Prof. Dr. Cem Topkaya

ÇELİK ÇELİK YAPI YAPILAR LARIN IN TASARIM ASARIM,, HESAP VE YAPIM YAPIM ESASLARI ESASLARI

 YÖNETMELİĞİ Prof. Dr. Cem Topkaya Orta Doğu Teknik Üniversitesi İnşaat Mühendisliği Bölümü  Yapı  Yapı Mekaniği Laboratuvarı Laboratuvarı

İÇERİK • Şartname ve Yönetmeliklere Genel Bakış • Çelik Yapılar İçin Kullanılan Tasarım Prensipleri • Yeni Çelik Yapılar Yönetmeliği Kapsamı • Atıfta Bulunulan Bulunulan Şartnameler ve Detayları • Karşılaştırmalı Örnekler 

 AMAÇ: Güvenlik seviyesi şartlarını sağlamak koşulu ile ekonomik çözümler üretmek

• Mühendisler yapı tasarımında şartname ve yönetmeliklere ihtiyaç duyar. • Şartname ve yönetmelikler mühendislerin yapı tasarımında kritik hatalar yapmalarını önlemek için geliştirilmiştir. • Güncel şartname ve yönetmeliklere uygun tasarlanan yapıların güvenli yapılar olduğu varsayılabilir. (Doğru şekilde tatbik edilmesi şartıyla) • Tüm bunlar şartname ve yönetmeliklerin doğru olduğu anlamına gelmez. • Şartname ve yönetmeliklerin hazırlanması esnasında birçok varsayımda bulunulur ve kurallar bilimsel veriler ışığında revize edilir.

YAPI TASARIMI (HERHANGİ BİR YAPI)

 Yükler ile ilgili

şartname

 E k   Rk 

İlgili mazleme için geliştirilmiş şartname

GEÇMİŞ (ve BUGÜN) Çelik yapı tasarımı için kullanılan şartnameler

1980!!

Yapılar!

1979!!

Yapılar!

TS648 ve TS3357 Şartnamelerinin Kapsamı ve Formatı Emniyet Gerilmeleri prensiplerine dayanan şartnameler 

1970li yılların Amerikan (AISC) ve Alman (DIN) şartnamelerinden uyarlanmış TS 648 genel anlanmda eleman tasarımı prensiplerini içerir 

Çekme çubukları Basınç Elemanları Eğilmeye Maruz Kalan Elemanlar  Eğilme ve Eksenel Basıncın Bileşik Etkisindeki Elemanlar  Kapsam oldukça dar. Narin plakaları olan enkesitler kapsam dışında.

Bazı durumlarda fazla tasarıma sebebiyet veren güvenli tarafta kalan yaklaşımlar 

Piyasada artık bulunmayan bulonlar hakkında kurallar. Yüksek mukavemetli bulonlar hakkında hiçbir bilgi yok.

Geliştirilmesi esnasında kullanılan kaynak şartnameler (AISC, DIN) için yapılan revizyonların ışığında revize edilip güncellenmemiş.

TS648 ile hangi yapılar tasarlanabilir(di)?

Portal çerçeve: Muhtemelen Evet! (sadece eleman tasarımı, bağlantılar?)

Kule: HAYIR!

Silolar: HAYIR!

SONUÇ TS 648 sadece bina türü yapılar içindir ve bina türü olmayan yapılar

kapsam dışındadır TS648 güncelliğini yitirmiştir 

Bina türü yapılar için bile uygulanabilirliği sorgulanabilir 

Kompozit döşeme???

Yük Şartnameleri Ne Durumda ?

1997 fakat birçok kural 1970-1980 aralığında geliştirilenler 

ile aynı Yapı Binalar

Zati ağırlık Rüzgar yükü Kar yükü Hareketli yükler  İle ilgili şartname

Basit kurallar

Hatalı haritalar 

Deprem Yükleri  Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı tarafından hazırlanan “Deprem Yönetmeliği” Belli aralıklarla güncellenen Güncel bilimsel yaklaşımlarla uygun Yeni bir versiyon hazırlık aşamasında (Çok yakında yürürlüğe girebilir)

Çelik yapılar için özel bir bölüm (kompozit yapı kapsam dışında) Emniyet gerilmelerinin modifiye edilmesi sayesinde kapasite tasarımının uygulanması TS648 ile tam uyumlu değil

Yeni yayınlanacak Deprem Yönetmeliği yeni yürürlüğe giren “Çelik Yapılar  Yönetmeliği” ile uyumlu

Güncellenmiş bir Çelik Yapılar Şartnamesine (Standardına, Yönetmeliğine) ihtiyaç var. Sadece binalara değil tüm çelik yapı sistemlerine uygun yönetmeliklerin geliştirilmesi gerek.

SORUMLU KİM? • Türk Standardları Enstitüsü  (TSE) TSE tarafından geliştirilen standardlar ihtiyaridir  Özel bir istek yapılmadığı sürece standardlar yenilenmez veya yeni standard hazırlanmaz. • Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Hangi standard veya yönetmeliğin kullanılacağı konusunda söz sahibidir  Örnek: Betonarme yapılar için TS500 kullanılması

Çevre ve Şehircilik Bakanlığı 2014 yılı sonunda yeni bir Çelik Yapılar  Yönetmeliğinin hazırlanmasına karar vermiştir. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Mesleki Hizmetler Genel Müdürlüğü ile İstanbul Teknik Üniversitesi İnşaat Fakültesi arasında imzalanan protokol kapsamında bir Çelik Yapılar Yönetmeliği hazırlanmıştır. Projenin aşamaları: • Mevcut durum değerlendirmesi (1 ay) • Yönetmelik taslağının hazırlanması (6 ay) • Yönetmelik taslağı ile ilgili görüş alınması (1 ay) • Görüşler ışığında gerekli revizyonların yapılması (15 gün) • Yönetmelik ile ilgili çalıştay düzenlenmesi • Çalıştay sonunda ortaya çıkan gereksinimler ışığında tekrar revizyon • Yönetmeliğin nihai hale getirilmesi • Gelecekte yapılması gereken çalışmaların özetlenmesi

Proje Grubu

• Proje Yürütücüsü Prof. Dr. Cavidan Yorgun (İTÜ) • Projede Çalışan Uzmanlar  Prof. Dr. Erkan Özer (İTÜ) Y. Doç. Dr. Cüneyt Vatansever (İTÜ) Prof. Dr. Cem Topkaya (ODTÜ) • Projede Çalışan Yardımcı Uzmanlar   Araş. Gör. H. Emre Alçiçek (İTÜ)  Araş. Gör. E. Ecem Baş (İTÜ)  Araş. Gör. Bayram Türk (Şırnak Üniversitesi, İTÜ ÖYP)

TAKVİM Başlangıç: Ocak 2015 İlk Taslak: Haziran 2015 Revize Metin: Ağustos 2015 Çalıştay: Ekim 2015

Nihai Metin: Aralık 2015 Resmi Gazete: 4 Şubat 2016

Yürürlüğe Giriş: 1 Eylül 2016

Çelik Yapılar İçin Tasarım Prensipleri Tasarım esnasında karakteristik değerlerin kullanılması sakıncalıdır 

 E k   Rk  Karakteristik yük

Karakteristik dayanım

Yük ve dayanım değerleri değişkenlik göstermektedir ve belirsizlik içerirler  Yüklerde olan belirsizlikler: • Yük tipine bağlı belirsizlikler  • Yük birleşimlerine ait belirsizlikler  • Modelleme ve analiz ile ilgili belirsizlikler

Dayanımda olan belirsizlikler: • Eleman özellikleri (geometri, malzeme özellikleri, kusurlar) ile ilgili belirsizlikler

• Yapısal davranışı betimleyen tasarım denklemlerinde olan belirsizlikler  Yapı tasarımı esnasında belli seviyelerde emniyet katsayısı kullanılması gerekmektedir 

 E d   Rd  Tasarım yükü

Tasarım dayanımı

Temel prensip karakteristik değerlerin tasarım değerlerine çevirilmesidir 

Karakteristik

Yük Karakteristik

Dayanım

Göçme olasılığını belirleyen alan

Yük veya Dayanım Değeri

Karakteristik yük ve karakteristik dayanım değerlerinin yakın olduğu durum GÖÇME RİSKİ YÜKSEK

Tasarım değerlerinin uygulanması durumunda oluşan olasılık dağılımı

Tasarım Yükü Tasarım Dayanımı

Göçme olasılığını belirleyen alan

Yük veya Dayanım Değeri

Tasarım yükü ve tasarım dayanımı değerlerinin uzak olduğu durum GÖÇME RİSKİ DÜŞÜK

Emniyet Katsayılarının nasıl uygulanacağına göre farklı tasarım yaklaşımları mevcuttur. Emniyet Gerilmeleri Yönetimi ile Tasarım (TS 648 yaklaşımı) Taşıma Gücü Yöntemi (Yük ve Dayanım Katsayıları ile Tasarım YDKT) Yıllar içerisinde Emniyet Gerilmeleri Yöntemi yerini Taşıma Gücü Yöntemine bırakmıştır. Projenin ilk aşamasında dünya çapında kullanılan standardlar detaylı olarak incelenmiştir.  Ayrıca Türkiye’de çalışan mühendislerin aşina olduğu standardlar  belirlenmiştir.

Farklı Ülkelerde Kullanılan Standardlar   Amerika

: YDKT-1986 (1999); AISC 360-2005; AISC 360-2010;.....

Kanada

: S16-09 (1974) (AISC’e paralel olarak gelişmekte..)

 Avustralya

: AS4100-12 (1990) (YDKT felsefesi....)

Yeni Zelanda

: NZ S3404-09 (AS 4100 ile uyumlu..)

Güney Amerika: Kanada S16 ile uyumlu...  Avrupa

: DIN 18800-1990 (EN DIN 18800), BS 5950-1985 (2000), Eurocode 3 (1993).........

Sonuç olarak dünya genelinde taşıma gücü yöntemine göre geliştirilmiş standardlar kullanılmaktadır.

Referans Alınacak Metin Hakkında Nihai Karar  Taşıma gücü prensiplerine dayanan bir Yönetmelik hazırlanması gereksinimi ortaya çıkmıştır. Gelişmiş ülkelerde kullanılan standardlara paralel. Deprem Yönetmeliği ile uyumlu. Bu aşamada bugün uluslararası standartların büyük ölçüde esas aldığı Amerika (ANSI/AISC 360) ve/veya Avrupa (EC 3) standartlarından biri izlenebilir.  Ancak, her iki standart arasında önemli yaklaşım farklılıkları bulunmaktadır.  ANSI/AISC 360-10 standardı ifadelerinin temel prensipler açısından anlaşılabilir ve kolay kullanılabilir olmasına karşın, EC 3 normunun ifadeleri oldukça karmaşıktır . TSE tarafından Türk Standardı olarak kabul edilen Avrupa Birliği EN normları (EC 3, EC 4, v.d.), üniversitelerimizin inşaat mühendisliği programlarında çelik yapılar derslerinde verilen eğitimin kapsamı ve uygulamada mühendislerin yapısal çelik tasarımı konusundaki bilgi birikimi gözönüne alındığında, ülkemizdeki mühendislik pratiğinden oldukça farklı yaklaşımlar içermektedir .

Sonuç olarak, Çelik Yapıların Tasarım, Yapım ve Hesap Esasları Yönetmeliğinin hazırlanmasında: • AISC 360 “Specification for Structural Steel Buildings” standardının esas alınması • Türk Deprem Yönetmeliği ile uyumunun sağlanması • Ülkemizdeki mühendislik pratiğine de paralel olarak, yıllarca AISC standartlarıyla proje yapan mühendislerin bilgi birikimini gözardı etmeden, ortak bir tasarım yaklaşımının kullanılması • kontrol edilebilir uygulama kurallarının oluşturulabilmesinin sağlanması

Yönetmelik’de Yer Alan Tasarım Prensipleri Yük ve Dayanım Katsayıları ile Tasarım (YDKT )

 Ru

Karakteristik Dayanım

  Rn

Gerekli Dayanım (YDKT Yük Birleşimi)

Tasarım Dayanımı

Güvenlik Katsayıları ile Tasarım (GKT)

 Ra



Gerekli Dayanım (GKT Yük Birleşimi)

 Rn

Karakteristik Dayanım



Emniyet Gerilmeleri

Yöntemine Benzer

Güvenli Dayanım

Emniyetli Kuvvet!!

Kapsam Bölüm 1: Genel Esaslar  Bölüm 2: Malzeme Bölüm 3: İmalat ve Montaj Bölüm 4: Kalite Kontrolü Bölüm 5: Tasarımda Temel İlkeler  Bölüm 6: Stabilite Tasarımı Bölüm 7: Eksenel Çekme Kuvveti Etkisi Bölüm 8: Eksenel Basınç Kuvveti Etkisi Bölüm 9: Eğilme Momenti Etkisi Bölüm 10: Kesme Kuvveti Etkisi Bölüm 11: Bileşik Etkiler  Bölüm 12: Kompozit Elemanlar  Bölüm 13: Birleşimler ve Birleşim Araçları Bölüm 14: Boru ve Kutu Enkesitli Elemanların Birleşimleri Bölüm 15: Kullanılabilirlik Sınır Durumları İçin Tasarım Bölüm 16: Yapısal Elemanlar İçin Stabilite Bağlantıları Ekler: Su Birikmesi, Yorulma Etkisi, Diyaframlar ve Yük Aktarma Elemanları

YDKT ve GKT nin tek bir Yönetmelikde toplanması

 YDKT

GKT

Faydalanılan Kaynaklar  Bölüm 1: Genel Esaslar (AISC 360) Bölüm 2: Malzeme (Çeşitli TS EN standardları) Bölüm 3: İmalat ve Montaj (TS EN 1090) Bölüm 4: Kalite Kontrolü (TS EN 1090) Bölüm 5: Tasarımda Temel İlkeler (AISC 360) Bölüm 6: Stabilite Stabilit e Tasarımı (AISC 360) Bölüm 7: Eksenel Çekme Kuvveti Etkisi (AISC 360) Bölüm 8: Eksenel Basınç Kuvveti Etkisi (AISC 360) Bölüm 9: Eğilme Momenti Etkisi (AISC 360) Bölüm 10: Kesme Kuvveti Etkisi (AISC 360) Bölüm 11: Bileşik Etkiler (AISC 360) Bölüm 12: Kompozit Elemanlar (AISC 360) Bölüm 13: Birleşimler ve Birleşim Araçları (AISC 360) Bölüm 14: Boru ve Kutu Enkesitli Elemanların Birleşimleri (AISC 360) Bölüm 15: Kullanılabilirlik Sınır Durumları İçin Tasarım (AISC 360) Bölüm 16: Yapısal Elemanlar İçin Stabilite Bağlantıları (AISC 360) Ekler: Su Birikmesi, Yorulma Yorulma Etkisi, Diyaframlar ve Yük Aktarma Elemanları

BÖLÜM 1 - GENEL ESASLAR Bu bölümde Yönetmeliğinin kapsamı ve genel esasları açıklanarak, Yönetmelikte doğrudan veya dolaylı olarak referans verilen ulusal ve uluslararası standart, standart, yönetmelik ve normlar sıralanmaktadır. 1.1 KAPSAM

1.2 İLGİLİ STANDART VE YÖNETMELİKLER

KAPSAM

• Bina türü çelik yapı sistemleri • Düşey ve yatay yük taşıyıcı elemanlar içeren diğer çelik yapı sistemleri • Eleman kalınlıkları en az 4 mm

KAPSAM DAHİLİNDE

Kule: KAPSAM DIŞI

Silolar: KAPSAM DIŞI

HAFİF ÇELİK YAPILAR KAPSAM DIŞI

KABLO TÜRÜ YAPILAR KAPSAM DIŞI

BÖLÜM 2 - MALZEME Bu bölümde yapı çeliği, birleşim araçları ve diğer çelik yapı malzemesinin özellikleri ve ilgili standart, norm ve yönetmelikler yer almaktadır.

2.1 YAPISAL ÇELİK 2.2 BULONLAR, SOMUNLAR, PULLAR VE PERÇİNLER

2.3 ANKRAJ ÇUBUKLARI 2.4 KAYNAK MALZEMESİ 2.5 BAŞLIKLI ÇELİK ANKRAJLAR

Yapısal çelikler  EN 10025 standardına atıf 

Normal ve yüksek mukavemetli bulonlar

BÖLÜM 3 – İMALAT VE MONTAJ Hesap raporu ve uygulama projeleri ile imalat ve montaj

işlerinde gözönüne alınacak kurallar verilmektedir.

Çelik yapı sistemleri ve çelik – betonarme kompozit yapıların yapısal çelik elemanlarının imalat ve montaj aşamalarına ait genel ve teknik esasların uygulamalarında TS EN 1090 da verilen ilgili koşullar esas alınmıştır. 3.1 GENEL

3.2 HESAP RAPORU VE UYGULAMA PROJELERİNE İLİŞKİN KURALLAR

3.3 İMALAT 3.4 MONTAJ

BÖLÜM 4 – KALİTE KONTROLÜ Bu bölüm yapısal çelik ve çelik – betonarme kompozit yapı sistemlerinin ve elemanlarının kalite kontrolü ve güvencesi için gerekli minimum kuralları içermektedir. TS EN 1990 kuralları benimsenmiştir.

4.1 GENEL

4.2 İMALATÇI VE YÜKLENİCİ KALİTE KONTROL PROGRAMI 4.3 ÇELİK YAPIYA AİT BELGELER

BÖLÜM 5 – TASARIMDA TEMEL İLKELER Bu bölümde çelik yapıların analiz ve boyutlandırılmasında uygulanan ve yönetmeliğin tüm bölümleri için geçerli olan temel ilkeler açıklanmaktadır.

5.1 GENEL ESASLAR

5.2 TASARIM PRENSİPLERİ

5.3 YÜKLER VE YÜK BİRLEŞİMLERİ 5.4 ELEMAN ENKESİT ÖZELLİKLERİ

Sınır durumlar  • Dayanım sınır durumu • Kullanılabilirlik sınır durumu Tasarım Yaklaşımları • Yük ve Dayanım Katsayıları ile Tasarım (YDKT) • Güvenlik Katsayıları ile Tasarım (GKT) Yükler ve Yük Birleşimleri

TS EN 1991-1-4’e göre hesaplanan rüzgar yükleri TS EN 1991-1-3’e göre hesaplanan kar yükleri

Diğerleri için TS 498 yeterli

Yerel Burkulma Sınır Durumu İçin Enkesitlerin Sınıflandırılması Basınç Altında • Narin Olmayan Enkesit • Narin Enkesit Eğilme Altında • Kompakt Enkesit • Kompakt Olmayan Enkesit • Narin Enkesit

BÖLÜM 6 – STABİLİTE TASARIMI Bu bölümde çelik yapıların stabilite tasarımının temel ilkeleri ve tasarımda uygulanan başlıca analiz yöntemlerinin esasları açıklanmaktadır. 6.1 GENEL ESASLAR

6.2 İKİNCİ MERTEBE TEORİSİNİN DAYANDIĞI ESASLAR 6.3 GENEL ANALİZ YÖNTEMİ İLE TASARIM 6.4 BURKULMA BOYU YÖNTEMİ İLE TASARIM 6.5 YAKLAŞIK İKİNCİ MERTEBE ANALİZİ

GENEL ESASLAR

İkinci mertebe teorisinde süperpozisyon geçersizdir .

Eğer GKT kullanılıyor ise yükler 1.6 ile çarpılarak kullanılacak ve sonuçta elde edilen iç kuvvetler 1.6 ya bölünecek. İKİNCİ MERTEBE TEORİSİNİN DAYANDIĞI ESASLAR Geometrik ön kusurların modellenmesi. • Doğrudan doğruya modellenmesi • Fiktif yükler 

Genel Analiz Yöntemi kullanılması durumunda  Azaltılmış Rijitlikler 

Genel Analiz Yöntemi İle Tasarım

 K   1 Burkulma Boyu Yöntemi ile Tasarım

Dikkat: Her yapı sistemine uygulanmasına izin verilmez. Ön koşullar var.

YAKLAŞIK İKİNCİ MERTEBE ANALİZİ Birinci mertebe analizi sonuçlarını kullanarak ikinci mertebe analiz sonuçları yaklaşık olarak elde edilir.

P-d

P-D

BÖLÜM 7 – EKSENEL ÇEKME KUVVETİ ETKİSİ Bu bölümde çekmeye maruz kalan elemanların dayanım sınır durumları tanımlanmıştır. 7.1 GENEL ESASLAR

7.2 ÇEKME KUVVETİ DAYANIMI 7.3 YAPMA ENKESİTLİ ÇEKME ELEMANLARI

Gerilme düzensizliği ile ilgili kurallar.  Akma Sınır Durumu

T n  F  y A g 

Kırılma Sınır Durumu

T n  F u Ae

BÖLÜM 8 – EKSENEL BASINÇ KUVVETİ ETKİSİ Bu bölümde basınç kuvvetine maruz kalan elemanların dayanım sınır durumları tanımlanmıştır. 8.1 GENEL ESASLAR

8.2 KARAKTERİSTİK BASINÇ KUVVETİ DAYANIMI 8.3 TEK KORNİYERDEN OLUŞAN BASINÇ ELEMENLARI 8.4 YAPMA ENKESİTLİ BASINÇ ELEMANLARI 8.5 NARİN ENKESİTLİ BASINÇ ELEMANLARI

Karakteristik basınç kuvveti dayanımı

Farklı enkesitlere sahip basınç elemanları ile ilgili kurallar 

BÖLÜM 9 – EĞİLME MOMENTİ ETKİSİ Bu bölümde basit eğilmeye maruz kalan elemanların dayanım sınır durumları tanımlanmıştır. 9.1

GENEL ESASLAR

9.2

KUVVETLİ EKSENLERİ ETRAFINDA EĞİLME ETKİSİNDEKİ KOMPAKT U-ENKESİTLİ VE ÇİFT SİMETRİ EKSENLİ KOMPAKT I -ENKESİTLİ ELEMANLAR

9.3

KUVVETLİ EKSENLERİ ETRAFINDA EĞİLME ETKİSİNDEKİ KOMPAKT GÖVDELİ VE KOMPAKT OLMAYAN VEYA NARİN BAŞLIKLI ÇİFT SİMETRİ EKSENLİ I-ENKESİTLİ ELEMANLAR

9.4

KUVVETLİ EKSENLERİ ETRAFINDA EĞİLME ETKİSİNDEKİ KOMPAKT VE KOMPAKT OLMAYAN GÖVDELİ DİĞER I-ENKESİTLİ ELEMANLAR

9.5

KUVVETLİ EKSENLERİ ETRAFINDA EĞİLME ETKİSİNDEKİ ÇİFT VE TEK SİMETRİ EKSENLİ NARİN GÖVDELİ I-ENKESİTLİ ELEMANLAR

9.6

ZAYIF EKSENLERİ ETRAFINDA EĞİLME ETKİSİNDEKİ I-ENKESİTLİ VE U-ENKESİTLİ ELEMANLAR

9.7

KUTU ENKESİTLİ ELEMANLAR

9.8

BORU ENKESİTLİ ELEMANLAR

9.9

SİMETRİ DÜZLEMİNDE YÜK ETKİSİNDEKİ ÇİFT KORNİYER VE T-ENKESİTLİ ELEMANLAR

9.10

EĞİLME ETKİSİNDEKİ TEK KORNİYER ELEMANLAR

9.11

DOLU ENKESİTLİ ELEMANLAR

9.12

SİMETRİ EKSENİ OLMAYAN ENKESİTE SAHİP ELEMANLAR

9.13

KİRİŞLERİN TASARIMINDA DİĞER ESASLAR

Farklı enkesitlere sahip eğilme elemanları ile ilgili kurallar 

BÖLÜM 10 – KESME KUVVETİ ETKİSİ Bu bölümde kesmeye maruz kalan elemanların dayanım sınır durumları tanımlanmıştır. 10.1

GENEL ESASLAR

10.2

I-ENKESİTLİ VE U-ENKESİTLİ ELEMANLAR

10.3

ÇEKME ALANI KATKISI

10.4

KUTU ENKESİTLİ ELEMANLAR

10.5

BORU ENKESİTLİ ELEMANLAR

10.6

TEK KORNİYERLER VE T-ENKESİTLİ ELEMANLAR

10.7

BAŞLIKLARINA PARALEL DÜZLEMDE KESME KUVVETİ ETKİSİNDE TEK VEYA ÇİFT SİMETRİ EKSENLİ ELEMANLAR

10.8

GÖVDESİ BOŞLUKLU KİRİŞLER

 Ara rijitlik levhaları

BÖLÜM 11 – BİLEŞİK ETKİLER Bu bölümde bileşik etkilere maruz kalan elemanların dayanım sınır durumları tanımlanmıştır. 11.1

EĞİLME MOMENTİ VE EKSENEL KUVVET ETKİSİNDEKİ ÇİFT VE TEK SİMETRİ EKSENLİ ELEMANLAR

11.2

EĞİLME MOMENTİ VE EKSENEL KUVVET ETKİSİNDEKİ DİĞER ELEMANLAR

11.3

BURULMA ETKİSİNDEKİ ELEMANLAR VE BURULMA, EĞİLME, KESME VE/VEYA EKSENEL KUVVETİN ORTAK ETKİSİNDEKİ ELEMANLAR

11.4

ÇEKME ETKİSİNDEKİ DELİK KAYBI İÇEREN BAŞLIK ENKESİTLERİNDE KOPMA

Eksenel basınç ve tek/iki yönlü eğilme

Eksenel çekme ve tek/iki yönlü eğilme

Burulma ve tek/iki yönlü eğilme

BÖLÜM 12 – KOMPOZİT ELEMANLAR Bu bölümde kompozit elemanların dayanım sınır durumları tanımlanmıştır. 12.1

KAPSAM

12.2

GENEL ESASLAR

12.3

EKSENEL KUVVET ETKİSİ

12.4

EĞİLME MOMENTİ ETKİSİ

12.5

KESME KUVVETİ ETKİSİ

12.6

EKSENEL KUVVET VE EĞİLME MOMENTİNİN BİLEŞİK ETKİSİ

12.7

EKSENEL KUVVET ALTINDA YÜK AKTARIMI

12.8

ÇELİK ANKRAJLAR

Kesit taşıma gücü hesapları hakkında bilgilendirme

Konstrüktif esaslar 

Bileşik Etkiler Altında Enkesit Kapasitesi

İçin Yaklaşımlar 

BÖLÜM 13 – BİRLEŞİMLER VE BİRLEŞİM ARAÇLARI Bu bölümde birleşimler ve birleşim elemanlarının dayanım sınır durumları tanımlanmıştır. 13.1

GENEL ESASLAR

13.2

KAYNAKLAR

13.3

BULONLAR

13.4

ELEMANLARIN BİRLEŞEN ENKESİT PARÇALARI VE BİRLEŞİM ELEMANLARININ DAYANIMLARI

13.5

BESLEME LEVHALARI

13.6

MESNETTE EZİLME DAYANIMI

13.7

KOLON AYAKLARI VE BETON ÜZERİNE MESNETLENME

13.8  ANKRAJ ÇUBUKLARI VE BETONA YERLEŞİMİ 13.9

BÖLGESEL KUVVETLER ETKİSİNDEKİ BAŞLIK VE GÖVDE ENKESİT PARÇALARININ DAYANIMLARI

13.10 ÇEKME ELEMANLARININ MİL BİRLEŞİMLERİ

Kaynaklı Birleşimlerin Dayanımları

Bulonlar İçin Önçekme Kuvveti

Sürtünme Katsayıları

Blok Kırılma Sınır Durumu

Mil birleşimleri

BÖLÜM 14 – BORU VE KUTU ENKESİTLİ ELEMANLARIN BİRLEŞİMLERİ Bu bölümde boru ve kutu enkesitli elemanların birleşimlerinin dayanım sınır durumları tanımlanmıştır. 14.1

LEVHALARIN BORU VE KUTU ENKESİTLİ ELEMANLARA BİRLEŞİMLERİ

14.2

BORU VE KUTU ENKESİTLİ ELEMANLARDAN OLUŞAN KAFES SİSTEM BİRLEŞİMLERİ

14.3

BORU VE KUTU ENKESİTLİ ELEMANLARIN MOMENT AKTARAN BİRLEŞİMLERİ

14.4

LEVHALARIN VE ÖRGÜ ELEMANLARININ KUTU ENKESİTLİ ELEMANLARA BİRLEŞİMLERİNİN KAYNAKLARI

BÖLÜM 15 – KULLANILABİLİRLİK SINIR DURUMLARI İÇİN TASARIM

Bu bölümde kullanılabilirlik sınır durumlarına yönelik koşullar  bulunmaktadır. 15.1

GENEL ESASLAR VE YÜK BİRLEŞİMLERİ

15.2

DÜŞEY YERDEĞİŞTİRME (SEHİM) KONTROLLERİ

15.3

YATAY YERDEĞİŞTİRME KONTROLLERİ

15.4

DÜŞEY TİTREŞİM KONTROLLERİ

15.5

RÜZGAR ETKİSİ ALTINDA KONFOR KONTROLLERİ

15.6

SICAKLIK DEĞİŞMELERİNDEN KAYNAKLANAN YERDEĞİŞTİRMELER

BÖLÜM 16 – YAPISAL ELEMANLAR İÇİN STABİLİTE BAĞLANTILARI Bu bölümde stabilite bağlantı elemanları için gerekli minimum dayanım ve rijitlik ile ilgili koşullar bulunmaktadır. 16.1

GENEL ESASLAR

16.2

KOLONLAR İÇİN STABİLİTE BAĞLANTILARI

16.3

KİRİŞLER İÇİN STABİLİTE BAĞLANTILARI

16.4

EĞİLME MOMENTİ VE EKSENEL BASINÇ KUVVETİNİN ORTAK ETKİSİNDEKİ ELEMANLAR İÇİN STABİLİTE BAĞLANTILARI

EKLER

SU BİRİKMESİ YORULMA

DİYAFRAMLAR

İMALAT, MONTAJ VE KALİTE KONTROL İÇİN TS EN 1990

KAR VE RÜZGAR YÜKLERİ İÇİN TS EN NORMLARI

NASIL DAHA FAZLA BİLGİ EDİNİLİR? Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Mesleki Hizmetler Genel Müdürlüğü 3 günlük eğitim programları düzenlemektedir. Haziran 2016 itibariyle Organize Sanayi Bölgeleri ve Belediyeler  Birliği personeli eğitim programını tamamlamıştır. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı Mesleki Hizmetler Genel Müdürlüğü Örnekler kitabı hazırlatmaktadır. Tahmini basım tarihi: 2016 sonu