Stabat Tagalog Mater

 

Sa paa ng krus ng hapis

Naro’n sya, may luha’t tangis  Tanod sa kanyang anak

Dusa, hirap at pasakit Sa kanyang dibdib umukit May hapdi ngang umantak

Nadama’y lungkot at sakit Ng Inang puspos ang linis Sa bugtong niyang anak

At namighati ng labis Sa kaawa-awang sapit Ng papanaw n’yang liyag 

Sino ang walang pag-ibig Na maatim tumitig Sa Inang umiiyak?

Kakayanin ba ng isip

At ng pusong ‘di mapunit?  Di ka ba matitinag?

 

Sala ng mundo’y pinalis  Buhay ma’ng kanyang ginamit.  Ina’y saksi sa lahat. 

Namasdan ‘nya ang pagyao  Ng anak niyang si Kristo

Kaluluwa ay ‘binuwis.