o Polemos Toy Hitler 2

David Irving

Ο ΠΟΛ€ΜΟΙ TOY ΧΙΤΑΕΡ ΤΟΝΙΟΣ DfVTfΡΟΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

Δ.Π. ΚΩΣΤΕΛΕΝΟΣ

επίΜΕΛΕΐΑ - Σ χ ό λ ι α :

Ν.Α. ΚΟΛΟΜΒΑΣ Α Ν ΤΙΣΤΡΑΤΗ ΓΟ Ι Ε .Α . ΕΠΙΤ. Δ ΙΟ ΙΚΗ ΤΗ ! Γ ' Σ. ΣΤΡΑΤΟΥ

ΕΚΟΟΣΕΙΣ ΓΗΟΒΟΣΪΗ

Φθινωπορινή λάσπη στην Ρωσία.

ΜΕΡΟΣ V: ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

R I E N Z I : Κ ύ ρ ιε Κ α ρ δ ιν ά λ ιε , σ υ λ λ ο γ ισ τ ε ίτ ε τι ζ η τ ά τ ε ! Μ π ο ρ ώ μ ο ν ίμ ω ς να ο ικ ο δ ο μ ώ ε π ά ν ω σ τ η ν Α γ ί α Ε κ κ λ η σ ία ; R A IM O N D O : Κ ρ ά τ α γ ε ρ ά μ π ρ ο σ τ ά σ τ α μ ά τ ι α σ ο υ τ ο ν Σ τό χ ο , κ α ι κ ά θ ε μ έ σ ο . Θ α το ε π ι τ ύ χ ε ι ς σ ίγ ο υ ρ α , α ς ε ίσ α ι ε υ λ ο γ η μ έ ν ο ς . (Α πό την ό π ε ρ α R I E N Z I το υ ΡΙΧΑΡΔΟΥ ΒΑΓΚΝΕΡ)

Βρέθηκε σε ένα ιδιωτικό άλμπουμ φω τογραφιώ ν που ανήκε στον Χίμλερ. Στο στιμιότυπο υπήρχε η σημείωση «Επίσκεψη σε μ ια Ε βραία χωρική», Λούμπλιν, 21 Α υγο υσ το υ 1941. Σ το κέντρο ο υπασπιστής του Χ ίμλερ Joachim Peiper και πίσω, μορφάζοντας, ο σύνδεσμός του μ ε τον Χίτλερ, ο Gruppenführer SS, Karl Wolff. (ΣΥΛΛΟΓΗ TOY ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)

Ο ΛΑΘΡΟΘΗΡΑΣ Αδόλφος Χίτλερ, στα 52 του χρόνια, ξεκίνησε να κ α τα ­ κτήσει την Ρωσία του Ιωσήφ Στάλιν. Με μια τρομερή, ακατάπαυστη εφόρμηση, οι γκρίζες λεγεώνες της Βέρμαχτ και των Waffen SS άνοιγαν δρόμο μέσα από ξηρές και ανεμο­ δαρμένες π εδιά δες, περνώ ντας τα πυρω μένα κίτρινα χω ράφια με τα ηλιοτρόπια της Ουκρανίας, τους βάλτους γύρω από τη λίμνη Ίλμεν, τις γυμνές στέπες, τις βραχώδεις ερήμους και την αφιλόξενη τούντρα όπου βούιζαν μυριάδες αόρατα κουνούπια, μέχρι να καταλαγιάσει τελικά όλη αυτή η ναζιστική παλίρροια στα Όρη του Καυκάσου.315 Μέσα σε λίγες ημέρες, η θωρακισμένη εμπροσθοφυλακή του σ τρατάρ­ χη Leeb είχε φτάσει στο Ντβινσκ (Ντόγκαβπιλς). Τα άρματα μάχης του στρατάρχη Beck είχαν κυκλώσει έναν μακρύ, ωοειδή θύλακα α πό το Μ πιάλιστοκ ως το Μινσκ, όπου τελικά θα αιχμαλωτίζονταν 350.000 Ρώ ­ σοι. Μέσα σε ένα μήνα το ίδιο το Σμολένσκ θα είχε πέσει σε γερμανικά χέρια κι ο Rundstedt θα βρισκόταν στις πύλες του Κιέβου. Όσο προω ­ θούνταν οι Γερμανοί έβρισκαν ρωσικά τρένα, φορτωμένα ακόμη με δημη­ τριακά και πρώ τες ύλες που προορίζονταν για την Γερμανία. Υπήρχαν, ωστόσο, και δυσάρεστοι οιωνοί. Ο Στάλιν είχε κηρύξει έναν «πατριωτικό πόλεμο», κι αυτό ήταν ένα σύνθημα με επικίνδυνο μαγνητι­ σμό. Επιπλέον, τα άρματα μάχης και τα αεροπλάνα του ήταν σημαντικά πολύ περισσότερα από όσο είχαν πει στον Χίτλερ. Πιο δυσοίωνη από όλα ήταν η πεισματώδης αντίσταση των Ρώσων στρατιωτών. Ή ταν π ρ ό ­ θυμοι να πεθάνουν, ήταν γενναίοι και επίμονοι. Ο Μ έγας Φρειδερίκος εί­ χε π ει κάποτε: «Π ρέπει να πυροβολήσεις κάθε νεκρό Ρώσο δυο φορές και πάλι, να τον κοιτάξεις καλά για να δεις αν τον σκότωσες». Ο Αρχη­ γός του Επιτελείου Χάλντερ έγραφε στις 16 Ιουλίου 1941: «Οι Ρώσοι οδηγούν τους άντρες τους σε αντεπιθέσεις χωρίς την παραμικρή υποστή­ ριξη πυροβολικού, κατά δώ δεκα τουλάχιστον κύματα, το ένα μετά το άλλο. Συχνά, οι άνδρες αυτοί είναι νεοσύλλεκτοι που μόλις πήραν όπλο στα χέρια τους και, με τα τουφέκια στον ώμο, ορμούν καταπάνω στα

Ε

τσ ι λ ο ιπ ο ν , ο

538

DAVID IRVING

πολυβόλα μας, εξαιτίας του φόβου που νιώθουν για τους κομισάριους και τους ανώτερους τους. Η αριθμητική υπεροχή ήταν πάντα το forte των Ρώσων, και τώ ρα η ηγεσία τους μας αναγκάζει να τους σφαγιάζουμε, επειδή δεν θέλουν να παραμερίσουν για να περάσουμε». Έ να πιο ουσιαστικό εμπόδιο στην εισβολή ήταν η φύση του ρωσικού εδάφους. Ο Χίτλερ δεν φοβόταν τις αποστάσεις επειδή, αντίθετα από τον Ναπολέοντα, διέθετε μηχανές εσωτερικής καύσης και αεροπλάνα. Ωστόσο, μέσα στους μήνες που ακολούθησαν, θα μάθαινε ότι τα άλογα είχαν μερικά πλεονεκτήματα όταν συγκρίνονταν με τα μηχανοκίνητα μ ε­ ταφορικά μέσα. Ό πω ς θα έγραφε ο στρατηγός Γκουντέριαν, την τελευ­ τα ία ημέρα του Οκτωβρίου 1941: «Θα μπορούσες να πεις ότι δεν π ο λε­ μούμε πια με τους Ρώσους, αλλά ενάντια στις καιρικές συνθήκες και σε αυτήν την ατελείωτη, ακαλλιέργητη γη. Κι αυτή είναι μια πολύ σκληρή μάχη που μας κοστίζει τόσο σε άνδρες, όσο και σε χρόνο». Όλη η εκστρατεία έμοιαζε με τυχερό παιχνίδι. Ο Χίτλερ είχε επιτεθεί στην Ρωσία μόνο με δέκα ως δεκαπέντε μεραρχίες σε εφεδρεία. Κάθε καινούργια μέρα έφερνε νέες αποκαλύψεις. Όταν ήρθε να τον δει ο Ρίμπεντροπ στις 27 Ιουνίου, ο Χίτλερ ξέσπασε λέγοντας ότι τώ ρα ένιωθε σαν τον καβαλάρη που, έχοντας τρέξει άθελά του πάνω στην παγωμένη Λίμνη Κόνστανς, είχε πεθάνει από τον φόβο του όταν έμαθε τι είχε κ ά ­ νει: «Αν είχα έστω και την παραμικρή ιδέα γ ι’ αυτήν τη γιγαντιαία συ­ γκέντρωση του Κόκκινου Στρατού, δεν θα είχα πά ρει ποτέ την απόφαση να επιτεθώ ». Αλλά το τυχερό παιχνίδι έμοιαζε να έχει ήδη κριθεί. Την επομένη ακριβώς ημέρα, όπως ξέρουμε σήμερα, ο Ιωσήφ Στάλιν υπ α γό ­ ρευσε ένα απόρρητο μνημόνιο όπου συνιστούσε μια άμεση επαφή με τον Γερμανό πρεσβευτή που αποχωρούσε, προτείνοντας ειρήνη και προσφέροντας στον Χίτλερ μια «νέα συνθήκη Μ πρεστ-Λιτόβσκ», αναγνωρίζο­ ντας επίσημα τις διεκδικήσεις της Γερμανίας στα κράτη της Βαλτικής και στην Ουκρανία. Οι Ουκρανοί υποδέχτηκαν θερμά τα γερμανικά στρατεύματα εισβο­ λής, όπως έγραφε ο Γκουντέριαν σε μια ιδιωτική επιστολή του, στις 29 Ιουνίου: «Σήμερα είχαμε μια λειτουργία Ευχαριστιών στις τοπικές εκ­ κλησίες των Ορθοδόξων, καθώς εδώ μας θεωρούν ελευθερωτές. Ελπίζω να μην το μετανιώσουν». Δυο ημέρες αργότερα, πρόσθετε: «Το πρώτο από τα ρώσικα χωριά -ήμασταν στην Πολωνία, μέχρι τώ ρ α - μας έκανε α ρκετά άσχημη εντύπωση. Οι κάτοικοί του, Λευκορουθηνιανοί, είναι μάλλον φιλικοί και δεν τους νοιάζει και πολύ αν συντριβούν τα Σοβιέτ. Αλλά υπάρχουν μερικοί που σκέφτονται διαφορετικά, ιδιαίτερα μεταξύ των στρατευμάτων, προβάλλοντας σκληρή και θαρραλέα αντίσταση». Η ΦΩΛΙΑ TOT ΛΤΚΟΤ του Χίτλερ ήταν ακριβώ ς έξω από το Ράστενμπουργκ της Ανατολικής Πρωσίας. Το συγκρότημα από ξύλινα υπόστεγα

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

539

και μονώροφα τσιμεντένια οικοδομήματα ήταν αόρατο από αέρα, κρυμ­ μένο από ένα δίκτυο καμουφλάζ που κρεμόταν από τις κορφές των δ έ ­ ντρων. Μερικές εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα, στην άλλη πλευρά του δρόμου, το Στρατηγείο του Γιόντλ είχε παρόμοιες εγκαταστάσεις. Ο Χίτλερ είχε προβλέψει ότι «οι εγκαταστάσεις του Στρατηγείου του θα γινό­ ταν μια μέρα ιστορικό μνημείο, επειδή εδώ θεμελιώθηκε η Παγκόσμια Νέα Τάξη». Ο Γιόντλ απάντησε ξερά, ότι θα ταίριαζε καλύτερα σαν Πει­ θαρχείο της Φρουράς του για το Ράστενμπουργκ. Στην πραγματικότητα ήταν χτισμένο σε μια από τις πιο ελώδεις περιοχές της Μαζουρίας. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάποια κυβερνητική υπηρεσία ανακάλυψε πω ς εδώ βρίσκονται τα φθηνότερα οικόπεδα», αναστέναξε ο Χίτλερ. Ο αξιω ­ ματικός ημερολογίου από το Επιτελείο του Γιόντλ παραπονιόταν, σε μια ιδιωτική επιστολή του με ημερομηνία 27 Ιουνίου: «Μ ας βασανίζουν εδώ τα πιο φοβερά κουνούπια. Δύσκολα θα διάλεγε κανείς χειρότερη τοποθε­ σία από αυτή - φυλλοβόλα δέντρα, με πολλά μικρά έλη και λίμνες με στάσιμα νερά, ιδανικός τόπος γ ι’ αυτά τα απαίσια πλάσματα». Η γραμματέας Christa Schroeder έγραφε κι αυτή τη δική της πικρόχο­ λη άποψη: Τ α τσιμεντένια κτίσματα είναι σκορπισμένα μέσα στο δάσος, και ομαδοποιημένα ανάλογα με τη δουλειά που κάνουμε. Το μέρος όπου κοιμόμαστε είναι σαν ένα σιδηροδρομικό βαγόνι που μοιάζει πολύ άνετο, ντυμένο με ξύλα, βαμμένα σε ζωηρά χρώ ματα... Καθώς ο θόρυβος από τον αέρα των κλιματι­ στικών μας ενοχλεί... τα σβήνουμε τη νύχτα με αποτέλεσμα... να κυκλοφο­ ρούμε όλη την άλλη μέρα πιασμένοι. Παρ’ όλα αυτά, είναι όμορφα εδώ εκτός από την εκπληκτική μάστιγα των κουνουπιών. Οι άνδρες προστατεύονται καλύτερα χάρη στις ψηλές, δερμ άτι­ νες μπότες τους και τις σφιχτοκουμπωμένες στολές τους. Το μόνο ευάλωτο σημείο είναι ο λαιμός τους. Μερικοί από αυτούς κυκλοφορούν όλη την ημέρα με σκοτώστρες κουνουπιών στα χέρια. Μόλις φανεί ένα κουνούπι, το κυνη­ γούν για να το σκοτώσουν. Τις πρώ τες ημέρες το γεγονός αυτό οδήγησε σε άμεσα προβλήματα αρμοδιότητας, καθώς ο Αρχηγός [Χίτλερ] είπε ότι αυτή η υπόθεση του κυνηγιού κουνουπιών θα έπρεπε να είναι δουλειά της Λ ουφτβάφε και μόνο. Λένε ότι τα μικρά κουνούπια θα αντικατασταθούν από ένα με­ γαλύτερο είδος στα τέλη Ιουνίου. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του! Στο εσωτερικό των κτιρίων κάνει σχεδόν κρύο... Το δάσος κρατά μακριά τη ζέστη: δεν το προσέχεις και πολύ αυτό μέχρι να βγεις στον δρόμο, όπου σε τυλίγει η αφόρητη ζέστη. Αμέσως μετά τις 10 π.μ. οι δυο μας [η Gerda Daranowski κι εγώ] π η γα ί­ νουμε στο κτίριο της καντίνας - ένα μακρύ, ασβεστοβαμμένο δωμάτιο, το μι­ σό κάτω από το έδαφος, έτσι που τα μικρά και προστατευμένα με ψιλό σύρ­ μα για τα κουνούπια και τις μύγες παράθυρά του, είναι πολύ ψηλά. Έ να

540

DAVID IRVING

τραπέζι για είκοσι άτομα καλύπτει όλο το μήκος του δωματίου. Εδώ γευ μ α ­ τίζει ο Αρχηγός με τους αξιωματικούς του Γενικού του Επιτελείου, τους υ π α ­ σπιστές και τους γιατρούς του. Την ώρα του πρωινού και του απογευματινού καφέ είμαστε εκεί κι εμείς, τα δυο κορίτσια. 0 Αρχηγός κάθεται έχοντας απέναντι του χάρτες της Ρω ­ σίας που κρέμονται στον τοίχο. Τώρα μιλάει ξεκάθαρα για τους φόβους του, πάλι και πάλι, τονίζοντας πόσο μεγάλος κίνδυνος για την Ευρώπη είναι ο Μπολσεβικισμός και λέει ότι αν είχε περιμένει έστω κι έναν χρόνο, πιθανόν να ήταν πολύ αρ γά... Περιμένουμε στη No 1 Τραπεζαρία, κάθε πρωί, μέχρι να έρθει ο Αρχηγός για πρόγευμα από την αίθουσα χαρτών, όπου στο μεταξύ έχει ενημερωθεί για την πρόοδο των επιχειρήσεων. Θα π ρ έπει να προσθέσω, ότι το πρόγευμα γ ι’ αυτόν, είναι απλώ ς ένα ποτήρι γάλα κι ένα λιωμένο μήλο: κάτι απλό και διόλου εξεζητημένο. Κ ατόπιν πηγαίνουμε στις 1 μ.μ. στην αναφορά για τη γενική κατάσταση, στην αίθουσα χαρτώ ν... Ανακοινώνονται στατιστικές σχετικά με τα αεροπλά­ να και τα άρματα μάχης του εχθρού που καταστράφηκαν - οι Ρώσοι φ αίνε­ τα ι ότι διαθέτουν τεράστιους αριθμούς, καθώς έχουμε ήδη καταστρέψει σχε­ δόν 3.500 αεροπλάνα και πάνω από 1.000 άρματα μάχης, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και μερικά βαρέα, των σαράντα τόνων. Τους έχουν π ει να αγωνίζονται μέχρι το τέλος και να αυτοκτονούν αν χρειαστεί. Π αραδείγματος χάρη, στο Κόβνο (Κάουνας) έχει συμβεί το εξής: τα στρατεύματά μας έστειλαν έναν Ρώσο αιχμάλωτο σε ένα ρωσικό πολυβο­ λείο για να π ει στους στρατιώτες να παραδοθούν, αλλά φαίνεται ότι τον σκό­ τωσε ο κομισάριος που ήταν εκεί. Κι ύστερα, ολόκληρο το πολυβολείο ανατι­ νάχτηκε, από τους ίδιους τους στρατιώτες του. Με άλλα λόγια προτίμησαν να πεθάνουν π αρ ά να παραδοθούν. Υ πάρχει ένας κομισάριος της GPU προσκολλημένος σε κάθε μονάδα και ο διοικητής αξιωματικός υπακούει σε α υ ­ τόν. Μακριά από την ηγεσία τους, οι στρατιώτες είναι απλά ένας όχλος. Ε ί­ ναι απολύτω ς πρωτόγονοι, αλλά μάχονται με πείσμα, πρ ά γμ α που φυσικά εί­ ναι ένας κίνδυνος από μόνος του και θα οδηγήσει σε ακόμη σκληρότερο α γώ ­ να. Οι Γάλλοι, οι Βέλγοι κι οι άλλοι ήταν έξυπνοι κι εγκατέλειπαν τον αγώνα όταν έβλεπαν ότι δεν είχαν λόγο να συνεχίσουν, αλλά οι Ρώσοι μάχονται σαν τρελοί, τρέμοντας από φόβο μήπως συμβεί κάτι στις οικογένειες τους, αν π α ­ ραδοθούν. Αν δεν υπάρχει τίπ ο τα σημαντικό να κάνουμε, κοιμόμαστε λίγες ώρες με­ τά το γεύμ α για να είμαστε φρέσκες και ξεκούραστες την υπόλοιπη μέρα, που συνήθως τραβάει πολύ σε μάκρος. Ύστερα, γύρω στις 5 μ.μ. μας καλεί ο Αρχηγός και μας προσφέρει βουτή­ ματα. Ό ποιος παίρνει τα πιο πολλά, αντιμετωπίζει τα σχόλιά του! Το δ ιά ­ λειμμα για καφέ κρατάει τις περισσότερες φορές ως τις 7 μ.μ. άλλες φορές ακόμα πιο αργά. Ύστερα, περνάμε πάλι στην Τ ραπεζαρία No 2 για δείπνο.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

541

Τελικά, εμείς μένουμε κάπου τριγύρω μέχρι που να μας χαλάσει ο Αρχηγός στο γραφείο του, όπου συγκεντρώνονται μερικοί από τους πολύ οικείους του, π ά λι γ ια καφέ και βουτήματα... Συχνά νιώθω σαν αχάίρευτη και περιττή εδώ. Αν συλλογιστώ τι κάνω εδώ πραγματικά, όλη μέρα, η συγκλονιστική απάντηση είναι: απολύτως τίποτα. Κοιμόμαστε, τρώμε, πίνουμε, κι αφήνουμε τους άλλους να μας μιλούν, όταν βαριόμαστε πολύ να μιλήσουμε μεταξύ μας... Σήμερα το πρω ί ο Αρχηγός είπε πω ς αν οι Γερμανοί στρατιώτες αξίζουν κάποιες δάφνες, τις αξίζουν γ ι’ αυτήν την εκστρατεία. Ό λα πηγαίνουν πολύ, πολύ καλύτερα από όσο ήλπιζε. Υπήρξαν πολλές εύνοιες της τύχης, όπω ς το ότι οι Ρώσοι μας αντιμετώπισαν στα σύνορα και δεν μας δελέασαν να π α ρ α ­ συρθούμε πολύ στην ενδοχώρα τους, με όλα τα τεράστια προβλήματα μ ετα­ φοράς κι ανεφοδιασμού που σίγουρα θα προέκυπταν. Και πάλι, το ότι δεν κατάφεραν να καταστρέψουν τις δυο γέφ υρές τους στο Ντβινσκ. Πιστεύω π ω ς από τη στιγμή που θα καταλάβουμε το Μινσκ, η προέλασή μας θα είναι ταχύτερη. Αν έχουν μείνει κάποιοι απομονωμένοι κομμουνιστές ανάμεσα στις τά ξεις μας θα αλλάξουν οριστικά γνώμη, όταν θα δουν πόσο «ευλογημένη» ζωή ζουν στην άλλη πλευρά.

Στις 30 Ιουνίου η περικύκλωση του Μινσκ είχε ολοκληρωθεί. Η Ομάδα Στρατιών του Κέντρου είχε συλλάβει 290.000 αιχμαλώτους, 2.500 ά ρμα­ τα μάχης και 1.400 πυροβόλα. Ο Χάλντερ αντικατόπτριζε την αισιοδοξία του Γενικού Επιτελείου Στρατού όταν, στις 3 Ιουλίου, καυχιόταν: «Μ άλ­ λον δεν υπερεκτιμώ τα γεγονότα, αν υποστηρίξω ότι η εκστρατεία στην Ρωσία κερδήθηκε σε δυο εβδομάδες. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει και ότι τελείωσε». Σε μια ιδιωτική επιστολή του, στις 29 Ιουνίου, ο συντάκτης του ημερολογίου του Γιόντλ, αποδείκνυε ότι το OKW συμφωνούσε πω ς τα πρά γμ α τα πήγαιναν καλύτερα από όσο αναμενόταν. «Μ ε την κ α τά ­ ληψη του Ντβινσκ και του Μινσκ έχουμε καλύψει μέσα σε μια εβδομάδα το ένα τρίτο του δρόμου προς το Λένινγκραντ και την Μόσχα. Με αυτό τον ρυθμό, θα είμαστε και στις δυο πόλεις μέσα σε δεκατέσσερις ημέρες, αλλά μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτό θα συμβεί και νωρίτερα». Ο Χίτλερ συμμεριζόταν αυτές τις απόψεις. Κοιτάζοντας τους χάρτες στον τοίχο της τραπεζαρίας του, διακήρυξε προς τις γραμματείς του: «Σε μ ε­ ρικές εβδομάδες θα είμαστε στην Μόσχα. Και τότε, θα την εξαφανίσω από προσώπου γης και θα χτίσω ένα φράγμα εκεί. Το όνομα της Μό­ σχας θα σβήσει από τον χάρτη». Ο Χίτλερ είχε κάθε λόγο να οσμίζεται νίκη μέσα στον Ιούλιο του 1941. Στις 2 Ιουλίου του είχαν δείξει μια αποκρυπτογραφημένη τουρκική έκθεση που αναφερύταν τόσο στον Στάλιν, όσο και στον στρατάρχη Timoshenko, λέγοντας ότι κατ’ ιδίαν παραδέχονταν στους ξένους διπλω ­ μάτες πω ς είχαν ήδη ξεγράψει το Λένινγκραντ, το Μινσκ, το Κίεβο, ακό­

542

DAVID IRVING

μη και την Μόσχα. Μια αποκρυπτογραφημένη αναφορά περί ηθικού από την αμερικάνικη πρεσβεία στην Μόσχα περιέγραφε τα μέτρα προφ ύλα­ ξης από τις αεροπορικές επιδρομές εκεί και σημείωνε με αγωνία την έλ­ λειψη τροφίμων και τις φήμες που έλεγαν ότι οι Ρώσοι ήδη μετέφεραν τα αποθέματα χρυσού τους σε ασφαλές σημείο. Στη διάρκεια ενός γεύματος με τον Ρίμπεντροπ, στις 4 Ιουλίου, ο Χίτλερ είχε ήδη επεκτείνει τα σχέδιά του περί αποικισμού της Ρωσίας. Την άλλη μέρα, καθώς η ρωσική εκστρατεία έδειχνε να φτάνει προς το τέλος της, ο Χίτλερ εξήγησε στο ίδιο επίλεκτο ακροατήριό του, κατά το γεύμα, γιατί είχε επιτεθεί στην Ρωσία χωρίς επίσημη κήρυξη πολέμου, ούτε καν με τη δικαιολογία κάποιου «επεισοδίου». «Από κανέναν δεν ζητήθηκε ποτέ να εξηγήσει τα κίνητρά του στο δικαστήριο της Ιστορίας. Γιατί ο Αλέξανδρος εισέβαλε στην Ινδία; Γιατί οι Ρωμαίοι έδωσαν τους Καρχηδονιακοός πολέμους τους ή ο Φρειδερίκος II τη δεύτερη εκστρατεία του στην Σιλεσία; Για την Ιστορία, μόνον οι επιτυχίες μετρούν». Αυτός, ο Χίτλερ, θα λογοδοτούσε μόνο στον λαό του. «Θα ήταν έγκλημα να θυ­ σιάσω εκατοντάδες χιλιάδες [στρατιώτες] μόνο και μόνο για ένα θέμα θεωρητικής αξίας [σχετικά με την έναρξη του πολέμου]. Θα μείνω στην Ιστορία ως ο καταστροφέας του Μπολσεβικισμού, ανεξάρτητα αν υπήρ­ ξε κάποιο μεθοριακό επεισόδιο ή όχι. Μόνον το αποτέλεσμα κρίνεται. Αν χάσω, δεν θα μπορέσω να πω την άποψή μου ως προς τα θέματα πρωτοκόλλου». 0 ΧΙΤΛΕΡ υπολόγιζε ότι θα συγκέντρωνε μέχρι τον Αύγουστο το πεζικό του για την επίθεσή του κατά της Μόσχας. Στο μεταξύ, οι σχηματισμοί των αρμάτων μάχης θα μπορούσαν να «σαρώσουν» τον βορρά. Ή ταν ολοφάνερα διατακτικός σχετικά με το πόσο ψηλά έπρεπε να τοποθετήσει την ίδια την Μόσχα στον κατάλογο των αντικειμενικών σκοπών του. Γι’ αυτόν ήταν απλά το όνομα μιας πόλης, είπε, ενώ το Λένινγκραντ ήταν η πρωτεύουσα του Μπολσεβικισμού, η πόλη από όπου αυτό το σατανικό δόγμα είχε πρωτοξεπηδήσει το 1917. Τότε πια ο συνασπισμός δυνάμεων ήταν πλήρης: η Σλοβακία είχε κη­ ρύξει τον πόλεμο στις 23 Ιουνίου, η Ο υγγαρία και η Φινλανδία περίμεναν μερικές ημέρες ακόμη, μέχρι να δεχτούν επιθέσεις ρωσικών αεροπλάνων, κι ύστερα κήρυξαν κι αυτές τον πόλεμο. Η Γαλλική Κυβέρνηση του Βισύ διέκοψε τις διπλωματικές της σχέσεις με την ΕΣΣΔ, και χιλιάδες Γάλλοι ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση των Ναζί να πολεμήσουν ως εθελοντές τον Μπολσεβικισμό: 150 αεροπόροι προσφέρθηκαν κι ανάμεσα σε αυτούς, 20 από τους καλύτερους Γάλλους πιλότους βομβαρδιστικών. Από την Δανία, την Νορβηγία, την Ισπανία, την Γαλλία, το Βέλγιο και την Κροατία έφταναν ειδήσεις ότι συγκροτού­ νταν λεγεώνες που θα πολεμούσαν στην Ρωσία.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

543

Ο Χίτλερ διέταξε να οργανωθούν από τα SS τα στρατεύματα που προέρχονταν από «γερμανικές» χώρες, ενώ η Βέρμαχτ θα φρόντιζε για τους υπόλοιπους. Όλοι έπρεπε να ορκιστούν υπακοή σε αυτόν. Η Σουη­ δία316 και η Ελβετία παρέμεναν εξαιρέσεις -«έθνη εν α δρ ά νεια »- όπως, περιφρονητικά αποκαλοόσε αυτές τις δυο χώρες ο Χίτλερ. Ό πω ς είχε προβλέψει, η μάχη κατά του Μπολσεβικισμού αποδείχθηκε αφορμή συνένωσης ολόκληρης της Ευρώπης. Στις 10 Ιουλίου, ο Hewel παρατηρούσε για τον Χίτλερ: «Το πρόβλεψε. “ Οδηγήθηκα σε αυτόν τον αγώνα βήμα προς βήμα, αλλά η Γερμανία θα βγει από αυτόν ως η μεγα ­ λύτερη εθνική δύναμη πάνω στη γ η ”. Πιστεύει ότι ο Τσώρτσιλ θα ανατρα πεί αμέσως και τελείως ξαφνικά. Ύστερα, στην Βρετανία θα εμφανι­ στεί ένας τεράστιος αντιαμερικανισμός και αυτή θα είναι η πρώτη χώρα που θα ενταχθεί στην Ευρώπη στον αγώνα κατά της Αμερικής». Και ο Hewel πρόσθετε με ενθουσιασμό: «Έχει απέραντη εμπιστοσύνη στη νίκη. Οι προσπάθειες που καταβάλλει σήμερα, λέει, είναι μηδαμινές, σε σύ­ γκριση με αυτές των χρόνων του αγώνα: ιδιαίτερα, επειδή ο στρατός μας είναι ο μεγαλύτερος και ο καλύτερος του κόσμου». Το Βατικανό, επίσης, άφησε να γίνει γνωστό ότι «καλοδεχόταν τον πόλεμο με την Ρωσία». Το γεγονός ότι ο Τσώρτσιλ είχε αναγγείλει από το ραδιόφωνο την προσφορά βοήθειας προς την Ρωσία από την πρώτη κιόλας ημέρα της Επιχείρησης ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ δεν ξάφνιασε τον Χίτλερ. Στον στενό του κύκλο κοροΐδευε το παράξενο θέαμα «του Τσώρτσιλ, του Στάλιν και του Ρούσβελτ ως μαχητών της ελευθερίας!» ΜΕ ΕΜΠΙΣΟΣΤΝΗ στη νίκη, ο Χίτλερ, στις 8 Ιουλίου 1941 έδωσε εντολή

στον Μ πράουχιτς να μη στείλει άλλα άρματα μάχης στο Ανατολικό Μέ­ τωπο. Οι μεραρχίες των Panzer που βρίσκονταν ήδη εκεί, θα περιορίζο­ νταν αριθμητικά και τα πληρώματα των αρμάτων που βρίσκονταν ανενεργά θα στέλνονταν πίσω στην Γερμανία για να εκπαιδεύσουν νέες μ ε­ ραρχίες αρμάτων μάχης. Στις 13 του μηνός επικύρωσε αυτήν την α π ό φ α ­ ση με μια διαταγή του προς το OKW: επιπρόσθετα με τις είκοσι υπάρχουσες μεραρχίες Panzer ο στρατός έπρεπε να έχει συγκροτήσει ως την 1η Μαΐου 1942, δώ δεκα ακόμη για το Ανατολικό Μέτωπο και είκοσι τέσ ­ σερις για άλλες αποστολές. Την άλλη μέρα, ο Χίτλερ διακήρυξε ότι μετά την ήττα της Σοβιετικής Ένωσης, η Λουφτβάφε θα επεκτείνονταν σε κο­ λοσσιαία κλίμακα. Ελάχιστες, ωστόσο, πληροφορίες διαθέτουμε για τα πραγματικά μελ­ λοντικά του σχέδια εκείνης της εποχής. Ο Χίτλερ έδειχνε να οραματίζε­ ται έναν μελλοντικό πόλεμο -ίσω ς όχι στη διάρκεια της δικής του ζω ήςανάμεσα στον Νέο και τον Παλαιό Κόσμο.318 Αργότερα, τον Ιούλιο, κου­ τσομπολεύοντας ένα βράδυ σχετικά με την κληρονομική αίσθηση ανω τε­ ρότητας των Άγγλων, παρατηρούσε: «Είμαι σίγουρος ότι το τέλος αυτού

544

DAVID IRVING

του πολέμου θα σφραγίσει την αρχή μιας διαρκούς φιλίας με την Β ρετα­ νία. Αλλά αν θέλουμε να βιώσουμε μια ειρήνη μαζί της, πρ έπει πρώ τα να της δώσουμε μια γερή κλοτσιά στα οπίσθια - οι Βρετανοί το περιμέ­ νουν αυτό από οποιονδήποτε, για να τον σεβαστούν ανάλογα». Στις 15 Ιουλίου, ο υπαρχηγός του Jeschonnek, περιοδεύοντας στις κατακτημένες περιοχές, έγραφε στο ημερολόγιό του: «Ο εξοπλισμός του Κόκκινου Στρατού μας αφήνει συνεχώς κατάπληκτους... Έχτισαν τερ ά ­ στια οχυρωματικά έργα, από τα οποία τα περισσότερα δεν είχαν ολο­ κληρωθεί, για να υπερασπιστούν το προγεφύρω μά τους στο Λέμπεργκ. Στην περιοχή αυτή μόνο υπάρχουν 63 τεράστια αεροδρόμια, το καθένα τους με δυο διαδρόμους, και όλα τους είναι ανολοκλήρωτα, ως μάρτυρες των ρωσικών επιθετικών προπαρασκευών». Την άλλη μέρα, ο γιος του Στάλιν, Jacob Jugashvili, υπολοχαγός σε μια σοβιετική μεραρχία αρμάτων μάχης, αιχμαλω τίστηκε κοντά στο Β ιτέμπσκ.319 Ανάμεσα στις «άλλες αποδείξεις ότι οι Ρώσοι απλά περίμεναν την ώρα να επιτεθούν στους Γερμανούς», ήταν, σύμφωνα με τον στρατηγό της Λουφτβάφε, Wolfram von Richthofen, ο τεράστιος αριθμός πυροβολικού και αρμάτων μάχης που κυριεύθηκαν στο Ντομπρομίσλ. «Ένα μέρος τους ανήκε στη μεραρ­ χία αρμάτων του νεαρού Στάλιν. Κι ο ίδιος είχε παραδεχτεί ότι π ερ ίμ ε­ ναν εκεί για τη μεγάλη επίθεση». Ο Χίτλερ έμαθε ότι μια επιστολή από έναν φίλο του, που βρέθηκε πάνω στον Jacob Jugashvili, ανέφερε ότι «πριν ξεκινήσουν για το Βερολίνο», θα πήγαινε να δει για άλλη μια φ ο­ ρά την Αννιούσκα του. Η ανάκριση του νεαρού Στάλιν και του πρώην γραμματέα του δικτάτορα, που είχε κι αυτός αιχμαλωτιστεί, αποκάλυψε ότι ο Στάλιν σχεδίαζε να εκμεταλλευτεί τους Γερμανούς διανοούμενους για να ανεβάσει το πνευματικό επίπεδο του ρωσικού λαού. Η Ευρώπη και η Ασία θα γίνονταν τότε τα ακατανίκητα οχυρά του Μπολσεβικισμού. 0 Χίτλερ τρόμαξε ιδιαίτερα από τα νέα σοβιετικά θωρακισμένα οχή­ ματα μάχης. Ξεπρόβαλαν μέσα από τα δάση σαν πρωτόγονα τέρατα, και κανείς από τους ειδικούς του δεν του είχε π ει λέξη για την ύπαρξή τους: υπήρχαν άρματα μάχης των 52 τόνων, με θωράκιση τόσο παχιά ώστε μόνον τα αντιαεροπορικά πυροβόλα των 88mm της Λουφτβάφε μπορούσαν να τα διατρήσουν. Και υπήρχαν άλλα, νότια του Ντούμπνο, που ζύγιζαν 100 τόνους. Στις 4 Ιουλίου, ο ημερολογιογράφος του OKW Helmut Greiner βεβαίωνε εμπιστευτικά: «Οι Ρώσοι έχουν χάσει τόσα α ε ­ ροπλάνα και 4.600 άρματα μάχης, ώστε δεν μπορεί να τους έχουν μείνει πολλά άλλα». Περί τα μέσα Ιουλίου, ωστόσο, το πυροβολικό του Χίτλερ είχε αχρηστεύσει 8.000 ρωσικά άρματα μάχης, ενώ εξακολουθούσαν να έρχονται κι άλλα. Στα τέλη Ιουλίου 12.000 άρματα είχαν κυριευθεί ή καταστραφεί. Όταν στις 14 Αυγούστου ο Χίτλερ επισκέφθηκε την Ομάδα Στρατιών του Κέντρου, ομολόγησε στον διοικητή των Panzer, τον στρατη­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

545

γό Γκουντέριαν: «Αν ήξερα ότι έχουν τόσο πολλά άρματα μάχης320 θα το είχα ξανασκεφθεί πριν κάνω αυτήν την εισβολή». Ένας συνταγματάρχης της Άμπβερ κατέγραφε με τρόμο στις 20 Ιουλίου: «Ο Κ[ανάρης] επέστρεψε μόλις από το Στρατηγείο του Χίτλερ και περιγρά­ φει ότι η ατμόσφαιρα που επικρατεί εκεί είναι γεμάτη εκνευρισμό, καθώς γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η ρωσική εκστρατεία δεν “ θα ακολουθήσει την πεπατημένη”. Τα σημάδια πολλαπλασιάζονται ότι αυτός ο πόλεμος δεν θα φέρει την προσδοκώμενη εσωτερική κατάρρευση, αλλά την αναζωογόνη­ ση του Μπολσεβικισμού. Ο Κ. προειδοποιεί ιδιαίτερα ότι γίνονται προσπά­ θειες να θεωρηθούν ένοχοι γι’ αυτό οι άνθρωποι της Άμπβερ, ως προς το ότι δεν έδωσαν επαρκείς πληροφορίες για την αληθινή ισχύ και τη μαχητικότη­ τα του ρωσικού στρατού. Παραδείγματος χάρη, λέγεται ότι ο Φύρερ έχει παρατηρήσει πως αν ήξερε την ύπαρξη των υπερβαρέων σοβιετικών αρμά­ των μάχης, δεν θα ξεκινούσε αυτύ τον πόλεμο».321 Ο συντάκτης του ημερο­ λογίου του OKW, Greiner, έγραφε την άλλη μέρα: «Κανένας δεν το συζήτη­ σε αυτό στο γεύμα με τον Φύρερ χθες. Στην αρχή ήταν σιωπηλός, και απλά έδειχνε σκεπτικός και σκυθρωπός... Ύστερα, ζωήρεψε και ξεκίνησε έναν μο­ νόλογο για μια ώρα και περισσύτερο, για τους γενναίους και ιπποτικούς Ιταλούς συμμάχους μας και για τις ανησυχίες που του προκαλούσαν... Δεν μπορεί να μην μένει κανείς κατάπληκτος για τη λαμπρή του κρίση και το ξεκάθαρο ένστικτύ του. Δείχνει να είναι υγιέστερος από κάθε άλλη φορά και φαίνεται πολύ καλά, παρ’ όλο που σπάνια πηγαίνει για ύπνο πριν από τις 5 ή 6 π.μ .» Στις 3 Ιουλίου, είχαν φέρει στον Χίτλερ την υποκλοπή υπηρεσίας από την πρώτη ραδιοφωνική ομιλία του Στάλιν, από τότε που άρχισε η Ε π ι­ χείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ. Ο Στάλιν είχε τώ ρα πια συνέλθει από το πρώτο «σοκ» της Ναζιστικής εφόρμησης. Στην ομιλία του322 αναφέρθηκε στον Χίτλερ και στον Ρίμπεντροπ, χαρακτηρίζοντάς τους «τέρ α τα » και «κανί­ βαλους», και ισχυρίστηκε ότι φιλοδοξία του Χίτλερ ήταν να ξαναφέρει τους τσάρους, και να συντρίψει τις ανεξάρτητες δημοκρατίες που συ­ γκροτούσαν την Σοβιετική Ένωση. «Θέλει να τις εκγερμανίσει και να κά ­ νει τους κατοίκους τους δουλοπάροικους Γερμανών πριγκίπων και βαρό­ νων». Ο Στάλιν έκανε έκκληση στους Ρώσους πατριώ τες παντού, να κ α ­ ταστρέφουν οτιδήποτε αξιόλογο άφηναν πίσω τους κατά την προέλαση της Βέρμαχτ - σιδηροδρομικά εφόδια, συγκομιδές, καύσιμα και πρώτες ύλες. Έ π ρ επ ε να σχηματίσουν ανταρτικές ομάδες πίσω από τις γερμανι­ κές γραμμές, που θα ανατίνασσαν σιδηροδρομικές γραμμές και γέφυρες, θα κατέστρεφαν αποθήκες στρατιωτικού υλικού και εφοδιοπομπές, θα κατεδίωκαν και θα εξόντωναν τον εχθρό και τους συνενόχους του. «Α υ­ τός ο πόλεμος με τη Φασιστική Γερμανία δεν πρέπει να θεωρείται ένας συνηθισμένος πόλεμος». Ο ανταρτοπόλεμος πρόσφερε στις δυνάμεις εφόδου των SS μια νέα

35

546

DAVID IRVING

αφορμή για τις εκστρατείες εξόντωσης, κατά τις οποίες οι Ρωσοεβραίοι θεωρούνταν «ανταρτικό υλικό». Στις 10 Ιουλίου βρίσκουμε τον Χίτλερ να τηλεφωνεί στον Μπράουχιτς, ότι ήταν ανώφελο να χρησιμοποιηθούν οι μεραρχίες των Panzer στην έφοδο κατά του Κιέβου: το 35 τοις εκατό του πληθυσμού της πόλης ήταν Εβραίοι, τόνισε, οπότε οι γέφυρες κατά μή­ κος του Δνείπερου δεν θα παρέμεναν ανέπαφες. Έ νας άλλος παράγοντας που συνυπολόγιζε ο Χίτλερ ήταν ότι τα τ ε ­ ράστια, εκτεταμένα οικοδομικά συγκροτήματα του Λένινγκραντ και της Μόσχας θα γίνονταν πα γίδες θανάτου για τα πολύτιμα άρματα μάχης του που θα εισέρχονταν εκεί. Έτσι, ο Χίτλερ αποφάσισε τελικά ότι και οι δυο πόλεις θα έπρεπε να πέσουν με αεροπορικούς βομβαρδισμούς και μαζικούς θανάτους από πείνα. Δύο ημέρες μετά τη ραδιοφωνική ομιλία του Στάλιν, ο Χίτλερ είπε στον κύκλο του ότι η Μόσχα «θα εξαφανιζό­ ταν από προσώπου γης». Στις 8 Ιουλίου είπε στον Μ πράουχιτς και στον Χάλντερ ότι για την ερήμωση της Μόσχας ήταν αναγκαίο να εκδιωχθεί ο πληθυσμός της, τον οποίο διαφορετικά θα έπρεπε να θρέψουν κατά τον επικείμενο χειμώνα. Διέταξε ύστερα τη Λουφτβάφε να ισοπεδώσει τη Μόσχα με επιδρομές εκφοβισμού. Ωστόσο, συναισθηματικά, ο Χίτλερ δεν ήθελε και πολύ την καταστρο­ φή του Λένινγκραντ. Στις 16 Ιουλίου, ο Μπόρμαν σημείωνε: «Την π ερ ιο­ χή του Λένινγκραντ τη διεκδικούν οι Φινλανδοί. Ο Φύρερ θέλει να κ α τε­ δα φ ίσ ει το Λ ένινγκραντ ολοκληρω τικά κι ύστερα, να το π α ρ α δώ σ ει στους Φινλανδούς». Στις 21 Ιουλίου, ο Χίτλερ επισκέφθηκε το Στρατη­ γείο του Leeb. Το πολεμικό ημερολόγιο της Ομάδας Στρατιών κ αταγρά­ φει: «Ο Φύρερ τόνισε ότι περιμένει μια σκληρή άμυνα του εχθρού νότια του Λένινγκραντ, καθώς οι ηγέτες της Ρωσίας έχουν συνειδητοποιήσει απόλυτα ότι το Λένινγκραντ πρέπει να διατηρηθεί ως μνημειακό κομμά­ τι της επανάστασης αυτά τα τελευταία 24 χρόνια, κι αυτό γιατί δεδομένης της νοοτροπίας των Σλάβων, η οποία έχει ήδη υποφέρει από τις μ έ­ χρι τώ ρα μάχες, η απώ λεια του Λένινγκραντ θα κατέληγε σε πλήρη συ­ ντριβή». Όσο για το γεγονός ότι λόγω αυτής της συγκέντρωσης της π ρ ο ­ σοχής στο Λένινγκραντ θα αφηνόταν αποκλειστικά στο πεζικό η ευθύνη για την επίθεση στην Μόσχα, «Ο Φύρερ δεν ασχολήθηκε με αυτό, αφού γι’ αυτόν η Μόσχα είναι μόνον ένας γεω γραφικός στόχος». Αυτή ήταν μια στρατηγική απόφαση που αμφισβητήθηκε σφόδρα από το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Ο Χάλντερ έγραφε σε μια οργίλη ιδιωτική επιστολή του, στις 28 Ιουλίου: «Το παίζει και πάλι πολέμαρχος και μας ενοχλεί με τόσο ανόητες ιδέες, ώστε να διακινδυνεύει τα πάντα από τις θαυμάσιες επιχειρήσεις που πετύχαμε μέχρι τώρα. Αντίθετα με τους Γάλ­ λους, οι Ρώσοι δεν θα το βάλουν στα πόδια όταν ηττηθούν από πλευράς τακτικής. Πρέπει να τους σφαγιάζουμε ως τον τελευταίο, μέσα σε ένα έδαφος που είναι μισό δάσος και μισό βάλτος. Κι αυτό απαιτεί χρόνο,

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

547

και τα νεύρα του δεν το αντέχουν. Τώρα πια, πρέπει να συγκρούομαι καθημερινά μαζί του. Ώ ρες ανοησίας και το αποτέλεσμα είναι ότι υπάρχει μόνον ένας άνθρωπος που ξέρει πώ ς διεξάγεται ένας πόλεμος...» Στις 14 Ιουλίου, ο Χίτλερ είπε στον πρεσβευτή Oshima: «Δεν πρόκει­ τα ι να χάσουμε το μυαλό μας καθώς προελαύνουμε. Δεν θα πά με πιο π έρ α α π ό το σημείο όπου μπορούμε π ρ α γμ α τικ ά να κ ρατήσ ουμε». Ωστόσο, φαίνεται πω ς δεν υπήρχαν όρια στις εδαφικές φιλοδοξίες του. Ο Rundstedt έγραφε σε μια επιστολή του, στις 12 του μηνός: «Σήμερα, ήταν εδώ ο Χάλντερ με μερικά πολύ μακρόπνοα σχέδια, αλλά δεν μου αρέσει να σκέπτομαι τόσο πολύ μ προσ τά».323 Κάποιοι άκουσαν τον Χ ίτ­ λερ να παρατηρεί: «Μ πήκα σε αυτόν τον πόλεμο ως εθνικιστής, αλλά θα βγω ως ιμπεριαλιστής». Κ άποια φορά τον άκουσαν να λέει: «Στον Τσάμπερλαιν αρέσει να περνά τα Σαββατοκύριακα στην εξοχή, εγώ κ α τα ­ λαμβάνω χώρες μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο!» Με τη χαλαρωτική συντροφιά της ιδιαιτέρας γραμματέω ς του, βαδίζο­ ντας μέσα στο πυκνό σκοτάδι, στα δρομάκια μεταξύ των κτισμάτων, έκανε μια πειρακτική παρατήρηση, που και πάλι άφησε να διαφανούν οι προθέσεις του. Εκείνη είχε αφήσει το κλεφτοφάναρό της στο γραφείο του και στη συνέχεια σκόνταψε. Έ στειλαν μια ορντινάντσα να το φέρει, που ανέφερε ότι δεν το βρήκε. Κι ο Χίτλερ, με προσποιητά σοβαρό ύφος, τη διαβεβαίωσε: «Άκου, μπορεί να κάνω τον λαθροθήρα σε ξένες χώρες, αλλά δεν κλέβω κλεφτοφάναρα!» Και πρόσθεσε γελώ ντας ξεκαρ­ διστικά: «Κι αυτό μου φτάνει, επειδή τα μικρά θηράματα πέφτουν στα δίχτυα μου. Τα μεγάλα ξεγλιστρούν». ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΩΡΗ σύσκεψη με τους κορυφ αίους ευνοούμενούς του -Rosenberg, Lammers, Κάιτελ, Γκαίρινγκ και Μ πόρμαν- στις 16 Ιουλίου,324 ο Χίτλερ τόνισε ξεκάθαρα ότι μόνον η Γερμανία είχε το δικαίωμα να επωφεληθεί από την ήττα της Ρωσίας. Όσον αφορά στους απόκρυφους σκο­ πούς τους, κι ενώ δεν έπρεπε να τους μάθει ο κόσμος, εκείνοι δεν θα έπρεπε να διατηρούν καμιά αμφιβολία. Ακριβώς όπως είχε συμβεί με την Νορβηγία, την Δανία, την Ολλανδία και το Βέλγιο -όπου η Γερμανία είχε ήδη κρατήσει τις εδαφικές διεκδικήσεις της μυστικές, άσχετα με όσα δια ­ κήρυσσε δημόσια περί λόγων τακτικής- έτσι έπρεπε να κάνει και με την Ρωσία, προβάλλοντας τον ρόλο του προστάτη. «Αλλά δεν π ρ έπ ει να υπάρχει καμιά αμφιβολία στο μυαλό μας ότι δεν θα φύγουμε ποτέ από αυτές τις χώρες. Δεν θα υπάρξει ποτέ πια άλλη στρατιωτική δύναμη δυτι­ κά των Ουραλίων, έστω κι αν χρειαστεί να πολεμάμε άλλα εκατό χρόνια για να εμποδίσουμε κάτι τέτοιο. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν άλλο λαό να φέρει όπλα, εκτός από τους Γερμανούς!» Καθώς η Ουκρανία θα γινόταν ο σιτοβολώνας της Γερμανίας για τα επόμενα τρία χρόνια, ο Χίτλερ ήθελε ο Gauleiter Erich Koch να διοριστεί

548

DAVID IRVING

Κομισάριος του Ράιχ εκεί: ο Koch, προστατευόμενος του Γκαίρινγκ, ήταν ένας σκληρός, ανελέητος κυβερνήτης που είχε δείξει την ικανότητά του στην οικονομική διαχείριση της Ανατολικής Πρωσίας. «Στις 6 μ.μ. είχαν ένα διάλειμμα για καφέ», έγραφε ο Otto Bräutigam, ο στρατιωτικός σύν­ δεσμος του Rosenberg, στο ημερολόγιό του: «Ο Στρατάρχης του Ράιχ ήταν σε εξαίρετη διάθεση. Ο Φύρερ είχε διατυπώ σει άγρια κριτική κατά των Σουηδών για την ελάχιστη στρατιωτική βοήθεια που είχαν προσφέρει στον αγώνα κατά του Μπολσεβικισμού, ενώ ακόμη κι ο Στρατάρχης του Ράιχ χαρακτήρισε τους Σουηδούς “ εκφυλισμένους”. 0 Φινλανδοί, απύ την άλλη μεριά, είχαν κερδίσει πολλούς επαίνους για το θάρρος τους. Μετά από ένα διάλειμμα, οι συζητήσεις επανελήφθησαν. Στις 8.30' π ερ ί­ που επιτεύχθηκε μια τελική συμφωνία. Ο Reichsleiter [Rosenberg]... μας είπε πώ ς διεξήχθησαν οι συνομιλίες. Είχε φτάσει σε ένα συμβιβασμό με τον Στρατάρχη του Ράιχ, που διευθύνει την οικονομία των κατεχόμενων ανατολικών χωρών μέσω του Οικονομικού Γραφείου [Wirtschaftsstab] της Ανατολής, και με τον Reichsführer των SS [Χίμλερ] που επίσης ήθελε να διευθύνει τις επιχειρήσεις των αστυνομικών μονάδων των SS του, από το γραφείο του στο Βερολίνο. Ο Rosenberg είπε επίσης ότι είχαν δια τυπω ­ θεί σοβαρές αντιρρήσεις για τον καθένα κι όλους τους υποψηφίους για τις διάφορες θέσεις των Κομισάριων του Ράιχ, αλλά ότι όλοι οι υποψήφι­ οι είχαν γίνει αποδεκτοί: ο Gauleiter [Heinrich] Loshe, για το κομισαριάτο του Ράιχ [RK] των Βαλτικών χωρών, ο Gesandter [Siegfried] Kashe για το RK της Ρωσίας, με έδρα του την Μόσχα, ο Gauleiter [Wilhelm] Kube για το RK της Ουκρανίας και ο Stabsleiter [Arno] Schickedanz για το RK του Καυκάσου μαζί με τον Gesandter [dr. Hermann] Neubacher, ως οικο­ νομικό διευθυντή... Έ να σχόλιο από το διάλειμμα για καφέ λέει ότι ο Φύρερ χαρακτήρισε ζωτικό τον εκγερμανισμό της Κριμαίας και μακρηγό­ ρησε σχετικά με τη δύναμη των σοβιετικών θωρακισμένων δυνάμεων. Ε ί­ πε στον Γκαίρινγκ: “Ό πω ς ξέρεις, είχα διατυπώ σει για αυτήν την εκ­ στρατεία τους πρώτους μου ενδοιασμούς επειδή δεν ήμασταν βέβαιοι για τη δύναμη του εχθρού, και δεν ξέρω αν θα έπαιρνα την ίδια α π ό φ α ­ ση, αν ήμουν πλήρως πληροφορημένος για τη συνολική δύναμη του σο­ βιετικού στρατού και ιδιαίτερα, για το γιγάντιο εξοπλισμό του σε ά ρ μ α ­ τα μάχης». Στην Ρωσία, είπε, δεν θα ενθάρρυνε ούτε την εκπαίδευση, ούτε τη θρησκεία, μια θέση που προκάλεσε την αντίθεση του αφοσιωμένου καθο­ λικού Franz von Papen. Ο Papen του έστειλε μια πολυσέλιδη μελέτη, υποστηρίζοντας ότι τώ ρα ήταν η κατάλληλη στιγμή να επαναφέρει τον χριστιανισμό στην Ρωσία. Ο Χίτλερ δεν θέλησε να ακούσει τίποτα πάνω σε αυτό. Αστειευόμενος κατ’ ιδίαν, είπε ότι ίσως τελικά να αποφάσιζε να επιτρέψ ει όλα τα χριστιανικά δόγματα, «έτσι ώστε να σπάσουν ο ένας το κεφάλι του άλλου με τους σταυρούς τους».

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

549

Σε αυτήν τη νέα Γερμανική Αυτοκρατορία, οι στρατιώτες με δω δεκαε­ τή υπηρεσία θα έπαιρναν αυτόματα ένα αγρόκτημα, μαζί με κοπάδια και μηχανήματα. Ζητούσε μόνο μερικοί από αυτούς τους νέους κτηματίες να παντρεύονται κοπέλες από τα χωριά. Θα διατηρούσαν τα όπλα τους, έτσι ώστε να ανταποκριθούν σε τυχόν νέα επιστράτευση ενάντια σε ασιατικές ορδές. Οι υπαξιωματικοί θα διεύθυναν σταθμούς καυσίμων σε ύλο το μή­ κος των ανατολικών αυτοκινητοδρόμων. Οι νέοι στρατιώτες-αγρότες θα ήταν πάνω από όλα πολύ καλύτεροι δάσκαλοι, από όσο οι πτυχιούχοι δ ά ­ σκαλοι στοιχειώδους εκπαίδευσης, οι οποίοι πάντα θα ήταν δυσαρεστημένοι: όχι βέβαια ότι ο Χίτλερ σχεδίαζε να μορφώσει τον ρωσικό λαό. «Είναι προς το συμφέρον μας ο λαός να μάθει ακριβώς μόνον όσα του χρειάζο­ νται για να αναγνωρίζει την οδική σήμανση», είπε. Στις 17 Ιουλίου υπέγραψε τα επίσημα διατάγματα που θα έβαζαν σε εφαρμογή αυτά τα σχέδια, δημιουργώντας ένα Υπουργείο Ανατολής με επικεφαλής τον Alfred Rosenberg, που θα ασχολούνταν με τις κατεχόμενες περιοχές. Στον Χάινριχ Χίμλερ δόθηκαν σαρωτικές -στην πραγματικότητα, τρομερές εξουσίες αστυνόμευσης και εκμετάλλευσης των νέων εδαφών. Η ΝΑΖΙΣΤΊΚΗ «Τελική Λύση του Εβραϊκού Προβλήματος» έπαιρνε τώρα μια ξεκάθαρη στροφή προς το χειρότερο. Σε μερικές περιοχές, ιδιαίτερα στις χώρες της Βαλτικής, το «Εβραϊκό Πρόβλημα» είχε λυθεί από μόνο του. Οι ντόπιοι είχαν πάρει πρωτόγονη εκδίκηση κατά των «εβραϊκών υπερβολών» μετά τη σοβιετική εισβολή στην Λιθουανία, το 1940. Ο Χίτλερ είχε πληροφορηθεί ότι οι «Εβραίοι κο­ μισάριοι» του Κόκκινου Στρατού είχαν περικυκλώσει ένα πρωί τους ντό­ πιους επιχειρηματίες και τους είχαν σκοτώσει. Με τη δραστήρια ενθάρ­ ρυνση των μονάδων του Χάιντριχ, οι Λετονοί κι οι Λιθουανοί είχαν αρχί­ σει εκκαθαρίσεις όλων των Εβραίων που έπεφ ταν στα χέρια τους. Η Ομάδα Στρατιών του Leeb ειδοποίησε, στις 5 Ιουλίου, το Επιτελείο του Χίτλερ για όλα αυτά. Ο συνταγματάρχης Schmundt απάντησε ότι τα γερ ­ μανικά στρατεύματα δεν μπορούσαν να παρέμβουν, «ήταν μια αναγκαία εκκαθαριστική επιχείρηση». Όταν επισκέφθηκε το Κόβνο, λίγες ημέρες αργότερα, ο Otto Bräutigam ενοχλήθηκε τόσο που έγραψε στο ημερολόγιό του, στις 11 Ιουλίου: «Ενώ εμείς κάνουμε τα στραβά μάτια, η λιθουανική βοηθητική αστυνομία εκτελεί αμέτρητα πογκρόμ κατά των Εβραίων».325 Το πνεύμα που ενέπνευσε τον Χίτλερ στον πόλεμό του κατά των Εβραίων της Ευρώπης, φαίνεται ξεκάθαρα στην εγγραφή της 10 Ιουλίου, στο ημερολόγιο του Hewel. Λέει: Νιώθω σαν ο Robert Koch της πολιτικής...* Εγώ είμαι που έχω ανακαλύψει * Σ.τ.Μ.: Ο Robert Koch (1843-1910), ήταν διάσημος Γερμανός βακτηριολόγος.

550

DAVID IRVING

ότι οι Εβραίοι είναι ο βάκιλος και το ένζυμο που προκαλεί όλη τη φθορά της κοινωνίας. Αυτό που έχω αποδείξει είναι τούτο: τα έθνη μπορούν να επιβιώ ­ σουν και χωρίς τους Ε βραίους... και, στην πραγματικότητα, καλύτερα. Αυτό είναι το πιο σκληρό χτύπημα που κατάφερα κατά των Εβραίων.

Επανήλθε σε αυτήν την ιατρική παρομοίωση μερικές ημέρες αργότερα, εξηγώντας στον Κροάτη Υπουργό Αμύνης: «Αν έστω και μια χώρα ανε­ χθεί έστω και μια εβραϊκή οικογένεια, τότε η χώρα αυτή θα γίνει η εστία μιας νέας μόλυνσης από αυτόν τον βάκιλο. Από τη στιγμή που δεν θα υπάρχουν πια Εβραίοι στην Ευρώπη, η ενότητα των ευρωπαϊκών εθνών θα είναι αρραγής. Δεν έχει σημασία πού θα σταλούν οι Εβραίοι στην Σι­ βηρία, ή στην Μ αδαγασκάρη». Σχεδίαζε, είπε, να θέσει αντιμέτωπη κάθε χώρα με αυτό το αίτημα. ΣΤΑ 1939, ο Χίτλερ είχε εμπιστευτεί στον άναυδο στρατηγό Friedrich von Boetticher, τον Γερμανό στρατιωτικό ακόλουθο στην Ουάσινγκτον, ότι κα ­ τείχε έγγραφ α που αποδείκνυαν ότι ο Ρούσβελτ είχε Εβραίους πρ ογό­ νους. Σε αυτές τις μη διαπιστωμένες εβραιομπολσεβίκικες επιρροές α π έ­ διδε ο Χίτλερ τις προσπάθειες του Ρούσβελτ να προκαλέσει ένα ξαφνικό πόλεμο κατά της Γερμανίας. Στις 13 Ιουλίου, ο Γερμανός διπλωμάτης Hasso von Etzdorf ανέφερε ότι ο Χίτλερ είπε: «Όσον καιρό διαρκούν οι επιχειρήσεις μας στα ανατολικά, δεν θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας να απαντήσει σε καμιά πρόκληση. Α ργότερα, οι Αμερικανοί μπορούν να έχουν τον πόλεμό τους, αν πρέπει οπωσδήποτε να τον έχουν». Ανέφερε ότι ο Χίτλερ είπε στον Ραίντερ πω ς θα έκανε οτιδήποτε για να εμποδίσει τον Ρούσβελτ επί δυο ως τρεις μήνες ακόμη, να μπει στον πόλεμο, επειδή η Λουφτβάφε ήταν ακόμη απασχολημένη στη ρωσική εκστρατεία. Εξάλ­ λου, όπως ο Ραίντερ πληροφόρησε το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού: «Ο Φύρερ εξακολουθεί να προϋποθέτει ύτι μια νίκη στην ρωσική εκστρατεία θα επηρεάσει τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών». Ο Χίτλερ τώ ρα απαγόρευε ακόμη και τη ναρκοθέτηση των λιμανιών της Ισλανδίας. Είχε αναφερθεί ότι το αμερικανικό ναυτικό πήρε διαταγές να ανοίγει πυρ χωρίς προειδοποίηση ή πρόκληση κατά οποιουδήποτε γερμανικού πολεμικού πλοίου. Οι Αμερικανοί πλοίαρχοι πήραν εντολή να αρνηθούν κάθε ευθύνη και να αφήνουν να εννοηθεί ότι υπεύθυνη ήταν κάποια βρε­ τανική μονάδα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο Ρούσβελτ ήλπιζε να προκαλέσει αντίμετρα. Ο Χίτλερ τα πληροφορήθηκε όλα αυτά από υποκλοπές κω δι­ κών σημάτων του ναυτικού των ΗΠΑ. Στις 20 Ιουλίου, ο Κανάρης ανέφ ε­ ρε: «Ο Υπουργός Εξωτερικών του Ράιχ φον Ρ[ίμπεντροπ] δείχνει τώρα απογοητευμένος και θεωρεί την είσοδο των Αμερικανών στον πόλεμο επικείμενη και για πρώτη φορά μίλησε υποτιμητικά για τις “ δημοσιογραφ ίσ τικες” αναφορές των Thomsen και Boetticher».

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

551

Η θέση του Ρίμπεντροπ στην εκτίμηση του Χίτλερ βρισκόταν τότε στο χαμηλότερο της σημείο. Κ άποιες φορές μάλιστα, ο Χίτλερ έφτανε να π ε ­ ριγελά τον Υπουργό των Εξωτερικών του μπροστά στον ιδιαίτερο κύκλο του. Τον Ιούλιο τέθηκε το ερώτημα για το ποιος, ο Rosenberg ή ο Ρ ίμ π ε­ ντροπ - θα διεύθυναν την προπαγάνδα στην Ρωσία. Χαρακτηριστικά, ο Χίτλερ αποφάσισε να αφήσει την πρωτοβουλία και στους δυο Υπουρ­ γούς. Στις 28 του μηνός, ο Ρίμπεντροπ είχε μια λογομαχία με τον Χίτλερ σχετικά με το θέμα αυτό, και έφτασε στο σημείο να μιλήσει περιφρονη­ τικά για την απόφαση του Φύρερ να επιτεθεί στην Σοβιετική Ένωση. Ή ταν μια αποπνικτικά ζεστή καλοκαιρινή ημέρα. Ο Χίτλερ θύμωσε τόσο πολύ, ώστε γρονθοκόπησε το στήθος του, έπεσε σε μια καρέκλα, και φώναξε στον άναυδο Ρίμπεντροπ ότι δεν έπρεπε ποτέ άλλοτε να αμφι­ σβητήσει τις αποφάσεις του. 0 Ρίμπεντροπ, χλωμός από τρόμο, του έδω ­ σε τον λόγο του. 0 Χίτλερ ανέθεσε μετά στον Lammers να πληροφορήσει τον Υπουργό Εξωτερικών ότι η διπλωματική υπηρεσία έπρεπε να μείνει παράμερα μέχρι που να σιγήσουν τα κανόνια.326 Εκείνο το καλοκαίρι, πα ρ ’ όλη τη ζέστη και τις αυξανόμενες ενδείξεις μιας μυστηριώδους αδιαθεσίας του, οι συζητήσεις του Χίτλερ εξελίσσο­ νταν σε μονόλογους που εκφωνούσε σε μια πλούσια αυστριακή διάλεκτο, μπροστά σε μια χούφτα «φίλων» που συγκεντρώνονταν στο καταφύγιό του, ή κατά το γεύμα και το δείπνο, στο μεγάλο ωοειδές τραπέζι, με τον Γιόντλ στα αριστερά του και με κάποιον φιλοξενούμενο όπω ς ο Speer ή ο Γκαίμπελς στα δεξιά του, μαζί με τους επιτελείς του -αξιω ματικούς συνδέσμους, νεότερους υπασπιστές και τις γραμματείς το υ - που κάθο­ νταν ο καθένας στην προκαθορισμένη του θέση. Κ άποιες φορές, ο Χίτλερ μιλούσε για το Ναζιστικό Κόμμα και τον χριστιανισμό. «Δεν πρ έπει να δοκιμάσουμε μια αντιπαράθεση με τη θρη­ σκεία», δήλωνε, «αλλά να την αφήσουμε να μαραθεί από μόνη της!» Η Christa Schroeder, η αφοσιωμένη γραμματέας του, έγραφε στα μ έ­ σα Ιουλίου 1941: Κ ατά τις βραδινές συζητήσεις μας με τον Αρχηγό, η Εκκλησία μας απασχολεί πολύ... Είναι επίσης πολύ πειστικά αυτά που λέει ο Αρχηγός - όταν λόγου χάρη εξηγεί πώ ς ο χριστιανισμός, με τις ψευδολογίες και την υποκρισία του καθυστέρησε την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους από πολιτιστικής άποψης, επί δυο χιλιάδες χρόνια. Π ραγματικά, π ρ έπ ει να καταγράφ ω αμέσως αυτά που λέει ο Αρχηγός. Γιατί αυτές οι συνεδρίες διαρκούν τόσο πολύ, ώστε μετά νιώθω εξαντλημένη και ξέπνοη για να μπορέσω να γράψω οτιδήποτε. Την προπερασμένη νύχτα, όταν φ ύγαμε από το συγκρότημα του Αρχηγού, είχε κιόλας ξημερώσει. Δεν πήγαμε να κοιμηθούμε όπως θα έκαναν οι συνηθισμένοι άνθρωποι, αλλά πή­ γαμ ε κατευθείαν στην κουζίνα, φ άγαμ ε μερικά κέικ κι ύστερα, περπατήσαμε

552

DAVID IRVING

για δυο ώρες προς τα εκεί που ανέτελλε ο ήλιος, περάσαμε από αγροκτήμα­ τα και λοφίσκους που άστραφταν γεμάτοι με κόκκινα και λευκά αγριολού­ λουδα, μέσα στον πρωινό ήλιο - μια παραμυθένια χώρα που τα μάτια σου δεν τη χορταίνουν. Κι ύστερα, γυρίσαμε να κοιμηθούμε. Δεν μπορέσαμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι πριν από τις δυο ή τρεις το απόγευμα. Μια τρελή ζωή... Τέτοιο παράξενο επάγγελμα σαν το δικό μας ίσως να μην υπάρξει ποτέ: τρώμε, πίνουμε, κοιμόμαστε, πότε-πότε δακτυλογραφούμε λίγο, και στο μεταξύ του κρατάμε συντροφιά με τις ώρες. Πρόσφατα φανήκαμε κάπω ς χρήσιμες - μαζέψαμε μερικά λουλούδια, έτσι που το κατάλυμά του να μη μοιάζει τόσο γυμνό.

Στις 4 Αυγούστου, ο Χίτλερ επισκέφθηκε τον στρατάρχη von Beck και το Στρατηγείο της Ομάδας Στρατιών του Κέντρου. Η Μάχη του Σμολένσκ οδηγούνταν προς το τέλος της. Ακόμη 300.000 Ρώσοι αιχμάλωτοι β ά δι­ ζαν ήδη προς τα δυτικά, αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι ο Φύρερ δεν είχε πάρει την απόφασή του για το τι θα γινόταν μετά. Είχε μεθύσει με τους «ισ το­ ρικούς θριάμβους» του Beck. «Τώρα», φώναξε, φεύγοντας από το Σ τρα­ τηγείο του νωρίς εκείνο το πρωί, «θα βάλουμε εδώ τα πρά γμα τα σε τά ξη για χιλιάδες χρόνια». Ωστόσο, δεν αισθανόταν καλά. Και για κάτι ά λ­ λο ακόμη ανησυχούσε - ποια ήταν ακριβώς η «στρατιωτική δύναμη» της Ρωσίας που θα έπρεπε να καταστρέψει; Ο ίδιος ο Χάλντερ παραδεχόταν τώ ρα, κατάχλωμος, ότι όλοι είχαν υποτιμήσει τον σοβιετικό κολοσσό. «Όταν επιτεθήκαμε, νομίζαμε ότι είχαμε απέναντι μας 200 εχθρικές με­ ραρχίες. Σήμερα, έχουμε ήδη μετρήσει 360...» Για τον Χίτλερ, το κλειδί της νίκης βρισκόταν στα κέντρα πρώτων υλών της Ρωσίας και ιδιαίτερα, στην περιοχή του Ντόνετς, πέρα από το Χάρκοβο: «Αυτή είναι η συνολική βάση της σοβιετικής οικονομίας». Σε έναν διπλωμάτη εξηγούσε: «Σύντομα θα καταλάβουμε τις πλουσιότερες περιοχές της Ρωσίας που διαθέτουν το 61 τοις εκατό του σιδήρου και το 35 τοις εκατό του μολυβδενίου της. Κι όταν τους αποκόψουμε τον α νε­ φοδιασμό πετρελαίου από τα νότια, η μοίρα του Μ πολσεβικισμού θα έχει κριθεί».

ΚΙΕΒΟ του 1941, ο Χίτλερ αρρώστησε για πρώτη φορά μέσα σε πέντε χρόνια. Η ένταση από τη ρωσική εκστρατεία, σε συν­ δυασμό με το ζεστό, ελώδες κλίμα όπου βρισκόταν η Φωλιά του Λύκου, έπληξαν σοβαρά τον δικτάτορα. Κάτι χειρότερο ακόμη, τα υφάλμυρα νε­ ρά της Μαζουρίας του προκάλεσαν δυσεντερία, και καθώς οι κρίσιμες στρατηγικές αντιθέσεις αναπτύσσονταν ανάμεσα στον Χίτλερ και τους στρατηγούς του, η ικανότητά του να τους επιβληθεί εξασθενούσε εξαιτίας της ίδιας του της φυσικής αδυναμίας. Η δική του μεγαλόπνοη στρατηγική, που αφορούσε σε μια τεράστια κυκλωτική κίνηση από τις Ομάδες Στρα­ τιών Βορρά και Νότου που θα περιέκλεινε την Μόσχα εκ των όπισθεν, συ­ νάντησε την αντίθεση του Μπράουχιτς και του Επιτελείου του, που την απέρριψαν γιατί ευνοούσαν μια κατά μέτωπο επίθεση στην Μόσχα από την Ομάδα Στρατιών του Κέντρου του στρατάρχη von Beck. Ο Μ πράου­ χιτς παρέμενε στο Βερολίνο και αγνοούσε τις διαταγές του Χίτλερ, ενώ ο Χίτλερ ήταν περιορισμένος στο Στρατηγείο του εξαιτίας των περιστάσεων. Όταν ο Ανώτατος Διοικητής του Στρατού πήγαινε σπάνια, να επισκεφθεί τη Φωλιά του Λύκου, ο Χίτλερ μάταια τον προειδοποιούσε ότι η κατάστα­ ση που επικρατούσε στα μέτωπα, θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε στατικότητα, όπως είχε συμβεί και κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη Φωλιά του Λ ύκου ο Χίτλερ άρχισε να συγκαλεί πολεμικά συμβού­ λια, αλλά δεν ήταν πα ρά θεατρικές παραστάσεις όπου επικρατούσαν οι μονόλογοί του. Διαρκούσαν ατέλειωτες ώρες και σπαταλούσαν την ενερ­ γητικότητα των στρατηγών του, που είχαν να ασχοληθούν με πιο σπου­ δαία πράγματα, αλλού. Ο κάθε στρατηγός δίσταζε να εκφράσει τη γν ώ ­ μη του μεμονωμένα, μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο ακροατήριο. Αλλά με­ ρικοί ανακάλυψαν ότι κατ’ ιδίαν μπορούσαν να μιλούν ειλικρινά με τον Χ ίτλερ. Α νάμεσά το υ ς ήταν οι R undstedt, Reichenau, Γ κουντέριαν, Manstein, κι αργότερα οι Milch, Zeitzier και Ferdinand Schörner. Στις 6 Αυγούστου, όταν πήγε να επισκεφθεί τα Στρατηγεία του Rundstedt και του στρατηγού Antonescu,327 στην Ομάδα Στρατιών του Νότου, στη φρι-

Ε

κ ε ί ν ο τ ο κ α λ ο κ α ίρ ι

554

DAVID IRVING

κτή ουκρανική πόλη Μ περντίτσεφ, ο Χίτλερ έδειξε ότι είχε πάρει την απόφασή του: θα άφηνε την Μόσχα για το τέλος. Θα ασχολούνταν πρ ώ ­ τα με το Λένινγκραντ και το μέτωπο του νότου - οι μετεωρολόγοι τον είχαν διαβεβαιώσει ότι η τωρινή ξηρασία θα διαρκούσε, έτσι κι αλλιώς, πολύ περισσότερο στα κεντρικά της χώρας, από όσο στα νότια. Ωστόσο, πριν μπορέσει να κυκλοφορήσει τις αναγκαίες οδηγίες, ο Χίτλερ κατέρρευσε. Ο Hewel θα έγραφε, κρυπτογραφικά, στις 7 Αυγούστου στο ημερολόγιό του: «Ο Φύρερ sakit [άρρωστος]». (Ο διπλωμάτης Hewel υπήρξε καλλιεργητής καουτσούκ στην Ιάβα). Εκείνο το πρωινό, όπως αποκαλύπτει το ημερολόγιο του dr. Morell,328 ο Χίτλερ καθόταν, όταν ξαφνικά ένιωσε ζάλη και άρχισε να κάνει εμετό. Ο Morell σημείω­ νε: «Αυτή η ατμόσφαιρα στο καταφύγιό του τον ταλαιπω ρεί εδώ και π έ ­ ντε ως έξι εβδομάδες τώρα. Μετά ο [Hans] Junge (η ορντινάντσα του από τα SS) μου τηλεφώνησε ξαφνικά να έρθω αμέσω ς στον Φύρερ». Ο γιατρός βρήκε τον Χίτλερ χλωμό σαν πεθαμένο. «Νιώθω πολύ άσχημα τώ ρα», του ψιθύρισε ο Φύρερ. «Πολύ χειρότερα από πριν... εδώ πάνω», πρόσθεσε, δείχνοντας τον αριστερό του κρόταφο. «Νιώθω πολύ π α ρ ά ξ ε­ να. Πριν α π ό λίγο, είχα έναν τρομερό καβγά [με τον Ρ ίμ πεντρ οπ], Εκνευρίσθηκα πά ρα πολύ κι από εκείνη την ώρα, αισθάνομαι σαν να κατέρρευσα». 0 Morell τα είχε χαμένα. Είδε ότι τα χέρια του έτρεμαν όποτε τα άπλωνε και, πανικόβλητος, ο γιατρός έσπευσε να του κάνει μια υποδόρια ένεση πολυβιταμινών, ενώ σημείωνε προσεκτικά κάθε λέξη που του έλεγε ο Χίτλερ. Για να σιγουρευτεί, του έδωσε κι ένα χ ά π ι Yatren, ένα φάρμακο που στην πρα γμα τικότη τα ήταν κατάλληλο για αμοιβαδική δυσεντερία και το οποίο χορηγείται σχεδόν αποκλειστικά σε τροπικά κλίματα. Η πίεση του Χίτλερ ήταν ανησυχητικά υψηλή - 1 7 - ενώ τα αυτιά του βούιζαν δυνατά. 0 Morell σημείωνε μια αόριστη διάγνωση: «Α γγειακοί σπασμοί με έντονη κυκλοφορία αίματος στους κροτάφους, για διάφορους λόγους». Επέτρεψε στον Χίτλερ να φάει για βραδινό ένα βραστό αυγό, πουρέ π α τά τα ς και φράουλες. Όλα έδειχναν ότι ήταν μια τυπική προσβολή μικροβιακής δυσεντερίας. Το πρω ί της 8 του μηνός, ο Χίτλερ έστειλε πάλι τον υπηρέτη του να πει στον dr. Morell ότι δεν είχε «περάσει ούτε μια μέρα άρρωστος στο κρε­ βάτι, μετά τον Α ' Παγκόσμιο Πόλεμο». Περήφανος γι’ αυτό, σηκώθηκε τρεκλίζοντας από το κρεβάτι στις 11 π.μ. «Πήγα να τον δω», κατέγραφε ο Morell στις σημειώσεις του με μολύβι, «χωρίς να με καλέσει. 0 Φύρερ ήταν πολύ θυμωμένος, γιατί ένιωθε πολύ χειρότερα από χθες, κι επειδή δεν είχε κοιμηθεί καθόλου τη νύχτα, αλλά δεν σκόπευε να μείνει κλει­ σμένος μέσα, έπρεπε να σηκωθεί και να βγει». Ο Χίτλερ αρνήθηκε να του κάνουν άλλη ένεση, για την ώρα. Το ση­ μείο όπου τον είχε τρυπήσει ο Morell την προηγούμενη, τον πονούσε τό ­ σο πολύ, μούγκρισε, ώστε να επισκιάζει κάθε άλλη αδιαθεσία. Το βουη­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

555

τό στα αυτιά του συνεχιζόταν, αλλά ντύθηκε και πήγε στην αίθουσα χα ρ ­ τών. Ο Morell του συνέστησε ότι θα έπρεπε να πάρει μόνον ένα φλιτζάνι τσάι κι ένα μπισκότο κατά το γεύμα. «Αλλά εκείνος παράγγειλε σπαγκέτι και φράουλες», σημείωνε. Οι στρατηγοί του ήταν ενθουσιασμένοι που ο Φύρερ δεν είχε δυνάμεις, αν και ο στρατηγός Χάλντερ σημείωνε για εκείνη τη μέρα: «Παρ’ όλη την αδιαθεσία του, ο Φύρερ έδωσε στον Ανώτατο Διοικητή [Μπράουχιτς] σχο­ λαστικά λεπτομερείς εντολές σχετικά με το πώ ς ήθελε να χρησιμοποιη­ θούν τα σμήνη της Αεροπορίας». Οι στρατηγοί, ωστόσο, άρχισαν να κά ­ νουν αυτό που νόμιζαν, αγνοώντας τις στρατηγικές προθέσεις του Χίτλερ. «Νομίζω ότι είμαι εντάξει πάλι, γιατρέ», είπε ο Χίτλερ στον Morell, στις 9 Αυγούστου. «Εξέτασέ με γρήγορα. Θέλω να πάω στην αίθουσα χαρτών». Στη διάρκεια της πολεμικής σύσκεψης, το βουητό στα αυτιά του ξανάρχισε ξαφνικά. Έ στειλε να ρωτήσουν τον Morell αν θα μπορού­ σε να χρησιμοποιήσει βδέλλες για να ρίξει την πίεσή του. Ο Morell, που λογάριαζε να χρησιμοποιήσει τις πολυβιταμίνες του Tonophosphan, ηλε­ κτρικά θερμαινόμενες κομπρέσες, κι άλλες τέτοιες πανάκειες, δεν έβλεπε κανένα λόγο να μη δοκιμάσουν και βδέλλες. 0 Heinz Linge, ο καμαριέ­ ρης του, περιέγραφε αργότερα: « 0 Χίτλερ κάθισε μπροστά σε έναν κ α ­ θρέφτη και κοίταζε όλο ενδιαφέρον, καθώς οι βδέλλες χόρταιναν τη δίψα τους με το αίμα του». Κατ’ αρχήν [έγραφε ο Morell στο ημερολόγιό του στις 11 Αυγούστου], του έκανα ένα μικρό τσίμπημα κάτω από το αυτί, αλλά το δέρμα ήταν σαν π ε ­ τσί. Έ π ρ επ ε να πιέσω πολύ δυνατά για να βγάλω έστω και μια μικρή σταγό­ να αίματος... 0 ίδιος ο Φύρερ ανατάραξε τις βδέλλες μέσα στο δοχείο. Χρειάσθηκε να τις επιθέσω με τα δά χτυλά μου, καθώς γλιστρούσαν από τις λαβί­ δες. Η πρώτη άρχισε να ρουφάει γρηγορότερα, αλλά αυτή που βρισκόταν πιο πίσω, μάλλον αργά. Η μπροστινή έπεσε πρώτη. Η πιο πίσω συνέχιζε να ρου­ φάει γ ια μισή ώρα ακόμη κι ύστερα, έπεσε κι αυτή.

Μετά, τα σημεία που είχαν βάλει τις βδέλλες αιμορραγούσαν επί δυο ώρες κι ο Morell χρειάστηκε να βάλει γάζες. 0 Χίτλερ αποφάσισε να μην εμφανιστεί στο δείπνο εξαιτίας των επιδέσμων, αλλά πήγε στο συνηθι­ σμένο πολεμικό συμβούλιο και στη συγκέντρωση του τσαγιού, μετά: «Τα αυτιά του έπαψαν να βουίζουν!» σημείωνε ο Morell. Τις επόμενες ημέρες, η πίεση του Φύρερ έπεσε σε πιο φυσιολογικά επίπεδα. «Κ άποιος βόμβος στο αριστερό μέρος του κεφαλιού», έγραφε ο Morell στις 12 του μηνός. «Αντιμετώπισε πολλές διαφωνίες και έντα ­ ση». Στις 14 του μηνός, έπεισε τον Χίτλερ να επιτρέψει μια εξέταση για το επίπεδο των ερυθρών και των λευκών αιμοσφαιρίων του κι ένα κα ρ­ διογράφημα.329

556

DAVID IRVING

Τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος έφτασαν στις 16 του μη­ νάς: όπω ς αναμενόταν, για έναν άνθρωπο που ανέπνεε ελάχιστο φρέσκο αέρα και τον έβλεπε πολύ λίγο ο ήλιος, το επίπεδο των ερυθρών αιμο­ σφαιρίων ήταν πολύ χαμηλό. «Επιπλέον», σημείωνε ο Morell στις 18 του μηνός, «το καταφύγιό του είναι υγρό κι ανθυγιεινό, η θερμοκρασία είναι η πιο κατάλληλη για την καλλιέργεια μυκήτων. Κ άποια φορά, οι μπότες μου, που είχα να τις φορέσω δυο μέρες, είχαν πιάσει μούχλα και τα ρού­ χα μου ήταν μουσκεμένα μέσα στην κρεβατοκάμαρα. Οι φρεσκοχτισμένοι τοίχοι στα καταφύγια έσταζαν νερά στην αρχή... Κι ύστερα, είχαμε κρυολογήματα από την ξηρασία που προκαλούσαν τα κλιματιστικά. Τα τόνισα όλα α υ τά μετά την τέταρτη ημέρα που έμεινα εδώ ... Οι άνθρω­ ποι υπέφεραν από στηθικούς σπασμούς, αναιμία, και γενικά από την κλειστοφοβία. Του θύμισα ότι είχα από την αρχή συστήσει συχνά τα ξ ί­ δια με αυτοκίνητο ή πενθήμερες διαδρομές με το ειδικό τρένο του, σαν μια αλλαγή περιβάλλοντος σε κάπως μεγαλύτερο υψόμετρο. Τότε, ο Χίτ­ λερ είχε δηλώσει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει εξαιτίας της συ­ γκέντρωσης των μέσων επικοινωνίας του εδώ, κτλ. Επίσης του πρότεινα να π ά ει για ένα δεκαπενθήμερο στο Μ πέργκοφ». Ο Χίτλερ του είπε ότι είχε πάρει ένα ήπιο ηρεμιστικό, αλλά ότι δεν ήθελε να του γίνει συνήθεια αυτό. Αισθανόταν καλά, αλλά ο Γκαίμπελς που τον επισκέφθηκε εκείνη την ημέρα, στις 18 Αυγούστου, έγραφε κατόπιν, ότι ο Χίτλερ έδειχνε κ ά ­ πω ς κουρασμένος και σαν άρρωστος. «Φαίνεται πω ς είναι αποτέλεσμα της δυσεντερίας του κι ίσως επίσης, εξαιτίας της εξάντλησης των δυνάμεών του αυτές τις τελευταίες λίγες εβδομάδες». Το καρδιογράφημα απεκάλυψε αμέσως μια πτώση των κυμάτων-Τ. Ανήσυχος ο Morell, έστειλε το καρδιογράφημα στον κορυφαίο ειδικό καρδιολογικών παθήσεων καθηγητή Karl Weber, διευθυντή του καρδιο­ λογικού ινστιτούτου στο Μ παντ Ναουχάιμ, πληροφορώντας τον ότι ανήκε σε έναν «πολυάσχολο διπλωμάτη». Η έκθεση του Weber επιβεβαίωνε «μια σημαντική διαπλάτυνση των S-Tj και S-T 2». Και πρόσθετε, «αν όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα χο­ ρήγησης ντιζιταλίνης ή κάποιας μόλυνσης, θα πρ έπει να υποθέσουμε κυ­ ρίως ότι αιτία είναι μια σκλήρυνση της στεφανιαίας». Συνιστούσε να γ ί­ νονται ηλεκτροκαρδιογραφήματα κάθε δεκατέσσερις ημέρες. Η τελική διάγνωση: ταχεία προοδευτική σκλήρυνση της στεφανιαίας, έδειξε ότι ο διάσημος «Ασθενής Α» του Morell έπασχε από μια αθερά­ πευτη καρδιοπάθεια. Για έναν άνθρωπο της ηλικίας του Χίτλερ κάτι τ έ ­ τοιο δεν ήταν αφύσικο, αλλά από τότε και πέρα θα υπήρχε ο κίνδυνος ενός εμφράγματος ή μιας εμβολής, με πιθανόν μοιραίες συνέπειες. Για την ώρα, ο Morell δεν του είπε την αλήθεια (εκτός από μια σύντομη αναφορά στις 18 Αυγούστου). Μ προστά στον Φύρερ επέμεινε ότι η καρ­ διά και τα άλλα του όργανα λειτουργούσαν καλά.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

557

Ιδιαιτέρως, ωστόσο, ο Morell άρχισε να μελετά ειδικά κείμενα για την καρδιά, ενώ κι άλλα φάρμακα προστέθηκαν στο ήδη υπερφορτωμένο κο­ μοδίνο του Χίτλερ. Ο ίδιος ο Χίτλερ αποδέχθηκε παθητικά τις εξηγήσεις του σωματώδους γιατρού του. «Ο Morell», είπε σε έναν άλλο γιατρό, «μου είπε ότι η κατανάλωση ενέργειάς μου είναι τόσο υψηλή, όσο αν ζούσα στους τροπικούς, εξα ιτία ς της α διάκοπης εντατικής εργασ ίας μου». ΣΤΙΣ 18 Αυγούστου 1941, ο στρατάρχης φον Μ πράουχιτς του υπέβαλε μια γραπτή αναφορά γεμάτη επίμονα επιχειρήματα για την άμεση ε π α ­ νάληψη της προέλασης προς την Μόσχα, καθώς η κατάληψη της πόλης θα απαιτούσε τουλάχιστο δυο μήνες. Ο Χίτλερ την απέρριψε αμέσως. Κ ατά την άποψή του, ήταν πιο επείγον να στερήσουν από τον Στάλιν τις πρώ τες ύλες του και τη βιομηχανία όπλων. Εξάλλου, μια γρήγορη π ρ ο έ­ λαση προς τον νότο θα ενθάρρυνε το Ιράν να αντισταθεί στην αγγλορω σική εισβολή, η οποία, όπως ήξερε ο Χίτλερ, ήταν ήδη στα σκαριά. Σε κάθε περίπτωση, ο Χίτλερ ήθελε την Κριμαία σε γερμανικά χέρια: από τα αεροδρόμια της Κριμαίας τα ρωσικά βομβαρδιστικά είχαν πρόσφατα επιτεθεί στην Ρουμανία. Τις νύχτες τον βασάνιζε ένας επαναλαμβανόμε­ νος εφιάλτης - οι πετρελαιοπηγές στο Πλοέστι φλέγονταν από άκρη σε άκρη. Οι στρατηγοί των σχηματισμών Panzer, Hoth και Γκουντέριαν, ήταν ελάχιστα ενθουσιασμένοι με τα σχέδιά του. Παραπονιούνταν ότι τα άρματά τους χρειάζονταν επισκευές. 0 Χίτλερ δεν τους πίστευε. Είχε ακούσει την ίδια ιστορία και πριν από την Δουνκέρκη. Είπε πω ς ήταν φανερό ότι οι δυο στρατηγοί προσπαθούσαν να κρύψουν την αλαζονική περιφρόνησή τους προς την υψηλή στρατηγική του.330 0 Ανώτατος Διοικητής του Στρατού συνέχιζε με πείσμα τα σχέδιά του για την προέλαση κατά της Μόσχας. Μόνο αργότερα αποδείχθηκε ότι η στρατηγική του Χίτλερ πρόσφερε καλύτερες προοπτικές. Τα στρατεύμα­ τα του Beck παρέμειναν ακινητοποιημένα έξω από την Μόσχα όταν ήρθε ο χειμώνας, και για όλα αυτά είπαν πω ς έφταιξε η αρρώστια του Χ ίτ­ λερ. «Σήμερα, εξακολουθώ να πιστεύω », έλεγε ο Γκαίρινγκ στους ανα­ κριτές του, «πω ς αν το ιδιοφυές αρχικό σχέδιο του Χίτλερ δεν είχε διαβρωθεί έτσι όπω ς συνέβη, η εκστρατεία προς Ανατολάς θα είχε κριθεί το αργότερο ως τις αρχές του 1942». Η ΖΩΗ μέσα στην Απηγορευμένη Ζώνη I εκινείτο γύρω από τον Χίτλερ. Όταν έλειπε, ήταν σαν να εξαφανιζόταν απότομα κάθε δραστηριότητα. Ευνοούνταν πραγματικά όσοι είχαν ειδικές άδειες για να εισέλθουν στον ιερό χώρο του. Και η παρουσία γυναικείου προσωπικού στο Στρατηγείο του έκανε πολλούς να ζαρώνουν τα φρύδια:

558

DAVID IRVING

Μερικοί ενοχλούνταν [έγραφε η Christa Schroeder σε μια επιστολή της] από το γεγονός ότι ακόμη και σε καιρό πολέμου ο Αρχηγός είχε το προσωπικό του Επιτελείο γύρω του και ιδιαίτερα φυσικά όταν σε αυτό περιλαμβάνονταν και δυο γυναίκες. Δεν βρισκόμαστε εδώ για διασκέδαση, αλλά επειδή μας θέλει ο Αρχηγός και λέει ότι δεν μπορεί να εργαστεί χωρίς εμάς. Πολλές φορές έχει τονίσει μπροστά σε αυτούς τους κυρίους ότι χωρίς εμάς... δεν θα μπορούσε να τα βγάλει π έρ α ... Δεν ήταν και πολύ ευχάριστη η κ ατά σ τασ η όταν ο Α ρχηγός ρώτησε τον υπ α σ π ισ τή του της Β έρμ αχτ [Schmundt] αν είχε ετοιμαστεί ένα κατάλυμα για τις κυρίες του στην έδρα του επόμενου Στρατηγείου του. Η απάντηση ήταν αρνητική και τότε, ο Φύ­ ρερ, διέταξε όλο θυμό να μας ετοιμάσουν ένα. «Είχαν σκεφθεί ότι θα έμεναν εκεί, σε έναν καταυλισμό με αντίσκηνα, μόνο για λίγες ημέρες, οπότε εμείς δεν θα χρειαζόμασταν!» Όλες αυτές οι δικαιολογίες δείχνουν πόσο πολύ ήθελαν να μας ξεφορτω ­ θούν.

Τρεις εβδομάδες αργότερα, η ίδια γραμματέας παραπονιόταν για τη μο­ νοτονία της ζωής της. «Είμαστε εδώ εννέα εβδομάδες τώ ρα και οι φήμες λένε ότι θα μείνουμε μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου... Έχω βαρεθεί τόσο να μην κάνω τίποτα, ώστε τελευταία προσπάθησα να πείσω τον Αρχηγό ότι χρειάζεται μόνο μ ια γρ α μ μ α τέα ...» Σε άλλα γρ α πτά της απεικονίζει ξε­ κάθαρα τις ίδιες τις μύχιες σκέψεις του Χίτλερ. Έτσι, στις 20 Αυγούστου τη βρίσκουμε να σημειώνει: Πριν από λίγες ημέρες, είδαμε εδώ μια ταινία με βρετανικά επίκαιρα που μας ήρθε μέσω Αμερικής κι έδειχνε τρομερές καταστροφές σε ολόκληρους δρόμους του Λονδίνου: όλα τα μεγάλα καταστήματα, το Κοινοβούλιο, κτλ. κείτονταν σε ερείπια. Η κάμερα έδειχνε τεράστιες πυρκαγιές να μαίνονται και να απλώνονται σε ολόκληρους τομείς της πόλης, όπου η μια αποθήκη μ ε­ τά την άλλη σχημάτιζαν μια πύρινη θάλασσα. Ο σχολιαστής έλεγε ότι οι Βρε­ τανοί αντέχουν επειδή ξέρουν ότι και το Βερολίνο έχει υποστεί τα ίδια... Ω, αν οι δύστυχοι Βρετανοί μπορούσαν μόνο να μαντέψουν!... Δεν επιθυμώ τίποτα περισσότερο από το να βγουν οι Βρετανοί και να ζη­ τήσουν ειρήνη, μόλις τελειώσουμε με την Ρωσία. Αυτός ο πόλεμος με την Β ρετανία δεν μπορεί να έχει άλλο αποτέλεσμα από το να συντρίβουμε ο ένας τις πόλεις του άλλου. Κι ο Ρούσβελτ χαμογελά με τη σκέψη ότι κάποια μέρα θα π άρει την κληρονομιά της Βρετανίας. Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι Βρετανοί δεν θέλουν να ακούσουν τη φωνή της λογικής. Τώρα που επεκτεινόμαστε στα ανατολικά, δεν χρειαζόμαστε τις αποικίες της Βρετανίας. Βρίσκω ότι είναι πολύ πιο πρακτικό να τα έχουμε όλα μπροστά στην π όρ ­

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

559

τα μας: η Ουκρανία και η Κριμαία είναι τόσο γόνιμες, ώστε μπορούμε να φ υ­ τέψουμε εκεί όλα όσα χρειαζόμαστε, και τα υπόλοιπα (καφέ, τσάι, κακάο κτλ.) μπορούμε να τα φέρνουμε με ανταλλαγές από την Νότια Αμερική. Ε ί­ ναι όλα τόσο απ λά και φανερά.

Στο Λονδίνο και την Ουάσινγκτον όμως, αποσκοπούσαν στην εξόντωση του Χίτλερ. Τη δεύτερη εβδομάδα του Αυγούστου, ο Τσώρτσιλ κι ο Ρού­ σβελτ συναντήθηκαν στον Καναδά και διακήρυξαν τη Χάρτα του Α τλα­ ντικού, η οποία περιλάμβανε οκτώ σημεία, βεβαιώνοντας ότι δεν επεδίω καν εδαφικές επεκτάσεις, ότι καταδίκαζαν κάθε αλλαγή συνόρων που δεν ήταν σύμφωνη με την ελεύθερα διατυπωμένη επιθυμία των ενδιαφ ε­ ρομένων λαών, κι ότι όλα τα έθνη θα έπρεπε να έχουν ισότιμη πρόσβαση στις πρώ τες ύλες της γης και των ωκεανών της. (Η Ρωσία, που είχε χ ά ­ σει τα ευρωπαϊκά εδάφη τα οποία είχε προσαρτήσει το 1940, προσ υπέ­ γραψε τη Χάρτα το 1942, μαζί με είκοσι περίπου άλλα έθνη που τότε βρίσκονταν σε πόλεμο με την Γερμανία.) Στις 25 Αυγούστου, Βρετανία και Ρωσία εισέβαλαν στο Ιράν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέλαβαν τον ναυτικό έλεγχο των Στενών της Δανίας (βορειοδυτικά της Ισλανδίας), και καθήκοντα συνοδείας των νηοπομπών στον Βόρειο Ατλαντικό. Ή ταν ξεκάθαρο ότι η διάκριση ανάμεσα στην ουδετερότητα και την εμπόλεμη κατάσταση γινόταν όλο και περισσότερο συγκεχυμένη. Ο Χίτλερ έδωσε την έγκρισή του στην πονηρή ιδέα του Γκαίμπελς: αμέσως μετά τη ραδιοφωνική ομιλία του Clement Atlee (τότε αναπληρω ­ τή του Τσώρτσιλ) περί των συνομιλιών του Ατλαντικού, έπρεπε να ακο­ λουθήσει η έκδοση δυο ειδικών ανακοινωθέντων που θα ανήγγελλαν ότι τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, Οδησσός και Νικολάγιεφ, ήταν τώρα υπό πολιορκία κι ότι τα σοβιετικά ορυχεία σιδηρομεταλλεύματος βρίσκο­ νταν σε γερμανικά χέρια. Ο Χίτλερ είχε ζητήσει από τον Γκαίμπελς να έρθει να τον δει στις 18 Αυγούστου. Ή ταν φανερό πω ς το ζήτησε εξαιτίας των αυξανόμενων δ ια ­ μαρτυριών της Καθολικής Εκκλησίας κατά του προγράμματος ευθανα­ σίας των Ναζί. Αυτή «η συγκεκαλυμμένη εκκαθάριση των διανοητικά ασθενών», όπως την ονόμαζε στο ημερολόγιό του, ο Γκαίμπελς ειλικρινά συνεχιζόταν ανεμπόδιστα μέχρι τότε. Καθώς του είχε π ει ο υπεύθυνος του σχεδίου, Philip Bouhler, στις 30 Ιανουαρίου 1941, είχαν ήδη α πα λλα ­ γεί ήσυχα από 80.000 τέτοια άτομα κι είχαν μείνει μόνον άλλες 60.000 για να «φύγουν». «Σκληρή δουλειά, αλλά και αναγκαία μαζί», σχολίαζε ο Γκαίμπελς στο ημερολόγιό του. Στις αρχές Ιουλίου ωστόσο, ο επίσκο­ πος του Μύνστερ, κόμης von Galen,331 είχε αποκαλύψει το σκάνδαλο σε μια ποιμαντορική επιστολή του, και στις 27 του μηνός είχε κινήσει δικα ­ στικές διαδικασίες κατ’ αγνώστων για τα εγκλήματα αυτά. Τα γεγονός ενόχλησε εξαιρετικά τόσο το Ναζιστικό Κόμμα, όσο και την κυβέρνηση:

560

DAVID IRVING

ο αναγκαστικός νόμος του 1939 του Χίτλερ που νομιμοποιούσε την ευ ­ θανασία δεν είχε δημοσιευτεί ποτέ.* Ο Μπόρμαν υπέβαλε στον Χίτλερ ένα μνημόνιο όπου πρότεινε να εξετασθεί το επιθυμητό ενδεχόμενο να εκτελεστεί ο επίσκοπος ως στασια­ στής. Ο Γκαίμπελς υποστήριξε την άποψη του Μπόρμαν, με τον ισχυρι­ σμό ότι ο Galen εμπλούτιζε τα κηρύγματά του με τελείως αστήρικτες κα ­ τηγορίες. Ο Χίτλερ συνετά αδιαφόρησε για τη συμβουλή του Γκαίμπελς, αλλά στις 24 Αυγούστου διέταξε να διακοπεί αμέσως ολόκληρο το πρ ό­ γρα μ μ α ευθα να σ ία ς.332 Παρ’ όλα αυτά, το π ρόγρα μ μ α συνεχιζόταν.** Απασχολημένος αποκλειστικά με την Επιχείρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α , ο Χίτλερ δεν ήξερε καν ότι ο Μάρτιν Μπόρμαν είχε ήδη κηρύξει ανοικτό πόλεμο κατά της Εκκλησίας. Κ άποια φορά, ο Χίτλερ είχε πει: «Αν ζούσε η μητέ­ ρα μου, σίγουρα θα εκκλησιαζόταν τακτικά κι εγώ δεν θα ήθελα να την εμποδίσω. Επίσης, πρέπει να σεβόμαστε την πίστη του απλού λαού». Ο Χίτλερ βεβαίωσε τον Γκαίμπελς και τον Rosenberg ότι δεν θα συγχωρού­ σε εύκολα τους επικεφαλής της Γερμανικής Εκκλησίας για τη συμπεριφο­ ρά τους σε αυτή τη στιγμή της έκτακτης ανάγκης. Αλλά μέχρι να κερδηθεί αυτός ο πόλεμος, το Κόμμα έπρεπε να κινηθεί αργά-αργά κατά της Εκκλησίας. Στις 30 Ιουλίου 1941, ο Μπόρμαν κυκλοφόρησε προσωπικά τις διαταγές του Χίτλερ σε όλους τους Gauleiter με την εντολή να συγκρατηθούν α πό κάθε δίωξη εναντίον των θρησκευτικών κοινοτήτων, αφού κάτι τέτοιο θα διαιρούσε μονάχα το έθνος που ο Χίτλερ είχε ενώσει σε απόλυτη ομοψυχία. Ο ΧΙΤΛΕΡ δεν ήταν ο κύριος παράγω ν πίσω από το Εβραϊκό Ζήτημα. Τώρα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τον αποφασιστικότερο ρόλο στο θέμα αυτό έπαιξε ο δρ. Γκαίμπελς. Έ να μνημόνιο του Γκαίμπελς λέει: «Στην ανατολική εκστρατεία, ο Γερμανικός Στρατός ήρθε αντιμέτω πος με την πιο σκληρή και αποκρουστική πλευρά των Εβραίων. Και αναμφίβολα, όταν οι στρατιώτες γυρίσουν από τον πόλεμο δεν πρ έπει να βρουν ούτε έναν Εβραίο εδώ να τους περιμένει». Από το καλοκαίρι του 1940 ήδη, ο Γκαίμπελς είχε προετοιμάσει την ταχεία εκτόπιση των 70.000 Εβραίων του Βερολίνου στην Πολωνία. Αλλά ο πόλεμος που χρειαζόταν μεταφ ο­ ρικά μέσα, αναχαίτισε τις φιλοδοξίες του. Δεν μπορούσαν να αρχίσουν την μεγάλη αυτή επιχείρηση πριν τελειώσει ο πόλεμος. Στις 18 Αυγούστου, ο Γκαίμπελς έφερε μαζί του στο Στρατηγείο του Χίτλερ μια σειρά σκληρών μέτρων που αποσκοπούσαν στο κυνηγητό και την τρομοκράτηση των Εβραίων. Στη συνέχεια, σημείωνε: «Δεν χρειάζε­ * Σ.τ.Σ.: Βλ. σε προηγούμενη σελίδα, όπου αναφέρεται αυτός ο νόμος του 1939. ** Σ.τ.Σ.: Οι φόνοι ευθανασίας συνεχίστηκαν μέχρι τον Φεβρουάριο του 1945, προφα­ νώς με πρωτοβουλία τοπικών Gauleiter και γιατρών.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

561

ται πα ρά να φανταστεί κανείς τι θα έκαναν οι Εβραίοι αν μας είχαν στα χέρια τους, για να καταλάβει τι π ρ έπ ει να κάνουμε εμείς τώ ρα που έχουμε το πάνω χέρι... Κ ατάφερα να πείσω απόλυτα τον Φύρερ σχετικά με τα σχέδιά μου για το Εβραϊκό Ζήτημα. Συμφωνεί ότι μπορούμε να καθιερώσουμε ένα μεγάλο, ορατό σήμα που θα το φορούν δημόσια όλοι οι Εβραίοι του Ράιχ, έτσι ώστε να αποφύγουμε τον κίνδυνο να δράσουν με μεμψιμοιρία και ηττοπάθεια χωρίς να εντοπίζονται. Και στο μέλλον θα μπορούμε να εντοπίζουμε Εβραίους που δεν εργάζονται, για να τους δίνουμε μικρότερες μερίδες τροφής από όσο στους Γερμανούς... Επίσης, ο Φύρερ συμφώνησε ότι μόλις βρεθούν τα πρώ τα μεταφορικά μέσα, οι Εβραίοι του Βερολίνου θα εκτοπιστούν προς τα ανατολικά». 0 Χίτλερ θα πρέπει να θύμισε στον Γκαίμπελς την ομιλία του στο Ράιχσταγκ, τον Ιανουάριο 1939. 0 Φύρερ έχει πειστεί πω ς η προφητεία που διετύπω σε τότε στο Ράιχσταγκ, -ό τ ι αν οι Εβραίοι κατάφερναν γ ι’ άλλη μια φορά να προκαλέσουν έναν Πα­ γκόσμιο Πόλεμο, αυτό θα κατέληγε στην καταστροφή το υ ς- βγαίνει αληθινή. Βγήκε αληθινή αυτές τις εβδομάδες και τους μήνες, με τέτοια ατράνταχτη βε­ βαιότητα, που είναι σχεδόν μυστηριώδης. Σ τα ανατολικά, οι Εβραίοι θα πλη­ ρώσουν τους λογαριασμούς τους και ήδη έχουν πληρώσει μέρος του χρέους τους στην Γερμανία... Ό πω ς και να έχει το πράγμα, στον μεταπολεμικό κό­ σμο οι Εβραίοι θα έχουν ελάχιστους λόγους να χαίρονται.333

Η 18η Αυγούστου ήταν μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα στο Στρατηγείο του Χίτλερ. Ανταποκρινόμενος πιθανόν στις προτροπές του Morell, ο Χίτλερ πέρασε τις τέσσερις ώρες της συνομιλίας του με τον Γκαίμπελς περπα τώ ντα ς στο δάσος, για πρώτη φορά μέσα σε πέντε εβδομάδες. Ρώτησε τον Γκαίμπελς τι ατμόσφαιρα επικρατούσε στο Βερολίνο όπου είχαν σημειωθεί πρόσφατα μικρής κλίμακας ρωσικές αεροπορικές ε π ι­ δρομές. Δεν ανησυχούσε για το ηθικό του λαού γενικά. Η μεγάλη επίθε­ ση της Βέρμαχτ στα νότια θα άρχιζε σύντομα. « 0 Φύρερ δεν ενδιαφέρετα ι για την κατάκτηση ιδιαίτερων περιοχών ή πόλεων», έγραφε ο Γκαί­ μπελς. «Θέλει να αποφύγει τις απώλειες, αν αυτό είναι δυνατό. Γι αυτό δεν σκοπεύει να καταλάβει την Πετρούπολη [Λένινγκραντ] ή το Κίεβο με τη δύναμη των όπλων, αλλά να αναγκάσει τις δύο πόλεις να παραδοθούν εξαιτίας της πείνας. Από τη στιγμή που η Πετρούπολη θα αποκλειστεί, το σχέδιό του είναι να καταστρέψει το δίκτυο ανεφοδιασμού της πόλης με τη Λουφτβάφε και το πυροβολικό του... Οι πρώ τες επιδρομές της Λουφτβάφε θα χτυπήσουν τις δεξαμενές ύδρευσης, την ηλεκτρική ενέρ­ γεια και τα εργοστάσια φυσικού αερίου». 0 Χίτλερ εκμυστηρεύτηκε γ ε ­ μάτος ελπίδα στον Γκαίμπελς πω ς ίσως ο Στάλιν να σκέπτεται ήδη π ρ ο ­ τάσεις ειρήνης. «Φυσικά δεν είχε τίποτα το κοινό με τους πλουτοκράτες

562

DAVID IRVING

του Λονδίνου... από τη στιγμή που θα δει ότι το ίδιο το μπολσεβίκικο σύστημα είναι έτοιμο να καταρρεύσει κι ότι μπορεί να σωθεί μόνον αν παραδοθεί, τότε θα είναι πρόθυμος να το κάνει... 0 Φύρερ έχει πειστεί ότι η Μόσχα και το Λονδίνο βρίσκονταν στην ίδια γραμμή πλεύσης πολύ πριν τον Ιούνιο», έγραφε ο Γκαίμπελς. Ο στόχος τους ήταν ταυτόσημος - η καταστροφή του Ράιχ. Ο Στάλιν ήταν έτοιμος να επιτεθεί στην Γερμανία: οι Γερμανοί διοικητές μεραρ­ χιών βρήκαν ότι ο εχθρός είχε στα χέρια του χάρτες μεγάλης κλίμακας της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Σιλεσίας, καλύτερους από τους δ ι­ κούς τους. Αεροπορικές αναγνωρίσεις απεκάλυψαν ότι ο Στάλιν είχε συ­ γκροτήσει ένα ευρύ σύμπλεγμα εργοστασίων όπλων πέρα από τα Ουρά­ λια. Οι Ρώσοι είχαν επίσης κατασκευάσει πολλούς, τελείως άγνωστους αυτοκινητόδρομους κατά μήκος των οποίων κινούνταν, ενώ η Βέρμαχτ χρησιμοποιούσε μόνο τους δρόμους που γνώριζε. Οι στρατώνες του Κόκ­ κινου Στρατού βρέθηκαν γεμάτες με ομοιώματα Γερμανών στρατιωτών για να εκπαιδεύονται οι άνδρες του στη σκοποβολή, τα οποία είχαν κατασκευασθεί πολύ πριν από τον Ιούνιο 1941. Οι περισσότεροι από τους διοικητές του Χίτλερ -συμπεριλαμβανομένων του Beck, του Kluge, του Χάλντερ και του Richard Ruoff- συμφωνούσαν ότι ο Φύρερ είχε επιλέξει τη σωστή στιγμή για να χτυπήσει. Ό πω ς ο ίδιος δήλωνε επανειλημμένα δεν επρόκειτο να κάνει τα λάθη που έκανε «κάποιος άλλος διάσημος άνδρας», εννοώντας τον Ναπολέοντα. Με τη βοήθεια χιλιάδων αιχμαλώτων, οι άνδρες του μηχανικού του επισκεύασαν δουλεύοντας όλο το 24ωρο κατεστραμμένες ρωσικές σιδη­ ροδρομικές γραμμές και τις επανεγκατέστησαν σύμφωνα με τις γερμανι­ κές προδιαγραφές. Περί τα μέσα Αυγούστου, μια δίδυμη σιδηροδρομική γραμμή εκτεινόταν μέχρι το Σμολένσκ. Κάποια στιγμή, στις 17 του μηνός, νουθέτησε το ιδιαίτερο προσωπικό του κατά της υπεραισιοδοξίας. «Να σκέπτεστε πάντα ότι ο εχθρός θα κά ­ νει αυτό που θέλετε λιγότερο», είπε στον Hewel. Παραδείγματος χάρη, προσπάθησε να σκεφθεί τι θα έκανε ο Στάλιν αν δεν υπήρχαν τα Έλη Πρίπυετ. Στις 19 Αυγούστου, ο Μάρτιν Μπόρμαν ανέφερε ότι ο Χίτλερ π α ρ α ­ τήρησε: «Με τις δραστηριότητές μου, το γερμανικό έθνος κατέκτησε μέχρι τώρα πάνω από δυόμισι εκατομμύρια ανθρώπους. Έτσι, ακόμη κι αν ζητή­ σω τη θυσία του 10 τοις εκατό, θα τους έχω δώσει ένα 90 τοις εκατό». ΕΚΕΙΝΗ την ημέρα, ο dr. Morell σημείωνε: «Δεν εξέτασα τον Φύρερ σή­ μερα, αφού νιώθει πολύ καλά». Αλλά την επομένη, ο Χίτλερ αισθανόταν πάλι πεσμένος. «Εργάστηκε πολύ χθες», έγραφε ο Morell, «και είναι κάπως ζαλισμένος. Τα χέρια του έτρεμαν και το κεφάλι του στριφογύρι­ ζε». Σχεδίαζε να καλέσει τον Μουσολίνι στο Ανατολικό Μέτωπο, αλλά τα αυτιά του εξακολουθούσαν να βουίζουν ελαφρά. Στις 21 του μηνός

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

563

ξέσπασε στον Morell: «Η ποικιλία των γευμάτω ν που μου σερβίρουν [εδώ] είναι, πολύ περιορισμένη». («Το κακό είναι», σημείωνε ο γιατρός, «ότι απορρίπτει πά ρα πολλά πράγματα που του συνιστούμε και είναι πολύ δύσκολο να του κάνεις προτάσεις, καθώς είναι χορτοφάγος».) 0 Χίτλερ ήθελε να επαναληφθεί «αυτή η ευχάριστη θεραπεία» με βδέλλες, αλλά όλες αυτές που χρησιμοποιήθηκαν πάνω του εκτός από μια ήταν νεκρές, αφού μάλλον το αίμα του Χίτλερ δεν τους άρεσε. «Ήλπιζα», έγραφε ο Morell στις 22 Αυγούστου, «να του βάλω άλλη μια φορά βδέλ­ λες πριν έρθει εδώ ο Μουσολίνι, για να είναι απολύτω ς καθαρό το μυαλό του». «Δεν έχω όμως ακόμη τον χρόνο», είπε ο Χίτλερ. «Τώρα έχω το μυαλό μου μόνο στη δουλειά. Φυσικά και θα ήθελα να το κάνω». Τοποθέτησα τρεις βδέλλες [σημείωνε ο Morell στο ημερολόγιό του, την 23η Αυγούστου], δυο πίσω από το αυτί, τη μια μπροστά. Αυτή η τελευταία ρουφηξε καλά και γερά. Το κεφάλι του, πιο ξεκάθαρο κι ανάλαφρο. Λέει ότι δεν βρήκε το ρούφηγμά τους διόλου δυσάρεστο.

Καθώς η υγεία του είχε αποκατασταθεί, ο Χίτλερ ξανάρχισε τον αγώνα του εναντίον του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Στις 21 Αυγούστου υ π α ­ γόρευσε μια αυστηρή επιστολή προς τον Μ πράουχιτς, που άρχιζε ως εξής: «Οι προτάσεις του Στρατού για συνέχιση των επιχειρήσεων στα ανατολικά δεν είναι σύμφωνες με τις προθέσεις μου. Διατάσσω τα ακό­ λουθα», και επανελάμβανε τους αντικειμενικούς σκοπούς που ζητούσε από τον Δεκέμβριο 1940: στα βόρεια, ο αποκλεισμός του Λένινγκραντ και στα νότια, η κατάληψη της Κριμαίας, των βιομηχανικών περιοχών του Ντόνετς, των ανθρακοφόρων περιοχών και των πετρελαιοπηγών του Καύκασου. Η Ομάδα Στρατιών Κέντρου του στρατάρχη von Beck έπ ρ ε­ π ε να παραμείνει σε θέσεις άμυνας απέναντι στην Μόσχα. Αυτή η χοντροκομμένη απόρριψη προκάλεσε αναταραχή στον Στρατό. Ο Μ πράουχιτς υπέστη την πρώτη του ελαφρά καρδιακή προσβολή. Ο Χάλντερ κυριολεκτικά έκλαιγε πάνω από αυτήν τη «φυλλάδα» του Χίτ­ λερ. «Βασανιστικές ημέρες με περιμένουν», έγραφε στη σύζυγό του στις 23 Αυγούστου. «Κ αι πάλι έθεσα στη διάθεσή του την παραίτησή μου, -ροκειμένου να σταματήσω αυτήν την πράξη τρέλας. Το αποτέλεσμα ήταν εντελώς αποκαρδιωτικό... Ο αντικειμενικός σκοπός που έθεσα στον εαυτό μου -συγκεκριμένα να τελειώσουμε με τους Ρώσους μια για πάντα πριν το τέλος της χρονιάς- δεν θα εκπληρωθεί... Η Ιστορία θα επιρρίψει σε μας τη σοβαρότερη κατηγορία που θα μπορούσε να απαγγελθεί σε μια Ανώ­ τατη Διοίκηση, συγκεκριμένα ότι φοβούμενοι έναν αδικαιολόγητο κίνδυνο, δεν εκμεταλλευτήκαμε την επιθετική ορμή των στρατευμάτων μας. Το ίδιο συνέβη και με την εκστρατεία στην Δύση. Αλλά εκεί, η εσωτερική κατάρ­ ρευση του εχθρού συγκάλυψε με ένα πέπλο οίκτου τα λάθη μας».

564

DAVID IRVING

Το ημερολόγιο του Beck αποκαλύπτει την ίδια αγωνία. «Δεν θέλω να “ καταλάβω τη Μόσχα! ” Θέλω να συντρίψω τον εχθρικό στρατό, και ο κύριος όγκος αυτού του στρατού βρίσκεται μπροστά μου!» Τηλεφώνησε στον συνταγματάρχη Schmundt ζητώντας του να δει ο Φύρερ τουλάχιστον τον Γκουντέριαν. Ο Χίτλερ παραχώρησε μια μεσονύκτια ακρόαση στον Γκουντέριαν στις 23 Αυγούστου. Αφού άκουσε την άποψη του Χίτλερ ότι η κύρια έφοδος έπρεπε να συνεχιστεί προς τα νότια, ο Γκουντέριαν α π ο ­ φάσισε ότι ο Χίτλερ είχε δίκιο. «Επέστρεψα», έγραφε μετά, «στις 24 του μηνός, πολύ ικανοποιημένος και με αναπτερωμένες ελπίδες». Η οργή του Beck και η αγανάκτηση του Χάλντερ επειδή τους «πούλη­ σε» έτσι ο Γκουντέριαν, ήταν τεράστιες. Ο Χάλντερ απέσπασε με το «έτσι θέλω» το πιο ισχυρό σώμα του Γκουντέριαν, το 46ο τάγμα Panzer και το προσκόλλησε στην 4η Στρατιά, στο μέτωπο της Μόσχας. Με δύο σώματα μόνο η επίθεση του Γκουντέριαν χώλαινε και σκόνταψε. «Από τις 27 του μηνός αγωνίζομαι για ενισχύσεις, αλλά μου τις παραχωρούν με το σταγονόμετρο και πολύ αργά», έγραφε σε μια επιστολή. Ο αρχη­ γός του Επιτελείου του σημείωνε στο ημερολόγιό του ότι ο Γκουντέριαν «έχει την εντύπωση ότι [οι Beck και Χάλντερ] είναι ακόμη προσκολλημένοι στο παλιό τους σχέδιο, την προέλαση προς την Μόσχα». Στις αρχές Σεπτεμβρίου, καθώς έφτανε η κακοκαιρία, έγινε ξεκάθαρο ότι στα βό­ ρεια του ποταμού Ντέσνα ο Κόκκινος Στρατός τους είχε ξεφύγει. Ο Ν τούτσε έφτασε στη Φωλιά το υ Λ ύ κ ο υ στις 25 Α υγούστου. Ο Hewel σημείωνε: «Πολεμική σύσκεψη, μετά όλοι μαζί για φαγητό στην τραπεζαρία και μια συνομιλία με τον Αρχηγό μου [Ρίμπεντροπ]. Το βρά­ δυ, κρύος μπουφές στον κήπο. Ο Βιττόριο Μουσολίνι είναι ιδιαίτερα αντιπαθής και ηλίθιος...» Την άλλη ημέρα, ο Χίτλερ πήγε τον Μουσολίνι στο πεδίο μάχης του Μ πρεστ-Λιτόβσκ, όπου οι πύραυλοί του των δύο τόνων και τα ολμοβόλα των 620mm είχαν μετατρέψει τα οχυρά σε ερείπια. Παραδέχθηκε ύτι οι στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών του τον είχαν παραπληροφορήσει χονδροειδώς σχετικά με την αντίσταση των σοβιετικών δυνάμεων, αλλά πρόβλεψε ότι η τελική νίκη θα ήταν δική του γύρω στην άνοιξη του 1942. Το ίδιο βράδυ, οι δυο δικτάτορες έφυγαν για τα στρατηγεία του Νύτου του Χίτλερ, στην Γαλικία. 0 Μουσολίνι είχε μια εμπιστευτική συνο­ μιλία με τον Χίτλερ και για πρώτη φορά του άνοιξε την καρδιά του μι­ λώντας του για τις πραγματικές δυσκολίες που συναντούσε η φασιστική επανάστασή του.* Το 1943, ο Χίτλερ θα τον θυμόταν να παραπονείται: * Σ.τ.Σ.: Στις 30 Αυγούστου 1941, ο Κανάρης επέστρεψε στο Βερολίνο μετά από τις συνομιλίες που είχε με τον Ιταλό ομόλογό του συνταγματάρχη Cesare Ame, και εί­ πε στο Επιτελείο του της Άμπβερ: « 0 Α. χαρακτηρίζει την κατάσταση στην Ιταλία, πολύ σοβαρή. Η έκπληξη που προκλήθηκε από την ανατολική εκστρατεία, είχε εξαιρετικά δυσάρεστη επίπτωση στον ιταλικό λαό.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

565

«Πείτε μου, τι μπορεί να κάνει κανείς, όταν έχει αξιωματικούς με επ ιφ υ ­ λάξεις για το καθεστώς και την ιδεολογία του... οι οποίοι, όποτε αναφέρεται κανείς σε θέματα ιδεολογίας ή περί raison d ’ etat, λένε “ Εμείς είμα­ στε μοναρχικοί: οφείλουμε πίστη στον βασιλιά!”» Αυτή η παραδοχή αδυναμίας απέναντι στην ιταλική μοναρχία ήταν ένα σοκ για τον Χίτλερ, και δεν ξέχασε ποτέ αυτά τα λόγια του Μουσολίνι. Την άλλη ημέρα, 28 Αυγούστου, οι δυο δικτάτορες πέταξαν επί ώρες με αεροπλάνο πάνω από την εύφορη γη της Ουκρανίας, μέχρι το στρα ­ τηγείο του Rundstedt στο Ουμάν. «Το πρόσωπό του Χίτλερ ήταν κατακόκκινο από το κάψιμο του ήλιου», έγραφε όλο ενοχή ο Morell, «και το μέτωπό του τον πονούσε πολύ εξαιτίας μεγάλων κηλίδων από εγκαύμα­ τα, κι έτσι ήταν πολύ σκυθρωπός». Ο Κάιτελ είχε στο νου του μόνο την ύπαιθρο. «Μ πορούσες να νιώσεις πω ς ως και το χώμα αυτού του τόπου ήταν παρθένο», θυμόταν. Τρεις μήνες αργότερα, ο Χίτλερ περ ιέγρ α φ ε τις δικές του ζωηρές εντυπώσεις. «Θα πρέπει να είδα χιλιάδες γυναίκες εκεί, αλλά καμιά δεν φορούσε ούτε καν το πιο φτηνό στολίδι. Στις άθλιες τρώγλες τους δεν υπήρχαν ούτε μαχαιροπίρουνα, ούτε άλλα είδη νοικοκυριού. Κι αυτή η εξαθλίωση να επικρατεί σε μια περιοχή της οποίας το έδαφος μπορεί να έχει τη μεγαλύτερη απόδοση που μπορείς να φανταστείς... Μόνο όταν αυτοί οι τρομοκρατημένοι, φοβισμένοι άνθρωποι δουν με τα ίδια τους τα μάτια να τουφεκίζονται οι κομισάριοι, θα μπορέσουν σιγά-σιγά να ξαναγίνουν ανθρώπινα πλάσματα». Το καλοκαίρι θα τελείωνε σύντομα και η Ρωσία δεν είχε ακόμη ηττηθεί. Στα τέλη Αυγούστου, η Christa Schroeder έγραφε: Η παραμονή μας εδώ στο Στρατηγείο τραβά όλο και πιο πολύ σε μάκρος. Στην αρχή πιστεύαμε ότι θα ξαναγυρίσουμε στο Βερολίνο περί τα τέλη Ιουλίου, ύστερα άρχισαν να μιλούν για τα μέσα Οκτωβρίου, και τώρα λένε ήδη ότι δεν θα φύγουμε πριν από τα τέλη Οκτωβρίου, και να δούμε. Κάνει κιόλας αρκετό κρύο εδώ, σαν να είναι φθινόπωρο κι αν ο Αρχηγός σκεφτεί να περάσει τον χειμώνα εδώ, θα παγώσουμε όλοι. Η παρατεινόμενη παραμονή σε αυτά τα καταλύματα δεν κάνει καλό σε κανέναν. Ούτε ο Αρχη­ γός δείχνει πολύ καλά, αφού αναπνέει πολύ λίγο καθαρό αέρα και τώρα, εί­ ναι υπερευαίσθητος στον ήλιο και στον άνεμο μόλις βγει έξω με το αυτοκίνη­ το γ ια μερικές ώρες. Θα ήθελα πολύ να μέναμε στη Γαλικία -όλοι θα το θέλαμε α υ τό - αλλά οι συνθήκες ασφαλείας εκεί δεν είναι ικανοποιητικές... Στην έξοχη εκεί, αισθάνεται κανείς πιο ελεύθερος. Εδώ, μέσα στο δάσος, νιώθεις σαν όλα να σου σφίγγουν την καρδιά μόλις περπατήσεις λίγο. Εξάλ­ λου, εκεί δεν έχεις το συναίσθημα πω ς είσαι φυλακισμένος: βλέπεις τους χω ­

566

DAVID IRVING

ρικούς να εργάζονται στα χωράφια κι αυτό σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος, ενώ εδώ σκοντάφτουμε συνέχεια πάνω σε σκοπιές και π ρ έπει συνεχώς να δείχνουμε τις ταυτότητές μας. Ε, καλά, υποθέτω πω ς όπου κι αν πηγαίναμε, θα ήμασταν πάντα αποκομ­ μένοι α π ό τον κόσμο, στο Βερολίνο στο Μ πέργκοφ, ή στα τα ξίδ ια μας. Υπάρχει π άντα ο ίδιος αυστηρά καθορισμένος κύκλος, πάντα το ίδιο κύκλω­ μα μέσα στα συρματοπλέγματα.

Το τι θα ήταν η Νέα Τάξη του Χίτλερ στην Ευρώπη αποτελοόσε ένα μυ­ στικό που ο ίδιος κρατούσε καλά κρυμμένο. Ή ταν ολοφάνερο ύτι οι Σ λά­ βοι και οι Μπολσεβίκοι -ιδια ίτερα αν ήταν Ε βραίοι- δεν θα περνούσαν καθόλου καλά κάτω από αυτήν τη Νέα Τάξη. Αλλά η θέση χωρών, όπως της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Ουγγαρίας, ακόμη και της Ρωσίας, ήταν ακόμη ακαθόριστη. 0 ναυτικός υπασπιστής του Χίτλερ, Puttkamer, έγρ α ­ φε αποκαλυπτικά στις 11 Αυγούστου: Χθες, στο γεύμα, ο Φύρερ μιλούσε για τις σχέσεις μας με την Γαλλία. Για πρώτη φορά έγινε ξεκάθαρος ο λόγος για τον οποίο δεν κάνει αποδεκτές οποιεσδήποτε προτάσεις του έγιναν. Είπε ότι πίστευε πω ς ένας άνθρωπος σαν τον Νταρλάν ήταν σίγουρα τίμιος και ότι ήταν απολύτως δυνατό να ε π ι­ τευχθεί με την Γαλλία μια υποφερτή σχέση που θα εξελισσόταν από τη συν­ θηκολόγηση ως μια προκαταρκτική ειρήνη. Κ άτι τέτοιο ήταν πολύ πιθανό, κατά την άποψή του, έστω κι αν παραμέναμε ανυποχώρητοι στις απαιτήσεις μας: η Γαλλία τις περίμενε, θα τις αποδεχόταν και θα έβγαινε στον πόλεμο στο πλευρό μας. Έ τσ ι αν ήμασταν μόνοι, τα πάντα θα μπορούσαν να επιτευ­ χθούν. Το κρίσιμο εμπόδιο, ωστόσο, είναι οι διεκδικήσεις της Ιταλίας - Τυνησία και Κορσική. Καμιά γαλλική κυβέρνηση δεν θα το ανεχόταν αυτό. Αλλά δεν μπορούσε να πείσει τους Ιταλούς να παραιτηθούν, έπρεπε να υποστηρίξει κι ο ίδιος τις διεκδικήσεις αυτές. Δεν μπορούσαμε να εγκαταλείψουμε τη σύμ­ μαχό μας Ιταλία προς χάριν της Γαλλίας, είπε. Οπότε, αυτός είναι ο πραγματικός λόγος, και αποτελοόσε κάτι νέο για μένα και τον Γιόντλ, με τον οποίο συζήτησα τα παραπάνω .

Στις 8 Σεπτεμβρίου, ο Χίτλερ αναφερόμενος στην Ουγγαρία, είπε στον Hewel: «Όλες αυτές είναι συμμαχίες σκοπιμότητας. Λόγου χάρη, ο Γερ­ μανικός λαός ξέρει ότι η συμμαχία μας με την Ιταλία είναι μόνο μια συμμαχία ανάμεσα στον Μουσολίνι και σε μένα. Εμείς οι Γερμανοί έχου­ με συμπάθειες μόνο με τους Φινλανδούς, μπορούμε να βρούμε κάποιους συμπαθούντες στην Σουηδία και φυσικά, στην Βρετανία». Στο σημείο αυτό θα πρ έπει να αναστέναξε, γιατί πρόσθεσε: «Μ ια γερμανο-βρετανική συμμαχία θα μπορούσε να είναι μια συμμαχία μεταξύ λαών! Μόνο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

567

που οι Βρετανοί δεν θα έπρεπε να απλώνουν τα χέρια τους στην Ευρώ ­ πη. Θα μπορούσαν να κρατήσουν την Αυτοκρατορία τους, και τον κόσμο ολόκληρο αν ήθελαν!» Η κατάκτηση της Ουκρανίας από τον Χίτλερ θα σήμαινε ότι δεν θα χρειαζόταν πια τις περιοχές πρώτων υλών της Γαλλίας. Ό πω ς εξήγησε στον πρεσβευτή του στη Γαλλία, Otto Abetz, στις 16 Σεπτεμβρίου, τα σο­ βιετικά ορυχεία σιδηρομεταλλεύματος μόνο στο Κριβόι Ρογκ θα του έδι­ ναν 1.000.000 τόνους σιδήρου τον μήνα. Ο Χίτλερ θα επέμενε να κρατή­ σει μόνο την Αλσατία, την Λωρραίνη και τις ακτές της Μάγχης απέναντι στην Αγγλία. Δεδομένου ότι θεωρούσε αυτές τις διεκδικήσεις μέτριες, ο Χίτλερ βεβαίωνε τον Abetz ότι η Γαλλία θα είχε σίγουρα ένα μερίδιο από τα οφέλη της Νέας Τάξης. Στο ημερολόγιό του, στις 15 Σεπτεμβρίου 1941, ο Weizsäcker π ερ ιέ­ γραφε την εξωτερική πολιτική334 του Χίτλερ με αυτά τα λόγια: «Αυτό που έδειχνε ως κατάπτωση τις προηγούμενες τέσσερις εβδομάδες έχει περάσει, πιθανόν κι η φυσική του αδιαθεσία. Στα σχέδιά του είναι ένας αυτοκινητόδρομος προς τη χερσόνησο της Κριμαίας. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες σχετικά με πιθανή σύμπτυξη του Στάλιν. Αν αποσυρθεί στην Ασία θα μπορούσε να του προσφέρει μια συνθήκη ειρήνης». Την επομένη, ο Papen συζήτησε κι αυτός το μέλλον του Στάλιν με τον Χίτλερ, κι ο Φύρερ επανέλαβε όσα είχε π ει στον Γκαίμπελς έναν μήνα πριν: ότι από τη στιγμή που η Βέρμαχτ θα κατελάμβανε μια ορισμένη προωθημένη γραμμή στην Ρωσία, θα ήταν πιθανό να βρεθεί κοινό έδαφος με τον Κόκκινο Δικτάτορα, ο οποίος ήταν στο κάτω-κάτω ένας άνθρωπος με τερά σ τια επιτεύγματα. Ό πω ς σημείωνε ένας άλλος διπλω μάτης, ο Hasso von Etzdorf, «[Ο Χίτλερ] βλέπει δυο πιθανότητες σχετικά με την τύχη του Στάλιν: είτε θα τον απορρίψει ο ίδιος ο λαός του, είτε θα π ρ ο ­ σπαθήσει να κάνει ειρήνη μαζί μας. Επειδή -λ έ ε ι- ο Στάλιν, ως ο μεγα ­ λύτερος εν ζωή πολιτικός, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι στα 66 του χρόνια δεν μπορεί να ξαναρχίσει το έργο της ζωής του, αν πρόκειται να χρειαστεί μια ολόκληρη ζωή για να το ολοκληρώσει. Έτσι, θα προσπαθή­ σει να περισώσει ό,τι μπορεί με τη συγκατάθεσή μας. Και ως προς αυτό, θα πρέπει να τον συναντήσουμε στη μέση της απόστασης που μας χωρί­ ζει. Αν ο Στάλιν αποφάσιζε απλώς να αναζητήσει την επέκταση της Ρω ­ σίας προς τον νότο, προς τον Περσικό Κόλπο, όπως αυτός [ο Χίτλερ] του συνέστησε κάποια φορά [Νοέμβριος 1940], τότε θα ήταν εφικτή η ειρηνι­ κή συνύπαρξη μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας». Ο Papen, από την πλευρά του, τόνισε στον Χίτλερ την ανάγκη να προωθήσει ένα «εποικοδομητικό σχέδιο ειρήνης» μετά την ανατροπή της Ρωσίας, ένα σχέδιο που θα μπορούσε να εμπνεύσει όλους τους Ευρω ­ παίους. «Ο Φύρερ μίλησε τότε για τα σχέδιά του σχετικά με την Ανατολή»,

568

DAVID IRVING

αναφέρει η μόνη υπάρχουσα καταγραφή της συζήτησης του Χίτλερ με τον Abetz, στις 16 Σεπτεμβρίου: Η Πετρούπολη [Λένινγκραντ], η «Φ ιδοφωλιά» από την οποία μέχρι τώ ρα το ασιατικό δηλητήριο «διαχεόταν» στη Βαλτική, έπρεπ ε να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Η πόλη έχει ήδη α ποκοπεί... Οι Ασιάτες και οι Μπολσεβίκοι π ρ έπ ει να εκδιωχθούν από την Ευρώπη, αυτό το «επεισόδιο των 250 χρόνων ασιατικής μόλυνσης» παίρνει τέλος. Τα Ουράλια θα είναι τα σύνορα πίσω από τα οποία ο Στάλιν κι οι όμοιοι του μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Αλλά αυτός [ο Χ ίτλερ], εξαπολύοντας π ερ ισ τα σ ια κ ές επ ιδρ ομ ές α π ό την άλλη πλευρά των Ουραλίων, θα εξασφάλιζε επίσης ότι ο Στάλιν δεν θα έβρισκε στιγμή ησυχίας ούτε εκεί. Μετά την εκδίωξη των Ασιατών, η Ευρώπη δεν θα εξαρτόνταν π ια από μια εξωτερική δύναμη κι ούτε θα χρειαζόμασταν αυτές τις «σειρήνες» από την Αμερική. Η Ευρώπη θα καλύπτει η ίδια τις ανάγκες της σε πρώ τες ύλες και θα έχει τις δικές της αγορές εξαγωγών στις ρωσικές περιοχές, οπότε δεν θα έχουμε π ια ανάγκη το υπόλοιπο παγκόσμιο εμπόριο. Η νέα Ρωσία, από αυτήν την πλευρά των Ουραλίων θα είναι η «δική μας Ινδία», αλλά πολύ πιο κοντά από όσο εκείνη της Βρετανίας. Η νέα Μεγάλη Γερμανική Αυτοκρατορία θα περιλαμβάνει 135 εκατομμύρια λαού και θα κυβερνά άλλα 150 εκατομμύρια.

Η ραχοκοκαλιά της νέας Αυτοκρατορίας θα ήταν η Βέρμαχτ και πάνω από όλα, τα SS. Παρουσία τρίτων ο Χίτλερ συζητούσε με τον Χίμλερ μόνο αθώα θέματα - για αρχιτεκτονική, για το σαλόνι της frau Bruckmann ή για τα θρεπτικά συστατικά της πατάτας και της σόγιας. Κατ’ ιδίαν όμως σχέ­ διαζαν τρόπους για να καταπολεμήσουν τον πολλαπλασιασμό και τη συνε­ χή αναγέννηση του παρτιζάνικου κινήματος που απλωνόταν σε όλες σχε­ δόν τις κατεχόμενες από τους Ναζί χώρες. Ο Χίτλερ συνέδεε αυτά τα κι­ νήματα με τη ραδιοφωνική ομιλία του Στάλιν, τον Ιούλιο, και κατηγορούσε τη μέχρι τότε ήπια -κ α τά την άποψή το υ - μεταχείριση προς όσους συλλαμβάνονταν για τέτοιες πράξεις. Στις 7 Σεπτεμβρίου, κι ενώ ο Χίμλερ βρισκόταν στη Φωλιά του Λύκου, διέταξε ότι αν οι δολοφόνοι ενός Γερμα­ νού υπαξιωματικού στο Παρίσι δεν ανακαλύπτονταν αμέσως, θα έπρεπε να τουφεκιστούν 50 ύμηροι. Και στο μέλλον, το τίμημα θα ήταν 100 «κομ­ μουνιστές» για κάθε Γερμανό, που θα σκοτωνόταν. (Ο Γερμανός στρατιω­ τικός διοικητής, πρέπει να το παραδεχτούμε, διαμαρτυρήθηκε κι ο Χίτλερ άφησε τελικά σε αυτόν την απόφαση για το μέγεθος των αντιποίνων.) Η πολιορκία του Λένινγκραντ συμβόλιζε την κορύφωση της βαρβαρό­ τη τα ς αυτού του πολέμου. Τα πληρώ ματα των αρμάτω ν μάχης του Leeb335 μπορούσαν να διακρίνουν στον ορίζοντα τους απαστράπτοντες χρυσούς θόλους των κτιρίων του Ναυαρχείου - τόσο κοντά, κι όμως τόσο

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

569

μακριά βρίσκονταν. Σε μια επίσημη οδηγία του που κυκλοφόρησε ο Χ ίτ­ λερ στις 6 Σεπτεμβρίου, την υπ’ αριθμόν 35, διέτασσε ότι ο Λένινγκραντ έπρεπε να αποκοπεί απόλυτα από τις χερσαίες δυνάμεις του, ώστε περί τα μέσα Σεπτεμβρίου το αργότερο να μπορεί να αποσύρει τα άρματα μάχης του και τα αεροπορικά σμήνη του Richthofen για να τα διαθέσει επιτέλους στην κύρια έφοδο κατά της Μόσχας. Στις 9 Σεπτεμβρίου, η Λουφτβάφε άρχισε επιχειρήσεις βομβαρδισμού σε εικοσιτετράωρη βάση. Ο υπαρχηγός της, Jeschonnek, έγραφε στο ημερολόγιό του: «Τα τρόφιμα έχουν ήδη αρχίσει να λείπουν εκεί». Στις 10 του μηνός, ο αξιωματικός-σύνδεσμος του Rosenberg του α νέ­ φερε από το Επιτελείο του Χίτλερ: Ολόκληρος ο πληθυσμός έχει παραμείνει εκεί και ουσιαστικά αυξήθηκε με την εκκένωση των τριγύρω προαστίων. Ήδη, είναι σχεδόν αδύνατο να βρεις ψωμί, ζάχαρη και κρέας στο Λένινγκραντ. Ο Φύρερ θέλει να αποφ ύγει τις οδομαχίες από σπίτι σε σπίτι, που θα κό­ στιζαν βαριές απώ λειες στα στρατεύματα. Η πόλη π ρ έπ ει οπωσδήποτε να μεταβληθεί σε ερείπια από το πυροβολικό κι οι κάτοικοι να πεθάνουν από την πείνα. Λίγες ημέρες ή εβδομάδες, εδώ ή εκεί, δεν θα αλλάξουν πολλά, αφού δεν θα απαιτηθούν πολυάριθμα στρατεύματα για την πολιορκία. Οι Φινλανδοί έχουν προτείνει να διοχετεύσουν τα νερά της λίμνης Λαντόγκα, στον Κόλπο της Φινλανδίας -π ο υ βρίσκεται πολλά μέτρα χαμηλότεραγ ια να σαρωθεί η πόλη του Λένινγκραντ.336

Στις 12 Σεπτεμβρίου, ο στρατηγός Χάλντερ τόνισε στην Ομάδα Στρατιών του Leeb ότι τα άρματα μάχης του θα έπρεπε σε λίγο να αποσυρθούν από το Λένινγκραντ για την επίθεση κατά της Μόσχας. Ο στρατηγός Hans Reinhardt διαμαρτυρήθηκε σχετικά με τις επιπτώ σεις αυτής της διαταγής στο ηθικό των ανδρών του. «Η πόλη βρίσκεται μπροστά τους και κανένας δεν πρέπει να τους σταματήσει να μπουν μέσα!» Αλλά ο Χίτλερ συμφώνησε να μη διατεθούν τανκς. Το Λένινγκραντ θα έπρεπε να καταστραφεί μόνο με βομβαρδισμούς. Ο ναύαρχος Ραίντερ του ζήτη­ σε να αφήσει άθικτες τουλάχιστον τις αποβάθρες, αλλά ο Χίτλερ το αρνήθηκε. Όμως ο Κάιτελ, τηλεφώνησε στον Leeb να αναβάλει την απόσυρ­ ση των αρμάτων μάχης για 48 ώρες. Στις 12 του μηνός ο πτέραρχος της Λουφτβάφε, Richthofen, έγραφε στο ημερολόγιό του: «Ο συνταγματάρ­ χης Schmundt... μίλησε για το πρόβλημα της Φινλανδίας και του Λένιν­ γκραντ. Τέλος το Λ. Θα “περάσει το άροτρο!” Στις 16 Σεπτεμβρίου, τα άρματα μάχης των Ναζί σταμάτησαν τελικά και άρχισε η μεταφορά τους από το Λένινγκραντ προς το μέτωπο της Μόσχας. Το Κίεβο έπεσε τελικά σε γερμανικά χέρια. Τα νέα έφτασαν στο Στρατηγείο του Χίτλερ αργά το βράδυ στις 19 Σεπτεμβρίου. Ε πί μέρες

570

DAVID IRVING

μετά, εκείνος μιλούσε για τα σχέδιά του σχετικά με την Ευρώπη. 0 dr. W erner Koeppen, σύνδεσμος του Rosenberg, κατέγραψε αυτές τις ιστορι­ κές συζητήσεις: Γεύμα, 19 Σ επτεμβρίου. 0 dr. Todt διηγείται τις εντυπώσεις από το τελευ­ ταίο ταξίδι του στο Όσλο και Τροντχάιμ και για τη διάνοιξη οδού που θα επιτρέψει την καλύτερη επικοινωνία μεταξύ Γερμανίας και Δανίας. 0 Φύρερ μίλησε για τα σχέδιά του να ανοικοδομήσει από την αρχή το Τροντχάιμ, σε επίπεδα, έτσι ώστε κάθε σπίτι να λούζεται από τον ήλιο όλη την ημέρα... 0 Φύρερ αναφέρθηκε κατόπιν στην ανάγκη κατασκευής μιας εθνικής οδού ως το Τροντχάιμ και μιας άλλης ως κάτω στην Κριμαία. Μετά τον πόλεμο, οι ίδιοι οι Γερμανοί πολίτες θα έχουν την ευκαιρία να πηγαίνουν με τα Φολγκσβάγκεν τους να δουν τις κατακτημένες περιοχές, έτσι ώστε αν παραστεί ανάγκη, να είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν γ ι’ αυτές. Δεν π ρ έπ ει ποτέ να επαναλάβουμε το προπολεμικό λάθος να δημιουργήσουμε αποικιοκρατικές ιδέες για λίγους μόνο καπιταλιστές ή εταιρείες... 0 σιδηρόδρομος διανύει αποστάσεις, αλλά ο αυτοκινητόδρομος τις ανοίγει.

Προηγουμένως είχε π ει στον Seyss-Inquart,337 στις 26 του μηνός, ότι θεω ­ ρούσε ξεκάθαρη ανοησία το γεγονός ότι π α ρ ’ όλο που μια τεράστια, αραιοκατοικημένη Αυτοκρατορία βρισκόταν στα ανατολικά, με σχεδόν ανεξάντλητες πλουτοπαραγω γικές πηγές και πρώ τες ύλες, η Δυτική Ε υ­ ρώπη πάσχιζε να ικανοποιήσει τις ανάγκες της με εισαγωγές από υπερ ­ πόντιες αποικίες. «Από τη στιγμή που θα κατέχουμε με ασφάλεια τις ζωτικά σημαντικές ευρωπαϊκές περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης, ο πόλε­ μος στα ανατολικά των Ουραλίων δεν θα μας προβληματίσει, ακόμη κι αν κρατήσει εκατό χρόνια». Ο Χίτλερ έμαθε ότι καουτσουκόδεντρα φύο­ νταν κοντά στο Χάρκοβο - είχε κιόλας δει ο ίδιος μερικά εξαιρετικά δείγματα. «Τα γιγάντια αγροκτήματα που συγκρότησε ο Στάλιν θα είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για να χρησιμοποιήσουμε κι εμείς τη γη στο μέλλον, καθώς είναι πιθανότατα ο μόνος τρόπος για την εντατική καλλιέργειά τη ς...» Πίστευε ότι οι περισσότεροι Ρώσοι είχαν συνηθίσει να τους μεταχειρίζονται σαν ζώα. Αν οι αρχές κατοχής μπορούσαν να ελέγξουν τον ανεφοδιασμό σε αλ­ κοόλ και καπνό, είχε π ει κατά τη διάρκεια του γεύματος μερικές μέρες νωρίτερα, θα έκαναν τον λαό αυτό να τρώει από τη χούφτα τους. «Τα σύνορα μεταξύ Ευρώπης και Ασίας», αναλογιζόταν ο Χίτλερ την ώρα του δείπνου στις 23 του μηνός, «δεν είναι τα Ουράλια Όρη, αλλά εκεί όπου τελειώνουν οι οικισμοί του γερμανικής προέλευσης πληθυσμού, και αρχίζουν αυτοί των αμιγώ ς Σλάβων. Η προσπάθειά μας είναι να απωθήσουμε αυτά τα σύνορα όσο ανατολικότερα μπορούμε, κι αν χρ εια ­ στεί, πολύ πιο πέρα από τα Ουράλια. Αυτός είναι ο αιώνιος νόμος της

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

571

φύσης που δίνει στην Γερμανία, ως ανώτερη δύναμη, το δικαίωμα ενώ­ πιον της Ιστορίας να υποτάξει αυτούς τους λαούς της κατώτερης ρ ά ­ τσας, να κυριαρχήσει πάνω τους και να τους εξαναγκάσει να εκτελούν χρήσιμες εργασίες». Αυτό το πρύγραμμα εθνικής κάθαρσης του Βερολί­ νου, της Βιέννης και της Πράγας θα συμπεριλάμβανε τους Εβραίους, αλ­ λά όχι πριν τελειώσει η Επιχείρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α . «Π ρέπει να μεταφ ερ­ θούν όλοι τελικά σε [περιοχές;] γειτονικές προς τους Μ πολσεβίκους [πλευρικές περιοχές;]» υπαγόρευε ο Γκαίμπελς στις 23 του μηνός (το μι­ κροφίλμ έχει αποκρυπτογραφηθεί μόνο εν μέρει). ΣΤΟ «Προτεκτοράτο» της Βοημίας-Μοραβίας, ένα κύμα αντίστασης δημιουργήθηκε όταν άρχισε η Επιχείρηση μ π α ρ μ π α ρ ο ς α . Σημειώθηκαν κ α ­ θυστερήσεις και στάσεις εργασίας καθώς και τρομοκρατικά επεισόδια. Φήμες έφτασαν ως τον Χίτλερ ότι σχεδιαζόταν μια πλήρους κλίμακας εξέγερση. «Μόνο τώρα συνειδητοποιούν ότι δεν υπάρχει τρόπος δια φ υ­ γής», είπε. «Όσο υπήρχε η μεγάλη Ρωσία, μητέρα όλων των Σλάβων, μπορούσαν ακόμη να ελπίζουν». Ο Koeppen ανέφερε τις παρατηρήσεις του Χίτλερ κατά το γεύμα, λί­ γες μέρες αργότερα: «Εξακολουθεί να επαναλαμβάνει ότι ξέρει τους Τσέχους α πό παλιά. Γι’ αυτούς [ο διοικητής του Ράιχ] N eurath ήταν απλά, ένας φιλικός γερο-ατζαμής, του οποίου παρεξήγησαν την ηπιότητα και το χιούμορ, από την πρώτη σχεδόν στιγμή και τα πήραν για αδυνα­ μία και βλακεία... Οι Τσέχοι είναι ένα έθνος “ ποδηλατώ ν” - σκύβουν από τη μέση και πάνω, αλλά τα πόδια τους κλοτσούν διαρκώς!» Έ να βράδυ στα τέλη Σεπτεμβρίου, ο Otto Bräutigam κατέγραφε αυτήν την παρατήρηση του Χίτλερ στο ημερολόγιό του: «Ανακαλύψαμε ότι η τσέχικη κυβέρνηση είχε κυκλοφορήσει διαταγές για μποϊκοτάρισμα στην παραγω γή όπλων. Η απόδοση της παραγω γής μειώθηκε γενικά κατά 20 ως 30 τοις εκατό, τα πυρομαχικά έβγαιναν με λάθος καψούλια, ενώ ακό­ μη και οι πλάκες θωράκισης που κατασκευάζονταν από το εργοστάσιο “ Σ κόντα” ήταν ελαττωματικές, πράγμα που μπορούσε να εξηγηθεί μό­ νον ως σαμποτάζ». Με συμβουλή του Μπόρμαν, ο Χίτλερ διόρισε τον Χάιντριχ Κυβερνήτη του «Π ροτεκτοράτου».338 Στις 24 Σεπτεμβρίου, ο Χίτλερ του είπε ότι δουλειά του θα ήταν μια «αποστολή μάχης» περιορισμένης διάρκειας, και του έδωσε carte blanche. Ο Χάιντριχ πέταξε στην Πράγα στις 27 του μηνός και συνέλαβε τους επικεφαλής των ανταρτών, ανάμεσά τους και τον στρατηγό Alois Elias, τον πρωθυπουργό. Την άλλη μέρα τηλεφώνησε στον Χίμλερ: ο Elias ομολόγησε ότι είχε επαφές με την κυβέρνηση Benes στο Λονδίνο. Ο Elias καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά ο Χίτλερ α πά ντη ­ σε ότι θα είχε μεγαλύτερη αξία ως όμηρος για την καλή συμπεριφορά των Τσέχων, και ο στρατηγός επιβίωσε μέχρι τον Μάιο του 1942.

572

DAVID IRVING

Ο Χίτλερ είχε ενημερώσει πλήρως τον Χάιντριχ για το μέλλον του Προτεκτοράτου του. Ο Χάιντριχ το ανέφερε στους τοπικούς κυβερνήτες του στην Πράγα, στις 2 Οκτωβρίου. Κ άποια μέρα, είπε, το Προτεκτορά­ το θα εποικιζόταν από Γερμανούς. «Αυτό δεν σημαίνει», συμπλήρωσε, «ότι θα π ρ έπ ει να προσπαθήσουμε από τώ ρα να εκγερμανίσουμε τον τσέχικο όχλο... Για όσους προέρχονται από καλή ράτσα και διέπονται από καλές προθέσεις, το θέμα είναι απλό, θα εκγερμανισθούν. Θα φ ρο­ ντίσω να απαλλαγώ από τους υπόλοιπους, όσους έχουν κατώτερη φ υλε­ τική καταγωγή ή δείχνουν εχθρικές προθέσεις: υπάρχει μπόλικος χώρος στην ανατολή γι’ αυτούς». Οι κατώτερης ράτσας αλλά με καλές προθέ­ σεις Τσέχοι πιθανόν να αποστέλλονταν για εργασία στο Ράιχ. Η πιο δ ύ ­ σκολη κατηγορία, όσοι διέθεταν καλά φυλετικά χαρακτηριστικά αλλά εί­ χαν εχθρικές προθέσεις, θα έπρεπε να εκκαθαριστούν.* Ο Χίτλερ συμβούλευσε τον Χάιντριχ να φέρεται στους Τσέχους ερ γά ­ τες με το «καρότο και το μαστίγιο». Σε όποιο εργοστάσιο παρατηρού­ νταν σαμποτάζ, έπρεπε να τουφεκίζονται δέκα όμηροι, αλλά σε εργο­ στάσια με καλή απόδοση, οι εργάτες θα έπαιρναν επιπλέον μερίδες φ α ­ γητού. Ο Χάιντριχ προχώρησε ακόμη πιο πέρα, εφαρμόζοντας για πρώτη φορά στους Τσέχους εργαζόμενους το σύστημα πλήρους κοινωνικής ασφάλισης που είχε εφαρμόσει ο Βίσμαρκ. «Οι Τσέχοι εργάτες α π ο δ έ­ χτηκαν αρκετά ήρεμα την εκκαθάριση των συνωμοτών», σημείωνε ο Koeppen όταν ο Χάιντριχ, που είχε έρθει από την Πράγα, έδωσε την πρώτη του αναφορά την ώρα του δείπνου, στις 2 Οκτωβρίου. «Το πιο σημαντικό γι’ αυτούς είναι να έχουν τροφή και εργασία... Έ νας εργάτης, μάλιστα, είχε γράψ ει στον Χάιντριχ, σημειώνοντας και τα πλήρη στοιχεία της ταυτότητάς του, ότι η ιστορία των Τσέχων ήταν πάντα ίδια: κάθε γ ε ­ νιά έπρεπε να πάρει το μάθημά της, κι ύστερα θα υπήρχε για ένα δ ιά ­ στημα ειρήνη. Πρόσθετε ότι κανένας δεν θα είχε αντίρρηση, ούτε κι αν τουφεκίζονταν άλλες δυο χιλιάδες». Οι Ναζί θα εκμεταλλεύονταν αυτήν την ευκαιρία.

* Σ.τ.Σ.: 0 Χίτλερ είχε χρησιμοποιήσει την ίδια γλώσσα και με τον Neurath, τον Υπουργό Εξωτερικών Karl-Hermann Frank και τον Υπουργό Δικαιοσύνης, τον Σε­ πτέμβριο 1940: «Οι Τσέχοι που είναι κατώτερης ράτσας ή δείχνουν αντιγερμανική στάση, δεν πρόκειται να αφομοιωθούν. Αυτή η κατηγορία πρέπει να εκμηδενιστεί (sei auszumerzen)». Σε μια συζήτηση στη διάρκεια του γεύματος στις 6 Οκτωβρίου 1941, ο Χίτλερ ανήγγειλε ότι οι Εβραίοι του Προτεκτοράτου θα εκτοπίζονταν όλοι ανατολικά. «Μετά από αυτόν τον πόλεμο, ο Φύρερ προτείνει να μεταφυτευτούν όλα τα φυλετικά μη αξιόλογα στοιχεία από την Βοημία στα ανατολικά».

ΡΩΣΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ο Χίτλερ, η τελευταία πράξη της Επιχείρησης μ π α ρ μ π α είχε τώ ρα αρχίσει. Στις 5.30' μ.μ. το πρω ί της 2ας Οκτωβρίου 1941, η Ομάδα Στρατιών του στρατάρχη von Beck, -δ υ ο χιλιάδες σχεδόν ά ρμ α τα μάχης υπό τη διοίκηση των Γκουντέριαν, Erich Hoepner και H oth- εγκαινίασε την πρώτη φάση της Επιχείρησης ΤΥΦΩΝΑΣ, την επίθεση κατά της Μόσχας. Το γεύμα εκείνη την ημέρα στο Στρατηγείο του Χ ίτ­ λερ άρχισε αργά, καθώς εκείνος άκουγε τις πρώ τες αναφορές από αυτήν την τελευταία μάχη που αποσκοπούσε στην καταστροφή των στρατευ­ μάτων του στρατάρχη Timoshenko. Όταν άρχισαν να τρώνε, ο Χίτλερ ήταν ασυνήθιστα ήρεμος. Έ σπασε τη σιωπή μύνο για να ζητήσει πληρο­ φορίες για τον καιρό, και άλλη μια φορά, όταν θυμήθηκε το Μ πέργκοφ όπου, ακόμη και τώρα, οι οικοδόμοι του Μπόρμαν εκτελούσαν π ερ α ιτέ­ ρω αρχιτεκτονικές «βελτιώσεις» στη βουνοπλαγιά. Ο καιρός στη Ρωσία δεν ήταν διόλου απρόβλεπτος. Πραγματικά, από τις 14 Αυγούστου κιόλας, ο υπαρχηγός του Jeschonnek, Hoffman von W aldau, είχε γράψ ει κατ’ ιδίαν στα επιτελεία της Λουφτβάφε: «Όλα έχουν αργήσει πολύ. Στα τέλη Οκτωβρίου, ο πόλεμος θα σβήσει κάτω από το χιόνι».339 Και στις 9 Σεπτεμβρίου, τρεις ημέρες αφού ο Χίτλερ εξέδωσε τη διαταγή του για τον τ υ φ ώ ν α , ο W aldau πρόβλεπε μελαγχολι­ κά: «Πορευόμαστε προς μια χειμερινή εκστρατεία. Η πραγματική δοκι­ μασία αυτού του πολέμου έχει αρχίσει. Εξακολουθώ να πιστεύω στην τελική νίκη». Στις 11.30' μ.μ. της 3 Οκτωβρίου 1941, το τρένο του Χίτλερ έφτανε στο Βερολίνο. Πήγε με αυτοκίνητο ως το Μέγαρο των Σπορ, όπου εκφώ ­ νησε μια από τις πιο συγκλονιστικές ομιλίες της ζωής του - ολοκληρωτι­ κά ex tempore και κατά συνέπεια «εκπληκτικά συναρπαστική», όπω ς α νέ­ φερε κατόπιν ο Hewel. Ο Χίτλερ ήταν κατενθουσιασμένος με την υποδο­ χή που του έκαναν στην πρωτεύουσα. «Επικρατούσε η ίδια ατμόσφαιρα που υπήρχε στις καλύτερες συγκεντρώσεις μας, κατά τη διάρκεια των χρόνων του αγώνα. Ο λόγος ήταν το γεγονός ότι δεν μοιράστηκαν ειδικά

Ο

π ω ς π ίσ τ ε υ ε

ροςα

574

DAVID IRVING

εισιτήρια - το ακροατήριο ήταν πραγματικά μια συγκέντρωση όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι συγκροτούν πά ντα ένα από τα πιο σωστά ακροατήρια, είναι άνθρωποι που βαθιά, μέσα μου, ξέρω ότι με υποστηρίζουν. Τους χαρακτηρίζει αυτό το είδος της σταθερότητας που μπορεί να αντέξει ακόμη και τα μεγαλύτερα βάρη ενώ οι διανοούμενοι απλά ταλαντεύονται πότε εδώ και πότε εκεί». Στην ομιλία του περιέγραψε τον ενοποιητικό του ρόλο στην Ευρώπη πώ ς η Ιταλία, η Ουγγαρία, οι Σκανδιναβικές χώρες κι ύστερα, η Ιαπωνία είχαν έρθει ακόμη πιο κοντά στην Γερμανία. «Δυστυχώς, όμως, όχι και το έθνος με το οποίο φλερτάριζα όλη μου τη ζωή: οι Βρετανοί. Όχι ότι ο βρετανικός λαός στο σύνολό του φέρει την ευθύνη γι’ αυτό. Όχι, αλλά υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με τη χοντροκεφαλιά, το μίσος και την τρέλα τους σαμποτάριζαν κάθε προσπάθεια για μια μεταξύ μας κ α τα ­ νόηση, με την υποστήριξη εκείνου του διεθνούς εχθρού που είναι γν ω ­ στός σε όλους μας, του διεθνούς Εβραϊσμού... όλα αυτά τα χρόνια που αγωνιζόμουν να πετύχω αυτήν την κατανόηση με οποιοδήποτε κόστος, υπήρχε ο Τσώρτσιλ που φώναζε συνεχώς: “ Θέλω πόλεμο! ” Τώρα, τον έχει».340 Μετά από μια ώρα, το τρένο του Χίτλερ τον έφερε πίσω στο Στρατη­ γείο. Η νίκη στη Ρωσία φαινόταν σίγουρη. Ο Γκουντέριαν πλησίαζε στο Ορέλ. Σαν δυο ψαράδικα δίκτυα πάνω στη θάλασσα, τα στρατεύματα του Beck είχαν φτάσει στη Βυάσμα και το Μ πρυάνσκ.341 Άλλες 673.000 αιχμάλω τοι θα έπεφταν στα δίκτυα αυτά. Στην Αζοφική Θάλασσα, ο Rundstedt συνέτριψε τη Σοβιετική 18η Σ τρατιά και συνέλαβε άλλους 100.000 αιχμαλώτους. Μια άγρια ιλαρότητα πλημμύρισε τον Χίτλερ άρχισε να μιλάει και πάλι ελεύθερα στη διάρκεια των γευμάτων, φ λυα ­ ρώντας για τα διάφορα είδη χαβιαριού και στρειδιών και για τα μυστη­ ριώδη βακτηρίδια που είχαν καταστρέψει τα καβούρια μερικές δεκαετίες πριν. Για τη Ρωσία; «Προγραμματίζουμε σπουδαία πράγματα για λογα­ ριασμό μας από αυτήν την περιοχή, τη “ δική μας Ινδία ”, κανάλια και σι­ δηροδρομικές γραμμές, κι αυτές οι τελευταίες με νέο πλάτος δέκα π ο ­ διών. Ο πληθυσμός... πρέπει να φυτοζωεί. Για την πλευρική Α υτοκρατο­ ρία του Στάλιν [πέρα απύ τα Ουράλια], ο Μπολσεβικισμός θα είναι καλό πράγμα, η εγγύησή μας για τη μόνιμη αμάθειά τους». Αυτά έγραφε ο Weizsäcker σχετικά με τις φιλοδοξίες του Χίτλερ. Στο δείπνο της 6 Οκτωβρίου, ο Χίτλερ έδειξε πάλι διαχυτική διάθεση. Έ να σκυλί είχε δαγκώσει τον ταγματάρχη Engel, τον ενθουσιώδη στρατιω­ τικό υπασπιστή του κι ο Χίτλερ εξαπέλυσε ένα κύμα ευφυολογημάτων σχετικά με τις φοβερές συνέπειες που θα προέκυπταν αν η λύσσα προσέ­ βαλε το Επιτελείο του. Το δείπνο ήταν σύντομο, για να μπορέσουν να δουν τα πρόσφατα κινηματογραφικά επίκαιρα. Ο Χίτλερ είδε μόνος του τα σ τρ α τεύμ α τα του να εφορμούν με επικεφαλής τον στρατηγό von

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

575

Manstein που τώρα διοικούσε την 11η Στρατιά στην Κριμαία. Είδε επίσης τα στρατεύματα του βορρά να ματαιώνουν τις σπασμωδικές προσπάθειες των Ρώσων να διασπάσουν τον κλοιό γύρω από το Λένινγκραντ. Στις 7 Οκτωβρίου, ο θύλακας του Μπρυάνσκ είχε κλείσει ολοκληρωτι­ κά και οι θωρακισμένες μεραρχίες ήταν έτοιμες να κλείσουν και τον ά λ ­ λο, τεράστιο κλοιό γύρω από τη Βυάσμα. Συνεπαρμένος από τις σ τρα­ τηγικές του επιτυχίες ο Χίτλερ δεν έφαγε εκείνη την ημέρα, πα ρ ’ όλο που επίσημος προσκεκλημένος ήταν ο Χίμλερ, ο οποίος γιόρταζε τα τεσ ­ σαρακοστά πρώ τα γενέθλιά του. Ο Hewel σημείωνε όλο θαυμασμό στο ημερολόγιό του: « 0 Γιόντλ λέει: “ Η πιο κρίσιμη ημέρα ολόκληρου του ρωσικού πολέμου”, και τη συγκρίνει με το Κένιγκρετς». Μηνύματα από υποκλοπές διπλωματών στην Μόσχα άφηναν να εν­ νοηθεί ότι το τέλος δεν ήταν μακριά. 0 Τούρκος πρεσβευτής μιλούσε για δεκάδες χιλιάδες νεκρούς. Για ένα διάστημα, ο Χίτλερ εξέταζε την π ρ ο ­ οπτική να στείλει το Σώμα των Σωματοφυλάκων του των SS καμιά εκα­ τοστή μίλια μπροστά ως το Ροστόβ πάνω στον Ντον, την πύλη προς τις πετρελαιοπηγές του Καυκάσου. («Λόγω του ότι σε ένα όχι και τόσο μ α ­ κρινό μέλλον θα έχουμε εξαντλήσει και την τελευταία σταγόνα βενζίνης, το θέμα αυτό είναι εξαιρετικά επείγον», είπε ο Κάιτελ στον Κανάρη, α ρ ­ γότερα μέσα στον Οκτώβριο.) 0 στρατηγός Eduard Wagner, ο Αρχηγός Επιμελητείας του Στρατού, έγραφε κατ’ ιδίαν: «Τώρα, η επιχείρηση στρέφεται προς την Μόσχα. Η εντύπωσή μου είναι ότι η τελική μεγάλη κατάρρευση βρίσκεται στο ε γ ­ γύς μέλλον κι ότι απόψε, στο Κρεμλίνο μαζεύουν τα μπαγκάζια τους. Αυτό που έχει σημασία τώρα, είναι οι στρατιές των Panzer να φτάσουν στους στόχους τους. Οι στρατηγικοί αντικειμενικοί σκοποί έχουν καθορι­ στεί έτσι ώστε να μείνουμε άναυδοι. Ανατολικά της Μ όσχας!... Ε ξακο­ λουθώ να μένω έκθαμβος με τη στρατηγική κρίση του Φύρερ. Αυτήν τη φορά παρεμβαίνει -κ α ι θα έλεγε κανείς, αποφασιστικά- στις επιχειρή­ σεις κι ως τώρα, έχει κάθε φορά δίκιο. Η μεγάλη νίκη στα νότια είναι δι­ κό του έργο και μόνο». Στις 8 Οκτωβρίου, ο Γιόντλ επανέλαβε τη θριαμβική ρήση του: «Τελι­ κά και χωρίς καμιά υπερβολή, έχουμε κερδίσει αυτόν τον πόλεμο!» 0 Χίτλερ υπέγραψε μια διαταγή προς το 0KW, με την οποία απαγόρευε στον Beck να δεχτεί την παράδοση της Μόσχας, αν του προσφερόταν. Κανένας Γερμανός στρατιώτης δεν θα πατούσε το πόδι του εκεί, η πόλη θα περικυκλωνόταν και θα σαρωνόταν από προσώπου γης με πυρά και βομβαρδισμούς. Μ ικρές δίοδοι θα μπορούσαν να μείνουν στην πέρ α πλευρά της Μόσχας, για να μπορέσουν οι πολίτες να φύγουν προς τα ανατολικά μέσα από τις σοβιετικές γραμμές, έτσι ώστε το χάος να γίνει μεγαλύτερο εκεί. Στο Ανατολικό Μέτωπο είχε αρχίσει τώ ρα να βρέχει.

576

DAVID IRVING

Η ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ νίκη κατά της Ρωσίας υποσχόταν ότι θα απάλλασσε τον Χίτλερ από το τεράστιο στρατηγικό φόρτο του. Η Ιαπω νία θα ήταν ελεύθερη να στραφεί κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες τότε δ ύ ­ σκολα θα μπορούσαν να βοηθήσουν την Βρετανία στην τελική της σύ­ γκρουση με την Γερμανία. Αναγνωρίζοντάς το αυτό, ο Ρούσβελτ έστειλε τον Άβερελ Χάριμαν να συμπαρασταθεί στον λόρδο Beaverbrook της Βρετανίας κατά τη συνδιάσκεψη της Μόσχας, προκειμένου να βρεθεί τρόπος ώστε να επιταχυνθεί η στρατιωτική βοήθεια προς τον Στάλιν. Στις 6 Οκτωβρίου, έδωσαν στον Χίτλερ το αποκρυπτογραφημένο κείμενο της συστατικής επιστολής του Ρούσβελτ προς τον Στάλιν για τον Χ άρι­ μαν: 0 Harry Hopkins μου είπε λεπτομερώς τα σχετικά με τις ενθαρρυντικές και ικανοποιητικές επισκέψεις του σε εσάς. Δεν μπορώ να σας πω πόσο θαυμά­ ζουμε όλοι μας τη γενναία άμυνα των σοβιετικών στρατευμάτων. Είμαι σίγου­ ρος ότι θα βρεθούν τρόποι να σας προσφέρουμε τα υλικά και τα εφόδια που σας χρειάζονται για να πολεμήσετε τον Χίτλερ σε όλα τα μέτω πα, συμπερι­ λαμβανομένου και του δικού σας. Θέλω ιδιαίτερα να εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία για να εκφράσω τη μεγάλη μου εμπιστοσύνη ότι τα στρατεύματα σας τελικά θα επικρατήσουν εναντίον του Χίτλερ και να σας βεβαιώσω για τη σοβαρή μας απόφαση να σας προσφέρουμε κάθε υλική συμπαράσταση.

0 Χίτλερ φρόντισε να κυκλοφορήσει αυτό το κείμενο της επιστολής σε όλες τις χώρες της Αμερικής. Επίσης διόρθωσε -π ρ ο ς μεγάλη αγανάκτη­ ση του Ρούσβελτ- την προσφώνηση του Προέδρου, σε «Α γαπητέ μου Φί­ λε Στάλιν», ενώ εκεί όπου ο Ρούσβελτ είχε τελειώσει συνετά την επιστο­ λή, με ένα «Ειλικρινά δικός σας», το κείμενο της γερμανικής π ρ ο π α γά ν­ δας έκλεινε έτσι: «Με εγκάρδια φιλία». 0 Ρούσβελτ είχε εγκαταλείψει εδώ και πολύν καιρό την αυστηρή ου­ δετερότητα. Στις 11 Σεπτεμβρίου είχε διατάξει το Ναυτικό «να ανοίγει πυρ » εναντίον κάθε πολεμικού σκάφους των Δυνάμεων του Άξονα που θα συναντούσε στις θάλασσες, ως «μια αναγκαία προστασία της άμυνας της Αμερικής». 0 ναύαρχος Ραίντερ ικέτευε τον Χίτλερ να επιτρέψει στα γερμανικά πολεμικά πλοία να απαντήσουν στη βία με βία, αλλά εκείνος παρέμενε ακλόνητος στην άποψη ότι τα τυχόν στρατιωτικά οφέλη δεν άξιζαν τους πολιτικούς κινδύνους που περιέκλειε η ανταπόδοση των π υ ­ ρών σε οποιεσδήποτε ναυτικές προκλήσεις των Η.Π.Α. ΣΤΙΣ 7 Οκτωβρίου θεοί του καιρού», ημέρες αργότερα, χιονοθύελλες χθες

έπεσε το πρώτο χιόνι στο Στρατηγείο του Χίτλερ. «Οι έγραφε ο στρατηγός Γκουντέριαν κατ’ ιδίαν τέσσερις «μας έχουν γελοιοποιήσει: πρώ τα η βροχή, ύστερα οι το πρωί, η παγω νιά το απόγευμα και τη νύχτα, και

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

577

σήμερα πάλι οι πά γοι να λιώνουν. Οι δρόμοι είναι αδιάβατοι κι η π ρ ο έ­ λασή μας, φανερά, χωλαίνει». Στις 16 του μηνός, ένας πιλότος μαχητικού που έφτασε στο Στρατηγείο του Χίτλερ για να τιμηθεί με το παράσημο του Σταυρού των Ιπποτών, ανήγγειλε ότι ο χιόνι έφτασε στα είκοσι εκα ­ τοστά σε όλη τη χώρα. Στις 17, η θερμοκρασία στο Λένινγκραντ έπεσε κάτω από το μηδέν, και στα πιο βόρεια ήταν στους 27F υπό το μηδέν. Την άλλη μέρα, για πρώτη φορά, ο καιρός ήταν τόσο άσχημος, ώστε εμπόδιζε οποιαδήποτε αξιοπρόσεκτη αλλαγή στις γραμμές του μετώπου. Η Ομάδα Στρατιών του Beck είχε παραλύσει εξαιτίας του χιονιού, της λάσπης και του γλι­ στερού εδάφους. Τίποτα δεν μπορούσε να κινηθεί, εκτός από πεζούς ή ελαφρά χειράμαξα, γιατί οι δρόμοι ήταν λίγοι και απομακρυσμένοι μ ετα ­ ξύ τους, ενώ πάνω τους συγκέντρωναν τώρα οι Ρώσοι την άμυνά τους. Κάθε νύχτα, οι θερμοκρασίες έπεφταν υπό το μηδέν και το χιόνι κι η λ ά ­ σπη πάγω ναν. Κάθε πρωί, το χιόνι έλιωνε κι οι δρόμοι γίνονταν πάλι αδιάβατοι. Καθώς τα γερμανικά στρατεύματα αγωνίζονταν να προελάσουν μέσα από αυτήν τη λάσπη και τη γλίτσα, συναντούσαν θλιβερές φάλαγγες Ρώ ­ σων να οδηγούνται σερνάμενοι δυτικά, προς την αιχμαλωσία. «Οι φ ά ­ λαγγες των Ρώσων αιχμαλώτων που κινούνται στους δρόμους, μοιάζουν με μισοτρελαμένα κοπάδια ζώων», σημείωνε ένας από τους βοηθούς του Κανάρη.342 Χωρίς κανονική φρούρηση και υποταγμένοι μόνο με τις γ ρ ο ­ θιές και το μαστίγιο, αυτοί οι εξαθλιωμένοι αιχμάλωτοι βάδιζαν μέχρι να πέσουν καταγής εξαντλημένοι από την πείνα και τις αρρώστιες. Ύστερα, τους κουβαλούσαν οι σύντροφοί τους ή τους εγκατέλειπαν στην άκρη του δρόμου. «Η 6η Στρατιά [του Reichenau] είχε διατάξει να τουφεκίζονται όλοι οι αιχμάλωτοι που έπεφταν από εξάντληση. Δυστυχώς, αυτό γίνεται στο πλάι των δρόμων, ακόμη και μέσα στα χωριά, έτσι ώστε οι χωρικοί να γίνονται αυτόπτες μάρτυρες αυτών των επεισοδίων... Ο πλη­ θυσμός» ανέφερε η έκθεση, «χαιρετούσε τους Γερμανούς στρατιώτες ως ελευθερωτές από τον ζυγό του Μπολσεβικισμού. Αλλά υπάρχει ο κίνδυ­ νος αυτή η εξαιρετικά ωφέλιμη για μας ατμύσφαιρα, που επιδεικνύεται με μεγάλη φιλοξενία και πολλά δώρα, να μεταβληθεί στο αντίθετύ της, αν συνεχιστούν αυτά τα λάθη». Η πρώτη μεγάλη επιχείρηση των SS κατά των Εβραίων του Κιέβου, σημειώθηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου. Η αναφορά προς τον Κανάρη, του βοηθού του τον οποίο προαναφέραμε, σημείωνε: «Οι διαταγές λένε ύτι οι Εβραίοι πρέπει να “ επανεγκατασταθούν”. Κι αυτή η επιχείρηση δ ιε­ ξάγεται ως εξής: οι Εβραίοι διατάσσονται με μια σύντομη ανακοίνωση να παρουσιαστούν σε ειδικά σημεία συγκέντρωσης, με τα καλύτερα ρού­ χα και τα κοσμήματά τους, την επόμενη νύχτα. Δεν υπάρχει καμιά διά ­ κριση τάξης, φύλου ή ηλικίας. Ύστερα, τους οδηγούν σε προεπιλεγμένη

37

578

DAVID IRVING

και προετοιμασμένη τοποθεσία, έξω από την αντίστοιχη πόλη, όπου θα αφήσουν τα ρούχα και τα κοσμήματα τους, με τη δικαιολογία ότι πρέπει να συμπληρωθούν κάποιες τυπικότητες. Οδηγούνται κατόπιν μακριά από το δρόμο, όπου και εκτελούνται. Οι επιπτώ σεις στα εκτελεστικά αποσπάσματα των Γερμανών είναι αναπόφευκτες - οι εκτελέσεις γίνονται συνήθως κάτω από την επήρεια αλκοόλ. 0 ντόπιος πληθυσμός αντιδρά ήρεμα και κάποιες φορές με ικανοποίηση σε αυτό το πρόγραμμα εκκα­ θάρισης, για το οποίο είναι πλήρως πληροφορημένος, και στο οποίο συ­ νήθως παίρνει μέρος η Ουκρανική πολιτοφυλακή ».343 Σημειώθηκαν ακόμη και διαμαρτυρίες ότι μερικοί Εβραίοι διέφυγαν από το δίκτυο που έστη­ σαν οι δυνάμεις εφόδου των SS. Δεν ξέρουμε ακόμη πώ ς άρχισε αυτό το πογκρόμ του Κιέβου. Όπως κι αν άρχισε, τις δυο τελευταίες ημέρες του Σεπτεμβρίου 33.771 Ρωσοεβραίοι εκτελέστηκαν εκεί. Έ να μήνα αργότερα, ο αριθμός αυτός έφτασε στις 75.000. Γιατί συνέβη αυτό; Υπάρχουν ντοκουμέντα που αφή­ νουν έντονα να εννοηθεί ότι η ευθύνη του Χίτλερ -σ ε αντίθεση με του Χίμλερ- περιορίζεται στην απόφαση εκτόπισης όλων των Εβραίων της Ευρώ­ πης στα ανατολικά, κι ότι η ευθύνη για όσα συνέβησαν στους Ρωσοεβραίους και σε αυτούς της Ευρώπης μετά την άφιξή τους «στα ανατολικά», ανήκει στον Χίμλερ, τον Χάιντριχ και τις τοπικές αρχές. Στις 18 Σεπτεμβρίου 1941, ο Χ ίμλερ έγρ α φ ε στον A rthur Greiser,344 τον ανελέητο Gauleiter της «Wartherland», δηλαδή των περιοχών της Πολωνίας που είχαν προσαρτηθεί κατά τη γερμανική εισβολή, δυο χρόνια νωρίτερα: Ο Φύρερ επιθυμεί να εκκαθαριστούν οι παλαιές περιοχές του Ράιχ και το Προτεκτοράτο [Βοημίας-Μοραβίας] και να απαλλαγούν από τους Εβραίους. Από τα δυτικά μέχρι τα ανατολικά, το συντομότερο δυνατό. Σαν πρώτο βή­ μα, θα προσπαθήσω να μεταφέρω -α υ τή τη χρονιά, αν είναι δυνατό κατ’ απόλυτη π ρ ο τερα ιό τη τα - όλους τους Εβραίους του παλαιού Ράιχ και του Προτεκτοράτου στις ανατολικές περιοχές που προσαρτήθηκαν στο Ράιχ, το 1939. Και την επόμενη άνοιξη, θα μεταφερθούν ακόμη πιο ανατολικά.

Οι πρώ τες 60.000, συμβούλευε ο Χίμλερ, θα έπρεπε να σταλούν σύντομα στο γκέτο του Λοτζ για να περάσουν τον χειμώνα εκεί. Ο Χάιντριχ θα ανελάμβανε την ευθύνη γι’ αυτήν «τη μετανάστευση των Εβραίων». Φυ­ σικά, η δεύτερη φάση της αποβολής τους στη Ρωσία δεν θα μπορούσε να αρχίσει πριν τελειώσει η ρωσική εκστρατεία και χαλαρώσει η στρατηγική πίεση στις σιδηροδρομικές γραμμές. Η ίδια η στάση του Χίτλερ φωτίζεται από ένα επεισόδιο εκείνης της εποχής: Μ αθαίνοντας ότι τα Σοβιέτ εκτόπιζαν 400.000 Γερμανούς του Βόλγα, κι ακόμη ότι εκκαθάριζαν χιλιάδες από αυτούς, ο Reichsleiter Rosenberg

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

579

πρότεινε «να μεταφερθούν όλοι οι Εβραίοι από την Κεντρική Ευρώπη», στις νεοκατακτηθείσες περιοχές ως αντίποινα, και στις 14 Σεπτεμβρίου διέταξε τον αξιωματικό σύνδεσμό του Otto Bräutigam να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση του Χίτλερ. 0 στρατηγός Bodenschatz, σύμφωνα με το ημερολόγιο του Braütigam, πίστευε ότι οι δυσκολίες της μεταφοράς θα εμπόδιζαν μια τέτοια επιχεί­ ρηση: «Τελικά», έγραφε ωστόσο ο Braütigam, «έφτασα στον συνταγμα­ τάρχη Schmundt και προς μεγάλη μου έκπληξη, είπε ότι αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό κι επείγον ζήτημα για το οποίο ο Φύρερ σίγουρα θα έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον». 0 Χίτλερ διέταξε να ζητηθεί η γνώμη του Ρίμπεντροπ. Στις 20 του μηνός, ο βαρόνος Adolf von Steengracht υπέβαλε την άποψη του Υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με την εκτόπιση από τα Σοβιέτ των Γερμανών του Βόλγα και «τα αντίμετρα κατά των Εβραίων στις κατεχόμενες ανατολικές περιοχές». Αργότερα κατέγραφε: «Ο Φύρερ δεν έχει ακόμη αποφασίσει», και την άλλη μέρα ο Koeppen σημείωνε ότι ο Χίτλερ είχε αποφασίσει να αναβληθούν τα αντίποινα κατά των Εβραίων εξαιτίας «της πιθανότητας κήρυξης πολέμου από την Αμερική». Ο δρ. Γκαίμπελς, που συνάντησε τον Χίτλερ δυο ημέρες αργότερα, έγραφε στο ημερολόγιό του: «Η γνώμη του Φύρερ είναι ότι σιγά-σιγά όλοι οι Εβραίοι πρέπει να φύγουν τελείως από την Γερμανία». Η ξεκά­ θαρη απόφαση του Χίτλερ έχει καταχωρηθεί σε πολλά μνημόνια κατά τους επόμενους μήνες. Έτσι, στις 10 Φεβρουάριου 1942, ο Τομέας D III του Υπουργείου Εξωτερικών καταγράφει: «Ο πόλεμος εναντίον της Σο­ βιετικής Ένωσης έχει στο μεταξύ κάνει δυνατό να γίνουν κι άλλες π ερ ιο­ χές προσιτές για την “ Τελική Λ ύση” [δηλαδή την εκτόπιση όλων των Εβραίων από την Ευρώπη]. Κατά συνέπεια, ο Φύρερ έχει αποφασίσει να ξεφορτωθούμε [abgeschoben] τους Εβραίους όχι στην Μ αδαγασκάρη, αλ­ λά στην Ανατολή». Ο ίδιος ο Χίμλερ θα έλεγε α υτά τα λόγια στον Gruppenführer των SS Gottlob Berger, στις 28 Ιουλίου 1942: «Οι κατεχό­ μενες ανατολικές περιοχές* πρέπει να απαλλαγούν από τους Εβραίους [jundenfrei]. Ο Χίτλερ έχει αφήσει την ευθύνη για εκτέλεση αυτής της πολύ σοβαρής διαταγής αποκλειστικά σε μένα. Κατά συνέπεια, κανένας δεν μπορεί να μου αφαιρέσει την ευθύνη αυτή». Ό,τι κι αν εννοούσε ο ίδιος ο Χίτλερ με τον όρο jundenfrei, οι ντόπιοι Ρωσοεβραίοι είχαν ελάχιστους υποστηρικτές μεταξύ των υπαρχηγών του. Δεν υπήρξε σχεδόν καμιά αντίθεση του γερμανικού στρατού στη συνοπτι­ κή αυτή εκκαθάριση των Ρωσοεβραίων, την οποία ακόμη κι ο Manstein θεωρούσε σωτήριο προληπτικό μέτρο για να σαρωθούν οι εφεδρείες των * Σ.τ.Σ.: Αυτό που ο Χίμλερ εννοούσε με τη φράση «ανατολικές περιοχές», είναι φα­ νερό από την επιστολή προς τον Greiser, με ημερομηνία 18 Σεπτεμβρίου 1941, που αναφέραμε προηγουμένως.

580

DAVID IRVING

πιθανών παρτιζάνων, πριν καν δραστηριοποιηθούν. 0 Reichenau τη δικαιο­ λογούσε ως μέρος της γερμανικής αποστολής να απαλλάξει μόνιμα την Ευρώπη από τον «ασιατικό εβραϊκό κίνδυνο». Σε ένα μήνυμα προς τα στρατεύματά του διακήρυσσε: Στα ανατολικά, ο κάθε στρατιώ της δεν είναι μόνον ένας πολεμιστής που εφαρμόζει τους συνήθεις κανόνες του πολέμου, αλλά επίσης κι ο ασυμβίβα­ στος φορέας του αγνού γερμανικού ιδεώδους και ο εκδικητής των κτηνωδιών που διαπράχτηκαν εναντίον Γερμανών και άλλων φυλών. Γι’ αυτό ακριβώς, ο στρατιώτης πρέπει να καταλάβει γιατί οφείλουμε να ασκήσουμε σκληρά αλλά δίκαια αντίποινα κατά των υπανθρώπων Εβραίων. Κάτι τέτοιο επιτρέπει επιπλέον να καταπνίξουμε στη γένεση της οποιαδήποτε εξέγερση στα μετόπισθεν της Βέρμαχτ, καθώς η εμπειρία έχει αποδείξει ότι οι πράξεις αυτές υποκινούνται π άντα από Εβραίους...

Ο Χίτλερ θεώρησε τη διακήρυξη αυτή «εξαίρετη» και ο Αρχηγός Επιμελη­ τείας, στρατηγός Eduard Wagner, την κυκλοφόρησε και στις άλλες διοική­ σεις ως υπόδειγμα. Ως τώρα, δεν έχει έρθει σε φως καμιά άμεση αναφορά από τον Χ ίμ­ λερ ή τον Χάιντριχ προς τον Χίτλερ σε σχέση με τις βάρβαρες σφαγές των Ρωσοεβραίων, των οποίων μάρτυρες στάθηκαν οι ίδιοι. Π αραδείγμα­ τος χάρη, στο δείπνο της 5 Οκτωβρίου, ο Χίμλερ που μόλις είχε επισ τρέ­ φει από μια μεγάλη περιοδεία στην Ουκρανία, όπου είχε επισκεφθεί το Κίεβο, το Νικολάγιεφ και την Χερσόνα, διηγήθηκε στον Χίτλερ τις εντυ­ πώσεις του από το Κίεβο. 0 W erner Koeppen, που ήταν προσκεκλημένος στο τραπέζι του Χίτλερ εκείνο το βράδυ, κατέγραψε τα σχόλια του Χ ίμ­ λερ: «Στο Κίεβο... ο αριθμός των κατοίκων είναι ακόμη πολύ μεγάλος. Οι άνθρωποι δείχνουν φτωχοί και προλετάριοι, οπότε μπορούμε “ εύκολα να α πα λλα γούμ ε α πύ το 80-90 τοις εκατό α πό α υ το ύ ς” !» «Όλοι οι Εβραίοι θα πρ έπει να μετακινηθούν», δήλωσε ο Χίτλερ την ώρα του γ ε ύ ­ ματος της 5 του μηνός, αναφερόμενος σε αυτούς που εξακολουθούσαν να βρίσκονται μέσα στο Ράιχ. «Κ αι όχι απλά στην Περιφερειακή Διοί­ κηση [Πολωνία], αλλά κατευθείαν στα ανατολικά. Μόνο η πιεστική μας ανάγκη για πολεμικές μεταφορές μας εμποδίζει να το κάνουμε αυτό τώ ­ ρα». (Ο Koeppen το σημείωσε). Ο Χίμλερ πήρε την άδεια άνωθεν για την εκτέλεση αυτής επιχείρησης. Στον Friedrich Uebelhör, τον δυστυχή κυβερνήτη της πόλης του Λοτζ, όπου είχαν εκτοπιστεί 60.000 Εβραίοι, ο Χίμλερ έγραφε οργισμένος στις 10 του μηνός ότι αυτή ήταν «η θέληση του Φύρερ». Οι επιζήσαντες υ π α ­ σπιστές του Χίτλερ, οι γραμματείς και οι στενογράφοι του Επιτελείου του έχουν όλοι καταθέσει, τόσο κάτω από πιεστικές μεταπολεμικές ανα­ κρίσεις, όσο και κατά τις συνεντεύξεις τους με τον συγγραφέα αυτού του

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

581

έργου, ότι ποτέ, ούτε μια φορά, ο Χίτλερ δεν αναφέρθηκε μπροστά στο προσωπικό του -ούτε καν εμπιστευτικά- σε οποιαδήποτε εξόντωση είτε των Ρωσοεβραίων, είτε των άλλων Εβραίων της Ευρώπης. Ο συνταγμα­ τάρχης Rudolf Schmundt φαίνεται ότι είχε υποπτευθεί αυτά που συνέβαιναν, γιατί όταν ο προσωπικός κάμεραμαν του Χίτλερ, Walter Frentz, συνόδευσε τον Χίμλερ στο Μινσκ, σε μια περιοδεία μαζί με τον σκηνογράφο Benno von Arent, και έγινε προς μεγάλο του τρόμο αυτόπτης μάρτυρας μιας μαζικής υπαίθριας εκτέλεσης στις 17 Αυγούστου, ο Schmundt τον συμβούλευσε να καταστρέψει τη μοναδική έγχρωμη φωτογραφία που π ή ­ ρε και «να μη χώνει τη μύτη του σε ζητήματα που δεν τον αφορούσαν». ΠΕΡΙ τα μέσα Οκτωβρίου 1941, παρά τον απαίσιο καιρό, ο Χίτλερ ήταν ακόμη αισιόδοξος. Στις 13 του μηνός άρχισε να βάζει τα θεμέλια για μια ναζισ τική εκδοχή τη ς Η νω μένης Ε υ ρ ώ π η ς.345 Ο Hewel έγρ α φ ε: «Ο Υπουργός Εξωτερικών του Ράιχ επισκέπτεται τον Φύρερ - πρώ τες σκέ­ ψεις γ ια ένα ευρω παϊκό μανιφέστο. Πιθανόν στον οικονομικό τομέα, πρώ τα από όλα, και πιθανόν κατά τις αρχές του χειμώνα. Ο Φύρερ είναι σε πολύ καλή, χαλαρή διάθεση». Την ώρα του δείπνου απεκάλυψ ε ότι σκεφτόταν να καλέσει όλους τους οικονομικούς ειδήμονες της Δανίας, της Νορβηγίας, της Ολλανδίας, του Βελγίου, της Σουηδίας και της Φιν­ λανδίας. «Όλους αυτούς που έχουν την εντύπωση ότι η Ευρώπη μπορεί να συνενωθεί σε αυτό το έργο», είπε εννοώντας τον αποικισμό της α να ­ τολής. Όταν ο Todt κι ο Gauleiter Fritz Sauckel δείπνησαν με τον Χίτλερ, στις 17 Οκτωβρίου, ήταν ενθουσιασμένοι με όσα είχαν δει στα ανατολι­ κά. Και πάλι ο Χίτλερ ονειροπολούσε μιλώντας για τα τεράστια κ α τα ­ σκευαστικά σχέδια που θα εφάρμοζε στα ανατολικά. «Πάνω από όλα πρ έπει να φτιάξουμε δρόμους», έγραφε ο Koeppen εκείνη τη νύχτα περιγράφοντας τη συνομιλία κατά το δείπνο: Είπε στον dr. Todt ότι έπρεπε να επεκτείνει σημαντικά τα πρωταρχικά του σχέδια. Γι’ αυτόν το σκοπό θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα 3.000.000 αιχ­ μαλώτους για τα επόμενα 20 χρόνια. Οι κύριοι δρόμοι - ο Φύρερ μιλούσε σήμε­ ρα όχι μόνο για την εθνική οδό προς την Κριμαία, αλλά και γι’ αυτήν προς τον Καύκασο και για δυο ή τρεις προς άλλες πιο βόρειες περιοχές- πρέπει να π εράσουν από τοποθεσίες με τη μεγαλύτερη φυσική ομορφιά. Εκεί όπου δ ια ­ σταυρώνονται οι μεγάλοι ποταμοί, π ρέπ ει να δημιουργηθούν μεγάλες γερμανι­ κές πόλεις ως κέντρα για τη Βέρμαχτ, την αστυνομία και τις διοικητικές και κομματικές αρχές. Κατά μήκος αυτών των δρόμων θα απλώνονται τα γερμανι­ κά αγροκτήματα, έτσι ώστε σύντομα η μονότονη ασιατική στέπα θα δείχνει πραγματικά διαφορετική. Σε 10 χρόνια, 4.000.000 Γερμανοί θα έχουν εγκατα­ σταθεί εκεί, και σε 20 χρόνια, τουλάχιστον 10.000.000 ακόμη. Θα προέρχονται όχι μόνο από το Ράιχ, αλλά πάνω από όλα από την Αμερική, κι από την Σκαν-

582

DAVID IRVING

διναβία, την Ολλανδία και την Φλάνδρα. Και η υπόλοιπη Ευρώπη θα παίξει κι αυτή τον ρόλο της σε τούτο το άνοιγμα προς τη ρωσική απεραντοσύνη... 0 Φύρερ επανήλθε κατόπιν στο θέμα ότι «αντίθετα ως προς αυτά που πολλοί άνθρωποι σκέπτονται», καμιά εκπαίδευση ή ευημερία δεν θα π ρέπει να δοθούν στους ντόπιους πληθυσμούς. Η γνώση των σημάτων στους δρόμους θα είναι αρκετή, οπότε δεν θα χρειαστούν Γερμανοί δάσκαλοι εκεί. Οι Ου­ κρανοί πιστεύουν ότι η λέξη «ελευθερία» σημαίνει ότι αντί για δυο φορές, θα μπορούν τώ ρα να πλένονται μια φορά το μήνα - οι Γερμανοί με τις βούρτσες του λουτρού τους δεν θα ήταν καθόλου δημοφιλείς εκεί. Αυτός, ως Φύρερ, θα συγκροτούσε τη νέα του διοίκηση εκεί, μετά από πολύ ψυχρούς υπολογισμούς: και το τι θα μπορούσαν να σκεφτούν σχετικά οι Σλάβοι δεν θα τον απασχολούσε καθόλου. Κανένας από αυτούς που τρώνε γερμανικό ψωμί σήμερα, δεν νοιάζεται π ια για το ότι τον δωδέκατο αιώνα οι σιταποθήκες του Έ λβα ανακτήθηκαν με το σπαθί. Εδώ, στην Ανατολή, επαναλαμβάνουμε για δεύτερη φορά μια διαδικασία που μοιάζει με την κατάκτηση της Αμερικής. Εξαιτίας των κλιματολογικών συνθηκών και μόνο, δεν θα επιχειρήσουμε να προχωρήσουμε αυτήν τη στιγμή π έρα από την Κριμαία -δ εν ανέφερε τον Καύκασο σε αυτήν τη συζήτησηακόμη και τώρα, εκατοντάδες από τους άνδρες μας στην Κρήτη, προσβλήθη­ καν από ελονοσία! 0 Φύρερ συνέχισε να επαναλαμβάνει ότι θα ήθελε να εί­ ναι δέκα ή και δεκαπέντε χρόνια νεότερος για να μπορέσει να βιώσει αυτήν την διαδικασία.

Την ίδια στιγμή, άρχιζε η επόμενη φάση εκπατρισμού των Εβραίων της Ευρώπης. Η απόδειξη γ ι’ αυτό ήταν η διττή πρόθεση του Χίτλερ - να δημιουργήσει ένα εργατικό δυναμικό από Εβραίους για τα μεγαλόπνοα σχέδιά του της Ανατολής, και για να τους κρατά ως ομήρους. (Το θέμα των «Εβραίων ομήρων» εμφανίζεται και πάλι στα τέλη του 1943).* Και πάλι δεν γίνεται λόγος για σφαγή τους. Από τότε ο Adolf Eichmann, από τους κορυφαίους ειδικούς του Χ ίμ­ λερ σχετικά με τους Εβραίους, είχε τακτικές συσκέψεις πάνω στα διάφ ο­ ρα προβλήματα που αναφέρονταν στο Σχέδιο μ α δ α γ α ς κ α ρ η 346 - π α ρ α ­ δείγματος χάρη, για την επανεκπαίδευση των Εβραίων επαγγελματιώ ν σε εργάτες, αγρότες και τεχνίτες που θα χρειαζόταν το νέο νησί-κράτος. Ωστόσο, στις 18 Οκτωβρίου, ο Χίμλερ ορνιθοσκάλιζε στην ατζέντα του με τους αριθμούς τηλεφώνων το μήνυμα που είχε μόλις υπαγορεύσει στον Χάιντριχ: «Κ αμιά υπερπόντια μετανάστευση Εβραίων». Στις 15 του μη­ νός, η μεγάλη έξοδος από την Κεντρική Ευρώπη προς τις ανατολικές π ε ­ ριοχές είχε αρχίσει. «Με καθημερινές μεταγωγές χιλίων ατόμων, 20.000 * Σ.τ.Σ.: Όταν, τον Οκτώβριο 1943 ο Χίτλερ απαγόρευσε την εκκαθάριση των Εβραίων της Ρώμης.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

583

Εβραίοι και 5.000 Αθίγγανοι στάλθηκαν στο γκέτο του Λοτζ, από τις 15 Οκτωβρίου μέχρι τις 8 Νοεμβρίου», τον βεβαίωνε ο Χάιντριχ στις 19 του μηνός.347 Πέντε φορτία τρένων με Εβραίους ξεκίνησαν από το Βερολίνο, αρχικά προς το γκέτο του Λοτζ. Ο Albert Speer ήταν ευχαριστημένος, καθώς χρειαζόταν τα άδεια διαμερίσματά τους για να στεγάσει τις οικο­ γένειες που ζοόσαν στις παράγκες της πόλης. Για την ώρα, ο Χίμλερ διατηρούσε τους Εβραίους ζωντανούς προκειμένου να εκτελούν όποιες εργασίες μπορούσαν. Αλλά, πιο ανατολικά, οι Gauleiter δεν είχαν σκοπό να συντηρούν τους άεργους Εβραίους: μια επιστολή με ημερομηνία 25 Οκτωβρίου στους φακέλους των SS, αναφέρει ότι ο Eichmann είχε εγκρίνει τώ ρα την πρόταση του Gauleiter Lohse ότι αυτοί που έφταναν στη Ρίγα, θα έπρεπε να εξοντώνονται με αέρια που θα έφερναν βυτιοφόρα αυτοκίνητα. Αυτή η αρχικά ad hoc επιχείρηση έφτασε αργότερα στο αποκορύφωμά της. Σύντομα, οι Εβραίοι από το γκέτο του Λοτζ και την επικράτεια του Greiser εκτοπίστηκαν ακόμη πιο ανατολικά, στο σ τρατόπεδο του Χέλμνο. Συνολικά, οι Εβραίοι αυτοί έφτασαν τις 152.000, ενώ στο Χέλμνο άρχισε στις 8 Δεκεμβρίου η εκκα­ θάρισή τους. Έ χουμε τη δυνατότητα να γνωρίζουμε τους υποκινητές, επειδή την 1η Μαΐου 1942, ο ίδιος ο Greiser θα ανέφερε σε μια επιστολή του προς τον Χίμλερ ότι ο χειρισμός του τρέχοντος προγράμματος « ειδι­ κής μεταχείρισης» των εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων της επικράτειάς του, του δόθηκε από τον ίδιο τον Χίμλερ «με τη συγκατάθεση του Χάιντριχ». Ο Χίτλερ δεν αναφερόταν καθόλου. Στο μεταξύ, από τα μέσα Νοεμβρίου 1941 και μετά, οι σταθμάρχες σιδηροδρομικών έστειλαν φορτία τρένων με Εβραίους που είχαν συγκε­ ντρώσει από την Βιέννη, το Μπρουν (Μπρνο), την Βρέμη και το Βερολί­ νο, κατευθείαν στο Μινσκ, ενώ άλλοι στάλθηκαν στην Βαρσοβία, το Κόβνο και την Ρίγα. Στο Κόβνο και τη Ρίγα, οι Εβραίοι τουφεκίστηκαν α μ έ­ σως μετά. Στο Μινσκ, οι Γερμανοεβραίοι επιβίωσαν στην αρχή, αλλά όχι για πολύ: οι Ναζί εκκαθάρισαν 35.000 ντόπιους Ρωσοεβραίους του Μιν­ σκ για να αδειάσουν τον χώρο για τους νεοφερμένους, που στεγάστηκαν σε ένα χωριστό γκέτο, το «Γκέτο Αμβούργου», υποδεικνύοντας την πύλη από όπου είχαν έρθει τα πρώ τα «φορτία». Έ να ς βαθμός άτοπης αισιοδο­ ξίας επικρατούσε ανάμεσα στους νεοφερμένους, σύμφωνα με τον Hersh Smolar, τον Εβραίο, κομμουνιστή αντιστασιακό ηγέτη. Ο Oberscharführer Scheidel, ο επιτηρητής του γκέτο από τα SS, καυχιόταν προς αυτούς: «Έκανα χώρο για σας, όταν ξεφορτώθηκα 35.000 Ρωσοεβραίους». Η α ρ ­ χική πρόθεση ήταν ότι, αντίθετα από τους Ostjuden, τους Εβραίους της Ανατολής, οι Γερμανοεβραίοι θα άρχιζαν μια καινούργια ζωή εκεί, στα ανατολικά. Υποκλοπές αστυνομικών αναφορών348 επιβεβαιώνουν ότι κάθε τρένο ήταν εφοδιασμένο με τρόφιμα, χρήματα, και «σύνεργα» (Gerät), τύσο για τη διάρκεια του ταξιδιού, όσο και για τις πρώ τες εβδομάδες

584

DAVID IRVING

μ ετά την ά φ ιξή το υ ς. Ο W ilhelm K ube, ο Ύ π α το ς Α ρ μ οσ τή ς του Rosenberg στη Λευκή Ρουθήνια, θα σημείωνε στις 31 Ιουλίου 1942, ότι 10.000 είχαν εκκαθαριστεί από τις 28 του μηνός, «α π ό τους οποίους 6.500 ήταν Ρωσοεβραίοι, γέροι, γυναίκες και παιδιά, ενώ οι υπόλοιποι ήταν άνεργοι Εβραίοι γενικά, που στάλθηκαν στο Μινσκ από την Βιέννη, το Μπρυν, την Βρέμη και το Βερολίνο μέσα στον Νοέμβριο της περασμέ­ νης χρονιάς, με διαταγή του Φύρερ». Οι χειρόγραφες σημειώσεις στην ατζέντα τηλεφώνων του Χίμλερ αναφέρουν μια συνομιλία με τον Χάιντριχ στις 17 Νοεμβρίου 1941 σχετικά «με την α πα λλα γή α πό τους Εβραίους». Δώδεκα ημέρες αργότερα, ο Χάιντριχ έστελνε προσκλήσεις για μια διυπουργική σύσκεψη σχετικά με την «Τελική Λύση» του Εβραϊ­ κού Προβλήματος - έχοντας καθυστερήσει μέχρι τον Ιανουάριο του 1942, η σύσκεψη αυτή έμεινε στην Ιστορία ως «Σύσκεψη Βάνζεε». ΔΕΝ υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για το αν ο Χίτλερ είχε πληροφορηθεί ή όχι τι συνέβαινε με τους Εβραίους. Τα σχόλια του, τα οποία ανέ­ φερε ο υπασπιστής του Μπόρμαν Heinrich Heim, αργά το βράδυ στις 25 Οκτωβρίου 1941, υποδεικνύουν ότι δεν ήξερε τίποτα: «Από το βήμα του Ράιχσταγκ πρόβλεψα για τον Εβραϊσμό πω ς αν ο πόλεμος δεν μπορούσε να αποφευχθεί, οι Εβραίοι θα εξαφανίζονταν από την Ευρώπη. Αυτή η ράτσα των εγκληματιών έχει ήδη στη συνείδησή της το βάρος 2.000.000 νεκρών του Μεγάλου Πολέμου, και τώ ρα τη βαρύνουν εκατοντάδες χι­ λιάδες άλλοι. Ας μη μου π ει κανείς ότι μετά από όλα αυτά δεν μπορού­ με να τους εγκαταστήσουμε στους βαλτότοπους της Ρωσίας! Οι στρατιώ ­ τες μας βρίσκονται κι αυτοί εκεί, και ποιος νοιάζεται γι’ αυτούς! Και με την ευκαιρία, δεν είναι κακό να μας πιάνει πανικός επειδή σχεδιάζουμε να εξοντώσουμε τους Εβραίους». Ο Χίτλερ πρόσθεσε, ωστόσο, ότι όπως ακριβώς ανέβαλε την τελική αναμέτρηση με τον ταραχοποιό επίσκοπο von Galen γι’ αργότερα, «έτσι δεν αντέδρασα ούτε με τους Εβραίους. Δεν υπάρχει λόγος να προσθέσουμε κι άλλες δυσκολίες τώρα στο έργο μας και μάλιστα, σε τέτοιες στιγμές». Ο Hans Lammers κατέθεσε α ρ γό­ τερα ότι αυτή ήταν αναμφίβολα η πολιτική του Χίτλερ. Κι ο Χίτλερ του το επιβεβαίωσε λέγοντας: «Δεν θέλω να ασχοληθώ ξανά με το Εβραϊκό Πρόβλημα, μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος». Στις περισσότερες περιπτώσεις ο Χίτλερ αποδείχθηκε πραγματιστής. Θα ήταν αντίθετο με το χαρακτήρα του να εγκρίνει τη χρησιμοποίηση π ο ­ λύτιμων μεταφορικών μέσων για να μετακινηθούν εκατομμύρια Εβραίοι προς ανατολάς, χωρίς άλλο σκοπό από την εκεί εκκαθάρισή τους. Ούτε και θα κατέστρεφε πρόθυμα εργατικό δυναμικό, που τόσο πολύ χρειαζό­ ταν η βιομηχανία του. Ο Heinrich Heim θυμάται ένα έξαλλο σχόλιο που έκανε ο Χίτλερ στον Todt σχετικά με μια ραδιοφωνική εκπομπή των Συμ­ μάχων που αναφερόταν στην εξόντωση των Εβραίων: «Στην πραγματικό-

>,ν

.f " ; M OST "SECRET *

z ip / g .p .d ,

■: 467 / 3 0 . η .

yω .V

fEPT UNDER LOCK AND K E Y : NEVER TO BE REMOVED FROM THE- OFFICE:-.

1

D303 d e SRR SSD 38P. N r 3 Oi*00 · . 93 R eichskom m issar KOCH . O b e rg ru p p e n fü h re r ΡΗυΤΖΜΑίίίί k a n n wegen Panne e r s t D onnerstag M itta g V.. e i n t r e f f e n . . .· ' H öherer SS und P o l.f ti h r e r Süd.

i, Stti de.ίτ β : B8EsaH Hr 1

0800 3 Ilo 149 -117 91'

SaC1'/ V

■;■·/ B e fe h lsh a b e r d e r Orpo und SS, RIGA. .· . B e t r i f f t Ju d en e v ak u ieru n g . T ra n sp o rtzu g DO 56 h a t am I 8 . l l . 4i BREMSJi i r R ic h tu n g MIIiSK m it 971 Ju d en v e r la s s e n .' B e g le itk d o . Schupp BREMEN; . .. T ra n s p o rtf ü h r e r , P o l . n a t r . BÜ3KH0RK, i s t im B e s itz v o n 2 H araeiislisten . und 48 , 70p Ria. in X a s s -K re d its iiio in e n . Juden s i n d io it L e b e n s m itte l und Ger&t g u t a u s g e r ü s t e t . . . · ...................... .. S ta p o B K E S fi.. .

Ci

}.

SQG derC«KAUfcof

Bsln t e V s t itii« * «sg U ft*» Uw rocc «Uwe NchMfck « " * Λ» fin rt ifto * » FioiMSra «owie Ofcwr eiUnia* werdra si!e StäreMtpriScfci s«ira