Nila nee

நிலா ந

நம் கைதயின் நாயகன் ெவற்றிேவல். அைனவrடமும் அன்பும், அக்கைறயும் ெகாண்ட கம்பீரமான கிராமத்து இைளஞன். தான் நிைனத்தைத சாதிக்கும் திறம் ெபற்றவன். எைதயும் திட்டமிட்டு ெசயல்படுபவன். எந்த சூழ்நிைலயிலும் தன் நிதானத்ைத இழக்காதவன். ெமாத்தத்தில் மிஸ்ட2 ெப2ெபக்ட்! நம் நாயகி ெவண்ணிலாேவா ெபங்களூrன் நவநாகrக யுவதி. வம்பும்,  பிடிவாதமும் பிறவி குணம். துறுதுறு திருதிரு இதுேவ அவளது இயல்பு. ேநசம் மறக்காத காதலனாய், அன்பும், ஆைசயும் நிைறந்த கணவனாய், இந்த வம்புக்காrயிடம்  அவன் படும் பாட்ைடத் தான் எங்கள் பாணியில் ெசால்லியுள்ேளாம்.

நிலா ந #1 அதிகாைல ேநரம் ... கதிரவன் ெமல்ல விழிக்கத் ெதாடங்கினான். பூஞ்ேசாைல கிராமமும் சுறுசுறுப்பாக கண் திறந்து தன் இயற்ைக அழகுடன் மிளிரத் ெதாடங்கியது. விவசாயேம அங்கு பிரதான ெதாழில். ஆற்றுப் பாசனம் மட்டும் இன்றி கிணற்று நrன் உபயத்தாலும் முப்ேபாகமும் விைளந்தது. ஆதலால், ஒவ்ெவாரு வருடமும் பயி2கைளயும், மக்கைளயும் தன் இரு கண்களாய் காப்பாற்றி வரும் அவ்வூrன் காளி அம்மனுக்கு நன்றி ெசால்லும் விதமாய், திருவிழா மிகச் சிறப்பாக நடத்தப்படும். இந்த ஆண்டு, ஊrன் ெபrய பண்ைணயா2 ெசாக்கநாதrன் முைற. ஆதலால் அைனத்து ஏற்பாடுகளும் திட்டமிட்டு சிறப்பாகச் ெசய்யப்பட்டன. மறுநாள் ெகாடி ஏற்றத்துடன் துவங்கும் பத்து நாள் திருவிழா ெகாண்டாட்டத்தில் கலந்து ெகாள்வதற்காக, பண்ைணயாrன் ஒேர மகள் பவானி, கணவ2 கந்தசாமி, ெசல்ல மகள் ெவண்ணிலா உடன் ெபங்களூருவில் இருந்து வந்திறங்கினா2. தாத்தா! பாட்டி! என ஓடிவந்து தங்கைள கட்டிக்ெகாண்ட ேபத்திைய கன்னம் வழித்து திருஷ்டி கழித்தா2 பாட்டி. "நம்ம ஊ2 ெராம்ப அழகு பாட்டி!" காrலிருந்து இறங்கி, நடந்ேத வரலாம்னு ெசான்னா அம்மா ேகட்கவில்ைல. சின்ன வயதில் பா2த்தது! நான் ஊைர சுற்றி பா2க்கணும் பாட்டி! என்று ெகாஞ்சிய ேபத்திைய, "இன்னும் பத்து நாள் இங்க தாேன இருக்கப்ேபாற ெசல்லம், ெமதுவா சுத்திப் பாக்கலாம்”. இப்ேபா வந்து குளிச்சு, சாப்பிடு என்றா2 ஈஸ்வr. தனது அைறக்கு மகள் ெசன்று விட்டைத உறுதிப் படுத்திக் ெகாண்ட பவானி, "அம்மா நங்க ேவற அவைள கிளப்பிவிடாம சும்மா இருங்கள்." நானும் அப்பாவும் ஏற்கனேவ பயத்தில் இருக்ேகாம். இது நம்ம முைறங்கிறதால தான் ேவறு வழியில்லாமல் வந்ேதாம்.

"நியாயத்துக்கு கட்டுப்பட்டவுக பயப்பட ேவண்டியதில்ைல" "அப்பனும் மகளும் நான் ெசால்றத எங்க ேகக்குறங்க" என அழுத்துக்ெகாண்டா2. பயண கைளப்பு நங்க குளித்து முடித்து அட2 நல நிற 3/4 ேபண்ட் மற்றும் ெவள்ைள சட்ைடயில் புது பூெவன வந்த நிலாைவப் பா2த்து, "இது என்ன ஆத்தா ஆம்பளப் புள்ள கணக்கா உடுத்தி இருக்க? பாவாைட சட்ைட ேபாடுத்தா" என்றா2 ஈஸ்வr வாஞ்ைசயுடன். "அெதல்லாம் திருவிழாக்கு ேபாடுேறன். இப்ேபா ஊைர சுற்ற ேபாேறன் பாட்டி அதுக்கு, இதுதான் வசதி! என தன் ேகமராவுடன் கடந்து ெசன்றவைள இைடமறித்தா2 பவானி. "ெராம்ப தூரம் ேபாகாேத!" 'ேவலு' ன்னு ஒரு ெபாறுக்கி சுத்திக்கிட்டு இருப்பான், அவேனாட எந்தப் ேபச்சும் வச்சுக்காேத! என எச்சrத்தா2. "அவன் எப்படி இருப்பான்?" "அவைன பா2த்தாேல ெபாறுக்கி மாதிr தான் இருக்கும். ேபாடீ!" என்று கத்தினா2 பவானி. மகள் அவைன மட்டும் சந்திக்கேவ கூடாது என்ற படபடப்பில். "ஏன் அம்மா இவ்வளவு ேகாபப்படுறாங்க? இங்க வந்ததிலிருந்து தான் இப்படி. பாவம் என்ன பிரச்சைனேயா? என தன்ைனேய வினவியபடி நடக்கத் ெதாடங்கினாள். எங்கு பா2த்தாலும் பச்ைச பேசல் என இருக்கும் வயல், சலசலத்து ஓடும் வாய்க்கால் ந2, கவைல இன்றி பறந்து ெசல்லும் ெரட்ைட வால் குருவி, வயல் ேவைல பா2க்கும் ெபண்கள் என ஒவ்ெவான்ைறயும் ரசித்து தன் ேகமராவில் சிைற பிடித்தாள் நிலா. "கிளாசிக்! அப்படிேய பைழய பாரதிராஜா படம் ேபால இருக்கு! என்று ரசித்தபடி ெசன்றவளுக்கு ைகக்ெகட்டும் தூரத்தில் ெதாங்கிய மாங்காய்கள் பறிக்கும் ஆவைலத் தூண்டின. அைத உண்ணும் ஆவலில் பறிக்க எத்தனித்த ைகைய கட்டுப்படுத்திக் ெகாண்டு,

"ஹேலா! யாராவது இருக்கிங்களா? நான் ஒேரெயாரு மாங்காய் பrச்சுக்கட்டுமா?" என்றபடிேய ேதாப்பிற்குள் நடக்க, அவள் பலமுைற ேகட்டும் பதில் இல்லாததால், ஒன்ைற பறித்து கடிக்கத் ெதாடங்கினாள். "வாவ் சூப்பரா இருக்கு” என வாய்விட்டுக் கூறியவைளப் பா2த்து, "இைத சாப்பிட்டுப் பா2 ெராம்ப நல்லாருக்கும்." என்று முக்கால் பழம் ஒன்ைற நட்டினான் ஒரு ெநடியவன். அவன் குரலில் திடுக்கிட்டு நிமி2ந்தவள், நல்ல உயரத்துடன், ஆஜானுபாகுவான உடற்கட்டுடன், கழுத்ைத ஒட்டி சற்று தடிமனான சங்கிலி, ைகயில் ேபரஸ்லட், "v " என்ற ஆங்கில எழுத்து ெபாrத்த ேமாதிரம், ேவஷ்டி, சட்ைட என பணக்காரத் ேதாரைணயுடன் நின்றவைனப் பா2த்தாள். "சாr நான் ேகட்டுப் பா2த்ேதன் யாரும் பதில் ெசால்லைல, அதான் பறிச்சுட்ேடன். எவ்வளவு பணேமா அைத ெகாடுத்துடுேறன்." என்று அவசரமாகக் கூறியவைளக் கூ2ைமயாகப் பா2த்து, புருவம் சுருங்க; "ந ெபrய பண்ைணயா2 ேபத்தி தாேன?" என்றான் "ஐேயா! ெபrய வட்டுப்  ெபண்ணாய் இருந்துகிட்டு திருடுகிறாேய?" என திட்டுவாேனா? என்று அதி2ந்து பதறியபடிேய தைரையப் பா2த்து "ஆம்" என தைலயைசத்தாள். "அப்ேபா இைத சாப்பிடுற எல்லா உrைமயும் உனக்கு இருக்கு” என்றவைன நிமி2த்து பா2த்து, "இது தாத்தாேவாடது தானா? உங்கேளாடேதானு பயந்துவிட்ேடன் என்றாள் சற்று தள2வாக. "நான் நிலா!" என்று சற்று தைல சாய்த்து சிrத்தவைளப் பா2த்து, "எனக்கு அப்படி ெதrயல சாதாரண ெபண்ணாய் தான் ெதrயுற!" என்றான் சற்றும் தன் மிடுக்கு குைறயாமல்.

"ஹேலா என் ெபய2 ெவண்ணிலா" என்று முைறத்தாள். "உங்க ெபயைர ெசால்லமாட்டீ2களா?" "ெசால்லிக்கிற அளவுக்கு நான் ெபrய ஆள் இல்ைல." "தன்னடக்கம்; ெவrகுட்" என புருவம் உய2த்தியவள் "அடுத்த முைற உங்கைள பா2க்கும் ேபாது நான் எப்படி கூப்பிடுவது, அதுக்காகவாது உங்க ெபயைர ெசால்லுங்க பிள ஸ் .... என இழுத்தாள். "மாமா ன்னு கூப்பிடு நான் உங்கம்மாக்கு தம்பி முைற தான்." எனும் ேபாது அவன் உதடு சற்று விrந்தது. "என்ன மிஸ்ட2... விைளயாடுறங்களா?" "இன்னும் விைளயாட ஆரம்பிக்கேவ இல்ைலேய" என்றான் அழுத்தமாக. "முடியல சாமி எப்படி எங்க வட்டுக்குப்  ேபாகணும்னு வழி ெசால்லுங்க, நான் கிளம்புேறன் என்றாள் ேகாபமாக. "இன்னும் அைர மணி ேநரம் நடக்கணும். ேநரா ெவளியில் ேபாய் ைரட்ல வர ேராட்டில் நடந்தா உங்க வடு  வந்திடும்." "ஓ! ெராம்ப தூரம் வந்துட்ேடனா?" என பrதாபமாக ேகட்டவைள ேநாக்கி, "என் கூட வrயா? ைபக்ல ெகாண்டுேபாய் விடுேறன்" என்றான் மகிழ்ச்சிைய முகத்தில் காட்டாமல். "ெராம்ப நன்றி! எப்படி நடக்குறதுன்னு பயந்துட்ேடன்" என்றாள் மகிழ்வுடன். "அது சr, முன் பின் ெதrயாதவேனாட வேரன்னு ெசால்ற, நான் உன்ைன கடத்திக்கிட்டு ேபாயிட்டா என்ன பண்ணுவ?" என்றான் புருவம் உய2த்தி! "கடத்தமாட்டீங்க! உங்களுக்கு தான் என் தாத்தாைவ நல்லா ெதrயுேத! அேதாட நங்க நல்லவரா தான் ெதrயுறங்க. "எங்க உன்ைன நடக்க விட்டுருேவேனான்னு தாேன என்ைன புகழ்ற?"

"இல்ைல இங்க ேவலுன்னு ஒரு ெபாறுக்கி இருப்பான் அவன் கூட ேபசாதன்னு

அம்மா ெசான்னாக. உங்கைள பா2த்தால் அப்படி ெதrயல."

"யூ ஆ2 லுக்கிங் ஹண்ட்ஸம்!" என்று ரசித்து கூறினாள் விைளவுகள் அறியாமல். "ெபங்களூ2 ெபாண்ணாச்ேச! அதான் ஆைள அசரடிக்கிற வித்ைத ெதrஞ்சு வச்சுருக்க!" என்றான் உண2ச்சி துைடத்த குரலில். "சr வண்டியில் ஏறு!" என்றவனிடம், "நான் ஓட்டட்டுமா? என் பிெரண்ட்ஸ் ைபக் ஓட்டியிருக்ேகன்." என்றவைள ேநராக ேநாக்கி, "என் உடைமைய நான் யாருக்கும் ெகாடுக்க மாட்ேடன்." என்றபடி கம்பிரமாக ஏறி அம2ந்தான். "உங்க ைபக்ைக நங்கேள வச்சுக்ேகாங்க! எனக்கு ஒன்னும் ேவண்டாம்." என்றாள் உதடு சுழித்து. அவனிடம் இருந்து வரும் இதமான ெப2ப்யூம் மணத்ைத நுக2ந்தபடி தன் வட்ைட  அைடந்தாள். நன்றி கூறி உள்ேள ெசல்ல எத்தனித்தவைள எதி2 ெகாண்டா2 அவளது தந்ைத. "வாங்க அத்தான் நல்லா இருக்கீ ங்களா?" என தன் தந்ைதைய ேகட்டவைன விழி விrய பா2த்தாள் நிலா. "நல்லா இருக்ேகன்" என்றபடிேய, உள்ேநாக்கி பா2த்தவைர, "நங்க இன்னும் பயத்ைத விடைலயா?" "ெபrய இடத்து மாப்பிள்ைள ஆனதுக்கு அப்புறம் இப்படி இருந்தால் தான் மrயாைத!" என்றா2 கந்தசாமி. "நங்க விவரம் தான் அத்தான்." "அதனால் தான் உங்கக்காவுடன் இத்தைன வருசமா குடும்பம் நடத்துேறன்." "எங்கக்கா உங்கைள ெசெலக்ட் பண்ணேத அதுக்காக தாேன!"

"அைதச் ெசால்லு!" "உங்க விவரத்தில் பாதி கூட எனக்கு கிைடயாது சரண்ட2!" என ைகதூக்கி சிrத்த தந்ைதையயும், கண்சிமிட்டி சிrக்கும் புதியவைனயும் மாறி மாறி பா2த்துக் ெகாண்டுருந்தாள் நிலா. "கிளம்புேறன் அத்தான்!" என்றபடிேய இவைளப் பா2த்து தைலயைசத்து விைடெபற்றுச் ெசன்றான். "யாருப்பா இவ2?" "சrயாப் ேபாச்சு ேபா! உங்கம்மா யா2 கூட நின்னு ேபசாதன்னு ெசான்னாேளா அவன் கூடேவ வந்திறங்குர; அவன் யாருன்னு உன்கிட்ட ெசால்லைலயா?" "இவ2 தான் ேவலுவா?" அம்மா ெபாறுக்கின்னு ெசான்னாங்க. "உங்கம்மாக்கு பிடிக்கைலன்னா என்ன ேவணா ெசால்லுவா. இவன் தான் ேவல்... ெவற்றிேவல்!" என்றா2 ெபருைமயாக. "சின்ன தாத்தாேவாட ைபயனா?" என ேகட்டவளின் மனதில் நிழல் ேபாலும் சில விசயங்கள் வந்து ேபாயின. அதன் பின் இருமுைற ெவளியில் ெசன்றும் அவளால் அவைன காண முடியவில்ைல. பாட்டி, நிலாவிற்காக பட்டு பாவாைட, தாவணி வாங்கியிருந்தா2. அதைன அணிந்து அதற்கு ெபாருத்தமான தங்க, ைவர நைககைளயும் அணிந்து ெகாண்டு இருவரும் ேகாவிலுக்குச் ெசன்றன2.

அங்ேக கண்மூடி கடவுள்

முன் ைககூப்பி நின்றவைனப் பா2த்தாள். "இவனா ெபாறுக்கி? பாவம் என்ன ேவண்டுதேலா... கடவுேள! அவன் ேவண்டுதைல நிைறேவற்று!" என்று மட்டும் ேவண்டிக்ெகாண்டு நிமி2ந்தவைள ேநாக்கி ேலசாக சிrத்தான். இவள் வியப்பாக பா2க்க, அவேனா பாட்டியிடம், "இது கூைர புடைவ ெபrயம்மா, திருவிழா அன்ைறக்கு கட்டச் ெசால்லுங்க என்றபடி ஒரு ைபைய நட்டினான். "முடிேவ பண்ணிட்டியா ேவலு?" எனக் ேகட்டவைர, ஆதரவாக அைனத்து, "பயப்படாதங்க ெபrயம்மா. நான் பா2த்துக்கேறன் " என்றான் இதமாக.

"முதன்முதலா உன்ைன இப்ேபா தான் பாவாைட தாவணியில் பா2க்கிேறன். சீக்கிரம் புடைவ கட்ட கத்துக்ேகா!” என அவள் அருகில் வந்து, அவளுக்கு மட்டும் ேகட்கும் குரலில் ெசான்னான். அவள் பதில் ெசால்லும் முன் கிளம்பி விட்டான். "சின்ன பாட்டிைய நான் பா2க்கேவயில்ைல அவங்கைள எங்ேகயும் காேணாேம பாட்டி? என்றவைள அைணத்துக்ெகாண்டு கண்ண2 விட்டவ2, "இனி, எங்ேகயும் பா2க்க முடியாதுடா ெசல்லம். அவள் நம்ைம விட்டு ேபாய் ெரண்டு வருஷம் ஆச்சு" என ெபருமூச்சு விட்டா2. "ெவற்றி மாமாவிற்கு யாருேம இல்ைலயா பாட்டி?" "அதான் எல்லாமா ந இருக்கிேய தாயீ!" என்றவைர புrயாமல் பா2த்தாள் நிலா. "அப்பா... எனக்ெகன்னேவா பயமாேவயிருக்கு. திருவிழா முடிஞ்சவுடேன ெவண்ணிலா கல்யாணத்ைத முடிச்சிடனும்!” என்ற பவானியிடம், "ந கவைலப்படாேதம்மா. அவனால் ஒண்ணும் பண்ண முடியாது. எல்லா இடங்களிலும் நம்ம ஆளுங்க இருப்பாங்க. எப்பேவா நடந்தைத மனசுல வச்சுக்கிட்டு இப்ேபா, இவன் ஆடறதுக்கு நாம ஒன்னும் பண்ண முடியாது" என்றா2 ெசாக்கநாதன். “எப்ேபா நடந்தாலும்.. . நடந்தது, நடந்தது தாேன!" என இைடயிட்ட ஈஸ்வrைய முைறத்தா2 ெசாக்கன். "நாம ஒன்னுக்குள்ள ஒன்னு. உங்க தம்பி மகன் தாேன... அவனுக்கு கட்டிக் ெகாடுக்கறதுக்கு ஏன் இப்படி கட்சி கட்டிட்டு இருக்கீ ங்க?” என்றா2 ஆற்றாைமயுடன். "அம்மா... புrயாம ேபசாதங்க. நிலா... ெபங்களூrல் வள2ந்தவ. அவளால் எப்படி இந்த கிராமத்தில் வாழ முடியும்? அவன் ஒரு படிக்காத பட்டிக்காட்டான். சித்தப்பா சாகும் ேபாது ெசான்னைத நிைனச்சுகிட்டு, இவைள தான் கட்டிக்குேவன்னு இன்னும் கல்யாணம் பண்ணாம திrயுறான். அது தான் 2

வருஷத்துக்கு முன்னாடி , இவன் ேகட்டப்ப நாம ெதளிவா ெசால்லிட்ேடாம் தாேன... நாங்க கட்டைலன்னு! விடுவானா... சும்மா காலிப் பயல் மாதிr திrயுறான்" என ெவடித்தா2 பவானி. "பாட்டி, இன்ைனக்கு ைநட் ஆ2ெகஸ்டரா பா2க்க, நங்க என்ேனாட வரணும்" என கட்டைளயிட்ட ேபத்திையப் பா2த்து, "இன்னும் சின்ன புள்ைளயாேவ இருக்கிேயத்தா!" என்று வருத்தத்ேதாடு நக2ந்துவிட்டா2. ஒவ்ெவாருவரும் ஒவ்ெவாரு எண்ணத்தில் இருக்க, நிலா ஏதும் அறியாமல் பாட்டி ெகாடுத்த பட்டுப்புடைவைய கட்டத் ெதrயாமல் தவித்துக் ெகாண்டிருந்தாள். "அம்மா... இப்ேபா எதுக்கு இவளுக்கு புடைவ, பாவாைட தாவணிைய ேபாட்டுக்கட்டும்" என்ற பவானியிடம், "ந கட்டிவிடு அவ இன்ைனக்கு புடைவேய கட்டிக்கட்டும்" என்று வற்புறுத்த ...ேவறு வழியில்லாமல், ஆரஞ்சு வண்ணத்தில் உடல் முழுவதும் தங்க ஜrைகயில் பூவும் ெகாடியுமாக ெநய்திருந்த புடைவைய கட்டிவிட்டா2 பவானி. "அம்மா... ெராம்ப அழகா இருக்கு தாேன, பாட்டி ெகாடுத்த புடைவ" என்ற ெவண்ணிலாவிற்கு ஆேமாதிப்பாய் தைலயாட்டினா2 பவானி. அைனவரும் ேகாவிலுக்கு ெசன்றன2. அன்று தான் திருவிழாவின் கைடசி நாள். ேகாவிைலச் சுற்றி, வைளயல் கைடகள், ெபாம்ைமக்

கைடகள்,

தின்பண்டக் கைடகள் என பல கைடகள் இருந்தன. "அம்மா ைகயில் மருதாணி வச்சுக்கிேறன்... இந்த புடைவக்கு ெபாருத்தமா, ஆரஞ்சு கல2 கண்ணாடி வைளயல் வாங்கிக் ெகாடுங்க... அம்மா, ேசான்பப்டி… என வrைசயாக ெதாணெதாணத்தவளிடம் 500 ரூபாய் ேநாட்ைடக் ெகாடுத்து,

"சீக்கிரம் வந்துடு! நாங்க ேகாவில் வாசல் கிட்ட இருக்ேகாம்" என்று நடக்கத் ெதாடங்கினா2 பாட்டி. கைடசி நாள் என்பதால்... சுற்று வட்டார கிராம மக்கள் அைனவரும் அங்ேக வந்திருந்தன2. வைளயல் கைடக்காரன் "சில்லைற இல்ைலேயம்மா!" என்றான். ேசான்பப்டிக்காரன், "10 ரூபாய் தாேன... ந 500 ரூபாய் ெகாடுக்கற?" என்றான். முகம் வாட, பாட்டியிடம் ெசன்று “50 ரூபாய் தாங்க!" என்றாள். "சில்லைற இல்லத்தா. தாத்தா ேபைரச் ெசால்லு. அப்புறம் ெகாடுத்துக்கலாம்" என்று அனுப்ப மீ ண்டும் வந்தவைள, ைகயில் அச்சு ைவக்கும் பாட்டி அைழத்தா2. "இங்க வா தாயி" "அட, அதுக்குள்ேள நான் யாருன்னு ெதrஞ்சுடுச்சா? " என வியந்தபடி தனக்கு பிடித்த டிைசைன காண்பித்து தன் இரு ைககளிலும் ைவத்துக் ெகாண்டாள். "நான் அப்பறம்..." என இழுத்தவளிடம், "உன் வட்டுக்கார2  ெகாடுத்துட்டா2 ஆத்தா" என்றா2 சிrத்தபடி. குழப்பத்துடன் நடந்தவளின் குறுக்ேக வந்த ேசான்பப்டிக்காரன்... ெபrதாக ஒரு ெபாட்டலத்ைத அவளிடம் ெகாடுத்தான். "உங்க புருஷன் ெகாடுக்கச் ெசான்னா2” என்றான். வைளயல் கைடக்கார2 இவளிடம், " நங்க எவ்வளவு ேவணுமானாலும் எடுத்துேகாங்கம்மா ... உங்க வட்டுக்கார2  காசு ெகாடுத்துட்டா2" என்றா2. கடுப்பான நிலா, "யா2 என் வட்டுக்கார2?”  என ேகாபமாக ேகட்க, "நான் தான்!” என ைக கட்டி அவள் முன் நின்றான் ெவற்றி. "இது என்ன விைளயாட்டு MR.ெவற்றி?" என்று முகம் சுழித்தவைள கண்டுெகாள்ளாமல்,

"இந்தா... இது ெராம்ப ெபாருத்தமா இருக்கும் என அவள் கரம் பிடித்து அவேன வைளயல்கைள அணிவித்தான். "ைகைய விடுங்க என விடுவிக்க முயன்றவளிடம், "ேபா! ேபாய் உங்க அப்பாகிட்ேட ேகளு. நான் உன் புருஷனா? இல்ைலயான்னு?" என்றான். பதற்றமாக தந்ைதயிடம் வந்த நிலா, "அப்பா!” ெவற்றி மாமா யாருப்பா? என்ேனாட ஹஸ்பண்டா? என ேவகமாக ேகட்க, தந்ைதேயா நிதானமாக, "ஆமாம்!” சின்ன வயதில் உங்களுக்குள் நடந்ததும் கல்யாணம் தான் என்றா2 அைமதியாக. நிலாவிற்ேகா அதி2ச்சியில் மூைள ேவைல நிறுத்தம் ெசய்தது. அம்மனுக்கு தபாராதைன முடிந்து அைனவருக்கும் பிரசாதம் ெகாடுத்தன2. ஊ2 ெபrயவ2கள், சுற்று வட்டார ெபrயவ2கள், ெபrய பண்ைணயா2 வட்டு  ெசாந்தங்கள் என அைனவரும் அங்ேக குழுமியிருக்க, பாட்டியின் அருகில் நின்ற ெவண்ணிலாவின் கரம் பிடித்து, தன் புறம் இழுத்து; "ெபrயவங்க எல்லாரும் ஆசீ2வாதம் பண்ணனும்!" என்றபடிேய தாலி ெசயிைன அவள் கழுத்தில் அணிவித்தான் ெவற்றி. அவள் அைத உண2ந்து தடுக்கும் முன் அைனத்தும் முடிந்துவிட்டது. அதி2ச்சியில் ஸ்தம்பித்து நின்றது ெபrயவ2 குடும்பம். "என்ன காrயம் பண்ணிட்டடா?" என்று கத்திய ெபrய பண்ைணயாைரப் பா2த்து ஊ2 ெபrயவ2கள் அைனவரும், "ஐயா... அைமதியா இருங்க. சாமி சன்னதியில், நம்ம முன்னாடி நடந்த கல்யாணம் இது. உருத்து உள்ளவ2 தாேன கட்டியிருக்கா2 பதட்டப்படாதங்க! என்று அைமதிப்படுத்தின2. "ெபrயவங்க என்ைன மன்னிக்கணும்! இைத விட்டால் எனக்கு ேவற வழி ெதrயைல. 2 வருஷம் முன்னாடி ஊரறிய கல்யாணம் பண்ணலாம்னு ேகட்டப்ப எங்க அக்கா அனுமதி ெகாடுக்கைல. எங்க அப்பா சாகும் தருவாயில் ஊ2 ெபrயவங்க சில ேப2 முன்னாள் 10 வருஷத்துக்கு முன்ைனேய

மாைல மாத்திக் ெகாண்ேடாம். குங்குமம் வச்சு இவைள எங்க

குடும்பத்ைத தைழக்க ைவக்க வந்த மஹா ெலட்சுமியாய் ஏற்றுக் ெகாண்ேடாம். இவள் தான் என் எதி2 காலம்னு நான் காத்துட்டுருக்க, எனக்கு கட்டிக் ெகாடுக்க மாட்ேடன்னா நான் என்ன ெசய்யறது? இந்த வழி தான் சrன்னு பட்டுச்சு ெசஞ்சுட்ேடன்" என்றான் பணிவாக. "தம்பி ெசால்றதுலயும் நியாயம் இருக்கு. சின்னவ2 சாகிற ேநரத்தில், தாலி ஒன்னு தான் கட்டைலேய தவிர, நம்ம ஊரு வழக்கப்படி அதுவும் கல்யாணம் தான். ெபrயவ2களான நங்க தான் இைத சrயாய் ெசஞ்சுருக்கணும் தப்பு பண்ணிடீங்க! என பவானிைய சுட்டிப் ேபசின2. "அன்று நடந்தது... எங்க சித்தப்பா நிம்மதியா இருக்கனும் என்பதற்காக ெசய்தது. இப்ேபா அது ெபாருந்தாது. என் ெபண் பட்டணத்தில் வள2ந்தவ. இந்த பட்டிக்காடு அவளுக்கு பிடிக்காது. இது சrயா வராது. ெவட்டிவிட்டுடுங்க!" என்றவrன் மீ து ேகாபம் ெகாண்ட ெபrயவ2கள், "என்னம்மா பட்டிக்காடு? நயும் இங்க தான் பிறந்து, வள2ந்த. 10 வருஷம் முன்னாடிேய உன் தம்பிக்கு உன் ெபண்ைண கட்டிக் ெகாடுத்தாச்சு. அதுக்கு ஏற்ற மாதிr ெபண்ைண வள2க்காதது உன் தப்பு. அதனால் உன் ெபண் சம்மதம் கூட முக்கியமில்ைல என்ற ஊராrன் வா2த்ைதகைளக் ேகட்ட நிலா ஸ்தம்பித்தாள். "என்ன காrயம் ெசஞ்சுட்டான்!" என்ைன ஒரு வா2த்ைத ேகட்காமல், என் விருப்பு ெவறுப்ைப மதிக்காமல், அவன் நிைனத்தைத ெசயல் படுத்துகிறான்... இப்ேபா தாலிைய கழட்டி அவன் முகத்தில் எறிஞ்சா என்ன ெசய்வான்? அப்படி எrய மாட்ேடன்னு என்ன நம்பிக்ைக அவனுக்கு? என ஒரு கணம் ேயாசைன ஓடினாலும்... அவன் ேமல் தராக் ேகாபம் மூண்டாலும்... ஏேனா அவன் கட்டிய தாலிைய அவள் கரம் இறுக்கியேத அன்றி கழட்டவில்ைல. அவள் மனமும் புத்தியும் அவளுக்கு எதிராய் யுத்தம் ெசய்தன. வருடங்கள் பல கடந்தாலும் அவன் அவைள விட்டுக் ெகாடுக்கவில்ைல என்பது மயிலிறகாய் மனம் வருட அவன் பக்கம் நியாயம் இருப்பதாய் இதயம் ெசான்னது. உனக்கு அவன் ேமல் இருக்கும் ஈ2ப்ேப ந ேதாற்க காரணம் என்று புத்தி வாதிட்டது. ஆகக்கூடி இரண்டும் ெவற்றிக்ேக வக்காலத்து வாங்கின. தாலி கட்டியவேனாடு சண்ைட ேபாடாமல் தன்னுள் ஏற்பட்ட

முரண்பாட்ைடக் கண்டு அஞ்சியவள் அவன் மீ து தனக்கு இருக்கும் ஈ2ப்ைப கவனிக்கத்

தவறினாள். அது மட்டும் அவள் கவனத்தில் பதிந்திருந்தால்...

வாழ்க்ைகயின் ருசிேய ேதடலில் தாேன? அவள் கண்டுெகாள்வாளா? அவைன வழ்த்துவாளா?  ெபாறுத்திருந்து பா2ப்ேபாம். நிலவு ஒளிரும்...

நிலா ந # 2 அவளது ெமௗனம் சம்மதமாக ஊராரால் எடுத்துக் ெகாள்ளப்பட்டது. எனேவ ெபண்ைண மாப்பிள்ைள வட்டில்  விட்டுட்டு சீ2வrைசைய சிறப்பா ெசஞ்சுருங்க அந்த பிள்ைளைய இங்க வாழைவக்க ேவண்டியது அது புருஷன் பாடு என கூறின2. தாயின் தவிப்ைபயும், ேவதைனையயும் பா2க்க முடியாமல் தடுமாறியவளுக்கு, தந்ைதயின் கனிவான சிrப்பும், சாந்தமான முகமும் நல்லது நடக்கும் என்ற நம்பிக்ைகையத்தர, ஊராrன் த2ப்ைப ஏற்று ெவற்றியுடன் அவன் ைகயைணப்பில் அவனது வடு  ேநாக்கி பயணித்தாள் நிலா. ெபrய பண்ைணயா2 வட்டில்  இருந்து யாரும் உடன் ெசல்லவில்ைல. தாயும், தாத்தாவும் அவன் மீ திருந்த ேகாபத்தால் ேபாகவில்ைல என்றால் பாட்டியும், தந்ைதயும் அவ2களுக்கு கட்டுப்பட்டு ேபாகவில்ைல. ெவற்றியின் வட்டில்  ெபrயவ2கள் யாரும் இல்லாததால் சைமயல் ேவைல ெசய்யும் முத்தம்மாள் ஆலம் சுற்றினா2. "உள்ேள வா!" என அவள் கரம் பிடித்து அைழத்துச் ெசன்றவன், தன் தாய் தந்ைதய2 படத்தின் முன் ெசன்று நிறுத்தினான். சின்ன பாட்டியும், தாத்தாவும் புைகப்படமாக இருப்பைதப் பா2த்த நிலாவுக்கு ஏேனா அழுைக வந்தது. "அப்பா!" நங்க ஆைசப்பட்டபடி உங்கள் ேபத்திைய இந்த வட்டு  மருமகளாகிட்ேடன், ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருக்குப்பா!” என்றவனின் குரலில் அப்படி ஒரு நிைறவு.

"விளக்ேகற்று நிலா!" என்றான் கனிவாக. ஏேனா நிலாவிற்கு தான் சிங்கத்தின் குைகயில் தனியாக சிக்கிக்ெகாண்டது ேபால் ேதான்றியது. "என்னமா? இனி இங்ேக இவேனாடு எப்படி தனியாக இருக்கப் ேபாகிேறாம்னு பயமா இருக்கா?" தன்ைன நன்கு அறிந்தவன் ேபால் ேபசுகிறாேன என வியந்தவளின் மனதில் அவன் தன்ைன மணந்த விதம் நியாபகம் வர.... இறுகினாள். "வாேயன் வட்ைட  சுற்றி காட்டுேறன்" என அவள் கரம் பிடிக்க, ெவடுக்ெகன ைகையப் பறித்துக்ெகாண்டாள். ஒற்ைற புருவ சுழிப்பில் "ஏன்?" என்றவைன அவள் ெமௗனம் சீண்ட, "நிலா ஒரு விஷயத்ைத ந நல்லா புrஞ்சுக்கணும், இது ஒரு வழிப் பாைத! ெரண்டு ேபரும் ைக ேகா2த்து ேச2ந்து ேபாக ேவண்டியது தான். திரும்ப முடியாது!" அவளிடம் இருந்து எந்த பதிலும் வராததால் ெமல்ல திரும்பியவன் அவளது புrயாத பா2ைவைய உண2ந்து, "உனக்கு பிடித்தாலும் பிடிக்கைலனாலும் நான் தான் உன் புருஷன், இது தான் உன் வடு,  இனி ந இங்க தான் வாழ்ந்தாகணும்! புrயுதா? எனும் ேபாது அவன் குரல் தன்னிச்ைசயாய் உய2ந்தது. "பிடிக்காமல் எப்படி...?" என்றவளின் முகம் உய2த்தி விழி பா2த்துக் ேகட்டான், "ந யாைரயாவது காதலிக்கிறாயா?" "இல்ைல" என ேவகமாக தைலயாட்டினாள். குரலில் ெமல்லிய சந்ேதாஷம் இைழேயாட., "அப்ேபா ... உனக்கு என்ைன ெராம்ப சீக்கிரம் பிடிச்சிரும்!" என்றான். "ஆமா... இவரு ெபrய மன்மதன்! ஓவ2 காண்பிடண்ஸ் உடம்புக்கு ஆகாது மாமு!' என மனதிற்குள் கவுண்ட2 ெகாடுத்தாள் நிலா. அழகான இரட்ைட திண்ைண, நண்ட ஹால், நடுவில் முற்றத்துடன் கூடிய சுற்றுக்கட்டு, அதில் பக்கத்திற்கு இரண்டாக நான்கு காற்ேறாட்டமான

அைறகள், அைதயடுத்து சாப்பாட்டுக்கூடம், அதனருகில் சைமயல் அைற, ஸ்டா2 ரூம்

என பைழய ெசட்டிநாட்டு வட்டு  பாணியில் இருந்த வட்டில் 

சிறுசிறு மாற்றங்கள் மட்டுேம ெசய்யப்பட்டிருந்தன. முற்றத்தில் இருந்த மர ஊஞ்சல் அவளது சிறு வயைத நியாபகப்படுத்த, சட்ெடன அதில் அம2த்துவிட்டாள். "இதுதான் நம்ம ரூம்!" என படுக்ைகயைறைய திறந்தபடி உள்ேள ெசன்றவன், அவள் வராதைத அப்ெபாழுது தான் கவனித்தான். ெவளிேய தன் மைனவி ஊஞ்சலில் அம2ந்து காைல உந்தி ஆடுவைதக் கண்டவன், இதழ்களில் சிறு புன்னைகயுடன் ஊஞ்சைல நிறுத்தி அவளருகில் அம2ந்தான். சட்ெடன எழுந்தவளின் கரம் பற்றி, "உட்கா2!" என்றான் அதிகாரமாக. அவன் பிடியிலிருந்து விடுபட முடியாததால் அவனருகில் அம2ந்தாள். "முத்தம்மா!" என்ற அவனது அைழப்பிற்கு வயது முதி2ந்த ெபண்மணி அங்ேக வந்தா2. "எல்ேலாைரயும் வரச்ெசால்லுங்க" "சrங்கய்யா" என்றபடி விலகினா2. "இங்க ேவைல பா2க்கும் எல்ேலாரும் என்ைன சின்னதுல இருந்து பா2க்கிறவங்க , நம்ம கல்யாணத்துக்கு அவங்களுக்கு துணிமணி வாங்கியிருக்ேகன் அைத நேய ெகாடு!” என சில ைபகைள அவளருகில் ெகாண்டுவந்து ைவத்தான். அைதப் பா2த்ததும் அவளுக்கு ெபாறி தட்டியது, அன்று பாட்டியிடம் ெகாடுத்த அேத ைப. "அடப்பாவிகளா!" பாட்டியும், இவனும் ேச2ந்து திட்டம் ேபாட்டு ெசயல்பட்டிருக்காங்க, எல்ேலாைரயும் ஏமாத்தியிருக்காங்க என வஞ்சினம் ெகாண்டாள். மைனவியின் முகத்தில் விரவிய கடுைமையப் பா2த்து "என்னாச்சு?" என்றான் குழப்பத்துடன். "என்னிடமாவது ெசால்லியிருக்கலாம் இல்ல?" என்றவைள குற்றம் சாட்டும் பா2ைவயுடன்,

"ந மறந்திருப்பாய்னு நான் எதி2பா2க்கைல!" என்று பதிலடி ெகாடுத்தான். "ஐயா!" என அைழத்தவ2கைள, "உள்ேள வாங்க!" என்றான் இன்முகத்துடன். அறிமுகப் படலம் ஆரம்பமானது. "இவங்க முத்தம்மா சைமயல் ேவைல பா2கிறாங்கா, அம்மாக்கு அப்புறம் என்ைன அன்பா பா2த்துகிறவங்க." என்றபடி அவள் ைகயால் புடைவைய ெகாடுக்க ைவத்தான். "இவ2 காத்தான் ெராம்ப வயசாயிருச்சு, எப்ேபாதும் சட்ைடேய ேபாடமாட்டாரு இவ2 கல்யாணத்துக்கூட ேவஷ்டி துண்ேடாடு தான் வந்தாருன்னு இவ2 சம்சாரம் அடிக்கடி ெசால்லுவாங்க. காந்தியவாதி!" நான் என்ன ேவைல பாக்குேறன்னு எனக்கு துணிமணி தாrக? சும்மா வாசல்ல உக்காந்து ேபாறவரவுகைள பாத்துக்கிட்டுருப்ேபன் என்றா2 காத்தான். "ஓ! வாட்ச்ேமனா?" "ஆமா... ஆமா! வாச்சிேம தான்" என அவ2 கூறவும் சட்ெடன சிrத்த மைனவிைய கண்ணிைமக்காமல் பா2த்துக் ெகாண்டிருந்தான் ெவற்றி. எல்ேலா2 முன்னாடியும் இவன் ஏன் இப்படி பா2க்கிறான் என தவித்தவள், அவன் ேமான நிைலைய கைலப்பதற்காக அவன் ைக ெதாட்டு, "இவங்க... என அங்கு நின்ற கண்ணம்மாைவக் காட்டினாள்." "இது கண்ணம்மா ெவளிேவைலக்கு சுந்தr அக்கா ெபாண்ணு. அவங்களுக்கு உடம்பு முடியாததால இப்ப ெரண்டு வருஷமா ேவைல பா2க்குது" என அறிமுகப்படுத்த ெவட்கத்துடன் அவள் ெகாடுத்த புடைவைய வாங்கிச் ெசன்றாள். "இவரு சிதம்பரம் ேதாட்ட ேவைலக்கு." ஒத்தாைசயா ஓட நடக்க, கைட கண்ணிக்குப் ேபாக என அவன் விவrத்தான். அவன் ேபசிய விதத்ைத ரசித்து சிrக்க எண்ணியவள், உதடு கடித்து அைத அடக்கினாள். இைதக் கண்டவன்,

அவள் காதுமடலில் மீ ைச உரச, "வலிக்கப்ேபாகுது கடிக்காேத!" என்றான் ெமதுவாக. அந்த குறுகுறுப்பில் உடல் சிலி2த்தது நிலாவுக்கு. "இவ2 நம்ம கணக்கப்பிள்ைள சுந்தரம்". என அைனவrன் அறிமுகப்படலமும் முடிந்தவுடன், "நங்க எல்ேலாரும் சின்னப்ெபண்ணா இவங்கைள பா2த்திருப்பீங்க என் அக்கா மகள். இப்ப என் மைனவி ெவண்ணிலா. இனி இவங்க தான் வட்டு  நி2வாகம் பா2ப்பாங்க. எதுவானாலும் நங்க இவங்ககிட்டேய ேகட்கலாம்" என அவள் ேதாள் ேச2த்து அைணத்தபடி கூறினான். "ெராம்ப சந்ேதாசங்கய்யா!" அப்ப நாங்க வாேராம்!” என அைனவரும் விலகிச்ெசன்றன2. அதன் பின்னும் அவள் ேதாளில் இருந்து அவன் ைக விலகாதது கண்டு, "ெபrய ெசாக்கநாத2 மீ னாட்சி பக்த2களுக்கு காட்சி ெகாடுக்குறதா நிைனப்பா?" ைகைய எடுங்க என்றாள். "நல்லா ேபசுற!" என அவள் ேதாைள அழுத்தினான். ைகைய தட்டி விட்டவைள ேநாக்கி சிறு ேகாப முைறப்புடன், "ஏன்?" என்றான். "எனக்கு பிடிக்கைல!" அவைள கூ2ந்து ேநாக்கியவன், "ேபாகப்ேபாக பழகிடும். பட்டு புடைவேயாட எவ்வளவு ேநரம் இருப்ப? ேவறு புடைவ மாத்திக்ேகாேயன், இங்க முகம் கழுவிக்கலாம்" என அவன் காட்டிய பிறேக அந்த அைறைய சrயாகப் பா2த்தாள்.

நவன  வசதிகளுடன் காட்சி அளித்தது அவ்வைற. குளியலைற

கூட அதிநவனமாக  இருந்தது. "எவ்வளவு மா2டனா இருந்தாலும் பூஞ்ேசாைல ெபங்களூ2 ஆக முடியாது" என முணுமுணுத்தவளிடம், "இந்த கிராமத்தாேனாட ெபாண்டாட்டின்னு ந ெபருைமயா ெசால்ற காலம் வரும்!" என புருவம் தூக்கினான்.

"அதுக்கு நான் இங்க இருக்கணுேம!' என்றாள் எகத்தாளமாக. "இங்க இல்லாம ேவற எங்க ேபாேவ?" ேகாபம் ெகாப்பளிக்கும் கண்களுடன் ேகட்டவைனப் பா2த்து ஒரு நிமிடம் பயந்துதான் ேபானாள் நிலா. அவளது மருண்ட விழிகைளக் கண்டவன், சட்ெடன தன்ைன சமன் ெசய்து ெகாண்டான். "இதில் உனக்கு ேதைவயான அைனத்தும் இருக்கு பிடித்தைத உடுத்திக்ேகா" எனக் கூறிவிட்டு ெவளிேய ெசன்றான். வா2ட்ேராைப திறந்தவள், "ஐேயா!' எல்லாம் புடைவயா இருக்ேக, சrயான பட்டிக்காட்டான். ைநட் பாண்ட்ஸ், ைபஜாமாஸ் தான் ெதrயாது அட்lஸ்ட் ைநட்டியாவது வாங்கி ைவக்கக்கூடாது?" என்று புலம்பியபடி நின்றவளின் காதில் கதவு தட்டும் ஓைச ேகட்க, "வேரன்!" என்றபடி கதைவ திறந்தாள். "ஏதாவது உதவி ேவணும்னா ெசால்லுங்கம்மா. இந்த பூைவ வச்சுக்ேகாங்க" என்று நட்டியவளிடம், அைத வாங்கிக்ெகாண்டு, "பத்து நிமிஷம் கழிச்சு வறங்களா? புடைவ கட்ட ெகாஞ்சம் ெஹல்ப் பண்றிங்களா? ப்ள ஸ்! என்றதும் பதறிய கண்ணம்மா, "என்ன இப்படி ேபசுறங்க? வான்னு ெசான்னா வந்துட்டுப் ேபாேறன்" என படபடத்தாள். அவள் ெசன்ற பின் நைககைள கழட்டியபடி, "இந்த பாட்டி... இதுக்குத்தான் இவ்வளவு நைக ேபாட ெசான்னா2களா? பாவி எவ்வளவு ெப2ெபக்ட்டா பிளான் ேபாட்டிருக்கான். இனி இங்கதான் இருக்கணுமா? இருக்கமாட்ேடன்னு ெசான்னா முைறக்கிறான். அடிச்சுருவாேனா?" என ஏேதேதா அவள் மனது எண்ணமிட்டது. கசகசப்பு நங்க இதமான ெவந்நrல் குளித்தவள், ஆைடகைள அணியத் துவங்கினாள். ஜாக்ெகட் எல்லாம் கெரக்ட்டா இருக்கு எப்ேபா ைதத்தாேனா?" என்று நிைனக்கும் ேபாது கதவு தட்டப்பட.. .கண்ணம்மாவின் வரவிற்காக கதைவ திறந்து ைவத்திருந்தவள்,

"சும்மா தான் இருக்கு உள்ேள வாங்க!" என்றாள். உள்ேள வந்த ெவற்றி ஆளுயரக் கண்ணாடியில் மைனவியின் அழைகப் பா2த்து ஸ்தம்பித்துவிட்டான். ஜாக்ெகட்டின் கைடசி ஊக்ைகப் ேபாட்டவள் நிதானமாகத் திரும்பி, "கெரக்ட்டா வந்துட்டீங்கேள, ேதங்க்ஸ்!" என்று நிமி2ந்து பா2க்க, அங்ேக பா2ைவயால் விழுங்கிக் ெகாண்டிருந்தான் ெவற்றி. ேகாபம் தைலக்ேகற புடைவைய எடுத்து தன் ேமல் ேபாட்டுக் ெகாண்டவள், "நங்க ஏன் வந்தங்க? ெவளிேய ேபாங்க!" என கத்திக்ெகாண்டிருக்க, அவேனா சாவதானமாக கட்டிலில் அம2ந்தான். "என்ன பண்றிங்க? ெவளியில் ேபாங்க! நான் புடைவ கட்டணும்." "நதாேன உள்ேள வாங்கன்னு ெசான்ன?" என்று சிrத்தான் அவன்." "நான் கண்ணமானு நிைனத்ேதன். ப்ள ஸ்... ெவளிேய ேபாங்க என்ற மன்றாடலுக்கு பலன் கிைடத்தது. "ஓ!" அதுதான் சுத்துக்கட்டு வாசல்ல கண்ணம்மா நிக்குதா?" நாம ெசால்லாம வரமாட்டாங்க. நான் வரச்ெசால்ேறன் என நக2ந்தவனிடம், "அப்ேபா முன்ன மட்டும் எப்படி வந்தாங்களாம்?" என சண்ைட ேகாழியாய் சிலி2த்தாள். ெமல்ல அவளருகில் வந்து ெகாஞ்சும் குரலில் "அடங்கமாட்டியா ந?" நான் தான் உன்ைன பா2க்க அனுப்பிேனன் என அவள் கன்னம் கில்லிச் ெசன்றான். கண்ணம்மா என்னேவா நன்றாகத்தான் புடைவ கட்டிவிட்டாள். ஆனால் அவள் ேபசிற்குத்தான் நிலாவால் பதில் ெசால்ல முடியவில்ைல. இதில் கைடசியாக, "உங்க வட்டாளுக  பண்ண ேவண்டியைத இந்த ேவைலக்காr பண்ணி விடேறன்னு வருத்தமா இருக்கா?' அவுகளுக்கும் அதி2ச்சியா தாேன இருக்கும். கவைலப்படாதிக காைலயில் சீேராட எல்ேலாரும் வந்துருவாக என்றாள் ஆதரவாக. இரவு சாப்பாட்டிற்கு அைழக்க வந்த ெவற்றி எளிைமயான அலங்காரத்திலும் ேதவைதயாய் காட்சி தந்த மைனவியின்

அழகில் ஈ2க்கப்பட்டான். முழங்காைலக் கட்டிக்ெகாண்டு கால்விரல்களின் வண்ணப்பூச்சில் பா2ைவைய பதித்திருந்தவளின் தைல வருடி, "ெநய்ல் பாலிஷ் அழகா இருக்கு!' என்றான். திடுக்கிட்டு நிமி2ந்தவளின் அருகில் அம2ந்து அவள் பாதம் ெதாட்டான். "ைகைய எடுங்கள்!' என அவள் கூற... அவேனா அவள் கால்கைள இழுத்து தன் மடிமீ து ைவத்துக் ெகாண்டான். "என்ன பண்றங்க விடுங்க!" என அவள் கால்கைள எடுக்க எத்தனிக்க, அழுத்திப் பிடித்துக் ெகாண்டான் அவன். "என்ன ேவணும்?" "ஏன் இப்படி பண்றிங்க?" "எனக்கு ேவண்டியைத இப்ேபா உன்னால் ெகாடுக்க முடியாது. அதனால் நான் ெகாடுக்கிறைத வாங்கிக்ேகா என, தன் சட்ைட ைபயில் இருந்த சிறிய ெபாட்டலத்ைதப் பிrத்து அதில் இருந்த ெமட்டிகைள ஒவ்ெவான்றாக அவள் விரலில் மாட்டியவன் கச்சிதமாகப் ெபாருந்திய ெமட்டிகளின் மீ து முத்தமிட்டான். அவளுள் பரவிய சிலி2ப்ைப அவனால் உணரமுடிந்தது. "வா சாப்பிடலாம்" "எனக்கு ேவண்டாம்" "இரவு சாப்பிடாமல் படுக்க கூடாது சாதம் ேவண்டாெமன்றால் ேதாைச சாபிடறியா?" "எனக்கு எதுவும் ேவண்டாம், நான் தூங்கேறன்" என சுருண்டு படுத்துக் ெகாண்டாள். சற்று ேநரத்தில் பாலுடன் வந்தவன் அவள் கன்னம் வருடி, "நிலா... எழுந்திrடா... இந்த பாைல மட்டும் குடிச்சிட்டு படுத்துக்ேகா!" என ெமன்ைமயாக எழுப்பினான். பாைல ஒேர மடக்கில் குடித்தவள் மீ ண்டும் படுத்துக்ெகாண்டாள். குறுநைகயுடன் அவன் கதைவ தாழ் ேபாட, மிரட்சியுடன் எழுந்து அம2ந்தவள்,

"கதைவ பூட்டிட்டீங்களா?" "ம்" "அவங்க எல்ேலாரும் எங்ேக?" "காத்தான் திண்ைணயில் படுத்திருக்கா2. முத்தம்மா சைமயல் கட்டில் படுத்திருப்பாங்க. மத்தவங்க எல்ேலாரும் வட்டுக்கு  ேபாயிருவாங்க" என பதில் கூறிய படிேய அவள் அருகில் அம2ந்தான். "ஒரு வாக் ேபாேவாமா?" "இப்ப வா?" "ம்..." "எங்ேக?" "சும்மா ெதருமுைன வைரக்கும்!" என்ற மைனவிைய அ2தத்துடன் பா2த்த ேபாதும் ஏேனா மறுக்க மனமின்றி அைழத்துச் ெசன்றான். சிறிது தூரம் ெமதுவாக நடந்தவள் சட்ெடன ஒடத் ெதாடங்கினாள். "நிலா... நில்லு. எங்க ேபாற? நிலா ெசால்றைதக் ேகளு நில்லும்மா!" என இவன் நின்ற இடத்திேலேய நிற்க, மின்னெலன மீ ண்டும் அவைன ேநாக்கி ஓடி வந்தாள். குைறத்தபடி ஓடி வரும் நாய்கைளப் பா2த்து தன் அருகில் ஒண்டியவளிடம், "எதுக்கு இந்த ஓட்டம்? எங்ேக ேபாகணும்?" ேகாபமாக ஒலித்தது அவன் குரல். "வந்து... தாத்தா வட்டுக்கு...  என திணறியவளின் விழி பா2த்து, "இன்னும் ஒரு வாய்ப்பு தேரன். உன்னால் இங்கிருந்து யாருக்கும் ெதrயாமல் ேபாக முடிந்தால் தாத்தா வட்டுக்ெகன்ன...  ெபங்களூருக்ேக அனுப்பி ைவக்கிேறன்.

ஒரு ேவைள உன்னால் ேபாக முடியைலன்னா இங்கிருந்து

ேபாகிற முயற்சிைய அேதாட விட்டுடணும் சrயா?" என்றான். "நிஜமாவா?" என்றவளின் தைலயில் ைகைவத்து,

"சத்தியமாக!" என்றேதாடு, நாய் விரட்டினால் ஓடாேத! உற்று அதன் கண்ைணப் பா2. கண் சிமிட்டாேத நாய் பின்வாங்கிவிடும் என அறிவுறித்தினான். புதிய வாய்ப்பின் மகிழ்ச்சியில் அவனது அக்கைற அவள் மனைத எட்டவில்ைல. ெவற்றி ெபற்று நிலா ெபங்களூ2 ெசல்வாளா? இல்ைல ெவற்றிையப் ெபற்று பூஞ்ேசாைலயின் மருமகளாவாளா? பா2க்கலாம் .... நிலவு ஒளிரும்… நிலா ந # 3 படுக்ைகயைறயில் நுைழந்தவள் தயங்கித் தயங்கி ஒருவழியாக அவனிடம், "நங்க கீ ேழ படுத்துக்ேகாங்க! கிராமத்துக் காரங்கதான் கட்டாந்தைரயிலும் தூங்குவங்க  தாேன? எனக்கு ெபட் இல்ைலனா தூக்கம் வராது" என்றாள். "இது ெபrய ெபட் தான். நம்ேமாட குழந்ைதகளும் ேச2ந்ேத படுக்கலாம். இன்னும் பத்து நாள்.... உன்ேனாட வாய்ப்புல ஒரு ேவைல ந... ெஜயித்துவிட்டால், ந எப்படி வந்தாேயா அப்படி அனுப்புறது தாேன முைற. அதனால் அதுவைர உன்ைன எதுவும் ெசய்ய மாட்ேடன் தூங்கு.!" என அவளுக்கு வா2த்ைதகளால் ைதrயம் அளித்தபடிேய திரும்பிப் படுத்தான். "இன்னும் பத்து நாள் இருக்கு! நான் நிச்சயமா ெஜயிப்ேபன் எனக்கு நம்பிக்ைக இருக்கு.” என்று தனக்கு தாேன ைதrயம் ெசால்லிக்ெகாண்டு துயிலில் ஆழ்ந்தாள். மனதுக்கு உவப்பில்லாதவனுடன் சிறிய இைடெவளியில் படுத்தால் எப்படி ஆழ்ந்து உறங்க முடியும்? "ஆம்!" எனில், அவேனாடான ெநருக்கத்ைத இயல்பாய் ஏற்றுக் ெகாள்ள முடியுெமனில், அவன் மீ து இருப்பது ெவறுப்பா? நிலா சற்ேற ேயாசித்திருந்தால் கைத சீக்கிரம் முடிந்திருக்கும். (ஹும்... நிலா தான் ட்யூப்ைலட் ஆச்ேச... அவள் இன்னும் வளரணும்ப்பா!) காைலயில் ெவகு தாமதமாக எழுந்தவள் , அருகில் அவன் இல்லாதைதக் கண்டு மகிழ்ச்சியுடன் குளிக்கச் ெசன்றாள். வாட்ேராைப திறந்தவள்,

"அச்ேசா!" மறுபடியும் புடைவயா? என அதில் ஒன்ைற ைகயில் எடுத்தபடி கண்ணம்மாைவ அைழக்க எத்தனிக்க அவளது கணவன் உள்ேள நுைழந்தான்... அதி2ந்தவள் தன்ைன சமன் ெசய்தபடி, "நங்க ெவளியில் ேபாய் கண்ணம்மாைவ வரச் ெசால்றிங்களா?" என்றவளது குரல் அவைள மீ றி ேலசாக நடுங்கியேதா... ெவற்றிேயா மறுப்பாக தைலயைசத்தபடி, "அடிக்கடி அவளிடம் உதவி ேகட்டால், உன்ைன பற்றிய மதிப்பு அவளிடம் என்னவாயிருக்கும்? இப்ேபா நான் தான் உதவப்ேபாகிேறன்." என்றபடி ஒரு புடைவைய எடுத்து தன்ைனேய ெபண்ணாக்கி படிப்படியாக கட்டிக் காண்பித்தான். அைதப் பா2த்து அவளால் எளிதாக கட்ட முடிந்தது. "அவ்வளவு தான்!" என்றவன் அவள் புடைவைய அவிழ்த்துவிட்டு, "மறுபடி உடுத்திக்கிட்டு சாப்பிட வா!" என புன்னைகைய அடக்கியபடி ெவளிேயறினான். "நான் எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு கட்டிேனன் இடியட்! அவிழ்த்து விட்டுட்டான்" என திட்டியபடி ெமதுவாக ஆனால் அழகாக கட்டிக்ெகாண்டு வந்தாள். "அம்மா கட்டீட்டிங்களா? என்ைன கூப்பிடுவங்கன்னு  பா2த்ேதன்." "ேதங்க்ஸ்... ந தான் நல்லா ெசால்லி ெகாடுத்திேய அதான் நாேன கட்டிட்ேடன்!" என்றாள் இன்முகத்துடன்.

அவளது பாராட்டில் முகம் மலர

நக2ந்தாள் கண்ணம்மா. அந்த தனிைமைய மிகச் சrயாகப் பயன்படுத்திக் ெகாண்டான் ெவற்றி. "இந்த ேதங்க்ஸ் எனக்கா?" என அவள் முகம் ேநாக்கி குனிந்தவன், மூச்சுக் காற்று ெநற்றியில் விரவ அவள் மூக்ைக ெசல்லமாகக் கடித்தான். முத்தம்மா பrமாற இருவரும் உணவு உண்டன2. "இன்று ெதன்ைனக்கு உரம் ைவக்கணும். ேதாப்பு வைரக்கும் ேபாயிட்டு வேரன். யாராவது வந்தால் எனக்கு கூப்பிடு.

"உன் நம்பைரச் ெசால்லு?" என அவள் எண்ைண ேசமித்தான். "முக்கியமா எதாவது ேவணும்னா சிதம்பரத்துக்கிட்ட எழுதிக் ெகாடுத்துவிடு வாங்கிட்டு வருவா2." "எனக்கு ேபான் சா2ஜ2 ேவணும்" "சாயங்காலம் டவுனுக்குப் ேபாகலாம்." "நங்க எப்ேபா வருவங்க?"  "உனக்கு என்ன பிடிக்குேமா அைதச் ெசான்னால் முத்தம்மா சைமச்சுருவாங்க. நான் சாப்பிடும் ேநரத்துக்கு வேரன்!” என்றவன் சற்று தயங்கி நின்றான். "என்னாச்சு?" "ஒன்னுமில்ைல" என்றபடி விைரந்து ெசன்றுவிட்டான். எப்படி? எங்கு ெவளிேயறலாம்? என வட்ைட  சுற்றிச்சுற்றி ேநாட்டம் விட்டாள். ேவைலேய இல்ைல என்றாலும் அைனவரும் வட்டிேலேய  இருந்தன2. காத்தான் திண்ைணைய விட்டு நகரேவ இல்ைல. தன் எண்ணத்ைத எப்படி ெசயலாக்குவது என கலங்கித் தான் ேபானாள். ெபrய வட்டில்  இருந்து யாரும் வரவில்ைல என்பது ேவறு மனைத ரணமாக்க ேசா2ந்து ேபாய் ேதாட்டத்து சிெமண்ட் திண்டில் கண் மூடி அம2ந்து விட்டாள். ஆள் வரும் அரவம் ேகட்டு விழி திறக்க, அவளருகில் வந்து அம2ந்தான் ெவற்றி. "சாப்பிட்டாயா?" "இல்ைல" "சr வா சாப்பிடலாம்" "ேவண்டாம்"

"இது என்ன பழக்கம்? எப்ேபா பா2த்தாலும் சாப்பாடு ேவணாங்கிறது, எழுந்திr!." என்று அவன் குரல் உய2த்த, மறுேபச்சின்றி அவன் பின்ேன ெசன்றாள். "சாப்பிட்ட பின் ெகாஞ்ச ேநரம் படு. எல்ேலாரும் ஒரு குட்டி தூக்கம் ேபாடுவாங்க, அப்புறம் டவுனுக்குப் ேபாகலாம்." என்றதும் வழி கிைடத்த மகிழ்ச்சியில் முகம் ஒளி2ந்தது ெவண்ணிலாவிற்கு. ெவற்றியும் அவளுடன் வந்து படுக்க, "இது என்னடா ெகாடுைம. இவன் இருக்கும் ேபாது எப்படி ேபாவது? என ெநாந்து ேபானாள். ஆற்றாைமயில் அழுைக வர... விசும்பல் ஒலி ேகட்டு அவைள தன்புறம் திருப்பினான். "என்னாச்சு? ஏன் இந்த அழுைக? உங்க வட்டு  நியாபகம் வந்துருச்சா?" அவைள தன் ேதாள் வைளவில் இழுத்துக் ெகாண்டவன், முதுைக வருட... அைதக்கூட உணராமல், அவன் ேகள்விக்கு பதிலளித்தாள் அவள் பாணியில். "என்ைன ஏன் யாரும் பா2க்க வரைல?" அதற்கு ேமல் ேபசமுடியாமல் ேகவியவைளப் பா2க்க பrதாபமாக இருந்தது அவனுக்கு. "அக்காவும், அத்தானும் காைலயில் ஊருக்கு ேபாயிட்டாங்க. பாட்டி நாைளக்கு வேரன்னு ெசான்னாங்க, அழாத!." என்று அவள் கண்ணைரத்  துைடத்தான். "என்ைன விட்டுட்டு ேபாயிட்டாங்க?" என்று மீ ண்டும் ேகவியவளின் கன்னம் வருடி, தைல ேகாதி, "நான் தான் உன்ைன அனுப்பி ைவப்ேபன்ல அப்புறம் என்ன? அழக்கூடாது. ந அழுதா... மாமாக்கு கஷ்டமா இருக்கு. "நிலாம்மா... ப்ள ஸ் அழாத" என்றான் ெகஞ்சலாக. "ஓ!" இைத ெசால்லத்தான் காைலயில் தயங்கி நின்ற2களா?" என்றாள் குழந்ைதயாய்.

"ஆம்" என தைலயாட்டினான் அன்புக் கணவன். மாைல இருவரும் ைபக்கில் டவுனுக்குச் ெசன்றன2. "உனக்கு பிடித்த ேபாைன வாங்கிக்க" "நான் தான் பத்து நாள்ல ேபாயிருேவன்ல, எனக்கு சா2ஜ2 மட்டும் ேபாதும்" என்றவைள தவிப்புடன் பா2த்தான் ெவற்றி. பூ வாங்கி ெகாடுத்தவன், "முதன் முதலில் ெவளியில் வந்துருக்ேகாம் உனக்கு என்ன ேவணுேமா ேகளு... வாங்கித்தேரன்." "எனக்கு எதுவும் ேவண்டாம்." "ந என்ன ேகட்டாலும் என்னால் வாங்கித்தர முடியும் தயங்காமல் ேகளும்மா" என வற்புறுத்தினான். "ெபங்களூருக்கு ஒரு டிக்ெகட்" என்றாள். ெவற்றி சற்று அரண்டு தான் ேபானான், ஆனாலும் தன்ைன சமாளித்துக் ெகாண்டு, "ஏய் வாலு!" அதுக்கு இன்னும் நாள் இருக்கு. ந ெசய்ய ேவண்டியதும் இருக்கு. இப்ேபா உனக்கு பிடிச்ச புடைவ, நைக இப்படி ஏதாவது ேகளு. "மருதாணி ேவணும். ெரண்டு ைகயிலும் வட்ட வட்டமா வச்சுக்கப் பிடிக்கும். சிவந்த ைகையப் பா2க்க அவ்வளவு அழகா இருக்கும்." என ரசித்து ெசான்னவைளப் பா2த்து, "நங்க மருதாணி ேகான்ல தாேன ேபாடுவங்க?"  "அது ேபா2!" ஒரு ேசஞ்சுக்கு இைல மருதாணி ேவணும். என்றவைள ந2சr ஒன்றிற்கு அைழத்துச் ெசன்று மருதாணி ெசடி வாங்கிக் ெகாடுத்தான். "இது ெபருசாகிறதுக்குள்ள நான் ஊருக்குப் ேபாயிருேவன்" என்றாள் ஏக்கமாக.

"ந ேகட்டதுக்கப்புறம் ெவறும் ைகயா கூட்டிப்ேபாக மனசில்ல. இைத நம்ம ேதாட்டத்தில் உனக்கு பிடித்த இடத்தில் ைவ. ந ஊருக்கு ேபாறதுக்குள்ள நான் மருதாணி ெகாண்டு வந்து தேரன்" என்றான் அைமதியாக. அைனவrன் தூக்க இயல்ைப ஓரளவிற்கு கணித்தேதாடு, ெவற்றியும் தினசr வழக்கமாக மதியம் தூங்குவதில்ைல, சாப்பிட்டவுடன் திரும்பி விடுகிறான் என்பைதயும் கணக்கிட்டாள். மாைலயில் தன் வட்டிற்கு  வந்த பாட்டியிடம் சண்ைடயிட்டாள். "நங்களும் என்ைன ஏமாத்திட்டீங்க என்ேனாட ேபசாதங்க! என்ைன பா2க்க வராதங்க!" என்றவளிடம், "நிலா குட்டிக்கு பாட்டி ேமல ேகாபமா? பாட்டி ெசய்யுறெதல்லாம் உன் நல்லதுக்கு தான்னு ெதrயாதா?" "எது நல்லது? இந்த பட்டிக்காட்டில் விட்டைதப் பா2த்துக்கிட்டு உட்கா2ந்திருப்பதா?" "இது உனக்கு பிடிச்ச ஊ2 தாேன?" "பத்து நாள் rலாக்ஸ் பண்ண இது ஓக்ேக! பட் ஆயுசுக்கும்னா ெராம்ப கஷ்டம். ஒரு திேயட்ட2, ஷாப்பிங் மால், தம் பா2க்ன்னு ஏதாவது இருக்கா? அேத வயல், அேத வாய்க்கால், அேத வடு...  என்னால முடியல!" "ேவலுகிட்ட ெசான்னா... உன்ைன ெவளியில் கூட்டிக்கிட்டு ேபாவான்." "இது... இது அடுத்த இம்ைச! நான் என் இஷ்டத்துக்கு தனியா ேபாகணும். எல்லாத்துக்கும் அடுத்தவங்கைள எதி2பாக்குறது எனக்கு பிடிக்காது." "உங்க சின்ன தாத்தா சாகும் ேபாது ந, ஒன்னும் ெதrயாத குழந்ைத கிைடயாது. பத்து வயது சிறுெபண். ேவலுேவா பதிெனட்டு வயது வாலிபன். உனக்கு அந்த கல்யாணம் ெபrசா ெதrயாமல் இருக்கலாம், ஆனால் ேவலு உன்ைன மட்டுேம நிைனச்சுக்கிட்டு உனக்காகேவ வாழ்ந்துகிட்டு இருக்கான். அவன் ெராம்ப நல்லவன்டா... எந்த ெகட்ட பழக்கமும் கிைடயாது.

ெகட்டிக்காரன், அழகன் ேவற என்ன ேவணும் உனக்கு? “ அவைனப் பற்றி பாட்டி புகழ்வது எrச்சைல உருவாக்க, "நான் உங்ககிட்ட டீ ேடாட்ல2 ேவணும்னு ேகட்ேடனா? அெதல்லாம் எனக்கு ெபrய விஷயேம கிைடயாது. காக்ைகக்கும் தன் குஞ்சு ெபான் குஞ்சாம்! கருப்பண்ணசாமி மாதிr இருக்க அவ2 அழகனா? இெதல்லாம் ஓவ2 பாட்டி.” "அவனுக்கு என்னடி குைறச்சல்! கருப்பா இருந்தாலும் மூக்கும், முழியும் அம்புட்டு திருத்தம்" என்றா2 ெபருமிதமாக. "ேபாங்க பாட்டி! நான் ெபங்களூ2ல எத்தைன ேபைர பா2த்திருக்ேகன்... என சிணுங்கியபடி அவள் ஏேதா ெசால்லும் ேநரம் உள்ேள நுைழந்தான் ெவற்றி. "வாங்க ெபrயம்மா!" மைனவியின் புறம் திரும்பியவன், "பாட்டிக்கு சாப்பிட, குடிக்க ஏதாவது ெகாண்டுவரச் ெசால்றதில்ைலயா நிலா?" என்றபடி முத்தம்மாைவ அைழத்தான். "உன் ெபாண்டாட்டிக்கு என்ேனாட சண்ைட ேபாடேவ ேநரம் பத்தைல" என்ற ெபrயம்மாைவப் பா2த்து, "சும்மா... நடிக்கிறா ெபrயம்மா... ேநற்ைறக்ெகல்லாம் ஒேர அழுகாச்சி! என்ைன பா2க்க யாரும் வரைலன்னு... அவ ேகாபத்ைத நம்பாதங்க... இது ெசல்லக் ேகாபம் என சிrத்தவைன முைறத்தாள் நிலா. பாட்டி ெசன்றதும் மனது ஏேனா பாரமாகியது நிலாவுக்கு, "வாேயன் நிலா ேதாட்டத்தில் சற்று நடக்கலாம்." அவள் நிைலயறிந்து ேகட்டவனிடம் மறுப்புச் ெசால்லாமல் நைட பயில ெசன்றுவிட்டாள் அதிசயமாக. "ெபrயம்மா கூட ஏன்டா சண்ைட ேபாட்ட? பாவம் வயசானவங்க. உனக்காகத்தான் அங்ேகயிருந்து நடந்ேத வந்திருக்காங்க" என பrதாபப்பட்டவனிடம்,

"ஆஹா... நங்க ெபrயம்மாவுக்காக உருகுறதும் அவங்க உங்களுக்காக வக்காலத்து வாங்குறதும் முடியலடா சாமி!" என்று அவ2கள் பாசப்பிைணப்ைப கிண்டல் ெசய்தவைள ேநாக்கி, "எங்க ெரண்டு ேபருக்கும் ஒட்டுதல் ெகாஞ்சம் அதிகம் தான். ஏேனா அக்காவுக்கு தான் என்ைன பிடிக்கைல" "பிடிக்காம என்ன? உங்கைள விட அதிகமா என்ைன பிடிக்கும், அது தான் காரணம்." ெபrயமனுசியாக ேபசியவைள விழி விrய பா2த்தான். அவேளா அவைன கவனிக்காது, "இந்த கருப்பண்ணசாமிக்கு என் மகன் ேபரழகன்னு சப்ேபாட் ேவற. நான் கலரா, அழகா, மீ ைச இல்லாம, ேபபி மாதிr எவ்வளவு பசங்கைள பா2த்திருப்ேபன்? எங்ககிட்டேயவா?" என வம்பளந்தவைள கூ2ந்து ேநாக்கியவன், "முதன் முதலா என்ைன பா2த்த ேபாது நங்க ெராம்ப ஹான்ெசம்-ன்னு இேத வாய் தான் ெசான்னுச்சு" என அவள் உதட்ைடக் கிள்ளினான். "ஸ்... ஆ... வலிக்குது!" என சிணுங்கியவள், "அது சும்மா... காம்ப்ளிெமன்ட் மாதிr. நிஜமா நங்க கருப்பண்ணசாமி தான். அந்த மீ ைச கூட அேத மாதிr தான். என் ேமல நல்ல இம்ப்ெரஷன் வரணும்கிறதுக்காக அடிச்சு விட்டது தான்!" என கண் சிமிட்டியவைளப் பா2த்து கண் மலர சிrத்தவன். "உன்னிடம் என் ைபக்ைக ெகாடுப்ேபன்னு ஐஸ் வச்சிருக்க!" "அடடா! அைத நிஜம்னு நம்பிட்ேடேன" என்றான் வருத்தம் ேபால. "கைடசி வர வண்டிைய ெகாடுக்கேவ இல்ைலேய" என குைறபாட்டாள் நிலா. ஏேத ேதான்றியவளாய், "நிஜமாேவ தண்ண, தம் எல்லாம் உபேயாகிக்க மாட்டீங்களா? பாட்டி ெசான்னாங்க!" என வினவியவளின் விழி பா2த்து,

"உண்ைம தான்" என்றான். "நங்க சுத்த ேவஸ்ட்! வாழ்க்ைகைய அனுபவிக்கனும்." "குடிச்ச பிறகு அவங்க நடவடிக்ைக எப்படி இருக்கும்னு பா2த்திருக்கியா?" என எதி2 ேகள்வி ேகட்டான் அவன். ேதாைள குலுக்கி, "ெசம காெமடியா இருக்கும். நான் ெரண்டு தடைவ ஜின் அடிச்சிருக்ேகன். சும்மா... ஜிவ்வுனு இருக்கும். நங்களும் ட்ைர பண்ணிப்பாருங்க!" என்றவைள, ஆ! என வாய் திறக்காத குைறயாய் பா2த்துக் ெகாண்டிருந்தான் ெவற்றிேவல். அன்று ஆறாவது நாள். காைலயிேலேய, "நிலாம்மா, இன்று மதியம் டவுன்ல ெகாஞ்சம் ேவைல இருக்கு. நான் அங்ேகேய சாப்பிட்டுருேவன். சாயங்காலம் தான் வருேவன், உனக்கு ஏதாவது வாங்கனும்னா ெசால்லு வாங்கிட்டு வேரன்." அைத ேகட்ட நிலாவின் மனதில் ெதன்றல் அடித்தது. "ந வரும் ேபாது நான் இருக்க மாட்ேடேன? தாத்தா வட்டுக்குப்  ேபாய் எனக்கு ேவண்டியைத ெசால்ேறன் அப்புறம் வாங்கிக் ெகாடு டிக்ெகட்ைட" என மனதுக்குள் மகிழ்ந்தாள். சந்ேதாஷமாக இருந்ததால் ேநரம் ேவகமாக ஓடியது. சாப்பிட்டுவிட்டு அைனவரும் தூங்குவதற்காக காத்திருந்தாள். அவளுக்கான தருணமும் வந்தது. ரூைம விட்டு ெவளிேய வந்தவளின் மனதில் ஓ2 எண்ணம் ேதான்ற இவன் எங்கு இருக்கானு ேகட்ேபாம். நான் ேபாகும் ேபாது வந்து நிற்காமல்! என எண்ணியபடி அவனுக்கு அைழத்தாள். ேபாைன எடுத்தவுடன், "ெசால்லும்மா, சாப்பிட்டாயா? என்ன ேவணும்? என முதன் முதலாய் தன்ைன ெதாட2பு ெகாண்ட மைனவியிடம் குைழந்தான் ெவற்றி. "ஒன்னுமில்ைல சும்மா தான் கூப்பிட்ேடன். நங்க சாப்பிட்டீங்களான்னு ேகட்கலாம்னு"... என இழுத்தாள் ேநரடியாக எங்கிருக்கிறாய் என ேகட்கமுடியாமல்.

"இப்ேபாதான் சாப்பிட்டு வேரன். தாசில்தாேராட ஒரு சந்திப்பு அதான் ெவளியில் சாப்பிடுற மாதிr ஆயிடுச்சு. சாயங்காலம் சீக்கிரம் வேரன். ந ெரஸ்ட் எடு!" என ைவத்துவிட்டான். படபடெவன அடிக்கும் இதயத்ைத அசுவாசப்படுத்த கட்டிலில் அம2ந்தாள். "ஹப்பா! நிம்மதி இப்ேபா இவன் வரமாட்டான்." நாம் கிளம்பலாம்! பதிைனந்து நிமிஷ நைடதான் தாத்தா வட்டுக்கு,  அதுவைர யாரும் பா2க்காமல் இருக்கனும், "கடவுேள காப்பது!" என்றபடி பூைன ேபால் சத்தமின்றி ெமதுவாக நடந்து ெவளியில் வந்தாள். காத்தான் ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தா2. அவைரயும் கடந்தாள், உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சி ெபாங்க ெதருமுைன வைர வந்துவிட்டாள். "ஹப்பா!" யாரும் பா2க்கல, சீக்கிரம் நடந்து ேபாய்டணும் இந்த பட்டிக்காட்டுக்கும், ேபரழகனுக்கும் ஒரு கும்பிடு! என குதூகலித்தவளின் முன் ைபக் வந்து நின்றது. தன் சப்த நாடியும் அடங்க அவைன ஏறிட்டாள். "வண்டியில் ஏறு!" என ஒற்ைறயாய் ெமாழிந்தான். அவைளப் ேபால் அவனும் ஆடித்தான் ேபாயிருந்தான். "நான் இப்ேபா வரைலனா... இவ என்ைன விட்டு ேபாயிருப்பா. இவள் இல்ைலனா ெசத்திருப்ேபன். என நிைனத்தபடிேய வட்டிற்கு  வந்து ஊஞ்சலில் அம2ந்து விட்டான். ெபrய வாய்ப்பு பறிேபான ஆற்றாைமயில் அழுது த2த்தாள் நிலா. "பாவி!" எப்படி வந்தான்? எல்லாம் ேபாச்சு! என ேகவி அழுது ஓய்ந்து ேபானாள். அைர மணி ேநரத்திற்குப் பிறகு தன்ைன சமன் ெசய்து ெகாண்ட ெவற்றி, மருதாணி கிண்ணத்துடன் உள்ேள நுைழந்தான். கண்ண2 கைர ேகாடாய் கன்னத்தில் காய்ந்து ேபாய் இருக்க, கட்டிலில் கண்மூடி சிைலெயன அம2ந்திருந்தாள் நிலா. அருேக அம2ந்தவன் அவள் தைல வருடி, கன்னம் தட்டி எழுப்பினான்.

"நிலா... ேபாதும் எல்லாத்ைதயும் மறந்திடு. புதுசா வாழ்க்ைகைய வாழத் ெதாடங்கு என அவள் கரம் பிடித்து... மருதாணிைய ைவக்கத் ெதாடங்கினான். சில்ெலன்ற உண2வு அவைள எதா2தத்துக்கு அைழத்து வந்தது. மருதாணியில் கவனமாக இருந்தவன், "ேவைல பா2க்கிறவங்ககிட்ட ெசால்லி வச்சிருந்ேதன் இப்ேபா தான் ெகாடுத்தாங்க அதான் எடுத்துக்கிட்டு வந்ேதன்" என்று தான் வந்த காரணத்ைதக் கூறினான். இருவரும் மற்றவ2 முகம் பா2ப்பைத தவி2த்தன2. அழகாக அவள் ைககளில் ைவத்து முடித்தவன், அவள் முகம் நிமி2த்தி, விழி பா2த்து, "நிலா... இனி இங்கிருந்து ேபாக மாட்டாய் தாேன? உன்ேனாட சான்ஸ் முடிஞ்சாச்சு சr தாேன?" அவனது அைமதியான குரல் ேபாகாேத என்று ெசான்னேதா? நிலவு ஒளிரும்… நிலா ந # 4 "எனக்கு நங்க, இந்த ஊ2, ஊேராட வழக்கம் இப்படி எதுவுேம பிடிக்கைல. என்ைன ஏன் இருக்கச் ெசால்லி கம்ெபல் பண்றிங்க? உங்க ேமல எனக்கு காதல் வரைல அது உங்களுக்கு புrயுதா... இல்ைலயா?" என்று படபடத்தவைள ஆழ்ந்து ேநாக்கி, "உனக்கு என்ைன பிடிச்சிருக்கு, என் ேமல் ஈ2ப்பு இருக்கு. என்ேனாட ஒவ்ெவாரு தண்டலிலும் ந சிலி2த்து அடங்குவது தான் அதற்கான சாட்சி!" என்றபடி ெவளிேயறினான். இரவு ெவகு ேநரமாகியும் ெவற்றி வரவில்ைல. அைறக்கதவு தட்டப்பட, ெவற்றி தாேனா என விைரந்தவைள எதி2 ெகாண்டது கண்ணம்மா. "அம்மா சாப்பிட வ2றிங்களா? ஐயா இன்னும் வரlங்கேள, ேபான் ெசய்தா2களா... நங்க வந்த பிறகு உங்களுக்காகேவ ேநரத்திற்கு வடு  வந்திருவாங்கேள!

"நான் ேபான் பண்ேறன் என்றபடிேய மருதாணிையக் கழுவினாள். "ஆத்தாடி!" எப்படி சிவந்திருக்கு? ஐயாவுக்கு உங்க ேமல ெகாள்ைள ஆைச தான். உசுரா இருப்பாக! என வளவளத்த கண்ணம்மாைவ சாப்பாடு எடுத்து ைவக்க பணித்துவிட்டு, ெவற்றிக்கு அைழத்தாள். இருமுைற அைழத்தும் அவன் ேபாைன எடுக்கவில்ைல. மீ ண்டும் அைழக்க ெதாட2பில் வந்தவன், "நிலா! சாப்பிட்டாயா?" அவன் குரலில் மாறுபாடு இருந்தேதா? "நங்க எங்க இருக்கீ ங்க? எப்ேபா வருவங்க?"  "நான்... ேதாப்பு வட்டில்  இருக்ேகன். காைலயில் வேரன். ந சாப்பிட்டு படு." "நங்க சாப்பிட்டீங்களா?" அவள் உத்தரவின்றி ெவளிேய வந்தன வா2த்ைதகள். இவன் சாப்பிடாவிட்டால் உனக்கு என்ன? நிலா அவன் மீ து உனக்ேகன் அக்கைற? என்ற புத்தியின் ேகள்விக்கு பதில் ெசால்ல திணறியவைள அவன் குரல் இைடயிட்டது. "ந அக்கைறயாய் ேகட்டேத என் மனைச நிைறச்சிருச்சு! அதனால் பசியில்ைல. ந சாப்பிட்டுத் தூங்கு." "ேதாப்பு வடு  எங்க இருக்கு?" "நிலா ந மறுபடி எல்ைல மீ றுகிறாய்! உன் மனசு அவனுக்கு ஆதரவாேவ ேபசத் தூண்டுது!" என புத்தி இடித்துைரத்தது. "பத்து வருஷத்துக்கு அப்புறம் முதன் முதலா ேதவைத மாதிr உன்ைன பா2த்ேதேன... அந்த மாந்ேதாப்பில் தான்!" என்றான் காதல் வழிய. "எனக்காக காத்திருக்காமல் ேபாய் சாப்பிடு!" என இைணப்ைபத் துண்டித்தான். அைர மணி ேநரத்திற்குப் பிறகு அவேன அைழத்தான். "ஹேலா!" "சாப்பிட்டாயா நிலா?" "ம்" "என்ன சாப்பிட்டாய்?"

"பூr" "ஓ! எனக்கு ெராம்ப பிடிக்கும்." "அப்ேபா... சாப்பிட வாங்க" "இல்ைல ேவண்டாம்!" இருவrடமும் சற்று ேநரம் அைமதி நிலவியது. பின்பு, "நிலா! ைலன்ல இருக்கியா?" "ம்" "ந என்ைன அநியாயத்துக்குப் படுத்துற. என்னால முடியல. என் மனசு உன்ைன இப்ேபா எவ்வளவு ேதடுது ெதrயுமா?" "நான் ெசால்றது புrயுதா ெபாண்டாட்டி?" "குடிசிருக்கீ ங்களா?" பதட்டத்துடன் நிலா ேகட்க, "ெகாஞ்சமா! ந தாேன குடிச்சு பா2க்கச்ெசான்ன, வ்ேவ! நல்லாேவ இல்ைல." "ஏதாவது சாப்பிட்டீங்களா?' "இல்ைல! ஆனால் ெராம்ப பசிக்குது." "கடவுேள ஏன் இப்படி படுத்துறான்?" குடிச்சிட்டு உளறுபவ2கைளப் பா2க்க காெமடியா இருந்துச்சு. இவன் ெசய்யும் ேபாது ஏன் கஷ்டமா இருக்கு? இவன் ெசால்றது சr தானா? பிரணவ், ேதவ் எல்ேலாரும் ெதாட்டு ஹக் பண்ணும் ேபாது வராத சிலி2ப்பு இவேனாட சின்ன ெதாடுைகக்கு ஏன் வருது? "நிஜமாேவ ஈ2ப்பு இருக்ேகா?" என தன்ைனேய சந்ேதகித்தபடி, சில பூrகைள டப்பாவில் அைடத்துக் ெகாண்டு ேதாப்பு வட்டிற்கு  காத்தானுடன் கிளம்பிவிட்டாள் அவன் மைனயாள். கதவு திறந்திருக்க, விளக்ெகாளில் கட்டிலில் படுத்திருந்த கணவைனக் கண்டாள். "நங்க கிளம்புங்க காத்தான்!"

கதைவ தாளிட்டவள் அவனருகில் அம2ந்து, ெவற்றிெயன அவன் ேதாள் ெதாட்டு எழுப்பினாள். "நிலாம்மா ந எப்படி வந்தாய்?" என வினவியபடிேய அவள் மடியில் முகம் புைதத்தான். "அச்ேசா!" என்ன பண்றான் இவன்? என அவைன விலக்க முடியாமல் தவித்தாள் அவன் மைனவி. "சாப்பிடுங்க ெவற்றி எழுந்திருங்க!" என்று அவன் தைல ேகாதினாள். "பசியில்ைல. இப்ேபா இது தான் ேதைவயா இருக்கு, நன்றி நிலா!" என்றான் சுகத்தில் மிதந்தபடி. "ெசால்றதக் ேகளுங்க. குடித்தால் சாப்பிடாமல் இருக்கக் கூடாது. எழுந்து சாப்பிடுங்க, பூr ெகாண்டு வந்திருக்ேகன்." "ஹ ஹா... என சிrத்தபடிேய எனக்கு பூrைய விட உன்ைன தான் ெராம்ப பிடிக்கும்!" என அவள் வயிற்றில் முத்தமிட்டான். சட்ெடன அவைன தள்ளிவிட்டு எழுந்தாள் நிலா. "ஏய்! நிலா... என் ெவண்ணிலா அமாவாைசயாய் இருந்த என் வாழ்வில் அழகாய் வந்த ெபண்ணிலா பாைலவனத்தில் உதித்த பால் நிலா என் நிலா.... ெவண்ணிலா ந நிலா... நிலா... ந நிலா.... ந! என புலம்பியபடிேய எழுந்து அம2ந்தவன், குடிச்சா கவிைத எல்லாம் வரும்னு ந ெசால்லேவ இல்லேய நிலா! என கண்சிமிட்டினான். "பசிக்குது சாப்பிடலாமா?"

"ஹப்பா!" ஒரு வழியா ேபாைத ெதளிஞ்சுருச்சு என எண்ணிய படிேய அவள் டப்பாைவத் திறக்க, அவேனா; பின்னால் இருந்து அவைள அைணத்து கழுத்து வைளவில் முத்தமிட்டான். "என்ன பண்றங்க ெவற்றி? ேபசாமல் சாப்பிட உட்காருங்க!" ேகாபமாய் ஒலித்தது அவள் குரல். "சாப்பிட்டுக்கிட்டு தாேன இருக்ேகன் என அவைள தன் புறம் திருப்பி இதழ்கைள சுைவத்தான்." அவன் மா2பில் ைக ைவத்து தள்ளியவள் சட்ெடன கதைவ ெநருங்க, அவள் கரம் பிடித்து இழுத்து தன்னுடன் இறுக்கிக் ெகாண்டான். "ந எனக்கு ேவணும் நிலா!" இப்ேபாேத ேவணும்! என அவள் முகெமங்கும் முத்தமிட்டான். "ெவற்றி! ப்ள ஸ்... இப்ேபா நங்க நிதானத்தில் இல்ைல. நாைளக்கு ேபசிக்கலாம். ப்ள ஸ் விடுங்க ெவற்றி!" என விடுபட ேபாராடியவளிடம், "எப்ேபா உன்ைன கட்டிேனேனா அப்ேபாதிருந்ேத நான் நிதானமா இல்ைல. ந தான் என்ைன ைபத்தியமாக்கிட்டிேய!" என்ற படிேய அவள் புடைவைய இழுக்க, "ெவற்றி!" என அதட்டியபடிேய அவன் கன்னத்தில் அைறந்தாள். அவேனா அடித்த ைகைய முத்தமிட்டு, "அடி! உன்னால் முடிந்தைத எல்லாம் ந ெசய்!" ஒவ்ெவாரு நிமிஷமும் ந என்ைன விட்டு ேபாட்டுவிேயான்னு பயந்து ெசத்துக்கிட்டு இருக்ேகன். ந இல்லாத வாழ்ைவ என்னால் கற்பைன கூட ெசய்ய முடியாது. அதுக்கு... இது தான் ஒேர வழி! ந எனக்கு ேவணும்! என் ஆயுசுக்கும்!" "எனக்கு மைனவியா, என் குழந்ைதகளுக்கு அம்மாவா ந ேவணும் நிலா! ந எப்ேபாதும் என் கூடேவ இருக்கனும்..." என்றபடிேய அவள் மீ து பட2ந்தான்.

அவளது ெசாத்துக்கள் ஒவ்ெவான்றாய் களவாடப்பட்டன

அவனால்.

அதி2ச்சியில் ேபாராடாமேலேய ேதாற்றுப் ேபானாள் நிலா. காைலயில் கண்விழித்தவன், "இங்ேக எப்ேபாது வந்ேதன்?" என்றபடிேய எழுந்து ேவஷ்டிைய சrயாக கட்டிக்ெகாண்டு பா2க்க, அங்ேக சுவrல் சாய்ந்தபடி சிைலெயன அம2ந்திருந்தாள் நிலா. "நிலாம்மா... ந எப்படி இங்க வந்த?" கடவுேள ஒண்ணுேம நியாபகம் வரமாட்ேடங்குேத! என தைலயில் அடித்துக்ெகாண்டான். அவளருகில் ெசல்ல அவேளா... சுவேராடு ஒட்டிக்ெகாண்டாள். அவளது பயந்த விழிகள் அவனுக்கு அைனத்ைதயும் நிைனவுப்படுத்த, பதறிப்ேபானான் ெவற்றி. "என்ன காrயம் பண்ணிட்ேடன்?" சாr நிலாம்மா! சாr டா! என துடித்துப் ேபானான். அவனது இைறஞ்சல்கள் அவள் காதில் விழேவயில்ைல. அவளருகில் மண்டியிட்டு ெதாட எத்தனிக்க, மருண்ட அவள் விழிகைளக் கண்டு தன்ைன கட்டுப்படுத்திக் ெகாண்டான். "நிலா நான் எவ்வளவு ெபrய தப்பு பண்ணியிருக்ேகன்னு எனக்கு புrயுது. ந எவ்வளவு துடிசிருப்ேபன்னு என்னால் உணர முடியுது. என்ைன மன்னிச்சுடுன்னு ெசால்லுவது கூட தப்புதான். ந என்ன தண்டைன ெகாடுத்தாலும் ஏத்துக்கேறன். "நிலா... ேபசுமா ப்ள ஸ்... " என்றவைன நிமி2ந்து பா2த்து, "நான் ெபங்களூ2 ேபாகணும்." "நிலா!" ஸ்தம்பித்துப் ேபானான் ெவற்றி. குற்ற உண2ச்சி அவைனக் ெகால்ல, அதற்கான தண்டைனயாய் அவைள பிrய சம்மதித்தான். "எப்ேபாதாவது என்ைன மன்னிக்கனும்னு ேதாணுச்சுன்னா எனக்கு ேபான் பண்ணு நிலா." உனக்காக நானும் இந்த வடும்  காத்திருப்ேபாம்!" அவனது உறுதி ஒருகணம் அவைள அைசத்த ேபாதும், தைலைய உலுக்கி, "எப்ேபாதும் நான் வரமாட்ேடன்!" என அவைன காயப்படுத்திச் ெசன்றாள்.

விடிகாைல ேவைளயில் நிலா ெபங்களூrல் கால் பதித்தாள். ெவற்றிைய விட்டு தான் வள2ந்த ஊருக்கு வந்திறங்கியவளுக்கு நியாயமாய் உற்சாகமும், விடுதைல உண2வும் வரேவண்டியது இருக்க, அம்ைமயாருக்கு ஏேனா எந்த உண2வும் ேதான்றவில்ைல. ஆட்ேடாைவ விட்டு இறங்கிய மகைள கண்ட தாய், ஒரு ெநாடி மகிழ்ந்தாலும், அவளது ஓய்ந்த ேதாற்றத்ைதக் கண்டு பைதபைதத்தா2. கணவருக்காக ஆற்றிக் ெகாண்டிருந்த காபிைய ேடபிளில் ைவத்தவ2, ேவகமாய் வாசலுக்கு வந்து நிலாைவ அைணத்துக் ெகாண்டா2. "எப்படி டா இருக்க?" "ஏன் டீ ஒரு ேபான் கூட பண்ணைல?" "ெசால்லியிருந்தா நாங்க கூப்பிட வந்திருப்ேபாேம?' "ஏம்மா இைளச்சு ெதrயிற? அந்த ேவலு பயல் ஒழுங்கா சாப்பாடு ேபாடைலயா? என் ெபாண்ணு எப்படி வாடிப்ேபாய் இருக்கா... என கன்னம் தடவி ஆதங்கப்பட்டா2. "என்னங்க! நிலா வந்திருக்கா பாருங்க... மனுஷனுக்கு தூக்கம் தான் இப்ேபா முக்கியமா ேபாச்சு" என்று அவ2 குரல் சற்று அதிகாரமாய் ஒலிக்க, முகம் துைடத்தபடி வந்த தந்ைதேயா நிலாைவப் பா2த்து பதறாமல் , "வாம்மா!" நிலாவுக்கு முதல்ல காபி ெகாடு. ராத்திr எப்ேபா சாப்பிட்டேதா? ேவலு வரைலயா? சrவிடு. "மாப்பிைளக்கு ேபான் பண்ணி ந பத்திரமா வந்து ேச2ந்துட்டதா ெசால்லு!" "ப்ச்! அம்மா காபி" என்றவளின் ைகயில் காபி ேகாப்ைபைய ெகாடுத்தவ2, "ஏண்டி... உன்ைனயக் ெகாண்டுவந்து விடாமல் இந்த ேவலு அங்க என்ன ெசய்றான்? என்ன அக்கைற இருக்கு அவனுக்கு! உன்ைன தனியா அனுப்பியிருக்கான். இதுல உன் பாட்டி, அப்பா, ஊ2காரங்க எல்ேலாரும் அவனுக்குத் தான் சப்ேபா2ட் பண்றாங்க. "ெகாஞ்சம் ெமதுவா ேபசு பவானி. நான் மாப்பிள்ைள கூட ேபான்ல ேபசிக்கிட்டிருக்ேகன், நிலாைவப் பற்றி தான் விசாrக்கிறா2" என்றபடி சற்று தள்ளி நின்று ேபச்ைச ெதாட2ந்தா2.

"அம்மா அவ2 இங்க தனியா அனுப்பினதுக்ேக இப்படி பதrங்க, நான்... அவ2 வாழ்க்ைகயில்... இருந்து தனியா... பிrஞ்சு... வந்துட்ேடன்னு ெசான்னா என்ன ெசய்விங்க?" ஒவ்ெவாரு வா2த்ைதையயும் நிறுத்தி நிதானமாகச் ெசான்னாள் நிலா. ேவலுவின் ேமல் ெபrதாக நல்ல அபிப்பிராயம் இல்லாத ேபாதும், ஒரு நிமிடம் மகளின் ேபச்சில் தடுமாறிப்ேபானவ2, "என்னடி ெசால்ற?" "ஆமாம்! நான் இனி எப்ேபாதும் இங்ேக தான் இருக்கப்ேபாேறன். திரும்ப அங்க ேபாகச் ெசால்லி நங்க வற்புறுத்தினால்... என் முடிவு ேவறாக இருக்கும். மகளின் கண்களில் ெதrந்த தவிரம், தாயின் மனைத உைறயச் ெசய்தது. என்ன இருந்தாலும் அவரும் பூஞ்ேசாைல ெபண் தாேன! "என்னங்க இங்க வாங்க... இவ என்னேமா ெசால்றா... எனக்கு ஒன்னும் புrயைல... என தைலயில் ைகைவத்து அம2ந்து விட்டா2. நிலாவின் அருகில் வந்த கந்தசாமிேயா, "ந ேபாய் குளிச்சிட்டு வா! அம்மாைவ உனக்கு பிடித்த டிபன் பண்ணச் ெசால்ேறன். சாப்பிட்டுத் தூங்கு அப்புறம் ேபசலாம்!" "அப்பா நான் என் வாழ்க்ைகையப் பற்றி ேபசுேறன்! நங்க குளி, சாப்பிடுன்னு ெசால்லிட்டு இருக்கீ ங்க. "அப்படி ஒன்னும் தைல ேபாற விஷயமில்ைல. மாப்பிள்ைள எல்லாத்ைதயும் என்னிடம் ெசால்லிட்டா2, அம்மாகிட்ட நான் ேபசிக்கிேறன் ந ேபா!" "ெவற்றி என்ன ெசால்லியிருப்பா2, என்ேமல எந்த தப்பும் இல்ைல. தன்னுண2வு இல்லாத ேபாது நடந்தது. இைத ெபருசு பண்ணாம அவைள சமாதானப்படுத்தி அனுப்பி ைவங்கன்னு தாேன?" என்றாள் எள்ளல் குரலில். "அவன் உன்ைன என்னடி பண்ணினான்?" அடிச்சானா? திட்டினானா? சித்திரவைத பண்ணினானா? வாையத் திறந்து ெசால்ேலண்டி... என்னால் தாங்க முடியைலேய எனப் பதறினா2 பவானி.

"அம்மா... உன் ெபாண்ைண யாராவது அடிக்க முடியுமா? இல்ல திட்டத்தான் முடியுமா? சும்மா விடுேவனா?" "அதாேன நான் தாேன உன் அம்மாகிட்ட அடி வாங்குேறன் என்றா2 சின்ன குரலில்." தாைய தன் அைறக்கு அைழத்துச் ெசன்று முதல் நாள் இரவு நடந்த சம்பவத்ைதச் ெசான்னாள். மகளின் சம்மதம் இல்லாமல் நடந்துெகாண்டது ேகாபப்படுத்திய ேபாதும், தன் தவைற உண2ந்து மன்னிப்புக் ேகட்டு அவள் விருப்பப் படி இங்ேக அனுப்பியது அவைரச் சற்று சாந்தப்படுத்தியது. மகைள உற்றுப் பா2த்தவ2 கீ றல்கேளா, காயங்கேளா இல்ைல என்பைத உண2ந்து நிம்மதி அைடந்தா2. "நிச்சயமா அவன் ெசஞ்சது தப்புத்தான்" அவன் உன்ைன என்ைனக்கு மதிச்சிருக்கான்? உன் சம்மதம் ேகட்டா தாலி கட்டினான்? இதில் சம்மதம் ேகட்க?" தான்ேதான்றித் தனமாய் வள2ந்ததால் தான் இவ்வளவு திமி2! நிலாவுக்கு சுருக்ெகன்றது அவளுக்கு இஷ்டமில்ைல என்பைத மதித்துத் தாேன பக்கத்தில் படுத்திருந்தாலும் அவைள ெதாடாமல் இருந்தான். "இந்த லட்சணத்தில் குடும்பம் நடத்தினா ந தான் கஷ்டப்படுவாய்.” அதனால் ந அங்க ேபாகேவண்டாம். இங்ேகேய இரு! நாங்க உனக்கு துைணயா இருக்ேகாம். என்ன வந்தாலும் பா2த்துக்கலாம் என அைணத்துக் ெகாண்டா2. "சr குளிச்சுட்டு சாப்பிட வா”. ஆப்பம் ெரடி பண்ேறன். அவ2 பின்ேனாடு வந்த கந்தசாமி, "ஏம்மா... அவ தான் சின்னப்ெபாண்ணு ேகாபத்துல ஏேதா ேபசுறான்னா... நயும் ேச2ந்து ஏத்தி விடுேற. ேவலு ெசய்தது சr இல்ைல தான்... ஆனால் இதுெவான்னும் சrெசய்ய முடியாத தப்பு இல்ைலேய... ந ெகாஞ்சம் எடுத்துச் ெசான்னா அவ புrஞ்சுப்பா! என்றா2 ஆதங்கமாக. "இப்படி ஆகும்னு ெதrஞ்சுதான் இது சrயா வராதுன்னு ெசான்ேனன். யா2 ேகட்டீங்க?" எனக்கு ெதrயாதா என் ெபண்ைணப் பற்றி,

அவளுக்கு, எல்லாேம அவள் இஷ்டப்படி தான் நடக்கணும். அவ ெசால்றைதத்தான் மத்தவங்க ேகட்கணும். அப்ேபா தான் அவங்களுக்கு பாசம் இருக்குன்னு நம்புவா! அதுேவ ஒருத்த2 ேமல பாசம் வச்சுட்டா தன் உயிைரக் கூட ெகாடுப்பா, எைதயும் சமாளிப்பா. ேவலு விஷயத்தில் இப்ேபா அவ ஸ்ேடஜ் ஒன். அவன் அன்ைப இவ இன்னும் உணரைல! இப்ேபா நாம் எது ெசான்னாலும் அதுக்கு எதிரா தான் ெசய்வா. ெகாஞ்சநாள் விட்டுப் பிடிப்ேபாம். ேவலுவுக்கும் இவேளாட பழகுற நுணுக்கம் ெதrயல. இந்த தனிைம அவைனயும் ேயாசிக்க ைவக்கும். இவைள புrஞ்சுப்பான். "என்ன இருந்தாலும் அவன் என் தம்பி அவன் வாழ்ைக சீரழிய நான் விடமாட்ேடன்." "அப்ேபா ஏன் ேவலுைவப் பத்தி நிலாகிட்ட தப்பா ெசான்ன?" "நாம அவேனாட தப்ைப ெசான்னா தான் அவனிடம் இருக்கும் நல்ல விஷயத்ைதப் பற்றி அவ ேயாசிப்பா... உங்களுக்கு ெதrயாதா அவேளாட வாழ்ைக முைற காைலயில் உங்ககூட ஜாகிங், அப்புறம் ஜிம்... சாப்பாடு... பிரண்ட்ஸ் கூட அரட்ைட... ஷாப்பிங்... ேசாசியல் ஆக்டிவிட்டீஸ்... சாயங்காலம் சால்சா... பா2ட்டின்னு எப்ேபாதும் பிஸியா இருப்பா அவளால் எப்படி பூஞ்ேசாைலயில் இருக்க முடியும். ேவலுவால் கிராமத்ைத விட்டு வரமுடியாது. இந்த பிரச்சைனக்கு ஒேரவழி ேவலுைவ உங்க ெபாண்ணு புrஞ்சுக்கணும் அதுக்குத்தான் அவைன தப்பா ெசான்ேனன். நாம எைத ெசய்யாதன்னு ெசால்லுறேமா அைதத்தான் ெசய்வா! இதுக்கு தான் ஆரம்பத்திேலேய கட் பண்ண நிைனத்ேதன். "உங்க ெபாண்ணாச்ேச! அவன் கூட ேபசாதன்னு ெசான்னா அவேனாடேய ைபக்ல வந்து இறங்குறா!" "சr..சr ந ெசான்னா கெரக்ட்டா தான் இருக்கும். எதுவா இருந்தாலும் பா2த்து ெசய்! ெரண்டும் நம்ம

பிள்ைளகள் தான்!" என வழக்கம் ேபால்

மைனவியிடம் சரணைடந்தா2.

(ஹும்! எந்த பந்ைத ேபாட்டாலும் பவானி

சிக்ஸ2 அடிச்சா என்னதான் பண்றது?) நிலா சாப்பிட வர அவளுக்கு பrமாறியபடி, "ந ேவணா ேதவ் கூட ஷாப்பிங் ேபாயிட்டு வாேயன்!" "ம்ப்ச்! டய2டா இருக்கு நான் தூங்கப் ேபாேறன்." பவானி கணவrன் கண்கைளப் பா2த்துச் சிrத்தா2. மைனவி இைத ைகயாள்வாள் என்ற நம்பிக்ைகயுடன் கந்தசாமி ெவளிேய கிளம்பிச் ெசன்றா2. நிலவு ஒளிரும்…

நிலா ந # 5 நாட்கள் ெமதுவாக நக2ந்தன. நிலாவின் வாழ்க்ைக எந்த சுவாரஸ்யமும் இன்றி கடந்தது. அவள் திரும்பி வந்தைதக் ெகாண்டாட ெவல்கம் ேபக் பா2ட்டி ைவக்க ேவண்டும் என்றன2 அவளது நண்ப2கள் ேதவ், ப்ரணவ் மற்றும் சுசி. ஏேனா அவளால் தான் எதிலும் ஓட்ட முடியவில்ைல. சுசியின் நிச்சத்திற்கு ெசன்றவள் பாதியில் தைல வலிேயாடு திரும்பினாள். அவளது பட்டுப்புடைவ அங்ேக விவாதப் ெபாருள் ஆனது தான் காரணம். எப்ேபாதும் ெலஹங்கா அணிபவள் அன்று புடைவ அணிந்து ெசன்றாள். அது அவளுக்கு மிகவும் அழகாக இருந்தது. சில2 அவளது ேடஸ்ட் 'கன்ட்rவுட்' டாக மாறிவிட்டதாய் கிண்டல் ெசய்ய, ஆண் நண்ப2கேளா, இவள் புடைவயில் ெசக்சியாக இருப்பதாய் பாராட்ட... இவளுக்கு தைலவலி வந்தது தான் மிச்சம். "எல்லாம் அந்த லூசால தான்!" அவன் தான் புடைவயில் மஹாலக்ஷ்மி மாதிr இருக்கன்னு ெசான்னான். இவனுங்க எல்லாம் ேஜாதிலக்ஷ்மீ மாதிr பா2க்கறானுங்க என ெவற்றிைய வறுத்துக் ெகாண்டிருந்தாள், "பா2க்கும் பா2ைவ ஒருவரது மனதின் தரத்ைதப் ெபாறுத்தது என்பைத அறியாமல்."

தாய் ெசய்த பூrைய பா2த்தவளுக்கு முதலில் ேதான்றியது, "இது ெவற்றிக்கு பிடிக்குேம! பாவம் அன்று அவன் சாப்பிடேவ இல்ைலேய!" என்பது தான். (பூrக்கு பதிலாய் அவைள சாப்பிட்டது தாேன நியாபகம் வந்திருக்கணும்?...... உங்க அப்பாக்கு கூட பூr பிடிக்கும் அதுவும் மறந்திருச்சா?) "அம்மா எனக்கு மருதாணி வச்சுக்கணும்..." "ேகான் வாங்கிட்டு வா வச்சுவிடேறன்." "இல்ல... எனக்கு இைல மருதாணி தான் ேவணும்!" "நம்ம ஏrயாவில் யா2 வட்டில்  இருக்கு? ச்சு! அைத பறிச்சு... அைரச்சு... வச்சுவிட்டா என் ைகயும் தாேன சிவக்கும்? எனக்கு அது பிடிக்காது." "உனக்கு ேவணும்னா ேகான்ல டிைசன் ேபாட்டு விடுேறன் அவ்வளவு தான்!" கறாராக இருந்தது அவ2 ேபச்சு. "ெவற்றி எனக்காக இைல மருதாணி ெரடி பண்ணி வச்சுவிட்டாங்க! இப்படி அலுத்துக்கைள.... ேபாங்கம்மா!" என முகம் சுருக்கி ெசால்லிப் ேபானாள் தன் அைறக்கு. ஒரு ெநாடி தாயின் முகம் வாடினாலும், மறு ெநாடிேய மல2ந்தது.... தன் மகளுக்காக தம்பி ெமனக்ெகட்டிருக்கிறான் என்பைத அறிந்ததால்! (அவன் மைனவியாச்ேச!)

மகேளாடு வம்பு வள2க்க

ஆைசப்பட்டு அவள் அைறக்குச் ெசன்றவ2, "அவனுக்கு என்ன ேவைலயா? ெவட்டியா? சும்மா அந்த பட்டிக்காட்ைட சுற்றி சுற்றி வருபவன்..." "அவங்க ஒன்னும் சும்மா இல்ைல. ேதாப்பு, வயல்ன்னு ெடய்லி ேமேனஜ் பண்றாங்க! இைடயில் ஊ2 ேவைலயா தாசில்தா2, கெலக்ட2 கூட மீ ட்டிங்... அவங்க ெராம்ப பிஸி... இருந்தாலும்... நான் ேகட்ேடன்னு தான் அவங்கேள வச்சுவிட்டாங்க ெதrயுமா?"

மகளின் குரலும், முகமும் ெஜாலிப்பைத தாயால் உணர முடிந்தது. ேவண்டுெமன்ேற ேமலும் அவைள சீண்டினா2, "மாமன் மருதாணி வச்சு விட்டதுக்கு இவ்வளவு ெபருைம ஆகாது டீ!" ேவறு என்ன டீ பண்ணான் உன் மாமன்? இது காசு இல்லாம கிைடக்கிற விஷயம் தாேன? என்றவrன் குரலில் எள்ளல் வழிந்தது. "மாமா டவுனுக்கு கூட்டிட்டுப் ேபானாங்க! ெவற்றி... 'அவன்-ல்' இருந்து 'அவ2' ஆகி, பின் 'மாமா' வானைத நிலா உணரவில்ைல என்றாலும் பவானி உண2ந்தா2. புது ேபான் வாங்கிக்க ெசான்னாங்க! நான் தான் ேவண்டாம்னு ெசால்லிட்ேடன். பூ வாங்கி ெகாடுத்தாங்க, புடைவ, நைக என்ன ேவணா வாங்கிக்கன்னு ெசான்னாங்க ெதrயுமா?" என்றவளின் குரலில் ெபருைம ெபாங்கியது. "நான் ேவணும்ேன இைல மருதாணி ேகட்ேடன் ெசடிேய வாங்கி நட்டுவச்சாங்க... உங்களுக்குத்தான் என் ேமல பாசேம இல்ல ேபாங்க! என சிணுங்கினாள். "ஆமாடீ! என்னய விட உன் மாமனுக்கு உன் ேமல பாசம் அதிகம் தான்!" என்றா2 சிடுசிடுப்பாக. ஒரு ெநாடி உண்ைமயறிந்து மகள் விழிப்பைதக் கண்டவ2, "உன் மனசறிஞ்சு நடந்திருந்தால் ந ஏன் இங்க வரப்ேபாற?" அழுத பிள்ைளக்கு மிட்டாய் ெகாடுத்து ேவைல வாங்கின மாதிr, அைதயும், இைதயும் ெசால்லி உன்ைன வற்புறுத்தியிருக்கான்... எதுக்கும் ந உடன்படைலன்னதும் கட்டாயப்படுத்தி, காயப்படுத்தியிருக்கான்... அவைனப் ேபாய்... "அம்மா!" சீறியது நிலா தான். "உள்ளைத ெசான்னா ஏன் ேகாபம் வருது?" "மாமா ெசய்தது தப்பு தான். என் வா2த்ைதக்காக அவங்க விலகித்தான் இருந்தாங்க. பசிேயாட இருப்பாங்கன்னு நான் தான் சாப்பாடு ெகாண்டு

ேபாேனன். அவங்க வரச்ெசால்லைல. குடி ேபாைதயில் தான் தப்பு நடந்திருச்சு!" "ஐேயா!" குடிப்பழக்கம் ேவற இருக்கா?" "இல்லம்மா... நான் தான் நங்க குடிச்சேத இல்ைலயா.... சுத்த ேவஸ்டுன்னு சீண்டிேனன். "அப்ேபா தப்பு உன்கிட்ேடயும் இருக்கு?" பதில் ெசால்ல முடியாமல் தைல குனிந்தாள் நிலா. வந்த ேவைல முடிந்த திருப்தியில் ெமல்ல ெவளிேயறினா2 பவானி. நிலாைவ அைழத்து வருமாறு ெசான்ன ெபrயம்மாவிடம், "ேவண்டாம் ெபrயம்மா!" அவ வரும்ேபாது வரட்டும். எப்ேபாதும் அவ என்கூடேவ இருக்கணும்னு நிைனத்து நான் ெசய்த ெரண்டு விஷயமும் அவைள நிரந்தரமா பிrய வழி வகுத்திருச்சு. ெபாறுைமயா இருந்து அவள் மனைச மாற்றியிருக்கலாம்! அவசரப்பட்டுட்ேடன். அவள் விருப்பத்ைத உணராமல், அவளது உண2ச்சிகைள மதிக்காமல் நடந்துக்கிட்டது ெபrய தப்பு தான். அதற்கான தண்டைனைய நான் தாேன அனுபவிக்கனும். என் வேட  எனக்கு அந்நியமாய் ெதrயுேத, இது ேபால் தாேன அவளுக்கும் இருந்திருக்கும். அவ இருந்து உண2த்த முடியாதைத அவள் பிrவு உண2த்திவிட்டது. அவள் மீ து நான் ைவத்த ேநசம் அவைள காயப் படுத்திருக்குனா அதுக்கு நான் தான் முழு ெபாறுப்பு. அதுக்கான தண்டைன தனிைம தான்னு அவ ெசால்லிட்டா அைத நான் முழு மனேசாட ஏத்துக்கிேறன் ெபrயம்மா என தன்ைனேய ெநாந்துெகாண்டான். நிலாவின் நிைனவுகேள ெவற்றிக்கு ேநாயாகவும் அதற்கான மருந்தாகவும் இருந்தன. தூரத்து ெசாந்தம் மரகதம் அத்ைதயின் ஒேர மகள் ெசல்வி ெவற்றிைய பல வருடமாக விரும்புகிறாள். அைத அவனிடம் ெசான்னேபாது, "அடுத்தவ புருஷன் ேமல் ஆைசப்படுறது தப்பு. உன் எண்ணத்ைத மாத்திக்ேகா!" என மறுத்துவிட்டான். இப்ெபாது அவைன ேதடி வந்த ெசல்வி,

"ஏன் மச்சான்! உங்க ெபாண்டாட்டி தான் உங்கைள விட்டுட்டு ேபாயிருச்ேச! என்ைன கட்டிக்கிட்டா என்ன?" என்று நச்சrக்க, ெவற்றிேயா, "என்ைறக்காவது ஒரு நாள் அவ திரும்பி வரும் ேபாது ஏமாந்திடக் கூடாது பாரு! அதனால் உன்ைனயன்னு இல்ல ேவறு யாைரயுேம கட்டமாட்ேடன்." "பா2ப்ேபாம்... எவ்வளவு நாைளக்கு இந்த முறுக்குன்னு? ெபாம்பைள ெநனச்சா முடியாதது இல்ல மச்சான். உங்கைள என் முந்தாைனயில் முடிஞ்சு வச்சுக்கல என் ெபய2 ெசல்வி இல்ல… என சவால் விட்டாள். "உள்ளது ேபாதாதுன்னு இவ ேவற..." என்று எண்ணியபடிேய நடந்தவைனப் பா2த்த பாண்டி தாத்தா, வயதில் மிகவும் முதியவ2, "ஏல ேவலு! உம் ெபாஞ்சாதி உம்ேமாட இல்லயா? பட்டணத்து புள்ள அப்புடி, இப்புடி தான் இருக்கும். ந தான் அனுசrச்சுப் ேபாகணும். ெராம்ப நாைளக்கு புருசனும், ெபாஞ்சாதியும் பிrஞ்சு இருக்கக் கூடாதுேல... அது நல்லதில்ல. இப்படித்தான் கண்ட கழுைதயும் வல விrக்கும். ேபால... ேபாய் ேபசி கூட்டியா... ெபாஞ்சாதிக்கிட்ட என்னல வம்பு?"  என்று கூறுைகயில் இவன் ேபான் ஒலித்தது, "ஒரு நிமிஷம் தாத்தா என ேபாைன எடுத்தவன் விலகிப்ேபானான். "குட்டி ெசல்லம்! என்று ஒளி2வைத பா2த்து, "நிலாம்மா... எப்படிடா இருக்க?" இன்ப அதி2ச்சியில் ேபச்சு திணறியது. "நான் உன்ைன பா2க்கணும். உடேன கிளம்பி வா. ெபங்களூருக்கு வந்ததும் ஏதாவது ேஹாட்டல்ல ரூம் புக் பண்ணட்டு  எனக்கு கால் பண்ணு. வட்டுக்கு  வர ேவண்டாம்!" இயந்திரக் குரலில் ேபசிவிட்டு இைணப்ைபத் துண்டித்தாள். "கடவுேள! இவ இப்படி ேபசமாட்டாேள! ஒரு ேவைள ைடவ2ஸ் ஏதும் ேகட்கப்ேபாறாேளா?" என மனதிற்குள் அதி2ந்து ேபானான் ெவற்றி. சின்ன சின்ன ெதாடுைகயிலும், அவள் அருகாைமயிலுேம சந்ேதாஷமா இருந்திருக்கலாம். ேபாச்சு! எல்லாம் ேபாச்சு! என தன் இயல்புக்கு மாறாய் ஏேதேதா எண்ணி ஓய்ந்து ேபாய் அம2ந்து விட்டான்.

"எப்படி இருந்தாலும் ேபாகத்தான் ேவண்டும் என கிளம்பியவன் அதிகாைல ெபங்களூ2 வந்து ேச2ந்தான். அவள் ெசான்ன படிேய ெசய்துவிட்டு அவளுக்கு அைழத்தான். "முப்பது நிமிஷத்தில் வந்திடுேவன் ெவளியில் ெவயிட் பண்ணு!" ேபச்ைச முடித்துக் ெகாண்டாள். முதன்முதலில் பா2த்த த்r ேபா2த் ேபண்ட் ச2ட்டில் வந்திருந்தாள். ஏேனா சற்று ேசா2வாக ெதrந்தாள். அவைள வாஞ்ைசயுடன் வருடின அவன் கண்கள். "நிலா... நம்ம ரூம் மாடியில்" இருவைரயும் ெமௗனம் சூழ்ந்து ெகாண்டது. ரூமினுள் நுைழந்தவுடன் ெவற்றி கதைவத் தாழிட அவன் சட்ைட கலைர பிடித்தாள் ஆேவசமாக! "ஏன்டா இப்படி பண்ணின? எங்ேகயும் என்ைன நிம்மதியா இருக்கவிடாமல் பண்ணிட்டிேய பாவி!" அவைன உலுக்கியவள் தடுமாறி விழ ெவற்றி தாங்கிப் பிடித்தான். "ஏய்! என்ைன ெதாடாத! உன்ைன ெகான்றுேவன்." என ஈன ஸ்வரத்தில் திட்டித் த2த்தாள். "நிலா... தயவு ெசஞ்சு உட்காரு. தப்பு ெசய்தது நான் தான்! அதுக்கான தண்டைனையயும் அனுபவிக்கிேறன். ந

இன்னும் என்ன ேவணா ெசய்

ெபாருத்துக்கேறன். என்ன தண்டிக்கிறதா நிைனச்சு உன்ைன நேய வருத்திக்காத... ப்ள ஸ்! நான் காபி வாங்கிட்டுவேரன். ெகாஞ்ச ேநரம் படுத்துக்ேகா!" சற்று ேநரத்தில் காபி, பிஸ்கட்டுடன் வந்தவன், "நிலாம்மா... எழுந்துக்ேகா! இைத சாப்பிடு..." "எனக்கு எதுவும் ேவண்டாம்!" "என்ைன திட்றதுக்கு ெதம்பு ேவணும்ல அதுக்காகவாது சாப்பிடு."

பாதி காபிையக் குடித்தவள் குமட்டிக்ெகாண்டு வர ஓடிச்ெசன்று வாந்தி எடுத்தாள். பதறிப்ேபாய் தைலைய தாங்கிக்ெகாண்டான். முகெமல்லாம் விய2ைவ துளிகள் அரும்ப, கண்மூடி படுத்தவைளப் பா2த்து ேவதைனப் பட்டன் ெவற்றி. "இவளுக்கு என்னாச்சு? ேச2ந்தா2 ேபால் ஐந்து நிமிஷம் ேபசமுடியைல.ெசாக்கி ெசாக்கி விழறா! வாந்திெயடுக்கிறா! தற்ெகாைல முயற்சி ஏதாவது பண்ணிட்டாளா?" என என்னும் ேபாேத இதயம் நின்று விடும் ேபால் இருந்தது ெவற்றிக்கு. அவைன அதிகம் தவிக்க விடாமல் எழுந்து அம2ந்தவளின் முகம் சற்று ெதளிந்திருந்தது. ஆயினும், "நிலாம்மா... ந நல்லா இருக்க தாேன? உன் உடம்புக்கு என்ன? "நடிக்காதடா! இப்படி நல்லவன் ேவஷம் ேபாட்டு தாேன ஏமாத்தின? என்ைன எங்க நல்லா இருக்க விடுற... பாவி! ந ெசய்த தப்புக்கு நான் தான் தண்டைன அனுபவிக்கிேறன். காட்டுமிராண்டி... ராஸ்கல்!" "பாவம் பட்டினியா இருப்பிேயனு சாப்பாடு ெகாண்டுவந்தா, என் வாழ்க்ைகைய நாசம் பண்ணிட்டிேய ெபாறுக்கி! மனுஷனாடா ந? என அழ, அவேனா, "அழறா! இப்ேபாதான் அதி2ச்சியில் இருந்து ெதளிஞ்சிருப்பா ேபால!" அதுதான் ேபான் பண்ணி வரவச்சு திட்டுறா என தானாகேவ ஒரு காரணத்ைதக் கற்பித்துக் ெகாண்டு அைமதியாக நின்றான். சிறிய அைமதிக்குப்பின், "நான் க2பமாயிருக்ேகன்!" அவள் முகம் பா2த்து அவன் இதழ்கள் மலர, "சிrக்காத! ெகான்னுடுேவன் உன்ைன. எனக்கு இந்த குழந்ைத ேவண்டாம். என்றாள் அறிவிப்பாக. அவள் முன் மண்டியிட்டு, "நிலா அப்படி ெசால்லாதடா... அது நம்ம குழந்ைத! குடியால் என் வாழ்ைக அழிஞ்சது ேபாதும். என்னால் ந ெகாைலகாr ஆகாேத என்றவைன நிமி2ந்து பா2த்தாள், கலங்கிய அவன் கண்களில் பrதவிப்பும், எதி2பா2ப்பும் ேபாட்டி ேபாட்டது அவளுக்கு புrந்தது.

"அம்மா கூட பிடிக்கைலன்னா அபா2சன் பண்ணிடுன்னு ெசான்னாங்க.(மகளின் குணம் அறிந்த தாய்!) எனக்குத்தான் மனசுவரைல. உன் திமி2 தனத்துக்கு பாவம் அது ஏன் சாகனும்?" ந தான் கஷ்டப்படணும்! இந்த குழந்ைதைய ெபத்துக் ெகாடுத்ததுக்கு அப்புறம் நான் உன் முகத்திேலேய விழிக்க விரும்பல! ஆனா அம்மா தான் இைத ெபத்துக்கறதா இருந்தா திரும்ப இங்க வராத அவேனாைடேய ேபாயிருன்னு ெசால்லிட்டாங்க. எல்லாம் உன்னால் தான்!" எனும்ேபாேத கண்ண2 திரண்டது நிலாவிற்கு. ஆறுதலாக அவள் ைகபிடிக்க முயல, "ெதாடாத! தள்ளி ேபா... ெபாறுக்கி!" இப்ேபா எனக்கு எந்த சிலி2ப்பும் வரைல. உன்ைன என்ன ெசால்லி திட்டுறதுன்னு கூட எனக்கு ெதrயல என விசும்பியவைள, தன் மா2ேபாடு அைணத்து நான் இருக்கிேறன் உனக்கு! என கூற எண்ணியைத அவள் மனநிைல புrந்து தன்னுள்ேளேய புைதத்துக் ெகாண்டு ைகயாலாகாதவனாய் அவைளேய பா2த்துக் ெகாண்டிருந்தான். "அழாத நிலா... ப்ள ஸ் நிலாம்மா அழாதடா!" என்றவைனப் பா2த்து சிrத்தவள், "வலிக்குதுல்ல... நான் அழுதா உன்னால் தாங்க முடியாதில்ல...உனக்கு மைனவியா, உன் குழந்ைதக்கு தாயா நான் எப்ேபாதும் ேவணும்ல! உன்ைன எப்படி தண்டிக்கிறதுன்னு எனக்கு ெதrயும்டா!" என்றாள் அழுத்தமான குரலில். அவைன தண்டிப்பதாய் நிைனத்து அவைளேய வருத்திக்கப் ேபாகிறாள் என்ற உண்ைம அறிந்த ெவற்றி துடித்துப் ேபாேனன். "எனக்கு பசிக்குது!" "என்ன ேவணும்னு ெசால்லு நிலா ெகாண்டு வரெசால்லுேறன்." "ஏன் ந ேபாய் வாங்கமாட்டியா?" "சr... ேபாேறன்." "ஒன்றும் ேவண்டாம்!" என்றாள் மூக்கு விைடக்க.

"அப்படிேய அந்த மூக்ைக.... என ேயாசித்தவன், ேவலு நிதானமா இரு இப்ப தான் உனக்கான ெடஸ்ைட அவ ஆரம்பிச்சிருக்கா இந்த முைறயும் ேகாட்ைட விட்டுடாத! என தன்ைன நிைல படுத்திக்ெகாண்டான். "நாேன ெசால்லிக்கிேறன் என ரூம் ச2விைச அைழத்தவள், இவைனப் பா2த்து, "ஏன் சும்மா நிக்கிற? ேபா... ேபாய் டாக்ஸி புக் பண்ணு. அப்புறம்... என்னால புடைவெயல்லாம் கட்ட முடியாது. ைபஜாமாஸ், ைநட்டிரஸ் இல்ல ைநட்டியாவது வாங்கிட்டு வா!" என துரத்தினாள். ஒரு மணி ேநரமாகியும் ெவற்றி வந்த பாடில்ைல. ெபாறுைமயிழந்த நிலா, "பட்டிக்காட்டான் எங்க வாங்குறதுன்னு ெதrயாம சுத்துறான் ேபால... ஏதாவது ப்லாட்பா2ம் கைடயில் வாங்கீ ட்டு வரட்டும் அவன் முகத்திேலேய எறிகிேறன்." என திட்டிக் ெகாண்டிருந்தாள். (கெரட்டு...கெரட்டு... ந மிரட்டு... மிரட்டு) அவேனா ெபrய மாலின் பல கைடகளில் வித விதமான பிரகனன்சி ஆைடகள் வாங்கி வந்தான். ஆச்சrயத்தில் விழி விrய பா2த்த ேபாதும் அைத பாராட்டத் தான் மனம் வரவில்ைல நிலாவிற்கு. "ந சாப்பிட்டாயா நிலாம்மா?" "ம்" "நாம் கிளம்பலாமா? வட்டில்  ெசால்லிட்டு தாேன வந்தாய்? "இல்ைல! நான் யா2கிட்ேடயும் ெசால்லைல. அவங்களுக்குத் தான் நான் ேவண்டாதவள் ஆகிட்ேடேன! அப்புறம் ஏன் ெசால்லணும்?" "சr அத்தான்கிட்ட நான் ேபசுேறன்." சட்ெடன ைகப்ேபசிையப் பறித்தவள், ேதடட்டும் சாயங்காலம் ெசால்லிக்கலாம்!" என்றாள். "என் நிலா குட்டிக்கு என்னாச்சு? அவ ெராம்ப நல்ல ெபாண்ணாச்ேச! எப்ேபாதும் அடுத்தவங்கைள கஷ்டப்படுத்த மாட்டாேள?" என்றான் குறும்பாக.

"ேபாதும்! நல்ல ெபாண்ணா இருந்து ேபா2 அடிச்சிருச்சு அதான் அவேளாட சந்ேதாஷத்துக்கு மட்டுேம முக்கியத்துவம் ெகாடுக்கிற ெராம்ப நல்ல ெபாண்ணாயிட்டா!" "ந ெராம்ப பாவம் டா ெவற்றி!" என ேபாலியாக வருந்தியவைளப் பா2த்து, "என்ைன ெராம்ப நாைளக்ெகல்லாம் உன்னால் கஷ்டப்படுத்த முடியாது! ஏன்னா ந ேதவைத நிலாம்மா!" (ெநனப்பு தான் ெபாழப்ப ெகடுக்குது! ேபாடா....). "ேபாகலாமா?" டாக்ஸி கீ ேழ ெவயிட் பண்ணுது! என குறுநைக புrந்தான். டாக்ஸியில் அம2ந்தவுடன் அவள் நலன் கருதி, "ந படுத்துக்ேகா! நான் முன்னாடி உக்காந்துக்கிேறன். நாம கிளம்பிட்ேடாம்னு அத்தானுக்கு தகவல் ெசால்லணும், உனக்கு நான் ேபசுவது ெதாந்தரவாக இருக்கும்." என்றான். "எனக்கு வாமிட் வந்தா உன் பாட்டியா வந்து ெஹல்ப் பண்ணுவாங்க? என்றாள் நக்கலாக . மறுேபச்சின்றி அவளருகில் அம2ந்தான். சற்று ேநரத்தில் அவன் மடியில் படுத்து உறங்கிவிட்டாள். "என்ைன ெதாடாேதன்னு ெசால்லிட்டு இவ நல்லாத்தான் ஒட்டி உரசுரா! ேவணும்ேன என்ைன சீண்டிப் பா2க்கிறா!" என சிrத்துக் ெகாண்டவன், இவள் தன்னுடன் ஊருக்கு கிளம்பி விட்டதாய் அத்தானுக்கு குறுந்தகவல் அனுப்பினான். சிறிது ேநரத்தில் அவள் தைலவருடி ெமதுவாக எழுப்பினான். "அதுக்குள்ேள அந்த பட்டிக்காடு வந்திருச்சா? என நக்கலாக வினவியபடி எழுந்தவள் ஏ2ேபா2ட்ைடப் பா2த்ததும் வாய் பிளக்காத குைற தான். "பட்டிக்காட்டான் பயங்கரமா பிளான் பண்ணுறாேன!" என மனதில் ெமச்சிக் ெகாண்டாள். ஏேனா அைத அவளால் ஏற்றுக்ெகாள்ளவும் முடியவில்ைல. "ஆமா... எந்த ைதrயத்தில் ந என்ைன அந்த பட்டிக்காட்டுக்கு கூட்டிட்டுப் ேபாற?" உன் ஊrல் ஒரு ெஹல்த் ெசன்ட2 கூட கிைடயாேத!

அவன் முகம் இருண்டேபாதும், "நயும், நானும் பிறந்த ைதrயத்தில் தான்!" எனக் கூறியவன் அடுத்து ெசய்ய ேவண்டியவற்ைற அைமதியாக மனதில் திட்டமிடத் ெதாடங்கினான். இைதயறியாத நிலேவா அவன் மூக்குைடந்த வருத்தத்தில் அைமதியாக இருக்கிறான் என எண்ணி மகிழ்ந்தாள்.(ஐேயா! ஐேயா!) நிலவு ஒளிரும்…

நிலா ந # 6 விமானத்தில் இருந்து இறங்கியதும், டாக்ஸி பிடித்து வருவதாகக் கூறி அவைள அமரைவத்துச் ெசன்றவன், வட்டிற்கு  அைழத்தான். "ஹேலா!" என்ற கண்ணம்மாவிடம், "கண்ணம்மா! எல்ேலாருக்கும் எதாவது இனிப்பு ெசய்து ெகாடுக்கச் ெசால்லு! நிலா க2பமா இருக்கா. நாங்க ெரண்டுேபரும் இன்னும் ஒரு மணி ேநரத்தில் வந்திடுேவாம்." "ெராம்ப சந்ேதாஷங்கய்யா!" என ேபாைன துண்டித்தாள். "எனக்கும் ெராம்ப சந்ேதாஷம் தான் கண்ணம்மா. எத்தைனேயாேப2 குழந்ைதக்காக எவ்வளேவா ேபாராடுறாங்க. எனக்கு ஒேர முைறயில் கிைடச்சுருக்குன்னா, என் நிலாேவாட நான் ேசர கடவுள் ெகாடுத்த வரம் தான் இந்த குழந்ைத. இந்த சில மாதங்களில் அவள் மனதுக்குள் புைதந்திருக்கும் காதைல தைழக்க ைவக்கணும்! அதுக்கான வாய்ப்பு தான் இது!" என தனக்குள்ேளேய கூறிக் ெகாண்டான். மல2ந்த முகத்துடன் வந்தவைனப் பா2த்து, "என்ன உங்க ஊ2 பக்கம் வந்தவுடன்... சந்ேதாஷம் தாங்க முடியைலேயா?" அவ்வளவு ைநயாண்டி அவளது குரலில்.

"ம்... ந வந்தவுடன்!" என்று கண்சிமிட்டினான். அவேளா புrயாமல் விழித்தாள். காrல் ெசல்லும் ேபாது ெபrயம்மாவுக்கு அைழத்தவன், "ெபrயம்மா... உங்க ேபத்தி க2பமாயிருக்கா! ஆமா நங்க ெகாள்ளுப் பாட்டி!" என சிrத்தவைன கடுப்புடன் பா2த்தாள் நிலா. "அக்கா இப்ேபா தான் ெசான்னா... ெராம்ப சந்ேதாஷம். நானும், ெபrயப்பாவும் நாைளக்கு வேராம்." என்று ேமலும் சிறிது ேநரம் நிலாவிடம் ேபசிவிட்டு ைவத்தா2. ெபrயப்பாவும் வருவா2 என்றைதக் ேகட்டு, சற்று ஆச்சrயப்பட்டு ேபானான் ெவற்றி. "இைதத்தான் ஒரு குழந்ைத பிறந்துட்டா எல்லாம் சrயா ேபாயிடும்னு ெசால்லுவாங்கேளா?" என மகிழ்ந்தவைன ஏறிட்டு, "பட்டிக்காட்டான்கிறது சrயாயிருக்கு!" இப்ேபா இைத ஊ2 முழுக்க தண்ேடாரா ேபாடணுமா? என்றாள் சிடுசிடுப்புடன். "நாம நல்லாயிருக்கணும்னு நிைனக்கிறவங்க கிட்ட ெசால்லுறது தப்பில்ைலமா! என்றான் இதமாக. வட்டினுள்  நுைழந்தவ2கைள ஆழம் சுற்றி அைழத்துச் ெசன்றா2 முத்தம்மா. அைனவரும் மகிழ்ச்சியுடன் நிலாைவப் பா2க்க, "இங்ேகயும் ெசால்லியாச்சா?" என முணுமுணுத்தவளிடம், "ஆம்!" என தைலயாட்டினான் அவள் கணவன். "எனக்கு காபி ேவணும்!" என குழந்ைதயாய் சிணுங்கியவைள ேநாக்கி, "ெகாண்டுவர ெசால்கிேறன்!" என விைரந்தான். அவன் காபி எனும் ேபாது பின்ேனாடு வந்தவள், டீ ேவண்டுெமன்றாள். ஊஞ்சலில் ஒய்யாரமாய் ஆடிக் ெகாண்டிருந்தவளிடம், காபி, டீ என் இரு ேகாைபகைள நட்டினான். "என்ன ஓவ2 ஸ்மா2ட்னு நிைனப்பா?" எனக்கு எதுவும் ேவண்டாம்! "நிலாம்மா... ப்ள ஸ் பசிக்குதுன்னு ெசான்னிேய... ஏதாவது எடுத்துக்ேகா... உன்ைன நேய வருத்திக்காத! என அவன் மன்றாடியும், அருந்த மறுத்து

உறங்கச் ெசன்றாள். நாைள ெசய்ய ேவண்டியவற்ைற திட்டமிட்டவன் முத்தம்மாவிடம், "நங்க சாப்பாட்ைட எடுத்துவச்சுட்டு படுங்க. அவ நல்லா தூங்கறா! நாங்க அப்புறம் சாப்பிட்டுகிேறாம்." என்றபடி மைனவியின் அருகில் வந்து படுத்தான். "ஏய்! எழுந்திரு! கீ ேழ ேபாய் படு!" என தைலயைணைய தூக்கி தைரயில் எறிந்தாள். மறுேபச்சின்றி அவன் அைத நிைறேவற்ற, நிலாவுக்கு தான் சப்ெபன்றாகிவிட்டது. "ச்ேச! ஏதாவது ெசால்லுவான் நல்லா திட்டலாம்னு பா2த்தா பம்முறாேன!" என ேகாபப்பட்டாள். (இவ எப்ேபா ெசா2ணாக்கா ஆனா?) பசியில் தூக்கம் வராமல் தவித்தவள், அவைன எழுப்பினாள். "என்னம்மா சாப்பிடுகிறாயா?" என்றான் குைழவாக. அவன் ேகட்டதாேலேய "ேவண்டாம்" என வம்பாக  மறுத்தாள் நிலா. "கால் பிடித்துவிடு!" என கட்டைளயிட்டவைள கனிவுடன் பா2த்தவன், அவளது கால்கைள தன் மடிமீ து ைவத்து ெமல்ல அழுத்தி விட ெதாடங்கினான். முழங்கால் வைர மட்டுேம இருந்தது அவளது ைநட்ெவ2. அவன் விரல்கள் அவளது கால்கைள ெகாஞ்சிக் ெகாண்டிருக்க... "இது தண்டைன மாதிr இல்ைலேய!" என ெநாந்து ேபானவள், "ேபாதும் விடு!" என கால்கைள இழுத்துக்ெகாண்டாள். (மறுபடியும் ந தான் அவுட்டா?) அசந்து தூங்கியவைன மீ ண்டும், "ெவற்றி! எழுந்திரு... ெவற்றி! என அவைன தட்டி எழுப்பினாள். திடுக்கிட்டு எழுந்தவன், "என்னம்மா?" என்றேதாடு நிறுத்திக் ெகாண்டான் இவள் திட்டம் புrந்து. "எனக்கு பசிக்குது!"

"இேதா!" என தட்டில் இட்லிகளுடன் வந்தவைனப் பா2த்து, "எனக்கு ேதாைச ேவணும்!" "நாைளக்கு ெசய்ய ெசால்லுேறன் இப்ேபா இைத சாப்பிடு." "எனக்கு இப்பேவ ேவணும்! இல்லனா சாப்பாேட ேவண்டாம்!" "அடம் பிடிக்காத நிலாம்மா! முத்தம்மா தூங்கறாங்க, இப்ேபா மணி ெரண்டாச்சு!" என்றான் ஆற்றாைமயுடன். "ஏன் ந ெசய்ய மாட்டியா?" "ெசய்யலாம்! சமயலைறயில் தான் அவங்க படுத்திருப்பாங்க, உனக்கு பிரச்சைன என்ேனாடு தாேன? அனாவசியமா அவங்க ஏன் கஷ்டப்படணும்? என்றான் அைமதியாக. பசியின் தவிரத்தில் ேவறு வழியின்றி அைதேய சாப்பிட்டாள். அவனும் அவளுடன் சாப்பிட, "ந இன்னும் சாப்பிடைலயா?" என்றாள் உண்ைமயான வருத்தத்துடன். "என்ேனாட ெரண்டு குழந்ைதயும் சாப்பிடாம நான் எப்படி சாப்பிடறது?" என்றான் கண்களில் பாசத்ைத ேதக்கி. "இவைன பா2க்காேத நிலா! அப்படிேய உன்ைன கவுத்துடுவான்!" என் தன்ைனேய உஷா2 படுத்திக் ெகாண்டாள். காைலயில் நன்கு விடிந்த பின்ென எழுந்தவள், அவன் இல்லாதைதக் கண்டு, "காைலயிேலேய எங்க தான் ேபாவாேனா?" என முணுமுணுத்தபடி பல் ேதய்க்க, குமட்டிக்ெகாண்டு வந்தது நிலாவுக்கு. "ஆரம்பிச்சிடுச்சுடா!" என இயலாைமயுடன் சுவrல் தைல சாய்த்து நின்றவைள, "என்னம்மா தைல சுத்துதா?" என்றபடி தன் ேதாளில் சாய்த்துக் ெகாண்டான். அைத மறுத்து விலக்கியவள்,

"எங்க ேபாய் ெதாைலச்ச?" என வாந்தி தைலக்ேகறிய எrச்சைல அவனிடம் காட்டினாள். "சாrம்மா... டவுன் வைர ேபாயிருந்ேதன். முதல்ல இந்த டீையயும், பிஸ்கட்ைடயும் சாப்பிடு. பசிகூட வாந்தி வர காரணமாய் இருக்கலாம் என பிஸ்கட்ைட டீயில் நைனத்து ஊட்டினான். "நல்லாேவயில்ைல! இதுேவ வாந்தி வர வச்சிரும் ேபால!" என முகம் சுளித்தவளிடம், "இது இஞ்சி டீ! அப்படித்தான் இருக்கும். வாந்திைய நிறுத்தும் குடி என்றான் அன்புடன். "ஆமா இவரு ெபrய டாக்ட2!' என முணுமுணுத்தவளின் தைல வருடி, ெநற்றியில் முத்தமிட்டான். அதன் பிறேக இவ்வளவு ேநரமும் அவன் அைணப்பில் இருந்தைத உண2ந்தாள் நிலா. சட்ெடன விலக எத்தனித்தவைள, சில ெநாடிகள் தன்னுடன் இறுக்கியவன், தாேன விலகினான். "பத்து மணிேபால டாக்ட2 வருவாங்க, நாம அவங்ககிட்ட எல்லாத்ைதயும் ேகட்டுக்கலாம் பயப்படாத நிலா!" பாட்டிையயும், தாத்தாைவயும் மதியம் சாப்பிடுற மாதிr வரச்ெசால்லி இருக்ேகன். ந அைசவம் சாப்பிடுவதாேன நிலாம்மா? உனக்கு என்ன பிடிக்கும் ெசால்லுடா? என்றவனது குைழவில் கட்டுண்டவளாய், "நண்டு!" என்றாள். "ெமதுவாக, உன் சின்ன பாட்டிக்கு கூட நண்டு தான் பிடிக்கும்" என்றவனது கண்கள் கலங்கின. "பாவம்! இவங்க அம்மா நியாபகம் வந்திடுச்சு ேபால" எனத் தன்ைனயறியாமல் வருந்தினாள் நிலா.

"பாட்டி வந்தா, ந ேபசிட்டு இரு. நான் டாக்டைர கூட்டிட்டு வேரன்." என்று கிளம்பியவைன இைடமறித்து, "நாேம அங்கு ேபாகலாம்!" "டவுனுக்கு ேபாகணும். ைபக்ல ேபாறது ெவய்யிலா ேவற இருக்கும்." "எனக்கு வட்டுக்குள்ேளேய  இருக்கிறது ஒரு மாதிrயா இருக்கு ப்ள ஸ்... நாேம ேபாகலாம்." என்றவைள மறுக்க முடியவில்ைல அவனால். "கவிதா ந2சிங் ேஹாம்! இவள் எதி2பா2த்தைத விட ெபrதாகேவ இருந்தது. அைணத்து நவன  வசதிகளும் இருந்தன. டாக்ட2 கவிதாவும், இளைமயாக, மிகவும் அழகாக இருந்தா2." தனது ேசைவைய ெதாடங்கி மூன்று வருடங்களிேலேய மிகவும் ைகராசியானவ2 என ெபய2 ெபற்றவ2. இன்னும் திருமணமாகாதவ2 என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. "வாழ்த்துக்கள் நிலா!" என இன்முகத்துடன் வரேவற்றவ2, காைலயில் ெவற்றி வந்து என்ைன பா2க்கும் ேபாது பயங்கர அதி2ச்சி எனக்கு. அவருக்கு கல்யாணம் ஆனது ெதrயாது. அவசர கல்யாணம்னு ெசான்னா2. "ந ெராம்ப லக்கி!" என்றவளிடம் ஏக்கம் இைழேயாடியது ேபால் ேதான்றியது நிலாவிற்கு. மா2னிங் சிக்ெனஸ் நா2மல் தான். மூன்று மாதத்தில் தானாகேவ சrயாய்டும். பசி அதிகமான, ேநரம் தவறி சாப்பிட்டால், ெகாஞ்சம் அதிகமா சாப்பிட்டால் கூட வாமிட் வரலாம். அதனால் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமா அடிக்கடி சாப்பிடலாம். சீக்கிரம் ெசrமாணமாகுற மாதிr உணைவ சாப்பிடலாம். இந்த மாதிr ேநரத்தில் உங்க கவனிப்பு ெராம்ப முக்கியம் ெவற்றி. இப்ேபா நங்க கணவனா இருப்பைதவிட அம்மாவா இருக்க முயற்சி ெசய்யுங்க. நிைறய கணவன்மா2களுக்கு இது புrயிரதில்ைல. இந்த ேநரத்தில் அவங்க உடல் மட்டுமில்லாம, மனதும் பாதிக்கப்படும். ேகாபம், அழுைக எல்லாம் காரணேம இல்லாமல் வரும். இைதெயல்லாம் மீ றி அவங்க சந்ேதாசமா இருக்கனும். அது தான் குழந்ைதேயாட ஆேராக்கியமான

வள2ச்சிக்கு நல்லது. இது அத்தைனயும் சாத்தியப்படணும்னா அது உங்கேளாட கவனிப்பில் தான் இருக்கு ெவற்றி. நங்க நல்ல மனித2னு ெதrயும், நல்ல கணவராகவும் இருப்பீங்கன்னு நம்புேறன். அடுத்த மாசம் வாங்க ஸ்ேகன் பண்ணிடலாம். கன்ேபா2ம் பண்ணும்ேபாது ஒரு ஸ்ேகன் பண்ணிட்டிங்க தாேன நிலா?" என்ற கவிதாவிற்கு "ஆம்!" என தைலயாட்டினாள். "இருந்தாலும் நாமும் ஒன்று ெசய்திடலாம்" என மல2ச்சியுடன் விைட ெகாடுத்தா2. "எவ்வளவு பணம் ெகாடுத்த? உன்ைன பற்றி அள்ளி விடறா..." என்று சிடுசிடுத்தவளின் கண் பா2த்து, "பணம் இல்ைல, ேகஸ்! என்றான் கண் சிமிட்டி. "வாட்?" "ம்! நம்ம பண்ைணயில் ேவைல பா2க்கும் ெபண்கள் அைனவருக்கும் கவிதா தான் ேபமிலி டாக்ட2." "கண்ணம்மா அம்மா சுந்தr அக்காக்குக்கூட இவங்க தான் க2பப்ைப ஆபேரஷன் பண்ணாங்க." "ேசா... நல்ல பழக்கம்... டாக்டேராட! அப்படித்தாேன?" என்றாள் ஒரு மாதிrயான குரலில். "ஏேதா சrயில்லேய?" என எண்ணியவனுக்கு ெபாறி தட்டியது. சிrத்துக் ெகாண்ேட, "ஏன் உனக்கு ெபாறாைமயா இருக்கா?" "எனக்ெகன்ன ெபாறாைம? இவரு ெபrய மன்மதன் இவைர கட்டிக்கிட்ேடன்னு அவளுக்கு தான் என்ேமல் ெபாறாைம!" என ெவடித்தவள், "அவளுக்கு உங்க ேமல ேநாக்கம்! அந்த ஏக்கம் அவ குரலிேலேய ெதrயுது." என்றவைள இைடயிட்டு,

"தப்பும்மா... யாைர பற்றியும் சட்டுன்னு எந்த முடிவும் பண்ணாேத!" என்றான். "ஆமாம்... எவ்வளவு பட்டாலும் புத்தி வரமாட்ேடங்குது!" என அவைனக் குத்தினாள். முகம் வாடிய ேபாதும், தன்னிடம் கவிதா சகஜமாகப் ேபசுவைத இவளால் ஏற்றுக்ெகாள்ள முடியவில்ைல என்பது புrந்து சிrத்துக் ெகாண்டான் ெவற்றி. வட்டில்  பாட்டியும், தாத்தாவும் காத்திருக்க, அன்பாய் வரேவற்றபடி உள்ேள நுைழந்தன2 இருவரும். "நிலா குட்டி என் தங்கம்!" என்று கட்டிக் ெகாண்டா2 பாட்டி. "மனசுல ஒன்னும் வசிக்காத ேவலு, நிலா கஷ்டப்படுேமன்னு வருத்தம் தாேனெயாழிய... உன் ேமல் தனிப்பட்ட ெவறுப்பு எதுவும் இல்ைல!" என ெமன்று விழுங்கினா2 தாத்தா. "ஆகட்டும் ெபrயப்பா! அதுனால என்ன? நான் உங்க யாைரயும் எப்ேபாதுேம தப்பா நிைனச்சதில்ைல," என்றான் மல2ச்சியுடன். பாட்டி தனது சீரான இனிப்பு, பூ, பழம், சத்துமாவு, முட்ைட என அைனத்ைதயும் நிலாவிடம் ெகாடுக்க, "ஐேயா! முட்ைடேய எனக்கு பிடிக்காது" என முகம் சுழித்தாள். நம்ம வட்டு  முட்ைட தான். நல்ல சத்தானது, சாப்பிட்டுரு ராசாத்தி!" என ெகாஞ்சினா2 ஈஸ்வr. விருந்துண்ணும் ேபாது ெவற்றி நண்ைட பிட்டுத்தர உண்டவள், "ேபாதும்! இதுக்கு ேமல முடியாது... நேய எடுத்துக்ேகா!" எனவும் பாட்டி ெவற்றிையப் பா2த்தா2. அவேனா இதமாகச் சிrத்தான். சற்று ேநரத்தில், ெவற்றி! தண்ணிைய எேடன்." என நிலா அவைன பணிக்க, பாட்டிேயா,

"என்ன ஆத்தா இது புருஷைன ேப2 ெசால்லி கூப்பிடுற, ந, வா, ேபான்னு ேபசுற? தப்பு தாயி என விசனப்பட, "கூப்பிடத்தாேன ேப2 வச்சிருக்காங்க?" என கண் சிமிட்டினாள். "அழகா மாமான்னு கூப்பிடு ஆத்தா!" என்றா2 வாஞ்ைசயுடன். "அது ஒன்னும் தப்பில்ைல ெபrயம்மா. டவுன்ல எல்ேலாரும் அப்படித்தான் கூப்பிடுவாங்க. அேதாட... நமக்கு ெராம்ப ெநருக்கமா இருக்கிறவங்கைள தாேன ேப2 ெசால்லி கூப்பிடுேவாம்!" என நிலாவிற்கு ஆதரவாகப் ேபசினான் ெவற்றி. "ெநருக்கமா? உனக்கும்... எனக்கும்! அது எப்ேபாதுேம வராது" என எண்ணிய படி, "சாr பாட்டி! இனி நங்க ெசான்ன படிேய மாமா மாமான்னு கூப்பிடுேறன்." என அவன் கண்கைள சந்தித்தாள். அவேனா தன் அரசிைய குறும்பாக பா2த்துக் ெகாண்டிருந்தான். சிறு பிள்ைளயாய் பாட்டியின் மடியில் படுத்து டாக்டைரப் பற்றி விவrத்துக் ெகாண்டிருந்தாள் நிலா. "நல்ல திறைமசாலி டாக்ட2 தான்!" என்று பாட்டியும் புகழ... ஏேனா நிலாவுக்கு ேகாபம் ேகாபமாக வந்தது. "எல்ேலாைரயும் மயக்கி வச்சிருக்கா" என முணுமுணுத்தாள். பாட்டி கிளம்பும் ேபாது, "அந்தி சாயுற ேநரத்தில் ெவளிய, ெதருவில் வராமல் பா2த்துக்ேகா ேவலு! அந்த சின்னசாமி திrயுறதா ேபசிக்கிறாங்க" என்றா2 ேமேலாட்டமாக. "சr ெபrயம்மா

நான் பா2த்துக்கேறன்" என விைடெகாடுத்தான் ெவற்றி.

"யா2 அந்த சின்னசாமி?" "அது ஒன்னும் அவ்வளவு முக்கியமில்ைல. ந உள்ேள ேபா! நான் வயல் வைர ேபாயிட்டு வந்துடுேறன்" என புறப்பட்டான்.

அவள் உள்ேள நுைழய, கண்ணம்மாேவா பரபரதாள். "அக்கா! எங்கம்மா சீக்கிரம் வரச் ெசால்லியிருக்கு. அந்த சின்னசாமி ெபாம்பள பிள்ைளகைளத் தான் பிடிக்கிறானாம்." "ஒருேவைள எவனாவது ைசக்கா இருப்பாேனா?" என்று எண்ணியவள் அைத பற்றி அறியும் ஆவல் ேமேலாங்க

காத்தானிடம் ெசன்றாள். சின்னம்மா

தன்னிடம் ேபசிய மகிழ்ச்சியில், "அது ேவற ஒன்னும் இல்ல தாயி... ேபான மாசம் ெபாண்டாட்டிேயாட சண்ைட ேபாட்டுக்கிட்டு சாராயத்தில் விஷத்ைத கலந்து குடிச்சிட்டு ெசத்து ேபாயிட்டான். இப்ப ெபாம்பள புள்ைளகைளயா பயமுறுத்துறான்." "அெதல்லாம் சும்மா!' "என்ன இப்படி ெசால்லிட்டீக? நான் ேந2லேய பா2த்திருக்ேகன். எம்ெபாஞ்சாதியும், நானும் ராத்திr படம் பா2த்துட்டு வந்ேதாம், அப்ேபா புளிய மரத்தடியில் ஒரு பூைன எங்கைளேய குறுகுறுன்னு பாக்குது! அவ என்னய விட தகிrயமான ஆளு. அைதப்பாத்து "அடி ெசருப்பால... யாருகிட்ட ஆடம் காட்டுறனு அதட்ட... அது ஓடி ேபாச்சு" என்றா2. "அது நிஜமாேவ பூைனயா இருக்கும்." என்றவளிடம், "காட்டுல அதுக்ெகன்ன ேவல தாயி?" காத்தானும் விடவில்ைல. அங்ேக வந்த ெவற்றி, "என்ன காத்தாேனாட கைதயளந்தாகுதா?" எனச் சிrத்தான். அவைன பின்ெதாட2ந்த நிலா, "நான் உங்ககிட்ட ெகாஞ்சம் ேபசணும்" என்று கூற, துண்ைட எடுத்துக் ெகாண்டிருந்த ேவலுேவா, "அஞ்சு நிமிஷம்... குளிச்சிட்டு வந்திடுேறன்" என்றபடி ெசன்றான். அவனுக்காக கட்டிலில் காத்திருந்தாள் நிலா...

சற்று ேநரத்தில் இடுப்பில் துண்டுடன், மா2பிலும், ேதாளிலும் ந2 துளிகள் விரவி இருக்க, முகம் துைடத்தபடிேய வந்தான் ெவற்றி. "ெசால்லும்மா!" என்றவைன கவனிக்காமல், திரண்டிருந்த ேதாள்கைளயும், ஒட்டியிருந்த வயிற்ைறயும் பா2த்து, "சிக்ஸ் ேபக் தான்! நல்லா எக்ஸ2ைசஸ் பண்ணுவான் ேபால, நச்சுன்னு இருக்கான்! என எண்ணிக் ெகாண்டிருக்க, அவேனா இைமக்காமல் பா2க்கும் மைனவியின் அகம் புக தயாராக, குறுநைகயுடன் நின்று ெகாண்டிருந்தான். நிலவு ஒளிரும்…

நிலா ந # 7 சற்று ேநரத்தில் சுயநிைனவுக்கு வந்த நிலா, "என்ன சிrப்பு?" ெபண்பிள்ைளக்கு முன்ேன டிரஸ் ேபாடாம நிக்கிறது என்ன பழக்கம்? ெபrய சிக்ஸ் ேபக் அைத பா2த்து மயங்கிடுேவன்னு நிைனப்பா? "இப்படி சில்க் ஸ்மிதா மாதிr மயக்குற ேவைலைய விட்டுட்டு ேவற ஏதாவது உருப்படியா பண்ணுங்க!" என்றாள் ேகாபமாக. ஏேனா எவ்வளவு முயன்றும் முடி பட2ந்த அவன் மா2பிலிருந்து தன் கண்கைள விலக்கேவ முடியவில்ைல. கடுப்பாகியவள் தைலசீவிக் ெகாண்டிருந்தவைனப் பா2த்து, "இப்ேபா... சட்ைடைய ேபாடுறிங்களா இல்ல நான் ெவளியில் ேபாகவா?" என அதட்டியவளின் முகத்திற்கு ெவகு அருகில் அவன் மா2ைபக் கண்டதும் கண்கைள இறுக மூடிக்ெகாண்டாள். "சட்ைட மா!" என அவள் அருகில் இருந்த ேஹங்கrல் இருந்து எடுத்தவன், அவளது இறுக மூடிய விழிகைளக் கண்டு,

"என்ைன பா2க்கிற உrைம உனக்கு இருக்கு. ஏன் இப்படி கஷ்டப்படுற? வலிக்கப்ேபாகுது..." என்றபடிேய கண்களில் முத்தமிட்டு, மா2ேபாடு அைனத்துக் ெகாண்டான். அவன் மா2பில் கன்னம் உரச நின்ற ேபாதும் விலகத் ேதான்றவில்ைல நிலாவுக்கு. அவள் தைலயில் தன் கன்னம் ைவத்து அழுத்தியவனின் விரல்கள் அவள் முதுகில் ேகாலமிட, "என்ன ேபசணும் நிலாம்மா?" என்றான் கிறக்கமாக. மீ ண்டும் அேத சிலி2ப்ைப உண2ந்தவன், (மறுபடியும் முதல்ல இருந்தா... ம் பாவம்!) தன்ேனாடு இறுக்கிக் ெகாண்டான். அந்த இறுக்கத்தில் நிைனவு ெபற்று ேபச ேவண்டியைத மறந்து விலகி ஓடினாள் அவன் ஆைச மைனவி. "என் நிலா எனக்கு திரும்ப ேவணும் கடவுேள!" என இைறஞ்சியபடிேய அைசயாது நின்றான் ெவற்றி. "ஆள்மயக்கி! ஆள்மயக்கி... எப்படி மயக்குறான்? ெபாறுக்கி!" என அவைன திட்டியபடிேய ஊஞ்சலில் ஆடியவள், தன்ைனயும், "அப்படி என்ன பா2ைவ? சட்டுன்னு ெவளிேய வரேவண்டியது தாேன! விட்டால், என்ைனய மயக்குன்னு நேய ேபாய் நிற்ப ேபால! என கடிந்து ெகாண்டாள். ஒன்றுேம நடவாதது ேபால் வந்த ெவற்றிேயா, "நிலாம்மா வாேயன் ேகாவிலுக்கு ேபாயிட்டு வரலாம்." மறுப்பின்றி அவனுடன் கிளம்பினாள். அவளது ேபய் பற்றிய பயம் அவைள அப்படி கிளம்ப ைவத்தது. ேகாவிலில் இருந்த ைலட், ேபன், ேகட் என எல்லாவற்றிலும் உபயம் என்று பலரது ெபய2கள் ேபாடப்பட்டிருந்தது. சுற்று சுவrல் ெவற்றியின் ெபய2 இருப்பைதக் கண்டவள், "இது என்ன தற்ெபருைம... சாமிக்கு ெசய்வதில் கூட?" என அவைன வாrனாள்.

அவேனா சிrத்துக் ெகாண்ேட, "நம்மைளப் பா2த்து நாலு ேப2 ெசய்வாங்கள்ள?" என்றான். கண்மூடி அவன் நிற்பைதப் பா2த்து, "அப்படி என்ன தான் ேவண்டுவாேனா ெதrயல?" என ேவடிக்ைக பா2த்துக் ெகாண்டிருந்தவள் சட்ெடன நிைனவு வந்தவளாய் அம்மைனப் பா2த்து, "இந்த ேபய், பிசாைச பத்தி ந என்ன நிைனக்கிற? அப்படி ஏதாவது நிஜமாேவ இருந்தால் விரட்டி விட்டுரு ப்ள ஸ்!" என ேபசிக் ெகாண்டிருந்தாள். குங்குமத்ைத ெநற்றி வகிட்டில் அவள் கணவன் ைவத்துவிட, "ப்ச்!" என்றபடிேய கண்ணாடியில் பா2த்தவள், ேலசாக முகம் மல2ந்தாள். "அட நல்லாத்தான் இருக்கு!' என முணுமுணுத்தாள். ேகாவிலில் இருந்து திரும்பும் ேபாது இருட்டிவிட்டது. அந்த இருட்டில் சிறிய மரங்களும் ெபrயதாக ேதான்ற கண்கைள மூடி, இைடேயாடு அவைன

கட்டிக்ெகாண்டு,

அவன் முதுகில் முகம் புைதத்தாள். "என்னடா?" என்றபடி வண்டியின் ேவகத்ைத குைறத்தான் ெவற்றி. "ப்ள ஸ்! ஸ்டாப் பண்ணாம ேவகமா ேபாங்க." என ேமலும் இறுக்கமாக கட்டிக்ெகாண்டாள். ஒன்றும் புrயாத ேபாதும் ஆனந்தமாகேவ இருந்தது ெவற்றிக்கு. இருவரும் வடு  வந்து ேசர முத்தம்மாவும் உள்ேள நுைழந்தா2. தன்ைன ேகள்வியாக ேநாக்கிய ெவற்றிையப் பா2த்து, "இந்த கண்ணம்மா புள்ளதான் ஒத்ைதல ேபாகமாட்ேடனு பயந்திருச்சு, அதான் ெகாண்டுேபாய் விட்டுட்டு வேரன்." என்றா2. "சின்னசாமிக்கு தாேன?" என்ற நிலாைவ இருவரும் அ2த்தத்துடன் பா2த்தன2. வயதில் மூத்த, அனுபவசாலியான முத்தம்மா, "அெதல்லாம் சும்மா. ெபாம்பள புள்ைளக ஊ2 சுத்தமா காலகாலத்துல வடு  வந்து ேசரணும்னு ெசால்லுற கைத!" என்றா2.

"ஊ2 சுத்த இங்க என்ன இருக்கு?" "சrயாப்ேபாச்சு ேபாங்க! பட்டணத்ைதவிட இங்கதான் ேதாப்பு, துரவு, ஆத்தங்கைரனு ஏராளமான இடமும் இருக்கு, மாமன், மச்சான்களும் இருக்காங்க" என சிrத்தா2. "காத்தான் கூட பா2த்திருக்கா2" என மனம் ெதளியாமல் சிணுங்கியவைளப் பா2த்து, "இந்த காத்தான் படத்துக்கு ேபானதும் ேபாதும், அைத ஊ2 முழுக்க ெசான்னது ேபாதாதுன்னு உன்னிடமும் ெசால்லிட்டாரா?" என சிrத்தான் அவள் கணவன். "ேபய் ஏன்டா பூைன மாதிr வரணும்? இப்ேபா சினிமால வ2ற மாதிr அழகா வரலாேம!" என்றவைன முைறத்தாள் நிலா. "இன்று இவைன கட்டிலிேலேய படுக்க ெசால்லிடலாமா? ேவணாம் பா2த்துக்கலாம்!" என அவள் மனது ேபச்சுவா2த்ைத நடத்த, உடம்ேபா அவன் படுக்கும் பக்கம் ேபாய் சமத்தாக படுத்துக்க ெகாண்டது. சட்ைட ேபாடுறானா பாரு அைதயாவது அவனுக்கு ெதrயாமல் பிடிச்சுக்கலாம் என முணுமுணுத்தவள், பனியனுடன் படுத்தவைனப் பா2த்து, "நங்க சட்ைட ேபாட்டுக்கிட்டு தூங்கமாட்டீங்களா?" "நான் பனியேன ேபாடமாட்ேடன்! ந சண்ைடக்கு வருவிேயன்னு தான் ேபாட்டுருக்ேகன் இல்லனா தூங்கும் ேபாது சும்மா தான் படுப்ேபன்!" என்றவைனப் பா2த்து, "கஷ்டம்!" என தைலயில் அடித்துக் ெகாண்டாள். "கால் பிடித்து விடவா?" "அப்பாடி அந்த ைதrயத்திேலேய தூங்கிடலாம், ஒன்னும் பிரச்சைனயில்ைல" என எண்ணியவள்

சrெயன தைலயாட்டினாள். ஏேனா தூக்கம் தான் வர

மறுத்தது. "நிஜமாேவ ேபய் பூைன ேபால வருமா?"

"என்னடா... பூைனக்ேக இப்படி பயப்படுற நாெனல்லாம் ெடய்லி ேபைய பா2க்கிறான்... பயப்படுேறனா? எவ்வளவு ைதrயமா இருக்ேகன்!" என்றான் கண்களில் குறும்பு மின்ன. தன்ைன தான் ெசால்கிறான் என்பைத அவன் கண்களின் ஒளியில் கண்டுெகாண்டாள் அவன் மைனயாள். "நங்க தான் ேபய்!" என அவன் மீ து தைலயைணைய தூக்கி எறிந்தாள். "ெபாண்டாட்டி ைகயில் அடிவாங்காத புருஷேன கிைடயாது! நான் மட்டும் விதிவிலக்ேகான்னு

பயந்துட்ேடன்" என சிrத்தான்.

"இந்த ேபய் கைதெயல்லாம் சும்மா முத்தம்மா ெசான்ன மாதிr ெபண்பிள்ைளகைள பயமுறுத்தத்தான். இது ஆறு மாசம் தாங்கும். அடுத்து யாராவது சாவாங்க அவங்க தைலைய உருட்ட ேவண்டியது தான்" என்றான் சிறு பிள்ைளக்கு விவrக்கும் கனிவுடன். "நிஜமாவா?" என அவளும் பயம் நங்கி முகம் மல2ந்தாள். ஏேனா அன்று மிகவும் மகிழ்ச்சியாக உண2ந்தான் ெவற்றி. பாட்டி கூறியது தானாக நிைனவு வந்து அவன் உறக்கத்ைதக் ெகடுத்தது. "நிலா குட்டிக்கு உன்ைன ெராம்ப பிடிச்சிருக்கு ேவலு அைத இன்னும் அவ உணரைல. இவ உன்ேனாட ஒட்டிக்கணும்னு தான் உங்கக்கா விலகி இருக்கா. இல்ைலனா மறுபடியும் ெபட்டிைய கட்டிருவாேல உன் ெபாண்டாட்டி!" இவ உண்டானதும் நங்க ெரண்டு ெபரும் ேச2ந்து வாழணும்னு தான் எல்ேலாரும் ஆைசப்படுறாங்க. ந தான் எல்லாம்னு அவ உணரணும் ேவலு பாத்து பக்குவமா நடந்துக்க. அப்ப தான் அவ உன்ேனாட நிைலச்சிருப்பா! இஞ்சி டீயின் உபயத்தால் வாந்தி ெவகுவாக மட்டுப்பட்டிருந்தது. ேலசான தைல சுற்றல் மட்டுேம, அதுவும் ெவற்றியின் இதமான அைணப்பில் ெபrதாகத் ெதrயவில்ைல. அவளது உபாைதகளின் ேபாது தன்ைனயறியாமல் அவள் மனம் அவைனத் ேதடத் ெதாடங்கியது. அவன் அருகில் இல்லாத ேபாது அவன் மீ து ேகாபம் வந்தது.

"இதுதான் ந என்ைன பா2த்துக்கிற லட்சணமா? உன்ைன நம்பி வந்ேதன் பாரு என்ைன ெசால்லணும்!" என அவேனாடு சண்ைட ேபாட்டாள். அதன் பின் அவனது சின்ன ெதாடுைகக்கு கூட ெபrதாக எதி2ப்ைப காட்டுவாள். தன்ைன வருத்திக்ெகாண்டு அவைன தண்டிப்பாள். மைலயிறங்க ைவப்பதற்குள் ேபாதும் ேபாதுெமன்றாகிவிடும் அவள் கணவனுக்கு. மீ ண்டும் அவளது சிலி2ப்ைப அவன் உணர குைறந்தது ஒரு வாரமாவது ஆகும். ஆதலால் கண்ணுக்குள் ைவத்து பா2த்துக் ெகாண்டான். அவன் மீ து உrைமயும், எதி2பா2ப்பும் அவள் வயிற்றில் வளரும் குழந்ைதையப் ேபால் வள2வைத உண2ந்தாளில்ைல. முழுவதுமாக மூன்று மாதம் நிைறவுற்றது. "வாேயன் வயலுக்குப் ேபாகலாம்!' என அவைள அைழத்துச் ெசன்றான். வரப்பில் நின்று ேவட்டிைய மடித்து கட்டிக்ெகாண்டு ேவைலயாட்கைள பணிப்பைத ஆவலாக அவன் மைனயாள் பா2க்கத் ெதாடங்கினாள். உருண்டு, திரண்டிருந்த அவன் கால்கைள பா2த்து ரசித்தவள், "இவனுக்கு இப்படி ெசக்ஸி ேபாஸ் ெகாடுக்கறேத ேவைலயா ேபாச்சு" என ெசல்லமாக சலித்துக் ெகாண்டாள். "வா அந்தப்பக்கம் ேபாகலாம்!" என அவைள அைழத்தவன் வரப்பில் ெமதுவாக நடக்கத் ெதாடங்கினான். "இெதல்லாம் நம்மது தான். நாைளக்கு ெதன்னந்ேதாப்ைப காட்டுேறன்" என கூறியபடி நடந்தவன் அவளது ெகாலுசு சத்தம் ேகட்காததால் திரும்பிப் பா2க்க, வரப்பிேலேய அம2ந்து விட்டாள் அவள். "நிலா!" பதறிப்ேபானான் ெவற்றி. "என்னம்மா... தைல சுத்துதா? திரும்ப ேபாய்டலாமா?" என ஆதரவாக அவைள தன் ேதாளில் சாய்த்துக் ெகாண்டான். "இல்ைல! கல் குத்திடுச்சு நடக்க முடியைல" என்றாள் பாவமாக. "எழுந்திரு! நான் தூக்குேறன்." "உங்களால் முடியுமா?" என ஆச்சrயமாக ேகட்டவைள

"யாேரா என்ைன சிக்ஸ் ேபக்னு ெசான்ன மாதிr நியாபகம்" என்றபடிேய ைககளில் ஏந்திக் ெகாண்டான். தன் கரங்கைள மாைலயாக்கி அவன் கழுத்ைத கட்டிக்ெகாண்டாள். சிrத்தபடிேய இருவரும் நடக்க, "என்ன மச்சான் ேகாவிச்சுகிட்டு ேபான உங்க ெபாண்டாட்டி திரும்ப வந்ததும் என்னய கண்டுக்க மாட்ேடங்கறிக?" என வந்தாள் ெசல்வி. "ேபசாம ேபா!" அதட்டினான் ெவற்றி. துள்ளி இறங்கினாள் நிலா. "என்னேமா உங்களுக்குள்ள ேபச்சு வா2த்ைதேய இல்ல, திரும்பி வரமாட்டீக, ெவட்டிக்கப் ேபாறிகனு ஊருக்குள்ள ெசான்னாக. வயித்துல புள்ள மட்டும் எப்புடி வந்துச்சாம்? படுக்ைகயில் அெதல்லாம் பாக்க மாட்டிகேளா? என்றாள் வினயமாக. முகம் கன்றிப் ேபானாள் நிலா. "சீ! ேபா... என அவைள கடந்து மைனவிைய தூக்க எத்தனிக்க, அவள் விலகினாள். (ேதைர இழுத்து ெதருவில் விட்டுட்டாேள!) "நிலா உன்னால் நடக்க முடியாது" என அவள் கரம் பிடிக்க, பறித்துக் ெகாண்டு ஓடினாள். "ேச! குடிைய ெகடுத்தாேள!" என தைலயில் அடித்துக் ெகாண்டான் ெவற்றி. நிலாேவா மரத்தடியில் முழங்காலில் முகம் புைதத்து விசும்பிக் ெகாண்டிருந்தாள். அவளருகில் அம2ந்து ெமல்ல அவள் தைலைய வருடினான். "ஏய்! என்ைன ெதாடாத. இப்ேபா உனக்கு சந்ேதாஷமா? இதுக்காக தாேன என்ைன நாசப்படுத்தின பாவி!" என ெவடித்தாள் அவன் அன்பு மைனவி. "கிராமத்தில் இப்படி ேபசுறது சகஜம். அதிலும் அவ எனக்கு அத்ைத மகள்! முைறக்காr, இைதெயல்லாம் ெபrதாக எடுத்துக்காத நிலா." "அப்ப அவைளேய கட்டிக்க ேவண்டியது தாேன? என்ைன ஏன் இம்ைச பண்ற?" என விசும்பியவளின் முகம் நிமி2த்தி, "ந தான் என் ெபாண்டாட்டி! இந்த ெஜன்மத்துல உன்ைன தவிர ேவறு யாைரயும் என்னால் அந்த இடத்தில் ைவத்துப் பா2க்க முடியாது. ஒருேவைள

ந திரும்பி வரைலனா கூட, உன்ேனாடு வாழ்ந்த அந்த நாட்கள் ேபாதும் என் ஆயிசுக்கும். ேவறு யாைரயும் கட்ட மாட்ேடன்." அவன் ேபசப் ேபச நிலாவின் மனதில் சாரல் அடிப்பைத தடுக்க முடியாதவள் அந்த ேகாபத்ைதயும் அவனிடேம காட்டினாள். "நான் ெசத்துப் ேபாய்ட்டா?" என்றவளது ேகள்வியில் துடித்துப் ேபானான் ெவற்றி. "என்ைன ஏன் இப்படி உயிேராட ெகால்ற நிலா? அவ்வளவு சுலபத்தில் உன்ைன சாக விடமாட்ேடன்." என்றபடிேய கல்குத்தி சிவந்திருந்த அவள் பாதங்களில் முத்தமிட்டான். அவனது அன்பில் நிைலகுைலந்து ேபானாள் நிலா. அவள் பாதங்கைள நவியபடி, "ெசல்வி பல வருஷமா என்ைன ஒரு தைலயாய் காதலிக்கிறா, இன்னமும், கட்டுனா என்ைன தான் கட்டுேவன்னு பிடிவாதமா இருக்கா. அதான் உன்ைன கிளப்பி விடுறதுக்காக ஏதாவது ேபசுறா அைத எல்லாம் ந ெபrசா எடுத்துக்காத நிலாம்மா." என்றவைன த2க்கமாகப் பா2த்து, "ேபசாமல் குழந்ைதைய ெபத்துக் ெகாடுத்துட்டு நான் ேபாயிடுேறன். நங்க அவ கூடேவ வாழலாேம!" "நிலா!" என அதட்டியவன், அவள் கன்னம் வைர ெசன்ற தன் ைகைய கட்டுக்குள் ெகாண்டுவந்தான். பயத்தில் உைறந்து ேபானாள் நிலா! இம்முைற அவளது மருண்ட பா2ைவ கூட அவன் ேகாபத்ைதக் குைறக்கவில்ைல. இைமக்காமல் அவைளேய உறுத்து விழித்தவன், "ந உன் மனசுல என்ன நிைனச்சுக்கிட்டிருக்க?" உன்ைன ஆைசப்பட்டு, காத்திருந்து கட்டிக்கிட்டவன் நான். உன்ைன ெதாடுற அத்தைன உrைமயும் இருந்தும் உனக்காக மட்டும்தான் ெபாறுைமயா இருந்ேதன். உனக்கான வாய்ப்பில் ந ேதாற்றதுக்கு பிறகுதான் உன்ைன ெதாட்ேடன். இருந்தும் உன் விருப்பமில்லாமல் உன்ைன ெதாட்ட ஒேர காரணத்துக்காக

இந்த நிமிஷம்

வைர ந ெசால்லறது அத்தைனயும் தட்டாமல் ெசய்ேறன். என்ைன பா2த்தால்

எப்படி ெதrயுது உனக்கு? விட்டுட்டு ேபாறதிேலேய குறியா இருக்க! ந ேபாேறன்னு ெசான்னதும் சrம்மான்னு பிைலட் டிக்ெகட் எடுத்து உன்ைன ஏத்திவிடுேவன்னு நிைனச்சுக்கிட்டு இருக்கியா? "ஒரு விஷயத்ைத நல்லா புrஞ்சுக்ேகா, எனக்கு மைனவியா, உன் வயிற்றில் வள2ற என் குழந்ைதக்கு அம்மாவா ந இங்க வாழ்ந்து தான் ஆகணும்! இைத அந்த எமனால் கூட மாத்த முடியாது புrயுதா?" என்றவனது அைமதியான ஆனால் அழுத்தமான ேபச்சில் உைறந்து ேபானாள் நிலா. இைவயைனத்ைதயும் மைறந்திருந்து ேகட்ட ெசல்வி, "இவ்வளவு தான் விஷயமா? எமனால பிrக்க முடியாட்டி என்ன? என்னால் பிrக்க முடியும் மச்சான்! உன்ைன கட்டிக்கிட்டா உன் பிள்ைளைய பா2த்துக்க மாட்ேடனா? உன் ெபாண்டாட்டிக்கு தான் உன்ைனய பிடிக்கைலேய அவைள விட்டுட்டு உன்ைனேய நிைனச்சுகிட்டு இருக்க என்ேனாட குடும்பம் நடத்து மச்சான். நடத்த ைவக்கிேறன்! என்றாள் ெகாண்டாட்டமாக. வட்டிற்கு  வந்த பின்னரும் அைமதியாகேவ இருந்தான் ெவற்றி. அவனது அைமதிேய அவைள அச்சுருத்தியது. கட்டிலில் படுத்தவைன கீ ேழ ேபாகச் ெசால்லக் கூட ைதrயம் இல்லாததால் நடுங்கிய படிேய ஓரத்தில் படுத்தவைள தன்புறம் இழுத்தான். பயந்து விலக முற்பட்டவைள, "ஏன் கீ ேழ விழுந்து ைவக்கிறதுக்கா? ேபசாம படு!" என அவள் ைகயிரண்ைடயும் பிடித்துக் ெகாண்டு காைல தூக்கி அவள் மீ து ேபாட, பயத்தில் கண்கைள இறுக மூடிக் ெகாண்டாள். ெவகு ேநரத்துக்குப் பிறகு ெமதுவாக கண்கைள திறந்து பா2க்க, அவேனா நல்ல உறக்கத்தில் இருந்தான். அவளது ைககைள விடுவிக்க முயன்று ேதாற்றாள். தூக்கத்திலும் அவன் பிடி தளரவில்ைல. (ஒருேவைள அவன் தூங்கேவ இல்ைலேயா?) அழுைக வரும் ேபால் இருந்தது. ைக, கால்கைள அைசக்க முடியாமல் இருந்ததால் தன்ைன கட்டுப்படுத்திக் ெகாண்டு, "மாமா!" என அைழத்தாள். அவளது முதல் அைழப்பிேலேய விழிதிறந்து என்ன என்பது ேபால் புருவம் உய2த்தினான்.

"ெராம்ப ேநரமா இப்படிேய படுத்திருப்பது... கஷ்டமா இருக்கு!" என ஒருவாறு ெசால்லி முடித்தாள். அதன் பிறேக அவனது பிடி தள2ந்தது. அவனருகிேலேய மறுபுறம் திரும்பிப் படுத்துக் ெகாண்டாள். தன் ைகைய அவள் வயிற்ேறாடு ேச2த்து அைணத்தான். திடுக்கிட்டுப் ேபானாள் நிலா. வயலுக்கு ேபாேறன்னு புடைவ கட்டினது தப்பா ேபாச்சு! என அவன் எண்ணும் ேபாேத அவனது ஈரஉதடுகள், அவள் முதுெகங்கும் முத்தமிட்டன. விரல்கள் வயிற்ைற ெமன்ைமயாக வருட, அவனது உஷ்ண மூச்சில் பயத்திலும் சிலி2த்தாள் நிலா. அவளது சிலி2ப்ைப ரசித்தவன், கழுத்து வைளவில் முத்தமிட்டு மீ ண்டும் சிலி2க்கச் ெசய்தான். ெமதுவாக அவள் காது மடல்கைள கடித்தவன், "உன்ைன குழந்ைதயாய் பா2த்தெதல்லாம் ேபாதும்! அதனால் தான் உனக்கு குடும்பம்னா என்ன? புருஷன்னா யாருன்னு? ெதrயல, விட்டு பிrயறது ெராம்ப சுலபமா இருக்கு! இப்ேபா புrய ைவக்கிேறன்!" என அவைள தன் புறம் திருப்பினான்.

நிலா ந # 8 "ப்ள ஸ் மாமா... நான் ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமா கத்துக்கிேறன், இப்ேபா ேவண்டாம்!" என அவன் மா2பில் முகம் புைதத்தவைள, "தூங்கு!" என்று தட்டிக்ெகாடுப்பைத தவிர ேவெறான்றும் ேதான்றவில்ைல அவள் மாமனுக்கு. நடுக்கம் மைறந்து தனக்குள்ேளேய சிrத்துக் ெகாண்டாள் நிலா. அதன் பின் வட்ைட  நி2வகிக்கும் ெபாறுப்ைப அவளிடம் ெகாடுத்தவன், ெபட்டகம் திறக்க கற்றுக்ெகாடுத்தான். பணம் வரவு ெசலவு என ெபட்டகத்தின் ேமல் இருந்த ேநாட்ைட எடுத்து,

"நான் உன்னிடம் ெகாடுக்கும் பணம் எவ்வளவு? எதில் இருந்து வந்தது? என்ன ேததி? எல்லாம் இதில் குறித்து ைவ. அேதேபால் ந எனக்கு எடுத்து ெகாடுப்பைதயும் குறிக்க ேவண்டும்." "ந இந்த வட்டு  எஜமானிங்கிறைத மனசில் ைவத்து நடந்துக்க!" என்றபடி சாவிைய அவள் இடுப்பில் ெசாருகினான். அவனது விரல் பட்ட கூச்சத்தில் அவள் ெநளிய ேவண்டுெமன்ேற அவள் இைடைய வருடினான். எங்ேக அவளது சிலி2ப்ைப அவன் உண2ந்து விடுவாேனா என்ற எண்ணத்தில் அவன் கரத்ைத விலக்கிவிட்டாள். அவேனா கண்களில் குறும்பு கூத்தாட அவளது கன்னம் தட்டி ெசன்றான். "இது என்ன ெவட்கம் ெகட்ட தனமா... அவன் ெதாடும் ேபாெதல்லாம் ெதால்ைலயா ேபாச்சு! ஏேதா அவன் ஸ்பrசத்துக்கு ஏங்குற மாதிr! அதுதான் அவன் உன்ைன அடிக்கடி சீண்டுறான். கன்ட்ேரால் பண்ணு நிலா!" என தன்ைனேய கடிந்து ெகாண்டாள். ஊஞ்சலில் அம2ந்து அவள் கரம் வருடியபடி, "நமக்கு சேகண்ட் ஹான்ட்ல ஒரு கா2 வாங்கலாம்னு இருக்ேகன் நிலாம்மா! நான் மட்டும் ேபாகும் ேபாது ைபக் ஓேக. இனி அது சrயா வராது." என்றவைன ஏறிட்டு, "எனக்கு ைபக்கில் ேபாறது தான் பிடிக்கும்!" என சிrத்தாள். "இல்லம்மா... மாசம் கூடும்ேபாது அது வசதிப்படாது. உனக்கு வலி வரும்ேபாது அடுத்தவங்கைள எதி2பா2ப்பைத விட நம்மிடம் இருந்தா தான் வசதி." அடுத்த மாதத்தில் ேதங்காய் ெவட்டு இருக்கு. அப்ேபா கா2 வாங்கிடலாம்!" என்றபடி அவள் உள்ளங்ைகயில் முத்தமிட்டான். "மதியம் சாப்பாடு கட்ட ெசால்லு ெரண்டு ேபரும் ேதாப்புக்குப் ேபாகலாம்." "எங்ேக?" என்றாள் படபடப்புடன் மாந்ேதாப்பின் நியாபகத்தில்.

"ெதன்னந்ேதாப்புக்கு! காய் ெவட்டு இருக்குன்னு ெசான்ேனன்ல, நான் கூடேவ இருக்கனும். அதான் இன்ேற உனக்கு காட்டலாம்னு பா2த்ேதன்." என சிrத்தான். ேதாப்பின் நடுவில் சிறிய குடிைச, கயிற்றுக் கட்டில், பம்பு ெசட் என பா2ப்பதற்கு மிகவும் ரம்யமாக இருந்தது அந்த சூழல்! இவ2கைளப் பா2த்ததும் ேவைலயாள் இளந2 ெவட்டி வந்தான். "குடித்துப் பா2 தித்திப்பாய் இருக்கும்!" என மைனயாளிடம் ெகாடுத்தான் ெவற்றி. "ஸ்ட்ரா!" என ேகள்வியாய் பா2த்தவைள, "அப்படிேய குடி!" என்று அவன் குடிக்கத் ெதாடங்க, புடைவ நைனய அவளும் குடித்தாள். "நல்லா இருக்கு ஆனால் என் டிரஸ் வணாப்ேபாச்சு!"  என சிணுங்கியவைள தன்னருேக அம2த்திக் ெகாண்டு டம்ளrல் ஊற்றிக் ெகாடுத்தான். ேதாப்பில் நடக்கும் ேபாது பல மரங்கைள தான் ைவத்தது என காட்டினான். "சனி ஞாயிறுக்கு... பகெலல்லாம் நான், அக்கா, பாட்டி, தாத்தா எல்ேலாரும் இங்கதான் இருப்ேபாம். சிலுசிலு காத்து, ஆத்துல பிடிச்ச மீ ன் வறுவல் அெதல்லாம் ஒரு காலம்!' என ரசித்துக் கூறினான் ெவற்றி. "இப்பவும் வருவங்களா?"  ம்... உன்ைன ெராம்ப ேதடும்ேபாது இங்கு வந்து படுத்திடுேவன்." "ெசல்விைய கட்டியிருந்தா இந்த ெதால்ைல எல்லாம் இல்ல தாேன?" என கண்சிமிட்டி குறும்பாய் ேகட்டவைள, "ஏய்! அடிவாங்கப் ேபாற ந" என சிறு ேகாபத்துடன் பா2த்தான் அவள் கணவன். "ெசல்வி, கவிதா இன்னும் யா2 யா2 இருக்காங்க... உங்ககிட்ட மயங்கின லிஸ்ட்ல?" என்றவளின் குரலில் ெபாறாைமயும், ஏக்கமும் ெதrந்தேதா?

ஊேர மயங்கினாலும் தான் என்ன உபேயாகம்? மயங்க ேவண்டிய ந அசரமாட்ேடங்கிறிேய!" என அவள் விழிகளில் பதில் ேதடினான். அவள் விழி தாழ்த்த... "ெசால்லு நிலாம்மா! இந்த மாமாைவ பிடிச்சிருக்கு தாேன?" என கன்னம் வருடினான். கண் கிறங்கி நின்றவளின் இதேழாடு இதழ் பதித்தான். அதி2ந்து விலகினாள் அவன் நிலா. "என்னாச்சு?" என்றான் ஏக்கமும், ஏமாற்றமுமாய். "ெதrயைல! உங்கைள பிடிசிருக்குன்னு என்னால் ெசால்ல முடியைல. சாr மாமா!" "என்ைன ெகால்றாேள!" என உள்ளூர ெநாந்தபடி, "வா சாப்பிடலாம்!" என அைழத்துச் ெசன்றான். "நாைளக்கு டாக்ட2கிட்ட ேபாகணும் நிலா!" என அவளது ேமடிட்ட வயிற்ைற பா2ைவயால் வருடினான். ஐந்து மாதம் ஆச்சு இன்னும் ெதளிவு படுத்த முடியல... என ேயாசித்தவனிடம், "அம்மாைவ வரச்ெசால்லுங்க மாமா." "எதுக்கு?" என பதறினான் அவள் கணவன். "சும்மா பா2க்கத்தான்! ஏன் இப்படி பத2றிங்க?" என கண்கள் மின்ன சிrத்தாள். வட்டில்  மரகதம் அத்ைத இவ2களுக்காக காத்திருந்தா2. "வாங்க அத்ைத! என்ன இவ்வளவு தூரம்?" என வரேவற்றான் ெவற்றி. "உங்க ெரண்டுேபைரயும் விருந்துக்கு கூப்பிடலாம்னு தான். நாைள மதியம் வட்டுக்கு  சாப்பிட வாங்க!" "இந்ெனாறு நாள் வ2ேறாம். நம்ம வட்டில்  என்ன இருக்ேகா அைத சாப்பிடுேறாம். நாைளக்கு டாக்ட2கிட்ட நிலாைவ காட்டணும் அத்ைத.

"அப்ேபா ராத்திrக்கு வாங்க!" என விடாமல் ெதாட2ந்தா2 அவ2. இவேனா தவி2ப்பதிேலேய குறியாக இருந்தான். யா2 என ெதrயாமல் விழித்த நிலாவிடம், "யாருக்கு யா2னு கடவுள் ேபாட்ட முடிச்ைச நாம மாத்த முடியுமா? இன்னும் ந புள்ைளைய ெபத்துக் ெகாடுத்துட்டு ேபாய்டுவ, அைத வள2க்க ெவற்றி அவைள கட்டுவான்னு உளறிக்கிட்டு திrயுது." என்றதும் அதி2ந்தன2 இருவரும். "ெசல்வி குட்டிக்கு ெகாஞ்சம் புத்தி ெசால்லு ேவலு! அல்லியூ2ல இருந்து இந்த வார கைடசியில் ெபாண்ணு பா2க்க வேரங்கறாங்க இது முடியாதுன்னு ஒத்த கால்ல நிக்குது." "உங்களுக்குள்ள எந்த பிரச்சைனயும் இல்ல தாேன ஆத்தா? நயும் ேவலுவும் அன்ேயான்யமா தாேன இருக்கீ க? நாைளக்கு வந்து சத்த எடுத்து ெசால்லுறியா? நயும் எனக்கு மக தான்." என்றா2 ஒரு தாயின் வாஞ்ைசேயாடும், தன் மகளின் நிைலைய உண2த்தும் தவிப்ேபாடும். "கண்டிப்பா நாைள மதியேம வேராம் அம்மா. நான் அக்காகிட்ட ேபசுேறன்... நங்க கவைலப்படாதங்க." என்றாள் இதமாக அவ2 ைகைய அழுத்தியபடி. "நல்லது தாயி!" என பனித்த கண்கைள துைடத்துக் ெகாண்டு கிளம்பினா2 மரகதம். "என்ன மாமா எதுவுேம ேபசமாட்ேடங்கறங்க?' "நான் ேபசுறதுக்கு என்ன இருக்கு? அதான் எல்லாத்ைதயும் நேய முடிவு பண்றிேய! ந ேபசினைத அவ ேகட்டிருக்கா, இன்னும் என்ைன பிடிச்சுருக்குன்னு உன்னால் ெசால்ல முடியல. நான் பிறந்த ேநரம் ஆளாளுக்கு என் வாழ்க்ைகைய பகைடக்காய் ஆக்குறிங்க." "எந்த ேநரத்திலும் கிளம்ப தயாராத் தாேன இருக்க ந?" இதுல என்ைன என்ன ேபச ெசால்ற?" என்றவனின் குரலில் ேகாபமும், வருத்தமும் நிைறந்து இருந்தது.

"பாவம் அத்ைத விஷயம் ெதrயாம ேபசுறாங்க! சும்மாேவ அவகிட்ட ேபசமுடியாதது. இப்ேபா நங்க குடும்பம் நடத்துற லட்சணம் எனக்கு ெதrயும்... ேபசாதிங்கன்னு ெசால்லிடுவா!" என்றான் ஆற்றாைமயுடன். தனியாக ேதாட்டத்து திண்டில் அம2ந்து ேயாசித்துக் ெகாண்டிருந்தாள் நிலா. "ேபசாமல்... குழந்ைதைய ெபத்துக் ெகாடுத்துட்டு ேபாய்டலாமா? ேபாக விடுவானா? உன்னால் ேபாக முடியுமா நிலா? ஏன் முடியாது? ஐந்து மாதம் ஆச்சு எனக்கு இது (குழந்ைத) ேமல ஒரு ஒட்டுதேல இல்ைலேய! இங்கு இருக்க முடியாதுன்னு ெசான்னா என்ன ெசய்வான்? ம்ஹும்... ந தப்பா ேயாசிக்கிற நிலா. இவன் என்ன ேவணா ெசய்வான்! மனம் அவைள விழிக்க ெசய்தது, உனக்கு அவேனாட அருகாைம ேதைவப்படுது! எப்ேபாதுேம ந அவேனாட தண்டைல ெவறுத்ததில்ைல. இப்ேபா குழந்ைத ஒரு சறுக்கு.(காரணம்) உன் கண்ைண விrச்சு விrச்சு அவைன ந பா2க்கைல? என்ற மனதின் ேகள்விக்கு புத்தியிடம் பதில் இருந்தது. அழகாய் இருக்கும் எல்லாவற்ைறயும் தான் நான் ரசிக்கிேறன். அழகா இருக்க எல்லாத்ைதயும் ரசிக்கிறது இல்ல! மனசுக்கு பிடித்தைத மட்டும் தான் ரசிக்கிேறாம். என பதிலடி ெகாடுத்தது மனம். "ேதேவா... ப்ரணேவா... குடிச்சிட்டு உன்னிடம் எல்ைல மீ றியிருந்தா? "ெகான்னுருப்ேபன்!" "அைத ஏன் ெவற்றியிடம் ெசய்யல? உன்னால் அவைன விலக்கியிருக்க முடியாதா?" "அது... அது... எனக்கு அதி2ச்சியில் என்ன பண்றதுன்னு ெதrயைல!" "என்ன அதி2ச்சி எல்லா ஆணும் ஒன்னுதான். பிடிச்சவன்னா ஹேரா! பிடிக்காதவன்னா வில்லன்! வில்லைன ெகால்லனும். ஹேராைவ...." "ந நிைனத்திருந்தால் அவைன ெகாைல கூட ெசய்திருக்கலாம்! நயும் அைத அனுபவிச்ச அதான் ஒன்னும் ெசய்யைல."

"இல்ல நான் அவைன அைறஞ்ேசன்..." "அப்புறம்? மயங்கிட்டியா? அவனிடம்..." "அவைன பா2த்த முதல் சந்திப்பிேலேய ந சலனப்பட்டுட்ட... நயா தான் அவைனப் பற்றி அவனிடம் விசாrத்தாய்... அவன் கூப்பிட்டதும் அவைன உரசிகிட்டு ைபக்ல அவன் பின்னாடி ேபானாய்..." "அவன் உன்ைன ெதாட்டது பிரச்சைனயா? இல்ல உன் அனுமதி இல்லாம ெதாட்டது தான் பிரச்சைனயா?" "ெரண்டும் தான்" "ெபாய் ெசால்ற நிலா!" இது ெரண்டுேம உன் பிரச்சைன இல்ல. ந எதி2பாராத ேநரத்தில் நடந்தது தான் உனக்கு பிரச்சைன. இதற்கு முன் ெவற்றி உன்ைன ெதாட்டதில்ைலயா? அப்ேபாதும் ந அவைன எதி2க்கவும் இல்ைல, அவன் ெதாடுைகைய ெவறுக்கவும் இல்ைல! இைதேய மறுநாள் காைலயில் வட்டிற்கு  வந்து அவன் ெசய்திருந்தால் அந்த சின்ன எதி2ைபக் கூட காட்டாமல் அனுபவித்து இருப்பாய். நயும் உன் வசமிழந்ததால் தான் உனக்கு எந்த காயேமா, கீ றேலா இல்ைல. பாவம் குடி ேபாைதயில் இருந்ததால் நடந்தது புrயாமல் அவனும் உன்ேனாட தண்டைனைய ஏத்துக்கிட்டான். சந்ேதாஷம் ெரண்டு ேபருக்கும்! தண்டைன மட்டும் அவனுக்கு! உன்ைன நேய ஏமாத்திக்கிட்டு என்னத்ைத சாதிக்கப்ேபாற? எதுக்கு இந்த முட்டாள் தனம்! உனக்கா இந்த குழந்ைத ேமல ஒட்டுதல் இல்ைல. யாருக்கும் ெதrயாமல் அபா2சன் ெசய்திருந்தால் யாரால் என்ன ெசய்ய முடியும்? உனக்கு உன் புருஷனும் ேவணும்! குழந்ைதயும் ேவணும் அதுக்குத்தான் அம்மா ெசான்னாங்கனு அவனிடம் டிராமா ேபாட்ட? அவன் ெராம்ப நல்லவன் உன்ைன அநியாயத்துக்கு நம்புறான். ந அைத உனக்கு சாதகமா உபேயாகிக்கிற.... பாவம் இந்த ெசல்வி மாமாைவேய சுத்தி சுத்தி வ2றா! அது அவேளாட பிரச்சைன. ந ேபானாக் கூட உன் புருஷன் அவைள கட்டமாட்டான். உன்

வாழ்க்ைகைய நேய ெகடுத்துக்காத! உனக்கு அவைன பிடிச்சிருக்கு! எதுக்கு இந்த வறட்டு பிடிவாதம்? என்ற மனதின் ேகள்விக்கு பதில் ெசால்லும்முன், ெதருவில் அைனவரும் ஓடுவைதக் கண்டவள், "என்னாச்சு?" என காத்தானிடம் விசாrத்தாள். "யாேரா லாrக்காரன் வண்டியில் வந்தவைன இடிச்சுட்டானாம்!" "ஆக்சிெடண்ட்டா?" "ஆமா...அதுதான் ஐயா வண்டி மாதிr..." என அவ2 ெசால்லும் முன்னேர ஓட ெதாடங்கி இருந்தாள் நிலா. "தாயி...நான் ேபாய் பா2த்துட்டு வேரன்! நில்லுங்க..." என்று காத்தான் கத்திக்ெகாண்டு ஓடிவர, மின்னெலன ேராட்ைட அைடந்தவளின் கண்கள் அங்ேக கிடந்த வண்டிைய தான் பா2த்தது. ஆம்புலன்ஸ் அவைள கடந்து ெசன்றது. ேசா2ந்து ேபாய் மரத்தில் சாய்ந்து நின்றவைள பா2த்து, "என்னம்மா நங்க வந்திருக்கீ ங்க? ஐயா அந்த லாr டிைரவைர ேபாlசில் ஒப்பைடக்க ெசால்லி அந்தா ேபசுறாக! எல்ேலாரும் அவைன நல்லா ெவளுத்துட்டாக." எனவும் தூரத்தில் ேபசிக் ெகாண்டிருந்தவைன விழுங்கின அவள் கண்கள். அங்கு வந்து ேச2ந்த காத்தான், "என்னத்தா இப்படி பண்ணிட்டீக? வயித்து புள்ளக்கார இப்படி ஓடலாமா? நான் தான் கிறுக்கு பய, ஐயா வண்டி மாதிr ெபrய வண்டின்னு ெசால்ல வந்ேதன். அைத ேகட்டுக்கிடாம ஒடியாந்துட்டிகேள!" என பதறினா2. "பரவாயில்ைல காத்தான்... இந்த ஊrேலேய மாமாகிட்ட மட்டும் தாேன வண்டி இருக்கு, அதான் பயந்துட்ேடன்." என ேபசியபடி ெமதுவாக இருவரும் நடந்து வந்தன2. "நல்ல காலம் தாயி! அந்தாளு இடிச்ச ேவகத்தில் பறந்துேபாய் ைவக்க (ைவக்ேகால்) வண்டில விழுந்தான். வண்டி ெகாட சாஞ்சிருச்சு, அதனால ெபருசா ஒன்னும் அடியில்ல. ைக, கால் உடஞ்சிருக்கலாம்."

"இப்படி உட்காருங்கம்மா!" என்ற கண்ணம்மா திண்ைணயில் ேபைன ேபாட்டுவிட்டாள். முத்தம்மாேவா சத்துமாவு கூழுடன் வந்தா2. "இைத குடிங்க! ஐயாவுக்கு எதுவும்னு பதறிட்டிங்களா?" எனவும் தான் அவளது மனசாட்சி, "இது கூட மனிதாபிமானம் தான்... இல்ல நிலா?" என ஏளனமாக வினவியது. "எனக்கு ஒரு மாதிr இருக்கு, நான் ேபாய் படுக்கேறன்." என்றவைள, "ஏம்மா? வயிறு ஏதும் வலிக்குதா? கவிதாமாைவ வரச்ெசால்லுவமா?" என விசாrத்தா2 கணக்குப்

பிள்ைள.

"இல்ைல ேவண்டாம்!' என்றபடி ேசா2ந்து படுத்தாள் நிலா. உண்ைம! ஆம், இவள் மனது முழுதும் ெவற்றி நிைறந்திருக்கும் உண்ைம ெதrந்ததும் ேதாற்றுப் ேபான உண2வில் கண்ண2 ெபருகியது. "அவன் உன்ைன நடத்திய விதம் என்ன? அவனிடம் மயங்கி நிக்கிறிேய ெவட்கம் ெகட்ட மனேம!" என ேதம்பி அழுதபடிேய உறங்கிப் ேபானாள். திடீெரன ேபான் ஒலி ேகட்டு விழித்தவள் ெமதுவாக எடுத்து "ஹேலா!" எனவும், அவள் குரலின் ேவறுபாட்ைட உண2ந்தவன், "நிலாம்மா! உனக்கு ஒன்னுமில்லேய? நல்லாத் தாேன இருக்க?" "ம்..." "பின்ன ஏன்டா குரல் ஒருமாதிr இருக்கு?" "தூங்கிட்டுருந்ேதன்" "சாப்பிட்டாயா?" "ம்" "நான் ஒரு முக்கியமான ேவைலயில் இருக்ேகன் வர ேலட்டாகும். ந தூங்கு!" என ைவத்துவிட்டான்.

"இவன் ெசால்லும் அத்தைனையயும் மறுப்பில்லாமல் ேகட்கிறாேய. ஏன் இப்படி மாறிட்ட? உனக்கும் மஞ்சக்கயிறு ேமஜிக் ஒ2கவுட் ஆயிடுச்சா?" என எண்ணியவளின் விழிகள் கலங்கின. வயிறு ேலசாக வலிப்பது ேபால் ேதான்ற, "பாப்பாவுக்கு ஏதும் ஆயிடுச்ேசா? எல்ேலாரும் ஓடக்கூடாதுன்னு ெசான்னாங்கேள!" என கலங்கினாள். ஒட்டுதேல இல்லாத குழந்ைத தாேன நிலா... "எனக்கு பாப்பாைவ பிடிக்கும்!" கன்னங்களில் வழிந்த கண்ணைர  துைடத்தவள், கவிதாவிற்கு அைழத்தாள். "ெசால்லுங்க நிலா! எதாவது பிரச்சைனயா?" "ம்... ேலசா வயிறு வலிக்குது." "ெவற்றி எங்ேக?" "இன்னும் வரைல." "சr... என்ன சாப்பிட்டீங்க?" "கூழ்" "பசித்தாலும் வயிறு வலிக்கிற மாதிr தான் ெதrயும்." "இல்ைல ெகாஞ்ச தூரம் ேவகமா ஓடிேனன்." "வாட்? சின்னபுள்ளயா நங்க? இப்ேபா யாராவது ஓடுவாங்களா?" "கவிதா... ப்ள ஸ்! ஏதும் பிரச்சைன இல்ல தாேன?" என்றாள் தவிப்புடன். "ப்ள டிங் இருக்கா?" "இல்ைல"

"ஒன்னும் பிரச்சைன இருக்காது. ேபபி ெவயிட்ேடாட ஓடுறது உனக்குதான் காலில் வலிைய உண்டுபண்னும். அதி2வில் வயிேறாட ேமற்புறம் வலிக்கலாம். மத்தபடி ேபபி ேசப் தான். ப்ள டிங், மூச்சு திணறல் ஏதாவது இருந்தா உடேன வாங்க. இல்லன்னா, நாைளக்கு ஸ்ேகன்ல பா2த்திடலாம், பயப்படாதங்க!" என ேபாைன துண்டித்தா2. வட்டிற்கு  வந்த ெவற்றியிடம், "ஐயா! என்னய மன்னிக்கணும். சின்னம்மா அடிபட்டவைன பா2க்க வந்தாக!" "அவளுக்கு எப்படி ெதrயும்?" "அவுக ேதாட்டத்து திண்டில் தான் இருந்தாக! எல்ேலாரும் ஓடியைத பா2த்து வந்தாக." "நங்களும் கூட வந்திங்க தாேன?" எங்ைகயா? அவுகதான் மானாட்டம் ஓடுறாகேள!" "என்ன ஓடினாளா?" "ஆமாயா! அவுக வண்டிக்காரன்னதும் உங்களுக்குத் தான் அடிபட்டுருச்சுன்னு பயந்துட்டாக. எனக்கு ஆடிப்ேபாச்சு. உங்கைள பா2த்ததும் தான் அவுகளுக்கு உயிேர வந்துச்சு!" "என்ைன பா2த்தா, ஏன் கிட்ட வரல?" "நங்க ேபாlஸ்கிட்ட ேபசிக்கிட்டு இருந்திக. ெகாஞ்ச ேநரம் நின்னு பா2த்துட்டு வந்துட்ேடாம். ெராம்ப பதறிட்டாக, அனுசரைணயா நடந்துக்கங்கயா!" என்றா2 அனுபவத்ேதாடு. "இவைள என்ன ெசய்தால் தகும்?" என்று சிறு ேகாபத்ேதாடு அைறக்குச் ெசன்றாலும், மனம் ஏேனா துள்ளாட்டம் ேபாட்டது ெவற்றிக்கு.

நிலா ந #9 உறங்குவது ேபால் கண்கைள மூடி பாசாங்கு ெசய்து ெகாண்டிருந்தாள் நிலா. ெமல்லிய விளக்ெகாளியில் அவளது ேவக மூச்சுகள் அவள் இன்னும் தூங்கவில்ைல என்பைத அவனுக்கு காட்டிக்ெகாடுத்தன. ெமதுவாக அவளருகில் அம2ந்து அவள் வயிற்றில் ைக ைவத்தவன், "என்னடா ெசல்லக்குட்டி... அம்மாவும், நயும் ெராம்ப பயந்துட்டீங்களா? உங்கைள தனியா தவிக்க விட்டுட்டு அவ்வளவு சீக்கிரம் அப்பா எங்ேகயும் ேபாகமாட்ேடன். பயமில்லாமல் தூங்கு!" என்றவன் அவள் ெநற்றியில் முத்தமிட்டு, "நிலாம்மா நயும் தூங்கு. நான் குளிச்சுட்டு வேரன்." என சிrத்தபடி நக2ந்துவிட்டான். பிடிபட்ட உண2வில் தவித்துப் ேபானாள் நிலா. "பாவி! எப்படித்தான் கண்டுபிடிக்கிறாேனா ெதrயல? எவ்வளவு ேநரமானாலும் குளிக்காம படுக்க மாட்ேடங்கிறான். தூய்ைமக்கு ெராம்ப முக்கியத்துவம் ெகாடுக்குறான். என்னால் டிரஸ் கூட மாத்தமுடியல! இதிெலல்லாம் இந்த கிராமத்தான் என்ைன வியக்கைவக்கிறான்" என எண்ணமிட்டது அவள் மனது. "ெராம்ப நல்லவனாவும் இருந்து ெதாைலக்கிறான்!" என ஏக்கப் ெபருமூச்சு விட்டவள், "முடியல..." என முனகியபடிேய கண்கைள மூடினாள். சற்று ேநரத்தில் அவைள அைணத்த அவனது சில்ெலன்ற ஸ்பrசத்தில் அதி2ந்தாள். "தூங்கைலயா நிலாம்மா?" கிரக்கமான அவனது குரல் அவைள படுத்தியது. "ம்... இல்ல தூங்கிட்ேடன்!" என உளறியவைள தன்ேனாடு இறுக்கி அைனத்துக் ெகாண்டான். "நம்பிட்ேடன்!" என அவைள தன் புறம் திருப்பி அவளது இளைமயின் ெசழுைமயில் முகம் புைதத்துக் ெகாண்டான். இைடைய வருடியபடிேய இதழில் முத்தமிட்டான். திைகத்த ேபாதும் அவைன விலக்கத் ேதான்றாமல் கண்கைள மூடிக்ெகாண்டாள் நிலா. (ந ேகாபமா இருக்கியா? இல்ல ரசிக்கிறியா? பாவி... குழம்பிட்டா!)

காைல கண்விழித்த ேபாது அவன் ைகயைணப்பில் இருப்பைத உண2ந்து விலக எத்தனிக்க, "இன்னும் ெகாஞ்ச ேநரம்... ப்ள ஸ்!" என அவள் கழுத்து வைளவில் முகம் புைதத்துக் ெகாண்டான். "எழுந்துக்க ேவண்டாமா மாமா?" என அவன் தைல ேகாதியபடி ேகட்க, "ேவண்டாம்!" என கன்னம் வருடினான். "ெராம்ப சந்ேதாஷமாயிருக்கு... ேதங்க்ஸ் நிலா!" என அவைள மூச்சு முட்ட அைணத்தான். ெமல்லிய ேமனி வலித்த ேபாதும் எதி2ப்ைபக் காட்டவில்ைல அவள். "இன்ைனக்கு ெசக் அப் முடிச்சிட்டு அப்படிேய ெசல்வி அக்கா வட்டுக்கு  ேபாகலாம்" என அவள் உைரத்த பின்னேர அவள் நிைல உண2ந்தவனாய், "சாr நிலாம்மா... ெராம்ப முரட்டுத்தனமா நடந்துக்கிட்ேடனா? வலிக்குதா? என தவித்துப் ேபானான் அவள் நாயகன். அவன் மா2பில் ேகாலமிட்டபடி "இல்ைல!" என மறுப்பாய் தைல அைசத்தவைள அள்ளி பூமாைலயாய் தன் மா2பில் ேபாட்டுக் ெகாண்டான். "நான் தான் ேவண்டாங்கிேறேன, ந ஏன் அத்ைதகிட்ட வேரன்னு ெசான்ன?" என்றான் சிறுேகாபத்துடன். குரலில் இருந்த ேகாபத்திற்கு மாறாக அவன் ைககள் அவைள ெகாஞ்சிக் ெகாண்டிருந்தன. "நங்க ெசான்னைத ேகட்கைலன்னு ேகாபமா?" என அவன் கன்னம் கிள்ளினாள். "அப்படி இல்ைல!" என்றேபாதும் சிறுபிள்ைளயாய் முகம் திருப்பினான். "மாமா என்ைன பா2க்கமாட்டீங்களா? அப்ேபா நான் கிளம்பேறன்!" என எழ முற்பட்டவைள, "ேஹய்! என மீ ண்டும் தன்ேனாடு இறுக்கிக் ெகாண்டான். "அவங்க கூட ேபசணும் மாமா!"

"நயும், அத்ைதயும் நிைனக்கிற மாதிr அது சுலபமில்ைல நிலாம்மா." "நம்ம ெரண்டு ேபருக்கும் பிரச்சைன, நான் உங்கைள விட்டு ேபாய்டுேவன்னு தாேன இப்படி நடந்துக்கறாங்க. இப்ேபா நாம் அப்படி இல்லனு எடுத்துச்ெசான்ன புrஞ்சுக்குவாங்க மாமா." "மாமா ப்ள ஸ்... எனக்காக ேபாகலாம்!" என ெகாஞ்சியவளின் விழிப்பா2த்து, "இப்ேபா அப்படி இல்ைலயா நிலாம்மா?" என வினவியவனின் கன்னத்ேதாடு கன்னம் உரச, "உங்கைள விட்டுட்டு ேபாகமாட்ேடன். என்னால் ேபாக முடியும்னு ேதாணல மாமா!" "எதிலும் உறுதியா இருக்கமாட்டிய?" என்றான் கிறக்கமாக. "பாவம்... மரகத ெபrயம்மா!" "அைத பற்றி கவைல பட ேவண்டியது ெசல்வி. ஊrல் இருக்கும் அத்தைன ேபரும் பாவம் தான் உனக்கு... என்ைன தவிர!" என்றவனின் கரம் பிடித்து தன் ேமடிட்ட வயிற்றில் ைவத்தவள், "உங்களுக்கு பாவம் பா2த்தேதாட பrசு தான் இது! மாமாவுக்கு மறந்துேபாச்ேசா?" என்றாள் கிண்டலாக. "சாr நிலாம்மா!" என்றான் தான் ெசய்த தவைற எண்ணி. "இனி இந்த பீலிங்ஸ் எல்லாம் ேவண்டாம். எனக்கு பிடிச்சிருக்கு மாமா!' என்றாள் அவன் வருத்தத்ைத ேபாக்க முயன்றவளாய். "அப்ேபா பிடிக்கைல தாேன நிலா?" "கடவுேள! இப்படி வைளச்சு வைளச்சு ேகள்வி ேகட்டா எனக்கு ெசால்ல ெதrயாது. அப்பவும் பிடிச்சிருக்கும் அதான் வந்திருப்ேபன்." என கண் சிமிட்டினாள். "என் நிலா... ெவண்ணிலா!" என இறுக்கிக் ெகாண்டான்.

இருவரும் கவிதாைவ பா2க்கக் கிளம்பின2. "வாங்க நிலா! என்ன ஒேர பூrப்பா இருக்கீ ங்க? ெவற்றி நல்லா கவனிக்கிறா2 ேபால?" என்று கண் சிமிட்ட, "அடக்கடவுேள! இவ ராத்திr நடந்தைத பா2த்தவுடேனேய கண்டுபிடிச்சிட்டாேள!" என எண்ணியவளின் கன்னம் சூேடறி சிவக்க ெதாடங்கியது. "ேஹ! பா2ரா நிலா ெபாண்ைண. அப்ேபா ைநட் ஸ்ெபஷல் கவனிப்பா ெவற்றி?" என இவன் புறம் திரும்ப, "நங்க ெசான்னதில் இருந்ேத நல்லா தான் பா2த்துக்கேறன் டாக்ட2." என சூழைல இதமாக்கினான். "ெவயிட் கூடியிருக்கு. பிபி, சுக2 எல்லாம் நா2மல். இன்றய ஸ்ேகனில் ேபபிேயாட வள2ச்சிைய நங்க பா2க்கலாம்." என இருவைரயும் அைழத்துச் ெசன்றா2. நிலாைவ படுக்க ைவத்து, அருகில் அவைன அமரைவத்து ேவைலைய ெதாடங்கின2. "இது தான் ேபபி." என ெதாடங்கவும் ஆ2வமாக பா2க்க ெதாடங்கின2 தம்பதிகள். முகம், ைக, கால், இதயம் இருக்கும் இடம், உறுப்புகளின் வள2ச்சி விகிதம் என ஒவ்ெவான்றாக விவrத்தா2. "கால்கள் இரண்ைடயும் குறுக்கிக் ெகாண்டிருப்பதால் sex ெதrயவில்ைல!" என்ற கவிதாவிற்கு, "அதனால் என்ன டாக்ட2? எங்க பாட்டிேயா, தாத்தாேவா தான் இவங்க. ேசா எந்த பிரச்சைனயும் இல்ல." என்ற மைனவியின் தைல ேகாதி ெநற்றியில் முத்தமிட்டான் ெவற்றி. "இனி பாப்பாகூட ேபசுங்க. ைக, கால் அைசக்க ெதாடங்கிருவாங்க பயப்பட ேதைவயில்ைல. வாட்ட2 ெலவல் நல்லா இருக்கு. ேசா, எந்த பிரச்சைனயும் இல்ைல." என முடித்தா2.

அத்ைத வட்டில்  ெசல்வியின் வரேவற்பு தடபுடலாக இருந்தது. ஏேனா மச்சான் மட்டுேம அவள் கண்களுக்கு ெதrந்தான். நிலா என்ற ெபண் இருப்பதாகேவ ேதான்றவில்ைல அவளுக்கு. "மச்சான் உங்களுக்கு பிடிச்ச வஞ்சிர மீ ன் வறுவல், முட்ைட ெபாடிமாஸ், மட்டன் உப்புக்கறி பண்ணியிருக்ேகன் நல்லா சாப்பிடுங்க." என அவைன மட்டுேம கவனித்தாள். ெவற்றிேயா நிலாைவ முைறத்துக் ெகாண்டிருந்தான். அவேளா கண்களால் இைறஞ்சி ெகாண்டிருந்தாள். "தாலி கட்டிக்கிட்டு புள்ைளைய வாங்கிக்கிட்டா மட்டும் ேபாதாது புருசனுக்கு புடிச்சது புடிக்காதது ெதrஞ்சு நடந்துக்கணும்" என குத்தினாள். "ெசல்வி ந ேபாயி பாயாசத்ைத எடுத்து வா!" என அவைள விரட்டினா2 மரகதம். உணவு முடிந்ததும் ெவற்றிக்கு ெவற்றிைல மடித்துக் ெகாடுத்தாள் ெசல்வி. "நான் ெவற்றிைல ேபாடுவதில்ைல!" "சும்மா ேபாடுங்க மச்சான்... நல்லா ெசrமானமாகும்." என அவன் ைகயில் திணிக்க முற்பட, "என்கிட்ட ெகாடுங்க... மாமா ேபாடைலனா என்ன? நான் ேபாடுேறன்." என்றபடி ைக நட்டினாள் நிலா. மடித்த ெவற்றிைலைய தூக்கி எறிந்தாள் ெசல்வி. "அக்கா! ேகாபப்படாதங்க. உங்ககிட்ட ெகாஞ்சம் ேபசணும்... " "யாருக்கு யாரு டீ அக்கா? என் வாழ்க்ைகைய ெகடுத்தவடி ந!" என இைறயவும், சூழ்நிைல உண2ந்தவனாய், "ேபாகலாம் நிலாம்மா!" என்றான் ெவற்றி. "ப்ள ஸ் மாமா... நங்க ெகாஞ்ச ேநரம் ேபசிக்கிட்டு இருங்க, நான் இவங்கேளாட ேபசுேறன்." என்றதும் மறு ேபச்சின்றி விலகிச் ெசன்றான். அவள் வா2த்ைதக்கு கட்டுப்பட்டு அவன் ெசன்றது ெசல்விைய ெவகுண்ெடழச் ெசய்தது.

"ைககாr நல்லா மயக்கி வச்சிருக்க!" என ெவடித்தாள். "அக்கா நங்க நிைனக்கிற மாதிr நாங்க இப்ேபா இல்ைல.' எனக்கு மாமாைவ... என அவள் ெதாடங்கும் ேபாேத, "ெதrயுேத! அதான் பா2த்ேதேன, ஆக்ஸிெடண்ட் நடந்த அன்னிக்கு ந பதறி துடிச்சைத! என் நம்பிக்ைகைய சிதறடிச்சுட்டிேய பாவி!" என்றதும் அரண்டு ேபானாள் நிலா. உள்ேள இருந்தாலும் ெவற்றியின் கவனம் முழுவதும் நிலாவிடேம இருந்தது. அவளது அரண்ட முகத்ைதக் கண்டவன், சட்ெடன எழுந்து, "நிலா!" என சிறு ேகாபத்துடன் அைழக்க, தவிப்ேபாடு அவைன ஏறிட்டாள் அவன் மைனவி. "பா2க்குேறண்டி இன்னும் எத்தைன நாைளக்கு இந்த துள்ளாட்டம்னு, கைடசியா கடவுள் எனக்ெகாரு வாய்ப்ைப கண்டிப்பா ெகாடுப்பா2. என் காதல் உண்ைமனா ந பிரசவத்தில் பிைழக்க மாட்டாய்!" என்றவளின் கழுத்ைத பிடித்துவிட்டான் ெவற்றி. நிலாவும், மரகதமும் மன்றாட, கழுத்து ெநறிவதால் இருமத்ெதாடங்கி இருந்தாள் ெசல்வி. "ஐயா! நங்க ெரண்டுேபரும் நல்லா இருக்கனும். அவைள விட்டுருங்கய்யா" என ைக எடுத்து கும்பிட்ட அத்ைதக்காக அவைள விட்டான். "முதன்முைறயா என்ைன ெதாட்டுட்டீங்க மச்சான், இனி எல்லாம் நல்லதுக்கு தான்." என்றாள் ெசல்வி பரவசத்துடன். "அத்ைத உங்க முகத்துக்காக தான் உயிேராட விட்டுருக்ேகன்." என எச்சrத்து, நிலாவின் கரம் பிடித்து இழுத்துச் ெசன்றான். அவனது ேகாபத்தில் ஆடிப்ேபாயிருந்தாள் நிலா. இருவரும் ேதாப்பு வட்டிற்கு  வந்திருந்தன2. அன்று அவன் படுத்திருந்த கட்டிலில், இன்று அவள் அம2ந்திருந்தாள். ெவகு ேநரம் ெசன்ேற தன்ைன நிைலப்படுத்திக் ெகாள்ள முடிந்தது அவளால். மாற்றம் ஏதும் இல்லா அேத ேதாப்பு வடு  மாறிப்ேபான இருவ2. கணவைன

காணாது ெவளியில் வந்து ேதடத் ெதாடங்கினாள் நிலா. வண்டி நின்றிருக்க ஆைள காணவில்ைல. இங்கு தான் இருக்க ேவண்டும் என்று எண்ணி, "மாமா... மாமா!" என அைழத்தபடி நடக்கத் ெதாடங்கினாள். ேசா2ந்து ேபானாள் நிலா. பத்து நிமிட நைடக்குப் பிறகு, முதன் முதலில் இவைனப் பா2த்த மரத்தடியில், கண்மூடி, கால் நட்டி மரத்தில் சாய்ந்தபடி அம2ந்திருந்தான் ெவற்றி. "மாமா!" என அைழத்தபடி அவன் அருகில் அம2ந்து, கரம் பிடிக்க ெவடுக்ெகன இழுத்துக் ெகாண்டான். "ஆஹா! இன்னும் மைலயிறங்கலயா? என மனதுக்குள் சலித்தபடி, நான் என்ன தப்பு ெசஞ்ேசன்னு என்கிட்ட ேகாபப்படுறிங்க மாமா?" என்றாள் பாவமாக. அவைள பா2ப்பைத தவி2த்து, பதில் கூறாமல் அம2ந்திருந்தான். "அவங்க அப்படி ேபசினத்துக்கு நான் என்ன பண்ணுேவன்? நாேன அைத எதி2பா2க்கைல! இதுல என் தப்பு என்ன மாமா?" என இைறஞ்சினாள். அவளது கண்ணரும்,  ெகஞ்சல்களும் பயனற்றுப்ேபாயின. சற்று ேநரத்திற்கு பிறகு பிடிபட்டது நிலாவுக்கு, "நங்க ெசான்னைத ேகட்காமல் ேபானதுதாேன என் தப்பு!" என்றவைள ஒருெநாடி கண்களில் மின்னல் ெவட்ட பா2த்தான். அதைன கண்டுெகாண்டாள் நிலா. "சாr மாமா! தப்பு தான்!" என அவள் மன்றாடிய ேபாதும் அவளுடன் ேபச மறுத்தான். நிலாவிற்கு கண்ண2 வற்றிப் ேபானது. இருட்ட ெதாடங்கியதும், எழுந்து ெசன்றவனின் பின்ேனாடு ெசன்று வண்டியில் ஏறினாள். வட்ைட  அைடந்து படுக்ைக அைறயில் நுைழந்ததும்; ேநற்ைறய இரவும், இன்றய விடியலும் கண்கைள கrக்க ெசய்தன நிலாவிற்கு. ஏெறடுத்தும் பா2க்காமல் குளிக்க ெசன்றான் அவள் கணவன். "இவன் என்ேனாடு ேபசேவ மாட்டானா? நான் தான் மன்னிப்பு ேகட்டுட்ேடேன... இவேனாட புறக்கணிப்பு என்ைன எவ்வளவு பாதிக்கும்னு இவனுக்கு ஏன் புrயைல?" என்று மறுக்கினாள் அவன் மைனயாள்.

குளித்து முடித்தவன் சாப்பிட உட்கா2ந்தான். நிலா பrமாற அைமதியாக உண்டவன், எழுந்து ெசன்றுவிட்டான். ைகக்ெகட்டும் தூரத்தில் இருந்தேபாதும் ெவகுதூரம் ெசன்றுவிட்டது ேபால் இருந்தது நிலாவுக்கு, ெநாந்து ேபானாள் அவள். வட்டில்  இருக்கும் ேநரத்ைத குைறத்தான். மதிய உணைவ வயலுக்ேக ெகாடுத்துவிடச் ெசான்னான். இரவு ெவகு தாமதமாக வட்டிற்கு  வந்தான். இவைன பா2ப்பேத அrதாகிப்ேபானது, மூன்று நாட்களில் மூச்சு முட்டியது. "நிலாம்மா!" என்ற அைழப்பிற்கும் அவனது தண்டலுக்கும் ஏங்கிப் ேபானாள் நிலா. ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தவளின் அருகில் அம2ந்து, ெமல்ல அவள் வயிற்றில் ைக ைவத்து, "ெசல்லக்குட்டி! சாr டா... என் பிரச்சைனல அப்பா உன்ேனாட ேபச மறந்துட்ேடன். அம்மா ஒழுங்கா சாப்பிடுறாளா பாப்பா? உங்களுக்கு சாப்பாடு பத்துதா? அம்மாவும், பாப்பாவும் இன்று என்ன ெசய்திங்க? அம்மா ெராம்ப அழுதாளா?" எனவும் முதன்முைறயாக குழந்ைத உைதத்தது. திடுக்கிட்டன2 இருவரும். ைகைய எடுக்காமல் அடுத்த அைசவிற்காக ெவற்றி காத்திருக்க, பதறி எழுந்தாள் நிலா. அவனது அம2ைவ பா2த்தவள் இவனும் பீல் பண்ணிருக்கான் என்ற ஆனந்தத்தில், "மாமா... பாப்பா!" என அவன் கரம் ெதாட விலகிச் ெசன்றான் அவன். விக்கித்துப்ேபானாள் நிலா. "என்ைன மன்னிக்கேவ மாட்டீங்களா மாமா?" என அழுதபடிேய தூங்கிப் ேபானாள். மறுநாள் காைலயில், "ெவண்ணிலா!" என்ற தன் தாயின் அைழப்பிேலேய கண்விழித்தாள். பல மாதங்களுக்குப் பிறகு அன்ைனைய கண்ட இன்ப அதி2ச்சியில் கட்டிக்ெகாண்டாள். "இப்ேபாதான் என்ைன பா2க்க வர உங்களுக்கு ேநரம் கிைடத்ததா?" என ெசல்லம் ெகாஞ்சிய மகைள, கட்டியைணத்து முத்தம் ைவத்தா2 பவானி. அன்ைனயின் அருகில் அைசயாது நிற்கும் கணவைன பா2த்ததும் கண் கலங்கினாள்.

"அதான் அம்மா வந்துட்ேடன்ல, எல்லாம் உன் நன்ைமக்குத்தான். அழக்கூடாது நிலா, அப்புறம் பாப்பாவும் ெதாட்டதுக்ெகல்லாம் அழும். கண்ைண துைட!" என பவானி அதட்ட, ெவட்கி ேபானான் ெவற்றி. "நிலாைவ சந்ேதாஷமா வச்சுக்கிறது உங்க ெபாறுப்பு!" என கவிதா கூறியது நிைனவில் வந்து வைதத்தது. "பாருடா அவ கண்ணு உன்ைனேய சுத்தி சுத்தி வருது. ந ேபசமாட்டியாங்கர ஏக்கம் அப்பட்டமா ெதrயுது. ஏன்டா இப்படி விலகியிருந்து அவைள வைதக்கிற! அழுகவச்ேச அவ உயிைர குைறக்கிற. பாவம்டா உன் நிலா... ேபாதும்டா. படுத்தாேத!' என தனக்குள் ெதளிந்து ெகாண்டிருந்தான் ெவற்றி. பவானிேயா, "ேவலுதான் அப்பாக்கு ேபான் பண்ணி என்ைன வர வச்சது." என்றா2 ெபருைமயாக. "அப்பா வரைலயாமா?" வைளகாப்பிற்கு வருவா2. இப்ேபா ெடல்லி கான்பிரன்சுக்கு ேபாயிருக்கா2." என தைலேகாதினா2. "நிலா... அக்கா வந்ததில் இருந்து இன்னும் காபி கூட குடிக்கைல. முத்தம்மாட்ட ெசால்லி எல்ேலாருக்கும் காபி ெகாடுக்க ெசால்லு" என்றவைன விழி விrய பா2த்தாள் நிலா. "நாேன ெசால்லுேறன் ேவலு! நிலா... முகம் கழுவிட்டு வாடா." என்றபடி ெசன்றா2 பவானி. "நிஜமாேவ என்னிடம் ேபசிட்டானா இல்ைல அம்மாவுக்காக நடிக்கிறானா? ெதrயைலேய!" என குழம்பினாள். "கா2 ஒன்னு விைலக்கு வருது. ெபட்டகத்தில் இருந்து ெரண்டு ரூபாய் எடு. சாப்பிட்டவுடன் ெசன்று அைத முடித்துவிடுகிேறன்." எனவும் தைலயாட்டியவைள பா2த்து,

"பாட்டிக்கு ேபான் பண்ணி மதியம் எல்ேலாைரயும் இங்கு வரச்ெசால். சிதம்பரத்துக்கிட்ட மட்டன் வாங்கி வரச்ெசால். அக்காவுக்கு ேகாழி ரசம் பிடிக்கும், முத்தம்மாகிட்ட ெபாட்ைடக்ேகாழி அடிக்கச்ெசால். அவன் ஆைணகளுக்கு தைலயாட்டிக் ெகாண்டிருந்தவளிடம், "உங்கம்மா வந்தவுடன் ஆரம்பிச்சுட்டியா?" என்றான் புருவம் சுருக்கி. புrயாமல் விழித்தவைளப் பா2த்து, "பணத்ைத எடுத்து சாமிகிட்ட வச்சுட்டு ேபா!" என்றான் ஆைணயாக. இவேனாட ேதைவகளுக்காக மட்டும் என்னிடம் ேபசுவான் இல்ைலனா எத்தைன நாளானாலும் என்னிடம் ேபசமாட்டான். என ஏக்க ெபருமூச்சு விட்டாள். இவளிடம் ேபசுவதற்காகேவ ேதைவகள் உருவாக்கப்பட்டன என ெதrயாமல். கா2 மிகவும் நன்றாகேவ இருந்தது அைதப்பற்றி ெபrயப்பாவிடம் விவrத்தான். உணவு உண்டபின் அைனவரும் மனம் விட்டு ேபசிக் ெகாண்டிருந்தன2. மாைலயில் அைனவரும் காrல் ேகாவிலுக்கு ெசன்றன2. வடு  திரும்பியதும் முற்றத்தில் அம2ந்து நிலாவின் வைளகாப்ைபப் பற்றி ேபசத் ெதாடங்கின2. "ஏழாம் மாதம் வச்சுக்கலாம் தம்பி!" என்றா2 பவானி. "சrக்கா! நங்க எப்படி ெசால்றங்கேளா அப்படிேய சிறப்பா ெசய்துடலாம்." என்றான் ெவற்றி மைனவிைய ரசித்தபடி. "வைளகாப்பு முடிந்ததும் நிலாைவ ெபங்களூருக்கு கூட்டிட்டு ேபாேறன். குழந்ைத பிறந்து மூன்று மாசத்துக்கு பிறகு சீேராட ெகாண்டுவந்து விடேறாம்." "இல்லக்கா நிலாவுக்கு இங்கேய பிரசவம் பா2க்கலாம்." "என்ன ேவலு இப்படி ெசால்ற? அம்மா வட்டில்  தாேன பிரசவம் பா2க்கணும்." "இது உங்களுக்கு அம்மா வடு  தாேன? நங்க இங்க இருந்து நிலாவுக்கு பிரசவம் பாருங்க."

நிலா ந # 10 "கல்யாணம்தான் முைறயா நடக்கைல... சீமந்தம் முடிந்து முைறயா அம்மாவட்டுக்கு  தான் ேபாகணும்!" விடாமல் ேபசினா2 பவானி . "அப்ேபா சr! விேசஷம் முடிந்ததும் கூட்டிட்டு ேபாங்க. ெரண்டு நாள்ல நான் வந்து இங்ேக கூட்டி வந்திடுேவன்." என்றான் கறாராக. "நங்க உங்கசவுrயபடி எப்ேபா ேவணா வாங்க!" என்றவனிடம் வம்பு வள2க்காமல், "சr ேவலு. ந ெசால்லுறபடிேய ெசய்யலாம். நிலாைவ பத்து நாள் எங்ககூட வச்சிருந்துட்டு அனுப்பேறாம். என்ன நிலா... அப்பா அம்மாகூட இருக்கமாட்டியா?" என்ற அன்ைனைய ஏறிட்டு, "மாமாகிட்ட ேகட்கணும்மா!" என்றாள் நிலா. சட்ெடன சிrத்துவிட்டா2 பவானி. "எங்ககூட வந்து இருக்க உன் மாமன் ெப2மிஷன் ெகாடுக்கணுமா? இந்த மாமைன விட்டுட்டு ெபாட்டிைய தூக்கிட்டு வந்த நிலாவா இது?" என அங்கலாய்த்தா2. "நான் டிரஸ் மாத்திட்டு வேரன்!" என நழுவினாள் நிலா. ேநரம் கடந்தும் அவள் வராததால்

அங்ேக வந்தவன், கட்டிலில் படுத்திருந்தவைள பா2த்து,

"புடைவ மாற்றலயா?" என்றபடி அவளருகில் அம2ந்தான். "டய2டா இருக்கு... அப்புறம் மாத்தேறன் என்றவளிடம், "பாரு நிலா! ந ெபங்களூருக்கு ேபாறதுல எனக்கு இஷ்டமில்ைல. பத்து நாெளல்லாம் என்னால் உன்ேனாடு இருக்க முடியாது. அப்ேபாதான் அறுவைட நடக்கும். ெரண்டுநாள்ல திரும்பி வ2றதா இருந்தா ேபா இல்லன்னா ேவண்டாம்." "நங்க இப்படி ேபசாமல் இருக்கிறதுக்கு நான் அவங்க கூடேவ இருக்கலாம்." "என்ன மிரட்டுறியா?" என்றவனின் ேகாபத்ைத அவளால் உணரமுடிந்தது. இருந்தும் ேவண்டுெமன்ேற வா2த்ைதைய விட்டாள்,

"நான் ஒன்னும் அப்படிேய ேபாயிடமாட்ேடன்." "நிலா!" என்றவனின் சீற்றத்தில் ெவளிேய ேபசிக் ெகாண்டிருந்தவ2கள் ஸ்தம்பித்தன2. "ெமதுவா மாமா! ெவளிேய ேகட்கப்ேபாகுது" என்றவளது இைறஞ்சலும் அைனவrன் ெசவிகளிலும் விழுந்தது. "உன்ேனாட காைலயில் இருந்ேத ேபச ஆரம்பிச்சுட்ேடன், உனக்கு இப்ேபாதான் நான் மாமாகிறது நியாபகம் வருது. அப்ேபா பதில் கூட ெசால்ல முடியாம தைலைய ஆட்டின! ந ேபாறது எனக்கு பிடிக்கைல. அப்புறம் உன்னிஷ்டம்!" என்றான் ேகாபமாக. "நான் எங்ேகயும் ேபாகல! ஒரு முைற உங்க ேபச்ைச ேகட்காததுக்கு நான் படுறேத ேபாதும்!" என கண்ண2 விட்டாள். "சும்மா எதுக்ெகடுத்தாலும் அழுவைத நிறுத்து. காைலயில் உங்க அம்மாைவ பா2த்ததும் அப்படி அழற... அவங்க நான் உன்ைன நல்லா வச்சுக்கைலன்னு நிைனக்கிறதுக்குத் தாேன!" "புrயாம ேபசாதங்க மாமா! நங்க என்ேனாட ேபசைலன்னு தான் அழுேதன்." என்றவைள பா2க்க பாவமாக இருந்தது ெவற்றிக்கு. "கண்டவ பல்லிலும் இருக்கிேயனு ஒவ்ெவாரு நிமிஷமும் ெசத்துக்கிட்டு இருக்ேகன் நிலாம்மா! நாம அங்கு ேபாகாமல் இருந்திருந்தால் அவள் இப்படி ேபசியிருக்க மாட்டா தாேன? அதுதான் ேகாபம்! உன்னிடம் ேகாபப்படுவது எனக்கு எவ்வளவு கஷ்டம் ெதrயுமா? ந ெசான்னைத ேகட்டு அவகூட உன்ைன ேபசவிட்ேடன்ல அதுக்கான தண்டைனயா நானும் அைத அனுபவிச்ேசன் நிலாம்மா!" "ெரண்டு ேபைரயும் வைதக்கிற ேகாபம் ெராம்ப அவசியமா மாமா?" "கண்டிப்பா! அப்ேபாதான் மாமாக்கு பிடிக்காதைத ந ெசய்ய மாட்டாய். ந ெசால்லுற அத்தைனயும் நானும் ேகட்கமாட்ேடன். ந ேகட்கும் எைதயும் நான் மறுக்க மாட்ேடன், மீ றி ஒருவிஷயம் ேவண்டாம்னு ெசான்னா, அதுல எதாவது

காரணம் இருக்கும்! புrஞ்சுக்ேகா நிலாம்மா!" என்றான் அவள் முகத்ைத தன் ைககளில் ஏந்தி. அந்த ேதவைத அவைன இறுக தழுவிக் ெகாண்டாள். அவன் முகெமங்கும் முத்தமிட்டாள். காைத திருகினாள். கன்னம் கடித்தாள். "ஸ்... ஆ! வலிக்குது நிலாம்மா..." "வழிகாட்டும் மூணு நாளா என்ைன எவ்வளவு அழவச்சீங்க!" "தப்பு தான் இங்ேகயும் கடி" என மறுகன்னம் காட்டியவைன மா2ேபாடு அைனத்துக் ெகாண்டாள். மகள் படுத்தும் பாடு ெதrயாமல் பவானிேயா, "இந்த ேவலு ெகாஞ்சம் கூட மாறலம்மா! ேகாபம் வந்தா கண்ணுமண்ணு ெதrய மாட்ேடங்குது. வயித்து புள்ளகாrக்கிட்ட இப்படியா நடந்துக்கிறது? புள்ளேய பயந்திருக்கும்!" என தன் தாயிடம் ெவடித்தா2. "சின்னஞ்சிறுசுக உரசெலல்லாம் சகஜம். ந இந்த விஷயத்ைத ெபrசாக்காத! ேவலுக்கு நிலாைவ விட்டுட்டு இருக்க முடியல, ந இங்கிருந்து உன் மகைள பா2த்துக்ேகா." அங்ேக உங்க மாப்பிள்ைள சிரமப்படமாட்டாரா?" "உனக்கு புருஷைன விடமுடியைல! அவனுக்கு ெபாண்டாட்டிைய விட முடியைல...

அக்காைவப் ேபால தம்பி!" என சிrத்தா2.

கணவைர நாள் பா2க்கப் பணித்தா2 ஈஸ்வr. பவானிேயா, கந்தசாமிைய ெதாட2பு ெகாள்ள, "சீமந்தம் முடிந்ததும் புள்ைளைய ெபங்களூருக்கு கூட்டி வரேவண்டாம், ெராம்ப அைலச்சல். உன் அம்மா வட்டிேலேய  ைவத்து பா2த்துக் ெகாள்!" என்றா2. ெகாஞ்சி முடித்து வந்தவ2களிடம் பவானி தன் முடிைவச் ெசால்ல, நிலாேவா, "இது நல்ல ஐடியா ெரண்டு நாள்ல நான் எங்க வட்டுக்கு  வந்திடுேவன்!" என்றாள் .

"ஏன் டீ! உள்ளூ2ல இருந்தாலும் என்ேனாட ெரண்டுநாள் தான் இருப்பியா? உனக்காகத்தான் உங்க அப்பாைவ விட்டுட்டு வந்திருக்ேகன்" என்றா2 ஆற்றாைமயுடன். "எனக்காகன்னா நங்க இங்கேய இருங்க!" "ஏன் உன் புருஷன் அவன் ெபrயம்மா வட்டில்  வந்து இருக்க மாட்டானா?" "அப்படிெயல்லாம் இருக்க முடியாது!" என்றாள் நிலா. "நிலாம்மா... விடுடா. நான் வந்து பாத்துக்கேறன். அக்கா அது ஒன்னும் பிரச்சைன இல்ைல!" "என்ன பிரச்சைனயில்ைல? இந்த வந்து வந்து ேபாற ேவைலெயல்லாம் ேவண்டாம். நங்க என்கூடேவ இருக்கனும். உங்கைள விட்டுட்டு என்னால் இருக்க முடியாது. அதான் இங்கேய இருப்ேபாம்னு ெசால்லுேறன்!" என்றாள் அவன் மைனயாள். "என் மானத்ைத வாங்குறாேள!' என உள்ளூர சிrத்துக் ெகாண்டான் ெவற்றி. பவானிேயா, "இவ என்னம்மா இப்படி புருசனுக்கு ெகாடி பிடிச்சுக்கிட்டு ேபசுறா?" "நிலா குட்டி அவங்க அப்பா மாதிr." "அம்மா!" என்று ேகாபமானா2 பவானி. "நான் என்னத்த தப்பா ெசால்லிட்ேடன். அக்காவும் தம்பியும் இதில் எல்லாம் விவரம் தான்! ந மாப்பிள்ைளக்கு எந்த ெபாடிைய ேபாட்டிேயா, அைதத்தான் உன் தம்பி உன் மகளுக்கு ேபாட்டுருக்கான். அவ மயங்கி நிக்கிறா!" எனவும் அைனவரும் சிrக்க, பவானிேயா தாைய முைரத்துக் ெகாண்டிருந்தா2. தனிைமயில், "உள்ளூrல் ஒன்னும் பிரச்சைன இல்ைல. ெபrயம்மா வட்டிேலேய  இருந்திருக்கலாம். ஏன் ேவண்டாம்னு ெசான்ன நிலாம்மா? அக்கா வருத்தப்படுறாங்கல்ல!" என்றான் மைனவிைய அைணத்தபடி.

"என்ைன பா2த்துக்க எல்ேலாரும் இருக்காங்க மாமா! உங்களுக்கு நான் மட்டும் தாேன இருக்ேகன்? இந்த வட்ைட  தவிர ேவறுெயங்கும் உங்களால் முழு சுதந்திரத்ேதாட இருக்க முடியாது." என்றவைள கண்கள் பனிக்க முத்தமிட்டான் அன்புக்கணவன். "மாமா! ேநா அழுகாச்சி; உன்ைன எனக்கு இப்ேபா எவ்வளவு ேதடுது ெதrயுமா ெபாண்டாட்டின்னு ேகட்ட அந்த ஹஸ்கி வாய்ஸ்... அது தான் என்ைன ேதாப்பு வட்டுக்கு  வரவச்சிருக்கு. அப்படி ஒரு ெராமான்டிக் ஹேராதான் எனக்கு இப்ேபா ேவணும்!' என அவைன சூேடற்றினாள். கல்குடித்த வண்டானான் ெவற்றி. அன்று கட்டிலில் நிலாேவ ேகாேலாச்சினாள். அவள் மாமேனா, "மயக்குறெதல்லாம் ந! ேப2மட்டும் எனக்கா?" எனச் சிrத்தான். அன்றய இரவு விடியா இரவாகாதா? என ஏங்கினா2 இருவரும். "ெவற்றி உங்க கல்யாணம் முடிந்தவுடன் நம்ம குலெதய்வத்துக்கு கடாெவட்டி, ெபாங்கல் வச்சிருக்கணும். அந்த ேவண்டுதைல இன்னும் ெசய்யல. நிலா க2பமா இருப்பதால் ஆடு ெவட்ட முடியாது. ெவள்ளிக்கிழைம ேபாய் ெபாங்கல் ைவத்து பைடயல் ேபாட்டுடுேவாம்! பூசாrக்கிட்ட ெசால்லிடு." என்றா2 ஈஸ்வr. "சr ெபrயம்மா நான் ெசால்லிடேறன். நிலாம்மா! நான் கிளம்புேறன். நம்ம ஊருக்கு DEO வரா2 மதியம் அவருக்கும் சாப்பாடு ெரடிபண்ணச் ெசால்லு என்றபடி, அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டு ெசன்றான் அவள் ஆைசக்கணவன். "பாட்டி DEOக்கும் மாமாவுக்கும் என்ன ெதாட2பு?" எேதா கள்ளத்ெதாட2பு இருப்பது ேபால் விசாரைணைய ஆரம்பித்தாள். "அது ஒன்னுமில்ல ஆத்தா! நம்ம ஊ2ல கவ2ெமண்ட் பள்ளிக்கூடம் ஒன்னு இருக்கு. ஐந்தாவது வைர படிக்கலாம் அப்புறம் படிக்கணும்னா பக்கத்தூருக்கு தான் ேபாகணும். அதான் எப்படியாவது இந்த பள்ளிக்கூடத்துல எட்டாவது வைர ெகாண்டுவந்திடணும்னு ேவலு பிரயத்தனப்படுது.

அதுல மூணு வாத்தியாருதான் இருக்காங்க. தம்பி இன்னும் ெரண்டுேபைர ேச2த்து அவுங்களுக்கு தனியா சம்பளம் ெகாடுக்குது. கட்டடமும் ெராம்ப பழசா ேபாச்சு ெபட்டிஷன் ேபாட்டு ேபாட்டு ஓஞ்சுேபாய் ெசாந்த ெசலவிேலேய அைத எடுத்து கட்டுது. இத சrக்கட்டத் தான் அவருக்கு நம்ம வட்ல  விைளயற ெபாருெளல்லாம் ெகாடுத்து, சாப்பாடுேபாட்டு சுமூகமான உறவில் வச்சுக்கிறது." என நட்டி முழக்கினா2. "ஓ! அவ்வளவு நல்லவனாடா ந?" என உள்ளூர மகிழ்ந்தாள் நிலா. பவானிேயா, "அம்மா எனக்ெகன்னேவா பயமாேவ இருக்கு. நான் அந்த ஆஸ்பத்திrேயாட வசதிெயல்லாம் எப்படி இருக்குன்னு பா2க்கணும். நங்க ேவலுகிட்ட ெசால்லுங்க." என்றா2 பrதவிப்புடன். "அம்மா! அங்க எல்லா வசதியும் இருக்கு, கவிதாவும் ெராம்ப திறைமயானவங்க நங்க பயப்பட ேவண்டியேதயில்ைல..." என்றாள் நிலா. "என்ன பவானி? இந்த நிலா குட்டி வட்டில்  பிறந்தப்பேவ ந பயப்படைல இப்ேபா இவ்வளவு தயங்குற. பட்டணத்துக்குப் ேபாய் உன் ைதrயெமல்லாம் காணாமல் ேபாச்சா?" என சிrத்தா2. "பாட்டி நான் வட்டிலா  பிறந்ேதன்?" ஆச்சrயமாய் ேகட்டாள் ேபத்தி. "ஆமாடி தங்கம்! ந இந்த வட்டில்தான்  பிறந்தாய். உங்கம்மாவுக்கு பிரசவ வலி வந்திடுச்சு; கா2 எடுக்கப்ேபான உன் ெரண்டு தாத்தாவும் வரமுடியுமா மைழயும், ெவள்ளமும் வந்திருச்சு. ேபாஸ்ட்மரம் விழுந்து ெபrய வட்டில்  கரண்ட் இல்லாம ேபாச்சு. ெமது ெமதுவா உன் சின்ன படியும், நானும் தான் இவைள இங்கு கூட்டியாந்ேதாம். அந்த மைழயில் ெவற்றிதான் மருத்துவச்சிய கூப்பிட ஓடினான். உன் அம்மா ெராம்ப ைதrயமானவ! நயும் எந்த பிரச்சைனயும் இல்லாமல் பிறந்துவிட்டாய்.

"உன்ைன ேவலுதான் முதல்ல வாங்கினான். (தூக்கினான்) அப்பேவ இவதான் உன் ெபாண்டாட்டின்னு ெசால்லித்தான் ெகாடுத்ேதாம்!" என்றா2 கண்கள் பனிக்க. நிலாவும் மகிழ்ச்சியாக நான் பிறந்த வடா  இது? என சந்ேதாசத்ைத கண்களில் ேதக்கி கணவனுக்காக காத்திருக்கத் ெதாடங்கினாள். "மூணு மணியாச்சு, ேவலு இன்னும் வரைலேய ேபான் பண்ணி பாரு நிலா" என்றா2 பவானி. அேத தவிப்ேபாடு கணவைன ெதாட2பு ெகாண்டாள். "நான் வர ேநரமாகும், ந சாப்பிடு!" என துண்டித்தான். மாைல ெவகு தாமதமாக வடு  திரும்பிய ெவற்றி மிக ேசா2வாக காணப்பட்டான். "சப்பிடுறங்களா மாமா?" "இல்லமா! குளிச்சுட்டு வேரன் சாப்பாடு எடுத்துைவ!" என விலகிச் ெசன்றான். அைமதியாக உண்டு முடித்தவன், "அக்கா எங்க?" என்றான் ெமதுவாக "அம்மாவும், பாட்டியும் ேகாவிலுக்கு ேபாயிருக்காங்க மாமா" "ந ேபாகைலயாடா?" ம்ஹும்! நங்க வரும்ேபாது வட்டில்  யாராவது இருக்கணுமில்ல? அதான் ேபாகைல!" என சிrத்தவள், "ஏதும் பிரச்சைன இல்ைலேய மாமா? DEO சாப்பிட வருவா2னு ெசான்னிங்க?" என்றாள் ேகள்வியாக. "நம்ம DEO ைவ மாத்திட்டாங்க, இவ2 புதுசு! நாம ெசய்திருப்பைத எல்லாம் பா2த்துட்டு ேநரா என்ைன கெலக்ெட2 கிட்ட கூட்டிேபாய் ேபசினா2. அடுத்த வருஷம் கண்டிப்பா எட்டாவது வைர நம்ம ஊrல் வந்திடும்!" என்றான் மகிழ்வுடன். கணவனின் தைலேகாதி, விழி பா2த்து, "ந ெராம்ப நல்லவன்டா!" என்றாள் உளமார.

"ஏய் வாலு! இேத வாய் தான் என்ைன ெபாறுக்கி ராஸ்கல்ன்னு திட்டுச்சு" என கண் சிமிட்ட, அவேளா, "ஹேலா... அதுல ஒரு மாற்றமும் இல்ைல. இன்னமும் ெபாறுக்கிதான் நங்க! என்னிடம்... ஊருக்கு தான் நல்லவன்." என உதடு சுளித்தாள். "உன்ைன... என்றபடி அவன் அவைள விரட்ட, ேவகமாக ஓடியவள் கட்டிலில் இடித்துக் ெகாண்டாள். பதறிப்ேபானான் ெவற்றி. கால் மூட்டில் சற்று பலமாக அடிப்பட்டேபாதும், "ேலசாகத் தான் மாமா!" என சிrக்க முயன்றவைள தூக்கி கட்டிலில் அமர ைவத்தவன், "எங்ேகடா வலிக்குது? சாr மா... நான் தான் காரணம்!" என தவித்துப் ேபானான். மருந்திட்டவன் ெமதுவாக அவள் பாதங்கைள வருடி முத்தமிட்டான். "ஏன் மாமா என்ைன முதன்முதலில் ைகயில் வாங்கும்ேபாது என்ன நிைனசீங்க?" என்றவுடன் அவன் முகம் மகிழ்ச்சியில் மல2ந்தது. "இங்ேக வா..." என அவைள தன் ைககளில் ஏந்தி, எதி2 புறம் இருக்கும் அைறக்கு அைழத்துச் ெசன்றான். "இங்கு தான் ந பிறந்தாய். ெராம்ப சின்னதா, குட்டி வாய், ெபrய கண்கள், நிைறயமுடி, நகெமல்லாம் நளமாய், பாதெமல்லாம் பிங்க் கல2ல, ெராம்ப அழகா ேராஜாப்பூ மாதிr ெமன்ைமயா இருந்தாய். என்ைன பா2த்து கண்ைண சுருக்கி சிrத்தாய்!" "அப்பா ! அப்படி ஒரு அழகு!" என்று அந்த நிமிடங்களுக்கு ெசன்றுவந்தான் ெவற்றி. "நான் தூக்கிய முதல் குழந்ைத ந தான். ஸ்கூலுக்கு ேபாகும் முன்னும், வந்த பின்னும் ந தூங்கினால் கூட உன்ைன தூக்கி என் மடியில் ைவத்துக் ெகாள்ேவன். இதுதான் ந படுத்த ெதாட்டில்." என அழகிய மரத்ெதாட்டில் ஒன்ைற காட்டினான்.

"முதலில் அக்கா, அப்புறம் நான், ந... இனி நம்ம குழந்ைதயும் படுக்கும்." என்றபடிேய அவைள பின்னிருந்து கட்டிக்ெகாண்டு அவள் தைலயில் கன்னத்ைத ைவத்துக் ெகாண்டான். "மாமா... அப்ேபா நங்க என்ைன உங்க மைனவியாதான் பா2த்தங்களா?" என்றாள் ெமதுவாக. "ம்ஹும்... எனக்கு ெராம்ப பிடிச்ச குட்டி பாப்பா அவ்வளவுதான்! சின்னதுல மாமா மாமான்னு என்ைனேய சுத்தி வருவாய். அப்ேபாது கூட நான் அப்படி நிைனத்ததில்ைல. அப்பாக்கு உடம்பு ேமாசமானதால நங்க எல்லாம் பா2க்க வந்திருந்திங்க. அக்காகிட்டயும், அத்தான்கிட்டயும் சின்ன தாத்தா ெராம்ப ேநரம் ேபசினாங்க. திடீ2னு அத்தான் மாைலேயாட வந்தாங்க. நம்ம ெரண்டுேபைரயும் இேதா இங்கதான், என சாமி ரூம் வாசைல காட்டினான், மைல மாத்திக்க ெசான்னாங்க. ந ெராம்ப குட்டி ெபாண்ணு உன்னால எனக்கு மாைல ேபாடா முடியல, உன் முன் மண்டியிட்டு உன் மாைலைய வாங்கிக்கிட்ேடன். அப்ேபாதான் ந என் மைனவின்னு மனதில் ஆழமா பதிஞ்சிருச்சு. ஒவ்ெவாரு வருடமும் தபாவளி, ெபாங்கல், உன் பிறந்தநாள்ன்னு எல்லாத்துக்கும் டிரஸ் எடுப்ேபாம் இேதா.... என ஒரு அலமாrைய திறந்து காட்டினான். பாவாைட சட்ைட முதல் பாவாைட தாவணி வைர விதவிதமாக இருந்தது. "திருவிழாவுக்கு வரும்ேபாது ெகாடுக்கலாம் என நிைனப்ேபாம் ந தான் வரேவயில்ைல" என்றான் வருத்தத்துடன். "ந இங்கு வந்ததும் ஒரு புடைவ கட்டினாேய அது இந்த வருஷம் உன் பிறந்தநாளுக்கு எடுத்தது !" என்றான் அவள் கன்னம் வருடி. நல்லது ெகட்டதுக்குக் கூட ந வராதேபாது ெராம்ப வருத்தமா... சில ேநரம் உன்ேமல் ேகாபமா கூட வரும். எல்லாம் ெரண்டு நாைளக்கு தான். அப்புறம் பாவம் அவேள சின்ன ெபாண்ணு எப்படி தனியா வரமுடியும்னு ேதாணிடும்." என்றவைன அமரைவத்து அவன் மடியில் அம2ந்து கன்னத்ேதாடு கன்னம் உரச,

"சாr மாமா!" என்றாள் கண்களில் ந2 திைரயிட. "சின்ன பாட்டி இறந்ததுக்கு கூட ந வரைல. ெடல்லி டூ2 ேபாயிருக்கன்னு ெசான்னாங்க. அப்ேபாெராம்ப கஷ்டமா இருந்துச்சு. புருஷன்னு ஒருத்தன் இருக்கான்கிற நிைனப்ேப இல்லாம எப்படி உன்னால் இருக்க முடியுதுன்னு? உன்ேமல் பயங்கர ேகாபம்! அப்ேபா ேதாணுச்சு உன்ைன என்கூடேவ வச்சிருந்திருக்கணும் உங்க அப்பா அம்மாகூட அனுப்பி இருக்க கூடாதுன்னு" என்றான் உைடந்த குரலில். "சாr மாமா! பாட்டி இறந்தேத எனக்கு ெதrயாது" என்றாள் கண்ண2 மல்க. "பரவாயில்ைல விடு! அழாதம்மா..." என அைனத்துக் ெகாண்டான். "என்ைனேய நிைனத்து எனக்காகேவ வாழ்ந்துகிட்டு இருந்திருகீ ங்க, இது எதுவும் ெதrயாமல்

நான் ெராம்ப சந்ேதாஷமா பிரண்டஸ், ஷாப்பிங், டூ2னு

ஊ2 சுத்திகிட்டு இருந்திருக்ேகன்னு நிைனக்கும் ேபாது ெராம்ப கில்டியா இருக்கு மாமா!" என்றாள் ேவதைனயுடன். "நான் ஒரு டாக்ட2 இல்ல என்ஜின யரா இருந்திருந்தா அக்கா உன்ைன கட்டிக் ெகாடுத்திருப்பாங்க. நான் ெவறும் கிராமத்து விவசாயி தாேன?" என்றவனது குரலில் வருத்தம் இைழேயாடியது. "உனக்கும் இந்த பட்டிக்காட்டாைனயும், அவேனாட கிராமத்ைதயும் பிடிக்காது தாேன?" என்றவன் கண்களில் வலிையக் கண்டவள், "அது முன்னாடி! இப்ேபா உங்கைள எனக்கு பிடிக்கும் மாமா! நம்புங்க மாமா ப்ள ஸ்... என இைறஞ்சினாள். "இயற்ைகயாக நமக்கு ஒருவைர பிடிப்பது ேவறு கட்டாயத்தின் ேபrல் ேவறு வழியில்லாமல் ஒருவைர பிடிப்பது ேவறு ெசல்லம்" என்றான் அைமதியாக. "நங்க ெசால்லுறது சrதான்! இப்படி ஒரு கல்யாணம் நடக்கைலனா நான் உங்கைள கட்டியிருக்க மாட்ேடன்தான். நான் உங்கைள ெராம்ப கஷ்டப்படுத்தேறன்ல மாமா? நல்ல ேவைல நான் யாைரயும் காதலிகைள!" நிலவு ஒளிரும்…

நிலா ந # 11 "ந யாைரயாவது விரும்பியிருந்தாலும் இதுதான் நடந்திருக்கும்!" என்றான் அழுத்தமாக, அதி2ந்து விழித்தவளின் தைலேகாதி, "காதலிைய விட்டுக்ெகாடுக்கலாம்... மைனவிைய விட்டுக்ெகாடுக்க முடியாது நிலாம்மா!" என்று அவள் ெநற்றியில் இதழ் பதித்தான். அன்றிலிருந்து நிலா ஒவ்ெவாரு நாளும் ெவற்றிக்காக வாழத் ெதாடங்கினாள். ஒவ்ெவாரு முைற அவன் ெவளியில் ெசல்லும்ேபாதும், திரும்பி வந்தபின்னும் அவைன இதமாக அைணத்து முத்தமிடுவது, அவனுக்கு ேதைவயான அைனத்ைதயும் அவன் ேகட்பதற்கு முன்ேப தயா2 ெசய்து ைவப்பது, அவேள உணவு பrமாறுவது, அவனுடன் ைகேகா2த்த படி நைட பயில்வது, அவனது இரவுப் ெபாழுைத இன்பமாக்குவது என அைனத்ைதயும் சிறப்பாக ெசய்தாள். நாட்கள் இனிதாக நக2ந்தன. வைளகாப்பிற்கான ேவைலகள் ேவகமாக நடந்தன. ெசாந்தபந்தங்களுக்கு அைழப்பு ெகாடுக்கப்பட்டது. ெசல்விேயா இது தனக்கானது என வருந்தினாலும், இன்னும் ெகாஞ்ச நாள் தான் என மகிழ்ச்சியும் அைடந்தாள். கணவன், மைனவி இருவரும் ேபாய் கவிதாைவ அைழத்தன2. கவிதாவிடம் தனிேய ேபச ேவண்டுெமன்று மாமைன ெவளிேய அமர ைவத்தாள். "ெசால்லுங்க நிலா எனிதிங் ராங்?" என்றா2 கவிதா. "ெதrயல... இப்ேபாெதல்லாம் எனக்கு ெசக்ஸ் டிைரவ் ெகாஞ்சம் அதிகமா இருக்கு!" என நகம் கடித்தாள். அவைள பா2த்து இதமாக சிrத்த கவிதா, "இது நா2மல் தான் சிலேபருக்கு இப்படி இருக்கும். சrயான ெபாசிஷன் சூஸ் பண்ணிட்டா கைடசி வைர இது ப்ராப்லம் இல்ல. இன்பாக்ட், நல்ல ெசக்ஸ் நா2மல் ெடலிவrக்கு ெஹல்ப் பண்ணும், பயப்பட ேவண்டியதில்ைல." என்றபடி பிரகனன்ஸி ெசக்ஸ் ெபாசிஷன் ஆ2டிக்கைல ப்rன்டவுட் எடுத்துக்ெகாடுத்தாள்.

"என்ன ேபசினாய்?" என்றவனிடம், "ஒரு சின்ன டவுட் கிளிய2 பண்ணிக்கிட்ேடன். இேதா என கத்ைத காகிதங்கைள காண்பித்தாள். "என்ன அது?" "இெதல்லாம் இங்கிlஷிேல இருக்கும். இந்த பட்டிக்காட்டானுக்கு தான் படிக்கத் ெதrயாேத? நாேன படிச்சு ெசால்லுேறன்" என கண் சிமிட்டினாள். "வர வர ந ஒரு மா2க்கமா தான் இருக்க!" என நைகத்தான் அவள் மனம் கவ2ந்தவன். வட்டிற்கு  வந்தவள் தன் தாயிடம், "அம்மா ைநட் சாப்பாட்ைட கட்டி ெகாடுங்க, நாங்க ேதாட்டத்து வட்டுக்கு  ேபாேறாம்!" "ந என்னதாண்டி நிைனச்சுக்கிட்டு இருக்க? இன்னும் ெரண்டு நாள்ல வைளகாப்ைப வச்சுக்கிட்டு ஊ2 சுத்திக்கிட்டு இருக்க!" என்றா2 ஆயாசமாக. "அம்மா... பத்து நிமிஷம் நடந்தால் ேதாப்புவடு!  என்னேவா ெபங்களூருக்கு பக்கத்தில் இருக்க மாதிr பில்டப் ெகாடுக்காதங்க" என சிணுங்கினாள். "அவதான் புrயாம பண்ரான்ன, நயும் அவகூட ேசந்துக்கிட்டு இது என்ன ேவைல ேவலு?" என தம்பியிடம் திரும்பினா2. "அவ ேகக்கறதாலதான் தட்டமுடியல அக்கா!" என்றான் பrதாபமாக. "நல்ல புருஷன், நல்ல ெபாண்டாட்டி! என்னேவா பண்ணுங்க! என முகம் தூக்கினா2 பவானி. அைதப் ெபாறுக்காதவளாய் தாைய சமாதானப்படுத்த துவங்கினாள் அந்த சீமந்த புத்திr. (ெபrய அக்கப்ேபாறால்ல இருக்கு!) "என் ெசல்ல அம்மா தாேன? இந்த ஒருதடைவ மட்டும்! அப்புறம் எங்ேகயும் ேபாகமாட்ேடன் உங்க கண் எதிrேலேய இருக்ேகன் ப்ள ஸ் மா..." என கட்டிக்ெகாண்டு ெகாஞ்சிய மகளிடம் அதற்கு ேமல் அவ2 ேகாபம் ெசல்லுபடியாகவில்ைல. ேதாப்பு வட்டின்  தனிைமயில் ,

"நான் உன்ைன ெசல்லம் ெகாடுத்து ெகடுத்து வச்சிருக்ேகன்னு அக்கா நிைனக்கிறாங்க நிலாம்மா!" என அலுத்துக்ெகாண்ட ேபாதும் ெபருமிதம் வழிந்தது அவன் முகத்தில். "உங்க அக்கா ெராம்ப புத்திசாலி மாமா!" என கண்சிமிட்டினாள். "உன்ைன..." என அவள் கன்னத்தில் வலிக்காமல் கிள்ளியவன், "இப்ேபா எதுக்கு இங்க வரணும்னு அடம் பண்ணினாய் ெசால்லு?" "ேதாப்பு வடுன்னா  உங்களுக்கு என்ன நியாபகம் வரும் மாமா?" அவள் முகத்ைத பா2க்க முடியாமல் கண்கைள மூடிக்ெகாண்டான். அவன் ெநற்றி சுருக்கத்ைத நவியபடி, "இதுக்குத்தான்! உங்க மனசுல என்ைன பற்றிய நிைனவுகெளல்லாம் சுகமானதா தான் இருக்கனும் மாமா. உங்கேளாட குற்ற உண2ச்சிைய ேபாக்கத் தான் இன்று இங்க தங்க... இல்ல தூங்கப் ேபாேறாம்" என்றவைள, "நிலாம்மா!" என இறுக தழுவிக் ெகாண்டான். "இன்னும் உங்க அவசரத்ைத விடைலேய மாமா? எனக்கு பசிக்குது. சாப்பிட்ட பிறகு தான் எல்லாம்" என ெசல்லமாக கண்டித்தாள். அவேள அவனுக்கு உணவு ஊட்டினாள். "உங்களுக்கு இப்படி ஊட்டிவிடணும்னு எனக்கு ெராம்ப ஆைச! ஆனால் நம்ம வட்டில்  திடி2னு யாராவது வந்திடுவாங்கேளான்னு பயமா இருக்கும். "ஏன் யாரும் வந்தால் தான் என்ன?" "எனக்கு ஒன்னுமில்ைல. உங்கைளத் தான் ஐயா ெவளியில் புலி! வட்டில்...  என நிைனச்சுறக்கூடாது பாருங்க!" "எனக்கு அடுத்தவங்க நிைனப்ைபப் பற்றி எல்லாம் கவைல இல்ைல." "அதுதான் ெதrயுேம! சாமி கும்பிட வந்தவைள இழுத்துவச்சு தாலி கட்டியேபாேத...."

"பா2டா! நிலா! நிலா... ந என் ெபாண்டாட்டி! ந தான் என் உயி2! ந இல்லனா ெசத்திடுேவன்! என்ைன கட்டிக்ேகா. நாம சந்ேதாஷமா வாழலாம்னு ெசால்லியிருந்தா மகாராணி என் பின்னாடிேய வந்திருப்பீங்கேலா?" என்றான் நக்கலாய். "நிச்சயமா வந்திருக்க மாட்ேடன்!" என்றாள் உறுதியான குரலில். "அது ெதrஞ்சுதான் திட்டம் ேபாட்டு உன்ைன தூக்கிேனன். உன் அப்பாேவாட பா2ட்ன2 ைபயனுக்கு உன்ைன தாைர வா2த்துக் ெகாடுக்க என்னய ேகைனயன்னு நிைனச்சியா?" என்றான் ேகாபம் ெகாப்பளிக்க. மருண்ட அவள் விழிகைளக் கண்டவன், சட்ெடன தன்ைன சமன் ெசய்து ெகாண்டு ெமலிதாக புன்னைகக்க, அவளும் பயம் நங்கி, "உங்களுக்கு எப்படி ெதrயும்?" என்றாள் ஆச்சrயமாக. "ெதrயும், ெதrயும்... ந ெபrய ெபாண்ணானைத எப்ேபா ெசால்லாம மைறச்சாங்கேளா அப்பேவ சுதாrச்சிட்ேடன். ெபrயம்மா கிட்ட ேபாய் சண்ைட ேபாட்ேடன்." "ஓ! ெபrயம்மாதான் உங்க ஸ்ைபயா?" "ந ெபrய ெபாண்ணானைத யா2 ெசான்னதாம்? ேயாசி..." என கண் சிமிட்டினான். ஆராச்சியாக அவள் அவைன பா2க்க ெசல்லமாக அவள் காைத திருகியவன், "உன் அப்பாவும் தான்!" என சிrத்தான். "ேகடி எல்ேலாைரயும் ைகக்குள் ேபாட்டு வச்சிருக்கீ ங்க!" என அவன் மா2பில் முட்டினாள். "இல்ைலனா இந்த ேதவைதைய கட்டம் கட்டி தூக்க முடியுமா? உன் மாமன் யாரு?" என மீ ைசைய முறுக்கினான் ெவற்றி. "அதுசr இங்கயும் இைத ெகாண்டுவந்திருக்கிேய என்ன விஷயம்? என்றான் கத்ைதக் காகிதங்கைள காட்டி

"அைத ெகாடுங்க மாமா, ெபrய படிக்க ெதrஞ்ச மாதிr" என முணுமுணுத்தவளிடம், "ஏய் ெபாண்டாட்டி! நாங்க எல்லாம் படம் பா2த்ேத கைத ெசால்லிடுேவாம்..." என அைத பிrத்தான். "ச்சீ! ெகட்ட ைபயன் நங்க!" என அவள் முகம் சிவக்க, "ஹா! என்ன அழகு! ஆைள அசத்துற அழகி ந..." என அவைள மா2ேபாடு அைனத்துக் ெகாண்டான். "ேஹய்! நிலாகுட்டி... அந்த காலத்தில் குழந்ைத இல்லாதவங்கைள ேகாயில் ேகாயிலா சுத்த ெசால்லுவாங்கலாம் அது ஏன்னு ெதrயுமா?" என்றான் ெகாஞ்சும் குரலில். "ம்... அப்ேபா தாேன சாமி அருளால் குழந்ைத பிறக்கும்." "கிழிந்தது ேபா!" "ேவறு எதுக்காம்?" என்றாள் சிணுங்கலாய். "எத்தைன நாைளக்கு சாமிய மட்டுேம நிைனச்சுகிட்டு பிரகாரம் சுத்துவாங்க? ஒருவாரம்! இல்ல பத்துநாள்! அப்புறம் அங்க, இங்க, ேமல, ேகாபுரம், தூண்கள்னு பா2க்க ஆரம்பிப்பாங்க. அதுல இருக்க சிற்பங்கைள பா2த்து தாேன கத்துக்குவாங்க, அப்புறம் குழந்ைதக்கு என்ன குைற?" என ேகலியாக வினவ, சட்ெடன முகம் சிவந்தவள், "ெபாறுக்கி! ெபாறுக்கி! ேமாசமான ைபயன் நங்க!" "ஆமாமா! உண்ைமைய ேபசுற நான் ேமாசமானவன். அைதேய பிrன்டவுட்டா ெகாண்டுவந்திருக்க நங்க ெராம்ப நல்லவங்க!" என்றான் நக்கலாக. "ஏய் பிராடு! நங்க எப்படி... " என இழுக்க, "என் புத்திசாலி ெபாண்டாட்டிேய! நானும் 12th வைர படிச்சிருக்ேகன்" என்றான் கண்களில் குறும்பு மின்ன. ெவட்கத்தில் அவன் மா2பில் முகம் புைதத்தவள்,

"அப்புறம் ஏன் ேமற்ெகாண்டு படிக்கைல?" "அப்பா இறந்துட்டாங்க! நம்ம வயல், ேதாப்பு, ேதாட்டம் எல்லாம் இது இதுதான்னு ெதrயுேம தவிர , அைத பராமrப்பதில் ெபrய அறிேவா அனுபவேமா இல்ைல. முதல் ெரண்டு வருஷம் ெராம்ப கஷ்டப்பட்டுட்ேடன். அதன் பிறகு படிப்பு ேமல இருந்த நாட்டம் ேபாயிருச்சு. படிக்காதவைன கட்டிக்கிட்ேடாேமன்னு உனக்கு வருத்தமா கண்ணம்மா?" "ம்ஹும்! எனக்கு அப்படிெயல்லாம் ேதாணல. ெசால்ல ேபான உங்கேளாட ஒழுக்கம், திறைம, ேந2ைம, திட்டமிடுதல், வரவு ெசலவு, நாகrகம் இெதல்லாம் பா2த்து அசந்திருக்ேகன். "நங்க படிக்காத ேமைத மாமா!" எனப் புகழ, "இப்ேபா இந்த ெசல்லக்குட்டிக்கு என்ன ேவணும்? என்னால் ஏேதா காrயம் ஆகணும் ேபால? அநியாயத்துக்கு புகழறிேய!" என அவைள இழுத்து அைனத்துக் ெகாண்டான். "கெரக்ட்டா கண்டுபிடுச்சுடீங்கேள? நங்க தான் ேவணும்!" என ெவட்கம் விட்டு அவைன கட்டிக்ெகாண்டாள். அன்று அவனது ேவகத்தில் திணறியவள், "இந்த வட்டில்  ஏேதா இருக்கு மாமா?" என்றாள் ஆராய்ச்சியாய். "இங்கு என்ன இருக்குன்னு எனக்கு ெதrயும். ஆனால் நான் ெசான்னா ந என்ைன அடிப்பாேய?" என்றான் அப்பாவியாய். "ஏேதா வில்லங்கமா ெசால்லப் ேபாறிங்க தாேன? என்றாள் மீ ைசைய வருடியபடி. "எப்ேபாதுேம சின்ன வடுன்னா  ெகாஞ்சம் ஸ்ெபஷல் தாேன ெபாண்டாட்டி?" என்றவன் மீ ைசைய பிடித்து இழுத்தாள், அதன் அ2த்தம் புrந்தவளாய். "ஸ்! வலிக்குது நிலாம்மா!" என அவைள ேமலும் இறுக்கிக் ெகாண்டான் அந்த ஆைச நாயகன்.

வைளகாப்பிற்கு வடு  கைள கட்டியது, ெசாந்த பந்தங்கள் வந்து நலுங்கு ைவக்க, விருந்து உபச்சாரம் சிறப்பாக இருந்தது. மரகதம் அத்ைதயும் வந்திருந்தா2. மைனவியின் பா2ைவ வட்டத்துக்குள்ேளேய இருந்தான் ெவற்றி. விழா முடிந்து கைலத்திருந்த மைனவினின் கரம் பிடித்து இரு ைவர வைளயல்கைள அணிவித்தான். ஆச்சrயத்தில் கண்கள் விrய பா2த்தவளின் ெநற்றியில் முத்தமிட்டு, "நன்றி ெசல்லம்! எல்லாவற்றிற்கும்!" என்றான் உைடந்த குரலில். கண்கள் பனிக்க அவன் மா2பில் முகம் புைதத்த மைனவியின் தைல ேகாதி, "ெபrய வட்டில்  ெரண்டு நாள் இரு. அப்புறம் இங்ேக வரலாம். வங்கக்கடலில் புயல் வரும்னு ெசால்றாங்க. அப்ேபா நமக்கு பலத்த மைழ இருக்கும். வாைழத்ேதாப்பு வணாயுடும்.  ராத்திr முழுக்க ேவைல பா2த்தால் தான் வாைழத்தா2, இைல எல்லாத்ைதயும் விடிகாைல ேலாடுக்கு அனுப்ப முடியம். பகல்ல பா2த்திருக்கலாம் இங்கேய இருந்ததால முடியல. தாைர மட்டும் ெவட்டி வச்சிருக்காங்க. மத்தெதல்லாம் இனி தான் ெசய்யனும். ேலாைட அனுப்பிட்டு காைலயில் வேரன், கிளம்பட்டுமா?" "ைநட் சாப்பாடு?" என வினவியளிடம், "காத்தாைன ெகாண்டுவரச் ெசால்லியிருக்ேகன்!" என்றபடி விைட ெபற்றான். மறுநாள் மதியமாகியும் ெவற்றி வட்டிற்கு  வரவில்ைல. ெதாைலேபசியிலும் ெதாட2பு ெகாள்ள முடியவில்ைல. அவைன காணாமல் தவித்துப் ேபானாள் நிலா. மாைல மயங்கும் ேநரத்தில் ஊ2 ெபrயவ2கள் சிலருடன் வட்டிற்கு  வந்தான் ெவற்றி. அவைன கண்டதும் அவளது தவிப்பு ேகாபமாக மாறியது. அவளருேக வந்தவன், "நிலாம்மா எல்ேலாருக்கும் காபி ெகாண்டுவரச் ெசால். ெபrயப்பா எங்ேக? மாடியிலா? அவள் பதிலுக்கு கூட காத்திராமல் விைரந்து ேமேல ெசன்றுவிட்டான். சட்ெடன அவன் விலகியது ேபால் ஓ2 உண2வு ேமலிட கவைலயுற்றாள் நிலா.

"ஐயா! நம்ம ெபrய கண்மாய்கைரைய ஏத்திக்கட்டி பத்து வருசமாச்சு. ெதக்கித்தி கைர வலுவில்லாம இருக்கு. ேபான மைழக்ேக முக்கால் கண்மாய் நிைறஞ்சுருச்சு. இந்தவட்டம் மூணு நாைளக்கு நல்ல மைல இருக்கும்னு ெசால்லுறாக, அங்கன இருபது வடுக  இருக்கு. அத்தைனயம் குடிைசக. கண்மாய் உைடஞ்சா தாங்காது." "சr கைரைய ஏத்தி கட்டமுடியுமா?" என்ற ெபrயவrடம், "நாைளயிலிருந்து மைழ ெசால்லி இருக்காக, அது சrயா வராதுங்க ஐயா!" "அப்ேபா மணல் மூட்ைடைய அடுக்குங்க. அது ஒன்னும் ெபrய பாதுகாப்பு இல்ைல. ஊ2 ெராம்ப ேசதமாகாமல் தடுக்கலாம்." "ெபrயப்பா! அந்த இருபது குடித்தன காரங்கைளயும் நம்ம பள்ளிக்கூடத்தில் தங்க ைவக்கலாம். மைழ விட்ட பிறகு கண்மாைய சr பண்ணலாம்." இதுவும் நல்ல ேயாசைனதான் அப்படிேய ெசஞ்சிடலாம் ேவலு!" "தம்பி இப்ேபா பள்ளிக்கூடம் சீ2 பண்ணது ெராம்ப சrயான காrயம். நமக்கும் உதவியா இருக்கு. மைழக்கும் தப்பிச்சிடுச்சு!" என புகழ்ந்தன2 ஊரா2. "சத்துணவுக்கூடத்துல அrசியும், ேகப்ைப மாவும் அரச்சு ெகாண்டுேபாய் வச்சாச்சு ெபrயப்பா!' "அந்த குடியிருப்பு ஆட்கள் எல்லாம் அன்னாடம் காட்சிகள் தான். அதனால் நாம் தான் ஊ2 ெபாது ெசலவில் வட்ைட  சீ2ெசய்து ெகாடுக்கணும். ஒருேவைள கண்மாய் உைடந்தால் அது ஒரு ெபrய ெசலவு இருக்கு" என்றான் ெவற்றி. "ெராம்ப வருசமா நாம ஊருக்கு எதுவும் ெசய்யவில்ைல. ஊrல் ெகாடுக்கும் புள்ளிவr ேபாக நாம் கூடக்குைறய ேபாட்டு கைரைய உய2த்தி, வடும்  கட்டிக் ெகாடுக்கலாம் சrதாேன?" என்றா2 ெபrயவ2. "ஆகட்டும் ெபrயப்பா! அப்படிேய ெசய்துடுேவாம்."

"ெராம்ப சந்ேதாஷங்கய்யா! அப்ேபா நாங்க கிளம்புேறாம். வானம் இருட்ட ஆரம்பிச்சிருச்சு, தம்பி ேவலு அவுகைளெயல்லாம் பள்ளிக்கூடத்துக்கு ேபாக ெசால்லிருய்யா! என்றபடி அைனவரும் விைடெபற்றன2. கணவன் மீ திருந்த ேகாபத்தால் ேதாட்டத்தில் தனியாக உலவிக் ெகாண்டிருந்தாள் நிலா. ெமதுவாக அவளருகில் வந்தவன், "நிலாம்மா!" என அவைள பின்புறமிருந்து அைணக்க, ேகாபத்தில் இறுகினாள் அவன் மைனவி. அவளது இறுக்கம் உண2ந்தவன், "என் நிலா குட்டிக்கு என்ன ேகாபம்? காைலயில் வேரன்னு ெசான்ன மாமா இப்ேபா வந்திருக்ேகன்னு தாேன? ேலாடு அனுப்ப ஆறு மணியாயிருச்சு ெசல்லம். அதுக்கப்புறம் வட்டில்  வந்து படுத்தவன், பதிேனாரு மணிக்குத்தான் எழுந்ேதன். குளித்து, சாப்பிட்டு இங்கு வரும் வழியில் கண்மாைய பா2க்க ெசன்ேறன்.

மனசுக்கு சrயா படைல. அப்புறம் ஊ2 ெபrயவ2கேளாட அைத

ேபாய் பா2த்து, ஆகேவண்டியைத ேபசி முடித்து, அங்கிருந்த குடித்தனகாரங்கைள ேதைவயானைத எடுத்து ைவக்கச் ெசால்லி, ெபrயப்பாகிட்ட ேபசிட்டு, என் ெபாண்டாட்டிைய பா2க்கவர ேலட்டாயிடுச்சு. சாr கண்ணம்மா..." என்றான் மூச்சுவாங்க. அவளது இறுக்கம் சற்று தள2ந்த ேபாதும் அவனுடன் முகம் ெகாடுத்து ேபசவில்ைல அவள். "நிலாம்மா... மாமாைவ பாேரன் ப்ள ஸ். உன் மாமா பாவமில்ைலயா? அம்மா, அப்பா இல்லாத ைபயன். ெபrய மனசு பண்ணி மன்னிச்சு விட்டுேறன்!" என்றான் பrதாபமாக. அவனது மன்றாடல் அவளிடம் சிrப்ைப உண்டாக்க, "ஹப்பா! என் ெபாண்டாட்டி சிrச்சுட்டா!" என அவைள ேமலும் இறுக்கிக் ெகாண்டான். ேதாட்டத்து

திண்டில் அவைள அமரைவத்து, தானும்

அவளருகில் அம2ந்து; அவள் கரம் பிடித்து, "நிலாம்மா ஒரு பதிைனந்து, இருபது வயசான ெபrயவ2கைள மட்டும் நம்ம வட்டில்  தங்க ைவக்கலாம்னு நிைனக்கிறன். ந சrன்னு ெசான்னால் ெசய்யலாம்." என்றவன் ,

"பள்ளிக்கூடத்தில் ஐந்து ரூம்தான் இருக்கு. இருபது குடும்பம் இருக்காங்க. எல்ேலாரும் அங்ேக இருப்பது கஷ்டம். ேகாவிைல திறந்து விடலாம் தான்; ஆனால் அதுக்கும் யாராவது பிரச்சைன பண்ணலாம். அேதாட, வயசானவங்களால ெராம்ப தூரம் நடக்க முடியாது. நம்ம வடுன்னா  பக்கம் அதுதான்!" என காரணத்ைத விளக்கினான். அைனத்திலும் சுயமாய் முடிெவடுக்கும் கம்பிரமான ஆண்மகன் இந்த சிறிய விஷயத்திற்கு தன்னிடம் அனுமதி ேகட்பதில் அகமகிழ்ந்தவள், தன் ைககைள மாைலயாக்கி அவன் கழுத்தில் ேபாட்டு, அவன் இதழ் ேதட; அவனும் இன்பமாய் இைசந்தான். இடிச் சத்தேம இருவைரயும் இயல்புக்கு ெகாண்டுவந்தது. "ந உள்ேள ேபா நிலா. நான் எல்ேலாைரயும் பாதுகாப்பா தங்கவச்சுட்டு வேரன்." என்று அவன் எழ, "ெரண்டு நாள் ஆச்சு! நானும் வேரன் என எழுந்தாள். "ஏய்! ந கணக்குல வக்கா?  ேநற்று தாேன வந்தாய்? நம்ம வடு  பள்ளம். உள்ேள தண்ண2 வரைலனாலும், சுத்தி தண்ண2 நிற்கும். ந இங்கேய இரு. எல்லாம் இயல்பு நிைலக்கு திரும்பிய பிறகு அங்ேக வரலாம்." "நங்க ெராம்ப ேயாசிக்கிறங்க. கண்மாய் உைடயாது! நானும் வேரன்!" என்றாள் பிடிவாதமாக. "உைடயைலன்னா ெராம்ப சந்ேதாஷம். ஒருேவைள உைடந்தால் ெராம்ப கஷ்டம். தண்ண2 வற்ற மூணு நாலாவது ஆகும். ெகாசு மருந்து அடிக்கணும். மருத்துவ முகாம் ஏற்பாடு பண்ணனும். வடு  கட்டிக் ெகாடுக்கணும். மூணுநாைளக்கு தங்க ைவப்பது, பதிைனந்து நாட்களுக்கு நடிக்கலாம். வயசானவங்கைள திண்ைணயில் இருக்க ெசால்ல முடியாது. நம்ம வளைவ (ஹால்) தான் திறந்து விடணும். மாமா எல்லாத்ைதயும் ேயாசிச்சுட்ேடன், ந இங்கேய இரு. அதுதான் சrயாய் வரும்." என்று கிளம்பியவனின் கரம் பிடித்து, "சீக்கிரம் வந்திருங்க மாமா!" என்றாள் கண்கள் கலங்க.

நிலா ந # 12 "ஏய்! ந இப்படி ெசான்னால் என்னால் ேபாகமுடியாது. சிrச்சுக்கிட்ேட ெசால்லு கண்ணம்மா!' என அவைள மா2ேபாடு அைணத்து, அவள் கன்னத்தில் இதழ் பதித்து விலகிச் ெசன்றான். "ெபrயவங்க எல்ேலாரும் என் வட்டிற்கு  கிளம்புங்க. மீ தம் உள்ளவ2கள் பள்ளிக்கூடத்திற்கு கிளம்புங்க. மாடு கன்றுகைள என் மாந்ேதாப்பிற்குள் ேமயவிட்டு ெசல்லுங்கள். என் பண்ைணயில் இருந்து பால் அனுப்புேறன். சத்துணவு கூடத்தில் அrசி, பருப்பு, ேகப்ைப மாவு, கருப்பட்டி, கருவாடு, ெகாஞ்சம் காய்கறி எல்லாம் இறக்கியிருக்ேகன். சைமச்சு சாப்பிடுங்க. ெவள்ளம் வரைலனா, மைழவிட்டதும் வடு  திரும்பிடலாம். ஏதாவது பாதிப்பு ஏற்பட்ட

நங்க வர பதிைனந்து நாட்கள் கூட ஆகலாம். மைழவரும் ேபால்

இருக்கு சீக்கிரம் மைழக்கு முன்னாடி கிளம்புங்க. எல்ேலாரும் லண்டியன் விளக்ைக மறந்திடாமல் எடுத்துக்குங்க." "ஐயா! நங்க

நல்லா இருக்கனும். எங்களுக்கு மட்டுமில்லாம, ஆடு,

மாடுகளுக்கும் பாக்கறிங்கேள!" என அவைன வியந்து மனமார வாழ்த்தின2. தன் வட்டிற்கு  வந்தவ2கைள திண்ைணக்கு அடுத்து இருக்கும் முதற்கட்ைட திறந்துவிட்டு, அங்கு தங்கச் ெசய்தான். முத்தம்மாைவ அைழத்து அைனவ2க்கும் காபி ெகாடுக்கும் படியும், ேநரத்திற்கு உணவு பrமாற ேவண்டும் அதனால் உங்களுக்கு உதவிக்கு இன்னும் மூவைர ேச2த்துக் ெகாள்ளுங்கள் என உத்தரவிட்டான். ேதாட்டக்காரைர அைழத்து அைனவ2க்கும் பாயும், தைலயைண மற்றும் ேபா2ைவயும் பரணில் இருந்து எடுத்துக் ெகாடுக்கச் ெசான்னான். ெவளியில் மைழ வலுக்கத் ெதாடங்கியது. ெபrயவ2களிடம், "இைத உங்க ெசாந்த வடாகவும்,  என்ைன உங்கள் ெசாந்த மகனாகவும் நிைனத்து நிம்மதியா இருங்க. என்ன ேவணுேமா தயங்காம ேகளுங்க. நான் பள்ளிக்கூடத்திற்கு ேபாய் அவ2கைள பா2த்துவிட்டு ெபrயப்பா வட்டிற்கு  ெசன்றுவிட்டு காைலயில் வருகிேறன்."

"இதுேவ அதிகம் தம்பி. எங்களால் நங்க இங்கன இறுக்கமா ேபாறகேள?" என்றவருக்கு, "அடடா! அப்படி நிைனக்காதங்க. உங்களால் நான் ேபாகைல. என் மைனவிக்காக ேபாேறன். அவ எனக்காக காத்துகிட்டு இருப்பா!' என்றான் அவசரமாக. ைகயில் குைடயுடன் பள்ளிக்கூடத்திற்கு ெசன்றவன், அவ2களிடம் வசதி பற்றி விசாrத்தான். "நங்க ஏன் மைழயில் நைனகிற2கள் ஐயா? நாங்க மைழக்கு முன்னாடிேய வந்துட்ேடாம். இந்த ெபாம்பைளக எல்லாம் ேகப்ைப ெராட்டி பண்ராக! உட்காருங்ைகயா சாப்பிடலாம்..." என்றன2 அன்பாக. "இருக்கட்டும் இப்படி எல்ேலாரும் ஒற்றுைமயாய் இருந்தாேல ேபாதும். காைலயில் பண்ைணயில் இருந்து பால் அனுப்புேறன். மைழ ேநரம் ெகாஞ்சம் முன்ன பின்ன இருந்தாலும் அனுசrச்சுக்கங்க..." என்று ேவறு கூறவும் "சாமி! அப்படி ெசால்லாதிக எங்கைள காக்க வந்த புண்ணியவான் நங்க!" என்று பதறினா2. ெமதுவாக அவ2களிடம் விைட ெபற்று, நிலாவின் நிைனவால் ேவகமாக நடக்க ெதாடங்கினான். எதிேர குைடயுடன் ஓடி வந்தாள் ெசல்வி. "மச்சான்... நில்லுங்க!" "இந்த மைழயில் எங்கு வந்தாய்?'" "உங்கைள பா2க்கத்தான். ஊருக்ெகல்லாம் நல்லது பண்றிங்க... என்ைனயும் ெகாஞ்சம் பா2க்கக்கூடாதா?" "உனக்கு என்ன ெசய்யணும்?" "ேவறு என்ன? என் கழுத்தில் ஒரு தாலிைய கட்டினா நானும் அந்த நிலாேவாட உங்க வட்டில்  ஒரு பக்கமா இருப்ேபன்ல?"

"வாைய மூடு! ைபத்தியமா ந? உனக்கு எத்தைன முைற ெசால்வது!" என ேகாபத்தில் ெவடித்தான். "ஆமா! ைபத்தியம் தான்! என் ஆத்தாளும், அப்பனும் நித்தம் ஒரு மாப்பிள்ைளைய ெகாண்டு வந்து நிறுத்துறாங்க. மனசு முழுக்க உங்கைள சுமந்துக்கிட்டு எப்படி இன்ெனாருத்தனுக்கு கழுத்ைத நட்டுவது?" என்றாள் கண்ணருடன்.  "அேத தான்! நான் என் மனசு முழுக்க என் நிலாைவ சுமந்துக்கிட்டு இருக்ேகன். அந்த இடத்தில் ேவறு யாைரயும் என்னால் ைவத்து பா2க்க முடியாது புrஞ்சுக்ேகா! ேபசாமல் உன் அப்பா பாக்குற ைபயைனேய கட்டிக்க!' என ெவறுப்ைப உமிழ்ந்தான். "தாலின்னு ஒன்னு ஏறின அது நங்க கட்டுறதா தான் இருக்கனும் மச்சான். இல்ைலனா வாழ்நாள் முழுக்க கன்னியேவ இருந்துடுேவன்." என்றாள் மிரட்டலாக. "ெராம்ப சந்ேதாஷம். உன்னிஷ்டம் ேபால் என்ன ேவண்டுமானாலும் ெசய்!" என்றபடி அங்கிருந்து நக2ந்தான். "என்ன மாமா இது இப்படி நைனஞ்சிருக்கீ ங்க? மைழ விட்டதும் வந்திருக்கலாம் தாேன?" என்றபடிேய அவன் தைலைய துவட்டினாள் நிலா. "அப்ேபா மூணு நாளாகும்... பரவாயில்ைலயா?" என ெமல்ல அவைள அைனத்துக் ெகாண்டான். அவனது ஈரம் பட்டு ேமனி ெவடெவடத்தாலும், அவளும் அவைன தழுவிக் ெகாண்டாள். அவளது கதகதப்பு ேமாகத்தைய மூட்ட, அவனது ேவட்ைகயின் ேவகத்தில் ெவட்கியது ெவண்ணிலவு. விடியும் வைர ெதாட2ந்தன அவனது முடியா ேதடல்கள். தன் தவிப்பும், தகிப்பும் அடங்கி ெசால்ெலானா நிம்மதியில் அவன் மா2பில் துயில் ெகாண்டாள் ேபைத. ஏற்ற இறக்கம் இன்றி ஒன்று ேபால் ெகாட்டி த2த்தது மைழ. இரண்டாவது நாள் கண்மாய் நிைறந்து கலுங்கு திறக்கப் பட்டது. அதன் வழிேய ந2 அடுத்த ஊ2 கண்மாய் ெசன்றாலும், மற்ேறா2 கிராமத்தின் கலுங்கும் திறக்கப்பட,

மீ ண்டும் பூஞ்ேசாைலயில் தண்ண2 ெபருகியது. அன்று இரவு அைனவரும் எதி2பா2த்தது ேபால் ெதக்கி கைர உைடபட்டது. ெவற்றி தன் வட்டிலும்,  நிலா பாட்டி வட்டிலும்  இருக்க ேந2ந்தது. ஊேர ெவள்ளக் காடாய் ஆனது. குடிைசகள் ெபருமளவில் ேசதமைடந்தன. தாழ்வான பகுதியில் உள்ள வடுகளில்  தண்ண2 புகுந்தது. ெவளிேய வர முடியாமல் அைனவரும் உள்ேளேய இருந்தன2. மூன்றாம் நாள் காைல மைழ வலுவிழக்கத் ெதாடங்கியது. மக்கள் அைனவரும் தண்ண2 புகாத காைர வடுகளிலும்,  ேகாவிலிலும் தஞ்சம் புகுந்தன2. தண்ண2 வடிய ேமலும் மூன்று நாட்களாகியது. ெமல்ல ெமல்ல அந்த கிராமம் இயல்பிற்கு திருப்ப ெதாடங்கியது. ெவற்றி திட்டமிட்ட படி ெகாசு மற்றும் விஷ பூச்சிகளுக்கு மருந்தடிக்க உத்தரவிட்டான். கவிதாவின் உதவியுடன் ேமலும் சில மருத்துவ2கைள ைவத்து மருத்துவமுகாம் நடத்தினான். கண்மாய் கைர உய2த்தி கட்டப்பட்டது. இருபது குடித்தனகார2களுக்கும் தன் நிலத்தில், ெபrயப்பாவின் உதவியடன் ஓட்டு வடு  கட்டிக் ெகாடுத்தான். சிறிய அளவில் சளிக்காய்ச்சல் தவிர ெபrய அளவில் எந்த பாதிப்பும் இல்ைல. குறிப்பாக எந்த உயி2 ேசதமும் இல்ைல. முதியவ2கள் அைனவரும் ெவற்றியின் வட்டில்  நன்கு கவனிக்கப் பட்டதால் ஆபத்திலிருந்து தப்பின2. ஊ2 ேவைலயால் மைனவியுடன் ெசலவிடும் ேநரம் குைறந்தது. இருப்பினும் கிைடக்கும் ேநரத்ைத அவளுடன் ெசலவிட்டான். அவ்வூ2 முழுதாக தன் இயல்பு நிைலக்கு திரும்ப ஒரு மாதமாகியது. நிைறமாத க2ப்பிணியான நிலா மிகவும் கைலப்புற்றிருந்தாள். ஊ2 புதுப்பிப்பு ெசலைவ அன்று ெபrயப்பாவுடன் ேச2ந்து பா2ைவயிட்டேபாது, ெமதுவாக "ெபrயப்பா இன்று நிலாைவ வட்டுக்கு  கூட்டிப்ேபாகலாம்னு நிைனக்கிேறன்!" என்றான் "இன்னும் இருபது நாள்ல குழந்ைத பிறந்திடும். ஒருவழியா இங்கனேய இருக்கட்டும் ேவலு!"

"இல்ல ெபrயப்பா பிரசவம் ெநருங்குது அதான் என் கூடேவ இருக்கட்டும்னு பா2க்கிேறன்." "நல்லா உன் ெபாண்டாட்டிகூடேவ நயும் இங்கனேய இரு. தைல பிரசவம் நாங்க பா2ப்பது தாேன முைற? இதுக்கு ஏன் மருகுற?" ெபrயவrன் ேபச்ைச தட்டமுடியாமல் சrெயன தைலயாட்டினான். அவனது கண்களில் ேவதைனைய கண்ட அவன் மைனவி ேகாபமானாள். "அம்மா! இந்த நிலா குட்டி என்னம்மா இன்னும் சாப்பிட வராம ரூம்லேய இருக்கா? நான் ேபாய் பா2க்கிேறன்!" என்று ேமேல ெசன்ற பவானி, "அங்கு இல்ைலேயமா? "ேதாட்டத்துல பாரு ஆத்தா! புருஷனுக்காக அங்கனேய காத்துக்கிட்டுருக்கு ேபால..." "வடு  முழுக்க ேதடிட்ேடன் அவைள காணும்மா!" என்று பதறியவrடம், "சrவிடு! அவ வட்டுக்கு  ேபாயிருப்பா. காைலயில் உங்கப்பன் ேவலுகிட்ட ேபசினைத ேகட்டிருப்பா... அதான் உங்கைள கிறுக்காக்கிட்டு ேபாயிட்டா!" என்றா2 சிrத்தபடி. "அதுக்காக இப்படியா ெசால்லாம ேபாவா? அறிவு ெகட்டவ!" என வைச பாடியபடிேய தம்பி வட்டிற்கு  வந்தா2 பவானி. ெவற்றியும் அப்ெபாழுது தான் வந்து வண்டிைய நிறுத்தினான். "வாங்க அக்கா!" "வாடா நல்லவேன! அப்பாகிட்ட தைலைய ஆட்டிட்டு அங்கிட்டு உன் ெபாண்டாட்டிக்கு ேபாைனப்ேபாட்டு வரெசால்லிட்டியா?" "நிலா இங்கு வந்திருக்காளா? நான் எதுவும் ெசால்லைலேய!" என்றான் பrதாபமாக. "நம்பிட்ேடன்!" என்றா2 ெவடுக்ெகன. இருவரும் உள்ேள வர அைமதியாக சாப்பிட்டுக் ெகாண்டிருந்தாள் நிலா.

"ஏன் டீ! உன் புருசன் வட்டுக்கு  வ2றதுன்னா ெசால்லிட்டு வரமாட்ட? உன்ைன எங்ெகல்லாம் ேதடுறது?" என ெவடித்தா2 பவானி. "எதுக்கு ெசால்லணும்?" "அம்மாகிட்ட இப்படி ேபசலாமா நிலா?" "ந ேபசாதடா!" புள்ைளையயும் கில்லவிட்டுட்டு, ெதாட்டிைலயும் ஆட்டுறியா?" "அம்மா! நான் இங்கு வந்தது மாமாக்கு ெதrயாது. ந நம்பினாலும்... நம்பைலன்னாலும் அதுதான் உண்ைம. ெரண்டு நாள்ல திரும்பி வந்திருேவன்னு ெசான்ேனன்ல அைத யாராவது மதிச்சீங்களா? ஒருவாரம், பதிைனந்து நாள்னு இழுத்தடிச்சீங்க? என் புருசேனாட ஆர அமர உட்கா2ந்து ேபசி ஒன்றைர மாசமாச்சு. என்னாெலல்லாம் அந்த வட்டில்  இருக்க முடியாது." "என்ன டீ இப்படி ேபசுற? அம்மா அம்மான்னு முந்தாைனைய புடிச்சுக்கிட்டு திrஞ்ச, இப்ப உன் புருஷன் வந்ததும் நான் ேதைவப்படைல அப்படித்தாேன?" "நங்க ேதைவ இல்லன்னு நான் எப்ேபா ெசான்ேனன்? எனக்காக பா2க்கிறவங்க என் கூடேவ இருங்கன்னு தான் ெசால்ேறன்." "பா2 டா! எப்படி இருந்தவ இப்படி ேபசுறான்னு? எல்லாம் உன்னால் தான்! நல்லா மயக்கிவச்சிருக்கடா!" என்றவrன் குரலில் ெபருைம ெதrந்தது. இதுேவைறயா? என அசடுவழிந்தான் ெவற்றி. "என்னடா நிலாம்மா இப்படி ெசால்லாமல் வந்து நிக்கிற?' "ஏன் ெசால்லியிருந்தா மதுைர வரன்  ெபாம்மிைய தூக்கின மாதிr என்ைனய தூக்கிட்டு வந்திருப்பீங்கேளா? நான் உங்க மைனவி தாேன? அப்படித்தான் கூட்டிட்டு ேபாேவன்னு உங்க ெபrயப்பாகிட்ட ெசால்லாம அவ2 ெசால்றதுக்கு தைலயாட்டிகிட்டு இருக்கீ ங்க... என்கிட்ட ேபசாதங்க நான் ெராம்ப ேகாபமா இருக்ேகன்!" என முகம் திருப்பிக் ெகாண்டாள். அவள் முன் மண்டியிட்டு அவள் முகம் தாங்கி,

"ஏய்! ெசல்லக்குட்டி... ந இல்லாம மாமா எவ்வளவு தவிச்சு ேபாயிட்ேடன் ெதrயுமா? என்றவனின் கண்களில் ஏக்கம் வழிந்தது. "ஆஹா! அப்படிேய எனக்காக ஏங்கிட்டாலும்... நடிக்காதங்க!" "பிரமாதமா நடிச்ேசன்னு நிைனத்ேதன், கண்டுபிடிச்சுட்டிேய நிலாம்மா! ந ேவஸ்ட் டா ெவற்றி..." என தன்ைனேய ெநாந்தவனின் கன்னம் கடித்தாள். வலியால் கண்கள் கலங்கிய ேபாதும் அவைள பா2த்து சிrத்தான் அந்த அன்புக் கணவன். "சாr மாமா! ெராம்ப வலிக்குதா? அழுத்தமா கடிச்சுட்ேடனா? வலிக்குதுன்னு ெசால்ல ேவண்டியது தாேன?" என துடித்தவள் அவன் முகெமங்கும் முத்தமிட்டாள்." "வலிக்குதுன்னு ெசால்லியிருந்தா இப்படி முத்தம் ெகாடுத்திருப்பியா? நல்லா வலிக்கட்டும்னு தான் ெசால்லியிருப்ப!" என்றான் கண் சிமிட்டி. "ஊrல் எல்ேலாரும் உன்ைன ெகாண்டாடுறாங்க அவ்வளவு நல்லவனாடா ந?" என புருவம் உய2த்தினாள். "யாrடம் என்ன ெபய2 வாங்கி என்ன பிரேயாஜனம்? என் ெபாண்டாட்டி இன்னும் என்ைன ெபாறுக்கின்னு தான் ெசால்றா!' என்றான் குறும்பு ெகாப்பளிக்க. "எனக்கு நல்லவெனல்லாம் ேவண்டாம்! இந்த ெபாறுக்கிைய தான் பிடிச்சிருக்கு!" என்றவளின் இதழ்கைள சிைற ெசய்தான். மூச்சுமுட்ட அவனிடமிருந்து விலகியவள், "ேபாடா ெபாறுக்கி! ரவுடி, ேகடி..." என ெசல்லமாக திட்டி த2த்தாள். அைனவரும் பிரசவத்ைத எதி2ேநாக்கி காத்திருக்க இடியாய் வந்தது அந்த ெசய்தி. "ஐயா! நம்ம ெசல்வி புள்ைளய பாம்பு கடிச்சிருச்சாம்!" என ஓடிவந்தான் காத்தான்.

"யாrடமும் ெசால்ல ேவண்டாம்!" என காைர எடுத்துக் ெகாண்டு விைரந்தவன், அைனவருடனும் ெபrய ஆஸ்பத்திrக்கு ெசன்றான். சிகிச்ைச ெகாடுக்கப்பட்டது. கண்கள் ெசாருகிய நிைலயிலும் "நான் ஆைசப்பட்டது மாதிr ந என்ைன தூக்கிட்டு மச்சான்!" என்றாள் சிrக்க முடியாமல். "மைழக்கு அடுக்கியிருந்த விறகிற்குள் கருநாகம் இருந்துருக்கு, அது ெதrயாமல் இந்தப்புள்ள விறகு எடுக்க... கடிச்சுருக்கு" என ஆளாளுக்கு வருத்தப்பட மரகதம் அத்ைதயும், மாமனும் சிைலெயன அம2ந்திருந்தன2. சிகிக்ைச பலன் இன்றி ெசல்வி இறந்துவிட, அடக்கம் ெசய்யும் ெபாறுப்ைப தானாய் ஏற்று ெகாண்டவன், ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்த மைனவிைய ெதாந்தரவு ெசய்ய மனமின்றி,*------- அ2த்த ராத்திrயில் வட்டிற்கு  வந்து காெசடுத்துச் ெசன்றான். "அய்யா!" உன்ைனய உசுரா நிைனச்சுகிட்டு இருந்துச்சு, கன்னியா புைதக்கக்கூடாது ராசா... இந்த மஞ்சகயித்ைத அவள் கழுத்தில் கட்டுய்யா, சுமங்கலியா ேபாகட்டும்! என மன்றாடினா2 மரகதம். "மன்னிச்சுடுங்க அத்ைத!" நிலா மட்டும் தான் என் மைனவி. சடங்கு, சம்பிரதாயத்துக்குனு கூட நான் எதுவும் ெசய்ய மாட்ேடன் என்றான் அழுத்தமாக. ெபrயவ2கள் பலரும் வந்து ேபசியும் எதற்கும் ஒப்பு ெகாள்ளவில்ைல ெவற்றி. எல்லா காrயமும் முடிந்து வடு  வந்தவனிடம், "எங்க ேபான ங்க? ேநற்றிலிருந்து வட்டுக்கு  வரேவயில்ைல!" "பசிக்குதும்மா... குளிச்சுட்டு வேரன், சாப்பாடு எடுத்துைவ." "நான் ேகட்டதுக்கு நங்க இன்னும் பதில் ெசால்லைல." "சாப்பிட்டு ேபசலாம்" என்றான் அைமதியாக. "எனக்கு இப்பேவ ெதrஞ்சாகணும். ெசல்வி வட்டுக்கு  தாேன ேபான ங்க?" "யா2 ெசான்னா?"

"யா2 ெசான்னா என்ன?" அது தாேன உண்ைம என்றாள் ேகாபமாக. "கடவுேள!" இவளுக்கு ெதrந்தால் வருத்தப்படுவானு தான் ெசால்லைல. இப்ேபா அதுக்காகேவ ேகாபப்படுறா என ெபருமூச்சு விட்டவன், "ஆம்" என்றான். "இைத ெசால்ல உங்களுக்கு ெவட்கமாக இல்ைலயா?" நங்க கூப்பி/ட்ட ேபாெதல்லாம் தான் தயங்காமல் வந்ேதேன இப்பவும் வந்திருப்ேபேன பாவி! ேகாபத்தில் என்ன ேபசுகிேறாம் என்று சிந்திக்காமல் வா2த்ைதைய சிதறவிட்டாள், திரும்ப ெபறமுடியாது என்பைத மறந்து. "நிலா!" என அதி2ந்தவனின் ைக அவள் கன்னத்திற்கு ெவகு அருகில் நின்றது. "ஏன் நிறுத்திடீங்க? அடிங்க..." என்றாள் ஆேவசம் தனியாமல். தன்ைன சிரமப்பட்டு நிைலப்படுத்திக் ெகாண்டவன், "நம்ேமாட அழகான தருணங்கைள தயவு ெசய்து அசிங்கப் படுத்தாத. என்ைன பற்றி எவ்வளவு உய2ந்த எண்ணம் ெராம்ப சந்ேதாசம்!" என்று விலக முற்பட, "உங்க ேமல் தப்பு இல்ைலனா அைத நிரூபிக்க ேவண்டியதுதாேன! ஏன் ஓடி ஒழியனும்?" சும்மாேவ உங்கைள சுற்றி வந்தவள் தாேன அவள்! அவளிடம் உங்கைள தூக்கிக் ெகாடுத்துட்டு நான் தவிக்கனுமா? உங்க ெரண்டு ேபைரயும் ெகான்னுட்டு ெஜயிலுக்கு ேபாயிருேவன்! என்றாள் ஆத்திரமாக. சில ெநாடிகள் கண்கள் மின்ன அவைளப் பா2த்தவன், "என் ெபாண்டாட்டிகிட்ட என்ைன நிரூபிக்கிறைத விட ேகவலமான விஷயம் ேவெறதுவும் இல்ைல!" என கூறியபடிேய விலகிச் ெசன்றான். "என்ன டீ, தம்பி சாப்பிடாமல் ேபாகுது?" ஐேயா! முடியைலடா சாமி நானும் பாசமல2 படம் பா2த்துருக்ேகன், என ேதாள்கைள குலுக்கினாள். "உனக்கு ெகாழுப்பு தான்!" ெசத்த வட்டுக்கு  ேபாயிட்டு வந்த புள்ள சாப்பிடைலேயன்னு ேகட்ேடன்...

"யா2 அம்மா இறந்தது?" "நம்ம ெசல்வி தான். பாம்பு கடிச்சிருச்சு, ஆஸ்பத்திrக்கு ெகாண்டுேபாயும் காப்பாத்த முடியல. தம்பி தான் அங்க நின்னு எல்லாம் பா2த்திருக்கு. அத்ைத கூட தாலி கட்ட ெசான்னா2களாம்! ேவலு ஒேர பிடியா நிலாைவ தவிர யாருக்கும் கட்டமாட்ேடனு ெசால்லிருச்சாம். ந ெராம்ப ெகாடுத்து வச்சவ நிலா குட்டி! என கன்னம் வழித்துக் ெகாஞ்சினா2 அன்ைன. அதி2ந்து நின்றாள் நிலா. "கடவுேள!" நான் எவ்வளவு அசிங்கப்படுத்திட்ேடன். இனி எப்படி அவைன பா2ப்ேபன்? என்ன ெசால்லி மன்னிப்பு ேகட்ேபன்? விஷயத்ைத சrயாகக் ேகட்காமல் நாேன ஏேதேதா கற்பைன பண்ணி, எல்லாத்ைதயும் ெகடுத்துட்ேடன் என விக்கித்துப் ேபானாள். பல முைற ேபானில் ெதாட2பு ெகாண்டும் அவனுடன் ேபச முடியவில்ைல அவளால். வட்டு  எண்ணில் தன் அக்காைவ அைழத்து நிலாவின் நலமறிந்தான் அவள் மணாளன். என்னிடம் ேபசுவைத தவி2கிறான் இனி வட்டிற்கு  வரமாட்டான். இவைன எப்படி சமாதானம் ெசய்யப்ேபாகிேறன் என்று எண்ணி குழம்பியவைள தவிக்க விடாமல் இரவில் வட்டிற்கு  வந்தான் அவள் கணவன். மன்னிப்பு ேகட்பதற்கு வா2த்ைதகள் இன்றி அவைன கட்டிக்ெகாண்டு கண்ண2 விட்டாள். அவள் அழுது ஓயும் வைர காத்திருந்தவன் ெமதுவாக அவைள விலக்கிச் ெசன்றான். நிலா ஸ்தம்பித்து விழித்துக் ெகாண்டிருக்க அவேனா அைமதியாக படுத்துவிட்டான். நிலவு ஒளிரும்... அவனருகில் படுத்தவள் ெமதுவாக அவன் மீ து ைகையப் ேபாடா... எந்த எதி2ப்பும் காட்டாமல் படுத்திருந்தான். ேமலும் அவள் ெநருங்கிப் படுக்க, குழந்ைத உைதத்தது. அைத உண2ந்தவன் ெமதுவாக அவள் புறம் திரும்பி, "என்னடா ெசல்லம்... நான் உன்னிடம் ேபசைலன்னு ேகாபமா?" எனவும் திடுக்கிட்டு அவைன பா2க்க, அவேனா அவள் வயிற்ைறப் பா2த்து ேபசிக் ெகாண்டிருந்தான். "இன்னும் ெரண்டு நாள் தான் அப்புறம் குட்டிப்பாப்பா அப்பாகிட்ட வந்துடுவங்க.  அப்பா உங்கைள தூக்கி வச்சுப்ேபன், உங்க கூட விைளயாடுேவன். இந்த குட்டி பாப்பாைவ நல்லா பா2த்துக்குேவன், சீக்கிரம்

வந்துடுங்க... அப்பா உங்களுக்காக காத்துக்கிட்டுருக்ேகன். நாம ெரண்டு ேபரும் சந்ேதாசமாக இருக்கலாம். அதுக்கப்புறம் யா2 ேவணாலும் எங்க ேவணாலும் அவங்க இஷ்டப்படி ேபாகட்டும் என்றபடி உறங்கிவிட்டான். "அப்ேபா என்னய குழந்ைதைய ெபத்து ெகாடுத்துட்டு ேபாக ெசால்றானா? நான் ேதைவ இல்ைலயா? அதனால் தான் என்னிடம் ேபசவில்ைலயா? நான் அழுதேபாதும் என்ைன அைணத்து ஆறுதல் படுத்தவில்ைலயா? என மறுக்கியவள், இவள் ெதாட்டேபாது அவன் விலகவில்ைல என்பைத ேயாசிக்க தவறினாள். விக்கித்துப் ேபாய் அம2ந்திருந்தவளின் இடுப்ைப யாேரா இறுக்கிப் பிடிப்பது ேபால் இருந்தது. அது வலிேயா என ேயாசிக்கும் முன்னேர மைறந்தது. சிறிது ேநரத்திற்குப் பின் மீ ண்டும் சற்று கடுைமயான இறுக்கம். இது தான் இடுப்பு வலிேயா? டாக்ட2 ைடம் இன்ெட2வல் ேநாட் பண்ண ெசான்னா2கேள என மணி பா2த்தாள். அடுத்த முப்பது நிமிடங்களில் மீ ண்டும் அேத ேபால் வலி சில ெநாடிகள் மட்டுேம இருந்தது. இரண்டு மணி ேநரத்திற்கு பின் தாயிடம் ெசால்லலாம் என ெமதுவாக எழுந்து ெசன்றவளின் கரம் பிடித்து "என்ன?" என்றான். சட்ெடன அவன் ைகைய உதறி நடக்க... வலி வர கண்கைள மூடி நின்றாள். "ேஹய்!" வலி வந்துடுச்சா... ந உட்கா2. அக்காைவ கூப்பிடுேறன் என விைரந்து ெசன்றான். "நிலா குட்டி எவ்வளவு ேநரமா வலிக்குதும்மா?" என்ற தாயிடம், "இப்ேபா ெரண்டு மணி ேநரமாத்தான்" என்றவைள உறுத்து விழித்தான். "ேவலு! ந ேபாய் அம்மாைவ கூட்டி வா". நிலா உடம்புக்கு ஊத்திக்ேகா, நான் ேசாம்பு கஷாயம் ேபாடுேறன். அப்புறம் ஹாஸ்பிடலுக்கு கிளம்பலாம் என்றபடி விைரந்து ெசயல்பட்டா2. ெவற்றி ெபrயம்மாவுடன் வரும்ேபாது இருவரும் தயாராகி இருந்தன2. "சுகப்பிரசவமா ெராம்ப ேநரம் வலிக்காம சீக்கிரம் பிள்ைள பிறந்துடனும்!" என ேவண்டியபடி திருநறு பூசிவிட்டா2 பாட்டி.

"ந வண்டிைய எடு ேவலு கிளம்பலாம்" மைனவியிடம் தனித்து ேபச முடியாமல் தவித்துப் ேபானான். அவனது தயக்கம் கண்டு, "நாங்க வண்டியில உட்கா2ந்திருக்ேகாம் ந நிலாைவ கூட்ட வா!" என விைரந்து நடந்தா2 பாட்டி. சட்ெடன திரும்பியவன், "அப்படி என்ன உனக்கு வம்பு?  இரண்டு மணி ேநரமா என்னிடம் ெசால்லாமல் ெபாறுத்துக்கிட்டு இருந்துருக்க" "உங்க பிள்ைளைய எந்த பிரச்சைனயும் இல்லாமல் ெபத்து ெகாடுத்துடேறன் ேபாதுமா?" "ேஹய்! லூசு... நான் என்ன ேபசிக்கிட்டு இருக்ேகன் ந என்ன உளறிக்கிட்டு இருக்க திருந்தேவ மாட்டியா? என கடிந்தபடி அவைள ைககளில் ஏந்திக் ெகாண்டான். மறுக்க மனமின்றி அவன் கழுத்ைதக் கட்டிக்ெகாண்டாள். மருத்துவமைனயில் அவள் அருகிேலேய இருந்தான். அவள் தைல ேகாதி, கன்னம் வருடி... அவனால் முடிந்தவைர அவளுக்கு இதம் ெகாடுத்தான். வலியின் தவிரத்தில், "இன்னும் எவ்வளவு ேநரம் ஆகும் கவிதா? என்னால் முடியைலேய! எல்லாம் இவனால் தான் ெபாறுக்கி! ேபாடா... ந தான் காரணம் என் கண் முன்னால் நிக்காத! ேபாய் ெதாைல!" என்று கத்தினாலும் அவன் கரத்ைத இறுகப் பிடித்துக்ெகாண்டாள். "டாக்ட2 ஆபேரசன் பண்ணிடுங்கேளன் ப்ள ஸ்... எனக் ெகஞ்சினாள் வலி தாள முடியாமல். "அது இைதவிட வலிக்கும் பரவாயில்ைலயா?" "வலிக்காம பண்ணத்ெதrயாதா? ந என்ன டாக்ட2?" "படிச்சுத் தான் பட்டம் வாங்கினாயா? இல்ைல...ம்மா! முடியைலேய... சாr டாக்ட2." "இட்ஸ் ஆல்ைரட்!" ந ட்ைர பண்ணு நிலா. "நிலாம்மா...ட்ைர பண்ணுடா."

"புஷ் நிலா என இருவரும் மாறிமாறி ெசால்ல, எவ்வளவு முயன்றும் முடியவில்ைல அவளால். கைளத்துப் ேபானாள். சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு, "நிலா... கமான் ட்ைர டு புஷ்" என கவிதா அதட்ட, நிலாவின் தைல ேகாதி "ெகாஞ்சம் முயற்சி பண்ணுடா" என்ற ெவற்றிைய அருகில் அைழத்தாள், "என்னம்மா?" என்றபடி குனிந்தவனின் கன்னத்தில் அைறந்தவள், "நான் தான் முடியைலன்னு ெசால்லுேறன்ல... ட்ைர பண்ணு, ட்ைர பண்ணுனா என்ன அ2த்தம்? ெகான்னுடுேவன் உன்ைன!" என மிரட்டியவள் மீ ண்டும் துடித்தாள். அவள் வலிைய காண ெபாறுக்காதவன், "டாக்ட2... ஆபேரஷன் ெசய்தால் என்ன?” ெராம்ப கஷ்டப்படுறாேல என்றான் கண்கலங்க. இது சr வராது என்று உண2ந்த கவிதா, "நங்க ெவளிேய ேபாங்க ெவற்றி... நான் பாத்துக்கேறன்." "ந ேபா! உன்ைன யா2 வரச்ெசான்னது?" என ெவடித்தாள் நிலா வலியின் தவிரத்தில். "நிலாம்மா... இன்னும் பத்து நிமிஷம் தான்...அதற்குள் பாப்பா பிறக்கைலனா, மாமா நிஜமாேவ ெவளியில் ேபாயிடுேவன் என்றான் உைடந்த குரலில். தவிப்ேபாடு அவைன பா2த்தவள் தன்னால் முடிந்தவைர ேபாராடினாள். அவன் ைகைய இறுக பற்றிக்ெகாண்டாள். "ெராம்ப கஷ்டப்படுறா சீக்கிரம் குழந்ைத பிறந்துடனும்!" என கடவுைள ேவண்டிக் ெகாண்டிருந்தான் ெவற்றி. "ெவrகுட்!" என்ற கவிதாவின் குரலில் திடுக்கிட்டு விழித்தவன் ைககளில் பிஞ்சு குழந்ைதைய ைவத்தாள் கவிதா, "ெவற்றி உங்க வட்டுக்கு  மகாலக்ஷ்மி வந்தாச்சு" என அறிவித்தபடி, "மாமா..." என்றபடிேய மயங்கி ேபானாள் நிலா. பதறிப்ேபானான் அவள் கணவன். "நிலாவுக்கு என்னாச்சு?" அவைள பாருங்க கவிதா, ப்ள ஸ்...

"நங்க ெவளிேய ேபாங்க சாதாரண மயக்கம் தான்," எனும் ேபாேத அவன் ைகயில் இருந்த குழந்ைதைய வாங்கி, தைல கீ ழாக ெதாங்கவிட்டு முதுகில் தட்டி அழச் ெசய்தா2 தாதி. "பத்து நிமிஷத்துல பாப்பாைவ சுத்தம் ெசய்து தூக்கிட்டு வருவாங்க. நிலாைவ அைர மணி ேநரத்தில் வா2டுக்கு மாத்திடுேவாம்." அைனவரும் ெசய்தி ேகட்டு மகிழ்ந்தன2. "குழந்ைத நிலா மாதிrேய இருக்கு! விரல் எல்லாம் ேவலுக்கு மாதிr நளமா இருக்கு என்று ஆளுக்ெகாரு அபிப்பிராயம் ெசான்னா2கள், அவ்வட்டின்  இளவரசிையப் பா2த்து. அைனவரும் குழந்ைதைய தூக்கி ெகாண்டாட அவன் மனேமா மைனவியிடம் நிைல குத்தி நின்றது. சிறிது ேநரத்தில் தனியைறக்கு மாற்றப்பட்ட நிலாைவ அைனவரும் ெசன்று பா2த்தன2. "நிலாம்மா... என்றவனது அைழப்பில் விழி திறந்தவளின் ெநற்றியில் முத்தமிட்டு, ெகாஞ்ச ேநரத்தில் மாமாைவ பதறடிச்சுட்டிேய கண்ணம்மா என்றான் விழிகளில் ந2 திைரயிட. "ஷ்" என அவன் இதழ்களில் விரல் ைவத்தவள், அவைன இழுத்து கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள் நண்....ட முத்தம். "ெராம்ப வலிச்சுதா?" என்றாள் ெமதுவாக. "உன் வலிைய விட குைறவு தான்." குழந்ைத ெமல்ல சிணுங்க, "இப்படி தான் இருந்தாய் நயும்!" என்றபடிேய குழந்ைதைய தூக்கி அவளிடம் ெகாடுத்தான். பாலூட்ட ெதrயாமல் தவிக்கும் மைனவிையயும் பாலுக்காக ேதடும் குழந்ைதையயும் மகிழ்வுடன் பா2த்துக் ெகாண்டிருந்தான் ெவற்றி. "என்ன சிrப்பு?" என்று சிணுங்கிய மைனவிைய இதமாக அைணத்தபடி, பால் புகட்ட உதவினான். தாயாய் மாறிய கணவனின் கரம் பிடித்து,

"ேதங்க்ஸ் மாமா! இந்த பட்டிக்காட்டான் என் புருஷன்னு நிைனக்கும் ேபாது ெராம்ப ெபருைமயா இருக்கு!” என சிrத்தாள் ெவண்ணிலா. அவைள மா2ேபாடு அைணத்து அவள் தைலயில் முகம் புைதத்துக் ெகாண்டான். அந்த ெவண்ணிலவு இன்று அவன் வசமானது. "என் நிலா ந... நிலா... ந" என முத்தமிட்டான் ெவற்றி... ெவற்றிேவல். . முற்றும்.