PACO IGNACIO
*'
η Η Η Ι Ι
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ ΥΠΟ ΒΡΟΧΗ
"Τ Α \ Του ίδιου στις Εκδόσεις « "Αγρα »
PACO IGNACIO ΤΑΙΒΟ II
Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ Μετάφραση Κικής Καψαμπέλη 1996
Η ΖΩΗ Η ΙΔΙΑ Μετάφραση Κικής Καψαμπέλη 1997
ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΤΟΥ ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ Μετάφραση "Εφης Γιαννόπουλου
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ ΥΠΟ ΒΡΟΧΗ
1999
ΧΩΡΙΣ ΑΙΣΙΟ ΤΕΛΟΣ Μετάφραση "Εφης Γιαννόπουλου 2000
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΑ ( ΜΕΞΙΚΟ )
ΚΡΙΤΩΝ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΑΙ ΣΑΝ ΣΚΙΕΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ Μετάφραση Κρίτωνα Ηλιόπουλου 2005
ΑΝΗΣΥΧΟΙ ΝΕΚΡΟΙ (ΚΙ Ο,ΤΙ ΛΕΙΠΕΙ, ΛΕΙΠΕΙ) [γραμμένο μέ τον ΥΠΟΔΙΟΙΚΗΤΗ ΜΑΡΚΟΣ] Μετάφραση Βασιλικής Κνήτου-Κρίτωνα 'Ηλιόπουλου Συνέκδοση με τις 'Εκδόσεις Κέδρος 2005
j
ΒιΚΕΛΑ1 h
! ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΕΡΙΑ Μετάφραση Κρίτωνα 'Ηλιόπουλου 2006
\\2£&m
Ετοιμάζεται ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ
Κάθε εξέγερση θα σε κάνει πιο μοναχικό. CÉSAR DÂVILA ANDRADE
Τίτλος πρωτοτύπου : REGRESO A LA MISMA CIL'DAD Y BAJO LA LLUVIA ISBN 978-960-325-688-5 ©
Paco Ignacio Taibo II, 1989 για την ελληνική έκδοση
©
2007, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ Α.Ε. Φωκιανοΰ 7 - Στάδιο, 116 35 'Αθήνα Τηλ. 210.7011.461 - FAX 210.7018.649 http ://www. agra.gr, e-mail :
[email protected]
Για τον συνάδελφο Ρότζερ Σάιμον ή Ροχέλιο Σιμόν, πού συμπεριλάμβανε τους Λαίηκερς με ταξύ των γνωστών θρησκειών και έβαλε τον Μόζες Ούάιν στο δρόμο μου. Για τον συνάδελφο Άντρέου Μαρτίν, πού φαίνε ται πώς απολαμβάνει τη ζωή δπως κι έγώ. Για τον συνάδελφο Πέρες Βαλέρο, πού άπ'δ,τι φαίνεται υποφέρει δπως κι έγώ. Για τον συνάδελφο Ντικ Λόκτε, πού δάνεισε το δνομά του σ'ενα πρόσωπο. Για τους συναδέλφους Ρδς Τόμας και Τζο Γκόρς, πού θα εμφανιστούν ώς ιδιοκτήτες πορ νείου στην Τιχουάνα σε ένα προσεχές μυθιστό ρημα. Σέ δλους αυτούς, τους φίλους μου, αφιερώνω τοϋτο το μυθιστόρημα σέ αντάλλαγμα για τα δι κά τους μυθιστορήματα, με τήν ευγνωμοσύνη του αναγνώστη.
[
9
ΣΗΜΕΙΩΣΗ TOT ΣΤΓΓΡΑΦΕΑ
Μή με ρωτήσετε πότε και πώς ξαναζωντάνεψε δ "Εκτορ Μπελασκοαράν Σάυν. Λεν ξέρω την απάντηση. Θυμάμαι 'ότι στην τελευταία σελίδα τον Χωρίς αίσιο τέλος 1 ή βροχή έπεφτε επά νω στο γαζωμένο από τις σφαίρες πτώμα του. Ή εμφάνιση του, ωστόσο, σε τούτες τις σελίδες είναι κά τι μαγικό. Μάλλον είναι λευκή μαγεία, σίγουρα όμως είναι πα ράλογη και δεν σέβεται καθόλου το επάγγελμα όσων γράφουν αστυνομικές σειρές. Δεν φταίω μονάχα εγώ για τή μαγεία. Προέρχεται από τις πολιτιστικές παραδόσεις μιας χώρας με πάμπολλες επι στροφές στην ιστορία της. 'Εδώ επέστρεψε ο Βαμπίρ, εδώ επέστρεψε ό "Αγιος (στην κινηματογραφική τον εκδοχή), βγήκε μέχρι και ο Δεμέτριο Βαγιέχο από τή φυλακή, επέ στρεψε και δ Μπενίτο Χονάρες από το Πάσο δελ Νόρτε.. ?
ΣΗΜΕΙΩΣΗ Όλες οί υποσημειώσεις είναι του μεταφραστή.
1. Μτφρ. "Εφης Γιαννόπουλου, 'Άγρα, 2000. 2. Demetrio Vallejo (1910-1985): Συνδικαλιστής των σιδηροδρο μικών, ηγήθηκε των μεγάλων απεργιών. Ό Benito Juarez ( 18061872 ), πού καταγόταν από 'ιθαγενείς, έγινε Πρόεδρος του Μεξικού και συγκρούστηκε με τήν αποικιοκρατία. Εξορίστηκε στο Πάσο δέλ Νόρτε ( σήμερα Σιουδάδ Χουάρες ) δταν γαλλικά στρατεύματα εισέβαλαν στο Μεξικό τό 1862 για να επιβάλουν τον Μαξιμιλιανο ώς αυτοκράτορα. Επέστρεψε νικητής το 1867. [
ιι
]
Συγκεκριμένα, ετούτη ή επιστροφή τον Μπελασκοαραν ξε κίνησε πριν άπα δύο χρόνια στην πόλη Σακατέκας σε μια διάλεξη. Το κοινό απαίτησε να γίνει ψηφοφορία για να ξαναγυρί σει στη ζωή δ ντετέκτιβ. "Εγινε, και ή απόφαση ήταν σχεδόν ομόφωνη (παρά μία ψήφο). Το γεγονός έμελλε να επαναληφθεί από τότε αρκετές φορές, με διάφορα ακροατήρια, σε διάφορες πόλεις. Οι ψηφοφορίες συνοδεύτηκαν από αρκετές επιστολές. Φαινόταν πώς δ ήρωας δεν είχε το τέλος πού θα άρεσε στους αναγνώστες του και δ συγγραφέας σκέφτηκε δτι είχε ακόμα να αφηγηθεί κι άλλες ιστορίες από το θρύλο Μπελασκοαραν. Κι έτσι γεννήθηκε τούτο το μυθιστόρημα, πού εάν έχει κάποια αξία, οφείλεται στο δτι γράφτηκε με ακόμα περισσότερους δι σταγμούς από τους παραπάνω. "Ας θεωρηθούν λοιπόν oi ανα γνώστες από το Σακατέκας, πού ήρθαν σ εκείνη τή διάλεξη, εξίσου υπεύθυνοι μ' εμένα για τήν επιστροφή τον "Εκτορ. Δεν εχω καλύτερη εξήγηση. "Οπως πάντα είναι υποχρεωτικό να πούμε δτι ή παρούσα ιστορία ανήκει απολύτως στο χώρο τής μυθοπλασίας, μολονό τι ή χώρα εξακολουθεί να είναι ή ϊδια και ν' ανήκει στο χώρο τής εκπληκτικής πραγματικότητας. Πρέπει να προσθέσουμε δτι για τις ανάγκες τής αφήγησης, οί πραγματικοί χρόνοι έχουν ελαφρώς τροποποιηθεί. 'Ενώθηκαν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις τον '87 με τήν κορύφωση τής προεκλογικής εκστρατείας του Κάρδενας τό '88, σ έναν φαντα στικό χρόνο πού θα μπορούσε να τοποθετηθεί στα τέλη τοϋ '87. ΠΙΤΠ Πόλη τοΰ Μεξικού, 1987-88-89
1. Ή μοναδική
βιάση είναι τής καρδιάς SILVIO RODRIGUEZ
« Πόσες φορές έχεις πεθάνει έσύ ; » (( Μ μ μ μ » εΐπε ή κοπέλα μέ τήν αλογοουρά και κού νησε αρνητικά το κεφάλι της. « Έ γ ώ πολλές». Ή κοπέλα πέρασε πάλι το δείκτη τοϋ χεριού της άπο τις ούλες πού σχημάτιζαν σχέδια στο στήθος του. Ό "Ε κτορ τής τράβηξε απαλά τό χέρι και περπάτησε γυμνός ως το παράθυρο. Ή τ α ν μια πολύ κρύα νύχτα. Τ α τσι γάρα Δελικάδος μέ φίλτρο ήταν στο πρεβάζι. Πλησίασε σ ' ε ν α τσιγάρο τ ή φλόγα τοΰ αναπτήρα και κοίταξε τ ι ς πράσινες λάμψεις των φαναριών πού περνούσαν μέσα άπο τα δέντρα. « Ό χ ι , οχι οί ουλές. Δεν εννοώ αυτό. Λ έ ω να κοιμη θείς, να πέσεις για ύπνο και να πεθάνεις πάλι. Ε κ α τ ό , διακόσιες φορές μέσα σ ' ε ν α χρόνο. Να είσαι βέβαιος δτι μέ τον π ρ ώ τ ο ύπνο θα πεθάνεις άλλη μια φορά... Α υ τ ό εννοώ. Ή αναθεματισμένη π ρ ώ τ η σ τ ι γ μ ή τοΰ ύπνου δεν είναι ύπνος, εΐναι Ινας ακόμα θάνατος». « Πεθαίνεις μόνο μία φορά». « Α υ τ ό θα τό έχει π ε ι ό Τ ζ έ η μ ς Μπόντ. Πεθαίνεις [
13
]
πολλές φορές. Γαμώτο, ξέρω τί σου λέω... Μερικές φο ρές θα ήθελα να μπορώ να κοιμηθώ με ανοιχτά τα μά τια, για να μην πεθάνω. *Αν κοιμάσαι μέ ανοιχτά τα μά τια, ποτέ δέν θα μπορέσεις να πεθάνεις ». (( Οι νεκροί μένουν μέ τα μάτια ανοιχτά » είπε ή κο πέλα υστέρα άπο μια παύση, γυρνώντας του την πλάτη. Είχε στρογγυλά πισινά που έλαμπαν σαν το πράσινο τών απέναντι δέντρων. « Αυτοί οι νεκροί πεθαίνουν μόνο μία φορά. Ό χ ι . Ε γώ εννοώ να πεθαίνεις πολλές φορές. Δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα, τουλάχιστον ». « Πώς είναι ό δικός σου θάνατος ; » Ό Έ κ τ ο ρ έμεινε συλλογισμένος. Όταν ξαναμίλησε, ή κοπέλα μέ την αλογοουρά δέν μπορούσε νά δει το πρό σωπο του, άκουγε μόνο την παράξενα βραχνή φωνή μέ τήν οποία αφηγούνταν τήν Ιστορία του. «Δέν μπορείς ν'ανασάνεις. Νιώθεις φωτιά στο στο μάχι. Δέν μπορείς να κουνήσεις τά δάχτυλα του χεριού. Το πρόσωπο σου είναι μέσα στή λάσπη καί τα χείλια σου γεμάτα βρομόνερα. Τά κάνεις στο παντελόνι σου χωρίς νά μπορείς νά συγκρατηθείς. Το αΐμα τρέχει άπο τή μύτη σου κι ανακατεύεται μέ τά λασπόνερα... Βρέ χει ». « Τώρα ; » (( "Οχι. Όταν πεθαίνεις ». Ή κοπέλα έμεινε σιωπηλή για λίγο καί ήθελε νά κοι τάξει άλλου. Όμως υπήρχε μονάχα το φώς που έμπαι[
ΐ4
]
νε άπο το παράθυρο καί φώτιζε τις ουλές στο στήθος του "Εκτορ. « Ο ι νεκροί δέν διηγούνται Ιστορίες». (( "Ετσι νομίζεις εσύ » είπε ό "Εκτορ δίχως νά τήν κοιτάξει. « Ο ι νεκροί δέν κάνουν έρωτα». « Γνωρίζω κι Ινα σωρό ζωντανούς πού δέν κάνουν. Τήν έχουν πατήσει, τους έχουν σέ δίαιτα». Ό "Εκτορ απομακρύνθηκε άπο το παράθυρο καί πέ ρασε μπροστά άπο το κρεβάτι. Ή κοπέλα γύρισε πάλι για νά τον δει καί ή αλογοουρά της στάθηκε ανάμεσα στα στήθη της. (( Θέλεις Ινα αναψυκτικό ; » ρώτησε ό "Εκτορ πηγαί νοντας στο διάδρομο προς τήν κουζίνα. Το κρύο δια πέρασε το κορμί του ανεβαίνοντας άπο τις πατούσες του. « Μπορείς νά φτιάξεις Ιναν καφέ χωρίς καφεΐνη ; » « Πολλά ζητάς». « Για Ιναν τύπο πού έχει πεθάνει τόσες φορές, Ινας καφές χωρίς καφείνη ΐσον πίπες ». (( "Α, οχι, μήν τά μπερδεύουμε. "Ενας καφές χωρίς κα φείνη είναι καφές χωρίς καφεΐνη καί ο'ι πίπες είναι πί πες. Ό καφές χωρίς καφεΐνη είναι σίγουρα πιο περίπλο κο πράγμα ». Ό "Εκτορ γύρισε μέ μια κόκα κόλα στο Ινα χέρι κι Ινα λεμόνι κομμένο στή μέση πού 'ισορροπούσε στά δά χτυλα τοΰ άλλου χεριού. Πήγε πάλι στο παράθυρο. [
ΐ5
]
« Βρέχει » εΐπε ένώ έστυβε το λεμόνι, και κουνούσε ελαφρώς το ποτήρι για ν' ανακατευτεί. (( Πότε θα πεθάνεις ; »
