Sri yadhavabhyudayam - Sargam 8

யாதவாப்யுதயம் (எட்டாவது ஸகம்) வஸந்தருது வணநம், ேவணுகான வணநம், ராஸக்க்rைட: (712 - 832) 1. அத ப்ரஸூநாயுத4 பா4கேத4யாநி ஆரப்3த4 மந்தா3நில ெஸௗதிகாநி மது4ப்ரஸங்கா3ந் மது4ராணி யூநாம் அநுஷ்ண சீதாந்யப4வந் தி3நாநி Srimad bhagavadam (10/29/1) அலமலைர ஆயுதங்ெகாள் அநங்கனும்தான் களித்திடேவ ெமல்ெலனேவ மந்தெமனும் மாருதமும் வசிடேவ 6 இைளயவரும் மதுதன்ைன இனிதருந்தி மகிழ்ந்திடேவ ெவம்ைமயுமில் பனியுமிலா வசந்தகாலம் வந்ததுேவ !

சிலகாலம் ெசன்றபிறகு புஷ்பங்கைள ஆயுதமாக உைடய மன்மதனுக்கு களிப்ைபத் தருவதும் மந்தமாருதத்ைதயும் நடுத்தரமான காற்ைறயுேம தருகின்றதும் யுவகள் களிக்கும் மதுைவ அருந்தி மகிழ்ந்திடவும் இனியனவும், உஷ்ணம் குளி இரண்டுமற்ற நாட்கள் ஏற்பட்டது. அதாவது இனிய வசந்தருது பிறந்தது. 2. அேநகரூைப: ஸ்வயம் ஏகரூப: காலாத்மகம் ரூபம் அகாலகால்ய: ருதுப்ரேப4ைத அநுபூ4ய ேரேம ராமாஸேகா ராமம் அநுப்ரயாத: ஓருருைவத் தாைனேயதான் உயநலமாய்க் கண்டவைன மாறுகின்ற காலத்தால் மாற்றிடேவ இயலாேத ஆrளைமக் ேகாபியrன் அன்பனாகும் கண்ணன்தான் மாறுகின்ற பருவங்கைள மகிழ்வுற்றுத் துய்த்தாேன!

காலத்தால் விரட்டப்படாத, மாறுதல் இல்லாத கண்ணன் ேகாபஸ்த்rகைளச் ேசத்துக் ெகாண்டு பலராமனுக்கும் பணிந்தவனாய் ஒேரவிதமாய் மாறுபாடின்றிேய இருந்துெகாண்டு மாறி மாறிப் பலவைகயாேன ருதுக்களாேல காலெமன்கிற தன் உடைலயும் அனுபவித்து இனியனான். 3. ேஹமந்தபூவ: சிஷிராந்திமச்ச சரச்ச ஸம்பூ4ய வஸந்தவ்ருத்யா சைந: சைந: சாந்திம் உேபயிவாம்ஸ: தத்ைவப4வாத் தந்மயதாம் இவாபு: பனிதைனயும் குளிrைனயும் பைடக்கின்ற பருவமுேம தணியாத மைழெபாழியும் சரதெமனும் காலமுேம தனித்தனியாம் தம்தன்ைம தவித்திட்டு ெமதுவாக இனிதான வசந்தருது எனவாக ஆயினேவ !

ேஹமந்தமும்(பனியும்) சிசிரமும் (குளிரும்) அவற்ைறப் ேபால முன்னும் பின்னும் ஆனைவகளும் சரத்காலமும் தங்களிடமுள்ள ெகாடிய பனி, மைழ, பனி முதலிய வாைதகைளச் சிறிது சிறிதாக விட்டு வஸந்தருதுவின் வைகயிேல நின்று வஸந்தெமன்று ெசால்லக்கூடியதாகி எல்லா ருதுக்களுேம இனியைவயாகின.

4. ப்ராேயண பஞ்சாயுத4 பஞ்சவக்த்ர: பலாச ேகாசாக்ருதிம் ஆத3தா3ைந: மனஸ்விந6 ம் ஆநகேஜந்த்3ர ேப4தாத் ஸேஷாணிைத: பாணிருைஹ: சகாேச முருக்கமர ெசம்மலகள் முகிழ்த்தனேவ எங்கிலுேம ெபrதான ஊடலினால் பிrவுற்ற கன்னியrன் ெசருக்ெகன்னும் களிறிைனேய ெசறுத்திட்ட குருதியுடன் திறல்மிகுந்த மதனெனனும் அrயுகிைர ஒத்தனேவ!

முருக்கமரங்களில் எங்கும் சிவந்த ெமாட்டுக்கைளக் காணும்ேபாது ப்ரணயகலஹம் ெசய்து விலகியிருக்கும் ெபண்மணிகளின் அஹங்காரம் என்னும் களிறுகைளக் கிழித்துவரும் மன்மதனாகிற சிங்கத்தின் நகங்கேள அந்த ரத்தத்தால் சிவந்திருக்கின்றனேவா எனும்படியாக இருந்தது. 5. ஜக3ந்தி புண்ட்ேரக்ஷு: சராஸேநந ப்ரஸூந பா3ைண அபி ேஜதுமிச்ேசா: அஸூசயந் ஆத்மபு4வ: ஸ்வநாைத: அவ்யாஹதாம் ஆசிஷம் அந்யபுஷ்டா: கரும்பான வில்ேலாடும் கடிமலராம் கைணேயாடும் ெபrயைவயாம் உலகங்கைள ெவன்றியாேல ெகாண்டிடேவ விரும்புகின்ற காமந்தைன வாழ்த்திடேவ உற்றனேவ கருங்குயில்கள் தம்முைடய கனிவான குரலாேல!

meera goyal

புண்ட்ரெமன்ற கரும்ைப வில்லாகவும் பஞ்சபுஷ்பங்கைள (மல்லிைக, அேசாகம், தாமைர, ந6 ேலாத்பலம் ,மா) அம்புகளாகவும் ெகாண்டு உலகங்கைள ெவல்ல விரும்பிய மன்மதனுக்குக் குயில்கள் தங்களுைடய பஞ்சம ஸ்வரத்தினாேல தைடயின்றி ஆசியளித்து வந்தன. 6. வராங்க3நா வக்த்ர பதா3ம்பு3ஜாநாம் ஸ்வாபா4விகீ ம் ெஸௗரப4 ராக3லக்ஷ்மீ ம் ப்ரபித்ஸமாெநௗ ப்ரஸைவஸ் தத3ஹம் த்3ேவதா4 த்3ருெமௗ ேதா3ஹத3ம் அந்வபூ4தாம் மகளிதம் முகமலரும் அடிமலரும் விரும்பிட்ட வகுளதருவும் அேசாகமும் வனிைதயகள் தாமாக உகுக்கின்ற எச்சிைலயும் அடிமலrன் ைவப்புகைளயும் மிகுந்ததான விருப்பத்துடன் ெபற்றிடேவ ஆயினேவ!

அேசாக மரம் மற்றும் மகிழ மரம் மகிழம், அேசாகெமன்ற இருவைகயான மரங்களும் சிறந்த மங்ைககளின் முகமலருைடயவும் அடித்தாமைரயினுைடயவும் வாசைனையயும் ெசந்நிறத்ைதயும் தம் புஷ்பங்களிேல ெபறுதற்காக அவகளுைடய உமிழ்ந6 ைரயும் அடிைவப்ைபயும் ெபறுகின்றனவாயின. (மகிழமரம் மங்ைககளின் வாய்ந6  பட்டு மணம் மிக்க பூக்கைளப் ெபறும். அேசாகம் அவகள் காலடி பட்டு நிறமான பூக்கைளப் பூக்கும்.) (காளிதாசன் தன் ேமகதூதத்திேல யக்ஷன் தன் காதலிையப் பாத்து கூறும்ேபாது “உன்னுைடய தாம்பூல எச்சிைல இந்த மகிழமரத்தில் உமிழ்ந்தால் மட்டுேம இது பூக்கும். உன் காலால் எட்டி உைதத்தால் தான் இந்த அேசாகம் துளிக்கும்” என்று குறிப்பிடுகிறா.) 7. த6க்ஷ்ணா ருணாக்3ராண்ய சிரப்ரேராஹாத் சகாசிேர சம்பக குட்மலாநி த3த்தாநி காேமாத்ஸவ மங்க3லாதம் த63பாங்குராண 6வ வஸந்த லக்ஷ்ம்யா அம்புேபாலும் கூமுைனகள் அளவறேவ ெபற்றனவாம் சம்பகப்பூ ெமாக்குகளும் சட்ெடனேவ முகிழ்த்தனேவ மன்மதனின் விழாவினிேல வசந்தெமனும் திருேவதான் அன்ேபாடு ஏற்றிட்ட அணிவிளக்குகள் ஆயினேவ!

அப்ேபாேத உண்டாகிறபடியால் கூைமயாய் சிவந்த முைனகைளயுைடயனவான ெசண்பக ெமாட்டுக்கள் வஸந்தலக்ஷ்மியினாேல காமனின் மேஹாத்ஸவத்திற்கு ஏற்றப் ெபற்ற த6பங்கைளப் ேபால் ப்ரகாசித்தன. 8. முக்தாபகா3 மக்3ந ஸமுத்திதாத்மா பூ4ேயா ப4ஜந் புஷ்பரேஜாபி4ேஷகம் சசார மந்த3ம் மலயாத்3rவாத: ேசேதா பு4ேவா த்3ருப்த இெவௗபவாஹ்ய: ெபாதிைகயிேல பிறந்திட்ட புத்தாமிர பரணிெயனும் நதியினிேல குளித்ெதழுந்த ெதன்றெலனும் மாருதமும் புதுமலrன் ெபாடிகளாேல பரவலுறப் ெபற்றிட்டு மதக்களிறு தைனப்ேபால ெமள்ளெமள்ள உலவிடுேம!

முத்தாறு எனப்படும் தாமிரபரணி நதியினிேல மூழ்கிெயழுந்த மலயமைலயின் மந்தமாருதமானது மீ ண்டும் தம் உருவில் எங்கும் பூத்தூள்கள் இைறக்கப் ெபற்றதாய் மன்மதனின் மதம் உந்தும் யாைன ேபால ெமள்ளத் திrயலாயிற்று. 9. புஷ்ேபஷு ஸம்ேயாக3 விேயாக3வ்ருத்த்யா க்ரமாத் ப4ஜந்த6 நதிம் உந்நத6ம் ச வநாந்தேர ஷட்பத பங்க்தி ஆsத் மஞ்ஜுஸ்வநா மந்மதசாபெமௗவ 6 மன்மதனின் வில்லுைடய நாைணப்ேபால் விளங்குகின்ற வண்டினத்தின் வrைசகளும் வனத்தினிேல திrந்தனவாய்

இன்னிைசைய முரல்வனவாய் எழில்மலrல் அமந்திடலும் உந்திடலும் காமம்தான் உறுகின்ற மாற்றங்கேள! மன்மதனின் வில்லுக்கு நாண்கயிறு ேபாலிருக்கும் வண்டுகளின் வrைசயானது காட்டினுள் அழகாக rங்காரம் ெசய்துெகாண்டு புஷ்பங்களில் அமந்தேபாது வணக்கத்ைதயும் ெவளிக் கிளம்பும்ேபாது நிமிதைலயும் ெபற்று காமவிகாரத்திற்கு காரணமாயிற்று, 10. வஸந்த க்லுப்தாந் மத3நஸ்ய பா3ணாந் ஆந்ேதா3லயந் நூநம் அேநாகேஹஷு தி3ேநதி3ேந த3க்ஷிண மாதrஷ்வா க3தாக3தாப்4யாம் க3ணயாம் சகார தினந்தினேம வசந்தம்தான் ேதாற்றிடேவ ெசய்கின்ற வனமலrன் கைணகைளேய வருடுதலால் அைசத்திட்டு அணிைமயிேல வசிட்டு 6 ஆற்றுகின்ற ெதன்றல்தான் கணக்கிட்ேட எண்ணுகின்ற கருத்திைனேய உைடயதுேவா? அல்லது மதனனுைடக் கைணகெளனும் மலகள்தைம வசந்தமுேம நிதம்நிதேம மரங்களிேல சிருட்டித்து ைவத்திடுேம! ெபாதிைகயிேல பிறந்திட்ட ெதன்றலுேம அவற்ைறெயல்லாம் அைசத்தாட்டி எண்ணிட்டு அளவிடுமாப் ேபான்றுளேத! (திரு.ஸ்ரீநிவாஸன் அவகள் இச்ச்ேலாகத்தின் ெபாருைள இரண்டுவித கவிைதயாகப் பைடத்து ஸ்வாமிக்கு கவிதாஞ்சலி ெசய்திருக்கிறா.)

ெதன்றலானது ஒவ்ெவாரு நாளும் வஸந்தருதுவினால் மன்மதன் மரங்களிேல பைடத்து ைவக்கப்படும் வஸந்த அம்புகைள (ெமாட்டுக்கைள) அைசக்கின்றதாக்கி இங்குமங்கும் வசுகின்றதாய் 6 சrவர அவற்ைற எண்ணிவருவது ேபாலிருந்தது. 11. ஆகூ 4ண்யமாைந: அபி4 ேதா நப4ஸ்வாந் காந்ைத: ப்ரத63ைப இவ கணிகாைர: வநச்rேயா மாத4வ ஸங்க3மாஹம் மங்க3ல்ய ந6 ராஜநம் ஆசசார!

வசந்தகால மணமகனும் வனமங்ைக திருதனக்கும் இைசந்தெதாரு திருமணமாம் இனிதான விழாவினிேல கணிைகயாம் பூக்கைளேய கவின்மிகுந்த த6பமாக்கி ஆரத்திைய இட்டிடுேம அங்குற்ற ெதன்றலுேம!

மணம் மிகுந்த ெதன்றலானது வனத்தில் நான்கு பக்கங்களிலும் பூத்துக் குலுங்குகின்ற கணிகாரப் பூக்கைள (ெகான்ைற மலகள்) அைசக்கின்றதாக்கி வஸந்தருதுவுக்கும் வனலக்ஷ்மிக்கும் திருமணத்திற்ேகற்ப மங்கள ஹாரத்தி ெசய்வது ேபாலிருந்தது. 12. ப்ரஸூந ஹாஸாத4ர பல்லவாநாம் கிஞ்ஜல்க ேராமாஞ்ச ஜுஷாம் அபு4ங்க்த மந்தா3நிைல ஆஹிதேவபதூ2நாம் காந்திம் வஸந்ேதா வநவல்லrணாம் அலந்திட்ட மலகெளலாம் அழகூட்டும் புன்னைகேய தளிகெளலாம் அதரங்களாம் நறுந்தாதுப் ெபாடிகேளதாம் புளகமாகத் ேதான்றிடேவ மாருதேம தழுவுகின்ற மலக்ெகாடிகள் தைமெயல்லாம் வசந்தம்தான் களித்திடுேம!

பூத்த பூக்கேள புன்முறுவல்! பூந்தளிகள் அதரங்கள்! பூந்தாதுக்களாகிய மகரந்தம் மயிக்கூச்ெசறிதல். இவ்வாறு காட்டுக்ெகாடிகளின் அழைக வசந்தருதுவாகிய புருஷன் அனுபவிப்பதாயிற்று. 13. விஹார ேயாக்3யாம் அத வக்ஷ்ய 6 வந்யாம் ரமாபதிம் ராமஸக2ம் விசந்தம் நப4ஸ்சைர: ஸாகம் அேநாக ஹாஸ்தம் நாதம் ப்ரஸூேநாமிப4 அப்4யஷிஞ்சந்! விைளயாடும் இடெமன்ேற வனங்கைளேய கண்டவராய் பலராமன் உடேனாடு புகுந்திட்ட எம்பிரான்ேமல் மலமைழையப் ெபாழிந்தனேவ மரங்களுேம அங்ெகல்லாம் ெதளிவானில் ேதவகளும் ெசாrந்தனேர அவ்வாேற!

. காடுகள் விைளயாடுவதற்குrய இடெமன்றுணந்த எம்ெபருமான் கண்ணபிரான் பலராமேனாடு அங்கு புகும்ேபாது மரங்கெளல்லாம் ேமலிருந்து புஷ்பவஷம் ெசய்தன. வானத்தினின்று ேதவகளும் அைதேய ெசய்தன. 14. புஷ்பாகேரண ப்ரதிபந்ந ேசா(ேஷா)ப4ம் ப்3ருந்தா3வநம் நந்தி3த ேகா3ப ப்3ருந்த3ம் ப்ரத3ஷயந் ப்ராபித ேத4நுவத்ஸம் ராமநுேஜா ராமம் இத3ம் ப3பா4ேஷ பூக்களினால் ெபாலிவுற்ற விருந்தாவனந் தைனநன்ேக பாக்கவுேம களித்தவராய் பாலகராம் ேகாவலேர காட்டிைடேய ெசலுத்திடேவ கறைவகைள கன்றுகைள மாதவேன உைரத்தனேன ராமனிடம் இவ்வாேற!

Thanks to maran’sdog. org வஸந்தருதுவினால் எங்கும் பூத்து அழகாய் இைடயகளின் கூட்டத்திற்குக் களிப்ைப அளிக்கின்ற ப்ருந்தாவனத்ைத பசுக்கைளயும் கன்றுகைளயும் உள்ேள புகுவித்து காண்பித்து கண்ணபிரான் பலராமனுடன் பின்வருமாறு பகந்தருளினான். (இது முதல் 42வது ஸ்ேலாகம் வைர கண்ணன் ப்ருந்தாவனத்தின் அழைக விளக்குதல்) 15. மேநாபு4ேவா மூத இவாவேலபம் மாந்யம் மநஸ்காரம் இவ த்வத6யம் சிரம் த்வயா ேஸவ்யம் இஹாய மந்ேய சித்ரம் வநம் ைசத்ரரதாபி4 நந்த்4யம் மதனன் தன் இறுமாப்ேப வடிெவடுத்ேத, உம்முைடய இதயங்ெகாள் களிப்பின் தன் உருவாகி, திகழ்கின்ற அதிசயமாம் வனமிதுேவா அளைகயினும் சிறந்ததுேவ ெவகுநாட்கள் ேபாகெமல்லாம் விைளத்திடுேம உந்தனுக்ேக!

அண்ணா! மன்மதனுைடய கவேம உருெவடுத்தாற்ேபாலவும், உமது மதிப்பிற்குrய மனப்ேபாக்கு ேபாலவும் ஆச்சயமாய் ைசத்ரரதெமன்ற குேபரனின் உத்யானவனத்தினும் ேமம்பட்டதான இந்த வனமானது உமக்கு ெவகுநாள் ேபாகத்திற்குrயதாகுெமன நிைனக்கிேறன். 16. அமாநுஷ ப்ராப்யம் அரண்யம் ஏதத் ப்ராப்தஸ்ய ேத பாத3ரஜ: ப்ரபா4வாத் ஸத்த்ேவாபபந்நா ந ப4ஜந்தி ஸ்த்த்வா: சா(ஷா)ந்தாசயா: சாஷ்வதிகம் விேராத4ம் மானிடேர புகுந்திடேவ முடியாத வனமிதிேல ேதனூறும் உம்முைடய திருவடியின் ைவப்புதன்னால் கானுள்ள விலங்குகேள ெகாடியதாம் பைகெயல்லாம் ேபானதுவாய் குளிந்திட்ட மனந்தன்ைன உற்றிடுேம! இதுவைரயில் மனிதகள் உட்புகவாகாத இக்கானகத்திேல வந்துள்ள உமது பாததூளியின் ெபருைமயினாேல விேசஷ பலமுள்ள துஷ்டப்ராணிகளும் மனதில் காம குேராதங்கைள விட்டு இயற்ைகயான ஜாதிப்பைகையயும் விட்டிருக்கின்றன. 17. அசிந்த்யபூ4ம்ந: தவ ஸந்நிதா4நாத் அந்ேயாந்ய ஜாத6ய த3சாம் த3தா4நா: ஸிம்ஹ6 வசாஸ்தந்ய விேதா3 ப4ஜந்ேத ஸுப்4ராத்ருதாம் ேகஸr த3ந்தி ேபாதா: அrதாகும் நிைனத்திடேவ உம்முைடய ேமன்ைமதாேன அrயினுைடக் குழவிக்ேக ஆைனதாேன பால்தருேம அrயிடேம பால்குடிக்கும் ஆைனயுைட மகேவதான் உrைமயுறும் அைவதாேம உடன்பிறப்ேப உற்றைவேபால்!

எண்ணமாளா ேமன்ைமயுைடய உமது சன்னிதானத்திேல ஒவ்ெவாரு ப்ராணியும் மற்ெறாரு ப்ராணியின் இனம் ேபால் ஆகின்றபடியால் யாைனக்குட்டிகள் சிங்கக்குட்டிகள் எல்லாம் ெபண் சிங்கம், யாைன ேபான்ற எல்லாவற்றிடமும் பாைலக் குடிக்கின்றனவாய் ஒன்றுக்ெகான்று ஸேஹாதரங்களாகின்றன. 18. த்வத3பித ஸ்வாது த்ருணாதி3ந6நாம் த்வத் வம்ச நாதா3ம்ருத பாயிந6 நாம் மந்ேய க3வாம் வத்ஸ க3ணாவ்ருதாநாம்

விஷ்வக்3வநம் விச்ரம ேயாக்3யம் ஏதத் ந6 தந்திடும் இன்புல்ேல தின்றிடுேம உன்குழலின் கீ தத்தின் அமுதத்திைனக் களிப்புடேன பருகிடுேம ஆ தங்கள் கன்றுகளுடன் அண்டிேயதான் கைளப்பறேவ ஏதுவாக இவ்வனேம ஏற்றதாகும் உந்தனுக்ேக!

உம்மால் அளிக்கப்படுகின்ற இனியபுற்கைள உண்ணுகின்றனவும் உமது புல்லாங்குழல் இைசயமுதத்திைனப் பருகுகின்றனவும் கன்றுகேளாடு கூடியனவுமான பசுக்களுக்கு இவ்வனமானது எங்கும் தங்கிக் கைளப்பாற பாங்காக அைமந்துள்ளது. ஆைகயாேல இது உனக்கும் இஷ்டமானதாகும். 19. வஸந்த லக்ஷ்ம்யா இவ வாஸபூ4மிம் ஸங்கல்பேயாேந இவ சில்பசாலாம் ரேத இவாராம விபூ4திம் அந்யாம் வந்யாம் இமாம் ேவத்மி தேவாபகாயாம் வசந்தத்தின் எழிலுைடய வாசத்தலம் ேபான்றதுவும் மதனன்தன் மலக்கைணகள் வடிவாக்கும் ஆைலேபாலும் ரதியினுைட ேசாைலதைனப் ேபான்றதுவும் இவ்வனேம ரசித்துந6 ேர களித்தாடும் இடெமன்ேற எண்ணுேவேன!

வசந்தருதுவின் அழகான வாசஸ்தலம் ேபான்றதுவும் மன்மதனுைடய மலக்கைணகைள உருவாக்கும் ெதாழிற்சாைலையப் ேபாலவும் அவன் மைனவியான ரதிேதவியின் ேசாைலையப் ேபாலவும் திகழும் இவ்வனமானது ந6  ரசித்து விைளயாடும்

ராஜக்ருஹம் என்ேற நிைனக்கிேறன்.

20. வநஸ்த2lயம் மகரந்த3 வைஷ: அேதாய கமாந்திகம் ஆத்தேஸகா ப்ரஸ்ெதௗதி பயாப்த பராக3ஜாலா ஸமீ ஹிதம் ஸஞ்சரேணாத்ஸவம் ேத தண்ண 6ைரப் பாய்ச்சிடற்குச் ேசவகனாய் ஒருவைனயும் நண்ணிடேவ ேவண்டாத நந்தவனம் இவ்விடேம அந்ேதைனப் ெபருக்குகின்ற எழில்மலrன் தூளாேல உன்றனுைட மனம்ேபால உலவிடேவ தகுந்ததுேவ

இங்குள்ள மரங்களுக்கு ந6  பாய்ச்சும் ேசவகன் ேதைவப்படாதபடி ேதன்ெபருக்கினாேலேய நன்கு நைனக்கப்ெபற்ற இந்த வனமானது எங்கும் பூத்தூள்கள் பரவுகிறபடியால் ந6  விரும்பும் சஞ்சார மேஹாத்ஸவத்ைதத் ெதாடங்க அனுகூலமாகிறது. 21. நப4 : ஸ்ப்ருசாம் அத்ர மஹ6ருஹாணாம் ந6 டாத் அமீ நிஷ்பதிதா: ஸlலம் ப்ரயுஞ்ஜேத ஸ்வாக3தம் அஞ்ஜஸா ேத ப்ராய: சு(ஷு)பா4லாபஜுஷ: சகுந்தா: வான்ெதாடுமிம் மரங்களுள கூடுகள்தம் இல்லிருந்து ேபாந்திடும்பல் புட்களுைடப் ேபச்ெசாலிேய ேபrனிைம ேசந்திடேவ ேகட்டிடுேம ெசவிகளுக்கு ெபருவிருந்தாய் ேநந்திடுேம உந்தனுக்ேகா நல்வரவாய் அைமந்திடுேம!

வானமளாவிய மரங்களில் கூடுகளில் உள்ள விேனாதமாக ெவளிவரும் பக்ஷிகள் அழகிய ேபச்சுக்கைள உைடயனவாகி ஒழுங்காக உமக்கு நல்வரவு அளிக்கின்றன. 22. வாதாவதூ4தா: தரவ: ஸ்வமூத்4நா ஸந்தாந ஸாந்தாநிக ஸம்பத3ஸ்ேத ப்ராஜ்ைய அமீ புஷ்பஃபைலச்ச நூநம் விதந்வேத வந்த3நம் அஹணாம் ச கற்பகமாம் தருக்களுைடக் குலத்ேதான்றல் மரங்கெளல்லாம் உற்றிடுமிக் காற்றுதனால் ஊசலாடி ஊசலாடி பற்பலவாம் மலகைளயும் பழங்கைளயும் ெசாrந்தனவாய் இட்டிடுேம பூசைனேய இனிதாக உந்தனுக்ேக!

கற்பக விருட்சத்தின் பரம்பைரையச் ேசந்த ெபருைமயுைடய மரங்கள் காற்றினால் தைல அைசக்கப்பட்டிருப்பதால் புஷ்பங்கைளயும் பழங்கைளயும் ெசாrகின்றனவாகி உமக்கு நமஸ்காரத்ைதயும் ஆராதனத்ைதயும் ெசய்கின்றனவாம். 23. ஆஸ்வாத்4ய சூதாங்குரம் அந்யபுஷ்டா: ப்ராய: ஸ்வைந: பஞ்சமம் உத்3கி3ரந்த: ஆகாரயந்த6வ வநம் க3தம் த்வாம் தி3வ்யாநமீ த3சயிதும் ப்ரேத3ஷாந் குயிலினமும் மாமரத்தின் தளிகைளேய களிப்புடேன புசித்திட்ட தன்பின்ன பஞ்சமத்தின் சுரெமழுப்பும் வியப்புமிகு வனத்தினிேல வருகின்ற உந்தனுக்ேக ஒயிலாக வரவிைனேய ஓதிடுதல் ேபான்றதுேவ!

இந்தக் குயில்கள் மாந்தளிைர இனிப்புடன் புசித்து பஞ்சம ஸ்வரமிட்டுக் கூவுகின்றனவாகி வனத்தில் புகுந்த உம்ைமச் சிறந்த இடங்களுக்கு வரும்படி அைழக்கின்றன ேபாலும். 24. த்வத்பாத3 விந்யாஸ விேசஷ த4ந்யாம் ஆபாத3யிஷ்யந்த இவாத்மதா4த்rம் ஏநாம் ஸ்வசாகாக்3ர கரப்ரயுக்ைத: ப்ரசிந்வேத பூ4மிருஹா: ப்ரஸூைந: உமதடிப்பூ ைவப்புகளால் உத்தமமாம் ெபற்றிைனேய தமதிடத்ேத ெபற்றதுைவ தருக்கள்தாம் களித்திட்ேட தம்கிைளகள் நுனிகளிேல திரட்சியுற்ற மலகைளேய சமப்பித்து எங்கிலுேம சீப்பாைத அைமத்திடுேம!

மரங்கள் தங்கள் தாயான பூமிக்கு உமது திருவடி ைவப்பினால் விேசஷ பாக்கியத்ைத விைளவிப்பதற்காக, தமது கிைளகளின் முைனகளில் இருந்து ெசாrயப் ெபற்ற பூக்கைள பூமியில் பரவும்படி ேசக்கின்றன. 25. நிஷாமயந்த்ேயா வநேத3வதாஸ் த்வாம் சேகார ஸம்ேமாஹந சாருத63ப்திம் ப்rதிம் ப்ரபூ4தாம் பrவாஹ்ய கீ 3ைத: சீதாச்ருணா ேசஷம் இேவாத்3வமந்தி (உத்வமந்தி) அதிசயமாம் உமதுடலின் அழகுதைனக் கண்டதனால் மதிெயாளிேய எனெவண்ணி மயங்கிடுேம சேகாரங்கள் அதிகமாகப் ெபருக்ெகடுத்த அகமகிழ்ச்சி தன்னாேல உதிப்பாேர கண்ண 6ேர வனம்வாழும் ேதவுகேள!

வனத்தின் ேதவைதகள், “சேகாரப்பக்ஷிகளுக்கு ேமாஹம் அளிக்கவல்ல சந்திரனின் நிலவிது” என்று உமது திருேமனியின் அழகிய ஒளியிைனக் கண்டு பரமானந்தமுற்று அதற்குப் ேபாக்குவடாக 6 பாடல்கைளப் பாடுகின்றனவராய் மிகுந்த ஆனந்தத்தில் ஓ அளவாகத் தங்களுைடய ஆனந்தக் கண்ண 6ைர ெவளியிடுகின்றன. 26. ரஸால ரம்பா4திப4ைவ: இைஹதா: ப2லத்3ரைவ பிஞ்சிலபாச்வ பா4கா3 : வத்ஸாவகா3ஹ்யா வநராஜிமத்4ேய பூணா: ஸுதா4யா இவ பா4ந்தி குல்யா: கனிந்த நல்ல மாரஸமும் கதலிகளின் சாறுகளும் நைனத்திட்ட கைரயுைடய ந6 நிைறந்த ஓைடகளும் இனிதான அமுேதாடும் ஆறுகைளப் ேபான்றிடேவ கன்றுகள்தாம் எளிதிறங்கிக் களித்திடேவ காண்பீேர!

மா, வாைழ முதலிய மரங்களில் உண்டான கனிகளின் சாற்றின் ெபருக்கால் பிசுக்குற்ற இரண்டு பக்கங்கைளயுைடய ஆழமற்ற வாய்க்கால்கள் கன்றுகள் இறங்கப் பாங்காய் உள்ளன. இைவ இந்த வனத்தில் அமுதம் நிைறந்த ந6 நிைலகள் ேபால உள்ளன. 27. கல்ஹார பத்3ேமாத்பல காந்திபி4ஸ்ேத கடாக்ஷ விேக்ஷப கு3ணம் ப4ஜந்த்ய: அரண்ய பா4கா3ந் அபி4த: ப்ரவாைஹ: ஆப்யாயயத்யாப இமா: ப்ரஸந்நா: ெசங்கழுந6  ெவண்முளr கருங்குவைள மலகளாேல அங்கங்கு நிறமாறும் ஒளியுைடய ெதன்ன 6கள் உங்களுைட கைடேநாக்கின் ஒளிநிறத்ைத உற்றனேபால் இங்குள்ள வனத்திற்கு இனிதளிக்கும் வளம்தாேன!

இங்குத் ெதளிவான த6த்தங்கள் ெசங்கழுந6 , ெவண்தாமைர, கருெநய்தல் ேபான்ற புஷ்பங்களின் நிறெவாளிகளால் உமது கடாக்ஷத்தின் ஒளிையப் ெபற்றதுேபால் தம் ெவள்ளத்ைதக் ெகாண்டு காட்டின் பிரேதசங்களுக்கு வளமளிக்கின்றன. (பலராமனின் நிறேமா ெவண்ைம. இந்த ெவண்ைமயான மலகள் நிைறந்திருப்பதால் ெதளிவான த6த்தங்களும் ெவண்ைம நிறம் ெபற்றது ேபால் காட்சியளிக்கின்றன. பலராமனின் கடாக்ஷத்ைதப் ெபற்றதால் ெவண்ைம நிறத்ைத ெபற்றது ேபால் அைவ காட்சியளிக்கின்றனவாம்) 28. த்வத் வக்த்ர பத்ம ப்ரதிமா ஸஹஸ்ைர: ஸம்ஸ்ருஜ்யமாேநவ ஸபுஷ்கராெஸௗ

ப்ரபா4வத: க்யாபித புஷ்கரஸ்ரீ: புண்ேயாத3கா புஷ்கrண 6 விபா4 தி கண்களுக்கு விருந்தாகும் கமலங்கள் நிைறவுற்ற இக்குளேம உம்முைடய இன்முகத்திருத் தாமைரயின் மிக்கைவயாம் சாையகைள ெபற்றதுவாய் ேமன்ைமயுைட புட்கrணி எனும்குளத்தின் ெபருைமதைனக் ெகாண்டதுேவ!

புனிதமான த6த்தம் உைடய இந்த புஷ்கrணியானது ஆயிரக்கணக்கான ெசந்தாமைரகைள உைடயதாய் , உமது திருமுகத்தின் நிழல்கைள ஆயிரக்கணக்காக ெபற்றது ேபாலாகி அதனால் உண்டான ெபருைமயில் புஷ்கரெமன்ற ப்ரஸித்தமான திவ்ய த6த்தத்தின் ேமன்ைமையத் தான் ெபற்றதாக ெதrவிப்பது ேபாலிருக்கிறது. 29. ஸஞ்சாரஜாைத: ச்ரமவாrேலைஷ: ஆலக்ஷ்ய முக்தா கு3ணமண்டநம் த்வாம் வ்யக்தம் நத63 வஜயத6 6 யம் ஆராத் அம்ேபா4ருைஹ ஆச்rத வசி 6 ஹஸ்ைத: காட்டிெலங்கும் உலவுவதன் கைளப்பதனால் உம்முகத்தில் ந6 த்துளிகள் முத்தணியாய் விளங்குகின்ற எழில்கண்டு வாட்டமற அைலக்கரத்தால் தண்டாமைரப் பூெவடுத்ேத ஆட்டியபடி உபசrக்கும் யமுைனெயனும் நதிதாேன!

காட்டில் உலாவுகின்ற காரணத்தால் கைளப்பினால் வியைவத்துளிகள் உண்டாகேவ அதன் காரணமாக முத்துமாைலகளால் அலங்கrக்கப்பட்டவ

ேபாலான உமக்கு இங்கு யமுைனயானது தன் அைலக்கரங்களால் தாமைரப்பூக்கைள எடுத்து நன்கு வசி 6 உபசாரம் ெசய்கின்றது. (ேபாத்த முத்தின் குப்பாய புகமால் யாைனக்கன்ேற ேபால் ேவத்து நின்று விைளயாட விருந்தாவனத்ேத கண்ேடாேம” – நாச்சியா திருெமாழி) 30. ஸஹந்தி வாதா(சீதா) தபவஷ வாதாம் ஸ்ேதாேயஷு திஷ்டந்தி ரவி ப்ரத6க்ஷா: தபஸ்ய தஸ்த்வந் முககாந்தி ேலாபா4த் பத்மாந் இமாந் பஸ்சிமராம மந்ேய இருராம தைமத்ெதாடரும் இம்மூன்றாம் ராமனுன்றன் திருமுகத்தின் சுடெராளிையத் தாமும்ெபற ஆைசயினால் ெபருந்தவேம இயற்றுவன ேபாலுமிந்தத் தாமைரகள் உறும்காற்றும் ெவயில்மைழயும் உறுதியுடன் ெபாறுத்திடுேம!

பரசுராமனும் சக்ரவத்தி திருமகனுமாக முன் அவதrத்து மூன்றாவது ராமனாக ேதான்றிய உமது திருமுகத்தின் ஒளிையத் தாங்களும் ெபறேவண்டுெமன்று ஆைச ெகாண்டு இங்குத் தாமைரகள் காற்று, ெவயில், மைழச்சாரல், இவற்ைறப் ெபாறுத்துக் ெகாண்டு நடுந6 rல் நின்று ெகாண்டு தவம் புrகின்றன என நிைனக்கிேறன். 31. தரங்கி3ண 6பி4 : பrரப்4ய முக்த: ஸம்லாபவாந் ப்4ருங்க3ரைவ அத64ைர: ஆப்ருச்சேத நூநம் அத: ப்ரயாந்தம் மந்த63பவந் குந்த3 ஸமீ ரணஸ் த்வாம் குந்தமரப் பூதழுவும் காற்றிங்ேக நதிதன்னின் பந்தமுறும் அைணப்பினிேல பற்றுவிட்டு, த6ரமில்லா வண்டுகளின் ெமன்குரல்ேபால் ெமள்ளவசி 6 உங்களிடம் ெசன்றுவர விைடேகட்டு நிற்பதுேபால் ேதான்றுதுேவ

இங்ேக குருக்கத்தி பூவில்பட்டு வசும் 6 காற்றானது ஆறுகளாேல அைணந்துவிடப் பட்டதாகி ைதயமற்ற ெமதுவான வண்டுகளின் ஒலிகளால் 6 இங்கிருந்து புறப்படும் உம்ைமக் கண்டு ேபசுவது ேபாலாகி, ெமதுவாக வசி, ெகௗரவிப்பது ேபாலிருக்கிறது. குருக்கத்திக் காற்றானது வசந்தம் வந்ததால் இனி இங்கிருந்து புறப்படுகின்றதாய் இங்குள்ள ஆறுகளால் அைணந்து “ேபாய் வா” என்று ெசால்லிவிடப்பட்டதாய் வண்டுகளின் ேபச்ைசக்ெகாண்டு உம்மிடம் விைட ெபற்றுக்ெகாள்வது ேபாலிருக்கிறது. 32. மந: ப்ரஸாத3ம் தவ த3சயந்த6 ப்ராேலய ஸங்கா4தநிைப4: பேயாபி4: சுத்4தா3 நேவந்த63வர ந6 லவாஸா சாேயவ ேத ைசவலிந6 விபா4தி ெவண்பனியின் கூலம்ேபால் ெவள்ளமிடும் தண்ண 6ேரா ெவண்ணிறமாம் உம்மனத்தின் ெதளிவுதைனப் ெபற்றதுடன் நன்ன 6லப் புதுமலைர தங்களுைட ஆைடேபாலத் தன்னிடத்ேத ெபற்றதாலும் நதியுங்கள் வடிவுைடத்ேத!

பனியின் குவியல் ேபாலுள்ள தண்ண 6rல் உமது மனத்தின் ெதளிையப் பிற காணும்படி ெபற்றும் ெவளுப்பாய் புதிய கருெநய்தல் பூக்கைள ந6 லவஸ்த்ரம் ேபால் ெபற்றும் இந்த நதியானது உமது உருவம் ேபால் விளங்குகின்றது. 33. ஸஹ ப்ரயச்சந்தி தவ ப்rயாபி4: சஞ்சூயமாணா இஹ சக்ரவாகா: ஆஹூய தா3தார இவாதிேத2யா: காேலாசிதாம் கஸ்த்வம் இத6வ வாசம் சக்ரவாகப் புட்களும்தம் துைணகளுடன் கூடிநின்று தக்கெதாரு விருந்தளிக்கும் சத்துவகள் ேபால்விளித்ேத இக்காலத் துகந்தபடி இன்குரலால் அன்புடேன இக்காட்டில் புகும்ந6 வ6 ஆெரனேவ ேகட்பனேவா?

சக்ரவாகப்பக்ஷிகள் தங்கள் ேபைடகேளாடு இங்கு நடமாடுகின்றனவாகி, விருந்தாளி விஷயத்திேல நல்ேலாகளாய் அைழத்து அளிக்கின்றவகள் ேபால் காலத்திற்ேகற்ப, “தாங்கள் யா “ என்று ப்rயமாகக் கூடி ேகட்கின்றன ேபாலிருக்கின்றன. 34. விதூ4தபா3ல வ்யஜநா: ஸ்வபைக்ஷ: சாருஸ்வநாபாதி3த சாடுவாதா3: அபி3ந்நவணா: ப்ரதியந்த்யமீ த்வாம் ராேஜாபசாைர இவ ராஜஹம்ஸா: உம்ேமாடு நிறெமாத்த ெவண்நாைரக் கூட்டங்கள் தம்சிறேக சாமரமாய் தண்ைமயுடன் அைசத்தாட்டி அங்குரலின் ஒலிெயழுப்பி அன்புைரகள் ேபசிநின்று தங்களுக்ேகா அரசைனப்ேபால் தந்திடுேம உபசrப்ேப!

உம்ேமாடு வணப் ெபாருத்தம் உைடயனவான ராஜஹம்ஸங்கெளன்ற அன்னங்கள் தம் சிறகுகளாம் விசிறிையக் ெகாண்டு வசுகின்றனவாய் 6 அழகிய த்வனியினாேல இனிய சமத்காரமான ேபச்சும் ேபசுகின்றதாகி உமக்கு ராேஜாபசாரம் ெசய்கின்றன ேபாலும். 35. தி3வாபி ேகா3வத4ந நிஜராணாம் ஸஞ்சா2தி3ேத வ்ேயாம்நி துஷாரஜாைல: இஹாதபஸ் சாந்த்3ரமேஸந தா4ம்நா விகல்ப்யேத ேபா3தி4த பங்கேஜாபி வானளாவும் ேகாவத்தன வைரயிருந்து விழுகின்ற ேதனருவிப் பலவற்றின் திவைலகளால் பகல்தனிலும் வானெமலாம் மைறந்ததனால் ெவய்யிலுேம கமலங்கைள தானலத்தச் ெசய்தாலும் நிலெவன்ேற மயக்கிடுேம!

ேகாவத்தன மைலயின் அருவிகளிலிருந்து கிளந்த ந6 த்திவைலகள் திரண்டு வானத்ைதப் பகலிலும் மைறத்திருப்பதால் இங்கு ெவய்யிலானது தாமைரப் பூக்கைள மலத்துகின்றதாயினும் சந்திர ஒளிேயா என்று ப்ரமிக்க ைவக்கிறது. 36. அதகித ப்ராப்தம் அேவக்ஷ்ய காந்த்யா ேமக4ங்கரம் ேமசகம் அம்ப3ரம் ேத நிநாத3 நிஷ்பாதி3த ஷட்ஜ கீ 3தா ந்ருத்யந்த்யமீ ஸாநுஷு ந6 லகண்டா: துகிலுமேத தன்ெனாளியால் ந6லநிறம் காட்டுதலால்

முகிலன்ேறா ேநந்தெதன மயக்கமுறும் மயில்கள்தாம் திைகப்புடேன ேககாெவன ஷட்ஜமத்தின் ஒலிெயழுப்பி மகிழ்ச்சியினால் நடமாடும் மைலதன்னின் தாழ்விடத்ேத

உமது ந6 ல ஆைடயானது தன்ெனாளியினாேல முகிலுருைவக் காண்பிக்கின்றபடியால் ேமகேம தாம் எதிபாராமல் வந்துள்ளெதனக் கண்டு மயில்கள் ேககா என்று தம் இயற்ைகயான ஷட்ஜ ஸ்வரத்துடன் தாழ்வைரகளிேல ஆடுகின்றன. 37. நத63பி4: ஆரப்3த4 தரங்க3 லாஸ்யம் நாைத3 யுதம் நிஜர து3ந்து3பீ4நாம் கா3யத்3த்விேரப2ம் கி3rணா த்வத3த்த2ம் ப்ராேயண ஸங்கீ 3தம் இஹ ப்ரயுக்தம் நதிகளிேல அைலகளுேம நத்தனத்ைதப் புrந்திடேவ ததும்பிவிழும் அருவிெயாலி துந்துபியின் ேகாஷமிட மதுவருந்தி வண்டுகேள ெமல்லிைசையப் பாடிவர புதுக்கைலயாம் விருந்துமக்ேக பைடத்திடுேம மைலதாேன!

இம்மைலயானது உமக்காக நதிகளின் அைலகைளக் ெகாண்டு ஆட்டத்ைதயும் மைலயருவிகளின் ஒலிையக் ெகாண்டு துந்துபி வாத்யேகாஷத்ைதயும் வண்டுகள் மூலம் பாட்ைடயும் நடத்தி ஸங்கீ தத்ைத அைமத்திருக்கிறெதன்னலாம். 38. கலிந்த3ஜாகச்சபு4வாம் ஸகீ 2பி4:

ப்ரச்சாய வந்யாபி4: அதி4த்யகாபி4: ஸூேத கி3r: ஸூசி(தி)தநந்த3ேநாெஸௗ (ஸூசித நந்தன அெஸௗ) ஸ்வெகௗ3கஸாம் ஸ்ைவர விஹார வாஞ்சாம் களிந்ைதநதி தன்மருங்கின் கைரகளிலும் ேதாழிகள்ேபால் குளிச்சி தரும் ேசாைலயுைட ேகாவத்தன வைரயிடேம களிப்புதரும் நந்தனமாய்க் காட்சிதர விண்ணவக்ேக விைளயாடும் விருப்பத்ைத விைளவிக்கும் இம்மைலேய!

யமுைனயின் கைரேயாரங்கேளாடு ேதாழைம ெகாண்ட (அவற்றின் அருகிேல உள்ள) குளி%ந்த வனங்கைளயும் உைடய மைலயின் ேமற்ப்ரேதசங்கள் நந்தனவனத்தின் ேதாற்றமளிப்பனவாகிறபடியால் ஸுவ%க்கத்தில் இருப்பவ%களுக்கு இங்ேக விைளயாட விருப்பத்ைத இம்மைல விைளவிக்கிறது. 39. அப்4யாக3தம் வக்ஷ்ய 6 ப4வந்தம் ஆராத் ஸாலா இேம ஸாமிநதாக்3ர சாகா2: ஸுதா4ரஸ ஸ்வாது3தமாநி ப4க்த்யா ஸ்வயம் ப்ரயச்சந்தி ப2லாநி த4ந்யா: இங்குமது வருைககண்ேட இனிதுவந்த மரங்கெளல்லாம் தங்களுைடப் ேபெறனேவ நிைனத்தனவாய் உம்மருேக தங்களுைடக் கிைள தாழ்த்தி ேதன்வடியும் சுைவமிக்க த6ங்கனிகள் தைனத்தாேம அன்பளித்துக் களிப்புறுேம!

புதிதாக எழுந்தருளின உம்ைமக் கண்டு இம்மரங்கள் பாக்யமுற்றனவாகி உமக்கு அருகில் கிைளகைளத் தாழ்த்தி அமுதச் சுைவயுள்ள மிக இனிய பழங்கைளத் தாேம ஸம%ப்பிக்கின்றன.

40. பாத்r ப4வந்தஸ் தவ வக்ஷணாநாம் 6 பத்3மாலயா வாஸ விகல்பிதாநாம் சராசரா: காநி கியந்தி ைவேத தபாம்ஸ்யதப்யந்த ப4வாந்தேரஷு மலமகளின் உைறவிடமாம் கமலங்கள் தைமெயாத்துத் துலங்குகின்ற உம்முைடய திருக்கண்கள் ேநாக்குற்ற மைலதன்னின் தாழ்வைரயில் மன்னியுள்ள சராசரங்கள் பலசன்மங் களில்தாேம புrந்தனேவ எத்தவேமா? அலேமல்மங்ைகயின் உைறவிடமான தாமைரகேளா எனும்படியான உமது கண்களின் கடாக்ஷத்திற்கு இலக்கான இங்குள்ள சராசரங்கள் ேபான ெஜன்மங்களில் என்ன தவம் ெசய்தனேவா? (ேகாபால விம்சதி 10) (அதிமாநுஷ ஸ்தவம் 49¬) 41. விஜாநதாம் ஸத்புருஷ ப்ரபா4வம் பும்ஸாம் அமீ புண்யதமீ ப4வந்த: ப்ராயஸ் த்வத் அங்கீ 3கரணாத் ப்ரயாஸ்யந்தி ஆராத்4யதாம் அத்3rவநாவகாஷா: திருவடிகள் சாற்றியிங்கு நடந்திட ந6  இைசந்ததனால் ெபரும்ேபேற உற்றிடுமிப் ெபருமைலயின் தலெமல்லாம் அருந்தவத்ேதா ேமன்ைமயிைன ஆழ்ந்தறிந்த ெபrேயாரால் ெபரும்பக்திப் பரவசத்தால் பூைசயிடப் ேபாகிறேவ!

ந6  நடமாட இைசந்திருப்பதாேல புனிதமைடந்த இம்மைலக்காட்டு ப்ரேதசங்கள் நல்ேலாகளின் ேமன்ைமைய அறிந்த புருஷகள் பூஜிக்கும்படியாகப் ேபாகின்றன. 42. ஸம்ஸ்காரபூதாபி4: இத6வ வாக்பி4: ஸம்ேமாத3யந் அக்3ரஜம் ஆதி3ேத3வ: விஜாதlேலா விஜஹார ஹ்ருஷ்யந் வந்த்4ய: ஸதாம் வத்ஸக3ணாநுயாயீ

என்னுமிந்த ெபாருட்சுைவயும் இனிைமயுமாம் ெசாற்களினால் முன்ேனாைனக் களிப்பூட்டி முதல்ேதவன் கண்ணனும்தன் கன்றுகைளப் பின்ெதாடந்து விைளயாடி மகிழ்ந்தவனாய் நன்மனத்ேதா ெதாழுதிடேவ சஞ்சாரம் ெசய்தாேன!

(14-42) ஆதிேதவனான கண்ணன் ெசால்லினிைமயும் ெபாருட்சுைவயுமுள்ள இத்தைகய ெசாற்களாேல அண்ணனுக்கு ஆனந்தம் விைளவிப்பவனாய் கன்றுகளின் கூட்டத்திற்கு பின்ேன சந்ேதாஷமாய் விைளயாடிக்ெகாண்ேட நல்ேலாகளால் வணங்கிப் புகழப்படும்படி ஸஞ்சாரம் ெசய்துவந்தான். 43. ஸ்வயம் வ்ருத: ஸ்ைவர விஹார லக்ஷ்ம்யா முஹு விேதேந விபிேந முகுந்த3: ஸ்தாநாந்தர ப்ராப்தி விபா4விதாநி ஸ்திேதரபி4ந்நாநி க3தாக3தாநி விைளயாட்ெடனும் கன்னிதன்னால் வrத்தவனாய் கண்ணபிரான் பலவிடத்தும் மீ ண்டும் ேபாய்வந்ேத இருந்தாலும் கைளப்பின்றி ஓrடத்தில் இருப்பவன்ேபால் பரந்ெதங்கும் நிைலெகாண்ேட ெசல்லுைகைய நிைனவினாேல ெசய்தாேன!

தன்னுைடய

விைளயாடல் என்னும் லக்ஷ்மியால் அைணயப்ெபற்ற பிரான்

அங்ேக வனத்திலுள்ள பலவிடத்திற்கு அடிக்கடி ேபாவதும் வருவதுமாய் இருந்தாலும் கைளப்பு சிறிதுமின்றி ேவேறா இடத்ைதக் கண்டதும் அதன்ேமல் தன் நடமாட்டத்ைத ெசலுத்துபவன் ஆனான்.

44. ப்ரபூ4தயா புஷ்பப2ல ப்ரஸூத்யா வதா3ந்ய வ்ருத்த6நி வநாநி த்3ருஷ்ட்வா ஸஸ்மார சிந்தாவசவத்திந6 நாம் வ்ரஜஸ்திதாநாம் வரவணிந6 நாம் வண்ணமிகுப் பூங்கனிகள் வைரயற்றுத் தரும்வனத்ைதக் கண்ணுற்ற கண்ணபிரான் கருத்ெதல்லாம் தன்னிடத்ேத ெகாண்டவராய் ஆய்ப்பாடி தனிலிருக்கும் எழில்வடிவுக் கன்னியைரத் தன்மனத்ேத கணேநரம் எண்ணினேன!

புஷ்பங்கைளயும் பழங்கைளயும் அளவற்று அளித்துவரும் வனங்களின் தன்ைமையக் கண்டு கண்ணன் தன் சிந்ைதக்கு வசப்பட்டு இைடச்ேசrயிலிருந்து வரும் ெபண்மணிகைள நிைனக்கலானான். 45. ப்ராயஸ் ததா3ஹ்வாந விெதௗ4 நிேயாக்தும் ப்ரக்3ருஹ்ய ேவணும் ப்ரதிபந்ந தூ3த்யம் ந்யேவஷயத் குட்மலிேத ஸlலம் பி3ம்பா3த4ேர ஸூசித சித்தராக தூதுெசய்யும் திறங்ெகாண்ட தன்குழைலக் ைகெயடுத்துக் காதலைர அைழத்துவரும் காrயத்தில் விடுக்கத்தன் காதலிைன ெவளிப்படுத்தும் கருத்துடேன ெசம்பவள அதரத்ைத அழகுடேன அக்குழலில் ைவத்தனேன!

தூது ெசய்யும் தன் புல்லாங்குழைல எடுத்து அவகைள அைழக்கும் ேநாக்குைடயவனாகி தன் சித்தத்திேல உள்ள ராகத்ைத (காதைல) ெதrவிப்பதுேபால் ராகமுள்ளதான ( சிவந்ததான) திருப்பவளத்ைத மூடிக்ெகாண்டு அதில் அப்புல்லாங்குழைல அமத்தினான். (சிறுவிரல்கள் தடவிப் பrமாறச் ெசங்கண்ேகாட ெசய்யவாய் ெகாப்பளிப்ப குறுெவயப்புருவம் கூடலிப்பக் ேகாவிந்தன் குழல்ெகாடு ஊதினேபாது – ெபrயாழ்வா). (ேகாபீஜநாய கதிதம் நியமாவஸாேந – நாராயண 6யம் 65/1)

46. ஸாேமாபபந்நாந் க்ரமச: ஸ்வரந்த்4ைர: ஸப்த ஸ்வராந் ஸப்தபி4 உத்3வமந்தம் ப்ரசக்ரேம வாத3யிதும் வநாந்ேத வம்சம் ப்rேயா வல்லவ வம்சஜாநாம் துைளேயழின் வழியாக சாமெமன்னும் மைறதன்னின் ஒலிேயழும் முைறயாக ஓதிடுமக் குழல்தன்ைனக் குலவாய சீrயராம் கன்னிகளின் அன்புருவாய் விளங்குகின்ற கண்ணன்தான் வனத்திருந்து ஊதினேன!

இைடக்குலத்தில் ேதான்றிய ெபண்மணிகளுக்கு ப்rயனான கண்ணன் தன்னுைடய குழலின் ஏழு துைளகள் வழியாக ஸ்வரங்கள் ஏைழயும் க்ரமமாக ெவளியிடுகின்ற ேவணுைவ அங்கு வனத்தின் இைடயிேல இருந்து வாசிக்கத் ெதாடங்கினான். 47. முகுந்த3 வக்த்ராநில வாத்4யமாந: ேவணு: ப3ெபௗ4 ேவத3 இவ த்3வதிய: 6 ராகா3வத64நாம் ரஹஸாம் யேத3கம் கீ 3தாத்மநாம் தஸ்ய நிதா3நம் ஆsத் திருமுகத்தின் காற்றுதன்னால் த6ங்குழலில் எழுேமாைச மைறதன்ைன ஒத்திடேவ முகுந்தன்தான் வாசித்தான் உருவான ராகங்கள் ஊடுருவும் கீ தங்கள் மருமமான ெசய்திகைள மடவாக்குச் ேசத்தனேவ!

கண்ணனால் வாசிக்கப்படுகின்ற குழலில் ெசலுத்தப்படும் காற்றானது இரண்டாவது ேவதம் ேபாலிருந்தது. இந்த ச்ேலாகத்தில் அக்குழேலாைசைய ேவதத்ேதாடு ஒப்பிடுகிறா. எவ்வாெறனில் ேவதங்களானைவ பலவித ராகங்களுக்கு மூலமான கீ தங்களாகிற ரஹஸ்யங்களுக்கு காரணமாயிருத்தல்.( ேவதம் விஷயப்பற்றாகிற ராகத்ைதப் ேபாக்கும் கம ேயாகநிைலைய விளக்குகின்ற கீ ைதயாகிற உபநிஷத்திற்கு காரணமாயிற்று.) குழலானது ேகாபிைககளாகிற காதலிகளிடத்தில் ைவத்த காதெலன்ற ராகத்தாேல உருவான கீ தத்வனியாகிற ரஹஸ்ய வாத்ைதக்கு காரணமாயிற்று. ( அந்தந்த ேகாபிகளின் ேப குணெமல்லாம் ஒருவருக்கும் ெதrயாதபடி ெசால்லியைழக்கும்படியான ரஹஸ்ய வாத்ைத). (ஊதுமத்த6ங்குழற்குய்ேயன் நான் அது ெவாழிந்திைடயிைடத் தன்ெசய்ேகாலத் தூது ெசய் கண்கள் ெகாண்ெடான்று ேபசித் தூெமாழியிைசகள் ெகாண்ெடான்று ேநாக்கிப் ெபதுறு முகஞ்ெசய்து ெநாந்து ெநாந்து ேபைத ெநஞ்சறவறப் பாடும் பாட்ைட...........(திருவாய்ெமாழி 9.9.9) 48. தத்3 வம்சநாத3 : ஸுப3ேகா3நுக3ச்சந் (அநுகச்சந்) அக்3ேரஸரம் ெஸௗரப4ம் ஆக3மாநாம் அயத்ந நிஷ்பந்ந மநஸ் ஸமாத64ந் ஆப்3ரம்ஹகாந் ஆதநுேதவ ஜந்தூந் முன்ெசல்லும் அவன்மூச்சு மைறதன்னின் மணமாக பின்ெசல்லும் அவனூதும் புல்லாங்குழல் இன்னிைசேய அன்னத்ேதான் முதலாக அைனத்துயிrன் மனெமல்லாம் மன்னிடுேம ேயாகுதன்னில் முயலுதேல துளியற்ேற!

ேவதங்களின் மணமாகிற அவனது ப்ராணவாயு முன் ெசல்லப் பின்ேன ெதாடரும் அவன் குழேலாைசயானது பிரமன் முதல் எல்லாப் ப்ராணிகைளயும் வசப்படுத்தி ேவறிடத்தில் மனம் ெசல்லாதபடி ெசய்கின்ற ேயாகநிைலைய அநாயாசமாக ெபறச் ெசய்தது எனலாம். 49. ச்ருண்வத்பி4 உத்3வாந்த மது4ப்ரவாஹம் வம்சஸ்வநம் தஸ்ய சுைத4கவம்சம் ஸயூத்2யதாம் நூநம் அவாப்ய ஸைவ: ஸத்ைவ: ஸ்திதம் ஸாமி நிமீ லிதாைக்ஷ:

அமுதத்தின் உடன்பிறப்பாய் அத்ேதனின் ெவள்ளெமன வமிசத்தில் அவனூதும் விந்ைதமிகு இைசேகட்டு இைமபாதி மூடினவாய் இன்பத்தால் விலங்ெகல்லாம் தமதினத்தின் பதமற்றுத் தாம்கூடி நின்றனேவ! அமுதத்ேதாடு ஒேர குலத்தில் உண்டானது ேபான்ற ேதன் ெவள்ளம் ததும்பும் அக்குழேலாைசையக் ேகட்டு எல்லா மிருகங்களும் ஆனந்த பரவசமாய் அைரக்கண் மூடினைவயாய் எவ்வித ேபதமுமின்றி ஒேர இனமாகிக் கூடியிருந்தன. (ேதப்ய: க்ருத6 – அதிமானுஷஸ்தவம் – 47)

50. மது4 த்3ரைவ உல்ப3ண ஸம்மதாச்ரூணி ஆேலக்ய நிஸ்ஸ்பந்த ம்ருக3 த்3விஜாநி உதக்3ரேகாேசாத்புலகாநி க்ருஷ்ண: வம்சீ நிநாேத3ந வநாந்யகாஷ6த் குழல்கீ தம் இைசகண்ணன் கால்நைடயும் பறப்பனவும் எழுதியேதா சித்திரம்ேபால் அைசவறேவ ெசய்திட்டான் ஒழுகும் ேதன்ெவள்ளத்ைத வடித்தனேவ மகிழ்வனங்கள் எழில்பூக்கள் மலந்தனேவ ெமய்சிலிப்ைப ஒத்தனேவ!

குழேலாைசையக் ெகாண்டு கண்ணன் மிருகங்கைளயும் பக்ஷிகைளயும் சித்திரத்திலுள்ள பதுைமகைளப் ேபால் அைசயாததாக்கி அவ்வனங்கள் ஆனந்தக் கண்ண 6 ெபருக்குவது ேபால் ேதன்ெவள்ளத்ைத விேசஷமாகப் ெபருக்குகின்றனவாகவும் எங்கும் பூ ெமாட்டுக்கள் கிளந்ததாேல மயிசிலித்தன ேபாலவும் ெசய்தான். (ேவணுக்வன ப்ரணயிநி த்வயி ேலாகநாத – (அதிமாநுஷஸ்தவம்

- 45 ) ஸுந்தரபாஹு ஸ்தவம் – 113)

51. ஆஸ்வாத்4ய தத்வம்ச நிநாத3 மாத்வம் 6 ஆக்4ராய தத் ஸஞ்சர ெஸௗரப4ம் ச பு4க்த்தாம்ருதாநாம் பு4வி ெஸௗரேப4ப்ய: க்ஷிப்ேததராம் க்ஷ6ப3த3ஷாம் அவாபு: சுரபிகுல கறைவகளும் த6ங்குழலின் இைசேயாடு பரவிவந்த மணம் நுகந்து புவிதன்னில் அமுதத்திைன அருந்தியதால் மதியிழந்து கள்ளுண்ட வைரப்ேபால ெபருமயக்கம் உற்றனவாய் புதுநிைலையப் ெபற்றனேவ!

காமேதனு வம்சத்தின் பசுக்களானதுஅக்குழேலாைசையச் ெசவியினாலும் அதில் வந்த மணத்ைத மூக்கினாலும் உணந்து கள் குடிப்பா ேபால் அமுது உண்பாrன் நிைலைய புவியில் ெபற்றிருந்தன.

52. வம்சஸ்வநாஸ்வாத3 வசீக்ருதாநாம் வ்யக்ேதாத3யாநாம் வந ேத3வதாநாம் ஸ கபு3ர: ஸ்நிக்3த4தைம: கடாைக்ஷ: ேஸந்த்3ராயுேதா4 ேமக4 இவாப3பா4ேஸ

8/52 குழலூதும் கண்ணன்தன் கீ தத்தின் சுைவதன்னால் இழுபட்டு வந்துநின்ற அவ்வனத்துத் ேதவுகளின் கழிகாதல் ேசவண்ண கண்ேநாக்ேக வானவில்லாய், எழில்மிக்க கருமுகிலாய் அக்கண்ணன் விளங்கினேன!

குழேலாைசயின் சுைவக்கு வசப்பட்டு ேநrல் ேதான்றி நின்ற வனேதவைதகளின் ேநசம் நிைறந்த நிைலயான பாைவகளுக்கு இடமானதாேல கண்ணன், பலநிறமான அவகளின் கைடக்கண் பாைவகள் வானவில் ேபாலிருந்ததால், அவ்வில்லுடன் கூடிய முகில் ேபால் ெபாலிவுற்றான். 53. ஆத்4மாபயாமாஸ ஸ ஸ்ருங்க3ம் அக்3யம் ச(ஷ)ங்கம் ததாபூ4தம் இவாத்மேயாகா3த் ஜெகௗ ச ேக3யாநி ப3ஹூநி ேயஷாம் கா3ந்த4வ ேவேதா3பி ந பாரத்3ருஷ்வா எம்பிரானின் ைகச்சங்ேக ஏற்றமிகு ேயாகுதன்னால் ெகாம்பினாேலா குழலாக கண்ணன்வாய் ைவத்தூதி அம்பாடல் பலபலேவ இைசத்திட்டான்! அதெனல்ைல தம்மாலும் கண்டறியா காந்தவ ேவதங்கேள!

நித்யசூrயான பாஞ்சசன்யம் என்ற சங்கேம தன் ப்ரபாவத்தாேல முகவாத்யமாய் வடிவு ெகாண்டேதா என்று எண்ணும்படியான சிறந்த புல்லாங்குழைல அவன் ஊதினான். பல பாடல்கைள இைசத்தான். அவற்றின் கைர காண்பெதன்பது காந்தவ ேவதத்திற்கும் இயலாது. 54. த்rஸ்தா2ந யுக்த ஸ்வர பூ4ஷிதம் தத் த்rதா4 ஸ்திதம் க்3ராம விேசஷ ேயாகா3 த் அரஞ்ஜயத் ஸப்த ஜக3ந்த்யயத்நாத் கீ 3தம் ஹேர ஆஹ்ருத கிந்நெரௗக4ம் முத்தான சுரம்ேசந்த முவ்வைகயாம் இன்னிைசேய (முத்தான –மூன்று ஸ்தாயி) ெகாத்தாக எழுச்சியுற கண்ணன்தான் குழலூத ஒத்தாேனா இல்லாத இைசகார கிந்நரரும் பித்தமுற, ஏழுலகும் ேபrன்பம் எய்தினேவ!

ஹ்ருதயம், கண்டம், தைலெயன்ற மூன்று ஸ்தானங்களினின்றும் உண்டாகும் மந்த்ரம், மத்தியம், தாரம் என்ற மூன்று வைக ஸ்வரங்கள் இைணந்த ஷட்ஜம், மத்யமம், காந்தாரம் என்ற மூன்றின் ேசக்ைகயால் மூன்றான கண்ணனின் கீ தமானது கிந்நரத்திரைளயும் பரவசப்படுத்தி இழுக்கின்றதாகி ஏழுலகங்கைளயும் அநாயாஸமாக ஆனந்திக்கச் ெசய்தது.

55 – 67 ( ேகாபியகள் கண்ணைனக் காண விைரயும் நிைல) (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/29/4-7) 55. விலாஸ வாக்ைய இவ ேவணுநாைத3: தி3வ்ேயந கீ 3ேதந ச ைத3 த்யஹந்து: நிேவதி3தாத்தா: ஸுத்3ருச: ஸ்வவாஸாத் ஆஜக்3மு: ஆகஷண மந்த்ர த6க்ஷ்ைண: (ஸ்ரீமத் பாகவதம் (10/29/4) ேசய்த்ேதாைர வசமிழுக்கும் சக்திமிகு மந்திரத்தின் (ேசய்த்ேதா – தூரத்தில் இருப்ேபா) ேமற்பட்ட குழெலாலியின் மதனம்ேச ேசதியாலும் பாய்கின்ற ெதய்வக 6 பாட்டினுைட கருத்தாலும் ஆய்ச்சியேர தங்கள்தம் இல்விட்ேட ேபாந்தனேர!

ெவகுதூரத்தில் இருப்பாைர விைசயுடன் இழுக்கும் மந்திரங்களுக்கு ேமலான சக்தி ெபாருந்திய அவனுைடய குழேலாைசகள் விேனாதமாகப் ேபசும் ேபச்சுக்கள் ேபால ஆனதாலும் அவனது திவ்யமான பாட்டின் இனிைமயாலும் கருத்து அறிவிக்கப்பட்டவகளாய் ஆய்ச்சிகள் தங்கள் இல்லங்களில் இருந்து வரலானாகள். (ஸம்மூசநாபிருதித – நாராயண 6யம் 65/2) 56. அநிஷ்ட சப்ைத3 வலைய அேபாடா4: காஞ்ச்யாபி அவக்ஞாத பேதா3பக3த்யா குணாவக்ருஷ்டா: ப்rயம் ஆப்துமீ ஷு: காேமாபதி3ஷ்ேடந மஹாபேதந கண்ணனுைட அருங்குணமாம் கயிற்றாேல கட்டுண்டு எண்ணம்ெகடு ஒலிவைளயும் இைடயணியும் விட்ெடாழித்து மன்மதனின் ேபாதைனயால் மாண்புமிகு வழிெகாண்டு கண்ணெனனும் காதலைனக் கிட்டிடேவ ஏகினேர!

பிறருக்கு ெதrயும்படி ஒலிக்கும் வைளகைளயும் தன் இடத்திலிருந்து கழன்று விழும் ஒட்டியாணங்கைளயும் விட்ெடாழித்து கயிறு கட்டி இழுக்கப்பட்டாற்ேபால் அவனது குணங்களால் இழுக்கப்பட்டு மன்மதன் உபேதசித்த ஒரு மகத்தான மாக்கத்தாேல தன் காதலனான கண்ணைன அணுக வந்தன. 57. ஆதி3ஷ்யமாநாம் ப்rய வம்சநாைத3: ஆசாம் நிஜாசாம் இவ நிவிகா4தாம் ததா3ஸ்திதாம் ப்ராஸ்திஷதாஷு த4ந்யாம் ஆஸந்ந ஸந்த்4யாதி4க ராக4 பா4ஜ: அந்தியினால் கிளந்ெதழுந்த ஆைசயுடன் ஆய்ச்சியரும் வந்திடுமக் குழலிைசயால் வாசிக்கும் கண்ணனுள்ள அந்திைசேய ேபறுற்ெறன அறிந்தவராய் தைடயிலாது உந்துகின்ற காதலினால் ஓடிேயாடி வந்தனேர!

அப்ேபாது ேநந்த மாைலக் காலச் ேசக்ைகயாேல ேமலான ராகம் உைடயவராய் அவன் குழேலாைசயாேல அவன் இருக்கின்ற திக்காகிற ஆைசைய, தங்களுைடய தைடயற்ற ஆைசேபான்றது அவனாேல பாக்கியம் உற்ற அந்த இடம் என்று கண்டு அைதச் ேசர புறப்பட்டு விைரந்தன. 58. மது4வ்ரதாதி4ஜ்ய சராஸேநந புஷ்பாத்மகம் ஸந்த3 த4தா ப்ருஷத்கம் அநுப்லேவந வ்ரஜதா பபூ4ேவ

தாஸாம் அநங்ேக3ந தேதா3த்4யதாநாம் ேதனுண்ட வண்டினத்தின் திரள்வrைச தைனேயநல் நாணாக்கித் தன்வில்லில் நறுமலைரச் சரமாக்கி மாேனாக்ைக ெவல்கண்ணா மங்ைகயக்குத் துைணயாகும் ேசைனேபால அவபின்ேன ெசன்றனேன மன்மதேன! அப்ேபாது புறப்பட்ட அப்ெபண்மணிகளுக்கு வண்டுகளின் வrைசைய நாண்கயிறாக்கி வில்லிேல ஏற்றிப் பூவாகிற அம்ைபத் ெதாடுத்துப் பின்ேன துைணயாக மன்மதன் ெசல்பவனானான். 59. ஆேத3ச ேயாைக3 அத தத்ர ேகா3ப்ய: நிவாயமாணா அபி து3நிவாரா: ஆநிந்யிேர ராக3மைய மெஹௗைக4: க்ேலசாபஹம்

க்ருஷ்ண ஸுதா4 பேயாதி4ம்

(srimad bhagavatam 10/29/8)

குலப்ெபrேயா கலக்கமுற்று பலபடியாய் ஆைணயிட்ட தைளெயல்லாம் உைடத்ெதறிந்து தடுக்கலாகா ேவகத்துடன் கிளந்ெதழுந்த காதலினால் ேகாபியரும், கவைலெயல்லாம் அைலத்தழிக்கும் கண்ணெனனும் அமுதக்கடல் அண்டினேர! அந்த ேகாபிகள் ெபrேயாகள் பலபடி உத்தரவிட்டுத் தடுக்கப்பட்ட ேபாதிலும் தைட மீ றினாகளாய் ராக ெவள்ளப்புரட்சியாேல அடங்காமல் தள்ளப்பட்டு க்ேலசங்கைளெயல்லாம் சுழலச் ெசய்யும் கண்ணன் என்ற அமுதக்கடைல அண்டின.

(தா ேகஹக்ருத்ய நியதாஸ் -நாராயண 6யம் 65/3)

60. த்வரா ஸகீ நாம் புரத: ப்ரேசேல தரஸ்விநா நி:ஸ்வஸிேதந தாஸாம் ஸதா3க3தி ப்ராத்தநயா ஸேமதம் தூ3ரஸ்திதம் க்ருஷ்ணம் இேவாபேநதும் விைரந்ேதகும் ஆய்ப்பாடி வனிைதகட்கும் முன்பாக விைரந்ேதகும் அவகள்தாம் விடுக்கின்ற ெபருமூச்ேச!. வருமவக்கு நலம்ேகாரும் ெவகுெதாைலவுக் கண்ணைனேய ெநருங்கிடேவ வாயுவுேம நல்லுதவி ெசய்கிறேதா? விைரவாக ெசல்லும் ஆய்ச்சிகளுக்கு மூச்சுக் காற்று விைரந்து ெசன்றது. அதஒ ேநாக்கும்ேபாது ஸதாகதி ப்ராத்தைன ெசய்யும் கண்ணன் தூரத்தில் இருப்பதால் அவைன ெநருங்கச் ெசய்வதற்காக இது என்று ேதான்றும். (ஸதாகதி ப்ராத்தைன – ேதவகளின் ேவண்டுேகாள். ஸதாகதி என்றால் ேதவகள். அவகள 6ன் ப்ராத்தைனக்கு இணங்கி அவதrத்தவன் கண்ணன். அவைன அருகில் அைழத்து வர ேவணும். ேகாபிகள் வருந்துகிறாகேள என்று மூச்சுக்காற்று முன்ேன ேபாவது ேபால் இருந்ததாம்.)

இதுதவிர ேவறு இரு ெபாருளும் ஸ்வாமி சாதிக்கிறா. ஸதாகதி ப்ராத்தைன என்றால் நல்வரவின் ப்ராத்தைன.அதாவது ேகாபிகள் நன்றாக வரேவண்டுெமன்று கண்ணன் ெசய்யும் ப்ராத்தைன. `ஸ்வாகதம் ெசய்தல் என்றும் ெகாள்ளலாம். ஸதாகதி என்பது வாயுவின் ெபயகளில் ஒன்று. ஆகேவ வாயுவின் ப்ராத்தைன என்றும் ெகாள்ளலாம். கண்ணன் ஸதாகதி ப்ராத்தைன ெசய்வைதக் கண்டு வாயுவானவன் தன்ைன அவன் ப்ராத்திப்பதாக நிைனத்து மூச்சுக்காற்றாகி ேகாபிகள் முன்ேன ேதான்றி விைரவாக அவகைள அவனிடம் ெகாண்டு ேபாவதுேபால இருந்தது. இங்கு இவ உபேநதும் என்பதற்கு ெகாண்டு வர என்பைதவிட ெவகு சமீ பத்தில் ெகாண்டு ெசல்ல என்ற ெபாருள் ெபாருந்தும். 61. ப்ராேயண ேவகா3த் ஸுத்3ருசாம் விபி4ந்ந: ப்ரகீ ண முக்தாப2லபுஷ்ப ஜால: ப்ரஸ்தாவயந் காமவிஹார நாட்யம் ஹார: ஸமாலக்ஷ்யத ஸூத்ரதா4ர: விைரகின்ற ஆய்ச்சியrன் வடத்திருந்து முத்துக்கள் இைறந்ெதங்கும் உதிந்தனேவ எழில்மலகள் தைமப்ேபால நிைறவான ேவட்ைகதனின் நடனத்தின் ெதாடக்கத்ைத அறிவிக்கும் சூத்திரதா அரங்கில் பூத்தூவுதல்ேபால

அந்த ஆய்ச்சியகள் விைரந்து ேபாகும்ேபாது அவகள் அணிந்திருந்த முத்துமாைலயினின்று முத்துக்கள் புஷ்பங்கள் உதிவது ேபால் இைறந்தன. அதனால் அவகள் ேவட்ைகயின் விைளயாட்டு நடமாடுதல் அறியப்ெபற்றது. இதைனக் கண்டேபாது நாட்யம் ஆடுவதற்கு முன்ேன நாட்டியத்தின் ஸூத்ரதாrயானவன் புஷ்பங்கைளக் ெகாணந்து அந்த அரங்கத்தில் தூவி நாட்டியம் ெதாடங்க இருப்பைதத் ெதrவிப்பது ேபால் இந்த ஹாரமானது முத்துக்கைள இைறத்து இந்த நாட்யம் ெதாடங்கப்படுவைத அறிவிக்கிறேதா என்று ேதான்றலாயிற்று.

62. அவஸ்திதம் க்வாபி கத3ம்ப3மூேல வல்கு3ஸ்மிதம் வாதி3த மஞ்சுேவணும் ஸாசீக்ருதாக்ஷம் தத்3ருஷுஸ் தருண்ய: ஸ்வாத்4யம் ஸதாம் ஸ்வஸ்திக சாருஜங்க4ம் கடம்பமரம் ஒன்றின்கீ ழ் காெலான்ைற அழகாக மடித்தவனாய், முகம்சாய்த்து மலக்கண்ணின் கைடேநாக்கும் படந்தெவழில் புன்சிrப்பும் புrந்தவனாய், நல்ேலாரால் விடலாகா கண்ணன்தான் குழலூதக் கண்டனேர!

ஒரு கடம்பமரத்தின் கீ ேழ அழகாக ஒரு முழங்காைலக் குறுக்கிட்டுக் ெகாண்டு மஹான்களுக்கு மிக ேபாக்யமாய் மூங்கில் குழலின் துைளகைளக் காண அைரக்கண் பாைவயாக முகத்ைதச் சாய்த்து அழகிய புன்சிrப்புடன் புல்லாங்குழல் ஊதிக்ெகாண்டு நிற்கும் கண்ணைன ேகாபிகள் கண்டன. 63. தத் அங்க3ேசாபா4ம் அவேலாக்ய தி3வ்யாம் விஸ்ேமர பா4வம் வ்ரஜேதவ தூ3ராத் அேமாஹயத் ெயௗவதம் ஆதி3தூ4த: ஸந்ேதாஷ திக்3ேத4ந ஸமீ க்ஷேணந ஆய்ச்சியகள் திரள்மீ ேத அக்கள்வன் கண்ணன்தான் பாய்ச்சிட்ட ெதாைலேநாக்கு படுதலாேல அவகள்தம் தூய்ைமயான அங்கங்களின் திருெவழிலால் வியப்புற்றான் ஆய்ச்சிகளின் ஆைசதானும் அவன்மீ ேத ெபருகியேத!

முதல்வனான வஞ்சகனாம் கண்ணன் ெவகுதூரத்தினின்ேற ெவகு திருப்திேயாடு கலந்த கடாக்ஷத்ைத அப்ெபண்களின் திரளின் ேமல் ைவத்தான். அது அவகளின் திவ்யமான அவயவங்களின் அழைகக் கண்டு அவன் வியந்ததால் உண்டானது ேபால் நின்றான். அதன்ேமல் அவகளுக்கு அவன் ேமல் ேமாகம் விஞ்சிற்று. 64. த்3ருதாக3தி வ்யாகுல பூ4ஷணாஸ்தா: கிஞ்சித் ஸமுச்வாஸித ந6விப3ந்தா4: பயாகுலாக்ஷ்ய: பrவாய தஸ்து2: க்ருஷ்ணம் க்ருபாத64ந த்3ருஷம் க்ருசாங்க்3ய: கடிேதகி வந்ததனால் கன்னியrன் அணிகலன்கள் இடம்நழுவி சrந்தனவாய் இைடயாைட முடியவிழ்ந்து தடக்கண்கள் கலங்கினவாய் தளந்தனராய் தையபுrயும் கைடேநாக்குத் தந்தருளும் கண்ணைனேய சூழ்ந்தனேர!

இளம்ெபண்கள் ெவகு விைரவாக வந்ததால் அணிந்த அணிகெளல்லாம் கைலந்து, உடுத்த உைடயும் முடியும் தளந்து, கண்கள் கலங்கி ேசாந்தவராகி தங்களிடம் தைய புrந்த கடாக்ஷம் ெசய்யும் கண்கைளச் சூழ்ந்து நின்றன. (நாராயண 6யம் 65/4) 65. ஸ வல்லப4: ஸம்ஸதி3 வல்லவநாம் 6 ப3ஹஸ்ரஜா த3சித தா3நராஜி: உதக்3ர ச்ருங்க3த்4வநி: ஆப3பா4ேஸ த்3ருப்ேதா வசாநாம் இவ வாரேணந்த்3ர: ஆயகுலக் கன்னியrன் அணிநடுேவ மயிற்ேறாைக

ஆயமாைல யுடன்கண்ணன் ஆரவார குழலூதி பாயுமத ந6 ெபருக ேபைடகளின் திரள்நடுேவ வாேயாைச பிளிறிடுேமா வாரணம்ேபால் விளங்கினேன!

இைடப்ெபண்களின் நடுவிேல அவகளுக்கு பிrயமான கண்ணன் மயில்பீலி மாைலயணிந்து உரத்த குழேலாைசயுடன் மதஜலம் தாைரயாகப் ெபருக உரத்த த்வனியுடன் ேபைடகேளாடு கூடிய ெகாழுத்த கஜம் ேபால் விளங்கினான். (மயில்ேதாைக மாைலயானது மதஜலம் ேபால் விளங்கிற்று) 66. அவ்ருத்4தி3 ஸங்ேகாசம் இேவந்து3ம் அந்யம் அகாமுகம் காமம் இவாSSத்தேவணும் தமத்பு4தாநாம் இவ ராசிம் ஏகம் ேகா3ப்யஸ் ததா3த்மாந இவாந்வபூ4வந் ேதய்தலிலா வளதலிலா தனிேவேறா மதிேபாலும் ேநயம்வள வில்விடுத்து குழேலந்தும் மதன்ேபாலும் மாயங்களின் உருேபாலும் மாதவைனக் கண்டனேர! ஆய்ச்சியரும் அவனுெமாேர ஆன்மாெவன ஒன்றினேர!

.

ேகாபிகள் அவைன, வளதலும் குைறதலுமின்றி விளங்கும் ேவெறாரு

சந்திரைனப் ேபாலவும், வில்ைல விட்டுக் குழைலக் ைகயின் ெகாண்ட காமேதவன் ேபாலவும், வியப்புக்ெகல்லாம் ஆனெதாரு குவியல் ேபாலவும் அவன் தங்களுக்குப்

பதி என்ற பாவைனயாேல அவனும் தாமும் ஒேர ஆத்மா என்னும்படி அனுபவித்தன. 67. ஸுராங்க3நாபி4: ஸமேய த்4ருதாயாம் ஸ்ேவைநவ ேகா3பாக்ருதி பூ4மிகாயாம் அகமவச்யஸ்ய விேபா: ததா3sத் அச்சா ப2லஸ்பசந மாத்ரlலா விைனேசரா நாயகனும் ேவஷமிட்டான் இைடயனாக முனம் ெசய்த சூழ்ச்சியினால் ேதவிகளும் ஆய்ச்சியராம் முனம் ெசய்த பூைசயினால் முற்றியேதா பலனிதுவாம் எனுமல்லால் மானிடrன் எள்ளும்நிைல அலவிதுேவ

பிற ஸ்த்rகேளாடு புணந்திருக்ைக இவனுக்கு குற்றமாகாது. அவகளுக்கும் குற்றமில்ைல. ஏன் எனில் விைனகளுக்கு வசப்படாத ஸேவச்வரன் தன் இச்ைசயாேல இைடயன் ேபால் ேவஷம் பூண்டான். அவகளும் ேதவஸ்த்rகள். பைழய ஏற்பாட்டின் ேமல் அவன் சங்கல்பத்தாேல இைடச்சிகளாக மாற்றப்பட்டன. அவகள் முன் ெசய்த அச்சைனக்குப் பலனளிப்ேப இது. தான் அவகேளாடு காமசுகம் அனுபவிக்க ேவண்டுெமன்ற விருப்பத்ேதாடு ெசய்ததன்று இது. பக்தகளிடம் தனது ெசௗசீல்யத்ைதக் காட்டும் விதமாக ெசய்தது. அதுவும் புண்யம், பாபம் என்பது அந்தந்த ஜாதிகளுக்குத் தகுந்த விதமாயிருக்கும். ேதவகளுக்கும் மனிதகளுக்கும் ஒேர விதமாகா. ஆைகயால் இதில் அவகளுக்கு எவ்வித குற்றமுமில்ைல. (திரு ேவளுக்குடி ஸ்வாமிகள் ெசால்வதுேபால் இது அவன் பைடத்த சrரம். ெசௗசீல்யத்ைதக் காண்பிப்பதற்காகேவ அவன் இைடச்சிகேளாடு ஊடாடி மகிழ்ந்தான். அவன் ஒருவேன புருஷ ஸ்வரூபம். மற்ற அைனவருேம ஸ்த்r ரூபங்கள்தான் என்பைத நாம் மறந்துவிடக்கூடாது) 68. ந கல்வமுஷ்ய ப்ரமதா3ம் அதா3ந்த்4யம் ந குத்ஸநம் தத்தத் அபீ4ஷ்டதா3து: ந த4ம ஸம்ஸ்தாபந பா3த4க3ந்த4: சுத்4தா3நு சிந்த்யா ஹி சுப4ஸ்ய lலா முழுநலமாம் பரமனுக்ேக ேமாகத்திற் கிடமுண்ேடா?

தனது

வழங்குதலால் வரெமல்லாம் ெவறுப்புண்ேடா ஆய்ச்சியபால்! இழிவுறுேமா அறம்நாட்டும் உயேநாக்கும் ஆடலிதன் ஒழிவிலாத சிந்ைதயினால் உயவைடவா ஞானிகேள!

பrபூணனான பகவானுக்கு ஸ்த்rகேளாடு ேசந்து சிற்றின்பத்தில் இழிகிற ேமாகத்திற்கு இடேமது? இன்பப் பற்றின்றி அவகேளாடு கலந்தானாகிலும் அவன் அவகைள ெவறுக்கிறான் என்பதுமில்ைல. அவகள் ேவண்டின வரங்களுக்குப் பலன் அளிக்கின்றான். ஆக இது எல்ேலாருக்கும் ெபாதுவன்றாதலின் தமஸ்தாபனத்திற்கு இதனால் பங்கம் விைளயாது. பரைமகாந்திகள் இதைன தியானம் ெசய்து சுத்தி ெபறுகின்றாகள். ஆைகயால் இது தமஸ்தாபனேமயாகும். 69. அநாக3ம ப்ரத்யய ஸம்ப4வாநாம் கு3ருத்யஜாம் ேகா3பகுமாrகாணாம் அநந்யஸங்கா3த் ஸ த3யாளு ஆsத் அஸங்க3 க4ண்டாபத ஸாத்த2வாஹ6 (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/33/25-37) உற்றவைர விேடெலன்னும் உயெநறிைய விட்ெடாழித்து பற்றறேவ ேவறிடத்ேத, பிராைனேய நாடுதலில் உற்றவராம் ஆய்ச்சியைர பற்றிலாைர வழிநடத்தும் நற்றவனாம் கண்ணனுேம நல்லருளால் ெபாறுத்தனேன.

பற்றற்றவகள் ேபாகின்ற ராஜமாக்கத்திேல திரள்திரளாக ஜ6வகைள நடத்துகின்ற பிரான், ேகாபகன்னிகளிடத்திேல கிருைபயுள்ளவனானான். அவகள் பத்தாைவக் கடக்கலாகாெதன்ற சாஸ்திரத்திேல நம்பிக்ைக இழந்தவகள் ஆனாகேள, முன்ேனாகளின் ஆக்ைஞைய மீ றி அவகளுக்கு ெதாண்டு ெசய்யாமல் வந்தாகேள, சிைக்ஷ பண்ண ேவண்டியிருக்க அன்பு ெகாள்ளலாமா எனில், ெவெறான்றிலும் பற்றின்றி எம்ெபருமானிடேம அன்பு ைவக்க ேவண்டுெமன்கிற சாஸ்திரம் எல்லாவற்ைறயும் விட முக்கியமானது. அைத

அவகள் பின்பற்றினாகள் என்று அவகளிடம் அன்பு ெகாண்டு மற்ற குற்றங்கைள தையயினால் ெபாறுத்தான். பிறrடம் பற்றின்ைம வளப்பேத அவன் ெசயல். அவகள் ெசயலானது தன் விஷயமின்றி ேவறு ஜ6வன் விஷயமாகில் குற்றமாகும். இது பகவானுைடய ெசயல். ஆைகயால் ஏற்றேம. இவ்விடத்தில் ஸ்ரீமத்பகவத்கீ ைதயின் சரமஸ்ேலாகம் ஒப்புேநாக்கற்கrயது. “ஸவதமாந் பrத்யஜ்ய மாேமகம் சரணம் வ்ரஜ அஹம் த்வா ஸவபாேபப்ேயா ேமாக்ஷயிஷ்யாமி மா சுச:” ஒவ்ெவாரு ஜ6வனுக்கும் ேயாக சrரம், ேபாக சrரம் என்று இரண்டு உண்டு. இது ஜ6வகளுக்குத் ெதrயாது. இங்கு ேகாபிைககளின் ேபாகசrரம் வட்டில் 6 இருக்க ேயாகசrரம் மட்டும் பகவானிடத்தில் வந்தது. அவ்வாறு பகவானுைடய மாையயால் ேமாகமைடந்த ேகாபகள் தங்கள் மைனவிமாகள் தங்கள் அருகிேலேய இருப்பதாக எண்ணினாகள். இக்கருத்ைத ஸ்ரீமத் பாகவதத்திலும் காணலாம். “ நாஸூயந் கலு க்ருஷ்ணாய ேமாஹிதாஸ்தஸ்ய மாயயா மந்யமாநா: ஸ்வபாஸ்வஸ்தாந் ஸ்வாந் ஸ்வாந் தாராந் வ்ரெஜௗகஸ:” (10/33/38)

70.

புஷ்பாவசாய ப்ரவேணந ேகா3ப்ய:

ப்ரஸாதி4தாஸ்ேதந ஸ ச ப்rயாபி4: அபி4ந்ந பா3ஹ்யாந்தரம் ஐகரஸ்யாத் ஆேமாத3ம் அந்ேயாந்ய ஸக3ந்த4ம் ஆபு: மலபறித்ேத ஆய்ப்பாடி மங்ைகயரும் கண்ணனுேம அலங்கrத்தா பரஸ்பரேம அன்பினாேல பிைணந்தவராய் நலமான ஆனந்தமும் நறுமணமும் உள்ளத்திலும் ெவளிப்புறமும் சூழ்ந்தவராய் விகற்பின்றி திைளத்தனேர!

புஷ்பங்கைளப் பறித்த கண்ணனாேல ேகாபியகள் அலங்கrக்கப்பட்டன. அவகளாலும் அவன் அலங்கrக்கப்பட்டான். அதனால் ஒருவருக்ெகாருவ சமமாக உள்ளும் புறமும் ஆேமாதத்ைத அனுபவித்தன. உள் ஆேமாதமாவது ஆனந்தம். புற ஆேமாதமாவது புஷ்பத்தினாேல ஏற்பட்ட மணம். 71. ஸ்வலாலநாதா3பதிதம் ஸ தாஸாம்

ெஸௗபா4க்3ய து3மாநமத3ம் விேநஷ்யந் புஷ்பாவசாயவ்ய பேத3செலௗல்யாத் ஆsத் த3வயாந் 6 அப3ஹி: ஸ்திேதாபி

(srimad Bhagavatam 10/29/48)

கண்ணன்தனின் அருட்ேபறு கிட்டியேத தனக்ெகனேவ எண்ணினேர கன்னியேர இறுமாப்பு மிகுந்தவராய் கண்ணனுேம இைதப்ேபாக்கும் கருத்தாேல அருகிருந்தும் அன்னியனாய் மைறவுற்றான் அலதன்ைனக் ெகாணவன்ேபால்.

உடேன ேகாபிகள் இவன் தங்கைளப் பாராட்டும்படி சிறப்ெபல்லாம் ெபற்றிருக்கிேறாெமன்று மதம் ெகாண்டன. இதைனப் ேபாக்க ேவண்டுெமன்று எண்ணினான். உங்களுக்குப் பூப்பறிக்கிேறன் என்று ெசால்லிச் ெசல்பவனாகி அருகில் இருப்பைதப்ேபால் ெவகுதூரத்திலிருப்பவனான். (நாராயண 6யம் 66/2) 72. அவிப்ரகேஷபி திரஸ்கரண்யா க்லுப்தாவ்ருதிம் க்ருஷ்ணம் அந6 க்ஷமாணா: பீ4ைம அதூ3யந்த ப்4ருஷம் தருண்ய: க்ஷைண: ஸ்வநி:ச்வாஸ ஸமீ ரத63ைக4: திைரேபாலும் மாையயினால் தன்ைனத்தான் அருகிருந்தும் மைறத்திட்டான் ஆய்ப்பாடி மங்ைகயக்குக் கண்ணனிலா அைரக்கணமும் ஊழிகளாய் ஆனதுேவ பயங்கரமாய் வருந்தியவராய் ெபருமூச்ைச விரகத்தால் விடுத்தாேரா!

மாையெயன்கிற திைரயினால் மைறக்கப்பட்டான் ஆைகயால் அவன் அருகிருந்தும் காண இயலாதவன் ஆனான். அதனால் அவகளுக்கு ஒவ்ெவாரு ெநாடிப்ெபாழுதும் மிக பயங்கரமாய் அவகளுைடய ெபருமூச்சுக்கு ேமலாக ந6 ண்ட

ஊழிகளானபடியாேல வருந்திெயாழிந்தன. முழுப்ெபாழுதும் மூச்சுவிட்டு வருந்தின. (நாராயண 6யம் 67/ 4-7) 73. புஷ்பாவகீ ேணஷு வநத்3ருமாணாம் மூேலஷு ேமாஹாலஸேசதஸஸ்தா: க்ருதாஸிகா: க்ருஷ்ண விேயாக3ேக2தாத் காமாஸ்த்ர பயங்க க3தா இவாஸந் (srimad bhagavatam 10/30 full )

வனத்தருக்கள் ெசாrந்திட்ட மலrதழ்கள் இைறந்தனவாய் வனெமங்கும் பரவிடேவ மாதவைனப் பிrந்ததனால் மனமயக்கம் உற்றவராய் மதன்விடுத்த அம்புகேள அைணயாக ஆனதுேபால் ஆய்ச்சியேர கிடந்தனேர!

காட்டில் எங்கும் மரங்கள் புஷ்பங்கைளச் ெசாrந்திருந்தன. அங்ேக மரங்களின் கீ ேழ ேமாகத்தினால் இன்னது ெசய்யேவண்டும் என்பைத அறியாமல் ேகாபிகள் உட்காந்து கண்ணனின் பிrவிலான துயரத்தினால் கிடப்பைதக் கண்டேபாது இவகள் காமனின் அம்புகைளப் பள்ளியாக்கி படுத்தனேரா என்பது ேபாலாயிற்று. அந்த அம்புகளினால் அடிபட்டு ஒழியலாம் என்று நிைனத்தனேரா?. அல்லது ேபாrல் ேதாற்று சரதல்ப்பத்தில் படுப்பது உண்டு. அது ேபால் நாமும் சரதல்பத்தில் கிடக்கலாெமன நிைனத்தாகேளா என்று எண்ணலாம்படியாயிற்று. 74. விlநசித்தா விஷமாஸ்த்ர தாபாத் விலாபயந்த்யா வஸுதா4ம் விலாைப: அத்3ருஷ்ய ரூபஸ்ய ஹேர: அகா3யந் கு3ணாம்ஸ் சrத்ராணி ச ேகா3பகந்யா: காதலைனப் பிrவுற்ற கடுந்துயரத் தாபத்தால் ேபதுற்ற கன்னியகள் புவியுருக புலம்பினேர பூதுருைவ ஒளித்திட்ட ெபருமானின் குணச்ெசயலாம் காைதகைள உைரக்கின்ற கீ தங்கைளப் பாடினேர! (Srimad Bhagavatam 10/31 – full)

ேகாபிகள் மன்மத தாபத்தாேல மனமுருகி அழுகின்றாகளாகி ஊரும் நாடுமான உலகத்ைதேய உருக்குகின்றவகளாகி தன் திருேமனிைய மைறத்திருக்கும் திருமாலின் குணங்கைளயும் ெசயல்கைளயும் ெசால்லிப் பாடத்துவங்கின. (நாராயண 6யம் – 67/8) 75. முகுந்த3 விச்ேலஷ விேமாஹிதாநாம் ஸம்ச்ரூயமாணாநி முஹு வநாந்ேத சமப்ரதா3ந்யாத்ம விதா3ம் அபூ4வந் ஸ்த்ரயந்த க3ந்த64நி வசாம்ஸி தாஸாம் (

srimad bhagavatam 10/31 / 1-22)

முகுந்தன்தைனப் பிrவுற்ற ேமாகத்தால் ஆய்ச்சியகள் உகுத்திட்ட இைசச்ெசாற்கள் வனம்பரவி ேவதாந்த சுகந்தத்ைத வசியதால் 6 திருமாலின் சிந்ைதையேய அகங்ெகாண்ட தவத்ேதாக்கு ஆனந்தேம ெபருகியேத ேமாக்ஷமளிக்கும் பகவானின் பிrவினால் ேமாகம் ெபறுவிக்கப்பட்ட அவகளுைடய அந்த கீ தச்ெசாற்கள் காட்டில் எங்கும் ெமன்ேமலும் ேகட்கப்பட்டனவாகி அைவகள் ேவதாந்தங்களின் மணத்ைத வசுகின்றனவாைகயால் 6 எம்ெபருமாைன உபாஸிக்கும் ேயாகிகள் ேபான்ேறாருக்கு சாந்தி முதலிய குணங்கைள அளிப்பைவயாயின. 76. ஸ மாயயாSSத்மாநம் அெஸௗ பேரஷாம் ப்ரச்சாத்4ய ஸந்த3சயதி ப்ரஸாதா3 த் இத6ம் அமத2ம் ப்ரத2 யந் ப்rயாணாம் த்3ருஷ்டிம் சுபா4ம் தா3தும் இேயஷ தாஸாம் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/32) பிறகளுக்கு மாையயினால் மைறத்திடுவான் தன்ைனத்தான் அருள்ெகாண்ேட அவகாண அைமந்திடுவான் என்கின்ற பிரமாண ெநறிவழிதன் பிrையகளும் காணும்படி அருளிடேவ இைசந்திட்டான் அன்புடேன கண்ணனுேம!

ஸேவச்வரன் பிறக்குத் தன்ைன மாையயினால் மைறக்கின்றானாய் அனுக்ரஹம் உண்டாகும்ேபாது காட்சி அளிக்கின்றவனாய் உள்ள பிரமாணத்ைத, அந்த பிரமாண சித்தாந்தத்தின் அத்தத்ைதத் ெதrவிப்பவன் ேபால் தனக்கு இஷ்டமான ேகாபஸ்த்rகளுக்கு அவன் ேக்ஷமகரமான தன் காட்சிையயளிக்க இைசந்தான்.

77. தாஸாம் அத ஸ்ேமர முகா2ம்பு3ேஜந ச்யாேமந பீதாம்ப3ர சித்rேதந ஆவி ப3பூ4ேவ ஸஹஸா புரஸ்தாத் மது4த்3விஷா மன்மத மன்மேதந

( ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/32/2)

அன்றலந்த தாமைரேபால் அப்ேபாேத அவெரதிேர புன்முறுவல் முகம்பூத்தும் பீ தாம்பர ஆைடெயாடும் நன்ன 6ல ேமனிெயாடும் நல்ெலழிேலான் மதனுக்ேக எண்ணrய மதன்ேபால எம்பிராேன ேதான்றினேன.

உடேன அவகளுக்கு எதிrேல கண்ணன் மலந்த தாமைர ேபான்ற புன்சிrப்புடன் கூடிய முகமுைடயவனாய் பீதாம்பரம் அணிவதால் விசித்ரமான ந6ல நிறமுைடயவனாய் மன்மதனுக்கும் மன்மதனாம் திருேமனிேயாடு ேதான்றினான். (அமலனாதிபிரான் – ேகாலமாமணியாரமும் முத்துத்தாமமும் முடிவில்லேதா எழில் ந6 லேமனி) (நாராயண 6யம் 67/ 9) 78. தம் ஏகசித்தா: ப்ரதி ஸந்நிவ்ருத்தம் யாேதந ந்ருத்யந்தம் இவாத்பு4ேத3ந ேகா3ப்ய: புநஜாதம் இவாத்மைநவ ப்ைரக்ஷந்த ஸம்ேமாத3 பேயாதிமக்3நா: (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/32/3-10) கண்ணனிடம் ஒருமனத்ைதக் ெகாண்டவராம் கன்னியrன் முன்மீ ண்டும் ேதான்றிட்டான் மறுபிறவி எடுத்தாற்ேபால் நன்னைடயால் நாட்டியேம நிகழ்த்திடுவன் ேபான்றவைனக் கண்டவகள் ஆனந்தக் கடல்தனிேல மூழ்கினேர!

அவனிடேம தன் மனைத ைவத்துவிட்ட ஆய்ச்சியகள் மீ ண்டும் ேதான்றியவனும் அற்புதமான நைடயினால் நாட்டியமாடுகின்றவன் ேபாலிருப்பவனுமான அந்தக் கண்ணைன அேத உருவில் புனெஜன்மம் எடுத்தவைனப் ேபால் கண்டு ஆனந்தக்கடலில் மூழ்கி வந்தன. 79. நேவந்து3ேரகா க்ருஷபாண்டுராங்கீ 3: தாபாச்ரு ஸந்தசித வஹ்நிேதாயா: த3த3ச ேகா3பீ அவதார ேகா3ப: ச்வாைஸ: த்rேலாகீ ம் இவ ேசாஷயந்த6: (ஸ்ரீமத் பாகவதம்(10/32/3) புதுப்பிைறேபால் உடல்ெவளுத்தா ெபருந்தவேம புrந்தாேபால் ெவதுெவதுக்கும் உடல்தன்னில் வடித்திடுவா கண்ண 6ேர ெகாதிெநருப்பாம் மூச்சாேல ெகாளுத்திடுவா மூவுலைக யதுகுலத்தில் அவதrத்த எம்பிராேன கண்டனேன!

அவைன விட்டுப்பிrந்த ேகாபிகள் அந்த ஓrரவிேலேய தவம் புrகின்றவகள் ேபாலாகி விட்டன. எப்படிெயனில் புதிய சந்திரனின் பிைற ேபால ெவளுத்து

சிறுத்திருந்தது அவகள் உடல். உடலில் தாபமும் கண்ண 6ரும் காணப்பட்ட ேபாது ெநருப்பும் ந6 ரும் அருகில் ைவத்திருப்பவ ேபாலிருந்தன. தங்கள் மூச்சுக்காற்றினாேல மூவுலங்கைளயும் உலத்திடுவ ேபாலிருந்தன. இந்நிைலைமயிேல அவகைள அந்த யதுநந்தனன் கண்டான். 80. அவித்4யைதக: ப்ரணயாபராத64 ேயாைக3  அலக்ஷ்ேயா யுக3பத் ப்ரயுக்ைத: ஆவஜித ப்4ரூத4நுஷாம் அேமாைக4: ஏண 6த்3ருஷாம் ஈக்ஷண சித்ரபுங்ைக: அன்பினாேல குற்றமுள்ளான் ேயாகினாலும் காணவாகா கண்ணன்தைனக் கண்டவராய் கரும்புருவ வில்வைளத்து கண்ேணாக்காம் கைணெதாடுத்து கன்னியகள் ஒருேசர கண்ணன்ேமல் விடுத்தாேர குறிெயான்றும் தப்பாேம!

அன்புடனிருந்தும் தங்கைள விட்டுப் பிrந்ததாேல குற்றம் ெசய்திருக்கும் கண்ணைன, சாஸ்திரங்களில் ஓதின ேயாகங்களுக்கும் காணவாகாதவைன இந்த இளமான் கண்ணிகள் புருவவில்ைல வைளத்து விடப்பட்ட வணாகாத 6 கடாக்ஷங்களாகிற கைணகளாேல எல்ேலாரும் ஒன்று ேசந்து ஒேர சமயத்தில் அடிப்பவராயின. 81. ப்ரஸாத3 ஜ6வாதுபி4 அங்க3நாநாம் ப்ரத்ேயகம் அந்யாபி4 அலக்ஷண 6ைய: விலாஸ சாடூக்தி விேலாகநாத்4ைய: ஆநந்த3யந் ஸாந்த்வநம் ஆசசார (ஸ்ரீமத் பாகவதம் (10/32/17-22) ஒருத்திக்குச் ெசய்தல்மற் ெறாருத்திக்குத் ெதrயாமல் கருத்தாலும் ேபச்சாலும் கண்ணாலும் ஆனந்தேம தருவானாய் ஆய்ச்சியrன் ெதளிவான மனத்திற்ேகா மருந்தாயும் ஆறுதைல மிகுந்தளித்தான் கிருட்டினேன! (நாராயண 6யம் 68/8,9)

அப்ெபண்மணிகளின் மனத்ெதளிவுக்கு உயிரளிக்கும் மருந்தாயும், ஒருத்திக்கு ெசய்வது மற்ெறாருத்திக்குத் ெதrயாதபடியுமான விலாஸம், சமத்காரமான ேபச்சு, பாைவ முதலியவற்றால் ஆனந்தப்படுத்துகின்றவனாய் ஸமாதானம் ெசய்பவனானான். 82. தாஸாம் தத3ங்க3 வ்யதிஷங்க3 ேலாபா4த் ைஸரந்த்4rகா வ்ருத்திம் உேபயுஷ6ணாம் விரக்த நித்4ேயயபத3: ஸ ராகீ 3 ராகா3தி4காம் ப்ராஸ்துத ராஸlலாம் (ஸ்ரீமத் பாகவதம்(10/33/2-25) பற்றற்றா மனனஞ்ெசய் பாதத்தான் ஆய்ச்சியேமல் பற்றுைடயான் தன்ைனயணி பண்ணிடேவ தன்னுடைலப் பற்றிடேவ ெநருங்குகின்ற ெபண்களிடம் காதல்த6 பற்றிடேவ குரைவெயனும் ெபருமாட்டம் ெதாடங்கினேன!

ைவராக்யமுைடயவகளாேல த்யானம் பண்ணப்படும் திருவடியுைடய அவன் அவகளிடம் காதலுைடயவனாய் தன்னுைடய திருேமனியின் ேசத்தியிலுள்ள நைகயாேல தனக்குப் பல அலங்காரங்கைளப் பண்ணுகிறாப்ேபால ெநருங்கும்

அப்ெபண்மணிகளுக்கு ேமன் ேமலும் காதல் கிளறும்படியான குரைவயாட்டம் ஆடத் ெதாடங்கினான். 83. தத3க்3ர ஹஸ்த க்3ரஹணாத்திந6நாம் ஸ ஸவ்யேதா த3க்ஷிணதஸ்ச திஷ்டந் ப3பா4ர வித்4யுத் வ்யவதா4ந பா4ஜாம் வாத்யாஜுஷாம் வாrமுசாம் அபி4க்2யாம் (நாராயண 6யம் 69.2) திருக்கரத்தின் முைனபற்றிச் சீநடனம் புrந்திடேவ விருப்பமுைட ஆய்ச்சியைர வலம்வந்தான் அவகளது இருமருங்கும் உருவம்பல எடுத்தனேன கண்ணன்தான் கருமுகில்கள் மின்னல்களுக் கிைடப்படுதல் ஒத்ததுேவ!

தன்னுைடய திருக்ைக முைனையப் பிடித்து ஆட ஆைசப்பட்ட அந்த ஸ்த்rகளுக்கு இருபக்கத்திலும் தான் பல ரூபமாய் நின்று மண்டலாகாரமாக அவகேளாடு சுற்றுகின்றானாய், இைடயிைட மின்னல்கள் ெபாருந்தி சுழல் காற்றில் அகப்பட்ட ேமகங்கள் ேபால் விளங்கினான். (ேகாபால விம்சதி 16) (ஜயதி லளித வ்ருத்திம் சிக்ஷிேதா வல்லவ நாம் 6 சிதில வலய சிஞ்ஜா சீதைள ஹஸ்த தாைள: அகில புவந ரக்ஷா ேகாப ேவஷஸ்ய விஷ்ேணா: அதர மணி ஸுதாயாம் அம்சவாந் வம்சநாள: கண்ணனும் இைடப்ெபண்களும் ராசக்க்rைடயில் ஈடுபடுகின்றன. அத்தைன ேகாபிகளுக்கும் ஒவ்ெவாருத்திக்கு ஒவ்ெவாரு திருேமனிகைள பைடத்துக் ெகாள்கிறான் கண்ணன். ஒரு ேகாபியும் ஒரு கண்ணனுமாக நின்று ராசக்கிrைட புrகின்றன. இைடப்ெபண்கள் தங்கள் ைககளில் வைளகுலுங்க தாளம் ேபாடுகின்றன/ அப்ேபாது வைளகள் ஒலிக்கின்றன. இந்த ஒலி அவகள் ேபாடும் தாளெவாலிேயாடு கலந்து மிக இனியதாகின்றது. இவகள் ேபாடும் ைகத்தாளங்கள் புல்லாங்குழலுக்கு அபிநய சாஸ்திரத்தில் உள்ள லளிதம் என்னும் முைறைய கற்பிக்கின்றது. ...............) 84. த்3வேயா த்3வேயா ஏகதயா ஸ தாஸாம் மத்4ேய ஸ்த்திேதா மண்டல ராஸ ந்ருத்ேத கரத்3வய ஸ்பச ரேஸந காந்தா: ப்ரத்ேயகம் ஆநந்த்4ய ப்4ருசம் நநந்த3

(நாராயண 6யம் 69/9) (ஸ்ரீமத்பாகவதம் 10/33/3)

குரைவயிேல வட்டமிட்டுக் கூத்திட்டான் கண்ணனுேம ஒருெவாருத்தி நடுவினிேல ஓருருவாம் உருெவடுத்து இருகரமும் ஓெராருத்தி இைணபிடித்து நடமாடி ெபருமகிழ்வு அைடந்திடேவ ெபருங்களிப்பு எய்திட்டான்!

வட்டமாய்க் குரைவ ேகாத்துச் ெசய்யும் ஆட்டத்தில் இருவருக்கு இைடயிேல தாெனாருவன், ஒவ்ெவாருத்தியும் தன்னிைடயிேல என்ற கணக்கிேல நிற்கின்றானாய் ஒவ்ெவாருத்தியும் தன் இருைககைளயும் பற்றிக் களித்திருக்கும்படி ெசய்து எல்ேலாருைடய ைககைளயும் தான் ஒருவேன பிடிப்பதில் ஆனந்தம் ெகாண்டவனானான். 85. அபாரம் ஆவத்தயதா ரஸாப்3தி4ம் ராமாநுேஜா ராஸஜேவந த63வ்யந் பதா3ச்rதாநாம்

ப்4ரமஷாந்தி ேஹது:

ப்rயா ஸஹஸ்ரம்

ப்4ரமயாஞ்சகார

மலரடிைய அண்டுவைர மயக்கமுறச் ெசய்வனவன் பலராம இளவலவன் முடிவற்ற ரஸக்கடேல கலக்கமுறும் குரைவயிேல கடிதாடி திைளத்தவனாய் பலநூறு ஆய்ச்சியரும் மயக்கமுறச் ெசய்தனேன!

தன் திருவடிகைள அண்டினவனுக்கு இந்த சம்ஸாரபந்தெமனும் சக்கரத்ைத ேபாக்குகின்றவனும் பலராமனின் தம்பியான கண்ணன் கைரயற்ற ரஸக்கடைலக் கலக்கும் குரைவயாட்ட சுற்றிேல விைளயாடுகின்றவனாய் ஆயிரம் காதலிகைளயும் சக்கரமாகச் சுற்ற ைவத்தான். (பிரமத்ைதப் ேபாக்குபவன் அவகைள பிரமம் ெபற ைவத்தான்)

86. ஸ்வமாயயா கூ4ணயேதா மஹத்யா விச்வாநி பூ4தாநி விேபா4 அஜஸ்ரம் ராமாஜநம் ராஸவசம் விதா4ய ஸ்வஸ்ய ஸ்வயம் ப்ராப நித3சனத்வம் மகத்தான தன்னுைடய மாையயினால் உயிரைனத்தும் சகடமாம் துயவாழ்வில் சுழல்விக்கும் எம்பிராேன அகப்படுத்தி ஆய்ச்சியைர ஆட்டத்தில் சுழல்வித்து நிகரானான் தான்தனக்ேக நிைனப்பrய ெசயலுக்ேக!

ெபrய ப்ரக்ருதி என்கின்ற தன் மாையயினாேல எல்லா ப்ராணிகைளயும் எப்ேபாதும் ஆட்டுவிக்கின்ற எம்ெபருமான் ஆயிரம் ெபண்மணிகைள ஆட்டத்திற்கு வசப்படுத்தும் கண்ணனாகி அைத நடத்தும் தனக்கு இைத நடத்தும் தாேன உதாரணமானான். 87. ஸ்வபாத3 பாம்ஸு ஸ்நபிதாக்ருத6நாம் ஸ்வித்4யந்முகீ நாம்

வ்ரஜஸுந்த3rநாம்

லம்பா3லகாநாம் லலிதஸ்மிதாநாம் லாபா4த் ஸ்வயம் லப்த4 மேநாரேதா2பூ4த் திருவடியின் துகள்களாேல தழுவலுற்ற உடல்களாலும் அரும்பலுறும் வியைவயினால் எழில்முகங்கள் விளங்கிடேவ திருமுடிகள் முன் ெதாங்க நைகப்பும்ேச ஆய்ச்சியrன் உருவிைனேய கண்டான்தன் உளக்கருத்தும் நிைறவுறேவ!

கண்ணன் ஆடும்ேபாது விைரவில் விழுந்த தன் திருவடித்தூள்கள் உடல் முழுவதும் பரவப்ெபற்று முகம் வியைவயுற்று, முன் மயிகள் முகத்திேல ெதாங்க அழகிய சிrப்புடன் இருக்கும் இைடப்ெபண்மணிகளுடன் கூடி அவகளுைடய அந்த நிைலைமையக் கண்டதால் தன் மேனாரத பூத்திையப் ெபற்றான். 88. ஸ ந்ருத்த கீ 3ேதந விஹாரயூநா ேகா3பீஜைந அந்தrேதந ப3த்4த3ம் தத் அத்3பு4த ப்ரஸ்திதி ராஸசக்ரம் ஜவாத் அலக்ஷ்யாந்தரம் ஆப3பா4ேஸ கட்டிளைமக் கண்ணனுேம கன்னியகள் இைடயிைடேய நட்டமிட்டும் பாட்டிைசத்தும் நடத்திட்ட குரைவதன்னின் வட்டத்தின் அதிசுழலால் இைடெவளிேய ெதrயாமல் அற்புதேமா சக்கரேம அவ்விடத்ேத ேதான்றியேத!

இைடயிைட ேகாபஸ்த6rகேளாடு கலந்து பல உருவம் எடுத்து பாட்டும் ஆட்டமுமாய் விைளயாடும் கண்ணனாேல ஏற்படுத்தப்பட்ட அற்புதமான சஞ்சாரம் ெபாருந்திய குரைவவட்டமானது அதிக விைரவினாேல இைடெவளி ெதrயாமல் ஒேர சக்கரமாய்த் ேதான்றிற்று. (ஆடியைசந்து ஆய்மடவாெராடு ந6 ேபாய் கூடிக்குரைவ பிைணந்த ேகாமளப்பிள்ளாய்! – ெபrயதிருெமாழி 10/8/9)) 89. ஜகு3: ஸஹஷம் தி3வி ேத3வகந்யா: தி3வ்யாஸ்ததா3 து3ந்து3ப4ய ப்ரேணது3: பபாத கல்பத்3ரும புஷ்பவ்ருஷ்டி: ஸதச்சிேத ஸம்ச்rத ராஸlேல (நாராயண 6யம் 69/3) விண்ணுலக வனிைதயகள் மகிழ்ச்சியுடன் இைசத்திடேவ விண்ணுலக துந்துபிகள் ெவகுவாக ேகாஷமிட மண்ணுலகத் ேதவகள் மாகுரைவக் கண்ேடத்தும் கண்ணன்ேமல் கற்பகப்பூ கனமைழேய ெபாழிந்ததுேவ! (ஸ்ரீமத்பாகவதம் 10/33/18)

அப்ேபாது வானத்தில் ெதய்வப்ெபண்கள் ேதான்றி சந்ேதாஷத்துடன் ஆடலுக்ேகற்ப பாடினாகள். ேமலுகத்திய ேபrவாத்யங்கள் ேகாஷித்தன. குரைவயாட்டத்தில் ஈடுபட்டு நல்ேலாகளாேல ஆராதிக்கப்படும் கண்ணன்ேமல் கற்பக விருட்சத்தின் பூக்கள் ெசாrயப்ெபற்றன.

90. க்3ருஹ6த ஹஸ்த த்3விதயா: ஸlலம் மித்யாபு4ஜங்ேகந ம்ருகீ த்3ருசஸ்த்தா: பrப்4ரமந்த்ேயா விபrத வ்ருத்த்யா ப்ரக்ராந்த ராஸாம் பு4வம் அப்4யஜாநந் மாமாலால் ேபதுற்று மாற்றானின் மைனவிரும்பும் காமுகன்ேபால் ேவடமிடும் கண்ணன்தன் இருகரமும் தாமுகந்ேத பற்றியுள்ள நங்ைககேள சுழன்றாலும் பூமிேயதான் மறுபுறமாய்ச் சுற்றுவதாய் எண்ணினேர!

பிற ஸ்த்rகளிடம் பற்றுள்ள புருஷைனப் ேபால் தன்ைனக் காண்பிக்கும் கண்ணனால் இருைககளிலும் விேனாதமாக பிடிக்கப்பட்டிருக்கும் ஸ்த்rகள் உண்ைமயிேல தாங்கேள சுற்றினாலும் பூமி தன்ைனச் சுற்றுவதாக கருதின. 91. மேநாஜ்ஞ மல்l ஹஸிேதந தாஸாம் ரம்ேயண க்ருஷ்ேணா ரஜந6 முேகந அந்யாத்3ருசீம் ப்rதிம் அநந்ய ேயாகா3த் ஆபாத3யிஷ்யந் விரராம ராஸாத் (நாராயண 6யம் 69/8) பற்றற்ேற ேவெறதிலும் ெபண்களவ தன்னிடேம பற்றுளராய் இருந்ததனால் மல்லிைகப்பூ மணங்கமழ உற்றெவழில் மாைலவர உணந்தவனாய் அவதமக்கு மற்றெவாரு களிப்பளிக்க விலக்கிட்டான் குரைவதாேன!

அந்த ேகாபஸ்த்rகள் தன்னிடேம பற்று உைடயவராய் இருந்ததனால் கண்ணன் மேனாகரமான மல்லி மலகள் விளங்கவான அழகிய மாைலக்காலத்ைதக் கண்டு அவகளுக்கு ேவறு வைகயான ஆனந்தத்ைத விைளவிப்பவனாய் குரைவயாட்டத்தினின்று ஓய்ந்தான். 92. உத்பி4ந்ந க4மாம்பு3கணம் விஹாராத் தாஸாம் கரஸ்பச ரேஸந ைசநம் லதாக்3ருேஹ நந்த3ந க3ப4ேஷாபி4நி ஆsநம் அந்வாஸத ேகா3பகந்யா: ஆய்ச்சியேரா டாட்டமிட்டும் அவதமது கரம்பிடித்தும் ஓய்விலாத கைளப்பதனால் உடெலல்லாம் வியத்திடேவ வாய்த்தெவழில் ெகாடிகள்சூழ் மண்டபத்தில் கண்ணேனதான் சாய்ந்திருக்கக் கண்டவைனச் சூழ்ந்தனேர ஆய்ச்சியேர!

ேகாபகன்னிகள் தங்கேளாடு ெவகுேநரம் விைளயாடியதாலும் தங்கள் ைககைளத் ெதாட்டு வந்ததாலும் வியைவப் ெபாட்டுகள் நிைறந்து, திவ்ய நந்தவனம் ேபாேல அழகிய ஒரு ெகாடி மண்டபத்தில் அமந்திருக்கும் கண்ணைனச் சூழ்ந்து உட்காந்தன. 93. ஸ்வலம்பி4ைதச் சித்ர பலாச புஷ்ைப: ஸம்வஜ்யமாேநா 6 விடைப: ப்rயாபி4: நித3சயாமாஸ வநாந்தராேல ந6 லாத்3rம் உத்ப்4ராந்த மயூரப்3ருந்த3ம் தான்தாேன அளித்திட்ட தளிப்பூக்கள் அடந்தைவயாம் ந6 ண்டதான் கிைளகள்தாம் ேநத்தியான விசிறியாக கான்நடுவில் கண்ணனுக்ேக காதலிய வசிடேவ 6 கான்மயில்கள் சூழ்ந்தெவாரு கருமைலேபால் விளங்கினேன!

கண்ணன் தான் பறித்து அளித்த இைலகளும் பூக்களும் அடந்த கிைளகளாகிய விசிறிகைளக் ெகாண்டு தன் காதலிகளாேல விசிறப்பட்டவனாய், அவ்வனத்தின் இைடயில் மயில்கள் கூட்டமாக ேமேல பறந்து அமந்த ந6 லமைல ேபால் ெபாலிந்தான். 94. விசித்ர lலாஹித ேவபதூ2நாம் தாஸாம் அநாஸாதித விச்ரமாணாம் தாேபாபசாந்த்ைய தபநாத்மஜாயாம் ஆஹ்லாத3ந6 ம் அத்3பி4: இேயஷ lலாம் பலவைகயாம் ஆட்டங்களால் ெபண்கெளலாம் உடல்நடுங்கி கைளப்புற்ற நிைலகண்டு கண்ணனவ தாபெமல்லாம் கைளந்திடேவ எண்ணியனாய் காளிந்தி நதியினிேல திைளத்தாடி ஜலக்rைட ெசய்திடேவ விரும்பினேன!

பலவைகயான விைளயாட்டுக்களால் உடல் நடுக்கம் உற்று கைளப்பாறாமல் இருக்கும் அந்த ஆய்ச்சிகளின் தாபத்ைதப் ேபாக்குவதற்காக யமுைனயாற்றிேல ஆனந்தமாக ஜலக்rைட ெசய்ய விரும்பினான். 95. முேக2ந தஸ்ய த்3விஜராஜ பா4ஸா தாராபி4ராேமண தேமாபேஹந ப்ேரேமாத3தி4ம் வத4யதா ப்rயாணாம் ஸம்சிக்ஷிேப தத்ர ஸேராஜகாந்தி:

காதலியைர ஆனந்தக் கடல்மூழ்க ைவப்பதுமாய் ேபைதைமயாம் இருளகற்றி ேபரறிவு ஊட்டுவதாய் நாதனவன் முகெவாளிேய திங்கள்ேபால் விளங்குவதாய் ேபாதலந்த தாமைரகள் ெபாலிவிழக்கச் ெசய்ததுேவ!f

கண்ணன் யமுைனயில் இறங்கியேபாது, காதலிகளுக்கு ஆனந்தக்கடைல ெபாங்கைவப்பதும் அஞ்ஞான இருைள ேபாக்குவதும், கருவிழியினால் அழகியதுமான அவனது திருமுகத்ைதக் கண்டதும் ஆற்றில் இருந்த தாமைரகெளல்லாம் மூடிக்ெகாண்டன. கண்ணனின் திருமுகத்ைத சந்திரனுக்கு ஒப்பிடுகிறா. சந்திரனானவன் கடைல ெபாங்க ைவப்பவன். கண்ணனும் காதலிகளின் உள்ளத்தில் ஆனந்தக்கடைலப் ெபாங்கச்ெசய்கிறா. உலகத்தில் இருைள ந6 க்குபவன் சந்திரன். அஞ்ஞான இருைள ந6 க்குபவன் கிருஷ்ணசந்திரன். தாராபிராமா என்ற ெசால் முகத்துக்கு அைடெமாழியாகிற ேபாது கருவிழிகளால் அழகான என்ற ெபாருைளத் தரும். அதனால் அழகான கருவிழிகைள உைடய கண்ணன். சந்திரனுக்கு வரும்ேபாது நக்ஷத்திரங்களால் சூழப்பட்டவன் என்று ெபாருள். மாைல ேநரத்தில் தாமைரகள் மூடிக்ெகாள்ளும். ஆகேவ சந்திரன் வரும்ேபாது தாமைரகள் மூடிக்ெகாள்வது இயல்ேப. ஆகேவ இந்த கிருஷ்ணசந்திரனின் அழகிைனக் கண்டதும் யமுைனயில் இருந்த தாமைரகள் அவன் முகஒளியாேல தங்கள் ஒளி குைறந்து மூடிக்ெகாண்டனவாம். 96. ஸந்த்4யாக4நாப4: ஸ ததா3 ப்rயாணாம் மத்4ேய ப3ெபௗ4 வாrஜ ேரணுதாம்ைர: ச்ருங்கா3 ர திக்3ைத4 இவ த்3ருஷ்டிபாைத: ச்ருங்ேகா3த3ைக: ஆப்லுத சித்ரேத3ஹ: ( நாராயண 6யம் தசகம் 69/10) (ஜலக்rைட)

பங்கயப்பூத் தாதுேபால படுஞ்சிவப்பு நிைறந்ததுவாய் சிங்கார ரசம்ேசந்த காதலிய ேநாக்குேபாலும் அங்கவேர பீ ச்சிட்ட அணிந6 ரால் நைனந்தவேன மங்களமாம் அந்திேவைள முகில்ேபால விளங்கினேன! ஜலக்க்rைடயில் கண்ணன் தாமைர பூந்தாதுக்கள் ேசந்து சிவந்ததும், சிங்கார ரஸம் கலந்த காதலிகளின் கண்பாைவகள் ேபான்றதுமான பீ ச்சுக்குழல் ஜலத்தினால் திருேமனி முழுவதிலும் நைனக்கப்பட்டவனாய் மாைலக்காலத்திய ேமகம் ேபால் விளங்கினான். (ேகாபால விம்சதி `19) 97. ஸ பத்மிந6 நாம் ஸலிலஸ்திதாநாம் சகார ஸம்மீ லநம் ஆஷு தாஸாம் துஷாரஜாைல: துஹிநாம்சு ெஸௗம்ய: காேமாபேநதா கரயந்த்ர முக்ைத: !(Srimad

bhagavatam 10/33/23)

உந்துவிக்க ேவட்ைகதைன ஒண்கரத்தால் பீ ச்சிட்ட ெசந்நிறத்து ந6 ராேல நங்ைகயகண் முடுவித்தான் சந்திரன்தன் தண்ைமயான கதிகளினால் ந6 ேராைட ெசந்தாமைர இதழ்மூடச் ெசய்வதிைன ஒத்ததுேவ!

அவன் அப்ெபாழுது ேவட்ைகைய வளப்பானாய் தன் ைகயிலிருந்து பீச்சப்பட்ட ந6 ைரக் ெகாண்ேட ந6 rல் நிற்கும் பத்மினி ஜாதி ஸ்த்rகளான ேகாபிகைள சந்திரன் தன்னுைடய கிரணங்களிலிருந்து விடப்பட்ட பனிகைளக் கண்ட தாமைரகைளப் ேபால் கண்மூடச் ெசய்தான். (ேகாபால விம்சதி 19) 98. படீ அபங்ைக: ப்ரதிபந்ந க3ங்கா3ம் ேசாணாந்விதாம் குங்கும ஸங்க3ேமண கஸ்தூrகாபி4: ப்ரசிதாத்ம வணாம் க்ருஷ்ணப்rயா: க்ருஷ்ண நத63ம் விேதநு: நந்தன்மகன் கண்ணன்தைன ேநசிக்கும் நங்ைகயrன் சந்தனத்தால் கங்ைகயுடன் ேசந்ததுேவா யமுைனயுேம? குங்குமத்தால் ேசாைனயுடன் கலந்ததுேவா அதுதாேன? தன்னியல்பாம் நிறமுற்ேறா கஸ்தூr கலப்பாேல?

கண்ணனின் காதலிகள் கறுப்பான யமுைனயாற்ைற, தாங்கள் அணிந்த சந்தனக் குழம்பின் கலப்பாேல கங்ைகேயாடு ேசந்ததாகவும் குங்குமத்தின் ேசக்ைகயினாேல ேசாணம் ஆற்ேறாடு ேசந்ததாகவும் கஸ்தூrகளின் கலப்பாேல

தன் இயற்ைக நிறத்ைத மிகப் ெபற்றதுமாகவும் ெசய்தாகள். (ேசாைன தற்ேபாது ேசான் என்ற ெபயேராடு பீ காrல் ஓடுகிறது) 99. அகாலஜாத ப்ரதிேமந்து3 ஜாலாந் ஆகீ ண மித்2யாச பராம்ஸ் தரங்கா3ந் வக்த்ராக்ஷி வேக்ஷாருஹ பி3ம்ப3ேயாகா3த் அகல்பயந் கல்பித சக்ரவாகாந் ஆய்ச்சியதம் முகங்களினால் அங்கண்களால் தனங்களினால் பாயும்நதி அைலகளிேல பலமதிகள் ேதான்றினேவா? பாய்ந்தூடிச் ெசல்கின்ற மீ ன்கள்தாம் ேதான்றினேவா? வாய்த்தனேவா நல்சக்கிர வாகப்புள் பலபலேவ?

அவகள் தங்கள் முகம், கண்கள், ஸ்தனங்கள் இைவகளுைடய ேசக்ைகயினாேல ஆற்றின் அைலகைள அகாலத்தில் எழுந்த பல சந்திர பிம்பங்கைளயும், பலவிடங்களில் பரவிய மீ ன்கைளயும், சக்ரவாக பக்ஷிகைளயும் உைடயன ேபால் ஆக்கின. 100. ஸவிப்4ரமா சாருபேயாத4ராபா4 தாபி4 : ஸமம் ஸூயஸுதா ப்ரேபேத3 அலப்3த4 பூவம் தத3நந்ய லப்4யம் க்ருஷ்ேணாப ேபா4ேக3ந க்ருதாத்த பா4வம் கண்ணனுைடச் ேசக்ைகயினால் கண்டறியாப் ேபrன்பமும் இன்ெனாருவ எய்திடாத ஏற்றமும்தாம் ெபற்றனேர கண்ணுக்கு விருந்தாகும் கைரகாணா எழிலுைடத்த வண்ணமிகு ஆய்ச்சியரும் யமுைனயுேம ஒருமித்ேத!

கண்ணேனாடு புணந்து அந்தக் காதலிகள் இதற்கு முன் ெபறப்படாததும், ேவெறாருவரால் அைடயவாகாததுமான புருஷாத்தத்ைத அைடந்தது ேபால், யமுைனயும் அைதப் ெபற்றாள். இங்ேக காதலிகைளயும் யமுைனையயும் ஒப்பிடுகிறா ஸ்வாமி. ஸவிப்ரமா – அழகிய விலாசம் உைடயவகள் சாருபேயாதராபா – அழகிய ஸ்தனங்கைள உைடயவகள் யமுைனைய ஒப்பிடும்ேபாது ஸவிப்ரமா – ந6 ச்சுழிகைள உைடயது, பக்ஷிகைளக் ெகாண்டது. சாருபேயாதராபா – இருண்ட ேமகம் ேபான்ற ந6 ைரக் ெகாண்டது 101. நிதம்ப3 வேக்ஷாஜ நிரூடவ்ருத்4தி3: மத்4ேய க்ருஷா ஸம்ச்rத நிம்நநாபி4: விேலால பத்மாக்3ர தரங்க3 ஹஸ்தா தாஸாம் அபூ4த் அந்யதேமவ ஸாபி தனங்கள் ேபால் ெபருக்ெகடுத்தும் நிதம்பம்ேபால் அகல்வாயும் வனக்ெகாடிேபால் ெமலிவான மத்தியிேல குறுகியுமாய் நிைனப்பrய ஆழமான நாபிையப்ேபால் சுழல்களுமாய் எனப்பலவாய் விளங்கினேள ஆய்ச்சியேபால் யமுைனயுேம!

மீ ண்டும் யமுைனயானது அந்த ஸ்த6rகளில் ஒருத்திேபால் ஆயிற்று. எதனால் எனில், அவகள் ஸ்தனங்களாலும், நிதம்பங்களாலும் (ப்ருஷ்டங்கள்) உடல் வ்ருத்தியைடந்தவகள். ெமல்லிய இைட உைடயவகள். ஆழமான நாபி உைடயவகள். தாமைர ேபான்ற முன்ைகைய உைடயவகள். யமுைனயும் அவகளுைடய ஸ்தனங்கள் ேசந்தவிடத்திேல வ்ருத்தியைடந்தும், ஸ்தனங்களும் நிதம்பங்களும் படாத இடத்தில் நடுவிேல குைறந்தும், (அவகள் உள்ள இடத்திேல ெபருகியும், நடுநடுவிேல குைறந்தும்) ஆழமான நாவியில் புகுந்தும், தாமைரகள் கலந்த அைலகளால் ைககைள உைடயது ேபாலவும் விளங்கிற்று. 102. அஸூயேயவ ப்ரமதா3 ஜநாநாம் லாக்ஷாஞ்சநாத63நி விேலாபயந்த6 நிஸக3 ேஷாபா4திசய ப்ரகாசாத் க்ருேதாபகாேரவ நத63 ப3பூ4வ வஞ்சியைரப் ெபறாததினால் யமுைனயுமப் பாைவயrன் அஞ்சனமும் பாதவணி அஞ்ெசம்ைமப் பூச்சிைனயும் ெநஞ்சணிந்த சந்தனமும் ந6 க்கியதும் நலம்தாேன சிந்ைதகவ இயலழகின் சீெராளியால் திகழ்ந்தனேர!

யமுைனயானது அந்த ஸ்த்rகளின் அலங்காரத்தில் ெபாறாைம ெகாண்டு அவகள் காலில் பூசின ெசம்பருத்திப்பூச்சுக்கைளயும் கண்ணில் உள்ள ைமகைளயும் ேமனியில் உள்ள சந்தனாதிகைளயும் அலம்பித் தள்ளி அபகாரம் ெசய்வது ேபால் இருந்தாலும் அப்படிச் ெசய்வதாேல அவகளுக்கு இயற்ைகயில் உள்ள அழகு அதிகமான ப்ரகாசம் ெபற்றதால் அவகளுக்கு உபகாரம் ெசய்தது ேபாேல ஆயிற்று.

103. சிரப்ரவ்ருத்4த3ம் தயிேதSநுராக3ம் சித்ேத துராேஸத4ம் இேவாத்3வமந்த6 ப்ராேயண தத்காந்தி மதூ4ப ேபா4கா3த் த்3ருஷ்டிஸ்ததா ராக3ம் உவாஹ தாஸாம் கண்ணனது காந்திெயனும் கள்ளுண்ட விைளேவேயா? எண்ணிலாத காலெமலாம் இதயம்வள காதல்தான் உள்நிலாது ெவளிப்பட்டு உலகறிய வந்ததுேவா? கன்னியrன் கண்களிேல கூட்ெடழுந்த ெசந்நிறேம!

அந்த ஸ்த6rகளுைடய கண்களில் ஜலக்க்rைடயால் ெசந்நிறம் ஏற்பட்டது. அது கண்ணனுைடய காந்தியாகிற கள்ைளக் குடித்ததனால் உண்டானது ேபாலும், ெவகுகாலமாகத் தங்கள் மனத்தில் வளத்த காதைல உள்ேள அடக்கமாட்டாமல் ெவளிப்படுத்தியது ேபாலவும் காட்சியளித்தது.

104. அநங்க3ராேகா3ஜ்ஜ்வல சித்தேத3ஹா விச்வாதி4கம் விவ்யது3: ஆயதாக்ஷ்ய: கல்ஹார ேசாபா4ரசிைத: கடாைக்ஷ: காமஸ்ய பா3ைண இவ தாபத63ப்ைத: ெசங்கமல ெநடுங்கண்ணா ந6 ள்காதல் ஒளிவசும் 6 அங்கமுைட ேமனியுடன் ஆராத அன்புெவள்ளம் ெபாங்குகின்ற உளங்ெகாண்டு காமனது பாணமன்ன ெசங்கண்கள் பாைவெயனும் தூண்டிலிட்டா கண்ணைனேய!

எல்லாவற்றிற்கும் ேமம்பட்ட ெபருமாைனயும் ெநடுங்கண்ணிகளான ேகாபிகள் உடைலயும் உள்ளத்ைதயும் அநங்கராேகாஜ்ஜவலமாகப் ெபற்று ெசங்கழுந6  பூக்களின் ஒளிகைள வசுவனவும் 6 காய்ச்சி ஒளி ெபறுவித்த காமபாணங்கள் ேபான்றனவுமான தங்கள் கைடக்கண் பாைவகளாேல அடித்து வசப்படுத்தின. அநங்கராேகாஜ்வலம் – உள்ளம் காமராக ப்ரகாசத்ைத உைடயது. - ேதகம் சந்தனாதிபூச்சுக்கைள உைடயது 105. விகா3ஹநாத் ேகா3பநிதம்பி3ந6நாம் ஸம்வத4மாேந ஸஹஸாம்பு3பூேர (அம்புபூேர) தத்வக்த்ர ேசாபா4விஜிைத: ஸேராைஜ: அந்தஹிதம் நூநம் அவாப்த லஜ்ைஜ: யமுைனயிேல விைளயாடும் ெமல்லிைடயா ஆய்ச்சியகள் அமிழ்ந்திடேவ அைனவருேம அங்ெகழுந்த ெவள்ளத்திேல கமலெமல்லாம் மைறந்தனேவ கன்னியகள் முகெவாளியால் தைமயிகழ்ந்து நாணத்தினால் தாழ்வுற்றன ேபான்றனேவ!

`

எண்ணற்ற ேகாபிகள் ந6 rல் அமிழ்ந்ததாேல யமுைன ெவள்ளம் விைரவில் ஏறிற்று. அதனால் அங்ேக எழுந்திருந்த தாமைரப்பூக்கெளல்லாம் ந6rல் மைறந்தன. அவகளுைடய முகெவாளியிைனக் கண்டதால் ெவட்கப்பட்டு மைறந்தன ேபாலாயிற்று. 106. க்ருஷ்ணாம்பு3த3: கல்பித ஹஸ்தயந்த்ர: சகார ேகா3பீ நயேநாத்பேலஷு தா4ராம்பு3ேஸகாத் உபஸம்ப4வந்த்யா ராக3ச்rயா ரக்தஸிlந்த்4ர ேசாபா4ம் கண்ணெனனும் காேமகம் கரங்கைளேய குழலாக்கித் தண்ண 6ைரக் கவந்ெதடுத்து தாமைரேபால் ஆய்ச்சியrன் கண்களிேல இைறத்திடேவ கன்னியகள் கண்களுேம ெசந்நிறேம ெகாண்டனேவ கதலிப்பூ அன்னைவயாய்

காேமகம் ேபான்ற கண்ணன் ைககைளத் தண்ண 6ைரப் பீய்ச்சும் குழல் ேபாலாக்கி கருெநய்தல் ேபான்ற ேகாபியrன் கண்களிேல இைறக்க, அதனால் கண்கள் சிவந்து ெசந்நிற நாய்க்குைடகள் ேபாலாயின. 107. முஹு: ப்ரயுக்தாம் முக புண்டrேக கத3த்த2யந்த்யா கரயந்த்ர தா4ராம் காந்ேத கயாசித் த3தி4ேர கராப்4யாம் க3தாக3தாந்(நி) யு(உ)த்பல காநநாநாம் புண்டrக முகத்தின்ேமல் புனல்வாr இைறக்கின்ற ெகாண்டல்நிறக் கண்ணன்தன் காrயத்ைத வணாக்கும் 6 எண்ணத்தால் ஒருநங்ைக எழில்கரத்தால் மைறப்பதனால்

தண்டாமைர காெடான்ைறத் ேதான்ெறாளியச் ெசய்தனேள

தன் ைககைளக் ெகாண்டு, தன் தாமைரமுகத்தில் ேமல் ந6ைர இைறக்கும் கண்ணனின் ெசயைலக் கண்ட ஒரு ேகாபி அவனின் ெசயைல வணாக்குகிறாற்ேபால 6 அவன் ந6 ைர இைறக்கும்ேபாது தன் ைககளால் முகத்ைத மைறத்துக்ெகாண்டும், பின் ைககைள கீ ழிறக்குவதாக இருந்தது. கருெநய்தல் காடு ஒன்று ேதான்றி மைறவது ேபால் ஒத்திருந்தது. 108. ப்ரயாபிேத ேகா3பிகயா கயாசித் க்ருஷ்ணாநம் கீ சகயந்த்ரேதாேய நிமீ லேநாந்மீ லநதஸ் தத63யாத் நக்தம் தி3வம் தத்க்ஷண த்3ருஷ்யம் ஆsத் ஒருேகாபி ேவய்ங்குழலால் உறிஞ்சிந6 ைரக் கண்ணன்ேமல் இைறத்திட்ட ேபாெதல்லாம் இருகண்ணும் மூடுவதும் திறப்பதுமாய் அவன்ெசய்யும் தருணத்திேல மாறிமாறி இரவுபகல் காலங்கள் இவ்வுலகில் ேதான்றினேவ!

ேகாபி ஒருத்தி மூங்கில்குழாயால் கண்ணனின் முகத்தில் வாrவாr ந6 ைர இைறக்கும்ேபாது அவன் தன் கண்கைளயும் முகத்ைதயும் மூடுவதும் திறப்பதுமாய் இருக்கின்றான். அப்படிச் ெசய்யும்ேபாெதல்லாம் அவன் இரவும் பகலுமான காலங்கைள அந்த க்ஷணத்தில் காண்பித்து வந்தான். முகெவாளி பரவும்ேபாது அது பகல் ேபான்றும், பரவாத ேபாது இரவும் ேதான்றச்ெசய்தான். அவனுைடய கடாக்ஷகாலம் இவகளுக்குப் பகலாகவும் கடாக்ஷிக்காதேபாது இரவாகவும் ேதான்றுகின்றதாம். (அவன் விழித்திருக்கும்ேபாது உலகம் விழிக்கும். அவன்

உறங்கும்ேபாது உலகம் உறங்கும். என்ற ப்ரமாணத்திைனக் ெகாண்டு இவ்வாறு கூறப்பட்டுள்ளது என்றும் உைரப்ப. )

109.

தம் ஆத்3ரபா4வாத் நிபி3டாந்தrயம்

லம்பா3லகம் ராசிம் இவாத்3பு4தாநாம் பஸ்சாத் உேபதா பrரப்4ய தஸ்ெதௗ காசித் ப்rயா காமவதூ4: இவாந்யா (ேகாபால விம்சதி 19) ஈரமான ேமனியிேல ஒட்டியுள்ள ஆைடயுடன் ேநரவிழ்ந்து ெதாங்குகின்ற ெநடுமுடியும் வியப்ெபல்லாம் ேசருெமாரு திரெளனேவ நிற்பவைனப் பின்னிருந்து ஆரவைணத் திட்டனேள ரதிேபான்ேறா காதலிேய

நைனந்திருப்பதாேல ேமனியில் பதிந்து மைறந்த ஆைடயுடன் மயிகள் ெதாங்க ஆச்சயங்களின் திரள் ேபால விளங்கும் அவைன, ரதி ேதவிையப் ேபான்ற ஒரு காதலி பின்ேன ெசன்று அைணந்து நின்றாள். (ஸ்விந்ந ஸந்நதநு வல்லr ததநு காபி நாம பசுபாங்கநா) காந்தமம்ஸம் அவலம்பேத ஸ்ம தவ தாந்திபா4ர முகுேலக்ஷணா) ெகாடி ேபான்ற உடலுைடய ஒரு ேகாபிைக வியத்துச் ேசாந்து கைளத்துப்ேபாய் கண்கைள மூடியவண்ணம் தங்கள் ேமல் சாய்ந்தாள் – நாராயண 6யம் 69/6)

110. அப4ங்கு3ர ப்ேரம ப3ேலந தஸ்யா ப3த்4த3ம் ப்rயம் பா3ஹு லதாத்3வேயந ஸமீ க்ஷ்ய காமாபித பாச(ஷ)ம் அந்யா: ஸம்ப்லாவயாம் ஆஸு அேபதசங்கா: குைலத்தலாகா ெபருங்காதல் கடினம்ேச கரங்களாேல வைளத்தவளால் அைணத்தவைன மன்மதனின் பாசத்தால் வலுவாகக் கட்டுண்ட வனாய்க்கண்ட ஆய்ச்சியகள் விலக்கிடுேமா ஐயமின்றி வாrந6ைர இைறத்தனேர!

அழிக்க இயலாத பிேரைமயினால் இரு ைககளாலும் அைணத்து அந்த ேகாபிைகயால் கட்டி நிறுத்தப்பட்ட அவைன மன்மதனின் பாசத்தினால் கட்டுண்டவனாகக் கண்ட மற்ற ேகாபியகள் தைடக்கு இடமில்ைலயாைகயால் ந6 ைர வாrயிைறத்தன.

111. யத3ங்க்4rேயாகா3த் ஜக3தாம் த்ரயாணாம் மந்தா3கிநி மாந்யதமா ப3பூ4வ தயாபி ஸம்பா4வ்யதமா ததா3SSsத் க்ருஷ்ேணந ஸா ேதந க்ருதாவகா3ஹா யாருைடய திருவடியில் இழிந்ததனால் கங்ைகயுேம பாமூன்றின் ேபாற்றுதலாம் ெபருைமயிைன அைடந்ததுேவா, ேநரவேன உடல்மூழ்கி ந6 கலக்கி ஆடியதால் ஆறிதுவாம் யமுைனயுறும் அதனின்மிகு ஏற்றிைனேய!

ஆகாசகங்ைக த6த்தத்தால் திருவடிைய ஆராதித்தல்

யமுைனயில் தன் திருேமனி நைனய ந6 விைளயாட்டு

எவனுைடய திருவடிச்ேசக்ைகயால் கங்ைகெயன்ற நதி மூவுலகும் மதிப்பாக நிைனக்கவாயிற்ேறா, அவன் முழுத்திருேமனியும் ெகாண்டு மூழ்கி விைளயாடியதாேல யமுைனயும் அதனின் மிக்க ஏற்றம் ெபற்றதாயிற்று.

வஸுேதவ க்ருஷ்ணைன ஆயபாடிக்கு ெகாண்டு வரும்ேபாது அவன் திருவடி தrசனத்திற்காக யமுைன அவ தைலக்கு ேமல் உயந்ததாம். அப்ேபாது அவன் தன் திருவடியால் யமுைனையத் ெதாட யமுைன சரசரெவன்று சrந்ததாம். ஆனால் பிற்காலத்தில் அந்த யமுைன ெபற்ற ஏற்றம் தான் என்ேன!. (தடம்படு தாமைரப்ெபாய்ைக கலக்கி விடம்படு நாகத்ைத வால்பற்றியீத்து ெபrயாழ்வா திருெமாழி) ( குன்றெமடுத்து மைழதடுத்து இைளயாெராடும் மன்றில் குரைவ பிைணந்த மால் - ெபrய திருெமாழி)

112.

அேதா2பசாராந் உபபாத3யந்த6

தி3வ்ேயந ேத3ேஹந தி3ேநந்த்3ரகந்யா (திேநச?) ஆநச பாதா3ப்பித ரத்நபுஷ்பா ேகா3பீஸக2ம் ேகா3பகுமாரம் ஆத்4யம்

தன்னிடத்ேத ந6 ராடி திைளத்ததன்பின் ேகாபிகள்ேச கண்ணைனேய உபசrக்க காளிந்தி ேதவவுரு ெகாண்டவளாய் ரத்தினமும் ெகாழுமலரும் ைகேயந்தி கண்ணன் தன் திருவடியில் களிப்புடன் அச்சித்தாேள! கண்ணன் தன்னிடம் ேகாபிகேளாடு ேசந்து ந6 ராடி ஓய்ந்தபிறகு, யமுைன நதியானவள், ேதவசrரத்துடன் வந்து உபசாரங்கைள நடத்துகின்றவளாய் ேகாபிகேளாடு கூடிய ேகாபராஜனின் திருவடிகளில் ரத்தினங்கைளயும் புஷ்பங்கைளயும் அப்பணம் ெசய்து அச்சித்தனள். 113. ஸrத்3பி4 அந்யாபி4: அபி ப்ரபா4வாத் ப்ராேயண ேகா3பீ தநும் ஆச்rதாபி4: ேதாஷாத் உத3ந்வத்ஸுதேயாப ேபா4க்ய: ேதாேயாபசாேரண விபு4: ஸிேஷேவ

கடல்மகளாம் திருமகேள கணங்கணமும் பிrயாது உடன்நின்று அனுபவிக்கும் ஒப்பற்ற கண்ணைனேய உடன்ேசந்து ந6 ராடி உகப்பிக்க உளங்ெகாண்டு இைடச்சியrன் உருக்ெகாளுேம இவ்வுலக ஆறுகேள! திருமகளுக்கு எப்ேபாதுேம ேபாக்யமான கண்ணைன, மற்ற நதிகளும் தங்கள் மஹிைமயால் ேகாபிகளாக மாறி ஜலக்க்rைடயால் ஆனந்தமாக உபசrத்திருக்கின்றன ேபாலும்.

114. தம் உத்தரந்தம் ஸrத: ப்ரவாஹாத் உத்தாரகம் பங்கமயாத் பேயாேத4: மருத் ப்ரயுக்தா வஸநாங்க3ராைக3: ஆகல்பயந் அப்ஸரஸ: ததைஹ: (ெபால்லா அருவிைன மாயவன் ேசற்றள்ளல்... திருவாய்ெமாழி)

விைனகெளனும் ேசற்றள்ளல் வலியெபரும் கடலிருந்து அைனவைரயும் கைரேயற்றும் அருங்குணத்ேதான் யமுைனதனின் புனல்ெவள்ளம் தைனவிடுத்து எழுைகயிேல விண்மகளி அணியாைட பூச்சுக்களால் அலங்கrத்தா கண்ணைனேய!

சம்சாரக் கடலிலிருந்து ஜ6வகைளக் கைரேயற்றுகின்ற கண்ணபிரான், யமுைனயின் ெவள்ளத்தினின்று கைரேயறினேபாது ேதவைதகளால் ஏவப்பட்டு அப்ஸரஸ்-கள் வந்து அவனுக்ேகற்ற ஆைட, அணிகலன்கள், வாசனாதிபூச்சுக்கள் ெகாண்டு அலங்காரம் ெசய்தன. (ஸம்ஸாரக் கடலில் தன்ைன ஆச்ரயித்தாைரக் கைரேயற்றும் ஆசாயனாயிருப்பவ விரைஜயின் ெவள்ளத்ைதக் கடந்து ெசன்றேபாது விஷ்வக்ேசனாதி நித்யசூrகளால் ஏவப்பட்டு பரமபதத்திலுள்ள திவ்யாப்ரஸரஸ்ஸுக்கள்

ஐநூறு ேப ஆைட மணம் முதலியன ெகாண்டு

அப்ராக்ருத உருவுைடய அவைர அலங்கrக்கிறாகள் என்ற ெபாருளும் இங்ேக ேதான்றும். இது ேமாக்ஷம் ெபறும் எல்ேலாருக்கும் ெபாருந்தும்.) 115. வ்ரஜாங்க3நாச்ச த்rத3சாங்க3நாபி4: ப்ரஸாத்4யமாநா ப3ஹுமாந பூவம் ரமாஸஹாய ப்ரணயாநுரூபாம் ஸமாநநாம் ஸாது4ஜேநஷ்வ விந்த3ந் (அவிந்தந்) விண்ணுலக மடந்ைதயரால் ெவகுவாக அலங்காரம் பண்ணியராய் ஆய்ச்சியகள் புதுத்ேதாற்றப் ெபாலிவுற்றா! கண்ணனிடம் அவக்குள்ள காதலுகு ஈடாக மண்ணுலக நல்ேலாரால் மிகப்ெபருைம உற்றனேர!

ேகாபஸ்த்rகளும் ேதவஸ்த்rகளாேல ெவகுவாக அலங்காரம் பண்ணப்பட்டவகளாய் ஸாதுஜனங்களிடத்திலும் திருமாலிடம் ைவத்திருக்கும் அன்புக்கீ டான ெவகுமதிையப் ெபற்றன.

(ஸ்ரீமத்பாகவதம் (10/33/39)

Anyone who faithfully hears or describes the Lord's playful affairs with the young gopīs of Vṛndāvana will attain the Lord's pure devotional service. Thus he will quickly become sober and conquer lust, the disease of the heart.

அrஷ்ட வதம்: 116. விஹ்ருத்ய தஸ்மிந் வ்ரஜஸம்முகீ ேந

சக்ரம் க3வாம் ைசல வநாத் நிவ்ருத்தம் உபாத்3ரவத் கஸ்சித் அrஷ்டநாமா ைகலாஸ பயாயதநு: ககுத்மாந் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10/36/1)

அrைவயரும் கண்ணனுேம ஆய்ப்பாடி மீ ளுைகயில் ெபருமைலயின் வனத்திருந்து புகலிடேம புக்கலுறத் திரும்பிட்ட ஆநிைரைய திருக்கயிைல உருெவாத்த அrட்டெனனும் ஓெரருது ஆத்ெதழுந்து துரத்தியேத! (நாராயண 6யம் 70/6) இவ்வாறு விஹாரம் ெசய்துவிட்டு கண்ணனும் ஆய்ச்சியகளும் ேகாபச்ேசrக்கு திரும்புைகயிேல மைலயில் காட்டிலிருந்து வடு 6 திரும்பிய ஆநிைரகைள அrஷ்டெனனும் ேப ெகாண்ட அசுரன் விருஷப உருவில் ைகலாஸமைல ேபான்ற ெபrய உருவில் துரத்தியது. 117. கு2ராக்3ர வஜ்ேரண விதா3ரயந் க்ஷ்மாம் விஷாண நிபி4ந்ந விமாநமூல: து3வாரேவேகா3 த3த்3ருேஷ ஸ தூ3ராத் ம்ருத்ேயா: உபக்ராந்தமேஹா மேஹாக்ஷ:

தன்னுைடய குளம்புகளால் தரணிதைனப் ெபயத்திட்டும் விண்தனிேல ேதவகளின் ஊதிகைளக் ெகாம்புகளால் பின்னமிட்டும் விைரவுடேன நமனுக்ேக ெபருவிழைவப் பண்ணுவதாய் அவ்ெவருது ெவகுெதாைலேவ காண்புறுேம! (நாராயண 6யம் 70/7)

அப்ெபrய எருது வஜ்ராயுதம் ேபான்ற குளம்பின் முைனகளாேல புவிையப் ெபயத்துக்ெகாண்டும் ெகாம்புகளாேல வானத்தில் சஞ்சrக்கும் ேதவவிமானங்களின் அடிப்பாகத்ைத பிளந்துெகாண்டும் அடக்க முடியாத விைரவுடன் நமனுக்கு மேஹாத்ஸவம் நடத்துகின்றவனாகி ெவகுதூரத்திேல காணலானான். 118. ச்ருங்கா3வருக்3ைண: சகைட: ப்ரகீ ணம் வ்ருஷாந்தைர: ஆஷு விமுக்த மாக3ம் வ்ரஜம் ததா3 விப்லுத ேகா3பவக3ம் த்ய்க்த்வா ஸ க்ருஷ்ணாபி4 முக2ம் ஜகாம ஆய்ப்பாடி வண்டிகைள அடித்ெதறிந்து தூளாக்கி ஆய்ப்பாடி எருதுகளும் அங்கிருந்து வழிவிலக ஆய்ப்பாடி மக்கைளயும் அதிவிைரேவ விரட்டியதாய் காய்ச்சினத்தால் கண்ணைனேய குைலத்திடேவ வந்ததுேவ!

இைடச்ேசr வண்டிகைளக் ெகாம்பால் தூக்கிெயறிந்து எங்கும் சிதறி விழச் ெசய்து அைதக் கண்ட ஆய்ப்பாடி எருதுகள் அஞ்சியபடி வழிவிட்டு விலகேவ ஆயகைளயும் குைலயச் ெசய்து கண்ணைன எதிக்க அப்ேபேரறு ேசrைய விட்டுச் ெசன்றது. 119. தம் ஆபதந்தம் ப்ரதிஸஞ்ஜிஹாேநா நிஹ்ராத3 வித்ராஸித த63நேத4நும் விஷாணயுக்3ம க்3ரஹேணந ெசௗr: சக்ேர விநிஷ்பீடித பீ நகண்டம் முழக்கமிட்டுப் பசுக்கள்தைம விைரந்ேதாட ெகாடுைமெசய்து இழிந்துவரும் அவ்ெவருதின் இருெகாம்பும் பற்றியதன் கழுத்துதைன ெநாடியளவில் கண்ணபிரான் முறித்தனேன அழிந்தனேன எருதுருவில் அரக்கெனன வந்தவேன! அrஷ்டவதம் – (ஸ்ரீமத்பாகவதம் 10/36/1-15)

தன் கஜைனயினாலும் உறுமலாலும் விைரந்ேதாடும்படி பசுக்கூட்டங்கைள நலிந்து ெகாண்டுவரும் அவ்ெவருைத இரு ெகாம்புகளிலும் பிடித்துக் கண்ணபிரான் பருத்த கழுத்ைத பலமாக பிடித்து மடக்கி பீடித்து அழித்து அருளினான். (அம்பரேமழும் அதிரும் இடிகுரல் அங்கனற் ெசங்கணுைட வம்பவிழ்கானத்து மால்விைடேயாடு பிணங்கி ந6 வந்தாேயா? – ெபrய திருெமாழி 10/7/14) 120. அபஹத்ய து3ஜயம் அrஷ்டதா3நவம் ஜக3தாம் அrஷ்டம் இவ ஜாதவிக்3ரஹம் வ்ரஜஸத்3பி4 அத்3பு4த விஹாரேதாஷிைத: ஸுரஸத்தைம அபி ஸமம் ஸ துஷ்டுேவ உலகுகளின் ேகெடனேவ உருக்ெகாண்ட அrட்டெனனும் வலியரக்கன் தைனெயாழிக்கும் விைளயாட்ைட நடத்திட்டு நலம்ெசய்த கண்ணன்தைன நல்லாய தம்ேமாடு பலேதவ கணங்களுேம ேபாற்றினேர ஒருமிதத்ேத!

உலகங்களின் ேகேட உருெவடுத்தாற்ேபாலிருந்த அrஷ்டைன அழித்து ஆயப்பாடியில் உள்ளவகளாலும் அவகைளப் ேபால் அற்புதமான

விைளயாட்டுக்களால் ஆனந்திக்கப்ெபற்ற ேதவச்ேரஷ்டகளாலும் ஒேர சமயத்தில் கண்ணன் புகழப்பட்டான். 121. அந்ைய அப்யஸுர மலிம்லுைச: அேநைக: ஆதங்காந் ஸ்திரசர ஸூதிபி4: ப்ரஸூதாந் ேகா3பாநாம் ப்ரதிவித3ேத4 க3வாம் ச காேல ராேமண ஸ்துதசrேதா ரதாங்க3பாணி: ெசலவான நிைலயான த6யவுரு அரக்ககளால் நலவாய ஆநிைரகள் நலியலுறும் ேபாெதல்லாம் விலக்கலாகா வலுவுடேன விைரந்தழித்த கண்ணன்தைன பலராமன் முன்னிட்ட ெபrேயாகள் புகழ்ந்தாேர!

வத்ஸாசுரவதம்

பகாசுரவதம்

அகாசுரவதம்

(புள்ளிைன வாய் பிளந்து) (வத்ஸாசுரவதம் – காய்த்த ந6 ள் விளங்கனியுதித்து எதிந்த பூங்குருந்து சாய்த்து) (பகாசுரவதம் – புள்ளின் வாய் பிளந்து – திருச்சந்தவிருத்தம்) மற்றும் பல ஜங்கமங்களும் தாவரங்களுமாக ஜந்துக்களாக மாறிவந்த கள்ள அசுரகள் ேகாபகளுக்கும் ேகாக்களுக்கும் (பசுக்களுக்கும்) அந்தந்த காலங்களிேல விைளவிக்கப்பட்ட பல ேகடுகைள பலராமேனாடு ேசந்த திருவாழியான் பல ராமனும் பிறேராடு ேசந்து புகழும்படியான ெசயல்கைளயுைடயவனாய் அருளி வந்தான். இதி ஸ்ரீ கவிதாக்கிக ஸிம்ஹஸ்ய ஸவதந்த்ர ஸ்வதந்த்ரஸ்ய ஸ்ரீ மத் ேவதாந்தாசாயஸ்ய க்ருத6ஷு யாதவாப்யுதய காவ்யம் அஷ்டம ஸக:

(712 – 832 = 121)

வஸந்தருது வணநத்தில் ஆரம்பித்து ராஸlைல ெகாண்டாடி அrஷ்டாசுர வதத்தில் நிைறவுற்றது. சுபம்