PDF Document (3280995) PDF

Converted by Wattpad2Any Converter v1.0 alpha All Rights Reserved to Wattpad and the Author of this Book

Contents deleted as per publishing contract. To be published by Bookware Publishing Corporation. Mahal kita sa paraang alam ko...

Chapter 10

Napatitig ako sa kanya ng wala sa oras. Ngumiti lang sya at kamuntikan ko nang isaboy yung isang baso ng gatas na dala ko sa mukha nya. "Puro ka kalokohan, Gani!" Sabi ko at tumawa sya ng malakas. "Totoo nga, habang tumatagal ay nagkakagusto ako sayo. Wag kang mag-alala wala naman akong balak guluhin kayo ng mahal mo. Ako lang yung tipo ng taong di nagkikimkim ng nararamdaman. Masyado kasing maigsi ang buhay para hindi sabihin sa taong gusto mo na gusto mo sya." "Dapat di mo na lang sinabi sa akin!" "Para saan? Wala naman akong balak mang-agaw ng girlfriend unless gusto mong magpaagaw, aagawin talaga kita." "Ano bang nilalagay nila Ate Clara sa pagkain sa boarding house na to at parang nababaliw ang mga tao?" Bulong ko sa sarili ko at tumawa sya

ulit. "Wag kang ma-awkward ha. Magkaibigan pa rin tayo. Crush kita, crush ko rin si Anne Hathaway, Natalie Portman, Joyce Pring at Sarah Geronimo." "Ganda ko naman pala, nakahilera ako sa mga artista." Sabi ko. "Naman! Syempre! Ikaw yata si Athena Raya M. Aragon! BS Math sa umaga, artistahin sa gabi." "Baliw!" Natatawang sagot ko. Hindi ko alam pero ang gaan sa loob kausap ni Isagani. I expected to feel awkward. Akala ko bigla na lang akong mahihiya sa kanya pero dahil siguro lahat dinaan nya sa biro, wala akong naramdamang uneasiness. "Nood tayong TV." Sabi ko at tumango sya bago tumayo. Binitbit nya ang plato ng pansit canton nya at ang baso ng gatas ko papuntang sala at magkatabi kaming umupo. "Anong gusto mong panuorin?" Tanong nya. "Kahit ano." "Langya, may palabas ba na ang title Kahit Ano?" "Praning ka talaga." Natatawa kong sagot. Nilipat nya ang channel sa Asian Food Channel at pareho kaming naglaway sa mga niluluto nung chef. "Gusto kong matutong magluto." Bigla nyang sabi at tumingin ako sa kanya. "Aba dapat di ka nag-engineering, nag culinary arts ka na lang sana." "Walang culinary arts sa U.P. Besides sayang yung DOST scholarship ko kung di ko kukunin." "DOST scholar ka rin?" Tanong ko at ngumiti sya. "Di ba halata?" "Oo, mukha ka kasing hindi seryoso." "Seryoso akong mag-aral pero di ko siniseryoso ang sarili ko." "Ganun?" "Oo. Ayokong seryosohin ang buhay pero sineseryoso ko ang pag-aaral. Ang gulo ano, pero basta ganun." "Tama ka ang gulo nga." "Maiba tayo, ano yung sinasabi mong babae yung Toni na buddy ni Ryan?" Tanong nya at bumalik yung yamot ko sa katawan. "Pwede mong di sagutin. Baka lang kako gusto mo ng malalabasan ng sama ng loob." "Okay lang, baka kasi pag wala rin akong sinabihan bigla na lang akong sasabog. Oo, babae yung Toni, akala ko lalaki. Maliit na maputing babae na mahilig sa sleeveless blouse at sobrang igsing shorts." "Before you jump to conclusions, tatanungin kita, tinanong mo ba si Ryan kung yung Toni na buddy nya ay lalaki o babae?" "Hindi. Akala ko lalaki, wala namang syang indication na nagsasabing babae yung buddy nya." "Baka dahil wala lang sa kanya na babae yung Toni so he didn't feel the need to tell you about his buddy's gender." "Pwede ba, kung ako may buddy na ang pangalan Alex na araw-araw kong mini-meet at napag-uusapan namin ng boyfriend ko ay I will gladly volunteer the information na lalaki sya para walang gulatan!" "Ikaw yun, iba ka at iba si Ryan. Kaming mga lalaki, we're not into details. Si Toni ay si Toni at si Alex ay si Alex, regardless of their gender. Wag kang masyadong mag-react." "Sige, kunyari ikaw ang boyfriend ko at nalaman mong may buddy ako na araw-araw ko kasama tapos hindi ko sinabi sayo na lalaki." "Natural magseselos ako pero di ako magagalit sayo kasi di ko naman tinanong. Pwedeng nakalimutan mong sabihin sa akin o hindi ganun kaimportante ang taong yun para i-discuss pa nating dalawa. I will give you the benefit of the doubt." "Langya naman, Gani sayang ka naman parang gusto kitang sabitan ng medalya." Biro ko at tumawa sya. "O, mamaya magka crush ka sa akin ha. Papatusin kita, ngayon pa lang sasabihin ko na sayo." "Loko. Akala mo sa akin two-timer." Sabi ko at ngumiti sya. "May problema nga kayo, Athena kasi hindi yan ang rason na ini-expect ko from you. Akala ko sasabihin mong mahal mo sya kaya di mo sya lolokohin." "Syempre kasama na rin yun dun!" "Ikaw bahala." Nagkibit-balikat na sabi nya. Nagkunyari akong nanunuod ng palabas pero kung anu-ano ang tumatakbo sa isip ko. Paano mo ba nalalamang mahal mo nga ang isang tao? Meron bang konkretong basehan? Ang hirap i-quantify ng pagmamahal kasi iba-iba ang definition ng bawat tao dito.

"Ikaw, Gani paano mo masasabing mahal mo nga ang isang tao?" "Hindi ko alam, may sukatan ba nun? Siguro kung ayaw ko syang mawala sa akin at magpapaka-gago ako para lang manatili sya sa tabi ko baka tsaka ko masasabing mahal ko nga sya." "Hindi ba katangahan ang tawag dyan at hindi pagmamahal?" "There is a fine line between being in love and being a fool. Ika nga, lahat ng tao nagiging tanga pagdating sa pag-ibig." "Nantutsa naman, yun yun eh!" Biro ko at pareho kaming tumawa bago ako nagbuntong-hininga. "Mahal ko si Ryan sa paraan na alam ko." Bigla kong nasabi at tumingin sya sa akin. "Lahat ng tao nagmamahal sa paraang alam nila. Walang taong parehas magmahal. That's what makes love exciting and complicated because we have pre-conceived notions on how we should be loved." "Bagay sayo maging DJ, yung tipong tagabigay ng love advice sa radyo." "Ano ka ba magaling lang akong magsalita but I don't practice what I preach so if I were to become a love advisor that would be hypocrisy on my part." "Everyone's a hypocrite so there's no shame in being one." I said and he looked at me and laughed. "So what made you think that you're a fraud?" "Kasi gusto kong magwala at magsisigaw sa inis pero heto ako ngayon nanunuod ng TV at umiinom ng gatas kasama ka. Cheers." Sabi kong nakangiti habang tinaas ko ang baso ko. "Cheers." Sagot naman ni Isagani na tinaas rin ang plato ng pancit canton nya. Umakyat rin kami makalipas ang dalawang oras ng puro walang-kwenta at random na talakayan. I felt better after talking to him, parang may nabunot na tinik sa dibdib ko. He's a funny and a rather attentive guy. "Kung kailangan mo ng kausap nasa taas lang ako, sumigaw ka lang sa may hagdan." Sabi nya nung nasa harap na kami ng pinto sa second floor. "Oo, salamat." Sabi ko. "Isa ka talagang tunay na kaibigan." "Aray. Kaibigan?" "Oo, wag mo na gawing kumplikado. Babush." "Sige." Tumatawang sabi nya. "Pero just in case magbago isip mo, sabihin mo lang."

Late nang umuwi si Ryan at naalala ko na namang wala akong natanggap na kahit isang text sa kanya buong araw nung narinig ko ang boses nya. Buti pa yung ibang tao, nag-text kung kumusta na daw ako. Asar na bulong ko sa sarili ko habang binabasa ang mga texts ni Gani. "Raya! Raya!" Narinig kong tinatawag nya ako sa labas ng bintana. Manigas ka dyan! "Raya! Kausapin mo naman ako." "Ewan ko sayo!" Bulong ko sa sarili ko habang binubuklat ang librong nasa harap ko. "Ano ka si Alfonzo Richard M. Aragon the second at kung baliwalain mo ako ganun-ganun na lang?" "Raya, kausapin mo ako please." "Heh!" "Mahal ko..." Narinig kong tawag nya at ayun na naman ang puso ko nagpyesta at nagtatatalon sa tuwa. "May mahal ko pang nalalaman tong isang to, magsama kayo ng buddy mo!" Nayayamot na sabi ko sa sarili ko. "Mahal ko... Kausapin mo ako, please." Hay naku! Ano ka ba, Athena pagsabihan mo nga yang puso mo na kumalma at hinihingal ka na! "Mahal ko..." "Ano?" Pasinghal kong sabi matapos kong hawiin ang kurtina. "Mahal ko!" Nakangiti nyang tugon. "Korni mo!" Sabi ko sa kanya kahit nangingiti ako. Takte naman, Athena. Magalit ka, namimihasa na yang lalaking yan! "Bakit? Anong kailangan mo?" Nakasimangot kong tanong sa kanya pero sya all-smile pa rin. "Usap naman tayo." Sabi nya. "Labasin mo naman ako." "Nakapantulog na ako!" "Sige na kahit saglit lang. Kahit 2 minutes lang. Sige na please, mahal ko." "Ay naku yang mahal ko na yan pahamak!" Naiirita kong bulong sa sarili ko. Sino ba nag-imbento ng mga salitang yan at ipapako ko sa krus? "Mahal ko, please kahit saglit lang."

"Bababa na!" Pasigaw na sabi ko. "Nakakainis ka, Athena! Wala kang pride!" Bulong ko sa sarili ko habang kinukuha ko ang puting jacket ko mula sa cabinet. "Di ka na nga tinext buong araw, di ka nga sinundan pero ito ka pa rin nagpapakashunga!" Lumabas ako ng kwarto para umakyat sa rooftop at nagulat ako nung nakita ko syang naghihintay sa may pintuan pagbukas ko. "Alas otso na, bawal ka na dito!" Sabi ko sa kanya pero bigla nya akong niyakap. "Ano ka ba, Ryan mamaya makita tayo dito ni Tita Tess!" "Na-miss kita, mahal ko." Bulong nya. Ay naku, Athena wag kang yayakap! Pag ikaw yumakap sa kanya shunga ka talaga! "Masama pakiramdam ko kanina kasi nag-away tayo pero okay na ako ngayon kasi nakausap na kita. Galing mong mambola! Sarap pektusan! "Siguro miss na miss mo nga ako, isipin mo yun ten hours tayong hindi magkasama pero ni isang text wala akong natanggap galing sayo. Kahit miss call man lang, wala. Oo nga, miss na miss mo talaga siguro ako." Sarcastic kong sabi sa kanya at huminga sya ng malalim bago kumalag sa pagkakayakap nya sa akin. "May activity kasi kami sa org kaya ngayon lang ako nakauwi. Hindi kita na-text kasi sira yung telepono ko." "Sira ang telepono mo? Pwede ba, Ryan wag mo akong tokisin. Mukha ba akong tanga eh naglaro ka pa nga ng Flappy Bird kanina habang naghihintay tayo ng order natin sa Rodic's!" "Nasira nga yung cellphone ko." "Bakit naman biglaan? Ano yung cellphone mo, nakikisabay sa mood ko? Porke's sira araw ako ay sinira na din nya ang sarili nya?" "Naibalibag ko kasi nung di mo sinagot yung tawag ko tapos di na kita ma-contact." Sagot nya at kumunot ang noo ko habang parang dumagundong ang kabog ng dibdib ko. Ako na ang binabalibagan ng telepono. Langya ka, ang cute mo talaga Ryan! Kabanas ka! Pa-kiss nga! "Sorry na, mahal ko." "Sana sinundan mo na lang ako, mas mura ang pamasahe sa Toki kesa presyo ng cellphone." "Sabi mo kasi ayaw mong mag-absent ako kaya natakot akong sumunod sayo." "Ewan ko sayo, masyado kang masunurin." Nangingiting sabi ko. "Sorry na please." Sabi nya bago sya yumakap sa akin ulit. I returned the hug and he hugged me tighter. "Wag na tayong mag-away, nahihirapan ako. Buti ka di ka apektado samantalang ako lutang na lutang ang utak buong araw." "Ikaw kaya umaaway sa akin." "Paanong ako? Ikaw nga tong bigla-bigla na lang nagagalit." "Hindi ako nagagalit ng walang rason." "Alam ko pero hindi ako marunong magbasa ng isip kaya sabihin mo sa akin kung anong rason para mapag-usapan natin hindi yung magwowalk-out ka na lang bigla tapos papatayin mo pa telepono mo." "Okay." I mumbled and I felt him turn his head to kiss my cheek. We stood enfolded in each other's embrace for minutes at kahit wala naman na sa aming nagsasalita, feeling ko nagkakaintindihan kami. I felt his warm breath near my ear as he spoke. "Raya..." "Um...?" "Rooftop tayo." He whispered and I nodded my head as he took my hand and pulled me with him. Hindi pa man kami nakarating ng rooftop, hinila na nya ako at hinalikan. At ako naman nakipaghalikan rin agad. "Sobra kitang na-miss." He murmured cupping my face as we parted for air. "Na-miss din kita." I whispered back as I moved my face towards his for another kiss. We kissed and kissed and kissed until my lips felt numb. Pero kahit gaano sya kagaling humalik, merong isang bagay na di mawala sa isip ko. "Nagtatampo ako sayo." Sabi ko. "Bakit di mo sinabi sa akin na babae yung Toni?" "Hindi mo naman ako tinanong tsaka sa tingin ko di naman importante kung lalaki sya o babae. Bakit, mahal ko nagseselos ka ba?" "Medyo." Sagot ko at ngumiti sya. "Wag ka nang magselos. Si Toni buddy ko lang, ikaw ang girlfriend ko. Wag ka nang magselos, ha? Although natutuwa akong nagseselos ka pero ayokong pag-awayan natin yun." "Ganun? Natutuwa kang nagseselos ako pero bakit ako di natutuwa pag nagseselos ka?" "Wag mo akong pagseselosin, mahal ko at seloso talaga akong tao." "Double standards lang, ako pwedeng magselos tapos ikaw hindi?" Tanong ko at tumawa sya bago sya nagbuntong-hininga. "Ang hirap ng hindi kita parating kasama. Sana pareho tayo ng college at course para buong araw kasama kita."

"Hindi tayo pareho ng college at course eh, pareho lang tayo ng boarding house." "Shift ka, Raya." "Nyak." "Para ka lang din namang engineering sa dami ng math mo." "Natural, BS Math ako." "Shift ka para magkasama tayo." "Bakit ako, di na lang ikaw ang mag-shift?" "Kung pwede lang ako kaya lang pangarap ni Tatay na magkaroon ng chemical engineer sa pamilya tulad nya. Pero syempre kung ayaw mo, wag mong gawin. Suggestion lang naman yung sa akin." "Hindi ka naman magagalit di ba kung di ako magsi-shift?" Tanong ko. "Syempre hindi." Sagot nya bago nya ako niyakap ulit. Yumakap din ako sa kanya and I weirdly felt at peace, parang lahat sa mundo tama just because I am in his arms. "Raya..." "Bakit?" "I love you." He whispered and I felt the sudden urge to cry as I tightly clung to him. "I love you too." I whispered back as I turned my head and parted my lips to receive his kiss.

It's complicated... hindi ko alam para saan to. Dalawa lang naman ang uri ng relasyon -- kayo o hindi kayo, bakit kailangan pang gawing kumplikado?

Chapter 11

Nalaman kong pag nagmahal ka, kahit ayaw mo, iikot ang mundo mo sa kanya. Kahit hindi mo sadyain ay sya ang magiging laman ng utak mo at kahit ayaw mong maging korni ay kung anu-anong kabaduyan ang maiisip mo. Nasa boarding house at pareho kaming kumakain ng mais ni Isagani. "Ba't napapangiti ka dyan?" Tanong nya at tumingin ako sa kanya. "Hindi no." Sabi ko bago ko kinagat ang labi ko kasi ewan ko ba bakit nangingiti ako. "Takte, inlababo?" "Heh! Tumahimik ka!" "Halata ka eh, pati yung mga mata mo nagiging hugis puso." Tukso ni Isagani at kinuha ko ang throw pillow na nasa tabi ko at binato ko sa kanya. "Totoo kaya, halatadong in-love ka!" "Tama na, Gani naiinis na ako." "Putspa, may pa-blush blush ka pang nalalaman ngayon ah." Biro nya habang tumatawa. "So, okay na kayo?" Tanong nya at ngumiti ako. "Mukhang higit pa yata kayo sa okay." "Mag-girlfriend ka na kasi, Gani para relate ka." "Paano ako mag-gi-girlfriend eh di pinaiyak ko si Ryan kasi inagaw kita sa kanya?" Natatawa nyang sagot at sumimangot ako. "Biro lang." Sabi nya agad. "Ito naman ang sensitive, joke lang yun." "Hay naku, wag na wag mong ipaparinig kay Ryan yang mga ganyan baka magalit yun, kahit biro lang." "Alam kong seloso yun, halata naman. Kita mo nga nung nadatnan tayong nag-uusap dati parang bwisit na bwisit na sa akin." Sabi ni Isagani bago kumagat sa mais nya. "Buti di nya sinabing lumipat kayo ng boarding house, yung kayong dalawa lang para walang iba makakita sayo." "Para kang tanga." Sambit ko at tumawa sya.

"Kasi yung boyfriend mo sobrang seloso." "Selosa din naman ako kaya bagay kami." "Oo na, oo na wala naman akong sinabing di kayo bagay. Anong oras daw ba sya uuwi ngayon at sisibat na ako bago pa man sya dumating baka mag-away na naman ulit kayo?" "Hindi ko alam eh, anong oras na ba? Hinubad ko pala ang relos ko kanina." "Mag aalas kwatro na." Sabi ni Isagani na biglang napatayo. "Sabi ko na nga ba may naiwan ako! Teka lang Athena, babalik ako sa Eng'g kasi naiwan ko sa library yung pina-photocopy kong readings. Buti naalala ko!" "Sama ako sayo, gusto kong kumain ng isaw." "Tara." Sabi nya at tumakbo ako paakyat ng kwarto ko para isukbit sa leeg ko ang ID ko at kunin ang pitaka at cellphone ko. Tumakbo kami papuntang sakayan ng jeep at dahil nagmamadali si Isagani bumaba na kaming School of Economics para takbuhin na lang ang College of Engineering. "Langya ka naman, Gani eh! Hinihingal na ako!" "Di ba nga sabi ko hintayin mo na lang ako sa isawan kesa makitakbo ka pa?" "Baka mamaya magtagal ka, anong gagawin ko dun magpapausok na lang?" "Okay ka lang ba?" Tanong nya habang tumatakbo kami. "Gusto mong bumakay sa akin?" "Ayoko! Loko-loko!" "Malisyosa, nag-offer na nga ako bibigyan mo pa ng maduming kahulugan." Natatawa nyang sabi. "Wag ka kayang magpatawa at lalo akong hinihingal!" Reklamo ko habang paakyat kami ng Eng'g steps. "Alam mo ba kung saan ang tambayan ni Ryan?" "Sabi na, kunyari ka pang nag-aalala sa akin, si Ryan lang naman pala talaga ang pinunta mo dito." "Ano ka ba, Gani suportahan mo na lang ako pwede? Wag kang magalala pag ikaw nagbinata suportado kita." "Oo na." Sagot nya at dumiretso kami sa second floor. "Hintayin mo ako dito sa labas." Sabi nya at tumango lang ako. After almost 15 minutes ay lumabas na si Isagani. Nakangiti sya at may hawak na folder. "Buti naman nahanap mo." Sabi ko sa kanya. "Oo nga, may nag-iwan daw sa librarian. Akala ko gagastos ako ulit eh, sayang pera." "Aba, manlibre ka." "Sige ililibre kita, tatlong isaw lang ha para I love you." "Tarantado." "Hindi, joke lang. Anim na isaw para I love you, as a friend." Sabi nya at tawa ako ng tawa. "Sa third floor ang tambayan ng mahal mo. UP Kem sya di ba?" "Oo." "Halika na, akyat tayo. Wag kukupad-kupad akala ko ba pag-ibig yang nararamdaman mo para kay Ryan, bakit ang bagal mong umakyat?" "Bwisit, wag kang magpatawa at mas lalo akong nahihirapang umakyat!" Nung nakarating kami sa third floor at huminto at umupo ako sa pinakamataas na step ng hagdanan. "Ano ba yun, yung pagod ko lampas-tao." Habol ang hiningang sambit ko. "Dapat yatang mag-jogging na ako para sanay ako sa takbuhan at akyatan." "Magsuklay ka muna, may dala ka bang suklay? Ang gulo ng buhok." "Mukha ba akong nagdadala ng suklay?" "Ito." Abot ni Isagani at tumawa ako. "Nasa bulsa ko yan, panlalaki yang suklay na yan wag kang tawa ng tawa kundi babawiin ko yan." "Hindi na po tatawa. Sorry naman." Nakangiting sabi ko sa kanya sabay kuha sa suklay na inaabot nya. "Don't tell me my pulbo ka rin?" "Iiwanan na kita dito kung di ka tatahimik." Pagbabanta ni Isagani at kinindatan ko sya. "Gani, kung may gusto kang aminin sa akin tungkol sa kasarian mo okay lang. Kaibigan pa rin kita." "Tara na nga, puro ka kalokohan!" May halong asar na sabi nya habang hinihila nya ako papunta sa tambayan nina Ryan. Hindi ko sya agad nakita, ang nakita ko si Toni na tumatawa at ang kanyang sobrang igsing shorts. Kaya nagulat ako nung bigla akong tinabig ni Isagani papunta sa kanya. "Tara na." Bulong nya. "Bakit?" Tanong ko at lumingon ako ulit. Kaya pala di ko nakita nung una

si Ryan kasi natakpan sya ni Toni na nakakalong sa kanya. "Halika na, Athena." Bulong ni Gani pero di ako makagalaw. Naramdaman kong nanlamig ang buong katawan ko pero ang init at ang lakas ng kabog ng dibdib ko kaya nahihirapan akong huminga. Huminga akong malalim pero parang di ko mailabas yung hanging sinamyo ko. Hindi ko alam kung gaano katagal yung eksenang yun, parang ang bagal ng oras para sa akin samantalang ang tingin ko naman ay iilang segundo lang. "Tara na." Bulong ni Isagani ulit habang hinihila ako papalayo pero ayokong umalis. Galit na galit ako. Nanginginig ako sa galit. Ang kapal ng mukha nyang magselos sa amin ni Gani kasi magkatabi kami habang nagkukwentuhan samantalang sya pala may pakalong-kalong pang nalalaman. "SOLER!" Sigaw ko at nagulat silang lahat. Si Ryan naman dali-daling tinulak si Toni at tumayo. "Raya?" Tanong nya. Halata sa mukha nya ang pagka-sorpresa at tiningnan ko syang masama bago ako tumalikod at umalis. "Raya! Teka lang!" Hinabol nya kami. "Raya, let me explain." "Punyeta ka." Sabi ko bago ko sya tinalikuran ulit. "Halika na, Gani umuwi na tayo." "Raya!" "Wag ka nang sumunod kundi buburahin ko yang mukha mo." Sabi ko habang tumutulo ang mga luha ko. "Raya naman..." "Sa boarding house na lang kayo mag-usap, Ryan." Narinig kong sabi ni Isagani bago nya kinuha ang kamay ko at nagmadali kaming bumaba. Walang imik si Gani samantalang ako naman iyak ng iyak. Tinahak namin ang daan papuntang Lagoon kasi dun ako dinala ng mga paa ko. Pinagtitinginan kami ng mga nakasalubong namin pero wala akong pakialam. Inabot ni Isagani sa akin ang panyo nya at agad-agad kong kinuha kasi wala akong dalang panyo. "Gusto mo bang dito muna tayo o gusto mong umuwi na tayo sa boarding house?" Tanong nya pero iyak pa rin ako ng iyak. Nagbuntong-hininga sya bago nya ako niyakap. "Tama na." Bulong nya. "Peste sya, Gani. Hayop. Tarantado. Nakakabwisit. Kaya pala ganun ang reaksyon nya sa atin dati kasi pinipendeho pala ako ng demonyong yun." Litanya ko habang umiiyak. Narinig kong tumawa sya bago ko naramdamang tinatapik-tapik nya ang likod ko. "Ngayon galit ka sa kanya pero mawawala din yang galit na yan. Give him a chance to explain kesa mag-iiyak ka ngayon di pa naman natin alam kung ano ang kwento." "Ano ang explanation dun? Bwisit sya. Bwisit!" "Pasalamat ka na lang na Biyernes ngayon at walang pasok bukas kasi kung in the middle of the week mo nakita yung ganung eksena siguro hindi ka makakapasok kinabukasan." Sabi ni Gani habang patuloy akong umiiyak. "Bwisit! Biyernes ngayon magsasama sila nung babaeng yun sa Laguna bukas!" "Eh di mag-usap kayo mamaya. Dapat ang away hindi pinagpapabukas." "Ayoko syang makausap!" Sabi ko bago ako kumalag sa pagkakayakap ko sa kanya. "Bwisit talaga yang mga lalaki na yan." "Teka lang naman, Athena lalaki ako." Ngumingiting sabi ni Gani at ngumiti rin ako sa kanya bago ako naiyak ulit. "Gusto man kitang samahan dito ngayon pero uuwi akong Bulacan at birthday ng lola ko bukas unless gusto mong sumama sa akin." "Loko, nakakahiya naman sa pamilya mo." "Ano ka ba, sanay ang mga yun na nagdadala akong kaibigan sa bahay. Sina Frances nga nakapunta na sa amin. Pero kung ayaw mong sumama okay lang din. Pero kailangan na nating umuwi kasi magbabyahe pa ako." "Gani, wag mo akong iiwan dito." "O halika na para makapag-empake ka." Sabi nya at tiningnan ko sya ng matagal. "Wag mo akong iwan dito pero wag mo rin akong itanan." "Baliw." Tumatawang sabi nya. "Tanan ginagawa ng magnobyo, pag magkaibigan lang naman lakwatsa tawag dun. Umuwi na muna tayo ng boarding house at mag-decide ka." Sabi nya at naglakad kami palabas. Pumara sya ng taxi at tiningnan ko sya ulit. "Kailangan pang mag-taxi eh ang lapit lang ng boarding house natin." "Magji-jeep tayo na ganyan itsura mo? Baka akalain nila may ginawa akong masama sayo." Seryosong sabi ni Gani bago nya binuksan ang pintuan ng taxi. Pumasok ako sa loob at nag-ring ang cellphone ko. "Si Ryan?" Tanong nya at tumango ako at naiyak ulit. "Ano ba naman yan, hindi naman nakakaiyak ang ring tone mo." Biro nya habang pinatay ko ang telepono ko. Nakarating kaming boarding house at agad-agad akong nag-empake at bumaba. Nung nakita ni gani ang bag ko ngumiti lang sya at hinila nya ako palabas ng gate. "Anong sasakyan natin?" Tanong ko.

"Taxi papuntang SM North tapos may mga SUV na dun." Sabi nya. Ilang minuto rin kaming nag-abang ng taxi bago kami nakasakay. "Sigurado ka ba, Gani na okay lang na sumama ako sayo? Baka kung anong isipin ng pamilya mo. Baka aakalain nilang girlfriend mo ako at nagtanan tayo." "Kung anu-anong iniisip mo. Tatlo ang kapatid kong babae at dalawa kaming lalaki. Sa tingin mo magtatanan ako knowing that I have sisters too? Ayokong maging masamang ehemplo sa mga kapatid ko ano, ako kaya yung panganay." Sabi nya at naiyak na naman ako. "Tama na yan, baka akalain ni Manong binabasted kita." Sabi nya at lumingon ang driver ng taxi sa amin at ngumiti. Inakbayan ako ni Gani at yumakap ako sa kanya. "Tama na, mamaya mapano ka." "Naasar ako eh!" Sambit ko habang patuloy na umiiyak. "Hindi ka naasar, nasasaktan ka. Wag mong itago yang nararamdaman mo. Tayong dalawa lang yung nandito, you don't have to appear tough." "Gani! Ang sakit sa dibdib! Bwisit!" "Eh ganun talaga." "Wag ka nang mag-girlfriend! Sinasabi ko sayo! Wala lang din namang silbi!" Hikbi ko at tumawa sya ng malakas. Sinandal ko ang ulo ko sa balikat nya habang iyak ako ng iyak. Nakarating kaming SM North after nearly an hour, kakaiba yung traffic kasi Friday at lahat yata uuwi sa kanya-kanyang probinsya. Pumunta kami sa pila ng SUV at pigil na pigil ako sa pag-iyak kasi ang daming nakapila. Dalawang SUVs muna ang nakaalis bago kami nakasakay. Sa harapan kami pumuwesto at nilagay ni Gani ang bag nya sa may paanan nya bago kinuha at kinalong ang bag ko. "Matulog ka muna. 2-3 hours ang byahe kasi ma-traffic sabi nya bago nya ako inakbayan. Sinandal ko ang ulo ko sa balikat nya bago pumikit. Hindi ko alam pero nakatulog ako kaagad, dahil siguro medyo maanghang ang mga mata ko sa kakaiyak. Naalimpungatan ako kasi gumalaw si Gani para kunin ang pitaka sa likod ng pantalon nya. "Sorry." Bulong nya bago nya tinapik-tapik ang balikat ko. "Matulog ka na ulit." Dagdag nya. Hindi ko na namalayang umalis ang SUV sa terminal dahil nakatulog ako agad. Pero nagising ako sa kalagitnaan ng byahe nung biglang prumeno ang sasakyan. Agad-agad humigpit ang yakap ni Gani sa akin at pinikit ko ulit ang mga mata para bumalik sa pagtulog pero narinig ko syang bumulong. "Mahal na yata kita, Athena."

AUTHOR'S NOTE:

I'm so sleepy. wala pa akong tulog kasi tinapos ko ang update ng tatlong stories. Pasensya sa errors. I need your VOTES. Thanks.

♥ jennicka

Contents deleted as per publishing contract. To be published by Bookware Publishing Corporation. Papatay ako pag inagaw ka nya sa akin...

Chapter 13

Masyado akong nagulat para magsalita at kung hindi pa tumikhim si Gani siguro tutunganga lang ako sa harap nilang dalawa. Parang tumalon ang puso ko nung nakita ko sya pero naiinis pa rin ako sa kanya. Hindi ko makalimutan ang expression sa mukha ni Toni habang nakakalong sya kay Ryan at gusto ko ulit magwala sa bwisit nung naalala ko.

"Anong ginagawa mo dito?" Malamig ang boses ko nung tinanong ko sya. "Sinusundo ko yung kasintahan ko." Sagot nya. Minsan nakakapanis ng utak yung tagalog nito. Sa isip-isip ko habang nakatingin lang sya sa akin. Kasintahan talaga? Pwede namang girlfriend! Pero teka naghiwalay na kami nito di ba? "Sinong kasintahan? Kasi as far as I know we're through." "Raya, please naman..." "Inaantok na ako kaya matutulog na ako. Goodnight, Gani." Sabi ko at hinintay ko munang makalabas si Gani sa kwarto bago ko sinara ang pinto. "Goodnight, mahal ko." Narinig kong sabi nya at hindi ko alam kung bakit bigla na lang akong naasar. Oo, flattered ako na sumunod sya but I would have preferred a longer time without him so I can think. Pero ngayong nandito na sya, paano ako mag-iisip kung bawat galaw ko ay nakikita ko ang pagmumukha nya? Humiga ako sa kama at pinilit kong makatulog pero di ako dinadalaw ng antok. I was angry when I broke up with him but I was serious too. Paano kung nakita ko sila at may exam ako kinabukasan o sa susunod na araw eh di nagkandaleche-leche na ang acads ko? Kahit naman pala papano may sense si Kuya at ngayong ko lang na-realize na baka masyado nya lang akong kilala at alam nyang hindi ko kayang i-handle yung emotional stress na dala ng isang relasyon. Speaking of Kuya, ano na kayang nangyari dun? Lalo akong nayamot. Pambwisit talaga tong mga lalaki sa buhay ko! Pinikit ko ang mga mata at napanaginipan ko sina Kuya at Ryan, pareho silang nakatawa habang nakasakay sa isang kotse at ako naman ay nagmakaawang wag nilang iwan. "Athena. Athena!" Narinig ko ang boses ni Gani sa labas ng pinto at bigla akong bumalikwas. Ni hindi ko namalayang nakatulog ako at umaga na pala. "Gising na ako, Gani." Sagot ko at binuksan ko ng kaunti ang pinto para silipin sya. "Sorry, di pa ako nagsusuklay eh." Nakangiti kong sabi at tumawa sya. "Ako lang to, di mo kailangang magpaganda. Pero maligo ka na para makapag-agahan. Yung mahal mo nasa mesa na at ini-interview nina Yumi. Alam mo bang crush ni Yumi si Ryan?" Nakangising tanong nya at bigla akong nayamot. "Ang aga ha, Gani." Sabi ko at tumawa sya ng malakas. "Sinasabi ko sayo para ihanda mo yang puso mo at baka bigla ka na lang magselos, alam ko ang pakiramdam." "Salamat. I'll be fine. O sya, sige maliligo na ako." Sabi ko at kumaway ako sa kanya bago ko sinara ang pinto. Mabilisang ligo lang ang ginawa ko at hindi ko na tinext si Gani na sunduin ako sa kwarto at kusa akong lumabas at tumungo sa dining nila. "Athena, halika na umupo ka at nang makakain na." Sabi ng Nanay ni Gani. "Good morning po." Bati ko at ngumiti silang mag-asawa sa akin. "Good morning." Nakangiting bati ko kay Gani at sa mga kapatid nya. Di ko na tiningnan si Ryan kasi nabwibwisit ako pag nakikita ko ang mukha nya at naalala ko na namang kalong-kalong nya si Toni kahapon. Bwisit, sumunod pa talaga tong isang to dito! "Good morning, Raya." Sabi ni Ryan na tumayo para hilain ang upuan sa tabi nya. Gusto ko syang sikmuraan sa asar pero ayoko namang magmukha akong basagulera sa harap ng pamilya ni Gani. "Morning." Walang kalatoy-latoy na sagot ko sa kanya matapos kong umupo. "Gusto mo ng gatas, Athena?" Tanong ni Gani at biglang tumayo si Ryan. "Ako na ang magtitimpla." Sabi nya. "Ayoko ng gatas. Salamat." Sabi ko at umupo sya ulit. I didn't want Gani's family to feel awkward kaya kahit bwisit na bwisit ako todo ngiti pa rin ako sa kanilang lahat. Kumain na kami matapos magdasal at buti na lang magaling si Gani kasi nakaya nyang dalhin ang kwentuhan sa mesa. "Sya nga pala, pupunta tayo mamaya sa bukid kaya matutupad na ang isa sa mga pangarap mo, Athena na makasakay sa kalabaw." Sabi ni Gani at tumawa ako. "Yan na siguro ang pagkakataong magsi-selfie ako." Pagbibiro ko at tumawa si Ibarra. "Ate Athena, di ka pa po ba nakakita ng kalabaw?" "Nakakita na pero malayuan, gusto ko sana malapit. Di ba hindi naman nangangagat yun?" "Hindi po, pero nanunuwag." "Nyak." "Wag kang mag-alala nandun naman ako." Sabi ni Ryan at muntikan ko na syang barahin pero nagpigil ako. Masuwag ka sana ng kalabaw, walang hiya ka. Bulong-bulong ko sa sarili ko. "Anong oras ka umalis ng Manila, Ryan?" Tanong ng Nanay ni Gani.

"Mag a-alas otso po at dumating po ako ng pasado alas onse. Dapat po kasi didiretso po ako sa bahay nina Raya pero naisipan kong tawagan muna si Gani at baka nga magkasama sila kaya nung nalaman ko pong nandito sya, sumunod na po ako agad." "Sinundan mo si Athena dito?" Medyo nagulat na tanong ng Nanay ni Gani. "Kayo ba ni Athena, Ryan?" "Opo." Sagot nya. "Ay, naghiwalay na po kami." Mabilis na sabi ko at tumawa ang Tatay ni Gani. "Nag-away kayo?" Tanong nya. "Ang bata nyo marami pa kayong pagaaway na raranasin." "Oo nga po eh pero alam ko pong magkakaayos din po kami." Narinig kong sagot ni Ryan at nabadtrip ako sa idea na parang siguradongsigurado sya na kaya nya akon suyuin. "At tsaka, Raya hindi ka pwedeng makipaghiwalay ng hindi ako sumasang-ayon." Tahimik nyang sabi na laloo kong kinabwisit. Hindi ko sya tinitingnan at yumuko ang ako para ipagpatuloy ang pagkain. Nagtinginan ang mga kapatid na babae ni Gani at mukhang si Dalisay ang nautusang spokesperson kasi sya ang nagtanong. "Ano pong pinag-awayan nyo, Kuya Ryan?" Usisa sya at tiningnan sya ni Gani. "Kumain ka na lang dyan, Isay. Hindi mabuti yung nagtatanong ka tungkol sa mga personal na bagay." Sabi nya at yumuko si Dalisay. "Sorry po." Sabi nya. "Wala yun. Okay lang." Sagot ni Ryan. Maagang natapos ang agahan kasi naghahanda sila para sa birthday ng lola nila at nag-volunteer akong maghugas ng pinggan. "Hindi na, Athena kami na." Tanggi ng Nanay ni Gani. "Hindi po, ako na po." Pagpupumilit ko at napapayag ko rin sya. Kanyakanyang ligpit ng pinagkainan nila ang mga mga kapatid ni Gani at ako naman tumungo na agad sa kusina para maghugas ng mga pinggan. "Okay ka lang?" Tanong ni Gani na di ko namalayang sumunod sa akin. "Okay lang. Sorry ha, nahihiya ako sayo at sa pamilya mo. Nadamay pa tuloy kayo sa alitan namin ni Ryan." "Ano ka ba, wala yun. At anong nadamay? Wala naman kayong ginawa ni Ryan." "Parang ang awkward lang kasi ng atmosphere kanina kasi nandun kami." "Hindi ah. Okay lang. O sya, lalabas muna ako at may iniutos si Tatay sa akin. Mag-text ka kapag may kailangan ka." "Oo, salamat talaga, Gani." Sabi ko bago sya umalis. "Ako nang maghuhugas ng mga pinggan." Narinig kong sabi ni Ryan pero di ko sya pinansin. "Raya..." Bwisit ka! Sarap nyong pagbuhulin ni Toni! "Raya, naman kausapin mo naman ako. Raya, please..." "Bakit ka ba nandito, Ryan? Pwede ka bang mauna nang umuwi kasi kailangan kong mag-isip at di ako nakakapag-isip ng matino kasi nandito ka." "Mahal ko naman, sorry na." "Bwisit. Tawagin mo pa akong mahal ko at ibabagsak ko na tong mga pinggan sa ulo mo." "Mahal ko, bati na tayo please." "Utang na loob naman, wag kang mambwisit at baka mabasag ko pa tong mga pinggan nina Gani sa sobrang asar ko sayo." "Inaamin ko namang kasalanan no yun, Raya. Inaamin kong dapat inisip ko kung anong mararamdaman mo at balak ko naman talagang sabihin sayo pag-uwi ko ng boarding house na may ganun akong mission yung nga lang nakita mo bago ko pa man nasabi." "Unang-una, hindi ako naniniwalang sasabihin mo sa akin yung tungkol sa mission mo na yun nakita ko man yung pinagggawa mo o hindi. Pangalawa, oo hindi mo parating iniisip ang nararamdaman ko at sawa na ako sa sorry mo. Pangatlo, seryoso ako nung sinabi kong ayoko na at gusto ko nang makipaghiwalay sayo." "Hindi ako papayag." "Eh di karelasyunin mo yung sarili mo. Kibir." "Raya, please. Wag namang ganito. Please." "Bwisit! Magsama kayo ni Toni, yayain mo na din si Andrea at mag-higad party kayo kasi pare-pareho kayong makakati." "Mahal ko, nasasaktan na ako sa mga sinasabi mo..." "Masaktan ka lang, wala akong pakialam. Bakit, ikaw ba nag-isip kung yung mga kabwisitang pinaggagawa mo at nakakasakit sa akin o hindi?"

"Raya..." Sabi nya bago sya yumakap sa likod ko. "Hoy, ano ba! Mamaya may makakita sa atin dito!" "Patawarin mo na ako, Raya please. Please. Ano bang kailangan kong gawin para lang mapatawad mo?" Sabi nya habang yapos-yapos nya ako. Ang hirap gumalaw ng may hawak kang pinggan sa magkabilang kamay at ang hirap mag-inarte lalo na't yung puso mo di na magkamayaw sa kakalundag. "Bitiwan mo ako, Ryan. Naasar na ako and I'm so close to hitting your head with these plates." "Raya, please..." "Ano ba, Ryan!" "Please..." Narinig kong sabi nya at bigla na lang syang humikbi. Hala. "Nasasaktan na ako kasi di mo ako pinapansin, mahal ko. Wag mo naman akong ipagtulakan. Kung nasaktan man kita, sorry pero di ko yun sadya. Alam naman nilang may girlfriend ako at dapat nga ang mission ko halikan ko sa labi si Toni pero di ako pumayag. Mahal ko, please. Di ako sanay na ang lamig mo sa akin. Nadudurog na ang puso ko." Langya naman talaga! I thought as I felt my eyes well-up. Ikaw na nga tong naasar, ikaw pa daw ang magi-guilty! "Sorry na, please." He cried and I sighed. "Oo na." I said. "Sige, sige bati na tayo." Sabi ko pero hindi sya tumitigil sa kakaiyak. "Uy, Ryan ha exajj na yan." "Na-miss kita eh." Sabi nya. "Nag quit na ako sa org." Dagdag nya at kahit feeling ko ay ang haba-haba ng hair ko di ko pa rin naiwasang makunsensya kasi alam kong pinaghirapan nya para makapasok lang dun. "Hindi mo naman kailangang mag-quit." I murmured as I put the plates that I was holding down. I turned to face him and my heart instantly melted as he wiped his eyes with the back of his hand. "Hindi ka na ba pwedeng bumalik sa org mo?" I asked and he shook his head. "Kung ang kapalit naman nun ikaw, wag na." "Sige pakiligin mo pa ako." Biro ko at tumawa sya bago nya ako niyakap ulit. "Na-miss kita, Ryan." Bulong ko at hinalikan nya ang pisngi ko. "Lalo na ako. Di ako nakatulog kagabi sa kakaisip kung anong dapat na gawin ko para mapatawad mo lang. Hindi naman ako marunong kumanta kaya di kita maharana. Di rin naman ako magaling magsalita kaya alam ko mahihirapan akong paniwalain ka." "Di bale magaling ka namang umiyak." Biro ko at tumawa sya ulit. "Pagkakitaan na natin yang talent mo, ako manager mo ha." "Mahal ko, wag na tayo ulit mag-away, please. Pag galit ka sa akin wag mo naman akong iwanan basta-basta. Sampalin mo na lang ako pero wag kang mag wo-walk out. Paano kung di kita nahanap, paano tayo magkakaayos?" "Masama lang talaga ang loob ko kaya ako umalis." "Alam ko, pero subukan nating ayusin." "Paano kung di natin maayos at lalo lang tayong nag-away?" "Hindi mangyayari yun." Sabi nya. "Uwi na tayo kinabukasan para madala kita sa amin." "Ngeek. Ano namang gagawin natin sa inyo?" "Nainggit ako kay Isagani, buti pa sya nakilala ka na ng pamilya nya, pinaghugas mo pa sila ng pinggan." Parang batang nagtatampong sabi nya at tumawa ako ng malakas. "Bukas uwi tayo sa amin at balik tayo ng lunes." "Ang lakas ng trip mo." Nakangiting sabi ko at hinawakan nya ang pisngi ko bago ako hinalikan. "Ryan, baka makita tayo, ano ka ba!" "Isa lang. 1 minute ulit." Bulong nya at sumimangot ako. "Wag naman nating iskandaluhin ang pamamahay nina Gani." "Sige, bukas na lang sa pamamahay namin." Tugon nya at tumawa kaming parehas. Niyapos nya ako ulit bago hinalikan sa pisngi. "Raya..." "Ano?" "Kahit anong bait ni Gani sayo, sa akin ka lang ha." "Ha?" "Alam kong gusto ka nya, sana wag mahulog ang loob mo sa kanya." "Ano ka ba, ang bait ng tao wag mong lagyan ng malisya." "Ramdam ko na gusto ka nya, hindi naman ako manhid. Pero mangako ko na kahit anong mangyari ako pa rin ang pipiliin mo." "Ngeek, ano ba yan." "Mangako ka."

"Oo na." Sagot ko at nagbuntong-hininga sya. "Salamat." Sabi nya. "Kasi Raya papatay ako pag inagaw ka nya sa akin."

Author's Note:

Ang mga votes nyo ang bumubuo ng araw ko. Naks.

♥ jennicka Walang manual kung paano magmahal, pareho kayong mangangapa at makikiramdaman pero ang masaya dun pareho rin kayong matututo.

Chapter 14

Totoo nga ang sabi nyang di sya nakatulog kasi matapos naming maghugas ng pinggan nakatulog sya habang nag-uusap kami. Tumayo ako at lumapit sa kanya para gisingin sya. "Ryan..." Sabi ko habang hinawakan ko sya sa balikat. "Ryan, gising. Lumipat ka kaya sa kwarto ni Gani para makatulog ka ng maayos?" "Gusto ko magkasama tayo." Antok ang boses nya pero dumilat sya at yumakap sa beywang ko. "Medyo hindi magandang tingnan na magkasama tayong matulog." Sagot ko sa kanya pero hindi na sya umimik. "Hala, nakatulog ka na ulit?" Tanong ko pero hindi sya sumagot. "Ryan, halika ihahatid kita sa kwarto ni Gani para makahiga ka." "Ayokong matulog." Bulong nya. "Kasi pag natulog ako isasama ka ni Isagani sa bukid para makakita ka ng kalabaw at wala ako dun para bantayan ka." Dagdag nya at natawa ako. "Ano ba yun, kailangang nandun ka kapag nag-selfie ako kasama ang kalabaw nila?" Tanong ko at tumingin sya sa akin. "Syempre." "O paano yan antok na antok ka, wala rin baka makatulog ka habang nagkakamabutihan kami ng kalabaw nina Gani." Tukso ko at tumawa sya. "Mahal ko..." "Ano?" "Wag mo akong ipagpapalit sa kalabaw ha?" "Loko-loko." Tumatawang sagot ko. "Pero seryoso, you need to take a nap. Mamaya mapano ka nyan, wala ka pa palang tulog. Besides, may party yata dito kina Gani mamaya kasi birthday ng Lola nya, kaya for sure matagal kang makakatulog kasi maingay. "Mangako ka munang hindi ka aalis ng di ako kasama." "Oo." "Gigisingin mo ako ha?" "Oo nga. Ang kulit naman. Halika na, pasok ka na sa kwarto ni Gani para makapagpahinga ka ng maayos." Sabi ko habang hinihila ko sya para tumayo. Hindi ko na binitiwan ang kamay nya at dinala ko sya sa kwarto ni Gani. "Dito ka na muna matulog ha, dun ako sa salas at hihintayin ko sina Gani na dumating. "Sige." Sabi nya habang nakaupo sa kama ni Gani. Hinalikan ko sya sa pisngi pero hinawakan nya ang mukha ko para halikan ako sa labi.

"Matulog ka na." I whispered against his lips but he opened his mouth over mine. I let him kiss me for a few seconds before I firmly held his face and smiled. "Masyadong hot." I told him. "Nakakahiya, nasa bahay tayo ng ibang tao." "Okay, sa bahay namin bukas pwede na?" Tanong nya at natawa ako. "Sabihin mo munang pwede na." "Oo, sige." "Salamat. Nap lang ako kahit isang oras ang sakit na talaga ng ulo ko." He murmured as he lay down and closed his eyes. Pinagmasdan ko ang mukha nya habang natutulog. Para syang batang may yapos na unan. "I love you, Raya." Sabi nya habang nakapikit at lumuhod ako sa tabi ng kama at nilapat ko ang labi ko sa labi nya. Hindi nya dinilat ang mga mata nya pero hinawakan nya ang pisngi ko. "I love you." I answered before I kissed him lightly on the lips and stood up. Mag-dadalawang oras din bago dumating si Gani at nakatulog na ako sa sofa sa kakahintay sa kanya. "Bakit ikaw lang, nasaan ang mga kapatid at magulang mo?" "Nandun sa kabilang bahay, dun kasi gaganapin yung birthday party ng Lola. Bakit ka dyan natutulog at di sa kwarto ko?" tanong ni Gani at ngumiti lang ako. "Nandun kasi si Ryan. Nahiya yatang pumasok sa kwarto ni Ibarra kanina kaya nakakatulog na sa upuan, so dun ko na lang pinatulog sa kwarto mo." "Ganun ba?" Sabi nya. "Bati na kayo?" "Oo." Sagot ko at malungkot ang ngiti nya. "Mabuti naman." "Gani, magkaibigan tayo di ba? Ayokong nagkakailangan tayong dalawa kasi ikaw ang pinakamatalik na kaibigan ko. At kahit wala akong boyfriend, hindi kita gagawing nobyo kasi masyado kang mabuting tao para sa role na yun." "Ang saklap naman nyang hindi ako pwedeng maging boyfriend kasi sobrang bait ko." May halong biro nyang sabi at tumawa ako. "Mahal ko sya, Gani. At mahal kita bilang kaibigan. Ang ganid ko lang kasi ayokong may mawala sa inyong dalawa kahit nakapamili na ako kaya let's continue to be friends, okay?" "Oo na, tanggap ko nang kaibigan lang ako pero ito Athena matinong usapan, pag kayo ni Ryan naghiwalay, papasok ako sa eksena." "Ako na talaga ang may mahabang hair." Sabi ko at nagtawanan kami. "Wag ganun, uy. Masyado ka namang gwapo para tumandang binata. Gusto mo ihanap kita ng girlfriend?" "Ang sakit naman nung yung gusto kong babae pa ang maghahanap ng girlfriend para sa akin." "Sus, baka nabubulag ka lang sa angking kagandahan ko sa ngayon. Pasasaan ba't masasanay ka rin sa alindog ko?" "Kakaiba ka talaga." Tawa sya ng tawa bago nag buntong-hininga. "Siguraduhin lang ni Ryan na masaya ka, okay na ako." "Hindi sya perpekto at maraming darating na pagkakataon na baka gustuhin kong ihulog sya sa bangin sa asar pero mahal ko sya at alam kong mahal nya ako. Magkakasakitan kami kasi pareho kaming walang nakuhang manual kung paano magmahal; pareho kaming mangangapa at magpapakiramdaman pero ang masaya dun pareho rin kaming matututo. Ikaw naman, friend anytime may kailangan ka sabihin mo sa akin kasi basta't kaya ko, ibibigay ko." "Pero hindi mo kayang ibigay ang gusto ko." "Ang ganda ko na talaga, Gani! Wag mo ngang pinapahaba ang buhok ko. Kainis." "Baliw." Natatawang sagot ni Gani. "Gisingin mo na nga yung mahal mo at maya-maya pupunta tayo sa bukid para makakita ka ng kalabaw, ang ignorante mo naman, hindi ka pa talaga nakakita ng kalabaw?" "Partida, di pa kita bf nyan pero kung insultuhin mo ako wagas. Pasalamat ka kaibigan kita kasi kung jowa kita nakarinig ka na ng matinding mura." "Salamat." Sagot naman ni Gani na kinatawa ulit naming dalawa. "Bihis lang ako at nanlalagkit ako sa pawis. Maya-maya lalakad na tayo." Sabi nya at tumayo ako para gisingin si Ryan. Yapos-yapos pa rin nya ang unang yakap nya kanina. "Ryan, gising. Uy!" Sabi kong hinihila yung unang hawak nya. "Ryan, gising na." Yugyog ko sa balikat nya at hinawakan nya ang kamay ko bago dinilat ang mga mata nya. "Hi, mahal ko." Nakangiting sabi nya at ayun ang puso ko naglalandi at tuwang-tuwa. "Tumayo ka na, dadalawin na natin yung crush kong kalabaw nina Gani." Sabi ko at binitawan nya ang kamay ko para kusutin ang mata nya. Tumayo sya at naghikab bago nya ako niyakap. "Maghilamos ka na at magbihis. Dali na." "Yakap muna."

"Pag pala inaaway ka mas nagiging malambing ka ano?" Tukso ko at lalo nyang hinigpitan ang yakap nya sa akin. "Umuwi tayo ngayon pagkatapos ng party ng Lola ni Gani." "Eat and run lang ang peg? Akala ko pa bukas pa tayo uuwi sa inyo?" "Gusto na kitang halikan. Yung matagal, maayos at hindi nagmamadali. Kasi tama ka, dapat hindi sa bahay ng ibang tao kaya gusto ko nang umuwi tayo." Bulong nya. Ay naku, ito na naman si adik sa halik. Pero nakakakilig ka naman. Kainis. "O sige magbihis ka na para makapagbihis na rin ako at baka magtaka si Gani kung bakit ang tagal natin." "Dito ka na magbihis, dun na lang ako sa banyo nina Gani sa labas." "Okay." Sagot ko at bumitaw ako sa pagkakayakap sa kanya. Ni-lock ko ang pinto nung lumabas sya at dali-dali akong naligo at nagbihis. Nung lumabas ako ng kwarto nasa salas na silang dalawa ni Gani at hinihintay ako. "Tara?" Tanong ni Gani habang si Ryan ay tumayo para hawakan ang kamay ko. Nauna syang lumabas at nakasunod kami ni Ryan sa kanya. "Anong sasakyan natin papunta dun?" "Mga paa natin." Natatawang sagot ni Gani. "Athena, walang taxi dito." "Maglalakad lang tayo?" Tanong ko at tumango silang dalawa. "Nakapunta ka na ba dun, Ryan?" "Oo, nag-picnic kaming mga taga boarding house dun last sem." Sagot nya. Sanay akong maglakad. Sa lalayo pa naman ng buildings sa U.P. talagang masasanay ka. Pero buwis-buhay ang layo ng bukid ni Gani at kalagitnaan pa lang parang ayaw ko na. "Ano ba ito, Alay-lakad extreme edition?" Hinhingal na tanong ko at nagtawanan silang dalawa. "Buti nga maaliwalas ang panahon at medyo makulimlim kasi nung kami ang pumunta last time tirik na tirik ang araw." Sabi ni Ryan na kumuha ng panyo para punasan ang umaagos kong pawis. "Naman! Siguraduhin mo lang, Gani na gwapo talaga yang kalabaw nyo at worth ng effort ko kundi..." "Bakay ka sa akin, halika." Yaya ni Ryan. Gusto kong magpaka-demure pero di na kaya ng kapangyarihan kong mag-inarte. "Sige na, nakapantalon ka naman kaya di masagwang tingnan." Sabi nya bago nag half-squat sa harap ko. "Halika na." "Fine." Sagot ko kahit nahihiya ako at bumakay ako sa kanya. "Gani, ito cellphone ko kunan mo nga kami ng picture." Sabi nya bigla at binatukan ko sya. "Praning, ang hilig mo sa picture para saan?" "Gagawin kong profile pic sa FB." "Susmarya naman!" Protesta ko at tumawa lang sya. "Naku, ayoko at baka magalit sa akin si Athena." Sabi ni Gani na nakangiti at kinindatan ko sya. Masaya palang maglakad as long as di mo ginagamit ang paa mo at sa tuwa ko daldal ako ng daldal habang silang dalawa naman ay tahimik lang. Nakarating kami sa bukid nina Gani after nearly 30 minutes at yung tuwa ko nung nakakita ako ng sandamukal na kalabaw ay walang mapagsidlan. "Gusto ko yung maliit. Anak ba nya yun? Ang cute parang may bukol." "Sungay nya yan." Natatawang sabi ni Gani. "At oo, anak sya nung katabi nya." "Pwede ba syang sakyan?" Tanong ko. "Child labor? Wala pa nga yang ipin pagtratrabahuin mo na?" Tukso ni Gani at nagtawanan kami. Tahimik lang si Ryan pero hindi ko masyadong napansin kasi tawa kami ng tawa ni Gani. "Wag kang lumapit dyan susuwagin ka ng nanay nyan." "Stage mom ang peg?" Tanong ko at nagtawanan ulit kaming dalawa. "Paano ako sasakay sa kalabaw?" Tanong ko kay Gani. "Dito, dito sa upuang to ka tumayo tapos ilalapit ko ang kalabaw para makaakyat ka." "Sige, sige!" Excited kong sabi na nagmamadaling tumayo sa upuan. Kinuha ni Gani ang isang kalabaw para ilapit sa akin pero hindi ko sya maakyat kasi gumagalaw sya. "Ang hirap naman nito!" Reklamo ko. "Madali lang." "Anong madali eh ayaw nyang sakyan ko sya?" "Wag ka kasing kabado." Sabi ni Gani. "Nararamdaman nyang kinakabahan ka kaya restless sya." "Takte, may psychology pang nalalaman." Sabi ko at tumawa sya. "Akin na nga, ako mauunang sumakay para matulungan kita." Sabi ni Gani at bumaba ako sa upuang kinakatayuan ko para makaakyat sya. Hanep, walang effort. Isang try nya lang nakasakay sya agad.

"Paano mo ginawa?" Manghang-manghang tanong ko. "Sumakay lang ako, nakita mo naman di ba?" "Ako rin! Ako rin! Ako rin!" Sobrang excited kong sabi at kamuntikan na akong madapa sa kakamadali kong umakyat sa upuan. Buti na lang nandun si Ryan at nasalo nya agad ako. "Dahan-dahan." Sabi nya at nginitian ko sya. "Gusto mo ring sumakay sa kalabaw, Ryan?" Tanong ko at umiling sya. "Ay ganun, sige. Teka wait, kuhanan mo naman kami ng picture. Please." Sabi ko bago ko inabot ang phone ko sa kanya. Salamat!" Sabi ko. Mas madaling sumampa sa kalabaw kasi nandun na si Gani at may nakakapitan ako. "Hawak ka." Sabi ni Gani at humawak ako sa beywang nya. "Palakarin mo na, bilis!" Excited na sabi ko at tumawa sya. "Ryan! Yung pictures wag mong kakalimutan!" Sigaw ko habang unti-unting naglakad ang kalabaw. "Ano ba ang galaw pala nito!" Natatawang sabi ko kasi bawat kilos ng kalabaw ay para akong mahuhulog. "Kumapit ka. Wag ka nang magpa-cute dyan para sa picture at mas nakakatawang makuhanan ka ng boyfriend mong nahuhulog sa kalabaw." "Badtrip ka talaga." Sabi ko at tumawa sya. Nakatatlong ikot kami at tuwang-tuwa naman ako. Yun nga lang ang hirap palang bumaba. "Hindi ko abot ang upuan masyadong malayo." Sabi ko kay Gani. "Sige ako ang mauuna." Sagot nya. "Waaah! Wag! Wag mo akong iwanan dito!" "Eh paano tayo bababa nyan?" "Ryan!" Tawag ko at lumapit sya agad. "Saluhin mo ako. Please." Sabi ko sa kanya. "Padausdos ka sideways." Sabi ni Ryan. "Ha?" "Slide sideways sasaluhin kita." Sabi nya. Umusog ako palikod para ipwesto ang dalawang paa ko sa gilid ng kalabaw. Lumapit si Ryan at nag bend ako para ilagay ang dalawang kamay ko sa magkabilangbalikat nya habang hinawakan nya ako sa beywang. "Salamat!" Sabi ko nung nakababa na ako. Bumaba na rin si Gani sa kalabaw bago nya pinalakad pabalik kung saan nya banda kinuha. "Mahal ko, may iba ka pa bang gustong gawin? Sabihin mo na sa akin ngayon para makapaghanda ako." "Ha?" "Meron ka pa bang gustong sakyan, makita, matutunan o kung ano pa man? Sabihin mo sa akin ngayon para makapag-practice na ako." "Ngeek, anong ibig mong sabihin?" "Ayokong may ibang nagpapasaya sayo, Raya. Ang sakit." Bulong nya habang pinapanuod namin si Gani. Hinawakan ko ang kamay nya bago ko sya hinila sa bandang likod ng malaking puno ng manggang katabi namin. "Selos ka?" Tanong ko at nagbuntong-hininga sya bago tumango. I moved closer to him and wrapped my arms around his neck. "Halikan mo ako, Ryan." Lambing ko at ngumiti sya. I felt his lips part over mine and I opened my mouth to let him in as his arms tightened around me. "Selos ka pa rin?" I breathlessly asked as we parted for air. "Hindi na." He whispered as he dipped his head to claim my mouth again.

AUTHOR'S NOTE:

VOTE.

♥ jennicka Hindi ko ma-explain...pero gusto ko pa...

Chapter 15

Umalis kami sa bahay nina Gani ng mga bandang 5 PM kahit hindi pa tapos ang kasiyahan sa kanila. Nagdadalawang-isip akong byumahe kasi gabi na at nasa kabilang dulo pa ang pupuntahan namin pero narinig kong tumawag na si Ryan sa kanila na uuwi kami nung gabing yun kaya hindi na lang ako nagsalita. "Sigurado kang okay lang sayo na magbyahe?" Bulong sa akin ni Gani at tumango ako. "Pwede kang humindi kung ayaw mo. Just because boyfriend mo sya ay hindi nangangahulugang kailangan mong sundin lahat ng gusto nya." "Oo, okay lang ako. Tutulog lang naman ako sa bus. Don't worry about me." "But I can't help but worry about you!" "Gani, ikaw na din ang nagsabi na mabuting tao si Ryan. Wala kang dapat ipag-alala." "Oo, alam ko naman yun pero anong magagawa ko kung inaalala kita. Basta kapag kailangan mo ako tumawag ka kahit anong oras, okay?" "Oo, salamat. Bait mo talagang kaibigan." "Wag mo na akong bolahin basta mag-ingat kayo sa byahe." "Opo." Sagot ko bago ako ngumiti sa kanya. Dumating na ang tricycle na pinatawag ng Tatay ni Gani para sa amin at nagpaalam kami sa kanila. "Mag-ingat kayo." Sabi ng Nanay ni Gani at pareho kaming ngumiti at kumaway ni Ryan. "Sige po, salamat po. Sa uulitin po." Sabi ko bago pumasok sa loob ng tricycle. "Salamat po." Sabi naman ni Ryan bago sya sumakay. Dinala kami ng tricyle sa sakayan ng SUV. "Matulog ka, mahal ko." Bulong ni Ryan. Nakapwesto kami sa harapan ng SUV at kami pa lang ang sakay. "Mamaya matutulog ako. Pero mga anong oras tayo makakarating sa inyo?" Tanong ko kanya habang sinandal ko ang ulo ko sa balikat nya. "Depende sa traffic." Sagot nya. Susmaryusep magkabilang dulo talaga. From NLEX to SLEX. Isip-isip ko. Hindi ko alam kung bakit mas komportable akong si Ryan ang kasama ko when in fact pareho lang naman ang posisyon namin sa posisyon namin ni Gani nung nagbyahe kami papunta sa kanila. Dahil siguro hindi ako nahihiyang sumandal ng todo at yumakap sa boyfriend ko kaya parang ang gaan sa katawan. "Manong, mga ilang oras po bago mapuno to?" Tanong ko nung pumasok ang driver sa loob ng SUV. "Depende po, Mam. Ngayon po ksi talaga medyo matumal kasi imbes na paluwas ng Manila ay pabalik dito ang mga tao." "Ganun po ba?" "Opo." "Magkano ba, Kuya kung babayaran ko na lang lahat?" Tanong ni Ryan at ngumiti ang driver. "Sixty po isa at sampu po ang laman kaya 600." Sagot nya. "Sige, tara." Sabi nya at napabalikwas ako bigla. "600?" Bulong ko kay Ryan. "Ano ka ba, ang mahal!" "Mabuti na yun kasi komportable ka at makakatulog ka ng maayos. "Kahit na! Hindi ko kailangang matulog na maayos, okay na sa akin yung ganito!" "Ang kuripot mo talaga." Nakangiting sabi nya at sumimangot ako. "Sige na, mahal ko. Anong oras pa tayo makakarating sa amin kung maghihintay pa tayong mapuno to?" "Pero ang mahal." "Okay lang, mahal din naman kasi kita." "Syete ang korni." Sagot ko at tumawa sya. "Manong baka pwedeng 300 na lang." Tawad ko sa driver. "Eh lugi po, mag-ga gas pa po kasi ako tsaka yung toll." "Dalawa lang po kami eh. Sige 400 na lang po."

"Mam, di po talaga kaya, 600 po talaga." "800 Manong." Sabi ko at tumawa sya. "Pero hanggang Batangas." "Batangas po?" "Opo, ayaw nyo yun 800 agad tapos dire-diretso pa ang byahe, di na kayo maghihintay kaya makakauwi kayo ng maaga sa pamilya nyo. Panalo tayo parehas. Kahit naman punuin nyo to eh ganun pa rin naman, kayo pa rin ang magbabayad ng toll at gas at mag-aaksaya pa kayo ng oras kakahintay." "850 po." "Naku baba na lang ho kami." Sabi ko. "Sige na nga." Sabi ng driver at ngumiti ako. Binigay ni Ryan ang address nila at lumipat kami sa pwesto sa gitna. "Manong, ano po palang pangalan ninyo?" Tanong ko sa driver. "Hinihingi kasi ng tito kong sundalo yung pangalan nyo at plate number nitong SUV kasi sabi namin pinakyaw namin kayo." Dagdag ko at binigay namang ng driver ang pangalan nya. Nangingiti si Ryan kasi nagkunyari akong may kinakausap sa phone para ibigay yung mga information na hiningi ko sa driver. "Di po ba collapsible po ang upuan niton SUV na to?" Tanong ni Ryan. "Opo." "Pwede po ba nating ihiga to? Para po makapagpahinga kami ng maayos at parang matagal-tagal pa po ang byahe natin eh. "Pwede po." Sagot ng driver na ginilid ang sasakyan para ayusin yung upuan sa likod at magmukhang higaan. Gusto kong maiyak sa galak kasi sumasakit na ang likod ko. Ginawa kong unan ang backpack ko at pinikit ko ang mga mata ko para matulog. "Tutulog ka rin ba, Ryan?" Bulong ko. "Hindi." Sagot nya. "Buti naman at may isa sa ating gising. Gisingin mo ako pag inaantok ka na at ako naman ang magbabantay kahit hindi ko alam ang daanan papunta sa inyo." Mahinang sabi ko at tumawa sya. Pinikit ko kaagad ang mga mata ko pero maya-maya lang naramdaman ko ang labi nya sa bibig ko. "Seryoso ka?" Tanong kong tinitingnan ang likod ng ulo driver. "Nakakaloka." Bulong po at ngumiti sya bago nya nilapit ang bibig nya sa tenga ko. "Sabik lang." Sabi nya. "Sige na, hindi yan kita." "Paano kung kita? Maya nagka video scandal pa ako!" "Kiss lang naman. Sige na." He repeated and I stared at the back of the driver's head again before I transferred my gaze to his face. "Isa lang." Sabi ko. "Isang oras." Sagot nya bago nya ako hinalikan. As usual, his kisses made me sigh and soon enough I was straining to be closer to him. I don't know how long we kissed, all I know is the kiss felt different -- it felt more urgent, more passionate and more consuming. "Ryan, teka." I whispered and he stopped. "Ano yun, mahal ko?" He asked breathlessly as he looked at my face. "Anong meron at parang kakaiba yata ngayon?" I asked. "Ang alin?" "Hindi ko alam." I replied as I tried to even my breathing. I sat up and hugged my bag to my chest. "Ano yun, Raya?" Tanong nya habang hinihila ako para mahiga ulit. Umunan ako sa braso nya at niyakap nya ako. "Hindi ko alam pero parang may kakaiba." Bulong ko at hinalikan nya ako sa pisngi. "Kakaiba sa kiss?" Tanong nya at tumango ako. "Wag mo na yung isipin at matulog ka na. Babantayan kita. Gigisingin kita pag nakarating na tayo." Sabi nya at pinikit ko ulit ang mga mata ko. Hindi ko namalayan yung byahe kasi tulog na tulog ako at nagising ako nung hinalikan nya ako ulit. "Malapit na tayo sa amin." Sabi nya at tiningnan ko agad ang relos ko. "Mag-aalas diyes na?" Tanong ko at tumango sya. Umupo ako at nagsuklay bago pa man huminto ang SUV sa tapat ng isang malaking dalawang palapag na bahay. Naglabas si Ryan ng tatlong limang-daan sa pitaka nya at di na ako nag-react. Sa tagal ng byahe namin, medyo naawa ako kay Manong. "Salamat po." Sabi nya at kumuha ako ng 500 sa pitaka ko at binigay sa kanya. "Marami pong salamat." Tuwang-tuwang sabi ng driver. "Kuya, pasensya ka na, ginabi ka tuloy ng bongga." Nakangiting sabi ko at ngumit rin sya. Naunang bumaba si Ryan at sumunod ako. "Tulog na

yata ang mga tao sa inyo." Sabi ko sa kanya kasi ang tahimik na sa loob ng bahay nila. "Gising pa yung mga yun, di lang siguro namalayang dumating na tayo." Sagot nya habang binubuksan ang gate nila. "Nandyan na sila!" Narinig kong may sumigaw at nagulat ako kasi ang daming nagbabaan. "Artista ka pala dito." Tukso ko kay Ryan at tumawa sya. Hindi lang siguro isang dosenang babae ang yumakap at humalik kay Ryan at kung di lang sila matatanda baka nagwala na ako sa selos. "Teka po muna, girlfriend ko po si Raya." Pakilala nya at ngumiti lang ako habang nagtitili ang mga may-edad na babae sa paligid nya. "Aba'y binata na talaga si Ryan!" "May dalang nang girlfriend eh!" "Baka sa susunod asawa na ang dadalhin nyan!" "Papasukin nyo sa loob." "Halika, Iha pasok ka." Yaya ng isa sa mga babae. Pumasok kami sa bahay nila at mas marami pa palang tao sa loob. "Si Raya po, kasintahan ko." Pakilala nya sa akin at sa dami ng kamaganak nya sure akong makakalimutan ko lahat ng pangalan nila kinabukasan. "Taga-saan ka?" "Anong trabaho ng mga magulang mo?" "May mga kapatid ka ba?" "Ano ang kurso mo sa U.P.?" "Katoliko ka ba?" "Umiinom ka ba o naninigarilyo?" "Okay lang ba sayong tumira dito pag mag-asawa na kayo?" Sunodsunod na tanong nila at nahilo ako bigla. Feeling ko nasa isang pageant ako at kamuntikan na akong kumaway at sumagot ng I want world peace, thank you. "Taga Pasig po kami. Nurse po pareho ang mga magulang ko at sa UK po sila nagtatrabaho. Meron po akong Kuya at nagtatrabaho na po sya sa isang opisina sa Ortigas. BS Math po ang kurso ko. Opo, Katoliko po ako at hindi po ako umiinom o naninigarilyo." Sagot ko at nagpalakpakan silang lahat. Anong meron? Tanong ko sa sarili ko habang tinitingnan ko si Ryan na nakangiti lang. "O tama na yung mga tanong." Sabi ng Mama ni Ryan. "Halika Raya, kain na muna kayo. Pagpsensyahan mo na hindi namin kayo nahintay at nauna na kaming kumain." Sabi nya pero naloka ako kasi sumunod silang lahat sa amin sa kainan at umupo rin sa napakahabang mesa na puno ng pagkain. "Pagpasensyahan mo na, Raya yan lang ang naihanda ko at hindi pa kasi ako nakapamalengke." Sabi ng Mama ni Ryan. "Okay lang po." Sagot ko sa kanya. Maryusep! Hindi pa sila nakapamalengke sa lagay na to?" Tanong ko sa sarili ko habang si Ryan ay abala sa paglalagay ng pagkain sa pinggan ko. Ang daming pagkain pero nakakailang kumain kasi nakatingin silang lahat sa akin na parang binibilang nila kung ilang beses akong ngumuya. "Dumito na tayo." Yaya ng Mama ni Ryan sa iba. "Pabayaan na natin ang mga batang kumain." Sabi nya at nagsitayuan silang lahat. "Kamag-anak mo yun lahat?" Tanong ko kay Ryan at tumawa sya. "Lahat ng bumati sa atin sa baba kanina mga Aunties ko. Lahat sila matatandang dalaga." "Nyak!" "Oo, pero masaya naman sila. Lima ang bahay sa loob nitong compound, hindi nga lang halata kasi yung bahay namin ang nasa harap pero may mga bahay pa sa likod." "Ikaw lang ba ang nag-iisang lalaki sa angkan nyo?" "Dalawa kami, yung isa 4 years old pa lang." "Kaloka, isa ka palang national trasure." Biro ko at tumawa sya. Matapos kaming kumain pumunta kami ni Ryan sa salas nila at may Question and Answer portion ulit. "Ilang taon nyo balak mag-asawa?" "Marami bang lalaki sa lahi nyo?" "Balak mo bang magtrabaho kahit may anak na kayo?" "Ilang anak ang balak nyo?" Susmarya, ano ba tong mga tanong ng mga to? "Naku po, masyado pa po kaming bata para pag-usapan ni Ryan ang pag-aasawa." Sagot ko habang nakangit sa kanila.

"Pero dun din naman kayo papunta, bakit di nyo pag-usapan habang maaga pa?" "Oo nga, tatlo o apat na taon na lang ay mag-aasawa na kayo kaya dapat pinag-uusapan na talaga." Kaloka! Tatlo o apat na taon na lang? Ano ba yan! "Mga Auntie, pagsensyahan nyo na po pero galing pa po kaming byahe kaya pagod po si Raya, pwede po bang bukas na natin ituloy yung kwentuhan?" Nakangiting sabi ni Ryan at tumango naman silang lahat. Hinila ako ni Ryan paakyat ng second floor at binuksan nya ang isa sa mga kwarto. "Dito ka matutulog, mahal ko. Kwarto to ng Ate ko at may sarili tong banyo. Yung kwarto ko naman katabi lang nito." Sabi nya at tumango ako. Naramdam ako ng sobrang pagod at gusto ko nang matulog. "Maligo ka na para makatulog ka na." Sabi nya. "Sige, goodnight." Sabi ko bago ko sinara ang pinto. Mabilis akong naligo at magbihis at hindi pa man tuyo ang buhok ko ay humiga na ako sa kama ng Ate nya. Sinubukan ko syang hintayin kasi hindi pa sya naggoodnight kiss sa akin pero parang wala yata syang balak at mag-aalas dose na lang ay wala pa ring Ryan na kumatok. Maya't maya may narinig ay tumunog ang cellphone ko at kinuha ko ang cellphone ko sa ilalim ng kama.

Pakibuksan yung closet.

"Ha?" Tanong ko sa sarili ko at bigla akong kinilabutan. "Langya naman to si Ryan nanakot pa eh!"

Anong closet? Tinatakot mo ba ako? Reply ko sa kanya.

Buksan mo yung closet, mahal ko. Ganun ulit ang text nya at napapraning na ako. Langya! Para akong nasa horror movie! Syete! Tinitigan ko ang closet ng biglang may kumatok galing sa loob nun at muntik na akong himatayin sa takot kaya tinawagan ko sya at may nag ring sa loob ng closet. "Raya, buksan mo yung closet." "Ryan ha, ang tagal pa ng halloween!" "Ano ka ba, bilis na buksan mo yung closet." Sabi nya at dahan dahan akong lumapit sa closet ayt hinila ang pinto nun para bumukas. "Hi." Sabi nyang nasa loob ng closet. "Anong ginagawa mo dyan? Susmarya naman muntik na akong atakehin sa puso!" "May connecting door to, closet-to-closet." Paliwanag nya at tumango ako. "Cool naman." Sabi ko. "O goodnight kiss a para makatulog na tayo at antok na ako." Sabi ko sa kanya at lumapit sya sa akin para humalik. Naramdaman kong naglalakad kami papunta sa kama at tinulak ko sya palayo. "Hindi ko yata gusto kung saan tayo papunta." Sabi ko at ngumiti sya. "Kiss lang. Promise." "Kiss nga sa una, hubad-hubad na sa sunod tapos patong-patong na sa huli. Ayoko." Sabi ko at tumawa sya. "Kiss lang. Walang hubad-hubad, walang patong-patong. Pangako." "Weh." "Oo nga. Wala ka bang tiwala sa akin?" "Yan ang pamatay na tanong. Meron akong tiwala sayo pero wala akong tiwala sa atin pag magkasama tayo sa loob ng isang kwarto at may kama." "Kiss lang." Sabi nya ulit. "Please." Dagdag nya at tinitigan ko sya ng matagal. "Okay." I said after nearly a minute and he pulled me close to kiss me on the lips. We fell on the bed, facing each other, as we continued to kiss. And I felt it again, that unexplainable sense of urgency and yearning as I eagerly returned his kisses. He wrapped his arms around me and I put my arms around his neck as the kiss deepened. "Tama na." He whispered after a few minutes. "I'm losing it." He said, his breathing ragged as he leaned his forehead against mine. My gaze fell on his lower lip and I suddenly felt like running my tongue across it. "Ryan..." "Bakit, mahal ko?" He asked breathing unevenly. "Hindi ko ma-explain.." I whispered as I looked into his eyes. "Pero gusto ko pa..." I said and he groaned.

"Patay tayo dyan." He murmured before he pulled me against him and captured my lips again.

Contents deleted as per publishing contract. To be published by Bookware Publishing Corporation. You will never forget two men in your life: the one who first touched your heart and....

Chapter 17

Monday ng gabi kami nakabalik ng boarding house at yung pagod ko hindi ko maintindihan kaya nakatulog ako kaagad. Maya-maya ay may kumatok sa pintuan ko kaya bumangon ako at binuksan. "Athena, nandyan Kuya mo." Sabi ni Ate Clara na medyo balisa. "Tatlong araw na yang pabalik-balik dito, galit na galit na. "Ganun po ba?" Tanong ko at tumango sya. "Nagkasigawan nga sila ng Tita Tess mo. Alam naming sumama ka kay Gani pero natural hindi namin pwedeng sabihin yun sa Kuya mo. "Di ka ba nya tinext o tinawagan?" "Hindi po eh." Sagot ko. Hindi ko alam bakit kalmado ako. Tingin ko lang siguro wala syang karapatang magalit kasi ilang linggo nya akong hindi pinuntahan. "Sige po, babain ko na po." Nakangiting sabi ko kay Ate Clara. Hindi na ako nagsuklay at nagsuot na lang ako ng jacket bago bumaba. "Kuya." Sabi ko nung nakita ko sya sa baba. "Saan ka buong weekend?!" Sigaw nya agad. "Sana tinawagan mo ako o tinext para nalaman mo." Sagot ko at nagbuntong-hininga sya. "Nawala ang phone ko at di ko kabisado number mo." Medyo umiiwas nyang sagot. Ang galing mo talagang kapatid! Nayayamot na isip ko. "May file sina Tita Tess ng number ko, bakit di mo hiningi?" "Hindi na yun importante! Nasaan ka nung weekened?!" "Wag mo akong tataasan ng boses, Kuya baka mainis ako sayo kaya ko pa man ding pag-aralin ang sarili ko ng mag-isa." Sagot ko at nagulat sya. "Wag kang sa akin magalit kung nag-away kayo ng girlfriend mo, wag mo sa akin ilabas yung inis mo kasi kapag kami naman ng boyfriend ko ang nag-away hindi kita binibwisit. Wag mo akong hahanapan ng butas kasi wala kang makikita. Bakit ka nandito? Bigla-bigla mo na lang akong hinanap? Naghiwalay ba kayo?" "Wag mong ibahin ang usapan, Ting!" "Leche!" Sigaw ko. "Leche lang! Mukha ba akong tanga, Kuya?! Dalawang linggo mo akong hindi pinuntahan at ni hindi mo man lang ako magawang i-text para itanong sa akin kung ano nang nangyayari sa buhay ko o kung buhay pa ba ako! Alam mo ba kung ilang beses kitang tinext?! Tapos bigla kang susulpot at magagalit na para bang matino kang kapatid!" "Nagrerebelde ka na, Ting?!" "Oo! Kung yun ang tawag dun, yun na yun! Nakakabwisit ka eh! Iniitsapwera mo ako parati! Nagiging Kuya ka lang naman pag wala kang girlfriend!" Naiiyak na sagot ko. "Nasaan ang telepono mo?!" "Nasa kanya." Sagot nya matapos ang ilang segundong nagtitigan lang kami at lalo akong nainis. "Nasa girlfriend mo? Bakit?" "Basta, nasa kanya." "Tanga." Bulong ko at tumalikod ako agad. "Ang tanga mo. Sana lang di ako sayo nagmana." Dagdag ko bago ako umakyat ng hagdan. "Buntis sya, Ting." Sabi nya at natigilan ako. "Kaya sobrang selosa. Bawat galaw ko, di numero. Pati yung telepono ko gusto nya sya ang may hawak. Kahit ikaw pinagseselosan. Nagpunta ako nung Sabado dito kasi na-miss kita. Gusto sana kitang yayaing lumabas at kahit alam kong

magagalit sya ay umalis ako ng hindi nagpaalam sa kanya. Pero wala ka dito at di nila alam kung nasaan ka daw. Hindi kita matawagan at baka tumawag ka sa telepono ko at malalaman nyang pinuntahan kita ng di ako nagpaalam." "May karapatan syang magalit at magselos sa akin? Girlfriend lang sya, kapatid mo ako! Ang tanga mo!" "Ting, wag naman ganun, nalilito na ako kung anong gagawin ko, please wag ka nang dumagdag." "Magbigti ka na lang, Kuya. Tutal may lubid na rin lang namang nilagay yung babaeng yun sa leeg mo. Lubus-lubusin mo na." Sabi ko sa kanya bago ako umalis. Nabibwisit ako! Hindi ko alam kung anong pinakain sa kanya ng babaeng yun at hibang na hibang sya! At binuntis pa nya. Ang tanga nya lang! Pero ang mas lalong nakapagpakulo ng dugo ko ay yung hindi man lang napansin ni Kuya na sinabi kong may boyfriend na ako.

Wednesday at sinundo ako ni Ryan sa klase ko para sabay na kami sa susunod naming klase. Ngumiti sya agad nung nakita ako. Dalawang araw na akong lutang, hindi mawala sa isip ko yung sitwasyon ni Kuya at ng girlfriend nya. Naiinis ako na naawa sa kanya. Ganun ba pag nagmahal ka? Aalipinin mo yung tao? Pagbabawalan mo? Isasalaksak mo sa baga nya kung ano ang gusto mo? Conscious ba yung girlfriend nya na sinasakal na nya yung kapatid ko? "Mahal ko, bakit nakatulala ka?" Tanong ni Ryan habang nakapila kami sa sakayan ng U.P. Toki. "May iniisip ka ba? May problema ba at kahapon ka pa ganyan?" "Ryan, nasasakal ba kita?" "Ha?" "Baka kasi masyado na akong nagde-demand sayo tapos hindi ko naman alam na nasasakal ka na pala sa mga kaartehan ko sa buhay." "Hindi naman, bakit mo naitanong yun?" "Wala lang." Sagot ko at niyakap nya ako. Hindi ko alam kung kelan ako nahilig sa PDA o Public Display of Affection. Dati nung wala akong boyfriend, bwisit na bwisit ako sa mga magkakasintahang kung makapagyakapan wagas. Pero ngayon, parang ang normal na lang para sa akin. "Tandaan mo lahat ng iniisip mo pwede mong sabihin sa akin." Bulong nya at tumango ako. Bigla kong naisip na hindi na sya tumuloy sa application nya sa org na sasalihan nya dapat dahil nagselos ako. "Hindi mo ba pwedeng ituloy yung application mo dun sa org na sinasalihan mo?" Tanong ko at nagbuntong-hininga sya. "Hindi na ako dumaan sa tambayan at ayoko nang pag-usapan." "May rule ba na hindi ka tatanggapin kapag may na-miss kang activity?" "Depende sa tambay hours tsaka sa requirements yun." "Pasok pa rin ba yung tambay hours mo?" Usisa ko at tumango sya. "If there is a possibility na pwede mo pang i-resume yung application mo, do it." "Mahal ko, nandun pa rin si Toni, hindi sya mawawala dun." "And I trust you. May tiwala ako na di ka gagawa ng bagay na ikakasira natin. May tiwala ako na hindi mo ako sasaktan at may tiwala ako na alam mong pag ako kinaliwa mo lahat ng pwedeng sunugin sayo susunugin ko -- pati puso mo, atay mo at balun-balunan mo." Sabi ko at tumawa sya ng malakas. "Aray naman, mahal ko. May kasamang ganun?" "Oo, para pag ikaw nang two-time at bigla kang nagliyab ay alam mo na kung bakit." Sabi ko at lalong lumakas ang tawa nya. "Hindi ko naman yun gagawin sayo. Mahal na mahal kaya kita." "Hindi ko naman sinasabing gagawin mo, ang sa akin lang reminder para fair." "Opo." Sagot nya at tsaka lang ako ngumiti.

Tumambay ako sa Sunken Garden mag-isa kasi hinihintay ko si Ryan galing sa org nya. Buti naman binigyan sya ng chance na ipagpatuloy yung application nya or else I would have felt so guilty. Hindi ako mapakali kasi naiisip ko si Kuya kaya kinuha ko ang telepono ko sa bag ko para tawagan yung phone nya na nasa girlfriend nya. Pero bakit ako

ang tatawag? Boyfriend ko nga tini-text ko lang! Napaka-espesyal naman ng babaeng yun! Bwisit! Nayayamot na bulong ko sa sarili ko habang nagta-type ng text message. Brenda, call me. Tinitigan ko ang message bago sinend. Ayoko syang tawaging Ate bwisit sya sa buhay ko. Maya-maya ay tumunog ang telepono ko at nagreflect sa screen yung name ni Kuya. "Hello." Sabi ko. "Hi, Ting. Bakit ka nagpapatawag?" Dahil makapal ang mukha mong babae ka, bwisit! "It's Athena. Si Kuya lang ang pwedeng tumawag sa akin ng Ting." "Ahh. Sorry." Narinig kong sabi nya. "Kaanu-ano ka nga ba ni Kuya?" "Ha?" "Anong relasyon mo sa Kuya ko?" "Girlfriend." Sagot nya na halatang medyo naguguluhan sa tanong ko. "Buti alam mo. Girlfriend ka lang. Hindi ka ina, hindi ka asawa at hindi ka kapatid kaya lumugar ka ng maayos. Bakit na sayo ang telepono ni Kuya? Anong balak mo pag gusto ko syang kausapin dadaan muna ako sayo?" "Hindi sa ganun, Athen--" "Dapat hindi talaga ganun kasi pag ako nabwisit sayo gagawin kong impyerno buhay mo kaya umayos ka. Wala kang karapatang ipagpilitang sayo lang umikot ang mundo ng kapatid ko kahit gaano man sya kahibang sayo. At wag mong sasabihin sa aking kaya ka nagkakaganyan kasi mahal mo ang Kuya ko, hindi ako tanga kaya wag mo nang bilugin ang utak ko." "May nangyari kasing--" "Wala pa kayong isang taon, peste ka samantalang kami ng kapatid ko 17 years nang magkasama. Isauli mo yang teleponong yan sa kanya at pag tinanong nya bakit, sabihin mong nauntog ka at nagising ka sa katotohanang isa kang bwisit sa buhay nya at gusto mong bawasbawasan ang delubyong dala mo. Pwede kang magsumbong na tumawag ako sayo at pinagmumura kita, I don't care kasi kahit pagbalikbaliktarin mo man ang mundo ako ang kapatid nya at kahit maglupasay ka pa dyan di mo yun mababago. Samantalang ikaw, bukas o makalawa pwede ka nyang palitan." "Ang sakit mo namang magsalita." "Buti tinablan ka. Hindi pa pala ganun kakapal ang mukha mo. Wala akong pakialam kung anong drama mo sa buhay, kung anong pinagdaanan mo at kulang na lang angkinin mo ang kaluluwa ng kapatid ko. And I seriously don't care about you but my brother is my business and right now I do not like how you're messing up with my business." Pinatay ko agad ang telepono ko matapos kong magsalita at naramdaman kong nanginginig ang mga mga kamay ko. Bwisit! May ganung pag-ibig ba na kulang na lang ay lagyan mo ng tali ang tao at gawin mong puppet?! Itong si Kuya ko naman ang bobo! Nakakairita! "Mahal ko." Narinig kong tawag ng Ryan at lumingon ako para tingnan sya. "Tapos na tambay mo?" "Oo." Sabi nya bago umupo sa tabi ko. "Bakit parang mapula ka? Anong nangyari sayo?" "Na highblood ako." Sabi ko sa kanya bago ko kinagat ang fishball na sinubo nya. "Ryan, pag ako biglang nabaliw, wag naman sana, at bigla na lang kitang pinagbawalang gawin ang mga bagay na gusto mo kausapin mo ako ha. Baka kasi may ganung klaseng pagmamahal, baka may pagmamahal na sa sobrang tindi ay gusto mo nang angkinin yung buhay ng tao." "Saan galing yan?" Nangingiting tanong ni Ryan. "Parang ang lalim ng pinaghuhugutan." "Wala naman. Naisip ko lang." Sabi kong ngumiti sa kanya. "Magsimba tayo." Sabi nya at tumango ako pero bigla akong napatingin sa kanya kasi kakasimba lang namin kahapon. "Parang araw-araw na yata tayong nagsisimba ah. May kasalanan ka ba at kailangan daily ang kumpisal mo?" Biro ko at tumawa sya. "May kasalanan ako sayo." Sabi nya at bigla akong kinabahan. Ay naku, kapag ikaw nambabae kahit pa sabihin mong may pogi points ka for honesty, hu u ka talaga sa akin Ryan Vincent Soler! Sigaw ko sa utak ko. "Dapat na ba akong kabahan?" Nakangiting tanong ko kahit gusto kong umiyak. Bi-bingo ka na sa akin Soler ha, leche! "Sa tingin ko oo. Dapat kang matakot." Sagot nya at nangilid agad ang luha sa mata ko. "Anong pangalan nya, gago ka. Hay naku, hayop! Nag second base ka na nga sa akin nambabae ka pa! Walanghiya!" Naasar na sabi ko bago ako tumayo.

"Mahal ko, teka lang." Natatawang sabi nya habang hinahabol ako. "Wag mong sabihin sa aking si Toni yan kasi ngayon na ay bibili na talaga ako ng pala para ipaghukay kayo ng libingan nyo!" "Mahal ko naman hindi si Toni." "Bwisit ka! May kinakalantari ka pang iba maliban kay Toni? Ang dami mo namang sideline!" Halos pasigaw na sambit ko at tawa sya ng tawa. "Bahala ka sa buhay mo!" "Teka lang, nangako ka na hindi ka aalis di ba pag may problema tayo? Di ba sabi mo hindi ka ulit aalis at pag-uusapan natin?" Kapal! Di bale nang matuyo ang dugo ko sa inis basta matupad lang ang pangako ko sa kanya! Mga bwisit kayong mga lalaki kayo, mga kampon kayo ng dilim! "Mahal ko naman eh, bayaan mo muna akong magpaliwanag. Ikaw kasi eh bigla-bigla ka na lang nagagalit, hindi mo man lang ako binibigyan ng chance na sabihin ang side ko." "O sya magpaliwanag ka na at bilisan mo kasi pupunta pa akong ACE Hardware para bumili ng blowtorch nang masilaban na kita!" Sabi ko at tumawa sya ulit. "Kasi mula nung nagkakilala kami sya na lang ang laman ng utak ko." Pakyu ka! "O tapos?" Tanong kong nag-iisip na ng paraan kung paano balatan si Ryan Soler ng buhay. "Hindi ako makatulog kasi iniisip ko sya parati. Kahit nasa klase, sya pa rin ang laman ng utak ko." "Kahit kasama mo ako, sya pa rin naiisip mo?!" "Lalo na pag kasama kita." Eh tarantado pala tong lalaking to! "Classmate ba natin yan?! Boardmate?! Sino?!" "Yung dibdib mo." Sagot nyang nakangisi. Hindi ko tuloy alam kung mandidiri ba ako o matutuwa. "Ang manyak mo naman, nakakaloka! Ano ba yun!" Naramdaman kung namula ang mukha ko. So karibal ko na ang boobs ko ngayon? "Kaya nga araw-araw akong nagsisimba." Sabi nya at bigla akong natawa. "Baliw ka kamo." Sabi ko at tumawa rin sya. "Uy, Ryan ha nakakadiri ka na ang manyak mo na." "Grabe naman. Hindi naman. Hindi naman ako nag-attempt ulit ah." "Aba dapat lang!" Sabi ko at bigla kaming nagkahiyaan. "Hindi ko makalimutan eh." Sabi nya at pinipigil kong tumawa. "Sorry." Dagdag nya at nagkatinginan kami at tumawa kami ulit. "Alam mo, Ryan di talaga kita makakalimutan." Sabi ko at sumimangot sya. "Paano mo naman ako kakalimutan kung ako ang mapapangasawa mo? May balak ka bang kalimutan ako?" Tanong nya at ngumiti ako. "Hindi. May kasabihan kasi kaming mga girls: you will never forget two men in your life - the first one who has touched your heart and the first one who has touched your boobs. Congrats ha, you just made yourself unforgettable." I uttered and he laughed. "Hindi rin naman kita makalimutan." He said smiling. "Uy nagdadrama." Biro ko at tumawa sya. "Seryoso." Sabi nya. "Bakit?" Tanong ko. "Gandahan mo yan ha, kasi kung hindi lagot ka sa akin. I don't want to hear: I will never forget you because you're my first love or my first kiss or kung ano pa mang firsts dyan. Make it creative." I teased and he laughed before he looked me in the eye. "I will never forget you, Raya because you'll be the woman I'll lose my virginity to." He said. Boom. Panis. Nung gabing yun, di ako nakatulog.

AUTHOR'S NOTE:

Vote. Or else....

♥ jennicka No matter how much he tells you na hindi kayo dadating sa puntong yun, maniwala ka sa akin, at the back of his mind he's already thinking of ways to get you to say yes.

Chapter 18

Hindi ako madasalin at di rin ako palasimba. Dati, okay na sa akin ang mag-sign of the cross bago matulog at magsimba kada linggo. Pero mula nung nagka-boyfriend ako araw-araw ako halos nagsisimba at nagdadasal. Iisa lang naman ang dinadasal ko -- ang sana grumaduate ako sa college ng virgin. Naloloka na ako sa temptasyon kasi kahit wala namang ginagawa yung boyfriend ko feeling ko inaakit nya ako. Nakakapraning. Nakaka-stress. Nakakaubos ng lakas. "Tulala ka?" Tanong ni Gani. Nasa salas kami isang hapon habang nanunuod ng tagalized Hollywood film sa isang local channel. "Wala. May iniisip lang." "Ano?" "Buhay-buhay." "Ang lalim, di kinakaya ng pancit canton-filled mind ko." Natatawang sabi nya at tumingin ako sa kanya at ngumiti bago nagbuntong-hininga. "Gani, hypothetical question to ha. Pwede mong sagutin, pwede ring hindi." "Shoot." "Nung nagka-girlfriend ka ba gusto mo syang anuhin?" "Anuhin?" "Alam mo na... yung ano..." "Hindi ko alam kung ano yung ano." Sagot ni Gani habang tinititigan ako. Diyos ko, mas mahalay pa pala utak ko sa lalaking ito. "Never mind. Wag na nating pag-usapan." Tugon ko sa kanya bago tumungga uli ng gatas sa higanteng mug ko. Tinitigan ako ni Gani ng matagal pero hindi ko sya pinansin at nagpatuloy akong nanuod ng palabas. Nilapag nya sa center table ang isang pinggang pancit canton na hawak-hawak nya kanina. "Has Ryan tried anything?" Tanong nya. "Hiningi ba nya yun sayo?" "Ngeek. Hindi no. Besides, sa tingin mo ba papayag ako?" "Alam mo kung bakit ang daming nadidisgrasya? Kasi akala nila kaya nilang humindi pero sa totoo lang pag nandun na kayo sa moment na yun at pareho kayong may feelings sa isa't isa ang bilis na lang mangyari nun." Mahinang salita ni Gani at gulat na napatingin ako sa kanya. "Paano mo nalaman, may experience ka na ba tungkol dun?" Tanong ko at di sya sumagot. Humarap ako sa kanya at inangat ang dalawang paa ko sa sofa. "Gani, magkwento ka. Di ako makakatulog sa curiosity nito. Hindi ka na virgin?" "Hindi na." Sagot nya at muntikan na akong mapatili sa gulat. Sino ba naman kasing mag-aakalang ang super bait at super maginoong si Gani ay may karanasan na sa ganung bagay? "Kelan pa?" Tanong ko at ngumiti sya. "Wag kang madidiri sa akin ha." Sagot nya at tumango ako. "Last sem." "Kanino? Dun sa ex-girlfriend mong buddy mo?" "Oo." Tugon nya. What? Huwata revelation! Gusto kong tumili pero pinigilan ko at kinuha ko ang pinggan nya ng pancit canton para sumubo. Hindi ko alam kung ano ang susunod kong itatanong. Hindi ko rin alam kung ano ang sasabihin ko. Hindi ko alam kung dapat ba naming pagusapan yung bagay na yun kasi parang napaka-personal at intimate na topic. Pero chismosa ako, kaya sorry na lang si Gani.

"Hindi ka ba nakukunsensya na na-ano mo sya?" "Hindi ako nakauna sa kanya." Sabi nya. "Sya nakauna sa akin. Still, for a long time I was so scared na baka nabuntis sya. Isang buwan yata akong tulala at di mapakali. Minsan lang nangyari sa amin yun but I feel responsible for her kaya kinausap ko sya. Sabi ko gusto ko syang ipacheck-up baka mamaya buntis sya. Sabi ko, kung sakali man ay papanagutan ko sya pero baka di muna kami magpapakasal kasi nga minor ako. Sabi nya naka-pills daw sya at nun nya sinabi sa akin na may boyfriend syang iba at matagal na daw nilang ginagawa yun kaya di ako dapat makunsensya." "Nyak. May ganun?" "Nagulat nga rin ako. Wala man akong experience sa sex pero ramdam kong hindi ako ang una sa kanya. Masyado kasing madali at sya ang kumilos, ako nakatunganga lang." "Humaygulay, Gani baka mamaya may STD ka na!" "Grabe ka naman." "Oo nga! Syete! Nakikain pa man din ako sa pancit canton mo! Hindi makatarungan to kung bigla na lang akong magka-STD kahit virgin ako!" "Athena, baliw ka talaga, may symptoms yun ano. Tsaka kaya nga STD kasi sexually-transmitted. Nagsi-sex ba tayo?" "Taragis. Bastos!" Sabi ko at tawa sya ng tawa. Nakitawa na rin ako at bigla syang tumahimik. "Gusto mong magsuplong sa awtoridad kasi you were robbed of your innocence?" Pabirong tanong ko at tiningnan nya ako ng masama. "Baliw ka talaga." Pailing-iling na sabi nya habang ako naman ay tawa ng tawa. "Ay nagustuhan mo ba? Wag ka na palang magsumbong." "Oo. Ano ka ba, ang plastik ko kung sasabihin ko sayong hindi ko nagustuhan. Syempre nagustuhan pero I would have wanted to do it with someone I'll really end up with. Hindi yung libog lang. Pero di na yata uso yan ngayon." "Uy grabe ka, virgin here. Uso pa yan sa akin." "Ikaw, mag-ingat ka. Alam mo namang mahal na mahal kita di ba?" "As a friend! Dugtungan mo kundi mag-aaway tayo ngayon na!" "As a friend." Sabi nyang nakangiti. "Do not feel pressured to do it. Dapat gawin mo yun kung kelan handa ka na, kung kelan alam mong kung sakali man ay wala kang pagsisihan at kung kelan sigurado kang mahal ka ng taong yun. Ang bata pa natin, Athena at ang dami pang pwedeng mangyari pero sana wag mo munang gawin." "Ano ka ba, wala akong plano ano." "Wala daw. Di ka magtatanong about dun kung hindi mo iniisip. Ryan is a male who has sexual urges just like almost all males, me included. Instinct ng lalaki yun to copulate and reproduce. No matter how much he tells you na hindi kayo dadating sa puntong yun, maniwala ka sa akin, at the back of his mind he's already thinking of ways to get you to say yes. And it's too soon to say yes, Athena. Wag muna." "Opo, Itay." Natatawang sagot ko sa kanya at ngumisi sya. Natahimik kami parehas at pareho kaming humarap sa TV para manuod. Ilang minuto din kaming di nag-imikan pero meron pa akong gustong itanong sa kanya at di ako mapakali. "Itanong mo na yan, mukha kang natatae na dyan." Natatawang sabi ni Gani. "Masarap?" Tanong ko at lumingon sya sa akin. "Masarap yun?" "Oo. Dadami ba naman ang tao sa mundo kung di yun masarap." "Anong pakiramdam?" Tanong ko at tumawa sya ng malakas. "Sige na, ano nga?" "Hindi ko ma-explain eh. Basta masarap. Siguro mas masarap kung kasal na kayo at hindi ka na mapupuyat sa kakaisip kung nabuntis mo ba yung babae at may tatawag na ba sayo ng Tatay matapos ang siyam na buwan. Itanong mo na ang lahat ng gusto mong itanong kasi ayokong ma-curious ka baka mamaya dahil sa curiosity mo ay maisipan mong gawin." "Hindi no!" "Wag ka nang mahiyang magtanong. Napag-usapan na lang din natin, lubusin mo na." "Hindi mo hinanap-hanap? Kasi di ba sabi nila parang Pringles daw yun, once you pop, you can't stop?" Sabi ko at humagalpak sya ng tawa habang nilalagok ko ang laman ng baso ko. "Nung una oo, pero para saan naman tong mga palad ko di ba?" Sagot nya at nabuga ko sa kanya ang gatas na nasa bibig ko. Inubo ako ng todo at si Gani ay tarantang-tarantang tumungo sa kusina para ikuha ako ng tubig. "Inom." Utos nya at kinuha ko ang baso ng tubig na inabot nya. "Okay ka na?"

"Walanghiya ka, Gani!" Sigaw ko nung nakakapagsalita na ako. "Ang halay mo!" "I am being honest with you." He answered laughing as he wiped his face with his handkerchief. "I want us to be honest with each other para walang sikreto. Ayokong dumating ang time na kakailanganin mo ng kausap but you'll feel that the subject's too intimate to be discussed with me." "Too much information naman! Grabe! My virgin thoughst, my virgin mind, my virgin everything! Wala na ang dumi na tuloy ng utak ko!" "Okay na yung madumi ang utak kesa madumi ang pagkatao." Matalinghagang sabi ni Gani at tinaasan ko sya ng kilay. "Paano ba yan madumi na nga utak mo, madumi pa pagkatao mo?" Tukso ko at tumawa sya. "Pero busilak ang puso ko. Ang puso kong ikaw lang ang mahal." Sabi nya at nawala ang ngiti sa labi ko. "Ano?!" "Wala, gusto mo pa ng pancit canton?" Nakangiting tanong nya.

Nasa study hall kami ni Ryan sa first floor. Di ko alam kung bakit ba study hall ang tawag nila dun eh katabi lang ng salas at rinig na rinig mo ang TV pag nag-aaral ka. Ginagawa ni Ryan ang assignment nya sa Math 53 samantalang ako naman ay abalang sinasagutan ang exercise questions sa Math 63 ko. Nanunuod sina Frances, Kathy, Kuya Roel at Eric ng rerun ng The Walking dead sa TV at rinig na rinig ko ang sigawan nila Frances ng yuck at nina Kuya Roel ng kadiri. "Mahal ko..." "Bakit?" "Pa-kiss." "Naman. Exhibitionist ang peg?" "Sige na, smack lang." "Nakakailang naman yang magpapaalam pa. Dumiretso ka na ng kiss, smack lang pala eh. Pero kung torrid, magbigay ka ng babala ha." Pagbibiro ko at ngumiti sya. Nilapit ko ang mukha ko sa kanya at mabilis syang humalik bago nagsulat ulit sa notebook nya. Bigla kong naala yung sabi ni Isagani habang pinagmamasdan ko sya.

Ryan is a male who has sexual urges just like almost all males, me included. Instinct ng lalaki yun to copulate and reproduce. No matter how much he tells you na hindi kayo dadating sa puntong yun, maniwala ka sa akin, at the back of his mind he's already thinking of ways to get you to say yes.

"Ryan..." "Bakit, mahal ko?" "Tapos ka na ba sa assignment mo?" "Isang number na lang." Sagot nya. "Bakit? May ipapagawa ka ba o ipapabili?" "Rooftop tayo." Yaya ko at ngumiti sya at tumayo agad. "Pero tapusin mo muna yung assignment mo." Dagdag ko at umupo sya ulit at sumimangot. "Paano ko matatapos eh gusto ko na mag-rooftop?" "May pag-uusapan lang tayo dun, ikaw naman para kang naimbitahang mamiyesta." "Kahit na usap lang, may yakap-yakap pa rin yun at halik-halik." "Tapusin mo muna yan, ichi-check ko yang bluebook mo mamaya kaya gawin mo talaga." "Mahal ko naman eh." "Sige na tapusin mo muna. Mamaya, kiss-kiss tayo." Sabi ko sa kanya sabay kindat. "Wala to, lalo ko tong di matatapos." Daing nya at tawa ako ng tawa. "Dapat tama ang sagot mo dyan kundi magagalit ako." "Napakadaya mo." Bulong nya habang sino-solve ang last number ng assignment nya. "O sige na nga, wag na tayong mag rooftop. Nakakahiya naman sayo,

nakakaistorbo pala ako sa pag-aaral mo at ako pa ang dahilan kung bakit di mo maso-solve yan." Sabi ko bago tumayo. Hinawakan nya agad ang kamay ko. "Kaya ko tong i-solve." Sabi nya. "Mabilis lang to, promise. Mahal ko naman eh, sige na please. Maso-solve ko nga to." Pagmamakaawa nya at muntik na akong matawa. Umupo ako ulit habang sya naman ay nagmamadaling sagutin yung assignment nya. "Pag ang sagot mo dyan mali wala nang rooftop." "Sadista ka." Sabi nya at di ko maiwasang ngumiti. "Pag yan naman tama, hindi lang kiss gagawin natin..." "Tama to, sure ako." Sabi nya at tumawa ako. Wala pang five minutes tapos na nya at kinuha ko agad ang bluebook nya para i-check. "Mali eh." Sabi ko kahit tama naman ang sagot nya. "Wala na, wala nang rooftop, paano yan?" "Saan dyan yung mali?" Usisa nya. "Sige nga i-solve mo kung mali ba talaga tapos i-explain mo sa akin." "Mali nga." I insisted and his face fell. "Ako pa, pag numbers isang tingin ko lang alam ko agad kung tama o hindi." "O sige, matutulog na ako." He muttered as he stood up. Kinuha ko ang mga gamit ko at tumayo na rin. Kahit halatadong disappointed ay sya pa rin ang nagbitbit ng notebook, libro, ballpen at calculator ko. Tahimik kaming umakyat at huminto sya sa harap ng pintuan ng second floor. "Goodnight, mahal ko." Sabi nya bago sya yumuko para humalik sa pisngi ko. Kawawa naman tong batang to, daig pa ang nasunugan. Natatawang bulong ko sa sarili ko bago pumasok sa pinto. Naligo lang ako at nagbihis tapos ay umakyat na ako sa rooftop.

Kiss ko, please. Text ko sa kanya at maya't maya ay tumunog ang cellphone ko.

Wala eh, mali ang sagot ko at may usapan tayo. Pasensya na kasi di ako kasing-talino mo sa Math. Bayaan mo, mag-aaral ako lalo. Sagot nya at tawa ako ng tawa.

Tama yung sagot mo, nasa rooftop na ang reward mo. Reply ko at ilang segundo pa lang ay dumating na sya.

"Aba, ang bilis ah." Tukso ko sa kanya. Ngumiti lang sya at yumakap sa akin bago nagbuntong-hininga. "Na-miss kita agad, Raya." Bulong nya at hinigpitan ko ang pagkakayakap ko sa kanya. "Ako rin." Sabi ko. Hinawakan nya ang mukha ko at alam ko na ang sunod na mangyayari. His kisses were overzealous and I had a hard time keeping up. But I didn't mind, I love that he's always in control when we're intimate. "Raya..." I heard him say and I nodded my head. His hand trailed the familiar path inside my pajama top and his kisses became urgent. He pulled me closer and I felt his hand move downward. "Ryan." I said as I stopped the movement of his hand. "Ayoko." I murmured shaking my head. "Sorry." He replied as he hugged me close. "Sorry hindi ko na uulitin. Promise. Sorry." "Okay." I muttered as I hugged him back. "Nahihirapan akong magpigil, Raya." "Hindi ko kayang ibigay. I'll give in as soon as you graduate." I said. "Pangako yan. Iti-text na lang kita kung saang hotel ako nandun at nakahubad na akong maghihintay sayo." "Ang tagal pa nun, mahal ko. Baka mabaliw ako." "Those are my terms. Take it or leave it." I said and he sighed before he leaned back to look at me. "I'll take it." He answered. "Pero ngayon pwedeng second base na?" "Ay namimihasa." I kidded and he grinned. "Pag naka 90+ ka sa departmental exam mo sa Physics 71, unli ka sa second base." Sabi ko. "Grabe ka naman, mahal ko. Physics 71 tapos 90+? Mas madali pa yatang tumalon sa building kesa makakuha ako ng ganun kataas na score sa departmental exam ko dun." Reklamo nya at kinuha ko ang kamay nya at nilagay sa dibdib ko. "Hindi mo kaya?" I asked and he groaned. "Kayang-kaya." He replied before he swooped down to gain ownership of my lips again. A few weeks after lumabas ang resulta ng departmental exam nya sa Physics 71...

Naka 93% si loko. Saklap.

AUTHOR'S NOTE:

I need those stars. Thanks.

♥ jennicka Ito na, dudugtunga ko na. Sa mga nagmakaawa, nagalit at sobrang nabitin, ito gagawin ko nang short story yung kwento ni Raya at Ryan.

•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥

Minsan may mga pagkakataong sayang. Minsan may mga pagkakataong naiisip mong sana. Minsan sayang ang pagkakataong sana ay di mo pinalampas. Sayang at sana. Sayang masaya ka sana kasama sya, at sana maulit ang pagkakataong maging parte ng buhay nya na hindi mo sinunggaban dati. Sayang. Sana. At ang sampung pisong fishball. Life. Why is it so full of surprises?

Chapter 19

Ang love nga naman, sobrang matalinghaga. Kung kelan naman kami naka-second base ni Ryan tsaka naman kami nagkahiyaan. Pulang-pula ang mukha nya nung pinakita nya sa akin ang bluebook nya at dahil siguro weeks after na nung napag-usapan namin yun ay di ko na matandaan. "Bakit?" Tanong ko habang inaabot nya yung blue book. "Physics 71 LE score ko." Nahihiya nyang sabi at napakunot ang noo ko. O tapos? Gusto ko syang tanungin habang tiningnan ko ang score nya. "Wow, congrats naman!" Tili ko bago ko sya niyapos. "Ang tali-talino naman ng boyfriend ko." Sabi ko at hinalikan ko sya sa pisngi. "Anong gusto mo at ililibre kita!" "Wala." Nakangiting sabi nya na pulang pula ang mukha. "93% yan." "Oo nga." Sagot kong medyo naguguluhan na kung bakit sya parang di mapakali. "Di ba more than 90%?"

"Oo nga. Congrats ulit!" "Mahal ko naman eh. Do I have to say it out loud?" "Ang?" May pagkashungang tanong ko at nagbuntong-hininga sya. "Sige, wag na." Sabi nya. Nakaupo kami sa may Sunken Garden noon pero hindi tulad ng karaniwan naming ginagawa ay di kami kumakain ng fishballs. Malapit na kasi ang hapunan at dahil birthday ni Tita Tess sa araw na yun ay sigurado kaming maraming handa sa boarding house kaya ayaw naming kumain sa labas. Medyo makulimlim ang langit at malamig ang hangin kaya balak ko sanang magpayakap kay Ryan. "Ryan...!" Ungot ko bago yumapos sa kanya. "Yakap mo ako." Sabi ko at agad naman nya akong niyakap. Sinandal ko ang ulo ko sa balikat nya at hinalikan nya ako sa noo. "Ang daya mo, ang lakas mong magpaasa." Sabi nya at inangat ko ang mukha ko para tingnan sya. "Bakit?" "Di ba sabi mo pag naka 90% ako sa departmental exam ko..." Oh shit. Oo nga pala. Athena, mag-novena ka na! Ilang kembot na lang ho-home run na yang boyfriend mo! Susmaryusep! Naisipan kong magkunyaring nakalimutan ang lahat pero nakakakunsensya naman, knowing that he must have studied really heard to get such a high mark. "Ay naku, boobs lang pala eh. Iyong-iyo na to." May halong biro kong sabi at yung boyfriend ko naman parang kinikilig. Sus, dede lang? Big deal! Syete! "Pero teka lang, hawak lang di ba?" Tanong ko sa kanya. "Akala ko ba unli?" "Anong akala mo sa dede ko, sim card?" Tanong ko at tumawa sya ng malakas. "Pwede kong i-kiss?" "Bakit? Hindi ka ba na-breastfeed dati?" Tanong ko sa kanya at biglang ako naman ang namula. Ano ba, Lord napakahirap naman maging maalindog dito sa mundong ginawa nyo. "Sige, hawak lang." Sabi nyang nangingiti. "Excited na ako." Bulong nya. Grabe naman ang manyak naman nito. Paano kaya kung ako makipagpustahan tapos ang kapalit hahawakan ko yung kanya, matutuwa kaya sya? Malamang. Tanga ka ba, Athena? "Wag ka nang magpaalam ha, nakakahiya naman pag ganun. Dumiretso ka na lang. Basta ganito ang usapan, hawak lang. HAWAK." "Oo nga." "Diyos ko, Ryan wag mo akong bubuntisin ha. Marami pa akong pangarap sa buhay!" "Mahal ko, naman hindi nakakabuntis ang hawak-hawak lang." "Bakit ba gusto mo tong hawakan? Anong nakukuha mo dito? Nagkakaroon ka ba ng kakaibang lakas kapag nakakahawak ka ng boobs ng babae?" "Masarap eh." "Nyak." "Oo kaya." "Anong lasa? Tanong ko at ngumisi sya. "Gusto mong lasahan ko?" "Bakit ang landi mo na lang bigla? Hindi ka naman malandi dati ah. Akala ko ba dati kang sakristan?" "Aray ko naman, mahal ko. Di naman ako kinapon nung naging sakristan ako. Lalaki ako eh, curious ako tungkol sa katawan ng babae. Tapos nung nahawakan ko yan, di na ako makatulog kasi kakaibang tuwa naramdaman ko." "Wow, kakaibang tuwa? Anong klaseng tuwa?" "Parang may sense of ownership ako sa katawan mo. Hindi sa kabastusan to o ano pa man, but it filled me with pride that I am allowed some liberties when it comes to you. Sa akin ha, yung bases tulad ng 1st base, 2nd base, 3rd base at home run it doesn't define who I am but rather it defines the kind of closeness that we have." "In short libog lang." "Raya naman. Kung libog lang naman ang pag-uusapan, si Andrea handang-handa pero gusto ko ikaw kasi mahal kita." "Uy gumagaling ka nang mambola. Mamaya hubad-hubad na sunod nito ha." Biro ko sa kanya at nagtawanan kami. "Pero, bakit ako naman mahal din naman kita but I never felt the need na lamutakin ka para lang maramdaman kong parte ako ng buhay mo?" "Syempre kasi babae ka. Ang babae emotional ang attachment. Ang gusto nyo kapag malungkot kami, alam nyo kung bakit. Gusto nyong kapag masaya kami, kayo ang unang nakakaalam kung ano ang rason at kapag mainit ulo namin dapat ini-explain namin sa inyo."

"At paano mo naman daw nalaman yan? Akala ko ba ako first girlfriend mo?" "Sayo ko kaya nalaman. Ino-obserbahan kaya kita. At ganun ka, gusto mo sa lahat ng emosyon ng pwede kong ilabas ay kasama ka dun. Kaming mga lalaki hindi ganun, mas physical ang manifestation namin ng feelings." "So habang nilalamutak mo ako ay nagpapakita ka ng pagmamahal?" "Raya, wag na lang nating gawin kasi parang ang dumi na ng dating sa akin." Sabi nya at napatingin ako sa kanya. "I'm not going to touch you kasi gusto kong tigasan, makaraos o labasan although by-product yan ng physical intimacy. I want to touch you because I want you to belong to me. I want to do something that only I am allowed to do with you. Pero kung sa tingin mo madumi yun, na minamanyak kita and that I am just taking advantage of you, wag na lang. "Uy, Ryan wag kang OA dyan kasi hindi ako magmamakaawang hawakan mo boobs ko kaya manigas ka." "Wala naman akong sinasabing ganun eh. Sabi ko lang naman wag na lang." "Ay naku bahala ka dyan." "Oo nga, wag na lang. Di na ako mag-a-attempt at baka mag-away pa tayo." May halong tampong sabi nya. Ay naku ito na naman po kami. Ako na nga tong iha-harass, ako na naman ang mamimilit na magpaharass. Matagal kaming di nag-imikan at nagpaparamdaman. May mga ganun kaming episodes at sa totoo lang ay di ko alam kung normal ba yun o hindi. Aba, talagang walang balak makiusap. Gusto pa talaga nyang ako ang mag-offer, ginawa akong promodizer. Halos twenty minutes na ang nakalipas at wala pa rin sa amin ang nagsasalita. Yayain ko na nga lang tong umuwi. "Tara na, Ryan." Sabi ko. "Okay." Sagot nya at walang imik na umalis kami at naglakad papuntang boarding house. "Ryan." "Bakit?" "Galit ka?" "Hindi." Tugon nya. "Disappointed lang."

Tama ang hinala namin, umaapaw ang pagkain sa boarding house. At hindi lang kainan ang magaganap kasi may ilang case ng beer akong nakita. "Ayan na ang lovers in fishball." Tukso ni Kuya Roel pagpasok namin ni Ryan sa pintuan ng first floor. "Ayan, pwede natayong kumain!" Tuwang-tuwang sabi ni Kathy. "Ayaw kasi ni Tita Tess na magsimula hangga't di kumpleto." "Pasensya naman, kami pala ang guest of honor dito." I joked and everyone laughed. It was Tita Tess' 65th birthday but we acted as though it was her debut. Kanya-kanyang bigay ng messages ang mga babae at ang mga lalaki naman ay sinayaw sya. "Thank you, kids because you made my day extra special. I am hoping na di tayo magka-hiwa-hiwalay because I will terribly miss you. Anyway, may beer kaya pwede tayong mag-inuman yun nga lang ito lang ang sasabihin ko: Ang alak sa tyan nilalagay at hindi sa utak." "Hear! Hear!" Sigaw nina Kuya Roel at Eric. "Alam nyo ang mga bawal sa boarding house na to kaya wag abusuhin just because nagkakasiyahan tayo." "Opo." We chorused. "At kina Andrea at Athena, ayokong manuod ng live version ng face-toface, ladies so tone down the bitchiness a little." Tita Tess joked and I just smiled. Hindi na kami ulit nagkabangayan ni Andrea pero hindi rin kami nagpapansinan. "At sa young lovers natin, wag nyong gawing rason na nakainom kayo kaya kung anu-ano ang gagawin nyo." "Hindi po." Sagot ni Ryan. "Then what are we all waiting for? Let's start the party!" Masayang sigaw ni Tita Tess who dyed her hair blue for the occassion. Hindi pa ako nakainom at wala akong balak uminom pero dahil nga special ang araw ay napatungga ako ng San Mig Light ng wala sa oras. Ang pait ng lasa. Langya naman, may nagbabayad para lang inumin to? Tanong ko sa sarili ko. "Lagyan mo ng maraming ice, Athena." Suggestion ni Eric bago ako binigyan ng baso na punong-puno ng yelo. "Salamat." Sabi ko sa kanya. Nakatingin lang si Ryan sa amin pero since

di sya namamansin kanina pa ay dinedma ko lang din sya. Hindi ko alam kung bakit habang tumatagal ay mas lalo akong natatawa. Parang lahat na lang nakakatawa pati yung simpleng comments galing sa iba. "Natalisod ako kanina at muntik na akong mahulog sa hagdanan ng Main Lib." Sabi ni Frances at di ako magkamayaw sa kakapalakpak at kakatawa. "Wala na to." Sabi nyang natatawa rin. "Nakailan na ba to si Athena?" "Dalawa." Sagot ni Gani. "Isa't kalahati pa lang pala." He corrected and I even found his reply funny. "Are you drunk, dear?" Tanong ni Tita Tess at tumawa ako ulit. "Wag nyo nang bigyan si Athena ng beer at mukhang nalasing na sa kakakain ng pulutan." She announced and they all laughed. Buti na lang walang pasok kinabukasan kaya naki-party ako kasi kung meron, I would have skipped the celebration and headed to bed. Ganun ako ka-KJ. Sorry naman, seryoso lang talaga ako sa pag-aaral at ang masasabi kong greatest diversion ko sa college ay si Ryan. Ryan and his weird obsession with my boobs. I turned to look at my boyfriend and he was watching me with an unreadable expression on his face. "LQ kayo?" Bulong ni Gani na tumabi sa akin. "Hindi. Tsismoso kang talaga." "Bakit hindi kayo magkatabi?" Usisa nya. "So kailangan kaming magkatabi para di nyo masabihang nag-aaway kami?" "Hindi. Pero kakaiba kayo ngayon, bakit hindi ba kayo nagpapansinan? "Ewan." Sagot ko. Hindi ko na alam kung ano ang kaganapan sa paligid ko, basta lahat parang nakakatawa ang dating sa akin. Nagkaroon ng impromptu dance number ang mga lalaki, kumanta ng Roar si Kathy at may biglaang interpretative dance number sina Frances, Andrea, Kuya Roel at Eric at ako naman ay tuwang-tuwa at tawa ng tawa. "Naku, si Athena sobrang nasisiyahan sa mga pangyayari." Sabi ni Kathy. "Okay ka lang ba, mare?" Alam ko rin na di na normal yung nararamdaman kong sobrang natatawa kaya nag-decide akong magpaalam na. "Tulog na ako, guys!" Sabi ko bago tumayo. "One down." Kuya Roel said and they all clapped their hands. Kinaumagahan ko lang nalaman na merong parusa pala ang pinakamaagang natulog at meron namang premyo ang pinaka-late. "Kaya mo ba?" Tanong ni Isagani at tumango ako. Okay lang naman ako nung nakaupo lang ako pero nung tumayo ako, feeling ko nakatagilid ang mundo. "Okay ka lang?" Ryan asked as he wrapped his arms around me. "Dapat kasi di ka uminom, halatado kayang hindi ka sanay. Hindi mo naman kailangang makiuso eh." "Gusto ko lang tikman." Sagot ko habang inaakay nya ako paakyat ng hagdanan. Matino pa naman pag-iisip ko pero medyo malabo. "I am Athena Raya M. Aragon, BS Math." I recited repeatedly because I thought it sounded cute. "Oo, alam ko." Sagot ni Ryan. "I am Athena Raya M. Aragon, BS Ma--" "Ano ba tong babaeng to, sino namang malalasing sa isa't kalahating San Mig Light?" Pabulong na sabi ni Ryan. Akala ko hindi na namin mararating ang second floor and I was confused for a minute paano kami nakarating dun. Binuksan ni Ryan ang pinto ng kwarto ko tsaka ako pinaupo sa kama. "Salamat." I said. "Goodnight. Good luck. Good health. God bless you!" I added as I waved at him. He smiled as he shook his head. "Matulog ka na, mahal ko. Ang cute mo talaga kahit kelan." "Init. Liligo ako." Sabi ko. "Halika, ihahatid kita sa banyo." He said as I gathered my bathroom things and towel. He waited for me to finish bathing and the weird thing is I do not remember if he left after I finished changing into my pajamas... or if he was watching me while I did. "Naman! Di na talaga ako iinom kahit kelan!" I murmured not opening my eyes as I felt as though a hundred pins were being repeatedly driven inside my head. I heard a knock and I opened my eyes in confusion and shrieked when I saw Ryan's face in front of me. "Susmaryusep! Anong ginagawa nito dito?!" I asked no one in particular as he slowly opened my eyes. He looked as surprised as I was and his eyes widened. Someone knocked and we both looked at the door. "Shh...wag kang sumagot." Sabi ni Ryan at tumango ako habang patuloy na may kumakatok sa pintuan ng kwarto ko. "Sino kaya yan?" Bulong na tanong ko sa kanya. "Hindi ko alam." "Ting?" "Humaygudnessgracious!" I slapped a hand over my mouth as I started to

hyperventilate. "Ting, buksan mo ang pinto si Kuya to."

AUTHOR'S NOTE:

VOTE.

♥ jennicka Ang pag-ibig natin parang siling nakababad sa suka - habang tumatagal, lalong umaanghang.

Chapter 20

"Ting, buksan mo ang pinto. Si Kuya to." Narinig kong sabi ng kumakatok. Lahat yata ng ulirat ko nag-evaporate sa sobrang takot. Nagkatinginan kami ni Ryan at sabay kaming napabalikwas at tumayo. "Kuya mo?" Tanong ni Ryan na tinutulak ko papuntang bintana. "Hindi, Kuya mo. Malamang, Kuya ko. Ano ba!" "Teka lang bakit mo ba ako tinutulak papunta dito?" "Magkasya ka dyan!" Bulong ko. "Ano ka ba, naka-grills to paano ako lalabas?" Pabulong na sagot nya. "Hindi ko alam pero lumabas ka!" Natatarantang sabi ko. "Diyos ko, Diyos ko, Diyos ko. Di na po ako uulit. Hindi na ako iinom. Hindi na ako maglalandi. Magmamadre na lang ako at pagsisilbihan ko na lang Kayo magpakailanman!" Parang tangang paulit-ulit na bulong ko. "Ano ka, hindi ka pwedeng magmadre ano! Paano ako?" "Ewan ko sayo! Bakit nandito ka ba sa kwarto ko ha? Maygahd anong kamunduhan ang ginawa mo sa katawan ko habang natutulog ako?!" "Ano ka ba pinatulog lang kaya kita. Hindi mo kaya ako pinaalis, sabi mo ipaghele kita kaya humiga ako sa tabi mo tapos nakatulog din ako." "Excuses! For sure umiscore ka ng bonggang-bongga! Susmaryusep ang puri ko! Anong ginawa mo sa puri ko? Ibalik mo!" "Ano ka ba, walang nangyari sa atin!" Bulong ni Ryan. "Weh?" "Oo nga! May masakit ba sayo?" "Yung boobs ko." Pagsisinungaling ko. "Yun lang hinawakan ko." Nakangisi nyang sabi. Sabi ko na. "Masakit talaga? Sorry. Wala naman akong ginawa, pinatong ko lang naman ang kamay ko sa taas ng dibdib mo. Sorry na, mahal ko kung masakit." "Sabi ko na eh, kunyari ka pang walang ginawa tapos malaman-laman kong nag-date kayo ng boobs ko without my permission!"

"Hindi ko mapigil eh, sorry. Pero hanggang dun lang talaga. Hinawakan ko lang. Peksman, hawak lang. Pero masakit talaga?" "Hindi." Sabi ko kasi naawa na ako sa kanya. Grabe na to, ako na nga tong namanyak, ako pa daw ang naawa. "Ting? Ting, buksan mo ang pinto naririnig ko ang boses mo!" "Hala... Ikaw kasi, Ryan ang ingay mo!" "Ting!" Patuloy na pagkatok ni Kuya. Hindi ko alam kung bakit kung kelan ko kailangan ng IQ ay tsaka naman wala. Para akong tangang hindi makapag-isip ng lusot at para akong ewan na nagtago sa likod ni Ryan. "Ryan, pag pinalayas ako sa amin sa inyo ako titira ha." "Oo naman." "Pakasalan mo ako." "Oo." "Pramis?" "Oo nga." Sagot nya agad. "Pero paano ako lalabas dito?" "Baka may kapangyarihan kang tinatago dyan ngayon mo na ilabas, Ryan." "Wala eh. Ang kapangyarihan lang na meron ako ang mahalin ka." Sabi nya at kinilig naman daw ako. Mukha kang tanga, Athena! Nakuha mo pa talagang kiligin samantalang malapit ka nang pugutan ng ulo ng Kuya mo. "Harapin ko na lang sya." Bigla nyang sinabi at kamuntikan ko na syang batukan. "Ano ka ba, eh di lagot tayo parehas?!" "Wala rin naman tayong lusot kasi paano tayo lalabas? Tsaka wala naman tayong ginawang masama eh." "Kahit na, iisipin nyan meron kasi ang tagal nating lumabas!" "Kaya ko naman syang harapin eh. Kesa ganito natatakot ka tapos wala man lang akong nagagawa. Napakawalang kwenta ko namang boyfriend." "Ako bahala." Sabi ko at hinila ko sya sa kama para umupo. "Wag kang magsasalita ha." I warned him and he nodded his head as I moved towards the door. "Ting!" "Ano bang kailangan mo, Kuya? Ayaw kitang kausap! Kung pumunta ka lang naman dito dahil binigyan ka ng permiso ng girlfriend mo para kitain ako ay wag na lang kasi di ko kailangan ang kakarampot na oras mo para sa akin!" "Ting naman." "Ewan ko sayo, Kuya! Ayoko nang manlimos ng panahon mo! Ayaw muna kitang kausapin kasi hanggang ngayon naaasar pa rin ako sayo!" "Nandito lang naman ako kasi may pinadalang package sina Mommy." "Ibigay mo na lang din yan kay Brenda!" Sabi ko. Pero walang halong drama nakaramdam talaga ako ng asar. Yung pikon ko sa girlfriend ni Kuya bumalik lahat. "Ting..." "Ayokong makipag-usap. Hintayin mo kung kelan ako tatawag para kausapin ka." I muttered and it took a while for him to reply. "Iiwanan ko na lang tong mga package sa labas nitong kwarto mo." He said before I felt him slip something under my door. "Ten thousand yan, good for 2 weeks ulit." He uttered and I felt my heart constrict. "Alis na ako, Ting." He murmured before I heard his receding footsteps. Tumakbo ako sa bintana at pinanuod kong umalis ang kotse nya at di ko mapigil yung pagpatak ng luha ko. "Mahal ko..." Narinig kong bulong ni Ryan bago nya ako pinaharap sa kanya at niyakap. "Ang sama ko bang kapatid? Bakit ko sya sinasaktan ng ganun?" I asked sobbing. "Wala akong karapatang sabihin sa kanya kung sino ang dapat nyang mahalin at paano sya dapat mahalin. Sana sinuportahan ko na lang sya kung saan sya masaya." "Hindi mo maiwasang magselos pero oo, wala sayo ang karapatan to dictate who he should love and how he should be loved. Iba-iba naman ang mga tao, Raya. Baka kung ikaw ang nasa sitwasyon ng kuya mo ay masasakal ka pero baka sya naman ay ganung klaseng pagmamahal ang nakakapagpasaya sa kanya." "Tatawagan ko na lang sya sa phone mamaya." Sabi kong pinipilit na ngumiti. "Sige na bumalik ka na sa kwarto mo at mamaya may makakita pa sayo dito lagot talaga tayo." "Okay. Pero payakap muna." Paglalambing nya at yumakap ako sa kanya ng mahigpit. "Mahal na mahal kita, alam mo ba yun?" He whispered. "Ako din, mahal na mahal din kita kahit ang corny pakinggan." I answered and he chuckled before he lifted my face up to give me a kiss.

Magpapasko na pero kami ni Kuya di pa rin ayos. Alam ko namang may kasalanan ako kung bakit hindi pa rin kami okay. Ako yung cold, ako yung ayaw makipag-usap at ako ang parating galit. Minsan gusto ko nang tanungin ang sarili ko kung ano ba talaga ang pinag-iinarte ko? Yung boyfriend ko ang bilis kong patawarin pero ang sarili kong kapatid hindi. It didn't help that I was busy with exams and requirements and Ryan was there for me all the time kaya hindi ko naiisip masyado si Kuya. "Anong gusto mong regalo?" Tanong ni Ryan isang hapon habang kami ay tumatambay sa paborito naming spot sa Sunken Garden. "Plane ticket to Greece." I kidded and his smile vanished. "Wag naman ganun kamahal. Promise pag-iipunan ko yang plane ticket mo." "Ano ka ba, may naipon na ako para dun." "Sige, mag-iipon na rin ako para makasama ako." "Wala kang maiipon kasi mauubos lang sa kaka-order mo ng tapsi." Natatawang sabi ko. Our relationship got more relaxed, dahil siguro kampante na akong di naman nya ako pipiliting gawin yung mga bagay na di ko gusto. Feeling ko kasi dati, mamimilit sya at baka ako naman ay panghinaan ng loob at isuko ko na lang ang Bataan. So far, hanggang Cubao pa lang nasusuko ko sa kanya at tuwang-tuwa naman na sya dun. "Pinapauwi tayo ni Mama next weekend sa amin. May handaan kasi, birthday ni Auntie Paz. Iniimbitahan ka rin pala nyang sa amin magpasko." "Nyak, ayoko. Nakakahiya namang makipasko sa inyo." "Bakit ka naman mahihiya? Kino-consider ka na nga nilang miyembro ng pamilya di ba?" "Ay ganun. Nyak, nag-blush daw ako ng wala sa oras." "Cute mo talaga." Natatawang sabi nya. Feeling ko ang tagal na naming magkasama when in fact eh wala pa kaming 2 months na mag-on. Arawaraw kasi nandyan sya kaya feeling ko tuloy ay ten years ko na syang boyfriend. "Bakit kaya feeling ko ang tagal na natin?" Natanong ko sa kanya. "Ako rin naman, feeling ko matagal na tayo." "Dahil kaya manyak ka at nagpapamanyak ako?" "Mahal ko naman, nakakasakit ka na ng damdamin." "Joke lang." I laughingly said. "Pero, Ryan bakit ikaw ang manyak mo tapos ako hindi naman." "No comment." He answered and I turned my head to look at him. "Anong ibig mong sabihing 'no comment,' ha? Manyak rin ako?" "Hindi naman pero yung babae may urges din yan. Ang society lang kasi natin may double standards so women were brought up to hide their desires." "So hindi ako normal because I don't have desires?" "Mahal ko naman, imposibleng wala kang desires. Ibig sabihin not even once ay ginusto mong hawakan kita?" "Ay, ang halay." "Seryoso, walang halong kaplastikan. Wala kang nararamdaman na pagnanasa sa akin?" "Nyak! Pagnanasa talaga?" "Oo nga, wala? Hindi ka nag-i-enjoy?" "I enjoy your kisses pero yung mga hawak-hawak mo medyo hindi ko naienjoy." "Ganun?" "Oo. Sa kiss lang talaga ako natutuwa." "Hm..." "Ay naku, Ryan. Alam ko yang mga ganyan mo ha at ang sagot ay hindi pwede! Second base lang!" "Wala naman akong sinasabi ah." He replied smiling and I scowled at him. He laughed and we resumed watching other students go about their afternoons. "Uwi na tayo?" He said. "Bakit?" "May gagawin pa akong importante." He answered. "May assignment ka ba? Tara na. Di mo naman sinabi eh di sana di na tayo nag-aksaya ng panahong panuorin ang ibang estudyanteng nag-

aaksaya ng panahon." "Mahal ko naman, lahat ng panahong magkasama tayo ay hindi aksaya." "Ay, may binabalak at nagpapaka-sweet." I teased and he laughed as he stood up and helped me to my feet. Naglakad lang kami pauwi ng boarding house at nakasalubong namin sina Frances at Kathy na may dala-dalang mga bag. "Saan punta nyo?" Tanong ko sa kanila. "Uwi kami. Hinahanap na ako ni mudra sa amin at si Kathy naman ay birthday ng bunsong kapatid bukas." Nakangiting paliwanag ni Frances. "Hindi ba kayo uuwi?" Tanong ni Kathy at umiling kami pareho ni Ryan. "Naku kayo lang yata ang matitira dyan kasi yung mga lalaki nauna nang umuwi kanina." "Ay, pati si Gani?" "Oo." "Ang daya naman nun, sabi nya sa akin may ipapahiram sya sa aking libro eh. Kainis." "Text mo na lang baka iniwan nya kay Tita tess. Sige bye, guys!" "Bye!" Sabay na kaway namin ni Ryan sa kanila. "Athena, naku buti naabutan nyo pa kami. Uuwi kaming Pampanga kasi yung Nanay namin may karamdaman. Nagluto na kami ng kakainin nyo para ngayong gabi, nasa ref. Kayo na lang magsaing ha. Pasensya na." Sabi ni Ate Clara and for some weird reason ay kinabahan ako. "Kami lang po ba ang tao dito sa buong boarding house?" "Nandyan naman si Tita Tess nyo sa kabilang bahay." Sabi ni Ate Rose. "Tsaka wala namang multo itong bahay na to, ilang beses pa nga tong pina-bless. O sige, una kami ha." "Sige po, ingat." Tugon namin sa kanila. Di ako matatakutin pero ang creepy lang na lima ang kwarto at ako lang ang tao. Naalala ko tuloy yung ghost stories namin nung minsang walang ilaw sa boarding house. "Kumain tayo ng maaga, Ryan." "Sige, ako na magsasaing. Tawagin na lang kita pag tapos na." "Sa baba ka mag-aral ha para magkasama tayo." "Oo." Sabi nya. "Takot ka ba? Nandito naman ako." "Ewan ko ba, naalala ko lang yung kwentuhan natin nina Gani nung nakaraang gabi. Kainis naman." I muttered and he laughed. Hindi na ako umakyat at pinanuod na lang sya habang nagsasaing at nag-iinit ng ulam. 6:30 PM pa lang ay kumain na kami. Nagligpit pa kami at naghugas ng pinggan kaya past seven na nung nakaakyat ako para maligo. "Ano ba, Athena! Para kang timang! Ang tagal mo na sa boarding house na to, natatakot ka pa rin!" I admonished myself as I rinsed the shampoo off my hair. Hindi na ako nagconditioner kasi nagmamadali akong matapos. Nagsabon ako sa katawan at nagbanlaw. Kung pwede nga lang wag nang magbanlaw ay ginawa ko na sa sobrang kaba ko. Pag mag-isa ka kasi kung anu-anong naririnig mong langitngit. Nakakapraning. Palabas na ako ng banyo ng biglang nawala ang ilaw, ang nakakaloka ay di ko mabuksan ang pintuan sa sobrang taranta. "RYAN!" Sigaw ko. Hindi ko alam kung narinig nya ako o tumakbo na lang sya pababa kasi alam nyang for sure ay nabaliw na ako sa takot. "Raya! Stop pushing the door! Paloob ang bukas ng pinto dito!" I heard him urgently say and I fumbled with the lock and pulled the door open. "Nandito lang ako." He whispered as he wrapped his arms around me. He guided me towards my bedroom and we sat on my bed. "Shit, sorry. Hindi ko alam bakit ako nataranta." "Buti nga tapos na akong maligo eh di tumakbo ako dito ng hubad." "Aga naman ng Oblation Run kung ganun." I joked and he laughed. "Wala ka bang kandila o flashlight?" Tanong nya. "Di ba bawal kandila? Wala akong flashlight eh." "Di bale na, maya-maya siguro magkakailaw na." "Oo nga." Biglang nahihiyang sabi ko kasi na-realize kong nakatapis lang pala ako. He must have realized it too because he stood up and prepared to leave. "Okay ka na? Alis na ako." "Hindi pwede! Okay ka lang? Iiwanan mo ako dito?!" "O sige, dito muna ako." He said as he sat back down again. We sat in awkward silence pero ayokong tumayo at magbihis nang nasa loob sya ng kwarto ko kaya titiisin ko yung aking basang towel. "Baka magkapulmonya ka." He remarked but I ignored him. "Magbihis ka muna kaya?" "Ayoko." I mumbled and he sighed as he moved. "Anong ginagawa mo?" "Di ba yung kumot mo nasa ilalim ng mga unan? Yun na muna ipantapis mo kesa ubuhin ka pa." May sense talaga tong taong to. I thought as I stood up. I groped for him and he held my hand. "Ito yung kumot." He said and he stood up to unfold it before he draped it over my shoulders. I

unknotted my towel and let it fall to the floor. "Thank yo--" I started to say but my words were cut short because his lips were over mine. I stiffly stood and received his kisses, aware that I'm naked underneath my blanket.

Love has gotten thicker...

Chapter 21

I was trembling not because I was overcome with excitement. I was trembling because I was naked and I felt bare. I felt his arms wrap around me and I remained unresponsive. I was surprised, however when he tightened the blanket around my body. Okay, so wala naman siguro syang balak na tanggalin tong kumot sa katawan ko di ba? I thought as he claimed my lips again. "Relax." Ryan whispered. "Kiss lang." He said and I felt so relieved kamuntikan ko na syang pasalamatan. I returned his kisses then, as I said, I love kissing him. Yung mga hawak-hawak nya lang talaga ang hindi relate ang hormones ko, feeling ko isa akong saging na pinipiga. I returned his hug as eagerly as I returned his kisses and I felt him secure the blanket around me. "Wala ka namang balak gahasain ako di ba?" I asked and he laughed as he kissed the top of my head. "Bakit ko naman gagawin yun?" "Kasi hubad ako, baka akalain mo porke't hubad ako eh pwede ka na ring maghubad. At kapag hubad na tayong dalawa baka mamaya akalain mong pwede ka nang pumatong." "Hindi ano." Natatawang sabi nya. "Hindi kita pipilitin. Pero siguro makikiusap ako sayo at ngayon pa lang ay humihingi na ako ng pasensya kasi dadating at dadating ako sa time na gugustuhin kong maangkin ka kahit sinabi mo nang ayaw mo. I will always try, Raya hindi mo matatanggal sa akin yun pero asahan mong I will respect every no that comes out of your mouth." "Ah okay, so unli pala tong pagbabalak mo sa puri ko?" "Parang ganun. Pero unli din naman ang paghihintay ko sayong sumuko kaya patas lang." "Langya ka, paano kung nabaliw ako at sinabi kong pwede?" "Yun na ang pagkakataong masasabi kong pasensya na, mahal ko pero kinabukasan pareho na tayong hindi virgin." "Syete!" Natatawang sabi ko sa kanya. "Ano ba yun, Ryan naloloka na ako sayo. Pwede ka bang magpakipot ng kahit kaunti? Kunyari demure ka at wala kang balak magpadevirginize sa akin? Ang swerte ko naman kung ako ang makakauna sayo." Tukso ko sa kanya at tumawa sya. "Magbihis ka na kaya." He suggested and I frowned. "Alam kong madilim at di mo kita pero nakasimangot ako." "Alam kong nakasimangot ka." He answered. "Hindi naman kita eh kahit magbihis ka sa harapan ko. Kesa ganyang nakakumot ka lang mamaya sapian kamay ko at mahaltak ko yan." "Gago!" "Kaya nga magbihis ka na." Sabi nya. "Iilawan natin gamit yung cellphone mo yung cabinet mo para makakuha ka ng damit. Sige na, grabeng tukso na yang nakatapis ka lang. Mamaya di ako makapagpigil." "Oo na! Susmaryusep! Ako na talaga ang maalindog." "Nasaan ang cellphone mo?" "Nasa bag ko." "Nasaan ang bag mo?" "Around here somewhere." I answered as he laughed.

"Mahal ko, sabihin mo lang kung ayaw mong magdamit ha, kahit mahirap kakayanin ko." "Baliw! Wag na nga, kapain ko na lang yung damit ko!" Sabi ko sa kanya. "Hawakan mo ako mamaya may mumu sa loob ng closet." "Napakaduwag mo pala." "Hindi ako duwag ano! Takot lang talaga ako sa multo." Pabulong na sabi ko. Magkahawak-kamay naming kinapa ang closet ko at mega haltak ako ng mga damit na isusuot. "Pwede na to siguro." Sabi ko sa kanya. "Ay teka lang, wala akong bra." "Wag ka nang mag-bra." "Pag ako nagka-breast cancer talagang ipapakulong kita." "Kaya ko nga minamasahe eh para maiiwas ka sa sakuna." Sagot nya. "Ganun? Salamat pala at may magandang hangarin pala yang pagiging manyak mo." "Syempre naman." He replied as he pulled me back to sit on the bed. "Magbihis ka na, kahit nandyan ka sa harapan ko wala nga akong nakikita." "Sure ka? Yung kamay mo pag yan kung saan-saan dumapo sa katawan ko puputulin ko yan." "Oo nga. Akin na yang mga damit mo at iaabot ko na lang sayo." Sabi nya at ako naman tong si shunga pinahawak naman sa kanya ang mga damit ko. "Bango naman nito." He muttered before he handed me the first piece of clothing. "Inamoy mo panty ko?! Tarantado!" "Hindi naman gamit yan. Grabe naman to maka-react." He was laughing as I was drowning in embarrassment. He handed me my shorts next and I hastily put it on. "Nasaan na ang iba?" I inquired waiting for the last piece of clothing. "Yan lang inabot mo sa akin." "Uy wag kang sinungaling! Meron kaya akong inabot na t-shirt sayo!" "Wala ah." "Ay naku, Ryan!" "Wag ka nang mag t-shirt..." "Ay ang sweet, okay lang magkasakit ako sa baga sa lamig basta natutupad ang mga makamundo mong pagnanasa?" "Wala namang nagkakasakit sa baga dahil sa lamig." "Rumarason pa eh! Yung t-shirt ko!" "Hindi ko alam kung nasaan eh." "Ryan! Nilalamig na ako!" "Nasaan ka ba at nilalamig ka eh ako pawis na pawis?" He asked, his tone naughty. "Halika na, umupo ka na dito." "Yung t-shirt ko muna!" "Ito na." Tugon nya sabay abot ng t-shirt ko sa akin. "Ang damot mo naman." "Hindi mo na nga ako pinag-bra gusto mo pang wala akong t-shirt. Grabe ha, I feel so exploited! I feel so used! I feel so--" "Horny." "You wish. Wag kang feeling dyan." I answered as he laughed. He pulled me to sit beside him before his arms went around my shoulders. I hugged him back and we stayed wrapped around each other for minutes. Ang gusto kong moments ganun lang -- yung yakap-yakap, kiss-kiss ng kaunti pero siguro ibang-iba ang definition ng sweet ng lalaki't babae kasi si Ryan ilang minuto lang na yakapan at halikan, nangha-harass na. Parang di sya nakukuntento sa sweetness na gusto ko, parang di napapakali ang mga kamay nya. Kapag nagsimula nang gumalaw ang mga kamay nya, nagsisimula na rin akong kabahan and whatever sweetness I felt earlier would usually evaporate. "Bakit kapag hinahawakan kita kinakabahan?" He asked. "Feeling ko mabubuntis ako." "Mahal ko naman, hindi mo ba alam yung kwento ng flowers and bees?" "Oo, alam ko pero feeling ko dun papunta kaya natatakot ako. Kaya pag hinahawakan mo ako ninenerbyos ako." "Would you feel better if I promise you that nothing is going to happen tonight?" "Tonight lang? Pwede bang pakyawin mo na? Pwedeng nothing is going to happen before we graduate?"

"Let's start with tonight." He murmured before he cupped my face with both his hands. I felt his lips on mine and I opened my mouth to let his tongue in. Hindi ko alam kung anong meron sa halik ni Ryan, kapeng barako flavor yata at ang lakas ng tama sa akin. "I want you to enjoy my touch as much as I enjoy touching you." He whispered against my ear. "Ay naku, patay. Wag mo na akong isipin at sadya naman talaga akong mapagbigay. Keri lang na ikaw lang ang natutuwa." I muttered and he laughed. "Sige na, mahal ko. Nakakakunsensya naman yung ako lang pala ang natutuwang hawakan ka." "Okay nga lang ako. Uy grabe ka, wag mo akong hawaan ng libog mo, utang na loob. I want to keep my puri!" "Kahit ngayong gabi lang." "Hala." "Sige na, try mo lang i-enjoy." "Santisima, kung pareho tayong matutuwa sino pang magpipigil?" "Ako." Sabi nya. "Ako ang magpipigil." "Ay ang taray, para mo na ring sinabing di maalat ang tubig sa dagat." "Promise. Magpipigil ako." "Bakit ba kailangan pati ako ay matuwa sa hawakan blues na yan?" "Gusto ko lang mag-enjoy ka. Sige na. Tsaka nakakalalaki naman, yung girlfriend ko ninenerbyos habang ako naman enjoy na enjoy. Please. I will stop pag sinabi mong tama na at kahit na hindi mo sabihin kapag naramdaman kong kailangan nang ihinto, hihinto ako." "Ayaw." "Sige na. Ngayon lang eh." "Manigas ka." "Matigas na." "Leche!" "Biro lang. Sige na." "Ayoko nga." "Sige na, after nito di na ako mangungulit. Please." He pleaded and I expelled a heavy breath. Pagbigyan, one night only. I murmured to myself. "Fine!" I relented. "But let's set the parameters." "Okay." "Nothing below the waist. Pag yung kamay mo bumaba sa baba ng beywang ko maghihiwalay tayo ngayong gabi." "Ayoko ng hiwalay." "Eh di may balak ka ngang pababain yang kamay mo?" "Wala. Pero kahit wala akong balak, ayokong ipusta yung relasyon natin." Sabi nya. Ay naku, langya ka kahit ang manyak-manyak mo ay nakakakilig kang talaga! Ikaw na! "Pwede mo akong sampalin, pwede mo akong murahin, pwede mo akong sapakin pero hindi tayo maghihiwalay." "Baka manyakin mo ako ng todo! Natatakot ako!" "Hindi nga. Knowing na natatakot ka, bakit ko naman yun gagawin. Kahit ba gusto ko basta walang permiso mo walang mangyayari." "Ganun, so kapag may nangyari sa atin, it's because malandi ako at pumayag ako?" "Mahal ko naman, ganun ba talaga ang Math majors? Grabe umikot ang utak? Walang mangyayari sa atin ngayon gabi. Magpipigil ako." "Humaygas, napi-pressure ako! Teka lang! Hindi pa ako ready!" I said as I fanned myself with my right hand. Ano ba ito, hainan daw ba ako ng luto ng Diyos? "Pwede na?" He asked after 3 minutes. "Pwede nang ano?" "Pwede na ba kitang hawakan?" "Ay, wait! Wag muna! Wag muna!" Ano ba yan, ang suspense! Mamatay yata ako sa kaba! Sana lang kayanin ng katawang lup--Naputol na yung pagdadrama ko sa utak ko kasi bigla nya akong hinalikan. Hay, si Ryan talaga. May Ph.D sa halikan. I thought as I sighed against his lips. "Relax, walang mangyayari ngayon kahit na maghubad ka sa harap ko at kahit magmakaawa ka pang kunin ang virginity ko." Natatawa nyang sabi. "Hoy ang kapal mo ha!"

"Shhh..." He murmured as he claimed my lips again. He made me sit astride him and I thought about protesting. Parang ang halay kasi ng posisyon na yun, parang nangangamoy kamunduhan but my curiosity won out -- I wanted to know what he'll do, I wanted to know how I'll react and I wanted to know how it will feel like to be held without worries. His kisses were gentle, unlike the ones we're used to. It felt like he was taking his time -- nibbling my lips as if savoring its softness, teasing my lips with his tongue but not claiming my mouth fully as he cupped my face with his hands. I felt his hand under my shirt but I was surprised when he only ran it up and down my back as if soothing any lingering doubts inside my head. He touched me gently, carefully as if he was afraid I'd break and that's when I started to feel it. "Teka!" I said and I put a hand against his chest as I gasped for air. It felt as though every fiber of my being was focused on his touch and it scared me a little. "Teka lang." I whispered trying to control my sudden bizarre emotions. "Don't think, just feel." He murmured against my ear and I felt my toes curl. Patay. He started kissing me again as one of his arms went around my waist. "Magtiwala ka sa akin, okay?" He whispered as he lifted my shirt over my head. Naku, Athena! Wala ka nang shirt! Maygudnes! Anong klaseng kalandian ito! I felt goose bumps erupt around my chest, arms and back as he wrapped his arms around me. I was about to say stop but be began kissing me again. I felt his lips rain kisses down my neck and my breathing quickened. He started to moan and that's when I noticed that I was sitting on something hard. Syete ang halay na nito! I screamed inside my head as his mouth claimed mine once again. "Ryan..." I whispered against his lips. "Bakit, mahal ko?" "Nakaupo ba ako sa ano mo?" I asked and he laughed softly. "Wag mong pansinin yan." He answered. "Gusto mo alis ako?" "Hindi. Dyan ka lang." He murmured before we kissed again. He splayed his open palm against my left breast and I moved closer to his touch. His hand moved lazily against my flesh and I started to feel restless. Yung tipong parang may gusto akong gawin pero hindi ko alam kung ano. "Pwede ba kitang i-kiss?" He asked. "Ay teka, sino ba yung kahalikan ko kanina pa, di ba ikaw yun?" I tried to joke and he chuckled. "Dito." He said as he gently squeezed my chest. "Is that a million dollar question?" "Please?" "Is there a letter b?" I asked and shrieked in surprise when I felt his wet mouth on my nipple. Teka lang, teka lang kelan ko niluwal to at sa akin yata dumedede? I asked myself as a myriad of thoughts ran through my head and a mass of emotions gripped my soul. "Dios mio." I heard myself say as he started to suck. Each pull of his mouth on my flesh seemed to tug at the center of my soul. He moved to my other breast and I was lost. I moaned. And that's when he started to move against me, fully clothed. "Ryan...kahit anong mangyari wag kang maghuhubad." I murmured. "Oo. But I want to be the only one who'll make you feel like this." He whispered. "Ha?" I asked and gasped when he pulled me against him. "Mahal na mahal kita, Raya." He said. His movements were unhurried, barely noticeable but still I mewled. He started kissing my lips again as he cupped my breasts and I'm no longer sure if I wanted him to stop. "Hala." I gasped as something inside me grew taut. "Bakit?" He asked. "Hindi ko alam." I replied. "Malapit ka na?" He whispered. "Saan?" I stupidly questioned as he moved faster. "Oh shit, wait!" I exclaimed as something inside me snapped and he tightened his arms around me as I slumped in a boneless heap against him.

Love and the things we do...in the dark.

Chapter 22

I was gasping for breath as he held me. I'm a thinker but that instant my mind just went blank. I felt his arms tighten around me as he whispered soothing words into my ear. Did I just have my first orgasm?! I thought as he guided me to lie down on the bed before he lay down beside me. "Okay ka lang?" Ryan asked and I glared at him although pointless naman kasi walang kuryente at nababalot kami sa dilim. "What the hell was that, Ryan?!" I demanded as I pushed away from him. "Yun..." "Anong yun?!" "Yun..." "Hindi mo masabi kasi ang pangit pakinggan! Kapag pangit pakinggan isa lang ang ibig sabihin! Hindi dapat ginagawa!" I yelled as I sat up. "Teka lang, mahal ko naman eh." Ryan murmured as he wrapped his arms around my waist. "Sorry na." "Sorry ka ng sorry, bwisit! Kung siguro binabayaran mo ako every time nagso-sorry ka mayaman na ako ngayon!" "Pag-usapan naman natin to, please." He pleaded. "Mahal ko." "Ay naku, naiirita ako sayo! Ano yun sapilitang glorya? You should have asked for my permission if I want to experience something like that! Hindi yung bigla-bigla na lang!" "Sorry. It was very selfish of me. Akala ko kasi gusto mo rin." "Magtanong ka! Tinanong mo ba ako?!" "Mahal ko naman, wag ka nang highblood, please. Sige na patawad na." "Anong patuwad?! Ang bastos mo!" I shrieked as I pulled my pillow and hit him repeatedly with it. "Sabi ko patawad!" He laughed. "Ginagawa mo pa akong sinungaling?!" "Sabi ko nga patawad! Aray! Mahal ko, masakit na. Teka tumama sa ulo ko." "Buti na yan ng maalog at maalis na yang mga kaberdehan sa utak mo!" Sigaw ko pero huminto ako sa kakahampas sa kanya. Di sya umimik at bigla naman daw akong na-guilty. Naasar ako sa silence ni Ryan at hindi ko alam kung bakit nakaka-guilty yung pananahimik nya. "Hoy, Ryan!" "Bakit?" "Bakit ang tahimik mo?" Tanong ko sa kanya. Naramdaman kong humiga sya ulit bago nya ako hinila para tumabi sa kanya. I had my back against his chest and he wrapped an arm around my waist. "Sorry kanina." Bulong nya. "Hindi ko alam kung bakit gusto ko ako ang una mo sa lahat pati sa bagay na yun. Wala naman tayong ginawa, mahal ko. Outside stimulation lang yun." "Wow, may pa-outside outside stimulation ka pang nalalaman. Ayoko nang tanungin kung ano yung inside stimulation at baka ma-harass ako ng bongga." I mumbled and he laughed softly. Hinigpitan nya ang pagkakayakap nya sa akin. Umikot ako para humarap sa kanya at hinalikan nya ako sa noo. "Ryan..." "Ano yun, mahal ko?" "So ibig bang sabihin parati kang nakaka-experience ng ganun?" "Ng?" Natatawa nyang tanong. "Nung ganun. Wag kang OA ha, alam kong alam mo kung anong tinutukoy ko, pa-virgin pa to." "Virgin pa talaga ako, mahal ko unless gusto mong baguhin?" May halong tukso nyang sabi at kinurot ko sya sa tagiliran. "Ang bastos mo!" "Hindi ah, gusto ko lang napag-uusapan natin yung mga ganung bagay para wala tayong tinatago sa isa't isa. And to answer your question, oo every morning, pero nung naging tayo kahit gabi. Lalo na kapag napapainit yung goodnight kiss natin." "Hala..." "Bakit?" "Ang landi mo!"

"Normal lang naman yun, mahal ko eh." "Yikes." "Ganun? Ayaw mo na sa akin? Hihiwalayan mo na ba ako dahil dun sa sinabi ko? Nagpapakatotoo lang naman ako sayo. Gusto kong malaman mo yung vulnerabilities ko." "Ganun? Vulnerability ba ang tawag dun? Hindi ba libog?" I asked and he sighed. "Sorry. Sige, wag na nating pag-usapan." Medyo malungkot na sabi nya. Duda talaga ako dito sa kunsensya ko eh, crush talaga nito si Ryan. I murmured to myself as I felt guilt envelop me once again. Talaga naman! "Ryan..." "Po?" He replied. "Sorry ulit, mahal ko." "Bakit ka nagso-sorry? Kasi di kinakaya ng katawang-lupa mo ang alindog ko?" Pagbibiro ko at tumawa sya. Nagtawanan kaming dalawa and the atmosphere felt noticeably lighter. "Pero, Ryan natatakot ako." "Saan?" "Feeling ko pag-aawayan natin to." "Ang alin?" "Yung urges mo, kasi ako hindi pa ako handa pero ikaw may pangangailangan ka na ayokong ibigay. Baka kasi mamaya since may urges ka hanapin mo yung satisfaction sa iba. Pwede ring since mahal kita baka mapilitan akong bumigay tapos pag-aawayan pa rin natin kasi pagsisisihan ko. Gusto ko kasi talagang makatapos tsaka ayokong madisgrasya ano." "Raya..." "At bago ka mag-suggest ng contraceptives o ano pa man, gusto ko lang malaman mo na hindi ako sang-ayon dyan hindi dahil sa hardcore na katoliko ako pero ayoko lang i-compromise yung paninindigan ko dahil me available na paraan naman para di mabuntis." "Naiintindihan naman kita eh at di kita pipilitin." "Tsaka wag na nating ulitin yung kanina. Salamat ng marami, nakarating ako ng langit kahit ang gusto ko lang marating ay MOA." I said and he laughed. "Pero sana tama na yun kasi baka bumigay ako. Ramdam kong nakangiti ka, wag kang masyadong magpahalata." "Hindi ah." "Ay, naku. Dapat pala talaga tsaka lang nagbo-boyfriend kapag nakagraduate na kasi ang lapit-lapit sa tukso. Parang gusto ko tuloy..." "Wag mong ituloy kung ang sasabihin mo lang ay maghiwalay na tayo." Sabat ni Ryan. "Hindi ako papayag. At ayokong naririnig yun sayo." "Parang gusto ko tuloy magpapatong sayo." I teased and he stopped talking. "Biro lang. Ito naman natuwa agad. Malayo pa graduation mo, tsaka hindi uso sa akin ang advance gift." "Mahal ko, pwedeng wag kang nagsasabi ng mga ganyan kasi may nangyayari sa akin, lumilikot yung utak ko at lahat ng dugo ko ay isang parte lang ng katawan ko ang pinupuntahan." "Ang halay!" "Sinasabi ko lang yung totoo. Naa-arouse ako, mahal ko." "Ay naku! U.P. naming mahal, pamantasang hirang, ang himig namin sana'y iyong dinggin." I sang and he laughed. "Sige na, hindi na. Hindi na ako magsasalita." Natatawang sabi nya. Bigla kaming natahimik at wala sa amin ang umiimik. Feeling ko nakatulog na sya kasi medyo nag-iba na yung paghinga nya, naging mas malalim. Hinawakan ko ang mukha nya bago ko dinikit ang labi ko sa labi nya. "I love you, Ryan." I whispered and felt his lips open over mine. "I love you, Raya." He murmured against my lips. We kissed unhurriedly, savoring each nibble and swallowing each sigh. "Sabihin mo pag di ka komportable." He said and I nodded my head as his right hand began its journey under my shirt. I felt the telltale sign of nervousness as I felt him cup my flesh. "Okay ka lang ba?" He asked. "Oo." I answered before his mouth descended on mine again. He was getting more restless the longer we made out and he was making noises at the back of his throat. "Shit." He mumbled. "Teka, hindi ko na kaya." He said with a groan before he stopped kissing and touching me and rolled unto his back beside me. "Iwanan muna kita dito, mahal ko. Banyo ang ako." "Ayoko!" I exclaimed. "Naiihi ka ba?" "Medyo..." "Ano ba yan, pigilan mo muna. Ayokong mag-isa dito at ayoko rin namang sumama sayo sa loob ng banyo!"

"Hindi ko na kaya, kailangan ko nang ilabas. Kanina pa to ang sakit na sa puson." "Puson? May UTI ka?" "Mahal ko naman." Natatawa nyang sabi. "Lalabasan na ako, okay? Kaya kailangan kong magbanyo." "Nyak!" "Sige na, wala pa akong 5 minutes. Hintayin mo na lang ako dito." "Ryan naman eh, natatakot ako." "Mahal ko, maawa ka naman sa akin. Kanina pa to, ang sakit na talaga." "Ay naku, ilabas mo dyan wala akong pakialam basta dumito ka lang!" I exclaimed and closed my mouth. Hala, ano daw? Dito nya ilalabas? Mamili ka, Athena makakakita ka ng multo o makakapanuod ka ng porn? I mumbled to myself. "Nahihiya ako sayo." He mumbled and I felt like laughing. Ano ba naman tong mga kahalayan namin, di ko na maintindihan. Dapat may diary ako para may maikwento naman ako sa mga apo ko pag nagkataon. "Wag ka nang mahiya, sige na. Kunyari tulog ako." "Sigurado ka?" "Oo nga!" Ano ba naman tong Meralco, akala ko ba may liwanag ang buhay bakit parang sinasadlak kami sa dilim? "Hindi natin to pag-awayan ha, mahal ko." "Hindi. Sige na. Go. Do your thing." "Sigurado ka?" "Oo nga!" Humaygas, anong klaseng bonding ito? I felt him move and I was singing Gloria Gaynor's I Will Survive in my head. He was breathing heavily and thoughts were running amok in my mind. Ano ba naman ito, kakasuhan ko na talaga yang Meralco na yan! My innocence! Lost because of this stupid outage! "Mahal ko..." "Ano?" "Wala, tinatawag talaga kita pag naggaganito ako." He whispered and I felt myself blush. What is the essence of a woman? The essence of a woman is maintaining your poise while your boyfriend is in the throes of passion beside you. I, thank you. Bow. "Raya...mahal ko..." "Bakit?" "Wag ka nang sumagot." He panted. "Ano ba eh tinatawag mo ako eh!" Ang labo naman nitong taong to! I feel like a porn star tuloy. "Ryan..." "Bakit?" He gasped. "Bakit ang tagal mo naman yata. Di yata effective yung pagiging porn star ko dyan sa utak mo habang nag-aano ka." "Ano ba, wag kang magpatawa." He exclaimed laughing. "Wala to, the moment is ruined." He continued to laugh. "Di bale na." He said as I turned to face him again. "Kiss mo ako." I whined and he obeyed. He kissed me eagerly and I responded until we were both desperate for air and we parted. "Mahal ko, pwede ko bang tapusin?" "Ang?" "Yung ginagawa ko kanina." "Habang nagki-kiss tayo?" Hala, ano ba yan! Pinanindigan na nga nya yung pagiging porn star ko sa utak nya. At may audience participation pa ito! "Oo, kung okay lang sayo. Kung hindi ka comfortable, okay lang din." Ano ba namang klaseng choices ito? I thought but I surprised myself with what I said next. "Okay." I heard myself mutter. Nyak! Sinong nagsabi nun?! Ako ba?! Humaygahd, ako nga yata! "Thank you." He murmured as he captured my lips again. I felt his hand move and the bed started to move too. Humaygad! Uy, Athena wag kang OA, curious ka aminin mo at flattered ka na ikaw ang subject ng kanyang libidinous thoughts. Sabi ng isip ko. Okay, fine. Ako na ang malandi! I silently agreed with myself. His movement became jerky and he was moaning my name. "Almost there..." He whispered and I cupped his face with both my hands as I took over the kiss. "Raya!" He groaned and the room filled with light. We stared at each other in surprise, too embarrassed for words. Noon ko na-realize ka na kapag madilim pala mas matapang ka. "Okay, this is epic." I heard myself say and he closed his eyes.

"Shit." He said and I laughed. "Bitin ka?" I asked and he nodded his head. "Di bale na." He said. I sat down and got off the bed. "Saan ka pupunta?" He inquired as I turned the light switch off. I lay down beside him and moved my face close to his. "Ituloy mo." I said and he moaned before he captured my lips with his mouth for another kiss.

Sa isang relasyon, mas kailangan mong paniwalaan ang nararamdaman kesa nakikita....

Chapter 23

Never did I imagine that I'd witness someone jerk off. Actually hindi naman witness kasi di ko naman nakita but I heard his every gasp and felt his every move. It was mind-blowing. And I was warped into outer space when he repeatedly called my name while he did it. He excused himself to clean up and I was left to stare at my ceiling. "Langya tong araw na to." I murmured to myself. Feeling ko I would never look at Ryan the same way again. Susmaryusep baka mapanaginipan ko ang mga ungol nya. Kaloka! I thought. Akala ko di na sya babalik sa kwarto ko kasi kung ako siguro yung nasa sitwasyon nya ay mahihiya na akong magpakita dun sa taong naka-witness o nakarinig ng kamunduhan ko. "Mahal ko..." Narinig kong tawag nya sa akin sa labas ng pinto. "Pwedeng pumasok?" Ay, ang taray. Matapos mong hinarass yung kama ko talagang magpapaalam pa? "Sige, pasok ka." I answered and I heard him turn the doorknob. Boom. Di kami magkatinginan. Ito na yung hiyaang wagas at sagad hanggang buto. Nakatingin sya sa sahig at ako naman nakatingin sa dingding ko. "Upo ka." Sabi kong hindi pa rin sya tinitingnan. "Salamat." He murmured. "Higa ka." I added and he lay down beside me. "Ilang gates ng chakra ang nabuksan mo kanina?" I kidded and he laughed before he turned to look at me. "Mahal ko, nadidiri ka ba sa akin?" "Timang ba ako na kahit nadidiri ako sayo ay papatabihin kita sa kama ko?" "Baka kasi nadidiri ka." "Anong gagawin mo kung nandidiri ako?" "Wala, iiyak at magmamakaawa." He answered and I laughed. I turned sideways to face him and he put an arm around my waist. "Tatagal ka kaya, Ryan?" "Tatagal saan?" "Tatagal ka kayang panindigan na walang mangyayari sa atin?" "Titiisin ko." He replied with a sigh. "Sana nga may gamot sa ganun kasi ayokong mag-alala ka na baka mamaya biglang may mangyari sa atin. Ayokong hindi ka kampante na magkasama tayo. Ayoko rin na isipin mong yun lang ang habol ko sayo." "Ano bang habol mo sa akin?" "Ikaw mismo." "Weh." "Mahal ko naman. Nagdududa ka ba?" "Hindi naman pero napaka-generic lang ng sagot mo. Hindi mo masabi kung anong nagustuhan mo sa akin? Hindi mo masabi kung bakit mo ako gusto? Hindi mo rin masabi kung paano mo nasasabing gusto mo nga ako."

"Alam mo, sana magaling akong magsalita para lahat ng sasabihin ko paniniwalaan mo. Pero hindi ako ganun. I am trying to be honest with you, I am trying to be truthful pero minsan ang sakit naman nung nagsasabi na nga ako ng totoo, di ka pa rin naniniwala." "Hala ang haba ng sagot." Natatawang sabi ko. "Ryan, sa tingin mo hindi ako naniniwalang mahal mo ako? Bakit ko naman papa-explore alindog ko sayo kung hindi? Bakit naman kita tutulungang marating yung gusto mong puntahan kung hindi? Ano yun, trip-trip lang? These are things that I would not normally do. At kahit siguro bayaran mo ako di ko yun gagawin pero since bwisit yang love na yan at naapektuhan IQ ako ayun, libreng hawak ka na nga may assistant sa pagpaparaos ka pa." "Aray naman. Sakit pakinggan." "And to borrow your words, I am just being truthful no matter how bitchy I sound." "So answer me honestly, may nagbago ba dahil sa nangyari kanina?" "Liban sa naririnig ko mga ungol mo sa utak ko? Wala naman." I answered and we burst out laughing. "Screamer ka pala." I teased. "Kiss and tell ka pala, mahal ko." "Ako pa daw ang magki-kiss and tell." I replied and he moved closer to wrap his arms around me. "I'll endure for you." "Parang sagwang pakinggan kasi ang pumapasok sa utak ko ay yung bateryang may bunny? Yung nagda-drum na bunny na forever nagdadrum?" "Mahal ko, ang green mo na." "Nahiya naman pagiging virgin ko sa pagiging conservative mo. Besides, reklamo ka pa eh ikaw nga ang nagturo sa akin tungkol sa mga makamundong pagnanasa." "Ibig sabihin, mahal ko pinagnanasahan mo ako?" "Ay, kakaiba." Sagot ko sa kanya. "Ryan ha, yumayabang ka na." "Bakit? Ako, aminado akong pinagnanasahan kita. Hindi ba mutual ang feeling?" "Sus, kailangang pati libog MU?" Tanong ko sa kanya at tumawa sya ng malakas. Natahimik kami ng ilang minuto bago ako nagsalita ulit. "Gusto kong umuwi sa bahay. Ang tagal ko nang di nakakausap si Kuya. Baka mamaya kinulong na yun ng demonyita nyang girlfriend at pinapakain na lang ng mga tira-tirang pagkain na parang aso." "Samahan kita." "Okay." "Okay lang sayo?" "Oo. Nasabi ko na sa kanya na may boyfriend ako pero di ko alam kung narinig bya ba kasi aburido sya nung time na yun eh. Kaya pasensya na ha kung di muna kita maipapakilala." "Okay lang." "Tsaka parang natatakot akong malaman nya na nasa iisang boarding house tayo, sa hyper ng utak nun, mantakin mo sobrang hyper nakabuntis agad, ay baka isipin nyang magkasama na tayong matulog at meron tayong kalaswaang ginagawa." "Wala naman ah." "Nyak, anong tawag nung ungol contest natin kanina?" "Pagpapahayag ng pagmamahal?" He laughingly said and I rolled my eyes at him. "Mahal ko, wala namang nangyari, di ba?" "Wala pa sa ngayon pero mamaya wala na magkakagulatan na lang tayo, magkakahubaran at magkakapatungan. Naku, sasabihin ko sayo, Ryan ngayon pa lang wag ka talagang mamimilit kasi makikipaghiwalay talaga ako sayo at wag ka talagang mambabae just because ayokong ma-lose yung virginity ko this early at sisilaban talaga kita." "Hindi nga. Hindi ako mamimilit. Hindi rin ako mambababae and I'll be satisfied with whatever liberties you can give."

Magkatabi kaming natulog and it felt right to wake up cocooned in his embrace. Pinagmasdan ko ang mukha nya at ewan ko kung anong gayuma meron sa umaga kasing gwapung-gwapo ako sa kanya. Ang haba ng pilik-mata nya, ang tangos ng ilong, ang pula ng labi at ang kinis ng pisngi. Nakaka-stress naman tong kamandag nito. I thought as I leaned forward and touched my lips against his. His eyes fluttered open and he smiled that lazy smile that rearranges my brain cells into neurotic neurons. He leaned closer and whispered something in my ear. "Good morning."

"Good morning." Bulong ko rin sa tenga nya. "Bakit tayo nagbubulungan?" "Hindi pa kasi tayo nagto-toothbrush." He murmured against my ear again and I burst out laughing. Tumayo kami at pumunta akong banyo samantalang sya naman ay umakyat sa kwarto nya para maligo. Nagkita kami sa baba after thirty minutes at dumiretso kami sa Rodic's para mag breakfast. Hindi ko alam kung anong meron sa make-out at parang naging mas mahawak kami sa isa't isa. Hindi hawak na lamutakan o kung ano pa man, pero hawak na touchy -- yung tipong nakasakay kasi sa jeep ay nakaakbay sya sa akin at ako naman nakasandal sa kanya, yung tipo ng hawak na habang kumakain kami ay bigla-bigla na lang nyang hahawakan ang pisngi ko, yung tipo ng hawak na habang naglalakad kami, di na lang kami magka-holding hands ngayon, magkaakbay na. Mga ganung klaseng kakornihan. "Magta-taxi ba tayo o mag-i-MRT?" Tanong nya habang nasa waiting shed kami sa harap ng Shopping Center, malapit sa infirmary. Salitan kami sa pagkain ng ice cream na binili nya at kung noong una naming ginawa yun ay ilang na ilang ako, ngayon naman parang hindi na normal sa akin na dalawang ice cream pa ang bibilhin namin kung pwede naman kaming magsalitan. "MRT na lang." Sagot ko bago ko binalik ang ice cream sa kanya. "Magta-taxi pa tayo, magpapasko na ang dami nang manloloko ngayon." "Sige." Sagot nya at pumara kami ng U.P. Pantranco. Kinakabahan akong umuwi ng kasama si Ryan pero hindi ko alam bakit ako nag-iinarte at feeling ko hindi ko naman kayang umuwi ng di sya kasama. Iniisip ko pa lang na ilang oras kaming magkakalayo ay nagpoprotesta na ang katawang-lupa ko. Bumaba kami sa intersection ng EDSA at naglakad papuntang Quezon Avenue station. Dahil Sabado at medyo patay na oras, kakaunti lang ang pila sa MRT at wala pang 15 minutes ay nakasakay na kami. I didn't know when it started, definitely not just last night, but I'm ready to fight for him. Feeling ko sya lang ang meron ako na mukhang tangang pag-iisip lang kasi meron naman akong kapatid at magulang. Parati nga lang wala dyan para sa akin. I thought. Pagbaba ng Boni ay tumawid kami papuntang Forum Robinson's para sumakay ng tricycle at wala pang bente minutos ay nasa bahay na kami. "Ang laki pala ng bahay nyo, mahal ko." "Halika pasok sa loob." Yaya ko sa kanya matapos kong buksan ang gate gamit ang susi ko. "Kuya! Kuya!" Sigaw ko habang umaakyat kami ng hagdan. "Wala yata si Kuya." "May tao eh." Sabi ni Ryan. "May nakita akong dumungaw sa bintana." "Ay naku, wag mo akong tatakutin!" "Hindi nga, totoo." He insisted "Oo nga ano." Sabi ko kasi hindi ko mabuksan ang pinto kahit na ginamitan ko na ng susi. "Naka-lock sa loob." "Kuya!" Nakitawag na rin si Ryan. "Kuya!" "Teka lang tatawagan ko." Medyo kinakabahan kong sabi. Narinig naming may nag-ring na telepono sa loob at lalo akong natakot. "KUYA!" Sigaw ko habang kinakatok ang pinto. "KUYA! ANONG NANGYAYARI SAYO DYAN?!" "Teka, hihingi ako ng tulong." Sabi ni Ryan nang biglang bumukas ang pinto. "Hindi na kailangan." Sabi ni Brenda at dali-dali akong pumasok sa loob ng bahay. Pinuntahan ko ang kwarto ni Kuya pero wala sya dun. "Pasensya na, nahiya kasi akong buksan kanina." "Nasaan ang Kuya ko?!" "May binili lang." Mahinahon nyang sagot. Malaki na ang tyan nya at medyo nahihiya syang tingnan ako, dahil siguro hindi maganda yung huli naming pag-uusap. "Kumain na ba kayo?" Tanong nya at lalo akong naasar. Tatanungin nya kung kumain na ba ako sa sarili kong bahay?! Ang kapal mo ha! "Teka ipaghahanda ko kayo." "Ako na. Alam ko kung nasaan ang kusina kasi bahay namin to." Sabi ko. "Bakit ka pala nandito? Dito ka na ba nakatira?" "Pansamantala lang, pinalayas kasi ako ng Tita ko kasi nalaman nyang buntis ako." Sagot nya. "Aalis din naman ako dito, Athena wag kang mag-alala." "Ano ba naman to si Kuya." Naiiritang bulong ko sa sarili ko nang biglang bumukas ang pinto. "Hon, ano nga ba yung pinabili mong--" Gulat na gulat sya nung nakita kami. "Good afternoon po." Bati ni Ryan sa kanya pero tiningnan lang sya ni Kuya. "Ting, anong ginagawa mo dito?" "Uy, teka lang. Anong klaseng tanong yan? Hindi ba dito ako nakatira? Kelan pa ako nawalan ng karapatang umuwi ng bahay, Kuya?" "Hindi sa ganun, Ting nagulat lang ak--" "Kahit ako, nagulat. Anong balak mo? Anong balak nyo? Di ako nagmamalinis pero ano to, nagbabahay-bahayan kayo dito? Di ka ba nahihiya kina Mommy? Alam ba nina Mommy to?"

"Sasabihin ko--" "Sasabihin mo pa lang?" Sabi ko sa kanya. "Si Ryan pala, boyfriend ko." "Ryan, Kuya ko tsaka girlfriend nya." "Di ba sabi ko hindi ka pwedeng mag boyfriend, Ting?!" "At may karapatan kang sabihan ako samantalang ikaw at may kinakasamang babae dito? You're not exactly a good example of morality, Kuya. Pahinging pera tsaka pag tumawag sina Mommy pakisabing wag nang idaan sayo yung allowance ko, idiretso na lang sa bank account ko para hindi na tayo magkabwisitan. Tara na, Ryan." "Ting. Ting naman, teka lang." "Bitiwan mo ako, ano ba!" "Kausapin mo muna si Kuya, Ting. Ang tagal na nating di nag-usap." He pleaded as he pulled me with him towards my bedroom. He locked the door behind us and I sat on my bed. "Makinig ka sa akin, Ting. Mag-usap naman tayo. Magpapasko na lang di pa tayo bati." "Mag-explain ka at makikinig ako." "Magpapakasal naman kami ni Brenda kaya sana ay tanggapin mo sya bilang parte ng pamiya natin." "Okay. Wala na akong magagawa. Kelan mo ba kinailangan yung opinyon ko? Kelan mo ba ako tinanong? Kung wala ka nang sasabihin aalis na ako." "Ting..." "I'm so disappointed in you, Kuya. Di ka na nga lang ander, nambuntis ka pa at ngayon nagli-live in kayo." "Sana wag mo syang husgahan. Ako ang may kasalanan sa lahat." "Great. Sige, sayo lang ako galit." "Alam ko namang may pagkukulanbg ako sayo, Ting. Alam kong malaki. May mga pinagdaanan lang ako kaya di kita naasikaso." "Oo halata ngang busy ka, sa laki na ng tyan ng girlfriend mo siguro ay matagal ka nang busy." "Athena, nababastusan na ako sayo!" "Kuya, wag kang OA pwede?! Alangan namang nabuntis mo yang girlfriend mo sa kakatext lang? Matagal ko nang alam kung paano ginagawa ang mga bata, wag kang magkunyaring inosente dyan kasi lalo akong naaasar!" "Hindi ako dun nababastusan! Nababastusan na ako kung paano mo ako pakitunguhan!" "Buti nga pinapakitunguhan pa kita eh! Kahit nakakalimutan mo ako pinapakitunguhan pa rin kita!" Sigaw ko at bigla na lang ako humagulgol. Niyapos ako ni Kuya at iyak ako ng iyak. "Nakakatampo ka eh. Tayo na nga lang yung nandito, di mo pa ako naaalala." "Anong hindi? Parati kitang pinupuntahan pero di tayo nagkakaabot. Wala ka naman parati sa boarding house." "Wag ka ngang sinungaling dyan! Di ka na marunong tumawag at magtext ngayon?!" "Hindi ko alam kung ano ang sasabihin sayo. Para ka kasing galit parati sa akin. Di ko alam kung paano humingi ng tawad sayo at hindi ko alam kung paano ka kakausapin." "Bwisit. Bakit mo hindi alam eh ikaw nga tong nagpalaki sa akin! Dami mong rason!" "Sorry na, Ting. Bati na tayo. Patawarin mo na ako. Ikaw na nga lang kakampi ni Kuya eh." "Ewan ko sayo!" "Sige na, bati na tayo, bunso. Gaano na kayo katagal ni Ryan? Mabait ba sya sayo? Sabihin mo sa akin pag sinaktan ka nyan bubugbugin ko yan." "Sus, wala ka ngang time kausapin ang kapatid mo, mambugbog pa kaya?" "Ano ka ba, kayang pumatay ni Kuya para sayo." He murmured and I cried harder. "Wag ka nang magselos, bunso alam mo naman di ba kung gaano kita kamahal? Nataranta lang ako talaga na buntis si Brenda, hindi ko alam kung anong gagawin. Hindi ko rin masabi kina Mommy at di ko rin masabi sayo." "Wow, Kuya ha ang tanda mo na para mataranta, may trabaho ka na at grumaduate ka na bakit ka naman matatakot? Di nyo na pala kayang magpigil sana nagpakasal na lang kayo kung sigurado ka na pala sa kanya." "Hindi kasi ako sigurado sa kanya dati." He whispered and I frowned at him in surprise as I leaned away from his embrace. "Hindi naman kasi si Brenda ang nililigawan ko nun kundi yung pinsan nya." "Susmarya. Ano ka ba, Kuya!"

"Nagkalasingan lang kaya ayun nadisgrasya. Kaya siguro ganito kami, walang tiwala sa isa't isa kasi di kami lubusang magkakilala. Kahit may nangyari na sa amin, nakipagbalikan pa rin ako nun sa pinsan nya kaya lalong gumulo. Akala ko kasi dati yung pinsan nya ang mahal ko pero nung naghiwalay naman kami na-realize kong mahal ko na pala sya kaya hiniwalayan ko ang pinsan nya at binalikan ko sya." "Kuya, napakatarantado mo!" Bulyaw ko sa kanya. "Para kang walang kapatid na babae dyan sa pinaggagawa mo!" "Kaya nga nahiya ako sayo, Ting. Hiyang-hiya ako sayo kasi di ko alam kung paano i-explain. Give Brenda a chance, may rason naman kung bakit sya ganun. Tsaka magiging Ate mo na sya. Pamasko mo na lang sa akin to, Ting." He pleaded and I glared at him for a long time before I lowered my gaze and sighed. "Fine." I said and he hugged me again. "Pero wag mong hahadlangan ang pag-iibigan namin ni Ryan ha, di talaga kita mapapatawad." "Pag-iibigan na talaga yan, Ting?" Natatawa nyang tanong. "Oo, ito na yun." "Kung yan ang sabi mo pero mag-iingat ka. Wag kang bumigay. Alam mo naman na siguro kung anong ibig kong sabihin." "Oo. Alam ko. Di ako maiisahan nyan ano, matalino yata ako." "Wala sa talino yan." Sabi ni Kuya at tumawa ako. "Oo nga, minsan nasa brownout." "Ha?" "Wala. Tara na at ang tagal na natin dito. Dito kami kakain ng dinner, Kuya." "Sige." Nakangiting sagot ng kapatid ko. Nung gabing yun, dun ulit natulog si Ryan sa kwarto ko pero hindi tulad nung naunang gabi ay walang halong landi at talagang nag-usap lang kami. "Pwede ba yun, Ryan may mahal kang iba pero matutukso kang sumiping sa ibang babae?" "Oo." "Bwisit naman! Ang bilis ng pagkakasabi mo ng oo!" "Kasi yun ang totoo. Meron at merong dadating na tukso. Pero depende pa rin yun sayo kung magpapatukso ka. Kahit lalaki o babae susubukan ka talaga, wala namang relasyon na walang tukso." "Ganun? Paano pag natukso ka?" "Mahal kita at may lumapit man, yun ang iisipin ko." "Asus." "Totoo." "Hay, mapaka-heartbreaking naman ng magka-boyfriend sa ganitong edad kasi bata pa, wala pang balak mag-settle down tapos since bata pa marami pang tuksong dadating so malamang yung relasyon nagtatapos." "Hindi naman lahat, mahal ko. Wag mong lahatin." He said as he threw a leg over mine. "Tulog na tayo." "Okay." I whispered but I remained awake as his breathing deepened and I suddenly felt unsure -- unsure of his feelings, unsure of us, unsure of our future. "Mahal ko..." I heard him whisper. "Bakit?" "I love you." He murmured and I couldn't help but smile. "I love you too." I whispered back as I wrapped an arm around his waist and snuggled closer to him.

White lies and consequences...

Chapter 24

Isa sa mga nilu-look forward ko sa U.P. ay ang Oblation Run. Ewan ko ba kung anong meron sa sandamakmak na hubad na lalaking tumatakbo pero gusto ko talagang mapanuod yun. Highschool pa lang ako excited na kami ng mga ka-batch kong pumasa sa UP Diliman para sa makatindig-balahibong annual event na Alpha Phi Omega fraternity at kahit may boyfriend na ako ay dedma gusto ko pa ring manuod. Pero syempre nakakahiyang sabihin kay Ryan na gusto kong makakita ng mga lalaking hubad na tumatakbo kaya pa-demure ako kunyari. "Ryan, magmi-meet kami ng mga ka-batch ko nung highschool sa library mamaya, meron kasing homecoming party yung batch namin next week at nasa planning committee ako kaya kailangan naming mag-usap." "Okay, mag-ingat ka tapos i-text mo ako kung sakaling gusto mong magpasundo." "Nyak, library lang tapos magpapasundo pa ako? May class ka nun di ba?" "Oo, Chem 17." Sagot nya at pinilit kong hindi ngumiti. Nyahahaha! Timing! "Gusto sana kitang makasamang mag-lunch para maipakilala kita sa kanila pero ayaw ko namang mag-absent ka sa class mo." Sabi ko na kunyari ay nalulungkot. "Oo nga eh, sayang. Gusto ko pa man din sana silang makilala. Di bale, mahal ko next time na lang." Sagot nya at medyo nakunsensya naman ako na kaunti. Kaunti lang. Paano ba kasi nasa listahan talaga ng Things To Do Before I Turn 30 yung makapanuod ako ng Oblation Run. "Sige, mahal ko. Kita na lang tayo later." Sabi Ni Ryan bago humalik sa pisngi ko. Hinalikan ko rin ang pisngi nya bago sya nagpaalam. Kahit sa Math ang klase ko at sa Gym yung sa kanya ay parati nya akong hinahatid, nakaka-flatter na nakakahaba ng hair na nakakakiliti ng kung anu-ano. Ewan ko ba sa boyfriend ko, ang galing magpakilig. "Athena, ang sweet ng boyfriend mo. Hinahatid ka talaga sa mga klase mo." Tukso ng isa kong classmate. "May kapatid ba yun, Athena?" Pakilala mo naman sa akin. "Ako nauna!" "May the best girl win na lang!" "Ay, sorry pero nag-iisang lalaki sya." Sabi ko sa kanila. "Ganun? Sayang naman." "Oo. At tsaka wag kayong magkakamaling agawin yung boyfriend ko ha, kumakain ako ng malantod for breakfast." Pabirong sabi ko sa kanila at tumawa silang apat. "Seryoso ako." I added and their smiles froze as I took my seat. Hindi ako mapakali habang nagka-klase, pinaghalong pagaalala na baka mahuli ako ni Ryan, excitement na sa wakas ay mapapanuod ko na ng live ang dati ay pinapanuod ko lang na pinagkakaguluhan sa TV at pagka-guilty kasi nagsinungaling ako. Naku, matindi yun pag nagalit. Maygahd paano ko kaya yun susuyuin pag nagkataon. I-ooffer ko ba ang katawan ko bilang kabayaran? Churva, ang swerte naman nya! Papalamas ko na lang alindog ko. Joke. "Athena, tinatawag ka ni Sir." "Yes, sir?" "Solve the equation on the board." Sabi ng professor ko at mabilis akong tumayo. Buti na lang talaga Math yung subject kasi kung nagkataon nag nosebleed ako kung pinag-impromptu speech ako ng professor ko sa harap. Nung matapos ang klase ko nag-vibrate ang phone ko at nabasa ko ang text ni Ryan.

Mahal ko, miss na kita. Susmarya! Wag ganun, nakakakunsensya! May gut-feel din kaya ang mga lalaki at nararamdaman nilang gustong makapanuod ng martsa ng mga hubad ang girlfriends nila?

I miss you too. Reply ko sa kanya.

"Athena, sabihin mo na lang kaya ang totoo? Kaya lang baka di sya pumayag! Alangan namang maghintay pa ako hanggang next year para sa chance na to? Paano kung bigla akong na-kick-out sa U.P. eh di hindi na ako nakapanuod? Ang hirap naman, Lord. I need a sign!" "Manunuod kayo ng Oblation Run later?" Sabi nung isang estudyanteng nakapila rin sa likod ko para sa U.P. Toki. "Oo no! I won't miss it for the world! Matagal ko na kayang pangarap na panuorin yun!" Sabi ng isang babaeng kasama nya. "Tomoh! Nandito na rin lang tayo sa U.P. eh makisali na tayo sa tradisyon di ba?" Hirit nung isa.

"Grabe, Lord salamat sa sign!" Bulong ko sa sarili ko. "Hindi lang pala ako ang excited na makakita ng mga mujer na magtatatakbo ng hubad!" Nag-vibrate ulit ang phone ko at excited kong binasa ang text.

Girl, kita tayo sa AS, malapit sa hagdanan papuntang Reg! Am so excited na! Text ni Annie.

Ako rin, dream come true ito. Ang babaw lang di ba pero at least that's one thing off my bucket list! Sagot ko sa kanya.

I feel you, girl! I read her reply. Dumating na yung jeep kaya dali-dali kong binulsa ang phone ko. Mamaya ko na lang to rereplyan. I thought at sumakay na ako sa jeep. Pagdating ko ng AS nagpunta muna ako ng banyo para mag-retouch kasama ng iba pang mga kababaihang wala namang hinangad kundi ang maisakatuparan ang kanilang mga pangarap na maging parte ng isang karespe-respetong tradisyon ng paaralang kanilang pinapasukan. Chos. "May face powder ka?" Tanong nung isang babae, na nasa harap ng wall-to-wall na salamin, sa kasama nya. "Pahingi nga, mahirap na may media pa man din baka mahagip ng camera nila ang mukha ko at mapasama pa sa history ng TV coverage ang mamantika kong fezlak!" "Humaygahd, may point si ateng!" Bulong ko sa sarili ko na naglabas ng lip gloss, pulbo at suklay mula sa bag ko para makisabay sa pagpapaganda. Biglang nag-vibrate ang phone ko. "Ano ba naman tong si Annie, nagkakadanhirap-hirap na nga ako sa pag-apply ng lip gloss dito talagang magtitext pa." I whispered to myself as I took my phone out of my pocket. "Ay shunga di ko nga pala sya nareplyan." Girl, nandito ako nagpapaganda sa 1st floor CR kasi nakakahiya naman sa mga nakahubad na papabels kung hindi kaaya-aya ang itsura ko. At least ma-inspire sila sa ganda ko di ba? See you later malapit sa Reg! Pabirong reply ko sa text nya. Binulsa ko ulit ang phone ko at nagsuklay ako ng buhok. Sa dami ng tao akala mo dumating si Lee Min Ho at nahirapan akong hagilapin ang mga batchmate ko. "Athena!" Sigaw nilang lima at masaya ko silang kinawayan. "Hello! Mygahd this is it!" Halos matili kong sabi. "I-ready ang mga phone kasi kailangan nating ma-capture itong moment na to!" "Tomoh!" "Buti pinayagan ka ng boyfriend mo?" Tanong ni Trina. "Hindi naman nya alam ano!" Sagot ko. "Hala, bad girlfriend!" Tukso ni Emily habang nakisiksik kami para maghanap ng pwesto. "Uy, mabait ako. Ngayon lang." Nakangiti kong sabi. "Ano ba naman tong mga to! Kung makapanulak wagas!" "Korek! Para namang maubusan ng hubad na lalaki!" Sabi ni Annie. "Excited much ang peg nila!" Natatawang sabi ni Bernice. "Ayan na! Ayan na!" Sigaw ni Lorraine kasi biglang nagsigawan na lang ang mga nasa paligid namin. Kahit wala pa akong nakikita ay nakisigaw na rin ako, ganun ako ka-excited. Grabe ang excitement ng lahat, parang hayok lang kaming lahat sa lalaking hubad. "Wait, teka! Aray naman wag naman manghila ng braso! Ano ba!" Pasigaw na lumingon ako sa likod ko at nanlamig ako nung makita ko si Ryan. "Talagang naka lipstick ka pa." Sabi nya. "Uwi." Galit na sambit nya. "Girls, boyfriend ko pala." Pakilala ko at kumaway silang lima kay Ryan na hindi man lang ngumiti at tumango lang. "Bye, alis na pala kami." I said as I let Ryan pull me with him. Ang tagal naming nakalabas sa AS sa dami ng tao na umabot hanggang PHAN. Pagkalabas namin binitawan na nya yung kamay ko. "Di ba may klase ka?" I asked in a small voice but he ignored my question. "Ryan..." "Mamaya na tayo mag-usap." Tiim-bagang nyang sagot. Naglakad kami kahit mataas ang tirik ng araw at dali-dali kong kinuha ang payong ko sa bag at binuksan. Lumapit ako sa kanya para mapayungan sya pero dahil nga mas matangkad sya, bitin. Walang-sabing kinuha nya ang payong sa akin at sya na ang humawak. Ang daming tumatakbo sa isip ko, naghahanap ako ng rason at nag-iisip ako ng lusot. Sabihin ko kayang hindi ko naman intensyong manuod at napadaan lang ako? Syete, baka di maniwala to. Sabihin ko kayang natalo ako sa pustahan kaya napilitan akong manuod kahit ayaw ko? Bwisit, alam nitong kuripot ako at di ako nakikipagpustahan. Sabihin ko kayang balak ko naman talagang sabihin sa kanya pero nakalimutan ko lang sabihin? My Amnesia Girl lang ang peg. "Pasok sa loob." Sabi nya kasi nakatunganga lang ako sa harap ng gate ng boarding house. "Akyat." He instructed and we took the stairs. Akala ko didiretso kami sa rooftop kaya dire-diretso naman ako pero nagulat ako nung hinila nya ako papasok ng third floor. "Hoy, teka lang!" I protested. Leche, ano bang balak nito bigyan ako ng private Oblation Run? Tanong ko nun sa isip ko habang kinuha nya ang susi nya sa bulsa nya para buksan ang kwarto nya. "Ayokong pumasok

dyan!" "Pasok." "Ayoko sabi eh!" "Pumasok ka sa loob bago ako magalit." "Eh di magalit ka lang! Sinong tinatakot mo, ungas!" Sigaw ko bago ako tumalikod para umalis nang bigla nya akong kinarga para pumasok sa loob ng kwarto nya. "Ano ba, Ryan!" "Sige, sigaw pa pag nahuli tayong dalawa at napaalis dito, mag li-live in tayo ha." Bulong nya. That shut me up. Ibinaba nya ako at umupo ako sa silyang nakaharap sa study table nya. Parehas lang ng itsura ang kwarto namin, yun nga lang yung sa akin puro mathematical formula ang nakadikit sa dingding pero yung sa kanya picture ng kotse, pamilya nya at pictures ko. Yun yun eh. Ang ganda ko talaga. Umupo sya sa kama nya at humarap sa akin. "Explain yourself." He said. Aba ang taray, explain yourself talaga. Para syang Datu at ako naman ay aliping sagigilid na nahuling nagnakaw ng ulam sa kusina. "Raya, magsalita ka kasi nawawalan na ako ng pasensya." He repeated and I glared at him. "Gusto ko lang manuod ng Oblation Run. Paano mo pala nalaman?" "Na-wrong send ka." Sagot nya. Ay shunga ko lang talaga. "Why do you have to lie?" "Bakit, papayagan mo ba ako kung sinabi ko sayo ang totoo?" "Bakit kung may grupo ba ng mga babaeng hubo't hubad na maglalakad sa U.P. at tawagin nila yung Oblation Walk ay papayag kang panuorin ko?" "Natural, hindi! Tarantado ka ba?" "Did that answer your question?" He asked and I felt annoyed. "Sige bumalik ka na doon at manuod ka." He mumbled as he opened his door to let me out. I stood up and glared at him as I stepped out of his room. Pero di na ako bumalik at di na ako pumasok kasi nabadtrip ako ng todo. "Papayag naman palang manuod ako nagdadrama pa." I mumbled as I stared angrily at my ceiling. "Mga lalaki talaga badtrip, hadlang sa kaligayahan!" I added as I closed my eyes and fell asleep. Nagising ako sa ingay nina Kathy na akala mo ay nakamegaphone dahil sa lakas ng boses. "Grabe, yung isa dun ang puti, kaka-insecure! Wala man lang kapeklatpeklat sa katawan! Pati pwet makinis!" "Korak! Yung flappy ni Kuya kung maka-flap wagas!" Narinig kong tili ni Frances. "Buti na lang talaga nanuod tayo, France. Last year kasi di tayo nakapanuod, hay buo na U.P. life ko." Sabi ni Kathy. Lalo akong nainis. Nakakabanas talaga to si Ryan! Naghilamos ako at bumaba para magdinner at wala nang topic sa mesa kundi ang Oblation Run. "Nanuod ka ba, Raya?" Tanong ni Gani. "Hindi." "Conservative ka pala, mare." Tukso ni Frances at ngumiti lang ako. Hindi talaga kita papansinin, Ryan! Bulong ko sa sarili ko pero matatapos na lang kaming kumain ay walang Ryan na bumaba. "Si Ryan, di kakain?" Tanong ni Ate Rose. "Tulog po yata." Sagot ko. "Pwede po bang patabi ng kanin at mga ulam, iinitin ko na lang po mamaya. Tawagan ko po muna si Ryan." Sabi ko nung nagliligpit na sila. Umakyat ako sa kwarto ko para kunin ang cellphone ko at tinawagan sya. "Ano ba yan, nasaan kaya to?" Tanong ko sa sarili ko. Ilang beses ko syang tinawagan at magdadalawang oras na ang dumaan pero wala pa ring sumasagot kaya yung pag-aalala at kaba ko, lampas-Carillion tower na. "Ryan! Ano ba, nasaan ka ba?" Mangiyakngiyak kong sabi. Umakyat ako sa rooftop pero wala sya dun. Susmarya naman, ano na kayang nangyari dun! Nagsisimula na akong mataranta at tinawagan ko ulit ang phone nya. Muntik na akong umiyak nung may sumagot. "Ano ba! Nasaan ka ba?!" Pasigaw na tanong ko. "Alam mo bang kanina pa kita tinatawagan?! Alam mo bang kanina pa ako nag-aalala sayo?!" "Nasa labas." Sagot nya lang. "Nasaan ka sa labas?!" "Sa Sunken." "Anak ng tokwa, anong ginagawa mo dyan?" Tanong ko sa kanya bago ko kinuha ang jacket ko at wallet. "Saan ka malapit?" "Tapat ng BA" Sagot nya. Ano ba to, nagmo-moment pa daw! Kainis! "Hintayin mo ako, padating na ako." I said before I ended the call. I looked at my watch, mag-aalas diyes na at 10:30 nila lock yung gate. Wala nang masakyan kaya naglakad ako. It took me nearly 15 minutes and I was so worried that we'd be locked out. Pero nung nakita ko sya, todo yung pagluwag ng dibdib ko. "Hi." He said as I sat beside him. "Bakit amoy alak ka? San ka uminom?" Tanong ko and he handed me a

cellophane with a straw on it. "Binili ko sa Krus na Ligas. Pinaplastik ko para hindi halata." "Galing mo rin ano. Sa kalokohan ang galing-galing mo. Nakailang plastik ka na?" "Apat." "Hay naku!" "Mahal mo ba talaga ako, Raya?" "Oo. Bakit mo naitanong?" "Nakakagago lang kasi yung kanina. Ikaw na nga tong nahuli kong nagsinungaling at may balak na manuod ng mga hubad na mga lalaking tumatakbo ay ikaw pa ang galit." "Wala lang kasi yun sa akin, as in naman ikaka-arouse ko yung pagtakbo-takbo ng mga hubad na lalaki. I was just there for the experience." "Masakit eh. Nakakalalaki." "Sorry." I mumbled. "Wag mo nang ubusin yan, tara na kasi baka i-lock na nila yung gate. Di pa man din rinig sa labas pag naka-lock yung buong bahay na may nagta-tao po." "Ayokong umuwi." "Ryan, ano ba sorry na nga. Hindi na mauulit. Sige na, halika na umuwi na tayo, please." "Ayokong umuwi. Umuwi ka na." "Potek naman, Ryan eh. Nilalamok na ako dito!" "Umuwi ka na." "Hindi ako uuwi ng di ka kasama!" I exclaimed as I glanced at my watch again. Naku naman, anong oras na. Pero di ko naman to kayang iwanan dito at baka mapano tong lokong to. Maygahd! Kung di lang talaga kita mahal. "Umuwi ka na, Raya." "Ryan naman eh, ayaw kitang iwanan dito." I mumbled as I tried to look for ways para mapauwi sya. "Ryan, tara na." Ano ba, Athena mag-isip ka! "Mauna ka na nga, malapit na magsara yung boarding house o." "Ganito, pag umuwi tayo ngayon at hindi tayo napagsarhan ng gate..." Syete, ano kayang pwedeng sabihin dito? "Umuwi ka na. Kahit anong sabihin mo ayokong umuwi." "...I'll..." I'll be a slave for you. Mala-Britney Spears ito! Maygudnez! Magisip ka ng matindi-tinding inspiration dyan, Athena! "Ayokong umuwi, Raya. Don't waste your time at baka masarhan ka." "... strip naked in front of you." I finished. Neng, okay ka lang? Maghuhubad kang talaga? Paninidigan mo ang pagiging porn star mo sa utak ng boyfriend mo. "Jok--" "Tara." He said as he stood up and pulled me to my feet.

It was humbling to realize that the boy holding me is my very definition of forever.

Chapter 25

Hindi ko alam kung bakit ang buhay punung-puno ng kalokohan. Kung bakit yung utak ko yata mula nung nag-kiss kami ni Ryan ay wala nang laman kundi landian. Ano ba ito, mapapasubo pa yata ako nito? I thought as I let my boyfriend pull me along with him. Sana sarado na ang boarding house, maryusep naman! Pero saan kami tutulog? Masyado pa

akong bata para madala sa hotel! My virginity humaygahd! "Teka lang, dahan-dahan naman sumakit na tagiliran ko sa kakatakbo, ano ba tong sinalihan ko marathon?" "Baka masarhan na tayo eh." Sagot ni Ryan. "Ngayon gusto mo nang umuwi samantalang kanina kung makadrama ka wagas? Putspa, wala ka na talagang ginusto kundi dungisan ang puri ko." Hinihingal na sambit ko at tumawa sya. "Ikaw na nag-offer, napaka-ungentlemanly ko naman kung tatanggi ako." "Ulol." Bwisit tong lalaking to, parati na lang akong naiisahan. "Mahal ko, gusto mo buhatin kita?" "Mahal ko na ulit tawag mo sa akin ngayon kasi makikita mo na akong hubad?" "Mahal ko naman, minamasama mo parati yung mga sinasabi ko." Sagot nya habang patuloy kami sa pagtakbo. "Ikaw naman lahat ng sitwasyon minamasarap mo." Hirit ko sa kanya at tumawa sya. "Ay naku talaga. Tingin lang ha walang hawak." "Oo tingin lang." "Walang picture, tae baka magselfie ka pa habang wala akong saplot." "Titingin lang ako." "Nuod ka na lang kayang porn kesa ako pa mabiktima mo?" "Aanhin ko naman ang porn? Wala akong interest sa mga babae dun." Sagot nya. Nyemas, wala talaga akong lusot dito. Hiwalayan ko na lang kaya to bukas para lusot ako? Sagwa naman yung maghubad ako sa harap nya? "Ryan, I want space." I muttered. "Okay, after you've taken your clothes off, I will give you all the space that you need." "Alipin ka ng laman! Magsimba ka!" I muttered and he laughed again. Nakikita ko na ang gate ng boarding house at pumasok sa isip ko ang kunyaring nadapa para mapilitan kaming huminto at mapagsarhan kami. Kaya lang saan kami tutulog? Maygahd sa motel?! No! At baka mamaya maisipan nitong maghubad sa harap ko, kumusta talaga ang aking innocence? Wasak. "Halika na, mahal ko ang lapit na lang o." "Aray, masakit na yung paa ko eh." Sabi kong huminto sa pagtakbo. "Di ko na talaga kaya, Ryan. Sige mauna ka nang umuwi." At magtataxi na lang ako papuntang Pasig. I thought with a smirk. Nyahahaha! Kaya kong lusutan to. "Mauna kang umuwi tapos pagbuksan mo ako ng gate." "Hindi na, sabay na tayo." "Mauna ka na!" "Iniisahan mo ako, halata ka." Natatawa nyang sabi at gusto kong sabunutan ang sarili ko. Athena, isa kang malaking gaga! Ikaw na talaga ang gumagawa ng mga sitwasyong makakapagpa-devirginize sayo, teh! Bilib na ako sayo! "Hindi kita iniisahan. Magagawa ko ba naman yun sayo eh sobra kitang mahal kahit ang sarap mong murahin?" "Halika na, don't think about what we agreed on earlier. Ang mahalaga makauwi tayo." "So ngayon mahalaga nang makauwi tayo samantalang kanina kahit pinapapak na ako ng lamok ay nag-iinarte kang ayaw mong umuwi?!" "Uuwi naman talaga ako, pababayaan ba naman kitang umuwing magisa?" "Eh bakit sabi mo ayaw mong umuwi?" "Inoorasan ko naman, alam kong may oras pa. Tinitingnan ko lang kung anong gagawin mo. Eh sinabi mong maghuhubad ka, bakit ako tatanggi?" Sabi nya nung nasa harap na kami ng gate. Anak ng kikiam talaga tong isang to! Mas matalino ako dito ah, bakit ako nauuto nito?! Bulong ko sa sarili ko. Tinulak nya ang gate at parang isa-isang nahubad ang damit ko nung bumukas to. Humaygad. "Pasok na tayo, mahal ko." Sabi nya habang hinihila ako papasok. Hindi ako makapagsalita, ang daming kamunduhang tumatakbo sa isip. Hindi ko alam kung bakit ako ganun, yung tipong wala pa naman, di pa nangyayari pero naiisip ko na at natatakot na ako. "Ryan..." "Halika na." He uttered. Leche, magso-show yata ako sa rooftop. I thought. Akala ko sa rooftop ang diretso namin pero nagulat ako nung huminto sya sa harap ng pinto ng second floor. "Goodnight." He whispered before he kissed me lightly on the lips. Teka lang, akala ko ba maghuhubad ako? Wait! Ay Athena, ikaw na talaga ang excited magtanggal ng damit. "Goodnight?" Tanong ko sa kanya.

"Goodnight, mahal ko. Hindi kita mahalikan ng maayos kasi lasang beer bibig ko baka mandiri ka." He added. Teka lang, so yung nirbeyos ko ay all for nothing kasi lasing pala to at nakalimutan nya yung sinabi ko? Nyahahahaha! Success! I was laughing like crazy inside my head as I smiled up to him. "Sige, mahal ko goodnight na rin." I answered. O di ba ang sweet ko lang, kahit ayoko yung tawagan naming mahal ko napatawag ako ng mahal ko ng wala sa oras. "Matulog ka na ng maaga, mahal ko kasi maaga tayong gigising bukas." "Ha?" "Overnight tayo." He whispered against my ear. Ay naku tae! "Goodnight. Sweet dreams." He said as he kissed my right cheek again. "Wag kang magpupuyat." He uttered before he took the stairs to the third floor. "Takte!" I exclaimed as soon as I stepped inside my bedroom and locked the door behind me. "Overnight?! Ayokong mag-overnight! Anong binabalak nun? Siguro aangkinin na nya ang puri ko! Humaygahd!" I mumbled aloud panicking as I took my bath things from my closet and headed to the bathroom. "Ano ba ito, nakakaloka. Athena, ang tanga mo!" Paulit-ulit na bulong ko sa sarili ko habang naliligo. Hindi ko alam kung gaano ako katagal nagbabad sa shower, ang pagkakaalam ko lang ay mukha na akong pasas kasi nangulubot na ako ng sobra nung lumabas ako. Pagdating ko sa kwarto nilagyan ko ng tuwalya ang ibabaw ng unan ko at humiga ako agad. "Hay naku, jusme!" I mumbled as I replayed the day's events in my head. Ang gulo ng utak ko at nagsisimula nang sumakit ang ulo ko nung narinig kong nag-ring ang phone ko. Tumayo ako at kinuha ang telepono ko sa loob ng bulsa ng pantalon ko. "Bakit?" Tanong ko nung nakita kong si Ryan ang tumatawag. "Matulog ka na, mahal ko. Ayokong nag-iisip ka." "Hindi ako nag-iisip." "Kilala kita, panigurado kinakausap mo na naman ang sarili at kung anuano na naman ang tumatakbo dyan sa utak mo." "Hindi no!" "Bukas natin pag-usapan. Gigisingin kita ng 5 AM ha, mahal ko para maaga tayong makaalis." "Saan tayo pupunta?" "Bukas na natin pag-usapan. Goodnight, mahal ko. Tulog na tayo. Sweet dreams." Narinig kong sabi nya bago nya binaba ang phone. Ayoko ng suspense, ayoko ng kahit anong palabas na huhulaan ko kung anong sunod na mangyari. Pero ito naman si Ryan, ginawa na ngang suspenseful ang buhay ko, ginagawa pang erotic ang thoughts ko. Pinilit kong ipikit ang mga mata ko pero asar na bumalikwas ako sa kama kasi naririnig ang pag-ungol nya ng pangalan ko. "Susmaryusep naman!" Bulong ko sa sarili ko. "Dapat dinala ko yung beer na di naubos ni Ryan kanina eh di sana tapos ang kaso."

Napabalikawas ako sa kama nung narinig ko ang boses ni Ryan na tinatawag ako sa labas ng bintana. Naguguluhan ako kung bakit ang aga nya akong ginigising gayung Sabado naman. "Mahal ko..." Tawag nya at dumungaw ako. "Maligo ka na para makapagagahan tayo." "Ang aga pa, Ryan." Inaantok kong sagot at bigla kong naalala yung pinag-usapan namin kagabi. Susmarya! Anong gagawin ko?! "Maligo ka na, magbihis ka na at mag-empake ka pagkatapos para makaalis na tayo agad. Bilisan mo, mahal ko kasi pag nainip ako pupuntahan kita dyan at ako mismo ang magpapaligo sayo." Nakangiti nyang sabi at pumunta ako sa mesa ko at kumuha ng bolpen na walang tinta at binato sa kanya. Hanggang sa makalabas ako ng kwarto ay naririnig ko ang tawa nya. Manyak talaga. Inis na bulong ko sa sarili ko. Hindi ko alam bakit ako nag-empake when in fact pwede naman akong tumanggi but a part of me was curious as to what he'll do and where it will all lead. One thing was for sure, alam kong kapag may gagawin syang hindi ko magugustuhan, I will say goodbye without a backward glance. At least that's what I told myself kasi nakakahiya namang amining ang landi ko lang di ba? Aba, eh pag babae ka may back-up kang kaechoserang ganun para kunyari demure. "Saan ba tayo pupunta?" Tanong ko habang nasa loob ng taxi kami. Pumunta muna kaming Philcoa para mag-agahan sa Jollibee. "Uuwi tayo sa amin." "Uuwi tayo sa inyo para gumawa ng kamunduhan?" I asked and he laughed softly. "Anong kamunduhan ang pinagsasabi mo?" "Di ba...ano?" "Tsaka na natin pag-usapan." Bulong nya bago sya humalik sa pisngi ko. Pagdating namin sa Cubao ay bumili sya ng ticket ng bus at agad kaming

sumakay. Ako naman daw itong si excited na parang first time lang makasakay ng bus at lahat ng nagtitindang umakyat ay binilhan ko. "Maiihi ka nyan, dami mong nainom. Ihi ka muna kaya kesa sa kalagitnaan ng byahe ay maiihi ka." He suggested. Pareho kaming bumaba sa bus at sinamahan nya ako sa CR ng terminal. "Alcohol at tissue." Sabi nya sabay abot ng mga yun sa akin. "Thank you." Sabi ko. Kinuha nya ang bag na bitbit ko at pumasok ako sa banyo para umihi. Talagang naisip pa ni Ryan na magdala ng alcohol at tissue. Takte naman, ang sweet parang kaunting kembot na lang malalaglag na panty ko. Isip-isip ko habang naghuhugas ako ng kamay ko. Agad kaming umakyat sa bus at bumalik sa upuan namin. "Di ba tatluhan to?" Tanong ko sa kanya nung umandar na yung bus at tumango sya. "Bakit dadalawa lang tayo dito?" "Binayaran ko na yung isa para komportable ka." Sagot nya. Ito na nga ba ang sinasabi ko, prelude to porn na ba ito? Bakit ba ang sweet nito ngayon? "Ryan?" "Bakit, mahal ko?" "Paghuhubarin mo ba talaga ako?" Pabulong na tanong ko sa kanya at tumawa sya. "Iniisip ko pa lang na maghuhubad ako naloloka na ako." "Wag mong hayaang pilitin kitang gawin ang isang bagay na ayaw mo." Sagot nya. "Pero sana kung may gusto kang gawin o puntahan magsabi ka sa akin ng totoo kasi nasasaktan ako kapag nalaman kong nagsinungaling ka. Tulad ng kapag ako nagsinungaling ay nasasaktan ka rin. Besides, ayoko ng isang relasyon na puro kasinungalingan. Kapag nagsimula na kasi kayong magsinungaling sa isa't isa ay tuluy-tuloy na yan dahil kailangan nyong magsinungaling ulit para mapagtakpan yung unang pagsisinungaling na ginawa nyo." "Alam ko namang kasalanan ko eh. Sorry na, mahal ko." "Talaga naman, lambing mo pala pag may kasalanan ka?" Tukso nya at sinimangutan ko sya. "Sige, wag na." Bulong ko at tumalikod ako sa kanya. Niyapos nya ako mula sa likod at hinawakan ko ang mga braso nyang nakapulupot sa beywang ko. "Sorry, Ryan. Hindi na ako uulit. Gusto ko lang naman talagang makapanuod ng Oblation Run at feeling ko kasi hindi ka papayag." "May mga bagay kang gustong gawin na hindi ko ikakatuwa pero mas gugustuhin ko pa ring sabihin mo sa akin kesa maglihim ka." "Okay. Sorry ulit." "Okay lang, matulog ka na. Alam kong di ka nakatulog ng maayos kagabi sa kakaisip tungkol dun sa deal natin." Sabi nya. Humarap ako sa kanya at hinalikan ko sya sa pisngi bago ko sinandal ang ulo ko sa dibdib nya at pinikit ang mga mata ko. I felt his arms wrap around me and I couldn't help but smile before I drifted off to sleep. Nakarating kami sa bahay nila bago mag-tanghalian at medyo nasanay na ako sa parada at salubong ng mga Tita nyang matatandang dalaga. "Akala namin di kayo uuwi para sa kaarawan ko." Tuwang-tuwang banggit ni Tita Paz. "Pwede ba naman yun, Tiya?" May halong lambing na sagot ni Ryan. "Eh debut nyo po bukas kaya dapat lang talagang nandito kami." Pabiro nyang sabi at parang teenager na humagikhik ang Tita nya. Pagkatapos naming mag lunch at nagpahinga lang kami ng tatlong oras bago kami namasyal. Busog na busog ako kasi bawat hinto namin ay puro kain ang ginagawa namin. It's fun to witness Ryan's child-like side, parang napakamasayahin nyang tao, lahat ng nakakasalubong namin kilala sya at dun ko na-realize na hindi naman pala ganun kaseryoso ang boyfriend ko tulad ng inaakala ko. Ang masama lalo akong nai-inlove sa kanya. Hanep! Ikaw na talaga, Ryan! "Anong oras magsisimula ang kasiyahan bukas?" Tanong ko sa kanya habang nagpapahinga kami sa may salas nila matapos naming kumain ng hapunan. "Mga ala-una ng hapon. Nag-enjoy ka ba kanina?" "Oo. Grabe daig ko pa nag-excursion. Tsaka daig ko pa ang namyesta sa sobrang busog!" "Buti naman." Tugon nya. "Okay lang bang tumabi sayo mamaya sa pagtulog?" Pabulong na tanong nya at tumango ako. "Oo naman." I replied almost too eagerly. Nyak, talaga naman si Athena nagdalaga na. Kutya ng left side ng brain ko. Shadap. Sagot naman ng kabila. Bandang alas diyes ng gabi na nung umakyat kami sa taas at matapos akong maligo ay binuksan ko na yung closet kung saan sya dumadaan. "Hello, mahal ko." Bulong nya bago sya tumabi sa akin sa kama. "Naligo lang ako, na-miss na kita agad." "Weh." "Oo, walang halong biro." He replied and I threw a leg over him. "Pwedeng pa-kiss?" He asked and I nodded my head as I moved my face close to his. Kelan ko ba minahal to ng todo? Tanong ko sa sarili ko kasi pakiramdam ko sasabog na ang dibdib ko sa bawat dampi ng labi nya. Hay naku, Athena. Iniisip ko kung posible bang mahalin mo ng todo ang isang tao sa loob lang ng ilang buwan? Posible bang mahulog ang loob mo lalo sa araw-araw na nakakasama mo sya? Posible bang makita ang

hinaharap kasama sya kasi yun ang dikta ng puso mo at yun ang bulong ng utak mo? Siguro posible kasi ganun ang nararamdaman ko para kay Ryan. It was humbling to realize that the boy holding me is my very definition of forever. But that's how I felt that instant. "Ryan..." "Bakit, mahal ko?" He asked as I sat up to sit astride him. He seemed surprise but he recovered immediately as he moved to find a more comfortable position by piling pillows behind him. I expelled a heavy breath and started to unbutton my pajama top. Medyo nagulat ako nung hinawakan nya ang mga kamay. "Hwag." Sabi nya. "Hwag mong gawin just because sinabi ko. Hindi mo kailangang gawin lahat ng gusto ko." Sabi nya. "Alam ko." I answered. "Ginagawa ko to kasi gusto ko." I added and his mouth gaped open as I finished undoing the rest of my top's buttons. "Shit." He moaned. "Hindi ako santo, mahal ko." "Alam ko, hindi rin naman ako santa kaya nagpapabastos ako paminsanminsan." I retorted and he groaned before he laughed. "Hanggang saan tayo?" He asked as he sat up to take my top off me. "Not all the way." I replied and he nodded his head. "I love you." He whispered as I felt his hands on my flesh. "I love you too." I whispered back as I pulled his shirt over his head and opened my mouth to receive his kiss.

Condom na lang ang may Trust ngayon...

Chapter 27

Sa isang relasyon, kahit gaano kayo ka-sweet, kahit gaano kayo ka-open sa isa't isa, kahit gaano kayong nagsisikap na magpaka-mature ay lalabas at lalabas pa rin kung ano tayong lahat pagdating sa pag-ibig -mga batang takot maiwan at mga batang takot na ipagpalit. Sino ba naman kasi ang matutuwa sa idea na ipagpapalit sila ng taong mahal nila? Kahit di natin aminin at kahit ipa-tattoo natin sa mga noo natin ang salitang trust, tanggapin na nating dadating at dadating ang panahong mawawalan ka nito. Sa amin ni Ryan, it came before Christmas nandyan kasi yung parties, excuse para sa mga kahalayan, at yung mga taong kung lumandi ay walang humpay kahit alam nilang taken kayo. It was the Monday after the Oblation Run, lahat ng tao busy sa pageempake para umuwi sa kani-kanilang probinsya, ako naman di ko maiwan yung boyfriend ko kaya di muna ako umuwi kasi may Christmas party pa syang dadaluhan. "So anong oras ka pala uuwi galing sa Christmas party nyo?" Tanong ko sa kanya habang naglalakad kami papuntang sakayan ng UP-SM North sa may harap ng Vinzons. "Late na, mahal ko." Sagot nya. "Mamayang 6PM pa kasi magsisimula ang Christmas party kaya baka abutin ng midnight." "Ay ganun? So hindi na kita hihintaying umuwi? Paano ka makakapasok sa boarding house nyan eh hanggang 10PM lang yun bukas?" "Magpapaalam ako kay Tita Tess. Every December nag-aadjust ang curfew sa boarding house. Alam kasi ni Tita Tess na may mga parties na dadaluhan ang mga estudyante kaya alas dose na nya pinapasara." "Kainggit naman, sana may org din ako para merong Christmas party." "Di ba, mahal ko nag-Christmas Party kayo ng bloc nyo?" "Ang baduy nung Christmas party namin, ang dami kasing KJ na umuwi ng maaga sa mya probinsya nila, tuloy iilan lang kaming natira." "Sumali ka kasi sa org para hindi ka naiinggit." Nakangiting sabi ni Ryan. "Baka next sem sasali ako."

"Dapat kung pipili ka ng buddy, babae ha." "Wow, may ganun? Yung sayo nga babae tapos sa akin dapat babae din?" "Syempre seloso ako eh." Tugon nya. Ay naku, ito na naman si Ryan, lakas makakiliti ng utak. Sarap gahasain. Mygahd! Gahasain? saang sulok ng mahalay kong utak galing yan? "Oo na, pipili ako ng babaeng buddy para sayo. Selos-selos pa to." "Eh di mag-isa ka sa boarding house nyan, mahal ko kasi umuwi na pala yung mga boardmates natin?" "Ganun talaga, kapag nagmahal ka kailangang mag-sakripisyo." Pabiro kung sagot sa kanya. "Mahal na mahal mo ako?" "Ewan ko sayo." "Umamin ka na kasi, ako naman aminado." "Sa tingin mo pababayaan kitang i-explore ang alindog ko kung hindi kita mahal?" "Sabi ko nga." Natatawa nyang sagot. "Di bale, pinapa-explore ko din naman alindog ko sayo." "Oo na, pareho na tayong manyak." Bulong ko habang pumila kami para sa jeep. Tumawa sya ng malakas bago sya yumakap sa likod ko. "Hindi naman kamanyakan yun ah." Mahina ang boses nya kasi may ibang nakapila. "Ang tawag dun ay expression of love." "O sya, sige na. Expression of love na tutal mahilig na rin lang tayong mga Pinoy na mag-euphemize, why not di ba?" "Mahal ko naman, ito ka na naman eh." "Bakit?" "Wag mong isiping madumi yung ginagawa natin." "Oo nga, hindi na." I replied. "So bukas ka na uuwi sa inyo nyan?" "Oo. Pwede ring sa boarding house muna tayo kung gusto mo." Pilyo nyang sagot. "Uy, tama na. Di na kinakaya ng kapangyarihan ko yung kalandian natin baka bumigay ako." I whispered and he laughed. Natigil yung pag-uusap namin kasi dumating na yung jeep at nagmamadali kaming sumakay. "Alam mo na ba kung anong regalo ang bibilhin mo para sa exchange gift nyo?" I asked him and he shook his head. "Sabi unisex daw eh kasi dun na magbubunutan." "Ballpen?" "Grabe ka naman, mahal ko 300 pesos worth of ballpens?" "Bakit hindi?" I replied laughing. Nakasandal ako sa kanya at nakaakbay sya sa akin and I wondered kung anong mga iniisp ng ibang pasahero. Ako kasi dati kapag nakakakita ako ng magnobyong sobra kong makahawak sa isa't isa ay naasar ako, feeling ko takot silang maagaw ng iba yung boyfriend or girlfriend nila. Pero ngayon, kung meron mang maasar kasi OA kaming makahawak ni Ryan sa isa't isa ay kakantahan ko sila ng I Don't Care ng 2NE1. Kahit mag-aalas diyes pa lang ng umaga ay medyo traffic na dahil malapit na nga ang pasko, kaya yung dapat ay less than 20 minutes namin na byahe ay inabot ng 30 minutes pero buti na din kasi hindi ko feel ang maghintay sa may entrance ng SM ng pagbubukas nito na para bang nanghihingi ako ng abuloy sa kanila. "Saan mo gustong mag-lunch?" Tanong ni Ryan pagkababa namin ng jeep. "Kahit saan, foodcourt na lang siguro." "Mahal ko, wag sa foodcourt, alam mo bang hindi bagong luto ang mga pagkain dun at iniinit lang nila ng ilang beses? So yung sinigang na kakainin mo ngayon eh nung nakaraang Linggo pa yun nakasalang." "Grabe ka naman!" "Oo kaya, yung kapitbahay namin sa foodcourt ng isang mall nagtatrabaho at sabi nya ganun daw ang gawain nila." He insisted and I glanced sideways at his very serious expression. Minsan when he's eager to convince me, sobrang seryoso ng mukha nya na parang ang pinagdedebatehan namin ay ikakayaman ng buong Pilipinas. "Ang cute mo talaga, Ryan." I blurted out and he stopped walking. "Bakit?" I asked as he suddenly pulled me into his embrace. "Sumama ka sa akin umuwi, please. Hindi ko kaya na di tayo magkasama ng ilang araw." He whispered as I returned his hug. "Tingnan natin kung pwede. Bawat pasko kasi tumatawag sina Mommy para kausapin kami. Baka magulat sila pag nalaman nilang wala ako sa bahay at di kami magkasama ni Kuya."

"Sige, sa amin ka na muna tapos uwi ka ng 24 ng hapon para sa inyo ka makapagpasko pero balik ka ng 25 ng umaga." Sabi nya at natawa ako. "Ano yan, grabe naman." "Sige na, mahal ko. Ngayon lang tayo magkakalayo ng matagal since nagsimula ang klase at di na ako sanay nang di ka kasama. Iniisip ko pa lang, nalulungkot na ako." "Ako din naman. Iniisip ko pa nga lang na di kita makakasama ng matagal naiiyak na ako." "Eh yun naman pala eh di sa amin ka na nga umuwi." "Toinks, parang wala akong pamilya." "Pamilya mo na din naman ako." He answered and I looked at him and rolled my eyes. "Sige pa, magpakilig ka pa." I murmured and he grinned. Nahirapan kaming maghanap ng gift na pang-unisex. Kung di lang bawal ang pagkain ay Toblerone na lang daw ang bibilhin ni Ryan. We ended up buying a thermo mug kasi gusto ni Ryan may kabuluhan daw yung regalo nya. Nag-lunch lang kami sa Kimono Ken kasi feel nyang kumain ng ramen dahil sa kakanuod namin ng Naruto. Pagkatapos kumain ay bumalik din kami agad sa boarding house. "Athena at Ryan, di pa ba kayo uuwi?" Tanong ni Tita Tess nung nakita nya kaming pumasok sa gate. "Bukas pa po." Sagot ni Ryan. "May Christmas party pa po kasi akong pupuntahan mamaya. Tita Tess, mga 12 midnight na po ako makakauwi ha, wag nyo po munang isarado yung gate." "Okay, eh paano si Athena?" "Hihintayin ko na po sya para sabay na kaming umuwi bukas." "Young love nga naman." May halong tukso ang boses ni Tita Tess. "Okay, ako ay aalis muna at magkikita kami ng mga kaibigan ko nung kolehiyo. "Sige po, Tita ingat po." Sabi ko habang si Ryan ay binuksan ang gate para makalabas ang sasakyan ni Tita Tess. Hinintay kong isara nya ang gate para sabay na kaming umakyat. "Sa kwarto mo o sa kwarto ko?" He naughtily asked. "Sa kwarto ng isa't isa kasi matutulog ako kaya maghiwalay na muna tayo ng landas." I answered and his face fell. "Mahal ko, ayaw mo ba akong makasama?" "Gusto, basta tulog lang walang kasamang kahalayan." "Oo tulog lang." Sabi nya. "Sige, baba ka mamaya after 20 minutes. Maliligo muna ako , nakakahiya namang tumabi sayo ng di naliligo, parati ka kasing mabango." "Mabango ka rin naman ah." "Wag na tayong magbolahan ano, sige kita tayo sa room ko later." I uttered as I waved goodbye at him. Nakabihis na ako ng shorts at t-shirt nung kumatok sya at agad kong binuksan ang pinto. "Magpapatuyo muna ako ng buhok." I told him as he sat on my bed. "Akin na, tulungan kita. He said as he scooted towards the wall. I sat in between his thighs after I handed him my towel. My back was against his chest and I was getting sleepy. "Tama na yan, inaantok na ako. Okay lang ba sayo na damp ang buhok ko?" "Oo naman. Halika na." He murmured as I stood up to hang my towel. I lay down beside him and closed my eyes. "Tutulog ka na?" He asked and I couldn't stop myself from grinning. "Takte, alam ko na yang tanong yan." I said as I opened my eyes to look at him. He did not reply but I felt his hand under my shirt as he dipped his head to claim my lips.

Nakakapraning palang tumao sa isang malaking boarding house magisa. Kahit naka full volume ang TV at nabingi na ako sa lakas ng boses nina John Lloyd Cruz at Bea Alonzo habang nagpapalitan sila ng kadramahan sa One More Chance ay di pa rin nawala ang pagka-praning ko. Tingin ako ng tingin sa relos ko. Umuwi si Tita Tess ng pasado alas otso at nagchikahan kami ng kaunti pero 9:15 PM pa lang ay nagpaalam na syang matulog. "Panuorin mo na muna to habang hinihintay mo si Ryan." Sabi nya sabay abot sa akin ng CD. "Sige po, Tita thank you po." I answered. But that was almost an hour ago at kahit na inaantok na ako ay di ko makuhang umakyat kasi natatakot ako. "Hay naku, ano ba tong pag-ibig na ito nakakapraning!" I muttered

aloud. Naisip kong dapat umuwi na lang ako, bakit pa ako nagpapakamartir na mala-GomBurZa? "Takteng true love yan!" Bulong ko sa sarili ko. Di ko na naiintindihan yung pinapanuod ko kasi feeling ko may bigla-bigla na lang susulpot na white lady sa tabi ko. Ayoko rin namang magtalukbong ng kumot kasi feeling ko may gagapang na bata sa loob. "Ano ba, Athena! Mukha kang tanga!" Alam mo ba kung bakit Diliman ang tawag dito? Dahil sa word na dilim. Naalala ko ang sabi ni Frances sa isa sa mga ghost stories session namin. Maygahd! Ano ba yan! Sigaw ko sa isip ko. Pinatay ko ang TV at dahil pasado alas onse na, napagdesisyunan kong hintayin na lang si Ryan sa labas. Dinala ko ang isa sa mga monobloc chairs sa may gilid ng gate at nilabas ang cellphone ko para maglaro muna ng Plants Versus Zombies. Maya't maya may narinig akong sasakyang huminto sa harap ng gate kaya agad akong tumayo. Bubuksan ko na sana nung biglang narinig ko ang boses ng babae. "Ryan, nakalimutan mo yung gift ko sayo." The girl said and I frowned kasi familiar. Saan ko nga ba narinig tong boses na to? I asked myself. "Ah, okay. Oo nga pala. Thanks, Toni." "Anytime, hon." "O sige, pasok na ako. Merry Christmas. Goodnight." "Kiss ko muna." "Ikaw talaga, Toni puro ka biro." I heard Ryan's reply. "Ikaw naman, para namang di pa natin ginawa. You're one hell of a great kisser, Ryan" Sabi naman ni Toni at nanlamig ang buong katawan ko. Tang-ina! Hindi ko alam kung paano ako nakalabas ng gate, the next thing I knew, sinasabunutan ko na si Toni mula sa window ng kotse nya at inaawat na ako ni Ryan. "Raya! Ano ba! Tama na yan!" I heard him say but I was beyond angry. I felt cheated, even used. "Leave, Toni! Now!" He said and Toni hastily closed the window of her car and sped off. "Calm down, Raya!" He exclaimed as he held both my hands but I wrenched them free and slapped him hard. "Putang-ina nyo!" I yelled before I pushed him away and ran back inside the house. He followed me and knocked on my door as I hastily stashed clothes inside my bag. "Raya, kausapin mo ako please." "Leche ka!" I yelled. "Mahal ko naman." "Magpapasko. Wala kayong patawad, mga hayop!" "Usap tayo." He said as I took my phone out of my pocket and dialed Kuya's number. Limang ring bago may sumagot. "Hello?" Boses ng babae. "Si Kuya?" I asked and started to sob. May narinig akong nag-usap bago ko narinig ang boses ng kapatid ko. "Ting, bakit?" Tanong ni Kuya at iyak lang ako ng iyak. "Nasaan ka? Anong nangyari sayo?" "Kuya, sunduin mo ako dito sa boarding house, please." I pleaded as I continued to cry. "Papunta na kami." I heard him say before I ended the call.

Marunong akong magbilang at bumingo ka na sa akin....

Chapter 28

Alam kong matindi akong magalit. Sabi nga ng Mommy ko dati, extreme ang personality ko -- kapag masaya sobrang saya, kapag naman malungkot, sobrang lungkot at kapag galit, bumubuga ng apoy.

"Mahal ko, saan ka pupunta?" Ryan asked as soon as I opened the door a few minutes later. "Mahal ko, usap tayo." He begged as I ignored him and took the stairs. "Raya, please." He pleaded as I walked to the gate. "Mahal ko..." He said as he tried to wrap his arms around me but I shrugged his arms off and continued walking. "Hindi natin to maaayos kung di mo ako bibigyan ng chance na magpaliwanag." He uttered and I stopped on my tracks. "Soler, naririnig mo ba yang sinasabi mo? Chance na naman? Anong akala mo sa pasensya ko, call and text promo at naka-unli?!" "Mahal ko, please. Wag ganito, please." He said as he started to sob. "Kumita na yan, Ryan. Try mong maglaslas baka sakali." I said as I opened the gate. Naghihintay na sina Kuya sa labas at kinuha nya agad ang bag ko bago binuksan ang pinto ng kotse. "Raya, teka lang." I heard Ryan say as I pulled the door close. "Tara na, Kuya." I said and my brother started the engine. "Teka lang pala." I uttered when the car started moving. I pressed the power window button and the window rolled down. I took off the bracelet he gave me and threw it near his feet. "Tara na, Kuya." I calmly said. "Okay ka lang, Ting?" Tanong ni Kuya pero di ako makasagot kasi tulo ng tulo ang luha ko. Taragis ang gago, halos ibigay ko na nga sa kanya lahat di pa rin nakuntento. "Di ka naman buntis di ba?" Usisa nya at di ko alam kung nang-aasar ba sya o nanggagago. "Virgin pa ako, Kuya." Sagot ko sa kanya. "Buti naman." Sabi nya. Hindi na kami nag-imikan hanggang sa dumating kami ng bahay. Nasa may passenger's seat si Brenda pero hindi rin sya nagsasalita. "Akyat ka na." Sabi ni Kuya nung naipasok na ang sasakyan sa may garahe. "Teka lang." I answered as took my phone out of my pocket. 23 Messages 11 Missed Calls. I turned it off and tried to remove the sim. "May paper clip ka dyan, Kuya?" "Wala. Aanhin mo?" "Itatapon ko tong pesteng sim na to." Sagot ko sa kanya. "Ting, galit ka ngayon. Do not make hasty decisions when you're angry. Halika na, akyat na tayo sa taas." Sabi nya bago bumaba sa sasakyan. Binuksan ko ang pinto ng kotse at bumaba na rin ako. "Gutom ka ba, Athena? Gusto mo bang ipaghanda kita ng pagkain?" Parang nahihiyang tanong ni Brenda. "Hindi na, salamat." Sagot ko. "Una na akong aakyat." I told them as I went up the stairs. Dumiretso ako sa kwarto ko at naghubad ng damit at sapatos para maligo. I changed into a pair of pajamas and plopped on my bed, my hair still wet from the shower. "Ting, gising ka pa?" Narinig ko ang boses ni Kuya at tumayo ako para buksan ang pinto. "Dala ko ang bag mo." Sabi nya at tumango lang ako para bumalik ulit sa kama. "Gusto mo bang pag-usapan?" "Hindi na." "Hindi maganda yang nagkikimkim ng galit." "Ayoko munang pag-usapan, Kuya. Mainit pa ulo ko, masakit pa dibdib ko at pag ako pinagsalita mo ngayon wala akong gagawin kundi magmura." "Sige, basta kung gusto mo ng kausap nandito lang ako. Kung naiilang ka sa akin, pwede mong kausapin si Ate Brenda mo." "Okay, Kuya." Tugon ko sa kanya. Hinalikan muna nya ako sa noo bago sya lumabas at nung sinara nya ang pinto naghabulan ang mga luha ko pababa ng pisngi ko. "Ano ba, marathon ang peg?" Bulong ko sa sarili ko. "Leche, ang sakit." I sobbed as I covered my face with a pillow. May nagbago kaya kung pinabayaan ko syang magpaliwanag? Malamang wala kasi hindi rin ako maniniwala sa sasabihin nya. May nagbago kaya kung di ako umalis ng boarding house agad? Malamang oo kasi siguro lumpo na si Ryan ngayon sa kakabugbog ko sa kanya. Pinilit kong intindihin yung sitwasyon nya pero di ko lubos-maisip kung paano. And what hurts me more is the thought that we are intimate, yun na lang ang kulang. Yun na lang. Pero nakuha pa nyang makipaghalikan sa iba? "Tangna, nakakadiri kang lalaki ka! Buti sana kung di ka nakaka-score sa akin, hayop ka at may rason ka pa dahil tigang ka pero leche kang gago ka!" I angrily murmured as I stood up and turned my computer on. I logged into my Facebook and blocked him after I deleted all our photos. Feeling ko kasi ikakagaan ng loob ko pero lalo lang akong naasar. Parang gusto kong malaman nya in the grandest possible way na bwisit na bwisit ako sa kanya at kung marunong lang akong mangkulam ay ginawa ko na. I turned my phone on again and received a deluge of messages from him pero hindi ko binasa lahat as I composed a new message.

Soler, Pakyu ka, rest in peace. We're done.

I reread the message before I sent it to him and I definitely felt better.

Hindi ako maka- Taylor Swift pero napa-download ako ng wala sa oras ng We Are Never Getting back Together. Syeteng lalaki ka! Ilang bilyon kayo sa mundo, manigas ka, hayop! I angrily murmured to myself as I turned my phone off again. Hindi ko namalayan na nakatulog ako at nagulat ako nung tiningnan ko ang alarm clock sa may side table ko. 11:27 AM. "Magtatanghali na pala." I said as I rubbed my eyes with my hands and stood up. I glanced at my wrist wondering where the bracelet Ryan gave me went and then I remembered. Oo nga pala, leche talaga yung lalaking yun! Bwisit! Arawaraw na lang ba ganito ang mood ko?! Sya suma-sideline tapos ako nagpapakalunod sa luha! Hindi pwede to! Dumiretso na ako sa banyo para mag-shower bago lumabas. Gutom na gutom ako kaya pumunta ako sa kusina. "Kuya?" "Athena." Sabi ni Brenda na abala sa pagluluto. Pawis na pawis sya at parang hirap na hirap sya kasi medyo malaki na ang tyan nya. "Bakit di kayo kumuha ng katulong kesa nagpapakahirap ka dyan?" Tanong ko sa kanya at ngumiti sya sa akin. "Hindi na. Sayang naman yung ipapasahod dun eh wala naman akong ginagawa dito." Sagot nya. Umupo ako sa mesa at pinagmasdan si Brenda. Ilang taon lang ang tanda nya sa akin, sa pagkakaalam ko graduating sya pero dahil nabuntis ay huminto na sya sa pag-aaral. Wala na rin syang magulang at ang Tita nya lang ang nagpapa-aral sa kanya. Parang naiilang sya na nakatingin ako sa kanya at dali-dali syang kumuha ng plato at kubyertos. "Siguro gutom ka na kaya ipaghahain na kita." "Brenda, di mo ako kailangang pagsilbihan." I said and she bowed her head. "Alam ko kasing galit ka sa akin, siguro tingin mo inagaw ko ang Kuya mo pero hindi naman ganun ang intensyon ko. Kaya lang ako nandito kasi wala akong ibang mapuntahan." "Hindi naman ako galit sayo. Nung una, oo. Di ko kasi maintindihan bakit parang sinasakal mo ang kapatid ko, ultimo telepono nya ay na sayo." "Hindi ko naman sinabi sa kanya na ibigay nya sa akin ang telepono nya, kusa nyang binigay kasi ayoko na syang pagkatiwalaan. Nakipaghiwalay ako at ayoko nang makipagbalikan." "Bakit ka pumayag na makipagbalikan sa kanya ulit?" "Kasi mahal ko sya." Walang pasakalye nyang sagot. "Kapag mahal mo yung isang tao, kahit ilang pagkakataon ay kaya mong ibigay." "Ay martir ka, teh." Sabi ko at tumawa sya. "Pwede ba kitang tanungin?" "Kung tungkol yan sa drama ko kagabi, ayoko munang pag-usapan." Sabi ko sa kanya at tumango sya. "Wag mong isipin ha, na ini-snob kita pero yung sugat kasi bago lang at di pa naghihilom kaya ikakain ko muna to. Ano ang ulam? Ang bango." "Ginataang alimango. Maagang pumunta sa palengke ang Kuya mo para bilhan ka nito. Sabi nya kasi paborito mo daw to. Yun nga lang sana magustuhan mo ang luto ko." "Oo, magugustuhan ko yan. Nagutom tuloy ako lalo. Nasaan pala si Kuya?" "May kausap lang. May bisita kasing dumating kaninang madaling araw at ayun dito na natulog." Sagot nya at tumayo ako para tulungan syang iset ang table. "Yung bisita dito rin yata kakain." Sabi nya at naglagay ako ng isa pang placemat sa mesa. "Brenda, bati na tayo ha. Sorry because I was a brat. Akala ko lang kasi inaapi mo ang Kuya ko." "Okay lang yun, naiintindihan ko. Ganun talaga pag mahal mo ang isang tao, magagalit ka kung tingin mo ay hindi sya maayos na inaalagaan ng iba." "Salamat. Kelan ka pala manganganak?" "February." "Malapit na pala. Sana hindi sa February 14 or else ipapangalan ni Kuya dyan sa bata ay Valentina. Ang sagwa. Alam mo naman yung kapatid ko may pagka-baduy." I said and she laughed. I sat down and stared at my plate. I realized na kahit anong tapang-tapangan ko, nasasaktan ako. "Hay, naku syete." I whispered and laughed again as I felt my eyes water. "Masyado yatang madaming chili powder yan kasi naiiyak ako, amoy pa lang." I said as I tried to smile at her. "Athena--" "Tangnang mga lalaki talaga, mga bwisit sa buhay." I said sobbing. "Alam mo yun, nilamok na ako at kandidata na ako sa pagkakaroon ng dengue sa kakahintay sa kanya sa labas ng gate tapos ganun lang maririnig ko?" I asked as I started to cry. Inabot sa akin ni Brenda ang isang rolyo ng paper towels at nagpasalamat ako sa kanya. "Binasa mo na ba yung mga messages nya sayo?" "Hindi. Gago sya, uutuin na naman nya ako tapos ako naman tong isa't kalahating shunga, maniniwala naman ako sa kanya. Nakakainis! Halos mamatay na ako sa nerbiyos sa kakahintay sa kanya kasi mag-isa na lang ako sa boarding house tapos ganun ang igaganti nya sa akin? Hindi

naman sa humihingi ako ng kabayaran dun sa pag-iinarte ko at bet na bet kong maging yaya nya pero di ba, kaunting respeto naman. May girlfriend ka eh tapos makikipag-laplapan ka sa iba! Taragis na yun, sarap gawing fishball ng loko." I uttered as Brenda consolingly patted my back. "Madali talagang magkaroon ng di-pagkakaintindihan yung dalawang taong nagmamahalan. Hindi totoo na pag mahal nyo ang isa't isa ay hindi na kayo magkakaroon ng di-pagkakaunawaan." "Langya naman eh, bakit ganyan ang tagalog mo ang lalim? Di ko na mabatid ang nais mong iparating. Chos!" "Malalim ba? Hindi naman?" "Hindi, pero purong tagalog naman, don't tell me kababayan mo rin si Vilma?" "Ilocos ang roots ko." "Tara punta tayo sa inyo, di ba may giant windmills dun?" "Wala naman akong bahay dun, nung namatay ang lola ko na kumupkop sa akin, yung lupa at bahay nya binenta na ng mga Auntie ko para paghati-hatian." "Hay, lalo akong na-depress sa kwento mo. Sorry talaga ha, ang bitch ko sayo. Parang ang sama ko tuloy na tao." "Okay lang, ang mahalaga okay na tayo ngayon." "Kainis, gutom na gutom ako pero parang wala akong ganang kumain. Dapat yung mga babaeng nagda-diet ay maghanap na lang ng jowa tapos hiwalayan nila kesa uminom sila ng kung anu-ano. Effective na pampayat ang mga lalaki." "Naku kumain ka. Hindi pwedeng hindi ka kumain." "Oo kakain ako kahit na sugatan ang puso ko. Bwisit na Ryan na yan wag na wag talaga syang magpakita sa akin kundi kakalbuhin ko sya at hihiwain ko sya ng pinung-pino!" Sabi ko at tumawa si Brenda. "Magagawa mo kaya yan kapag kaharap mo na sya?" "Oo naman, ano! Asan na yung kutsilyo natin at ipapahasa ko. Sa sobrang kapal kasi ng balat nung hayop na yun, kasing kapal ng tonetoneladang make-up nung unanong mahilig mag-shorts na kalandian nya, ay kailangang sobrang talim ng kutsilyo!" Dagdag ko at tawa ng tawa si Brenda. "Hoy, ano ba wag masyado baka mapaanak ka ng wala sa oras." "Nakakatuwa ka talaga, Athena." "Ting na lang, nahiya naman ako pag naririnig kong tinatawag mo akong Athena kasi naaalala ko nung tinawagan kita at tinarayan." "Sige. Salamat ha, Ting. Alam mo bang takot na takot ako sayo?" "Alam ko, nagtataka nga ako dati kasi maganda naman ako pero natatakot ka sa akin." "Mataray ka daw kasi, mahal ko." Biglang narinig kong may nagsalita sa likod at lumundag ang puso ko. Hindi ako lumingon kasi feeling ko imahinasyon ko lang. Taragis, nababaliw na yata ako! "Umupo ka na, Ryan." Sabi ni Kuya at napatingin ako sa kanya. Naramdaman kong may umupo sa tabi ko pero hindi ko tinitingnan kahit kinuha na nya ang kamay ko at isinuot nya ulit ang bracelet na binato ko sa kanya kagabi. "Iingatan mo yan, ha. Bawal na yan tanggalin." Pabulong na sabi nya. Hindi ako lumingon sa kanya pero tinanggal ko ulit ang bracelet na sinuot nya bago nilapag sa mesa. "Soler, marunong akong magbilang at bumingo ka na sa akin." I uttered before I stood up and left.

"Kuya naman! Tama ba naman yung paghintayin mo pa ako ng one more hour?!" I said over the phone. Naglalakad ako sa may academic oval, sa bandang harap ng College of Business Administration at kausap ko sa telepono ang walang kwenta kong kapatid na inuna pang ihatid ang girlfriend sa Paranaque kesa sunduin ang kapatid nya sa Diliman. "Ting naman, wag ka nang magalit sa kuya. Di ko naman inakalang ganito na ka-traffic nung umalis akong Paranaque." He replied. I'm Athena Raya Aragon, Ting sa kuya ko, Athena sa magulang, kaklase at bloc-mates ko at Aragon sa karamihan ng professors ko sa UP. Freshman ako sa UP Diliman, BS Math. Wag nyo nang tanungin kung bakit Math ang kinuha kong kurso, sadyang may affinity lang talaga ako sa numero at mas naiintindihan ko sila kesa mga letra. "Kelan ba hindi traffic sa Pilipinas, Kuya?!" I asked angrily. Magtatatlongoras na akong naghihintay sa kanya at nagawan ko na ng calculation ng

rate of acceleration ang karamihan sa mga afternoon joggers na dumaan sa harapan ko sa sobrang inip. "Ting, wag ka na magalit sa Kuya." "Ewan ko sayo, Kuya!" "Ito naman minsan lang ma-late si Kuya nagtatampo naman agad." Panunuyo ng kapatid ko. "Tseh! Anong minsan? Baka minsan sa isang linggo? Nakakaasar ka naman Kuya eh!" I griped. "Sana nagsimula na lang akong maglakad siguro nakarating na akong bahay ngayon!" I said and I heard him chuckle. "Sa tamad mong yan, plano mo pang maglakad?" "Nakakaasar ka, Kuya!" I angrily retorted. "Sorry na, Ting. Bawi talaga ako sayo. Saan mo gustong maghapunan? O gusto mo ipagluto ka ng Kuya ng paborito mong champorado at tuyo?" "Champorado at tuyo sa hapunan?!" "Kain na lang tayo sa labas, gusto mo ng pizza?" "Ay naku naasar ako sayo!" "Sige na, Ting pagbigyan mo na si Kuya ngayon pasensya na talaga. Tsaka wag kang mag-taxi mag-isa madaming mandurugas ngayon." "Kahit gustuhin ko wala akong pang-taxi, Kuya! Gutom na ako tapos sampung piso na lang laman ng wallet ko, kasi nag deposit ako sa PNB kanina! Nagpa-photocopy pa ako ng readings ko sa Nat Sci I kaya ubos na pera ko!" I retorted and I heard him laugh. "Magkano na ba naipon mo? Pautang nga." He joked and I mumbled angrily. Simula bata pinangarap ko nang pumuntang Greece, idol ko kasi si Archimedes, ang Greek Mathematician na naturingang Father of Math. Feeling ko pag nakaapak akong Greece at nalanghap ko ang hanging nilanghap nya ay makukuha ko ang kapangyarihan nyang makipag-usap sa mga numero. I was still in Grade 5 when I started saving up for my dream trip to Greece at hanggang ngayon ay lubos yung pagtitipid ko maisakatuparan lang ang pangarap ko. "Naasar ako sayo, Kuya at di ka nakakatawa." I murmured and I heard him sigh. "Sige na bibilisan ni Kuya. Susunduin kita sa harap ng AS. Sorry na. Nagkatampuhan kasi kami ni Ate Brenda mo kanina kaya na-late ako." "Hindi ko pa sya Ate, besides kelan ba kayo hindi nagkatampuhan?!" "Si Ting nagseselos na naman." "Ay naku!" "Wag na magalit, ikaw din papangit ka nyan. Uy si bunso ngingiti na yan... ngiti na dyan bunso..." He teased and I couldn't help but smile. My brother is 8 years older than me, dalawa lang kaming magkapatid at ang mga magulang namin ay parehong nurse sa London kaya si Kuya na ang naging nanay at tatay ko. "Uyy, nakangiti na ang bunso ko..." "Tseh!" "Sige na, babawi ako wag ka nang magtampo sa akin." He cajoled and as usual I gave in. Ganun naman talaga kahit asar na asar ako di ko makuhang magalit sa kapatid ko ng matagal. Kahit busy sya lately kasi may bago syang girlfriend eh di ko sya ipagpapalit kahit kanino. "Ting, wag ka na magtampo sa Kuya." "Oo na. Basta bilisan mo, gutom na gutom na talaga ako, Kuya!" "Opo, bibilisan po ni Kuya. Love you, Ting." He said before he ended the call. Kumukulo na ang tyan ko sa gutom at inggit na inggit ako sa mga taong dumadaan sa harap ko na kumakain ng fishball. Bakit ba kasi hindi ako nag-ATM card at mas pinili kong mag bankbook? Eh di sana nakapag-withdraw ako ngayon? Pero malamang kung naka ATM ako naubos din yung ipon ko. I sighed. Bili kaya akong fishball? Kaso baka mauhaw ako tapos wala akong pambiling tubig. Ang hirap naman ng walang pera. My stomach grumbled in hunger again and I gritted my teeth. "Bahala na nga!" I mumbled to myself as I hauled my backpack and paper bags towards Vinzon's Hall kung saan nakahilera ang mga nagtitinda. Wrong timing talaga to si Kuya, kung kelan madami akong dala dahil presentation namin kanina sa Hum I tsaka naman nya naisipang magpa-late ng bongga. "Ate, ano po sa inyo fishball, kikiam, pancit canton, squidballs? Meron din kaming dynamite." Tawag ng mga vendors. Ganito dito, napakawelcoming ng mga nagtitinda kasi matindi ang kumpetensya paano wala pang halos isang dipa ang layo nila sa isa't isa. "Fishball po, sampung piso." I said. Dali-daling niluto ni Ate ang order ko at wala pang 2 minutes ay ready na ang pinakamamahal kong fishball. "Ay sorry." Sabi nung babaeng katabi ko kasi nasagi nya ang sandamukal na paper bags na nakasukbit sa braso ko. "Okay lang." Sagot ko naman. Ano ba to para akong naglalako ng paper bags. I thought. Ang hirap kumain ng nakatayo lalo na't yung dalawang braso mo ay puno ng paper bags.

"Dito ka, Ate o may space pa." Sabi nung nagtitinda. "Ilapag mo kaya muna yang bitbit mo." "Hindi po, balik na lang ako dun." Sabi ko. "Pwede pong palagyan na lang ng sauce?" "Maanghang o matamis?" Tanong nya. "Halo po." I replied habang binuhusan nya ng sauce ang kartong pinggang pinaglagyan ng fishballs ko. "Thank you!" I said bago ako naglakad pabalik sa harapan ng AS. Dati ang tawag ko sa AS ay Palma Hall kasi yun naman talaga ang pangalan ng building na yun pero sabi sa Freshman Survival Kit ko mga freshie lang daw ang tumatawag dun ng Palma Hall kaya naki-AS na rin ako. "Hay salamat." I said to myself as soon as I sat down. Tumunog ang cellphone ko at dali-dali kong nilapag ang mga paper bags pati yung paper plate na may lamang fishball sa concrete bench. "Hi, Sandy bakit ka napatawag?" I said over the phone. "Athena, pakicheck nga kung nasa isa sa mga paper bags mo yung colored pens na dala ko sa presentation kanina, sa bunso kong kapatid kasi yun at ito nagwawala." Sabi ni Sandy na groupmate ko sa Hum I. Rinig na rinig ko ang umaatungal na bata sa background. "Teka, check ko." I said as I went through the contents of my paper bags. "Excuse me." Someone said and I moved to give him space. "Pwedeng makiupo?" He asked at tumango lang ako bago ko kinuha ang mga paper bags na nasa tabi ko para ilapag sa may harapan ko. "Naku, Sandy wala dito. Si Alvin may dala ding paper bag kanina may number ka ba nya? Baka sya ang nakaligpit." I said. "Sige, tawagan ko. Pasensya na ha." She said before we said our goodbyes. I pocketed my phone and turned to pick up my fishballs pero laking gulat ko kasi kinakain na ng lalaking katabi ko. I glared at him with all the animosity I could muster and he looked at me weirdly. Kuya, ang kapal mo ha! Alam mo bang sampung piso na lang ang pera ko tapos nilalantakan mo pa ang fishball ko?! Gusto ko syang sabunutan sa asar. Di man lang marunong mahiya to! Isip-isip ko. Di naman sya mukhang taong-grasa. Kung tutuusin mukha syang sosyal, mukhang afford nyang bumili ng kahit isangdaang pisong fishball. Di kaya Wow, Mali to? I thought expecting someone to suddenly jump in front of me to tell me that I'm on national TV. Wala naman. Tiningnan ko sya ulit ng masama. Baka naman initiation to sa frat? I murmured to myself pero wala naman syang ibang kasama. Baka naman baliw to at bigla na lang mangagat? I suddenly felt scared, palihim ko syang tiningnan. May itsura naman sya, matangos ang ilong, medyo moreno at may katangkaran. At sarap na sarap syang kainin ang fishball ko! Bwisit! Mabilaukan ka sana! "Gusto mo?" He asked as I continued to glare at him. "Salamat ha." I sarcastically replied. Iisnabin ko sana kaya lang gutom na talaga ako. Besides, pera ko yung pinambili nun! Inabot nya sa akin yung pantuhog ng fishball at walang pagdadalawang-isip na kinuha ko sabay tusok ng dalawa. Nangingiti sya pero wala akong pakialam kasi gutom na gutom na ako. "Freshman ka rin?" He asked at tumango lang ako. "Course mo?" "Math." I said at sumipol sya. "Ang talino mo pala." Ikaw naman pataygutom. Gusto kong sagutin pero tumahimik lang ako. Gusto kong kunin yung lagayan ng fishball pero parang wala syang balak ibigay kasi hinigpitan nya ng hawak. "Gusto mo bang kumain? Kain ka lang." I said, my voice laced with sarcasm. Nahiya naman ako sayo bwisit ka! I handed him back the stick. I expected him to decline pero kinuha nya at kumain sya. Aba! Walang kibuan, salitan kami sa pagsubo hanggang sa isa na lang ang natira. Nagkatinginan kami. Nasa kanya ang stick. Tinuhog nya ang nag-iisang fishball and I suddenly have this urge to grab the stick from him and run. "Sayo na." He said handing me the stick. I was speechless. "Sige na wag ka na mahiya." He said smiling a little as I took the stick from his hand. Sinubo ko agad. Gutom ako eh. "Tubig gusto mo? He offered after he took a sip. Kinuha ko rin, sa isip ko yun ang bayad nya sa kinain nyang fishball ko. "Salamat." I said and his smile widened. He stared at my ID which was hanging around my neck. "Athena Raya M. Aragon, 2013-14752." He read aloud and I frowned before I flipped my ID. "Ryan Vincent A. Soler, 2013-28896." He said. "Nice sharing fishballs with you, Ms. Aragon." He said and he stood up to leave. I followed him with my gaze as he headed towards the Main Library. He suddenly turned to face me and I quickly looked the other way. "Raya!" He called and I turned my head to look at him. "Bukas ulit!" He said before he waved his hand. I felt myself blush. Gwapo ka sana, magnanakaw ka nga lang ng fishball. I murmured. I turned to arrange my paper bags and my gaze fell on something that I should already have eaten. "Holy pancit canton." I groaned looking at the paper plate. I have been eating his fishballs all along. Kinabukasan, sa likod ako ng AS dumaan, wala akong balak makita sya ulit baka mamatay ako sa hiya eh 17 lang ako masyadong maaga. Hindi na nagtanong si Kuya kung bakit sa bandang Chem Pavillion ako nagpapasundo, di na rin ako nag-explain. More than a week na ang nakaraan, napa-praning ako kapag may nakakasalubong akong lalaki baka si Mr. Fishball yun pero sa awa ng Diyos ay di na kami nagkita ulit. Hanggang sa isang Sabado, naglalaro ako ng Sudoku Online ng biglang may notification na nag flash sa FB ko. Camille Luz Ruiz mentioned you in a comment.

I clicked on the notification and was directed to The Diliman Files page. Nyak, ano na naman to? I thought as I started reading.

Para kay Athena Raya M. Aragon, 2013-*****, BS Math Hi, Raya! Wala lang, inabangan kita ng isang buong linggo pero di ka naman nagpakita. Hinanap kita sa FB pero naka-invisible to public searches yata ang profile mo. I just want you to know that you truly made my day. Grabe yung badtrip ko sa araw na yun, buti na lang sa tabi mo naisipan kong umupo kaya nawala lahat ng bad vibes na kumapit sa akin. Natakot ako sayo nung una kasi ang sama mong tumingin sa akin until I realized that you must have thought na yung kinakain kong fishball ay yung fishball mo na nasa tabi ng backpack mo. Di ko maalis yung ngiti ko sa mukha hanggang makarating akong dorm. I want to know you more. I hope you'll give me the chance. Mabait naman akong tao, kahit itanong mo pa sa magulang ko. Pwede rin akong kumuha ng Barangay clearance, Police clearance, NBI clearance at Certificate of Good Moral Character para mapanatag ang loob mo. I hope I'll get to share fishballs with you again. Pwede ring squidballs kung gusto mo.

Your new friend (and hopefully your future boyfriend), Ryan ng Kalayaan Residence Hall, 2013, Eng'g

Author's Note:

Para maiba naman. This is for graciepuff. Here's the UPDiliman story you requested for kasi mukhang matatagalan pang mag Diliman sina Fire At Ice sa Mistakenly Meant For You. Enjoy! Love and traditions...

Chapter 32

We made out a lot that night. I missed him and it showed on my kisses. Ang nakakaloka the third base totally disappointed me. Akala ko kung ano na, yun lang pala. Aysus. So much for expectations. We lay wrapped in each other's arms and as usual yung pagiging madaldal at matanong ko hindi ko na naman ma-control. "Ryan?" "Ano yun?" "Yun na yung third base? Ang boring naman." I muttered and he laughed. "Hindi yun third base." He said. "Wag kang papa-third base sa akin, kung ti-third base na lang din ako, dumiretso na lang tayo. Pareho lang nakaka-devirginize yun." "Ano ba yung sinabi mong maniningil ka na pag 18 na ako?" "Pakasal na tayo." "Gago. Hindi nakakabusog ang pagmamahal. Kakaiba ka naman, gusto mo lang umiskor eh idadamay mo pa ako sa kagutuman." I uttered and he laughed as he kissed my forehead. "I can't wait to lose my viriginity to you, Raya." "Hindi, kayo na muna ng kamay mo, pramis di ako magseselos." I declared and he laughed again before he threw his leg over my hip. "May tanong ako sayo and I want you to answer me honestly." He said and I turned my face to look at him.

"Okay, ano yun?" "Nun bang nag-away tayo magkausap kayo ni Gani?" "Oo." "Naisip mo ba akong ipagpalit sa kanya?" "Hindi." "Bakit?" "Unang-una, ayoko munang magka-boyfriend ulit kung sakaling maghiwalay man tayo, I would prefer to give my heart a break; pangalawa, Gani is my friend at ayoko syang gamitin para lang makaganti sayo; pangatlo, I just don't see myself with him." "Do you see yourself with anyone else other than me?" "Sa ngayon, hindi." "Pwede bang wala nang sa ngayon?" He asked as he searched my face. "Ayokong maramdaman na napakadali kong palitan." "It depends on how you behave." I teased and he moved on top of me. Malakas man ang loob nya mas malakas ang loob ko because I was still wearing my pajama bottoms. "Okay na ba tong behavior na to?" He asked smirking. "Sige, tingnan natin kung sino mabibitin." I challenged. "Aba, di ka takot ngayon ah." He whispered. "Nyak, pareho pa tayong may damit, top lang wala sa akin." "Teka, hubad ako para exciting." "Gago!" I replied laughing. "Sige na umakyat ka na sa taas, anong oras na dapat nagpapahinga ka kaya." "Nasa taas na ako tsaka pahinga na to para sa akin." He answered with a wink. "Manyak." I uttered and he laughed. "Mahal na mahal kita." He whispered against my lips and I wrapped my arms around his neck. "Ako rin." I replied. Dati, kapag meron akong nakikitang nag-boyfriend na teenagers feeling ko landi lang, that they're not capable of love at mas physical yung attraction nila. But when I got a boyfriend, I realized two things: tama nga mas physical ang attraction because you can't seem to keep your hands off each other pero yung pagmamahal nandyan and it's real. He moved and I arched my brow. "Mabibitin ka lang." I said. "Panagutan mo ako ha, mahal ko pag nahuli tayo ni Mama." "Naku, sasabihin ko sa Mama mo na di ka na naman fresh kaya bakit pa kita pananagutan?" "Kung makasabi ka namang hindi ako fresh, ikaw kaya nakauna sa akin." He whispered as he dipped his head to claim my lips. We kissed for hours at mag-aalas kwatro na nung umakyat sya sa kwarto nya kaya puro tuloy kami kantyaw sa mga Ate nya kasi pareho kaming late nagising. "Naku, naggapangan itong dalawang to, masyadong halata!" Sabi ni Ate Vanessa. Gapangan talaga ang term? I murmured to myself. "Mama, yung bunso nyo mauuna pa yatang mag-asawa kesa amin ni Vanessa." Tukso ni Ate Victoria. "Kayong dalawa, tantanan nyo na nga yang dalawang bata. Kung anuanong sinasasabi nyo dyan." Suway ng Mama nila. "Athena, kain ka lang ng kain, sabi ni Ryan sa akin tuwang-tuwa ka daw dun sa kesong puti na gawa ni Nanay." "Oo nga po eh, nun lang po kasi ako nakatikim nun." "Ipagbabalot kita para madalhan mo yung Kuya mo at yung asawa nya." "Okay po. Salamat." I replied. Hindi ko tinama yung word na asawa, kasi parang mag-asawa naman na talaga si Brenda at si Kuya, kasal na lang ang kulang. "Espesyal pala itong paskong ito at dito magpapasko si mahal ko." Sabi ni Ate Vanessa at bigla akong napatingin sa kanya. "Ay naku, hindi po. Uuwi po ako ngayon sa amin." Tugon ko at tumingin sila kay Ryan. "Uuwi ka?" Tanong nya sa akin at tumango ako. "Bakit ka pa uuwi? Maraming tao ngayon tsaka siksikan ang mga bus." "Susunduin naman ako ni Kuya eh." "Papagurin mo pa si Kuya sa pagbabyahe tsaka walang kasama si Ate Brenda sa bahay pag sinundo ka ni Kuya. At ang traffic na kaya kasi 24 na ngayon. Ilang oras na lang pasko na. Alas nuwebe na ng umaga eh, fifteen hours na lang--" He reasoned and his sisters laughed aloud. "Ang cute ni bunso."

"Ayaw pauwiin si mahal ko." Sabi ni Ate Vanessa. "Ryan, may pamilya yang girlfriend mo. Kung angkinin mo naman." "Tatawag nga kasi sina Mommy." I murmured and he nodded his head and sighed. We continued our breakfast and I headed back to the guestroom to make sure that I've packed everything. I heard a knock at nung binuksan ko nakita ko si Ryan. "Bakit?" I asked as I opened the door wider for him. Pumasok sya sa loob at umupo sa kama. "Hindi ka ba pwedeng dito magpasko? Masaya dito." "Ryan naman eh, pinag-usapan na natin to di ba? Tatawag sina Mommy at paano maipapasa sa akin ni Kuya ang telepono kung nasa ibang lugar ako?" "Gusto kasi kitang makasama." "Ako rin naman eh pero hindi nga pwede. Ilang araw na lang naman pasukan na kaya magkasama na ulit tayo." "Paano kung magagawan ko ng paraan yung sa pagtawag ng parents mo?" "Nyak." Ano ba to si Soler nakakaloka! "Sige na." He continued to whine as he pulled me towards him and wrapped his arms around my waist. "Sige na, dito ka na magpasko." "Kawawa naman si Kuya--" "Kasama naman nya si Ate Brenda eh." He said. Pero if ever, first time kong magpasko na hindi kasama si Kuya at parang di pa kaya ng puso ko. Clingy ako sa kapatid ko kahit hindi halata. "Hindi talaga pwede." I said and he tightened his arms around me. "Ngayon lang eh." "Ang hilig mo sa ngayon lang, Soler." I teased as he burrowed his face on my stomach. "Nandito ka na kasi, ilang oras na lang pasko na. Sige na, it's our first Christmas together." He murmured and I sighed. "Bakit ba gusto mo akong makasama ngayong pasko? Kinikilig ako sa idea na nag-iinarte ka dyan kasi gusto mong dito ako magpasko pero gusto kong malaman mula sayo kung ano ba talaga ang rason." "Kailangan ko na ba ng rason para makasama ka? Kailangan ko pa bang mag-explain bakit gusto kong nandito ka sa tabi ko ngayong pasko? Wala akong maisip na rason liban sa gusto kong magsimula ng tradisyon natin ng pasko ngayon pa lang." He answered at muntik na akong mapatili sa kilig. Takte ka, Soler! I love you talaga! "Ang sweet mo naman." I said trying to keep my voice light. "Gusto rin naman kitang makasama ngayon pasko pero, Ryan hindi pa tayo kasal. Nakatira pa tayo sa bahay ng kanya-kanya nating pamilya kaya wala tayong karapatang umastang parang mag-asawa." "Okay." He muttered. "Ayaw mo yata talaga." He sighed. Ang drama mo ha, mamaya maasar ako sayo gahasain kita ng wala sa oras. Kainis. "Hindi nga sa ayaw. Hindi lang posible yang gusto mo. Ano ka ba, yung oras ko pa ba ang hindi ko ibibigay sayo, lahat ng parte ng katawan ko nahawakan mo na nga tapos magdadamot pa daw ako sa time?" "Okay, sige hindi na ako magsasalita at wala na akong sasabihin." May halong tampong sabi nya at kumalong ako sa kanya. "Wag ka nang magtampo." "Para kasing ayaw mo akong makasama." "Mag-uusap naman tayo sa phone. Tatawagan kita." "Iba pa rin yun." Sabi nya at sinandal ko ang ulo ko sa balikat nya. He wrapped his arms around me and I heard my phone ring. "Teka, sa akin yun." I murmured as I stood up and took my phone out of my bag. "Hello, Kuya." I said over the phone. "Ting, dyan ka ba magpapasko kina Ryan?" Narinig kong tanong ni Kuya. "Hindi, uuwi ako." "Dyan ka na lang magpasko. Inimbitahan kami ng Tita ni Brenda na magpasko sa kanila kaya walang tao sa bahay." Wow huwarang kapatid awardee ka talaga. Ako nagdadrama dito kasi gusto kitang makasama tapos ikaw naman ay magpapasko pala sa ibang bahay! "Paano pag tumawag sina Mommy?" "Ako nang bahala. Pero kung gusto mo sunduin kita at dun tayo magpasko sa Tita ng Ate Brenda mo." "Hindi na, Kuya. Sige, get to know her family. Merry Christmas, Kuya." I uttered. May kanya-kanya na nga kaming buhay. I thought suddenly saddened at the idea. Pero mahal nya si Brenda at alam ko kailangan kong magbigay. "Tsaka bago ka pa man magdrama dyan, eh gusto ko lang malaman mo na okay lang sa akin. Ipapasa ko na ang pag-aaruga ko sayo kay Brenda."

"Ting, naman. Wag ganyan nalulungkot tuloy ako." "Wag ka nang malungkot." I laughingly said. "Ito naman, paskong-pasko eh. Merry Christmas, Kuya. Mahal na mahal na mahal kita kahit napakapasaway mo." "Ting, mahal na mahal na mahal na mahal ka din ni Kuya, walang makakapagpabago dun. Merry Christmas din sayo. Tatawag ako mamaya at mag-usap tayo ha." "Okay." I said before he ended the call. "Anong sabi?" Ryan asked as soon as I sat down on the bed beside him pero hindi ko sya sinagot at yumakap lang ako sa kanya at umiyak." Hala, anong nangyari?" He asked as he held my face with both his hands. "Anong problema?" "Wala. Nalulungkot lang ako." "Bakit? Kasi sa amin ka magpapasko? Medyo yun naintindihan ko base dun sa mga sinasabi mo kanina habang kausap mo si Kuya." He said as he wiped my tears with his thumb. "Kasi ngayon lang kami hindi magkasama ni Kuya." I sobbed and he pulled me into his embrace. "Loko yun, pinagpalit ako." "Hindi sa pinagpalit ka pero magkakaanak na sila. Nagkakwentuhan kami nung nag-away tayo at sabi nya nga, nag-aalala sya na baka isipin mo daw na iniiwan ka nya sa ere. Mahal na mahal ka nun pero syempre he has his own family now at alam naman nyang pwede ka nyang iwanan sa akin." "At tuwang-tuwa ka naman." "Hindi kasi malungkot ka. Kung siguro natutuwa ka sa idea na dito ka magpapasko kasama ko baka nalunod na ako sa saya." "Toinks." "Naiintindihan kita, sya ang kasama mo at sya ang nagpalaki sayo but in one's life we constantly need to embrace change and this is one of those times na kailangan mong tanggapin na may pagbabago. Although it doesn't mean that he loves you less, hindi naman mawawala ang pagmamahal ng isang pamilya pero he's eager to start a chapter of his life with Ate Brenda." "Oo na, ako na ang selfish." I mumbled and he laughed. "Tama na iyak." "I don't want you to misunderstand, hindi sa di ako masaya na makakasama kita ngayong pasko--" "Naiintindihan ko, di mo na kailangang magpaliwanag. Maligo ka na kasi tutulong tayo sa paghahanda." "Nahihiya ako eh, bigla-bigla na lang akong makikipasko kasama ang pamilya mo." "Matagal na akong nagpaalam na kung sakali ba ay papayag sila na dito ka magpapasko at sabi ni Mama, nina Ate pati ng mga Tiya na okay lang daw. Gusto nga nilang makasama ka ng matagal tsaka di ba dadating si Papa? Gusto kong makilala ka nya. O sige maligo ka na at maliligo na rin ako. Lahat kami sumasali sa paghahanda para sa pasko." He stated as he stood up and pulled me to my feet. Nagkita kami sa sala nila pagkatapos kong maligo at bumaba kami sa bakuran nila kung saan fullswing ang handaang ginagawa. Grabe naman ito, bongga isang barangay ang nandito para tumulong. "Mga kamag-anak mo ba silang lahat?" Tanong ko sa kanya. "Oo. Madami talaga kami eh. Pero pag pasko tradisyun sa pamilya namin na lahat tumutulong sa handaan, mga sinaunang Soler pa ang nagpasimuno nyan. We consider Christmas as a family affair kaya ganun." "Ahh." I murmured. Hinila nya ako sa isang make-shift na kusina sa likod ng bahay nila kung saan nandun ang iba nyang kamag-anak. "Kilala nyo na po ang kasintahan ko di po ba?" He asked them and they smiled and waved at me. "Good morning po." I greeted. Naghugas muna kami ng kamay bago umupo sa harap ng isang mahabang mesa at may naglapag ng nahugasan nang kamatis, luya, sibuyas at bawang sa harap namin. "Pahaba ang hiwa, maninipis." Sabi ng isang Tiya nya sabay abot sa amin ng kutsilyo at chopping board. Tumango kami ni Ryan at nagsimulang maghiwa. Ang ingay nilang lahat, tawa sila ng tawa at hinahampas nila ang mesa kapag tuwang-tuwa sila. Ang saya naman ng mga to. "Aba'y narito pa pala si Athena." Sabi ng bagong-pasok na Tita nya. "Dito ka ga magpapasko?" "Opo." Nahihiyang sagot ko sa kanya. Ngumiti at umupo sya sa harap namin. "Ikaw Ryan pamangkin, may binalak ka." Nakangising sabi nya at napatingin ako kay Ryan at nagtataka ako kung bakit sya namumula. "Sabi ko ba." She added smiling before she left. "Anong ibig nyang sabihin?" Tanong ko kay Ryan pagkaalis na pagkaalis

ng Tita nya. "Wala." "Ano nga?" "Pasko kasi nung pinikot ng Papa ko si Mama." He answered and my jaw dropped.

Kung dun lang din naman ang kahahantungan natin, bakit pa patatagalin?

Chapter 33

"Hoy, Ryan ha umayos ka. Wag mo akong pipikutin, humaygahd hindi talaga kita papanagutan." I whispered as I leaned towards him. "Kaya ba gusto mong dito ako magpasko dahil bubuntisin mo ako?" "Ano ka ba, hindi." Natatawang sagot nya. "Eh ano yung sinasabi ng Tita mo?" "Wala yun, wag kang maniwala dun." He replied but I continued to stare at him. "Wala nga yun, binibiro ka lang nun. Di ba sabi ko pwede mo akong pagkatiwalaan? Wala ka bang tiwala sa akin?" "Meron." "Yun naman pala." Sagot nya bago nya ako kinindatan. Humaygahd, wag kang kiligin! Wag na wag kang kiligin baka bumigay ka! Natataranta kong sabi sa sarili. "Hoy, nanginginig ka. Mamaya, mahiwa mo pa yang kamay mo. Akin na nga yan umupo ka na lang dyan." He said as he took the knife off my hand. Kung mapikot man ako si Ryan, it's not a bad thing, oh well gwapo naman sya but I just don't see myself as an unaccomplished female. I've always dreamed of soaring high and making a name for myself. Ayokong maging nanay na nag-aalaga ng mga anak ang kababagsakan ko. I know being a wife and a mother is noble pero wala, ayokong nakatali sa bahay kasi marami akong ambisyon sa buhay. Ang problema, being with Ryan made me feel complacent. Masyado akong contented sa kanya and a part of me is thrilled at the idea that he's eager to claim me. Ay, baggage counter ang peg! "Okay ka lang?" He asked after a minute of silence. "Oo." "Ayaw mo bang papikot sa akin?" He teased grinning and I rolled my eyes at him. "Love will keep us alive muna?" I repeated what he said before and he burst out laughing. "Hindi ka ba nasi-sweetan sa idea na kahit nilagang saging lang kinakain natin pero magkasama naman tayo--" "Hindi no! Hindi sya sweet. Maygahd, nilagang saging? Pakakainin mo na nga ako ng saging sa gabi pati ba naman sa umaga saging pa rin?" Pabirong bulong ko sa kanya at tumawa sya ng malakas. "Mahal ko, ang bastos mo." He whispered against my ear before he stole a quick kiss on my cheek. "Kunyari ka pa eh. Pa-virgin ka naman masyado." "Mahal ko." "Ano?" "Gusto mong saging?"

"Gago!" I replied laughing. "Sige na, mahal ko. Libre naman eh. "Ang alin, ang saging mo? Hoy, paskung-pasko naman. Kilabutan ka nga." "Ikaw kaya nauna." He answered laughing. Pinagtinginan kami ng mga Tita nya kaya tumahimik kaming dalawa. Ilang dipa naman ang layo nila sa amin at sa tanda nila, sure akong mahina na ang pandinig nila kaya ganun na lang ang lakas ng loob kong makipagbiruan kay Ryan. Hindi ko ba alam kung bakit habang tumatagal at nagiging bastos kami parehas. Hindi bastos na balahura pero meron kaming jokes na kami lang ang nakakaintindi at kami lang ang natatawa. Gusto kong isiping normal yun sa mag-boyfriend kasi di ko matanggap sa sarili ko na naging sobrang berde na ang utak ko. "Mahal ko..." "Ano na naman?" I asked. Hindi pa man sya sumasagot tawa na ako ng tawa. "Wala ka bang balak bastusin ako? Papalamas ako sayo." "Ang landi mo!" Sagot ko sa kanya at nagtawanan kami. "Siguro yan ang Christmas gift ko galing sayo, ano? Ipapakilala mo ako dyan sa ano mo." "Hindi ah. Meron akong gift sayo, pinaghirapan ko kaya yun i-wrap. Pero kung gusto mo ring makilala yung ano ko, okay lang." "Sus, hindi ako friendly, pakisabi snob ako at ayoko syang kaibiganin." I retorted and he laughed again. "Tawa ka ng tawa, mukhang tuwang-tuwa ka sa sarili mo ah." I teased and he grew serious. "Masaya lang ako kasi magkasama tayo." He said. "Yun lang naman ang kukumpleto sa pasko ko, ang makasama kita." "At pikutin ako?" "Kung pwede." He answered and I stared at him. He cracked up as he wrapped his arms around me. "Biro lang." "Ryan, ayoko ng ganyang biro. Magsabi ka nga ng totoo, may binabalak ka bang surprise dyan?" "Wala." "Yung totoo." "Meron." "Santisima, sabi ko na!" I murmured. "Pero depende naman yun sayo eh kung papa-sorpresa ka." He naughtily whispered. "Habang tumatagal tayo ay napansin kong parati mo na lang akong iniisahan, Ryan. Hindi pa tayo pwedeng magpatuloy sa relasyon na to ng walang halong makamundong pagnanasa?" "Pinatikim mo kasi eh ayan tuloy hinahanap-hanap ko." He murmured and and I narrowed my eyes at him. "Kasalanan kong pinanganak akong maalindog?" Tanong ko sa kanya at nagkatinginan kami. Tumawa kami ng malakas parehas at maluha-luha na ako sa kakatawa. "Pero, Raya masakit yun sa una." "Leche, ayoko ng ganyang usapan." "Eh sa yun ang totoo." "Paano mo naman nalaman?" "Nabasa ko." "Stir. Hindi ka na yata virgin eh." "Hala ikaw kaya ang first girlfriend ko." Sabi nya at tinaasan ko sya ng kilay. "Sure ba yan?" "Oo naman. Kaya nga ganun na lang pagkasabik ko sayo eh. Ikaw ang nagbukas ng langit para sa akin." "Taragis ka, Ryan hihiwain na talaga kita!" Natatawang sabi ko sa kanya. Hindi man lang namin napansin na tahimik na ang lahat at kami na lang ang nag-iingay. Nagulat na lang kami nung nagsalita na ang isa sa mga Tita nya. "Gagawin nyo na ngayong gabi?" Tanong ng Tiya Nelia nya. "Po?" Nagulat na tanong ko. "Magsisiping na ba kayo ngayong gabi?" Malakas ang boses nya at muntik na akong mahulog sa upuan. Hanudaw?! "Tiya, wala naman kaming sinasabing ganyan." Sabat ni Ryan.

"Anong wala eh rinig na rinig namin." Hirit naman ni Tiya Luz. Maygahd, nakakaloka! Narinig nila ang mga kabastusan namin?! Takte to si Ryan, akala ko ba bingi itong mga Tita nya?! "Biruan lang po yun." Sagot ni Ryan. Ako naman natulala, para akong binuhusan ng malamig na tubig matapos pakuluan. "Yung tradisyun ni Vicente balak ipagpatuloy ng kanyang nag-iisang anak na lalaki." Sabi ni Tiya Paz. "Aba, naalala ko nun, si Regina walang kamalay-malay na inimbitahan ng ama nyang si Ryan dito sa bahay." "Tiya naman, wag nyo nang ikwento at tinatakot nyo si Raya." Sabi ni Ryan. "Aba mabuti nga magkasintahan kayo samantalang yung Mama at Papa mo ay hindi." Sabi ng Tiya Nelia nya. Hala, ano daw? Hindi sila magboyfriend pero may nangyari? Paano yun? Sapilitan? Bulong ko sa sarili ko at bigla akong napatingin kay Ryan. "Hoy, Soler ha umayos ka. Ayoko ng pinipilit! Uso pa man din sayo yung mga salitang kahit ngayon lang." "Sa tingin mo, mahal ko pipilitin kita?" Nakangiting tanong nya. "Oo." Sabi ko at tumawa sya. "Tama ka." He whispered against and I felt my heartbeat double. Yun ang kauna-unahang pasko na sobrang saya sa dami ng tao pero kabado ako. Para akong nanakawan at wala na akong ibang ginawa kundi bantayan ang gagawin ng boyfriend ko. "Mahal ko, wag ka ngang nerbyosin dyan." "Ikaw kasi." "Biro lang yun, ano ka ba." "Hindi ko alam kung kelan ka nagbibiro at kung kelan ka seryoso!" "I was kidding earlier. Raya naman, kung pipilitin kita hindi ba panggagahasa na matatawag yun? Mukha ba akong manyakis?" "Oo." I answered and he frowned. "Tutal mukha naman pala akong rapist manggagahasa na lang ako." He mumbled and I shook my head. "Hindi. Joke lang." I said and he laughed before he enveloped me in his embrace. "Walang mangyayaring hindi mo magugustuhan." "Yun na nga eh, baka magustuhan ko." I answered and he chuckled. "Walang pilitan ha, Ryan." "Oo naman. Nirerespeto naman kita eh kahit binabastos kita paminsanminsan." "Tarantado." "Ano pala yung sinasabi mong surprise?" I asked as I tilted my face to look at him. "Mamaya, malalaman mo." He answered. Medyo nawala ang kaba ko at napalitan ng excitement. Kahit naman kasi anong pagpapaka-mature ang gawin ko hindi ko pa rin mawala yung excitement ko pagdating sa surprises. Iba ang pasko kina Ryan at nakaramdam ako ng hiya nung bigla akong nakatanggap ng mga regalo mula sa pamilya nya samantalang ako ay hindi man lang nagbigay. Nagsimula ang kantahan ng mga bandang alas otso at ang nakakaloka 10 PM pa lang ay lasing na ang kamaramihan sa mga Tita nya. "Okay lang ba sila?" Tanong ko kasi hindi sila magkamayaw sa kakatawa. Kahit na may mahulog lang na kutsara para nang may nagpasabog ng saku-sakong confetti sa saya nila. "Ganyan talaga yang mga yan." Natatawang sagot nya. Nagulat ako na pati Ate at Mama nya ay malakas ring uminom. "Mahal ko, halika tagay!" Tawag ni Ate Victoria. "Hindi po ako umiinom, Ate." Sagot ko. Ayoko nang ulitin yung episode ko nung birthday ni Tita Tess kung saan ay wala na akong ginawa kundi tumawa nang walang humpay. Ayokong ipahiya ang sarili ko pamilya nila. "Kaunti lang!" Sabi ni Ate Vanessa. "Nakatikim ka na ba ng lambanog?" Maryusep naman, pangalan pa lang ng inumin nalasing na ako. I thought as she handed me a cup. "Sige na, inom na!" Kantyaw ng mga Tita nya and I was forced to take a sip. Grabe. Ang lakas ng sipa. Ramdam ko yung pagguhit ng liquid mula sa lalamunan ko hanggang sa tyan ko. "Masarap di ba?" Tanong ng Ate Victoria nya. Ni hindi ako makatango kasi parang sinilaban yung kalamnan ko. "Coke, Raya." Sabi ni Ryan na nag-abot sa akin ng isa pang baso. "Susme, ano yun?" I asked him after a few minutes and he laughed. "Tama na ang isang baso. Puro kasi yun kaya matapang." He said. "Pag nagsimula na akong tumawa iakyat mo na ako sa taas, utang na loob." Sabi ko at ngumiti sya.

"Iba epekto nyan." Sabi nya. Hindi ko na tinanong kung ano, I just concentrated on not making a fool of myself in front of his family. Halos babae silang lahat pero ang lakas ang lakas ng loob nilang magsindi ng paputok. Kung anong takot namin ni Kuya na magpaputok kapag pasko at bagong taon ay yun namang tinuwa nilang lahat. "Ryan, wag mo akong iiwanan ha." I heard myself say and I frowned. Ano ba yung pinagsasabi ko? "Isang tasa pa, para kay mahal ko!" Sigaw ng Ate nya pero si Ryan ang uminom. "Tama na, Ate. Hindi talaga marunong uminom to." He said and I just smiled. "Kaya nga pinapainom para tumaas ang alcohol tolerance." His sister said but Ryan stood his ground. "Hindi na sya pwedeng uminom, Ate." He said. "Ang KJ mo, bunso!" Sabi ni Ate Vanessa. Wala pang alas dose pero lasing na silang lahat at ang ingay-ingay nila. Meron syang Tita na maya't maya at nagka-countdown at sumisigaw ng Happy New Year. "Okay ka lang?" Ryan asked and I didn't even realize that I was leaning heavily against him. "Ang init." I murmured. "Ganyan tama nyan." He said. Nagsimula nang magsayawan ang lahat at iniwan ako ni Ryan saglit para kumuha ng pagkain. "Athena, okay ka lang ba?" Tanong sa akin ng Mama nya. "Opo." Nakangiting sagot ko sa kanya. "Sinong nagpainom dito kay Athena?" Narinig kong sigaw nya. Sinubukan kong tumayo pero parang tumagilid ang paligid kaya umupo ako ulit. Bumalik ulit ang Ate nya at binigya ako ng baso. "Juice yan." Sabi nya. "Amuyin mo." Nakangiting sabi nya. Inamoy ko at amoy bubble gum. "O di ba juice?" She said and I took a sip. May lasang lambanog pero matamis. "Ate naman eh, hindi naman to juice." "Hay naku, uminom ka ano minsan lang to sa isang taon. Bubblegum flavor yan." She stated and I downed the whole glass. "Ang sarap." I said and she laughed. "Bye na nandyan na ang gwardiya sibil." Tumatawang sabi nya at nakita kong paparating si Ryan. "Uminom ka na naman?" "Masarap, lasang bubblegum." Sagot ko. "Loko talaga to si Ate, sinabi ko nang hindi ka sanay eh. Halika, subuan kita kumain ka." He spoke. Hindi ako nagreklamo at kinain ko lang lahat ng sinubo nya. "Ten...nine...eight...seven...six...five...four...three..two...MERRY CHRISTMAS!" Sigawan nilang lahat. "Merry Christmas." Ryan said before he kissed me on the lips. "Merry Christmas." I replied as I wrapped my arms around him to give him a hug. The party lasted until the wee hours of the morning at bandang ala-una nung nagkausap kami ni Kuya, sabi nya ang hirap daw kasing makapasok ang tawag. We wished each other Merry Christmas but our conversation was short dahil sobrang ingay kina Ryan at di kami magkarinigan. Umakyat kami ng mga bandang alas dos at hinatid nya ako sa pinto ng kwarto ko. "Magpahinga ka na." He said before he kissed me goodnight. I locked the door and took a bath. I changed into my pajamas and I was about to lay on the bed when I found a small box on top of the pillow. I opened it and found it empty. "Ano ba yan ang lakas ng trip." I mumbled. I heard someone knock and I stood up to open the door. "O, bakit ka andito?" I asked as I opened the door wider to let him in. He took my hand and slipped something on my ring finger. "Hindi kita kayang pakasalan agad-agad kasi wala pa akong naipundar pero habang suot mo tong singsing na to, nangangako kang akin ka lang." He said and I felt my eyes well up. "Nagpo-propose ka ba?" I asked and he smiled. "Medyo." "Alam mo bang magdadalawang-buwan pa lang tayo?" I questioned and he nodded his head. "Tapos magpo-propose ka?" "Dun din naman ang hantong natin bakit pa patatagalin?" He asked uncertainly. "Ayaw mo ba?" He murmured and I went up to him to wrap my arms around him. "Ang corny mo pero sobra kitang mahal." I sobbed and he laughed softly.

"Is that a yes?" He whispered and I nodded my head. "Ito na ba ang surprise mo?" I asked and felt him nod. "Yung surprise ko gusto mong malaman?" I asked and heard his sharp intake of breath when I let my hand crawl under his shirt.

Contents deleted as per publishing contract. To be published by Bookware Publishing Corporation. Contents deleted as per publishing contract. To be published by Bookware Publishing Corporation. Actions... definitely speak louder than words.

Chapter 36

Tahimik kaming sumunod sa Mama nya pababa ng bahay nila. Gusto ko sanang itanong kung bakit kailangang sa labas ng bahay nila kami magusap pero masyado akong nahiya at natakot para magsalita. Hawakhawak ni Ryan ang kamay ko at ang nakakaloka, wala syang damit pantaas. Pumasok kami sa tambayang bahay-kubo nila na gawa sa kawayan at inabot ng Mama nya ang nakabalabal na malaking bandana sa kanya kay Ryan. "Baka ka lamigin." Sabi nya. Nakayuko ako habang si Ryan naman ay hindi binitiwan ang kamay ko. I was thinking, paano kung nasa labas ng kwarto yung Mama nya the whole time eh di narinig nya yung mga malandi kong sigaw at yung walang humpay na ungol ng anak nya? Diyos ko, gusto ko nang magbigti sa hiya. "Dito tayo mag-uusap kasi ayokong may ibang makarinig." "Ma, ako po yung pumasok sa kwarto ni Raya." Ryan started to say and I continued to stare at my lap. "Ako na lang po ang pagalitan ninyo kasi ako po yung nangulit sa kanya." He uttered and his mother sighed. "Athena, wala sa intensyon kong ipahiya ka ha at sana wag mo itong masamain. Ang sa akin lang ang babata nyo pa para sa ganung bagay." "Wala naman pong nangya--" "Pananagutan ko sya, Ma." Ryan cut me off at kung di lang ako hiyanghiya sa Mama nya ay nagtaas na ako ng kilay. Anong pinagsasabi nitong gagong to? Pananagutan nya yung innocence ko? Anong pananagutan nya? "May nangyari na nga sa inyo?" His mother inquired and I immediately looked up to say something. Sa sobrang bilis ng pagtingala ko parang nabali yata leeg ko at di ako nakapagsalita agad sa sobrang sakit. Pakshet, ano to? I groaned in pain kasi parang nakuryente ang leeg at balikat ko sa sakit. "Anong nangyari sayo, mahal ko?" Usisa ni Ryan. Gusto ko syang murahin sa bwisit. Kung di ka ba naman malibog na talipandas ka! Nahuli tuloy tayo ng nanay mo at sumakit tuloy leeg ko! "Okay ka lang, Athena?" "Okay lang po, sumakit lang po ang ulo ko bigla." Mahinang sagot ko. "Nahihilo ka ba?" Tanong ng Mama nya. "Medyo po pero mawawala din po to maya-maya." I answered as I tried to smile and ended up grimacing in pain. "Kelan ang huling regla mo?" His mother asked and I blinked in confusion at the question. Tita naman, ano yan gagawan nyo kami ng schedule

kung kelan safe mag-do? Hanuba! "Para saan po?" "Baka buntis ka." "Nyak!" I couldn't help but exclaim and closed my eyes as the pain on my neck intensified. "Aray ang sakit." "Ma, papaghingain na po muna natin si Raya pwede po? Ako na lang po muna ang kausapin nyo." "Hindi, sige po ngayon na lang po tayo mag-usap. Tita, wala naman po kasi talagang nang... Aray!" I groaned. Sobrang sakit ng leeg ko at para na itong naninigas. Natarantang tumayo si Ryan at dahan-dahan akong inalalayan sa pagtayo. "Anong nangyari sayo?" He murmured. "Santissima." I heard his mom say. "Kung anu-anong kamunduhan na ang ginawa ninyong mga bata kayo! Ryan, alam mo bang binilin ng kapatid nya si Athena sa atin? Anong pinagawa mo sa kanya?" "Po?" "Anong pinagawa mo kay Athena at sumakit ang leeg nyan?" "Wala po." Sagot ni Ryan. Gusto kong sumabat kasi ramdam kong hindi na kaming lahat nagkakaintindihan pero yung badtrip na leeg ko ang sakit igalaw. Naisip ko tuloy na i-text na lang yung Mama nya mamaya para mag-explain. Umakyat kaming tatlo pabalik ng bahay at pumasok ang Mama nya sa kwartong tinutuluyan ko para ayusin ang kama at makahiga akong maayos. Ang matindi nahawakan nya ang makamundong t-shirt ni Ryan at talagang binuklat pa nya sa harap namin. Kung may blade lang sana akong dala ay naglaslas na ako agadagad kasi kitang-kita naming tatlo yung malagkit na nakakapit sa t-shirt ng boyfriend ko. "Por dios por santo. Ano ba naman kayong mga bata kayo!" "Ma--" "Tumahimik ka, Ryan! Nag-isip ba kayong dalawa? First year college pa lang kayo!" "Pero, Ma--" "Wag kang sabat ng sabat! Sumakit ang ulo ko sa inyong dalawa!" "Tita, tama na po at humihingi po akong paumanhin kung ano man pong kababuyang nagawa namin sa pamamahay ninyo. Uuwi na lang po ako para tapos na po itong lahat. Pasensya na po ulit." I said kasi sobra-sobra na ang kahihiyang naramdaman ko. Ano na lang ba ang tingin sa akin ng nanay ng boyfriend ko at pumayag ako sa kahalayan ng anak nya? "Ngayon? Di ba sasama ka pa sa amin sa pagsundo kay Papa?" Protesta kaagad ni Ryan at gusto ko syang tadyakan sa bayag sa asar. "Magpahinga ka na muna at mamaya na tayo mag-usap, mukhang pagod na pagod ka yata." His mother said and I drowned in embarrassment. "Hindi po. Ngayon na po ako aalis." I insisted as I stood up. Ayaw na ayaw ko yung pakiramdam na nanliliit ako and I would rather na mabali na lang yung leeg ko kesa tiisin ko yung hiyang nararamdaman ko. "Mahal ko--" "Tama na, Ryan." I muttered. "Magbibihis lang po ako, Tita." I told his mother with all the dignity I could muster given the circumstances. Ito yung unfair dito eh, ikaw na nga ang namanyak, ikaw pa nahihiya. I mumbled as I closed the door after they left. Mabilisang ligo lang ang ginawa ko, in fact di na ako nagbasa ng buhok dahil sa sobrang sakit ng leeg ko para akong hini-hazing bawat galaw ko. I was done in ten minutes at hila-hila ko na ang bag ko paglabas ko ng kwarto. Naghihintay sa akin si Ryan sa labas at walang mapagsidlan yung bwisit ko sa kanya. Dalawa kayong nahuli but you carry the shame kasi babae ka. "Mahal ko..." "Di mo na ako kailangang ihatid." I said when he stood up. Naiiyak ako! Bwisit! "Raya naman." "Mamaya ka na umuwi, Athena. Kumain ka muna." His mother offered but I shook my head and winced in pain. "Ay, hindi na po. Ang usapan po kasi namin ni Kuya maaga po akong uuwi ngayon kasi po tatawag po sa telepono sina Mommy." I lied and his mother sighed. "Ipapahatid na kita sa terminal." "Hindi na rin po. Marami pong salamat. Alis na po ako." I said pasting a smile on my face. Sumunod sa akin si Ryan sa baba but I ignored him. When we reached their gate, I turned to look at him and spoke. "Wag mo na akong ihatid, Ryan." "Ihahatid kita." He insisted. "Putang ina, wag mo na akong ihatid." I calmly said and he looked taken aback that I cussed.

"Mahal ko naman, I'm sorry. Kasalanan ko yun eh. Wag mo naman akong parusahan. Ako nga haharap sa problemang to." "Ang daling sabihin pero sa akin ang kahihiyan." I mumbled before I pushed their gate open and stepped out. Pumara ako ng tricycle at nagpahatid sa terminal. Ang nakakabanas, ako lang yata ang paluwas ng Maynila at lahat ng mga tao pauwi kaya 1 million years na lang ay di pa rin nakakaalis ang bus. Ang daming kung anu-anong tumatakbo sa utak ko pero ayoko nang isipin kasi wala rin naman akong magagawa. Tapos na, nagkaputukan na sa labas, nagkakitaan na ng ebidensya at nanakit na ang leeg ko. Naghanap ako ng mas komportableng posisyon para matulog at di ko na namalayang umandar ang bus. Nagising na lang ako kasi may halik ng halik sa pisngi ko at napasigaw ako sa takot. "Mahal ko!" I heard Ryan's voice before I felt arms tighten around me and I nearly cried with relief but then I realized that I must be dreaming kung katabi ko sya sa bus. "Maygudnes, Soler don't tell me may gagawin kang kamunduhan sa akin sa panaginip ko? Kahit sa panaginip never kong pinangarap madevirginize sa bus." I mumbled and he laughed. I turned to look at him and winced kasi parang pinilipit yung leeg ko sa sakit. "Mag pain reliever ka muna pagkatapos, ipa-check up natin yan pagdating ng Manila." He said as he handed me a tablet and an alreadyopened bottled water. Hindi na ako nagtanong at ininom ko na yung gamot na binigay nya kasi nabibwisit na ako sa leeg ko. "Ikaw yan o namaligno lang ako." I asked as I handed him back the bottled water. "Ako to, ano ka ba." He uttered smiling. "May maligno bang ganito kagwapo?" "Takte, ikaw nga yan, Ang yabang eh." I murmured and he smiled. Bigla kong naalala na galit nga pala ako sa kanya kaya bigla akong sumimangot sa inis. "Ano na naman yan?" He whined as he nuzzled my cheek. "Bati na tayo. Kailangan ko ng matitirhan kasi naglayas ako. Itanan mo na ako, mahal ko." "Ano?!" I yelled and covered my mouth with my hand. "Nababaliw ka na ba?" I whispered. "Eh di lalong lagot ako sa Mama mo?" "Hindi naman nya alam na tinanan mo ako eh." "Ano ka, tinanan mo ang sarili mo! Bakit sinasali mo ako dyan sa kalokohan mo?" "Mahal ko, titiisin mo ako? Kung bukas lang yung boarding house dun na ako titira kaso umuuwi ng Pampanga sina Tita Tess kada pasko. Saan ako tutulog, sa Sunken Garden?" "Ang yaman nyo kaya, mag-hotel ka." "Wala akong dalang pera eh, five hundred lang tapos may bawas na kasi bumili ako ng ticket ng bus, mineral water at gamot mo." "Ryan, naloloka na ako sayo ha." I grumbled and he sighed. I glanced sideways at him and he looked so freaking forlorn na naisip kong kung nagdadrama sya eh ako na ang magma-manage ng career nya kasi ang galing nyang umarte. "Sige na nga!" I said and continued to look sad. "Napipilitan ka lang eh." He mumbled keeping his head bowed. "Hindi ah, galing yun sa kaibuturan ng aking pusod." I said and he looked up and smiled. "Salamat." He said. "Salamat na din sa pusod mo." He added. Ito lang ang badtrip sa love love na yan, less than an hour ago galit na galit ako pero kaunting lambing lang eh pumayag na akong ampunin sya. "Close naman kayo ni Kuya kaya panigurado eh matutuwa pa syang kasama kita." I mumbled as I leaned against him. "Anong sinasabi mong naglayas ka?" "Mamaya pag-usapan natin pero matulog ka muna, alam kong pagod ka." He murmured against the side of my head and I turned towards him to wrap my arms around his waist. Nakatulog ako agad at nagising na lang ako nung nakarating na kami ng terminal ng Cubao. We took a cab kasi pareho kaming gutom na gutom at ang hassle kung kakain pa kami kasi ang laki ng mga dala naming bag. Pagdating ng bahay, binuksan ko ang gate gamit ang susi ko samantalang si Ryan ang nagbitbit ng mga bags namin. "Masakit pa rin ba ang leeg mo?" "Hindi na. Pero kailangan ko tong obserbahan mamaya mamaga eh." "Ano ba kasing nangyari dyan?" Tanong nya habang paakyat kami sa taas ng bahay. "Nabigla ko yata kaya baka may naipit lang na nerve." Sagot ko sa kanya. "Kuya! Brenda!" I called as I knocked on the door. "Wala pa yata sila." Ryan observed and I fished my house keys out of my pocket. Sa sobrang praning naming manakawan ay lima ang lock ng bahay kaya tuloy ang tagal naming nakapasok. "Sana may pagkain." I prayed as we raided the kitchen at buti na lang talaga marunong magluto si Brenda kasi may mga pagkain sa loob ng ref. "Grabe gutom na gutom ako."

"Ako nga rin eh." Ryan said. Hindi na kami nagkanin at ininit na lang namin sa microwave yung ulam. "Tikman mo tong salad." I told him. "Ikaw gumawa nito?" "Hindi, tagakuha lang ng ingredients." I grinned sheepishly and he laughed. Ang daming pagkain sa loob ng freezer at ref -- may barbecue na hindi pa luto, may limang bola ng Fiesta ham, may marinated na pork strips, karneng gagawing lechon kawali at kung anu-ano pa. "Biglaan yata yung pag-imbita kina Kuya dun sa bahay ng Tita ni Brenda." I remarked and Ryan nodded his head. Nagligpit kami ng pinagkain at si Ryan ang naghugas ng pinggan habang naliligo ako kasi ang lagkit ng pakiramdam ko. Naligo sya pagkatapos ko at tumambay kami sa harap ng TV buong maghapon. Siguro nagkaka-ilangan lang kami but we did not discuss about the incident with his mom earlier. "Malling tayo." He said noong sumakit na ang ulo namin sa kakanuod ng TV. "Tinatamad ako eh." I replied. "Tulog na lang tayo." "Sige." He agreed as he stood up and followed me to my bedroom. I stopped walking and turned to look at him. "Saan ka pupunta?" I asked. "Tutulog." He answered and I narrowed my eyes at him. "Dun ka sa guest room." "Takot ako sa mumu eh." He answered and I scowled. "Tabi na lang tayo." "Para-paraan, Soler." "Wala akong gagawin. Pagod kaya ako kaya matutulog lang talaga tayo." He said. I stared at him for a long time before I rolled my eyes. "Tulog lang ha. May scandal na nga tayo sa inyo, ayokong magkascandal pa tayo dito sa bahay namin." "Tulog nga lang." He answered at pumasok kami sa kwarto ko. We drew the curtains first before we turned the aircon on. "Goodnight, mahal ko." He murmured as he kissed me lightly on the lips and immediately fell asleep. Ang nakakaloka di ako makatulog samantalang sya ang himbinghimbing ng tulog nya. "Ano ba ito." I groaned as I turned towards Ryan and wrapped an arm around his waist. "Soler, pa-meme mo ako." I whispered and he sleepily opened his eyes to look at me. "Ano yun, mahal ko?" He asked yawning. "Di ako makatulog." I complained and he turned towards me and began rhythmically patting my hip. "Wow, sanggol ang peg." I murmured and he smiled. I watched him until his eyelids drooped and until the hand patting me stilled. "Mahal na mahal kita, Ryan." I whispered before I touched my lips against his. He remained motionless as I nibbled his lower lip before running my tongue across it. He stirred and I stopped. He pulled me close until our lips touched again and the kiss turned heated. He gasped suddenly and I lifted my face off his. "Ano yun?" I asked. "Ituloy mo." He whimpered and I stared blankly at him until he surged upward and that's when I realized...my hand was inside his shorts and I was fondling him the whole time.

Contents deleted as per publishing contract. To be published by Bookware Publishing Corporation. Langya talaga ang pag-ibig kahit hindi ka madrama, nagiging artista ka sa dami ng luhang ilalabas mo. . . . . . . Chapter 38 .

. . . . . Iyak ako ng iyak at para akong tumaya ng lotto, nanalo tapos hindi binayaran. That moment he turned to leave me was the most painful thing I've experienced in my life at hindi ako maka-move on sa sakit kahit yakap-yakap na nya ako. "Mahal ko, tama na." Bulong nya habang humigpit lalo yung yakap nya sa akin. "Sorry na, hindi ko na uulitin yun kahit kelan. Hinding-hindi ako magwo-walk out sayo." "Bwisit ka! If I know kaya ka lang hindi tumuloy ng alis kasi wala kang pamasahe!" I blurted out sobbing and he laughed as he took his wallet from his back pocket. He took out a number of one thousand and five hundred bills and showed them to me. "Pasko kaya marami akong pera, lampas singkwenta kaya ang mga ninong at ninang ko." He said as I continued to weep. "Libre mo ako." I hiccupped and he laughed as he pulled his handkerchief out of his pocket para punasan ang mukha ko. "Mahal ko, yung uhog mo umaapaw." He said and I snatched the handkerchief from his hand. Langya talaga ang pag-ibig kahit hindi ka madrama, nagiging artista ka sa dami ng luhang ilalabas mo. "Uhog pala ha, hindi ka na talaga makaka-score sa akin." I said as fresh tears gathered in my eyes again. "Sorry." Sabi ko bago ako yumakap sa kanya ulit. "Wala sa intensyon kong mag-kiss and tell, naguluhan lang ako sa atin. Nagkakahawakan na tayo ng ano, hindi na virgin ang kamay ko at hindi na virgin yang bibig mo susmaryusep. Yung bibig mong tinikman lahat ng parte ng katawan ko. Ang landi ng bibig na yan, kainis!" I uttered crying and he laughed again. "Pag-usapan nga natin para malinaw. Gusto ko kasing palagay ang loob mo kasi maaga tayong gigising at maaga tayong susunduin nina Mama dito bukas." "Ha? Susunduin ka ng Mama mo dito? Ayoko syang makita, Ryan! Nahihiya ako sa kanya! Umuwi ka na dun kesa sunduin ka pa nina Tita dito kasi feeling ko wala akong mukhang maihaharap sa kanya." "Mahal ko naman, wag ganun magiging Mama mo rin kaya yun. Wag kang mailang kay Mama." "Ryan, feeling ko kapag nakakakita ng malapot yung nanay mo ay ako ang iisipin nya! Ako at yung makasalanan mong t-shirt!" I said as I blew my nose. "Ay sorry, sayo pala tong panyo, nasingahan ko na." "Okay lang, nilalawayan naman kita." He answered carelessly and I stopped to stare at him. "Ang ibig kong sabihin, mahal ko--" "Manyak ka!" "Totoo naman eh." He answered laughing. "Ito naman, pinapatawa lang kita." "Binabastos mo na ako ngayon, Ryan!!" "Hindi ah. Dati pa kaya kitang binabastos." Sagot nya at pinaghahamapas ko sya sa braso habang tawa sya ng tawa. He held my arms and guided them around his waist. "Nagpaalam ako, sabi ko susundan kita. Mama knows you're upset at pumayag naman sya, sabi nya dito na lang nila tayo susunduin bago pumunta ng airport para sunduin si Papa. Wag ka nang magtampo kay Mama, she was actually very worried about you. Sa kanya lang naman, nahihiya sya sa Kuya mo kasi binilin ka nga nya sa amin. Pero nagpaliwanag na ako, sabi ko walang nangyari. Sabi ko kasalanan ko kasi kahit ayaw mo pinilit kitang gawin kung ano man ang ginawa natin." "Sinabi mo sa kanya kung ano ang ginawa natin?" "Hindi pero sa tingin ko nakuha nya agad. Raya, they were teenagers once pero kahit ba siguro pinagdaanan nila yung mga pinaggagawa natin ngayon ay hinding-hindi mo maririnig sa kanila ang pangungunsinti because that's what parents do. Kailangan nilang sabihin kung ano ang dapat at ano ang tama dahil magulang sila. Sabi nya wala namang problema sa kanya kung gusto na nating magpakasal pero sana wag muna dahil gusto nila tayong makapagtapos." "Pero nahihiya pa rin ako." "Tapos na yun, mahal ko. Nangyari na at kahit anong gawin natin sya ang ina ako, hindi mo yun pwedeng takasan. Bilang kasintahan mo, I would prefer na magkasundo kayong dalawa. Kaya kahit naramdaman mong napahiya ka sa kanya, nakikiusap akong ikaw ang lumapit dahil ina ko sya. Nagmamakaawa ako ngayon na ikaw ang humingi ng paumanhin at sana bukal yun sa loob mo. Hindi ko ito hinihingi sayo para ibaba mo ang sarili mo sa pamilya ko pero dahil nakakatanda sya, sya ang nagluwal sa akin and she deserves your respect." "Naiintindihan ko pero hindi ko alam kung paano yun gagawin. Hindi ko rin alam kung paano yun sasabihin at lalong hindi ko alam kung ano ang sasabihin."

"Sabihin mo kung ano ang gusto mong sabihin but please show respect. Intindihin mo rin ang sitwasyon nya." "Hindi ko naman sya babastusin eh." "Hindi nga pero balak mo rin syang hindi kausapin. The sooner this issue between you two is resolved, the better for everyone. Naiintindihan ko namang nahihiya ka at sa totoo lang, I already apologized for both of us pero syempre iba pa rin yung galing sayo. Hindi kita mamadaliin pero sana magkaroon ka ng lakas ng loob para kausapin si Mama." "Sana." I murmured against his chest and he sighed. "Teka, magbibihis ako at hindi ako komportableng naka-sapatos sa loob ng bahay." He said and I nodded my head. "Dito na ako sa banyo sa labas, dun ka na magbihis sa kwarto mo. Saan mo tayo gustong magusap pagkatapos?" "Kahit saan." I answered. "Okay lang ba na puntahan kita sa kwarto mo?" He asked and I nodded my head. Pumasok ako sa kwarto ko para maghilamos at magpalit ng pambahay, twenty minutes later I heard a knock on my door. "Bukas yan." I said and Ryan stepped inside. "Maupo ka." I invited as I patted the space beside me. "Ano pang pag-uusapan natin?" "Pag-usapan natin si Isagani." He said and I suddenly felt nervous. Alam kong ang gaga ko lang. Alam kong hindi ko dapat kwinento but I wanted answers badly and I thought it was safe to tell Isagani about it. But I realized that it was a stupid thing to do, lalaki sya at kumusta naman yung tingin nya sa kahalayan namin ng boyfriend ko? "Gusto ko lang namang magtanong sa isang taong hindi involved sa atin." "Hindi ko naiintindihan pero pinipilit kong intindihin. Sabi ko sa sarili ko siguro nalilito ka lang, siguro nagulat ka lang at siguro hindi ka pa handa sa mga pinaggagawa natin. Ang daming tumatakbo sa utak ko and I asked myself earlier, bakit sa dinami-dami ng tao sa buong Pilipinas ay si Isagani pa ang naisip mong kwentuhan but I realized na wala kang ibang ka-close kundi sya lang but it doesn't make it less painful or less insulting." "Alam ko." "Yung mga ganung bagay, tayo dapat ang nag-uusap. Anong pinayo nya sayo, ang pumunta sya dito? Would his presence have helped us? I think not. Baka lalo lang tayong nagkagulo. Kasi, mahal ko you have to realize this, kahit gaano man kabait ni Isagani na kaibigan, it's not going to change the fact that he likes you at kahit ano mang sabihin nya na hindi nya tayo guguluhin at pwede natin syang pagkatiwalaan, he will always see me as a competition." "Hindi sya ganun, Ryan." "Akala mo lang. Noong una, oo dahil natatandaan ko pa nung sumama ka sa kanya at tinawagan ko sya at sya mismo ang nagsabi sa akin na nandun ka sa bahay nila. I take those things into consideration kaya hindi ko rin makuhang magalit sa kanya." "Alam nyang magkaibigan lang kami at alam nyang ikaw ang mahal ko." "Bakit sya pupunta dito kung kaibigan lang tingin nya sayo? His feelings have evolved, Raya. Kung dati masaya na syang maging kaibigan mo lang, ngayon hindi na. Ramdam ko yun. Bakit sya umuwi nung Christmas break ng mas maaga ng hindi nagpaalam sayo? Dahil nagselos sya. Hindi mo ba nababasa ang mga kinikilos nya?" He asked and I sighed. Hindi ko ba naramdaman na nagbago yung pakikitungo ni Gani sa akin? Ganun ako kamanhid? O baka naman praning lang itong boyfriend ko? "He won't come in-between us." I said and Ryan expelled a heavy breath. "Now, I don't want to be unfair to you. Alam kong matalik mo syang kaibigan but I will assert my position as your boyfriend. Stop seeing him, Raya." "Nasa iisang boarding house tayo, Ryan. Paano ko yun gagawin, pipikit ako kapag nagkakasalubong kami?" "Hindi sa ganun pero ayokong mag-usap kayo. Tama na yung pancit canton at gatas sessions ninyo kada-hapon. Oo, alam ko ang lahat ng yun at kahit nasasaktan ako pinapabayaan ko lang kasi may pagkukulang ako sayo, hindi kita nasasamahan dahil nag-aaply ako sa org. But I demand that you stay away from him just like how I'm staying away from Toni." "Bakit, lumalapit-lapit na naman yung unanong yun sayo?!" I demanded hotly and he laughed. "See, galit na galit ka hindi pa kami close nun, isipin mo na lang kung anong nararamdaman ko towards you and Isagani. At kung totoong kaibigan mo sya, wag mo syang paasahin. Kahit anong sabi mong wala syang mahihita sayo, but still you're feeding his longings by always being there for him." "I get your point pero ang hirap naman nun sabihin sa tao." "Bakit ka mahihirapan kung ako ang mahal mo? Are you developing feelings for him?" "No! That's a stupid thing to say." "It's not stupid if it's true."

"Hindi totoo yang inisip mo. You're just being paranoid." I said and he shook his head. "Hindi mo sya kayang iwasan para sa akin?" He asked and I stared long and hard at him before I let out a heavy breath. "Kaya." I answered and he smiled before he made me sit astride him. "Gusto mo ng lap dance?" I murmured naughtily as I pretended to take my shirt off. "Sige ka pag ako tinigasan." "Sorry." I said as I pouted. "Huli na , matigas na." He said and we both laughed. He grew serious as he held my gaze. "Mahal ko, pag-usapan natin kung alin sa mga ginagawa natin ang komportable ka at alin dun ang hindi." He said as his hand travelled to my breasts. "Ito?" Wow, Soler may kasamang demo. Ang nakakaloka mula nung naging sobrang halay kami ni Ryan, hindi ko na nako-control yung reaction ng katawan ko sa kanya. I suddenly felt the urge to ground myself against him. "Hindi ka komportable dito?" He asked and I stared at him. "Komportable." I heard myself say. Taragis naman itong erotic hazing ni Ryan nakakaloka. I murmured as he moved his hand under my shirt to unclasp my bra. I felt my skin tingle at his touch as he cupped my flesh. "Ito, okay lang?" He asked and my breathing was getting raspy. "Um... oo." I replied. He took his hands from under my shirt and wrapped his arms around my waist to pull me closer. I felt him nibble on my lower lip and I heard myself moan. Ano ba naman ito, habang tumatagal lalong sumasarap. "Sabihan mo akong huminto kapag hindi ka na komportable." He whispered and I nodded silently. He pulled my shirt over my head before he bent his head and started licking my flesh. "Ryan..." I whispered his name as I cupped his head while he continued to lavish my flesh with attention. "Alam mo... alam kong... dapat humin...to na tayo..." I murmured brokenly as he started sucking. "Pero...shit..." I said as I clasped his head to my chest. I felt his hand inside my shorts and I froze. "Soler ha, ti-third base ka?" "Hindi." He said and my eyes fluttered close when he started touching me. I was starting to question kung saan napagkukuha ng boyfriend ko yung talent nya given that I'm his first girlfriend but my thoughts were overpowered by the circular movement of his thumb on my bunch of nerves. "Ryan, ang halay mo!" I gasped as I started to tremble. "Ihinto ko, mahal ko?" He asked looking at me. His eyes were dark and dilated as he continued to give me pleasure. "Ha?" "Ihinto ko ba tong ginagawa ko?" "Leche ka, ngayon ka pa magko Q & A!" I exclaimed and screamed as a tidal wave of feelings engulfed me. I wrapped my arms around his neck as his movements ceased. He hugged me back as I waited for the tingles to stop. "Ginagawa ko to sayo because I want to love you in every sense of the word, Raya. I hope you won't think of this as something dirty kasi hindi madumi to para sa akin. Alam kong natatakot ka, ako rin. Natatakot ako kung anong kahihinatnan nitong lahat but I have faith in us. Gusto kong malaman mo that I don't see myself doing these with anyone else. Tama si Mama, masyado pang maaga para pumasok tayo sa ganito pero nagsimula na tayo at kahit anong pigil ko sa sarili ko, I couldn't stop myself from desiring you. Hindi ko pa ba napatunayan sayo kung gaano kita kamahal?" He asked and I snuggled against his neck. He ran his hand up and down my back and stopped when my hand reached his crotch. "Mahal ko..." "Shh..." I murmured. "Hindi mo kailangang gawin yan." He said. "Kung pag-aawayan lang natin yang sarap na yan, ayoko." He said and I lifted my face off his neck to look at him. "Baka mamaya--" He started to protest again and I opened my mouth over his for a kiss. It wasn't long before he moaned my name and I held him close. "Ryan..." "Ano yun?" "Sigurado ka na ba talaga sa akin?" Tanong ko sa kanya. "Ipapahawak ko ba naman sayo ang mga kinabukasan ng mga Soler kung hindi?" He asked back. . . . .

. Walang aksidente pagdating sa pag-ibig. Lahat nakatadhana.

Chapter 2

Naging celebrity ako ng bloc namin sa maigsing panahon dahil sa The Diliman Files post na yun at sa totoo lang di ko alam kung dapat ba akong matuwa o hindi. Nakaka-flatter na merong nag-aksaya ng panahong i-post yung crush nya sayo pero at the same time nakakabwisit kasi pinapakwento ng mga bloc-mates ko kung ano ang nangyari. At wala akong balak na ikwento yung pagiging patay-gutom ko nung araw na yun.

"Paano kayo nag-share ng fishballs? Ikaw Athena ha, may tinatago ka palang kamandag!" Biro ni Shellie, isa sa mga kachikahan kong blocmate. "Aksidente nga." Siguro isangdaang beses ko nang sabi. "Hindi yun aksidente, malamang tadhana yun." Kinikilig na hirit ni Gwen na girlfriend ng kabloc-mate naming si Marc. "When destiny calls, you have no choice but to heed!" Excited at halos matili nyang pahayag. "Hindi yun tadhana, katangahan tawag dun. Anong when destiny calls may cellphone ba si destiny?" Sagot ko. "Baka meant to be talaga kayo, Athena. Isipin mo ha, ilan ang estudyante sa buong UP Diliman pero sya ang umupo sa tabi mo!" "Let's not romanticize the whole thing, okay? Oo meant to be kami, meant to be strangers."

Kung ini-expect nyo na nagka boyfriend na lang ako bigla matapos kong mabasa yung post, you're in for a great disappointment.

"Wala ka bang balak puntahan si Ryan sa College of Engineering?" Tanong ni Millet isang araw habang kumakain kami sa CASAA. "Bakit ko naman daw gagawin yun?" "Bakit hindi? Kung ako nagkaroon ng crush confession sa TDF aba tinalian ko na yung lalaki." Bwelta ni Claire. "Oo nga, Athena. Gwapo ba sya? Curious tuloy ako." "Sakto lang." Sagot ko. "Sakto naman pala eh, ano pang hinihintay mo dyan? Yung crush mong si Archimedes matagal nang yumao yun!" Pagbibiro ni Erica. "Para kayong sira."

Lumipas ang isang buong semester na di na kami ulit nagkita at walang halong stir nakalimutan ko na talaga ang insidenteng yun. Dahil nagkaulcer na ako sa pagiging parating late ni Kuya minabuti kong magboarding house. Gusto ko sanang mag-dorm kasi sabi ng iba kong blocmates walang kasing-saya daw ang buhay sa dorm pero di ako tinanggap kailangan kasi may probinsya ka at yung pamilya ko taga Pasig lang naman. Start ng 2nd semester at hinatid ako ni Kuya sa bago kong boarding house. "Ting, uuwi ka kada Friday ha." Medyo malungkot sa sabi ni Kuya. "Oo naman, Kuya basta ba sunduin mo ako." "Bakit mo ba kasi kailangan pang mag boarding house? Ang laki-laki ng bahay natin sa Pasig, di ko maintindihan kung bakit kailangan mong

makisiksik sa isang bahay kasama ang siyam pang estudyante." "Kuya, napag-usapan na natin to. Ayokong matagtag sa byahe, nakakapagod kaya mag-commute. Last sem tingnan mo ilang beses akong nagkasakit." "Sinusundo naman kita, Ting eh." "Pag di mo nakakalimutan..." "Ting naman, sa pananalita mo parang napapabayaan ka ni Kuya." May halong tampong sabi ng kapatid ko. "Kuya, masyado ka nang busy at di ako nagtatampo no. Anong magagawa ko kung nagbibinata ka na?" May halong biro kong sabi. Pero sa totoo lang, medyo masama ang loob ko sa kanya paano ba naman tuwing nagkaka-GF sya naiitsapwera ako. Okay lang naman sa aking may girlfriend sya ang di ko lang gusto ay yung minsan nakakalimutan nyang may kapatid sya kapag may girlfriend sya. "Tampo ka sa akin, Ting?" "Hindi. Ano ba yan, Kuya wag ka na ngang magdrama. Ang lapit lang ng Diliman sa Pasig pwede mo akong dalawin kahit na anong oras." Sabi ko. "Iakyat na natin mga gamit ko, Kuya." "Sige para makausap ko na rin yung may-ari." Tugon nya. Matapos naming iakyat ang mga gamit ko ay kinausap na ni Kuya ang landlady ko, isa syang retired professor ng UP Diliman na ngayon ay isa nang full-time writer ng mga nobela. Nung malaman kong matandang dalaga sya medyo naiilang ako kaya lang sa lahat ng mga boarding houses na pinuntahan namin, ito lang ang pumasa sa standards ng kapatid ko. Parang nasa isang compound ang boarding house, merong dalawang bahay, yung isa ay isang two-storey concrete house kung saan nakatira ang may-ari at ang mahigit isang-dosena nyang alagang aso. Yung boarding house namin ay three storeys at merong rooftop kung saan pwedeng magsampay at tumambay. Bawat floor ay may limang kwarto. Nasa second floor ang kwarto ko na kulay pink. Yun lang ang di ko gusto sa kwarto ko, ang pintura, ayoko kasi ng kulay pink at feeling ko masyadong pa-girl. Six thousand ang renta buwan-buwan pero kasama na dun ang pagkain, laba at plantsa. Sa first floor nakatira ang dalawang may-edad na babaeng katiwala na sina Ate Clara at Ate Rose. Sila ang naglilinis, naglalaba at nagluluto para sa amin. Ang first floor din ang nagsisilbing kusina, dining area at TV room. "Don't worry, Mr. Aragon, I will make sure that your sister will be comfortable here. I've already given you my contact numbers, right? At nasa information folder ni Athena ang number at address ninyo." "Opo, Ma'am. Itong kapatid ko po hindi pwedeng magutuman at tsaka kailangan pong may gatas to pag nag-aaral." Sabi ni Kuya. "Don't worry, naka-indicate naman yang mga bilin mo sa folder ni Athena." "Hindi po pala pwedeng umuwi si Ting ng masyadong gabi. Kapag po alas syete na at wala pa sya dito sa boarding house tawagan nyo po ako." "Don't worry about that, Mr. Aragon." Sagot ng landlady ko. "Ting, tawagan mo ako pag may kailangan ka ha, kung gusto mong umuwi sa atin mag-text ka lang susunduin ka ni Kuya dito." "Sinabi nyo na yan kanina, Kuya eh." "Wag kang papagutom, ayokong mag boyfriend ka hangga't di ka nakatapos, wag kang sumasali sali sa mga sorority sorority na yan pag nalaman ko pahihintuin talaga kita sa pag-aaral. Yung vitamins mo, wag mong kakalimutan. Wag mo akong kalimutang tawagan araw-araw." "Oo na, Kuya." Sabi ko. Hindi ko alam pero naiiyak ako habang nagbibilin sya. Ngayon lang kasi kami magkakahiwalay. "Mr. Aragon, wag kayong mag-alala, your sister is in good hands." Sabi ng landlady. "Sige po, Ma'am. Salamat po. Ting, alis na ako." Sabi ni Kuya at hinatid ko sya sa baba. Hinalikan nya ako sa noo bago sya pumasok sa sasakyan at kahit nakaalis na sya nakatulala pa rin ako sa tabi ng daan. "Athena?" Tawag sa akin ng landlady ko. "Po?" "Are you okay?" "Opo." Nakangiti kong tugon. "Don't worry, masasanay ka rin dito. Di pa lang dumating yung mga boardmates mo kaya medyo malungkot. Pag nandito na ang mga yun sobrang ingay na dyan sa boarding house nyo lalo na yung mga lalaki ang kukulit." "Lalaki po?" Nagulat kong tanong. "Oo, yung third floor puro lalaki ang naka-board dun." "Di po ba all-girls to?" "Hindi, pambabae at panlalaki tong boarding house na to. Is there a problem?"

"Akala ko po kasi all-girls to." "Halo." Pag-uulit ng landlady ko. "Lahat nag-aaral din sa U.P Diliman. Bakit, may problema ka ba with boys? Hindi ka komportable?" "Hindi naman po sa ganun..." "Mababait sila, tatlo dun freshman din tulad mo yung isa sophomore at yung isa graduating." "Ahh..." Sabi ko na lang. Nag-alala tuloy ako kung alam ba ni Kuya na hindi exclusively co-ed ang boarding house na pinag-iwanan nya sa akin. Malamang hindi kasi knowing Kuya, OA yun mag-react. Feeling nya matabihan lang ako ng lalaki ay mabubuntis na ako. "Halika na sa taas, meron tayong house rules at kailangan familiar ka sa mga to." Yaya ng landlady ko. Kinabukasan nagising ako sa ingay paano nagsidatingan na ang iba. Gusto ko sanang lumabas para magpakilala kaya lang natalo ako ng hiya kaya pinakinggan ko lang sila habang nag-uusap sila sa labas ng kwarto ko. Bawat floor may dalawang banyo at nung narinig kong bumaba silang lahat para kumain dali-dali akong lumabas para maligo. Nagtatatakbo ako papasok sa kwarto ko para magbihis nang biglang may tumunog na kinagulat ko. "Athena, si Tita Tess to. Bumaba ka na for breakfast." Hindi ako umimik at patuloy na nagbihis. "Athena, sumagot ka kung gising ka na." Lumabas ako ng kwarto at hinanap ang speaker. Naririnig ba ako dito? "Athena..." "Po?" Tanong ko. "Halika na sa baba para makakain ka." "Sige po." Sagot ko. Pagbaba ko ng first floor dumiretso ako sa may dining. Merong mahabang mesa kung saan nakaupo ang landlady namin, tatlong babae at apat na lalaki. "Athena, mga boardmates mo. Pakilala ng landlady ko. "Si Andrea, sophomore yan Civil Engineering, Kathy, sophomore din Masscom at si Frances third year ng College of Education." "Hi!" bati nilang tatlo. "Si Athena, freshman BS Math." "Wow, Math?" Tanong ni Kathy. "Talented ka pala, bobo ako sa Math." Sabi nya sabay ngiti. Ngumiti lang din ako. "Ito naman si Roel, graduating yan BAA; si Jason sophomore Political Science; sina Eric at Isagani parehong freshmen taga Engineering." "Hello." Sabi nila at tumango at ngumiti ako. "Si Margareth at si Ryan, Tita Tess kelan daw dadating?" Tanong ni Roel. "Si Ryan ngayon daw, nag long distance sa akin kahapon. Si Marga, di ko pa nakakausap." Sagot ng landlady namin. "Athena, Tita Tess na lang itawag mo sa akin, yung ang tawag nilang lahat sa akin." "Okay po." Sagot ko. "Wag ka nang mahiya, kain na. Sabi pa man din ng kuya mo wag ka daw magpapalipas ng gutom." Nakangiti nyang sabi. "Clara, ipagtimpla mo pala ng gatas tong si Athena." "Ay ako na po." Sagot ko sabay tayo. "Ako na po ang magtitimpla." Tumungo ako sa pantry kung saan merong sampung maliliit na kabinet na may room number namin. Binuksan ko yung sa akin at kinuha ang karton ng powdered milk. Bawal kaming magdala ng pagkain sa taas, baka daw dagain sabi ni Tita Tess kaya lahat ng pagkain ay sa first floor nilalagay. "Ryan!" Biglang sigawan nilang lahat. "Na-miss nyo ako?" May narinig akong nagsalita. "Oo, pangit!" Excited na boses ng babae. "Umupo ka na dyan, Ryan nang makakain ka na. Rose, ikuha mo nga ng plato si Ryan." Narinig ko ang boses ni Tita Tess. Binalik ko sa loob ng karton ang nabuksang nang foil pack ng gatas. Binitbit ko ang karton palabas, ilalagay ko sana sa ref at baka langgamin. Nung bumukas ang pinto ng pantry nagtinginan silang lahat sa akin. "Ilalagay ko lang to sa ref." Sabi kong nakangiti. "Raya?" May narinig akong nagsabi at tumingin ako sa bandang kaliwa ng mesa. "Fishball girl." Sabi nya. Muntik ko nang mabitiwan ang basong dala ko. "Uy..." Nasabi ko lang. "Dito ka rin?" Tanong ko na sobrang walang kwenta kasi obviously dun sya nakatira. Ngumiti sya kaya ngumiti na rin ako bago ko binuksan ang ref para ilagay yung karton ko ng powdered milk. "Kumusta?" Tanong nya pagkaupo ko. "Okay lang." "Magkakilala kayo?" Tanong ni Jason.

"Oo, kulit nga kung paano kami nagkakilala eh." Sagot ni Ryan na nakangiti. "Paano?" Interesadong tanong ni Frances. "Kay Athena Raya Aragon, BS Math nyo na lang itanong." Natatawang sagot ni Ryan. Tumingin silang lahat sa akin habang nilalagyan ng mainit na tubig ni Ate Rose and baso ko. "Ano yun?" Tanong ko. "Magkwento ka!" Hirit ni Kathy. "Oo nga Athena, magkwento ka." Nakangiting sabi ni Andrea. "Ikwento mo kung paano kayo nagkakilala ng boyfriend ko."

Loving, needing... and wanting... . . . . . Chapter 39 . . . . . "So hawak ko pala ang kinabukasan ng mga Soler?" Nakangiting tanong ko sa kanya at tumango sya. "Sayo nakasalalay ang buong angkan ng Soler." He murmured and I couldn't stop myself from grinning. "Nagpupumiglas ang buong angkan ng Soler." I whispered as I tightened my hand around his length. He gasped as he closed his eyes and I loosened my grip. "Masyado bang mahigpit?" Tanong ko sa kanya. "Masyadong masarap." He replied. "Sigurado ka bang okay lang sayo to, mahal ko? Hindi ka naman napipilitan? Ginagawa mo to kasi gusto mo at hindi dahil gusto ko?" "Ginagawa ko kasi gusto ko na gusto mo." I retorted. "May patanungtanong ka pa kung gusto ko pero hawak mo naman ang kamay kong nakahawak sa ano mo." I kidded and he chuckled. "I love the intimacy." He said and I nearly arched my brow. Intimacy pa ba tawag dito at hindi perversion? "Hindi ba perversion na to?" I could help but ask as his hand guided my movements. "Ang perversion ay ang acts na hindi acceptable or normal. This is normal." He gasped and I nodded my head. "Ah, normal pa pala to." I murmured. "Oo, normal pa to." He replied, his breathing ragged. Mahirap makinig sa mga lectures ni Soler habang pinapanuod mo syang sarap na sarap sa ginagawa mo. Dati, naiilang akong panuorin sya at nahihiya akong tingnan ang mukha para kasing punung-puno ng kasalanan so I always avert my gaze kasi hindi ko natatagalan. Pero ewan ko lang kung anong nakain ko at titig na titig ako sa kanya. "Bakit pinapanuod mo yata ako ngayon?" He asked in a raspy voice. "Hindi ko alam." I replied truthfully. "That's a first." He said before he moaned. "I want another first." He whispered. "Ano na naman?" I asked and he smiled. "Sabayan mo ako." He whispered against my ear. "Ha?" Medyo nalilitong tanong ko sa kanya. Sabayan ko sya? Hindi ba sinasabayan ko na sya kasi hawak nya kamay ko? Ano na naman kayang kalibugan ang naisip nitong boyfriend-- My mind just went blank when I felt his thumb on me again. "Ryan! Ayoko!"

"Sige na, mahal ko. Please." "Langya ka, ano to synchronized fondling?" I asked as I tried to stand up but he wrapped his arms around my waist. "Sige na." He repeated. "Gusto kitang makasabay sa ganito." Potek naman talaga tong mga kamanyakan ni Soler! Ay ano ba yan, Athena umayos ka! "Gusto mong ipasok na lang para wala nang effort?" I asked and gulped when he quickened his movements. "Don't give me ideas, mahal ko baka bigla kong ipasok." He answered, his voice raspy. "Gusto mo na ba?" "Talagang... ako... ang... tinanong ...mo, ano?" I murmured and we both groaned. "Ryan..." "Alam ko..." He whispered back. Hindi kami sabay, nauna ako by a few seconds and we slumped on the bed, spent and panting. Gusto kong magsalita. Gusto kong maglitanya tungkol sa mga pinaggagawa namin at gusto kong makunsensya na nasa loob kami ng bahay ng mga magulang kong ilang taon na sa ibang bansa para makapagtapos lang ang mga anak nila -- ang panganay nilang nakabuntis at ang bunso nilang malapit nang magpabuntis. Ang malas naman nina Mommy sa amin. I thought as Ryan sat up. "Halika, mahal ko wash up tayo." "Mag-wash up kang mag-isa mo pagod na pagod ako." I groaned as I closed my eyes and ignored him. He kissed me softly on the lips before I felt him stand up to go to the bathroom. A few minutes later naramdaman ko na lang ang basang bimpo sa katawan ko. "Pa-chansing ha, mahal ko." He said, his voice teasing. "Go, magpakasawa ka." I mumbled and heard him laugh. Kung tutuusin, ibang level na yung intimacy namin if I'm letting him clean me up. But I didn't really care, maliban sa sobra akong pagod feeling ko wala na akong ikakahiya pa sa kanya. I felt him open my legs and I opened my eyes to look at him. "Soler ha, umayos ka ayoko na." "Alam ko." Parang walang kaemo-emosyon nyang sabi. He was very mechanical, it was funny. Para syang naglilinis ng bata. Punas dito, punas dun para akong sanggol na papalitan nya ng diaper. "Libre boso ka ha." I said as I closed my eyes again. "Libre boso ka rin naman sa akin." He replied. He took a particularly long time cleaning me down there. I didn't mind that his hand lingered where it shouldn't, he had his chance earlier because, although I loathed to admit it, bumigay na ako kanina di nya lang sinunggaban. "Umangat kang kaunti." He instructed as he put my undies on me. "Isa pa para sa pajama." He said and I obeyed. "Nasaan yung pantaas ko?" "Ito." He said. "Bangon ka saglit para misuot mo to." "Nasaan yung bra ko?" "Wag na, ito naman." He muttered. "Magba-bra ka pa ako lang naman kasama mo." "Hanep, ano yun si-second base ka habang natutulog?" "Parang ganun." He replied grinning. Kung ano man ang rason nya at di namin tinuloy gawin, mas lalo ko lang syang minahal. Ang tindi, hindi ko aakalaing may capacity akong magmahal ng isang tao ng ganun kaintense. "Goodnight, mahal ko." He whispered as he lay down beside me and enclosed me in his embrace. "Goodnight." I responded as I hugged him back. "Mahal na mahal kita." He said and I've never felt more at peace. Nagising akong walang katabi at bigla akong kinabahan. Hindi ko alam kung bakit feeling ko umalis si Ryan at iniwan nya na lang ako bigla. Dinaig ko pa ang na-late sa final exam sa Math at hindi na pinayagang mag-take ng test. "Ryan!" I called as I ran out of my room to look for him. "Ryan!" "Mahal ko, nasa kusina ako." He answered back and I went straight to the kitchen. "Bakit ka namumutla? Okay ka lang ba? Bakit gising ka na?" He asked as I immediately wrapped my arms around him. "Ano yun? Nanaginip ka ba ng hindi maganda? Gusto mong tubig" "Bakit mo ako iniwang mag-isa?" I whined. Kahit sa pandinig ko, ang clingy nung sinabi ko pero wala akong pakialam. Kibir sa mga kaldero, pinggan, refrigerator, mesa, upuan at lahat ng nasa kusina kung feeling nila eh masyadong akong possessive at needy. "Na-miss mo ako?" He asked as he held me tight. "Maaga nga kasi tayong aalis kaya gusto kong makapag-agahan ka." "Sana ginising mo ako!" I said. Teka lang, Athena anong nagyayari sayo? Okay ka lang? nasobrahan ka yata sa karinyo at naging OA ka na lang bigla? Ano yan, utos ng matres mo? My mind mocked but I ignored it. Siguro may hangover pa ako sa walk-out drama ni Ryan kagabi at ayokong mahiwalay sa kanya kahit ilang minuto lang. "Mukha ka kasing pagod na pagod eh kaya di na lang kita ginising. Sige

na, tulog ka na ulit at gigisingin na lang kita pag kakain na." "Papanuorin na lang kita." I said stifling my yawn. "Anong maitutulong ko?" I asked as he made me sit down. "Hindi na, patapos na ako. Umupo ka lang dyan." He answered. "Anong niluluto mo?" "Sinangag at adobong Batangas. Buti may itlog na pula kayo sa ref kasi yun talaga kasama ng putaheng ito." He replied smiling. Ewan ko ba kung anong gayuma meron ang mga daliri ni Ryan at parang ang gwapo nya sa paningin ko. Gwapo naman talaga sya pero parang mas tumindi pagnanasa ko sa kanya after last night. Maghunos-dili ka, Athena. I warned myself as I followed his movements with my eyes. Kakaiba. Bawat galaw nya, humaling na humaling ako. Ano ba to, side effect ng synchronized fondling? "Bakit ka nakatingin sa akin?" Nakangiting tanong nya. "Hindi ba kita pwedeng tingnan?" I asked back smiling and I realized I was flirting. Nyak! Santisima marimar, anong nangyayari sayo, Athena?! "Hindi naman bawal pero nakangiti ka kasi para kang aliw na aliw." He said and an image of him wearing nothing but an apron flashed in my head. Napatayo ako sa kinauupuan ko ng wala sa oras. "Anong nangyari sayo, mahal ko?" Usisa nya agad. "Kailangan kong magbanyo." Sagot ko sa kanya and I nearly ran to my bedroom. "Bilisan mo at kakain na tayo." "Oo!" I answered as I closed my bedroom door behind me. "Athena! Ano ba! Umagang-umaga ang halay ng mga iniisip mo!" I whispered. Para akong nasapian, kung dati umaayaw ako parang ngayon naman gusto ko syang sakyan. Ano ba yun. "Mahal ko?" Narinig ko ang boses ni Ryan sa labas ng pinto ko. "Bakit?" "Sigurado ka bang okay ka lang? Masama ba pakiramdam mo?" "Oo, okay lang medyo ano lang, naiihi ako." "O, sige. Hilamos ka na din at malapit na tayong kumain." I heard him say before I heard his retreating footsteps. Dali-dali akong naligo at nagbihis bago lumabas at pumuntang kusina. "Aba, bagong ligo. Paamoy nga." He said as he wrapped his arms around me and nuzzled my neck. Para kaming mag-asawa. I murmured to myself as I hugged him back. "Ang bango naman." He said. "Nakakahiya naman, amoy sinangag ako." "Ang bango mo nga eh parang naghahanap ako ng tapa at itlog." I joked and he laughed. "Upo ka na at nagbabyahe na sina Mama papunta dito. "Okay lang ba talagang magkita kami ulit ng Mama mo, Ryan?" I asked as he put food on my plate. "Bakit naman hindi?" He asked back. "Nahihiya kasi talaga ako sa kanya. Nahiya akong nahuli nya tayo at nahihiya akong isipin kung anong iniisip nya tungkol sa akin." "Tapos na yun, nahuli na tayo at tingnan mo naman in spite and despite gusto ka pa rin nyang isama sa pagsundo namin kay Papa. At nangako ako sa kanya na walang mangyayari sa ating dalawa ngayon dito sa bahay ninyo kaya palagay ang loob nyang pasundan ka sa akin." "Sigurado ka bang gusto nya akong isama at hindi mo lang sya pinilit?" "Hindi ko sya pinilit. Gusto nyang makilala mo si Papa. O, kain na at wag nang masyadong nag-iisip at baka mawalan ka pa ng gana dyan sa pagaalala." He added at abalang-abala sya sa pagtitimpla ng gatas. "Ito na gatas mo." "Siguro ang buti mong asawa." I blurted out and nearly whacked my head with a spoon. Halata ka masyado, gaga! Ano ba! "Sa tingin mo?" He asked and I nodded my head as I started to eat. "Hindi ba para na din tayong mag-asawa?" I asked and he just smiled. And a scary thought floated inside my head. Paano kung di kami nagkatuluyan nito? Siguro ang laking sisi ko. Baka tumalon ako sa tulay pag nagkataon. "Ryan, kelan mo gustong mag-asawa?" "Kung kelan ka pwede." He answered. Yung puso ko parang sasabog sa kilig. Takte naman to si Soler, magaling na nga sa kusina, magaling na sa kama, magaling pang magsalita. Sya na ang perfect. "Paano kung pwede na ako ngayon?" I kidded and he laughed. "Live-in lang ba gusto mo? Tatlong buwan pa bago ako mag-18, ikaw naman apat na buwan pa kaya hindi pa tayo pwedeng magpakasal." "Syempre joke lang yun." I answered. It's very tempting to live with and wake up next to him everyday. Yung tipong pagka-tulog mo yakap mo at pagka-gising mo yakap mo pa rin. Dalawang buwan pa lang kayo, Athena OA ka. "Hindi ba masarap?" "Ang alin?" Ikaw ba? Aba, masarap ka. Hanudaw?! Maygahd umagang-

umaga naman puro kabalbalan na ang laman ng utak ko! Mas berde na yata ako dito! "Yung pagkain para kasing minsan ka pa lang sumubo. Ayaw mo ba yung luto ko?" "Gusto. Masarap nga eh, nag-iisip lang ako." "Tungkol saan, may problema ba?" "Wala." I quickly said. "Mahal ko, kung ang iniisip mo ay yung tungkol sa ninyo ni Mama wag na, please. Ayokong mailang ka sa kanya." "Hindi yun." "Ano pala?" "Nagiging berde na ako, Ryan." "Ha?" "Pinagnanasahan kita habang kumakain tayo." I divulged and he stared at me for a few seconds before he laughed. "Habang kumakain lang? Ikaw nga kahit wala ka sa tabi ko pinagnanasahan kita. Normal ang yan, mahal ko." "Normal pa ba tong gusto ko nang magpa-devirginize sayo?" I asked and we both froze our spoons halfway to our mouths. He put his spoon down and stood. "Halika, kaya kong tuparin yan." He said as he pulled me to my feet. . . . Author's Note: . . . Araw lang ang binibilang nyo bago ako nag-a-update. ARAW LANG. At ang hindi ko maintindihan ay sobrang demanding yung iba sa inyo (with matching mura pa and all capital letters with 1 million exclamation points) na para bang taon na ang nakalipas after ng last update. Maghintay kung kelan may update, utang na loob. Baka kasi magkasaltik ako bigla at 2016 ko na to tapusin. Salamat. . . . ♥ jennicka Nakarating kami sa kwarto ko na parang di ko namalayan. Isa lang ang tumatakbo sa utak ko noon -- Madi-devirginize ka na, Athena! Hindi ko alam kung mai-excite ba ako o matatakot, ang alam ko lang sa sobrang kaba ko ay para na akong nahihilo. Ano ba to, gagawin na ba namin ngayon? Tanong ko sa sarili ko. Mag-iinarte ka pa eh lahat nagawa nyo na, yun na lang ang hindi. Sagot naman ng utak ko. Pero it's too soon! "Mahal ko..." I heard him whisper as he pulled my shirt over my head. Ang bilis, kumurap lang ako bongga wala na akong pantaas agad. I murmured to myself as I felt his hands on my breasts. Hindi ko alam kung anong meron sa dibdib ko at close na close sila ni Ryan, parang meron silang understanding na sila lang ang nakakaalam at hindi ako kasama sa kasunduan. I felt my breathing hitch as he started to knead my flesh. "Ryan--" I whined and he silenced my worries with a kiss. Masyado nya talaga akong kilala at alam nyang adik ako sa halik. Sa sobrang adik ay nakalimutan ko na kung ano ang sasabihin ko at sa sobrang pagkatuwa ko sa labi nya ay di ko namalayang hiniga na pala nya ako sa kama. Langya naman to si Soler, you na talaga. I felt the bed shift as he lay down beside me. I felt his mouth of mine again as he nudged my lips to part with his tongue. "Mahal na mahal kita, Raya." He whispered when we parted for air and my heart just melted. Yun nga lang pati panty ko yata natunaw din kasi randam ko na lang yung kamay dun sa parteng yun ng katawan ko. Taragis ang bilis! I exclaimed in my head, ayoko tuloy kumurap baka pag ginawa ko yun napasok na nya tapos di ko man lang mamalayan. Kung foreplay lang din naman ang pag-uusapan, may Ph.D ang boyfriend ko dyan, araw-arawin ba naman namin sino ba namang hindi magiging expert. "Okay ka lang?" He asked as he positioned himself in between my thighs, I could feel the tip of his manhood at my entrance and I knew, I'll have to say bye-bye to my hymen anytime soon. I expelled a heavy breath and he stared at my face. "Sige, go." I said as I closed my eyes. I waited for the pain that's supposed to come with losing one's virginity and I clenched my hands. "You're not ready." He stated calmly and I opened my eyes to look at him. "Wag nating gawin kung nagdadalawang-isip ka." He said before he got off me.

"Ayaw mong ituloy?" I asked in disbelief as he sat near the edge of the bed. SERYOSO BA TONG TAONG TO?! "Ayokong magsisi ka, mahal ko." He sighed. "Ayokong pagsisihan mo to." EH TARANTADO KA PALA, SOLER EH! "Andun na eh!" I protested. "Sana diniretso mo na lang!" Nakakayamot! I wanted to scream. Pero handa na ba talaga ako para sa bagay na yun o libog lang to na pwedeng ikiskis sa pader? "Unang-una, ayokong magmadali kasi alam ko pareho nating first time and I will be clumsy in my excitement to be with you. Pangalawa, nagaalanganin ka at big deal yun sa akin kasi kung hindi buo ang loob mong gawin natin yun darating at darating ang panahong pag-aawayan natin tong araw na to kung tinuloy ko. At pangatlo, my family will be here in a few minutes at hindi ako expert dun, mahal ko baka ako lang ang labasan at mabitin ka lang. Mas nauunang nakakaraos ang mga lalaki sa actual act dahil physical stimulation lang ang kailangan namin samantalang yung mga babae kailangan pa ng emotional preparation para maging inthe mood. Ayokong magmadali because I know I'll come too soon when I'm inside you kaya gusto kong gawin natin when we have all the time in the world, hindi yung ganito." "Oo na, Ryan. Ang bait mo na tapos ako na ang malibog sa ating dalawa." I angrily murmured as I stood up. I knew he was right at sa totoo lang hindi ko alam kung bakit ako naiinis. Maybe because I felt rejected o pwede ring na-realize ko na hindi sapat ang alindog ko para yanigin ang paninindigan ng boyfriend ko. Kung ano man ang rason, isa lang ang malinaw: galit ako. "Mahal ko naman." He said as he stood up to wrap his arms around me. "Gusto ko, gustung-gusto ko pero hindi ka pa handa. Paano kung nabuntis ka, anong ipapakain ko sa baby? Sana kung buong taon ang pasko para may singkwenta mil ako kada buwan." He said as he held me tightly. "Alam mo ba kung gaano kita kamahal, Raya? Sobra-sobra, labislabis, todo-todo." He murmured against my hair. I rolled my eyes but I couldn't stop myself from grinning. "Wag ka nang magalit sa akin, mahal ko." "Nakaka-touch pero nakakahiya kasi ako ang nagsabi tapos hindi mo tinuloy." "I want us to lose our virginities properly -- hindi nagmamadali at hindi minamadali. Ang sakit kaya ng puson ko pero I want our first time to be memorable." "Hindi ba dapat linya ko yan?" "Linya nating dalawa dapat." He said and I sighed as I embraced him. Momol experts na kami. May medalya kaya para dito? "Bitin ka ba?" He asked. "Hubad ba ako?" I asked back and he laughed as he pulled me back to the bed. "Kaya kong gawan ng paraan yan." He uttered grinning. "Baka maubos yang ano ko kakakain mo." I said and he laughed aloud. "Mahal ko, bakit ganyan ka na magsalita? Ang halay na pero nakakaarouse." "Kasi mahalay ka kaya ka naa-arouse." I retorted. "Let's set a date." He said. "On your 18th birthday, we will do it. I'll book a hotel for us." "Naks, advance planning sa kamundu--" I said and stopped because I felt his mouth on my breast. Kung dati sobrang kabado ako kapag nagmimake out kami kasi feeling ko mamaya bigla syang madulas at pumasok na lang yung di dapat pumasok sa lagusang di muna dapat pasukan, ngayon naman bigay na bigay naman ako kasi alam kong hindi nya gagawin. Sobrang hot tuloy ng make-out session namin, feeling ko sinilaban yung kwarto kahit binuksan na nya ang aircon. I couldn't keep track kung saan na napunta ang bibig, dila at mga kamay because they were all over me. Not that I was complaining, in fact enjoy na enjoy ako at mega gaya ako sa mga pinaggagawa nya. I found out when I was placing open-mouthed kisses on his chest na sa aming dalawa sya ang maingay. And I also found out that I love the sounds he makes. "Mahal ko... Raya... oh... mahal...Raya!" He moaned repeatedly. The ending was sizzling and explosive and we held each other close as we let the feelings ebbed. Kahit ayaw naming tumayo alam naming kailangan kasi dadating na ang Mama nya para sunduin kami. "Ligo na ako." Sabi ko sa kanya. "Ligo na tayo." Tugon nya. He stood up to pull me to my feet and we took a shower together. Intimacy brings couples closer but I didn't realize that it makes you more attuned to each other too. Dahil siguro kakaibang bonding ginawa nyo kaya tuloy bago pa man nya sabihin alam ko na kung anong kailangan nya and vice versa. "Ryan--" I said at bago ko man natapos yung sasabihin ko inabot na nya ang suklay. "Aba, nakakabasa ka ng utak?" I jested. "Ewan ko, para kasing gusto mong ipaabot yung suklay." "Thank you." I said as I turned to him to button his shirt. I tiptoed to kiss him on the lips bago ko inayos ang collar ng shirt nya. "Ayan, gwapo ka na bagay na tayo." Biro ko at tumawa sya bago nya ako niyapos.

"Raya..." "Hm...?" "Akin ka lang ha." He whispered and I embraced him tightly. "Sayo lang." I said. By the time his family arrived ay nasa gate na kami ng bahay at hinihintay sila. Mama nya ang nagmamaneho sa isang puting van at ngumiti sya sa amin nung binuksan ni Ryan ang pinntuan sa harap. "Sa pinakalikod na kayo." Sabi nya. Nahihiya pa rin ako sa kanya pero nakangiti sya sa amin kaya medyo nawala ng kaunti ang pagka-ilang ko. "Gusto nyo po ba munang umakyat?" I asked shyly. "Ma, baka gusto nyo munang magkape kina Raya?" Sabi ni Ryan. Ang sweet mo talaga, wala talaga akong masabi sa ka-sweetan mo. Kainis ka, pa-kiss nga. "Hindi na, nagkape na kami bago kami umalis. Sakay na kayo para makarating tayo ng maaga sa airport. Kumain na ba kayo?" "Opo." Sagot ni Ryan. Sumakay kami sa pinakalikod kasi yung dalawang Ate nya ang nasa panggitnang row. "Bunso, bakit masaya ka yata?" Tanong kaagad ni Ate Vanessa pagkasara na pagkasara ng pinto ng sasakyan. Umikot silang dalawa ni Ate Victoria para tingnan kami. "Ang sweet, nagkabilaan ang upuan pero sa iisang side alng sila!" "Vanessa!" Suway ng Mama nya. "Pag ikaw di pa tumahimik dyan kukurutin na kita sa singit." "Mama naman. Parating pinagtatanggol si Ryan at kung tratuhin si bunso para pa ring baby samantalang mauuna pa tong mag-aasawa sa amin eh." "Oo nga, Ma." Victoria seconded. "Hindi na bata yan si Ryan, ayan na nga meron nang mahal ko." "Kayong dalawa tumahimik na kayo dyan." Sabi ng Mama nya. Nakasimangot na humarap sila ulit. "Kayo lang ang susundo? Hindi kasama ang mga Tita mo?" "Kailangan na naming mag-arkila ng bus kapag sinama mo sila. Hindi kasi pwedeng hindi sila kasama lahat at nagtatampo. Ang tagal pa man din magtampo ng mga yun, inaabot ng buwan." "Ay ganun?" "Oo." Sagot nya. Pagod na pagod ako at hindi ko maiwasang hindi maghikab. Partida hindi pa namin ginawa pero pagod na ako, paano kaya kung gawin na namin yun siguro tatlong araw akong tulog. "Inaantok ang mahal ko?" He whispered and I nodded my head. "Sandal ka." He added. Sweet sana pero hindi kinakaya ng katawang-lupa ko ang panunukso ng mga Ate nya. "Put your head on my shoulder..." Ate Vanessa started to sing. "Dum..dum..dum..dum..." "Ano yan, Ate Victora?" "Accompaniment, loka." Ate Victoria laughingly replied. "Ang sagwa parang may dalawang higanteng may ginagawang kamunduhan." Ate vanessa said and they started laughing. "Okay, fine iba na lang." Ate Victoria said. "Dali, kanta na!" "Oh, my love... my darling..." "Ang sagwa, Vanny. Para kang umuungol." Sabi ni Ate Victoria at nagtawanan na naman silang dalawa. Kahit ang ingay nila ay nakatulog pa rin ako sa sobrang pagod ko at naalimupungatan na lang ako nung huminto na ang sasakyan sa parking ng airport. "Matulog ka lang." Ryan whispered. He was sitting sideways, and his left arm was around my shoulders. "Hindi na. Di ka ba nangangawit?" "Medyo lang pero kaya ko namang tiisin." Ito badtrip kay Soler eh, masyadong sweet, napapahubad tuloy ako ng wala sa oras. "Salamat pero okay na ako." I said. Lumabas kaming lahat sa sasakyan at parang ang sakit ng katawan ko kaya hindi ako masyadong gumagalaw, di tulad ng mga Ate ni Ryan na kulang na lang ay mag-split at tumambling sa kakainat nila. Siguro mag-iisang oras din kaming nagkukwentuhan bago tumunog ang cellphone ng Mama ni Ryan at walang sabi-sabing bumalik silang lahat sa sasakyan. "Nandyan na si Papa." Nakangiting sabi ni Ryan. Umikot ang van para lumabas sa parking lot at pumunta sa harapan ng NAIA. "Ayun sya, Ma!" Sigaw ng mga Ate ni Ryan na bumaba agad ng sasakyan pagkahinto nito. "Pa!" Sigawan nilang lahat. Walang katapusang yakapan ang naganap at nahihiya ako kasi I felt out of place. Ryan never let go of my hand and I was grateful for his silent show of support.

"Pa, girlfriend ko nga po pala, si Raya." Pakilala nya sa akin sa Papa nya. "Good morning po." I greeted and he smiled before he patted my back. "Ito na ba si mahal ko?" He asked Ryan as his sister laughed like crazy. "Ay naku, Pa ang sweet nilang dalawa." "Tama si Ate Victoria, Pa sobra silang sweet baka nga magkaapo na kayo ng wala sa oras." "Vanessa, nagsisimula ka na naman." Suway ng Mama ni Ryan. "Pasok na sa loob ng sasakyan at may papalapit na guard, masyado na tayong matagal na naka-park dito." Sabi ng Mama nya at nagmamadali kaming sumakay ulit sa van nila. They decided to eat at a restaurant near the airport kasi reklamo na ng reklamo ang mga Ate ni Ryan na gutom na sila. "Athena." His father addressed me and I looked at him. "Po?" "Alam mo gustung-gusto kita para sa anak ko." He said and nagsigawan ang mga Ate ni Ryan. Hindi ko alam kung ngingiti ba ako o magpapasalamat so I opted to stay quiet. "Kung ako lang ang masusunod ay ipapakasal ko na kayong dalawa." "Wow, ang taray!" Kantyaw ni Ate Vanessa. Ryan was smiling the whole time but his mother looked grim. Yun nga lang nung panahong yun ay di ko naintindihan kung bakit ganun ang itsura nya. "Pero..." His father started. "Pa, mag-aaral po kaming mabuti." Nakangiting sabi ni Ryan at nagbuntong-hininga ang Papa nya. "Ang drama, mala-soap opera." Ate Victoria kidded. But something in his father's eyes made my heart beat like crazy with worry. "Victoria, tumahimik ka." He said and the table grew quiet. "Athena, wag mong mamasamain. Gusto ko lang maliwanag at patas para sayo." "Ano to, Pa?" Tanong ni Ryan. "Kung nagbibiro kayo, hindi ko gusto at hindi ako nakakatawa ang biro nyo." "Ryan, naalala mo si Elvira, yung anak ng Ninong Elmer mo?" "Hindi po at wala po akong pakialam kung sino sya." "Dapat meron kang pakialam." His father uttered and his next words made my head spin. "Kasi sya ang babaeng pakakasalan mo." . . . . . . . The things we lay on the line for love... . . . . . . Chapter 41 . . . . . . Ang babaeng papakasalan mo...

Paulit-ulit yung mga salitang yun sa utak ko. I vaguely heard Ryan's very loud protest as his sisters started talking all at once. Nakatunganga lang ako sa harap ng Papa nya kasi ayaw mag-sink in nung sinabi nya sa

akin. Ikakasal sya sa iba? Magkakahiwalay kami? "Anong sinasabi nyo, Pa?!" Galit na galit na tanong ni Ryan. "Kelan pa po nauso sa pamilya natin ang ipagkasundo ang mga anak?! Ngayon ko lang po narinig yan! Sa dami po ng pwede nyong ipauso yung napakawalang-kwentang bagay na yan pa po ang naisip nyo!" "Pa, joke po ba yan?" Tanong ni Ate Vanessa. Their father was looking at me the whole time and I felt like throwing up. Parang nagwawala lahat ng sinangag, adobo at pulang itlog sa loob ng tyan ko at gustong kumawala. I swallowed the fist-size lump in my throat as I clenched my fists. Mahilig ako sa surprise pero hindi ganito -- hindi yung tipo ng surprise na matutuyo ang dugo mo at mawawasak ang puso mo. "Yung kasunduan namin ni Kumpareng Elmer noon pa yun, at ang totoo sa sobrang tagal nakalimutan ko na. Namatay ang Mama ni Elvira noong nasa grade two sya, noong 2008 na-diagnose na may lung cancer si Pareng Elmer at noong nakaraan buwan lang ay tumawag sya sa akin para pag-usapan ulit yung kasunduan namin dahil maiiwang ulilang lubos si Elvira. Gusto nyang may mapag-iwanan sa anak nya. Gusto nyang siguraduhing nasa maayos na kalagayan si Elvira." "Ano pong kinalaman ko dun, Pa? Kung gusto nyo po syang tulungan bakit di nyo na lang po sya ampunin?!" Sigaw ulit ni Ryan. "Ryan, wag mong tataasan ng boses ang Papa mo." Mahinahong suway ng Mama nya. I glanced her way but she lowered her gaze. Ka-plastikan lang ba yung pinakita nito sa akin? All along ayaw nya pala ako para sa anak nya? Bakit nya pa tinawagan si Kuya nung na-ospital si Ryan kung meron naman palang ganitong drama? Ano ako over-the-counter medicine, panandaliang lunas? "Alam nyo po ba to, Ma? Kelan nyo to nalaman?!" Usisa ni Ryan. Gusto kong sumagot, gusto kong magsalita pero nanlalambot at nahihilo ako. Para syang reality show na bigla-bigla na lang mag-a-announce ng kahindik-hindik na balita ang mga hosts para ma-capture ng camera ang reaction mo. Para akong nasa bahay ni Big Brother and I was actually expecting to hear his modulated voice: Athena, ikinalulungkot ko na hindi para sayo si Ryan kaya ito ang abito, magmadre ka na lang. "Hindi ko alam ang kasunduan na yan at nalaman ko lang noong pasko. Kaya pumunta ako sa kwarto mo noong madaling araw, Athena para kausapin ka." Tugon ng Mama nya at naalala ko na naman na nahuli nya kami ni Ryan nung araw na yun. Naghalo ang kaba, takot at hiya sa katawan ko. "Hindi nyo po pwedeng gawin sa akin to, Pa! Ano tayo, nasa panahon ng mga Kastila na kailangang tuparin ang mga ganyang kasunduan? May girlfriend po ako at mahal ko po si Raya! At Kahit wala rin po akong girlfriend ay hindi ako papayag na kayo ang magsasabi kung sino ang babaeng mapapangasawa ko!" "Ang kasunduan ay kasunduan!" Nagtaas na rin ng boses ang Papa nya bago nagbuntong-hininga. "Wala akong balak tuparin sana yun pero meron kaming usapan. Dadating si Elvira sa susunod na araw para sa atin manirahan nang magkakilala kayo ng lubusan." "Hindi po ako papayag! Kung gusto po ninyo ay kayo ng kumpare nyo ang magpakasal! Leave me out of this!" Ryan yelled and his father slammed his hand on top of the table. Tumahimik ang lahat. I felt like a spectator to the whole circus, parang nandun ako pero wala naman. How could these people discuss our future so coldly? His father turned towards me and took my cold hands in his. "Athena, humihingi ako ng paumanhin--" He started to say but I raised my hand to silence him. "Pahinging tubig." I said and he looked in surprise at me. "Tubig." I repeated. Tumayo si Ryan para ipagsalin ako ng tubig sa baso. "Salamat." Sabi ko sa kanya bago ko nilagok lahat. They were looking warily at me as I slowly put the glass down. I turned to look at his father. "Mahal ko--" Ryan started to say but shook my head and he stopped talking. I took my hand from his father's grasp and smiled. "Bago po ang lahat, gusto ko lang po sana kayong batiin ng welcome back, belated Merry Christmas at advance Happy New Year." I said and he looked confused as he looked at his wife. "Maraming salamat, Athena pero--" Sagot nya. "Gusto ko lang din pong sabihin sa inyo na wala po akong intensyong awayin, bastusin o kaya ay kwestyunin kayo bilang magulang. Kung ano man po ang lalabas sa bibig ko ngayon, na sinisiguro ko po sa inyo ay marami at hindi nyo lahat magugustuhan, dala lang po to ng kalituhan, kabwisitan at kayamutan at hindi po ito personal na pag-atake sa inyo. Ginagalang ko po ang pamilya ninyo, in fact, pamilya na po ang turing ko sa inyo although ngayon pa lang po tayo nagkita. Pero putang ina, may ganyan pala kayong drama sana tinago nyo na lang si Ryan nang di na sya nasilayan ng araw at ng ibang babae." I calmly said and his father's face registered surprise. "Anong--" "Teka lang po ha kasi hindi pa po ako tapos. Ano po bang akala ninyo sa puso ko, de-susi na pwede nyong ihinto ang pagtibok nito para sa anak ninyo kung kelan nyo po gusto? Pasensya na po kasi nagmura ako, hindi naman siguro ito ang unang pagkakataon na nakarinig kayo ng mura. Pasensya na rin po kung sa tingin nyo ay ngingiti lang ako habang sinasabi nyo sa mukha ko na mali ang mahalin si Ryan kasi meron na kayong naunang kasunduan. Alam ko na meron kayong excuse kasi kelan nyo lang nalaman na sisingilin kayo ng kumpare nyo tungkol dun sa kasunduan na siguro ay panahon ng tatay ni Gloria Macapagal nyo pa

pinag-usapan but you seriously are not expecting me to accept what you're telling me right now, right?" "Iha, alam kong you're upset--" "No, you don't. And upset doesn't even begin to describe it. I am furious. I'm raging mad and I feel like killing someone right now. Hindi po kami laruan, hind po plastik ang puso ko na matapos nyong saktan ay kusang babalik sa dating hugis. I am sorry that the first time we met ay narinig ko yung mga salitang yun sa inyo kasi sa totoo lang po I was so excited to meet you, I was so excited to finally shake hands with the man who's a great influence in Ryan's life. And I'm so sorry if I gave you the impression that I will give your son up. As long as I know that I am the girl he loves, akin lang sya." "Ikaw lang mahal ko." Ryan said and I felt so relieved gusto kong umiyak. "I think the atmosphere has grown awkward, Mr. Soler." I told his father. "Pasensya na if I fell short of your expectations but I cannot stay quiet while you're discussing the future of the man I love with someone else. I will have to excuse myself kasi po baka hindi po kayo makakain kapag nandito po ako. But I am taking my boyfriend with me. Pwede nyo po syang itakwil kasi kaya ko syang kupkupin, pwede rin po kayong magalit sa akin kasi wala po akong pakialam. But you can't take him away from me, dahil magkakamatayan tayo." I said as I stood up. "Nice meeting you po." I spoke as Ryan stood up too. "Tatawag ako, Ma." Sabi nya sa Mama nya bago nya kinuha ang kamay ko at lumabas kami ng restaurant. I was shaking and Ryan squeezed my hand comfortingly. "Okay lang ba sayong sumama sa akin?" Tanong ko sa kanya. "After that mind-blowing speech you gave? Oo naman." He answered as we hailed a cab. Tahimik kami hanggang sa makarating kami ng bahay. We showered together and went directly to bed. Siguro nakakawalanglibog talaga yung sinabi ng Papa nya because we did not make-out but we held each other tight. "Natatako--" "Wag." Sabat nya agad. "Wag mong ituloy. Hindi pwedeng matakot ka kasi kanino ako kukuha ng lakas ng loob?" "Hindi ako dun takot. Ang sasabihin ko sana ay natatakot akong magasawa ng maaga kasi hindi ako marunong magluto. Baka kasi maisipan mong magpakasal na tayo agad. Okay lang ba sayong kumain sa labas araw-araw?" Tanong ko sa kanya at tumawa sya. "Siguro naman marunong kang magsaing kasi marunong akong magbukas ng de lata." "Ayoko ng de lata." "Marunong ka naman sigurong mag-init ng tubig kasi marunong akong magbukas ng pakete ng instant noodles." "Hindi, sige saging na lang agahan, tanghalian, gabi." Tugon ko sa kanya. "Anong klaseng saging, mahal ko?" He whispered and I turned towards him to wrap my arms around him. "Kahit anong saging..." I started to say and promptly burst into tears. "Raya...?" "God, I was so scared." I sobbed. "Takot na takot akong mawala ka. Takot na takot akong ilayo ka nila sa akin. Takot na takot akong magkahiwalay tayo." "Tama na, nandito lang ako hindi naman kita iiwan." "Natatakot ako sa possibility na pahirapan ka nila para sumunod ka lang sa gusto ng Papa mo at natatakot akong dumating yung panahon na mas pipiliin mong iwanan ako para makasama sila. Nakita ko at naramdaman ko kung gaano mo kamahal ang family mo, Ryan and I am so scared that my love for you won't be enough to keep you by my side." "Mahal ko sila, oo hindi ko naman sinasabing hindi at hindi ko rin sinasabing nawala ang lahat ng yun nung umalis ako kasama ka pero mahal kita, Raya. Mahal na mahal. Kung kailangang tiisin ko sila makasama ka lang, gagawin ko because as I said I do not see myself with anyone else." "Mamaya mukhang super model pala yung Elvira tapos pag nakita mo sya magkakagusto ka sa kanya." Umiiyak na sabi ko at bigla syang tumawa. "Mahal ko naman, ipagpapalit ba naman kita sa kahit sino? Matapos mong makita ang lahat sa akin?" "Tarantado ka." I hiccupped. "Pag pinagpalit mo ako dun talaga, ipapasalvage kita!" "Hinding-hindi yun mangyayari, ano ka ba naman. Wala ka bang tiwala sa akin? Ang daming babaeng may itsura sa U.P. pero ikaw ang pinakamaganda para sa akin." "Siguraduhin mo lang, kundi bubugbugin talaga kita!" "Gustong-gusto ko pag nagseselos ka." Bulong nya. "Feeling ko ang gwapo ko." "Takte naman. May ganun?" I asked and he laughed. "Pero marunong kang magluto di ba?"

"Oo." "Ayan, hindi tayo mamamatay sa gutom." "Pero sana, mahal ko mag-aral ka ring magluto kasi kawawa naman ako kung pagkagaling kong trabaho ay ako pa ang magluluto pagdating ko ng bahay." "Wag kang mag-alala, magtatrabaho akong mabuti para may pangsweldo tayo sa kusinera at katulong." Natatawang sabi ko sa kanya. "Pero syempre iba pa rin yung luto mo." "Yung kanin ako ang magluluto." "Mahal ko naman." Ungot nya. "Pag-aralan mo namang iluto yung paborito kong pagkain na sinigang para ramdam ko naman kung gaano mo ako kamahal." "Hindi pa ba sapat na kinakain at sinisipsip mo ang alindog ko para patunayan sayong mahal na mahal kita?" "Sapat na." Nakangising sagot nya. "O yun naman pala, pagdating mo galing trabaho ay dumiretso ka na sa kwarto natin, nandun na ako sa kama, nakaligo na at nakahubad na naghihintay sa pagharabas mo sa mura kong katawan." Sabi ko at tawa sya ng tawa. I stared at him laughing and my heart just squeezed painfully at the thought that I might lose him. Pero hindi kita ibibigay. Akin ka lang. "Ibig mong sabihin araw-araw magpapaharabas ka?" He asked playfully and I drew his face towards me kiss his lips. Ayokong isiping dadating ang panahong magsasawa sya sa akin, ayokong i-entertain yung thought na baka magising na lang sya isang araw at ma-realize nya na hindi na nya pala ako mahal at ayokong dumating ang isang umaga na wala na sya sa tabi ko. "Mahal na mahal kita, Ryan." I murmured against his lips before I crawled on top of him. He kissed me back passionately. Hindi ko alam kung iauphold pa rin nya yung paninidigan nyang hindi namin pwedeng gawin yun kasi hindi pa kami handa pero iba na ang takbo ng isip ko, kung dati sya ang nagmamadali, ako na yung willing na willing ngayon. I'm not sure kung innate yun sa babae, survival instinct ba yun na gusto mo syang panghawakan kaya gusto mong ibigay lahat? The logical side of my brain kept on hammering that I shouldn't give in, our situation has gotten murky but I can't see myself losing my virginity to anyone else. I sat up and pulled my shirt over my head. . . . . . . I don't want to be your downfall no matter how sweet it sounds... . . . . . . Chapter 42 . . . . . . Ang sabi nila, meron daw punto sa kabataan mo na kakahiligan mong magtanong -- lahat kukwestyunin mo pati yung mga bagay na wala namang kinalaman sayo. It's supposed to be a phase na pagdadaanan ng lahat -- you ask questions and when you do not like the answers given, you ask more questions. It's a vicious and unending cycle. Hindi ako palatanong kasi ayoko rin ng tinatanong but for the first time, I asked and demanded for an answer. "Bakit?" Nalilitong tanong ko sa kanya noong sinuot nya ulit ang t-shirt ko sa akin. "Ayaw mo? Ano ang rason? Dati atat na atat ka tapos ngayong ako ang gustong bumigay ay ayaw mo na? Anong nagbago? Nagbago na ba pagtingin mo sa akin?" Bwisit, that sounded desperate. I mumbled. Pero kailangan kong malaman.

"Mahal ko naman..." "Wag mo akong daanin sa mahal ko, Ryan. You better have an outstanding explanation kasi pangalawang beses mo na akong nireject and my ego can only take so much!" I bit out as I got off him. "Mahal ko--" "Mahal ko ka ng mahal ko at nabibwisit na ako sayo! Ano ba talagang trip mo, ha? Kukulitin mo ako hanggang sa bumigay ako tapos pag bumigay na ako ay aayaw ka na?! Ang lakas mo namang magpakipot!" "Hindi sa ganun--" "Leche! Hindi sa ganun pero ganun ang nangyayari! Nakakainis eh! Noong ayaw ko, gusto mo pero nung gusto ko naman ikaw ang aayaw!" I angrily uttered as I walked towards the door. "Saan ka pupunta?" He asked as he sat up. "Maghahanap ng paglalabasan ng init ng katawan!" I replied as slammed the door close. Minsan yung mga lalaki parang may saltik ang mga bwisit. Ang lakas magpaasa. Walang tumatayo sa mga babae kaya walang physical manifestation kung bitin ba sya o hindi. But for women, since sex is emotional, ang sakit sa bangs. Nakakapanghina ng tuhod. Dumiretso ako sa bedroom ng magulang ko at ni-lock ang pinto. Ano ba talaga, Soler? Bigla ka na lang bang nabakla? Na-realize mo na lang sa kakadede mo sa akin na imbes na gusto mong angkinin ang alindog ko ay gusto mo lang palang magkaroon nito?! I thought angrily as I turned the aircon on. Masama ang loob ko at mainit ang ulo ko dahil sa pasabog ng Papa nya kanina and I was actually looking for an outlet at sa bait ng boyfriend ko ay sinasadya nya yatang painitin ang ulo ko para mailabas ko ang galit ko. "Mahal ko...." I heard him call but I ignored him. "Galing mo rin eh no, palay na lumalapit talagang choosy ka pa! Pakyu ka." I murmured as I turned the television on. "Mahal ko, nandito ka ba?" I heard him ask as he knocked on my parent's bedroom's door. "Mahal ko naman usap naman tayo." "Kausapin mo ang sarili mo leche!" "Ito ka na naman eh, kaya tayo hindi nagkakaintindihan kasi dinadaan mo sa init ng ulo kapag nag-aaway tayo." "Hindi na init ng ulo tawag dito! Pagdedeliryo na!" I answered back. It felt humiliating. Que barbaridad. Nakakahiyang maghubad pero mas nakakahiyang suotan ka ulit ng damit pagkatapos mong maghubad. Parang may kulang sa alindog mo at may kulang sa utak ng boyfriend mo. Bwisit, di na kami nagtugma. "Raya, listen to me--" "No, I'm done listening. Umuwi ka na lang, pwede? Utang na loob pakisabi sa buong angkan ninyo na lubayan na ako. Kung ayaw nyo sa akin, ayoko rin sa inyo. Ano kayo, ang makapangyarihan angkan ng Uchiha na papakamatayan ko maging kabilang lang sa pamilya nyo?! Sana kung kasing hot ka ni Itachi badtrip ka! Sarap mong bugahan ng Katon Fireball!" "Mahal ko naman. Buksan mo na to, please. Lalala na naman tong away na to na pwede naman sanang pag-usapan." "Ayokong makipag-usap!" "Nag-uusap na tayo eh. Buksan mo na ang pinto." "Heh! Umalis ka na nga! Umuwi ka sa inyo!" I screamed and he grew silent. Hinihintay ko ang sagot nya at binato ko ng unan yung pintuan sa asar. "Sige, aalis na ako." Tugon nya at lalo akong napikon. Ang gago, aalis nga? I murmured angrily to myself. I tiptoed towards the door and put my right ear against it. "Aba ang loko, umalis na nga yata." I told myself when I heard nothing. "Hay, naku ano naman kung umalis na sya? Eh di umalis sya! Bumalik sya dun sa kanila at hintayin nya yung Elvira at magsama sila! Mga baog!" I grumbled. Yun ang nakakabobo sa pag-ibig, yung feeling mo ikakamatay mo pag iniwan ka nya pero mag-iinarte ka namang paalisin sya. Ang gulo lang, kasing gulo ng buhok ko kasi di pa pala ako nakapagsuklay! Kaya yata hindi desirable ang beauty ko kay Ryan ngayon kasi mukha akong aswang na sinabunutan! I thought. "Pero bahala ka. Ibibigay ko na lang tong alindog ko sa iba. Tsura ng lahi nyo! Tseh!" I uttered as went to lie down on my parents' bed. Sinubukan kong aliwin ang sarili ko sa panunuod ng TV but at the back of my mind I was hurting like crazy at the thought that Ryan chose to leave. "Sana lang sinara ng damuhong yun ang gate namin mamaya may maka-akyat pang magnanakaw dito at patayin ako! Mumultuhin ko talaga sila ng Elvira na yun!" Bulong ko sa sarili ko. Gusto ko na namang umiyak kasi feeling ko I was betrayed. Nakakatanga talaga tong pagmamahal na to! Dinaig ko pa ang pusang bipolar. Bwisit! I murmured as my tears fell one-by-one hanggang hindi ko na napigil at humagulgol na lang ako bigla. Ang unfair ng pamilya ni Ryan. Sana di na lang nila ako pinakitaan ng maganda. Sana di na lang nila ako trinatong parang parte ng buhay nila at sana hindi na lang nila hinayaang mahalin ko ang anak nila. Ang gago

ng Papa ni Ryan. Sana di na lang nya sinabi sa akin ng diretsahan because I was forced to be on the defensive and I was forced to turn my bitch mode on. Wala na, asa pa ako kung ang bet ng Papa nya ay mga manugang na demure! I whispered to myself. "Hay, taragis kayong lahat! Sino ba naman kayo na iiyakan ni Athena Raya M. Aragon, UP Dliliman, BS Math?" I spoke aloud as I wiped my tears with my hand. "Hindi pwede to, Athena. Hindi ka pwedeng mabaliw dahil lang kay Ryan Soler and family. I forbid you to lose your mind! Umayos ka, babaita!" I murmured with resolve as I turned the television off and walked to the door to open it. I screamed loudly when someone hugged me to his chest. "Ako to, mahal ko." He said. "Bakit ang tagal mo? Nakakatampo ka talaga kasi natitiis mo ako." May halong hinanakit ang boses nya. Isang yakap lang, yung ilang oras kong iniyak wala na agad. Nakakabadtrip ang mahika ng pag-ibig. "Sabi mo aalis ka na." Sagot ko sa kanya. "Naniwala ka naman? Pwede ba naman kitang iwanan lalo na't mag-isa ka lang? Tsaka dito na muna ako titira kaya magsawa ka na muna sa akin." "Paano naman kita pagsasawaan eh wala ka namang ginagawang kasawa-sawa?" I asked and his shoulders shook as he laughed aloud. "Ikaw talaga." "Totoo naman!" I answered. "O tama na baka mag-away na naman tayo. Yakapin mo naman ako, mahal ko." He murmured and my arms went around him as I hugged him back. We stayed wrapped around each other until he spoke. "Mag-usap tayo." He stated as he led me back to my room. Magkatabing naupo kami sa kama at parang hindi sya mapakali kasi buntong-hininga sya ng buntong-hininga. "Kung ano man yan, sabihin mo na para tapos na. Hindi ako suicidal so no matter how painful it is, hindi ako magpapakamatay." I said and he smiled. "Alam ko naman yun. Alam kong malakas ang loob mo at alam kong kahit saan ka ilagay, kaya mo." "Kaya nga, sabihin mo na para matapos na." "Mahal kita, Raya." He started. "Siguro sasabihin ng iba na kabaliwan o pambobola lang to kasi dalawang buwan pa lang tayo pero totoong mahal kita. Nung una, gusto kong gawin natin yung bagay na yun kasi gusto kong makasama kita sa ganoong paraan. Liban dun, gusto kong ako ang una mo sa lahat ng bagay." "Yun naman pala, eh ano pang pinag-iinarte mo?" "Pero ngayon, mas gusto kong buo ka. Gusto kong walang kulang sayo at gusto kong mamahalin mo ako at ipaglalaban mo ako not because I took something important from you but because you really want to stay with me. At kapag ginawa natin yun, paano tayo makakasiguro that we are still fighting for the right reasons? Kailangan natin ang isa't isa ngayon, lalo na ako kasi hindi ako ganoon katatag tulad mo. Kung lalaban tayo dito, let's do it right. Ayokong ang dahilan kung bakit ka kumakapit sa akin ay kasi may nangyari na sa atin at ayoko ring manatili sa tabi mo just because I feel responsible towards you dahil nagalaw na kita. That kind of feeling will fade and I want us to last. "Wouldn't it bring us closer, Ryan? Hindi ba we will feel more connected kapag nandun na tayo sa puntong yun ng relasyon?" "Mabuti if it will bring us closer pero paano kung hindi? Paano kung ikakasira natin yun? Liban sa mga rason na nasabi ko, paano kung nabuntis ka? I don't want my family to think less of you." "Sa tingin mo mababago ko pa ang iniisip ng Mama mo sa akin? Alam nyang may ginagawa tayong milagro, she saw your sinful shirt. Sa tingin mo hindi na mababa ang tingin nya sa akin dahil dun?" "Do you want to prove her right? Gusto mo bang sabihin nyang tama sya at ganung klaseng babae ka nga kapag nabuntis kita? Gusto mo bang sabihin nyang tama sya at kaya lang tayo nagsasama ay dahil sa bagay na yun? Ang daling ipasok Raya, ang dali ring ilabas. Ang dali lang ng gusto mo kung tutuusin at sana hindi kita mahal para naipasok ko na at naiputok ko na sayo pero mahal kita eh kaya yung ganoong bagay na sana ay madali lang mahirap para sa akin. "Bwisit ka, Ryan." I murmured as I felt my eyes water. "Lulong na lulong na ako sayo, utang na loob naman wag mo nang dagdagan. Pa-fall ka rin eh, kainis ka!" I uttered as I started to cry. I felt his arms around me and I started crying harder. "Ano naman kung mag-fall ka sa akin, ito na nga ako o salung-salo na kita." "Taragis ka, ang hilig mong magpa-cute." I sobbed he sighed. "Tama na iyak. Nasasaktan na ako dyan sa mga luha mo." "Anong magagawa ko eh kusa silang tumutulo?" I demanded angrily. Hinawakan nya ang mukha ko bago nya ako hinalikan sa noo. "Matatapos din to. Kaya natin tong dalawa. Kung tutuusin wala naman talaga silang magagawa kung ayaw kong magpakasal."

"Pero paano yan, titira sa inyo si Elvira?" "Eh di dito ako titira." He answered. "Ayaw mo bang dito ako tumira? Let's try to find good things dun sa nangyari." "Good things? May good thing bang naidulot yung pasabog ng Papa mo?" "Marami. Una na dun ay dito na muna ako titira, eh di ibig sabihin nyan magkasama na tayo hanggang sa matapos ang bakasyon. Pangalawa, hindi ba mas naging malapit at makapit tayo sa isa't isa dahil dun? At pangatlo, ngayon alam na nating dalawa kung gaano kita kamahal." "Dahil ayaw mo akong i-devirginize?" I asked bluntly and he smiled. "Dahil ayaw kitang saktan." "May ganun? Landi mo talaga. O sige na, kailangan kong mag-meditate para i-reprogram yung kahalayan ng utak ko since you've decided that we'll live a Disney kind of romance eh naka-Fifty Shades to." "Ang sabi ko lang hindi natin gagawin pero hindi ko sinabing hihinto tayo sa paglalambingan." He replied grinning and I arched a brow at him. "Ano? Ibig mong sabihin libreng lamutak at sipsip ka pa rin sa akin?" "Mahal ko naman, ano ba yang lamutak at sipsip parang ang sakit sa tenga?" Natatawang tanong nya. "Hindi naman nagbago yung pagnanasa ko sayo, nandito pa rin at naglalagablab." Pabulong na sabi nya. "Pa-kiss nga." "Soler, kakaiba ka talaga. Muntik na akong magmano at lumuhod sayo kanina sa pangaral mo. Muntik na akong mangumpisal!" "Mahal ko naman, hindi ko kayang hindi ka hawakan at halikan. Yun lang ang wag nating gawin pero yung iba, ituloy pa rin natin." He whispered against my ear before he nuzzled the base of my neck. I felt his hand under my shirt as he kneaded and squeezed my flesh. "Ryan naman eh. Ang halay mo." I gasped as his head disappeared under my shirt. We made out for hours at na-realize kong kailangan kong mag-Enervon kasi hindi ako maka-keep-up sa boyfriend kong walang kapaguran. I was already sleeping when I felt him gather me in his arms. "Magpahinga ka na." He murmured and I nodded my head. "Goodnight." "Goodnight." I answered before I closed my eyes to sleep. "Mahal na mahal kita, Raya." He whispered. "And I don't want to be your downfall no matter how sweet it sounds." He spoke softly against my hair and my eyes welled-up with tears at his words. . . . . . . Pwedeng oo at pwede ring hindi pero isa lang ang sigurado ako... mahal ka nga nya.

Chapter 43

Ilang beses ko nang sinabing wala sa bokabularyo ko ang mag-asawa ng maaga but seeing Ryan with an apron on changed my mind. Yung utak kong sya ang laman at hindi ang mga magulang nya na gusto syang ipakasal sa iba. Tindi maka-Romeo and Julit ng Papa ni Ryan, sarap padalhan ng lason. I murmured to myself sighing. "Bakit?" He asked and I immediately looked up and smiled at him. "Anong bakit?" I asked back.

"Bakit ka nagbuntong-hininga." He inquired and I widened my grim to hide my painful thoughts. Kahit anong sabi ko sa sarili ko na magiging okay nga ang lahat ay hindi ko pa rin maiwasang matakot. "Pinuproblema ko kung magkano ang isasahod ko sayo dyan sa serbisyong ginagawad mo." Pagsisinungaling ko at ngumiti sya. "Yakap lang pwede na." He answered. "Pero walang damit tsaka nasa ibabaw tayo ng kama." "Ang mahal naman ng itlog na yan." I retorted laughing. "Bagay sayo yung apron ni Brenda, Ryan." "Mahal ko naman, nakakawala naman ng kamachohan yang sinabi mo." "Bakit ka pa kasi nag-apron?" "Wala na akong damit. Iilan lang kasi ang dinala ko. Di bale maglalaba ako mamaya." "Mamalantsa ka na rin, maglinis ng bahay, magwalig na bakuran, magigib ng tubig, magsibak ng kahoy at ikaw na rin magpaligo sa mga bata ha." I joked and he laughed. "O sige, gumawa na tayo ng bata para meron na akong papaliguan." "Ay, ito ka na naman eh. Ang hilig mong magpaasa. Nagtatampo na obaryo ko sayo sa kakahintay sa wala." Sagot ko sa kanya at tumawa sya ng malakas. "Pauwi na daw pala sina Kuya, nag text sya kanina." "Ganun ba? Dapat pala tayong maglinis. Nakakahiya namang pag-uwi nila dito madumi yung bahay." "Ano ka ba, sanay si Kuya sa madumi. Nung hindi pa dito nakatira si Brenda, akala mo baboy ang nakatira dito at hindi tao sa sobrang kalat. Nalilinis lang to kapag dumadating yung tagalaba at tagalinis namin na minsan lang sa isang linggo nagpapakita." "Bakit di mo tinatawag na Ate si Ate Brenda, mahal ko?" "Hindi ko alam, naiilang lang ako talaga. Tinarayan ko kasi sya dati di ba, kaya feeling ko mapa-plastikan sya sa akin kung bigla ko na lang syang tinawag na Ate. At tsaka ilang taon lang yung tinanda nya sa akin eh." "Pero magiging asawa na sya ng Kuya mo at magiging ina ng mga pamangkin mo, she deserves that title of respect. Hindi ko sinasabing bastos ka, alam ko namang naiilang ka sa kanya hanggang ngayon pero kung di mo kasi sisimulan, hindi ka talaga masasanay." "Opo, gagawin ko na po." I replied rolling my eyes at him. "Kaya lang nahihiya talaga akong tawagin syang Ate bigla." "Matutuwa yun kaya wala kang dapat ikahiya. At tsaka, mahal ko hindi naman dapat kinakahiya na marunong kang gumalang." "Father Soler, tama na. Ayan ka na naman sa mga preaches mong nakakaiyak pero pag naman nasa kama tayong dalawa ang lakas mong umungol." I muttered and he burst out laughing again as he placed the plate containing the eggs he fried on top of the table. "Sigurado ka bang itlog lang ang gusto mo?" He asked. "Gusto ko sanang hotdog kaso kaka-hotdog ko lang kanina." I told him straight-faced and he frowned. "Hindi naman tayo nag-hotdog--" He started to say and stopped. "Mahal ko, ang bastos mo na." He added laughing. "kapag pa man din ganyang bastos ka parang gusto kitang bastusin." "Ilabas na natin lahat ng kabastusan natin kasi uuwi na sina Kuya. Naku, wag na wag kang magpapahuli sa kanya sa loob ng kwarto ko Ryan, marunong syang magkapon. Kawawa naman ako kapag kinapon ka nya. Hindi ko pa man natitikman, mawawala na agad?" "Mamaya ipapatikim ko sayo." "Biro lang, hindi ako mahilig sa lollipop." I said before we doubled over in laughter. "Mahal ko naman..." "Totoo naman sinasbai ko." I told him grinning. He suddenyl turned forlorn and I stared quizzically at him. "Ano yun?" I asked. "So hindi tayo pwedeng magtabi?" He questioned and I hid a smile. Yun lang ang problema nito ni Ryan, ay makatabi ako. I thought. Maygahd, di ako papayag na maagaw ka sa akin ng Elvirang yun, buburahin ko talaga ang mukha nya. I murmured with resolve. Pero paano kung si Ryan na mismo ang magpaagaw? "Mahal ko?" "Ha?" "Hindi na tayo pwedeng magtabi sa pagtulog?" He repeated. "Hindi." I answered as I pasted a smile on my face. "Unless gusto mo ngang magpakapon." "O bilisan mo nang kumain nang makarami tayo." He suddenly announced as he ladled rice into my plate.

"Makarami tayo ng ano? Kung makapagsalita naman to para namang binabastos ako nito ng maayos." I said. "Mahal ko naman, alam mo bang hirap na hirap na hirap akong magpigil? Bakit ba mas lalo mo akong pinapahirapan?" "Binibiro ka lang eh, alam ko namang balak mong maging mongha at kaya hindi mo ginagamit yang ano ay dahil ipapatanggal mo in the future at ilalagay sa isang garapon." "Raya naman." He muttered as I doubled over in laughter. Natapos na akong tumawa pero nakasimangot pa rin sya. "Grabe naman, binibiro lang naman kita eh." I said as he continued to eat. "Ryan!" "Kumain ka na." "Ang bilis mo nang magtampo!" "Ikaw kaya kung gawin kong kakatawanan yang parteng yun ng katawan mo, tingnan natin kung kakausapin mo pa ako." "Sorry. It was a bad joke." "Okay lang pero pag sinabi kong tama na, dapat humihinto ka na." "Bakit ikaw kahit sinasabi kong tama na, sinisipsip mo pa rin?" I asked as I started to eat and he coughed violently. Tumayo ako agad at kumuha ng tubig para iabot sa kanya. "Okay ka lang?" "Mahal ko naman, kumakain tayo eh." He replied laughing when he recovered. "Yang bibig mo, kung anu-anong lumalabas dyan. Mamaya masanay ka nyan at kahit may ibang tao ay kung anu-anong kabastusan na ang ang masasabi mo. Okay lang sa akin na ganito tayong mag-usap pero ayokong dumating yung time na kahit may ibang tao--" "Relax. Binibiro lang kita. Napaka-self-righteous mo kasi minsan kaya gusto kitang inaasar." I replied and he smiled. "Ewan ko ba kung bakit grabeng makahawa yang pagiging bastos mo, hindi naman ako ganito dati." "Okay lang sa akin, gustung-gusto ko ngang bhinabastos mo ako." He answered and we both laughed but the laughter was short-lived kasi alam naming parehas that the happy banters was just a façade dahil deepdown we're still worried. "Pag pumunta dito sina Mama wag kang bumaba at wag nating pagbuksan." He said and I nodded my head. "Kunyari Oakwood Mutiny ito?" I tried to joke but it came out flat. "Gusto mong magtimpla ako ng juice?" I asked as I stood up. Ayokong nakikita nya akong natatakot o nalulungkot kasi kailangan kong maging matatag para sa aming dalawa at ayokong maramdaman nyang pinanghihinaan ako ng loob. I felt him wrap his arms around me and I closed my eyes to stop my tears. "Syete naman." I murmured as I hugged him back. "Hindi ko naman pinagarap maging artista eh, ang sa akin lang magkaboyfriend ako ng matino kahit binabastos ako paminsan-minsan. Pero ayoko ng ganitong drama." "Sorry, mahal ko." "Wag kang mag-sorry kasi di mo naman kasalanan. Lahat yata ng insecurity ko sa katawan lumabas dahil sa Elvira na yan. Feeling ko I'm not tall enough, not demure enough, not feminine enough and not sexy enough compared to her. Partida di pa kami nagkita nyan." I murmured and he sighed. "Although I'm sure that my boobs are bigger than hers and my IQ is definitely higher than hers." I added and heard Ryan laugh softly. "You're perfect for me. For someone who can drive me to my knees just by taking her shirt off, you're rather not confident in the power that you have over me." "Alangan naman parati na lang akong maghuhubad sa harap mo? Tsaka yun lang talaga ang meron ako, ang alindog ko lang talaga ang saving grace ko? Nakakasakit ka naman ng utak." "Syempre hindi lang yun. Syempre nandyan din yung sense of humor mo, yung common sense mo at yung pagmamahal mo sa akin." "Tama na nga." I said as I leaned away from him. "Walang magagawa kung patuloy tayong magdadrama dito. Dadating si Elvira sa susunod na araw di ba? Feeling ko papauwiin ka ng magulang mo at feeling ko susunduin ka nila dito." "Di ako uuwi." "Paano kapag pinilit ka nila?" I asked. "Hindi ako magpapapalit." He answered. "Basta wag na wag mo akong ipagtabuyan." "Bakit naman kita ipagtatabuyan, ito na nga lulong na lulong na nga ako sayo kaya kailangan ko nang magpa-rehab." I replied smiling and he hugged me to his chest again. "Tara na, tapusin na nating kumain para makapaglambingan muna tayo bago dumating sina Kuya." I said and we sat down to continue eating. We nearly ran back to my bedroom to makeout at hindi ko alam kung anong meron kasi sobrang exciting yung session namin. It was quick and sizzling. "Kakaiba pala nagagawa ng idea na mahuhuli kayo anytime." He whispered grinning as we did the dishes. Kakaiba nga, parang express lang, tumeteleport ang peg -- ang bilis, ang hot pero masaya. "Minsan gawin natin in less than 10 minutes." I suggested naughtily and

he laughed. Naglinis kami ng bahay at naglaba sya kasi wala na daw syang maisusuot. Around 3 PM noong dumating sina Kuya at Brenda. "Aba ang linis naman." My brother remarked. "Sigurado akong si Ryan ang gumawa ng lahat ng ito." Dagdag nya. "Ako kaya ang nagwalis!" May halong pikon na sagot ko. "Bakit ba feeling mo wala akong silbi?" "Meron naman, bunso." He uttered. Nagpahinga kaming lahat ng ilang minuto at kahit hindi kami nag-usap-usap ay nagkita kaming lahat sa salas. "Anong nangyari?" Tanong kaagad ni Kuya. Bibilib na sana ako sa intuition nya. "Nag-text ang Mama mo, Ryan at ang sabi kausapin daw kita." "Ikakasal daw si Ryan sa iba, Kuya." I answered and he and Brenda stared at us in surprise. "May iba kang girlfriend? Nakabuntis ka? Niloloko mo lang ang kapatid ko?!" Sunud-sunod na tanong ni Kuya. "Kuya, ang OA mo. Sa tingin mo kung itong isang to ay may nabuntis na iba eh humihinga pa yan ngayon?" Tanong ko sa kanya. "Pinagkasundo yan si Ryan ng Papa nya dun sa kinakapatid nya. May cancer daw kasi yung Tatay kaya gusto nyang siguraduhing nasa mabuting kalagayan ang anak nya bago sya malagutan ng hininga." I explained. I tried to keep the bitterness off my voice pero hindi ko siguro naitago because I felt Ryan squeezed my hand. "Okay ka lang ba, Ting?" I heard Kuya ask and I nodded my head. "Okay lang." I replied. "Anong desisyun mo, Ryan?" Tanong ni Kuya sa boyfriend ko. "Kasi in the end this will all boil down to your decision, wala kaming magagawa dito at wala ring magagawa si Ting. Ikaw ang lalaban dito, hindi ako o yung kapatid ko." "Alam ko naman po yun, Kuya eh. Hindi po kami maghihiwalay at hindi ko po bibitiwan si Raya." "Dadating daw yung babaeng pakakasalan nya sa susunod na araw, Kuya kaya sabi ni Ryan dito na muna sya titira." "Kelan ka ba mag-i-eighteen, Ryan?" Kuya asked. "Sa March po." "That means you only have until March to fight for my sister kasi hindi ka naman pwedeng ipakasal ng mga magulang mo ngayon kasi underaged ka. Ilang taon na ba yung Elvira?" "Mas matanda po yata sa akin." Ryan murmured and Kuya nodded his head. Ready na ready na talaga si Ate na mag-asawa kung mas matanda sya kay Ryan. I thought glumly. "Dumito ka muna kung gusto mo. Pero gusto ko lang sabihin na ang mga ganitong klaseng problema ay hinaharap at hindi tinatakbuhan. Hindi naman pwedeng di mo na kausapin ang mga magulang mo hangga't girlfriend mo ang kapatid ko." "Alam ko po. Nag-iisip po kasi ako ng paraan kung ano po ang pwedeng gawin. Salamat po kasi okay lang po sa inyo na dito ako tumira. Pero Kuya pwede po ba kaming magtabi ni Raya?" He asked and I stared at him in shock. "Ano ka ba, Ryan!" I hissed. Loko to si Soler! Mamaya palayasin ka ni Kuya sa bahay sige ka magka-camping ka sa labas ng gate namin nyan. "Bakit?" My brother asked in a calm voice. "Gusto ko lang pong magpaalam ng maayos kasi ayoko po kayong bastusin at alam ko pong mamaya kapag tulog na po kayo ay pupunta ako sa kwarto nya para makatabi sya sa pagtulog. Ayoko po kayong magduda kapag nahuli nyo po kami at ayoko po kayong magalit kay Raya kaya sinasabi ko na po to sa inyo ngayon." "Ryan, lalaki rin ako wag mo akong niloloko." "Dalawang araw na po kaming nandito na kami lang pero wala pong nangyari sa amin, Kuya. Wag nyo mo sanang i-misinterpret." He said and my brother stared unblinking at us. Maygahd, wala naman sigurong talent si Kuya na nakakabasa sya ng isip di ba? Mamaya makita nya sa mga ko ang mga kahalayang pinaggagawa ko. "Ngayon po kasing merong threat na maghiwalay kami ay mas lalong gusto kong magkasama kami. Sana po hindi nyo po mamasamain kasi kung masama po talaga ang intensyon ko, sana di na po ako nagpaalam." He said and my brother shook his head before he expelled a heavy breath. "Pwede kayong magtabi pero dito kayo sa sala." He finally said and we both nodded our heads. "At dapat bukas ang ilaw." He added as an afterthought and we nodded our heads the second time. "Virgin pa ba talaga kayo?" He asked in disbelief and we nodded our heads again. "Tae, are you for real, Ryan? I'm impressed." He said and I arched my brow. "So anong ibig mong sabihin, Kuya?" I asked. "Na madali akong bumigay?" "Pwedeng oo at pwede ring hindi pero isa lang ang sigurado ako... mahal ka nga nya." He replied smiling.

Alam nyo, ako matino akong tao. Madali akong kausap at kahit hindi ako makakain sa tamang oras, okay lang matapos ko lang yung update. Kahit minsan wala na akong tulog, okay lang din mabasa nyo lang yung susunod na mangyayari. Maraming nagtatanong kung paano ko nagagawang i-update yung sandamakmak kong on-going stories nang halos sabay at ito yung sagot: kasi wala nang ibang nakakapagpasaya sa akin kundi ang malaman that my stories have touched other people's lives. I'm a sucker like that.

Ngayon, nalaman kong may nagpapa-order na daw ng soft copies para sa story na ito. Aba bonggacious! Ikaw na teh! You na talaga! Ikaw na ang lintang nakiki-ride on at kumikita galing sa gawa ng iba. Pakyu sagad.

It isn't fair na ang author ang nagsulat, ang author ang naghirap, ang author ang nagpuyat at ang ibang tao na pinaglihi yata kay satanas ay mag-aabang lang na matapos ang isang story bago walang habas na kokopyahin at ipapa-download ng libre o kaya ay ipagpalit sa 30 pesos na load. Mas masahol ka pa sa tae. Hindi ko alam kung ano ang pinaglalaban ng mga punyemas na nagpapakalat ng soft copies pero ANG KAPAL NG MUKHA NYO. ANG KAPAL, KAPAL NG MGA MUKHA NYO.

Sa mga gumagawa ng soft copies para ipakalat at pagkakitaan, hanep di ko kayo maintindihan. Ano ang rason? Wala kayong internet kaya di nyo nababasa online? Analog ang mga phones nyo kaya walang Wattpad App? Busy kayo at wala kayong time maghintay ng update? O wala lang talaga kayong hiya? talagang thirty pesos na load lang ang halaga ng dignidad at kaluluwa nyo? How pitiful.

Sa mga readers na mabibitin, pasensya na. Wala naman kayong atraso sa akin, hindi rin naman ako galit sa inyo. But I'm not one to sacrifice my right for whatever reason. That's how I am. Take it or leave it.

Every relationship's future is uncertain...

Chapter 44

I think it is human nature na gusto mong malaman kung sino ang kakumpetensya mo. Gusto mong ma-evaluate kung saan ka lamang sa kanya o kaya ay kung saan ka talo. Gusto mo syang kilalanin, obserbahan, himayin, ibalibag. Mga ganung feeling. So I considered it normal na naging obsessed ako bigla kay Elvira - gusto kong malaman kung kelan ang birthday nya, ilang taon na sya, ano ang waist line nya, anong size ng bra nya, gaano kalaki ang sapatos nya, anong paborito nyang pagkain, banda, kulay, subject ay syempre kung mas maganda ba sya sa akin. Ayaw ko namang syang makausap, ayaw ko rin syang maging kaibigan pero gusto ko syang murahin. Alam ko namang hindi

nya kasalanan, na biktima lang din sya ng kabaliwan ng mga tatay nila ni Ryan pero nampucha si Ate talagang makikibahay sya kina Ryan?! Pakyu, desperate much ang gaga! "Mahal ko, tulog na tayo?" Inaantok na ang boses ni Ryan pero ako ay nakaharap pa rin sa laptop at busy sa kaka-search sa FB ng user na 'Elvira' ang pangalan. "Anong oras na, magpupuyat ka na naman, kahapon puyat ka rin kaya. "Hindi mo talaga alam kung ano ang apelyido nya?" Pang-anim na beses na tanong ko sa kanya in less than two hours. "Pwede ba naman yung hindi mo alam kung ano ang apelyido ng ninong mo?" "Hindi nga." He replied patiently. "Ang alam ko lang mas matanda sya sa aking ng mga dalawang taon. Wala na kaming balita sa kanila at hindi naman namin nakakausap ang pamilya nila kaya wala akong alam." "Hay naku! Nakakainis! Sino kaya sya sa sandamakmak na Elvira dito sa Facebook?!" I asked infuriatingly. Nasa sala kami kasi nag-issue si Kuya ng no-bedroom policy sa aming dalawa. Pwede kaming magtabi pero sa sala kami matutulog. Of course, we readily agreed. Kami pa ba ang may lakas ng loob maging choosy? Wala akong pakialam kahit sa kusina kami matulog, ang mahalaga lang para sa akin ay magkatabi. I hated the idea that I'm so desperate to be with him but I can't help it. I really am desperately to be with him. "Mahal ko, matulog na tayo. Please naman. Madaling araw na kaya." "Matulog ka na. Mauna ka na dyan." "Gusto ko sabay tayo." "Teka nga kasi gusto ko ngang malaman kung anong itsura nya!" "Mahal ko naman, magseselos na ba ako kay Elvira? Andito ako, in the flesh, nanggigiil sayo pero mas prefer mo pang i-stalk sya sa FB? Baka amdevelop ka sa kanya at mahilig ka na sa babae nyan?" He jokingly asked and I turned my head to glare at him. "Loko ka. Di pa nga kita natitikman, magpapalit na agad ako na kasarian?" I answered and he laughed. "O halika na pala. Tikman mo na ako. Bilis na, mahal ko." "Hoy, loko mamaya marinig ka ni Kuya. Praning ka talaga." Sagot ko. I crawled towards him to kiss his cheek but he pulled me to lie down beside him to give me a kiss. "Matulog na tayo." He whined. "Soler, it's so sexy when you whine." I teased. "Puro salita pero kulang sa gawa." He taunted. "Sabi ng lalaking hinainan na nga puri ay ayaw pa." I replied and he laughed before he gave me a kiss. "Hindi sa ayaw pero hindi pa lang tamang panahon." "At ang tamang panahon ay kapag menopausal at tuyo na ako?" "Mahal ko naman, ang aga naman ng menopause na yan. Di pa nga ako sawa sa kakasipsip sayo, tuyo ka na agad?" "Kaya nga natutuyo eh kasi inuubos mo!" I replied. Napalakas ang boses ko at nagtawanan kaming dalawa. "Mamaya narinig yun nina Kuya." He admonished gently. "Sige ka malalaman nyang hindi na tayo inosente. "Hindi naman halatang hindi na tayo inosente." "Manyak ka kamo, Ryan." "Off mo na yung laptop, iba naman pinagkakaabalahan mo samantalang nandito naman ako, handang magpa-alipin sa iyong kariktan." "Takte naman yang kariktan na yan." I replied laughing. "Tulog na tayo." He murmured against my ear and I turned my head for a kiss. "Sige na." "Ito na nga." Sagot ko. "Off ko lang yung laptop." Tumayo ako para i-off ang laptop at ibalik sa lagayan nya bago ko nilagay sa ibabaw ng sofa sa may paanan namin. Nahiga ako sa tabi nya. His eyes were already closed. Sabagay, alas dos na rin kasi. Bulong ko sa sarili ko habang pinagmamasdan ang mukha nya. Ano kayang meron sa love at feeling mo ang gwapu-gwapo ng taong mahal mo? Parang ang perpekto nya at walang pwedeng ipintas sa kanya. Kahit siguro magka-pimple sya ay feeling ko ang cute ng pimple nya. "Grabe namang titig yan, mahal ko baka mag-blush ako nyan." He murmured without opening his eyes and I moved forward to give him a kiss. "Anong gayuma meron ka ba at feeling ko ang gwapo mo?" I whispered back. He opened his eyes to look at me. And for some reason, I just felt like crying. Taragis talaga tong paskung-pasko pero nagluluksa puso ko. Ang aga naman ng undas. "Ryan..." I murmured as I hugged him tight. "Bakit, mahal ko?" He answered as he hugged me back. Ang sakit sa dibdib, ang bigat sa puso. Kasama ko nga sya pero pakiramdam ko anytime pwede syang mawala. Paano na lang pag nawala sya? Will I be

the same? I touched his face memorizing every plane, every dip, every angle. "Promise me one thing." I said. "Ano yun?" "Kapag dumating ang panahong di mo na ako mahal, umalis ka na lang ng kusa at wag ka nang magpaalam. I hate goodbyes pero kung bigla kang aalis, gets ko na yun." I whispered as I blinked my tears away. "Ganun ang gawin mo ha?" "Ano ka ba naman? Saan na naman ba nanggaling yan?" "Wala lang." I answered as I smiled. Every relationship's future is uncertain, hindi mo kasi hawak kung ano ang sunod na mangyayari o kung ano ang pwedeng mangyari pero mas lalong lumalabo kapag merong pumapasok sa eksena. I realized that I've changed. A lot. Siguro dati, kung makita akong babaeng umiiyak dahil lang sa isang lalaki ay maasar ako. I used to think that no man is worth your tears. Bakit mo iiyakan ang isang lalaki when in fact meron pang mahigit tatlong bilyong lalaki sa mundo? Pero tinatanong ko ang sarili ko ngayon, is he worth the pain? And the simple truth is he is. Kahit siguro madami syang kamukha, kahit siguro madami syang kaugali, kahit siguro meron pang ibang lalaking mas higit sa kanya sa maraming bagay, my heart would be irreparable if he leaves because my heart only beats for him.

"Araw-raw ka na lang umiiyak." He whispered as he hugged me close. "Mamaya mapano ka nyan." He uttered. "Tama na. Tahan na. Hindi naman ako mawawala at sayo lang ako." "Hindi ko mapigil eh, sira yugn gripo ng mga mata ko." "Dapat nga nagsasaya tayo kasi magkasama tayo." "Eh paano yan nasa inyo na yata sya ngayon?" "Ano naang problema, nandito naman ako sa inyo?" "Ryan, siguraduhin mong hindi ako mauunahan ni Elvira sayo kasi talaga naman, ibabaon talaga kita ng buhay!" "Wag mo ngang iniisip yang mga ganyang bagay, pangako walang ibang makaktikim sa akin kundi ikaw lang." "Langya ka, hilig mong magpaasa." I murmured as I continued to cry. Hindi naman ako iyakin at ayoko sa mga taong iyakin but that's one shitty thing about love, pag binuksan mo na ang puso mo, lahat ng kadramahan sa buhay ay kaya na nyang maramdaman. "Tahan na, mahal ko. Please." He whispered against my hair as I continued to sob. "Okay lang kayong dalawa?" Narinig ko ang boses ni Kuya. Sa sobrang pag-i-emote ko ay hindi ko man lang narinig na lumabas sya ng kwarto nila. Napabalikwas tuloy ako ng wala sa oras kasi ayokong isipan nyang may ginagawa kaming milagro dahil magkayakap kami. "Ting? Umiiyak ka?" Tanong nya at dali-dali akong nagpunas ng mukha. "Hindi, Kuya." I replied. "Naalala ko lang na malapit na ang pasukan." Pabirong sagot ko sa kanya. Tiningnan nya ako ng matagal bago sya nagbuntong-hininga at tumango. "Kuha lang ako ng tubig. Matulog na kayo." "Opo." Sagot naming dalawa ni Ryan. Humiga kaming dalawa pero hindi na ako yumakap sa kanya kasi alam kong anumang oras ay dadaan ulit si Kuya pabalik ng kwarto nila. "Matulog na kayong dalawa." He told us again. "Opo. Goodight, Kuya." I replied. "Goodnight, Kuya." Sabi ni Ryan. "Goodnight." Tugon ng kapatid ko. "This is so fucked up. Ayokong nagdadrama. Alam mo bang pasko ang pinakapaborito kong occasion sa buong taon? Mas gusto ko nga sya kesa birthday ko eh. Pero heto ako ngayon, kung makaiyak wagas. Para akong baliw. "Kung anu-ano kasing iniisip mo. Dapat one day at a time. Masyadong advance yang utak mo, hindi pa nga nangyayari iniiyakan mo na. Imbes na umiyak ka bakit di mo na lang ako lambingan?" "Ah, mas gusto mo bang ibang bodily fluids ang lumabas sa akin kesa luha ko?" I asked and he chuckled. Lumabas ulit sa kwarto nila si Kuya at nameywang sa harap namin. Hala, narinig yata nito ang sinabi ko. I murmured to myself as he continued to stare at us. "Bakit po?" I asked. "Kayong dalawa--" "Wala kaming ginawa ah." I defensively replied. Baka maisipan ni Kuyang maging protector of my purity at bigla nya kaming paghiwalayin ng tulugan ni Ryan. "Ayokong hindi kami magkatabi, mag-aaway talaga tayo. Wala naman kaming ginagawa eh."

"May sinabi ba akong meron?" Tanong nya at para akong nabunutan ng

tinik sa dibdib. "Bakit po, Kuya?" Usisa ni Ryan. "Sige dun na kayo sa kwarto ni Ting." Kuya answered. "Walang kalokohang magaganap ha kasi bata pa kayo pero ayoko lang na umiiyak ka dyan, Ting. Ayokong umiiyak ka. Kasama mo naman si Ryan, bakit mo ba sya iniiyakan?" He asked and I felt like crying again. "Tumahan na nga ako eh paiiyakin mo na naman ako ulit!" "Sorry, pero tama na yan." Sagot ni Kuya. "Ito, Ryan usapang lalaki sa lalaki, walang mangyayari sa inyo ni Ting. Hindi lang ako magagalit sayo kundi paghihiwalayin ko pa kayong dalawa. Teka lang, define walang mangyayari? I wanted to ask him but I kept my mouth shut. "Do I have your word for it, Ryan?" Kuya asked and Ryan just stared. Alam kong ayaw nyang magsinungaling and I was actually scared na baka magpaalalam pa sya para bigyan kami ng permisong makapagharutan. "Opo." He finally replied. "Manantili po kaming virgin ni Ting." He added. Aba, Soler ikaw na ang maparaan. I thought hiding my smile. "Sige na at baka magbago pa ang isip ko." Sabi ni Kuya bago sya umalis. "Ito na ang harutang legal." I mumbled under my breath. Tumayo kami para iligpit ang futons at dalhin ang mga unan at kumot sa loob ng kwarto ko. "Ila-lock ba natin ang pinto?" Pabulong na tanong ni Ryan. "Hindi ko alam. Matutulog lang ba tayo?" "Natural hindi." He answered with a grin. "Eh bakit mo pa tinatanong, gusto mo bang mahuli?" I asked back before I lay down. I took my clothes off even before he got to bed and I welcomed how warm his skin felt against mine. We took our time exploring, hindi tulad ng kadalasan naming ginagawa na parang may sinalihan kaming contest at parati kaming nagmamadali. We're familiar with each other's bodies, in fact sa sobrang familiar ay kaya ko nang gawan ng mapa ang lahat ng nunal ni Ryan sa katawan. "Okay lang sayo to?" He asked and I nodded my head. He was rubbing himself against my thigh as his mouth explored my chest. Minsan di ko maintindihan yung logic nya ng pagpipigil kasi sa tindi ng make-out sessions namin ay para na rin akong na-devirginize. But he never attempted penetration, not even once. Not even with a finger. Dun ako bilib. It was as if he's saving the act for something more special. My breathing quickened and I heard his soft whimper. We reached the peak together and he slumped over me. "I love you." I whispered against his ear. "I love you." He whispered back. We took a shower, tidied my bed and dispose whatever evidence Kuya or Brenda might find. Agad-agad syang nakatulog samantalang ako ay dilat na dilat pa rin ang mata at nag-iisip. Ayoko ng ganito. Ayokong walang kasiguraduhan at ayokong parating natatakot na hindi may aagaw sa taong mahal ko. Alas singko na lang hindi pa ako makatulog. Narinig kong tumunog ang telepono ko at tumayo ako para kunin sa taas ng study table ko. "Sino to?" I asked myself as I yawned. "Hello?" "Hello?" Someone said over the phone. "Sinong hinahanap mo?" I asked. "Athena?" "Speaking. Sino ka?" "Ako si Elvira. Pwede ba tayong mag-usap?"

Author's Note:

Matagal nang nakaplanong i-publish itong story na to, nasa chapter 20 ++ pa lang pero gusto ko sana syang tapusin dito sa Wattpad para sa mga nagbabasa. Ang nakakaloka lang may nagbibenta ng tingi-tingi sa pinaghirapan ko.

Hindi ako madamot sa stories. In fact lahat ng naunang tatlong stories na pinublish (Mistakently Meant For You) at ipa-publish (DyepNi, Red String of Fate) ng Bookware ay nakapost pati ending dito. Pero ayokong nilalamangan. Gaguhan lang?

Ito yung last update.

Sa mga tumatangkilik ng soft copies, dahil sa inyo kaya may nagpapakabibong kumopya ng gawa ng iba. Palakpakan, you should be damn proud of yourselves. Sa mga nagpapalaganap ng soft copies ng kwento without the author's permission, sumalangit nawa.

Maraming salamat sa suporta.

jennicka Ang pag-ibig ko sayo'y parang kinalburong mangga... sapilitan. ♥

Chapter 3

"Boyfriend?" Tanong ni Frances. "Sinagot mo na to, Rai?" Tumatawang turo nya kay Andrea. "Aba naging successful rin pala ang panunuyo mo, Andi!" Tukso ni Kathy. "Hindi nga seryosong usapan, kayo na?" Tanong ni Kuya Roel. "Kelan pa?" "Hindi pa kami pero malapit na. Di ba Rai?" Ngumingiting sabi ni Andrea. Lakas ng fighting spirit mo, girl. Bulong ko sa sarili ko. I have nothing against girls who are brave enough to court guys, kung yun ang nakakapagpasaya sa kanila bakit hindi? Pero parang nakakailang palang marinig na yung babae ang humahabol. O baka weird lang ako. "Baka malapit ka nang mag-menopause bago ka nya sagutin." Jason joked. "Tumpak!" Sabi ni Isagani. Pinipigilan ko ang ngiti ko but I couldn't help it and when I looked up, Andrea was glowering at me. "Pagpasensyahan mo na ang mga yan, Athena at ganyan lang ang mga yan magbiruan." Ngumingiting sabi ni Tita Tess. I just nodded my head as I continued to eat. "Tita Tess, hindi biro tong nararamdaman ko kay Ryan, true love to. Unang sulyap ko pa lang sa kanya sa Rodics habang kumakain alam ko na that he's the one." Tugon ni Andrea. For some reason I blushed at her confession, para sa akin kasi yung feelings ay private na bagay at hindi basta-bastang nilalahad in public. Lalo na kung one-sided. "Ano bang nagustuhan mo dito kay Ryan, Andrea?" Eric asked. "Well, aside sa gwapo sya at matalino, masarap din syang kausap, masarap kasamang kumain ng isaw, masarap kakwentuhan ng mga walang kakwenta-kwentang bagay--" "In short masarap ka, Ryan yun na yun." Sabi ni Frances and everyone laughed. Well except me and Ryan kasi nahihiya akong makitawa baka sabihin ni Andrea feeling close ako sa kanila. "Nagpahayag na si Andrea ng damdamin nya, Rai anong masasabi mo?" Tanong ni Kathy. "Taken na ang puso ko." Sagot ni Ryan. Nakangiti sya kaya hindi ko alam kung seryoso sya o nagbibiro. "Aruy, basted." Kuya Eric said and they burst out laughing again. "Paano ba yan, Andi taken na daw yung puso nya kaya ikaw taken for granted ka na lang." Sabi ni Isagani. "Mapapasakamay ko rin to si Ryan, dadaanin ko na to sa santongpaspasan eh." Andrea muttered. "Naku, Rai magdasal ka na." "Loko ka, Andrea mamaya maniwala ang mga to." Ryan retorted. "Rai, totoo kaya lahat ng sinasabi ko at kahit saan man tayo humantong mapapasaakin ka rin." Bilib din ako sa babaeng to. Isip-isip ko. Kahit

siguro patay na patay ako sa isang tao hinding-hindi ako maghahabol. "Go, Andi!" Sigaw ni Frances. "Ipaglaban ang pag-ibig!" Hirit ni Isagani. "Sa ngalan ng buwan!" Sigaw ni Eric. "Darna!" Kathy shouted. "Mali, dapat 'Ding, ang bato' muna." Sabi ni Frances. "Ok fine, ulit." Sabi ni Kathy. "Ipaglaban ang pag-ibig!" "Sa ngalan ng buwan!" "Ding, ang bato!" Sigaw ni Kathy. "Ate, walang bato okay na ba ang hollow block?" Sabi ni Frances. Nagtawanan silang apat. Ang kukulit. "Pero ito ang sasabihin ko bilang Kuya ninyo dito sa boarding house, magtapos muna kayo sa pag-aaral bago kayo manligaw." Seryosong sabi ni Kuya Roel. "Si Kuya Roel ang lakas magsabing magtapos muna paano graduating na sya." Sabi ni Jason. "Oo nga." Sagot ni Kathy habang tumatango-tango. "Ang unfair." "Hay naku ako na ang magsasabi sa inyo, wag kayong maniwala dyan kay Roel." Hirit ni Tita Tess. "Bakit po, Tita?" Usisa ni Frances. Lahat kami napatingin kay Tita Tess. "Makinig tayo, mukhang may pinaghuhugutan si Tita." Biro ni Isagani at tumawa kaming lahat. "When I was your age ang dami kong manliligaw. Kita nyo naman siguro kahit may edad na ako hindi pa rin kumupas ang ganda ko." "Oo nga po, Tita kamukha nyo po si Gloria Romero." "Ikaw talaga, Frances you have keen eyes." Tita Tess said and we all laughed again. "As I was saying, ang dami kong manliligaw pero I listened to my mother when she told me to prioritize my studies. Ako yung panganay, ang ama ko ay propesor ng U.P. at ang ina ko ay nasa bahay lang para alagaan kaming anim na magkakapatid. I was eager to help my family kaya pinagbuti ko ang pag-aaral ko." "Wala man lang kahit isa kayong nagustuhan sa mga nanligaw sa inyo, Tita Tess?" "Meron, Kathy pero ayoko pa ngang magnobyo noon at di sya nakapaghintay." "Aw, saklap." Kathy said. "Nag-asawa po sya?" "Yes, he married my younger sister because he got her pregnant. Okay na kami ngayon, nasa America na ang pamilya nila at masaya sila." "Aray ko." Sabi ni Isagani. "Parang sumama loob ko bigla." "That was a long time ago; I no longer have ill-feelings towards them besides I love my nephews and nieces. Ang sinasabi ko lang ngayon hindi masama ang magmahal kahit anong edad. Ang masama kung pinakawalan mo ang taong mahal mo at magsisisi ka sa bandang huli. Regrets are difficult to bear." "We'll keep that in mind, Tita Tess." Frances said. "O sya napasarap na ang usapan natin, yung mga pinggan nyo iwanan nyo sa sink at sina Rose na ang bahala dyan, magpapakain muna kami ng mga aso ko sa kabilang bahay." "Sige po, Tita." Sabay-sabay naming sabi. Naging tahimik ang mesa pagkaalis nila Tita Tess at tumayo ako para dalhin ang pinggan ko sa lababo. "Tapos ka nang kumain?" Ryan asked and I just nodded my head. "Umupo ka muna dyan, Athena ito naman aalis agad wala pa nga tayong bonding." "Oo nga naman, Athena. Tama si Frances umupo ka muna dyan at makipag-kwentuhan sa amin." "Ano bang gusto nyong malaman?" I inquired as I sat back down. "Well, unang-una ay paano kayo nagkakilala ni Ryan?" Usisa ni Frances. "Hindi ba kayo nagbabasa ng TDF? Si Athena ay si fishball girl." Nakangising sabi ni Eric. "Naku hindi na ako nagbabasa ng TDF at puro confession ng mga lalaking in love sa kapwa lalaki ang nababasa ko. Lalo tuloy akong nawawalan ng pag-asang magkajowa at feeling ko tatanda akong dalaga kasi nauubos na ang straight sa mundo." "Tama ka, Kathy." Frances retorted. "I feel you, sister."

"Trulalu. Pero teka, naiiba ang usapan. Ikwento nyo na kaya kung paanong naging fishball girl itong si Athena." Pangungulit ni Kathy habang ramdam ko ang pamumula ng mukha ko. "Ganito kasi yan--" Eric started but Andrea cut him off. "Math ang course mo?" She suddenly asked looking at me and I nodded my head. "Anong trabaho mo pag graduate mo nyan, bank teller?" Sabi nya. There was a very awkward pause. "Andrea, wag ganun girl." Bulong ni Kathy. "Di ba karamihan ng BS Math kung hindi bank tellers ay teacher ang bagsak?" "May mali ba sa pagiging bank teller o sa pagiging teacher?" I asked back. "Pag graduate ng math bank teller agad kasi numbers? Para mo na ding sinabing pagkatapos mong maging civil engineer magiging karpintero ka although walang mali sa pagiging karpintero." I retorted and Kathy cleared her throat. "Okay, girls ha medyo masyado pang maaga para magsabunutan kayo. Tapos na ba kayong mag-enrol?" She asked trying to lighten the mood. She patted my hand and I turned to smile at her. Hindi ako maldita pero hindi rin ako shunga. I know when I'm being singled out and I know when I'm being insulted. Nagpatuloy ang kwentuhan sa mesa at gusto ko nang tumayo kasi hindi ko na gusto yung atmosphere. Nagkukwento si Eric tungkol sa TDF post ni Ryan at dali-dali kong kinuha ang plato ko para ilagay sa sink. "Sino namang tanga ang hindi alam na hindi nya fishballs yung kinakain nya? Meron bang ganun na bigla na lang kakainin yung fishballs mo? She had that planned. Siguro type nya si Ryan at kunyari ay akala nya yung fishballs nya ang kinakain ni Ryan!" Narinig kong sabi ni Andrea. Hindi ako palaaway pero gusto ko syang suntukin. "Nauna syang umupo dun sa bench, okay? Nakiupo lang ako paano nya plinano lahat kung ako naman ang lumapit dun?" I heard Ryan say. I walked back towards the dining room and smiled at all of them. "Una na ako sa inyo." I murmured before I left. "Sabihin mo malandi lang talaga sya, ano sya patay-gutom na makikipag share ng fishballs sa hindi nya kilala?" Aba leche tong babaeng to ah! "I'm not buying her stupid excuse." Andrea added and I went back inside the dining room. "Anong sinabi mo?" I asked clenching my fists. "Sabi ko malandi ka at patay-gutom." "Kung malandi ako anong tawag sayo? Patay-gutom? You actually use that adjective to describe someone? You're so lame." "Hoy ano yan, tama na yan." Kuya Roel said. "Wag mo nang patulan, Athena." Eric murmured but I was so angry that I wanted to take her plate off the table and slam it into her face. "Eh di fine, di ka na patay-gutom malandi ka na lang." "Wag mo akong tatawaging malandi, hindi ako malandi." I said. "So ano ka santa-santita?" "Andrea, ano ba girl tama na. Masyado ka namang hot eh." May halong birong sabi ni Frances. "Stop it, Frances! Sinasabi ko lang ang totoo! Bakit kasi pa-demure pa, kung gusto mo yung isang tao di mo na kailangang magpaligoy-ligoy pa sabihin mo na agad!" Sabi ni Andrea. "Nakakabwisit lang yung mga babaeng kunyari mahinhin pero nasa loob ang kulo." "Andi, tama na." Bulong ni Kuya Roel. "Nagsasabi lang ako ng totoo, okay? Hey, we're all UP students here kailangan pa ba nating magplastikan?" "Andrea, that's mean." Ryan said and for some reason I felt like crying. Hindi ko pa na-experience ma-bully kasi yung Kuya ko sinusugod ang kahit sino mang nang-aaway sa akin. Kakaiba pala yung feeling, nakakapanliit. "I don't care! Ba't mo ba sya pinagtatanggol ha!" Andrea asked. "Matagal na ba kayong magkakilala nito at pinagtatanggol mo sya?!" "I'm out of here." Ryan said as he stood up. I barred his way. Bwisit na to, sya ang puno't dulo bakit mainit ang dugo sa akin ng babaeng to tapos aalis na lang sya?! "Sorry ha, Raya." He murmured. "Gusto mo ba ako?" I asked and his face registered surprise. "Ha?" "Kasi kung gusto mo ako, tayo na. Oo o hindi?" I asked even as I felt my face turn hot with embarrassment. Bwisit kang babae ka, take that! "Are you serious?" He asked. "Is it a yes or a no?" I asked. "Ryan, she's crazy just listen to what she's saying!"

"Shut up, bitch." I said. "Ano Ryan, gusto mo ba ako o hindi? If ever you'll be my first boyfriend." I asked him again. "Do you want to be my first boyfriend?" "Sure." He said after a few seconds. Parang nalilito sya sa mga pangyayari at umiiling-iling sya. Bigla akong natauhan. Shunga ka ba, Athena ano ba tong pinaggagawa mo? "I'm sor-" I started to say, babawiin ko sana. Gusto ko rin namang magka boyfriend pero di yung sapilitan but he put a hand over my mouth. "Ryan!" Andrea shrieked as Ryan took my hand and led me outside. Dirediretso kaming lumabas sa gate hanggang makarating kami sa isang waiting shed. Bigla akong nakaramdam ng takot. Di ko naman sya kilala bakit ba ako sumama. "Ryan, teka lang about dun sa sinabi ko kanina." "Wala nang bawian." He seriously announced before he looked at me and smiled. "Alam mo bang isang sem kitang hinintay?"

AUTHOR'S NOTE:

Okay, fine. I'm uber romantic that I sometimes emit love bubbles. Joke. Continue reading and following the kinalburong mangga love story of Ryan and Raya. Vote. Comment. Share.

Thanks!

♥ jennicka Minsan gusto mo lang maranasan kaya napapa-oo ka ng wala sa oras ^_^

Chapter 4

Alam mo bang isang sem kitang hinintay? Paulit-ulit kong narinig sa utak ko habang nakatulala akong nakatingin sa kanya. Seryoso ba to? Tanong ko sa sarili ko habang nakangiti sya. Teka lang, teka lang hindi na ba pwedeng bawiin? Natataranta ako bigla kasi naalala ko si Kuya at ang bilin nya. "Ryan, kasi yung kanina-" "Tara na." Bigla nyang sabi habang hawak ang kamay ko na tumawid sa daan. Tanaw ko na ang gilid ng building ng College of Education, yung parteng nakaharap sa may Vinzon's Hall. "Saan tayo pupunta?" Usisa ko habang sinasabayan ko ang mga hakbang nya. Nararamdaman kong nagpapawis ang mga kamay ko. Hindi ko alam pero bigla akong kinabahan; ang labo ng mga pangyayari, kumain lang ako ng breakfast pagtayo ko sa mesa may boyfriend na agad ako. "Rodics tayo, gutom pa ako." Sagot nya at hinigit ko kamay ko sa pagkakahawak nya. "Busog na ako eh." Nahihiyang sabi ko. Nakatingin lang ako sa daan, di ko kasi sya matingnan ng diretso. Alam kong kasalanan ko lahat to, ako ba naman magyayang maging kami. Pero hindi ba pwedeng bawiin? No return, no exchange lang ang peg? "Okay lang, bibilhan na lang kita ng ice cream dun basta samahan mo ako habang kumakain." Nakangiti nyang tugon habang kinuha nya ulit ang kamay ko at hinawakan. Nag-abang kami ng IKOT jeep sa may harapan ng Vinzon's Hall at bigla kong naalala na wala nga pala akong dalang pera. "Ryan." "Bakit?" "Wala akong dalang pera." Sabi ko sa kanya, nararamdaman kong namumula ang mukha ko. "Uwi muna ako para kunin yung wallet ko." "Halika na, sagot ko at ako naman humila sayo dito." Nakangiti nyang sabi. Di ako sanay ng nililibre, well maliban kay Kuya. Pero kapatid ko yun, nakakatandang kapatid at sa tingin ko obligasyon nyang ilibre ako.

Pero itong si Ryan, di ko naman kaanu-ano, in fact pangalawang beses pa lang naming magkita. "Babayaran kita mamaya." Sabi ko. Tumingin lang sya sa akin at ngumiti. Nung may humintong IKOT jeep sumakay kami sa harap at naiilang na ako kasi hawak pa rin nya ang kamay ko. Pinilit kong wag bigyan ng malisya, iniisip ko na lang na kaibigan ko lang ang ka-holding hands ko, pero the more na iniisip ko yun, the more na nagiging aware ako na lalaki sya at magkahawak kami ng kamay. "Para po." Sabi nya sa driver pagkalagpas namin ng Infirmary. Huminto ang driver sa may waiting shed at inalalayan nya akong bumaba. Ang weird. Nung aktong kukunin na naman nya yung kamay ko, tinago ko na sa likod ko. "Nagpapawis." Sabi ko sa kanya. "Ah, okay. Sige akbay na lang." Pagbibiro nya. "Sapakan na lang tayo gusto mo?" Sagot ko sa kanya at bigla syang tumawa. "Astigin ka pala." Hindi ko alam bakit gustong-gusto nyang magkahawak kami ng kamay, ang lagkit kaya. Hindi ko rin ma-take na aakbayan nya ako kasi feeling ko ang init. Tahimik kaming naglakad papuntang Rodics. This time, hindi na sya nag-attempt na hawakan ang kamay ko. "Ano po sa inyo, ser?" Tanong ng babaeng naka-red na t-shirt at nakasuot ng hair net. "Tapsi po, ate. Tatlo at isa pong extra rice." Sabi nya. Tatlo?! Ang siba naman nito. "Matakaw talaga ako." Nakangisi nyang sabi. He must have seen my appalled expression earlier. "Sabagay you're a growing child." I joked and he laughed. "So." He started to say. "Anong so?" Tanong ko. "Let's get to know each other." He said and I nearly groaned aloud at how corny it sounded. "Bunso ako sa tatlong magkakapatid, nag-iisang lalaki. Yung panganay namin nagmi-Med sa UP Manila, yung sumunod naman graduating ng IE sa UPLB." "Okay." Sabi ko lang. "Wala ka bang sasabihin tungkol sa sarili mo?" "Athena Raya M. Aragon, BS Math." I replied and he laughed. "Yung hindi ko alam." "Bunso rin, may kuya ako nagtatrabaho na, Senior Data Analyst sya sa Accenture." I said. Tumango-tango lang sya. "Taga saang probinsya ka?" Tanong nya. "Taga Pasig lang kami, ikaw ba?" "Batangas." "Eh di ka-probinsya mo si Vilma?" I asked and he laughed nodding his head. "Si Vilma Santos lang talaga na-recall mo nung sinabi kong Batangas?" He stated chuckling. "Vilmanian Mommy ko eh." I replied defensively. "Alangan naman tanungin kita kung nasaksak ka na ng balisong?" "Hindi pa naman sa awa ng Diyos." Sagot nya habang nilalapag ni Ateng taga Rodic's ang mga platong may lamang tapsi. Bigla akong nagduda kung kaya nga nyang ubusin kasi ang dami. "Kain tayo, Raya." Yaya nya. I shook my head. "Sige kain ka lang. Busog na talaga ako." Sabi ko. Ngumiti lang sya tapos nilantakan na nya pagkain nya. Nalula ako bigla, ang bilis nyang kumain; para syang nasa contest. Tiningnan ko ang relos ko. Hanep, wala pang 10 minutes. "Pasensya na gutom lang talaga ako." Sabi nya. "Astig." Nasambit ko. "Ang bilis mong kumain!" May halong mangha kong sabi. Kapag kami ni Kuya kumain sa bahay inaabot kami ng mahigit isang oras, kung wala silang lakad ng girlfriend nya, kasi daldal kami ng daldal. "Tara, bibilhan kitang ice cream." He said. "Hindi na kailangan." I replied. "Sige na, nagbitaw na ako ng salita kanina eh. I don't want to go back on my word." "Sige, ikaw na ang ma-prinsipyo." Sabi ko at tumawa sya. Halos katapat lang ng Rodic's ang computer shop na nagtitinda ng Fruits In Ice Cream o kung tawagin namin ay FIC. "Anong flavor gusto mo?" "Strawberry." Sabi ko.

"Ate, double scoop po strawberry at pistaschio." Sabi nya sa tindera. Teka lang bakit may kasamang pistachio eh sabi ko lang strawberry? Nung inabot ng ale yung ice cream inabot nya sa akin bago nya bayaran. Paano ko naman daw uubusin to eh busog na busog na ako. "Salamat." Sabi ko na lang. Nagsimula kaming maglakad ulit. Medyo dumadami na ang estudyante at namumublema ako kung paano ko uubusin yung ice cream ko. Nahiya naman akong itapon kasi sya ang nagbayad. "Gusto mo?" Bigla kong nasabi. Kadiri ka, Athena! Nilawayan mo na't lahat inaalok mo pa! Tumingin sya sa akin at ngumiti. "Okay lang ba?" He asked. Hindi! Yuck! Pero nasabi ko na. Hindi ko alam kung anong meron sa kanya at nashu-shunga ako parati, parang nung akala ko kinain nya yung fishballs ko; tulad nung pagyaya ko sa kanyang maging kami at ngayon naman ay pag-alok ko sa kanyang makipag french kiss sa ice cream ko. "Nilawayan ko na eh." I said and he just nodded his head. "Pero wala naman akong sakit tapos ikaw ang first bf ko kaya never pa akong nahalikan so wala akong STD." I added and groaned inwardly. Magpapakamatay na talaga ako sa hiya pagkatapos ng araw na to! Nagulat ako nung bigla nyang kinuha yung ice cream at kinagatan nya. Feeling ko na-harass ako ng wala sa oras. Pero mas nagulat ako nung binalik nya sa akin. Takte! Kakainan ko to ulit? "Kain ka." Sabi nya. "Wala rin akong sakit, ikaw rin ang first gf ko kaya di pa rin ako nakakahalik so wala akong STD." Patayin mo na ako, Lord. Now na. "Ahh..." Yun lang lumabas sa bibig ko. He kept on staring at me. Feeling ko sobrang pag-iinarte ko na kung bigla kong itapon yung ice cream na binili nya na kinagatan nya after kong lawayan ng bongga. He was watching me avidly as if waiting for my next move. I took a bite and he smiled before he took my free hand. Aba, bago to HHWSIC - holding hands while sharing ice cream. "Ang sarap no?" He asked and I nodded my head. Inabot ko ulit yung ice cream ko sa kanya at hindi naman nya hinindian. Salitan kami sa pagkain hanggan sa naubos namin. "Soler!" Someone yelled. Huminto kami sa paglalakad at lumingon sya. Nakilingon na rin ako. "Hi, Ryan!" Sabi ng isang grupo ng mga lalaki at babaeng lumapit sa amin. "Uy, kumusta?" Tanong nya sa kanila. Naiilang ako kasi magkahawak kami ng kamay. Sinubukan kong hilain pero hinigpitan nya lang ang pagkakahawak nya at napatingin silang lahat sa kamay namin. Takte naman. Inisip ko na lang, I'm somewhere else playing Flappy Bird instead of being scrutinized by his friends. "Sya nga pala si Raya, girlfriend ko." Pakilala nya. Nag-hang ang utak ko sa salitang girlfriend. Nag reboot mag-isa, at since naging pentium 1 na lang yata ang utak ko mula nung nagkakilala kami ni Ryan, ang tagal nyang mag start. "Raya, bloc-mates ko." Sabi nya as he enumerated their names. Wala akong naintindihan sa mga sinabi nya. "Hi!" bati nilang lahat. Ngumiti lang ako, bigla kasing nakalimutan ko na kung paano magsalita. O huminga. "Una na kami." Narinig kong sabi ni Ryan. Sabay-sabay silang kumaway sa amin, ako naman nakikaway na lang din. Nung una, yung pagiging kami parang wala lang sa akin, hindi nag-sink in sa akin kasi kami-kami lang naman sa boarding house ang nakakaalam. Ngayon kasama na bloc-mates nya. Feeling ko pag mas maraming nakakaalam, mas mahirap umalis. "Tahimik mo." Puna nya. "Nag-iisip lang." Sagot ko. "Nakuha mo ba lahat ng subjects mo?" "Kulang pa ako ng 6 units." Sabi ko sa kanya. "G.E. courses ba?" "Oo." I answered. "Parehas tayo, gusto mo sabay tayong mag-prerog?" He asked. "Ha?" "Para magkasama tayo kahit 2 subjects lang." "Ahh..." Ano naman sasabihin ko dito? Nakakaloka. "Okay lang din kung ayaw mo." Malungkot nyang sabi. "Naiilang ako eh." I said. "Bakit?" "Kasi bigla akong nagka-boyfriend." I answered honestly. "Baka magtanong sila kung paano nangyari, lalo na yung bloc-mates ko eh medyo kilala ka nila at napag-uusapan dahil sa TDF post mo." "Eh di sabihin natin yung totoo." "Nyak. Na ako nagyaya sayo at napa-oo kita ng wala sa oras?" "Hindi. Na hinintay kita ng buong sem at tapos na paghihintay ko." He retorted. "Susmaryusep naman, alam naman nilang di tayo nagkikita at di mo ako

nililigawan." "Raya, does it matter?" "Ang?" "Kung paano naging tayo?" "Hindi... ko sure." I answered. "Besides, bawal pa sa akin makipagboyfriend sabi ng Kuya ko. Baka magalit sa akin." "So ayaw mo talaga?" "Parang ganun..." I replied and he sighed. "Okay. Hindi naman kita pipilitin kung ayaw mo talaga." Sabi nya. "Thank you for making me happy for 1 hour 33 minutes and 47 seconds." He said smiling after he glanced at his watch. "I took my chance with you; I was hoping that you'll take your chance with me too." He said. "I'm a Math major, Ryan and I don't believe in chances." "Okay." He said with a shrug. Tahimik kaming naglakad papuntang exit na malapit sa PNB. Daig pa nyang nalugi kasi nakatingin lang sya sa daan. Ako naman nag-gi-guilt trip para tuloy akong nasunugan. Siguro yung mga nakakita sa amin akala nila na-kick out kami pareho sa U.P. dahil para kaming nagluluksa. "San na tayo pupunta?" I asked. "Hatid na kita sa boarding house." Mahinang sagot nya. Ang bagal naming maglakad, siguro mas mabilis pa kung gumapang na lang ako. "Hindi tayo nagmamadali ano?" Pabirong sabi ko at tumingin sya sa akin at ngumiti. "Gusto pa kasi kitang makasama." He said with a sigh. "Araw-araw kitang hinintay dun sa bench, nagbabaka-sakali ako na dumaan ka ulit. Dinoble ko na nga yung dami ng fishballs na binili ko." He added and I couldn't stop myself from smiling. Pero nawala ang ngiti ko nung nakita ko kung gaano kalungkot ang mga mata nya. "Ryan, mahirap akong maging girlfriend - moody ako; mas gusto kong nag-aaral kesa gumigimik; masungit ako kadalasan at yung mga araw na di ako masungit sobrang tahimik naman ako. Alam kong mabo-bore ka lang sa akin kasi hindi ako sweet, ayoko ng hinahawakan at ayokong iniistorbo pag nag-aaral." "Raya, mabait ako; hindi ako kasing maaral mo pero di rin ako magimik; mahilig akong manuod ng sine o kaya ay tumambay sa National Bookstore para makibasa ng libre. Gusto ko ng babaeng sweet, matalino at hindi masungit. Gusto ko ring kahit ma-aral sya meron syang time na magreply sa mga text ko at sumagot sa mga tawag ko--" "See, hindi nga tayo bagay." I said smiling at him. "Kaso gusto kita." "Patay tayo dyan." I answered as I felt myself blush. Yuck, Athena nag ba-blush ka, seryoso, kasi narining mong sinabi nyang gusto ka nya? Get a grip. "Sasamahan kitang mag-aral at di ako mangungulit kapag nagsusungit ka. Samahan mo ako sa National Bookstore para magbasa ng libre at hindi ako magagalit sayo kahit hindi mo sagutin lahat ng text ko pero pwede kitang lambingin at di mo ako sasapakin kahit ayaw mo." "Anong klaseng kalokohan yan?" "Ililibre kita ng fishballs, squidballs, kikiam, dynamite at isaw araw-araw." "May pambili ako." "Kahit may pambili ka ililibre pa rin kita. Liligawan kita kahit tayo na. Gigisingin kita para sabay tayong mag-breakfast, susunduin kita sa mga klase mo at papatawanin kita pag malungkot ka." "Ano ka ba, Ryan may kontrata? Mamaya bigla mo na lang akong papirmahin." "Sige na, Athena Raya M. Aragon. Take a chance with me." Sabi nya. Naisip ko si Kuya. Naisip ko kung paano sya magkandarapa para sunduin yung girlfriend nya; naisip ko kung gaano ako natatangahan sa kanya kasi isang text lang ng girlfriend nya natataranta na sya. Ganun ba talaga yun pag nasa isang relasyon ka? Gusto kong malaman. Pero paano si kuya baka magalit? Bahala na ang Diyos ng mga intsik. "Isang buwan. I'll be your girlfriend for a month." I told him. "Isang sem kasi isang sem akong naghintay." He retorted. "Di ko naman sinabing maghintay ka." "Oo nga pero may puso ka naman siguro." Nakangiti nyang sabi. "Ayoko ng isang buwan lang at ayokong makipaghiwalay in the middle of the sem baka magkabagsak-bagsak grades ko." "Hindi ako ganun kaganda para maapektuhan ko ang pag-aaral mo." "Ganun ka kaganda para sa akin." "Naks naman."

"Sige na, Raya. Please say yes." He pleaded and I expelled a heavy breath. "Ayoko ng mga kakornihang pabigay-bigay ng bulaklak o kaya haraharana sa klase." "Buti kasi di ako marunong kumanta." "Ayoko rin ng masyadong PDA." "Hindi naman ako masyadong malambing, sakto lang." "Ayokong ginugulo ako pag nag-aaral ako." "Oo gagawin ko lahat ng gusto mo. So tayo na? Official. Walang bawian?" "Okay." "Napipilitan ka yata eh." Sambit nya. "Oo. Tayo na." Sagot ko. Ngiti sya ng ngiti at bigla nyang nilabas yung telepono nya at inakbayan ako. "Ano yan?" I asked as he aimed his phone's camera at us. "Smile." He said before I heard a click. Hindi ko mapigilang matawa para kasi kaming tanga, nagpi-picturan sa gitna ng Shopping Center. "Nakapikit ka. Ulitin natin." He muttered and he draped his arm around me again. "1, 2, 3." He counted. I automatically smiled before I felt his lips on my cheek as I heard the camera click.

AUTHOR'S NOTE:

Hindi pa ito tapos, on-going series ito. Gusto ko ng kakaibang story, gusto kong i-explore yung possibility na naging kayo pero di nyo kilala ng lubos ang isa't isa, yung tipo ng relasyon na hindi mo naman sya kafriend sa FB at di mo rin alam yung cellphone number nya pero kayo na? This story is about that journey. Thanks for voting and leaving a comment. I really value your feedbacks.

♥ jennicka Pag ako nadevelop sayo, humanda ka.

Chapter 5

Kinabukasan ang aga-aga kong nagising. Hindi ko alam kung bakit pero pagdilat ko ng mga mata ko todo kabog ang dibdib ko feeling ko tuloy may lindol. Bumalikwas ako at tumingin sa paligid, wala namang kakaiba - katabi ko pa rin ang isang malaking stuffed panda na niregalo sa akin ni Kuya nung Valentine's Day last year. Nasa bookshelf ko pa rin naman ang mga libro ko at nakasabit pa rin sa likod ng pinto ko ang dilaw kong backpack. "Raya!" Narinig kong may sumigaw. "Raya!" Pumunta ako sa bintana at dumungaw. Ang shunga ko talaga pag umaga, sino lang ba naman kasi ang tumatawag sa akin ng Raya kundi ang bagong acquired kong boyfriend. Pero ayun ako, dumungaw ng hindi pa nakapaghilamos at parang nakuryente sa gulo ng buhok. "Good morning, Raya!" Bati nya na nakaligo at nakapagsulay na. Napahawak ako sa sabog-sabog kong buhok bago napasigaw. Holy kamote! Di man lang ako nag-retouch! O nagtanggal ng muta sa mata man lang! "Raya, nasaan ka na? Halika

breakfast tayo!" "Oo." Sagot ko. "Hintayin mo na lang ako sa baba!" Dali-daling kinuha ko ang mga gamit kong panligo. "Wag kang magtatagal at bumili ako ng pandesal mamaya hindi na mainit pagbaba mo!" "Oo!" Sigaw ko bago tumakbo palabas ng kwarto para mag-shower. Pagkalabas ko ng banyo nandun si Andrea naghihintay. Hindi ko alam ko paano ko sya pakikitunguhan, nagtitigan lang kami. Bigla syang umismid kaya naman tinaasan ko sya ng kilay. "Maghihiwalay din kayo." Sabi nya nung tumalikod ako. "At sa akin pa rin ang bagsak nya." "Asa.com.ph/bigtikanagirl." Sabi ko bago ako bumalik sa kwarto ko. Badtrip! May tililing yata sa utak yung babaeng yun. Asar na bulong ko sa sarili ko habang nagbibihis. Usually, nakatali ang buhok ka kasi medyo tamad akong magsuklay pero since basa sya at tamad rin akong mag blow-dry kaya nilugay ko na lang. "Magandang umaga, Raya." Bati ni Ryan pagkababa ko. Nakatayo sya sa may pintuan ng first floor kaya sabay na kaming pumasok. "Good morning din." I greeted back. "May dala akong kesong puti galing sa Laguna at bumili ako ng pandesal sa may Krus na Ligas." Nakangiting sabi nya. "May powdered milk ako." Presenta ko naman at tumawa sya. Hinila nya ang isang upuan at dun ako umupo, wala naman kaming usapan pero parang automatic na hihila sya ng upuan at uupo ako dun. "Nakatulog ka bang mabuti?" Tanong nya at tumango ako. "Nag-send ako ng friend request sa FB." Nahihiya nyang sabi. Wala kasi kaming ginawa maghapon kundi magkuhanan ng picture, ewan ko ba aanhin nya. We exchanged numbers too at nagkwentuhan ng kaunti bago umuwi sa boarding house. Since pagod sya sa byahe nagpaalam sya na maagang matutulog at ako naman natulog din agad. "Ah sige check ko later." Sabi ko habang naglalagay sya ng kesong puti sa pandesal. Inabot nya sa akin ang pandesal sandwich na gawa nya at sa totoo lang first time kong makakain ng kesong hindi naka-carton at nakabalot sa foil pack. "Hala ang sarap naman nito." "Oo masarap yan lalo kung mainit yung tinapay. Kain ka pa." "Sa Laguna mo to binili?" "Gawa yan ng lola ko." Sabi nya. "Galing sa gatas ng kalabaw." "Ang astig, ano ang lasa ng gatas ng kalabaw?" Tanong ko sa kanya habang kain ng kain, sya naman lagay lang ng lagay. "Gatas pa rin." Natatawa nyang tugon. "Gatas pa rin yun nga lang galing sa kalabaw?" "Oo." Sagot nya. Nagtawanan kaming dalawa. "Ang saya naman ng umaga ng young lovers." Tukso ni Kuya Roel sabay upo sa tabi ko. "Kesong puti at pandesal yan? Pahingi!" "Kuha ka, Kuya." Alok ni Ryan. "Kesong puti at pandesal?" Excited na tanong nina Isagani, Jason at Eric. "Kuha lang." Sabi ni Ryan. "Kain ka pa." Sabi nya ulit sa akin sabay abot ng pandesal na may palamang kesong puti. "Ang dami ko nang nakain." "Kain ka pa, dalhin kita sa amin minsan para makatikim ka ng gatas ng kalabaw." "Okay." Sagot ko lang. Iniisip ko para saan yung mga planong ganun when in fact after ng semester na to ay tapos na rin naman kami. Pero di na ako nagsalita. Bumaba na rin Frances, Kathy at Andrea na padabog na umupo. "Ano ba to araw-araw na lang sira araw ko! Meron kasing bwisit." "Good morning, Andi." Bati sa kanya ni Kuya Roel. "Wag na mainit ang ulo, okay?" "Raya, gusto mong magbreakfast tayo sa Rodic's?" Tanong ni Ryan. Alam kong naiilang sya kaya sya nagyayayang kumain sa labas. Naiilang rin naman ako pero ayokong sayangin ang pagkaing binayaran ng mga magulang kong nagpapakahirap sa ibang bansa dahil lang sa isang tao. Tumingin ako sa kanya at ngumiti. "Dito na lang tayo kumain, Ryan." "Okay." "Ay naku ang arte-arte!" Paismid na sabi ni Andrea. Itong babaeng to makakatikim sa akin to eh! Naiirita kong bulong sa sarili. "Gusto mo ng kesong puti, Andrea mukha ka kasing constipated baka sakaling makatulong." I asked her sweetly. Tiningnan nya ako ng matalim at tinaasan ko sya ulit ng kilay.

"Hindi sasabay sa inyo ang Tita Tess nyo kasi masama ang pakiramdam." Sabi sa amin ni Ate Rose habang naglalagay sya ng plato, baso at kubyertos sa mesa. Naputol ang silent war namin ni Andrea nung naglapag ng sinangag na kanin, itlog, sotanghon soup at pritong boneless bangus si Ate Clara. "Gaano kadaming kanin ang gusto mo, Raya?" Tanong ni Ryan habang nilalagyan ng sinangag ang pinggan ko. "Yan, okay na yan." Sabi ko sa kanya. "Salamat." "Ay grabe ang arte-arte talaga!" Sabi ulit ni Andrea sa sa totoo nauubos na ang pasensya ko. Sasagutin ko sana sya pero hinawakan ni Ryan ang kamay ko kaya sumubo na lang ako ng kanin. "Mahal ko." Biglang sambit ni Ryan at muntik na akong mabulunan. Mahal ko?! Seryoso? Ano yan? Baka biglang ang theme song namin nito Lupang Hinirang. "Ano yun, mahal ko?" Sagot ko. Namen, di pa nya tinodo at ginawang irog, giliw o kaya sinta! "Prerog tayo after breakfast." Sabi nya. I know that he's trying to get my mind off Andrea and I appreciate his efforts. Pero, mahal ko talaga? Susmarya ang corny! "Okay." I answered smiling. "Mahal ko, yan ang tawagan nyo?" Nakangiting tanong ni Isagani. "Makabayan!" Hirit nya. "Parang pangalan mo." Sagot kong nakangiti sa kanya at tumawa sya. Umakyat lang kami sandali para mag-toothbrush bago umalis. Ang ayaw ko sa lahat ang mag-prerog, kumusta naman yung kakanta ka pa makakuha lang ng slot o kaya isasali mo sa raffle ang ID mo baka sakaling palarin at mabunot. Ilang beses na iisang slot na lang ang available at sabi ko kay Ryan maghiwalay na lang kami ng section pero ayaw nya. Inabot kami hanggang hapon pero sa awa ng Diyos successful naman. "Sabi ko sayo, makakakuha rin tayo." "Oo nga pero isang drum yata ng pawis nilabas ko." Sagot ko sa kanya. "Pero at least nakakuha tayo." Sabi nya, ngumiti lang ako. "Gusto mo bang kumain, Raya?" "Kain? Baka lamon?" Nakangiting tanong ko sa kanya. Bigla syang namula, naawa tuloy ako. "Pasensya na, Raya ang lakas kong kumain." "Ano ka ba, okay lang yun. I don't mind kahit na tatlong kaldero ng sinangag na kanin ang kinakain mo every meal as long as di ka nagyoyosi." "Di talaga ako naninigarilyo at di ako maninigarilyo." Tugon nya. "Buti naman, ayoko sa lalaking nagyoyosi, magbibisyo ka na nga lang din eh bibigyan mo pa akong lung cancer." "Kakaiba ka talagang humirit, Raya." "Thank you." Sagot ko at tumawa sya. Napagdesisyunan naming maglakad mula Faculty Center hanggang Shopping Center. Walang katapusang holding hands at kwentuhan hanggang makarating kami sa bandang Kalayaan Residence Hall. "Di ba taga Kalayaan ka dati, Ryan?" "Oo pero umalis ako." Sagot nya. "Bakit? Dati nga gusto kong mag-dorm pero di ako tinanggap. Sabi kasi ng bloc-mates ko masaya daw mag dorm. "Masaya, oo pero hindi ko gusto ang pagkain." "Pwede ka namang kumain sa Rodics, lapit lang kaya ng Kalay sa SC." "Yun nga nagdodoble gastos ko. May bayad kasi yung pagkain dun tapos kakain pa ako sa labas." "Eh ganun lang din naman kina Tita Tess, kumakain ka lang din naman sa labas." "Ngayon lang, pero pwede kahit ilang balik dun." Nakangisi nyang sabi. "Bakit ka tumatayo agad kung pwede pala kahit ilang balik dun?" "Alam ko naiilang ka kay Andrea kaya pagkatapos mong kumain tumatayo na rin ako." Sabi nya. Di ko alam pero para akong nakalulon ng madaming hangin sa narinig ko at para akong may kabag sa dibdib. Pero dinedma ko lang. "Oo, naiilang ako sa kanya but I'm not going to starve because of her. Hindi pwede yun ano, kumain ka hanggang gusto mo, don't worry about me." "Syempre ayoko na di ka komportable. Inaalala lang naman kita." Sabi nya. Bigla na lang bumilis yung tibok ng puso ko. Exponential rate ang peg ng heartbeat ko ngayon. Sabi ko sa sarili ko. "Basta pag may problema ka o inaway ka ni Andrea sabihin mo sa akin ha?" "Tama na nga, di na ako makahinga." Sabi ko sa kanya habang tinatapiktapik ko ang dibdib ko. Yung puso ko kasi parang nag-overtime, daig ko

pa nag-exercise. "May sakit ka sa puso?" Buong pag-aalala nyang tanong. "Ngayon lang naman to." Sabi ko. "Bayaan mo na." "Mamaya mapano ka, kelan nagsimula yan?" "Kanina lang nung nagsasalita ka." Parang shungang sagot ko. Inosente naman ako sa maraming bagay pero ramdam ko na dapat hindi ko sinabi yung sinabi ko sa kanya kasi nagmukha akong ewan. "Joke lang." Dagdag ko. Nag-iba ang expression ng mukha nya bago sya ngumiti. "Kinikilig ka?" "Ngeek. Bakit naman ako kikiligin?" Yuck ambaduy syete. "Wala lang." Sabi nyang nakangiti. Nag ice cream lang kami kasi pinigilan ko syang kumain. Sayang naman kasi kung gagastos pa kami eh libre naman ang pagkain sa boarding house. Sumakay kami ng byaheng Katipunan para umuwi at yung isa sa mga takot ko ay lumitaw sa katauhan ng apat kong bloc-mates na kasabay namin. "Athena!" Tawag nila. "Uy! Hi!" Sabi ko sabay kaway. Tiningnan nila si Ryan at ang forever magka-holding hands naming kamay bago sila ngumiti. "Hello!" Bati nila kay Ryan. "Boyfriend ka ni Athena?" Walang patumpiktumpik, boyfriend agad-agad? Di man lang tinanong kung kalandian muna? "Oo." Nakangiti sagot ng boyfriend ko. Ramdam ko ang pamumula ng tenga at ilong ko bigla. "Aw! Paano na yung nag-post sa TDF? Si Ryan ng Kalayaan Residence Hall, 2013, Engineering?" Tukso nila sabay hagikhik. Ayoko ang mga babaeng humahagikhik, kung natatawa ka di mo na lang itawa talagang iipitin mo pa? "Girls, wag ganun." Sabi ni Michelle na hawak ng hawak sa buhok nya. "Naririnig ng boyfriend ni Athena ang usapan mamaya pag-awayan pa nila." Pangiti-ngiti sya kay Ryan at ewan ko kung anong sumagi sa isip ko kasi bigla na lang gusto ko syang sabunutan. "Hindi, okay lang." Nakangiting sabi ni Ryan. Abot-langit ang pasasalamat ko kasi malapit na yung babaan namin, ayoko pa man din ini-interview at nabwibwisit ako kung paano tumitig si Michelle sa boyfriend ko. Boyfriend talaga, Athena? Possessive ka teh? "Hindi seloso si Koya." Pagbibiro ni Carla. "Tomo, understanding ang peg." Hirit naman ni Janet. "Ano palang name mo? Di ka man lang pinakilala sa amin ni Athena." Tanong ni Michelle. Girl, masyado kang halata. Bwisit ka. "Ako si Ryan ng Kalayaan Residence Hall, 2013, Engineering." "Para po!" Sigaw ko habang nakatulalang nakatingin sa amin ang blocmates ko. "Una na kami. Bye!" Sabi ko sa kanila at dali-dali akong bumaba ng jeep. Umandar na ang jeep nung narinig ko silang sabaysabay na tumili.

Lumipas ang mga araw at halos dalawang linggo na kami. Magkaibigan na rin kami sa FB pero dinecline ko yung Relationship Status request nya kasi ka-FB ko si kuya. Hindi pa rin alam ni Kuya na may boyfriend ako kasi di pa nya ako dinadalaw, puro pangako lang. Hindi na rin ako umuuwi sa amin sa sobrang tampo. "Raya, sasabihin mo ba sa kuya mo na tayo?" Tanong ni Ryan, isang araw na tumambay kami sa Sunken Garden. Nabigla ako sa tanong nya. "Kailangan ba?" "Hindi...naman." Sagot nya. "Sa amin kasi sinabi kong may girlfriend na ako." "Eh lalaki ka, ano namang ikakatakot ng magulang mo, di ka naman mabubuntis?" "Ganun? Takot kang mabuntis kita?" "As if naman mangyayari yan. Loko." "Di naman kita bubuntisan, Raya eh." "Titikman mo lang ako." Diretsa kong sabi. Nakunsensya naman ako kasi nasamid sya yata at inubo sya ng todo. "O sya, sya di mo na ako titikman." Sabi ko habang hinahaplos ang likod nya. "San galing yang titikman kita?" Tanong nya nung makabawi. "Sa hangin. Aba, mamaya mag-demand ka dyan di ako magpapatikim, anong akala mo sa akin karinderya?" "Grabe ka naman." Natatawa nyang sabi. "Uy wag kang plastik ha, alam ko namang lalaki ka at nung highschool

kami na discuss sa sex ed na meron kayong urges at sa sobrang prevalent ng premarital sex sa buong mundo baka maisipan mong makiuso, gusto kong marinig mo sa akin ngayon na di ako papayag." "Hindi ko naman yun hihingin sayo." "Eh di mabuti, at least pareho yung level ng pag-iisip natin." Sabi ko. Natahimik kaming dalawa, parehong lost sa kanya-kanyang mundo hanggang sa nagsalita ako. "Hindi nga, Ryan di ka nga mag-aattempt?" Tanong ko. Wow, Athena disappointed ka teh? "Papayag ka ba?" "Malamang hindi! Okay ka lang?" "O yun naman pala, wag na nating pag-usapan. Besides, puro babae mga kapatid ko. Ayoko namang makarma sila dahil sa mga pinaggagawa ko." Dagdag nya. Napatitig ako sa kanya ng wala sa oras. Impressive din tong lalaking to minsan. Isip-isip ko. Habang tinititigan ko syang ngumunguya ng fishball feeling ko nag slow-mo ang paligid. Napansin ko kung paano guluhin ng hangin ang buhok nya, napansin ko rin na mapungay pala ang mga mata nya at parang palaging nakatawa. Tumingin sya sa akin at ngumiti. Dumagundong ang tenga ko sa lakas ng tibok ng puso ko at para akong tinamaan ng kidlat. And then the realization hit me, hindi ko na kailangang i-calculate at hanapin ang value ng x at y because the answer was staring at me in the face. I looked away from him and put my right hand against my chest to calm my raging heartbeat. "Raya, what's wrong?" He asked. His face was filled with concern. "Okay ka lang ba?" "Oh my gulay, paano nangyari to?" Tanong ko habang nakatitig sa kanya. "Ang alin?" He asked back, baffled. "Paano ako nagkagusto sayo?" I blurted out and my eyes widened considerably when I realized what I just said. A slow smile spread across his face before I hastily scrambled to my feet and ran.

Ang pag-ibig pag tumama sayo parang kidlat -- hindi mo alam kailan, saan at paano.

CHAPTER 6

"Raya!" He called as I ran. "Raya, hintayin mo ako!" He repeated but I ignored him. Nahiya ako sa sinabi ko. Bakit ko ba yon sinabi? Nakaquota na ako sa pagiging shunga mula nung naging kami. "Mahal ko!" He shouted. Sa sobrang lakas ay bigla kong naisip na sana lamunin na lang ako ng lupa kasi naglingunan yung ibang nakatabambay sa Sunken Garden at yung ibang afternoon joggers ay huminto para tumingin sa amin. "Ang sweet naman." Narinig kong sabi ng dalawang babaeng nakaupo sa may punong katapat ng College of Education. "Talagang hinabol si Ate." Dagdag nung katabi nya. "Mahal ko, hintayin mo ako!" Diyos ko po, ang corny! Feeling ko isa akong bida sa isang low-budget na soap opera na sa sobrang kabaduyan ay walang nanunuod. Iniisip ko pa lang na tumatakbo ako at may nagsisisigaw ng mahal ko sa likod parang gusto ko nang tumalon sa tulay o kaya ay magpasaga sa IKOT. "Mahal ko!" At talagang inuulit-ulit pa! Huminto ako sa pagtakbo kasi nahilo ako sa kakornihan naming dalawa. Hindi ko sya tinitingnan pero alam kong wala pang tatlong metro ang layo nya sa akin. Nung nasa tabi ko na sya, kinuha nya agad ang bag ko at hinawakan ang kamay ko. "Ryan, pwede bang palitan natin yung term of endearment natin kasi para akong nakalaklak ng isang litrong liquefied vetsin sa kakornihan ng mahal ko? "Mahal ko naman eh." "Susmaryusep naman!" I exclaimed and he laughed. "Can't you call me Angelina Jolie and I'll call you Brad Pitt?" Sabi ko sa kanya at lalo syang tumawa. Tiningnan ko sya ng masama at dun ko napansin na pawis na pawis sya. "Bakit ka tumakbo, mahal ko?" Tanong nya, di ko alam kung nang-aasar

ba sya or feel na feel nya lang tawagin akong mahal ko. "Mahal ko, sagutin mo ako..." "Makarinig pa ulit ako ng salitang mahal ko mananapak na talaga ako, Ryan." I told him and he smiled. Hinila ko sya para umupo kami sa isa sa mga benches sa tapat ng Vinzon's Hall. "Ayaw mo pa bang umuwi?" Tanong nya habang hinalungkat ko ang bag ko para hanapin ang panyo ko. "Uuwi na pero pawis na pawis ka eh, teka lang. Ayun nakita ko rin! Tumalikod ka." Sabi ko at tumalikod naman sya agad. Walang sabi-sabi na nilagay ko ang panyo ko sa likod nya. Tinapik-tapik ko ang t-shirt nya para siguraduhing maayos ang pagkakalagay. "Salamat." Sabi nya. "May panyo ka ba?" Tanong ko. Tumango sya bago nilabas ang panyo galing sa back pocket ng pantalon nya. Hindi ko alam kung panis ba yung fishball na nakain ko kanina pero bigla ko lang kinuha ang panyo nya at pinunasan ang mukha pati leeg nya. Parang nagulat sya sa ginawa ko pero mas nagulat ako. Ngeek, Athena anong ginagawa mo? BS in Yayalogy ang peg? "Ayan di ka na pawis." Mahina kong sabi. Naisipan kong magpasaga para kunyari nabagok ako tapos nagka-amnesia ako bigla at kunyari nakalimutan ko na tong mga kagagahan ko pero naisip ko baka mamali ako ng calculate ng speed ng jeep at force ng impact at matsugi akong tuluyan. "Thank you." He said and I nodded my head. Di kami nag-imikan. Naisip ko tuloy na ang salitang awkward ay naimbento dahil may mga babaeng tulad ko na shunga most of the time at kung anu-anong pinaggagawa sa buhay. "Sorry." I said. "Ha? Para saan?" Nalilito nyang tanong. "Kasi pinunasan kita eh, feeling ko na-harass kita." "Hindi naman." Sagot nya. "Pati yun lang. Normal lang sa nobya na gawin yun sa kasintahan nya." Nyak! Bulong ko sa sarili ko pero nangingiti ako. Ang corny, grabe na ito! Naramdamn kong hinawakan nya ang kamay ko. "Raya." "Bakit?" "Tingnan mo naman ako." "Eh, wag kang corny, magsalita ka na lang dyan kung may sasabihin ka." "Ayaw mo bang magkagusto sa akin?" Tanong nya at napatingin ako sa kanya ng wala sa oras. "Ha?" "Sabi mo kasi kanina nagkakagusto ka na sa akin. Alam mo bang tuwang-tuwa ako pero kumaripas ka naman ng takbo, di ko tuloy alam kung mararamdaman ko." "Ayoko lang na masyadong kumplikado." Sabi ko. "Pwedeng wag muna nating pag-usapan?" Dagdag ko at nagbuntong-hininga sya. "Sige." Sagot nya. "Pero pwedeng pag-usapan natin next time? Hindi naman pwedeng hindi natin pag-usapan ang mga ganung bagay." "Okay." Sabi ko lang. Tahimik kaming nakaupo lang sa bench, pinapanuod ko ang mga taong nag-ja jogging at sya naman nilalaro ang kamay ko. "Gusto mo na bang umuwi?" "Kung gusto mo na." "Paano kung ayoko pa?" "Eh di dito na muna tayo." Sagot nya. "Paano kung gutom na gutom na gutom ka na pero ayoko pa rin umuwi?" I asked smiling. "Eh di titiisin ko na lang." He replied. "Alam mo, Ryan ang bait mo." I blurted out and he looked at me and smiled. "Tapos ang ganda ng mga mata mo." I said and I frowned. Athena, over-over ka na sa quota sa katangahan ngayon araw na to kaya tumahimik ka na! "Salamat." Natatawa nyang sagot. "Ang una kong napansin yung mukha mo, ang amo. Kaya nga sayo ako tumabi dati para kasing ang bait-bait ko." "Parang lang? Ibig sabihin nung nakilala mo ako hindi na?" Pagbibiro ko. Tumawa sya ulit. "Mabait ka kung sa mabait pero hindi ka nagpapatalo." "Is that a bad thing?" I asked. Naks, Athena talagang concerned ka sa opinion ni Ryan, ikaw na talaga teh! "Hindi mo na kailangang sagutin, I don't really care kung ano ang sinasabi ng mga tao tungkol sa akin." "Ganun? Ibig sabihin nyan wala kang pakialam kung anong sasabihin ko? Bakit ako, merong pakialam kung anong sasabihin mo?" May halong tampo nyang sabi. Ito na naman yung puso ko kinakabag na naman sya. Wala bang Imodium for the heart? Hindi ako umimik at sya basta-basta

na lang binitawan ang kamay ko. "Tara na?" Yaya ko sa kanya. Hindi na kasi ako komportableng sobrang tahimik namin at di na ako sanay na di nya hinahawakan ang kamay ko pag magkasama kami -- feeling ko ang lamig, feeling ko may kulang. Nalungkot ako bigla, sumikip tuloy ang dibdib ko at ang OA lang kasi di ko alam kung bakit ako nalungkot. Ang babaw naman kung iisipin kong dahil sa binitawan nya lang ang kamay ko kaya ako nakaramdam ng kadramahan sa katawan. Tumayo sya at tumayo na rin ako. Usually naglalakad lang kami pauwi pero hindi ko alam kung anong balak nya ngayon. "Maglalakad ba tayo?" Tanong ko sa kanya. "Ikaw, ano bang gusto mo?" Binalik nya ang tanong sa akin. Hindi ako kumibo at tahimik lang din sya. Ang sakit sa dibdib. "Ryan..." Sabi ko bago ko hinawakan ang kamay nya. Hindi ko sya tiningnan, nakayuko lang ako habang hawak-hawak ko ang kamay nya. Naramdaman ko na lang na humarap sya sa akin bago nya ako hinila at niyakap.

Meron akong exam in three days at ito na naman ako nagpapakastudious kaya di namamansin. Alam nyang ayokong ini-istorbo pag nagaaral kaya ilang araw nya akong hindi kinukulit. Dalawang beses nang dumalaw si Kuya pero parati syang nagmamadali. Hindi ko tuloy alam kung dapat ipagpapasalamat ko ba na may rason akong wag munang sabihin sa kanya yung relasyon namin ni Ryan o hindi. Tumunog ang cellphone ko at napakunot ang noo ko nung nakita kong si Ryan ang tumatawag. Hindi naman sa ayaw ko syang kausap pero nasasayangan ako pag tumatawag sya when in fact pwede naman nya akong sigawan sa bintana at magkita kami sa baba. "Nagsasayang ka ng load." Pambungad na sabi ko sa kanya. "Busy ka pa rin ba?" Tanong nya. "Ayoko kasing pababain ka at alam kong nag-aaral ka kaya tumawag na lang ako." Sabi nya. Nakasuot na ako ng pajama at tumayo ako para lumabas. "Nasaan ka ba?" Tanong ko sa kanya. "Nasa rooftop." Sagot nya habang binuksan ko ang main door ng second floor. "Rooftop? Ang late mo namang magsampay." "Hindi naman ako nagsasampay." Natatawa nyang sabi. "So ano palang ginagawa mo dyan?" Tanong ko ulit habang inaakyat ang hagdanan papuntang rooftop. Alam ko bawal kami dito pag gabi pero panigurado tulog na ang mga tao kaya wala nang bawal-bawal. "Wala lang." Sagot nya. "O sige, bye na kasi mag-aaral pa ako." Sabi ko sa kanya. Nakita kong bumagsak ang mga balikat nya bago sya tumango. "Sige, bye. Wag kang masyadong late matulog, ha? Gigisingin kita bukas para sa agahan." "Oo." Sabi kong natatawa. Nakaupo sya malapit sa dambuhalang water tank na nasa rooftop, ako naman nasa pinakamataas na step ng hagdanan, opposite kung saan sya nakaupo. "Goodnight, Raya." Sabi nya. "Goodnight." Tugon ko. "Sige ibaba mo na ang phone." "Sige." Sagot nya. "Raya..." "Ano?" "Wala lang." "Okay. Ako na unang magbababa ha, Ryan kasi mag-aaral pa talaga ako." Sabi ko. Pinindot ko ang end button at pinanuod ko lang sya. "Hello? Raya?" Sabi nya bago nya tiningnan ang screen ng telepono nya. Mukha syang nanlumo and I felt bad for him. Dahan-dahan akong naglakad kung saan sya nakaupo at nakita ko na may maliit na cake na may kandila sa tabi nya. Nyak, birthday ba nya ngayon? Tanong ko sarili ko. Hindi, alam ko March ang birthday nito. Anong okasyon? "Ryan!" Tawag ko sa kanya. Gulat na gulat na tumingin sya sa akin. "Raya, ikaw ba yan?" "Ay, hindi si Scarlett Johansson ito." Biro ko. "Anong meron?" I asked pointedly looking at the cake with a lone candle on top of it. "Dito ka, upo ka." Nakangiti nyang sabi. Umupo ako sa tabi nya at hinawakan nya yung cake. "This is awkward kasi hindi ko birthday." Sabi ko at tumawa sya ng malakas. "Blow mo." "Hindi ko nga birthday! May ibang ka-FB ka yatang may birthday ngayon tapos napagkamalan mong ako." I said getting annoyed.

"Wag ka nang maasar, sige na. Please." "Fine." I said and he counted to three. Sabay naming hinipan yung kandila. "Happy First Month sa atin, Raya." Sabi nya. Siomai! Isang buwan na pala kami! Nyak! Wala man lang akong biniling regalo! Kung naalala ko sana nilibre ko sya ng fishballs! "Aw, Ryan sorry nakalimutan ko." I apologetically said and he smiled. "Okay lang, alam ko namang busy ka. Ang importante, natandaan ng isa sa atin." Sabi nya. Inabutan nya ako ng maliit na nakagift-wrapped na box at lalo akong na-guilty. Napakawalang-kwenta ko talagang girlfriend. "Buksan mo na." Excited na sabi nya. Maingat na tinanggal ko ang maliit na ribbon na nakakabit sa box. "Hala nagbayad ka ba para ipa-gift wrap to? Sayang naman, okay lang naman sa akin ang hindi magarbong lalagyan." "Ang kuripot mo talaga." Natatawa nyang sabi. "Dapat sinisira ang wrapper para daw may iba pang regalong darating." "Sayang eh, ang ganda ng pagka-wrap." "Sirain mo na, ako lang naman nagbalot nyan, bibigyan na lang kita ng box na nakabalot ng ganyan." "Wow, talented ka pala, Ryan?" Tukso ko at tumawa sya. He was eagerly waiting for my reaction as I opened the box. "Nagustuhan mo ba?" May pag-aalinlangan nyang tanong. It was a thin, leather bracelet. Kulay red at may dalawang letter R na nakakabit sa dulo. "Ang ganda." I sincerely said. "Ang ganda, na-touch naman ako. Salamat." "Akin na, isusuot ko sayo." He volunteered. Binigay ko sa kanya ang bracelet at hinawakan nya ang kaliwang braso ko. "Dito ko ilalagay kasi left-handed ka para parati mong nakikita." Nakangiti nyang sabi, tumango lang ako at ngumiti. "Ayan, bagay na bagay sayo." "Salamat ulit." I said habang tinitingnan ang bracelet sa braso ko. "Nahiya naman ako bigla kasi wala akong gift." Sabi ko sa kanya. "Okay lang yun." "Hindi yun okay, ano. Ikaw nag-effort tapos ako wala man lang ginawa. Anong gusto mo?" Tanong ko. Tumingin sya sa akin at ngumiti. "Wag na, Raya." "Wag naman puri ko, masyado namang mahal itong bracelet na ito pag yun ang kapalit." Pagbibiro ko. Nagtawanan kaming dalawa. "Hindi nga, seryosong usapan anong gusto mo?" "Baka magalit ka." "Hindi mo naman ako paghuhubarin di ba?" "Ano ka ba, hindi." "Hindi ka rin naman maghuhubad?" "Hindi nga, Ang kulit." Natatawa nyang tugon. "Eh yun naman pala, ano yun?" "Pwedeng pa-kiss?" Sabi nya. "Yun lang?" Tanong ko sa kanya. Ang pinag-iinarte nito eh unang araw na naging kami humalik nga agad to sa pisngi ko? "Okay lang sayo?" Nagulat na tanong nya. "Oo naman, para namang hindi kami nagbebeso ng mga kaibigan ko. San mo gusto, sa left o sa right?" "Sa lips." "Hala." Nagulat ako. Sa lips? Baka mali rinig ko, baka ibig nyang sabihin sa left? May P-F syndrome ba to si Ryan? "Sa left?" Tanong ko sa kanya. "Sa labi." Sabi nya. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kaya tinitigan ko na lang yung bracelet na bigay nya. "Okay lang ba sayo?" He asked. Nilaro ko yung lock ng bracelet, parang gusto kong hubarin at ibalik sa kanya para quits na lang kami. "Wag na." Sabi nya. "Ayokong mapilitan ka. Tara na, dalhin mo itong cake para pag nagutom ka habang nag-aaral may kinakain ka." Yung kunsensya ko may pagkamalandi, kasi yung katawang-lupa ko gusto nang bumalik sa kwarto ko pero yung kunsensya ko naman nagiinarte. Kiss lang naman. Para yun lang. Hirit ng kunsensya ko. Kita mo naman ang effort nya para sa first month together nyo tapos ikaw nakalimutan mo pa. Anong klaseng tao ka? "Ryan..." "Wag na, hindi ka pa handa. Yung mga ganung bagay dapat hindi pinipilit."

"Hindi sa hindi ako handa..." Girl scout ka talaga, Athena lagi kang handa! Pangungutya ng utak ko, yung utak kong magaling sa Math at logic. Nagbuntong-hininga si Ryan at umupo sa tabi ko. "Gusto ko lang maranasan yun with you pero since hindi ka comfortable hindi ko naman ikakagalit pag ayaw mo. It is your choice." "Go!" Sabi ko bigla. "Let's kiss." I said closing my eyes. "Sure ka?" Tanong nya. "Oo nga. Sige na. 1 minute lang ha." 1 Minute? Mahaba ba yun o masyadong maigsi? 60 seconds. Pwede na. "Oorasan mo?" Natatawa nyang tanong. Hindi ko na binuka ang mga mata ko, baka magbago isip ko at imbes na first kiss ay black eye mapapala ni Ryan sa akin. Nararamdaman kong lumalapit ang mukha nya at hindi ako huminga. Dahan-dahan dumampi ang labi nya sa labi ko. Akala ko yun na yun. Magdidikit ang mga labi namin for 60 seconds. I started counting. But he opened his mouth over mine and my eyes flew open. His face swam before my vision, his eyes were closed and I felt him nibble my lower lip. My mouth remained closed as he continued to kiss me, my heart racing with each second. "Ryan..." I said and he opened his eyes to look at me. "Wala pang 1 minute, nagbibilang din ako." Bulong nya. "16...17...18..." He whispered against my lips. My eyes fluttered close at 22 and my lips moved against him at 24 to kiss him back as his arms went around my waist to pull me closer.

AUTHOR'S NOTE:

I cannot write sweet moments in pure Filipino. Nag-nosebleed na nga ako sa kaka-translate but the emotions are not there kaya pagpasensyahan nyo na kung English ang lumalabas sa utak ko. Continue to comment and vote. Thanks.

♥ jennicka If I feel the same way towards you and you claim that you've fallen for me... does that mean that I've fallen for you too?

CHAPTER 7

Had I known that kissing has many side effects, like insomnia, inability to focus and blushing every 10 seconds, sana di na ako pumayag makipaghalikan. We kissed eleven more times. I know because I was counting in my head -- 11 times, for 1 hour and 42 minutes, 30-second interval between kisses not included. My lips felt swollen and there was actually a point when I told him to stop. "Teka lang." I said as I put a hand against his chest. He nodded his head and took a step back. We were both panting and I felt weird that I could hear the erratic beating of my heart. I ran my tongue over my lips and he was watching me avidly. "Is it just me or kumapal ang lips ko?" I asked as I tried to regain my breath. He moved closer. "Patingin." He said tilting my face up as his gaze dropped to my lips. "Hindi naman." He replied before he lowered his head. "Pwedeng isa pa?" He whispered and I nodded my head. "Last na." I whispered back. "Mag-aaral pa ako." "Okay." He answered. "Last na." He added and I readily opened my mouth as soon as I felt his lips on mine. Naka-apat na 'last na' kami. The funny thing was it was him who stopped. "Gisingin kita for breakfast?" He murmured. "Okay." I said and was a little disappointed when all he did was kiss my forehead. "Ayokong mapuyat ka." He said. "Too late for that." I replied and he laughed softly. "Tara na." Sabi nya. He muttered before he took my hand. "Dadalhin mo ba tong cake natin sa kwarto mo?" "Hindi na, bukas na lang natin kainin kasi busog na ako." I answered and he smiled.

"Busog ka saan?" He asked. Tinaasan ko syang kilay. "Nagtatanong lang." He said. We went down the stairs quietly. "Ilalagay ko to sa ref sa first floor." He muttered looking at the small cake he was holding. "Okay." I answered. Nasa second floor landing na kami but he was still holding my hand. "Pasok na ako." I said. "Goodnight." "Goodnight." He answered. He smiled and I returned his smile hanggang sa 3 minutes na lang kaming nag-ngitian. "Pasok na ako sa loob." Sabi ko sa kanya. "Sige pasok ka na." Sagot nya naman na hawak-hawak pa rin ang kamay ko. "Um..." "Bye na. Mag-aaral ka pa." "Oo nga eh. Pwedeng bawiin ang kamay ko?" I asked and he looked at our clasped hands before laughed. "Akala ko pa man din di mo ako kayang iwanan kaya di ka pumapasok sa loob, yun pala hawak ko lang ang kamay mo." "Tampo ka naman agad?" "Hindi. Sige good luck sa pag-aaral." He murmured before he let my hand go. "Sige, pasok ka na sa loob." "Okay." I said looking at him. "Ano yun?" He asked. "Wala." I replied. "Sige pasok na ako." "Okay. Bye." "Bye, Ryan." I said. "Pasok na." "Oo nga." I uttered as I waved at him. "Goodnight, Raya." "Goodnight, Ryan." I said as I turned the knob. "Bye na." "Okay." "Bye." I repeated and he laughed. "Raya." "Bakit?" I asked turning to look at him again. He moved forward until we were toe-to-toe. "Kung gusto mo ng kiss magsabi ka lang." He whispered smiling before he cupped my face with his free hand and kissed me again. I know I understand numbers and concepts quickly but I didn't realize that such talent extended to kissing. Ikaw na fast-learner, Athena! I wrapped my arms around his waist as we strained to be closer. "Pasok ka na sa loob at i-lock mo yung pinto baka sumunod pa ako." He murmured as we parted for air. He opened the door for me and I waved goodbye at him before I closed the door.

The night before was sweet but the morning after was another story. Nung gabing yun di ako nakatulog, di rin ako nakapag-aral kasi nag-iinsta-replay yung kissing scenes namin si Ryan sa utak ko. Para akong ng nanunuod ng isang palabas sa TV kung saan lahat ng scenes ay paulit-ulit at kinuhanan sa iba't ibang anggulo. Yun nga lang as the scenes change, nag-iiba rin yung degree ng hiya ko sa katawan. Ang easy ko naman, bracelet lang nakipaghalikan agad ako? I uncomfortably thought. I didn't know what came over me and the thought that I was very pliant and eager as I returned his kisses made me cringe. "Raya!" Narinig kong sigaw nya sa baba ng bintana ko at tinakpan ko ng unan ang mukha ko. Boses pa lang nya para nang nasusunog ang mukha ko sa hiya. "Raya!" Sigaw nya ulit. I got up pero di ako dumungaw. "Susunod ako!" I shouted and there was a pause. It was as if he was expecting that I'd draw the curtains and wave good morning at him just like what I usually do. "Raya?" He called again and I sighed. "Susunod ako, maliligo lang ako!" I yelled back. "Hintayin mo na lang ako sa baba!" "Okay." He replied after a few seconds. Kinuha ko ang mga gamit ko sa pagligo at tumungo sa banyo. Di ko alam kung paano sya pakikitunguhan kasi medyo nahihiya ako sa mga pinaggagawa ko kagabi. Binuksan ko ang shower at dali-daling nagsabon.

Kung gusto mo ng kiss magsabi ka lang.

Naalala ko ang sinabi nya at naramdaman ko na naman ang pamumula ng mukha ko. "Di ko man lang sya binara, talagang nakipag-halikan ako." I murmured with a groan. "Hindi ba para ko na din inaming gusto ko nga ng kiss? Hay, Athena ang shunga mo!" "Matagal ka pa ba?!" Someone knocked on the door loudly and I frowned. "Matatapos na." I replied. "Bilisan mo naman, di lang naman ikaw ang boarder dito!" The voice said and I arched my brow. Parang kilala ko kung sino to! I thought. Paglabas ko ng pinto tama nga ang hinala ko. "Ang tagal mo naman!" Sabi ni Andrea. "Aba, maghanap ka ng boyfriend na gigising sayo ng maaga para mas nauuna ka sa aking maligo!" Sagot ko bago ko sya tinalikuran. Hindi ako pala-away na tao but there's something about Andrea that pushes my buttons the wrong way. Dali-dali akong nagbihis at nagsuklay. At nagpulbo at nag lip gloss. Dalaga ka na, Athena! Pangungutya ng utak ko habang tinitingnan ko ang itsura ko sa salamin. "Wag na nga!" I told my reflection as I tore some tissue paper from the roll to wipe my lips. Lips. Namula na naman ako, hindi lang yata lips-tolips tawag nung ginawa namin kagabi kasi kulang na lang kainin namin mukha ng isa't isa. Shit ka, Athena ang landi-landi mo! I told myself before I stepped out of my bedroom. As usual, nasa pintuan ng first floor si Ryan but unlike what I usually do, hindi ko sya tiningnan at nakatingin lang ako sa sahig. "Magandang umaga, Raya." Bati nya. "Good morning." Nahihiyang sagot ko naman. Sabay kaming pumasok sa dining at umupo. Tulad ng parati nyang ginagawa araw-araw mula nung naging kami, tumayo sya at nagtimpla ng gatas. Kahit na nilapag na nya ang gatas sa harap ko di ko pa rin sya tinintingnan. "Salamat." Sabi ko. "May problema ba?" He asked after a few minutes of silence. Di pa kasi tapos magluto sina Ate Clara kaya napilitan kaming maghintay ng agahan. "Wala naman." Sagot ko sa kanya. "Bakit ka umiiwas ng tingin sa akin?" Tanong nya. "Hindi ko alam." "Nahihiya ka ba kasi naghalikan tayo kagabi?" "Um..." "Sinong naghalikan?" Tanong ni Kuya Roel na umupo sa tabi ni Ryan. "Naghalikan na kayo?" Usisa nya at ramdam kong nagmukha na akong hinog na kamatis sa sobrang pula. "Sinong naghalikan na?" Sabi ni Isagani bago umupo sa harapan ng mesa. Susmaryusep naman! Could this day get more humiliating? "Good morning! O, bakit namumula yang dalawang yan?" Bati ni Eric. "Naka-score yata si Athena kay Ryan." Pabirong sagot ni Kuya Roel. Napatayo ako sa hiya, di na lang sana ako kakain kasi ayoko ng kinakantyawan. "Wag ganun, Kuya." Matigas ang boses ni Ryan na parang nagbabanta. "Okay lang namang biru-biruin nyo ako pero wag si Raya kasi hindi ko palalampasin yung pambabastos nyo sa kanya." Sabi nya bago nya ako hinila pabalik sa upuan ko. "Sorry, Athena." Bulong ni Kuya Roel. "Wala naman akong intensyong bastusin ka. Pasensya na rin, Ryan." "Sorry." Sabi rin nina Isagani at Eric. Tumango lang ako pero di ko makuhang umimik. Dumating na rin yung iba habang naglalagay ng mga pinggan at kubyertos si Ate Rose sa harap namin. "Bakit parang may namatay?" Naguguluhang tanong ni Frances. "Oo nga, bakit ang tahimik?" Segunda ni Kathy. Walang sumagot at lahat walang imik. Nabuhay lang ang mesa nung nilapag na ang mga pagkain. Walang sabi-sabing nilagyan ni Ryan ng pagkain ang pinggan ko. "Ako na." Sabi ko sa kanya pero patuloy syang naglagay ng pagkain sa plato ko. "Disabled ba yang girlfriend mo, Ryan at kailangan mong pagsilbihan?" Asar na tanong ni Andrea. "Naging kayo lang ba nyan para gawin kang alila?" "Ang saya ng umaga!" Sabat ni Eric. "Paabot nga ng patis, please." Pakiusap ni Jason na halatang antok pa. "Bakit ba ang agang nagsisimula ng umaga?" "Tol, antok lang yan." Natatawang sabi ni Kuya Roel. "Hindi nga, Ryan sagutin mo ako. Personal assistant ka ba ng babaeng

yan?" Tumahimik ang lahat habang pangiti-ngiti si Andrea. "Ano sya, artista at may P.A.?" "Ikaw, self-proclaimed higad ka ba sa boardinghouse na to at kahit may girlfriend na lalandiin mo pa? Gusto mong mag fund-raising ako para makabili ka ng isang truck ng calamine lotion para mabawas-bawasan yang pangangati mo?" Galit na tanong ko sa kanya. "Aba!" "Inggit ka na may boyfriend ako? Pigilan mo ng kaunti ang landi mo sa katawan para may mahumaling sayo!" "Bwisit kang babae ka! Sino ka para pagsalitaan ako ng ganyan?!" "Tama na yan, Diyos ko naman nasa harap tayo ng pagkain." Sabi ni Kuya Roel. "Andrea, Athena tama na." "Ang babaeng yan ang patahimikin mo, Kuya! Kasi simula nang lumipat yan sa boarding house na to puro gulo na lang ang akyat nyan!" Pasigaw na tugon ni Andrea. "Palibhasa ang landi-landi! Parang mauubusan ng lalaki!" "Ay teka lang. Gulo? Malandi? Mauubusan ng lalaki? Are you talking about yourself?" "Shut up!" "No, you shut up! I've had enough of you!" "Mga mare tama na." Sabi ni Frances. "Please tama na. Ano ba naman yan ang aga-aga naman action-packed na agad ang araw natin." "Anong gulo to?" Napalingon kaming lahat sa pintuan nung narinig namin ang boses ni Tita Tess. Biglang tumayo si Ryan. "Lilipat na lang po kami ng boarding house, Tita Tess." Sabi nya. "Pasensya na po." Dagdag nya. Nagtinginan lahat sa kanya, kahit ako. Lilipat kaming boarding house? Ang ganda kaya dito! Isip-isip ko pero tumayo na rin ako. "Andrea, hindi kita gusto pero lalo kitang hindi nagugustuhan sa inaasal mo. Wala kang karapatang sirain ang araw ko, ang araw ng lahat ng mga nandito at ang araw ni Raya. Kung ayaw mo sa girlfriend ko, wala akong pakialam sa opinyon at nararamdaman mo. Kung wala kang magandang sasabihin, tumahimik ka na lang kesa binababa mo ang sarili mo ng ganyan." Tumingin sya sa akin bago kinuha ang kamay ko. "Halika na, mahal ko." Sabi nya at umalis na kami. Hindi kami nag-iimikan habang naglalakad. "Saan mo gustong kumain?" Tanong ko sa kanya. "Kahit saan." Sagot nya. "Ryan, galit ka ba sa akin?" "Bakit naman ako magagalit sayo?" "Wala lang." Mahinang sagot ko. Wala uli kaming imikan. "Ryan..." "Bakit?" "Hindi naman talaga tayo aalis ng boarding house di ba? Gusto ko kasi sa boarding house ni Tita Tess. Nung naghanap kami ni Kuya, yung boarding house ni Tita Tess na ang pinakamaganda." "Ayoko rin naman umalis sa boarding house na yun." "Yun naman pala, bumalik tayo dun at sabihin natin kay Tita Tess na nagbibiro ka lang. Mamaya mag-accept sya ng ibang boarders." "Pero mas ayokong nakakarinig ka kay Andrea ng mga kabastusang tulad kanina." "Okay lang yun. Para yun lang. Don't worry about me, I'm a tough girl." "Maybe you are, but I'm not. Nasasaktan ako." "Nyak, ano ba yun? Di ka naman nya inaaway, ako lang. Bakit ka naman masasaktan?" "Kasi nga mahal na kita!" Sabi nya. Huminto ang ikot ng mundo ko at napahinto ako sa paglalakad. Huminto rin sya pero di nya ako tinitingnan. "Paano mo naman nasabing mahal mo nga ako?" I asked after a minute. "Because I can't see myself with anyone else 5, 10, 15 or 50 years from now." He answered quietly. "You can't see yourself with anyone else that's why you think you're in love with me?" I asked and he actually turned red. "Please don't tell me na hindi rin buo ang araw mo pag di tayo nagkakausap, o kaya may kulang pag di tayo magka-holding hands, o kaya nalulungkot ka pag malungkot ako at masaya ka pag masaya ako at kulang ang isang buong araw na magkasama tayo kahit wala tayong ibang ginawa kundi panuorin ang ibang taong tumatambay sa Sunken Garden habang kumakain ng fishballs." "Raya, what's wrong?" He asked as he turned to look at me. "Ganun nga ang nararamdaman ko, masama bang maramdaman ko ang lahat ng yun?" "Patay tayo dyan." I murmured. "Bakit?"

"Because I feel the same way!" I answered. "Does that mean that I've fallen for you too?" I asked and he unblinkingly stared at me before a slow smile lit up his whole face. "Parang ganun na nga." He said before he enfolded me in a hug.

AUTHOR'S NOTE:

Tahan na, ito na ang update. ^_^ Continue to vote and comment. Thanks!

♥ jennicka Just because libreng mag-sorry ay may karapatan ka nang manakit.

CHAPTER 8

The kiss made it official. Or was it the I love you? Kung ano man yun, ramdam kong nag-iba yung dynamics ng relationship namin. Dati kasi feeling ko hilaw na fishball, hindi na nga naprito, wala pang sauce. Pero ito kami ngayon matamis na, hot and spicy pa. Hindi ko alam kung may LSD ba yung laway nya o sadyang malandi lang pala talaga ako at ngayon ko lang nalaman pero walang araw na lumipas na di na kami naghahalikan. "Bakit wala kang sinalihang org?" Tanong nya isang araw habang tumatambay kami sa favorite spot namin sa Sunken Garden. Uso ang orgs o organizations sa U.P. pero never akong nahumaling sumali. "Hindi ko lang makita yung point kung para saan yun, feeling ko dagdag gawain lang." Sagot ko sa kanya. "Okay lang ba sayong sumali ako sa isang org?" Bigla nyang tinanong at tumingin at sumimangot ako sa kanya. "Oo naman. Kelan ba kita pinagbawalan?" "Baka kasi pag sumali ako, may mga hapon na di na tayo magkakasama kasi may tambay hours akong kailangang i-fulfill." Sagot nya. Medyo di ko nagustuhan yung idea na di kami magkakasama araw-araw, nagkaroon ako ng separation anxiety issue bigla. Pero ayokong sabihin at ipaalam sa kanya -- ayokong magmukha akong clingy at lalong ayokong lalabas na masyado akong desperada para pagbawalan sya. "Cool lang yun." Sabi ko. "Kung gusto mong sumali eh di sumali ka, okay lang sa akin at least magkakaroon ako ng mas mahabang time para mag-aral." I lied and unfortunately, he bought it. Akala ko ba supposedly nalalaman ng boyfriend mo kung anong iniisip mo? Hindi pa yata uso dito kay Ryan ang 'read between the lines.' Bulong ko sa sarili ko habang sumusubo ng fishballs. "Bakit napakamaaral mo, Raya?" He asked. "Feeling ko tuloy ang sama kong estudyante kasi ako papetiks-petiks lang samantalang ikaw naman aral ng aral. Ako, natutuwa na sa dos na GWA ko last sem, ikaw naman hindi pa rin masaya sa University Scholar standing mo." "Marami akong gusto at sa tingin ko pag nag-aral ako makukuha ko ang mga yun." "Tulad ng?" He asked. "Gusto kong makakuha ng scholarship sa labas ng bansa, gusto kong mag-travel, gusto kong makasalamuha ng iba't ibang tao at gusto kong maging isa sa pinakamahusay sa field na pinili ko." "Ang lungkot naman." Sabi nya at napatingin ako sa kanya. "Bakit?" "Saan ako lulugar sa lahat ng mga plano mo?" He sighed. "Parang lahat sayo nakaplano, samantalang ako okay lang na pasado lang sa mga subjects ko." "Syempre kasama ka naman." Sabi ko at todo ang pigil ko sa kilig ko. Nakakahiya naman kasing kiligin sa harap ng taong kinakakiligan mo.

"Baka wala ka pa sa phase na yun, ako kasi na-propel maging mature kasi dalawa lang kami ni Kuya at kadalasan sya yung nag-aastang bunso. Samantalang ikaw, tatlo kayo at puro babae mga kapatid mo kaya siguro na-baby ka nila." "Hindi naman. Para mo namang sinabing astang-bata ako." "Wala namang masama kung mag-aastang bata ka." Sagot ko. "Teenager ka pa naman, kung trenta ka na pero astang-bata ka pa rin eh aba magpatingin ka na nun kasi di na yun normal." I quipped and he laughed before he grew serious. "Nasabi mo na ba sa Kuya mo yung tungkol sa atin?" "Hindi pa." Sagot ko. "Kailangan ba talagang malaman ni Kuya na tayo?" "Hindi naman. Pero hindi ka ba takot na malaman nya tapos magagalit sya sayo?" "Paano naman nya malalaman eh wala nga syang oras para sa akin?" "Ahh. Okay." He replied sighing. "If it matters so much to you na alam ni Kuya sige sasabihin ko." I said after a few minutes of silence. Sa akin kasi hindi naman mahalagang malaman ng kung sino na kami basta alam namin sa isa't isa that we're exclusive. "Hindi naman sa ganun. Pero, ayaw ko lang sigurong magsinungaling ka sa kanya. I will feel very bad kung mag-away kayo kasi nalaman nya bigla yung tungkol sa atin." "How would you feel kung sasabihin nyang maghiwalay tayo pag nalaman nya?" I asked. "Kasi that's a possibility." "I will feel worse." He answered and we both sighed. "Ikaw na ang bahala kung kelan mo sasabihin sa kanya, mas kilala mo ang Kuya mo at mas alam mo kung kelan ang tamang oras para magtapat sa kanya tungkol sa atin." "Ryan, hindi ka ba secure na tayo?" "Medyo..." He replied. "Paano kasi para namang hindi rin, kasi hindi mo pa ako naipapakilala sa Kuya mo." "Sana sinabi mo yan nung nag 1st month tayo at pinakilala na lang sana kita sa kanya bago ako nagpa-kiss sayo, yun lang naman kukumpleto sa relasyong to." "Syempre gusto ko rin yung kiss." Mahina nyang sabi at natawa ako. "Raya, uwi na tayo." He said and I frowned. "Aga naman. Wala naman tayong gagawin sa boarding house tsaka tapos ko na yung assignments ko kanina pa habang hinihintay kita." "Ganun ba?" Sabi nya. "Bakit, may gagawin ka ba sa boarding house?" Tanong ko. "Wala naman." Nahihiya nyang sabi. "Pa-kiss sana." "Kainis ka puro kiss lang alam mo." I mumbled to myself as I felt myself blush. Kahit expert na kami dun nahihiya pa rin ako minsang pag-usapan. Minsan lang. "O sige wag na lang." He said. Hay naku, ito na naman kami, sya magyayaya tapos ang ending ako manunuyo. Manigas ka magpapakademure ako ngayon. Wala kaming imikan at buntong-hininga sya ng buntong-hininga. Pang-asar naman to! "Raya..." "Bakit?" "I love you." "Hay naku, ilang kiss ba gusto mo?" I asked and he laughed as he stood up and pulled me to my feet. "Sagutin mo muna yung sinabi ko." "I love you too." I said. "Ang korni." I murmured bago kami nagkatinginan at nagtawanan.

He wasn't kidding nung sinabi nyang magiging busy sya dahil sa org na sinalihan nya. And I wasn't prepared missing him so bad para akong naputulan ng kamay. Minsan gabi na syang umuuwi sa boarding house at wala na kaming time mag-usap. Even the kisses were limited. "Goodnight na, magkikita pa kasi ni Toni ng maaga kasi may mission ako." "Okay." I said as he hugged me one last time. Para akong tumaya sa lotto tapos natalo, ewan ko but I felt left-out. Parang nagkaroon sya ng ibang buhay na di ako kasama at para akong isang spectator lang sa palabas kung saan sya ang bida. At dahil parati akong maagang umuuwi sa boarding house ay parati kaming nagkakasama ni Isagani. Tulad ko loner ang peg nya pero hindi tulad ko, may sinalihan syang org dati pero

hindi nya tinuloy. Sabi nya naging sila kasi nung buddy nya pero naghiwalay sila after ilang linggo. He was kicked in the balls, he said kasi nalaman nyang may boyfriend pala yung girlfriend. Kaya ayun tuloy, yung pagiging bitter ni Isagani dinaig pa ang pureed na ampalaya. "First girlfriend ko yun, two-timer agad." He told me while we were eating pancit canton. Yun ang hilig nyang meryenda at di na ako nagulat nung nakita ko yung cabinet nya sa pantry at wala itong ibang laman kundi calamansi-flavored at sweet and spicy pancit canton. "Ikaw yung tanga, pinatulan mo agad porke't nagpakita ng motibo. Anong klaseng lalaki yung papayag na maging sila nung babae nang hindi pa sila lubos na magkakilala?" Tanong ko sa kanya habang inabot ulit ang plato ng pancit canton. Nasa first floor kami, sa may salas, naka-on ang TV pero di naman kami nanunuod. Hindi ko alam kung bakit di ako komportableng kausap sya ng walang maingay, yung feeling ko kaming dalawa lang. "Bakit kayo ni Ryan?" Tukso nya. "Ay grabe personalan." Sagot ko at tumawa sya. "Pero kami may past kami, documented pa yung past namin dahil sa TDF." Sabi ko at ngumiti sya. "Mahilig ka bang magbasa dun?" "Hindi. Korni ng confessions, feeling ko yung iba ay kathang-isip lang." "Paano mo nabasa yung confession ni Ryan?" "Tinag ako ng blocmate ko." Sagot ko sa kanya at tumango-tango sya. "Pero, ito seryosong usapan, wag mong sabihing di ka na sasali ulit sa kahit anong org dahil dun sa madugong pers lab mo." "Wag muna." Sagot nya. "My heart will heal in time." "Syete. May ganun? Ayaw mong my heart will go on para kanta na?" "Ayaw, namatay kaya ang lalaki dun." Nakangisi nyang sabi. "I will survive na lang kanta mo." I suggested and we doubled over in laughter. Hindi namin napansin na dumating na si Ryan kasi tawa kami ng tawa. Kaya laking-gulat ko nung hinaltak nya ako bigla sa upuan. "Sorry!" Halos pasigaw na sabi ko kay Isagani nung nabasag ang pinggang may lamang pancit canton. "Gani, sorry!" "Hindi, okay lang." Sagot nya. "Ano ba naman, Ryan!" Naasar na tanong ko. "Kailangan mo akong hilain pwede mo namang tawagin ang pangalan ko?!" "Kanina pa kita tinatawag, pero tawa kayo ng tawag! Ano bang pinagtatawanan nyo?" He asked looking angry and I frowned. "Hindi mo ako tinawag or else I would have heard you!" "Paano ako maririnig eh galak na galak ka dyan!" Sabi nya habang si Isagani ay nagmadaling kumuha ng walis tingting at dustpan. "Ako na, Gani. Sorry ulit." Sabi ko habang pilit na kinukuha ang walis at dustpan sa kanya. "Hind, Athena ako na." Tugon ni Isagani. "Mag-usap na kayo. Sige na." Dagdag nya at lalo akong naasar kay Ryan. Tiningnan ko si Ryan ng masama bago ako tumalikod. Sinundan nya ako hanggang rooftop ay hindi ko sya pinansin. "Pagod na pagod ako tapos ganung eksena ang madadatnan ko." Sabi nya at uminit agad ang ulo ko. "Teka lang ha, Ryan. Anong eksena ang pinagsasabi mo? Nag-uusap lang kami at kumakain ng pancit canton! Anong masama dun? Nasa baba pa kami, bukas lahat ng bintana at pinto!" "Bakit magkatabi kayo sa sofa?!" "Susmarya, saan ako uupo, sa kusina at sya sa sala?!" "Dapat aware ka sa mga actions mo kasi may boyfriend kang tao!" "Oo at hindi ko nakakalimutan yun! Kelan ba naging pangangaliwa ang pagkain ng pancit canton kasama ang ibang lalaki?!" "Hindi yun ang ibig kong sabihin!" "Ano pala?! Ano bang problema mo talaga, ha?! Pinagdududahan mo bang niloloko kita? Mukha ba akong kaladkarin? Hindi porke't ako ang nag-initiate na maging tayo ay pwede mo na akong tawaging malandi! Ginawa ko lang yun para asarin si Andrea!" "Oo ginawa mo dati at pwede mong gawin ulit!" Sabi nya. Nagulat kami parehas sa binitiwan nyang salita at mabilis akong tumalikod sa kanya kasi naiiyak ako. "Raya..." "Wag mo muna akong kausapin." Bulong ko. Ramdam ko anf panginginig ng mga labi ko. At alam kong ang kasunod ng panginginig ng labi ay ang mga patak ng luha ko na. "Raya, sorry na. Nagselos lang ako. Seloso ako, aminando naman ako dun. Sorry na, patawarin mo na ako, please."

"Just because libre mag-sorry ay may karapatan ka nang manakit." Pabulong na sabi ko bago ako umalis. Hinila nya ako at niyakap pero hindi ako yumakap sa kanya. Para akong sinampal. Makarinig ka ba naman ng ganun sa lalaking pinagkatiwalaan mo. "Raya, please. I'm sorry." "Bitiwan mo ako, kailangan ko nang bumaba." I told him but he wouldn't let me go. "Kailangan ko nang bumaba." I repeated and he tightened his hug around my shoulders. "Hindi ka bababa dito hangga't di tayo nagkakaayos." Sabi nya. "Athena!" Boses ni Ate Rose. "Nandito Kuya mo!" Sigaw nya ulit. "Bitawan mo ako at nandyan Kuya ko." Sabi ko habang pilit na inaalis ang mga braso nyang nakapulupot sa akin. "Raya naman, patawarin mo na ako. Please." "Ting?" Narinig ko ang boses ni Kuya. Mabilis na tinulak ko si Ryan at dali-daling bumaba. "Kuya! Pababa na po ako!" Sigaw ko. "Raya!" Narinig kong sigaw ni Ryan pero di ko na sya pinansin at bumaba na ako ng second floor para salubungin ang kapatid ko. "Saan ka ba galing at ang tagal mo?" Nakasimangot nyang tanong. Nakaramdam ako ng pagkayamot, sya nga kung paghintayin ako ilang oras tapos iilang minuto lang yung delay ko sa pagbaba ay kung makaasta sya parang ang laki na ng atraso ko. "Sa taas." Sagot ko sa kanya. "Anong kailangan mo?" Malamig kong sabi na medyo kinagulat nya. "Kasi kung wala naman at kaya ka lang nandito ay dahil busy ang girlfriend mo, wag mo nang aksayahin ang oras ko kasi mag-aaral pa ako. Hindi ako advertisement sa TV na papanuorin mo lang kapag tapos na ang main show!" Gumaralgal ang boses. Masama ang loob ko. Unang-una kay Kuya na wala nang ginawa kundi ang kalimutang may kapatid sya, at pangalawa kay Ryan na talagang pinamukha sa akin kung gaano kababa tingin nya sa pagkatao ko. "Ting naman." "Umalis ka na nga, Kuya. Sanay naman na ako na di ka dumadalaw." "Busy nga si Kuya, Ting." "Oo, busy ka kaya naiintindihan ko. Busy ka 24/7. Ako busy din kaya mag-intindihan na lang tayo. Ibigay mo na yung allowance ko para sa susunod na dalawang linggo para di mo na kailangan iwanan yung girlfriend mo ng ilang oras para dalawin ang kapatid mo!" "Bakit ka ba nagkakaganyan, Athena?" Medyo asar na tanong ni Kuya pero tiningnan ko sya ng masama at binaba nya ang titig nya. Pucha, nakakawalang-gana tong mga lalaking to. Nagbuntong-hininga sya bago nya kinuha ang wallet nya. "Ten thousand yan, good for two weeks." Sabi nya at imbes na matuwa lalo kong naramdamang hindi ako importante. Tumango lang ako bago kinuha ang pera nya. "Ting!" Tawag ni Kuya pero agad kong sinara ang pinto sa entrance ng second floor. "Tawagan mo na lang ako pag okay ka na." Narinig kong sabi nya at nun ko lang hinayaang pumatak ang mga luha ko.

********************************** CONVERTED BY WATTPAD2ANY VERSION 1 ---------------------------------ALL RIGHTS RESERVED TO THE OWNER OF WATTPAD.COM AND ALSO ALL RIGHTS RESERVED TO THE AUTHOR OF THIS BOOK BY CONVERTING THE BOOK, YOU HAVE ACCEPTED TO THE TOS OF WATTPAD AND ALSO WOULDN'T POST ANY OF THE CONTENTS CONTAINED IN THIS FILE BY ANY MEANS ELECTRONIC OR PRINTED, WITHOUT THE CONSENT OF THE AUTHOR. COPYRIGHT 2013 **********************************