Thiaoouba in Greek

Η Θειαούβα Michel Desmarquet

Αγγλική έκδοση Πρώτη έκδοση 1993 Επανέκδοση 1994, 1995 1997, προηγούμενη έκδοση με τίτλο: Απαγωγή στον ένατο πλανήτη. Ελληνική έκδοση © Panos Publishing 1998 P. O. Box 1135, Nth Caulfield, Melbourne, Australia, 3161. Web: www.thiaoouba.com All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording or otherwise, without the prior permission of the copyright owner. ISBN 0-646-34267-3 Εξώφυλο σχεδιάστηκε από τον Dr. Tom J. Chalko Τυπογραφείο: Brown Prior Anderson, Burwood, Victoria, Australia, 3125.

Πρόλογος Υπάρχουν τρεις τρόποι λήψης πληροφοριών από υψηλής στάθμης συνειδήσεις και συνάμα γνώση για τους νόμους όλης της ύπαρξης και ο τρόπος που θα μπορούσαμε να ζούμε μια καλύτερη ζωή: Μέσω διαίσθησης, μέσω αστρικών ταξιδιών και μέσω πραγματικών φυσικών εμπειριών. Ο Mισιέλ Ντεμαρκέ έχει επιλεγεί να κάνει το τελευταίο και αυτό σε σχέση με μια αποστολή τών ανθρώπων ενός ανωτέρου πλανήτη με πιοi αναπτυγμένη και φωτισμένη ύπαρξη, νά φέρουν σε μας τά μηνύματα και τις γνώσεις που τόσο χρειάζονται σε αυτό το κρίσιμο στάδιο της εξέλιξης πάνω στον πλανήτη μας, ούτως ώστε να κτιστεί μια γέφυρα προς το επόμενο σκαλί στην κλίμακα της εξέλιξης μας. Καθώς φαίνεται, ο Μισιέλ είχε μεταφερθεί σε ένα πλανήτη πνευματικά και τεχνολογικά τόσο αναπτυγμένου, που είναι σε θέση να πάρει το ρόλο του συμβούλου σε πλανήτες που ευρίσκονται ακόμα στο στάδιο πιο χαμηλής εξέλιξης σε αυτό το γαλαξία, ένα ρόλο που φυσικά εξυπακούεται από ένα πλανήτη πιο εξελιγμένο στην ιεραρχία του σύμπαντος. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ο Μισιέλ έχει πιστοποιήσει κάτι που πάντα ξέραμε και αναγνωρίσει ως τη μοναδική ελεύθερη θέληση μας να αντανακλούμε πάνω από καταστάσεις, να τις εκτιμούμε και να λαμβάνουμε αποφάσεις για τον τρόπο που θέλουμε να πράξουμε. Εξαρτάται ακόμα στην Ελεύθερη Θέληση μας, αν θα αγνοήσουμε τα νέα που ήλθαν σε μας και να κρατηθούμε σφιχτά στην αυτοσχέδια αντίληψη ότι ο άνθρωπος διαφέρει από τη φύση και ότι μπορεί να ζήσει μακριά της, ή να χρησιμοποιεί τις πνευματικές ικανότητες, για να πλησιάσει στην επίγνωση ότι η Ελεύθερη Θέληση μας, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο περιορισμός να σκεφτόμαστε, να αισθανόμαστε και να πράττουμε μέσα στα πλαίσια των νόμων αυτής της φύσης όπως εφαρμόζονται σε οποιοδήποτε μη ανθρώπινο σύστημα. Έχοντας διαβάσει την αναφορά του ταξιδιού του Μισιέλ, έχουν γίνει φανερές σε μένα τέσσερεις καταστάσεις: 1. Παντού σε αυτό το σύμπαν (τον γαλαξία) υπάρχει ένας υλικός/φυσικός κόσμος. 2. Παρομοίως υπάρχει παντού ένας άυλος/αφύσικος κόσμος, δηλαδή είναι αυτός που τον έχουμε ονομάσει πνευματικό κόσμο.

3. Οι δύο κόσμοι είναι μόνο οι δύο αντίποδες της μορφής εκδηλώσεων που κάνουν ολόκληρο το σύμπαν, δηλαδή όλη τη δυνατή ύπαρξη: ονομαστικά η ενέργεια. 4. Είναι η αντίληψη και κατ’ επέκταση η απόλυτη γνώση της συμπεριφοράς αυτής της ενέργειας – οι ούτω καλούμενοι μεταφυσικοί νόμοι που μας κάνουν ικανούς να συμβιβαζόμαστε και να μεταχειριζόμαστε σωστά το φυσικό κόσμο – όχι αντίθετα. Το βιβλίο του Μισιέλ Ντεμαρκέ δεν είναι μόνο μια κατ’ ευθείαν αναφορά των εμπειριών που του προκαλούν δέος, αλλά επίσης των πολλών αμφιβολιών που αυτός εκφράζει (και άλλοι από εμάς ) πηγαίνοντας σε ένα κόσμο παραδοσιακά διαφορετικό από το δικό μας και όμως τόσο γνώριμο, γιατί διαισθησιακά αισθανόμαστε και ξέρουμε ότι η διαφορά με αυτούς, βρίσκεται στην ωριμότητα που χειρίζονται την αφθονία που η φύση μας προμηθεύει. Η “απόδειξη” της αλήθειας στην αναφορά του Μισιέλ δεν βρίσκεται στα ξεχασμένα κομμάτια μετάλλου η τις “άβγαλτες” φωτογραφίες των όσων είδε: βρίσκεται στην κοινή λογική που τα νέα του εκφράζουν και στη δυνατότητα τεκμηρίωσης των αρχών που μεταφέρει, πολλές από τις οποίες δεν έχει την επιστημονική και τη μεταφυσική εκπαίδευση να διαπιστώσει. Άραγε ο ρόλος του Μισιέλ Ντεμαρκέ σαν αγγελιαφόρου και πιο πολύ οι πληροφορίες του θα αναγνωρισθούν; Οι καθημερινές μας εμπειρίες, μάς λένε ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε πάρει μια καταστρεπτική πορεία πάνω σε αυτό τον πλανήτη και κατ’ ακρίβεια στην όλη εξέλιξη μας. Αν θα επιμένουμε με εγωιστικό και παιδιάστικο τρόπο να πηγαίνουμε εναντίον της ροής του ποταμού που μέσα κολυμπάμε, ή θα είμαστε μέρος του για μια αρμονική και απολαυστική εμπειρία, εξαρτάται από τη σοφία που αντλούμε τα συμπεράσματα. Τα μεγάλα ιδρύματα που φτιάξαμε δε θα βοηθήσουν (διότι δεν μπορούν) στην αλλαγή της πορείας, ούτε οι φύλακες του σύμπαντος, διότι μένουν πιστοί στη μη επέμβαση στις υποθέσεις των άλλων, για να έρθει η σοφία και με αυτήν η εξέλιξη. Το ποσοτικό άλμα στη συνείδηση που κάνουμε αυτές τις μέρες δε μπορεί να οργανωθεί ή να ιδρυματοποιηθεί. Πρέπει να πραγματοποιηθεί στην καρδιά και στο κεφάλι του καθενός ξεχωριστά διότι έτσι ταιριάζει με τους πιο βασικούς νόμους της φύσης. Χάουαρτ Χένκε Αύγουστος 1993 Ο συγγραφέας του: Ανέλιξη/Εξέλιξη και ανάπτυξη της συνείδησης.

Εισαγωγή Έχω γράψει αυτό το βιβλίο σαν αποτέλεσμα των εντολών που πήρα και που υπάκουσα. Είναι επίσης μια σειρά από γεγονότα πού συνέβησαν σε εμένα προσωπικά – αυτό το πιστοποιώ. Φαντάζομαι ότι, κατά κάποιο τρόπο αυτή η εκτός πραγματικότητας ιστορία θα φανεί σε μερικούς αναγνώστες σαν επιστημονική φαντασία – μια ιστορία που επινοήθηκε εξ’ ολοκλήρου – αλλά δεν έχω τη φαντασία που θα χρειαζόταν μια τέτοια επινόηση. Αυτή δεν είναι επιστημονική φαντασία. Ο αναγνώστης με καλή θέληση θα είναι ικανός να αναγνωρίσει την αλήθεια μέσα από τα μηνύματα που μεταφέρω από τους καινούριους μου φίλους, στους ανθρώπους του πλανήτη Γη. Αυτό το μήνυμα αν και έχει πολυάριθμες αναφορές σε φυλές και θρησκείες δεν αντανακλά φυλετικές ούτε θρησκευτικές προκαταλήψεις εκ μέρους του συγγραφέα. Μισιέλ Ντεμαρκέ, Ιανουάριος, 1989 -Οφθαλμούς έχοντες δεν βλέπετε; -Και ώτα έχοντες δεν ακούτε; …

κατά Μάρκον, Κεφ.η', 18. Βίβλος

1. Θάω Ξαφνικά ξύπνησα χωρίς να ξέρω πόσο είχα κοιμηθεί. Είχα ξυπνήσει εντελώς, ξύπνιος και φρέσκος, αλλά Θεέ και Κύριε, τι ώρα μπορούσε να είναι; Η Λίνα κοιμόταν πλάι μου, με τα χέρια κλειστά, αλλά η Λίνα πάντα κοιμάται... Δεν είχα καμιά διάθεση να ξανακοιμηθώ και εξάλλου πολύ πιθανόν να ήταν ήδη πέντε το πρωί. Σηκώθηκα και προχώρησα προς την κουζίνα, και κοίταξα το ρολόι. Μόνο 12.30 π.μ.! Ήταν ασυνήθιστο για μένα να ξυπνήσω τέτοια ώρα. Έβγαλα τις πιζάμες και έβαλα παντελόνι και πουκάμισο, το γιατί δεν είχα ιδέα. Ούτε μπορώ να εξηγήσω γιατί πήγα στο γραφείο μου, πήρα πέννα και χαρτί και παρακολουθούσα τον εαυτό μου να γράφει, σαν το χέρι μου να είχε δική του σκέψη. -Αγαπητή μου θα λείψω γύρω στις δέκα μέρες. Δεν είναι ανάγκη να ανησυχείς, απολύτως. Αφήνοντας τη σημείωση πάνω στο τηλέφωνο, προχώρησα μέσα από την πόρτα στη βεράντα. Απέφυγα το τραπέζι πάνω στο οποίο είχε μείνει το παιχνίδι του σκακιού, με τον άσπρο βασιλιά στο ματ, και αθόρυβα άνοιξα την πόρτα που οδηγούσε στον κήπο. Η νύχτα φαινόταν σαν να ήταν πλημμυρισμένη με μια παράξενη λάμψη που δεν είχε να κάνει καθόλου με τα άστρα. Ενστικτωδώς προσπάθησα να φέρω στο νου μου σε τι φάση ήταν τώρα το φεγγάρι, σκεπτόμενος ότι όπου να’ναι θα ανατείλει. Εδώ στα βορειοανατολικά της Αυστραλίας όπου ζω οι νύχτες είναι γενικά καθαρές. Κατέβηκα τα εξωτερικά σκαλοπάτια και προχώρησα προς τον πάντανο (δέντρο). Συνήθως αυτή την ώρα της νύχτας, θα είχαμε ένα αληθινό κονσέρτο από βατράχια και γρύλους των οποίων οι συριστικοί ήχοι γεμίζουν τη νύχτα. Τώρα όμως ήταν μια βαθιά σιωπή και διερωτόμουν γιατί. Είχα περπατήσει μερικά βήματα όταν, εντελώς ξαφνικά, το χρώμα του φιλόδεντρου άλλαξε. Ο τοίχος επίσης του σπιτιού και ο πάντανος, όλα ήταν λουσμένα με ένα είδος γαλάζιο φως. Το χορτάρι φαινόταν να σείεται κάτω από τα πόδια μου και ο πάντανος επίσης κυμάτιζε. Το φιλόδεντρο λύγισε και οι τοίχοι του σπιτιού φαίνονταν σαν να έπλεαν στον αέρα σαν από χαρτί που το παίρνει ο άνεμος. Αρχίζοντας να πιστεύω ότι δεν ήμουν καλά, αποφάσισα να γυρίσω στο σπίτι όταν εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αισθάνθηκα να αιωρούμαι πολύ απαλά από το

2 Η Θειαούβα έδαφος. Στην αρχή, σηκώθηκα αργά, πάνω από το φιλόδεντρο και μετά γρηγορότερα, ώσπου είδα το σπίτι από κάτω, μικρότερο και μικρότερο. -Τι συμβαίνει; Αναφώνησα σε πλήρη αμηχανία. -Όλα είναι εντάξει τώρα, Μισιέλ. Μέχρι τώρα νόμιζα ότι ονειρευόμουν. Μπροστά μου, μια ανθρώπινη ύπαρξη, εντυπωσιακού μεγέθους, ντυμένη με μια μονοκόμματη στολή, που φορούσε στο πρόσωπό της ένα εντελώς διαφανές κράνος, με έβλεπε φιλικά και χαμογελούσε. -Όχι, δεν ονειρεύεσαι, είπε, απαντώντας στην ερώτηση που είχα στο μυαλό μου. -Ναι, απάντησα, πάντα αυτό συμβαίνει στο όνειρο και στο τέλος βρίσκεις ότι έχεις πέσει από το κρεβάτι και με ένα καρούμπαλο στο μέτωπο. Χαμογέλασε, και χωρίς χρονοτριβή, συνέχισα: “Μου μιλάς Γαλλικά, τη μητρική μου γλώσσα, και όμως είμαστε στην Αυστραλία. Μιλώ Αγγλικά ξέρεις!” -Και εγώ το ίδιο. -Πρέπει να είναι όνειρο, μάλλον ένα από αυτά τα τρελά όνειρα. Αν δεν είναι όμως, γιατί είσαι μέσα στο κτήμα μου; -Δεν είμαστε μέσα στο κτήμα σου, αλλά πάνω από το κτήμα σου. -Α! Είναι ένας εφιάλτης. Ήμουν σωστός. Θα τσιμπηθώ! Συνδύασα τις λέξεις με την πράξη. Ωχ! Χαμογέλασε ξανά. “Τώρα είσαι ευχαριστημένος Μισιέλ;” -Μα αν δεν είναι όνειρο γιατί κάθομαι εδώ πάνω σ’αυτό το βράχο; Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι εκεί πέρα, ντυμένοι με τη μόδα του περασμένου αιώνα; Άρχισα να διακρίνω μέσα από ένα γαλακτώδες φως, ανθρώπους να μιλούν και σε μια μικρή απόσταση, άλλους να κινούνται γύρω. Και εσύ; Ποια είσαι εσύ, γιατί δεν είσαι κανονικού μεγέθους; -Είμαι κανονικού μεγέθους, Μισιέλ. Στον πλανήτη μου όλοι είμαστε αυτό το μέγεθος. Αλλά όλα στην ώρα τους φίλε μου. Ελπίζω να μη σε πειράζει που σε φωνάζω έτσι; Αν δεν είμαστε κιόλας φίλοι, είμαι σίγουρη γρήγορα θα γίνουμε. Στάθηκε μπροστά μου, η εξυπνάδα καθρεφτιζόταν στο χαμογελαστό πρόσωπό της και η καλοσύνη από όλο το είναι της. Δε θα ήταν δυνατό να συναντήσω κάποιον με τον οποίο να αισθάνομαι τόσο ελεύθερα. “Βέβαια, μπορείς να με φωνάζεις όπως επιθυμείς. Και πως ονομάζεσαι;”

Θάω 3 -Το όνομα μου είναι Θάω, αλλά πρώτα θέλω να ξέρεις μια για πάντα, ότι αυτό δεν είναι όνειρο. Στ’ αλήθεια είναι κάτι το διαφορετικό. Για ορισμένους λόγους που θα σου εξηγηθούν αργότερα, έχεις προτιμηθεί για να κάνεις ένα ταξίδι που πολύ λίγοι γήινοι έχουν κάνει ειδικά στους πιο σύγχρονους καιρούς. -Είμαστε, εσύ και εγώ, αυτή τη στιγμή, σε ένα κόσμο που είναι παράλληλος με αυτόν της Γης. Για να γίνεις δεκτός, όπως και εμείς, κάναμε χρήση μιας “αεροθυρίδας.” Αυτή τη στιγμή, ο χρόνος σταμάτησε για σένα, και θα μπορούσες να μείνεις εδώ για είκοσι ή πενήντα από τα γήινα σου χρόνια και μετά όταν γυρίσεις, θα είναι σαν να μην έφυγες. Το φυσικό σου σώμα θα έμενε απολύτως αναλλοίωτο. -Μα τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; -Ζουν, τόσο καλά όσο μπορεί να αναμένεται, όπως θα μάθεις αργότερα η πυκνότητα του πληθυσμού είναι πολύ χαμηλή. Θάνατος συμβαίνει μόνο από αυτοκτονία ή ατύχημα. Ο χρόνος είναι σταματημένος. Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες, καθώς επίσης και μερικά ζώα, που είναι 30,000, 50,000 ή και πιο πολλά ακόμα γήινα χρόνια. -Μα γιατί είναι εκεί και πως ήρθαν; Που γεννήθηκαν; -Πάνω στη Γη. Είναι όλοι εδώ από ατύχημα. -Από ατύχημα; Τι εννοείς; -Είναι πολύ απλό. Έχεις ακούσει για το τρίγωνο των Βερμούδων; Έγνεψα καταφατικά. -Λοιπόν, πολύ απλά, σ’ αυτό το σημείο και σε άλλα λιγότερο γνωστά, αυτός ο παράλληλος κόσμος μπερδεύεται με τον κόσμο σας ούτως ώστε να υπάρχει μεταξύ τους μια φυσική διαστροφή. -Άνθρωποι, ζώα ή ακόμα και αντικείμενα σε άμεση γειτνίαση μιας διαστροφής, κυριολεκτικά απορροφούνται μέσα της. Ώστε μπορείς να έχεις για παράδειγμα, ένα ολόκληρο στόλο από βάρκες να εξαφανιστούν σε μερικά δευτερόλεπτα. Λίγες φορές ένα άτομο ή άτομα μπορεί να περάσουν στον κόσμο σας μετά από μερικές ώρες, μερικές μέρες ή μερικά χρόνια. Πολύ συχνά όμως, δε γυρνούν ποτέ. -Όταν ένας άνθρωπος γυρίσει και σχετίσει τις εμπειρίες του, η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων δεν τον πιστεύουν, και εάν επιμένει θεωρείται τρελός. Τις πιο πολλές φορές ένα τέτοιο άτομο δεν αναφέρει τίποτα, έχοντας υπόψη το πως θα φανεί στα μάτια των ομοίων του. Κάποτε επίσης, επιστρέφει με αμνησία,

4 Η Θειαούβα και εάν ξαναφέρει μερική μνήμη, δεν είναι από το τι του συνέβει στον παράλληλο κόσμο, άρα δε χύνει καθόλου φως πάνω στο θέμα. -Ήταν, συνέχισε η Θάω, μια παραδειγματική υπόθεση αυτής της εισόδου στον παράλληλο κόσμο στη Βόρεια Αμερική. Ένας νέος κυριολεκτικά εξαφανίστηκε, ενώ πήγαινε να φέρει νερό από ένα πηγάδι που βρισκόταν μερικές εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι του. Μετά περίπου από μια ώρα, η οικογένεια και οι φίλοι του βάλθηκαν να το ψάχνουν, επειδή είχε νέα χιονόπτωση περίπου είκοσι εκατοστά, έπρεπε να ήταν απλό – να είχαν ακολουθήσει τα βήματα που άφησε ο νέος. Αλλά ακριβώς στη μέση του χωραφιού – σταματούσαν τα βήματα. Δεν είχε δέντρα γύρω, ούτε βράχους που θα μπορούσε να είχε πηδήσει τίποτα παράξενο ή ασυνήθιστο – τα βήματα απότομα σταμάτησαν. Μερικοί πίστεψαν ότι τον πήρε διαστημόπλοιο, αλλά αυτό δε θα μπορούσε να ήταν, όπως θα δεις αργότερα. Ο κακόμοιρος αυτός άνθρωπος είχε απλά απορροφηθεί μέσα στον παράλληλο κόσμο. -Θυμούμαι, είπα, άκουσα γι’ αυτή την υπόθεση αλλά πως ξέρεις γι’ αυτήν. -Θα το μάθεις αργότερα πως εγώ ξέρω, απάντησε αυτή αινιγματικά. Μας διέκοψε απότομα η εμφάνιση μιας ομάδας ανθρώπων τόσο παράξενων που πάλι άρχισα να διερωτώμαι αν αυτό ήταν μόνο όνειρο. Γύρω στη μια δωδεκάδα άνδρες που συνοδεύονταν από μια φαινομενικά γυναίκα, πρόβαλαν πίσω από ένα σωρό πέτρες, εκατό μέτρα από εκεί που είμαστε. Το θέαμα ήταν ακόμα πιο παράξενο, επειδή αυτά τα ανθρώπινα όντα φαίνονταν σαν να βγήκαν από τις σελίδες προϊστορικών αρχείων. Με περπάτημα γορίλα, κράδαιναν πελώρια ρόπαλα, που ο σύγχρονος άνθρωπος δε θα μπορούσε να σηκώσει από το έδαφος. Αυτά τα φοβερά πλάσματα έρχονταν ολόισια πάνω μας, ουρλιάζοντας σαν άγρια θηρία. Έκανα μια κίνηση να υποχωρήσω αλλά η σύντροφος μου, μου είπε ότι δεν έχει τίποτα να φοβηθώ και ότι έπρεπε να μείνω ακίνητος. Έβαλε το χέρι της στην πούκλα της ζώνης της και γύρισε ώστε να τους βλέπει αντικριστά. Άκουσα μια σειρά από χαμηλά κλικ και πέντε από τους πιο δυνατούς άνδρες έπεσαν ακίνητοι στο έδαφος. Οι υπόλοιποι της ομάδας σταμάτησαν ενστικτωδώς και άρχισαν να βογκούν. Παρατάχθηκαν μπροστά μας. Κοίταξα πάλι τη Θάω. Στεκόταν σαν άγαλμα προσπαθώντας να τους υπνωτίσει. Μετά έμαθα ότι έδινε εντολές με τηλεπάθεια στη γυναίκα της ομάδας. Αμέσως η γυναίκα σηκώθηκε και άρχισε, μου φάνηκε να δίνει εντολές με μια λαρυγγώδη φωνή. Μετά βοήθησαν να απομακρύνουν τα πτώματα, μεταφέροντας τα πάνω στις ράχες τους προς τις σωρούς από τις πέτρες που ανάφερα προηγουμένως.

Θάω 5 -Τι κάνουν; Ρώτησα. -Θα καλύψουν τους νεκρούς τους με πέτρες. -Τους σκότωσες; -Έπρεπε. -Τι εννοείς; Είμαστε σε πραγματικό κίνδυνο; -Βεβαίως είμαστε. Αυτοί είναι άνθρωποι που ήταν εδώ για δέκα ή δεκαπέντε χιλιάδες χρόνια, ποιος ξέρει; Δεν έχουμε καιρό να το εξακριβώσουμε και προκειμένου δεν έχει σημασία. Εν τούτοις φανερώνει καλά τι σου εξηγούσα λίγες στιγμές πριν. Αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν σ ’αυτό τον κόσμο σ ’ένα ορισμένο χρόνο, και έζησαν σ ’αυτό το χρόνο από τότε. -Είναι φοβερό! -Συμφωνώ, είναι όμως μέρος του φυσικού, και επομένως του νόμου του σύμπαντος. Επίσης αυτοί είναι επικίνδυνοι γιατί συμπεριφέρονται περισσότερο σαν άγρια θηρία παρά σαν ανθρώπινα όντα. Θα ήταν αδύνατος ο διάλογος μεταξύ αυτών και μας, όπως ακριβώς δεν είναι δυνατός μεταξύ αυτών και τους πιο πολλούς σ’ αυτή την παράλληλη υφήλιο. Για πρώτο λόγο, δε μπορούν να επικοινωνήσουν, και για δεύτερο, αυτοί λιγότερο από τους άλλους, κατάλαβαν τι τους έγινε. Θα μπορούσα να πω, είμαστε σε πραγματικό κίνδυνο. Τους κάναμε χάρη μόλις τώρα, απελευθερώνοντας τους. -Απελευθερώνοντας; -Μη φαίνεσαι τόσο ταραγμένος, Μισιέλ. Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ με αυτό. Απελευθερώθηκαν από τα φυσικά τους σώματα και τώρα μπορούν να συνεχίσουν τον κύκλο τους, όπως κάθε ζωντανή ύπαρξη, σύμφωνα με την κανονική πορεία. -Ώστε αν καταλαβαίνω σωστά, αυτή η παράλληλη υφήλιος είναι μια κατάρα, ένα είδος κόλασης ή καθαρτηρίου; -Δεν το ήξερα ότι είσαι θρήσκος! -Απλά, κάνω αυτή τη σύγκριση για να σου δείξω ότι προσπαθώ να καταλάβω, απάντησα, απορώντας πως μπορούσε να ξέρει εάν είμαι ή όχι θρήσκος. -Ξέρω, Μισιέλ, απλώς αστειευόμουν. Είσαι σωστός με το να το εξηγείς σαν ένα είδος καθαρτηρίου, αλλά, βεβαίως αυτό είναι πολύ τυχαίο. Κατ’ ακρίβεια αυτό είναι ένα από τα μερικά ατυχήματα της φύσης. Ένας λευκίτης είναι ένα ατύχημα. Και το τετράφυλλο τριφύλλι μπορεί να θεωρηθεί σαν ατύχημα. Ο σκωληκοειδής σου είναι και αυτό ένα εξ’ ίσου ατύχημα. Οι γιατροί σας ακόμα διερωτούνται τι χρήση θα ήταν δυνατό να έχει στο σώμα. Η απάντηση, καμιά απολύτως χρήση.

6 Η Θειαούβα Τώρα, συνήθως στη φύση, όλα έχουν τον ακριβή σκοπό της ύπαρξης τους, γι ’αυτό καταγράφω τον σκωληκοειδή μεταξύ των φυσικών ατυχημάτων. Οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτό τον κόσμο δεν υποφέρουν ούτε φυσικά, ούτε ηθικά. Για παράδειγμα, αν σε κτυπήσω, δε θα αισθανθείς καθόλου πόνο, αλλά αν τα κτυπήματα ήταν αρκετά δυνατά, αν και χωρίς πόνο, πάλι θα πέθαινες από αυτά. Αυτό είναι δύσκολο να το καταλάβεις, αλλά έτσι είναι. Αυτοί που βρίσκονται εδώ δεν ξέρουν τίποτα από ότι σου εξήγησα, και είναι ευτύχημα γιατί θα προσπαθούσαν να αυτοκτονήσουν, που ακόμα και εδώ δεν είναι λύση. -Τι τρώνε; -Δεν τρώνε τίποτα, ούτε πίνουν, γιατί δεν αισθάνονται την ανάγκη γι’ αυτό. -Εδώ θυμήσου, ο χρόνος σταμάτησε, ακόμα και οι πεθαμένοι δεν αποσυντίθενται. -Μα αυτό είναι φοβερό! Η πιο μεγάλη υπηρεσία που θα μπορούσε κανείς να προσφέρει σ’ αυτούς τους ανθρώπους, θα ήταν να τους σκοτώσει! -Εδώ εγείρεις ένα πολύ σπουδαίο θέμα. Πραγματικά θα ήταν μια από τις δύο λύσεις. -Ποια είναι η άλλη; -Να τους στείλουμε πίσω, εκεί από όπου ήρθαν, αλλά θα δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα. Επειδή μπορούμε να χρησιμοποιούμε τη διαστροφή, θα μπορούσαμε να επαναφέρουμε πολλούς στον κόσμο σας αλλά είμαι σίγουρη ότι είσαι ενήμερος των μεγάλων προβλημάτων που θα δημιουργούσε η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων. Εδώ όπως είπα, έχει ανθρώπους που ήταν εδώ για χιλιάδες χρόνια. Τι θα συνέβαινε αν γύριζαν στον κόσμο που εγκατέλειψαν πολύ πριν; -Μπορεί να τρελαθούν. Γενικά δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Χαμογέλασε στην επιβεβαίωση μου. -Είσαι πραγματικά ο ενεργητικός άνθρωπος που ζητούμε Μισιέλ, αλλά πρόσεχε μην καταλήγεις σε συμπεράσματα, έχεις πολλά να δεις. Έβαλε το χέρι της στον ώμο μου σκύβοντας λίγο μπροστά. Αν και δεν το ήξερα τότε, η Θάω μετρούσε 290 εκατοστόμετρα, εξαιρετικά ψηλή για ένα ανθρώπινο ον. -Το βλέπω με τα δικά μου μάτια ότι κάναμε τη σωστή επιλογή, να διαλέξουμε εσένα, έχεις ένα τετραπέρατο μυαλό, αλλά δε μπορώ να σου τα εξηγήσω όλα τώρα, για δύο λόγους. -Ονομαστικά;

Θάω 7 -Πρώτα, είναι πολύ πρόωρη μια τέτοια εξήγηση. Με αυτό εννοώ ότι πρέπει να ενημερωθείς πάνω σε ορισμένα θέματα, πριν προχωρήσουμε περισσότερο. -Καταλαβαίνω, και ο δεύτερος; -Και ο δεύτερος λόγος είναι ότι μας περιμένουν, και πρέπει να φύγουμε. Με ένα ελαφρό άγγιγμα με έστρεψε γύρω. Ακολούθησα το βλέμμα της και κοίταξα με ορθάνοιχτα μάτια, και με έκπληξη. Περίπου εκατό μέτρα μακριά μας ήταν μια πελώρια σφαίρα, που έβγαζε μια γαλάζια Αύρα. Αργότερα έμαθα ότι ήταν εβδομήντα μέτρα σε διάμετρο. Το φως δεν ήταν σταθερό, αλλά τρεμόσβηνε, μοιάζοντας με την αύρα, όταν κάποιος αγναντεύει από μακριά την άμμο που ζεσταίνεται από τον ήλιο. Η πελώρια σφαίρα τρεμόσβηνε, δέκα μέτρα από το έδαφος. Χωρίς παράθυρα, ούτε ανοίγματα, ούτε σκάλες, φαινόταν τόσο λεία όπως το κέλυφος του αυγού. Η Θάω μου έκαμε νόημα να την ακολουθήσω και αρχίσαμε να προχωρούμε προς τη μηχανή. Θυμούμαι αυτή τη στιγμή πολύ καλά. Στη διάρκεια της λίγης ώρας που μας πήρε για να πλησιάσουμε τη σφαίρα, ήμουν τόσο αναστατωμένος ώστε έχασα τον έλεγχο των σκέψεων μου. Ένας σταθερός χείμαρρος από εικόνες φώτιζαν το νου μου, που έμοιαζαν με ταινία σε πρόσω ολοταχώς. Είδα τον εαυτό μου να σχετίζει αυτή την περιπέτεια με την οικογένεια μου, και είδα άρθρα από εφημερίδες που διάβασα για τα ΟΥΦΟ (Αγνώστου Προελεύσεως Ιπτάμενα Αντικείμενα). Θυμάμαι ένα αίσθημα λύπης να με σαρώνει όταν σκέφτηκα την οικογένεια μου που αγαπούσα πολύ, όπως σε παγίδα, και σκέφτηκα ότι ποτέ δε θα τους ξαναδώ. -Δεν έχεις απολύτως τίποτα να φοβάσαι, Μισιέλ, είπε η Θάω. Έχε μου εμπιστοσύνη. Θα ξανασμίξεις με την οικογένεια σου πολύ σύντομα και σε καλή υγεία. Πιστεύω ότι το στόμα μου άνοιξε διάπλατα από έκπληξη, που προκάλεσε στη Θάω ένα μελωδικό γέλιο, τέτοιο που σπάνια ακούεται από μας τους Γήινους. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που είχε διαβάσει τη σκέψη μου. Την πρώτη φορά νόμισα ότι μπορεί να ήταν σύμπτωση αλλά αυτή τη φορά δεν υπήρχε αμφιβολία. Όταν φτάσαμε πολύ κοντά στη σφαίρα, με έβαλε σε μια στάση απέναντι της, και περίπου ένα μέτρο μακριά. -Μη με αγγίσεις σε καμιά περίπτωση Μισιέλ, ότι και αν συμβεί. Σε καμιά περίπτωση, με καταλαβαίνεις;

8 Η Θειαούβα Τραβήχτηκα κάπως πίσω με την τελευταία εντολή, αλλά συγκατένευσα. Έβαλε το χέρι της σε ένα είδος “μενταγιόν” που πρόσεξα πριν, στηριγμένο στο ύψος του αριστερού της στήθους, και με το άλλο χέρι κρατούσε κάτι που έμοιαζε με ένα μεγάλο “μπιρό” που ξεκάρφωσε από τη ζώνη της. Έδειξε με το “μπιρό” πάνω από τα κεφάλια μας και στην κατεύθυνση της σφαίρας. Νόμισα ότι είδα μια πράσινη ακτίνα φωτός να λάμπει από αυτό αλλά δεν μπορούσα να βεβαιωθώ. Μετά έδειξε το “μπιρό” προς εμένα και με το άλλο χέρι ακόμα στο “μενταγιόν” και πολύ απλά, σηκωθήκαμε, ταυτόχρονα προς τον τοίχο της μηχανής. Ακριβώς όπως ήμουν σίγουρος ότι θα συγκρουόμαστε με αυτήν, ένα μέρος του κελύφους άνοιξε, σαν ένα πελώριο πιστόνι μέσα στον πυρήνα ενός κυλίνδρου, φανερώνοντας ένα άνοιγμα σε σχήμα αυγού, περίπου τρία μέτρα ύψος. Ξαναβρήκαμε τα πόδια μας η Θάω και εγώ, σε ένα είδος επιβίβασης μέσα στο σκάφος. Άφησε το “μενταγιόν” της να φύγει, και με επιδεξιότητα που μαρτυρεί ότι αυτό θα το είχε κάνει συχνά, επαναστερέωσε το “μπιρό” της. -Έλα μπορούμε να αγγίξουμε ο ένας τον άλλο, είπε. Παίρνοντας με από τον ώμο, με οδήγησε προς ένα μικρό γαλάζιο φως, τόσο δυνατό που σχεδόν έκλεισα τα μάτια μου. Δεν είχα ποτέ δει ένα τέτοιο χρώμα πάνω στη Γη. Όταν είμαστε σχεδόν κάτω από το φως, ο τοίχος που αυτό βρισκόταν μας “άφησε να περάσουμε”. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να το περιγράψω. Από τον τρόπο που η προστάτιδά μου με οδηγούσε, θα μπορούσα να ορκιστώ ότι πήγαινα να βγάλω ένα μεγάλο καρούμπαλο στο κεφάλι μου, αλλά περάσαμε ανάμεσα από τους τοίχους σαν φαντάσματα! Η Θάω γέλασε με την καρδιά της με την εκπληκτική έκφραση που είχα στο πρόσωπο μου. Αυτό μου έκανε καλό. Θυμάμαι αυτό το γέλιο, σαν ένα δροσιστικό και καθησυχαστικό αεράκι σε μια στιγμή που δεν αισθανόμουν καθόλου άνετα. Είχα συχνά μιλήσει με φίλους για “ιπτάμενους δίσκους” και πείστηκα ότι πραγματικά υπάρχουν, αλλά όταν αντικρίζεσαι με την πραγματικότητα, τόσα ερωτηματικά θολώνουν το μυαλό σου, που νομίζεις ότι πάει να σκάσει. Βεβαίως βαθιά μέσα μου ήμουν ευχαριστημένος. Με τη συμπεριφορά της Θάω προς εμένα κατάλαβα ότι δεν είχα τίποτα να φοβηθώ. Όμως δεν ήταν μόνη, απορούσα πως θα είναι οι άλλοι. Παρ ’όλο το θαυμασμό μου με αυτή την περιπέτεια, ακόμα είχα αμφιβολίες αν θα ξανάβλεπα πάλι την οικογένεια μου. Φαίνονται κιόλας τόσο μακριά, όταν πριν λίγα λεπτά ήμουν στον κήπο μου. “Γλιστρούσαμε” σε επίπεδο εδάφους μέσα από ένα διάδρομο που έμοιαζε σαν σήραγγα, που οδηγούσε σε μια μικρή αίθουσα, της οποίας οι τοίχοι ήταν από κίτρινο τόσο έντονο που έκλεισα τα μάτια μου. Οι τοίχοι σχημάτιζαν θόλο, όπως όταν ακριβώς αναποδογυρίσουμε μια κούπα.

Θάω 9 Η Θάω μου σκέπασε το κεφάλι με ένα κράνος καμωμένο από ένα διαφανές υλικό, και βρήκα ότι, ανοίγοντας το ένα μου μάτι, με έκανε να αντέχω το φως. -Πως αισθάνεσαι; με ρώτησε. -Καλύτερα ευχαριστώ, αλλά αυτό το φως , πως το αντέχεις; -Δεν είναι το φως. Είναι η παρουσία χρώματος στους τοίχους της αίθουσας. -Γιατί παρουσία; με έφερες εδώ να τους ξαναβάψω; Αστειεύτηκα. -Δεν υπάρχει βαφή. Είναι μόνο δονήσεις Μισιέλ. Ακόμα πιστεύεις ότι είσαι πάνω στο Γήινο κόσμο σου, παρόλο που δεν είσαι. Τώρα είσαι μέσα σ’ ένα από τα υπερμακρινών αποστάσεων διαστημόπλοια μας, που μπορούν να ταξιδέψουν αρκετές φορές την ταχύτητα του φωτός. Θα φύγουμε σύντομα, αν πέσεις πάνω σ’ αυτή την κουκέτα; Εκεί στη μέση της αίθουσας ήταν δύο κιβώτια, μάλλον σαν φέρετρα χωρίς καπάκια. Ξάπλωσα σ’ ένα από αυτά και η Θάω στο άλλο. Την άκουσα να μιλά σε μια γλώσσα άγνωστη σε μένα αλλά πολύ αρμονική. Ήθελα να σηκωθώ λίγο αλλά δεν μπορούσα, αφού κρατιόμουν από μια άγνωστη και αόρατη δύναμη . Το κίτρινο χρώμα εξαφανίστηκε προοδευτικά από τους τοίχους και αντικαταστάθηκε από ένα γαλάζιο το οποίο ήταν πραγματικά πολύ λιγότερο έντονο. Η βαφή είχε ξαναγίνει... Το ένα τρίτο της αίθουσας ξαφνικά σκοτείνιασε και πρόσεξα μικρά φώτα σαν άστρα. Η φωνή της Θάω ήταν καθαρή μέσα στο σκοτάδι. -Αυτά είναι άστρα Μισιέλ. Έχουμε φύγει από τον παράλληλο με τη Γη κόσμο και θα αφήσουμε τον πλανήτη σας όλο και πιο μακριά για να σε πάρουμε να επισκεφτείς το δικό μας. Ξέρουμε ότι σε ενδιαφέρει πολύ το ταξίδι καθώς και η αναχώρηση μας η οποία θα είναι πολύ αργή προς δικό σου όφελος. -Μπορούμε να παρακολουθούμε την οθόνη που βλέπεις μπροστά σου. -Που είναι η Γη; -Ακόμα δε μπορούμε να τη δούμε εφόσον βρισκόμαστε κατευθείαν από πάνω της 10,000 μέτρα ύψος περίπου. Ξαφνικά μπορούσαμε να ακούσουμε μια φωνή που φαινόταν να είναι η ίδια γλώσσα που η Θάω χρησιμοποίησε προηγουμένως. Η Θάω απάντησε σύντομα και μετά η φωνή μου μίλησε στα Γαλλικά -άπταιστα Γαλλικά (αν και ο τόνος ήταν πιο μελωδικός απ’ ότι τυπικά είναι), καλωσορίζοντας με στο σκάφος. Ήταν λίγο πολύ το ίδιο καλωσόρισμα με τις αεροπορικές μας εταιρείες, και θυμάμαι που το διασκέδασα, παρά τη μοναδική κατάσταση στην οποία βρέθηκα.

10 Η Θειαούβα Την ίδια στιγμή, αισθάνθηκα μια ελαφριά κίνηση του αέρα και έγινε πολύ κρύος, σαν σε σύστημα κλιματισμού. Τα πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν πολύ γρήγορα. Στην οθόνη, φάνηκε κάτι που μόνο ο ήλιος θα μπορούσε να ήταν. Πρώτα φαινόταν να αγγίζει την άκρη της Γης ή ακριβέστερα, τη Νότιο Αμερική όπως έμαθα αργότερα. Και πάλι απορούσα αν ονειρευόμουν. Λεπτό με λεπτό η Αμερική μίκραινε. Η Αυστραλία δεν μπορούσε να φανεί διότι οι ακτίνες του ήλιου δεν την είχαν φτάσει ακόμη. Τώρα οι γραμμές του πλανήτη μπορούσαν να διακριθούν, και φαινόταν να κινούμαστε γύρω από τη Γη, σε μια θέση πάνω από το Βόρειο Πόλο. Εκεί αλλάξαμε κατεύθυνση, τραβώντας μακριά από τη Γη με απίστευτη ταχύτητα. Η μικρή μας Γη έγινε καλαθόσφαιρα μετά μια μπάλα του μπιλιάρδου και τελικά χάθηκε ή σχεδόν χάθηκε από την οθόνη. Στη θέση της, την όραση μου γέμισε το σκούρο γαλάζιο του διαστήματος. Γύρισα το κεφάλι μου στη μεριά της Θάω, ελπίζοντας για πιο πολλές εξηγήσεις. -Σου άρεσε αυτό; -Ήταν υπέροχο, αλλά τόσο γρήγορο, είναι δυνατό να ταξιδεύεις με τόσο μεγάλη ταχύτητα; -Αυτό δεν ήταν τίποτε φίλε μου. Σηκωθήκαμε πάρα πολύ αργά. Τώρα μόνο ταξιδεύουμε ολοταχώς. -Πόσο γρήγορα; διέκοψα. -Αρκετές φορές την ταχύτητα του φωτός. -Του φωτός; Αλλά πόσες φορές; Είναι απίστευτο! Και τι γίνεται με το φράγμα του φωτός; -Καταλαβαίνω πολύ καλά πως σου φαίνεται απίστευτο. Ούτε οι εμπειρογνώμονες σας θα το πίστευαν είναι όμως η αλήθεια. -Λέγεις αρκετές φορές την ταχύτητα του φωτός αλλά πόσες φορές; -Μισιέλ, σ’ αυτό το ταξίδι, επίτηδες θα σου φανερωθούν πολλά πράγματα, αλλά θα είναι και λεπτομέρειες που δε θα μπορείς να τις έχεις. Η ακριβής ταχύτητα του διαστημοπλοίου είναι μια τέτοια λεπτομέρεια. Λυπάμαι γιατί ξέρω πως θα σε απογοητεύσει που δε θα εκπληρωθεί η μεγάλη σου περιέργεια για όλα τα πράγματα, αλλά θα υπάρξουν νέα και ενδιαφέροντα πράγματα για σένα να δεις και να μάθεις, που δεν πρέπει να σε πειράξει πολύ όταν πληροφορίες κατακρατούνται από σένα. Ο τρόπος της έδειξε ότι το θέμα έληξε και δεν επέμενα, καταλαβαίνοντας ότι θα ήταν αγένεια να συνεχίσω. -Κοίταξε, μου λέγει. Μια έγχρωμη κηλίδα είχε φανεί και γρήγορα μεγάλωνε.

Θάω 11 -Τι είναι; -Ο Κρόνος. Ο αναγνώστης πρέπει να με συγχωρέσει, επειδή οι περιγραφές που κάνω δεν είναι τόσο λεπτομερείς όπως θα ήθελε αυτός/αυτή, αλλά πρέπει να κατανοηθεί ότι δεν είχα ανακτήσει όλες μου τις αισθήσεις. Είδα τόσα πολλά, μέσα σε τόσο λίγο χρόνο, και ήμουν κάπως “αποπροσανατολισμένος.” Όπως πλησιάζαμε ο περίφημος Κρόνος μεγάλωνε γρήγορα πάνω στην οθόνη. Τα χρώματά του ήταν εξαιρετικά, ασύγκριτα με ότι είχα δει πάνω στη Γη. Ήταν κίτρινα, κόκκινα, πράσινα, γαλάζια, πορτοκαλί – μέσα σε κάθε χρώμα, μια άπειρη σειρά αποχρώσεων, που ανακατεύονταν, χώριζαν, γίνονταν πιο δυνατά και μετά αδυνάτιζαν, δημιουργώντας τους περίφημους δακτυλίους και περιορίζονταν μεταξύ τους. Ήταν ένα καταπληκτικό θέαμα που γέμιζε όλο και πιο πολύ την οθόνη μας. Καταλαβαίνοντας ότι δεν ήμουν πια καθηλωμένος από το δυναμικό πεδίο, ήθελα να βγάλω τη μάσκα μου για να μπορώ να βλέπω τα χρώματα καλύτερα, αλλά η Θάω μου έκαμε νόημα να μην κάνω κάτι τέτοιο. -Πού είναι οι δορυφόροι; Ρώτησα. -Μπορείς να δεις δύο, σχεδόν κοντά ο ένας στον άλλο προς τα δεξιά της οθόνης. -Πόσο μακριά είμαστε; -Πρέπει να είμαστε έξι εκατομμύρια χιλιόμετρα ή ίσως και πιο πολλά. Βέβαια ξέρουν ακριβώς στην εξέδρα πτήσεως, αλλά για να σου δώσω πιο ακριβή υπολογισμό, θα έπρεπε να ξέρω αν η φωτογραφική είναι ρυθμισμένη για μακριά ή κοντά. Ο Κρόνος ξαφνικά χάθηκε από τα αριστερά της οθόνης η οποία γέμισε πάλι με το χρώμα του διαστήματος. Πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή αισθάνθηκα τόση διέγερση, όσο ποτέ πριν, με κτύπησε το γεγονός ότι βρισκόμουν καθ’ οδό για να ζήσω μια εξωπραγματική περιπέτεια – και γιατί; Ποτέ δε ζήτησα κάτι τέτοιο και ούτε είχα αναλογιστεί την πιθανότητα (ποιος θα τολμούσε;) να έχω την εμπειρία μιας τέτοιας περιπέτειας. Η Θάω σηκώθηκε: “Μπορείς να κάνεις το ίδιο Μισιέλ”. Υπάκουσα και βρεθήκαμε ξανά κοντά ο ένας στον άλλο στο κέντρο της καμπίνας. Και ήταν τότε που πρόσεξα ότι η Θάω δε φορούσε πια το κράνος της.

12 Η Θειαούβα -Μπορείς να μου εξηγήσεις, ρώτησα: “Γιατί μόλις τώρα φορούσες το κράνος σου ενώ εγώ μπορούσα να σε συνοδεύω χωρίς αυτό, και όμως τώρα εγώ το φορώ ενώ εσύ το έβγαλες;” -Είναι πολύ απλό. Ερχόμαστε από ένα πλανήτη ο οποίος βακτηριολογικά διαφέρει από τη Γη η οποία για μας είναι ένας αληθινός βακτηριολογικός κίνδυνος. Ούτως ώστε για να σε αγγίξω υποχρεώθηκα να πάρω αυτή τη βασική προφύλαξη. Εσύ ο ίδιος ήσουν κίνδυνος για μένα, αλλά όχι πια. -Δε σε παρακολουθώ. -Μπαίνοντας στην καμπίνα το χρώμα ήταν τόσο έντονο για σένα και σου έδωσα το κράνος που τώρα φοράς, το οποίο σχεδιάστηκε ειδικά για σένα. Πραγματικά είμαστε σε θέση να υπολογίσουμε την αντίδραση σου. -Κατά το σύντομο χρονικό διάστημα που το χρώμα της καμπίνας ήταν κίτρινο και μετά γαλάζιο ογδόντα τοις εκατό από τα επικίνδυνά βακτηρίδια σου καταστράφηκαν. Μετά ίσως να ένιωσες μια δροσιά στον αέρα, ίδια με αυτή του συστήματος κλιματισμού όταν εργάζεται, αυτό ήταν ακόμα ένα είδος απολύμανσης που... ας το ονομάσουμε ακτινοβολία, αν και αυτή δεν είναι η σωστή λέξη – δεν μπορεί να μεταφραστεί σε καμιά γήινη γλώσσα. Με αυτό τον τρόπο έχω απολυμανθεί εκατό τοις εκατό, ενώ εσύ έχεις αρκετά βακτηρίδια για να μας βλάψεις σε μεγάλο βαθμό. Θα σου δώσω αυτά τα δύο χάπια, και σε τρεις ώρες θα μπορείς να υπολογίζεις τον εαυτό σου τόσο καθαρό, όσο ένας από μας. Όπως μιλούσε πήρε ένα κουτάκι που ήταν δίπλα από την κουκέτα της, πήρε τα χάπια και μου τα έδωσε μαζί με ένα δοκιμαστικό σωλήνα που περιείχε ένα υγρό που υπέθεσα ότι ήταν νερό. Τα κατάπια και τα δύο σηκώνοντας τη βάση του κράνους μου για να το κάνω. Μετά,...ε... λοιπόν, όλα συνέβησαν τόσο ξαφνικά και ήταν τόσο παράξενα. Η Θάω με σήκωσε στην αγκαλιά της, με έβαλε στην κουκέτα και μου αφαίρεσε τη μάσκα μου. Το είδα αυτό να συμβαίνει δύο ή τρία μέτρα από το σώμα μου! Φαντάζομαι ότι ορισμένα πράγματα σ’ αυτό το βιβλίο θα φανούν ακατανόητα στον απροειδοποίητο αναγνώστη, αλλά είδα το σώμα μου από κάποια απόσταση και μπορούσα να κινηθώ μέσα στο δωμάτιο μόνο με τη σκέψη. Η Θάω μίλησε. -Το ξέρω Μισιέλ ότι με βλέπεις και με ακούς αλλά εγώ δεν μπορώ να σε δω, γι αυτό δε μπορώ να σε κοιτάζω όταν σου μιλώ. Η Αστρική σου ύπαρξη έχει εγκαταλείψει το σώμα σου. Δεν υπάρχει κίνδυνος γι’ αυτό – δε χρειάζεται να ανησυχείς. Ξέρω ότι αυτό είναι η πρώτη φορά που σου συμβαίνει, και υπάρχουν άνθρωποι που πανικοβάλλονται.

Θάω 13 -Σου έχω δώσει ένα ειδικό φάρμακο για να καθαρίσει το κορμί σου από όλα τα βακτηρίδια που είναι επικίνδυνα σε εμάς. Σου έχω επίσης δώσει ακόμα ένα φάρμακο που έχει προκαλέσει την αιθαιρική σου ύπαρξη να εγκαταλείψει το σώμα σου – αυτό θα διαρκέσει τρεις ώρες, ο χρόνος που θα διαρκέσει για να καθαρίσεις. Με αυτό τον τρόπο, θα μπορέσεις να επισκεφθείς το διαστημόπλοιο, χωρίς κίνδυνο να μας μολύνεις, και χωρίς να χάνεις καιρό. Όπως φαίνεται έτσι παράξενο, το βρήκα πολύ φυσικό – και την ακολούθησα. Ήταν εκπληκτικό. Έφθασα μπροστά σ’ ένα χώρισμα που άνοιξε αφήνοντας μας να περάσουμε από τη μια αίθουσα στην άλλη. Την ακολουθούσα από κάποια απόσταση, και κάθε φορά, εάν το χώρισμα είχε ήδη κλείσει μέχρι να το πλησιάσω, απλά περνούσα ανάμεσα του. Τελικά φθάσαμε σε μια κυκλική αίθουσα, περίπου 20 μέτρα διάμετρο, μέσα στην οποία ήταν τουλάχιστον, μια δωδεκάδα “αστροναύτες” – όλες γυναίκες και όλες στο ανάστημα της Θάω. Η Θάω πλησίασε μια ομάδα από τέσσερεις που κάθονταν πάνω σε πελώριες αναπαυτικές καρέκλες, διαρρυθμισμένες σε κύκλο. Όταν κάθισε σε μια κενή θέση, τα τέσσερα κεφάλια γύρισαν προς αυτήν ερωτηματικά. Φαινόταν να ευχαριστιέται να τους κάνει να περιμένουν: τελικά μίλησε. Με ευχαριστούσε πάλι να ακούω αυτή τη γλώσσα. Η ομοιοκαταληξία ήταν κάτι το νέο σε μένα, και οι τονισμοί τόσο αρμονικοί που κάποιος θα νόμιζε ότι τραγουδούσαν. Όλοι φαίνονταν να ενδιαφέρονται για την αναφορά της Θάω. Υπέθεσα ότι μιλούσαν για μένα, σωστά πιστεύοντας ότι ήμουν ο κύριος σκοπός της αποστολής τους. Όταν σταμάτησε η Θάω, οι ερωτήσεις έπεσαν βροχή, και δύο άλλοι αστροναύτες ενώθηκαν με την ομάδα. Η συζήτηση φούντωσε και πήρε τόνο αυξημένου ενθουσιασμού. Μη καταλαβαίνοντας λέξη από ότι λεγόταν, και έχοντας παρατηρήσει όπως έμπαινα, τρία άτομα να είναι μπροστά σε οθόνες που έδειχναν τρισδιάστατες εικόνες, με κάπως ζωηρά χρώματα, πλησίασα για να ανακαλύψω ότι αυτή σίγουρα θα ήταν η αίθουσα ελέγχου του διαστημοπλοίου. Όπως ήμουν αόρατος το έκανε πιο ενδιαφέρον γιατί κάθε άτομο έκανε το καθήκον του χωρίς να ενοχλείται, ή να τραβηχτεί η προσοχή του με την παρουσία μου. Πάνω σε μια οθόνη μεγαλύτερη από τις άλλες, ήμουν σε θέση να διακρίνω κουκκίδες – μερικές μεγαλύτερες και μερικές πιο φωτεινές που κινούνταν σταθερά και χωρίς διακοπή στην προδιαγραμμένη κατεύθυνση τους, μερικές προς τα αριστερά της οθόνης και άλλες προς τα δεξιά. Η ταχύτητα τους μεγάλωνε όπως μεγάλωναν πάνω στην οθόνη και τελικά βγήκαν απ’ αυτήν. Τα χρώματα τους

14 Η Θειαούβα συχνά ήταν λαμπερά και εξωπραγματικά όμορφα, που κυμαίνονταν από απαλούς τόνους μέχρι ένα εκθαμβωτικό κίτρινο όπως το φως από τον ήλιο μας. Γρήγορα κατάλαβα ότι αυτοί ήσαν πλανήτες και ήλιοι που ταξιδεύαμε ανάμεσα τους και ήμουν απόλυτα έκθαμβος από τη σιωπηρή τους πορεία διά μέσου της οθόνης. Δεν μπορώ να πω για πόση ώρα τους παρακολουθούσα, όταν ξαφνικά ένας παράξενος ήχος γέμισε την καμπίνα – ένας ήχος που ήταν απαλός και ταυτόχρονα επίμονος, και που συνοδευόταν από πολλά φώτα που αναβόσβηναν. Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο. Οι αστροναύτες που μιλούσαν με τη Θάω, τώρα πλησίασαν το σημείο ελέγχου και κάθε ένας πήρε ένα κάθισμα που φαινόταν προορισμένο για τον καθένα από αυτούς. Όλων τα μάτια ήσαν προσηλωμένα στις οθόνες. Ακριβώς στη μέση των οθονών άρχισα να διακρίνω ένα τεράστιο όγκο που είναι δύσκολο να περιγράψω. Θα πω μόνο ότι το σχήμα του ήταν στρογγυλό και είχε γκριζογάλανο χρώμα. Έμεινε ακίνητο στο κέντρο της κάθε οθόνης. Στην αίθουσα ήταν απόλυτη σιωπή. Η γενική προσοχή ήταν στραμμένη προς τους τρεις αστροναύτες που χειρίζονταν κάτι μακρόστενες συσκευές που έμοιαζαν κατά κάποιο τρόπο με τους δικούς μας ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ξαφνικά, μια τεράστια επιφάνεια που νόμιζα ότι ήταν ο τοίχος της καμπίνας γέμισε από μια εικόνα, ξεγελάστηκα σαν είδα μια εικόνα της Νέας Υόρκης όχι! Αυτό είναι το Σύδνεϋ, είπα μέσα μου, και όμως η γέφυρα είναι διαφορετική... ήταν άραγε γέφυρα; Η έκπληξη μου ήταν τόση που έπρεπε να ερωτήσω τη Θάω που βρισκόταν πλάι μου. Ξέχασα όμως ότι δεν ήμουν πλέον στο φυσικό μου σώμα και κανείς δεν μπορούσε να με ακούσει. Μπορούσα να ακούσω τη Θάω και τους άλλους να σχολιάζουν αυτά που έβλεπαν αλλά, μη καταλαβαίνοντας τη γλώσσα τους, δεν πέτυχα τίποτα. Πείστηκα όμως ότι η Θάω δε μου είπε ψέματα και έτσι είχαμε στ’ αλήθεια αφήσει πίσω τη Γη για καλά. Η προστάτιδα μου, μου εξήγησε ότι ταξιδεύαμε με αρκετές φορές την ταχύτητα του φωτός... και είδα τον Κρόνο να περνά από κοντά, αυτά που τα πήρα για πλανήτες και ήλιους λοιπόν ήλθαμε πίσω, και γιατί; Η Θάω μίλησε δυνατά και στα Γαλλικά, που προκάλεσε όλων τα κεφάλια να στραφούν προς την κατεύθυνση της. -Μισιέλ, είμαστε σταθμευμένοι πάνω από τον πλανήτη Αρέμο Χ3, ο οποίος είναι σχεδόν διπλάσιος σε μέγεθος από τον πλανήτη Γη, και όπως βλέπεις στην οθόνη, αρκετά όμοιος με τον κόσμο σας.

Θάω 15 -Δεν μπορώ να εξηγήσω σε έκταση την τωρινή αποστολή μας γιατί χρειάζεται να λάβω μέρος στην επιχείρηση, αλλά θα το κάνω αργότερα. Για να σε βάλω στη σωστή εικόνα θα σου πω ότι η αποστολή μας, έχει σχέση με ατομική ακτινοβολία όπως την ξέρεις στη Γη. Όλοι φαίνονταν απασχολημένοι: όλοι ήξεραν ακριβώς τι θα κάνουν και πότε θα το κάνουν. Είμαστε ακίνητοι. Η μεγάλη σκηνή πρόβαλλε μια εικόνα του κέντρου της πόλης. Ο αναγνώστης πρέπει να καταλάβει ότι αυτό το μεγάλο χώρισμα ήταν πράγματι μια πελώρια οθόνη τηλεόρασης, που πρόβαλλε μια εικόνα τόσο πραγματική σε πιστότητα, σαν να βλέπαμε από το παράθυρο ψηλού κτιρίου. Η προσοχή μου στράφηκε σε μια μικρότερη οθόνη που παρακολουθείτο από δύο από τους “ξεναγούς” μου. Πάνω σ’ αυτό τον πίνακα μπορούσα να δω το διαστημόπλοιο μας όπως το έχω ήδη δει στον παράλληλο κόσμο μας. Όπως παρακολουθούσα, με ξάφνιασε που είδα, λίγο πιο κάτω από τη μέση του σκάφους μας, μια σφαίρα που βγήκε, σαν ένα αυγό από μια κότα. Καθώς βγήκε έξω, αυτή η σφαίρα επιταχύνθηκε γρήγορα προς τον πλανήτη κάτω. Όπως εξαφανίστηκε από τη θέα, ακόμα μια σφαίρα φάνηκε με τον ίδιο τρόπο, και μετά μια τρίτη. Παρατήρησα ότι κάθε σφαίρα παρακολουθείται σε ξεχωριστές οθόνες από διαφορετικές ομάδες αστροναυτών. Η κάθοδος των σφαιρών μπορούσε εύκολα τώρα να παρακολουθείται από τη μεγάλη οθόνη. Η απόσταση έπρεπε να τις είχε κάνει αόρατες σε πολύ λίγη ώρα, αλλά έμειναν ορατές, και συμπέραινα ότι η φωτογραφική έπρεπε να είχε εξαιρετικά δυνατή “μεγέθυνση.” Στ’ αλήθεια το αποτέλεσμα της μεγέθυνσης ήταν τόσο δυνατό, που η πρώτη σφαίρα χάθηκε από τα δεξιά της οθόνης και η δεύτερη από τα αριστερά. Μπορούσαμε τώρα να δούμε τη μεσαία, και παρακολουθήσαμε την κάθοδο της στο έδαφος αρκετά καθαρά. Σταμάτησε στο κέντρο μιας απέραντης πλατείας που βρισκόταν ανάμεσα στα κτίρια. Εκεί αιωρήθηκε, σαν να κρεμόταν μερικά μέτρα από το έδαφος. Οι άλλες σφαίρες παρακολουθούνταν με την ίδια λεπτομέρεια. Η μια ήταν πάνω από ένα ποτάμι που έτρεχε μέσα από την πόλη, και η άλλη αιωρείτο πάνω από ένα λόφο κοντά στην πόλη. Απροσδόκητα, ο πίνακας πρόβαλε μια νέα εικόνα. Μπορούσα τώρα να δω με λεπτομέρεια τις πόρτες των διαμερισμάτων των κτιρίων, ή μάλλον τις εισόδους, γιατί εκεί όπου έπρεπε να έχει πόρτες, υπήρχαν χαλασμένα ανοίγματα. Θυμάμαι καθαρά ότι, μέχρι τότε, δεν κατάλαβα πόσο παράξενη ήταν η πόλη αυτή... Τίποτα δεν είχε κινηθεί...

2. Ατομική

καταστροφή

Αν θέλεις να χαρακτηρίσεις με μια μόνο λέξη τη σκηνή που αντανακλούσε η οθόνη ήταν: Ερήμωση. Ο δρόμος που βλέπαμε ήταν σκορπισμένος με βουναλάκια το ένα πίσω από το άλλο. Μερικά στέκονταν χώρια, ενώ άλλα βρίσκονταν αραδιασμένα στη μέση του χώρου προς τα κτίρια. Ανεπαίσθητα η φωτογραφική τα έφερε κοντά και όπως κατάλαβα αυτά τα βουναλάκια ήταν οχήματα – οχήματα τα οποία ήταν όμοια με βάρκες με επίπεδο το κάτω μέρος Γύρω μου οι αστροναύτες παρακολουθούσαν μπροστά στους πίνακες τους. Από κάθε σφαίρα βγήκε ένας μακρύς σωλήνας ο οποίος κατέβαινε σιγά σιγά προς την επιφάνεια. Εκεί που ο σωλήνας άγγιζε το έδαφος, σηκωνόταν ένα μικρό σύννεφο σκόνης, και από ότι κατάλαβα και τα οχήματα ήταν σκεπασμένα με ένα χοντρό στρώμα σκόνης, ώστε να φαίνονται ασχημάτιστα και αγνώριστα. Φυσικά η σφαίρα η οποία αιωρούταν πάνω από τον ποταμό είχε τους σωλήνες της μέσα στο νερό. Την προσοχή μου τράβηξε πάλι η οθόνη, γιατί η σκηνή που έδειχνε ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, κάποιος θα νόμιζε ότι βρίσκεται μέσα στο δρόμο. Την προσοχή μου τράβηξε ειδικά ένα σκοτεινό μέρος στην είσοδο ενός τεράστιου κτιρίου. Θα μπορούσα να ορκιστώ ότι κάτι είχε κινηθεί. Επίσης ένιωσα ότι υπήρχε μια ανησυχία μεταξύ των αστροναυτών. Ξαφνικά με μια σειρά από τινάγματα το “πράγμα” αναδύθηκε μέσα στο φως. Τρόμαξα με αυτό που είδα. Όσον αφορά τις “ξεναγούς” μου, αν εξαιρέσεις μερικές φράσεις ειπωμένες πολύ γρήγορα και μερικά επιφωνήματα δε φαίνονταν και τόσο έκπληκτες. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που βλέπαμε τώρα στην οθόνη τόσο καθαρά ήταν μια απαίσια κατσαρίδα περίπου δύο μέτρα μήκος και ογδόντα εκατοστόμετρα ύψος. Ο αναγνώστης θα έχει ασφαλώς δει κάποτε αυτά τα απαίσια μικρά ζωύφια που έχουμε στη Γη, ειδικά στα θερμά κλίματα, να ζουν μέσα στα ντουλάπια και σε υγρά μέρη. Θα συμφωνείτε ότι είναι σιχαμερά, αλλά και το πιο μεγάλο δεν μπορεί να είναι παραπάνω από πέντε εκατοστόμετρα μήκος. Φανταστείτε τα με τις διαστάσεις που έχω περιγράψει. Ήταν πραγματικά αηδιαστικά. Ο σωλήνας από τη σφαίρα άρχισε να αποσύρεται, όμως ήταν ένα μέτρο από το έδαφος όταν ξαφνικά, το πλάσμα κατευθύνθηκε μπροστά για να επιτεθεί στο αντικείμενο που είχε κινηθεί. Διστάζοντας, σταμάτησε πάλι, όταν από κάτω από το κτίριο βγήκε ένα αληθινό σμήνος από τα πλάσματα, που στοιβάζονταν το ένα πάνω στο άλλο. Ακριβώς τότε, μια ακτίνα από εντατικό γαλάζιο φως βγήκε από τη σφαίρα και πέρασε πάνω από την ομάδα, διαλύοντας τα στιγμιαία σε

Ατομική καταστροφή 17 καρβουνιασμένη σκόνη. Ένα μαύρο σύννεφο καπνού έκρυψε την είσοδο του κτιρίου από τη θέα. Η περιέργεια μου είχε εξαφθεί πιο πολύ, κοίταζα τις άλλες οθόνες, αλλά δεν έδειχναν κανένα πρόβλημα. Η σφαίρα από το ποτάμι γύριζε προς εμάς, και η σφαίρα από το λόφο απορροφούσε το σωλήνα της, κινήθηκε λίγο πιο ψηλά και κατέβασε πάλι το σωλήνα παράλληλα με ένα δεύτερο κύλινδρο πάνω από τη σφαίρα. Είχα υποθέσει, βεβαίως, ότι οι αστροναύτες έπαιρναν δείγματα από χώμα, νερό και αέρα. Επειδή βρισκόμουν στο Αστρικό μου σώμα, δεν μπορούσα να ρωτήσω τη Θάω καμιά ερώτηση, οπωσδήποτε όμως, φαινόταν πολύ απασχολημένη συζητώντας με δύο από τις “ξεναγούς” μου. Οι σφαίρες άρχισαν να ανεβαίνουν προς εμάς και σύντομα ήταν έτοιμες να απορροφηθούν πάλι από το διαστημόπλοιο μας. Όταν συντελέστηκε η επιχείρηση, η Θάω και οι δύο αστροναύτες που ανέφερα, πήραν τις θέσεις τους απέναντι από τους αντίστοιχους πίνακες τους. Αμέσως, οι εικόνες που πήραμε στον πίνακα και τις οθόνες άλλαξαν εντελώς. Όταν η καθεμιά πήρε τη θέση της κατάλαβα ότι αναχωρούσαμε. Παρατήρησα ότι όλοι οι αστροναύτες κρατούσαν την ίδια στάση στα καθίσματα τους που μου κίνησε την περιέργεια. Μετά έμαθα ότι ένα δυναμικό πεδίο τους συγκρατούσε ακριβώς όπως μια ζώνη ασφαλείας θα συγκρατούσε ένα κομπάρσο στη Γη. Οι ήλιοι φώτιζαν τον πλανήτη μέσα από μια κόκκινη ομίχλη. Είχαμε φύγει τότε, και υπέθεσα ότι ακολουθούσαμε την καμπύλη του πλανήτη, στο ίδιο ύψος. Κατ’ ακρίβεια, μπορούσαμε να δούμε μια περιοχή που έμοιαζε σαν έρημος να περνά, που διακοπτόταν από αποξηραμένες κοίτες ποταμών, που κάποτε διασταύρωναν ο ένας τον άλλο σε ορθές γωνίες. Σκέφτηκα ότι μπορούσε να ήταν κανάλια, ή τουλάχιστον θα ήταν κατασκευασμένα από ανθρώπους. Ο πίνακας φανέρωσε εικόνες μιας πόλης καθαρά ανέπαφης, μετά εξαφανίστηκε και η οθόνη σταμάτησε να δείχνει. Προφανώς το σκάφος ανάπτυξε ταχύτητα όπως πετούσε πάνω από τον πλανήτη, επειδή οι εικόνες στις μικρότερες οθόνες, που έδειχναν μια εσωτερική λίμνη, σταμάτησαν να δείχνουν. Ξαφνικά, ακούστηκαν μερικά επιφωνήματα και ελαττώσαμε ταχύτητα. Η οθόνη μπήκε σε λειτουργία και παρουσίαζε τη λίμνη από πολύ κοντά. Σταματήσαμε. Μπορούσαμε να δούμε καθαρά ένα κομμάτι από την ακτή και, πιο πίσω μερικούς μεγάλους βράχους κοντά στη λίμνη, μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε κατασκευές που έμοιαζαν σαν κύβους που υποψιάστηκα να είναι οικισμοί. Μόλις είχαμε σταματήσει, οι σφαίρες άρχισαν πάλι τη δράση τους, ακριβώς όπως έκαναν

18 Η Θειαούβα νωρίτερα. Λάβαμε μερικές πάρα πολύ καλές εικόνες από μια από τις σφαίρες που αιωρούταν πάνω από την ακτή σε ύψος που υπολόγισα να είναι 40 με 60 μέτρα από το έδαφος. Ο σωλήνας του επεκτάθηκε μέχρι την παραλία. Πολύ καθαρά, μετέδωσε μια σκηνή μιας ομάδας ανθρωπίνων όντων...Αλήθεια, εκ πρώτης όψεως, ήταν άνθρωποι παρόμοιοι με αυτούς της Γης. Είχαμε μια θέα από πολύ κοντά. Στο κέντρο της οθόνης εμφανίστηκε το πρόσωπο μιας γυναίκας απροσδιόριστης ηλικίας. Είχε μελαχρινό δέρμα με μακριά μαύρα μαλλιά που έπεφταν στο στήθος της. Όπως μπορούσαμε να δούμε από μια άλλη οθόνη ήταν γυμνή. Μόνο το πρόσωπο της φαινόταν παραμορφωμένο – ήταν Μογγολική. Όταν την είδα δεν κατάλαβα ότι ήταν παραμορφωμένη, απλά υπέθεσα ότι ήταν μια φυλή ανθρώπων που διέφεραν ελάχιστα από μας -όπως οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας – θέλουν να τους περιγράφουν, όλους παραμορφωμένους με μεγάλα αυτιά, ή κάτι τέτοιο. Είχαμε ακόμα και άλλες εικόνες, και σε αυτή την ομάδα, άνδρες και γυναίκες φαίνονταν να μοιάζουν με την Πολυνησιακή φυλή. Ήταν όμως φανερό ότι περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς τους ανθρώπους, ή ήταν παραμορφωμένοι, ή μισοφαγωμένοι από κάτι που φαινόταν σαν λέπρα. Κοίταζαν προς τη σφαίρα χειρονομώντας και φαίνονταν πολύ ανήσυχοι. Πιο πολλοί άρχισαν να βγαίνουν από τις κυβικές τους κατασκευές, που όπως αποδείχτηκε ήταν οι κατοικίες τους, για τις οποίες θα εξηγήσω περισσότερο. Αυτοί οι οικισμοί θύμιζαν οχυρά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στα οποία είχαν προστεθεί πολύ χοντρές καπνοδόχοι (οι οποίες εγκαταστάθηκαν υποθέτω για τον εξαερισμό των κτιρίων), τα οποία φαίνονταν να μην είναι πιο ψηλά από ένα μέτρο από το έδαφος. Αυτά τα οχυρά, ήταν κτισμένα με τον ίδιο προσανατολισμό και οι άνθρωποι που έβγαιναν από μέσα, το έκαναν από ανοίγματα από τα πλευρά που βρίσκονταν στη σκιά... Χωρίς προειδοποίηση, ένιωσα τον εαυτό μου να τραβιέται πίσω, μακριά από την οθόνη. αστραπιαία, πέρασα από αρκετά χωρίσματα μέχρι που βρήκα τον εαυτό μου, ξανά στην αίθουσα που το φυσικό μου σώμα ήταν ξαπλωμένο πάνω στην κουκέτα όπως ακριβώς το είχα αφήσει. Αμέσως όλα χάθηκαν. Πόσο καλά θυμάμαι το δυσάρεστο αίσθημα που ακολούθησε. Τα μέλη του σώματος μου ένιωθαν σαν να ήταν από μολύβι και όταν προσπάθησα να τα κινήσω, ήταν σαν να ήμουν παράλυτος. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι με εμπόδιζε να κινηθώ. Πρέπει να ομολογήσω ότι πανικοβλήθηκα λιγάκι και ευχήθηκα με όλη μου την καρδιά να μπορούσα να εγκαταλείψω το φυσικό μου σώμα ξανά, αλλά δεν μπορούσα να το κάνω ούτε αυτό.

Ατομική καταστροφή 19 Δεν ξέρω πόσος χρόνος πέρασε πριν η καμπίνα, σταδιακά πλημμυρίσει με το πιο ξεκουραστικό γαλαζοπράσινο φως. Τελικά η Θάω μπήκε, φορώντας μια διαφορετική στολή. -Με συγχωρείς που σε έκαμα να περιμένεις, Μισιέλ, αλλά όταν το φυσικό σου σώμα σε καλούσε, μου ήταν αδύνατο να έρθω να σε βοηθήσω. -Μην απολογείσαι, καταλαβαίνω απόλυτα, τη διέκοψα, – αλλά πιστεύω ότι έχω ένα πρόβλημα – δεν μπορώ να κινηθώ. Είμαι σίγουρος ότι κάτι σε μένα είναι αποσυνδεδεμένο. Χαμογέλασε και τοποθετώντας το χέρι της ακριβώς δίπλα στο δικό μου, χωρίς αμφιβολία ενεργοποιώντας ένα μηχανισμό ασφάλειας, και αμέσως ελευθερώθηκα. -Ξανά, χίλια συγγνώμη, Μισιέλ,. Θα έπρεπε να σου είχα δείξει το σημείο όπου μπορείς να βρεις το κύτταρο ελέγχου του χαλινού ασφάλειας. Όλα τα καθίσματα, ή οι κουκέτες είναι εφοδιασμένα με αυτά, και αυτομάτως ενεργοποιούνται εάν είναι κατειλημμένα, ή αμέσως μόλις υπάρξει και η παραμικρή πιθανότητα κινδύνου. -Όταν το όχημα φτάσει σε επικίνδυνη περιοχή, οι τρεις ηλεκτρονικοί υπολογιστές ασφαλείας προκαλούν το κλείσιμο του δυναμικού πεδίου, για να χρησιμοποιήσω το κανονικό τους όνομα. Μόλις ο κίνδυνος έχει περάσει, αυτομάτως το απελευθερώνουν. -Την ίδια ώρα, εάν θέλουμε να ελευθερωθούμε σε μια περιοχή που θεωρείται επικίνδυνη, ή απλά αν θέλουμε να αλλάξουμε στάση, θα πρέπει μόνο να περάσουμε το χέρι ή το δάκτυλο μπροστά από το κύτταρο και το δυναμικό πεδίο αμέσως ουδετεροποιείται. Όταν επιστρέψουμε στα καθίσματα μας, αυτομάτως ακινητοποιούμαστε. -Τώρα θα σου ζητήσω να πας να αλλάξεις – θα σου δείξω πού. Στην αίθουσα θα δεις μια ανοικτή κασέλα που θα μπορείς να βάλεις τα ρούχα σου μέσα – ως γεγονός όλα ότι φοράς, εκτός από τα γυαλιά σου. Θα βρεις μια στολή εκεί την οποία θα φορέσεις προτού με συναντήσεις ξανά εδώ. Η Θάω έσκυψε και παίρνοντας το χέρι μου, με βοήθησε να σηκωθώ. Ήμουν πραγματικά αρκετά πιασμένος. Πήγα στο μικρό δωμάτιο που η Θάω μου είχε υποδείξει, γδύθηκα εντελώς και φόρεσα τη στολή η οποία ήταν ακριβώς στα μέτρα μου. Αυτό με ξάφνιασε γιατί παρόλο που είμαι 178 εκατοστόμετρα ύψος είμαι νάνος κοντά στις συνοδούς μου. Λίγο αργότερα, πίσω στην αίθουσα η Θάω μου έδωσε κάτι σαν βραχιόλι, που στην πραγματικότητα ήταν ένα ζευγάρι τεράστια γυαλιά.

20 Η Θειαούβα Ήταν κάτι σαν γυαλιά μοτοσικλέτας, τα οποία ήταν χρωματισμένα αρκετά σκούρα, μου ζήτησε να τα φορέσω, το οποίο και έκαμα, αλλά χρειάστηκε να βγάλω τα δικά μου, γιατί θα έσπαζαν κάτω από αυτά. Μου ταίριασαν, και εφάρμοσαν ακριβώς στα μάτια μου. -Μια τελευταία προφύλαξη. Είπε. Σηκώνοντας το χέρι της προς το χώρισμα, κατά κάποιο τρόπο ελευθέρωσε κάποιο μηχανισμό, γιατί το έντονο φως επανεμφανίστηκε και ένιωσα την ένταση του παρόλα τα δυνατά μου γυαλιά. Ένιωσα ξανά ένα ρεύμα δροσερού αέρα. Τα φώτα έσβησαν. Σταμάτησα να νιώθω τον αέρα, αλλά η Θάω δεν κινήθηκε, φαινόταν σαν να περίμενε κάτι. Τελικά ακούστηκε μια φωνή και μου αφαίρεσε τα μεγάλα μου γυαλιά. Τα αντικατάστησα με τα δικά μου και μου ζήτησε να την ακολουθήσω. Πήραμε τον ίδιο δρόμο όπως όταν την ακολούθησα με το Αστρικό μου σώμα, και βρεθήκαμε ξανά μέσα στην αίθουσα ελέγχου. Ένας από τους μεγαλύτερους αστροναύτες (λέγω μεγαλύτερους αλλά ίσως θα έπρεπε να πω “πιο σοβαρούς” γιατί όλοι φαίνονταν να είναι περίπου της ίδιας ηλικίας), έκαμε ένα σύντομο νόημα στη Θάω που με πήρε σε ένα κάθισμα μπροστά στην οθόνη και μου ζήτησε να μείνω εκεί. Αυτή αμέσως πήγε κοντά στους συναδέλφους της, αντιλήφθηκα ότι ήταν πολύ απασχολημένοι. Όσον αφορά εμένα, άρχισα να ελέγχω αν πραγματικά μπορούσα να απελευθερώσω το κάθισμα μου από το δυναμικό πεδίο. Μόλις κάθισα κυριολεκτικά ακινητοποιήθηκα, – ένα αίσθημα που δε μου άρεσε καθόλου. Κινώντας το χέρι μου λιγάκι, βρήκα ότι απελευθερωνόμουν αμέσως ενόσω κρατούσα το χέρι μου μπροστά στο κύτταρο. Η οθόνη έδειχνε μια εικόνα από 500 περίπου ανθρώπους που στέκονταν μπροστά στην ακτή και αρκετά κοντά στα “οχυρά” τους. Χάριν στις μεγεθύνσεις που οι φωτογραφικές μας ήταν ικανές να παρουσιάσουν, είχαμε μια θαυμάσια θέα αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι ήταν εντελώς γυμνοί από το μεγαλύτερο μέχρι και το νεότερο. Ξανά, μπορούσα να δω αρκετούς από αυτούς που είτε ήταν παραμορφωμένοι ή είχαν άσχημες ουλές. Όλοι χειρονομούσαν προς τις σφαίρες που έπαιρναν δείγματα από άμμο και χώμα, αλλά κανένας δεν πλησίασε. Οι πιο δυνατοί άντρες κρατούσαν στα χέρια τους κάτι που φαίνονταν σαν γιαταγάνια ή σπαθιά. Φαίνονταν να παρακολουθούν κάτι. Ένιωσα πίεση πάνω στον ώμο μου και γύρισα, έκπληκτος. Ήταν η Θάω. Μου χαμογέλασε και θυμάμαι πολύ καθαρά, πόσο εκτίμησα για πρώτη φορά την ομορφιά και την ευγένεια του προσώπου της.

Ατομική καταστροφή 21 Έχω ήδη αναφερθεί στα μαλλιά της, τα οποία ήταν μακριά και μεταξένια, χρυσόξανθα στο χρώμα, που έπεφταν στους ώμους της και πλαισίωναν ένα τέλειο οβάλ πρόσωπο. Είχε ένα πλατύ, λιγάκι προεξέχων μέτωπο. Τα γαλαζοπράσινα μάτια της και οι μακριές σγουρές βλεφαρίδες της, θα μπορούσαν να προκαλέσουν τη ζήλια πολλών γυναικών στον πλανήτη μας. Τα φρύδια της καμπύλωναν προς τα πάνω όπως οι φτερούγες των γλάρων, προσθέτοντας της μια μοναδική γοητεία. Κάτω από τα μάτια της τα οποία σπινθήριζαν και καμιά φορά ενοχλούσαν, ήταν η μύτη της, συμμετρική και ελάχιστα πλατιά στη βάση, που τόνιζε ένα αισθησιακό στόμα. Όταν χαμογελούσε αποκάλυπτε τέλεια δόντια, τόσο τέλεια που θα μπορούσες να πιστέψεις ότι ήταν ψεύτικα. (Αυτό θα με ξάφνιαζε). Το πηγούνι της, καλοφτιαγμένο αλλά ελαφρά γωνιώδες, υποδηλούσε μια πεισματάρικη αποφασιστικότητα, που ήταν κάπως αρρενωπό χαρακτηριστικό αλλά που δεν της αφαιρούσε τίποτε από τη γοητεία της. Μια ελαφριά σκιά από χνούδι πάνω από τα χείλη της θα μπορούσαν να καταστρέψουν αυτό το τέλειο πρόσωπο αν δεν ήταν ξανθό... -Βλέπω ήδη μπορείς να απελευθερώνεις τον εαυτό σου, από το δυναμικό πεδίο, Μισιέλ. Ήμουν έτοιμος να απαντήσω, όταν ένα σχεδόν γενικό επιφώνημα μας έκαμε να γυρίσουμε τα μάτια μας προς την οθόνη. Οι άνθρωποι στην ακρογιαλιά αποσύρονταν μαζικά πίσω προς τον οικισμό και όρμησαν μέσα στριμώχνοντας, ενώ ήδη είχε σχηματιστεί μια γραμμή από άντρες οπλισμένους με σπαθιά και δεκράνες, που αντιμετώπιζαν το πιο παράξενο “πράγμα” που μπορούσα να φανταστώ. Μια ομάδα από κόκκινα μυρμήγκια κάθε ένα στο μέγεθος μιας αγελάδας, ορμούσαν από πίσω από τους βράχους της ακρογιαλιάς. Κινούνταν πιο γρήγορα και από άλογα που καλπάζουν. Οι οπλισμένοι άνδρες κοίταζαν πίσω τους σαν να σύγκριναν την ταχύτητα των ανθρώπων που έτρεχαν να προφυλαχθούν, με την προέλαση των μυρμηγκιών. Ήδη, αυτά ήταν κοντά – πολύ κοντά... Οι άντρες τα αντιμετώπισαν θαρραλέα, όταν κατόπιν στιγμιαίου δισταγμού το πρώτο τέρας επιτέθηκε. Μπορούσαμε να διακρίνουμε τις σιαγόνες τους καθαρά – το μέγεθος ενός ανδρικού βραχίονα η κάθε μια. Στην αρχή το κτήνος προσποιόταν επιτρέποντας στον άνδρα να επιτεθεί με το σπαθί του, αλλά κτυπούσε μόνο τον αέρα. Αμέσως οι σιαγόνες του τον περίζωναν από τη μέση, χωρίζοντας τον στα δυο. Ακόμα ένα ζευγάρι από τα μυρμήγκια βοήθησαν το πρώτο να τον κομματιάσει, όταν τα υπόλοιπα προώθησαν την επίθεση τους προς τους αποσυρομένους μαχητές, φθάνοντας τους γρήγορα – πολύ γρήγορα...

22 Η Θειαούβα Από τη σφαίρα, μια ακτίνα έντονου γαλάζιου χρώματος, ανυπόφορης έντασης, ξεπετάχτηκε ακριβώς τη στιγμή που τα μυρμήγκια έφταναν τους άντρες. Τα κτήνη έπεσαν ξερά το ένα μετά το άλλο με εκπληκτική ακρίβεια και αποτελεσματικότητα. Κύκλοι καπνού σηκώθηκαν από τις καμένες σάρκες των ζώων σκορπίζοντας τις πάνω στο έδαφος. Τα τεράστια τους πόδια σπαρτάρησαν το τελευταίο τους λάκτισμα. Η ακτίνα συνέχισε την καταστροφή ανάμεσα στα μυρμήγκια, στιγμιαία και συστηματικά, εξοντώνοντας τα γιγαντιαία έντομα. Θα έπρεπε να το είχαν αντιληφθεί ενστικτωδώς ότι δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με αυτή την υπερφυσική δύναμη και τράπηκαν σε φυγή. Όλασυνέβηκαν τόσο γρήγορα. Η Θάω βρισκόταν ακόμα στο πλευρό μου, στο πρόσωπο της καθρεφτιζόταν η αηδία και η θλίψη, παρά ο θυμός. Ακόμα μια ματιά στην οθόνη που αποκάλυπτε ακόμα μια σκηνή – από τη σφαίρα που καταδίωκε τα τρεπόμενα σε φυγή μυρμήγκια, όχι μόνο με τη φωτογραφική αλλά, και με τη θανατηφόρο ακτίνα. Τα υπόλοιπα από το σμήνος, που όπως τα υπολόγισα θα αποτελούνταν από εξακόσια με επτακόσια, αποδεκατίστηκαν. Κανένα δεν έμεινε ζωντανό. Η σφαίρα γύρισε στην πρωτύτερη της θέση πάνω από την ακρογιαλιά και παρουσίασε ένα ειδικό εργαλείο το οποίο κτένιζε μέσα στα πτώματα. Μπορούσα να δω ένα από τους αστροναύτες που καθόταν μπροστά στον πίνακα του, να μιλά στον ηλεκτρονικό του υπολογιστή. Αυτό με έκαμε να ρωτήσω τη Θάω εάν αυτή επόπτευε την εργασία που γινόταν. -Για την ώρα ναι, γιατί η εργασία αυτή δεν προγραμματίστηκε αρχικά. Παίρνουμε δείγματα από αυτά τα ζώα, κομμάτια ειδικά από τους πνεύμονες, με σκοπό να τα αναλύσουμε. Νομίζουμε ότι ορισμένα είδη ραδιενέργειας έχουν προκαλέσει το γιγαντισμό σ’ αυτά τα δημιουργήματα. Στην πραγματικότητα, τα μυρμήγκια δεν έχουν πνεύμονες αλλά η μόνη λογική εξήγηση για τον ξαφνικό τους γιγαντισμό είναι...” Η Θάω σταμάτησε αμέσως. Η φωτογραφική μετέδιδε μια εικόνα από τους άνδρες που ξανάβγαιναν από τα καταφύγια τους, χειρονομώντας άγρια προς τη σφαίρα. Κρατούσαν τα χέρια τους ανοικτά και έπεφταν μπρούμυτα πάνω στο έδαφος. Επαναλάμβαναν αυτή την πράξη. -Δεν μπορούν να δουν αυτό το όχημα;” ρώτησα. -Όχι. Βρισκόμαστε σε ύψος 40.000 μέτρα, και επιπλέον υπάρχουν τρία στρώματα από σύννεφα μεταξύ μας και του πλανήτη. Από την άλλη, μπορούν να δουν το δορυφόρο μας και νομίζω ότι σ’ αυτόν απευθύνουν αυτές τις χειρονομίες ευγνωμοσύνης.

Ατομική καταστροφή 23 -Ίσως να παίρνουν τη σφαίρα για Θεό, ο οποίος τους έσωσε από την καταστροφή;” -Πολύ πιθανόν.” -Μπορείς να μου πεις τι συμβαίνει; Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;” -Θα μας έπαιρνε πολύ χρόνο για να σου εξηγήσω, Μισιέλ, ειδικά τώρα με τόση δραστηριότητα πάνω στο σκάφος, αλλά θα σου ικανοποιήσω την περιέργεια με μια σύντομη εξήγηση. -Αυτοί οι άνθρωποι κατά κάποιο τρόπο, είναι οι απόγονοι από ορισμένους προγόνους από ανθρώπους που ακόμα υπάρχουν πάνω στον πλανήτη σας. Στη πραγματικότητα, μια ομάδα από τους προγόνους τους κατοίκησαν μια ήπειρο στον πλανήτη Γη περίπου 250.000 από τα γήινα σας χρόνια πριν. Εδώ είχαν ένα πολιτισμό πολύ αναπτυγμένο αλλά, αφού δημιούργησαν τεράστια πολιτικά εμπόδια αναμεταξύ τους, τελικά αυτοκαταστράφηκαν 150 χρόνια πριν με το άτομο.” -Εννοείς – ολοκληρωτικό πυρηνικό πόλεμο;” -Ναι, με αλυσιδωτές αντιδράσεις. Ερχόμαστε από καιρό σε καιρό να πάρουμε δείγματα, ούτως ώστε να μελετήσουμε το βαθμό της ακτινοβολίας που ακόμα υπάρχει σε διάφορες περιοχές. Κάποτε επίσης, όπως ακριβώς μερικές στιγμές πριν, τους βοηθάμε. -Πρέπει να σας παίρνουν για τον ίδιο το Θεό, μετά από αυτό που τους κάνατε μόλις τώρα. Η Θάω χαμογέλασε και έκανε νόημα με το κεφάλι της, “ Ω! ναι αυτό είναι σίγουρα αλήθεια, Μισιέλ. Μας παίρνουν για Θεούς, όπως ακριβώς και στον πλανήτη σας, ορισμένοι από τους προγόνους σας επίσης μας έχουν πάρει για θεούς. Ακόμα μιλούν για μας...” Θα πρέπει να έδειξα την απόλυτη έκπληξη μου, γιατί η Θάω μου έριξε μια εύθυμη ματιά. -Σου είπα πριν μια στιγμή, ότι η εξήγηση είναι κάπως πρόωρη. Θα έχουμε πολύ χρόνο για να μιλήσουμε γι’ αυτό αργότερα. Εκτός αυτού, γι’ αυτό το λόγο είσαι μαζί μας.” Με αυτό, ζήτησε συγγνώμη και γύρισε στη θέση της μπροστά στον πίνακα ελέγχου. Οι εικόνες στην οθόνη εναλλάσσονταν αστραπιαία. Η σφαίρα ανέβαινε προς τα πάνω και εμείς βλέπαμε μια ολόκληρη περιοχή από την ήπειρο, όπου πρόσεξα σε μερικά μέρη, κομμάτια από πράσινο και καφέ. Η σφαίρα πήρε τη θέση της μέσα στο σκάφος και αναχωρήσαμε.

24 Η Θειαούβα Πετάξαμε πάνω στον πλανήτη με μια καταπληκτική ταχύτητα και επέτρεψα στον εαυτό μου να αιχμαλωτιστεί στο κάθισμα μου, από το δυναμικό πεδίο. Πάνω στην οθόνη ήταν εικόνες από τα νερά ενός απέραντου ωκεανού. Μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε ένα νησί το οποίο “μεγάλωσε” ξαφνικά. Φαινόταν να είναι ένα πολύ χαμηλό νησί, παρόλο που για μένα τα προβλήματα του υπολογισμού διαστάσεων ήταν πραγματικότητα. Η όλη διαδικασία, που ήδη έχω περιγράψει, επαναλαμβανόταν. Σταματήσαμε πάνω από την παραλία και αυτή τη φορά, τέσσερις σφαίρες άφησαν το σκάφος και κατέβηκαν προς το νησί. Πάνω στην οθόνη μπορούσα να δω μια ακτή που ερευνούσε η φωτογραφική. Στην άκρη του νερού απλωνόταν κάτι που φαίνονταν σαν χοντρές πλάκες, γύρω από τις οποίες ήταν μαζεμένοι γυμνοί άντρες – της ίδιας φυλής που είδαμε και προηγουμένως. Δε φαίνονταν να είχαν δει τη σφαίρα και υπέθεσα ότι αυτή τη φορά θα ήταν πολύ πιο ψηλά, παρόλο που παίρναμε τις εικόνες όλο και πιο κοντά. Πάνω στην οθόνη, τώρα μπορούσαμε να δούμε τους άντρες που μετέφεραν μια από τις πλάκες μέσα στα κύματα. Επέπλεε, σαν να ήταν καμωμένη από φελλό. Οι άντρες πήδηξαν πάνω, άρπαξαν μεγάλα κουπιά που με μεγάλη επιδεξιότητα τα χειρίζονταν και η βάρκα ξανοίχτηκε στη θάλασσα. Όταν είχαν απομακρυνθεί αρκετά από την παραλία, πέταξαν τις πετονιές τους και κοιτάζοντας τους έκπληκτος, σχεδόν αμέσως, τράβηξαν ψάρια που από ότι φαίνονταν αρκετά μεγάλου μεγέθους. Ήταν αρκετά ενδιαφέρον να βλέπεις πως αυτοί οι άνθρωποι επιβίωναν, και πώς είμαστε ικανοί να τους βοηθούμε σαν να είμαστε θεοί. Είχα ελευθερώσει τον εαυτό μου από το δυναμικό πεδίο, γιατί ήθελα να πάω να παρακολουθήσω και τις άλλες οθόνες που ελάμβαναν διαφορετικές εικόνες. Ακριβώς όπως ήμουν έτοιμος να εγκαταλείψω το κάθισμα μου, έλαβα μια διαταγή, χωρίς να ακούσω τον παραμικρό ήχο: -Μείνε εκεί που είσαι, Μισιέλ. Έμεινα κατάπληκτος. Ήταν σαν να άκουσα τη φωνή μέσα στο κεφάλι μου. Γύρισα προς την κατεύθυνση της Θάω και αυτή μου χαμογελούσε. Αποφάσισα να δοκιμάσω κάτι, και σκέφτηκα όσο δυνατά μπορούσα: “Η τηλεπάθεια είναι θαυμάσια. Δεν είναι έτσι Θάω;” -Φυσικά, μου απάντησε με τον ίδιο τρόπο. -Θαυμάσια! Μπορείς να μου πεις ποια είναι η θερμοκρασία αυτή τη στιγμή εκεί κάτω;”

Ατομική καταστροφή 25 Αφού έλεγξε τις πληροφορίες που είχε μπροστά στο πίνακα της: -Είκοσι οχτώ από τους βαθμούς σας Κελσίου. Την ημέρα η θερμοκρασία φτάνει τους τριάντα οχτώ βαθμούς.” Είπα στον εαυτό μου, – Εάν ήμουν κωφάλαλος θα μπορούσα και πάλι να επικοινωνήσω με τη Θάω αρκετά εύκολα όπως ακριβώς και με τον προφορικό λόγο. -Ακριβώς, αγαπητέ μου. Κοίταξα τη Θάω με κάποια έκπληξη. Έκαμα μια προσωπική παρατήρηση και όμως αυτή μπόρεσε να μεταφράσει τις σκέψεις μου. Ταράχτηκα λίγο από αυτό. Μου έδωσε ένα πλατύ χαμόγελο. “Μη στεναχωριέσαι, Μισιέλ. Απλά έπαιζα μαζί σου, και σου ζητώ να με συγχωρέσεις.” -Συνήθως διαβάζω τις σκέψεις σου όταν με ρωτάς μια ερώτηση. Απλά ήθελα να σου δείξω τι είναι δυνατό σ’ αυτό το πεδίο. Δε θα το ξανακάνω. Ανταπόδωσα το χαμόγελο και έστρεψα την προσοχή μου προς την οθόνη. Εκεί μπορούσα να δω τη σφαίρα πάνω στην ακτή, πολύ κοντά μια ομάδα από άντρες που δε φαίνονταν να την είχαν προσέξει. Η σφαίρα μάζευε δείγματα από άμμο από ένα σημείο δέκα περίπου μέτρα μακριά από την ομάδα. Με τηλεπάθεια, ρώτησα τη Θάω, γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν τη μηχανή. -Είναι νύκτα, μου απάντησε.” -Νύκτα; Αλλά εμείς πώς μπορούμε να τους βλέπουμε τόσο καθαρά;” -Ειδικές φωτογραφικές Μισιέλ – κάτι σαν τις δικές σας υπέρυθρες ακτίνες.” Τώρα κατάλαβα γιατί οι εικόνες που παίρναμε ήταν λιγότερο “λαμπερές” από τις άλλες των προηγούμενων σταθμών μας. Οπωσδήποτε, όμως, η μεγέθυνση ήταν εξαιρετική. Ακριβώς τότε, στην οθόνη, είχαμε μια εικόνα από ένα πρόσωπο προφανώς θηλυκό. Ήταν πραγματικά φοβερό. Η κακόμοιρη είχε μια μεγάλη πληγή εκεί που έπρεπε να ήταν το αριστερό της μάτι. Το στόμα της ήταν τοποθετημένο στα δεξιά του προσώπου της και φαινόταν σαν μια μικρή τρύπα στη μέση της σιαγόνας της, γύρω από το οποίο ήταν χείλη που φαίνονταν ενωμένα μεταξύ τους. Πάνω στο κεφάλι της, μια τούφα μαλλιά κρέμονταν, τραγικά. Τώρα μπορούσαμε να δούμε το στήθος της, και θα ήταν πολύ όμορφο αν το ένα από αυτά δεν είχε μια πυώδη ουλή στο πλευρό. -Με τέτοιο στήθος, είπα, θα πρέπει να είναι πολύ νέα; -Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής τοποθετεί την ηλικία της να είναι 19 χρόνων.

26 Η Θειαούβα -Ραδιενέργεια; -Φυσικά. Και άλλοι εμφανίστηκαν, μερικοί από αυτούς φαίνονταν απολύτως κανονικοί. Υπήρχαν άντρες μεταξύ τους, με αθλητικό κορμί που φαινόταν να είναι στα είκοσι τους. -Ποια είναι η ηλικία του πιο ηλικιωμένου; Μήπως ξέρεις; -Για την ώρα δεν έχουμε καταγράψει κανένα που να είναι μεγαλύτερος από 38 χρόνων, και ο χρόνος σ’ αυτό τον πλανήτη είναι 295 μέρες από 27 ώρες. Τώρα, αν κοιτάξεις στην οθόνη θα δεις μια μεγέθυνση από τα γεννητικά όργανα αυτού του όμορφου αθλητικού νέου. Όπως θα προσέξεις, τα όργανα του είναι τελείως ατροφικά. Έχουμε ήδη υπολογίσει από προηγούμενες μας εξερευνήσεις, ότι πολύ λίγοι άντρες είναι ικανοί για αναπαραγωγή – και όμως υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός παιδιών. Είναι το ένστικτο επιβίωσης σε όλες τις φυλές να αναπαράγουν όσον το δυνατό γρηγορότερα. Γι’ αυτό είναι φανερό, οι άντρες που μπορούν να αναπαράγουν να χρησιμοποιούνται σαν επιβήτορες. Αυτός ο άντρας θα είναι ένας από αυτούς, νομίζω. Πραγματικά, η φωτογραφική έδειχνε ένα άντρα γύρω στα 30 που είχε τις φυσικές ικανότητες της αναπαραγωγής. Μπορούσαμε επίσης να δούμε αρκετά παιδιά που πηγαινοέρχονταν γύρω από μικρές φωτιές πάνω στις οποίες ψηνόταν φαγητό. Οι άντρες και οι γυναίκες κάθονταν γύρω από τις φωτιές και έπαιρναν ψημένα κομμάτια και τα μοιράζονταν με τα παιδιά. Οι φωτιές φαίνονταν να έκαιγαν ξύλα αλλά δε μπορούσα να είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Τις τροφοδοτούσαν με κάτι που έμοιαζαν στο σχήμα με πέτρες. Πίσω από τις φωτιές, οι πλάκες παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποίησαν σαν βάρκες προηγουμένως, ήταν στοιβαγμένες και συναρμολογημένες ούτως ώστε να σχηματίζουν καταφύγια που φαίνονταν να είναι αρκετά άνετα. Μπροστά στο οπτικό πεδίο της φωτογραφικής, δε φαίνονταν πουθενά δέντρα – ίσως να υπήρχαν, γιατί πρόσεξα πράσινες κηλίδες προηγουμένως όπως πετούσαμε πάνω από την ήπειρο. Από τη μέση δύο καλυβών, πετάχτηκαν μερικά μικρά μαύρα γουρουνάκια, κυνηγημένα από τρεις άγριους κίτρινους σκύλους, μόνο που εξαφανίστηκαν γρήγορα πίσω από μια καλύβα. Αμφέβαλλα και δεν μπορούσα παρά να αναρωτιέμαι αν πραγματικά κοίταζα πάνω σε κάποιον άλλο πλανήτη. Αυτοί οι

Ατομική καταστροφή 27 άνθρωποι έμοιαζαν με μένα – ή πιο πολύ με Πολυνήσιους – και υπήρχαν γουρούνια και σκυλιά. Ήταν όλα τόσο εκπληκτικά... Η σφαίρα άρχισε να επιστρέφει, αναμφίβολα μαζί με τις άλλες, οι οποίες παρακολουθούνταν από οθόνες που δεν μπορούσα να δω. Δε μου ήταν εύκολο να δω από τη θέση μου. Η επιχείρηση της “επιστροφής στο σκάφος” είχε αρχίσει, και όλες οι σφαίρες “επαναπορροφήθηκαν”, χωρίς κανένα συμβάν, το ίδιο όπως και προηγουμένως. Υπέθεσα ότι είμαστε έτοιμοι να φύγουμε ξανά, και έτσι κάθισα άνετα στη θέση μου, επιτρέποντας στο δυναμικό πεδίο να με ακινητοποιήσει. Μερικές στιγμές αργότερα οι ήλιοι του πλανήτη εμφανίστηκαν, δύο τον αριθμό, μετά όλα μίκρυναν αστραπιαία, ακριβώς όπως έγινε και όταν φεύγαμε από τη Γη. Μετά από λίγη ώρα, που μου φάνηκε πολύ σύντομη, το δυναμικό πεδίο εξουδετερώθηκε και κατάλαβα ότι ήμουν ελεύθερος να σηκωθώ από το κάθισμα μου. Αυτό ήταν ένα ωραίο συναίσθημα. Πρόσεξα ότι η Θάω ερχόταν προς το μέρος μου συνοδευόμενη από δύο από τους “μεγαλύτερους” αν μπορώ να πω κάτι τέτοιο, για τους συνοδούς της. Παρέμεινα στη θέση μου δίπλα στο κάθισμα μου μπροστά στους τρεις αστροναύτες. Για να μπορέσω να κοιτάξω τη Θάω, ήμουν υποχρεωμένος να σηκώσω το κεφάλι μου, αλλά όταν με σύστησε, στα Γαλλικά, ένιωσα ακόμα πιο κοντός. Αυτές οι δύο ήταν εύκολα ένα κεφάλι ψηλότερες από τη Θάω. Ξαφνιάστηκα εντελώς όταν αυτή, η Πιάστρα μου μίλησε σωστά, όμως αργά, στα Γαλλικά. Τοποθέτησε το δεξί της χέρι πάνω στον ώμο μου και είπε: -Χαίρομαι που σε έχουμε μαζί μας, Μισιέλ. Εύχομαι όλα να είναι εντάξει για σένα και έτσι να μείνουν. Μπορώ τώρα να σου παρουσιάσω τη Λατόλη, τη δεύτερη σε σειρά ιεραρχίας στη διοίκηση του διαστημοπλοίου μας με μένα σαν διοικητή στο “Αλατόρα” . Γυρίζοντας προς τη Λατόλη, της είπε μερικές λέξεις στη δική τους γλώσσα, και η Λατόλη τοποθέτησε το χέρι της πάνω στον ώμο μου . Με ένα ζεστό χαμόγελο, επανέλαβε το όνομα μου μερικές φορές όπως κάποιο που έχει δυσκολίες να προφέρει τις λέξεις σε μια καινούργια γλώσσα. Το χέρι παρέμεινε στον ώμο μου και ένα αίσθημα ευεξίας, μια ρευστή αίσθηση πέρασε από το κορμί μου. Ήμουν φανερά τόσο ταραγμένος που και οι τρεις άρχισαν να γελούν. Διαβάζοντας τις σκέψεις μου η Θάω μου είπε: -Μισιέλ, η Λατόλη κατέχει μια ξεχωριστή ικανότητα, αν και δεν είναι σπάνιο αυτό μεταξύ μας. Αυτό που είχες την εμπειρία να νιώσεις, είναι ένα υγρό που είναι μαγνητικό και ευεργετικό, το οποίο εκπηγάζει από αυτήν.” -Είναι θαυμάσιο!” Αναφώνησα. -Σε παρακαλώ ευχαρίστησε την εκ μέρους μου.” Μετά απευθύνθηκα στους δύο αστροναύτες: Σας ευχαριστώ για την

28 Η Θειαούβα υποδοχή, αλλά θα πρέπει να ομολογήσω ότι είμαι ακόμα συγχυσμένος από το τι μου συμβαίνει. Πραγματικά είναι η πιο απίθανη περιπέτεια για ένα γήινο σαν και μένα. Παρ’ όλο που πάντοτε πίστευα στην πιθανότητα άλλοι πλανήτες να ήταν κατοικημένοι από κατά κάποιο τρόπο ανθρώπινα όντα, ακόμα δυσκολεύομαι να πείσω τον εαυτό μου, ότι αυτό δεν είναι ένα θαυμάσιο όνειρο. -Είχα συχνά συζητήσει τέτοια πράγματα όπως η τηλεπάθεια, εξω-γήινους και αυτά που αποκαλούμε “ιπτάμενοι δίσκοι” με φίλους στη Γη, αλλά ήταν μόνο λόγια και μεγάλες φράσεις προφερόμενες από άγνοια. Τώρα έχω την απόδειξη από αυτά που υποψιαζόμουν τόσα χρόνια σχετικά με την ύπαρξη παράλληλων κόσμων, για τη δυαδικότητα των υπάρξεων μας, και για άλλα ανεξήγητα φαινόμενα. Η εμπειρία όλων αυτών τις τελευταίες ώρες είναι τόσο συναρπαστική που με αφήνει άπνοων. Η Λατόλη, θαύμασε το μονόλογο μου και πρόφερε ένα επιφώνημα σε λέξεις που δε μπόρεσα να καταλάβω και που η Θάω μου μετάφρασε αμέσως: -Η Λατόλη καταλαβαίνει απόλυτα την κατάσταση του μυαλού σου, Μισιέλ.” -Το ίδιο και εγώ πρόσθεσε η Πιάστρα.” -Πώς μπορεί να καταλάβει τι είπα;” -Εισχώρησε “βαθιά” τηλεπαθητικά μέσα στο μυαλό σου, όπως μιλούσες. Όπως έχεις καταλάβει, η τηλεπάθεια δεν εμποδίζεται από γλωσσικές διαφορές. Η έκπληξη μου τις διασκέδασε και το αιώνιο χαμόγελο τους εμφανίστηκε στα χείλη τους. Η Πιάστρα μου απεύθυνε το λόγο: -Μισιέλ, θα σου συστήσω τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος αν έχεις την καλοσύνη να με ακολουθήσεις. Με οδήγησε, κρατώντας με από τον ώμο, στον επόμενο πίνακα, όπου τρεις αστροναύτες παρακολουθούσαν τα όργανα. Δεν είχα ακόμα πλησιάσει αυτούς τους πίνακες, ούτε και με το Αστρικό μου σώμα, και δεν είχα προσέξει τι έγραφαν αυτοί οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Η ματιά που τώρα έριξα με ακινητοποίησε εντελώς. Οι αριθμοί μπροστά στα μάτια μου ήταν οι Αραβικοί. Το ξέρω ότι ο αναγνώστης θα ξαφνιαστεί, όπως το ίδιο είχα πάθει και εγώ, αλλά ήταν πραγματικό. Τα 1,2,3,4 κλπ. που εμφανίζονταν στην οθόνη, ήταν οι ίδιοι αριθμοί που χρησιμοποιούνται και στη Γη. Η Πιάστρα πρόσεξε την έκπληξη μου. “Είναι αλήθεια, δεν είναι Μισιέλ, για σένα η μια έκπληξη έρχεται μετά την άλλη. Μη νομίσεις ότι διασκεδάζουμε εις βάρος σου, γιατί καταλαβαίνουμε την απορία σου. Όλα θα γίνουν κατανοητά την κατάλληλη ώρα. Για τώρα επίτρεψε μου να σου συστήσω τη Ναόλα. Η πρώτη από τους αστροναύτες σηκώθηκε και γύρισε σε μένα. Τοποθέτησε το χέρι της στον ώμο μου όπως και η Πιάστρα και η Λατόλη είχαν κάνει πριν.

Ατομική καταστροφή 29 Όπως κατάλαβα αυτή η χειρονομία θα αντιπροσωπεύει τη δική μας χειραψία. Η Ναόλα απευθύνθηκε σε μένα στη δική της γλώσσα και μετά και αυτή, επανάλαβε το όνομα μου τρεις φορές, σαν να ήθελε να το αποτυπώσει στη μνήμη της για πάντα. Ήταν περίπου το ίδιο ανάστημα με τη Θάω. Η ίδια διαδικασία επαναλαμβανόταν κάθε φορά που με σύστηναν, και επισήμως γνώρισα όλα τα μέλη του πληρώματος. Υπήρχε μια εμφανής ομοιότητα μεταξύ τους. Τα μαλλιά για παράδειγμα, διέφεραν μόνο στο μήκος και στο χρώμα το οποίο κυμαινόταν από το σκουροχάλκινο μέχρι το ελαφρό χρυσόξανθο. Μερικοί είχαν πιο μεγάλες μύτες ή πιο πλατιές από τους άλλους, αλλά όλοι είχαν μάτια σε ανοικτό παρά σκούρο χρώμα, και όλοι είχαν καλοφτιαγμένα αυτιά. Η Λατόλη, η Πιάστρα και η Θάω με κάλεσαν να καθίσω σε ένα από τα αναπαυτικά καθίσματα. Όταν όλοι καθίσαμε αναπαυτικά, η Πιάστρα άπλωσε το χέρι της με ένα συγκεκριμένο τρόπο κοντά στο χέρι του καθίσματος της και – είδα να έρχονται προς εμάς, αιωρούμενα, στον αέρα, τέσσερις στρογγυλοί δίσκοι. Ο καθένας περιείχε ένα δοχείο από ένα κιτρινωπό υγρό, και ένα πιάτο από κάτι ασπριδερό, σε σχήμα σαν το μαλλί της γριάς αλλά σε μορφή κόκκων. Πλατιές τσιμπίδες χρησιμοποιήθηκαν σαν πιρούνια. Ο δίσκος ήρθε και στάθηκε στα χερούλια των καθισμάτων μας. Ήμουν αρκετά ξαφνιασμένος. Η Θάω εισηγήθηκε, αν επιθυμούσα να συμμετέχω σ’ αυτό το αναψυκτικό, να τη συνοδεύσω. Ήπιε από το “ποτήρι” της, και έκαμα και εγώ το ίδιο, βρίσκοντας το αρκετά ευχάριστο, κάτι σαν ποτό καμωμένο με νερό και μέλι. Οι συνδαιτυμόνες μου χρησιμοποίησαν τις “τσιμπίδες” για να φάνε το μείγμα που ήταν μέσα στο πιάτο. Ακολουθώντας το παράδειγμα τους, γεύτηκα για πρώτη φορά αυτό που εμείς στη Γη αποκαλούμε “μάννα”. Παρόμοιο με το ψωμί, όμως πάρα πολύ ελαφρύ χωρίς καμιά συγκεκριμένη γεύση. Είχα φάει μόνο το μισό από το περιεχόμενο του πιάτου μου όταν ένιωσα ικανοποιημένος, κάτι που με ξάφνιασε λαμβάνοντας υπ’ όψιν την πυκνότητα του φαγητού. Τέλειωσα το ποτό μου, και παρόλο που δεν μπορούσα να πω ότι δείπνησα εξαίσια, ένιωσα ένα αίσθημα ευεξίας, και δεν πεινούσα ούτε διψούσα. -Ίσως να προτιμούσες ένα γαλλικό πιάτο, Μισιέλ;” ρώτησε η Θάω με ένα χαμόγελο να τρεμοπαίζει στα χείλη της. Απλά χαμογέλασα, αλλά η Πιάστρα γέλασε κάπως κοροϊδευτικά. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ένα σήμα πάνω στην οθόνη τράβηξε την προσοχή μου. Στο κέντρο και σε μεγέθυνση, εμφανίστηκε το κεφάλι μιας γυναίκας, που έμοιαζε με τις συνοδούς μου. Μίλησε γρήγορα. Οι συνοδοί μου γύρισαν ελαφρά τα κεφάλια τους για να ακούσουν τι λέει. Η Ναόλα, από τη θέση της μπροστά στον

30 Η Θειαούβα πίνακα της, άρχισε ένα διάλογο με το πρόσωπο πάνω στην οθόνη, όπως κάνουν στην τηλεόραση μας αυτοί που παίρνουν συνέντευξη. Ανεπαίσθητα, η σκηνή άλλαξε από τη μεγέθυνση σε μια πιο πλατιά εικόνα που αποκάλυπτε καμιά δωδεκάδα γυναίκες μπροστά από ένα πίνακα. Η Θάω με πήρε από τον ώμο και με οδήγησε προς τη Ναόλα, και με κάθισε σε ένα κάθισμα μπροστά σε μια από τις οθόνες. Πήρε ένα κάθισμα κοντά στο δικό μου και απευθύνθηκε στους ανθρώπους πάνω στην οθόνη. Μίλησε για λίγη ώρα, πολύ γρήγορα και με τη μελωδική της φωνή, γυρίζοντας κάθε τόσο προς την κατεύθυνση μου. Από τα σημάδια, εγώ ήμουν το κύριο θέμα της συνομιλία τους. Όταν είχε τελειώσει η γυναίκα πάνω στην οθόνη, επανεμφανίστηκε σε μεγέθυνση, απαντώντας με μερικές σύντομες προτάσεις. Προς μεγάλη μου έκπληξη, τα μάτια της καρφώθηκαν πάνω μου και χαμογέλασε: -Γεια σου, Μισιέλ, σου ευχόμαστε μια ασφαλή άφιξη στη Θειαούβα.” Περίμενε την απάντηση μου και όταν ξεπέρασα την έκπληξη μου εξέφρασα τις θερμές μου ευχαριστίες. Αυτές, με τη σειρά τους εξέφρασαν επιφωνήματα και πολυάριθμα σχόλια από τις συντρόφισσες της, που τις έδειχνε όλες τώρα πάνω στην οθόνη. -Κατάλαβαν;” ρώτησα τη Θάω. -Τηλεπαθητικά ναι, αλλά ευχαριστήθηκαν που άκουσαν κάποιον από άλλο πλανήτη να μιλά τη δική του γλώσσα. Για τις πιο πολλές είναι η πρώτη τους εμπειρία. Ζητώντας συγγνώμη, η Θάω απευθύνθηκε προς την οθόνη, και όπως υπέθεσα η συνομιλία τους αφορούσε τεχνικά θέματα που συμπεριλάμβανε και την Πιάστρα. Τελικά, μετά από ένα χαμόγελο προς την κατεύθυνση μου και ένα “θα σε δούμε σύντομα”, η εικόνα διακόπηκε. Λέω, διακόπηκε γιατί η οθόνη δε σταμάτησε να δείχνει, παρά η εικόνα αντικαταστάθηκε με ένα όμορφο απαλό χρώμα – ένα μείγμα από πράσινο και γαλάζιο – το οποίο παρήγε ένα αίσθημα ικανοποίησης. Σιγά – σιγά μετά από λίγο έσβησε. Γυρίζοντας προς τη Θάω, τη ρώτησα, τι σήμαιναν όλα αυτά – μήπως διασταυρωθήκαμε με κανένα άλλο διαστημόπλοιο και αυτό το Θιάμπα ή Θιαούλα...; -Θειαούβα, Μισιέλ, είναι το όνομα που έχουμε δώσει στον πλανήτη μας, όπως ακριβώς εσείς τον αποκαλείτε “Γη”. Η διαγαλακτική μας βάση έχει έρθει σε επαφή μαζί μας επειδή φτάνουμε στη Θειαούβα σε 16 από τις γήινες σας ώρες και 35 λεπτά.” Αυτό το έλεγξε με μια ματιά στον πιο κοντινό υπολογιστή.

Ατομική καταστροφή 31 -Αυτοί οι άνθρωποι είναι τεχνικοί στον πλανήτη σας; -Ναι, όπως μόλις είπα, είναι στη διαγαλακτική μας βάση.” -Αυτή η βάση παρακολουθεί τη λειτουργία του διαστημοπλοίου μας συνεχώς και εάν μας συμβεί κάποιο τεχνικό ή ανθρώπινο πρόβλημα, κατά ογδόντα ένα τοις εκατό των περιπτώσεων θα μπορούσαν να εγγυηθούν την ασφαλή επιστροφή μας πίσω. Αυτό δε με ξάφνιασε ιδιαιτέρως γιατί ήξερα ότι είχα να κάνω με μια ανώτερη φυλή, που οι τεχνολογικές τους δυνατότητες ήταν πολύ πιο πάνω από την αντίληψη μου. Αυτό πού πέρασε από το μυαλό μου ήταν ότι όχι μόνο μέσα στο διαστημόπλοιο, αλλά και η διαγαλακτική τους βάση ήταν επανδρωμένα από ότι φαινόταν μόνο από γυναίκες. Μια γυναικεία ομάδα σαν αυτή, θα ήταν κάτι το ξεχωριστό στη Γη. Αναρωτήθηκα αν η Θειαούβα ήταν κατοικημένη μόνο από γυναίκες... όπως τις διαστημικές Αμαζόνες. Χαμογέλασα στη σκέψη. Πάντοτε προτιμούσα τη συντροφιά των γυναικών από τους άντρες: ήταν μια ευχάριστη σκέψη...! Η ερώτηση μου στη Θάω ήταν ευθεία: -Είσαστε από ένα πλανήτη που είναι κατοικημένος αποκλειστικά από γυναίκες;” Με κοίταξε με φανερή έκπληξη, μετά το πρόσωπο της φωτίστηκε με ευχαρίστηση. Άρχισα να ανησυχώ λίγο. Μήπως είπα τίποτα ανόητο; Με πήρε από τον ώμο και μου ζήτησε να την ακολουθήσω. Αφήσαμε την αίθουσα ελέγχου και αμέσως μπήκαμε σε μια πιο μικρή αίθουσα (ονομάζεται Χααλίς), η οποία είχε μια πολύ αναπαυτική ατμόσφαιρα. Η Θάω μου εξήγησε ότι κανένας δε θα μας ενοχλούσε σ’ αυτή την αίθουσα, γιατί αυτοί που έμπαιναν μέσα σ΄ αυτή την αίθουσα είχαν το δικαίωμα της απόλυτης ησυχίας. Με κάλεσε να διαλέξω ένα από τα πολλά καθίσματα που επίπλωναν την αίθουσα. Μερικά έμοιαζαν με κρεβάτια, άλλα με πολυθρόνες, άλλα θύμιζαν κρεμαστά κρεβάτια, και άλλα ψηλές καρέκλες με πλάτη που μπορούσε να προσαρμοστεί. Θα μου ήταν δύσκολο να μη βρω ένα κάθισμα που να μη με ικανοποιούσε. Μόλις καθίσαμε αναπαυτικά σε κάτι σαν πολυθρόνες με τη Θάω αντίκρυ μου, την παρακολούθησα που το πρόσωπο της έγινε και πάλι σοβαρό. Άρχισε να μιλά -Μισιέλ, δεν υπάρχουν γυναίκες πάνω σε αυτό το διαστημόπλοιο...” Εάν μου έλεγε ότι δεν ήμουν πάνω στο διαστημόπλοιο, αλλά σε μια έρημο της Αυστραλίας, θα ήμουν πιο έτοιμος να την πιστέψω. Βλέποντας την έκφραση δυσπιστίας στο πρόσωπο μου, πρόσθεσε: “Αλλά ούτε και άνδρες.” Σ΄αυτό το σημείο η σύγχυση μου ήταν απόλυτη.

32 Η Θειαούβα -Αλλά, μάσησα τα λόγια μου, -Εσείς τι είστε, Ρομπότ; -Όχι νομίζω ότι δε με κατάλαβες. Με μια λέξη, Μισιέλ, είμαστε ερμαφρόδιτοι. Ξέρεις φυσικά τι είναι ερμαφρόδιτος; Έγνεψα, αρκετά δύσπιστος, και μετά ρώτησα: “ Είναι ολόκληρος ο πλανήτης σας κατοικημένος από ερμαφρόδιτους; -Ναι. -Και όμως τα πρόσωπα σας και οι τρόποι σας είναι πιο θηλυκοί παρά αρσενικοί.” -Αλήθεια, μπορεί να φαίνεται έτσι, αλλά πίστεψε με όταν σου λέω ότι δεν είμαστε γυναίκες, αλλά ερμαφρόδιτοι. Η φυλή μας πάντοτε έτσι ήταν. -Πρέπει να ομολογήσω, ότι όλα αυτά με συγχύζουν. Θα δυσκολευτώ να σας σκέπτομαι σαν “αυτός”, παρά σαν “αυτή” που το έχω κάνει από τη στιγμή που βρίσκομαι μαζί σας.” -Δεν έχεις τίποτα να φανταστείς αγαπητέ μου. Είμαστε απλά αυτό που είμαστε: ανθρώπινα όντα από κάποιον άλλο πλανήτη, που ζούμε σε ένα κόσμο διαφορετικό από το δικό σας. Καταλαβαίνω ότι θέλεις να προσδιορίσεις το φύλο μας ούτως ώστε να είναι είτε το ένα είτε το άλλο, γιατί σκέφτεσαι σαν γήινος και σαν Γάλλος. Ίσως αυτή τη φορά θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις το ουδέτερο άρθρο “το”. Γέλασα στην εισήγηση της, αλλά συνέχισα να αισθάνομαι αποπροσανατολισμένος. Πριν λίγη ώρα, πίστευα τον εαυτό μου να βρίσκεται ανάμεσα σε Αμαζόνες. -Ναι αλλά πώς γίνεται η αναπαραγωγή σας; Ρώτησα. “Μπορεί ένας ερμαφρόδιτος να αναπαράγει; -Φυσικά και μπορούμε, ακριβώς όπως κάνετε και σεις στη Γη, με μόνη διαφορά εμείς έχουμε γνήσιο έλεγχο επί των γεννήσεων – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Την κατάλληλη ώρα θα καταλάβεις, αλλά τώρα πρέπει να συναντήσουμε τους άλλους.” Γυρίσαμε στο σημείο ελέγχου, και βρήκα τον εαυτό μου να κοιτάζει τους αστροναύτες με διαφορετικό μάτι. Κοιτάζοντας το πηγούνι του ενός, το έβρισκα παραπάνω ανδρικό, από ότι μου φαινόταν πριν. Κάποιου άλλου η μύτη ήταν αποφασιστικά αντρική και το κτένισμα των μαλλιών του άλλου ήταν πιο ανδροπρεπές. Σκέφτηκα ότι πραγματικά βλέπουμε τους ανθρώπους όπως νομίζουμε ότι είναι και όχι όπως είναι.

Ατομική καταστροφή 33 Για να μη ντρέπομαι ανάμεσα τους, δημιούργησα μια αρχή για μένα: Θα τις έπαιρνα σαν γυναίκες, εφόσον για μένα φαίνονταν περισσότερο για γυναίκες παρά άντρες: Έτσι θα συνέχιζα να τις σκέφτομαι σαν γυναίκες από τώρα, και ας δούμε πως θα δουλέψει αυτό. Από εκεί που ήμουν, μπορούσα να παρακολουθώ, από την κεντρική οθόνη τις κινήσεις των άστρων όπως προχωρούσαμε προς τον προορισμό μας. Κάποτε φαίνονταν τεράστια και εκτυφλωτικά όταν περνούσαμε από πολύ κοντά τους – μερικά εκατομμύρια χιλιόμετρα από αυτά. Μερικές φορές, προσέξαμε πλανήτες με παράξενα χρώματα. Θυμάμαι ένα ήταν πράσινος, τόσο καθαρός που με εξτασίασε. Μου θύμισε ένα τεράστιο πετράδι. Η Θάω με πλησίασε και εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία τη ρώτησα για μια δέσμη φωτός η οποία εμφανίστηκε στο κάτω μέρος της οθόνης. Αυτό το φως αποτελείτο από ότι φαινόταν, από εκατομμύρια μικρές εκρήξεις. -Αυτά προκαλούνται από τα όπλα μας της αντί-ύλης, όπως θα τα αποκαλούσατε στη Γη, και είναι στην πραγματικότητα εκρήξεις. Με την ταχύτητα που ταξιδεύουμε, και ο πιο μικροσκοπικός μετεωρίτης θα μπορούσε να θρυμματίσει αυτό το διαστημόπλοιο εάν τον κτυπούσαμε. Έτσι, χρησιμοποιούμε ειδικούς χώρους που αποθηκεύουμε ειδικές μορφές σκόνης κάτω από τεράστια πίεση και αυτό τροφοδοτεί τα όπλα μας, της αντί-ύλης. Το σκάφος μας μπορεί να χαρακτηριστεί σαν κόσμοτρον, που εκτοξεύει ρεύματα από επιταχυνόμενα μόρια σκόνης τα οποία θρυμματίζουν και τα πιο μικροσκοπικά εμπόδια μέσα στο διάστημα από μεγάλες αποστάσεις μπροστά και στα πλευρά του διαστημοπλοίου. Αυτό είναι που μας επιτρέπει να αναπτύσσουμε τόσο μεγάλη ταχύτητα. Γύρω από το διαστημόπλοιο μας, δημιουργούμε το δικό μας μαγνητικό πεδίο... -Σε παρακαλώ, όχι τόσο γρήγορα. Όπως ξέρεις Θάω, δεν έχω επιστημονικές γνώσεις, και αν μιλάς για κόσμοτρον και επιταχυνόμενα μόρια θα με συγχύσεις. Καταλαβαίνω τον κανόνα, ο οποίος πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρων, αλλά δεν είμαι καλός στους τεχνικούς όρους. Μπορείς να μου εξηγήσεις, αντί αυτού, γιατί οι πλανήτες πάνω στην οθόνη είναι έτσι έγχρωμοι; -Μερικές φορές από τις ατμόσφαιρες και μερικές φορές από τα αέρια τα οποία τους περιτριγυρίζουν. Βλέπεις αυτό το πολύχρωμο σημείο με ουρά δεξιά στην οθόνη; Αυτό το “πράγμα” ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα. Στιγμή με στιγμή μπορούσαμε να το θαυμάσουμε καλύτερα. Φαινόταν σαν να εκρήγνυνται συνεχώς και άλλαζε σχήμα, τα χρώματα του πολύ έντονα. Κοίταξα τη Θάω. -Είναι κομήτης, είπε. “Συμπληρώνει τον κύκλο του γύρω από τον ήλιο του σε 55 από τα Γήινα σας χρόνια”.

34 Η Θειαούβα -Πόσο μακριά είμαστε από κοντά του;” -Κοίταξε τον υπολογιστή: “4.150.000 χιλιόμετρα”. -Θάω,” είπα, “Πως χρησιμοποιείτε και σεις τους Αραβικούς αριθμούς; Και όταν μιλάς για “χιλιόμετρα”, μήπως τα μεταφράζεις για μένα, ή μήπως χρησιμοποιείτε και σεις αυτά τα μέτρα;” -Όχι εμείς μετρούμε με Κάτο και Τάκι. Χρησιμοποιούμε τους αριθμούς που εσύ αναγνώρισες σαν Αραβικούς, για τον απλό λόγο ότι αυτό είναι το δικό μας σύστημα – το οποίο δώσαμε και στη Γη.” -Τί; Σε παρακαλώ εξήγησε μου περισσότερο;” -Μισιέλ, έχουμε μερικές ώρες πριν φτάσουμε στη Θειαούβα. Αυτή είναι πιθανόν η πιο κατάλληλη ώρα για να αρχίσουμε την “εκπαίδευση” σου σοβαρά πάνω σε μερικά πράγματα. Αν δε σε πειράζει, θα πάμε πίσω στη Χααλίς, εκεί που ήμαστε προηγουμένως.” Ακολούθησα τη Θάω, η περιέργεια μου μεγαλύτερη όσο ποτέ.

3. Ο

πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη

Μόλις τακτοποιηθήκαμε στην Χααλίς, την αίθουσα ανάπαυσης την οποία έχω περιγράψει πριν, η Θάω άρχισε το παράξενο ρεσιτάλ της. -Μισιέλ, ακριβώς 1.350.000 χρόνια πριν, πάνω στον πλανήτη Πακαρατίνι από τον αστερισμό του Κενταύρου, είχε ληφθεί μια απόφαση από τους αρχηγούς του πλανήτη μετά από πολλές συζητήσεις και αναγνωριστικές εξερευνήσεις, να στείλουν σκάφη που ήταν κατοικημένα, στους πλανήτες Άρη και Γη. -Ο λόγος ήταν απλός: Ο πλανήτης ψυχόταν εσωτερικά και θα καθίστατο ακατοίκητος μέσα σε 500 χρόνια. Θεώρησαν δε σωστό να μετακινήσουν τους κατοίκους τους σε ένα νεότερο πλανήτη της ίδιας κατηγορίας. -Τι εννοείς “της ίδιας κατηγορίας”; -Θα σου εξηγήσω αργότερα γιατί τώρα είναι πρόωρα. Πηγαίνοντας πίσω σ’ αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να σου πω ότι αυτά τα όντα ήταν πολύ έξυπνα και πολύ ανεπτυγμένα. Μια μαύρη φυλή, με χοντρά χείλη πλατιές μύτες και σγουρά μαλλιά – που μοιάζουν με τους σημερινούς μαύρους της Γης. -Αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν στον πλανήτη Πακαρατίνι για 8,000,000 χρόνια μαζί με μια κίτρινη φυλή. -Για να είμαι ακριβής, ήταν αυτή που αποκαλείται σήμερα στη Γη, Κινέζικη φυλή και είχαν φτάσει στον πλανήτη Πακαρατίνι 400 χρόνια πριν από τους μαύρους. Οι δύο φυλές έγιναν μάρτυρες πολυάριθμων επαναστάσεων κατά τη διάρκεια της ζωής τους σ’ αυτό τον πλανήτη. Προσπαθήσαμε να τους ανακουφίσουμε, και να τους βοηθήσουμε με τις οδηγίες μας, αλλά παρ’ όλες τις επεμβάσεις μας διάφοροι πόλεμοι ξεσπούσαν μεταξύ τους. Αυτά, μαζί με τις φυσικές καταστροφές πού συνέβαιναν πάνω στον πλανήτη, συνέβαλαν στο να εξασθενήσουν και οι δύο φυλές. -Τελικά ξέσπασε ένας πυρηνικός πόλεμος τέτοιας μεγάλης κλίμακας που ολόκληρος ο πλανήτης βυθίστηκε στο σκοτάδι και η θερμοκρασία έπεσε στους 40 βαθμούς Κελσίου σας, υπό το μηδέν. Όχι μόνο η ραδιενέργεια κατέστρεψε τον πληθυσμό αλλά και το κρύο και η έλλειψη τροφίμων τους αποτελείωσαν. Είναι καταγραμμένο γεγονός ότι μόνο 150 μαύροι και 85 κινέζοι επέζησαν της καταστροφής, από ένα πληθυσμό επτά δισεκατομμυρίων μαύρων και τεσσάρων

36 Η Θειαούβα δισεκατομμυρίων κίτρινων. Η καταγραφή των επιζώντων έγινε πριν αρχίσουν να αναπαράγονται και όταν σταμάτησαν να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. -Τί εννοείς να “σκοτώνουν ο ένας τον άλλο”; -Άφησε με να σου εξηγήσω την όλη κατάσταση και θα καταλάβεις καλύτερα.” Πρώτα από όλα, είναι σημαντικό να σου εξηγήσω ότι αυτοί που απέμειναν δεν ήταν, όπως θα ανέμενες, οι αρχηγοί, προφυλαγμένοι σε ειδικά εφοδιασμένα καταφύγια. Οι επιζώντες, που αποτελούσαν τρεις ομάδες από μαύρους και πέντε ομάδες από κίτρινους, είχαν έρθει μερικοί από ιδιωτικά καταφύγια, και άλλοι από μεγάλα κοινοτικά. Βέβαια, τον καιρό του πολέμου υπήρχαν πολύ περισσότεροι από τους 235 μέσα στα καταφύγια: στην πραγματικότητα υπολογίζεται ότι ήταν γύρω στις 800.000 όλοι μαζί. Ακολούθησαν μήνες εγκλωβισμού μέσα στο σκοτάδι και τη δριμεία παγωνιά, τελικά αποφάσισαν να ριψοκινδυνέψουν να βγουν έξω. Οι μαύροι βγήκαν πρώτοι και βρήκαν τον τόπο τους δίχως δέντρα και φυτά, ούτε ζώα που να μαρτυρούν τον τόπο τους. Ήταν μια ομάδα που ήταν απομονωμένοι στο καταφύγιο τους μέσα στα βουνά, που πρώτοι γνώρισαν τον κανιβαλισμό. Γιατί από έλλειψη φαγητού, όταν οι πιο εξασθενημένοι πέθαιναν, τρώγονταν από τους άλλους, και μετά, για να φάνε, έπρεπε να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο – και αυτό ήταν η πιο μεγάλη καταστροφή πάνω στον πλανήτη. -Μια άλλη ομάδα, κοντά στον ωκεανό, κατάφεραν να επιζήσουν τρώγοντας τα μοναδικά ζωντανά πράγματα που έμειναν στον πλανήτη, και που δεν ήταν πολύ μολυσμένα, δηλαδή τα μαλάκια, μερικά ψάρια και οστρακοειδή. Είχαν ακόμα καθαρό αμόλυντο πόσιμο νερό, χάριν στις πολύ έξυπνα κατασκευασμένες εγκαταστάσεις τους, που τους επέτρεπαν να αντλούν νερό από απίστευτα βάθη. -Πολλοί φυσικά από αυτούς τους ανθρώπους πέθαιναν σαν αποτέλεσμα της θανατηφόρας ακτινοβολίας πάνω στον πλανήτη ή τρώγοντας ψάρια μολυσμένα με ραδιενέργεια. -Παρόμοιες καταστάσεις επικρατούσαν και στην περιοχή των κίτρινων, με αποτέλεσμα να διασωθούν μόνο 150 μαύροι και 85 κίτρινοι, όταν οι θάνατοι λόγω του πολέμου σταμάτησαν και άρχισαν την αναπαραγωγή. -Όλα αυτά συνέβησαν παρά τις προειδοποιήσεις που είχαν λάβει. Θα πρέπει δε να ειπωθεί ότι πριν τη σχεδόν ολική καταστροφή τους και η φυλή των μαύρων και η φυλή των κίτρινων είχαν φτάσει σε πολύ ψηλά επίπεδα τεχνολογικής ανάπτυξης. Ο κόσμος ζούσε σε μεγάλη άνεση. Δούλευαν σε εργοστάσια είτε

Ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη 37 ιδιωτικά είτε κυβερνητικά ή σε γραφεία όπως ακριβώς συμβαίνει τώρα στο δικό σου πλανήτη. -Είχαν δυνατή αφοσίωση στο χρήμα, που σε μερικούς σήμαινε δύναμη και στους πιο σοφούς σήμαινε ευμάρεια. Δούλευαν κατά μέσον όρο 12 ώρες τη βδομάδα. Στον Πακαρατίνι η βδομάδα αποτελούνταν από έξι μέρες από 21 ώρες η κάθε μια. Είχαν τάση μάλλον για τα υλικά αγαθά παρά για την πνευματική πλευρά της ύπαρξης τους. Ταυτόχρονα αφήνονταν να κυβερνούνται και να οδηγούνται σε κύκλους από πολιτικούς και γραφειοκράτες, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα στη Γη. Οι αρχηγοί εξαπατούν τις μάζες με κούφια λόγια και οδηγούμενοι από τη φιλοδοξία ή την περηφάνια τους, “οδήγησαν” ολόκληρα έθνη προς την καταστροφή τους. -Σταδιακά, αυτές οι δύο φυλές άρχισαν να ζηλεύουν η μια την άλλη και, όπως είναι μόνο ένα βήμα η ζήλια από το μίσος άρχισαν να μισούνται τόσο πολύ αναμεταξύ τους και τόσο ολοκληρωτικά που είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή . Και οι δύο φυλές είχαν στην κατοχή τους υψηλού τεχνολογικού επιπέδου όπλα, που χρησιμοποιώντας τα επέφεραν την αμοιβαία καταστροφή τους. -Οι ιστορικές μας καταγραφές δείχνουν τότε, ότι, επέζησαν της καταστροφής 235, έξι από αυτούς ήταν παιδιά. Αυτές οι στατιστικές λήφθηκαν πέντε χρόνια μετά και η επιβίωση τους οφειλόταν στον κανιβαλισμό και σε ορισμένα είδη θαλασσινών. -Αναπαράγονταν – όχι πάντοτε “επιτυχώς” και δεν ήταν ασυνήθιστο βρέφη να γεννούνται με φοβερά παραμορφωμένα κεφάλια ή με άσχημες πυώδεις ουλές. Έπρεπε να υποστούν όλες τις συνέπειες της ατομικής ακτινοβολίας πάνω στα ανθρώπινα όντα. -Εκατόν πενήντα χρόνια αργότερα υπήρχαν 190,000 μαύροι άνδρες, γυναίκες και παιδιά και 85.000 κίτρινοι. Σου μιλώ για αυτή την περίοδο των 150 χρόνων γιατί τότε ήταν που και οι δύο φυλές άρχισαν να ξαναδημιουργούνται και μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε υλικά. -Τι εννοείς; -Μόλις μερικές ώρες πριν, είδες το διαστημόπλοιο μας να σταματά πάνω από τον πλανήτη Αρέμο Χ3 και να παίρνει δείγματα από το έδαφος, το νερό και τον αέρα. Δεν το είδες; Έγνεψα καταφατικά. Η Θάω συνέχισε: “Έπειτα μας παρακολούθησες που με τόση ευκολία εξουδετερώσαμε μια μάζα από τα γιγαντιαία μυρμήγκια όπως επιτέθηκαν στους κατοίκους του χωριού.” -Αλήθεια.

38 Η Θειαούβα -Σ’ αυτή την περίπτωση βοηθήσαμε αυτούς τους ανθρώπους επεμβαίνοντας κατευθείαν. Τους είδες που ζούσαν σε μια ημιάγρια κατάσταση.” -Ναι, μα τι συνέβη σ’ αυτό τον πλανήτη;” -Ατομικός πόλεμος, φίλε μου. Πάντοτε και αιωνίως η ίδια ιστορία. Μη ξεχνάς Μισιέλ, ότι το Σύμπαν είναι ένα γιγαντιαίο άτομο και ότι όλα είναι επηρεασμένα από αυτό. Το σώμα αποτελείται από άτομα. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι σε όλους τους γαλαξίες, κάθε φορά που ένας πλανήτης κατοικείται, σε ένα συγκεκριμένο στάδιο, το άτομο ανακαλύπτεται ή ξαναανακαλύπτεται. -Φυσικά, οι επιστήμονες που το ανακάλυψαν, πολύ σύντομα καταλαβαίνουν ότι η διάσπαση του ατόμου μπορεί να γίνει ένα πολύ καταστροφικό όπλο, και ότι κάποια στιγμή οι αρχηγοί θέλουν να το δοκιμάσουν, όπως ένα παιδάκι με ένα κουτί σπίρτα δοκιμάζει να βάλει φωτιά σε ένα δεμάτι με άχυρα, μόνο και μόνο για να δει τι θα συμβεί. -Αλλά ας επανέλθουμε στον πλανήτη Πακαρατίνι 150 χρόνια μετά το πυρηνικό ολοκαύτωμα, θελήσαμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Η άμεση τους ανάγκη ήταν η τροφή. Ακόμα ζούσαν βασικά από προϊόντα της θάλασσας καταφεύγοντας καμιά φορά και στον κανιβαλισμό για να ικανοποιήσουν τις παμφάγες επιθυμίες τους. Χρειάζονταν λαχανικά και μια πηγή κρέατος. Λαχανικά, φρουτόδεντρα, δημητριακά, ζώα και ότι άλλο ήταν φαγώσιμο εξαφανίστηκαν από τον πλανήτη. -Υπήρχαν μόνο μερικά φυτά που δεν τρώγονταν για να παράγουν οξυγόνο στην ατμόσφαιρα. -Την ίδια στιγμή ένα έντομο, κάτι σαν το δικό σας αλογάκι της Παναγίας, είχε επιβιώσει, και σαν αποτέλεσμα αυθόρμητης μεταλλαγής, που προκλήθηκε από τη ραδιενέργεια μεγάλωσε σε γιγαντιαίες διαστάσεις. Μεγάλωσε στα οκτώ περίπου μέτρα ύψος, και είχε γίνει πολύ επικίνδυνο για τους ανθρώπους. Επιπρόσθετα αυτό το έντομο, αφού δεν είχε φυσικό αντίπαλο αναπαράχθηκε αστραπιαία. -Πετάξαμε πάνω από τον πλανήτη και εντοπίσαμε τα λημέρια του εντόμου. Αυτή ήταν σχετικά εύκολη αποστολή χάριν στην τεχνολογία μας η οποία είναι στη διάθεση μας από αμνημονεύτων χρόνων. Όταν εντοπίσαμε τα έντομα τα καταστρέψαμε ολοσχερώς σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα. -Μετά θα έπρεπε να επανεισάγουμε ζώα, φυτά και δέντρα πάνω στον πλανήτη σύμφωνα με τα είδη που ήταν γνωστά και σύμφωνα με το κλίμα που ευδοκιμούσαν στις διάφορες περιοχές πριν την καταστροφή. Και αυτό ήταν σχετικά εύκολο.

Ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη 39 -Θα πρέπει να σας είχε πάρει χρόνια μια τέτοια αποστολή για να τη φέρετε σε πέρας.” Ένα πλατύ χαμόγελο έλαμψε το πρόσωπο της Θάω. Μας πήρε δύο μέρες – μόνο δύο 21 ώρες μέρες. -Βλέποντας τη δυσπιστία μου η Θάω ξέσπασε σε γέλια. Αυτή ή αυτός γέλασε τόσο εγκάρδια που την ακολούθησα και εγώ αναρωτώμενος αν η αλήθεια είχε κάπως μεγαλοποιηθεί. Πως θα μπορούσα να ξέρω. Αυτό που άκουγα ήταν τόσο εξωφρενικό! Μπορεί να έβλεπα οπτασίες, ή μπορεί να ήμουν ναρκωμένος, και ίσως σύντομα να ξυπνούσα στο κρεβάτι μου; “Όχι Μισιέλ”, με διέκοψε η Θάω, διαβάζοντας τις σκέψεις μου. “Μακάρι να σταματούσες να αμφιβάλλεις με αυτό τον τρόπο. Η τηλεπάθεια από μόνη της θα έπρεπε να σε πείσει”. Όταν τέλειωσε την πρόταση της, με κτύπησε το γεγονός ότι και η πιο τέλεια σχεδιασμένη απάτη δε θα ήταν δυνατό να συντονίσει τόσα πολλά “υπερφυσικά” στοιχεία. Η Θάω μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις μου όπως το ανοικτό βιβλίο, και το απέδειξε τόσες φορές. Η Λατόλη με το να με αγγίξει απλά μου είχε προκαλέσει τόση ευρωστία, πρέπει να το παραδεχτώ. Πραγματικά ζούσα μια εκτός πραγματικότητας περιπέτεια. -Τέλεια, συμφώνησε η Θάω φωναχτά. “Μπορώ να συνεχίσω;” -Σε παρακαλώ συνέχισε,” την ενθάρρυνα. -Έτσι βοηθήσαμε αυτούς τους ανθρώπους υλικά, αλλά παρ’ όλο που επεμβαίναμε ταχτικά εν τούτοις δεν αφήσαμε την παρουσία μας να γίνει αισθητή για πολλούς και διαφόρους λόγους. Ο πρώτος είναι η ασφάλεια. Ο δεύτερος λόγος είναι ψυχολογικός, εάν αφήναμε την παρουσία μας να γίνει αισθητή σ’ αυτούς τους ανθρώπους και αν καταλάβαιναν ότι ήμαστε εκεί για να τους βοηθήσουμε, θα αφήνονταν παθητικά στην βοήθεια μας και θα ένιωθαν οίκτο για τους εαυτούς τους. Και αυτό θα έφερνε αρνητικά αποτελέσματα όσον αφορά την επιβίωση τους. Και όπως λέτε στη Γη: “Ο Θεός βοηθά αυτούς που βοηθούν τους εαυτούς τους. -Ο τρίτος και τελευταίος λόγος είναι και ο κυριότερος. Ο Νόμος του Σύμπαντος είναι καλά εγκαθιδρυμένος και αυστηρά επιβεβλημένος με τον ίδιο τρόπο που ελέγχει τους πλανήτες όπως γυρίζουν γύρω από τον ήλιο τους. Εάν κάνεις κάποιο λάθος πληρώνεις το αντίτιμο, είτε αμέσως είτε σε 10 χρόνια είτε σε 10 αιώνες, αλλά τα λάθη πρέπει να τιμωρούνται. Παρ’ όλα αυτά όμως μας επιτρέπεται, ή ακόμα μας ζητείται να προσφέρουμε τη βοήθεια μας, αλλά μας απαγορεύεται αυστηρά να “προσφέρουμε” το φαγητό στο πιάτο.

40 Η Θειαούβα -Έτσι, σε δύο μέρες επανεγκαταστήσαμε στον πλανήτη τους μερικά ζευγάρια ζώων και διάφορα είδη φυτών ώστε τελικά οι άνθρωποι να μπορούν να μεγαλώσουν τα ζώα και να καλλιεργήσουν τα φυτά και τα δέντρα. Έπρεπε να αρχίσουν από την αρχή και καθοδηγούσαμε την πρόοδο τους, είτε με όνειρα είτε με τηλεπάθεια. Μερικές φορές το κάναμε μέσον μιας φωνής από τους “ουρανούς.” -Θα πρέπει να σας είχαν νομίσει για Θεούς. -Ακριβώς, με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκαν οι θρύλοι και οι θρησκείες, αλλά σε περιπτώσεις σαν κι’ αυτές ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. -Τελικά μετά την πάροδο μερικών αιώνων, ο πλανήτης έγινε σχεδόν όπως ήταν και πριν το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Σε μερικές περιοχές δημιουργήθηκαν έρημοι. Σε άλλες περιοχές που δεν είχαν επηρεαστεί τόσο πολύ, η χλωρίδα και η πανίδα αναπτύχθηκαν με μεγαλύτερη ευκολία. -Εκατόν πενήντα χιλιάδες χρόνια αργότερα, πολιτιστικά ήταν πολύ επιτυχημένοι αλλά, όχι μόνο πολιτιστικά, ευτυχώς οι άνθρωποι είχαν μάθει το μάθημα τους, και είχαν επίσης αναπτυχθεί ψυχικά και πνευματικά σε υψηλό επίπεδο. Αυτό συνέβηκε και στις δύο φυλές και οι μαύροι και οι κίτρινοι ανάπτυξαν ισχυρούς δεσμούς φιλίας μεταξύ τους. -Έτσι επικράτησε η ειρήνη, πάνω στον πλανήτη τους, αλλά οι θρύλοι διατηρήθηκαν πολύ καθαροί, πολλοί δε από αυτούς καταγράφηκαν έτσι ούτως ώστε οι επόμενες γενεές να ξέρουν ακριβώς τι προκάλεσε το πυρηνικό ολοκαύτωμα και τις επιπτώσεις πού είχε. -Και όπως είπα πριν, οι άνθρωποι έμαθαν ότι ο πλανήτης τους θα γινόταν ακατοίκητος μέσα στα επόμενα 500 χρόνια. Γνώριζαν ότι υπήρχαν άλλοι πλανήτες κατοικημένοι ή και που θα μπορούσαν να κατοικηθούν μέσα στο γαλαξία τους, έτσι αποφάσισαν να κάνουν την πιο σοβαρή εξερευνητική αποστολή. -Τελικά εισχώρησαν το ηλιακό σας σύστημα, πρώτα επισκέφθηκαν τον Άρη ο οποίος ήταν γνωστό ότι ήταν κατοικήσιμος, και ο οποίος εκείνο τον καιρό, στην πραγματικότητα ήταν κατοικημένος. -Τα ανθρώπινα όντα στον Άρη ήταν ανεπτυγμένα πνευματικά, αλλά όχι τεχνολογικά. Ήταν πολύ μικροί στο ανάστημα άνθρωποι, με ύψος από 120 μέχρι 150 εκατοστά και πού έμοιαζαν με τους Μογγόλους. Ζούσαν σε φυλές μέσα σε πέτρινες καλύβες. -Η πανίδα στον Άρη ήταν πολύ περιορισμένη. Υπήρχε ένα είδος νανικών κατσικών, μερικοί πολύ μεγάλοι λαγοί, μερικά είδη ποντικών και το μεγαλύτερο ζώο θύμιζε το βουβάλι, αλλά η κεφαλή του ήταν όπως του ταπίρου. Υπήρχαν και μερικά είδη πουλιών και τρία είδη φιδιών, από τα οποία το ένα είδος ήταν πολύ

Ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη 41 δηλητηριώδες. Η χλωρίδα ήταν επίσης πολύ φτωχή, τα δέντρα δεν ήταν ψηλότερα από τέσσερα μέτρα ύψος. Υπήρχε επίσης ένα είδος χόρτου που μπορείς να το συγκρίνεις με τη σίκαλη. -Οι Πακαρατίνιοι έκαμαν την έρευνα τους, και κατάλαβαν σύντομα ότι και ο Άρης ψυχόταν με ρυθμό που έδειχνε ότι και αυτός θα γινόταν ακατοίκητος σε τέσσερις με πέντε χιλιάδες χρόνια. Όσον αφορά τη χλωρίδα και την πανίδα μόλις και μετά δυσκολίας έφτανε τους κατοίκους του, πόσο μάλλον την επιδρομή μιας μάζας εποίκων από τον Πακαρατίνι. Εκτός αυτού, ο ίδιος ο πλανήτης δεν τους άρεσε. -Έτσι τα δύο διαστημόπλοια κατευθύνθηκαν προς τη Γη. Η πρώτη προσγείωση έγινε εκεί πού είναι η Αυστραλία σήμερα. Τότε πρέπει να σου εξηγήσω ότι η Αυστραλία, η Νέα Γουινέα, η Ινδονησία και η Μαλαισία ήταν όλες κομμάτια από μια ήπειρο. Υπήρχε, ένας πορθμός 300 χιλιόμετρα περίπου, εκεί που είναι η Ταϊλάνδη σήμερα. -Εκείνο τον καιρό στην Αυστραλία υπήρχε μια μεγάλη λιμνοθάλασσα η οποία τροφοδοτούνταν από διάφορους μεγάλους ποταμούς, έτσι η χλωρίδα και η πανίδα ήταν πολύ ανεπτυγμένες και σε μεγάλη ποικιλία. Με όλες αυτές τις προϋποθέσεις οι αστροναύτες διάλεξαν αυτή τη χώρα σαν την πρώτη μεταναστευτική τους βάση. -Για να είμαστε πιο ακριβείς, θα πρέπει να σου πω ότι, η μαύρη φυλή διάλεξε την Αυστραλία και η κίτρινη φυλή εγκαταστάθηκε εκεί που είναι η Βιρμανία σήμερα, εκεί επίσης ήταν μια πλούσια σε άγρια ζωή χώρα. Πολύ γρήγορα δημιούργησαν βάσεις στα παράλια, στον κόλπο της Βεγγάλης, ενώ οι μαύροι της Αυστραλίας εγκαταστάθηκαν στα παράλια της λιμνοθάλασσας. Αργότερα δημιουργήθηκαν και άλλες βάσεις εκεί που βρίσκεται σήμερα η Νέα Γουινέα. -Τα διαστημόπλοια τους ήταν ικανά να ξεπεράσουν την ταχύτητα του φωτός και τους πήρε περίπου 50 γήινα χρόνια να φέρουν 3.600.000 μαύρους και τον ίδιον αριθμό περίπου κίτρινους στη Γη. Και αυτό μαρτυρεί την απόλυτη συνεννόηση και τη θαυμάσια συνεργασία μεταξύ των δύο φυλών, αποφασισμένων να επιβιώσουν στον καινούριο πλανήτη και να ζήσουν ειρηνικά. Με κοινή συμφωνία οι ηλικιωμένοι και οι ανάπηροι παρέμειναν πίσω στον Πακαρατίνι. -Οι Πακαρατίνιοι είχαν εξερευνήσει ολόκληρη τη Γη προτού εγκαταστήσουν τις βάσεις τους και είχαν απόλυτα πειστεί ότι δεν υπήρχε ανθρώπινη ύπαρξη πριν την άφιξη τους. Συχνά νόμιζαν ότι συναντούσαν μια ανθρώπινη οντότητα αλλά σε πιο προσεκτική επιθεώρηση καταλάβαιναν ότι συναντούσαν ένα είδος από μεγάλους πιθήκους.

42 Η Θειαούβα -Η βαρύτητα στη Γη ήταν πολύ μεγαλύτερη από τον πλανήτη τους και στην αρχή ήταν δύσκολο, και για τις δύο φυλές, αλλά τελικά εγκλιματίστηκαν αρκετά καλά. -Στο κτίσιμο των πόλεων τους και των εργοστασίων τους, ήταν τυχεροί που εισήγαγαν από τον Πακαρατίνι, ειδικά υλικά που ήταν πολύ ελαφρά αλλά και ταυτοχρόνως πολύ ανθεκτικά. -Δεν έχω ακόμα εξηγήσει ότι, η Αυστραλία ήταν τότε πάνω στον Ισημερινό. Η Γη γύριζε γύρω από διαφορετικό άξονα και της έπαιρνε 30 ώρες και 12 λεπτά για να συμπληρώσει ένα γύρο και συμπλήρωνε μια περιφορά γύρω από τον ήλιο σε 280 τέτοιες μέρες. Το ισημερινό κλίμα δεν ήταν όπως το βρίσκεις σήμερα. Ήταν πολύ πιο υγρό απ’ ότι τώρα, γιατί η γήινη ατμόσφαιρα έχει αλλάξει. -Ομάδες από μεγάλες ζέβρες κατάκλυζαν τη χώρα, μαζί με τεράστια εδώδιμα πουλιά που έφεραν το όνομα “Δόδος”, πολύ μεγάλες τίγρεις και ακόμα ένα είδος πουλιού που έφτανε τα τέσσερα μέτρα σε ύψος που ονομαζόταν Δινόρνις. Σε ορισμένους ποταμούς υπήρχαν κροκόδειλοι που έφταναν τα 15 μέτρα μήκος και φίδια 25 με 30 μέτρα μήκος. Αυτά τότε, ικανοποιούσαν την πείνα τους με τους νέους μετανάστες. -Η πιο πολλή από τη χλωρίδα και την πανίδα της Γης ήταν τόσο διαφορετική από τον Πακαρατίνι, και από θρεπτικής και οικολογικής άποψης. Δημιουργήθηκαν πολλές πειραματικές φάρμες με σκοπό να εγκλιματίσουν φυτά όπως το ηλιοτρόπιο, το καλαμπόκι, το σιτάρι, την ταπιόκα και άλλα. -Αυτά τα φυτά είτε δεν υπήρχαν καθόλου στη Γη ή αν υπήρχαν ήταν σε πρωτόγονη μορφή τα οποία δεν ήταν δυνατό να καταναλωθούν. Η κατσίκα και το καγκουρό είχαν και τα δύο εισαχθεί, γιατί οι νεοφερμένοι ήταν στενά συνδεδεμένοι με αυτά, καταναλώνοντας τα κατά μεγάλους αριθμούς στον πλανήτη τους. Ήθελαν πολύ να αναθρέψουν καγκουρό στη Γη, αλλά αντιμετώπιζαν μεγάλες δυσκολίες στον εγκλιματισμό τους. Ένα από τα κυριότερα προβλήματα τους ήταν η τροφή. Στον Πακαρατίνι τα καγκουρό τρέφονταν με ένα είδος λεπτού σκληρού χόρτου που το ονόμαζαν αριλού, το οποίο ήταν εντελώς άγνωστο στη Γη. Κάθε φορά που οι Πακαρατίνιοι προσπαθούσαν να το καλλιεργήσουν, καταστρεφόταν, πάντοτε από τις επιθέσεις εκατομμυρίων μικροσκοπικών μυκήτων. Έτσι αναγκάζονταν να τρέφουν τα καγκουρό με το χέρι, για δεκάδες χρόνια μέχρι που εγκλιματίστηκαν με το χόρτο της Γης. -Η μαύρη φυλή διατήρησε και τελικά κατόρθωσε να καλλιεργήσει το φυτό, αλλά τους πήρε τόσο πολύ χρόνο, που τα καγκουρό στο μεταξύ δε χρειάζονταν τίποτα περισσότερο από τις καινούριες τους βοσκές. Πολύ αργότερα ρίζωσε και επειδή δεν υπήρχαν ζώα που να το τρώνε απλώθηκε σε όλη την Αυστραλία.

Ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη 43 Ακόμα υπάρχει με το βοτανικό όνομα ξανθόρρεια και με το κοινό όνομα “μαύρα αγόρια”. -Πάνω στη Γη αυτό το φυτό ψηλώνει και χοντραίνει πιο πολύ από ότι στον Πακαρατίνι, αλλά αυτό συνήθως συμβαίνει όταν διάφορα είδη εισάγονται από άλλους πλανήτες. Αυτό το φυτό είναι ένα από τα απομεινάρια της μακρινής εκείνης εποχής. Με το να βρίσκεται μαζί με τα καγκουρό μόνο στην Αυστραλία δείχνει ότι οι Πακαρατίνιοι έμειναν σ’ αυτό το χώρο πολλά χρόνια προτού επιδιώξουν να εξαπλωθούν και σε άλλα μέρη. Θα σου εξηγήσω αυτό, αλλά έπρεπε πρώτα να αναφέρω τα παραδείγματα των καγκουρό και της ξανθόρρειας, ώστε να καταλάβεις τα προβλήματα που είχαν να ξεπεράσουν αυτοί οι άνθρωποι μέχρι να προσαρμοστούν, φυσικά αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα ανάμεσα στα τόσα άλλα. -Η κίτρινη φυλή εγκαταστάθηκε όπως είπα στο εσωτερικό του κόλπου της Βεγγάλης . Οι πιο πολλοί ήταν στη Βιρμανία, όπου και αυτοί ίδρυσαν πόλεις και πειραματικές φάρμες. Ενδιαφέρθηκαν κυρίως στα λαχανικά, που είχαν εισαγάγει από τον Πακαρατίνι, λάχανα, μαρούλια μαϊντανό, κόλιαντρο και διάφορα άλλα. Για φρούτα έφεραν την κερασιά, την μπανανιά και την πορτοκαλιά. Τα δύο τελευταία δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν, γιατί το κλίμα ήταν γενικά ψυχρότερο από ότι είναι τώρα. Έτσι έδωσαν μερικά δέντρα στους μαύρους που εν αντιθέσει είχαν τεράστια επιτυχία. -Με τον ίδιο τρόπο οι κίτρινοι είχαν μεγάλη επιτυχία στην καλλιέργεια του σιταριού. Κατ ’ακρίβεια το σιτάρι από τον Πακαρατίνι παρήγαγε τεράστιους κόκκους όπως περίπου τους κόκκους του καφέ, με στάχυα που ξεπερνούσαν τα 40 εκατοστά ύψος. Καλλιεργούνταν τέσσερις ποικιλίες από σιτάρι και οι κίτρινοι δεν έχασαν καιρό στο να καταφέρουν μια τεράστια παραγωγή.” -Μήπως έφεραν και το ρύζι στον πλανήτη;” -Όχι, καθόλου. Το ρύζι είναι ένα φυτό απόλυτα ιθαγενές της Γης, αν και βελτιώθηκε κατά πολύ από τους κίτρινους, για να γίνει όπως είναι σήμερα. Συνεχίζοντας, έκτισαν τεράστια σιλό και γρήγορα άρχισαν εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των δύο φυλών. Η μαύρη φυλή εξήγαγε κρέας καγκουρό και δόδος (που ευημερούσαν εκείνο τον καιρό) και κρέας ζέβρας. Εξημερώνοντας το τελευταίο οι μαύροι παρήγαγαν ράτσες οι οποίες είχαν την ίδια γεύση με το κρέας του καγκουρό και ακόμα πιο θρεπτικά. Το εμπόριο συνεχίστηκε, χρησιμοποιώντας τα διαστημόπλοια του Πακαρατίνι, των οποίων βάσεις είχαν δημιουργηθεί σε όλη τη χώρα...” -Όπως λες Θάω, οι πρώτοι άνθρωποι στη Γη ήταν κίτρινοι και μαύροι. Πως συμβαίνει εγώ να είμαι λευκός;

44 Η Θειαούβα -Όχι τόσο γρήγορα Μισιέλ, μη βιάζεσαι. Οι πρώτοι άνθρωποι στη Γη πραγματικά ήταν μαύροι και κίτρινοι, αλλά για την ώρα θα σου εξηγήσω πως οργανώθηκαν και πως ζούσαν τότε. -Υλιστικά, ήταν πολύ επιτυχημένοι αλλά ήταν επίσης προσεχτικοί ούτως ώστε να μην αμελήσουν την κατασκευή των τεράστιων αιθουσών για τις συναθροίσεις τους, όπου εκτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα.” -Είχαν θρησκεία; -Φυσικά, ήταν όλοι τους Τακιόνοι, το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλοι πίστευαν στη μετεμψύχωση, κάτι σαν τους σημερινούς Λάμας στον δικό σας πλανήτη. -Τα ταξίδια μεταξύ των δύο χωρών ήταν πολύ ανεπτυγμένα και συντόνιζαν κοινές προσπάθειες στην εξερεύνηση διαφόρων περιοχών της Γης. Μια ομάδα που αποτελούνταν από μαύρους και κίτρινους προσγειώθηκαν μια μέρα, στη Νότια Αφρική, εκεί που σήμερα ονομάζεται το ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας. Η Αφρική δεν έχει αλλάξει και πολύ από εκείνο τον καιρό – αν εξαιρέσεις τη Σαχάρα, τη βορειοανατολική περιοχή και την Ερυθρά θάλασσα, που δεν υπήρχαν τότε. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία, που θα επανέρθουμε αργότερα. -Αυτή η εξερεύνηση έγινε όταν ήταν ήδη εγκατεστημένοι πάνω στη Γη για τρεις αιώνες. -Στην Αφρική ανακάλυψαν καινούρια ζώα, όπως τους ελέφαντες, τις καμηλοπαρδάλεις και τα βουβάλια και ένα καινούριο φρούτο που δεν το είχαν συναντήσει ποτέ πριν – την τομάτα. Μη φανταστείς όμως Μισιέλ, ότι αυτή ήταν η τομάτα που ξέρεις σήμερα. Όταν την ανακάλυψαν είχε το μέγεθος μιας μικρής σταφίδας και είχε πολλή οξύτητα. Οι κίτρινοι, οι οποίοι είχαν αναπτύξει μεγάλη πείρα σ’ αυτά τα πράγματα είχαν αναλάβει να βελτιώσουν την τομάτα, στους επόμενους αιώνες, όπως έκαναν και με το ρύζι, ώσπου έγινε το φρούτο που ξέρεις σήμερα. Παραξενεύτηκαν όταν συνάντησαν μπανανιές οι οποίες, με την πρώτη ματιά, έμοιαζαν με αυτές που είχαν εισαγάγει. Δεν είχαν όμως κανένα λόγο να μετανιώσουν για τις προσπάθειες τους, γιατί η Αφρικανική μπανάνα δεν ήταν φαγώσιμη και ήταν γεμάτη με μεγάλα κουκούτσια. -Αυτή η Αφρικανική εξερεύνηση έγινε από 50 μαύρους και 50 κίτρινους, οι οποίοι έφεραν πίσω ελέφαντες, τομάτες και μερικούς πιθήκους, που σύντομα ανακάλυψαν ότι ήταν οι πιο θανάσιμοι εχθροί των φιδιών. Δυστυχώς όμως, χωρίς να το καταλάβουν έφεραν μαζί τους και το φοβερό μικρόβιο, που σήμερα είναι γνωστό σαν “κίτρινος πυρετός.

Ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη 45 -Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν, χωρίς οι γιατροί τους να καταλάβουν πως εξαπλώθηκε η αρρώστια. -Επειδή είχε κυρίως μεταδοθεί από τα κουνούπια, και επειδή τα κουνούπια είναι πολύ ανεπτυγμένα στα ισημερινά κλίματα, όπου δεν υπάρχει ο Χειμώνας για να τα εξολοθρέψει, ήταν οι μαύροι της Αυστραλίας που υπέφεραν πιο πολύ. Είναι γεγονός ότι τα θύματα τους ήταν τέσσερις φορές πιο πολλά από αυτά τους κίτρινους. -Η κίτρινη φυλή από τον Πακαρατίνι ήταν πολύ ανώτερη στην ιατρική και στην παθολογία. Παρ’ όλα αυτά όμως τους πήρε πολλά χρόνια, μέχρι να ανακαλύψουν τη θεραπεία αυτής της κατάρας, κατά την οποία εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν με φρικτό θάνατο. Τελικά οι κίτρινοι παρασκεύασαν ένα εμβόλιο με το οποίο προμήθευσαν αμέσως τους μαύρους- μια χειρονομία η οποία ανανέωσε τους ισχυρούς δεσμούς φιλίας μεταξύ των δύο φυλών. -Πως ακριβώς έμοιαζαν αυτοί οι μαύροι σωματικώς; -Όταν μετανάστευσαν από τον Πακαρατίνι, ήταν 230 εκατοστόμετρα ψηλοί, και οι γυναίκες τους επίσης. Ήταν μια πολύ όμορφη φυλή. Οι κίτρινοι ήταν πιο μικρόσωμοι, ο κανονικός άντρας ήταν περίπου 190 εκατοστόμετρα και οι γυναίκες 180 περίπου εκατοστόμετρα.” -Ναι αλλά λες ότι οι σημερινοί μαύροι είναι απόγονοι αυτών των ανθρώπων, γιατί όμως σήμερα είναι πολύ πιο μικρόσωμοι; -Η βαρύτητα, Μισιέλ. Επειδή στη Γη είναι πολύ πιο ισχυρή από τον Πακαρατίνι, και οι δύο φυλές έγιναν πιο μικρόσωμοι.” -Επίσης έχεις πει ότι έχετε τη δυνατότητα να βοηθάτε τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα – γιατί δε δώσετε καμιά βοήθεια, σχετικά με τον κίτρινο πυρετό. Μήπως γιατί δεν μπορούσατε ούτε εσείς να βρείτε το εμβόλιο; -Θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε, θα καταλάβεις τις δυνατότητες μας όταν επισκεφθείς τον πλανήτη μας, αλλά δεν επεμβήκαμε γιατί αυτό δε συμπεριλαμβανόταν στο πρόγραμμα που έπρεπε να ακολουθήσουμε. Σου έχω ήδη πει ότι, και δεν μπορώ να το επαναλαμβάνω συνεχώς, μπορούμε να βοηθούμε σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά μόνο μέχρι εκεί. Πέραν από ένα σημείο ο νόμος απαγορεύει αυστηρά βοήθεια οποιουδήποτε είδους. -Θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα. Φαντάσου ένα παιδί που πηγαίνει στο σχολείο για να μάθει γράμματα. Επιστρέφοντας το απόγευμα στο σπίτι, αυτό το παιδί ζητά βοήθεια για την κατ’ οίκον εργασία του. Εάν οι γονείς του είναι έξυπνοι, θα το βοηθήσουν να καταλάβει το νόημα του μαθήματος για να μπορεί να τελειώσει την εργασία του μόνο του. Εάν όμως οι γονείς κάνουν αυτοί την εργασία

46 Η Θειαούβα του, αυτό δε θα μάθαινε τίποτα. Δεν είναι έτσι; Θα έπρεπε να επαναλαμβάνει τη χρονιά του και οι γονείς του δε θα του έκαναν κανένα καλό. Όπως θα δεις αργότερα, παρ’ όλο που ήδη το ξέρεις, είσαι στον πλανήτη σου για να μάθεις να ζεις, να υποφέρεις, και να πεθαίνεις, αλλά επίσης να αναπτύσσεσαι και πνευματικά όσο πιο πολύ μπορείς. Θα επανέλθουμε σ’ αυτό το σημείο αργότερα, όταν οι Θαόρι σου μιλήσουν. Για την ώρα θέλω να συνεχίσω με αυτούς τους ανθρώπους. Ξεπέρασαν την κατάρα του κίτρινου πυρετού, και άπλωσαν τις ρίζες τους βαθειά σ’ αυτό τον πλανήτη. Όχι μόνο η Αυστραλία είχε υπέρ πληθυσμό αλλά και η περιοχή που σήμερα είναι γνωστή με το όνομα Ανταρτική, της οποίας φυσικά τότε η θέση και το κλίμα ήταν πιο θερμό. Η Νέα Γουινέα επίσης είχε πυκνοκατοικηθεί. Με το τέλος του κίτρινου πυρετού οι μαύροι αριθμούσαν 795 εκατομμύρια.” -Νόμιζα ότι η Ανταρκτική δεν ήταν ακριβώς μια ήπειρος;” -Τότε ήταν προσκολλημένη στην Αυστραλία και το κλίμα ήταν πολύ πιο θερμό από ότι είναι σήμερα, εφ’ όσον η Γη γύριζε σε διαφορετικό άξονα. Το Ανταρκτικό κλίμα, ήταν όπως είναι το κλίμα της Νότιας Ρωσίας σήμερα. -Δεν ξαναγύρισαν στον Πακαρατίνι; -Όχι αφ’ ότου εγκαταστάθηκαν στη Γη, έκαμαν αυστηρό νόμο ότι κανείς δε θα επιστρέψει. -Τι έγινε με τον πλανήτη τους; -Ψύχθηκε όπως είχε προβλεφθεί και έγινε έρημος όπως και ο Άρης. -Πως ήταν περίπου το πολιτικό τους σύστημα; -Πολύ απλό, εκλογές (με το σήκωμα των χεριών) του αρχηγού του χωριού ή της επαρχίας. Αυτοί οι επαρχιακοί αρχηγοί εξέλεγαν ένα αρχηγό μαζί με οχτώ γέροντες διαλεγμένους από αυτούς γιατί εκτιμούσαν τη σοφία τους και τη σωστή τους κρίση, την εξυπνάδα τους και την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους. Ποτέ δεν εκλέγονταν με βάσει τον πλούτο τους ή την οικογενειακή τους θέση, και όλοι ήταν ηλικίας μεταξύ 45 και 65 χρονών. Ο ρόλος των αρχηγών των χωριών ή των νομών (ένας νομός αποτελούνταν από οχτώ χωριά) ήταν να συνεργάζονται με τους οχτώ γέροντες. Το εκλεγμένο συμβούλιο εξέλεγαν (με μυστική ψήφο τουλάχιστον οι επτά έπρεπε να ψηφίσουν υπέρ) ένα αντιπρόσωπο που θα τους αντιπροσώπευε στις συναντήσεις του Επαρχιακού Συμβουλίου.

Ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη 47 -Στην Αυστραλία για παράδειγμα, ήταν οχτώ επαρχίες, η κάθε μια περιλάμβανε οχτώ νομούς. Στις συναντήσεις των επαρχιακών συμβουλίων βρίσκονταν οχτώ νομάρχες, ο καθένας αντιπροσώπευε ένα διαφορετικό νομό. -Στις συναντήσεις των επαρχιακών συμβουλίων, τα οποία λειτουργούσαν με μεγάλη σύνεση, συζητούσαν καθημερινά προβλήματα τα οποία αντιμετώπιζε η κάθε κυβέρνηση, τη μεταφορά νερού, νοσοκομεία, δρόμοι κλπ. Σχετικά με τους δρόμους και οι δύο φυλές χρησιμοποιούσαν ελαφρά οχήματα με μηχανή υδρογόνου, τα οποία ταξίδευαν πάνω από τους δρόμους, με ένα σύστημα βασισμένο στην αντιμαγνητική και αντιβαρυτική δύναμη. -Αλλά για να γυρίσουμε στο πολιτικό τους σύστημα, δεν υπήρχε κάτι σαν κόμμα, όλα βασίζονταν αποκλειστικά στη φήμη για την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους και τη σοφία τους. Μακρόχρονη πείρα τους δίδαξε ότι για να αντέξει ένα σύστημα πρέπει να βασίζεται σε δύο χρυσές αρχές: Δικαιοσύνη και πειθαρχία. -Θα σου μιλήσω μια άλλη φορά για το οικονομικό και το κοινωνικό τους σύστημα, και θα σου δώσω μια ιδέα για το δικαστικό τους σύστημα. Ο κλέφτης για παράδειγμα όταν αποδεικνυόταν ένοχος, στιγματιζόταν με ένα καυτό σίδερο στο πίσω μέρος του χεριού του, που χρησιμοποίησε για να κλέψει. Έτσι ένας δεξιόχειρας κλέφτης στιγματιζόταν στο δεξί χέρι, και εάν επαναλάμβανε την κλοπή, αποκοπτόταν το αριστερό του χέρι. Αυτή η πράξη βρίσκεται σε λειτουργία σήμερα μεταξύ των Αράβων – ένα σύστημα που διατηρήθηκε από τότε. Εάν αυτός/αυτή συνέχιζαν να κλέπτουν, θα τους αποκοπτόταν το δεξί χέρι και το μέτωπο τους θα στιγματιζόταν με ένα ανεξίτηλο σημάδι. Χωρίς χέρια ο κλέπτης ήταν στο έλεος της οικογένειας του και των περαστικών – όχι μόνο για το φαγητό του αλλά και οτιδήποτε άλλο. Επειδή ο κόσμος θα αναγνώριζε το σύμβολο σαν αυτό του κλέφτη, η ζωή του γινόταν πολύ δύσκολη. Ο θάνατος θα ήταν πολύ προτιμότερος. Με αυτό τον τρόπο ο κλέφτης γινόταν το ζωντανό παράδειγμα για το τι παθαίνει αυτός που κατ’ επανάληψη παρανομεί. Δε χρειάζεται να σου πω ότι η κλοπή ήταν σπάνιο φαινόμενο. -Όσον αφορά το φόνο, κι’ αυτός ήταν σπάνιος, όπως θα δεις. Αυτοί που κατηγορούνταν για φόνο αφήνονταν σε ένα ειδικό δωμάτιο μόνοι τους. Πίσω από μια κουρτίνα βρισκόταν ένας “αναγνώστης του μυαλού”. Αυτός ήταν ένας άνθρωπος που δεν είχε μόνο ένα ιδιαίτερο τηλεπαθητικό χάρισμα, αλλά που συγχρόνως το καλλιεργούσε με συνεχείς έρευνες, στο ένα ή στο άλλο από τα ειδικά πανεπιστήμια. Μπορούσε να επέμβει στις σκέψεις του υποτιθέμενου δολοφόνου.

48 Η Θειαούβα -Θα μπορούσες φυσικά να μου πεις ότι με εξάσκηση θα μπορούσε κάποιος να αδειάσει το μυαλό του άλλου, αλλά όχι για έξι συνεχόμενες ώρες. Επίσης σε διαφορετικές ώρες, εκεί που αυτός ή αυτή το περιμένει στο ελάχιστο, ακουγόταν ένα είδος προκαθορισμένων ήχων που υποχρέωνε το “υποκείμενο” να διακόψει την προσοχή του. Σαν προληπτικό μέτρο, χρησιμοποιούνταν έξι διαφορετικοί “αναγνώστες του μυαλού”. Η ίδια διαδικασία επαναλαμβανόταν με τους μάρτυρες κατηγορίας ή υπεράσπισης, σε ένα άλλο κτίριο σε κάποια απόσταση από εκεί. Ούτε μια λέξη δε θα ανταλλασσόταν και τις δύο επόμενες μέρες η ίδια διαδικασία επαναλαμβανόταν για οχτώ ώρες αυτή τη φορά. -Την τέταρτη μέρα, όλοι οι “αναγνώστες του μυαλού”, έδιναν την αναφορά τους σε μια επιτροπή από τρεις δικαστές, οι οποίοι εξέταζαν κατ’ αντιπαράσταση τον κατηγορούμενο και τους μάρτυρες. Δεν υπήρχαν ούτε δικηγόροι ούτε ένορκοι για να τους εντυπωσιάσουν. Οι δικαστές είχαν μπροστά τους όλα τα πρακτικά της δίκης και ήθελαν να είναι απόλυτα βέβαιοι για την ενοχή του κατηγορουμένου.” -Γιατί; -Η ποινή ήταν θάνατος Μισιέλ, ένας φρικτός θάνατος, ο κατηγορούμενος ριχνόταν ζωντανός στους κροκόδειλους. Όσον αφορά το βιασμό, ο οποίος εθεωρείτο χειρότερος και από το φόνο, η ποινή ήταν ακόμα χειρότερη. Ο βιαστής καλυπτόταν με μέλι και θαβόταν μέχρι τους ώμους, κοντά στη φωλιά ενός είδους μυρμηγκιού. Για να έρθει ο θάνατος περνούσαν 10 ως 12 ώρες.” -Δεν το θεωρείς αυτό πολύ σκληρό;” -Σκέψου τη μάνα ενός 16χρόνου κοριτσιού, για παράδειγμα που έχει βιαστεί και δολοφονηθεί. Δε θα πρέπει αυτή να αντέξει το χαμό του παιδιού της που είναι σκληρότερο απ’ όλα; Δεν προκάλεσε ούτε ζήτησε κάτι τέτοιο και όμως θα πρέπει να το υποφέρει. Ο κακοποιός από την άλλη πλευρά, γνώριζε τις συνέπειες των πράξεων του, και ότι η τιμωρία θα ήταν πολύ σκληρή. Όπως εξήγησα όμως το έγκλημα ήταν σχεδόν ανύπαρκτο. Επιστρέφοντας τώρα στη θρησκεία: Όπως είπα προηγουμένως και οι δύο φυλές πίστευαν στη μετενσάρκωση, αλλά υπήρχαν διαφορές στην πίστη τους που πολλές φορές τους χώριζε. Ορισμένοι ιερείς προσηλύτιζαν μάζες ανθρώπων και τους οργάνωναν σε ομάδες, κάτω από την καθοδήγηση τους, σε διάφορες θρησκείες. Αυτός ο διαχωρισμός μεταξύ των μαύρων είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα. Τελικά, περίπου 500.000 μαύροι μετανάστευσαν με τις οδηγίες των ιερέων τους στην Αφρική, στην περιοχή που είναι τώρα η Ερυθρά Θάλασσα. Τότε η Ερυθρά Θάλασσα δεν υπήρχε και η χώρα ήταν Αφρικανική. Άρχισαν να κτίζουν χωριά και πολιτείες, αλλά το πολιτικό σύστημα πού σου έχω περιγράψει, το οποίο

Ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη 49 ήταν δίκαιο από όλες τις πλευρές, είχε εγκαταλειφτεί. Οι ίδιοι οι ιερείς εξέλεγαν τους αρχηγούς των κυβερνήσεων, ώστε λίγο πολύ αυτοί οι αρχηγοί κατέληγαν μαριονέτες στα χέρια των ιερέων. Από εκείνη τη στιγμή οι άνθρωποι άρχισαν να αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα οποία είσαστε τόσο εξοικειωμένοι τώρα στη Γη, όπως διαφθορά, πορνεία, ναρκωτικά και όλων των ειδών τις αδικίες. -Όσον αφορά τους κίτρινους ήταν πολύ καλά οργανωμένοι και παρ’ όλες τις θρησκευτικές μικροδιαστρεβλώσεις, οι ιερείς δεν είχαν κανένα λόγο στη διοίκηση της πολιτείας. Ζούσαν ειρηνικά και σε ευημερία, αρκετά διαφορετικά από την , μαύρη φυλή της Αφρικής. -Σχετικά με τα όπλα, τι είδους όπλα είχαν; -Ήταν αρκετά απλό και, επειδή η απλότητα είναι συχνά ανώτερη από την περιπλοκή, δούλευε πάρα πολύ καλά. Και οι δύο φυλές έφεραν μαζί τους αυτά που εμείς αποκαλούμε “όπλα λέιζερ”. Αυτά τα όπλα ήταν κάτω από τον έλεγχο ειδικής ομάδας, που και αυτοί εργάζονταν κάτω από τις οδηγίες των αρχηγών της κυβέρνησης κάθε χώρας. Με κοινή συμφωνία, η κάθε φυλή διέθετε μόνιμα 100 “παρατηρητές” των οποίων η παρουσία ήταν μόνιμη σε κάθε ξένη χώρα. Αυτοί οι παρατηρητές ήταν πρεσβευτές και διπλωμάτες για τις χώρες τους, αλλά την ίδια στιγμή, βεβαιώνονταν ότι δε σημειωνόταν καμιά υπερβολή στη χρήση των όπλων. Αυτό το σύστημα δούλεψε πολύ καλά και η ειρήνη επικρατούσε για 3,550 χρόνια. -Οι μαύροι όμως που μετανάστευσαν στην Αφρική, δεν τους επιτράπηκε να πάρουν μαζί τους και τα όπλα τους, εφόσον ήταν σχισματικοί. Σιγά-σιγά, ξαπλώθηκαν και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή που σήμερα είναι η έρημος Σαχάρα. Εκείνο τον καιρό, ήταν μια πλούσια περιοχή με εύκρατο κλίμα, που προμήθευε μια πλούσια βλάστηση για πολλά ζώα. -Οι ιερείς είχαν κτίσει ναούς και για να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους για πλούτο και δύναμη, φορολόγησαν βαριά τους ανθρώπους. -Μεταξύ ενός λαού που ποτέ πριν δε γνώρισε φτώχεια, τώρα δημιουργήθηκαν δύο τάξεις: οι πολύ πλούσιοι και οι πολύ φτωχοί. Οι ιερείς φυσικά ανήκαν στην προηγούμενη τάξη, όπως και αυτοί που τους βοηθούσαν να εκμεταλλεύονται τους φτωχούς. -Η θρησκεία έγινε ειδωλολατρία και ο κόσμος λάτρευε ξύλινους ή πέτρινους θεούς προσφέροντας θυσίες σ’ αυτούς. Δεν πέρασε πολύς καιρός πριν οι ιερείς αρχίσουν να επιμένουν ότι οι προσφορές έπρεπε να είναι ανθρώπινες. -Από την αρχή του σχίσματος, οι ιερείς εργάστηκαν σκληρά ώστε να κρατήσουν τον κόσμο όσο το δυνατό σε μεγαλύτερη άγνοια. Με το να

50 Η Θειαούβα χαμηλώσουν την πνευματική και τη φυσική τους ανάπτυξη με το πέρασμα του χρόνου, οι ιερείς μπορούσαν να τους κρατούν κάτω από τον έλεγχο τους. Η θρησκεία που είχε “αναπτυχθεί” δεν είχε απολύτως τίποτα να κάνει με το “δόγμα” που αρχικά ενέπνευσε τους σχισματικούς, έτσι ο έλεγχος των μαζών ήταν αναγκαίος. -Ο Νόμος του Σύμπαντος επιβάλλει ότι πρωταρχική υποχρέωση του ανθρώπου, ανεξάρτητα σε ποιόν πλανήτη ζει, είναι να αναπτύξει τον πνευματισμό του. Αυτοί οι ιερείς, με το να υποβιβάζουν ένα ολόκληρο “έθνος” κρατώντας τους σε άγνοια και παρασύροντας τους με τα ψέματα, παραβίασαν αυτό το βασικό νόμο. -Αποφασίσαμε σ ’αυτό το σημείο να επέμβουμε, αλλά πριν το κάνουμε, προσφέραμε στους ιερείς μια τελευταία ευκαιρία. Με τηλεπάθεια αλλά και με όνειρο ήρθαμε σε επαφή με το Μεγάλο Αρχιερέα: Οι ανθρωποθυσίες έπρεπε να σταματήσουν εντελώς, και αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε να οδηγηθούν στο Σωστό Δρόμο. Ο άνθρωπος υπάρχει με το μοναδικό σκοπό να αναπτυχθεί πνευματικά. Αυτό που κάνετε έρχεται σε αντίθεση με το Νόμο του Σύμπαντος. Ο Μεγάλος Αρχιερέας ταράχτηκε πολύ και, την επομένη κάλεσε σε συνέλευση όλους τους ιερείς του, λέγοντας τους για το όνειρο του. Μερικοί από αυτούς τον κατηγόρησαν για προδοσία – άλλοι πάλιν ότι γέρασε και δεν ξέρει τι λέει και άλλοι υποπτεύτηκαν φαντασιώσεις. Τελικά, μετά από συζήτηση πολλών ωρών, 12 από τους 15 ιερείς που σχημάτιζαν το συμβούλιο, παρέμειναν αποφασισμένοι να κρατήσουν τη θρησκεία όπως ήταν, δικαιολογούμενοι ότι σκοπός ήταν να προάγουν την πίστη, και το φόβο, των “εκδικητικών θεών” των οποίων ήταν αντιπρόσωποι στη Γη. Δεν πίστεψαν ούτε λέξη από όσα τους είπε ο Μεγάλος Αρχιερέας σχετικά με το όνειρο του. Κάποτε η θέση μας είναι πολύ λεπτή Μισιέλ. Θα μπορούσαμε να παρουσιαστούμε με το διαστημόπλοιο μας και να μιλήσουμε κατευθείαν στους ιερείς, αλλά θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν τα οχήματα μας από το διάστημα εφ’ όσον τα είχαν και αυτοί πριν από το σχίσμα. -Θα μας επιτίθενταν αμέσως – χωρίς καμιά ερώτηση γιατί ήταν πολύ ύποπτοι και από φόβο μήπως χάσουν την υπεροχή τους πάνω στο “έθνος” τους. Είχαν σχηματίσει ένα στρατό και είχαν στην κατοχή τους ισχυρά όπλα για να αντιμετωπίσουν τυχόν επανάσταση. Θα μπορούσαμε επίσης να τους καταστρέψουμε και να μιλήσουμε κατευθείαν στον κόσμο με σκοπό να τους οδηγήσουμε στο σωστό δρόμο, αλλά ψυχολογικά αυτό θα ήταν λάθος. Αυτοί οι άνθρωποι που ήταν συνηθισμένοι να υπακούουν στους ιερείς τους, δε θα μπορούσαν να καταλάβουν γιατί επεμβήκαμε στις υποθέσεις της χώρας τους, και θα είχαμε αποτύχει.

Ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη 51 Έτσι μια νύχτα πετάξαμε πάνω από τη χώρα, σε ύψος 10.000 μέτρων, σε μια από τη “σφαίρα εργαλείο”. Ο ναός και η ιερά πόλη ήταν κτισμένα ένα χιλιόμετρο περίπου έξω από την πόλη. Ξυπνήσαμε με τηλεπάθεια το Μεγάλο Αρχιερέα και τους δύο ιερείς που τον είχαν ακολουθήσει και τους κάναμε να περπατήσουν προς ένα πολύ όμορφο πάρκο ενάμισι χιλιόμετρο έξω από την ιερά πόλη. Μετά με συγκεντρωτικές οπτασίες υποχρεώσαμε τους φρουρούς να ανοίξουν τις φυλακές και να αφήσουν τους φυλακισμένους. Υπηρέτες, στρατιώτες και όλοι οι πολίτες από την ιερά πόλη εκτός από τους διαβολικούς ιερείς, όλοι εκκενώθηκαν εμπνευσμένοι από παράξενες οπτασίες πάνω στον ουρανό. -Πάνω στον ουρανό, φτερωτές προσωπικότητες πετούσαν γύρω από ένα φωτεινό σύννεφο που φώτιζε τη νύχτα...” -Πως γίνεται αυτό;” -Με συγκεντρωτικές παραισθήσεις Μισιέλ. Αυτό είχε πραγματοποιηθεί σε λίγο χρόνο, και μόνο οι 12 διαβολικοί ιερείς έμειναν μέσα στην ιερά πόλη. Όταν όλα ήταν έτοιμα η σφαίρα μας κατέστρεψε ολοσχερώς την πόλη ακόμα και το ναό, με το ίδιο όπλο που έχεις δει να λειτουργεί. Οι πέτρες σείστηκαν και οι τοίχοι γκρεμίστηκαν σε ύψος ενός μέτρου και τα ερείπια παρέμειναν μάρτυρες, σαν αποτέλεσμα των “αμαρτιών” τους. -Είναι γεγονός ότι εάν εξαφανίζονταν ολοκληρωτικά, οι άνθρωποι σύντομα θα είχαν ξεχάσει γιατί οι άνθρωποι ξεχνούν εύκολα. Στη συνέχεια, και για να μάθουν καλύτερα οι άνθρωποι μια φωνή που έβγαινε από το φωτεινό σύννεφο, τους φοβέρισε ότι ο θυμός του Θεού θα μπορούσε να ήταν φοβερός, – πολύ χειρότερος από ότι είχαν δει – και ότι έπρεπε να υπακούσουν στο Μεγάλο Αρχιερέα και να ακολουθήσουν τον καινούριο δρόμο που θα τους δείξει. -Όταν όλα τέλειωσαν, ο Μεγάλος Αρχιερέας στάθηκε μπροστά στον κόσμο και τους μίλησε. Εξήγησε στους ταλαίπωρους ότι είχε κάνει λάθος, και ότι τώρα ήταν σημαντικό, όλοι μαζί να αγωνιστούν για να γυρίσουν στον σωστό δρόμο. -Στο έργο του το βοήθησαν και οι δύο ιερείς. Φυσικά υπήρχαν στιγμές δύσκολες, αλλά είχαν βοηθό τους τη μνήμη και το φόβο των γεγονότων που σε διάστημα μερικών λεπτών η Ιερά τους πόλη καταστράφηκε και οι διαβολικοί ιερείς σκοτώθηκαν. Δεν είναι ανάγκη να πω ότι το “ γεγονός” θεωρήθηκε σαν θαύμα από τους Θεούς, γιατί έγινε και η απελευθέρωση περισσοτέρων από 200 κρατούμενους που θα θυσιάζονταν την επομένη. -Όλες οι λεπτομέρειες από τα συμβάντα είχαν καταγραφεί αλλά είχαν αλλοιωθεί στους θρύλους και στους μύθους που πέρασαν διά μέσου των αιώνων. Οπωσδήποτε η άμεση συνέπεια των γεγονότων ήταν η ολική αλλαγή. Οι πλούσιοι που προηγουμένως εκμεταλλεύονταν τον κόσμο, τώρα με την εμπειρία

52 Η Θειαούβα του τι είχε συμβεί στους αμαρτωλούς ιερείς τους και στην Ιερά πόλη φοβόντουσαν μήπως είχαν την ίδια τύχη. Ήταν σχετικά ταπεινοί και βοηθούσαν τους νέους αρχηγούς στο να νουθετήσουν στις αναγκαίες αλλαγές. -Σιγά-σιγά οι άνθρωποι έγινα ευτυχισμένοι και πάλιν όπως ήταν και πριν από το σχίσμα. -Έκλιναν πιο πολύ προς τη γεωργία και το ύπαιθρο παρά τη βιομηχανία ή την αστική ζωή, ξαπλώθηκαν σε όλη την Αφρική με το πέρασμα των αιώνων που ακολούθησαν και έφτασαν τα μερικά εκατομμύρια. Οπωσδήποτε, οι μόνες πόλεις που δημιουργήθηκαν είναι εκεί που σήμερα είναι η Ερυθρά θάλασσα, και κατά μήκος ενός μεγάλου ποταμού που έρρεε στο κέντρο της Αφρικής. -Οι άνθρωποι κατάφεραν να αναπτυχθούν ψυχικά σε μεγάλο βαθμό. Πολλοί μπορούσαν να ταξιδεύουν κοντινές αποστάσεις με τη μέθοδο της τηλεκίνηση και η τηλεπάθεια επανέκτησε τη σημασία της και έγινε κοινή πράξη. Υπήρχαν δε συχνές περιπτώσεις που φυσικές αρρώστιες θεραπεύονταν μόνο με την εναποθέτηση των χεριών. -Φιλικές σχέσεις αποκαταστάθηκαν με τους μαύρους της Αυστραλίας και της Νέας Γουινέας οι οποίοι τους επισκέπτονταν συχνά με “τα πύρινα άρματα” τους, όπως συχνά αποκαλούσαν τα διαστημόπλοια τα οποία ακόμα χρησιμοποιούνταν από τους αδερφούς τους Αυστραλούς. -Η κίτρινη φυλή, καθώς ήταν οι πιο κοντινοί άρχισαν να μεταναστεύουν κατά μικρούς αριθμούς, στην Βόρεια Αφρική και θαύμαζαν τις ιστορίες για την “άφιξη του Θεού πάνω σε Πύρινα Άρματα”. Με αυτό τον τρόπο αναφέρονταν οι θρύλοι για την επέμβαση μας. Οι κίτρινοι ήταν οι πρώτοι που αναμείχθηκαν με τους μαύρους, φυσικά μιλώντας. Θα σου φανεί παράξενο αλλά ποτέ στον Πακαρατίνι οι δύο φυλές δεν είχαν αναμειχθεί στο βαθμό που έγινε στη Γη. Οι εθνολόγοι ενδιαφέρονταν πολύ για τα αποτελέσματα αυτής της ένωσης η οποία παρήγαγε στη Γη μια θαυμάσια καινούρια φυλή. Πραγματικά αυτές οι “διασταυρώσεις” όπως θα τις αποκαλέσω είχαν παραπάνω κίτρινο αίμα παρά μαύρο και έφτασαν στο τέλος να νιώθουν πιο άνετα μόνοι τους παρά με τους μαύρους η με τους κίτρινους. Τελικά, οργανώθηκαν και εγκαταστάθηκαν σε μια περιοχή που σήμερα ονομάζεται Αλγερία, Τυνησία, Βόρεια Αφρική . Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε – η Αραβική φυλή, αυτή που ξέρεις. Μη φανταστείς όμως, ότι έμοιαζαν με τη σημερινή φυλή. Το κλίμα και ο χρόνος διά μέσου των αιώνων είχαν την επίδραση τους. Η ιστορία μου απλά σου δίνει μια ιδέα πώς άρχισε η φυλή με την ανάμειξη.

Ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη 53 Και όλα πήγαιναν καλά για τους κατοίκους της Γης εκτός από ένα πράγμα, οι αστρονόμοι και οι επιστήμονες ήταν πολύ ανήσυχοι γιατί ένας τεράστιος αστεροειδής κατευθυνόταν προς τη Γη σχεδόν ανεπαίσθητα αλλά αλάνθαστα. Πρώτα εντοπίστηκε από το αστεροσκοπείο του Ικιρίτο το οποίο βρισκόταν στο κέντρο της Αυστραλίας. Μετά από μερικούς μήνες, μπορούσες να το δεις με γυμνό μάτι, φυσικά όταν ήξερες που να κοιτάξεις, φάνταζε με ένα πολύ φωτεινό κόκκινο. Στις βδομάδες που ακολούθησαν έγινε ακόμα πιο ορατός. Οι κυβερνήσεις της Αυστραλίας, της Νέας Γουινέας και της Ανταρκτικής πήραν μια μεγάλη απόφαση η οποία σύντομα έγινε αποδεκτή και από τους αρχηγούς της κίτρινης φυλής. Πριν από την αναπόφευκτη σύγκρουση με τον αστεροειδή, συμφώνησαν ότι όλα τα διαστημόπλοια που ήταν σε κατάσταση να πετάξουν, να εγκαταλείψουν τη Γη, μεταφέροντας όσο το δυνατό πιο πολλούς ειδικούς και εμπειρογνώμονες – γιατρούς τεχνικούς κλπ – που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους μετά την καταστροφή.” -Που θα πήγαιναν; Στο Φεγγάρι; -Όχι Μισιέλ, εκείνο τον καιρό η Γη δεν είχε το φεγγάρι. Τα διαστημόπλοια ήταν ικανά να ταξιδεύουν για δώδεκα βδομάδες. Με τον καιρό έχασαν την ικανότητα να ταξιδεύουν για πολύ μεγάλες αποστάσεις. Το σχέδιο τους ήταν να μείνουν σε τροχιά γύρω από τη Γη, έτοιμοι να προσγειωθούν σύντομα για να προσφέρουν βοήθεια όπου χρειαζόταν. -Ογδόντα Αυστραλέζικα διαστημόπλοια ήταν εφοδιασμένα και φορτωμένα για να μεταφέρουν μια διαλεχτή ομάδα, η οποία είχε εκλεγεί σαν αποτέλεσμα των συνεχομένων συνεδριάσεων που γίνονταν μέρα και νύκτα. Οι κίτρινοι ακολουθώντας την ίδια διαδικασία ετοίμασαν 98 διαστημόπλοια. Στην Αφρική φυσικά δεν υπήρχαν καθόλου διαστημόπλοια. Σου ζητώ να σημειώσεις ότι εκτός από τον αρχηγό κάθε χώρας, σε κανένα από τους υπουργούς όπως θα μπορούσες να τους αποκαλέσεις, είχε δοθεί θέση στα οχήματα. Σε σένα μπορεί να φανεί παράξενο γιατί αν κάτι τέτοιο συνέβαινε σήμερα στη Γη, θα χρησιμοποιούσαν κάθε μέσον για να σώσουν τα τομάρια τους. Όλα ήταν έτοιμα. Ο κόσμος ειδοποιήθηκε για την επικείμενη σύγκρουση. Ο ρόλος όμως των διαστημοπλοίων κρατήθηκε μυστικός γιατί φοβόντουσαν μήπως ο κόσμος πιστέψει ότι προδόθηκαν από τους αρχηγούς τους και δημιουργούταν πανικός, που μπορούσε να προκαλέσει επιθέσεις στα αεροδρόμια. Με το ίδιο σκεπτικό, οι αρχηγοί προσπάθησαν να μειώσουν τη σημασία του αποτελέσματος της σύγκρουσης που θα συνέβαινε, για να ελαχιστοποιήσουν το μαζικό πανικό.

54 Η Θειαούβα Η σύγκρουση ήταν τόσο άμεση όσο και αναπόφευκτη, λαμβάνοντας υπόψη την υπολογισμένη ταχύτητα του αστεροειδούς. Ήταν μόνο 48 ώρες μακριά. Οι εμπειρογνώμονες συμφώνησαν όλοι – σχεδόν όλοι με αυτό τον υπολογισμό. Τα διαστημόπλοια είχαν σκοπό να απογειωθούν όλα μαζί δύο ώρες πριν την υποτιθέμενη σύγκρουση, η καθυστέρηση στην απογείωση τους είχε το λόγο ότι έτσι θα μπορούσαν να μείνουν στο διάστημα για δώδεκα ολόκληρες βδομάδες μετά την καταστροφή. Υπολογίστηκε ότι ο αστεροειδής θα συγκρουόταν με τη Γη εκεί που είναι σήμερα η Βόρειος Αμερική. Όλα ήταν έτοιμα και το σήμα για την απογείωση θα διδόταν στις δώδεκα το μεσημέρι, ώρα κεντρικής Αυστραλίας. Αν υπήρχε λάθος στους υπολογισμούς τους, αν και δεν υπήρχαν πολλές πιθανότητες, η αν υπήρξε απότομα, απροσδόκητη αύξηση στην επιτάχυνση του αστεροειδούς, εμφανίστηκε στον ουρανό στις 11πμ, που έφεγγε σαν ένας πορτοκαλί ήλιος. Η διαταγή για απογείωση δόθηκε αμέσως και όλα τα διαστημόπλοια πέταξαν στο διάστημα. Για να εγκαταλείψουν γρήγορα την ατμόσφαιρα της Γης και του πεδίου βαρύτητας, είναι αναγκαίο να γίνει χρήση ενός “περάσματος” που εκείνο τον καιρό ήταν πάνω από τη σημερινή Ευρώπη. Παρά την ταχύτητα που αυτά τα διαστημόπλοια ήταν ικανά να αναπτύξουν, δεν μπόρεσαν επαρκώς να φτάσουν στο πέρασμα, όταν κτύπησε ο αστεροειδής τη Γη. Όταν μπήκε στην ατμόσφαιρα της Γης είχε κοπεί σε τρία τεράστια κομμάτια. Το μικρότερο, που είχε μερικά χιλιόμετρα διάμετρο, έπεσε εκεί που είναι τώρα η Ερυθρά θάλασσα. Ένα άλλο πολύ πιο μεγάλο, κτύπησε εκεί που είναι τώρα η θάλασσα του Τιμόρ, και το μεγαλύτερο από τα τρία προσγειώθηκε στην περιοχή των πραγματικών νησιών Καλαπάγος. Τα ταυτόχρονα κτυπήματα ήταν φοβερά. Ο ήλιος έγινε κόκκινος σκοτεινός και γλίστρησε στον ορίζοντα σαν μπάλα που πέφτει. Γρήγορα σταμάτησε και όταν ανέβηκε σιγά-σιγά στη μισή απόσταση, “έπεσε”. Η Γη είχε ξαφνικά αλλάξει τον άξονα κλίσης της! Έγιναν εκρήξεις απίστευτης ισχύος, γιατί δύο από τα μεγαλύτερα κομμάτια είχαν σπάσει το φλοιό της Γης. Ηφαίστεια είχαν εκραγεί στην Αυστραλία, Νέα Γουινέα, Ιαπωνία, Νότιο Αμερική – στην πραγματικότητα σχεδόν παντού στον πλανήτη. Στιγμιαία διαμορφώθηκαν βουνά και παλιρροιακά κύματα πάνω από 300 μέτρα που σάρωσαν πάνω από τα τέσσερα πέμπτα της Αυστραλίας. Η Τασμανία χωρίστηκε από την Αυστραλιανή ήπειρο και ένα πελώριο μέρος της Ανταρκτικής βυθίστηκε δημιουργώντας δύο τεράστιες υδρόγειες χαράδρες μεταξύ της Ανταρτικής και της Αυστραλίας. Μια τεράστια ήπειρος αναδύθηκε από τα νερά στο κέντρο του Νοτίου Ειρηνικού Ωκεανού. Ένα μεγάλο κομμάτι της

Ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη 55 Βιρμανίας καταποντίστηκε εκεί που είναι τώρα ο κόλπος της Βεγγάλης. Ακόμα ένα λεκανοπέδιο βυθίστηκε και δημιουργήθηκε η Ερυθρά θάλασσα.” -Είχαν χρόνο τα διαστημόπλοια να διαφύγουν;” -Σχεδόν όχι Μισιέλ, διότι οι εμπειρογνώμονες έκαναν ένα λάθος. Θα μπορούσε να λεχθεί σαν υπεράσπιση τους ότι, πραγματικά δεν είχαν υπολογίσει αυτό που θα συνέβαινε. Είχαν υπολογίσει την απόκλιση της Γης από τον άξονα της, αλλά αυτό που δεν μπόρεσαν να προβλέψουν ήταν η ταλάντευση της. Τα διαστημόπλοια παγιδεύτηκαν κυριολεκτικά μέσα στη διαστροφή της αντιβαρύτητας και παρασύρθηκαν μέσα στον “διασυρμό” που δημιουργήθηκε κατά την είσοδο του αστεροειδούς στην ατμόσφαιρα της Γης. Περαιτέρω, βομβαρδίζονταν από εκατομμύρια μόρια που προέρχονταν από την ουρά που σχημάτιζε ο αστεροειδής στο πέρασμα του. -Μόνο επτά σκάφη, τρία με μαύρους επιβάτες και τέσσερα με κίτρινους, παλεύοντας με όλη τη δύναμη που είχαν, κατόρθωσαν να δραπετεύσουν από τη φρίκη που συνέβαινε στη Γη.” -Θα πρέπει να ήταν μια τρομακτική εμπειρία για αυτούς να βλέπουν τη Γη να αλλάζει όψη μπροστά στα μάτια τους. Πόσο χρόνο πήρε στην Ήπειρο πού ανέφερες να αναδυθεί;” -Μόνο μερικές ώρες. Αυτή η Ήπειρος είχε ανυψωθεί από ζώνες αερίων που ήταν αποτέλεσμα των ανακατατάξεων που συνέβαιναν βαθιά μέσα στο κέντρο του πλανήτη. Οι ανακατατάξεις στην επιφάνεια της Γης συνεχίστηκαν για μήνες. Στα τρία σημεία συντριβής του αστεροειδούς, δηλητηριώδη αέρια απλώθηκαν πάνω σε ολόκληρη την Αυστραλιανή ήπειρο προκαλώντας το θάνατο σε εκατομμύρια μαύρους, σε διάστημα μόνο μερικών λεπτών. Οι στατιστικές μας δείχνουν μια σχεδόν ολοκληρωτική εξαφάνιση του ανθρωπίνου γένους και των ζώων της Αυστραλίας. Μια απογραφή που λήφθηκε όταν ήρθε η ηρεμία έδειξε ότι μόνο 180 άτομα είχαν επιζήσει. -Τα δηλητηριώδη αέρια ήταν η αιτία του φοβερού φόρου. Στη Νέα Γουινέα που τα αέρια που δημιουργήθηκαν ήταν λιγότερα, ήταν λιγότεροι και οι θάνατοι. -Από ώρα θέλω να σε ρωτήσω κάτι Θάω.” -Παρακαλώ.” -Είπες ότι, ήταν οι μαύροι της Αυστραλίας που απλώθηκαν στη Νέα Γουινέα και στην Αφρική. Πως είναι δυνατόν, τώρα οι Ιθαγενείς της Αυστραλίας να είναι τόσο διαφορετικοί από τους μαύρους όλου του κόσμου;

56 Η Θειαούβα -Θαυμάσια ερώτηση Μισιέλ. Η περιγραφή μου έπρεπε να ήταν πιο λεπτομερής. Βλέπεις, σαν αποτέλεσμα της καταστροφής, υπήρξαν τόσες ανακατατάξεις, που κοιτάσματα ουρανίου διασκορπίστηκαν πάνω στην επιφάνεια της Γης εκπέμποντας ισχυρή ακτινοβολία. Αυτό συνέβηκε μόνο στην Αυστραλία και αυτοί που επέζησαν είχαν επηρεαστεί πολύ άσχημα όπως ακριβώς σε μια ατομική έκρηξη. -Αυτοί είχαν επηρεαστεί γενετικά ούτως ώστε σήμερα, τα γονίδια των Αφρικανών να είναι τόσο διαφορετικά από αυτά των Ιθαγενών Αυστραλών. Με την πάροδο του χρόνου, αυτοί οι απόγονοι των Πακαρατινίων “μεταμορφώθηκαν” στη σημερινή φυλή των Ιθαγενών. Όπως συνεχίζονταν οι ανακατατάξεις, σχηματίστηκαν βουνά, μερικά πολύ ξαφνικά και άλλα μέσα σε λίγες μέρες. Χαράδρες άνοιξαν, και κατάπιναν πόλεις ολόκληρες και μετά έκλειναν εξαφανίζοντας κάθε ίχνος από τους υπάρχοντες πολιτισμούς. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα φοβερά που συνέβαιναν στη Γη, ήταν και ένας τέτοιος κατακλυσμός που η Γη δεν είχε γνωρίσει για αιώνες. Στην πραγματικότητα τα ηφαίστεια είχαν ξεράσει τέτοιες στάχτες μέσα στην ατμόσφαιρα ταυτοχρόνως, που ο ουρανός σκοτείνιασε. Ο ατμός από τους ωκεανούς που σε πολλά μέρη κόχλαζε κυριολεκτικώς πάνω από μια περιοχή χιλιάδων τετραγωνικών χιλιόμετρων, αναμείχθηκε με σύννεφα από στάχτες. Από τα πυκνά σύννεφα που δημιουργήθηκαν ξέσπασαν βροχές τόσο δυνατές, που δεν μπορείς να φανταστείς. -Και τα διαστημόπλοια γύρισαν μέσα στην ατμόσφαιρα; -Μετά από δώδεκα βδομάδες ήταν υποχρεωμένα να γυρίσουν στη Γη. προσγειώθηκαν σε μια περιοχή που σήμερα την ξέρουμε σαν Ευρώπη, χωρίς να έχουν καθόλου ορατότητα πάνω στον υπόλοιπο πλανήτη. Από τα επτά σκάφη μόνο ένα κατόρθωσε να προσγειωθεί. -Τα άλλα ρίχτηκαν πάνω στο έδαφος από τους σφοδρούς ανέμους που φυσούσαν πάνω σε ολόκληρο τον πλανήτη που έπνεαν με ταχύτητα 300-400 χιλιόμετρα την ώρα. Ο λόγος που δημιουργούνταν αυτοί οι άνεμοι ήταν η διαφορά στις θερμοκρασίες που επικρατούσαν και αυτό λόγω των ξαφνικών εκρήξεων των ηφαιστείων. -Το μοναδικό σκάφος που κατόρθωσε να προσγειωθεί, ήταν εκεί που σήμερα ονομάζεται Γροιλανδία. Οι επιβάτες του ήταν 95 κίτρινοι, πολλοί από αυτούς, γιατροί εμπειρογνώμονες σε διάφορους κλάδους της επιστήμης. Επειδή η προσγείωση έγινε κάτω από άσχημες συνθήκες, το όχημα έπαθε μεγάλη ζημιά που το εμπόδιζε να απογειωθεί. Οπωσδήποτε όμως μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν καταφύγιο. Είχαν προμήθειες για να τους κρατήσουν για πολύ καιρό και έτσι οργανώθηκαν όσο πιο καλά μπορούσαν.

Ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη 57 -Ένα μήνα περίπου αργότερα καταποντίστηκαν όλοι μέσα σε ένα σεισμό μαζί με το διαστημόπλοιο τους και μ’ αυτή την τελική καταστροφή εξαφανίστηκε κάθε ίχνος πολιτισμού πάνω στη Γη. Οι αλυσιδωτές καταστροφές που ακολούθησαν τη σύγκρουση του αστεροειδούς με τη Γη είχαν εξαφανίσει ολόκληρους πληθυσμούς στη Νέα Γουινέα, Βιρμανία και Κίνα αλλά οι κάτοικοι της Σαχάρας υπέφεραν σε λιγότερο βαθμό παρά από οπουδήποτε αλλού. Όλες οι πόλεις που υπήρχαν στην Ερυθρά θάλασσα καταποντίστηκαν μέσα σε καινούριες θάλασσες που είχαν δημιουργηθεί. Σε συντομία, καμιά πόλη πάνω στη Γη δεν έμεινε και εκατομμύρια άνθρωποι και ζώα εξαφανίστηκαν. Μετά δε από αυτό δεν άργησε να εξαπλωθεί και η πείνα. -Δεν χρειάζεται να πω ότι ο υπέροχος πολιτισμός της Αυστραλίας και της Κίνας δεν ήταν παρά μόνο μνήμες, που στο τέλος έγιναν θρύλοι. Και έτσι οι άνθρωποι (που είχαν χωριστεί ο ένας από τον άλλο από τις χαράδρες και τις καινούριες θάλασσες) έζησαν για πρώτη φορά στη Γη την εμπειρία του κανιβαλισμού...

4. Θειαούβα

o Χρυσαφένιος

πλανήτης Έτσι όπως η Θάω ξετύλιγε την ιστορία της, την προσοχή μου τράβηξαν τα φώτα από διάφορα χρώματα που άναψαν δίπλα στο κάθισμα της. Όταν τελείωσε να μιλά έκαμε μια χειρονομία. Πάνω σε ένα από τους τοίχους του δωματίου εμφανίστηκαν μια σειρά από αριθμούς τους οποίους η Θάω εξέταζε με μεγάλη προσοχή. Μετά τα φώτα έσβησαν και η εικόνα εξαφανίστηκε. -Θάω, είπα, μίλησες για οπτασίες ή μαζικές παραισθήσεις. Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως μπορείς να ξεγελάς χιλιάδες ανθρώπους, δεν είναι αυτό τσαρλατανισμός, όπως ένας μάγος πάνω στη σκηνή κοροϊδεύει τον κόσμο με καμιά δεκαριά ή και πιο λίγα “διαλεγμένα” υποκείμενα; Η Θάω χαμογέλασε ξανά. “Είσαι σωστός ως ένα σημείο, γιατί είναι πολύ σπάνιο πάνω στον πλανήτη σας και ειδικά πάνω στη σκηνή, να βρεις έναν αληθινό θαυματοποιό.” -Πρέπει να σου ξαναθυμίσω ότι εμείς είμαστε ειδικοί σε όλα τα θέματα ψυχικών φαινομένων, Μισιέλ, και για μας είναι αρκετά εύκολο επειδή... Εκείνη τη στιγμή, ένα τράνταγμα εξωπραγματικά βίαιο κούνησε το διαστημόπλοιο. Η Θάω με κοίταξε με τρόμο στα μάτια – ολόκληρο το πρόσωπο της άλλαξε εντελώς και μπορούσε κάποιος να διαβάσει πάνω της τον ολοσχερή τρόμο. Με ένα φοβερό κρότο σαν κάτι να ραγίζει, το σκάφος μοιράστηκε σε αρκετά κομμάτια και άκουσα τις στριγκλιές των αστροναυτών, όταν όλοι ξεχυθήκαμε στο διάστημα. Η Θάω με άρπαξε από τον βραχίονα και πετάξαμε μέσα στο αστρικό κενό με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Κατάλαβα την ταχύτητα, μόνο γιατί όπως ταξιδεύαμε είμαστε έτοιμοι να διασταυρωθούμε με ένα κομήτη ακριβώς τον ίδιο που προσπεράσαμε μερικές ώρες πριν. Ένοιωσα το χέρι της Θάω πάνω στο βραχίονα μου, αλλά ούτε που σκέφτηκα να γυρίσω το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση της – ήμουν κυριολεκτικά μαγεμένος με τον κομήτη. Είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε με την ουρά του – αυτό ήταν σίγουρο – και ήδη άρχισα να νοιώθω τη φοβερή του ζέστη. Το δέρμα στο πρόσωπο μου ήταν έτοιμο να εκραγεί – ήταν το τέλος...

Μαθαίνοντας να ζω σε άλλο πλανήτη 59 -Είσαι εντάξει, Μισιέλ; Ρώτησε σιγανά η Θάω από το κάθισμα της. Νόμισα ότι τρελαινόμουν. Καθόμουν απέναντι της στο ίδιο κάθισμα, όπου άκουγα την αναφορά της για τον πρώτο άνθρωπο πάνω στη Γη. -Είμαστε πεθαμένοι ή τρελοί; -Ούτε το ένα ούτε το άλλο, Μισιέλ. Είναι μια φράση στον πλανήτη σου που λέει ότι μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις. Με ρώτησες πώς μπορούσαμε να ξεγελάσουμε χιλιάδες ανθρώπους. Σου απάντησα αμέσως, δημιουργώντας μια παραίσθηση για σένα. Κατάλαβα όμως ότι θα έπρεπε να διάλεγα μια λιγότερο τρομακτική εμπειρία, αλλά το θέμα είναι πολύ σημαντικό σ’ αυτή την περίπτωση. -Είναι εξωφρενικό, ποτέ δεν θα μπορούσα να πιστέψω ότι θα μπορούσε να συμβεί και μάλιστα τόσο ξαφνικά. Ήταν τόσο πολύ αληθινό – ολόκληρο το σενάριο. Δεν ξέρω τι να πω... Το μόνο πράγμα που σου ζητώ είναι, να μη με ξανατρομάξεις όπως πριν. Θα μπορούσα να πεθάνω από τον τρόμο μου... -Όχι κάθε άλλο. Τα φυσικά μας σώματα ήταν στα καθίσματα μας και απλώς χωρίσαμε από...ας τα πούμε “αστροψυχικά” μας σώματα, από τα φυσικά μας σώματα και από τα άλλα σώματα μας... -Ποιά άλλα σώματα μας; -Όλα τα άλλα: τα φυσιολογικά, τα ψυχοτυπικά, τα αστρικά και τα υπόλοιπα. Το αστροψυχικό σου σώμα, ξεχώρισε από τα άλλα μετά από ένα τηλεπαθητικό σύστημα πού άρχισε στο μυαλό μου, το οποίο ενεργούσε αυτή τη φορά όπως ένας πομπός. Δημιουργήθηκε μια κατευθείαν συσχέτιση μεταξύ του αστροφυσικού μου σώματος και του δικού σου. -Όλα ότι φαντάστηκα, προβλήθηκαν στο αστροφυσικό σου σώμα όπως εάν θα συνέβαιναν στην πραγματικότητα. Το μόνο είναι ότι δεν είχα χρόνο να σε προετοιμάσω για αυτή την εμπειρία. Πρέπει να είμαι πολύ προσεχτική. -Τι εννοείς; -Καλά, όταν δημιουργείς αυτές τις οπτασίες, το υποκείμενο ή τα υποκείμενα πρέπει να προετοιμάζονται να δουν αυτό που εσύ τους θέλεις να δουν. Για παράδειγμα, αν θέλεις τον κόσμο να δει ένα διαστημόπλοιο στον ουρανό, είναι σημαντικό να περιμένουν να δουν κάτι τέτοιο. Αν περιμένουν να δουν ένα ελέφαντα, ποτέ δε θα μπορέσουν να δουν το διαστημόπλοιο. Έτσι, με τα σωστά λόγια και με έξυπνες ελεγχόμενες εισηγήσεις, το πλήθος θα ενωθεί γύρω σου με την προσμονή να δει το διαστημόπλοιο, ένα άσπρο ελέφαντα, ή την Παρθένα της Φατιμάς – μια τυπική περίπτωση από αυτά τα φαινόμενα στη Γη. -Θα ήταν πιο εύκολο με ένα υποκείμενο παρά με 10,000;

60 Η Θειαούβα -Όχι κάθε άλλο. Το αντίθετο μάλιστα, με πολλούς ανθρώπους πραγματοποιείται μια αλυσιδωτή αντίδραση. Ελευθερώνεις τα αστροψυχικά σώματα των ατόμων και όταν αρχίσει η διαδικασία να μπαίνει σε λειτουργία, αυτοί τηλεπαθούνται αναμεταξύ τους. Είναι κάτι σαν τις γνωστές γραμμές του ντόμινο – όταν κάμεις την πρώτη να πέσει όλες οι άλλες πρέπει να πέσουν μέχρι και την τελευταία. -Ώστε με σένα, ήταν ένα εύκολο παιχνίδι. Από την ώρα που εγκαταλείψαμε τη Γη, έμεινες λίγο πολύ σε αγωνία. Δεν ξέρεις τι λογικά θα συμβεί μετά. Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία από αυτή την τυπική περίπτωση του συνειδητού ή υποσυνείδητου φόβου που πάντοτε είναι παρών, όταν κανείς ταξιδεύει μέσα σε μια ιπτάμενη μηχανή – ο φόβος να εκραγεί ή να συγκρουσθεί. Μετά, όπως είχες δει και τον κομήτη πάνω στην οθόνη, γιατί να μην το χρησιμοποιήσω και αυτό; Αντί να σου ψήσω το πρόσωπο όπως πλησιάζαμε, θα μπορούσα να το κάμω να διασταυρωθούμε με την ουρά του, πιστεύοντας ότι ήταν παγωμένη. -Με λίγα λόγια θα με τρέλανες. -Όχι σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα... -Μα αυτό θα κράτησε για πέντε τουλάχιστο λεπτά... -Όχι πιο πολύ από δέκα δευτερόλεπτα – όπως σε ένα όνειρο, ή θα μπορούσα να πω σε ένα εφιάλτη, στον οποίο συμβαίνει σχεδόν το ίδιο. Για παράδειγμα κοιμάσαι και αρχίζεις να ονειρεύεσαι... Βρίσκεσαι στην εξοχή με ένα όμορφο άλογο. Κοντεύεις να το πιάσεις, αλλά κάθε φορά που δοκιμάζεις, αυτό τρέχει μακριά. Μετά από πέντε προσπάθειες, οι οποίες παίρνουν το χρόνο τους φυσικά, καβαλικεύεις την πλάτη του αλόγου και αρχίζει να καλπάζει, να καλπάζει. Γρήγορα και πιο γρήγορα και εσύ είσαι μεθυσμένος από την ταχύτητα...Το άλογο καλπάζει τόσο γρήγορα που δεν αγγίζει πια τη Γη. Πετά και τα χωράφια περνούν από κάτω σας – ποταμοί πεδιάδες και δάση. -Είναι αληθινά θαυμάσιο. Ένα βουνό φαίνεται στον ορίζοντα, και φαντάζει ψηλότερο και ψηλότερο όπως πλησιάζει. Πρέπει να σηκωθείτε πιο ψηλά με δυσκολία. Το άλογο πετά πάνω, όλο πιο πάνω – είναι σχεδόν πάνω από την πιο ψηλή κορφή, όταν το πέταλο του κτυπά πάνω σε μια πέτρα, χάνεις την ισορροπία σου, και πέφτεις- κάτω και πιο κάτω – σε ένα χάσμα που δεν έχει τέλος... και μετά βρίσκεις τον εαυτό σου να έχει πέσει από το κρεβάτι πάνω στο πάτωμα. -Χωρίς αμφιβολία θα μου πεις ότι αυτό το όνειρο κράτησε μόνο μερικά λεπτά. -Θα κράτησε μόνο τέσσερα δευτερόλεπτα. Το όνειρο άρχισε από ένα ορισμένο σημείο και μετά σαν να γύρισες πίσω μια ταινία στο βίντεο και μετά την παρακολουθείς. Το ξέρω είναι δύσκολο να καταλάβεις αλλά σ’ αυτό το

Μαθαίνοντας να ζω σε άλλο πλανήτη 61 συγκεκριμένο όνειρο, όλα είχαν αρχίσει τη στιγμή που έχασες την ισορροπία σου στο κρεβάτι. -Παραδέχομαι ότι δεν καταλαβαίνω. -Δε ξαφνιάζομαι καθόλου, Μισιέλ, για να καταλάβεις χρειάζεται μελέτη πάνω σ’ αυτά τα θέματα, και αυτή τη στιγμή πάνω στη Γη δεν υπάρχει κανένας που να είναι ικανός να σε καθοδηγήσει πάνω σ’ αυτό το θέμα. Τα όνειρα δεν έχουν σημασία αυτή τη στιγμή, Μισιέλ, αλλά χωρίς να το καταλάβεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων ωρών που πέρασες μαζί μας, έκαμες τεράστια πρόοδο σε ορισμένα θέματα και αυτό έχει πραγματική σημασία. Τώρα ήρθε η στιγμή να σου εξηγήσω τους λόγους που σε μεταφέρουμε στη Θειαούβα. -Σου εμπιστευόμαστε μια αποστολή. Αυτή η αποστολή είναι να καταγράψεις αυτά που θα δεις, θα ζήσεις και θα ακούσεις κατά τη διάρκεια της διαμονής σου μαζί μας. Ανακοίνωσε όλα σε ένα, ή περισσότερα βιβλία τα οποία θα γράψεις όταν επιστρέψεις στη Γη. Παρακολουθούμε τη συμπεριφορά των ανθρώπων του πλανήτη σου για χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια, όπως θα έχεις καταλάβει. -Μια συγκεκριμένη μερίδα από αυτούς τους ανθρώπους φτάνουν σε μια πολύ κρίσιμη καμπή της ιστορίας και αισθανόμαστε ότι έφτασε η ώρα πού θα προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε. Εάν θα ακούσουν, μπορούμε να εγγυηθούμε ότι θα πάρουν το σωστό μονοπάτι. Γι’ αυτό το λόγο διαλέξαμε εσένα... -Ναι αλλά εγώ δεν είμαι συγγραφέας! Γιατί δε διαλέξατε ένα καλό συγγραφέα – κάποιο διάσημο, ή ένα καλό δημοσιογράφο... Η Θάω χαμογέλασε με τη σφοδρή αντίδραση μου. “ Οι μόνοι συγγραφείς στον πλανήτη σας που θα να το έκαναν είναι πεθαμένοι -εννοώ τον Πλάτωνα ή τον Βίκτωρ Ουγκώ – και αυτοί ακόμα θα ανακοίνωναν τα γεγονότα με πολύ ύφος και εξωραϊσμό. Εμείς ζητούμε την πιο ακριβή περιγραφή των γεγονότων που μπορεί να υπάρξει.” -Τότε χρειάζεστε ένα δημοσιογράφο ... -Μισιέλ, το ξέρεις και εσύ ότι οι δημοσιογράφοι στον πλανήτη σου είναι τόσο αφοσιωμένοι στον αισθησιασμό, που πολλές φορές αλλοιώνουν την αλήθεια. -Πόσο συχνά για παράδειγμα, όταν βλέπεις τις ανακοινώσεις στις ειδήσεις να διαφέρουν από κανάλι σε κανάλι ή από εφημερίδα σε εφημερίδα; Ποιόν θα πιστέψεις όταν ο ένας ανακοινώνει τον αριθμό των θυμάτων από ένα σεισμό σαν 75, ο άλλος 62 και ένας άλλος 95; Πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι θα εμπιστευόμαστε ένα δημοσιογράφο; -Είσαι πολύ σωστή ! αναφώνησα.

62 Η Θειαούβα -Σε έχουμε παρακολουθήσει και ξέρουμε τα πάντα για σένα όπως ξέρουμε και για άλλους πάνω στη Γη – και εσύ έχεις επιλεγεί... -Ναι αλλά γιατί ακριβώς εγώ; Δεν είμαι ο μόνος πάνω στη Γη ικανός για αντικειμενικότητα. -Γιατί όχι εσύ; Την κατάλληλη ώρα θα μάθεις και τον κύριο λόγο πίσω από την επιλογή μας. Δεν ήξερα τι να πω. Εκτός τούτου οι αντιρρήσεις μου ήταν γελοίες, εφόσον ήμουν ήδη αναμειγμένος σε αυτή την περιπέτεια και δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω. Τελικά θα πρέπει να παραδεχτώ, διασκέδαζα αυτό το διαστημικό ταξίδι όλο και πιο πολύ. Πολύ πιθανόν, εκατομμύρια ανθρώπινα όντα να έδιναν όλα όσα είχαν για να βρεθούν στη θέση μου. -Δε θα συζητήσω περισσότερο Θάω. Εάν αυτή είναι η απόφαση σας το μόνο που μπορώ να κάμω είναι να συμφωνήσω. Ελπίζω να μπορέσω να τα καταφέρω στην αποστολή μου. Το σκέφτηκες ότι ενενήντα εννιά τοις εκατό από τους ανθρώπους δεν θα πιστέψουν ούτε λέξη από ότι θα πω; Για τους πιο πολλούς θα είναι απαράδεκτο. -Μισιέλ, πριν σχεδόν 2.000 χρόνια, μήπως πίστεψαν ότι ο Χριστός στάλθηκε στη Γη από το Θεό όπως ισχυριζόταν; Ασφαλώς όχι, γιατί δεν θα το σταύρωναν αν τον πίστευαν. Οπωσδήποτε όμως, τώρα υπάρχουν εκατομμύρια που πιστεύουν σε ότι είπε... -Ποιός τον πιστεύει; Στ ’αλήθεια τον πιστεύουν Θάω; Και ποιός ήταν οπωσδήποτε; Πρώτα από όλα ποιός είναι ο Θεός; Υπάρχει; -Περίμενα αυτή την ερώτηση και είναι σπουδαίο το ότι ρώτησες. Σε μια αρχαία πέτρινη επιγραφή, η οποία πιστεύω είναι Ναακάλ, είναι γραμμένο: Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα – σκοτάδι και σιωπή. Το Πνεύμα, η Ανώτερη δύναμη αποφάσισε να δημιουργήσει τον κόσμο και διέταξε τις τέσσερεις ανώτερες δυνάμεις... -Είναι πολύ δύσκολο για το ανθρώπινο μυαλό, έστω και αν είναι ψηλά αναπτυγμένο να αντιληφθεί κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα, κατά κάποιο τρόπο είναι αδύνατο. Από την άλλη πλευρά όμως, το Αστρικό σου σώμα αφομοιώνεται με αυτό, όταν είναι ελεύθερο από το φυσικό σου σώμα. Αλλά προτρέχω του εαυτού μου – ας πάμε εντελώς πίσω, στην αρχή. -Στην αρχή υπήρχε μόνο σκοτάδι και ένα πνεύμα- ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ. -Το Πνεύμα ήταν, και είναι αιώνιο και παντοδύναμο – Παντοδύναμο πέραν από την αντίληψη οποιουδήποτε ανθρώπινου μυαλού. Το Πνεύμα είναι τόσο

Μαθαίνοντας να ζω σε άλλο πλανήτη 63 δυνατό που ήταν ικανό μόνο με τη θέληση του, να προκαλέσει μια ατομική έκρηξη με αλυσιδωτές εκρήξεις αφάνταστης ισχύος. Στην πραγματικότητα Το Πνεύμα φαντάστηκε τις λέξεις – και φαντάστηκε πως να τα δημιουργήσει από το πιο μεγάλο μέχρι το πιο μικροσκοπικό. Φαντάστηκε τα άτομα. Όταν τα φαντάστηκε, τα δημιούργησε στη φαντασία του, όλα όσα κινήθηκαν και όσα θα κινηθούν: όσα ζούσαν και όσα θα ζήσουν: όλα όσα ήταν ακίνητα ή μοιάζουν να είναι – όλα μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. -Αλλά όλα ήταν στη φαντασία Του. Όλα ήταν ακόμη στο σκοτάδι. Όταν είχε μια γενική εικόνα το τι ήθελε να δημιουργήσει, ήταν ικανό με την εξαιρετική πνευματική Του δύναμη, να δημιουργήσει τις τέσσερεις δυνάμεις του Σύμπαντος. -Με αυτές, διεύθυνε την πρώτη και την πιο γιγαντιαία έκρηξη από όλες – αυτήν που ορισμένοι άνθρωποι στη Γη την αποκαλούν το “Πιγκ πανγκ”. Το Πνεύμα ήταν στο κέντρο και την παρακινούσε. Το σκοτάδι έφυγε και το Σύμπαν άρχισε να δημιουργείται σύμφωνα με τη βουλή του Πνεύματος. -Το Πνεύμα ήταν και είναι το κέντρο του Σύμπαντος και είναι ο Κύριος και ο Δημιουργός του. -Καλά λοιπόν, τη διέκοψα, “Αυτή η ιστορία του Θεού όπως η Χριστιανική θρησκεία διδάσκει – ή κάτι τέτοιο – και εγώ ποτέ δεν πίστεψα αυτές τις ανοησίες...” -Μισιέλ, εγώ δε μιλώ για καμιά θρησκεία από αυτές που υπάρχουν στη Γη και ειδικά όχι τη Χριστιανική θρησκεία. Μη συγχύζεις τη λογική με τις παράλογες διαστρεβλώσεις των θρησκειών. Θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε ξανά γι’ αυτό το θέμα και θα εκπλαγείς. -Για την ώρα προσπαθούσα να σου εξηγήσω τη Δημιουργία. Κατά τη διάρκεια δισεκατομμυρίων χρόνων (για το Δημιουργό φυσικά, είναι αιωνίως το “παρόν” αλλά είναι για το επίπεδο της δικής μας κατανόησης η μέτρηση με δισεκατομμύρια χρόνια), όλοι οι κόσμοι, οι ήλιοι και τα άτομα σχηματίστηκαν όπως τα διδάχτηκες στα σχολεία, οι πλανήτες να περιστρέφονται γύρω από τους ήλιους τους, και καμιά φορά και με τους δικούς τους δορυφόρους κλπ. Ορισμένες φορές σε ορισμένα ηλιακά συστήματα, μερικοί πλανήτες ψύχονται – και σχηματίζεται το έδαφος, οι πέτρες στερεοποιούνται, σχηματίζονται οι ωκεανοί και μάζες από στεριά γίνονται ήπειροι. -Στο τέλος αυτοί οι πλανήτες έγιναν κατοικήσιμοι για ορισμένες μορφές ζωής. Όλα αυτά ήταν στην αρχή, μέσα στη φαντασία του Πνεύματος. Μπορούμε να αποκαλέσουμε την πρώτη του δύναμη, “Ατομική δύναμη”.

64 Η Θειαούβα -Σ’ αυτό το στάδιο, με τη δεύτερη του δύναμη, διανοήθηκε τους πρωτόγονους ζωντανούς οργανισμούς και πολλά από τα πρωτόγονα φυτά, από τα οποία αργότερα προήλθαν τα υποπαράγωγα. Αυτή τη δεύτερη δύναμη θα την αποκαλέσουμε “Ωοκοσμική δύναμη”, γιατί αυτά τα δημιουργήματα και τα φυτά δημιουργήθηκαν από απλές κοσμικές ακτίνες, οι οποίες τελείωσαν με κοσμικά αυγά. -Στην αρχή-αρχή, το Πνεύμα φαντάστηκε την εμπειρία των αισθημάτων δια μέσου ενός ξεχωριστού δημιουργήματος. Είχε φανταστεί τον Άνθρωπο με τη χρήση της τρίτης δύναμης την οποία θα αποκαλέσουμε “Ωοαστρική δύναμη”. Έτσι δημιουργήθηκε ο Άνθρωπος. Σκέφτηκες ποτέ Μισιέλ, τι εξυπνάδα χρειάστηκε για να δημιουργήσει τα ανθρώπινα όντα ή ακόμα ένα ζώο; Το αίμα το οποίο κυκλοφορεί χάριν της καρδιάς η οποία κτυπά εκατομμύρια φορές ανεξάρτητα από τη θέληση... πνεύμονες που καθαρίζουν το αίμα με ένα πολύπλοκο σύστημα... το νευρικό σύστημα... το μυαλό που δίδει τις διαταγές, βοηθούμενο από τις πέντε αισθήσεις... ο νωτιαίος μυελός ο οποίος είναι υπερευαίσθητος και ο οποίος θα σε κάνει να αποσύρεις το χέρι σου από την καυτή θερμάστρα ώστε να μην καείς – το ένα δέκατο του δευτερολέπτου που θα έπαιρνε στο μυαλό να εκδώσει τη διαταγή για να εμποδίσει το χέρι σου από το να καεί; -Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί, από όλα τα δισεκατομμύρια των ατόμων σε ένα πλανήτη όπως τον δικό σου, δεν υπάρχουν δύο με τα ίδια δακτυλικά αποτυπώματα: και γιατί, αυτό που αποκαλούμε την “κρυσταλίνη” μέσα στο αίμα, είναι τόσο μοναδική ανάμεσα στα άτομα όπως τα δακτυλικά αποτυπώματα; -Οι επιστήμονες και οι τεχνικοί σας πάνω στη Γη και πάνω στους άλλους πλανήτες έχουν προσπαθήσει και ακόμα προσπαθούν να δημιουργήσουν το ανθρώπινο σώμα. Έχουν πετύχει; Σχετικά με τα ρομπότ που έχουν κατασκευάσει, ούτε το πιο τέλειο δεν θα είναι παρά μια άσχημη μηχανή σε σύγκριση με τον ανθρώπινο μηχανισμό. -Για να πάμε πίσω στην κρυσταλλίνη που ανέφερα μόλις πριν λίγο, θα μπορούσες να την περιγράψεις καλύτερα σαν μια ορισμένη δόνηση, ιδιάζουσα στο αίμα του κάθε ατόμου. Δεν έχει να κάμει τίποτα με την ομάδα αίματος. Πολλές θρησκείες στη Γη πιστεύουν απόλυτα στην “ορθότητα” της άρνησης της μετάγγισης αίματος. Οι λόγοι τους, σχετίζονται με τη διδασκαλία και τη δική τους επεξήγηση γι’ αυτά – και από τα θρησκευτικά τους βιβλία, που θα έπρεπε να κοιτάξουν τους πραγματικούς λόγους, οι οποίοι είναι η αντίδραση από τις διαφορετικές δονήσεις που έχουν ο ένας με τον άλλο. -Εάν είναι μεγάλης ποσότητας μετάγγιση, θα είχε μια επίδραση πάνω στον παραλήπτη μέχρι σε ένα βαθμό και για ένα χρονικό διάστημα, το οποίο διαφέρει

Μαθαίνοντας να ζω σε άλλο πλανήτη 65 αναλόγως με την ποσότητα της μετάγγισης. Αυτή η επίδραση ποτέ δεν είναι επικίνδυνη. -Μετά από ένα χρονικό διάστημα που ποτέ δεν ξεπερνά τον ένα μήνα, οι δονήσεις του αίματος του παραλήπτη νικούν και δεν αφήνουν ούτε ίχνος από τις δονήσεις του αίματος του δωρητή. Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι αυτές οι δονήσεις είναι περισσότερο ένα χαρακτηριστικό του φυσιολογικού και του ρευστού σώματος παρά του φυσικού σώματος. -Αλλά έχω προσέξει ότι ξέφυγα κατά πολύ από το θέμα μου, Μισιέλ. Οπωσδήποτε είναι η ώρα που θα πρέπει να συναντηθούμε με τους άλλους. Δεν είμαστε πολύ μακριά από την άφιξη μας στη Θειαούβα. -Δεν τόλμησα να ρωτήσω τη Θάω τότε, γύρω από τη φύση της τέταρτης δύναμης, γιατί αυτή ήδη πήγαινε προς την έξοδο. Άφησα το κάθισμα μου και την ακολούθησα στο σημείο ελέγχου. Εκεί πάνω στην οθόνη και σε μεγέθυνση, ένα πρόσωπο μιλούσε σιγά και σχεδόν συνεχόμενα. Αριθμοί, αριθμητικές πράξεις και φωτεινές κουκκίδες από διάφορα φωτεινά χρώματα συνεχώς διασταύρωναν την οθόνη, με εναλλασσόμενα σύμβολα. -Η Θάω με κάθισε πάνω στο κάθισμα που κατείχα προηγουμένως και μου ζήτησε να μην πειράξω το σύστημα ασφαλείας μου. Μετά αυτή πήγε να συνεννοηθεί με την Πιάστρα η οποία φαινόταν να επιβλέπει τους αστροναύτες, που ο καθένας φαινόταν πολύ απασχολημένος μπροστά στους πίνακες τους. Τελικά, ήρθε πίσω κοντά μου και κάθησε δίπλα στο κάθισμα μου. -Τι συμβαίνει; ρώτησα. -Ελαττώνουμε ταχύτητα προοδευτικά όπως προχωρούμε προς τον πλανήτη μας. Είμαστε τώρα 848 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά και φτάνουμε σε εικοσιπέντε λεπτά περίπου. -Μπορούμε να τον δούμε τώρα; -Υπομονή, Μισιέλ. Εικοσιπέντε λεπτά δεν είναι το τέλος του κόσμου! Μου έκλεισε το μάτι, με χιούμορ. Η μεγεθυντική εικόνα στην οθόνη αντικαταστάθηκε από μια σκηνή πλατειάς γωνίας, που μας επέτρεπε να δούμε μια γενική εικόνα από την αίθουσα ελέγχου από τη διαγαλακτική τους βάση, όπως την είχαμε δεί προηγουμένως. Τώρα όλοι οι χειριστές ήταν σε βαθειά συγκέντρωση ο καθένας στον πίνακα του. Μερικούς από τους πίνακες, τους χειρίζονταν προφορικά παρά με τα χέρια, ανταποκρινόμενοι στις φωνές των χειριστών. Αριθμοί μαζί με φωτεινά σήματα από διαφορετικά χρώματα διαπερνούσαν την οθόνη με ταχύτητα. Κανένας μέσα στο διαστημόπλοιο δεν έμεινε όρθιος...

66 Η Θειαούβα Ξαφνικά, αυτό ήταν ακριβώς στο μέσο της οθόνης. Η διαγαλακτική βάση αντικαταστήθηκε με τη... Θειαούβα! Η εικασία μου έπρεπε να είναι σωστή – μπορούσα να το νοιώσω. Η Θάω με τηλεπάθεια μου απάντησε καταφατικά αφήνοντας με χωρίς καμιά αμφιβολία. Όπως κοντεύαμε και η Θειαούβα μεγάλωνε πάνω στην οθόνη, δε μπορούσα να τραβήξω τα μάτια μου από αυτή τη θέα, γιατί αυτό που έβλεπα μπροστά μου ήταν απερίγραπτα όμορφο. Αρχικά η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν “φωτεινός”- αυτό μετά αντιπαραλασσώταν με “χρυσαφένιο” – αλλά το αποτέλεσμα που παραγόταν από αυτό το χρώμα είναι πάνω από κάθε περιγραφή. Αν μπορούσα να ανακαλύψω μια λέξη, ίσως μια που θα μπορούσε να ταιριάσει είναι “φωτεινοχρυσαφένιο”. Στην πραγματικότητα ένας είχε την εντύπωση ότι έμπαινε σε ένα φωτεινό και χρυσαφένιο μπάνιο – σχεδόν σαν να είχε χρυσή σκόνη μέσα στην ατμόσφαιρα. Κατεβαίναμε απαλά πάνω στον πλανήτη και η οθόνη δεν έδειχνε το περίγραμμα, παρά έδειχνε το περίγραμμα μιας ηπείρου που θα μπορούσες να ξεχωρίσεις, που τέλειωνε απότομα στον ωκεανό, ο οποίος ήταν σπαρμένος με πολυάριθμα νησιά από διαφορετικά χρώματα. Όσο πιο κοντά φτάναμε, τόσο πιο πολύ ξεχώριζαν οι λεπτομέρειες, οι μεγεθυντικοί φακοί δε χρησιμοποιούνταν τη στιγμή της προσγείωσης μας, για το λόγο τον οποίο μου εξήγησαν αργότερα.. Αυτό που με αιχμαλώτισε περισσότερο, ήταν τα χρώματα μπροστά μου – ήμουν θαμπωμένος. Όλα τα χρώματα ήταν, σε κάθε τόνο πιο ζωντανά από τα δικά μας. Ένα λαμπερό πράσινο, για παράδειγμα, σχεδόν έφεγγε – το ακτινοβόλο του χρώμα. Ένα σκούρο πράσινο είχε το αντίθετο αποτέλεσμα, “κρατούσε” το χρώμα του. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω τα χρώματα, γιατί τα χρώματα πάνω σε αυτό τον πλανήτη, δε μπορούν να συγκριθούν με κανένα χρώμα πάνω στη Γη. Ένα κόκκινο χρώμα αναγνωριζόταν σαν κόκκινο, αλλά δεν είναι το κόκκινο που ξέρουμε. Είναι μια λέξη στη γλώσσα της Θάω ή οποία ορίζει τους τύπους των χρωμάτων της Γης και σε πλανήτες ίδιους με τους δικούς μας – τα χρώματα μας είναι Καλπιλαόκα που το μεταφράζω σαν “θαμπά” – αυτών από την άλλη πλευρά είναι Θεοσολακοβινίκι το οποίο σημαίνει ότι ακτινοβολούν τα χρώματα τους εκ των έσω. Την προσοχή μου τράβηξε σύντομα αυτό που έδειχνε στην οθόνη, κάτι σαν αυγά – ναι αυγά! Θα μπορούσα να δώ το έδαφος σπαρμένο με αυγά, μερικά καλυμμένα κατά το ήμισυ με βλάστηση, και άλλα γυμνά. Μερικά φαίνονταν μεγαλύτερα από τα άλλα και μερικά ήταν ξαπλωμένα κάτω. Άλλα στέκονταν όρθια, με τη μύτη να κοιτάζει προς τον ουρανό.

Μαθαίνοντας να ζω σε άλλο πλανήτη 67 Ήμουν τόσο ξαφνιασμένος από τη θέα, που γύρισα προς τη Θάω για να τη ρωτήσω για τα “αυγά”, όταν ξαφνικά πάνω στην οθόνη εμφανίστηκε ένα σχήμα στρογγυλό, περιτριγυρισμένο από διαφορετικού μεγέθους σφαίρες, και κάπως μακριά, και πάλιν πιο πολλά “αυγά”. Αυτά όμως ήταν τεράστια. Αναγνώρισα τις σφαίρες να είναι διαστημικά σκάφη, όπως το δικό μας... -Ακριβώς, είπε η Θάω από το κάθισμα της, και το στρογγυλό σχήμα είναι το κτίριο πού το διαστημόπλοιο μας θα εγκατασταθεί σε λίγο και είμαστε στο στάδιο της προσεδάφισης. -Και αυτά τα γιγαντιαία αυγά, τι είναι; Η Θάω χαμογέλασε: “Κτίρια, Μισιέλ, αλλά τώρα είναι κάτι πιο σπουδαίο που θα πρέπει να σου εξηγήσω. Ο πλανήτης μας σου επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, αλλά είναι δύο που μπορούν να σε βλάψουν. Πρέπει να βεβαιωθώ ότι θα πάρεις ορισμένες απλές προφυλάξεις. Η Θειαούβα δεν έχει την ίδια βαρύτητα με τον πλανήτη σας. Το βάρος σου που μπορεί να είναι 70 κιλά στη Γη – εδώ θα είναι 47 κιλά. Όταν εγκαταλείψεις το διαστημόπλοιο, εάν δεν είσαι πολύ προσεχτικός, κινδυνεύεις να χάσεις την αίσθηση της ισορροπίας στις κινήσεις σου και στα αντανακλαστικά σου. Θα τείνεις να κάνεις μεγάλα βήματα, και μπορεί να πέσεις και να τραυματίσεις τον εαυτό σου...” -Δεν καταλαβαίνω. Μέσα στο διαστημόπλοιο αισθανόμουν μια χαρά. -Είχαμε κανονίσει την εσωτερική βαρύτητα σύμφωνα με αυτή της Γης – ή σχεδόν. -Ώστε εσείς δεν θα είσαστε καθόλου άνετοι αφού εσείς θα ζυγίζεται 60 κιλά περισσότερο από το συνηθισμένο σας βάρος, σύμφωνα με το μέγεθος σας. -Είναι αλήθεια ότι κάτω από αυτή τη βαρύτητα, τα σώματα μας είναι πιο βαριά, αλλά το έχουμε εξισορροπήσει με ένα ημιανυψωτικό, έτσι που μας κάνει να είμαστε άνετοι, και την ίδια στιγμή, έχουμε την ικανοποίηση να σε βλέπουμε να κινείσαι άνετα μεταξύ μας. Ένα ελαφρό τράνταγμα έδειξε ότι προσεδαφιστήκαμε. Αυτό το εκτός πραγματικότητας ταξίδι τέλειωσε – Θα πατούσα το πόδι μου πάνω σε ένα άλλο πλανήτη. -Το δεύτερο σημείο, ξανάρχισε η Θάω, – είναι ότι είσαι υποχρεωμένος να φοράς μια μάσκα, για λίγο τουλάχιστο, για το φως και τα χρώματα που στην κυριολεξία θα σε μεθύσουν, όπως ακριβώς όταν πιείς οινοπνευματώδη. Τα χρώματα είναι δονήσεις οι οποίες επιδρούν μέχρις ενός σημείου πάνω στο

68 Η Θειαούβα φυσιολογικό σου σώμα. Στη Γη αυτά τα σημεία ερεθίζονται τόσο λίγο, εξασκούνται τόσο λίγο, που οι επιπτώσεις εδώ θα είναι άσχημες. Το σύστημα ασφαλείας από το κάθισμα μου έσβησε και με ελευθέρωσε ξανά, ούτως ώστε να μπορώ να κινούμαι όπως μου αρέσει. Η οθόνη έσβησε αλλά οι αστροναύτες ήταν ακόμα απασχολημένοι. Η Θάω με οδήγησε προς την πόρτα και πίσω στην αίθουσα που είχα μπει στην αρχή, όπου ήμουν ξαπλωμένος για τρεις ώρες. Εκεί πήρε ένα προστατευτικό κράνος πολύ ελαφρό, που κάλυπτε το πρόσωπο μου από το μέτωπο μέχρι κάτω από τη μύτη. -Πάμε Μισιέλ, και καλωσόρισες στη Θειαούβα. Έξω από το διαστημόπλοιο, περπατήσαμε ένα κοντινό μονοπάτι. Αμέσως ένοιωσα ελαφρότερος. Το αίσθημα ήταν πολύ ευχάριστο παρόλο που με σύγχυζε, εφόσον έχασα την ισορροπία μου μερικές φορές και η Θάω έπρεπε να με συγκρατεί. Δεν είδαμε κανένα, ένα γεγονός που με ξάφνιασε. Με τα γήινα δεδομένα περίμενα να με υποδεχτούν ένα πλήθος από δημοσιογράφους, φωτογραφικές μηχανές, φλας – ή κάτι παρόμοιο – ίσως κόκκινο χαλί! Γιατί όχι και ίδιος ο αρχηγός της χώρας; Για το όνομα του Θεού, αυτοί οι άνθρωποι δεν θα δέχονταν επισκέψεις από εξωπλανητικούς κάθε μέρα ! Αλλά τίποτα... Μετά από λίγη απόσταση, φτάσαμε πάνω σε μια στρογγυλή εξέδρα, προς το μέρος του μονοπατιού. Η Θάω εκάθησε πάνω στο στρογγυλό κάθισμα και μου έκαμε νόημα να καθίσω απέναντι της. Έβγαλε έξω ένα αντικείμενο στο μέγεθος του ασυρμάτου και αμέσως ένοιωσα τον εαυτό μου καρφωμένο στο κάθισμα μου, όπως ακριβώς ήμουν και μέσα στο διαστημόπλοιο, από ένα αόρατο δυναμικό πεδίο. Έπειτα, πολύ μαλακά και με ένα πολύ ελαφρό βούισμα η εξέδρα ανασηκώθηκε μερικά μέτρα και κατευθύνθηκε ολοταχώς προς τα “αυγά”, τα οποία ήταν περίπου 800 μέτρα μακριά. Ο λεπτός και ελαφρά αρωματισμένος αέρας κτυπούσε στο ακάλυπτο μέρος του προσώπου μου, κάτω από τη μύτη, ο οποίος ήταν πολύ ωραίος, η θερμοκρασία θα ήταν γύρω στους 26 βαθμούς Κελσίου. Σε μερικά δευτερόλεπτα, φτάσαμε, και περάσαμε ανάμεσα από τους τοίχους ενός “αυγού”, όπως θα περνούσαμε μέσα από ένα σύννεφο. Η εξέδρα σταμάτησε πάνω στο πάτωμα του “κτιρίου”. Κοίταξα γύρω μου προς όλες τις κατευθύνσεις. Φαινόταν παράξενο, αλλά το “αυγό” είχε εξαφανιστεί. Είχαμε πραγματικά περάσει μέσα στο “αυγό” αλλά και πάλι γύρω μας, μέχρι που έφτανε το μάτι σου μπορούσες να δεις, την εξοχή να απλώνεται. Μπορούσαμε να δούμε το πεδίο προσεδάφισης και τα σταματημένα διαστημόπλοια σαν να είμαστε έξω...

Μαθαίνοντας να ζω σε άλλο πλανήτη 69 -Καταλαβαίνω την αντίδραση σου, Μισιέλ, είπε η Θάω που ήξερε τι σκεφτόμουν. “ Θα σου λύσω το μυστήριο αργότερα.” Όχι πολύ μακριά από μας, ήταν μαζεμένοι είκοσι με τριάντα άνθρωποι, απασχολημένοι σε κάποιο βαθμό, μπροστά από πίνακες και οθόνες οι οποίες αναβόσβηναν με χρωματιστά φώτα – παρόμοια με αυτά που ήταν μέσα στο διαστημόπλοιο. Έπαιζε ένα είδος μουσικής πολύ απαλά, που με ανύψωνε σε μια κατάσταση ευφορίας. Η Θάω μου έκαμε νόημα να την ακολουθήσω και κατευθυνθήκαμε προς ένα πιο μικρό “αυγό” που βρισκόταν κοντά στους “υποτιθέμενους εσωτερικούς τοίχους” αυτών του μεγαλυτέρου. Όπως προχωρούσαμε μας χαιρετούσαν χαρούμενα όλοι αυτοί που προσπερνούσαμε. Θα πρέπει να αναφέρω εδώ, ότι εγώ και η Θάω αποτελούσαμε ένα παράξενο ζευγάρι όπως κινούμαστε μέσα στην αίθουσα. Η μεγάλη διαφορά στο ύψος σήμαινε, ότι όπως περπατούσαμε ο ένας δίπλα στον άλλο, αυτή ήταν υποχρεωμένη να κινείται αργά ώστε να μη χρειάζεται να τρέχω για να την προφθάνω – οι κινήσεις μου ήταν πιο πολύ σαν άχαρα πηδήματα κάθε φορά που προσπαθούσα να βιαστώ, μεγαλώνοντας το πρόβλημα. Έπρεπε να συγχρονίσω τους μυς μου, οι οποίοι ήταν συνηθισμένοι να μεταφέρουν το βάρος των 70 κιλών, που τώρα μετέφεραν μόνο 47 κιλά – μπορείς να φανταστείς την αίσθηση που δημιουργούσαμε. Κατευθυνθήκαμε προς ένα φως το οποίο φώτιζε πάνω σε ένα τοίχο του μικρού “αυγού”. Παρόλο που φορούσα τη μάσκα μου εν τούτοις αισθανόμουν πολύ τη λάμψη τους. Περάσαμε κάτω από το φως και περνώντας μέσα από τον τοίχο μπήκαμε σε μια αίθουσα την οποία αναγνώρισα αμέσως, σαν αυτή που παρουσιαζόταν στην οθόνη μέσα στο διαστημόπλοιο. Τα πρόσωπα τους επίσης ήταν γνωστά μου. Κατάλαβα ότι βρισκόμουν στο διαγαλακτικό κέντρο. Η Θάω μου έβγαλε τη μάσκα. “Είναι εντάξει για τώρα, Μισιέλ, δεν τη χρειάζεσαι εδώ.” Με σύστησε προσωπικά σε κάθε ένα από τους δώδεκα ανθρώπους που ήταν εκεί. Όλοι έλεγαν κάτι με θαυμασμό και έβαζαν το χέρι τους στον ώμο μου σαν χειρονομία καλωσορίσματος. Τα πρόσωπα τους είχαν μια έκφραση αληθινής ευτυχίας και καλοσύνης και συγκινήθηκα από τη θερμότητα της υποδοχής τους. Ήταν σαν να με δέχονταν σαν ένα από αυτούς. Η Θάω μου εξήγησε ότι η κυρίως ερώτηση τους ήταν: “Γιατί είναι τόσο λυπημένος – είναι άρρωστος;” -Δεν είμαι λυπημένος! Διαμαρτυρήθηκα.

70 Η Θειαούβα -Το ξέρω, αλλά δεν είναι συνηθισμένοι στη έκφραση του προσώπου των ανθρώπων της Γης. Τα πρόσωπα εδώ, όπως βλέπεις, αντανακλούν μια αιώνια ευτυχία. Ήταν αλήθεια. Φαίνονταν σαν να λάμβαναν θαυμάσια νέα κάθε δευτερόλεπτο. Πρόσεξα ότι, κάτι ήταν παράξενο πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους, και ξαφνικά με κτύπησε: Όλοι φαίνονταν να είναι της ίδιας ηλικίας!

5. Μαθαίνοντας

να ζω σε άλλο

πλανήτη Φαινόταν ότι και εδώ η Θάω ήταν επίσης πολύ δημοφιλής και βρέθηκε να απαντά σε πολυάριθμες ερωτήσεις – πάντα με το φυσικό πλατύ της χαμόγελο. Πριν περάσει λίγη ώρα, σε μερικές από τις ξεναγούς μου, ζητήθηκε να αναλάβουν τα καθήκοντα τους και θεωρήσαμε αυτό σαν ώρα να φύγουμε. Μου ξανάβαλε τη μάσκα μου και αφήσαμε αυτούς τους ανθρώπους καθώς επίσης και όλους αυτούς στη μεγάλη αίθουσα, ανάμεσα από χειρονομίες φιλίας και καλής διάθεσης. Επανήλθαμε στο όχημα μας και αμέσως επιταχυνθήκαμε μακριά προς την κατεύθυνση ενός δάσους που φαινόταν στο βάθος. Πετάξαμε σε ύψος πέντε ή έξι μέτρων και με ταχύτητα που υπολόγισα να είναι 70 ή 80 χιλιόμετρα την ώρα. Ο αέρας ήταν θερμός και ευωδιαστός και πάλιν αισθάνθηκα ευφορία με ένα τρόπο που ποτέ δεν αισθάνθηκα στη Γη. Φτάσαμε στην άκρη του δάσους και θυμούμαι που εντυπωσιάστηκα πολύ από το μέγεθος των μεγαλυτέρων δέντρων του δάσους. Φαίνονταν να υψώνονται 200 μέτρα προς τον ουρανό. -Το πιο ψηλό είναι 240 από τα μέτρα σας Μισιέλ, εξήγησε η Θάω χωρίς να το ζητήσω, και μεταξύ 20 με 30 μέτρα διάμετρο στη βάση. -Μερικά από αυτά είναι 8000 από τα χρόνια μας. Ο χρόνος μας αποτελείται από 333 μέρες από 26 κάρσες. Μιά κάρσε είναι μια περίοδος από 55 λόρσε, ένα λόρσε αποτελείται από 70 κάσιος, ένα κάσιο είναι σχεδόν ισοδύναμο με ένα από τα δευτερόλεπτα σας. (Τώρα έχω ένα πρόβλημα για σένα). Θα ήθελες να πας στο “διαμέρισμα” σου, ή θα δεις το δάσος πρώτα; -Ας επισκεφτούμε πρώτα το δάσος, Θάω. Το όχημα ελάττωσε αρκετά την ταχύτητα του και μπορούσαμε να πετούμε ανάμεσα, στην πραγματικότητα να σταματούμε και να κοιτάζουμε πιο κοντά τα δένδρα, σε ύψος που κυμαινόταν από το έδαφος μέχρι δέκα μέτρα. Η Θάω μπορούσε να διευθύνει την ιπτάμενη εξέδρα με αφάνταστη ακρίβεια και επιδεξιότητα. Το όχημα μας και οι ικανότητες της Θάω στο οδήγημα, μου έβαλαν στο νου το ιπτάμενο χαλί, που με έπαιρνε σε μια μαγική περιοδεία αυτού του μεγαλοπρεπούς δαπέδου του δάσους.

72 Η Θειαούβα Η Θάω έσκυψε κοντά μου και μου έβγαλε τη μάσκα. Η βλάστηση κάτω από τα δέντρα, ήταν φωτεινή και ελαφρά χρυσίζουσα, αλλά τη βρήκα αρκετά υποφερτή. -Είναι μια καλή ώρα να αρχίσεις να συνηθίζεις στο φως και στο χρώμα, Μισιέλ. Κοίταξε ! Ακολουθώντας το βλέμμα της, εντόπισα πολύ ψηλά ανάμεσα από τα κλαδιά, τρεις πεταλούδες , ζωηρά χρωματισμένες και τεραστίου μεγέθους. Αυτά τα λεπιδόπτερα, που πρέπει να είχαν ένα μέτρο άνοιγμα των φτερών, πλατάγιζαν ψηλά στο φύλλωμα, αλλά είμαστε τυχεροί να τις βλέπουμε να πετάνε όλο και πιο κοντά σε μας, με φτερούγες από γαλάζιο, πράσινο και πορτοκαλί. Είναι τόσο καθαρά σε μένα, σαν να ήταν χθες. Μας άγγιζαν με τα φτερά τους που ήταν παράξενα σχηματισμένα στις άκρες, που δημιουργούσαν το πιο όμορφο και συναρπαστικό αποτέλεσμα. Μια από αυτές ήρθε και εκάθησε πάνω σε ένα φύλλο μερικά μέτρα από μας και μπόρεσα να θαυμάσω το σώμα της, δακτυλιδωμένο από ασήμι και χρυσό και με γαλαζοπράσινες κεραίες. Η προβοσκίδα της ήταν χρυσή και το πάνω μέρος των φτερών ήταν πράσινο με λωρίδες από φωτεινό γαλάζιο που εναλλασσόταν με βαθύ πορτοκαλί σε σχήμα ρομβικό. Οι κάτω πλευρές ήταν από σκούρο γαλάζιο, αλλά λαμπερό σαν να φωτιζόταν από πάνω με προβολέα. Κατά τη διάρκεια του χρόνου που αυτό το γιγαντιαίο έντομο έμεινε πάνω στο φύλλο, φαινόταν να εκπέμπει ένα ήχο που σφύριζε ελαφρά και παραξενεύτηκα από αυτό. Ασφαλώς δεν άκουσα λεπιδόπτερα στη Γη να κάνουν καθόλου ήχο. Βέβαια δεν είμαστε πλέον στη Γη αλλά στη Θειαούβα, και αυτή ήταν η αρχή μιας μακράς σειράς από εκπλήξεις για μένα. Πάνω στο δάπεδο του δάσους, φύτρωνε μια απίστευτη ποικιλία από φυτά, το καθένα πιο παράξενο από το άλλο. Κάλυπταν εντελώς το έδαφος, αλλά παρατήρησα πολύ λίγους θάμνους ανάμεσα τους. Φαντάζομαι ότι οι γίγαντες του δάσους, τους εμπόδιζαν να αναπτυχθούν. Σε μέγεθος, αυτά τα φυτά διέφεραν, από φυτά που έμοιαζαν με βρύα, μέχρι το μέγεθος μεγάλου βάτου τριανταφυλλιάς. Ένα είδος, με φύλλα τόσο χοντρά όσο ένα χέρι, σε διάφορα σχήματα – κάποτε σε σχήμα καρδιάς ή κυκλικά, κάποτε πολύ μακριά και λεπτά – ήταν ένα χρώμα που έτεινε προς το γαλάζιο παρά το πράσινο. Λουλούδια παντός σχήματος και χρώματος, ακόμα και το πιο γνήσιο μαύρο, περιπλέκονταν το ένα με το άλλο. Από το ύψος μας μερικών μέτρων, το αποτέλεσμα ήταν απόλυτα υπέροχο. Ανεβήκαμε ώσπου είμαστε στα πιο ψηλά κλαδιά και έβαλα πίσω τη μάσκα μου σύμφωνα με εισήγηση της Θάω. Αναδυθήκαμε πάνω από τη σκιά του δάσους

Μαθαίνοντας να ζω σε άλλο πλανήτη 73 και κινηθήκαμε αργά, λίγο πιο πάνω από τα φυλλώματα αυτών των πελώριων δένδρων. Πάνω από το δάσος, το φως ήταν πάλι απίστευτα εντατικό και είχα την εντύπωση ότι ταξιδεύαμε ανάμεσα σε ένα τοπίο από κρύσταλλο. Θαυμάσια πουλιά κούρνιαζαν πάνω στα πιο ψηλά δέντρα, που μας έβλεπαν να περνούμε χωρίς να φοβούνται. Τα χρώματα τους ποικίλα και πλούσια ήταν μια αληθινή πανδαισία για τα μάτια μου, παρ’ όλο το ανασταλτικό αποτέλεσμα της μάσκας μου. Εδώ είχε ποικιλίες μακάου (είδος παπαγάλου) με γαλάζιο, κίτρινο, ρόδινο και κόκκινο φτέρωμα και ανάμεσα τους, ένα είδος πουλιού του παραδείσου που κινούνταν αγέρωχα, μέσα σε ένα σύννεφο από κολίβρια. Αυτά τα κολίβρια ήταν από φωτεινό κόκκινο χρώμα που είχαν χρυσές κηλίδες. Τα κόκκινα, ρόδινα και πορτοκαλί φτερά της ουράς των πουλιών του παραδείσου, πρέπει να είχαν μήκος 250 εκατοστά και το άνοιγμα των φτερούγων σχεδόν δύο μέτρα. Όταν αυτά τα “πετράδια” πετούσαν, το κάτω μέρος των φτερούγων τους φανέρωνε ένα πολύ μαλακό ομιχλώδες ρόδινο, με μια μικρή απόχρωση γαλάζιου στις άκρες – τόσο απροσδόκητο, ειδικά όταν το από πάνω μέρος των φτερούγων τους ήταν από ένα πορτοκαλί κίτρινο χρώμα. Τα κεφάλια τους είχαν λοφίο εντυπωσιακού μεγέθους, κάθε φτερό ήταν από διαφορετικό χρώμα: κίτρινο, πράσινο, πορτοκαλί, μαύρο, γαλάζιο, κόκκινο, άσπρο και κρεμ... Αισθάνομαι αγανακτισμένος που οι προσπάθειες μου να περιγράψω τα χρώματα στη Θειαούβα είναι τόσο ατελείς – αισθάνομαι ότι χρειάζομαι ένα ολόκληρο νέο λεξικό, γιατί η γλώσσα μου με περιορίζει. Είχα τη σταθερή εντύπωση ότι τα χρώματα έβγαιναν μέσα από τα αντικείμενα που κοιτούσα, και τα χρώματα ήταν περισσότερα από όσα είχα γνωρίσει. Στη Γη, ξέρουμε περίπου δεκαπέντε αποχρώσεις από κόκκινο, εδώ πρέπει να είχε πάνω από εκατό... Δεν ήταν μόνο τα χρώματα που τράβηξαν την προσοχή μου. Οι ήχοι που είχα ακούσει όταν αρχίσαμε να πετούμε πάνω από το δάσος με ώθησαν να ζητήσω μια εξήγηση από τη Θάω. Ήταν σχεδόν σαν απόμακρη μουσική, πολύ ελαφρά και απαλή, ίδια με ενός αυλού που συνεχώς έπαιζε με την ίδια ένταση, αλλά από μια απόσταση. Όπως κινούμαστε, η μουσική φαινόταν να αλλάζει, γυρίζοντας πάλι στον αρχικό σκοπό. -Είναι μουσική αυτό που ακούω; -Είναι οι κραδασμοί που εκπέμπονται από χιλιάδες έντομα, που όταν συνδυάζονται με τους κραδασμούς των χρωμάτων που αντανακλούνται από τις

74 Η Θειαούβα ακτίνες του ήλιου πάνω σε μερικά φυτά, όπως τη ξινόξη, για παράδειγμα, προκαλούν τα πολύ μουσικά αποτελέσματα που ακούεις. Εμείς, προσωπικά, την ακούμε μόνο εάν συντονιστούμε ειδικά γι ’αυτό, διότι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας και του περιβάλλοντος μας. Είναι ξεκουραστικό, δεν είναι; -Απολύτως. -Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, εάν αυτοί οι κραδασμοί σταματήσουν θα αντιμετωπίσουμε μεγάλα προβλήματα με τα μάτια μας. Αυτό εκ των προτέρων φαίνεται παράξενο, εφ’ όσον αυτοί οι κραδασμοί φαίνεται να γίνονται αντιληπτοί από τα αυτιά παρά με το μάτι. Οι εμπειρογνώμονες είναι εμπειρογνώμονες, Μισιέλ, και οπωσδήποτε, είναι λίγου ενδιαφέροντος για μας, γιατί λένε ότι η πιθανότητα να σταματήσουν, είναι τόσο μακρινή, όσο ο ήλιος μας να σβήσει αύριο. Η Θάω γύρισε το όχημα μας και σε μερικές στιγμές εγκαταλείψαμε τις κορυφές του δάσους και πετούσαμε πάνω από μια πεδιάδα που στη μέση της έτρεχε ένας γαλαζοπράσινος ποταμός. Χαμηλώσαμε σ’ ένα ύψος περίπου τρία μέτρα και ακολουθήσαμε την πορεία του. Τώρα μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε τις κινήσεις ενός παράξενου ψαριού – ψαριού που έμοιαζε πιο πολύ με τους πλατύποδες (υδρόβιο της Αυστραλίας) παρά με ψάρι όπως το ήξερα. Το νερό ήταν καθαρό σαν κρύσταλλο, και σ’ αυτό το ύψος μπορούσαμε να τα διακρίνουμε όλα κάτω, μέχρι και το τελευταίο βότσαλο. Κοιτάζοντας πάνω, είδα ότι κοντεύαμε τον ωκεανό. Φοινικιές που έμοιαζαν με ινδοκαρυδιές κυμάτιζαν τις μαγευτικές βάιες τους σε εντυπωσιακά ύψη, στην άκρη μιας ακτής με χρυσή αμμουδιά. Το γαλάζιο του ωκεανού βρισκόταν σε ευχάριστη αντίθεση με το φωτεινό κόκκινο των βράχων, επιστρωμένων πάνω σε μικρά υψώματα, που δέσποζαν ενός μικρού μέρους της ακτής. Περίπου εκατόν άνθρωποι λιάζονταν στην αμμουδιά ή κολυμπούσαν εντελώς γυμνοί, στα διάφανα νερά του ωκεανού. Αισθάνθηκα λίγο ζαλισμένος, όχι από τα παράξενα πράγματα που συνεχώς ανακάλυπτα, αλλά επίσης από τη συνεχή αίσθηση της ελαφρότητας, που προερχόταν από την αλλαγή της βαρύτητας. Αυτή η αίσθηση ήταν η θύμηση της Γης – Τι παράξενη λέξη, και πόσο δύσκολο ήταν να φανταστώ τη Γη τώρα ! Οι ακουστικές και οπτικές δονήσεις επίσης επηρέαζαν πάρα πολύ το νευρικό μου σύστημα. Συνήθως ένας πολύ νευρωτικός τύπος, ήμουν εντελώς χαλαρωμένος – σαν να ήμουν μέσα σε ένα θερμό μπάνιο, αφήνοντας τον εαυτό μου να πλέει μέσα στους αφρούς ενώ έπαιζε ελαφρά μουσική...

Μαθαίνοντας να ζω σε άλλο πλανήτη 75 Όχι, ακόμη πιο πολύ χαλαρωμένος από αυτό – τόσο ήσυχος που θα ήθελα να κλάψω. Προχωρήσαμε αρκετά γρήγορα, κατά μήκος των νερών του απέραντου κόλπου, πετώντας δώδεκα περίπου μέτρα πάνω από τα κύματα. Στον ορίζοντα μπορούσα να διακρίνω διάφορες κηλίδες – μερικές μεγαλύτερες από τις άλλες, και διαπίστωσα ότι αυτές ήταν νησιά, χωρίς αμφιβολία αυτά που είχα δει πριν προσγειωθούμε στη Θειαούβα. Όπως κατευθυνόμαστε για το μικρότερο νησί, κοίταξα κάτω και είδα ότι ακολουθούσαν αναρίθμητα ψάρια, που διασκέδαζαν διασταυρώνοντας με τη σκιά που το όχημα μας έριχνε πάνω στο νερό. -Είναι καρχαρίες; Ρώτησα. -Όχι είναι ταγίκ – τα αδέλφια των δελφινιών σας. Βλέπεις; Τους αρέσει να παίζουν όπως τα δελφίνια σας. -Κοίταξε! Διέκοψα τη Θάω. Κοίταξε! Η Θάω κοίταξε προς τα εκεί που έδειχνα και άρχισε να γελά – έμεινα έκπληκτος που είδα μια ομάδα ανθρώπων να μας πλησιάζει, προφανώς χωρίς τη βοήθεια οχήματος. Ήταν δύο μέτρα πάνω από το νερό, και όχι μόνο αιωρούνταν στον αέρα, αλλά κινούνταν αρκετά γρήγορα κατ’ επάνω μας. Γρήγορα οι πορείες μας διασταυρώθηκαν και ανταλλάχτηκαν μεγάλες χειρονομίες φιλίας. Την ίδια στιγμή, ένα κύμα ευφορίας πέρασε από μέσα μου, που κράτησε μερικά δευτερόλεπτα. Ήταν η ίδια αίσθηση που μου προκάλεσε η Λατόλη και το αναγνώρισα σαν τρόπο χαιρετισμού από αυτούς τους “ιπτάμενους ανθρώπους.” -Πως το κάνουν αυτό; Είναι τηλεκίνηση; -Όχι, έχουν ένα Τάρα πάνω στη μέση τους και ένα Λίτιολακ στο χέρι τους. Αυτά, προκαλούν ορισμένες δονήσεις, που εξουδετερώνουν την ψυχρή μαγνητική δύναμη του πλανήτη, επιτρέποντας την ουδετεροποίηση της δύναμης της βαρύτητας. Ακόμη και ένα βάρος εκατομμυρίων τόνων, συγκρίνεται με το βάρος φτερών. Έπειτα, με άλλες δονήσεις που μοιάζουν με υπερήχους, μπορούν να οδηγήσουν τους εαυτούς τους εκεί που θέλουν, ακριβώς όπως κάνουν τώρα. Πάνω σε αυτό τον πλανήτη, οποιοσδήποτε θέλει να ταξιδέψει κάποιαν απόσταση χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο. -Τότε, γιατί εμείς χρησιμοποιούμε αυτό το όχημα; Ρώτησα, γιατί θα μου άρεσε πολύ να πειραματιστώ με μια τέτοια συσκευή, που επ’ ευκαιρία, ήταν εντελώς αθόρυβη.

76 Η Θειαούβα -Μισιέλ, είσαι ανυπόμονος. Σε έφερα με αυτό το μέσο γιατί δεν είσαι ικανός να πετάς με ένα Λίτιολακ. Χωρίς εξάσκηση, μπορεί να κτυπήσεις. Μπορεί αργότερα, αν υπάρξει χρόνος, να σε διδάξω πως να το χρησιμοποιείς. Κοίταξε, σχεδόν πλησιάσαμε. Πράγματι, πλησιάζαμε γοργά σ’ ένα νησί, και μπορούσα καθαρά να δω μια χρυσή ακτή, όπου αρκετοί άνθρωποι κάθονταν στον ήλιο. Σχεδόν αμέσως, πετούσαμε κάτω από τις βαγιές ινδοκαρύδων, κατά μήκος ενός πλατιού μονοπατιού, που στα άκρα του είχε δύο σειρές από λουλούδια και πολύ ευωδιαστούς θάμνους. Η περιοχή ήταν γεμάτη από ζωή, με τους ήχους και τα χρώματα των εντόμων, των πεταλούδων και των πουλιών. Το όχημα, προχώρησε σιγά στο ύψος του εδάφους, και μετά από μια τελική καμπύλη στο μονοπάτι, φθάσαμε μπροστά σε ένα “μικρό αυγό” κουρνιασμένο ανάμεσα σε μικρά δένδρα και ανθισμένες κληματαριές. Φαινόταν το ότι, κάθε κτίριο πάνω σε αυτό τον πλανήτη, είχε το σχήμα ενός αυγού, πολύ συχνά πεσμένα στο “πλευρό” τους, αλλά κάποτε ήσαν όρθια, όπως έχω πει, με τη μυτερή άκρη να είναι προς τα πάνω. Τα “κελύφη” ήταν ξεθωριασμένου άσπρου χρώματος, και δεν είχαν ούτε παράθυρα ούτε πόρτες. Ειδικά αυτό το αυγό ήταν πεσμένο στο πλευρό του, προφανώς μισοθαμμένο στο έδαφος. Ήταν περίπου 30 μέτρα μήκος και 20 μέτρα σε διάμετρο – αρκετά μικρό σε σύγκριση με αυτά που είχα δει μέχρι τώρα. Η Θάω σταμάτησε το όχημα μπροστά από ένα λαμπερό φως, που βρισκόταν στο κέντρο του τοίχου του αυγού. Αφήνοντας την εξέδρα, μπήκαμε στην κατοικία. Όπως μπαίναμε, αισθάνθηκα μια μικρή πίεση, με όχι περισσότερη δύναμη από αυτή που έχει το βάρος ενός πουπουλένιου παπλώματος. Θυμάμαι που δοκίμασα την ίδια αίσθηση νωρίτερα, όταν περάσαμε μέσα από τον τοίχο του διαστημικού κέντρου. Το να μην έχει πόρτες ή παράθυρα, πάνω σε αυτά τα κτίρια είναι εξαιρετικό αφ’ εαυτού, αλλά μπαίνοντας μέσα, ήταν ακόμα πιο παράξενο. Όπως ανέφερα προηγουμένως, η όλη εντύπωση ήταν ότι είσαι ακόμα έξω. Η εντυπωσιακή ομορφιά των χρωμάτων βρισκόταν σε όλη τη βλάστηση, τα κλαδιά των δένδρων που σκίαζαν από πάνω το γαλάζιο – μωβ ουρανό, οι πεταλούδες, τα άνθη ... φέρνω στο νου μου ένα πουλί που ήρθε και εκάθησε ακριβώς στο κέντρο της “οροφής”, ώστε μπορούσαμε να δούμε το κάτω μέρος των ποδιών του. Ήταν σαν να είχε σταματήσει ως εκ θαύματος στον αέρα, το αποτέλεσμα ήταν αρκετά εξωπραγματικό. Η μόνη αντίθεση με το εξωτερικό, δημιουργείτο από το πάτωμα, που ήταν καλυμμένο με ένα είδος χαλιού πάνω στο οποίο ήταν διαρρυθμισμένα αναπαυτικά καθίσματα και τραπέζια με μεγάλες βάσεις. Όλες, βεβαίως, αυτές οι επιπλώσεις

Μαθαίνοντας να ζω σε άλλο πλανήτη 77 ήταν, σε μεγάλη κλίμακα – κατάλληλα για τους σε “μεγάλη-κλίμακαα” ανθρώπους. -Θάω, ρώτησα, πώς γίνεται οι τοίχοι σας να είναι διαφανείς, και όμως δεν μπορούμε να δούμε μέσα, από τα έξω; Και πώς μπορούμε να περνούμε μέσα από τους τοίχους σας, όπως περάσαμε; -Πρώτα απ’ όλα Μισιέλ, ας βγάλουμε αυτή τη μάσκα σου. Θα ρυθμίσω το εσωτερικό φως ώστε να το ανέχεσαι. Η Θάω πλησίασε ένα αντικείμενο στο πάτωμα και το άγγιξε. Όταν έβγαλα τη μάσκα μου, βρήκα ότι δεν άντεχα λιγότερο το φως, παρά αν τη φορούσα, αν και είχε αποκατασταθεί η ιδιότητα της λάμψης. -Βλέπεις, Μισιέλ αυτό το οικοδόμημα υφίστανται λόγω του μαγνητικού πεδίου που είναι πολύ ειδικό. Έχουμε αντιγράψει τις δυνάμεις της φύσης και τα δημιουργήματα της φύσης για τις ανάγκες μας. Ας εξηγήσω. Όλοι – άνθρωποι, ζώα ή ορυκτά – έχουν γύρω τους ένα πεδίο. Το ανθρώπινο σώμα, για παράδειγμα, περιβάλλεται και από την Αύρα και από μια αιθέρια δύναμη σε σχήμα αυγού. Το ξέρεις αυτό, δεν είναι; Συγκατένευσα. -Η τελευταία, συνίσταται εν μέρει, από ηλεκτρισμό και σε μεγαλύτερη έκταση, από κραδασμούς που τους αποκαλούμε Αριακοστινάκι. -Αυτοί οι κραδασμοί, λαμβάνουν χώραν συνεχώς για την προστασία σου εν όσο ζεις, και δεν πρέπει να συγχύζονται με τους κραδασμούς της Αύρας. Όσον αφορά τα οικήματα μας, έχουμε αντιγράψει τη φύση δημιουργώντας ένα πεδίο ορυκτών ηλεκτροαιθερικών κραδασμών γύρω από ένα πυρήνα. Η Θάω έδειξε ένα “αυγό”, στο μέγεθος ενός αυγού στρουθοκαμήλου, που βρισκόταν στη μέση της αίθουσας μεταξύ δύο καθισμάτων. -Μπορείς να σπρώξεις αυτό το κάθισμα σε παρακαλώ, Μισιέλ; Κοίταξα τη Θάω, παραξενεμένος από την παράκληση της, λαμβάνοντας υπ’ όψη το μέγεθος του καθίσματος και το γεγονός ότι ποτέ πριν δεν είχε ζητήσει οτιδήποτε από μένα. Προσπάθησα να το κάνω, αλλά με κάποια δυσκολία, διότι το κάθισμα ήταν πράγματι βαρύ, όμως κατάφερα να το μετακινήσω περίπου 50 εκατοστόμετρα. -Πολύ ωραία, είπε. Τώρα να μου δώσεις το αυγό. Γέλασα. Σε σύγκριση, αυτό θα ήταν μια μικρή προσπάθεια. Μπορούσα να το σηκώσω με το ένα χέρι και χωρίς καμιά προσπάθεια, αλλά για να μην το ρίξω, το πήρα με τα δύο μου χέρια και ... έπεσα στα γόνατα μου! Δεν το περίμενα να είναι

78 Η Θειαούβα τόσο βαρύ και έχασα την ισορροπία μου. Στάθηκα πάνω και ξαναδοκίμασα, αυτή τη φορά με όλη μου τη δύναμη ... τίποτα δεν συνέβηκε. Η Θάω άγγισε τον ώμο μου. “Κοίταξε, είπε. Γυρίζοντας προς το κάθισμα που το βρήκα τόσο δύσκολο να μετακινήσω, έβαλε το ένα της χέρι κάτω απ’ αυτό και το σήκωσε πάνω από το κεφάλι της. Με το ένα χέρι ακόμη, το έβαλε πάλι κάτω, προφανώς χωρίς καμιά προσπάθεια. Ύστερα πήρε το αυγό με τα δύο της χέρια και έσπρωξε και τράβηξε με όλη τη δύναμη της ώσπου εξογκώθηκαν οι φλέβες του λαιμού της. Ακόμη το αυγό δεν κινήθηκε ούτε ένα δέκατο του χιλιοστομέτρου. -Είναι κολλημένο στο πάτωμα, εισηγήθηκα. -Όχι, Μισιέλ, είναι το κέντρο και δεν μπορεί να κινηθεί. Είναι ο πυρήνας που μίλησα νωρίτερα. Έχουμε δημιουργήσει γύρω του ένα πεδίο τόσο ισχυρό, που ο άνεμος και η βροχή δεν μπορούν να διαπεράσουν αυτό το πεδίο. Όσον αφορά τις ακτίνες του ήλιου, μπορούμε να ρυθμίσουμε την έκταση που εισχωρούν. Επίσης τα πουλιά, που έρχονται και κάθονται πάνω, δεν είναι αρκετά βαριά για να περάσουν μέσα από το πεδίο, και εάν κατά τύχη, καθίσει ένα πιο βαρύ πουλί, θα αρχίσει να βυθίζεται. Αυτό δημιουργεί μια τρομερή αίσθηση για το πουλί, που θα πετάξει αμέσως μακριά, χωρίς να πάθει τίποτα. -Είναι τόσο έξυπνο, είπα, αλλά τι σημασία έχει το φως στην είσοδο; Δεν θα μπορούσαμε να περάσουμε από τους τοίχους οπουδήποτε θα θέλαμε; -Πράγματι, θα μπορούσαμε. Είναι ακριβώς γιατί απ’ έξω δεν είναι δυνατό να βλέπεις το εσωτερικό, και έτσι δεν μπορείς να ξέρεις ότι δεν θα κτυπήσεις πάνω σ’ ένα έπιπλο στην άλλη πλευρά. Το πιο καλό μέρος για να μπεις, πάντοτε το προσδιορίζει ένα εξωτερικό φως. Έλα να σου δείξω γύρω το σπίτι. Την ακολούθησα και ανακάλυψα, πίσω από ένα πλούσια διακοσμημένο χώρισμα, μια πραγματικά μεγαλειώδη διαρρύθμιση. Υπήρχε μια μικρή πισίνα που φαινόταν σαν να ήταν από πράσινο πορφυρόλιθο και κοντά, μια λεκάνη που ταίριαζε, πάνω στην οποία έσκυβε ένας πορφυρολιθένιος κύκνος με το ράμφος του ανοιχτό ... το αποτέλεσμα ήταν όμορφο. Η Θάω κράτησε το χέρι της κάτω από το ράμφος του κύκνου, και αμέσως άρχισε να τρέχει νερό πάνω από το χέρι της και μέσα στη λεκάνη. Το απέσυρε και η ροή σταμάτησε. Μου υπέδειξε ότι έπρεπε να δοκιμάσω. Η λεκάνη ήταν περίπου, 150 εκατοστόμετρα από το πάτωμα, ούτως ώστε έπρεπε να σηκώσω το μπράτσο μου αρκετά ψηλά, αλλά τα κατάφερα και το νερό ανέβλυσε πάλι έξω. -Πόσο έξυπνο! Αναφώνησα.. έχετε πόσιμο νερό στο νησί, ή έπρεπε να βγάλετε διατρήσεις;

Μαθαίνοντας να ζω σε άλλο πλανήτη 79 Πάλι το πρόσωπο της Θάω φωτίστηκε με το διασκεδαστικό χαμόγελο της. Ήταν αρκετά γνώριμο σε μένα, που το φανέρωνε κάθε φορά που, κάτι γι’ αυτήν φαινόταν ιδιόρρυθμο. -Όχι, Μισιέλ, δεν παίρνουμε το νερό μας όπως κάνετε στη Γη. Κάτω από αυτό το θαυμάσιο πέτρινο πουλί, είναι μια συσκευή που τραβά αέρα απ’ έξω, και το μετατρέπει σε πόσιμο νερό, όταν χρειασθεί. -Αυτό είναι υπέροχο ! -Απλά, εκμεταλλευόμαστε ένα φυσικό νόμο. -Και, αν θέλεις ζεστό νερό; -Ηλεκτροδονητική δύναμη. Για θερμό νερό, βάζεις το πόδι σου εδώ και για ζεστό το βάζεις εκεί. Συσσωρευτές που είναι τοποθετημένοι στο πλευρό, ρυθμίζουν τη λειτουργία της συσκευής ... αλλά αυτές είναι υλικές λεπτομέρειες, και χωρίς μεγάλη σημασία. Αυτός εδώ, είπε η Θάω, ακολουθώντας την πορεία του βλέμματος μου, -είναι ο χώρος ανάπαυσης. Μπορείς να ξαπλώσεις εκεί. Έδειχνε ένα χοντρό χαλί που ήταν στο πάτωμα, λίγο πιο κάτω, προς τη βάση του “αυγού”. Ξάπλωσα κάτω και αμέσως αισθάνθηκα σαν να αιωρούμουν στο ύψος του εδάφους. Αν και η Θάω συνέχισε να μιλά, δεν μπορούσα πλέον να ακούω τη φωνή. Είχε εξαφανισθεί πίσω από ένα ομιχλώδες παραπέτασμα, ώστε είχα την εντύπωση ότι είχα περιβληθεί μέσα σε μια πυκνή ομίχλη από βαμβάκι. Ταυτοχρόνως, μπορούσαν να ακουστούν μουσικές δονήσεις, και το όλο αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικά ξεκουραστικό. Στάθηκα πάλι επάνω και μετά μερικά δευτερόλεπτα, η φωνή της Θάω ακουγόταν πάλι, δυναμώνοντας όπως έφευγε και εξαφανίστηκε εντελώς η ομίχλη. -Τι νομίζεις γι αυτό, Μισιέλ; -Είναι πράγματι, η άνεση στο μεγαλείο της! Απάντησα με ενθουσιασμό. Αλλά υπάρχει ένα πράγμα που ακόμα δεν είδα και αυτό είναι η κουζίνα – και το ξέρεις πόσο σπουδαία είναι η κουζίνα για τους Γάλλους! -Από εδώ, είπε χαμογελώντας πάλι και κάνοντας μερικά βήματα προς άλλη κατεύθυνση. “Βλέπεις αυτό το διαφανές συρτάρι; Μέσα έχει διάφορα χωρίσματα. Από τα αριστερά προς τα δεξιά: ψάρι, όστρακα, αυγά, τυρί, γαλακτοκομικά προϊόντα, λαχανικά και φρούτα, και εδώ στο τελευταίο έχουμε αυτό που αποκαλείτε, “μάννα” που είναι το ψωμί μας.” -Ή με αστειεύεις ή με κοροϊδεύεις, όλα όσα βλέπω στο συρτάρι σου, είναι κόκκινο, πράσινο, γαλάζιο, καφέ και μείγματα αυτών των χρωμάτων...

80 Η Θειαούβα -Ότι βλέπεις είναι διάφορες συμπυκνωμένες τροφές – ψάρι, λαχανικά κλπ, από την καλύτερη ποιότητα, παρασκευασμένα από άριστους μαγείρους που χρησιμοποιούν διάφορες ειδικές μεθόδους. Γεύσου τα, θα βρεις όλα αυτά τα φαγητά, άριστα και πολύ θρεπτικά. Μετά η Θάω εκστόμισε μερικές λέξεις στη δική της γλώσσα και σε λίγες στιγμές, είχα μπροστά μου ένα δίσκο, από διαλεγμένα είδη φαγητού που ήταν τοποθετημένα με τρόπο ευχάριστο στο μάτι. Όταν τα γεύτηκα, ο ουρανίσκος μου είχε πράγματι ευχάριστη έκπληξη. Ήταν πραγματικά άριστο αν και πολύ διαφορετικό από ότι είχα ποτέ πριν φάει στη ζωή μου. Είχα ήδη γευτεί το μάννα στο διαστημόπλοιο. Έφαγα λίγο πάλι, και το βρήκα καλό με τα διάφορα πιάτα που προσφέρθηκαν. -Μου λες ότι στη Γη αυτό το ψωμί είναι γνωστό σαν “μάννα”. Πώς γίνεται και υπάρχει και στη Γη; -Είναι ένα προϊόν, που πάντα μεταφέρουμε στα διαγαλακτικά διαστημόπλοια μας. Είναι πολύ πρακτικό, μπορεί εύκολα να συμπιεστεί και είναι πολύ θρεπτικό. Πραγματικά, είναι μια πλήρης τροφή. Προέρχεται από σιτάρι και βρώμη και μπορείς να ζήσεις με αυτό για μήνες. Ύστερα η προσοχή μας στράφηκε σε κάποιους ανθρώπους που πλησίασαν και που πετούσαν στο ύψος του εδάφους κάτω από τα κλαδιά των δέντρων. Στάθηκαν κάτω, στην είσοδο του “αυγού”, έβγαλαν τις Τάρες και τις τοποθέτησαν πάνω σε ένα κομμάτι μάρμαρο που χωρίς αμφιβολία είναι εκεί γι’ αυτό το σκοπό. Ο ένας μετά τον άλλο μπήκαν μέσα και τους αναγνώρισα με ευχαρίστηση, η Πιάστρα και η Λατόλη και οι υπόλοιποι του πληρώματος του διαστημοπλοίου. Είχαν αλλάξει από τις διαστημικές στολές τους σε μακριούς αραβικού τύπου χιτώνες με λαμπερά χρώματα. Μετά θα μάθαινα γιατί το χρώμα κάθε χιτώνα ήταν τόσο λαμπερό στο κάθε άτομο που το φορούσε. Για μια στιγμή, ήταν δύσκολο να πιστέψω, ότι αυτοί ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που ήξερα και που τους μίλησα πάνω στο διαστημόπλοιο, είχαν εντελώς μεταμορφωθεί. Με πλησίασε η Λατόλη, που ένα ακτινοβόλο χαμόγελο φώτιζε το πρόσωπο της. Τοποθετώντας το χέρι της στον ώμο μου, μού είπε τηλεπαθητικά, “Φαίνεσαι κάπως έκπληκτος αγαπητέ μου. Μήπως δεν σου αρέσουν τα σπίτια μας;” “Διάβασε” την επιβεβαιωτική και θαυμαστική ανταπόκριση μου και χάρηκε πολύ από αυτήν. Γυρνώντας στους άλλους, μεταβίβασε την ανταπόκριση μου και τα σχόλια έδιναν και έπαιρναν, με όλους να μιλούν την ίδια στιγμή. Κάθισαν όλοι κάτω, φαίνονταν να είναι μάλλον στο σπίτι τους με τα καθίσματα τους, παρά όπως αισθάνθηκα εγώ στο κάθισμα μου. Αισθάνθηκα τόσο παράξενα, όσο ένα παπάκι

Μαθαίνοντας να ζω σε άλλο πλανήτη 81 μέσα στις κότες, γιατί το μέγεθος μου δεν ταίριαζε σε τίποτα με αυτά που είχαν γίνει για την κλίμακα τους. Η Θάω πήγε στην “κουζίνα” και γέμισε ένα δίσκο με φαγώσιμα. Μετά, με μια λέξη της, όλα τα χέρια κρατήθηκαν προς την κατεύθυνση του δίσκου, ο οποίος σηκώθηκε αργά στον αέρα. Κινήθηκε, γύρω στην αίθουσα, σταματώντας μπροστά από κάθε φιλοξενούμενο, δίχως αυτή να τον αγγίζει. Τελικά σταμάτησε μπροστά μου, και με μεγάλη προσοχή μήπως πέσει (με το οποίο όλοι διασκέδασαν πολύ), πήρα ένα ποτήρι υδρόμελο. Ο δίσκος αναχώρησε μόνος του, γυρίζοντας στο μέρος από όπου ξεκίνησε και όλα τα χέρια χαμήλωσαν. “Πώς γίνεται αυτό;” Ρώτησα τη Θάω. Η ερώτηση μου κατανοήθηκε τηλεπαθητικά από όλους και υπήρξε μια γενική έκρηξη γέλιου. -Με ότι θα ονόμαζες “τηλεκίνηση”, Μισιέλ. Μπορούμε, το ίδιο γρήγορα, να σηκώσουμε τους εαυτούς μας στον αέρα, αλλά αυτό δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό, εκτός από τη δική μας διασκέδαση. Έχοντας πει αυτό η Θάω, που καθόταν σταυροπόδι, άρχισε να σηκώνεται πάνω από το κάθισμα της και αιωρήθηκε γύρω στην αίθουσα, τελικά σταμάτησε στον αέρα. Την κοίταζα, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι ήμουν ο μόνος που θαύμασα το κατόρθωμα της. Πραγματικά, μπορεί και να φαινόμουν ανόητος, γιατί όλα τα μάτια καρφώθηκαν πάνω μου. Προφανώς, η συμπεριφορά της Θάω ήταν απόλυτα φυσιολογική στους φίλους μου, αλλά περισσότερο ενδιαφερόντουσαν για την εκπληκτική έκφραση στο πρόσωπο μου. Η Θάω κατέβηκε αργά στο κάθισμα της. -Αυτό επιδεικνύει μια από τις πολλές επιστήμες που έχετε χάσει πάνω στη Γη, Μισιέλ – εκτός από μερικά άτομα που μπορούν ακόμα να το πράξουν. Υπήρξε εποχή που εξασκείτο από πολλούς, παράλληλα με άλλες ικανότητες. Περάσαμε ευχάριστα την ώρα εκείνο το απόγευμα, οι φίλοι μου και εγώ επικοινωνώντας τηλεπαθητικά με ξεγνοιασιά, ώσπου χαμήλωσε ο ήλιος στον ουρανό. Μετά η Θάω εξήγησε: “Μισιέλ, αυτό το “τόκο” όπως αποκαλούμε τις κατοικίες μας πάνω σε αυτό τον πλανήτη, θα είναι το σπίτι σου κατά τη διάρκεια της σύντομης διαμονής σου στη Θειαούβα. Θα σε αφήσουμε τώρα για το βράδυ για να μπορέσεις να κοιμηθείς. Εάν θέλεις να κάνεις μπάνιο ξέρεις πως θα τα κανονίσεις και μπορείς να κοιμηθείς πάνω στο αναπαυτήριο στρώμα. Αλλά, προσπάθησε να οργανωθείς μέσα στην επόμενη μισή ώρα, επειδή δεν έχει φώς σ’ αυτή την κατοικία. Εμείς μπορούμε να βλέπουμε τόσο καλά τη νύχτα όσο και τη μέρα και δεν το χρειαζόμαστε.”

82 Η Θειαούβα -Είναι ασφαλισμένο αυτό το σπίτι; Είμαι ασφαλής εδώ; ρώτησα στεναχωρημένος. Η Θάω γέλασε πάλι: “Πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη θα μπορούσες να κοιμηθείς πάνω στο έδαφος στη μέση της πόλης, και θα ήσουν πιο ασφαλής παρά σε κτίριο με οπλισμένους φρουρούς, σκύλους, και συστήματα συναγερμού πάνω στη Γη. -Εδώ, έχουμε μόνο αναπτυγμένα όντα και σίγουρα, κανένα που να μοιάζει με τους εγκληματίες που έχετε πάνω στη Γη. Στα μάτια μας, πρέπει να προσομοιάζονται με τα χειρότερα άγρια θηρία. Και με αυτή τη σημείωση καληνύχτα. Η Θάω γύρισε και πέρασε ανάμεσα από τον “τοίχο” του τόκο για να συναντηθεί με τους φίλους της. Θα πρέπει να είχαν φέρει ένα “Λίτιολακ” γι’ αυτή γιατί πέταξε με την παρέα. Μετά προετοιμάστηκα για να περάσω την πρώτη νύκτα στη Θειαούβα.

6. Οι

Επτά Σοφοί και η Αύρα

Μια θεόρατη φλόγα άναψε γαλάζια• πορτοκαλί, κίτρινες και κόκκινες φλόγες άναψαν γύρω της. Ένα πελώριο μαύρο φίδι σύρθηκε ολόισια μέσα από τις φλόγες που κατευθυνόταν πάνω μου. Γίγαντες φανερώθηκαν από πουθενά, που έτρεχαν και προσπαθούσαν να πιάσουν το φίδι. Χρειάστηκε εφτά μαζί από αυτούς για να το σταματήσουν πριν με πλησιάσει. Αλλά γύρισε και κατάπιε τις φλόγες, μόνο που τις ξανάφτυσε έξω σαν ένας δράκοντας, πάνω στους γίγαντες. Αυτοί μεταμορφώθηκαν σε τεράστια αγάλματα ακριβώς όπως ήταν- ανεβασμένοι πάνω στην ουρά του φιδιού. Το ερπετό έγινε ένας κομήτης και μετέφερε τα αγάλματα μακριά – στα Νησιά του Πάσχα. Μετά αυτά με χαιρετούσαν φορώντας παράξενα καπέλα. Ένα από τα αγάλματα, που έμοιαζε της Θάω, με άρπαξε από τον ώμο και μου είπε: “Μισιέλ, Μισιέλ...ξύπνα”. Η Θάω με κουνούσε χαμογελώντας. -Θεέ και Κύριε! Είπα, ανοίγοντας τα μάτια μου, ονειρευόμουν ότι ήσουν ένα άγαλμα στα Νησιά του Πάσχα και ότι με άρπαξες και με κρατούσες από τον ώμο... -Εγώ είμαι, ένα άγαλμα των Νησιών του Πάσχα και σε πήρα από τον ώμο. -Οπωσδήποτε, δεν ονειρεύομαι τώρα, έτσι; -Όχι, αλλά το όνειρο σου ήταν αρκετά παράξενο, γιατί στα Νησιά του Πάσχα υπάρχει ένα άγαλμα που σκαλίστηκε πριν πάρα πολλά χρόνια για να με αποθανατίσουν, και που του δόθηκε το όνομα μου. -Τι είναι αυτά που μου λες τώρα; -Την απλή αλήθεια, Μισιέλ, αλλά θα σου εξηγήσω όλα αυτά την κατάλληλη ώρα, Μισιέλ. Για τώρα, θα δοκιμάσουμε αυτά τα ρούχα που σου έχω φέρει. Η Θάω μου έδωσε ένα πλούσιο σε χρώματα χιτώνα που μου άρεσε πολύ και, μετά από ένα θερμό και αρωματισμένο μπάνιο, έβαλα το ένδυμα. Με πλημμύρισε ένα αίσθημα ευφορίας, που μου ήταν εντελώς απροσδόκητο. Το ανάφερα στη Θάω, που με περίμενε με ένα ποτήρι γάλα και λίγο μάννα για μένα. -Τα χρώματα του χιτώνα σου διαλέχτηκαν σύμφωνα με αυτά της Αύρας σου, γι’ αυτό αισθάνεσαι τόσο ωραία. Εάν οι άνθρωποι στη Γη μπορούσαν να δουν τις Αύρες, και αυτοί θα μπορούσαν να διαλέξουν τα χρώματα που τους ταιριάζουν και έτσι να μεγαλώνουν το αίσθημα της ευφορίας. Θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν τα χρώματα αντί της ασπιρίνης.

84 Η Θειαούβα -Τι ακριβώς εννοείς; -Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Θυμάσαι καμια φορά να λες σε κάποιον: “Ωχ, αυτά τα ρούχα, καθόλου δεν σου πάνε. Αυτός ή αυτή δεν έχουν γούστο;” -Ναι και συγκεκριμένα, πολύ συχνά. -Λοιπόν, σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτοί οι άνθρωποι, απλά είχαν διαλέξει με πιο λίγη τέχνη από άλλους, ή τα συνδυάζουν με πιο λίγη επιτυχία. Όπως λες στα Γαλλικά, jurent ή “συγκρούονται”, αλλά μάλλον στα μάτια των άλλων παρά στα δικά τους. Όμως τέτοιοι άνθρωποι δεν αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους χωρίς να ξέρουν το γιατί. Εάν εισηγηθείς ότι είναι από τα χρώματα που ντύνονται, θα σε θεωρούσαν παράξενο. Θα μπορούσες να εξηγήσεις ότι οι δονήσεις των χρωμάτων, ήταν σε αντίθεση με αυτών της Αύρας τους, αλλά δε θα ήταν πιο επιρρεπείς στο να σε πιστέψουν. Στον πλανήτη σου, οι άνθρωποι πιστεύουν μόνο σε ότι βλέπουν ή αγγίζουν...και όμως η Αύρα είναι ορατή. -Είναι πράγματι έγχρωμη η Αύρα; -Βεβαίως. Η Αύρα δονείται διαρκώς, με τα χρώματα να αλλάζουν. Πάνω από το κεφάλι σου ευρίσκεται ένα αληθινό μπουκέτο από χρώματα, που σχεδόν αντιπροσωπεύονται όλα τα γνωστά σου χρώματα. -Ακόμη, γύρω από το κεφάλι, είναι ένα χρυσό φωτοστέφανο, αλλά είναι πραγματικά φανερό μόνο στους ανώτερα πνευματικά ανθρώπους, και σε αυτούς που έχουν θυσιάσει τον εαυτό τους για να σώσουν κάποιο. Το φωτοστέφανο μοιάζει με χρυσίζουσα λεπτή ομίχλη, πιο πολύ σαν τα φωτοστέφανα των “αγίων” και του Χριστού, που οι αγιογράφοι τα απεικονίζουν στη Γη. Τα φωτοστέφανα περιλαμβάνονταν στις αγιογραφίες τους διότι, εκείνο τον καιρό μερικοί καλλιτέχνες πράγματι τα είδαν. -Ναι, άκουσα να αναφέρουν γι’ αυτά, αλλά μου αρέσει να το ακούω από σένα. -Μέσα στην Αύρα βρίσκονται όλα τα χρώματα, μερικά λάμπουν πιο εντατικά, άλλα είναι σκοτεινά. Άνθρωποι με άσχημη υγεία, για παράδειγμα, ή άνθρωποι με κακούς σκοπούς... -Θα ήθελα πάρα πολύ να δω την Αύρα. Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να τη δουν... -Πολλοί άνθρωποι πάνω στη Γη μπορούσαν να τη δουν και να τη διαβάσουν πριν πολύ καιρό, αλλά τώρα υπάρχουν πολύ λίγοι. Ησύχασε Μισιέλ. Θα τη δεις και όχι μόνο μια, αλλά αρκετές φορές. Περιλαμβανομένης και της δικής σου. Όμως, τώρα, θα σου έλεγα να με ακολουθήσεις, διότι έχουμε τόσα πολλά να σου δείξουμε και ο διαθέσιμος χρόνος είναι πολύ λίγος.

Οι Επτά Σοφοί και η Αύρα 85 Ακολούθησα τη Θάω, η οποία μου τοποθέτησε τη μάσκα στο πρόσωπο μου και με οδήγησε προς την ιπτάμενη εξέδρα που είχαμε χρησιμοποιήσει την προηγούμενη μέρα. Πήραμε τις θέσεις μας και αμέσως η Θάω άρχισε ελιγμούς με τη μηχανή, ούτως ώστε να αποφεύγει τα κλαδιά των δεντρων. Σε ζήτημα δευτερολέπτων, είχαμε φθάσει στην παραλία. Ο ήλιος μόλις είχε ανατείλει πίσω από το νησί και φώτιζε τον ωκεανό και τα γύρω νησιά. Στο ύψος του νερού – το αποτέλεσμα ήταν μαγευτικό. Όπως προχωρούσαμε κατά μήκος της παραλίας, μπορούσα να δω άλλα τόκο μέσα στα φυλλώματα, που κούρνιαζαν ανάμεσα στους ανθισμένους βάτους. Στην ακτή, οι κάτοικοι αυτών των κατοικιών λούζονταν μέσα σε διάφανα νερά ή περπατούσαν μαζί πάνω στην άμμο. Φανερά παραξενεμένοι που είδαν την ιπτάμενη εξέδρα, παρακολουθούσαν την πορεία μας όπως περνούσαμε. Πέρασε από το νου μου ότι αυτό, δεν ήταν το συνηθισμένο μέσο συγκοινωνίας στο νησί. Θα έπρεπε επίσης να αναφέρω, αν και οι κολυμβητές και αυτοί που κάνουν ηλιοθεραπεία είναι πάντα γυμνοί στη Θειαούβα, αυτοί που περπατούν ή κινούνται σε κάποια σημαντική απόσταση, πάντα ντύνονται γι’ αυτό. Πάνω σε αυτό τον πλανήτη δεν υπάρχει υποκρισία, ούτε επιδεκτικότητα, ούτε ψεύτικη μετριοφροσύνη (αυτό θα εξηγηθεί αργότερα). Δεν αργήσαμε να φθάσουμε στην άκρη του νησιού, αυξάνοντας ταχύτητα η Θάω, οδήγησε το όχημα στο ύψος του νερού. Τραβήξαμε προς την κατεύθυνση ενός μεγάλου νησιού, που φαινόταν στον ορίζοντα. Δεν σταμάτησα να θαυμάζω την επιδεξιότητα που η Θάω οδηγούσε την ιπτάμενη μηχανή, ειδικά όταν φθάσαμε στην παραλία του νησιού. Πλησιάζοντας την όχθη, μπορούσα να ξεχωρίσω πελώρια τόκο, με τις κορυφές τους ως συνήθως προς τον ουρανό, μέτρησα μια ομάδα από εννέα, αλλά το νησί ήταν διεσπαρμένο με άλλα πιο μικρά και λιγότερο ορατά ανάμεσα στη βλάστηση. Η Θάω μας πήρε πιο ψηλά και γρήγορα πετούσαμε πάνω από αυτό που η Θάω αποκαλούσε Κότρα κβο ντογ Τόκο –“Η Πόλη των εννέα Τόκο”. Επιδέξια η Θάω μας έφερε κάτω ανάμεσα στα τόκο, σε ένα όμορφο πάρκο που βρισκόταν στη μέση τους. Παρ’ όλο που φορούσα τη μάσκα, αντιλαμβανόμουν ότι η χρυσίζουσα ομίχλη που κάλυπτε τη Θειαούβα, ήταν πιο πυκνή γύρω από αυτά τα τόκο παρά οπουδήποτε αλλού. Η Θάω, με διαβεβαίωσε ότι δεν έκανα λάθος με τη διαπίστωση μου, αλλά δεν μπορούσε να μου εξηγήσει τότε το φαινόμενο διότι αυτοί μας περίμεναν.

86 Η Θειαούβα Με οδήγησε κάτω από μια αψίδα με πρασινάδα και κατά μήκος ενός μονοπατιού, που περνούσε κοντά από μικρές λίμνες. Εδώ παιγνίδιζαν θαυμάσια νεροπούλια και μουρμούριζαν μικροί καταρράκτες . Βρέθηκα σχεδόν να τρέχω για να προφτάνω τη Θάω, αλλά δεν ήθελα να της πω να σιγανέψει. Φαινόταν απορροφημένη με ένα τρόπο ασυνήθιστο γι’ αυτήν. Σε ένα σημείο, σχεδόν έγινε καταστροφή όταν προσπάθησα να πηδήξω, τόσο για να διασκεδάσω, όσο και να φθάσω τη Θάω. Λόγω της διαφοράς της βαρύτητας, υπολόγισα κακώς το πήδημα μου και έπρεπε να πιαστώ από ένα δεντρο, που φύτρωνε ακριβώς στην άκρη του νερού, για να μην πέσω μέσα. Τελικά φθάσαμε στο Κεντρικό Τόκο και σταματήσαμε κάτω από το φως της εισόδου. Η Θάω φαινόταν να συγκεντρώνεται για μερικά δευτερόλεπτα, μετά με πήρε από τον ώμο και περάσαμε ανάμεσα από τον τοίχο. Αμέσως μου αφαίρεσε τη μάσκα μου, συμβουλεύοντας με την ίδια στιγμή, να μισοκλείσω τα μάτια μου, πράγμα που έκανα. Το φως περνούσε από τα κάτω βλέφαρα και μετά από λίγη ώρα, μπόρεσα να ανοίξω τα μάτια μου κανονικά. Πρέπει να πω, ότι αυτή η λάμψη, πιο χρυσίζουσα παρά στο δικό μου τόκο, δεν ήταν αρκετά υποφερτή στην αρχή. Τώρα ήμουν πολύ περίεργος, ειδικά όταν η Θάω, που συνήθως ήταν ελεύθερη και χωρίς πρωτόκολλο στις σχέσεις τις με όλους, φαινόταν να έχει αλλάξει απότομα τη συμπεριφορά της. Γιατί; Αυτό το τόκο πρέπει να ήταν 100 μέτρα σε διάμετρο. Προχωρήσαμε ολόισια αν και πιο αργά προς το κέντρο, όπου εφτά καθίσματα, που το καθένα ήταν κρατημένο, και ήταν διαρρυθμισμένα σε ημικύκλιο. Οι κάτοχοι κάθονταν σαν απολιθωμένοι και στην αρχή, τους πήρα ότι ήταν αγάλματα. Στην όψη έμοιαζαν της Θάω, αν και τα μαλλιά τους ήταν μακρύτερα και η έκφραση του προσώπου τους πιο σοβαρή, δίνοντας τους τον αέρα του ηλικιωμένου. Τα μάτια τους φαίνονταν να φωτίζονται από μέσα, κάτι που ήταν ενοχλητικό. Αυτό που με εντυπωσίασε πιο πολύ από όλα, ήταν η χρυσίζουσα αχλής, ελαφρά ομίχλη, ακόμη πιο δυνατή από έξω, και που φαινόταν να συγκεντρώνεται στα φωτοστέφανα γύρω από τα κεφάλια τους. Από ηλικία δεκαπέντε χρόνων, δεν θυμούμαι καθόλου να έχω αισθανθεί δέος για κάποιο άτομο. Ανεξάρτητα πόσο μεγάλη ήταν η προσωπικότητα. Ανεξάρτητα πόσο σπουδαίος ή σπουδαία ήταν, (ή νόμιζα να ήταν), δεν είχα αισθανθεί φοβισμένος ως εκ θέσεως, ούτε είχα ενδοιασμό να εκφράζω τη γνώμη μου σε οποιονδήποτε. Για μένα, ο πρόεδρος ενός έθνους είναι μόνο ένα άτομο και με διασκεδάζει που οι άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους Πολύ Σπουδαία Άτομα. Αναφέρω αυτό για να ξεκαθαρίσω, ότι απλά, δεν εντυπωσιάζομαι από την κοινωνική θέση.

Οι Επτά Σοφοί και η Αύρα 87 Μέσα στο τόκο, όλα άλλαξαν. Όταν ένας από αυτούς σήκωσε το χέρι για να υποδείξει ότι η Θάω και εγώ έπρεπε να πάρουμε θέση απέναντι με αυτούς, ήμουν πράγματι, αποσβολωμένος, και τα λόγια αδυνατούν. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχουν τέτοια ακτινοβόλα όντα, ήταν σαν να έπιασαν φωτιά μέσα τους και να εκπέμπουν ακτίνες από μέσα. Αυτοί κάθονταν πάνω σε καθίσματα που έμοιαζαν με κύβους, καλυμμένα με ύφασμα, και με ίσιο το πίσω μέρος. Κάθε κάθισμα ήταν διαφορετικού χρώματος – μερικά με μόνη ελάχιστη διαφορά, και άλλα πάρα πολύ διαφορετικά από τα παραπλήσια. Επίσης τα ρούχα τους διέφεραν σε χρώμα, ταιριάζοντας τέλεια στον καθένα που τα φορούσε. Όλοι τους κάθονταν σε ότι ονομάζουμε εδώ στη Γη, “στάση λωτού”, ή καθιστική στάση του Βούδα, με τα χέρια να αναπαύονται στα γόνατα. Όπως έχω αναφέρει προηγουμένως, σχημάτιζαν ημικύκλιο και, επειδή ήταν εφτά, σκέφτηκα ότι η κεντρική μορφή θα έπρεπε να ήταν η ηγετική, με τρεις ακολούθους στην κάθε πλευρά. Βεβαίως εκείνη την ώρα ήμουν πολύ συγχυσμένος για να προσέξω τέτοιες λεπτομέρειες. Αυτό φυσικά το σκέφτηκα αργότερα. Ήταν η κεντρική μορφή που με προσφώνησε, με μια φωνή τόσο μελωδική και ταυτόχρονα τόσο αυταρχική. Με άφησε κατάπληκτο, ειδικά όταν μου μίλησε σε άπταιστα Γαλλικά. -Καλωσόρισες μεταξύ μας, Μισιέλ. Είθε Το Πνεύμα να σε βοηθήσει και να σε φωτίσει. Και οι άλλοι αντήχησαν: “Είθε Το Πνεύμα να σε φωτίσει.” Άρχισε να υψώνεται από το κάθισμα του, ακόμα στη στάση λωτού, και αιωρήθηκε προς εμένα. Αυτό δεν με παραξένεψε πολύ, επειδή νωρίτερα η Θάω επέδειξε την τεχνική της τηλεκίνησης. Ήθελα να σηκωθώ μπροστά στην αναμφίβολα μεγάλη και πνευματικά ανώτερη προσωπικότητα, σαν ένδειξη του άπειρου σεβασμού που μου ενέπνευσε. Προσπαθώντας να κινηθώ, βρήκα ότι δεν μπορούσα – ήμουν σαν παράλυτος στο κάθισμα μου. Στάθηκε ακριβώς από πάνω και μπροστά μου, βάζοντας τα δύο του χέρια στο κεφάλι μου. Οι αντίχειρες ενώθηκαν πάνω στο μέτωπο μου, πάνω από τη μύτη μου, απέναντι από την υπόφυση, και τα δάκτυλα του ενώθηκαν στο πάνω μέρος της κεφαλής μου. Η Θάω, ήταν αυτή που μου περιέγραψε αυτές τις λεπτομέρειες, γιατί τη στιγμή εκείνη ήμουν ολοκληρωτικά καταβεβλημένος από τέτοια αίσθηση, που οι λεπτομέρειες δεν συγκρατούνταν. Κατά τη διάρκεια που τα χέρια του ήταν πάνω στο κεφάλι μου, ήταν σαν το σώμα μου να μην υπήρχε πλέον. Μια ελαφρά θέρμη και ένα λεπτό άρωμα

88 Η Θειαούβα δημιουργήθηκαν μέσα μου, εκπηγάζοντας κατά κύματα και που έσμιγε με ελαφριά μουσική που μόλις ακουγόταν. Ξαφνικά, μπορούσα να δω εντυπωσιακά χρώματα να περιβάλλουν τις μορφές απέναντι μου, και όπως ο αρχηγός επέστρεψε σιγά στη θέση του, μπορούσα να δω γύρω του πολλαπλά ακτινοβόλα χρώματα, αυτά που ήμουν ανίκανος να αντιληφθώ νωρίτερα. Το πρωταρχικό χρώμα ήταν μια δέσμη από ωχρό ρόδινο που τύλιγε τις επτά μορφές σαν μέσα σε σύννεφο, και η κίνηση τους προκαλούσε αυτό το φλεγόμενο ρόδινο να περιβάλλει και εμάς. Όταν σχεδόν βρήκα τις αισθήσεις μου για να γυρίσω προς τη Θάω, ακόμα και αυτή περιβαλλόταν με θαυμάσια χρώματα, αν και λιγότερο φωτεινά από αυτά των εφτά μορφών. Θα προσέξεις ότι, μιλώντας γι’ αυτές τις μεγάλες προσωπικότητες, ενστικτωδώς χρησιμοποιώ το “αυτός.” Εξηγώντας το, μπορώ μόνο να εισηγηθώ ότι οι προσωπικότητες των σπουδαίων αυτών όντων ήταν τόσο δυνατές και το παράστημα τους τόσο επιβλητικό, που αναγνωρίζω περισσότερο την αρρενωπότητα σε αυτούς παρά τη θηλυκότητα – χωρίς να θέλω να προσβάλω τις γυναίκες – η αντίδραση μου ήταν ενστικτώδης. Είναι σαν να φαντάζομαι το Μαθουσάλα σαν γυναίκα...Ωστόσο, γυναίκες ή άνδρες, με μεταμόρφωσαν. Ήξερα πως τα χρώματα που τους περιέβαλλαν ήταν οι Αύρες τους. Ήμουν ικανός να βλέπω Αύρες – ποιός ήξερε για πόσο – και διερωτόμουν γι’ αυτά που είδα. Ο “αρχηγός” είχε ξαναπάρει τη θέση του και όλων τα μάτια ήταν καρφωμένα πάνω μου, σαν να ήθελαν να δουν μέσα μου, πράγμα το οποίο πράγματι, έκαναν. Βασίλευσε ησυχία για ένα χρονικό διάστημα που φαινόταν ατέλειωτο. Κοίταζα τις εναλλασσόμενες Αύρες τους, που δονούσαν και χόρευαν γύρω τους, καμιά φορά σε μακρινή απόσταση και αναγνώρισα το “μπουκέτο χρώματος” που η Θάω μου μίλησε προηγουμένως. Τα χρυσίζοντα φωτοστέφανα, καθαρά προσδιορισμένα, ήταν σχεδόν σαν το χρώμα κρόκου. Σκέφτηκα ότι, όχι μόνο έβλεπαν την Αύρα μου, αλλά μάλιστα ήταν δυνατό να τη διαβάζουν. Ξαφνικά ένοιωσα ολόγυμνος μπροστά στην πολυμαθή σύνοδο. Η ερώτηση που με βασάνιζε ήταν: Γιατί με έχουν φέρει εδώ; Απότομα ο “αρχηγός” έλυσε τη σιωπή. “Όπως η Θάω σου έχει ήδη εξηγήσει, Μισιέλ, έχεις εκλεγεί από μας, για να επισκεφθείς τον πλανήτη μας, ούτως ώστε να ανακοινώσεις ορισμένα μηνύματα και να προσφέρεις φώτιση πάνω σε ορισμένα πολύ σπουδαία θέματα όταν επιστρέψεις στη Γη. Ο καιρός έχει έρθει που ορισμένα γεγονότα πρέπει να συμβούν. Μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια σκότους και βαρβαρότητας πάνω στον πλανήτη Γη, φάνηκε ένας ούτω

Οι Επτά Σοφοί και η Αύρα 89 καλούμενος “πολιτισμός” και αναπόφευκτα έχει αναπτυχθεί η τεχνολογία – μια ανάπτυξη που επιταχύνθηκε τα τελευταία 150 χρόνια. -Έχουν περάσει 14.500 χρόνια από τότε που υπήρξε μια ανάλογη τεχνολογική εξέλιξη πάνω στη Γη. Αυτή η τεχνολογία δεν είναι τίποτα συγκρινόμενη με την αληθινή γνώση, εν τούτοις όμως αρκετά ικανή να γίνει επιβλαβής στην ανθρώπινη φυλή στο εγγύς μέλλον. -Επιβλαβής, γιατί είναι υλική γνώση και όχι πνευματική γνώση. Η τεχνολογία έπρεπε να βοηθά την πνευματική ανάπτυξη, όχι να περιορίζει τους ανθρώπους, όλο και πιο πολύ, μέσα σ’ ένα υλιστικό κόσμο, όπως συμβαίνει τώρα πάνω στον πλανήτη σας. -Ακόμη, σε μεγαλύτερη έκταση, οι άνθρωποι σας κατατρέχονται από ένα μοναδικό σκοπό – την πολυτέλεια. Οι ζωές τους σχετίζονται με ότι διαλαμβάνει το κυνήγι του πλούτου: φθόνος, ζήλεια, μίσος αυτών που είναι πλουσιότεροι και περιφρόνηση των φτωχότερων. Με λίγα λόγια η τεχνολογία σας, που δεν είναι τίποτα συγκρινόμενη με αυτήν που υπήρξε πάνω στη Γη πάνω από 14.500 χρόνια πριν, σέρνει τον πολιτισμό σας χαμηλά, και τον σπρώχνει όλο και πιο κοντά στην ηθική και πνευματική καταστροφή. Πρόσεξα ότι, κάθε φορά που αυτή η μεγάλη προσωπικότητα μιλούσε για υλισμό, η Αύρα του καθώς και αυτή των βοηθών του, αναφλεγόταν σ’ ένα σκοτεινό και “λερωμένο” κόκκινο, σαν στιγμιαία να βρίσκονταν στη μέση καιόμενων βάτων. -Εμείς ο κόσμος της Θειαούβας, έχουμε ταχθεί να βοηθούμε να καθοδηγούμε και κάποτε να τιμωρούμε τους κατοίκους των πλανητών που είναι υπό την προστασία μας. Ευτυχώς, που η Θάω με ενημέρωσε για την ιστορία της Γης κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς τη Θειαούβα. Ειδ’ άλλως πραγματικά, θα είχα πέσει από το κάθισμα μου με το άκουσμα τέτοιας ομιλίας. -Νομίζω, κατέληξε, “ότι ξέρεις τι εννοούμε με το “επιβλαβής στην ανθρώπινη φυλή”. Πολλοί άνθρωποι στη Γη πιστεύουν ότι τα ατομικά όπλα είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος, αλλά δεν είναι έτσι. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος βρίσκεται στον “υλισμό”. Ο κόσμος του πλανήτη σου γυρεύει χρήματα – για μερικούς είναι ένα μέσο να αποκτήσουν δύναμη, για άλλους είναι ένα μέσο να πάρουν ναρκωτικά, (ακόμα μια κατάρα) αλλά σε άλλους είναι ένας τρόπος να έχουν περισσότερα απ’ ότι έχουν οι γείτονες τους. Εάν ένας επιχειρηματίας έχει ένα μεγάλο κατάστημα, θέλει ένα δεύτερο, μετά ένα τρίτο. Εάν ορίζει μια μικρή αυτοκρατορία, θέλει να τη μεγαλώσει. Εάν ένας συνηθισμένος άνθρωπος έχει ένα

90 Η Θειαούβα σπίτι μέσα στο οποίο θα μπορούσε να ζήσει ευτυχισμένος με την οικογένεια του, ή θέλει να αποκτήσει ένα μεγαλύτερο, ή να έχει ένα δεύτερο, μετά ένα τρίτο... Γιατί αυτός ο παραλογισμός; Εξ’ άλλου, ένας άνθρωπος θα πεθάνει και θα πρέπει να εγκαταλείψει τα κεκτημένα. Πιθανόν τα παιδιά του να σπαταλήσουν την κληρονομιά, και τα εγγόνια του να ζουν στη φτώχια; Όλη η οικογένεια του πρέπει να ήταν απασχολημένη με καθαρά υλικές φροντίδες, με ελάχιστη ώρα να αφιερώνεται σε πνευματικές υποθέσεις. Άλλοι με χρήματα, γυρίζουν στα ναρκωτικά στην προσπάθεια τους να φτιάξουν ένα τεχνητό παράδεισο και αυτοί οι άνθρωποι την πληρώνουν ακριβότερα παρά άλλοι. -Βλέπω, συνέχισε, πηγαίνω, πολύ γρήγορα και δεν με παρακολουθείς, Μισιέλ. Έπρεπε όμως να μπορείς να με παρακολουθείς, εφ’ όσον η Θάω έχει ήδη αρχίσει την κατάρτιση σου σ’ αυτές τις υποθέσεις κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σου. Αισθάνθηκα ντροπιασμένος, σχεδόν όπως όταν επιπλήττομαι από ένα δάσκαλο στο σχολείο, με τη μόνη διαφορά ότι εδώ δεν μπορούσα να πω ψέματα ότι κατάλαβα εφ’ όσον δεν ήταν αλήθεια. Μπορούσε να με διαβάσει σαν ανοιχτό βιβλίο. Καταδέχτηκε να μου μειδιάσει, και η Αύρα του που ήταν αναμμένη σαν φωτιά ξαναγύρισε στην αρχική της απόχρωση. -Τώρα, και μια για πάντα, θα σε διδάξουμε και θα σε προμηθεύσουμε με αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν “το κλειδί του μυστηρίου”. Όπως έχεις ακούσει, στην αρχή υπήρχε μόνο το Πνεύμα και δημιούργησε, με την άπειρη δύναμη του, όλα όσα υπάρχουν σε υλική κατάσταση. Δημιούργησε τους πλανήτες, τους ήλιους τα φυτά, τα ζώα, με ένα σκοπό στο νου : να ικανοποιήσει τις πνευματικές του ανάγκες. Αυτό είναι πολύ λογικό εφ’ όσον είναι καθαρώς πνεύμα. Σε βλέπω ήδη να διερωτάσαι γιατί η ανάγκη να δημιουργήσει υλικά πράγματα ούτως ώστε να επιτύχει πνευματική εκπλήρωση. Προσφέρω αυτό: Ο δημιουργός αναζητούσε πνευματικές εμπειρίες μέσον ενός υλικού κόσμου. Βλέπω έχεις ακόμα δυσκολίες να παρακολουθείς- αλλά κάνεις πρόοδο. -Για να έχει αυτές τις εμπειρίες, ήθελε να ενσωματώσει ένα μικροσκοπικό μέρος του Πνεύματος του σε μια φυσική υπόσταση. Για να το κάνει αυτό κάλεσε την Τέταρτη δύναμη – τη δύναμη που η Θάω δεν σου έχει μιλήσει ακόμη, και η οποία σχετίζεται μόνο με την πνευματικότητα. Σε αυτή την επικράτεια εφαρμόζεται επίσης ο Νόμος του Σύμπαντος. -Εσύ, ασφαλώς γνωρίζεις καλά ότι το πρότυπο του Σύμπαντος υπαγορεύει ότι εννέα πλανήτες γυρίζουν γύρω από τον ήλιο τους. Είναι επίσης η περίπτωση ότι αυτοί οι ήλιοι γυρίζουν γύρω από ένα μεγαλύτερο ήλιο που είναι ο πυρήνας για εννέα τέτοιους ήλιους και των εννέα πλανητών τους. Αυτό συνεχίζεται έτσι, μέχρι

Οι Επτά Σοφοί και η Αύρα 91 το κέντρο του σύμπαντος από όπου η έκρηξη, που αναφέρεται από τους Άγγλους ως το “Πικ Πάνγκ”. -Περιττό να πω, ορισμένα ατυχήματα συμβαίνουν και κάποτε ένας πλανήτης θα χαθεί από ένα ηλιακό σύστημα, ή μπορεί να εισέλθει σ’ αυτό, αλλά αργότερα με τον καιρό, το ηλιακό σύστημα θα επανέλθει στον αρχικό του τύπο, και θα βασίσει πάλι τη δομή του στον αριθμό εννέα. -Η Τέταρτη δύναμη, είχε να παίξει ένα πολύ σπουδαίο ρόλο: έπρεπε να φέρει σε καρποφορία όλα όσα το Πνεύμα είχε φανταστεί. “Εισήγαγε” λοιπόν, ένα απειροελάχιστο μέρος του Πνεύματος στο ανθρώπινο σώμα. Αυτό αποτελείται όπως θα μπορούσες να πεις, το Αστρικό σώμα, που σχηματίζει το ένα ένατο του ουσιώδους ανθρωπίνου όντος και συνίσταται από το ένα ένατο ενός “Ανώτερουεαυτού” που λίγες φορές λέγεται “ Άνω εαυτός”. Ο Ανώτερος εαυτός ενός ανθρώπου είναι, με λίγα λόγια, μια οντότητα που στέλλει το ένα ένατο του εαυτού του σε ένα ανθρώπινο σώμα, που γίνεται η Αστρική οντότητα του ατόμου. Άλλα φυσικά σώματα, κατοικούνται παρομοίως, από άλλα ένατα του ίδιου Ανώτερου – εαυτού και όμως κάθε μέρος παραμένει αδιάσπαστο με την κεντρική οντότητα. -Επί πλέον, ο Ανώτερος-εαυτός είναι ένα ένατο, μέρος ενός υπέρτερου Ανώτερου-εαυτού, που με τη σειρά του, είναι το ένατο μέρος ενός πιο υπέρτερου Ανώτερου εαυτού. Η εξέλιξη συνεχίζεται τόσο μακριά όσο η Πηγή, και επιτρέπει την τεράστια διήθηση της πνευματικής εμπειρίας που απαιτείται από το Πνεύμα. -Δεν πρέπει να νομίζεις ότι ο Ανώτερος-εαυτός της πρώτης κατηγορίας είναι άσημος σε σχέση με τους άλλους. Λειτουργεί σε ένα χαμηλότερο επίπεδο, αλλά παρ’ όλα αυτά, είναι υπερβολικά δυναμικός και σπουδαίος. Είναι ικανός να θεραπεύσει ασθένειες, ακόμα και να επαναφέρει ένα νεκρό στη ζωή. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που δηλώθηκαν κλινικά νεκροί, που επαναφέρθηκαν πίσω στη ζωή στα χέρια των γιατρών που είχαν εγκαταλείψει κάθε ελπίδα γι ’αυτούς. Το τι γενικά συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, είναι ότι το Αστρικό σώμα του ατόμου ενώνεται με τον Ανώτερο-εαυτό του. Αυτό το τμήμα του Ανώτερου εαυτού έχει φύγει από το φυσικό σώμα κατά τη διάρκεια της περιόδου του “θανάτου”. Αντιλαμβάνεται το φυσικό του σώμα κάτω, και τους γιατρούς που προσπαθούν να το ξαναζωντανέψουν, μπορεί να αντιληφθεί αγαπητά πρόσωπα που θρηνούν. -Στην παρούσα κατάσταση, το Αστρικό-σώμα, το άτομο θα αισθάνεται εντελώς καλά – ακόμα και ευδαιμονία. Συνήθως εγκαταλείπει το φυσικό του σώμα, που συχνά είναι πηγή πολλών βασάνων, για να βρει τον εαυτό του εκσφενδονισμένο κάτω σ’ ένα “ψυχικό κανάλι”, στο τέλος του οποίου είναι ένα θαυμαστό φως, και πιο πέρα μια κατάσταση ευδαιμονίας.

92 Η Θειαούβα -Εάν, πριν περάσει από αυτό το κανάλι μέσα στο ευδαιμονικό φως που είναι ο Ανώτερος-εαυτός του, έχει και την παραμικρή θέληση να μην πεθάνει – όχι για λογαριασμό δικό του, αλλά για το καλό αυτών που τον χρειάζονται, νεαρά παιδιά για παράδειγμα, θα ζητήσει να γυρίσει. Σε ορισμένες περιπτώσεις θα του επιτραπεί. -Είσαι σε διαρκή επικοινωνία με τον Ανώτερο-εαυτό σου, διά μέσου του εγκεφαλικού καναλιού. Ενεργώντας ως κολώνα εκπομπής και λήψης, μεταφέρει ειδικές δονήσεις μεταξύ του Αστρικού-σώματος σου και του Ανώτερου Εαυτού σου. Ο Ανώτερος-εαυτός σου σε ελέγχει διαρκώς και μέρα και νύχτα, και μπορεί να επέμβει για να σε σώσει από ένα δυστύχημα. Κάποιος, για παράδειγμα, που θα πάρει ένα αεροπλάνο, βρίσκει ότι το ταξί χάλασε στο δρόμο για το αεροδρόμιο, ένα δεύτερο ταξί που κάλεσε επίσης χάλασε-απλώς έτσι...απλώς έτσι; Αλήθεια μπορείς να πιστέψεις σε τέτοια σύμπτωση; Το περί ου ο λόγος αεροπλάνο συγκρούεται μετά τριάντα λεπτά, χωρίς κανένα επιζώντα. Άλλο άτομο, μια γριά και γεμάτη ρευματισμούς και που με δυσκολία μπορεί να περπατήσει, αρχίζει να διασταυρώνει το δρόμο, ακούγεται ένας πολύ δυνατός ήχος σειρήνας, και το σφύριγμα των ελαστικών αλλά αυτό το άτομο καταφέρνει να πηδήσει στην ασφάλεια της. -Πώς εξηγείται αυτό; Δεν ήταν η ώρα της να πεθάνει και έτσι επενέβει ο Ανώτερος εαυτός της. Σε ένα εκατοστό του δευτερολέπτου ο Ανώτερος εαυτός της, προκάλεσε μια αντίδραση στους αδενες ανδρεναλίνης που, για μερικά δευτερόλεπτα προμήθευσε αρκετή δύναμη στους μυς της για να την κάνουν ικανή να εκτελέσει το πήδημα που της έσωσε τη ζωή. Η αδρεναλίνη όταν αφεθεί στο αίμα, σε κάνει ικανό να διαφύγεις από άμεσο κίνδυνο, ή να νικήσεις το “ακτύπητο” δια μέσου του θυμού ή του φόβου, όμως σε πολύ δυνατή δόση η αδρεναλίνη γίνεται θανατηφόρο δηλητήριο. -Μόνο το εγκεφαλικό κανάλι είναι ικανό να μεταφέρει μηνύματα μεταξύ του Ανώτερου-εαυτού και του Αστρικού σώματος. Υπάρχει ακόμα ένα κανάλι λίγες φορές στα όνειρα – ή ακόμα έπρεπε να πω στον ύπνο. Σε ορισμένες ώρες κατά τη διάρκεια του ύπνου, είναι ικανός να καλέσει το Αστρικό σώμα σου κοντά του και, να μεταφέρει οδηγίες ή ιδέες, ή να αναζωογονήσει κατά κάποιο τρόπο, ή να ανανεώσει την πνευματική δύναμη, ή να το φωτίσει όσον αφορά λύσεις σε σοβαρά προβλήματα. Γι’ αυτό το λόγο είναι αναγκαίο ο ύπνος σου να μην διαταράσσεται από διαπεραστικό θόρυβο ή από εφιάλτες που προέρχονται από βλαβερές εντυπώσεις κατά τη διάρκεια της μέρας. Δυνατό να καταλάβεις καλύτερα τη σπουδαιότητα του παλιού Γαλλικού σας ρητού, “η νύχτα φέρνει συμβουλή”.

Οι Επτά Σοφοί και η Αύρα 93 -Το φυσικό σώμα στο οποίο ζεις αυτή τη στιγμή είναι ήδη πολύ περίπλοκο, αλλά όμως, δεν είναι τίποτα συγκρινόμενο με το πολυσύνθετο της διαδικασίας της εξέλιξης που πραγματοποιείται με τα Αστρικά σώματα και τους Ανώτερους εαυτούς. Για να επιτραπεί στους απλούς ανθρώπους του πλανήτη σας να καταλάβουν όσο το δυνατό πιο εύκολα, θα κάνω την εξήγηση μου με τους πιο απλούς όρους. -Το Αστρικό σου σώμα, που κατοικεί σε κάθε κανονικό ανθρώπινο όν, μεταφέρει στον Ανώτερο-εαυτό του όλες τις εντυπώσεις που δοκιμάζονται κατά τη διάρκεια της ζωής μέσα στο φυσικό σώμα. Αυτές οι εντυπώσεις περνούν μέσον του απέραντου “φίλτρου” των εννέα Ανώτερων-εαυτών πριν φθάσουν στον αιθέριο “ωκεανό” που περιβάλλει το Πνεύμα. Εάν αυτές οι εντυπώσεις απαραιτήτως βασίζονται στον υλισμό, ο Ανώτερος-εαυτός έχει μεγάλη δυσκολία να τις καθαρίσει, όπως ακριβώς ένα φίλτρο νερού βουλώνεται από το νερό που καθαρίζει, εάν είναι λερωμένο παρά αν το νερό ήταν ήδη καθαρό. -Εάν, δια μέσου των πολυαρίθμων εμπειριών που έχεις στη ζωή σου, βεβαιώνεσαι ότι το Αστρικό σώμα ωφελείται από πνευματικής πλευράς, θα αποκτήσεις όλο και μεγαλύτερη πνευματική αντίληψη. Με τον καιρό, που μπορεί να διαφέρει από 500 μέχρι και 15,000 από τα γήινα χρόνια σας, ο Ανώτεροςεαυτός σου δεν θα έχει τίποτε πλέον να διηθήσει. -Αυτό του το μέρος, ενσωματωμένο στο Αστρικό-σώμα του Μισιέλ Ντεμαρκέ, θα είναι τόσο αναπτυγμένο πνευματικά, που θα έχει φθάσει στο άλλο στάδιο, όπου θα πρέπει να παλέψει αντιμέτωπο με τον πιο ισχυρό Ανώτερο-εαυτό. Μπορούμε να συγκρίνουμε αυτή τη διαδικασία με ένα φίλτρο από εννέα στάδια, προορισμένο να απαλλάξει το νερό που περνά από μέσα, από εννέα στοιχεία. Στο τέλος του πρώτου σταδίου της διαδικασίας, το ένα θα έχει εντελώς εκμηδενιστεί, με οκτώ να παραμένουν. Βεβαίως για να κάνω την πληροφορία αυτή πιο εύκολα αντιληπτή, κάνω τεράστια χρήση εικόνων... -Το Αστρικό-σώμα λοιπόν, θα έχει συμπληρώσει τον κύκλο του με τον Ανώτερο-εαυτό πρώτης κατηγορίας και μετά θα αποσπάσει τον εαυτό του από τον Ανώτερο εαυτό αριθμός ένα, για να ενωθεί με τον Ανώτερο εαυτό δεύτερης κατηγορίας. Η όλη διαδικασία θα επαναλαμβάνεται. Με το ίδιο σκεπτικό, το Αστρικό σώμα θα είναι πνευματικά επαρκώς εξελιγμένο για να περάσει σ’ ένα πλανήτη της επόμενης επίσης κατηγορίας. -Βλέπω, δε με παρακολουθείς πολύ καλά και θέλω να καταλάβεις απόλυτα, όλα όσα σου εξηγώ.

94 Η Θειαούβα -Με τη σοφία του, το Πνεύμα, μέσον της Τέταρτης Δύναμης, προνόησε για εννέα κατηγορίες πλανητών. Προς το παρόν, είσαι πάνω στον πλανήτη Θειαούβα ο οποίος είναι στην ενάτη κατηγορία, δηλαδή στην κορυφή της κλίμακας. -Η Γη είναι ένας πλανήτης της πρώτης κατηγορίας, και ως εκ τούτου στη βάση της κλίμακας. Τι σημαίνει αυτό; Ο πλανήτης Γη μπορεί να παρομοιωθεί σαν ένα νηπιαγωγείο με έμφαση, τη διδασκαλία βασικών κοινωνικών αξιών. Ένας πλανήτης δεύτερης κατηγορίας θα αντιστοιχούσε με ένα δημοτικό σχολείο όπου διδάσκονται πιο προχωρημένες αξίες – και στα δύο σχολεία, η νουθεσία των μεγαλυτέρων είναι πρωταρχική. Η τρίτη κατηγορία θα αποτελείτο από Γυμνάσια όπου τα θεμέλια των αξιών επιτρέπουν την εξερεύνηση πέραν από αυτές. Μετά, πηγαίνεις στο πανεπιστήμιο, όπου σε μεταχειρίζονται σαν ενήλικα, γιατί όχι μόνο θα αποκτούσες ένα ορισμένο βαθμό γνώσεων, αλλά επίσης θα άρχιζες να δέχεσαι πολιτική ευθύνη. -Αυτός είναι ο τύπος της προόδου που λαμβάνει χώραν με τις εννέα κατηγορίες πλανητών. Όσο πιο προχωρημένος πνευματικά είσαι, πιο πολύ θα ωφεληθείς, πάνω σ’ ένα ανώτερο πλανήτη, από ένα περιβάλλον και γενικό τρόπο ζωής ο οποίος είναι ανώτερος. Ο τρόπος ακριβώς που προμηθεύεσαι την τροφή είναι πιο εύκολος, ο οποίος με τη σειρά του, απλοποιεί τη διαδικασία οργάνωσης του τρόπου της ζωής σου, το αποτέλεσμα είναι μια πιο αποτελεσματική πνευματική ανάπτυξη. -Πάνω στους ανώτερους πλανήτες, η Φύση και μόνον, υπεισέρχεται στο σκηνικό για να βοηθήσει το “μαθητή” και μέχρι να φθάσεις σε πλανήτες της έκτης, εβδόμης, ογδόης και ενάτης κατηγορίας, το φυσικό σου σώμα θα έχει επίσης ωφεληθεί από την ανάπτυξη σου. -Ξέρουμε ότι έχεις ήδη εντυπωσιασθεί θετικά από ότι έχεις δει πάνω στον πλανήτη μας. Όσο περισσότερα θα βλέπεις, θα εκτιμήσεις αυτό που θα ονόμαζες στη Γη, “ένας παράδεισος”, και όμως συγκρινόμενος με την αληθινή ευτυχία, όταν γίνεις καθαρό πνεύμα, αυτό δεν είναι τίποτα. -Πρέπει να είμαι προσεχτικός να μην κάμω αυτή την εξήγηση πολύ μεγάλη, γιατί πρέπει να την αναφέρεις λέξη προς λέξη, χωρίς να αλλάξεις τίποτα στο βιβλίο που θα γράψεις. Είναι απόλυτα αναγκαίο να μην αφήσεις να υπεισέλθει προσωπική γνώμη. Όχι, μη γίνεσαι ανυπόμονος – η Θάω θα σε βοηθήσει με τις λεπτομέρειες όταν έρθει η ώρα να αρχίσεις να γράφεις. -Από αυτό τον πλανήτη, είναι δυνατό ή να παραμείνεις στο φυσικό σου σώμα ή να ξανασμίξεις με το Μεγάλο Πνεύμα “στον αιθέρα.” Όπως προφέρονταν αυτές οι λέξεις, η Αύρα που περιέβαλλε τον αρχηγό έλαμψε πιο φωτεινή όσο ποτέ και ξαφνιάστηκα όταν τον είδα σχεδόν να

Οι Επτά Σοφοί και η Αύρα 95 εξαφανίζεται μέσα σε μια χρυσή ομίχλη, για να επανεμφανιστεί ένα δευτερόλεπτο αργότερα. -Έχεις καταλάβει ότι το Αστρικό σώμα είναι ένα σώμα που κατοικεί μέσα στο φυσικό σου σώμα ανακαλώντας και σημειώνοντας όλη την κατανόηση που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια των διαφόρων σου ζωών. -Μπορεί να εμπλουτισθεί μόνο πνευματικά – όχι υλικά. Το φυσικό σώμα είναι απλά ένα όχημα που τις περισσότερες φορές το εγκαταλείπουμε όταν πεθάνουμε. -Θα περιγράψω λεπτομερώς, γιατί βλέπω ότι τις “περισσότερες φορές”, σ’ έχω συγχύσει. Με αυτό εννοώ ότι, μερικοί από μας, είναι ικανοί να αναγεννούμε τα κύτταρα του σώματος μας κατά βούληση. Ναι, έχεις ήδη προσέξει ότι οι πιο πολλοί από μας φαίνονται να έχουμε την ίδια ηλικία. Είμαστε ένας από τους τρεις πλανήτες σ’ αυτό τον γαλαξία που είναι οι πιο ψηλά εξελιγμένοι. Μερικοί από μας μπορούν, και το πράττουν, ενώνονται άμεσα με αυτό που αποκαλούμε ο μεγάλος αιθέρας. -Έτσι, σ’ αυτόν ειδικά τον πλανήτη έχουμε φτάσει σ’ ένα στάδιο πολύ κοντά στην τελειότητα, υλικά και πνευματικά. Αλλά έχουμε τους ρόλους μας να παίξουμε όπως το κάθε δημιούργημα μέσα στο σύμπαν, είναι δε γεγονός ότι κάθε τι ακόμα και ένα βότσαλο έχουν το ρόλο τους. -Ο ρόλος μας, σαν όντα ενός ανωτέρου πλανήτη είναι να καθοδηγούμε – να βοηθούμε στην πνευματική ανάπτυξη, και ακόμα, λίγες φορές, υλικά. Είμαστε σε θέση να δώσουμε υλική βοήθεια διότι είμαστε τεχνολογικά οι πιο αναπτυγμένοι άνθρωποι. Στ’ αλήθεια, πώς ένας πατέρας θα μπορούσε να δώσει πνευματική καθοδήγηση στο παιδί του εάν δεν ήταν μεγαλύτερος, πιο μορφωμένος και διπλωματικά πιο έμπειρος από το παιδί; -Εάν το παιδί χρειάζεται φυσική τιμωρία όπως δυστυχώς, κάποτε συμβαίνει, δεν είναι απαραίτητο ο γονιός να είναι φυσιολογικά δυνατότερος από το παιδί; Ορισμένοι ενήλικες, που αρνούνται να ακούσουν και είναι απόλυτα ανυπόταχτοι, επίσης χρειάζονται να διορθωθούν με φυσικά μέσα. -Εσύ, Μισιέλ, προέρχεσαι από τον πλανήτη Γη, που κάποτε ονομάζεται “Ο Πλανήτης των Θλίψεων”. Αλήθεια, ταιριάζει το όνομα, αλλά είναι έτσι για ένα ειδικό λόγο – προορίζεται να χορηγεί ένα περιβάλλον μάθησης ενός αρκετά συγκεκριμένου είδους. Δεν είναι γιατί η ζωή εκεί είναι τόσο δύσκολη που πρέπει να παρεμβαίνεις – δεν μπορείς να πηγαίνεις εναντίον της Φύσης, καταστρέφοντας μάλλον παρά να διατηρείς αυτά που ο Δημιουργός έβαλε στη διάθεση σας, δηλαδή επεμβαίνοντας στα οικολογικά συστήματα που έχουν περίπλοκα σχεδιαστεί. Ορισμένες χώρες, όπως η Αυστραλία από όπου είσαι, αρχίζουν να δείχνουν μεγάλο σεβασμό για την οικολογία, και είναι ένα βήμα προς τη σωστή

96 Η Θειαούβα κατεύθυνση, αλλά ακόμα και σ’ αυτή τη χώρα, τι περίπτωση μόλυνσης – και των δύο, του νερού και του αέρα; Τι έχει ποτέ γίνει για μια από τις χειρότερες μορφές μόλυνσης; Τον θόρυβο. Λέγω η “ χειρότερη”. Διότι άνθρωποι όπως οι Αυστραλοί δε δίνουν καθόλου προσοχή σ’ αυτό. Αν ρωτήσεις κάποιον αν τον ενοχλεί ο θόρυβος της κυκλοφορίας θα σε παραξενέψει η απάντηση του – ογδόντα πέντε τοις εκατό των περιπτώσεων θα είναι: “τι θόρυβος, τι μου λες; Α...αυτός ο θόρυβος; – Τον έχουμε συνηθίσει”. -Και είναι εκεί ακριβώς που υπάρχει ο κίνδυνος, γιατί “το συνηθίζουν”. Ακριβώς τότε, ο Θαόρα όπως ονομαζόταν αυτή η μεγάλη μορφή, έκαμε μια χειρονομία και γύρισα πίσω. Απαντούσε σε μια ερώτηση που είχε περάσει από το νου μου: “Πως μπορεί να μιλά με εκατοστιαίες αναλογίες και να ξέρει τόσα πολλά για τον πλανήτη μας με τόση ακρίβεια;” Γυρίζοντας πίσω σχεδόν ξεφώνησα έκπληκτος, διότι πίσω μου, στεκόταν η Πιάστρα και η Λατόλη. Αυτό δε θα ήταν έκπληξη από μόνο του, αλλά οι φίλοι που ήξερα να είναι 310 και 280 εκατοστόμετρα ύψος αντίστοιχα τώρα μίκρυναν για να αναλογούν στο ύψος μου. Το στόμα μου πρέπει να ήταν συνέχεια ανοιχτό, γιατί ο Θαόρα χαμογέλασε. -Μπορείς να καταλάβεις, γιατί κάποτε, και πολύ συχνά αυτές τις μέρες, μερικοί από μας ζουν ανάμεσα στους ανθρώπους σας πάνω στη Γη; Και αυτή είναι η απάντηση μου στην ερώτηση σου. -Συνεχίζοντας πάνω στο σπουδαίο θέμα του θορύβου, είναι τέτοιος ο κίνδυνος που, αν δεν γίνει κάτι, η καταστροφή είναι βεβαία. -Ας πάρουμε το παράδειγμα της δισκοθήκης. Οι άνθρωποι που εκθέτουν τους εαυτούς τους στη μουσική που συνήθως παίζεται τρεις φορές πιο δυνατή, εκθέτουν το μυαλό τους, τα φυσιολογικά και αστρικά τους σώματα σε κραδασμούς που είναι τόσο επιβλαβείς. Αν μπορούσαν να δουν τη ζημιά που προκαλείται θα εγκατέλειπαν τη δισκοθήκη πιο γρήγορα παρά αν είχε πάρει φωτιά. -Αλλά οι κραδασμοί δεν προέρχονται μόνο από το θόρυβο, προέρχονται επίσης από τα χρώματα και είναι περίεργο, το ότι, στον πλανήτη σας τα πειράματα που έγιναν πάνω σ’ αυτό το πεδίο δεν έχουν ακολουθηθεί. Οι “κατάσκοποι” μας ανέφεραν ένα συγκεκριμένο πείραμα που αφορούσε ένα άνθρωπο, που μπορούσε να σηκώσει ένα ορισμένο βάρος. Διαπιστώθηκε ότι κοιτάζοντας για μια στιγμή σε μια τριανταφυλλί χρώματος σκηνή επανειλημμένα έχανε τριάντα τοις εκατό από τη δύναμη του. -Ο πολιτισμός σας δε δίνει σημασία σε τέτοια πειράματα. Στην πραγματικότητα τα χρώματα μπορούν να επηρεάσουν τα μέγιστα τη συμπεριφορά των ανθρωπίνων όντων, και όμως, για τον έλεγχο αυτής της επιρροής, χρειάζεται

Οι Επτά Σοφοί και η Αύρα 97 να ληφθεί υπ’ όψιν η Αύρα του καθενός ξεχωριστά. Εάν για παράδειγμα, θέλεις να βάψεις, ή να τοιχοκολλήσεις την κρεβατοκάμαρα σου με χρώματα που πραγματικά ταιριάζουν με σένα, πρέπει να προσέξεις τα χρώματα ορισμένων καίριων σημείων της Αύρας σου. -Αντιπαραθέτοντας τα χρώματα των τοίχων σου και αυτών της Αύρας σου, μπορείς να βελτιώσεις την υγεία σου, ή να διατηρήσεις την υγεία σου. Επί πλέον, οι κραδασμοί που εκπέμπονται από αυτά τα χρώματα είναι αναγκαίοι για την καλή διανοητική ισορροπία, εξασκώντας την επιρροή τους ακόμα και όταν κοιμάσαι. Σκεφτόμουν πώς αναμενόταν από μας να ξέρουμε αυτά τα σημαντικά χρώματα στις Αύρες μας, όταν, πάνω στη Γη, δεν είμαστε ικανοί να βλέπουμε τις Αύρες; “Βεβαίως”, απάντησε ο Θαόρα, χωρίς να χρειαστεί να πω ούτε μια λέξη φωναχτά. -Μισιέλ, είναι τώρα πολύ σημαντικό οι εμπειρογνώμονες σας να ανακαλύψουν την αναγκαία ειδική συσκευή, που να μπορεί να κάνει ανάγνωση της Αύρας, διότι αυτό θα εξασφαλίσει τις σωστές επιλογές στους κρίσιμους καιρούς που έρχονται. -Οι Ρώσοι έχουν ήδη φωτογραφίσει την Αύρα. Αυτή είναι η αρχή, αλλά τα αποτελέσματα που λαμβάνονται τους επιτρέπει να διαβάζουν μόνο τα δύο πρώτα γράμματα του αλφαβήτου, σε σύγκριση με ότι είμαστε εμείς ικανοί να αναγνωρίζουμε. Η ανάγνωση της Αύρας με σκοπό να θεραπεύσει το σώμα δεν είναι τίποτα συγκρινόμενο με ότι μια τέτοια ανάγνωση μπορεί να κατορθώσει στο ψυχικό ή το φυσιολογικό σώμα. Είναι στον τομέα της ψυχής που, στη Γη, έχετε τα μεγαλύτερα προβλήματα. -Αυτή τη στιγμή, δίνετε μεγάλη σημασία στο φυσικό σώμα, αλλά αυτό είναι ένα σοβαρό λάθος. Εάν η ψυχή σου είναι αδύνατη, και η φυσική σου εμφάνιση θα επηρεαστεί αναλόγως, αλλά ανεξάρτητα από αυτό, το φυσικό σώμα θα γεράσει και θα πεθάνει μια μέρα, ενώ η ψυχή εφ’ όσον είναι μέρος του Αστρικού σώματος, ποτέ δεν πεθαίνει. Αντίθετα, όσο πιο πολύ καλλιεργείς το νου σου, τόσο πιο λίγο θα επιβαρύνεσαι από το φυσικό σου σώμα και θα προχωρήσεις πιο γρήγορα στον κύκλο των ζωών σου. -Θα μπορούσαμε να σε φέρναμε στο πλανήτη μας με το Αστρικό σου σώμα, αλλά σ’ έχουμε φέρει με το φυσικό σου σώμα – για ένα πολύ σπουδαίο λόγο. Βλέπω ότι ήδη έχεις καταλάβει το λόγο... Αυτό μας ευχαριστεί και σε ευχαριστούμε για την προθυμία σου να βοηθήσεις στο έργο μας. Ο Θαόρα σταμάτησε να μιλά και φαινόταν να έχει περιπέσει στους στοχασμούς του και ταυτόχρονα να με καρφώνει με τα φωτεινά του μάτια. Δε μπορώ να πω πόση ώρα πέρασε. Ξέρω ότι ήμουν όλο και πιο πολύ σε κατάσταση ευφορίας, και αντιλαμβανόμουν ότι οι Αύρες των επτά προσωπικοτήτων άλλαζαν

98 Η Θειαούβα σταδιακά. Τα χρώματα γίνονταν πιο ζωηρά κατά τόπους, πιο ελαφρά σε άλλους ενώ τα άκρα έγιναν ομιχλώδη. Αυτή η ομίχλη έγινε πιο χρυσαφένια και ρόδινη όπως απλωνόταν, σταδιακά θολώνοντας τις επτά μορφές. Αισθάνθηκα στον ώμο μου το χέρι της Θάω. -Όχι δεν ονειρεύεσαι Μισιέλ, είναι όλα πολύ αληθινά. Μίλησε πολύ δυνατά και, για να μου το αποδείξει, μου τσίμπησε τον ώμο τόσο δυνατά, που μου άφησε σημάδι που φαινόταν για μερικές βδομάδες. -Γιατί το έκαμες αυτό; Δεν σε θεωρούσα ικανή για τέτοια βία, Θάω. -Λυπάμαι Μισιέλ, αλλά κάποτε χρησιμοποιούνται παράξενα μέσα. Οι Θαόρι πάντα εξαφανίζονται – ή και εμφανίζονται με αυτό τον τρόπο – και θα μπορούσες να το πάρεις πως ονειρευόσουν. Μου έχει ανατεθεί η ευθύνη να επιβεβαιώνω ότι αναγνωρίζεις την πραγματικότητα. Με αυτές τις λέξεις η Θάω με έστρεψε γύρω και την ακολούθησα, αποχωρώντας από την ίδια διαδρομή που είχαμε έρθει.

7. Η

ήπειρος της Μου και τα νησιά του Πάσχα

Πριν αφήσω το τόκο μου, η Θάω εφάρμοσε τη μάσκα πάνω στο κεφάλι μου – μια μάσκα που ήταν διαφορετική από αυτήν που φορούσα προηγουμένως. Μπορούσα τώρα να δω τα χρώματα τα οποία ήταν πιο ζωηρά και πολύ πιο λαμπερά. -Πώς αισθάνεσαι με το καινούριο σου βόκι, Μισιέλ; Αντέχεις το φως; -Ναι... είναι... θαυμάσια, είναι τόσο όμορφα και νοιώθω τόσο... Με αυτό έπεσα στα πόδια της Θάω. Με πήρε στην αγκαλιά της και με μετέφερε στην ιπτάμενη εξέδρα. Ξύπνησα στο τόκο μου πολύ παραξενεμένος. Ο ώμος μου πονούσε, και ασυναίσθητα έβαλα το χέρι μου εκεί που με πονούσε, και έκανα ένα μορφασμό. -Λυπάμαι ειλικρινά, Μισιέλ, αλλά ήταν αναγκαίο. Υπήρχε ένας μικρός υπαινιγμός μετανοίας στον τρόπο της Θάω. -Τι μου συνέβει; -Ας πούμε ότι λιποθύμησες, παρ’ όλο που η λέξη δεν είναι η κατάλληλη. Σε κτύπησε η ομορφιά. Η καινούργια σου μάσκα, επιτρέπει να περάσουν πενήντα τοις εκατό των δονήσεων από τα χρώματα του πλανήτη μας, ενώ το προηγούμενο σου βόκι, δεν επέτρεπε παρά μόνο είκοσι τοις εκατό. -Μόνο είκοσι τοις εκατόν; Αυτό είναι απίστευτο! Και όλα αυτά τα υπέροχα χρώματα που μπορούσα να δω – τις πεταλούδες, τα λουλούδια, τα δέντρα, τον ωκεανό... Δεν με εκπλήττει που έπεσα ξερός. Θυμάμαι, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού που έκαμα από τη Γαλλία στη Νέα Καληδονία, σταματήσαμε σε ένα από τα νησιά της Ταϊτής. Ενώ είμαστε εκεί, περιοδέψαμε το νησί με ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο, μαζί με την οικογένεια μου και φίλους. Οι νησιώτες ήταν κατευχαριστημένοι και έκαναν μια τόσο όμορφη εικόνα, με τα ψάθινα καπέλα τους, τα οποία έφτιαχναν στις όχθες των λιμνών, ανάμεσα σε μπουκαβέλιες, ιβίσκους και εξώρες – κόκκινες, κίτρινες, πορτοκαλί και μωβ, περιτριγυρισμένες από περιποιημένο γρασίδι, κάτω από τη σκιά των ινδοκαρύδων. Το σκηνικό αυτών των σκηνών εξασφαλιζόταν από το γαλάζιο του ωκεανού. Περάσαμε όλη τη μέρα περιοδεύοντας το νησί και το περιέγραψα στο ημερολόγιο μου, σαν να πέρασα τη μέρα μου μεθώντας τα μάτια μου. Ήμουν πραγματικά, μεθυσμένος από την

100 Η Θειαούβα ομορφιά γύρω μου, και όμως τώρα, παραδέχομαι ότι αυτό δεν ήταν τίποτα συγκρινόμενο με την ομορφιά εδώ, του πλανήτη σας. Η Θάω άκουε την περιγραφή μου με φανερό ενδιαφέρον, χαμογελώντας συνέχεια. Τοποθέτησε το χέρι της στο μέτωπο μου και είπε: “Ξεκουράσου τώρα Μισιέλ. Αργότερα θα νοιώθεις καλύτερα και θα μπορείς να έρθεις μαζί μου.” Αποκοιμήθηκα αμέσως και κοιμήθηκα “ήσυχα”, χωρίς όνειρα, νομίζω για 24 ώρες. Όταν ξύπνησα ένοιωθα ξεκούραστος και ανανεωμένος. Η Θάω ήταν εκεί, και συνοδευόταν από τη Λατόλη και την Πιάστρα. Είχαν επανακτήσει το φυσικό τους μέγεθος και το σχολίασα αμέσως. -Χρειάζεται πολύ λίγος χρόνος γι αυτή τη μεταμόρφωση, Μισιέλ, εξήγησε η Πιάστρα, “αλλά αυτό δεν είναι σημαντικό. Σήμερα θα σου δείξουμε λίγη από τη χώρα μας και θα σου συστήσουμε μερικούς πολύ σπουδαίους ανθρώπους”. Η Λατόλη με πλησίασε και με άγγιξε στον ώμο με τα ακροδάχτυλα της, εκεί που η Θάω με είχε μελανιάσει. Αμέσως, ο πόνος εξαφανίστηκε και ένοιωσα ρίγη ευεξίας να περνούν μέσα στο σώμα μου. Μου ανταπόδωσε το χαμόγελο και μου έδωσε την καινούρια μου μάσκα. Ακόμα και πάλι, έξω, το έβρισκα ότι έπρεπε να στραβοκοιτάζω προς το φως. Η Θάω μου έκαμε νόημα που εννοούσε ότι έπρεπε να ανέβω πάνω στο λάτιβοκ, όπως ονομαζόταν η ιπτάμενη εξέδρα μας. Οι άλλες διάλεξαν να πετάξουν ατομικά, πεταρίζοντας γύρω από το όχημα μας, σαν να έπαιζαν ένα παιχνίδι – και χωρίς αμφιβολία αυτό έκαναν. Σ’ αυτό τον πλανήτη, οι κάτοικοι φαίνονταν αιώνια ευτυχισμένοι, οι μόνοι που βρήκα σοβαρούς – στην πραγματικότητα, ακόμα και αυστηρούς ως γεγονός, παρ’ όλο τον αέρα της καλοσύνης – ήταν οι επτά Θαόρι. Πετάξαμε με μεγάλη ταχύτητα, αρκετά μέτρα πάνω από το νερό και παρ’ όλο που η περιέργεια μου συνεχώς ερεθιζόταν, συχνά έπρεπε να κλείσω τα μάτια μου, για να τους επιτρέψω να συνέρθουν από τη λάμψη. Ακόμα, φαινόταν ότι θα τη συνήθιζα... αναρωτιόμουν όμως πώς μπορούσα να τη συνηθίσω αν η Θάω σκεφτόταν να μου δώσει μια μάσκα, η οποία θα επέτρεπε εβδομηντα τοις εκατό από το φως να περάσει – ή ακόμα και περισσότερο; Πολύ γρήγορα φτάσαμε στην ακτή της κυρίως χώρας, όπου τα κύματα έσπαζαν πάνω σε βράχους πράσινου, μαύρου, πορτοκαλί και χρυσού χρώματος. Ο ιριδισμός του νερού, που έσπαζε πάνω στις πέτρες, κάτω από τις κατακόρυφες ακτίνες ενός μεσημεριάτικου ήλιου, δημιουργούσαν ένα αξέχαστο πανέμορφο αποτέλεσμα. Μια γραμμή από χρώμα και φως σχηματίστηκε, εκατό φορές πιο κρυστάλλινη από το ουράνιο τόξο της Γης. Ανεβήκαμε σε ύψος περίπου 200 μέτρα και συνεχίσαμε να ταξιδεύουμε προς τη ξηρά.

Η ήπειρος της Μου και τα νησιά του Πάσχα 101 Η Θάω μας πέταξε πάνω από μια πεδιάδα όπου μπορούσα να δω ζώα όλων των ειδών – μερικά ήταν δίποδα και έμοιαζαν με μικρούς στρουθοκαμήλους, και άλλα τετράποδα ζώα, ίδια με τα μαμούθ αλλά διπλάσια στο μέγεθος. Είδα επίσης, αγελάδες να βόσκουν πλάι – πλάι με ιπποπόταμους. Οι αγελάδες ήταν τόσο ίδιες με αυτές που έχουμε στη Γη, που δεν μπορούσα να μην το αναφέρω στη Θάω, δείχνοντας όπως της το έλεγα πάνω σε μια ξεχωριστή αγέλη, όπως ένα παιδί στο ζωολογικό κήπο. Γέλασε με την καρδιά της. -Γιατί να μην έχουμε αγελάδες εδώ, Μισιέλ; Κοίταξε πιο εκεί και θα δεις γαϊδούρια και εκεί καμηλοπαρδάλεις – που είναι κάπως πιο ψηλές από αυτές της Γης. Κοίταξε πόσο όμορφα είναι αυτά τα άλογα όπως καλπάζουν μαζί. Ήμουν κατενθουσιασμένος με αυτή την εμπειρία, αλλά όχι πάντοτε το ίδιο, πότε περισσότερο και πότε λιγότερο. Αυτό όμως που με άφησε άφωνο, και που διασκέδασε πολύ τις φίλες μου, ήταν η θέα από άλογα που έφεραν κεφάλια πολύ όμορφων γυναικών – μερικές ξανθές, άλλες καστανές ή καφέ και ακόμα μερικές με μπλε μαλλιά. Όπως κάλπαζαν, συχνά υψώνονταν για δεκάδες μέτρα. Α ναι! Είναι γεγονός ότι είχαν φτερούγες, διπλωμένες προς τα πίσω, αντίθετα με τα σώματα τους, τις οποίες χρησιμοποιούσαν πότε – πότε, κάτι όπως τα ιπτάμενα ψάρια που ακολουθούν ή προηγούνται των καραβιών. Σήκωσαν τα κεφάλια τους για να μας δουν και προσπάθησαν να συναγωνιστούν την ταχύτητα του Λάτιβοκ... Η Θάω ελάττωσε ταχύτητα και ύψος, ώστε να μπορέσουμε να τις πλησιάσουμε σε απόσταση μερικών μέτρων. Υπήρχαν και άλλες εκπλήξεις μπροστά μου, όταν μερικές από αυτές τις αλογογυναίκες μας φώναξαν σε μια γλώσσα που μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ανθρώπινη. Οι τρεις σύντροφοι μου απάντησαν στην ίδια γλώσσα και η συνομιλία ήταν φανερά ευχάριστη. Δεν μείναμε για πολύ σε αυτό το χαμηλό ύψος, ωστόσο, μερικές από αυτές τις αλογογυναίκες, ανήλθαν σε τόσο ύψος που παραλίγο να αγγίξουν το όχημα μας με κίνδυνο να τραυματιστούν. Η πεδιάδα που πετούσαμε από πάνω, ήταν σε μερικούς τόπους διεσπαρμένη με μικρά βουναλάκια, όλα περίπου το ίδιο μέγεθος. Το σχολίασα αυτό και η Πιάστρα μου εξήγησε ότι εκατομμύρια χρόνια πριν αυτοί οι λοφίσκοι, ήταν ηφαίστεια. Η βλάστηση από κάτω μας δε συγκρινόταν με την οργιώδη βλάστηση των δασών που είχα την “εμπειρία” κατά την άφιξη μου. Αντίθετα, εδώ τα δέντρα ήταν μαζεμένα σε μικρά βάθρα που δεν έφταναν τα 25 μέτρα ύψος. Όπως περάσαμε, μεγάλα άσπρα πουλιά πέταξαν κατά εκατοντάδες, μόνο για να προσγειωθούν και πάλι, σε απόσταση “ασφαλείας”. Ένα πλατύ υδάτινο πέρασμα κυλούσε στον ορίζοντα, μοιράζοντας την πεδιάδα με το αργό πέρασμα του. Μπορούσα να δω μερικά τόκο μαζεμένα στη στροφή του ποταμού. Η Θάω οδηγούσε το Λάτιβοκ πάνω από τον ποταμό, χαμηλώνοντας στο ύψος του νερού

102 Η Θειαούβα όπως προσεγγίζαμε στο συνοικισμό. Προσεδαφιστήκαμε σε ένα μικρό τετράγωνο μεταξύ δύο τόκο και περικυκλωθήκαμε αμέσως από τους κατοίκους. Δεν προσπαθούσαν να σπρωχθούν για να μας πλησιάσουν, παρά μόνο σταμάτησαν ότι έκαναν και ήρεμα ήρθαν κοντά μας. Σχημάτισαν ένα κύκλο αρκετά μεγάλο ούτως ώστε να είμαστε άνετα και συγχρόνως να έχουν όλοι την ευκαιρία να δουν ένα ξένο, πρόσωπο με πρόσωπο. Πάλι ξαναπρόσεξα ότι αυτοί οι άνθρωποι φαίνονται να έχουν την ίδια ηλικία, εκτός από πέντε – έξι που θα μπορούσαν να είναι λίγο μεγαλύτεροι. Η ηλικία, εδώ, δεν αφαιρεί αλλά προσθέτει μια ποιότητα εκπληκτικά ευγενική. Κάτι άλλο που πρόσεξα ήταν η απουσία των παιδιών από τον πλανήτη, και όμως εδώ, σε αυτό τον οικισμό και ανάμεσα στο πλήθος που έφτασε κοντά μας, είδα έξι με εφτά παιδιά. Ήταν χαριτωμένα και φαίνονταν να είναι αρκετά ώριμα για παιδιά. Σύμφωνα με τη Θάω θα πρέπει να ήταν οκτώ με εννέα χρονών. Από την άφιξη μου στη Θειαούβα, δεν είχα την ευκαιρία να συναντήσω τόσο μεγάλο αριθμό από αυτούς τους ανθρώπους. Κοιτάζοντας γύρω στον κύκλο, μπορούσα να αναγνωρίσω επάνω τους μια ηρεμία και επιφυλακτικότητα, και επίσης μια πολύ μεγάλη ομορφιά στα πρόσωπα τους, που συνήθισα να την αναμένω. Υπήρχε μια μεγάλη ομοιότητα μεταξύ τους, σαν να ήταν όλοι αδέρφια, και όμως δεν είναι αυτή η πρώτη μας εντύπωση όταν συναντούμε μια ομάδα μαύρων ή Ασιατών όταν είναι μαζί; Είναι γεγονός ότι οι διαφορές στα φυσικά χαρακτηριστικά του προσώπου που υπάρχουν στις διάφορες φυλές στη Γη, υπάρχουν και σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Στο ύψος διαφέρουν, από 280 μέχρι 300 εκατοστόμετρα, τα δε σώματα τους, έχουν τόσες καλές αναλογίες, ήταν μια ευχαρίστηση να τους βλέπεις – ούτε πολύ μυώδεις ούτε πολύ αδύνατοι, και χωρίς καμιά παραμόρφωση. Η λεκάνη τους ήταν κάπως πιο πλατειά από ότι θα ανέμενες σε ένα άντρα, αλλά όπως μου είπαν μερικοί από αυτούς είχαν γεννήσει παιδιά. Όλοι είχαν θαυμάσια μαλλιά – οι πιο πολλοί χρυσόξανθα, άλλοι πλατινένιοξανθό ή χαλκόξανθο και καμιά φορά και ένα φωτεινό καστανό χρώμα. Μερικοί επίσης είχαν όπως τη Θάω και την Πιάστρα, ένα λεπτό χνούδι πάνω από τα χείλη, αλλά εκτός από αυτό, αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν καμιά τρίχα πάνω στο σώμα τους. (Αυτό φυσικά, δεν ήταν μια παρατήρηση που έκαμα εκείνη τη στιγμή, αλλά το είχα παρατηρήσει, όταν αργότερα είχα την ευκαιρία να δω από πολύ κοντά, μια ομάδα που έκαναν ηλιοθεραπεία). Ο τύπος του δέρματος τους, μου θύμισε τις γυναίκες της Αραβικής φυλής που προφυλάσσουν τον εαυτό τους από τον ήλιο – και φυσικά δεν ήταν το χλωμό δέρμα των ξανθών με τα τόσο ανοιχτόχρωμα μάτια. Τόσο ανοιχτόχρωμα, αλήθεια ήταν τα μωβ και τα γαλανά μάτια γύρω μου, που αν ήμουν στη Γη θα αναρωτιόμουν αν ήταν τυφλοί.

Η ήπειρος της Μου και τα νησιά του Πάσχα 103 Όταν μιλώ τώρα, για τα μακριά τους πόδια και τους στρογγυλούς τους γοφούς – μου θυμίζουν τις αθλήτριες μας που τρέχουν μακρινές αποστάσεις, όπως επίσης και τα όμορφα αναλογικά τους στήθη, σφικτά και καλοσχηματισμένα σε κάθε περίπτωση, ο αναγνώστης θα καταλάβει το λάθος μου, που πήρα τη Θάω να είναι ένας θηλυκός γίγαντας όταν πρωτοσυναντηθήκαμε. Σκέφτηκα ότι οι γυναίκες στη Γη θα ζήλευαν το στήθος αυτών των ανθρώπων – και οι άντρες θα ευχαριστιόνταν από αυτά... Έχω ήδη σχολιάσει την ομορφιά του προσώπου της Θάω, και οι άλλοι σε αυτό το πλήθος φαίνονται να έχουν τα ίδια “κλασσικά” χαρακτηριστικά, και όμως μερικούς μπορώ να τους περιγράψω σαν “γοητευτικούς” ή “ελκυστικούς.” Το κάθε πρόσωπο, αν και ελάχιστα διαφορετικό στο σχήμα και στα χαρακτηριστικά φαίνεται σαν να σχεδιάστηκε από κάποιον καλλιτέχνη. Ο κάθε ένας έχει τη δική του γοητεία, αλλά πάνω από όλα, ήταν έκδηλη πάνω στα πρόσωπα και στους τρόπους τους η εξυπνάδα. Γενικά δε μπορούσα να βρω κανένα ελάττωμα πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους, που μαζεύτηκαν γύρω μας, καλωσορίζοντας μας χαμογελαστοί δείχνοντας σειρές από τέλεια κάτασπρα δόντια. Η φυσική τελειότητα τους, δεν με εξέπληξε, εφόσον όπως μου εξήγησε η Θάω έχουν την ικανότητα να αναγεννούν τα κύτταρα του σώματος τους όποτε το θελήσουν. Δεν υπάρχει δε, λόγος αυτά τα υπέροχα σώματα να γεράσουν. -Μήπως τους διακόπτουμε από τη δουλειά τους; Ρώτησα την Πιάστρα που έτυχε να ήταν κοντά μου. -Όχι, όχι ακριβώς, απάντησε. “Οι πιο πολλοί από αυτούς σ’ αυτή την πόλη κάνουν διακοπές – είναι επίσης ένα μέρος που οι άνθρωποι έρχονται για διαλογισμό.” Τρεις από τους “μεγαλύτερους” μας πλησίασαν και η Θάω μου ζήτησε να τους μιλήσω στα Γαλλικά, και αρκετά δυνατά ούτως ώστε να μπορούν να ακούσουν όλοι. Πιστεύω ότι είπα: “Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι μαζί σας και που μπορώ να θαυμάσω τον υπέροχο πλανήτη σας. Είσαστε πολύ τυχεροί άνθρωποι, και θα μου άρεσε να ζω ανάμεσα σας.” Αυτή η ομιλία προκάλεσε μια σειρά επιφωνημάτων, όχι μόνο για τη γλώσσα, την οποία οι πιο πολλοί από αυτούς δεν την είχαν ξανακούσει να ομιλείται, αλλά επίσης από την αίσθηση αυτών που είπα, τα οποία κατάλαβαν με τηλεπάθεια. Η Πιάστρα μας έκαμε νόημα ότι έπρεπε να ακολουθήσουμε τους τρεις “γηραιότερους”, οι οποίοι μας οδήγησαν σε ένα από τα τόκο. Όταν και οι εφτά από μας καθίσαμε αναπαυτικά η Θάω άρχισε: “Μισιέλ, θα ήθελα να σου συστήσω τον Λατιονούση.” Έτεινα το χέρι μπροστά σε ένα από τους τρεις και υποκλίθηκα.

104 Η Θειαούβα “Ο Λατιονούση ήταν, πριν από 14.000 από τα χρόνια σας, ο τελευταίος Βασιλιάς της ηπείρου της Μου στη Γη.” -Δεν καταλαβαίνω. -Δε θέλεις να καταλάβεις, Μισιέλ, και αυτήν ακριβώς τη στιγμή μου θυμίζεις πολλούς από τους συνανθρώπους σου στη Γη. Θα πρέπει να έδειχνα προβληματισμένος, γιατί η Θάω, η Πιάστρα και η Λατόλη ξέσπασαν σε δυνατά γέλια. -Μην κοιτάζεις έτσι Μισιέλ. Ήθελα μόνο να σε πειράξω λίγο. Τώρα με την παρουσία του Λατιονούση, θα σου εξηγήσω ένα από τα μυστήρια που έχει διαφύγει τους επιστήμονες στον πλανήτη σου – οι οποίοι, μπορώ να προσθέσω, θα έπρεπε να αφιερώνουν τον πολύτιμο χρόνο τους, στο να ανακαλύπτουν πιο χρήσιμα πράγματα. Θα φανερώσω όχι ένα, αλλά διάφορα από τα μυστήρια που τους βασανίζουν. Τα καθίσματα είχαν τακτοποιηθεί να είναι σε κύκλο, η Θάω καθόταν κοντά στο Λατιονούση και εγώ κάθισα απέναντι τους. -Όπως ήδη έχω εξηγήσει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας προς τη Θειαούβα, οι Πακαρατίνιοι έφτασαν στη Γη πριν 1.350.000 χρόνια. Τριάντα χιλιάδες χρόνια μετά, συνέβηκε ένας φοβερός κατακλυσμός, ο οποίος άνοιξε θάλασσες και προκάλεσε την ανάδυση νησιών, ακόμα και ηπείρων. Ανάφερα επίσης, για κάποια τεράστια ήπειρο η οποία ανυψώθηκε στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού. Αυτή η ήπειρος ονομαζόταν “Λαμάρ” αλλά είναι καλύτερα γνωστή σαν η ήπειρος της Μου. Αναδύθηκε στην κυριολεξία σαν ένα κομμάτι για να διαχωριστεί 2.000 χρόνια μετά από μια σεισμική δόνηση, σε τρεις κυρίως ηπείρους. -Με το πέρασμα του χρόνου, δημιουργήθηκε βλάστηση πάνω σ’ αυτές τις ηπείρους, από τις οποίες μεγάλες εκτάσεις βρίσκονταν σε περιοχές του Ισημερινού. Μεγάλωσε το χόρτο, δημιουργήθηκαν δάση και σιγά-σιγά μετανάστευσαν ζώα, διά μέσου ενός πολύ στενού ισθμού που ένωνε τη Μου με τη Βόρειο Αμερική. -Η κίτρινη φυλή που τα κατάφερε καλύτερα με τις καταστροφικές επιπτώσεις του κατακλυσμού, ήταν οι πρώτοι που κατασκεύασαν πλοία και εξερευνούσαν τις θάλασσες. Περίπου 300.000 χρόνια πριν, αποβιβάστηκαν στις Βορειοδυτικές ακτές της Μου, όπου στο τέλος δημιούργησαν μια μικρή αποικία. -Αυτή η αποικία μεγάλωσε πολύ λίγο με το πέρασμα των αιώνων, γιατί υπήρχαν δυσκολίες στον εκπατρισμό, οι οποίες θα μας έπαιρναν πολύ χρόνο να τις εξηγήσουμε και οι οποίες δε μας ενδιαφέρουν για τώρα.

Η ήπειρος της Μου και τα νησιά του Πάσχα 105 -Περίπου 250.000 γήινα χρόνια πριν, οι κάτοικοι του πλανήτη Αρέμο Χ3, στον οποίο σταματήσαμε για να πάρουμε δείγματα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας, επεχείρησαν ένα διαπλανητικό εξερευνητικό ταξίδι διαπερνώντας το ηλιακό σας σύστημα. Αφού πέρασαν τον Κρόνο, τον Ποσειδώνα, τον Άρη και τον Ερμή, προσεδαφίστηκαν στον πλανήτη Γη στην Κίνα, όπου τα διαστημόπλοια τους προκάλεσαν αρκετό πανικό ανάμεσα στον πληθυσμό. Οι θρύλοι τους αναφέρονται σε “πύρινους δράκους” που κατέβαιναν από τον ουρανό. Ο φόβος και η δυσπιστία των Κινέζων, τους οδήγησε τελικά, στο να επιτεθούν στους ξένους, οι οποίοι αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν βία, για να προφυλάξουν τους εαυτούς τους. Αυτό το μισούσαν, γιατί δεν ήταν μόνο τεχνολογικά αναπτυγμένοι, αλλά επίσης και πνευματικά αναπτυγμένοι άνθρωποι, που απεχθάνονταν τους φόνους. -Προχώρησαν, συνεχίζοντας την εξερεύνηση τους πάνω στον πλανήτη. Αποδείχτηκε ότι η ήπειρος της Μου τους έλκυσε περισσότερο, και αυτό για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, η ήπειρος φαινόταν κυριολεκτικά ακατοίκητη και δεύτερον, από απόψεως γεωγραφικού πλάτους ήταν πραγματικός παράδεισος. -Έγιναν ειδικά προσεκτικοί, ιδιαίτερα μετά την αναμέτρηση τους με τους Κινέζους και αισθάνονταν ότι έπρεπε να δημιουργήσουν βάση, έτσι που να μπορούσαν να απομακρυνθούν σε περίπτωση που συναντούσαν κι’ άλλες εχθροπραξίες σοβαρής μορφής από τους κατοίκους της Γης. Δεν έχω ακόμα εξηγήσει ότι ο λόγος της εξερεύνησης τους στη Γη, ήταν η πρόθεση τους να μετακομίσουν μερικά εκατομμύρια ανθρώπων από τον Αρέμο Χ3 – ένα πλανήτη που γινόταν ασφυκτικά υπερπληθυσμιακός. Αυτή η επιχείρηση ήταν πάρα πολύ σοβαρή, για να τη διακινδυνέψουν για οτιδήποτε. Έτσι αποφάσισαν η βάση για οπισθοχώρηση να μην εγκατασταθεί στη Γη αλλά στη Σελήνη, που βρισκόταν αρκετά κοντά και φαινόταν πολύ ασφαλής. -Τους πήρε πενήντα χρόνια για να εγκαταστήσουν τη βάση τους στη Σελήνη και δεν άρχισαν την μετανάστευση στη Γη μέχρι που ήταν έτοιμοι. Όλα πήγαν καλά. Η μικρή κινέζικη αποικία που βρισκόταν στα βορειοδυτικά της Μου είχε ολότελα καταστραφεί μερικές δεκαετίες μετά την πρώτη τους επίσκεψη, έτσι πραγματικά είχαν ολόκληρη την ήπειρο στη διάθεση τους. -Οι εργασίες, άρχισαν αμέσως, για την κατασκευή πόλεων, καναλιών και δρόμων, που ήταν επιστρωμένοι με τεράστιες πλάκες. Το συνηθισμένο μεταφορικό τους μέσο ήταν τα ιπτάμενα άρματα, όχι διαφορετικά από τα δικά μας Λάτιβοκ. -Από το δικό τους πλανήτη, εισήγαγαν ζώα όπως το σκύλο και τον αρματίλλο – ο οποίος ήταν πολύ αγαπητός στον Αρέμο Χ3, και επίσης το γουρούνι.

106 Η Θειαούβα Όταν μου είπε, για όλα αυτά τα εισαγμένα ζώα, θυμήθηκα πόσο παράξενο μου φάνηκε όταν είδα γουρούνια και σκύλους πάνω σε αυτόν τον περίφημο πλανήτη στην προηγηθείσα επίσκεψη μας. Ξαφνικά, όλα ήταν ξεκάθαρα σε μένα. -Στο ύψος αυτοί οι άνθρωποι ήταν μέσον όρον, 180 εκατοστόμετρα για τους άντρες και 160 εκατοστόμετρα για τις γυναίκες. Τα μαλλιά τους ήταν σκούρα, και τα μάτια τους είχαν ένα όμορφο μαύρο και το δέρμα τους ελαφρά ορειχάλκινο. Είδες μερικούς από αυτό το είδος, όταν σταματήσαμε στον Αρέμο Χ3 και πιστεύω ήδη θα το έχεις μαντέψει ότι είναι οι πρόγονοι των Πολυνησίων. -Έτσι δημιούργησαν εγκαταστάσεις παντού, στο μήκος και στο πλάτος της ηπείρου, περιλαμβανομένων 19 πόλεων, εφτά από τις οποίες ήταν ιερές. Τα μικρά χωριά ήταν πολυάριθμα, γιατί αυτοί οι άνθρωποι ήταν πολύ έμπειροι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. -Το πολιτικό τους σύστημα ήταν αντιγραφή αυτού του Αρέμο Χ3. Είχαν ανακαλύψει εδώ και πολύ καιρό ότι, ο μόνος τρόπος να κυβερνήσεις μια χώρα σωστά, ήταν να τοποθετήσεις σαν κεφαλή της κυβέρνησης επτά ανθρώπους με σοφία, που δεν αντιπροσώπευαν κανένα πολιτικό κόμμα, αλλά ειλικρινά αφοσιωμένους στο να να κάμουν ότι μπορούν για το έθνος τους. -Ο έβδομος από αυτούς ήταν ο Ανώτερος δικαστής, του οποίου η ψήφος άξιζε για δύο. Εάν οι τέσσερεις ήταν εναντίον του και οι δύο υπέρ του, πάνω σε μια συγκεκριμένη υπόθεση, βρίσκονταν σε αδιέξοδο, και οι συζητήσεις μπορούσαν να κρατήσουν ώρες και μέρες, μέχρι που τουλάχιστον ένας από τους επτά να πειθόταν να αλλάξει την ψήφο του. Οι συζητήσεις γίνονταν μέσα σε ατμόσφαιρα σύνεσης, αγάπης και ενδιαφέροντος για τους ανθρώπους. -Αυτές οι ανώτερες μορφές δεν έπαιρναν κανένα υλικό κέρδος, για τη θέση τους σαν αρχηγοί του έθνους. Ήταν το καθήκον τους να ηγηθούν του έθνους και το έκαναν με αγάπη για την πατρίδα τους – και με αυτό τον τρόπο, απέφευγαν τους κρυφούς καιροσκόπους ανάμεσα στους αρχηγούς. -Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τους δικούς μας αρχηγούς σήμερα, είπα με μια δόση πικρίας. “Πού εύρισκαν τέτοιους άντρες;” -Η διαδικασία είχε ως ακολούθως: “ Σ’ ένα χωριό ή επαρχία, εκλεγόταν ένας άντρας με ακέραιο χαρακτήρα, με δημοψήφισμα. Κανένας που θα είχε μητρώο κακής διαγωγής, ή τάση για φανατισμούς μπορούσε να εκλεγεί – ο εκλεγμένος έπρεπε να παρουσιάζει ακεραιότητα χαρακτήρος από όλες τις πλευρές. Μετά θα στελλόταν στην πιο κοντινή πόλη, μαζί με τους αντιπροσώπους από τα γειτονικά χωριά, και θα ελάμβαναν χώραν καινούριες εκλογές.

Η ήπειρος της Μου και τα νησιά του Πάσχα 107 -Εάν για παράδειγμα ήταν εξήντα χωριά, θα έπρεπε να υπάρχουν εξήντα εκλεγμένοι άντρες από το λαό, για την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους, και όχι για υποσχέσεις που θα έκαναν και που στο τέλος δε θα μπορούσαν να τις κρατήσουν. -Αντιπρόσωποι από όλο το έθνος θα συναντιόνταν στην πρωτεύουσα. Θα χωρίζονταν σε ομάδες από έξι και η κάθε ομάδα αποσυρόταν σε ξεχωριστή αίθουσα συνεδρίασης. Για τις επόμενες δέκα μέρες, η ομάδα θα ήταν μαζί – συζητώντας, τρώγοντας μαζί, απολαμβάνοντας θεάματα και τελικά θα έπρεπε να ελέγξουν τον αρχηγό της ομάδας. Έτσι που, αν υπήρχαν 60 αντιπρόσωποι, χωρισμένοι σε δέκα ομάδες, θα υπήρχαν δέκα αρχηγοί των ομάδων. Από αυτούς τους δέκα, οι εφτά θα εκλέγονταν με την ίδια διαδικασία, και από τους εφτά, θα αναδεικνυόταν τελικά ο Ανώτερος Αρχηγός. Του δινόταν ο τίτλος του Βασιλιά. -Ώστε, ήταν ένας δημοκρατικός βασιλιάς, είπα. Η Θάω γέλασε με το σχόλιο μου και ο Λατιονούση συνοφρυώθηκε ελαφρά. -Ο Βασιλιάς εκλεγόταν με αυτό τον τρόπο, μόνο εάν ο προκάτοχος πέθαινε ξαφνικά και δεν είχε ορίσει αντικαταστάτη του, ή εάν ο αντικαταστάτης του δεν ήταν απόλυτα αποδεκτός από το συμβούλιο των επτά. Του δινόταν ο τίτλος του Βασιλιά, πρώτον γιατί ήταν ο αντιπρόσωπος του Μεγάλου Πνεύματος στη Γη, και δεύτερον επειδή εννέα φορές στις δέκα, θα ήταν ο γιός ή ο πιο κοντινός συγγενής του προηγούμενου Βασιλιά. -Κάτι σαν την Ρωμαϊκή μέθοδο δηλαδή. -Ναι, ακριβώς. Οπωσδήποτε όμως, εάν ο Βασιλιάς εκδήλωνε και την παραμικρή τάση προς τη δικτατορία, εκθρονιζόταν από το συμβούλιο των συναδέρφων του. Αλλά ας πάμε πίσω στους μετανάστες από τον Αρέμο Χ3... -Η πρωτεύουσα τους, ονομάστηκε Σαβανάσα, και βρισκόταν σε ένα οροπέδιο που αντίκριζε τον κόλπο του Σουβατού. Το οροπέδιο ήταν σε ύψος 300 μέτρα και εάν εξαιρέσεις τα δυο βουνά – ένα βόρειο-δυτικά και το άλλο βόρειο-ανατολικά, αυτό ήταν το ψηλότερο σημείο της ηπείρου της Μου. -Με συγχωρείς, Θάω – μπορώ να διακόψω; όταν εξηγούσες για τον κατακλυσμό που μετακίνησε τον άξονα της Γης, είπες ότι σωτηρία στο φεγγάρι δεν ήταν δυνατή γιατί, φεγγάρι τότε δεν υπήρχε – και όμως τώρα, λες ότι οι βάσεις σωτηρίας για τους μετανάστες δημιουργήθηκαν στο φεγγάρι ... -Δεν υπήρχε φεγγάρι την εποχή που οι μαύροι αποίκησαν την Αυστραλία, αλλά όχι για πολύ καιρό μετά. Υπήρχαν δύο μικρά φεγγάρια πολύ νωρίτερα – έξι εκατομμύρια χρόνια περίπου πριν, τα οποία γύριζαν γύρω από τη Γη, που τελικά

108 Η Θειαούβα συγκρούστηκαν μαζί της. Η Γη τότε ήταν ακατοίκητη έτσι παρ’ όλο που ακολούθησαν φοβεροί κατακλυσμοί δεν είχε και τόση σημασία. -500,000 περίπου χρόνια πριν, η Γη “προσέλκυσε” ένα πολύ μεγαλύτερο φεγγάρι, αυτό που υπάρχει σήμερα. Περνούσε από πολύ κοντά στον πλανήτη σας και προσελκύστηκε σε τροχιά. Αυτό συμβαίνει συχνά με τα φεγγάρια. Προκλήθηκαν περαιτέρω καταστροφές απ’ αυτό το γεγονός... -Τι εννοείς όταν λες “περνούσε πολύ κοντά” στη Γη; Γιατί δεν συγκρούστηκε; Και οπωσδήποτε τι είναι το φεγγάρι; -Θα μπορούσε να είχε συγκρουσθεί, στ’ αλήθεια, αλλά αυτό δεν συμβαίνει συχνά. Ένα φεγγάρι, αρχικά είναι ένας μικρός πλανήτης, που γυρίζει γύρω από τον ήλιο του σε μια ελικοειδή τροχιά που γινόταν πολύ σθεναρή. Οι πιο μικροί πλανήτες γυρίζουν πολύ πιο γρήγορα από τους μεγαλύτερους, των οποίων η δύναμη αδρανείας είναι μικρότερη. -Εφ’ όσον η τροχιά τους είναι πιο γρήγορη, οι μικρότεροι πλανήτες συχνά αρπάζονται από τους μεγαλύτερους πλανήτες, και εάν περνούν από πολύ κοντά, η έλξη της βαρύτητας του πλανήτη θα είναι πιο μεγάλη από αυτήν του ήλιου. Ο μικρότερος πλανήτης αρχίζει να γυρίζει γύρω από τον μεγαλύτερο, και πάλι σε τροχιά που αργά η γρήγορα θα καταλήξει σε σύγκρουση. -Θέλεις να πεις ότι το πανέμορφο φεγγάρι μας που έχει τόσο πολύ δοξαστεί σε ποιήματα και τραγούδια, θα πέσει μια μέρα πάνω στα κεφάλια μας; -Μια μέρα, ναι... αλλά όχι πριν 195.000 χρόνια. Θα πρέπει να φάνηκε η ανακούφιση μου, και ο φόβος μου κάπως αστείος, γιατί γέλασαν όλοι οι οικοδεσπότες μου. Η Θάω συνέχισε: “όταν αυτό συμβεί – όταν η Σελήνη συγκρουστεί με τη Γη – αυτό θα είναι το τέλος του πλανήτη σας. Εάν ο κόσμος της Γης δεν είναι πνευματικά και τεχνολογικά αρκετά ανεπτυγμένοι εκείνο τον καιρό, αυτό σημαίνει γενικό ολοκαύτωμα, αλλά εάν είναι, θα έχουν εκκενωθεί σε άλλο πλανήτη. Όλα στην ώρα τους όμως, Μισιέλ – για τώρα, θα πρέπει να τελειώσω την ιστορία μου που αφορά την ήπειρο της Μου... -Η Σαβανάσα τότε βρισκόταν πάνω σε ένα τεράστιο οροπέδιο που δέσποζε των πεδιάδων, που δεν ήταν ψηλότερες από 30 μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Πάνω σε αυτό το οροπέδιο και ακριβώς στο κέντρο κτίστηκε μια τεράστια πυραμίδα. Κάθε πέτρα που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή, μερικές ζύγιζαν περισσότερο από 50 τόνους, κόπηκε ακριβώς με ακρίβεια ενός πέμπτου του χιλιοστομέτρου, χρησιμοποιώντας αυτό που θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε “υπερηχητικά δονητικά συστήματα”. Αυτό γινόταν στα ορυχεία του Χόλατον, που

Η ήπειρος της Μου και τα νησιά του Πάσχα 109 τώρα βρίσκονται στα Νησιά του Πάσχα, το οποίο ήταν το μοναδικό μέρος της ηπείρου που μπορούσε να βρεις αυτές τις ειδικές πέτρες. Υπήρχε οπωσδήποτε ακόμα ένα ορυχείο στην Νοτόρα, βορειοδυτικά της ηπείρου. -Οι τεράστιες αυτές πέτρες μεταφέρονταν με την τεχνική της αντιβαρύτητας, που τη γνώριζαν πολύ καλά αυτοί οι άνθρωποι. (Μεταφέρονταν πάνω σε εξέδρες 20 εκατοστόμετρα πάνω από τους πλακόστρωτους δρόμους, και κατασκευάστηκαν χρησιμοποιώντας την ίδια μέθοδο με αυτή για τις πυραμίδες.) Δρόμοι σαν και αυτούς κατασκευάστηκαν σε όλη τη χώρα, που συγκλίνοντα σαν ένας τεράστιος ιστός της αράχνης, στην πρωτεύουσα Σαβανάσα. -Οι θεόρατες πέτρες μεταφέρονταν στη Σαβανάσα και τοποθετούνταν σύμφωνα με τις οδηγίες του “επικεφαλής”, ή αρχηγού αρχιτέκτονα αυτού του έργου. Όταν τέλειωσε, η πυραμίδα είχε ύψος ακριβώς 440.01 μέτρα και οι τέσσερεις πλευρές κοίταζαν ακριβώς στα τέσσερα σημεία της πυξίδας. -Μήπως αυτό προοριζόταν να γίνει το παλάτι του Βασιλιά, ή μήπως ο τάφος του; Όλοι χαμογελούσαν με το ίδιο επιεικές χαμόγελο, που παρουσιαζόταν συχνά όταν έκανα κάποια ερώτηση. -Όχι, κάτι τέτοιο, Μισιέλ. Αυτή η πυραμίδα ήταν πολύ πιο σημαντική – ήταν ένα εργαλείο. Ένα τεράστιο εργαλείο, το παραδέχομαι, αλλά ένα εργαλείο όπως και να το κάνουμε. Όπως, επίσης, ήταν και η πυραμίδα του Χέοπα, στην Αίγυπτο, παρ’ όλο που ήταν πολύ μικρότερη σε μέγεθος. -Ένα εργαλείο; Σε παρακαλώ εξήγησε μου – δε μπορώ να σε παρακολουθήσω. Και ήταν αλήθεια. Είχα δυσκολίες να παρακολουθήσω τη Θάω, αλλά ένοιωσα ότι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια ήταν έτοιμο να αποκαλυφθεί σε μένα – κάτι που είχε προκαλέσει τόσες έρευνες και έγινε το θέμα για τόσα πολλά γραπτά στη Γη. -Θα έχεις καταλάβει, συνέχισε η Θάω, “ότι αυτοί ήταν πολύ αναπτυγμένοι άνθρωποι. Κατείχαν μια βαθειά κατανόηση των Νόμων του Σύμπαντος και χρησιμοποίησαν την πυραμίδα τους σαν ένα “αιχμαλωτιστή” κοσμικών αχτίνων, δυνάμεων και ενεργειών, καθώς επίσης και γήινων ενεργειών. -Μέσα, οι αίθουσες ήταν τοποθετημένες σύμφωνα με ένα ακριβές σχέδιο, για να εξυπηρετούν το Βασιλιά και μερικούς άλλους μεγάλους μυητές, σαν δυναμικά κέντρα επικοινωνίας, που τους επέτρεπαν να επικοινωνούν με άλλους πλανήτες και άλλους κόσμους μέσα στο σύμπαν. Τέτοια επικοινωνία, με εξωγήινους δεν είναι πλέον δυνατή για τους ανθρώπους της Γης. Αλλά οι κάτοικοι της Μου εκείνο τον καιρό, με φυσικά μέσα και εκμεταλλευόμενοι κοσμικές δυνάμεις, βρίσκονταν σε συνεχή επικοινωνία με άλλα όντα, και μπορούσαν ακόμα να εξερευνούν παράλληλους κόσμους.

110 Η Θειαούβα -Αυτός ήταν ο μοναδικός σκοπός της πυραμίδας; -Όχι ακριβώς. Η δεύτερη της χρήση ήταν να δημιουργεί βροχές. Με ένα σύστημα από πλάκες, που ήταν κατασκευασμένες από ένα ειδικό κράμα, με κύριο στοιχείο το ασήμι, αυτοί οι άνθρωποι ήταν ικανοί, μέσα σε λίγες μέρες, να προκαλέσουν τη συσσώρευση νεφών πάνω από τη χώρα, και έτσι, να έχουν βροχές όποτε τις χρειάζονταν. -Με αυτό τον τρόπο, μπόρεσαν να δημιουργήσουν ένα πραγματικό παράδεισο σε όλην την ήπειρο. Οι ποταμοί και τα ρυάκια ποτέ δεν στέρευαν, αλλά κυλούσαν νωχελικά ανάμεσα από τις πολυάριθμες πεδιάδες, μιας χώρας που ήταν εντελώς επίπεδη. -Τα φρουτόδεντρα ήταν φορτωμένα με φρούτα, λυγίζοντας κάτω από το βάρος των πορτοκαλιών, των μανταρινιών ή των μηλιών, ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος που βρίσκονταν. Εξωτικά φρούτα, είδη που τώρα δεν υπάρχουν στη Γη, τα μάζευαν σε αφθονία. Ένα τέτοιο φρούτο, που το ονόμαζαν Λαϊκότι, και που είχε μια ιδιότητα, η οποία προκαλούσε έξαρση στη λειτουργία του μυαλού, που επέτρεπε σε όποιον το έτρωγε, να λύνει προβλήματα που κανονικά δεν ήταν της δυνατότητας του. Αυτή η ιδιότητα δεν ήταν ακριβώς ένα ναρκωτικό αλλά το φρούτο ήταν απαγορευμένο από τους σοφούς. Το Λαϊκότι επιτρεπόταν να φυτεύεται μόνο στους κήπους του Βασιλιά. -Ο άνθρωπος όμως όπως είναι, εν πάσει περιπτώσει, φύτεψε κρυφά το φρούτο σε διάφορες περιοχές της ηπείρου. Αυτοί που συλλαμβάνονταν τιμωρούνταν αυστηρά, γιατί είχαν παρακούσει κατευθείαν το Βασιλιά της Μου. Για θρησκευτικούς και κυβερνητικούς λόγους, έπρεπε να τον υπακούουν τυφλά, εφόσον ήταν ο αντιπρόσωπος του Μεγάλου Πνεύματος. Σαν τέτοιος, ο Βασιλιάς δεν έπρεπε να λατρεύεται ο ίδιος – απλά ήταν ο αντιπρόσωπος κάποιου άλλου. -Αυτοί οι άνθρωποι πίστευαν στο Θαόρα – το Θεό. Το Πνεύμα το Ένα και το Μοναδικό, ο Δημιουργός όλων των πραγμάτων και, φυσικά πίστευαν στη μετενσάρκωση. -Αυτό που μας αφορά τώρα, Μισιέλ, είναι τα μεγάλα γεγονότα που συνέβηκαν στον πλανήτη σου, πριν πάρα πολύ καιρό, ούτως ώστε να μπορέσεις να διαφωτίσεις τους συνανθρώπους σου. Δεν θα επεκταθώ στην περιγραφή μου σε λεπτομέρειες, για την ήπειρο που ήταν η πατρίδα ενός από τους πιο οργανωμένους πολιτισμούς που έχουν υπάρξει πάνω στον πλανήτη Γη. Οπωσδήποτε όμως, πρέπει να ξέρεις ότι μετά από μια περίοδο 50.000 χρόνων, ο πληθυσμός της Μου ανερχόταν σε ογδόντα εκατομμύρια. -Αποστολές λάμβαναν χώραν, τακτικά, για να εξερευνήσουν και να διερευνήσουν τις διάφορες απόψεις του πλανήτη. Για αυτές τις αποστολές

Η ήπειρος της Μου και τα νησιά του Πάσχα 111 χρησιμοποιούσαν ιπτάμενα οχήματα, παρόμοια με αυτά που αποκαλείτε “ιπτάμενους δίσκους”. Ήταν γνωστό ότι το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη ήταν κατοικημένο από μαύρους, κίτρινους και λευκούς, παρόλο που οι τελευταίοι είχαν περιέλθει σε μια αρχέγονη κατάσταση που οφειλόταν στην απώλεια της τεχνολογικής κατανόησης από την αρχή. Αυτοί οι λευκοί άνθρωποι έφτασαν κατ’ ακρίβεια, στη Γη σε πολύ μικρούς αριθμούς στο διάστημα μεταξύ της άφιξης των Πακαρατινίων και της αποίκισης της Μου. Είχαν εγκατασταθεί σε μια ήπειρο γνωστή με το όνομα Ατλαντίς, αλλά από υλικούς και πνευματικούς λόγους, ο πολιτισμός απότυχε παντελώς. -Τι εννοείς “υλικούς λόγους”; -Φυσικές καταστροφές, που είχαν σαν αποτέλεσμα να καταστραφούν οι πόλεις τους και σχεδόν όλα όσα θα τους επέτρεπαν για να αναπτυχθούν τεχνολογικά. -Πρέπει να τονίσω το επόμενο σημείο: πριν να ξεκινήσουν τις εξερευνητικές τους αποστολές στον πλανήτη, οι κάτοικοι της Μου είχαν κάμει έρευνα, χρησιμοποιώντας την Πυραμίδα της Σαβανάσας. Σαν αποτέλεσμα αυτής της έρευνας, αποφασίστηκε να στείλουν τους ιπτάμενους δίσκους τους και να αποικήσουν την Νέα Γουινέα και τη Νότια Ασιατική περιοχή – αυτό είναι, δυτικά της Μου. Συγχρόνως, εγκατέστησαν αποικίες στη Βόρειο Αμερική και την Κεντρική Αμερική. -Το πιο σημαντικό, εγκατέστησαν μια αποικιακή βάση, η οποία μεγάλωσε σε μια τεράστια πόλη, στην περιοχή που είναι γνωστή στους αρχαιολόγους σας Τιαχουανάκο, που δε βρίσκεται πολύ μακριά από την λίμνη Τιτικάκα. Οι Άνδεις δεν υπήρχαν τότε, η οροσειρά σχηματίστηκε αργότερα, όπως θα δεις σύντομα. -Στη Τιαχουανάκο, κτίστηκε ένα τεράστιο λιμάνι. Εκείνο τον καιρό, η Βόρεια και η νότια Αμερική, ήταν επίπεδες και τελικά, κτίστηκε ένα κανάλι για να ενώσει μια εσωτερική θάλασσα που υπήρχε τότε με τον Ειρηνικό Ωκεανό, εκεί που σήμερα είναι η Βραζιλία. Αυτή η θάλασσα, είχε επίσης μια διέξοδο προς τον Ατλαντικό Ωκεανό, ούτως ώστε τους ήταν δυνατό να περνούν από τον ένα Ωκεανό στον άλλο και έτσι να αποικήσουν την ήπειρο της Ατλαντίδος... -Ναι αλλά είπες ότι διέθεταν ιπτάμενους δίσκους – γιατί δεν τους χρησιμοποίησαν; Εφόσον άνοιξαν ένα κανάλι, θα πρέπει να σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν πλοία. -Χρησιμοποίησαν τις ιπτάμενες μηχανές τους όπως ακριβώς σήμερα χρησιμοποιούνται τα αεροπλάνα, Μισιέλ, αλλά για πολύ βαριά φορτία, χρησιμοποιούσαν μηχανές αντιβαρύτητας, ακριβώς όπως τα βαριά οχήματα που χρησιμοποιούνται σήμερα στη Γη.

112 Η Θειαούβα -Έτσι, όπως σου είπα αποίκησαν την ήπειρο της Ατλαντίδος. Πολλοί λευκοί άνθρωποι από την Ατλαντίδα προτίμησαν τότε, να μεταναστεύσουν στην περιοχή της Βόρειας Ευρώπης, γιατί δεν ανέχονταν την καινούρια κυβέρνηση και την καινούρια θρησκεία που έφτασε από τη Μου. Αυτοί οι λευκοί μπήκαν στα θαλάσσια σκάφη τα οποία κινούνταν με τον ατμό και τον άνεμο. Πραγματικά αυτοί οι λευκοί, είχαν ανακαλύψει τη δύναμη του ατμού, αφού πέρασαν μια περίοδο που μπορούσες να την ονομάσεις “προϊστορική”. Πρέπει επίσης να εξηγήσω ότι η Βρετανία δεν ήταν νησί, εκείνο τον καιρό και ήταν ενωμένη με την Ευρώπη, και ούτε τα Στενά του Γιβραλτάρ υπήρχαν, εφόσον η Αφρική έφτανε μέχρι τη Νότια Ευρώπη. Πολλοί από τους λευκούς της Ατλαντίδας εγκαταστάθηκαν στη Βόρειο Αφρική, και αναμίχθηκαν με τους μιγάδες από τη μαύρη και την κίτρινη φυλή της περιοχής. Με την ανάμιξη δημιουργήθηκαν καινούριες φυλές στην Βόρειο Αφρική, οι οποίες διαιωνίστηκαν για χιλιάδες χρόνια και τους οποίους γνωρίζεις σαν Πέρπερ, Τουάρεκ και άλλους. -Πολλές φορές επισκεπτόμαστε τη Γη όλο αυτό το διάστημα. Όταν κρίναμε ότι ο χρόνος ήταν κατάλληλος, πηγαίναμε φανερά στον Βασιλιά της Μου και, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του και τις πληροφορίες που μας έδινε, θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε τις καινούριες αποικίες. Στην Ινδία, για παράδειγμα, ή στη Νέα Γουϊνέα, οι άνθρωποι της, πολλές φορές αντιμετώπιζαν πολλές δυσκολίες στο να αφομοιώσουν το δικό τους πολιτισμό με αυτόν που προϋπήρχε. Θα καταφθάναμε φανερά με οχήματα σχεδόν παρόμοια με αυτό που σε έφερε στη Θειαούβα, αν και διαφορετικού σχήματος. -Το μέγεθος μας που πάντοτε ήταν μεγάλο και η εκθαμβωτική ομορφιά μας, σήμαινε ότι στα μάτια τους περνούσαμε για Θεοί, απο ανθρώπους που δεν ήταν πραγματικά αναπτυγμένοι, αλλά που σε μερικές περιπτώσεις ήταν ακόμα κανίβαλοι. -Σύμφωνα με την αποστολή μας, ήταν σημαντικό να τους δώσουμε την εντύπωση ότι είμαστε φιλικοί θεοί, στα μάτια των αποίκων ούτως ώστε να αποφευχθεί ο πόλεμος κάτι που απεχθάνονταν σε σχέση με την ανάπτυξη τους, τα πιστεύω τους και τη θρησκεία τους. -Είναι γιατί, τους επισκεπτόμαστε πολύ συχνά που δημιουργήθηκαν τόσοι θρύλοι στη Γη, που μας περιέγραφαν σαν “γίγαντες” και “φλεγόμενα άρματα” που έπεφταν από τους ουρανούς. -Είμαστε πολύ καλοί φίλοι με τους ανθρώπους της Μου, και η Αστρική μου οντότητα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υπήρχε σε ένα σώμα αρκετά όμοιο με αυτό που “φορώ” τώρα.

Η ήπειρος της Μου και τα νησιά του Πάσχα 113 -Καλλιτέχνες και γλύπτες μας έδωσαν μεγάλη προσοχή. Αποτάθηκαν στο Βασιλιά της Μου, και με τη συγκατάθεση του εργάστηκαν για να μας αποθανατίσουν. Τα τεράστια αγάλματα στο Χόλατον (Στα Νησιά του Πάσχα), είναι ένα παράδειγμα τέτοιας δουλειάς. Ήταν τότε σύμφωνα με τον πολιτισμό της εποχής το ύψιστο επίπεδο μεγάλης τέχνης – λόγω του μεγέθους και του σχήματος τους, αυτό που θα μπορούσες να περιγράψεις σαν “μοντέρνο.” Με αυτό τον τρόπο σκαλίστηκε το άγαλμα μου. Ήταν τελειωμένο και έτοιμο να μεταφερθεί πάνω σε μια τεράστια εξέδρα, οι οποίες εξυπηρετούσαν τα μήκη και τα πλάτη της χώρας με κέντρο πάντοτε τη Σαβανάσα. Ο ειδικός της εποχής έστηνε αυτά τα αγάλματα είτε στους κήπους του Βασιλιά ή κατά μήκος του διαδρόμου που οδηγούσε προς την Πυραμίδα. Δυστυχώς, όταν το άγαλμα που με αντιπροσώπευε μαζί με μερικά άλλα ήταν έτοιμα για να μεταφερθούν, ξέσπασε ο κατακλυσμός που κατάστρεψε την ήπειρο της Μου. -Οπωσδήποτε όμως, το Χόλατον γλύτωσε μερικώς. Όταν λέω “μερικώς”, θα πρέπει να καταλάβεις ότι τα ορυχεία ήταν δέκα φορές πιο μεγάλα από τα απομεινάρια που στέκουν σήμερα. Το κομμάτι που δεν καταποντίστηκε μέσα στον κατακλυσμό ήταν η περιοχή που έστεκε το άγαλμα μου. -Η μοντέρνα μορφή διατηρήθηκε στα Νησιά του Πάσχα. Όταν μου είπες ότι με είχες ονειρευτεί σε μορφή αγάλματος στα Νησιά του Πάσχα και σε διαβεβαίωσα ότι πραγματικά ήμουν εγώ, νόμισες ότι μιλούσα μεταφορικά, αλλά αυτό ήταν σωστό μόνο κατά το ήμισυ. Όπως βλέπεις Μισιέλ, ορισμένα όνειρα, σαν το δικό σου, σίγουρα είναι περισσότερο επηρεασμένα από τη λακοτίνα. Αυτό είναι κάτι που δεν υπάρχει αντιπροσωπευτική λέξη σε καμιά γήινη γλώσσα. Δεν είναι αναγκαίο για σένα να καταλάβεις το φαινόμενο, αλλά κάτω από την επήρεια της, τα όνειρα είναι αληθινά. Η Θάω τέλειωσε την αναφορά της σ’ αυτό το σημείο, απαστράπτοντας το γνωστό της χαμόγελο και πρόσθεσε: “Εάν έχεις δυσκολίες να θυμάσαι όλα αυτά θα σε βοηθήσω την κατάλληλη ώρα.” Με αυτό, σηκώθηκε και όλοι ακολουθήσαμε το παράδειγμα της.

8. Ερευνώντας

την Ψυχόσφαιρα

Ακολουθήσαμε το Λατιονούση ο οποίος μας οδήγησε σε άλλο μέρος του Τόκο – την περιοχή ανάπαυσης όπου κάποιος μπορεί να αναπαυθεί εντελώς, χωρίς να διεισδύει κανένας εξωτερικός θόρυβος. Εδώ μας εγκατέλειψαν η Λατόλη και δύο από τους “γεροντότερους”. Είχαμε παραμείνει ο Λατιονούση, η Θάω, η Πιάστρα και εγώ. Η Θάω μου εξήγησε ότι, οι ψυχικές μου δυνάμεις δεν ήταν αρκετά αναπτυγμένες και εκλεπτυσμένες και για να πάρω μέρος σε μια σπουδαία και πολύ ιδιάζουσα εμπειρία, ήμουν υποχρεωμένος να πάρω ένα ειδικό ελιξίριο. Ήταν σημαντικό να “ερευνήσουμε” τη ψυχόσφαιρα της Γης , κατά τη διάρκεια της εξαφάνισης της Μου, δηλαδή 14.500 χρόνια πριν, όπως μου εξήγησε. Η αντίληψη μου για τον όρο “ψυχόσφαιρα” είναι ως ακολούθως. Γύρω από κάθε πλανήτη, από τη δημιουργία του, είναι ένα είδος ψυχόσφαιρας, ή ένα κουκούλι που δονείται και το οποίο γυρίζει με ταχύτητα επτά φορές αυτήν του φωτός. Αυτό το κουκούλι ενεργεί, ας πούμε σαν στυπόχαρτο, απορροφώντας απόλυτα κάθε γεγονός που λαμβάνει χώραν στον πλανήτη. Το περιεχόμενο αυτού του κουκουλιού είναι απρόσιτο σε μας πάνω στη Γη – δεν έχουμε τρόπο να “διαβάσουμε την ιστορία”. Είναι πολύ γνωστό ότι στις ΗΠΑ, οι ερευνητές και οι τεχνικοί ασχολούνται με την ανάπτυξη μιας “διαχρονικής μηχανής” αλλά, μέχρι τώρα, οι προσπάθειες τους δεν έχουν πετύχει. Η δυσκολία έγκειται, σύμφωνα με τη Θάω, στη συγχρόνιση με τις δονήσεις του κουκουλιού παρά με τα μήκη κύματος. Το ανθρώπινο ον που αποτελεί ένα αδιάσπαστο μέρος του σύμπαντος μπορεί, λόγω του αστρικού του σώματος και αν είναι κατάλληλα εκπαιδευμένο, να αποσπάσει τις γνώσεις που ζητά, μέσα από τη ψυχόσφαιρα. Φυσικά χρειάζεται μεγάλη εκπαίδευση γι’ αυτό. -Το ελιξίριο θα σου επιτρέψει Μισιέλ, πρόσβαση στη ψυχόσφαιρα. Και οι τέσσερεις μας, ξαπλώσαμε άνετα πάνω σ’ ένα ειδικό κρεβάτι. Τοποθετήθηκα στο κέντρο ενός τριγώνου που σχηματιζόταν από τη Θάω, την Πιάστρα και το Λατιονούση. Μου έδωσαν ένα ποτήρι με ένα υγρό το οποίο ήπια. Η Πιάστρα και η Θάω τοποθέτησαν τα δάκτυλα τους ελαφρά πάνω στο χέρι μου και στο ηλιακό μου πλέγμα, ενώ ο Λατιονούση έβαλε το δείκτη του πάνω στον αδένα της υπόφυσης μου. Μου είπαν να χαλαρώσω εντελώς, και να μη φοβηθώ ανεξάρτητα από το τι θα συνέβαινε. Θα ταξιδεύαμε με τα Αστρικά μας σώματα, κάτω από την καθοδήγηση τους, έτσι θα ήμουν εντελώς ασφαλής.

Ερευνώντας την Ψυχόσφαιρα 115 Αυτός ο χρόνος έχει χαραχτεί στη μνήμη μου για πάντα. Όσο πιο πολύ η Θάω μου μιλούσε μαλακά και σιγά, τόσο λιγότερο φοβόμουν. Πρέπει να ομολογήσω, ότι αρχικά, φοβήθηκα. Ξαφνικά, παρά το ότι τα μάτια μου ήταν κλειστά, είχα ζαλιστεί από τα χρώματα όλου του φάσματος που χόρευαν και έλαμπαν. Μπορούσα να δω τους τρεις συντρόφους γύρω μου, αλλά να λάμπουν από χρώμα και ταυτοχρόνως διαφανείς. Το χωριό θάμπωνε σιγά- σιγά από κάτω μας. Είχα την αλλόκοτη εντύπωση ότι τέσσερεις ασημένιοι λωροί ήταν προσκολλημένοι στα φυσικά μας σώματα που έπαιρναν τις διαστάσεις βουνών. Ξαφνικά, μια λευκόχρυση εκτυφλωτική λάμψη, διασταύρωσε την “όραση” μου και αργότερα για λίγη ώρα, δεν είδα ή αισθάνθηκα τίποτα. Μια μπάλα, φωτεινή σαν τον ήλιο αλλά ασημένια σε χρώμα, φάνηκε να πλησιάζει με απίστευτη ταχύτητα. Μπήκαμε ορμητικά, ή έπρεπε να πω, μπήκα ορμητικά, γιατί εκείνη τη στιγμή δεν είχα συναίσθηση των συντρόφων μου. Όταν εισχώρησα σε αυτή την ασημένια ατμόσφαιρα, δεν μπορούσα να διακρίνω τίποτα εκτός από την “ομίχλη” που με περιέβαλλε. Είναι αδύνατο να πω πόση χρονική περίοδος είχε μεσολαβήσει, όταν πολύ ξαφνικά, η ομίχλη διαλύθηκε, αποκαλύπτοντας μια ορθογώνια αίθουσα, με χαμηλό ταβάνι, μέσα στην οποία κάθονταν δύο άνδρες με σταυρωμένα πόδια, πάνω σε θαυμάσια πολύχρωμα μαξιλάρια. Οι τοίχοι της αίθουσας ήταν από τετραγωνισμένες πέτρες με λεπτά ανάγλυφα, από σκηνές του σύγχρονου πολιτισμού, με τσαμπιά από σταφύλια που φαίνονταν διαφανή, φρούτα που δε μπορούσα να αναγνωρίσω και επίσης ζώα – μερικά από τα οποία είχαν ανθρώπινα κεφάλια. Υπήρχαν επίσης ανθρώπινες μορφές με κεφαλές ζώων. Τότε, πρόσεξα, ότι οι τρεις σύντροφοι μου και εγώ σχηματίζαμε μια “ενότητα” η οποία ήταν μια αεριώδης μάζα, και όμως μπορούσαμε να διακρίνουμε ο ένας τον άλλο. -Είμαστε μέσα στην κύρια αίθουσα της Πυραμίδας της Σαβανάσας, είπε ο Λατιονούση. Ήταν απίστευτο – ο Λατιονούση δεν είχε ανοίξει το στόμα του και όμως μου μίλησε στα Γαλλικά! Η εξήγηση ήρθε σαν αστραπή: “Είναι αληθινή τηλεπάθεια Μισιέλ. Μην κάνεις ερωτήσεις, όλα θα εξελιχθούν φυσιολογικά και θα μάθεις ότι πρέπει να ξέρεις”. (Επειδή το καθήκον μου, γράφοντας αυτό το βιβλίο, είναι να αναφέρω αυτές τις εμπειρίες, πρέπει να προσπαθήσω να εξηγήσω όσο το δυνατό πιο καθαρά ότι, στην κατάσταση που ήμουν εκείνη την ώρα – το Αστρικό μου σώμα είχε περάσει

116 Η Θειαούβα στη ψυχόσφαιρα – οι λέξεις είδα, άκουσα και ένιωσα δεν ήταν οι κατάλληλες, είναι μόνο χρήσιμες, γιατί όπως οι αισθήσεις λειτουργούν “αυθόρμητα” με πολύ διαφορετικό τρόπο από αυτόν που συνήθως δοκιμάζουμε – ακόμα πιο διαφορετικό και από αυτόν που δοκιμάζουμε όταν ταξιδεύουμε με το Αστρικό μας σώμα. Τα γεγονότα συμβαίνουν σαν σε όνειρο, και κάποτε πολύ αργά, άλλες δε φορές με ενοχλητική ταχύτητα. Μετά, κάθε πράγμα φαίνεται αυτονόητο και έμαθα αργότερα, αυτό ήταν λόγω της κατάστασης που ήμουν και επίσης της στενής επιτήρησης που εξασκούσαν πάνω μου οι συνοδοί μου.) Πολύ ξαφνικά, είδα ένα άνοιγμα στο ταβάνι της αίθουσας και ακριβώς στο τέλος, ένα άστρο. Αντιλήφτηκα ότι οι δυο μορφές αντάλλασσαν “ορατές” σκέψεις με το άστρο. Από την υπόφυση τους, μια ροή από κλωστές που έμοιαζαν με ασημένιο καπνό του τσιγάρου, ο οποίος περνούσε από το άνοιγμα της στέγης και πήγαινε να ενωθεί με το άστρο στο μακρινό διάστημα. Οι δύο μορφές ήταν εντελώς ακίνητες, και γύρω τους, αιωρείτο ένα ελαφρό χρυσαφένιο φως. Γνωρίζω, χάριν στη συνεχή ενημέρωση των συντρόφων μου, ότι αυτές οι δύο μορφές όχι μόνο δεν μπορούσαν να μας δουν, αλλά ούτε και να ενοχληθούν από την παρουσία μας, εφ’ όσον είμαστε θεατές από μια άλλη διάσταση. Τους εξέτασα πιο προσεκτικά. Ο ένας από αυτούς ήταν γέρος με μακριά άσπρα μαλλιά που έπεφταν κάτω από τους ώμους του. Στο πίσω μέρος της κεφαλής του φορούσε ένα μικρό υφασμάτινο σκούφο χρώματος ζαφορί, σαν αυτό που φορούν οι ραβί. Ήταν ντυμένος με ένα ριχτό φόρεμα, χρυσοκίτρινο χιτώνα, με μακριά μανίκια που τον κάλυπταν εντελώς. Με τον τρόπο που καθόταν, τα πόδια του δεν ήταν ορατά αλλά “ήξερα” ότι ήταν γυμνά. Τα χέρια του συναντιόνταν, αγγίζοντας μόνο τα άκρα των δακτύλων και μπορούσα να δω μικρούς γαλάζιους σπινθήρες γύρω από τα δάκτυλα του, που μαρτυρούσαν την απεριόριστη δύναμη του διαλογισμού του. Η δεύτερη μορφή φαινόταν να έχει περίπου την ίδια ηλικία παρ’ όλα τα κατάμαυρα γυαλιστερά του μαλλιά. Εκτός από το χρώμα του χιτώνα του που ήταν φωτεινό πορτοκαλί, ήταν ντυμένος με τον ίδιο τρόπο όπως και ο σύντροφος του. Ήταν τόσο απόλυτα ακίνητοι, που φαινόντουσαν σαν να μην ανάπνεαν. -Επικοινωνούν με άλλους κόσμους, Μισιέλ, μου εξηγήθηκε. Ξαφνικά, η “σκηνή” εξαφανίστηκε για να αντικατασταθεί αμέσως με μια άλλη. Ένα παλάτι, σε σχήμα παγόδας, με τις οροφές του καλυμμένες με χρυσάφι, στάθηκε μπροστά μας με τους πυργίσκους του, τις πόρτες και τα θεόρατα παράθυρα να ανοίγουν σε θαυμάσιους κήπους και τις σμαλτωμένες δεξαμενές,

Ερευνώντας την Ψυχόσφαιρα 117 μέσα στις οποίες σηκώνονταν πίδακες από νερό και έπεφταν, σχηματίζοντας ουράνια τόξα κάτω από τις ακτίνες ενός ήλιου που μεσουρανούσε. Εκατοντάδες πουλιά φτερούγιζαν στα κλαδιά των δέντρων που ήταν σκορπισμένα μέσα σε απέραντα πάρκα, προσθέτοντας πιτσιλιές από χρώματα σε ένα ήδη μαγευτικό τοπίο. Άνθρωποι ντυμένοι με χιτώνες διαφόρων τύπων και χρωμάτων περπατούσαν σε ομάδες, κάτω από τα δέντρα ή κοντά στις δεξαμενές. Μερικοί βρίσκονταν σε διαλογισμό, κάτω από ανθισμένες κληματαριές που προσφέρονταν ειδικά για την άνεση και την προστασία τους. Την όλη σκηνή κάλυπτε μια κατασκευή που πρόβαλε στο βάθος πίσω από το παλάτι – μια γιγαντιαία πυραμίδα. “Ήξερα,” ότι μόλις φύγαμε από αυτή την πυραμίδα και ότι τώρα θαύμαζα το υπέροχο παλάτι της Σαβανάσας, της πρωτεύουσας της Μου. Πέραν του παλατιού, προς όλες τις κατευθύνσεις, απλωνόταν το οροπέδιο που η Θάω είχε μιλήσει γι’ αυτό. Ένας διάδρομος, τουλάχιστον 40 μέτρα πλάτος, φαινόταν να ήταν κατασκευασμένος από ένα κομμάτι πέτρα, οδηγούσε προς το οροπέδιο από το κέντρο των κήπων. Ήταν κομμένος από δύο σειρές από πελώρια σκιερά δέντρα, που ανάμεσα τους ήταν τεράστια κομψά αγάλματα. Πάνω σε μερικά από αυτά τα αγάλματα υπήρχαν καπέλα, κόκκινα ή πράσινα, με πλατιά γείσα. Γλιστρήσαμε αθόρυβα κατά μήκος αυτού του διαδρόμου ανάμεσα από ανθρώπους πάνω σε άλογα, και άλλοι καβάλα πάνω σε παράξενα τετράποδα ζώα με κεφάλια που έμοιαζαν με δελφίνια – ζώα που ποτέ δεν άκουσα να γίνεται αναφορά: ζώα των οποίων η ύπαρξη με βρήκε έκπληκτο. -Αυτά είναι Ακιτεπάγιος, Μισιέλ, που έχουν από πολλού εκλείψει, μου εξηγήθηκε. Αυτό το ζώο είχε το ανάστημα ενός μεγάλου αλόγου, με μια πολύχρωμη ουρά που κάποτε άνοιγε σαν αεριστήρας, παρόμοια με την ουρά του παγωνιού. Τα πισινά του ήταν πολύ πιο φαρδιά από αυτά του αλόγου, το σώμα του σε μήκος ήταν συγκριτικά σαν του αλόγου, οι ώμοι του ξεχώριζαν από το σώμα του σαν το καύκαλο του ρινόκερου, και τα μπροστινά του πόδια ήταν πιο μακριά από τα πισινά του. Όλο του το σώμα, εκτός από την ουρά, ήταν καλυμμένο με μακριά γκρίζα μαλλιά. Όταν κάλπαζε μου θύμιζε τον τρόπο που τρέχουν οι καμήλες μας. Αισθάνθηκα πολύ έντονα ότι οδηγούμουν από τους συντρόφους μου κάπου αλλού. Περάσαμε πολύ γρήγορα τους ανθρώπους που διάβαιναν, και όμως μπορούσα να “αντιληφθώ” και να σημειώσω ένα χαρακτηριστικό της γλώσσας τους. Ήταν πολύ ευχάριστη στο αυτί και φαινόταν να αποτελείται από περισσότερα φωνήεντα παρά σύμφωνα.

118 Η Θειαούβα Αμέσως, μας φανερώθηκε μια άλλη σκηνή, παρόμοια με κινηματογραφική ταινία, όταν κόβεται η σκηνή και παρουσιάζεται μια άλλη. Μηχανές, ακριβώς όπως τους “ιπτάμενους δίσκους”, αγαπητές στους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, ήταν αραδιασμένες μέσα σε μια απέραντη περιοχή, στην άκρη του οροπεδίου. Κόσμος κατέβαινε και ανέβαινε τις “ιπτάμενες μηχανές” που τους έπαιρναν σε ένα θεόρατο κτίριο, που χωρίς αμφιβολία χρησίμευε σαν αερολιμένας. Στο πεδίο προσγείωσης, οι πτητικές μηχανές έβγαζαν ένα συριστικό ήχο που ήταν αρκετά υποφερτός στο “αυτί”. Μου ειπώθηκε ότι η αντίληψη μας του ήχου και η ένταση του, μπορούσε να συγκριθεί με αυτή των ανθρώπων που ήταν μέρος της σκηνής μπροστά μας. Με κτύπησε, το ότι ήμουν μάρτυρας της καθημερινής ζωής ανθρώπων που ήταν σημαντικά εξελιγμένοι, και που ήταν νεκροί για χιλιάδες χρόνια! Θυμάμαι ότι επίσης πρόσεξα, το διάδρομο κάτω από τα “πόδια” μας και κατάλαβα ότι δεν ήταν μια τεράστια πλάκα, όπως φαινόταν να είναι, αλλά, στην πραγματικότητα, μια σειρά από πέτρες, κομμένες και εφαρμοσμένες με τόση ακρίβεια που οι ενώσεις σχεδόν δεν φαινόντουσαν. Από την άκρη του οροπεδίου, είχαμε μια πανοραμική θέα πάνω από μια απέραντη πόλη και το λιμάνι, και πιο πέρα τον ωκεανό. Μετά, στιγμιαία, είμαστε σε ένα πλατύ δρόμο της πόλης, που χωριζόταν από σπίτια διαφόρων μεγεθών και αρχιτεκτονικών σχεδίων. Τα περισσότερα σπίτια είχαν ταράτσες που περιβάλλονταν από λουλούδια, που κατά διαστήματα, έπαιρνε το μάτι μας ένα πολύ ωραίο είδος πουλιών. Τα πιο μέτρια σπίτια που δεν είχαν ταράτσες, είχαν στη θέση τους, πολύ ωραία φτιαγμένα μπαλκόνια – επίσης γεμάτα λουλούδια. Η εντύπωση ήταν αρκετά ευχάριστη – σαν να περπατούσες μέσα σε κήπους. Στο δρόμο, οι άνθρωποι ή περπατούσαν ή πετούσαν 20 εκατοστόμετρα πάνω από το δρόμο, πάνω σε μικρές ιπτάμενες εξέδρες που δεν έβγαζαν καθόλου ήχο. Αυτός φαινόταν ένας πολύ ευχάριστος τρόπος να ταξιδεύεις. Και όμως άλλοι ταξίδευαν πάνω σε άλογα. Όταν, στο τέλος του δρόμου βρεθήκαμε σε μια πλατεία της πόλης, παραξενεύτηκα που δεν είδα μαγαζιά και τα παρόμοια. Στη θέση τους, ήταν μια στεγασμένη αγορά από “παραπήγματα” που εξέθεταν όλων των ειδών τα αγαθά που η καρδιά ή ο ουρανίσκος ήταν δυνατό να επιθυμήσουν. Υπήρχε ψάρι, ανάμεσα σε αυτό αναγνώρισα τον τόνο, το σκουμπρί, τα σαλάχια και τις τρυγόνες, υπήρχε κρέας πολλών ποιοτήτων, καθώς επίσης μια απίστευτη ποικιλία από λαχανικά. Όμως πιο ξεχωριστή θέση είχαν τα λουλούδια, που φαίνονταν να γεμίζουν την περιοχή. Ήταν φανερό ότι, αυτοί οι άνθρωποι αγαπούσαν πολύ τα λουλούδια, που τα φορούσαν στα μαλλιά ή τα κρατούσαν όλοι στα χέρια. Οι “αγοραστές” εξυπηρετούνταν από μόνοι τους για ότι ήθελαν, χωρίς να δίνουν τίποτα για

Ερευνώντας την Ψυχόσφαιρα 119 αντάλλαγμα – ούτε χρήματα ούτε κάτι που να τα αντικαθιστά. Η περιέργεια μου τράβηξε την ομάδα μας στην καρδιά της αγοράς, ακριβώς μέσα από τα σώματα των ανθρώπων – μια εμπειρία που βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα. Όλες μου οι ερωτήσεις έπαιρναν απάντηση την ίδια στιγμή που γίνονταν: δεν χρησιμοποιούν χρήματα γιατί όλα ανήκουν στην κοινότητα. Κανείς δεν κλέβει – η κοινοτική ζωή είναι απόλυτα αρμονική. Με το πέρασμα του χρόνου, διδάχθηκαν να υπακούουν καλά καθιερωμένους και καλά μελετημένους νόμους που τους εξυπηρετούσαν πολύ καλά. Οι πιο πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους ήταν 160 και 170 εκατοστόμετρα σε ύψος, με ελαφρά μελαχρινό δέρμα και μαύρα μαλλιά και μάτια – πολύ όμοιοι με τη σημερινή πολυνησιακή φυλή. Υπήρχαν ανάμεσα τους επίσης και μερικοί λευκοί, μεγαλύτεροι στο ανάστημα, περίπου δύο μέτρα ύψος, με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια, και σε μεγαλύτερους αριθμούς, μερικοί μαύροι. Οι τελευταίοι ήταν ψηλοί, όπως οι λευκοί, και φαίνονταν να είναι από διαφορετικά “είδη”, που περιλάμβανε ένα που έμοιαζε με τους Τάμιλ και ένα άλλο, κτυπητά παρόμοιο με τους ιθαγενείς μας της Αυστραλίας. Πήγαμε κάτω προς το λιμάνι όπου ήταν αραγμένα σκάφη όλων των σχημάτων και μεγεθών. Οι αποβάθρες ήταν κατασκευασμένες από γιγαντιαίες πέτρες, που όπως μου “είπαν” προέρχονταν από το λατομείο Νοτόρα στα Βορειοδυτικά της ηπείρου. Ολόκληρο το λιμάνι ήταν τεχνητά κατασκευασμένο. Μπορούσαμε να δούμε μερικά πολύ επιτηδευμένα εργαλεία κατασκευής πλοίων να δουλεύουν – μηχανήματα κατασκευής πλοίων και φορτωτικά μηχανήματα που βρίσκονταν υπό επισκευή. Τα σκάφη στο λιμάνι αντιπροσώπευαν όπως έχω πει, μια τεράστια ποικιλία – ένα τύπο πλοίων του δεκάτου ογδόου και δεκάτου ενάτου αιώνα, μέχρι και τα σύγχρονα γιότ, από τα ατμοκίνητα μέχρι τα εντελώς μοντέρνα υδρογονοκίνητα φορτηγά. Τα πελώρια πλοία που ήταν αγκυροβολημένα στο λιμάνι ήταν τα αντιμαγνητικά και αντιβαρυτικά οχήματα για τα οποία έχω ήδη μιλήσει. Εκτός δράσεως, έπλεαν πάνω στο νερό, όταν όμως μετέφεραν τα αρκετών τόνων φορτία τους, ταξίδευαν με ταχύτητα 70 και 90 κόμβων, λίγο πιο πάνω από το νερό – και αυτό χωρίς να κάνουν κανένα θόρυβο. Μου εξήγησαν ότι τα “κλασσικά” οχήματα που αντιπροσωπεύονταν στο λιμάνι ανήκαν σε ανθρώπους που είχαν έρθει από μακρινές αποστάσεις – Ινδία, Ιαπωνία, Κίνα – οι οποίες ήταν αποικίες της Μου, που όμως δεν είχαν ακόμα τη δυνατότητα να επωφεληθούν από την τεχνολογική ανάπτυξη. Πάνω σε αυτό το θέμα, έμαθα επίσης από το Λατιονούση, ότι οι αρχηγοί της Μου κρατούσαν μυστικές τις επιστημονικές τους γνώσεις, για παράδειγμα την πυρηνική ενέργεια,

120 Η Θειαούβα την αντιβαρύτητα και τους υπερήχους. Αυτή η πολιτική, τους επιβεβαίωνε τη διατήρηση της υπεροχής τους στη Γη και εγγυόταν την ασφάλεια τους. Η σκηνή “διακόπηκε” και βρεθήκαμε πίσω στο πεδίο προσγείωσης, κοιτάζοντας την νυχτερινή θέα της πόλης. Φωτιζόταν, πολύ ομοιόμορφα, από μεγάλες λάμπες, καθώς και ο δρόμος της Ρα, ο δρόμος που οδηγούσε στο παλάτι της Σαβανάσα. Οι λάμπες που ήταν τοποθετημένες πάνω σε σκαλιστές κολώνες κατά μήκος της λεωφόρου, τη φώτιζαν σαν να ήταν μέρα. Μου εξήγησαν ότι αυτές οι λάμπες που είχαν σχήμα σφαιρικό, μετέτρεπαν την πυρηνική ενέργεια σε φως και είχαν τη δυνατότητα να εργάζονται για χιλιάδες χρόνια μέσα στο μέλλον χωρίς να εξαλείφονται. Παραδέχομαι ότι δεν κατάλαβα, αλλά πίστεψα ότι έτσι είναι. Ακόμα ένα σκηνικό άλλαξε – και ήταν μέρα. Η μεγάλη λεωφόρος και οι κήποι του παλατιού γέμισαν από πλήθος ανθρώπων που ήταν ντυμένοι φωτεινά, και υπήρχε μια πελώρια άσπρη μπάλα, στερεωμένη στην κορυφή της πυραμίδας. Προφανώς ο βασιλιάς που είχα δει να κάνει διαλογισμός στην πυραμίδα είχε πεθάνει, ακριβώς λίγο πριν μαζευτούν τα πλήθη. Η μπάλα έσκασε με πολύ θόρυβο, και μια ομόφωνη κραυγή από χαρά βγήκε από τον κόσμο. Αυτό με παραξένεψε, γιατί ο θάνατος προκαλεί δάκρυα, αλλά οι σύντροφοι μου, μου εξήγησαν τα ακόλουθα: -Μισιέλ! Δε θυμάσαι τα μαθήματα που σου διδάξαμε. Όταν το φυσικό σώμα πεθάνει, το Αστρικό σώμα απελευθερώνεται. Αυτοί οι άνθρωποι το ξέρουν και γιορτάζουν το γεγονός. Σε τρείς μέρες το Αστρικό σώμα του βασιλιά, θα φύγει από τη Γη για να ενωθεί με το Μεγάλο Πνεύμα, γιατί αυτός ο Βασιλιάς συμπεριφέρθηκε με ένα υποδειγματικό τρόπο κατά τη διάρκεια αυτής της τελευταίας του ζωής πάνω στη Γη, παρά τις δύσκολες ευθύνες και καθήκοντα που απαιτούνταν από αυτόν. Δεν είχα απάντηση και αισθάνθηκα ντροπιασμένος, που πιάστηκα από τη Θάω να ξεχνώ. Ξαφνικά ο διάκοσμος άλλαξε πάλι. Βρεθήκαμε πάνω στα μπροστινά σκαλοπάτια του παλατιού. Ένα απέραντο πλήθος μπροστά μας όσο μπορούσε να δει το “μάτι”, και στο πλάι ήταν μια σύνοδος από επισήμους, συμπεριλαμβανομένης μιας μορφής ντυμένης με την πιο ωραία ενδυμασία που μπορεί να φανταστείς. Αυτός θα ήταν ο νέος Βασιλιάς της Μου. Κάτι από αυτόν τράβηξε την προσοχή μου. Μου ήταν γνώριμος – αλλά δε μπορούσα να τον αναγνωρίσω εντελώς, καλοφτιαγμένος όπως ήταν. Σαν αστραπή ήλθε η απάντηση από το Λατιονούση: “Εγώ είμαι, Μισιέλ, κατά τη

Ερευνώντας την Ψυχόσφαιρα 121 διάρκεια μιας άλλης ζωής. Δεν με αναγνωρίζεις, αλλά αντιλαμβάνεσαι τις Αστρικές μου δονήσεις μέσα σε αυτό το σώμα.” Ουσιαστικά, ο Λατιονούση ζούσε την εξωπραγματικότητα μέσα από την εξωπραγματικότητα! Ο Λατιονούση έβλεπε τον εαυτό του να ζει μια προηγούμενη ζωή, καθώς ζούσε ακόμα την παρούσα ζωή! Από τα χέρια των επισήμων, ο νέος βασιλιάς πήρε ένα υπέροχο κάλυμμα της κεφαλής, που το τοποθέτησε πάνω του. Μια φωνή αγαλλίασης ανέβηκε από το πλήθος. Η ήπειρος της Μου, το πιο ψηλά αναπτυγμένο έθνος στον πλανήτη, και ηγέτης σε μεγαλύτερο από το μισό, είχε νέο Βασιλιά. Το πλήθος φαινόταν έξαλλο από χαρά. Χιλιάδες μικρά μπαλόνια, από κόκκινο και φωτεινό πορτοκαλί, όρμησαν στον ουρανό, και μια ορχήστρα άρχισε να παίζει. Οι μουσικοί της “ορχήστρας” που αριθμούσαν το λιγότερο διακόσιοι, έπαιζαν πάνω σε σταθερές ιπτάμενες εξέδρες που βρίσκονταν γύρω από τους κήπους, το παλάτι και την πυραμίδα. Πάνω σε κάθε εξέδρα, μια ομάδα μουσικών έπαιζαν μαζί πάνω σε απερίγραπτα παράξενα όργανα, και με τέτοιο τρόπο που ο ήχος διανεμόταν σαν από γιγαντιαία στερεοφωνικά μεγάφωνα. Η “μουσική” δεν ήταν ολότελα η γνωστή μας μουσική. Εκτός από ένα τύπο αυλού που παρήγε νότες μιας πολύ ιδιάζουσας συχνότητας, όλα τα όργανα διαμόρφωναν τους ήχους της φύσης: Για παράδειγμα, τον αέρα που βουίζει, τις μέλισσες που βουίζουν πάνω στα λουλούδια, τα κελαδήματα των πουλιών, τον ήχο της βροχής που πέφτει πάνω στη λίμνη, ή τα κύματα που σπάνε πάνω στην παραλία. Ήταν τόσο έντεχνα διαταγμένα – ο ήχος ενός κύματος μπορούσε να προέρχεται από τους κήπους, να κυλίσει προς την κατεύθυνση σου, να περάσει από πάνω σου και να τελειώσει σπάζοντας στα σκαλοπάτια της Μεγάλης Πυραμίδας. Δε θα μπορούσα να φανταστώ ανθρώπινα όντα, οσοδήποτε εξελιγμένα, ότι θα μπορούσαν να κατορθώσουν ένα τέτοιο άθλο, όπως αυτής της ορχηστρικής διαρρύθμισης. Το πλήθος, οι ευγενείς και ο Βασιλιάς, φαινόντουσαν να “ζουν” τη μουσική μέσα από τη ψυχή τους, τόσο μαγεμένοι ήταν. Θα μου άρεσε να μείνω και εγώ, να ακούω και να ακούω περισσότερο, να αφήσω τον εαυτό μου να διαποτιστεί με το τραγούδι της φύσης. Ακόμα και στην αστροψυχοσφαιρική κατάσταση που ήμουν, η μουσική με “διαπέρασε” και το αποτέλεσμα ήταν συναρπαστικό. Μου “υπενθύμισαν” ότι, δεν είμαστε εκεί για αναψυχή... Η σκηνή χάθηκε.

122 Η Θειαούβα Αμέσως, έγινα μάρτυρας μιας εξωπραγματικής συνάντησης, προεδρεύοντος του Βασιλιά και περιορισμένη στους έξι συμβούλους του. Μου ειπώθηκε ότι, όταν ο βασιλιάς συναντούσε μόνο αυτούς τους έξι, η κατάσταση ήταν σοβαρή. Ο Βασιλιάς είχε γεράσει σημαντικά, γιατί μεταπηδήσαμε είκοσι χρόνια μπροστά. Όλοι όσοι ήταν παρόντες φαινόντουσαν πολύ λυπημένοι όταν συζητούσαν την τεχνική πιστότητα των σεισμογράφων τους και μπορούσα να τα καταλάβω όλα μέσα σε ένα εκατοστό του δευτερολέπτου: μπορούσα να παρακολουθήσω την πορεία των συζητήσεων σαν να ήμουν ένας από αυτούς! Ένας από τους συμβούλους διατεινόταν ότι οι συσκευές είχαν, κατά διαστήματα, αποδειχθεί αναξιόπιστες και ότι δεν υπήρχε αιτία ανησυχίας. Ένας άλλος δήλωσε ότι ο σεισμογράφος ήταν απόλυτα ακριβής, επειδή ο ίδιος αυτός τύπος δοκιμάστηκε τον καιρό της πρώτης καταστροφής, που συνέβει στα δυτικά της ηπείρου... Ενώ μιλούσαν, το παλάτι άρχισε να τρέμει σαν φύλλο στον άνεμο. Ο Βασιλιάς σηκώθηκε, με τα μάτια ορθάνοιχτα από έκπληξη και φόβο: δύο από τους συμβούλους του έπεσαν από τα καθίσματα τους. Έξω, ένας μεγάλος θόρυβος φαινόταν να έρχεται από την πόλη. Το σκηνικό άλλαξε και ξαφνικά, είμαστε έξω. Ήταν πανσέληνος και φώτιζε τους κήπους του παλατιού. Όλα ηρέμησαν πάλι – πολύ ήρεμα. Ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν μια σκοτεινή υπόκωφη βροντή, που ερχόταν από την άκρη της πόλης... Ξαφνικά, οι υπηρέτες έτρεξαν από το παλάτι και διασκορπίστηκαν σε όλες τις κατευθύνσεις. Μερικές από τις κολώνες που στήριζαν τις λάμπες που φώτιζαν τη λεωφόρο, βρίσκονταν συντριμμένες στο έδαφος. Βγαίνοντας γρήγορα από το παλάτι, ο Βασιλιάς και η “συνοδεία” του ανέβηκαν πάνω σε μια πτητική εξέδρα και προχώρησαν αμέσως προς το αεροδρόμιο. Τους ακολουθήσαμε. Γύρω από τα ιπτάμενα σκάφη, πάνω στο έδαφος και στο κτίριο, βασίλευε η σύγχυση. Μερικοί άνθρωποι όρμησαν προς τα σκάφη ουρλιάζοντας και σπρώχνοντας. Η ιπτάμενη εξέδρα του Βασιλιά, κινήθηκε προς ένα από τα οχήματα που βρισκόταν χώρια από τα άλλα: αυτός και η ακολουθία του επιβιβάστηκαν σε αυτό. Άλλα σκάφη σηκώνονταν, όταν ένας εκκωφαντικός θόρυβος βγήκε από τα βάθη της Γης – ένας παράξενος, συνεχής θόρυβος σαν βροντή. Το αεροδρόμιο ξαφνικά σχίστηκε στα δύο σαν μια κόλλα από χαρτί, και μια στήλη φωτιάς μας περίζωσε. Τα σκάφη που μόλις σηκώθηκαν, είχαν παγιδευτεί στη μέση των φλογών και ανατινάχθηκαν. Οι άνθρωποι που έτρεχαν στο αεροδρόμιο χάθηκαν στη βαθιά ρωγμή. Το σκάφος του Βασιλιά, ακόμα στο έδαφος, πήρε φωτιά και ανατινάχτηκε.

Ερευνώντας την Ψυχόσφαιρα 123 Αυτή τη στιγμή, ο θάνατος του βασιλιά σαν να ήταν το σύνθημα, είδαμε την πυραμίδα να γκρεμίζεται ολόκληρη μέσα στη ρωγμή, που επεκτεινόταν σε όλο το μήκος του οροπεδίου, που διευρυνόταν με τα δευτερόλεπτα. Η πυραμίδα είχε ισοζυγισθεί για μια στιγμή στην άκρη της ρωγμής, μετά με μια βίαια τρεμούλα, καταβροχθίστηκε μέσα στις φλόγες. Πάλι το σκηνικό άλλαξε. Είχαμε τη θέα του λιμανιού και της πόλης, που φαίνονταν να σείονται σαν κύματα μέσα στον ωκεανό. Κτίρια άρχισαν να καταρρέουν συνοδευόμενα από κραυγές φόβου μέσα στις σκηνές φρίκης που ξετυλίχτηκαν και εξαφανίσθηκαν μέσα στις φλόγες. Έγιναν εκκωφαντικές εκρήξεις, που προέρχονταν όπως έμαθα από τα βάθη της Γης. Ολόκληρα “προάστια” κατακρημνίστηκαν μέσα στη Γη, μετά, ακολούθησαν το ίδιο, ολόκληρα κομμάτια της ηπείρου. Ο ωκεανός όρμησε να γεμίσει τα απέραντα χάσματα που δημιουργούνταν, και ξαφνικά ολόκληρο το οροπέδιο της Σαβανάσας καταποντίστηκε μέσα στα νερά, σαν ένα τεράστιο πλοίο που βουλιάζει, αλλά πολύ πιο γρήγορα. Δημιουργήθηκαν παντοδύναμες ρουφήχτρες, που ανάμεσα τους μπορούσα να δω ανθρώπους που απεγνωσμένα κρατούσαν τα συντρίμμια, μάταια προσπαθώντας να γλυτώσουν. Ήταν φοβερό για μένα να γίνω μάρτυρας ενός τέτοιου κατακλυσμού, αν και ήξερα ότι αυτό έγινε 14.500 χρόνια πριν. Αρχίσαμε ένα πολύ γρήγορο “γύρο” της ηπείρου, βρίσκοντας παντού τις ίδιες καταστροφές. Το νερό ορμούσε με γιγαντιαία κύματα πάνω από τις εναπομείνασες πεδιάδες, καταποντίζοντας τις. Πλησιάσαμε ένα ηφαίστειο που μόλις είχε εκραγεί, και είδαμε κοντά βράχους να κινούνται, σε ρυθμική κίνηση, σαν ένα γιγαντιαίο χέρι να τους σηκώνει πάνω από τη ροή της λάβας και να δημιουργεί ένα βουνό μπροστά στα μάτια μας. Αυτό φαινόταν να παίρνει λίγο χρόνο να γίνει, όσο πήρε και το οροπέδιο της Σαβανάσα να εξαφανιστεί. Το σκηνικό χάθηκε πάλι για να αντικατασταθεί από άλλο. -Φτάνουμε στη Νότιο Αμερική Μισιέλ, όπου ο κατακλυσμός δεν τους έχει επηρεάσει ακόμα. Θα πρέπει να κοιτάξουμε πρώτα την παραλία εδώ και το λιμάνι της Τιαχουανάκο. Χρονικά έχουμε πάει πίσω, ακριβώς πριν τον πρώτο σεισμό, όταν ο Βασιλιάς της Μου συναντιόταν με τους συμβούλους του. Είμαστε πάνω στις αποβάθρες του μεγάλου λιμανιού της Τιαχουανάκο. Ήταν νύχτα και η πανσέληνος φώτιζε τη χώρα αν και πολύ γρήγορα θα έδυε. Από την ανατολή, μια αμυδρή λάμψη στον ουρανό χαιρετούσε τον ερχομό της αυγής. Όλα ήταν ήρεμα. Φρουροί περιπολούσαν τις αποβάθρες όπου πολυάριθμα πλοία ήταν αραγμένα.

124 Η Θειαούβα Μερικοί έμπαιναν στο κτίριο όπου έλαμπε ένα μικρό νυκτερινό φώς. Εδώ μπορούσαμε να δούμε μερικά από τα σφαιρικά φώτα της Μου – αλλά μόνο λίγα. Πετάξαμε πάνω από τη διώρυγα, όπου μερικά πλοία προχωρούσαν προς την κατεύθυνση της εσωτερικής θάλασσας (τώρα Βραζιλίας). Η ομάδα μας “σταμάτησε” πάνω στη γέφυρα ενός ωραίου πλοίου με πανιά. Μια ελαφριά αύρα που ερχόταν από τη δύση, έσπρωχνε το πλοίο από πίσω. Είχε μικρά πανιά γιατί περνούσε από ζώνη κατάμεστη από πολυάριθμες βάρκες. Είχε τρείς ιστούς στο κατάστρωμα αρκετά μοντέρνου ρυθμού και μήκους 70 μέτρων. Κρίνοντας από το σχήμα του κουφαριού του, θα ήταν ικανό για μεγάλες ταχύτητες στα ανοιχτά νερά. Μια στιγμή αργότερα, βρεθήκαμε σε μια καμπίνα ναυτικού, εφοδιασμένη με μια δωδεκάδα κουκέτες όλες κατειλημμένες. Όλοι κοιμόνταν εκτός από δύο άντρες περίπου 30 χρονών, που από τη φυσική τους εμφάνιση, μπορεί να ήταν από τη Μου. Κάθονταν πάνω σε ένα τραπέζι, απορροφημένοι από ένα παιχνίδι, που θα μπορούσε να ήταν μαχγιόνκ. Την προσοχή μου τράβηξε ο ένας από αυτούς – μπορεί μεγαλύτερος από το σύντροφο του – του οποίου τα μακριά σκούρα μαλλιά ήταν δεμένα με ένα κόκκινο φουλάρι. Με τράβηξε όπως ένα κομμάτι σίδερο τραβιέται από ένα μαγνήτη, και σε μια στιγμή ήμουν κοντά του, παρασύροντας και τους συντρόφους μου μαζί μου. Όπως πέρασα από μέσα του, αισθάνθηκα σχεδόν μια ηλεκτρική διέγερση – και ένα αίσθημα αγάπης, τέτοιας που ποτέ δεν αισθάνθηκα πριν. Αισθάνθηκα μια αόριστη μοναδικότητα μαζί του, και πέρασα από μέσα του ξανά και ξανά. -Αυτό εύκολα εξηγείται, Μισιέλ. Μέσα σε αυτό τον άντρα επανενώνεται το Αστρικό σου σώμα. Αυτός είσαι εσύ, σε μια από τις προηγούμενες ζωές σου. Όμως, είσαι εδώ σαν παρατηρητής και δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό να προσπαθήσεις να ξαναζήσεις αυτά τα χρόνια. Μην αναμειχθείς. Με λύπη, “ακολούθησα” τους συντρόφους μου πίσω στη γέφυρα. Ξαφνικά, μακριά προς τη δύση ακούστηκε μια ισχυρή έκρηξη, μετά μια άλλη πιο κοντά. Στη δύση ο ουρανός άρχισε να αστράφτει. Ακόμα. πιο κοντά, και στο ενδιάμεσο πιο ισχυρών εκρήξεων, κοιτάζαμε την έκρηξη ενός ηφαιστείου που φώτισε τον ουρανό σε ακτίνα τριάντα χιλιομέτρων. Στη διώρυγα και μέσα στο λιμάνι, αντιληφθήκαμε μια πυρετώδη αναταραχή όταν άρχισαν φωνές και ήχησαν οι σειρήνες. Ακούσαμε ποδοβολητά και οι ναύτες από κάτω ξεχύθηκαν στη γέφυρα. Ανάμεσα τους μπορούσα να δω το ναύτη που “φορούσε” το Αστρικό μου σώμα,

Ερευνώντας την Ψυχόσφαιρα 125 τόσο φοβισμένο όσο και οι σύντροφοι του, και αισθάνθηκα ένα κύμα απέραντης συμπάθειας για τον πανικόβλητο “εαυτό” μου. Γύρω από την πόλη, μέσα στη λάμψη του ηφαιστείου, είδα μια λαμπερή σφαίρα να πετά πολύ γρήγορα στον ουρανό, και τελικά να χάνεται από μπροστά μας. -Ναι αυτό ήταν ένα από τα διαστημόπλοια μας, μου εξήγησε η Θάω. “Θα παρακολουθεί τον κατακλυσμό από ψηλά. Υπάρχουν δεκαεπτά άνθρωποι επάνω, που θα κάνουν ότι μπορούν για να βοηθήσουν επιζήσαντες, αλλά αυτό θα είναι πολύ λίγο. Κοίταξε.” Το έδαφος άρχισε να κουνιέται και να τρέμει. Τρία ακόμα ηφαίστεια βγήκαν στην επιφάνεια του ωκεανού κοντά στην παραλία, για να σκεπαστούν και πάλι από τα νερά τόσο γρήγορα όσο είχαν φανεί. Την ίδια ώρα, προκλήθηκε ένα παλιρροιακό κύμα σαράντα περίπου μέτρα ύψος για να ορμήσει στην παραλία με ένα καταχθόνιο θόρυβο. Όμως πριν φθάσει στην πόλη, το έδαφος γύρω μας άρχισε να υψώνεται. Το λιμάνι, η πόλη και η ύπαιθρος μακριά – ένα μεγάλο μέρος της ηπείρου – άρχισαν γρήγορα να υψώνονται, σταματώντας τη ορμή των κυμάτων. Για να μπορέσουμε να δούμε καλύτερα, ανεβήκαμε πιο ψηλά. Μου θύμισε ένα γιγαντιαίο ζώο που καμπούριαζε την πλάτη του όπως τεντωνόταν, όταν βγαίνει από την τρώγλη του. Οι φωνές των ανθρώπων έφθασαν σε μας, σαν τις Δάντειες κραυγές. Ήταν τρελοί από τον πανικό, γιατί υψωνόταν με την πόλη όπως σε ασανσέρ, και φαινόταν ότι η ανύψωση τους δε θα σταματούσε ποτέ. Οι βάρκες που κατακομματιάστηκαν πάνω στους βράχους, που εξεσφενδονίζονταν από τον ωκεανό, και είδα το ναύτη που αφήσαμε πίσω κυριολεκτικά πολτοποιημένο. Ένας από τους “εαυτούς” μου, μόλις είχε επιστρέψει στην πηγή του. Φαινόταν ότι η Γή ξαναδιαμόρφωνε εντελώς το σχήμα της. Η πόλη εξαφανίστηκε όταν πυκνά μαύρα σύννεφα κύλισαν από τη δύση, βρέχοντας τη χώρα με λάβα και στάχτη, που ξεπετιόταν από τα ηφαίστεια. Δυο περιγραφικές λέξεις ήλθαν στο νου μου αυτή τη στιγμή: Μεγαλειώδεις και Αποκαλυπτικές. Όλα θάμπωσαν, και αισθάνθηκα τους συντρόφους μου κοντά, γύρω μου. Έβλεπα ένα ασημόγριζο σύννεφο να κινείται μακριά μας με ιλιγγιώδη ταχύτητα και μετά φάνηκε η Θειαούβα. Είχα την εντύπωση ότι μας τραβούσαν οι ασημένιες κλωστές, για να γυρίσουμε γρήγορα στα φυσικά μας σώματα που φαινόταν να μας περιμένουν – πελώρια σα βουνά και να μικραίνουν όπως τα προσεγγίζαμε.

126 Η Θειαούβα Τα Αστρικά μου μάτια εκτίμησαν την ομορφιά των χρωμάτων εδώ πάνω στο “χρυσαφένιο” πλανήτη, μετά από την εμπειρία των εφιαλτών που αφήσαμε πίσω μας. Αισθάνθηκα τα χέρια που άγγιζαν το φυσικό μου σώμα να φεύγουν. Ανοίγοντας τα μάτια μου, κοίταξα γύρω μου. Οι σύντροφοι μου, στάθηκαν πάνω, χαμογελώντας, και η Θάω με ρώτησε αν ήμουν εντάξει. -Πολύ ωραία ευχαριστώ. Παραξενεύτηκα, που ακόμα έχει φως έξω. -Φυσικά και έχει φώς ακόμα Μισιέλ. Πόσο νομίζει λείψαμε; -Πραγματικά δε ξέρω. Πέντε-έξι ώρες; -Όχι, είπε η Θάω διασκεδάζοντας. “ Όχι περισσότερα από δεκαπέντε λόρσεπερίπου δεκαπέντε λεπτά.” Μετά, ο καθένας με πήρε από τον ώμο, η Θάω και η Πιάστρα οδηγώντας με έξω από την “αίθουσα ανάπαυσης”, ξεσπώντας στα γέλια με την έκπληξη μου. Ο Λατιονούση ακολούθησε, λιγότερο εκδηλωτικός στην ευθυμία του.

9. Ο

ούτω καλούμενος πολιτισμός μας

Όταν έδωσα το φόρο τιμής και αποχαιρέτησα το Λατιονούση και τη συνοδεία του, αφήσαμε το χωριό και επιβιβαστήκαμε στην ιπτάμενη εξέδρα ακόμα μια φορά, για να αποσυρθούμε στο τόκο μου. Πήραμε διαφορετικό δρόμο αυτή τη φορά, πετώντας πάνω από καλλιεργημένες εκτάσεις, και σταματούσαμε μόνο για τόσο χρόνο, όσο χρειαζόμουν για να θαυμάσω τα σπαρτά από σιτάρι το οποίο φύτρωνε εκεί με πολύ μεγάλα φύλλα. Η διαδρομή μας, μας πήρε πάνω από μια πολύ ενδιαφέρουσα πόλη – όχι μόνο γιατί είχε τα κτίρια της – από το μεγαλύτερο μέχρι το μικρότερο ήταν τόκο, αλλά γιατί δεν υπήρχαν κανονικοί δρόμοι που να τα ενώνουν. Κατάλαβα το λόγο γι’ αυτό: Οι άνθρωποι εδώ είναι ικανοί να μετακινούνται από το ένα μέρος στο άλλο “πετώντας”- με, ή δίχως το λάτιβοκ ούτως ώστε κανονικοί δρόμοι δεν χρειάζονται. Περάσαμε από πολύ κοντά από ανθρώπους που μπαινόβγαιναν σε τεράστια τόκο, στο ίδιο μέγεθος με αυτά της διαστημικής βάσης. -Αυτά είναι τα εργοστάσια που ετοιμάζουν το φαγητό μας, εξήγησε η Θάω. “Το μάννα και τα λαχανικά που έφαγες χθες στο διαμέρισμα σου, θα πρέπει να έχουν παρασκευαστεί εδώ.” -Δε σταματήσαμε αλλά πετάξαμε πάνω, από την πόλη και μετά πάνω από τον ωκεανό. Δεν αργήσαμε να φτάσουμε στο νησί όπου ήταν το τόκο μου. Αφήσαμε το όχημα στο συνηθισμένο του τόπο, και περάσαμε μέσα. -Το καταλαβαίνεις, είπε η Θάω “ότι δεν έχεις φάει καθόλου από χθες το πρωί; Θα χάσεις βάρος με αυτό το ρυθμό. Δεν πεινάς;” -Παράξενο, δε νοιώθω καθόλου πεινασμένος, και όμως στη Γη τρώγω τέσσερα γεύματα τη μέρα. -Στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο παράξενο φίλε μου. Το φαγητό μας προετοιμάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε οι θερμίδες που περιέχει να ελευθερώνονται κατά διαστήματα μέσα σε μια περίοδο δυο ημερών. Συνεχίζουμε να τρεφόμαστε χωρίς να βαρυφορτώνουμε τα στομάχια μας. Αυτό επίσης επιτρέπει στο μυαλό μας να παραμένει καθαρό και διαυγές και εκτός αυτού, το μυαλό μας πρέπει να έχει προτεραιότητα – έτσι δεν είναι; Έγνεψα καταφατικά.

128 Η Θειαούβα -Πήραμε μόνοι μας τα φαγητά από διάφορα χρώματα, μαζί με λίγο μάννα και μετά απολαύσαμε ένα ποτήρι υδρόμελο. Η Θάω με ρώτησε: “Τι νομίζεις για τη διαμονή σου στη Θειαούβα Μισιέλ;” -Τι νομίζω από αυτή; Ίσως, μετά από τις εμπειρίες μου το πρωί, θα έπρεπε να με ρωτούσες τι νομίζω για τον πλανήτη Γη! Μου φάνηκε κατά τη διάρκεια αυτών...των δεκαπέντε λεπτών – ότι έχουν περάσει χρόνια. Μερικές στιγμές ήταν πραγματικά φοβερές, αλλά άλλες πολύ εντυπωσιακές. Μπορώ να ρωτήσω, γιατί με πήρες σ’ αυτό το ταξίδι μέσα στο χρόνο; -Πολύ καλή ερώτηση, Μισιέλ. Χαίρομαι που την έκαμες. Θέλαμε να σου δείξουμε ότι πριν από τον ούτω καλούμενο πολιτισμό σας, υπήρξε στη Γη “πραγματικός” πολιτισμός. -Δεν σε απαγάγαμε, όπως μπορείς να πεις, και σε φέραμε αρκετά δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, μόνο για να σου δείξουμε την ομορφιά του πλανήτη μας. -Βρίσκεσαι εδώ, γιατί ανήκεις σ’ ένα πολιτισμό ο οποίος πήρε λάθος στροφή. Τα πιο πολλά έθνη στη Γη, πιστεύουν τους εαυτούς τους ότι είναι υψηλά αναπτυγμένοι, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Απεναντίας, ο πολιτισμός τους είναι σε παρακμή, από τους αρχηγούς και την ούτω καλούμενη υψηλή κοινωνία. Ολόκληρο το σύστημα είναι διεστραμμένο. -Το ξέρουμε αυτό γιατί παρακολουθούμε από πολύ κοντά τον πλανήτη Γη, ειδικά τα τελευταία χρόνια, όπως ο μεγάλος Θαόρα σου εξήγησε. Είμαστε ικανοί να μελετούμε τι ακριβώς συμβαίνει με πολλούς και διάφορους τρόπους. Μπορούμε να ζούμε μεταξύ σας, με τα φυσικά μας σώματα ή και με αστρική παρουσία. Δεν είμαστε μόνο παρόντες στον πλανήτη σας – έχουμε την ικανότητα να επηρεάζουμε τη συμπεριφορά ορισμένων, ευτυχώς, από τους αρχηγούς σας. Για παράδειγμα, η επέμβαση μας εμπόδισε τους Γερμανούς από το να είναι η πρώτη χώρα που να μπορεί να χρησιμοποιήσει την ατομική βόμβα, γιατί θα ήταν καταστροφικό για τους υπόλοιπους ανθρώπους πάνω στη Γη, αν ο Ναζισμός είχε θριαμβεύσει κατά το τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου. Όπως θα κατάλαβες, οποιοδήποτε ολοκληρωτικό καθεστώς, σηματοδοτεί ένα μεγάλο οπισθοδρομικό βήμα για τον πολιτισμό. -Όταν εκατομμύρια άνθρωποι στέλλονται στους θαλάμους αερίων, απλώς και μόνο επειδή είναι Εβραίοι, οι δολοφόνοι τους δεν μπορεί να περηφανεύονται ότι είναι πολιτισμένοι άνθρωποι. -Ακόμη λιγότερο, μπορούν οι Γερμανοί να πιστεύουν ότι είναι οι εκλεχτοί. Για να πράξουν όπως έπραξαν, έχουν πέσει πιο χαμηλά και από τις φυλές των κανιβάλων.

Ο ούτω καλούμενος πολιτισμός μας 129 -Οι Ρώσοι που έστειλαν χιλιάδες να δουλέψουν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, και που εκτέλεσαν χιλιάδες, γιατί αντιπροσώπευαν κίνδυνο για το καθεστώς τους, δεν είναι καλύτεροι. -Στη Γη, υπάρχει μεγάλη ανάγκη πειθαρχίας, αλλά “πειθαρχία” δεν εννοείται δικτατορία. Το Μεγάλο Πνεύμα, ο ίδιος ο Δημιουργός, δεν υποχρεώνει κανένα από τα δημιουργήματα του, ανθρώπινο ή οτιδήποτε άλλο, να κάνει οτιδήποτε εναντίον της θέλησης του. Όλοι έχουμε ελεύθερη θέληση και σε μας έγκειται στο να πειθαρχούμε τους εαυτούς μας, ούτως ώστε να προοδεύουμε πνευματικά. Το να επιβάλει ένας τη θέληση του επί του άλλου, με τρόπο που να στερεί τον άλλο από το προνόμιο του να εξασκεί την ελεύθερη θέληση του, είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που ο άνθρωπος μπορεί να διαπράξει. -Αυτό που συμβαίνει τώρα στη Νότιο Αφρική είναι ένα έγκλημα εναντίον ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ο ίδιος ο ρατσισμός είναι έγκλημα. -Θάω, διέκοψα, είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω. Λες ότι εμποδίσετε τους Γερμανούς από το να είναι οι πρώτοι που να έχουν στην κατοχή τους την ατομική βόμβα, αλλά γιατί δεν εμποδίσετε όλες τις χώρες, από το να την έχουν; Πρέπει να παραδεχτείς ότι στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα όσον αφορά τα ατομικά όπλα καθόμαστε πάνω σε ηφαίστειο. Τι μπορεί να πεις για την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Δεν αισθάνεστε κατά κάποιο τρόπο υπεύθυνοι; -Μισιέλ, φυσικά βλέπεις ορισμένα πράγματα με ένα πολύ απλοποιημένο τρόπο. Για σένα όλα είναι είτε μαύρα είτε άσπρα, αλλά υπάρχουν και πολλές αποχρώσεις γκρίζου. Εάν ο Β ’Παγκόσμιος Πόλεμος δεν σταματούσε με το βομβαρδισμό και την καταστροφή αυτών των δύο πόλεων, θα μπορούσαν να ήταν πολύ πιο πολλοί οι θάνατοι – τρεις φορές πιο πολλοί από τα θύματα από τις ατομικές βόμβες. Όπως λέτε στη γλώσσα σας, προτιμήσαμε το μικρότερο από τα δύο κακά. -Όπως σου είπα προηγουμένως, μπορούμε να δώσουμε ένα χέρι αλλά δεν ανακατευόμαστε στις λεπτομέρειες των καταστάσεων. Είναι πολύ αυστηροί κανόνες που πρέπει να ακολουθηθούν. Η βόμβα έπρεπε να υπάρξει – όπως ακριβώς ανακαλύπτεται σε όλους τελικά τους πλανήτες. Και όταν ανακαλυφθεί, είτε παρακολουθούμε τι συμβαίνει σαν θεατές, ή μπορεί και να επέμβουμε. Αν επέμβουμε, είναι για να δώσουμε την υπεροχή στην “πλευρά” η οποία είναι πιο ειλικρινής και που αναγνωρίζει και εκτιμά την ατομική ελευθερία. -Αν ορισμένοι από τους αρχηγούς που θα διαβάσουν το βιβλίο σου δεν σε πιστέψουν ή αμφιβάλλουν για τα γραφόμενα σου, προκάλεσε τους να σου εξηγήσουν την εξαφάνιση δισεκατομμυρίων “βελόνων” που μπήκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ρώτησε τους επίσης να εξηγήσουν τη δεύτερη εξαφάνιση, των

130 Η Θειαούβα άλλων δισεκατομμυρίων βελόνων που ξαναμπήκαν σε τροχιά γύρω από τη Γη. Θα ξέρουν για ποιό πράγμα μιλάς, μην αμφιβάλλεις γι’ αυτό. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την εξαφάνιση αυτών των “βελόνων”, γιατί κρίναμε ότι ήταν φοβερά επικίνδυνο για τον πλανήτη σας. -Πολλές φορές, εμποδίσαμε τους εμπειρογνώμονες σας από το να “παίζουν με τα σπίρτα”, αλλά είναι σημαντικό να μη βασίζονται πάνω στη βοήθεια μας όταν γίνονται λάθη. Αν κρίνουμε σωστό να “βοηθήσουμε”, το κάνουμε, αλλά δε μπορούμε και ούτε το θέλουμε να σας σώσουμε από την καταστροφή αυτομάτως – γιατί αυτό είναι σαν να εναντιώνεσαι με το Νόμο του Σύμπαντος. -Όπως βλέπεις, Μισιέλ, τα ατομικά όπλα έχουν φέρει το φόβο στις καρδιές των ανθρώπων της Γης, και παραδέχομαι ότι είναι όπως το σπαθί του Δαμοκλή που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια σας, αλλά αυτός δεν είναι ο πραγματικός κίνδυνος. -Οι πραγματικοί κίνδυνοι στη Γη με τη σειρά σπουδαιότητος είναι: πρώτο τα χρήματα, μετά οι πολιτικοί, τρίτον οι δημοσιογράφοι και τα ναρκωτικά και τέταρτον οι θρησκείες. Αυτοί οι κίνδυνοι δεν έχουν καμιά σχέση με τα πυρηνικά όπλα. -Αν οι άνθρωποι στη Γη εξαφανισθούν από ένα πυρηνικό κατακλυσμό, οι Αστρικές τους οντότητες θα πάνε εκεί που πρέπει μετά το θάνατο, και η φυσική πορεία του θανάτου και της αναγέννησης θα διατηρηθεί. Ο κίνδυνος δεν έγκειται στο θάνατο του φυσικού σώματος, όπως εκατομμύρια πιστεύουν: ο κίνδυνος υπάρχει στον τρόπο που κάποιος ζει. -Στον πλανήτη σας τα χρήματα είναι το χειρότερο από όλα τα κακά. Προσπάθησε τώρα, να φανταστείς τη ζωή χωρίς χρήματα... -Βλέπεις, είπε η Θάω που “διάβασε” τις προσπάθειες μου, “δεν μπορείς ούτε και να φανταστείς μια τέτοια ζωή, γιατί και συ έχεις πιαστεί μέσα στο σύστημα.” -Παρ’ όλα αυτά όμως, μόλις πριν δύο ώρες, είδες ότι οι άνθρωποι της Μου μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους χωρίς να ξοδεύουν χρήματα. Πρόσεξες, το ξέρω, ότι οι άνθρωποι ήταν ευτυχισμένοι και πολύ αναπτυγμένοι. -Ο πολιτισμός της Μου περιστρεφόταν γύρω από την κοινότητα, πνευματικά αλλά και υλικά και ανθοφόρησε. Φυσικά μη συγχύζεις, “κοινότητα” με “κομμουνισμό” όπως επικρατεί σε ορισμένες χώρες της Γης σήμερα. Ο κομμουνισμός, όπως υφίσταται στη Γη, είναι ένα είδος απολυταρχικού πολιτεύματος παρά δημοκρατικού, και έτσι όπως είναι, υποβιβάζει τον άνθρωπο. -Δυστυχώς, όσον αφορά το χρήμα, είναι πολύ δύσκολο να βοηθήσουμε παραγωγικά στη Γη, διότι ολόκληρο το σύστημα σας είναι βασισμένο πάνω σ

Ο ούτω καλούμενος πολιτισμός μας 131 ’αυτό. Αν η Γερμανία χρειάζεται 5.000 τόνους Αυστραλέζικου μαλλιού, δε μπορεί να στείλει, σαν αντάλλαγμα, 300 Μερσεντές και 50 τρακτέρ. Το οικονομικό σας σύστημα δε λειτουργεί με αυτό τον τρόπο, και γι’ αυτό είναι δύσκολο να βελτιωθεί το σύστημα. -Από την άλλη πλευρά όμως, πολλά πράγματα μπορούν να κατορθωθούν σχετικά με τους πολιτικούς και τα πολιτικά κόμματα. Είσαστε όλοι μέσα στο ίδιο καράβι...και εδώ είναι μια πολύ χρήσιμη σύγκριση, μεταξύ μιας χώρας η ενός πλανήτη και ενός καραβιού. Το κάθε καράβι πρέπει να έχει τον καπετάνιο του, αλλά για να λειτουργεί σωστά χρειάζονται ικανότητες και πνεύμα συνεργασίας μεταξύ των ναυτών, καθώς επίσης και ο σεβασμός προς τον καπετάνιο τους... -Αν, μαζί με τις γνώσεις του, την πείρα του και τη γρήγορη αντίληψη του ο καπετάνιος είναι δίκαιος και έντιμος, οι πιθανότητες είναι τεράστιες ότι και το πλήρωμα του θα κάνει ότι το καλύτερο προς αυτόν. Είναι τελικά η πραγματική αξία του καπετάνιου – ανεξάρτητα από πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις – που θα ορίσουν την αποτελεσματικότητα της δράσης του. -Φαντάσου για παράδειγμα, ότι ο καπετάνιος θα πρέπει να εκλεγεί από το πλήρωμα του, πιο πολύ για τις πολιτικές του πεποιθήσεις παρά για τις ικανότητες του στη ναυσιπλοΐα και την σωστή κρίση σε περιπτώσεις κινδύνου. Για να φανταστείς την κατάσταση καλύτερα, ας υποθέσουμε ότι παρακολουθούμε πραγματικές εκλογές. Στεκόμαστε πάνω σε μια κεντρική αποβάθρα όπου 150 μέλη του πληρώματος έχουν μαζευτεί και με τρείς υποψηφίους για την διοίκηση του πλοίου. Ο πρώτος είναι δημοκρατικός, ο δεύτερος είναι κομμουνιστής και ο τρίτος συντηρητικός. Ανάμεσα στο πλήρωμα υπάρχουν 60 με κομμουνιστικές πεποιθήσεις, 50 δημοκρατικοί και 40 συντηρητικοί. Τώρα θα σου δείξω ότι αυτή η υπόθεση δε μπορεί να διεξαχθεί κανονικά. -Ο κομμουνιστής υποψήφιος, είναι υποχρεωμένος να κάμει ορισμένες υποσχέσεις στους δημοκρατικούς και στους συντηρητικούς, αν θέλει να κερδίσει, διότι σίγουρους έχει μόνο 60 από τις ψήφους. Θα πρέπει να πείσει τουλάχιστο 16 άνδρες από τα άλλα κόμματα ότι, για το δικό τους καλό θα πρέπει να ψηφίσουν αυτόν. Θα είναι όμως ικανός να κρατήσει τις υποσχέσεις που κάνει; Και φυσικά το ίδιο ισχύει και για τους άλλους υποψηφίους. -Όταν ο ένας ή ο άλλος από αυτούς τους καπετάνιους βρίσκεται στο πέλαγος, πάντοτε θα βρίσκει ότι ένας σημαντικός αριθμός από το πλήρωμα του, είναι εκ πεποιθήσεως αντίθετο με τη διακυβέρνηση του, ούτως ώστε πάντοτε θα υπάρχει ο τεράστιος κίνδυνος της ανταρσίας. -Φυσικά αυτή δεν είναι η μέθοδος που ο καπετάνιος καταφέρνει να πάρει τη διακυβέρνηση του πλοίου – ευτυχώς. Απλά ήθελα να σου δείξω τους κινδύνους

132 Η Θειαούβα που είναι συμφυείς με το να εκλέγοντα οι αρχηγοί με βάση τα πολιτικά τους πιστεύω παρά με τις ικανότητες τους να ηγούνται των ανθρώπων, με εντιμότητα, και με σωστές κατευθύνσεις. -Εφόσον είμαστε πάνω σ’ αυτό το θέμα θα πρέπει να τονίσω ακόμα ένα σημείο. Όταν ο “εκλεγμένος καπετάνιος” μας είναι στη θάλασσα, είναι αυτός και μόνο ο αρχηγός του σκάφους ενώ, όταν ο αρχηγός του κόμματος εκλέγεται σαν αρχηγός της χώρας, αμέσως θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον “Αρχηγό της Αντιπολίτευσης”. Από την αρχή-αρχή της αρχηγίας του, είτε οι αποφάσεις του είναι καλές ή άσχημες, συστηματικά θα τον επικρίνουν από το αντίθετο κόμμα, και θα θέλουν το τέλος του. Πώς μπορεί μια χώρα να κυβερνηθεί σωστά, κάτω από ένα τέτοιο σύστημα, Μισιέλ; -Έχεις τη λύση; -Φυσικά αυτή έχει ήδη περιγραφεί σε σένα. Η μόνη λύση είναι να ακολουθηθεί το παράδειγμα της κυβέρνησης της Μου. -Αυτό είναι, να τοποθετηθεί ένας επικεφαλής της πολιτείας που μοναδικός του σκοπός, να είναι το καλό των ανθρώπων, -ένα αρχηγό που να μην οδηγείται από λανθασμένη περηφάνια ή κομματικές και προσωπικές φιλοδοξίες, που να στέκεται μακριά από πολιτικά κόμματα -και τις δυσανασχετήσεις, τις διχόνοιες, και τα μίση, που πάνε μαζί τους, και να τείνεις το χέρι σου στο γείτονα σου – και να τον αναγνωρίσεις και να συνεργαστείς μαζί του, ανεξάρτητα από τις διαφορές που μπορεί να έχετε. Είναι και αυτός στο ίδιο καράβι μαζί σου, Μισιέλ. Είναι και αυτός μέρος του ίδιου χωριού, της ίδιας πόλης, του ίδιου έθνους, του ίδιου πλανήτη... -Από τι είναι καμωμένο το σπίτι που σε στεγάζει Μισιέλ; -Από τούβλα..ξύλο, μάρμαρα, σοβά, καρφιά... -Ακριβώς, και από τι είναι καμωμένα όλα αυτά τα υλικά ; -Από άτομα, φυσικά. -Τέλεια. Τώρα όλα αυτά τα άτομα, όπως ξέρεις θα ενωθούν καλά με σκοπό να σχηματίσουν ένα τούβλο ή οποιοδήποτε οικοδομικό υλικό. Τι θα μπορούσε να συμβεί, αν αυτά τα άτομα επαναστατούσαν αναμεταξύ τους αντί να ενωθούν; -Αποσύνθεση. -Ακριβώς. Όταν απομακρύνεις τον γείτονα σου, το γυιό σου ή τη θυγατέρα σου – αν δεν είσαι έτοιμος να βοηθήσεις ακόμα και αυτούς που δεν σου αρέσουν, συμβάλλεις στην αποσύνθεση του πολιτισμού σου. Και αυτό είναι που συμβαίνει τώρα στη Γη όλο και πιο πολύ, διαμέσου του μίσους και της βίας.

Ο ούτω καλούμενος πολιτισμός μας 133 -Σκέψου δύο παραδείγματα πολύ γνωστά σε όλο τον πλανήτη σου, τα οποία αποδεικνύουν ότι η βία δεν είναι η λύση. Το πρώτο είναι ο Ναπολέων Βοναπάρτης: με τη χρήση των όπλων κατάφερε να κατακτήσει όλη την Ευρώπη, και εγκατέστησε σαν αρχηγούς του έθνους, τους αδερφούς του για να ελαττώσει τον κίνδυνο της προδοσίας. Είναι πλατειά αναγνωρισμένο ότι ο Ναπολέων ήταν ιδιοφυία και, πραγματικά, ήταν ένας πολύ ικανός οργανωτής και νομοθέτης αφού, μετά από 200 χρόνια πολλοί από τους νόμους του υπάρχουν ακόμα στη Γαλλία. Αλλά τι απόγινε η αυτοκρατορία του, Μισιέλ; Πολύ γρήγορα διαλύθηκε γιατί είχε δημιουργηθεί με τη χρήση των όπλων. -Ο Χίτλερ, παρόμοια, προσπάθησε να κυριεύσει την Ευρώπη με τη βία και γνωρίζεις τι έχει συμβεί εκεί. -Η βία ποτέ δεν κέρδισε και ποτέ δεν θα τα καταφέρει. Η λύση έγκειται, μόνο στην αγάπη και στην καλλιέργεια του μυαλού. Δεν το έχεις προσέξει ότι σε ολόκληρο τον κόσμο, και ειδικά στην Ευρώπη, είχατε περισσότερους μεγάλους συγγραφείς, μουσικούς και φιλόσοφους να αναδεικνύονται τον δέκατον ένατο αιώνα και στην αρχή του εικοστού αιώνα; -Ναι, έτσι πιστεύω. -Μήπως ξέρεις το γιατί; -Όχι. -Γιατί μαζί με την ανακάλυψη του ηλεκτρισμού και της μηχανής εσωτερικής καύσης, του αυτοκινήτου, του αεροπλάνου και άλλων τέτοιων, οι άνθρωποι στη Γη αμέλησαν την πνευματική τους καλλιέργεια και αφοσιώθηκαν πάνω στον υλικό κόσμο. -Τώρα όπως ο μεγάλος Θαόρα εξήγησε, ο υλισμός φέρεται να είναι η μεγαλύτερη απειλή στην παρούσα σου ζωή και στις μέλλουσες ζωές σου. -Μετά τους πολιτικούς, έχετε το πρόβλημα των δημοσιογράφων και των ανταποκριτών. Είναι μερικοί ανάμεσα τους, δυστυχώς όμως πολύ λίγοι, που προσπαθούν να κάμουν τη δουλειά τους έντιμα και σοβαρά, προσέχοντας τις πηγές τους, αλλά ανησυχούμε πολύ διότι οι πιο πολλοί αποβλέπουν μόνο στον αισθησιασμό. -Οι σταθμοί της τηλεόρασης σας επίσης, παρουσιάζουν όλο και πιο πολλές σκηνές βίας. Εάν αυτοί που είναι υπεύθυνοι ήταν υποχρεωμένοι να μελετήσουν ψυχολογία πριν να αναλάβουν μια τόσο σοβαρή ευθύνη, θα ήταν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι ανταποκριτές σας φαίνονται να επιδιώκουν και να αναζητούν σκηνές βίας, φόνων, τραγωδιών και καταστροφών. Έχουμε αηδιάσει με τη συμπεριφορά τους.

134 Η Θειαούβα -Οι αρχηγοί μιας χώρας, οι δημοσιογράφοι και στην πραγματικότητα οποιοσδήποτε που από τη θέση του είναι ικανός να επηρεάσει τους ανθρώπους, έχει μια τεράστια ευθύνη στα εκατομμύρια των ανθρώπων, που ούτε λίγο ούτε πολύ είναι συνάνθρωποι του. Πολύ συχνά, ακόμα και αυτοί που έχουν εκλεγεί στις θέσεις τους από τους ανθρώπους, ξεχνούν τις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει μέχρι τους τελευταίους μήνες πριν τις επόμενες εκλογές, θα το σκεφτούν ότι ο κόσμος είναι δυσαρεστημένος και δε θα τους ψηφίσουν. Αυτό, δεν ισχύει για τους δημοσιογράφους όμως, εφόσον δε χρειάζονται να εμπνεύσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου για να κρατήσουν τις θέσεις τους, και όμως έχουν την ίδια δύναμη στο να επηρεάσουν με τρόπους που μπορεί να είναι καλοί ή κακοί. Στην πραγματικότητα είναι ικανοί να κάμουν τέτοιο καλό, αν αφυπνίσουν την προσοχή του κοινού στον κίνδυνο και στην αδικία – και αυτή θα έπρεπε να ήταν η κύρια ενασχόληση τους. Για να γυρίσουμε στην ανάγκη αυτών των με κύρος ανθρώπων να καταλάβουν και να χρησιμοποιήσουν ψυχολογία, θα σου δώσω ένα καλό παράδειγμα που να δείχνει τι θέλω να πω. Ένας νεαρός άντρας μόλις πήρε ένα όπλο και σκότωσε εφτά άτομα, συμπεριλαμβανομένων δύο γυναικών και δύο μικρών παιδιών. Ο ανταποκριτής δείχνει τα αίματα και τα σώματα προσθέτοντας ότι ο δολοφόνος μιμήθηκε το στυλ ενός διάσημου ηθοποιού, γνωστού για τους βίαιους ρόλους του στις ταινίες. Και το αποτέλεσμα; Ο δολοφόνος θα είναι περήφανος για τον εαυτόν του – όχι μόνο γιατί κατόρθωσε ένα ηθικό κακούργημα αλλά γιατί τον έχουν συγκρίνει και με ένα διάσημο ήρωα των μοντέρνων βίαιων ταινιών. Αλλά εκτός αυτού, ακόμα ένας τέτοιος τρελός που θα δει αυτή την αναφορά και θα ακούσει τα σχόλια των ανταποκριτών που δίνουν αδικαιολόγητη προσοχή σ’ αυτό το αισχρό έγκλημα, θα εμπνευσθεί στο να καταφέρει και αυτός τη δική του στιγμή εθνικής “δόξας”. -Ένα τέτοιο άτομο είναι συνήθως κάποιος αποτυχημένος- κάποιος καταπιεσμένος, απογοητευμένος, γεμάτος απωθημένα, κάποιος αγνοημένος που διψά για αναγνώριση. Μόλις έχει δει την αναφορά και ξέρει ότι όλες οι βίαιες πράξεις αναφέρονται και κάποτε μεγαλοποιούνται από τους ανταποκριτές της τηλεόρασης και τους δημοσιογράφους. Ίσως η φωτογραφία του να εμφανιστεί στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων – και γιατί όχι; Και μετά θα πάει στα δικαστήρια και μπορεί να τον αναφέρουν και με το όνομα, κάτι σαν Ζακ ο Βιαστής, ή ο “δολοφόνος με το βελουδένιο γάντι”. Δεν θα είναι πια ένας κοινός θνητός. Η βλάβη από τέτοιες ανεύθυνες αναφορές είναι αφάνταστες. Απερισκεψία και ανευθυνότητα δεν είναι χαρακτηριστικά που εμφανίζονται σε πολιτισμένα έθνη. Γι’ αυτό σου λέω, στη Γη δεν έχετε κατορθώσει ούτε το πρώτο γράμμα από τη λέξη πολιτισμός .

Ο ούτω καλούμενος πολιτισμός μας 135 -Και ποιά είναι η λύση; -Γιατί ρωτάς μια τέτοια ερώτηση, Μισιέλ; Σε έχουμε επιλέξει γιατί ξέρουμε πως σκέφτεσαι, και ξέρω ότι ξέρεις την απάντηση στην ερώτηση σου. Αν όμως επιμένεις, θα την ακούσεις από το στόμα μου. Οι δημοσιογράφοι, οι ανταποκριτές και ο κάθε ένας που εργάζεται στην αναμετάδοση ειδήσεων δεν θα έπρεπε να αφιερώνουν περισσότερο από 2-3 γραμμές σε τέτοιες περιπτώσεις δολοφονιών. Θα έπρεπε απλά να πουν: Μόλις ακούσαμε για τη δολοφονία εφτά ατόμων από κάποιον ανεύθυνο σχιζοφρενή. Η δολοφονία διεπράχθη, στην τοποθεσία που έγινε, και είναι ένα λυπηρό γεγονός σε μια χώρα που υπολογίζεται σαν πολιτισμένη. “Τελεία”. -Αυτοί που ζητούν την ημερήσια ή την εβδομαδιαία τους δόξα σίγουρα θα παραμέριζαν το φόνο σαν ένα μέσο για να την αποκτήσουν, εάν οι προσπάθειες τους, θα λάμβαναν για ανταπόδοση, τόσο λίγη δημοσιότητα. Δεν συμφωνείς; -Τι θα έπρεπε να περιλαμβάνουν οι ειδήσεις; -Είναι τόσα πολλά πράγματα που αξίζουν – αναφορές από αξιόλογα γεγονότα τα οποία θα βελτίωναν ψυχικά τους ανθρώπους της Γης, παρά να τους γίνεται πλύση εγκεφάλου με αρνητικό τρόπο. Ειδήσεις σαν, κάποιος που διακινδύνεψε τη ζωή του για να σώσει ένα παιδί που πνιγόταν, για παράδειγμα, ή για τη βοήθεια που δόθηκε στους φτωχούς για να καλυτερέψουν τη ζωή τους. -Φυσικά συμφωνώ μαζί σου απόλυτα, αλλά είμαι σίγουρος ότι η κυκλοφορία των εφημερίδων τους εξαρτάται από τις αισθησιακές ειδήσεις που περιέχει. -Να που και πάλι, ήρθαμε πίσω στη ρίζα όλων των κακών, που έχω αναφέρει προηγουμένως -το χρήμα. Αυτή είναι η κατάρα που υποβιβάζει ολόκληρο τον πολιτισμό σας, και πάλι σε αυτή την περίπτωση, η κατάσταση θα μπορούσε να ήταν ακριβώς το αντίθετο αν αυτοί οι υπεύθυνοι παρακινούνταν να αλλάξουν. Δεν έχει σημασία σε ποιό πλανήτη είναι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για την ανθρωπότητα, τελικά είναι μάλλον, ψυχολογικής παρά υλικής φύσεως. -Τα ναρκωτικά, παρόμοια, επηρεάζουν την ψυχή του ατόμου – δεν καταστρέφουν μόνο τη φυσιολογική του υγεία, αλλά αντιστρέφουν και την πρόοδο του ατόμου για τη διακοσμική του ανάπτυξη. Την ίδια ώρα που προκαλούν μια κατάσταση ευφορίας ή τεχνητού παράδεισου, επίσης, επιτίθενται και κατά του Αστρικού τους σώματος. Θα επεξηγήσω περισσότερο πάνω σ’ αυτό γιατί έχει μεγάλη σημασία. -Το Αστρικό σώμα παθαίνει ζημιά μόνο από δύο πράγματα: τα ναρκωτικά και τις δονήσεις που πραγματοποιούνται από ορισμένα είδη θορύβου. Αν

136 Η Θειαούβα υπολογίσουμε τα ναρκωτικά μόνο, θα πρέπει να κατανοηθεί ότι έχουν μια επίδραση που είναι απόλυτα εναντίον της Φύσης. -Απομακρύνουν το Αστρικό σώμα σε μια άλλη σφαίρα που δεν έπρεπε να ήταν. Το Αστρικό σώμα θα πρέπει να είναι είτε με το φυσικό σώμα, είτε με τον Ανώτερο εαυτό του, του οποίου αποτελεί ένα μέρος. Όταν είναι ναρκωμένο, το Αστρικό σώμα ενός ατόμου είναι σαν να αποκοιμάται, δίνοντας του την εμπειρία τεχνητών αισθησιασμών που διαστρεβλώνουν εντελώς την κρίση του. Είναι η κατάσταση, όταν το φυσικό σώμα είναι κάτω από μια πολύ σοβαρή εγχείρηση. Αν σου αρέσει, είναι σαν ένα εργαλείο που το στρίβουμε ή το σπάζουμε, με το να το χρησιμοποιούμε λανθασμένα, η για μια εργασία για την οποία δεν είναι σχεδιασμένο να κάνει. -Ανάλογα με τη διάρκεια του χρόνου που το άτομο είναι κάτω από την επήρεια των ναρκωτικών, το Αστρικό του σώμα θα εξασθενεί, ή για την ακρίβεια θα επιφορτιστεί με λανθασμένες πληροφορίες. Η “ανάρρωση” του Αστρικού σώματος θα χρειαστεί μερικές ζωές: Γι’ αυτό το λόγο, Μισιέλ, τα ναρκωτικά θα πρέπει να αποφεύγονται με κάθε μέσο. -Είναι τότε, κάτι που δεν καταλαβαίνω. Τη διέκοψα. “Δύο φορές μου έχετε δώσει φάρμακα, με σκοπό να μου ελευθερώσετε το Αστρικό μου σώμα από το φυσικό μου σώμα. Δεν μου έχετε προκαλέσει ζημιά;” -Όχι, ούτε κατά διάνοια. Χρησιμοποιήσαμε ένα φάρμακο που δε δημιουργεί παραισθήσεις, με σκοπό να βοηθήσουμε μια διαδικασία η οποία μπορεί να επιτευχθεί φυσιολογικά με την κατάλληλη εκπαίδευση. Δεν είναι ένα ναρκωτικό που “τυφλώνει” και έτσι δεν παρουσιάζει κανένα κίνδυνο για το Αστρικό σου σώμα και η ενέργεια του δε διαρκεί για πολλή ώρα. -Επιστρέφοντας στα προβλήματα του πλανήτη σας, Μισιέλ, η λύση βασίζεται στην αγάπη – και όχι στα χρήματα. Χρειάζεται οι άνθρωποι να ξεπεράσουν τα μίση, την κακία, τη ζήλεια και τον ανταγωνισμό, και ο κάθε άνθρωπος, είτε είναι καθαριστής του δρόμου ή ο αρχηγός της κοινότητας, να βάλει το γείτονα του μπροστά από τον εαυτό του, τείνοντας το χέρι σε όποιον το χρειάζεται. Ο κάθε ένας έχει, φυσιολογικά και διανοητικά, την ανάγκη από τη φιλία του γείτονα – όχι μόνο στον πλανήτη σας, αλλά σε όλους τους πλανήτες. Όπως ο Ιησούς είπε, όταν το στείλαμε σε σας, σχεδόν 2.000 χρόνια πριν: “Αγαπάτε αλλήλους” – αλλά φυσικά.. -Θάω την διέκοψα ξανά, σχεδόν με αυθάδεια αυτή τη φορά. “Τι είπες μόλις τώρα σχετικά με τον Ιησού;” -Ο Ιησούς, Μισιέλ, εστάλει στη Γη από τη Θειαούβα, σχεδόν 2.000 χρόνια πριν – όπως ο Λατιονούση επίσης πήγε στη Γη και έχει γυρίσει.

Ο ούτω καλούμενος πολιτισμός μας 137 -Από όλα όσα μου είχε εξηγήσει, αυτή η τελευταία αποκάλυψη μου είχε προκαλέσει τράνταγμα, το μεγαλύτερο από όλα. Την ίδια στιγμή η Αύρα της Θάω άλλαξε χρώμα. Η απαλή χρυσαφένια ομίχλη γύρω από το κεφάλι της, σχεδόν κίτρινη και η απαλή βροχή από χρώματα από την κορυφή του κεφαλιού της, άναψε με καινούρια ενέργεια. -Ένας Μεγάλος Θαόρα μας καλεί, Μισιέλ. Πρέπει να πάμε αμέσως. Η Θάω σηκώθηκε. Τακτοποίησα τη μάσκα μου και την ακολούθησα έξω, γεμάτος περιέργεια γι’ αυτή την ξαφνική διακοπή και την ασυνήθιστη βιασύνη. Ανεβήκαμε στην ιπτάμενη εξέδρα και ανυψωθήκαμε κατευθείαν, πάνω από τα κλαδιά των δέντρων. Σύντομα πετούσαμε πάνω από την ακρογιαλιά και μετά πάνω από τον ωκεανό, ταξιδεύοντας με ταχύτητα πολύ πιο μεγάλη από οποιαδήποτε φορά. Ο ήλιος ήταν αρκετά χαμηλά στον ουρανό και περάσαμε πάνω από νερά που ήταν χρώματος σμαραγδί, ή ένα τέλειο γαλάζιο, αν μπορώ να περιγράψω τα χρώματα με τα γήινα δεδομένα. Τεράστια πουλιά, με άνοιγμα φτερών τεσσάρων μέτρων περίπου, διασταύρωναν το δρόμο μας, ακριβώς μπροστά μας και οι ακτίνες του ήλιου φώτιζαν τα λαμπερά ρόδινα φτερά των φτερούγων τους και το λαμπερό πράσινο των ουρών τους. Δεν αργήσαμε να φτάσουμε στο νησί και η Θάω έφερε την εξέδρα κάτω ξανά μέσα στο πάρκο, όπου φαινόταν να είναι ακριβώς το ίδιο σημείο όπως και προηγουμένως. Μου έγνεψε να την ακολουθήσω και ξεκινήσαμε αυτή περπατώντας και εγώ τρέχοντας πίσω της. Αυτή τη φορά δεν κατευθυνθήκαμε προς το κεντρικό τόκο, αλλά πήραμε ένα διαφορετικό μονοπάτι, το οποίο μας οδήγησε τελικά σε κάποιο άλλο τόκο, του ίδιου τεράστιου μεγέθους όπως και το κεντρικό τόκο. Δύο άνθρωποι και οι δύο ψηλότεροι από τη Θάω, μας περίμεναν κάτω από το φως της εισόδου. Η Θάω τους μίλησε με φωνή σιγανή, και μετά κινήθηκε πιο κοντά τους και ενασχολήθηκε σε μια σύντομη συνομιλία από την οποία εγώ έμεινα έξω. Στέκονταν ακίνητοι, ρίχνοντας περίεργες ματιές προς το μέρος μου. Αλλά δε χαμογελούσαν καθόλου. Μπορούσα να δω τις Αύρες τους, οι οποίες ήταν λιγότερο λαμπερές από της Θάω – που έδειχνε ότι δεν ήταν το ίδιο πνευματικά αναπτυγμένοι όπως αυτή. Για αρκετό χρονικό διάστημα, περιμέναμε δίχως να κινούμαστε. Τα πουλιά από το πάρκο μας πλησίασαν και μας παρακολουθούσαν. Κανένας εκτός από μένα δεν τους έδωσε σημασία, οι συνοδοί μου φαίνονταν σε βαθιά περισυλλογή. Θυμάμαι καθαρά ένα πουλί που έμοιαζε με το πουλί του παραδείσου, ήρθε και

138 Η Θειαούβα στάθηκε μεταξύ της Θάω και μένα, παρ ’όλο τον απέραντο χώρο, σαν να ήθελε να το θαυμάσουμε. Ο ήλιος γρήγορα θα έδυε και θυμάμαι, παρακολουθώντας τις τελευταίες του ακτίνες ψηλά στα δέντρα, που δημιουργούσαν σπινθήρες από μωβ και χρυσαφί ανάμεσα στα κλαδιά. Μια ομάδα πουλιών πέταξαν με θόρυβο ανάμεσα στις κορυφές, σπάζοντας τη σιωπή που είχε επικρατήσει. Σαν να ήταν αυτό το σημάδι, η Θάω μου είπε να βγάλω τη μάσκα, να κλείσω τα μάτια μου και να πάρω το χέρι της και θα με οδηγούσε αυτή. Με μεγάλη περιέργεια έκανα όπως μου είπαν. Προχωρώντας, ένιωσα την ελαφριά αντίσταση, τώρα γνωστή σε μένα, όπως μπαίναμε στο τόκο. Μου ειπώθηκε τηλεπαθητικά να κρατήσω τα μάτια μου μισόκλειστα, να σκύψω και να ακολουθήσω τη Θάω από πίσω. Προχωρήσαμε περίπου 30 βήματα, πριν η Θάω σταματήσει και με τοποθέτησε δίπλα της. Και πάλι με τηλεπάθεια μου υπέδειξε ότι τώρα μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου και να κοιτάξω γύρω μου, και έκαμα ακριβώς αυτό πολύ αργά. Μπροστά ήταν τρεις προσωπικότητες ίδιοι με αυτούς που συνάντησα προηγουμένως. Όπως και οι άλλοι και αυτοί κάθονταν σταυροπόδι, με ίσια την πλάτη, πάνω σε καλυμμένα με ύφασμα καθίσματα, το κάθε κάθισμα είχε χρώματα που ταίριαζαν με τον κάτοχο τους. Η Θάω και εγώ στεκόμασταν δίπλα από δύο παρόμοια καθίσματα μέχρι, που τηλεπαθητικά και χωρίς καμιά χειρονομία, μας κάλεσαν να καθίσουμε. Κοίταξα γύρω μου διακριτικά, αλλά δεν είδα κανένα ίχνος από τους χαρακτήρες που μας συνάντησαν στην είσοδο: ίσως να ήταν πίσω μου...; Όπως ακριβώς και προηγουμένως τα μάτια των Θαόρι, σου έδιναν την εντύπωση ότι φωτίζονταν από μέσα, αλλά αντιθέτως αυτή τη φορά μπορούσα να δω τις Αύρες τους, που άστραφταν με λαμπερά χρώματα τόσο ευχάριστα στην όραση μου. Η κεντρική προσωπικότητα ανυψώθηκε με τηλεκίνηση δίχως να αλλάξει τη στάση του, και σιγά-σιγά αιωρήθηκε προς το μέρος μου. Σταμάτησε ακριβώς μπροστά και ελάχιστα από πάνω μου, τοποθετώντας το ένα του χέρι πάνω στη βάση της παρεγκεφαλίδας μου και το άλλο στην αριστερή πλευρά του κρανίου μου. Ξανά, ένοιωσα το σώμα μου να εισβάλλεται από ένα ρευστό αίσθημα ευεξίας, αλλά αυτή τη φορά σχεδόν λιποθύμησα. Αποσύροντας τα χέρια του επέστρεψε στο κάθισμα του. Ίσως θα έπρεπε να εξηγήσω, τις λεπτομέρειες σχετικά με την τοποθέτηση των χεριών του στο κεφάλι μου, μου τις προμήθευσε αργότερα η Θάω, γιατί ακόμα μια φορά, ήταν αδύνατο για μένα να προσέξω τέτοιες λεπτομέρειες. Και όμως θυμάμαι μια σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου – μια σκέψη εκτός τόπου σε τέτοια ώρα – όταν ξαναπήρε το κάθισμα του. “Πολύ πιθανόν, να μη δω καμιά από αυτές τις

Ο ούτω καλούμενος πολιτισμός μας 139 προσωπικότητες να χρησιμοποιεί και τα δύο του πόδια όπως κάνουν όλοι οι άλλοι.”

10. Ένας

Διαφορετικός ξένος και οι

προηγούμενες ζωές μου Μια χρονική περίοδος είχε περάσει, δεν έχω ιδέα πόση, όταν, ενστικτωδώς, γύρισα το κεφάλι μου αριστερά. Είμαι βέβαιος ότι το στόμα μου άνοιξε και παρέμεινε ορθάνοιχτο. Ένας από τους δύο ανθρώπους που είχα συναντήσει νωρίτερα, ερχόταν κατ’ επάνω μας από τα αριστερά, και συνόδευε από τον ώμο, ένα άτομο με παράξενη εμφάνιση. Για μια στιγμή νόμισα ότι αυτό το άτομο είναι αρχηγός ερυθροδέρμων σαν αυτούς που βλέπουμε στα φίλμς. Θα προσπαθήσω να τον περιγράψω όσο καλύτερα μπορώ. Ήταν πολύ μικρός στο ανάστημα, ίσως 150 εκατοστόμετρα, αλλά αυτό που ήταν πολύ κτυπητό πάνω σε αυτόν ήταν ότι, ήταν τόσο πλατύς όσο και το ύψος του – ακριβώς σαν ένα τετράγωνο. Η κεφαλή του ήταν στρογγυλή και καθόταν κατ’ ευθείαν πάνω στους ώμους του. Αυτό που εκ πρώτης όψεως με έκανε να νομίσω ότι ήταν ένας Ινδιάνος αρχηγός, ήταν τα μαλλιά του, που έμοιαζαν περισσότερο σαν φτερά χρωματισμένα κίτρινα, κόκκινα, μπλε παρά σαν μαλλιά. Τα μάτια του ήταν πολύ κόκκινα και το πρόσωπο του ήταν “ίσιο” σχεδόν σαν το πρόσωπο Μογγόλου. Δεν είχε φρύδια αλλά οι βλεφαρίδες του ήταν τέσσερεις φορές μεγαλύτερες από τις δικές μου. Του είχε δoθεί ένας χιτώνας όπως το δικό μου, αν και διαφορετικού χρώματος. Τα άκρα του που επεκτείνονταν έξω από το χιτώνα, ήταν το ίδιο ελαφρό γαλανό χρώμα όπως το πρόσωπο του. Η Αύρα του, ασημένια κατά τόπους, έλαμπε φωτεινά, και γύρω από το πρόσωπο του ήταν ένα δυνατό χρυσό φωτοστέφανο. Ο πίδακας των χρωμάτων από την κορυφή της κεφαλής του ήταν μικρότερος από της Θάω, και υψωνόταν στον αέρα μόνο μερικά εκατοστά. Προσκλήθηκε τηλεπαθητικά να πάρει θέση, δέκα περίπου βήματα προς τα αριστερά μας. Πάλι, η κεντρική μορφή τηλεκινήθηκε προς το νεοαφιχθέντα και έβαλε τα χέρια του στο κεφάλι του, επαναλαμβάνοντας την ίδια διαδικασία που είχα και εγώ περάσει. Όταν καθίσαμε όλοι, η μεγάλη μορφή άρχισε να μας μιλά. Μιλούσε στη γλώσσα της Θειαούβας και ήμουν εντελώς έκπληκτος από τη διαπίστωση ότι καταλάβαινα όλα όσα αυτός έλεγε, σαν να μιλούσε στη μητρική μου γλώσσα! Βλέποντας την ταραχή μου, η Θάω μου τηλεπάθησε, “Ναι Μισιέλ, έχεις τώρα ένα νέο χάρισμα. Αυτό θα σου εξηγηθεί αργότερα”.

Ένας Διαφορετικός ξένος και οι προηγούμενες ζωές μου 141 -Άρκη, έλεγε ο Θαόρα, “αυτός είναι ο Μισιέλ, από τον πλανήτη Γη. Σε καλωσορίζω στη Θειαούβα, Άρκη. Μακάρι Το Πνεύμα να σε φωτίσει”. Απευθυνόμενός σε μένα, συνέχισε: “Ο Άρκη έχει έρθει να μας επισκεφθεί από τον πλανήτη Χ”. (Δεν μου επιτρέπεται να αποκαλύψω το όνομα του πλανήτη, ούτε το λόγο που μου απαγορεύτηκε να το κάνω.) “Και τον ευχαριστούμε εις το όνομα του Πνεύματος και όλου του Σύμπαντος, ακριβώς όπως σε ευχαριστούμε, Μισιέλ, για την προθυμία σου να συνεργαστείς μαζί μας στην αποστολή μας. -Ο Άρκη, έχει έρθει με την Αγούρα του, κατόπι δική μας πρόσκληση, ειδικά για να σε συναντήσει, Μισιέλ. -Σε θέλαμε να δεις με τα δικά σου μάτια και να αγγίξεις με τα δικά σου χέρια, ένα εξωπλανητικό αρκετά διαφορετικό από τη δική μας φυλή. Ο Άρκη κατοικεί σε ένα πλανήτη της ίδιας κατηγορίας με τη Γη, αν και είναι αρκετά διαφορετικός σε ορισμένες απόψεις. Αυτές οι “διαφορές” είναι βασικά φυσικές και έχουν συντελέσει, με το πέρασμα του χρόνου, στη φυσική εμφάνιση των ανθρώπων. -Θα θέλαμε επίσης να σου δείξουμε διάφορα πράγματα, Μισιέλ. Ο Άρκη και οι συνάνθρωποι του είναι πολύ εξελιγμένοι και τεχνολογικά και πνευματικά, πράγμα που μπορεί να σε εκπλήξει, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι θα βρεις την εμφάνιση του “αντικανονική” ακόμα και τερατώδη. Όμως, θα διαπιστώσεις από την Αύρα του, είναι καλός και πνευματικά πολύ ψηλά. Επίσης θέλαμε να σου δείξουμε, με αυτή την εμπειρία, ότι μπορούμε να σου δώσουμε για ένα διάστημα, το χάρισμα όχι μόνο να βλέπεις τις Αύρες, αλλά και να καταλαβαίνεις όλες τις γλώσσες – και αυτό, χωρίς εκμάθηση ή τηλεπάθεια. Ώστε αυτό ήταν, σκέφτηκα. -Ναι αυτό ήταν”, απάντησε ο Θαόρα. “Τώρα πλησιάστε και οι δυό σας. Μιλάτε, αγγίξετε ο ένας τον άλλο εάν θέλετε – με μια λέξη, γνωριστείτε ο ένας με τον άλλο”. Στάθηκα και ο Άρκη έκανε το ίδιο. Όταν στεκόταν, τα χέρια του άγγιζαν το πάτωμα. Το καθένα είχε πέντε δάκτυλα, σαν τα δικά μας, αλλά το πέμπτο είχε δύο αντίχειρες – ο ένας στην ίδια θέση σαν εμάς και ο άλλος εκεί που είναι τα μικρά δάκτυλα. Πλησιάσαμε ο ένας τον άλλο και μου έδωσε το χέρι του, με τον καρπό μπροστά και τα δάκτυλα κλειστά. Μου χαμογελούσε αποκαλύπτοντας μια σειρά από ίσια, ομοιόμορφα δόντια, ακριβώς όπως τα δικά μας, αλλά πράσινα. Έδωσα το χέρι μου σαν ανταπόδοση, μη γνωρίζοντας τι άλλο να κάνω, και μου απευθύνθηκε στη δική του γλώσσα – τώρα τέλεια κατανοητή σε μένα.

142 Η Θειαούβα -Μισιέλ, χαίρομαι που σε συναντώ και θα μου άρεσε να σε καλωσορίσω σαν φιλοξενούμενο μου στο δικό μου πλανήτη. Τον ευχαρίστησα θερμά, και γέμισα με τέτοιο συναίσθημα, που άρχισα την πρόταση στα Γαλλικά και την τέλειωσα στα Αγγλικά, που παρομοίως, δεν είχε δυσκολία να καταλάβει! Συνέχισε. “Με παράκληση του μεγάλου Θαόρα, έχω έρθει στη Θειαούβα από τον πλανήτη Χ, ενός πλανήτη που προσομοιάζει σε πολλά πράγματα με το δικό σας. Είναι δύο φορές πιο μεγάλος από τη Γη, με 15 δισεκατομμύρια κατοίκους αλλά, όπως η Γη και άλλοι πλανήτες της ίδιας κατηγορίας, είναι ένας “Πλανήτης των Θλίψεων”. Τα προβλήματα μας είναι παρόμοια με τα δικά σας: Είχαμε δύο πυρηνικά ολοκαυτώματα κατά τη διάρκεια της ύπαρξης μας στον πλανήτη και έχουμε δοκιμάσει δικτατορίες, εγκλήματα, επιδημίες, ένα χρηματικό σύστημα και όλα όσα σχετίζονται με αυτό, θρησκείες, σχίσματα και άλλα πράγματα. -Όμως, ογδόντα από τα χρόνια μας πριν, (ο χρόνος μας διαρκεί τετρακόσιες δύο από 21 ώρες – μέρες) αρχίσαμε αναδιοργάνωση. Στην πραγματικότητα, η αναδιοργάνωση τέθηκε σε κίνηση από τέσσερα άτομα από ένα μικρό χωριό στα παράλια ενός από τους πιο μεγάλους ωκεανούς μας. Αυτή η ομάδα, που αποτελείτο από τρεις άντρες και μια γυναίκα, κήρυσσαν την ειρήνη την αγάπη και την ελευθερία της έκφρασης. Ταξίδεψαν στην πρωτεύουσα του τόπου τους και ζήτησαν ακρόαση από τους αρχηγούς. Η παράκληση τους απερρίφθη διότι το καθεστώς ήταν δικτατορικό και στρατιωτικό. Για έξι μέρες και πέντε νύχτες οι τέσσερεις τους κοιμήθηκαν μπροστά από τις πόρτες του παλατιού, δεν έτρωγαν τίποτα, έπιναν μόνο λίγο νερό. -Η επιμονή τους τράβηξε την προσοχή του κοινού και την έκτη μέρα, ένα πλήθος από 2,000 είχαν μαζευτεί γύρω από το παλάτι. Με αδύνατες φωνές, κήρυσσαν στο πλήθος να ενωθεί με αγάπη για να αλλάξουν το καθεστώς – ώσπου οι φρουροί έβαλαν τέλος στην “τελετή” τους, σκοτώνοντας και τους τέσσερεις και φοβερίζοντας ότι θα πυροβολούσαν μέσα στο πλήθος αν αυτοί δεν διασκορπίζονταν. Αυτό έκανε ο κόσμος γρήγορα, από γνήσιο φόβο των φρουρών. Παρ’ όλα αυτά, ο σπόρος είχε πέσει στο μυαλό των ανθρώπων. Όταν το καλοσκέφτηκαν, χιλιάδες από αυτούς αντιλήφθησαν ότι, χωρίς μια ειρηνική κατανόηση, ήταν αδύναμοι, απολύτως αδύναμοι. -Ο λόγος πέρασε ανάμεσα στους ανθρώπους – πλούσιους και φτωχούς, εργοδότες και υπαλλήλους, εργάτες και προϊσταμένους, και μια μέρα, έξι μήνες αργότερα, ολόκληρο το έθνος ακινητοποιήθηκε. -Τι εννοείς με το “ακινητοποιήθηκε”; Ρώτησα. -Οι πυρηνικοί σταθμοί έκλεισαν, το σύστημα συγκοινωνίας σταμάτησε, οι δρόμοι έκλεισαν. Όλα σταμάτησαν. Οι αγρότες δεν παράδωσαν τα προϊόντα

Ένας Διαφορετικός ξένος και οι προηγούμενες ζωές μου 143 τους, το ραδιόφωνο και τα τηλεοπτικά δίκτυα σταμάτησαν να εκπέμπουν, τα συστήματα τηλεπικοινωνιών έκλεισαν. Η αστυνομία ήταν αδύναμη μπροστά σε μια τέτοια ενότητα, γιατί μέσα σε ζήτημα ωρών, εκατομμύρια άνθρωποι μπήκαν στη “στάση εργασίας”. Φάνηκε γι’ αυτή την ώρα, οι άνθρωποι είχαν ξεχάσει τα μίση τους, τις ζήλιες τους, τις διαφορές γνώμης και ενώθηκαν εναντίον της αδικίας και της τυραννίας. Μια αστυνομική δύναμη και ένας στρατός αποτελούνται από ανθρώπινα όντα και αυτά τα ανθρώπινα όντα έχουν συγγενείς και φίλους μεταξύ του πλήθους. Δεν ήταν πλέον υπόθεση να σκοτώσουν τέσσερεις ανυπότακτους. Έπρεπε να σκοτωθούν εκατοντάδες χιλιάδες για να “απελευθερώσουν” ένα μόνο ηλεκτρικό σταθμό. -Μπροστά στην επιμονή του κόσμου, η αστυνομία, ο στρατός και ο Δικτάτορας αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν. Οι μόνοι θάνατοι που σημειώθηκαν, ήταν 23 φανατικοί που αποτελούσαν την προσωπική φρουρά του τυράννου – οι στρατιώτες αναγκάστηκαν να τους πυροβολήσουν για να τον πλησιάσουν. -Τον κρέμασαν; Ρώτησα. Ο Άρκη γέλασε. “Γιατί; Όχι, Μισιέλ... Οι άνθρωποι ξεπέρασαν τη βία. Αντί αυτού, εκδιώχθηκε, σε ένα μέρος όπου δε μπορούσε να κάνει περισσότερο κακό, και, στην πραγματικότητα το παράδειγμα τους, του ενέπνευσε την αλλαγή. Βρήκε, πάλι, το δρόμο της αγάπης και της εκτίμησης για την ελευθερία του ατόμου. Πέθανε τελικά μετανοιωμένος για όλα όσα είχε κάνει. Τώρα αυτό το έθνος είναι το πιο πετυχημένο πάνω στον πλανήτη μας, αλλά, όπως είναι και σε σας, υπάρχουν άλλα έθνη κάτω από τη δύναμη ολοκληρωτικών καθεστώτων και κάνουμε τα πάντα με όλη μας τη δύναμη να τους βοηθήσουμε. -Ξέρουμε ότι, όλα όσα κάνουμε σ’ αυτή τη ζωή είναι μια μαθητεία, που μας παρέχει τη δυνατότητα να ανεβούμε σε μια ανώτερη ύπαρξη και ακόμα να μας απελευθερώσει για πάντα από τα φυσικά μας σώματα. Πρέπει να ξέρεις, επίσης, ότι οι πλανήτες είναι χωρισμένοι σε κατηγορίες και ότι είναι δυνατό για ολόκληρους πληθυσμούς να μεταναστεύσουν σε άλλον, όταν ο πλανήτης τους βρίσκεται σε κίνδυνο, αλλά κανείς δεν μπορεί να το κάνει αν ο καινούριος πλανήτης δεν είναι της ίδιας κατηγορίας. -Επειδή εμείς, είχαμε υπερπληθυσμό, και έχοντας ψηλά αναπτυγμένη τεχνολογία, έχουμε επισκεφτεί τον πλανήτη σας με την προοπτική να εγκατασταθούμε εκεί – μια ιδέα που απορρίψαμε, επειδή ο βαθμός εξέλιξης σας θα έφερνε σε μας περισσότερο κακό παρά καλό. Δεν κολακεύτηκα πολύ από αυτή τη σκέψη και η Αύρα μου θα πρέπει να το είχε φανερώσει αρκετά στον Άρκη. Γέλασε και συνέχισε: -Λυπάμαι, Μισιέλ, αλλά

144 Η Θειαούβα λέγω τη γνώμη μου χωρίς υποκρισία. Επισκεπτόμαστε τη Γη, αλλά μόνο σαν παρατηρητές που ενδιαφερόμαστε για μελέτη, και μαθαίνουμε από τα λάθη σας. Ποτέ δεν παρεμβαίνουμε, γιατί δεν είναι αυτός ο ρόλος μας, και ποτέ δε θα εισβάλλαμε στον πλανήτη σας, γιατί αυτό θα ήταν ένα βήμα προς τα πίσω για μας. Δεν είσαστε σε θέση να σας ζηλεύουμε – ούτε υλικά, ούτε τεχνολογικά ούτε και πνευματικά. -Πηγαίνοντας πίσω στα Αστρικά μας σώματα, ένα Αστρικό σώμα δε μπορεί να αλλάξει απολύτως σε ένα υπέρτερο πλανήτη μέχρι που να είναι αρκετά εξελιγμένο. Μιλούμε βεβαίως, για πνευματική εξέλιξη και όχι τεχνολογική. Αυτή η εξέλιξη πραγματοποιείται χάριν του φυσικού σώματος. Έχεις ήδη μάθει για τις εννέα κατηγορίες πλανητών – οι δικοί μας είναι στη βάση της κλίμακας και που βελτιώνεται όπως προχωρά προς τα πάνω μέχρις αυτό τον πλανήτη. Εμείς, με τα τωρινά φυσικά μας σώματα, μπορεί να μας επιτραπεί να μείνουμε εδώ, μόνο για εννέα μέρες διαμονή. Σύμφωνα με το Νόμο του Σύμπαντος, τα φυσικά μας σώματα θα πέθαιναν τη δεκάτη μέρα και ούτε η Θάω ούτε ο Μεγάλος Θαόρα, που είναι εντός των δυνατοτήτων τους να αναστήσουν τους νεκρούς, θα είναι ικανοί να εμποδίσουν ή να αντιστρέψουν τη διαδικασία. Η φύση έχει πολύ αλύγιστους νόμους με καλά – καθιερωμένες εγγυήσεις. -Αλλά αν πέθαινα εδώ, μπορεί το Αστρικό μου σώμα να μείνει εδώ και να ξαναγεννηθώ σαν βρέφος πάνω στην Θειαούβα...; Ήμουν γεμάτος ελπίδα, ξεχνώντας, για μια στιγμή, την οικογένεια που αγαπούσα, πίσω στη Γη. -Δεν καταλαβαίνεις Μισιέλ. Ο νόμος του Σύμπαντος θα απαιτούσε να ξαναγεννηθείς πάνω στη Γη, αν δεν έχεις τελειώσει το χρόνο σου εκεί. Αλλά, είναι δυνατό όταν πεθάνεις πάνω στη Γη – όταν έρθει η ώρα σου – το Αστρικό σου σώμα να μετενσαρκωθεί σ’ ένα σώμα πάνω σε άλλο πιο αναπτυγμένο πλανήτη... δευτέρας ή μπορεί και τρίτης κατηγορίας πλανήτη, ή και αυτόν ακόμα, αλλά αυτό εξαρτάται από τον τωρινό βαθμό εξέλιξης. -Είναι δυνατό λοιπόν, να υπερπηδήσουμε όλες τις κατηγορίες και να βρεθούμε μετενσαρκωμένοι πάνω σε ένα ενάτης κατηγορίας πλανήτη; Ρώτησα, γεμάτος ακόμη ελπίδα, γιατί, πολύ αποφασιστικά, θεωρούσα τη Θειαούβα σαν τον αληθινό παράδεισο. -Μισιέλ, μπορείς να πάρεις λίγο σίδερο και λίγο κάρβουνο, να τα θερμάνεις στη σωστή θερμοκρασία και να παράγεις καθαρό ατσάλι; Όχι. Πρώτα πρέπει να καθαρίσεις τις ακαθαρσίες από το σίδερο, μετά πηγαίνει πίσω στο δοχείο για να επεξεργαστεί ξανά, και ξανά, και ξανά... όσο χρειάζεται για να παράγεις ένα πρώτης τάξεως ατσάλι. Το ίδιο εφαρμόζεται και για μας, πρέπει να “επαναεπεξεργαστούμε” ξανά και ξανά μέχρι να προβάλουμε τέλειοι, γιατί τελικά

Ένας Διαφορετικός ξένος και οι προηγούμενες ζωές μου 145 θα ενωθούμε με το Πνεύμα, που επειδή είναι το ίδιο τέλειο, δε μπορεί να δεχθεί την παραμικρή ατέλεια. -Αυτό φαίνεται τόσο περίπλοκο! -Το Πνεύμα, που έχει δημιουργήσει τα πάντα, το ήθελε έτσι, και είμαι βέβαιος ότι για Αυτό, είναι πολύ απλό, αλλά για ένα φτωχό ανθρώπινο μυαλό, παραδέχομαι, είναι πολλές φορές δύσκολο να καταλάβει. Και γίνεται πιο δύσκολα, όσο πηγαίνουμε πιο κοντά στην Πηγή. Γι’ αυτό το λόγο προσπαθήσαμε και σε αρκετά μέρη με επιτυχία, να καταργήσουμε τις θρησκείες και τα σχίσματα. Προφανώς, θέλουν να μαζεύουν τον κόσμο μαζί και να τους βοηθούν να λατρεύουν το Θεό ή θεούς και να καταλαβαίνουν καλύτερα, και όμως τα κάνουν όλα πολύ πιο περίπλοκα και αρκετά ακατανόητα με την εισαγωγή ιεροτελεστιών και νόμων που εφευρίσκονται από τους ιερείς που προσέχουν τα δικά τους συμφέροντα, παρά να ακολουθούν τη φύση και το Νόμο του Σύμπαντος. Βλέπω από την Αύρα σου ότι ήδη αντιλαμβάνεσαι ορισμένα πράγματα. Γέλασα, διότι ήταν αλήθεια, και ρώτησα, “Πάνω στον πλανήτη σας, μπορείτε να βλέπετε και να διαβάζετε τις Αύρες;” -Λίγοι από μας έμαθαν, συμπεριλαμβανομένου και μένα, αλλά σ ’αυτό το χώρο, είμαστε λίγο πιο εξελιγμένοι από σας. Παρ’ όλα αυτά μελετούμε το θέμα πάρα πολύ, γιατί ξέρουμε ότι αυτό είναι αναγκαίο για την εξέλιξη μας. Σταμάτησε εκεί, αρκετά απότομα, και διαπίστωσα ότι ήταν μια τηλεπαθητική διαταγή που ερχόταν από τη μεγάλη προσωπικότητα που τον έκαμε να σταματήσει. -Πρέπει να πηγαίνω τώρα, Μισιέλ και θα είμαι απόλυτα ευτυχής να το κάμω αν, έχοντας μιλήσει με σένα, μπόρεσα να βοηθήσω εσένα και τους συνανθρώπους σου – πάνω στη Γη και σε όλο το Σύμπαν. Μου έδωσε το χέρι του κάνοντας και εγώ το ίδιο. Παρά την ασχήμια του, θα ήθελα να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου και να το φιλήσω. Μακάρι να το είχα κάνει... Έμαθα μετά ότι είχε σκοτωθεί μαζί με πέντε άλλους, όταν το διαστημόπλοιο εξερράγει ακριβώς μια ώρα μετά την απεδάφιση τους από τη Θειαούβα. Είχα ελπίσει ότι η ζωή θα συνεχιζόταν γι’ αυτόν πάνω σε ένα πιο φιλόξενο πλανήτη... αλλά μπορεί να γύριζε στο δικό του, ούτως ώστε να βοηθήσει τους συνανθρώπους του – ποιός ξέρει; Είχα συναντήσει στην άλλη άκρη του Σύμπαντος, ένα αδερφό που όπως εγώ, ζούσε πάνω σε ένα Πλανήτη των Θλίψεων -να σπουδάζει στο ίδιο σχολείο, πως να αποκτήσει μια μέρα, την αιώνια ευτυχία.

146 Η Θειαούβα Όταν ο Άρκη έφυγε από την αίθουσα με το συνοδό του, κάθισα πάλι κοντά στη Θάω. Ο Θαόρα, που μου χάρισε το δώρο να καταλαβαίνω όλες τις γλώσσες, αποτάθηκε πάλι σε μένα. -Μισιέλ, όπως η Θάω ήδη σου έχει πει, έχεις επιλεγεί από μας να κάνεις αυτή την επίσκεψη στη Θειαούβα, αλλά το βασικό κίνητρο για την εκλογή μας, δεν έχει αποκαλυφθεί. Δεν είναι ότι έχεις μια διάνοια που έχει ήδη ξυπνήσει και είναι ανοιχτή, αλλά επίσης – και πρωταρχικά – διότι είσαι ένας από τους σπάνιους σούκους που κατοικούν στη Γη αυτή την εποχή. Ένας “σούκου” είναι ένα Αστρικό σώμα που έχει ζήσει ογδόντα μία ζωές, σε ανθρώπινα φυσικά σώματα, και αυτό σε διαφορετικούς πλανήτες ή διαφορετικές κατηγορίες. Για διάφορους λόγους οι ‘σούκους’ επανέρχονται για να ζήσουν πάνω σε κατώτερους πλανήτες, όπως τη Γη, όταν μάλιστα θα μπορούσαν να συνεχίσουν την “αναρρίχηση της κλίμακας” χωρίς ποτέ να πηγαίνουν πίσω. Γνωρίζεις ότι ο αριθμός εννέα είναι ο αριθμός του Σύμπαντος. Είσαι εδώ μέσα στην Πόλη των Εννέα Τόκος, που έχει χτιστεί με βάση το Νόμο του Σύμπαντος. Το Αστρικό σου σώμα έχει, εννέα φορές εννέα ζωές, και το οποίο σε φέρνει στο τέλος ενός από τους μεγάλους κύκλους. Ακόμα μια φορά, ήμουν εντελώς κατάπληκτος. Υποψιάστηκα ότι δε ζούσα την πρώτη μου ζωή, ειδικά μετά από το ταξίδι μου στη Μου – αλλά ογδόντα μία ζωές! Δεν ήξερα ότι κάποιος ζει τόσες πολλές ... -Είναι δυνατό να ζήσεις πιο πολλές, Μισιέλ”, είπε ο Θαόρα, διακόπτοντας τις σκέψεις μου. -Η Θάω είναι πάνω στην 216η, αλλά άλλες οντότητες ζουν πολύ πιο λίγες.” Όπως είπα, έχεις επιλεγεί ανάμεσα από πολύ λίγους “σούκους” που ζουν στη Γη, αλλά για να αποκτήσεις μια πλατιά αντίληψη κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σου στον πλανήτη μας, έχουμε προγραμματίσει για σένα, ακόμα ένα ταξίδι στο χρόνο. Για να καταλάβεις καλύτερα τι είναι η μετενσάρκωση, και ποιός ο σκοπός της, θα σου επιτρέψουμε να ξαναεπισκεφθείς τις άλλες σου υπάρξεις. Αυτό το ταξίδι στο χρόνο, θα σου είναι χρήσιμο όταν θα γράφεις το βιβλίο σου επειδή θα καταλάβεις ολότελα το σκοπό της. Δεν είχε σχεδόν τελειώσει να μιλά, όταν η Θάω με πήρε από τον ώμο και με γύρισε. Με οδήγησε προς το θάλαμο ανάπαυσης – ένα χαρακτηριστικό που φαίνεται να υπάρχει, σε όλα τα τόκο. Οι τρεις Θαόρι μας ακολούθησαν, ενώ βρίσκονταν ακόμη σε τηλεκίνηση. Η Θάω μου υπέδειξε ότι έπρεπε να ξαπλώσω πάνω σε ένα κομμάτι ύφασμα που έμοιαζε ακριβώς σαν μαξιλάρι αέρος. Ο “αρχηγός” Θαόρα τοποθέτησε τον εαυτό του πίσω από το κεφάλι μου, και οι άλλοι δύο κρατούσαν ο καθένας ένα από τα χέρια μου. Η Θάω έκλεισε τα χέρια της πάνω από το ηλιακό μου πλέγμα. Τότε ο αρχηγός τοποθέτησε τους δείκτες των χεριών του πάνω στην υπόφυση μου, διατάζοντας με τηλεπαθητικά να κοιτάξω τα δάκτυλα του. 

Ένας Διαφορετικός ξένος και οι προηγούμενες ζωές μου 147 Δευτερόλεπτα αργότερα είχα την εντύπωση ότι γλιστρούσα προς τα πίσω με απίστευτη ταχύτητα μέσα από μια σκοτεινή σήραγγα. Μετά, απότομα βγήκα από τη σήραγγα, μέσα σε, όπως φαινόταν μια γαλαρία από ένα ορυχείο κάρβουνου. Μερικοί άντρες που φορούσαν μικρές λάμπες στα μέτωπα τους έσπρωχναν βαγόνια, άλλοι λίγο πιο μακριά, έσκαβαν το κάρβουνο με τους κασμάδες ή το φόρτωναν με φτυάρια μέσα στα βαγόνια. Κινήθηκα προς το τέλος της γαλαρίας όπου μπόρεσα να εξετάσω από κοντά ένα από τους εργάτες. Μου φάνηκε σαν να το γνώριζα. Μια φωνή που έβγαινε από μέσα μου, μού είπε: “Είναι ένα από τα φυσικά σου σώματα Μισιέλ”, ο άντρας ήταν αρκετά ψηλός και γεροδεμένος. Ήταν καλυμμένος με ιδρώτα και καρβουνόσκονη, και μοχθούσε όπως έριχνε το κάρβουνο στο βαγόνι.  Το σκηνικό άλλαξε απότομα, ακριβώς όπως είχε αλλάξει όταν ήμουν στη Ψυχόσφαιρα στη Μου. Έμαθα ότι λεγόταν Σίκφρετ, όταν ένας από τους άλλους ανθρακωρύχους στην είσοδο της σήραγγας φώναξε το όνομα του στα Γερμανικά, που τα κατάλαβα τέλεια – δε μιλώ ούτε καταλαβαίνω αυτή τη γλώσσα. Ο άλλος ανθρακωρύχος είπε στον Σίκφρετ να τον ακολουθήσει. Προχώρησε προς ένα παλιό καλύβι, κάπως μεγαλύτερο από τα άλλα, σε αυτό το φαινομενικά κύριο δρόμο του χωριού. Τους ακολούθησα και τους δύο μέσα, όπου έκαιγαν λάμπες λαδιού και άντρες κάθονταν στο τραπέζι. Ο Σίκφρετ συναντήθηκε με μια ομάδα από αυτούς. Φώναξαν κάτι σε ένα κτήνος που φορούσε μια λερωμένη ποδιά και, αμέσως μετά, τους έφερε μια φιάλη και μερικά μεταλλικά κύπελλα. Ακόμα μια σκηνή προστέθηκε πάνω σε αυτή. Μου φάνηκε να ήταν μερικές ώρες αργότερα. Το καλύβι ήταν το ίδιο, αλλά τώρα ο Σίκφρετ παραπατούσε έξω, φανερά μεθυσμένος. Προχώρησε προς μια σειρά από μικρότερα καλύβια, τα οποία είχαν όλα καπνοδόχους από τις οποίες ξετυλιγόταν μαύρος καπνός. Βάναυσα, άνοιξε την πόρτα ενός από αυτά και μπήκε, με μένα ξωπίσω του ανησυχώντας. Οχτώ παιδιά, από ενός χρόνου και πάνω με το καθένα να έχει δώδεκα μήνες διαφορά από το άλλο, κάθονταν στο τραπέζι, βουτώντας τα κουτάλια τους μέσα σε κούπες γεμάτες με ένα αηδιαστικό χυλό. Όλα σήκωσαν τα κεφάλια τους με τη ξαφνική εμφάνιση του πατέρα τους κοιτάζοντας με φοβισμένα μάτια. Μια γυναίκα, μετρίου αναστήματος αλλά μεστωμένη, με μαλλιά χρώματος σκούρου ξανθού, του μίλησε επιθετικά: “Πού ήσουν και πού είναι τα χρήματα; Ξέρεις πολύ καλά ότι τα παιδιά δεν είχαν φασόλια για δεκαπέντε μέρες και όμως, πάλι είσαι μεθυσμένος!” Σηκώθηκε και πλησίασε το Σίκφρετ. Όπως σήκωσε το χέρι της για να χαστουκίσει το πρόσωπο του, της άρπαξε το χέρι και, με την αριστερή γροθιά του την κτύπησε τόσο δυνατά που την πέταξε ψηλά προς τα πίσω.

148 Η Θειαούβα Έπεσε στο πάτωμα, κτυπώντας στο πίσω μέρος του σβέρκου της στο τζάκι, και σκοτώθηκε αμέσως. Τα παιδιά έκλαιγαν και ούρλιαζαν. Ο Σίκφρετ έσκυψε πάνω από τη γυναίκα του, της οποίας τα ορθάνοικτα μάτια κοίταζαν άψυχα στα δικά του. -Φρέτα, Φρέτα, έλα τώρα, σήκω, φώναξε, η φωνή του γεμάτη με αγωνία. Την πήρε στην αγκαλιά του αλλά αυτή δε μπορούσε να σταθεί. Ξαφνικά, επειδή συνέχισε να τον κοιτάζει σταθερά, κατάλαβε ότι ήταν νεκρή. Ξεμέθυστος τώρα, όρμησε προς την πόρτα και έφυγε μέσα στη νύχτα, τρέχοντας ολοένα, σαν να είχε χάσει τα λογικά του. Πάλι η σκηνή άλλαξε, και φάνηκε ο Σίκφρετ, σφιχτοδεμένος μεταξύ δύο φρουρών, ο ένας από τους οποίους έβαζε ένα κάλυμμα πάνω στο κεφάλι του Σίκφρετ. Ο δήμιος επίσης φορούσε ένα, με τρύπες που είχαν κοπεί για τα μάτια του. Ήταν ένας πελώριος άντρας και κρατούσε μέσα στα χέρια του το μανίκι μιας αξίνας με πλατιά λεπίδα. Ο φρουρός έκανε το Σίκφρετ να γονατίσει, σκύβοντας μπροστά, ώστε το κεφάλι του να ακουμπά πάνω στο ξύλο της εκτέλεσης. Ο δήμιος τώρα ήλθε μπροστά και πήρε τη θέση του. Ένας παπάς, απάγγελλε εσπευσμένα προσευχές, όπως ο δήμιος σήκωνε σιγά την αξίνα πάνω από το κεφάλι του. Πολύ ξαφνικά την άφησε να πέσει πάνω στο σβέρκο του Σίκφρετ. Το κεφάλι του θύματος κύλησε προς το έδαφος, κάνοντας το πλήθος να οπισθοχωρήσει μερικά βήματα. Μόλις έγινα μάρτυρας του βίαιου θανάτου ενός από τα πολλά φυσικά μου σώματα ... Η αίσθηση ήταν τόσο παράξενη. Μέχρι τη στιγμή του θανάτου του, ήμουν γεμάτος συμπάθεια γι’ αυτό τον άνθρωπο, που, αν και είχε κάνει κακό, αισθανόμουν οίκτο γι’ αυτόν. Τη στιγμή του θανάτου του όμως, όπως το κεφάλι του κυλούσε πάνω στο έδαφος ανάμεσα στα μουρμουρητά του πλήθους, αισθάνθηκα μια αναπάντεχη αίσθηση ανακούφισης – για λογαριασμό του, αλλά επίσης και για μένα. Αμέσως μου παρουσιάστηκε μια άλλη σκηνή. Μπροστά μου ήταν μια λίμνη, που τα λαμπυρίζοντα γαλανά νερά της αντανακλούσαν τις ακτίνες δύο ήλιων, που κρεμόντουσαν χαμηλά στον ορίζοντα.  Μια μικρή βάρκα, που ήταν πλούσια στολισμένη με λεπτά γλυπτά και ζωγραφιές, προχωρούσε μέσα στη λίμνη. Την οδηγούσαν άντρες, μετρίου αναστήματος, με κοκκινωπό πρόσωπο, και που χρησιμοποιούσαν μακριά κοντάρια που τα βύθιζαν μέσα στο νερό. Κάτω από ένα είδος κάλυμμα, και καθισμένη πάνω σ’ ένα φανταχτερά στολισμένο θρόνο, ήταν μια αξιαγάπητη νεαρή γυναίκα με

Ένας Διαφορετικός ξένος και οι προηγούμενες ζωές μου 149 χρυσαφένιο δέρμα. Το οβάλ πρόσωπο της, φωτιζόταν από όμορφα αμυγδαλωτά μάτια και μακριά ξανθά μαλλιά που έπεφταν μέχρι τη μέση της. Ήταν ήρεμη και γελούσε σαν η νεαρή συντροφιά της ταλαντευόταν γύρω της, διασκεδάζοντας τη χαρούμενα. Γνώρισα αμέσως ότι, αυτή η όμορφη ύπαρξη ήταν ο εαυτός μου σε μια άλλη ζωή. Η βάρκα προχώρησε σταθερά προς μια αποβάθρα αποβίβασης, που οδηγούσε σε ένα διάδρομο, διακοσμημένο με μικρούς ανθισμένους θάμνους. Αυτός ο διάδρομος χάθηκε ανάμεσα στα δένδρα που περιτριγύριζαν αυτό που φαινόταν να είναι παλάτι, με στέγες σε διάφορα ύψη και διάφορα χρώματα. Με μια αλλαγή σκηνής, μεταφέρθηκα μέσα στο παλάτι, για να βρω τον εαυτό μου σε μια αίθουσα στολισμένη ηγεμονικά. Ένας τοίχος άνοιγε σε ένα κήπο – πολύ μεθοδικά μικροσκοπικό κήπο, με απίστευτη ποικιλία και χρώμα. Υπηρέτες με κοκκινωπό χρώμα, ντυμένοι με φωτεινό πράσινο κάλυμμα των λαγόνων, ήταν απασχολημένοι με το σερβίρισμα εκατό περίπου φιλοξενουμένων. Αυτοί οι “ξένοι” ήταν και από τα δύο φύλα και όλοι πλούσια ντυμένοι. Είχαν τον ίδιο τύπο ελαφρού χρυσίζοντος δέρματος όπως η γυναίκα στη βάρκα. Σε αντίθεση με το σύμπλεγμα των υπηρετών, αυτοί οι άνθρωποι είχαν το χρώμα του δέρματος, που παίρνουν οι ξανθές γυναίκες της Γης, μετά από πολυάριθμες ηλιοθεραπείες. Η όμορφη γυναίκα από τη βάρκα, καθόταν, όπως φαινόταν να είναι σε θέση τιμής, σε ένα κάθισμα με ψηλό το πίσω μέρος. Μου φάνηκε να βγαίνει ελαφριά μελωδική μουσική από το απόμακρο μέρος της αίθουσας, καθώς επίσης και από τον κήπο. Ένας από τους υπηρέτες άνοιξε μια μεγάλη πόρτα για να δεχτεί ένα ψηλό νέο άντρα – περίπου 190 εκατοστόμετρα ύψος και με παρόμοιο χρυσίζων σύμπλεγμα. Είχε περήφανο ανάστημα και αθλητική διάπλαση. Χαλκόξανθα μαλλιά, περιέκλειαν ένα πρόσωπο με κανονικά χαρακτηρίστηκα. Προχώρησε με αποφασιστικό βήμα προς τη νεαρή κοπέλα και έσκυψε μπροστά της. Ενώ ψιθύριζε κάτι σε αυτόν, έκαμε νόημα προς τους υπηρέτες που έφεραν μπροστά μια πολυθρόνα παρόμοια με τη δική της, και την τοποθέτησαν κοντά στη δική της. Ο νεαρός άντρας κάθισε και η γυναίκα του έδωσε το χέρι της που το κράτησε στο δικό του. Ξαφνικά, με ένα γνέψιμο της, ακούστηκε μερικές φορές μια καμπάνα, και μετά βασίλεψε ησυχία. Οι ξένοι γύρισαν προς το ζευγάρι. Με φωνή δυνατή και καθαρή, που απευθυνόταν προς τους υπηρέτες καθώς επίσης και στους ξένους, η νεαρή γυναίκα μίλησε: “Σε σας που μαζευτήκατε εδώ, θέλω να ξέρετε ότι έχω διαλέξει ένα σύντροφο. Αυτός είναι, ο Ξινολίνη, και θα έχει από αυτή τη στιγμή, και σύμφωνα με τη συγκατάθεση μου, όλα τα δικαιώματα και προνόμια, μετά από

150 Η Θειαούβα μένα. Στην πραγματικότητα, θα είναι η δεύτερη δύναμη στο βασίλειο, εφ ’όσον εγώ είμαι, Βασίλισσα και αρχηγός. Όποιος υπήκοος δεν υπακούει σ’ αυτόν, ή κάνει καθοιονδήποτε τρόπο κακό, κατά τη γνώμη του, θα λογοδοτήσει σε μένα. Το πρώτο παιδί που θα έχω από τον Ξινολίνη, αρσενικό η θηλυκό, θα είναι ο διάδοχος μου. Εγώ, η Λαπινόλα, βασίλισσα της χώρας, έχω αποφασίσει αυτό.” Έγνεψε πάλι και ο ήχος της καμπάνας σήμανε το τέλος του λόγου. Ένας προς ένα, οι ξένοι έσκυβαν χαμηλά μπροστά στην Λαπινόλα, φιλώντας πρώτα τα πόδια της, και μετά αυτά του Ξινολίνη, σε ένδειξη υπακοής. Αυτή η σκηνή εξαφανίστηκε σε μια ομίχλη για να αντικατασταθεί από άλλη, στο ίδιο το παλάτι αλλά σε άλλη αίθουσα, όπου η βασιλική οικογένεια καθόταν σε θρόνους. Εδώ, η Λαπινόλα απένεμε δικαιοσύνη. Παρέλαυναν μπροστά από τη βασίλισσα όλων των τάξεων άνθρωποι και τους άκουγε όλους προσεκτικά.  Ένα εξαιρετικό πράγμα συνέβηκε. Βρήκα ότι μπορούσα να εισέλθω μέσα στο σώμα της. Είναι αρκετά δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά για αρκετή ώρα, εν όσο άκουγα και έβλεπα, ήμουν η Λαπινόλα. Μπορούσα να καταλάβω απολύτως όλα όσα λέγονταν, και όταν η Λαπινόλα απάγγελλε την κρίση της, ήμουν σε πλήρη συμφωνία με αυτήν. Μπορούσα να ακούσω μέσα στα μουρμουρητά του πλήθους, αντικατοπτρισμούς θαυμασμού για τη σοφία της, ούτε μια φορά δεν γύρισε προς τον Ξινολίνη και ποτέ δε ζήτησε τη συμβουλή του. Αισθάνθηκα να με εισβάλλει μια μεγάλη περηφάνια, γνωρίζοντας ότι ήμουν αυτή η γυναίκα σε άλλη ζωή, κατά τη διάρκεια αυτής της ώρας, μια αίσθηση από ένα ελαφρό γαργάλισμα που άρχισα να αναγνωρίζω. Όλα εξαφανίστηκαν πάλι, και μετά ήμουν μέσα στην πιο πολυτελή από τις κρεβατοκάμαρες. Φάνηκε ότι, η Λαπινόλα ήταν ξαπλωμένη, πάνω στο κρεβάτι, εντελώς γυμνή. Τρεις γυναίκες και δύο άντρες, ταλαντεύονταν δίπλα της. Όπως πλησίασα, μπορούσα να δω το πρόσωπο της, που έτρεχε ποτάμι ο ιδρώτας, και ήταν παραμορφωμένο από τον πόνο του τοκετού. Οι γυναίκες, μαμές, και οι άντρες, οι πιο ξακουστοί γιατροί στο βασίλειο, φαινόντουσαν ταραγμένοι. Το βρέφος, έφθανε σε άβολη στάση και η Λαπινόλα έχανε πολύ αίμα. Αυτό ήταν το πρώτο της παιδί, και ήταν εξαντλημένη. Ο φόβος ήταν φανερός στα μάτια των μαμμών και των γιατρών και γνώριζα ότι η Λαπινόλα κατάλαβε ότι θα πέθαινε. Η σκηνή κινήθηκε δύο ώρες μπροστά στο χρόνο και ή Λαπινόλα είχε μόλις εκπνεύσει. Είχε χάσει πάρα πολύ αίμα. Το παιδί, επίσης είχε πεθάνει, παθαίνοντας ασφυξία πριν έρθει στον κόσμο. Η Λαπινόλα, αυτή η όμορφη ύπαρξη των

Ένας Διαφορετικός ξένος και οι προηγούμενες ζωές μου 151 εικοσιοκτώ χρόνων, τόσο όμορφη και καλή, μόλις απελευθέρωσε το Αστρικό της σώμα – το Αστρικό μου σώμα, για να ζήσει μια άλλη ζωή. Άλλες σκηνές φανερώνονταν ήδη, που αποκάλυπταν άλλες ζωές σε άλλους πλανήτες – ως άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Δύο φορές ήμουν ζητιάνος και τρείς φορές ναυτικός. Ήμουν νεροφόρος στην Ινδία, χρυσοχόος στην Ιαπωνία όπου έζησα ενενήντα πέντε χρόνια, ένας Ρωμαίος στρατιώτης, ένα μαύρο παιδί στην Τσαντ, που καταβροχθίστηκε από ένα λιοντάρι σε ηλικία οκτώ χρόνων, ένας Ινδιάνος ψαράς στον Αμαζόνιο, νεκρός στα σαράντα δύο, αφήνοντας δώδεκα παιδιά, και ένας αρχηγός των Απάτσι, νεκρός στα ογδόντα έξι, αρκετές φορές ένας χωρικός γεωργός, στη Γη, όσο και σε άλλους πλανήτες, και δύο φορές ασκητής στα βουνά του Θιβέτ και σε άλλο πλανήτη. Εκτός όταν ήμουν Λαπινόλα, η Βασίλισσα που κυβερνούσε το ένα τρίτο του πλανήτη, οι πιο πολλές ζωές μου ήταν πολύ μέτριες. Είδα σκηνές και από τις ογδόντα προηγούμενες ζωές μου – που μερικές από αυτές με εντυπωσίασαν πάρα πολύ. Δεν έχω καιρό να τις περιγράψω όλες λεπτομερώς σε αυτό το βιβλίο, διότι θα γέμιζα ένα τόμο με αυτές. Μπορεί μια μέρα να τις γράψω. Στο τέλος της “παράστασης’, είχα την εντύπωση ότι κινούμουν προς τα πίσω μέσα στη σήραγγα και, όταν άνοιξα τα μάτια μου, η Θάω και οι τρεις Θαόρι χαμογελούσαν ευγενικά. Όταν διαπιστώθηκε ότι ήμουν μέσα στο τωρινό δέρμα μου, ο αρχηγός με προσφώνησε με τις ακόλουθες λέξεις: -Θέλαμε να σου δείξουμε τις περασμένες σου ζωές, που μπορεί να πρόσεξες διαφέρουν, σαν να ήταν στερεωμένες πάνω σ’ ένα τροχό. Εξ’ αιτίας που ο τροχός είναι κατασκευασμένος να γυρίζει, κάποιο του σημείο θα είναι τώρα στην κορυφή και γρήγορα στο κάτω μέρος – είναι αναπόφευκτο, το βλέπεις: Μια μέρα είσαι ζητιάνος και μετά μπορεί να είσαι Βασίλισσα, όπως η Λαπινόλα που, βεβαίως, δεν ήταν μόνο στην κορυφή του τροχού αλλά επίσης έμαθε πολλά και βοήθησε τους άλλους τα μέγιστα. Και όμως, σε πολλές περιπτώσεις, ένας ζητιάνος θα μάθει τόσα όσα και ένας βασιλιάς και σε μερικές περιπτώσεις θα μάθει πολύ περισσότερα. -Όταν ήσουν ένας ασκητής μέσα στα βουνά, βοήθησες πολύ πιο πολλά άτομα παρά στις πιο πολλές από τις άλλες ζωές σου. Αυτό που μετρά περισσότερο δεν είναι το παρουσιαστικό, αλλά τι είναι πίσω από αυτό. -Όταν το Αστρικό σου σώμα παίρνει άλλο φυσικό σώμα, είναι πολύ απλό, για να μάθει περισσότερα, και ακόμη περισσότερα... -Όπως σου έχουμε εξηγήσει, είναι για χάρη του Ανώτερου Εαυτού σου. Είναι μια διαδικασία συνεχούς διυλίσεως, που μπορεί ακριβώς να γίνει τόσο αποτελεσματική και στο σώμα ενός ζητιάνου όσο και σε αυτό ενός βασιλιά ή ενός

152 Η Θειαούβα μεταλλωρύχου. Το φυσικό σώμα είναι μόνο ένα εργαλείο. Το σφυρί και το κοπίδι του γλύπτη είναι εργαλεία, που ποτέ δε θα φθάσουν στην ομορφιά από μόνα τους, αλλά συμβάλλουν γι’ αυτήν στα χέρια του καλλιτέχνη. Ένα θαυμάσιο άγαλμα δε θα μπορούσε να είχε γίνει με τα άδεια χέρια του καλλιτέχνη.  -Θα πρέπει πάντα να θυμάσαι αυτό το κύριο σημείο: Ένα Αστρικό σώμα, σε όλες τις περιπτώσεις, πρέπει να συμμορφώνεται με το Νόμο του Σύμπαντος. Και ακολουθώντας τη φύση όσο το δυνατό πιο κοντά, μπορεί να καταφέρει τα ύψιστα και από το πιο γρήγορο μονοπάτι. Με αυτό, οι Θαόρι ξαναπήραν τις θέσεις, και εμείς τις δικές μας.  Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο τόκο, ο ήλιος είχε δύσει, όμως δεν το θεώρησαν αναγκαίο να εξηγήσουν το φωτεινό περιβάλλον που μας επέτρεπε να βλέπουμε σε δεκαπέντε μέτρα απόσταση μέσα στο τόκο.  Η προσοχή μου συγκεντρωνόταν ακόμη πάνω στους Θαόρι. Με έβλεπαν με καλοσύνη, τους περιέβαλλε μια χρυσή ομίχλη που γινόταν όλο και πιο πυκνή, μέσα στην οποία εξαφανίστηκαν – ακριβώς όπως είχαν κάνει κατά την πρώτη μου επίσκεψη. Αυτή τη φορά, η Θάω έβαλε το χέρι της πάνω στον ώμο μου, και μου είπε να την ακολουθήσω. Με οδήγησε προς την είσοδο του τόκο και, σε μια στιγμή, είμαστε έξω. Ήταν εντελώς σκοτάδι, και κανένα φως δεν έλαμπε πουθενά, εκτός από αυτό της εισόδου. Δεν μπορούσα να δω πιο μακριά από τρία μέτρα μπροστά μου, και διερωτόμουν πώς θα μπορούσαμε να δούμε την ιπτάμενη εξέδρα. Μετά θυμήθηκα ότι, η Θάω μπορούσε να δει τόσο καλά τη νύχτα όσο και τη μέρα. Ήμουν περίεργος να δω την απόδειξη – σαν ένας τυπικός Γήινος, γύρευα απόδειξη! Μου δόθηκε αμέσως. Η Θάω με σήκωσε πάνω χωρίς προσπάθεια, και με κάθισε πάνω στους ώμους της, ακριβώς όπως κρατούμε τα μικρά πάνω στη Γη.  -Θα μπορούσες να σκοντάψεις, μου εξήγησε, όπως προχωρούσαμε κατά μήκος του μονοπατιού, φαινόταν να ξέρει ακριβώς πού πήγαινε, σαν να ήταν μέρα. Πολύ σύντομα, με έβαλε κάτω, πάνω στο κάθισμα του Λάτιβοκ και κάθισε δίπλα μου. Έβαλα τη μάσκα μου, που κρατούσα στο χέρι μου, πάνω στα γόνατα μου, και σχεδόν αμέσως, σηκωθήκαμε. Πρέπει να πω ότι, παρά την εμπιστοσύνη μου στη Θάω, αισθανόμουν ταραγμένος που πετούσα στα “τυφλά”. Πετάξαμε ανάμεσα στα πελώρια δέντρα του πάρκου και δε μπορούσα να δω ακόμα και τα άστρα, που συνήθως έλαμπαν τόσο φωτεινά. Μεγάλα σύννεφα σχηματίστηκαν μετά το ηλιοβασίλεμα, και τα γύρω μας χάθηκαν στο σκοτάδι. Όμως, πλάι μου, μπορούσα να δω την Αύρα της Θάω και το “μπουκέτο” στην κορυφή της κεφαλής της, που ήταν ιδιαίτερα φωτεινό. 

Ένας Διαφορετικός ξένος και οι προηγούμενες ζωές μου 153 Αναπτύξαμε ταχύτητα, και είμαι σίγουρος ότι ταξιδεύαμε τόσο γρήγορα στο σκοτάδι, όσο και τη μέρα. Αισθάνθηκα μερικές σταγόνες βροχής να κτυπούν το πρόσωπο μου. Η Θάω κίνησε το χέρι της προς ένα σημείο πάνω στη μηχανή και δεν αισθανόμουν άλλο τη βροχή. Την ίδια στιγμή, είχα την εντύπωση ότι σταματήσαμε και διερωτόμουν τι γινόταν, γιατί ήξερα ότι είμαστε πάνω από τον ωκεανό. Μερικές φορές, μακριά προς τα αριστερά μας, ξεχώριζα έγχρωμα φώτα που κινούνταν. -Τι είναι; Ρώτησα τη Θάω. -Τα φώτα των εισόδων των τόκο στην παραλία. Προσπαθούσα να καταλάβω γιατί τα τόκο κινούνταν, όταν ξαφνικά, μέσα στο σκοτάδι που φαινόταν πιο πυκνό, ένα φως ήλθε κατ’ ευθείαν προς τα πάνω μας.  -Είμαστε στο σπίτι σου, είπε η Θάω, “Έλα”. Με σήκωσε πάλι. Αισθάνθηκα μια μικρή πίεση, όπως όταν κάποιος μπαίνει στο τόκο και μετά αισθάνθηκα τη βροχή εξ’ ολοκλήρου στο πρόσωπο μου. Η νεροποντή ήταν πολύ δυνατή αλλά, με μερικές δρασκελιές της η Θάω, ήταν κάτω από το φως και μπήκαμε στο τόκο.  -Ήρθαμε ακριβώς στην ώρα, παρατήρησα.  -Γιατί; Για τη βροχή; Όχι, στην πραγματικότητα έβρεχε για κάποιο διάστημα τώρα. Είχα ενεργοποιήσει το δυναμικό πεδίο – δεν το πρόσεξες; Σταμάτησες να αισθάνεσαι τον άνεμο, δεν είναι; -Ναι, αλλά νόμισα ότι σταματήσαμε. Δεν καταλαβαίνω καθόλου. Η Θάω έσκασε στα γέλια, και με καθησύχασε πάλι και εισηγήθηκε ότι η εξήγηση για το μυστήριο επρόκειτο να φανερωθεί. -Το δυναμικό πεδίο, δεν εμποδίζει μόνο τη βροχή αλλά και τον άνεμο, ούτως ώστε δεν είχες σημείο αναφοράς με το οποίο να κρίνεις αν κινούμαστε ή όχι. Βλέπεις, ένας δεν πρέπει να βασίζεται στην αντίληψη. -Αλλά πώς μπορούσες να βρεις αυτό το μέρος, μέσα σε τέτοιο σκοτάδι; -Όπως σου είπα, μπορούμε να δούμε τόσο καλά τη νύκτα όσο και τη μέρα. Γι’ αυτό και δεν χρησιμοποιούμε φωτισμό – αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι βολικό για σένα, δε μπορείς να με δεις τώρα, αλλά, οπωσδήποτε είχαμε μια πολύ κουραστική μέρα, και νομίζω θα ήταν καλύτερα για σένα να ξεκουραστείς τώρα. Άφησε με να σε βοηθήσω. Με οδήγησε στην αίθουσα ανάπαυσης, και ευχήθηκε καληνύχτα. Την ρώτησα αν θα έμενε μαζί μου, αλλά εξήγησε ότι μένει πολύ κοντά, και δεν

154 Η Θειαούβα χρειαζόταν ούτε μέσο για να τη μεταφέρει. Με αυτό, έφυγε και ξάπλωσα κάτω και γρήγορα αποκοιμήθηκα. Το άλλο πρωί, ξύπνησα με τον ήχο της φωνής της Θάω, που έσκυψε από πάνω μου, μουρμουρίζοντας στο αυτί μου. Πρόσεξα όπως είχα κάνει και την πρώτη φορά, ότι αυτή η περιοχή ανάπαυσης ήταν επάξια του ονόματος της, γιατί δεν θα άκουγα τη Θάω, αν δεν έσκυβε από πάνω μου να μου μιλήσει, ο ήχος εδώ καταστέλλεται πάρα πολύ. Επίσης, είχα κοιμηθεί πολύ καλά χωρίς να ξυπνήσω ούτε μια φορά. Είχα ξεκουραστεί τέλεια. Σηκώθηκα και ακολούθησα τη Θάω στην πισίνα. Ήταν αυτή τη στιγμή που μου είπε για το ατύχημα που ο Άρκη είχε περιπέσει. Είχα λυπηθεί πάρα πολύ από τα νέα και δάκρυα ανάβλυσαν από τα μάτια μου. Η Θάω μου υπενθύμισε ότι ο Άρκη προχωρούσε σε άλλη ύπαρξη και έπρεπε να τον ενθυμούμαστε σαν φίλο που μας έφυγε για να πάει αλλού. -Πράγματι είναι λυπηρό, αλλά δεν πρέπει να είμαστε εγωιστές, Μισιέλ. Άλλες περιπέτειες και άλλες χαρές μπορεί να περιμένουν τον Άρκη. Πλύθηκα και όταν επανήλθα κοντά στη Θάω, απολαύσαμε ένα πολύ ελαφρό γεύμα, και ήπιαμε λίγο υδρόμελο. Δεν αισθανόμουν νηστικός. Κοιτάζοντας πάνω, μπορούσα να δω τον γκρίζο ουρανό, και τη βροχή να πέφτει πάνω στο τόκο. Ήταν ενδιαφέρον να την κοιτάζεις, επειδή οι σταγόνες της βροχής δεν έπεφταν πάνω στο τόκο, όπως θα έκαναν πάνω σ’ ένα γυάλινο θόλο. Αντίθετα, απλώς εξαφανίζονταν όταν πλησίαζαν το δυναμικό πεδίο του τόκο. Κοίταξα τη Θάω και μου χαμογέλασε, έχοντας δει την έκπληξη μου. -Οι σταγόνες εκτοπίζονται από το δυναμικό πεδίο, Μισιέλ. Είναι στοιχειώδης φυσική – τουλάχιστον για μας. Αλλά έχει πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα να μελετήσεις και, δυστυχώς, έχεις τόσο λίγο χρόνο. Υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα που πρέπει να σε διδάξω, ούτως ώστε οι συνάνθρωποι σου να μπορέσουν να φωτισθούν, όταν γράψεις το βιβλίο σου – όπως το μυστήριο του Χριστού που ανέφερα χθες όταν μας διέκοψε ο ερχομός του Άρκη. -Πρώτα, πρέπει να σου μιλήσω για την Αίγυπτο και το Ισραήλ, καθώς επίσης και την Ατλαντίδα, τη φημισμένη ήπειρο που συχνά αναφέρεται στη Γη, και είναι το αντικείμενο τόσων αντιφάσεων. -Η Ατλαντίδα, όπως και η ήπειρος της Μου, υπήρξε, και βρισκόταν στο βόρειο ημισφαίριο, στη μέση του Ατλαντικού ωκεανού. Ήταν προσκολλημένη με την Ευρώπη, και ενωνόταν με την Αμερική με ένα ισθμό και με την Αφρική με ακόμα ένα ισθμό, περίπου στο πλάτος των Καναρίων Νήσων. Η έκταση της ήταν λίγο πιο μεγάλη από αυτήν της Αυστραλίας.

Ένας Διαφορετικός ξένος και οι προηγούμενες ζωές μου 155 -Είχε κατοικηθεί από τους ανθρώπους της Μου, περίπου 30 000 χρόνια πριν – στην πραγματικότητα ήταν αποικία της Μου. Υπήρχε επίσης εκεί μια λευκή φυλή – άνθρωποι ψηλοί ξανθοί με γαλανά μάτια. Ήταν οι Μάγιας, πολύ γνωστικοί αποικιστές από τη Μου, που κυβερνούσαν τη χώρα, και έκτισαν εκεί, ένα αντίγραφο της Πυραμίδας της Σαβανάσα.  -Δεκαεπτά χιλιάδες χρόνια πριν, εξερεύνησαν λεπτομερώς τη Μεσόγειο, πηγαίνοντας μέσον της Βορείου Αφρικής όπου γνωρίστηκαν με τους Άραβες, (απόγονοι από τη διασταύρωση μεταξύ κίτρινων και μαύρων Πακαρατινίων) με πολλές νέες γνώσεις – υλικές και πνευματικές. Το αριθμητικό σύμβολο, που ακόμα χρησιμοποιείται από τους Άραβες, προέρχεται από την Ατλαντίδα και από τη Μου φυσικά. Πήγαν στην Ελλάδα, όπου ίδρυσαν μια μικρή αποικία και το Ελληνικό αλφάβητο σχεδόν συνταυτίζεται με αυτό της Μου. -Τελικά έφθασαν σε μια χώρα, που οι ιθαγενείς ονομάζουν Αράνκα και που την ξέρετε σαν Αίγυπτο. Εκεί ίδρυσαν μια ισχυρή αποικία, με ένα μεγάλο άντρα με το όνομα Τώθ, σαν αρχηγό της. Εγκαθιδρύθηκαν νόμοι που ενσωμάτωναν τα πιστεύω της Μου, και τις οργανωτικές αρχές της Ατλαντίδος. Βελτιωμένα φυτά, νέες μέθοδοι για την εκτροφή αγελάδων, νέες μέθοδοι καλλιέργειας, εισάχθηκαν επίσης η αγγειοπλαστική και η υφαντουργία. -Ο Τωθ, ήταν ένας μεγάλος άντρας της Ατλαντίδος, εξαιρετικά πολυμαθής υλικά καθώς και πνευματικά. Ίδρυσε χωριά, έκτισε ναούς, και μόλις πριν το θάνατο του, είχε κατασκευάσει αυτό που τώρα ονομάζεται, η Μεγάλη Πυραμίδα. Κάθε φορά που αυτοί οι μεγάλοι αποικιστές έκριναν ότι η αποικία είχε τη δυνατότητα να γίνει μεγάλη, κατασκεύαζαν μια ειδική πυραμίδα – ένα εργαλείο, υλικά και πνευματικά, όπως ο ίδιος μπόρεσες να δεις στη Μου. Στην Αίγυπτο, κατασκεύασαν τη Μεγάλη Πυραμίδα, πάνω στο ίδιο πρότυπο της Πυραμίδας της Σαβανάσα, αλλά σε κλίμακα μειωμένη κατά τρεις φορές. Οι πυραμίδες αυτές είναι μοναδικές και, για να εκπληρώσουν το ρόλο τους σαν “εργαλείο”, οι διαστάσεις τους και οι προδιαγραφές τους πρέπει να εφαρμόζονται ακριβώς, καθώς και ο προσανατολισμός τους. -Γνωρίζεις πόσο καιρό πήρε; -Ήταν αρκετά σύντομος – ακριβώς εννέα χρόνια, γιατί ο Τωθ και οι πρωταρχιτέκτονες του, ήξεραν τα μυστικά της αντιβαρύτητας από τη Μου, καθώς και τα μυστικά για το κόψιμο της πέτρας όπου χρησιμοποίησαν – ας τους πούμε “ηλεκτροϋπερήχους. -Αλλά στη Γη, οι εμπειρογνώμονες πιστεύουν ότι κατασκευάστηκε από το Φαραώ Χέοπα.

156 Η Θειαούβα -Δεν είναι έτσι, Μισιέλ. Βεβαίως αυτό δεν είναι το μόνο λάθος που οι εμπειρογνώμονες στη Γη έχουν κάνει. Από την άλλη, μπορώ να πιστοποιήσω ότι ο Φαραώ Χέοπας, χρησιμοποίησε την πυραμίδα όπως έπρεπε να χρησιμοποιείται.  Οι Ατλαντίνοι Μάγια, δεν είναι οι μόνοι που εξερεύνησαν και αποίκισαν. Χιλιάδες χρόνια πριν, οι Νάκας είχαν αποικίσει τη Βιρμανία, περίπου στο μήκος του Τροπικού του Καρκίνου. Και αυτοί, ίδρυσαν μια επιτυχημένη αποικία και κυρίευσαν την Άνω Αίγυπτο. Και οι δύο ομάδες των αποικιστών εισήγαγαν παρόμοια είδη βελτιώσεων. Οι Νάκας, εγκαθίδρυσαν μια μεγάλη πόλη, τη λεγομένη Μαγιού, στις όχθες της Ερυθράς θάλασσας. Οι ιθαγενείς της περιοχής πήγαιναν στα σχολεία τους, που αφομοιώθηκαν σταδιακά με τους αποικιστές και δημιούργησαν την Αιγυπτιακή φυλή. Όμως, 5, 000 χρόνια πριν, οι Νάκας στα βόρεια της Αιγύπτου και οι Ατλαντινοί Μάγια, άρχισαν να πολεμούν για ένα λόγο που είναι αρκετά γελοίος. Οι Ατλαντινοί των οποίων η θρησκεία διέφερε σημαντικά από τη θρησκεία της Μου, πίστευαν στην ενσάρκωση της ψυχής (Αστρικό Σώμα) στη χώρα των προγόνων τους. Έτσι, διατείνονταν ότι η ψυχή ταξίδευε προς τη δύση από όπου προέρχονται. Οι Νάκας, είχαν την ίδια δοξασία, με τη διαφορά ότι, διατείνονταν ότι η ψυχή πήγαινε πίσω στην ανατολή, επειδή ήρθαν από την ανατολή. Για δύο χρόνια ήταν πράγματι σε πόλεμο πάνω σε αυτή τη διαφορά, αλλά δεν ήταν φοβερά σκληρός πόλεμος, επειδή και οι δύο ομάδες αποτελούνταν βασικά από ανθρώπους ειρηνόφιλους, και τελικά έγιναν σύμμαχοι και σχημάτισαν μια Ηνωμένη Αίγυπτο. Ο πρώτος βασιλιάς της Ηνωμένης Αιγύπτου, της Άνω και της Κάτω, ονομαζόταν Μένα. Ήταν αυτός που ίδρυσε την Πόλη της Μέμφιδας. Εξελέγει με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιόταν στη Μου, μια μέθοδο που δεν επέζησε πολύ στην Αίγυπτο, λόγω της ανόδου μιας ισχυρής ιερατείας, που σιγά-σιγά έβαλε τους Φαραώ κάτω από το δάκτυλο της. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε με το πέρασμα του χρόνου, με ειδικές εξαιρέσεις μεταξύ των Φαραώ, που υποχώρησαν στην ιερατεία. Μια τέτοια εξαίρεση ήταν ο Φαραώ Αθνατόν, που δηλητηριάστηκε από τους ιερείς. Πριν πεθάνει, έκανε την ακόλουθη δήλωση: -Ο χρόνος που έχω δαπανήσει πάνω σ’ αυτή τη Γη ήταν μια εποχή που η απλότητα της Αλήθειας δεν κατανοείτο και απορρίφθηκε από πολλούς. Όπως συχνά συμβαίνει με τις θρησκευτικές αιρέσεις, οι Αιγύπτιοι ιερείς διαστρέβλωναν την Αλήθεια, όσο απλή και αν ήταν, ούτως ώστε να έχουν καλύτερο έλεγχο πάνω στους ανθρώπους. Τους είχαν κάνει να πιστεύουν στο διάβολο και σε διάφορα θεία όντα καθώς και σε άλλες τέτοιες ανοησίες. -Πρέπει επίσης να λεχθεί ότι, πριν τον πόλεμο και τη συνθήκη ειρήνης που επακολούθησε, που είδε τον Μένα να εγκαθίσταται σαν Βασιλιάς της Αιγύπτου, ο

Ένας Διαφορετικός ξένος και οι προηγούμενες ζωές μου 157 πληθυσμός που αποτελούνταν από Ατλαντινούς Μάγια και Νάκας σε ίδιες αναλογίες, είχε ιδρύσει ένα πολύ αναπτυγμένο πολιτισμό και στην Άνω και στην Κάτω Αίγυπτο.  -Η χώρα ευημερούσε. Η γεωργία και η κτηνοτροφία άνθισαν και ο πρώτος Βασιλιάς της Αιγύπτου Μένα, ήταν σχεδόν, το καθαγίασμα του ανατέλλοντος πολιτισμού. -Τώρα, σ’ αυτό το σημείο, πρέπει να πάμε πίσω στο χρόνο. Ο Άρκη είπε ότι, η Γη συνεχίζει να έχει επισκέψεις από εξωγήινους, και, όπως ξέρεις, έχει συχνά επισκεφθεί στο παρελθόν. Αλλά, θα έπρεπε να επεκταθώ πάνω σ’ αυτό. -Η Γη έχει επισκέψεις, όπως και πολλοί άλλοι κατοικήσιμοι πλανήτες, που είναι σκορπισμένοι σε ολόκληρο το σύμπαν. Κάποτε, οι κάτοικοι ορισμένων πλανητών είναι αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν, τον πλανήτη τους επειδή αυτός πεθαίνει. Τώρα, όπως επίσης και ο Άρκη εξήγησε, δε θα μπορούσες να αλλάξεις πλανήτες όπως θα μπορούσες να αλλάξεις κατοικίες. Πρέπει να προσαρμοστείς σε ένα κύκλο που είναι καλά εγκαθιδρυμένος, αλλιώς το αποτέλεσμα μπορεί να είναι καταστροφικό. Είναι αυτό που συνέβει 12 000 χρόνια πριν. Ανθρώπινα όντα έφυγαν από τον πλανήτη Χέβρα για να επισκεφτούν το Γαλαξία προς αναζήτηση ενός νέου πλανήτη της ίδιας κατηγορίας όπως το δικό τους, γιατί ήξεραν ότι, στη χιλιετηρίδα που θα έμπαιναν, ο πλανήτης τους θα γινόταν ακατοίκητος. -Ένα διαστημόπλοιο, ικανό για εξαιρετικά μεγάλες ταχύτητες, δοκίμασε σοβαρά προβλήματα, κατά τη διάρκεια της αναγνωριστικής πτήσης, και αναγκάστηκε να προσγειωθεί στον πλανήτη σας. Προσγειώθηκε στην περιοχή του Κράσνοταρτ, μια πόλη στη Δυτική Ρωσία. Είναι περιττό να αναφέρω ότι, εκείνο τον καιρό δεν υπήρχε πόλη, ούτε άνθρωποι, ούτε Ρωσία. -Πάνω στο διαστημόπλοιο επέβαιναν οχτώ αστροναύτες, τρεις γυναίκες και πέντε άντρες. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν περίπου 170 εκατοστόμετρα σε ύψος, με μαύρα μάτια, άσπρο δέρμα και μαύρα μακριά μαλλιά. Έκαναν μια πετυχημένη προσγείωση, και άρχισαν επισκευές πάνω στο σκάφος τους. Βρήκαν τη βαρύτητα πιο δυνατή από αυτήν του πλανήτη τους και αρχικά είχαν κάποια δυσκολία να κινούνται. Έκαναν ένα καταυλισμό κοντά στο διαστημόπλοιο, αναμένοντας ότι οι επισκευές θα τους έπαιρναν κάποιο χρόνο. Μια μέρα, κατά τη διάρκεια των εργασιών, συνέβει ένα δυστύχημα που προκάλεσε μια τρομακτική έκρηξη και που κατάστρεψε το μισό σκάφος και σκότωσε πέντε από τους κοσμοναύτες. Οι τρεις άλλοι που βρίσκονταν σε κάποια απόσταση, δεν έπαθαν τίποτα. Ήταν ο Λοπανάν, ένας άνδρας και η Λέβια και η Ντίνα, δύο γυναίκες. Ήξεραν καλά τι τους περίμενε. Προερχόμενοι από ένα πλανήτη ανώτερης κατηγορίας, δεν ανήκαν στη Γη που ήταν τώρα, στην πραγματικότητα, αιχμάλωτοι, και έτσι πρόβλεψαν τις

158 Η Θειαούβα κακεντρέχειες που έπεσαν πάνω τους. Το δυστύχημα ήλθε σαν χωρίς μεγάλη έκπληξη. -Για μερικούς μήνες, οι τρεις έμειναν στο ίδιο σημείο διότι ήταν ζεστή εποχή. Είχαν μερικά όπλα και μπορούσαν να προμηθευτούν κυνήγι – οι προμήθειες τους σε μάννα και ρούστιαν είχαν χαθεί στην έκρηξη. Τελικά έφθασε το κρύο και αποφάσισαν να κινηθούν νοτιότερα. Η δύναμη της βαρύτητας έκανε το περπάτημα μακρινών αποστάσεων εξαιρετικά δύσκολο γι’ αυτούς, ώστε το ταξίδι τους σε θερμότερα κλίματα, μετατράπηκε σε αληθινό Μαραθώνιο. Πέρασαν κοντά στη Μαύρη θάλασσα, προχωρώντας προς την κατεύθυνση του σημερινού Ισραήλ. Το ταξίδι πήρε μήνες, αλλά ήταν νέοι άνθρωποι και, περίεργο, τα κατάφεραν. Ο καιρός έγινε πιο επιεικής, ακόμα και θερμός όσο πλησίαζαν σε χαμηλότερα πλάτη. Σταμάτησαν κοντά σε ένα ποτάμι όπου ίδρυσαν εκεί ένα μόνιμο συνοικισμό – όλο και πιο μόνιμο, εφ’ όσον η Ντίνα ήταν μερικών μηνών έγκυος. Στην τακτή προθεσμία, γέννησε ένα γυιό που τον έλεγαν Ρανάν. Μέχρι τότε, και η Λέβια επίσης ήταν έγκυος και λίγο καιρό μετά γέννησε επίσης ένα γιο, το Ραπιόν. -Αυτοί οι άνθρωποι από τη Χέβρα, εγκλιματίστηκαν σ’ αυτό το σημείο που ήταν πλούσιο σε κυνήγι, μέλι και εδώδιμα φυτά – και εκεί θεμελίωσαν τη γενεά τους. Αρκετό καιρό μετά, έκαναν τη γνωριμία τους με μερικούς περαστικούς Νομάδες. Αυτή ήταν η πρώτη τους επαφή με τους Γήινους. Οι δέκα νομάδες βρήκαν τις γυναίκες του Λοπανάν της αρεσκείας τους, ήθελαν να το σκοτώσουν και να πάρουν ότι είχε, μαζί και τις γυναίκες. -Ο Λοπανάν είχε ακόμη το όπλο του, και, αν και ειρηνιστής, αναγκάστηκε να το χρησιμοποιήσει και σκότωσε τέσσερεις απο τους επιτιθεμένους, που τράπηκαν σε φυγή μπροστά σε τέτοια δύναμη. -Αυτοί οι άνθρωποι λυπήθηκαν που αναγκάστηκαν να προσφύγουν σε τέτοιο μέτρο, και το ερμήνευσαν σαν ακόμα ένα σημάδι, ότι ήταν σ’ ένα πλανήτη που τους ήταν απαγορευμένος από το Νόμο του Σύμπαντος... -Δεν καταλαβαίνω, διέκοψα. Νόμισα ότι δεν ήταν δυνατό να πηδήσεις κατηγορίες στην κατεύθυνση προς τα εμπρός, αλλά θα ήταν δυνατό να πας σε κατώτερους πλανήτες. -Όχι Μισιέλ, ούτε μπροστά ούτε πίσω. Αν πας μπροστά, αγνοώντας το Νόμο του Σύμπαντος θα πεθάνεις, αν πας πίσω, εκθέτεις τον εαυτό σου σε χειρότερες καταστάσεις, διότι η προχωρημένη πνευματικότητα σου δε μπορεί να ζήσει σε ένα υλιστικό περιβάλλον. Αν θέλεις, μπορώ να σου δώσω ένα παράδειγμα με τη μορφή μιας παιδιάστικης παρομοίωσης. Φαντάσου ένα άνθρωπο που φορεί, άψογα γυαλισμένα παπούτσια, άσπρες κάλτσες και σιδερωμένη φορεσιά. Αναγκάζεις

Ένας Διαφορετικός ξένος και οι προηγούμενες ζωές μου 159 αυτό τον άνθρωπο να περπατήσει στη μέση μιας μάντρας, με λάσπη βάθους τριάντα εκατοστόμετρα. Επί πλέον επιμένεις ότι πρέπει να βάλει αυτή τη λάσπη μέσα σ’ ένα αμαξάκι με τα χέρια του. Δεν είναι ανάγκη να ερωτήσεις σε ποιά κατάσταση θα είναι όταν θα έχει τελειώσει. -Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα μας των εξωγήινων, θεμελίωσαν τη γενεά τους, και έγιναν οι πρόγονοι των σημερινών Εβραίων. -Η Βίβλος γράφτηκε αργότερα, από συγγραφείς που αναιρούσαν την ιστορία αυτών των ανθρώπων, παραμορφώνοντας την, και αναμιγνύοντας τον θρύλο με την πραγματικότητα. -Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι ο Αδάμ της Βίβλου, δεν ήταν, ούτε ο πρώτος άνθρωπος πάνω στη Γη, ούτε, ονομαζόταν Λοπανάν και δεν είχε γυναίκα την ονομαζόμενη Εύα, αλλά δύο γυναίκες που ονομάζονταν Λέβια και Ντίνα. Η φυλή των Εβραίων αναπτύχθηκε από αυτούς τους τρεις, χωρίς να αναμιγνύονται με άλλες φυλές, γιατί, λόγω των προγόνων τους, αισθάνονταν τους εαυτούς τους ανώτερους – και πράγματι ήταν. -Όμως πρέπει να σε διαβεβαιώσω ότι δεν είναι προϊόν της φαντασίας των συγγραφέων – ούτε είναι γαρνιρισμένη. Υπήρχε αρκετή αλήθεια μέσα σ’ αυτή. Λέγω “υπήρχε” γιατί στις διάφορες συνόδους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, η Βίβλος έχει κατά πολύ αναθεωρηθεί για λόγους φανερούς, για να εξυπηρετήσουν τις απαιτήσεις των Χριστιανών. Είναι για τούτο που είπα χθες, ότι οι θρησκείες είναι μια από τις κατάρες της Γης. Πρέπει επίσης να σε διαφωτίσω σχετικά με ότι αφορά αρκετά άλλα σημεία της Βίβλου. -Λίγο μετά την άφιξη των Εβραίων στη Γη, τους βοηθήσαμε σε αρκετές περιπτώσεις. Επίσης τους τιμωρήσαμε. Για παράδειγμα, η καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων, προκλήθηκε από ένα από τα διαστημικά μας οχήματα. Οι άνθρωποι αυτών των δύο πόλεων, παρουσίαζαν ένα κακό παράδειγμα και έκαναν κακό στους ανθρώπους που έρχονταν σε επαφή μαζί τους. Δοκιμάσαμε διάφορα μέσα σε μια προσπάθεια μας να τους βάλουμε στον ίσιο δρόμο, αλλά μάταια. Έπρεπε να είμαστε αμείλικτοι. -Κάθε φορά που διαβάζεις τη Βίβλο, και ο Θεός είπε αυτό ή εκείνο, έπρεπε να διαβάζεις, “και οι κάτοικοι της Θειαούβα είπαν ...”  -Γιατί δεν τους σώσατε από την αρχή και να τους παίρνετε πίσω στον πλανήτη τους ή σε άλλον της ιδίας κατηγορίας;”  -Αυτή βέβαια είναι μια λογική ερώτηση, Μισιέλ, αλλά κάπου σκαλώνει. Δε μπορούμε να προβλέψουμε εκ των προτέρων το μέλλον, περισσότερο από εκατό χρόνια. Νομίσαμε, εκείνο τον καιρό, επειδή ήταν τόσο μικρή ομάδα, μπορεί να μην

160 Η Θειαούβα επιζούσαν, και, αν επιζούσαν θα έσμιγαν με άλλες φυλές, θα αφομοιώνονταν από άλλους ανθρώπους και θα “μολύνονταν”. Υποθέσαμε ότι αυτό θα συνέβαινε μέσα σ’ ένα αιώνα – αλλά δεν έγινε κάτι τέτοιο. Ακόμα και τώρα, όπως ξέρεις, η φυλή είναι σχεδόν τόσο καθαρή όσο ήταν και πριν 12 000 χρόνια.  -Όπως σου είπα, δια μέσου των θρησκευτικών συμβουλίων, οι ιερείς διέγραψαν ή άλλαξαν πολλά πράγματα μέσα στη Βίβλο, αλλά, άλλα διασώθηκαν και μπορεί εύκολα να εξηγηθεί. Στο κεφάλαιο 18, στχ. (1) η γραφή αναφέρεται στην εμφάνιση μας εκείνο τον καιρό λέγοντας: “Και εφάνη εις αυτόν ο Κύριος εις τας δρυς Μαμβρή, ενώ εκάθητο εν τη θύρα της σκηνής εις το καύμα της ημέρας.” Σε αυτό το κεφάλαιο η γραφή μιλά για τον Αβραάμ. (2) “Και υψώσας, ο Αβραάμ, τους οφθαλμούς αυτού, είδε, και ιδού, τρεις άνδρες ιστάμενοι έμπροσθεν αυτού, και ως είδε, έδραμεν εις προϋπάντηση αυτών από της θύρας της σκηνής, και προσκύνησε έως εδάφους. (3) Και είπε, Κύριε μου, εάν εύρηκα χάριν εις τους οφθαλμούς σου, μη παρέλθης παρακαλώ, τον δούλο σου.” Ο Αβραάμ προσκαλεί τους τρείς άνδρες να μείνουν. Η γραφή αναφέρεται γι’ αυτούς τη μια στιγμή ως άνδρες, και όμως ένας από αυτούς καλείται και “Θεός Κύριος”. Τους μιλά και κάθε φορά, απαντά ο ένας που αναφέρεται και σαν “Θεός Κύριος”. Τώρα, οι ιερείς της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, το βρίσκουν αυτό σε τυπική αντίφαση με τις απόψεις τους, όπως κάνουν και πολλές άλλες θρησκείες, γιατί θα σου πουν ότι κανείς δε μπορεί να φανταστεί το πρόσωπο του Θεού – γιατί κάποιος θα τυφλωνόταν απ’ αυτό. Υπό μίαν έννοια, είναι ορθοί, επειδή ο Δημιουργός, είναι καθαρό πνεύμα, δεν έχει πρόσωπο! -Σύμφωνα με τη γραφή, συνομιλεί με το Θεό Κύριο όπως θα έκανε με ένα ψηλά ιστάμενο κύριο πάνω στη Γη. Και ο Θεός Κύριος του απαντά και συνοδεύεται από δύο άλλους “άντρες”- η γραφή δεν μιλά για “αγγέλους”. Δεν είναι παράξενο που ο Θεός έρχεται κάτω στη Γη με τη μορφή ενός άντρα, συνοδευόμενος, όχι από αγγέλους αλλά από άντρες; Στην πραγματικότητα, εκεί και σε πολλά άλλα σημεία της Βίβλου, είναι εύκολο για κάποιο με καλή προαίρεση να δει ότι ο Θεός δε μίλησε ποτέ σε κανένα ανθρώπινο ον. -Δε θα μπορούσε να κάνει έτσι, επειδή είναι τα αστρικά σώματα που προσβλέπουν προς Αυτόν και δεν είναι ο Θεός που τείνει προς αυτά. Αυτό θα ήταν σαν ένα ποτάμι που τρέχει προς τα πίσω – έχεις ποτέ δει ένα ποτάμι να τρέχει από τη θάλασσα προς την κορυφή του βουνού; Ένα δοκίμιο από τη Βίβλο, δύο σελίδες πιο κάτω από αυτήν που μόλις ανάφερα, είναι επίσης αρκετά φαιδρή: Κεφ.19, στχ.(1) : Ήλθον δε δύο άγγελοι εις τα Σόδομα το εσπέρας, και εκάθητο ο Λώτ παρά την πύλην των Σοδόμων, ιδών δε ο Λώτ, εσηκώθει εις συνάντηση αυτών και προσκύνησε επί πρόσωπον έως εδάφους – έπειτα, τα καταφέρνει να τους πείσει να πάνε στο σπίτι του, και ξαφνικά στο στίχο πέντε, “έκραζαν προς τον

Ένας Διαφορετικός ξένος και οι προηγούμενες ζωές μου 161 Λώτ και έλεγαν προς αυτόν, πού είναι οι άνδρες οι εισελθόντες προς σε την νύκτα;” Τώρα η γραφή τους αναφέρει ως “άνδρες”. Μετά εις τον στίχο (10) “Εκτείνοντας δε οι άνδρες τας χείρας αυτών έσυραν τον Λώτ προς εαυτούς εις την οικία, και έκλεισαν την θύρα.” (11) “Τους δε ανθρώπους τους όντας εις την θύρα της οικίας, κτύπησαν με αορασίαν από μικρού έως μεγάλου, ώστε απέκαμαν ζητούντες την θύρα.”  -Είναι εύκολο να δεις την έλλειψη ακριβείας, εκεί που η γραφή αρχίζει μιλώντας για δύο αγγέλους, μετά μιλά για δύο άνδρες, και μετά περιγράφει δύο άνδρες που τύφλωσαν τους ανθρώπους. Σύμφωνα με τη Βίβλο, ένα τέτοιο “θαύμα” απαιτεί τουλάχιστον ένα άγγελο! Εκεί, αγαπητέ μου, είναι ένα άλλο παράδειγμα της σύγχυσης των Γήινων γραφών. Οι “άνδρες” ήταν πολύ απλά, οι άνδρες μας από τη Θειαούβα. -Έτσι, οδηγήσαμε και βοηθήσαμε τους Εβραίους, γιατί θα ήταν αίσχος να αφήσουμε μια φυλή τόσο πνευματικά εξελιγμένη να βυθισθεί πίσω στην άγνοια και τη βαρβαρότητα, μόνο γιατί είχε κάνει το λάθος να έλθει σ’ένα πλανήτη που δεν ήταν ο κατάλληλος γι’ αυτήν. Τους βοηθήσαμε στους μετέπειτα αιώνες, και είναι αυτό, που ορισμένοι γραφείς έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν, γράφοντας τους λογισμούς που σχημάτισαν τη Βίβλο. Συχνά ήταν με καλή θέληση, κατά καιρούς έχουν αλλοιώσει την πραγματικότητα, αν και, όχι εσκεμμένα. -Οι μόνες φορές που αυτή η αλλοίωση έγινε εσκεμμένα, και για πολύ ειδικούς λόγους, όπως έχω πει, ήταν από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, κατά τη διάρκεια των συνόδων της Νικαίας 325 μ Χ, της Κωνσταντινουπόλεως 381 μ Χ, της Εφέσου 431 μ Χ, και της Χαλκηδόνος 451 μ Χ. Υπήρξαν και άλλες , αλλά πιο μικρής σημασίας. Η Βίβλος δεν είναι το Βιβλίο του Θεού όπως πολλοί πάνω στη Γη πιστεύουν, είναι απλώς ένα έγγραφο της αρχαίας ιστορίας, αρκετά αλλαγμένο και γεμάτο από γαρνιρίσματα, διαφορετικά από τα αρχικά κείμενα, που προστέθηκαν από συγγραφείς. Για παράδειγμα, ας πάμε πίσω στην Αίγυπτο και τον καιρό της εξόδου, που ενδιαφέρει τους ανθρώπους της Γης. Θα αποκαταστήσω την αλήθεια, όσον αφορά αυτό, για σένα και για άλλους, πριν προχωρήσουμε. -Ας πάμε πίσω, λοιπόν στην Αίγυπτο, που βρίσκουμε ότι οι απόγονοι των κοσμοναυτών, έχουν γίνει ο λαός των Εβραίων (το όνομα προέρχεται από αυτό του πλανήτη τους, Χέβρα). Από τότε που κατά λάθος έφθασαν στον πλανήτη σας, αυτή η φυλή έχει δοκιμάσει μεγάλες δυσκολίες – τις δοκίμασε και ακόμα τις δοκιμάζει. -Όπως ξέρεις, οι Εβραίοι είναι πολύ έξυπνοι σε σύγκριση με άλλες φυλές. Έχουν μια θρησκεία που είναι πολύ διαφορετική και δεν σμίγουν με άλλες φυλές. Οι γάμοι είναι τις πιο πολλές φορές μεταξύ τους. Λόγω του απαράβατου Νόμου

162 Η Θειαούβα του Σύμπαντος, έχουν πάντα υποστεί κατατρεγμούς, πολλοί από τους οποίους έγιναν πρόσφατα. Ως αποτέλεσμα, τα αστρικά τους σώματα απελευθερώθηκαν και επομένως ικανά να προχωρήσουν αμέσως σε πιο εξελιγμένους πλανήτες όπου ανήκουν. -Όπως επίσης γνωρίζεις, μια ομάδα Εβραίων ταξίδεψε με τον Ιωσήφ, το γυιό του Ιακώβ, στην Αίγυπτο, όπου έκαμαν απογόνους, μόνο που κατάντησαν να μισούνται από τους Αιγυπτίους και πάντα για τους ίδιους ασαφείς λόγους, την εξυπνάδα τους και ειδικά την αλληλεγγύη που αντιμετωπίζουν τις αντιξοότητες. Έπρεπε να δράσουν.

11. Η

αποκατάσταση της αλήθειας

-Αυτό συνέβηκε την εποχή του Φαραώ Σετή. Ήταν η εποχή που όλοι οι άνθρωποι στη Γη είχαν γίνει υλιστές. Στην Αίγυπτο, ήταν πολύ διαδεδομένο στην υψηλή κοινωνία, να παίρνουν ναρκωτικά, το ίδιο συνέβαινε και στην Ελλάδα. Συνουσία με ζώα, δεν ήταν καθόλου σπάνιο – κάτι που είναι απολύτως εναντίον της Φύσης και των νόμων του Σύμπαντος. -Η αποστολή μας ήταν να βοηθούμε όταν ήταν απόλυτα αναγκαίο, έτσι αποφασίσαμε να αλλάξουμε την πορεία που έπαιρνε η ιστορία, επεμβαίνοντας σ’ αυτό το σημείο. Έπρεπε να πάρουμε τους Εβραίους από την Αίγυπτο, γιατί δεν μπορούσαν να αναπτυχθούν σαν ελεύθεροι άνθρωποι ενώ ήταν κάτω από τη διαβολική κυριαρχία των Αιγυπτίων. Αποφασίστηκε να σταλεί ένας άνθρωπος, ικανός και δίκαιος, που θα οδηγούσε τους Εβραίους από την Αίγυπτο πίσω στην περιοχή που κατείχαν προηγουμένως, λίγο μετά την άφιξη τους στη Γη. -Στον πλανήτη Ναξίτη, ένα πλανήτη της ογδόης κατηγορίας, ένας άντρας με το όνομα Ξιοξτήν, μόλις είχε πεθάνει. Το Αστρικό του σώμα περίμενε τη μετενσάρκωση του στη Θειαούβα, όταν ρωτήθηκε αν αντί αυτού, να γίνει ο ελευθερωτής των Εβραίων. Συμφώνησε με αυτό και πήγε στη Γη σαν Μωυσής. -Ο Μωυσής λοιπόν, γεννήθηκε στην Αίγυπτο από Αιγυπτίους γονείς. Ο πατέρας του, ήταν το ισοδύναμο του υπολοχαγού στο στρατό. -Ο Μωυσής δεν γεννήθηκε Εβραίος – αυτό είναι ακόμα ένα λάθος της Βίβλου. Η ιστορία του μικρού Εβραιόπουλου που αφέθηκε στα νερά του ποταμού και σώθηκε από την πριγκίπισσα είναι πολύ ρομαντική, αλλά λανθασμένη. -Τι ντροπή! Και πάντοτε μου άρεσε αυτή η ιστορία. Ήταν αρκετά ωραία – όπως το παραμύθι! -Τα παραμύθια είναι πραγματικά όμορφα, Μισιέλ, αλλά εσύ πρέπει να ασχολείσαι μόνο με την Αλήθεια – όχι με τις φαντασίες. Μου υπόσχεσαι, ότι εσύ θα αναφέρεις μόνο ότι είναι Αλήθεια; -Φυσικά, να μη φοβάσαι καθόλου γι’ αυτό Θάω – οι οδηγίες σου θα ακολουθηθούν κατά γράμμα, όπως λέμε. -Όπως εξηγούσα, τότε ο Μωυσής γεννήθηκε από μια Αιγυπτιακή, στρατιωτική οικογένεια. Το όνομα του πατέρα του ήταν Λαθώτη. Μέχρι την ηλικία των δέκα χρόνων, ο Μωυσής έπαιζε συχνά με τα παιδιά των Εβραίων. Ένα όμορφο και καλοκάγαθο παιδί, ήταν δημοφιλής στις Εβραίες μητέρες, που το καλόπιαναν με προσφορές και γλυκά. Με αυτό, κέρδισαν την καρδιά του και

164 Η Θειαούβα αγάπησε τους Εβραίους φίλους του σαν αδερφούς. Αυτός ήταν φυσικά ο λόγος που ενσαρκώθηκε, αλλά θα πρέπει να καταλάβεις ότι, μετά που είδε τη ζωή του σαν Μωυσής να περνά αστραπιαία από μπροστά του και όταν αποδέχτηκε να τη ζήσει, όλες οι λεπτομέρειες σβήστηκαν από τη μνήμη του. Πέρασε από αυτό που ορισμένοι Νάκας έχουν ονομάσει, “Ο ποταμός της λησμονιάς”, – αυτό που συμβαίνει όταν κάποιος είτε δεχτεί ή απορρίψει μια πιθανή ενσάρκωση. Βεβαίως, υπάρχει λόγος γι’ αυτό. -Εάν για παράδειγμα, θυμόσουν ότι, γύρω στα σαράντα σου, θα έχανες τη γυναίκα σου και δύο πολυαγαπημένα παιδιά, από αυτοκινητικό δυστύχημα και ότι εσύ θα καθηλωνόσουν σε αναπηρική καρέκλα, η γνώση αυτή θα σε έβαζε σε πειρασμό να αυτοκτονήσεις παρά να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα σου ή μπορεί να σε οδηγούσε να συμπεριφερθείς άσχημα σε άλλες περιπτώσεις. Έτσι η ταινία σβήστηκε, με τον ίδιο περίπου τρόπο που “σβήνεις” μια μαγνητοταινία. -Καμιά φορά, από λάθος, η μηχανή δεν τα σβήνει όλα και ακούς μικρά κομμάτια από αυτά που έπρεπε να είχαν σβηστεί. Φυσικά το παράδειγμα μου είναι αστείο, όταν μιλώ για “ταινίες” και “μαγνητόφωνα”, αλλά ελπίζω να σου έδωσα μια ιδέα, αυτού που προσπαθώ να σου εξηγήσω. Στην πραγματικότητα, η διαδικασία εμπλέκει ηλεκτρο-φωτονικά, τα οποία, δε σημαίνουν τίποτα ακόμα στους ανθρώπους της Γης. Αυτό που συμβαίνει συχνά στην πραγματικότητα στις “ταινίες” είναι ότι, ο Ανώτερος εαυτός δείχνει στο Αστρικό σώμα, το οποίο πολλοί άνθρωποι, σε πολλές περιπτώσεις λένε, κατά τη διάρκεια της ζωής τους , “έχω δει αυτό πριν” ή έχω ακούσει αυτό πριν” και ξέρουν ακριβώς τι θα συμβεί αμέσως μετά, ή ποιά θα είναι η επόμενη λέξη. Στα Αγγλικά ο κόσμος το αποκαλεί “de ja vu”. -Ναι καταλαβαίνω πολύ καλά αυτό που λες. Η πιο παράξενη τέτοια εμπειρία συνέβει σε μένα όταν ήμουν στη Γαλλική Ισημερινή Αφρική. Ήμουν στο στρατό και βρισκόμαστε σε μια στροφή περίπου 600 χιλιόμετρα από τη βάση. Φθάναμε στα σύνορα της Τσαντ και εγώ στεκόμουν μαζί με άλλους στρατιώτες στο πίσω μέρος ενός στρατιωτικού μεταφορικού, κοιτάζοντας προς το δρόμο. -Ξαφνικά, “αναγνώρισα” το δρόμο σαν να βρισκόμουν εκεί πριν ένα δεκαπενθήμερο. Ήμουν σαν υπνωτισμένος από αυτό το κομμάτι του δρόμου ο οποίος τέλειωνε σε μια στροφή ορθής γωνίας. “Αναγνώρισα” το δρόμο, όπως, ήμουν επίσης σίγουρος ότι μετά τη στροφή θα έβλεπα ένα μικρό αχυρένιο καλύβι, μόνο του, κάτω από τη σκιά ενός δέντρου μάγκο. Ήμουν τόσο σίγουρος ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε, που όταν το φορτηγό έστριψε, ήταν εκεί – ένα απομονωμένο καλύβι κάτω από ένα δέντρο μάγκο. Μετά τέλειωσε – δεν αναγνώρισα τίποτε άλλο. Ο διπλανός μου με ρώτησε αν αισθανόμουν εντάξει, και του εξήγησα τι συνέβηκε. Η απάντηση του ήταν: “Θα πρέπει να είχες έρθει εδώ παιδάκι”. Ήξερα

Η αποκατάσταση της αλήθειας 165 ότι οι γονείς μου ποτέ δεν πάτησαν το πόδι τους στην Αφρική, αλλά και πάλι τους έγραψα, τόσο πολύ με είχε επηρεάσει αυτή η εμπειρία. Μου απάντησαν: “Όχι, και ποτέ δεν μας άφησες για να κάμεις τέτοιο ταξίδι με συνοδεία όταν ήσουν μικρός”. -Έτσι, ο φίλος μου εισηγήθηκε ότι μπορεί να είχα πάει εκεί κατά τη διάρκεια μιας άλλης ζωής, γιατί αυτός πίστευε στην μετενσάρκωση. Τί νομίζεις γι’ αυτό; -Είναι ακριβώς αυτό που μόλις σου εξήγησα, Μισιέλ. Ένα μεγάλο κομμάτι από την “ταινία” σου δε σβήστηκε και χαίρομαι γιατί με αυτό απεικονίζεις πολύ καλά αυτό που σου εξηγούσα σχετικά με το Μωυσή. -Ήθελε να βοηθήσει τους Εβραίους αλλά, επειδή ήρθε σ’ αυτό τον κόσμο με το συνηθισμένο τρόπο -όπως ένα νεογέννητο βρέφος, ήταν υποχρεωμένος να “ξεχάσει” ποιός θα ήταν ο ρόλος που θα έπαιζε στη ζωή του. -Οπωσδήποτε, σε σπάνιες περιπτώσεις όπως αυτή, το Αστρικό σώμα είναι τόσο “φορτισμένο” με γνώσεις και εμπειρίες από άλλες ζωές, έτσι που να μην έχει πρόβλημα να προσαρμοστεί στο τι πρέπει να μάθει στο νέο του φυσικό σώμα. Ο Μωυσής ήταν επίσης τυχερός, γιατί είχε σταλεί σε ένα πολύ καλό σχολείο με μεγάλο αριθμό ευκολιών. Ήταν πολύ πετυχημένος στις σπουδές του και κατάφερε να εισαχθεί σε μια πολύ ανώτερη επιστημονική σχολή, που επικεφαλής της ήταν ιερείς και Αιγύπτιοι επιστήμονες. Εκείνο τον καιρό, οι Αιγύπτιοι είχαν ακόμα Γυμνάσια που λειτουργούσαν μόνο για μια πολύ περιορισμένη μερίδα μαθητών της υψηλής κοινωνίας, που δίδασκαν αυτά που ο Τώθ έφερε από την Ατλαντίδα πριν από πολλά χρόνια. Κόντευε να τελειώσει τις σπουδές του, όταν έγινε μάρτυρας ενός γεγονότος που είχε τεράστια σημασία στη ζωή του. -Ακόμα ένοιωθε μεγάλη φιλία για τους Εβραίους, πολλές φορές περπατούσε μαζί τους, παρ όλες τις υποδείξεις του πατέρα του να μην το κάνει αυτό. Οι Εβραίοι γίνονταν όλο και πιο μισητοί στους Αιγυπτίους και ο πατέρας του Μωυσή το συμβούλεψε να μην αναμιγνύεται με αυτή τη φυλή. -Παρόλα αυτά όμως, εκείνη τη μέρα περπατούσε κοντά σε ένα κτίριο που οι Εβραίοι δούλευαν κάτω από τις οδηγίες Αιγυπτίων στρατιωτών. Από μακριά είδε ένα στρατιώτη να κτυπά ένα Εβραίο, που έπεσε στο έδαφος. Πριν μπορέσει να επέμβει, μια ομάδα από Εβραίους, όρμησαν πάνω στο στρατιώτη σκοτώνοντας τον, και θάβοντας το γρήγορα μέσα στα θεμέλια που έφτιαχναν για να στηρίξουν μια τεράστια κολώνα. -Ο Μωυσής δεν ήξερε τι να κάμει, αλλά έγινε αντιληπτός από μερικούς Εβραίους καθώς έφευγε. Πιστεύοντας ότι θα τους πρόδιδε, οι Εβραίοι πανικοβλήθηκαν και έσπευσαν να διαδώσουν το λόγο, ότι ήταν ο Μωυσής που σκότωσε το στρατιώτη. Όταν έφτασε σπίτι, ο πατέρας του τον περίμενε και το συμβούλεψε να φύγει αμέσως για την έρημο. Η ιστορία της Βίβλου, ότι είχε πάει

166 Η Θειαούβα στη χώρα της Μαδιάν είναι αληθινή, όπως επίσης και η αναφορά του γάμου του με την κόρη του ιερέα της Μαδιάν. Δεν θα αναφέρω άλλες λεπτομέρειες. Θέλαμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους από τη σκλαβιά που είχαν περιπέσει, και το χειρότερο, από τα νύχια των διαβολικών ιερέων που ήταν κίνδυνος για την ψυχή τους. -Πριν από, περισσότερο από ένα εκατομμύριο χρόνια, είχαμε σώσει ακόμα μια ομάδα ανθρώπων από τα χέρια των επικίνδυνων ιερέων, αν θυμάσαι και το πιο ενδιαφέρον, ήταν και στην ίδια ακριβώς περιοχή. Βλέπεις πως η ιστορία είναι μια αιώνια επανάληψη; -Ο Μωυσής οδήγησε τους Εβραίους από την Αίγυπτο όπως περίπου περιγράφεται από τη Βίβλο -αλλά πριν προχωρήσουμε, θα πρέπει να διορθώσω ορισμένα λάθη, εφόσον ξέρουμε ότι πολλοί άνθρωποι στη Γη ενδιαφέρονται για την περίφημη έξοδο. -Πρώτα από όλα, ο Φαραώ εκείνο τον καιρό ήταν ο Ραμσής ο Β', ο οποίος είχε διαδεχτεί τον Σετή. Δεύτερον, ο αριθμός των Εβραίων ήταν 375.000 και όταν έφτασαν στη Θάλασσα της Ρεέτς και όχι στην Ερυθρά θάλασσα, τα τρία διαστημόπλοια μας, άνοιξαν τα νερά τα οποία ήταν αρκετά ρηχά, με τη χρήση του δυναμικού μας πεδίου. Αφήσαμε τα νερά να κλείσουν πάλι, αλλά ούτε ένας Αιγύπτιος στρατιώτης δεν πνίγηκε – απλά γιατί δεν είχαν ακολουθήσει τους Εβραίους μέσα στο νερό. Ο Φαραώ, παρ’ όλη την τεράστια πίεση από τους ιερείς, ανακάλεσε την υπόσχεση του και άφησε τους Εβραίους να φύγουν. -Το μάννα που διανεμόταν κάθε μέρα, προερχόταν από τα διαστημόπλοια μας. Πρέπει να σου εξηγήσω ότι το μάννα δεν είναι μόνο θρεπτικό, όπως το ξέρεις, αλλά και πολύ συμπαγές, γι’ αυτό και τα διαστημόπλοια μας το μεταφέρουν μαζί τους. Εντούτοις όμως, όταν αφεθεί για πολύ στον αέρα, μαλακώνει και αλλοιώνεται μέσα σε δεκαοκτώ ώρες. -Γι’ αυτό το λόγο εισηγηθήκαμε στους Εβραίους να παίρνουν μόνο όσο χρειάζονταν για μια μέρα, και αυτοί που έπαιρναν περισσότερο σύντομα είδαν ότι είχαν κάμει λάθος και ότι θα έπρεπε να ακολουθήσουν τη συμβουλή του “Θεού”, ο οποίος στην πραγματικότητα ήμαστε εμείς. -Οι Εβραίοι δεν έκαμαν σαράντα χρόνια να φτάσουν στη Χαναάν, αλλά τρία και μισό χρόνια. Τελευταίο, η ιστορία του όρους Σινά είναι σχεδόν αλήθεια. -Είχαμε προσγειωθεί στο όρος ούτως ώστε να μην είμαστε ορατοί από τους ανθρώπους. Το προτιμούσαμε τότε γιατί ήταν καλύτερα αυτοί οι απλοί άνθρωποι να πιστεύουν στο Θεό παρά σε εξωγήινους που τους παρακολουθούσαν και τους βοηθούσαν.

Η αποκατάσταση της αλήθειας 167 -Έτσι αυτή είναι η εξήγηση για τους Εβραίους, Μισιέλ, αλλά δεν έχει τελειώσει ακόμα. Στα μάτια μας αυτοί ήταν οι μόνοι άνθρωποι που ακολουθούσαν τον σωστό δρόμο, που αυτός είναι ο πνευματικός δρόμος. Ανάμεσα σ’ αυτούς, και αργότερα ανάμεσα στους αρχιερείς τους, ήταν μερικοί που προφήτεψαν ότι ο Μεσσίας θα ερχόταν για να τους σώσει. Δεν έπρεπε να το πουν αυτό στον κόσμο, γιατί αναφέρονταν σε ένα μέρος από την συνομιλία που είχαμε με τον Μωυσή στο όρος Σινά. Από τότε οι Εβραίοι περιμένουν την άφιξη του Μεσσία – αλλά Αυτός έχει ήδη έρθει. -Ας μεταπηδήσουμε τώρα, μέσα στο χρόνο. Οι Εβραίοι πίσω στη χώρα που αρχικά είχαν εγκατασταθεί, είχαν τώρα οργανωθεί καλύτερα. Ανέπτυξαν ένα πολιτισμό γνωστό για τους μεγάλους νομοθέτες τους, όπως ο Σολόμων και ο Δαυίδ, για να ονομάσουμε μόνο δύο. -Παρατηρήσαμε ότι με το θάνατο του Σολομώντος, οδηγούνταν προς την αναρχία και επέτρεψαν στους εαυτούς τους να επηρεάζονται από τους διαβολικούς τους ιερείς. Ο Μέγας Αλέξανδρος εισέβαλε στην Αίγυπτο, αλλά τελικά δεν έκαμε τίποτα για την πρόοδο της ανθρωπότητας. Οι Ρωμαίοι τον ακολούθησαν, κτίζοντας μια τεράστια αυτοκρατορία που προσανατολιζόταν πιο πολύ προς τον υλισμό παρά στην πνευματικότητα. -Οι μεγάλοι άνθρωποι, όπως οι Ρωμαίοι, ήταν τεχνολογικά ανεπτυγμένοι για την εποχή τους – σχετικά μιλώντας, φυσικά. Έφεραν όμως μαζί τους ψεύτικους θεούς και και δοξασίες – αρκετά για να προκαλέσουν πνευματική σύγχυση, και φυσικά όχι αρκετά για να οδηγήσουν τον κόσμο στην Αλήθεια του Σύμπαντος. -Αυτή τη φορά, αποφασίσαμε να δώσουμε “το μεγάλο χέρι”. Παρά να το δώσουμε στην πνευματικά άγονη χώρα των Ρωμαίων, το κάναμε στο Ισραήλ, με το σκεπτικό ότι οι Εβραίοι ήταν πολύ έξυπνοι, αφού είχαν προγόνους πνευματικά πολύ ανώτερους. Τους υπολογίσαμε ικανούς να διαδώσουν την Αλήθεια του Σύμπαντος. -Οι Εβραίοι επιλέγηκαν παμψηφεί από τους Μεγάλους Θαόρι. Στη Γη, αναφέρονταν σαν οι “εκλεκτοί” και το όνομα αυτό δεν θα μπορούσε να μην ήταν το πιο κατάλληλο – ήταν πραγματικά οι “εκλεκτοί”. -Το σχέδιο μας ήταν να αιχμαλωτίσουμε τη φαντασία του κόσμου στέλλοντας ένα αγγελιαφόρο της ειρήνης. Η ιστορία της γέννησης του Ιησού, όπως την ξέρεις, με την Παρθένο Μαρία σαν μητέρα του, είναι αρκετά αληθινή. Η εμφάνιση του αγγέλου στον Ευαγγελισμό είναι σωστή μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Στείλαμε ένα διαστημόπλοιο και ένας από μας εμφανίστηκε μπροστά στην παρθένο, που ήταν πραγματικά παρθένος, λέγοντας της ότι θα έμενε έγκυος. Το έμβρυο εναποτέθηκε ενώ αυτή βρισκόταν κάτω από ύπνωση.

168 Η Θειαούβα -Βλέπω, Μισιέλ, ότι έχεις μεγάλες δυσκολίες να πιστέψεις αυτά που σου λέγω. Ποτέ μην ξεχνάς ότι εμείς έχουμε ΤΗΝ γνώση – δεν έχεις δει ούτε το ένα δέκατο από το τι μπορούμε να κάνουμε. Πρόσεξε καλά και θα σου δώσω μερικά παραδείγματα για να σε βοηθήσω να καταλάβεις τι θα σου πω. Η Θάω σταμάτησε να μιλά και φαινόταν συλλογισμένη. Όπως την παρακολουθούσα, το πρόσωπο της έγινε ομιχλώδες και ανεπαίσθητα έτριψα τα μάτια μου. Αυτό φυσικά δεν βοήθησε καθόλου, αυτή σιγά-σιγά έγινε διαφανής και μπορούσα να δω διά μέσου της. Τελικά, δεν βρισκόταν εκεί – είχε ολότελα εξαφανιστεί. -Θάω, φώναξα, λίγο ανήσυχος, “πού είσαι;” -Εδώ, Μισιέλ. Πετάχτηκα, η φωνή της ήταν σαν ψίθυρος, πολύ κοντά στο αυτί μου. “Μα είσαι εντελώς αόρατη”. -Τώρα ναι, αλλά θα με δεις ξανά. Κοίταξε! -Θεέ και Κύριε τι σου έχει συμβεί; Μερικά πόδια μπροστά μου, είδα την σιλουέτα της Θάω ολοκληρωτικά χρυσαφένια και όμως ακτινοβολούσε, σαν να έκαιγε μέσα της φωτιά, οι φλόγες της μικρές αλλά έντονες. Όσον αφορά το πρόσωπο της, μπορούσες ακόμα να το αναγνωρίσεις αλλά τα μάτια της φαίνονταν σαν να έβγαζαν ακτίνες κάθε φορά που μιλούσε. Άρχισε να ανυψώνεται μερικά πόδια από το έδαφος χωρίς να έχει κινηθεί ούτε ένας μυς από το “σώμα” της, και μετά άρχισε να κάνει γύρο μέσα στο δωμάτιο, τόσο γρήγορα που δυσκολευόμουν να κρατήσω τα μάτια μου επάνω της. Σταμάτησε τελικά, πάνω από το κάθισμα της και κάθισε τη φαντασμαγορική της μορφή κάτω. Ήταν σαν να ήταν φτιαγμένη από μια φωτεινή ομίχλη – ήταν ακόμα αναγνωρίσιμη, σαν η Θάω και όμως, αρκετά διαφανής. Την επόμενη στιγμή χάθηκε. Κοιτούσα γύρω μου αλλά αυτή είχε εξαφανιστεί εντελώς. -Μην κοιτάς μακριά, Μισιέλ, είμαι πίσω. Και αλήθεια ήταν εκεί, με κόκκαλα και δέρμα ξανά καθισμένη στο κάθισμα της. -Πώς μπορείς να το κάνεις αυτό; -Όπως σου εξήγησα πριν, εμείς έχουμε ΤΗΝ γνώση. Μπορούμε να αναστήσουμε νεκρούς, να γιατρέψουμε τους κουφούς και τους τυφλούς, να κάμουμε ανθρώπους να περπατούν ενώ είναι παράλυτοι, μπορούμε να γιατρέψουμε κάθε αρρώστια που μπορείς να ονομάσεις. Είμαστε κύριοι όχι της Φύσης αλλά μέσα στη Φύση, και μπορούμε να κάμουμε το πιο δύσκολο από όλα, μπορούμε να δημιουργήσουμε ζωή αυθόρμητα.

Η αποκατάσταση της αλήθειας 169 -Με την απελευθέρωση των κοσμικών ακτινών, μπορούμε να δημιουργήσουμε οποιονδήποτε τύπο ζωής, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου. -Θέλεις να πεις ότι εσείς τελειοποιήσετε “τα παιδιά του σωλήνα;” -Όχι, κάθε άλλο, Μισιέλ. Η λογική σου είναι γήινη. Μπορούμε να δημιουργήσουμε το ανθρώπινο σώμα, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο από τους Μεγάλους Θαόρι, με μεγάλη προσοχή γιατί το ανθρώπινο σώμα, κατοικείται από διάφορα σώματα, όπως ξέρεις – το φυσιολογικό, το αστρικό κλπ. Εάν όχι, θα είναι μόνο μια μηχανή (ρομπότ). Για να αναλάβεις τέτοια εργασία χρειάζεσαι τέλεια γνώση. -Και πόση ώρα χρειάζεστε για να δημιουργήσετε ένα μωρό; -Δεν έχεις αντιληφθεί ακριβώς τι σου λέω, Μισιέλ. Δεν σου μιλώ για ένα μωρό, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση για ένα ενήλικα άνθρωπο. Ένας άντρας είκοσι, ή τριάντα χρονών μπορεί να δημιουργηθεί από τους Θαόρι περίπου σε είκοσι τέσσερεις γήινες ώρες. Όπως ένας θα ανέμενε, ήμουν απόλυτα έκθαμβος από αυτή την αποκάλυψη. Είχα ταξιδέψει με διαστημόπλοιο με ταχύτητα, αρκετές φορές αυτής του φωτός και βρήκα τον εαυτό μου δισεκατομμύρια μίλια μακριά από το σπίτι μου. Συναντήθηκα με εξωγήινους, ταξίδεψα με το Αστρικό μου σώμα, ταξίδεψα στον χρόνο και είδα σκηνές που συνέβηκαν χιλιάδες χρόνια πριν. Μπορούσα τώρα να δω τις Αύρες και να καταλαβαίνω γλώσσες που δεν είχα ακούσει ποτέ πριν. Επισκέφτηκα έστω και σύντομα την παράλληλη υφήλιο της Γης. Νόμιζα ότι ήξερα ότι έπρεπε να ξέρει ένας γήινος, γι’ αυτούς τους ανθρώπους και τις ικανότητες τους, χάριν των εξηγήσεων που μου δόθηκαν. Τώρα – φαινόταν ότι μου ελέχθηκε, ότι αυτό που μου είχε παρουσιαστεί πριν, ήταν σαν ορεκτικό. Οι οικοδεσπότες μου, μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα ζωντανό ανθρώπινο ον μέσα σε είκοσι τέσσερεις ώρες! Η Θάω με κοίταζε, διαβάζοντας με σαν ανοικτό βιβλίο. -Τώρα που ακολουθείς το νόημα μου, Μισιέλ, θα τελειώσω την ιστορία η οποία θα ενδιαφέρει τόσους πολλούς από τους συνανθρώπους σου, γιατί η Βίβλος την έχει παραμορφώσει λιγάκι. -Έτσι, ο “άγγελος” μας εναποθέτησε το έμβρυο, ώστε η Μαρία, μια παρθένος, βρέθηκε έγκυος. Το κάναμε αυτό για να τραβήξουμε την προσοχή των ανθρώπων και δίνοντας έμφαση στο ότι ο ερχομός του Ιησού ήταν ένα αξιοσημείωτο γεγονός. Στη γέννηση του παιδιού, εμφανιστήκαμε μπροστά στους ποιμένες με τον ίδιο τρόπο που σου παρουσίασα προηγουμένως. Δεν στείλαμε τους τρεις “μάγους” – αυτό είναι μέρος του θρύλου που δημιουργήθηκε πάνω στα

170 Η Θειαούβα πραγματικά γεγονότα. Οπωσδήποτε όμως, οδηγήσαμε τους βοσκούς και μια ομάδα από ανθρώπους προς το σημείο που γεννήθηκε ο Ιησούς. Αυτό το κατορθώσαμε με το να στείλουμε μπροστά μια από τις σφαίρες μας κάνοντας την να φαίνεται φωτεινή. Το οπτικό φαινόμενο που δημιουργήθηκε, έγινε με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται το άστρο της Βηθλεέμ. Σήμερα, εάν κάναμε κάτι τέτοιο ο κόσμος θα φώναζε, “ΟΥΦΟ”. -Τελικά οι ιερείς, και αυτούς που οι ιερείς ονόμαζαν “προφήτες” έμαθαν για τη γέννηση. Με την εμφάνιση των φαινομένων του αστεριού και των “αγγέλων”, οι προφήτες ανακοίνωσαν στους ανθρώπους, τη γέννηση του Μεσσία, αναφέροντας τον σαν τον Βασιλιά των Εβραίων. -Ο Βασιλιάς Ηρώδης ωστόσο, είχε κατασκόπους σε όλα τα μέρη, όπως κάνουν οι πιο πολλοί αρχηγοί. Όταν αυτοί του ανέφεραν αυτά τα αξιοσημείωτα γεγονότα, το βρήκε πολύ δύσκολο να καταλάβει και φοβήθηκε. Εκείνο τον καιρό, οι ζωές των ανθρώπων δεν υπολογίζονταν και πολύ από τους αρχηγούς, και ο Ηρώδης δεν είχε κανένα ενδοιασμό να διατάξει τη σφαγή των 2606 νηπίων της περιοχής. -Ενώ αυτές οι σφαγές λάμβαναν χώραν, εκκενώσαμε αφού υπνωτίσαμε τον Ιωσήφ, τη Μαρία και το βρέφος Ιησού, μαζί με δύο γαϊδούρια, μέσα στο διαστημόπλοιο μας, και τους αφήσαμε σ' ένα σημείο κοντά στην Αίγυπτο. Βλέπεις πόσο έχουν αλλοιωθεί τα γεγονότα; -Τώρα είναι άλλες λεπτομέρειες οι οποίες παρόλο που έχουν αναφερθεί ευσυνείδητα, δεν είναι όμως ακριβείς λόγω έλλειψης πληροφοριών. Άφησε με να σου εξηγήσω. Το βρέφος Ιησούς, γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, απέδειξε με το θαύμα της γέννησης του ότι ήταν κάποιος πολύ σπουδαίος και ήταν πραγματικά ο Μεσσίας. Έτσι, κατακτήσαμε τη φαντασία του κόσμου, αλλά όταν ένα μωρό γεννιέται, το Αστρικό του σώμα δεν μπορεί να “τα ξέρει όλα” σε σχέση με την προηγούμενη γνώση του. Αυτή ήταν επίσης και η περίπτωση του Μωυσή, αν και ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος. -Χρειαζόμαστε ένα αγγελιαφόρο, ο οποίος θα ήταν ικανός να πείσει την ανθρωπότητα ότι υπάρχει άλλη ζωή μετά από αυτήν, με τη μετενσάρκωση του Αστρικού σώματος, κλπ. Αυτό δεν ήταν πια γενικά παραδεκτό εφ’ όσον ο πολιτισμός στη Γη υποβιβαζόταν ολοένα και πιο πολύ με την εξαφάνιση της Ατλαντίδος. -Το ξέρεις ότι, όταν θέλεις να εξηγήσεις κάτι το οποίο δεν είναι υλικό, ακόμα και στους στενούς σου φίλους, σε αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό. Οι άνθρωποι αναζητούν υλικές αποδείξεις, και αν δεν τις δουν με τα ίδια τους τα μάτια δε θα πιστέψουν.

Η αποκατάσταση της αλήθειας 171 -Με σκοπό να μεταδώσουμε το μήνυμα μας, χρειαζόμαστε κάποιον, που να συμπεριφέρεται σαν εξωπραγματικό ον – σαν κάποιος που να ήρθε από τους “ουρανούς”, που να εκτελεί αυτά που φαίνονται “θαύματα”. Ένα τέτοιο άτομο θα ήταν πιστευτό και η διδασκαλία του θα ακουγόταν. -Όπως ξέρεις, το Αστρικό σώμα εφόσον έχει μετενσαρκωθεί σαν ένα νήπιο, περνά διά μέσου του “Ποταμού της Λησμονιάς” και η προηγούμενη υλική του γνώση σβύνεται. Ως εκ τούτου το παιδί που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ δεν θα μπορούσε να εκτελεί θαύματα, ακόμα και αν ζούσε 100 χρόνια. Παρ’ όλα αυτά όμως ήταν ένας ανώτερος άνθρωπος, όπως και ο Μωυσής. Αυτό αποδείκτικε με τον τρόπο που κατέπληξε τους γιατρούς στον ναό, στην ηλικία των δώδεκα χρονών. Όπως τους πολύ νεαρούς ανθρώπους της Γης, που τους αποκαλούν ιδιοφυίες, γιατί φαίνεται να έχουν υπολογιστική μηχανή μέσα στο μυαλό τους, ο Ιησούς ήταν άνθρωπος που κατοικείτο από ένα πολύ ψηλά αναπτυγμένο Αστρικό σώμα. Και ακόμα και αν είχε σπουδάσει στα πολύ προχωρημένα σχολεία της Γης, ανάμεσα στους Νάκας, για παράδειγμα, ποτέ δε θα μπορούσε να πάρει τις γνώσεις στο να αναστήνει τους νεκρούς και να θεραπεύει τους αρρώστους. -Το ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι στη Γη, που πιστεύουν ότι, από την ηλικία των δώδεκα χρόνων μέχρι την επιστροφή του στην Ιουδαία, ο Ιησούς σπούδαζε στα μοναστήρια της Ινδίας και του Θιβέτ. Έτσι προσπαθούν να εξηγήσουν το χάσμα που υπάρχει στη Βίβλο, όταν ο Ιησούς, από τη Βηθλεέμ απλά εξαφανίστηκε. -Άφησε το σπίτι των γονιών του, στην ηλικία των δεκατεσσάρων χρόνων, συνοδευόμενος από τον αδερφό του Ουρίκι, ταξίδεψε στη Βιρμανία, Ινδία, Κίνα και την Ιαπωνία. Ο αδερφός του, συνόδευε τον Ιησού παντού, μέχρι που ο Ουρίκι σκοτώθηκε σε δυστύχημα στην Κίνα. Ο Ιησούς πήρε μια τούφα από τα μαλλιά του αδερφού του μαζί του, γιατί τον αγαπούσε πολύ. -Ο Ιησούς ήταν πενήντα χρονών όταν έφτασε στην Ιαπωνία, όπου και παντρεύτηκε και απέκτησε τρεις κόρες. Τελικά, πέθανε στο Γιαπωνέζικο χωριό Σιήγκο, όπου και έζησε για σαράντα πέντε χρόνια. Τάφηκε στο Σιήγκο, το οποίο βρίσκεται στο κυρίως νησί της Ιαπωνίας – Χονσιού, και δίπλα από τον τάφο του είναι ακόμα ένας, που περιέχει ένα κουτί με την τούφα από τα μαλλιά του Ουρίκι. -Αυτοί από τους συνανθρώπους σου, που ζητούν αποδείξεις * μπορούν να πάνε στη Σιήγκο, που πριν ήταν γνωστή με το όνομα Χεράϊ, στην επαρχία της Αγομόρου. -Αλλά ας πάμε πίσω στην ακριβή αποστολή μας σ΄ αυτό το θέμα... Ο μόνος απόστολος που μπορούσαμε να στείλουμε πάνω στη Γη έπρεπε να ήταν ένας από μας. Ο “Χριστός” που πέθανε πάνω στο σταυρό στα Ιεροσόλυμα, ονομαζόταν

172 Η Θειαούβα Ααριόκ. Μεταφέρθηκε από μας, στην έρημο της Ιουδαίας, αφού δέκτηκε εθελοντικά να αλλάξει το φυσικό του κορμί. Έτσι εγκατέλειψε το ερμαφρόδιτο σώμα του, στο οποίο έζησε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στη Θειαούβα, και πήρε το σώμα του Χριστού, το οποίο είχε δημιουργηθεί γι’ αυτόν από τους Θαόρι μας. Με το να το κάμει αυτό, διατήρησε εξ’ ολοκλήρου τη γνώση που είχε στη Θειαούβα. -Γιατί δεν μπορούσε να μείνει στο κορμί του και απλά να ελάττωνε το μέγεθος του, όπως η Λατόλη και η Πιάστρα, το έκαναν μπροστά μου; Δεν θα μπορούσε να μείνει για πολύ σε ένα “ελαττωμένο σώμα;” -Υπήρχε ακόμα ένα πρόβλημα, Μισιέλ, έπρεπε να μοιάζει με ανθρώπινο ον της Γης από όλες τις πλευρές, και εφόσον εμείς είμαστε ερμαφρόδιτοι, δεν μπορούσαμε να το διακινδυνέψουμε, να προσέξουν οι Εβραίοι ότι ο απεσταλμένος του Θεού ήταν μισός γυναίκα. Μπορούμε να αναγεννούμε το σώμα κατά βούληση, γι’ αυτό είδες τόσο λίγα παιδιά στη Θειαούβα. Μπορούμε επίσης να δημιουργήσουμε ένα σώμα, όπως σου εξήγησα μόλις πριν, και μπορούμε να ελαττώσουμε το μέγεθος. Μη με κοιτάζεις με αυτό τον τρόπο, Μισιέλ. Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να αφομοιώσεις και να πιστέψεις όλα αυτά που σου λέω, αλλά ήδη σου έχουμε αποκαλύψει πολλά για να ξέρεις, ότι είμαστε ικανοί να κυριαρχούμε πάνω στα πιο πολλά φυσικά φαινόμενα. -Ο Ιησούς που ήρθε από τη Θειαούβα μεταφέρθηκε από μας στην έρημο, και ξέρεις τι επακολούθησε μετά. Ήξερε ότι θα αντιμετώπιζε πολυάριθμες δυσκολίες και ότι θα το σταύρωναν. Τα ήξερε όλα, γιατί είχε “προείδει” τη ζωή του μαζί μας, αλλά το είχε κάμει σαν Αστρικό σώμα μέσα σε φυσικό σώμα. -Θυμόταν, όπως και σύ καλά θυμάσαι και πάντοτε θα θυμάσαι το ταξίδι σου στη Μου και τις αναλαμπές από τις προηγούμενες ζωές σου. -Οι εικόνες, το επαναλαμβάνω, που βλέπονται από Αστρικά σώματα μέσα σε φυσικά σώματα δεν σβήνονται με τον ίδιο τρόπο που γίνεται με εικόνες που βλέπονται από Αστρικά σώματα με τους Ανώτερους – εαυτούς. Έτσι, τα ήξερε όλα και ήξερε ακριβώς τι θα κάνει. Φυσικά, είχε τη δύναμη να αναστήνει νεκρούς, να θεραπεύει τους τυφλούς και τους κουφούς, και όταν σταυρώθηκε και πέθανε, είμαστε εκεί για να τον πάρουμε μακριά και να τον αναστήσουμε. Κυλήσαμε την πέτρα από τον τάφο, τον πήραμε γρήγορα στο διαστημόπλοιο μας το οποίο ήταν σταθμευμένο κοντά και μετά τον αναστήσαμε. Την κατάλληλη στιγμή επανεμφανίστηκε, ούτως ώστε να αποδείξει την αθανασία του, δείχνοντας τους ότι πραγματικά υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, και να ανανεώσει τις ελπίδες του κόσμου, πείθοντας τους ότι ανήκουν στο Δημιουργό και ότι ο καθένας μας κατέχει μια σπίθα από τη Θεότητα Του.

Η αποκατάσταση της αλήθειας 173 -Ώστε τα θαύματα του γίνονταν με σκοπό να αποδείξει ότι, αυτά που κήρυσσε ήταν αλήθεια; -Ναι, διότι οι Εβραίοι και οι Ρωμαίοι ποτέ δε θα τον πίστευαν αν δεν αποδείκνυε τον εαυτό του. Υπήρχε ένα πολύ δυνατό παράδειγμα της δύναμης του σκεπτικισμού ανάμεσα στους ανθρώπους της Γης όσον αφορά το Σάβανο του Τουρίνου. Παρ’ όλο που εκατομμύρια πιστεύουν και εφαρμόζουν τον ερχομό του Ιησού, εν τούτοις όλες οι Χριστιανικές θρησκείες περίμεναν με αγωνία τα αποτελέσματα της έρευνας των εμπειρογνωμόνων, κατά πόσο το Σάβανο κάλυψε το Χριστό μετά το “θάνατο” του. Γνωρίζεις την απάντηση σ’ αυτό. Οπωσδήποτε οι άνθρωποι ζητούν αποδείξεις, και πιο πολλές αποδείξεις, και ακόμα πιο πολλές αποδείξεις, γιατί η αμφιβολία υπάρχει μέσα στο μυαλό τους. Ο Βούδας ένας γήινος, που απόκτησε τη γνώση του μέσω των δικών του σπουδών, δεν έλεγε, όπως οι συνάνθρωποι σου κάνουν: “Πιστεύω”, αλλά, “Ξέρω”. Η πίστη ποτέ δεν είναι τέλεια αλλά η γνώση είναι. -Όταν θα επιστρέψεις στη Γη και θα πεις την ιστορία σου, το πρώτο πράγμα που θα σου ζητήσουν είναι τεκμήρια. Εάν σου δίναμε, για παράδειγμα, ένα κομμάτι μέταλλο το οποίο δεν υπάρχει στη Γη, θα υπάρξει πάντοτε κάποιος ανάμεσα στους εμπειρογνώμονες που θα το αναλύσει, και που θα επιμένει να αποδείξεις ότι, το μέταλλο δε δημιουργήθηκε από ένα έξυπνο αλχημιστή που γνωρίζεις – ή κάτι τέτοιο. -Θα μου δώσετε κάτι για απόδειξη; -Μισιέλ, με απογοητεύεις. Δεν θα έχεις καμιά υλική απόδειξη, για το λόγο ακριβώς που σου περιέγραψα – δε θα υπήρχε λόγος. -Η πίστη δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τη γνώση. Ο Βούδας “ήξερε” και όταν επιστρέψεις στη Γη και εσύ επίσης θα μπορείς να λες “ξέρω” . -Υπάρχει μια πολύ γνωστή ιστορία του άπιστου Θωμά που ήθελε να αγγίξει τις πληγές του Χριστού, και παρ’ όλο που τις είδε με τα δικά του μάτια, δεν πείστηκε αρκετά, και όταν τις άγγιξε ακόμα αμφέβαλλε. Υποψιαζόταν κάτι σαν μαγικό κόλπο. Δεν ξέρεις τίποτα, από τη Φύση στο δικό σου πλανήτη, Μισιέλ, και όταν κάτι συμβαίνει που είναι λίγο πιο πάνω από την αντίληψη σου, ο κάθε ένας το αποκαλεί μαγικό. Τηλεκίνηση= μαγεία, αορατότης=μαγεία – και όμως εφαρμόζουμε τους φυσικούς νόμους. Αντί αυτού, θα μπορούσες να έλεγες, τηλεκίνηση= γνώση και αορατότης= γνώση. -Έτσι ο Χριστός στάλθηκε στη Γη να διδάξει την αγάπη και την πνευματικότητα. Έπρεπε να παλέψει με ανθρώπους που δεν ήταν υψηλά εξελιγμένοι, και γι’ αυτό τους μιλούσε με παραβολές. Όταν αναποδογύρισε τους

174 Η Θειαούβα πάγκους των εμπόρων μέσα στο ναό, θυμωμένος για πρώτη και μοναδική φορά, έκανε τη δήλωση εναντίον των χρημάτων. -Η αποστολή του ήταν να μεταδώσει το μήνυμα της αγάπης και της καλοσύνης – “αγαπάτε αλλήλους” και επίσης να διαφωτίσει τον κόσμο σχετικά με την μετενσάρκωση των Αστρικών σωμάτων και την αθανασία. Όλα αυτά είχαν διαστρεβλωθεί από τους ιερείς στους μετέπειτα χρόνους, και διάφορες ασυμφωνίες οδήγησαν στη δημιουργία τόσων σχισμάτων, που δηλώνουν ότι ακολουθόυν τη διδασκαλία του Χριστού. -Οι Χριστιανοί διά μέσου των αιώνων, είχαν ακόμα σκοτώσει στο όνομα του Θεού. Η ιερά εξέταση ήταν ενα καλό παράδειγμα, και οι Ισπανοί καθολικοί στο Μεξικό, συμπεριφέρθηκαν ακόμα χειρότερα και από τις πιο άγριες φυλές, και όλα αυτά στο όνομα του Θεού και του Χριστού. -Οι θρησκείες είναι πραγματική κατάρα στον πλανήτη σου – όπως έχω πει, και όπως έχω αποδείξει. Και όσον αφορά τα διάφορα σχίσματα, που ξεπηδούν και ανθίζουν σε όλο τον κόσμο, και που βασίζονται πάνω στον έλεγχο και την πλύση εγκεφάλου. Είναι τόσο φοβερό να βλέπεις νεαρά άτομα να ρίχνουν τους εαυτούς τους στα πόδια τσαρλατάνων που δηλώνουν τους εαυτούς τους Δασκάλους και κυρίους, που είναι κύριοι μόνο δύο πραγμάτων – να μιλούν και να μαζεύουν θαυμάσια ποσά χρημάτων. Αυτό, φυσικά, τους δίνει τη δύναμη και την τεράστια υπερηφάνεια βλέποντας τους εαυτούς τους να ηγούνται ολόκληρα πλήθη που παραδίδονται σ’ αυτούς ψυχή τε και σώματι. Δεν έχει πολύ καιρό, που ένας από αυτούς τους ηγέτες ζήτησε από τους ακολούθους του να αυτοκτονήσουν, και τον είχαν υπακούσει... Εφόσον στη Γη θέλουν “αποδείξεις” αυτή είναι μια πολύ καλή απόδειξη να τους δώσεις. Ο Νόμος του Σύμπαντος απαγορεύει την αυτοκτονία – εάν αυτός ο “αρχηγός” ήταν γνήσιος, θα έπρεπε να το ξέρει αυτό. Με το να ζητήσει αυτή τη θυσία από αυτούς, παρουσίασε την μεγαλύτερη απόδειξη της άγνοιας του. -Τα σχίσματα και οι θρησκείες είναι κατάρες πάνω στη Γη και όταν βλέπεις τον Πάπα να παραμερίζει εκατομμύρια φράγκα ή δολάρια για τα ταξίδια του, όταν θα μπορούσε να περάσει με πολύ πιο λίγα, και να χρησιμοποιήσει ότι χρήματα είχε διαθέσιμα να βοηθά χώρες που υποφέρουν από την πείνα, δεν μπορείς να με πείσεις ότι είναι η λέξη Χριστός που διευθύνει αυτές τις πράξεις. -Είναι ένα απόσπασμα στη Βίβλο σας το οποίο λέγει: “Είναι πιο εύκολο να περάσει μια γκαμήλα από την τρύπα του βελονιού, παρά ένας πλούσιος να μπει στην Παράδεισο”. -Το Βατικανό είναι βέβαια η πλουσιότερη εκκλησία στον κόσμο, και όμως οι ιερείς έχουν κάνει όρκο πενίας. Δεν έχουν κανένα φόβο να είναι αναθεματισμένοι

Η αποκατάσταση της αλήθειας 175 (και όμως πιστεύουν στο ανάθεμα), γιατί λένε είναι η Εκκλησία που είναι πλούσια, και όχι αυτοί. Είναι πράγματι ένα παιχνίδι με τις λέξεις εφόσον αυτοί αποτελούν την Εκκλησία. Είναι κάτι σαν το γυιό του πολυεκατομμυριούχου που λέει ότι δεν είναι πλούσιος, ο πατέρας του είναι. -Δεν είναι η εκκλησία που έχει διαστρεβλώσει το απόσπασμα της Βίβλου που είναι σχετικό με τον πλούτο. Το έχουν χρησιμοποιήσει για δική τους ωφέλεια, διότι, δεν είναι προτιμότερο για τον πλούσιο να καταντήσει φτωχός για να κερδίσει η Εκκλησία; -Η νέες γενεές στη Γη, βρίσκονται καθ’ οδόν προς την αυτοεξέταση. Έχουν φτάσει σε σημείο στροφής – τα γεγονότα τους έχουν οδηγήσει προς αυτό και ξέρω ότι νοιώθουν μόνοι, πιο πολύ από κάθε άλλη νέα γενεά πριν από αυτούς. Δεν είναι με το να ενώνονται με σχίσματα και θρησκευτικές ομάδες που θα απελευθερωθούν από την απομόνωση τους. -Πρώτον αν θέλεις να “ανυψώσεις τον εαυτό σου” θα πρέπει να διαλογιστείς και μετά να συγκεντρωθείς, τα οποία είναι διαφορετικά, παρόλο που συχνά τα δύο συγχύζονται. Δεν χρειάζεται να πάεις σε ειδικούς χώρους, εφόσον ο μεγαλύτερος και ο πιο όμορφος ναός στον άνθρωπο είναι μέσα στον ίδιο τον εαυτό του. Εκεί, μπορεί να έρθει σε επικοινωνία με τον Ανώτερο-εαυτό του με διαλογισμό, ζητώντας από τον Ανώτερο του εαυτό να τον βοηθήσει να προσπεράσει τις γήινες, υλικές του δυσκολίες. Αλλά, ορισμένοι άνθρωποι χρειάζεται να επικοινωνούν με άλλα ανθρώπινα όντα σαν και αυτούς, και θα μπορούσαν να συναντιούνται γι’ αυτό τον σκοπό. Αυτοί που είναι πιο έμπειροι θα μπορούν να δίνουν συμβουλές, αλλά κανένας δεν πρέπει να υιοθετήσει την θέση του κυρίου. -Ο Κύριος ήρθε 2.000 χρόνια πριν – ή αλλιώς θα μπορούσα να πω “ένας από τους κυρίους”, αλλά οι άνθρωποι το σταύρωσαν. Εν τούτοις όμως για 300 από τα χρόνια σας, το μήνυμα που έφερε μαζί του ακολουθήθηκε. Μετά, διαστρεβλώθηκε και τώρα, στη Γη, έχετε επιστρέψει σε ένα σημείο το οποίο είναι χειρότερο παρά 2.000 χρόνια πριν. -Η νέα γενεά για τους οποίους έχω μόλις μιλήσει, έχουν ξεσηκωθεί στον πλανήτη σας και καταλαβαίνουν, σιγά-σιγά, την αλήθεια πολλών από τα πράγματα που μιλούσα πριν. Αλλά θα πρέπει να μάθουν να κοιτάζουν μέσα τους γιατί εκεί είναι οι απαντήσεις. Δεν πρέπει να περιμένουν τη βοήθεια να έρθει σ’ αυτούς από αλλού, γιατί θα απογοητευτούν.

12. Ένα

εξαιρετικό ταξίδι

συναντώντας εξαιρετικούς ανθρώπους Όταν η Θάω τέλειωσε να μιλά μπορούσα καθαρά να δω ότι η Αύρα της είχε γίνει μουντή. Έξω, η βροχή σταμάτησε, ο ήλιος έλαμπε πάνω σε πελώρια άσπρα σύννεφα, βάφοντας τα γαλάζια και ρόδινα. Τα δέντρα, των οποίων τα κλαδιά σείονταν μέσα σε ένα απαλό αεράκι, φαίνονταν φρεσκαρισμένα και χίλια ουράνια τόξα χοροπηδούσαν τις σταγόνες του νερού, που κρατιόνταν στα φύλλα τους. Το γλυκό τραγούδι των πουλιών, καλωσόριζε το γυρισμό του ήλιου, σμίγοντας με τον απαλό μουσικό ήχο των εντόμων και του φωτός. Η στιγμή ήταν η πιο μαγική που είχα ποτέ ζήσει. Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος δεν είχε διάθεση για ομιλία και αφήσαμε τις ψυχές μας να γεμίσουν από την ομορφιά γύρω μας. Ήταν ο ήχος του γέλιου και των χαρούμενων φωνών που μας διέκοψε από τη γαλήνη μας. Κοιτάζοντας γύρω, είδαμε την Πιάστρα, τη Λατόλη και τον Λατιονούση να πλησιάζουν, ο καθένας τους να πετά με τη δική του τάρα. Προσεδαφίστηκαν ακριβώς μπροστά από το τόκο και μπήκαν μέσα χωρίς δυσκολία, με πλατιά χαμόγελα που φώτιζαν τα πρόσωπα τους. Σταθήκαμε πάνω να τους καλωσορίσουμε και ανταλλάχτηκαν ευχές στη γλώσσα της Θειαούβα. Μπορούσα να τα καταλάβω όλα όσα λέγονταν, αν και δεν μπορούσα να μιλήσω τη γλώσσα. Αυτό όμως δεν φαινόταν να πειράζει, επειδή, είχα πολύ λίγα να πω, και οπωσδήποτε, αν μιλούσα Γαλλικά, αυτοί που δεν καταλάβαιναν τα λόγια μου, θα καταλάβαιναν τα μηνύματα τηλεπαθητικά. Μόλις δροσίστηκαν με ποτά από υδρόμελο, ήταν όλοι τους έτοιμοι να φύγουν πάλι. Έβαλα τη μάσκα μου και τους ακολούθησα έξω, όπου η Λατόλη με πλησίασε και μου έβαλε μια τάρα γύρω από τη μέση μου. Μετά, τοποθέτησε στο δεξί μου χέρι ένα Λίτιολακ. Ήμουν αρκετά συγκινημένος με τη σκέψη ότι θα μπορούσα να πετώ σαν πουλί. Από την πρώτη μέρα που προσεδαφίστηκα πάνω σε αυτό τον πλανήτη, και βλέποντας τον κόσμο να πετά με αυτό τον τρόπο, είχα ονειρευτεί να κάνω το ίδιο, αλλά συνέβαιναν τόσα πολλά, τόσο γρήγορα, που πρέπει να πω, δεν περίμενα να μου δοθεί η ευκαιρία.

Ένα εξαιρετικό ταξίδι συναντώντας εξαιρετικούς ανθρώπους 177 -Λατόλη, ρώτησα, “γιατί να χρησιμοποιείτε την Τάρα και το Λίτιολακ για να πετάτε, όταν σχεδόν όλοι σας μπορείτε να τηλεκινήσθε;” -Η τηλεκίνηση χρειάζεται μεγάλη συγκέντρωση και αρκετή σπατάλη ενέργειας, Μισιέλ, ακόμα και για μας, και μας επιτρέπει να ταξιδεύουμε μόνο επτά χιλιόμετρα την ώρα. Η τηλεκίνηση χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια ψυχικών ασκήσεων, αλλά είναι ένα φτωχό μέσο συγκοινωνίας. Αυτές οι συσκευές, βασίζονται πάνω στην ίδια αρχή όπως η τηλεκίνηση, στο ότι εξουδετερώνουν αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε “ψυχρή μαγνητική δύναμη” του πλανήτη. Είναι η ίδια αυτή δύναμη που την ονομάζετε “βαρύτητα” και που κρατεί όλα τα σώματα στο έδαφος. -Ο άνθρωπος, όπως και ένα κομμάτι πέτρα, είναι καμωμένο από ύλη, αλλά, εξουδετερώνοντας την ψυχρή μαγνητική δύναμη με την δημιουργία ορισμένων δονήσεων υψηλής συχνότητας, γινόμαστε “αβαρείς”. Μετά, για να κινηθούμε και να διευθύνουμε την κίνηση μας, εισάγουμε δονήσεις διαφορετικής συχνότητας. Όπως μπορείς να δεις, η συσκευή που πραγματοποιεί αυτό είναι πολύ απλή για μας. Η ίδια αρχή χρησιμοποιήθηκε από τους κτίστες των πυραμίδων της Μου, της Ατλαντίδος και της Αιγύπτου. Η Θάω σου έχει ήδη μιλήσει γι’ αυτό, αλλά τώρα θα δοκιμάσεις από μόνος σου το αποτέλεσμα της αντιβαρύτητας. -Τι ταχύτητα μπορεί να επιτευχθεί με αυτή την συσκευή; -Με αυτήν ειδικά, μπορείς να ταξιδεύεις γύρω στα 300 χιλιόμετρα την ώρα και σε όποιο ύψος θελήσεις, αλλά είναι ώρα να πηγαίνουμε – οι άλλοι περιμένουν. -Νομίζεις ότι θα είμαι ικανός να την χρησιμοποιήσω κανονικά; -Βεβαίως. Θα σε διδάξω το πώς, και να δείξεις μεγάλη προσοχή όταν αρχίσεις. Μπορεί να έχεις ένα σοβαρό ατύχημα αν δεν ακολουθήσεις τις οδηγίες μου κατά γράμμα. -Όλοι με κοίταζαν, όμως ό Λατιονούση φαινόταν να διασκεδάζει πολύ με τη νευρικότητα μου. Κρατούσα το Λίτιολακ σφιχτά στο χέρι μου, με το λουρί ασφαλείας δεμένο στον βραχίονα μου, αυτό σήμαινε ότι αν άφηνα το Λίτιολακ να πέσει, θα έμενε μαζί μου. Ο λαιμός μου ήταν στεγνός, δεν αισθανόμουν πολύ σίγουρος, αλλά ήρθε η Λατόλη και έβαλε ένα χέρι γύρω από τη μέση μου, διαβεβαιώνοντας με, ότι δεν θα με άφηνε να φύγω πριν εξοικειωθώ με την συσκευή. Επίσης μου εξήγησε ότι δεν χρειαζόταν να γνοιάζομαι για την τάρα που ήταν στερεωμένη στη μέση μου, αλλά το Λίτιολακ έπρεπε να κρατιέται σφιχτά. Κατ’ αρχήν, ένας θα έπρεπε να τραβήξει πολύ δυνατά ένα μεγάλο κουμπί, που έκανε την συσκευή χρησιμοποιήσιμη – σαν όπως γυρίζεις το διακόπτη στο αυτοκίνητο.

178 Η Θειαούβα Άναψε ένα μικρό φωτάκι, υποδηλώνοντας ότι είναι έτοιμο. Το Λίτιολακ είχε σχήμα αχλαδιού. Κρατείτο με τη βάση προς τα κάτω, και το πάνω μέρος κατέληγε σε “καπέλο”, σε σχήμα μανιταριού, που χωρίς αμφιβολία χρησίμευε για να εμποδίζει τα δάκτυλα να μη γλιστρούν. Το “αχλάδι” κρατείτο γύρω από το “λαιμό” του. Η Λατόλη εξήγησε ότι αυτό το Λίτιολακ είχε κατασκευαστεί ειδικά για μένα, εφ’ όσον τα χέρια μου ήταν το μισό περίπου μέγεθος από τα δικά τους και δεν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τον κανονικό τύπο. Εκτός αυτού, είναι σημαντικό το μέγεθος του “αχλαδιού” να εφαρμόζει στο χέρι που το κρατεί. Ήταν κάπως μαλακό, σαν από λάστιχο, γεμάτο νερό. Οι οδηγίες λήφθηκαν, έσφιξα το Λίτιολακ τόσο δυνατά, που η Λατόλη μόλις είχε καιρό να με αρπάξει πριν σηκωθούμε στον αέρα. Είχαμε κάνει ένα πήδημα τριών και πλέον μέτρων. Οι άλλοι ήταν γύρω μας, ακίνητοι στον αέρα, σε ύψος γύρω στα δύο μέτρα από το έδαφος και όλοι έσκασαν στα γέλια με την έκπληξη της Λατόλη. -Πρόσεχε, της είπε η Θάω, “ο Μισιέλ είναι άνθρωπος της δράσης. Αν βάλεις μια συσκευή στα χέρια του θα την χρησιμοποιήσει αμέσως!” -Αν πιέσεις το Λίτιολακ όπως έκαμες πριν λίγο, με μια γενική ομοιόμορφη πίεση θα σηκωθεί κάθετα. Αν η πίεση είναι μεγαλύτερη με τα δάκτυλα σου, θα πας αριστερά, με τον αντίχειρα θα πας δεξιά. Αν θέλεις να πας κάτω, ή αφήνεις την πίεση, ή για να κατεβείς πιο γρήγορα, μπορείς να πιέσεις πάνω στη βάση με το αριστερό σου χέρι. Όπως μιλούσε, η Λατόλη με εξασκούσε στις κινήσεις, και είχαμε ανεβεί σε ένα ύψος περίπου πενήντα μέτρων, όταν ακούσαμε τη φωνή της Θάω. “Πολύ ωραία, Μισιέλ. Πρέπει να τον αφήσεις να το κάνει μόνος του τώρα, Λατόλη. Έχει πάρει την ιδέα.” Θα την ήθελα να κρατά τις σκέψεις της από μέσα της. Δεν συμμερίστηκα καθόλου την άποψη της, και αισθανόμουν πολύ πιο σίγουρος κάτω από τη “φτερούγα” της Λατόλη – και δεν εννοώ παιγνίδι με τις λέξεις! Με άφησε όμως, αλλά έμεινε κοντά και στο ίδιο ύψος. Έλυσα ελαφρά, το σφίξιμο πάνω στο Λίτιολακ και σταμάτησα το ανέβασμα. Σταματώντας πιο πολύ την πίεση άρχισα να κατεβαίνω. Αφού επαναβεβαιώθηκα, το πίεσα ομοιόμορφα γύρω από το “λαιμό” και τινάχτηκα σαν βέλος προς τα πάνω, τόσο ψηλά που τα δάκτυλα μου πάγωσαν και συνέχισα να ανεβαίνω. -Χαλάρωσε το χέρι σου, Μισιέλ. Χαλάρωσε το χέρι σου, φώναξε η Λατόλη, που μέσα σε ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού, με πλησίασε.

Ένα εξαιρετικό ταξίδι συναντώντας εξαιρετικούς ανθρώπους 179 -Ωχ! Σταμάτησα – ή σχεδόν, σε ύψος 200 περίπου μέτρων, πάνω από τον ωκεανό, διότι από απροσεξία είχα πιέσει δυνατά πάνω στον παγωμένο αντίχειρα μου. Οι άλλοι ενώθηκαν μαζί μας στο ραντεβού των 200 μέτρων. Θα πρέπει να είχα μια παράξενη έκφραση στο πρόσωπο μου, γιατί ακόμα και ο Λατιονούση έσκασε στα γέλια, και αυτή ήταν η πρώτη φορά που τον είδα να το κάνει αυτό. -Απαλά, Μισιέλ. Αυτή η συσκευή είναι πολύ ευαίσθητη στην αφή. Νομίζω τώρα μπορούμε να πάρουμε το δρόμο μας. Θα σου δείξουμε τον τρόπο. Κινήθηκαν αργά, με την Λατόλη να μένει στο πλάι μου. Κρατήσαμε το ίδιο ύψος. Πιέζοντας με την παλάμη του χεριού μου, προχώρησα ομαλά, και γρήγορα πρόσεξα ότι μπορούσα να αναπτύξω ταχύτητα κατά βούληση, με το να κανονίζω την πίεση αυτή πάνω στο Λίτιολακ. Η πίεση των δακτύλων κανόνιζε το ύψος και την κατεύθυνση. Έκανα ορισμένες ζαβολιές, ειδικά όταν η προσοχή μου αποσπάσθηκε από τρείς επιβλητικούς χαρακτήρες που διασταύρωναν την πορεία μας. Περνώντας μου έριξαν μια ματιά, προφανώς αρκετά παραξενεμένοι που με αντίκρισαν. Μετά από ένα διάστημα χρόνου που υπολόγισα να ήταν μισή ώρα περίπου, άρχισα να μαθαίνω τη μηχανή, τουλάχιστον αρκετά για να πετώ με επιτυχία πάνω από τον ωκεανό. Χωρίς να υπερπηδούμε εμπόδια, βαθμηδόν αναπτύξαμε ταχύτητα, και ακόμη μπορούσα να πετώ σε σχηματισμό κοντά στους συντρόφους μου, χωρίς να παρεκκλίνω πολύ συχνά. Ήταν τόσο ευχάριστο – ποτέ δεν θα είχα φανταστεί μια τέτοια αίσθηση. Λόγω του ότι η συσκευή δημιούργησε γύρω μου ένα είδος δυναμικού πεδίου, καθιστώντας με αβαρή, δεν υπήρχε αίσθηση ότι αιωρούμουν, όπως αισθάνεσαι μέσα σε ένα αερόστατο, ούτε υπήρχε αίσθηση ότι μεταφερόμουν πάνω σε φτερούγες. Μάλιστα, επειδή ήμουν τριγυρισμένος από το δυναμικό πεδίο, δεν μπορούσα να αισθανθώ ούτε τον άνεμο να μαστιγώνει το πρόσωπο μου. Είχα την εντύπωση ότι αποτελούσα ένα αδιάσπαστο μέρος του περιβάλλοντος, και όσο περισσότερο εξασκούσα τον έλεγχο πάνω στη συσκευή, τόση ευχαρίστηση έπαιρνα από το νέο μέσο μετακίνησης. Ήθελα να δοκιμάσω τον έλεγχο μου και, έτσι, κατέβηκα ελαφρά ανεβαίνοντας πάλι. Αυτό έκανα μερικές φορές, διαλέγοντας να χάσω ή να κερδίσω ύψος από τους άλλους. Τελικά, κινήθηκα πιο κοντά στη Θάω και τηλεπαθητικά διαβίβασα την ευφορία μου, αφήνοντας την να γνωρίζει την πρόθεση μου να περάσω χαμηλά πάνω από τον ωκεανό, που απλωνόταν από κάτω μας, όσο μακριά μπορούσε να δει το μάτι. Συμφώνησε και όλη η ομάδα με ακολούθησε στο επίπεδο του νερού. Ήταν άκρως εξωφρενικό να μπορείς να πετάς ξυστά πάνω από τις κορφές των κυμάτων με ταχύτητα εκατόν χιλιομέτρων περίπου την ώρα, σαν να είμαστε

180 Η Θειαούβα όλοι παντοδύναμοι θεοί, πορθητές της βαρύτητας. Κάθε λίγο ασημένιες αναλαμπές, φανέρωναν ότι πετούσαμε πάνω από κοπάδια από ψάρια. Μέσα στον ενθουσιασμό μου, δεν είχα επίγνωση της ώρας, αλλά φαινόταν ότι το ταξίδι διάρκεσε τρείς τιέρσες. Ανεξάρτητα προς τα πού γυρνούσα το κεφάλι, έβλεπα μόνο τη γραμμή του ορίζοντα. Μετά, ξαφνικά, η Θάω τηλεπάθησε: Κοίταξε προς τα εκεί, Μισιέλ. Μακριά πάνω στην επιφάνεια του νερού, μπόρεσα να διακρίνω μια κουκίδα που γρήγορα μεγάλωνε, για να αποκαλυφθεί σαν ένα ορεινό νησί, αρκετά μεγάλο σε έκταση. Μπορούσαμε να διακρίνουμε πελώριους βράχους, με χρώμα γαλαζόμαυρο, που βυθίζονταν απότομα μέσα στα γαλαζοπράσινα νερά του ωκεανού. Αυξάνοντας το ύψος είχαμε μια πανοραμική θέα του νησιού. Δεν φαινόταν ακρογιαλιά, οι πελώριοι μαύροι βράχοι εμπόδιζαν την πρόσβαση στον ωκεανό. Τα κύματα που έσπαζαν πάνω στη βάση της επιβλητικής μάζας τους, ήταν ιριδόχρωμα κάτω από τις ακτίνες του ήλιου, που αντανακλούσαν σπινθηροβόλα χρώματα τα οποία ήταν σε αντίθεση με το ομοιόμορφο μαύρο του βασάλτη. Στη μέση των βουνοπλαγιών που έβλεπαν την ενδοχώρα, υπήρχαν δάση με γιγαντιαία δένδρα, με τα φυλλώματα τους να έχουν ένα παράξενο σκούρο γαλάζιο και χρυσό, και οι κορμοί τους είχαν το κόκκινο του αίματος. Αυτά τα δέντρα κάλυπταν τις κατηφοριές μέχρι την άκρη μιας σμαραγδένιας πράσινης λίμνης. Κατά τόπους, η επιφάνεια της λίμνης σκιαζόταν από τουλίπες χρυσής ομίχλης. Στη μέση της λίμνης, σαν να επέπλεε πάνω στα νερά, μπορούσαμε να διακρίνουμε ένα θεόρατο τόκο, με την κορφή προς τα πάνω. Μετά έμαθα ότι η διάμετρος του ήταν 560 μέτρα. Όμως το εξαιρετικό του μέγεθος δεν ήταν η μόνη ιδιομορφία του, τα χρώματα ήταν μια άλλη. Όλα τα τόκο που είχα δει μέχρι σήμερα πάνω στη Θειαούβα, είχαν ένα χρώμα προς το άσπρο – ακόμα και αυτά της πόλης των Εννέα τόκο. Όμως αυτό, φαινόταν να είναι φτιαγμένο από καθαρό χρυσάφι. Ήταν εκεί, λάμποντας στον ήλιο, και παρά το σχήμα κανονικού αυγού, το χρώμα και το μέγεθος του το καθιστούσαν εξαίσιο. Κάτι άλλο με εξέπληξε πάρα πολύ: δεν υπήρχε αντανάκλαση του τόκο μέσα στα νερά της λίμνης. Οι σύντροφοι μου με οδήγησαν προς το θόλο του τόκο. Πετούσαμε σιγά, στη στάθμη του νερού, και από αυτή την προοπτική, ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακό. Αντίθετα με τα άλλα τόκο, αυτό δεν είχε σημείο αναφοράς να δείχνει την είσοδο. Ακολούθησα την Θάω και την Λατόλη, που γρήγορα χάθηκαν μέσα. Οι άλλοι δύο, που ήταν στο πλευρό μου, με άρπαξαν, ο καθένας τους από μια από τις μασχάλες μου, ώστε να μην πέσω μέσα στο νερό, γιατί μέσα στην

Ένα εξαιρετικό ταξίδι συναντώντας εξαιρετικούς ανθρώπους 181 έκπληξη μου, άφησα το Λίτιολακ να πέσει. Είχα κυριολεκτικά αποσβολωθεί από αυτά που είδα. Να τι ανακάλυψα μέσα στο τόκο: Μπορούσα να δω διακόσιους περίπου ανθρώπους, να αιωρούνται στον αέρα χωρίς βοήθεια από καμιά συσκευή. Τα σώματα φαινόντουσαν να κοιμούνται ή να είναι σε βαθειά αυτοσυγκέντρωση. Το πιο κοντινό από μας, αιωρείτο έξι περίπου μέτρα από το νερό. Όπως έχω ήδη εξηγήσει, όταν είσαι μέσα στο τόκο, μπορείς να δεις έξω, σαν να μην υπάρχει τίποτα μεταξύ σου και του έξω κόσμου. Έτσι, σε αυτή την περίπτωση, είχα μια πανοραμική άποψη της λίμνης, των υψωμάτων και του δάσους στο βάθος και, κοντά μου, στη μέση αυτού του “τοπίου” αιωρούνταν διακόσια και πλέον σώματα. Ήταν εντελώς εκπληκτικό όπως θα περίμενε κανείς. Οι σύντροφοι μου με κοίταζαν σιωπηρά, και αντίθετα με άλλες φορές, που η έκπληξη μου τους είχε κάνει να γελούν, έμειναν σοβαροί. Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά τα σώματα, πρόσεξα ότι ήταν γενικά μικρότερα από τους ξεναγούς μου, και μερικά είχαν αρκετά εξαιρετικές και κάποτε τερατώδεις – μορφές. -Τι κάνουν; Διαλογισμό; Ψιθύρισα στη Θάω που βρισκόταν πλάι μου. -Πάρε το Λίτιολακ σου, Μισιέλ, κρέμεται πάνω στο χέρι σου. Υπάκουσα, και μετά αυτή, απάντησε στις ερωτήσεις μου. “Είναι νεκροί. Αυτά είναι πτώματα.” -Νεκροί; Από πότε; Πέθαναν όλοι μαζί; Υπήρξε ατύχημα; -Μερικοί από αυτούς βρίσκονται εδώ για χιλιάδες χρόνια, και ο πιο πρόσφατος, πιστεύω, βρίσκεται εδώ για εξήντα χρόνια. Νομίζω, στην κατάσταση έκπληξης που βρίσκεσαι, δεν θα μπορέσεις να χειριστείς το Λίτιολακ αποτελεσματικά. Η Λατόλη και εγώ θα σε οδηγήσουμε. Η κάθε μια τους με πήραν από κάτω από τη μασχάλη και αρχίσαμε να περιπλανιόμαστε ανάμεσα στα σώματα. Χωρίς εξαίρεση ήταν όλοι τους εντελώς γυμνοί. Μεταξύ άλλων είδα ένα άνδρα να βρίσκεται σε στάση λωτού. Τα μαλλιά του ήταν μακριά και χρώματος κοκκινόξανθου. Θα ήταν δύο μέτρα ύψος αν ευρισκόταν σε όρθια στάση. Είχε χρυσίζων δέρμα και τα χαρακτηριστικά του ήταν πολύ λεπτά για άνδρα – ήταν πράγματι άνδρας παρά ερμαφρόδιτος. Λίγο πιο κάτω ήταν ξαπλωμένη μια γυναίκα, της οποίας το δέρμα ήταν τραχύ όπως του φιδιού, η όπως το φλοιό ενός δέντρου. Φαινόταν να ήταν νέα, αν και η παράξενη όψη της με δυσκόλευε να κρίνω την ηλικία της. Το δέρμα της ήταν χρώματος πορτοκαλί, και τα κοντά σγουρά μαλλιά της ήταν πράσινα.

182 Η Θειαούβα Όμως πιο εκπληκτικά ήταν τα στήθη της. Ήταν αρκετά μεγάλα, αλλά το καθένα τους είχε δύο θηλές, που η μια από την άλλη απείχε δέκα εκατοστά. Θα ήταν περίπου 180 εκατοστόμετρα ύψος. Οι γλουτοί της ήταν λεπτοί και μυώδεις και οι κνήμες της αρκετά κοντές. Σε κάθε πόδι ήταν τρία τεράστια δάκτυλα, αλλά τα χέρια της ήταν ακριβώς όπως τα δικά μας. Περάσαμε από τον ένα στον άλλο, πότε σταματώντας, και πότε προχωρώντας – όπως ένας θα έκανε ανάμεσα στις κέρινες φιγούρες ενός μουσείου. Τα μάτια και τα στόματα αυτών των ανθρώπων ήταν κλειστά, και όλοι κρατούσαν μια από τις δύο στάσεις- ή καθιστοί σε στάση λωτού, ή ξαπλωμένοι ανάσκελα με τα χέρια στα πλευρά τους. -Από που είναι; ψιθύρισα. -Από διάφορους πλανήτες. Αφιερώσαμε λίγη ώρα μπροστά στο σώμα ενός άντρα που φαινόταν στον ανθό της “ηλικίας” του. Είχε γυαλιστερά καστανόμαυρα μαλλιά που ήταν μακριά και σγουρά, τα χέρια του και τα πόδια του ήταν σαν τα δικά μας. Το δέρμα ήταν από γνώριμο χρώμα, αυτό κάποιου πάνω στη Γη. Σε ύψος θα ήταν περίπου 180 εκατοστόμετρα. Το πρόσωπο του ήταν λείο, με ευγενικά χαρακτηριστικά και είχε ένα μαλακό γένι στο πηγούνι του. Γύρισα προς την Θάω της οποίας τα μάτια ήταν καρφωμένα πάνω στα δικά μου. “Κάποιος θα έλεγε ότι είναι από τη Γη”, είπα. -Κατά κάποιο τρόπο είναι, αλλά κατά άλλο δεν είναι. Τον ξέρεις καλά έχοντας ακούσει να μιλούν γι’ αυτόν. Παραξενεμένος, εξέτασα το πρόσωπο του πιο κοντά, ώσπου τηλεπαθητικά η Θάω είπε. “Κοίταξε τα χέρια και τα πόδια του καθώς και το πλευρό του .” Η Θάω και η Λατόλη με έφεραν πιο κοντά στο σώμα και μπορούσα να δω καθαρά πληγές στα πόδια του και τους καρπούς, καθώς και μια βαθειά πληγή στο πλευρό του. -Τι του συνέβει; -Σταυρώθηκε, Μισιέλ. Αυτό είναι το σώμα το Χριστού για τον οποίο μιλήσαμε το πρωί. Ευτυχώς που οι ξεναγοί μου εκτίμησαν τις αντιδράσεις μου και με στήριζαν από τις μασχάλες μου, γιατί ήμουν σίγουρος ότι δεν θα μπορούσα να χειριστώ το Λίτιολακ. Ήμουν εκεί – κοιτάζοντας το σώμα του Χριστού, που λατρεύεται και

Ένα εξαιρετικό ταξίδι συναντώντας εξαιρετικούς ανθρώπους 183 που τόσοι μιλούν γι’ αυτόν πάνω στη Γη – ο άνθρωπος που είχε γίνει το θέμα τόσων αντιφάσεων και τόσων ερευνών κατά τη διάρκεια των τελευταίων 2000 χρόνων. Άπλωσα το χέρι για να αγγίξω το σώμα, αλλά εμποδίστηκα από τους συντρόφους μου που με τράβηξαν μακριά. -Το όνομα σου δεν είναι Θωμάς. Γιατί θα πρέπει να τον αγγίξεις; Έχεις αμφιβολία; είπε η Θάω. “Βλέπεις, επιβεβαιώνεις αυτό που έλεγα το πρωί – ζητάς απόδειξη.” Αισθάνθηκα φοβερά ντροπιασμένος που είχα αρχίσει να κάνω αυτή τη χειρονομία, και η Θάω κατάλαβε την μετάνοια μου. -Το ξέρω, Μισιέλ, ότι αυτό ήταν μια παρόρμηση και το καταλαβαίνω. Οπωσδήποτε, δεν μπορείς να αγγίξεις αυτά τα σώματα – κανείς δεν μπορεί, εκτός κάποιος από τους επτά Θαόρι. Στην πραγματικότητα, είναι οι Θαόρι που τοποθέτησαν αυτά τα σώματα σε κατάσταση συντήρησης, και τηλεκίνησης, όπως τα βλέπεις, και από μόνα τους, είναι ικανά να κάνουν έτσι. -Αυτά είναι τα πραγματικά σώματα που είχαν κατά τη διάρκεια της ζωής τους; -Βεβαίως. -Αλλά πως διατηρούνται; Πόσοι είναι εδώ και γιατί; -Θυμάσαι που σου έλεγα, όταν σε πήραμε από τον πλανήτη σου, ότι θα υπήρχαν ερωτήσεις που θα ρωτάς και στις οποίες δεν θα σου δίνουμε απαντήσεις; Εξήγησα τότε, ότι θα μάθεις από μας ότι χρειάζεται να μάθεις, αλλά ορισμένα πράγματα θα παρέμεναν ένα “μυστήριο”, διότι δεν πρέπει να τεκμηριώσεις ορισμένα σημεία. Η ερώτηση που μόλις έχεις κάνει, δεν μπορεί να απαντηθεί γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Όμως μπορώ να σου πω ότι υπάρχουν 147 σώματα μέσα σε αυτό το τόκο.” Ήξερα ότι θα ήταν μάταιο να ρωτήσω περισσότερα, αλλά όπως περιφερόμαστε ανάμεσα στα σώματα, ρώτησα ακόμα μια φλεγόμενη ερώτηση: -Έχετε το σώμα του Μωυσή; Και γιατί είναι όλοι σε τηλεκίνηση σε αυτό το τόκο χωρίς στερεό δάπεδο; -Έχουμε μόνο το σώμα του Χριστού από τον πλανήτη σας. Είναι σε τηλεκίνηση ούτως ώστε να είναι τέλεια διατηρημένοι, και οι ιδιάζουσες ιδιότητες των νερών αυτής της λίμνης, βοηθούν αυτή τη συντήρηση. -Ποιοί είναι όλοι οι άλλοι;

184 Η Θειαούβα -Προέρχονται από διάφορους πλανήτες, όπου ο καθένας είχε να διαδραματίσει ένα πολύ σπουδαίο ρόλο. Ένα από τα σώματα, το θυμούμαι καλά. Ήταν πενήντα εκατοστά σε ύψος, και ήταν διαμορφωμένο όπως μια ύπαρξη από τη Γη, με τη διαφορά ότι ήταν σκούρο κίτρινο και δεν είχε μάτια. Στον τόπο τους, είχε ένα είδος κέρατο στη μέση του μετώπου του. Ρώτησα πώς ήταν δυνατό να βλέπει, και μου ειπώθηκε ότι υπήρχαν δύο μάτια στο τέλος του εξογκώματος, πολυσύνθετα όπως τα μάτια ενός εντόμου. Μπορούσα να δω τα βλέφαρα με μερικές σχισμές. -Η φύση είναι πολύ παράξενη, μουρμούρισα. -Όπως είπα κάθε σώμα που βλέπεις, προέρχεται από διαφορετικό πλανήτη, και είναι οι συνθήκες μέσα στις οποίες πρέπει να ζήσουν, που προσδιορίζουν τις λεπτομέρειες των φυσικών σωμάτων των κατοίκων. -Δεν βλέπω κανένα να μοιάζει του Άρκη. -Και ούτε θα δεις. Δεν ήξερα το γιατί, αλλά αισθάνθηκα ότι δεν έπρεπε να επιμένω σ’ αυτό το θέμα περισσότερο. Κατά την διάρκεια αυτής της μακάβριας επίσκεψης, είδα σώματα που έμοιαζαν με Βόρειο-Αμερικάνους Ερυθρόδερμους – αλλά δεν ήταν. Είναι άλλα σώματα σαν τους μαύρους της Αφρικής – αλλά δεν ήταν. Ούτε το σώμα ενός Γιαπωνέζου που αιωρείτο στον αέρα. Όπως είχε πει η Θάω, ήταν μόνο το σώμα του Χριστού που ήρθε εδώ από τη Γη, αν κάποιος μπορεί να πει έτσι. Μετά από ένα απροσδιόριστο χρόνο μέσα σε αυτό το εξαιρετικό και συναρπαστικό μέρος, οι οδηγοί μου με οδήγησαν έξω. Ένα ελαφρό μυρωμένο αεράκι που μετέφερε την ευωδιά του δάσους, μας χάιδευε και μου έκανε πολύ καλό, γιατί μετά από τέτοια επίσκεψη, παρ ’όλο που ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρουσα, αισθανόμουν αρκετά άδειος. Η Θάω, βέβαια, το αντιλήφθηκε άλλο τόσο, και είπε με ζωηρή φωνή, “Είσαι έτοιμος, Μισιέλ; Πάμε σπίτι.” Αυτές οι λέξεις, ειπωμένες σκοπίμως στα Γαλλικά, και με ένα τόνο διακριτικά Γήινο, με ανανέωσε τουλάχιστον όσο το βραδινό αεράκι. Παίρνοντας το Λίτιολακ μου, ανέβηκα στον αέρα με τους άλλους. Πετάξαμε πάνω από το γιγαντιαίο δάσος που σκαρφάλωνε τις βραχώδεις βουνοπλαγιές. Στην κορφή του μπορούσαμε να θαυμάσουμε τον ωκεανό που απλωνόταν τόσο μακριά όσο έβλεπε το μάτι. Ύστερα από ένα μακάβριο απόγευμα, και σε αντίθεση με αυτό, βρήκα αυτό τον πλανήτη ακόμα πιο όμορφο.

Ένα εξαιρετικό ταξίδι συναντώντας εξαιρετικούς ανθρώπους 185 Το θυμούμαι, σαν να μου φάνηκε πάλι, στιγμιαία, ότι μπορεί όλα αυτά να ήταν όνειρο ή μια παραίσθηση, ή ο νους μου να αδυνατούσε. Ως συνήθως όμως, η Θάω ήταν σε επιφυλακή και παρενέβει με μια ρητή διαταγή που απήχησε τηλεπαθητικά στο κεφάλι μου σαν το κροτάλισμα του μαστιγίου, διώχνοντας τις αόριστες αμφιβολίες μου. -Εάν δεν πιέσεις το Λίτιολακ σου Μισιέλ, θα καταλήξεις να κάνεις μπάνιο και, εάν δεν βιαστούμε θα μας πάρει η νύχτα. Αυτό μπορεί να είναι κάπως άβολο για σένα, δεν νομίζεις; Πράγματι, χαμένος στις σκέψεις μου, είχα κατέβει και σχεδόν άγγιξα τα κύμματα. Πίεσα το Λίτιολακ μου σφιχτά, και πέταξα σαν βέλος, φθάνοντας την Θάω και τους άλλους που ήταν ψηλά στον ουρανό. Ο ήλιος είχε ήδη χαμηλώσει και ο ουρανός ήταν ολοκάθαρος. Ο ωκεανός είχε πάρει ένα πορτοκαλί χρώμα, που ήταν παράξενο. Ποτέ δεν θα φανταζόμουν ότι, μπορεί να φαίνεται με τέτοια απόχρωση. Ρωτώντας γι αυτό τηλεπαθητικά, μου εξηγήθηκε ότι, κάποτε, αυτή την ώρα της μέρας, μεγάλες κηλίδες από πλαγκτόν, χρώματος πορτοκαλί, ανέβαιναν στην επιφάνεια. Αυτά τα νερά φάνηκε, ότι περιέχουν μεγάλες ποσότητες πλαγκτόν. Τι θέα ήταν αυτή! Ο ουρανός γαλαζοπράσινος, η θάλασσα πορτοκαλιά, και όλα ήσαν τυλιγμένα με ένα χρυσαφένιο φως, που πάνω σε αυτό τον πλανήτη, φαινόταν να έρχεται από πουθενά και από οπουδήποτε. Πολύ ξαφνικά, οι σύντροφοι μου κέρδισαν ύψος και τους ακολούθησα. Είμαστε περίπου χίλια μέτρα πάνω από τη θάλασσα και επιταχυνθήκαμε προς την κατεύθυνση που είχαμε έρθει – υπολόγισα βόρεια – στα 300 χιλιόμετρα την ώρα. Ατενίζοντας προς την κατεύθυνση του ήλιου που δύει, μπορούσα να διακρίνω μια πλατειά μαύρη λωρίδα, πάνω στην επιφάνεια του νερού. Δεν είχα την ανάγκη να ερωτήσω γι’ αυτό – η απάντηση ήρθε γρήγορα. -Είναι η Νουροάκα, μια από τις ηπείρους. Είναι τόσο μεγάλη όσο η Ασία. -Θα την επισκεφτούμε; Ρώτησα. Η Θάω δεν απάντησε, πράγμα που με εξέπληξε πολύ. Ήταν η πρώτη φορά που αγνόησε την ερώτηση μου. Νόμιζα ότι, μπουρούσε, οι τηλεπαθητικές μου δυνάμεις να μην ήταν επαρκείς και, έτσι, έκανα πάλι την ερώτηση στα Γαλλικά, ψηλώνοντας τη φωνή μου όπως μιλούσα. -Κοίταξε προς τα εκεί, είπε.

186 Η Θειαούβα Γυρίζοντας το κεφάλι μου, είδα ένα αληθινό σύννεφο από πουλιά όλων των αποχρώσεων, έτοιμα να διασταυρώσουν την πορεία μας. Φοβούμενος σύγκρουση με αυτά, κατέβηκα μερικές εκατοντάδες μέτρα. Πέρασαν ξυστά από κοντά μου, με απίστευτη ταχύτητα – αλλά ήταν αυτά που ταξίδευαν τόσο γρήγορα, ή εμείς; Νόμισα ότι μπορεί να ήταν οι συνδυασμένες ταχύτητες μας που τα έκανε να εξαφανιστούν τόσο γρήγορα, αλλά τότε, κάτι με παραξένεψε πολύ. Κοιτάζοντας προς τα πάνω, πρόσεξα ότι, η Θάω και οι άλλοι δεν άλλαξαν το ύψος τους. Πώς έγινε και δεν συγκρούστηκαν με αυτό το φτερωτό σμήνος; Ρίχνοντας μια ματιά προς την Θάω, κατάλαβα ότι παρακολουθούσε τις σκέψεις μου – και μου φάνηκε ότι τα πουλιά είχαν φανεί σε ένα αρκετά εύθετο χρόνο – ακριβώς όταν έκανα την ερώτηση μου. Συνηθισμένος με τη Θάω, ήξερα ότι, για να με “αγνοήσει”, είχε τους λόγους της, και σταμάτησα το θέμα. Αντί αυτού, αποφάσισα να αρπάξω αυτή την ευκαιρία για να πετάξω χωρίς φτερά και άφησα τον εαυτό μου να μεθύσει από τα χρώματα γύρω μου, που άλλαξαν βαθμηδόν όπως ο ήλιος βυθιζόταν προς τον ορίζοντα. Οι αποχρώσεις του παστέλ που γέμιζαν τον ουρανό από πάνω, ήταν μια μαγεία που δύσκολα περιγράφεται με την πέννα μου. Νόμισα ότι έγινα μάρτυρας όλων των πιθανών συμφωνιών των χρωμάτων πάνω σε αυτό τον πλανήτη και όμως έκανα λάθος. Από το ύψος μας, οι συνδυασμοί των χρωμάτων στον ουρανό, κάποτε ήταν σε αντίθεση με αυτών του ωκεανού, και κάποτε συνδυάζονταν τέλεια, ήταν πανοραμικό. Πόσο απίστευτο ήταν, το ότι η Φύση μπορούσε να συντονίσει τέτοια σειρά από χρώματα, να αλλάζουν παντοτινά, πάντα όμορφα... αισθάνθηκα πάλι, την αρχή της “μέθης” που νωρίτερα προκάλεσε τη λιποθυμία μου, και πήρα τη διαταγή, σύντομη και καθαρή: “Κλείσε τα μάτια σου αμέσως, Μισιέλ.” Υπάκουσα, και η αίσθηση της μέθης κατευνάστηκε. Όμως δεν είναι εύκολο να κυβερνάς ένα Λίτιολακ και να μένεις σε σχηματισμό με κλειστά μάτια – ειδικά όταν κάποιος είναι αρχάριος σ’ αυτό τον τομέα. Αναπόφευκτα, ξεστράτιζα αριστερά και δεξιά, πάνω και κάτω. Δόθηκε ακόμα μια διαταγή λιγότερο επείγουσα: “Κοίταξε τη ράχη του Λατιονούση, Μισιέλ. Μην πάρεις τα μάτια σου απ’ αυτόν και κοίταζε τις φτερούγες του.” Άνοιξα τα μάτια μου να δω τον Λατιονούση μπροστά μου. Περίεργο, δεν με παραξένεψε καθόλου που έβγαλε μαύρα φτερά και έβαλα όλη μου την προσοχή επάνω τους. Μετά από κάποιο χρόνο, η Θάω με πλησίασε, λέγοντας στα Γαλλικά: “Είμαστε σχεδόν εκεί, Μισιέλ. Ακολούθησε μας.”

Ένα εξαιρετικό ταξίδι συναντώντας εξαιρετικούς ανθρώπους 187 Το βρήκα εξ’ ίσου φυσικό που ο Λατιονούση είχε τώρα χάσει τα φτερά του. Ακολούθησα την ομάδα κάτω προς τον ωκεανό, όπου μπορούσαμε να διακρίνουμε σαν ένα πετράδι πάνω σε ένα έγχρωμο τραπεζομάντηλο, το νησί όπου βρισκόταν το τόκο μου. Πλησιάσαμε γρήγορα ανάμεσα από μια αφάνταστη πυρκαγιά από χρώμα όπως ο ήλιος βουτούσε μέσα στα κύματα. Έπρεπε να κάνω γρήγορα προς το τόκο μου. Η “μέθη” , που προκλήθηκε από την ομορφιά των χρωμάτων, απειλούσε να με καταβάλει πάλιν, και αναγκάστηκα να ξανακλείσω κάπως τα μάτια μου. Πετούσαμε τώρα στο επίπεδο της θάλασσας και, σύντομα διασταυρώσαμε την παραλία και μπήκαμε μέσα στα φυλλώματα που περιτριγύριζαν το τόκο μου. Η κάθοδος μου, όμως, ήταν ανεπιτυχής και βρέθηκα μέσα στο τόκο καβάλα στο πίσω μέρος μιας πολυθρόνας. Η Λατόλη ήταν αμέσως στο πλάι μου. Πίεσε μέσα το κουμπί του Λίτιολακ μου, ρωτώντας με αν ήμουν εν τάξει. -Ναι, αλλά αυτά τα χρώματα! Τραύλισα. Κανείς δεν γέλασε για το μικρό μου ατύχημα και όλοι φαίνονταν κάπως λυπημένοι. Ήταν τόσο ασυνήθιστο γι’ αυτούς γιατί επηρεάστηκα από αυτό. Καθίσαμε όλοι κάτω, και πήρε ο καθένας μας υδρόμελο και πιάτα από κόκκινο και πράσινο φαγητό. Δεν πεινούσα πολύ. Έβγαλα τη μάσκα μου και άρχισα να βρίσκω πάλι τον εαυτό μου. Η νύχτα έπεσε γρήγορα, όπως κάνει στην Θειαούβα και καθίσαμε στο σκοτάδι. Θυμούμαι που διερωτόμουν γύρω από το γεγονός ότι, ενώ μπορούσα να διακρίνω τον καθένα τους αμυδρά, αυτοί μπορούσαν να με δουν σαν να ήταν μέρα. Κανείς δεν μιλούσε, καθόμαστε σιωπηλοί. Κοιτάζοντας προς τα πάνω, μπορούσα να δω τα αστέρια που εμφανίζονταν ένα προς ένα, λάμποντας χρωματιστά, όπως μια επίδειξη βεγγαλικών που είχε παγώσει στον ουρανό. Πάνω στην Θειαούβα, επειδή τα στρώματα των αερίων τους στην ατμόσφαιρα διαφέρουν από τα δικά μας, τα αστέρια φαίνονται έγχρωμα, και επίσης πολύ μεγαλύτερα παρά όπως φαίνονται στη Γη. Ξαφνικά, έσπασα τη σιωπή ερωτώντας, πολύ φυσικά, “Που είναι η Γη;” Σαν η ομάδα, απλά να περίμενε αυτή την ερώτηση, στάθηκαν όλοι μαζί. Η Λατόλη με πήρε στην αγκάλη της σαν μωρό, και βγήκαμε έξω. Οι άλλοι μπήκαν μπροστά και ακολουθούσαμε ένα πλατύ μονοπάτι που οδηγούσε στην παραλία. Εκεί, πάνω στη βρεγμένη άμμο της παραλίας, η Λατόλη με έβαλε κάτω. Λεπτό προς λεπτού, το στερέωμα φωτίστηκε από πιο πολλά αστέρια, σαν ένα γιγαντιαίο χέρι να άναβε ένα πολυέλαιο. Η Θάω με πλησίασε και σχεδόν ψιθύρισε

188 Η Θειαούβα με φωνή που ήταν λυπημένη και που δεν μπορούσα να αναγνωρίσω σαν τη δική της: “Βλέπεις αυτά τα τέσσερα αστέρια, Μισιέλ, ακριβώς πάνω από τον ορίζοντα; Σχεδόν σχηματίζουν ένα τετράγωνο. Το ένα πάνω δεξιά είναι πράσινο και λαμπρότερο από τα άλλα.” -Ναι, νομίζω αυτό είναι – ναι, σχηματίζει ένα τετράγωνο – το πράσινο, ναι. -Κράτα το βλέμμα σου πάνω στο ένα στα δεξιά και πήγαινε λιγάκι ψηλότερα. Μπορείς να δεις ένα μικροσκοπικό άσπρο αστέρι; Είναι ελάχιστα ορατό. -Νομίζω... ναι. -Και στα αριστερά του λίγο πιο ψηλά, είναι ένα μικροσκοπικό κίτρινο. -Το μικροσκοπικό άσπρο είναι ο ήλιος που φωτίζει τον πλανήτη Γη. -Τότε, πού είναι η Γη; -Αόρατη απ’ εδώ, Μισιέλ. Είμαστε πολύ μακριά. Έμεινα εκεί, κοιτάζοντας το λιλιπούτιο αστέρι, που φαινόταν ασήμαντο στον ουρανό που ήταν γεμάτος από μεγάλα έγχρωμα πετράδια. Αυτό το λιλιπούτιο αστέρι, όμως, μπορούσε αυτή τη στιγμή να ζεσταίνει την οικογένεια μου και το σπίτι μου, κάνοντας τα φυτά να φυτρώνουν και να μεγαλώνουν... Η οικογένεια μου – οι λέξεις φαίνονταν τόσο παράξενες. “Η Αυστραλία” – από αυτή την προοπτική είχα δυσκολία να την φανταστώ ότι είναι το μεγαλύτερο νησί στον πλανήτη μου, ειδικά όταν η Γη ήταν αόρατη στο γυμνό μάτι. Και όμως, μου έχει λεχθεί ότι ανήκαμε στον ίδιο γαλαξία, και όμως το Σύμπαν αποτελείται από χιλιάδες γαλαξίες. Τι είμαστε, κακόμοιρα ανθρώπινα σώματα; Ελάχιστα πιο μεγάλοι από ένα άτομο.

13. Γυρίζοντας

πίσω στη Γη

Οι πλάκες από γαλβανισμένο σίδερο πάνω στην οροφή τρίζουν κάτω από τις καυτές ακτίνες του ήλιου, και κάτω και από τη βεράντα ακόμα, η ζέστη είναι ανυπόφορη. Παρακολουθώ το γλυκό παιχνίδι του φωτός και της σκιάς μέσα στον κήπο, και ακούω το τραγούδι των πουλιών όπως κυνηγούν το ένα το άλλο μέσα σ’ ένα χλωμό γαλάζιο ουρανό – και είμαι λυπημένος. Μόλις έβαλα την τελευταία τελεία στο τέλος του δωδέκατου κεφαλαίου αυτού του βιβλίου, το οποίο μου είχαν ζητήσει να γράψω. Η εργασία δεν ήταν πάντα εύκολη. Συχνά οι λεπτομέρειες μου διέφευγαν και μπορούσε να περάσω ώρες προσπαθώντας να επαναφέρω στη μνήμη μου ορισμένα πράγματα που η Θάω μου είχε πει, και ειδικά, πράγματα που με ήθελε να γράψω. Μετά, τη στιγμή που έφτανα σε σημείο απόλυτης απελπισίας, όλα έρχονταν σε μένα – με κάθε λεπτομέρεια, σαν μια φωνή να μου υπαγόρευε τις λέξεις πάνω από τον ώμο μου, και μπορούσα να γράφω τόσο πολύ που τα χέρια μου μούδιαζαν. Για περιόδους τριών ωρών, και πιο πολύ μερικές φορές, άλλες φορές λιγότερο, οι εικόνες στοιβάζονταν μέσα στο μυαλό μου. Ενώ έγραφα αυτό το βιβλίο, με τις λέξεις να σπρώχνονται στο μυαλό μου συχνά επιθυμούσα να ήξερα στενογραφία – και τώρα, το παράξενο συναίσθημα είναι πίσω. -Θάω, είσαι εκεί; Ρωτούσα χωρίς να παίρνω καμιά απάντηση. “Είναι ένας από σας; Θάω; Πιάστρα; Λατόλη; Λατιονούση; Σας παρακαλώ δώστε μου ένα σημείο, ένα ήχο. Σας παρακαλώ ανταποκριθείτε!” -Με φώναξες; Είχα μιλήσει δυνατά και η γυναίκα μου ήρθε τρέχοντας. Στάθηκε μπροστά μου, και με κοίταζε προσεχτικά. -Όχι. -Το κάνεις αυτό τακτικά, το ξέρεις – να μιλάς στον εαυτό σου. Θα χαρώ πολύ όταν αυτό το βιβλίο τελειώσει και “γυρίσεις πίσω στη Γη, κυριολεκτικά!” Έφυγε. Καημένη Λίνα. Πραγματικά δεν της ήταν εύκολο, τους τελευταίους αυτούς μήνες. Πώς θα έπρεπε να ήταν γι’ αυτή; Σηκώθηκε ένα πρωί και με βρήκε ξαπλωμένο στον καναπέ, νεκρικά χλωμό, με δυσκολίες στην αναπνοή και θέλοντας απελπισμένα να κοιμηθώ. Τη ρώτησα αν βρήκε το σημείωμα μου. -Ναι, είπε, “αλλά πού είχες πάει;”

190 Η Θειαούβα -Το ξέρω ότι θα δυσκολευτείς να το πιστέψεις, αλλά με πήραν εξωγήινοι και με πήραν στο δικό τους πλανήτη. Θα σου τα πω όλα, αλλά για τώρα, σε παρακαλώ, άφησε με να κοιμηθώ, για όσο το δυνατό πιο πολύ. “Θα πάω στο κρεβάτι τώρα, – ξάπλωσα εδώ για να μη σε ξυπνήσω.” -Η κούραση σου, υποθέτω, δεν προέρχεται από κανένα άλλο λόγο; Ο τόνος της πικρό-γλυκός αλλά μπορούσα να νιώσω την ανησυχία της. Οπωσδήποτε, με άφησε να κοιμηθώ, και πέρασαν τριάντα έξι ώρες, πριν ξανανοίξω τα μάτια μου. Ξύπνησα βρίσκοντας τη Λίνα σκυμμένη από πάνω μου, με την αγωνία μιας νοσοκόμας που παρακολουθεί ένα πολύ σοβαρά άρρωστο. -Πώς είσαι; ρώτησε. “Παρ’ ολίγο να φωνάξω το γιατρό. Δεν σε ξέρω να κοιμάσαι τόσο πολύ χωρίς να κινηθείς ούτε μια φορά – και όμως ονειρευόσουν και φώναζες στον ύπνο σου. Ποιός είναι ο “Άρκη” ή “Άκη” που ανάφερνες; Και Θάω; Θα μου πεις; Χαμογέλασα και τη φίλησα. “Θα σου τα πω όλα.” Σκέφτηκα τότε, ότι χιλιάδες άντρες και γυναίκες θα πρέπει να είπαν αυτήν ακριβώς τη φράση, χωρίς όμως να έχουν καμιά πρόθεση να εξηγήσουν “οτιδήποτε”. Θα ήθελα να είχα πει κάτι λιγότερο κακόγουστο και κοινό. -Ναι, ακούω. -Καλά, και πρέπει να ακούσεις προσεκτικά, γιατί αυτό που θα σου πω είναι σοβαρό, – πολύ σοβαρό. Αλλά δε θέλω να πω την ιστορία μου δύο φορές. Φώναξε το γυιό μας, ώστε να μπορώ να μιλήσω και στους δύο σας. Τρεις ώρες μετά, είχα περίπου τελειώσει την αφήγηση μου, από την εξωπραγματική περιπέτεια μου. Η Λίνα που είναι το πιο δύσπιστο μέλος της οικογένειας μας, σε ορισμένα θέματα είχε αναγνωρίσει από ορισμένες εκφράσεις, και ορισμένους κυματισμούς της φωνής μου, ότι, κάτι πραγματικά σοβαρό είχε συμβεί σε μένα. Όταν κάποιος ζει 27 χρόνια με ένα άτομο, μερικά πράγματα δεν μπορεί παρά να αναγνωριστούν. Πολιορκήθηκα με ερωτήσεις, ειδικά από το γιό μου, γιατί πάντοτε πίστευε στην ύπαρξη άλλων κατοικημένων πλανητών από ευφυή όντα. -Έχεις αποδείξεις; ρώτησε η Λίνα, και θυμήθηκα τα λόγια της Θάω. “Ζητούν αποδείξεις, Μισιέλ, και πάντοτε πιο πολλές αποδείξεις”. Ήμουν λιγάκι απογοητευμένος, μια τέτοια ερώτηση να έρθει από τη γυναίκα μου. -Όχι, καμιά, αλλά όταν διαβάσεις το βιβλίο το οποίο θα πρέπει να γράψω, θα ξέρεις την αλήθεια. Δεν θα χρειαστεί να “πιστεύεις” – Θα ξέρεις.

Υστερόγραφο 191 -Με φαντάστηκες, να λέω στις φιλενάδες μου: “Ο άντρας μου μόλις ήρθε από τον πλανήτη Θειαούβα;” Της είπα να μη μιλήσει σε κανένα γι’ αυτό το θέμα, εφόσον οι διαταγές προς εμένα ήταν, να μη μιλήσω, αλλά πρώτα να γράψω. Ένοιωθα ότι έτσι ήταν καλύτερα, όπως και να έχει, γιατί τα λόγια χάνονται, τα γραπτά όμως μένουν. Οι μέρες και οι μήνες πέρασαν και τώρα το βιβλίο είναι τελειωμένο. Αυτό που έμεινε είναι να το εκδώσω. Πάνω σ’ αυτό το θέμα η Θάω με είχε διαβεβαιώσει ότι θα υπήρχαν μερικά προβλήματα. Αυτή ήταν η απάντηση της σε ερώτηση που έκαμα στο διαστημόπλοιο κατά την επιστροφή μας στη Γη. Το “διαστημόπλοιο” – πόσα πράγματα φέρνει στο μυαλό αυτή η λέξη... Το τελευταίο βράδυ, στην ακρογιαλιά η Θάω μου είχε δείξει ένα μικροσκοπικό αστέρι, το οποίο είναι αυτός ο ήλιος που με κάνει να ιδρώνω. Μετά πήραμε την ιπτάμενη εξέδρα και κατευθυνθήκαμε προς τη διαστημική βάση – γρήγορα και χωρίς να μιλήσουμε ούτε μια λέξη. Ένα διαστημόπλοιο ήταν έτοιμο και μας περίμενε, για άμεση αναχώρηση. Κατά την διάρκεια του σύντομου ταξιδιού μας προς τη βάση, είχα παρατηρήσει μέσα στο σκοτάδι, ότι οι Αύρες των συνοδών μου δεν έλαμπαν τόσο φωτεινές όπως συνήθως. Τα χρώματα ήταν πιο απαλά και κρατιόνταν πιο κοντά στα σώματα τους. Αυτό με ξάφνιασε, αλλά δεν είπα τίποτα. Όταν επιβιβαστήκαμε στο διαστημόπλοιο, υπέθεσα ότι πηγαίναμε σε ταξίδι, ίσως σε μια ειδική αποστολή, σε ένα κοντινό πλανήτη. Η Θάω δεν μου είπε τίποτα. Η απεδάφιση μας πήγε σύμφωνα με τη συνηθισμένη διαδικασία, χωρίς κανένα συμβάν. Παρακολουθούσα όπως ο χρυσαφένιος πλανήτης μίκραινε τόσο γρήγορα, προϋποθέτοντας ότι θα επέστρεφα σε μερικές ώρες – ή ίσως και την επομένη. Πέρασαν μερικές ώρες πριν η Θάω μου απευθύνει ξανά το λόγο. -Μισιέλ, το ξέρω ότι έχεις προσέξει τη λύπη μας. Είναι αληθινή, γιατί μερικοί αποχαιρετισμοί είναι πιο λυπηροί από άλλους. Οι σύντροφοι μου και εγώ σε έχουμε συμπαθήσει, και αν είμαστε τώρα λυπημένοι είναι διότι στο τέλος αυτού του ταξιδιού θα πρέπει να αποχαιρετιστούμε. Σε γυρίζουμε πίσω στον πλανήτη σου. Ξανά, ένοιωσα ένα σκίρτημα στο πλευρό του στομαχιού μου. -Ελπίζω να μην το κρατήσεις εναντίον μας το ότι φύγαμε τόσο απότομα. Το κάναμε για να σε προφυλάξουμε από την στενοχώρια που πάντα νιώθει κάποιος όταν φεύγει από ένα μέρος τόσο αγαπητό, – και το ξέρω ότι ο πλανήτης μας και εμείς σου είμαστε τόσο αγαπητοί. Είναι δύσκολο να μην σκέφτεσαι, “αυτή είναι η τελευταία μου νύκτα” ή “αυτή είναι η τελευταία φορά που βλέπω αυτό ή εκείνο”.

192 Η Θειαούβα Κοίταξα κάτω, δεν είχα απολύτως τίποτα να πω. Καθίσαμε μαζί για αρκετή ώρα σιωπηλοί. Ένοιωθα βαρύς, σαν τα μέλη του σώματος μου και τα όργανα μου να βάραιναν. Γύρισα σιγά-σιγά το κεφάλι προς τη Θάω, κοιτάζοντας την κρυφά. Φαινόταν πιο στενοχωρημένη και κάτι διαφορετικό της έλειπε. Ξαφνικά, ήξερα – ήταν η Αύρα της. -Θάω, τι μου συμβαίνει; Δεν μπορώ πια να δω την Αύρα σου. -Είναι φυσικό, Μισιέλ. Οι μεγάλοι Θαόρι σου έδωσαν δύο δώρα – την ικανότητα να βλέπεις τις Αύρες και να καταλαβαίνεις γλώσσες, για να σε βοηθήσουν σαν εργαλεία στη μάθηση σου, αλλά για μόνο ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα. Αυτό το χρονικό διάστημα μόλις έχει εκπνεύσει, αλλά μη λυπάσαι γι’ αυτό, άλλωστε αυτά ήταν δώρα που δεν είχες όταν μας συνάντησες. Αυτό που παίρνεις πίσω είναι γνώση, που εσύ και εκατομμύρια από τους συνανθρώπους σου θα μπορούσαν να ωφεληθούν. -Δεν είναι αυτό πιο σπουδαίο παρά να καταλαβαίνεις γλώσσες ή να είσαι ικανός να βλέπεις τις Αύρες, όταν δεν μπορείς να τις μελετήσεις; Η μελέτη των Αύρων άλλωστε είναι που μετρά, και όχι η ικανότητα να τις βλέπεις. Παραδέχτηκα τη λογική της, αλλά ήμουν απογοητευμένος όπως και να έχει, γιατί είχα συνηθίσει σ’ αυτή τη λάμψη γύρω από αυτούς τους ανθρώπους. -Μη λυπάσαι, Μισιέλ, είπε η Θάω, διαβάζοντας τις σκέψεις μου. “Στον πλανήτη σου, οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν έχουν φωτεινές Αύρες – το αντίθετο μάλιστα. Οι σκέψεις που απασχολούν εκατομμύρια από τους Γήινους σχετίζονται τόσο πολύ με υλιστικά θέματα, που οι Αύρες τους είναι αρκετά θαμπές, και θα απογοητευόσουν. Την κοίταξα από πολύ κοντά, γιατί ήξερα ότι πολύ σύντομα δεν θα μπορούσα να την ξαναδώ. Παρ’ όλο το μεγάλο της μέγεθος είχε τόσο καλές αναλογίες, το ευχάριστο ωραίο πρόσωπο της, χωρίς ούτε μία ρυτίδα, το στόμα της, η μύτη της, τα φρύδια της – όλα ήταν τέλεια. Ξαφνικά, μια ερώτηση που έβραζε στο υποσυνείδητο μου για πολύ, ξεπετάχτηκε σχεδόν αθέλητα. -Θάω, υπάρχει κάποιος λόγος που όλοι εσείς είσαστε ερμαφρόδιτοι; -Ναι, και είναι πολύ σπουδαίος, Μισιέλ. Εκπλήσσομαι που δεν μου έκαμες την ερώτηση πιο πριν. -Όπως βλέπεις, ζούμε σε ένα ανώτερο πλανήτη, και ότι έχουμε υλικό είναι και αυτά ανώτερα όπως είδες και ο ίδιος. Τα διάφορα σώματα μας, συμπεριλαμβανομένου και του φυσικού σώματος, πρέπει να είναι και αυτό ανώτερο, σ’ αυτό τον τομέα, έχουμε προχωρήσει όσο μας είναι δυνατό να προχωρήσουμε. Μπορούμε να αναγεννούμε τα σώματα μας, να τα αποτρέπουμε

Υστερόγραφο 193 από το να πεθαίνουν, να τα ξαναφέρνουμε στη ζωή, και ακόμα μερικές φορές να τα δημιουργούμε. Αλλά μέσα στο φυσικό σώμα, είναι και άλλα σώματα όπως το αστρικό – πραγματικά όλα μαζί είναι εννέα. Αυτά που μας ενδιαφέρουν για την ώρα είναι το ρευστό σώμα, και το φυσιολογικό σώμα. Το ρευστό επηρεάζει το φυσιολογικό και αυτό με τη σειρά του επηρεάζει το φυσικό σώμα. -Μέσα στο ρευστό, έχεις έξι κύρια σημεία τα οποία αποκαλούμε Καρόλας και που οι γιόγκι στον πλανήτη σου τα αποκαλούν Τσιάκρας. Το πρώτο Τσιάκρα είναι αυτό που βρίσκεται ανάμεσα στα μάτια σου, ακριβώς ενάμιση εκατοστόμετρο πάνω από τη μύτη σου. Είναι “το μυαλό” του ρευστού σου σώματος, εάν σου αρέσει, επικοινωνεί με την υπόφυση, αδένα ο οποίος είναι τοποθετημένος πιο πίσω στο φυσικό σου μυαλό αλλά ακριβώς στο ίδιο ύψος. Ήταν, με το να τοποθετήσει το δάκτυλο του πάνω σ’ αυτό το Τσιάκρα ένας από τους Θαόρι, που μπόρεσε να ελευθερώσει το δώρο, του να καταλαβαίνεις τις γλώσσες. -Τώρα, στο κάτω μέρος του ρευστού σώματος και ακριβώς πάνω από τα σεξουαλικά όργανα βρίσκεται ένα πολύ σπουδαίο Τσιάκρα, το οποίο εμείς αποκαλούμε Μουλαντάρα, και οι δικοί σας γιόγκι αποκαλούν Ιερό. Πάνω από αυτό το Τσιάκρα, και ενωμένο με την σπονδυλική στήλη, είναι ο Παλάντιους. Αυτό είναι σε μορφή περιελιγμένου ελατηρίου, και φτάνει στη βάση της σπονδυλικής στήλης μόνο όταν χαλαρώσει. Για να χαλαρώσει, χρειάζεται να πραγματοποιηθεί η σεξουαλική πράξη ανάμεσα σε συντρόφους που όχι μόνο αγαπούν ο ένας τον άλλο, αλλά που επίσης έχουν μια πολύ στενή πνευματική σχέση μεταξύ τους. Μόνο εκείνη τη στιγμή και κάτω από αυτές τις συνθήκες ο Παλάντιους θα επεκταθεί στην σπονδυλική στήλη, μεταφέροντας ενέργεια και ειδικά ευεργετήματα στο φυσιολογικό σώμα, που με τη σειρά του επηρεάζει το φυσικό σώμα. Το πρόσωπο που έχει σχέση με αυτό θα έχει την εμπειρία μιας ευτυχίας και σεξουαλικής ικανοποίησης που είναι πολύ πιο μεγάλη από τη συνηθισμένη. -Όταν στον πλανήτη σου, ακούσεις να λένε μια τέτοια έκφραση ανάμεσα σε ανθρώπους που είναι πολύ ερωτευμένοι σαν: “Βρεθήκαμε στους εφτά ουρανούς”. ή “νοιώσαμε τόσο ανάλαφροι” ή “ πετούσαμε στον αέρα”, να είσαι σίγουρος ότι το ζευγάρι βρισκόταν σε φυσική και πνευματική αρμονία και ήταν “καμωμένοι ο ένας για τον άλλο” -τουλάχιστον για λίγο. -Ορισμένοι Τάντριστ στη Γη έχουν καταφέρει να φτάσουν σ’ αυτό το σημείο, αλλά δεν είναι κοινό ανάμεσα τους, γιατί η θρησκεία τους, με τους απαράδεκτους νόμους και απαγορεύσεις, δημιουργεί ένα πραγματικό εμπόδιο στο να πετύχουν αυτό το στόχο. Όταν βλέπουν το δάσος, δεν βλέπουν τα δέντρα.

194 Η Θειαούβα -Ας πάμε πίσω στο ερωτευμένο ζευγάρι: Ο άντρας έχει την εμπειρία άπειρης ευχαρίστησης που μετασχηματίζεται σε επωφελείς δονήσεις για τον Παλάντιους, χάριν στην αγάπη που είναι αληθινή και στην απόλυτη αρμονία των σχέσεων τους. Όλα αυτά τα συναισθήματα ευτυχίας ελευθερώνονται με την εκτέλεση της σεξουαλικής πράξης. Τα συναισθήματα ευτυχίας δεν είναι τα ίδια στην γυναίκα, αλλά η διαδικασία είναι η ίδια και με αυτήν. -Τώρα για να απαντήσω στην ερώτηση σου. Στον πλανήτη μας, με σώματα που είναι και θηλυκά και αρσενικά, μπορούμε να κατορθώσουμε, κατά βούληση συναισθήματα και αντρικά και γυναικεία. Αυτό φυσικά μας προσφέρει πολύ μεγαλύτερη σεξουαλική ικανοποίηση, παρά εάν είμαστε ένα φύλο. Επί πλέον, το ρευστό μας σώμα μπορεί να βρίσκεται στα καλύτερα του. Η εμφάνιση μας, δεν χρειάζεται να πω, ότι είναι πιο θηλύκια παρά αρσενικιά – τουλάχιστον όσον αφορά τα πρόσωπα μας και το στήθος μας. Δεν συμφωνείς όμως, Μισιέλ, ότι, σαν γενικός κανόνας, μια γυναίκα έχει πιο όμορφο πρόσωπο από ένα άντρα; Ωραία λοιπόν, προτιμούμε να έχουμε πρόσωπα που να είναι όμορφα, παρά άσχημα. -Τί νομίζεις για την ομοφυλοφιλία; -Η ομοφυλόφιλη γυναίκα, όπως επίσης και ο άντρας, είναι νευρωτικοί (όταν δεν είναι θέμα ορμονών) και οι νευρωτικοί δεν πρέπει να απορρίπτονται αλλά, αλλά όπως και οι άλλες νευρώσεις πρέπει να αναζητούν θεραπεία. Για όλα τα πράγματα, Μισιέλ, λάβε υπόψη τι ορίζει η Φύση και εκεί θα βρεις τις απαντήσεις στις ερωτήσεις σου. -Η Φύση έδωσε σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς τη δυνατότητα αναπαραγωγής, ούτως ώστε όλα τα είδη να συνεχίζουν να υπάρχουν. Σύμφωνα με τη βουλή του Δημιουργού, έχουν δημιουργηθεί αρσενικά και θηλυκά σε όλα τα είδη. Με τα ανθρώπινα όντα, όμως, και για λόγους που έχω ήδη εξηγήσει, πρόσθεσε χαρακτηριστικά που δεν είχε δώσει σε άλλα είδη. Για παράδειγμα μια γυναίκα, μπορεί να ανθίζει από σεξουαλική ικανοποίηση, κατορθώνοντας μια ποικιλία από σεξουαλικά συναισθήματα, τα οποία μπορούν να απελευθερώσουν τον Παλάντιους, και να φέρουν τεράστιες βελτιώσεις στο φυσικό της σώμα, δια μέσου του ρευστού σώματος. Αυτό μπορεί να συμβεί σε ένα μεγάλο αριθμό ημερών του μήνα, χωρίς αυτή να μένει έγκυος. Μια αγελάδα όμως, από την άλλη πλευρά, δέχεται τον ταύρο μόνο κατά την διάρκεια ορισμένων ωρών του μήνα, και αυτό μόνο γιατί ωθείται από την επιθυμία να αναπαράγει. Όταν είναι έγκυος, δεν ανταποκρίνεται πια στις “επιθυμίες” του ταύρου. Ιδού μια σύγκριση μεταξύ δύο δημιουργημάτων της φύσης. Το πρώτο είναι ένα αρκετά σπουδαίο δημιούργημα που έχει εννέα σώματα, ενώ το άλλο έχει μόνο τρία σώματα. Είναι φανερό ότι ο Δημιουργός έδωσε μεγάλη προσοχή, ούτως ώστε να τοποθετήσει μέσα μας πολύ

Υστερόγραφο 195 περισσότερα από το φυσικό σώμα. Καμιά φορά στο πλανήτη σας τα αποκαλούν σαν “θείες σπίθες” – και είναι μια κανονική σύγκριση. -Τι νομίζεις για την θεληματική αποβολή; -Είναι μια φυσική πράξη; -Όχι, φυσικά όχι. -Γιατί ρωτάς τότε – ήδη γνωρίζεις την απάντηση. Θυμάμαι, η Θάω έμεινε σαν να ήταν χαμένη μέσα στις σκέψεις της για αρκετή ώρα – κοιτάζοντας με χωρίς να μιλά, και μετά ξανάρχισε: -Για εκατό σαράντα περίπου χρόνια, ο άνθρωπος στον πλανήτη σας έχει επιταχύνει την καταστροφή της Φύσης και την μόλυνση του περιβάλλοντος. Αυτό έχει συμβεί από την ανακάλυψη της δύναμης του ατμού και της μηχανής εσωτερικής καύσης. Δεν σας έμειναν παρά λίγα χρόνια που να μπορείτε να ελέγξετε την μόλυνση πριν η κατάσταση ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο σας. Ένα από τα κύρια πράγματα που μολύνουν τη Γη είναι η μηχανή πετρελαίου και αυτή μπορεί να αντικατασταθεί αμέσως με τη μηχανή υδρογόνου, η οποία δεν προκαλεί καθόλου μόλυνση στο περιβάλλον, όπως λέμε. Σε ορισμένους πλανήτες αυτή ονομάζεται σαν η “καθαρή μηχανή”. Πρωτότυπα από αυτές τις μηχανές έχουν ήδη κατασκευαστεί από διάφορους μηχανολόγους πάνω στον πλανήτη σας, αλλά πρέπει να βιομηχανοποιηθούν για να αντικαταστήσουν τις μηχανές πετρελαίου. Αυτό δε θα οδηγήσει μόνο στη μείωση κατά εβδομήντα τοις εκατόν του τρεχούμενου βαθμού μόλυνσης από τις μηχανές εσωτερικής καύσης, αλλά θα είναι και πιο οικονομικές για τους καταναλωτές. -Οι μεγάλοι πετρελαιοπαραγωγοί οργανισμοί έχουν τρομοκρατηθεί από την ιδέα αυτής της μηχανής εάν γίνει δημοφιλής γιατί θα προκαλέσει μείωση στις πωλήσεις με επακόλουθη οικονομική καταστροφή. -Οι κυβερνήσεις επίσης, οι οποίες φορολογούν βαριά αυτά τα καύσιμα, θα υποφέρουν αναλόγως. Όπως βλέπεις, Μισιέλ, πάντοτε όλα γυρίζουν στο χρήμα. Λόγω αυτού, έχετε ένα ολόκληρο οικονομικό και χρηματιστικό σύστημα που βρίσκεται σε αντίθεση με την πρόοδο προς τις ριζικές αλλαγές για το καλό όλης της ανθρώπινης ζωής στη Γη. -Οι άνθρωποι στη Γη αφήνονται να τους σπρώχνουν γύρω, να τους φοβερίζουν και να τους εκμεταλλεύονται, και να οδηγούνται στα σφαγεία από πολιτικούς και οικονομικούς οργανισμούς που πολλές φορές είναι ακόμα αναμεμιγμένοι και με πολύ γνωστά σχίσματα και θρησκείες.

196 Η Θειαούβα -Όταν αυτοί οι οργανισμοί αποτύχουν να κερδίσουν τους ανθρώπους με πολύ δραστικές διαφημιστικές εκστρατείες που σκοπό έχουν την πλύση εγκεφάλου, προσπαθούν να πετύχουν μέσον πολιτικών καναλιών, και μετά μέσον των θρησκειών, ή μέσον ενός δραστικού συνδυασμού όλων. -Μεγάλοι άντρες που θέλησαν να κάμουν κάτι για την ανθρωπότητα απλά παραμερίστηκαν. Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και ο Κάντι είναι μερικά παραδείγματα. -Αλλά οι άνθρωποι στη Γη δεν επιτρέπουν, πλέον να τους συμπεριφέρονται σαν να είναι βλάκες και να οδηγούνται στα σφαγεία σαν κοπάδια από πρόβατα, από αρχηγούς πού οι ίδιοι δημοκρατικά εξέλεξαν. Οι άνθρωποι αποτελούν την απέραντη πλειοψηφία. Σε ένα έθνος από εκατό εκατομμύρια κατοίκους, είναι παράλογο το ότι μια ομάδα χρηματιστών που αποτελούνται ίσως από χίλια άτομα να μπορούν να αποφασίζουν για την τύχη όλων – όπως ο χασάπης κάνει στο σφαγείο. -Κάτι τέτοιοι κατάφεραν πραγματικά να καταπνίξουν τις επιχειρήσεις της μηχανής υδρογόνου που έπαψε πια να αναφέρεται. -Αυτοί οι άνθρωποι δε νοιάζονται στο τι θα μπορούσε να συμβεί στον πλανήτη τα επερχόμενα χρόνια. Εγωιστικά, σκέφτονται μόνο τα συμφέροντα τους, περιμένοντας να έχουν πεθάνει πριν “οτιδήποτε συμβεί”, ας συμβεί. Εάν η Γη εξαφανιστεί, από φοβερούς κατακλυσμούς, υποθέτουν ότι ήδη θα έχουν πεθάνει. -Εδώ όμως κάνουν ένα μεγάλο λάθος, γιατί η πηγή της επερχομένης καταστροφής είναι η μόλυνση η οποία μεγαλώνει καθημερινά πάνω στον πλανήτη σας, και τις συνέπειες της, θα τις νιώσετε πολύ σύντομα – πολύ πιο σύντομα από ότι φαντάζεστε. Ο κόσμος στη Γη δεν πρέπει να κάνει όπως το παιδάκι που του έχουν απαγορέψει να παίζει με τη φωτιά και επειδή το παιδάκι δεν έχει την εμπειρία παρακούει και καίει τον εαυτό του. Όταν καεί μια φορά, “ξέρει” ότι οι ενήλικες ήταν σωστοί. Δεν θα ξαναπαίξει με τη φωτιά αλλά θα πληρώνει για την παρακοή του αρκετές μέρες μετά. -Δυστυχώς, σε αυτή την περίπτωση, και που απασχολεί και εμάς, οι συνέπειες θα είναι πολύ πιο σοβαρές από το κάψιμο του παιδιού. Είναι η καταστροφή ολοκλήρου του πλανήτη σας ο οποίος βρίσκεται σε κίνδυνο – χωρίς να έχει δεύτερη ευκαιρία εάν δεν εμπιστευτείτε αυτούς που θέλουν να σας βοηθήσουν. -Μας ενδιαφέρει το ότι τα οικολογικά κινήματα που δημιουργήθηκαν τελευταία, αποκτούν έδαφος και δύναμη, και ότι οι νέοι άνθρωποι στη Γη “ κουβαλούν” άλλους λογικούς ανθρώπους μαζί τους στον αγώνα τους εναντίον της μόλυνσης.

Υστερόγραφο 197 -Μια μόνη λύση υπάρχει, όπως σου είπε ο Άρκη – η δημιουργία ομάδων από διάφορα άτομα. Μια ομάδα έχει περισσότερη ισχύ όσο πιο μεγάλη είναι. Αυτούς που αποκαλείτε περιβαλλοντιστές αποκτούν δύναμη όλο και περισσότερο και θα συνεχίζουν έτσι. Είναι, όμως ζωτικής σημασίας οι άνθρωποι να ξεχάσουν το μίσος, και τις πικρίες τους και ιδιαιτέρως τις πολιτικές και φυλετικές τους διαφορές. Αυτή η ομάδα θα πρέπει να είναι διεθνώς ενωμένη – και μη μου πεις ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο – γιατί ήδη υπάρχει στη Γη ένας μη βίαιος, πολύ μεγάλος διεθνής οργανισμός – Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός, ο οποίος λειτουργεί αποτελεσματικά για αρκετά χρόνια τώρα. Είναι σημαντικό αυτοί οι περιβαλλοντιστές να συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα τους όχι μόνο τη συντήρηση του περιβάλλοντος από τις άμεσες ζημιές αλλά και από τις έμμεσες ζημιές όπως αυτές που προκαλούνται από τον καπνό, από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων, τους καπνούς των εργοστασίων και τόσα άλλα. Τα ακάθαρτα νερά των πόλεων και των εργοστασίων, τα οποία περιέχουν χημικά που είναι επικίνδυνα και όμως, αδειάζονται μέσα σε συστήματα ποταμών και ωκεανών. Ο καπνός από τις Η.Π.Α. έχει ήδη προκαλέσει τη στείρωση σε περισσότερες από σαράντα λίμνες στον Καναδά, που προκλήθηκαν από τις βροχές από οξέα. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και στη Βόρεια Ευρώπη από την μόλυνση που προκαλούν τα Γαλλικά και τα Γερμανικά εργοστάσια. -Τώρα θα έρθουμε σε ένα άλλο είδος μόλυνσης που είναι αρκετά ανησυχητικό, παρόλο που οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να το αγνοήσουν. Όπως ο Μεγάλος Θαόρα σου είπε ο θόρυβος είναι ένα από τα πιο μολυσματικά στοιχεία γιατί ενοχλεί τα ηλεκτρόνια σου και φέρνει σε ανισσοροπία την φυσική σου συμπεριφορά. Δεν σου έχω ακόμα αναφέρει γι’ αυτά τα ηλεκτρόνια και βλέπω ότι δυσκολεύεσαι να με παρακολουθήσεις. -Ένα κανονικό ανθρώπινο Αστρικό σώμα περιέχει περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια ηλεκτρόνια. Αυτά τα ηλεκτρόνια έχουν διάρκεια ζωής περίπου δέκα δισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια από τα δικά σας χρόνια. Δημιουργήθηκαν κατά τη στιγμή της δημιουργίας. Το Αστρικό σου σώμα τα περιέχει και όταν πεθάνεις, τα δεκαεννέα τοις εκατόν ενώνονται με τα ηλεκτρόνια του σύμπαντος μέχρι που να τους ζητηθεί από τη φύση να σχηματίσουν ένα καινούριο σώμα, η ένα καινούριο δέντρο, ή ζώο και τα ογδόντα ένα τοις εκατόν επανενώνεται με τον Ανώτερο Εαυτό σου. -Δυσκολεύομαι να σε παρακολουθήσω, τη διέκοψα. -Το ξέρω αλλά προτίθεμαι να σε βοηθήσω να καταλάβεις. Το Αστρικό σώμα δεν είναι ακριβώς αυτό που αποκαλούμε καθαρό πνεύμα. Στη Γη, πιστεύουν ότι το πνεύμα δεν είναι καμωμένο από τίποτα. Αυτό είναι λάθος. Το Αστρικό σώμα περιέχει δισεκατομμύρια ηλεκτρόνια τα οποία σχηματίζουν τη φυσική σου μορφή.

198 Η Θειαούβα Το κάθε ένα από αυτά τα ηλεκτρόνια έχει τη δική του “μνήμη” και το κάθε ένα έχει τη δυνατότητα να κρατά τόσες πληροφορίες όσες περιέχονται στα βιβλία, τα οποία υπάρχουν στα ράφια μιας μέτριας βιβλιοθήκης μιας πόλης. -Βλέπω ότι με κοιτάζεις με ανοικτά μάτια, αλλά έτσι είναι αυτό που σου λέω. Αυτές οι πληροφορίες είναι κωδικοποιημένες, όπως σε ένα μικροφίλμ που περιέχει όλα τα σχέδια μιας βιομηχανικής εγκατάστασης όπου ένας πράκτορας θα μπορούσε να το περάσει μέσα στο κουμπί του μανικετιού του, παρόλο που αυτό είναι ακόμα πιο μικροκαμωμένο από αυτό. Ορισμένοι επιστήμονες στη Γη γνωρίζουν γι’ αυτά, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία του κοινού, δεν το έχει ακόμα πληροφορηθεί. Το Αστρικό σου σώμα μεταφέρει και λαμβάνει μηνύματα διά μέσου αυτών των ηλεκτρονίων και από τον εγκέφαλο σου στον Ανώτερο Εαυτό σου. Οι πληροφορίες μεταβιβάζονται χωρίς εσύ να το αντιλαμβάνεσαι χάριν σε ένα αδύνατο ηλεκτρικό ρεύμα από τον εγκέφαλο σου που βρίσκεται σε αρμονία με τα ηλεκτρόνια σου. -Εφόσον είναι ο Ανώτερος σου εαυτός που στέλλει το Αστρικό σου σώμα μέσα στο φυσικό σου σώμα, είναι φυσικό ο Ανώτερος σου εαυτός να λαμβάνει πληροφορίες από το Αστρικό σου σώμα. -Όπως όλα τα ηλεκτρονικά πράγματα, το Αστρικό σώμα – εργαλείο του Ανώτερου εαυτού – είναι αρκετά ευαίσθητο εργαλείο. Κατά τη διάρκεια των ωρών που είσαι ξύπνιος, είναι ικανό να στέλλει μηνύματα επείγουσας ανάγκης στον Ανώτερο σου εαυτό, αλλά και ο Ανώτερος σου εαυτός αναμένει πολύ περισσότερα από αυτά. Έτσι κατά τη διάρκεια του ύπνου, το Αστρικό σου σώμα εγκαταλείπει το φυσικό σου σώμα και ενώνεται με τον Ανώτερο – εαυτό, είτε για να μεταφέρει τις απαιτούμενες πληροφορίες είτε για να πάρει πληροφορίες και διαταγές. Έχετε ένα παλιό ρητό στα Γαλλικά: “Η νύκτα φέρνει τη συμβουλή”. Αυτό το ρητό έχει προκύψει από την κοινή εμπειρία. Με το πέρασμα των χρόνων οι άνθρωποι πρόσεξαν ότι, με το ξύπνημα το πρωί, πολλές φορές ερχόταν και η λύση των προβλημάτων τους. -Μερικές φορές είναι έτσι και μερικές φορές δεν είναι. Εάν η “λύση” θα είναι επωφελής στον Ανώτερο – εαυτό σου, να είσαι σίγουρος ότι θα σου παρουσιαστεί – αλλιώς θα περιμένεις αιωνίως. -Τώρα, εκείνοι οι άνθρωποι, που με πολύ προχωρημένες ειδικές ασκήσεις είναι ικανοί να αποχωρήσουν τα αστρικά τους σώματα από τα φυσικά τους σώματα, θα μπορούσαν να δουν ένα φως, μια ασημογάλανη κλωστή όπως αυτήν που είδες εσύ, να ενώνει τα αστρικά με τα φυσικά τους σώματα. Τα Αστρικά τους σώματα, είναι ορατά κατά τη διάρκεια αυτού του διαχωρισμού. Είναι αυτά τα ηλεκτρόνια τα οποία σχηματίζουν το Αστρικό σου σώμα που δημιουργεί το ορατό αποτέλεσμα της κλωστής.

Υστερόγραφο 199 -Βλέπω ότι τώρα αντιλαμβάνεσαι τι λέω και ότι έχεις αφομοιώσει την ουσία. Άφησε με τώρα να εξηγήσω για την βλάβη από το θόρυβο. Ο θόρυβος επιτίθεται άμεσα στα ηλεκτρόνια του Αστρικού σου σώματος, δημιουργώντας παράσιτα, για να χρησιμοποιήσω το παράδειγμα του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Εάν παρακολουθείς την οθόνη της τηλεόρασης και προσέξεις μικρές άσπρες κουκκίδες, αυτή είναι μια απόδειξη ότι ένα μικρό “παράσιτο” βρίσκεται σε δράση. Το ίδιο δε, συμβαίνει αν κάποιος χειρίζεται ένα ηλεκτρικό εργαλείο στο διπλανό σπίτι, δημιουργούνται τόσο μεγάλα παράσιτα στην οθόνη σου, που μπορεί να παραμορφώσουν εντελώς την εικόνα. -Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και με το Αστρικό σου σώμα, αλλά δυστυχώς δεν το αντιλαμβάνεσαι, όπως μπορείς να το αντιληφθείς με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει στην οθόνη της τηλεόρασης σου, και είναι πολύ χειρότερο εφόσον ο θόρυβος καταστρέφει τα ηλεκτρόνια σου. Και όμως οι άνθρωποι λένε: “Θα το συνηθίσουμε”. Το μυαλό “βρίσκεται υπό ένταση”, όπως θα λέγαμε και η ψυχή βάζει σε λειτουργία μηχανισμούς αυτοάμυνας, αλλά όχι το Αστρικό σώμα, ένα παράσιτο επεμβαίνει στα ηλεκτρόνια του – το οποίο φυσικά έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα για τον Ανώτερο σου εαυτό. -Οι ήχοι που φτάνουν στα αυτιά σου είναι φανερά πολύ σημαντικοί. Ένα συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι μπορεί να σε ανυψώσει σε κατάσταση ευφορίας, αν και ένα άλλο κομμάτι παρόλο που είναι πολύ όμορφο να μην έχει καμιά επίδραση πάνω σου, ή ίσως και να σε ενοχλήσει. Δοκίμασε ένα πείραμα: πάρε ένα κομμάτι απαλή μουσική βιολιού, πιάνου ή φλάουτου και παίξε όσο δυνατά μπορείς. Η ενόχληση στα τύμπανα των αυτιών σου δεν θα είναι τόσο μεγάλη όση θα είναι η δυσφορία που θα νοιώσεις. Οι πιο πολλοί από τους συνανθρώπους σου στη Γη θεωρούν τη μόλυνση από το θόρυβο να μην είναι υπολογίσιμη, αλλά ο θόρυβος μιας μοτοσυκλέτας είναι τρεις φορές πιο επικίνδυνος από τα καυσαέρια που εκπέμπει. Ενώ τα καυσαέρια επηρεάζουν το λαιμό και τους πνεύμονες σου, ο θόρυβος επηρεάζει το Αστρικό σου σώμα. -Οπωσδήποτε όμως κανένας δεν έχει καταφέρει ακόμα να φωτογραφίσει το Αστρικό σου σώμα, και έτσι οι άνθρωποι δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτό. -Εφόσον οι γήινοι συνάνθρωποι σου ζητούν αποδείξεις, άφησε τους να διαλογιστούν αυτό: υπάρχουν άνθρωποι στη Γη που είναι πολύ σοβαροί και ισχυρίζονται ότι έχουν δει φαντάσματα – και δεν αναφέρομαι σε τσαρλατάνους. Αυτό που στην πραγματικότητα έχουν δει είναι το δεκαεννέα τοις εκατόν των ηλεκτρονίων τα οποία δεν αποτελούν το Αστρικό σώμα. Αυτά τα ηλεκτρόνια αποκόπτονται από το φυσικό σώμα τρεις μέρες μετά από τον θάνατο. Πραγματικά, σαν αποτέλεσμα ορισμένων ιδιοτήτων του στατικού ηλεκτρισμού, αυτά τα ηλεκτρόνια μπορούν να γίνουν ορατά και να έχουν την ίδια μορφή με το

200 Η Θειαούβα φυσικό σώμα. Κάποτε πριν ακόμα αξιοποιηθούν από την Φύση, είναι “ελεύθερα”, αλλά και αυτά έχουν μνήμη και επιστρέφουν να “στοιχειώσουν” μέρη που ξέρουν – μέρη που αγαπούσαν ή και μισούσαν. -Ή μισούσαν; -Ναι, αλλά θα χρειαζόσουν να γράψεις όχι ένα αλλά δύο βιβλία αν ασχολούμαστε με αυτό το θέμα. -Μπορείς να δεις το μέλλον; Φυσικά και μπορείς, αφού είσαι ικανή να κάνεις πολύ πιο δύσκολα πράγματα από αυτό. -Είσαι σωστός. Έχουμε “προείδει” ολόκληρη τη ζωή σου – μέχρι και τον θάνατο του παρόντος φυσικού σου σώματος. -Καλά, και πότε θα πεθάνω; -Το ξέρεις πολύ καλά ότι δεν θα σου πω, γιατί τότε ρωτάς; Είναι πολύ άσχημο να ξέρεις το μέλλον και αυτοί που δέχονται να τους πουν το μέλλον τους, υποπίπτουν σε διπλό λάθος. Πρώτον, γιατί ο προλέγων το μέλλον μπορεί να είναι τσαρλατάνος και, δεύτερον είναι εναντίον της Φύσης να ξέρεις τι θα σου συμβεί στο μέλλον, αλλιώς, η γνώση δεν θα σβηνόταν από τον “ποταμό της λησμονιάς”. -Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στην επιρροή των άστρων, και ακολουθούν τα σύμβολα του Ζωδιακού. Τι νομίζεις γι’ αυτό; Πάνω σ’ αυτό η Θάω δεν απάντησε αλλά χαμογέλασε... Ολόκληρο το ταξίδι της επιστροφής ήταν ακριβώς όπως το πρώτο ταξίδι. Δεν κάναμε κανένα σταθμό, αλλά μπορούσα, ξανά να θαυμάσω τους ήλιους, τους κομήτες, τους πλανήτες και τα χρώματα. Όταν ρώτησα τη Θάω εάν θα με έπαιρναν πάλι δια μέσου της παράλληλης υφηλίου, μου απάντησε καταφατικά. Αναρωτιόμουν γιατί και μου εξήγησε ότι ήταν ο καλύτερος τρόπος, γιατί αυτό σήμαινε ότι μπορούσαν να αποφύγουν την αντίδραση αυτόπτων μαρτύρων. Επανατοποθετήθηκα στον κήπο μου εννέα μέρες ακριβώς μετά που έφυγα, και πάλιν στη μέση της νύκτας.

Υστερόγραφο Προσθέτω αυτό το υστερόγραφο στο χειρόγραφο μου, έχοντας τελειώσει το γράψιμο τρία χρόνια πριν. Κατά τη διάρκεια των τριών αυτών χρόνων, προσπάθησα ανεπιτυχώς να το εκδώσω, μέχρι που συναντήθηκα με την εκδοτική εταιρία Arafura Publishing, που είχε το θάρρος να εκδώσει μια τέτοια εξαιρετική, μοναδική ιστορία. Ήταν μια δύσκολη εποχή για μένα, αντίθετα με τις προσδοκίες μου, η Θάω δε μου άφησε σημάδια. Δεν είχα καμιά επαφή, τηλεπαθητική ή φυσική, εκτός από μια παράξενη οπτασία, μια μέρα στο Καίρνς, (πόλη της Β.Α. Αυστραλίας) που χωρίς αμφιβολία, προοριζόταν να αποδείξει ότι ακόμα βρισκόμουν υπό παρακολούθηση από πάνω, αλλά δεν υπήρχε μήνυμα. Τώρα καταλαβαίνω ότι η καθυστέρηση με τον εκδότη ήταν προμελετημένη. Έτσι, μέσα από μια φυσική σειρά από γεγονότα, πήρε τότε στη Θάω μόνο δύο μήνες για να φέρει το βιβλίο μου στην προσοχή του πιο κατάλληλου εκδότη. Αυτοί – η Θάω και οι άνθρωποι της – το προόριζαν να είναι έτσι, γιατί τρία χρόνια πριν ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος να δεχτεί το μήνυμα, αντίθετα, τώρα είναι. Αυτό εκ πρώτης όψεως φαίνεται παράξενο, αλλά όχι για μένα. Γνωρίζοντας τους όπως εγώ, γνωρίζω ότι είναι ικανοί να χρονοδιαγραφούν τα γεγονότα μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο, εάν νομίζουν ότι θα έχουν τον πιο τέλειο αντίκτυπο μερικά δευτερόλεπτα μετά. Κατά τη διάρκεια των τριών αυτών χρόνων, άφησα μερικούς φίλους και γνωστούς να διαβάσουν τα χειρόγραφα και είναι τότε που κατάλαβα γιατί με ήθελαν να γράψω αυτό το βιβλίο και γιατί με μετέφεραν “σωματικά” στον πλανήτη τους. Επιμένω στη λέξη “σωματικά” γιατί η πιο συχνή αντίδραση είναι, “θα πρέπει να ονειρευόσουν, θα πρέπει να είχες μια σειρά από όνειρα.” Οποιαδήποτε και αν ήταν η αντίδραση τους, όλοι όσοι διάβασαν το χειρόγραφο, έχουν εντυπωσιασθεί από το περιεχόμενο. Υπάρχουν τρεις τύποι αναγνωστών: Οι πρώτοι, που αποτελούν την πλειοψηφία, έχουν πει ότι ακόμα δεν πιστεύουν ότι πήγα σε άλλο πλανήτη, αλλά παραδέχθηκαν ότι έχουν συγκλονιστεί από το βιβλίο. Οπωσδήποτε, είπαν, δεν έχει σημασία αν αυτό έγινε ή όχι, αυτό που έχει σημασία είναι το δυνατό βαθύ μήνυμα. Οι δεύτεροι, είναι οι παλιοί σκεπτικιστές, που έχοντας διαβάσει το βιβλίο, τρεις φορές συνέχεια, είναι πεπεισμένοι ότι η ιστορία είναι πραγματική, και ο αναγνώστης είναι σωστός.

202 Η Θειαούβα Ο τρίτος, είναι ήδη πιο εξελιγμένος από την αρχή, και γνωρίζει από την αρχή ότι αυτή είναι μια αληθινή ιστορία. Είμαι, όμως, υποχρεωμένος να δώσω στον αναγνώστη μια λέξη συμβουλής. Αυτό το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί τουλάχιστον τρεις φορές. Από τους δεκαπέντε ανθρώπους που το διάβασαν, ο καθένας είχε να πει κάτι το σχετικό στη συνέχεια και με έχουν ερωτήσει δια μακρών πάνω στο θέμα. Μια φίλη μου είναι καθηγήτρια ψυχολογίας, σε ένα Γαλλικό πανεπιστήμιο. Είναι φανερό ότι το έχει διαβάσει τρεις φορές, και το φυλάει πάνω στο κομοδίνο της, δίπλα στο κρεβάτι της. Αυτό μπορώ να το συσχετίσω! Όμως, είχα μια αντίδραση (ευτυχώς τη μόνη) από ένα φίλο, που με στενοχώρησε. Με ρώτησε αν το διαστημόπλοιο ήταν συναρμολογημένο με βίδες ή με καρφιά και εάν υπήρχαν κολώνες τηλεφώνων στη Θειαούβα. Του συνέστησα επίμονα να ξαναδιαβάσει το χειρόγραφο. Ακόμα ένα από τα “σχόλια” του ήταν ότι το βιβλίο έπρεπε να περιέχει περισσότερες μάχες μεταξύ διαστημοπλοίων ή πλανήτες με πυραύλους και θανατηφόρα όπλα. “Αυτό είναι που πραγματικά αρέσει στους ανθρώπους”, είπε. Έπρεπε να του υπενθυμίσω ότι αυτή δεν ήταν νουβέλα επιστημονικής φαντασίας. Σ’ αυτή την περίπτωση, δε νομίζω ότι ο φίλος μου είναι πραγματικά ικανός να καταλάβει αυτό το βιβλίο, έτσι θα ήταν καλύτερα γι’ αυτόν να διαβάσει κάτι άλλο: δεν είναι έτοιμος γι’ αυτό ακόμα, αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνος. Εάν εσύ, ο αναγνώστης, επιμένεις να διεγείρεις τη φαντασία σου με διαστημικές μάχες, αίμα, σεξ και βία, με πλανήτες που εκρήγνυνται και φτύνουν έξω τέρατα, χάνεις τον καιρό σου και τα λεφτά σου: έπρεπε αντίθετα να αγοράσεις επιστημονική φαντασία. Προειδοποιήθηκες στον πρόλογο. Σε παροτρύνω τώρα που ξέρεις ότι δεν είναι επιστημονική φαντασία, να το ξαναδιαβάσεις με διαφορετική ψυχική διάθεση, δηλαδή, αντικειμενικά και θετικά, στην οποία περίπτωση δε θα χάσεις τον καιρό σου. Αντίθετα, με τα χρήματα που ξόδεψες θα δεχθείς τη μεγαλύτερη αμοιβή της ζωής σου – μια πνευματική παρά υλική αμοιβή – δεν είναι αυτό το πιο σπουδαίο είδος; Από τους ανθρώπους που έχουν ήδη διαβάσει το χειρόγραφο μου, είχα διάφορες αντιδράσεις που αφορούν τη θρησκεία, και συγκεκριμένα τον Χριστιανισμό. Αισθάνομαι υποχρεωμένος να ανταποκριθώ πάνω σ’ αυτό το θέμα. Εάν είσαι θρήσκος, και συγκεκριμένα Χριστιανός και έχεις συγκλονιστεί από τις “Βιβλικές επανορθώσεις” ειδικά στο απόσπασμα για την ταυτότητα του Χριστού που απέθανε στο σταυρό, λυπούμαι, όμως πρέπει να τονίσω ότι αυτό το βιβλίο δε γράφτηκε με την πρόφαση να κρίνει οποιανδήποτε θρησκεία ολωσδιόλου, και ότι αυτά δεν είναι οι προσωπικές μου παρατηρήσεις, αλλά μάλλον οι λέξεις του αρχηγού των Θαόρι, με τις λεπτομέρειες που «υπαγορεύτηκαν» σε μένα από τη Θάω.

Υστερόγραφο 203 Μου συνέστησαν να καταγράψω ακριβώς αυτά τα πράγματα που μου εξηγήθηκαν, και ότι δε θα αλλάξω τίποτα. Έχω ακολουθήσει τις συμβουλές τους. Είχα πολλές συνομιλίες με τη Θάω που δεν φανερώνονται σ’ αυτό το βιβλίο. Πιστέψετε με, αυτά τα Όντα είναι ανώτερα στην εξέλιξη τους από όλες τις απόψεις. Έχω μάθει πράγματα που είναι πιο απίστευτα από αυτά που αποκαλύπτονται σ’ αυτό τον τόμο, αλλά δεν μου επιτρέπεται να τα σχολιάσω διότι απέχουμε πάρα πολύ από του να τα καταλάβουμε. Θα λάβω όμως την ευκαιρία σ’ αυτό το υστερόγραφο να εκφράσω τη δική μου γνώμη. Πρέπει να προειδοποιήσω τον αναγνώστη πάνω σε μερικά πολύ σπουδαία σημεία. Έχω ήδη ακούσει ορισμένα σχόλια που αφορούν αυτό το βιβλίο που δεν με εντυπωσιάζουν καθόλου: “Νομίζει ότι είναι ο νέος Χριστός,” ή “Είναι ένας μεγάλος Γκουρού. Θα πρέπει να ακολουθήσουμε τις δοξασίες του,” ή “Πρέπει να φτιάξεις ένα Ασράμ, που να έχει απήχηση,” ή “Έπρεπε να ιδρύσεις μια νέα θρησκεία”, και ούτω καθεξής. Πρέπει να πω για την υπεράσπιση τους, ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους έχουν μόνο ακούσει για την περιπέτεια μου. Δεν έχουν πραγματικά διαβάσει το βιβλίο. Δεν μπορώ να το τονίσω αρκετά ότι πρέπει να διαβαστεί αρκετές φορές. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι τόσο πρόθυμοι να ακούσουν κάτι που είναι τόσης σημασίας όσο ο Θεός και η δημιουργία του Σύμπαντος, όταν θα μπορούσαν σιωπηρά να διαβάζουν γι’ αυτό, μακριά από τους θορυβώδεις εκκλησιασμούς; Να θυμάσαι, “ο ομιλούμενος λόγος χάνεται, αλλά ο γραπτός λόγος μένει.” Γιατί θέλουν να δημιουργήσουν ένα νέο σχίσμα ή θρησκεία με το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου; Μήπως οι εκατοντάδες θρησκείες που έχουμε πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη έχουν κάνει καλό; Οι Μουσουλμάνοι, πολέμησαν εναντίον των Ρωμαιοκαθολικών κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών, εις το όνομα του Θεού και της θρησκείας. Οι Ισπανοί Καθολικοί λεηλάτησαν, βίασαν και άρπαξαν τους Αζτέκους (των οποίων ο πολιτισμός ήταν πολύ ανεπτυγμένος για την εποχή) διότι οι Αζτέκοι δεν εξασκούσαν τον Καθολικισμό. Στην πραγματικότητα οι Αζτέκοι είχαν την δική τους θρησκεία, που δεν ήταν καλύτερη, εφ’ όσον θυσίαζαν ανθρώπους προς τους θεούς τους με τις χιλιάδες, όπως έκαναν, αν ανακαλέσετε, οι Πακαρατίνιοι κατά τη διάρκεια της απόσχισης τους στη Βόρειο Αφρική, πάνω από ένα εκατομμύριο χρόνια πριν.

204 Η Θειαούβα Αυτές οι θρησκείες, έχουν προσεχτικά μελετηθεί από τους ιερείς, που ήθελαν να κρατούν τους ανθρώπους κάτω από τον έλεγχο τους, ούτως ώστε να διατηρούν εξουσία και πλούτο. Κάθε θρησκεία, είναι όπως η πολιτική – με την αλαζονεία και τη δίψα για εξουσία των αρχηγών. Ο Χριστός καβαλίκεψε ένα γαϊδούρι, απέθανε πάνω στο σταυρό, μια θρησκεία γεννήθηκε, το γαϊδούρι μεταμορφώθηκε σε Ρολς Ρόυς ... το Βατικανό είναι μια από τις πλουσιότερες δυνάμεις του κόσμου. Στην πολιτική, ο ανειλικρινής πολιτικός, και υπάρχουν πολλοί απ’ αυτούς, είναι φουσκωμένος από την υπεροψία του να θέλει να θαυμάζεται, μαζί με την περιουσία του και την εξουσία, μόνο τότε ικανοποιείται. Και τι γίνεται με τις χιλιάδες εκατομμύρια ανθρώπων που απατούνται απ’ αυτόν, είναι ικανοποιημένοι...; Η Θάω, μου είπε ότι αυτό το βιβλίο δεν προορίζεται μόνο για να διαφωτίσει τους κατοίκους αυτού του πλανήτη, αλλά να τους ανοίξει τα μάτια – να τους ξυπνήσει για το τι συμβαίνει γύρω τους. Η Θάω και οι άνθρωποι της ανησυχούν πολύ για τον τρόπο που αφήνουμε τους εαυτούς μας να οδηγούνται από μια χούφτα σάπιους πολιτικούς, που επιδέξια μας κάνουν να πιστεύουμε ότι είμαστε ελεύθεροι και δημοκρατικοί, όταν, σε σχέση με το νόμο του Σύμπαντος, δεν είμαστε πιο ελεύθεροι από ένα κοπάδι πρόβατα. Μπορεί καμιά φορά να ξεστρατίζουμε από το μονοπάτι και να νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι, αλλά αυτό είναι ψευδαίσθηση, γιατί καταλήγουμε στα σφαγεία χωρίς να το καταλάβουμε. Οι πολιτικοί χρησιμοποιούν τη λέξη δημοκρατία σαν παραπέτασμα καπνού. Η πλειοψηφία των πολιτικών έχει τρεις θεούς – την εξουσία, τη δόξα και το χρήμα. Παρ’ όλα αυτά, φοβούνται τις μάζες διότι όπως και ο Άρκη (Ιδε Κεφ. 10) παρουσίασε, ομάδες ανθρώπων που είναι πραγματικά μονιασμένοι, μπορούν να καταφέρουν ακριβώς αυτό που θέλουν. Ακόμα και το κομμουνιστικό κόμμα στη Ρωσία έχει τώρα καταρρεύσει, και ο κόσμος τώρα γνωρίζει ότι, η ΚGB ήταν μια φοβερή και παντοδύναμη οργάνωση, αλλά πρέπει να παραδεχθώ, οι φίλοι μου – ή μάλλον οι φίλοι μας – απέφυγαν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αιματοχυσίας ανάβοντας “το πράσινο φως”. Το γνώριζαν αυτό για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και, μπορεί να καθυστέρησαν εσκεμμένα την έκδοση αυτού του βιβλίου ούτως ώστε να το περιλάβω στο υστερόγραφο... Θυμήσου ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με ελευθερία εκλογής. Όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα το αρνούνται αυτό και θα καταρρεύσουν μια μέρα. Σου συνιστώ να γυρίσεις την προσοχή σου στην Κίνα ... Οι αρχηγοί πολλών χωρών, που έχουν εκλεγεί με έναν ούτω καλούμενο δημοκρατικό τρόπο, κάνουν μόνο ότι τους αρέσει, μόλις έρθουν στην εξουσία. Ένα

Υστερόγραφο 205 τυπικό παράδειγμα είναι η Γαλλική κυβέρνηση, που εξακολουθεί να διεξάγει πυρηνικές δοκιμές στον Ειρηνικό και να μολύνει με ραδιενέργεια τον τελευταίο μεγάλο πόρο που έχει μείνει, ονομαστικά, τον ωκεανό. Γνωρίζω ήδη, από αξιόπιστη πηγή ότι, οι Γάλλοι επιστήμονες στην Μουρορόα, ανησυχούν πολύ για τον “γιγαντισμό” που επηρεάζει μερικά είδη ψαριού, ειδικά το πάρροτ, που έχει υποστεί ακτινοβολία στην περιοχή γύρω από τη Μουρορόα. Αυτά τα ψάρια έχουν μεγαλώσει τρεις φορές από το κανονικό τους μέγεθος. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα συμβεί και στο μεγάλο λευκό καρχαρία που τον συναντούμε μέσα στα νερά μας! Μάλιστα, αν παρακολουθήσεις προσεχτικά τις εκρήξεις κάτω από το νερό στη Μουρορόα, θα προσέξεις ότι μέσα στις ώρες αργότερα (αλλά πιο συνηθισμένο δύο ή τρεις ημέρες μετά το γεγονός) υπάρχει πάντοτε ένας μεγάλης κλίμακας σεισμός πάνω στον πλανήτη, ως συνέχεια της έκρηξης, βεβαίως... Έτσι οι Γάλλοι πολιτικοί εγκληματούσαν πάνω σε πλανητική κλίμακα για αρκετές δεκάδες χρόνια. Λυπούμαι και ντρέπομαι που γεννήθηκα Γάλλος ... Ο Σαντάμ Χουσέιν επίσης διέπραξε έγκλημα εναντίον του πλανήτη, όταν πυροδότησε εκατοντάδες πετρελαιοπηγές. Έπρεπε επίσης να δικαστεί για τις βαρβαρότητες που διέπραξε στο Κουβέιτ. Τι κάνουν τα Ηνωμένα Έθνη γι’ αυτό; Στη Βραζιλία, οι κυβερνήσεις που καταστρέφουν συστηματικά τα παρθένα δάση του Αμαζονίου και τη δική τους επόμενη γενιά, επίσης διαπράττουν έγκλημα σε πλανητική κλίμακα. Οι άνθρωποι που λένε ότι το σύστημα πρέπει να αλλάξει, δεν κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Όλοι μεμψιμοιρούν για το άσχημο ποινικό σύστημα που έχουμε. Βεβαίως είναι άσχημο, οι νόμοι φαίνεται να έγιναν χάριν των απατεώνων. Λοιπόν, κάνε κάτι γι’αυτό! Θυμάσαι το ποινικό σύστημα των Παρακατινίων; Δεν ήταν διαφορετικό από το σύστημα των Αζτέκων, που ήταν τέλειο λόγω της αποτελεσματικότητας του. Δεν είναι αρκετό να πεις “το σύστημα είναι άσχημο πρέπει να το αλλάξουν”. Αυτοί – ποιόν εννοούμε με το Αυτοί; Τους βουλευτές, τους αρχηγούς της πολιτείας, όλους αυτούς που εξελέγησαν από τους ανθρώπους, από σένα. Για να αλλάξει το σύστημα, πρέπει να αλλάξει το σύστημα, παράλληλα με τους αρχηγούς του. Πρέπει να αναγκάσεις τους πολιτικούς που σε αντιπροσωπεύουν να αλλάξουν τους ανεπαρκείς νόμους, το ανεπαρκές σύστημα μια για πάντα. Οι πολιτικοί είναι γενικά βραδυκίνητοι για να αναλάβουν δράση από μόνοι τους. Κάθε νόμος απαιτεί πάρα πολλή δουλειά και υπευθυνότητα, και συχνά, αυτό είναι πάρα πολύ για να το ζητήσεις, διότι, όπως είπα, οι περισσότεροι τους είναι εκεί για το κύρος και τον παχουλό μισθό. Παρεμπιπτόντως, εάν θέλετε να προσελκύσετε καλούς πολιτικούς, να αρχίσετε με το να αποκόπτετε το μισθό τους με το μισθό ενός διευθυντή

206 Η Θειαούβα τράπεζας προαστίων και θα διαπιστώσετε ότι θα έχει λιγότερους υποψήφιους, αλλά αυτοί που θα μείνουν θα είναι ειλικρινή ανθρώπινα όντα, και ειλικρινά θα θέλουν να κάνουν κάτι για τον κόσμο. Εσείς είσαστε οι άνθρωποι που ψηφήσετε αυτούς τους πολιτικούς και οι πιο πολλοί από σας έχετε μπουχτίσει – δεν έχουν κάνει ότι αναμένετε από αυτούς να κάνουν για τον τόπο μας. Μια μέρα, θα έρθει ο καιρός, που οι πολίτες θα πρέπει να τους αναγκάσουν να κάνουν τη δουλειά τους: να πληρούν τις υποσχέσεις που έκαναν στην πλειοψηφία που τους εξέλεξε, πριν τις εκλογές. Όταν δεν έχει άλλη λύση, οι απλοί πολίτες μπορούν να αναγκάσουν τους πολιτικούς να κάνουν το καθήκον τους – πρέπει. Πρόσεξε – εδώ δεν μιλώ για αναρχία, μόνο πειθαρχία. Μέσα σ’ ένα τόπο χρειάζεται η πειθαρχία, όχι αυτή ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, αλλά μιας δημοκρατίας μέσα στην οποία να τηρούνται οι υποσχέσεις. Αν οι υποσχέσεις μένουν απραγματοποίητες, εξαρτάται από σένα να ενεργήσεις, διότι είναι απεχθές οι πολιτικοί να απογοητεύουν εκατομμύρια ανθρώπους όταν είναι στην εξουσία, και να τους κοροϊδεύουν μέχρι τις επόμενες εκλογές. Αυτοί οι εξέχοντες πολιτικοί θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση αν έκαναν τη δουλειά τους παρά να σπαταλούν 80 τοις εκατόν του χρόνου τους συζητώντας αναμεταξύ τους τα πολιτικά του κόμματος. Οι άνθρωποι σου λένε, “Τι μπορούμε να κάνουμε; Δεν έχει τίποτα που εμείς μπορούμε να κάνουμε,” και είναι ακριβώς εκεί που κάνουν λάθος! Οι απλοί άνθρωποι μπορούν και πρέπει να αναγκάσουν την κυβέρνηση που είναι εκλεγμένη από τους ανθρώπους και με δημοψήφισμα, για να επιτελέσουν τα έργα για τα οποία εξελέγησαν. Οι απλοί άνθρωποι κατέχουν τεράστια δύναμη. Όπως είπε ο Άρκη (Ιδε Κεφ. 10) ένα από τα πιο δυνατά που κατέχουν οι άνθρωποι – χάριν στη νοημοσύνη τους – είναι η δύναμη της αδράνειας. Είναι μια χωρίς-βία δύναμη και αυτό είναι το καλύτερο, επειδή η βία φέρνει βία. Ο Χριστός είπε, “Μάχαιρα έδωσες μάχαιρα θα πάρεις” Στο Πεκίνο, Κίνα, ένας άνθρωπος μόνος και άοπλος μπόρεσε να σταματήσει ένα τεθωρακισμένο με μόνη την παρουσία του. Πως το κατόρθωσε αυτό; Διότι οι στρατιώτες μέσα στο τεθωρακισμένο δεν τόλμησαν να τον συνθλίψουν, συναρπάχθηκαν από την πράξη αυτοθυσίας του άοπλου άντρα. Εκατομμύρια άνθρωποι έγιναν αυτόπτες μάρτυρες αυτού από την τηλεόραση.

Υστερόγραφο 207 Ο Κάντι κατάφερε μόνος του, να εμποδίσει μια φοβερή αιματοχυσία. Ο ίδιος ο Λόρδος Μαουντμπάττεν αντιλήφθηκε ότι αν έστελλε 50.000 στρατό στην Καλκούτα, θα πετσοκόβονταν και όμως, ο Κάντι, ένας άνθρωπος, αποσόβησε μια σφαγή με χωρίς βία μέτρα. Μια φορά, στον πλανήτη του Άρκη, έκλεισαν τους δρόμους με τα ούτω καλούμενα “χαλασμένα” αυτοκίνητα: ήταν 10.000 απ’ αυτά. Το αστυνομικό τμήμα ήξερε ότι αυτό γινόταν σκόπιμα, αλλά δε μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Όταν η πυροσβεστική ή των πρώτων βοηθειών έπρεπε να περάσουν, οι άνθρωποι κανόνιζαν να τους αφήνουν να περάσουν, σπρώχνοντας τα οχήματα τους από τη μέση. Μετά τα έσπρωχναν εκεί που ήταν. Αυτή είναι η δύναμη της αδράνειας. Δεν κινήθηκαν, δεν έτρωγαν, δεν φώναζαν. Ήταν σιωπηροί – αντιμετωπίζοντας τις δυνάμεις του νόμου και της τάξης. Προφανώς, είπαν, θα ήταν πιο πολύ από ευτυχείς να ανοίξουν το δρόμο – αλλά πως θα μπορούσαν, χωρίς μηχανικούς...; Ο τόπος παρέλυσε. Δεν είχαν ούτε πανό, ούτε συνθήματα, δεν υπήρχαν συνθήματα ή φωνές, απλά σιωπηρή περιφρόνηση. Περίμεναν να ακούσουν από τον αντίπαλο τους, που βυθιζόταν όλο και πιο βαθιά μέσα στα ψέματα και την απάτη του. Ένα γράμμα είχε ήδη σταλεί στην κυβέρνηση, που ήταν αρκετά ενήμερη για τις απαιτήσεις τους και ήξερε ποιοί ήταν. Το άτομο που έστειλε το γράμμα ήταν ο κύριος Πολίτης ... Όπως είπε ο Άρκη, όταν 100.000 άνθρωποι ξαπλώσουν ήρεμα μέσα σε μια πλατεία, μια σιδηροδρομική γραμμή ή μέσα στους δρόμους και πουν στην αστυνομία, “θέλω να πάω σπίτι, σε παρακαλώ πάρε με σπίτι, είμαι άρρωστος σε παρακαλώ πάρε με σπίτι”, δεν θα ήταν δυνατό η αστυνομία να ρίξει δακρυγόνα μέσα σ’ ένα πλήθος από άρρωστους ανθρώπους., κατ’ ουδέν λόγο, δεν θα το έκαναν; Με τη δύναμη της αδράνειας, ο κόσμος έφερε ολόκληρο το έθνος σε στασιμότητα, χωρίς βία. Το αποτέλεσμα ακολούθησε γρήγορα. Οι “παχουλοί χρηματιστές” που είχαν τον πιο μεγάλο έλεγχο στην οικονομία (την κατάρρευση της χρηματιστηριακής αγοράς, το ανέβασμα και το κατέβασμα των τιμών του χρυσού) και που τα είχαν ένα με τους διεφθαρμένους πολιτικούς, άρχισαν να πανικοβάλλονται διότι θα έχαναν εκατομμύρια δολάρια στη χρηματαγορά. Για κάθε νόμισμα που οι άνθρωποι στο δρόμο έχαναν επειδή δε δούλευαν, αυτοί έχαναν εκατοντάδες χιλιάδες. Έτσι, εις το όνομα των ιερών τους χρημάτων, έπρεπε να κάνουν κάτι – και οι άνθρωποι νίκησαν. Λίγο παρ’ ολίγο, έχετε μπει στα καλούπια. Είναι γι’ αυτό που οι εξωγήινοι φίλοι μας ανησυχούν. Είσαι ένα ανθρώπινο ον, όχι ένα ρομπότ. ΞΥΠΝΑ ΤΩΡΑ.

208 Η Θειαούβα Έχετε ποτέ απορήσει, μόνο για να δώσω ένα παράδειγμα, τι θα γινόταν αν σταματούσε ο ηλεκτρισμός μέσα σε μια υπεραγορά με τους καινούριους υπολογιστές και το νέο κωδικό που καταγράφει τις τιμές; Οι πωλητές δε θα μπορούσαν ακόμα και να προσθέσουν τις τιμές – οι κώδικες πάνω στα περισσότερα αντικείμενα θα το καθιστούσαν ένα αδύνατο αγώνα. Έχει ποτέ περάσει από το νου σας ότι, το κωδικό σταματά εσένα τον καταναλωτή, από του να ξέρεις την τιμή ενός κουτιού ψημένων φασολιών, εκτός αν κοιτάξεις την απόδειξη που σου έδωσαν; Μα αυτό είναι ένας κοπιώδης αγώνας. Έτσι όλο και πιο λίγο έχετε επίγνωση του πόσο ξοδεύετε και, ανεπαίσθητα οι χρηματιστές παίρνουν τον έλεγχο των δικών σας χρημάτων. Ήξερα ένα μικρό χαριτωμένο καταστηματάρχη που είχε ένα πρόβλημα με τη μηχανή του ταμείου του. Έφτασα ενώ την επισκεύαζαν. Μου πούλησε δύο αντικείμενα προς ένα δολάριο τριάντα οχτώ σεντς το καθένα. Τον πήρε τρία λεπτά να λογαριάσει την ολική τιμή στο χαρτί και κατέληξε να μου δώσει δύο δολάρια τριάντα τέσσερα από τα πέντε δολάρια που του έδωσα, απλά επειδή έχασε τη συνήθεια να κάνει μια τέτοια απλή πρόσθεση ακόμα και στο χαρτί. Εμπιστεύεται τη μηχανή, όπως κάνουν χιλιάδες σαν κι’ αυτόν. Οι άνθρωποι δίνουν εμπιστοσύνη σε πιστωτικές κάρτες και υπολογιστές, κάνουν λάθος γιατί, ανεπαίσθητα, δε σκέπτονται πλέον οι ίδιοι, αφήνουν τους χρηματιστές να προσθέτουν γι’ αυτούς. Ανεπαίσθητα, δεν “ελέγχουν” πλέον. Ας κάμουμε ένα μικρό πείραμα μαζί, και θα δείτε για το τι μιλώ. Είσαστε έτοιμοι; Εντάξει, λίγες γραμμές πιο πάνω, έκανα μια πρόσθεση για σας και σας εξήγησα ότι αγόρασα προϊόντα αξίας δυο δολαρίων εβδομήντα έξι σεντς, και ο καταστηματάρχης μου έδωσε δύο δολάρια τριάντα τέσσερα από τα πέντε δολάρια. Ευτυχώς δεν ήσουν ο καταστηματάρχης, γιατί θα σε έκανα να χάσεις δέκα σεντς. Το έκανα επίτηδες για να σε πιάσω μέσα. Εάν όμως είσαι μεταξύ αυτών που σταμάτησαν να διαβάζουν την παράγραφο για να ελέγξουν το άθροισμα σημαίνει ότι δεν πιάνεστε εύκολα. Εάν πέφτετε στην κατηγορία αυτών που δεν έλεγξαν, θα ήταν καλό να αλλάξετε στάση τώρα. Είσαι ένα ανθρώπινο ον, που περικλείεις ένα Θείο κομμάτι, να είσαι περήφανος γι’ αυτό, και σταμάτα να συμπεριφέρεσαι σαν ένα πρόβατο. Έχεις ήδη διαβάσει αυτό το βιβλίο μέχρι τέλους, αυτό είναι καθ’ εαυτό πολύ σπουδαίο. Σπουδαίο; Ναι, διότι αυτό δείχνει ότι ενδιαφέρεσαι πιο πολύ από το να έχεις ένα κομμάτι βοδινό και πατάτες, χάμπουργκερ, ξινολάχανα, ή ένα ποτήρι μπύρα. Ώστε καλά πάμε! Το επόμενο που έχω να πω σκοπεύει άμεσα τα εκατομμύρια των νέων ανθρώπων ανά τον κόσμο. Οτιδήποτε μου είπε η Θάω να γράψω, και, βεβαίως

Υστερόγραφο 209 οτιδήποτε που μόλις έχω προσθέσει, απευθύνεται εξ’ ίσου προς τους νέους, αλλά θέλω να προσθέσω ένα μήνυμα ειδικά γι’ αυτούς. Φίλοι μου, ένας μεγάλος αριθμός από σας, έχετε χάσει την ελπίδα, είσαστε άνεργοι, έχετε πάθει πλήξη, ή είσαστε συνωστισμένοι σε πόλεις, γιατί δεν αλλάζετε ριζικά τον τρόπο ζωής σας; Αντί να μένετε αδρανείς μέσα σε ανθυγιεινά περιβάλλοντα, μπορείτε να οργανωθείτε πάνω σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση. Μιλώ ειδικά για την Αυστραλία, διότι δε γνωρίζω τι είδους πόρους έχουν οι άλλες χώρες, όμως βασικά μπορεί αναμφίβολα να ισχύουν και σε άλλες χώρες. Ελάτε μαζί, οργανωθείτε και ζητήστε από την κυβέρνηση να σας ενοικιάσει καλλιεργήσιμη γη, πάνω σε 99 χρόνια συμβόλαιο (υπάρχει τέτοια διαθέσιμη γη πιστέψετε με). Με αυτό τον τρόπο μπορείτε να δημιουργήσετε κοινοτικές επαύλεις όπου θα είσαστε αυτάρκεις. Θα έχετε την ικανοποίηση και την περηφάνια στο να αποδείξετε στους γύρω σας ότι δεν είσαστε “κηφήνες”, ότι είσαστε σε καλύτερη θέση από ένα έθνος. Θα μπορούσατε να ιδρύσετε μια “δημαρχία” με τους δικούς σας νόμους και εσωτερική πειθαρχία και ταυτόχρονα να εκτιμάτε αυτούς της χώρας που ζείτε. Είμαι πεπεισμένος, ότι μια καλή κυβέρνηση ευχαρίστως θα σας έδινε “μια ώθηση προς τη σωστή κατεύθυνση.” (Σπαταλά τόσα χρήματα οπωσδήποτε, που για μια φορά, θα έδινε χρήματα για ένα μεγάλο σκοπό) Βεβαίως, θα πρέπει να πράξετε υπεύθυνα γιατί οι κακολογητές θα είναι έτοιμοι να ορμήσουν πάνω σας, επειδή είναι πεπεισμένοι ότι είσαστε “χαμένοι. ” Προσωπικά, έχω απόλυτη πίστη σε σας, πίστη – ότι εσείς, η νέα γενιά, θα κτίσει ένα καλύτερο κόσμο, πιο καθαρό και πιο πνευματικό. Δεν απευθύνεται και σε σας το μήνυμα των Θαόρι; Έτσι, πρέπει να αποδείξετε ότι είσαστε υπεύθυνοι και να δημιουργήσετε τους δικούς σας κανόνες. Όχι ναρκωτικά από την αρχή, γιατί τα ναρκωτικά, όπως ξέρετε, διαταράσσουν το αστρικό σας σώμα που είναι ο πραγματικός σας εαυτός, και δεν τα χρειάζεστε καθόλου. Αυτοί από σας που οι φίλοι τους έχουν πέσει στην παγίδα, θα βρουν μια διέξοδο με τη βοήθεια σας – αν το θέλουν. Έχετε ένα μεγάλο έργο μπροστά σας, όχι μόνον να βοηθήσετε τους συνομήλικους σας, αλλά επίσης να αναδιοργανώσετε τη ζωή σας πάνω σε νέα βάση. Θα ανακαλύψετε αργότερα απερίγραπτες χαρές. Από υλικής άποψης, θα κάνετε ένα “γυρισμό προς τη φύση” και θα είσαστε οι πρώτοι που θα το κάνετε με σοβαρότητα. Τι χρειάζεστε για να επιζήσετε; Αέρα, νερό, ψωμί, λαχανικά και κρέας. Μπορείτε να κατορθώσετε όλα αυτά τα πράγματα από μόνοι σας, και χωρίς να χρησιμοποιήσετε πάλιν χημικά προϊόντα. Τα Ισραηλινά “κιμπούτς”

210 Η Θειαούβα λειτουργούν τέλεια. Μπορείτε να λειτουργήσετε ακόμα καλύτερα διότι, στην Αυστραλία, είσαστε πολυεθνικοί. Όμως το ζήτημα δεν είναι αν θα προσπεράσετε τους άλλους, το ζήτημα είναι να ζείτε ωραία, και με υπόληψη. Έπειτα, από πνευματικής και από πλευράς αναψυχής, θα έχετε τις δικές σας δισκοθήκες. Μια δισκοθήκη ξέρετε, είναι ακριβώς το ίδιο διασκεδαστική στην ύπαιθρο όσο και στην πόλη! Οι δικές σας βιβλιοθήκες, τα δικά σας θέατρα όπου θα μπορείτε να δημιουργείτε και να ανεβάζετε τα δικά σας θέατρα, και που θα μπορείτε να δημιουργείτε και να εκτελείτε τα δικά σας έργα. Θα έχει σκάκι, επιτραπέζιο τένις, μπόουλ, μπιλιάρδα, πετόσφαιρα, τόξο, ξιφασκία, σέηλ μπόουρτινγκ, ιππασία, σερφινγκ, ψάρεμα, ο κατάλογος δεν τελειώνει ... Μερικοί μπορεί να προτιμούν κλασσικό χορό, άλλοι, πολεμικές τέχνες. Θα αποφύγετε βίαια παιγνίδια που γεννούν πάρα πολλή έχθρα. Μπορείτε να δείτε ότι υπάρχουν αναρίθμητα πράγματα να κάνετε μέσα στη φύση, πολύ περισσότερα από τη γωνιά κάποιου δρόμου, σε οποιαδήποτε πόλη. Η φυσική και πνευματική ευημερία σας θα ωφεληθεί πολύ από το γιόγκα. Θα ήθελα να επιμείνω πάνω σ’ αυτή την πειθαρχία, και ειδικά πάνω στην αναπνοή δια μέσου των τσιάκρας. Τριάντα λεπτά γιόγκα κάθε πρωί και βράδυ θα ήταν τέλειο. Είσαστε η νέα γενιά, και οι πιο πολλοί από σας, έχετε καταλάβει ότι πρέπει να πάτε ΜΕ τη φύση και το περιβάλλον, και όχι ΕΝΑΝΤΙΟΝ του. Οι πιο πολλοί από τους ηλίθιους που πηγαίνουν εναντίον της φύσης θα σας κατακρίνουν όταν κάνετε διαδηλώσεις, για ένα καλό σκοπό, για τη διατήρηση των δένδρων. Υποτιμητικά σας ονομάζουν “πράσινους” ή “χίππεις.” Αποδείξετε στον κόσμο και κυρίως στον εαυτό σας, ότι εφαρμόζετε αυτά που διδάσκετε, διότι όταν αρχίσετε να εργάζεστε στην κοινοτική έπαυλη σας, θα μπορείτε να κάνετε ακόμα πιο πολλά για να διατηρήσετε το περιβάλλον. Ακόμη θα μπορέσετε να δημιουργήσετε δάση. Εκλέξετε από τις ομάδες σας μερικούς υπεύθυνους ανθρώπους, όχι διευθυντές η κυρίους, αλλά υπεύθυνους ανθρώπους, συμβούλους που θα εκλέγονται δημοκρατικά. Είμαι πεπεισμένος ότι θα μπορέσετε να δείξετε σε όλο τον κόσμο ότι μπορείτε να κάνετε καλύτερη δουλειά από τα έθνη που κυβερνούνται από σκιώδεις πολιτικούς, και εις το όνομα του ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ, σας ευχαριστώ. Η Θάω σας είπε (Ιδε. Κεφ.9) ότι η θρησκεία και η πολιτική είναι τα δύο από τα χειρότερα δηλητήρια της κοινωνίας. Επομένως εάν σκοπεύετε να κατακλύσετε με γράμματα τον εκδότη μου, ότι με θέλετε να απαντήσω, ή με την εισήγηση να γίνω γκουρού σας ή να

Υστερόγραφο 211 δημιουργήσω μια θρησκεία, να το σκεφτείτε ξανά. Θα πάτε εναντίον της θέλησης μου και εναντίον των Θαόρι και της Θάω και δε θα καταλήξετε πουθενά. Η Θάω σας είπε, “Ο μεγαλύτερος ναός του ανθρώπου είναι μέσα του, είναι εκεί που μπορεί να επικοινωνήσει οποιαδήποτε ώρα, με το δημιουργό, το δημιουργό του, χρησιμοποιώντας στοχασμό και συγκέντρωση μέσον του μεσάζοντα, του Ανώτερου – εαυτού του.” Μη μου μιλάτε για κτίσιμο ναών, εκκλησιών, καθεδρικών, Ασράμ ή οτιδήποτε άλλο. Κοιτάξετε μέσα σας και θα διαπιστώσετε ότι έχετε ότι χρειάζεστε για να επικοινωνείτε με Αυτόν, απλά γιατί είναι Αυτός που το έβαλε εκεί. Τελικά, θα ήθελα να τελειώσω λέγοντας αυτό: Ως ταπεινός υπηρέτης της Θάω και των Θαόρι που μου ζήτησαν να γράψω αυτό το έργο, θέλω να σας υπενθυμίσω, για τελευταία φορά, ότι οποιαδήποτε θρησκεία υπάρχει, και αν πιστεύετε στο ένα ή το άλλο πράγμα, αυτό με κατ’ ουδένα τρόπο δε θα αλλάξει ότι έχει καθιερωθεί από το μεγάλο ΠΝΕΥΜΑ, ΤΟ ΘΕΟ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ – Μπορείτε να ΤΟΝ λέγετε όπως θέλετε. Καμιά θρησκεία, καμιά πίστη και κανένα βιβλίο, ακόμα και αυτό, θα επηρεάσει την αλήθεια και την τάξη που έχει καθιερωθεί από ΑΥΤΟΝ μέσα στο σύμπαν. Οι ποταμοί πάντοτε θα τρέχουν από την πηγή τους προς τον ωκεανό, ακόμα και αν μια θρησκεία ένα σχίσμα ή δισεκατομμύρια άνθρωποι θέλουν να πιστεύουν το αντίθετο. Το μόνο ΑΛΗΘΙΝΟ, ΜΟΝΙΜΟ πράγμα είναι ο νόμος του ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ, αυτού που ΗΘΕΛΕ στην αρχή, το νόμο του ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ, το ΝΟΜΟ ΤΟΥ, και απολύτως ΚΑΝΕΝΑΣ δε θα μπορέσει να τον αλλάξει ΠΟΤΕ. M. J. P. Demarquet. Καιρνς, Αυστραλία, Απρίλης 1993