Your Place Or Mine (COMPLETED).txt

---------------BOOK DETAILS---------------[BOOK NAME] Your Place Or Mine? (COMPLETED) [TOTALPARTS] 69 ------------------------------------------[ BOOK DESCRIPTION ] -------------------------------------------One night with a total stranger. And fate brought them together once again. Tha t's where their whirlwind romance started... ------------------------------------------******************************************* [1] Description ******************************************* One night with a total stranger. And fate brought them together once again. And that is where their whirlwind romance started. ******************************************* [2] Prologue ******************************************* Hanggang kailan ako aasa? Hanggang kailan ako maghihintay? Hanggang saan ang kaya kung tiisin? Aantayin ko na lang ba na mapagod ang puso ko? Umibig ba ako sa isang tao na hindi karapat dapat sa aking wagas na pagmamahal.. ...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

This story is a work of fiction. Any resemblance to places, s, products, and incidents are purely coincidental. All are oughts and imagination. This story may contain sexual theme nguage and behavior. If you are easily offended then should is story immediately. The author is not responsible for any m after reading this work.

Your Place or Mine? @2012 by turning_japanese All Rights Reserved

events, people, name based on writer's th and objectionable la you cease reading th thoughts you may for

******************************************* [3] Chapter 1: What the hell?! ******************************************* Author's NOte: This is a cliche story. Gasgas ang plot. Corny. Maraming kapareho ang intro. M araming typo. Lahat na. Kung kaya mong sikmurain yan, go! Kung hindi, it's simpl e... LEAVE this page NOW! Isa lang ang masasabi ko, tell me one story na walang kapareho sa BUONG MUNDO, s a buong mundo ha, hindi lang dito sa watty. May nakita ka na unique? As in wala ng kapareho? Talaga? Ows? Nabasa mo na ba lahat ng kwento sa iba't ibang parte n g mundo? And tell me one story na walang error ( grammar, punctuations, etc) dito sa watt y? Wala? Tsk..tsk... FYI: This story is under construction. I just started editing. First edit. I'll have all chapters revised. Sorry for the spaces, I'm now working on it. Bear wi th me, this is my first story.

********************

HALEY'S POV

Ang sakit ng ulo ko. Bumangon ako at umupo sa headboard ng kama. Napalingon ako sa likod ng kama. Walang headboard. At nanginig ako ng bahagya nang dumikit ang likod ko sa wall. Semento ito. At kaya ako gininaw kasi......napatingin ako sa s arili ko. Asan ang mga damit ko. Tumingin ako sa paligid. Nasaan ako? Sabay bumukas ng pinto ng banyo at lumabas ang isang lalaki. Napatili ako ng malakas. Napakalakas. Hinawakan ko ng mahigpit ang kumot na tan ging bumabalot sa hubad kong katawan. Sino itong lalaki na'to?

Patakbong lumapit sa akin ang isang lalaki na nakatapi lang ng tuwalya at tinak pan ang bibig ko.

"Sssssshhhh!! Kung makasigaw ka..... baka kung ano isipin ng mga kapitbahay ko." inis na sabi nito.

Pilit kong tinatanggal ang kamay niya. His left hand restrained me from breakin g free. While his other hand remained to cover my mouth. Kahit anong pagpupumigl as ang gawin ko hindi ko siya kaya. Napakalakas niya.

Nasaan ba ako? At anong ginagawa ko dito sa kwarto na to kasama ang lalaking ito .

Sinubukan ko pa ring lumaban. I tired to kick him pero he keep both of my legs p inned using his one left leg alone.

" Stop it...masasaktan ka lang. " banta nito.

Hanggang sa manghina ako. At kusang tumigil.

"I'm gonna let you go. But promise, you'll not scream again." sabi nya habang na katingin sa mga mata ko na parang bata ang kausap.

I nodded.

The moment I was free from him I gathered all my strength and gave him a slap I think he deserved.

"Walang hiya ka!!! Ano ginawa mo saken!"

I'm close to screaming again.

Pinaghahampas ko siya ng isa kong kamay habang ang isa ay nakahawak sa kumot na tanging tumatakip sa hubad kong katawan.

"Wooah! Teka lang let me explain!" Pilit nyang hinuhuli ulit ang mga kamay ko.

" How dare you! What have you done?"

I felt something soft on my lips. His lips. So sweet. And familiar. Gusto ko s iyang itulak palayo pero di ko magawa. I felt his kiss deepened. Teasing my mout h to open. Nanigas ang buong katawan ko. Sa excitement? Hanggang sa hindi ko na malayan kusang kumilos ang mga kamay ko. I wrapped my hands around his neck and

kissed him back.

His hands traced my waist. Then before I knew it he is cupping my breast and mas saging it slowly. He threw the sheets that covers me and now i'm totally naked i n front of him. Bahagya akong nangining. Siguro dahil sa ginaw na dulot ng airco n.

Lumayo siya ng konti saken and he looked at me. "Beautiful."

He's on top again kissing me. His kisses moved down to my neck. And now down to my right breast. I felt a soft moan escaped from my mouth. I can now feel his hardness. He removed the towel from his waist. And we're both naked.

His hand now on my thigh. I felt his hand on my wetness. I just realized I'm so re down there. Hindi ko lang siguro napansin kanina kasi nabigla ako at di ko al am kung asan ako. And I was naked. And before I realized other things I screamed when I saw this this guy came out of the shower.

I pulled away from his kisses. Nanghihina ako pero nagawa ko siyang itulak. Tumi ngin ako sa kanya. I don't know this guy. And everything was wrong. But I see so mething in his eyes. I can't figure it out but I don't feel threatened. Marami a kong gustong itanong. Pero hindi ko alam kung paano ko sisimulan. At hindi ko m alalaman ang sagot kung hindi ko siya kakausapin ng maayos. Parang nahulaan nama n nya ang nasa isip ko.

"Let's have breakfast and we'll talk." sabi nya habang hinahawi ang ilang hibla ng buhok na tumatakip sa mukha ko.

Tumango lang ako. Ewan ko ba. Parang iba ang epekto ng lalaking ito at napapasun od nya ako. O epekto ng halik nya kaya hanggang ngayon ay para pa rin akong wala sa sarili ko. Hindi ito ang first kiss ko.

He stood naked and then wrapped the towel on his waist. I was shocked by his bo ldness. Things are now clearer in my mind. This is the second time I saw him nak ed. And I have to admit hindi ko maiwasang hindi humanga.

His muscle are all in right places. Hindi siya buff. Tama lang. At napansin ko ang washboard abs niya. This guy is really hot!

Ngumiti siya ng nakakaloko. Napansin niya siguro na pinagmamasdan ko ang kataw

an niya.

"You want me to remove the towel again?" tukso nito.

Napahiya ako. Namumula na siguro ang buong mukha ko.

Tumawa ito. Bago pa'ko makapagsalita ninakawan pa ko ng halik sa labi. Smack lan g at tska umalis dumerecho sa isang kwarto na sa tingin ko ay walk in closet. Pa lihim ko siyang tiningnan pagtalikod. Ang lapad ng likod nya. Nakatapi lang siya ng towel. Sexy.

Nasapo ko ang ulo ko. Heto ako nakahubad sa isang kwarto at hindi ko alam kung n asaan ako kasama ang lalaking ito. Kung ano ano pa ang naiisip ko.

Sinamantala ko ang pag alis niya. Tumayo ako para hanapin ang mga damit ko. Napa tingin ako sa bed sheet. Hindi ako pwedeng magkamali. May stain. Parang smear ng ......Oh no! Nataranta ako. I know something happened but it's different when th e confirmation is right there before your eyes.

I came up with a decision. Kailangan ko ng umalis. Hindi ko kayang harapin ang l alaking ito. Asan ba yung damit ko. Pinulot ko isa isa sa sahig ang mga gamit ko at dali daling nagbihis. Malapit na ako sa pinto nung maalala ko ang clutch bag ko. Muntik kong maiwan.

Tinungo ko ang elevator. Hindi ko nga napansin kung paakyat o pababa ito. Basta ang importante makalayo ako sa floor na yun. Buti na lang pababa ito.

Pumara ako ng taksi. "Makati tayo kuya." sabi ko sa driver.

Nang may bigla akong naalala.

" Damn." mahina kong sabi.

Asan kaya ang kotse ko?! Nasa condo kaya nung lalaki? O naiwan sa parking lot n g bar? Pag minamalas ka nga naman.

Binuksan ko ang cellphone. Naka off kasi ito. At nag ring agad ito matapos ang ilang minuto.

â « Beautiful girls all over the world I could go chasing but my world will be wasted But they've got nothin' on you baby â «

Si Jessica...bestfriend ko.

" Hello.."

"ASAN KA NA! DI KA BA PAPASOK?!"

Inilayo ko ng konti yung phone sa tenga ko. Eto na naman siya. Kung makasigaw wagas.

"Wag ka ngang sumigaw. Di muna ako papasok. May pupuntahan ako. " Pagsisinungali ng ko. Wala ako sa mood.

"UY TIGILAN MO'KO HALEY SAAVEDRA HA! ANONG MAY PUPUNTAHAN?! KUNG ALAM KO LANG M AGMUMOKMOK KA NA NAMAN MAGHAPON SA CONDO MO. " At kailangan talaga nakasigaw pa rin sya.

Hindi ako kumibo. Totoo kasi ang sinabi niya. Wala akong ginawa kundi tumungang a maghapon at umiyak. Pero hindi muna ako uuwi sa condo. Malulungkot lang ako d un kasi mag isa lang ako. Sa bahay muna ako dederecho.

"C'mon friend, he doesn't deserve it." Mababa na yung tono niya. "Wag mong pahi rapan ang sarili mo. One thing more, may exam tayo mamayang hapon sa Psychology baka nakakalimutan mo. Pwede mong hindi pasukan yung iba, but not this one..kaya please pumasok ka sa hapon para makakuha ka ng exam."

Napabuntong hininga ako. Oo nga pala graduating na kami. So kailangan kong puma sok at mag take ng exam sa isa sa major subjects namin. Mahigpit yung professor namin.

"Sige, see you then. I'll take the exam."

" Good!" masiglang sabi nito. "And Haley.." May halong lungkot at pag aalala ang boses nya. "I'll always be he re, so please wag mo solohin yan."

Napaluha na naman ako. Sabi ko hindi na ako iiyak. Akala ko ubos na ang luha k o.

"Hey, are you still there?" natahimik kasi ako bigla.

"Yeah" matipid kong sagot. Ewan ko kung napansin niya na parang pumiyok ako. Ay okong ipakita sa kanila na umiiyak na naman ako. Tama na iyong isang beses. At s iguro yun na yung huli. Sana.... Sana ganun kadali.

"I was so worried about you last night. Di kita macontact. Where were you?"

Naalala ko naman ang nangyari kagabi. Sa totoo lang hindi ko masyado matandaan kung ano talaga ang eksaktong nangyari. Yung iba lang ang natatandaan ko. Hayyy. ..

"I'll talk to you later. Pababa na'ko ng taxi. " pagdadahilan ko.

"Taxi? Wait? Asan ang kotse mo?" Alam kasi nito na ang pinaka ayaw ko sa lahat ang magcommute.

Isa pa palang problema yan. Ako nga di ko alam kung nasaan ang kotse ko. Nakaka iinis. Ang tanga tanga ko talaga.

" Nasa shop, pinaayos ko. " pagsisinungaling ko na naman.

"And so? Anong ginagawa ng iba pang mga kotse nyo?" sabi ko ba na napakulit ng bestfriend ko na ito. At alam ko hindi ako tatantanan. Bago pa niya mahalata na ngdadahilan lang ako...

" Look Jess, i gotta go. See you later." Binabaan ko na sya. Mamaya na lang ak o magpapaliwanag.

$hit traffic pa.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

This is my very first pubished storyonline...ever. Hope you'll like. The first f ive chapters are already done but I have to edit it first. Hopefully there'll be few errors.

Thank you! *-* fujeeko

******************************************* [4] Chapter 2: The Girl from the bar *******************************************

"Huh?" Wala na yung babae. Di man lang sila nakapag usap. Tinakasan siya nito. "Bahala siya." bulong ni Russell sa sarili. Naisip niya na ibang klase na ang mga babae ngayon. Gaya nitong isang ito, na pa gkatapos pakinabangan ang katawan niya aalis na lang ng walang paalam. Kasasabi lang na mag uusap sila umalis pa rin. Napailing na lang ito. Tumingin siya sa relo niya. Malelate na siya. Nagmamadali nitong kinuha ang mga gamit sa school. Paalis na sana siya nang mapansin ang isand bagay na nasa dresser. Isang keyhold er. It belongs to her. He knew it kasi ginamit niya ito kasi siya ang nagdrive n g kotse niya. Pinagmasdan niya ito. Ngayon lang niya napansin my letter "H" na silver pendant at isang heart. Half heart actually. Na para buo ito at hinati sa gitna. Natigilan siya. Wala pala siyang kotse na gagamitin. Iniwan niya ito kagabi sa b ar. Kaibigan niya kasi ang may ari nun kaya pwede siyang mag iwan ng kotse overn

ight. Especially pag lasing na siya at hindi na niya kayang magdrive. An idea came to his mind. Ba't hindi niya naisip yun. Nasa parking lot ng condo niya ang kotse ng babae. Napangiti siya. Ang pagkakataon nga naman. Gagamitin ni ya ng kotse ng babae. May iba pa siyang naiisip. At ito ang dahilan kung ba't hi ndi pa rin mawala ang ngiti sa mga labi niya. She might have escaped today, pero babalik ito. Ang babae mismo ang lalapit sa k anya. Ilang minuto ang nakalipas ay nasa main road na siya papunta sa universit. Traff ic. Late na naman siya panigurado. He is starting to get pissed. Kaya siya kumuh a ng 11am schedule sa lahat ng subjects niya para hindi siya nalelate. He has pr oblems getting up early. Pero pag naalala niya ang nagyari kagabi, nawawala ang inis niya. Di niya maiwas ang mapangiti. At alam niya sa sarili niya na hindi niya pwedeng sisihin ang tra ffic. Siya ang may kasalanan kung bakit late siya nagising. Puyat siya at pagod. Pero wala siyang pinagsisihan. Tsaka isa pa bihira naman siyang malate. Kung mal ate man siya ngayon. It was all worth it. Sumagi sa isip niya ang expression ng mukha ng babae kanina. Alam niya na galit ito sa kanya. Pero hindi maikakaila ng babae na ginusto rin niya ang nangyari. I n fact muntik ulit nilang gawin kaninang umaga ang nangyari kagabi. And he's mor e than willing to do it again. Hindi siya magsasawa ulit ulitin ito kung may pag kakataon siya. Kahit alam niyang galit sa kanya ang babae wala siyang pinagsisisihan sa ginawa niya. Kung meron man siyang regrets, iyon ay hindi man lang niya natanong ang pa ngalan nito. He felt a sudden urge that he needs to see her again. Ngunit paano? He has her car and he knows one of these days she'll find him. Per o kelan? And he can no longer wait. He needs to see her again. Wala siyang kahi t na anong clue kung sino ang babae. At ayaw niya ng pakiramdam na ganun. Na may gusto siyang gawin pero hindi niya magawa. Nagsimula siyang magkalkal ng mga gamit ng babae sa kotse. Pero malinis ang kots e. Binuksan niya ang mini compartment. Walang laman ito bukod sa rehistro ng sas akyan na nakapangalan sa isang Harold James Saavedra. Nakatira sa Blue Lagoon Su bdivision, Makati City. Small World. May friend siya na nakatira sa subdivision na yun. Nasa kabilang side din lang ang subdivision nila. Kaano ano niya kaya ang may ari ng kotse. Kuya niya kaya. O tatay niya. Sa boyfr iend niya. Pwede ring hiniram sa kaibigan. Di kaya sa asawa niya, pero imposible . He's sure of that na wala siyang asawa. And he has proof. Nataranta siya nang marining ang sunod sunod bna busina ng kasunod niya na sasak ayan. Naka green light na. Ilang kanto na lang malapit na siya sa university. Gusto niyang batukan ang sarili. Ano bang nangyayari sa kanya. Pakiramdam niya i sa siyang stalker. O kaya isang teen ager. Kung kelan graduating na siya sa coll ege tsaka siya nagkakaganito. Pakiramdam niya bumalik ulit siya sa high schhol.

Gaya nung una siyang magkaroon ng crush. Hindi siya nagkaroon ng ganito katindin g atraksyon sa babae. Natigilan siya. Atraksyon. Hindi niya ito maamin sa sarili niya. Interes siguro, oo. Interesado siya sa babae. Pero normal naman sa kanya ang magkaroon ng ganit o katinding interes sa babae. Minsan nga mga babae pa ang lumalapit sa kanya. Si ya si Clay Russell Sandoval. Anak siya ng isang businessman. Kilala sila bilang may ari ng isang sikat na chain ng hotels sa bansa. Ang "Crimson Hotel". Isa rin syang star player ng soccer sa university na pinapasukan niya. At bukod sa napakagwapong nilalang ay biniyayaan din ng angking talino. Kasama siya sa De an's List. At dahil sa varsity siya ng school at kahit kaya niyang magbayad ng t uition fee ay scholar siya dito. Maraming babae ang nagkakandarapa para mapansin niya. Pero iba ang lakas ng dating nang babaeng ito sa kanya. Kaninang naliligo siya i to pa rin ang laman ng isip niya. Pag alis niya ng condo siya pa rin ang iniisip nito. Nakarating na nga siya't lahat sa school ang babae pa rin ang laman ng is ip niya. Alam niya makakalimutan niya rin ito pag nagsimula na ang klase at magiging busy na siya. Pinarada niya ang kotse. Merong reserved na spot sa parking area ng un iversity para sa mga estudyante na nakabukod sa parking space ng mga faculty mem bers. At nagmamadali nitong tinungo ang 3rd floor para sa first subject niya. Late siya. Pero swerte niya wala pa ang professor nila. Tumabi siya kay Micah. B estfriend niya ito since high school. Magkapareho sila ng section from first yea r to fourth year noon. At nagdecide din sila na mag enroll sa iisang university. Pero magkaiba ng course. Chemical Engineering ang course ni Micah. Siya naman C omputer Engineering. At may ilang subjects na magkaklase sila. Gaya ng unang sub ject na ito. "Pag sinuswerte ka nga naman" bungad ni Micah. Hindi niya pinansin ang maagang pang aasar nito. " Late kasi ako nagising." sabi na lang niya. "Tsk tsk..what's new. Pag maaga ka dun ako magtataka." pang aasar pa niya Sasagot pa sana siya nang dumating ang professor nila. Nagsimula agad ang klase. At wala siyang maintindihan sa mga pinagsasabi ng professor. Pumikit siya. Tina tamad siyang magsulat. Wala nga siyang maintinidihan ano ang isusulat niya. Tsak a andyan naman si Micah. Dito siya lagi nanghihiram ng notes. "Kain muna tayo di pa ko nagbreakfast." sabi ni Micah. Sa wakas natapos din. At binabalak niyang matulog sa kotse mamayang free time nila after lunch. Hindi siy a nakatulog na maayos. Wala siyang ginawa kundi pagmasdan ang maamong mukha ng b abae. Ayan na naman. Sumagi na naman sa isip niya ang babae. " Uy! Tulala ka dyan." napahawak siya sa tenga na piningot ni Micah. Gusto niyang gumanti kaya lang wala siya sa mood. Pag nasasaktan siya sa pangung

urot ni Micah, gumaganti siya rito. Kinukurot niya rin ito sa pisngi. At alam ni ya na hindi titigil si Micah pag nasaktan ito. Kaya pinigilan niya ang sarili an g hindi na siya gumanti pa. " Sige. Ako din di pa kumakain." simpleng sagot niya. Dapat sana kasabay niya an g babae for breakfast, kaso. umalis ito. Napahinto siya. Gusto niyang sampalin a ng sarili. Parang gusto niya ulit magpakurot kay Micah. Para magising ang diwa n iya. Ang babae na naman na yun ang naiisip niya. Nagmamadali siyang sumunod kay Micah. Naiwan na pala siya nito sa corridor na na katunganga. Mangilan ngilan ang tao sa canteen kasi maaga pa. Bacon Sandwich at juice lang inorder ni Russell. Gutom siya pero ayaw niyang kumain ng heavy meal. "Yan lang ang kakainin mo? Akala ko ba gutom ka?" sabi ni Micah na nagsimula nan g kumain. Inirapan niya ito." Sabi ko hindi pa ako kumakain. Hindi ko sinabing gutom ako. Kumain ka na lang." Sabay kagat sa sandwich. Nangangalahati na ang sandwich niya nang magsalit ulit si Micah. "Uy kanina ka pa wala sa mood." Hindi pa siya nakuntento. Siniko pa niya ito. " Ang dami mong napapansin. Kulang lang ako sa tulog." sagot ni Russell. Hinawak an nito ang parte ng tagiliran niya na siniko ni Micah. Palibahasa puro buto kay a masakit maniko. "Ikaw ha, ano ginawa mo kagabi at kulang ka sa tulog?" asar nito sabay tawa. Kilalang kilala niya ako. At alam ko kung ano na naman ang iniisip niya. At tama siya. "Ikaw talaga, yung utak mo kahit kelan....." pero walang balak si Russell na sab ihin ito kay Micah. " Na ano? Anong problema sa utak ko? Uy Russell Sandoval kilalang kilala kita. A lam kong may milagro ka na namang ginawa kagabi no, ano? Umamin ka! " nanlalaki na naman ang mata ni Micah at nakaturo kay Russell ang tinidor na hawak nito. Natatawa si Russell sa hitsura ni Micah pero hindi niya ito pinansin. Dahil tama si Micah. Pero ano na nga ba ang nangyari kagabi? "Bitiwan mo ako! Ano ba!" sigaw ng isang babae na nakaupo malapit sa counter. Pi lit siyang hinahatak ng isang lalaki papunta sa dance floor. Mukhang marami na i tong nainom. Di na siya makatayo ng deretso. Napansin na ito ni Russell kanina pagpasok niya sa bar. Agaw pansin kasi ang suo t niya. Bare yung buong likod niya. At dahil maiksi pa ang buhok ng babae kaya p ara talaga siyang walang pang itaas kung di mo mapapansin na may manipis na tela na nakabuhol sa leeg niya. Ang iksi pa ng suot.

Kitang kita talaga siya lalo na pag tinatamaan ng ilaw ang maputi at napakakinis niyang balat.Hindi naman ito mukhang GRO. Hindi naman siya ganun kumilos. Mukha siyang disente kahit na ganun ang suot niya. Tulala ang babae habang umiinom. Para nga siyang umiiyak. Kasi panay ang pahid n ito sa pisngi niya. Umiwas ng tingin si Russell. Ito ang weakness niya. Ayaw niy ang makakakita ng babaeng umiiyak. Uubusin na lang niya ang natitira niyang drin ks at aalis na siya. Hindi na niya ulit tinapunan ng tingin ang babae. Baka hind i niya mapigilan ang sarili na lapitan ito. " Bastos!" Napalingon si Russell sa side kung saan niya narinig ang nagsalita. Kitang kita niya kung paano sampalin nung babae ang isang lalaki. "Wag ka nang magpakipot. Kung alam ko lang naghahanap ka lang ng makakasama ngay ong gabi" nakangising sabi nito. Pilit hinahatak ng lalaki ang babae. Hindi mala man ni Russell kung palabas ba ng bar o papunta sa dance floor. At parang alam ko na ang susunod na mangyayari. Akmang yayakapin siya ng lalaki ng lumapit si Russell. "Let her go." madiin ang pagkakabigkas niya nito. Sa tanang buhay niya hindi pa siya napaaway. Lalo na dahil lang sa isang babae. Nagyon pa lang kung sakali. At sa hindi pa niya kilala. Napatingin sila pareho kay Russell. Nagulat sila pareho. Pero lalo na yung babae . Nagtataka ito at nakakatitig kay Russell. Nagkatitigan silang dalawa. He can't take his eyes off. Lalo na sa mga mata niya. Ngayon lang siya nakakita ng ganun g mga mata. Bright and almond shaped. "Sino ka ba? Wag ka ngang makialam!" unang nakabawi sa pagkabigla ang lalaki. "She's my girlfriend..." Napatingin sa kanya yung lalaki. At lumipat ang tingin niya sa babae. Nanlaki lalo ang mga mata nung babae. " Anong boyfriend? Hindi nga kita kilala!" singhal nito kay Russell. Gusto siyang sigawan ni Russell. She just couldn't sense danger. At the same tim e she just couldn't smell safety. " At ikaw bitiwan mo nga ako" sabay tulak sa lalaki. Si Russell ang hinarap ng lalaki. "Pakialamero ka! Hindi ka naman pala boyfriend! Luma na ang style mo boy! Akala mo maiisahan mo ako".

This time hinatak ni Russell na palapit sa kanya ang babae. Binulungan niya ito. "Ang slow mo naman. Sumakay ka na lang para di ka na kulitin. Sumama ka sa akin ng maayos palabas ng bar, ngayon na." At bago pa makapag react ang babae hinatak na ito ni Russell palabas ng bar. Tin alikuran nila ang lalaki habang sumisigaw ito. Saktong nagpalit ng malakas na mu sic ang DJ kaya hindi na nila naintindihan ang sinabi nito sa lakas ng tugtog. P ero nagpapasalamat si Russell at hindi naman na ito humabol pa. "Bitiwan mo na nga ako! Nasa labas na tayo pwede ba?!" angil ng babae kay Russel l. "Ikaw na nga tong nilayo dun sa lalaking yun ikaw pa tong galit! Ayos ka ah!" hi ndi na maitago ni Russell ang inis. "Sinabi ko bang tulungan mo ako!? " pagkasabi niya nito tinalikuran niya si Russ ell. "Ah ganun! Bahala ka nga sa buhay mo!" tinalikuran na ri niya ang babae at tinun go ang kotse. Pinagmasdan niya ang babae habang papalapit ito sa isang kotse na nakapark. Mukh ang may balak pang magmaneho ang babae. Sa tingin ni Russell hindi na nga ito ma kalakad ng maayos. Napailing na lang siya. "Bahala siya sa buhay niya. Di man lang maruniong mag thank you." bulong niya sa sarili. Nawala ang awa niya dito nung makita niya itong umiiyak kanina. Ang nakikita niy a ngayon isang iresponsableng babae. Parang wala ito sa tamang pag iisip. Tama b ang pumunta sa bar mag isa ng ganun ang suot at magpapakalasing. Nagvibrate ang phone niya. Nawala abg atensyon niya sa babae. Sino ang tatawag s a kanya ng ganitong oras. Tiningnan niya ang screen ng phone. Si Kevin, kasama n iya sa soccer team. "Hey, zup!" "Asan ka?" tanong nito. Maingay ang kabilang linya. Mukhang nasa bar din si Kevin. "Andito ako sa Drunken Bear pare." napatingin ulit si Russell sa side nung baba e. "Sino kasama mo?" tanong niya. "Wala. Nagpapaantok lang. Maya maya uwi na rin ako." sagot ni Russell.

"Owwws! Hahaha ikaw pa! " nang asar pa. Napatingin tuloy ulit ako dun sa kotse ng babae. Hindi pa rin siya umaalis. Tint ed kasi kaya hindi niya makita ang nasa loob. "Uy ano na? Di ka makasagot noh! Hahahaha!" nawala saglit sa sarili si Russell k asi nakatingin siya sa kotse nung babae. "Baliw! Bakit ka nga pala napatawag?" iniba nito ang usapan. " Andito kasi kami kina Ashley. Birthday ng kuya niya. Baka gusto mo dumaan." Girlfriend ni Kevin si Ashley. Kaya pala maingay din ang background. Mukhang nag kakasayahan sila. " Hindi ko sure eh. Try ko." Tinatamad na rin siyang umalis at gusto na niyang u muwi. Nakailang shot na rin kasi siya. Pero kaya pa naman niyang mag drive. "Eh kung sabihin ko sa'yong andito si Vanessa. At kanina ka pa niya hinahanap." pangungulit niya. Si Vanessa. Nagdalawang isip ito. "Sige dadaan ako." sasaglit lang siya. Mahirap na baka magtampo ito lagot na nam an siya. Hindi sila but they are constantly dating. Pero nilinaw sa kanya ni Rus sell na hindi pa ready for commitment. At pumayag naman and babae. Natatawa si R ussell pag naiisip niya ito. Iba talaga pag liberated ang babae. Madaling kausap . Pwede ka ng makipag bargain in terms of commitment. Tsaka sa simula pa lang si Vanessa na ang nagpakita ng motibo. Sino ba naman si Russell para tumanggi sa isang tulad ni Vanessa Montero. Napakasexy niya at maga nda pa. Isa itong cheerleader. Graduating na rin. Psychology major. At matatangg ihan ba niyan ang isang kagaya nito na sobrang aggressive. "Yun oh! hahaha! Cge antayin ka namin pre! " Binaba na niya agad ang phone. Pasakay na siya sa kotse nang maalala niya ang babae. Mukhang walang balak umali s ito. Bigla siyang kinabahan. Nag alala siya na baka may masamang nangyari dito . Nagmamadaling lumapit si Russell sa kotse ng babae at kinatok ang window. Pero walang sagot, hindi man lang bumukas yung pinto o ano. Kinatok niya ulit a nd window. Wala pa rin. He tried to open the door. Bukas ito. Napailing ulit si Russell. Hindi man lang naglock ng pinto. Kaya binuksan na niya ang pinto ng kot se. Tulog lang ito. Nagdalawang isip siya kung iiwan niya ito sa ganung ayos. Tinapi k niya ito sa braso. Tulog talaga siya. Tinapik niya naman sa noo. Mukhang himbi ng na himbing ang babae. Tinapik niya ulit sa braso. Ganun pa rin wala pa rin si yang response. Hinawakan niya ito balikat at niyugyog ng konti.

"Hmmmm" sagot nito at himbing talaga siya. Nagdadalawang isip siya kung iiwan niya ito at ilock na lang ang pinto at hayaan itong magpalipas ng gabi sa parking lot. Pero baka masuffocate siya gaya nung i bang mga natutulog sa loob ng kotse. Naalala niya ang isang balita na may namata y sa ganun. Hindi niya matandaan pero ang naalala niya parents ito ng isang sing er. Kinilabutan siya sa posibleng mangyari sa babae. At hindi niya hahayaang man gyari ito dito. Konsensiya niya yun pag may masamang mangyari dito at wala siyan g ginawa. Ginising niya ulit ito. Pero wala talaga tulog na tulog na ito. Marami siguro si yang nainom. Tumingin si Russell sa relo niya. Past 1am. Kailangan na niyang umuwi. At nabuo sa isip niya ng isang pasya.

******************************************* [5] Chapter 3: I wish.... *******************************************

HALEY'S POV

Parang sasabog sa sakit ang ulo ko. Ilang oaras na ba ako sa ganitong ayos. Sim ula nung dumating ako kanina hindi pa ako lumalabas ng kwarto ko. Tumingin ako s a relo. Almost lunch time na pala. Kaya pala parang nagugutom ako.

Kakain ba muna ako o maliligo. Tumayo ako sa pagkakahiga. Umikot ang paningin ko . Umupo ako saglit sa gilid na kama. Ang sakit talaga. Marami akong nainom. Obvi ous ba. Hindi ko namalayan na nakarating na ako sa ibang lugar at doon nagpalipa s ng gabi.

Nanliit ako sa sarili ko. Sinong matinong babae na magpapakalango mag isa sa isa ng bar. Wala akong pinag kaiba sa ibang mga babae naghahanap ng makaka one night stand. Gusto ko lang naman mag unwind. Gusto kong makalimot......kahit pansaman tala lang.

Tumulo ulit ang mga luha ko. Wala na bang katapusan ito. Almost two weeks na ako ng ganito. Simula nung makita ko sila sa parking lot. Ayoko ng mag isip pa. Ayok o ng maala pa. Susubukan kong kalimutan siya. Kung ayaw niyang magpakita saken w ala akong magagawa.

Ilang araw na ring akong absent sa klase. Hindi ko kayang pumasok at manahimik n a lang buong araw nang walang kinakausap kahit na isa sa mga kakase ko. Kahit si Jessica naloloka na saken. Hindi niya matagalan ang hitsura ko. Ang pananahimik ko.

Oo betsfriendko siya. Pero hindi ayokong umiyak sa harap niya. I don't want her pity. I just wanted to be alone. Gusto kong makapag isip. Ang kung gusto kong um iyak magagawa ko ito ng wlang nakakakita.

I stared at the clock once again. Ilang minuto na rin pala akong nakaupo. Tumayo ako. Hindi na ako nahihilo. Pero may kirot pa rin sa kaliwang bahagi ng ulo ko. At may naramdaman akong kakaiba sa katawan ko. Hindi ako sanay mag ulit ng dami t . Nanlalagkit ako. Partikular sa ibabang bahagi ng katawan ko, sa pagitan ng h ita ko.

I decided to take a warm bath. Masarap magbabad sa tub. Nakakatanggal ng stress . Well, for the meantime, at least. At it eases my soreness a litte. Pati na rin ang pananakit ng beywang ko.

Umahon ako at nagshower. Tumingin ako sa full length mirror. Pinagmasdan ko ang sarili ko. I noticed slight bruises on my right thigh. May mga kiss mark din ak o sa pagitan ng dibdib ko.

Naisip ko ang mga nangyari kagabi. I looked at my breasts , full and proud. I c losed my eyes. I can still feel his warmth mouth on each of those. How his teeth tugged each peak gently. I must have lost my mind. I took all of his advances willingly.

There was something about his touch. His kisses. Something I've never felt befor e. Even with Vince. Things were different with this guy. I've given everyhting t o him, except for my name. And I don't even know his as well.

I can stil feel the soreness between my thighs. It was really painful. Painful ly sweet. I never thought it would feel like that. I screamed shamelessly with s o much pleausure. It felt so damn good. I almost cried the second time we did it . I almost cried because I want so much more of him.

Pinagtatawanan niya siguro ako ngayon. Iniisip niya na galit ako eh ginusto ko n aman.

Oo, nakaktanggal ng stress ang pagbababad sa tub , but it doesnt erase the memor y kung bakit ka nastress.

Napapikit ako.

Umiinit ang pakiramdam ko pag naalala ko ito.

Mukha nung lalaking yun ang nakikita ko.

His smile. His lips.

Wala atang parte ng katawan ko ang pinalagpas ng mga kanyang labi.

Sinimulan kong sabunin ang buong katawan ko.

Kung pwede lang burahin ng sabon ang mga alaala ng haplos at halik niya sa kata wan ko.

But I won't deny I enjoyed every moment of it.

I responded to his kisses.

To his touch.

Ang tanga tanga ko talaga.

Oo pumayag ako sa mga nangyari.

Wala akong pwedeng sisihin.

Kasalanan ko.

Di ko maiwasang malungkot.

Dalawa na ang nawala sa akin.

Una, ang lalaking pinakamamahal ko.

Sobrang sakit.

Naninikip ang dibdib ko pag naalala ko siya.

Pangalawa, ang bagay na pinaka iingat ingatan ng isang babae.

I wish.....

It was all but dream.

Pero hindi.

Totoo ang lahat ng ito.

At hindi ko matatakasan ang katotohanan.

I just wish....sana hindi ko na siya makita pa ulit.

O kaya kung sakali man after ilang months na siguro.

Pwede ring after few years.

Basta kalingan matagal muna bago ko siya dapat makita ulit.

Not to soon.....

Hindi ko siya kayang harapin.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Just a very short UD. Thanks.

*-* fujeeko

******************************************* [6] Chapter 4: The tigress ******************************************* Bakas sa kilos ni Amanda Saavedra ang pagmamadali. Kanina lang ay inip na inip na isya sa paglapag ng eroplanong sinasakyan niya.

"Maligayang pagbabalik po Madam!" bati ni Jun, isa sa mga body guards ng pamilya Saavedra.

Kinuha nito ang isang maliit na carry on bag sa kamay ng ginang.

"Salamat Jun. May pasok ba si Haley ngayon?" tanong ni Mrs. Saavedra sabay abo t ng isang small suitcase. Kinuha muna nito ang cellphone para tingnan kung may tumawag o nagtext bago siya sumakay sa kotse.

"Ang pagkakaalam ko po Madam eh meron. Pero nasa bahay pa po siya kanina bago ak o umalis papunta dito." sagot nito.

Kinuha nito ang cellphone sa pouch niya. Tatawagan niya ito. Kailangan niyang a butan ito para makausap.

"Di niya sinasagot ang phone niya." naiiling na sabi nito. "Sa hotel muna tayo dumeretso Jun. May kailangan lang akong kausapin."

Malungkot na tumingin ito sa bintana.

"Opo madam." sagot ng driver.

"Si Hans nga pala?" naalala nito.

Natahimik si Jun. Pero nakabawi rin saglit. " Isang linggo na ho siyang hindi u muuwi madam. Baka ho nasa condo niya."

Napailing ang ginang.

"Napakatigas talaga ng ulo ng batang yun. Sinabi ko na sa kanilang dalawa na um uwi man lang sila sa bahay at least twice a week. Parang nagsisisi na tuloy ako kung ba't ako pumayag na lumipat silang magkapatid sa mga condo nila." bakas ang disappointment at galit sa mukha ng ginang.

" Sa bahay muna tayo Jun. Baka abutan ko pa si Haley" tila nagbago ang isip na sabi nito.

"Ok po madam" sagot ng driver.

Matagal tagal din siyang nawala halos anim na buwan. Bukod sa launching ng isan g magazine ay inayos din niya ang ilan nila property nila sa Spain. Balak niya k asi na doon mamalagi si Haley pagtapos ng graduation at para na rin maturuan niy a ito sa pag mamanage ng business nila.

Alam niya na walang interest ang dalawa nilang anak when it comes to family bus

iness. Parehong iba ang hilig ng mga ito. Si Haley, instead na business course a ng kunin sa college ay nag major ito ng Psychology. Mahilig kasi ito sa mga bat a. Balak niya kumuha ng specialization sa Child Psychology after graduation.

Hindi niya maintindihan kung ba't ito ang napiling kurso ng anak bukod sa mahili g ito sa mga bata. Nararamdaman niya may iba pa itong dahilan bukod doon. Pero p arang hirap siayng makahanap ng oras para kausapin ito.

Si Hans naman may sariling mundo. After graduation nito, nanghingi ng maliit na capital sa papa niya at magtatayo daw ng isang business kasosyo ang mga classma tes niya. At kung ano man ito hindi niya sinabi. Pero pinagbigyan pa rin ito ng ama. Kahit papano ay business minded daw ito. At may tiwala naman siya dito.

Si Haley na lang ang problema ng ginang. Iba talaga ang hilig nito. Dalawa lan g sila ni Hans na magmamana ng mga business nila balang araw. In time siguro mat ututo din ito sa pagmamanage pero hindi siya pwedeng magtake ng risk. Kaya nabuo sa isip niya ang isang pasya.

Medyo may katigasan ang ulo nito. At medyo rebelde. Kailngan niya ng isang taong magpapasunod sa kanya. Nabalitaan ng ginang na may boyfriend ito. Pero ayaw niy ang makialam. Magkukunwari siya na hindi niya ito alam. Alam niyang magiging mal aking hadlang ito sa plano niya. Pero walang makakapigil sa kanya.

Alam niya kamumuhian siya ng ng anak pero ito lang ang alam niyang paraan. At i to ang makakabuti para sa kanya. Pati na rin sa kabuhayan ng kanilang pamilya k ung saan dugo at pawis ang pinuhunan nilang mag asawa para mapalago ito.

At alam niyang wala siyang magagawa. Siya si Amanda Saavedra. All her plans wor ked. And she's never been wrong. She knows what's best for her. Sa ayaw at sa gu sto niya susunod si Haley sa kanya. Kilalang kilala niya ang weakness nito. Pina gbigyan niya ito sa gusto niya. This time siya naman ang hihiling. At no choice ang anak kundi sumunod.

Wala namang mawawala sa kanya kung saka sakali. This will be beneficial for both sides. At pumayag na sina Ronald at Cecille sa plano. Wala namang problema sa s ide nila. Si Haley lang talaga ang dapat niyang pag tuunan ng pansin.

" Si Haley, umuuwi ba ng regular sa bahay?" tanong ulit nitom kay Jun.

Natigilan ulit ito.

" Umuuwi naman po siya ng regular....kaya lang....." hindi niya masabi ng derech o sa ginang ang gustong sabihin.

Nakuha niya ang atensiyon ng ginang. Seryoso ang mukha nitong tinitigan siya sa rearview mirror.

" Kaya lang ano?" tanong nito.

Nagdadalawang isip siya kung sasabihin ba niya ang totoo o pagtatakpan si Haley.

" Ilang araw po siyang hindi umuwi sa bahay. Kanina lang po siya umuwi." napayuk o siya nung sinabi niya yun.

Hindi niya magawang magsinungaling sa ginang. Natatakot siya.

" Yung boyfriend niya, nagpupunta pa ba sa bahay?" tanong ulit nito.

Natapatingin siya sa amo sa rearview mirror. Napayuko siya nung makita niya na n akatitig ito sa kanya.

"Hindi ko na po nakikita. Magdadalawang linggo na po." sagot nito.

Tumingin siya ulit sa salamin. Kita niya na medyo nag relax ang ginang.

" Pakibilisan Jun, baka makaalis na siya."

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Pasensiya na maikli lang...next time uit!

Thanks. *-* fujeeko

******************************************* [7] Chapter 5: Vince *******************************************

HALEY'S POV

Nakatingin ako sa phone ko. 3 missed calls! I checked the call list. OMG! Nandito na siya! Nakaramdam ako ng panic. Si Hitler. Yun ang nakalagay na pangalan sa phonebook ko. Yeah, yun ang tawag ko kay mommy . Simpleng diktador si mommy. Hindi ka pwedeng sumuway utos nito. At kapag gina wa mo yun, syempre may kapalit. Hindi pwedeng wala. Ano pa nga ba? Pero kung kil ala mo siya. Susunod ka talaga dahil hindi mo magugustuhan pag nagalit siya. Hanggang ngayon palaisipan pa rin sa akin kung bakit siya biglang pumayag na Ps ychology ang kuhain kong course. During high school kasi sinabi na niya sa akin na business course ang gusto niya para sa akin. I'm sure na meron siyang hidden agenda sa pagpayagna mag Psychology major ako. Kung ano man yun hindi ko alam. A t kailangan kung maging handa kung ano ang hihilingin niyang kapalit. Tumingin ako sa relo ko. Kailngan ko nang umalis para hindi niya ako abutan. Ma hirap na. Ayoko siyang kausapin ngayon. " Mang Berting anong kotse ho ang available na pwede kong gamitin. " tanong ko. Tumigil siya sa pagpupunas ng kotse at tumingin sa akin. " Yung Z3 po maam tska yung Miata." sagot nito. Hmnn....ayokong gamitin ang dalawang ito.

"Eh yung Civic ho. " Low profile lang kasi ako sa school. "Ginamit ni Hans." sagot nito habang pinupunasan ang Z3. "Asan ba yung kotse niya? Ba't yung Civic ang gamit niya?" ginamit niya yung Civ ivc pero wala ang kotse niya sa garahe. "Nasa condo ho ata maam." sagot ng matanda. Pag minamalas ka nga naman. Inunahan ako ni kuya. Ayaw din kasi ni kuya ng maga rbong kotse. Pero teka, nasa condo ni Hans yung kotse niya? Hay..wala akong pana hoing mag isip. Di nako ulit nagtanong ayoko nang humaba pa yung usapan namin. K ailngan ko nang makaalis. "Sige manong pakikuha na lang ng susi ng Z3." No choice ako. Yung Miata kasi ang alam ko sira yung convertible na bubong nito. Ayoko namang ng ganoong eksena papasok sa school. First kong magdala ng luxury car sa school. Gusto kong maging normal. At sa loob ng school, dun ko naramdaman ang normal na buhay. Bilang isang normal na tao kasalamuha at iba't ibang klase ng tao. Ayokong ituring ako ng mga kaklase bilang isang Haley Saavedra na anak ng may ari ng Saavedra Group of Companies. Gusto kong ituring nila ako na isang ordinaryong tao. At isang ordinaryo na estudyante. Sumakay na ako sa kotse at nagdrive palabas ng gate. Papasok na lang ako ng maag a at sa library na lang ako mag rereview. I'll make myself busy. Hindi ko namalayan nasa harap na ko ng gate ng university. Lumiko agad ako sa d riveway. Nagtaka ako kasi hindi umangat ang harang sa driveway. Lumabas ang isan g guard sa guard post at papalapit siya sa kotse ko. Dahil siguro walang sticke r ang kotse ko. Binuksan ko ang bintana ng kotse. Nilabas ko ang ID ko at pinaki ta sa kanya. Kinuha niya ito at pinagmasdan. Binalik din niya agad ito sa akin. "Maam pasensiya na pero wala na kasing slot dito sa side na to. Sa West wing na lang ho." paumanhin ng guard. Natigilan ako. Sa West wing? You've got to be kidding me. Of all places? Pero ma y choice ba ako. Kesa sa labas ako magpark. " Ganon po ba? Pwede po bang dito na lang ako dumaan iikot na lang ho ako sa li kod?" tanong ko kasi mapapalayo ako pag bumalik pa ako. " Sige po ma'am" at tinanggal nito ang harang ng driveway. " Paki secure na lan g po ng sticker ng kotse sa susunod." paalala ng guard. " Sige kuya, salamat." Umoo na lang ako. Kahit alam ko na baka ito na ang una at huling gamit ko ng kotse na ito. tinaas ko ulit ang bintana ng kotse at nagdriv e papasok. Pinagmasdan ko ang hanay ng mga kotse. Paanong hindi mapupuno ang parking eh ha los lahat ng nag aaral dito may kotse. Kulang talaga ang parking area. Yung iba nga sa gilid na ng university nagpapark. Paliko na sana ako paikot sa likod nang mapansin ko ang isang gray na Altis nakapark. Nagpre ako saglit. Hindi ako pwed eng magkamali. Inatras ko ng konti yung kotse ko at tumapat dun sa gray na kotse . Tiningnan ko ang plate number. Hindi. BEEEPPP! BEEEP!!! Muntik na akong mapatalon. Bad trip one way lang pala to. May kasunod ako na ko

tse. Tinahak ko na ang daan papunta sa west wing parking. Di bale mamaya ko na l ng babalikan ang Altis. Buti pa dito sa West wing maluwag ang parking. Medyo mal ayo kasi kaya wala masyado ngpapark. Nagmamadali akong bumaba ng kotse. Anong ginagawa ng kotse ko dito. Dont' tell me dito rin nag aaral yung guy na....... Oh no! Lord wag naman po sana. Pero malamang dito siya nag aaral kasi kung hind i pero pano napunta yung kotse ko dito. Di kaya nacarnap? Duh, nacarnap tapos ginagamit nung carnapper. It doens't make sense. Hindi kaya estudyante rin sa school na ito yung guy na yun. Waaaaah!!!! Lahat n g impossible iisipin ko. Wag lang ang possibility na baka estudyante rin dito an g ang lalaki na yun. Sana nacarnap na lang talaga ito. Di ko kayang magtago habang buhay kung andyan lang siya sa paligid. I think I'm gonna die pag makikita ko siya. Mamatay ako sa kahihiyan. Nagulat ako ng mag vibrate ang phone ko. Hitler calling..... Wala ako sa mood kausapin siya ngayon. Mamaya na lang siguro. Inayos ko muna an g mga gamit ko bago ako bumaba ng sasakyan nang magvibrate ulit ang phone ko. "Hayy ang kulit tlga" papatayin ko na sana yung phone ko kasi akala ko si Mommy na naman ang tumatawag nang makita ko ang screen ng phone ko. Jessica calling.... "Hello." sinagot ko na ito habang palabas ng kotse. "Hey, where are you?" masayang bungad nito. "Actually, I'm here sa school." Ewan ko ba kung bakit nagdalawang isip ako na s abihin kung nasaan ako. Nasanay ako kasi these past few days na ilihim ang mga w hereabouts ko. Tsss. "Good! Meet me at the cafeteria then. I have something to tell you" excited na sabi nito. "Ok, be there in few mintutes" At dumeretso na ko sa cafe. "Ok see you" Binaba ko na ito agad. I stayed here for few minutes. Parang ayokong bumaba. Tu mingin ako sa paligid. This space remindsme of painful memories. Pumikit ako. Pa rang nananadya ang pagkakataon. Bakit dito pa talaga ang available na parking sp ace. Nagdecide na akong bumaba ng kotse bago pa ulit tumulo ang mga luha ko. At nagmamadali akong maglakad papuntang cafe nang may tumawag sa akin. "Haley..." I froze. Kilala ko ang boses na yun. I recognize it by heart. Bumilis ang tibok ng puso k o. Huminga ako ng malalim. Humarap ako sa kanya.

"What do you want?" It's him. Vince. I haven't seen him in almost two weeks. And now, he's right her e, in front of me. Lumapit siya sa akin. Umatras ako ng konti. "Let's talk, please." Two weeks na ang nakalipas. Hindi siya nagpakita sa akin. No explanations. Tapo s sasabihin niya "let's talk." After what happened hindi ko alam kung paano ko s iya haharapin. Tama lang siguro na hindi siya nagpakita. Masakit pa rin. Sobra. Niloko niya ako. Pero bakit ganun. Wala pa ring nagbago s a nararamdaman ko para sa kanya. Hanggang ngayon mahal ko pa rin siya. Mahal na mahal. Pero hindi ako dapat magpadala sa emosyon ko. Nawala siyang parang bula a t ngayon lang nagpakita. Kung ayaw niyang magpaliwanag walang kaso sa akin. Pero yung ganito na susulpot siya ng ganun ganun na lang at gusto niyang mag usap ka mi, what the fu-ck, di ba? "Wala na tayong dapat pang pag usapan." mahina lang ang pagkakasabi ko but I'm sure narinig niya ito. "Haley.....I'm sorry." That's it. Sorry. Siguro ito ang pinakamasakit na narinig ko mula sa kanya. Sorry. Para sa akin hindi ito paghingi ng paumanhin kasi nasaktan niya ako. But it's a form of admission. Pagtanggap sa nagawa niyang kasalanan. Na tama ang nakita ko. Kahit nasasaktan ako I was still hoping that someday everything will turn out r ight. Na magiging ok kami. But his simple sorry means only one thing. That it's over. Everything is over. At gusto kong umiyak. Pero kailangan kong magpakatatag . Ayokong umiyak sa harap niya. Tama na ang mga luhang sinayang ko ng ilang araw . Ngumit ako ng pilit. Tapos naglakad na'ko palayo. Ayokong makita niya ang pagpa tak ng mga luha ko. This is all I have left, my pride. Ayokong magmukhang kawawa . Ang pinakamagandang gawin siguro ay iwasan ko siya. In that way I can easily m ove on. Huminto ako saglit at nilingon siya. "Please don't come near me again.." yun ang lang nasabi ko at tuluyan na akong u malis. " Haley!" tawag niya. Tumakbo na ako palayo. Please don't come near me again..or else Baka di ko mapigilan ang sarili ko. Mahihirapan akong kalimutan siya. Kanina nun g makita ko siya, I want to throw my arms around him. I miss him ... I miss his kisses. I miss everything about him. Damn, I still love that bastard ! Ngayon nag uunahang pumatak ang mga luha na kanina ko pa pipinipigil. Nasasakt an pa rin ako. Parang sasabog ang dibdib ko sa sakit. Almost 4 years and then what? Hanggang dito na lang?

Napapikit ako. That image kept on playing inside my head for the past few days. An image of him and a girl. I caught them making out inside his car, sa parkin g lot. Sa West wing. At ang masakit pa he never bothered to explain. He never called me that time to even say sorry. Ganun na lang. Nawala siya. And that was actually our first enc ounter since then. He didn't care. Kanina I was still hoping to hear from him th at he will explain. That everyhting I saw was nothing. That he wanted me back. But when he said "sorry" I knew it. He was not saying sorry for what he has don e. He was sorry because I was hurt. Because of what I saw. I'm still hurting. Hindi ko alam kung hanggang kelan ako masasaktan. He was my first boyfriend. My first kiss. My first... in everything. Except for what happened last night. Oh c'mon. Ayoko munang isipin ito sa ngayon. Sumasakit ang ulo ko tuwing naaalal a ko yun. I think I have to deal with how am I gonna move on from Vince first. But I don't know where to start. Will I ever move on? Ang hirap. Lagi kung naaalala ang mga sweet memories namin. The first time I se t my eyes on him, crush ko na agad siya. Sino ba naman ang hindi magkakagusto sa captain ng basketball team ng university. At ako ang pinakamasayang babae nung maging kami. At marami naman ang naiinis s a akin na mga babae. Sino ba naman ang hindi magkakagusto sa isang Ash Vincent Yu. First year pa lang kami nun pero almost 6 feet tall na siya. Maputi at ma tangos ang ilong. And what I love the most, are his eyes. When he looks at you, it seems like he's looking into your soul. Takte parang bampira lang. Ano ba ser yoso ako dito noh. Haaay... But as long as I'm hurting I will never forget him. Pinunasan ko ang mga luha k o. $hit lang talaga. Ayokong makita ako ni Jess na ganito. Dumaan ako saglit sa CR. Doon ko ibinuhos ang lahat ng sakit na nararamdaman ko. Pag pinigil ko ito baka sumabog na lang ako bigla. O kaya baka pag hindi ko nil abas to baka mabaliw ako. Ayoko ng ganun. Hindi ko alam kung ilang minuto ako sa loob ng cubicle. Naalala ko si Jess. Lumabas ako ng cubicle at naghilamos ako n g konti tsaka nag ayos. Ayokong mahalata niya na galing ako sa pag iyak Pagdating ko sa cafe, hinanap ko si Jessica sa favorite spot namin. Sa dulo. Ku maway siya. "Hey" bati niya paglapit ko. "Hi!" pinilit kong ngumiti. Sumeryoso siya. "Are you okay?" nag aalalang tanong nito. "Yeah" matipid kong sagot.

Umupo ako sa tabi niya. Hinawakan niya ang kamay ko. " You can talk to me. It's been two weeks ka nang ganyan and...." Ngumiti ako sa kanya. "Jess, I'll be fine. Don't worry" Hindi ko na siya pinatapos. Alam ko masama rin ang loob niya kasi di ako masyado ng ng oopen sa kanya. And to think na bestfriend ko pa siya. "Ok. You know that I'll always be here." malungkot niya sabi. Sumuko na rin siy a. Kilala niya kasi ako. Di ako paladaing. Di palasumbong. Unless di ko na kaya. Ang alam niya everything is still under my control. Yun ang alam niya. "I know." I smiled at her. " I will put a good show. "So ano nga pala yung sasabihin mo saken?" pag iiba ko ng usapan. Kitang kita ko ang pag ningning ng kanyang mga mata. "Remember Tyler from the soccer team? Yung crush ko?" yung ngiti niya parang m apupunit na yung pisngi niya. I remember him. Matagal na niyang crush ito. At kelan lang sila ngkakakilala. "He asked me out!" sabi nito at kinikilig ang bruha. "Well, that's really something!" sabi ko habang nilalabas ang ilang notes ko. I'm happy. At least for her. After what she went thru with Ambrose I think she deserves another shot. With someone better. "Yeah, I'm so excited. Parang kelan lang I was looking at him from afar tapos n gayon....haaay" para siyang ngdedaydream. She's always be Jess. Simple lang ang kaligayahan. Ang mga gwapo at hot na boys. And she started talking. Non stop. As in. Grabe talaga ang bibig ni Jessica. Ga nyan siya pag masaya. Nakinig lang ako sa kanya. At gumaan ang pakiramdam ko kah it papano. Naramdaman ko ang pananakit ng katawan ko. At pakiramdam ko pagod na pagod ako. Gusto ko ng matapos agad ang araw na'to. Gusto kong matulog at magpahinga. Ang sakit ng boung katawan ko lalo na ang balakang ko. Naisip ko naman ang lalaki kagabi sa bar. I know I have to deal with him. Whether i like it or not. -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Malapit ng magkita sina Russell at Haley...:)

*-* fujeeko

******************************************* [8] Chapter 6: We meet again Part 1 *******************************************

Panay ang tingin ni Russell sa relo niya. Naiinip na siya sa bagal ng oras. Sa t otoo lang naisip na niya ang wag pumasok kanina. Tinamad siya at gusto niyang ma tulog na lang at magpahinga.

Tapos wala pa siyang kakulitan. Ang boring pa magturo ng teacher nila. Hindi niy a kaklase si Micah sa subject na ito. Namiss niya tuloy ang bestfriend niya.Ite text niya ito. Magpapatulong siya sa report niya para bukas. BAkit kailngan pang gumawa kasi ng mga visual aids. Hindi naman siya marunong sa mga ganun.

Dumukot siya sa bulsa para kunin ang cellphone nang makapa niya ang susi ng kots e ng babae. Nilabas niya ito at pinagmasdan. Naisip niya na pwede siyang kasuhan ng carnapping sa ginawa niyang pag gamit sa kotse ng babae. Baka nakareport na ito ngayon sa mga pulis.

Napangiti ulit siya. Alam niya na hindi ito magagawa ng babae. Kung sakali mang gawin niya ito sasbihin niya ang totoong dahilan kung bat't nasa kanya ang kotse . At alam niya na mapapahiya ang babae pag nangyari yun. Pero paano kung palaban ito at ideny niya ang nangyari.

Nawala ang ngiti sa mga labi niya. Anong magagawa niya wala siyang magamit na sa sakyan. Siguro naman hindi na sila aabot pa sa ganun. Alam naman siguro nung bab ae kung nasaan ang kotse nito. Unless na lang na gaya ito ng iba na pag nalasing walang maalala. Pero hindi siya naniniwala sa ganun. Imposibleng walang maalala ang taong lasing. Ayaw niya rin kasing isipin na hindi maalala ng babae ang nag yari sa kanila. Ayaw niyang isipin na hindi siya maalala ng babae.

Iniisip niya na it's not fair kasi hindi ito mawala sa isip niya. Kahit isang sa glit sa buong maghapon. Siguro kung marunong siyang magdrawing kaya na nyang gum awa ng portrait nito. Memorize na ata niya lahat ng features ng mukha ng babae.

Ang mahabang pilik mata nito. Ang matangos niayng ilong. Ang makinis niyang mukh a. Ang manipis nitong mag labi. Pero sa tingin niya parang namaga ito konti kasi pinang gigilan niya ito. Nagkaroon din siya ng pagkakataong pagmasdan ang hubad nitong katawan habang tulog na tulog ito.

Naalala niya ang pakiramdam ng malambot nitong balat ng halusin niya ilang kissm arks na iniwan niya sa pagitang ng dibdib nito. May mag ilang pasa siya sa mga h ita niya. A proof that he was a little rough with her. Or maybe her skin is just so sensitive kaya ganun. He knew he was gentle.

Wala siyang ginawa kundi pagmasdan ang babae hanggat sa makatulog siya. He was e ven tempted to take a picture of her pero hindi niya ito ginawa. Hindi siya ganu n. At sa tingin niya hindi niya kailangan ng picture ng babae dahil malinaw sa a laala niya ng hitsura nito.

Naisip na niya yun. Na baka takasan siya. Kaya ang balak niya antayin ang umaga hangang sa magising ito. Pero hindi na niya kaya ang antok at pagod. That was on e hell of a night. It was different from the rest. At tama ang hinala niya. Nagb ihis lang siya saglit nawala na ito. Naisip na niya sana pala hindi na lang siya nagbihis baka naulit pa yung nangyar i. Gusto niyang samapalin ang sarili. Kung ano ano tuloy naiisip niya.

Kinuha niya ang phone at tinext siya Micah.

"Mr. Sandoval! Please refrain from using cellphone during my class." huli ka bal bon!

Nag angat siya ng mukha. Nakatingin sa kanya ang buong klase. At least this time nahuli siya na gumagamit ng cellphone. Last time kasi nahuli siyang natutulog. Mas nakakahiya yun.

"I'm sorry ma'am It's something important." palusot nito. Inirapan siya ng guro. " You can excuse yourself, madali naman akong kusap. Ang ayoko sa lahat ay yung hindi nakikinig sa klase ko." Binalik na niya ang phone sa bulsa at umayos ng upo. " I'm sorry." yun lang ang nasabi niya.

Pero hindi siya lumabas. Mamaya na lang niya itetext si Micah. Itinuon niya ang atensyon sa teahcer. Masungit talaga ito.Kaya hanggang nagyon wala pa ring lovel ife. Pa'no napakasungit. Akala mo kung sinong maganda. Pero hindi nakaligtas kay Russell ang katawan nito. Sexy ang teacher niya. Pero may edad na.

Gusto niyang batukan ang sarili. Pati teacher niya pinag iisipan niya ng kalokoh an. Wala sa sariling pinaglaruan nito ang keychain ng susi ng kotse ng babae. Pi naikot niya ito sa isang daliri niya. Tiningnan niya ulit yung letter "H" na key chain. May maliit na bato ito sa upper right side ng letra. Parang maliit na dia mond. Totoo kaya ito? Napansin niya yung half lang na heart. May nakasulat.

Vince

She was calling me Vince while they were kissing. Boyfriend niya kaya ito. O kay a ex. Ba't siya ngpakalasing nung gabing yun at umiiyak. Broken hearted kaya ito. Kaya siya pumayag sa ginawa nila kagabi. Kung tutuusin pwede namang tumanggi ito kun g ayaw niya. Pero hindi niya ito ginawa.

Kung nagkataong ibang tao ang nakakita sa kanya nung time na yun baka kung ano p a ang ginawa sa kanya. Nakaramdam siya ng guilty. Pero pumayag naman siya. Hindi niya pinilit ito At sa tanang buhay niya wala pa siyang pinipilit na babae pagd ating sa ganun. Yung iba willing pa nga.

Hindi nga niya ito pinilit, yun nga lang lasing naman ang babae at parang wala s iya sa sarili. She went to bed with a total stranger. We're total strangers. Kag aya ng mga madalas mapanood sa movies.

At hindi siya ordinaryong babae. Makikita mo ito sa mga gamit niya. At sa kilos. Napansin na ito ni Russell pagpasok pa lang niya ng bar. She moves gracefully. Gaya ng mga model sa runway. Mukhang suplada at may attitude. Pero maganda talag a ang babae. At ang ganda ng katawan niya. Lalo na yung...............

"Ok class see you tomorrow. And prepare for a short quiz"

Bad trip. Panira ng imagination. Pero natutuwa si Russell at natapos din ang las t subject niya. Dinial niya agad ang number ni Micah paglabas niya ng room.

"Hey, busy ka ba maya?" naglalakad na siya papuntang parking lot.

Ang pagkakataon nga naman, busy daw si Micah.

"Ah ganun ba?" Mag rereview siya.

Nag isip na siya kung kanino magpapatulong sa report niya.

"Ah ok. Magpapatulong sana ako. Pero ok lang. Magreview ka na muna"

Binaba na niya ang phone nya. Pag minamalas nga naman. Actually hindi lang ito a ng pakay niya kay Micah. Magpapatulong din sana siyang daanan ang kotse niya sa bar. Pero saan niya dadalhin ang kotse nung babae pagtapos? Kailngan na rin niya ng makuha ang kotse niya.

Nag vibrate ang phone bago pa niya ito maibalik sa bulsa niya. Pinagmasdan niya ang screen ng phone.

Vanessa calling.....

Patay. Di nga pala niya ito nadaanan kagabi. Nagdadalawang isip siya kung sasagu tin ba niya ito. Hindi niya ito sinagot. Binalik niya ang phone sa bulsa niya. W ala siya sa mood kausapin ito. Sigurado siya na marami na naman itong tanong. A t sa totoo lang kaya ayaw niyang kausapin ito dahil hindi niya alam kung ano ang isasagot niya.

Alam niya naman actually ang isasagot kung sakaling magtanong ito, kaso kaya ba bang sabihin sa kanya ang totoo. Wala pa kasing maisip si Russell na magandang d ahilan sa kanya kung ba't hindi ako nakadaan kagabi. Hindi man lang niya natawag an ang babae. Nawala ng tuluyan sa isip niya si Vanessa. Nagmamadali niyang tinungo ang parking lot. Kailnagan na niyang makauwi agad bak a makita pa niya ito. Papalapit siya sa gray na Altis nang mapansin ang isang ba bae na nakasandal dito. Nakatalikod ito. Medyo matangkad ito. Maiksi ang buhok. Familiar.

Hindi kaya.......

--------------------------------------------------------------------

Aaay bitin hahahaha. Next update na lang.

*-* fujeeko

******************************************* [9] Chapter 7: We meet again Part 2 *******************************************

HALEY'S POV

"Uy nasagutan mo ba lahat?" si Jessica Katatapos lang kasi ng exam namin. "Yeah, pero I'm not sure kung tama yung mga sagot ko. " natatawa kong sagot Madali lang naman yung exam. Favorite subject ko kasi ito. Theories Of Personali ty. Kahit hindi ako masyadong ngreview alam ko papasa ako. Humble ko noh. "Ako kasi di ko nasagutan lahat. Ewan ko ba parang nablanko yung utak ko." nakan giting sabi nito. Ba't parang masaya pa siya at hindi niya nasagutan lahat. Alam ko na ang dahilan . Ganyan na ganyan din siya noon noong first date nila ni Ambrose. "Puro kasi Tyler ang laman ng utak mo. " pabiro kong sabi. Actually, I meant what i said. Kilala ko kasi siya. Pag gusto niya ang isang guy , nawawalan siya ng focus sa lahat ng bagay. "Ewan ko ba. Di ako makapgconcentrate kagabi tuwing maiisip ko yung date namin." So tama nga ako. Si Tyler na naman ang laman ng utak niya. Natutuwa ako kasi kah it papano nababaling na sa iba ang atensyon niya. Pero hindi ko maiwasang hindi mag alala. "Bruha ka talaga. Remember major subject natin yun ha. At ikaw pa talaga ngremin d saken na pumasok ako para mag exam." paalala ko sa kanya. Hindi siya pwedeng bumagsak sa kahit na isang major subject. Lalo na graduating pa naman kami. At may average kami na kailangang imaintain. "Yes Ma'am!" sabi nito sabay saludo I can see that she's happy. And I'm happy for her. Buti pa siya. Nalungkot na na man ako.. Nakakainggit si Jess. Naalala ko na naman si Vince. Walang araw na hindi ako ako masaya tuwing kasama ko siya at naiisip. Ganyan na ganyan din ako kay Jess noon. Pero noon yun. Wala na kami. "Haley...." Nahalata niya na nagbago ang mood ko.

"I'm good. Don't worry." ngumiti ako sa kanya. Bumuntong hininga siya. Alam niya na hindi ako okay. At alam ko nahihirapan na r in siya tuwing nakikita niya ako na malungkot. Kaya ayoko munang magkwento sa ka nya. Tsaka na siguro. "Ok. But can you at least tell me where you've been hanging out lately?" Pasimple akong tumingin sa kanya. Kinabahan ako. May alam kaya siya. Na laman ak o ng iba't ibang bar gabi gabi. Ang corny ba ng trip ko? Broken hearted girl in a bar ang peg. Alone. Crying. "I'm staying sa condo." I can't talk about it yet. Alam kong hindi niya magugustuhan ang mga pinaggagaga wa ko. Magagalit siya sa akin. "How about last night?" tanong nito. Napahinto ako sa paglagay ng mga notes sa bag ko. Lumakas lalo ang kaba ng dibdi b ko. Ibang klase kasi siyang magtanong. Akala mo imbestigador. "What about last night?" kunwari di ko alam ang tinutukoy niya. Kailangan kong mag isip ng paraan para maiba ang takbo ng usapan. Baka kung saan pa mapunta ito. " I went there. I was waiting 'till 2am. I called your house wala ka dun. I was so worried kaya pinuntahan kita sa condo. " nagdududa na ito. This is it. Nagmamadali kong sinara ang bag ko at tumayo. I will not give her a chance to ask one more question. Mabubuking niya ako. Baka hindi ko kayang magsi nungaling sa kanya. "Jess, I think this is not a good time....." " I know..." hindi na niya ako pinapatapos pa. Ngumiti siya ng pilit. I felt guilty. She knows I've been hiding something from her. "Fine. But help me understand. Akala mo hindi ako nasasaktan tuwing nakikita kit ang ganyan. Hindi ko alam kung ano nang ngyayari sayo. You're my bestfriend. Wh at about me? Am I still your bestfriend?" sinumbatan na niya ako. Nung magbreak sila ni Ambrose I was there for her. "Of course you are still my bestfriend. And you will always be. " naiiyak na nam an ako. Umiling siya. Ramdam ko may tampo siya sa akin. "Really? Because that's not what it looks like. I wanted to be by your side. I k now how it feels like. And I just can't sit without knowing kung nasaan ka at hi ndi ko alam kung ano na ang nangyayari sa'yo." emosyonal niyang sabi.

Gusto ko ng umiyak. But not now. Not with her. Lalo siyang mag aalala. Kailangan g panindigan ko na okay lang ako. "I'm sorry. You're right. Maybe this is not a good time." ngumiti siya ng pilit at tinapik niya ako sa balikat. Lumabas na siya sa room. Iniwan niya akong nakatulala. Masama ang loob niya sa akin. Alam ko na lilipas din ito. Tsaka ko lang siya kakausapin. Magpapaliwanag ako. Ayoko ng mag isip. Pakiramdam ko pagod na pagod ako. Gusto ko ng umuwi at m agpahinga. Lumabas agad ako ng room at dumerecho sa parking lot. Kung saan nakapark ang kot se ko na Altis. Sumilip muna ako. Andon pa. Meaning andito pa siya. Lumapit ako sa kotse. Aantayin ko na lang siya. Sumandal ako pinto. Pumikit ako. Kaya ko ba siyang harapin? As if I have a choice. Tsaka kung hindi ngayon kelan pa. Lalo na malaki ang possibilty na dito siya nag aaral. Unless na lang na stalker siya at nalaman niyang dito ako nag aaral. Ako na ang feelingera. Tsaka isa pa, kailangang makuha ko na yung kotse. Andito na kasi si mommy baka g umulo pa lalo. Magtataka yung pag malaman niya na yung Z3 ang ginagamit ko. Magt atanong na naman yun. Tumingin ako sa relo ko. 515pm pa lang. Maaga pa naman. Kaya lang fifteen minute s na'kong ng aantay. Kung pang umaga siya until 5pm lang ang pinaka huling klase . Unless na lang pag varsity player siya. Until 7pm ang practice ng mga players. "Excuse me...." Napaayos ako ng tayo. It's him. gilan ako saglit. Natulala pala tangkad niya. He looks good on of it. I blushed a little with

Huminga ako ng malalim at humarap sa kanya. Nati ako. Ngayon ko lang siya napagmasdang maigi. Ang shirt and jeans. But he looks better without any the thought.

"Hey.." buti na lang nakabawi ako agad. Lumapit ako sa kanya. "Yes?" nakangiti siya. Loko to ah. Hindi ba niya ako maalala. Nakaramdam ako ng inis. " I....I need my keys back." I can't explain how I feel. Parang kinakabahan ako na ewan. Pero hindi ko ito pinahalata. Tumawa siya. Lumapit ito sa kotse ko at sumandal sa pinto. " I see. Yun lang ba?" ngumiti siya na parang nang aasar. Yung lang ba? Ano pa bang ineexpect niya na dahilan. May iba pa ba akong kailang an sa kanya bukod sa kotse ko. "Why? Is there anything else?" taas kilay kong tanong sa kanya. Tumawa siya ng konti. Umalis siya sa pagkakasandal sa kotse ko. Lumapit siya sa akin. "Let me refresh your memory." tinapat niya yung mukha niya sa mukha ko at tiniti gan ako.

I smell his familiar scent. Alam na alam ko ang amoy ng perfume niya. Nakadikit pa sa damit at katawan ko pag uwi ko. His smell was all over me. I am speechless. Nagsalita ulit siya ng wala siyang marinign an sagot mula sa a kin. "First, aren't you gonna say at least thank you." $hit lang at nakatitig siya sa lips ko. At kailangan ba sobrang close ng mukha niya sa mukha ko. Nananadya ba siya. Is h e trying to intimidate me? Or seduce me? Or..whatever. Pakiramdam ko parang nanl ambot ang mga tuhod ko. "For what?" maang kong tanong. Ano ba ang tinutukoy niya. Panay ang ngisi nitong kumag na'to. Nakakainis siya. Akala naman niya madadaan niya ako sa ganun. Pero tangina ang ganda ng ngipin n iya. Ampuputi at pantay pantay ang mga ito. At napatingin ako sa lips niya. Thos e lips kissed every part of me last night. Nangingiti ito at umiiling. Nahulaan niya kaya ang iniisip ko. "That depends. Kung alin sa ba sa mga ginawa ko ang dapat mong ipagpasalamat." n gumiti ulit siya ng nakakaloko. Feeling ko unti unting umaakyat ang dugo ko sa ulo. Ano bang tinutukoy niya? Yun g pag layo niya sa akin sa lalaki s bar. O yung....I don't even wanna think abou t it. "I don't know what you're talking about." Lumayo ako ng konti sa kanya. Umayos siya ng tayo at tumawa ng tumawa. "What's funny?" naiinis kong tanong. Lumapit ulit siya saken. Hinawakan niya ang kaliwa kong pisngi. " You're blushing, baby.." Tinabig ko ang kamay niya at tiningnan ko siya ng masama. "Just give me my keys." madiin kong sabi. Siya naman ang lumayo. Nilagay niya ang dalawang kamay sa mga bulsa niya. "What if I don't want to." naghahamong sabi nito. Natigilan ako saglit. Hindi ko naisip na aabot kami sa ganito. Na pahirapan pa p ara makuha ang kotse ko. Pero sa nakikita ko hindi ko kailangang mag inarte at ako ang may kailangan sa kanya. Lalo na mukhang mahlig mang asar tong isang to. Kung kinakailangang makiusap ako sa kanya gagawin ko. "Ok. What do you want?" I have no other choice. Ngumiti siya. Parang may kung anong kalolokohan na naglalaro sa isip nito. Mali ata yung tanong ko. "Go out with me." hindi mawawala sa labi niya ang ngiti.

Nilabas nito ang susi ko mula sa bulsa niya at tinapat niya sa mukha ko. Pinagti tripan niya ako. I tried to snatch it. But he held it even higher. Pero di ko ma abot. Ang tangkad niya kasi. " In your dreams....." ismid ko sa kanya. Lumapit ako at inabot ko ang kamay ko. " Now, I want my keys....." nangigigil na tlaga ako. Niilagay niya ang dalawang kamay niya sa beywang niya. " Is that so? Then why do n't you get your keys....in your dreams..." asar ulit niya. Tawa pa rin siya ng tawa. Parang aliw na aliw pa siya sa ginagawa niya. I tried my luck again. Pero hindi ko ito nakuha. Nasa ganung eksena kami nang..... "RUSSELL!!!!!" Nakapameywang ang isang babae palapit samen. Natigilan ako. Kilala ko siya.

******************************************* [10] Chapter 8: Z3 *******************************************

RUSSELL'S POV

"Ibigay mo saken yan ano ba?!" gigil niyang sabi. Pilit niyang inaabot ang susi sa kamay ko. Matangkad siya kung tutuusin. Hanggang balikat ko siya. Nakakatuwa siya. Ang sarap asarin. Ang cute niya lalo na pag ngbublush. Kanina habang pinagmamasdan ko ang mukha niya. Ang lungkot ng mga mata niya. Bumaba ang tingin ko sa mga labi niya. Pale na red ang kulay. Parang pinkish.

Sobrang lambot. Naputol ang pagmumuni muni ko. "RUSSELL!!!!!" Sabay kaming napatingin ng babae. Halatang gulat siya. Si Vanessa. "What's going on here?" nakapameywang pa ito palapit samen. Tumingin siya sa babae. "You?!" sabay turo sa babae. "Magkakilala ba kayo?" tanong ko. Bago pa sumagot yung babae. "She's my classmate." sagot ni Vanessa. Huh?! Ang pagkakataon nga naman. "Babe, magkakilala rin kayo?" ako naman ang hinarap nito. Nabigla ako. Anong sasabihin ko? Alam ko na. Maaasar naman to sa akin. Ngumiti ako. "Actually, no. She's just a fan and she's asking me out." natatawa talaga ako ha bang nakatingin sa kanya. Nanlaki yung mata nung babae. Gusto kong tumawa ng malakas pero pinipigilan ko. Pero saglit lang yung pagkabigla niya. Maya maya ngumiti ito. Pero bakit ngumiti siya instead na maasar. "Yeah" sagot nito na nakangiti. "But I understand if he's busy. Next time maybe." Then she looked at me and she gave me her sweetest smile. "One thing more, I had a great time last night." sabay kindat saken. Ngumiti siya ng todo. Ngiting nang aasar.

"And by the way, thanks for driving me home this morning." And she snapped her k eys effortlessly. And she waved the keys in front of us. At sumakay na siya sa kotse. Naisahan ako dun ah. Tulala pa rin ako habang nakatingin sa papalayong sasakyan. "IS THAT TRUE?" sigaw ni Vanessa "Babe I can explain....." nataranta ako. Iba kasi magalit to. Warfreak. " I want a yes or no answer only! Did you sleep with her last night?" gigil nyan g tanong. Pa'no ko ba sasabihin. Ang hirap ipaliwanag. Lalo na nasa aken pa yung susi nung babae. "ANSWER ME!!!!" galit na talaga siya. "Yes, but...." mahina kung sabi PAK "I waited for you till dawn tapos may kasama ka palang ibang babae!" umiiyak na siya. "Babe let me explain..." naawa ako sa kanya. "And you never answered my calls!!!" this time humagulgol na siya. "What do yo want me to do? Huh? I don't date anymore! Ikaw lang. Nasasaktan ako alam mo ba yun?" para siyang ngmamakawa na di mo malaman. "I'm sorry. I made you wait. But that was nothing." sana maniwala siya. Natigilan siya. "Totoo? " tumigil siya saglit sa pag iyak. Naguilty di ako. Di ko alam kung bakit. "She was drunk and I helped her. I let her stay sa condo. She could barely drive ." at totoo naman. "It was nothing? Nothing happened?" naniniguro nyang sabi. "It was nothing.." di ko sinagot yung tanong niya kung may nangyari ba. At bago pa siya makapag tanong ulit nilapitan ko na siya. I hugged her.

And she hugged me back. The war is over. She pulled away. She looked at me intently. "Promise me, don't go out with Haley?" "Don't go out with who?" sino daw. "Haley. That girl. My classmate." so Haley pala pangalan niya. Kaya pala may letter "H" sa keychain niya. "Oh that girl! Yeah, p..promise." ewan ko ba parang naguiguilty ako nung sinabi ko yun. She smiled. She kissed me. I kissed her back. Then I stopped. I remembered her kisses. Haley's. I gave her a quick peck sa lips para di makahalata. "Let's go" sabi ko. Ngumiti siya. "May practice pa kami babe eh" "I'll wait. I'll drive you home?" makabawi man lang ako. "No need. I'm not sure kung what time matatapos. Mag oovertime kami. Malapit na ksi ang Foundation Day two weeks na lang." paliwanag niya. Takte wala pala akong kotse. Buti na lang. Mahaba habang paliwanagan na naman to kung sakali. "Okay I'll walk you to the gym." "OK" masayang sabi nito. Pagkahati ko sa kanya nagpaalam na rin ako. "Hello Mix" tinawagan ko si Micah. "Can you pick me up sa school?" Good. Andito pa siya. Akala ko nakauwi na.

I'll meet her at the West Wing parking lot. Pagdating ko dun wla pa siya. Tumambay muna ako sa gilid ng driveway. Nang mahagip ng mata ko ang isang black na Z3. Familiar ang kotse. Saan ko nga ba nakita to. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Ang hirap mg edit. In the end marami pa ring mali. haaay... Next UD ulit. Thanks. *-* fujeeko ******************************************* [11] Chapter 9: Halter Top ******************************************* HALEY'S POV

6 MESSAGES. Ito ang bumungad saken pagbukas ko ng phone ko. Pinatay ko kasi kanina. Parang alam ko na kung kanino galing ang mga ito. Yung isa kay kuya. Hinahanap yung Z3. Tsssss. Nasa kanya na yung Civic bukod sa kotse niya. Ano bang problema nito? Yung isa kay Jessica. Sorry and I miss you ang nakalagay. Touched naman ako. Babawi ako sa kanya. Ikukuwento ko lahat ng nangyari.

Lahat lahat. Bahala na. Bestfriend ko naman siya. Naalala ko yung expression ng mukha nung lalaki kanina dun sa sinabi ko. Laugh Trip. Kulang na lang mgblush ampu..... Pati yung mukha ni Vanessa di maipinta. Nakakatuwa silang dalawa. Boyfriend niya pala yung lalaki na yun. Ang bilis namang magpalit ng boyfriend nun. Nung kelan lang yung tropa ni Vince ang boyfriend niya, si Nike. Nagpupunta kasi yun sa classroom at sinusundo siya minsan. At minsan pag may lakad ang barkada sinasama ako ni Vince at nakikita ko silang magkasama. Ewan ko ba. Kahit classmates kami at magbarkada yung mga boyfriends namin kahit kelan di kami naging close. Deadma lang pag nagkikita kami. Pero di ko nakikita yung lalaki na yun na nagpupunta sa classroom. Bumalik ang atensiyon ko sa cellphone. Yung apat pa na messages kay mommy galing. Puro mga sermon. One message caught my attention. Be ready on Friday night. We'll have a dinner party to attend May isa pa. Be at your best. Go and shop for a decent dress. Huh! Be at my best? Duh! I'm always at my best. Sobrang ganda ko kaya. HAhahaha. Tsaka puro matatanda lang naman ang mga andun. Haaay...ano nga pala araw ngayon? "Shocks, July 4" meaning birthday ko na pala next week. July 15. My 20th birthday. Parang kelan lang.

Virgin pa ko. Charing lang! Parang kahapon lang pala. Hahahaha. At least medyo gumaan ang pakiramdam ko. Nagagawa ko ng tumawa. Wala na akong magagawa. Nangyari na. Naisip ko lang parang balewala na saken yun. Ewan ko ba. Mas masakit pa rin yung paghihiwalay namin ni Vince. Pero parang gumaang na yung pakiramdam ko ngayon. Sabi nga nila pag sobra ka daw nasaktan lalo kaw nagiging matapang at matatag. Sana nga. Nasasaktan pa rin ako. Konting panahon na lang siguro. Hindi kasi ganun kadali ang makalimot. Makapag mall na nga. Hahaha pag shopping talaga wlalang makakapigil saken. Parang kanina lang masakit ang buong katawan ko at gusto kong magpahinga. Ngshower ako saglit at nagbihis. White blouse at khaki na shorts. Nag flip flops lang ako. Pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin. Napangiti ako. Ang ganda ko talaga. hahahaha Maganda naman talaga ako. Sabi ng nanay ko. Tsaka magiging print ad model ba'ko kung di ako maganda. Oo, model ako. Pero sa European issue ito. Pang internation al daw kasi ang beauty ko. Addict lang. Hahaha. When I was 18, a photographer of our magazine saw me. I was in Spain for summer vacation. Akala niya French ako. Natawa ako. Sabi ko anak ako ni Amanda Saavedra . Nagulat siya kasi mukhang espanyola si mommy. I looked like my dad actually. Mat angos yung ilong ko. Sabi ng iba anak daw ako ng foreigner. Yung kulay ko ang na

kuha ko kay mommy. Mestisa si mommy. Yung mata, kay daddy. Almond-shaped daw sab i ni Vince. Kailangan talaga nakasingit siya sa eksena. Anyways, the photographer asked mom if I could pose for the April Issue. Pumayag si mommy. Magaganda naman yung mga damit. So pumayag na rin ako. Aside from tha t, two swimsuit yung pinasuot saken. Isang one piece pero french cut huh! At isa ng two-piece. Ok na sana kaso yung cup nung two piece di kayang ihold nung top y ung dibdib ko. Cup B kasi ako. Para sa iba malaki na ito. Pero tama lang sa buil t ko at sa height ko, almost 5'6' kasi ako. Sabi nung photographer siya na daw a ng bahala para di lumabas na malaswa. Ok naman yung kinalabasan. Actually I have a copy of that issue. Nakatago sa kwarto ko. Kahit si Jessica hindi niya alam i to. Kinuha ko ang susi ng kotse at tinungo ang elevator. Buti na lang di ako nahirapang magpark pagdating ko sa mall. Nagsimula na akong mag ikot. Nakailang boutique din ako. At yung pang apat, at last yun ang bukod tanging may nagustuhan ako. "Miss I'll try this one." sabi ko sa sales lady. "This way maam" and she led me to the fitting area. Isang lavander na mini dress. Soft yung tela. Hindi naman satin. Parang lace yun g tela mas makapal lang nang konti. Bare back ito. May tali din sa leeg. Naalala ko yung yung suot ko nung nakaraang gabi. Naalala ko ang sinabi ng lalaki tungkol dito. *FLASHBACK My eyes were closed as I responded to his kisses. I shivered to his touch. And I wanted more. His lips went down to my neck planting small kisses. His hand untied the ribbon that only supported my top. "Looks like your dress serves its purpose." nakangiting sabi nito I was half naked in front of him. I can see the desire in his eyes. He was cupping my breasts. Both with his hands. "It perfectly fits" he smiled. Then he leaned to kiss my right breast. "Ahhhhh" I couldn't help it.

I was careless. I was enjoying that moment hoping it won't end. My hands clapsed his hair pulling him closer. And before I knew it I felt his one hand on my wetness. I felt something on my tummy. Gosh, he was so hard! I can feel he's tugging my undies away impatiently. And slid the rest of my dress off my feet. I was totally naked in front of him. His are are burning with desire. He's on top of me again kissing me. My neck. "Just tell me to stop and I will" he said as he slid one of his fingers between my thigh. "Ooooh don't..please" I kissed him back as I reached to unbutton his pants. He laughed between our kisses. He left me for a sec to remove the rest of his clothes. He's standing in front of me. Like a god, proud and naked. I looked away. Gosh, he's so hard. And BIG! I saw him kneel in front of me, spreading my legs apart.... TOK! TOK! TOK! End of flashback Nagulat ako sa mga sunod sunod na katok. "Maam ok lang po kayo." boses ng sales lady sa labas ng fitting room. "Oo tapos na" Nagmamadali kong hinubad ang damit at lumabas agad. "Pasensiya na kayo maam akala ko po kasi may nangyari sa inyo sa loob. Tumahimik kasi bigla eh. Nag aalala lang ako. " paliwanag nito "Ok lang. Kukunin ko pala ito" Ganun na ba ako katagal dun sa pagmumuni muni.

Kung ano ano kasi ang pumapasok sa isip ko. " Sa cashier na lang po maam" sabay turo sa Cashier No 23 Pagtapos dun pumili rin ako ng sandals. Simple lang. White ito. 3 inches lang. Pagtapos kung bayaran ay nagtake out na lang ako sa isang resto. Ayoko kasi kumakain sa resto lalo na mag isa lang ako. Walang traffic. Inabot kasi ako ng 9pm sa mall. Ganun ako katagal namili? And to think 2 items lang nabili ko. Di ko namalayan nasa parking na'ko ng condo. Gintuom ako bigla. Nilabas ako ang dinner na binili ko. May assignment pa pala ako. First subject yun. Major subject May naalala ako bigla. Napangiti ako. Naala ko kasi yung eksena kanina sa parking lot. Magkikita kami ni Vanessa. Parang alam ko na ang mangyayari. At kailngang paghandaan ko ito.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Itutuloy ko pa kaya tong story na'to? Baka ksi hindi maganda yung plot. *_* fujeeko ******************************************* [12] Chapter 10: The Crime? ******************************************* RUSSELL'S POV "WHAAAAATTT!" sigaw ni Micah.

Sabi ko na nga ba ganito magiging reaksyon nito pag sinabi ko sa kanya. "Kung makasigaw ka. Eto oh magkalapit lang tayo di ba?" kulang na lang busalan k o yung bibig niya. Alam ko di niya ako titigilan after we picked up my car sa parking ng bar. Kinwento ko sa kanya lahat. Kiss and tell ako? I don't think so. She's my bestfriend. Alam niya lahat ng kalokohan ko. Lahat lahat. "OMG Russell!" bihira niya kong tawagan sa pangalan ko. Madalas "hoy", "ano", "i kaw" tukmol", "kamote"....basta itatawag niya lahat ng kahit na anong pwedeng it awag saken maliban lang sa panagalan ko pag ordinaryong araw. "Maka react ka parang may nagawa akong krimen ah!" naguiguilty tuloy ako. "At bakit wala ba? You should know that bago pa ituloy" konsensyahin daw ba ako. "Alam ko." maikli kong sagot. "Yun naman pala eh. Ba't mo pa ginawa?" gigil na sabi nito. "Di mo kasi alam ang nangyari." sa totoo lang umiinit ang pakiramdam ko pag naal ala ko ito. "Aba't!? Anong palagay mo saken? Porke't wala pa akong experience eh hindi ko na iintindihan ang mga sinasabi mo" medyo napalakas ang boses nito. "Ssshhhhh! Ano ba? Yung boses mo pwede pakihinaan." tumingin ako saglit sa palig id. Mabuti na lang at konti ang tao ngayon dito. Ito ang paborito naming hang out. Dito kami kumakain kapag may special occassion na sa tingin namin ay pwedeng ice lebrate. "Bakit ano pa ba sa tingin mo ang hindi ko alam at hindi naiintindihan sa sinabi mo? Hindi pa ba malinaw?! Hah!" di talaga siya mgpapaawat. "That's not what I mean." "Eh ano ha! Ba't di mo sabihin? At nang maintindihan ko!" naiinis niyang sabi. Ininom ko ang natitirang wine sa baso ko. Tumingin ako sa kanya saglit. *Flashback She was clasping my head so hard.

I know she's about to come. I thrust my tounge into her sweetness. I kissed her roughly. Her body arched wildly. Her sexy moans play like music to my ears. I explore and taste her sweetness. And the she screamed when she reached her peak. She was breathing heavily. She looked at me and smiled. $hit. I can longer take it. And before i realized she started pulling away. And I moved quickly on top of her. "We're not yet done baby" I whispered and nibbled her ears. I looked at her one more time. She has the most beautiful eyes I've ever seen. "You're so beautiful...." I kissed her eyes "And you're mine" She lifted her head and meet my lips. And with one swift movement I entered her. She suppressed a scream. I stopped for a second. "Fucl