WALANG SUGAT Ni Severino Reyes

WALANG SUGAT ni Severino Reyes (Script) Mga Tauhan:              

Julia Teñong Teban Miguel Monica Juana Lucas Tadeo Marcelo Kura 1 Kura 2 P. Teban Kapitana Putin Kapitan Inggo

SCENE 1: Teñong at Julia

Julia: Bakit Teñong, napagod ka ba? Masama ka palang mapagod. Teñong: Masakit sa iyo. Julia: Aba’t nagtampo naman kaagad ito…(Ibabato ang bastidor) Lalo ko pang pagagalitin! Teñong: (Pupulutin ang bastidor) Julia, Julia ko. (Luluhod) Patawarin mo na ako. Hindi na ako magagalit. Lumalaganap sa dibdib ko ang masaganang tuwa, narito at nakikita ko na minarapat mong ilimbag sa panyong ito ang pangalan ko. Julia: Hindi ah! Nagkakamali ka! Teñong: Sinungaling! At kanino naman ito? A— Antonio; N—Narciso, at F—Flores.

(Si Julia ay nagbuburda ng panyo para kay Teñong. Papasok si Teñong sa eksena)

Julia: Nagkakamali ka! Hindi mo pangalan iyan. Iya’y para sa among, iaalay ko para sa kanya ngayong kaarawan ng pasko.

Teñong: (sinisipat ang binuburdang panyo) Julia, tingnan ko nga ang binuburdahan mo…

Teñong: Sa among o sa demonyo, bakit ang letra’y A, N, at F?

Julia: Huwag na, Teñong, huwag mo tingnan; masama ang pagkakayari, nakakahiya…

Julia: Oo nga, pagkat ang A—Among, N—Natin, at F—Frayle.

Teñong: Isang silip lamang; hindi ko hihipuin, ganoon lang… ay…

Teñong: Isang malaking kaalipustahan! Sadyang nakakapntig ng tainga…

Julia: Sa ibang araw; pagkatapos na, oo, ipapakita ko sa iyo.

Julia: Nakaganti na ako!

Teñong: (tangan si Julia sa kamay) Ang daliri bang ito na hubog kandila, na anaki’y nilalik ng maputing garing, ay may yayariin kayang hindi mainam? Hala na, tingnan ko lamang…

Teñong: (Dudukot ng posporo) Magsabi ka ng totoo, Julia. Sa kura ba ito? Kapag hindi ko ito sinilaban, aba’y sinungaling ako.

Julia: Huwag mo na akong tuyain, pangit nga ang mga daliri ko.

Julia: Huwag ng silaban ang tunay mong pangaln. Hindi maghahabndig sa lahi ni Satan. Ang panyong iyan ay para talaga sa iyo, sampu ng nagburdang si Juliang iniirog mo.

Teñong: Ay!

Teñong: Salamat, o aking Julia. Julia: O Teñong ng puso, o Teñong ng buhay ko.

Miguel: Ay salamat… (tuwang-tuwa) (papasok si Juana, at maglalayo sina Julia at Teñong)

Tadeo: Ano ba ang sinabi mo?

Teñong: Ay, mauuna nap o ako Tiya, at ako po’y may pupuntahan pa.

Miguel: Sinabi ko pong… ay Julia! Ay, ALing Julia! Ay, Julia ko!

(aalis si Teñong sa eksena. Titingin ng masama si Juana ng masama kay Julia)

Tadeo: Wala ka nang nasabi kundi pulos na “ay”? Hindi ka na nakapagpahayag ng pagsinta mo?

Juana: Ika’y maghanda na, Julia, at may mga paparating tayong importanteng bisita.

Ay aling Juana, Julia, kami’y tutuloy na.

SCENE 2:

Juana: Siya po… Mag-ingat po kayo, at pagpalain nawa kayo ng Panginoon.

(papasok si P. Teban , Tadeo, at Miguel) SCENE 3: Juana: Kumusta po naman kayo, among? P. Teban: Masama, Juana. Noong araw kami ay walang inaasahan kundi kaunting suweldo dahil sa kami’y alipin ng mga prayle, Bagama’t kami na ngayon ang namamahala, ay wala pa rin kaming kinikita.

Juana: Julia, Julia, saan mo inilagay ang baro kong makato? (papasok sa eksena si Lucas) Lucas: Mamang Teñong, Mamang Teñong!!!

Juana: Siyang tunay, among.

Teñong: Napaano ka, Lucas?

P. Teban: Kaya Juana, ‘di malayong kaming mga klerigo ay mauwi sa pagsasaka.

Lucas: Dinakip na ang tatang mo ng boluntaryo ng Sta. Maria.

Juana: Bakit po ba ang dami mo pong mga pinakakaing mga pamangking dalaga?

Teñong: Ha? Saan siya dinala?!? Lucas: Sa Bulakan daw po siya dadalhin.

P. Teban: Siya nga, mga ulilang inampon ko… (lalapit si Miguel kay Julia)

Teñong: Tiya, ako po’y paparoon muna’t susundan si Tatang.

Miguel: Ay, Aling Julia… ay… ma… ma… malapit na po…

Juana: Hintay ka sandal at kami’y sasama. Julia, magtapis ka…

Julia: Alin ang malapit na? Scene 4: Miguel: Ang… ang… Tadeo: Miguel, tayo na’t nagkayari na kami ng kanyang ina.

Kura 1: Ay, si Kapitan Luis! Ito’y tagaroon sa amin; masamang tao ito. Marcelo: Mason po yata, among.

Kura 1: Kubg hindi man mason, marahil filibuster, sapagkat kung siya’y sumulat maraming K, cabayo K.

Kura 2: O, Kapitana Putin, ano po’t napadalaw kayo dito? Kapitana Putin: Akin po sanang kakamustahin si Kapitan Inggo.

Marcelo: Hindi po ako kabayo, among. Kura 1: Tonto!!! Hindi ikaw! Stupido! Ang sulat niya ang tinutukoy ko. Kung isulat niya ang kabayo may K, na lahat ng C pinapalitan ng K. Masamang tao iyan, at marapat na mamatay.

Kura 1: Ay huwag po kayong mag-alala… sinabi ko na sa Alkalde na huwag nang paluin, huwag nang ibilad, at ipinagbilin ko na bibigyan na ng mabuting tulugan… Kapitana Putin: Salamat po, among.

Kura 2: Marcelo, si Kapitan Piton, si Kapitan Miguel, at Juaz de Paz, ay daragdagan ng rasyon. Marcelo: Hindi na sila makakain eh! Kura 2: Eh ano naman kung hindi na sila makakain? Eh di mabuti… ng mamatay na silang lahat. Marcelo: Opo among, hirap nap o ang mga katawan nilaat nakakaawa naman pong pagmasdan…

Kura 2: Walang anuman. O paano? Kami po’y aalis muna. Kapitana Putin: Opo, among… maraming slamat po among. (Magmamano) Kura 1: (sa kasamang pari) Despues de ver el Gobernador… a Manila, cogemeros el tren la Estacion de Guguinto, es necesario deciral General que empiece ya a fusilar a los ricos e ilustrados de la provincial, porque esto va mal. Kura 2: Ya lo creo que va mal.

Kura 2: Loko ito! Anong awa-awa? Walang awaawa, duro que duro!!! Kura 1: Si Kapitan Inggo, pinagsaulan ng hininga! Narito si Kapitana Putin, at ibig daw makita si si Kapitan Inggo. Kung ganoon po ay hindi na mamamatay di Kapitan Inggo?

(biglang ipapasok si Kapitan Inggo) Kapitana Putin: O, Inggo ko!!! Teñong: Tatang!!! Julia: Kaawa-awa naman!

Marcelo: Mamamatay pong walang pagsala, walang lama ang pigi sa kapapalo, dalawang braso’y litaw na ang mga buto, nagitgit sa pagkakagapos.

Teñong: Tatang, ikaw po’y ititihaya ko nang hindi mangalay…

Kura 1: Buhay pa pala ang kutong-lupang iyon? Kung gayon, huwag mong kalimutan, na si Kapitan Inggo ay araw-araw papaluin at ibibilad at bubusan ng tubig ang ilong at huwag bibigyan ng mabuting tulugan, ha?

Inggo: Huwag na, anak ko… hindi na maaari… luray-luray na ang aking katawan. Bunso ko, huwag mong pabayaan ang Inang mo! Putin, ay Putin… Juana, Julia, kayo na lamang ang inaasahan kong kakalinga sa kanya… Ang kaluluwa ko’y inihain ko na kay Bathala.

Marcelo: Opo, among.

Adyos, mga kababayan. Ako’y inyong patawarin. (mamamatay na si Inggo)

Teñong: Langit na mataas!

(Monique, I suggest na magpakita na lang dito ng eksena kung saan nagkaroon ng pag-uusap sina Julia at Teñong, tapos ini-hand-over yung medalio kay Teñong. Tapos pati yung kunwari ipinabigay yung letter ni Julia kay Teñong, through Lucas. 20 minutes lang kasi yung play eh. XD) SCENE 5: Lucas: Aling Julia, narito po ang pinuno nina