Testy z chemii Tom1

qwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwert yuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopas dfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklz Testy z chemii xcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnm Część I qwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwerty uiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasd fghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzx cvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmq wertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyui opasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfg hjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxc vbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmq wertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyui opasd http://www.chemia.sos.pl asdfghjklzxcvbnmrtyuiopasdfghjklzx cvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmq

Rozwiązania informatyczne Chemia SOS- pomoc i korepetycje z chemii

Pomoc i korepetycje z chemii, przygotowanie do matury rozszerzonej z chemii

Osoby zamierzające studiować medycynę muszą zdawać maturę na poziomie rozszerzonym. Testy zwarte w tym arkuszu (316 pytań testowych pogrupowanych tematycznie z zakresu chemii nieorganicznej), wraz z omówionymi dokładnie odpowiedziami umożliwią solidne przygotowanie się do matury z chemii.

Omówione odpowiedzi do zestawu 316 pytań, możesz otrzymać w cenie 3 zł (3,69 zł brutto).

Chcę zakupić testy i omówione do nich odpowiedzi.

Spis treści 1. OBLICZENIA W OPARCIU O WZORY ZWIĄZKÓW, RÓWNANIA REAKCJI CHEMICZNYCH I PODSTAWOWE PRAWA CHEMICZNE ................................................................................................................... 4 1.1. CHEMIA NIEORGANICZNA ............................................................................................................................ 4 1.2. CHEMIA ORGANICZNA ................................................................................................................................. 5 2.

USTALANIE WZORU EMPIRYCZNEGO I RZECZYWISTEGO BADANEGO ZWIĄZKU .............. 6

3. STECHIOMETRIA MIESZANIN. REAKCJE SUBSTRATÓW ZMIESZANYCH W STOSUNKU NIESTECHIOMETRYCZNYM. ................................................................................................................................... 8 4.

WYDAJNOŚĆ REAKCJI CHEMICZNEJ .................................................................................................... 9

5.

ROZTWORY .................................................................................................................................................. 10 5.1. POJECIA PODSTAWOWE. ROZTWORY RZECZYWISTE I KOLOIDALNE .......................................................... 10 5.2. ZOBOJĘTNIANIE ROZTWORÓW ................................................................................................................... 13

6.

BUDOWA ATOMU ........................................................................................................................................ 14

7.

ZWIĄZEK BUDOWY ATOMU Z UKŁADEM .......................................................................................... 17

8.

PRZEMIANY JĄDROWE............................................................................................................................. 19

9.

PRZEWIDYWANIE BUDOWY PRZESTRZENNEJ ................................................................................ 21 9.1. HYBRYDYZACJA ........................................................................................................................................ 21 9.2. METODA VSEPR ....................................................................................................................................... 24

10.

WIĄZANIA CHEMICZNE ........................................................................................................................... 25

11.

STRUKTURA CIAŁ STAŁYCH .................................................................................................................. 27

12.

EFEKTY ENERGETYCZNE ........................................................................................................................ 29

13.

KINETYKA I STATYKA REAKCJI ........................................................................................................... 32

14.

KATALIZA ..................................................................................................................................................... 33

15. DYSOCJACJA ................................................................................................................................................ 35 15.1. POJĘCIA PODSTAWOWE. STAŁA I STOPIEŃ DYSOCJACJI ............................................................................. 35 15.2. STĘŻENIE JONÓW WODOROWYCH, PH ROZTWORU .................................................................................... 37 16.

WSKAŹNIKI, PRZEWODNICTWO ROZTWORÓW.............................................................................. 38

17.

TEORIE KWASÓW I ZASAD ...................................................................................................................... 40

18.

AMFOTERYCZNOŚĆ................................................................................................................................... 42

19.

HYDROLIZA .................................................................................................................................................. 43

20.

ILOCZYN ROZPUSZCZALNOŚCI ............................................................................................................ 45

21.

ZWIĄZKI KOMPLEKSOWE ...................................................................................................................... 46

22. PROCESY REDOX ........................................................................................................................................ 48 22.1. POJĘCIA PODSTAWOWE .............................................................................................................................. 48 22.2. PRZEWIDYWANIE KIERUNKU REAKCJI ....................................................................................................... 50 22.3. REAKCJE REDOX ........................................................................................................................................ 52 23.

OGNIWA ......................................................................................................................................................... 54

24.

ELEKTROLIZA ............................................................................................................................................. 55

3

1. Obliczenia w oparciu o wzory związków, równania reakcji chemicznych i podstawowe prawa chemiczne 1.1. Chemia nieorganiczna 1. Jeden mol H2O w temperaturze T=277K i pod ciśnieniem 1013hPa zajmuje objętość: A 10-3dm3 B 1,8.10-2dm3 C 1dm3 D 22,4dm3 2. Objętość wdychanego przez człowieka powietrza wynosi 500cm3. Jeżeli N wyraża liczbę cząsteczek zawartych w 1 molu, to liczba cząsteczek tlenu, jaka dostaje się do płuc przy jednym wdechu wynosi około: A N/2,24 B N/22,4 C N/224 D N/44,8 3. Aby próbka siarczku żelaza(II) zawierała tyle atomów, ile ich jest w 22g tlenku węgla(IV), należy odważyć siarczku żelaza(II): A 22g B 44g C 66g D 88g 4. W ilu gramach tlenku azotu(II) znajduje się tyle samo azotu co w 1molu tlenku azotu(III)? A 14g B 28g C 30g D 60g E 76g 5. Jaką objętość zajmuje w warunkach normalnych mieszanina zawierająca 0,4mola SO2 oraz 88g CO2 A 66,0dm3 B 53,7dm3 C 44,8dm3 D 33,6dm3 6. Aby ciśnienie powietrza o temperaturze początkowej –23oC podwoiło się izochorycznie, należy ogrzać gaz do temperatury: A 23oC B 230K C 500K D 500oC 7. W czterech zamkniętych naczyniach o jednakowej pojemności znajdują się (w warunkach normalnch) argon, brom, chlor i wodór. Największa ilość atomów znajduje się w naczyniu z: A argonem B bromem C chlorem D wodorem 8. 100g stopu glinu z cynkiem utleniono i otrzymano 51g Al2O3 i 91g ZnO. W skład badanego stopu wchodzi: A 73% Zn. i 27% Al B 27% Zn i 73% Al. C 50% Zn i 50% Al. D 46% Zn i 54% Al. 9. Chlor na skalę laboratoryjną można otrzymać działając na tlenek manganu(IV) kwasem solnym. Ile chloru otrzyma się działając nadmiarem kwasu solnego na 26,1g tlenku manganu(IV)? A 6,72dm3 B 21,3g C 0,3mola D wszystkie odpowiedzi są poprawne

4

10. Ile gramów chlorku baru należy dodać do roztworu, w którym rozpuszczono 4g mieszaniny Na2SO4 i K2SO4, aby mieć pewność całkowitego wytrącenia siarczanów? A 2,08g B 5,86g C 4,78g D 8,49g 11. 2g pewnego dwuwartościowego metalu wypiera z roztworu kwasu w warunkach normalnych 1,12dm3 wodoru. Wodorotlenek tego pierwiastka ma wzór: A Ca(OH)2 B Zn(OH)2 C Pb(OH)2 D Sr(OH)2 E Ba(OH)2

1.2. Chemia organiczna 12. W wyniku utlenienia pewnego aldehydu otrzymano 43,2g srebra oraz 17,6g kwasu. Utlenianym aldehydem był: A aldehyd octowy (etanal) B aldehyd propionowy (propanal) C aldehyd masłowy (butanal) D aldehyd walerianowy (pentanal) 13. Podczas działania jednego mola bromu na jeden mol pewnego węglowodoru otrzymano tylko jeden produkt reakcji – związek o masie cząsteczkowej 202. Reakcji bromowania został poddany: A propan B propen C butan D 2-buten E benzen 14. Do utwardzenia pewnego glicerydu zużyto 17,92dm3 wodoru zmierzonego w warunkach normalnych. Uzyskano przy tym 0,4mola tristearynianu gliceryny. Liczba wiązań podwójnych w cząsteczce tego glicerydu przed uwodornieniem wynosiła: A1 B2 C3 D4 15. Na spalenie 2dm3 acetylenu zużyto 20dm3 powietrza (warunki normalne). Produktami tej reakcji były: A C + H2O B C + CO + H2O C CO + CO2 + H2O D CO2 + H2O 16. Jeśli skroplimy wodę wydzielającą się podczas spalania 1mola glukozy C6H12O6, to jej objętość w warunkach pokojowych będzie wynosiła: A ok. 135dm3 B ok. 105dm3 C ok. 134cm3 D ok. 108cm3 17. Masa cząsteczkowa tetrapeptydu otrzymanego w wyniku kondensacji cząsteczek glicyny wynosi: A 300u B 246u C 228u D 210u 18. Jaka jest masa cząsteczkowa celulozy, jeżeli przyjmiemy, że jest ona zbudowana z 2000 reszt glukozowych? A 324000 B 360000 C 684000 D 648000 5

19. Zakładając, że benzyna jest czystym oktanem, oblicz ile dm3 tlenu (zmierzonego w warunkach normalnych) potrzeba do spalenia 1g tej substancji? A 1,26dm3 B 2,46dm3 C 22,4dm3 D 44,8dm3 20. W warunkach normalnych 1dm3 propanu waży? A 0,7g B 1,34g

C 1,96g

D 2,58g

21. Gęstość gazu będącego mieszaniną 2 części objętościowych wodoru i 1 części objętościowej tlenku węgla wyznaczona względem metanu wynosi: A 0,67 B 1,49 C 0,33 D 10,67 E 16

2. Ustalanie wzoru empirycznego i rzeczywistego badanego związku 22. Jaki jest wzór hydratu chlorku wapnia, jeżeli wiadomo, że zawiera on 49,3% wody? A CaCl2.6H2O B CaCl2.2H2O C CaCl2.3H2O D CaCl2.4H2O

E CaCl2.5H2O

23. Odważkę hydratu siarczanu magnezu o masie 2,46g rozpuszczono w wodzie, następnie dodano w nadmiarze chlorku baru i wytrącono osad BaSO4. Strącony osad wysuszono i zważono. Jaki jest wzór hydratu siarczanu magnezu jeśli otrzymano 2,33g osadu siarczanu baru? A MgSO4.2H2O B MgSO4.5H2O C MgSO4.7H2O D MgSO4.10H2O 24. Próbkę uwodnionego jodku baru o masie 10,407g ogrzewano ostrożnie aż do całkowitego usunięcia wody. Masa bezwodnej próbki wynosiła 9,520g. Ustal wzór hydratu jodku baru (uwodnionej soli). A BaI2.H2O B BaI2.2H2O C BaI2.3H2O D BaI2.4H2O 25. Pewien związek składa się w 18,26% z wapnia, w 32,42% z chloru, w 5,48% z wodoru i w 42,84% z tlenu. Związkiem tym jest: A CaCl2.4H2O B CaCl2.6H2O C CaCl2.8H2O D CaCl2.10H2O 26. 0,126g pewnego dikarboksylowego kwasu organicznego zawierającego wodę krystalizacyjną rozpuszczono w wodzie uzyskując 25cm3 roztworu, na zmiareczkowanie którego zużyto 20cm3 0,1M roztworu NaOH. Masa molowa bezwodnego, analizowanego kwasu wynosi 90g/mol. Kwas ten krystalizuje z: A dwoma cząsteczkami wody B trzema cząsteczkami wody C czterema cząsteczkami wody D pięcioma cząsteczkami wody E dziesięcioma cząsteczkami wody

6

27. Chloropochodna benzenu zawiera 48,35% chloru. Liczba atomów chloru w cząsteczce tej pochodnej wynosi: A4 B3 C2 D1 28. Związek organiczny o masie cząsteczkowej 92, w którym stosunek wagowy C:H:O=0,9:0,2:1,2 jest alkoholem: A alifatycznym jednowodorotlenowym B alifatycznym dwuwodorotlenowym C alifatycznym trójwodorotlenowym D alifatycznym czterowodorotlenowym E aromatycznym 29. W wyniku analizy elementarnej stwierdzono, że próbka związku o masie 1,5g zawierała 0,6g węgla, 0,1g wodoru i tlen. Wybierz grupę związków, której wszystkie związki spełniają wyniki analizy: A etanal, kwas 2-hydroksypropanowy, octan metylu B metanal, kwas octowy, mrówczan metylu C mrówczan 1-propylu, propionian metylu, eten-1,2-diol D etanal, kwas mrówkowy, mrówczan 1-propylu 30. Z 8g siarki otrzymano 20g tlenku. Siarka w tym tlenku wykazuje wartościowość: A +2 B +4 C +6

D -4

31. Pewna masa węglowodoru składającego się z C i H w stosunku wagowym 6:1, zajmuje połowę objętości, jaką zajęłaby w tych samych warunkach ciśnienia i temperatury dwa razy mniejsza masa CO. Badanym węglowodorem jest: A C2H4 B C3H6 C C4H8 D C8H16 32. W wyniku całkowitego spalenia 2 moli pewnego węglowodoru powstaje 8moli wody. Ilość tlenu zużytego do spalenia jest równa 14moli. Spalanym węglowodorem jest: A naftalen B toluen C pentyn D okten

7

3. Stechiometria mieszanin. niestechiometrycznym.

Reakcje

substratów

zmieszanych

w

stosunku

33. W czystym tlenie amoniak spala się do azotu wg równania reakcji: 4NH3(g) + 3O2(g)
2N2(g) + 6H2O(c) Odmierzono 13dm3 mieszaniny amoniaku i tlenu w warunkach normalnych. Objętość gazów po reakcji w tych samych warunkach wynosiła 5,5dm3, a po przepuszczeniu ich przez płuczkę z wodą zmalała do 3dm3. Skład objętościowy mieszaniny gazów przed reakcją był następujący (w dm3): Amniak Tlen A 6,5 6,5 B 10,2 2,8 C 8,5 4,5 D 7,4 5,6 34. Do spalenia całkowitego 10cm3 mieszaniny gazowej złożonej z metanu i propanu zużywa się 29cm3 tlenu (w warunkach normalnych). Mieszanina zawierała (procent objętościwy): A 70% CH4, 30% C3H8 B 50% CH4, 50% C3H8 C 30% CH4, 70% C3H8 D 25% CH4, 75% C3H8 35. Mieszanina gazów w warunkach normalnych składa się z 4 moli CO, 2 moli CO2, 8 moli H2 i 6 moli N2. Masa tej części mieszaniny, w której znajduje się 80dm3 gazów niepalnych wynosi: A 114,2g B 171,4g C 228,6g D 342,8g 36. Do spalenia dwóch objętości gazu syntezowego wystarcza jedna objętość tlenu. Gdyby w gazie syntezowym zwiększyć zawartość tlenku węgla do 75% kosztem wodoru, wówczas do spalenia dwóch objętości gazu potrzebna by była: A taka sama objętość tlenu B trzy razy mniejsza objętość tlenu C 1,5 raza większa objętość tlenu D dwukrotnie większa objętość tlenu 37. Mieszanina gazów zawiera 25% objętościowych chloru i 75% objętościowych wodoru. Skład tej mieszaniny w % wagowych jest następujący: A 75% chloru i 25% wodoru B 92,2% chloru i 7,8% wodoru C 71,8% chloru i 28,2% wodoru D 97,2% chloru i 2,8% wodoru 38. Ile powietrza potrzeba do otrzymania 77dm3 dwutlenku siarki, w wyniku spalenia pirytu? A 110dm3 B 238dm3 C 340dm3 D 550dm3 39. Próbka zawierająca 0,5g mieszaniny stałych wodorków litu i wapnia podczas reakcji z wodą tworzy 1,12dm3 wodoru (w przeliczeniu na warunki normalne). Procentowa zawartość wodorku wapnia w mieszaninie wynosi: A 32,3% B 66,7% C 64,6% D 11,2% E 50%

8

40. Do 100g mieszaniny CaCO3 i CaO dodano nadmiar kwasu solnego. Objętość wydzielonego dwutlenku węgla była równa (warunki normalne) 5,6dm3. Zawartość procentowa CaO w mieszaninie wynosi: A 10% B 25% C 50% D 75% 41. Mieszanina BaCl2 .2H2O i LiCl waży 0,6g, a po dodaniu AgNO3 otrzymano 1,44g AgCl. Procentowa zawartość Ba w mieszaninie pierwotnej wynosi: A 13,7% B 25% C 75% D 50% E 16,7% 42. Do probówek zawierających po 25cm3 0,5 molowych roztworów kwasów (rysunek) wprowadzono 0,05g magnezu do każdej Mg

I

II

HCl

III

H2SO4

IV

CH3COOH

Objętość wydzielonego wodoru największa będzie w probówce: A I i II B III C IV

H3PO4

D we wszystkich jednakowa

4. Wydajność reakcji chemicznej 43. Ile gramów chlorku metylu można otrzymać ze 100g metanolu, jeżeli wydajność reakcji wynosi 60%? A 45,2g B 68,7g C 94,6g D 100g E 9,5g 44. Zakładając, że przemiana: etanol
etanal
kwas octowy przebiega w każdym etapie z 90% wydajnością to z 23g etanolu otrzymano gramów kwasu octowego: A 12,1 B 15,0 C 24,3 D 30,0 45. Jeżeli w reakcji 30g glinu z nadmiarem rozcieńczonego roztworu wodnego kwasu siarkowego(VI) powstaje 30dm3 H2 (warunki normalne) to wydajność reakcji wynosi: A 80,4% B 85% C 91,5% D 100%

9

46. Jaka objętość acetylenu (w przeliczeniu na warunki normalne) jest potrzebna do otrzymania 600g kwasu octowego (metodą Kuczerowa), jeśli wydajność w poszczególnych etapach przedstawionego poniżej procesu wynosi: I – 45%, II – 40%: A 1,244m3 kat. B 0,224m3 CH3CHO I H C C H + H2O C 0,264m3 kat. II CH3CHO + [O] CH3COOH D 0,600m3 E 0,622m3 47. W procesie fermentacji octowej otrzymano 0,6kg 10% kwasu octowego Ile gramów 10% etanolu zużyto w tym procesie jeżeli wydajność reakcji wynosiła 50%? A 460g B 920g C 600g D 1200g E 230g 48. Roztwór zawierający 17g azotanu(V) srebra nasycono siarkowodorem. Masa wydzielonego siarczku srebra(I) po odsączeniu i wysuszeniu wynosiła 7,44g. Wydajność procentowa tej reakcji jest równa: A 30% B 60% C 43,8% D 78,1% 49. W reakcji CO + H2O = CO2 + H2 użyto 2 mole CO i 1 mol H2O otrzymując 0,5 mola CO2. Wyznaczona na podstawie powyższych danych wydajność reakcji wynosiła: A 50% B 25% C 75% D 12,5%

5. Roztwory 5.1. Pojecia podstawowe. Roztwory rzeczywiste i koloidalne 50. Podstawowym kryterium podziału układów na roztwory rzeczywiste, koloidalne i zawiesiny jest: A stopień rozdrobienia fazy zdyspergowanej B rodzaj fazy zdyspergowanej C właściwości elektryczne układu D rodzaj fazy dyspersyjnej i zdyspergowanej 51. W pojemniku w którym znajduje się w stanie równowagi woda w postaci ciekłej, para wodna i lód znajduje się układ: A niejednorodny, jednofazowy, wieloskładnikowy B niejednorodny, wielofazowy, jednoskładnikowy C jednorodny, jednofazowy, wieloskładnikowy D jednorodny, wielofazowy, jednoskładnikowy

10

52. Koloidy liofilowe w porównaniu z koloidami liofobowymi charakteryzują się: A większą zdolnością do peptyzacji B łatwiejszym uleganiem procesowi spalania C większą odpornością na działanie mocnych elektrolitów D stopniem rozdrobnienia fazy dyspersyjnej 53. Zjawisko wysalania białek polega na zmniejszeniu wzajemnych oddziaływań cząsteczek białek i wody w wyniku wprowadzenia jonów danej soli. Które z doświadczeń obrazuje to zjawisko? CuSO4

A

Ca(OH)2

B

(NH4)2SO4

C

(CH3COO)2Pb

D

białko + H2O

54. Koagulacja białka jest to: A zmiana sekwencji aminokwasów B nieodwracalna zmiana struktury drugo- i trzeciorzędowej C przejście ze stanu zolu w żel D przejście ze stanu żelu w zol 55. Elektroforeza jest procesem polegającym na ruchu cząsteczek koloidalnych w polu elektrycznym wytworzonym pomiędzy elektrodami. Jeśli proces ten przebiega w kierunku elektrody dodatniej nosi on nazwę: A migracji kationowej B kataforezy C anaforezy D elektrodializy 56. Dyfuzja to proces polegający na: A samorzutnym wyrównaniu stężeń roztworów w wyniku przechodzenia substancji z ośrodka o stężeniu wyższym do ośrodka o stężeniu niższym B podwyższaniu stężenia roztworu w wyniku przechodzenia substancji z osadu do roztworu, w wyniku podwyższenia temperatury C obniżaniu stężenia roztworu w wyniku samorzutnego wytrącania się osadu z roztworu przesyconego D zobojętnianiu ładunku zewnętrznego miceli w wyniku dodania mocnego elektrolitu

11

57. Sporządzono 105g nasyconego roztworu azotanu potasu, w temperaturze 60oC, który następnie oziębiono do temperatury 20oC. Oszacuj masę wydzielonej po oziębieniu soli, liczbę moli (n) soli rozpuszczonej w 105g roztworu – w temperaturze 60oC oraz stężenie procentowe (cp) roztworu w temperaturze 20oC. masa wydzielonej soli nsoli w 60oC cp w 20oC A 78,4g 5,4mol 48,02% B 55,0g 2,70mol 24,00% C 39,2g 0,54mol 24,01% D 31,6g 0,44mol 12,00% 58. Jaka jest rozpuszczalność CuSO4.5H2O w wodzie w temperaturze 70oC jeśli stężenie nasyconego roztworu siarczanu miedzi w tej temperaturze wynosi 28,6%? A 80,8 g soli na 100g wody B 28,6g soli na 100g wody C 14,3g soli na 100g wody D 20g soli na 100g wody 59. Rozpuszczalność gazowego amoniaku w wodzie w temp. 293K i pod ciśnieniem 1013hPa wynosi 702dm3 w 1dm3 wody. Stężenie procentowe nasyconego roztworu amoniaku w wodzie w podanych warunkach ciśnienia i temperatury wynosi: A 41,2% B 34,8% C 33,2% D 70,2% 60. Do 100g wody wprowadzono 1,29g węgliku wapnia. Otrzymany w wyniku reakcji roztwór rozcieńczono do objętości 1dm3. Stężenie molowe Ca(OH)2 w roztworze po rozcieńczeniu wynosiło: A 0,01M B 0,02M C 0,05M D 0,2M 61. Stężenie procentowe roztworu kwasu ortofosforowego, który otrzymano w wyniku reakcji 14,2g pięciotlenku fosforu z 85,8g wody wynosi w przybliżeniu: A 10% B 14% C 20% D 25% 62. Należy otrzymać 10g 20% roztworu NaCl, mając do dyspozycji stały NaCl oraz 10% roztwór NaCl. Ile gramów stałego NaCl oraz jego 10% roztworu należy zmieszać ze sobą aby otrzymać żądany roztwór? A 5g stałego NaCl i 5g 10% roztworu B 2g stałego NaCl i 18g 10% roztworu C 1,11g stałego NaCl i 8,89g 10% roztworu D 0,55g stałego NaCl i 9,45g 10% roztworu 63. Ile gramów siarczanu(VI) potasowego znajduje się w 125cm3 0,5M roztworu tej soli? A ok. 87g B ok. 67g C ok. 22g D ok. 11g 64. Ile gramów wody należy dodać do 240g roztworu NaCl o stężeniu 10% aby otrzymać roztwór 6%? A 60g B 144g C 160g D 400g

12

65. Zmieszano trzy roztwory tej samej substancji: 100g 50% roztworu, 300g –30% i 600g – 10%. Stężenie otrzymanego roztworu wynosi: A 20% B 30% C 45% D 21% 66. W jakim stosunku objętościowym należy zmieszać wodę z roztworem NaNO3 o stężeniu 1,5M aby jego stężenie zmalało trzykrotnie? A 1:2 B 1:1 C 1:3 D 2:1 67. Przeprowadzono całkowitą fermentację glukozy zawartej w 20dm3 roztworu i otrzymano 6,02.1024 cząsteczek CO2. Stężenie molowe glukozy w badanym roztworze wynosiło: A 0,2M B 0,25M C 0,5M D 2M

5.2. Zobojętnianie roztworów 68. Jaka objętość 2-molowego roztworu H2SO4 jest potrzebna do zobojętnienia roztworu zawierającego 37g Ca(OH)2 i 28g KOH? A 0,375dm3 B 0,500dm3 C 0,750dm3 D 0,250dm3 69. W reakcji zobojętnienia 20cm3 kwasu solnego użyto 16cm3 0,1M roztworu zasady sodowej. Określ stężenie molowe kwasu. A 0,10mol/dm3 B 0,01mol/dm3 C 0,05mol/dm3 D 0,08mol/dm3 70. W jakim stosunku objętościowym należy zmieszać 2M roztwór HCl i 1,5 molowy roztwór Ca(OH)2 aby otrzymać roztwór obojętny? A 2:1 B 2:1,5 C 4:1,5 D 3:2 71. Do reakcji zobojętnienia zużyto 125cm3 0,5M roztworu H2SO4. Ile gramów jonów wodorowych wzięło udział w reakcji? A 0,625g H+ B 0,500g H+ C 0,250g H+ D 0,125g H+ 72. Próbkę składającą się wyłącznie Li2CO3 i BaCO3 o masie 1g zobojętniono przy pomocy 15cm3 1 molowego kwasu solnego. Procentowa zawartość BaCO3 w próbce wynosiła: A 71,3% B 50% C 25% D 79,2% 73. Zmieszano 40% roztwór wodorotlenku potasu ze stechiometryczną ilością 8 molowego roztworu kwasu azotowego(V) o gęstości 1,24g/cm3. Stężenie procentowe otrzymanego roztworu azotanu(V) potasu wynosi: A 41,9% B 40,3% C 34,2% D 32,3% 13

74. Do roztworu zawierającego 0,25mola NH3 dodano 0,125mola H2SO4. Uzyskany roztwór ma odczyn: A kwaśny B obojętny C zasadowy D na podstawie danych zawartych w zadaniu nie można określić odczynu. 75. Do 20cm3 roztworu Ca(OH)2 o stężeniu 0,01M dodano 20cm3 roztworu HCl o takim samym stężeniu oraz kilka kropel fenoloftaleiny. Roztwór po doświadczeniu: A miał barwę malinowo-czerwoną B był bezbarwny C miał barwę żółtą D miał barwę niebieską

6. Budowa atomu 76. Który zestaw liczb kwantowych dotyczy elektronów atomu helu? jeden elekton drugi elektron n m l ms n m l A 1 1 0 -1/2 1 0 1 B 1 0 0 -1/2 1 0 0 C 1 0 1 -1/2 1 1 0 D 1 1 1 -1/2 1 1 1

ms +1/2 +1/2 +1/2 +1/2

77. Ile powłok elektronowych posiadają następujące jony: Na+ Mn2+ As3+ S2Fe3+ A 3 3 4 4 3 B 2 4 3 2 3 C 2 3 4 3 3 D 3 4 3 2 4 E 2 3 4 3 4 78. 1s2 2s2 2p6 3s2 Rozważ następujący zapis konfiguracji elektronowej przedstawiony za pomocą liczb kwantowych oraz systemem klatkowym: 1s22s22p63s23p6 Wskaż, który atom lub jon nie może posiadać takiego zapisu konfiguracji elektronowej A Ar B ClC Mg2+ D S2-

3p6

79. Pewien pierwiastek jest mieszaniną dwóch izotopów, z których jeden o zawartości procentowej 54,8% zawiera 44 neutrony w jądrze, drugi zaś 46 neutronów. Masa atomowa tego pierwiastka jest równa 79,904u. Liczba atomowa tego pierwiastka wynosi: A 35 B 45 C 80 D 122

14

80. Naturalna miedź składa się z izotopów 63Cu i 65Cu. Stosunek liczby atomów 63Cu do liczby atomów w mieszaninie jest równy 8:3. Średnia masa atomowa miedzi wynosi: A 63,35 B 63,54 C 64,00 D 64,05

65

Cu

81. W reakcji jednowartościowego pierwiastka A będącego mieszaniną trzech izotopów z jenowartościowym pierwiastkiem B otrzymano 9 cząsteczek typu AB różniących się składem izotopowym. Pierwiastek B wchodzący w tę reakcję był mieszaniną: A 2 izotopów B 5 izotopów C 3 izotopów D 6 izotopów E 9 izotopów 82. 0 + Energia reakcji Cl(g) → Cl(g) + e − wynosząca ∆E=+1254kJ jest dla atomu chloru:

A energią wiązania chemicznego C elektroujemnością

B energią jonizacji D powinowactwem elektronowym

83. Które rysunki przedstawiają stan podstawowy, a które stan wzbudzony atomu siarki? I II III

A I i II stan podstawowy, a III stan wzbudzony B I i III stan wzbudzony, a II stan podstawowy C I i III stan podstawowy, a II stan wzbudzony D I stan podstawowy, a II i III stan wzbudzony 84. Liczba atomowa bromu wynosi 35, a liczba masowa jednego z jego izotopów wynosi 79. Odpowiadający mu jon bromkowy zawiera następującą liczbę elektronów: A 34 B 36 C 78 D 80 85. Jon glinowy Al3+ zbudowany jest z 14 neutronów oraz: A 16 protonów i 13 elektronów B 10 protonów i 13 elektronów C 10 protonów i 10 elektronów D 13 protonów i 10 elektronów 86. Niżej podano kilka cech, które można przypisać cząsteczce elementarnej: a) występuje w jądrze b) występuje w warstwie elektronowej c) posiada dodatni ładunek elektryczny d) posiada ujemny ładunek elektryczny e) nie posiada ładunku elektrycznego f) posiada masę atomową 1 g) przyjmuje się, że posiada znikomą masę protonowi przypisuje się cechy: A a, c, f B a, d, g C a, e, f D b, d, g 15

87. Najwyższa liczba elektronów o tej samej głównej liczbie kwantowej wynosi: A 2n Bn C 2n2 D n/2 88. Wodór, deuter i tryt różnią się między sobą liczbą: A protonów B atomową C elektronów

D neutronów

89. Przedstawione jądra atomowe 177 N, 178 O, 179 F są izobarami ponieważ: A znajdują się w tym samym okresie B posiadają równą liczbę protonów w jądrze C posiadają równą liczbę neutronów w jądrze D posiadają równą liczbę nukleonów 90. Gazowy chlor stanowi mieszaninę dwóch trwałych izotopów: 75,53% warunkach normalnych wynosi: A 3,17g/dm3 B 22,4g/dm3 C 7,1g/dm3

35

Cl i 24,47%

37

Cl. Jego gęstość w

D 3,55g/dm3

91. Długość fali odpowiadającej granicy serii widmowej w atomie wodoru obliczamy ze wzoru: 1 1 1 = cR( − ) 2 λ n k2 1 R C = λ n2

A

1 cR = λ n2 1 1 1 D = cR( + ) 2 λ n k2

B

92. Długość fali odpowiadającej przejściu elektronu z poziomu n na poziom 3 obliczymy ze wzoru: 1 1 1 = R( − ) 2 λ n 32 1 C = R(3 2 − n 2 ) λ

A

1 1 1 = R( − ) 2 λ 3 n2 1 D = R(n 2 − 3 2 ) λ

B

93. Energia elektronu na pierwszej orbicie dozwolonej w atomie wodoru ma wartość E=-13,6eV. Przeskakując z tej orbity na trzecią orbitę elektron pochłania kwant energii o wartości: A 1,5eV B 4,5eV C 9,1eV D 12,1eV 94. Energia elektronu wodoru w stanie podstawowym wynosi E=-13,6eV. Kwant emitowany przy przejściu z orbity drugiej na pierwszą ma zatem energię: A 3,4eV B 6,8eV C 10,2eV D 12,1eV

16

95. Zależność energii całkowitej elektronu w atomie wodoru od głównej liczby kwantowej najlepiej przedstawia rysunek: E E E . E n n

0

.

.

. . . .

0

. . . . n

0

n

0

A

B

.

C

D

96. Ile linii będzie zawierało widmo emisyjne, jeżeli atomy badanego pierwiastka w warunkach rejestracji widma znajdowały się w 5 różnych stanach energetycznych? A5 B 10 C 15 D 25 97. W ilu różnych stanach energetycznych znajdowały się elektrony atomu danego pierwiastka, jeśli podczas rejestracji widma emisyjnego stwierdzono obecność 6 linii? A3 B4 C6 D 12

7. Związek budowy atomu z układem 98. Reaktywność fluorowców, jak wykazano doświadczalnie maleje w kierunku Cl>Br>I. Jest to spowodowane zmianami: ♦ promienia atomowego ♦ powinowactwa elektronowego ♦ elektroujemności Wielkości te zmieniają się kolejno: promień atomowy powinowactwo elektronowe elektroujemność A rośnie maleje maleje B maleje jest stałe rośnie C rośnie rośnie maleje D maleje jest stałe rośnie 99. Charakter metaliczny pierwiastków w tej samej grupie rośnie ze wzrostem liczby atomowej ponieważ: A rośnie wtedy liczba elektronów walencyjnych B rosną promienie atomowe pierwiastków i łatwiej je zjonizować C wzrasta ładunek jądra i elektrony silniej z nim oddziaływują D większa liczba atomowa oznacza większą liczbę elektronów i większą elektroujemność

17

100. Na podstawie budowy atomu podanych metali określ, który z nich ma najmniejszą elektroujemność: X: 1s22s22p63s1 Y: 1s22s22p63s23p64s1 Z 1s22s1 A atom Z, gdyż elektron walencyjny leży najbliżej jądra B atom Y, gdyż elektron walencyjny leży najdalej od jądra C wszystkie atomy mają jednakową elektroujemność, gdyż posiadają jeden elektron w powłoce walencyjnej D atom X, gdyż leży w I grupie układu okresowego 101. Rysunek obok przdstawia uproszczony schemat układu okresowego. Która linia wskazuje wzorost elektroujemności pierwiastków? A linie a i d B tylko linia a C tylko linia c D linia b i c

I II III IV V VI VII

VIII a b

1 2 3 4 5 6 7 cd

102. Wielkość promienia kationów pierwiastków należących do tej samej grupy głównej wraz ze wzrostem masy atomowej: A maleje B wzrasta C nie zmienia się D równa jest promieniowi odpowiadających atomów 103. Pewien pierwiastek X reaguje z fluorem, dając związki o wzorach: XF2, XF4, X2F10, XF6. Do której grupy układu okresowego należy pierwiastek X? A II B IV CV D VI 104. Pierwiastki znajdujące się w jednej głównej grupie układu okresowego mają: A taką samą liczbę elektronów walencyjnych B w analogicznych związkach tę samą wartościowość C zbliżone właściwości chemiczne D wszystkie wymienione wyżej zdania są prawdziwe 105. Pierwiastki chemiczne C, N, O, F: A należą do jednego okresu i charakteryzują się jednakową elektroujemnością B są uszeregowane według malejącej elektroujemności C są uszeregowane według wzrastającej elektroujemności D niemetaliczny charakter tych pierwiastków od C do F rośnie, zaś kwasowe właściwości maleją

18

106. Spośród pierwiastków II okresu należących do bloku energetycznego p, w stanie wzbudzonym mogą występować: A tylko bor i węgiel B beryl, bor i węgiel C azot, tlen, fluor D wszystkie za wyjątkiem neonu 107. Zapis rozmieszczenia elektronów powłoki walencyjnej ns2np2 odpowiada pierwiastkom grupy: A węglowców B tlenowców C berylowców D azotowców 108. Który z poniższych szeregów pierwiastków jest ułożony według wzrastających promieni atomowych: A Li, Be, B, C B I, Br, Cl, F C Si, P, S, Cl D P, As, Sb, Bi

8. Przemiany jądrowe 109. Szybkość rozpadu promieniotwórczego jest często wyrażana okresem połowicznego zaniku, to znaczy czasem w którym połowa izotopu ulegnie rozpadowi. Czas połowicznego zaniku dla izotopu węgla 146 C oszacowano na 5720 lat. Jeśli założymy, że w dniu dzisiejszym w badanej próbce stwierdzono 60mg izotopu węgla 146 C to jaka masa tego izotopu pozostanie po 22880 latach? A 3,75mg

B 7,5mg

C 15mg

D 30mg

110. Okres połowicznego rozpadu pewnego pierwiastka promieniotwórczego τ=15dni. 12,5% jąder tego pierwiastka pozostanie po czasie: A 45dni B 60dni C 90dni D 120dni 111. Czas połowicznego zaniku izotopu jednego nuklidu wynosi: (ln2=0,693) A 6,1min B 4,4min

218

Po wynosi 3,03min. Stąd można obliczyć, że średni czas życia C 0,227min

D 0,44min

112. W ciągu 4 godzin 75% początkowej liczby jąder izotopu promieniotwórczego uległo rozpadowi. Czas połowicznego zaniku tego izotopu wynosi: A 12 godz. B 6 godz. C 4 godz. D 2 godz. 113. Liczba rozpadów promieniotwórczych pierwiastka X, zachodzących w danej próbce w jednostce czasu, w miarę upływu czasu: A maleje gdyż maleje liczba jąder danego pierwiastka B maleje na skutek zmniejszenia się aktywności tej próbki C nie ulega zmianie, gdyż stała rozpadu nie zależy od czasu D nie ulega zmianie, bo w każdym okresie półtrwania rozpadowi ulega połowa jąder atomowych 19

114. Pacjentowi podano dożylnie 1cm3 roztworu izotopu promieniotwórczego, nie adsorbowalnego w organizmie, o aktywności A1. Aktywność 1cm3 krwi pobranej od pacjenta po 30min wynosiła A2. Jeżeli okres połowicznego rozpadu tego izotopu promieniotwórczego wynosił τ=30min, to objętość krwi pacjenta wyrażona w cm3 była równa: A 0,25A1/A2 B 0,5A1/A2 C A1/A2 D 2A1/A2 115. Jądro pierwiastka o liczbie masowej A i liczbie atomowej Z uległo dwukrotnie przemianie α i dwukrotnie przemianie β−. Pierwiastek który powstał w wyniku tych przemian: A ma liczbę masową A1=A-10 i liczbę atomową Z1=Z B ma liczbę masową A1=A-8 i liczbę atomową Z1=Z C ma liczbę masową A1=A-8 i liczbę atomową Z1=Z-2 D ma liczbę masową A1=A-4 i liczbę atomową Z1=Z+2 116. W wyniku przemian jądrowych jądro 226 Ra przekształciło się w jądro 218 At . Są przy tym emitowane: 88 85 A cząstka β− i cząstka α C cząstka β− i 2 cząstki α

B 2 cząstki β− i cząstka α D 2 cząstki β− i 2 cząstki α

117. Największy zasięg w powietrzu z podanych poniżej rodzajów promieniowania ma promieniowanie: Aα B β− C β+ Dγ 118. Rozczepienie uranu 235U zachodzi zgodnie z równaniem: 235 92 U + 01n → 36 Kr + A E +3 01 n 92 Z

Nuklidem AZ E jest: A 141 Ba 56

B 138 Ba 56

C 86 Kr 36

119. Wskaż izobary i izotopy:

20

D 84 Kr 36

Izobary

Izotopy

A

224 Ra i 228 Th 88 90

216 Po i 216 At 84 85

B

228 Ra i 220 Rn 88 86

220 Rn i 216 At 86 85

C

228 Th i 216 Po 90 84

223 Ra i 228 Th 88 90

D

216 Po i 216 At 84 85

228 Ra i 224 Ra 88 88

120. Na wykresie przedstawiono zależność liczby jąder pierwiastka promieniotwórczego w źródle promieniowania od czasu. Z wykresu wynika, że okres połowicznego rozpadu i stała rozpadu promieniotwórczego tego pierwiastka wynoszą: A τ=1ks, k=7,0.10-4s-1 B τ=1ks, k=3,5.10-4s-1 C τ=2ks, k=7,0.10-4s-1 D τ=2ks, k=3,5.10-4s-1 121. Stała rozpadu promieniotwórczego pewnego izotopu wynosi 1,73.10-4lat-1. Oznacza to, że po upływie 12000lat pozostała następująca część początkowej ilości tego izotopu (ln2=0,693): A 1/20 B 1/8 C¼ D 1/2 122. Przemianie jądrowej zwanej „wychwytem K” polegającej na wychwyceniu przez jądro elektronu z poziomu elektronowego K towarzyszy: A obniżenie liczby atomowej o 1, przy równoczesnym wzroście liczby masowej pierwiastka o 1 w wyniku zachodzącej reakcji: 11p + e − → 01 n B obniżenie liczby atomowej o 1 bez zmiany liczby masowej pierwiastka C podwyższenie o 1 liczby masowej bez zmiany liczby atomowej pierwiastka D utworzenie jonu jednododatniego przy jednoczesnym wzroście liczby masowej pierwiastka o 1

9. Przewidywanie budowy przestrzennej 9.1. Hybrydyzacja Przed rozwiązywaniem testów poczytaj o hybrydyzacji na stronie: http://www.chemorganiczna.com/nieorganiczna/hybrydyzacja/hybrydyzacja.shtml

123. Hybrydyzacja orbitali atomowych to: A egzotermiczny proces uwspólniania pary elektronowej B mieszanie funkcji falowych atomów tworzących wiązanie C zabieg czysto matematyczny prowadzący do obliczenia rozkładu przestrzennego elektronów w cząsteczkach D delokalizacja elektronów na całą cząsteczkę, jak np. w cząsteczce benzenu E zmiana kształtu orbitali atomowych pod wpływem różnic w elektroujemności atomów tworzących wiązanie

21

124. Kąty między wiązaniami w cząsteczce CO2 wynoszą 180o, a w cząsteczce H2O ok. 105o, ponieważ: A różnica elektroujemności między atomami tlenu i węgla jest mniejsza niż między atomami tlenu i wodoru B w cząsteczce CO2 występują wiązania podwójne, a w cząsteczce H2O pojedyncze C atomy tlenu są dwuwartościowe, a węgla czterowartościowe D orbitale atomu węgla w CO2 są w stanie hybrydyzacji sp, a orbitale atomu tlenu w H2O w stanie hybrydyzacji sp3 E prawdziwe jest A i B 125. Wybierz grupę trzech związków, w cząsteczkach których chociaż jeden atom ma zhybrydyzowane orbitale sp3 A HCHO, CH3COCH3, HCOOH B CO, BeCl2, CH3OH C C2H4, C6H6, H2O D H2O, CH4, NH3 E CH3CONH2, BF3, C2H2 126. Jakie figury geometryczne opisują cząsteczkę następującego związku organicznego: CH2=CH-CH2-CH=CH2 A cząsteczka ma budowę liniową B ze względu na wiązania wielokrotne cząsteczka nie jest liniowa, ale całkiem płaska C poza jednym tetraedrem reszta atomów węgla umieszczona jest nieliniowo i niekoniecznie w jednej płaszczyźnie D poza jednym tetraedrem reszta atomów węgla umieszczona jest wzdłuż jednej prostej E ze wzoru strukturalnego tego węglowodoru nie można określić ułożenia atomów węgla i wodoru w cząsteczce tego związku. 127. Cząsteczki: tiofenu, aldehydu benzoesowego i chloroetenu wykazują wspólne właściwości: A atomy węgla w nich są w stanie hybrydyzacji sp B wykazują właściwości zasadowe C są związkami aromatycznymi D atomy węgla w nich są w stanie hybrydyzacji sp2 i w związku z tym są płaskie E atomy węgla w nich są w stanie hybrydyzacji sp3 128. Rysunki od I do IV przedstawiają I kształty orbitali: I A B C D

22

III

II

II

III

IV

IV 2

zhybrydyzowane orbitale sp

orbital p

orbital s

zhybrydyzowane orbitale sp

orbital p

orbital d

orbital f

zhybrydyzowane orbitale sp

3

orbital p

orbital p

zhybrydyzowane orbitale sp

2

zhybrydyzowane orbitale sp

zhybrydyzowane orbitale orbital p 2 sp

zhybrydyzowane orbitale sp zhybrydyzowane orbitale sp

2

129. W cząsteczce związku organicznego o nazwie trans-2-buten (trans-but-2-en), w jednej płaszczyźnie leżą: A 2 atomy węgla B 3 atomy węgla C 4 atomy węgla D wszystkie atomy 130. Hybrydyzacja digonalna atomu węgla występuje jako jedyna we wszystkich cząsteczkach wymienionych w punkcie: A C2H2, CO2, C4H2, HCN B CO, C3H4, C6H6, C60 C (COOH)2, C2H4, CH3COOH, C3H8 D C2H4, C2H5CN, C3H4, HCN 131. W cząsteczce acetylenu HC≡CH obydwa atomy węgla wykazują hybrydyzację sp. Wynika z tego, że wiązania w tej cząsteczce utworzone zostały przez następujące orbitale każdego atomu węgla: A 1 orbital atomowy s i jeden orbital atomowy p B 2 orbitale atomowe s i dwa orbitale atomowe p C 1 orbital zhybrydyzowany sp i 2 orbitale atomowe p D 2 orbitale zhybrydyzowane sp i 2 orbitale atomowe p 132. Wybierz zestaw w którym cząsteczki różnią się momentem dipolowym A BCl3, SO2 B SO3, CO2 C BeH2, CH4

D CCl4, NO3-

133. Moment dipolowy cząsteczki azotu równa się zero ponieważ atomy azotu: A są mało aktywne chemicznie B charakteryzują się jednakową elektroujemnością C ulegają hybrydyzacji typu sp D tworzą ze sobą jedno wiązanie σ i dwa mało trwałe wiązania typu π 134. Wartość momentu dipolowego cząsteczki wynika z niesymetrycznego rozłożenia ładunku elektrycznego związanego z polaryzacją wiązań i ich geometrią. Spośród poniżej wymienionych: 1. CH4 2 CH3Cl 3. CH2Cl2 4 CHCl3 5 CCl4 momentem dipolowym równym zeru charakteryzują się cząsteczki substancji: A wszystkich B tylko 1, 3 i 5 C tylko 1 i 5 D żadnej

23

9.2. Metoda VSEPR 135. Metoda VSWPR pozwala na określenie budowy przestrzennej każdej drobiny złożonej z pierwiastków należących do grup głównych układu okresowego, jeśli tę drobinę można zapisać w postaci wzoru ogólnego: EAnHm gdzie: E- atom centralny; A – ligand z wyjątkiem atomu wodoru jako ligandu n – łączna liczba ligandów A; m – liczba atomów wodoru O geometrii związku decyduje liczba przestrzenna (Lp). Wartości liczby przestrzennej dla następujących drobin: HCN, SO42-, NH4+, SO2 wynoszą odpowiednio: HCN SO42- NH4+. SO2 A 2 4 4 3 B 0 -2 1 0 C 2 4 4 2 D 4 2 3 2 E 4 2 2 4 136. Jedną z metod pozwalających na określenie budowy przestrzennej drobiny złożonej z pierwiastków należących do grup głównych układu okresowego jest metoda VSEPR (Valence Shell Electron Pair Repulsion). Według wyliczeń w oparciu o założenia metody VSEPR jon SO42- wykazuje symetrię: A tetragonalną B liniową C trójkątną płaską D piramidy trygonalnej 137. Cząsteczka C2H2 jest apolarna ponieważ: A składa się z czterech atomów B zawiera wiązanie potrójne między atomami węgla, a pojedyncze między atomami węgla i wodoru C w jej skład wchodzą atomy dwóch rożnych pierwiastków należących do różnych grup układu okresowego D wszystkie atomy w cząsteczce leżą w jednej linii, a długości wiązań węgiel-wodór są równe 138. W oparciu o podstawowe założenia metody VSEPR przyporządkuj liczbę elektronów walencyjnych podanym niżej drobinom: SO2 SO42CO32- PO43NH4+ A 12 32 24 24 4 B 18 32 24 32 8 C 18 24 18 18 8 D 6 4 6 18 4 139. Korzystając z metody VSEPR określ kształt przestrzenny cząsteczki CCl2H2. Jest to cząsteczka o budowie: A liniowej B trygonalnej C tetragonalnej (tetraedrycznej) D bipiramidy trygonalnej 140. Korzystając z metody VSEPR określ kształt cząsteczki PCl5. Jest to cząsteczka o budowie: A liniowej B trygonalnej C tetragonalnej (tetraedrycznej) D bipiramidy trygonalnej

24

10. Wiązania chemiczne 141. Który z podanych związków: etan, propan, eten, kwas octowy, alkohol metylowy i alkohol etylowy ma najniższą a który najwyższą temperaturę wrzenia? Temperatura wrzenia min max A CH3OH C3H8 B CH3COOH C2H5OH C C2H6 CH3COOH D CH3OH C2H4 E C2H4 CH3COOH 142. Wiązanie wodorowe może się tworzyć między cząsteczkami: A metanu B kwasów karboksylowych C wodorku litu D wodoru 143. Bardzo dobrą rozpuszczalność niskocząsteczkowych alkoholi i kwasów karboksylowych w wodzie najlepiej wyjaśnia stwierdzenie: A wszystkie związki organiczne są dobrze rozpuszczalne w wodzie B między cząsteczkami wymienionych alkoholi, kwasów karboksylowych i wody tworzą się wiązania wodorowe C małe rozmiary cząsteczek umożliwiają mieszanie się z cząsteczkami dowolnych rozpuszczalników D długość łańcucha węglowego nie ma żadnego wpływu na rozpuszczalność w wodzie 144. Które z podanych wiązań jest najsłabsze: A wodorowe B kowalencyjne

C jonowe

145. Liczba wiązań typu σ i typu π w cząsteczce etinu wynosi: A 2σ i 1π B 3σ i 2π C 3σ i 1π

D koordynacyjne

D 2σ i 3π

146. Wskaż poprawny opis wiązań w cząsteczkach. W cząsteczce: A Cl2 występuje tylko jedno wiązanie π B N2 występują dwa wiązania σ i jedno π C O2 obydwa wiązania są wiązaniami σ D F2 występuje jedno wiązanie σ 147. Chlor może tworzyć wiązania: A tylko jonowe D tylko kowalencyjne spolaryzowane

B tylko kowalencyjne E wszystkie wymienione

C tylko koordynacyjne

25

148. Poniższe wzory elektronowe przedstawiają: .. H : .. O: H

H .. .. .. H : .. O : H : .. O: H:O .. :

I

H

..

.. :O: **

..

II H .* O .* S .* O .* H .. .. ** :O: ..

H .. H : O: H ..

asocjację cząsteczek wody

budowę cząsteczki H2SO4

.. .. .. :C : C: C : .. .. .. III : C : C : C : .. .. .. : C : C: C : .. .. .. budowę diamentu

Jakiego typu wiązania występują w podanych substancjach: I II A jonowe kowalencyjne, jonowe wodorowe, koordynacyjne, kowalencyjne B kowalencyjne spolaryzowane C

metaliczne

wodorowe, koordynacyjne

D

metaliczne

jonowe, koordynacyjne

III koordynacyjne kowalencyjne kowalencyjne spolaryzowane metaliczne

149. Rysunki przedstawiają powstawanie orbitali molekularnych: I

+

II

III

IV

+

A typu σ – I, II, III i typu π – IV B typu σ – I, III, IV i typu π – II C typu σ – II, III, IV i typu π – I D typu σ – I, II, IV i typu π – III

+

+

150. W której z podanych cząsteczek wszystkie elektrony powłoki walencyjnej każdego atomu biorą udział w tworzeniu wiązań? A BH3 B NH3 C N2 D CO2 151. Który z modeli nakładania się dwu orbitali atomowych nie ilustruje powstawania wiązania σ? A

B

C

D

152. Którego spośród podanych wiązań chemicznych nie zawiera saletra sodowa? A koordynacyjne B metaliczne C jonowe D kowalencyjne spolaryzowane 26

153. Mówiąc o jonie wodorowym w wodzie mamy w rzeczywistości na myśl uwodniony proton czyli jon hydroniowy (H3O+). W jonie tym cząsteczka wody związana jest z protonem za pomocą: A wiązania jonowego między ujemnym biegunem dipola wody i protonem B wiązania koordynacyjnego utworzonego przez wolną parę elektronową atomu tlenu cząsteczki wody C wiązania wodorowego D wiązania koordynacyjnego utworzonego przez elektron atomu tlenu i elektron jonu wodorowego 154. Kreskowe wzory elektronowe dwóch związków można przedstawić następująco: H

:X H H

F Y F

związki te:

F

A nie mogą połączyć się ze sobą C łączą się w cząsteczki wiązaniem wodorowym

B łączą się w cząsteczki wiązaniem jonowym D łączą się w cząsteczki wiązaniem koordynacyjnym

155. Dlaczego zasady i alkohole, pomimo analogicznych wzorów ogólnych Me-OH i R-OH, różnią się właściwościami chemicznymi? A ponieważ alkohole są cieczami, a związki o wzorze Me-OH ciałami stałymi B ponieważ w rodniku R występuje wiele atomów, a Me oznacza zawsze jeden atom metalu C ponieważ wiązanie Me-O ma charakter jonowy, a wiązanie C-O ma charakter kowalencyjny D ponieważ jedne należą do związków nieorganicznych, a drugie do organicznych

11. Struktura ciał stałych 156. Uwzględniając rodzaj wzajemnego oddziaływania drobin, kryształy możemy podzielić na: I molekularne II kowalencyjne III jonowe IV metaliczne CH4 tworzy kryształy typu: AI B II C III D IV 157. Z podanych właściwości wybierz te, które są charakterystyczne dla związków o budowie jonowej 1. tworzą twarde kryształy oraz mają wysokie temperatury topnienia i wrzenia 2. w stanie stopionym lub w roztworze przewodzą prąd elektryczny 3. rozpuszczają się w rozpuszczalnikach niepolarnych, a wyjątkowo w polarnych 4. reagują zwykle wolno, gdyż warunkiem zajścia reakcji jest konieczność rozerwania wiązania A tylko 1 B1i2 C 1, 2 i 3 D 1, 2, 3 i 4

27

158. Pewien związek chemiczny, występujący w zwykłych warunkach w postaci krystalicznej, ma budowę jonową. Która właściwość kryształów tego związku została podana błędnie? A temperatura topnienia tych kryształów jest stosunkowo wysoka B twardość tych kryształów jest stosunkowo wysoka C kryształy te przewodzą prąd elektryczny D kryształy te dobrze rozpuszczają się w rozpuszczalnikach polarnych 159. Z podanych poniżej właściwości wybierz tą, która nie jest charakterystyczna dla związków o wiązaniu kowalencyjnym: A dobra rozpuszczalność w rozpuszczalniku niepolarnym B niska temperatura przejść fazowych C dobre przewodnictwo elektryczne roztworów wodnych tych związków D mniejsza szybkość reakcji w porównaniu ze związkami jonowymi, gdyż warunkiem zajścia reakcji jest konieczność uprzedniego rozerwania wiązań atomowych 160. I Izomorfizm to występowanie różnych substancji w tych samych strukturach krystalograficznych II Polimorfizm to występowanie tego samego związku w różnych strukturach krystalograficznych III Alotropia to występowanie tego samego pierwiastka w różnych strukturach krystalograficznych lub cząsteczkowych IV Odmiany alotropowe mają identyczne właściwości chemiczne i fizyczne Spośród wymienionych zdań prawdziwymi są: A wszystkie B I, II i III C I i II D I i III E tylko III 161. Rysunek przedstawia model fragmentu kryształu chlorku sodu z zaznaczonym położeniem jednego z jonów chlorkowych (-). Która z liter A, B, C czy D na załączonym modelu wskazuje na położenie jednego z jonów sodu? D

C

B A

162. Sieć krystalograficzna kryształu Cu składa się z komórek elementarnych w krysztale sześcianu periodycznie powtarzanych w przestrzeni. Atomy Cu znajdują się dokładnie w środku każdej ściany i w narożach komórki elementarnej. Ile atomów Cu przypada w tej sieci na jedną komórkę elementarną: A1 B4 C 14 D żadna z podanych liczb nie jest poprawna 163. Ozon jest: A homologiem tlenu C odmianą izomorficzną tlenu 28

B odmianą alotropową tlenu D izomerem telnu

164. Zjawisko izomorfizmu możemy obserwować w przypadku: A ałunów np. K2SO4.Cr2(SO4)3.24H2O i K2SO4.Al2(SO4)3.24H2O B hydratów np. CuSO4.5H2O i BaCl2.2H2O C wodorosoli np. KH2PO4 i K2HPO4 D hydroksosoli np. Cu(OH)2.CuCO3 i Al(OH)2Cl

165. Jedną z reakcji otrzymywania etanolu może być reakcja zapisana w następujący sposób: CH3CH2Br + OH-
CH3CH2OH + BrSchemat przebiegu reakcji przez kompleks aktywny przedstawia poniższy wykres. Z tego wykresu możemy stwierdzić, że reakcja jest:

Energia

12. Efekty energetyczne

1 3

Substraty

2 Produkty

Droga reakcji

A egzoenergetyczna i świadczy o tym wartość energii oznaczona nr 3 B egzoenergetyczna i świadczy o tym wartość energii oznaczona nr 2 C endoenergetyczna i świadczy o tym wartość energii oznaczona nr 1 D endoenergetyczna i świadczy o tym wartość energii oznaczona nr 1 i 2 166. Przykładem procesu endotermicznego jest: A spalanie magnezu w tlenie C otrzymywanie wapna gaszonego

B spalanie węgla w tlenie D rozkład CaCO3 na tlenek wapnia i dwutlenek węgla

167. Na wykresach wartości energii dla dwóch różnych reakcji oznaczono numerami:

Który numer wskazuje wartość energii aktywacji dla reakcji endotermicznej? A 1’ B 1’’ C 2’ i 2’’

D 3’’

29

168. Wiedząc, że entalpia tworzenia fosforiaku PH3 wynosi odpowiednio: z fosforu białego –17,17kJ/mol a z fosforu czerwonego +1,26kJ/mol, oblicz entalpię przemiany alotropowej fosforu białego w czerwony w warunkach standardowych [kJ/mol]. Wynosi ona: A –15,91 B –18,43 C +18,43 D +15,91 169. C(s) + O2(g)

I CO2

II Entalpia reakcji w kierunku oznaczonym cyfrą I wynosi –393,5kJ. Entalpia reakcji przebiegającej w kierunku oznaczonym cyfrą II jest równa: A –393,5kJ B 393,5kJ C 196,75kJ D zero, gdyż produktami reakcji II są substancje proste

170. Zgodnie z prawem Hessa ilość energii wymienionej w formie ciepła między układem a otoczeniem pod stałym ciśnieniem lub w stałej objętości (T=const.) zależy od: A drogi przemiany układu B stanu początkowego układu C stanu początkowego i końcowego układu D stanu końcowego układu 171. Obliczona przy wykorzystaniu podanych obok wartości energii wiązań entalpia reakcji: N2(g) + 3H2(g)
2NH3(g) wynosi: wiązanie energia wiązania w kJ/mol A +1772kJ H-H 436 B –86kJ 946 N≡N C +4594kJ 390 N-H D –1772kJ 172. Przeczytaj poniższe stwierdzenia: I W procesie skraplania 1mola pary wodnej z układu do otoczenia przekazywana jest na sposób ciepła energia równa 44kJ II Standardowa entalpia tworzenia H2O(g) jest równa –242kJ/mol Na podstawie powyższych stwierdzeń sądzisz, że standardowa entalpia tworzenia H2O(c) wynosi: A –154kJ/mol B –198kJ/mol C –286kJ/mol D –330kJ/mol 173. Dane są następujące wartości standardowych entalpii tworzenia (kJ/mol): kwas octowy (ciecz) dwutlenek węgla (gaz) woda (ciecz) -487,1 -393,5 -285,8 Entalpia spalania kwasu octowego ma wartość: A –1166,4kJ/mol B +871,5kJ/mol C –871,5kJ/mol D +192,2kJ/mol E –192,2kJ/mol 174. N2(g) + O2(g)
2NO(g) –181kJ Na podstawie podanego równania termochemicznego entalpia reakcji i zmiana energii wewnętrznej układu w warunkach standardowych wynosi odpowiednio: A +181kJ +183kJ B +181kJ +181kJ B +181kJ +178,5kJ D –181kJ -183,5kJ 30

175. Dla której reakcji przeprowadzonej w warunkach normalnych wartości ∆U i ∆H są takie same? A 3C2H2
C6H6 B Ba2+aq + SO42-aq
BaSO4(s) C H2O(s)
H2O(c) D N2O4(g) 2NO2(g) 176. Najwyższą temperaturę wrzenia będzie posiadał roztwór: A glukozy o stężeniu 0,2M B chlorku sodu o stężeniu 0,15M C siarczanu(VI) potasu o stężeniu 0,1M D fluorku glinu o stężeniu 0,1M 177. 18-procentowy roztwór chlorku sodu krzepnie w temperaturze –14oC, a 18-procentoewy roztwór sacharozy w temperaturze –1,3oC. Różnice temperatur krzepnięcia obu roztworów wynikają z tego, że: A chlorek sodu jest solą a sacharoza węglowodanem B rozpuszczalność chlorku sodu w wodzie jest większa niż sacharozy C sacharoza ulega hydrolizie, a chlorek sodu nie ulega hydrolizie D liczba moli jonów w 18% roztworze NaCl jest większa niż liczba moli cząsteczek sacharozy w roztworze o takim samym stężeniu procentowym 178. W zimie układy chłodzenia silników samochodowych są wypełnione mieszaniną wody i glikolu etylenowego, ponieważ mieszanina ta ma niższą temperaturę krzepnięcia niż czysta woda. W jakim stosunku wagowym należy zmieszać wodę z glikolem, aby otrzymana mieszanina miała temperaturę krzepnięcia –40oC? A 3:4 B 4:3 C 1:1 D 1:2 179. Temperatura wrzenia roztworu otrzymanego przez rozpuszczenie 12g MgSO4 w 500g wody wynosi (P=1013hPa): A 100,21oC B 106oC C 112oC D 100,52oC 180. Roztwór otrzymany w wyniku rozpuszczenia w 500g wody 100g pewnego związku organicznego (nie ulegającego dysocjacji) krzepnie w temperaturze 268,96K. Masa molowa tego związku wynosi: A 92 B 55,8 C 180 D 60 Do rozwiązania zadań testowych o numerach 176-180 przydatna jest poniższa informacja: Podwyższenie temperatury wrzenia (∆TW) podobnie jak obniżenie temperatury topnienia (∆TK) roztworów w stosunku do czystego rozpuszczalnika jest wprost proporcjonalne do stężenia (m) wyrażonego w molach substancji na . . kg rozpuszczalnika (molalności): ∆TW=Cm KE oraz ∆TK=Cm KK o gdzie wartość stałych krioskopowej KK i ebulioskopowej KE dla roztworów wodnych wynoszą odpowiednio: -1,86 C o i 0,52 C dla substancji nie ulegających procesowi dysocjacji. W obliczeniach należy uwzględnić fakt, że zarówno ∆TW jak i ∆TK są wielkościami koligatywnymi. n

∑ ni

W przypadku substancji ulegających dysocjacji stężenie molalne C m = 1=1 m ni - liczba moli poszczególnych jonów m – masa rozpuszczalnika

gdzie:

31

13. Kinetyka i statyka reakcji 181. Szybkość reakcji chemicznej nie zależy od: A energii aktywacji B temperatury

B stałej równowagi chemicznej D katalizatora

3 stezenie [mol/dm ]

182. Na załączonym wykresie mamy przedstawioną zależność stężenia reagentów od czasu trwania reakcji. Wykres ten opisze najlepiej następujące równanie reakcji: A H2(g) + I2(g)
2HI(g) B 2HI(g)
H2(g) + I2(g) [HI] C H2(g) + I2(g) ⇔ 2HI(g) D H2I2 ⇔ 2HI(aq) [H2] + [I2] czas reakcji

183. Jeśli wzrost ciśnienia przesuwa równowagę reakcji w prawo, to można stwierdzić, że: A objętość reagentów podczas reakcji maleje B objętość reagentów podczas reakcji rośnie C rośnie energia aktywacji D objętość reagentów podczas reakcji nie zmienia się 184. K I

Poniższy wykres przedstawia zależność stałych równowagi K od temperatury. Zmiany stałych dla reakcji I i II przedstawiają odpowiednio:

II T

Reakcje te charakteryzują się zmianami energii opisywanymi poniżej symbloami reakcja I reakcja II A ∆H0 B ∆H>0 ∆H>0 C ∆HH+ III, IV III, V III III, V III, V

H+=OHV IV II, IV, V II IV

215. Do naczynia zawierającego 250cm3 kwasu solnego dodano 10g 1% roztworu Ca(OH)2 otrzymując roztwór o odczynie obojętnym. Jakie pH miał roztwór kwasu solnego. A2 B 2,6 C 2,3 D 2,9

16. Wskaźniki, przewodnictwo roztworów 216. Pewien wskaźnik ma charakter bardzo słabej zasady, w postaci niezdysocjowanej jest bezbarwny, zaś w postaci jonowej czerwony. W zależności od wartości pH wskaźnik ten może przyjmować barwy: pH7 A bezbarwny bezbarwny czerwony B czerwony czerwony czerwony C bezbarwny czerwony bezbarwny D czerwony bezbarwny bezbarwny 217. Stopień dysocjacji oranżu metylowego (wskaźnik ma charakter słabego kwasu typu HX) w roztworze kwaśnym wynosi 20%. Jakie jest pH tego roztworu jeśli stała dysocjacji wskaźnika jest równa 2.10-4? A 3,0 B 3,1 C 5,0 D 10,3 218. W wyniku reakcji potasu z wodą wobec fenoloftaleiny powstały roztwór zabarwił się na kolor malinowy, ponieważ: A jony uległy hydratacji B stężenie jonów wodorowych jest wyższe niż stężenie jonów wodorotlenowych C wzrosło stężenie jonów wodorotlenowych D zmniejszyło się pH roztworu 219. Przeprowadzono następujące doświadczenie: HCl

I

II

Na2CO3

38

NaOH

III

NH4Cl

HCl

NaOH

IV

CuSO4

Na2S

U wylotu której probówki zwilżony wodą papierek lakmusowy zabarwi się na niebiesko? AI B II C III D IV 220. Rysunek obrazuje urządzenie służące do analitycznej czynności laboratoryjnej. Na wykresie podano zmiany pH roztworu 2 w kolbce pod wpływem dodawania roztworu 1 z biurety. Wybierz odpowiedzi dotyczące roztworów 1 i 2, nazwy opisywanej tu czynności laboratoryjnej oraz podaj barwę fenoloftaleiny na początku i końcu operacji.

pH 12 10 8 6 4 2 V

A B C D

nazwa czynności laboratoryjnej kompleksowanie miareczkowanie odmineralizowanie wody miareczkowanie

roztwór 1

roztwór 2

woda amoniakalna kwas roztwór jonitu zasada

Ag2SO4(aq) zasada NaCl(aq) kwas

barwa wskaźnika początkowa końcowa bezbarwna malinowa malinowa bezbarwna bezbarwna malinowa malinowa bezbarwna

221. Miareczkowano mocny kwas mocną zasadą. Wyniki zarejestrowano na wykresie. Który z wykresów odpowiada wykonanemu doświadczeniu? A B C D

V zasady

µ

µ

µ

µ

V zasady

V zasady

V zasady

39

222. η

Wykres przedstawia zmiany przewodnictwa elektrycznego roztworu η elektrolitu w zależności od ilości dodanego roztworu kwasu siarkowego(VI):

punk rownowaznikowy

0

H2SO4 (cm3)

Elektrolitem tym jest: A NaOH

B NaCl

C Ba(OH)2

D BaSO4

223. Wodny roztwór amoniaku i siarkowodoru słabo przewodzą prąd elektryczny. Podaj, jak zmieni się przewodnictwo prądu elektrycznego po zmieszaniu tych roztworów. A nie zmieni się B zmaleje prawie do zera C wzrośnie D zmaleje 224. Ile miligramów Ca(OH)2 znajdowało się w 100cm3 roztworu wodorotlenku wapnia, jeśli na miareczkowanie tego roztworu wobec fenoloftaleiny jako wskaźnika zużyto 50cm3 roztworu HCl o stężeniu 0,2mol/dm3? A 370,00 B 740,00 C 0,37 D 0,74 E 37,00 225. Próbkę składającą się wyłącznie z Li2CO3 i BaCO3 o masie 1g miareczkowano 15cm3 kwasu solnego o stężeniu 1M. Procentowa zawartość węglanu litu w próbce wynosi w przybliżeniu: A 71% B 50% C 40% D 29% E 14%

17. Teorie kwasów i zasad 226. Zgodnie z teorią Brønsteda-Lowry’ego kwasami są związki oddające protony (jony wodorowe), a zasadami związki przyłączające protony (jony wodorowe). Zgodnie z teorią woda w reakcjach przedstawionych równaniami: I H2O + NH3
NH4+ + OHII H2O + HCl
H3O+ + ClIII H2O + CO3-2
HCO3- + OHzachowuje się jak: I II III A zasada kwas zasada B kwas kwas zasada C zasada zasada kwas D kwas zasada kwas 40

227. W których z podanych niżej równań reakcji protolitycznych woda zachowuje się jak kwas, a w których jak zasada w ujęciu teorii Brønsteda-Lowry’ego? a HSO4- + H2O = H3O+ + SO42kwas zasada 2A b SO3 + H2O = HSO3 + OH b, c, d a, e + c NH3 + H2O = NH4 + OH B a, d b, c, e d H2S + H2O = H3O+ + HSC c, e a, b, d e CH3COO- + H2O = CH3COOH + OHD b, c, e a, d 228. Wskaż sprzężoną według Brønsteda parę kwas-zasada: A HCl – H2O B H3O+ - H2O C NH3 – OH-

D H2O – FeCl3

229. Wskaż kwas Lewisa, który nie jest kwasem według Arheniusa ani według Brønsteda: A HCN B C2H5OH2+ C H3O+ D Cu2+ 230. Wskaż, które z reakcji kwasowo-zasadowych zachodzą zgodnie z teorią elektronową kwasów i zasad: I H2O + H+
H3O+ II 2KOH + H2S
K2S + 2H2O III Ag+ + 2NH3
[Ag(NH3)2]+ IV H2SO4 + 2NH4OH
(NH4)2SO4 + 2H2O A I i II B I i III C I i IV D II i IV 231. Teoria Arheniusa ma ograniczoną przydatność dla wyjaśnienia własności zasadowych: A NaOH B AgOH C Al(OH)3 D CH3NH2 232. Zgodnie z teorią Brønsteda każdemu kwasowi odpowiada sprzężona z nim zasada: HB + H2O kwas zasada

B+ sprzężona zasada

H3O+ sprzężony kwas

przy czym im silniejszy jest kwas tym słabsza sprzężona z nim zasada. Posługując się tą regułą, wskaż która z poniższych zasad jest najsłabsza: A ClB C6H5OC OHD CH3COO-

41

18. Amfoteryczność 233. Które z równań reakcji ilustrują charakterystyczną właściwość tlenku glinowego? 2Al3+ + 3H2O I Al2O3 + 6H+

II

2Al(OH)3

Al2O3 + 3H2O

III Al2O3 + 3H2O

2Al(OH)3

IV Al2O3 + 2OH-

2AlO2- + H2O

A I, III

B I, IV

C II, III

234. Produktem reakcji Al(OH)3 z KOH może być: A KAlO2 lub K3AlO3 C KAlO2, albo K[Al(OH)4] albo K3[Al(OH)6]

D II, IV

B tylko K3[Al(OH)6] D każda z wymienionych soli

235. Do probówki z roztworem siarczanu(VI) miedzi(II) stopniowo dodawano roztwór zasady sodowej. Które równania chemiczne przedstawiają zachodzące reakcje: Cu2+ + 2OH-

II

CuSO4 + 2NaOH

III

Cu2+ + SO42- + 2Na+ + 2OH-

IV Cu(OH)2 + 2OH-

A I, III

Cu(OH)2

I

B II, III

Cu(OH)2 + Na2SO4 Cu2+ + 2OH- + 2Na+ + SO42-

CuO22- + 2H2O

C I, IV

D I, II

236. Porównując właściwości chemiczne wodorotlenku manganu(II), Mn(OH)2 i wodorotlenku chromu(III) Cr(OH)3, stwierdzono, że: A obydwa związki reagują tylko z kwasami B Mn(OH)2 reaguje tylko z kwasami, a Cr(OH)3 również z zasadami C Cr(OH)3 reaguje tylko z kwasami, a Mn(OH)2 również z zasadami D obydwa związki reagują z kwasami i zasadami 237. Stop glinu z magnezem rozpuszczono w kwasie solnym. Do otrzymanego roztworu dodano nadmiar NaOH. W jakiej postaci znajduje się glin po zakończonej reakcji: A w roztworze, jako chlorek glinu B w osadzie, jako Al(OH)3 C w roztworze, jako glinian sodowy NaAlO2 D stop glinu z magnezem nie rozpuszcza się w roztworach wodnych HCl i NaOH

42

238. Wprowadzono 2,7g glinu do: I nadmiaru stężonego kwasu solnego II nadmiaru stężonego roztworu NaOH Porównując ilości wydzielonego wodoru otrzymane w obu reakcjach (w przeliczeniu na warunki normalne) stwierdzono, że: A więcej wodoru wydzieliło się w reakcji z NaOH B więcej wodoru wydzieliło się w reakcji z HCl C w obu reakcjach wydzieliły się identyczne ilości wodoru D wodór otrzymano tylko w reakcji z HCl, stężony NaOH pasywuje glin – reakcja nie zachodzi. 239. W czterech probówkach znajdowały się roztwory zawierające niżej wymienione jony. Po dodaniu nadmiaru NaOH pozostanie osad w probówce zawierającej jony: A Zn2+ B Mg2+ C Al3+ D Cr3+ 240. Do roztworu zawierającego 16,14g ZnSO4 dodano roztwór zawierający 0,25 mola NaOH. Masa powstałego osadu w zlewce wynosiła: A 9,94 g B 7,46 g C 24,85 g D 4,97 g

19. Hydroliza 241. W trzech probówkach znajdują się wodne roztwory następujących soli: KCl, NH4Cl i K2S. Badając odczyn tych roztworów stwierdzono, że substancja w probówce I ma odczyn kwaśny, w II zasadowy a w III obojętny. Na tej podstawie dokonano identyfikacji soli. Która odpowiedź zawiera poprawnie zidentyfikowane sole: I II III A NH4Cl KCl K2S B NH4Cl K2S KCl C K2S KCl NH4Cl D KCl K2S NH4Cl 242. Wskaż parę tlenków dającą w wyniku reakcji związek, który w roztworze wodnym barwi fenoloftaleinę na różowo. A CaO i SO3 B Na2O i NO C Al2O3 i SO3 D K2O i CO2

43

243. Przygotowano roztwory wodne następujących substancji: I

CH3ONa

II

Fe(NO3)2

III

IV

V

K3PO4

(NH4)2S

NaNO3

Hydrolizie kationowo-anionowej ulegają substancje w probówkach: A I, II i III B II, V i VI C I, III i V

VI

CH3COONH4

D II, IV i VI

244. Jakie odczyny wykazują wodne roztwory Na3PO4, Na2HPO4, NaH2PO4 o tych samych stężeniach? Na3PO4 Na2HPO4 NaH2PO4 A silnie zasadowy silnie zasadowy silnie zasadowy B silnie zasadowy słabo zasadowy słabo kwasowy C obojętny słabo zasadowy silnie zasadowy D silnie zasadowy silnie zasadowy słabo kwasowy 245. Czterochlorek tytanu jest lotną cieczą o temperaturze wrzenia 136oC. W wojsku znalazł zastosowanie do wytwarzania zasłon dymnych, ponieważ z parą wodną reaguje zgodnie z równaniem: TiCl4 + 2H2O
TiO2 + 4HCl dając gęstą mgłę Równanie to opisuje reakcję: A dysproporcjonowania B hydrolizy C zobojętnienia D utlenienia 246. Stała i stopień hydrolizy jonów NO2- w 0,01M roztworze NaNO2 wynoszą odpowiednio: A K=2,5.10-11, β=5.10-5 B K=2,5.10-9, β=5.10-4 C K=2,5.10-10, β=1,58.10-5 D K=2,5.10-10, β=5.10-4 KHNO2=4.10-4 247. Stała i stopień hydrolizy CH3COONH4 w 0,01M roztworze tej soli wynoszą odpowiednio: A K=3.10-6, β=0,055 B K=3.10-5, β=0,55 C K=3,1.10-5, β=0,55% D K=3.10-5, β=5,5% KNH4OH=1,7.10-5 KCH3COOH=1,86.10-5 248. pH 0,001M roztworu CH3COONa wynosi w przybliżeniu: A6 B7 C8 . -5 KCH3COOH=1,86 10

44

D 11

249. pH buforu powstałego ze zmieszania 500cm3 0,2M CH3COOH i 500cm3 0,2M CH3COONa wynosi w przybliżeniu: A5 B9 C7 D6

20. Iloczyn rozpuszczalności 250. Iloczyn rozpuszczalności CaSO4: IR=[Ca+2][SO4-2]=6,3.10-5 Po zmieszaniu równych objętości roztworów siarczanu potasu i chlorku wapnia o stężeniach0,010M stwierdzamy, że: A wytrącił się osad CaSO4 B nie obserwujemy żadnych zmian ponieważ nie został przekroczony iloczyn rozpuszczalności CaSO4 C wytrącił się osad KCl D wytrącił się osad CaSO4, ale dopiero po silnym wytrząsaniu 251. Zmieszano 250cm3 0,02M roztworu AgNO3 z 250cm3 0,01M NaCl (IR AgCl=1,58.10-10). A osad się wytrąci, a w roztworze pozostanie nadmiar AgNO3 B osad się wytrąci, a w roztworze pozostanie nadmiar NaCl C osad się nie wytrąci D wytrąci się osad AgNO3 252. Związki AB i AC2 mają wartości iloczynów rozpuszczalności sobie równe (4.10-18). Można z tego wywnioskować, że: A związek AB jest lepiej rozpuszczalny niż AC2 B związek AC2 jest lepiej rozpuszczalny niż AB C związki AB i AC2 są jednakowo, słabo rozpuszczalne w wodzie D oba związki są dobrze rozpuszczalne w wodzi 253. Iloczyn rozpuszczalności Ag2CrO4 wynosi 9.10-12, a PbCrO4 wynosi 1,8.10-14. który z tych związków jest słabiej rozpuszczalny? A PbCrO4 B AgCrO4 C PbCrO4 i AgCrO4 są jednakowo trudno rozpuszczalne w wodzie D na podstawie podanych informacji nie jest możliwe porównanie rozpuszczalności omawianych związków. 254. Iloczyn rozpuszczalności Ag2CrO4 wynosi IR=1.10-12. Oznacza to, że 1dm3 nasyconego roztworu tej soli zawiera około: A 6,3.10-5 moli Ag2CrO4 B 9,4.10-7 moli Ag2CrO4 C 1.10-6 moli Ag2CrO4 D 1.10-3 moli Ag2CrO4

45

255. Po dodaniu do zlewki zawierającej nasycony, wodny roztwór BaSO4 kropli 1M roztworu H2SO4: A równowaga układu nie ulegnie zmianie B wzrośnie stężenie jonów Ba+2 w roztworze w zlewce C zmaleje stężenie jonów Ba+2 w roztworze w zlewce D zmaleje stężenie jonów SO4-2 w roztworze w zlewce 256. Przy jakiej wartości pH zaczyna się wytrącać osad Fe(OH)2 (IR Fe(OH)2=10-14) z 0,01M roztworu względem jonów Fe+2? A6

B8

C 4,6

D 9,4

257. Jaka jest rozpuszczalność BaSO4 w 0,01M wodnym roztworze BaCl2? (IR BaSO4=1.10-10) A 2,33.10-3g/dm3 C 2,33.10-4g/dm3

B 2,33.10-6g/dm3 D 2,33.10-2g/dm3

258. Ile cm3 0,01M roztworu wodorotlenku sodu należy dodać do 150cm3 nasyconego roztworu Cd(OH)2, tak aby rozpuszczalność wodorotlenku kadmu zmalała 50-krotnie? IR Cd(OH)2=2,8.10-14 A 4,2cm3

B 9,7cm3

C 28,3cm3

D 38,3cm3

21. Związki kompleksowe 259. Liczba koordynacyjna jonu centralnego może być zdefiniowana jako: A liczba wszystkich jonów tworząca związek kompleksowy B liczba jonów centralnych w związku kompleksowym C liczba ligandów jednopozycyjnych otaczająca jon centralny w związku kompleksowym D ilość jonów zawartych w zewnętrznej sferze koordynacyjnej związku kompleksowego E suma ilości ligandów i jonów centralnych w wewnętrznej sferze koordynacyjnej związku kompleksowego. 260. Atom centralny w związku zespolonym [Cr(NH3)5Cl]Cl2 ma liczbę koordynacyjną równą: A5 B6 C8 D2 261. I. Im mniejsza stałą nietrwałości tym bardziej trwały kompleks II. Im mniejsza stała nietrwałości tym kompleks jest mniej trwały III. Im mniejsza stała nietrwałośći tym większa wartość stałej trwałości IV. Ładunek jonu kompleksowego jest sumą ładunków ligandów i jonu centralnego V. Ładunek jonu kompleksowego jest iloczynem ładunków ligandów i jonu centralnego Spośród wymienionych powyżej zdań prawdziwymi są: A I, III, V B II i IV C I, III i IV D tylko I E I i IV 46

262. Jonami centralnymi w podanych niżej związkach są jony: Ag+, Co3+, Cr3+, Pt4+. Określ ładunek x, y, z, k, w następujących jonach zespolonych: [Ag(CN)2]x [Co(CN)6]y [Cr(NH3)5Cl]z [PtCl6]k A 1+ 33+ 2B 23+ 2+ 4+ C 132+ 2D 2+ 3+ 3+ 4+ 263. Bis(tiosiarczano)srebrzan(I) sodu to związek o wzorze: A Na3[Ag(S2O3)2] B NaAg(S2O3)2 C Na[Ag(S2O3)4] 264. Chlorek heksaakwachromu(III) to związek o wzorze: A [Cr(H2O)6]Cl3 B [CrCl6].H2O C [Cr6Cl].H2O

D Na[Ag2S2O3]

D [CrCl3].H2O

265. Podaj poprawne nazwy systematyczne poniższych związków kompleksowych: [Co(NO3)(NH3)5]Cl2 K2[Fe(CN)5NO] A chlorek pentaaminanitrokobaltu(III) pentacyjanonitrozylożelazian(II) potasu B chlorek pentaaminaazotanokobaltu(III) pentacyjanonitrozylżelazian(III) potasu C pentaaminadichloronitrylokobaltan(III) cyjanek nitrozożelazianu(II) D chlorek pentaaminaazotanokobaltu(II) pentacyjanonitrozożelazian(III) potasu 266. Doświadczalnie stwierdzono, że jeden mol związku kompleksowego tworzy z nadmiarem AgNO3 dokładnie jeden mol AgCl. Budowę tego związku najlepiej przedstawia wzór: A [Cr(NH3)4(H2O)2]Cl3 B [Cr(NH3)4(H2O)2Cl]Cl2 C [Cr(NH3)4(H2O)2Cl2]Cl D [Cr(NH3)3(H2O)2Cl3].NHl3 267. Stężenie jonów Ag+ w 0,01M roztworze [Ag(NH3)2]+ wynosi: A 2,5.10-5M B 1,25.10-5M C 5,4.10-4M Stała trwałości [Ag(NH3)2]+ wynosi w przybliżeniu 1,6.107

D 1,6.10-7M

268. Stopień dysocjacji jonu [Fe(CN)6]3- w 1M roztworze heksacyjanożelazianu(III) potasu wynosi: A 2.10-6% B 2,2.10-5% C 10-2% D 10-3% Stała trwałości [Fe(CN)6]3- wynosi w przybliżeniu 1.1042

47

22. Procesy redox 22.1.

Pojęcia podstawowe

269. Zaznacz szereg związków, w którym występują wyłącznie utleniacze: A NaCl, NaOCl, NaClO4, Na2S B SO3, KMnO4, H2O2, CrO3 C Na2S2O3, O2, PbO2, HNO3 D N2O5, K2Cr2O7, Na2CrO4, F2 270. Na podstawie równań reakcji: 1. H2O2 + 2I- + 2H+
2H2O + I2 2. 5H2O2 + 2MnO4- + 6H+
8H2O + 5O2 + 2Mn2+ 3. 3H2O2 + 2Cr3+ + 10OH-
2CrO42- + 8H2O możesz powiedzieć, że nadtlenek wodoru: A zawsze pełni rolę utleniacza B w środowisku kwaśnym jest zawsze utleniaczem, a w środowisku zasadowym jest reduktorem C utleniaczem jest w reakcji opisanej równaniem 2 D utleniaczem jest w reakcjach opisanych równaniami 1 i 3 271. W podanych indywiduach chemicznych stopień utlenienia siarki wynosi kolejno: H2S S2SO32S8 SO42A -2 -2 +4 0 +6 B +2 -2 +6 +8 +4 C +2 +2 +4 -8 -6 D -1 0 +4 0 +6 272. Poniżej przedstawiono kilka równań reakcji: I. CH3OH + CH3COOH
CH3COOCH3 + H2O II. C6H5NO2 + 6H*
C6H5NH2 + 2H2O III. C2H4 + Br2
C2H4Br2 IV. H2NCONH2 + HNO3
[H2NCONH3]+ + NO3Reakcje utleniania i redukcji przedstawiają równania: A II i III B I i IV C I, III i IV 273. W reakcji MnO2 + 2S
MnS + SO2 : A utleniaczem jest mangan i tlen a reduktorem siarka B mangan jest utleniaczem, a siarka utleniaczem i reduktorem C utleniaczem jest mangan a siarka reduktorem D reduktorem jest mangan, a utleniaczem siarka

48

D I, II, III i IV

274. W celu rozpuszczenia 8,7g tlenku manganu(IV) w kwasie solnym należy użyć: A 400cm3 0,2M roztworu tego kwasu B 100cm3 2M roztworu tego kwasu C 200cm3 2M roztworu tego kwasu D 200cm3 0,2M roztworu tego kwasu 275. Podaj, które z poniższych równań reakcji chemicznych: I Mg+2 + 2e
Mg II CH2=CH2 + H2
CH3-CH3 III 2Br + Cl2
Br2 + 2Cl IV N2O5 + H2O
2HNO3 V Fe + S
FeS Ilustrują procesy utleniania i redukcji: A II, III, V B I, III, V C III, IV, V D I, II, IV 276. Przeprowadzono doświadczenie zgodne z poniższymi schematami: KMnO4 + KNO2

NaOH

H2SO4

H2O

Na2CO3

Zmianę barwy z fioletowej na zieloną zaobserwowano w doświadczeniu: A tylko w I B I i IV C tylko w II

D II i III

277. Stopnie utlenienia atomów węgla i azotu w cząsteczce acetamidu wynoszą odpowiednio:

x A B C D

-III -III III -III

y III IV 0 II

x y O CH3 C z NH2

z -III III -III III

49

22.2.

Przewidywanie kierunku reakcji

278. Dla podanych układów redoks potencjały standardowe wynoszą: MnO2 + 4H+ + 2e
2H2O + Mn2+ 1,28V 2+ 3+ Cr2O7 + 14H + 6e
7H2O + 2Cr 1,36V Cl2 + 2e 2Cl 1,36V MnO4- + 8H+ + 5e
4H2O + Mn2+ 1,52V Wynika z tego, że: A w środowisku kwaśnym MnO4- może być utleniaczem jonów Cl- do chloru Cl2 B w środowisku zasadowym jony Cr2O72- mogą utleniać jony Cl- do chloru Cl2 C w środowisku kwaśnym jony Cr2O72- mogą utleniać jony Cl- do chloru Cl2 D w środowisku kwaśnym jony MnO4- nie mogą utleniać jonów Cl- do chloru Cl2 E w środowisku kwaśnym MnO4- nie może być utleniaczem jonów Cl- do chloru Cl2 279. Standardowe potencjały redoks reakcji utleniania i redukcji wynoszą: S + 2e
S2-0,51V + 3+ 2+1,36V Cr2O7 + 14H + 6e
2Cr + 7H2O + H2O2 + 2H + 2e
2H2O +1,78V + 2+ MnO4 + 8H + 5e
Mn + 4H2O +1,52V Wynika z tego, że: A jony Cr3+ nie mogą w środowisku kwaśnym zredukować H2O2 B jony MnO4- mogą w środowisku kwaśnym być utleniaczem jonów S2- do siarki S C jony Cr2O72- mogą w środowisku kwaśnym zredukować jony S2- do siarki S D dwie odpowiedzi są prawdziwe 280. Reakcję aldehydów z odczynnikiem Tollensa można przedstawić w pstaci równania redox: HCHO + 2Ag+ + H2O
HCOOH + 2H+ + 2Ag0 Potencjały normalny odpowiednich reakcji redoks wynoszą: HCOOH + 2H+ + 2e
HCHO + H2O E0 =+0,06V + 0 Ag + e
Ag E0 =+0,80V Różnica potencjałów redox, która uzasadnia zachodzenie tej reakcji wynosi: A 0,74V B 0,86V C 1,21V D 0,40V 281. Miedź rozpuszczono (całkowicie) w 20cm3 x-molowego roztworu kwasu azotowego. Wydzieliło się 0,9cm3 bezbarwnego gazu (warunki normalne). Jakie jest stężenie molowe tego kwasu, jeśli oba substraty przereagowały całkowicie? A 0,008M B 0,8M C 0,1M D 0,004M E 0,04M

50

282. Przeprowadzono badanie zachowania się metali w 1-molowych roztworach soli, w sposób podany na rysunku: Fe

Fe

1

2

Cu2+ SO42-

Pb

Pb

4

3

Zn2+ SO42-

Ag

5

Mg2+ 2Cl-

Ag+ NO3-

Sn2+ 2Cl-

Po pięciu minutach zauważono zmiany w probówkach oznaczonych numerami: A1i3 B 1, 3 i 5 C2i4 D 2, 4 i 5 283. W reakcji kwasu azotowego(V) z fosforem wydziela się bezbarwny gaz. Do utlenienia 93g fosforu, 50% roztworem kwasu azotowego(V) zużyto tego roztworu: A 157,5g B 315,0g C 630,0g D 930,0g 284. W których probówkach wydzieli się gaz po dodaniu kwasu solnego: HCl

II

I Cu

A I, II, III

B I, IV, V

IV

III Na2SO4

CaCO3

C II, III

V Al4C3

KMnO4

D III, IV, V

285. Aby ze 100cm3 0,05 molowego roztworu H2SO4 otrzymać maksymalną ilość wodoru, należy dodać: A 0,3g Fe 0,3g Cu C 0,3g Zn D we wszystkich przypadkach wydzieli się tyle samo wodoru 286. 6,5g pewnego metalu wrzucono do soli srebrowej. Metal uległ roztworzeniu dając jony dwudodatni, a wydzielone srebro po przemyciu i wysuszeniu ważyło 21,6g. Obliczyć masę atomową metalu. A 65 B 32,5 C 108 D 208

51

287. Porównując aktywność chemiczną chloru, bromu i jodu wykonano doświadczenia: CHCl3 Cl2

Br2

I2

Br2

Cl2

I

II

III

IV

V

KI

KI

KBr

KCl

Zmiany zabarwienia warstwy chloroformu zaobserwowano w probówkach: A I, III i IV B I, III i V C II, III i IV

22.3.

KBr

D I, II i V

Reakcje redox

288. W następujących równaniach reakcji jonowych: Cu + 4H+ + 2NO3-
Cu2+ + 2X + 2H2O 3Cu + 8H+ + 2NO3-
3Cu2+ + 2y + 4H2O 4Zn + 10H+ + NO3-
4Zn2+ + Z + 3H2O w miejsce liter X, Y i Z zapisanych po stronie produktów należy wpisać cząsteczki lub jony, w których azot przyjmuje następujące stopnie utlenienia: X Y Z A II II I B IV II -III C IV II II D I I -III 289.

A B C D

a 1 1 1 2

b 3 3 2 3

c 4 3 3 1

aK2Cr2O7 + bH2S + cH2SO4
dCr2(SO4)2 + eS + fK2SO4 + gH2O d e f g 1 3 1 7 1 4 1 7 2 2 1 5 1 3 2 4

290. Współczynniki stechiometryczne reakcji redox w równaniu: xNO3- + yS + zH+
xNO2 + y SO42- + mH2O wynoszą odpowiednio: x y z m A 6 1 2 1 B 4 2 6 3 C 3 3 4 2 D 6 1 4 2 52

291. Wskaż poprawnie dobrane współczynniki stechiometryczne reakcji: aFe2+ + bClO3- + cH+
dFe3+ + eCl- + fH2O a b c d e f A 3 2 6 3 2 3 B 4 1 6 4 1 3 C 5 2 6 5 2 3 D 6 1 6 6 1 3 292. W poniższym równaniu reakcji: aCH3CH2OH + bK2Cr2O7 + cH2SO4
dCH3CHO+ eCr2(SO4)3 + fK2SO4 + gH2O prawidłowymi współczynnikami są liczby: a b c d e f g A 2 3 1 4 2 7 7 B 3 1 4 3 1 1 7 C 2 2 3 4 5 2 1 D 2 1 6 5 2 3 4 293. Współczynniki stechiometryczne reakcji redox w równaniu: aS + bSO42- +cOH-
dSO42- + eH2O wynoszą kolejno: a b c d e A 2 4 4 4 2 B 1 2 2 3 1 C 1 2 4 3 2 D 2 4 2 3 1 294. Współczynniki stechiometryczne w reakcji redox w równaniu: aAs2S3 + bKNO3 + cH2SO4
dNO2 + eK2SO4 + fK3AsO4 + gH2O wynoszą kolejno: a b c d e f g A 1 28 8 28 11 2 8 B 2 14 4 14 11 2 4 C 1 14 2 14 11 2 1 D 1 14 4 14 11 1 2 295. Reakcja chemiczna: Cl2 + ……….
ClO- + Cl- + H2O może przebiegać w środowisku: A kwaśnym B obojętnym

C zasadowym

D obojętnym lub zasadowym

53

23. Ogniwa 296. Siła elektromotoryczna ogniwa jest równa: A różnicy potencjałów panującej na biegunach ogniwa, gdy obwód jest zamknięty B różnicy potencjałów panującej na biegunach ogniwa, gdy obwód jest otwarty C różnicy spadków napięcia na oporze wewnętrznym i zewnętrznym D spadkowi napięcia na sumie oporów wewnętrznych 297. Wartość potencjału elektrody cynkowej zanurzonej w roztworze jonów Zn2+ o stężeniu 0,01mol/dm3 jest równa: A -0,7V B -0,82V C -0,76V D -0,64V 298. Podczas pracy ogniwa przedstawionego na rysunku, na elektrodach zachodzą procesy: elektroda dodatnia elektroda ujemna 2+ A Fe
Fe +2e Sn2+ =2e
Sn Sn B Sn2+ =2e
Sn Fe
Fe2+ +2e Fe C Fe2+ + 2e
Fe Sn
Sn2+ + 2e 2+ D Sn
Sn + 2e Fe2+ + 2e
Fe

1M Sn2+

1M Fe2+

299. Jeśli w czasie pracy ogniwa składającego się z elektrody wodorowej zanurzonej w 0,1dm3 roztworu HCl o pH=2 i elektrody miedzianej zanurzonej w 0,1dm3 roztworu CuSO4 o stężeniu 0,1M, pH roztworu obniżyło się o 1 jednostkę, to masa elektrody miedzianej: A wzrosła o 317mg B wzrosła o 572mg C wzrosła o 286mg D zmalała o 317mg 300. Podczas pracy ogniwa cynkowo-srebrowego masa elektrody srebrowej zmieniła się o 10,8mg. W tym czasie masa elektrody cynkowej: A wzrosła o 6,5mg B zmalała o 6,5mg C zmalała o 3,25mg D wzrosła o 3,25mg 301. I Półogniwa pierwszego rodzaju są odwracalne względem kationu II Półogniwa drugiego rodzaju są odwracalne względem anionu III Półogniwa pierwszego rodzaju składają się z metalu zanurzonego do roztworu elektrolitu zawierającego kationy tego metalu IV Półogniwa drugiego rodzaju składają się z metalu pokrytego trudno rozpuszczalną solą tego metalu zanurzonego do roztworu elektrolitu zawierającego anion tej soli V Półogniwa redox zbudowane są z metalu (nie dającego w tym roztworze własnej reakcji elektrodowej) zanurzonego w roztworze zawierającym zarówno utlenioną jak i zredukowaną postać układu redox. Prawdziwymi są stwierdzenia: A I, II, V B I, II, III i IV C tylko V D tylko I i II E wszystkie 54

302. Dwie blachy żelazne zanurzono do dwóch naczyń zawierających jony Fe2+ o różnym stężeniu: w naczyniu pierwszym C01, a w drugim C02, przy czym C01>C02. Roztwory połączono kluczem elektrolitycznym. Większy potencjał wykaże półogniwo w naczyniu: A pierwszym B drugim C w obu jednakowy D w obu zero 303. W którą stronę będzie przebiegała reakcja w półogniwie: I Cr2O72- + 14H+ + 6e 2Cr2+ + 7H2O E0=1,33V II SO42- + H2O + 2e SO32- + 2OHE0=-0,93V Po połączeniu ze standardową elektrodą wodorową? A I – w lewo, II – w prawo B I – w prawo, II – w lewo C I – w prawo, II – w prawo D I – w lewo, II – w lewo 304. Podczas pracy ogniwa Daniela masa elektrody cynkowej maleje z szybkością 3,25.10-2mg na sekundę. Natężenie prądu płynącego w obwodzie zewnętrznym wynosi w przybliżeniu: A 0,4A B 0,2A C 0,1A D 0,5A

24. Elektroliza 305. Przeczytaj poniższe stwierdzenia: I Podczas elektrolizy na katodzie zachodzi proces redukcji. II Podczas pracy ogniwa na katodzie zachodzi proces redukcji. III Katoda jest dodatnim biegunem ogniwa. IV W elektrolizerze elektroda ujemna jest katodą. Prawdziwe są stwierdzenia: A wszystkie B tylko I, II i IV C tylko I i IV

D tylko II i III

306. Podczas elektrolizy wodnego roztworu pewnej substancji, prowadzonej przy użyciu elektrod węglowych poczyniono następujące obserwacje: • wzrosło pH roztworu • na obydwu elektrodach wydzielały się gazy Sądzisz, że przeprowadzono elektrolizę: A wody B wodnego roztworu Na2SO4 C wodnego roztworu NaOH D wodnego roztworu H2SO4 307. Elektrolizę wodnego roztworu CuSO4 przeprowadzono w dwóch elektrolizerach. W pierwszym zastosowano elektrody platynowe, a w drugim miedziane. Jakim zmianom uległo stężenie jonów Cu2+? I elektrolizer II elektrolizer A zmniejszało się pozostawało bez zmian B wzrastało pozostawało bez zmian C zmniejszało się wzrastało D zmniejszało się zmniejszało się 55

308. Jaką sól należy poddać elektrolizie, aby na anodzie wydzielał się wyłącznie CO2? A Na2CO3 B CH3COONa C HCOONa

D Na2C2O4

309. Jeżeli na anodzie wydzieliło się w czasie elektrolizy stopionego KOH 11,2dm3 tlenu (w przeliczeniu na warunki normalne), to ilość wydzielonego na katodzie potasu (w gramach) wynosi: A 39,1 B 78,2 C 117,3 D 156,4 310. Jaki ładunek musi teoretycznie przepłynąć przez roztwór zawierający 1mol SnCl2 i 2mole SnCl4 aby z roztworu zostały całkowicie wydzielone jony cynowe(II) i cynowe(IV) oraz jony chlorkowe A 10F B 20F C 5F D 6F 311. Przeprowadzając elektrolizę CuSO4 sporządzono wykres przedstawiony na rysunku. Jak długo musi trwać elektroliza, aby na katodzie wydzieliło się 31,7g miedzi? Q x104C A około 1,3h B około 2,7h 24 C około 3,1h 20 D pkoło 6,3h 16 12 8 4

t(h) 1

2

3

4

5

6

7

8

312. Ładunek 5000 elektronów wyrażony w kulombach jest równy: A 8,3.10-21 B 8.10-16 C 4,8.10-8

D 1,6.10-19

313. Przez roztwór siarczanu(VI) miedzi(II) przepuszczono prąd o natężeniu 0,5A w czasie 1h. Jeśli wydajność prądowa wynosiła 90% to masa wydzielonej na katodzie miedzi równa się: A 0,54g B 0,59g C 0,27g D 1,08g 314. Dwa elektrolizery połączono szeregowo i włączono prąd. Po pewnym czasie na katodzie pierwszego elektrolizera, w którym znajdował się roztwór AgNO3 wydzieliło się 2,16g srebra, a na katodzie drugiego elektrolizera 0,64g miedzi. Wartościowość miedzi w związku chemicznym, który znajdował się w drugim elektrolizerze wynosiła: A +II B +I C –II D +III

56

315. Jakie jest najmniejsze stężenie cynku, przy którym zachodzi proces wydzielania cynku na elektrodzie cynkowej; pH roztworu wynosi 1, a nadnapięcie wydzielania wodoru na cynku 0,76V (dla uproszczenia przyjąć, że nadnapięcie wydzielania cynku na elektrodzie cynkowej wynosi 0V)? A 0,01M B 0,001M C 0,1M D 1M 316. Podczas elektrolitycznej rafinacji miedzi: A masa katody i anody nie ulega zmianie B masa katody zmniejsza się, a masa anody zwiększa się C masa katody zwiększa się, a masa anody zmniejsza się D masa anody maleje, a stężenie miedzi w roztworze rośnie proporcjonalnie do wielkości ładunku przepływającego przez elektrolit.

57