Marln Morgan - Mesaj Sizsiniz

ÖNSÖZ Dünya değişti, iletişim tarzımız da. Uyum sağlamayı başaramayanlar geride kalacak. Başarmak isteyenler içinse tek anahtar var: "MESAJ SĐZSĐNĐZ" Elinizdeki kitabın konusu bu. Bu kitap, iletişim konusunda işitmiş ya da okumuş olabileceğiniz herhangi bir şeyden farklı. Kitaptaki en heyecan verici bilgi, iyi bir iletişimci olmak için bıktırıcı alıştırmalar yapmak ya da temel kişiliğinizi değiştirmek zorunda olmayışınızdır. Mesleki ya da özel yaşamınızda, sizin için önemli olan insanları ikna etmek ya da etkilemek için gerekli araçlara, içinizde zaten sahip olduğunuzu göstereceğiz. Birlikte "bileşik sen" (composite you) adını verdiğim yapıyı inceleyeceğiz. Bu "bileşik" diğer insanlara gönderdiğiniz tüm mesajı oluşturur ve kullandığınız kelimeleri, sesinizi, hareketlerinizi, yüz ifadelerinizle gönderdiğiniz işaretleri ve tutumunuzu içerir. Kapsayacağımız konular arasında şunlar var: • Televizyon tüm iletişim kurallarını nasıl değiştirmiştir ve sizi niçin sandığınızdan da çok etkilemektedir? • Diğer insanlar sizi nasıl görüyorlar? • Sizi dinleyenlerin hoş görmeyeceği dört iletişim yanlışı. • Korku ve diğer iletişim engellerini aşmak.

Mesaj Sizsiniz

Her durumda konuşma başarısını garantiye almak için birkaç basit kural. Bazı usta iletişimcilerin kimler olduğu ve bunu nasıl başardıkları. Kendi kişiliğinize bağlı kalarak istediğinizi nasıl elde edebileceğiniz.

ĐLK YEDĐ SANĐYE Son demir kapı arkamdan çınlayarak kapanırken aklıma şu geldi: "Kimse buradan asla kaçamaz". Hapishanede, on dakika sonra, artist Sharon Tate ve öteki altı kişinin öldürülmesin-deki rolü nedeniyle, dokuz kez mahkum edilerek ömür boyu hapis cezasına çarptırılan tarikat lideri Charles Manşon ile yüzyüzeydim. Charles Manşon bazılarına göre tarihin en zalim ve en tuhaf cinayetlerinden birine karışmıştı. Bin dokuz yüz seksen bir yılıydı ve ben NBC televizyonundaki, Tom Snyder ve Rona Barrett' in oynadığı "Sahilden Sahile Yarın" programının yapımcısıydım. Bölüm yapımcısı Shelley Ross, Tom'un yöneteceği, on üç yıldan sonra Manşon ile ilk kez yapılan televizyon yayını görüşmesini düzenlemişti. Manşon, Califonia Vacaville'de, suç işlemeye eğilimli akıl hastaları için inşa edilmiş, güvenliği çok yüksek olan bir hapishaneye yerleştirilmişti. Manşon hakkındaki tüm kitapları ve onun yaşam öyküsünü okumuştum, fakat görüşmenin nasıl olacağından

tam emin değildim. En iyi olasılıkla tamamıyla çılgın biriyle uğraşacağımızı biliyordum. Görüşme fikrinin kendisi tartışmaya yol açtı. Birçok kişiye göre, Manşon ile görüşme yapılmamalıydı. Ona herkese açık bir toplantı olanağı verilmemeliydi. Bazılarına göre ise, California'da ölüm cezası kaldırıldıktan sonra, hayatta kalmasına izin verildiği için, bu tip bir kişi hakkında, görüşerek ve inceleyerek birşeyler öğrenebilirdik. Benim duygularım karışıktı, fakat işim görüşmenin yapılmasını sağlamaktı.

Mesaj Sizsiniz B

Đlk Yedi- Saniye

Hapishaneye girdiğimizde, 3.16m X 4.5m boyutlarındı bir tecrit hücresine ulaşıncaya kadar, çelik kapılar ve çimento1 bloklarıyla yapılmış koridorlardan oluşan bir labirentin içinden geçirildik. Hücrenin karşısındaki salon hapishanenin kitaplığıydı. Gardiyanlar Manson'u getirirken Tom'un kitaplıkta beklemesini söylediler. Bu sırada Tom ve ben oturup bir süre tartıştık. Sorulacak bazı genel sorularımız vardı, fakat Manşon bir kez ipsiz sapsız konuşmaya başlayınca, tartışmanın kendi seyrini izleyeceğini biliyorduk. Kamera ekibi hücrede işe başlıyordu. Tom'u orada bırakarak koridorun öbür tarafına yürümeye ve Manşon gelmeden önce kamera açılarının ve ışığın doğru olduğundan emin olmaya karar verdim. Hapishane kütüphanesinden yürüyerek çıkıp, sağa doğru dönerken bir kişiyle göğüs göğüse çarpıştım. Bu kişi geriye doğru savrulurken gözlerim onun üzerinde odaklaştı. On beş santimetrelik bir mesafeden, doğrudan doğruya Charles Manson'un gözlerine bakıyordum. Ufak tefek, ince ama adaleli ve bakımsızdı. Çevik ve tehlikeli bir gelinciğe benziyordu. Kısa bir an şoke oldum. Gözlerimiz birbirine kilitlendiğinde, ilkönce bir şey söylemedim. Basit bir karşılaşmaydı. Karşılıklı olarak birbirimizi değerlendirdiğimizi fark ettim. Sonra "Bay Manşon, bu görüşmeden ben sorumluyum" dedim. "Benimle gelir misiniz?". Çok kısa bir an daha bana baktı. Sonra başını eğdi, geriledi ve birden yaltaklanmaya başladı. Benimle tanış-] tığına çok sevindiğini söyledi ve ne yapması gerektiğini sordu.