April 13, 2018 | Author: vasumathislvaraj | Category: N/A
முத்துலட்சுமி ராகவன் எழுதிய
ஆனந்த கீதம்
யட்சுமி பஶயஶஜி பதிப்பகம் 68/37, ஸ்ரீஶம் பபட்டை ததரு, சி..டி நகர், தி.நகர், தென்டன - 600 035 அடறக்க : 95669 42486 மின்னஞ்ெல் :
[email protected] Website : www.muthulakshmiraghavan.com
நூல் விலப் பட்டில் நூலின் தபர்
:
ஆனந்த கீதம்
நூயஶசிரிர்
:
முத்துயட்சுமி ஶகலன்
நூல் உரிட
:
ழுத்தஶரருக்கு
தஶழி
:
தமிழ்
பதிப்பு ஆண்டு
:
முதற் பதிப்பு, நலம்பர் 2016
தஶள்
:
11.6 Kg புக் பிரிண்ட்
நூல் அரவு
:
1 X 8 கிவுன்
பக்கங்கள்
:
288
விடய
:
ரூபஶய் 65.00 யட்சுமி பஶயஶஜி பதிப்பகம் 68/37, ஸ்ரீஶம் பபட்டை ததரு,
பதிப்பகம்
:
சி..டி நகர், தி.நகர், தென்டன - 600 035 தெல் : 95669 42486
ஆசிரிர் கடிதம் மனம் விட்டுப் பேசலாமா...? ன்
பிரித்துக்குரி லஶெக. லஶெகிகபர.!
அந்தக்
கஶயத்
திடப்பைங்களில்
சிய
கஶட்சிகள்
லரும்.
லலிலர்கள் ளிலர்கடரத் துன்புறுத்தும் பபஶது அலர்கடரக் கஶக்க ங்கிருந்பதஶ எரு ஹிபஶ லந்து குதிப்பஶர். திரிகடரப் பந்தஶடி
துன்பப்
படுபலர்கடரக்
கஶப்பஶர்.
நிஜத்தில்
அது
ெஶத்திஶகிமதஶ...? இல்டய. நம் கண் முன்னஶல் நைக்கும் அக்கிங்கடரயும், அநிஶங்கடரயும்
தட்டிக்
பகட்கஶல்
நக்தகன்ன
ன்று
எதுங்கிப் பபஶலதுதஶன் னித இல்பஶக ஶறி விட்ைது. இன்தனஶன்டமயும் பஶர்த்திருக்கிபமன்.
அந்தக் துன்பப்
அதிகஶரிகளிைம்
புகஶர்
தகஶடுத்தலட
கசிஶக
கஶயத்
திடப்பைங்களில்
படுபலர்கள்
தெய்லஶர்கள். பஶதுகஶத்து.
கஶலல்துடம
அலர்கள்
புகஶர்
ஶறுபலைத்தில்
திரிகளிடைப நுடறந்து உண்டடக் கண்டு பிடிப்பஶர்கள். இன்று அப்படிதஶரு நிடயட இருக்கிமதஶ...?
இல்டய.
ங்பகதல்யஶம்
இருக்கிமஶர்கபரஶ
ன்று
திரிகள்
பஶசிக்க
ஊடுறுவி
பலண்டியிருக்கிமது.
ஶறு
பலைத்தில் நக்கஶக திரிகள் த்தியில் ஊடுறுவி உண்டடக் கண்டு பிடிப்பஶர்கள் ன்று நம்புலது பபஶடெ. னித
உரிட
ஆடைத்டதப்
பற்றிப்
பயத்
திடப்பைங்களில் லருகிமது. அந்த ஆடைத்தஶல் தனிதஶரு னிதரின் லஶழ்வின் உரிடகடரப் பஶதுகஶத்து விை முடியுஶ...? தன்னயமில்யஶத தலளிநஶட்டு பெனல்களின்
தஶர்மீக
முதயஶளியின்
பகஶபத்பதஶடு
அந்த
டகலெமிருக்கும்
அஶஜகத்டதயும்.
ஆடைம்
ததஶடயக்கஶட்சி
உள்நஶட்டு
முதயஶளிகளின்
டகயிலிருக்கும் பெனல்களின் தகஶடூத்டதயும் தட்டிக் பகட்குஶ...? கஶகிதப் புலி ன்படதப் பபஶய இடலதல்யஶம் கஶகிதத்தில் ழுதி
டலக்கப்பட்டிருக்கும்
கஶலல்
கலெங்கள்.
உண்டயில்
ந்தக் கலெமும் தனிதஶரு னிதருக்கு பநர்ந்து தகஶண்டிருக்கும் தகஶடுடக்கு நிஶம் லறங்கப் பபஶலதில்டய. இருநூமஶலது கடதஶக 20 பஶர்ட் கடதட ழுத பலண்டும் ன்பது னது குறிக்பகஶள். அதுலடக்கும் நஶன் உயிபஶடு இருக்க பலண்டும். அவ்லரவு தஶன். பலதமன்ன தெஶல்ய...?.
- ட்புடன் முத்துட்சுமி பாகயன்
கவிடத தெஶல்யலஶ..... தன்னந் தனிமமயிபல.... கஶத்திருக்கிபமன். எரு ட்ெகனுக்கஶக. அலன் தபஶங்கும் கைடயப் பபஶய இருப்பஶன். ரிடயடப் பபஶய சுட்தைரிப்பஶன். பூகம்பஶய் பிரப்பஶன். உயகம் புகழும் பெனல்களின் முகத்திடடக் கிழிப்பஶன். நடுநிடய னச் தெஶல்லிக் தகஶள்ளும் லஶஶந்திரிட லடதப்பஶன். னித உரிட மீமல்கடர உயகறிச் தெய்லஶன். எருநஶள் அலன் லரும் திருநஶள் லரும். அத்திருநஶளின் லருடகக்கஶக. யுகம் முடிந்தஶலும் கஶத்திருப்பபன்.
- முத்துட்சுமி பாகயன்
முக்கி அறிவிப்பு இந்தக் கடத னது தெஶந்தக் கற்படனயில் உருலஶனது. இதன் பதிப்பிற்கஶன உரிடட யட்சுமி பஶயஶஜி பதிப்பகத்திற்கு ட்டுப தந்திருக்கிபமன். இடதத் தழுவி ததஶடயக்கஶட்சி ததஶைர்கடரபஶ. திடப் பைத்டதபஶ டுத்தஶலும் இடைதரத்தில் ன் அனுதியின்றி தலளியிட்ைஶலும் நஶன் ெட்ை பூர்லஶன நைலடிக்டகட பற்தகஶள்பலன் ன்று ததரிவித்துக் தகஶள்கிபமன்.
இப்டிக்கு முத்துட்சுமி பாகயன்
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 1 ஜன்னடயத்
திமந்து
விட்ைஶன்
ஆனந்தன்.
இதஶன
குளிர்கஶற்று முகத்தில் படிந்தது. டகலிட டித்துக் கட்டிபடி லஶெலுக்கு
லந்தஶன்.
ததருவில்
நின்றிருந்த
பஶல்கஶன்
ஆனந்தடனக் கண்ைதும் டெக்கிளில் கட்டியிருந்த பகனிலிருந்து பஶடய
அரந்து
குடுத்தஶன்.
ஆனந்தன்
திரும்பிபபஶது
நீட்டி அலடரப்
பஶத்தித்தில் பஶர்த்தஶன்.
ஊற்றிக் பஶலஶடை
தஶலணியில் தபண்ட மிளி. குளித்து முடித்து ஈக் கூந்தலின் நுனியில் பின்னலிட்டு. முடனயில் நீர் தெஶட்ைக் குனிந்து லஶெலில் பகஶயமிட்டுக் தகஶண்டிருந்தஶள். ஆனந்தனஶகப் பிமப்தபடுத்தற்கு அலள் வீட்டின் லஶெயஶகப் பிமப்தபடுத்திருக்கயஶப ன்ம க்கம் அலன் னதில் லந்தது. தினமும்
அலடரத்
தரிசிக்கும்
லஶய்ப்புக்
பகட்கஶபய
கிடைத்திருக்குல்யலஶ...? அலள். கீதஶ..! இருபது லதில் இருக்கும் தரலன சுந்தரி. அெப்பட்டினம் ன்று அடறக்கப்படும் அந்த ஊரின் தெஶப்பன சுந்தரி.
அந்த
தெஶப்பன
சுந்தரிட
தினந்பதஶறும்
பஶக்கித்டத ஆனந்தன் தபற்மபத தனிக்கடத.
9
தரிசிக்கும்
முத்துட்சுமி பாகயன் தபரில்
ட்டுப
அெபட்டினம்
பட்டினத்டதத்
கிஶத்துக்குரி
தஶங்கியிருந்த
ெகயவிதஶன
ெஶமுத்திரிகஶ
யட்ெைங்களுைன் இருந்தது. எரு அசு பல்நிடயப்பள்ளியும், அததனதிப கிஶத்து
இருந்த
துடைத்
முகலரிடச்
தபஶல்
ெற்பம
ஶற்றி
நிடயமும் பட்டினத்தின்
அதன் ெஶடய
தகஶண்டுல முன்று தகஶண்டிருந்தன. சுற்று
லட்ைஶக்
பல்நிடயக்
கிஶங்களில்
கல்விக்கு
உள்ர
பிள்டரகள்
அெபட்டினத்திற்குத்தஶன்
லந்து
பபஶக
பலண்டியிருந்தது. அதன் தபஶருட்டு பக்கத்து ைவுனிலிருந்து ைவுன் பஸ்கள். அெ பட்டினத்திற்கு விைப் பட்டிருந்தன. அெபட்டினத்தின் அசு பல்நிடயப் பள்ளியின் முன்னஶல் இருக்கும்
திமந்த
தலளியில்தஶன்
பபஶகும்.
அதனஶல்
'ந்டத'
ைவுன்
ன்று
பஸ்
லந்து
நின்று
அடறக்கப்பட்டு
லந்த
டதஶனம் நஶரடைவில் தபர் ருவி "பஸ் ஸ்ைஶண்ட்’ ஆக உரு ஶறிது. அடனத்து
எட்டுனர்களும்
நைத்துனர்களும்
தெய்லடதப்
பபஶய அெ பட்டினத்திற்கு லரும் ைவுன் பஸ்ஸின் எட்டுனர்களும் நைத்துனர்களும் பஸ் நின்மவுைன் பணிகளுக்கு முன்னஶல் முதல் ஆரஶக
குதித்து
இமங்கி
அங்பக
டீக்கடையில் அடைக்கயஶலஶர்கள்.
10
இங்கிக்
தகஶண்டிருக்கும்
ஆந்த கீதம் அங்கு
லந்து
பபஶகும்
பஸ்கடர
நம்பி
ஆம்பிக்கப்
பட்டிருக்கும் டீக்கடையின் தெஶந்தக்கஶர் நன்றியுைர்வு ஶமஶல் சூைஶன லடைகடரயும் டீடயும் இயலெஶக கடை பப்புலஶர். அலற்டமச்
சுடலத்தபடி
நஶட்டு
நைப்டபப்
பபசிக்
தகஶண்டிருந்து விட்டு பதிடனந்து நிமிைங்களில் பஸ்ஸிற்குள் தஶவி பணிகள்
றினஶலும்,
மஶவிட்ைஶலும்
பஸ்டழக்
கிரப்பி
அெப்பட்டினத்தின் ல்டயடக் கைந்து எபைஶடி விடுலஶர்கள். பஸ்ஸிற்கஶக கஶத்திருக்கும் பணிகடர நம்பி ஆம்பிக்கப் பட்ை
டீக்கடையில்
அசுப்
பள்ளியின்
ஆசிரிர்களும்
ஊழிர்களும் நிந்த லஶடிக்டகஶரர்கள். தபஶல் நிடயத்திற்கு லந்து பபஶகிமலர்களும் அங்பக நின்று பபஶலதுண்டு. தஶத்தத்தில் தஶத்த ஊரின் ஆண்க்களும் எட்டு தஶத்த குத்தடகக்கு டுத்து மீட்டிங் பபஶட்டு அரலரஶவும் டீக்கடை தபஞ்சுகடரக் தகஶண்ை அந்த டீக்கடைதஶன் அெ பட்டினத்தின் ஸ்ைஶர் பவஶட்ைல். தபஶல் அலுலயகம் இருக்கும் ஊரில் தங்கியிருக்கத் பதஶதஶன வீடு இருக்கிமதஶ ன்று கலடய தகஶள்ரஶல் ஆனந்தடன அந்த ஊரின் ெப் பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைஶகத் தூக்கிடித்திருந்து தபஶல் துடம.! அலனும் அந்த இரம் லதிபயப பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைஶகப் பபஶகிபமஶம் ன்று புன்னடக ன்னனஶக அந்த ஊரில் லயது
11
முத்துட்சுமி பாகயன் கஶடய டுத்து டலத்து பஸ்ஸிலிருந்து இமங்கி அலுலயகத்தில் நுடறந்தஶன். “லஶங்க
ெஶர்.
நீங்கதஶன்
புதுெஶ
லந்திருக்கிம
பபஶஸ்ட்
ஶஸ்ைஶ...?” பஶ பஶலம் ன்று லபலற்ம அன்பறகன்தஶன் அங்பக பபஶஸ்ட் பனஶக உருஶறும் ஈடி பபக்கஶம். “ன்னஶச்சு ெஶர். உங்களுக்கு பலண்ைப்பட்ைலங்க ஶரும் டிபஶர்ட்தண்டிய இல்டயஶ." அலன்
துக்கம்
விெஶரித்ததில்
ஆனந்தனின்
உற்ெஶகம்
புஸ்லஶைம் பபஶய கஶைஶல் பபஶய் விட்ைது. "ம்ப்பஶ. இப்படிக் பகக்கம...?” “இல்ய. தெல்லஶக்கு இல்யஶதலங்கதஶன் இந்த ஆபிசிய லந்து ஶட்டிக்குலஶங்க. அதஶன் பகட்பைன். உட்கஶருங்க." அலன்
கஶட்டி
அப்படிப.
'கர்
நஶற்கஶலி
கர்’
பலண்டுஶனஶலும் உன்
புதிதஶக
இருந்தது.
பைபிளும்
ெப்தம்
பபஶட்டு
ப்பபஶது
னச்
தடயயில் விழுந்து விடுபலன்
ன்று
பமுறுத்தி மின்விசிறிக்கும் அந்த பைபிள் நஶற்கஶலிக்கும் ணி டலத்தஶலும் ட்ைஶது. “நக்கஶக
இந்த
தெட்ைப்
இதுக்கஶகத்தஶன்.”
12
இல்ய
ெஶர்.
ல்யஶம்
ஆந்த கீதம் அன்பறகன் சுட்டிக் கஶட்டி இைத்தில் அசிரங்குரிடப் பபஶய ஆபஶகணித்திருந்தது புத்தம் புதி கம்யூட்ைர். “அெ பட்டினத்துக்கஶனுக இதிய சினிஶத் ததரியுதஶன்னு ட்டிப் பஶர்க்கிமஶனுக. இங்கன பபஶயி கம்யூட்ைரு. ம்வ ஷம். ஈடி பபக்கருக்கு
விடிடலக்
கஶபைஶம்.
இன்னமும்
அத்தக்கூலிஶ,
அன்னஶைம் கஶய்ச்சிஶ நிக்கிபமஶம். கம்யூட்ைருக ட்டும் பகஶடிக் கைக்கிய
ரூபஶட
முழுங்கிக்கிட்டு
இமக்குதிஶகுது.
லல
தஷினுக்கு இருக்கிம திப்பு னுெனுக்கு இல்டயன்னு ஆகிப் பபஶச்சு ெஶர்." புழுதி படிந்த அெ பட்டினமும். புயம்பிக் தகஶண்டிருந்த அன்பறகனும் ஆனந்தடன அலெப்பட்டு விட்பைஶபஶ ன்று பஶசிக்க
டலத்ததில்
அலன்
தடயடப்
பிடித்தபடி
சீட்டில்
உட்கஶர்ந்தஶன். “இப்பபல
கண்ைக்
கட்டினஶ
ப்புடி...?
இன்னும்
நிம
இருக்பக.” லயிற்றில் புளிடக் கடத்து ஊற்றினஶன் அன்பறகன். இதுபல தஶங்கடய. இன்னும் இருக்கஶ...? அன்பறகடனப் பபெ விைக் கூைஶது ன்று தீர்ஶனித்தஶன் ஆனந்தன். “த்தடன பிஶன்ச் ஆபிஸ் இருக்கு...?”
13
முத்துட்சுமி பாகயன் “தண்டு
ெஶர்.
ணிக்குள்ர
'பி.எ
இல்பயன்னஶ
டபதடுக்க டபடக்
லருலஶங்க.
கட்டி
சிறுவூர்க்கஶனும்,
நீங்க
தடிஶ
பத்து
டலச்சினும்.
தபருவூர்க்கஶனும்
குதிஶய்
குதிப்பஶனுக.” 'இலனுக்கு
நஶன்
சுப்பிரிஶ.
இல்டய
னக்கு
இலன்
சுப்பிரிஶ...? “தடய லலிக்குதஶ...? இருங்க டீ லஶங்கிஶபமன். நம்ர நம்பி ஆம்பிச்சிருக்கிம கடை. நஶ எை டலச்சிருபலஶமுல்ய.” அன்பறகனின் 'எை டலத்தல் டீக்கடைட எை டலப்பதஶ இல்டய
டீக்கடை
நைத்துபலடன
எை
டலப்பதஶ
ன்ம
குறப்பத்தில் ஆழ்ந்தஶன் ஆனந்தன். அன்பறகன்
டீ
லஶங்கப்
பபஶய்
விட்ைதில்
அலுலயகப
அடதிப் பூங்கஶலஶக உருஶறினது. ஆசுலஶெடை இப்படி எரு லழி
இருக்கிமது
ன்படத
கண்டு
தகஶண்ைஶன்
ஆனந்தன்.
திரும்பி ல பநதடுத்துக் தகஶண்ை அன்பறகன். “பபஶனஶ ெட்டு புட்டுன்னு திரும்பி ல முடியுதஶ...? பபச்சிய புடிச்சுக்கிமஶனுக..” ன்று அலுத்தபடி டீக் கிரஶடழ டலத்தஶன். இலடனப்
பபச்சில்
பிடிக்கவும்
ஆள்
இருக்கிமதஶ...?
கம்யூட்ைட உயிர்ப்பித்து முதல் நஶளின் பலடய விலங்கடர பஶர்டலயிை
ஆம்பித்த
ஆனந்தடன
டலத்த அன்பறகன். 14
உன்னிப்பஶக
பஶர்த்து
ஆந்த கீதம் “இதுலடக்கும் ஶஸ்ைருக
இந்த
ஆபிசுக்கு
லந்தபதயில்ய.
இருக்கிமலங்கதஶன்
லந்து
ல்யஶம் பபஶலஶங்க.
இரந்தஶரி
பபஶஸ்ட்
ரிட்ைஶகிம
லசிய
முதல்
ஆரஶ
நீங்க
சிக்கியிருக்கீங்க பபஶய.." ன்மஶன். அடுத்த எடிவிை
பஸ்டழப்
பலண்டும்
பிடித்து
ன்ம
அெ
ஆடெட
பட்டினத்டத ஆனந்தனின்
விட்டு னதில்
விடதப்பதில் அலன் முடனப்பஶக இருந்ததில் தலறுத்துப்பபஶன ஆனந்தன்
நிமிர்ந்து
அன்பறகடன
தீர்க்கஶக
எர்
பஶர்டல
பஶர்த்து டலத்தஶன். “ன்ன ெஶர்...?” "நீ ப்படிக் கடத தெஶன்னஶலும் அெ பட்டினத்டத விட்டு நஶன் நகருகிமதஶ இல்டய. அதனஶய இங்பக லஶைடகக்கு வீடு கிடைக்குஶன்னு பஶர்த்துச் தெஶல்லு.” “லஶைடகக்கு
வீைஶ...?
இந்த
ஊரியஶ...?
னுென்
குடியிருப்பஶனஶ ெஶர் இந்த ஊரிய...?” “நஶன் குடியிருப்பபன். ன்டனப் பஶர்த்தஶ உனக்கு னுெனஶத் ததரிடயஶ...? "பஶ ெஶர். நீங்க ததய்லம்.” “அஃது. இப்படிப தயின்தையின் பண்ணு. அதஶன் உனக்கு நல்யது. முதல்ய இந்த ததய்லம் குடியிருக்க எரு பகஶவிடயத் பதடிக் தகஶடு.” 15
முத்துட்சுமி பாகயன் “உங்களுக்பகத்தடதப்
பபஶய
எபதஶரு
வீடுதஶன்
இருந்துச்சு. அதியயும் நம் சுகுஶமன் லஶத்திஶர் குடியிருக்கஶப. ன்ன தெய்யஶம்...?” அன்பறகன் தநற்றிட எற்டம வியஶல் தட்டி பஶசிக்க ஆம்பித்த
பபஶது
அலன்
தெஶன்ன
சுகுஶமபன
பபஶஸ்ட்
ஆபிசிற்கு லந்து விட்ைஶன். “ன்ன அன்பு. னக்கு முக்கிஶ எரு ஸ்பீடு பபஶஸ்ட் லபலண்டியிருக்கு.
இன்டனக்கு
ன்று பகட்ைஶன்.
16
தயிலில்
லர்திருக்குதஶ...?”
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 2 பகள்வி டலத்தஶன்
பகட்ை
ஆசிரிட
அன்பறகன்.
கித்தஶய்ப்பஶக
முகத்டத
பஶர்த்து
தீவிஶக
டலத்துக்
தகஶண்ைஶன். அலன் கஶட்டி பதஶடை தமிழ்நஶட்டின் பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைர் தஜனபய அலன்தஶன் ன்படதப் பபஶய இருந்தது. “அதுக்குள்ர
அலெப்பட்ைஶ
ப்படி
ெஶர்...?
இப்பத்தஶன்
ைவுன்பஸ் லந்துட்டுப் பபஶச்சு. ஶடலயும் தயிடயயும் அந்தப் பஸ்தஶன் இமக்கி விட்டுச்சு. பிரிச்சுப் பபஶைனுமில்ய...?” அன்பறகனின்
அயட்ைடயத்
தஶர
ஶட்ைஶத
ஆனந்தன்
நிமிர்ந்து எர் பஶர்டல பஶர்த்தஶன். அலனது
புருலங்களின்
சுருக்கங்கள்
அன்பறகன்
தயில்
டபடப் பிரித்துப் பபஶை உத்பதசித்திருக்கிமஶனஶ இல்டய அந்த அலுலயகத்தில் ஆனந்தடனப்
அடிதடுத்து பிரித்துப்
டலத்து
பபஶை
விட்ை
தலறுக்கஶக
உத்பதசித்திருக்கிமஶனஶ
ன்று
வினவின. “ன்ன அன்பறகன்...? டதப் பிரிச்சுப் பபஶைப் பபஶம...?” ஆனந்தன் நிதஶனஶக பகட்ைஶன். “தயில்டபடத்தஶன் பிரிச்சுப் பபஶைனும் ெஶர்.”
17
முத்துட்சுமி பாகயன் “தெஶல்மடதத் ததளிலஶச் தெஶல்லு. பபெமடதப் புரிமடதப் பபஶயப் பபசிப் பறகு. இல்பயன்னஶ நஶன் உன்டனப் பிரிச்சுப் பபஶை பலண்டியிருக்கும். அன்ைர்ஸ்ைஶண்ட்...?" "அன்ைர்ஸ்ைஶண்டு ெஶர்.” “தயில் பிரிக்கஶ
பபக்
லந்து
டீக்கடைப்
இவ்லரவு தபஞ்சுய
பநஶகுது. உக்கஶந்து
அடதப் தலட்டிஶ
அட்டைடிச்சுட்டு லர்ம...?" "ஹி.. ஹி.." “சிரிக்கஶபத. ெகிக்கடய. பத்து ணிக்குள்ர பி.எ. பபக்டகக் கட்டிஶகனும்னு நீதஶன தெஶன்ன...? தயில் இல்யஶ டபடக் கட்ை முடியுஶ...? அந்த ஊருக்கஶங்களுக்கு லர்ம கடிதங்கடர அடுத்த
நஶள்தஶன்
படிக்கனும்னு
நீ
புதுெஶ
ரூல்
பபஶட்டு
டலச்சிருக்கஶ...?” ஆனந்தன் விரஶசி விரஶெலில் அன்பறகன் தஶவிப் பஶய்ந்து டபடப்
பிரித்தடத
சுலஶஸ்ஶக
பலடிக்டக
பஶர்த்தஶன்
சுகுஶமன். அதுநஶள்லட அந்த பபஶஸ்ட் ஆபிசிற்குத் தஶன்தஶன் பபஶஸ்ட்
ஶஸ்ைர்
பபஶய
பிலிம்
கஶட்டிக்
தகஶண்டிருந்த
அன்பறகன் சுகுஶமனின் சுலஶஸ்ஶன பஶர்டலயில் தன்னுடை இபஜ்
ெரிந்து
விட்ைடத
உைர்ந்து
புழுங்கினஶன்.
18
தகஶண்ைலனஶக
னம்
ஆந்த கீதம் அந்த இனி தபஶழுதியஶ பக்கத்திலிருந்து விபெள வீட்டின் எலிதபருக்கியில் பஶைல் எலிக்க பலண்டும்...? “பபஶட்டுத் தஶக்கு. பபஶட்டுத் தஶக்கு.” தஶக்கு தஶக்தகன்று தஶக்கி பஶைலில் சுகுஶமன் கைகைதலன சிரித்து விட்ைஶன். “அததப்படி
அன்பு.
பக்கத்து
வீட்டுய
உனக்பகத்த
சிச்சுபலென் ெஶங்டகப் பபஶட்டுத் தஶக்கமஶங்க...?” சுகுஶமனின் பகள்வியில் அலடன முடமத்துப் பஶர்த்தஶன் அன்பறகன். பபெ முடிவில்டய. ஆனந்தன்தஶன்
லஶடத்
திமக்க
விைஶல்
லடகஶய்
பபஶட்டுத்தஶக்குகிமஶபன. அதுலட அந்தத் தபஶல்நிடயம் எய்வு தபமப் பபஶகும் பபஶஸ்ட்
ஶஸ்ைர்கள்
லந்து
தூங்கிப்
பபஶகும்
ெைஶயஶக
இருந்தது. ரிட்ைர்தண்ட் ெஶர்ந்பத
இருந்ததஶல்
ஸ்பைஜில் அடனத்து
உள்ரலர்கள்
அன்பறகடனச்
அதிகஶங்கடரயும்
அலன்
டகயில் டுத்துக் தகஶள்லடத கண்டு தகஶள்ர ஶட்ைஶர்கள். அலனும் "நஶன் ஶஜஶ." ன்று ன்னஶதி ன்னனஶக அந்தத் துடை தபஶல் நிடயத்தில் லஶனரஶவி அதிகஶத்துைன் லயம் லந்தஶன். இப்படிதஶரு இரந்தஶரி ெப் பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைர் லந்து 19
முத்துட்சுமி பாகயன் அலனுடை லஶனரஶவி அதிகஶத்திற்கு ஆப்பு டலப்பஶன் ன்று கனவிலும் அலன் நிடனத்ததில்டய. இந்த அெப் பட்டினத்துக்கு லனும்னு ந்த இரந்தஶரி ெப் பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைர் ஆடெப்பைப் பபஶமஶன்...? இந்த நிடனவில் ண் விழுந்து விட்ைத்துக்கத்துைன் அலன் தயில் டபடப் பிரித்துக் தகஶட்டிக் கவிழ்த்தஶன். அக்கவுண்ட் பபக்டக ஆனந்தனின் பைபிளில் டலத்தஶன். ஸ்பீடு, தஜிஸ்ைர் டபகடர தலட்டி பிரிக்க ஆம்பித்தஶன். அன்பறகனின் அதி பலகத்டத புதிதஶகப் பஶர்ப்படதப் பபஶய பஶர்த்த சுகுஶமன். "உனக்கு இத்தடன விெஶ பலடய தெய்க் கூைத் ததரியுஶ அன்பு...?” ன்று விந்து பபஶனஶன். "பஶவ். பஶர்டலபஶடு
சும்ஶயிருய்ஶ. நட்பில்யஶல்
அன்பறகன்
சுகுஶமடன
'ஶர்
தலட்டும் நீ...?’
ன்று
அறிமுகற்ம பஶர்டல பஶர்த்தபடி கைடயில் கண்ைஶகினஶன். "பலஶயில்டய
ெஶர்.
லந்த
முதல்
நஶளிபயப
நம்
அன்பறகடன டிரில் லஶங்கிட்டிங்க...?” புதிதஶக
லந்திருக்கும்
சிபநகிதஶகிவிடும் ஆனந்தனின்
ெப்
உத்பதெத்துைன்
முகத்டத
பநருக்கு
ஆனந்தஶகிப் பபஶனஶலனஶக. 20
பபஶஸ்ட் டக
நீட்டி பநஶக
ஶஸ்ைரிைம் சுகுஶமன் பஶர்த்ததும்
ஆந்த கீதம் “பைய். ஆனந்தஶ..” ன்று கூவினஶன். லந்திருப்பது ஶர் ன்று கூைக் கலனிக்கஶல் அன்பறகடன அன்பஶகக்
கலனிப்பதில்
மும்முஶக
இருந்த
ஆனந்தன்
சுகுஶமனின் கூலலில் அலன் முகத்டத உன்னிப்பஶக பஶர்த்து விட்டு. "சுகு..!
நீஶைஶ...?"
ன்று
அலன்
டககளுக்குள்
க்கிஶனஶன். கட்டித்
தழுவி
நண்பர்கடரக்
கஶண்ைஶக
பஶர்த்த
அன்பறகன். 'இது பலமஶ...?’ ன்று னதுக்குள் ெலித்துக் தகஶண்ைஶன். விடமத்துக் ஶஸ்ைருக்கு
தகஶண்டிருக்கும்
அெ
விடமப்பஶன
பட்டினத்டதயும்
அங்குள்ர
ெப்
பபஶஸ்ட்
ஆள்கடரயும்
அறிமுகப்படுத்தினஶல்தஶபன ஆனந்தனும் தகஶஞ்ெம் டயயிமங்கி அன்பறகனுைன் ெஶதஶனஶகப் பபஶலஶன்...? அதற்கும் லழியில்யஶல் அந்த ஊரிபயப குடியிருக்கும் இரந்தஶரி லஶத்திஶர் ஆனந்தடன அலடைத்துக் தகஶண்ைஶல் அன்பறகன் பஶலம் ன்னதஶன் தெய்லஶன்...? “ன்னைஶ ச்ெஶன். இந்த ஊரில் லந்து ஶட்டியிருக்க...?” சுகுஶமன்
துக்கம்
விெஶரித்ததில்
ஆனந்தன். "நீயும் லஶய் டலச்சிட்டிஶ...? 21
தநஶந்து
பபஶனஶன்
முத்துட்சுமி பாகயன் “னக்கு முன்னஶபய ஶருைஶ லஶய் டலச்ெது...? “ல்யஶம் ன்பனஶை அன்பஶன அறகஶன அஸிஸ்தைண்டு அன்பறகன்தஶன்.” 'அலிஸ்தைண்ட்.’ ன்ம லஶர்த்டதயில் முகம் யர்ந்து பபஶன அன்பறகன். “ெஶர்.” ன்று லஶதல்யஶம் பல்யஶனஶன். “பஶருைஶ.
நம்
அன்புக்கு
அஸிஸ்தைண்ைஶ
பிபஶென்
நஶற்கஶலியில்
உட்கஶர்ந்து
கிடைச்சிருச்ெஶ...?” சுலஶதீனஶக
அங்கிருந்த
தகஶண்ைஶன் சுகுஶமன். “பஶர்த்து ெஶர். அபதஶை கஶல் என்னு ஆடிக்கிட்டு இருக்கு..” ச்ெரித்தஶன் அன்பறகன். “இந்த ஆபிசிய ஆடிப் பபஶயிருக்கிம அத்தடன
உருப்படிகடரப்
பத்தின
அத்தடன
விலமும்
அன்பறகனுக்கு அத்துபடி..” சிரித்தஶன் சுகுஶமன். "அத்துபடிஶகி
ன்ன
பிபஶெனம்..!
இதுகடரதல்யஶம்
ஶத்தியிருந்தஶ பஶஶட்டியிருக்கயஶம்." ன்மஶன் ஆனந்தன். “ஶத்தினஶ
பபஶஸ்ட்
ஆபிசுக்கஶன
புஶதனஶன
ஶறிப் பபஶயிரும்ன்னு ஃபீல் பண்ணியிருப்பஶப்பிய.”
22
அறபக
ஆந்த கீதம் சுகுஶமனின் சிரிப்பில் கயந்து தகஶள்ரஶல் தயட்ைர் பபடை டுத்து
பதஶ
ழுதி
கலரில்
பபஶட்டு
எட்டி
டலத்தஶன்
ஆனந்தன். “ன்னப்பஶ தெய்கிம...?” “இங்பகயிருக்கிம
படற
பர்னிச்ெர்களுக்குப்
பதியஶ
புது
பர்னிச்ெர்கடர அனுப்பி டலக்கச் தெஶல்லி டிவிெனல் ஆபிசுக்கு தயட்ைர் ழுதியிருக்பகன்.” “ழுதினஶ அனுப்பி டலச்சுருலஶங்கரஶ...? "ம்ம்ம். இதுக்குன்பன ஸ்ைஶக் கிரஶர்க் இருக்கஶங்க.” “இடதபன் இத்தடன நஶரஶ த்த ெப் பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைருக தெய்டய...? “அடத அலங்ககிட்ைத்தஶன் பகக்கனும்.” "ஊஹீம். அன்பறகன்கிட்ைதஶன் பகக்கனும். ன்னஶ. இதுநஶள் லடக்கும்
இங்பக
ஆல்
அன்பறகபனஶை லந்தலர்கள்ரஶம்
இன்
ஆல்
ஆட்சிதஶன் ைம்மி.
அன்பறகன்
அறகுஶஜஶலஶ
நம்
பகஶபயஶச்சியிருந்தது. தெஶல்கிமத
தெய்துட்டுப்
பபஶயிருலஶங்க.” “பலம ன்ன தெய் முடியும் சுகுஶஶ...? தலஶர்க் பயஶடு அதிகம். ஆபிசிய
தலளிப ன்ன
இருந்து
பஶக்கிமலங்க
பலடயயிருக்குன்னு
ளிெஶ
பபஶஸ்ட்
தெஶல்லிட்டுப்
பபஶயிருலஶங்க. உள்பர லந்து எருநஶள் உட்கஶர்ந்து பஶர்த்தஶத் 23
முத்துட்சுமி பாகயன் ததரியும். இது தன்னிடப் பிடிக்கிம பலடயன்னு. புஶதனஶன ஆபிஸ்தஶன்
இது.
கட்டிைத்திய
ட்டுமில்டய.
ரூல்ஸ்
அண்ட்
தகுபயெனிலும் அப்படித்தஶன். பலடய பநத்திய சீட்டை விட்டு ழுந்திருக்கக் கூைஶது." “பஶருைஶ.
உன்
டிபஶர்ட்தண்டுக்கு
பஶஶட்டுப்
பத்திம்
தகஶடுக்கிம. பலஶயில்டய. ங்பக தங்கியிருக்கிம...?” ஆனந்தன்
லஶடத்
திமப்பதற்குள்
அன்பறகன்
முந்திக்
தகஶண்ைஶன். “ங்பக தங்கமது...? இப்பத்தஶன் பஸ்டழ விட்டு இமங்கி தபட்டி
படுக்டகபஶை
இப்பபஶடதக்கு
பபஶஸ்ட்
ஆபிசுக்குள்ர ஆபிசியதஶன்
லந்திருக்கஶரு. ஜஶடக.
பக்கத்து
டீக்கடையிய ெஶப்பஶடுக்கு தெஶல்லி டலக்கனும். இந்த ஊருக்குள்ர வீடு பஶத்துத் தச் தெஶன்னஶ
நஶன்
ங்பக பபஶமது...?
ெஶர்
தங்கமடதப் பபஶய எபதஶரு வீடுதஶன் இருந்துச்சு. அதிய நீங்க குடி
லந்திட்டிங்க.
புதுெஶ
பலம
ஶஶலது
லெதிஶ
வீடு
கட்டித்தந்தஶ குடி பபஶகயஶம். அதுலடக்கும் பபஶஸ்ட் ஆபிசிய பைஶ பபஶை பலண்டிதுதஶன்.” “இங்பகஶ...?” எற்டம ரூமுைன் இருந்த அந்தச் சின்னக் கட்டிைத்டதச் சுற்றிச் சுறன்மது சுகுஶமனின் பஶர்டல. அலனது புருலங்கள் பபயறின.
24
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 3 பத்துக்குப்
பத்தில்
இருந்த
அந்த
அடமயின்
ஜன்னல்
கவுண்ைஶக ஶற்மப் பட்டிருந்தது. தலளி லஶண்ைஶ தபஶதுக்கள் லந்து
பபஶகும்
இைஶகியிருந்ததில்
அங்பக
எரு
தபஞ்ச்
பபஶைப்பட்டிருந்தது. ஜன்னடய எட்டிப் பபஶைப்பட்டிருந்த தபரி பைபிளில் கம்யூட்ைர் எயியஶக அர்ந்திருக்க அதன் பக்கத்தில் டை பஶர்க்கும் தஷின் தபஶருத்தப்பட்டிருந்தது. அடமயின் மூடயயில் சுலபஶடு சுலஶக எட்டிப் பபஶைப் பட்டிருந்த
நீண்ை
லடிலஶன
பபடு
பைபிளில்
கரிநிம
இருந்தது.
ட
தபஶல்
லழியும்
லட்ை
நிடயத்தின்
தனி
அடைஶரம் அது.. அடததஶட்டித்தஶன் பைட் ஸ்ைஶம்பு முதயஶன அடைத்து முத்திடகளும் இருந்தன. சுத்திடயப் பபஶய நீண்ை க்
டகப்பிடியுைன்
பயவிதஶன முத்திடகளின்
முடனயில்
இரும்பு பதிவுகள்
லட்ைம்,
முக்பகஶனம்
ன்ம
இருக்கும்
அந்த
லடிலங்களுைன் ந்த
நீதின்மத்திலும்
அடெக்க
முடிஶத ெஶட்சிகரஶக நிமிர்ந்து நிற்கும் லல்யட லஶய்ந்தடல. தபஶல்துடமயில்
அனுப்பப்
படும்
தபஶல்களும்
அலற்றின்
முத்திடகளும்தஶன் ெந்பதகத்திற்கு அப்பஶற்பட்ை ெஶட்சிங்கரஶக நீதின்மங்கரஶல் ற்றுக் தகஶள்ரப் படுகின்மன. 25
முத்துட்சுமி பாகயன் தபஶல் முத்திடகடரப் பதிப்பது தனிக்கடய.! சுத்திடயப் டகடப்
பிடிப்படதப்
பதித்து
பின்பகஶடு
முத்திட
பபஶன்ம
ந்த
பபஶய
அதன்
பதித்தஶல் விலமும்
ப்
பநம்,
பகுதியில்
ஊர்,
ததளிலஶகப்
பததி,
பதிஶது.
ப்பகுதியின் பல் முடனயில் ஆள்கஶட்டி விலின் டப் பகுதிட அழுத்திப் பதி டலத்து ற்ம நஶன்கு வில்கடரயும் ப்பகுதிடச் சுற்றிப் படி டலத்து இறுக்கிப் பிடித்து ஏங்கி பதிக்க பலண்டும். இடத அதி விடலஶக தெய் பதர்ந்த பயிற்சி தபற்ம
தபஶல்துடமயினஶல்தஶன்
முடியும்.
அங்குள்ர
பணிஶரர்கள் அதிவிடவில் ததளிலஶன முத்திட பதிப்பதில் லல்லுனர்கள். அப்படிப் பதிக்கும் பபஶது தபஶல் முத்திடக்கஶன கருப்பு ட டககளிலும் உடைகளிலும் படிஶதபடி யஶலகஶக டகஶர
பலண்டும்.
தபஶல்துடமயின்
கருப்பு
ட
ளிதில்
அழிஶது. அலர்களுக்கு அந்த யஶலகம் ததரியும். ன்ன என்று. முத்திட பதிப்பதில் இத்துடை நுணுக்கஶன அணுகுமுடமகள் இருக்கின்மன ன்பது முத்திட பதிப்பலர்களுக்கும் ததரிஶது. பயதிகஶரிகளுக்கும் ததரிஶது. டிப்புக்
கடயஶத
பநர்த்திஶன
உடையுைன்
லரும்
பயதிகஶரிகளின் லஶயிலிருந்து லரும் எரு சிறு பஶஶட்டு பபஶதும். தபஶல்
துடமயின்
பட்டுப்
பபஶக.
கடைநிடய ஆனஶல்
ஊழிர்கள்
அந்தப் 26
கிழ்ந்து
பலெம்
பலெப்
அலர்களுக்குக்
ஆந்த கீதம் கிடைத்தபதயில்டய. பல்ட்ைம்
அதிகஶத்டதப்
கடைநிடய
பிபஶகிக்கும்
ஊழிடப்
பற்றி
கை
அதிகஶ பநம்கூை
நிடனப்பதில்டய ன்பபத நிதர்ெனஶன உண்ட. அலர்களின் சிந்தடனகதரல்யஶம்
துடமயின்
லவு
தெயவு
கைக்கிபயப
டமிட்டுக் தகஶண்டிருக்கும். அெ பட்டினத்தின் தபஶல் நிடயம் துடைதபஶல் நிடயம் ன்ம
தபடப்
தபற்றிருந்தஶலும்
எற்டம
அடமக்
கட்டிைத்தில்தஶன் இங்கிக் தகஶண்டிருந்தது. சிக்கனத்திற்கு தபர் தபற்மது தபஶல்துடம..! எற்டம அடமயில் தபஶல் நிடயம் இங்கிக் தகஶண்டிருக்க எட்டியிருந்த சின்ன அடமயின் அயஶரிகளில் அலுலயகத்திற்குத் பதடலஶன அடனத்துப் ஃபஶர்ம்களும் அடுக்கப் பட்டிருந்தன. மூடயயில் லரிடெஶக பகஶணிப்டப. பின்பக்கம் குளியடம. “ங்க
ஸ்கூபயஶை
ஃடபல்
ரூம்கூை
இடதவிை
தபரிெஶ
இருக்கும்ைஶ.” சுகுஶமன் பகள்வியில் சுருக்தகன்று பகஶபம் லந்து விட்ைதில். "உன்னுடைது
ஸ்கூல்.
ன்னுடைது
ஆபிஸ்.”
ன்று
ரிந்து விழுந்தஶன் ஆனந்தன். "ஆஶண்ைஶ. தகஶடுத்திருக்கு.
னக்கு உனக்கு
ஸ்கூடயப் ஆபிடெப்
தகஶடுத்திருக்கு. விடுவிஶ.” 27
பட்ைஶப்
பபஶட்டுக்
பட்ைஶப்
பபஶட்டுக்
முத்துட்சுமி பாகயன் தலண்புமஶடல பமக்க விட்டு ெஶதஶனஶனஶன் சுகுஶமன். 'அஃது.’
ன்ம
முடமப்புைன்
சுகுஶமனுக்கஶன
ஸ்பீடு
பபஶஸ்டை பதை ஆம்பித்தஶன் ஆனந்தன். 'ஆவஶ. லஶத்திஶருக்கும் டலச்ெஶன்ைஶ ஆப்பு.' தஶன்
தபற்ம
துன்பத்டத
சுகுஶமனும்
தபற்று
விட்ைதில்
இன்பஶனஶன் அன்பறகன். “இதில்
எரு
டென்
பபஶட்டுட்டு
ஸ்பீடு
பபஶஸ்டை
டுத்துக்கிட்டுப் பபஶ.” கவுண்ைர் தைலிலரி ஃபஶர்ட நீட்டினஶன் ஆனந்தன். அதில் டகதழுத்டதப் பபஶட்ைபடி. “என்னு தெய்யஶஶ...?” ன்மஶன் சுகுஶமன். "லஶத்திஶரில்ய. ஆம்பிக்கிமடதப்
அதஶன
பபஶய
ஆனஶ.
என்னிய
இருந்து
ஆலனைஶடல ஆம்பிக்கிமஶரு.”
விஶக்கினம் பபசினஶன் அன்பறகன். “இம்புட்டுத்
தஶக்கினஶலும்
நீ
அைங்கபல
இல்டய
பஶர்த்திஶ.” சுகுஶமனின் டநஶண்டியில் ஆனந்தன் நிமிர்ந்து பஶர்க்க. 'ஆத்தி.’ ன்று அண்டு பபஶனஶன் அன்பறகன். இந்த லஶத்தி கிரப்பி விைமதிபயப குறிஶ இருக்கஶபன. இந்தஶளு மந்தஶலும் இலன் உசுப்பி விைஶ இருக்க ஶட்ைஶன் பபஶய இருக்பக. புதுெஶ லந்திருக்கிம
இரந்தஶரி
ஸ்.பி.ம் 28
பபஶட்டுத்
தஶக்கமதிய
ஆந்த கீதம் ன்னனஶச்பெ.
திரும்பவும்
தஶக்க
ஆம்பிச்சிட்ைஶ
ன்கதி
ன்னஶகும்...?’ எடிப் பபஶய் விையஶஶ ன்று பஶசித்தஶன் அன்பறகன். 'பபஶஸ்ட்
ஆபிஸ்கஶரு.’
ன்ம
தகத்பதஶடு
உயஶ
லரும்
உள்ளூர்லஶசிஶன அலன் எடி எளி இைமில்டய ன்பதஶல் அந்த பஶெடனட டகவிட்டு பைட் ஸ்ைஶம்டபக் டகப்பற்றி லந்திருக்கும்
தபஶல்களுக்கு
அதி
விடவில்
ஸ்ைஶம்படிப்பது
பபஶய ஆனந்தனுக்கு புமமுதுகு கஶட்டி நின்று விட்ைஶன். “பிடறச்சுப் பபஶகட்டும். விடுைஶ ஆனந்தஶ.” சுகுஶமன்
சிபஶரிசு
தெய்து
அன்பறகனின்
லயிற்றில்
டீ
லஶர்த்தஶன். "அப்படிங்கபம...?
அதுவும்
ெரிதஶன்.
இன்டனக்கு
இதுபபஶதும். நீ தெஶல்ய லந்த என்டனச் தெஶல்லு.” “இந்த
ஊரிய
அலங்கதஶன்
ங்க
ஊர்ப்
தெஶந்தக்கஶங்க
பண்டைஶரு
இருக்கஶங்க.
குடும்பம்.
தபரி
வீட்டுக்கஶங்க. லெதி லஶய்ப்பஶ வீடு சுகுஶமனின் கண்களின் பிகஶெத்திற்கஶன ததரிவில்டய.
கஶைம்
ன்னதலன்று
ஆனந்தனுக்கு.
பின்னஶல்
ததரிந்த
அப்பபஶது தபஶழுதில்
அலன் னதில் இனம் புரிஶத பலதடன ண்டிது. "ஶஶ வீட்டுக்கு திபயிருக்கிம புது வீட்டியதஶன் நஶன் இருக்பகன். வீடு தபரிசு. கீபற தண்டு ரூம். ஶடியிய தண்டு 29
முத்துட்சுமி பாகயன் ரூம்ன்னு விெஶயஶ இருக்கும். ன்னதஶன் ஸ்கூல் பநம் பபஶக மீதி
பநத்திய
ஶஶ
வீட்டிய
பபசிக்கிட்டு
இருந்தஶலும்
தூங்கமதுக்கு இந்த வீட்டுக்குத்தஶபன லந்தஶகனும்...?” சுகுஶமன்
விட்ை
அனல்
தபருமூச்சில்
புருலங்கடர
உர்த்தினஶன் ஆனந்தன். அதில் அலனுக்தகன்ன தபருந்தும் ன்று ஆனந்தனுக்கு விரங்கவில்டய. பைட்
ஸ்ைஶம்டப
இதழ்களில்
அடித்துக்
தநளிந்த
தகஶண்டிருந்த
ர்ப்
அன்பறகனின்
புன்னடகக்கும்
அர்த்தம்
ததரிவில்டய. “அடதபண்ைஶ ன்கிட்ைச் தெஶல்ம...? பலணும்னஶ இங்பக லந்து ன்கூைத் தூங்பகன். னக்கும் துடைஶ இருக்கும்.” அக்கடமஶன
ஆனந்தனின்
பஶெடனயில்
அன்பறகன்
சிரித்து டலத்தஶன். சுகுஶமன் முடமத்து டலத்தஶன். "பஶ பஶலம்ன்னு உன்டன ஆபிசிய தங்கஶ தப்பிக்க டலக்கப்
பஶர்த்தஶ
நீ
ன்டனயுஶ
இதிய
இழுத்து
விைப்
பஶக்கிம...?” “ன்னதஶண்ைஶ தெஶல்ய லர்ம...?” "நீயும் ன்கூை லந்து தங்கிக்கயஶம்ன்னு தெஶல்ய லர்பமன். தஜஶரிட்டி
டைம்
நஶன்
ன்பனஶை
இருப்பபன்.
தூங்க
ட்டும்தஶன்
லந்பதன்னஶ வீட்டுக்கு கஶலயஶச்சு." 30
ஶஶ
வீட்டுக்கு
வீட்டியதஶன் லருபலன்.
நீ
ஆந்த கீதம் சுகுஶமன் அடறத்த யட்ெைத்தில் ஆனந்தன் தநஶந்துபபஶய் விட்ைஶன்.
அன்பறகனின்
கள்ரச்சிரிப்பில்
பலண்ைஶம்
உன்
பலண்ைஶம்
ன்று
சுகுஶமனின்
விையஶதன்ம
பலகம்
அலனுக்குள்
பகஶரிக்டகட
வீடும்
றுத்து
பபஶைஶ
நீயும்
றத்தஶன் தெய்தது. அெரில்யஶத அெபட்டினத்தில் சுகுஶமன் குடியிருக்கும்
வீட்டை
விட்ைஶல்
பலறு
லெதிஶன
வீடு
அகப்பைஶது ன்ம எபதஶரு கஶைத்தினஶல் பகஶரிக்டகட ற்றுக் தகஶண்ைஶன். இப்படிஶகத்தஶன் அெபட்டினத்தில் கஶயடி பதித்த சுபபஶக சுபதினத்திபயப
சுகுஶமனின்
வீட்டில்
க்கிஶகி
விட்ைஶன்
ஆனந்தன். டகலெம் தகஶண்டு லந்திருந்த எற்டம தபட்டியும் பதஶளில்
ததஶங்கி
பிபலசித்தலனிைம்
தயதர்
டுத்த
பபக்குஶக
டுப்பிபயப
வீட்டுக்குள்
கமஶக
தெஶல்லி
விட்ைஶன் சுகுஶமன். “பஶருைஶ ஆனந்தஶ. நட்பு பலம. தெஶந்தம் பலம.” இடத தற்கஶக அலனிைம் தெஶல்கிமஶன் ன்று புரிஶல் தடயஶட்டி டலத்தஶன் ஆனந்தன். ஆண்த்தில் சீடதக்கு யட்சுைன் பபஶட்ை பகஶட்டைப் பபஶய ஆனந்தனுக்கும் அந்த வீட்டில் எரு பகஶட்டை பபஶட்டு டலத்தஶன் சுகுஶமன். பநர்டக்குப் தபர் தபற்ம ஆனந்தன் எருபபஶதும் அந்தக் பகஶட்டைத் தஶண்ை முடனந்ததில்டய. 31
முத்துட்சுமி பாகயன்
அத்திஶம் 4 “வீட்டிய திய
கிதரவுண்ட் புபரஶரிய தண்டு ரூம் இருக்கு.
பலணும்னஶலும்
நீ
தங்கிக்கயஶம்.
பட்.
ஶடிப்
பக்கம்
லக்கூைஶது. அது ன்பனஶை பிடலசிடப் பஶதிக்கும்.” “இவ்லரவுதஶனஶ.
நஶன்
ன்னபலஶ
பதஶன்னு
நிடனச்சுட்பைன்.” இயகுலஶக
ஆனந்தன்
சிரித்ததில்
சுகுஶமனின்
னம்
உறுத்திது. கள்ரமில்யஶத நண்பனின் னடத பதட்ைப் படுத்தி விட்ை குற்ம உைர்வுைன். " ஆம் ழஶரி ஆனந்தஶ..” ன்மஶன். “விடுைஶ. இடதப் பபஶய் தபரிெஶ பபசிக்கிட்டு.” “இன்தனஶனும் இருக்குைஶ.” “இன்னுஶ...? அடதயும் தெஶல்லு. பகட்டுக்கபமன்.” “ன்னதஶன் னக்கு ஶஶ முடமன்னஶலும் அலர் ஊர்ப் பண்டைஶர்.
அலர்
குடும்பத்துக்குன்னு
சிய
பறக்க
லறக்கங்களும் கட்டுப்பஶடுகளும் உண்டு.” “இருக்கட்டுப. அலர் வீட்டிய இருக்கிம கட்டுப்பஶடுகடரப் பத்தி ன்கிட்ை ண்ைஶ தெஶல்ம...?” 32
ஆந்த கீதம் “இல்பயைஶ
ஆனந்தஶ.
ங்க
ஶஶ
வீட்டுக்குள்ர
தலளிஶளுகர அனுதிக்க ஶட்ைஶங்க.". “அதுக்கு...?” சுகுஶமன் ன்னதஶன் தெஶல்ய லருகிமஶன் ன்று புரிஶல் விழித்தஶன் ஊரில்
ஆனந்தன்.
ஆதவுக்கம்
இப்படிஶ நீட்டி
எருத்தன்
அடறத்துக்
அறிமுகமில்யஶத தகஶண்டு
லந்து
ன்னதலன்னபலஶ பபசி டலப்பஶன்...? “நஶன்
தினமும்
ஶஶ
வீட்டுக்குப்
பபஶய்
லருபலன்
ஆனந்தஶ.” சுகுஶமன் தன்று விழுங்கிதில் மின்னல் தலட்டிடதப் பபஶய அலன் தெஶல்ய லருலடத புரிந்து தகஶண்ைஶன் ஆனந்தன். “அதஶலது. உன் ஶஶ வீட்டுக்கு உன்கூை எட்டுப் புல்டயப் பபஶய எட்டிக்கிட்டு நஶனும் லக் கூைஶதுன்னு தெஶல்ய லர்ம...?” “அஃபத.” பிகஶெஶனஶன் சுகுஶமன். “அடிச்பென்னஶ பஶரு. பறகினலங்க கூைப் பபெபல னக்கு பநமில்டய.
இதிய
தகஶண்ைஶைனும்னு
உங்க
ஶஶ
வீட்டியதஶன்
அடயந்துக்கிட்டிருக்பகன்.
உமவு
பபஶவிஶ.
பபஶஸ்ட்ஆபிஸ் பலடயயிபய முழி பிதுங்குது. கஶடயயியலர்ம தயில் டபட தலட்ைமதுய ஆம்பிக்கிம பலடய. ெஶந்திஶ தயில்டபடக் கட்டி அனுப்பின பின்னஶலும் முடிந்து டலக்கஶது. கம்யூட்ைர் கூை ல்லுக்கட்டிக்கிட்டு உட்கஶர்ந்திருக்கனும். ஆபிஸ் 33
முத்துட்சுமி பாகயன் முடிஞ்சு
வீட்டுக்கு
லர்மலன்
அக்கைஶன்னு
கட்டைடச்
ெஶய்க்கனும்னு நிடனப்பபனஶ. இல்டய. உன்ஶஶ வீட்டுக்கு லந்து லஶய் பஶர்க்கனும்னு நிடனப்பபனஶ...?” “நீ நிடனச்ெஶலும் அங்தகல்யஶம் ல முடிஶதுைஶ ஆனந்தஶ.” கர்லத்துைன் எலித்தது சுகுஶமனின் குல். அலனுக்கு ட்டுஶன அரிஶெனத்டத உறுதிபடுத்தி அந்தக் குலில்
இலன்
தற்கஶக
இப்படி
அடயபஶய்கிமஶன்
ன்று
பஶசித்தஶன் ஆனந்தன். ந்த திவித்டத தக்க டலத்துக் தகஶள்ரத் துடிக்கிமஶன்...? “நஶன் நிடனக்க ஶட்பைன். பபஶதுஶ...? ஆனந்தனின்
உத்திலஶதத்தில்
அைங்கிப்
பபஶனஶன்
சுகுஶமன். நீண்ை வஶலும் முன்பக்கம் பபஶர்டிபகஶவுஶக அறகஶன பங்கரஶ பபஶய இருந்தது வீடு. பபஶர்டிபகஶவின் பக்கத்தில் இருந்த பதஶட்ைத்தில் பூச்தெடிகள் இருந்தன. தண்ணீர் இல்யஶல் லமண்டு லஶடித் ததரிந்தன. ஆனந்தன் பகட்ைபபஶது. “அதுக்தகல்யஶம் துைஶ பநம்...? ஶஶ வீட்டுக்குப் பபஶனஶ திரும்பி ல ஶத்திரிஶகும்.” ன்மஶன் சுகுஶமன். அலனது 'ஶஶ வீடு. பகுஶனத்டதக் பகட்கப் பிடிக்கஶல் விட்டு விட்ைஶன் ஆனந்தன். வஶடய எட்டி படுக்டகடமயில் ததருடலப் பஶர்த்தபடி இருந்த தபரி அடமட பதர்ந்ததடுத்து 34
ஆந்த கீதம் அங்கிருந்த
கட்டிலில்
தபட்டிடயும்
டபடயும்
டலத்தஶன்.
சுலரின் அயஶரியும் அதன் நடுவில் அடக்கப்பட்டிருந்த ஆளுயுக்
கண்ைஶடியும்
அெ
பட்டினத்திற்குப்
தபஶருத்தமில்யஶல் இருந்தன. “பைம் இருந்தஶ கஶடு கூை நகம்தஶன்.” ன்மஶன் சுகுஶமன். "நிஜம்தஶன்.” ஆபஶதித்தஶன் ஆனந்தன். குளியடம ஹீட்ைர் தபஶருத்தப்பட்டு நட்ெத்தி பவஶட்ைலின் அடனத்து அடைஶரங்களுைன் இருந்தது. அப்பபற்பட்ை வீட்டில் தனக்தகஶரு லெதிஶன அடம கிடைத்திருப்படத நம்ப முடிஶல் பிமித்துத்தஶன் பபஶனஶன் ஆனந்தன். “இது ட்டுஶ. ஶடிடப் பஶத்தஶ அெந்து பபஶயிருல.” லஶய் விட்டு விட்ை சுகுஶமன் ங்பக அடதப் பஶர்ப்பபஶம் ன்று நண்பன் ஶடிப்பக்கம் லந்து விடுலஶபனஶ ன்ம பத்தில் பஶதியிபயப பபச்டெ நிறுத்தி விட்ைஶன். “அெந்து பபஶகக்கூை அங்பக நஶன் லஶட்பைன்." ஆனந்தன் அறிவித்த பின்புதஶன் சுகுஶமனுக்கு சுலஶெப சீஶனது. பூடஜடமயில் இருந்தன.
ததய்லத்
ெடயடமயில்
திருவுருலங்களின்
பகஸ்
இருந்தன.
35
ஸ்ைவ்வும்
பைங்கள்
பஶத்திங்களும்
முத்துட்சுமி பாகயன் “ளிடக
ஜஶஶனும்
கஶய்கறிகளும்
லஶங்கினஶ
ெடச்சுச்
ெஶப்பிையஶம்தஶன். பட். தஜஶரிட்டி ைத்திய நஶன் ஶஶ வீட்டிய ெஶப்பிட்டிருபலன். த்த பநங்களிய தஸ் இருக்கு.” லஶடத் திமந்தஶல் தஶலது எரு லடகயில் அலன் ஶன் வீட்டில்
சீஶடும்
புஶைத்டதப்
பஶைஶல்
இருக்க
ஶட்ைஶன்
ன்படத கண்டு தகஶண்டிருந்த ஆனந்தன். “னக்கு
தஸ்
ெஶப்பஶடு
ெரி
லஶது.
வீட்டிபயப
ெடச்சுக்கபமன்.' ன்மஶன். "உனக்கு ட்டும் தெஞ்சுக்க... னக்கு...” "ஶஶ வீடு இருக்கு.” சுகுஶமன் ஆனந்தன்
ஆம்பித்து
தபட்டிடத்
டலத்தடத
திமந்து
முடித்து
உடைகடர
டலத்த
டுத்து
சுலர்
அயஶரியில் அடுக்க ஆம்பித்தஶன். “ெரிைஶ. நஶன் ஶடிக்குப் பபஶபமன்.” ஆனந்தடனக்
தகஶண்டு
லந்து
வீட்டில்
பெர்ப்பித்தபதஶடு
பலடய முடிந்து விட்ைது ன்படதப் பபஶய ஶடிப் படிகளில் தஶவி விட்ைஶன் சுகுஶமன். டகலிட
டுத்துக்
தகஶண்டு
குளியடமயில்
புகுந்த
ஆனந்தன் இதஶன தலள்நீரில் அலுப்பு நீங்க குளித்து விட்டு டகலியும் டி ெர்ட்டுஶக ெடயடமக்குள் புகுந்தஶன். அங்பக இருக்கும்
தபஶருள்கடர
கைக்கில் 36
டுத்துக்
தகஶண்டு
ஆந்த கீதம் பற்தகஶண்டு பதடலஶன தபஶருள்கடர எரு லிஸ்டில் ழுதிப் பஶக்தகட்டில்
டலத்துக்
தகஶண்ைலன்
டகலிட
டித்துக்
கட்டிபடி லஶெல் படிகளில் இமங்கி பபஶர்டிபகஶவில் நின்மஶன். பதஶட்ைத்டத
எட்டியிருந்த
குறஶயின்
பக்கத்தில்
ப்பர்
டபப்
இருந்தது. 'அைப்பஶவி.
இடத
குறஶயில்
ஶட்டி
அஞ்சு
நிமிெம்
தெடிகளுக்கு பக்கத்திய கஶட்டினஶ பலருக்கு நீர் பஶய்ஞ்சிருக்குப. இதுக்கஶைஶ பநமில்டய...?' னதுக்குள் சுகுஶமடனத் திட்டிபடி குறஶயில்
ப்பர்
டபப்டப
தபஶருத்தி
திருகி
விட்ைலன்
தெடிகளுக்கு தண்ணிர் பஶய்ச்ெஆம்பித்தஶன். “ந்த ஊரு...?" பதனினும் இனி தபண்குல் அலன் கஶதுகளில் பஶய்ந்ததில் அனிச்டெஶக
நிமிர்ந்து
பஶர்த்தஶன்.
பஶர்த்தலனின்
விழிகள்
விரிந்தன. அெபட்டினத்டதப் பபஶன்ம ஊரில் அலடரப் பபஶன்ம அதிரூப சுந்தரிட ெத்திஶக அலன் திர் பஶர்த்திருக்கவில்டய. ன்னதஶன் இலுப்டபப்பூடல திர்பஶர்த்த ஊரில் ெர்க்கட ஆடயடப
பஶர்த்து
விட்டிருந்தஶலும்
பட்டிக்கஶட்ைஶன்
மிட்ைஶடப் பஶர்த்த தினுசில் அலன் 'ஆ தலன்று லஶய் பிரக்க அலடரப் பஶர்த்திருக்கக் கூைஶதுதஶன். அலள் மிடுக்கஶக வில் தெஶடுக்கி. “ன்.ன்.ன்.ன...?” ன்மஶள். 37
முத்துட்சுமி பாகயன் என்றுமில்டய இரலசி ன்று லஶய் லட லஶர்த்டத லந்து ததஶடயத்து விட்ைது. நல்ய பலடரஶக அடத ெைன் பிபக் பபஶட்டு
ததஶண்டைக்
குழிக்குள்
பதக்கி
நிறுத்தி
விட்ைஶன்
ஆனந்தன். கந்தர்லக்
கன்னிடக
பபஶய
ததன்பட்ைலடர
பஶர்த்தபடி
பபசுலதில் அலனுக்குச் சிய ெங்கைங்கள் இருந்தன. தகஶடி பபஶய உஶக இருந்தலளின் லஶளிப்பில் அலன் கண்கள் ெறுக்கு ம் பபஶய லழுக்கி டலத்து பெஶதித்தன. அறகஶன லடரக்கத்டதக் குவித்து அலள் ன்ன...?’ ன்று மிட்டிதில் அலன் இதழ்கள் தஜஶள்
விட்டு
பபஶய
நீண்டிருந்த
பிடித்து
தெடிகளுக்கு
அலள்
நீர்பஶய்ச்ெ
கூந்தடயப்
சுறற்றி
த்தனித்தன.
பின்னலிட்டு
சுறலில்
அலன்
அடதக்
பதஶடக டகயில்
பஶர்டலயும்
சிக்கி
சுறன்று டலத்தது. ‘ன்னைஶ
இது
லலுக்கட்ைஶஶக
ஆனந்தனுக்கு பிம்
லந்த
பெஶதடன.'
பித்தனங்கடர
அலன்
பற்தகஶண்டு
அலளிைமிருந்து பஶர்டலடத் திருப்பி பூச்தெடிகடரப் பஶர்த்தபடி நீர் பஶய்ச்சுலடத ததஶைர்ந்தஶன். “திமிஶ. " 'அது உனக்கல்யலஶ லபலண்டும் கண்ணி.' “ந்த ஊருன்னு பகட்பைன்.”
38
ஆந்த கீதம் 'நீ
பிமந்திருக்கும்
இவ்வூரில்
பிமக்கவில்டயப.
ன்
தெய்பலன்...?' ”பபெ லஶதஶ..." 'ன்
லஶது...?
உன்
முன்
லஶர்த்டதக்
கைல்
லற்றிப்
பபஶனபத. லஶய் திமந்தஶல் கஶற்றுத்தஶன் லரும் பபஶய உள்ரபத.' “ஊடஶ...?” 'உன் முன் நஶன் ஊடதஶன்.' அலள் பகட்கக் பகட்க இலன் னதிற்குள் டண்ட் லஶய்ஸில் த்தரம் லஶசித்துக் தகஶண்டிருந்தஶன். அலள்
சுலஶதீனஶக
கஶம்பவுண்டின்
பகட்டைத்
திமந்து
தகஶண்டு உள்பர லந்தஶள். அலடன ம இமங்க பஶர்த்தலளின் விழிகளில் விப்பு லந்தது. "னஶம்...?’ அலடர எக் கண்ைஶல் பஶர்த்தபடி தனக்குள் வினவிக் தகஶண்ைஶன் ஆனந்தன். “பஶத்தஶ
படிச்ெலடனப்
பபஶய
இருக்கிம.
தகஶஞ்ெ
லசு
பலம. இந்த தெடிகளுக்கு தண்ணி ஊத்தம பலடயதஶன் உனக்குக் கிடைச்ெதஶ...? லஶத்தி கஞ்ெஶச்பெ. எரு டபெஶல ஈனும்னஶக் கூை ஏஶயிம் தைல பஶசிப்பஶப.” அலள் சுகுஶமடன கணித்துச் தெஶன்னதில் அலனுக்கு சிரிப்பு லந்தது.
39
முத்துட்சுமி பாகயன்
அத்திஶம் 5 கஞ்ெப் பிசுஶணி
பிசுஶணிதன்மஶல் பிசுஶணி, அப்படிதஶரு கஞ்ெப் சுகுஶமன்..!
அனஶலசிஶக
ன்ன.
அலசிதன்மஶல்கூை டபெஶடல தலளிப டுக்க ஶட்ைஶன். ற்மலர்களின் பஶக்தகட்டில் இருக்கும் பைத்டத டலத்து தன் பதடலகடர
நிடமபலற்றிக்
தகஶள்லதில்
படு
தகட்டிக்கஶன்.
நண்பர்கள் குறஶமில் அலனுக்கு டலத்திருக்கும் தபப 'அடுத்து நஶன்தஶன். ன்பதுதஶன். பவஶட்ைலுக்குப் பபஶனஶல் அது பலண்டும், இது பலண்டும் ன்று ெகட்டு பனிக்கு லலடறத்துச் ெஶப்பிட்டு விட்டு. “அடுத்து லர்மப்ப
நஶன்தஶண்ைஶ
பில்
தகஶடுப்பபன்.”
ன்று
கமஶஶக
அறிவிப்பதில் திமடெஶலி. அந்த அடுத்த முடம ன்பது லந்பதயில்டய ன்பது பலறு விெம். பபஶய
ப்பபஶது 'அடுத்து
பபஶனஶலும் அதுதஶன் நஶன்தஶன்.
ன்பஶன்.
முதல்தம் ன்பது பபஶகிமஶன்
ன்று
நண்பர்களும் கண்டு தகஶள்ர ஶட்ைஶர்கள். கல்லில் இருந்து நஶடக்கூை உரித்து விையஶம். சுகுஶமனின் டகயிலிருந்து எரு டபெஶடல லஶங்கிவிை முடிஶத. சுகுஶமனின் இந்தக் குைத்டத மிகச் ெரிஶக கணித்து டலத்திருக்கும் அந்தப் 40
ஆந்த கீதம் தபண் ஶஶக இருக்கக் கூடும் ன்று பஶசித்தபடி அலடர எக் கண்ைஶல் பஶர்த்து டலத்தஶன் ஆனந்தன். “ன்ன...?
பதஶட்ைக்கஶப.
பஶர்டலதல்யஶம்
பயஶ
இருக்க...? இது அெபட்டினம். டக, கஶலு பத்திஶ இருக்கனும்னு சூதஶனஶ பஶர்த்துப் பறகனும்.” அதட்டினஶள் அலள். 'சூதஶனஶ பஶர்த்துப் பறகனுஶ...?' அலளிைம்
பறக
பலண்டும்
பபஶய
அலனுக்குள்
ஆடெ
கிரர்ந்தது. அடதச் தெஶன்னஶல் முதுகில் டின் கட்டி விடுலஶள் ன்பதஶல் ஆனந்தன் குறஶட நிறுத்தி விட்டு ப்பர் டபப்டப உறுவி சுருட்டி டலத்தஶன். இல்பஶன அலனது நடிலடிக்டககளில் ஈர்க்கப்பட்ைலரஶக அலள் பலடிக்டக பஶர்த்துக் தகஶண்டிருந்த பபஶது. “கீதஶ நீஶ...?” ன்ம குல் பகட்ைது. ஶடி பஶல்கனியில் எலித்த குலில் அண்ைஶந்து பஶர்த்தஶள் அலள். சுகுஶமனின் தடய ததரிந்தது. “இரு லர்பமன்.” ன்று குல் தகஶடுத்த சுகுஶமன் று தநஶடியில் பதஶட்ைத்தில் பதஶன்றி நின்மஶன். "டிஷ்" ன அலன் பதஶன்றிதில் ெட்தைன தள்ளி நின்று தநஞ்சில் டக டலத்த கீதஶ. “இப்படிஶ பமுறுத்துவீங்க...?” ன்மஶள்.
41
முத்துட்சுமி பாகயன் “இந்த இண்டு லருெத்திய இப்பத்தஶன் உன் கஶயடி ன் வீட்டிய பட்டிருக்கு. உள்பர லஶ கீதஶ.” “இது ங்க வீடு. ஞஶபகம் இருக்கில்ய...?” “ஹி. ஹி. மந்து பபஶகுஶ...? நீ உள்பர லஶ.” “துக்கு...?” “ன்டனப் பஶக்கத்தஶபன லந்பத...?” “இல்டயப. நஶன் பதஶட்ைத்டதப் பஶக்க லந்பதன். நீங்க லந்த
நஶள்ய
இருந்து
இந்த
நஶள்
லடக்கும்
பதஶட்ைத்துச்
தெடிகளுக்கு தண்ணி கஶட்டியிருக்கீங்கரஶ...?" “நஶன்
பநர்டஶன
லஶத்திஶர்
கீது.
தண்ணி
கஶட்டிப்
பறக்கமில்ய. ஹி. ஹி..” “பஜஶக்கஶக்கும்...? சிரிப்பு லய. லலுக்கு பலடய தெய் லர்ம பண்டைஶளுக வீட்டுப்பக்கம் லந்தஶ இந்த பதஶட்ைத்துக்கு தண்ணி
கஶட்ைச்
தெஶல்லி
தெடிகர
பட்டுப்
பபஶகஶ
கஶப்பஶத்திக்கிட்டு இருக்பகஶம். இல்பயன்னஶ இங்பக பதஶட்ைஶ இருந்திருக்கும்...? கஶஞ்சு பபஶன நியமில்ய இருந்திருக்கும்.” "அப்படிதல்யஶம் விட்டுருபலனஶ கீது.” இருதபஶருள்பை வினவி டலத்தஶன் சுகுஶமன். அடத
கண்டு
தகஶள்ரஶல்
ஆனந்தடனப்
பஶர்த்து
டலத்தஶள் கீதஶ. அலர்களின் பபச்சு லஶர்த்டதயிலிருந்து அலள் 42
ஆந்த கீதம் சுகுஶமனின் ஶன் கரஶக இருக்கக் கூடும் ன்று யூகித்தஶன் ஆனந்தன். “எரு லழிஶ பதஶட்ைக்கஶடன பலடயக்கு டலச்சிட்டிங்க பபஶய.” கீதஶவின்
லஶர்த்டதகளில்
தூக்கிலஶரிப்
பபஶட்ைலனஶக
நிமிர்ந்து பஶர்த்தஶன் ஆனந்தன். அறகஶன அப்ெஸின் லஶயிலிருந்து லரும் அலடனப்பற்றி அடைஶர தஶழி இப்படிஶ இருந்து டலக்க பலண்டும்...? சுகுஶமன் றுத்துப் பதில் தெஶல்லஶன் ன்று திர்பஶர்த்த ஆனந்தன் ஶந்து பபஶனஶன். றுத்து எற்டமச் தெஶல்டயக்கூை சுகுஶனின் லஶய் உதிர்க்கவில்டய. ‘ன்டனத்
பதஶட்ைக்கஶன்னு
கன்பர்ம்
பண்மதிபயப
குறிஶய் இருக்கஶபன.' சுகுஶமன்
அப்படித்தஶன்
இருந்தஶன்.
ஆனந்தன்
ன்ம
எருலன் அங்பக இருப்படதப மந்து பபஶனலடனப் பபஶய கீதஶடல வீட்டுக்குள் அடறப்பதிபயப குறிஶக இருந்தஶன். “வீட்டுக்குள்ர பபஶய் பபெயஶம் லஶ கீது.” “இந்த கீதுதலல்யஶம் பலண்ைஶம். முழுெஶ கீதஶன்னு பபடச் தெஶல்லிக் கூப்பிடுங்க.” “அதுக்தகன்ன கீது. அப்படிப கூப்பிட்டுட்ைஶப் பபஶச்சு.” “ன் பபரு கீதஶன்னு தெஶன்பனன்.” 43
முத்துட்சுமி பாகயன் "எபக. எபக. கீதஶ பபஶதுஶ...? உள்பர லஶபன்.” “இததன்ன புதுப் பறக்கம்...?” கீதஶ டதச் தெஶல்கிமஶள் ன்று ததரிஶல் தடயடச் தெஶரிந்தஶன் சுகுஶமன். ஆனந்தடனத்தஶன் தெஶல்கிமஶபரஶ ன்ம ெம்ெம் அலனுக்கு. இது புதுப்பறக்கமில்டய. பள்ளிப் பருலத்திலிருந்து ததஶைர்ந்து லரும் பஶல் கஶயப் பறக்கம் ன்று தெஶல்ய முடிஶல் மூச்சுத் திைறினஶன்.
நிமிர்லஶன
ஆனந்தனின்
கம்பீத்தில்
ன்றுப
அலனுக்கு தபஶமஶட உண்டு. ன்னதஶன்
ஆனந்தடன
விை
நிமஶக
கலர்ச்சிஶக
சுகுஶமன் இருந்தஶலும் தபண்களின் பஶர்டல ஆனந்தடன ட்டும் லட்ை
டிப்படத
அலன்
உைர்ந்திருந்தஶன்.
அலெப்பட்டு
ஆனந்தடன அடறத்துக் தகஶண்டு லந்து விட்பைஶபஶ ன்ம னப்புழுக்கம் அலனுக்கு உண்ைஶனது. அடத தலளிக்கஶட்டிக் தகஶள்ரஶலிருக்க
தலகுலஶக
பித்தனப்
பட்ைஶன்.
அப்பபஶடதக்கு அந்த இைத்டத விட்டு ஆனந்தடன அகற்றி விை பலண்டுதன்ம ண்ைத்துைன். "நீ தலளிப பபஶகனும்னு தெஶன்பனல்ய...?” ன்று
தஶட்டைஶக
ஆனந்தனிைம்
அலடன தலளிப அனுப்ப முன்மஶன்.
44
பகட்டு
டலத்து
ஆந்த கீதம் அப்பபஶதும் அலன் ஆனந்தன், சுகுஶமனின் உயிர் நண்பன் ன்படதக் குறிப்பிைவில்டய. 'தகட்டிக்கஶண்ைஶ நீ.' ஆனந்தனின் இதழ்களில் படிந்த இகழ்ச்சிப் புன்னடகட சுகுஶமன்
யட்சிப
பண்ைவில்டய.
அலன்
பலெத்துைன்
கீதஶடலப பஶர்த்துக் தகஶண்டிருந்தஶன். 'ப்படிபஶ ததஶடய..' ஆனந்தன் தலளிப
டித்துக்
கிரம்பப்
அன்பறகன்
கட்டி
டகலிட
பபஶனஶன்.
டெக்கிளில்
அப்பபஶது
லந்து
இமங்கி
இமக்கி
விட்டு
பஶர்த்துத்தஶனஶ
ன்ட்ரி
தகஶடுக்க
பலண்டும்...? "ெஶர்." லஶதல்யஶம் பல்யஶக லந்து இமங்கிலடன ‘சூ.
சூ.’
பபஶனஶன்
ன
டக
சுகுஶமன்.
விரித்து
எட்ை
ங்பக...?
முன்று
பதஶற்றுப்
அன்பறகனின்
பஶர்டல
ஆனந்தனிைம் ட்டும்தஶபன டம் தகஶண்டிருந்தது...? புதிதஶக லந்திருக்கும் இரந்தஶரி பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைட லசிம் பண்ணி தன் அதிகஶத்டத தக்க டலத்துக் தகஶள்ளும் மும்முத்துைன் அலன் இருந்தஶன். “ன்ன
அன்பு...?
ஆபிஸ்
முடிஞ்ெ
தகஶண்டு லந்திருக்கிஶ...?” கீதஶ விெஶரித்தஶள். 45
பின்னஶபய
தபஶல்
முத்துட்சுமி பாகயன் "ஆஶம்ஶ. விடி விடித் தபஶல் தகஶடுத்துக்கிட்டு இருந்தஶ உங்களுக்தகல்யஶம் நல்யஶத்தஶன் இருக்கும். அப்பபஶவும் பபஶஸ்ட் ஆபிடெ ெகட்டு பனிக்குத் திட்ைத்தஶன் தெய்வீக. கட்டுக்கட்ைஶ பநஶட்ை
லஶங்கமலகர
இடரச்ெது
கண்டுக்கக்
பிள்டரஶர்
கூை
ஶட்டிக.
பகஶவில்
ஊருக்கு
ஆண்டின்னஶ
உங்களுக்தகல்யஶம் இடரச்ெது பபஶஸ்ட் ஆபிஸ்தஶன...?” அன்பறகன் பபஶட்ைபபஶட்டில். “ெரி, ெரி. விடு, விடு.” ன ஜகஶ லஶங்கினஶள் கீதஶ. தலற்றிகஶன அலரது பின்லஶங்கடய சித்துப் பஶர்த்துக் தகஶண்டிருந்த
ஆனந்தனின்
பஶர்டலயில்
அலள்
னம்
குறுகுறுத்தது. “இந்பநத்தில் லந்திருக்கப.
இந்தப்
தபஶல்
பக்கம்
லஶத்திஶத்
தகஶடுக்கத்தஶன்
பதடிக்கிட்டு
லந்திருப்பிபஶன்னு
நிடனச்பென்.” “அதுெரி. இந்த வீட்டுக்கு லந்தஶ லஶத்திஶப் பஶர்க்கத்தஶன் லந்திருப்பபன்னு
நீங்கரஶ
முடிவு
கட்டிக்கிட்ைஶ
ப்படிம்ஶ...?
நஶன் ங்க பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைடயில்ய பஶர்க்க லந்திருக்பகன்.” அன்பறகன் பபஶட்டு உடைத்து விட்ை குட்டில் சுகுஶமன் தடயயில் டக டலத்துக் தகஶள்ர. 'முட்ைஶரஶைஶ நீ.' ன்று எர் பஶர்டல பஶர்த்தஶன் ஆனந்தன்.
46
ஆந்த கீதம் இந்த விலத்டத த்தடன நஶள் எளித்து டலக்க முடியும்...? படித்துப் பட்ைம் தபற்று தபஶறுப்பஶன உத்திபஶகத்தில் இருக்கும் சுகுஶமனுக்கு இது ன் ததரிஶல் பபஶனது...? “பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைஶ...? ஶரு...?" திடகத்து விழித்தஶள் கீதஶ. “ஶஶ...? இபதஶ பதசிங்கு ஶஜஶடலப் பபஶய நிக்கிமஶப. இலர்தஶன் ங்க பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைர்.” கிடைத்த
லஶய்ப்டப
தகஶண்ைலனஶய்
அக்கினி
அருடஶக
தலயிலில்
ஸ்
பன்படுத்திக் கட்டிடத்
தூக்கி
ஆனந்தனின் தடயமீது டலத்தஶன் அன்பறகன். கீதஶலஶல் தடய நிமி முடிவில்டய. ெலைஶயஶக ஆனந்தனிைம் பபசிக் தகஶண்டிருந்தலள் நிமிர்ந்து அலன் முகத்டதப் பஶர்க்க முடிஶல் ெங்கைப் பட்டுப் பபஶனஶள். “ன்னிச்சுக்கங்க.
ஶபஶன்னு
நிடனச்சுட்பைன்.”
முணுமுணுத்தலளுக்கு ஆனந்தன் பதில் தெஶல்லும் முன் சுகுஶமன் ஊபை புகுந்து. “அதனஶய தகல்யஶம்
ன்ன...?
ததரிஶத்தஶன
லருத்தப்பையஶஶ...?”
ன்று
பபசின...?
இதுக்
அலடரத்
தடுத்தஶட்
தெய்து
விட்ைதில்
தகஶண்டு உருகினஶன். பதியளிக்கும் தரனஶக
அலள்
பலடயட முகத்டத
சுகுஶமன் ஆழ்ந்து
47
பஶர்த்த
ஆனந்தனின்
முத்துட்சுமி பாகயன் பஶர்டலட
ெந்திக்க
முடிஶல்
வீட்டை பநஶக்கி ஏடிப்பபஶனஶள் கீதஶ.
48
இடகள்
பைபைக்க
தன்
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 6 “ன்ன
ெஶர் இது...? ததன்ன த்திய பதள் தகஶட்டினஶ
படன த்திய தநறி கட்டும்ன்னு தெஶல்மதப் பபஶய உங்ககிட்ை அந்தம்ஶ
ன்னிப்புக்
பகக்கமடதப்
பபஶயப்
பபசினஶ
நம்
லஶத்திஶர் ஊடுெஶல் எட்டிக்கிட்டு லருத்தப் பைஶபதங்கிமஶரு...?” அன்பறகனின் பகள்விக்கு பதில் தெஶல்யஶல் சிந்தடனயுைன் நைந்தஶன் ஆனந்தன். அெபட்டினத்தின் கடைத் ததருடல அலனுக்கு அறிமுகப் படுத்தினஶன் அன்பறகன். இண்டு ளிடகக் கடைகளும் எரு கட்பீஸ்
துணிக்
கடையுஶக
கடர
கட்டிது
கடைத்ததரு.
ளிடகக் கடையிபயப கஶய்கறிகள் இருந்தன. கட்பீஸ் கடைட எட்டி எரு தைஸ்யர் கடை இருந்தது. “இதஶன்
ெஶர்..
பலணும்ங்கிமடத
அெ
பட்டினத்பதஶை
லஶங்கிக்கங்க.”
கடை
தஶஶரஶக
வீதி.
தெஶன்னஶன்
அன்பறகன். ஆனந்தன் இத்ஶதி
ெடலுக்குத்
இத்ஶதிகடர
பதடலஶன
தெஶல்லிக்
அரிசி,
தகஶண்பை
கடைக்கஶர் தபஶட்ையம் கட்டி அடுக்கி டலத்தஶர்.
49
ல
பருப்பு, ளிடகக்
முத்துட்சுமி பாகயன் “தஶத்தஶ
ெஶக்குப்
டபக்குள்ர
பபஶட்டுக்
கட்டித்
தஶங்கண்பை.” அன்பறகன் பகட்டுக் தகஶண்ைபடி கட்ைப்பட்ை மூட்டைடத் தூக்கி
டெக்கிளின்
பின்பக்க
பகரிரில்
டலத்துக்
கட்டினஶன்.
ஆனந்தன் பஶல் பஶக்தகட் என்டம லஶங்கி டகயில் பிடித்துக் தகஶண்ைடதப் பஶர்த்தலன். “இங்பக பகன் பஶல்தஶன் லஶங்குலஶங்க ெஶர். உங்களுக்கு பலணும்னஶ வீட்டிய லந்து ஊத்தச் தெஶல்பமன். சுத்தஶன பசு ஶட்டுப் பஶல் ெஶர்." ன்மஶன். “ஆகட்டும்
அன்பு.
அப்படிப
தெய்.
இப்பபஶடதக்கு
பஶக்தகட் பஶலிய கஶபி பபஶட்டுக் குடிக்கயஶம்.” ஆனந்தனின் லஶர்த்டதகளில் கஶபி நிச்ெம் ன்பது புரிந்து பபஶக உற்ெஶகஶக டெக்கிடரத் தள்ளிபடி ஊர் நியலத்டதப் பபசிக் தகஶண்டு லந்தஶன் அன்பறகன். தலிதஶன புன்னடகயுைன் தடயடெத்தபடி லந்த ஆனந்தனின் மீது அலனுக்குள் நட்பு உண்ைஶனது. "பலஶயில்ய.
பபஶஸ்ட்ஶஸ்ைரு
என்னும்
சிடு
மூஞ்சிஶ
இல்ய. பறக்கத்துக்கு நல்யலருதஶன்.' திப லந்த பஶல்பகன் கட்ைப்பட்ை டெக்கிடரக் கண்ைதும். “இந்தஶ நம் பஶல்கஶ பகஶனஶப லந்துட்ைஶப்புய இல்ய.” ன்று உற்ெஶகஶனஶன். 50
ஆந்த கீதம் பஶல்
லண்டி
நின்மது.
பஶல்
விற்கும்
பகஶபஶலிைம்
ஆனந்தடன அறிமுகப் படுத்தி டலத்தஶன் அன்பறகன். “புதுெஶ லந்திருக்க பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைருண்பை. த்தலகரப் பபஶய கஶடயயிய பஸ்ஸிய லந்பதஶம். தபஶழுது ெஶ பஸ்டழப் பிடிச்சு ைவுனுப் பக்கம் எடிப் பபஶபனஶம்ன்னு இல்யஶ நம் ஊரிபயப தங்கிப் புைனும்ங்கிம டலஶக்கித்பதஶை இருக்கிமஶரு. அந்த அெஶத்தி பனஶ டதரித்டத பஶஶட்டிஶலது குடமச்சு தண்ணி ஊத்தின பஶயஶப் பஶத்து இலருக்கு ஊத்துண்பை.” “ன்னஶ அன்பு இப்படிச் தெஶல்லிப்புட்ை...? ந்தக் கஶயத்திய பஶலிய நஶன் தண்ணி ஊத்திபனன். கள்ளிச் தெஶட்டு பபஶய கமந்த பஶய பகனிய நிப்பி விக்கிமலன் அன்பு.” “அது னக்குத் ததரிஶதஶ அண்பை...? பசுஶடு தண்ணிக் குடிக்கிமதினஶயதஶன
கள்ளிச்
தெஶட்டுப்
பஶலு
தண்ணிப்
பஶயஶகுது...? நீ ன்ன லஞ்ெடன பண்ம ஆரஶ...?” “ததரிஞ்ெஶச்
ெரி.
பபஶஸ்ட்
ஶஸ்ைரு
ந்த
வீட்டிய
குடியிருக்கஶரு...? த்தன லிட்ைரு பஶய ஊத்தனும்...?” “பத்து லிட்ைரு பஶய ஊத்து. ன்னண்பை நீ. கல்ஶைம் கட்டிக்கஶத கட்ைப் பிம்ச்ெஶரி த்தன லிட்ைரு பஶய லஶங்கப் பபஶமஶரு...? கலர்ண்தண்ட் ெம்பரம் லஶங்கமலங்க அகப்பட்ைஶ எரு ஶட்டுப் பஶய எருமிக்க ஊத்திப்புைனும்னு கிரம்பிருவிப.” 51
முத்துட்சுமி பாகயன் "ம்ப்பஶ தஶர்த்தஶ பகட்ைஶ இப்புடிஶ சுளுதலடுப்ப...?” லஶக்குலஶதம் ததஶை. ஆனந்தன் தடயயிட்டு அலனிருக்கும் வீட்டையும்
பதடலஶன
பஶலின்
அரடலயும்
தெஶல்லி
பஶல்கஶட அனுப்பி டலத்தஶன். “ஶரு அகப்பட்ைஶலும் அலங்கர எரு லழி பண்ணிருல பபஶய.” அன்பறகனிைம் சிரித்தஶன். “இததல்யஶம் சும்ஶ ெஶர். கிஶத்துக்கஶங்க இப்படித்தஶன் கடனக்கு
தஶகடனஶ
பபசி
ெண்டை
பபஶட்டுக்குபலஶம்.
இததல்யஶம் தெல்யச் ெண்டை ெஶர். அது னக்குத் ததரியுஶ...? நிஜச்
ெண்டைஶயிருச்சுன்னஶ
ன்ன
தெய்மதுன்னு
பந்துட்பைன்.” “உங்கடரப் பஶத்தஶ பப்பைம ஆடர ஶதிரிஶ ததரியுது...? பத்துப்பபட பந்தஶைம ஆடரப் பபஶயயில்ய ததரியுது.” றுபடியும் ஆனந்தனின் தடயமீது ஸ்கட்டி றி அர்ந்தது. புன்னடகத்துக் தகஶண்ைஶன் அலன். "நீ
இப்படிச்
தெஶல்ம.
அந்தப்
தபஶண்ணு
ன்னன்னஶ
ன்டனப் பஶர்த்து பதஶட்ைக்கஶனஶன்னு பகக்குது.” “ஶரு பகட்ைது...? பண்டைஶர் கரஶ...?” ஆச்ெரித்துைன் வினவினஶன் அன்பறகன். ஆஶதன்று தடயடெத்த ஆனந்தன்.
52
ஆந்த கீதம் “அது பண்டைஶபஶை கரஶ...?” ன்று விெஶரித்தஶன். "ஆஶம் ெஶர். அலங்க வீட்டியதஶன் சுகுஶமன் லஶத்திஶரு குடியிருக்கஶரு. இலரு பண்டைஶருக்கு தூத்து தெஶந்தஶம்.” “கிட்ைத்து தெஶந்தம் ஶதிரியில்ய தெஶல்லிக்கிட்ைஶன். “ஶரு...?
இலஶ...?
ஊருக்கஶங்களுக்குத்
கிட்ைத்து
ததரிஶ
தெஶந்தம்ன்னஶ
பபஶயிருக்குஶ...?
இலரு
பலடயக்கு லந்த தண்டு லருெஶத்தஶன் ஊருக்கஶங்களுக்குத் ததரியும். அதுக்கு முன்னஶடி ததரிஶது.” “பண்டைஶபஶை
தெஶந்த
பந்தத்டதப்
பத்தி
த்தலங்களுக்கு ப்படிப்பஶ ததரியும்...?” "ைவுனுப்பக்கம்
பலணும்னஶ
அப்படியிருக்கயஶம்.
பட்டிக்கஶட்டிய அப்படியில்டய. லருெஶ லருெம் லர்ம அம்ன் பகஶவில்
திருவிறஶவுக்கு
அெ
பட்டினத்பதஶை
எவ்தலஶரு
வீட்டியயும் சுத்துப்பட்டியிய இருக்கிம அத்தடன தெஶந்த பந்தமும் லந்து குமியும். ெஶதஶைப்பட்ைவுக வீட்டியப இப்படிங்கிமப்பபஶ பண்டைஶரு
வீட்டிய
ப்படியிருக்கும்...?
ஆளும்
லந்து இமங்கமவுக தங்கிப் பபஶகிமதுக்கஶகபல கட்டியிருந்தஶரு.
அந்த
வீட்டியதஶன்
குடியிருக்கஶரு.” "அப்படிஶ...?”
53
பபருஶ
எரு வீட்டைக்
சுகுஶமன்
லஶத்திஶர்
முத்துட்சுமி பாகயன் "ஆஶம் ெஶர். இல அம்ன் பகஶவில் திருவிறஶவியயும் பஶர்த்ததில்ய. பண்டைஶர் வீட்டு விபெெங்களியயும் பஶர்த்ததில்ய. திடிர்ன்னு தண்டு லருெத்துக்கு முன்னஶடி இந்த ஊரு பள்ளிக் கூைத்திய
லஶத்திஶரு
பலடய
கிடைச்சிருக்குன்னு
லந்து
இமங்கினஶரு. பண்டைஶரு வீட்டுக்கு உமவுன்னு தெஶல்லிக்கிட்டு புதுவீட்டிய குடிபறினஶரு.” வீடு தநருங்கி விட்ைதில் பபச்டெ ஶற்றினஶன். ஆனந்தன். சுகுஶமன்
ஶஶய்
இருந்தஶல்
அலனுக்தகன்ன...?
குடியிருக்க
இைம் பதடிலனுக்கு அடைக்கயம் தகஶடுத்துத் தன் வீட்டில் தங்க டலத்திருப்பலன் அலன். அதற்கு பல் பபசுலதற்கு துவும் இல்டய. கஶம்பவுண்டு
பகட்டைத்
திமக்கும்
பபஶபத
அனிச்டெஶக
ஆனந்தனின் பஶர்டல திர்வீட்டை பநஶக்கிது. ன்ன
எரு
ஆச்ெரிம்.
அலனது
லடல
திர்பஶர்த்து
கஶத்திருப்பலடரப் பபஶய திர் வீட்டின் பதஶட்ைத்திபய கீதஶ நின்றிருந்தஶள். அலரது
பஶர்டல
ஆனந்தனின்
மீது
படிந்தது.
அலன்
சிலிர்த்துப் பபஶனஶன். அருகில் அன்பறகன் இருக்கும் உைர்வில் பஶர்டலட
வியக்கிக்
தகஶண்டு
விட்ைஶன்.
54
பகட்டை
அகயஶக
திமந்து
ஆந்த கீதம் டெக்கிளுைன் உள்பர லந்த அன்பறகன் அடத ஸ்ைஶண்ட் பபஶட்டு
நிறுத்திவிட்டு
மூட்டைட
இமக்கினஶன்.
பகட்டை
மூடிபடி திர்வீட்டைப் பஶர்த்தஶன் ஆனந்தன். அலள் அங்கு இல்டய. 'வீட்டுக்குள்
பபஶயிருப்பஶள்.
அலன்
னது
ஶற்மம்
தகஶண்ைது. னிந்த ஶற்மம் ன்று னடத கடிந்து தகஶண்ைலனஶக வீட்டுக்குள் பபஶனஶன். மூட்டையுைன் அலடனத் ததஶைர்ந்தஶன் அன்பறகன். ெடயடம படையில் அலன் மூட்டைட இமக்கி டலக்க, ஆனந்தன் பஶல் பஶக்தகட்டை உடைத்துப் பஶத்தித்தில் ஊற்றி ஸ்ைவ்டல பற்ம டலத்துக் கஶய்ச்ெஆம்பித்தஶன். “கஶபி பபஶைத் ததரியுஶ ெஶர்...?” “உன்டன விை நல்யஶபல ததரியும். நீ உட்கஶரு.” கஶபி கயந்து அன்பறகனுக்குக் தகஶடுத்து விட்டுத் தஶனும் எரு தம்ரரில் ஊற்றிக் குடிக்க ஆம்பித்தஶன் ஆனந்தன். “கஶபின்னஶ இது கஶபி ெஶர்.” சியஶகித்தஶன் அன்பறகன். "அப்படிஶ...? சிறு புன் சிரிப்புைன் அன்பறகனின் பஶஶட்டை அங்கீகரித்த ஆனந்தன். “பதங்க்ஸ் அன்பு." ன்மஶன். “துக்கு ெஶர்.”
55
முத்துட்சுமி பாகயன் "உன்பனஶை பபஶனஶன்.
தவல்ப்புக்குத்தஶன்.”
இந்த
எரு
அன்பறகன்
லஶர்த்டதடக்
சிலிர்த்துப்
பகட்பதற்கஶகத்தஶபன
அலன் எர்நஶள் முழுலதும் கஶத்திருந்தஶன். அலன் திர்பஶர்த்த லஶர்த்டத பதனஶக அலன் கஶதுகளில் பஶய்ந்ததில் திக்கு முக்கஶடிப் பபஶனஶன். "இது ன் கைட ெஶர்." ம்ஜிஆடப் பபஶய மூன்தமழுத்தில் அலன் மூச்சிருக்கும் ன்று தெஶல்லி விட்டு டெக்கிளில் ஜினி பபஶய தஶவி றி.
“ரபக்லக கட்டி க்குதடா. அண்ணாநல லைக்கிள்.” ன்று உச்ெஸ்தஶதியில் பஶடிபடி டெக்கிடர மிதித்துப் பமந்து விட்ைஶன் அன்பறகன். ளிடகஜஶஶன்கடரப்
பிரித்து
ைப்பஶக்களில்
தகஶட்டிக்
தகஶண்டிருந்த ஆனந்தன் உள்ளுைர்வின் உந்துதலில் திரும்பிப் பஶர்த்தஶன். ெடயடம லஶெலில் சுகுஶமன் நின்றிருந்தஶன்.
56
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 7 “கஶபி
குடிைஶ.”
இல்பஶக
தம்ரட
டுத்துக்
கஶபிட
ஊற்றினஶன்
ஆனந்தன். உள்பர லந்த சுகுஶமன் ெடயடம படையில் தஶவி றி அர்ந்தபடி கஶபித் தம்ரட டுத்துக் தகஶண்ைஶன். திர்வீட்டுப் தபண்ணிைம் ஆனந்தன் பதஶட்ைக்கஶனில்டய, தனது நண்பன்தஶன் ெஶதஶனம்
ன்ம
விலத்டதச்
தெஶல்லஶன்
ன்று
தெஶல்யஶல் திர்பஶர்த்தஶன்
தஶதித்ததிற்கு ஆனந்தன்.
அப்படிதஶரு ெம்பலப நிகறஶதடதப் பபஶய இயகுலஶக பலறு பபச்சுக்கடர பபெ ஆம்பித்து விட்ைஶன் சுகுஶமன். "பலஶயில்டயப.
கஶபி
படு
பைஸ்ைஶ
இருக்பக.
இனிக்
கஶபிக்கஶக டீக்கடைடத் பதடிப் பபஶக பலைஶம்ன்னு தெஶல்லு." லக்கடைஶன சுகுஶமனின் பபச்சில் பதஶ எரு டநஶண்டி எளிந்திருப்படதப் ஆஶண்ைஶ
பபஶய
உனக்குக்
கஶபி
ஆனந்தனுக்குத் பபஶட்டுக்
பதஶன்றிது.
தகஶடுக்கத்தஶன்
நஶன்
அெப் பட்டினத்துக்கு லந்திருக்பகன் ன்று தெஶல்ய லந்தடத ததஶண்டைக் குழியிபயப நிறுத்திக் தகஶண்ைஶன்.
57
முத்துட்சுமி பாகயன் 'அப்பபஶ
ன்னைஶன்னஶ
முன்னஶபய
இலன்
ஶன்
தபஶண்ணு
பதஶட்ைக்கஶனஶக்கினஶன்.
இப்பச்
ெடல்கஶனஶக்கமஶன்.' இடத இப்படிப விட்டுவிைக் கூைஶது ன்று ஆனந்தனுக்குத் பதஶன்றிது. துளிர்க்கும் பபஶபத கிள்ளி றிந்து விை பலண்டும். அெபட்டினத்தில் குடியிருக்கத் பதஶதஶன வீடு கிடைக்கஶவிட்ைஶல் ஆபிஸிபயப தங்கிக் தகஶள்ர பலண்டிதுதஶன். ஆபிசிற்கும் கஶலயஶச்சு. அடத விட்டுவிட்டு பதஶதஶன இருப்பிைத்திற்கஶக தன் சுரிஶடதட அைகு டலப்பதஶ...? “கஶபி பபஶைமது என்னும் பிம் சூத்திம் இல்டய சுகுஶர். தண்ணி
விைஶ
பஶடயக்
கஶய்ச்சி
பதடலஶன
அரவு
ெர்க்கடடயும் இன்ஸ்ைண்ட் கஶபிப் தபஶடிடயும் கயந்தஶ படு பைஸ்ட்ைஶன
கஶபி
தடி.
இடதச்
தெய்ஶ
இத்தடனநஶரஶ
டீக்கடை தபஞ்டெ துக்கஶக பதய்த்துக்கிட்டு இருந்த...?” சுகுஶமனின் டநஶண்டிடப் புரிந்து தகஶள்ரஶல் இல்பஶக தெஶல்லடதப் பபஶய தெஶல்லி டலத்தஶன் ஆனந்தன். சுகுஶமனின் முகம்
கருத்தது.
தற்கஶகவும் த்தடன
அலனுக்கு
ஆனந்தனின்
சுரிஶடதட
நுணுக்கஶன
விட்டுக்
டமமுக
ளிதஶக இனம் கண்டு விடுலஶன்.
58
குைம்
தகஶடுக்க
ததரியும். ஶட்ைஶன்.
டநஶண்டிடயும்
தலகு
ஆந்த கீதம் 'இலன்
இத்தடன
புத்திெஶலிஶக
இருந்து
ததஶடயக்கக்
கூைஶது.' னம் புழுங்கினஶன் சுகுஶமன். அலனுக்கு அந்த வீட்டில் எரு பிச்டன இருந்தது. ஊர்ப் பண்டைஶரும்
அலன்
தபருந்தனக்கஶருஶன வீட்டில்தஶன்
ன்று
நீயகண்ைனின்
இருந்தஶள்.
தள்ரஶடயினஶல் உமக்கத்திபயப
'ஶஶ'
அந்த இமந்து
ன்றும், வீட்டில் விட்ைஶள்
உமவு
அம்ஶ
தகஶண்ைஶடும் அந்தப்
புது
லபஶதிகம்
ற்றும்
படுத்திருக்கும்
பபஶது
ன்றும்
அலன்
அந்த
வீட்டிற்கு குடி லந்து இண்டு ஶதங்கள் ஆனபின்னஶல் தெவிலழிச் தெய்திஶக அலன் கஶதிற்கு லந்து பெர்ந்தது. அன்று முதல் அந்த வீட்டில் தனிஶகத் தங்குலதற்கு அலன் அஞ்சி நடுங்கினஶன். விடிந்தவுைபன தலளிப எடி விடுலஶன் பள்ளி முடிந்த பின்னஶலும் அங்பக இங்பகதன்று சுற்றி விட்டு தூங்குலதற்கஶகத்தஶன் வீட்டிற்குள் நுடறலஶன். இலஶனஶல் லறக்கம்தஶன்.
தூக்கம் அதற்கு
தகஶள்லது சுகுஶமனும்
உயக
ஜீலஶசிகளின்
விதிவியக்கில்டயதஶன்.
ஆனஶல் தூக்கம்தஶன் அலடன அண்ை றுத்தபத. எரு தபஶட்டு உமக்கமில்யஶல் தகஶட்ைக் தகஶட்ை விழித்தபடி ஶப்தபஶழுடதக் கைப்பஶன். இவில் பகட்கும் சிறி ெந்தடிக்கும் அலன் உள்ரம் பதறும்.
59
முத்துட்சுமி பாகயன் தடத்தரத்தில் இருந்த வஶலில் படுத்திருக்கும் பபஶதுதஶன் அந்தப் பஶட்டி உயிட விட்ைஶள் ன்பதஶல் இலன் ஶடியிபயப பதுங்கிக்
தகஶண்ைஶன்.
பதடலயில்யஶல்
கீபற
லஶட்ைஶன்.
லஶெலுக்குப் பபஶக ஶடிப்படிகளில் இமங்கி வஶடயக் கைந்துதஶன் பபஶக பலண்டும் ன்பதஶல் பலறு லழியின்றி பதக், பதக் தகன்று னம் பதம திகிபயஶடு வஶடயக் கைப்பஶன். அலனுக்கு ட்டும் துணிவிருந்தஶல் ஶடி பஶல்கனியிலிருந்து பதஶட்ைத்தில் குதித்து தலளிப தென்று லப் பறகியிருப்பஶன். அப்படி பதஶட்ைத்தில் குதிக்கும்பபஶது கஶல், டககளுக்கு பெதஶம் ற்பட்டு விட்ைஶல் ன்ன தெய்லது ன்ம பத்தஶல் துணிடல துடை
தகஶள்ரஶல்
ெர்த்தஶக
ஶடிப்படி
லழிஶக
வஶலில்
இமங்கி லஶெலுக்குச் தெல்லடத லறக்கப்படுத்தியிருந்தஶன். இவில் பபஶனஶல்
உமக்கமில்யஶல் பஶைஶ
பள்ளியில்
லரும்...?
உமக்கம்தஶன்
பஶைம் லரும்.
நைத்தப் அந்த
உமக்கத்டத விட்ை அடிக்கடி டீக்குடிப்பலன் டீக்கடை தபஞ்சின் நிந்த உறுப்பினஶகி விட்ைஶன். இலனுக்கிருக்கும் லரிைமும்
மூச்சு
இந்த
நூதன
விைவில்டய.
பிச்டனடப்
அெபட்டினத்தின்
பற்றி அம்ெம்
அப்படிப்பட்ைது. "அந்த வீட்டிய தகஶஞ்ெம் பஶயிருக்குப்பஶ." ன்ம எற்டம லரிட அலன் தெஶல்லி விட்ைஶல். அடுத்த தநஶடியிபயப அது 60
ஆந்த கீதம் லஶன்தலளியில்
கயந்து
ந்தப்
பண்படயயின்
உதவிகளும்
இல்யஶபய பல்கிப் தபருகி. அெப்பட்டினத்தில் ட்டுல்யஶல் அதன் சுற்று லட்ைஶ எட்டு தஶத்த கிஶங்களுக்கும் பவிப் பமந்து. "லஶத்தஶ
பபடிச்சு
அலரு
த்தம்
கக்கி
தெத்துப்
பபஶயிட்ைஶஶம்ைஶ. தினமும் பபய் லந்து அலட பமுறுத்துஶம். இலரு டகலியிய என்னுக்குப் பபஶயி நடனச்சிருலஶஶம். பந்த னுென் துக்கு இந்த ஊருக்கு பலடயக்கு லந்தஶரு...?" ன்று பபச்சுக் கிரம்பி விடும். சுகுஶமன் பஶைம் நைத்த லந்தஶல். "பைய்.
பபடிச்சு
தெத்த
லஶத்திஶரு
பபஶ
நைந்து
லர்மஶருபைஶய்.” ன்று பள்ளியிலிருக்கும் ஶைல, ஶைவிகள் பந்து ஏடி விடும் அபஶமும் பநர்ந்து விடும். இலற்டமக்கூை சுகுஶமன் தஶங்கிக் தகஶள்லஶன். கிறவிடப் பற்றி
பத்தில்
அலன்
இவுகளில்
டகலிட
நடனத்து
விட்ைதஶக கிரம்பி விடும் கடதட கீதஶ தெவி டுத்து விட்ைஶல் தஶங்கிக் தகஶள்லஶனஶ...? அலனஶல் ன்பதினஶல்
அடத அலன்
நிடனத்துக்கூைப் தினமும்
தெத்துப்
பஶர்க்க
முடிஶது
பிடறத்தஶலும்
ெரி.
னதிலிருக்கும் பத்டத தலளியில் தெஶல்லி விைபல கூைஶது
61
முத்துட்சுமி பாகயன் ன்று உயிடக் டகயில் பிடித்துக் தகஶண்டு இண்டு லருைஶக பபபஶட்டிக் தகஶண்டிருந்தஶன். இப்படி
உயிர்பத்பதஶடு
பபயிருப்பதஶக
அலன்
நம்பும்
வீட்டில் கஶயத்டதக் கழிப்பதற்கஶன கஶைம் அெப்பட்டினத்தின தபருங்தகஶண்ை தெல்லந்தர் தபற்ம அதிரூப சுந்தரிஶன கீதஶதஶன். “அபைய் கபன..! கலர்ண்ட்தண்ட் பலடயங்கிம பபருதஶன். குடியிருக்க
தெஶந்த
வீடு
ட்டும்தஶன்
மிச்ெம்.
த்தததல்யஶம்
டகடப் பிடி, தன்டனடப் பிடிங்கிம கைக்குத்தஶன். இப்படி இழுத்துப் பிடிச்சு தெயலளிக்கிம பிடறப்பு ன்பனஶை பபஶகனும். உன் தடயமுடமயிய அள்ர அள்ரக் குடமஶத பைக்கஶனஶ நீ லஶறனும். ன்னஶய முடிஞ்ெததல்யஶம் உனக்கு எரு படிப்டபக் தகஶடுத்து
உன்
தங்டகடக்
கல்ஶைம்
பண்ணிக்
தகஶடுத்ததுதஶன். இனிப் புத்திபஶை நீதஶன் பிடறத்துக்கனும். நீ பலடய பஶர்க்கப் பபஶம அெபட்டினத்து பண்டைஶரு உன் அம்ஶவுக்கு சுற்றி லடரச்ெ தெஶந்தம். அலருக்குப் பபஶடனப் பபஶைபமன். அலரு வீட்டிய நீ தங்கி பலடயடப் பஶரு.” ன்று சுகுஶமனின் தந்டதஶன ணிஶமன் தெஶன்ன பபஶது. “ன்னது...?
அந்தப்
பட்டிக்கஶட்டிய
நஶன்
தங்கியிருக்கிமதஶ...? அதுக்கு பலம ஆடரப் பஶருங்க. பபஶஸ்டிங் பபஶட்டுட்ைதஶய அங்பக ஜஶயின் பண்ைப் பபஶபமன். பக்கத்து ைவுனிய ரூம் பஶர்த்து இருந்துக்கிட்டு தண்பை ஶதத்திய நம் 62
ஆந்த கீதம் ஊர்ப்பக்கம்
டிஶன்ஸ்பர்
பட்டிக்கஶட்டிய
ஶரு
லஶங்கிக்கிட்டு பலடய
லந்துருபலன்.
பஶர்க்கிமதஶம்...?”
அந்தப்
ன்றுதஶன்
சிலுப்பினஶன் சுகுஶமன். “அடமஞ்பென்னஶ
பஶரு..”
ன்று
ணிஶமன்
சீறி
பபஶதுதஶன் பதஶ விலமிருப்படத உைர்ந்தஶன். "உனக்குத்
தஶனஶலஶைஶ
அெ
பட்டினத்திய
பபஶஸ்டிங்
கிடைச்ெது...? ஶஶடபஶ பிடிச்சு. அங்பகயிங்பக அடயஞ்சு. நஶய் பைஶத பஶடுபட்டு அந்த ஊரிய பபஶஸ்டிங் பபஶை டலச்பென். துக்கஶக...?” “துக்கஶகப்பஶ
இப்படிதஶரு
தகஶடுடடப்
பண்ணினீங்க...?” “புத்தி தகட்ைலபன.” “ஶருப்பஶ...?” “பலம கிடைச்சிட்ைஶ ததரிஶதலன்
ஶரு...? நீ
ல்யஶம்
புத்திெஶலிஶ
புத்தி
நீதஶன்.
லஶத்திஶரு
ஆகிருவிஶ...?
தகட்ைலன்தஶன்.
தபஶடறக்கத்
னக்குன்னு
லஶய்ச்சிருக்கப் பஶரு.” “இப்ப ன்னத்துக்கஶக இப்படித் தஶளிக்கறிங்க...?”
63
பலடய லந்து
முத்துட்சுமி பாகயன் “அந்த
அெபட்டினத்து
பண்டைஶருக்கு
எரு
களும்,
கனும் இருக்கஶங்க. தபஶண்ணுதஶன் மூத்தது. மூக்கும் முழியுஶ அறகஶ இருக்கும்.” ணிஶமன் தெஶல்யச் தெஶல்ய அப்பபஶதுதஶன் அலர் ங்பக லருகிமஶர் ன்று புரிந்து தகஶண்ைஶன் சுகுஶமன். “ன்ன படிச்சிருக்கஶம்...?” "படிப்பஶைஶ
முக்கிம்...?
பண்டைஶரு
தன்
தபஶண்ணு
பபரிய பக்கத்து ைவுனிய ஞ்ெஶறு வீடு லஶங்கிப் பபஶட்டிருக்கஶரு. அதுதஶண்ைஶ
முக்கிம்.
பபஶடுலஶஶம்.
டல
தபஶண்ணுக்கு
நடககள்
அமநூறு
தனிஶம்.
பவுன்
தஶக்கஶ
நடக பகஶடிக்
கைக்கிய பைத்டதக் தகஶடுப்பஶஶம். கஶஶம். நியஶம். இன்னும் ன்தனன்னபலஶ இருக்கிம
தெஶல்மஶங்கைஶ.
தபஶண்டை
நஶ
இம்புட்டுச்
தெல்லத்பதஶை
பகட்ைஶ
கட்டிக்
தகஶடுத்துருலஶங்கரஶ...?” “அததப்படிக் தகஶடுப்பஶங்க...?” “அதுக்குத்தஶன் பபஶஸ்டிங்
பபஶை
அெ
பட்டினத்துப்
டலச்பென்.
பள்ளிக்கூைத்திய
இப்பன்னஶ
குடியிருக்க
வீடில்டயன்னு நீ அலங்க வீட்டிய தங்கயஶம். தெஶந்தக்கஶனஶ குடும்பத்பதஶடு பபசிப் பறகயஶம். அந்தப் தபஶண்ணு னசிய இைம்
பிடிக்கயஶம்.
அலங்களுக்கு
64
இலடன
விை
நல்ய
ஆந்த கீதம் ஶப்பிள்டர நம் தபஶண்ணுக்கு கிடைக்க ஶட்ைஶன்னு பதஶை டலச்சியஶம்." “டிஶப்பஶ." இப்படி தநருங்கின
டிஶ
பண்ணி
தெஶந்தம்
பபஶய
பண்டைஶரின்
வீட்டில்
சுற்றி
லடரத்த
உருலகப்படுத்தி
க்கிஶகும்
தெஶந்தத்டத
அெபட்டினத்து
திட்ைத்பதஶடு
லந்த
சுகுஶமடன தனது அம்ஶ ண்டைடப் பபஶட்ை புதுவீட்டில் குடியிருக்க
டலத்து
தல்யவும்
முடிஶல்
தகஶண்டிருந்த
பெஶதித்து
டலத்தஶர்
தெஶல்யவும்
சுகுஶமனுக்கு
முடிஶல்
துடைக்கு
அகப்பட்ைலன் தஶன் ஆனந்தன்.
65
பண்டைஶர்.1 இருக்க
தவித்துக் ன்று
முத்துட்சுமி பாகயன்
அத்திஶம் 8 பெஶழின்
குடுமி சும்ஶ ஆைஶது.
சுகுஶமடனப் நண்பனுக்கு
பபஶன்ம
அடைக்கயம்
சுநயலஶதி தகஶடுக்க
கஶைமில்யஶல்
ஶட்ைஶன்.
நைஶட்ைம்
இல்யஶத வஶடயக் கைக்கும் எவ்தலஶரு தநஶடியும் உயிர் பபஶய் உயிர் லரும் அனுபலத்டதப் பற்றி அலனுக்குத்தஶபன ததரியும்...? உள்ளூர்ககஶர்கடர நடுங்கிதன்ம
துடைக்கு
உண்டட
அடறத்தஶல்
ஊர்
அலன்
முழுலதும்
பப்பி
ததஶடை விட்டு
விடுலஶர்கள். அதனஶல் பல்டயக் கடித்துக் தகஶண்டு அந்த வீட்டில் இருந்தலனுக்கு
வீடு
கிடைக்கவில்டயதன்று
அலுலயகத்தி
தஞ்ெடைந்திருந்த ஆனந்தடனக் கண்ைதும் ஆனந்தம் தபஶத்துக் தகஶண்டு லந்தது. சுகுஶமனின் நண்பர்களிபயப அதிடதரிெஶலி ஆனந்தன் ட்டும்தஶன். அந்த ஆனந்தடன அெ பட்டினத்தில் கண்ைதும் ததய்லப சுகுஶமனின் கதமடயப் தபஶறுக்க ஶட்ைஶல் கருடை கஶட்டி அனுப்பி டலத்த துடைதன்று கிழ்ந்து பபஶய் விட்ைஶன் சுகுஶமன். இல்யஶவிட்ைஶல் ங்தகங்பகஶ
கீதஶடலக்
பணிக்கும்
கைக்குப்
உமவுமுடம 66
பண்ணுலதற்கஶக
லடபைத்டத
இழுத்து
ஆந்த கீதம் லடரத்து ஶன்கன் உமவு தகஶண்ைஶடி குடியிருக்கும் வீட்டிற்கு ஆனந்தடன
அடறத்துக்
தகஶண்டு
ல
சுகுஶமனுக்தகன்ன
டபத்திஶ பிடித்திருக்கிமது...? விலம் ததரிந்த நஶளிலிருந்பத அலன் படு உளஶர் பபர்லழி. எரு கள்ரமிட்ைஶய் தின்ன பலண்டுதன்மஶலும் நண்பர்கடரக் கறட்டி
விட்டு
விட்டு
தனிஶகத்தஶன்
பபஶய்
தின்பஶன்.
தெஶத்துக்கஶக கல்ஶைம் பண்ணிக் தகஶள்ர நிடனக்கும் கீதஶவின் வீட்டுக்கு
ஆனந்தடனப்
பபஶன்ம
நண்படன
அடறத்து
ல
பநர்ந்தது கஶயத்தின் கட்ைஶம். 'விதி லலிது.' தநஶந்து தகஶண்ைஶன் சுகுஶமன். சுகஶன
பைத்
லஶழ்க்டகக்கஶக
தட்டுப்பஶடில்யஶத
அலன்
தெல்லச்
ப்படிதல்யஶம்
தெழிப்பஶன
பித்தனப்
பை
பலண்டியிருக்கிமது.! அறகஶன கீதஶவின் கண்களில் ஆனந்தன் பட்டுத் ததஶடயத்து விட்ைதில்
சுகுஶமனுக்கு
உைன்பஶடில்டய.
அதற்கஶக
ஆனந்தடனப் பபஶ ன்று அனுப்பி டலத்து விைவும் முடிஶது. இண்டு லருைஶக பீடித்திருக்கும் 'கிறவிப் பபய்...' பத்திலிருந்து அப்பபஶதுதஶன் விடுபட்டிருக்கிமஶன் சுகுஶமன். அன்று இவுதஶன் அலனுக்கு
நிம்திஶன
உமக்கம்
லஶய்க்க
இருக்கிமது.
கிடைத்திருக்கும் பஶதுகஶப்டபயும், நிம்திடயும் விட்டிடிக்க சுகுஶமனஶல் முடிபல முடிஶது. 67
முத்துட்சுமி பாகயன் கீதஶவின்
முன்னிடயயில்
ஆனந்தடன
ட்ைஶக
பபசி
தஜயித்து விையஶம் ன்று நிடனக்கக் கூை முடிஶது. ஆனந்தன் பபசுலதில் படுகில்யஶடி. ஆரஶனப்பட்ை அன்பறகடனப ண்டி பபஶை
டலப்பலன்.
சுகுஶமன்
எரு
லஶர்த்டத
ட்ைஶகப்
பபசினஶல் அலன் எஶயிம் லஶர்த்டதகடர ட்ைஶகப் பபசி கீதஶவின் முன்னிடயயில் சுகுஶமடன படுதுச்ெஶக்கி விடுலஶன். அதனஶல் அந்த முற்சிடப் பற்றி சுகுஶமனஶல் பஶசிக்கக் கூை முடிஶது. ஆனந்தடன
திருப்பி
அனுப்புலது
தலகு
சுயபம்தஶன்.
சுகுஶமன் தவு தஶட்ெண்ம் பஶர்க்க ஶட்ைஶன். அப்படிதன்மஶல் ன்ன...? கிபயஶ ன்ன விடய...? ன்தமல்யஶம் பகட்டு பச்டெ பிள்டர பபஶய இட தகஶட்டுலதில் அதிதிமடெஶலி. “ஆனந்தஶ..!
ஆனந்தஶ..!
பண்டைஶருைஶ. தெஶந்த
ங்க
ஶஶ
ருகன்ங்கிமதினஶய
ஊர்ப்
உன்டன ன்
வீட்டில் குடி டலச்ெஶ நீ ப்படி உன் நண்படன வீட்டுக்குக் கூப்பிட்டுக்கிட்டு லயஶம்ன்னு ன்டனக் குடைஞ்தெடுக்கிமஶர்ைஶ. னக்கு
பலம
லழியில்டயைஶ.
உயிர்
நண்பஶ.
நட்பு
பலம,
தெஶந்தம் பலம இல்டயஶ...? ன் ஶஶ பபச்டெ நஶன் தட்ை முடியுஶ...? வீடு அலபஶை வீைஶச்பெ. அதனஶய நீ தபட்டிடக் கட்டிக்கிட்டு உன் ஆபிசுக்குப் பபஶயிருைஶ..” ன்று கண்கயங்க லெனம்
பபசினஶல்
பஶெக்கஶ 68
ஆனந்தன்
அதன்
பின்னஶல்
ஆந்த கீதம் எர்தநஶடி கூை அங்பக தங்க ஶட்ைஶன். சுகுஶமன் கண்மூடிக் கண் திமப்பதற்குள் வீட்டை விட்டுப் பபஶய் விடுலஶன். 'அதுக்குப் பின்னஶல்...?' நிடனத்தஶபய
தநஞ்ெம்
நடுங்கிது
சுகுஶனுக்கு.
பண்டைஶரின் அம்ஶக் கிறவிப் பபயுைன் அலன் தனிஶக ஶடிக்க பலண்டும். அதுக்கு இலபன பதலயஶம். சுகுஶமன்
எரு
முடிவிற்கு
லந்திருந்தஶன்.
ஆனந்தனும்
துடைக்கு இருக்க பலண்டும். சுகுஶமனின் கீதஶடலக் கல்ஶைம் பண்ணிக்
தகஶள்லதற்கஶன
யட்சித்திற்கு
அலன்
குறுக்பக
நிற்கவும் கூைஶது. இடல இண்டிற்கும் ன்ன லழிதன்று தடய முடிடப் பிய்த்து பஶசித்து எரு லழிட கண்டு பிடித்திருந்தஶன். ஆனந்தடனப்
பற்றி
சுகுஶனுக்கு
நன்மஶகபல
ததரியும்.
அலன் நிஶலஶதி. லஶக்குக் தகஶடுத்து விட்ைஶல் ஶம ஶட்ைஶன். னடத அடயபஶ விை ஶட்ைஶன். கீதஶபல தநருங்கி லந்தஶலும் வியகிப் பபஶய் விடுலஶன். அப்படிதல்யஶம்
அலடன
தெய்
டலக்கும்
திட்ைத்
பதஶடுதஶன் சுகுஶமன் அலடனத் பதடி லந்திருந்தஶன். “கஶபிக்தகன்ன ஆனந்தஶ. பபஶட்டுக் குடிச்சுக்கிட்ைஶப் பபஶச்சு. நீ கயந்து தகஶடுத்ததினஶய பஶஶட்ை எரு லஶர்த்டத தெஶன்பனன்.
69
முத்துட்சுமி பாகயன் நஶடரக்பக நீ ைர்ைஶ இருக்கிமப்ப எரு லஶய் கஶபி உனக்குக் கயந்து தகஶடுக்க ஶட்பைனஶ...?” தலள்டரஶக
சிரிப்படதப்
பபஶய
சிரித்து
டலத்தஶன்
சுகுஶமன். அந்த தலள்டரச் சிரிப்டப நம்ப ஆனந்தன் தஶஶக இல்டய. சுகுஶமனின் வினத்டதப் பற்றி அலனுக்கு நன்மஶகபல ததரியும். அதனஶல் "அப்பவும்
எரு
லஶய்
கஶபிதஶன்
தருவிஶ...?
தகட்டிக்கஶண்ைஶ நீ.” ன்மஶன். "ம்ப்பஶ.
லஶய்
லஶர்த்டதக்கு
என்டனச்
தெஶன்னஶ
நீ
குதர்க்கஶபல அர்த்தப் படுத்திக்குவிஶ...? எரு லஶய் ெஶப்பிட்டுப் பபஶய்கன்னு தெஶல்மஶங்க. நீ உைபன எரு லஶய் பெஶத்டதத்தஶன் ெஶப்பிடுவிஶ...? இப்ப ன்னப்பஶ உனக்கு எரு குைம் கஶபிப பபஶட்டுத்தபன். டலச்சு டலச்சுக் குடி. பபஶதுஶ...?” “பஶல்கஶ பகஶனஶப எரு குைம் பஶடயக் கமக்க ஶட்ைஶரு. நைக்கிமடதப் பபசு. “பபசிட்ைஶப் பபஶச்சு. ஆனந்தஶ.” “தெஶல்லு.” "ங்க ஶஶ இருக்கஶப." “திர் வீட்டு பண்டைஶடத்தஶபன தெஶல்ம...?” "ஆஶண்ைஶ." "அலருக்தகன்ன...?" 70
ஆந்த கீதம் “அலரு ஊர்ப் பண்டைஶரு.” “இடதத்தஶபனைஶ நஶனும் தெஶன்பனன்...?” “இந்த
கட்டுப்பஶடு
அது
இதுன்னு
இருக்கில்ய.
அதிய
ல்யஶம் தஶம்ப ஸ்ட்ரிக்ட்ைஶ இருப்பஶரு.” “இருக்கட்டும். அதிய உனக்கு ன்னைஶ கஷ்ைம்...?” “னக்கு எரு கஷ்ைமுமில்யைஶ. உனக்குத்தஶன் கஷ்ைம்.” “னக்கு கஷ்ைஶ...?” சுகுஶமடன அலடனப்
எரு
பபஶன்ம
ஶர்க்கஶக
நண்படன
நம்பி
பஶர்த்தஶன் அலன்
ஆனந்தன்.
வீட்டில்
தங்க
லந்திருப்படதத்தஶன் கஷ்ைதன்று தெஶல்கிமஶபனஶ ன்ம ெம்ெம் ஆனந்தனுக்கு. இலனுக்பக இலன் புத்திப் பத்தித் ததரிஞ்சிருக்கு. “ங்க ஶஶ னசிய எரு ஆடெ.” ஆனந்தனின் ெம்ெத்டத உடைத்தஶன் சுகுஶமன். "அலரு ஆடெப்பைமடதப் பத்தி நக்தகன்னைஶ பபச்சு...?” ரிந்து விழுந்தஶன் ஆனந்தன். “இல்பயைஶ. அலரும் ங்கம்ஶவும் பஶெயர் சினிஶவிய லஶடதப் பபஶய அண்ைன் தங்கச்சி பஶெத்திய உருகமலங்கரஶம்.” “இது பலமஶ...? அப்புமம்...?” “ங்க அம்ஶடலப் தபத்த பஶட்டி ெஶகக்கிைக்கிமப்ப ங்க ஶஶ பஶட்டிட பஶர்க்க லந்தஶஶம்." 71
முத்துட்சுமி பாகயன் தற்கஶக
இலன்
தூண்டிடயப்
இழுக்கிமஶன்
ன்ம
பஶக்தகட்டை
உடைததுப்
பபஶட்டு
பஶெடனபஶடு பஶத்தித்தில்
வியஶங்டக
பகஶதுட ஶடலக்
ஶவு தகஶட்டிப்
பிடெந்தஶன் ஆனந்தன். சுகுஶமனின்
அம்ஶடலப்
தபற்ம
பஶட்டிட
அெபட்டினத்தின் பண்டைஶர் பஶர்க்க லந்த கடதட பலடய தனக்தகட்டு
தற்கஶக
சுகுஶமன்
ஆனந்தனிைம்
தெஶல்லிக்
தகஶண்டிருக்கிமஶன்...? "அப்ப ங்க பஶட்டி ஶஶ டகடப் பிடிச்சுக்கிட்டு லஶக்குக் பகட்டுச்ெஶம்.” ன்னதலன்று துலஶக
ன்று
இருந்தஶலும்
பகட்கப்
பபஶன
ஆனந்தன்
தனக்தகன்ன
லந்தது
ன்று
அது
தன்டனத்
தஶபன கடிந்து தகஶண்டு தடயட ஆட்டி டலத்தஶன். “ங்கஶயத்பதஶை உங்க அண்ைன் தங்டக பஶெம் அத்துப் பபஶகக் கூைஶதுைஶ கபன. உன் தபஶண்ணு கீதஶடல உன் தங்கச்சி கன் சுகுஶமனுக்குக் கட்டி டலச்சிருன்னு தெஶல்லுச்ெஶம்.” அப்பபஶதுதஶன் ன்படத கள் கீதஶ
உைர்ந்து
சுகுஶமன் தகஶண்ைஶன்
கடத
பிடைலது
ஆனந்தன்.
தற்கஶக
பண்டைஶரின்
சுகுஶமனுக்கு உரிலள் ன்படத ஆனந்தனுக்கு
உைர்த்துகிமஶனஶம்.
72
ஆந்த கீதம் ன்ன கழுடதக்கு ன்று நிடனக்க முடிஶல் பனஶ னம் லலித்தது ஆனந்தனுக்கு. பதலடதடப்
பபஶன்ம
அறகுைன்
மிளிர்ந்த
கீதஶடல
நிடனத்துக் தகஶண்ைஶன். அலளுடை தடயவிதி சுகுஶமடனப் பபஶன்ம
பகஶட்ைஶனுைனஶ
பிடைக்கப்பட்டிருக்கிமது
ன்ம
பரிதஶபம் அலனுக்குள் ழுந்தது. லஶழ்க்டகயின்
எட்ைத்தில்
ஶபஶடு
ஶர்
இடைலஶர்
ன்படதக் கஶயம்தஶன் நிர்ையிக்க பலண்டும்...? இது பபஶன்ம லஶக்குறுதிகள் நிர்ையிக்கக் கூைஶது. இடதச் தெஶன்னஶல் சுகுஶமன் ஆனந்தடனச் சும்ஶ விட்டு விடுலஶனஶ...? “எபவஶ.” “ங்க
ஶஶவும்
கீதஶடல
னக்குத்தஶன்
கட்டி
டலப்பஶருன்னு லஶக்குக் தகஶடுத்திட்ைஶஶம். அப்ப நஶன் சின்னப் டபன்.” "நீப சின்னப் டபன்னஶ உன் ஶஶ தபஶண்ணு பஶலம். பச்டெக்
குறந்டதஶ
ததஶட்டில்ய
படுத்து
தூங்கிக்கிட்டு
இருந்திருக்கும்.” 'இடதச்
தெஶல்யச்
தெஶல்லி
சுகுஶமனுக்கு ரிச்ெல் லந்தது.
73
நஶன்
பகட்பைனஶ...?'
முத்துட்சுமி பாகயன் ஆனந்தன் கீதஶடலப் பஶர்த்து 'பஶலம்.” ன்று பரிதஶபப் படுலது
தற்கஶக...?
அலள்
பச்டெக்
குறந்டதஶய்
இருந்ததிற்கஶகலஶ...? இல்டய சுகுஶமனுக்குத்தஶன் அலள் ன்று நீயகண்ைன் லஶக்குக் தகஶடுத்து விட்ைஶப ன்பதற்கஶகலஶ...? இண்டில்
துலஶக
இருந்தஶலும்
ற்புடைதஶக இல்டய.
74
சுகுஶனுக்கு
அது
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 9 சுகுஶமனின்
னப்பபஶஶட்ைத்டத அறிந்தும் அறிஶதலன்
பபஶய ெப்பஶத்திக்கு ஶவு பிடெந்து தகஶண்டிருந்தஶன் ஆனந்தன். வீட்டுக்குள் கஶயடி பதித்த று தநஶடியிலிருந்து தலகு இல்பஶக அலன்
வீட்பைஶடு
என்றிப்
பபஶய்
தெல்பை
ஆம்பித்து
விட்ைதில் கஶண்ைஶகிப் பபஶனஶன் சுகுஶமன். அலனும்தஶன் அந்த வீட்டுக்கு குடிலந்த நஶள் முதயஶக என்ம முடனகிமஶன். இண்டு லருைங்கரஶக அந்த வீடு பபஶட்ைம் ஆடி
அலடன
என்ம
விடுபலனஶ
ன்று
எருடக
பஶர்த்துக்
தகஶண்டிருக்கிமது. ஆனந்தடன ட்டும் பமுறுத்தஶல் ஆட்தகஶண்டிருக்கிமபத. அது ப்படி...? இலன் இப்படிப் பமின்றி கள்ளிச்தெஶட்டுக்கஶபி, ெப்பஶத்தி குருஶ ன்று ஆண்டு அனுபவிப்பதஶ ன்ம தபஶமஶடயுைன் ஆனந்தனுக்கு அந்த வீட்டைப் பற்றிச் தெஶல்ய ஆம்பித்தஶன் சுகுஶமன்.
ஆனந்தடனப்
பற்றித்தஶன்
அலனுக்குத்
ததரியுப. பபயிருந்தஶல் அதற்கும் எரு தம்ரர் கஶபி தகஶடுத்து விட்ைஶல் பபஶச்சு ன்று கூட்டுச் பெர்த்துக் தகஶள்ளும் சூஶதி சூஶனஶயிற்பம. 75
முத்துட்சுமி பாகயன் பபடப் பற்றிக் பகள்விப்பட்ைஶலும் பப்பை ஶட்ைஶன்தஶன். ஆனஶல்
எரு
தநஶடிஶலது
இந்த
வீட்டில்
லந்து
ஶட்டிக்
தகஶண்பைஶப ன்று நிடனக்க ஶட்ைஶனஶ ன்ம அல்ப ஆடெ சுகுஶமனுக்கு. அலனுக்கு அது பபஶதுப. "ஶஶவுக்கு தகஶடுத்த லஶக்குக்கஶகத்தஶன் நஶன் இந்த பபய் வீட்டிய லந்து ஶட்டிக்கிட்டு இருக்பகண்ைஶ ஆனந்தஶ.” பெஶகஶக
முகத்டத
டலத்துக்
தகஶண்டு
தெஶன்ன
சுகுஶமடன நிமிர்ந்து பஶர்த்த ஆனந்தன் தன் கஶதில் விழுந்த லஶர்த்டதகடரத் தஶன் ெரிஶகத்தஶன் புரிந்து தகஶண்டிருக்கிபமஶஶ ன்று ெந்பதகப் பட்ைஶன். அலன் புருலங்கள் உர்ந்தன. “பபய் வீைஶ...?!!!...” "ஆஶண்ைஶ ஆனந்தஶ. சுகுஶமன் மூக்டக உறிஞ்சினஶன். “பபஶைஶ பைய்.” ஆனந்தன். “வஶ. வஶ.” னச் சிரிக்க ஆம்பித்தஶன். "நிஜஶத்தஶண்ைஶ ஆனந்தஶ.” “அடிதஶண்ைஶ தகஶடுக்கப்
பபஶகிம
லஶங்கப் ஶன்
பபஶம.
உனக்குப்
கட்டியிருக்கிம
தபஶண்ணு
வீட்டுக்குப்
பபய்
வீடு'ன்ன பபர் கட்ைமப. இது உன் ஶன் கஶதிய விழுந்தஶ ன்னஶகும்ன்னு நிடனச்சுப் பஶர்த்திஶ...? அதுக்கப்புமம் அலர் உனக்குப் தபஶண்டைக் கட்டிக் தகஶடுப்பஶஶ...?”
76
ஆந்த கீதம் உருடரக் ஊற்றிபடி
கிறங்டக
பகட்ைஶன்
பஶத்தித்தில் ஆனந்தன்.
பபஶட்டு
இதிய
தண்ணிர்
இப்படி
என்னு
இருக்கஶ...? அண்டு பபஶய் விட்ைஶன் சுகுஶமன். பபட விை இது ஆபத்தஶன விலகஶஶச்பெ. விரக்தகண்டைடக்
குடித்டதப்
பபஶய
ஶறி
விட்ை
நண்பனின் முகத்டத எக்கண்ைஶல் பஶர்த்தபடி பகஸ் ஸ்ைவ்டலப் பற்ம டலத்து பஶத்தித்டத அடுப்பில் டலத்தஶன் ஆனந்தன். “ன்னைஶ ஆனந்தஶ. நீப பபஶய் தெஶல்லிக் தகஶடுத்துட்டு லந்துருல பபஶய இருக்பக.” அறஶட்ைஶத குடமஶய் தெஶன்னஶன் சுகுஶமன். “னக்பகண்ைஶ அந்த பலடய...? அப்படிதல்யஶம் நஶன் தெய் ஶட்பைன். கலடயட விடு. ஶமிருக்க பபன்...?” ஆனந்தனின் 'ஶமிருக்க
அபதஶழி
பப...'
ன்று
சுகுஶமனின்
விழுந்து
கஶதுகளில்
ததஶடயக்க
அலன்
அயறிவிட்ைஶன். “ன்னைஶ
நீ...?
'ஶமிருக்க
பப.'
ங்கிம
பபய்
சினிஶபலஶை பபடச் தெஶல்ம...?” “அது பபய் சினிஶ இல்டய. பபடப் பத்தின சினிஶ.. ‘ஶமிருக்க இடதயும்
பபன்.'ங்கிமது த்தடதயும்
முருகபனஶை
முடிச்சுப்
நண்பன்னு கூைப் பஶர்க்க ஶட்பைன்.” 77
அருள்
பபஶட்பைன்னு
லஶக்கு. டலய்யி.
முத்துட்சுமி பாகயன் தலங்கஶம்,
பச்டெ
மிரகஶய்,
தக்கஶளிதன்று
டுத்துக்
கழுவி தட்டில் பப்பிக் கத்திஶல் அலற்டமப் தபஶடிப்தபஶடிஶக நறுக்கிபடி ச்ெரித்தஶன் ஆனந்தன். பபச்சு பபச்ெஶக இருக்கக் கஶரித்தில் கண்ைஶக இருந்தலடனப் பஶர்த்து பற்றிக் தகஶண்டு லந்தது சுகுஶனுக்கு. ஶஶ
வீட்டில்
கஶபி
ெஶப்பிட்டுருபலன்
ன்று
தெய்திதல்யஶம்
சும்ஶ.
குடிப்பபன்.
ஶஶ
வீட்டில்
முழுக்க
அலன்
பப்பும்
வீட்டிற்கு
உைவு
ஊர்
நீயகண்ைனின்
பநத்தில் உமவினர்கள் பபஶய் விட்ைஶல் ெஶப்பிை டலத்துத்தஶன் அனுப்புலஶர்.
அது
ெஶப்பஶட்டைத்தஶன் ெஶப்பஶட்டைப்
பபஶய
பபஶன்ம
தருைங்களில்
கிடைக்கும்
அடனத்து
பநங்களிலும்
கிடைக்கும்
சுகுஶமன்
பீற்றிக்
தகஶண்டிருக்கிமஶன்.
அலன் பபஶகும் பநங்கதரல்யஶம் உைவு உண்ணும் பநஶக இருப்பதில்டயப. "கஶென்
வீட்டில்
நிடனச்ெ
பநத்திய
ெஶப்பிட்டுத்
ததஶடயக்குதுகபர.' முதல்நஶள்
இவு
ட்டு
ணிக்கு
உைவு
கிடைத்ததஶல்
றுநஶளும் அபத பபஶய ஆஜஶலஶன் சுகுஶமன். இப்பபஶதுதஶன் ெஶப்பிட்டு
முடித்பதஶம்
ன்று
பஶத்தித்டதக்
பபஶட்டிருப்பஶள் நீயகண்ைனின் ெகதர்மிணிஶன பஶர்லதி.
78
கழுல
ஆந்த கீதம் 'லடை
பபஶச்பெ.'
ன்ம
ரீதியில்
பரிதவித்துப்
பபஶகும்
சுகுஶமன் அெபட்டினத்து டீக்கடையின் இவு பநத்து கஶய்ந்து பபஶன புபஶட்ைஶடல உள்பர தள்ளி விட்டு றுநஶள் ஶடயயில் ழு ணிக்தகல்யஶம் நீயகண்ைனின் வீட்டிற்குப் பபஶய் விடுலஶன். அலர்கள் வீட்டில் பபசுலஶர்கள், பபசுலஶர்கள், பபசிக் தகஶண்பை இருப்பஶர்கள். பத்து ணிஶனஶலும் பந்தி பபஶடும் நிடனவில்யஶல் பபசிக் தகஶண்டிருப்பலர்களிைம் பபசிச் பதடிப்
சிரிக்கும்
அதற்கு
திஶணியின்றி
பபஶலஶன்
பலும்
தகஶடயபட்டினிஶக
டீக்கடையின்
சுகுஶமன்.
அங்பக
புபஶட்ைஶடலத் கஶய்ந்து
பபஶன
புபஶட்ைஶவுக்கும் தட்டுப்பஶடு லந்து கஶலிஶகி இருக்கும். டீக்கடைக்கஶன்
பன்டன
பிய்த்துக்
தகஶடுப்பஶன்.
ஶன்
வீட்டில் ழு ணிக்பக ெஶப்பிட்ை ெஶப்பஶடு தெரித்துப் பபஶனதஶக புளுகி விட்டு லட்டிடப் பபஶன்ம பண்டைப் பிய்த்து தண்ணிப் பஶலில் நடனத்து உள்பர தள்ளி விட்டு இவு முழுலதும் பசிக்கும் லயிற்டமப்
பிடித்துக்
தகஶண்டு
தவிப்பஶன்
சுகுஶமன்.
இதில்
டீக்கடைக்கஶனிைம் தபஶய் பலறு தெஶல்ய பலண்டும். “ஶத்திரி பன்தனண்டு ணிஶனஶலும் பசிக்குதுன்னு ங்க ஶஶ வீட்டிய பபஶய் நின்னஶப் பபஶதும். நடுஶத்திரின்னு கூைப் பஶக்கஶ
ங்கத்டத
அடுப்பங்கடக்குப்
79
பபஶயி
டதஶலது
முத்துட்சுமி பாகயன் ஆக்கிக் தகஶண்ைஶந்து குமிச்சுருலஶங்க. அப்படிச் தெஞ்ெஶ நல்யலஶ இருக்கும்...?” இதுபபஶன்ம தகஶடுடகடரத் தவிர்க்க ரிஶடதஶக பநஶ பநத்திற்கு தஸ்ஸில் தஶக்கி விடுலஶன். பதனும் எர் நஶளில் இெகுபிெகஶக
நீயகண்ைனின்
டலத்திருக்கும்
பநத்தில்
குடும்பம் இலன்
ெஶப்பஶட்டுத்தட்டில் பபஶய்
நின்று
டக
விட்ைஶல்
இலனுக்கும் எரு பிடி உைவு ஈப்படும். அடத முழுநஶளும் கிடைக்கும் உைடலப் பபஶய இலன் ஊர் முழுக்கப் பப்பிக் தகஶண்டிருப்பஶன். அப்படி உைவுக்கஶக அடுத்தலரின் டகட திர்பஶர்க்கஶல் தன் டகப தனக்கு உதவி ன்று உருடரக்கிறங்கு கூட்டைத் தஶரித்து
இமக்கி
ஆனந்தனின்
டக
ைம்
நஶசிடத்
துடரத்ததில் ஆற்மஶற்றுப் பபஶனஶன் சுகுஶமன். அடுத்து டலத்திருந்த
ண்டைச்ெட்டி ஶவு
அடுப்பில்
ெப்பஶத்திக்கஶனது
றிது.
இல்டய.
பிடெந்து பூரிக்கஶனது
ன்பதில் சுகுஶமனின் லயிறு பசித்தது. நஶவில் ச்சில் ஊறிது. “பூரிஶைஶ பபஶைப் பபஶம...?” "ஆஶண்ைஶ. இன்டனக்கு உன் ஶஶ வீட்டு விருந்டதத் திஶகம் பண்ணிட்டு னக்குக் கம்தபனி தகஶடு.”
80
ஆந்த கீதம் சுகுஶமனுக்கும் படுத்தினஶன்
பூரிகிறங்கு
ஆனந்தன்.
கிடைக்கும்
ஆவஶ
ன்று
ன்படத
கிழ்ந்து
உறுதி
பபஶனஶன்
சுகுஶமன். "இப்படி பைஸ்ைஶன பூரி கிடைச்ெஶ ஶன் வீட்டுப் பக்கம் தடய
டலத்துக்
கூைப்
பஶக்க
ஶட்பைபன.."'
இலன்
மூன்று
பலடர உைடலயும் உறுதிப் படுத்திக் தகஶள்ர முடன. “அதுக்தகன்னைஶ. நீ தலங்கஶத்டத உரிச்சுக் கஶய் நறுக்கிக் தகஶடுத்தஶ நஶன் பூரிக்கு ஶவு பிடெஞ்சுட்டுப் பபஶபமன். நீ பூரி ஶடல உருட்டிக் தகஶடுத்தஶ ண்டையிய பபஶட்டு டுத்துக் தகஶடுத்துட்டுப்
பபஶபமன்.
னக்கும்
ெடல்
தெய்
எத்தஶடெக்கு ஆள் கிடைக்கும்ய.” ன்று ெடல் பலடயட பகிர்ந்து தகஶள்ர பலண்டும் ன்படதக் குறிப்பஶக சுட்டிக் கஶட்டி விட்ைஶன் ஆனந்தன். “தெய்துட்ைஶப் பபஶச்சு." உற்ெஶகஶனஶன் சுகுஶமன். பூரிகடரப் பபஶட்டு டுத்து இண்டு தட்டுகளிலும் நிப்பி எஶக டைனிங்
உருடரக்கிறங்கு பைபிளில்
கூட்டைப்
டலத்து
விட்டு
பபஶட்டு உட்கஶர்ந்தஶன் ஆனந்தன். “லஶைஶ ெஶப்பிையஶம்." “லந்துட்ைஶப் பபஶச்சு.”
81
பரிஶறி
அங்பக
நஶற்கஶலிட
கிைந்த
இழுத்துப்
முத்துட்சுமி பாகயன் அதி
பலகத்தில்
நஶற்கஶலியில்
உட்கஶர்ந்த
சுகுஶமன்
அடதவிை பலகஶக பூரி கிறங்டக கஶலி தெய்தஶன். தெ பசியிய இருந்திருக்கஶன். ஆனந்தனின் னம் இரகிது. வீட்டைச் சுற்றிப் பஶர்டலடச் சுறய விட்ைலன். “அறகஶன, லந்திருக்கிம
லெதிஶன
ஃபீலிங்பக
வீடு.
புதுெஶ
இல்டய.
எரு
பகசுலயஶ
வீட்டுக்கு கஶபி,
குடி
டி.பன்னு
பலடயட ஆம்பிக்க முடியுது. இடதப் பபஶய் பபய் வீடு ன்னு பபர்
கட்ைமப.
உனக்கு
னச்ெஶட்சி
இருக்கஶ...?”
ன்று
சுகுஶமடன கடிந்து தகஶண்ைஶன். “உனக்குத் ததரிஶதுைஶ ஆனந்தஶ. இந்த வஶலிய கட்டிடயப் பபஶட்டுப்
படுத்திருந்த
பஶட்டி
என்னு
தூக்கத்திபயப
வீடுன்னு
தெஶல்லுவிஶ...?
ண்டைடப் பபஶட்டிருச்ெஶம்.” “அதுக்கு...? பஶலம்.
பபய்
லெஶனலங்க.
விட்டிருக்கஶங்க.
அலங்க
உயஶலம
இற்டகஶன ெஶமிபஶை
முடமயிய
பெர்த்திைஶ.
உயிட
இனிபலும்
இப்படிப்பினஶத்தஶபத. அது தப்பு.” ஆனந்தனின்
அதட்ைலில்
லஶட
மூடிக்
தகஶண்ைஶன்
சுகுஶமன். ஆனந்தனஶல் ட்டும் ப்படி இப்படித் ததளிலஶக சிந்திக்க முடிகிமது ன்ம ஆச்ெரிம் அலனுக்குள் லந்தது.
82
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 10 தயில்
பபக்டக
தலட்டிப்
அன்பறகன்.
முதல்
நஶடர
அக்கவுண்டை
ெரிபஶர்த்து
பமத்திக்
தகஶண்டிருந்தஶன்
பலடயகளின்
அதற்கஶன
தைய்லி
லவுச்ெர்களுைன்
கட்டி
டலத்து விட்டு நிமிர்ந்த ஆனந்தனின் முன்னஶல் அன்டமக்கு லந்திருந்த அக்கவுண்ட் பபக்டக தலட்டி டலத்தஶன். பிஶன்ச் ஆபிஸ்களுக்குப் பபஶக பலண்டி தபஶல்கடர பிரித்துப் பபஶட்ை ஆனந்தன் டெக்கிள்
அலற்றுக்கஶன தபல்டய
டபகடரக்
அடித்தபடி
லந்த
கட்ைச்
தெஶன்னஶன்.
சிலுவூர்,
தபருவூரின்
ஈ.டி.டி.க்கள் இருலரும் ெற்று பநம் லஶய் லரர்த்து விட்டுப் டபகடரத்
தூக்கிக்
தகஶண்டு
பமந்தஶர்கள்.
மூச்சு
விைபநம்
கிடைத்ததும் சுறல் நஶற்கஶலியில் ெஶய்ந்து உட்கஶர்ந்து சுறன்று திரும்பி ஆனந்தன். “டீ குடிக்கயஶஶ அன்பு...?' ன்று பகட்ைஶன். "குடிச்ெஶத்தஶன் பலடய நைக்கும் ெஶர்.' ன்ம அன்பறகன். கிடைத்த லஶய்ப்டபப் பன்படுத்திக் தகஶண்டு டீக்கடைப் பக்கம் தடயடமலஶனஶன்.
83
முத்துட்சுமி பாகயன் வீட்டில்
டீ
பபஶட்டு
பிரஶஸ்க்கில்
நிப்பிக்
தகஶண்டு
லத்தஶன் நிடனத்தஶன் ஆனந்தன். அடத தெல்படுத்துலதற்கு பயத்த திர்ப்டபத் ததரிவித்து விட்ைஶன் அன்பறகன். “ஆயிம்தஶன்
தெஶல்லுங்க
ெஶர்.
டீக்கடை
தபஞ்சிய
உட்கஶர்ந்து நஶலு பபட லம்பிழுத்து. ஊருநைப்பு, நஶட்டு நைப்பப் பத்திப் புமணி பபசிக்கிட்பை டீடக் குடிக்கிமதிய கிடைக்கிம சுகம்
நீங்க
தகஶண்டு
லர்ம
பிரஶஸ்க்கிய
இருக்கிம
டீடக்
குடிக்கிமப்பக் கிடைச்சிருஶ...? அந்த சுகப தனி ெஶர்.” விழிகள் தெறுகப் பபசுபலன் டீடப் பற்றித்தஶன் பபசுகிமஶன் ன்று தெஶன்னஶல் சின்னக் குறந்டதகூை நம்பஶது. அந்த ரீதியில் பபசி
டலத்தஶன்
பிரஶஸ்க்
டீயில்
அன்பறகன். அடைப்பது
இப்படிச்
உத்தல்ய
தெஶக்குகிமலடன ன்று
தண்ணிர்
ததளித்து டீக்கடைப் பக்கம் பற்றி விட்டு விட்ைஶன் ஆனந்தன். கஶடய
பலடயகள்
முடிந்து
ஆசுலஶெஶகும்
பதிதனஶரு
ணிரவில் டீக்கடைப் பக்கம் தஶலஶ விட்ைஶல் அன்பறகனுக்கு தடயப தலடித்து விடும். “டீ குடிச்சுட்டு லர்பமன் ெஶர்." ன்று பபஶகிமலன் எரு ணி பநம் கழித்துத்தஶன் திரும்பி லருலஶன்.
84
ஆந்த கீதம் லரும் பபஶது எரு டகயில் ஆனந்தனுக்கஶன டீடயும் லஶய் நிடம
ஊர்
நைப்டபப்
பற்றி
தெய்திகடரயும்
சுந்து
லருலஶன். ஆனந்தன் பகட்கிமஶபனஶ இல்டயபஶ. அன்பறகனின் லஶய் எஶல் பபசிக் தகஶண்பையிருக்கும். 'இலனுக்கு லஶய் லலிக்கஶதஶ...?' ெந்பதகம் லந்தஶலும் ஆனந்தன் அடதக் பகட்க ஶட்ைஶன். அரப்படம பண்ணுலடதப் பபஶயத் பதஶன்றினஶலும் அன்பறகன் எரு சிமந்த விசுலஶசி. ஆனந்தனின் மீது தலகு
சீக்கித்தில்
ஆழ்ந்த அன்பு புரிந்து
தகஶண்ைலன்.
தகஶண்டுவிட்ை
அடத
ஆனந்தன்
அன்பறகனுைன் இைக்கஶன நட்டபப் பூண்டு விட்ைஶன். ல்யஶம் நஶன்தஶன் ன்று சிலும்பும் அன்பறகனின் உடறப்பு அரவு கைந்தது. இதுதஶன் ன் பலடய ன்று அரந்து பலடய பஶர்க்கஶல்
ஆத்ஶர்த்தஶக
பலடய
பஶர்க்கும்
தபஶல்துடம
ஊழின் அலன். ஆனந்தனுக்கு ஆச்ெரிஶக இருக்கும். இங்கு பஶர்க்கும் பலடயட பலறு ங்கு பஶர்த்தஶலும் நஶள் என்றுக்கு ஆயிம்
ரூபஶய்க்கு
குடமஶல்
ண்ைம் பதஶன்றும்.
85
ெம்பஶதிக்கயஶப
ன்ம
முத்துட்சுமி பாகயன் கட்டிைத்துடமயிலிருந்து,
பிரம்பர்,
யக்ட்ரீசின்
ன்று
ததஶழில் ததரிந்த அத்தடன பபரும் பலடயக்பகற்ம ஊதிம் லஶங்கிக்
தகஶண்டிருக்க.
லடறுக்கப்பட்ை
ந்து
பலடய
ணி
பநத்டதப்
பநம்தஶன்
ன்று
பற்றிப்
பபச்பெ
டுக்கஶல் ஆபிஸ் திமப்பதிலிருந்து மூடுலதுலட அஶல் உடறக்கும் ஈ.டி.டி க்களுக்கு ன்ன கிடைக்கிமது...? 'ஶ
பபஶஸ்ட்
ஆபிசிய
பலடய
தெய்கிமஶரு'
ன்ம
ன்ம
துவுமின்றி
தபஶல்
தபருட ட்டும்தஶன் கிடைக்கிமது. பணி
பஶதுகஶப்பு,
தபன்ென்
துடமயின் அஸ்திலஶஶக உடறக்கும் அடிட்ை ஊழிர்கள்தஶன் கிஶப்புமங்களில் தபஶல் துடமயின் பெடலட நிடய நிறுத்திக் தகஶண்டிருக்கிமஶர்கள். பஶர்க்கஶல்
பகஶடிக்
அலர்கடரப்
பற்றி
கைக்கில்
நிடனத்துக்
பைத்டதக்
கூைப் தகஶட்டி
கம்யூட்ைர்கடர இமக்குதி தெய்து துடமட நவின ம்பபஶய கஶட்ை முடனந்து தகஶண்டிருக்கிமது தபஶல் துடம.! நிந்தப் படுத்தப் பைஶத பலடயயில் இருக்கிம நிடனவின்றி லஶய் நிடம சிரிப்பும் பபச்சுஶக அலுலயகத்திற்கு உயிர்ப்பூட்டிக் தகஶண்டிருப்பது ஈ.டி.டி. ஊழிர்கள்தஶன். “லஶத்திஶரு ன்ன தெஶல்மஶர் ெஶர்...?” 86
ஆந்த கீதம் ஆனந்தனின் அலுலயகத்தின்
முன்னஶல் மூடயயில்
டீத்தம்ரட
கிைந்த
டலத்து
விட்டு
பகஶணிப்டபகடர
டித்து
டலத்தபடி பகட்ைஶன் அன்பறகன். “ன்னத்டதச் திருப்பித்
தெஶல்மஶன்.
திருப்பிச்
தினமும்
தெஶல்மஶன்."
தெஶன்னடதபதஶன் டீடக்
குடித்தபடி
அசுலஶஸ்ஶக தெஶன்னஶன் ஆனந்தன். சுகுஶமன் அப்படித்தஶன் தெஶல்லிக் தகஶண்டிருந்தஶன். ங்பக ஆம்பித்தஶலும் அலனுடை பபச்சு அங்பக சுற்றி. இங்பக சுற்றி. அலன் கீதஶடல ைக்க பலண்டிலன் ன்பதில்தஶன் லந்து முடியும். “ங்க ஊர்ப்பக்கம் பபஶஸ்டிங் லஶங்கிக்கஶ இந்த அெ பட்டினத்திய கீதஶதஶன்
நஶன்
குப்டப
ஆனந்தஶ.
தகஶட்ைமதுக்கஶன
அலதஶன்
னக்குன்னு
எப
கஶைம்
சின்ன
லசிய
இருந்து தெஶல்லிச் தெஶல்லி லரர்த்துட்ைஶங்க.” “இடதப்
பத்தி
நீ
எரு
தைடல
கூைச்
தெஶன்னபத
இல்டயபைஶ..” ஆனந்தன் சுகுஶமனின்
தஶர்த்தஶகத்தஶன் முகம்
கருத்து 87
பகட்டு
விட்ைது.
பதில்
டலத்தஶன். தெஶல்ய
முத்துட்சுமி பாகயன் லஶர்த்டதகடரத்
பதடினஶன்.
இலன்
தற்கஶக
இந்தப்
பஶடு
படுகிமஶன் ன்று பஶசித்தஶன் ஆனந்தன். அலன் பகட்ை பகள்வி ன்ன அத்தடன கடினஶகலஶ இருக்கிமது...? “இது
தபர்ெனல்
ஆனந்தஶ.
த்தலங்ககிட்ை
பளர்
பண்ணிக்கிம விெமில்டய.” இடதச் தெஶல்யலஶ இத்தடன பநம் பஶசித்தஶய் ன்று பகட்க
லஶதடுத்துத்
ததஶடயகிமஶன்
ன்று
விட்டு விட்ைஶன்
ஆனந்தன். “இப்பபஶ ட்டும் ண்ைஶ பளர் பண்ணிக்கிம...? இப்பவும் இது உன்னுடை தபர்ெனல்தஶபன...?” “இப்ப நிடயடப பலமைஶ. தெஶல்லித்தஶபன ஆகனும்...?” "அப்படி ன்னத்தைஶ நிடயடடக் கண்டுட்ை...?” "நீபஶ இரம் லசு.” "ஆஶண்ைஶ. நஶன் இரலசு. நீ கிறலன். வஶ..வஶ...வஶ..." ஆனந்தன் சிரித்தஶன். சுகுஶமன் அலனின் சிரிப்பில் கயந்து தகஶள்ரவில்டய.
ஆனந்தனின்
முகபஶலத்பதஶடு. 88
நடகச்சுடலட
சிக்கஶத
ஆந்த கீதம் "நீ
இரலெஶ
இருக்கமப்ப
நஶன்
ட்டும்
கிறலனஶ
கிருபலனஶ...?” ன்று எரு தினுெஶன குலில் வினவினஶன். “ன்னைஶ
நீ...?
விடரஶட்டுக்குப்
பபசினடத
வினஶ
டுத்துக்கம...?” “விடரஶட்டுக்கும் எரு அரவிருக்கனும்.” ”ஆகட்டும்ைஶ. நீப அரந்து எரு பகஶட்டைப் பபஶட்டுரு.” “ஆனந்தஶ.” “ன்னைஶ." “இது விடரஶட்டில்டய. ன் லஶழ்க்டக. “அடிங்.
இப்ப
ன்ன
அலுலலுக்கு
இம்புட்டு
சீரிழஶ
முகத்டத டலச்சுக்கிட்டு ையஶக் பபெம...?” “கீதஶ வீட்டிய
சின்னப்
தபஶண்ணு.
இருக்பகன்னு
கட்டிக்கப்
இங்பகப
பபஶகிமலன்
பஶர்த்துக்கிட்டு
திர்
இருக்கும்.
ன்டனப் பஶர்க்கிம அந்தப் பஶர்டலட உன்டனப் பஶர்க்கிமதஶ நீ நிடனச்சுக் கூைஶது." "பைய்..." 89
முத்துட்சுமி பாகயன் திடகத்து
விட்ைஶன்
ஆனந்தன்.
அதுலட
சுகுஶமன்
டதபஶ பபசுகிமஶன் ன்று நிடனத்துக் தகஶண்டிருந்தலனுக்கு ன்னபலஶ பபஶய ஆகிவிட்ைது. இப்படிஶ
பதங்கஶட
உடைத்தடதப்
நம்புபலன்
ஆனந்தஶ.
பபஶயச்
தெஶல்லி
டலப்பஶன்...? “உன்டன
உன்
லடெ
நம்ப
ஶட்பைன். கீதஶடலப் பபஶய அறகஶன தபஶண்ணு பபெ லந்தஶ பபெத்தஶன் உனக்குத் பதஶணும். அப்படித் பதஶைமப்ப ன்டன நீ நிடனச்சுக்கைஶ.
ன்
பஶட்டிக்கு
ன்
ஶஶ
தகஶடுத்திருக்கிம
லஶக்டக நிடனச்சுக்க. கீதஶவுக்கஶக இந்தப் பட்டிக்கஶட்டிய நஶன் குப்டப
தகஶட்டிக்கிட்டு
இருக்கிமடத
நிடனச்சுக்க.
பபெ
நிடனக்கிம டதயும் நீ பபெ ஶட்ை.” “பைய். சும்ஶ பினஶத்தஶ தூக்கம் லந்தஶ பபஶய் தூங்கு.” “இல்பயைஶ ஆனந்தஶ. நஶன் ன்ன தெஶல்ய லர்பமன்னஶ.” “டதயும் தெஶல்ய பலைஶம். தெஶன்ன லடக்கும் பபஶதும். பகட்டுக்க
சுகுஶமஶ.
நஶன்
அெபட்டினத்துக்கு
பஶர்க்கத்தஶன் லந்திருக்பகன். பலம துக்கும் லடய.”
90
பலடய
ஆந்த கீதம் ஆனந்தனின்
ஆழ்ந்த
பகஶபத்தில்
லஶடைத்துப்
பபஶனலனஶகத் தூங்கப் பபஶய் விடுலஶன் சுகுஶமன். றுநஶள் பபசும் பபஶது முதல்நஶள் தெஶன்னதில்தஶன் லந்து நிற்பஶன். "அல பத்திப்
சின்னப்
புரிஶத
தபஶண்ணுைஶ.
லசு.
ன்
தபரிலங்கபரஶை
ஶஶ
ஶனஸ்தர்.
லஶக்குப் தகஶடுத்த
லஶக்டகக் கஶப்பஶத்த முடிடயன்னஶ உயிட விட்டிருலஶர்.” “அதுக்கு ன்டன ன்னைஶ தெய்ச் தெஶல்ம...?" "பலடயட ரிடென் பண்ணிட்டு ஊடப் பஶத்துப் பபஶகச் தெஶல்றிஶ...?” “ஆனந்தஶ.” “பின்பன
ன்னைஶ...?
கூை
இருக்கயஶம்
லஶன்னு
கூப்பிட்டுக்கிட்டு லந்துட்டு இந்தப் பஶை ு படுத்தமப. இதுக்கு நஶன் ஆபிசிபயப தங்கி இருந்திருக்கயஶம்.” “டபஶ. ன்டன இந்த வீட்டிய தனிஶ விட்டுட்டுப் பபஶபமன்ங்கறிஶ...? பலண்ைஶம்ைஶ ஆனந்தஶ.” “னக்தகன்னபலஶ உன்கூை நஶன் இருக்கமது ெரிலஶதுன்னு பதஶணுது.” 91
முத்துட்சுமி பாகயன் “ல்யஶம்
ெரிலரும்.
நீ
ட்டும்
கீதஶடலக்
கண்டுக்கஶ
இருந்துக்கனும். அல பபெ லந்தஶலும் பபெக் கூைஶது.” “அது கஷ்ைம். தபஶதுலஶப் பபசினஶப் பபசுபலன். தனிப்பட்ை முடமயிய ந்தப் பபச்டெயும் பபெ ஶட்பைன். பபஶதுஶ...?" தன்டனயும் ஆனந்தன்.
அறிஶல்
தற்கஶக
லஶக்குக்
அப்படிதஶரு
தகஶடுத்து லஶக்டகக்
விட்ைஶன் தகஶடுத்தஶன்
ன்று அலன் றுகும் நஶளும் லரும் ன்று அலன் கண்ைஶனஶ ன்ன...?
92
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 11 “தெஶல்கிமடதப
திரும்பத் திரும்பச் தெஶல்மஶஶ...?”
சுலஶஸ்ஶகிப் பபஶனஶன் அன்பறகன். ப்படித்தஶன் ஶனதஶக
இப்படி
ஆக்கிக்
எவ்தலஶரு
நஶடரயும்
தகஶள்கிமஶபனஶ
ன்ம
ட்டுஶ
நஶள்
சுலஶஸ்
விப்பு
லந்தது
ஆனந்தனுக்கு. அன்பறகனுக்கு
அந்த
சுலஶஸ்ஶனதஶக
ஶறுகிமது...? ஆனந்தனுக்கும் பெர்த்து அல்யலஶ ஶறுகிமது.! இலன் ட்டும் இல்டயன்னஶ இந்த அெபட்டினத்திய னக்கு மூச்சு
முட்டியிருக்கும்.
நன்றியுைன்
நிடனத்துக்
தகஶண்ைஶன்
ஆனந்தன். “ன்னத்டதச்
தெஶல்லஶரு...?
பண்டைஶரு
அலபஶை
ஶன். பண்டைஶரு க அலருக்கு ஶன் க. அடதக் கட்டிக்கிம
தெஶந்தம்
இலருக்கு
அரந்திருப்பஶரு.”
93
ட்டும்தஶன்
இருக்குன்னு
முத்துட்சுமி பாகயன் சுலஶதீனஶக அன்பறகன் தெஶன்னதில் ஆனந்தனுக்கு தூக்கி லஶரிப் பபஶட்ைது. “ன்னப்பஶ
பக்கத்திய
நின்னு
பகட்ைடதப்
பபஶயச்
தெஶல்ம...?” ஆச்ெரிஶனஶன். “உங்ககிட்ை அப்படித்தஶன்
ட்டுமில்ய
ெஶர்.
தெஶல்லிக்கிட்டு
பலஶயில்டய.
இந்த
எரு
இந்த
ஊருப்பூஶவும்
இருக்கஶரு.
ஶெஶத்தஶன்
இந்த
நீங்கரஶலது இம்டெட
அனுபவிக்கிறிங்க. இந்த ஊருக்கஶங்க பஶலம். தண்டு லருளஶ இபத இம்டெதஶன்னஶ பஶத்துக்கங்கபரன். னுென், நம் கஶதிய த்தம்
லழிஞ்ெஶலும்
பபச்டெ
நிப்பஶட்ை
ஶட்ைஶரு.
அரந்துக்கிட்பை இருப்பஶரு.” தயட்ைர்
பஶக்டெத்
தகஶட்டியிருந்த
திமந்து
கடிதங்கடர
டுத்துக்
தகஶண்டு
அடுக்கிபடிப
லந்து
தெஶன்னஶன்
அன்பறகன். இருந்தஶலும் இருக்கும். தனது எரு ஶத அனுபலத்தின் அலஸ்டதயில் நிடனத்துக் தகஶண்ைஶன் ஆனந்தன். “நட்ை நடுஶத்திரியிய டீக்கடைட மூடிட்டுத் தூங்கமலடனத் தட்டி
ழுப்பி
புபஶட்ைஶ
பகப்பஶரு. 94
பஶ
பஶலம்ன்னு
ஆந்த கீதம் கண்டைக் கெக்கிக்கிட்டு ழுந்திருச்சு. மீந்திருக்கிம புபஶட்ைஶலக் தகஶடுத்துப் பஶடயயும் கஶச்சிக் தகஶடுத்தஶ, தின்னுட்டுத் தூங்கப் பபஶகஶ ன் ஶஶ வீட்டிய பகஶழிடிச்சு குறம்பு டலச்சுப் பபஶட்ைஶங்க. பயஶ தலட்டிபனன். அப்படிச் ெஶட்பிட்டும் இப்பப் பபஶய் பசிக்குது. ஶஶவுக்குத் ததரிஞ்ெஶ பபஶதும். அத்டதட ழுப்பி
முட்டைக்
பபஶட்டிருலஶரு. புபஶட்ைஶ
குறம்பு
நஶன்தஶன்
தெய்ச்
தெஶல்லி
பலைஶம்ன்னு
ெஶப்பிட்டுட்டுப்
இடயடப்
உன்டன
பபஶகயஶம்ன்னு
ழுப்பி
லந்பதன்னு
டீக்கடைக்கஶடனத் தூங்க விைஶ ம்பம் பபஶடுலஶரு.” அடுக்கி
கடிதங்களில்
பைட்
ஸ்ைஶம்டப
அடித்தபடி
அன்பறகன் விலரித்த தினுசில். “வஶ. வஶ.” ன்று சிரித்து விட்ைஶன் ஆனந்தன். “இதிய குறம்பு
எரு
கூத்து
ெஶப்பிட்ைக்
ன்னன்னஶ.
கடதடச்
நம்ஶளு
தெஶன்ன
பகஶழிடிச்சு நஶளு.
அம்ஶலஶடெ நஶளு.” அன்பறகன் ர்ஶக இடகடரச் சிமிட்ை. “அதுக்தகன்னப்பஶ...?’ ன்று பகட்ைஶன் ஆனந்தன்.
95
முழு
முத்துட்சுமி பாகயன் "அம்ஶ,
அப்பஶ
இல்யஶத
பண்டைஶரு
அம்ஶலஶடெ
விதம் இருக்கிமலரு. அன்டனக்குப் பபஶயி பகஶழிடிச்சு குறம்பு டலக்கச் தெஶல்லஶஶ...?” அன்பறகன்
பகட்ைபபஶதுதஶன்
ஆனந்தனுக்கு
விலப
புரிந்தது. “அைப்பஶவி..! புளுகினஶனஶ...?” "ஆஶம்
ெஶர்.
அெபட்டினத்து
ஆளுகளுக்கும்
அம்ஶலஶடெக்கும் இருக்கிம ெம்பந்தம் புரிஶ இலன் புளுகின புளுகல்
இந்த
சுத்து
லட்ைஶம்
முழுக்கப்
பவிருச்சு.
அதுக்கப்புமஶ இலருக்கு. 'பகஶழிக் குறம்பு.’ன்னு பட்ைப் பபப தகஶடுத்துட்ைஶங்கன்னஶ பஶருங்கபரன்." “அது இலனுக்குத் ததரியுஶ...?” “ததரிஶ இருக்குஶ...? ததரிஞ்ெடதப் பபஶயக் கஶட்டிக்க ஶட்ைஶரு. “கில்யஶடிதஶன்.." “தலறும் கில்யஶடியில்ய. தஜகஜஶயக் கில்யஶடி ெஶர்." “வஶ. வஶ.” 96
ஆந்த கீதம் சிரித்துக்
தகஶண்பை
கம்யூட்ைரின்
கீபபஶர்டைத்
தட்டி
பலடயடப் பஶர்க்க ஆம்பித்தஶன் ஆனந்தன். “ன்ன அன்பு. இது பபஶஸ்ட் ஆபிெஶ இல்ய கிரப்பஶ...? சிரிப்பு தகஶடி கட்டிப் பமக்குது...?” பதனினும் இனி தபண் குலின் கிண்ைலில், ‘ல அல...?’ ன்று நிமிர்ந்து பஶர்த்த ஆனந்தனுக்கு லஶடைத்துப் பபஶனது. அங்பக
பஶலஶடை
தஶலணியில்
அறகுச்
சிடயஶக
நின்றிருந்தஶள் கீதஶ. அலரது துடரக்கும் பஶர்டல ஆனந்தடனத் துடரத்துச் ெங்கைப் படுத்திது. 'இல
ன்ன
இப்படிப்
பஶர்க்கிமஶ...?’
பதிலுக்குப்
பஶர்க்க
முடிஶல் தவித்துப் பபஶனஶன் அலன். அது ன்னபலஶ கீதஶடலப் பஶர்க்கும் பபஶததல்யஶம் அலன் னதில் ஆயிம் லலின்களின்
இடெ தஶத்தஶக பகட்டுத்
ததஶடயத்தது. அலளுக்கும் சுகுஶமனுக்கும் இடையில் இருக்கும் பந்தம் நிடனவுக்கு ல றுத்தது. ‘ஊஹிம். இது பலடயக்கு ஆகஶது.' லலுக்கட்ைஶஶக பஶர்டலடத் திருப்பிக் தகஶண்ைஶன்.
97
முத்துட்சுமி பாகயன் ஆனந்தனின்
தரனத்தில்
பஶெடனஶன
அன்பறகன்
கடிதங்கடர அம்பபஶ ன்று விட்டு விட்டு ஆனந்தனின் பக்கம் லந்து எரு ஸ்டூடய இழுத்துப் பபஶட்டுக் தகஶண்டு உட்கஶர்ந்தஶன். “பபஶஸ்ட்
ஆபிசுக்கஶங்களும்
னுெங்கதஶம்ஶ.
நஶங்க
சிரிக்கக் கூைஶதுன்னு ெட்ைம் தும் இருக்கஶ..." “அதுெரி. ல்யஶத்துக்கும் ெட்ைம் பபசிருவீங்கபர.” “இல்டயன்னஶ ஆபிசுக்கஶன்தஶன்னு
ஶந்த இழுத்து
பெஶைகிரி டலச்சு
பபஶஸ்ட்
தடயயிய
மிரகஶட
அடச்சுருவீங்கபர.” ெரிக்குச் ஆனந்தனின்
ெரிஶக இதபறஶம்
அன்பறகன் சிரிப்பு
தகஶடுத்த யர்ந்தது.
பதியடியில் அடத
எக்
கண்ைஶல் பஶர்த்த கீதஶ. “அடிஶள்
டலச்சிருக்கிம
ஆளுகடரப்
பத்திக்
பகள்விப்
பட்டிருக்பகன். பதில் பபெமதுக்குன்பன எரு ஆடர தடி பண்ணி டலச்சிருக்கிம ஆடர இப்பபஶத்தஶன் பஶக்கிபமன்.” ன்மஶள். அலள் தெஶல்லது ஆனந்தடனத்தஶன் ன்று அன்பறகனுக்கு அப்பட்ைஶகப்
புரிந்தது.
ஆனந்தபனஶ
98
அது
புரிஶதலடனப்
ஆந்த கீதம் பபஶய
முகத்டத
டலத்துக்
தகஶண்டு
கம்யூட்ைப
கண்ைஶக
இருந்தஶன். 'இந்த னுென் ஜகஶ லஶங்கம ஆளில்டயப.' தஶடைடத் தைவினஶன் அன்பறகன். பதனும் எர் பதில் லஶர்த்டதட பஶர்த்து
உதிர்த்து
டலத்தஶள்.
விடுலஶனஶ
ன்று
ஆனந்தன்
கீதஶ
ஆர்லஶக
அடெபல
இல்டய.
ஶற்மத்துைன் அன்பறகடனப் பஶர்த்து. “இப்படித்தஶன் க்கள்கிட்ை ஊட பலெம் பபஶடுவீங்கரஶ...? இருங்க. உங்க பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைர் ஆபிசுக்கு லர்ம பப்ளிக்டக ன்னு
பகக்கமதில்டயன்னு
எரு
கம்ப்தரயிண்ட்
ழுதிப்
பபஶைபமன்.” ன்று முடமத்தஶள். “ங்கடர மிட்ைமதுக்கு கம்ப்தரயிண்ட்டுன்னு என்டனக் கண்டு பிடிச்சு டலச்சிருக்கீங்கம்ஶ. உச்சி குளிர்ந்து பபஶகுது. வீட்டை
மந்து
ஆபிபெ
கதின்னு
உக்கஶந்திருக்கிம
பபஶஸ்ட்
ஆபிஸ்கஶங்களுக்கு தைல் தகஶடுக்க பலைஶம். இல்யஶதடதயும் தபஶல்யஶதடதயும்
தெஶல்லிக்
கம்ப்தரயிண்ட்
தகஶடுக்கஶ
இருந்தஶப் பபஶதும்.” பதிலுக்கு முடமத்தஶன் அன்பறகன்.
99
முத்துட்சுமி பாகயன் “பபச்சுக்தகஶன்னும் குடமச்ெலில்டய. ன்கூைச் ெண்டைக்கு லர்றிப. நஶன் லந்து இம்புட்டு பநஶகுது. ன்ன பலணும்ன்னு எரு லஶர்த்டத பகட்ைஶஶ உன் பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைர்...? அலடக் பகட்க பலண்டிதுதஶபன...?” “அம்புட்டுத்தஶபன. இபதஶ பகக்கபமன். ன் ெஶர். கீதஶம்ஶ தெஶல்மதும் ெரிதஶபன. பப்ளிக் லந்தஶ
ன்ன
துன்னு நீங்க
பகக்க பலைஶஶ...?” ெைஶதன்று
கட்சி
லழியில்யஶல்
ஶறினஶன்
கஶதலிடப்
கம்யூட்ைரிலிருந்து
கண்கடர
அன்பறகன். பிரிலடதப்
வியக்கி
ஆனந்தன்
பலறு பபஶயக் கீதஶடலப்
பஶர்க்கஶல் சுலடப் பஶர்த்தபடி. “ன்ன பலணும்...?' ன்று பகட்ைஶன். சுலரிலிருந்த
பல்லி
‘ச்ச்ச்.
ச்ச்ச்.'
ன்று
ெப்தம்
ழுப்பி
டலத்தது. “பல்லிக்கு ன்ன பலணும்னு தெஶல்லுச்ெஶம் அன்பு...? கஶர்டு பலணுஶ...? கலர் பலணுஶ...?” சிரிக்கஶல் பகட்ைஶள் கீதஶ. “ன்ெஶர்
ஶனத்டத
லஶங்கறிங்க...?"
அன்பறகன். 100
சிரித்து
விட்ைஶன்
ஆந்த கீதம் "ெஶருக்கு
பல்லி
பஶடள
அத்துபடி
பபஶய
இருக்கு.
பப்ளிக்கிட்ைப் பபெஶ பல்லிகிட்ை பபச்சு லஶர்த்டத நைத்தமஶரு..” குறும்பஶன அலள்
கீதஶவின்
இல்பஶகப்
விழிகள்
பபசியிருந்தஶல்
ஆனந்தடன ஆனந்தனும்
தஶய்த்தன. இல்பஶக
பபசியிருப்பஶன். அலள்தஶன் இல்பஶக பபசித்
ததஶடயக்கஶல்
முடம
ஶப்பிள்டரயிைம்
பபசித்
ததஶடயப்படதப் பபஶய எரு ஶர்க்கஶகப் பஶர்த்தபடி கிண்ைலும், பகலியுஶகப்
பபசித்
ததஶடயக்கிமஶபர.
ஆனந்தன்
ன்ன
தெய்லஶன்...? “னக்கு தண்டிய என்னு ததரிஞ்ெஶகனும் அன்பு. ன்டன விை ந்த விதத்திய அந்தப் பல்லி உர்த்திஶனதஶம்...? பகட்டுச் தெஶல்லு.” விைஶல் லம்பு லரர்த்தஶள் கீதஶ. “அலங்க பகக்கமதியயும் நிஶம் இருக்கில்ய...? ஆனஶலும் உங்களுக்கு இம்புட்டு ஏ லஞ்ெடன கூைஶது ெஶர். பல்லி கிட்ைப் பபெயஶம்.
நம்
ஊரு
பண்டைஶரு
கூைஶதஶ...?” இடெப் பஶட்டு பஶடினஶன் அன்பறகன்.
101
ககிட்ைப்
பபெக்
முத்துட்சுமி பாகயன் “பஶவ். நீ பலம த்தி விைஶ சும்ஶ இருய்ஶ.” ன்மஶன் ஆனந்தன். “.! நம் பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைரு பபசிட்ைஶரு. இதுக்கு எரு விறஶ டுத்தஶகனுப.” குதூகயப் பட்டுப் பபஶனஶள் கீதஶ. அதற்கு
பலும்
தஶர
ஶட்ைஶல்
விழிகடர
உர்த்தி
அலடர இடக்கஶல் பஶர்த்து டலத்தஶன் ஆனந்தன். அந்தப் பஶர்டலயில் தடுஶறிப் பபஶனஶள் அந்தக் குறும்புக்கஶரி.!
102
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 12 “ார்லய ஒன்ற றாதுநா..? ல்ாயிபம் ரைால் றயண்டுநா.”
ததுலஶன
குலில்
படஜயில்
வில்கரஶல்
தஶரம்
பபஶட்ைபடி பஶடினஶன் அன்பறகன். அந்தப் பஶைலில் பஶர்டலட வியக்கிக் தகஶண்ை கீதஶ, பலறு திக்கில் பஶர்த்தஶள். ஆனந்தன் அன்பறகடனப் பஶர்த்து விட்டுக் கம்யூட்ைடப் பஶர்த்தஶன். தனிப்பட்ை முடமயில் ந்தப் பபச்டெயும் பபெ ஶட்பைன்னு தஶபன
சுகுஶமனுக்கு
லஶக்குக்
தகஶடுத்திருக்பகன்.?
பஶர்க்க
ஶட்பைன்னு லஶக்குக் தகஶடுக்கடயப. அலன் னம் தெஶன்னது. றுபடியும் விழிகடர உர்த்தி கீதஶடலப்
பஶர்த்தஶன்.
அலன்
பஶர்டலக்கஶக
கஶத்திருந்தலள்
முகம் யர்ந்து பபஶனஶள். ஆனந்தனுக்குச் ெங்கைஶக இருந்தது. இலள்
சுகுஶமனுக்கு
உரிலள்
ன்று
உருப்
பபஶட்டுப்
பஶர்த்தஶன். னம் அைங்கஶத குதிடஶக விசும்பித் திமிறிது. னக்குதிடக்கு
கடிலஶரமிை
முடிந்த
னிதர்
இவ்வுயகில்
இல்டயதனும்பபஶது ஆனந்தன் பஶலம் ன்ன தெய்லஶன்.? 103
முத்துட்சுமி பாகயன் “ன்ன பலணும்.?” மிருதுலஶக பகட்ைஶன். அவ்லரவு பநமும் லஶடித்தலள் பபச்சிறந்த பதுடஶக.. “எரு
இன்தயண்ட்
தயட்ைர்
பலணும்.”
ன்று
தல்லி
குலில் தெஶன்னஶள். “இந்தஶங்க.” லஶங்கிக்
ஆனந்தன்
தகஶண்ைலளின்
நீட்டி
பஶர்டல
இன்தயண்ட் மிட்ைஶய்
தயட்ைட
தீர்ந்து
விட்ைக்
குறந்டத பபஶய, இவ்லரவுதஶனஶ ன்ம க்கத்துைன் பஶர்த்தது. ஆனந்தனின் னம் அடெந்தது. அலடனத் பதடும் அந்தப் பஶர்டலடப்
புமக்கணிக்க
அலனஶல்
முடிவில்டய.
ஆதுத்துைன் அலடரப் பஶர்த்தஶன். அலளுக்கஶன பித்பகப் பஶர்டலயில்
அலள்
பூலஶக
யர்ந்தஶள்.
இதழ்கள்
துடிக்க
டதபஶ பபெ நிடனத்து பபெ முடிஶதலரஶக றுகி நின்மஶள். “ஆர்.டி. பைம் கட்ைனும். ெயஶன் தஶங்க ெஶர்.” பபஶஸ்ட் ஆபிசில் கூட்ைம் லத் துலங்கி விட்ைது. ெடுதியில் விடந்து விட்ைஶள் கீதஶ. பபஶகும் பபஶது அலடனத் திரும்பிப் பஶர்த்த அலரது பஶர்டலயில் இருந்த புயப்பைஶத தெய்தியில் புடதந்து பபஶனஶன் ஆனந்தன்.
104
ஆந்த கீதம் 'அலனிைம் ன்ன தெஶல்ய விரும்புகிமஶள் அலள்.?' தலகுபநம் அலன் னடதக் குடைந்து ஆட்டிப் படைத்தது அந்தக் பகள்வி. கூட்ைம்
குடமந்த
பின்.
பஶெடனயுைன்
தரனஶகி
விட்ைலனின் பக்கத்தில் லந்த அன்பறகன். "கீதஶம்ஶ கிட்ைப் பபெ ஶட்பைங்கறிங்கபர. ன் ெஶர்.?" ன்று பகட்ைஶன். மிகச்
ெரிஶக
அலன்
கணித்து
விட்ைதில்
தகஶஞ்ெஶக
ஆசுலஶெம் ற்பட்ைது ஆனந்தனுக்கு. எளிந்து விடரஶைஶல் அன்பறகனிைம் உண்டடப் பகிர்ந்து தகஶள்ரயஶப. னம் விட்டுப்
பபெ
அன்பறகடன
விை
நம்பிக்டகஶன
னிதர்
அெபட்டினத்தில் ஆனந்தனுக்கு இல்டயப. “துக்குப்பஶ லம்பு.? “இதிய லம்தபன்ன இருக்கு ெஶர்.? நீங்கரஶ அந்தம்ஶலத் பதடிப் பபஶயி பபெறிங்க..? அலங்கதஶபன உங்கடரச் சுத்திச் சுத்தி லர்மஶங்க..?” "அன்பு.” 105
முத்துட்சுமி பாகயன் “ல்யஶம் னக்கும் ததரியும் ெஶர். அலங்க பதடி லந்தஶலும் நீங்க வியகிப் பபஶமது ன்னுதஶன் ததரிடய.” “ம்ப்ச்சு.
அந்தப்
தபஶண்ணு
சுகுஶபனஶை
ஶஶ
தபஶண்ணுப்பஶ.” ஆனந்தனின்
ன
லலிட
அலனது
கண்களில்
கண்ை
அன்பறகன். "அப்படிப் பபஶகுதஶ கடத.." ன்மஶன். “ன்னப்பஶ தெஶல்ம..?” “கீதஶம்ஶ சுகுஶமன் லஶத்திஶபஶை தூத்துச் தெஶந்தக்கஶப் தபஶண்ணுன்னு தபஶண்ணு.?
தெஶல்லுங்க. தண்டு
பகட்டுக்கபமன்.
லருெத்திய
இலரு
அததன்ன ஶஶடலக்
ஶஶ கண்டு
ஶன் தபஶண்ைச் தெஶந்தம் தகஶண்ைஶைமஶஶ..? இலங்க ன்ன சுகுஶமன் ெஶபஶை தெஶந்த தஶய்ஶன் தபஶண்ைஶ..?" “அலன் அப்படித்தஶன் தெஶல்மஶன்.” “அலர் தெஶல்மடதப் பத்திச் தெஶல்யஶதீங்க ெஶர். லஶடத் திமந்தஶ தபஶய்தஶன். அம்ஶலஶடெ விதமிருக்கிம பண்டைஶரு வீட்டிய
அம்ஶலஶடென்டனக்கு 106
பகஶழிடிச்சு
குறம்பு
ஆந்த கீதம் டலத்தஶங்கன்னு
புளுகம
ஆளு.
அலர்
தெஶல்மடததல்யஶம்
கைக்கிய டுத்துக்கிட்டு னடெப் பபஶட்டு உறட்டிக்கறிங்கபர.” ஆனந்தனின் ஆற்றி
விை
ன
உடரச்ெடர
முடனந்த
ளிதஶக
அன்பறகனின்
இனம்
அன்பில்
கண்டு னம்
தநகிழ்ந்தஶன் ஆனந்தன். 'ன்ன ஶதிரிஶன அன்பு இது. அலன் ஶர்.? அன்பறகன் ஶர். ? அெபட்டினத்திற்கு லரும் லட அன்பறகடனப் பற்றி ஆனந்தன்
அறிலஶனஶ..?
ந்தவித
பிதிபயடனயும்
தபஶழியும்
கஶர்பகத்திற்கு
திர்பஶர்க்கஶல்
டற
எப்பஶனலனல்யலஶ.
அன்பறகனின்
புண்பட்ை
னத்திற்கு
அன்பஶனது
ருந்திட்டுக்
ஆனந்தனின்
குைப்படுத்தும்
லல்யட
தகஶண்ைதஶக இருந்தது. “பதங்க்ஸ் அன்பு.” னதஶ நன்றி தெஶன்னஶன் ஆனந்தன். “துக்கு ெஶர்.?”அன்பறகன் திடகத்தஶன். தற்தகன்று தெஶல்லஶன் ஆனந்தன்.? பயெஶன புன்சிரிப்புைன் அலன் கம்யூட்ைரில் கலனஶகி விை அன்பறகன் கடிதங்கடரக் கலனிக்க ழுந்து பபஶனஶன்.. ஶடயயில் பலடய முடிந்ததும் அலுலயகத்டத
பூட்டி
விட்டு
107
வீட்டைப்
பஶர்த்து
நைந்த
முத்துட்சுமி பாகயன் ஆனந்தனுைன்
டெக்கிடர
உருட்டிபடி
பபசிக்
தகஶண்டு
லந்தஶன் அன்பறகன். “ங்க
ஸ்கூலிலும்
பியூன்
இருக்கஶன்
ம்ஹீம்..!
னக்கு
பபய பந்தஶ கஶட்டுலஶன்.” அதற்கும் லயிதமரிலஶன் சுகுஶமஶன். ஆனந்தனின் கஶபிக் கடையில் அலனும் அங்கம் லகித்தஶலும் எரு தம்ரடக் கூை நகர்த்தி டலக்க ஶட்ைஶன். அடதச் தெஶல்லிக் கஶட்டி விடுலஶன் அன்பறகன். “ன் லஶத்திஶப..! உங்க கூைவும் குடித்தனம் பண்ைத் துணிச்ெயஶ
எப்புக்கிட்டு
லந்திருக்கிம
பபஶஸ்ட்
ஶஸ்ைருக்கு
கூைஶை எத்தஶடெஶ இருப்பபஶம்ன்னு உங்களுக்குத் பதஶைபல பதஶைஶதஶ..?" முகத்தஶட்ெண்ம்
பஶர்க்கஶல்
பநருக்கு
பநஶக
பகட்டு
விடும் அன்பறகனின் குைத்டத னதுக்குள் திட்டித் தீர்ப்பஶன் சுகுஶமன். 'இலபன தநத்திடிஶய் பபெமலன். இலனுக்கு பபய இந்த அன்பறகன்
இருக்கஶபன.
இலன்
தகடுக்கிமஶபன.'
108
மந்தஶலும்
டுத்துக்
ஆந்த கீதம் “ன்ன லஶத்திஶப. பபச்டெக் கஶபைஶம்.” “ன்கூைத் தங்க டலச்சிருக்கிமபத தபரி எத்தஶடெ அன்பு. இதுக்கு பபய நஶன் ன்ன தெய்.?” லஶயிருக்க
ஶட்ைஶல்
பபசி
விட்டு.
நிமிர்ந்து
பஶர்க்கும்
ஆனந்தனின் ஆழ்ந்த பஶர்டலயில் அண்டு பபஶய் விடுலஶன் சுகுஶமன். இலன் பஶெக்கஶனஶச்பெ. தபட்டிடக் கட்டிக்கிட்டு கிரம்பிப் பபஶயிருலஶபனஶ. சுகுஶமனின் மிட்சிட அலனது கண்களில் கண்டு விடும் ஆனந்தன் தடயயில் அடித்துக் தகஶண்டு. “உரஶ கஶபிடக் குடிைஶ..” ன்று அதட்டுலஶன். அடத
பலடிக்டக
பஶர்ப்பதில்
அப்படிதஶரு
இன்பம்
அன்பறகனுக்கு. சுலஶஸ்ஶக பலடிக்டக பஶர்ப்பஶன். இப்படிப்பட்ை
இதஶன
தபஶன்ஶடயப்
அெபட்டினத்தில் கிடைக்கத்தஶன் தெய்தன. “இந்த சிறுவூக்கஶனக் கண்டிச்சு டலயுங்க ெஶர்.." “ன்ப்பஶ..? அலன் ன்ன தெஞ்ெஶன்."
109
தபஶழுதுகள்
முத்துட்சுமி பாகயன் "டீக்குக்
கஶசு
தகஶடுக்கஶ
நம்
தடயயிய
டகட
டலக்கிமஶன்." "வஶ. வஶ. விட்டுத் தள்ளுப்பஶ. இடத எரு பஞ்ெஶத்துன்னு பபெ லந்திட்ை.” பபசிபடிப வீடு இருந்த ததருவில் திரும்பி ஆனந்தன் ஸ்பீடு பிபக் பபஶட்ைடதப் பபஶய பதங்கி நின்று விட்ைஶன். “ன்னஶச்சு
ெஶர்.
?”
புரிஶல்
பகட்ை
அன்பறகன்
வீடிருக்கும் திடெயில் பஶர்த்தஶன். அங்பக
பண்டைஶர்
வீட்டு
லஶெடய
பதுட
பபஶயப்
தபருக்கிக் தகஶண்டிருந்தஶள் கீதஶ. விெம் இதுதஶனஶ..? ஆனந்தன் அப்படிப திரும்பி விையஶஶ ன்று அபத்தஶக பஶசித்து
டலத்தஶன்.
அலன்
அப்படிச்
தெய்தஶலும்
தெய்து
விடுலஶன் ன்படத யூகித்து விட்ை அன்பறகன். “சிரிப்புச் சிரிப்பஶ லருது ெஶர். இந்தம்ஶலப் பஶக்கப் பந்து ஊட விட்பை ஏடிப் பபஶயிருவீங்க பபஶய இருக்கு..” ன்மஶன்.
110
ஆந்த கீதம் 'கண்டு
புடிச்சிட்ைஶபன.'
பலறு
லழியில்யஶல்
வீட்டைப்
பஶர்த்து நைந்தஶன் ஆனந்தன். "ஆஶம். இததன்ன ெஶர் புது லறக்கஶ இருக்கு. இந்தம்ஶ லஶெயக் கூட்டிப் தபருக்குது. இவுக வீட்டியதஶன் பலடயஶளுக குமிஞ்சு இருப்பஶகபர.” “ததரிய அன்பு. தகஶஞ்ெ நஶரஶ இந்தக் கததஶன் நைக்குது.” "அப்படிப்
பபஶடு
அருலஶடர.
கஶடயயிபயயும்
இபத
கடததஶனஶ..?” "ம்ம்ம். நஶன் பஶல்லஶங்க லஶப்ப பகஶயம் பபஶட்டுக்கிட்டு இருக்கும். ெஶங்கஶயம் நீங்க ஆபிஸ் முடிஞ்சு லஶப்ப பகஶயம் பபஶை லருலஶங்கரஶக்கும்.." “இல்பயப்பஶ. ெஶங்கஶயமும் நஶன் பஶல் லஶங்க லஶப்பதஶன் லஶெல்
ததளிச்சுக்
பகஶயம்
பபஶடும்.
இன்டனக்கு
ன்னபலஶ
முந்திருச்சு.” “நீங்க பிந்திட்டிங்கன்னு தெஶல்லுங்க. இந்த சிறுவூர்க்கஶன் கைக்கத்
தப்பஶப்
அனுப்பிச்சுத்
பபஶட்டு
பி.ஏ
ததஶடயச்ெதிய
பநஶகிருச்சுல்ய.?” 111
தைய்லி கைக்கு
அக்கவுண்ை பைலிஶகஶ
முத்துட்சுமி பாகயன் “இல்ய அன்பு. நஶ வீைஶக் கற்படனட லரர்த்துக்கக் கூைஶது.” “னஶம்.?” ஆனந்தன் அதற்குச் தெஶன்ன பதிலில் இந்தச் சுகுஶமடன வீடு
கட்டி
அடித்தஶல்
ன்ன
அன்பறகனுக்கு.
112
ன்ம
தலறி
கிரம்பிது
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 13 “இது
சுகுஶமடனப்
பஶர்க்கிமதுக்
கஶகத்தஶன்
பகஶயம்
பபஶை லஶெலுக்கு லருதஶம்.” "அப்படின்னு ஶரு தெஶன்னது.?” “சுகுஶமன்தஶன்
தெஶன்னஶன்.
அலன்
ஶடி
பஶல்கனியிய
நின்னு லஶெடயப் பஶர்ப்பஶனஶம். இது லஶெல் ததளிச்சுக் பகஶயம் பபஶட்டுக்கிட்பை அலடனப் பஶர்க்குஶம்.” "அப்படிப
ஶஶைக்
கடதட
உல்ட்ைஶ
பண்ணிட்ைஶஶக்கும். ? பகட்கிமலங்க இக்கஶனவுகரஶ இருந்தஶ பகழ்லகிய தநய் டுத்பதஶம்ன்னுதஶன் தெஶல்லுலஶக. ஆனஶலும் நீங்க அலரு பபச்டெ தஶம்பத்தஶன் நம்பறிங்க ெஶர்." “இதில்
நம்பிக்டகக்கு
பலடயயில்டய
அன்பு.
திடிர்ன்னு
புதுெஶ கஶடயயிபயயும், ெஶந்திமும் பஶல்கஶ பகஶனஶ பஶை டெக்கிள் லஶ பநத்துக்கு கீதஶ லஶெல் ததளிச்சுக் பகஶயம் பபஶை லருகிமடத
அலன்
கண்டுக்கிட்டிருக்கஶன்.
புரிஞ்சுக்கனும்.”
113
அடதத்தஶன்
நஶ
முத்துட்சுமி பாகயன் னதின் லலிட டமக்க முன்மபடி ததளிலஶன குலில் ஆனந்தன்
விரக்கி
பபஶது
சுகுஶமனின்
ண்டைட
உடைத்தஶல் ன்ன ன்ம பகஶபம் தகஶண்ைஶன் அன்பறகன். “அதனஶல்
அலபஶை
ஶன்கள்
உங்கடரப்
பஶர்க்க
லடய. அலடப் பஶர்க்க லருகிமஶங்கன்னு உங்ககிட்ை கடத பிடைஞ்ெஶஶக்கும்.?" "அது
கடதபஶ
உமவுக்கஶப் அலனுக்குத்தஶன்
இல்டயபஶ.
தபண். அலங்க
னக்கில்டய.
கீதஶ
அலனுக்குத்தஶன்
இந்த
தகஶடுத்திருக்கஶங்க.
வீட்டையும் னக்கில்டய.
தண்டு லருெஶ இந்த ஊரிய இந்த வீட்டிய இருந்திருக்கஶன். அலபனஶை
சிபநகிதனஶத்தஶன்
இந்த
வீட்டுக்குள்ர
நுடறஞ்சிருக்பகன். சிபநகிதன் துபஶகிஶ ஶமக் கூைஶது அன்பு. அது நிஶமில்டய.” தபஶன்பன. பூபல ன்று லஶெடயப் தபருக்கிக் தகஶண்டிருந்த கீதஶவின் பக்கம் திரும்பஶல் வீட்டுக்குள் பபஶக முடனந்தஶன் ஆனந்தன். அன்பறகடன நிமிர்ந்து பஶர்த்த கீதஶ. ஆனந்தடன எக் கண்ைஶல் பஶர்த்தபடி. “ஆபிஸ் அப்பபல முடிஞ்சிருக்கனுப அன்பு.?” ன்மஶள். 114
ஆந்த கீதம் “பலடய இப்பத்தஶபனம்ஶ முடிஞ்ெது.” அன்பறகன் நின்று விட்ைஶன். சும்ஶவும் கஶம்பவுண்டுக்
நிற்கஶல் பகட்டை
சுகுஶமன்
குடியிருந்த
டமப்படதப்
பபஶய
வீட்டுக் டெக்கிடர
குறுக்பக றித்து நிறுத்தி நின்று விட்ைதில் பகட்டைத் திமந்து உள்பர பபஶக முடிஶல் ஆனந்தனும் நின்று விட்ைஶன். கீதஶவுக்கு
குதூகயஶக
இருந்தது.
ஆனந்தன்
பஶல்லஶங்க
லரும் பபஶது பஶர்க்கும் தநஶடிபநப் பஶர்டல பபஶய இல்யஶல் நின்று
நிதஶனஶக
அலடனப்
பஶர்த்தபடி
பபச்டெ
லரர்க்க
முடிந்ததில் ெந்பதஶெப் பட்டுப் பபஶனஶள். “அது ன்ன. ன்டனக்கும் இல்யஶ இன்டனக்கு பலடய முடி இம்புட்டு பநஶச்சு..?” ன்னபலஶ கட்டிக் தகஶண்ைலடரப் பபஶய லஶெலில் நிற்க டலத்து அலள் பகள்வி பகட்ை விதத்தில் ஆனந்தன் நிமிர்ந்து மின் தலட்டும் பஶர்டலதஶன்டமப் பஶர்த்து டலத்தஶன். அலள் விழிகள் மின்னின. 'இந்தப் தபண் தற்கஶக இப்படி உரிட தகஶண்ைஶடுகிமது.?'
115
முத்துட்சுமி பாகயன் அலனுக்குத் தற்தெயஶகப்
துஶக
இருந்தது.
பஶர்ப்படதப்
பபஶய
பபசிபடிப
சுகுஶமனின்
வீட்டுப்
பஶல்கனிடப் பஶர்த்து டலத்த அன்பறகன் ஆனந்தனுக்கு ஜஶடை கஶட்டினஶன். “ைக்குன்னு பஶர்த்துஶதீங்க ெஶர்.” ன்று தணிந்த குலில் ச்ெரிக்கவும் தெய்தஶன். ததுலஶக தடய திருப்பிப் பஶர்த்த ஆனந்தனுக்குத் தூக்கி லஶரிப்
பபஶட்ைது.
அங்பக
நின்றிருந்த
சுகுஶமனின்
முகம்
பங்கஶக ஶறியிருந்தது. “டெக்கிடர நகர்த்து அன்பு. நஶ பலணும்பன நின்னு லஶய் லரர்க்கபமஶம்ன்னு
நிடனச்சிப்
பபஶமஶன்.”
ன்று
கலடயப்
பட்ைஶன் ஆனந்தன். “சும்ஶ லஶெல்
ததளிச்சுக்
உங்ககிட்ைக் தகஶண்டு
இருங்க கடத
பபஶய்
ெஶர்.
இந்தம்ஶ
பகஶயம்
பபஶை
தெஶன்னஶருல்ய.? டலச்சுக்குலஶருன்னு
தகஶதித்தஶன் அன்பறகன்.
116
அலடப்
பஶக்கத்தஶன்
லருகிமஶங்கரஶக்கும். இப்ப
முகத்டத
நஶனும்
?
ங்பக
பஶர்க்கபமன்.”
ஆந்த கீதம் தணிந்த குலில் அலர்கள் லறக்கடித்துக் தகஶண்டிருப்படத விசித்திஶகப் பஶர்த்த கீதஶ. “ன்ன..? கசிம் பபசிக்கறிங்க..?” ன்று பகட்ைஶள். “அது என்னுமில்பயம்ஶ. சும்ஶ." ன்மஶன் அன்பறகன். “அடத நீதஶன் தெஶல்லுவிஶ..? உங்க பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைர் தெஶல்ய ஶட்ைஶஶ. லஶடத் திமந்தஶ டலடுரிம் தகஶட்டிருஶ..?” கிண்ையஶக ஆனந்தடனப் பஶர்த்தஶள். அலரது
டதரித்தில்
அெபட்டினத்டதப்
பபஶன்ம
விப்படைந்தஶன் எரு
கிஶப்
ஆனந்தன்.
பஶங்கஶன
ஊரில்.
பண்டைஶரின் கள். பலற்று முகம் பஶர்க்கஶல் அலனிைம் ெகஜஶக உடஶடுலதில் தர்ெங்கைமும் தகஶண்ைஶன். “ங்க பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைர் தங்கஶனலரும்ஶ. நீதி பநர்டக்கு கட்டுப்பட்ைலரு. தகஶட்டும்.
பலம
இலரு எரு
லஶடத் சியர்
திமந்தஶ
இருக்கஶங்க.
டலடூரிம் அலங்க
தஶன்
லஶடத்
திமந்தஶ புளுகு மூட்டைதஶன் தகஶட்டும்.” பஶல்கனியில்
நின்றிருந்த
சுகுஶமடனப்
பஶர்த்தபடி
தெஶன்னஶன் அன்பறகன். புரிந்தும் புரிஶல் சிரித்து டலத்தஶள்
117
முத்துட்சுமி பாகயன் கீதஶ. சிரிக்கும் பபஶது மக்கஶல் ஆனந்தடனக் கள்ரப் பஶர்டல பஶர்த்தும் டலத்தஶள். ஆனந்தடன
ஊடுறிவி
அந்தப்
பஶர்டலயில்
சிலிர்த்துப்
பபஶனஶன் அலன். பதிலுக்குப் பஶர்க்கஶல் இருக்க முடிவில்டய அலனஶல்.
அலனது
கஶத்திருந்தலளின்
பதில்
பஶர்டல
பஶர்டலட
பலெம்
திர்பஶர்த்துக்
தகஶண்ைதில்
ஆழ்ந்து
பஶர்த்து டலத்தஶன். “ன் அன்பு. உங்க பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைர் கைக்கிய தகஶஞ்ெம் வீக்பகஶ..?” கீதஶவின் பபச்சு முழுலதும் ஆனந்தடன டஶக தகஶண்பை தலளிலந்தது. “கைக்குப் பண்மதிய வீக்குன்னு தெஶல்லுங்க. பகட்டுக்கபமன். னுெருக்கு
அது
சுட்டுப்
பபஶட்ைஶலும்
ல
ஶட்பைங்குது.
கைக்கிய வீக்குன்னு தெஶன்னஶக் பகட்டுக்க ஶட்பைன். இலரு கைக்கிய சூப்புலி." அன்பறகன் பஶெப் பட்ைஶன். “அதஶன் ததரியுபத.” விெத்துைன் தெஶன்னஶள். அலள். இலள் டதத் ததரிந்து தகஶண்டிருக்கிமஶள்.? சுகுஶமடன
மந்து
அலடர
எரு
தினுெஶக
டலத்தஶன் ஆனந்தன். கீதஶவின் முகம் சிலந்து விட்ைது.. 118
பஶர்த்து
ஆந்த கீதம் “டதச் தெஶல்றிங்க..?”அன்பறகன் பகட்ைஶன். “கைக்கிய சூப்புலிங்கமடதச் தெஶன்பனன். அப்படிஶப்பட்ை சூப்புலி கஶயஶகஶயத்திய ஆபிஸ் கைக்டக முடிக்கஶ துக்கஶக அல்யல் பட்ைஶஶம்.?” “இலரு
ட்டும்
பபஶதுஶம்ஶ..?
கைக்கிய
சூப்புலிஶ
சிறுவூர்கஶனும்
இருந்தஶப்
தபருவூர்கஶனும்
இருக்கனுமில்ய.? அலனுக பகஶக்கு ஶக்கஶக் கைக்டகப் பபஶட்டு விட்ைஶ ங்க தடயயில்ய லலிக்குது..? ன்னத்டத பண்ணித் ததஶடயச்சிருக்கஶனுகன்னு பிடிச்சு
ெரி
தெஞ்சு
என்தனஶன்னஶப்
கைக்டக
பஶர்த்துக்
முடிக்கிமதுக்குள்ர
கண்டு உன்பஶடு
ன்பஶடுன்னுல்ய ஆகிருது..?” “அதுவும் ெரிதஶன்.” கீதஶ
ஆபஶதிப்பஶய்
தடயட
ஆட்டிக்
தகஶண்டிருந்த
பபஶது சுகுஶமன் லந்து விட்ைஶன். அதற்கு பலும் அலர்கள் மூலரும்
பபசுலடத
ஶடிப்
பஶல்கனியிலிருந்து
பஶர்டலயிை
அலனஶல் முடிவில்டய. பபய்க்கு பந்து கீதஶடலக் பகஶட்டை விட்டு விட்ைஶபனஶ ன்று அலனது னச்ெஶட்சி குத்திக் குடைந்து தகஶண்டிருந்தது. இண்டு லருைஶக வீட்டை விட்டு தலளிப தடய கஶட்ைஶதலள் ஆனந்தனின் லவுக்குப் பின்னஶல் அலன் 119
முத்துட்சுமி பாகயன் பஶல் லஶங்க லஶெலுக்கு லரும் லடக்கும் தன்வீட்டு லஶெடயப் தபறுக்கித்
தண்ணிர்
ததளித்துக்
பகஶயம்
பபஶட்டுக்
தகஶண்டிருப்பதின் ர்ம் ன்ன ன்று அலனுக்குத் ததரிஶல் இல்டய. அந்த உண்டயில் அலன் அதிர்ந்து பபஶயிருந்தஶன். அலனிைம்
முகம்
லஶர்த்டதகளுைன்
பஶர்த்துப்
நகர்ந்து
விடும்
பபெஶல்
கீதஶ
எரிரு
ஆனந்தனிைம்
பபெ
ஆர்லம் கஶட்டிதில் படதத்துப் பபஶயிருந்தஶன். ‘ன்
ஶன்
வீடு.’
ன்று
லஶய்க்கு
லஶய்
அலன்தஶன்
தெஶல்லிக் தகஶண்டிருந்தஶன். எருநஶள் கூை 'ருகபன.' ன்பமஶ ‘ஶப்பிள்டர.'
ன்பமஶ.
நீயகண்ைனும்,
பஶர்லதியும்
அலடன
உமவு முடம தெஶல்லி அடறத்ததில்டய. கீதஶவின் ன்று
தம்பிஶன
அடறக்க
நிஞ்ென்
ஶட்ைஶன்.
கூை
பூபகஶர
சுகுஶமடன
லஶத்திஶர்
'ஶஶ'
ன்றுதஶன்
அடறப்பஶன். சுகுஶமன் பலடய பஶர்த்த பள்ளியில்தஶன் அலன் படித்து லந்தஶன். அலடன 'ஶஶ' ன்று அடறக்க டலத்து விை பலண்டும் ன்று த்தடனபஶ பித்தனங்கடர பற்தகஶண்டுத் பதஶற்றுப் பபஶனஶன் சுகுஶமன். சுற்று
லட்ைஶத்தில்
உள்ர
பிள்டரகள்
ல்யஶம்
படிக்க
லரும் அெபட்டினத்து அசு பல்நிடயப் பள்ளியில் சுகுஶமடன 120
ஆந்த கீதம் நிஞ்ென் ஶஶ ன்று அடறக்கும் தெய்தி பவினஶல் அது சுற்று லட்ைஶம் முழுதுலம் பவும் அல்யலஶ..? தகட்டிக்கஶத்தனஶக சுகுஶமன்.
பஶசித்துத்தஶன்
லஶத்திஶர்
ன்ம
கஶய்
நகர்த்தினஶன்
பவஶதஶடலக்
கஶட்டிப்
பமுறுத்தயஶம் ன்றுகூை நிடனத்தஶன். அதற்கு லழியில்யஶல். “உங்கடர
ஶஶன்னு
கூப்பிட்ைஶ
ங்கப்பஶ
அடி
பின்னிதடுத்திருலஶரு ெஶர்.” ன்று நிஞ்ென் அறிவுறுத்திதில் அண்டு பபஶய் விட்டு விட்ைஶன். “அடி பின்னிதடுத்திருலஶஶ..? ஶடைஶ..?” “உங்கடரயில்டய ெஶர். ன்டனத்தஶன்." சுகுஶமடன தபஶடின் ஆற்றுப்படுத்தி விதத்தில் அலடன அடி பின்னிதடுத்து விையஶஶ ன்று தகஶடய தலறிஶனஶன் சுகுஶமன்.
அப்படிச்
தெய்து
முடிஶது
ன்பதினஶல்
விட்டுத் பல்டயக்
அடதிகஶத்தஶன். "உன்டனபண்ைஶ அடிப்பஶரு."
121
தப்பித்துப்
பபஶய்விை
கடித்துக்
தகஶண்டு
முத்துட்சுமி பாகயன் “பின்பன..? லஶத்திஶட
படிக்கிம
ஶஶ
பள்ளிக்கூைத்திய
முடம
டலத்துக்
தெஶல்லித்தர்ம
கூப்பிட்ைஶ
பின்னிப்
தபைதயடுத்தி ஶட்ைஶஶ..?” "அலர் பபெமைஶ.
தெஶல்லஶபஶ
இல்டயபஶ.
பள்ளிக்கூைத்டத
விடு.
நீ
திமடஶத்தஶன்
தலளியிய,
வீட்டிய
நீ
ஶஶன்னு கூப்பிை பலண்டிதுதஶபன.?” “இபத
பறக்கம்தஶன்
பள்ளிக்கூைத்திலும்
லரும்ன்னு
அதுக்கும் அடிப்பஶர் ெஶர்.” கழுவுகிம அலன்தஶன் கண்ைஶபய
மீனில்
நழுவுகிம
அப்படிதன்மஶல் வீட்டுக்குள்
டமந்து
மீனஶக
இருந்தஶன்
சுகுஶமனின் தகஶள்லஶள்
நிஞ்ென். தடயடக்
கீதஶ.
அலன்
கிரம்புகிம லட அலனிருக்கும் பக்கப ல ஶட்ைஶள். தலட்கம் ன்று அதற்குப் தபர்சூட்ை முடிஶல் தடயமுடிடப் பிய்த்துக் தகஶள்லஶன் சுகுஶமன்.
122
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 14 தலட்கப்படும் தலடிக்குஶ..?
தபண்களின் முகத்தில் ள்ளும் தகஶள்ளும்
சுகுஶமடனக்
கண்ைஶபய
கீதஶவின்
முகத்தில்
ள்ளும் தகஶள்ளும் தஶன் தலடிக்கும். அலன் லலுக் கட்ைஶஶக பபச்சுக் தகஶடுத்தஶலும் பபச்டெ நீடிக்க விைஶல் தலட்டி விட்டுப் பபஶலதில் அலள் தகட்டிக்கஶரி. அதற்கஶக எபடிஶக சுகுஶமனுைன் பபெ ஶட்ைஶள் ன்று தெஶல்லி
விை
அந்தப்
பபச்சும்
பஶரிக்கிமஶனஶ சுகுஶமடன
முடிஶது.
பபசுலஶள்.
அரபலஶடு
பபசுலஶள்.
அலன்
அலர்கரது
வீட்டைச்
சுத்தஶக
ன்படதப்
பற்றித்தஶன்
இருக்கும்.
அலளும்
முடம
தெஶல்லி
அடறக்க
ஶட்ைஶள்.
தபஶதுப்படைஶக லஶங்க, பபஶங்க ன்று தஶன் பபசுலஶள். “பதஶட்ைத்டத
ன்
கஶ
விட்டிருக்கீங்க.
தெடிக
பட்டுப்
பபஶயிரும்ன்னு பதஶைபல பதஶைஶதஶ..?” “வீட்டுக்கு
தலளிப
நூயஶம்படைஶத்
ததஶங்குது.
வீட்டுக்குள்ர ப்படியிருக்குபஶ..? ஆளில்யஶதப்பபஶ தெடிகளும் சிலுசிலுப்பஶ இருந்துச்சு. வீடும் சுத்தபத்தஶ இருந்துச்சு.” 123
முத்துட்சுமி பாகயன் "அப்பன்னஶ தினமும் தெடிகளுக்கு தண்ணி ஊத்தி வீட்டைச் சுத்தம் பண்ணி டலப்பபஶம். இப்ப ன்ன தெய்கிமது.?” இப்படிப் ததஶடயக்க அலன்
பபசுகிமலளிைம் முடியுஶ..?
தஶஶகத்தஶன்
கஶதல்
அந்தக்
லெனத்டத
தகஶடுடடச்
இருந்தஶன்.
பகட்டுக்
பபசித்
தெய்வும்
தகஶள்ர
அலள்
தஶஶக இல்டயப. அப்படித்
தஶடயிடயத்
தண்ணிடப்
பபஶயக்கூை
இல்யஶல் தஶத்தஶக தள்ளி நின்று அலனிைம் பபசிப் பறகும் கீதஶ
ஆனந்தனிைம்
ட்டும்
லலி
லலி
பபசுலடத
சுகுஶமனஶல் ெகித்துக் தகஶள்ர முடிவில்டய. அலனுக்கு அலள் கிடைக்கஶவிட்ைஶல் கூை அலன் தஶங்கிக் தகஶள்லஶன்.
ஆனந்தனுக்கு
கிடைத்துவிட்ைஶல்
தஶங்கிக்
தகஶள்ரபல ஶட்ைஶன். 'கஶத்திருந்தலன் கஶதலி பநத்து லந்தலன் அடிச்சுக்கிட்டுப் பபஶகப் பஶர்க்கிமஶபன.” ஆத்தித்தில் அலன் னம் தலந்தது. கீதஶடல அலன் கஶதலிக்கவில்டய. அலரது 'பண்டைஶர் கள்.'
ன்ம
அடைஶரத்டதத்தஶன் 124
கஶதலித்தஶன்.
ன்படத
ஆந்த கீதம் தலகு லெதிஶக அலன் மந்து பபஶனஶன். அலளும் அலடனக் கஶதலிக்கவில்டய
ன்ம
உண்டட
ளிதஶக
டமத்து
விட்ைஶன். தலகு பலகஶக லஶெலுக்கு லந்து நின்மலடனப் \பஶர்த்த அன்பறகன். “பஶர்த்து ெஶர். கஶல் தடுக்கிமப் பபஶகுது. கஶத்டதப் பபஶய பலகஶ லஶ தல்ய லர்மதுக்தகன்ன..? எரு பநம் பபஶய இருக்கஶது
ெஶர்.
ஶடிப்படி
லழுக்கி
விட்டிருந்தஶ
ன்ன
ஆகிமது.?” ன்று கரிெனப் பட்ைஶன். பபஶைஶ.
நீயும்
உன்
கரிெனமும்.
அலடன
முடமத்த
சுகுஶமன். கீதஶடலப் பஶர்த்ததும் லஶதல்யஶம் பல்யஶனஶன். “ன்ன கீதஶ. லஶெல் ததளிச்சுக் பகஶயம் பபஶைலந்திஶ..?” “இல்டயப.
லஶெல்பக்கம்
புடதல்
கிடைக்குதஶன்னு
பஶர்க்கல்ய லந்பதன்.” சிரிக்கஶல் தெஶன்னஶள் கீதஶ. அடத சித்த பபஶதும் சுகுஶமனின் த்த அழுத்தத்டத கிம விை பலண்ைஶப ன்று முகம் ஶமஶல் நின்மஶன் ஆனந்தன். அன்பறகனுக்குத்தஶன் அப்படிததுவும் அக்கடமயில்டயப. 125
முத்துட்சுமி பாகயன் "வஶ. வஶ. பஜஶக்கும்ஶ. பஜஶக்கு..” ன்று அலன் விழுந்து விழுந்து சிரித்து டலத்தஶன். சுகுஶமனின் முகம் கன்றிப் பபஶனது. பல்டயக் கடித்தபடி உக்கிஶக ஆனந்தடன முடமத்துப் பஶர்த்தஶன். “ஆபிஸ்
விட்டு
லந்தஶ
என்னு
வீட்டுக்குள்ர
லனும்.
இல்டயன்னஶ கஶயஶம ததருவிய நைந்துட்டு லனும். தண்டும் இல்யஶ
லஶெலிய
ன்னைஶ
பபச்சு
பலண்டிக்
கிைக்கு."
பநடிஶன இந்தத் தஶக்குதலில் ஆனந்தனுக்கு பகஶபம் லந்து விட்ைது. சுகுஶமனுக்கு
தகஶடுத்த
லஶக்கிற்கு
கட்டுப்
பட்டுத்தஶன்
அலன் இருக்கிமஶன். வியகி வியகிப் பபஶகிமலனிைம் தநருங்குலது கீதஶதஶன். இடதப் புரிந்தும் புரிஶதலடனப் பபஶய சுகுஶமன் ஆனந்தடனக் குற்மம் தெஶல்லது ந்த விதத்தில் நிஶஶகும்.? ஆனந்தன் சும்ஶபல முட்டுக்கஶடர..! அன்புக்கும்
நிஶத்திற்கும்
ட்டுப
கட்டுப்படுபலன்.
அலடன லம்புக்கு இழுத்தஶல் சும்ஶ விட்டு விடுலஶனஶ..? “அடத நீ தெஶல்யக் கூைஶதுைஶ.” சுகுஶமடன முடமத்து விட்ைஶன். 126
ஆந்த கீதம் 'ஆவஶ'
ன்று
டகதட்ை
பலண்டும்
பபஶய
இருந்தது
அன்பறகனுக்கு. 'லஶடக் தகஶடுத்து இந்தஶளு லஶங்கிக் கட்டிக்கிமஶப.' சுகுஶமன் சும்ஶ நின்றிருந்தஶபய பபஶதும். அலன் லந்து விட்ைஶன்
ன்பதில்
அந்த
இைத்டத
விட்டுத்
தஶனஶகபல
ஆனந்தன் நகர்ந்திருப்பஶன். சுகுஶமனின் முன்னிடயயில் கீதஶவும் பபச்டெ லரர்த்திருக்க ஶட்ைஶள். அடத விட்டுவிட்டு னதின் தபஶருடய
அலன்
தலளிப்படுத்தி
விட்ைஶன்.
சும்ஶவும்
இல்யஶல் ஆனந்தடன சிறு குறந்டதட மிட்டுலடதப் பபஶய மிட்டி விட்ைஶன். தன்ஶனச் சிங்கஶன ஆனந்தன் அடதக் பகட்டுக் தகஶண்ைஶ இருப்பஶன்.? “சுகுஶர். நீயும் நஶனும் கஶபயஜ் லடக்கும் என்னஶப் படிச்ெ பிண்ட்ஸ்தஶன். எப வீட்டிய தங்கியிருக்கிம ரூம் பட்ஸ்தஶன். அதுக்கஶக ன்டனக் கஶண்ட் பண்மடதப் பபஶய நீ ப்படிைஶ பபெயஶம்.? நஶன் ததருவியயும் நைப்பபன். லஶெலியயும் நிற்பபன். இடதச் தெய், அடதச் தெய். இடதச் தெய்க் கூைஶது, அடதச் தெய்க் கூைஶதுன்னு னக்கு ஆர்ைர் பபஶை நீ ஶருைஶ..? ன் இஷ்ைம். நஶன் ங்பக பலணும்னஶலும் நிப்பபன். ன்கிட்ைப் 127
முத்துட்சுமி பாகயன் பபெமலங்கடர
திச்சுப்
பதில்
பபசுபலன்.
னக்கு
அது
பலண்டியிருக்கு. ன்னஶங்கிம...?" ஆனந்தனின்
பகஶபத்தில்
சுகுஶமனுக்கு
ன்ன
தெய்லததன்பம ததரிவில்டய. கீதஶவின் முன்னஶல் அலடனத் தட்டி
டலக்கயஶம்
ன்று
பஶர்த்தஶல்
அலபனஶ
கிறிக்
குதிக்கிமஶன். கீதஶ பலறு ஆனந்தனின் பகஶபத்டத சித்து இப்ப ன்ன தெய்ல.?’ ன்படதப் பபஶயப் பஶர்த்து டலக்கிமஶள். இனிப் பின் லஶங்க முடிஶது. சுகுஶமன்
பபெ
பலண்டி
லஶர்த்டதகடர
னதுக்குள்
பகஶர்த்தஶன். “அது ன்னைஶ ன்னஶங்கிமன்னு ளிெஶ பகட்டுப்புட்ை.? தெஶந்தக்கஶன்னு நம்பி ன் ஶஶ அலபஶை வீட்டிய ன்டனத் தங்க
டலச்சிருக்கஶரு.
அல்யஶைபமபன்னு
பஶ
பரிதஶபப்பட்டு
பஶலம்.
வீடு
நஶன்
ன்கூை
கிடைக்கஶ உன்டனத்
தங்க டலச்சிருக்கிபமன். நஶடரக்கு தஶச்சும் எரு விடனட நீ இழுத்து விட்டுட்டின்னஶ அலருக்குப் பதில் தெஶல்மது ஶரு..?”
128
ஆந்த கீதம் ஆனந்தடனக்
குறிபஶர்த்துத்
தஶக்கும்
லஶர்த்டதகளுக்கஶன
பதில் கீதஶவிைமிருந்து லந்தது. “நஶன் தெஶல்லிக்கபமன்." “கீதஶ." “இது
ங்க
வீடு.
நிஞ்ென்
படிக்கிம
பள்ளிக்கூைத்திய
பலடய தெய்கிம லஶத்திஶஶச்பென்னு பஶலம் பஶர்த்து ங்கப்பஶ உங்கடர இந்த வீட்டிய தங்க விட்டிருக்கஶரு. இந்த தண்டு லருெத்திய
இந்த
வீட்டை
நீங்க
எரு
லழி
பண்ணிட்டிங்க.
பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைர் உங்ககூை தங்க லந்தப்புமம்தஶன் வீடு வீைஶ இருக்கு.
நீங்க
வீட்டைப்
பபஶயலஶ
பூஶவும்
தூசி,
எட்ைடைன்னு
டலச்சிருந்தீங்க..?
பஶறடைஞ்ெ
ண்ைபம்
வீடு பபஶய
இருந்துச்சு. லஶெல்பக்கம் இருக்கிம தெடி தகஶடிகளுக்கு தண்ணி ஊத்தனும்னு எரு நஶரஶலது உங்களுக்குத் பதஶணியிருக்குஶ..? தெடிகடர லஶை விைமலன் னுெப் பிமவிப கிடைஶது." "இலர் லந்த முதல் நஶளிபயப லஶடிப் பபஶன தெடிகளுக்குத் தண்ணி பஶய்ச்சினஶரு. அடத நஶன் ட்டும்தஶன் பஶர்த்பதன்னு நிடனச்சீங்கரஶ..? ங்க அப்பஶவும் பஶர்த்தஶரு. ஶரும்ஶ அந்தத் தம்பின்னு பபஶஸ்ட்
பகட்ைஶரு. ஶஸ்ைருன்னு
நம்
ஊருக்குப்
தெஶன்பனன். 129
புதுெஶ
லந்திருக்கிம
பலஶயில்டயப.
தம்பி
முத்துட்சுமி பாகயன் னசிய ஈமிருக்பகன்னு தெஶன்னஶரு. ஆஶம். ததரிஶத்தஶன் பகட்கிபமன்.
ங்க
வீட்டிய
இலடத்
தங்க
டலக்கிமதுக்கு
ங்கப்பஶகிட்ை நீங்க அனுதி லஶங்கினீங்கரஶ..?” கீதஶவின்
அழுத்தஶன
பகள்வியில்
திடகத்து
விட்ைஶன்
சுகுஶமன். அலன் வீடு பபஶய அலன் உரிட தகஶண்ைஶடி வீட்டில் அலனுக்கஶன உரிடடப் பற்றி பகள்விட ழுப்பி விட்ைஶள் கீதஶ. “நஶன் உங்க தெஶந்தக்கஶன் கீதஶ." “இந்த
ஊரு
இருக்கஶங்க.
பூஶவும்தஶன்
சுத்துபட்டியிய
உமவுமுடம
ெனம்தஶன்.
குடியிருந்துக்கன்னு
விட்டுக்
ங்களுக்குச்
தெஶந்தக்கஶங்க
இருக்கிம
அத்தடன
ெனமும்
அதுக்கஶக
எசிஶ
வீட்டிய
தகஶடுத்தும
முடியுஶ..?
இந்த
வீட்டுக்கு லஶைடகன்னு எற்டமப் ரூபஶய்' தகஶடுத்திருப்பீங்கரஶ..? ெம்பரம்
லஶங்கறிங்கதஶபன..?
எசியிய
குடியிருக்பகஶ
பன்னு
உங்க னச்ெஶட்சி உறுத்தடய.?” “ன்கிட்பைப லஶைடக பகட்பிஶ..?” “கட்ைஶம் இருந்துச்சுன்னஶ,
பகட்பபன். நிச்ெஶ
ன்
பபஶஸ்ட் 130
அனுஶனம் ஶஸ்ைர்
இந்த
ெரிஶ வீட்டிய
ஆந்த கீதம் எசியிய
குடியிருந்திருக்க
ஶட்ைஶர்.
லஶைடகன்னு
தகஶஞ்ெப்
பைத்டத உங்க டகயிய தகஶடுத்திருப்பஶர்.” கீதஶவின் அதி நிச்ெஶன அந்த அனுஶனத்தில் ஆடிப் பபஶனஶன் சுகுஶமன். அப்படித்தஶன் நைந்திருந்தது. "உனக்குத்தஶன் இது ஶஶ வீடு. னக்கு அப்படியில்டய. டக
நிடம
ெம்பரம்
லஶங்கபமன்.
லஶைடகன்னு
பைம்
தகஶடுக்கஶ எசியிய குடியிருக்க ன்னஶல் முடிஶது.” கண்டிப்பஶக தெஶல்லி விட்டு ஶதஶ ஶதம் லஶைடகப் பைம் தந்து
தகஶண்டிருந்தஶன்
ஆனந்தன்.
அடத
உைக்டகஶக
லஶங்கிச் தெயலளித்துக் தகஶண்டிருந்த சுகுஶமனுக்கு அடத கீதஶ கண்டுபிடித்து விட்ைஶபர ன்ம ெங்கைம் லவில்டய. ஶமஶக.
அந்த
அரவுக்கு
அலள்
ஆனந்தடனப்
டலத்திருக்கிமஶபர ன்று தலறி தலறிஶக லந்தது.
131
புரிந்து
முத்துட்சுமி பாகயன்
அத்திஶம் 15 ஞஶயிற்றுக்கிறடயின் பபப்பில்யஶத ரிக்கடயின்
னபதஶடு, மீது
எய்வில் கஶடயப்
றினஶன்
னம்
யயிக்க
தபஶழுடத
சித்தபடி
ஆனந்தன்.
அன்பறகன்தஶன்
அலடன அங்பக லச் தெஶல்லியிருந்தஶன். "ரியில் விஶல் மீன் பிடிப்பஶங்க ெஶர். ஞஶயித்துக்கிறட அந்தப் பக்கஶ லஶங்க. நஶன் முன்னஶடி பபஶயி கஶத்திருக்கிபமன். விஶல் மீன் லஶங்கிட்டு லந்தியஶம்.” அலன் மூட்டி விட்ை ஆடெயில் ஞஶயிறின் சிமப்பு உைலஶக விஶல் மீடனத் தீர்ஶனித்து விட்ைஶன் ஆனந்தன். அடத லஶங்க லந்தலன் ரிக்கடயின் அறகில் தெஶக்கிப் பபஶய் விட்ைஶன். கூடுகடர தகஶண்டிருந்தன.
விட்டு
இட
கஶடய
பதடிப்
பநக்
கஶற்பம
பமடலகள் சுகம்தஶன்.
கிரம்பிக் அந்தக்
கஶற்றும் ரித் தண்ணிரின் ஈப்படெ படிந்த கஶற்மஶக அலன் உைல் தழுவிதில் ற்பட்ை புத்துைர்வில் குளிர்ந்து பபஶனஶன். ரியில் தகஶண்டிருந்தன.
லஶத்துக்கள்
கூட்ைம்
கூட்ைஶக
நீந்திக்
ரிக்கடபஶஶக
நீர்லத்டத
உண்டு
132
ஆந்த கீதம் பண்ணும்
படனங்கள்
லரிடெ
கட்டி
நின்மன.
அலற்றின்
த்தியில் எடி பஶடதயில் நைந்த ஆனந்தனுக்கு உற்ெஶகஶக இருந்தது. அது
ரிக்கடடப்
ட்டிதும்
லட
பபஶயபல
தண்ணிர்
கைற்கடடப்
பபஶய
ரிக்கடபஶஶக
படன
இல்டய.
அடய
பஶதிக்
கண்ணுக்கு தகஶண்டிருக்க
உைர்ந்தஶன் ங்களின்
ஆனந்தன்.
இடையினில்
பூத்துக்
குழுங்கி தெடிகள் கஶற்றில் ஆடிது நஶட்டித்டதப் பபஶயபல இருந்தது. டகலிட
டித்துக்
கட்டி
ஆனந்தன்
ென்னஶக
விசியடித்தபடி நைந்தஶன். அலனது கம்பீஶன நடைறடகக் கண்ை கீதஶ தெஶக்கிப் பபஶனஶள். ஆனந்தடனப்
பபஶய
அலள்
லவில்டய.
ரிக்கடபஶஶக
பகஶவிலுக்கு
லந்திருந்தஶள்.
மீன்
லஶங்க
அங்பக
இருக்கும்
பிள்டரஶர்
ததஶைர்ச்சிஶக
சியதினங்கள்
பிள்டரஶருக்கு நீர் ஊற்றி. பூக்கடரக் தகஶண்டு அர்ச்ெடன தெய்து
விரக்பகற்றி
தெஶல்லியிருந்ததஶல்
லழிபை இடுப்பில்
பலண்டும் குைமும்
ன்று
பஶர்லதி
டகயில்
பூடஜக்
கூடையுஶக அலள் ரிக்கடக்கு லந்திருந்தஶள்.
133
முத்துட்சுமி பாகயன் தன்
பபஶக்கில்
தகஶண்டிருந்த
கடபறிலள்
ஆனந்தடனப்
பஶர்த்து
முன்னஶல் விட்ைஶள்.
தென்று
அலளுக்குள்
புதுத்தம் பஶய்ந்தது. டகலிட டித்துக் கட்டிலனின் உருண்டு திண்ை கஶல் அறகில் அலளுக்கு பதஶ பபஶய ஆனது. தினமும் அலள் பஶர்க்கும் ஆனந்தனஶக அலனில்டய. திர் வீட்டிலிருப்பலன் பஶல் லஶங்க லரும்பபஶது டகலிட டித்துக் கட்ைஶல்
இமக்கி
ெட்டைபஶடு
விட்டிருப்பஶன்.
இருப்பஶன்.
ற்ம பநங்களில்
இப்படி
விச்ஶந்திஶக
பபன்ட், டகலிட
டித்துக் கட்டிக் தகஶண்டு விசியடித்தபடி நைக்கும் ஆனந்தன் புதிலனஶகத் ததரிந்தஶன். அலனுக்குத் ததரிஶல் அலடனத் ததஶைர்ந்து நைப்பது புதுவித அனுபலஶக கீதஶவுக்கு இருந்தது.
முன்ாடி நீ றாா. பின்ாடி யாறபன்.” னதுக்குள் பஶடிக் தகஶண்ைஶள். அலனது நடை திடிதன்று நின்மது. சுற்று முற்றும் பஶர்த்தஶன். படனத்தின் பின்னஶல் கீதஶ டமந்து தகஶண்ைஶள். ெரிவில் இமங்கி ஆனந்தன் டகலிடயும் டி
ெர்ட்டையும்
கறட்டி
விட்டு
பனினும்
இறுக்கிப்
டிவுெருஶக கஶல் பந்தஶட்ை வீடனப் பபஶய நின்மஶன்.
134
பிடித்த
ஆந்த கீதம் எளிந்து பஶர்த்துக் தகஶண்டிருந்த கீதஶவின் மூச்சுத் திைறிது. அது பபஶன்ம உடையில் தலளிப்பட்ை அலனது உையறகில் னம் ங்கினஶள்
அலள்.
தண்ணீடக்
கிழித்துக்
ஆனந்தன் தகஶண்டு
ரிக்குள் அம்பு
இமங்கினஶன்.
பபஶய
யஶலகஶய்
நீந்தினஶன். இடக்க மந்து பஶர்த்துக் தகஶண்டிருந்த கீதஶடலப் பஶைஶய் படுத்தினஶன். அலரஶல் அங்பக நிற்கவும் முடிவில்டய. கைந்து நைக்கவும் முடிவில்டய. அதிக ஆனந்தன்.
பநம்
பெஶதிக்கஶல்
நடனந்திருந்த
கட
அலன்
திரும்பி
விட்ைஶன்
தடயமுடியில்
தண்ணிர்
தெஶட்டிக் தகஶண்டிருந்தது. உைல் முழுலதும் நீர்த் திலடயகள் படிந்திருந்தன. தஶலணி தகஶண்டு துலட்டி விைபலண்டும் பபஶய அடய பஶய்ந்தது கீதஶவின் னம்.
‘ரஞ்ைம் ராறு. ரகாஞ்ைம் இரு. தாயணி விசிறிகள் வீசுகிறன். நன்நதன் அம்புகள் லதத்த இடங்களில் ைந்த நாவில பூசுகிறன்.” னதுக்குள் துலஶடயட
த்தரம் டுத்துத்
லஶசித்த பதஶளில் 135
பஶைல்
பதஶன்றிது.
பபஶட்டுக்
எரு
தகஶண்டு
முத்துட்சுமி பாகயன் லந்திருக்கயஶம் அல்யலஶ ன்று னதுக்குள் அலடன கடிந்து தகஶண்ைஶள் கீதஶ. இப்படித்
துலட்ைஶ
ஶட்டிக்கிமஶபன.
ரித்
டகலிடக்
தண்ணி.
கட்டி,
உைம்புக்கு
டி
ெர்ட்டை
ெரிப்பைடயன்னஶ
ன்ன தெய்கிமது.?’ கலடயப் பட்ைஶள். அலரது
கலடயடப்
பற்றி
அறிஶல்
கடபறி
ஆனந்தன் இடுப்பில் குைத்துைன் நின்றிருந்த கீதஶடலப் பஶர்த்து விட்ைஶன். அலன் சும்ஶபல கீதஶடலக் கண்டு விட்ைஶல் வியகிப் பபஶக லழிடத்
பதடுலஶன்.
அலடரக்
கண்டு
இப்படி
விட்ைதும்
ஆளில்யஶத
எதுங்கி
டம
ரிக்கடயில் இைம்
பதை
ஆம்பித்துவிட்ைஶன். “இப்பத்தஶன்
தண்ணிக்குள்ர
இருந்து
ழுந்திருச்சு
லந்திருக்கீங்க. திரும்பவும் தண்ணிக்குள்ர குதிச்சு டலச்சிஶதீங்க. இந்த ரிக்கடப் பஶடத ல்பயஶருக்கும் தபஶதுலஶனது. னக்கு ட்டும் பட்ைஶப் பபஶட்ைதில்டய. இதிய நீங்களும் நைக்கயஶம். நஶனும் நைக்கயஶம்.” ன்மஶள் கீதஶ. துணிச்ெயஶன
அலரது
பபச்சில்
எதுங்கி
டம
இைம்
பதடி ஆனந்தன் நிதஶனித்தஶன். எரு தபண்பை இத்தடனத் 136
ஆந்த கீதம் துணிச்ெயஶக பபசும் பபஶது ஆண்பிள்டரஶன அலன் எடி எளி நிடனப்பதஶ..? அலன் பபெஶல் நின்மதில் இடுப்பில் குைத்துைன் நைக்க ஆம்பித்தஶள் கீதஶ. பபஶதுஶன
இடைதலளி
விட்டு
பின்னஶல்
நைந்த
ஆனந்தனுக்கு.
"ரிக்கலபயின் றநற. றாயற. ரண் நயிற.!” ன்று பஶைத் பதஶன்றிது. பலம விடனப பலைஶம். ஶனசீகஶக குட்டு டலத்துக் தகஶண்ைலன்
பலகஶக
ட்டு
டலத்து
அலடரக்
கைந்து
விடந்தஶன். “பபஶஸ்ட்
ஶஸ்ைரு
ந்தக்
பகஶட்டைடப்
பிடிச்சுக்
தகஶடிட நட்டு டலக்க இம்புட்டு விெஶ பபஶமஶஶம்.?” கீதஶ லம்பிழுத்தஶள். பதில் தெஶல்யஶல் ஆழ்ந்து அலன் பஶர்த்த பஶர்டலயில் அலளுக்கு மூச்சுத் திைறி விட்ைது. விடந்து அலன் டமந்ததில்
137
முத்துட்சுமி பாகயன் ரிக்கடப
தலறுடஶகிப்
பபஶனடதப்
பபஶய
அலளுக்கு
இருந்தது. அலன் இல்யஶத பஶடதயில் நைந்து பிள்டரஶர் பகஶவிடய அணுகிலள் எரு தபருமூச்சுைன் ெரிவில் இமங்கி ரியிலிருந்த தண்ணீட கடபறினஶள். படைடக்
குைத்தில்
நிப்பி
பிள்டரஶருக்கு கழுவி
சுத்தம்
இடுப்புக்கு நீர்
தெய்து
தகஶடுத்து
ஊற்றி. விட்டு.
அலரிருந்த அலருக்கஶன
புதுலஸ்திம் அணிவித்து பூக்கள் தகஶண்டு அயங்கரித்து, கல் விரக்கில் ண்டை ஊற்றி விரக்பகற்றி லைங்கினஶள். அலடர
முந்திக்
தகஶண்டு
விடந்த
ஆனந்தன்
பலக
நடையுைன் ரிக்கடயின் முடனட அணுகினஶன். அங்பக மீன் பிடித்துக் தகஶண்டிருந்த தபஶன்னறகனிைம் பபசிக் தகஶண்டிருந்த அன்பறகன் ஆனந்தனின் விடவிற்கு ஆட்பெபம் ததரிவித்தஶன். “நஶன்தஶன்
முன்னஶடிப
இங்பக
லந்து
கஶத்திருக்பகன்னு
தெஶன்பனனில்ய.? விஶல் மீன் ங்பக எடிமப் பபஶகுது. த்த நஶள்களியதஶன் பபப்பஶ இருக்கீங்கன்னஶ ஞஶயித்துக்கிறடயும் அப்படிப இருக்கனுஶ..? ததுலஶத்தஶன் லந்தஶ ன்ன..?” “அந்தப்
தபஶண்ணும்
ரிக்கடபபய
இருக்குப்பஶ.” 138
லந்துக்கிட்டு
ஆந்த கீதம் “ந்தப் தபஶண்ணு.?” ரிக்கடட ஶருமில்யஶததில்
பஶர்த்தஶன் பபஶஸ்ட்
அன்பறகன்.
ஶஸ்ைட
பஶகினி
அங்பக துவும்
பமுறுத்தி விட்ைபதஶ ன்று பஶெடனஶனன். இந்த னுென் பஶகினிக்கு பப்பைம ஆளில்டயப... “ன்னப்பஶ அப்படிப் பஶர்க்கிம.?" “அங்பக ந்தப் தபஶண்டையும் கஶபைஶபெஶர்.." “லந்துக்கிட்டு இருந்துச்பெ.” திரும்பிப் பஶர்த்தஶன் ஆனந்தன். ஶருமில்யஶததில் அலன் முகத்தில்
ஶற்மம்
கவிந்தது.
அலடனப
பஶர்த்துக்
தகஶண்டிருந்த அன்பறகன். ன்று பகட்ைஶன். “ஶரு ெஶரு லந்தது..?" “அதஶன். திர் வீட்டுப் தபஶண்ணு.” ங்பகஶ பஶர்த்தஶன் ஆனந்தன். “கீதஶம்ஶலஶ..?" “அைஶம்ப்பஶ. அைஶம்...." 139
முத்துட்சுமி பாகயன் “இதுக்கஶ
இப்படி
எடி
லந்தீங்க..?
அலங்க
இடுப்பிய
குைமும் டகயிய பூக்கூடையும் டலச்சிருந்தஶங்கரஶ..?" “அது ப்படிப்பஶ அவ்லரவு கதக்ைஶச் தெஶல்ம..?” "தினமும்
ரிக்கட
பூப்பபஶட்டு
கும்பிட்டு
பபஶலஶங்க.
இருந்தஶலும்
பிள்டரஶருக்கு பூடஜ
பண்ணி
பபஶஸ்ட்
தண்ணி
ஊத்தி
விரக்பகத்திட்டுப்
ஶஸ்ைர்
அலங்கடரக்
கண்ைஶபய நடுங்கக் கூைஶது.” ஆனந்தன் பதில் தெஶல்யவில்டய. அலடரக் கண்டு அலன் னம் நடுங்குததன்னபலஶ உண்டதஶபன.
140
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 16 அெபட்டினத்தின்
அசு பல் நிடயப் பள்ளிட எட்டி
பந்த டதஶனம் அன்று கிரிக்தகட் டதஶனஶக ஶறியிருந்தது. திருவிறஶக்
கஶயங்களில்
நடைதபறும்
ன்று
அன்பறகன்
தெஶல்லியிருந்தஶன்.
ெங்களில்
அபத
டதஶனம்
தபஶதுக்கூட்ைத்
ஶறுஶம்.
அெ
விடரஶடும்
அங்குதஶன்
பட்டினத்தின்
இைமும்
கபடிக்
அதுதஶனஶம்.
சியம்பப்
பபஶட்டி பதர்தல்
திையஶகவும்
குழுவினர் அசு
கபடி
பல்நிடயப்
பள்ளியின் விடரஶட்டுப் பபஶட்டிகளும் அங்குதஶன் நைக்குஶம். இப்படி ண்ைற்ம பன்பஶடுகடரக் தகஶண்ை விடரஶட்டு டதஶனத்தில் நிஞ்ெனும் அலனுடை நண்பர்களும் கிரிக்தகட் விடரஶடும் ததய்லங்களின்
ஆத்தங்களில் அனுகிகத்தஶல்
இருந்தஶர்கள். அன்டம
அடனத்து பலடயகடர
சீக்கிப முடித்து விட்ை ஆனந்தனும் அன்பறகனும் அலுலயக பணி பநம் முடிலடைந்த தநஶடியில் அலுலயகத்டதப் பூட்டி விட்டு
அன்று
டற
தகஶட்பைஶ
தகஶட்தைன்று
தகஶட்ைப்
பபஶகிமது ன்ம தீர்ஶனத்டதப் பகிர்ந்தபடி வீட்டைப் பஶர்த்துக் கிரம்பினஶர்கள்.
141
முத்துட்சுமி பாகயன் பதச்டெஶக
டதஶனத்தின்
பக்கம்
பஶர்த்த
ஆனந்தன்
ஆர்லஶகி... “அந்தப் பெங்க கிரிக்தகட்ைஶ விடரஶைமஶங்க..?" ன்று பகட்ைஶன். "அப்படித்தஶன்
அலனுக
தெஶல்லிக்கிமஶனுக
ெஶர்.”
அசுலஶஸ்ஶகச் தெஶன்னஶன் அன்பறகன். “ன்னப்பஶ இப்படிச் தெஶல்ம..?” “பலம ப்படிச் தெஶல்மது ெஶர். ? கிரிக்தகட்டைப் பத்தின அரிச்சுலடி
கூை
இந்தப்
பலுகளுக்குத்
ததரிஶது.
இதிய
இலனுகரஶ எரு டீட உண்ைஶக்கிக்கிட்டு பக்கத்து ஊருக்கஶனுக கூை விடரஶைப் பபஶலஶனுக...“ "பபஶயி...?” "பதஶத்துப்புட்டுத் திரும்பி லருலஶனுக. பலம ன்னத்டதச் தெய்லஶனுக.?” இயகுலஶக அன்பறகன் தெஶன்ன விதத்தில் லஶய் விட்டுச் சிரித்தஶன் ஆனந்தன். "அப்புமம். ?” 142
ஆந்த கீதம் "அப்புமம். பக்கத்து ஊர்க்கஶனுக இலனுககூை விடரஶை அெபட்டினத்துக்கு லருலஶனுக." “லந்து..?” “லந்து, அலனுக தஜயிச்சுட்டுப் பபஶயிருலஶனுக.” றுபடியும் இயகுலஶக தெஶன்னஶன் அன்பறகன். ஆனந்தனின் சிரிப்பு ததஶைர்ந்தது. பனஶ விடரஶட்டு டதஶனத்திற்குப் பபஶக பலண்டுதன அலன் விரும்பினஶன். தனஶல் அந்த ஆர்லம் ற்படுகிமது ன்று அலனுக்குப் புரிவில்டய. நிஞ்ென் கீதஶவின் தம்பி ன்பதினஶயஶ..? அதுதஶன் ன்பது அலனுடை ஆழ் னதிற்கும் ததரியும். அன்பறகனுக்கும்
ததரியும்.
அடுத்த
விெஶடை
துலஶக
இருக்கும் ன்று அன்பறகன் ஆனந்தனின் முகம் பஶர்த்தஶன். ஆனந்தபனஶ டதஶனத்டத பநஶக்கி நைந்தஶன். “ன்னஶச்சு ெஶர். கஶத்து அந்தப் பக்கஶ அடிக்குது..?” டெக்கிடர உருட்டிபடி கூை லந்த அன்பறகன் பகட்ைஶன். “சும்ஶப்பஶ.
வீட்டுக்கு
பபஶயி
பபஶபமஶம்.?” 143
ன்னத்த
தெய்ப்
முத்துட்சுமி பாகயன் “அதுக்கு.?” “இலனுக
ப்படித்தஶன்
விடரஶைமஶனுகன்னு
பலடிக்டக
பஶர்க்கயஶமில்ய.?” “பதடலஶ
ெஶர்.
?
ன்னதஶன்
சீக்கிஶ
பலடய
முடிஞ்ெஶலும் வீட்டுப் பக்கம் பபஶயிமக் கூைஶதுங்கிமது பபஶஸ்ட் ஆபிஸ்கஶன் தடயவிதிஶ ெஶர்...?" "பஶவ். புயம்பஶ கூை லஶய்ஶ..." "புயம்பிட்ைஶலும் கழுடதயிய.." “ன்ன முணுமுணுக்கிம.?” "ம்ம்ம்..? ஶஸ்ைருன்னு
ங்க பஶட்டுப்
பபஶஸ்ட் பஶைபமன்.
ஶஸ்ைரு,
தங்க
பபஶவிங்கரஶ.
பபஶஸ்ட் புயம்பினஶ
ட்டும் பஶ பஶலம்ன்னு வீட்டைப் பஶத்து பபஶக விட்டுமப் பபஶறிங்கரஶ..?” “வீட்டிய பபஶய் ன்னய்ஶ தெய்ப் பபஶம.?” புதிதஶகக் தநஶந்து
கல்ஶைஶன
பபஶய்
விட்ைஶன்.
அன்பறகன்
இந்தக்
கண்ணுக்கு
யட்ெைஶன
தபண்ைஶட்டி அலன் நிடனவுக்கு லந்தஶள். 144
பகள்வியில் புதுப்
ஆந்த கீதம் “உங்களுக்பக
நஶஶ
இருக்கஶ
ெஶர்.?
நீங்கதஶன்
கல்ஶைஶகஶத னுென்னஶ உங்ககூை பலடய பஶர்க்கிமலனும் அப்படிப இருப்பஶனஶ..?” தகஶதித்து விட்ைஶன். “விடுப்பஶ. விடுப்பஶ.” ன்று அலடன ஆற்றுப் படுத்தினஶன் ஆனந்தன். அலர்கள்
இருலரும்
டதஶனத்திற்குப்
பபஶன
பபஶது
நிஞ்ென் பகப்ைடனப் பபஶய அங்பக நில்லு, இங்பக நில்லு ன்று பெங்கடரப் பபஶட்டுப் பஶைஶய் படுத்திக் தகஶண்டிருந்தஶன். “இதுக்பக
என்னும்
ததரிஶது.
அதிய
இது
பண்ம
அயம்படயப் பஶத்தீகரஶ ெஶர்.?” தடயயில் அடித்துக் தகஶண்ைஶன் அன்பறன். "பஶலம்ப்பஶ.
சின்னப்டபன்.
ஆனந்தன்
நிஞ்ெடனத்
தஶங்கிப் பபசினஶன்..." “அதஶபன. டபன் ஶரு..? அனுதஶப அடய அடிக்கஶப் பபஶயிருஶ..?" அர்த்தத்துைன் பகட்ைஶன் அன்பறகன். "நீஶ
டதஶலது
நிடனச்சுக்கிட்ைஶ
தபஶறுப்பில்ய.” 145
அதுக்கு
நஶன்
முத்துட்சுமி பாகயன் பற்றில்யஶத
ஞஶனிடப்
பபஶய
முகத்டத
டலத்துக்
தகஶண்ைஶன் ஆனந்தன். “நம்பிட்பைன்..."
நம்பஶத
பஶர்டலயுைன்
தெஶன்னஶன்
அன்பறகன். அலர்கள்
இருலடயும்
பஶர்த்து
விட்ை
டபன்கள்
தங்களுக்குள் கூடிக் கூடிப் பபசிக் தகஶண்ைஶர்கள். நிஞ்ெனின் முகத்தில்
தலட்கம்
டபன்கள்
லந்திருந்தது.
பபஶஸ்ட்
ஶஸ்ைர்
சும்ஶபல
தெஶதப்பும்
பலடிக்டக
பஶர்த்துக்
தகஶண்டிருக்கிமஶர் ன்ம பதட்ைத்தில் ட்ைக் பகலயஶக ஆடி டலத்தஶர்கள். “ன்னஶப்பஶ
இப்படி
விடரஶைமஶனுக.?”
ஆனந்தன்
அண்டு விட்ைஶன். "நஶன்தஶன் தெஶன்பனபன ெஶர். இலனுக கிட்டிப்புல்டயயும், பச்டெக்
குதிட
கயக்கிடிக்கிமலனுக. கிரிக்தகட்டுன்னு கண்டு
இலனுக
தெஶல்லிக்கிட்டுத்
பிடிச்ெலனுக
டலயுங்க.
தஶண்ைமடதயும்
அந்த
ட்டும்
என்னஶப்
ஆைமடத
இலனுகதஶன்
திரிமஶனுக.
கிரிக்தகட்டை
இலனுக
இைத்திபயப
146
பபஶட்டுக்
ஆைமதப்
த்தம்
பஶத்தஶன்னு
கக்கிப்
பபஶய்
ஆந்த கீதம் பெர்ந்திருலஶனுக.”
சிரிக்கஶல்
விரக்கம்
தகஶடுத்தஶன்
அன்பறகன். கீதஶவின் தம்பி கிரிக்தகட்டில் தெஶதப்புலதஶ..? ஆனந்தனுக்கு னம் தஶங்கவில்டய. “நிஞ்ெஶ. இங்பக லஶப்பஶ.” கூப்பிட்ைஶன். "அலடன ன்ெஶர் கூப்பிைறீங்க..?” ெந்பதகஶக பகட்ைஶன் அன்பறகன். "ம்ம்ம். அலபனஶை அக்கஶகிட்ை தூது தெஶல்லி அனுப்ப.” ன்மஶன் ஆனந்தன். "நீங்க தூது தெஶல்லி அனுப்பிட்ைஶலும். கழுடதயிய. அந்தக் டதரிதல்யஶம்
உங்களுக்கு
கிடைஶது
ெஶர்.”
அறிவித்தஶன்
அன்பறகன். "அப்பபற்பட்ை
டதரிப
னக்கு
பலைஶம்ப்பஶ."
ன்ம
ஆனந்தன் தக்கத்துைன் லந்த நிஞ்ெனின் பதஶள்மீது நட்புைன் டக பபஶட்ைஶன். பதிதனஶன்மஶம் லகுப்பில் படித்துக் தகஶண்டிருந்த நிஞ்ெனின் முகம் யர்ந்த விட்ைது. அலன் விடரஶடி ட்ைக் பகலய 147
முத்துட்சுமி பாகயன் விடரஶட்டை விரிசிக்கத்தஶன் ஆனந்தன் கூப்பிடுகிமஶன் ன்ம நிடனவுைன் லந்தலன் அப்படியில்டய ன்பதில் ஆனந்தஶகி விட்ைஶன். “கிரிக்தகட்டுன்னஶ உனக்கு தஶம்ப பிடிக்குஶ..?” “உயிர் ெஶர்.” “இடத ஶர்கிட்ைக் கத்துக்கிட்ை.? உங்க ஸ்கூலில் பகஶச்சிங் தகஶடுத்தஶங்கரஶ..?” “நீங்க பலம. அலங்க புட்பஶல், லஶலிபஶல்ன்னு விடரஶை விடுலஶங்க. அடதயும் பி.யி.டி. ெத்தியதஶன் விடரஶைனும். இடத நஶங்கரஶ விடரஶைபமஶம் ெஶர்." "உன்பனஶை ஆர்லத்டதப் பஶஶட்ைபமன்.” “பதங்க் யு ெஶர்.” கிழ்ந்து பபஶன நிஞ்ென் ன்னபலஶ பபஶட்டியில் விட்ைலன்
தலன்று பபஶய
தலற்றிக்
தபருடயுைன்
பகஶப்டபடக் கூட்ைஶளிகடரப்
டகப்பற்றி பஶர்த்துக்
தகஶண்ைஶன். “பகஶச்சிங் இல்யஶபய தலளுத்துக் கட்ைறிங்கபர. பகஶச்சிங் கிடைச்ெஶ இந்திஶ டீமிபயப இைம் பிடிச்சிம ஶட்டிங்கரஶ..?” 148
ஆந்த கீதம் அன்பறகனுக்கு முதுகு கஶட்டி நின்மபடிதஶன் நிஞ்ெனிைம் உடஶடினஶன்
ஆனந்தன்.
உடஶைலின்
பபஶக்டகத்
தஶங்க
முடிஶத அன்பறகன் விடுபலனஶ ன்று ஆனந்தனின் முன்னஶல் லந்து நின்று. "ஆனஶலும் உங்களுக்கு இம்புட்டுப் பபஶடெ கூைஶது ெஶர்.." ன்று பஶர்த்து டலத்தஶன். அன்பறகடனப்
பஶர்க்கஶதடதப்
பபஶய
படு
தீவிஶக
முகத்டத டலத்துக் தகஶண்டு நிஞ்ெனுக்கு ததம்பூட்டும் பணிட தெவ்லபன ததஶைர்ந்தஶன் ஆனந்தன். “இந்திஶ
டீமிய
ஆைனும்ங்கிம
ஆடெதல்யஶம்
ங்களுக்குக் கிடைஶது ெஶர். இந்த சிறுவூர்க்கஶனுக டீடயும் தபருவூர்க்கஶனுக டீடயும் எப எரு தைடலஶலது தஜயிச்சுப் புைனும்.” கண் சிலந்தஶன் நிஞ்ென். "சிறுவூரும்,
தபருவூருஶ..?"
அன்பறகடன
நிமிர்ந்து
பஶர்த்தஶன் ஆனந்தன். “ன்னத்டதப்
பஶர்க்கறிங்க..?
ல்யஶம்
நம்
பிஶன்ச்
ஆபிஸ்தஶன். ெப் ஆபிடழ தஜயிச்சுக்கிட்டு இருக்குது. ல்யஶம் இந்தப் பெங்கரச் தெஶல்யனும் ெஶர். லஶத கிரிக்தகட்ை விட்டுத்
149
முத்துட்சுமி பாகயன் ததஶடயங்கன்னஶ
பகட்கிமஶனுகரஶ..?”
ெலித்துக்
தகஶண்ைஶன்
அன்பறகன். "அப்படிஶ பெதி.? கலடயப பைஶபத நிஞ்ெஶ. உனக்கு நஶனிருக்பகன். இப்பபல தண்டு ஊருக்கும் தகலல் தெஶல்லிரு. ண்ணி பதிடனஞ்பெ நஶளிபய தண்டு ஊருக்கஶங்க கூைவும் உன்
டீம்
பஶதுது.
தஜயிச்சுக்
கஶண்பிக்குது.
அெபட்டினஶ
தகஶக்கஶ..?” சூளுடத்தஶன் ஆனந்தன். "நிஜஶலஶ
ெஶர்.?
நஶங்க
தஜயிச்சுருபலஶஶ..?”
நம்பிக்டகயில்யஶல் பகட்ைஶன் நிஞ்ென். “பஶத்திங்கரஶ..?
இலனுகளுக்பக
நம்பிக்டகயில்டய.
இலனுகடர நம்பி சிறுவூர், தபருவூபஶை பஶதச் தெஶல்றீகரஶ..? இலனுக பதம ஶட்ைஶனுக ெஶர்." ன்மஶன் அன்பறகன். “நஶன் பதத்திக் கஶட்ைபமன்ய்ஶ..." ஆனந்தன் அப்பபஶபத கரமிமங்கி
நிஞ்ெனுக்கும்
கிரிக்தகட்டைப்
பற்றி
அலனுடை
நுணுக்கங்கடரச்
பதஶறர்களுக்கும்
தெஶல்லிக்
தகஶடுக்க
ஆம்பித்து விட்ைஶன். விதிப ன்று தடயயில் டக டலத்தபடி தள்ளி நின்று பலடிக்டக பஶர்த்த அன்பறகன் பபஶகப் பபஶக விடரஶட்டில் 150
ஆந்த கீதம் சுலஶஸ்ஶகி டகதட்டி ஊக்கப் படுத்த ஆம்பித்து விட்ைஶன். இருட்டின
பின்பு
நிஞ்ெனுைன்
பபசிபடி
வீட்டுக்குப்
பபஶனஶர்கள். லஶெலில் பஶல் பஶத்தித்துைன் நின்றிருந்தஶள் கீதஶ. “ன்னப்பஶ இது.?" பந்து பபஶனஶன் ஆனந்தன். “அை பந்துக்கிட்டு.
சும்ஶயிருங்க துத்த
ெஶர்.
தபஶசுக்கு
வீட்டுக்கஶங்க
பஶல்
தபஶசுக்குன்னு லஶங்கி
டலச்சுக்
தகஶடுக்கிமது பறக்கம்தஶபன..?" ெண்டைக்கு லந்தஶன் அன்பறகன். “பஶல்கஶக் பகஶனஶர் அப்பபல லந்துட்ைஶர் அனபு." “நஶனும்
பபஶஸ்ட்
ஶஸ்ைரும்
நிஞ்ெனுக்கு
கிரிக்தகட்
தெஶல்லிக் தகஶடுத்துக்கிட்டு இருந்பதஶம்ஶ.” "நீயும். பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைரும் தெஶல்லிக் தகஶடுத்தீங்கரஶ..?” “பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைரு தெஶல்லிக் தகஶடுத்தஶரு. நஶன் தள்ளி நின்னு பலடிக்டக பஶர்த்துக்கிட்டு இருந்பதன். ஹி. ஹி..” அன்பறகனிைம்
பஶல்
பஶத்தித்டதக்
தகஶடுத்தபடி
ஆனந்தடனப் பஶர்த்த கீதஶவின் விழிகளில் தெஶந்தம் மின்னிது.
151
முத்துட்சுமி பாகயன்
அத்திஶம் 17 கீதஶடலப்
பஶர்க்கஶல்
ஆனந்தனுைன்
பபசிபடி
திர்
வீட்டுக்குள் பபஶய் விட்ைஶன் நிஞ்ென். கீதஶவின் னதில் இதம் பவிது.
நிஞ்ென்
ஶட்ைஶன்.
அலன்
ளிதில்
ஶரிைமும்
ஆனந்தனுைன்
பபசிப்
எட்டிக்
பறகிவிை தகஶண்ைதில்
ஆச்ெரிப்பட்டுப் பபஶனஶள் அலள். சிறு டபனின் னடதயும் தலல்யக்கூடி ஆகர்ளெக்தி ஆனந்தனிைம் இருக்கிமது ன்பதில் அலரது னம் விகசித்தது. சுகுஶமன் அெபட்டினத்திற்கு லந்து இண்டு லருைங்களுக்கு பல் ஆகிமது. எருநஶள்கூை அலனிைம் நிஞ்ென்
பபெ
முன்மதில்டய
ன்படத
அலள்
நிடனவு
கூர்ந்தஶள். சுகுஶமனும்
நிஞ்ெனுைன்
பபெ
முன்மதில்டய.
அலன்
கீதஶவிைம் பபசுலதற்பக ஆர்லம் கஶட்டுலஶன். னம்
நிடம
இனிக்கும்
ண்ைங்கடர
நிப்பி
அடெ
பபஶட்ைபடி வீட்டுக்குள் பபஶய் விட்ைஶள் கீதஶ. இடல டதயும் அறிஶதலனஶக
ஶடியில்
கும்பகர்ைத்
சுகுஶமன்.
152
தூக்கத்தில்
இருந்தஶன்
ஆந்த கீதம் வீட்டுச்ெஶவிகள் இண்டில் என்டம ஆனந்தனிைம் அலன் தகஶடுத்திருந்ததஶல் வீட்டைத் திமந்து உள்பர பபஶன ஆனந்தன் விரக்குகடர ரி விட்ைஶன். “வீடு இருட்டுக்கட்டிக் கிைக்கு. லஶத்திஶரு லடயஶ..?” அன்பறகன் சுற்று முற்றும் பஶர்த்து விட்டு. “லந்துட்ைஶரு
பபஶல்
ெஶர்.
லண்டி
நிக்குபத.”
ன்று
சுகுஶமனின் இருெக்க லஶகனத்டதச் சுட்டிக் கஶட்டினஶன். “ஶடியிய இருப்பஶன்.” அடதப்பற்றிக்
கண்டு
தகஶள்ரஶல்
பஶடயக்
கஶய்ச்ெ
ஆம்பித்தஶன் ஆனந்தன். அன்பறகன்தஶன் தபஶருமினஶன். "ஆனஶலும்
இது
அநிஶம்
ெஶர்.
வீட்டிய
டயட்டைப்
பபஶட்டுட்டு பஶடய லஶங்கி டலச்சிருக்கயஶமில்ய.? இடதக்கூைச் தெய்ஶ குமட்டை விட்டுத் தூங்கினஶ ப்படி ெஶர்.?” “அலன் குைம்தஶன் ததரிஞ்ெதஶச்பெ. விடு அன்பு.” ஆனந்தனின்
தபருந்தன்டட
விந்தபடி
அலன்
பின்னஶடிப அடயந்து தகஶண்டிருந்தஶன் நிஞ்ென். மூலருக்கும் கஶபி கயந்து முடித்த ஆனந்தன் நிஞ்ெனுக்கும் அன்பறகனுக்கும் 153
முத்துட்சுமி பாகயன் கஶபித் தம்ரர்கடரக் தகஶடுத்து விட்டுத் தஶனும் எரு தம்ரட டுத்துக் தகஶண்டு வஶலுக்கு லந்தஶன். அங்கிருந்த பெஶபஶக்களில் உட்கஶர்ந்து அலர்கள் கஶபி சிரித்துக்
குடித்தபடி தபஶதுலஶகப் பபசிச்
தகஶண்டிருந்தஶர்கள்.
விழித்துக்
தகஶண்ை
அலர்களின்
சுகுஶமன்
பபச்சுச்
ெப்தத்தில்
ததுலஶகப்
பபெ
பலண்டிதுதஶபன ன்று ஆனந்தனிைம் ெண்டை பபஶடுலதற்கஶக தைதைதலன
ஶடிப்படிகளில்
இமங்கி
லந்தஶன்.
ள்ளும்,
தகஶள்ளும் முகத்தில் தலடிக்க லந்தலன் நிஞ்ெடனக் கண்ைதும் திடகத்துப் பபஶய் நின்று விட்ைஶன். ‘இலன் ங்பக. இங்பக..? ஆனந்தனின் பக்கத்தில் தலகு சுலஶதீனஶக
உட்கஶர்ந்து
தகஶண்டிருந்ததில்
நிஞ்ென்
சுகுஶமனின்
உைல்
கடத
பபசி
முழுலதும்
சிரித்துக் மிரகஶட
அடத்துப் பூசிடதப் பபஶய இருந்தது. 'கரலஶணிப்ப..! அக்கஶ ஶதிரிப இலன்கிட்ைப் பல்யப் பல்யக் கஶட்டிப் பபெமஶன். எருநஶ. எரு
தபஶழுது ன்கிட்ை
முகம் பஶர்த்துப் பபசியிருப்பஶனஶ..? பகட்ைஶ இலனுக்கு நஶன் லஶத்திஶரும்பஶன்.
இலன்
ன்ன
ஜிஶக்பி
குருப்பஶ
டுத்திருக்கஶன்.?' தஶங்க முடிஶல் அலன் பனி பதறிது.
154
ஆந்த கீதம் “ஆனந்தஶ.” அலன் பபஶட்ை ெப்தத்தில் நிஞ்ென் கஶபித் தம்ரட நழுலவிை இருந்தஶன். அன்பறகன் தகட்டிஶக பிடித்து நிஞ்ெனின் தம்ரடத் தடுத்தஶட் தகஶண்ைஶன். “ன்
ெஶர்
பபஶைறிங்க.
இப்படி
ட்டுருக்குக்
ங்களுக்குத்தஶன்
பகக்கிமஶப்புய
உங்க
ெத்தம்
ெத்தம் பறக்கம்.
நிஞ்ெனுக்குஶ பறக்கம். ? பஶலம். பிள்டரக்கு உைம்பப தூக்கிப் பபஶட்டிருச்சு.”
அன்பறகனின்
பரிவில்
சுகுஶமனுக்குப்
பற்றிக்
தகஶண்டு லந்தது. “நீசும்ஶயிரு அன்பு. உனக்தகதுவும் ததரிஶது.” “அடதச் தெஶல்லுங்க. உங்களுக்குத் ததரிம சூட்சும் பலம ஶருக்கும் ததரிஶதுதஶன்.” “பபச்சு உனக்கும் னக்குமில்டய அன்பு. ஆனந்தனுக்கும் னக்கும்தஶன்.” “அதுதஶன் ததரிஞ்ெ ெங்கதிஶச்பெ. பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைர் ெஶர். லஶத்திஶரு உங்ககிட்ை பதஶ பபெனுஶம். பபசுங்க..." “ன்னைஶ..?”
155
முத்துட்சுமி பாகயன் “உன்
னசிய
ன்னதஶண்ைஶ
நிடனச்சுக்கிட்டு
இருக்க..?
நிடனச்ெஶ லர்ம. நிடனச்ெஶப் பபஶம. வீைஶன வீட்டிய ெத்தஶப் பபசி கூத்தடிக்கிம.” “பஶர்த்துப் பபசு சுகுஶர். ஶடியிய நஶன் கஶல்டலச்ெஶ ன்னு பகளு. உன் பபஶர்ெனிய நீ இருக்கிம. கிதரவுண்ட் ப்பரஶரிய நஶனிருக்கிபமன்.
ஆளுக்தகஶரு
ெஶவி
டலச்சிருக்பகஶம்.
உன் லெதிக்கு நீ லந்து பபஶகிம. ன் லெதிக்கு நஶன் லந்து பபஶகிபமன். உன்டனக் கதடலத் திமந்து விைச் தெஶன்னஶ ன்னு பகளு.
ெத்தமில்யஶப்
பபசினஶ
அது
வீபை
இல்டயைஶ.
ல்பயஶரும் உக்கஶந்து பபசிச் சிரிக்கத்தஶன் வஶடயப கட்டி டலச்சிருக்கஶங்க.” அடதத்தஶபன சுகுஶமனஶல் தஶங்கிக் தகஶள்ர முடிவில்டய. அலனும்
அந்த
குடியிருக்கிமஶன்.
வீட்டில்
இண்டு
அறகஶன
தபரி
லருைங்களுக்கு வஶல்.
பல்
விடயயுர்ந்த
பெஶபஶக்கள். உட்கஶர்ந்தஶல் ஆடர உள்பர இழுத்துக் தகஶள்ளும் பஞ்சின் தன்ட தகஶண்ைடல. சுலரில் தபஶருத்தப்பட்டிருந்த அகயஶன
தபரி
அடனத்டதயும்
திடடக்
அனுபவிக்க
அம்ஶடலப் பற்றி பம் டலத்துக்
தகஶண்ை
தகஶண்டிருந்தபத.
முடிஶல்
டிவி.!
இடல
நீயகண்ைனின்
சுகுஶமடனப் பிடித்து ஆட்டி அந்த 156
வஶலின்
அறடக
நின்று
ஆந்த கீதம் பஶர்க்கக்
கூை
முடிஶல்
அலன்
நடுங்கிக்
தகஶண்டிருக்க
ஆனந்தனும் அலனுடை ெகஶவும் அந்த வஶலில் உட்கஶர்ந்து கஶபி குடிக்கிமஶர்கள். பபசிச் சிரிக்கிமஶர்கள். டிவி பஶர்க்கிமஶர்கள் ன்மஶல் அலனுக்கு ப்படியிருக்கும்.? அலன்
தபமஶத
இன்பத்டத
ஆனந்தனும்
ற்மலர்களும்
தபறுலதஶ..? தபஶமஶடயில் தபஶசுங்கிபடி அலன் நிஞ்ெடனப் பஶர்த்தஶன்.
அலன்
ஆனந்தனிைம்
இலன்
கசிம்
பஶர்டலட பபசிக்
ெட்டை
தெய்ஶல்
தகஶண்டிருந்தஶன்.
அந்த
தநருக்கத்டதத் தஶர முடிஶத சுகுஶமன். “ப்ப லந்த நிஞ்ெஶ..?” ன்மபடி நிஞ்ெனின் பக்கத்தில் உட்கஶர்ந்தஶன். நஶன்கு நபர்கள் உட்கஶக்கூடி பெஶபஶவில் ஆனந்தனுைன் உட்கஶர்ந்து பபசிக் தகஶண்டிருந்த நிஞ்ென் ெட்தைன நகர்ந்து ஆனந்தனுைன் தன்ஶனம்
எட்டிக்
அடி
தகஶண்டு
லஶங்கிது.
உட்கஶர்ந்ததில் திரில்
சுகுஶமனின்
இருந்த
எற்டமச்
பெஶபஶக்களில் என்றில் உட்கஶர்ந்திருந்த அன்பறகனின் க்ஸ்ப கண்கள் இந்பநம் இந்நிகழ்டல பகிர்ந்து தகஶண்டிருக்கும் ன்ம நிடனவில்
புழுங்கிப்
பபஶனலன்
அடத
தகஶள்ரஶல் தகத்தஶக இருக்க முன்மபடி.
157
தலளிக்கஶட்டிக்
முத்துட்சுமி பாகயன் “கீதஶ
துவும்
தெஶல்லி
விட்டுச்ெஶ..?”
ன்று
பகட்டு
டலத்தஶன். “ன்னது.?” முகம் சுளித்தஶன் நிஞ்ென். ஆனந்தனுக்கும், அன்பறகனுக்கும் அந்த பகள்வி பிடிக்க வில்டயதன்மஶலும் பல்டயக்
கடித்தபடி
சுகுஶமனிைம் எருலர்
பபெ
முடிஶது
ன்பதில்
எருலர்
பஶர்த்துக்
முகத்டத
தகஶண்ைஶர்கள். “இங்பக உட்கஶர்ந்திருக்கப. அதஶன் பகட்பைன்.” “அதுக்கு
இப்படித்தஶன்
பகப்பீங்கரஶ
ெஶர்.?
இப்படிக்
பகக்கஶதீங்க. அப்பஶவுக்குத் ததரிஞ்ெஶ அவ்லரவுதஶன்.” "பபுள்ர பபஶட்டுக் தகஶடுத்திருலஶபனஶ.’ நிஞ்ெனின் ச்ெரிக்டகயில் சுகுஶமனுக்கு குடய நடுங்கிப் பபஶனது. 'டதப் பபசினஶலும் ண்டைக் கவ்ல டலக்கிமஶபன...' நீயகண்ைனின்
வீட்டுச்
சுலரில்
ஶட்ைப்
பட்டிருக்கும்
இட்டைக்குறல் துப்பஶக்கியின் நிடனவில் தநஶந்து பபஶனஶன்.
158
ஆந்த கீதம் “நஶன்
பபஶஸ்ட்ஶஸ்ைர்
ெஶர்
கூை
லந்பதன்..."
நிஞ்ென்
தகஶண்ைஶடி தெஶந்தத்தில் சுகுஶமன் தலறி தகஶண்ைஶன். “உனக்குப் பஶைம் தெஶல்லிக் தகஶடுக்கிம லஶத்திஶப் பஶக்க லந்பதன்னு
தெஶல்லு.
அதிய
எரு
அர்த்தமிருக்கு.
பபஶஸ்ட்
ஶஸ்ைர் கூை லந்பதன்னு தெஶல்றிப. படிக்கிம டபனுக்கும் பபஶஸ்ட் ஆபிசுக்கும் ன்னப்பஶ ெம்பந்தம்..?" “நஶன் பூபகஶர குருப்பில்டயப ெஶர்.“ "இடத துக்கு இப்பச் தெஶல்ம..?” "நீங்க னக்குப் பஶைம் தெஶல்லிக் தகஶடுக்கடயங்கிமதுக்குச் தெஶல்பமன். அப்புமம், படிக்கிம டபனுக்கு ட்டுமில்ய. ஊரிய இருக்கிம அத்தடன க்களுக்கும் பபஶஸ்ட் ஆபிசுக்கும் ெம்பந்தம் இருக்கும் ெஶர். ல்பயஶரும் தபஶல் பபஶடுலஶங்க. ல்பயஶருக்கும் தபஶல்
லரும்.
அனுப்பக்
இது
பபஶக
படிக்கிம
டபன்
ணி
ஆர்ைர்
கூைஶது. பைம் பெர்க்கக் கூைஶதுன்னு தஶச்சும்
ெட்ைம் இருக்குதஶ ெஶர்..? இல்டயல்ய.? அதுக்தகல்யஶம் பபஶஸ்ட் ஆபிசுக்குப் பபஶய்த்தஶபன ஆகனும். ?” நிஞ்ென்
பபஶட்ை
பபஶட்டில்
இலனுக்கு
இவ்லரவு
திமடஶக பபெ லருஶ ன்று ஆனந்தனும், அன்பறகனும் 159
முத்துட்சுமி பாகயன் ஆச்ெரிப் பட்டுப் பபஶனஶர்கள். சுகுஶமபனஶ விர்த்துப் பபஶன முகத்டத துடைத்துக் தகஶண்ைஶன். 'எற்டமக் பபஶதஶது
பகள்விக்கு
ன்று
இருப்பதற்கஶன
இம்புட்டு
ஆனந்தனுைன்
தஶத்பர்த்டதயும்
நீர
பதியஶ..?
அதுவும்
நிஞ்ென்
க்கிஶகி
பிட்டுப்பிட்டு
டலத்தஶன்
நிஞ்ென். “து
ப்படிபஶ
ெஶர்.
ங்க
பள்ளிக்கூைத்திய
நீங்க
லஶத்திஶஶ இருந்தும் உங்ககிட்ை பஶைம் படிக்கிம குடுப்பிடை னக்கு இல்டய.” 'இடத ெந்பதஶெஶ தெஶல்மஶபன.' “ஆனஶ.
பபஶஸ்ட்
ஶஸ்ைர்கிட்ைப்
பஶைம்
படிக்கிம
குடுப்பிடை ட்டும் னக்கு இருக்கு.” 'இடத ட்டும் முப்பத்திண்டு பல்டயயும் கஶட்டிக்கிட்டுச் தெஶல்லுமஶபன.' “பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைர்தஶன் ங்க கிரிக்தகட் டீமுக்கு பகஶச்.." தபருமிதஶக அறிவித்தஶன் நிஞ்ென்.
160
ஆந்த கீதம் தனக்குக் தகஶண்ைஶன்
கிரிக்தகட் சுகுஶமன்.
ததரிஶது
ன்பதில்
கிரிக்தகட்டுக்கும்
தடயபலதடன
அலனுக்கும்
கஶத
தூம். கிரிக்தகட்டில் பதர்ந்த லல்லுனனஶக இருந்த ஆனந்தடன தலல்ய முடிஶத ெஶத்திக் கூறுகள் இருந்ததில் ஊடஶகிப் பபஶனஶன். அனுதினமும் ெஶங்கஶய பலடரகளில் நிஞ்ெனுக்கும் அலனுடை
நண்பர்களுக்கும்
தீவிஶன
பயிற்சி
தகஶடுத்தஶன் ஆனந்தன். சிறுஶவூர், தபருவூருைன் பஶதி தஜயித்த அெபட்டினத்தின் ஆனந்த
கிரிக்தகட்
அதிர்ச்சியுைன்
டீம்
திக்கு
அடத
நம்ப
முக்கஶடிது.
முடிஶல் ஆனந்தடன
அபயக்கஶகத் தூக்கி டதஶனத்டதச் சுற்றி லந்தது. நிஞ்ெனும் அலனுடை நண்பர்களும் கிழ்ந்து பபஶனஶர்கள்.
161
முத்துட்சுமி பாகயன்
அத்திஶம் 18 “ன்ன
ெஶர்.
பகஶவிலுக்கு
கூப்பிட்டுக்கிட்டு
லந்திருக்கீங்க..?” அலுலயகம் முடிந்தவுைன் லறக்கம் பபஶய ஆனந்தனுைன் பஜஶடி பபஶட்டுக் தகஶண்டு டெக்கிடர உருட்டிபடி வீட்டுக்குச் தென்று. பஶல்கஶ பகஶனஶர் லந்தவுைன் அலனுைன் தகஶஞ்ெம் லம்பிழுத்து, லஶய் லரர்த்து எருலழிஶக அலடன எை டலத்து விட்டு ஆனந்தன் பபஶட்டுக் தகஶடுத்த கள்ளிச்தெஶட்டுக் கஶபிட தெஶட்டு
மீதமில்யஶ
கஶலி
தெய்து
விட்டு
தன்
வீட்டுக்குக்
கிரம்பப் பபஶனலடன. "இருப்பஶ. ததுலஶப் பபஶகயஶம்..." ன்று நிறுத்தி டலத்து விட்டுக் குளித்து உடை ஶற்றி லந்தஶன் ஆனந்தன். பலட்டி ெட்டையில் ெஶத்வீகஶக லந்தலடனப் பஶர்த்து அர்ந்து பபஶன அன்பறகன். “ன்னஶச்சு
ெஶர்
உங்களுக்கு.”
ன்று
பபஶனஶன். “என்னும் ஆகடய. லஶ. பபஶகயஶம்.” 162
கலடயப்பட்டுப்
ஆந்த கீதம் ஆனந்தன் வீட்டைப் பூட்டிக் தகஶண்டு ததருவில் இமங்கி நைந்ததும் ங்பகபஶ ஊர் சுற்மத்தஶன் அடறத்துக் தகஶண்டு பபஶகிமஶன்
ன்ம
நிடனவில்
உைன்பிமப்பஶன
டெக்கிடர
உருட்டிபடி ஊர்க் கடதகடர அள்ளி விட்ைபடி கூை நைந்த அன்பறகன் ங்பக பபஶகிபமஶம் ன்படதக் கலனிக்கவில்டய. “எம். நச்சிலஶ. சிலஶ. ந எம்..." பக்திப்
பலெஶன
லந்திருக்கிபமஶம்
ன்று
எலிதபருக்கியின் நிமிர்ந்து
உச்ெரிப்பில்
பஶர்த்தஶல்
திப
ங்பக சிலன்
பகஶவில் இருந்தது. அன்பறகன் ஊர் சுற்ம ன்மஶல் முதல் ஆரஶக நிற்பஶன். பகஶவில் ன்மஶல் எரு கஶத தூத்திற்கு எடி விடுலஶன். அதனஶல் தெஶல்யஶபய அலடனக் பகஶவிலுக்குத் தள்ளிக் தகஶண்டு லந்து விட்ைஶன் “ன்ன ெஶர். பகஶவிலுக்கு கூப்பிட்டுக்கிட்டு லந்திருக்கீங்க..?” “இன்டனக்கு ன்ன கிறட அன்பு.." “தலள்ளிக்கிறட ெஶர்.” “அதஶன். பகஶவிலுக்கு லந்திருக்பகஶம்.” 163
முத்துட்சுமி பாகயன் “இது நஶப இல்டய ெஶர். எரு னுெனஶப்பட்ைலனுக்கு தஶன்
ங்பக
பபஶகிபமஶம்ன்னு
ததரிஞ்சுக்கக்
கூை
உரிடயில்டயஶ..?” “அதஶன்.
இப்பத்
ததரிஞ்சுக்கிட்ை
இல்ய.?
அப்புமம்
ன்ன..?" “நஶன் பகஶவில் பக்கப லஶதில்ய ெஶர்..." “ன் லர்மதில்ய.? ந்திஶலதும் திருநீறு.! புரிஞ்சுக்க.” “ன்னத்டதப் புரிஞ்சுக்கிட்டு.” ஶகம் பபஶட்ைபடி டெக்கிடர பகஶவிலுக்கு தலளிப நிறுத்தி பூட்டிச் ெஶவிட டுத்துக் தகஶண்ை அன்பறகன் பக்கத்திலிருந்த “டெக்கிடரப்
பூக்கஶம்ஶவிைம்.
பஶர்த்துக்கம்ஶ..".
ன்று
தெஶல்லி டலத்தஶன். “உன் ஶல் ன்ஃபீல்டை ஶரும் டகப்பத்திக்கிட்டுப் பபஶக ஶட்ைஶங்க.
லஶ.
லஶ.”
ன்மஶன்
ஆனந்தன்.
அன்பறகனுக்கு
பஶளம் லந்து விட்ைது. “ன்பனஶைது அடதஶலது
நஶன்
எட்டை
டெக்கிரஶபல
டலச்சிருக்பகனஶ 164
இருக்கட்டும்
இல்டயஶ..?
ெஶர்.
பபஶஸ்ட்
ஆந்த கீதம் ஶஸ்ைஶ
இருந்து
ன்ன
பிபஶெனம்.
?
அங்பக
எட்டை
டெக்கிளுக்குக் கூை லழிடக் கஶபைஶப.” ன்று ெண்டைக்கு கிரம்பினஶன். “நைக்கிமதிய
இருக்கிம
சுகம்.
டு
வீயரிய
கிடைச்சிருஶ
அன்பு...?" “இப்படிப தெஶல்லிக்கிட்டு இருங்க. சுகுஶமன் லஶத்திஶப் பஶருங்க. ம்ஶம் தபரிெஶ லண்டி டலச்சிருக்கஶர்..." “அலனுக்தகன்னப்பஶ. தபரி இைத்துக்கு ஶப்பிள்டரஶகப் பபஶமஶன். "அப்படிஶ
ெஶர்.
இருங்க.
இடத
இப்படிப
நீங்க
தெஶன்னதஶச் தெஶல்லி கீதஶம்ஶ கஶதுய பபஶட்டு டலக்கிபமன்.” “ன்ப்பஶ இந்த கஶண்டு.?” பபச்சு
லஶக்கில்
இருந்தலடனக்
பகஶவிலுக்குள்
இழுத்துக்
தகஶண்டு நைந்தஶன் ஆனந்தன். ஶடய பநத்துக் பகஶவிலின் பிகஶம் னதுக்கு அடதிடத் தருலதஶக இருந்தது. “நல்யஶ இருக்பக ெஶர்.” அன்பறகன் விந்து பபஶனஶன்.
165
முத்துட்சுமி பாகயன் “அதுக்குத்தஶன் தெஶன்பனன். பகஶவிலுக்கு லந்து பஶருன்னு.” ஈஸ்லனின் ென்னதியில் மிதஶன கூட்ைம் இருந்தது. தபண்கள் பகுதியில்
பட்டும்,
டலமுஶக
தபரி
வீட்டுக்
கடரயுைன்
ங்கரகஶன பதஶற்மத்துைன் இருந்த தபண்ணி அன்பறகடனப் பஶர்த்து புன்னடகத்தஶள். “லைக்கம்ஶ..." ரிஶடதயுைன் தெஶன்னஶன் அன்பறகன். "ஆண்ைலன் தெஶல்யனும்.
ென்னதியிபய
னுெங்களுக்குச்
அலருக்குத்தஶன் தெஶல்யக்
லைக்கம்
கூைஶது.”
ன்மஶள்
அந்தப் தபண்ணி. ஆனந்தடன னிதடப்
அலள்
பஶர்க்கும்
பஶர்த்த
பஶர்டல
பஶர்டலஶக
அறிமுகஶன
இருந்ததில்
இந்தப்
தபண்ணிட ங்பக பஶர்த்பதஶம் ன்று பஶசித்துக் குறம்பிப் பபஶனஶன் அலன். அன்பறகனிைம் பகட்கயஶம் ன்மஶல் அது ஈெனின்
ென்னிதஶனஶக
ததஶண்டையில்
பதில்
இருந்தது.
தெஶல்லி
அன்பறகன்
விட்ைஶல்
அதனஶல் அப்புமஶக அன்பறகனிைம்
நன்மஶக
தலங்கயத் இருக்கஶது.
விெஶரித்துத் ததரிந்து
தகஶள்ரயஶம் ன்று தள்ளி டலத்து விட்டு. தீபஶதடன எளியில் ததரிந்த
ஈெடன
ஆலலுைன்
பஶர்த்துக்
தகஶண்ைஶன்.
166
கன்னத்தில்
பபஶட்டுக்
ஆந்த கீதம் “ங்கப்பன் சிலடனப் பத்தி ஶஶச்சும் பஶட்டுப் பஶடுங்க.” அர்ச்ெகர் கூறினஶர். குழுமியிருந்தலர்கள் எருலர் முகத்டத எருலர் பஶர்த்தபடி பபெஶல்
இருக்க.
ஆனந்தன்
கணிதன்ம
குலில்
பஶை
ஆம்பித்தஶன்.
“தீ கருணாகபற டபாஜா.! தில்லாதற.” சுருதி
சுத்தஶன
அலனது
பஶைலில்
குழுமியிருந்தலர்கள்
தரன விப்புைன் ஆழ்ந்து பகட்க ஆம்பித்தஶர்கள்.
“ஞ்ை பூத தங்கள் ரகாண்டாய். ாருக்ரகல்ாம் காயல் நின்ாய். லகானத்தில் குடி ரகாண்டாய். நீ கண்டற.” அர்ச்ெகரின் முகத்தில் பக்திப் பலெகம். ஆனந்தனின் பஶைல் சிலனின் ஆயத்தில் கஶற்பமஶடு கயந்து ஆகஶ ஶர்க்கஶக
167
முத்துட்சுமி பாகயன் பணிப்படதப்
பபஶய
உைர்ந்தஶன்
அன்பறகன்.
அலனறிந்த
ஆனந்தனஶ இலன் ன்ம பிமிப்பு அலன் முகத்தில் ததரிந்தது.
“பில நிாலயத் தலயில் சூடிாய்..! பிள்லனாரின் தந்லதனாய் ைாடிாய். முருகல ரற்றிக் கண்ணில் லடத்தாய். நச் சியானற.” தபண்களின்
லரிடெயில்
நின்றிருந்த
தபரி
வீட்ைம்ஶள்
பக்திப் பிறம்பஶய் ஶறிப் பபஶயிருந்தஶள். தநற்றியில் திருநீறிட்டு. பலட்டி ெட்டையுைன் பஶந்தஶக டக குவித்து இடகடர மூடி உருகிப் பஶடும் ஆனந்தடனப இடக்கஶல் பஶர்த்தஶள்.
“ைலடமுடியில் கங்லகலன லயத்தாய். உடலில் ாதிலன உலநனயளுக்குக் ரகாடுத்தாய். அம்லநறனாடு அப்னும் ஆாய். ரைாக்க ாதற.! தீ கருணாகபற டபாஜா.! 168
ஆந்த கீதம் தில்ல ாதற.” பஶடி முடித்து இடகடரத் திமந்து பலெப் பட்டுப் பபஶன ஆனந்தனுக்கு தீபஶதடன எளியில் புன்னடகபஶடு கஶட்சி தந்து அருள் பஶலித்தஶர் ஈஸ்லன். அம்பஶளின் ென்னதிக்குக் தென்று உடலடர லைங்கி விட்டு, நலக்கிகங்கடரச் சுற்றி விட்டு பிகஶத்டத லயம் லந்தஶர்கள். “ன்
ெஶர்
பகஶவிலுக்கு
லந்தஶ
இம்புட்தைல்யஶம்
தெய்னுஶ..?” முட்டிடத் தைவிபடி பகட்ைஶன் அன்பறகன்.. "ம்ப்பஶ.. கஶல்.. லலிக்குதஶ..?" “லலிக்கஶதஶ ெஶர். ன்னபலஶ கிதரவுண்டைச் சுத்தி எை விைமடதப் பபஶயயில்ய நைக்க டலச்சுக்கிட்டு இருக்கீங்க.” “அவ்லரவுதஶம்ப்பஶ.
உக்கஶந்து
ழுந்ததும்
வீட்டுக்குப்
பபஶயியஶம்.” "நிஜஶத்தஶன்
தெஶல்றீங்கரஶ..?
லஶர்த்டத
ஶம
ஶட்டிங்கபர.?" “அை..! ன்னஶச்சுப்பஶ உனக்கு.? இதுக்குப் பபஶய் இம்புட்டுக் பகள்வி பகட்கம.?” 169
முத்துட்சுமி பாகயன் “உங்கடர சுத்தயஶம்ன்னு
நம்ப
முடிஶது
தெஶல்லிக்
ெஶர்.
பகஶவிலுக்கு
லஶப்பஶ
ஊடச்
கூப்பிட்டுக்கிட்டு
லந்த
ஆளுதஶபன நீங்க..?” “பகஶவிலுக்கு லந்தஶ புண்ணிம் கிடைக்கும்ப்பஶ. உட்கஶரு..." அலர்கள் பிகஶத்தின் தூணில் ெஶய்ந்து உட்கஶர்ந்தஶர்கள். பகஶவில் பகஶபுத்டத அண்ைஶந்து பஶர்த்த அன்பறகன். “இதுவும் கூை நல்யஶத்தஶன் இருக்கு ெஶர்.” ன்று யயிப்புைன் தெஶன்னஶன். ஆனந்தன் து ன்று பகட்கஶல் புன்னடகத்தஶன். சிய ஆழ்ந்த
உைர்வுகடர
தெஶல்யஶல்
உைர்த்த
பலண்டி
பதடலயில்டய. “இத்தடன
நஶரஶ
இடததல்யஶம்
கண்டுக்கஶ
இருந்திருக்பகன் பஶருங்க. ன்டன ன்னஶன்னு தெஶல்மது.?” “இனிக் கண்டுக்க.” அலர்கள் வீட்ைம்ஶள்
பபசிக் அங்பக
தகஶண்டிருக்கும் லந்தஶள்.
ெற்றுத்
பபஶது தள்ளி
அந்த
தபரி
பிகஶத்தில்
அர்ந்தலள் ஆனந்தடனப் பஶர்த்து லஶத்ெல்த்துைன் சிரித்து. 170
ஆந்த கீதம் “அருடஶப்
பஶடினிங்க
தம்பி.
னசிய
பக்தி
இருந்தஶத்தஶன் யயிச்சுப் பஶை லரும். உங்ககிட்ை அந்த பக்தி இருக்குது.
இந்த
இருக்கிமலங்கடர
சின்ன
லசிய
பஶர்க்கிமது
கைவுள்
அபூர்லம்
பக்திபஶை
தம்பி.
னசுக்கு
நிடமலஶ இருக்கு.” ன்மஶள். ஆனந்தனுக்கு தபஶதுப்
ன்ன
படைஶக
டகயிலிருந்த பறங்கடர
தெஶல்லது
சிரித்து
டலத்தஶன்.
பூடஜக்கூடையிலிருந்த அன்பறகனிைம்
ன்று
ததரிவில்டய.
அந்தப்
தபண்ணி
பதங்கஶய்
லஶடறப்
நீட்டினஶள்.
அலெஶக
அடத
லஶங்கிக் தகஶண்ைஶன் அன்பறகன். “லர்பமன் தம்பி.." அந்தப் தபண்ணி பபஶய்விட்ைஶள். “இப்படிஶ
பமக்கஶ
தலட்டிடப்
பபஶய
லஶங்குல..?”
ஆனந்தன் திட்டினஶன். “அைப்பபஶங்க ெஶர். திம் ெஶப்பிட்ை ெஶப்பஶடு ப்பபலஶ தெரிச்சுப்
பபஶயிருச்சு.
பநத்துக்குத்
தஶக்குப்
நீங்க
தகஶடுத்த
பிடிக்கும்.?
கஶபி
புண்ணிலதி.
வ்லரவு பசிச்ெ
லயித்துக்கு பிெஶதத்தக் தகஶடுத்துட்டுப் பபஶயிருக்கஶங்க. அடதச் தெஶல்ய லந்துட்டிங்கபர.”
171
முத்துட்சுமி பாகயன் “அது ெரிப்பஶ. அந்த புண்ணிலதி ஶரு..?” “நிெஶகபல உங்களுக்குத் ததரிஶதஶ..?” ஆச்ெரிப்பட்டுப்
பபஶனஶன்
அன்பறகன்.
இதில்
ஆச்ெரிப்பை ன்ன இருக்கிமது ன்று புரிஶல் விழித்தஶன் ஆனந்தன்.
172
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 19 “ெஶர்
அந்தம்ஶல நிடமத் தைல நீங்க பஶர்த்திருக்கீங்க.”
“னக்கு நிடனவில்டயபப்பஶ.” “ப்படித்தஶன்
நீங்க
சுகுஶர்
லஶத்திஶபஶை
பிண்ைஶ
இருக்கீங்கபரஶ..? அலருக்கு இருக்கிம விலத்திய கஶல்லஶசிகூை உங்களுக்கு இல்டய." “இருந்துட்டுப் பபஶகட்டும். அதனஶய எரு குடமவுமில்டய.” “ெஶர். ெம்ெஶம்.
அந்தம்ஶதஶன் கீதஶம்ஶ,
இருக்கிமலங்கடரத்
பஶர்லதிம்ஶ.
நிஞ்ெபனஶை
பண்டைஶபஶை
அம்ஶ.
ததரிஶதுன்னு
தெஶல்ம
துத்த
வீட்டுய
பிகிருதிட
இப்பத்தஶன் பஶர்க்கிபமன். பநத்துக்கூை நஶ ஆபிசிய இருந்து லந்தப்ப அந்தம்ஶ லஶெலிய நின்னுக்கிட்டு இருந்தஶங்கபர.” “நஶன் கலனிக்கடய அன்பு.” “ம்ஹீம். நீங்க பதமஶத பகஸ் ெஶர்.”
173
முத்துட்சுமி பாகயன் “இனித் பதறி ன்ன பண்ைப் பபஶபமன்.? ஆல்தடி னக்கு தென்ட்ல் கலர்ண்தண்ட் பலடயப கிடைச்ெஶச்சு. விடுவிஶ..?” ஆனந்தனும் கன்னத்தில்
அன்பறகனும்
பபஶட்ைபடி
வீட்டைப்
பகஶபுத்டதப் பஶர்த்துக்
பஶர்த்துக்
கிரம்பினஶர்கள்.
அன்பறகனின் டெக்கிள் பத்திஶக நின்றிருந்தது. “உன் ஶல் ன்ஃபீல்டை ஶரும் ைச் பண்ைடய அன்பு.” பகலிஶக தெஶன்னஶன் ஆனந்தன். “னக்கு
இதுதஶன்
ஶல்
ன்ஃபீல்ட்.”
கஶதலுைன்
டெக்கிடரத் ததஶட்டுப் பஶர்த்துக் தகஶண்ைஶன். அன்பறகன். அந்தக்கடத, இந்தக்கடத, தெஶந்தக்கடத ன்று கடதகள்
பயலற்டம
பபசிபடி
வீட்டுக்குப்
பபஶனலர்கடர
பகஶபத்துைன் திர் தகஶண்ைஶன் சுகுஶமன். “நீ எரு முடிபலஶைதஶண்ைஶ இருக்க.” “ன்னைஶ தெஶல்ம..?” “புரிஶதடதப்
பபஶயப்
பபெஶபத
பபஶட்டுத்தஶபன கஶய் நகர்த்தம.?”
174
ஆனந்தஶ.
திட்ைம்
ஆந்த கீதம் “ந்தத்
திட்ைத்டதப்
பபஶட்பைன்..?
ந்தக்
கஶட
நகர்த்தபமன்.?” “அன்டனக்கு
ன்னன்னஶ
நிஞ்ெனுக்கு
கிரிக்தகட்
ஆடெடக் கஶட்டிக் டகக்குள்ர பபஶட்டுக்கிட்ை. இன்டனக்கு ங்கத்டத முன்னஶடி பக்திப் பஶட்டுப் பஶடி பலெம் பபஶட்டு நல்யலன்னு பபரு லஶங்கிக்கிட்ை இல்ய." "பைய்..." “நஶன் வீட்டுக்கு லஶபன். ங்கத்டத பகஶவிலிய இருந்து அப்பத்தஶன் லந்தஶங்க. ன்டனப் பஶர்த்ததும் உங்க நண்பர் நல்ய குடும்பத்திய பிமந்த குைஶன தம்பி பபஶய இருக்கு. பகஶவிலிய சிலடனப்
பத்தி
பக்திப்
பஶைல்
பஶடினஶப
பஶர்க்கனும்.
னதெல்யஶம் நிம்பிருச்சுன்னு புகழ்ந்துட்டுப் பபஶமஶங்க. னக்கு ப்படியிருக்கும். ? நீ நல்ய குடும்பத்திய பிமந்தலன்னஶ நஶன் ந்தக்
குடும்பத்திய
பிமந்பதன்.
நீ
தங்கக்
நீ
இந்த
கம்பின்னஶ
நஶன்
ஊருக்கு
லஶம
ஶரு..? பித்தடரக் கம்பிஶ..? " “சுகுஶர்..." "நிம்திஶ
இருந்பதண்ைஶ.
லடக்கும் நிம்திஶ
இருந்பதன். 175
நீ லந்த பின்னஶபய ன்
முத்துட்சுமி பாகயன் நிம்திப
பபஶச்சுைஶ.
நஶன்
அறிஶத
ஊருக்கு
தெஞ்பென்..?
உனக்கு
ன்னைஶ
பலடயக்கு
தகடுதல்
லந்திருக்பகன்னு
அடைக்கயம் தகஶடுத்பதன். அது தப்பஶைஶ..?” “ளட் அப் சுகுஶர். நீ குடியிருக்கிம வீட்டை ன்பனஶை பளர் பண்ணிக்கிட்ை. அடைக்கயம் தகஶடுக்கய. டண்ட் யுலர் தலர்டுஸ்.
உன்டனப்
பபஶய
நஶனும்
ெம்பஶதிக்கிமலன்தஶன்.
இன்னும் தெஶல்யப் பபஶனஶ உனக்குச் ெஶப்பஶட்டை நஶன்தஶன் பபஶட்டுக்கிட்டு
இருக்பகன்.
உனக்குப்
பைம்
பநத்துக்கு
நீ
வீட்டு
லஶைடகக்குன்னு
நஶன்
உைக்டகஶய்
பநஶ
தகஶடுக்கிபமபன.
ெஶப்பிடுகிம
ெஶப்பஶட்டுக்கு
ன்டனக்கஶலது
நீ
பைம் தகஶடுத்திருக்கிஶ..? பஶலிய இருந்து கஶய்கறி, ளிடக ஜஶஶன்
லட
நஶன்
பைம்
உனக்குச்
ெடச்சுக்
தஶக்கு,
தஶக்குன்னு
தகஶடுத்ததஶ
பபஶட்டு
தகஶட்டிக்கிட்டும்
பபசிக்கிட்டு
லஶங்கமதும் இருக்பகன்.
இல்யஶ நீ
அடத
தஶக்கிட்டு
னக்கு
அடைக்கயம்
இருக்பக.
குட்பஜஶக்.
நஶன்தஶண்ைஶ
உனக்கு அடைக்கயம் தகஶடுத்திருக்பகன்.” “ஆனந்தஶ.” “கத்தஶபத. குள் லடரடப் பிடிச்சுருபலன். ஆடரப் பஶரு. உன்கூை வவுஸ் பட்ைஶ தங்கினஶ நீ ன்ன பலணும்னஶலும் 176
ஆந்த கீதம் லஶய்க்கு லந்தபடி பபசுவிஶ..? அன்பு. தஶச்சும் டிட டெக்கிள் இருந்தஶக் கூப்பிடு. ஜஶஶன் ெட்டைக் கட்டிக்கிட்டு ஆபிடெப் பஶர்த்துப் பபஶயியஶம். இலன் ததஶல்டய தஶங்கடய." ஆனந்தன் முடிதலடுத்தலனஶக தபட்டிடத் திமந்து சுலர் அயஶரியில்
இருந்த
துணிகடர
இழுத்துத்
திணிக்க
ஆம்பித்ததில் திகியடைந்து விட்ைஶன் சுகுஶமன். ஆனந்தன் லந்த பின்னஶல்தஶன் பமின்றி அந்த வீட்டில் தூங்கி ழுந்திருக்கிமஶன். ஆனந்தன் பபஶய் விட்ைஶல் அலபனஶடு சுகுஶமனின்
தூக்கமும்
பபஶய்விடுப.
அது
ட்டுமில்யஶல்
ஆனந்தன் நிஞ்ெனின் கிரிக்தகட் விடரஶட்டுக்கஶன குருலஶக ஆகி
விட்ைஶன்.
அலன்
வீட்டை
விட்டுப்
பபஶய்
விட்ைஶல்
விபரிதஶகப் பபஶய் விடும். நிஞ்ென் தபஶடின் நீயகண்ைனிைம் சுகுஶமடனப் பற்றி
லத்தி டலத்து
தடயபல்
டலத்துக்
தூக்கி
விடுலஶன்.
தகஶண்ைஶடும்
பிள்டரகடர பண்டைஶர்
நிஞ்ெனின் லஶர்த்டதட சிபற் தகஶண்டு சுகுஶமடன வீட்டை விட்டுப் பற்றி விட்டு. அங்பக ஆனந்தடன ட்டும் கபபஶக உரிடயுைன் குடிடலத்து விடுலஶர். அதன் பின் அெ பட்டினத்தில் சுகுஶமனஶல் தடய கஶட்ை முடியுஶ..?
177
முத்துட்சுமி பாகயன் இத்தடனயும் பபஶதஶது ன்று நீயகண்ைனின் பக்திப் பறஶன பத்தினி. அரவுக்கு
பஶர்லதிம்ஶள், ஆனந்தடன
திருஞஶனெம்பந்தடப் உர்த்திப்
புகழும்
புகழ்பஶடி
விட்டுப்
பபஶயிருக்கிமஶள். ஆனந்தன் வீட்டை விட்டு தலளிபறி விட்ைஶல் அலள் பங்குக்கு பண்டைஶட தூண்டி விட்டு விடுலஶள். அதற்கு
பல்
அெபட்டினத்தில்
குப்டப
தகஶட்டுலடதப்
பற்றிச் சுகுஶமன் நிடனத்துக் கூைப் பஶர்க்க முடிஶது. அலெஶக ஆனந்தனின் தபட்டிடப் பிடுங்கி டலத்தஶன் சுகுஶமன். "நீப ன்டனப் புரிஞ்சுக்கடயன்னஶ பலம ஶர் ன்டனப் புரிஞ்சுக்குலஶங்க..
ஆனந்தஶ..?”
ன்று
பரிதஶபஶக
முகத்டத
டலத்துக் தகஶண்டு பகட்ைஶன். 'இலன்
கஶரிக்
கிறுக்கன்.'
தலறுப்புைன்
நிடனத்துக்
தகஶண்ைஶன் அன்பறகன். “பலைஶம் இருக்கு.
நீ
சுகுஶர்.
இது
தண்ைலி
தள்ளியிருக்கிமதுதஶன்
ல்டய டிஸ்ைர்ப்
உனக்கும்
நல்யது.
கண்டிப்புைன் தெஶன்னஶன் ஆனந்தன்.
178
மீறிப்
பபஶய்க்கிட்டு
ஆகிம. னக்கும்
நஶ நல்யது.”
ஆந்த கீதம் 'படுபஶவி..! பபஶமதியப தீவிஶ இருக்கஶபன.' திகியஶனஶன் சுகுமஶன். “பபெமத
ல்யஶம்
பபசிப்புட்டு
ைகஶல்ன்னு
கஶலியயும்
விழுந்துைறிங்க லஶத்திஶப. நீங்க பைஶ தகட்டிதஶன். அப்படிப நஶைகெஶடயடப் பஶர்க்கிமடதப் பபஶயபல இருக்கு..” ன்மஶன் அன்பறகன். “சும்ஶயிரு அன்பு. நீ பலம கிரப்பி விைஶபத. ஆனந்தஶ உனக்பக ததரியும். நஶன் கீதஶ பய உசிடப டலச்சிருக்பகன்.” “இது
கீதஶம்ஶவுக்குத்
ததரியுஶ..?”
ஊபை
புகுந்தஶன்
அன்பறகன். "உன்டனச் சும்ஶயிருக்கச் தெஶன்பனனில்ய.” “இடததல்யஶம் பகட்டுட்டு சும்ஶயிருக்க நஶன் சித்தரும் இல்ய.
புத்தரும்
ஶஸ்ைடப பநடிஶ
இல்ய.
இம்டெ
உங்க
ப்பப்
பஶர்த்தஶலும்
பண்மதுக்குப்
னசிய
இருக்கிம
பதியஶ
ங்க
கீதஶம்ஶ
ஆடெடச்
பலண்டிதுதஶபன.?” கமஶஶக பகட்ைஶன் அன்பறகன். “அது ன் முடமப் தபஶண்ணுதஶபனப்பஶ..?”
179
பபஶஸ்ட் கிட்ை
தெஶல்லிம
முத்துட்சுமி பாகயன் “பஶர்த்தஶ அப்படித் ததரிடயப. முடமக்கிம தபஶண்ணு ஶதிரியில்ய
ததரியுது..?
தெஶல்லிக்கறிங்க.
எருதம்
ஶஶ, கூை
ஶஶன்னு
நீங்கதஶன்
பண்டைஶரு
லஶஶபய
உங்கடர ருகன்பனஶ ஶப்பிள்டரன்பனஶ தெஶன்னதில்டயப.” அன்பறகன் பஶயிண்ட், பஶயிண்ைஶக பபஶட்டுத் தஶக்கிதில் கிளின்
பபஶல்ைஶன
சுகுஶமன்
தலறி
பிடித்தலடனப்
பபஶய
ெண்டைக்கு லந்தஶன். “உன் லிமிட்டைத் தஶண்டிப் பபெம அன்பு. ன் குடும்ப விலகஶத்டதப் பபெ நீ ஶர்.?” “உங்க
குடும்ப
விலகஶத்டத
ங்ககிட்ை
தகஶண்டு
லஶதீங்கன்னுதஶன் நஶங்களும் தெஶல்பமஶம்.” “நீதன்ன
இலன்கூை
கூட்டுச்
பெருகிம.
இலன்
ன்
பிண்டு.” “அது இலடப் தபட்டித் தூக்க டலக்கிம லடக்கும் தஶன். இதுக்கு
பய
பிண்டுங்கிம
லஶர்த்டதட
கூைஶது.
180
நீங்க
தெஶல்யக்
ஆந்த கீதம் “இப்ப
ன்னதஶன்
தெஶல்ய
லர்ம..?”
சுகுஶமன்
இமங்கி
லந்தஶன். அதுதஶன் மிஞ்சினஶல்
அலன்
குைம்.
தகஞ்சுலஶன்.
ன்ன
தகஞ்சினஶல் பிமவிபஶ
மிஞ்சுலஶன். ன்று
கெந்து
பபஶனஶன் ஆனந்தன். “நீங்க கீதஶம்ஶடலக் கட்டிக்கனும்னு நிடனக்கிமது உங்க பிச்ெடன.
அதிய
பபஶஸ்ட்
உங்களுக்கஶக
இலரு
தஶர்த்தஶக
ல்பயஶர்
னுெடன
இம்டெ
ஶஸ்ைட
வில்யன் கூைவும் பண்ைக்
இழுக்கக்
பலெம் நல்யஶப்
கட்ை
முடிஶது.
பபசிப்
கூைஶது.
கூைஶது. பறகம
உங்களுக்குத்
திமடயிருந்தஶ கீதஶம்ஶபலஶை னடெ தஜயித்துத் தஶலிடக் கட்டுங்க. இல்பயன்னஶ கம்முன்னு இருங்க. த்தலங்க னடெ புண்
படுத்தஶதீங்க.
ஆஶம்.
தெஶல்லிட்பைன்.
தஶம்பப்
பண்ணினிங்கன்னஶ பண்டைஶர்கிட்ை நிஶம் பகட்டிருபலன்.” அண்டு விட்ைஶன் சுகுஶமன். அன்பறகன் அப்படிச் தெய்து விைக்
கூடிலன்தஶன்
ன்பதில்
ெர்லஶங்கரும்
பபஶனஶன். அன்டம ெண்டை அத்துைன் முடிந்தது.
181
எடுங்கிப்
முத்துட்சுமி பாகயன்
அத்திஶம் 20 தூக்கம் லழி
லஶல் புண்டு படுத்தஶன் ஆனந்தன். ஜன்னல்
அடமக்குள்
விழுந்த
நியஶ
தலளிச்ெத்தின்
தலண்ட
அலடன பதஶட்ைத்திற்கு லஶ ன்று அடறத்தது. அடமக்கதடலத் திமந்து
தண்ணிர்
திமந்து
வஶலுக்கு
பஶட்டிடய
லந்தலன்
டுத்துத்
பிரிட்டஜத்
ததஶண்டையில்
கவிழ்த்தஶன். ஶடிப்பக்கமிருந்து ஶததஶரு ெப்தமும் லவில்டய. சுகுஶமன்
தூங்கியிருப்பஶன்
ன்று
நிடனத்துக்
தகஶண்ைஶன்.
ஆனந்தன் தபட்டிடத் தூக்கிக் தகஶண்டு கிரம்ப முடனந்ததில் அண்டு
பபஶனலன்
அைக்கி
லஶசித்துக்
தகஶண்டிருந்தஶன்.
ஆனந்தனுைன் அவ்லரலஶக லம்பு பண்ணுலதில்டய. தபஶதுலஶக டதஶலது
பபசுலடதப்
பபஶய
ஆம்பித்து
ஆனந்தன்
கீதஶடலப் பஶர்க்கக் கூைஶது, பஶர்த்தஶலும் பபெக் கூைஶது ன்று லந்து நிற்பஶன். தீர்க்கஶக ஆனந்தன் பஶர்க்கும் பஶர்டலயில் லஶடைத்துப் பபஶய் பபச்டெ ஶற்றி விடுலஶன். இலடன ன்னதஶன் தெய்லது..? லஶெல் கதடலத் திமந்தஶன் ஆனந்தன்.
182
ஆந்த கீதம் சிலுசிலுதலன்ம கஶற்று அலன் உைல் தழுவிது. இட மூடி அடத சித்தஶன். 'ஆவஶ… அற்புதம்.' அந்த சுகஶனுபலத்தில் னமும் உைலும் மூழ்கித் திடரத்தன. பதஶட்ைத்தில் நைந்தலன் பதச்டெஶக நிமிர்ந்து பஶர்த்தஶன். திர் வீட்டுப்
பஶல்கனியில்
பகஶட்பைஶவிஶக
நின்ம
கீதஶடலக்
கண்ைதும் அலனது நடை நின்று விட்ைது. சுகுஶமன் பஶர்த்து விட்ைஶல் லம்பு. இலடரப் பஶர்க்கத்தஶன் நஶன்
பதஶட்ைத்துக்கு
லந்பதன்னு
பட்ைம்
கட்டி
ெண்டைக்கு
லந்துருலஶன். திரும்பிப் பபஶய் விையஶம் ன்ம முடிவுக்கு அலன் லந்தபபஶது கீதஶ பஶல்கனிட விட்டு அகன்று விட்ைஶள். நல்யதஶகப்
பபஶனது
ன்று
அலனஶல்
கிழ்ந்து
பபஶக
முடிவில்டய. கைல்நீர் நடுபல குடி நீடத் பதடும் லறிலடனப் பபஶயத் தன்டன உைர்ந்தஶன். அலள் இல்யஶத பஶல்கனி அலன் னதுக்கு
லலி
நிம்பி
ஶற்மத்டதத்
தந்தது.
எரு
தபருமூச்சுைன் நடைடத் ததஶைர்ந்தஶன். கஶம்பவுண்டு பகட்டின் தஶடற
ஶபஶ
ெப்தம்
இல்யஶல்
நகர்த்தும்
எலி
தலகு
துல்லிஶக அலன் கஶதுகளில் விழுந்ததில் நடைட நிறுத்தி
183
முத்துட்சுமி பாகயன் கஶதுகடர கூர்டஶக்கி பஶர்டலடத் தீட்டி தலகு உன்னிப்பஶக கலனித்தஶன். ல்லிடகயின் ைம் லந்தது. ன்னைஶ இது. அன்பறகன் தெஶல்லடதப் பபஶய பஶகினி துவும் லந்து விட்ைபதஶ ன்று எர்கைம்
நிடனவு
லந்தது.
நியவு
தலளிச்ெத்தில்
பஶலஶடை
தஶலணி ததரிந்ததில் பஶகினி பஶலஶடை தஶலணி அணியுஶ ன்ம
ஆஶய்ச்சி
அலன்
னதில்
எடிது.
சிகப்பு
லண்ை
தஶலணி ஆடிது. தலண்ட நிமப் புைடல கஶற்றில் பமக்க லந்தஶல்தஶன் பஶகினி. இது பலறு எரு தஶலணி ன்ம முடிவிற்கு லந்தலன் உற்றுப் பஶர்த்தஶன். தகஶழுசின் எலி பகட்கஶலிருக்க அடிபல்
அடிதடுத்து
டலத்து பதஶட்ைத்தில் கஶல்பதித்தஶள் கீதஶ. இலரஶ..?.'
ஆனந்தனுக்கு
ன்ன
தெஶல்லததன்பம
ததரிவில்டய. துளிக்கூை இடத அலன் திர்பஶர்க்கவில்டய. பஶல்கனியில்
நின்றிருந்தலள்
பபஶயிருப்பஶள் துணிச்ெயஶக லந்து
ன்றுதஶன் அலன்
நிற்பஶள்
ன்று
வீட்டுக்குள் அலன்
தங்கியிருக்கும் நிடனத்தும்
விட்ைஶன்.
184
பபஶனதும்
நிடனத்தஶன். வீட்டுத்
தூங்கப் இப்படித்
பதஶட்ைத்திற்பக
பஶர்க்கஶததில்
ஸ்தம்பித்து
ஆந்த கீதம் “கீதஶ. ன்ன இது.?” தன்னுைர்வு லந்ததும் பதறினஶன். “ன் பபர் கூை உங்களுக்குத் ததரியுஶ..?” அலள் தழுதழுத்தஶள். ஆனந்தனுக்கு கயக்கஶக இருந்தது. அலளின் துக்கம் கயந்த பகள்வி அலன் தநஞ்டெத் ததஶட்ைது. இருந்தஶலும். அலன் னடதத் திைப்படுத்திக் தகஶண்ைஶன். “இந்த
பநத்திய
இங்பக
லயஶஶ..?
ஊர்ப்
பண்டைஶபஶை க நீங்க. அதுக்கஶன தபஶறுப்புைர்வு இருக்க பலைஶஶ..? ஶத்திரி பநத்திய துணிச்ெயஶ வீட்டு லஶெப்படிடத் தஶண்டி
இந்த
வீட்டுத்
பதஶட்ைத்துக்கு
லந்திருக்கீங்கபர.
ஶஶச்சும் பஶர்த்தஶ ன்ன ஆகும்ன்னு தகஶஞ்ெஶலது பஶசிச்சுப் பஶர்த்தீங்கரஶ..?” பபசிபடிப வீட்டை எட்டியிருந்த பதஶட்ைத்து த்தின் நிறலுக்கு
அடியில்
நகர்ந்து
விட்ைஶன்
ஆனந்தன்.
நியஶ
தலளிச்ெத்டத டமத்து இருள் பபஶர்டலஶல் பஶதுகஶத்த அந்த நிறலுக்குள் கீதஶவும் புகுந்து டமந்து தகஶண்ைஶள். “டதயும் பஶசிக்கிம நிடயடயிய நஶனில்டய. பகலில் உங்கடரப் அப்படிப
பஶர்க்க நஶனஶக
முடிடய. லலி
பஶர்த்தஶலும் லந்து
185
பபெ
பபசினஶலும்
முடிடய. பபடக்
முத்துட்சுமி பாகயன் கண்ைடதப் பபஶய ன்டனக் கண்ைஶபய பந்து நடுங்கி வியகி எைறிங்க. ஆபிஸிக்கு நஶன் லந்தஶ பபெக் கூலி பகக்கறிங்க. நஶன் ன்ன பண்ைட்டும்.?” உரிடபஶடு ன்னபலஶ அலள்
பபஶய
அலள்
அங்கயஶய்த்ததில்
ஆகிவிட்ைது.
நிடனக்கவில்டய.
அலடன
உைந்டதப்
ஆனந்தனுக்கு அன்னினஶகபல
பட்ைலனஶக
நிடனத்து
னம் குமுறிக் தகஶண்டிருந்தஶள். “கீதஶ..?”
“னக்கு
உங்கடரப்
பிடிச்சிருக்கு.
ன்னு
ததரிடய. ங்க வீட்டு பஶல்கனியிய இருந்து பஶர்த்தஶ இந்த வீட்டு வஶல், உங்க தபட்ரூம், முதற்தகஶண்டு ல்யஶப ததரியும். இண்டு லருெஶ சுகுஶமன் இங்பக தங்கியிருந்தஶர். ஆளில்யஶத வீடு
பபஶய
இருக்கும்.
நீங்க
லஶடிக்கிைந்த
தெடிகளுக்கு
கஶல்டலச்ெ
தண்ணிர்
றுதநஶடியிய
பஶய்ச்சினீங்கபர.
அப்ப
ஆம்பித்தது இந்த வீட்பைஶை உயிர்ப்பு.” “இது
உங்க
வீைஶ
இருக்கிமதஶபய
உங்களுக்கு
இப்படித்
பதஶணுது.” “கஶயம் கஶயஶ இந்த வீட்டிய குடியிருக்கிமடதப் பபஶய முதல்நஶபர ெடத்துச் ெஶப்பிட்டிங்க. சுகுஶமன் இந்த வீட்பைஶடு எட்ை ஶட்ைஶர். நீங்க படெ பபஶட்டு எட்டிக்கிட்டிங்க. உங்க கண்ணிம், நிதஶனம், நிஞ்ெபனஶை னடெக் கூை தலல்ய 186
ஆந்த கீதம் முடிகிம
அலடைப்புன்னு
தெஶல்லிக்கிட்பைப்
பபஶகயஶம்.
உங்கடரப் பபஶய எருத்தட நஶன் பஶர்த்தபத இல்டய.” “ன்டனயும் பஶர்க்கயஶம்.
மிஞ்சி
இது
பலதமஶருத்தன்
இரடப்பருலத்தில்
லயஶம். புதிதஶக
நீங்களும்
ஶடஶலது
பஶர்த்தஶ ற்படும் அட்ஶக்ென்..! ஈர்ப்புைர்வு.! தட்ஸ் ஆல்.” "தட்ஸ்
ஆயஶ..?
ன்
உைர்வுகள்
அத்தடன
ெஶதஶை
ஶனடலஶ..?” கீதஶ
உடைந்து
பபஶன
குலில்
முடிஶத
ஆனந்தன்
அலடனயும்
பகட்ைஶள்.
அறிஶல்
னம் அலள்
தஶர பதஶள்
ததஶட்ைதில் ென்னஶக விசும்பிபடி அலன் ஶர்பில் ெஶய்ந்து விட்ைஶள். பதறிப் பபஶனஶன் ஆனந்தன். அலடர வியக்கி நிறுத்தி விடு ன்மது அலனது அறிவு. அலரது முதுடகச் சுற்றி லடரத்தன அலனது
கங்கள்.
புமக்கணித்து
அறிவின்
தஜயிக்க
ச்ெரிக்டகட
முற்பட்ைதில்
ஆழ்னம்
அலன்
அதிர்ந்து
பபஶயிருந்தஶன். அலரது
முதுகில்
அலன்
கங்கள்
பைர்ந்ததில்
அலள்
இறுக்கஶக அலடன அடைத்துக் தகஶண்டு அலன் ஶர்பில் 187
முத்துட்சுமி பாகயன் முகம்
புடதத்து
பிடைந்திருந்த
விட்ைஶள். அலரது
அலனது
பதஶடர
லடரக்கங்களின்
லடரத்துப் பிடியிலிருந்து
விடுபை முடிஶல் தவித்துப் பபஶனஶன் ஆனந்தன். அலன் தீன்தஶன். இரும்பு பலலிட உடைத்து தநஶறுக்கித் தூள் தூரஶக்கி விடும் லல்யட தபற்மலன்தஶன். அந்த இரும்பு னிதனுக்கு
அலடனச்
சுற்றி
லடரத்திருக்கும்
பூபலலிட
உடைக்கும் திஶணியில்டய. அலரது பின்னலில் சூடியிருந்த ல்லிடகயின் லஶெம் அலன் னடத க்கிது. அலரது கூந்தலில் இருந்து லந்த சீக்கஶய் தபஶடியுைன் கூடி நறுைம் அலடன சுண்டியிழுத்தது. அலரது பனியிலிருந்து லந்த ெந்தனச் பெஶப்புைன் கூடி சுகந்த லஶெடன ங்பகஶ எர் ஶ உயகுக்கு அலடன இழுத்துச் தென்மது. அலனிைம் அடைக்கயஶகி விட்ை உைர்வுைன் அலன் மீது தன்
னதில்
எளித்து
தபஶதித்து
டலத்திருந்த
கஶதல்
உைர்வுகடரக் தகஶட்டிக் தகஶண்டிருந்தஶள் கீதஶ. “வீடு பூஶ பலடயஶளுக. இருந்தஶலும் லஶெல் ததளித்துக் பகஶயம் பபஶைன்னு நஶன் எடிபஶடி லந்ததுக்கு நீங்க ட்டும் தஶன் கஶைம். பகஶயம் பபஶைம ெஶக்கிய பஶல் லஶங்க லர்ம உங்கடரப்
பஶர்க்கயஶம்.
பகஶயம் 188
பபஶைமப்ப
நீங்க
ஆந்த கீதம் பதஶட்ைத்துப்பக்கம்
தெடிகளுக்கு
தண்ணிர்
ஊத்தமடதப்
பஶர்க்கயஶம். ெஶங்கஶயம் லஶெலில் நின்னஶ ஆபிஸ் விட்டு லர்ம உங்கடரப் பஶர்க்கயஶம். இப்படி உங்கடரப் பஶர்க்கிமது ட்டுப ன்பனஶை
பலடயஶ
ஶறிப்
பபஶச்சு.
நீங்க
வீட்டுக்குள்ர
இருக்கமப்ப. பஶல்கனி இருட்டில் உட்கஶர்ந்து உங்க வீட்டைப பஶர்த்துக்கிட்டு இருப்பபன். நீங்க அன்பறகன்கூைப் பபசுவீங்க. சிரிப்பீங்க. னக்குப் தபஶமஶடஶ இருக்கும்.” ஆனந்தனின்
ெட்டைட
நடனத்த
கீதஶவின்
கண்ணிர்
துளிகளில் னம் தநகிழ்ந்து பபஶனஶன் அலன். இப்படிதஶரு கஶதடய இதத்தில் சுந்து தகஶண்டு அலள் இருப்பஶள் ன்று நிடனத்தும் பஶர்த்திஶதலனுக்கு தநஞ்ெம் கனத்தது.
லறிலன்
டகயில் டலம் லந்து பெர்ந்திருக்கிமது. அடதப்
பபஶற்றி
லஶழும்
பஶக்கிம்
அலனுக்கு
கிடைத்திருக்கிமதஶ..? சுகுஶர்.
ண்ைஶ
இந்த
ஊருக்கு
லந்பதன்.?
துக்கஶக
உன்டனயும், இலடரயும் ெந்திச்சுத் ததஶடயத்பதன். இதம்
ைஶக
அலடர
அடைக்கவும்
முடிஶல்
வியக்கவும் முடிஶல் னம் றுகினஶன் ஆனந்தன். அலன் பகட்ைஶனஶ..?
இப்படிதஶரு
பதலடதப் 189
தபண்ணின்
கஶதல்
முத்துட்சுமி பாகயன் பலண்டுதன்று. பகட்கஶபய லம் தகஶடுக்கும் பதலடதஶக அலனிைம் அலள் அடைக்கயஶகி உருகுகிமஶள். அலள்
அளிக்கும்
லத்டத
ற்றுக்தகஶள்ளும்
ஆண்ைலன் அலடன டலக்கவில்டயப.
190
நிடயயில்
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 21 “ன்
ன்டன
தலறுக்கறிங்க..?
விசும்பிபடி
பகட்ை
கீதஶவின் பகள்வியில் அலனுக்கு துக்கம் கயந்த சிரிப்பத்தஶன் லந்தது. அலன் கீதஶடல தலறுக்கிமஶனஶ..? "அப்படின்னு ஶர் தெஶன்னது.?” “ஶரும் தநல்லிக்கனிப்
தெஶல்யனுஶ பபஶய
ன்ன..?
உங்க
னசு
அதஶன்
உள்ரங்டக
ததரியுபத.
ன்டனக்
கண்ைஶபய வியகி நைக்கறிங்க. பபெமதில்ய. இதுக்கு அர்த்தம் ன்னலஶம்.?” இலள்தஶன்
த்தடன
நுணுக்கஶக
அலடன
கலனித்து
டலத்திருக்கிமஶள் ன்று விந்து பபஶனஶன் அலன். “இடதவிை அங்பகதஶன்
அதிகஶபல ன்டனப்
பத்தின
கலனிச்சு
டலச்சிருக்பகன்.
ண்ைமில்டய.”
குற்மம்
தெஶன்னஶள் அலள். ஆனந்தன் தபருமூச்சு விட்ைஶன். அலடரப் பற்றி அலன் ண்ணுலதில்டய ன்பது ன்னபலஶ உண்டதஶன் ன்மஶலும் 191
முத்துட்சுமி பாகயன் அலனது
இதத்தில்
ண்ைங்களும்,
ஏர்
எஶக
அலடரப்
நிடனலடயகளும்
பற்றி
ண்டிக்கிைப்பது
உண்டதஶபன. அடத அலள் அறிலஶரஶ..? இல்டய. அலள் அறியும்படி அலனஶல் தெஶல்யத்தஶன் முடியுஶ..? இயஶடயுைன் அலடர வியக்க த்தனித்தஶன். அலள் வியக றுத்து அலன் உைபயஶடு எட்டிக் தகஶண்ைஶள். ன்ன ஆனந்தன்.
தெய்லததன்று உைபயஶடு
புரிஶல்
உையஶக
தடுஶறிப்
எட்டி
பபஶனஶன்
நிற்பலடர
விட்டுப்
பிரிக்கவும் அலனுக்கு னம் லந்து ததஶடயக்கவில்டய. அபத ெத்தில் அந்த நிடயட நீடித்தஶல் அலடனயும் அறிஶல் அலனுடை
கட்டுப்பஶடுகள்
தகர்ந்து
அலளுைன்
ெங்கமித்து
“கீதஶ.”
மிருதுலஶக
விடுலஶபனஶ ன்றும் அஞ்சினஶன். ப்படி
அலடர
வியக்குலது.
அடறத்தஶன். "ம்ம்ம்..”
அலடன
இறுக்கிபடி
முணுமுணுத்தஶள் கீதஶ.
192
இடதிமக்கஶல்
ஆந்த கீதம் “னக்கு
உன்டனத்
ததரிலதற்கு
முன்னஶல்
சுகுஶடமத்
ததரியும்.” அலன் தெஶல்லி விட்ைஶன். இடமூடி அலன் மீது புடதந்திருந்தலளிைம்
எர்
உைர்ந்தது.
திமந்தலள்
இட
அதிர்வு
லந்தடத
அலனது
உைல்
அலன்
முகம்
அண்ைஶந்து
பஶர்த்தஶள். “புரிடய. இப்ப சுகுஶமடனப் பத்தி துக்குப் பபெனும். ?” “பபசிஶகனும் கீதஶ. அலனும் நஶனும் ஸ்கூலிய இருந்து கஶபயஜ் லடக்கும் என்னஶப் படிச்ெலங்க.” "அப்படிப்பட்ை பதஶட்ைக்கஶன்னு
தநருங்கின
நண்பர்தஶன்
நிடனச்ெப்ப
உங்கடர
இல்பயன்னு
நஶன்
தெஶல்யஶ
ஆஶம்ங்கிமடதப் பபஶய நின்னஶஶக்கும்..?" கீதஶ
சுட்டிக்கஶட்டி
ஆனந்தன்.
சுகுஶமனின்
நிகழ்வில்
ெங்கைம்
தபஶடித்தனத்தஶல்
தகஶண்ைஶன்
ப்படிதல்யஶம்
பகலிக்கு ஆரஶக பலண்டியிருக்கிமது..? “அலன் குைம் அப்படி..?” "அடதக்
கஶட்டிக்
தகஶடுக்கஶத
னக்குப் பிடிக்குது.”
193
உங்க
குைத்டதத்தஶன்
முத்துட்சுமி பாகயன் “இல்டய கீதஶ. அலன் என்றும் தகட்ைலனில்டய.” சுகுஶமடனத்
தங்கிப்
பபசினஶன்
ஆனந்தன்.
அலன்
பபசித்தஶன் ஆக பலண்டும். கீதஶவின் னதில் சுகுஶமடனப் பற்றி நல் அபிப்ஶத்டத உருலஶக்கித்தஶன் ஆக பலண்டும். இல்யஶவிட்ைஶல் சுகுஶமனின் கஶதலிடத் தட்டிப் பறித்து விட்ை பஶலத்திற்கு அலன் ஆரஶகி விடுலஶன். “நல்யலரும் இல்டய." “ெந்தர்ப்ப
சூழ்நிடயகள்தஶன்
எரு
னிதடன
நல்யலனஶ
இல்டய தகட்ைலனஶன்னு தீர்ஶனிக்குது கீதஶ.” “எபவஶ.” “சுகுஶமனுக்கு எபதஶரு ஆடெதஶன்.” "அப்படின்னு நீங்க நிடனச்சுக்கிட்டு இருக்கறிங்க. அலருக்கு ஊருப்பட்ை ஆடெ இருக்கு.” 'னக்குத் ஆனந்தன்.
ததரிஶதஶ..?’ நிடனப்படத
ன்று
நிடனத்துக்
தகஶண்ைஶன்
ல்யஶம்
தலளியில்
தெஶல்லிவிை
முடியுஶ..? இல்டய. நிடனக்கஶல்தஶன் இருக்க முடியுஶ..?
194
ஆந்த கீதம் “அலன் உன்பய உயிடப டலச்சிருக்கஶன் கீதஶ.” டக
லடரவில்
கஶதலிட
டலத்துக்
தகஶண்டு.
இறுக்கி
அடைத்துக் தகஶண்டிருப்பலளின் கஶபதஶஶக கசிக் குலில் இப்படிஶகப்பட்ை லஶர்த்டதகடரப் பபெ பலண்டி துர்ப்பஶக்கி நிடயடக்கு
ஆரஶகி
விட்ைதில்
துப்பட்டுப்
பபஶனஶன்
ஆனந்தன். “ன்னது.?” கீதஶ வியகி விட்ைஶள். அலடர வியக்க முடிஶல் தவித்துக் தகஶண்டிருந்த ஆனந்தனஶல் அலள் வியகிதில் கிழ்ச்சி தகஶள்ர முடிவில்டய.
டலத்டத
பறி
தகஶடுத்த
லறிலனஶக
அலன்துக்கம் தகஶண்டு நின்மஶன். “ன்டன
ன்னிச்சிரு
கீதஶ.
அலன்
ன்னிைம்
தெஶன்னடதத்தஶன் உன்னிைம் தெஶல்பமன். “அலர் தெஶன்னஶ. அடத நீங்க பகட்டுக்குவீங்கரஶ..? ன் னசிய ன்ன இருக்குன்னு உங்களுக்குத் ததரியுஶ..?” “இந்த ஊருக்கு நஶன் லந்தப்ப இருக்க இைம் கிடைக்கஶ ஆபிஸில் தங்கியஶம்ன்னு முடிவுக்கு லந்திருந்பதன். அலன்தஶன் இந்த
வீட்டிய
அலபனஶை
தங்கிக்கயஶம்ன்னு 195
கூப்பிட்டுக்கிட்டு
முத்துட்சுமி பாகயன் லந்தஶன்.
அப்படி
லப்
பபஶய்தஶன்
ன்டன
நீ
பஶர்த்த.
இல்பயன்னஶ நீஶபஶ. நஶன் ஶபஶ.” “அதுக்கு...?" “தண்டு
லருெஶ
இருந்திருக்கஶன். கனவிய ஊரிபயப
பலம
உன்டனப
உன்டனக்
கல்ஶைம்
ஊருக்கு
டிஶன்ஸ்பர்
கஶயத்டத
எட்டிக்கிட்டு
நிடனச்சுக்கிட்டு
பண்ணிக்கப்
பபஶகிம
லஶங்கிக்கஶ
இருக்கஶன்.
இந்த
அடதயும்
நீ
நிடனச்ெப் பஶர்க்கனும்.” “ன் னசிய அலடப் பத்தின ந்த ண்ைமும் இல்டய. அலடப் பபஶய எரு பிகிருதிடக் கல்ஶைம் பண்ணிக்கிட்ைஶ மூச்சு முட்டிப் பபஶய் பெர்ந்திருபலன்.” “சீச்சி. ன்ன பபச்சுப் பபெம.?” ஆனந்தனின் கீதஶவுக்கு.
அதட்ைலில்
அலனது
சுகஶன
உரிடஶன
இன்பம்
அதட்ைல்
லந்தது அலடரத்
தஶயஶட்டிது. அதன் இதத்தில் அலள் முக்குளித்து ழுந்தஶள். “இதுக்குத்தஶபன ஆடெப்பட்டிங்க ஆனந்தபன.?”
196
ஆந்த கீதம் அலளின்
பகஶபஶன
பகலியில்
உதட்டைக்
கடித்துக்
தகஶண்ைஶன் ஆனந்தன். அலரது பகஶபஶன பகலியிலும் எரு நிஶம் இருக்கிமபத. "அலடன விடு.” "ஆவஶ. இடதச் தெஶல்மது நீங்கதஶனஶ..?” “ன்டனப் பத்தி நிடனச்சுப் பஶரு.” “அடதத்தஶபன நஶனும் தெஶல்லிக்கிட்டு இருக்பகன். தினமும் உங்கடர
நிடனச்சுப்
உங்கடரக்
பஶர்த்துக்கிட்டுத்
கஶதலிக்கிபமங்க.
தஶபன
இருக்பகன்.?
உங்கடர
ட்டும்தஶன்
கஶதலிக்கிபமன்.” கீதஶ றுபடியும் அலன் ஶர்பில் ெஶய்ந்து விட்ைஶள். பதலடத லம் தகஶடுத்து விட்ைஶள். துதிர்ஷ்ைெஶலிஶன அலனஶல்தஶன் அந்த லத்டதக் தகஶண்டு லஶற முடிவில்டய. சுகுஶமனுக்குக் தகஶடுத்திருந்த லஶக்கு அலடனக் கட்டிப் பபஶட்டிருந்தது. “இல்டய கீதஶ.” னடத திைப்படுத்திக்தகஶண்டு அலடர வியக்கி
நிறுத்தினஶன்.
அலள்
பஶர்த்தபடி பபசினஶன்.
197
முகம்
பஶர்க்கஶல்
நியடலப்
முத்துட்சுமி பாகயன் “இந்த வீட்டுக்கு லந்த முதல் நஶளிபயப தன் னடதச் தெஶல்லி லஶக்குக் பகட்ைஶன் சுகுஶமன். அலனது குல் பிசிறிது. “ன்ன..?” பதறினஶள் கீதஶ. "ம்ம்ம். இந்த வீட்டிய நஶன் தபட்டி டலச்ெ றுநிமிெப அலன் தண்டு கண்டிென் பபஶட்ைஶன். முதயஶலது நஶன் ஶடிப் பக்கம் லக்கூைஶது.” “ன்னஶ பஶல்கனியிபய இருப்பஶன்.
அலன்
பகஶட்ைஶடனப்
நின்னு அலனுக்குத்
ங்க
பபஶய
வீட்டைப
ததரிஶ
முழிச்சுக்கிட்டு பஶர்த்துக்கிட்டு
இருட்டுக்குள்ர
நஶன்
உக்கஶந்திருப்பபன்.” அலன் இடதத்தஶன் தெய்து ததஶடயப்பஶன் ன்படத புரிந்து டலத்திருந்த ஆனந்தன் டகஶயஶகஶத பகஶபத்துைன் பல்டயக் கடித்தஶன். “இண்ைஶலது கண்டிென் உன்னுைன் பபெக் கூைஶதுங்கிமது. நீஶ பபெ லந்தஶலும் நஶன் வியகிப் பபஶயினும்.” அர்த்தத்துைன் உதடுகடரக் குவித்து 'ஏ பபஶட்ைஶள் கீதஶ. அந்த ‘ஏ’ டலக் பகட்பதற்கு பதில் பூமிக்குள் புடதந்து பபஶய் விையஶம் ன்று கஶப் பட்டுப் பபஶனஶன் ஆனந்தன். 198
ஆந்த கீதம் “அதனஶயதஶன் ஶ ன்டனக் கண்ைஶ ட்ைடி தூத்துக்குத் தள்ளித்துள்ளிக் குதிச்சு ஏடினீங்கரஶ..?” "ம்..ம்..ம்..." நியஶ தலளிச்ெம் டமத்த த்தின் இருள் பைர்ந்தநிறலில் எரு பஶஶனிச் சிற்பம் பபஶய அலரது னடத க்கிக் கலர்ந்து
இழுத்தலனின்
முகத்டத
ஆழ்ந்து
பஶர்த்தஶள்
கீதஶ.
அதில் ததரிந்த துத்தில் அலள் னம் லலித்தது. இலன் நல்யலன். இந்த நல்ய குைத்டத டலத்து கஶய் நகர்த்தி பகடை விடரஶைமஶன் அந்த சுகுஶமன். நண்படன பலணும்னஶ
அலன்
பகடைக்கஶஶக்கயஶம்.
ன்டன
ஆக்க
முடிஶது. “ப்படின்னு
ததரிடய
கீதஶ.
ன்டனறிஶ
லஶக்குக்
தகஶடுத்திட்பைன். ன் அந்த லஶக்டகக் தகஶடுத்பதன்னு இப்ப றுகபமன்.” “ப்படிபஶ தநஶந்து நூயஶகுங்க. அது உங்க தடயவிதி. உங்கடரக் கஶதலிச்சுத் ததஶடயச்ெ பஶலத்துக்கு லஶழ்க்டகயில் என்னு பெ முடிஶ தவிஶ தவிச்சு நஶன் தெத்து எழிபமன். அது
ன்
தடயவிதி.
உங்கடரக் 199
தெஶல்லிக்
குத்தமில்டய.
முத்துட்சுமி பாகயன் அலபனஶை கஶயமும் பநமும் நல்யஶயிருக்கு. ன்பனஶை கஶயமும் பநமும் ன்டனப் பழிலஶங்கி ன் லஶழ்க்டகட லஶற விைஶ தெய்யுது.” விருட்தைன்று அலள் பபஶய் விட்ைஶள். ஆனந்தன் சிடய பபஶய அடெஶல் நின்மஶன்.
200
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 22 ரிக்கட தகஶண்டிருந்தஶள்
பிள்டரஶருக்கு நீர் ஊற்றி அபிபெகம் தெய்து கீதஶ.
அலரது
னம்
ைஶக
இருந்தது.
அெபட்டினத்தின் திருவிறஶவுக்கஶக லந்திருந்த கீதஶவின் சித்தி கள்
கயஶ
அலளுைன் பபெஶல்
ெயெயத்துக்
லஶடிக்கும் கைடப
தகஶண்டிருந்தஶள்.
கீதஶ
தனக்குள்
கண்ைஶக
ப்பபஶதும்
றுகிபடி
இருந்ததில்
பதில்
ஆச்ெரிஶகி
கீதஶடல விசித்திஶக பஶர்த்து டலத்தஶள். “நஶபன. நஶனஶ..? ஶபஶதஶனஶன்னு. எரு பஶட்டு இருக்குது.” கீதஶவின் லஶடக் கிரறினஶள். “அதுக்தகன்னடி
இப்ப.”
தரனத்டதக்
கடயத்து
தலடு
தலடுத்து டலத்தஶள் கீதஶ. "உன்டனப்
பஶர்க்கிமப்ப
இதுவும்
ஶபஶதஶனஶன்னு பஶட்டுப் பஶைத் பதஶணுது.” “பதஶணும். பதஶணும்.”
201
நீதஶனஶ..?
பலம
முத்துட்சுமி பாகயன் ெலித்துக் தகஶண்ை கீதஶ ரிக்கடயின் ெரிவில் இமங்கி ரித் தண்ணீட
குைத்தில்
நிப்பி
இடுப்பில்
டலத்துக்
தகஶண்டு
கடபறி லந்தஶள். அெ த்தடியில் ெட்ைஶக உட்கஶர்ந்திருந்த பிள்டரஶர் ஆனந்தஶக அலரது குைத்து நீரில் நீஶடினஶர். புது லஸ்திம் உடுத்தி. ெந்தன, குங்கும், திருநீறுைன் பூக்கடரச் குடி ெர்லஶயங்கஶ பூஷிதஶய் இருந்தலரின் முன்னஶல் இருந்த கல் தீபத்தில்
ண்டை
ஊற்றி
விரக்பகற்றி
கும்பிட்ைஶள்
கீதஶ.
முணுமுணுத்த அலரது லஶயிலிருந்து தலளிப்பட்ை லஶர்த்டதகள் ந்திங்கபரஶ
ன்று
கஶடதத்
தீட்டிக்
தகஶண்டு
கலனித்தஶள்
கயஶ. கஶதில் விழுந்த லஶர்த்டதகளில் அலளுக்கு தூக்கி லஶரிப் பபஶட்ைது. “உனக்தகன்ன அயங்கரிச்சு
பிள்டரஶப்பஶ.
விை
நஶனிருக்பகன்.
தினமும்
நீயும்
குளிப்பஶட்டி
ஜம்முன்னு
தடிஶகி
ரிக்கடக்கு லர்ம தபஶண்ணுகள்ய உங்கம்ஶ பஶர்லதி பபஶய ல
இருக்கஶன்னு
இந்தப்
பஶர்லதி
பதடி
தபத்த
டெட்ைடிச்சுக்குட்டு கடரப்
பத்தி
உக்கஶந்திருக்க.
நீபன்
நிடனக்கப்
பபஶம.?” “அடிப்பஶவி.
இப்படிஶடி
ெஶமி
கும்பிடுல.
பிள்டரஶரு
டெட்ைடிக்கிமஶஶ..? உருப்படுவிஶ தபஶங்கின கயஶடல 'ஶர் நீ' ன்படதப்
பபஶய
பட்டுக்
தகஶள்ரஶல் 202
பஶர்த்து
விட்டு
ஆந்த கீதம் குங்குத்டதயும்,
திருநீடமயும்
தநற்றியில்
இட்டுக்
தகஶண்டு
குைத்டதத் தூக்கி இடுப்பில் டலத்தபடி நடைடக் கட்டினஶள் கீதஶ. “ன்னடி இப்படி ஶபஶ பபஶய பஶர்த்துட்டுப் பபஶம.?” அண்டு
பபஶன
கயஶ
பூடஜக்
கூடைடக்
டகயில்
டுத்துக் தகஶண்டு. “பபஶயிட்டு லபன்
பிள்டரஶப்பஶ.” ன்று
கன்னத்தில்
பபஶட்டுக் தகஶண்டு கீதஶடல பின் ததஶைர்ந்து ஏடினஶள். பலகுபலகு ன்று பித்துப் பிடித்தலடரப் பபஶய விடந்து தகஶண்டிருந்த
கீதஶவின்
கூர்டஶனது.
அங்பக
நடை
தரர்ந்தது.
த்தடியில்
அலரது
ெஶய்ந்து
நின்று
பஶர்டல பஶடிக்
தகஶண்டிருப்பது ஶர். ? ஆனந்தனஶ..? உற்றுப்
பஶர்த்ததில்
ஊர்ஜிதஶனது.
கூைபல
அது
ஆனந்தன்தஶன்
எட்டுப்புல்டயப்
பபஶய
ன்று எட்டிக்
தகஶண்டிருக்கும் அன்பறகனும் இருந்தஶன். த்தின் பலரில் கஶல் நீட்டி உட்கஶர்ந்து ஆனந்தன் பஶடுலடத இக்கத்துைன் பகட்டுக் தகஶண்டிருந்தஶன்.
203
முத்துட்சுமி பாகயன் இப்படி இந்த அன்ப பஶலஶ பஶர்க்கிமஶப்புய ன்னத்டத இலன் பஶடித் ததஶடயக்கிமஶன். கயஶவின் டகடப் பிடித்து இழுத்துக் தகஶண்டு பக்கத்து த்தின் டமவில் பதுங்கினஶள் கீதஶ. டதபஶ பகட்கப் பபஶன கயஶடல பஶர்த்து லஶயில் ஆள் கஶட்டி விடய டலத்து. “உஷ்.” ன்று ச்ெரித்தஶள்.
“ஓடும் றநகங்கற.! ஒரு ரைால் றகளிறபா. ஆடும் நதினிற. ஆறுதல் தாரீறபா.” ஆனந்தனின் கண்ணில் குலில் கண்கயங்கி விட்ைஶள் கீதஶ.
தபரிம்ஶவின்
ஆனந்தனின்
பஶைலின்
கடர
விபனஶதஶக
பெஶகத்தில்
தஶக்கப்
தரனஶனஶள் கயஶ.
“ாடாளும் யண்ண நயில் காவினத்தில் ான் தலயன்..! 204
பஶர்த்தஶலும் பட்ைலரஶக
ஆந்த கீதம் ாட்டிலுள் அடிலநகளில் ஆயிபத்தில் ான் ஒருயன்..! நாளிலகயில் அயள் வீடு.! நபக்கிலயில் ன் கூடு.! யாடுயறத ன் ாடு. இதில் ான் அந்தநான் ரஞ்லை ாடுயரதங்றக கூடும்.?” ககதலன கண்ணிர் விை ஆம்பித்த கீதஶடல திடகப்புைன் பஶர்த்தஶள்
கயஶ.
அந்த
பஶைலின்
ஜீலன்
கீதஶவுக்கஶனது
ன்படத அலரது இரம் னம் உைர்ந்து தகஶண்ைது.
“ஊரபல்ாம் தூங்லகயிற. விழித்திருக்கும் ன் இபவு.! உகரநல்ாம் சிரிக்லகயிற. அழுதிருக்கும் இந்த நிவு.! 205
முத்துட்சுமி பாகயன் ாலதயிற ரயகுதூபம் னணம் றாகும் றபம் காதல னார் நம் ாடும்.? இதல் ான் அந்தநான் ரஞ்லை ாடுயரதங்றக கூடும்.?” பஶைடய நிறுத்தி ஆனந்தன் டகலிட டித்துக் கட்டிபடி நைந்து
விட்ைஶன்.
தபருமூச்சுைன்
ழுந்து
நின்று
டகலியில்
படிந்திருந்த தூசிடத் தட்டி விட்டு டெக்கிடர நகர்த்தப் பபஶன அன்பறகன். “பஶட்டுக் கச்பெரி முடிஞ்சுருச்சு பபஶய.” ன்மபடி த்தின் டமவிலிருந்து தலளிப்பட்ை கீதஶடலப் பஶர்த்ததும். “அந்தக்
பகஶஶடட
ம்ஶ
பகக்கறிங்க..?
ப்பப்
பஶர்த்தஶலும் இந்தப் பஶட்டைப் பஶடிக்கிட்பை திரிமஶர்ம்ஶ. இடத விட்ைஶ
ஶர்
அந்த
நியவு.
ன்
இந்தக்
கனவுன்னு
பஶை
ஆம்பிச்சுைமஶரு.” ன்று ஆதங்கப்பட்ைபடி நின்று விட்ைஶன்.
206
ஆந்த கீதம் “பஶருப்பஶ. அெபட்டினத்துக்கு லந்த லஶழ்டல. புதுப்பஶைகர் கிடைச்சிட்ைஶர். ம்ம்ம். நக்கு ன்ன குடம அன்பு.?” சிலந்திருந்த
கீதஶவின்
அன்பறகன். அலரது
விழிகடர
னதின்
ஆழ்ந்து
பஶர்த்தஶன்
குருதி கண்களில் லடிலடதப்
பபஶய இருந்தது அலனுக்கு. இரு னங்கள் தவிக்கும் தவிப்டப அலனஶல் தஶங்க முடிவில்டய. “அந்த
லஶத்தி
தகட்டிக்கஶன்ம்ஶ.
டத
டலச்சு
ைக்கனுபஶ அடத டலச்சு ைக்கிட்ைஶன்.” தபஶருமினஶன். "ம்ப்ச்... ன் விதி அன்பு. பலம ன்னத்டதச் தெஶல்ய. விதி லலிதுன்னுதஶன் தெஶல்ய முடியும்.” “லஶறம கூைஶதும்ஶ. ஆனந்தன்
லஶழ்க்டகயிய எப ெஶர்.
பபஶட்டுட்ைஶன்னஶ
நல்யலனஶ
ெத்திய அலடப இந்தக்
கஶயக்
தெஶல்மது.?” “அடதச் தெஶல்லு.”
207
ட்டும்
நூறுபபட எரு
இருக்கக்
பந்தஶைமலருதஶன்
லஶக்குறுதியிய
தகஶடுட
ங்பக
கட்டிப் பபஶய்
முத்துட்சுமி பாகயன் “ன்னபலஶ உங்கப்பஶவுக்கு
லஶத்திபஶை பஶெஶம்.
அம்ஶ
லழிப்
ெஶகக்கிைக்கிமப்ப
பஶட்டி
பபய
அந்த
பஶட்டி
பண்டைஶருகிட்ை ெத்திம் பகட்டுச்ெஶம்.” “ன்னன்னு.?” “உங்கடர
சுகுஶமன்
லஶத்திஶருக்கு
கட்டிக்
தகஶடுக்கனும்ன்னு.” “இது ன்ன புதுக்கடத. அன்பு.?” “இந்தக்
கடதடச்
தெஶல்லித்தஶன்
ஆனந்தன்.
ெஶபஶை
னடெ கடச்சிருக்கஶன் அந்த சுகுஶமன். அந்த ெத்தித்டதக் கஶப்பஶத்தத்தஶன்
ெஶரு
தபட்டி
படுக்டகபஶை
அெ
பட்டினத்துக்கு லந்து இமங்கியிருக்கஶஶம். அது நிடமபலறுகிமது ஆனந்தன் ெஶபஶை டகயியதஶன் இருக்குன்னு முதடயக் கண்ணிர் விட்ைஶ இந்த னுென் பஶலம் ன்ன பண்ணுலஶர்.? இப்படித்தஶன் பித்துப் பிடிச்சுப் பபஶய் ரிக்கட பபய பஶட்டுப் பஶடிக்கிட்பை அடயலஶர்.” அன்பறகன் டெக்கிடர உருட்டிபடி பபஶய் விட்ைஶன். கீதஶ பதுடபபஶய பஶெடனயுைன் நைந்து தகஶண்டிருந்தஶள். அலள் முகத்டதப பஶர்த்த கயஶ. 208
ஆந்த கீதம் “சுகுஶமன்
உன்பய
ஆடெப்பைமஶஶ..?”
ன்று
தபஶமஶடயுைன் பகட்டு டலத்தஶள். அலரது
தபஶமஶடட
புரிந்து
தகஶண்ை
கீதஶவுக்கு
ஆச்ெரிஶகி விட்ைது. கயஶவுைன் விடரஶடிப் பஶர்க்க ஆடெ தகஶண்ைஶள். "ஆஶம்.
ன்பய
அலருக்கு
ஆடெதஶன்.
அதுக்கு
கலண்ட்தன்ட்
பள்ளிக்
ன்னஶங்கிம..?" "உனக்கும் அலர்பய ஆடெஶ..?" "ஆஶன்னுதஶன் டலச்சுக்கபன்.” “ஊட
பபஶய
இருந்துக்கிட்டு
கூைத்திய பலடய பஶக்கிம லஶத்திஶடக் கட்டிக்கப் பபஶகிம. உங்கப்பஶடலப்
பபஶய
ங்கப்பஶவும்
ஊர்
பண்டைஶர்தஶன்.
தெஶத்து சுகம் இருக்கிமலர்தஶன். நஶனும் அறகிதஶன். இருந்து ன்ன பண்ை. ? இப்படிஶப்பட்ை ஶப்பிள்டரட லடரச்சுப் பபஶை முடிடயப. “இந்த ஶப்பிள்டர கிடைக்கபயன்னஶ ன்ன. இப்ப பஶட்டுப் பஶடிக்
கிட்டுப்
பபஶனலரும்
209
கலர்ண்தண்ட்
பலடய
முத்துட்சுமி பாகயன் பஶர்க்கிமலருதஶன். அதிலும் தென்ட்ல் கலர்ண்தண்டு. அலட லடரச்சுப் பபஶடு.” “அய்ப..! ஶருக்கு பலணும் பபஶஸ்ட் ஆபிசிய பலடய பஶர்க்கிம ஶப்பிள்டர..? இருபத்தி நஶலு ணி பநமும் ஆபிபெ கதின்னு கிைக்கனும். லருெத்துக்கு ட்டு நஶள்தஶன் பகசுலல் லீவு. ெனிக்கிறடயும் ஆபிஸ். இழுத்துக்கிட்டுக் கிைந்தஶக்கூை தடிகல் லீவிய அனுப்ப ஶட்ைஶங்க. அதுபல லஶத்திஶர் பலடயன்னு டலய்யி. ணிடிச்ெதும் வீட்டைப் பஶர்த்து ஏடி லந்தியஶம். ெனிக்கிறட லீவு. கஶல்பரிட்டெ, அடப் பரிட்டென்னு லீவு, முழுப்பரிட்டெக்கு முழுெஶ எரு ஶெம் லீவு. இதுபபஶக பகசுலல் லீவு,
கலர்ண்ட்தண்ட்
லீவு.
தடிகல்
லீவு.
ஈல்
லீவுன்னு
ம்புட்டு லீவு ததரியுஶ..? னக்கு பபஶஸ்ட் ஆபிஸ்ய பலடய பஶர்க்கிம ஶப்பிள்டர பலைஶம். லஶத்திஶர் ஶப்பிள்டரதஶன் பலணும்.” கயஶ விலரித்த தினுசில் அடிப்பஶவி ன்று முகலஶயில் டகட டலத்துத் தன் கலடயட மந்து நின்று விட்ைஶள் கீதஶ.
210
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 23 “கற்பூப ானகிறன. ககயள்ளி.! காளி நகநாயி. கருநாரினம்நா.”
கஶயத்தஶல்
அழிஶத
ல்.ஆர்.
ஈஸ்லரியின்
கணிதன்ம
ந்திக் குலில் எலித்த பஶைலில் அெ பட்டினத்தின் அம்ன் பகஶவில்கள் கடர கட்டியிருந்தன. எலி தபருக்கியில் எலித்துக் தகஶண்டிருந்த
பக்திப்
ஊர்க்கடரதல்யஶம் தகஶண்டிருந்தன. ஆபிபெ
கடர
கதிதன்று
பஶைல்கள்
அெபட்டினத்திற்கு கட்டியிருந்த பலடய
சுற்றுப்பட்டி இழுத்து
ஊரில்
பஶர்த்துக்
லந்து
கடரயில்யஶல் தகஶண்டிருந்தஶன்
ஆனந்தன். அன்பறகன் புதுஶப்பிள்டர பபஶய பட்டு பலட்டியும் பட்டுச் ெட்டையுஶக பபப்பஶக இருந்தஶன். "திருவிறஶவுக்குக் கூை லீவு தஶட்பைன்னஶ ப்படி ெஶர்.? உங்கடரப் பபஶய நஶன் தனிக்கட்டைன்னஶப் பலஶயில்டய. ெஶதி, ெனம்,
தெஶந்த
கல்ஶைம்
பந்தம்ன்னு
இருக்கிம
கட்டியிருக்கிமலன். 211
அக்கஶ,
ஊர்க்கஶன். தங்கச்சி,
புதுெஶக் ஶனஶர்,
முத்துட்சுமி பாகயன் ஶமிஶர்ன்னு
எரு
படைப
திருவிறஶவுக்கு
லந்து
இமங்கியிருக்கு. அை. இலங்கடரக்கூை ன் ஆத்தஶ, அப்பன், அப்பத்தஶ,
தபண்ைஶட்டின்னு
வீட்டிய
இருக்கிமலங்க
பஶர்த்துக்குலஶங்கன்னு டலயுங்க. ன் தகஶழுந்திஶ லந்திருக்கஶ ெஶர்.
அலடரப்
பஶர்த்துக்க
நஶன்
வீட்டிய
இருக்கனுஶ,
பலைஶஶ..?" “அடத நஶன் முடிவு பண்ைக் கூைஶது அன்பு.." “பலம ஶரு முடிவு பண்மதஶம்.?” “உன் ெம்ெஶம்தஶன் முடிவு பண்ைனும்." “தகடுத்தீங்கபர கஶரித்டத. ன் ெஶர். நீங்களும் கல்ஶைம் கட்டிக்க
ஶட்டிங்க..
கட்டிக்கிட்ைலன்
குடும்பத்தியயும்
கயகம்
பண்ணுவீங்கன்னஶ ன்னஶ ெஶர் நிஶம் இது.?” “னக்கு இதுதஶன் நிஶம். பலடயடப் பஶரு." “லீவு.?" “மூச். பலணும்னஶ தபர்மிென் பபஶட்டுக்க.” அன்பறகனுக்கு கஶடயயில்
தயில்
இவ்லரவு லந்தவுைன் 212
தெஶன்னஶல் பபதலன
பபஶதஶதஶ..?
பிரித்து
அடித்து
ஆந்த கீதம் பிஶன்ச் ஆபிஸ்களுக்குப் டப கட்டும் லட ஆபிசில் லடர லருலஶன்.
பிஶன்ச்
ஆபிஸ்களுக்கஶன
டபகள்
நகர்ந்தவுைன்
இந்தப் பக்கம் இலனும் பமந்து விடுலஶன். தித்திற்கு பல் பிஶன்ச் ஆபிஸ் டபகள் லரும்பபஶது லந்து பெர்லஶன். ைைதலன பலடயகடரப் பஶர்த்து தயிடய அனுப்பிதும்
விசிடய
அடித்தபடி
வீட்டைப்
பநம்
கஶயம்
பஶர்த்து
ஏடி
விடுலஶன். ற்ம
தினங்களில்
உடறக்கிமலனிைம் முடிவில்டய.
அலன்
ஆனந்தனஶல் லீவ்
பஶர்க்கஶல்
கண்டிப்டபக்
பபஶட்டுவிட்ைஶல்
கஶட்ை
புதி
ஆடர
டலத்து பலடய லஶங்குலது தலகு சிஶன என்று ன்பதஶல் அன்பறகடன இழுத்துப் பிடிக்கஶல் தரர்த்தி விட்டு விட்ைஶன் ஆனந்தன். திருவிறஶவின் முதல் நஶளில் அம்ன்கடர ஆற்று ைலில் தெய்து
ஊர்லயஶக
அதிகஶடயயில்
பகஶவில்களுக்கு
அம்ன்கள்
பகஶவிலுக்கு
டுத்து
லந்தஶர்கள்.
ல.
முடரப்பஶரி
ஊர்லயம் லந்தது. வீட்டுக்குள் படுத்துக் கிைந்த ஆனந்தடன நிஞ்ென் அனத்தி இழுத்துக் தகஶண்டு பபஶனதில் அலன் பகஶவில் திருவிறஶவில் கயந்து நின்று பலடிக்டக பஶர்த்தஶன்.
213
முத்துட்சுமி பாகயன் ண் ெட்டிகளில் லரர்ந்திருந்த முடரப்பஶரி பயிட இரம் தபண்கள்
தடயயில்
இருந்ததில்
சுந்து
லந்தஶர்கள்.
ஆனந்தனின்
ஆனந்தடனப்
விழிகள்
பஶர்த்தபடிப
அதில்
கீதஶவும்
மின்னின.
அலள்
ததுலஶக
நைந்து
லந்து
தகட்டி
ஜரிடக
தகஶண்டிருந்தஶள். ஞ்ெள்
நிமத்தில்
அக்குசிகப்பு
லண்ை
பஶர்ைர் தகஶண்ை பஶலஶடையும் அக்கு லண்ை தஶலணியுஶக இருந்தலளின் பஶம்பர் நீண்ை
பின்னலில்
அறகில் தய்
சூடியிருந்த
ல்லிடகச்
மந்தஶன். அலரது ெம்.
அலனுக்கு
பதஶட்ைதது இவில் முகர்ந்த ல்லிடகயின் லஶெத்டத நிடனவு படுத்திதில் கிரர்ச்சியுற்மஶன். முடரப்பஶரி ெட்டிகடர இமக்கி டலத்த தபண்கள் லட்ைஶக அடதச் சுற்றி லந்து கும்மிடித்துப் பஶைல் பஶடினஶர்கள். கீதஶவின் விழிகள்
ஆனந்தடனப
லட்ைமிட்டுக்
தகஶண்டிருந்தன.
அன்டம இவில் பகஶவில் லஶெலில் பள்ளிக்கூைத்டத எட்டி டதஶனத்தில் நஶைகத்திற்கஶன படை பபஶைப்பட்டு விடி விடி நஶைகம் நைந்தது. றுநஶள் தபஶங்கல் டலத்து லைங்கினஶர்கள். அன்று வீடு பதஶறும் தகைஶ தலட்டி விருந்து ஆக்கிதில் தன் வீட்டில் கறி விருந்து ெஶப்பிை பலண்டும் ன்று ெண்டைபபஶட்டு ஆனந்தடனத் 214
ஆந்த கீதம் தன் வீட்டில் விருந்து ெஶப்பிை தள்ளிக் தகஶண்டு பபஶய் விட்ைஶன் அன்பறகன். “ஶரு..? நம் பபஶஸ்ட் ஶஸ்ைரு பபஶண்டிஶ..?" அன்பறகனின் அப்பஶடலப் தபற்ம பஶட்டி கண்களுக்கு பல் டகட விரித்து டமத்து அடைஶரம் பஶர்த்தஶள். "ஆஶம் னுெடப்
அப்பத்தஶ. பமுறுத்தி
விருந்து
ெஶப்பிை
விட்டிடிச்சிஶபத.”
லந்திருக்கிம ன்மஶன்
அன்பறகன். “ஶருைஶ இலன் கூறு தகட்ைலனஶ இருக்கஶன். சிங்கம் பபஶய லந்து நிக்கிம ஆபிெ நஶன் ண்ைஶ விட்ைப் பபஶபமன். லஶங்க ெஶமி. சுக்கஶ லறுலலும். கறிக் பகஶயஶ உருண்டையுஶ விருந்து ஆக்கியிருக்பகஶம்.
ெஶப்பிடுங்க.
புள்ர.
இடயடப்
பபஶடுதஶயி.” அன்பறகனின் பஶட்டி லஶஞ்டெஶக பரிஶறினஶள். அலள் தலங்கயத் ததஶண்டையில் பஶைக் கூடிலள் ன்று தெஶன்னஶன் அன்பறகன்.
215
முத்துட்சுமி பாகயன் “பஶட்டுப்
பஶடிப
பயசிஶவுக்குப்
தஶத்தஶடலத்
பிடறக்கப்
துத்தி
பபஶபமன்னு
விட்டிருச்சு.
ஏடின
னுென்
அங்பகப எரு பஶட்டிடக் கட்டிக்கிட்டு தெட்டியஶகிட்ைஶரு.” 'பஶலம் பஶட்டி.’ ஆனந்தன் இக்கப் பட்ைஶன். கறிவிருந்டதச் ெஶப்பிட்டு
தலற்றிடய
பஶக்டக
தன்மபடி
ஆபிசிற்கு
லந்தலனுக்கு இன்ப அதிச்சி கஶத்திருந்தது. கீதஶ நின்றிருந்தஶள். “திச்
ெஶப்பஶட்டுக்கு
ங்க
வீட்டுக்கு
லருவீங்கரஶம்.
அம்ஶ அடறக்கச் தெஶன்னஶங்க.” அலன் விழிபஶடு விழி கயந்து தெஶன்னஶள். “இப்பத்தஶன் அன்பு வீட்டிய கறி விருந்டத எருபிடி
பிடிச்சுட்டு லர்பமன்.
பதங்க்ஸ்ன்னு தெஶன்பனன்னு தெஶல்லு.” ன்மஶன் ஆனந்தன். “இப்படிச்
தெஶன்னஶத்
நிடனப்பஶ..?
நைக்கஶது
வீட்டியதஶன்.'
விடய
தப்பிக்க
ெஶப. உர்த்தி
விட்டிருபலஶம்கிம
ஶத்திரிச்
ெஶப்பஶடு
ங்க
ச்ெரித்து
விட்டுப்
பபஶய்
விட்ைஶள் கீதஶ. சுகுஶமனிைம் ன்ன தெஶல்லி ெம்தம் லஶங்குலது ன்று குறம்பிபடி வீட்டுக்குப் பபஶனலனுக்கு அடுத்த அதிர்ச்சிடத் தந்தஶன் சுகுஶமன். 216
ஆந்த கீதம் “ஆனந்தஶ,
உனக்கும்,
னக்கும்
வீட்டியதஶன்.
உன்டனயும்
ஸ்ட்ரிக்ட்ைஶ
தெஶல்லியிருக்கஶரு..”
டநட்
அடறத்துக்கிட்டு ன்று
டின்னர்
ஶஶ
லனும்னு
ஶஶ
முகத்டதத்
தூக்கி
டலத்துக் தகஶண்டு தெஶன்னஶன். அப்பஶடி
ன்ம
விடுதடயயுைர்வுைன்
அன்டம
இவு
உைவுக்கு நீயகண்ைனின் வீட்டுக்குப் பபஶனஶன் ஆனந்தன். கூை லந்த
சுகுஶமன்
முன்னஶல்
தென்றுவிை.
இலன்
நிதஶனஶக
அந்தப் தபரி வீட்டின் பஶம்பர் அறடக சித்தபடி நைந்தஶன். “லஶங்கய்ஶ." லஶய் நிடம லபலற்மஶள் பஶர்லதி. சுகுஶமடன
கண்டு
தகஶள்ரஶல்
ஆனந்தடன
ட்டும்
அலள் லபலற்மதில் முகம் சுண்டிப் பபஶனது சுகுஶமனுக்கு. கறிக்குறம்பு,
லறுலல்
ன்று
படு
சிமப்பஶக
இருந்த
இவு
உைடல எரு பிடிபிடித்து விட்டு வீட்டுக்கு லந்த ஆனந்தனுக்குத் தூக்கம் கண்கடரச் சுறற்றிது. படுத்தலன் அெதியுைன் தூங்கி விட்ைஶன். அன்று ஞஶயிறு ன்பதஶல் அக்கப் பக்க ழுந்திருக்கஶல் அர்ந்து தூங்கிக் தகஶண்டிருந்தலடன உலுப்பி ழுப்பி விட்ைஶன் நிஞ்ென்.
217
முத்துட்சுமி பாகயன் ெஶர். கிதரவுண்டிய சியம்பப் பபஶட்டி நைக்கப் பபஶகுது ெஶர்.
ஊப
அங்பகதஶன்
இருக்குது.
நீங்க
ன்னைஶன்னு
தூங்கிக்கிட்டு இருக்கீங்க..” ன்று குற்மம் ெஶட்டினஶன். “சுகுஶமன் ங்பக..?” “அலர் ஶடியிய தூங்கமஶர். அலரும் நீங்களும் என்னஶ..? லஶங்க ெஶர்." நிஞ்ெனின் அன்பில் தநகிழ்ந்த ஆனந்தன் பபஶர்டலட உதறிவிட்டு ழுந்து பெஶம்பல் முறித்தஶன். ெடயடமப் பக்கம் நகப் பபஶனலனின் டகபற்றி நிறுத்தி பிரஶஸ்க்டகயும், டிபன் பகரிடயும் திணித்தஶன் நிஞ்ென். “உங்களுக்கும், லஶத்திஶருக்கும் கஶபி, டிபடன தகஶடுத்து விட்டிருக்கஶங்க.” “ஶரு..?” "அம்ஶதஶன். லஶத்திஶருக்கும்
பலம பெர்த்து
ஶரு..? டிபன்
உங்களுக்கஶகத்தஶன் கஶபி
கிடைச்சிருக்கு.
இல்பயன்னஶ கண்டுக்க ஶட்ைஶங்க." “ன்ப்பஶ. சுகுஶமன் உங்களுக்குச் தெஶந்தக்கஶனஶச்பெ." 218
ஆந்த கீதம் "அப்படின்னு அலர்தஶன் தெஶல்லிக்கிமஶர். பஶ பஶலம்ன்னு ெஶப்பஶடு தகஶடுத்து விட்ைஶ அடத ஊர் பூஶவும் தெஶல்லி இம்டெ பண்ணுலஶர். அதனஶயதஶன் அம்ஶ அலருக்கு பச்டெத் தண்ணி கூை குடுக்கக் கூைஶதும்பஶங்க.” 'ன்னைஶ இது..?' திடகப்புைன் குளித்து உடைஶற்றி டிபன் ெஶப்பிட்டு விட்டு நிஞ்ெனுைன்
டதஶனத்திற்குப்
பபஶனஶன்
ஆனந்தன்.
டதஶனத்டதச் சுற்றி மூங்கில் குச்சிகரஶல் பலலி கட்டியிருந்தது. டதஶனத்தின் பபஶைப்பட்டு
எரு
பக்கம்
ஊரின்
இருந்த
படையில்
முக்கிஶன
நஶற்கஶலிகள்
தபருந்தனக்கஶர்கள்
உட்கஶர்ந்திருக்க டத்தில் நீயகண்ைன் அர்ந்திருந்தஶர். சியம்பப்
பபஶட்டி
ஆம்பஶனது.
உள்ளூர்
வீர்கடர
தலன்ம தலளியூர் சியம்பஶட்ைக்கஶன் டதயுைன் சியம்பத்டதச் சுற்றிபடி. “ன்டன தஜயிக்க அெபட்டினத்தில் எரு ஆம்படர கூை இல்டயஶ..?” ன்று மீடெட முறுக்கிபடி தகஶக்கரித்தஶன். பகஶபம் தகஶண்ை நீயகண்ைன் பலட்டிட டித்துத் தஶர் பஶய்ச்சுக் கட்டுக் கட்டி சியம்பத்டத டுக்கப் பபஶனஶர். தடுத்து சியம்பக் குச்சிட டகயில் டுத்துக் தகஶண்ை ஆனந்தன். 219
முத்துட்சுமி பாகயன் “ன்னஶல் முடிடயன்னஶ நீங்க கரம் இமங்குங்க. நஶன் இருக்கிமப்ப நீங்க உங்க தயலடய விட்டு இமங்கி சியம்பஶட்ைப் பபஶட்டிக்குப் பபஶகக் கூைஶது." ன்மஶன். நீயகண்ைனின் விழிகள் விரிந்தன. தபற்ம கடனப் பபஶய அலரின் பிரிம்
ெஶர்பஶக
கரம்
தபருகிது.
டதஶனத்தில்
இமங்கிலடனப்
ஆனந்தன்
குதித்தஶன்.
பஶர்த்தலருக்குள்
சியம்பத்டதச்
கீதஶவுக்குப்
சுறற்றிபடி
பத்தில்
மூச்சுத்
திைறிது. சுகுஶமனும் அங்பகதஶன் இருந்தஶன். லனுக்கு லந்த அடம கூலபயஶ
ன்படதப்
தகஶண்டிருந்தலடன
பபஶய
நீயகண்ைனும்
பலடிக்டக பஶர்த்தஶர்.
அலர்
பஶர்த்துக் விழிகள்
தலறுப்டப உமிழ்ந்தன.
“நதுலப வீபன்தாற. அயல உசுப்பி விட்றட வீறண... இனி விசிலு க்கும் தாற. ன் றபாண்டி நதுலப வீபன்தாற.” கூட்ைத்திலிருந்த
அன்பறகனின்
ஆம்பிக்க பபஶட்டி கடர கட்டிது. 220
பஶட்டி
ெத்தஶக
பஶை
ஆந்த கீதம்
அத்திஶம் 24 கூட்ைத்தில்
விசில்கள்தூள் பமந்தன.
“. சிங்கம் றாற டந்து யற்ான். ரைல்ப் றபாண்டி.! -அயல சீண்டினயன் தாங்க நாட்டான் உலதயி தாண்டி. . டில்ா டாங்கு டாங்கு சும்நா திருப்பிப் றாட்டு யாங்கு . சிய்னான் சிய்னான் சிலுக்கு இயல புத்தூருக்கு அனுப்பு.” அன்பறகனின்
பஶட்டியின்
பஶைலுக்கு
தகஶட்டி,
நஶதஸ்லம்
குழுவினர்கள்
பரம்
ஆம்பித்ததில்
ஆனந்தனுக்கு
உற்ெஶகம்
ஊதி
ற்பட்ைது.
சுற்றி சியம்பம் திரிட பின்னடை டலத்தது. 221
ககஶட்ைக் ஆை அலன்
முத்துட்சுமி பாகயன் “. புலிலனப் றா துணிஞ்ையண்டா ங்க றபாண்டி. உங்கல ஞ்சு மிட்டாய் றாற பிச்சு வீைப் றாாண்டி. . டில்ா டாங்கு டாங்கு. சும்நா திருப்பிப் றாட்டு யாங்கு. . இந்தா. . இந்தா. . இந்தா இந்தா..” இப்பபஶது இடரஞர்குறஶம் சூமஶலளிக்
ககஶட்ைக் பெர்ந்து
கஶற்டமப்
குழுவினருைன் தகஶண்ைது.
பபஶய
அெ
பட்டினத்தின்
ஆனந்தனின்
சுறன்று
ஆடிது.
மிண்ைஶன்.
“. சூாயளிக் காத்லதப் றா சுமன்று யாபாண்டி. அயல துத்து நின் சிம்க்காபன்
222
சியம்பம் திஶளி
ஆந்த கீதம் மிபண்டு றாாண்டி. . டில்ா டாங்கு டாங்கு சும்நா திருப்பிப் றாட்டு யாங்கு. . றகாவில்ட்டி முறுக்கு சும்நா குனின லயச்சு முறுக்குடா. றடய்..." ஆனந்தனின் குச்சிட
சியம்பம்
பமக்க
டலத்தது.
சுறன்று
திஶளியின்
கூட்ைம்
பலலிட
சியம்பக் உடைத்துக்
தகஶண்டு டதஶனத்துக்குள் பஶய்ந்தது. ஆனந்தடனத் பதஶள்களில் தூக்கிக்
தகஶண்டு
கூத்தஶடிது.
நிஞ்ென்
கூட்ைத்தின்
முன்னிடயயில் நண்பர்களுைன் ஆடினஶன்.
“. ஜல்லிக்கட்டுக் காலலனப் றா துள்ளி யர்ாண்டி. திரிலன லநபநா பிடுங்கி இப் வீசி விட்டாண்டி. 223
முத்துட்சுமி பாகயன் . கும்தக்கடி கும்நா. ங்க ஆந்தன்ா சும்நாயா..?” அன்பறகனின்
பஶட்டி
ஆத்தியுைன்
பஶடிபடி
லந்தஶள்.
தலற்றி வீனஶக படைபறிலடன லஶத்ெல்த்துைன் தழுவிக் தகஶண்ைஶர்
நீயகண்ைன்.
டதஶனத்தில்
பதஶற்று
நின்மலன்
அெபட்டினத்துக்
கஶனில்ய
ெப்தமிட்ைஶன். “இப்பவும்
தஜயிச்சிருக்கலன்
பண்டைஶப.” நீயகண்ைனின்
முகம்
இறுகிது.
டக்டகப்
பிடித்தலரின்
ெப்தம் ட்டுத் திடெகளிலும் திதஶலித்தது. “ல்பயஶரும் நல்யஶக் பகட்டுக்கங்க. இந்த அெபட்டினத் பதஶை ஶனம் ரிஶடதடக் கஶப்பஶத்தினலன் அெபட்டினத்துக் கஶன்தஶன். ன் தபண்டை அலருக்குக் கட்டிக் தகஶடுத்து ன் ருகனஶக்கிக்கபமன். இப்பச் தெஶல்லுங்க. தஜயிச்ெது ஶரு..?” கூடியிருந்த கூட்ைம் “அெபட்டினத்துக்கஶன்தஶன்...” ன்று குல் தகஶடுத்தது.
224
ஆந்த கீதம் தன் கழுத்திலிருந்த முகப்பு டலத்தச் ெங்கிலிடக் கறற்றி ருகனஶக்குலதற்கஶன உறுதி தஶழிஶக ஆனந்தனின் கழுத்தில் பபஶட்டு
விட்ைஶர்
பபஶனஶள்.
நீயகண்ைன்.
நிஞ்ெபனஶ
அத்தஶன்
பஶர்லதிம்ஶள் ன்று
ஆனந்தக்
கிழ்ந்து கூத்தஶடி
விட்ைஶன். கீதஶடலப் பற்றிச் தெஶல்யபல பலண்ைஶம். ‘ன்டன விட்டு எடிப் பபஶக முடியுஶ..?’ ன்று அலள் விழிகள் ெலஶல் விட்ைன. “அடிச்சீங்க ெஶர். யக்கி பிடஸ். அன்பறகன் பஶஶட்டினஶன். ஆனந்தன்
டதயும்
பபெவில்டய.
திருவிறஶ
முடிந்தது.
லந்திருந்த உமவினர் எவ்தலஶருலஶக விடைதபற்று அலலரின் ஊருக்குத் திரும்பி விை. அெபட்டினம் இல்பு லஶழ்க்டகக்குத் திரும்பிது. ஆனந்தன்
அலுலயகத்தில்
மும்முஶக
கைக்கு
லறக்குகடர ெரி தெய்தஶன். தனன்று பகட்ை அன்பறகனிைம் ழுப்பினஶன். அந்த லஶ இறுதியில் அலுலயகம் முடிந்ததும் லறக்கம் பபஶயக் கூைலந்த அன்பறகனிைம். “தடய லலிக்குது அன்பு. தஸ்ட் டுக்கனும். நீ வீட்டுக்குப் பபஶ..” ன்று தெஶல்லி அனுப்பி டலத்து விட்ைஶன்.
225
முத்துட்சுமி பாகயன் அலன்
முகத்டத
நிடனத்தஶபனஶ. லந்த
உற்றுப்
பஶர்த்த
லறக்கடிக்கஶல்
ஆனந்தன்
வீட்டை
அன்பறகன்
பபஶய்
எர்முடம
விட்ைஶன். சுற்றிப்
ன்ன வீட்டுக்கு
பஶர்த்துவிட்டு
தபருமூச்சுைன் தபட்டிட டுத்துத் தன் துணிகடர அடுக்க ஆம்பித்தஶன்.
சுகுஶமன்
வீட்டில்
இல்டய.
அதிெத்திலும்
அதிெஶக அப்பஶ அம்ஶடலப் பஶர்க்கப் பபஶலதஶகச் தெஶல்லிப் பபஶயிருந்தஶன். தபட்டிட மூடிக் டகயில் டுத்துக் தகஶண்ை ஆனந்தன் வீட்டைப்
பூட்டிச்
ெஶவிடக்
டகயில்
டுத்துக்
தகஶண்டு
லஶெலுக்கு லந்தஶன். இருள் பவியிருந்த அந்த இவில் ததருவில் இமங்கி
நைக்க
ஆம்பித்தஶன்.
ததருமுடனயில்
விடரஶடிக்
தகஶண்டிருந்த சிறுலர், சிறுமிரில் எரு சிறுலடன அடறத்து வீட்டுச் ெஶவிட அலன் டகயில் தகஶடுத்து. “பண்டைஶர் வீட்டிய தகஶடுத்திருப்பஶ.” ன்மஶன். சிறுலன்
எடி
விட்ைஶன்.
ஆனந்தனின்
முகத்தில்
தும்
கவிந்தது. விடைதபம முடிஶத தெஶந்தங்கடர அலனுக்குத் தந்த பண்டைஶரின் பஶர்க்கும்
வீட்டை
உைர்வு
திரும்பிப்
அலனுக்குள்
பஶர்த்தஶன்.
ற்பட்ைது.
ஊதல்டயடத்
தஶண்டிக் கஶத்திருந்த கஶரின் பக்கத்தில் பபஶனலடன.
226
பகஶவிடயப்
ஆந்த கீதம் “நிடனச்பென்
ெஶர்.
இப்படித்தஶன்
டதஶச்சும்
தெய்து
டலப்பீங்கன்னு.” ன்று அன்பறகனின் குல் தடுத்து நிறுத்திது. "அன்பு.” “பஸ்ஸிய பபஶனஶ ஊர்க்கஶனுக பஶர்த்துப் புடுலஶனுகன்னு ைஶக்ஸிட லச் தெஶல்லித் தப்பிக்கப் பஶர்க்கறிங்க." “னக்கு பலம லழி இல்டய அன்பு.” “அைப் பபஶங்க ெஶர். நீங்க பலம. அலனலன் அலபனஶை லழிடத்
பதடிப் பபஶஶச்சு. நீங்கதஶன் அறிஶப் புள்டரஶ
இருந்து ததஶடயக்கறீங்க.” “ன்னப்பஶ தெஶல்ம..?” "நம் கீதஶம்ஶபலஶை சின்னம்ஶ தபஶண்ணுக்கு லஶத்திபய எரு கண்ணு.” "நிஜஶலஶ..?” "நிஜம்தஶன் ெஶர். லஶத்திக்கும் இது ததரியும் பபஶய. இது கிடைச்ெஶ இது. அது கிடைச்ெஶ அதுன்னு திருவிறஶவுக்கு லந்து பபஶகிம தபஶண்ணு கிட்ை நூல் விட்டுக்கிட்டு இருந்திருக்கஶரு.” 227
முத்துட்சுமி பாகயன் “அைப்பஶவி..! கீதஶவுக்குத் துபஶகம் பண்ணினஶனஶ..?” “உங்கடர சியம்பக் குச்சிஶபயப ண்டையிய எரு பபஶடு பபஶைனும் ெஶர். பதமபல ஶட்டிங்கரஶ..?” “இல்பயப்பஶ.
அலன்தஶன்
பண்டைஶரு,
ெத்திம்ன்னு
பதபதஶ தெஶன்னஶன்.” “பண்டைஶரு பைத்திய ட்டுமில்ய. குைத்தியயும் தபரி னுென்தஶன்.
அப்படிச்
கூடியிருக்கிம
படையிய
ெத்திம்
பண்ணியிருந்தஶ.
உங்களுக்குப்
ஊப
தபஶண்டைக்
கட்டிக்
தகஶடுக்கப் பபஶமதஶ தெஶல்லுலஶஶ..?” “அை. ஆஶமில்ய.” “அடதவிை.
அடதக்
பகட்டுக்கிட்டு
நிஶம்
பகட்கஶ
சுகுஶமன் ெஶர் சும்ஶயிருப்பஶஶ..?” “ன்ப்பஶ பகக்கடய.?” “ெத்திம் பண்ணியிருந்தஶத்தஶபன பகப்பஶரு..?” “இருந்தஶலும் அன்பு. ன் நண்பனுக்குன்னு அலன் னசிய நிடனச்சிருந்த தபஶண்டை நஶன் தட்டிப் பறிக்க முடிஶதுப்பஶ.” 228
ஆந்த கீதம் "அலப தகட்டி பரம் தகஶட்ை நஶள் பஶர்த்து ஊரு பூஶவும் பத்திரிக்டக டலச்சுக்கிட்டு இருக்கஶரு. நீங்க பினஶத்தறிங்க.” “பத்திரிக்டகஶ..?” "ஆஶம் ததரிஞ்ெதும்
ெஶர். அலங்க
கீதஶம்ஶ சின்னம்ஶ
கிடைக்கஶஶட்ைஶங்கன்னு கடர
உளஶர்
பண்ணிப்
தபஶண்ணு பகட்கிம லடக்கும் பபஶயிட்ைஶரு. கயஶம்ஶ வீட்டிய ெம்தமில்யதஶன்.
இந்தம்ஶ
கிறுக்குத்தனஶ
விெப்
பஶட்டிடய
தூக்குனஶங்கரஶம். பபஶகுது கழுடதன்னு சுகுஶமன் ெஶர் வீட்டிய ெம்பந்தம் பபசி முடிச்சு அடுத்த லஶம் கல்ஶைத்துக்கு நஶள் குறிச்சு பத்திரிக்டக அடிச்சு சுத்துப்பட்டி ஊருக்தகல்யஶம் டலக்க ஆம்பிச்சிட்ைஶங்க.
நஶடரக்கு
நம்
ஊருக்கு
பத்திரிக்டக
டலக்க லப் பபஶகிமஶஶம்." "அன்பு. ன் லயித்திய பஶடய லஶர்த்தப்பஶ.” பதஶறடனக் கட்டித் தழுவிக் தகஶண்ைஶன் ஆனந்தன். அலடனத் தட்டிக் தகஶடுத்து ஆறுதல் படுத்தி அன்பறகன் தபட்டிட பிடுங்கிக் தகஶண்டு அலடன வீட்டுக்கு இழுத்துக் தகஶண்டு
லந்தஶன்.
வீட்டு
லஶெலில்
கீதஶ
நின்றிருந்தஶள்.
அலடரத் தின்று விடுலடதப் பபஶய பஶர்த்தஶன் ஆனந்தன்.
229
முத்துட்சுமி பாகயன் “நண்பனுக்கு
லஶக்குக்
தகஶடுத்துட்பைஶம்ன்னு
ந்திரிச்சு
விட்ை பகஶழி ஶதிரி பம்மிக்கிட்டு இருந்தஶரும்ஶ. ந்தித்டத பத்தி விட்ைஶச்சு. இப்ப தகஶண்டைச் பெலல் பபஶய சிலுத்துக்கிட்டு லந்திருக்கஶரு.
இனி
இருக்கிப்
பிடிச்சுக்க
பலண்டிது
உங்க
தபஶறுப்பு.” அன்பறகன் பிடித்துக்
பபஶய்
தகஶண்ைஶள்
விட்ைஶன்.
கீதஶ.
ஆனந்தடன
வியகஶல்
இறுக்கிப்
இடெந்து
தகஶடுத்து
தழுவிக் தகஶண்ைஶன் ஆனந்தன். துட ஶநகம். ஆனந்தனின் வீடு திருைக் பகஶயம் பூண்டிருந்தது.
அன்று
கஶடயயில்
திருைம்
முடிந்த
ஆனந்தனுக்கும் கீதஶவுக்கும் அன்டம இவு முதலிவு.! வீடு
நிம்பி
நிடனபலயில்டய. ற்மலர்களின் அடறத்து
ஆனந்தனின்
கண்
லந்து
உமவுக்கஶ
என்று
பஶர்டலயிலிருந்து
ஆனந்தனின்
ஜனங்களுக்கு விட்ை
அக்கஶதஶன்
டமலஶக
அடமயில்
அந்த
விட்ைஶள்.
கீதஶடல அடம
லஶெலில் லரிடெஶக ஜமுக்கஶரங்கடர விரித்து தெஶந்தபந்தம் உமங்கிக் தகஶண்டிருந்தது.
230
ஆந்த கீதம் கீதஶடல தநருங்கிக் கட்டிக் தகஶண்ைஶன் ஆனந்தன். மூச்சுக் கஶற்றின் ெப்தம் கூை தலளியில் இருப்பலர்கடர ழுப்பிவிடுபஶ ன பந்தஶள் கீதஶ.
“ஆந்த கீதம்.! உன் கூந்தல். பூக்கள் தீர்க்குறந. ாணம் றதாற்குறந. அடிக்கடி நர்ரகாடி றபம் ார்க்குறந.” கஶத்திருக்க கசிக்
முடிஶத
குலில்
ஆனந்தன்
பஶடினஶன்.
அலள்
அலள்
கஶபதஶஶக
தலளியில்
இருக்கும்
உமவினர்கடர நிடனத்து வியகினஶள். அலன் முடமத்தஶன்.
“உண்லநயில் ன்நயில் ஆடும் முன். ன் நலமக்காம் றாய்விடும். ஆலைனாகி விட றர்ந்திடும்.” அலன்
பகஶபத்தின்
அனலில்
தழுகஶய்
ெத்தமின்றி பஶடினஶள்.
“பாத்திரி அலகள் ஓனட்டும். 231
உருகிலள்
முத்துட்சுமி பாகயன் மூத்தயர் தலகள் ைானட்டும். தீத்தின் விழிகள் மூடட்டும்.” அலன் பகட்டும் கஶக இல்டய. அலரது பெடய பற்றி இழுத்து அைம்பிடித்தஶன்.
“ஆலட ரகாடு. ஆல விடு. றதகம் ரகாடு. றாதும் விடு. தாகம் ஊறுறத.” அலள்
பனியில்
ஊறி
அலன்
டககடரப்
பற்றித்
தடுத்தலள்.
“யலக்கபம் ஒலிக்லகயில் நாம் றாகுறத.” ன்று
டுத்துக்
தெஶன்னஶள்.
அலன்
விைவில்டய.
ஸி
இல்யஶத அடமயில் அடைக்கப்பட்ை ஜன்னல்களில் அலளுக்கு விர்த்தது.
*கன்னியின் றநனி றயர்க்குறத. 232
ஆந்த கீதம் ஜன்லின் கம்பிகள் ார்க்குறத. றசும் ஓலை அங்கு றகட்டுறநா.” இப்படிதஶரு தெய்லஶன்.?
முதலிவில்
கீதஶவின்
படுத்திருந்த
நிடனவு
உமவினரிைப
ஆனந்தன் முழுலதும்
ன்னதஶன்
கதடல
இருந்தது.
எட்டிப்
அடதத்தஶண்டி
ஆனந்தனிைம் ல றுத்த அலள் நிடனடல அலன் பக்கஶக இழுக்க அலன் பபஶஶை பலண்டியிருந்தது. அலடர அலன் ெத்தமின்றி
ஆக்மித்ததில்
அலள்
தல்ய
தல்ய
அலனது
அடைப்புக்குள் அைங்கி இடெந்து தகஶடுக்கயஶனஶள்.
“திரிகல விபல்கள் தூண்டுறத. அலணகல ரயள்ம் தாண்டுறத. ஆலையின் தாகம் தீண்டுறத.” அலனது
ககப்பஶன
கிசுகிசுப்பில்
அலரது
பஶகம் பவிப் பைர்ந்து பற்றிக் தகஶண்ைது.
“ாணம் யந்து றாகின்து. தீயில் விைம் றைர்கின்து. 233
பனியில்
முத்துட்சுமி பாகயன் கண்கள் மூடுறத.” இடகள்
மூைச்
தெஶக்கிப்
பபஶனலளின்
மீது
பைர்ந்து
பவிலன்.
“அலணக்லகயில் கவிக்குயில் ஊலநனாறத.” ன்று அலடர ஊடஶக்கி என்ம டலத்தஶன். ஆனந்தனும் கீதஶவுஶக இருந்தலர்கள். அெபட்டினத்திற்குத்
திரும்பினஶர்கள்.
ஆனந்த கீதஶக
சுகுஶமன்
அடைக்கயம்
தகஶடுத்ததஶக தெஶல்லிக் தகஶண்ை வீட்டை கீதஶவின் தபருக்கு ஶற்றியிருந்தஶர் நீயகண்ைன். உரிடயுைன் அந்த வீட்டின் ஶடிப் படிகளில்
கஶல்
அடமஶக்கிக் ஊருக்பக
பதித்து தகஶண்ைஶன்
ஶற்மயஶகிப்
றி
ஶடிடமட
ஆனந்தன். பபஶய்
அலர்கரது
சுகுஶமன்
விட்ைதஶகச்
தெஶந்த
தெஶன்னஶன்
அன்பறகன். “கிளிக்கு
கயஶம்ஶங்கிம
பமந்திருச்சு..” ன்மஶன்.
234
தக்டக
முடரச்சிருச்சு.
ஆந்த கீதம் சித்துச் சிரித்த ஆனந்தனுக்கு நிடனத்துப் பஶர்த்த பபஶது விப்பஶக இருந்தது. அெ பட்டினத்திற்கு லந்த பபஶது அந்த ஊப
அலனுக்கு
தெஶந்த
ஊஶக
ஶறும்
ன்று
நிடனத்துப்
பஶர்த்தஶனஶ..? விதி
லஞ்ெடன
தெய்ஶதது.
லஶழ்க்டகயின்
திருப்பத்தில்
பூங்தகஶத்டத பரிெளிக்கும் லல்யட தகஶண்ைது. கஶத்திருந்தஶல் கஶயம் லந்து ஆனந்த கீதம் பஶடி நம்டத் தஶயஶட்டும்.
முற்றும்
235
