Małachow Oczyszczanie organizmu prawidłowe odżywianie

G. P. Małachow

Oczyszczanie organizmu i prawidłowe odŜywianie MOCE UZDRAWIAJĄCE

WYDAWNICTWO ABA Tytuł oryginału: "Ocziszczenije organizma i prawilnoje pitanije" Przekład: Marina Mockałto Projekt okładki: Oskar Głodowski © Małachow G. P. 1996 AO Komplekt" 1996 ISBN 83-914334-4-7 ISBN 83-901370-4-6 "ABA" Sp. z o.o. 02-981 Warszawa, ul. Augustówka 11 e/10 tel. 0602 102 178

W ciągu ostatnich stu lat bardzo wiele zmieniło się w Ŝyciu ludzi. Zmiany te objęły równieŜ produkcję i przygotowanie Ŝywności. Powstało wiele rafinowanych i sztucznych produktów, które są powszechnie i chętnie spoŜywane, chociaŜ ludzki organizm w procesie ewolucji przystosował się do przyswajania pokarmów naturalnych, przetwarzanych w niewielkim stopniu. Masowe spoŜywanie tych wysokoprzetwarzanych lub sztucznych produktów przyczynia się w duŜej mierze do rozwoju schorzeń Ŝołądkowo-jelitowych, wraz z rozprzestrzenianiem się patologii po całym organizmie. ChociaŜ dzisiaj prawdziwe zdrowie jest rzadkością, w większości przypadków wystarczy przeprowadzić gruntowne oczyszczanie organizmu i zmienić odŜywianie, a spowoduje to szybki powrót do zdrowia. W ksiąŜce tej, która jest pierwszą pozycją z serii "Moce uzdrawiające" podjęto próbę uogólnienia i wytłumaczenia z naukowego punktu widzenia tego, co jest dzwigniami naszego zdrowia. Wiedząc o tym moŜemy celowo uruchamiać te dźwignie i leczyć siebie. KsiąŜka ta odkrywa mechanizm samo uzdrawiania za pomocą odŜywiania i oczyszczania ciała.

1

SPIS TREŚCI:

Przedmowa autora

Część 1..........6 Oczyszczanie organizmu Jelito grube Anatomia jelita grubego Funkcje jelita grubego Rola mikroflory w jelicie grubym Tworzenie ciepła w jelicie grubym Funkcja wytwarzania energii System stymulujący jelita grubego System oczyszczania jelita grubego Oczyszczanie i odtworzenie funkcji jelita grubego Przygotowanie organizmu do oczyszczania Oczyszczanie za pomocą lewatyw Szankh Prakszalana śywienie oczyszczające Odbudowa ścianek i nerwów jelita grubego 14 rad na wzmocnienie zdrowia Jaką szkodę wyrządzają środki przeczysz czajce? Jak pozbyć się polipów? Normalizacja mikroflory w jelicie grubym Symptomatologia patologii jelita grubego Symptomy patologii Regulowanie czynności Oznaka normalnej pracy jelita Wątroba Anatomia wątroby Obieg krwi i tworzenie limfy w wątrobie Czynność wątroby Wytwarzanie Ŝółci Patologia wątroby Kamica Ŝółciowa i zapalenie przewodu Ŝółciowego Nadciśnienie wrotne i jego skutki Symptomy schorzeń wątroby i woreczka Ŝółciowego Diagnoza kamicy Ŝółciowej Diagnoza przewlekłego zapalenia wątroby Dyskineza przewodu Ŝółciowego Zapalenie woreczka Ŝółciowego Oczyszczanie wątroby Mechanizmy fizjologiczne Najprostsze oczyszczanie wątroby Zalecenia praktyczne do oczyszczania wątroby Ile razy naleŜy czyścić wątrobę? OdŜywianie po oczyszczaniu wątroby Inne środki wzmacniające wątrobę Co musimy zapamiętać

2

Podrzędne metody oczyszczania organizmu Czyszczenie nerek Metody oczyszczania nerek Czyszczenie nerek za pomocą moczu Czyszczenie nerek za pomocą arbuza, wywaru z korzeni i owoców dzikiej róŜy, soków z warzyw oraz olejku jodłowego Profilaktyka schorzeń nerkowych Podstawowe zasady oczyszczania organizmu Praktyka oczyszczania Oczyszczanie roztworów koloidalnych organizmu Oczyszczanie koloidów komórki Oczyszczanie organizmu ze złogów i soli Oczyszczanie organizmu z guzów Oczyszczanie z śluzu zatok Oczyszczanie organizmu z energii patogennej Oczyszczanie organizmu za pomocą ssania oleju

Część 2..........70 Prawidłowe odŜywianie Fizjologia trawienia Fermenty śołądek Dwunastnica Jelito cienkie Wydzielanie soków trawiennych Trawienie symbiozowe Inne charakterystyki systemu trawiennego Zalecenia praktyczne do unormowania pracy układu Ŝołądkowo jelitowego Wykorzystujmy wpływ mikroflory PoŜywienie Skład poŜywienia Woda Białka Podstawowe funkcje białka w organizmie Zapotrzebowanie człowieka na białka i aminokwasy Pokarm zawierający duŜo białka Indukcyjna autoliza Specyficzne dynamiczne oddziaływanie poŜywienia Węglowodany Tłuszcze Witaminy Szkodliwość sztucznych witamin Fermenty Składniki mineralne Znaczenie fizjologiczne składników mineralnych Wapń Magnez Potas i sól Fosfor Mikroelementy Fitocydy

3

Kwasy organiczne Substancje aromatyczne Niszczenie poŜywienia Woda Białko Węglowodany Tłuszcze Witaminy Fermenty Substancje mineralne ObniŜanie potencjału energetycznego poŜywienia Jak± szkodę wyrządza nam gotowany i nieprawidłowo spoŜywany pokarm Nieprawidłowe łączenie produktów Prawidłowe łączenie produktów Łączenie białek ze skrobią Łączenie białka z białkiem Łączenie tłuszczów z białkami Łączenie cukrów z białkami Łączenie cukrów i skrobi Mleko Desery Jak naleŜy jeść białko Jak jeść skrobię W jaki sposób jemy owoce SpoŜywanie pokarmów w ciągu dnia Praktyczne rady związane z trawieniem Przejście na prawidłowe odŜywianie Kryteria normalnej pracy układu Ŝołądkowo - jelitowego OdŜywianie indywidualne Co to znaczy rodzajowe odŜywianie człowieka? Jakie zmiany zajdą w organizmie człowieka, gdy zmienimy sposób odŜywiania się? Co musimy wiedzieć o właściwościach poŜywienia? W jaki sposób wykorzystać smak pokarmów? Zalecane kształty i konsystencje pokarmów Odczytujemy informację zawartą w produktach Ŝywnościowych Siła oddziaływania produktów na organizm człowieka Indywidualne podejście do odŜywiania Dieta rozkoszy Zalecenia dla osób z silnym naruszeniem funkcjonowania systemu trawiennego Nastrojenie "ognia trawiennego" z uwzględnieniem indywidualnej konstytucji Słowo do czytelnika Załącznik nr 1 Określenie przewaŜających dosz i ich regulowanie Regulowanie dosz poprzez Ŝywienie Załącznik nr 2 OdŜywianie i długowieczność Załącznik nr 3 Dodatki do pokarmów i sposoby przygotowania zdrowego jedzenia

4

I Dania dietetyczne M. Bircher - Bennera II DroŜdŜe piwne III Produkty pszczelarstwa IV Przygotowywanie ziarna V Dania z owoców i warzyw

Przedmowa autora Wielu ludzi chce zostać wyleczonych przez innych lub Ŝeby zostało to zrobione za pomocą jakiegoś instrumentu, nie przyznając się do winy i nie próbując znaleźć swego błędu, który jest przyczyną ich nieszczęścia. G. Oshawa Nie uzyskując pomocy od innych, zacząłem szukać sam przyczyny pogorszenia swego zdrowia. Zacząłem czytać ksiąŜki o uzdrawianiu, potem - literaturę naukową. Powoli odkrył się przede mną nowy świat Uzdrawiających Sił. W chaosie urywkowych wiadomości ukazał się porządek, prawo, którym trzeba się kierować bezwzględnie. W ciągu ostatnich stu lat w naszym Ŝyciu najwięcej zmieniło się w odŜywianiu. Pojawiło się wiele rafinowanych i sztucznych produktów zupełnie nie przystosowanych do ukształtowanych w procesie ewolucji mechanizmów przetwarzania i przyswajania pokarmów. Układ Ŝołądkowo - jelitowy psuje się i zuŜywa w pierwszej kolejności, wraz z rozprzestrzenieniem się patologii, po całym organizmie. Dzisiaj prawdziwe zdrowie jest rzadkością. W większości przypadków jednak wystarcza zmienić odŜywianie i organizm szybko powraca do zdrowia. Pamiętajmy - jeśli zachorowałeś, zmień tryb Ŝycia. Gdy to nie pomaga, zmień odŜywianie. Jeśli i to nie pomaga, zwróć się do lekarzy i lekarstw. Podjąłem próbę uogólnienia i wytłumaczenia z punktu widzenia naukowego, co jest dźwignią naszego zdrowia. Wiedząc o tym, moŜemy celowo uruchamiać te dźwignie i leczyć siebie. Ta ksiąŜka odkrywa mechanizm samouzdrawiania za pomocą odŜywiania i oczyszczania ciała.

5

Część 1 Oczyszczanie organizmu Jelito grube Nieliczni z wielomilionowej rzeszy mieszkańców Ziemi rzeczywiście zdają sobie sprawę z roli jelita grubego w utrzymaniu mocnego, długiego zdrowia. Z wiedzy tej korzystali mędrcy staroŜytności, jogini, uzdrawiacze tybetańscy i egipscy, stosując zasadę: "Chcesz być zdrowy - musisz utrzymywać swoje jelito grube w idealnym porządku." Oto co mówił na ten temat Największy Uzdrawiacz wszystkich czasów, Jezus Chrystus i co zostało zapisane przez jego ucznia Jana w manuskrypcie "Ewangelie Świata Jezusa Chrystusa": "...Brud wewnętrzny straszniejszy jest od brudu zewnętrznego. Dlatego ten, kto oczyszcza się tylko z zewnątrz, pozostając nieczysty w środku, podobny jest do grobowca, który ozdobiony jest wspaniałymi malowidłami, ale wypełniony brudem ohydnym i wstrętnym." Jezus Chrystus proponuje prosty środek na oczyszczenie jelita grubego - lewatywę: "Weźcie duŜą dynię i połączcie ją z długą łodygą. WydrąŜcie miąŜsz, wypełnijcie ją nagrzaną na słońcu wodą z rzeki. Zawieście dynię na gałęzi drzewa, uklęknijcie przed Aniołem Wody i wytrzymajcie... by woda przedostała się do wszystkich waszych jelit. Proście Anioła Wody, by uwolnił ciało wasze ze wszystkich nieczystości i chorób. Potem wypuśćcie wodę z ciała swego, by z nią wyniosło się wszystko, co nieczyste i cuchnące. Wtenczas przekonają was oczy własne i nos własny, jakie ohydztwa i nieczystości bezczeszczą Świątynię ciała waszego. Zrozumiecie, ile grzechów w was przebywało i dręczyło nieskończonymi chorobami." Mocno powiedziane. A zatem przyjrzyjmy się dokładniej funkcjonowaniu jelita grubego. Anatomia jelita grubego Jelito grube jest końcowym odcinkiem przewodu pokarmowego człowieka i składa się z kilku części (rys. 1). Początek stanowi ślepa kiszka. Jelito grube kończy się odbytnicą. Łączna długość jelita grubego wynosi około 2 metry.

Rys. 1 - Odcinki jelita grubego 1 - ślepa kiszka; 2 - okręŜnica wstępująca; 3 - prawe zgięcie okręŜnicy; 4 - okręŜnica poprzeczna; 5 lewe zgięcie okręŜnicy; 6 - okręŜnica zstępująca; 7 - esica; 8 - jelito proste; 9 - wyrostek robaczkowy; 10 - jelito cienkie

6

Poszczególne odcinki jelita nie są jednakowej długości. Ślepa kiszka na przykład ma 7-8 cm średnicy, natomiast esica ma tylko 3-4 cm. Ścianki okręŜnicy składają się z czterech warstw. Z zewnątrz jelito pokrywa błona śluzowa. Wytwarza ona śluz, który osłania i chroni ścianki jelita i przyczynia się do przesuwania się zawartości. Pod błoną śluzową znajduje się warstwa tkanki tłuszczowej przetkanej naczyniami krwionośnymi i limfatycznymi. Następnie błona mięśniowa, która z kolei składa się z dwóch warstw - wewnętrznej cyrkulacyjnej i zewnętrznej podłuŜnej. Te warstwy mięśniowe umoŜliwiają przemieszczanie się i mieszanie zawartości przewodu pokarmowego. Od zewnątrz jelito grube osłania błona surowicza. Grubość ścianek jelita równieŜ nie jest jednakowa - od 1-2 milimetrów do 5 milimetrów. Jak to widać z rys. 2, jelito grube dotyka wszystkich organów wewnętrznych lub znajduje się w bezpośrednim ich sąsiedztwie.

Rys. 2 - Rozmieszczenie jelita grubego w jamie brzusznej 1 - wątroba; 2 - Ŝołądek; 3 - woreczek Ŝółciowy; 4 - trzustka; 5 - nerki; 6 - jelito grube; 7 - pęcherz U męŜczyzn jelito proste z przodu dotyka pęcherza, gruczołu krokowego, jąder. U kobiet - macicy i tylnej ścianki pochwy. Stany zapalne tych organów mogą przechodzić na jelito proste i odwrotnie. Funkcje jelita grubego Funkcje jelita grubego są róŜnorodne. Zatrzymajmy się na podstawowych funkcjach. Wchłaniająca W jelicie grubym powstają procesy reabsorbcji. Tutaj są wchłaniane glukoza, witaminy, aminokwasy wytwarzane przez bakterie jelit, około 95% wody, elektrolity. Na przykład z jelita cienkiego do grubego codziennie dostaje się około 2000 g z papki pokarmowej, z czego po wchłonięciu zostaje 200-300 g z kału. Ewakuacyjna W jelicie grubym gromadzą się i zatrzymują masy kałowe przed wyprowadzeniem ich na zewnątrz. ChociaŜ masy kałowe przemieszczają się wolno przez jelito grube: zawartość pokonuje jelito cienkie (5m) w ciągu 4-5 godzin, grube (2 m) przez 12-18 godzin, tym nie mniej nie powinna ona nigdzie zatrzymywać się. Co następuje w przypadku zatrzymania funkcji ewakuacyjnej? Brak wypróŜnienia w ciągu 24-32 godzin naleŜy uznać za zaparcie. Nalot na języku, nieświeŜy oddech, nagłe ataki bólu głowy, zawroty głowy, apatia, senność, uczucie ocięŜałości w dolnej części brzucha, wzdęcia, bóle i burczenie w brzuchu, brak apetytu, pobudliwość, "czarne myśli", wymuszony na siłę, skąpy stolec to są typowe objawy zaparcia.

7

"czarne myśli", wymuszony na siłę, skąpy stolec - to są typowe objawy zaparcia. Jedna z najczęstszych przyczyn zaparcia to spoŜycie wysokokalorycznego jedzenia w niewielkich ilościach. Złe przyzwyczajenie zaspokajania głodu kanapką z herbatą lub kawą prowadzi do powstawania małej ilości masy kałowej, nie wystarczającej do powodowania odruchu stolcowego, w wyniku czego defekacja nie występuje przez kilka dni. Jest to typowym przykładem zaparcia. Ale nawet przy regularnym stolcu większość cierpi na ukryte formy obstrukcji. Jedzenie gotowane, zawierające krochmal, pozbawione witamin i minerałów (ziemniaki i wyroby z mąki z duŜą ilością "omasty") do tego razem z pokarmem białkowym (mięsem, wędliną, serem, jajkami, mlekiem) przedostając się przez jelito grube zostawia na jego ściankach warstewkę kału - osad. Z tego osadu, nagromadzonego w fałdkach kieszonkach jelita grubego przy odwodnieniu (wiemy przecieŜ, Ŝe tam zostaje wchłonięte do 95 % wody) powstają kamienie kałowe (rys. 3).

Rys. 3 - Patologia jelita grubego Zaznaczone kreskami - złoŜa kamieni kałowych. Jak w pierwszym, tak i w drugim przypadku w jelicie grubym rozwijają się procesy gnicia i fermentacji. Toksyczne produkty tych procesów razem z wodą przenikają do krwi, powodując zjawisko tzw. "pokarmowej autointoksykacji". Z powodu nieprawidłowej diety, źle łączonych pokarmów, powstają zanieczyszczenia i deformacja grubego jelita. Przedstawione na rys. 1 jelito grube wygląda tak, jak powinno. Mimo to, w 99 przypadkach na 100 sytuacja jest podobna do przedstawionej na rys. 3. Pewien znany niemiecki lekarz przeprowadził 280 sekcji zwłok i w 240 z nich znalazł mniej więcej taki stan rzeczy. Inny lekarz, z Anglii, na sekcji zwłok rozciął jelito zmarłego i wyciągnął z niego 25 stóp (10 m) starego, skamieniałego kału, który jako cenny eksponat przechowuje do dziś w duŜym słoju ze spirytusem. Niektórzy chirurdzy twierdzą, Ŝe 70% wyciętych przez nich okręŜnic zawiera róŜnorodny materiał, robaki i stwardniałe jak kamienie fekalne masy. Wewnętrzne ścianki jelita pokrywa od dawna przebywający tam, często skamieniały materiał. Przypomina to sklepienie pieca wymagającego kompletnego oczyszczenia. Doktor Lamuł stwierdza: "MoŜemy z całą pewnością dowieść, Ŝe główną przyczyną 90% cięŜkich chorób, na które cierpi ludzkość, są zaparcia i zatrzymywanie fekalnych mas, które powinny być wydalane z organizmu." Dr Ilia Micznikow w publikacji "Studia nad naturą człowieka" przytacza dane, zgodnie z którymi na 1148 zbadanych przez niego przypadków raka jelit 1022, czyli 89% powstały w jelicie grubym. Następnym waŜnym momentem jest to, Ŝe grubość ścianek jelita grubego stanowi tylko 1-2 mm. Przez tak cienką ściankę do jamy brzusznej łatwo przedostają się toksyczne związki, zatruwając sąsiednie organy: wątrobę, nerki, narządy płciowe i tak dalej.

8

sąsiednie organy: wątrobę, nerki, narządy płciowe i tak dalej. Proponuję test. Wypijcie 1-3 łyŜki świeŜo wyciśniętego soku z buraków. Jeśli po tym mocz nabierze koloru buraczanego, będzie to oznaczać, Ŝe błona śluzowa przestała prawidłowo pełnić swoje funkcje. Jeśli sok z buraka farbuje mocz, tak samo łatwo przez ścianki przenikają toksyny, krąŜąc po całym organizmie. Zwykle w wieku około 40 lat człowiek ma jelito zapchane kamieniami kałowymi, które je rozciągają, deformują, jak równieŜ ściskają i wypierają ze swoich miejsc inne organy. Organy zostają jakby zanurzone w kałowy worek. Jasne, Ŝe w tej sytuacji nie ma mowy o ich prawidłowej pracy. Uciskanie ścianek jelita grubego oraz długotrwały kontakt kałowych mas ze ściankami jelit (są kamienie, które w ciągu 10 lat były przywarte do jednego miejsca) prowadzą do słabego zaopatrzenia go w krew, powodują zastój krwi i zatrucia toksynami przez kamienie kałowe. W taki sposób powstają przeróŜne choroby: przez poraŜenie ścianki śluzowej - róŜnego rodzaju kolki, z powodu zastoju krwi w ściance jelita grubego - prostata i rozszerzenie Ŝył, przez długotrwałe oddziaływanie toksyn na jedno miejsce - polipy i rak. Przytoczę fragment z wykładu uzdrowicielki N. Siemionowej: "Nieustanne zatrucie ciała przez jelitową przegródkę stwarza określone stęŜenie złogów w krwi. Jedna połowa ludzkości ma tendencję do utrzymywania w organizmie rozpuszczalnika złogów - tłuszczu i wody. Ci ludzie puchną, powiększają swoje wymiary. Druga połowa, co prawdopodobnie jest związane z właściwością ich jelit i przemianą materii, nie są w stanie utrzymać rozpuszczalnika złogów - ci usychają. Koncentracja złogów w ich krwi jest większa niŜ u grubasów. Mądrość ludowa na swój sposób podsumowała to zjawisko: "Póki gruby uschnie, suchy zdechnie." Obydwa typy cierpią na zaparcie, zatrucie własnymi kamieniami kałowymi. Zatrucie postępuje wolno, do niego przyzwyczajają się od dziecka, z pianą na ustach broniąc swych nawyków odŜywiania, swoich ulubionych kołdunów, droŜdŜówek, naleśników z mięsem, kasz na mleku, twarogu z cukrem na śniadanie. JakŜe by! Siła przyzwyczajenia. I tak się toczy, dopóki choroba nie przyprze do muru." RównieŜ niezauwaŜalnie, juŜ u dzieci, pojawia się atonia - wiotczenie jelita grubego. Z powodu zatrucia ścianki jelita grubego oraz rozciągania go przez kamienie kałowe, nerwy i mięśnie ścianki jelita zostają sparaliŜowane w takim stopniu, Ŝe przestają odpowiadać na normalny odruch, perystaltyka zanika. A stąd - przez długi czas zanik potrzeby defekacji. Zaparcia powodują ignorowanie potrzeby defekacji. Typowy przykład znalazłem w ksiąŜce Mantowani Romolo "Sztuka samoleczenia środkami natury": "Gdy kilka minut przed dzwonkiem na przerwę uczeń ma wyraźną potrzebę wyjścia do ubikacji, ale powstrzymuje ją z róŜnych powodów, zawartość jelita grubego zostaje odsunięta do okolicy biodrowej, gdzie gromadzi się. Potrzeba zanika. Nareszcie dzwonek. Dziecko zostaje pochłonięte zabawą. Potrzeba znów daje znać o sobie, ale i tym razem zostaje stłumiona, poniewaŜ dziecko nie chce oderwać się od zabawy. Nagle - czas wracać do klasy i dziecko nie moŜe zdecydować się na prośbę o pójście do ubikacji - boi się otrzymać naganę i czyni wysiłki, by wytrzymać do następnej przerwy. Takie wielokrotne przetrzymywanie powoduje obniŜenie aktywności i wraŜliwości odpowiednich nerwów. Odruchy nie powodują niezbędnego pobudzenia, a poczucie potrzeby zostaje przytępione, odchodzi na dalszy plan. Dziecko nawet nie zauwaŜa, nie zwaŜając na złe trawienie, cięŜką głowę, obniŜone stopnie, Ŝe od 4-5 dni nie chodzi do ubikacji." Tak samo się dzieje w wieku dojrzałym: poranny pośpiech, nieprzytulna toaleta, częste wyjazdy itp. powodują zaparcia. Zwłaszcza dotyczy to kobiet. Ze 100 leczących się kobiet 95 choruje na zaparcia. Przyczynia się do tego równieŜ ciąŜa.

9

Rola mikroflory w jelicie grubym Warto przyjrzeć się dokładnie działalności drobnoustrojów, "zamieszkałych" w jelicie grubym. Nasze jelito grube ma ponad 400-500 róŜnego rodzaju "lokatorów". Jak twierdzą naukowcy, 1 gram wypróŜnień zawiera około 30-40 miliardów bakterii. Według danych Koandy, człowiek wydala ze stolcem około 17 trylionów mikrobów w ciągu doby! Nasuwa się naturalnie pytanie - dlaczego jest ich aŜ tak wiele? Okazuje się, Ŝe normalna mikroflora grubego jelita nie tylko uczestniczy w ostatnim stadium procesów trawiennych i pełni funkcję ochronną w jelicie, ale produkuje cały szereg waŜnych witamin, aminokwasów, fermentów, hormonów i innych substancji odŜywczych z włókien pokarmowych. Zatem, dzięki takiej czynności mikroflory uzyskujemy istotny dodatek w naszym menu, a nasze odŜywianie staje się bardziej stabilne i mniej uzaleŜnione od środowiska zewnętrznego. W warunkach normalnie funkcjonującego jelita bakterie mogą osłabiać i niszczyć najróŜniejsze chorobotwórcze i gnilne bakterie. Na przykład, bakterie jelitowe syntetyzują 9 rodzajów witamin: B1, B2, B6, biotynę, kwas pantotenowy, kwas nikotynowy i foliowy, witaminę K. One i inne mikroby mają właściwości fermentacyjne, rozkładając substancje Ŝywnościowe według tego samego schematu, co fermenty Ŝywnościowe. Syntetyzują acetylocholinę, sprzyjają przyswajaniu przez organizm Ŝelaza; produkty pracy drobnoustrojów odziaływują w sposób regulujący na wegetatywny system nerwowy, a równieŜ stymulują system immunologiczny. Dla normalnej czynności mikroorganizmów niezbędne są określone warunki - mikrokwaśne środowisko i błonnik pokarmowy. W większości zaś jelit odŜywiających się w sposób tradycyjny ludzi, te warunki znacznie odbiegają od normy. Gnijące masy kałowe tworzą środowisko zasadowe. A ono, z kolei, sprzyja rozwojowi chorobotwórczej mikroflory. Jak juŜ wiemy, bakterie jelitowe syntetyzują witaminy grupy B, które odgrywają między innymi rolę kontroli technicznej, zapobiegając niekontrolowanemu wzrostowi tkanek, podtrzymując immunitet, czyli zapewniając ochronę przeciwrakową. W 1982r. w naszej prasie pojawiła się krótka wzmianka o tym, Ŝe w Łotewskiej Akademii Nauk wykryto schemat zakłócania ochrony organizmu przed rakiem. Jak się okazuje, gnicie białka w jelicie grubym powoduje powstawanie metanu, który niszczy witaminy grupy B. Miał rację dr Gerzon twierdząc, Ŝe rak jest zemstą natury za nieprawidłowe odŜywianie. W swojej ksiąŜce "Leczenie raka" pisze o tym, Ŝe z 10000 przypadków raka 9999 są skutkiem zatrucia własną masą kałową i tylko jeden przypadek jest skutkiem rzeczywiście nieodwracalnych zmian organizmu o charakterze patologicznym. Powstająca w trakcie gnicia produktów Ŝywnościowych pleśń sprzyja rozwojowi powaŜnej patologii w organizmie. W Matenadaranie, miejscu przechowywania najstarszych ormiańskich rękopisów, są dzieła średniowiecznych uzdrowicieli, na przykład Mhitara Geraci, w których pleśń jest uznana za przyczynę nowotworów. Jak wiadomo, jeszcze nie zostało ustalone, dlaczego człowiek, zwierzęta i ptaki chorują na raka. Ale zauwaŜono, Ŝe karmienie ptaków surowymi, zaatakowanymi przez pleśń ziemniakami powiększa gwałtownie liczbę chorych ptaków. "Gdy człowiek przejada się i nie wszystkie produkty zostają przyswojone, część jedzenia zaczyna gnić. Powstaje pleśń, w której kiełkują nasiona. Nasiona te zostają wchłonięte przez krew i przerastają w najbardziej sprzyjających (czyli osłabionych) miejscach ciała. Mogą to być na przykład naczyńka. Kiełkując, zarodniki zostawiają produkt swojej czynności w postaci białej, woskopodobnej substancji. Te zmiany patologiczne w organizmie nazwano "białym rakiem" (według naszej terminologii - skleroza). W miarę dalszego rozwoju tego procesu gnijące masy jelit przyspieszają rozwój pleśni, która atakuje stawy. Tak powstaje "szary rak" (według naszej terminologii - artretyzm). Za jakiś czas zalegające w duŜej ilości, przetworzone przez człowieka produkty wypełniają "magazyn". Takie zmagazynowane, przetworzone produkty nazywają "czarnym rakiem" (według naszej terminologii

10

(według naszej terminologii - nowotwór), przeciwko któremu nie ma ochrony." W ten sposób został wskazany łańcuszek patologii - skleroza, artretyzm, nowotwór, który bierze swój początek w jelicie grubym. Oczyszczając jelito grube i wątrobę zobaczycie sami pleśń, która wyjdzie w postaci czarnych strzępów. Zewnętrznym sygnałem powstawania pleśni w organizmie i patologicznych zmian błony śluzowej jelita jest tworzenie na zębach czarnego nalotu. Po przeprowadzeniu porządku w jelicie i dostatecznym zaopatrzeniu organizmu w witaminę A lub karoten nalot ten zniknie samoistnie. Człowiek prawie zawsze odczuwa brak witaminy A. Przy tym wolno, lecz skutecznie następuje zwyrodnienie błony śluzowej jelita, zakłócone są procesy jego odbudowy. Jest to jedna z przyczyn, dlaczego właśnie w jelicie grubym powstają róŜnego rodzaju kolki, polipy i Bóg wie, co jeszcze. Jednak zdrowie moŜna przywrócić, o czym będzie mowa dalej. Tworzenie ciepła w jelicie grubym Poznamy jeszcze jedną funkcję jelita grubego, wykrytą niedawno przez współczesną naukę, ale dobrze znaną mędrcom staroŜytnym. Jelito grube jest swoistym piecem, który ogrzewa nie tylko wszystkie organy jamy brzusznej, ale (poprzez krew) cały organizm. Cała warstwa jelita jest największym zbiornikiem naczyń krwionośnych, a tym samym i krwi. W jaki sposób ten piec pracuje? W trakcie realizacji genetycznego programu rozwoju kaŜdego organizmu na zewnątrz wydziela się duŜo energii. Okazuje się, Ŝe kurze jaja ogrzewają siebie samodzielnie, kwoka musi jedynie utrzymywać tę niezmienną temperaturę. To wszystko było wiadomo bardzo dawno w staroŜytnych Indiach, Chinach, Japonii i Tybecie. Część brzucha w okolicy pępka została nazwana "Piec Hara", "Nabhipadma" (lotus pępka). Miejsce to odpowiada elementowi "ogień" i siłom transformacji, zarówno w sensie fizycznym, jak i psychicznym (trawienie, przyswajanie, przemiana substancji nieorganicznych w organiczne, transformacja substancji organicznych w energie psychiczne). W świetle tego staje się zrozumiałe, dlaczego staroŜytni mędrcy nazywali to miejsce "piecem", skąd powstaje tutaj element ognia, w jaki sposób odbywa się transformacja substancji organicznych w energie psychiczne (bioplazmę). Łatwo jest przekonać się, Ŝe "cieplna" i "energetyczna" funkcje jelita mają tak wielkie znaczenie dla energetyki organizmu. "Odłączymy" jelito grube poprzez głodówkę. Mikroflora przestaje pracować. "Piec" wygasa. Jest nam zimno, energia spada, tracimy siły. Jeśli, jak twierdzą niektóre autorytety, głodówka jest pełnowartościowym odŜywianiem się kosztem wewnętrznych rezerw, dlaczego w takim razie obniŜa się temperatura ciała i Ŝywotność? PrzecieŜ główny cykl energetyczny - trójkarboksylowych kwasów (cykl Krebsa) ma miejsce tak przy głodówce, jak i w czasie jedzenia. Z tego by wynikało, Ŝe przy głodówce (odŜywianiu wewnętrznymi zapasami) miało by miejsce tylko "zjadanie" samego siebie, bez utraty temperatury ciała i obniŜania poziomu energetycznego. W praktyce wygląda to inaczej. Drobnoustroje jelita grubego równieŜ w trakcie swego rozwoju wydzielają energię w postaci ciepła, które ogrzewa krew Ŝylną oraz przylegające organy wewnętrzne. Zatem nieprzypadkowo powstaje tak duŜo drobnoustrojów 17 milionów na dobę!

11

Rys. 4 - Jelito grube sprzyja ogrzewaniu krwi Wróćmy do rys. 2 i 4. Natura równieŜ nieprzypadkowo umieściła jelito grube w taki sposób. Taka właśnie jego konfiguracja i umiejscowienie sprzyjają najlepszemu ogrzewaniu organów jamy brzusznej krwi i limfy. Tkanka tłuszczowa osłaniająca jelito tworzy swoistą izolację cieplną zapobiegającą utracie ciepła poprzez brzuch i boki, z tyłu plecy z mocną grupą mięśni i kości miednicy na dole tworzą konstrukcję nośną tego "pieca", kierując ciepło razem ze strumieniem krwi i limfy do góry. MoŜe to być jedna z przyczyn tego, Ŝe w pozycji pionowej tułowia są niniejsze straty ciepła w postaci promieniowania cieplnego (które jest skierowane do góry), niŜ w pozycji poziomej. Pozycja pionowa bardziej sprzyja obiegowi krwi, limfy i energii przez kanały energetyczne. Funkcja wytwarzania energii Wokół kaŜdej Ŝywej istoty powstaje aura, która mówi o występowaniu w organizmie bioplazmy. Mikroby równieŜ mają bioplazmę, która naładowuje wodę i elektrolity, wchłaniane przez jelito. Elektrolity z kolei, jak wiadomo, są jednym z najlepszych akumulatorów i przenosicieli energii. Strumienie krwi i limfy roznoszą takie "naenergetyzowane" elektrolity po całym organizmie, które z kolei oddają swój wysoki potencjał energii wszystkim komórkom ciała, ciągle podładowując je oraz ciało. Stąd staje się zrozumiałe, dlaczego przy racji dziennej 1000 kalorii, ale zawierającej w jadłospisie Ŝywe produkty roślinne (owoce, warzywa, orzechy, kasze, przerośnięte ziarno) ludzie czują się znacznie lepiej, niŜ zjadając 3000 i więcej kalorii dziennie "martwego" gotowanego jedzenia, które nie Ŝywi mikroflory, a zaledwie obciąŜa systemy wydalające, pobierając dodatkową energię na odkaŜanie i wydalanie. Oto dlaczego ludzie marzną, chociaŜ mają na sobie ciepłe rzeczy i tak szybko męczy ich praca tak fizyczna, jak i umysłowa. System stymulujący jelita grubego Nasz organizm posiada szczególne systemy, które są stymulowane poprzez róŜnorodne oddziaływanie środowiska zewnętrznego. Na przykład, poprzez pobudzenie mechaniczne podeszwy stóp stymulują wszystkie waŜne organy, drgania dźwiękowe stymulują szczególne miejsca na małŜowinie usznej, równieŜ związane z całym organizmem. Bodźce świetlne poprzez tęczówkę równieŜ stymulują cały organizm, określone strefy na skórze są związane z organami wewnętrznymi.

12

Rys. 5 - System stymulujący jelita grubego Jelito grube równieŜ posiada swój własny system, który stymuluje cały organizm. Spójrzmy na rys. 5. KaŜdy odcinek jelita grubego stymuluje "swój" organ. Stymulacja odbywa się w następujący sposób: uchyłek zostaje wypełniony przetworzoną papką pokarmową, w której zaczynają gwałtownie rozmnaŜać się mikroorganizmy, wydzielając energię w postaci bioplazmy, która stymuluje ten odcinek, a poprzez niego związany z tym odcinkiem organ. Jeśli dany odcinek jest zapchany przez złogi, kamienie kałowe, stymulacja nie następuje, funkcje danego organu zaczynają powoli wygasać. Z praktyki wiadomo, Ŝe najbardziej intensywnie osad tworzy się w miejscach zgięć jelita grubego, gdzie przesuwanie mas kałowych zostaje zwolnione. Na rys. 6 przedstawiony jest "osad" i najczęściej spotykane choroby.

Rys. 6 - "Osad" i najczęściej spotykane choroby Dodam, Ŝe wewnątrz komórek tkanki łącznej, poprzez które Ŝywią się inne robocze komórki.

13

Tkanka tłuszczowa jest równieŜ swoistym "magazynem" złogów, a poniewaŜ przemiana materii jest tam bardzo słaba, zalegają one na dobre. Dalej, jeśli wszystkie te kanały oczyszczenia zostały przepełnione, a ponadto jeśli spoŜywa się duŜo krochmalistego i tłustego jedzenia, które nie jest wyprowadzane przez wyŜej wymienione organy, w tym wypadku zostaje uruchomiony jeszcze jeden kanał odprowadzania złogów przez organy, mające bezpośrednie wyjście na zewnątrz. Najpierw włącza się jama nosowo-gardłowa. Ona wyrzuca na zewnątrz krochmaliste, tłuste i inne złogi w postaci flegmy. Stąd wszystkie nasze ciągłe charkania i smarkania. Jeśli i ten kanał oczyszczający zostaje zbyt obciąŜony, włączane są dodatkowe: zatoki, kanał słuchowy w uszach, u kobiet - pochwa maciczna, ropieją oczy. Jeśli i to jest niewystarczające, lub z jakiegoś powodu te kanały są zamknięte, włączają się 2 ostatnie - płuca i skóra. To, Ŝe w grubym jelicie występuje gnicie i inne zjawiska patologiczne z powstawaniem szkodliwych gazów, moŜna poznać po cięŜkim, cuchnącym zapachu z ust. Nie pomoŜe tu ani dezodorant, ani mycie zębów. Pamiętajmy, Ŝe cięŜki oddech stanowi skutek, a przyczyna leŜy w przeciwnym kierunku. Oczyśćcie grube jelito, a zapach zniknie. Flegma powstaje równieŜ w płucach. Wydzieliny krochmaliste i inne stanowią wspaniały pokarm dla patogennych drobnoustrojów. Drobnoustroje te, trafiając z powietrzem do płuc, znajdują tu idealne warunki, do rozmnaŜania się - ciepło, wilgoć i pokarm. Produkty przetwarzania flegmy przez drobnoustroje w postaci ropy wyciekają przez oskrzela, nosogardziel. Toksyczne składniki ropy podraŜniają błonę śluzową płuc, jamy nosogardłowej ze wszystkimi wynikającymi stąd skutkami. Podobny jest mechanizm rozwoju nadŜerki pochwy, zapalenia środkowego i wewnętrznego ucha. Skóra sygnalizuje obciąŜenie organizmu złogami poprzez brzydkie zapachy, wysypkę, pryszcze, róŜnego rodzaju egzemy. W zaleŜności od preferowanego odŜywiania występują róŜne symptomy. Na przykład, od mięsnego - cuchną nogi, krochmalistego z tłuszczem i cukrem - pojawiają się pryszcze. W związku z nieprawidłowym łączeniem produktów mogą powstawać czyraki. DroŜdŜe piwne, zalecane przy czyrakach, dzięki duŜej zawartości witaminy grupy B sprzyjają lepszemu przyswajaniu i trawieniu poŜywienia. To pozwala na samym początku likwidować nieprawidłowości w procesie przyswajania jedzenia. W rezultacie znika zgnilizna, która w postaci ropy wydziela się przez czyraki. DroŜdŜe równieŜ normalizują środowisko jelita grubego. Te właśnie mechanizmy leŜą u podstawy uzdrawiającego oddziaływania droŜdŜy. ObniŜenie ciepłodajnej funkcji jelita, zanieczyszczenie organizmu złogami powoduje nagromadzenie flegmy. Na przykład w gruczołach piersiowych u kobiet. Po pierwsze, tam jest obniŜona przemiana materii w porównaniu z całym organizmem. Po drugie, zimne posiłki i chłodzące napoje wychładzają te miejsca, na skutek czego powstają zatwardzenia tłuszczowej i krochmalnej flegmy, rozwija się "cysta". Mało ruchliwy tryb Ŝycia, praca na siedząco, gwałtownie hamuje krwiobieg w miednicy - powstaje zastój krwi. Jest to druga przyczyna, dlaczego właśnie tu gromadzi się flegma u męŜczyzn wokół prostaty, u kobiet - w jajnikach. Najbardziej szkodliwe produkty wywołujące cystę piersi i jajników, powiększenie prostaty to lody, mroŜona śmietanka, śmietana, zimne, tłuste mleko. Jeśli spoŜywacie je często, to jak twierdzi Mikio Kuszi (specjalista makrobiotyk) na pewno będziecie mieć cystę. Dalej, w tej cyście przerastają zarodniki pleśni i powstaje rak, dający metastazę. Sami go Ŝywimy, pielęgnujemy, a potem dziwimy się - skąd? Jeśli pierwszy łańcuszek patologii: skleroza - artretyzm rak wywodzi się z brudnego jelita, to drugi przeciąŜenie systemów wydalających - skupiska flegmy - osłabienie ochronnych sił organizmu - rak, równieŜ wywodzi się z brudnego jelita grubego. Na zakończenie przytoczę fragment z ksiąŜki "Sztuka wyleczenia samego siebie naturalnymi środkami". Doktor A. Posze pisze: "ZauwaŜyłem, Ŝe kobiety chore na raka piersi w 9 wypadkach na 10 miały kłopoty z pracą jelita. Gdyby 10-15 lat przed tym zostało przeprowadzone odpowiednie leczenie zapobiegawcze, nie miały by one ani guzów piersi, ani raka w Ŝadnej postaci."

14

zapobiegawcze, nie miały by one ani guzów piersi, ani raka w Ŝadnej postaci."

Rys. 7 - System oczyszczania organizmu i jelito grube 1 - jelito grube, 2 - krew, 3 - wątroba, 4 - płuca, 5 - jama ustna i język, 6 - zatoki, 7 - kanał słuchowy, 8 przewód łzowy, 9 - zatoka czołowa, 10 - tkanka łączna, 11 - tkanka tłuszczowa, 12 - nerki, 13 - skóra, 14 - kobiece organy płciowe. Krew z jelita grubego wpływa do wątroby. W przypadku, gdy wątroba nie nadąŜa z neutralizowaniem (unieszkodliwieniem) toksyn postępujących z jelita grubego, krew roznosi je po całym organizmie, gdzie są one akumulowane i wyprowadzane (oznaczone strzałkami). Oczyszczenie i odtworzenie funkcji jelita grubego Zanim przejdę do opisu powrotu do zdrowia jelita grubego, podsumujmy krótko, co trzeba odtworzyć i z jakiego powodu zachodzi rozregulowanie. 1.

Odzyskać czystość jelita i znormalizować pH środowiska (niskokwaśny) jelita.

Pozwoli to zlikwidować główne źródło zanieczyszczenia organizmu - odciąŜy system oczyszczania. Jelito zostaje zanieczyszczone na skutek nieprawidłowego łączenia produktów Ŝywnościowych, gotowanego i rafinowanego jedzenia, nieprawidłowego picia i spoŜywania nienaturalnych napojów. Jedzenie wywołujące obstrukcje: wszystkie rodzaje mięsa, czekolada, kakao, słodycze, biały cukier, krowie mleko, jajka, białe pieczywo, ciasta i torty. Niedopuszczalne jest przyjmowanie pokarmu w ilościach 2-3 razy przewyŜszających niezbędne ilości.

15

2.

Odtworzyć perystaltykę i ścianki jelit.

Pozwoli to jelitu w sposób pełnowartościowy pełnić swoje funkcje, które zostają zakłócone z powodu: rozciągania ścianek jelita przez kamienie kałowe, powstawania "osadu", odŜywiania produktami toksycznymi, braku naturalnego poŜywienia, deficytu witaminy A, uŜywania środków przeczyszczających. 3.

Odbudować mikroflorę jelita grubego, przy tym: a. normuje się pełnowartościowe odŜywianie dzięki dodatkowym substancjom odŜywczym i witaminom, syntetyzowanym przez bakterie;

ureguluje się ciepłodajne i energotwórcze funkcje jelita, co doprowadzi do unormowania się ogrzewania całego organizmu i wzrostu mocy ciała bioplazmatycznego organizmu; b.

c. zajdzie normalizacja systemu stymulacyjnego jelita grubego, co uczyni organizm bardziej zdolnym do Ŝycia; d.

unormalizuje się i wzrośnie moc systemu immunologicznego organizmu.

Zaburzenia mikroflory powstają z winy gotowanego, mieszanego, rafinowanego, pozbawionego włókien poŜywienia. ZaŜywanie lekarstw, zwłaszcza antybiotyków, obciąŜa i wypacza naszą mikroflorę. Przygotowanie organizmu do oczyszczenia Zanim rozpoczniemy oczyszczanie (dotyczy to kaŜdego jego rodzaju), naleŜy przeprowadzić przygotowanie wstępne, które polega na "zmiękczaniu" organizmu. Jest to pierwsza i podstawowa sprawa, determinująca powodzenie oczyszczania. Na czym polega zmiękczenie? Jest to przygotowanie, w trakcie którego toksyny i złogi zostają poruszone i przesunięte ze swoich miejsc do organów wydalania. Zadanie procedury oczyszczania sprowadzi się wówczas tylko do wyrzucenia na zewnątrz wszystkiego, co się nagromadziło w organach wydalania. Zmiękczenie moŜna przeprowadzić na róŜne sposoby. Celem jest rozluźnić, wygrzać, maksymalnie nawilŜyć cały organizm. MoŜna to osiągnąć chodząc do sauny, łaźni parowej lub biorąc gorące kąpiele. Dla osób starszych lepsza jest gorąca kąpiel, dla młodych - łaźnia parowa. Osobom odwodnionym, szczupłym zalecałbym gorące kąpiele, otyłym - saunę. Czas trwania takiego zabiegu - od 5 do 25 minut, z obowiązkowym chłodnym lub zimnym prysznicem na końcu. NajwaŜniejsze to poczuć po takim zabiegu, Ŝe ciało jest rozluźnione i rozgrzane. Zabiegów takich powinno być od 3 do 5, a w niektórych przypadkach nawet więcej, zaleŜy od stopnia zanieczyszczenia organizmu i od natury wyprowadzanych złogów. Zabiegi stosować naleŜy codziennie lub co drugi dzień, w zaleŜności od moŜliwości i indywidualnej wytrzymałości na ciepło. Znakomicie sprzyja zmiękczeniu organizmu zjadanie rano na czczo 20 g roztopionego masła, jak równieŜ mały masaŜ całego ciała z wcieraniem masła, po czym ciepły prysznic wodny. Ale pamiętajmy dla osób otyłych z tłustą cerą i nadmiarem flegmy to się nie nadaje. Lepsze dla nich będzie krótkie bieganie, które zagrzeje cały organizm, poprawi krąŜenie i wydalenie złogów przez skórę. Oczyszczanie za pomocą lewatyw Po zmiękczających zabiegach moŜna rozpocząć oczyszczanie jelita grubego. Leczenie kaŜdej choroby powinno zaczynać się od oczyszczenia właśnie jelita grubego. Najprostszy, najbardziej skuteczny i dostępny sposób oczyszczania jelita grubego to są lewatywy. Zgodnie ze źródłami staroŜytnej medycyny - Ajurwedą i CzŜudszi - lewatywy pomagają pozbyć się 80% chorób. Potraktujcie ten zabieg z całą powagą. Za podstawę zwykle bierzemy wodę, która w sposób mechaniczny wypłukuje zawartość jelita. Ale "przywarte" do ścianek kamienie kałowe zostaną. Zwykle do wody dodaje się sok cytrynowy (lub roztwór kwasu cytrynowego), ocet jabłkowy i inne antyseptyki i zioła (rumianek, jaskółcze ziele itp.). Substancje te, częściowo normalizując środowisko kwaśne jelita, oddziaływują fatalnie na skład mikroflory, niszcząc potrzebne i niepotrzebne mikroorganizmy, a nawet oddziaływują niekorzystnie na błonę śluzową.

16

Na przykład, jaskółcze ziele mocno ją wysusza. Nasuwają się następujące wnioski: Po pierwsze, musimy szukać substancji, która oderwałaby "osad", po drugie - składniki tej substancji powinny normalizować pH środowiska wewnętrznego oraz wybiórczo osłabiać chorobotwórczą mikroflorę, nie niszcząc potrzebnej, po trzecie - nie powinny one podraŜniać błony śluzowej jelita. Przyroda dysponuje taką idealną substancją, więcej - wytwarza ją nasz organizm. Jest to właśnie mocz człowieka. Uryna odpowiada wszystkim naszym wymaganiom. Po pierwsze, ona nie tylko przemywa jelito grube, ale z powodu większej koncentracji soli, niŜ w plazmie krwi (róŜnica dochodzi do 150 razy), dzięki osmozie "wysysa" wodę ze ścianek jelita oraz otaczającej go przestrzeni, co powoduje nie tylko "odkwaszenie", ale i odrywanie osadu, kamieni kałowych i flegmy z jamy brzusznej! Po drugie - uryna ma pH środowiska kwaśnego, przy czym w koncentracji najbardziej korzystnej dla organizmu. A zatem nie istnieje niebezpieczeństwo przedawkowania. W związku z tym, Ŝe jest ona wytwarzana przez nasz organizm, oddziaływuje wybiórczo na wszystko, co jest związane z patologią, nie niszcząc zdrowego. W ten sposób bezpiecznie i w pełni zostają przywrócone niezbędne środowisko i mikroflora jelita grubego. Uryna, zwłaszcza własna, nie jest w stanie nic podraŜnić w organizmie. Odwrotnie, likwiduje i leczy podraŜnienia. Uryna posiada własne antyseptyki, hormony, witaminy, substancje białkowe - najlepszych odnowicieli błony śluzowej kaŜdej części organizmu! Dla lewatywy moŜna wykorzystywać mocz własny, jak równieŜ zdrowych ludzi, zwłaszcza dzieci tej samej płci. Zabieg ten został przeze mnie udoskonalony, wielokrotnie powiększając jego efekt. NaleŜy zebrać około dwóch litrów uryny i gotować bez przykrycia w emaliowanym naczyniu do czasu, aŜ zostanie 500 gramów. Otrzymamy wprost rewelacyjną substancję, która róŜni się niesamowicie od wszystkich płynów naszego organizmu. Po zrobieniu takiej lewatywy moŜe wyjść tyle "dobrych rzeczy", których istnienia w naszym organizmie nawet nie podejrzewaliśmy. Wtedy kaŜdy doceni niespodziewaną moc tej substancji. W czym sekret? • Sama woda staje się inna, uzyskuje superstrukturę. Zostają najbardziej stałe, "Ŝaroodporne" płynne kryształy, które według ostatnich badań niesamowicie uodparniają nasz organizm na wszelkiego rodzaju niekorzystne oddziaływanie. • Zawartość soli w takiej urynie moŜe wzrastać do 600 razy! Jest to niezwykła moc, która nie tylko "pompuje" wodę z organizmu, ale z powodu silnego, gorzkiego smaku odrywa polipy grubego jelita. Zachodzi stymulacja ścianki jelita, pojawia się perystaltyka. Po 1-2 lewatywach zostają wytępione pasoŜyty. A przy tym nie cierpi korzystna mikroflora. • ChociaŜ w trakcie oddziaływania termicznego w takiej urynie zostają zniszczone wszystkie substancje organiczne, powstają nowe - nieorganiczne, niebiałkowe, które są wielokrotnie silniejsze od hormonów, witamin itp.

W rezultacie, po takich lewatywach szybko dochodzą do normy pH i mikroflora, zdrowieje błona śluzowa, perystaltyka, zanikają hemoroidy, polipy, kolki. To jeszcze nie wszystko. Z powodu zdolności do "nasycania" uryna wciąga do jelita płyn z całej jamy brzusznej, unosząc ze sobą śluz (moŜna pozbyć się go tylko stosując długie okresy głodówki), który osiadł w nerkach, trzustce, w ściankach pęcherza, organach płciowych itp. i hamuje ich czynność. Uwolniwszy się od śluzu, organy odradzają się - sami się o tym przekonacie. Wzmacniają się mięśnie okolicy pachwiny, które śluz znacznie osłabia. UwaŜam to za jedną z głównych przyczyn powstawania przepukliny. OdciąŜone są wszystkie organy, wydzielania, zwłaszcza noso-gardzieli. Mnóstwo ludzi stosowało juŜ te lewatywy i przekonało się o ich ogromnej skuteczności. 1.

Środki ostroŜności, chociaŜ nieduŜe, trzeba jednak zachować.

Przy mocnym poraŜeniu błony śluzowej jelita grubego, na przykład przy kolce wrzodowej, odparowana uryna będzie na początku powodować bóle, jak przy oparzeniu. W tym wypadku, lepsza będzie lewatywa ze zwykłą uryną. Ból wskazuje na to, Ŝe wszystko co niepotrzebne,

17

lepsza będzie lewatywa ze zwykłą uryną. Ból wskazuje na to, Ŝe wszystko co niepotrzebne, zostaje odrzucone, a chore miejsce poddaje się leczeniu. Niedługo powstanie nowa tkanka i bóle znikną. Chcę podkreślić, Ŝe niekoniecznie naleŜy zaczynać od odparowanej do 1/4 początkowej objętości uryny. Zacząć lepiej od zwykłej. Potem odparowujcie ją do 1/2 i dopiero potem do 1/4. Dalej odparowywać nie trzeba, poniewaŜ struktura wody z najbardziej energetycznej przemieni się w zwyczajne mydło i efekt zniknie. 2.

Organizm moŜe gwałtownie odreagować na podwyŜszoną energetykę takiej lewatywy.

Lewatywa wyrównuje zachwianie energetyki w organizmie. Ci, którzy mają z tym powaŜne problemy, mocniej odreagują. MoŜe wystąpić złe samopoczucie. Ale powoli wszystko wróci do normy. A jak wygląda techniczna strona tego zabiegu? Jeśli będziecie stosować lewatywę ze zwykłej uryny (radzę zacząć właśnie od niej), trzeba wziąć jej około 1 litra, jeśli z odparowanej - do 1/4 litra. Zaczynajcie od 100-150 g, stopniowo doprowadzając do 500. Jeśli zaś przeszkadza poczucie obrzydzenia, moŜna stosować słoną wodę (2 łyŜki soli na l litr wody). W pierwszym wypadku (gdy stosujemy zwykłą urynę) uŜywamy wlew doodbytniczy syfonowy, w drugim - zwykłej gruszki. Sposób uŜycia wlewu jest następujący: nalewamy do pojemnika urynę i wieszamy go na wysokości nie większej niŜ 1,5 metra nad podłogą. Zaciskamy rurkę (lub zakręcamy kranik). Przyjmujemy pozycję klęczącą (miednica powinna być wyŜej ramion), wprowadzamy rurkę do odbytu na głębokość 25-50 milimetrów. Stopniowo wpuszczamy płyn do jelita. ZastrzeŜenie: gdy jelito grube jest przepełnione kamieniami kałowymi, płyn moŜe wylewać się z powrotem lub rozpychać małą wolną przestrzeń wywołując bóle. śeby temu zapobiec, kontrolujemy wlew, zaciskając rurkę lub przykręcając kranik. Oddychać przy tym naleŜy wolno, głęboko, wypinając brzuch na wdechu i wciągając na wydechu. Gdy jelito zostanie oczyszczone, 2 litry płynu wchodzą do środka łatwo i swobodnie w ciągu 30-40 sekund. Po tym, jak płyn wszedł, kładziemy się na plecy ł podnosimy miednicę. Dobrze jest wykonać stójkę na ramionach (tzw. "świecę") lub umieścić nogi za głową ("pług"). W takiej pozycji przebywamy 30-60 sekund. Dodatkowo moŜemy wciągać brzuch. Dzięki temu płyn poprzez okręŜnicę zstępującą przeniknie do okręŜnicy poprzecznej. Potem ostroŜnie kładziemy się na plecach i przewracamy na prawy bok. Płyn z okręŜnicy poprzecznej przedostaje się do trudno dostępnej części wstępującej i do ślepej kiszki. Właśnie taka technika pozwala przemyć dokładnie całe jelito grube. Nie zapominajcie o tych niuansach. One zostały sprawdzone w praktyce. W przeciwnym razie zostanie oczyszczona tylko część jelita, pozostawiając patologię - ogniwo przyszłych chorób w początkowym stadium - ślepej kiszce. Zabieg moŜna przeprowadzać po opróŜnieniu jelita grubego w dowolnym, wygodnym dla nas czasie, ale staroŜytni uzdrawiacze zalecają czynić to o zachodzie słońca. Jak długo naleŜy wykonywać lewatywę? Uzdrowiciele staroŜytni radzą - od zachodu słońca do zmierzchu. UwaŜam, Ŝe wystarczy poleŜeć na plecach lub prawym boku 5-15 minut, jeśli nie występuje silne parcie. Potem moŜna wstać i pochodzić. Gdy wystąpi parcie, moŜna iść do toalety. Zaletą lewatyw z uryny jest to, Ŝe one przebywają w organizmie tyle, ile potrzeba. Na początku parcia po nich są gwałtowne i mocne, a później okresy oczekiwania na parcie tym dłuŜsze, im czystsze staje się jelito. Dlatego nie denerwujcie się, organizm sam wie, kiedy ją wypuszczać. Wszystko odbywa się pod jego ścisłą kontrolą. Cykl stosowania lewatyw z uryny jest następujący: jednolitrowe codziennie, przez tydzień. W drugim tygodniu stosujcie je co drugi dzień, w trzecim - co 2 dni, w czwartym - co 3 dni, w piątym - jeden raz w tygodniu. Dalej moŜna kontynuować raz co 1-2 tygodnie. Cykl ten naleŜy powtarzać 2-3 razy w roku, w czasie wiosennego i jesiennego przesilenia, oraz (zwłaszcza ciepłe) - w styczniu - lutym. Cykl z odparowaną uryną wygląda następująco: zaczynamy od 100 g, zwiększając co drugi dzień dawkę jeszcze o 100 g. Gdy dojdziemy do 500 g, robimy 2-4 takich lewatyw, a potem co drugi dzień zmniejszamy dawkę o 100 g, dopóki nie dojdziemy do 100 g jednorazowo. Dalej moŜna robić 100-150 gramową lewatywę raz na 1-2 tygodnie.

18

Powtórzcie ten cykl podobnie, jak poprzedni, w tym samym czasie. Oto kilka przykładów zastosowania lewatyw z uryny: Polipy w jelicie grubym Osobiście przez wiele lat cierpiałem z powodu polipów. Wypróbowałem przeróŜne lewatywy, bez skutku. Po pierwszych dwóch - trzech lewatywach z odparowanej do 1/4 uryny zaczęły wychodzić polipy. Przy tym nie miałem Ŝadnych nieprzyjemnych efektów. Zaparcia, pasoŜyty, utrata apetytu, bóle głowy Przyszedł do mnie 70-letni męŜczyzna, który miał te dolegliwości. Po przeczytaniu mojej ksiąŜki o urynoterapii zrobił sobie 2-3 mikro-lewatywy z odparowanej do 1/4 uryny. Dosłownie natychmiast wyszło z niego kilka tasiemców, gęsty meduzopodobny śluz. Po czym jelita zaczęły pracować, pojawił się apetyt, zniknął stały, przewlekły ból głowy. Uwolnienie od śluzu w jamie brzusznej Przekonałem się równieŜ na własnym przykładzie. Zniknęły symptomy przepukliny (bóle w kroczu przy gwałtwnym podniesieniu 10-20 kg), wzrosła wraŜliwość w czasie aktu płciowego i w ogóle potencja płciowa została uaktywniona, przestał wydzielać się śluz z nosa, zniknęło przewlekłe zapalenie jelita grubego. MoŜna przytaczać mnóstwo przykładów zdumiewającego efektu lewatyw z uryny. Lecz jeśli z jakichś powodów wam to nie odpowiada, moŜna zastosować zwykłe, o wiele mniej efektywne: z solą, kwasem cytrynowym (1 łyŜeczka kwasu na 2 l wody), z 46% octem jabłkowym (2-3 łyŜki na 2 l wody) według schematu, jak dla zwykłej uiyny. A teraz chcę powiedzieć o ciekawym rodzaju lewatyw, zalecanych przez Ajurwedę i CzŜud-szi. Szczególnie dobre te lewatywy są dla tych, których organizm ma tendencję do odwodnienia i marznięcia (ciągle marzną ręce i nogi). To często występuje u ludzi o szczupłej budowie ciała, z suchą, łuszczącą się cerą. ciągle marznących. Szczególną ulgę przynoszą te lewatywy o chłodnej, suchej porze roku, która bardzo tych ludzi wyczerpuje. Zewnętrznym symptomem odwodnienia i wychłodzenia organizmu (zgodnie z Ajurwedą) są zaburzenia typu "wiatr", które przejawiają się następująco: powstawanie gazów, zaparcia, "owczy" kał, bóle w krzyŜu, stawach biodrowych, przedłuŜone menstruacje, sucha i łuszcząca się cera, spadek sił, zmniejszenie wagi. Jeśli takie symptomy występują, zwłaszcza o suchej i zimnej porze roku, stosując następujące lewatywy codziennie lub co drugi dzień, stopniowo się ich pozbędziemy: 100 g zwykłego mleka rozgrzewamy z 20 g roztopionego masła. Lewatywa powinna być ciepła, ale nie gorąca. Robić ją zalecano o zachodzie słońca. Zazwyczaj organizm sam trzyma tę mieszankę tyle, ile potrzeba. W rezultacie tego zabiegu, substancja przebywająca na poziomie kwantowym, wywołująca w organizmie suchość i chłód, zostaje pochłonięta i zneutralizowana. Wilgoć mleka neutralizuje suchość i twardość, masło je zmiękcza, chłód zaś zostaje zneutralizowany przez ciepło, które mleko miało i które pojawiło się w trakcie jego kiszenia. Z reguły po 2-3 takich lewatywach stolec staje się miękki i lekki. MoŜna wypróbować kilka składników i wybrać najbardziej odpowiedni dla siebie. Osoby otyłe powinny pamiętać, Ŝe takie lewatywy mogą przyczynić się do powiększenia flegmy w ich organizmie. Dlatego stosować je radzę z umiarem. Skład: mleko (100 gramów), masło (20 g) - przeciw zaparciom, owczemu stolcowi, gazom, wysuszaniu i odwodnieniu organizmu. Drugi skład: mleko i masło jak w wersji pierwszej, dodać szczyptę imbiru lub pieprzu (czarnego lub czerwonego). Ten skład ma takie oddziaływanie, jak pierwszy, ale dodatkowo zmniejsza flegmę w organizmie. Z tego powodu polecam go osobom z problemem nadwagi. Trzeci skład: podstawa jak w pierwszym, oraz 1/2 łyŜeczki do herbaty soli. Wzmacnia to oddziaływanie składu pierwszego. Czwarty skład: podstawa jak w pierwszym, oraz 1/2 lub cała łyŜka mocnego wywaru z piołunu lub 1/2 łyŜeczki do herbaty soku z czosnku. Ma wpływ zbawienny przy kłopotach z woreczkiem Ŝółciowym.

19

Zamiast mleka moŜna zastosować wywar z mięsa (zwłaszcza z baraniny) lub kości. A więc, macie Państwo pole do popisu. Próbujcie, szukajcie i wracajcie do zdrowia. Po tym, jak grube jelito zostało oczyszczone, moŜna jeden raz na 2-3 tygodnie (moŜna i raz na kwartał) stosować idealną metodę przemywania całego układu trawiennego - Szankh Prakszalanę. Szankh Prakszalana Szankh Prakszalana lub Warisara oznacza "Gest muszli", poniewaŜ woda przechodzi przez kanał trawienny podobnie jak poprzez pustą muszlę. Woda wchłaniana przez usta przechodzi przez Ŝołądek, a potem, prowadzona prostymi ruchami, przechodzi przez całe jelito. Ćwiczenie powtarza się do momentu, gdy woda zacznie wychodzić z jelita tak przezroczysta, jak na wejściu. Przygotowanie Podgrzać wodę do temperatury ciała, dodać sól (5-6 g na l litr, czyli nieduŜa, płaska łyŜka stołowa). Woda musi być słona, poniewaŜ bez soli zostałaby pochłonięta na zasadzie osmozy przez błonę śluzową i wyprowadzona w postaci moczu, a nie przez odbyt. Gdyby woda wydawała się za słona, koncentrację soli moŜna zmniejszyć. Wykonanie Najbardziej korzystną porą jest ranek, na czczo. Cały zabieg zajmuje godzinę - półtorej, a w miarę opanowania 45-60 minut. Oto schemat całkowitego przejścia wody przez kanał trawienny. 1.

Wypić szklankę słonej wody.

2.

Wykonać odpowiednie ruchy (rys. 8)

3. Ponownie wypić szklankę słonej wody i powtórzyć zestaw ćwiczeń. W czasie wykonywania tych ruchów, woda wolno będzie przechodzić przez jelito, nie powodując mdłości. 4. Powtarzać picie i ćwiczenia do tego czasu, aŜ wypijecie 6 szklanek, po czym naleŜy udać się do toalety.

20

Rys. 8 - Ćwiczenie wspomagające przejście słonej wody przez przewód pokarmowy Zazwyczaj pierwsze wypróŜnienie zachodzi prawie natychmiast. Jeśli nawet w ciągu 5 minut ono nie nastąpi, naleŜy powtórzyć ćwiczenia juŜ bez picia wody. Jeśli i to nie poskutkuje, trzeba będzie zastosować zwykły środek - lewatywę. Po tym pierwszym wypróŜnieniu naleŜy znów wypić szklankę wody i wykonać ćwiczenia, wrócić do toalety. Powtarzać te czynności do czasu, aŜ wychodząca woda będzie przeroczysta. W zaleŜności od zanieczyszczenia jelita, trzeba będzie wypić 10-14 szklanek. Potem moŜna wypić 3 szklanki niesolonej wody i wykonać Wamana - Dxoyu (włoŜyć 2 palce do gardła, by spowodować wymioty). Odłączy to "syfon" i całkowicie opróŜni Ŝołądek. Ćwiczenie pierwsze Pozycja wyjściowa: stojąc, stopy rozstawione na odległość około 30 cm, palce rąk splecione. Podnieść ręce nad głową, dłońmi do góry. Wyprostować plecy. Oddychać spokojnie. Nie ruszając górną częścią tułowia, schylić się wolno, nie zatrzymując się w pozycji końcowej wyprostować się i natychmiast wychylić się w prawo. Powtórzyć to 4 razy, czyli wykonać 8 skłonów, co powinno trwać około 10 sekund. To ćwiczenie otwiera oddźwiernik Ŝołądka, przepuszczając przy kaŜdym skłonie część wody z Ŝołądka, która przedostaje się do dwunastnicy.

21

Ćwiczenie drugie Ćwiczenie to przemieszcza wodę w jelitach cienkich. Pozycja wyjściowa taka sama, czyli nogi rozstawione. Wyciągnąć horyzontalnie prawą rękę, lewą zgiąć w taki sposób, by palec wskazujący i kciuk dotykały prawego obojczyka. Odwracamy tułów, odchylając wyciągniętą rękę za siebie jak najdalej. Patrzeć na końce palców. Nie zatrzymując się w końcowym punkcie zwrotu, wracamy do pozycji wyjściowej i powtarzamy to samo w drugą stronę. Powtarzamy ten podwójny ruch 4 razy (ćwiczenie trwa 10 sek.) Ćwiczenie trzecie Woda w dalszym ciągu przedostaje się do jelita cienkiego dzięki następującemu ćwiczeniu: wykonujemy wariant "Kobry". Tylko duŜe palce stóp i dłoni dotykają podłogi, biodra znajdują się nad podłogą. Stopy rozsunięte na około 30 cm. Odwracamy głowę i tułów, dopóki nie zobaczymy przeciwnej pięty (czyli, gdy odwracamy się w prawo, patrzymy na lewą piętę). Nie zatrzymując się w końcowej pozycji, wracamy do pozycji wyjściowej i powtarzamy to samo w drugą stronę. Powtórzyć 4 razy te 2 ruchy. Czas: 10-15 sek. Ćwiczenie czwarte Musimy wprowadzić do grubego jelita wodę, która juŜ doszła do końca jelita cienkiego. UmoŜliwia to ćwiczenie 4. Jest to najbardziej skomplikowane ćwiczenie z całego zestawu, ale wykonać go moŜe kaŜdy za wyjątkiem osób cierpiących na schorzenie kolana lub łękotki. Te osoby mogą uciec się do wariantu opisanego niŜej. Ćwiczenie wykonuje się w taki sposób: a. kucnąć, stopy są rozstawione na około 30 cm, pięty znajdują się po wewnętrznej stronie bioder. Dłonie leŜą na kolanach. b. obrócić tułów. Lewe kolano umieścić na podłodze przed przeciwległą stopą. Dłonie na przemian popychają prawe biodro do lewego boku i lewe biodro do prawego boku, aby przycisnąć połowę brzucha i nacisnąć na grube jelito. Patrzeć za siebie, by zwiększyć obrót tułowia i nacisnąć na brzuch.

Jeśli w poprzednich ćwiczeniach kierunek ruchu był obojętny, w tym ćwiczeniu lepiej jest na początku naciskać na prawą stronę brzucha. Jak we wszystkich poprzednich ćwiczeniach, czas wykonania 15sek. Wariant ćwiczenia Jest wersja Ardha-matsyendrasany - asany ze skrętem. W tym wypadku stopa umieszczona przy wewnętrznej stronie uda, bark odchylony tak daleko, jak to moŜliwe do zgiętego kolana. Bark jest lekko odchylony do tyłu. Ręce są oparte o zgięte kolano, które słuŜy jako dźwignia do przekręcania kręgosłupa i przyciskania uda do dolnej części brzucha. Jeśli po wypiciu 4 szklanek powstanie uczucie przepełnienia Ŝołądka, wystąpią mdłości, będzie to świadczyło, Ŝe oddźwiernik Ŝołądka (klapa pomiędzy Ŝołądkiem a dwunastnicą) nie otworzył się tak, jak naleŜy. W tym wypadku trzeba powtórzyć zestaw ćwiczeń 2 lub 3 razy bez picia wody. Ustanie mdłości zasygnalizuje, iŜ przejście zostało otwarte. Jak tylko syfon zacznie funkcjonować, będziemy mogli bez Ŝadnych komplikacji kontynuować zabieg. MoŜe teŜ tak się stać, Ŝe powstałe w procesie fermentacji produktów gazy uniemoŜliwiają uruchomienie syfona. W tym wypadku wystarczy nacisnąć rękami na brzuch lub wykonać świecę. W skrajnym przypadku, gdy woda wciąŜ pozostaje w Ŝołądku, zostają dwa wyjścia: wywołać odruch wymiotny, łaskocząc podstawę języka dwoma palcami prawej ręki. Ulga nastąpi natychmiast. Drugie wyjście to nie czynić nic. Woda wydali się sama w postaci moczu. Po tych ćwiczeniach naleŜy odpocząć i zjeść. Pierwszy posiłek Po Szankh Prakszalanie naleŜy wypełnić następujące zalecenia. Jeść nie wcześniej niŜ 30 minut po ćwiczeniach i nie później niŜ jedna godzina. Zabronione jest zostawiać układ trawienny bez pokarmu dłuŜej niŜ godzinę.

22

dłuŜej niŜ godzinę. Pierwszy posiłek składa się z dobrze rozgotowanego ryŜu. MoŜna dodać dobrze rozgotowaną marchew. Z tym trzeba zjeść 40 g masła. RyŜ moŜna zastąpić gotowaną pszenicą, owsem itd. Uwaga! RyŜu nie wolno gotować na mleku. W ciągu 14 godzin po ćwiczeniach nie wolno pić mleka ani kefiru. Oprócz tego zabronione są kwaśne produkty i napoje, owoce i surowe warzywa. Pieczywo wprowadzamy dopiero przy drugim posiłku. Po 24 godzinach wracamy do normalnego trybu odŜywiania, unikając jednak przejadania się i ograniczając spoŜycie mięsa. Picie Pochłonięcie tak duŜej ilości słonej wody przyciągnie do jelit, z powodu znacznej osmozy, część płynu z krwi. A zatem, płynna część krwi pójdzie w kierunku przeciwnym zwykłemu wchłanianiu, przeczyszczając kosmki jelitowe. To właśnie czyni Szankh Prakszalanę unikalną. Nie znam Ŝadnego systemu oczyszczania, który czyścił by nasze kosmki jelitowe - ten uniwersalny, porowaty katalizator, od którego efektywności głównie zaleŜy przyswajanie pokarmu. Jest całkowicie zrozumiałe, Ŝe moŜe pojawić się uczucie pragnienia. MoŜna napić się dopiero w czasie pierwszego posiłku. W przeciwnym razie będziemy w dalszym ciągu "karmić" syfon, czyli chodzić do toalety. W czasie pierwszego posiłku i po nim moŜemy pić wodę lub słabą herbatę. Stolec pojawi się po 24 lub 36 godzinach, będzie koloru złocistego, Ŝółtego i bez zapachu, jak niemowlęcy. Osoby cierpiące na zaparcia mogą robić Szankh Prakszalanę co tydzień, ale tylko z 6 szklankami wody. Jest to najlepszy sposób na zmuszanie jelit do prawidłowej pracy. Korzystne oddziaływanie Oprócz tego, Ŝe dzięki tej metodzie oczyścimy kanał trawienny, zauwaŜymy zmiany zewnętrzne. Pojawi się świeŜy oddech, dobry sen, z ciała i twarzy zniknie wysypka. Stolec zmieni kolor - świadczy to o tonizacji wątroby i trzustki. Przypadki słabych form cukrzycy zostawały wyleczone po dwumiesięcznych kuracjach Szankh Prakszalany, robionej co 2 dni, w połączeniu z odpowiednią dietą. Prawdopodobnie wysepki Langergansa znajdujące się w trzustce, wydzielają więcej insuliny pod wpływem ogólnej stymulacji tego gruczołu. Oczyszczenie układu trawiennego pociąga za sobą prawidłowe przyswojenie poŜywienia i zmusza chudych do tycia, a do odchudzania się tych, którzy powinni zrzucić wagę. Przeciwskazania Jest ich niewiele. Chorzy na wrzody Ŝołądka nie mogą, naturalnie, zastosować Szankh Prakszalany. To dotyczy równieŜ dezynterii, chorób układu trawiennego, rozwolnienia, ostrej kolki, ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego, a tym bardziej takich powaŜnych chorób jak gruźlica jelit i rak. Szankh Prakszalana jest rzeczą wspaniałą, przekonałem się na "własnej skórze". By szybciej przyswoić tę metodę, na początku moŜna ją praktykować co 2 tygodnie. śywienie oczyszczające Wielki dietolog Poi Bregg odkrył efektywny sposób na przywrócenie czystości jelita grubego głodowanie. Głodowanie raz w tygodniu w ciągu 24-36 godzin umoŜliwia zdobycie dodatkowej energii, która zwykle zostaje wydatkowana na trawienie i przyswajanie pokarmu. W tym czasie kamienie kałowe zaczynają "odchodzić" od ścianki jelita. Pierwszy posiłek po takim głodowaniu to surówka z marchwi i kapusty bez oleju i przypraw. SłuŜy ona za swoistą miotełkę, która odrywa i wyrzuca "osad". Odbudowa ścianek i nerwów jelita grubego Oto co mówi na ten temat doktor Uoker: "Na podstawie własnego doświadczenia twierdzę, Ŝe jelito grube w Ŝadnym wypadku nie potrafi normalnie rozwijać się i funkcjonować, jeśli człowiek odŜywia się przewaŜnie produktami gotowanymi lub przetworzonymi. Z tego powodu znaleźć człowieka z idealnie zdrowym jelitem jest prawie niemoŜliwe. Przy złym samopoczuciu przede wszystkim trzeba zafundować sobie przemywanie grubego jelita. Po czym świeŜe soki z warzyw

23

trzeba zafundować sobie przemywanie grubego jelita. Po czym świeŜe soki z warzyw dokończą proces regeneracji. Ustalone zostało, Ŝe najlepszą odŜywką jest mieszanka soków z marchewki i szpinaku. Mieszanka ta zasila nerwy i mięśnie grubego i cienkiego jelita". Odrobinę mniej skuteczny jest sok z marchwi, buraka, ogórka. Jeśli brakuje innych składników, to zostaje sok z samej marchewki - nie mniej niŜ 500 g dziennie. Wprowadzenie do Ŝywienia niezbędnej ilości produktów bogatych w błonnik - owoców, warzyw, ziaren normalizuje i poprawia pracę jelita grubego, nie mówiąc juŜ o działaniu przeczyszczającym dzięki temu, Ŝe wypełnia duŜą przestrzeń w jelicie, wzmacniając tym funkcję ruchową jelita grubego. Błonnik dobrze absorbuje Ŝółć, która pobudza ścianki jelita grubego, stymulując perystaltykę, co równieŜ sprzyja normalnemu wypróŜnianiu. Mocno wpływają na perystaltykę figi, śliwki, winogrona, suszone owoce. W jelicie pęcznieją i zwiększają swą objętość. Skutecznym środkiem przeczyszczającym jest marchew, burak, surówki ze świeŜej kapusty. Biała kapusta posiada duŜo błonnika, jest pomocna przy zaparciach, ale nie jest zalecana w przypadku występowania kolki. Oprócz wspomnianych wyjątkowo "silnych" produktów, pod tym względem dobre są równieŜ: arbuzy, melony, miód, masło roślinne, ciemne pieczywo. Rewelacyjna pod tym względem jest równieŜ pszenica. Niektórzy po spoŜyciu wielkiej ilości owoców i warzyw narzekają na powstawanie wzdęć i gazów. Najwięcej gazów tworzy się po jedzeniu grochu, fasoli, cebuli, kapusty i buraka, lecz właśnie one sprzyjają oczyszczaniu. Powstawanie gazów w jelitach tłumaczy się tym, Ŝe aktywne elementy, które wchodzą w skład owoców i warzyw, zwłaszcza siarka i chlor, poprzez reakcję chemiczną rozkładają zgromadzone w jelitach produkty gnicia, osad. Szczególnie cenny pod tym względem jest sok z białej kapusty z duŜą zawartością siarki i chloru, oczyszczających błonę śluzową Ŝołądka i jelit. A oto następny test na stopień zanieczyszczenia ścianek jelita grubego i stanu toksycznego całego układu trawiennego. Gdy po piciu soku z kapusty męczą was gazy lub inne nieprzyjemne odczucia, wskazuje to na znaczny poziom toksykacji. Przyzwyczajać się do picia soku z surowej kapusty naleŜy stopniowo. Najpierw pijemy pół na pół z marchewką. Potem stopniowo zmniejszamy zawartość soku z marchwi. Jak mawiał dr Uoker, 300 g świeŜego soku z kapusty dziennie moŜe dostarczyć niezbędnej ilości Ŝywego, organicznego poŜywienia, którego nie otrzymamy z 50 kg kapusty gotowanej lub konserwowanej. Gazy powstają przy nieprawidłowym łączeniu produktów, na przykład grochu z pieczywem, fasoli z mięsem itd. Lepiej takie "wydzielające gazy" produkty jadać osobno, po zjedzeniu surówki. Płyny, w tym soki, pić przed jedzeniem. Przy takim odŜywianiu nie powstaje "osad" i znikną gazy. Produkty roślinne wywołują w jelitach fermentację, ale nie mogą w nich rozkładać się, poniewaŜ wyprowadza je z organizmu ich własna kwasowość, z lekka rozwalniając stolec. Stymuluje to pracę jelit i oczyszcza je w sposób naturalny. Na większe wzdęcia dobre są herbatki z rumianku i nasion kopru. O uregulowaniu stolca sporo mówił Swami Sziwananda. Zaproponowany przez niego zestaw asan i ćwiczeń jogicznych daje zdrowie, siłę i długie Ŝycie. 1. Utthita szirsza ekapada czakrasana PołoŜyć się na plecach, ręce wyciągnięte wzdłuŜ ciała. Unieść głowę, zginając kolejno nogi w kolanach, wykonujemy ruch jazdy na rowerze. Kolana podnosimy do wysokości klatki piersiowej. Głowa zostaje uniesiona. Jeśli wystąpi zmęczenie, odpocząć. Powtórzyć jeden lub dwa razy. Ćwiczenie likwiduje wady pośladków, talii, brzucha, pleców, nóg, kolan, stóp. Oczyszcza spermę, likwiduje nocne polucje. Oczyszcza krew, wypędza robaki, nawet leczy paraliŜ. Poprzez regularną praktykę tego ćwiczenia osiągamy zdrowie i siłę całego organizmu.

24

2. Utthita dui padasana PołoŜyć się na plecach. Ręce wyciągnięte wzdłuŜ ciała. Wolno podnieść wyciągnięte nogi pod kątem 45 stopni. Nóg w kolanach nie zginać. Po czym opuścić je nie dotykając podłogi. Powtórzyć 45 razy. Ćwiczenie daje większy efekt, gdy je wykonamy z uniesioną głową.

Rys. 9 - Zestaw ćwiczeń Swami Sziwanandy 3. Utthita eka padasana PołoŜyć się na plecach. Podnieść nogę pod kątem 45 stopni. Na przemian wolno podnosić i opuszczać nogi nie dotykając podłogi. MoŜna osiągnąć lepsze rezultaty, jeśli wykonujemy to ćwiczenie z uniesioną głową. Ćwiczenie dobrze wzmacnia mięśnie brzucha i jelit, oczyszcza spermę, likwiduje nocne polucje, wypędza robaki. 4. Utthita hasta merudandasana PołoŜyć się na plecach. Podnieść nad głową wyciągnięte ręce i połoŜyć na podłodze. Wolno podnosić obie ręce w kierunku stóp nie podnosząc nóg i nie zginając kolan, dopóki nie pojawi się wyczuwalne napięcie mięśni brzucha. Pozostać w tej pozycji 10-15 sekund. Po czym wyciągnąć ręce do przodu i dotknąć głową kolan. Wolno wrócić do pozycji wyjściowej. Powtórzyć kilka razy. Ćwiczenie likwiduje wady brzucha, pleców, kręgosłupa, klatki piersiowej, talii, szyi.

25

5. Utthita hasta eka padasana PołoŜyć się na podłodze. Ręce wyciągnąć wzdłuŜ ciała. Podnieść je i wyciągnąć przed sobą. Oderwać tułów od podłogi. Przyjąć pozycję jak na rysunku. W chwili pojawienia się napięcia mięśni brzucha, wolno podnosić nogi na przemian w taki sposób, by podłoga i podniesiona noga tworzyły kąt 45 stopni. Powtórzyć ćwiczenie 3-4 razy, a potem w szybkim tempie 5 razy. Ćwiczenie wzmacnia jelita i daje takie same efekty, jak poprzednie ćwiczenia. 6. Pada parszwa czałansana PołoŜyć się na plecach. Wyciągnąć ręce na boki w linii barków, połoŜyć dłonie na podłodze.Wolno podnieść proste, złączone nogi pod kątem 45 stopni. Pozostać jakiś czas w tej pozycji. Potem wolno przechylić nogi w lewo i w prawo, dopóki one nie dotkną podłogi. Dłonie przez cały czas są przyciśnięte do podłogi. Przywrócić nogi do pozycji pionowej i wolno opuścić na podłogę. Powtórzyć 1-2 razy. Ćwiczenie wzmacnia talię i jelita, likwiduje wady Ŝeber, serca i płuc. 7. Bhujangasana PołoŜyć się na podłodze twarzą do ziemi. Nogi wyprostowane, stopy złączone. Dłonie połoŜyć na podłodze w linii miednicy. Mocno naciskając dłońmi na podłogę, podnieść tułów do góry aŜ do styku kości łonowej z podłogą. CięŜar ciała spoczywa na nogach i dłoniach. Wrócić do pozycji wyjściowej, rozluźnić się. Powtórzyć 4-5 razy. Ćwiczenie likwiduje otyłość i schorzenia organów jamy brzusznej, wzmacnia mięśnie szyi, klatki piersiowej, brzucha i rąk. 8. Dhanurasana PołoŜyć się na brzuchu. Zgiąć nogi w kolanach. Uchwycić je w kostkach i pociągnąć do góry, ręce wyprostować, plecy wygiąć. Na początku kolana mogą być rozsunięte. DąŜyć do wykonywania ćwiczenia z kolanami złączonymi. Kołysać się w tej pozycji 4-6 razy. Ćwiczenie likwiduje wszystkie schorzenia układu trawiennego, równieŜ przemieszczenia dysku i wady kręgosłupa. Jest bardzo waŜne. Powinien je praktykować kaŜdy męŜczyzna i kaŜda, kobieta. 9. Ardha szalabhasana PołoŜyć się na brzuchu. Ręce wyciągnąć wzdłuŜ ciała, dłonie leŜą na podłodze. Unieść głowę. Wzrok skierowany przed siebie. Podnieść prostą nogę, potem drugą. Palce nóg są obciągnięte. Ćwiczenie likwiduje bóle pleców, leczy schorzenia wątroby i śledziony. 10. Mukta hasta kati czakrasana Stanąć prosto. Nogi lekko rozsunięte. Opuścić tułów i złączone ręce jak najniŜej. Wolno obracamy ręce i tułów w płaszczyźnie pionowej z lewej, do góiy i w prawo. To samo w drugą stronę. Zrobić w kaŜdą stronę 3-4 obroty. Wykonywać wolno. Ćwiczenie dobrze wzmacnia mięśnie brzucha, klatki piersiowej, rąk. Leczy przewlekłe zaparcia. 11. Prusztha walita hanumasana Stanąć prosto. Nogi złączone. Lewą nogę wysunąć jak najdalej do przodu. Prawa noga prosta. Podnieść złączone dłońmi ręce nad głową, odsunąć je do tyłu. Opuścić ręce dotykając podłogi odwróciwszy tułów w lewo. Powtórzyć w obie strony. Ćwiczenie powoduje napięcie wszystkich mięśni ciała, wzmacnia talię, leczy schorzenia organów jamy brzusznej i klatki piersiowej. 12. Dandihimanthanasana Stanąć prosto. Nogi złączone. Ręce zaciśnięte w pięść. Wyrzucamy z wysiłkiem ręce, naśladując ruchy boksera. Tułów przy tym obraca się w obie strony. Ćwiczenie likwiduje zaparcia, wzmacnia mięśnie klatki piersiowej i brzucha.

26

13. Waksza spruszta janu wrikszasana Stanąć prosto. Nogi złączone. Klatka piersiowa wysunięta do przodu. Podnosimy szybko zgięte w kolanach nogi, jak najwyŜej. To ćwiczenie jest bardzo waŜne. Zmniejsza objętość brzucha, wzmacnia mięśnie brzucha, oczyszcza spermę, likwiduje nocne polucje. 14. Eka sthana pałajanasana Schylić się do przodu. Podnosić na przemian kolana, dotykając piętami pośladków jak przy biegu w miejscu. Ćwiczenie wykonywać na palcach, w jednym miejscu. Najpierw wolniej, potem - coraz szybciej. Po 2-5 minutach takiego biegu nawet wysportowany człowiek odczuwa zmęczenie. Szybki chód i bieg są ćwiczeniami naturalnymi i dlatego uwaŜane są za jedne z najlepszych. Dzięki takiemu ćwiczeniu człowiek staje się aktywny, jego płuca i serce pracują coraz lepiej. Osoby z chorym sercem powinny wykonywać to ćwiczenie w wolnym tempie. Ćwiczenie oczyszcza krew, likwiduje zaparcia, wzmacnia mięśnie nóg, zwiększa apetyt. Przy regularnym praktykowaniu znikają wszystkie bóle. Tylko to jedno ćwiczenie uzdrawia całkowicie i przedłuŜa Ŝycie człowieka. Szczególnie dobroczynne w skutkach jest dla ludzi otyłych. By zamknąć temat przytoczę system oddychania, polecany przez Swami Sziwanandę i jego 14 rad z ksiąŜki "Jogosana" jako panaceum na wszystkie patologie jamy brzusznej. Bhastrika-pranayama Usiądź w wygodnej pozycji. Trzymaj plecy wyprostowane, nieruchome. Wykonaj szybki, energiczny wdech oraz szybki i mocny wydech. Wytworzony dźwięk przypomina gwałtowny przepływ powietrza w miechach. Zacznij od 3-4 wdechów, wykonywanych z umiarkowaną prędkością. W czasie wdechu klatka piersiowa musi wygiąć się jak najdalej do przodu, plecy pozostają nieruchome. Co tydzień zwiększamy czas ćwiczenia o 1-2 oddechy. W ciągu miesiąca doprowadzamy ich liczbę do 108. Więcej niŜ 324 wdechy i wydechy w trzech seriach wykonywać nie wolno. Bhastrika-pranayama jest ćwiczeniem zdumiewającym. MoŜe dać doskonałe zdrowie i długie Ŝycie. Wpływa dobroczynnie na mózg, płuca i Ŝołądek, wzmacnia pamięć. Stymuluje pracę mózgu. Leczy polipy, zapalenie migdałków, schorzenia uszu i oczu, astmę, katar, kaszel, choroby serca. Osoby, które chorują juŜ na serce, powinny wprowadzać praktykę tę ostroŜnie, stopniowo, zwiększając obciąŜenie. Ćwiczenie leczy niestrawność i zaparcia, które przez lata zatruwały ludziom Ŝycie, pomaga równieŜ na przepuklinę i zapalenie wyrostka robaczkowego. Włosy przestają wypadać, znika siwizna. Cera staje się jędrna i gładka. Jak niesamowite jest oddziaływanie tego ćwiczenia. Praktykujmy je codziennie rano i wieczorem lub przynajmniej 1 raz dziennie, w dobrze wywietrzonym, czystym pomieszczeniu, albo na brzegu morza lub rzeki, odwróciwszy się twarzą do wiatru. Po 4-6 miesiącach pojawią się zdumiewające rezultaty nawet u osób z chorobami przewlekłymi. Z czasem praktykujący to ćwiczenie, stanie się najszczęśliwszym człowiekiem i doskonałym joginem. 14 rad na wzmocnienie zdrowia 1. Nigdy nie leń się poświęcić 15 minut na praktykowanie asan i ćwiczeń na brzuch. Takie codzienne zajęcia zapewnią Ci zdrowie i długie Ŝycie. Dzięki temu skończysz z sięganiem po lekarstwa z byle powodu. Tylko zdrowie moŜe przynieść prawdziwe szczęście. Gdy nie ma zdrowia - nie ma pomyślności, spokoju i szczęścia. 2. Wykonując ćwiczenia nie popełniaj błędów! Bądź wewnętrznie spokojny i radosny. W czasie ćwiczeń trzymaj usta zamknięte. 3.

Zapewni to zdrowie, urodę i długie Ŝycie.

4.

Bez ćwiczenia nie ma jedzenia! Powinno to stać się Twoją dewizą.

5.

OdŜywiaj się regularnie.

27

6. Nie jedz, gdy nie odczuwasz głodu. Nie wolno ignorować nawet najsłabszej potrzeby oddania stolca. 7. Stymulatory w rodzaju herbaty, kawy, nikotyny, środków przeczyszczających są niebezpieczne w tym samym stopniu. 8.

Nie śpij w dzień i nie jedz w nocy - to powoduje zaparcia.

9.

Gdy wahasz się jeść czy nie - nie jedz. Gdy wątpisz, czy iść do toalety - idź!

10. Jedz wolno i nie pij w czasie jedzenia. Pragnienie powinno być zaspokajane w godzinę po posiłku. 11. PrzeŜuwaj kaŜdy kęs 32 razy, by mieć zdrowe zęby, regularny stolec i nie nabawić się zaparć i ich skutków. 12. Wystrzegaj się smaŜonego, rozgotowanego, zaschłego, zbyt gorącego, zimnego i

cięŜkiego jedzenia. 13. Jedz tylko wtedy, gdy jesteś pełen radości Ŝycia, wolny od cięŜkich myśli. Nigdy nie jedz i nie pij, gdy jesteś zły, zdenerwowany lub przebywasz w trudnym otoczeniu. 14. Po jedzeniu przejdź się wolno tam i z powrotem, jednocześnie masując brzuch ręką. Zapewni to dobre trawienie i perystaltykę. 15. Zadbaj szczególnie o zdrowie duchowe i spokój, poniewaŜ jest to o wiele waŜniejsze w zapewnieniu zdrowia, siły, energii i szczęścia, niŜ jedzenie.

Ten, kto będzie prawidłowo wykonywał nasze ćwiczenia i stosował rady, poŜegna się z rozstrojem Ŝołądka. Po 4-6 miesiącach regularnej praktyki nastąpi całkowite uzdrowienie wszystkich schorzeń organów trawiennych. Jaką szkodę wyrządzają środki przeczyszczające? Środki przeczyszczające oddziaływują na ścianki jelita na zasadzie uderzenia biczem - wywołując najpierw superaktywność, po której następuje depresja. Poza tym, środki przeczyszczające nie tylko nie leczą, a tłumiąc skutki choroby, tylko dodatkowo ją pogłębiają i czynią nieuleczalną. Środki przeczyszczające w rezultacie niszczą membrany filtrujące i błonę śluzową jelita. Jak pozbyć się polipów? Gdy nagle zauwaŜymy specyficzne odstające znamiona na szyi lub pod pachami wskazuje to, Ŝe mamy polipy. Wiadomo, Ŝe polipy są nowotworami łagodnymi, które mogą przerodzić się w nowotwory złośliwe. Zwykle lekarze proponują usuwanie ich operacyjnie. Jednak moŜna zastosować metodę profesora Aminiewa. Metoda ta polega na stosowaniu jaskółczego ziela. Stosuje się napar z trawy jaskółczego ziela i świeŜy sok z niego. Tymi preparatami przypieka się kurzajki, leczy brodawkowatość krtani. Badania preparatów jaskółczego ziela wykazują zahamowanie wzrostu guzów złośliwych, hamują równieŜ rozwój czynników tuberkulozy. W medycynie ludowej sok z mlecza, napar i nalewkę z jaskółczego ziela stosuje się jako środek przeciwbólowy i przeciwskurczowy przy schorzeniach wątroby i woreczka Ŝółciowego (kamieniach Ŝółciowych, piasku, Ŝółtaczce), katarze Ŝołądka i jelit, rozwolnieniu, problemach z trawieniem. Do przygotowania naparu najlepiej wykorzystać świeŜe rośliny. W bułgarskiej medycynie ludowej sok z jaskółczego ziela stosuje się przy usuwaniu brodawek. Ja zaś zastosowałem go w inny sposób. Przyszła do mnie kobieta w średnim wieku, waŜąca 118 kilo i poprosiła o pomoc w usunięciu narośli w małŜowinie usznej. Z dalszej rozmowy dowiedziałem się, Ŝe miała duŜo wiszących znamion i brodawek. Zaleciłem jej kurację lewatywą z soku z jaskółczego ziela. Po raz pierwszy do 2 litrów ciepłej przegotowanej wody dodała tylko 1 łyŜeczkę świeŜo wyciśniętego soku. Kuracja polegała na 15 lewatywach dziennie. Po tym 15 dni przerwy.

28

Kuracja druga - do tej samej ilości wody dodawała 2 łyŜeczki soku. W czasie tej kuracji powiedziała mi, Ŝe razem z wodą wyszedł kawałek mięsa, przypominający kurzy Ŝołądek (polip). Po drugiej kuracji (2 łyŜeczki soku na 2 litry wody), odpadła narośl w uchu. W ciągu krótkiego czasu (około 6 miesięcy), ta kobieta zmieniła się nie do poznania. Teraz waŜy 87 kilo, ma śliczną, świeŜą cerę, i jak twierdzi "fruwa jak baletnica". Ilość takich kuracji stosujemy według samopoczucia, ale nie więcej niŜ cztery. Potem, po miesięcznej przerwie moŜna powtórzyć tę kurację, ale lepiej przeprowadzić podobną z większym dawkowaniem w następnym roku.* * Po kuracji zielem jaskółczym moŜe występować zatwardzenie. To jest naturalna reakcja jelita na "wysuszające" i "odrywające" właściwości jaskółczego ziela. Aby zlikwidować zatwardzenia i nawilŜyć błonę śluzową jelita grubego zalecam tuŜ po kuracji zielem jaskółczym zrobić 2-3 lewatywy ciepiym mlekiem i roztopionym masłem (300 g mleka i 30 g masła). Zniknięcie wiszących znamion na szyi, pod pachami itp. wskazuje na zniknięcie polipów w jelicie grubym. Opisywane wcześniej lewatywy z odparowaną uryną, są o wiele efektywniejsze, niŜ z jaskółczym zielem. Dlatego zalecam pozbywać się polipów z ich pomocą, a tę metodę stosować rezerwowo. Jaskółcze ziele jest jednakŜe zbawiennym środkiem dla osób otyłych. Normalizacja mikroflory w jelicie grubym Od razu trzeba powiedzieć, Ŝe korzystna mikroflora w jelicie grubym nigdy nie będzie wyhodowana u człowieka, który regularnie spoŜywa produkty zawierające piekarnicze droŜdŜe. Takie droŜdŜe wyniszczają potrzebną nam mikroflorę. Tu nie moŜna dopuszczać Ŝadnych kompromisów. Trzeba zrezygnować z chleba i wyrobów z zawartością tych droŜdŜy. Zrezygnujcie więc z chleba na rzecz kasz, lub pieczcie swój własny chleb, bez droŜdŜy. Odbudować normalną mikroflorę jelita grubego, pomoŜe oczyszczenie i normalizacja pH jego środowiska. NaleŜy zmienić odŜywianie. PołóŜmy nacisk na świeŜo wyciśnięte soki z warzyw, sałatki, kasze, ziarno, orzechy. Głównym surowcem dla rozwoju normalnej mikroflory są jagody (maliny, truskawki, Ŝurawiny) i dziko rosnące jadalne trawy. Bardzo dawno temu zostało ustalone, iŜ odŜywianie zmienia mikroflorę jelita. Jeden rodzaj mikrobów moŜe wypierać drugi. W taki sposób w zaleŜności od produktów, którymi odŜywiamy się moŜemy hodować w swoim wnętrzu róŜnorodne bakterie. Lecz mikroflora jelita jest utrwaloną ewolucyjnie formą istnienia większości jednokomórkowych organizmów i musi być taka, a nie inna. Mikroflora w organizmie człowieka rozwija się prawidłowo tylko na produktach roślinnych, surowych z dodatkiem przygotowanego prawidłowo jedzenia (kaszy, ziarna, itp.). Taka mikroflora umoŜliwi nam trawienie 50% błonnika i wydobywanie z niego dodatkowego poŜywienia. Poza tym błonnik zapewnia antytoksyczność jelita grubego. Gotowane, przetwarzane jedzenie, nieprawidłowo łączone, bogate w białka i cukier, pozwala kultywować patogenną mikroflorę, która wpływa negatywnie na przyswajanie wapna (jest to jedna z przyczyn nagminnego psucia się zębów) i nie pozwala, aby jelito grube normalnie funkcjonowało. Dieta bogata w owoce, warzywa, a szczególnie w jagody (maliny, truskawki, Ŝurawiny) stanowi główne źródło kwasów organicznych, które sprzyjają utrzymywaniu odpowiedniego słabo kwaśnego pH w całym kanale trawiennym. Produkty gotowane, białka, cukier - odwrotnie, zmieniają pH w kierunku zasadowości i są przyczyną fermentacji i gnicia. Prawidłowe odŜywianie i głodówka pomagają w normalizowaniu mikroflory w przewodzie trawiennym. Szankh Prakszalana równieŜ sprzyja gwałtownej zmianie mikroflory, jeśli po tym będziemy prawidłowo się odŜywiać. Jeśli dacie sobie radę i z tym punktem, poczujecie wszystkie zalety, jakie stwarza mikroflora w organizmie.

29

Przy utrzymywaniu prawidłowego reŜimu odŜywiania, zmiany mikroflory mogą nastąpić juŜ po dwóch miesiącach. Natomiast nigdy nie osiągniemy poprawy zdrowia, jeśli nie będziemy rygorystycznie przestrzegać tych sposobów. NaleŜy pamiętać, by przed kuracją oczyścić przewód trawienny to znaczy stosować lewatywę według Koxera. Symptomatologia patologii, regulowanie i oznaka normalnej pracy jelita grubego Dowiedzieliśmy się wiele o roli mikroflory w jelicie grubym, sposobach normalizacji jego pracy. Pewnie myślimy - ze mną jest wszystko w porządku. Popatrzmy na to w sposób obiektywny. Według danych wielu proktologów juŜ w wieku do trzech lat powstają rozmaite choroby układu Ŝołądkowo jelitowego. Ten rozdział pomoŜe ustalić, czy z naszym jelitem grubym jest wszystko w porządku. Zewnętrzne symptomy wskaŜą nam rodzaj patologii. PomoŜe to nam zorientować się i wybrać sposoby pracy nad swoim zdrowiem. Symptomy patologii a. zaparcie. Nalot na języku, nieświeŜy oddech, nagłe bóle głowy, apatia, senność, ocięŜałość w dolnej części brzucha, wzdęcia, bóle i burczenie w brzuchu, osłabienie apetytu, stolec przymusowy i skąpy, wysypki, nieprzyjemny zapach ciała, zamknięcie w sobie, pobudliwość. To pierwsze objawy złej gospodarki mikroflorą w organizmie, b. zapalenie błony śluzowej jelita grubego, powstawanie wrzodów. Symptomy te występują u 60-70% chorych: patologiczne zmiany skóry, zapalenie śluzówki jamy ustnej (stomatyty), podraŜnienie błony śluzowej oka (zapalenie spojówek), zapalenie stawów (artretyzm), schorzenia wątroby, c. o polipach wewnątrz organizmu, domyślamy się po wiszących myszkach na szyi i pod pachami, d. czarny osad na zębach wskazuje na ukryte zmiany patologiczne błony śluzowej jelita grubego, pokrywa ją czarna otoczka pleśni z braku witaminy A, z powodu róŜnorodnych dysfunkcji jelita grubego cierpią skóra i błony śluzowe. Powstają zapalenia zatok, błony śluzowej nosa, jamy ustnej, dziąseł, języka, bóle zębów, astma, opryszczka.

Jeśli te wszystkie symptomy występują dość często lub w ogóle mają miejsce (normalnie nie powinny występować), oznacza to, Ŝe najwyŜszy czas na rozpoczęcie programu uzdrawiania jelita grubego. Regulowanie czynności Opowiem teraz, jak na podstawie wyglądu mas kałowych moŜna zorientować się, jak słuŜą nam te czy inne produkty. Zapamiętajcie sobie: wszystkie rodzaje mięsa, ryby, jajka, mleko, biały i Ŝółty ser, kisiele, kakao, kawa, mocna herbata, białe pieczywo, ciastka, torty, biały cukier, makaron, powodują tworzenie się kamieni kałowych. Wszystkie wymienione produkty w swoim składzie są jednorodną masą, która w jelicie grubym odwadnia się zmieniając w kamień kałowy. Gromadzi się ona w tzw. kałowe korki. To one w znacznym stopniu utrudniają akt defekacji. śeby do tego nie dopuszczać, starajcie się rzadziej uŜywać wspomniane produkty lub łączyć je z roślinnym grubo włóknistym jedzeniem. Włókna zatrzymują wodę, co zapobiega odwodnieniu mas kałowych, nie zmieniając osmozy w jamie brzusznej. Formują teŜ masy fekalne do wymagalnej konsystencji. A więc jak tylko pojawia się "owczy kał", naleŜy skojarzyć, który z wymienionych produktów jedliście ostatnio. Zrezygnujcie z niego na jakiś czas, jedzcie więcej surówek, kasz, a później włączajcie ten produkt do swojego jadłospisu od czasu do czasu. Zapewni to regulację stolca i normalne funkcjonowanie jelita.

30

Oznaka normalnej pracy jelita Obserwujcie swój stolec. Musi on być regularny. Normalnie jelito powinno działać po jednej do dwóch godzin po kaŜdym posiłku. Konsystencja kału przypominać musi jednorodną masę podobną do pasty i nie moŜe brudzić muszli klozetowej po spuszczeniu wody. Defekacja powinna odbywać się łatwe. W zasadzie to wszystko co trzeba wiedzieć, by samodzielnie przywrócić zdrowie systemowi trawiennemu. Radzę zacząć od lewatyw z uryny. OdŜywiajcie się prawidłowo (o tym rzecz będzie w dalszych rozdziałach). Jeśli nie odmienicie w sposób zasadniczy swego Ŝywienia, jelito zapcha się ponownie i cała praca pójdzie na marne. Gdy jelito będzie juŜ czyste, naleŜy zacząć oczyszczanie wątroby. UwaŜam te dwa postępowania za podstawowe i obowiązkowe. Dalsze oczyszczanie i powrót organizmu do zdrowia, będzie się odbywało samoistnie przy prawidłowym odŜywianiu.

31

Wątroba Po oczyszczeniu jelita grubego koniecznie trzeba zająć się czyszczeniem wątroby. Większa część krwi Ŝylnej z jelita przechodzi przez wątrobę. Przez szereg lat nasza wątroba unieszkodliwiła i "skumulowała" w sobie tyle, Ŝe gdy zobaczycie w trakcie czyszczenia to wszystko wyrzucone na zewnątrz, nie uwierzycie własnym oczom. W tym rozdziale zostaną przybliŜone starodawne i współczesne metody uzdrawiania wątroby. Anatomia wątroby Wątroba jest największym gruczołem w organizmie człowieka. Jej masa waha się od 1,5 do 2 kilogramów. Jest miękkiej konsystencji i ma kształt nieregularnego stoŜka ściętego o zaokrąglonych brzegach. Wypukła górna powierzchnia jest zwrócona do przepony i dotyka jej dolnej powierzchni, dolna zaś zwrócona na dół i do tyłu, dotyka organów jamy brzusznej. Prawie ze wszystkich stron wątroba jest osłonięta przez otrzewną, za wyjątkiem tylno-górnej powierzchni, zrośniętej z dolną powierzchnią przepony. Wątroba jest ruchliwym organem. Będąc zawieszona przy przeponie, podąŜa za jej ruchami przy kaŜdym wdechu i wydechu. Utrzymaniu wątroby na tym miejscu sprzyja ucisk tłoczni brzusznej. Obieg krwi i tworzenie limfy w wątrobie System Ŝylny wątroby jest bardzo rozwinięty. Składa się z Ŝyły wrotnej i systemu Ŝył wątrobowych. Arteria wątrobowa dostarcza krew bogatą w tlen zaopatrując w nią tkanki wątrobowe. Natomiast Ŝyła wrotna zbiera krew z całego układu trawiennego i trzustki. Przez wątrobę przecieka około 1500 mililitrów krwi na minutę, z tego 1200 (80%) - przez wrotna Ŝyłę, a 300 mililitrów (20%) przez arterię wątrobową. Potoki krwi, które postępują do Ŝyły wrotnej z róŜnych części jamy brzusznej mieszają się tylko częściowo, podobnie jak jedna rzeka, łącząc się z drugą i przez jakiś czas płynie osobnym kanałem. W związku z tym, krew z poszczególnych oddziałów jamy brzusznej postępuje do odpowiednich części tkanki wątrobowej. Na przykład, krew z trzustki przewaŜnie postępuje do lewej części wątroby, a z grubego jelita - do prawej. Drugą osobliwością krwioobiegu wątroby jest wolniejszy przepływ krwi przez naczynia w porównaniu z innymi organami. Natomiast ciśnienie w Ŝyle wrotnej jest większe w porównaniu z Ŝylnym ciśnieniem w innych strefach od 7 do 14 mm. Procesy tworzenia limfy w wątrobie przebiegają bardzo intensywnie. Od 33% do 50% limfy całego ciała powstaje w tym organie. Czynność wątroby Wątroba jest jednocześnie organem trawienia, obiegu krwi przemiany materii. Przemiana węglowodanowa, tłuszczowa, białkowa, wodna, mineralna, witaminowa, hormonalna są nieodłącznie związane z funkcją wątroby. Tu stale realizują się specyficzne, ochronne i unieszkodliwiające, fermentatywne i wydalające funkcje, skierowane na stałe utrzymywanie pozytywnego środowiska wewnętrznego organizmu. Na przykład z substancją trującą, napływającą z jelita grubego - indolu, skatolu, tyraminie - łączy się kwas siarkowy i glikuronowy i powstaje słabo trujący kwas. eter etylowy. Dalej substancje te zostają wyprowadzone kanałami systemu oczyszczającego.

32

Wątroba bierze udział w przejściowej wymianie materii, niezaleŜnie od trawienia. Uczestniczy w procesie hemolizy (rozpad zuŜytych erytrocytów), odbywającym się w trzustce. Proces ten kończy się w wątrobie powstawaniem Ŝółci. Warto pamiętać równieŜ o takiej funkcji, jak tworzenie mocznika - produktu końcowego przemiany białkowej. On powstaje tylko tu i wyprowadza się na zewnątrz przez nerki. Wskazuje to na związek pomiędzy funkcją nerek i wątroby. Wytwarzanie Ŝółci Wytwarzanie Ŝółci jest specyficzną funkcją wątroby, chociaŜ zostaje przygotowane poprzez działalność innych organów i tkanek. W ciągu doby w organizmie człowieka powstaje 8001000 mililitrów Ŝółci. śółć przez przewód Ŝółciowy dochodzi do przewodu pęcherzykowego. Obydwa przewody wchodzą w przewód Ŝółciowy wspólny. Przewody Ŝółciowe za pomocą włókien mięśniowych mogą przesuwać Ŝółć w obydwu kierunkach. Część Ŝółci gromadzi się w woreczku Ŝółciowym, w którym jest do 60 mililitrów Ŝółci. Jest on elastyczny, łatwo się rozciąga i moŜe swobodnie pomieścić do 200 mililitrów płynu. Posiada równieŜ włókna mięśniowe i moŜe kurcząc się wyrzucać Ŝółć do dwunastnicy pod duŜym ciśnieniem. Woreczek Ŝółciowy posiada zdolność koncentrowania Ŝółci 10-20 razy i więcej. Energia niezbędna dla wydzielania Ŝółci powstaje dzięki oddychaniu tkanek wątroby. śółć to wydzielina komórek wątrobowych. Jest gorzka ze słodkawym posmakiem; pH - słabo zasadowe. śółć uczestniczy w trawieniu, sprzyja zneutralizowaniu kwaśnej miazgi pokarmowej, napływającej z Ŝołądka do dwunastnicy, emulguje tłuszcze i sprzyja ich wchłanianiu, pobudza perystaltykę jelita grubego. Z Ŝółcią zostają wydalane róŜne zewnątrzi wewnątrz-pochodne substancje, które będąc gromadzone w krwi oddziaływałyby w sposób szkodliwy na czynność organizmu. Z Ŝółcią równieŜ zostaje wydalona z krwi nadwyŜka cholesterolu. śółć powstaje bez przerwy; w mniejszym stopniu w okresach głodowania, przegrzania; w większym zaś przy obniŜonej temperaturze zewnętrznej, lub gdy w przyjmowanych pokarmach są produkty trawienia - białka i tłuszcze. Patologia wątroby Kamica Ŝółciowa i zapalenie przewodu Ŝółciowego Warto zatrzymać się na składnikach Ŝółci: drugim po wodzie składnikiem są kwasy Ŝółciowe - 7%. Powstają w wątrobie z cholesterolu. Główną ich właściwością jest obniŜanie gęstości płynów. Zmniejszenie zawartości kwasów Ŝółciowych powodowane jest obniŜeniem zdolności komórek wątroby do syntezy tych kwasów. Powodowane jest to róŜnymi poraŜeniami wątroby lub zastojem Ŝółci w pęcherzu Ŝółciowym (właśnie to jest przyczyną tworzenia osadu cholesterolu i soli wapnia, co z kolei jest przyczyną powstawania kamienia Ŝółciowego). Zastój Ŝółci lub zmniejszenie zawartości w niej kwasów Ŝółciowych prowadzi do zwiększenia gęstości Ŝółci. Sprzyja to powstawaniu koloidowego cholesterolu, kwasów tłuszczowych, fosforanów wapnia, węglanów wapnia oraz cięŜko rozpuszczalnych w wodzie bilirubinów wapnia. Gdy zawartość kwasów Ŝółciowych spada poniŜej normy, z roztworu przede wszystkim wydzielają się cholesterol i tłuszcze. Powstaje emulsja cholesterolu, która stopniowo twardnieje i cholesterol krystalizuje się w niej. Jeśli w przewodzie Ŝółciowym rozwija się stan zapalny, kryształy te zamieniają się w kamienie Ŝółciowe. Kamień cholesterolowy rośnie przez wiele miesięcy, a nawet lat. Przy stanach zapalnych jego wzrost zostaje znacznie przyspieszony.

33

Zapalenie woreczka Ŝółciowego i przewodów Ŝółciowych w większości przypadków rozwija się, gciy są w nich kamienie oraz bakterie, które dostają się do woreczka głównie z jelita. Stwierdzono, Ŝe co dziesiąty człowiek ma kamienie Ŝółciowe. Powstawianie kamieni zaleŜy od odŜywiania i zaczyna się w wieku 16-20 lat, w wieku 70 lat ma je co trzecia osoba! Skład Ŝółci i jej ewakuacja z jelita zaleŜy bezpośrednio od rodzaju naszego poŜywienia. Zatem, tłuste i bogate w białko jedzenie powoduje wydzielanie bardziej stęŜonej Ŝółci, bogatej w gęste substancje (cholesterol, bilirubinę). Kobiety chorują 6 razy częściej niŜ męŜczyźni. CiąŜa sprzyja tworzeniu kamieni Ŝółciowych, poniewaŜ dochodzi do zastoju Ŝółci w woreczku Ŝółciowym (macica uciska na organy wewnętrzne, zwiększa ciśnienie w jamie brzusznej, zmienia pozycję woreczka i przewodów Ŝółciowych). W ostatnich miesiącach ciąŜy i pierwszym okresie poporodowym podwyŜsza się cholesterol we krwi. CiąŜa powoduje zakłócenia w normalnej pracy wątroby. Częstotliwość występowania tego schorzenia tłumaczy się równieŜ osobliwościami oddychania. Kobiety oddychając klatką piersiową robią mniej głębokie wdechy, w porównaniu z męŜczyznami, którzy oddychają brzuchem (przesuwają przeponę). Ruchy przepony z kolei sprzyjają przepływowi Ŝółci w przewodach Ŝółciowych. Dyskineza przewodów Ŝółciowych to rozregulowanie dynamiki, a stąd i opróŜnienia woreczka Ŝółciowego o właściwej porze. U podłoŜa tego schorzenia leŜy zmiana czynności centralnego systemu nerwowego. Jeszcze jedną przyczyną moŜe być osłabienie mięśni woreczka, co zazwyczaj jest spowodowane typem budowy ciała (asteniczny), siedzącym trybem Ŝycia, a najwaŜniejsze to brakiem pełnowartościowego, naturalnego odŜywiania, bogatego w minerały, witaminy i inne niezbędne substancje. Po oczyszczeniu przewodów Ŝółciowych będą wychodzić róŜne kamyczki. Warto wiedzieć, czym są te kamienie, skąd wyszły i znać przyczynę ich powstania. Kamienie Ŝółciowe w woreczku Ŝółciowym są okrągłe, kamienie Ŝółciowe wewnątrz przewodów wątrobowych mogą mieć rozgałęzione kształty i przedstawiać dokładny obraz przewodu Ŝółciowego. W wątrobie, w przewodach i woreczku Ŝółciowym spotykane są twarde, ostre, rozgałęzione, czarne kamienie pigmentowe. Po czyszczeniu wyjdą w formie pestek słonecznika i ziarenek czarnego piasku. Według składu rozróŜniamy kamienie Ŝółciowe cholesterolowe - duŜe mieszane, złoŜone cholesterolowo-pigmentowe, solne i pigmentowe. Kamienie cholesterolowe są róŜnej wielkości, od ziarnka grochu do śliwki (kształt okrągły, powierzchnia gładka, kolor biały lub jasnoŜółty), a wyrastają w woreczku Ŝółciowym. Kamienie te są miękkie, lekkie, pływają w wodzie. Tworzą się przy podwyŜszonej zawartości cholesterolu w Ŝółci, zmniejszonej zawartości kwasów Ŝółciowych i zastoju Ŝółci. Kamienie cholesterolowo-pigmentowo-wapniowe są najczęściej spotykaną odmianą kamieni Ŝółciowych. Występują zawsze w duŜej ilości. Są raczej małe - od główki szpilki do duŜego ziarnka grochu, koloru białego, szarego (gdy przewaŜa cholesterol i wapno) lub burego i ciemnozielonego (z przewagą pigmentu bilirubiny). Powstają najczęściej z powodu zakaŜenia i stanu zapalnego woreczka i przewodów Ŝółciowych oraz na skutek nieprawidłowego łączenia produktów Ŝywnościowych poddanych obróbce cieplnej. Kamienie pigmentowo-wapniowe są kołom ciemnozielonego, są kruche i dowolnego kształtu. Występują w duŜej ilości. Krystalizacja zaczyna się w wewnątrz-wątrobowych przewodach Ŝółciowych. Kamienie te są pozbawione cholesterolu, zawierają domieszkę miedzi, rozwijają się z mikrolitów. Mikrolity mają średnicę od 7 do 60 mikronów, złoŜone są z białka, pigmentów Ŝółciowych i wapnia. Tworzą się w momencie dostania się obcych cząsteczek z jelit do krwi, gdzie wiąŜą się z białkiem i pigmentami Ŝółci i stopniowo zostają wydalone przez przewody Ŝółciowe. Do jelit natomiast dostają się w postaci gotowanego jedzenia i wody. W trakcie gotowania substancje organiczne przemieniają się w

34

nieorganiczne i tworzą osad (podobnie jak w czajniku po gotowaniu wody), który nie przyswaja się przez organizm i jako obce ciało zostaje wydalony razem z Ŝółcią. Często mikrolity dają początek krystalizacji kamieni pigmentowo-wapniowych rozwijających się w przewodach i woreczku Ŝółciowym. Najrzadszą odmianą (na szczęście) są czyste kamienie wapienne. Są koloru białego, twarde i rozwijają się w sytuacji róŜnorodnych stanów zapalnych i na skutek przesiąknięcia wapnem masy białkowej. Wapno i w tym wypadku dostarczone zostaje przez gotowane jedzenie. Międzypłatowe przewody wydalające Ŝółć przechodzą obok międzypłatowych naczyń krwionośnych i łącząc tworzą najpierw prawy i lewy przewód płatowy, a potem przewód Ŝółciowy wspólny. Obszar obsługiwany poprzez kaŜdy z tych przewodów ma nazwę segmentu wątroby. KaŜdy z segmentów zbiera Ŝółć z międzypłatowych przewodów.1 Zatem jedno czyszczenie "obsługuje" jeden segment, a jest ich cztery. Tak więc by oczyścić wątrobę naleŜy przeprowadzić co najmniej cztery czyszczenia.

Rys. 10. Wątroba 1 - przewód Ŝółciowy wspólny; 2 - Ŝyła wrotna; 3 - tętnica wątrobowa; I, II, III, IV - segmenty wątroby. Nadciśnienie wrotne i jego skutki Współczesne odŜywianie czyni naszą krew bardziej kwaśną (normalne pH krwi jest słabo zasadowe), pozbawioną wystarczają cej ilości Ŝywych substancji mineralnych*, witamin i innych niezbędnych elementów. Mało ruchu i taki stan krwi prowadzą niezauwaŜalnie do dyskinezy systemu wydzielania Ŝółci, ciśnienie Ŝółci w przewodzie Ŝółciowym moŜe wzrastać prawie do 1 atmosfery. StęŜenie Ŝółci moŜe powiększyć się dwudziestokrotnie. Substancje przebywające w tak stęŜonym stanie mogą wytrącać osad. *"Ŝywy" produkt róŜni się od martwego posiadaniem pola bioplazmatycznego, które zanika przy obróbce termicznej. Atomy w "Ŝywych" minerałach znajdują się na wyŜszym poziomie energetycznym. Jak juŜ wiemy, pierwszy zaczyna krystalizować się cholesterol, potem bilirubina z produktami utleniania, sole, wapń. Są to główne składniki kamieni Ŝółciowych. Oprócz twardych kamieni 1

- wydalających na "obszarze" segmentu.

35

w przewodach wątrobowych odkłada się bezkształtna masa bilirubinowowapniowa. W woreczku i przewodach Ŝółciowych moŜe tworzyć się Ŝółto-biały piasek lub masa podobna w konsystencji do kaszki. Wątroba zostaje jakby rozsadzana od środka przez skrzepy Ŝółciowe zarówno twarde, jak i maziste, uciskając z kolei na otaczające ją tkanki. Hamuje to krew w tętnicach wątrobowych, a szczególnie utrudnia krwioobieg w Ŝyle wrotnej, dostarczającej substancje odŜywcze z jelita grubego. W taki sposób rozwija się nadciśnienie wrotne. W związku z powstającą atrofią komórek wątrobowych z powodu ucisku i niedoŜywienia zaczyna się zaburzenie przemiany tłuszczowej, białkowej, wodnej, węglowodanowej, mineralnej itp. Zatrzymywać się na schorzeniach wynikających z tych zaburzeń nie ma sensu. Uświadomiliśmy najwaŜniejszą rzecz - fatalne skutki zanieczyszczenia wątroby. O tym teŜ mówi joga. "Słaba wątroba jest główną przyczyną zaburzenia zdrowia, wpływa szczególnie mocno na rozwój całego organizmu. Zdrowa wątroba to zdrowy i aktywny cały organizm. NajwaŜniejsze gruczoły w organizmie - przysadka, tarczyca, i trzustka zaleŜą od stanu zdrowia wątroby. Pomagając chorej wątrobie tracą siły i zostają "sparaliŜowane". Ogólne zaburzenie nie tylko wpływa na rozwój organizmu, ale z pewnością przyniesie tragiczne skutki. Interesująco traktuje choroby wątroby "Ajurweda". "Skłonność do pikantnego, gorącego, oleistego jedzenia, niepohamowany gniew, sen w upalne południe i po jedzeniu, cięŜka praca, kopanie twardej ziemi, naciąganie mocno napiętego łuku, walka, bójka, bieg na wyścigi, upadek z konia lub urwiska, uderzenie kamieniem, bicie kijami, mięso, cukier z trzciny cukrowej, herbata w duŜej ilości - te czynniki wywołują agni (ogień wewnętrzny) Ŝółci".

MoŜemy Ŝywić się prawidłowo produktami bogatymi w witaminy, substancje mineralne, lecz z powodu zanieczyszczonej "starszej królowej" (tak nazywają wątrobę lekarze Tybetańczycy), część substancji odŜywczych będzie omijać wątrobę, przechodząc przez inne Ŝyły bez przemiany w niezbędną dla organizmu przyswajalną formę, będziemy cierpieć z powodu braku elementów odŜywczych. Substancje Ŝywnościowe, mijając wątrobę, stają się obcymi dla organizmu i wywołują róŜne reakcje alergiczne. A zatem, przed wizytą u lekarza oczyść swoją wątrobę - nie będziesz musiał poddawać się odczulaniu. •

• • • •

Ŝółć trawiąca: znajduje się w przewodzie pokarmowym, między przetrawionym pokarmem a nieprzyswajalnym. Trawi jedzenie, oddziela sok od osadu, daje ciepło i siłę pozostałym czterem rodzajom Ŝółci; Ŝółć zmieniająca kolor - znajduje się w wątrobie. Zmienia całkowicie kolor przeźroczystego soku na czerwony; Ŝółć przemieniająca - znajduje się w sercu i odpowiedzialna jest za odwagę, determinację, dumę, wraŜliwość i namiętność; Ŝółć wzrok dająca - znajduje się w oczach - sprzyja zrozumieniu i wyobraŜeniu formy; Ŝółć jasny kolor znajduje się w skórze, nadając jej zdrowy, Ŝywy wygląd i jasny kolor.

Zgodnie z medycyną chińską funkcja wątroby i woreczka jest podporządkowana elementowi "Drzewo" i związana jest z następującymi pojęciami: tkanki ciała

mięśnie pora roku wiosna

narządy zmysłów wzrok

kolor

zielony, granatowy

wydzielina

planeta

Jowisz

łzy

36

emocje

gniew

mięso

kurczak

dźwięk

krzyk

zboŜa

pszenica

smak

kwaśny owoce

śliwki

Tybetańczycy wyróŜniali 26 schorzeń Ŝółci, natomiast chińscy uzdrawiacze stawiali diagnozę nawet na podstawie marzeń sennych - otóŜ gdy funkcja energetyczna wątroby jest maksymalna - mamy "gniewne" sny, przy niskiej energetyce wątroby śni nam się las. Przejdźmy do opisu symptomów schorzeń wątroby i woreczka Ŝółciowego przez współczesną medycynę. Diagnoza kamicy Ŝółciowej Typowym zjawiskiem, występującym przy kamicy Ŝółciowej są nocne ataki bólu - kolka wątrobowa lub Ŝółciowa. Ataki trwają od kilku minut do kilku godzin. Najczęściej ból pojawia się gwałtownie. Czasami poprzedza go utrata apetytu, mdłości, uczucie ucisku w dołku i pod Ŝebrami po prawej stronie (na skutek przepełnienia woreczka Ŝółciowego Ŝółcią). Kolkę Ŝółciową powodują: przemęczenie fizyczne i psychiczne, emocje, zbytnie ochłodzenie ciała, przepełnienie i podraŜnienie Ŝołądka. U kobiet często występuje w czasie menstruacji lub po porodzie. Najczęściej kolka zaczyna się w pierwszej połowie nocy, gdy wątroba i woreczek funkcjonują maksymalnie, po 3-4 godzinach po ostatnim posiłku, czyli w momencie maksymalnego wycieku Ŝółci do dwunastnicy, maksymalnego jej wypełnienia i podraŜnienia przez miazgę pokarmową. Ból moŜe mieć róŜny charakter. Na początku rozprzestrzenia się w ciele, lecz niedługo zaczyna koncentrować się w punktach zaznaczonych na rys. 11. Kolce zazwyczaj towarzyszą mdłości i wymioty, najpierw jedzeniem, później - flegmą i Ŝółcią. Przy czym czasami razem z Ŝółcią zostają wydalone malutkie kamienie Ŝółciowe. Często chorzy narzekają na ochłodzenie kończyn. U niektórych występują skurcze mięśni: łydek i palców rąk.

Rys. 11. Punkty bólowe przy kamicy Ŝółciowej 1 - punkt woreczka Ŝółciowego; 2 - sfera trzustkowa; 3 - punkt kąta łopatki; 4 - punkty VIII, IX i X kręgów piersiowych; 5 - sfera ramion; 6 - punkt nerwu przepony; 7 - sfera bólowa nadbrzuszna.

37

Diagnoza przewlekłego zapalenia wątroby Ogólne osłabienie, utrata apetytu, czasami gorzki smak w ustach, pieczenie w okolicy sfery bólowej nadbrzusznej. Często mdłości, zaparcia, czasem biegunki. Przy zaostrzeniu choroby - swędzenie skóry, podwyŜszona temperatura ciała. Często występują zaburzenia systemu nerwowego; stany depresyjne, pobudliwość, zaburzenia snu. U 33% chorych, zwłaszcza w okresie zaostrzenia moŜna zauwaŜyć występowanie tzw. wątrobowych dłoni (zaczerwienienie skóry dłoni w okolicy kciuka i małego palca), jak równieŜ "gwiazdki", które są pulsującymi, drobnymi naczyniami róŜnego rozmiaru - od główki szpilki do ziarna grochu. Najczęściej takie gwiazdki "zdobią" twarz, ramiona i plecy - po kuracji mogą zniknąć. Chorobie tej towarzyszy często poraŜenie stawów lub płuc. Dyskineza przewodu Ŝółciowego Ogólne symptomy - zaburzenia neurotyczne, bóle w prawym podŜebrzu, mdłości, odbijanie się, częste zaparcia. Forma hipertoniczna - bóle okresowe, mdłości, przemiennie zaparcia i rozwolnienia. Zapalenie woreczka Ŝółciowego Jeszcze przed wystąpieniem bólu, uczucie cięŜkości w dołku, a po 1-3 godzin po posiłku, wzdęcia, lekkie dreszcze i niedomaganie występujące po jedzeniu, zwłaszcza potraw smaŜonych. MoŜe wystąpić Ŝółtkowatość skóry: na twarzy (powieki, policzki, wargi), na zgięciach łokciowych, na palcach w postaci wypukłych Ŝółtych plam. MoŜna równieŜ zaobserwować opuchnięcia palców. Teraz pamiętając te wszystkie symptomy moŜemy dać prawidłową ocenę stanu zdrowia swojej wątroby i woreczka Ŝółciowego. Jeśli występują wspomniane oznaki, przystąpmy do kuracji. Oczyszczanie wątroby Te osoby, które myślą, Ŝe mają wątrobę zdrową - są w błędzie. Przekonałem się o tym na własnym przykładzie i doświadczeniu wielu ludzi. Kamienie Ŝółciowe zazwyczaj "siedzą" w wątrobie bardzo mocno i pozbyć się ich nie jest łatwo. OtóŜ przed czyszczeniem wątroby głodowałem kilka razy po 7 dni, raz - 10, raz - 18, kilkanaście razy po 3 dni i raz w tygodniu po 24-36 godzin w ciągu 3 lat. Mój przyjaciel zastosował serię głodówek - 3 razy po 19 dni z 2-miesięczną przerwą. Tym niemniej po oczyszczeniu wątroby zebraliśmy półlitrowy słoik kamieni Ŝółciowych - kaŜdy z nas. Wyszło równieŜ duŜo starej Ŝółci, przypominającej dziegieć, płatki i inne paskudztwa. To jeszcze raz potwierdza konieczność przeprowadzenia takiego oczyszczania. Przynosi ono niesamowite efekty. Po piątym czyszczeniu w ciągu roku (przeprowadziłem ich 8), przeŜyłem taki wspaniały efekt ozdrowienia, którego nie doświadczyłem w ciągu poprzednich 5 lat pracy nad sobą. Pracowałem oczywiście zgodnie z metodami naturalnego uzdrawiania. Odczułem niesamowitą lekkość i odnowienie całego mojego organizmu, zrozumiałem wtedy, czym jest prawdziwe zdrowie. To nie tylko moje subiektywne odczucia. W prowadzonym przeze mnie klubie "Kondycja" przez takie czyszczenia przeszło juŜ "wiele osób i nie jeden raz. Przychodzili ludzie, którym lekarze odmówili pomocy - obawiali się przeprowadzenia operacji na kamienie z powodu wieku pacjenta lub ogólnie mierny stan zdrowia tych chorych. Po przeprowadzeniu oczyszczania wątroby, ludzie ci zostawali dosłownie wskrzeszeni. Na przykład pan Sawinych rok urodzenia 1925, waga 96 kg przy wzroście 170 cm, dosłownie czołgał się do klubu - był tak chory, Ŝe nie wierzył, Ŝe doŜyje do wiosny (to było w grudniu).

38

Jednak właściwe odŜywianie, oczyszczenie jelita grubego i wątroby, uiynoterapia - uczyniły z niego innego człowieka - 63 kg wagi, biegał w krótkich spodenkach i nie myślał o chorobach ani o śmierci. Na te zmiany wystarczyło mu około pół roku, przy czym trzeba powiedzieć, Ŝe wszystko czynił samodzielnie. Wierzył, Ŝe to go uleczy. Podobnych przykładów mam wiele - ludzie kilkanaście lat cierpieli na kamicę Ŝółciową, proponowano im operację, lecz po oczyszczeniu wątroby nie była im juŜ potrzebna. To są epizody z mojej praktyki. W Rosji natomiast zajmuje się tą kuracją wielu ludzi znających medycynę naturalną. Tę historię usłyszałem od znajomego lekarza z Sankt-Petersburga: "Dotarł do nas młody trzydziestoletni męŜczyzna - blady, chory cierpiący na zadyszkę. Czekał na skomplikowaną operację część aorty serca miała być wymieniona na naczynie z uda. Czuł się fatalnie. Zaczął studiować ksiąŜki medyczne, z których dowiedział się, Ŝe w takich przypadkach tylko 30% ma szansę powodzenia. W wieku trzydziestu lat - tak małe szansę?! Przyszedł do mnie: "Czy istnieją inne moŜliwości?" - pytał. Jaki sens - mówię - ma ta operacja, jeśli w twoich naczyniach zamiast krwi cieknie zawartość kloaki? Nawet gdy operacja zakończy się sukcesem, ten stan znów wróci. Co robić? Zacząć czyszczenie wątroby." Pojechał do starej uzdrowicielki. Jest tu Ŝywą legendą. Ma 85 lat. Opracowała sama doskonałą metodę oczyszczania. Oczyszczała wątrobę kosmonautom. Przychodzili do niej nawet ludzie z Ministerstwa Zdrowia (chociaŜ medycyna takich metod nie uznaje, a ta pani nie posiada oczywiście dyplomu). MęŜczyzna zwrócił się do niej. Oczyściła mu wątrobę 2 razy, po czym zaczął prawidłowo się odŜywiać. Spotkałem go mniej więcej po miesiącu biegał po schodach na 3 piętro. "JuŜ nie potrzebuję Ŝadnej operacji" - mówił. Ta kobieta oczyszcza, ludziom wątrobę w róŜnym wieku - zaczynając od 5-letnich dzieci a kończąc na 105-letnich. Mój ojciec w wieku 84 lat miał drugi zawał, namówiliśmy go, by zaczął leczyć się u niej. Wyszło z niego 60 sporych kamieni i 200 małych. JakŜe mógł on być zdrowym człowiekiem mając tak zanieczyszczoną wątrobę! Znam osobiście kobietę, która w ciągu 5 lat szukała naszej uzdrowicielki po całym świecie, poniewaŜ zaproponowano jej wycięcie woreczka Ŝółciowego. Obeszło się bez operacji. Myślę, Ŝe podane przykłady świadczą w sposób przekonywujący o korzyściach i zupełnym bezpieczeństwie takiego czyszczenia. W następnym rozdziale pokaŜę na czym polega mechanizm kuracji. Mechanizmy fizjologiczne wykorzystywane w oczyszczaniu wątroby Jako główny argument przeciwko takiemu czyszczeniu wątroby często słyszę: "przewód Ŝółciowy ma 3-4 mm, a kamienie ponad 20 mm średnicy, a jednak wychodzą swobodnie? Jest to niemoŜliwe". Kontrargumentem moŜe być praca członka akademii, profesora, kierownika katedry sankt-petersburskiej Akademii Medycznej Eugenija Szuwałowa. Opisuje on bezcewnikowe, "ślepe" przemywanie przewodów Ŝółciowych. Metoda jest następująca: Rano na czczo choremu podaje się do picia 200-250 ml mineralnej, niegazowanej wody. Do wody moŜna dodać 5 gramów sorbitu, co sprzyja bardziej energicznemu opróŜnieniu woreczka Ŝółciowego. Po 15-20 minutach tę czynność powtarza się, po czym choiy leŜy w ciągu 1,5-2 godzin z termoforem w okolicy prawej części brzucha. Silnymi środkami wywołującymi obfite wydzielenie Ŝółci są równieŜ Ŝółtka, oleje, siarczan magnezji, sól "Barbara" i "karlowarska". 40-50 ml trzydziestotrzyprocentowego roztworu magnezji, zagrzanego do 40 stopni, wywołuje skurcz woreczka i przewodu Ŝółciowego. Ci, którzy nie tolerują magnezji mogą uŜyć stęŜony roztwór glukozy, sorbitu lub olej. Najbardziej skuteczne pod tym względem okazują się być tłuszcze i produkty trawienia zawarte w jelitach.

39

Cała ta informacja jest ściśle naukowa i dowodzi, Ŝe jest moŜliwe przemywanie przewodów Ŝółciowych. Teraz zwrócimy się w kierunku medycyny naturalnej. 1. Jak widzimy najpierw naleŜy zastosować silny środek Ŝółciopędny. Nasi uzdrowiciele zauwaŜyli, Ŝe zaŜywanie duŜych dawek oleju (zwłaszcza z oliwek) wywołuje silny efekt Ŝółciopędny: skurcz woreczka i maksymalne otwarcie wszystkich przewodów Ŝółciowych. 2. Kwasy sprzyjają aktywnemu wydalaniu Ŝółci z wątroby. Kwas cytrynowy stymuluje tę funkcję i poza tym rozpuszcza twarde występy - haczyki, które trzymają kamienie Ŝółciowe w przewodach Ŝółciowych. 3. Terapia cieplna to najlepszy sposób łagodzenia zapaleń i bolesnych skurczy wątroby i dlatego 3-4 godziny przed oczyszczaniem zaczniemy rozgrzewać okolicę wątroby i będziemy rozgrzewać ją dalej po zaŜyciu oleju i soku cytrynowego. Wiadomo teŜ, Ŝe kamienie na 90-99% złoŜone są z cholesterolu. Pod wpływem ciepła ulegają częściowemu stopieniu, skurcze nie powstają i kamienie swobodnie przechodzą przez przewody. 4. Przewody Ŝółciowe mają mięśnie pozwalające rozszerzać je do 2 cm średnicy, a przy skurczu powstaje taka siła, Ŝe Ŝółć zostaje wyrzucona pod duŜym ciśnieniem. 5. MoŜliwy jest proces odwrotny - opadanie kamieni Ŝółciowych: mogą się one częściowo rozpuszczać w Ŝółci. Biorąc pod uwagę i tę moŜliwość, musimy: a. zwiększyć ilość kwasów Ŝółciowych, które obniŜają gęstość Ŝółci, sprzyjając tym samym zmniejszeniu koloidów, b. zmniejsza się wielkość koloidów, kamienie pękają. Zastanówmy się nad wariantem a: Tłuszcz człowieka, który topi się przy 15° C (przy temperaturze ciała jest płynny) zawiera około 70% kwasu oleinowego. Ten kwas zaliczamy do grupy nienasyconych kwasów tłuszczowych. NajwaŜniejszymi właściwościami tych kwasów są: 1. Sprzyjanie zamianie cholesterolu w związki łatwo rozpuszczalne, co znacznie ułatwia wydalenie go z organizmu, 2. Oddziaływanie normalizujące na ścianki naczyń krwionośnych, zwiększanie ich elastyczności i zmniejszanie ich przepuszczalności. Kwas oleinowy topi się przy temperaturze 13° C, a poniewaŜ jest prawie jedynym kwasem, który wchodzi w skład tłuszczów zwierzęcych, jego zawartość w tych tłuszczach jest głównym czynnikiem określającym temperaturę ich topienia się. Olej z oliwek zawiera najwięcej kwasu oleinowego (80-81%), np. w oleju słonecznikowym jest go dwa razy mniej (39%). Stąd staje się zrozumiałym fakt, Ŝe idziemy drogą gwałtownego zwiększenia zawartości nienasyconych kwasów tłuszczowych, które mając oddziaływanie analogiczne z kwasami tłuszczowymi, rozpuszczają cholesterol i zwiększają elastyczność ścianek naczyń krwionośnych i dróg Ŝółciowych. Najbardziej korzystnym i naturalnym dla organizmu nośnikiem jest oliwa. Wariant b: Polega na tym, Ŝe istnieją naturalne substancje obronne, głównie związki wielocząsteczkowe, które skupiają się na powierzchni koloidu, tworząc solwatową otoczkę. Powstałe w taki sposób otoczki ochronne zapobiegają sklejaniu się cząsteczek koloidu pomiędzy sobą i utworzeniu osadu. śółć, jak wiadomo, zawiera 84% wody. Właśnie tą wodę trzeba nasycić wspomnianymi substancjami ochronnymi, które przenikając w głąb, do

40

maleńkich porów kamienia Ŝółciowego, spowodują ściągnięcie i zmniejszenie koloidów, a następnie ich rozpuszczenie. Źródła ochronnych koloidów są następujące: 1. Surowe, świeŜo wyciśnięte soki z warzyw i owoców; 2. Własny świeŜy mocz naturalnie zabarwiony. 3. Substancje koloryzujące uryny, przebywające w stanie zawiesiny, stanowią nadzwyczaj delikatne cząsteczki substancji organicznych. W moczu zebranym przez całą dobę znajduje się ich około 1 grama. Z tego powodu uryna to najbogatsze najbardziej dostępne źródło koloidów ochronnych. Najlepiej stosować urynę naturalnego, Ŝółtego koloru. Bezbarwna uryna zawiera niewielką ilość koloidów. Zatem przeanalizowaliśmy główne mechanizmy fizjologiczne, na których są oparte róŜne sposoby oczyszczania wątroby. Warto jednak wspomnieć o kilku dodatkowych: a. Sok z cytryny, jak wiemy, ma mocny kwaśny smak. Według medycyny chińskiej kwaśny smak stymuluje funkcję wątroby. Poza tym olejki eteryczne zawarte w soku z cytryny jednocześnie mają działanie Ŝółciopędne i antyseptyczne. b. Chińscy lekarze zajmujący się akupunkturą twierdzą, Ŝe funkcja wątroby i woreczka Ŝółciowego przejawia się najbardziej aktywnie od 23 do 3 nad ranem. Jest to rytm fizjologiczny wątroby i woreczka. c. MoŜemy wzmocnić efekt przez autosugestię, wyobraŜając sobie rozszerzenie przewodów Ŝółciowych, obfite wydzielanie Ŝółci i wysyłając mentalnie w te miejsca energię. d. Według jogi oddychanie poprzez prawe nozdrze rozgrzewa organizm i zwiększa jego moc "rozkładającą". e. Tworzenie i wyjście Ŝółci zwiększamy przy wzmocnieniu krwioobiegu wrotnego i spoŜywanych wraz z jedzeniem tłuszczów. Tego warunku moŜna dopełnić, jeśli po jakimś czasie, po zjedzeniu i wypiciu soku z cytryny zaczniemy oddychać jogicznie, akcentując podnoszenie przepony w czasie wydechu jak najwyŜej. f. Trzeba pamiętać, Ŝe w pełni księŜyca zdolność organizmu do oczyszczania wzrasta. Funkcja wątroby jest najsilniejsza wiosną, a najsłabsza jesienią. Teraz moŜemy przystąpić do opisu kuracji oczyszczania wątroby, rozumiejąc na jakich mechanizmach fizjologicznych są one oparte. Najprostsze i najbardziej efektywne oczyszczanie wątroby Jak juŜ było powiedziane, idealnymi produktami do oczyszczania wątroby jest oliwa z oliwek tłoczonych na zimno i sok z cytryny. Lecz doświadczenie moje i moich pacjentów pokazało, Ŝe moŜna z takim samym dobrym skutkiem uŜywać innych olejów - słonecznikowego, kukurydzianego, rzepakowego itp. Cały sekret i efektywność oczyszczania wątroby polega na uprzednim przygotowaniu, "zmiękczeniu" organizmu. Zmiękczenie w postaci termicznych procedur wodnych (patrz odpowiedni rozdział na str. 24) trzeba zastosować trzy - cztery razy. KaŜdą taką procedurę kończymy krótkim chłodnym prysznicem. Wtedy juŜ od pierwszego razu - na pewno pozbędziemy się drobnych kamyczków i innych ohydnych drobin. Ostatnią procedurę zmiękczającą robimy na dzień przed właściwym czyszczeniem wątroby. Jeśli 3-4 dni przed oczyszczaniem wątroby nasz jadłospis będzie zawierał przewaŜnie produkty roślinne i świeŜo wyciśnięte soki (1 część buraków i 4-5 jabłek mocno kwaśnych) robiąc raz dziennie oczyszczające lewatywy z uryny, to przygotowanie okaŜe się idealne. I oto nadszedł dzień kuracji oczyszczającej. Dobrze, by działo się to w pełnię księŜyca. Rano warto zrobić lewatywę, potem - nanić się soku i zjeść lekkie śniadanie. Obiad równieŜ musi

41

być niezbyt obfity i lekki. Po 1-2 godzinach po obiedzie moŜna juŜ zacząć ogrzewać okolicę wątroby - wystarczy połoŜyć na to miejsce termofor lub poduszkę elektryczną. O godzinie 19-20 zaczynamy procedurę oczyszczania. Oliwę i sok podgrzewamy do 30-35° C. Dawkowanie dobiera się indywidualnie - w zaleŜności od wagi ciała i tolerancji przez organizm oleju. Wszystko juŜ przygotowane, stoją dwie szklanki - jedna z olejeni a druga z sokiem. Pijemy 1-2 łyŜki oliwy, i popijamy to taką samą ilością soku. Po 15-20 minutach, jeśli nie wystąpią mdłości, powtarzamy te czynności. I tak kilka razy - dopóki nie wypijemy całej oliwy i soku. W tym wypadku, gdy ktoś źle toleruje olej i występują mdłości, juŜ po pierwszym zaŜyciu naleŜy odczekać tyle czasu, by te nieprzyjemne odczucia ustąpiły i tylko wtedy powtórzyć picie. Jeśli zaś mdłości nie mijają, moŜna ograniczyć się do zaŜyte) ilości - będzie to wystarczające. Po tym, jak oliwa i sok zostaną wypite (ilość wypitej oliwy i soku waha się między 100 - 300 g) moŜna uczynić kilka zabiegów, które wzmocnią efekt. Mniej więcej po 1-1,5 godziny po zakończeniu picia siadamy wygodnie (najlepiej na pięty), zatykamy lewe nozdrze, i oddychamy przez prawe. Na język kładziemy trochę czarnego pieprzu, a na okolicę wątroby aplikator Kuzniecowa. To wszystko będzie sprzyjać generacji energii i ciepła z ukierunkowaniem jej w okolicę wątroby. Dodatkowo wyobraŜamy sobie, Ŝe na wydechu kierujemy strumień ognia do wątroby. Oddychamy wolno i spokojnie (4-6 razy na minutę), mocno pracując przeponą. Wypinamy brzuch na wdechu, wciągając go na wydechu. To zapewni nam znakomity masaŜ wątroby, poprawi jej krwioobieg i wypłucze złogi, "ŜuŜel" i skrzepy. Tak naleŜy oddychać 15-30 minut, po godzinie odpoczynku, dobrze jest znów to powtórzyć. W czasie odpoczynku, nie zapomnijcie połoŜyć na wątrobę aplikatora lub zwykłego magnesu. Terapia magnesem jest niezwykle waŜna, poniewaŜ przyspiesza krwioobieg kapilarny. Zostało udowodnione, Ŝe krwinki czerwone nie są w stanie przejść przez kapilary tylko dzięki ciśnieniu krwi. Główny mechanizm ich przesuwania się polega na tym, Ŝe w rozszerzonym końcu kapilary ciśnienie zbliŜa krwinki czerwone do siebie. Dalej, ze względu na to, Ŝe mają jednako-we ładunki elektryczne, odpychają się od siebie w kierunku mniejszej koncentracji, i w rezultacie przesuwają się przez kapilary. Bardzo waŜne jest, aby wykorzystać to dla ulepszenia obiegu krwi w wątrobie, która posiada unikalny, kapilarny system Ŝylny. Po za tym pole magnetyczne aktywizuje fermenty, które odgrywają niebagatelną rolę w procesach oczyszczania. To wszystko razem: ciepło, aktywizacja fermentów, wzmocniony krwioobieg, zwiększenie ilości czerwonych krwinek, mocny strumień wolnych elektronów (aktywizatorów fermentów) z aplikatora, pozwoli rozdrobnić, roztopić, wypłukać, usunąć wszystkie kamienie i zanieczyszczenia. Te sposoby pozwalają uruchomić najgłębsze poziomy kwantowe organizmu, odpowiedzialne za czynność, oczyszczenie, przywrócenie zdrowia. śadna, inna procedura oczyszczająca nie ma tak potęŜnego oddziaływania jak ta. Około godz. 23 lub później (zdarza się i rano), gdy biorytm wątroby i woreczka osiągają poziom maksymalny, zaczyna się wyrzucanie kamieni i nieczystości. Wtedy zobaczymy "cały majątek", zdobyty poprzez nieprawidłowy tryb Ŝycia i złe odŜywianie. Jasne, Ŝe nie ma sensu rozprawiać o zdrowiu, kiedy ten "skarb" tkwi w naszym organizmie. Rano dobrze jest dodatkowo zrobić przeczyszczającą lewatywę. Po krótkim odpoczynku moŜna coś zjeść. Pierwszy posiłek powinien składać się z pół litra soku (z marchwi i buraczano-jabłkowego w proporcji 1:5). Sok dodatkowo przepłucze wątrobę. Tylko po tym moŜna jeść surówki, sałatki, kasze gotowane na wodzie i wejść w normalne Ŝycie.

42

Zalecenia praktyczne do oczyszczania wątroby Jak wykazała praktyka, dla męŜczyzn i kobiet z wagą 60-65 kg pierwsze czyszczenie wątroby moŜna wykonać ze 150-200 g oleju (w zaleŜności od tolerancji oleju). Następnie moŜna zwiększyć dawkowanie do 300 g lub zostać przy takim samym. Jeśli po jakimś czasie wystąpiły torsje, przy czym w masach wymiotnych wykrywamy fragmenty flegmy zielonego i czarnego koloru, oznacza to, Ŝe olej i sok zadziałały w Ŝołądku, oczyściły go od znajdujących się tam patologicznej warstwy (otoczki). Tak czasami zdarza się przy pierwszym czyszczeniu. Drugie czyszczenie w tym wypadku naleŜy przeprowadzić z mniejszą ilością oleju i soku, a przy trzecim moŜna tę ilość nieznacznie zwiększyć. W trakcie czyszczenia naleŜy rozluźnić się, być spokojnym i nie skupiać się na tej czynności. Z reguły w czasie tej procedury nie występuje Ŝaden ból. Dlatego nie trzeba się jej wcale bać. Strach przyczynia się do skurczów naczyń i przewodów Ŝółciowych. Właśnie z tego powodu moŜe nam się coś nie udać. Jeśli jednak z jakichś przyczyn pojawiło się uczucie strachu, niepokoju, związane z oczekiwaniem na rezultat czyszczenia, radzę wziąć 2 pigułki Nospa i uspokoić się. Reszta stanie się za sprawą naszego organizmu. Nie róbcie czyszczenia wątroby po cięŜkiej pracy, po dłuŜszych głodówkach. NaleŜy odpocząć 3-5 dni, zregenerować swoje siły. W przeciwnym razie mogą być 2 warianty: w pierwszym po prostu zjada się olej i sok, w drugim mocno wyczerpuje się organizm. Pamiętajmy, Ŝe jednak jest to inwazja do wątroby i w związku z tym ona teŜ potrzebuje siły do tego obciąŜenia. MoŜna wyczuć jak wątroba wibruje i "oddycha", zwłaszcza w czasie pierwszych czyszczeń. Ile razy i jak często naleŜy czyścić wątrobę? Pierwsze czyszczenie przechodzi się najcięŜej, organizm zuŜywa duŜo sił. Zdarza się, Ŝe za pierwszym - razem wychodzi bardzo duŜo starej Ŝółci, pleśni, a kamieni prawie nie ma. Nie oznacza, to, Ŝe czyszczenie nie udało się. Wszystko jest w porządku, lecz wątroba jest zbyt mocno zatkana, a kamienie posypią się za drugą i następnymi próbami. Drugie i następne czyszczenie naleŜy przeprowadzić zgodnie z samopoczuciem - będą one znacznie łatwiejsze dla organizmu. Na przykład, swoje przeprowadziłem tak: 3 pierwsze czyszczenia co 3 tygodnie, czwarte po miesiącu, piąte po dwóch miesiącach. W następnym roku zrobiłem jeszcze 2 czyszczenia, a potem za rok tylko jedno. MoŜna stosować metodę jednego czyszczenia co 3 miesiące. Moja rada to: naleŜy przeprowadzić 3-4 procedury raz w miesiącu w pełnię księŜyca. Im szybciej pozbędziemy się brudu w wątrobie, tym prędzej zostanie przywrócona normalna przemiana materii i obieg krwi. Czyszczenie moŜna zakończyć, gdy przestaną wychodzić skrzepy. Powstaje uzasadnione pytanie - dlaczego trzeba przeprowadzać tyle oczyszczeń? Z tego powodu, Ŝe wątroba składa się z czterech segmentów. W trakcie jednego czyszczenia tylko jeden segment moŜe być całkiem oczyszczony. Jeśli nawet jeden segment pozostaje zatkany, jakiś rodzaj wymiany na pewno będzie zaburzony. Trzeba brać pod uwagę i to, Ŝe kamienie w wątrobie i przewodach Ŝółciowych rosły wolno, przyjmując formę przewodów (stąd ich gładkość). W takiej postaci nie podraŜniały ścianek przewodów Ŝółciowych. Przeprowadzając czyszczenie, rozdrabniamy i wyrzucamy kamienie, wtedy zmienia się ich forma i połoŜenie. Pozostałe kamienie swoją chropowatą powierzchnią mogą podraŜniać ścianki przewodu i woreczka Ŝółciowego powodując ich zapalenie. To dotyczy zwłaszcza tych, którzy mają twarde kamienie. W czasie następnych oczyszczeń zmniejszają się one i potem swobodnie wychodzą. W starochińskiej księdze "Suweń" czytamy o wątrobie: "Choroby wątroby: wyzdrowienie latem, jeśli nie ma latem wyzdrowienia - zaostrzenie jesienią, nie umarł jesienią - czekaj na

43

zimę, wiosną zabronione jest stać przeciw wiatru... Chorzy na wątrobę są rozsądni o świcie, po południu - zaostrzenie, o północy są spokojni." Osobom z chorą wątrobą nie zaleca się przeprowadzać oczyszczenia jesienią. Zgodnie z chińską biorytmologią o tej porze roku wątroba jest najsłabsza i oczyszczanie zabierze jej ostatnie siły, co znacznie pogorszy stan zdrowia chorego. Najbardziej celowym jest (po tym jak juŜ przeprowadzimy czyszczenie 4-5 razy w ciągu pierwszego roku) czyścić ją na wiosnę, szczególnie w marcu, gdy w drzewach zaczynają krąŜyć soki. W tym czasie wątroba jest najsilniejsza. Wiosną nie naleŜy przebywać na wietrze, by patogenna energia wiatru nie wniknęła do naszego organizmu i nie wpłynęła na wątrobę. Mniej więcej te same treści znajdujemy w Ajurwedzie: "Wiatr przejawia się w okresie wzrostu roślin. śółć - poczynając od lata". OdŜywianie po oczyszczaniu wątroby - profilaktyka O odŜywianiu po procedurach oczyszczających juŜ mówiliśmy. Powtórzmy jednak to co najwaŜniejsze: naleŜy jeść tylko gdy mamy apetyt. Dobrze jest zacząć od świeŜo wyciśniętego soku marchwi lub z kwaśnych jabłek i buraków. Sok z buraków jest wprost rewelacyjnym produktem. Substancje mineralne znajdujące się w nim to przewaŜnie związki alkaliczne. Po badaniach właściwości soku z buraków, marchwi i białej kapusty okazało się, Ŝe najbardziej obficie wydziela się Ŝółć właśnie po soku z buraków. Właściwości Ŝółciopędne buraków były znane jeszcze w zamierzchłych czasach. Czytamy u Awicenny: "burak przeczyszcza zatkaną wątrobę i trzustkę." Doktor Uoker udowodnił to naukowo: swoje znakomite oczyszczające właściwości sok z buraków zawdzięcza istnieniu w nim "Ŝywych" atomów chloru. Natomiast naukowcy rosyjscy stwierdzili istnienie w burakach betainu, który jak na razie nie został wykryty w innych warzywach. Betain jest substancją unikalną, pod względem swej budowy chemicznej, podobny do choliny i lecytyny, znanych regulatorów przemiany materii. Betain pomaga w przyswajaniu białka, polepsza pracę wątroby. Burak zawiera równieŜ sapominy, które w jelitach wiąŜą cholesterol w cięŜko przyswajalny kompleks. Sapominy słuŜą jako baza wielu leków na sklerozę. Burak zawiera równieŜ witaminę U. Sprzyja ona gojeniu wrzodów, ma oddziaływanie przeciwsklerotyczne, polepsza wymianę cholesterolu, ma właściwości przeciwalergiczne. Zawarty w burakach magnez reguluje napięcie naczyniowe i nie dopuszcza do powstawania skrzepów w naczyniach krwionośnych. Rosyjski profesor Tokin udowodnił, Ŝe w niektórych owocach i warzywach zawarte są fitocydy, niszczące bakterie chorobotwórcze. Najwięcej fitocydów jest w cebuli, czosnku i marchwi. ZaŜywanie tych warzyw sprzyja oczyszczaniu jamy ustnej, Ŝołądka, jelit. Marchew zaś posiada jeszcze tę zaletę, Ŝe pozbawiona jest specyficznego zapachu, którym odpychają od siebie cebula i czosnek. Cudowne "właściwości wymienionych soków pomogą prędko odbudować chorą wątrobę, szczególnie dotyczy to osób starszych. Dalej moŜna zjeść surówkę z odrobiną soli lub naturalnym kwasem (sokiem z cytryny, Ŝurawiną). Potem moŜe być kaszka ugotowana na wodzie z dodatkiem niewielkiej ilości masła i alg. Tak mniej więcej powinien wyglądać obiad i kolacja. Następnego dnia menu moŜna urozmaicić. Teraz moŜna przestawić się na prawidłowe odŜywianie, co pozwoli nam wzmocnić wątrobę. Dodać naleŜy, Ŝe wątroba odnawia się bardzo szybko. Na przykład usunięte 75% wątroby u psów lub innych zwierząt całkowicie, odnawia się w ciągu 8 tygodni. Jednak naleŜy pamiętać, jakie produkty są szczególnie szkodliwe dla wątroby i wykluczyć je ze

44

swojego jadłospisu. Do takich produktów zaliczamy: smaŜone mięso i ryby, esencjonalne wywary mięsne, wywary rybne, konserwy, wędliny, przekąski zimne i potrawy poddane działaniu wysokiej temperatury. Jedzenie bogate w skrobię (zwłaszcza biała mąka, droŜdŜówki) zapychają tkanki wątroby, przez co wątroba twardnieje. Przy chorobach wątroby lepiej odstawić grzyby. Są cięŜko przyswajalne. Na czarnej liście znajdują się: ocet, pieprz, musztarda, marynaty, kalarepa, rzodkiew, cebula, czosnek, szczaw, szpinak, mocna kawa i kakao, alkohol. Produkty i dania pikantne wpływają negatywnie na uzdrawianie wątroby. StaroŜytni uzdrowiciele zauwaŜyli, Ŝe odczucia smakowe stymulują róŜnego rodzaju energie w organizmie, które z kolei stymulują funkcje odpowiednich organów. OtóŜ funkcję wątroby i woreczka Ŝółciowego stymuluje kwaśny smak, ewentualnie częściowo słony. Natomiast smaki pikantny i ściągający męczą ją i osłabiają. Jak zostało ustalone przez współczesną naukę, produkty o smaku pikantnym i ściągającym oddziaływują w sposób niszczący na błonę śluzową Ŝołądka i dwunastnicy, nie mówiąc juŜ o wątrobie. Ci, którzy dąŜą do polepszenia sprawności wątroby powinni jak najczęściej włączać do swego jadłospisu produkty o naturalnym, kwaśnym i słonym smaku oraz unikać smaku pikantnego i wiąŜącego. Gdy przedobrzymy ze stymulującymi smakami, wątroba sama zasygnalizuje nam o tym pojawieniem się na języku kwaśnego smaku. NaleŜy wtedy zmniejszyć uŜycie produktów kwaśnych i słonych i zwiększyć uŜycie produktów pikantnych i ściągających. DąŜymy do uzyskania harmonii pod tym względem - zanikania jakichkolwiek odczuć smakowych w przerwach między posiłkami. Dla wzmocnienia chorej wątroby niezastąpione są witaminy A, C, B, K. Szczególnie waŜne są w normalizowaniu pracy wątroby witaminy z grupy B. B6 - wzmacnia funkcję antytoksyczną wątroby (wyjątkowo wiele jest jej w zarodkach pszennych, w droŜdŜach piwnych). B3 bierze udział w przemianie energetycznej komórek wątroby (kiełki pszenicy, droŜdŜe, pomidory, Ŝółtka jaj). B2 (kwas foliowy) i B12 uczestniczą w przemianie białka i fermentów, sprzyjają syntezie białka. Udowodniony został wpływ aktywizujący witaminy B12 na regenerację wątroby. Witamina K bierze udział w procesie krzepnięcia krwi, podwyŜsza potencjał energetyczny komórki wątrobowej. Brak go w organizmie powstaje przy naruszeniu wydzielania Ŝółci (witaminy te w większej ilości znajdują się w wyŜej wymienionych produktach). Witamina C w ilości 1 grama na dobę polepsza funkcjonowanie wątroby i wzmacnia procesy regeneracyjne (surówka z kapusty, wywar z dzikiej róŜy, sok jabłkowy itp.). Przy chorobach wątroby i przewodów Ŝółciowych zostaje zakłócony proces wchłaniania związków mineralnych i nasila się wyprowadzenie ich z organizmu. Naturalne związki mineralne w duŜej ilości znajdują się we wspomnianych sokach, przy czym w postaci łatwo przyswajalnej, równieŜ w owocach i warzywach. Dieta bezsolna obniŜa powstanie i wyprowadzenie fermentów do przewodu pokarmowego z wątroby i przewodów Ŝółciowych i poprzez to stwarza spokój chorym organizmom. Niezwykle waŜny jest przy ustaleniu diety dla osób z chorą wątrobą stan jelita grubego. NaleŜy pozbyć się zaparć. W przeciwnym razie zaparcia spotęgują procesy gnilne w jelicie, wchłanianie do krwi substancji toksycznych, które przez wrotną Ŝyłę trafią do wątroby, pogarszając jej stan. To naturalnie utrudni proces leczenia. Zatem, jest juŜ jasne, Ŝe preferowane muszą być świeŜe owoce i warzywa. Szczególnie korzystne dla wątroby są buraki, marchew, kabaczki, pomidory, kalafior, winogrona, arbuz, truskawki, jabłka, suszone śliwki. Nie zapominajmy o zarodkach pszennych przyspieszają one uzdrawianie wątroby. Robimy następującą mieszankę: 100 gramów kiełków pszenicy mielimy w maszynce do mięsa, dodajemy 100 gramów mielonych buraków, 100 gramów marchwi, 100 gramów suszonych moreli, sok z 1 cytryny, trochę miodu. Mieszankę tę jemy zamiast kaszy. Najlepiej co drugi dzień kaszę na przemian z mieszanką. Proporcje i rodzaje komponentów w mieszance moŜna zmieniać, kiełki pszenicy natomiast powinny być obecne stale.

45

Masło dodajemy tylko do dań juŜ przygotowanych, nie gotujemy i nie smaŜymy potraw z masłem. Najkorzystniej jest spoŜywać posiłki 4-5 razy dziennie. W przypadkach, gdy jemy rzadziej, ułatwiamy gromadzenie się tłuszczu, zastój Ŝółci, rozwój dyskinezji przewodów Ŝółciowych. Konkludując - nasze jedzenie to świeŜe soki, surówki, sałatki, kasze i mieszanka wyŜej opisywana. NaleŜy to urozmaicać, warzywa dusić, oprócz kasz spoŜywać orzechy, ziemniaki, biały ser. Podkreślani raz jeszcze - osoby z chorą wątrobą powinny wypijać do 2 litrów dziennie świeŜych soków warzywnych i owocowych. Polepsza to krąŜenie krwi i stan funkcjonalny komórek wątroby, zwiększa dostarczanie glukozy do tkanek, normalizuje przemianę glukozy, białka, tłuszczów, elektrolitów. Pod ich wpływem zmieniają się właściwości fizycznochemiczne Ŝółci: zmniejsza się jej ciągliwość, wzrasta zawartość kwasów Ŝółciowych i obniŜa się zawartość cholesterolu. Przy obniŜonej kwasowości Ŝołądka sok pijemy 15-20 minut przed jedzeniem. Przy podwyŜszonej kwasowości - 1-1,5 godziny przed posiłkiem. Przy normalnej kwaśności Ŝołądka - 30-45 minut przed posiłkiem. MoŜna wykorzystać środki Ŝółciopędne: nieśmiertelnik, wąsy kukurydzy, miętę, dziurawiec, wrorycz, korzeń mleczu, dziką róŜę. Przepis: 1 łyŜka ziół na 1 szklankę wody. Pić po 100 gramów 23 razy dziennie przed jedzeniem. Inne środki wzmacniające wątrobę Chłodny (a lepiej lodowaty) prysznic wczesnym rankiem stymuluje funkcje wątroby. Nie zaleca się tej procedury dla osób z chorym sercem. Po prysznicu dobrze jest rozetrzeć doły pachowe, poniewaŜ w przepadku poraŜeń wątroby energia zatrzymuje się właśnie tam. Takie rozcieranie dołów pachowych moŜna powtórzyć dwa-trzy razy dziennie. NaleŜy je pocierać od 2-5 minut. Unikajcie suchego klimatu, a szczególnie saun z suchą parą - to szkodzi na wątrobę. Zgodnie z Ajurwedą, upał i suche powietrze sprzyjają zbytniej aktywizacji pitta, które jest odpowiedzialne za funkcję wątroby.

46

Rys. 12 - Leczenie wątroby za pomocą asan. Stymulujące i wzmacniające wątrobę ćwiczenia to Bhastrika pranajama (opis patrz w rozdziale "Jelito grube") oraz zestaw asan Swami Sziwananandy. Ćwiczenia te i prawidłowe oddychanie to wspaniały masaŜ wewnętrzny wszystkich organów jamy brzusznej i oczywiście wątroby. Przypomnijmy sobie - wątroba ma miękką gęstość i jest ruchliwa. Przy wdechu i wydechu podąŜa za przeponę. Rytmiczne spięcie i rozluźnienie przepony pozwalają na lepsze zaopatrzenie wątroby w krew (dostarczającej substancje odŜywcze i tlen), sprzyja to wydzielaniu Ŝółci. Asany pomogą bardziej celowo oddziaływać na wątrobę jako dodatkowe obciąŜenie. Asany dobieramy indywidualnie, według własnych moŜliwości. 1. Nasyka sprusta djany parśwasana RozłóŜ szeroko ręce i nogi. Odwróć się twarzą do dołu, oprzyj się o podłogę. Podnieś korpus jak najwyŜej. Zegnij rękę, przenieś środek cięŜkości na jedną stronę. Zegnij nogę w kolanie i dotknij nim głowy (nosa). Powtórz to ćwiczenie w drugą stronę. 2. Ardka - matsyendrasana Usiądź na podłodze z nogami wyprostowanymi. Zegnij lewe kolano, złącz udo i łydkę. Umieść lewą stopę pod pośladkami. Zegnij prawe kolano, podnieś prawą stopę ponad ziemię

47

i umieść ją przy zewnętrznej stronie lewego uda. Skręć tułów w prawo. PołóŜ lewą rękę na kolanie lewej nogi, a prawą rękę odchyl do tyłu i złap się za lewe udo. Powtórz ćwiczenie w drugą stronę. Ćwiczenie to likwiduje wady w rozwoju klatki piersiowej, brzucha, pleców, szyi, rąk i nóg, zapobiega chorobom wątroby i trzustki, całkowicie leczy przepuklinę i wyrostek robaczkowy. 3. Garbhasana Usiądź w padmasanę (w pozycji lotosu). Z wysiłkiem przesuń ręce między udami i kostkami. Zegnłj ręce w łokciach i podeprzyj pięściami policzki. 4. Dolasana PołóŜ się na brzuchu. Ręce i nogi są wyciągnięte w jednej linii. Podnieś ręce i nogi do góry i kołysz się do przodu i do tyłu. Ćwiczenie to sprzyja zmniejszeniu ilości tkanki tłuszczowej na brzuchu, zwiększa apetyt, leczy schorzenia wątroby i trzustki, likwiduje wady rozwoju mięśni klatki piersiowej i obręczy barkowej. 5. Ardka salabhasana. PołóŜ się na brzuchu. Ręce wyciągnij wzdłuŜ ciała, dłońmi na dół. Podnieś głowę. Wzrok skieruj przed siebie, do góry. Podnieś jedną nogę nie zginając jej w kolanie. Powtórz to samo podnosząc drugą nogę. Palce nóg są wyciągnięte. 6. Pruśtka walita wróksasana. Stań prosto. Nogi rozstaw szeroko. Nie zginając nóg odchyl się do tyłu i spróbuj dotknąć pięty ręką. Druga ręka musi być wyciągnięta do tyłu. Powtórz to samo w drugą stronę. 7. Bhu spruśta djanu pruśtka walitasana. Stań na kolanach. Złącz je razem. Palce nóg są razem. Podnieś obie ręce i przenieś do tyłu, próbując dotknąć podłogi. 8. Bhu spruśta eka-pada sarwangasana. PołóŜ się płasko na plecach. Nogi złączone, wyprostowane. Umieść ręce "wzdłuŜ ciała, dłońmi do ziemi. Podnieś ciało do pionu, podpierając się rękami. Na podłodze spoczywają jedynie tył głowy, szyja, barki i ramiona. PołóŜ dłonie na podłogę, jedna noga pozostaje w pozycji pionowej, drugą, usztywnioną w kolanie i wyprostowaną opuść dotykając podłogi za głową. Zmień nogi. Powtórz ćwiczenie 4-5 razy. Ćwiczenie likwiduje choroby wątroby i trzustki, leczy przepuklinę, wyrostek robaczkowy, likwiduje polucje nocne, przedłuŜa Ŝycie. 9. Mayunasana. Uklęknij na podłodze. Obróć ręce i połóŜ dłonie na podłodze. Palce skierowane do stóp. Przedramiona są zbliŜone do siebie. Skłoń się do przodu, patrząc przed siebie. Oprzyj przeponę na łokciach, a klatkę piersiową na tylnych stronach ramion. Wyprostuj nogi, utrzymuj je połączone i napręŜone. Przenieś cięŜar ciała na nadgarstki i dłonie, oderwij nogi od podłogi, wyciągnij tułów i głowę do przodu. Utrzymuj całe ciało równolegle do podłogi, nogi wyprostowane, stopy złączone. Ucisk na przeponę powoduje przepływ krwi do Ŝołądka, wątroby i trzustki. Jogowie szczególnie podkreślają oddziaływanie tego ćwiczenia na trzustkę. Jeśli po 4-5 godzinach po obfitym posiłku trawienie jeszcze się nie skończyło, Mayurasana ureguluje ten problem w kilka sekund. Jest niezwykle poŜyteczna przy leczeniu niestrawności. W mgnieniu oka

48

likwiduje zastój krwi w trzustce i wątrobie. Asana ta zwalcza ocięŜałość i przyspiesza opróŜnienie woreczka Ŝółciowego. Co musimy zapamiętać na temat oczyszczania wątroby i jelita grubego Z całej przekazanej treści musimy uświadomić sobie najwaŜniejsze. 1. Brud wewnętrzny, który powstaje na skutek nieprawidłowego odŜywiania się (istnieje nie mniej niebezpieczny brud myślowy, który kumuluje się w kaŜdej komórce naszego ciała), przede wszystkim gromadzi się w jelicie grubym. A przecieŜ dzięki szczególnej budowie przestrzennej jelita grubego powstają w nim, w rezultacie oddziaływania mikroflory i bioplazmy substancje odŜywcze i elementy, które normalnie nie trafiłyby tam z jedzeniem w ciągu kilkunastu lat! W rezultacie organ ten, który dostarcza nam dodatkowych substancji odŜywczych i czyni nasze odŜywianie pełnowartościowym, przemienia się w największe śmietnisko naszego organizmu rozsadnik chorób i zatruć. A poniewaŜ w tym miejscu zachodzi proces wchłaniania wody do krwi, wszystkie złogi, "ŜuŜle", trucizny wstępują jak lawina do naszego organizmu. I nie jest waŜne, jak silny jest nasz organizm i jego systemy unieszkodliwiające. PrzecieŜ krew Ŝylna dolnego odcinka jelita prostego nie idzie przez wątrobę, a nie oczyszczona kieruje się prosto do serca. Krew z brudnego jelita prostego (zupowaty, skąpy i przymusowy stolec) nasycona toksynami i nieczystościami, nadweręŜa podstawę całego naszego Ŝycia, powodując jakŜe rozpowszechnione choroby serca (niewydolność krąŜenia, wada serca itd.). Współczesne metody leczenia tych, chorób nie odniosą skutku, poniewaŜ serce (jak zresztą kaŜdy inny organ) zostaje odnowione przez czystą, zdrową krew, a ona wciąŜ pozostaje zanieczyszczona. A zatem cierpimy na skutek własnej niewiedzy, głupoty i nie pomogą nam Ŝadne, nawet najlepsze lekarstwa. Oto dlaczego skupiam uwagę swoich czytelników na pierwszej i podstawowej procedurze oczyszczania i przywrócenia normalnego zdrowia jelita grubego - zasilacza naszego organizmu. 2. Nienaturalne, rafinowane produkty naszego odŜywiania zanieczyszczają wątrobę w niesamowicie szybkim tempie. A do tego jeszcze nieprzerwany potok brudów i toksyn z jelita grubego. Na szczęście wątroba posiada kolosalne" rezerwy. Jest ustalone, Ŝe u człowieka w wieku 30-40 lat, większość komórek wątrobowych juŜ nie funkcjonuje. Wygląda jeszcze jak człowiek zdrowy, lecz ukryta patologia robi swoją czarną robotę. Łatwo się męczy, często choruje, występują zachorowania przewlekłe, jego wydolność gaśnie. W tym wypadku leczenie przeróŜnych schorzeń (krąŜenia, systemów oddychania, trawienia, systemu nerwowego, zaburzenia hormonalne, choroby onkologiczne itd.) wywodzące się z jednego korzenia - brudnej krwi i jej zastoju w systemie Ŝylnym (ukryte czy jawne nadciśnienie wrotne) za pomocą leków jest bez perspektyw na wyleczenie. Nałykamy się pigułek - i co z tego? Wątroba w dalszym ciągu nie wykonuje prawidłowo swoich czynności, krew pozostaje brudna i do tego ma słabą cyrkulacje. W rezultacie, komórki organizmu przechodzą na rację głodową (przerywa się regularne zaopatrzenie w substancje odŜywcze); duszą się (słaby przypływ tlenu i odpływ dwutlenku węgla), "toną" we własnym brudzie ("ŜuŜle" i toksyny, obumarłe organy komórek skupiają się wewnątrz komórki, z powodu słabej siły potoku i mocnego zanieczyszczenia). Brak regulacji przez organizm czynności komórkowych (mutacje z powodu zanieczyszczenia zmuszają komórki do innego rozwoju - rak). A wystarczyłoby oczyścić wątrobę, odrodzić jej czynności - wtedy cała masa przewlekłych strasznych chorób zniknie niezauwaŜalnie. I dlatego następna procedura oczyszczająca to czyszczenie wątroby. Oczyszczając i regenerując wątrobę, regenerujemy cały organizm. A zatem trzymamy w swoich rękach klucz do naszego zdrowia.

49

Metoda ta jest szczytem sztuki lekarskiej - odrodzenie organizmu jego własnymi siłami. U podstaw tej metody leŜy wielowiekowe doświadczenie, które zostało potwierdzone przez współczesną naukę. Nam zostaje tylko zastosowanie jej.

Podrzędne metody czyszczenia organizmu Po oczyszczeniu jelita grubego i wątroby od razu zauwaŜycie wielkie zmiany. Poczujecie się o wiele zdrowiej. Siły Ŝyciowe marnowane dawniej na zneutralizowanie skutków samozatrucia z jelita grubego, na podtrzymywanie funkcji wątroby, teraz zostaną całkowicie wykorzystane na uporządkowanie organizmu. Proces uzdrawiania nabierze szybkości. Niektórzy mogą mieć kamienie nerkowe, zbytnią toksyczność limfy i krwi, zapalenie wielostawowe itp. Następny rozdział poświęcony jest metodom walki z tym dolegliwościami. Czyszczenie nerek Jak staroŜytna, tak i współczesna medycyna w walce z kamicą nerkową, zaleca obfite picie i ciepłe kąpiele. Obfite picie konieczne jest, aby przemywać miedniczki i kielichy nerkowe, jednocześnie zmniejszając zawartość w moczu gęstych substancji. Istnieje wiele środków moczopędnych: soli potasu - azotan jest najbardziej efektywny, ale i toksyczny. ŚwieŜo wyciśnięte soki z warzyw bogatych w potas: marchwi, selera, pietruszki i szpinaku (7:4:2:3). Mocznik - mało toksyczny i stosunkowo aktywny środek moczopędny. Stosuje się dawkowanie 50-60 gramów w ciągu doby. Własny mocz zawiera mocznik w postaci organicznej i dlatego jest znakomitym środkiem moczopędnym. Środkiem, który nie wywołuje Ŝadnych skutków ubocznych. Współczesna medycyna wykryła juŜ dawno, Ŝe elektrolity moczu przyczyniają się do rozpuszczania kamieni. Dr Mitkal w ksiąŜce "Urynoterapia" pisze: "Mocz zawiera szybko rozkładające się sole. Sole te likwidują kwasowość, i w rezultacie wiele chorób zostaje wyleczonych poprzez oddziaływanie na ich powstawanie. Likwidują one bóle w nerkach, jelicie grubym i macicy. Mocz oczyszcza nerki, moczowód i wydala kamienie z nerek". Mocz zwierząt prawdopodobnie jest bardziej efektywny do celów rozpuszczania kamieni. Wybitny lekarz średniowiecza Ormianin Amirdowłat Amasicy, autor ksiąŜki "Niepotrzebne dla nieuków" pisał: "Mocz dzika po wypiciu rozpuszcza i rozdrabnia kamienie w pęcherzu. Sprawdzone". Środki moczopędne, oddziałujące na krąŜenie krwi - glikozydy (naparstnica, miłek i inne), polepszają krąŜenie między innymi i w nerkach. Takie środki moczopędne jak: herbata z cytryną, herbata z liści winogron lub z lipy zwiększają siłę i częstotliwość skurczy miedniczek i moczowodów, przepychając do pęcherza sole i kamienie. Medycyna ludowa juŜ dawno znalazła taki środek moczopędny, który prawie całkowicie odpowiada wszystkim wymaganiom. Jest to arbuz. Arbuz (miąŜsz i wywar ze skórek) jest silnym środkiem moczopędnym, ale nie podraŜnia nerek. Zwiększenie zasadowości moczu sprzyja rozpuszczaniu soli i zapobiega tworzeniu się kamieni i piasku (2-2,5 kg arbuza w ciągu doby). Ciepłe kąpiele sprzyjają znormalizowaniu krąŜenia krwi, rozkurczaniu, co polepsza pracę nerek. Rozluźnienie i rozszerzenie dróg wydalających mocz sprzyja bezbolesnemu przejściu piasku i drobnych kamieni. Bezpośrednio na rozpuszczenie kamieni wpływają substancje z duŜą zawartością olejków eterycznych o specyficznym gorzkochłodzącym smaku. Takie substancje zawarte są w

50

piołunie i wrotyczu. StaroŜytni uzdrawiacze dla rozpuszczenia kamieni w nerkach i pęcherzu zalecali picie soku z wrotycza. Nadzwyczaj skutecznie rozpuszcza kamienie nerkowe olejek jodłowy, który zawiera wiele oleju eterycznego o smaku gorzko-chłodzącym. Wspaniałe są równieŜ: sok z czarnej rzepy, kwas cytrynowy (i inne kwasy), koper, seler, dziurawiec. Pigmenty roślinne (jest ich szczególnie sporo w świeŜo wyciśniętych sokach z warzyw i owoców) utleniają mocz, co prowadzi do rozpuszczania niektórych rodzajów kamieni moczowych. Roślinne pigmenty w szczególnie duŜej ilości zawarte są w korzeniach marzanny i dzikiej róŜy, w owocach dzikiej róŜy i świeŜo wyciśniętych sokach z marchwi i buraków. Metody oczyszczania nerek Aby oczyścić nerki, najlepiej zastosować metodę Ibn Siny: 1. Zlikwidować przyczyny tworzenia się kamieni. W tym celu naleŜy zmienić odŜywianie i tryb Ŝycia, aby znormalizować przemianę materii, co automatycznie wyeliminuje przyczyny tworzenia się kamieni; 2. Wykorzystać środki do rozdrabniania kamieni i przemianę ich w piasek; Wybieramy dowolny środek: sok z wrotycza, czarnej rzepy, cytryny, olej jodłowy, wywar z korzeni marzanny lub dzikiej róŜy, świeŜe soki z warzyw lub własny mocz; oderwać rozdrobnione kamienie (piasek) i delikatnie, stopniowo je wyrzucać. Jednocześnie z wypełnieniem punktu drugiego zaczynamy intensywnie stosować środki moczopędne i pić własny mocz, herbatę z cytrynę, herbatę z liści winogron lub jeść arbuzy. Gdy piasek zacznie wychodzić dołączamy codziennie ciepłe kąpiele, aby przyspieszyć ten proces i zrobić go mniej bolesnym. Czyszczenie nerek za pomocą moczu RaodŜubhaj Manibhaj Patel, znany badacz XX w., opisuje historię 35-letniego aktora, który w ciągu 7 lat miał kamienie w nerkach. Wyleczył się robiąc kompresy z moczu i pijąc go. Kompres kładł na chorą nerkę na noc i wypijał uryne z całego dnia. Leczenie przeprowadzał po 20-30 dni do całkowitego wyleczenia z przerwą 1020 dni. Uczony ten stosował urynoterapię w leczeniu cukrzycy. Czyszczenie nerek za pomocą arbuza To czyszczenie robimy w sezonie arbuzowym. W ciągu tygodnia naszym jedynym poŜywieniem będzie arbuz i czarny chleb. Chcecie jeść - arbuz, chcecie pić - arbuz, bardzo jesteście głodni arbuz z chlebem. Czyszczenie dobrze jest prowadzić w obecności kogoś z rodziny, poniewaŜ w momencie wychodzenia kamieni i piasku moŜe wystąpić osłabienie czynności serca. Trzeba być do tego przygotowanym. Jest to jednak mała operacja, chociaŜ bez uŜycia noŜa. Kamienie wychodzą zazwyczaj między 17 a 21 godziną czasu lokalnego. W tym czasie trzeba wziąć ciepłą kąpiel i jeść arbuz. Ciepło rozszerza drogi wydzielania moczu, zlikwiduje bóle i skurcze, arbuz wywoła intensywne wydzielenie moczu, a biorytm da niezbędną siłę do oderwania i wyrzucenia piasku i kamieni. Właśnie o tej porze ujawniają się biorytmy nerek i pęcherza. Czyszczenie moŜna przeprowadzić w ciągu 2-3 tygodni aŜ do skutku. Przykład z praktyki: NadieŜda Fiodorowna Kirilenko, 54 lata, z historii choroby. "W trakcie pierwszej operacji usunęli mi kamień z prawej nerki. Kamień był nieduŜy, ale wywoływał częste bolesne ataki. Po 9 latach - ta sama historia: znów kamień, powtarzające się ataki. Tym razem ta nerka nie wytrzymała, została zniszczona przez wodonercze. Nerkę usunięto. Przeszłam na odŜywianie dietetyczne. Pojawiły się bóle głowy, wzrosło ciśnienie. Zaczęłam uprawiać jogę.

51

Poczułam się lepiej, bóle głowy minęły. Ale w marcu 1987 roku znów zaczęły się ataki w lewej, ostatniej nerce. Rentgen wykazał kamień. Pojechałam na miesiąc do sanatorium - bez skutku. Moja sytuacja stała się powaŜna. W sierpniu 1987 roku zwróciłam się do uzdrowicielki N. Siemionowej i zaczęłam stosować jej metodę. Po tym arbuzowym tygodniu kamień zostawał, ale wychodził piasek. Po drugim tygodniu kuracji kamień zaczął schodzić, lecz utkwił w moczowodzie. I w końcu w trzecim tygodniu kuracji - wyszedł. Pociekły łzy po utraconej z własnej niewiedzy i głupoty nerce. Teraz stosuję rozdzielne odŜywianie, czuję się świetnie. Jestem szczęśliwa i wiem, Ŝe w trudnych chwilach jestem w stanie pomóc własnemu organizmowi". Oczyszczanie nerek za pomocą wywaru z korzeni i owoców dzikiej róŜy Przygotowanie wywaru: 2 łyŜki stołowe pociętych korzeni zalać szklanką wody, gotować 15 minut, ochłodzić. Przecedzić. Pić lekko podgrzane po 1/3 szklanki 3 razy dziennie, w ciągu 12 tygodni. Wywar z owoców wykorzystuje się równieŜ przy chorobach nerek i pęcherza. W obu wypadkach wywar musi mieć ciemny kolor, co wskazuje na duŜą ilość pigmentów roślinnych. Czyszczenie nerek za pomocą soków z warzyw Doktor Uoker, propagator i wynalazca współczesnej sokoterapii proponuje swoją metodę, w której wykor2ystuje się dwa mechanizmy: pigmenty roślinne i oleje eteryczne. Według niego, substancje nieorganiczne, głównie wapń, znajdujące się w pieczywie i innych produktach krochmalistych (zawierających skrobię), tworzą w nerkach formacje ziarniste. Do oczyszczania i uzdrawiania nerek zaleca sok w proporcjach: marchew 10 części, burak - 3 części, ogórek - 3, lub marchew - 9, seler - 5, pietruszka - 2. Odrobina soku z pietruszki jest wspaniałym środkiem w leczeniu układu moczowo-płciowego i bardzo pomaga przy kamieniach w nerkach i pęcherzu, zapaleniu nerek, białka w moczu i innych schorzeniach nerkowych. Jest to jeden z najskuteczniejszych soków, dlatego teŜ nie naleŜy pić go osobno w ilości większej niŜ 30-60 gramów. Czyszczenie nerek za pomocą olejku jodłowego Nie wykluczone, Ŝe jest to najprostsza i najbardziej efektywna metoda oczyszczania. Istota jej polega na tym, Ŝe w zaleŜności od pory roku, w ciągu tygodnia stosujemy róŜne środki moczopędne. Późną jesienią zbieramy zioła: majeranek, szałwię, melisę, rdest ptasi, dziurawiec (ewentualnie moŜna go zamienić na dziką róŜę). Trawy rozdrabniamy do wielkości fusów herbacianych i mieszamy w równych częściach. NaleŜy zaparzyć je i zaŜywać jako ciepłe po 100-150 gramów z dodatkiem jednej łyŜki stołowej miodu przed jedzeniem. W końcu lata wykorzystywać moŜna arbuzy, wiosną i latem świeŜe soki według Uokera. Jeśli w ogóle nie ma nic z wymienionych rzeczy - wykorzystujcie własną urynę. Taka wymiana środków moczopędnych i rozpuszczających będzie oddziaływała na cale spektrum kamieni nerkowych. Trzeba jednak pamiętać, Ŝe środek dobry do jednego rodzaju kamieni nie nadaje się do innych. Dalej, po tygodniu takiego przygotowania dodajemy do środka moczopędnego (np. soku) 5 kropli olejku jodłowego i wypijamy pół godziny przed jedzeniem. Olejek naleŜy dobrze wymieszać np. z sokiem i pić przez słomkę, by uchronić zęby. Tak przygotowany preparat pijemy w ciągu 5 dni. Po 3-4 dniach zauwaŜymy, Ŝe mocz nieznacznie zmętnieje. Później mogą wyjść kamienie. Po 2 tygodniach powtórzymy tą procedurę dla otrzymania poŜądanych skutków.

52

Dopełnieniem wszystkich metod oczyszczania nerek jest ćwiczenie pomagające w wydalaniu piasku z nerek. Ćwiczenie to naleŜy do zestawu "Tygrys" i nosi nazwę "Głodny tygrys rzuca się na ofiarę". (rys. 13) Opis. PołóŜ się na brzuchu. Ręce i nogi jednocześnie i gwałtownie podnoś do góry 3-5 razy. Ćwiczenie sprzyja rozdrobnieniu kamieni i wydalaniu piasku.

Rys. 13 - ćwiczenie "Głodny tygrys rzuca się na ofiarę". Profilaktyka schorzeń nerkowych Profilaktyka przy kamieniach nerkowych powinna być skierowana na tworzenie niewielkich ilości kwasu moczowego, jego rorpuszczaniu się i wydalaniu. Wykluczamy produkty bogate w białko (wątróbkę, nerki, smaŜone i wędzone mięso, słone ryby, wywary mięsne). Wspomniane produkty zwiększają cięŜar właściwy szczątkowego azotu, który będąc wydalony z organizmu zwiększa obciąŜenie nerek. Zaleca się picie soków według Uokera, jedzenie surówek, owoców i kiełków. Do surówek dobrze jest dodawać suchą kapustę morską, stymulując tym czynność nerek. Unikać naleŜy słodyczy, które równieŜ obciąŜają nerki. W przypadku kamieni zasadowych (co zdarza, się niezwykle rzadko) dobrze jest pić własną urynę w celu ich rozpuszczenia. Poza tym asany są znakomitym dodatkiem do profilaktyki chorób nerek. Bhujańgasana - (Ŝmija) - zapobiega tworzeniu się kamieni w nerkach. Śalabhasana - (świerszcz) - odmładza nerki Mayurasana - (paw) i Ardka matsyendrasana (pozycja skręcona) - przemywają krwią nerki. W trakcie tych asan uciskane są tętnice i krew z trudem dostaje się do nerek. Po ukończeniu ćwiczenia ucisk przestaje działać i krew mocnym strumieniem zaczyna płynąć przez kapilary nerek, otwierając je i wypłukując złogi. Oprócz tego warto stale stymulować krwioobieg w kapilarach. PomoŜe w tym bieganie, ćwiczenia fizyczne, joga. Tylko stosując takie kompleksowe podejście moŜna utrzymać nerki w zdrowiu. Jak mawiali staroŜytni: "Z dobrymi nerkami moŜna doŜyć do 100 lat, nawet gdy serce ma się chore". Podstawowe zasady oczyszczania organizmu i utrzymywania go w czystości Ze względu na istnienie duŜej ilości procedur oczyszczających dla lepszego ich zrozumienia warto pokazać ich wspólne źródło. Wówczas kaŜdy człowiek będzie potrafił dopasować do siebie optymalną metodę.

53

Zanim to zrobimy, zatrzymajmy się na tym, co kaŜdy powinien wiedzieć: 1. 2. 3. 4.

Skład naszego organizmu Właściwości tkanek ludzkiego ciała Wpływ otaczającego środowiska, poŜywienia na właściwości tkanek Właściwości substancji stosowanych w oczyszczaniu.

Ad 1. Nasz organizm stanowi skomplikowany system składający się z kilku poziomów struktur. Swoje badania zaczniemy od większego widocznego poziomu. Poziom pierwszy to ciało człowieka składające się ze szkieletu i miękkich tkanek obciągniętych skórą. Drugi poziom - tkanki miękkie. ZłoŜone są z tkanki łączącej (szkielet), na której "umocowane" są robocze komórki organizmu. Poziom trzeci - komórkowy. Okazuje się, Ŝe wewnątrz komórek istnieje określona struktura (cito-szkielet), która utrzymuje określoną pozycję organów wewnątrzkomórkowych . Wewnątrz komórki znajduje się protoplazma. Stanowi roztwór koloidalny, w 80% składający się z wody, którą utrzymuje "szkielet" - nadzwyczaj cienka siateczka białkowa. Woda w komórce utrzymywana jest w komórkach siateczki - szkieletu. Wszystkie rodzaje płynów w naszym organizmie: krew, limfa, płyn rdzeniowy, Ŝółć i mocz równieŜ są roztworami koloidalnymi. Teraz moŜemy prześledzić ogólne prawidłowości na wszystkich poziomach strukturalnych naszego organizmu: aby utrzymać określoną formę przestrzenną (która sprzyja najlepszemu stopniowi pracy organizmu) komórki, tkanki i całe ciało mają własne oparcie - "cito-szkielet", tkankę łączącą i kości. Czynność organizmu w duŜej mierze zaleŜy od stanu tych "szkieletów" i płynu wewnątrz organizmu. Ad 2. Ze względu na to, Ŝe poziom komórkowy jest największy w swojej masie i stanowi podstawę organizmu, zaczniemy od niego studia nad właściwościami tkanek. Główna część komórki to protoplazma - roztwór koloidalny przypominający galaretę. Właściwości galarety są takie, Ŝe moŜe zawierać 99% wody, posiadając przy tym cechy ciał starych i cieczy. Jest dobrym środowiskiem dla zachodzących reakcji chemicznych. Jednak w galarecie nieustannie zachodzi proces stopniowego samoutrwalania się struktur przestrzennych z powodu ciągłego łączenia się cząsteczek. W rezultacie galareta ma tendencję do zmiany w rogową masę - kseroŜel. Jasne, Ŝe w takiej zagęszczonej protoplazmie nie ma moŜliwości do normalnych, pełnowartościowych czynności. Komórki giną. śeby tego uniknąć istnieje złoŜona ochrona przeciwkoagulacyjna tak wewnątrz komórki, jak i w koloidalnym roztworze. Oto główne ogniwa tej ochrony: Cykloza - prądy wewnętrzne i przegarnianie protoplazmy (czyli galarety) wewnątrz komórek. Takie prądy występują nawet w komórkach chrząstkowych. W zaleŜności od intensywności metabolizmu komórki zmienia się stan "galarety" - w kierunku zagęszczenia lub rozcieńczenia. Ochrona przeciwkoagulacyjna w roztworze koloidalnym zaleŜy od stanu miceli (cząsteczek). Jądro miceli składa się głównie z białka. Zazwyczaj białko ma określony ładunek. Powierzchnia białka jest warstwą adsorpcyjną, bardzo aktywną, na której zachodzą reakcje fermentacyjne. Naokoło jądra i warstwy adsorpcyjnej (takie które mają nazwę granuli) tworzy się warstwa dyfuzyjna z ładunkiem przeciwnym ładunkowi jądra. W tej warstwie znajdują się ukierunkowane w określony sposób molekuły wody, tworząc wodną (solwatacyjną) otoczkę. Otoczka ta uniemoŜliwia zbliŜanie się i sklejanie - koagulację - granul. W taki sposób micela sama przeciwdziała sklejaniu się z podobnymi sobie za pomocą następujących czynników:

54

a. Szczególnej formy przestrzennej molekuły białkowej. Gdy zachodzi naruszenie tej struktury - starzenie się, uszkodzenie - denaturacja, adsorpcja (przyklejanie) obcych cząsteczek (ŜuŜle) - prowadzi do obniŜenia ładunku elektrycznego, zmniejszenia solwatacyjnej otoczki i sprzyja zgęszczeniu galarety. b. Wielkość ładunku cząsteczki białkowej przeciwdziała sklejaniu się cząsteczek. Zmniejszenie ładunku jądra częściowej neutralizacji jonami przeciwnego ładunku, prowadzi to do osłabienia otoczki solwatacyjnej i zagęszczania. c. Solwatacyjną otoczka naokoło miceli równieŜ przeciwstawia się ich sklejaniu. Jeśli z jakiegokolwiek powodu zmniejsza się ilość wody wewnątrz komórki, to równieŜ sprzyja zagęszczaniu roztworu koloidalnego. Na przykład, co dzieje się po zjedzeniu słonej ryby? Słona krew według prawa osmozy ciągnie wodę z komórki do siebie. Powstaje pragnienie - potrzeba nasycenia komórki płynem i wyprowadzenia niepotrzebnej soli. A więc reasumując: ochrona przeciwkoagulacyjna protoplazmy komórek i płynnego środowiska organizmu składa się z: 1. 2. 3. 4. 5.

Cyklozy Metabolizmu Zachowania stałej struktury przetrzennej formy białkowej - jądra miceli Optymalnego ładunku miceli Dostarczania odpowiedniej ilości płynów w organizmie.

W sytuacji zakłócenia tej ochrony w tzw. "galarecie" i w środowisku płynnym zachodzą zmiany w 2-ch kierunkach: koacerwacji (gromadzenia) i koagulacji (zgęszczenia). KOACERWACJA roztworu koloidalnego zaczyna się gdy cząsteczki częściowo utraciwszy swoją solwatacyjną otoczkę zbliŜają się do siebie i tworzą wspólną otoczkę wodną, W takiej wspólnej otoczce mogą zachodzić dalsze procesy odwodniania, zbliŜania się cząstek i wydzielanie się ich w osadzie. Przy czym kropla koacerwacyjna ma większą gęstość niŜ roztwór koloidalny, który ją stworzył. Zgęstnienie powoduje utrzymanie przez tę kroplę przeróŜnych substancji: barwników, soli, produktów przemiany; natomiast działanie fermentów w takiej kropli zostaje znacznie osłabione. Takie właśnie krople przyczyniają się do powstawania skrzepów osadów w moczu, komórce i Ŝółci. Proces ten jest główną przyczyną odkładania się kamieni, soli i piasku. KOAGULACJA przechodzi przez trzy stadia: "Dojrzewanie" - wzmacnianie właściwości mechanicznych szkieletu koloidalnego. Zewnętrznie przejawia się to w częściowej utracie elastyczności, a następnie - w usztywnieniu ciała rano. Najpierw ciało zachowuje się jak by było z drewna, a później człowiek "rozrusza" się i to mija. "Starzenie się" - szkielet koloidalny zagęszcza się w takim stopniu, Ŝe wyciska z siebie płyn i zmniejsza się objętościowo. Stan ten powoduje dwa rodzaje patologii: zagęszczanie i rozcieńczanie. Zagęszczanie prowadzi do zakrzepicy, niedroŜności, zrostów, naruszenia formy organów (na przykład zastawek serca). Rozcieńczenie spowodowane wyciśnięciem płynu z roztworu koloidalnego tworzy strefy, w których zostają odkładane wysięki, "ŜuŜle", sole węglowodany, z dalszym rozwojem procesów destrukcyjnych, prowadzących do reumatyzmu i tworzenia się cyst. "Stadium kseroŜelu" - dalsze odwodnienie roztworu koloidalnego, znaczne zmniejszenie się jego objętości. Zamienia się przy tym w rogowatą masę, wewnątrz której powstają ogromne siły spręŜenia. Na skutek tego wszystkie zawarte w nim substancje zostają sprasowane w twarde kamienie. W taki sposób, według opinii wielu naukowców, medyków, dietetyków powstają kamienie wątrobowe, Ŝółciowe i nerkowe. A zatem pierwszy poziom koloidalny

55

organizmu juŜ rozpatrzyliśmy. Przechodzimy do następnego - tkanek łączących z roboczymi komórkami organizmu. Dzięki tej tkance zachodzi mnóstwo innych procesów: "dostawa" wody, soli i innych substancji, regulacja reakcji enzymatycznych, regeneracja tkanek, zwalczanie infekcji i wiele innych. Tkanka łącząca składa się z białka kolagenu, który stanowi do 30% wszystkich białek organizmu. Jego molekuła składa się z trzech łańcuchów aminokwasów. W procesie starzenia się organizmu, cienkie nici kolagenu łączą się w grube "liny". WiąŜe się to ze zmianą patologiczną "stelaŜu" łączącego organy wewnętrzne, wiązadła, ścięgna. W konsekwencji - ściskanie organów wewnętrznych i odwodnienie ich. Pogarsza się odŜywianie, słabnie odporność. W samej tkance łącznej na poziomie komórkowym występuje koagulacja na zasadzie "starzenia się". W tkance łącznej zostały przez samą naturą zakodowane tendencje do spręŜania i zgęszczania. Jeśli zaś rozpatrywać cały organizm człowieka jako jedną całość, okazuje się, Ŝe z powodu stałej utraty płynu przez cerę, przy oddychaniu i oddawaniu moczu oddziaływuje na nas siła spręŜająca i wysuszająca. Teraz moŜemy zdać sobie sprawę z tego ogromnego wysiłku naszego organizmu, przeciwstawiającego się procesom ucisku i odwodnienia. Zatem nasze zadanie to codzienne przeciwstawianie się za kaŜdą cenę siłom ucisku i odwodnienia. Ściskającej sile Yang musimy przeciwstawić rozszerzającą siłę Ing. Niestety, często robimy na odwrót. Dziwimy się, dlaczego w naszym organizmie pojawiają się stwardnienia, kamienie i inne patologiczne twory. Ad 3. Orientując się we właściwościach koloidów protoplazmy komórek i płynów, tkanki łącznej i całego organizmu, będziemy wiedzieli o charakterze oddziaływania - korzystnym czy niekorzystnym - na niego środowiska zewnętrznego, produktów odŜywiania itp. Na przykład wpływ środowiska zewnętrznego. PoniewaŜ protoplazma komórek i płyny organizmu stanowią płynną galaretę, ochłodzenie sprzyja zagęszczaniu, a rozgrzewanie rozcieńczaniu. Sucha pogoda, odwadniając organizm będzie zagęszczała galaretę, natomiast wilgoć ją rozcieńczy. W taki sposób ustaliliśmy dwa przeciwstawne zjawiska: łączenie zimna i suszy sprzyja zagęszczaniu koloidów organizmu, odwodnianiu komórek, wydzielaniu się w osadzie złogów i soli, a takŜe innych substancji; łączenie ciepła i wilgoci sprzyja rozcieńczaniu i regeneracji właściwości roztworów koloidalnych, wprowadza zalegające "ŜuŜle", sole i inne substancje w stan bardziej płynny, ułatwiając tym wyprowadzanie z komórek wszystkiego, co szkodliwe i zbędne. Teraz staje się zrozumiałe, Ŝe na początku kaŜdego czyszczenia naleŜy uprzednio rozcieńczyć koloidy organizmu, wprowadzić je w stan bardziej płynny, umoŜliwiający swobodną cyrkulację. Ułatwiać to będzie proces wydalania zanieczyszczeń. W przeciwnym wypadku gęsta galareta mocno utwardzi się w organizmie, utrzymując wszystkie ŜuŜle (np. zgęstniała Ŝółć w woreczku Ŝółciowym). Dlatego jakakolwiek procedura oczyszczająca bez uprzedniego przygotowania - zmiękczenia organizmu za pomocą ogrzewania i uwalniania - nie przyniesie wielkiego efektu. Jak moŜna oczekiwać, wielki wpływ na stan koloidów mają produkty odŜywiania. Całe nasze poŜywienie stanowią roztwory koloidalne (białko mięsa, mleka, sera, jaj, produkty zawierające mąkę i skrobię, owoce i warzywa).

56

Produkty te zostają rozdrobnione w jamie ustnej, zmoczone śliną, pęcznieją w Ŝołądku i dalej w miarę trawienia i wchłaniania dostają się do krwi. W naczyniach krwionośnych dochodzi do spotkania koloidów organizmu z koloidami poŜywienia. W tym momencie zwiększa się gęstość płynnego środowiska organizmu. PrzewaŜająca ilość substancji odŜywczych zostaje oddana podczas gotowania. Oznacza to, Ŝe nie posiadają Ŝadnego ładunku i mają tendencję do koagulacji. śeby do tego nie doszło, organizm oddaje część swego ładunku elektrycznego - kosztem obniŜenia ładunku, który posiadał w komórkach, krwi i limfie. Powtórzenie tego procesu kilka razy dziennie, z roku na rok obniŜa nasz poziom energetyczny. Koloidy na wszystkich poziomach organizmu gęstnieją, powstają strefy zastoju, gdzie rozwijają się procesy koaceracji i koagulacji (zagęszczanie, łączenie się, tworzenie osadów, kseroŜelu). Niesprzyjające warunki otaczającego środowiska chłód, susza, przeciągi itd., mało aktywny tryb Ŝycia, odŜywianie się gotowanymi produktami, pozbawionymi ładunku elektrycznego i szczególnie łatwo tworzącymi kseroŜele (mleko, sery, mąka, skrobia, białko zwierzęce) są przyczyną powstawania w organizmie kamieni, cyst i guzów. MoŜna zauwaŜyć kilka stopni tego procesu: tracimy giętkość, marzną nam ręce i nogi, ciało zachowuje się jak by było z drewna, aŜ w końcu pojawiają się stałe objawy ograniczające ruch. Jeśli zauwaŜymy u siebie takie symptomy - najwyŜszy czas zacząć oczyszczanie. W przeciwnym wypadku czekają nas o wiele powaŜniejsze problemy. Ad 4. U podstaw oczyszczania leŜą trzy główne zasady: likwidacja przyczyny zagęszczenia koloidów, rozcieńczenie koloidów i stosowanie skutecznych środków rozcieńczających i rozbijających kamienie. Co robić by nie dopuszczać do zagęszczania koloidów? Wymaga to na pewno trochę pracy: 1. NaleŜy ograniczyć lub w ogóle wyłączyć z jadłospisu produkty niebezpieczne: mięso, rybę, nabiał, który zawiera duŜo kazeiny; produkty z zawartością skrobi, zwłaszcza drobnego przemiału (chleb, droŜdŜówki, ciasta). 2. Wykluczyć teŜ naleŜy wpływ niekorzystnych czynników atmosferycznych: chłód, suszę, przeciągi, upał; zmienić mało aktywny tryb Ŝycia (sprzyjający zastojom) na bardziej aktywny. Jeśli będziemy trzymać się tych zasad zlikwidujemy główną przyczynę powstawania wszystkich kamieni i stwardnień - zastoin. By rozcieńczyć koloidy i zwiększyć ich cyrkulację postępujemy następująco: 1. Wykorzystujemy ciepło w przeróŜnych formach. Do ogólnego ogrzewania organizmu nadają się znakomicie wanny, sauny, łaźnie. Do ogrzewania miejscowego - ciepłe kompresy, termofory, plastry itd. Te procedury automatycznie zwiększają cyrkulację płynów w organizmie; 2. Stosujemy środki rozcieńczające. Tu moŜna zastosować niejedną moŜliwość: wodę destylowaną, wodę destylowaną namagnesowaną, wodę ze stałego lodu. Te rodzaje wody dzięki swojej czystości, ładunkowi i strukturze znakomicie przemywają organizm, wypłukują z niego ŜuŜle i normalizują skład roztworów koloidalnych. Wspaniałym środkiem są płyny nasycone biokoloidami: wywary, nastawy, soki itp. Te wspaniałe moczo- i Ŝółciopędne środki absorbują ŜuŜle i wyprowadzają je z organizmu. Cieplne i cyrkulacyjne procesy w organizmie wzmocnią przyprawy jak: pieprz, papryka, goździki, imbir, cynamon. Bardzo dobrą przyprawą jest piołun, ale naleŜy dawkować go ostroŜnie - 2-3 razy w ciągu roku przez tydzień.

57

Praktyka oczyszczania Oczyszczanie roztworów koloidalnych organizmu Ze względu na uzdrawiający efekt ta procedura jest najwaŜniejsza, ale przystąpić do niej moŜna tylko po oczyszczeniu jelita grubego i wątroby. Zdrowie, młodość, energetyka, zdolności - zaleŜą przede wszystkim od czystości miceli i stanu strukturalnego roztworów koloidalnych (protoplazmy komórek, krwi, limfy itd.). By prawidłowo wykorzystać tę nadzwyczaj waŜną procedurę naleŜy:





uprzednio zmiękczyć koloidalną galaretę ogrzewając organizm (kąpiele, sauna); nasycić galaretę strukturowaną wodą; oczyścić micele - woda powinna być maksymalnie czysta; zwiększyć ładunek miceli, a dla lepszego oczyszczenia na jakiś czas zastosować głodówkę.

Zatem, w ciągu 3-6 miesięcy regularnie chodzimy do sauny, lub bierzemy ciepłe kąpiele. W ten sposób zmiękczamy galaretę i wzmacniamy procesy cyrkulacyjne, sprzyjające wyprowadzaniu złogów. W tym czasie pijemy (i przygotowujemy jedzenie) tylko z "wodą Protijewa". "Wodę Protijewa" otrzymujemy w ten sposób, Ŝe do zamraŜarki wstawiamy pojemnik z wodą, wyjmujemy go po 4-5 godzinach. Wodę przelewamy do innego pojemnika. Pozostały w pierwszym pojemniku lód składa się z molekuł cięŜkiej wody, która zamarza przy temperaturze 3,8° C, a potrzebna organizmowi zamarza przy minus 1°C. "CięŜki lód" wyrzucamy, a pojemnik z wodą stawiamy z powrotem. Gdy zamarznie około 2/3 objętości, resztę wody wylewamy. Zawiera ona róŜne domieszki. Pozostały lód jest zamarzniętą wodą Protijewa, oczyszczoną w 80% i zawierającą 16 mg "wapnia w 1 litrze. Optymalna dla organizmu zawartość wapnia w wodzie - 820 mg/l. Taką wodę piją ludzie długowieczni. Zostaje tylko roztopić lód. Jeśli nasze jedzenie będzie zawierało mniejsze ilości produktów z właściwościami kleistymi (nabiał, mięso, skrobie, gluten), tym samym uzyskamy lepsze efekty. Wstrzymywanie się od jedzenia raz i w tygodniu przez 24-36 godzin (moŜna dłuŜej) wzmocni oczyszczenie. śeby zachęcić do tego potęŜnego w działaniu rodzaju oczyszczania przytoczę kolka przykładów. Przykład 1. A. Łobza cierpiał na niewydolność wątroby (wcześniej usunięto mu jedną nerkę), miał miaŜdŜycę tętnic, ciągłe przeziębienia. Poruszał się z trudem. W ciągu 3 lat pił wodę Protijewa. Schudł z 97 do 84 kilo. Wygląda wspaniale, jest zadbany, energiczny, pojawiły się rumieńce na twarzy. Cera gładka, bez zmarszczek. PrzecieŜ 3 lata temu miał bardzo gęstą krew, nabrzmiałe Ŝyły. Pozytywne symptomy wskazują na regenerację roztworów koloidalnych - stąd zdumiewające rezultaty. Przykład 2. Paul Bregg stosował regularnie 24-36 godzinne głodówki, pijąc tylko wodę destylowaną. OdŜywiał się tylko naturalnymi produktami, bogatymi w biokoloidy. Dzięki temu pozostawał zawsze niesamowicie energiczny, duŜo pracował i miał nieprzeciętną pamięć wzrokową.

58

Przykład 3. H. Uoker radzi wypijać duŜe ilości świeŜo wyciśniętych soków z owoców i warzyw. Soki stanowią naturalne roztwory koloidalne z naładowanymi micelami i strukturowaną wodą. Strukturowana woda soków rozcieńcza zgęstniałą galaretę, micele absorbują brud (osady) i oczyszczają ja. Uoker Ŝył 110 lat. Oprócz sokoterapii stosował głodówki i odŜywianie wykluczające produkty z zawartością naturalnych klei: zwierzęcych i skrobiowych. Oczyszczanie koloidów komórki i środowiska wewnętrznego organizmu Wywary z młodego igliwia jodły, sosny i świerku są do tego celu wspaniałe. Są one ściągające w smaku. Dzięki temu działają wysuszająco, osłaniające i wspomagają wydalanie. Dodatkowo rozjaśniają cerę i chłodzą ją. Wywary stosujemy do wewnątrz lub dodajemy je do kąpieli. Wywar do picia przygotowujemy w następujący sposób. 5 łyŜek stołowych rozdrobnionego młodego (tegorocznego) igliwia zalewamy 0,5 litrem wrzątku. Gotujemy przez 10 minut na wolnym ogniu, zostawiamy przez noc w ciepłym miejscu, następnie odcedzamy. Otrzymany płyn wlewamy do termosu i pijemy w ciągu dnia zamiast wody (musi być ciepły). NaleŜy przygotowywać codziennie świeŜy wywar i pić go jako ciepły (36-40° C). Okres picia ustala się indywidualnie. W rozpoznaniu oddziaływania pomocnym nam będzie nasz mocz. Jego zmętnienie wskazuje na prawidłowy kierunek kuracji. W miarę rozpuszczania ŜuŜli i soli, mocz będzie nabierał coraz innych kolorów. Sygnałem na zakończenie czyszczenia będzie przywrócenie moczowi naturalnego koloru i przejrzystości. Okres po Nowym Roku jest dobrą porą na tę kurację. Po pierwsze nie ma problemu ze zdobyciem igliwia - choinki są przecieŜ w prawie kaŜdym domu. Po drugie biorytmy nerek i pęcherza są w tym czasie najmocniejsze, dzięki czemu moŜemy nie obawiać się ich obciąŜenia poprzez obfite wydalanie zanieczyszczeń. Wywar do kąpieli: 1 kilogram suchej wagi rozdrobnionych gałązek, szyszek i igliwia gotujemy w 7-8 litrach wody około 30 minut. Przykrywamy szczelnie i zostawiamy na 12 godzin, dodajemy do kąpieli (temperatura kąpieli 36-40° C). Długość zabiegu zaczynamy od 10-20 minut i stopniowo zwiększamy. Stosujemy 2-3 razy tygodniowo. Po kąpielach bierzemy zawsze chłodny prysznic przez 10-20 sekund. Taka kuracja trwa około miesiąca. Najlepszy efekt uzyskamy łączeniem kąpieli z igliwia z piciem wywaru. Wywar z igliwia wydala z organizmu oprócz toksyn i złogów - radyonukleotydy. Takie oczyszczanie zwalcza około 80% wszystkich chorób; między innymi choroby skóry, schorzenia naczyń i zaburzenia systemu nerwowego. Nadzwyczaj waŜne jest oczyszczenie kaŜdej komórki organizmu z "toksyn zmęczenia", które powstały w sposób naturalny i powinny zostać wydalone natychmiast. Jeśli organizm nie czyni tego w swoim czasie, rozwija się samozatrucie, pierwszą oznaką czego jest szybkie zmęczenie. Oczyszczenie organizmu ze złogów i soli Ciekawą koncepcje procesu oczyszczania zaproponował B. Bołotow. Jak wynika z jego badań organizm dorosłego człowieka moŜe wydalić 2-3 kg soli zalegającej głównie w tkance łącznej i kościach. Cały oczyszczający zabieg przeprowadzamy w dwóch etapach. W pierwszym etapie zamieniamy ŜuŜle zalegające w organizmie w sole. W drugim dobieramy substancje sprzyjające wyprowadzeniu z organizmu tych soli. By pozbyć się złogów z tkanek łączących, Bołotow proponuje oddziaływać na nie kwasami. NaleŜy wprowadzać do organizmu takie kwasy (np. kwas nikotynowy, mleczny, cytrynowy, skorbinowy, palmitynowy, stearynowy), które: 1. są bezpieczne dla zdrowia,

59

2. mogą rozpuszczać złogi, zamieniając je w sole. Takie kwasy powstają w rezultacie fermentacji tlenowej komórek pochodzenia zwierzęcego. By wzmocnić fermentację Bołotow zaleca spoŜywanie kwaszonych ogórków, pomidorów, kwaszonej kapusty, buraków, marchwi, cebuli, czosnku, piwa, wielu rodzajów wina (nalewki, portwein, caberne), produktów zawierających droŜdŜe, produktów kwaśno-mlecznych (twaróg, ser, bryndza, kefir, jogurt itp,), octu jabłkowego. KaŜdy organ jest przystosowany do wykorzystywania swoich kwasów. Dlatego trzeba starać się odnajdować jak najszersze zastosowanie. Ocet jabłkowy dobrze jest dodawać do kwaśnego mleka: jedna łyŜeczka (czasami łyŜka) na szklankę mleka z dodatkiem łyŜeczki miodu. Pijemy 1 raz dziennie w czasie posiłku. W ogóle ocet naleŜy dodawać do herbaty, kawy, zupy. W trakcie przemiany ŜuŜli w sole poŜądane jest wykluczenie ze swojego jadłospisu olejów, które są silnym środkiem Ŝółciopędnym, i które zwalniają proces przemiany. Natomiast w tym okresie spoŜywamy przewaŜnie produkty mięsne i lybne ze względu na intensywniejsze zakwaszenie. Istotą I etapu jest stworzenie ogólnego zakwaszenia organizmu i wprowadzanie produktów uruchamiających mechanizm fermentacji (wyŜej wymienionych produktów kwaszonych). Po zjedzeniu lub wypiciu słodkich produktów zaleca się kłaść na język kilka ziarenek soli kuchennej. Powoduje to reakcję Ŝołądka, zmusza go to do wyrzucania kwaśnych fermentów - pepsyn, które sprzyjają lepszej przemianie ŜuŜli w sole, i które niszczą chore komórki organizmu. Na zakończenie Bołotow podkreśla, Ŝe proces przemiany jest wolny nawet przy systematycznym utlenianiu. Dlatego waŜne jest wykonywanie w trakcie oczyszczania ćwiczeń fizycznych, masujących ciało. W rezultacie przemiany, w organizmie powstają sole: mineralne, alkaliczne, kwaśne, rozpuszczalne i nierozpuszczalne w wodzie. Zwykle nierozpuszczalne są sole alkaliczne, mineralne i tłuste typu uratów, a takŜe fosforany i szczawiany. Znana jest zasada: podobne rozpuszcza się w podobnym. MoŜna ją tutaj stosować i rozpuszczać sole alkaliczne w organizmie. W tym celu trzeba wprowadzać równieŜ alkalia bezpieczne dla zdrowia: pewne wywary i soki. Na przykład herbata z korzeni słonecznika świetnie rozpuszcza wiele soli. Jesienią zbiera się grube części korzeni, obcina się drobne korzonki, dokładnie myje i suszy. Potem rozdrabnia się je i gotuje (na 3 litry wody dodać naleŜy l szklankę korzeni). Gotować herbatę naleŜy około 1-2 minut. Trzeba ją wypić przez 2-3 dni. Potem te korzenie znów naleŜy ugotować w takiej samej ilości wody, ale juŜ 5 minut, napar pić naleŜy teŜ przez 2-3 dni. Dalej sporządza się herbatę z następnej porcji itd. Herbatę tę naleŜy pić w duŜej ilości pół godziny po posiłku. Sole będą wydalane po 2-3 tygodniach kuracji. Mocz nabierze koloru rdzy. Pić do tej pory, aŜ będzie przezroczysty. W tej fazie oczyszczania nie jemy pikantnego, słonego i kwaśnego poŜywienia. Jedzenie powinny stanowić przewaŜnie produkty roślinne. Dobrze rozpuszcza sole herbata ze skrzypu polnego, korek z arbuza, wąsy z dyni. Wspaniale rozpuszczają sole soki z korzeni pietruszki, chrzanu, liści podbiału pospolitego, podróŜnika, rzepy. Dawkowanie: nie więcej niŜ 100 gramów, 30 minut po jedzeniu. Najbardziej praktycznym sposobem jest wykorzystanie soku z czarnej rzepy. Znakomicie rozpuszcza minerały w przewodach i woreczku Ŝółciowym, nerkach, pęcherzu, w naczyniach krwionośnych.

60

NaleŜy wziąć 10 kg czarnej rzepy, umyć ją i nie obierając wycisnąć sok (około 3 litrów). Sok trzymamy w lodówce, a wytłoczyny mieszamy z miodem w proporcji: 1 kg rzepy, 300 g miodu (500 g cukru), i na koniec dodajemy serwatkę. Przechowujemy to w cieple, pod cięŜarem, Ŝeby nie pleśniało. Sok zaczynamy pić po łyŜeczce do herbaty, l godzinę po jedzeniu. Jeśli nie wystąpią bóle wątroby, dawkę moŜna stopniowo zwiększać, najpierw zaŜywamy łyŜkę stołową, potem dwie i tak dochodzimy do 100 gramów. Sok z czarnej rzepy jest silnym środkiem Ŝółciopędnym. Jeśli w przewodach Ŝółciowych nagromadziło się duŜo soli, przejście Ŝółci jest utrudnione i to jest przyczyną bólu. Poduszka elektryczna na wątrobie lub gorące kąpiele powinny pomóc. Jeśli ból jest do zniesienia kurację kontynuujemy dopóki mamy jeszcze sok. Zwykle bóle występują tylko na początku, później zanikają. Wyjście soli z organizmu jest niewidoczne, ale efekt takiego czyszczenia jest olbrzymi. Czyszczenie przeprowadzamy 1-2 razy na rok, unikając produktów pikantnych i kwaśnych. Kiedy sok skończy się zaczynamy jeść wytłoczyny po 1-3 łyŜek w czasie posiłku. Wzmacnia to tkankę płuc i system sercowo-naczyniowy. Reasumując: 1. NaleŜy wzmocnić w organizmie procesy utleniające. 2. NaleŜy regularnie nasycać organizm kwasami. 3. Kwasy te powinny być przeznaczone dla wszystkich organów - dla kaŜdego organu odpowiedni kwas. 4. W okresie przemiany złogów w sole dieta powinna sprzyjać utlenianiu środowiska wewnętrznego organizmu. Zaleca się jedzenie produktów zakwaszających organizm: mięsa, ryby, grzyby, produkty mleczne. 5. Dobrać substancję - nośnik, która by z łatwością przenikała do wszystkich miejsc organizmu, dostarczając im kwasy do utleniania złogów (przekształcania ich w sole). 6. Dobrać bezpieczne roztwory do rozpuszczania soli. 7. Dobrze jest zaplanować sobie dietę roślinną. Punkty 1-5 dotyczą pierwszego etapu oczyszczania - przemiany ŜuŜli w sole, punkty 6 i 7 dotyczą drugiego etapu - rozpuszczania i wyprowadzania soli z organizmu. Jedyną wadą tej metody jest dość długi okres pojawiania się oczekiwanych rezultatów. Lecz czas ten moŜna znacznie skrócić i wzmocnić efektywność, gdy wykorzystamy unikalny produkt własnego organizmu - urynę, a dla ogólnego zakwaszenia - głodówkę. Wówczas schemat będzie wyglądał zupełnie inaczej. 1. Wzmacniaczem procesów utleniania w organizmie jest ciepło: gorące kąpiele, sauna. 2. i 3. Własna uryna posiada wszystkie kwasy, dla kaŜdego organu i w bezpiecznej ilości. 4. Uryna jest mocno zakwaszonym płynem. Jej efektywność moŜna zwiększyć wielokrotnie stosując głodówki (zachodzi przy tym zmiana środowiska wewnętrznego organizmu w kierunku kwasowości). Łączenie urynoterapii z głodowaniem daje nam najmocniejszy naturalny utleniacz organizmu. Jest to zaiste boski proces dany nam do leczenia najgorszych chorób. 5. Podstawą uryny jest strukturalny płyn organizmu, który posiada najlepsze właściwości przenikające. 6. Uryna idealnie odpowiada znanej juŜ zasadzie homeoterapii - podobne rozpuszcza podobne. 7. NaleŜy jeść warzywa i kasze na wodzie, które sprzyjają umiarkowanej zasadowości organizmu. Kompresy ze starej (z mocnym zapachem amoniaku), odparowanej od 1/4 objętości uryny przykładane na miejsce koncentracji soli będzie sprzyjało ich rozpuszczeniu.

61

Stąd najszybsze i najbardziej efektywne oczyszczenie organizmu ze złogów i soli: głodować w ciągu 3-7 dni, codziennie w czasie głodówki brać gorące kąpiele, pić od 3 do 5 razy dziennie po 100 g uryny i wody, codziennie robić lewatywy z 1 litra uryny, a w przypadku silnego poraŜenia organizmu przez sole, na miejscu ich koncentracji kłaść kompresy ze starej (z mocnym zapachem), odparowanej uryny. W trakcie oczyszczania zauwaŜymy wzrastającą z dnia na dzień giętkość naszego organizmu - jest to wskaźnik pozbycia się soli. Po okresie głodówki wzrosną siły Ŝyciowe organizmu we wszystkich jej przejawach. Dalsze prawidłowe odŜywianie przedłuŜy znacznie efekty tej procedury. To jest najlepsza procedura oczyszczająca ze wszystkich znanych. Stosując ją 3-4 razy w roku nie musimy przeprowadzać jakichkolwiek czyszczeń innego rodzaju. Przejdźmy do konkretnych przykładów. Przykład 1. Historia p. Anny z Pawłogradu: miałam ciągłe bóle gardła, zwłaszcza jesienią i zimą. Od czasu do czasu pobolewała mnie wątroba, poniewaŜ 2 razy chorowałam na Ŝółtaczkę. W pierwszym tygodniu piłam mocz z całego dnia - wystąpiły zaparcia. Zaczęłam pić ciepłą, nie przegotowaną wodę - pojawiły się obrzęki powiek. Zmniejszyłam ilość moczu - piłam najpierw 2-3 razy dziennie, później tylko rano. Po miesiącu "kuracji" poczułam się źle. Zaczęła mnie mocno boleć wątroba, czasami występowały gwałtowne bóle w całym prawym boku. Odstawiłam leczenie, nie wolno mi jeść. Piję tylko soki. W nocy męczą mnie bóle wątroby. Lekarz powiedział, Ŝe miałam gdzieś małą ranę, a mocz ją przeŜarł. Obawiam się, Ŝe mocz równieŜ mógł przeŜreć wątrobę. Mocz jest teraz gęsty, mętny i ciemny. Co ma teraz robić? Zanim nie zaczęłam "leczenia" miałam jasny i przejrzysty mocz. W domu na mnie krzyczą, Ŝe wierzę we wszystko. Bardzo schudłam, nie mogę jeść. Kto zatem mnie teraz wyleczy? Objaśnienia i zalecenia: Ta kobieta jest dosłownie zatkana przez ŜuŜle (częste przeziębienia i chora wątroba). Intensywne picie uryny spowodowało obciąŜenie systemów wydalających ( jelita odmawiają pracy, zachorowała wątroba). Mętny mocz sygnalizuje uruchomienie systemu wydalającego ŜuŜle i sole - wszystko jest w porządku. Tylko, Ŝe proces ten naleŜy doprowadzić do końca. Dla ułatwienia dobrze jest oczyścić jelito grube i wątrobę. Bołotow pisze: "NaleŜy pamiętać, Ŝe pozytywnych rezultatów leczenia nie uzyskamy bez stanów stresowych w organizmie". Pani Anna przeŜyła właśnie taki okres. Musi uzbroić się w cierpliwość i pomagać organizmowi: więcej pić, chodzić do sauny. Jeśli człowiek tego nie rozumie, niech zaczyna bardzo ostroŜnie, słuchając się własnego organizmu, a nie głupców, którzy mogą powiedzieć, Ŝe mocz przeŜarł wątrobę. Przykład 2. A. N., 47 lat, z Pawłogradu. JuŜ 2 lata pracuję nad sobą według pana ksiąŜek. Po pół roku dosłownie zmartwychwstałem. Miałem ból w stawach, częste skurcze, drętwienie rąk i nóg, do tego cukrzyca, reumatyzm, egzema, łuszczyca - o tym wszystkim praktycznie zapomniałem. Moje siły Ŝyciowe gwałtownie wzrosły. Czyściłam wątrobę 2 razy. Po raz pierwszy wypiłem 200 g oleju z oliwek i 200 g uryny (100 g starej, tygodniowej i 100 g świeŜej), gdyŜ cytryn w ogóle nie było. Oczyszczenie było dość trudne. Wieczorem miałem nieduŜe rozwolnienie, rano zaś, od czwartej do siódmej rano zostałem dosłownie wykręcony: wyciekało ze mnie bez przerwy coś brązowego i czarnego, jakieś płatki, kawałki itp. Schudłem 12 kg w ciągu tygodnia! Drugie czyszczenie przeprowadziłem w listopadzie - z mniejszym efektem, chociaŜ tym razem wypiłem po 300 g cytrynowego soku i oleju z oliwek.

62

Objaśnienia i zalecenia: Człowiek ten był wypełniony ŜuŜlem - stąd tak wiele chorób. Całkowicie przypadkowo zastosował on jedną z najbardziej skutecznych z istniejących w przyrodzie procedur oczyszczających. Wypił razem z olejem 100 g starej (ponad siedmiodniowej) uryny. Dla zrozumienia mechanizmu tej procedury zwrócimy się znów do Bołotowa. Bołotow badał fermenty - produkty przebiegu czynności fizjologicznych w ustroju pochodzenia roślinnego i zwierzęcego (droŜdŜe, bakterie serwatki), naturalnych dla organizmu człowieka. W rezultacie doszedł do wniosku, iŜ fermenty stworzone z podobnych bakterii posiadają zdolności do odnawiania i oczyszczania powierzchni, na której się znajdują (cerę, układ Ŝołądkowo jelitowy, strefy oczu, nosa, gardła, uszu, płuc). Aby otrzymać te fermenty Bołotow zaleca: przygotować 3 litry serwatki, 1 szklankę cukru i 1 szklankę suchych lub świeŜo pokrojonych ziół. Zioła włoŜyć do woreczka z gazy i za pomocą cięŜarka opuścić na dno słoika. Jeśli serwatka została przegrzana (zginęły bakterie mleczne), naleŜy dodać 1 łyŜeczkę od herbaty śmietany, która zawiera zawsze zdrowe bakterie mleczne. Słój naleŜy nakryć 2-3 warstwami gazy. Przetrzymujemy w ciepłym, zacienionym miejscu. W ciągu 2-3 tygodni powstaną silne bakterie mleczno - kwasowe. Produkty przebiegu ich czynności mają zdolność odnawiania i oczyszczania wszystkich powierzchni organizmu człowieka. Jeśli taki kwas będzie spoŜywany w ciągu 2 tygodni po 1/2 szklanki, pół godziny przed jedzeniem, nabłonkowe powierzchnie Ŝołądka i jelit zostaną całkowicie oczyszczone i zregenerowane. Wróćmy jednak do uryny. W trakcie jej starzenia się rozwijają się procesy fermentacyjne, produkując nadzwyczaj zdrowe dla organizmu fermenty (podobne jak w serwatce). Jeśli taką urynę wypijemy, jak to uczynił A. N., zacznie ona oczyszczać i regenerować tkanki nabłonkowe organizmu. Moc takiego czyszczenia jest niesamowita, a idący za tym efekt wprost unikalny. Człowiek ten prawidłowo ocenił to, co się z nim działo, jako kryzys oczyszczający (wyszło z niego 12 kg patologicznie zmienionej tkanki!) nie zaczął krzyczeć: "zatruło mnie, pomóŜcie, wyleczcie!" Przykład 3. Galina Klarkowna, miasto Dniepropietrowsk. Przed miesiącem trafiła do mnie ksiąŜka "Urynoterapia". W ciągu miesiąca odniosłam niesamowite sukcesy. Łatwo piszę do pana prawą ręką. Moja diagnoza z 1983 roku brzmiała: "Choroba reumatoidalna, gościec przewlekły, postępujący, tętniak aorty." Nie biorę Ŝadnych lekarstw! Objaśnienia i zalecenia: Aby całkowicie wyleczyć powykręcane przez reumatyzm stawy, powinna dodatkowo trzymać chore miejsca w gorącej wodzie i kłaść na nie kompresy ze starej uryny. Jeść tylko produkty roślinne, wprowadzić więcej ruchu w celach szybszego utleniania ŜuŜli i wypłukiwania soli. Naturalnie, naleŜy oczyścić jelito grube i wątrobę.

Przykład 4. Inwalida wojenny pan Michał z miasta Charkowa. W 1990 r. zaczęły się bóle obu stóp. Chodziłem z wielkim trudem. Pracowałem w duŜej fabryce. Wysłano mnie nad morze, do sanatorium. To równieŜ nic nie pomogło. Postanowiłem wypróbować urynoterapię.

63

Zebrałem mocz wszystkich członków rodziny i swój, razem 3 litry. Podgrzewałem i trzymałem w nim nogi po 15-20 minut przed snem. Po drugim razie bóle zniknęły. Przyjąłem 10 takich procedur. Objaśnienia i zalecenia: Takie mikrokąpiele z ciepłej uryny szybko wyciągnęły sole. Na przyszłość naleŜy zmienić charakter odŜywiania. W przeciwnym razie znów mogą utworzyć się złogi soli. Przykład 5. Marina W., 33 lata, Kijów. W wieku 28 lat, po Czamobylu nabawiłam się zapalenia polistawowego. Zbiegło się to w czasie z ciąŜą. Kilka lat próbowałam się leczyć - z bólem zakładam buty na nogi. Stawy były opuchnięte, bolały. Przeszło na palce rąk. Pojawiły się kłopoty z wątrobą. W 1990 r. rozpoczęłam głodówkę według Bregga - 24 godziny tygodniowo. Od początku 1991 r. przeprowadziłam oczyszczanie. Połączyłam oczyszczanie wątroby z intensywną głodówką (2 tygodnie głodówki w ciągu 1,5 miesiąca). Przeprowadziłam 3 procedury oczyszczające z przerwą 3-4 tygodni. Po pierwszym oczyszczeniu wątroby, juŜ następnego dnia zniknęła opuchlizna ze stawów rąk, ale ból pozostał. Straciłam około 10 kg wagi. Czułam się znacznie lepiej, ale wątroba bolała dość często i nawet po nieznacznym przejedzeniu wracało zapalenie stawów (powstrzymać się przed jedzeniem było cięŜko, gdyŜ po intensywnych głodówkach miałam wilczy apetyt). Na domiar złego przestałam miesiączkować. Teraz wiem, Ŝe głodówka była zbyt mocnym stresem dla mojego organizmu. Była teŜ jeszcze jedna przyczyna, której nie podejrzewałam zapalenie przydatków. Od marca tego roku zaczęłam picie moczu l raz dziennie po 150-200 g połączone z głodówką l raz w tygodniu po 36 godzin. W dniu głodowania piłam dodatkowo duŜo wody. Po tygodniu od rozpoczęcia urynoterapii wystąpił bardzo intensywny rozstrój Ŝołądka, który trwał 2 tygodnie. Połączony był z wydalaniem nieprawdopodobnej ilości śluzu. Samoistnie oczyściła się wątroba. Rozstrój Ŝołądka wystąpił gwałtownie razem z wystąpieniem miesiączki (stało się to po 3 tygodniach od rozpoczęcia urynoterapii). W ciągu tych 3 tygodni wróciłam do swojej wagi (utyłam 6-7 kg). Następnie całkowicie zniknęła opuchlizna ze stawów rąk i nóg. Zostały tylko w dwóch palcach słabe wspomnienia po bólu. Po miesiącu (7 tygodni od rozpoczęcia urynoterapii) cykl menstruacyjny całkowicie wrócił do normy. Po 8 tygodniach od rozpoczęcia urynoterapii całkowicie zniknęły bóle w stawach, uspokoiła się teŜ wątroba i Ŝołądek. Dodatkowo wprowadziłam nacieranie ciała świeŜym moczem. Objaśnienia i zalecenia: Do normalizacji przemiany mineralnej w organizmie trzeba było oczyścić wątrobę. Zostało to zrobione i dało pozytywny rezultat. Jednak została flegma, która zakłóca pracę całego organizmu. śeby jej się pozbyć, naleŜało "zakwasić" organizm za pomocą ciepła, gło101 dówek i uryny. To równieŜ zostało wykonane. PotęŜny kryzys oczyszczający doprowadził do normy pracę całego organizmu. Teraz Marina powinna kontynuować regenerację normalnego koloidalnego stanu tkanek, prawidłowo się odŜywiać, stosować ciepłe hydroprocedury (kąpiele, saunę), nie przesadzać z głodówką w chłodne pory roku. Rano jeść zarodki pszenne, a w ciągu dnia pić wodę Profijewa.

Przykład 6. Zinajda J. 56 lat, Krasnodar. JuŜ drugi dzień urynoterapii przyniósł zdumiewające rezultaty. Zrobiło mi się ciepło, przestały dokuczać skurcze mięśni nóg, zniknęły bóle w krzyŜu. Jeszcze w ciągu 3 dni miałam bóle, ale słabe i przytłumione. Po 6 dniach zniknęły całkowicie.

64

Przykład 7 NadieŜda A., m. Energodar: W 1979 r. moja mama wyleczyła ostrogi na obu piętach. Kładła na noc kompres z moczu, w dzień wkładała w skarpety zioła kanianki. Przez lato całkowicie pozbyła się ostróg. Lekarze bardzo się dziwili. Objaśnienia i zalecenia Nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Kompresy z uryny sprzyjały zakwaszaniu tych fragmentów ciała - na skutek czego intensywnie rozwijały się procesy utleniające, niszczące ostrogi. Sok kanianki sprzyjał odczynowi zasadowemu. Takie oddziaływanie środowiska kwaśnego i alkalicznego na zmianę rozpuszczało i wyprowadzało z organizmu wszystkie moŜliwe sole. Oczyszczanie z soli za pomocą liści bobkowych Na zakończenie tego rozdziału chcę zaproponować jeszcze jedną metodę oczyszczania z soli, która daje zazwyczaj wspaniałe rezultaty. 5 gramów liścia bobkowego gotujemy w 300 g wody w ciągu 5 minut. Wywar przelewamy do termosu i wypijamy w ciągu 12 godzin z przerwami, małymi łyczkami. Kuracja trwa 3 dni. Po tygodniu moŜemy ją powtórzyć. Nie trzeba się dziwić, jeśli mocz przy tym będzie zabarwiony na róŜowo, a potrzeby oddawania moczu będą pojawiać się nawet co pół godziny. Chodzi o to, Ŝe sole zaczną rozpuszczać się tak intensywnie, Ŝe mogą podraŜniać pęcherz. Po 1-2 tygodniach, zauwaŜymy widoczne skutki kuracji i pojawi się elastyczność stawów, znikną bóle na zmianę pogody. Przykład: Natalia N. 47 lat, Moskwa. Piłam liść bobkowy 5 razy - osteoporoza odcinka szyjnego praktycznie została wyleczona. Oczyszczenie organizmu z guzów (łagodnych, cystozowych, rakowych, polipów, robaków, patogennych drobnoustrojów) Posłuchajmy najpierw uczonych: Bołotow ma i tym razem na ten temat swoją, ciekawą teorię. Twierdzi, Ŝe komórki (bez względu na ich ilość i róŜnorodność) mogą być pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego. Przy czym, komórki roślinne w trakcie swojej czynności tworzą substancje zasadowe (alkaliczne) i mogę ist nieć tylko w środowisku alkalicznym. Przeciwnie, komórki zwierzęce produkują środowisko kwaśne i tylko w nim są zdolne do Ŝycia. Naukowcy wyciągają więc wniosek: wszystkie komórki chorobotwórcze dla zwierząt są pochodzenia roślinnego, a dla roślin, odpowiednio, są pochodzenia zwierzęcego. Innymi słowy, człowiek lub zwierzęta mogą chorować tylko "z winy" komórek roślinnych. Komórka rakowa, to równieŜ komórka pochodzenia roślinnego. PoniewaŜ komórki roślinne mogą istnieć tylko w środowisku alkalicznym, choroba jakiegokolwiek organu człowieka staje się moŜliwa tylko przy zasadowości tego organu. Teraz staje się zrozumiałe, dlaczego choroba jakiegoś organu wywołuje typowe gnicie tego organu i jego zasadowość. Gdy organizm jest wystarczająco zakwaszony, procesy chorobotwórcze nie mają racji bytu. Trzeba jednak uwaŜać, by nie zakwasić zbytnio środowiska Ŝołądkowego i nie zaburzyć kwasowozasadowego bilansu organizmu. Zakwaszenie powinno mieć przewagę nad zasadowością. W przeciwnym przypadku, cierpimy na nieŜyt Ŝołądka. W praktyce niestety, Bołotow wybrał drogę nie najprostszą. Proponuje dla zakwaszenia organizmu w celach leczniczych i profilaktycznych przyjmowanie określonych pokarmów: kwaśnych owoców, warzyw, kasz, bobu, mąki. Gdy będziemy mówić o trawieniu i o wartości

65

biologicznej poszczególnych produktów, wówczas zrozumiemy, Ŝe Bołotow proponuje nienajlepszy wariant. Proponuję swoją własną metodę. Dla zakwaszenia organizmu wykorzystujmy własną urynę i stosujmy głodówki. Przykład 1. I.W., m. Górki. "6 lat temu usunięto mi cystę z prawego jajnika. I znów to samo, ale z lewej strony. Lekarz radził iść na operację. Głodowałam przez 10 dni, piłam świeŜą urynę 4 razy dziennie po 75 gramów. Najpierw cysta zmniejszyła się dwukrotnie, a ostatnie badania w ogóle jej nie wykazały. Coś niesamowitego!" Przykład 2. N.J., m. Tarnowka. "Przez jakiś czas miałam silne bóle w brzuchu - coś w rodzaju guzów. Chciałam iść do szpitala, ale wpadła do moich rąk ksiąŜka o urynoterapii. Zaczęłam stosować tę metodę. Guzy zniknęły!" O polipach w jelicie grubym wspominałem juŜ wcześniej, ale zawsze wykorzystuję okazję by przypomnieć, Ŝe stanowią one w organizmie innorodne komórki - pasoŜyty. Przyczyna ich pojawiania się to właśnie fatalne zmiany pH środowiska wewnętrznego organizmu. Najczęściej coś takiego występuje w Ŝołądku i jelicie grubym. Środowisko przemienia się z kwaśnego w gnilne, zasadowe. Produkty białkowo-mleczne i mięsne są idealnym środowiskiem do ich "hodowli". Zakwaszając odpowiednie partie organizmu pozbawiamy je środowiska odŜywczego. Przykład 3: E.T., inwalida I grupy. W sumie została poddana ośmiu powaŜnym operacjom: - zbieram urynę przez 17 dni między 3 i 4 nad ranem, piję po 3 łyki odparowanej do 1/4. Przeszła cukrzyca, lepiej pracuje jelito, zniknął z Ŝołądka polip, serce zaczęło lepiej pracować. Wielu ludzi nie moŜe uwierzyć w nadzwyczajne właściwości antybakteryjne własnej uryny. Oprócz zakwaszenia organizmu właściwości antybakteryjne moŜna wytłumaczyć poprzez zasadę homeopatyczną - podobne leczymy podobnym. Dokładniej - jeden z rozdziałów homeopatii ma nazwę "leczenie poprzez wrzody". Polega to na uŜyciu patologicznych tworów przeciw źródle choroby, która sama te twory zrodziła. Nasza uryna nasycona jest przez szerokie spektrum -własnych bakterii patogennych (chorobotwórczych). Stosując ją do wewnątrz oczyszczamy ciało z patogennych źródeł tychŜe wrzodów. Jest to prawdziwy cud. Nie raz wystarczy jest wypić urynę tylko raz, a cięŜka choroba znika raz i na zawsze. Przykład 4: M.G., inwalida wojenny, Charków. "Obudziłem się w nocy, miałem dreszcze, gorączkę, było mi na przemian - zimno i gorąco. W mieszkaniu ani Ŝywej duszy. Lekarstw teŜ nie ma. Przypomniałem sobie o urynoterapii. Wypiłem duszkiem l szklankę uryny. Wyzdrowiałem po 5 minutach. Taki stan więcej się nie pojawił." Przykład 5: A. N. "Około 10 lat temu pojawiła się grzybica na nogach. Nogi wyleczyłem, ale widocznie nie do końca. Zostało zakaŜenie pod paznokciem duŜego palca. Było to bardzo dokuczliwe. Paznokieć sczerniał i odstawał od palca. Latem pojechałem na Sybir na długą wędrówkę. Tam grzybica zaatakowała mnie z nową siłą, ale przedtem juŜ duŜo czytałem o urynoterapii. Przed spaniem obmyłem nogi moczem. Powtórzyłem to następnego dnia. Po dwóch dniach grzybica zniknęła. Potrzebowałem jeszcze dwa dni na wyleczenie paznokcia. Przykład 6: N. 17 lat, WoroneŜ. "Przeszłam cięŜką grypę z powikłaniami - zaczęło się zapalenie nerek i pół roku spędziłam w szpitalu. Brałam dziennie po 30-35 róŜnch pigułek i po 9-10

66

zastrzyków. Dodatkowo miałam zaaplikowane codziennie kroplówki. Nie pomagało nic. Zaczęłam dostawać hormony, przetaczano mi krew. Nie wiadomo jak by to się skończyło, gdyby nie cud - przypadkowo dowiedziałam się o sposobie leczenia Małachowa. Zaczęłam od urynoterapii. Po 5-7 dniach wyniki badań nie odbiegały od normy (przed tym miałam 2 jednostki białka). Przestałam brać hormony, natomiast codziennie rano wypijałam 3 łyki uryny. Po leczeniu hormonalnym utyłam z 57 do 68 kg, na całym ciele miałam wysypkę, jelita pracowały źle, miałam bóle Ŝołądka. Po dwóch tygodniach urynoterapii te wszystkie dolegliwości zniknęły, waga wróciła prawie do normy." Oczyszczanie ze śluzu zatok przynosowych i czołowych Osobiście uwaŜam, Ŝe zatoki są najtrudniejszym miejscem do oczyszczenia. Po kaŜdym przeziębieniu w zatokach zostaje warstwa śluzu, który przemienia się w kseroŜel - twardą konsystencję. Takich zatwardziałych warstw powstaje w ciągu naszego Ŝycia mnóstwo. W rezultacie zatoki okazują się wypełnione gęstą masą, w której świetnie mnoŜą się patogenne drobnoustroje (komórki roślinne). Przetwarzanie zgęstniałej "galarety" przez komórki roślinne stanowi klasyczny przykład procesu gnicia z powstawaniem środowiska zasadowego i róŜnorodnych substancji toksycznych. Naturalnie daje się to nam we znaki: boli głowa, słabnie wzrok i słuch, pamięć. Zostaje naruszona normalna czynność mózgowa: człowiek staje się niezrównowaŜony psychicznie. Oczywiście wszystko to odbywa się skrycie. Człowiek nie podejrzewa, Ŝe ma w głowie 1-2 szklanki śluzu. Naturalnie przy takim stanie rzeczy nie ma mowy o jakichkolwiek moŜliwościach sensytywnych. Dotyczy to zwłaszcza tych ludzi, którzy uczęszczają do szkół i na kursy rozwoju duchowego, starają się rozwijać swoje zdolności nie dbając równocześnie o czystość wewnętrzną. Po oczyszczeniu głowy (oraz całego organizmu) człowiek uzyskuje to w sposób naturalny. Im organizm człowieka jest czystszy, tym subtelniejsze wibracje moŜe odbierać i wprowadzać informacje z poziomu podświadomości do świadomości. W przeciwnym przypadku nasz organizm jest zdolny do reagowania tylko na bodźce zmysłowe. Zatem, by oczyścić zatoki przynosowe i czołowe ze sprasowanego w nich śluzu - galarety, trzeba przejść konsekwentnie wszystkie etapy oczyszczania. 1. Zmiękczanie - ogrzać głowę dowolnym sposobem kilka razy (najlepsze są wodne kąpiele i parówki na głowę). Procedura trwa 5 minut, a potem koniecznie naleŜy opłukać głowę chłodną wodą. Dobrze jest powtórzyć to 3-5 razy. 2. Po tym, jak galareta rozpuści się (chociaŜ częściowo) naleŜy ją wydalić przez kość sitową, która znajduje się w przewodzie nosowym górnym i oddziela jamę nosową od mózgu. W tym celu naleŜy przemywać nosogardziel takim płynem, który według prawa osmozy będzie ciągnął na siebie ropę i śluz, jak równieŜ z łatwością będzie mógł przechodzić przez kość sitową i rozpuszczał kseroŜel. Najlepszym i najbardziej dostępnym środkiem jest własna ciepła uryna. MoŜna ją zastąpić wodą morską lub zwykłym roztworem soli. Przemywamy zatoki w taki sposób: zatykamy jedno nozdrze, a przez drugie wciągamy płyn do jamy nosowej, po czym wypluwamy. Czynimy tak kilka razy, zmieniając kolejno nozdrza, do całkowitego oczyszczenia głowy i przywrócenia normalnego czucia, wzroku, słuchu i powonienia. W trakcie procedury dobrze jest wykluczyć tworzące śluz produkty mleczne, łącznie z masłem. Jeszcze lepiej jest trochę się przegłodzić. Oczyszczanie organizmu człowieka z energii patogennej Istnieje kilka sposobów, lecz przedstawiam teraz najprostszy i najskuteczniejszy.

67

W przyrodzie na wszystkich poziomach zachodzi wymiana energetyczno-informacyjna pomiędzy kaŜdą Ŝywą istotą i przedmiotem nieoŜywionym. Metodą biolokacji ustalono, Ŝe niektóre gatunki drzew mają zdolność pobierania energii, a inne jej oddawania. Przy czym najpierw pobierają "niedobrą", patogenną energię, tzn. energię pochodzenia roślinnego, która jest dla nich naturalna, dla człowieka zaś chorobotwórcza. Odwrotnie - oddają swoją "patogenną" energię - pochodzenia zwierzęcego, która dla nas jest korzystna. WraŜliwi sensytywi widzą potoki energii krąŜące między drzewem, a człowiekiem. Nośnikami tych potoków są cząstki kwantowe - mikroleptony. Dla 94-96% ludzi "odsysającymi" energię drzewami są osika i topola. Dla niektórych takim drzewem jest świerk. Osika jest niezastąpiona w odbieraniu energii. Tak u ludzi, jak u bakterii. Dąb, brzoza, kasztan i sosna ładują energię. WaŜne jest to, Ŝe odbierać i dawać energię moŜe nie tylko Ŝywe drzewo, ale i wykonane z niego meble, a nawet jego wióry. Praktyczne rady: 1. NaleŜy znaleźć drzewa "zabierające" i "dające" energię. W tym pomocą będzie wahadełko. Jeśli wahadło zacznie odchylać się w kierunku drzewa, wskaŜe to na "odsysające" jego właściwości, w przeciwnym wypadku będzie to drzewo "ładujące". 2. Nie warto w tym celu podchodzić do niewysokich, jak równieŜ chorych drzew. Wybierajcie duŜe i ładne okazy. 3. Z wybranym drzewem staramy się "zaprzyjaźnić". Przywitajcie się z nim, otwórzcie się przed nim, dziękujcie mu. Stworzy to intensywną wymianę bioenergetyczną (nie przypadkowo Budda doznał oświecenia pod drzewem). Drzewo chętnie odda swoją energię i pobierze jeszcze większą, co będzie miało na nas wpływ zbawienny. 4. Nie wolno ustawiać w sypialni mebli i roślin o właściwościach "odsysających". MoŜna powaŜnie zachorować. 5. Kiedy naleŜy kontaktować się z drzewami "odsysającymi", a kiedy z "ładującymi". "Odsysamy" energię, gdy mamy jej w nadmiarze, co przejawia się w bólach głowy, nerwicach serca, osteoporozie, bólach wątroby oraz zapaleniach, oparzeniach i urazach. "Ładujemy się", gdy wyczuwamy braki energii w organizmie. Przejawie się to częstymi anginami, przeziębieniami, zaburzeniami Ŝołądkowymi, zapaleniem stawów, chorobami przewlekłymi. Przykład M. cierpiał na zapalenie nerwu trójdzielnego. Po długim i bezskutecznym leczeniu by zlikwidować źródło infekcji zaproponowano mu wyrwanie wszystkich górnych zębów. Po kolejnym zabiegu, gdy wyrwano mu 3 zęby na raz, ból był tak silny, Ŝe nie pomogły środki przeciwbólowe. M. wyszedł na ulicę, Ŝeby nikt nie słyszał jego jęczenia. Półprzytomny zbliŜył się do drzewa i przytulił do niego twarz. Gdy oprzytomniał, ból zniknął. Następnego dnia wyszedł na ulicę z krzesłem i przesiedział przy tym drzewie (to była topola) około 40 minut, przyciskając do niego policzek. Od tej pory bóle juŜ się nie pojawiały. W ogóle oczyszczaniu organizmu z czarnej, patogennej energii sprzyja noszenie na sobie przedmiotów słonecznego koloru, na przykład złota. Oto co pisał o złocie autor k-siąŜki "Niepotrzebne dla nieuków" Amirdowłat Amisiaci: "PrzedłuŜa Ŝycie. Wzmacnia starców, leczy zatrucia. Ten, kto ma złoto przy sobie, nie zazna smutku, i im więcej go będzie, tym radośniej będzie mu na sercu." Chińscy mistrzowie cygun - terapii w czasie zabiegu nakładają jak najwięcej złotych przedmiotów, by zabezpieczyć się przed energoinformacyjną istotą choroby wydobytą z pacjenta. Nie jest tajemnicą, Ŝe w trakcie zabiegów nie rzadko na lekarzy przechodzą choroby pacjentów. Teraz opowiem o najprostszym sposobie oczyszczania się z tego zła:

68

Przykład N. A. M. Energodar. "Gdy skończyłam 30 lat zaczęłam nagle tracić włosy. PrzeŜyłam duŜy stres i włosy wychodziły mi garściami. Moja fryzjerka, stara Iranka, poradziła mi bym robiła okłady z ciepłego moczu przed myciem głowy. Stosowałam to przez 6 miesięcy. Moje włosy wyrosły na nowo, zniknął łupieŜ i swędzenie głowy, włosy nabrały blasku. Robiłam okłady 2-3 razy w tygodniu. Po pierwszych 3-4 procedurach na głowie pojawiła się wysypka, okropne swędzenie, ale przetrzymałam wszystko, poniewaŜ Anachoret zapewniała, Ŝe to wszystko przejdzie. Od tego czasu minęło juŜ 17 lat, a ja w dalszym ciągu jestem jej wdzięczna za radę. Objaśnienia i zalecenia: Stres jest znakiem wprowadzenia patologicznej energii - informacji do organizmu, natomiast wypadanie włosów - miejscem jej lokalizacji. Uryna zabarwiona na złoto przyjmuje częściowo jego właściwości, czyli jest wspaniałym środkiem oczyszczającym. Proces oczyszczania przejawia się poprzez swędzenie, wysypkę itd. Włosy zaczęły odrastać, gdy organizm został oczyszczony, czyli pozbawiony zła. Jeszcze większą moc oczyszczającą ma uryna odparowana do 1/4. Prawie kaŜdy człowiek ma w sobie ogniwa zła. Jeśli 2 razy w roku smarować profilaktycznie ciało przez 1-2 tygodnie, co drugi dzień taką odparowaną uryna - pozbędziemy się tych złych wibracji. Skóra będzie znakiem czystości energetycznej organizmu. Mnie się wydaje, Ŝe kaŜdy jest zainteresowany tym, by we właściwym czasie wyciągnąć brud (obojętnie jaką ma naturę) ze swego organizmu. Okazuje się, Ŝe do tego celu najlepsza jest własna uryna. Oczyszczanie organizmu za pomocą ssania oleju Oryginalną metodę oczyszczania i leczenia organizmu (zapoŜyczoną ze starych źródeł) zaproponował bakteriolog P. T. Tkaczuk. Metoda ta bazuje na tym, Ŝe jedna z funkcji gruczołów jamy ustnej polega na wydalaniu produktów przemiany materii z krwi. Ślina ma odczyn alkaliczny. Ilość przechodzącej przez gruczoły krwi w trakcie ssania lub Ŝucia zwiększa się 3-4 razy. Zachodzi swoiste przetaczanie całej krwi przez ten "filtr" i jej oczyszczanie. Olej w tym wypadku występuje w roli absorbenta, który wiąŜe to, co jest szkodliwe i zbędne dla organizmu. Metoda oczyszczania: jedną stołową łyŜkę oleju umieszczamy w przedniej części jamy ustnej. Olej naleŜy ssać jak cukierek, bez połykania. Ssanie trwa 15-20 minut. Na początku olej gęstnieje, potem staje się wodnisty. W tym momencie go wypluwamy. Płyn powinien być biały jak mleko. śółty kolor płynu wskazuje na to, Ŝe procedura nie została zakończona. Robimy to raz dziennie, najlepiej rano, na czczo. W czasie ssania organizm uwalnia się od szkodliwych bakterii, toksyn, kwasowości, aktywizuje się i normalizuje przemiana materii. Pamiętajmy tylko, Ŝe przy stosowaniu tej metody, mogą występować chwilowe komplikacje, co jest rezultatem "rozluźnienia" ogniw choroby. Decydujemy sami, ile razy stosować trzeba tę procedurę. Ostre choroby leczą się łatwo i szybko, w ciągu 2 tygodni, leczenie chorób przewlekłych trwa trochę dłuŜej.

69

Część 2 Prawidłowe odŜywianie Fizjologia trawienia Procesy przetwarzania, pokarmów u wszystkich zwierząt ciepłokrwistych (w tym i człowieka) wyglądają podobnie: w jamie ustnej pokarm się rozdrabnia, w Ŝołądku zachodzi denaturacja kwasowa; w jelicie cienkim - hydroliza za pomocą fermentów samego organizmu i fermentów zawartych w pokarmie oraz wchłanianie przetworzonych pokarmów, w jelicie grubym zachodzi dalsze trawienie i wchłanianie pokarmów, jak równieŜ formowanie mas kałowych i ich ewakuacja. W kaŜdym z tych elementów układu trawiennego występuje swój rodzaj trawienia za pomocą "swego" fermentu. W jamie ustnej za pomocą własnych fermentów jest trawiona skrobia (stadium początkowe). W Ŝołądku pokarm zostaje trawiony przy pomocy fermentów własnych i znajdujących się w pokarmach (autoliza). W jelicie cienkim pokarm jest trawiony w obrębie jelita i przy jego ściance. W tym procesie zostają wykorzystane fermenty własne i powstałe w rezultacie autolizy oraz flora bakteryjna. W jelicie grubym do pracy włączone są przewaŜnie drobnoustroje - tzw. trawienie symbiozowe. Fermenty Musimy wiedzieć coś niecoś o fermentach. Fermenty przyspieszają procesy biochemiczne, mają działanie specyficzne (na pokarm białkowy wydzielane są jedne fermenty, na węglowodanowy - inne itd.), są nietrwałe przy wysokich temperaturach, aktywne w określonych środowiskach (np. niektóre są aktywne w środowisku kwaśnym, inne - w zasadowym lub neutralnym). Fermenty są produkowane przez komórki wydzielnicze. Komórki te uzyskują z krwi substancje niezbędne dla syntezy fermentów. Na syntezę fermentów potrzebna jest energia. śołądek śołądek w procesie ewolucji powstał jako organ deponujący poŜywienie i wykonujący początkowe stadium hydrolizy. śołądek ma skomplikowaną budowę. RóŜne jego "pola" wydzielają inny sok Ŝołądkowy. Górna część w krótkim czasie wydziela bardzo kwaśny sok, dolna część wydziela sok mniej kwaśny i w dłuŜszym czasie, część odźwiernikowa zasadowy przez cały czas. Teraz staje się jasne dlaczego właśnie na górnej części Ŝołądka powstają wrzody i złośliwe nowotwory. W ciągu doby u człowieka wydziela się 1,5-2 litra soku Ŝołądkowego. śołądek spełnia waŜna czynność ruchową, zapewniającą: 1. Przemianę pokarmu w miazgę pokarmową w części odźwiernikowej; 2. Jej ewakuację do dwunastnicy.

70

Rys. 14 - śołądek 1 - górna część, 2 - dolna część, 3 - część odźwiernikowa Czynność wewnątrzwydzielnicza Ŝołądka zaleŜy od stanu gruczołów Ŝołądkowych. Wydzielanie soku Ŝołądkowego jest procesem łatwo hamowanym, zwłaszcza na początku. Bardzo mocno wpływają emocje. Ilość wydzielanego w czasie trawienia soku zaleŜy bezpośrednio od ilości zaŜytego poŜywienia. Tłuszcze na 2-4 godziny naruszają sekrecję gruczołów Ŝołądkowych w zaleŜności od ich ilości w poŜywieniu. Dwunastnica W dwunastnicy zachodzi: 1. Przejście od trawienia Ŝołądkowego do trawienia jelitowego. 2. Trzy podstawowe rodzaje trawienia: w jamie jelita, trawienie przez błonę dyfuzyjną, wewnątrzkomórkowe. 3. Wchłanianie i wydzielanie substancji; 4. Produkowanie hormonów jelitowych. Na przykład w błonie śluzowej dwunastnicy powstają hormony: sekretyna - pobudza sekrecję trzustki i Ŝółci, holecystokinina stymuluje motorykę pęcherzyka Ŝółciowego, otwiera przewód Ŝółciowy, wilikinina pobudza motorykę kosmków jelita cienkiego itp. Jelito cienkie Jelito cienkie ma długość około 6 metrów, a jego gruczoły wydzielają do dwóch litrów soku na dobę. Łączna powierzchnia błony jelita wynosi około 5 m2. To prawie trzy razy więcej od całej powierzchni ciała. Dzięki tak duŜej powierzchni jelita cienkiego, zachodzą tu procesy wymagające duŜej ilości swobodnej energii. Według niektórych badaczy w jelicie cienkim zachodzi chłodna synteza termojądrowa, przemiana

71

jednych substancji w inne. Dlatego właśnie tu zachodzą procesy związane z przyswajaniem pokarmów, trawienie oraz wchłanianie. Jelito cienkie stanowi poza tym waŜny organ wydzielania wewnętrznego - posiada mnóstwo komórek, które syntetyzują i wydzielają hormony. Ostatnie badania wykryły tam siedem rodzajów komórek wewnątrzwydzielniczych. KaŜdy z nich produkuje określony hormon. Budowa ścianki jelita Teraz naleŜałoby zastanowić się nad budową ścianki jelita cienkiego i procesem trawienia w nim zachodzących. Ścianka jelita cienkiego ma skomplikowaną budowę. Komórki błony śluzowej posiadają do czterystu odrostów - mikrokosmków. Na jeden milimetr kwadratowy nabłonka jelitowego jest ich około 50-200 milionów. Tworzą one dość gęstą "szczoteczkę", która nazywa się kosmkami jelitowymi. Taka struktura zwiększa powierzchnię wchłaniającą komórek jelitowych. Z kolei powierzchnię mikrokosmków pokrywa glikokaliks. Składa się z ogromnych ilości cienkich zakręconych nici, które tworzą dodatkową warstwę i wypełniają pory pomiędzy kosmkami. Te nici są wytwarzane przez komórki jelitowe i "rosną" z błon kosmków. Zatem glikokaliks oraz kosmki odgrywają rolę porowatego katalizatora - zwiększają powierzchnię aktywną. Poza tym same kosmki uczestniczą w przemieszczeniu substancji w procesie pracy katalizatora. Kosmki równieŜ posiadają zdolność kurczenia się i rozluźniania w rytmie sześć razy na minutę co zwiększa prędkość trawienia i wchłaniania. Glikokaliks natomiast stanowi dodatkowe ogniwo obniŜające potok toksyn wewnątrz organizmu - swoisty filtr bakteryjny. Trawienie w jelicie cienkim Proces trawienia w jelicie cienkim wygląda następująco: z pomocą trawienia dokonują się głównie początkowe etapy hydrolizy białek, tłuszczy, węglowodanów. Ten rodzaj trawienia "załatwia" tylko początkowy etap hydrolizy molekuł. Na błonie mikrokosmków zachodzą końcowe efekty hydrolizy oraz wchłaniania. Wydzielanie soków trawiennych W ciągu doby do układu Ŝołądkowo-jelitowego wydziela się 56 litrów soków trawiennych: litr śliny, do dwóch litrów soku Ŝołądkowego, 0,75 l Ŝółci, dwa litry soku z jelit, 0,7-0,8 l soku trzustkowego. Na zewnątrz natomiast wydziela się z jelit zaledwie 150 ml! Pozostała ilość zostaje wchłaniana. Przy naruszeniu procesów wchłaniania pojawia się płynny stolec. Poszczególne części układu Ŝołądkowo-jelitowego pełniąc swoje funkcje są odizolowane od siebie poprzez specjalne zawory. Izolacja jest konieczna poniewaŜ kaŜdy oddział układu jelitowego posiada swój czynnik pH. W ustach jest zasadowy, w Ŝołądku kwaśny, w dwunastnicy w okresie trawienia neutralny, tu równieŜ wydziela się sok trzustkowy z zasadowym pH dla neutralizowania kwasowości nadchodzącej z Ŝołądka. Między posiłkami cienkie jelito ma słabo zasadowe pH, jelito grube - słabo kwaśne. W kaŜdym z oddziałów róŜny jest czas przebywania pokarmu. W jamie ustnej, w zaleŜności od rodzaju poŜywienie pozostaje od kilku sekund do minuty, w Ŝołądku dwie, cztery godziny, w jelicie cienkim cztery, pięć godzin, natomiast w jelicie grubym dwanaście-osiemnaście godzin. Ilość drobnoustrojów "zamieszkałych" w układzie Ŝołądkowo-jelitowym równieŜ jest róŜna. W jamie ustnej jest ich duŜo, w Ŝołądku niewiele, w jelicie cienkim zaczynają gwałtownie rozmnaŜać się w momencie dostarczenia tam pokarmu, w jelicie grubym jest ich kolosalna ilość. KaŜdy oddział układu Ŝołądkowo-jelitowego zamieszkują inne rodzaje bakterii. Krótko mówiąc soki trawienne, mikroorganizmy, tworzą w organizmie środowisko wewnętrzne, które stanowi część ekologii człowieka. To środowisko jest czymś pośrednim (środowisko buforowe)

72

pomiędzy środowiskiem zewnętrznym (powietrze, gleba itp.) wewnętrznym (krew, płyn międzykomórkowy). Zatem staje się oczywiste, Ŝe jak buforowe tak i wewnętrzne środowiska organizmu zaleŜą przede wszystkim od spoŜywanych pokarmów. Trawienie symbiozowe (trawienie z wykorzystaniem endogennej flory bakteryjnej) W poprzednich rozdziałach juŜ mówiliśmy o roli bakterii Ŝołądkowo-jelitowych w procesie trawienia. Przyjrzyjmy się temu zjawisku. Jeszcze do niedawna flora bakteryjna uwaŜana była za niepoŜądaną i wręcz szkodliwą. Ostatnie badania ujawniły coś diametralnie przeciwnego - flora bakteryjna jest nie tylko nieszkodliwa, ale i niezbędna dla normalnego rozwoju fizjologicznych czynności organizmu. W procesie ewolucji powstała symbioza pomiędzy organizmem gospodarza i drobnoustrojami "zamieszkałymi" w jego układzie Ŝołądkowo-jelitowym. Zachodzi między nimi przemiana metaboliczna (produktów substancji odŜywczych, róŜnorodnych stymulatorów, inhibitorów, hormonów i innych aktywnych fizjologicznie substancji). Flora bakteryjna utrzymuje niezbędną współzaleŜność substancji w układzie Ŝołądkowo-jelitowym, rozkłada niektóre niezbędne komponenty pokarmowe i tworzy produkty brakujące. Nieprzypadkowo u niektóiych zwierząt (głównie roślinoŜernych) masa flory bakteryjnej moŜe stanowić 1/7 masy ciała. Potok bakterialnych metabolitów składa się z: 1. 2. 3. 4.

substancji odŜywczych przemienionych przez mikroflorę produktów czynności bakterii substancji zbędnych, przemienionych przez mikroflorę bakteryjnej flory gospodarza

Składniki te zawierają: niezbędne dla Ŝycia substancje (witaminy, aminokwasy itd.), substancje, które na dzień dzisiejszy nie są uznawane ani za korzystne, ani za szkodliwe dla organizmu; substancje toksyczne. Porównywanie organizmów "bezbakteryjnych" z organizmami z normalną mikroflorą pokazało, Ŝe pozbawione bakterii zwierzęta mają cały szereg defektów i powinny być zaliczone do zwierząt bezwartościowych. W związku z tym podtrzymywanie w organizmie normalnej flory bakteryjnej staje się najgłówniejszym zadaniem nauki o Ŝywieniu i w ogóle nauki o zdrowym Ŝyciu. W dzisiejszych czasach dysbakteriozy stanowią przyczynę wielu schorzeń i dotyczą praktycznie kaŜdego. Inne charakterystyki systemu trawiennego O efektywności odŜywiania organizmu człowieka świadczy fakt Ŝe kaŜda komórka jelitowa jest w stanie zabezpieczyć substancje pokarmowe 103-105 innych komórek organizmu. Normalne funkcjonowanie układu Ŝołądkowo-jelitowego związane jest z jego ciągłym regenerowaniem. Najsłabszym ogniwem jest nabłonek, który szybko się złuszcza. Czas odbudowy nabłonka dwunastnicy 1,8 dnia (2,3% na godzinę), jelita cienkiego 3-5 dni (1,40,7% na godzinę). Najszybciej odnawia się glikokaliks, w ciągu czterech do dziesięciu godzin. Takie jego szybkie odnowienie tworzy efekt oczyszczania kosmków jelitowych. Stąd wynika, Ŝe częste posiłki (częste jedzenie) prawdopodobnie najszybciej złuszcza nabłonek jelita. W ogóle nabłonek jelita odbudowuje się całkowicie w ciągu 6-14 dni. Oto między innymi odpowiedź na pytanie dlaczego powstrzymywanie się od jedzenia w ciągu tego czasu sprzyja bliznowaceniu wrzodów układu Ŝolądkowo-jelitowego.

73

Zalecenia praktyczne do unormowania pracy układu Ŝołądkowo - jelitowego NaleŜy pić przed posiłkami W procesie trawienia, na produkty, oddziaływują soki Ŝołądkowe zawierające fermenty. Gdy pijemy np. mleko, kompot, wodę, rozcieńczamy i spłukujemy je do niŜej połoŜonych partii układu Ŝołądkowo-jelitowego. W rezultacie pokarm będzie zalegał w Ŝołądku do tej poiy, póki organizm nie wytworzy nowych fermentów, lub teŜ moŜe zostać przeniesiony do dolnych partii układu Ŝołądkowo-trawiennego bez obróbki fermentami. Spowoduje to gnicie i rozkład drobnoustrojowy produktów i następnie wchłanianie tego wszystkiego do krwi. Nasza siła Ŝyciowa będzie marnowana na syntezę dodatkowej porcji fermentów i detoksykację produktów gnicia nie strawionego pokarmu. Aparat wydzielający soki trawienne Ŝołądka i dwunastnicy pracuje z obciąŜeniem. Zamiast 700 mililitrów soku Ŝołądkowego trzeba będzie wydzielić w czasie trawienia 1,5-2 razy więcej soków. Z tego powodu z czasem pojawia się niestrawność, obniŜona kwasowość i nieŜyt Ŝołądka. Poza tym płyn dostaje się prędko w inne oddziały układu Ŝołądkowo-jelitowego, kaŜdy z tych układów wypełnia swoją funkcję i ma swoje pH. Płyn zmienia pH, zmywa warstwę ochronną śluzu. W taki właśnie sposób zaczyna się proces owrzodzenia dwunastnicy. NaleŜy wypijać płyny 15-20 min. przed jedzeniem. Nie pijmy nic w godzinę - dwie po jedzeniu. W zaleŜności od rodzaju poŜywienia znajduje się (przebywa) ono w Ŝołądku przez 2-3 godzin, a w jelicie cienkim 4-5 godzin. Po 2-4 godzinach proces trawienia w jelicie cienkim dopiero się zaczyna. Trawienie i wchłanianie poŜywienia zachodzi w określonych częściach jelita cienkiego. Wypity płyn błyskawicznie trafi do Ŝołądka i nie tylko rozcieńczy soki trawienne jelita cienkiego, lecz i substancje odŜywcze poza strefy ich przyswajania. W rezultacie nie otrzymujemy Ŝadnej korzyści z jedzenia, Ŝywimy tyko gnilne drobnoustroje. Trzustka, wątroba, gruczoły jelita cienkiego będą zmuszone do wytwarzania nowej porcji substancji trawiennych wyczerpując zasoby organizmu i pracując z obciąŜeniem. Po pokarmach węglowodanowych (kasza, pieczywo) moŜna pić po 3 godzinach, po poŜywieniu białkowym (mięso, ryby itp.) po 4-5 godzinach. Jeśli w tym czasie odczuwamy pragnienie (zwłaszcza na początku przejścia na prawidłowe odŜywianie się) moŜna przepłukać usta i wypić 2-3 małe łyki. Przy całkowitym przejściu na reŜim prawidłowego odŜywiania się, pragnienie juŜ nie będzie nas dręczyć. Starajmy się dokładnie przeŜuwać jedzenie Dokładne przeŜuwanie poprawia ukrwienie gruczołów jamy ustnej, oczyszcza krew z toksyn i innych substancji szkodliwych. Wysoka alkaliczność śliny sprzyja podtrzymaniu równowagi kwasowo-zasadowej organizmu. Akt Ŝucia wzmacnia perystaltykę. Gdy poŜywienie jest niewystarczająco rozdrobnione, utrudnia to proces trawienia, a w jelicie grubym te grudki jedzenia stanowią poŜywienie dla drobnoustrojów, gniją i tworzą "zwały" kamieni kałowych. Z tego powodu nie zaleca się równieŜ picia w czasie posiłku. Jest to dokładnie ujęte w "C'jud-s'i": "Jeśli pić przed jedzeniem, w trakcie jedzenia i po jedzeniu, ciało stanie się otyłym lub schudnie" Zatem naleŜy starannie przeŜuwać i nie popijać. Nie spoŜywamy posiłków w nienormalnych stanach emocjonalnych. Zmęczenie, ból, strach, niepokój, rozpacz, depresja, gniew, zapalenia, gorączka itp. powodują

74

zaprzestanie wydzielania soków Ŝołądkowych i zwolnienie lub całkowite zatrzymanie się perystaltyki układu pokarmowego. PoŜywienie przyjmowane w takim stanie nie przyswaja się - gnije, fermentuje. Pamiętajmy: a. śarty i śmiech przy stole sprzyjają rozluźnieniu i korzystnym stanom emocjonalnym. Niech przy stole zawsze królują śmiech i radość. Powinno to stać się główną zasadą naszego Ŝycia. W tym czasie tworzymy swoje ciało i swoje zdrowie. b. W stanach gorączkowych, chorobowych nie jemy nic - do tej pory gdy poczujemy się dobrze. c. Nie jemy nic w stanach napięć emocjonalnych. Opuszczamy 1-2 posiłki, dopóki nie uspokoimy się. d. jeśli jesteśmy zmęczeni, przed jedzeniem lepiej odpocząć. Nie spoŜywamy zbyt zimnego i zbyt gorącego poŜywienia Enzymy trawienne są aktywne tylko w temperaturze naszego ciała. Gdy jedzenie jest zimne lub gorące, enzymy rozpoczną najefektywniejsze działanie tylko wtedy gdy osiągnie ono temperaturę 36,6 stopni. Zwłaszcza niezdrowe jest jedzenie zimnych pokarmów i napojów: gaszą "ogień" w naszym organizmie. Jemy tylko wtedy, gdy jesteśmy głodni Zaznaczam od razu: naturalne poczucie głodu trzeba odróŜniać od patologicznego odruchu "coś przetrącić". Prawdziwe poczucie głodu pojawia się tylko wtedy, gdy pokarm przeszedł wszystkie stadia trawienia i przyswajania. Tylko wtedy obniŜa się stęŜenie substancji odŜywczych we krwi. Te sygnały docierają do centrum pokarmowego i w taki sposób powstaje poczucie głodu. Fałszywe uczucie głodu pojawia się przy naruszeniu pracy układu Ŝołądkowo-jelitowego. Przy prawidłowym odŜywianiu te patologiczne zmiany znikną pod warunkiem przeprowadzania starannego oczyszczania organizmu. WaŜne jest jeszcze jedno: Ŝadnych "przekąsek" między posiłkami. JuŜ staroŜytni pisali: "Nie wolno jeść nowego poŜywienia zanim nie strawimy poprzedniego, poniewaŜ mogą wskazywać niezgodność i zaczną sprzeczkę." Jeśli ciągle coś Ŝujemy, przestanie wydzielać się śluz chroniący śluzówkę Ŝołądka i dwunastnicy. Aparat wydzielniczy będzie ciągle obciąŜony. Na dodatek, w trakcie trawienia zachodzi złuszczanie się nabłonka błony śluzowej układu Ŝołądkowo-jelitowego. Naturalnie przy częstym jedzeniu proces ten będzie znacznie intensywniejszy, co doprowadzi do szybkiego zuŜycia układu Ŝołądkowo-jelitowego. Wykorzystujmy w odpowiedni sposób wpływ mikroflory Zatrzymajmy się na dwóch przykładach - pozytywnego i negatywnego wpływu mikroflory. Negatywny wpływ mikroflory Gdy wprowadzamy do organizmu pokarmy w postaci monomerów (mleko, zupy mleczne, roztwory cukru, glukozy, w postaci napojów i innych sztucznych zestawów) przestaje funkcjonować mechanizm obronny (trawienie błonne). Wówczas bakterie znajdują się w sytuacji dogodnej dla rozmnaŜania się, w związku z nadmiarem łatwo przyswajalnych monomerów pokarmu w jelicie cienkim. Prowadzi to do zaburzenia endoekologii człowieka, do utraty przez organizm niezbędnych substancji, do zwiększenia potoku toksyn. Nietolerancja mleka

75

Polega na braku fermentu laktozy w komórkach jelitowych. Tylko ten i Ŝaden inny ferment rozszczepia laktozę mleka. Gdy go brak, laktoza staje się "zdobyczą" drobnoustrojów. Bakterie potrafią się rozmnaŜać się z niesamowitą szybkością. Zapotrzebowanie pokarmowe jednej bakterii w ciągu doby wynosi zapotrzebowanie 15-letniego chłopca. Takie szybkie rozmnaŜanie bakterii powoduje dostanie się do środowiska wewnętrznego organizmu duŜej ilości drobnoustrojowych metabolitów i jak z stąd wynika, zatrucie. Pozytywny wpływ mikroflory Masa flory bakteryjnej niektórych zwierząt moŜe wynosić 1/7 ogólnej masy ciała. Przedostanie się pokarmu do organizmu aktywizuje rozmnaŜanie się bakterii, "zamieszkałych" w Ŝołądku i jelitach. Okazuje się, Ŝe mikroflora jest trawiona i utylizowana przez organizm gospodarza. Drobnoustroje, mikroby, droŜdŜe itp. stanowiące normalną mikroflorę są znakomitym surowcem pokarmowym. Białko bakterii i droŜdŜy zawiera wszystkie najwaŜniejsze aminokwasy. Poza tym wewnątrz tych najprostszych organizmów powstaje i gromadzi się mnóstwo witamin, szczególnie grupy B i witamina D. Zatem te mikroby stanowią dla nas najbardziej odŜywcze "mięso". Mamy wewnątrz własne "zakłady mięsne" trzeba tylko nauczyć się z nich korzystać. Normalna mikroflora szczególnie dobrze odŜywia się świeŜym pokarmem roślinnym, który zawiera takŜe duŜo tlenu, niezbędnego drobnoustrojom do oddychania. W gotowanym jedzeniu tlenu jest znacznie mniej. Z tego powodu rozwijają się inne rodzaje bakterii, które wykorzystują rozszczepienie beztlenowe, co zwiększa toksyczność ich metabolitów. Poza tym dysbakterioza prowadzi do obniŜania aktywności fermentów jelita cienkiego. Przyczyny rozwoju dysbakteriozy: 1. Nieprawidłowe odŜywianie - pokarm jest mocno zmieniony (monomery), degradowany (obróbka termiczna), zuŜywa się w nieodpowiedni sposób. 2. Przyjmowane antybiotyki tworzą patogenną mikroflorę niszcząc przy okazji normalną. 3. Schorzenia układu jelitowo-Ŝołądkowego oraz deficyt witaminy A. 4. Stresy. 5. "Kwaśne" pieczywo, z dodatkiem droŜdŜy piekarniczych. Niestety, ten nakaz jest przez nas regularnie naruszany. DroŜdŜe zawarte w wyrobach z mąki niszczą nas powoli, ale skutecznie, wypaczają naszą mikroflorę i sprzyjają rozwojowi nieodwracalnej dysbakteriozy. PoŜywienie Dla lepszego zrozumienia, co powinniśmy jeść, co rzeczywiście nas Ŝywi, musimy poznać podstawowe zjawiska naszego Ŝycia. Jak wiadomo, istota Ŝywa składa się z substancji i pola. Przy czym, substancja ma specyficzną formę - lewy obrót. To stanowi zasadniczą róŜnicę między Ŝywą - organiczną substancją i skostniałą - nieorganiczną, w której są przemieszane substancje z lewym i prawym obrotem. KaŜdy Ŝywy obiekt posiada pole (bioplazmę). Ma skomplikowaną przyrodę, która znika wraz z zanikaniem Ŝycia. Materia nieorganiczna takiego pola nie posiada. Stąd - główny wniosek: do podtrzymania i rozwoju Ŝycia potrzebujemy pokarmów z lewoobrotową substancją i bogatego w bioplazmę. Właśnie taki pokarm zmniejsza entropię (rozpad) w Ŝywym systemie (organizmie). Jeśli poŜywienie zawiera substancje z prawym obrotem lub nie posiada bioplazmy, zwiększa entropię i hamuje czynność organizmu. Skład poŜywienia Powstają przed nami następne waŜne pytania: z czego składa się nasze poŜywienie? Jaką rolę odgrywają składniki poŜywienia w podtrzymywaniu normalnej czynności organizmu?

76

Woda Organizm człowieka w 55-65% składa się z wody. Organizm dorosłego człowieka o wadze 65 kg zawiera około 40 litrów wody; 25 litrów znajduje się wewnątrz komórek, a 15 wchodzi w skład płynu pozakomórkowego. W miarę starzenia się człowieka ilość wody w jego ciele zmniejsza się. Porównajcie, ciało 3miesięcznego płodu zawiera 95% wody, natomiast ciało noworodka - juŜ tylko 70%. Wielu autorów uwaŜa, iŜ jedną z przyczyn starzenia się organizmu jest obniŜanie zdolności substancji koloidalnych, zwłaszcza białka , które powinny wiązać większe ilości wody. Woda jest najwaŜniejszym środowiskiem, w którym zachodzą liczne reakcje chemiczne i procesy fizyko-chemiczne (asymilacja, dysymilacja, osmoza, dyfuzja i inne), które tworzą fundament Ŝycia. Organizm reguluje zawartość wody w kaŜdym organie i w kaŜdej tkance. Niezmienność środowiska wewnętrznego organizmu, między innymi określona zawartość wody, jest jednym z głównych warunków normalnej czynności Ŝyciodajnych przemian. Woda zawarta w organizmie róŜni się jakościowo od zwyczajnej. Po pierwsze, jest to woda strukturowana. Za pomocą najnowszych, subtelnych metod eksperymentalnych uzyskano zadziwiającą informację. OtóŜ, okazało się iŜ woda znajdująca się w bliskim kontakcie z molekułami biologicznymi występuje jakby w zamarzniętym stanie (posiada strukturę lodu). Te "lodowe" struktury wody są "matrycą Ŝycia". Bez nich Ŝycie jest niemoŜliwe. Tylko ich istnienie stwarza moŜliwość przebiegu najwaŜniejszych reakcji biofizycznych i biochemicznych. śywe molekuły organizmu są włoŜone jakby do kraty, podobne to jest do doskonale dopasowanego futerału. Z tego powodu nasycanie biomolekuł wodą i zdolność utrzymywania przez nie wody jest o wiele wyŜsza, gdyŜ woda tworząca z nimi system ma strukturę "lodu". Po pierwsze - zwykła woda jest chaotycznym skupiskiem molekuł, w Ŝadnym wypadku nie moŜe słuŜyć jako "futerał" dla biomolekuł. śywe molekuły źle układają się między molekułami takiej wody i zatrzymują ją źle w naszym ciele. Woda uzyskuje strukturę "lodu" kosztem wydatkowania energii z organizmu. Po drugie - woda strukturowana, zwłaszcza woda zawarta w Ŝywych organizmach cechuje się asymetrią. KaŜda zaś asymetria stanowi źródło swobodnej energii. Po trzecie - okazuje się, Ŝe informacja biologiczna moŜe być przekazywana kryształowym strukturom wody. Została odkryta "pamięć" wody. Przy czym, pamięć zapisana jest tak mocno, Ŝe zatrzeć ją moŜna tylko po 2-3 godzinnym gotowaniu wody. Taka właśnie woda wchodzi w skład owoców, soków, warzyw oraz soków z tych produktów. Owoce i warzywa zawierają 70-90% takiej wody, substancje nierozpuszczalne stanowią 28%, substancje rozpuszczalne - 7-16%. Nie mamy w ogóle pragnienia, poniewaŜ zaŜyliśmy najlepszą, najbardziej wartościową wodę. Woda w świeŜo wyciśniętych sokach oraz woda ze stopniałego śniegu działa odmładzające i leczniczo na nasz organizm. Właśnie taką wodą najlepiej zaspokoisz pragnienie. Woda mineralna ma właściwości lecznicze, dzięki informacji którą wchłania przechodząc przez warstwę skorupy ziemskiej. Rozpuszczone w wodzie substancje mineralne nie są przyswajalne przez organizm i są wydalane jako ciała obce. Substancje nieorganiczne są przyswajalne tylko przez rośliny. Tylko taką drogą - przyswojone przez rośliny - mogą być minerały przyswojone przez człowieka. W normalnych warunkach klimatycznych i umiarkowanym obciąŜeniu fizycznym człowieka, powinno wystarczyć mu tej wody, która jest w surówkach i owocach. Gdy poŜywienie zawiera mało produktów roślinnych, człowiek z reguły odczuwa pragnienie i pije duŜo wody.

77

Przynosi to niewątpliwie szkodę dla organizmu, gdyŜ zwiększa obciąŜenie serca, nerek, przyspiesza procesy rozkładania się białka. WaŜne jest, aby pamiętać, iŜ spoŜywanie produktów z duŜą zawartością soli sodu sprzyja utrzymywaniu się wody w organizmie, soli potasu i wapnia, odwrotnie - one wyprowadzają wodę. Zatem zalecane jest ograniczenie spoŜywania soli i produktów zawierających sód przy schorzeniach serca i nerek, natomiast naleŜy wprowadzać do organizmu produkty bogate w potas i wapń. W przypadku odwodnienia organizmu, odwrotnie - zwiększamy ilość spoŜywanych produktów zawierających sód, zmniejszamy ilość wapnia i potasu. Białka Białka, to złoŜone, zawierające azot polimery, monomerami, których są alfa-aminokwasy. Skład aminokwasów róŜnych białek nie jest jednakowy i stanowi najwaŜniejszą charakterystykę kaŜdego białka, jak równieŜ kryterium jego wartości w odŜywianiu. Aminokwasy to związki organiczne, posiadające 2 grupy funkcjonalne: grupę karboksylową i grupę aminową. W skład białka wchodzi około 20 aminokwasów. Podstawowe funkcje białka w organizmie Plastyczna: Białka stanowią około 15-20% surowej masy tkanek (tłuszcze i węglowodany - tylko 1-5%) i są głównym "budulcem" komórek, organów i substancji międzykomórkowej. Katalityczna: Białka są podstawowym składnikiem wszystkich znanych obecnie fermentów. Fermenty z kolei odgrywają główną rolę w przyswajaniu przez organizm człowieka substancji Ŝywnościowych i w regulowaniu wszystkich wewnątrzkomórkowych procesów przemiany. Hormonalna: Znaczna część hormonów w swojej naturze to białka. Specyficzność: RóŜnorodność i unikatowość białek indywidualnych zapewnia niepowtarzalność tkanki i gatunkową specyficzność. Transportowa: Białka biorą udział w transportowaniu przez krew tlenu, tłuszczów, węglowodanów, niektórych witamin, hormonów i innych. Białka specyficzne zapewniają transport róŜnych soli mineralnych i witamin przez błony komórkowe i struktury wewnątrzkomórkowe. Zapotrzebowanie człowieka na białka i aminokwasy Człowiek rośnie i musi jeść - nad tym tematem nie warto długo się rozwodzić. Dlatego teŜ dzisiaj tak zwany "problem białkowy" jest nie mniej waŜny, niŜ poszukiwanie nowych źródeł energii i surowców. Uczeni na całym świecie skrupulatnie badają znane źródła białka: droŜdŜe i pleśń, grzyby i bakterie, wodorosty, rośliny. Ale paradoks: problem białka nie obchodzi Aborygenów z Nowej Gwinei. Dlaczego? OtóŜ, do tej pory uwaŜano, iŜ w naszym codziennym jadłospisie powinno być zawarte tyle białka, ile potrzebuje organizm. Aborygeni tę zasadę ignorują w ciągu całego swojego Ŝycia. Rezultaty badań nad ich odŜywianiem wywołały sensację: wykryto mianowicie brak równowagi białkowej, czyli Aborygen zaŜywa z pokarmem 20-30 gramów białka, zuŜywając 1,5 raŜą więcej. Skąd otrzymuje brakujące 10-15 gramów? PrzecieŜ nie z powietrza? Właśnie z powietrza! W jelitach kaŜdego człowieka zamieszkuje kilka odmian

78

drobnoustrojów, które produkują białko z azotu powietrza rozpuszczonego w sokach trawiennych. Dlaczego tak się nie dzieje u innych mieszkańców ziemi? Widocznie zaleŜy to od składu pokarmu. Główne poŜywienie Aborygenów to batat (słodki ziemniak), bogaty w cukier i skrobię, ale zawierający tak mało białka, Ŝe drobnoustroje jelitowe są zmuszone wykorzystać azot atmosferyczny, przemieniając go w aminokwasy - "cegiełki", z których organizm człowieka moŜe budować swoje białka. Ten niezwykły eksperyment przeprowadziła sama Natura. Aborygeni odŜywiają się w ten sposób przez wiele 1000-leci. Jest to przykład na to jaką rolę odgrywa normalna mikroflora w "gospodarce pomocniczej" naszego organizmu. Jeśli zaspokoimy potrzeby naszych drobnoustrojów, są one w stanie nas wykarmić. W naszym świecie - świecie cywilizowanym, gdy przyswajalność aminokwasów jest obniŜona z powodu obróbki termicznej, a drobnoustroje istotnie się róŜnią od takich, które są niezbędne dla naszego zdrowia, norma białkowa została zawyŜona. Badania ostatnich lat wykazały, Ŝe oddziaływania biologiczne i właściwości anaboliczne są najbardziej wszechstronne przy następujących "połączeniach" białka i witaminy C: na kaŜdy gram białka - 1 mg witaminy C. Jeśli nie ma równowagi w tym stosunku, zostaje przyswajane tylko tyle białka, na ile starcza witaminy C, pozostała część gnije i idzie na pokarm patogennej mikroflory. W ogóle warto wiedzieć, iŜ potrzebujemy zaledwie 4% energii pochodzącej z białka. Tę ilość da się łatwo zaspokoić, stosując odŜywianie roślinne. Pokarm zawierający duŜo białka Najlepszy pokarm roślinny to: orzechy, ziarno, kiełki ziarna., droŜdŜe piwne. Dobry pokarm to: jajka, groch, bób, ryba, ser, grzyby, słodkie mleko. Zły pokarm: wszystkie zboŜa i kasze łuszczone (z oczyszczonego ziarna), mięso, przegotowane i pasteryzowane mleko. WykaŜę na dwóch przykładach szkodliwość obróbki termicznej spoŜywanych pokarmów mięsnych. Indukcyjna autoliza (samotrawienie) W literaturze naukowej został opisany następujący eksperyment: "W przezroczystej komorze, wypełnionej naturalnym sokiem Ŝołądkowym człowieka umieszczono "surową" Ŝabę, i Ŝabę po krótkiej obróbce cieplnej. Po kilku pierwszych godzinach hydroliza ścięgien drugiej Ŝaby przebiegała szybciej, ale po 2-3 dniach "surowa" Ŝaba rozpuściła się całkowicie. Struktury ścięgien Ŝaby po obróbce cieplnej zachowały się nienaruszone. Ten eksperyment udowodnił, Ŝe białka naturalne, które nie zostały poddane obróbce termicznej rozszerzają się szybciej i bardziej skutecznie, aniŜeli poddane jakiejkolwiek obróbce (wędzenie, solenie, gotowanie itp.). Okazało się, Ŝe kwas chlorowodorowy soku Ŝołądkowego przenika do komórek pokarmowych i powoduje rozpad liposomów (organów komórki). W liposomach komórki znajdują się fermenty - hydrolazy, które w warunkach bardzo kwaśnego środowiska (pH 3,55,5) niszczą wszystkie struktury komórkowe. Wynika stąd, Ŝe sok Ŝołądkowy indukuje samotrawienie pokarmu za pośrednietwem fermentów tegoŜ pokarmu. Mechanizm ten funkcjonuje tak u zwierząt drapieŜnych, jak i u roślinoŜernych. Autoliza indukcyjna zwiększa się w temperaturze 37-40° C. Pod wpływem soku Ŝołądkowego zachodzi:

79

1. zwiększenie przenłkalności błon; 2. zmiana aktywności fermentów; 3. zmienia się stan białkowych komórek i tkanek w szczególności ich wraŜliwości na oddziaływanie fermentów. W przeciwieństwie do oddziaływania powierzchniowego soku Ŝołądkowego na pokarm, w przypadku indukcyjnej autolizy ma miejsce "wybuch" tkanek na zewnątrz, gdyŜ autoliza indukuje się w całej warstwie obiektu pokarmowego. W tym wypadku zachodzi rozszczepienie hydrolłtyczne wszystkich struktur komórkowych. Wszystkie zwierzęta wykorzystuję trawienie autolityczne zjadając Ŝywe obiekty (zwierzęta lub rośliny) i tylko człowiek poddaje pokarm obróbce cieplnej, "polepszając" go. Biochemik Pargetti odkrył, Ŝe w trakcie przygotowania pokarmu w temperaturze powyŜej 54°C (obojętnie ile czasu to zajmie) aktywność fermentów zanika i autoliza staje się niemoŜliwa. Specyficzne dynamiczne oddziaływanie poŜywienia Specyficzne dynamiczne oddziaływanie poŜywienia (SDOP) przebiega jako zwiększenie przemiany materii po spoŜywaniu pokarmu w odniesieniu do poziomu podstawowego. Po około 15-30 min. po zjedzeniu wzrasta wymiana energetyczna po 3-6 godzinach, osiągając maksimum i zachowując ten poziom w ciągu 10-12 godzin. Przy czym tłuszcze tylko nieznacznie podwyŜszają wymianę, czasem nawet ją hamują. Węglowodany podwyŜszają go do 10-20%, pokarm białkowy - do 40%. Czym spowodowane jest tak znaczne podwyŜszenie energii po spoŜyciu pokarmu białkowego? By odpowiedzieć na to pytanie, trzeba wiedzieć ile białka pokarmowego zuŜywa dorosły człowiek na budowę i regenerację tkanek organizmu i ile - na wydatkowanie energii. Dawno temu Rubner udowodnił, Ŝe tylko 4% ogólnej wymiany energii idzie na budowę i przyrost białka. Stanowi to średnio około 30 g białka dziennie na osobę. 100 g mięsa zawiera 20 g białka. Zanim odpowiemy gdzie się podziewa zbędne białko, odpowiemy na inne pytanie: "co stanowi nasze podstawowe paliwo?" Głównym dostawcą paliwa człowieka są węglowodany. Oznaczamy je jako Cm(H2O)n. Przy utlenianiu tlenem otrzymujemy swobodną energię, którą wykorzystujemy, dwutlenek węgla CO2 i wodę H2O, które są łatwo wydalane z organizmu: Cm(H2O)n + mO2 = mCO2 + nH2O Molekuła białka składa się z azotu i węglowodanu: NcCm (H20)n. Jeśli białko wykorzystać jako materiał energetyczny, najpierw trzeba odszczepić azot, a potem wykorzystać węglowodan jako paliwo! NcCm (H2O)n + mO2 = Nc + mCO2 + nH2O. W przeciwieństwie do węglowodanów i tłuszczów azot w organizmie nie moŜe być zmagazynowany, lecz zostaje intensywnie wydalany z organizmu. Po białkowym śniadaniu zostaje wyprowadzone około 50% zawartego w pokarmie azotu. W tym wypadku wydatkowanie energii osiąga taki poziom, Ŝe 30-40% kalorii zuŜywa się na rozszczepienie azotu i wydalenie go z organizmu. Jak wiadomo, głównym organem wydalającym azot z organizmu są nerki, dlatego "nadplanowa" praca szybko je rujnuje. W rezultacie SDOP zachodzi nie tylko intensyfikacja wymiany energetycznej i rozpadu aminokwasów (białka), lecz i zmiana poziomu glukozy w krwi, zmiany bilansu wodno solnego, zmiany stanu naczyń itp. A. Braunsztein zwrócił uwagę, Ŝe przyswajanie i wymiana aminokwasów (białka) wymaga znacznej ilości swobodnej energii. Przechodząc przez organizm kaŜdy atom azotu powoduje rozpad wielu molekuł ATP i fosforanu nieorganicznego.

80

Porównanie prędkości syntezy i rozpadu białka i cyklu obrotowego azotu w dietach z małą i duŜą zawartością białka zostało ustalone, Ŝe stosując dietę biedną w białko intensywność cyklu obrotowego azotu obniŜa się na 18%. 18% zaoszczędzone przy przejściu na taką dietę pójdą na wzmocnienie i uleczenie naszego organizmu. Oto odpowiedź dla miłośników mięsnego poŜywienia, którzy uwaŜają go za dostawcę energii. Węglowodany NajwaŜniejszym dostawcą węglowodanów jest skrobia. Powstaje i gromadzi się w chloroplastach zielonych części roślin w postaci drobnych ziarenek, skąd drogą hydrolizy przeistacza się w rozpuszczalne w wodzie cukry, które łatwo przenoszą się przez błony komórkowe do innych części rośliny: w nasiona, korzenie, owoce itd. W organizmie człowieka skrobia surowych roślin podlega stopniowemu rozkładowi w układzie trawiennym. Rozkład ten zaczyna się jeszcze w ustach. Ślina częściowo zamienia je w maltozę. Oto dlaczego tak waŜne jest dobre przeŜuwanie pokarmu i nawilŜenie go śliną (pamiętajmy - nie pijmy w czasie jedzenia!) W jelicie maltoza hydrolizuje się w cukier prosty, który przenika przez ścianki jelita. Tam przemienia się w fosfaty i w takiej postaci trafia do krwi. Gotowane skrobie cieszą się złą opinią u współczesnych dietetyków. Mówi Uoker: "Molekuła skrobi nie jest rozpuszczalna w wodzie, spirytusie, eterze. Takie nierozpuszczalne cząsteczki trafiając do systemu krwioobiegu zanieczyszczają krew. Krew w procesie cyrkulacji ma tendencję do uwolnienia się od tych ziarenek, urządzając dla nich "magazyn". Gdy nasz jadłospis zawiera duŜo skrobii, zwłaszcza białej mąki, twardnieją tkanki wątrobowe". W skrobiach zawarte są dwie frakcje wielocukrów - amyloza 15-25% i amilopektyna 75-85%. Amiloza rozpuszcza się w gorącej wodzie, tworząc przezroczysty roztwór koloidalny. Amilopektyna w gorącej wodzie nie rozpuszcza się, tylko pęcznieje (potrzebuje do tego celu płynu z organizmu). W taki sposób po działaniu na skrobię gorącą wodą powstaje roztwór amilozy zagęszczony napęczniałą amylopektyną. Otrzymana gęsta, ciągliwa substancja nazywa się kleister. Podobnie się dzieje w naszym układzie Ŝołądkowo-jelitowym. Przy czym im wyŜszego przemiału jest pieczywo, rym wyŜszej jakości powstaje kleister. Kleister zatyka kosmki jelitowe i dolne odcinki jelita cienkiego wyłączając je z procesu trawienia. W jelicie grubym masa ta przywiera do jego ścianek, tworząc kamień kałowy. Po za tym, nie tak dawno zostało wykryte, Ŝe do wytworzenia w organizmie 1000 kalorii z 250 g białka lub węglowodanów zuŜywa się dodatkowo znaczną ilość substancji bioaktywnych (np. witaminy B1, B2, B3, C itd.). Czyli, by poŜywienie zostało właściwie przyswojone potrzebne są witaminy i mikroelementy. Bez spełnienia tego warunku skrobia fermentuje i gnije, zatruwając nasz organizm. Prawie kaŜdy codziennie wykrztusza z siebie krochmalistą flegmę, która wypełnia nasz organizm i powoduje ciągłe przeziębienia i katary. Jeśli nasz dzienny jadłospis będzie zawierać 20% skrobi (a nie 80%) i tę skrobię będziemy spoŜywać razem z substancjami bioaktywnymi, nasz oddech stanie się lekki i swobodny. Gdy ktoś jednak nie potrafi całkowicie przestawić się na produkty bez skrobi (po obróbce termicznej), pomogą zalecenia Sheltona: - spoŜywać wraz z pokarmem zawierającym skrobię duŜą ilość surówek (z wyjątkiem pomidorów), poniewaŜ surówki są bardzo bogate w witaminy i sole mineralne. Drugi waŜny aspekt tego problemu - jakie produkty zawierające skrobię, moŜna jeść? Jemy duŜo pieczywa, przygotowanego z mąki.

81

Mąka ma charakterystyczną właściwość - jest nią zawartość w niej glutenu. Powstaje on w czasie przygotowywania ciasta i składa się przewaŜnie z białka. Od właściwości fizycznych glutenu zaleŜą elastyczność, porowatość i objętość pieczywa. Natomiast badania nad glutenem wykazały, Ŝe produkty zawierające gluten wywołują" zanik kosmków jelitowych, co z kolei zmniejsza moc warstwy fermentacyjnej, pogarsza trawienie i wchłanianie substancji pokarmowych. W taki sposób powstaje pierwsze ogniwo w łańcuchu róŜnorodnych patologii. Unormowanie struktury kosmków moŜliwe jest tylko leczeniem dietą bezglutenową. Mąka Ŝytnia róŜni się od pszennej i zawiera mniej białka, więcej cukru i nie tworzy glutenu. Nie tworzy glutenu równieŜ mąka z owsa, kukurydzy, prosa. Jako źródło skrobi zalecane są kasze jaglana, gryczana, owies, ryŜ. Oprócz pieczywa częstym gościem na naszym stole są ziemniaki. W związku z tym, warto powiedzieć kilka słów na ich temat. Ziemniak zawiera substancję trującą, solaninę. Bardzo duŜo jest jej w naci, w zzieleniałych, zgniłych i przerośniętych bulwach. Dojrzałe świeŜe bulwy zawierają ją równieŜ, chociaŜ w ilościach nieszkodliwych dla zdrowia. I następna ciekawostka: młode ziemniaki (do 1 września) część jadalna 85%, w tym węglowodany - 17,8%. Ziemniaki od 1 września do 1 stycznia: część jadalna - 75%, w tym węglowodany - 15,8%. Ziemniaki od 1 stycznia do marca: część jadalna 70%, w tym 14,7% węglowodanów. Ziemniaki od 1 marca: część jadalna 60%, w tym węglowodany 12,6%. Jak widać, ziemniaki nie są produktem rewelacyjnym, najlepiej jeść je najwyŜej do 1 stycznia. Trzeba starać się w swoim Ŝywieniu najlepiej wykorzystywać produkty zawierające naturalną glukozę, fruktozę i sacharozę. Najwięcej cukru zawierają owoce, warzywa i kiełkujące ziarna. Włókna Ŝywnościowe (celuloza, błonnik, chemiceluloza, pektyna) są w składzie tkanek roślinnych. Ich rola polega na: 1. Formowaniu Ŝelepodobnych struktur wpływających na opróŜnienie Ŝołądka, prędkość wchłaniania w jelicie cienkim i na czas przesuwania przez układ Ŝołądkowo-jelitowy; 2. Utrzymywaniu wody (zapobiega powstawaniu kamieni kałowych), w zmianie składu elektrolitów i masy kałowej, zwiększając jej masę; 3. Zdolności włókien do absorpcji kwasów Ŝółciowych. Zwiększenie ilości włókien w jadłospisie obniŜa poziom cholesterolu we krwi. Związane to jest z udziałem włókien w cyklu obrotowym kwasów Ŝółciowych. Brak włókien Ŝywnościowych narusza nie tylko wymianę kwasów Ŝółciowych (oznacza to obniŜenie w krwi hemoglobiny), lecz równieŜ cholesterolu we krwi oraz hormonów steroidowych; 4. Wpływie włókien Ŝywnościowych na środowisko drobnoustrojów w jelicie. Trawienie 50% włókien Ŝywnościowych kierujących się do jelita realizuje się dzięki mikroflorze jelita grubego. Brak w diecie włókien Ŝywnościowych moŜe spowodować raka jelita grubego i innych partii jelita. Znane są równieŜ ich antytoksyczne właściwości: łatwo absorbują i wyprowadzają z organizmu toksyny i cięŜkie metale. Brak włókien prowadzi do powstania miaŜdŜycy, cukrzycy, nadciśnienia. Włókna Ŝywnościowe umownie dzielimy na delikatne (ziemniaki, kapusta, jabłka, morele i inne) i na grube (marchew, buraki itd.)

82

Tłuszcze Tłuszcze to substancje, w skład których wchodzą węgiel, wodór i tlen. W zaleŜności od stopnia nasycenia kwasami tłuszczowymi rozróŜniamy 2 grupy: twarde tłuszcze (słonina, smalec, masło śmietankowe), zawierające nasycone kwasy tłuszczowe i płynne tłuszcze (oleje), zawierające głównie nienasycone kwasy tłuszczowe. Nasycone kwasy tłuszczowe: kwas linolowy, kwas linolenowy i kwas arachidowy stanowią niezastąpiony element odŜywiania, gdyŜ nie zostają syntezowane w organizmie i w związku z tym powinny dostawać się do organizmu z poŜywieniem. Kwasy te ze względu na swoje własności odnoszone są do substancji niezbędnych do Ŝycia i są rozpatrywane jako witaminy (witaminy E i F). Kwas arachidowy poprzedza powstawanie substancji biorących udział w regulacji wielu procesów czynności trombocytów i prostaglandyn - substancji o wysokiej aktywności biologicznej (działanie hormonopodobne). Oddziaływanie ich podobne jest do oddziaływania hormonów - stąd pochodzi ich nazwa "hormonów tkanek". Syntezują się one bezpośrednio z fosfolipidami błon, Synteza zaleŜy od dostarczania tych kwasów przez organizm. Ustalone zostało powiązanie nienasyconych kwasów tłuszczowych z przemianą cholesterolu. Sprzyjają szybkiej przemianie cholesterolu w kwasy foliowe i wyprowadzają je z organizmu. Nienasycone kwasy tłuszczowe oddziaływują na ścianki naczyń krwionośnych: zwiększają ich elastyczność i obniŜają przenikalność. Niedobór tych kwasów powoduje obniŜanie się intensywności wzrostu i odporności na niekorzystne czynniki wewnętrzne i zewnętrzne, wpływa negatywnie na pracę mięśnia sercowego. Tłuszcze zawierają witaminy rozpuszczalne w tłuszczach. Tłuszcze zwierzęce dostarczają witaminę A i D, - tłuszcze roślinne zaś witaminę E. Tłuszcze roślinne posiadają wysoki stan energetyczny i pozostają w procesie fotosyntezy w zielonych częściach roślin i następnie odkładają się w nasionach i owocach. Przy rozszczepianiu uwalniają dwa razy więcej energii, aniŜeli przy rozszczepieniu białek i węglowodanów. Masło orzechów jest źródłem dobrze przyswajalnych emulgowanych tłuszczy. Gdy jemy wystarczająco duŜo orzechów, nie ma konieczności dodawania do jadłospisu jakiegokolwiek oleju. Najlepiej jest uŜywać olej tłoczony na zimno. Olej rafinowany, pozbawiony mikroelementów i witamin naleŜy wykluczyć. Tłuszcze zwierzęce zawierają substancje toksyczne. Tkanka tłuszczowa jak u człowieka tak i u zwierząt jest "odstojnikiem". poniewaŜ zachodzi w niej najmniejsza przemiana materii. Z tego powodu, by uwolnić się od toksyn, organizm odkłada je do tkanki tłuszczowej. Dzienne zapotrzebowanie w produkty tłuszczowe zaspokaja się 2530 gramami oleju roślinnego lub masła. Witaminy Witaminy to niskomolekularne związki natury organicznej, dostarczane są do organizmu z zewnątrz, w składzie poŜywienia. Witaminy powstają drogą biosyntezy w komórkach i tkankach roślinnych. Większość z nich związana jest z białkowym nosicielem. Zazwyczaj znajdują się w roślinach w wysoko organizowanej formie i w najbardziej optymalnej do wykorzystania przez organizm postaci. Mianowicie w postaci prowitamin. Ich rola sprowadza się do całkowitego, ekonomicznego i prawidłowego wykorzystania podstawowych substancji odŜywczych, w trakcie czego substancje organiczne poŜywienia uwalniają niezbędną energię.

83

Niedobór witamin wywołuje cięŜkie schorzenia. Usystematyzowałem podstawowe rodzaje niedoboru witamin - hipowitaminozy. Korzystając z tabeli moŜna ustalić jakich witamin brakuje w naszym organizmie. Skóra Nazwa witaminy

Symptomy niedoboru witamin

A

skóra blada i sucha, powstawanie wągrów, skłonności do zapaleń ropnych

B-karoten

egzema

D

potliwość

B2

zapalenia skóry

B6

łojotokowe zapalenie skóry, schorzenie czerwieni warg, zapalenie języka, sinica ust, uszu, paznokci, bladość i suchość skóry Włosy Nazwa witaminy

Symptomy niedoboru witamin

A

suche i matowe włosy

B3

utrata koloru włosów

H

wyłysienie Paznokcie Nazwa witaminy

Symptomy niedoboru witamin łamliwość i zniszczenie paznokci

A

Oczy Nazwa witaminy

Symptomy niedoboru witamin

A

zapalenie spojówek, zapalenie powiek, ślepota zmierzchowa

B2

światłowstret, zapalenie spojówek i powiek

B6

zapalenie spojówek Język Nazwa witaminy

B2

Symptomy niedoboru witamin suchy, jaskrawo czerwony

84

PP

obrzmiały, w bruzdach lub suchy, jaskrawo - czerwony, popękany Kości i zęby

Nazwa witaminy

Symptomy niedoboru witamin Deformacja klatki piersiowej i kręgosłupa, kruszące się zęby.

D

System oddechowy Nazwa witaminy

Symptomy niedoboru witamin Skłonność do katarów, zapaleń oskrzeli, zapalenia płuc

A

Krew Nazwa witaminy

Symptomy niedoboru witamin

K

pogorszenie krzepliwości krwi

B2

zmniejszenie ilości leukocytów

B3

anemia

C

skaza krwotoczna dziąseł

System trawienny Nazwa witaminy

Symptomy niedoboru witamin

A

niestrawności, zaburzenia czynności wydzielniczej Ŝołądka, skłonności do nieŜytu Ŝołądka i okręŜnicy

B2

niewydolność wątroby i czynności wydzielniczej Ŝołądka

PP

zaburzenia jelitowe - stały rozstrój Ŝołądka

B3

otłuszczanie wątroby

B4

marskość wątroby

B1

zaparcia, brak apetytu System nerwowy Nazwa witaminy

B1

Symptomy niedoboru witamin szybkie męczenie się psychiczne

85

PP

syndrom neurasteniczny (rozdraŜnienie, bezsenność, przygnębienie, zahamowania)

B3

naruszenia systemu nerwowego (drgawki, paraliŜ itd.)

B6

zaburzenia psychiczne - nerwowe: depresja, rozdraŜnienie, bezsenność

C

miaŜdŜyca, nerwica, stresy

B4

naruszenie przemiany tłuszczowej w tkance nerwowej, wątrobie, nerkach, mięśniu sercowym. Niedobór holiny wywołuje skłonność do powstawania guzów Nerki Nazwa witaminy

Symptomy niedoboru witamin

A

zwyrodnienie nabłonka w nerce i w moczowodach; zapalenie miedniczek nerkowych, zapalenia cewki moczowej, zapalenia pęcherza moczowego

D

ogólna słabość, rozdraŜnienie

E

słabość mięśniowa

P

ogólna słabość

B1

szybkie męczenie się fizyczne i psychiczne, słabość mięśniowa, męczenie się przy chodzeniu Czynność seksualna Nazwa witaminy

Symptomy niedoboru witamin

A

zwyrodnienie i zrogowacenie nabłonka w macicy i pochwie

B-karoten

osłabienie czynności hormonów płciowych

E

pogarsza się czynność seksualna Przedwczesne starzenie się Nazwa witaminy

Symptomy niedoboru witamin

B-karoten

przedwczesne starzenie się, guzy

B6

intensywny rozwój procesów starzenia się Szkodliwość sztucznych witamin

86

Aktywność witamin zaleŜy w wielkiej mierze od składnika białkowego. Bez tej drugiej połowy nie są one efektywne i w ogóle w procesie wyprodukowania ich w sposób sztuczny z formy organicznej przechodzą w krystaliczną, która w swojej istocie jest formą nieorganiczną i w takiej postaci nie jest przyswajana. Takie "leczenie" obciąŜa wątrobę i nerki, naruszając niezbędny bilans w organizmie, wprowadzając chaos zamiast struktur uporządkowanych. Gdy zaŜywamy witaminy naturalne w większej ilości niŜ jest to nam potrzebne, drobnoustroje rozkładają i wyprowadzają zbędne z nich z organizmu. Praktycznie nie jest moŜliwe przedawkowanie witamin naturalnych, inaczej się dzieje z witaminami sztucznymi. Znam osobiście przypadek, gdy dziecko zjadło paczkę takich "witamin" i umarło. Jako przykład szkodliwego oddziaływania duŜych dawek witamin sztucznych proponuję fragment artykułu: "witamina C ma reputację preparatu nieszkodliwego. Jednak ostatnio lekarze coraz częściej zaczęli wykrywać u ludzi skutki uboczne zaŜywania zbyt duŜych dawek witaminy C. Wszystkie wirusowe choroby układu oddechowego, grypa i niektóre inne schorzenia, przebiegają i powstają częściej u ludzi, którzy biorą 4-6 a nawet 10 g na dobę witaminy C przy normie 100 mg." Uczeni wielu krajów są solidarni w swojej opinii, Ŝe zaŜywanie witaminy C nie zwiększa odporności organizmu na przeziębienia, a zbyt wielkie dawki tej witaminy zdecydowanie utrudniają leczenie niektórych schorzeń zakaźno-alergicznych, np. reumatyzmu. Najbardziej niebezpiecznym skutkiem przedawkowania witaminy C jest zwiększona krzepliwość krwi, na skutek czego powstają skrzepliny. Zbyt duŜe ilości witaminy C podraŜniają błonę śluzową układu Ŝołądkowo-jelitowego, z czym wiąŜą się mdłości, wymioty, zgaga, biegunki. Olbrzymia salaterka surówki z kapusty, marchwi, pietruszki, zawierająca furę naturalnej witaminy C, nie spowoduje niczego podobnego. Oto dlaczego amatorzy "sztucznych witaminek" miewają często zapalenie Ŝołądka, wrzody Ŝołądka i dwunastnicy. Witamina C moŜe sprzyjać tworzeniu się kamieni w nerkach, pęcherzu z soli kwasów szczawiowego i moczowego. Chorzy na cukrzycę powinni wiedzieć, iŜ duŜe ilości witaminy C hamują produkowanie insuliny przez trzustkę i podnoszą poziom cukru w moczu i krwi. NajświeŜsze badania wykazały, Ŝe duŜe dawki witaminy C zwalniają przekazywanie impulsów nerwowo-mięśniowych, wskutek czego powstaje zmęczenie w mięśniach, narusza się koordynacja odruchów wzrokowych i nerwowych (ruchowych). Wniosek jest jednoznaczny: zaŜywajcie tylko naturalne witaminy. Witamina A Znajduje się tylko w produktach pochodzenia zwierzęcego. Dobrze rozpuszczalna w tłuszczach. Podlega oddziaływaniu kwasów, promieni ultrafioletowych, oraz tlenu z powietrza. Pigmenty roślinne odgrywają rolę prowitaminy A. Karotenoidy (marchew) są związkami węglowodorowymi, które w roślinach związane są z białkami. Przemiana karotyny w witaminę A odbywa się w ściankach jelita cienkiego i w wątrobie. Znaczenie fizjologiczne Witamina A wpływa na rozwój młodych organizmów, stan tkanki nabłonkowej, procesy wzrostu i kształtowania szkieletu, widzenie nocne. Na przykład przystosowanie wzroku do zmiany oświetlenia trwa około 8 minut przy normalnych zasobach witaminy A i 30 - 40 minut przy zmniejszeniu ich o połowę.

87

W połączeniu z witaminą C zmniejsza lipoidowe osady w ściankach naczyń krwionośnych i obniŜanie poziomu cholesterolu z surowicy krwi. W szczególnym stopniu potrzebują witaminy A tarczyca, wątroba i nadnercza. To jedna z "witamin młodości". Szczególnie duŜo witaminy A zawiera wątroba zwierząt morskich. Witaminy A potrzebują uszy. Brak tej witaminy prowadzi do infekcji uszu i wpływa na słuch. Stosuje się ją często w terapii alergicznej. Lekarze nazywają ją "pierwszą linią obrony przed chorobami", poniewaŜ pierwszym warunkiem zdrowia jest idealny stan tkanki nabłonkowej. Niedobór witaminy A spotykany jest bardzo często. Jak mówiliśmy, jej brak zwalnia reakcje organizmu (uwaga sportowcy i kierowcy!) W ogóle deficyt witaminy A jest prawdziwym problemem na całym świecie. W Indiach dzieci w wieku 1-5 lat otrzymują raz na pół roku 60 mg witaminy A (40 mg normalnie dla dorosłych) na raz. Po dwóch kuracjach o 75% zmniejszyły się choroby oczu. Zasoby witaminy A w wątrobie mogą stanowić rezerwę na 500 dni. Odkładają się tam w postaci kwasów: oleinowego, stearynowego, palmitynowego i prawdopodobnie z tego powodu tak duŜa ilość witaminy A nie powoduje hiperwitaminozy. Witamina A dostaje się do wątroby z karotyny. Badania stanu zdrowia mieszkańców wyspy Jawa, którzy odŜywiają się niełuskanym ryŜem, owocami, zielonymi warzywami nie wykazały braku witaminy A, chociaŜ ich jedzenie praktycznie nie zawiera jajek, mleka, masła. Zapotrzebowanie na witaminę A stanowi 1,5 mg/dobę, przy czym nie mniej niŜ 1/3 powinna być zaspokojona kosztem witaminy A, 2/3 - b-karotenem. Z hiperwitaminozą witaminy A spotykamy się skrajnie rzadko, poniewaŜ tylko bardzo wysokie dawki mogą ją wywołać. Oto jeden z takich przypadków. Gazeta "Times" zawiadomiła o śmierci uczonego B. Brauna, 48 lat. Artykuł o nazwie "Marchewkowa dieta zabiła uczonego" informuje, Ŝe zwolennik zdrowego odŜywiania się, który wypijał po 4 litry soku z marchwi dziennie zmarł na skutek zatrucia witaminą A. Gdy umarł był zupełnie Ŝółty. Alkohol, kancerogeny, bizmut uszczuplają zasoby witaminy A. Zmniejszenie białka w diecie (od 180 do 3%), zmniejsza ponad 2 razy ilość tej witaminy w wątrobie. NajwaŜniejsze źródła witaminy A: wątroba, masło śmietankowe, śmietana, ser, Ŝółtka jaj, tran. Przy obróbce cieplnej witamina A w duŜym stopniu ulega rozkładowi. Karotyna Karotyna to nienasycony węglowodór, pigment pomarańczowo-Ŝółty, znajdujący się w owocach, liściach, kwiatach. Karotyna łatwo rozkłada się w roztworach, zwłaszcza przy dostępie tlenu. Znaczenie fizjologiczne Przede wszystkim obniŜa ryzyko kancerogenne związane z promieniowaniem i dymem papierosowym. Część b-karotyny, która nie przemienia się w organizmie w witaminę A pełni funkcje obronne. Regularne zastosowanie marchwi czerwonej i soku z marchwi moŜna zalecać jako czynnik obniŜający przedwczesne starzenie się i guzów. Organizm człowieka gromadzi karotynę w wątrobie, sercu, tkankach nerwowych, szpiku kostnym, jajnikach, skórze - zwłaszcza w stopach i dłoniach. O waŜności witaminy A i karotyny świadczą następujące fakty: według danych statystycznych ponad 1 milion męŜczyzn w wieku 40-60 lat z powodu kataru, przeziębienia, anginy, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc powstających z niedoboru witaminy A staje się inwalidami.

88

Powstawanie kamienia nazębnego, jak uwaŜają naukowcy-lekarze, jest zewnętrzną oznaką ukrytych procesów patologicznych: tworzenia się kamieni w nerkach i wątrobie na skutek naruszenia przemiany materii, spowodowanego zmianami w błonach śluzowych o procesami zapaleniowymi. Przypomnijcie sobie z rozdziału o trwaieniu, jak szybko złuszcza się nabłonek układu Ŝołądkowo-jelitowego, jeśli nie nadąŜa się regenerować. Tak pojawiają się przeróŜne choroby, wrzody, niestrawności, polipy, guzy. Przyczyn niedoboru witaminy A i karotenu jest wiele: niepełnowartościowe odŜywianie, niska zawartość tych witamin w produktach odŜywiania, naruszanie przyswajania lub podwyŜszone zuŜycie w czasie ciąŜy, treningów sportowych, przy chorobach, u dzieci w okresie intensywnego wzrostu (2-5 lat) i dojrzewania. Najlepszą profilaktykę stanowi picie rano soku z marchwi lub jedzenie surówek z duŜą zawartością marchwi. Rekordzistami pod względem zawartości b-karotenu są szczaw, dynia, marchew, olejek rokitnikowy. Witamina D Witamina D jest najwaŜniejszą substancją o działaniu przeciwkrzywicznym. Znaczenie fizjologiczne Witamina D normalizuje wchłanianie z jelita sole wapnia i fosforu, sprzyja odłoŜeniu się w kościach fosforanu wapnia, wzmacnia zęby i zapobiega krzywicy. DuŜo witaminy D zawarte jest w kiełkach, zielonych liściach, droŜdŜach piwnych, trawie, w jajkach, maśle i mleku. Zastosowanie w celach leczniczych oraz profilaktycznie wymaga ostroŜności: jest bowiem toksyczna. Witamina E Druga nazwa - tokoferol. Znaczenie fizjologiczne polega na jej oddziaływaniu antytoksycznym na lipidy błonne (tłuszcze). Utlenianie wewnątrzkomórkowych lipidów prowadzi do powstawania toksycznych dla komórki substancji. Mogą one doprowadzić do naruszania czynności komórki i później do jej uszkodzenia lub zaniku. Substancje te osłabiają oddziaływanie witamin i fermentów. Witamina E zapobiega rozkładowi erytrocytów. WaŜną właściwością tokoferoli jest zdolność do intensyfikacji procesu gromadzenia w organach wewnętrznych rozpuszczalnych w tłuszczach witamin, zwłaszcza witaminy A. Tokoferole sprzyjają aktywizacji procesów syntezy ATP (kwas adenozynotrójfosforowy). Ustaony został związek tokoferoli z czynnością i stanem wewnątrzwydzielniczych systemów, zwłaszcza gruczołów płciowych, przysadki, nadnerczy i tarczycy. Biorą teŜ udział w przemianie białkowej. Wystarczający poziom tokoferoli sprzyja rozwojowi mięśni i normalizuje ich czynność, zapobiegając osłabieniu, męczeniu się. Właściwości te, sukcesywnie wykorzystywane są w medycynie sportowej, w czasie szczególnie intensywnych treningów. Zwiększają długowieczność i łatwość rozmnaŜania się komórek. Witaminę E nazwano z greckiego tokoferolem: toko - potomstwo; a ferre - przynosić. Sama nazwa świadczy o jej waŜnej roli w czynności reprodukcyjnej organizmu: sprzyja normalnemu rozwojowi ciąŜy i płodu, bierze aktywny udział w procesach tworzenia spermy. Bogate w witaminę E są kiełki, zielone warzywa i oleje. Witamina K

89

Do grupy witaminy K naleŜą substancje naturalne - witamina K1 i K2. Swoją nazwę witamina K otrzymała od słowa "koagulacja" (krzepliwość). Znaczenie fizjologiczne Te witaminy biorą udział w procesach krzepnięcia krwi. RównieŜ działają anabolicznie uczestnicząc w produkcji ATP, co ma ogromne znaczenie w procesie zabezpieczenia energią organizmu. KaŜda komórka organizmu potrzebuje witaminy K, poniewaŜ ma ogromne znaczenie w zachowaniu strukturalnych, czynnościowych właściwości błon komórkowych. Witamina K u dorosłych jest syntezowana przez mikroflorę jelita, dlatego moŜliwy jest u nich wtórny niedobór witaminy K z powodu zaprzestania jej syntezy przez mikroflorę. Najczęstszą przyczyną awitaminozy K są choroby wątroby. Witamina K zawarta jest w liściach sałaty, kapuście, pokrzywie, lucernie. Zielone liście rośliny syntezują ją pod wpływem światła słonecznego. Witamina B1 Ta witamina naleŜy do substancji zawierających siarkę. Znaczenie fizjologiczne WaŜną stroną oddziaływania biologicznego witaminy B1 jest jej udział w wymianie węglowodanów. Gdy brakuje tej witaminy zachodzi niekompletne przyswajanie węglowodanów i gromadzenie w organizmie produktów ich wymiany pośredniej - kwasu mlecznego i pirogronowego. Oddzialywuje na czynność organów trawienia, normalizuje pracę serca. Zapotrzebowanie 1,3 - 2,6 mg na dobę. Źródło witaminy B1: zboŜa, droŜdŜe piwne, wątroba. Witamina B2 Witamina B2 naleŜy do flawin - naturalnych pigmentów warzyw, ziemniaków, mleka. W organizmie człowieka moŜe być syntezowana przez mikroflorę jelita. Znaczenie fizjologiczne Główne znaczenie witaminy B2 polega na tym, Ŝe jest częścią składową flawoproteidów. Dostając się z pokarmem przemienia się w ściankach jelita, w wątrobie i komórkach krwi w aktywnie oddziaływującą substancję - koenzymy. Koenzymy stanowią stały składnik enzymów oddechowych. Uczestniczy równieŜ w systemach fermentacyjnych, regulujących procesy utleniające i odtleniające tkanki. B2 odgrywa waŜną rolę w procesach wzrostu, w "spalaniu" węglowodanów, tłuszczów i białek. Sprzyja najbardziej kompletnemu rozszczepianiu węglowodanów. Dieta oparta przewaŜnie na węglowodanach zwiększa zapotrzebowanie człowieka na tę witaminę. Przy obfitym w tłuszcze poŜywieniu zapotrzebowanie na witaminę B2 równieŜ gwałtownie wzrasta. Zapotrzebowanie - 0,8 mg na dobę. NajwaŜniejsze źródła B2: jajka, wątroba, kasza gryczana, płatki owsiane, kiełkujące ziarno. Witamina PP Znaczenie fizjologiczne Witamina PP jest w składzie grupy enzymów przenoszących wodór i uczestniczy w reakcjach oddychania komórkowego.

90

Witamina ta wpływa na pracę organów trawienia: normalizuje czynności ruchowe i wydzielnicze Ŝołądka (uwaga - osoby z zaburzeniami czynności wydzielniczej i zwiotczeniem Ŝołądka!), polepsza sekrecję i skład soków trzustki (uwaga - cukrzycy!), normalizuje czynność wątroby: antytoksyczną, tworzenie pigmentów, gromadzenie glikogenu. Witamina PP stwarza warunki do lepszego wykorzystywania białek roślinnych poŜywienia. DuŜo PP jest w kaszy gryczanej, grochu, mięsie, zarodkach ziarna, droŜdŜach piwnych. Witamina B3 Znaczenie fizjologiczne - róŜnorodne. Podstawowe - reguluje czynność systemu nerwowego i procesy nerwowo odŜywcze, których zaburzenie prowadzi do zapalenia skóry i innych zaburzeń. Witamina B3 jest związana z czynnością tarczycy. Zapotrzebowanie organizmu na tę witaminę wynosi 5-10 mg na dobę. Źródła B3 to droŜdŜe piwne, jajka, kiełkujące ziarno. Witamina B6 Znaczenie fizjologiczne Bierze udział w przemianie materii, zwłaszcza w przemianie białkowej i w tworzeniu fermentów. B6 odgrywa waŜną rolę w przemianie tłuszczowej. Leczenie zapaleń skórnych daje dobry efekt, gdy zostają wspólnie zastosowane witamina B6 i nienasycone kwasy tłuszczowe. Wpływa równieŜ na czynności kwasotwórcze gruczołów Ŝołądkowych. Wysoki poziom witaminy B6 w pokarmie sprzyja podwyŜszaniu kwasowości i czynności wydzielniczych Ŝołądka (uwaga - osoby cierpiące na obniŜoną kwasowość!) Zapotrzebowanie tej witaminy przez organizm wynosi 1,5-3 mg na dobę. Zwiększa się zapotrzebowanie na tę witaminę u kobiet cięŜarnych, oraz u osób starszych z postępującymi procesami starzenia się. Witamina B6 zawarta jest w droŜdŜach piwnych, wątrobie, serze białym, ziemniakach, kaszy gryczanej, grochu, kapuście. Witamina Bs Znajduje się ona w liściach roślin. Źle rozpuszczalna w wodzie, jest wraŜliwa na oddziaływanie światła i ogrzewanie. Znaczenie fizjologiczne Witamina Bs wpływa na syntezę kwasów nukleinowych, niektórych aminokwasów, choliny. Znajduje się w chromosomach i stanowi waŜny czynnik rozmnaŜania się komórek. Stymuluje tworzenie krwi, sprzyja zwiększaniu liczby leukocytów, obniŜa zawartość cholesterolu w surowicy krwi. Zapotrzebowanie w Bs - 200 mg na dobę. Niewielka zawartość Bs w produktach poŜywienia i jej skrajna niestabilność przy obróbce cieplnej zdecydowanie utrudnia zaspokojenie zapotrzebowania. Brakującą ilość uzupełnia kosztem syntezy przez mikroflorę jelita. Bs jest zawarta w droŜdŜach piwnych, wątrobie, natce pietruszki, sałacie, szczypiorku. Witamina B12 Znaczenie fizjologiczne

91

Główne znaczenie witaminy B12 to jej oddziaływanie budujące czerwone ciałka krwi przeciwdziała anemii. Poza tym wpływa w istotny sposób na procesy przemiany materii białek, aminokwasów, kwasów nukleinowych. B12 stymuluje wzrost dzieci i wywołuje polepszenie ich stanu ogólnego (uwaga - rodzice i dzieci!). Zapotrzebowanie na witaminę B12 - 3 mg na dobę. Zawarta jest w wątrobie, makreli, sardynkach, śledziach atlantyckich, w chudym białym serze, kurczętach, wołowinie i jajach. Dietetycy natomiast twierdzą, Ŝe zostaje syntezowana przez mikroflorę jelita. Pamiętajmy: spoŜywanie białego pieczywa z małą zawartością błonnika, niezbędnego do normalnej egzystencji mikroflory jelita z zawartością droŜdŜy piekarskich, zakłóca syntezę witaminy B12. W rezultacie otrzymamy taką sytuację, jak przy odŜywianiu tylko produktami roślinnymi i pieczywem. Rośliny nie zawierają witaminy B12. Nie moŜe teŜ zostać syntezowana przez mikroflorę niszczoną przez droŜdŜe. W rezultacie otrzymujemy zamiast uzdrowienia - anemię i zaburzenia systemu nerwowego. Jest to podstawowy błąd wegetarian; pieczywo droŜdŜowe naleŜy zastąpić przaśnym, a najlepiej kaszą. Witaminy grupy "B" określają ogólny stan zdrowia. Jeśli są dostarczane w wystarczającej ilości, organizm człowieka moŜe egzystować bez białka zwierzęcego, co jest zwłaszcza waŜne przy alergiach. Gdy zaś witamin tej grupy brakuje, pozostałe witaminy tracą większą część swego oddziaływania. Całkowite zapotrzebowanie na witaminy z grupy "B" zostaje zaspokojone przez spoŜywanie roślin zielonolistnych, nie łuskanego ziarna, kiełków roślin, droŜdŜy piwnych, orzechów. Witamina C Większa ilość (do 70%) witaminy C w roślinach występuje w postaci kwasu askorbinowego, który jest związany formą witaminy C, najbardziej odpornej na utlenianie. MoŜliwe, Ŝe tym faktem moŜna tłumaczyć aktywność witaminową owoców i warzyw. Znaczenie fizjologiczne Rola biologiczna witaminy C w organizmie głównie jest związana z działaniem utleniającoodtleniającym. Witamina C odgrywa szczególnie waŜną rolę, w związku z bezpośrednią przemianą białkową. Niedobór witaminy C w organizmie powoduje obniŜenie wykorzystywania białka, zaś zapotrzebowanie w nim wzrasta. Deficyt białka powoduje naruszenie regeneracji przez tkanki kwasu dehydroaskorbinowego w witaminie C i zwiększa zapotrzebowanie na witaminę C. Witamina C odgrywa waŜną rolę w utrzymaniu normalnego stanu ścianek naczyń włoskowatych i zachowaniu ich elastyczności. Przy braku witaminy C występuje podwyŜszona łamliwość naczynek i skłonność do krwotoków. MoŜna to zaobserwować przy myciu zębów, kiedy pojawia się krwawienie. Jest to sygnał, Ŝe brak nam witaminy C. Wysoki poziom witaminy C w organizmie sprzyja tworzeniu maksymalnych zasobów glikogenu w wątrobie i wzmocnieniu jej czynności przeciwtoksycznej. Wysoką zawartością i zapotrzebowaniem na witaminę C charakteryzują się systemy wewnątrzwydzielnicze (przysadka, podwzgórze, nadnercze i inne gruczoły). Najbardziej bogate w witaminę C są rybosomy i wszystkie inne struktury komórkowe, w których zachodzi synteza białka. Brak witaminy C prowadzi do zaburzeń odporności organizmu na zakaŜenia i oddziaływanie niektórych toksyn.

92

Witamina C posiada właściwości obronne w stosunku do wielu substancji toksycznych: ołowiu, dwusiarczku węgla, aniliny i innych. Występuje jako pewna blokada powstawania w organizmie substancji toksycznych. Zapotrzebowanie tej witaminy to 60-100 mg na dobę. Osoby palące przyswajają witaminę C skrajnie źle, i nawet przy stałym zaŜywaniu jej z pokarmem - cały czas występuje deficyt. Najwięcej witaminy C jest w suchej, dzikiej róŜy, czarnej porzeczce, kapuście, koperku i natce pietruszki. Witamina P Witamina P łączy grupę substancji biologicznie aktywnych. Obecnie wykryto około 500 jej odmian. Wszystkie są produktami pochodzenia roślinnego. Właściwości biologiczne witaminy C i P mają duŜo wspólnego. Znaczenie fizjologiczne Główna rola witaminy P polega na jej oddziaływaniu wzmacniającym naczynia i obniŜaniu przenikalności ścianek naczyń. Zapotrzebowanie na witaminę P stanowi mniej więcej połowę zapotrzebowania na witaminę C. Źródła witaminy P: czarna porzeczka, Ŝurawina, wiśnia, czereśnia, agrest. Witamina N Uczestniczy w procesie utleniania biologicznego. Poza tym wspomaga wzrost i ma właściwości ochronne w stosunku do substancji toksycznych (arszenik, rtęć, ołów). Przy tym powstają trwałe rozpuszczalne w wodzie związki łatwo wydalane z moczem. Witamina N zapobiega otłuszczaniu wątroby. Zapotrzebowanie na dobę - 0,5 mg. SpoŜywamy ją z mlekiem, ryŜem i kapustą. Fermenty Fermenty - to złoŜone substancje organiczne, które powstają w Ŝywej komórce i odgrywają rolę katalizatora wszystkich zachodzących w organizmie procesów. Większość z nich składa się z dwu komponentów: białkowego i niebiałkowego. Część aktywna składa się z Ŝelaza, wapnia, miedzi, cynku, niektórych witamin. Będąc substancjami białkowymi, fermenty przy podgrzewaniu do 54° C koagulują (krzepną) i tracą swoje właściwości katalityczne. RównieŜ z łatwością niszczą się przy działaniu tlenu i światła. Wszystkie procesy przemiany materii rozwijają się i w ogóle są moŜliwe tylko przy współudziale fermentów. Przy normalnym ciśnieniu atmosferycznym i temperaturze 37° C, w Ŝywym organizmie procesy te zachodzą szybko i łatwo, oszczędzając duŜą ilość energii. Ustalono, Ŝe istnieje związek pomiędzy fermentami, hormonami i witaminami. Wiadomo, Ŝe awitaminozy i choroby powodowane nieprawidłowym wydzielaniem dokrewnym, związane są z naruszeniem procesów przemiany w organizmie. 60-80% fermentów dociera bez zmian do jelita cienkiego z surowym pokarmem. Witamina E zawarta w świeŜym poŜywieniu roślinnym odgrywa rolę czynnika ochraniającego fermenty. Jak juŜ zostało powiedziane, autoliza moŜliwa jest tylko przy współudziale fermentów, co ułatwia w znacznym stopniu pracę gruczołów trawiennych.

93

U osób, które odŜywiają się przewaŜnie gotowanymi i konserwowanymi produktami, występuje często brak fermentów we krwi i w płynie międzykomórkowym. Procesy Ŝyciowe u nich przebiegają opieszale, z trudem. Przy odŜywieniu się produktami roślinnymi, a szczególnie surowymi - procesy Ŝyciowe rozwijają się intensywnie i ekonomicznie.

Składniki mineralne Znaczenie fizjologiczne składników mineralnych Od składników mineralnych zaleŜą: 1. Struktura i czynności większości systemów fermentacyjnych i procesów zachodzących w organizmie; 2. Procesy plastyczne i budowa tkanek organizmu, zwłaszcza tkanki kostnej, gdzie fosfor i wapń występują jako główne komponenty strukturowe; 3. Podtrzymywanie kwasowo - zasadowej równowagi w organizmie; 4. Podtrzymywanie normalnego składu solnego krwi; 5. Normalizacja przemiany wodno - solowej. Szczególną rolę w podtrzymywaniu w organizmie równowagi kwasowo-zasadowej (RKZ) odgrywają składniki mineralne. RKZ jest niezbędna do normalnego rozwoju procesów przemiany. Na podtrzymanie RKZ olbrzymi wpływ wywiera sposób odŜywiania. Przewaga w jadłospisie tłuszczów zwierzęcych i białka mocno zakwasza środowisko wewnętrzne organizmu. Węglowodany z kolei powodują przesuwanie RKZ w kierunku zasadowym. PoniewaŜ podtrzymywanie w organizmie RKZ i wpływ na niego substancji pokarmowych jest niezwykle waŜne, wszystkie substancje mineralne produktów Ŝywnościowych zostały podzielone na substancje oddziaływania kwasowego i zasadowego. Głównym źródłem składników mineralnych jest pokarm roślinny - warzywa i owoce. Przy czym w świeŜych owocach i warzywach znajdują się w najbardziej aktywnej formie i łatwo przyswajalnej przez organizm. W procesie trawienia ziarna i roślin strączkowych powstają produkty z odczynem słabo kwaśnym, lecz nie tworzą szkodliwych złogów przy metabolizmie jak pokarm pochodzenia zwierzęcego. Pokarm pochodzenia zwierzęcego (mięso, ryba, masło i inne, za wyjątkiem pełnowartościowego świeŜego mleka) tworzy odczyn kwasowy. Podobny efekt ma białe pieczywo, polerowany ryŜ, cukier rafinowany itp. Wapń Organizm zawiera około 1200 g wapnia, 99% tej ilości znajduje się w kościach. Komponent mineralny tkanki kostnej ciągle się odnawia. W organizmie równolegle trwają dwa procesy: rozchodzenie się substancji kostnej z przedostaniem się uwolnionego wapnia i fosforu do krwi i odkładanie się fosforowo-wapniowych soli w tkance kostnej. W ciągu doby z tkanki dorosłej osoby uwalnia się do 700 mg wapnia i tyle samo ponownie się odkłada. W związku z tym, tkanka kostna oprócz funkcji podporowej pełni rolę magazynu wapnia i fosforu, skąd zostają one pobierane przez organizm gdy zbyt mało dostarcza się ich z poŜywieniem. Na przykład, przy obniŜonym ciśnieniu atmosferycznym dla zachowania równowagi potrzeba wapnia znacznie więcej, niŜ zwykle. Gdy wapnia jest zbyt mało we krwi, organizm usilnie wyciąga go z kości. Gdy proces ten przekracza granice normy, rozwija się patologia.

94

Częściej występuje to u osób starszych, które wówczas mówią: "Jak mnie bolą kości! Na pewno będzie padać". Wapń równieŜ neutralizuje szkodliwe kwasy. Im mniej zawiera nasze jedzenie produktów dających kwaśny odczyn krwi (mięsa, sera, wyrobów z białej mąki, cukru rafinowanego, tłuszczów zwierzęcych), tym mniejsze jest zapotrzebowanie na wapń i tym lepszy jest stan kości i zębów. Dobra rezerwa wapnia w młodości, przez długie lata utrzymuje organizm w świetnej formie. Im wyŜsza koncentracja wapnia w surowicy krwi, tym chory ma więcej szans wyzdrowieć. Na II Międzynarodowym Kongresie badań wpływu warunków Ŝycia i pracy na zdrowie było odnotowane, Ŝe mieszkańcy Europy, Ameryki Północnej i Oceanii zuŜywają ponad 900 mg wapnia dziennie (70-90% ilości wapnia otrzymują z mlekiem i produktami mlecznymi), czyli według opinii współczesnej medycyny w postaci najlepiej przyswajalnej. We Włoszech i Argentynie wystarcza 650-800 mg wapnia (50-70% z produktów mlecznych), Japończycy, Hindusi, Chilijczycy, Turcy zuŜywają tylko 300-350 mg wapnia na dobę, przy czym mleko stanowi 1030% ich jadłospisu, pozostałe - ziarno, owoce, orzechy, ryby. Poziom przyswajania wapnia u tych narodowości jest znacznie wyŜszy. Zatem, wiemy juŜ co wpływa negatywnie na przyswajanie wapnia i jakie produkty są najlepsze do zaspokojenia zapotrzebowania organizmu w wapń. Co więc moŜemy uczynić, by zwiększyć przyswajanie wapnia? 1. Transportowanie wapnia wewnątrz organizmu przez ściankę jelitową wiąŜe się z wydatkowaniem energii. W związku z tym naleŜy nasycać organizm tlenem i lekkostrawnymi węglowodanami. 2. Zaopatrzyć organizm w witaminę D i utrzymywać nerki zdrowe. W nerkach z witaminy D powstaje substancja, która przenosi wapń w jelicie cienkim. 3. Uzdrowić błonę śluzową jelita cienkiego, wykorzystując w Ŝywieniu duŜo karotyny. W przeciwnym razie zwyrodniała błona śluzowa nie jest w stanie go przyswajać. 4. Białka pokarmowe, kwasek cytrynowy i laktoza sprzyjają wchłonięciu wapnia. Aminokwasy białka tworzą z wapniem łatwo rozpuszczalne i łatwo wchłaniane kompleksy. Podobny jest mechanizm oddziaływania kwasu cytrynowego. Laktoza, fermentując utrzymuje w jelitach niski czynnik pH, co uniemoŜliwia powstawanie nierozpuszczalnych fosforanów wapnia. Podana tu tabelka będzie pomocna przy doborze produktów z wysoką zawartością wapnia, jeśli chcemy zbudować zdrowe ciało, a szczególnie zęby.

Zawartość mg na 100g produktu

Produkty Ca

Stosunek ilościowy

P

Mg

K

Ca:P

Ca:Mg

Ca:K

Chleb razowy 21

174

57

227

1:8,2

1:3

1:15

Chleb pszenny

23

131

51

208

1:7

1:2,8

1:9

Kasza jaglana 27

233

83

211

1:9

1:3

1:8

RyŜ*

24

97

26

54

1:4

1:1

1:2

Gryka

55

298

78

218

1:5,4

1:1,4

1:4

95

Groch*

115

329

107

873

1:2,9

1:0,9

1:7

Ser biały tłusty***

150

216

23

112

1:1,4

1:0,1

1:0,7

Wieprzowina 8,0

170

27

316

1:4

1:3

1:39

Jaja kurze*

55

215

12

140

1:4

1:0,2

1:1,25

Ziemniaki

10

58

23

568

1:6

1:2

1:56

Kapusta*

48

31

16

185

1:0,7

1:0,3

1:4

Ogórki*

23

42

14

141

1:1,8

1:0,6

1:6

Pomidory

14

26

20

290

1:1,8

1:1,4

1:20

Jabłka

16

11

9

248

1:0,7

1:0,6

1:15

Seler*

63

27

33

393

1:0,4

1:0,5

1:6

Marchew**

51

55

38

200

1:1

1:0,7

1:4

Orzech włoski*

124

564

198

664

1:4

1:1

1:5

Fasola*

150

541

103

1100

1:3,6

1:0,7

1:7

Buraki**

37

43

43

288

1:1

1:1

1:7

Orzech ziemny***

170

229

14

175

1:1,3

1:1

1:4

Por**

31

58

14

175

1:1,8

1:0,4

1:5

Sałata*

77

34

40

220

1:0,4

1:0,5

1:29

* - produkt dobry ** - produkt bardzo dobry *** - produkt wspaniały Okazuje się, Ŝe bardzo waŜne jest, by zostały zachowane następujące warunki: na 1 jon wapnia w plazmie krwi muszą przypadać 2 jony potasu (1:2), 1:1,5 fosforu, 1:0,5 magnezu. Magnez Organizm osoby dorosłej zawiera 25 g magnezu. Wchodzi on w skład wyŜszych tkanek: mózgowych, nadnercza, gruczołów płciowych, krwinek czerwonych, mięśni. Magnez i potas stanowią najliczniejsze kationy w komórce. Magnez sprzyja rozluźnieniu mięśni, stymuluje perystaltykę jelit i zwiększa wydzielanie Ŝółci. Zmniejszenie zawartości magnezu powoduje arytmię, częstoskurcz, zawroty głowy, podatność na zmiany pogodowe, szybkie męczenie się, koszmary senne, cięŜkie przebudzenie się. Ostatnie tłumaczy się tym, Ŝe rano nadnercza wydzielają duŜą ilość hormonów, dzięki czemu człowiek zachowuje rześkość w ciągu dnia. Deficyt magnezu

96

przesuwa ten szczyt na wieczór, co wywołuje opóźniony przypływ energii, natomiast rano człowiek czuje się rozbity. (Czy nie tu tkwi tajemnica podziału ludzi na "sowy" i "skowronki"?) Najbogatsze źródła magnezu: owoce, warzywa, ziarno. Dobowe zapotrzebowanie na magnez wynosi 400 mg. Potas i sód Pierwiastki biogenne potas i sód odgrywają waŜna rolę. Organizm nasz zawiera około 140 g potasu. 98,5% tej ilości znajduje się wewnątrz komórek, wpływa na przemianę komórkową, dominuje w komórkach tkanek mięśniowej i nerwowej, w krwinkach czerwonych. Sodu jest najwięcej w plazmie krwi i płynie międzykomórkowym. Obydwa pierwiastki uczestniczą w tworzeniu protoplazmy. Istnieje ścisła więź pomiędzy przemianą materii, wody i elektrolitów. Potas i sód wpływają w przeciwny sposób na przemianę wodną w organizmie: potas ma działanie moczopędne, sód natomiast zatrzymuje wodę ( jony sodu powodują pęcznienie koloidów tkanek). PoŜywienie bogate w potas wywołuje podwyŜszone wydzielanie sodu razem z wodą z organizmu. Przy okazji rozpuszczone zostają szkodliwe nadwyŜki solne, które powstają w trakcie przemiany materii. Jednocześnie, zaŜywanie duŜych ilości pokarmów zawierających sód prowadzi do utraty potasu i koncentracji w organizmie produktów metabolizmu. Najlepszy stosunek ilościowy sodu i potasu 1:20. Przy zmianie tej współzaleŜności w kierunku sodu słabną mechanizmy obronne organizmu, zwolnione zostają procesy odbudowy organizmu. Odwrotnie, im większe stęŜenie potasu, tym procesy czynnościowe organizmu są intensywniejsze i zdrowie mocniejsze. W początkowym okresie przejścia na prawidłowe odŜywianie uŜywamy wielu produktów potasowych, natomiast po upływie 2-3 miesięcy staramy się utrzymywać współzaleŜność Na:K 1:20. Dobowe zapotrzebowanie tych pierwiastków 3 - 5 g . Tabelka przedstawia współzaleŜność potasu i sodu w poszczególnych produktach:

Produkty

Na, Mg K, Mg na Stosunek na 100g 100g ilościowy produktu produktu

Kabaczki

2

238

1:119

Groszek

2

285

1:142

Groch

33

873

1:23

Ziemniaki

28

586

1:23

Ogórki

8

141

1:17

Pomarańcze

13

197

1:15

Kapusta biała

13185

Czereśnia13 233

1:18

97

1:14 Cytryny

11

163

1:14

Czerwona porzeczka

21

275

1:13

Mandarynki

12

155

1:12

Śliwki

18

214

1:11

Dynia

14

170

1:11

Gruszki

14

155

1:11

Malina

19

224

1:11

Czarna porzeczka

32

372

1:11

Marchew

21

250

1:10

Morele

30

305

1:10

Jabłka26 248

1:9

Cebula

18

175

1:9

Poziomki

18

161

1:9

Pomidory

40

290

1:7

Kasza jaglana

28

211

1:7

Gryka, owies

33

218

1:6

Arbuz, buraki

16

64

1:4

Zostały nam trzy pierwiastki mineralne o działaniu kwasowym. Pierwiastki te w duŜej ilości zawarte są w produktach pochodzenia zwierzęcego (mięso, ryba, jajka itd.), jak równieŜ w produktach zboŜowych (pieczywo, kasze, orzech, rośliny strączkowe). Fosfor Organizm człowieka zawiera 600 - 900 gram fosforu, przy czym większa jego ilość jest skoncentrowana w kościach. Przemiana związków fosforowych jest bezpośrednio związana z przemianą materii, zwłaszcza tłuszczów i białek. Fosfor odgrywa teŜ bardzo waŜną rolę w procesach przemiany zachodzących w błonach systemów wewnątrzkomórkowych i mięśniach (w tym sercowym). Nie mniej waŜną rolą fosforu jest zabezpieczenie energetyczne procesów czynnościowych. Związki fosforu np. ATP (kwas adezynotrójfosforowy) akumuluje energię, która moŜe być

98

wykorzystana do pracy mechanicznej (skurcze mięśni), elektrycznej (przekaz bodźców nerwowych), chemicznej (biosynteza), elektrochemicznej (transportowanie substancji przez błony). W ogóle związki chemiczne fosforu naleŜą do najliczniejszych komponentów w organizmie, uczestniczących we wszystkich procesach przemiany. Przemiana fosforu i wapnia jest ściśle ze sobą związana. Naruszenie jednej odbija się natychmiast na innej. Najmocniejsze kości są przy stosunku ilościowym Ca:P - 1:1,7. Mniej więcej taka współzaleŜność występuje w truskawkach i orzechach włoskich. Dobowe zapotrzebowanie organizmu w fosfor wynosi 400-1000 mg. Do tej grupy wchodzą jeszcze siarka i chlor - razem tworzą wspaniała siódemkę, bez elementów której nie moŜe funkcjonować nasz organizm. Dzienne zapotrzebowanie tych dwóch pierwiastków pokrywa nasze normalne codzienne Ŝywienie. Mikroelementy W ciele człowieka kryje się obszerna grupa pierwiastków śladowych. Większość z nich spełnia rolę niezbędną dla naszego zdrowia, szczególnie w procesie przemiany materii. Mikroelementy zostały juŜ szczegółowo opisane. WskaŜę rzecz najwaŜniejszą - w jaki sposób uzupełnić nimi organizm. Głównym składnikiem mikroelementów są dla nas substancje organiczne, które syntezują rośliny. KaŜda roślina daje nam 1-2 nowe pierwiastki. Do zaspokojenia zapotrzebowania organizmu w mikroelementy musimy wykorzystać w swoim poŜywieniu 50-60 roślin, pod warunkiem, Ŝe wiemy co i w jakiej ^roślinie się znajduje. Dla pewności powinniśmy mieć w swoim menu około 100 roślin. Zostało odkryte przez naukowców, Ŝe nasi prą, prą, pra-przodkowie wykorzystywali do jedzenia około 100 roślin. Jadłospis długowiecznych mieszkańców gór równieŜ zawiera około 100 roślin. Istnieje kilka sposobów zaspokojenia tej potrzeby: 1. Najbardziej prosty i dostępny sposób to odŜywianie sezonowe. Wczesną wiosną jemy pierwsze rośliny: rzodkiewki, mlecze, pokrzywę itp. W końcu kwietnia, początku maja: truskawki, poziomki, czereśnie, ogórki, zioła. Latem pomidory, natkę pietruszki, koperek, jabłka, gruszki, śliwki, wiśnie, morele itp. Jesienią: rośliny okopowe, zioła, arbuzy, suszone owoce, orzechy, miód, zarodki ziarna, itp. 2. Ten sposób jest bardziej skomplikowany lecz o wiele bardziej efektywny. Jak mi powiedziano, jest to sposób lamów tybetańskich. Polega na tym, Ŝe zbieramy wszystkie rośliny (oprócz trujących), które znajdują się nad ziemią z obszaru 1,5-2 hektarów w ciągu całego miesiąca. Podobno, wszystkie mikroelementy, które znajdują się na tym obszarze wstępują z ziemi w nadziemną część rośliny. Przy czym rośliny mają 20 elementów takich samych, a tylko 1-3 są róŜne. Zbierając 80-100 rodzajów roślin, uzyskujemy wszystkie mikroelementy. Zbiór ziół zaczynamy podczas nowiu i zbieramy przez trzy dni do jednej torby, przez następne trzy dni - do drugiej torby itd. Jeśli opuścimy powiedzmy trzecią trójkę dni, zbieramy zioła w drugim miesiącu, równieŜ w trzeciej trójce dni (czyli w te dni, które opuściliśmy). Zbieramy zioła, na które siadają pszczoły. Zbiór kaŜdej torby suszymy osobno, następnie zsypujemy razem i dobrze mieszamy. Przygotowanie 1 litra roztworu:





gotujemy 3 litry wody około 45 minut; pozostawiamy do ostygnięcia; odlewamy z wierzchu 1 litr wody; do roztworu bierzemy środkową warstwę wody

99

Jak podają niektóre źródła, górna i dolna warstwa mają róŜne charakterystyki i lepiej jest ich nie wykorzystywać (w górnej części znajdują się śladowe domieszki nafty, w dolnej - osad soli mineralnych). Wsypujemy na gazę 2 łyŜki ziół i przelewamy przez nie litr ostudzonej wody. Pić moŜna z miodem. Jeśli zalać zioła wrzątkiem równieŜ otrzymamy napar do picia, ale moŜna teŜ wykorzystać go do kąpieli. • Regularne uŜywanie pyłków kwiatowych i innych produktów pszczelarstwa, bogatych w mikroelementy. Pszczoły, zbierając miód, siadają na kwiatach. Pyłek roślin zawiera szczególnie duŜo mikroelementów. Na przykład w miodzie znajdują się: aluminium, bór, Ŝelazo, jod, potas, wapń, krzem, lit, magnez, arsen, ołów, pallad, platyna, srebro, fosfor, chlor, chrom, cynk, stront. Większość mikroelementów zawartych w produktach pszczelarstwa wchodzi w skład krwi (z dwudziestu czterech mikroelementów znajdujących się w krwi, dwadzieścia dwa są składnikami pszczelich produktów). Fitocydy Fitocydy to substancje, które hamują rozwój lub całkowicie niszczą wirusy i bakterie. Zawarte są w większości warzyw i owoców. Soki trawienne nie są w stanie ich zmienić, w związku z tym oddziaływują na cały układ trawienny. Szczególnie bogate w fitocydy są pomarańcze, cytryny, mandarynki, Ŝurawina, truskawki, niektóre gatunki jabłek (antonówki), cebulą, czosnek, marchew, chrzan, rzepa, czerwona papryka, pomidory i inne. Ich właściwości antyseptyczne i bakteriobójcze przejawiają się najmocniej, gdy spoŜywamy je na surowo. Kwasy organiczne Wiele owoców i warzyw zawiera kwasy organiczne - jabłkowy, cytrynowy i inne. Kwasy organiczne sprzyjają zwiększeniu zasadowości organizmu, wpływają silnie na procesy trawienne, pobudzając sekrecję trzustki i czynność motoryczną jelit. Owoce zawierają głównie kwasy jabłkowy, cytrynowy i winny. Kwas winny znajduje się na przykład w czerwonej porzeczce, agreście, borówkach, poziomkach, śliwkach, morelach. Kwas szczawianowy znajduje się w znacznej ilości w szpinaku, szczawiu, figach. Kwas ten sprzyja naruszeniu przemiany, szczególnie solnej. Źródłem tego kwasu są równieŜ buraki (100 mg na 100 g produktu). Wiele owoców przyczynia się do wydalania z organizmu kwasu szczawiowego. NaleŜą do nich jabłka, gruszki, pigwa, liście czarnej porzeczki, liście winogrona (w postaci nalewki lub naparu). Substancje aromatyczne Owoce, warzywa, zioła zawierają substancje aromatyczne, od których zaleŜy ich aromat i smak. Pobudzają smak, powonienie i apetyt, zwiększają wydzielanie soków trawiennych, dają efekt moczopędny i pośrednio uniemoŜliwiają rozwój szkodliwej mikroflory w jelitach. W substancje aromatyczne bogate są cytrusy oraz wiele warzyw: cebula, czosnek, pietruszka, rzodkiewka, koper, seler, gorczyca, chrzan i inne. Mają właściwości bakteriobójcze i antyseptyczne. ZaŜyte w większych ilościach wywołują podraŜnienia nerek oraz błony śluzowej Ŝołądka i jelit. Substancje te wspomagają wydzielanie flegmy. Niszczenie poŜywienia W ksiąŜce tej starałem się przedstawić pełną informacje o róŜnych substancjach wchodzących w skład poŜywienia. Wiemy juŜ wiele o ich znaczeniu i oddziaływaniu na nasz organizm. Powstaje natomiast uzasadnione pytanie: czy całe to bogactwo trafia do celu, czy coś, gdzieś i w jaki sposób gubimy? W następnym rozdziale postaram się odpowiedzieć na te pytania.

100

Woda Suszenie produktów pochodzenia roślinnego lub długie ich przechowywanie powoduje znaczną utratę wody. JuŜ od razu po tym jak roślina została zerwana, zaczyna więdnąć i wyparowuje z niej woda. Jak juŜ mówiłem, woda w roślinach występuje w dwóch formach: związana i nie związana z koloidami; W związku z tym w procesie odwodnienia owoców i warzyw zostaje zmieniona budowa związanych z wodą substancji, w wyniku tego organizm traci je całkowicie. Na skutek obróbki cieplnej woda zmienia swoją strukturę - powstaje chaos. Organizm traci własną energię na jej strukturalizację. NajwaŜniejsze jest to, Ŝe woda zdolna jest do przechowywania informacji o roślinie. Roślina z kolei stanowi kwintesencję informacji, która napływa do jej struktury ze świata zewnętrznego. Czym jest ta informacja? W strukturach rośliny i jej środowisku wodnym zostaje "zapisana" informacja ze słońca (dzień - noc), pory roku (intensywność radiacji słonecznej), gruntu, powietrza, pola magnetycznego, gwiazd, planet i tak dalej. ZaŜywając soczyste, przepełnione tą wilgocią informacyjną owoce i warzywa, wchłaniamy informację o danym miejscu, o porze roku. W taki sposób wchodzimy w rezonans z tą miejscowością, przystosowujemy się do niej maksymalnie i nawet uzyskujemy zdolność do czerpania energii. Na tym właśnie polega mechanizm adaptacji, aklimatyzacji. W procesie obróbki cieplnej cała informacja zostaje zniszczona, albo najczęściej wypaczana. W rezultacie tracimy intymny związek z otaczającym nas światem, stajemy się dla niego czymś obcym. Przeciwstawiając się naturze (zamiast wykorzystać jej moc), szybko zuŜywamy własne siły, ulegamy przeróŜnym chorobom. Dlatego naleŜy dobrze zapamiętać niszcząc zachowaną w wodzie informację (podgrzewaniem, zastosowaniem chemii, suszeniem, konserwacją, kwaszeniem itp.) wypaczamy ją - niszczymy podstawę Ŝycia. Białka Substancje białkowe krzepną przy 42°C - 45°C. Krzepnięcie (koagulacja) oznacza, Ŝe związki Ŝyciowe pomiędzy białkiem, a pozostałymi substancjami (węglowodanami, substancjami mine158 ralnymi, witaminami itd.) zostają rozerwane. Takie białko trawimy znacznie gorzej. Zastanówmy się tylko nad dwoma przykładami: Mleko. W trakcie sterylizacji mleka obserwujemy zmiany właściwości organicznych i biologicznych mleka: pogarsza się smak, wzrasta gęstość (zostały zniszczone koloidy i ścięte białko), obniŜa się zawartość witamin. Mięso. Stan zwierząt przed ubojem związany jest nierozerwalnie z jakością otrzymanego mięsa. Szkodliwe dla człowieka jest nie tylko mięso chorych zwierząt, ale równieŜ zwierząt osłabionych, przemęczonych, wyczerpanych. Źle wykrwawione mięso zawiera masę niekorzystnych i szkodliwych bakterii, co stanowi potencjalne niebezpieczeństwo. Dojrzewanie mięsa jest procesem autolitycznym, na który składają się przeróŜne reakcje chemiczne, fizyko-chemiczne i przemiany koloidalne, zachodzące w mięsie pod wpływem enzymów mięsa. W procesie dojrzewania zmiana autolityczna zaleŜy od czasu trwania działania enzymów - glikoza. Przy czym, glikogen tkanki mięsnej po całym szeregu przemian przejściowych (naturalnie z utratą energii włącznie), przemienia się w kwas mlekowy. Czyli, dopóki tlen jest w komórkach i stwarza warunki do oddziaływania fermentów "wypalona" zostaje cała wypełniająca komórki energia. Produkty tego utleniania wypełniają komórki (za Ŝycia zostają wyprowadzone z krwią) - w taki sposób powstają kolosalne złogi. Ubój jest straszliwym stresem dla zwierząt. Wszystkie hormony i inne substancje, które powstają w komórkach w momencie koszmaru przezywanego przez zwierzęta zostają w organizmie, "faszerując" kaŜdą komórkę przeraŜeniem i rozpaczą. To wszystko zostaje zarejestrowane w strukturach wodnych. W rezultacie otrzymujemy z

101

mięsem nie tylko substancje odŜywcze, ale i masę "ŜuŜli" i trwały ślad agonii, pozostałe w komórkach. Węglowodany Obróbka termiczna cukrów prostych niszczy je juŜ przy temperaturze 65°-80°C, rozrywając ich związek z substancjami mineralnymi, witaminami itp. Stają się "martwymi węglowodanami". Podgrzewanie miodu powyŜej 60°C prowadzi do niszczenia fermentów i powstawania trudno rozpuszczalnych soli. Miód traci aromat i staje się zwykłą mieszaniną cukrów. Przy mocnym ogrzewaniu rozkłada się część fruktozy i powstaje kwas mrówkowy. Przy przemiale ziarna zachodzą bardzo ciekawe, aczkolwiek niekorzystne zmiany. Im mąka jest z cieńszego przemiału, tym w ściślejszy kontakt wchodzą cząsteczki skrobi z tlenem powietrza. Utlenianie wiąŜe się z wydatkowaniem energii, która nie zostaje spoŜytkowana, gdyŜ proces ten odbywa się poza organizmem. Mąka się ściemnia; przy wybielaniu znów obniŜa się jej potencjał energetyczny, poza tym wprowadzamy do jej składu substancje nieorganiczne, które nie są przyswajalne przez organizm i które powinny być wydalane, na co znów potrzebna jest dodatkowa energia. Tłuszcze O psuciu się tłuszczów mówimy, gdy obserwujemy zmiany, zachodzące przy ich utlenianiu. Utlenianie przebiega po wpływem tlenu, temperatury, światła, fermentów itd. W procesie utleniania tłuszczów tworzą się niskomolekularne produkty rozkładu, które określamy jako zjełczałość: mówimy wtedy o nieprzyjemnym zapachu i smaku. Istotne zmiany powstają w tłuszczu przy smaŜeniu frytek i niektórych wyrobów mącznych. Oprócz tego, Ŝe tworzą się substancje agresywne, obniŜa się aktywność biologiczna przegrzanych tłuszczów, niszczą się waŜne dla organizmu substancje i witaminy. W orzechach i pestkach słonecznika zawarty jest tłuszcz najwyŜszej jakości, związany w sposób naturalny z substancjami mineralnymi i witaminami i doskonale chroniony przed utlenianiem i światłem słonecznym. Witaminy Witaminy tracą swoją wartość przy długotrwałym przechowywaniu. Szpinak po dwóch dobach traci 80% witaminy C. Ziemniaki po dwumiesićcznym przechowywaniu tracą połowć zawartości witaminy C, a po 4-6 miesiącach - 2/3 zawartości. Światło słoneczne w ciągu 5-6 minut niszczy do 64% witamin w mleku. Jeśli warzywa i delikatne owoce trzymamy w wodzie, przechodzą do niej praktycznie wszystkie witaminy i sole. Kapusta kiszona natomiast zachowuje duŜo witamin i kwasu mlekowego. Temperatura od 50°C do 100°C szybko niszczy witaminy. JuŜ po pierwszych minutach gotowania witaminy zostają prawie całkowicie zniszczone. W trakcie gotowania i smaŜenia ziemniaków tracimy około 30% witaminy C. Gdy ziemniaki doprawiamy tłuszczem lub przez dłuŜszy czas trzymamy w wodzie, pozbywamy sić witaminy A. Przy pasteryzacji mleka tracimy 25-40% witaminy D. Z tego wynika, Ŝe w pierwszej kolejności i w najwićkszym stopniu niszczy sić witamina C. Przypominam, Ŝe organizm ma ciągle zapotrzebowanie właśnie na nią. Utrata witaminy C zmniejsza odporność innych witamin na oddziaływanie wysokich temperatur. Brak witaminy C zakłóca niezliczoną ilość procesów przebiegających w organizmie. Fermenty

102

Procesy fermentacyjne zanikają w tym momencie, gdy zrywamy roślinę. Jak juŜ wspominałem, przy temperaturze 54° C fermenty tracą swoją aktywność. Przy tym proces autolizy równieŜ zostaje wyłączony z systemu trawienia, i organizm wykonuje podwójną pracę trawienia pokarmu z nadmiernym wysiłkiem i obciąŜeniem. Substancje mineralne Obróbka termiczna rozrywa związki chemiczne między elementami mineralnymi z jednej strony, a białkami, węglowodanami, tłuszczami, fermentami - z drugiej. Na skutek czego takie "rozerwane" substancje mineralne ze związków organicznych przemieniają się w nieorganiczne lub w formy cięŜko przyswajalne. Dotyczy to szczególnie takich elementów, jak wapń, Ŝelazo, jod i szereg innych. Jak juŜ mówiłem, takie nowopowstałe związki chemiczne stanowią centrum powstawania kamieni w nerkach, wątrobie, woreczku Ŝółciowym. Przemieniony wapń odkłada się w ściankach naczynek krwionośnych i w tkance łącznej (ścięgna, wiązadła). śelazo nie przyswaja się z produktów gotowanych, w związku z tym rozwija się anemia. Wystarczy jakiś czas pić codziennie 500 gramów świeŜo wyciśniętego soku sporządzonego z 1 części buraków i 3-4 części jabłek. Znacznie wtedy podniesie się poziom hemoglobiny. ObniŜanie potencjału energetycznego poŜywienia Energia słoneczna "pobudza" elektrony substancji roślinnych i naokoło nich pojawia się intensywna poświata, która szybko słabnie, kiedy zrywamy roślinę. Wyparowywanie wody z rośliny równieŜ przyczynia się do obniŜenia potencjału energetycznego. Gotowanie, solenie, konserwowanie (czyli wszystko, co wywołuje zmianę struktury rośliny, jej wyglądu, zapachu, koloru i tak dalej równieŜ znacznie zmienia potencjał. Rozdrobnienie rośliny sprzyja intensywnemu utlenianiu przez powietrze i światło, co równieŜ obniŜa jej stan energetyczny. Poza tym, nasz organizm to skomplikowany bioreaktor: przyswoi surowe, świeŜe jabłko, rozszczepi go i da nam jego energię. Wydobyć tę energię z upieczonego jabłka, lub spalonego (przy spalaniu jabłka teŜ powstaje energia) organizm nie jest w stanie. Podobnie dzieje się ze wszystkimi substancjami Ŝywnościowymi - z łatwo przyswajalnych przemieniają się w cięŜko przyswajalne. Teraz łatwo uświadomimy sobie, Ŝe poŜywienie traci swój potencjał bioenergetyczny; zanika najcenniejszy jego składnik, bioplazma. Struktura poŜywienia ulega koagulacji i niszczeje. Nic juŜ nie moŜe pełnić swych funkcji, ani białka, ani witaminy, ani fermenty. Z punktu widzenia ewolucji takie poŜywienie spada na niŜszy poziom i staje się bardziej podobne do substancji nieorganicznej, tracąc swoje struktury i właściwości. JuŜ nie jest w stanie utrzymać "porządku Ŝyciowego". Porządek ten składa się z trzech elementów: 1. utrzymywanie stałego środowiska wewnętrznego organizmu; 2. utrzymywanie na stałym poziomie procesów prędkościowych; 3. zachowanie niezmienności struktur. W następnym rozdziale dowiemy się o konkretnym oddziaływaniu takiego poŜywienia na nasz organizm. Jaką szkodę wyrządza nam gotowany i nieprawidłowo spoŜywany pokarm?

103

1. Zęby i kości: Gotowane jedzenie nie wymaga intensywnego Ŝucia, co osłabia czynności zębów. Nie dezynfekuje jamy ustnej, zatem ułatwia rozwój chorób zębów i dziąseł. Wapń z gotowanego jedzenia jest źle przyswajalny, dlatego teŜ nie otrzymują go w wystarczającej ilości zęby i kości. W rezultacie psują się nam szybko zęby, porowacieją kości. W wieku 25 lat zdrowe zęby są rzadkim wyjątkiem. Obwiniamy złą wodę, zatrute środowisko, ale nie swoją ignorancję w zakresie prawidłowego odŜywiania się. 2. śołądek. Źle zmoczony śliną, słabo przeŜuty pokarm ulega małym zmianom chemicznym (zwłaszcza skrobia). Dlatego cierpimy na złe trawienie. Autoliza indukowana jest niemoŜliwa w gotowanym jedzeniu i dlatego znajduje się ono długo w Ŝołądku, "leŜy kamieniem". To z kolei prowadzi do obciąŜenia systemu wydalania - stąd nieŜyt Ŝołądka, obniŜona kwasowość. Gdy spoŜywamy nie łączące się ze sobą pokarmy, na przykład białkowy i skrobiowy (mięso i ziemniaki), w Ŝołądku powstaje "mieszanka wybuchowa". Białka bowiem są przetrawiane w Ŝołądku i dwunastnicy, trawienie skrobi zaczyna się juŜ w jamie ustnej, a potem w dwunastnicy - przy czym przez zupełnie inne (jakościowo i ilościowo) enzymy. Mieszanka ta zanieczyszcza wątrobę produktami swego rozkładu i dalej w przypadku słabej wątroby cały organizm. Wtedy, gdy popijamy pokarm słodkim płynem, w Ŝołądku zaczyna się fermentacja cukrów, tworzy się alkohol, który niszczy warstwę ochronnego śluzu, osłaniającego Ŝołądek przez oddziaływaniem własnych soków trawiennych. Z tego powodu powstaje nieŜyt Ŝołądka, zapalenie Ŝołądka, wrzody i tak dalej. Nieprawidłowe łączenie produktów Ten rozdział zacznę od bardzo interesującej informacji o produktach Ŝywnościowych. Angielski naukowiec E. Noks porównał umieralność z powodu róŜnych przyczyn (z reguły w wieku 55-64 lat) w 20 róŜnych krajach - 17 krajach europejskich, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Japonii i powiązał ze sposobem odŜywiania się. Doszedł do wniosku, Ŝe nie istnieją produkty całkowicie zdrowe lub szkodliwe. ChociaŜ wnikliwa analiza wykazała, Ŝe określone grupy produktów związane są z konkretnymi grupami chorób. Ci, co jedzą duŜe ilości wszystkich rodzajów mięsa, umierają najczęściej na stwardnienie rozsiane, raka jelita grubego, niedokrwienie serca, raka gruczołu mlecznego, białaczkę, popełniają samobójstwo. Umierają na padaczkę, marskość wątroby, zapalenie nerek, raka krtani, jamy ustnej, przełyku, Ŝołądka, gruźlicę płuc ci, którzy Ŝywią się głównie produktami, zawierającymi ziarno. Podobnie oddziaływują owoce i warzywa. NaduŜywanie wina prowadzi do śmierci na marskość wątroby, raka przełyku i krtani. Amatorzy piwa najczęściej umierają na stwardnienie rozsiane i raka jelita grubego. SpoŜywanie duŜej ilości twardych tłuszczów związane jest z umieralnością na raka gruczołu mlecznego, raka jelita grubego i stwardnienie rozsiane. Spróbujmy przeanalizować rezultaty badań Noksa. Jeśli chodzi o mięso, to powinno być to zrozumiałe na podstawie poprzednich rozdziałów. Zastanówmy się nad róŜnej postaci ziarnem. Badane były te kraje, gdzie ziarno spoŜywa się w postaci pieczywa i innych wyrobów z mąki. JuŜ zostało powiedziane o szkodliwości mąki, glutenu i droŜdŜy. Dodam tylko, Ŝe bez wystarczającej ilości witamin (zwłaszcza z grupy B) pieczywo ulega nie trawieniu, ale fermentacji i rozkładowi bakteriami z powstawaniem alkoholi i innych produktów rozpadu połowicznego.

104

W taki sposób nabawiamy się choroby wrzodowej, marskości wątroby, raka jamy ustnej, przełyku i Ŝołądka (podobnie jak w przypadku naduŜywania alkoholu). O cząsteczkach krochmalu, które dostają się do krwi i o szkodliwości ich dla wątroby i serca równieŜ zostało wiele powiedziane. Przejdźmy do tematu owoce i warzywa - dlaczego i one powodują choroby? Mówi się przecieŜ coraz częściej, Ŝe wegetarianizm daje ludziom drugą młodość, przedłuŜa Ŝycie. Problem polega na tym, Ŝe we wszystkich krajach europejskich, owoce spoŜywa się na deser, po jedzeniu. W Indiach zaś i innych krajach południowych, owoce i warzywa są samodzielnym posiłkiem. Pamiętajmy poza tym, Ŝe owoce i warzywa trawione są w jelicie cienkim, w Ŝołądku przebywają bardzo krótko. U Europejczyków wygląda to tak: rozdrobnione owoce nie mogą przedostać się do jelita cienkiego, jeśli w Ŝołądku znajduje się chleb, mięso lub jakiekolwiek jedzenie, które najpierw trawione jest w Ŝołądku. Owoce rozkładają się, tworząc alkohol, kwas octowy, dwutlenek węgla. śołądek do tego celu jest wymarzonym miejscem. W rezultacie dwa wartościowe produkty przemieniają się w truciznę, która powoduje cięŜkie choroby. Wniosek: materiał zgromadzony przez E. Noksa ilustruje nie szkodliwość produktów odŜywiania, a tylko ich bezmyślne spoŜywanie. Bez poznania prawidłowego łączenia produktów nie ma najmniejszego sensu mówić o uzdrawianiu za pomocą odŜywiania lub rozprawiać o szkodliwości lub korzyści poŜywienia. W tym, co mówimy nie ma nic nowego. W staroŜytnej medycynie chińskiej uczono: "Jedzenie nie łączących się ze sobą produktów równowaŜne jest z przyjmowaniem sporządzonej trucizny. • • • • • •

•

Nie mogą być razem jedzone mleko i owoce, jajka i ryba nie pasują do siebie, podobnie jak ryba do mleka. Zupa z grochu z cukrem z trzciny cukrowej i dar (produkt kwaśnomleczny podobny do kefiru) szkodzą zdrowiu. Nie wolno smaŜyć grzybów na maśle gorczycznym, mieszać mięsa kurczaka z kwaśnym mlekiem. Nie łączą się miód i masło roślinne w równych częściach. Nie wolno jeść kwaśnego popijając mlekiem. Nie wolno przyjmować nowych pokarmów zanim nie przetrawią się poprzednie, poniewaŜ mogą okazać się niezgodnymi ze sobą i rozpoczną kłótnię. Nowe i nie w odpowiednim czasie zaŜyte poŜywienie równieŜ jest trucizną." Prawidłowe łączenie produktów Ŝywnościowych

Na przełomie XIX i XX stulecia w laboratorium Pawłowa zostały przeprowadzone interesujące badanie nad fizjologią trawienia. Okazuje się, Ŝe kaŜdy rodzaj pokarmu powoduje wydzielanie róŜnych soków trawiennych. KaŜdy rodzaj naszego jedzenia zostaje przetrawiony w odpowiedniej części układu trawiennego i w ciągu określonego dla tego produktu czasu. Na przykład, trawienie owoców odbywa się w jelicie cienkim, mięso 2-3 godziny trawi się w Ŝołądku, a potem w jelicie cienkim. Okazuje się, Ŝe nawet pokarmy o podobnych właściwościach wywołują odmienne soki trawienne. Wskazuje to na nadzwyczaj skomplikowaną technologię przyswajania pokarmów, za odstępstwa od której ponosi karę nasz organizm.

105

Te odkrycia szkoły Pawłowa zastosował w praktyce w końcu lat dwudziestych naszego stulecia amerykański lekarz Herbert Shelton. Przez załoŜoną przez niego szkołę "Zdrowie" przewinęły się setki tysięcy chorych, którym przywrócił zdrowie i radość Ŝycia. Chciałbym zapoznać moich czytelników z fragmentami teorii H. Sheltona. Łączenie białek ze skrobią Kwas solny o stęŜeniu 0,003% zatrzymuje czynność fermentów rozszczepiających skrobie. Dalsze, nawet nieznaczne zwiększenie stęŜenia niszczy ferment. Gdy zjadamy pieczywo, sok Ŝołądkowy ma prawie neutralne pH. Natomiast gdy skrobie chleba zostają przetrawione, w Ŝołądku zaczyna intensywnie wydzielać się kwas solny by strawić białko zawarte w pieczywie. Dwa procesy: trawienie skrobi i trawienie białka nie trwają jednocześnie. Dla jednego produktu, który łączy skrobię z białkiem, organizm z łatwością przystosowuje siłę i czas wydzielania się soków Ŝołądkowych. Gdy zjadamy dwa rodzaje pokarmów o całkowicie róŜnych właściwościach, takie przystosowanie staje się po prostu niemoŜliwe. Jeśli zjadamy jednocześnie chleb i mięso, sok Ŝołądkowy przez pierwsze dwie godziny zamiast neutralnego pH będzie miał bardzo kwaśne środowisko i trawienie skrobi gwałtownie zatrzyma się. Nie moŜna zapominać, Ŝe pierwsze stadium trawienia skrobi i białka odbywa się w odmiennych środowiskach. Skrobia wymaga zasadowego środowiska i jest przetwarzana juŜ w jamie ustnej, a potem w dwunastnicy. Białko natomiast potrzebuje kwaśnego pH w Ŝołądku, a potem zostaje przetworzone w dwunastnicy przez zupełnie inne fermenty - odmienne niŜ skrobie. Stąd wniosek: proszę spoŜywać skrobię i białka w róŜnym czasie. Zatem kasze, chleb, ziemniaki nie mogą być spoŜywane jednocześnie z mięsem, rybami, jajami, serem, orzechami i innymi produktami, zawierającymi białko. Łączenie białka z białkiem Dwa róŜnego charakteru białka, potrzebują róŜnego charakteru czynności wydzielania wewnętrznego. Na przykład, najmocniejszy sok Ŝołądkowy wydziela się w ostatniej fazie trawienia mleka i w pierwszej fazie trawienia mięsa. Czyli, gdy zjadamy jednocześnie dwa róŜne rodzaje białka, poŜywienie nie zostaje prawidłowo przetrawione. Takie kombinacje jak mięso i jajka, mięso i orzechy, mięso i ser, jajka i mleko, jajka i orzechy, ser i orzechy itp. nie powinny występować w zestawach Ŝywieniowych. Stąd zasada: spoŜywajmy jeden produkt białkowy w jednym posiłku. Łączenie tłuszczów z białkami Tłuszcze hamują wydzielanie soku Ŝołądkowego; znajdujące się w Ŝołądku masła zatrzymują wydzielanie soku Ŝołądkowego na następny posiłek, w innych warunkach łatwo przyswajalny. Tłuszcz znajdujący się w jedzeniu obniŜa ilość pobudzającej apetyt sekrecji wydzielanej w Ŝołądku, zmniejsza aktywność gruczołów Ŝołądkowych i kwasu solnego w soku Ŝołądkowym. MoŜe równieŜ zmniejszyć prawie dwa razy napięcie Ŝołądkowe. Takie działanie zwalniające moŜe trwać do dwóch godzin i więcej. Znaczy to, Ŝe takich produktów jak: śmietanka, masło śmietankowe, masło roślinne, tłuste mięso, śmietana i tak dalej nie wolno łączyć z orzechami, serem, jajkami i mięsem. Zapamiętajmy: nie naleŜy spoŜywać tłuszczów i białka w jednym posiłku. Wiadomo natomiast, Ŝe w duŜej ilości warzywa przeciwstawiają się hamującemu oddziaływaniu tłuszczów i to z dobrym skutkiem. W związku z tym, jeśli juŜ uŜywamy tłuszczów wraz z białkami w diecie, musimy zjeść w tym posiłku jak najwięcej warzyw nie zawierających skrobi (por, seler, cykoria, kapusta, mlecz, liście rzepy, szpinak, szczaw,

106

botwinka, cebula, rzepa, bakłaŜany, ogórki, kalafior, pietruszka, szparagi, czosnek, papryka, rzodkiewka i inne). Łączenie cukrów z białkami Wszystkie cukry - syropy przemysłowe, słodkie owoce, miód i temu podobne hamują wydzielanie soku Ŝołądkowego i czynności ruchowo-wydzielnicze Ŝołądka. Dzieje się tak dlatego, Ŝe są one trawione w jelicie grubym. Gdy zjadamy je osobno, nie zatrzymują się na długo w Ŝołądku, a szybko dostają się do jelita grubego. W połączeniu z innymi produktami zatrzymują się w Ŝołądku na dłuŜej, dopóki nie zostanie przetrawione inne poŜywienie, ulegając rozkładowi przez drobnoustroje. Trzymajmy się zasady: spoŜywajmy białko i cukry osobno. Łączenie cukrów i skrobi Trawienie skrobi zaczyna się w jamie ustnej i w określonych warunkach trwa przez jakiś czas w Ŝołądku. Cukry z kolei trawione są tylko w jelicie cienkim. Gdy cukry są spoŜywane z innym poŜywieniem, na jakiś czas zostają w Ŝołądku dopóki nie będzie strawiony inny pokarm. W warunkach ciepła i wilgoci jakie są w Ŝołądku, zaczyna się fermentacja. śelatyny, powidła, konfitury, owoce, cukierki, cukier, miód, syropy itp. dodawane do ciast, pieczywa, kasz i innych produktów powodują fermentację. Regularność z którą niektórzy ludzie jedzą na śniadanie kaszę z cukrem i cierpią na podwyŜszoną kwasowość (zgaga, odbijanie z Ŝołądka i inne dowody niestrawności) byłyby śmieszne, gdyby nie tak tragiczne. Słodkie owoce ze skrobią równieŜ powodują fermentację. Pieczywo z rodzynkami, figami i tak dalej, tak popularne wśród miłośników zdrowego odŜywiania się, stanowi podstawowy grzech dietetyczny. Wiele osób uwaŜa, Ŝe jeśli cukier zastąpi miodem, moŜe uniknąć fermentacji. To nie jest tak. Miód z ciepłym ciastem, syrop, konfitury z chlebem, blinami, gwarantują fermentację. Istnieje opinia, Ŝe w obecności cukru skrobie nie są trawione w sposób prawidłowy. Przy spoŜyciu cukru w jamie ustnej wydziela się intensywnie ślina, ale nie zawiera ona fermentu rozszczepiającego skrobie w jamie ustnej, poniewaŜ ferment ten nie oddziaływuje na cukier. Gdy łączymy skrobię z cukrem, miodem, dŜemem, uniemoŜliwia to adaptacje śliny do trawienia skrobi. W rezultacie produkty zdrowe same w sobie, często okazują się szkodliwe, gdy łączymy je z innymi produktami. Na przykład, pieczywo z masłem moŜna jeść bez obawy, lecz dodany cukier, miód mogą wywołać rozwój choroby. Bardzo waŜną zasadą jest: nie jeść razem skrobi i cukru. Mleko Mleko jest poŜywieniem dzieci. Nie ma na nie zapotrzebowania po zakończeniu okresu karmienia. Człowiek jednak pozostaje całe Ŝycie niemowlęciem! Z powodu zawarcia w mleku białka i tłuszczu, źle łączy się ono z innymi produktami, z wyjątkiem kwaśnych owoców. Mleko w Ŝołądku zsiada się, tworząc twaróg. Zsiadłe mleko pokrywa cząsteczki innego pokarmu przebywającego w Ŝołądku i osłania je przed oddziaływaniem soku Ŝołądkowego. UniemoŜliwia to trawienie tych cząstek do tego momentu, aŜ nie zostanie przetrawione mleko. Stąd waŜna zasada: mleko powinno być osobnym posiłkiem. Gdy karmimy dzieci mlekiem, najpierw moŜna podać im świeŜo wyciśnięte soki z kwaśnych owoców (pomarańcze, grejpfruty, granaty, cytryny, kwaśne winogrona, kwaśne śliwki, jabłka, pomidory), a po pół godzinie podać mleko. Desery

107

Desery zjadamy po posiłku. Wszystkie ciasta, ciasteczka, lody, słodkie owoce, źle łączą się prawie ze wszystkimi rodzajami pokarmów i nie przynoszą Ŝadnej korzyści. WaŜna zasada: unikajmy deserów! Jeśli macie ochotę na kawałek tortu, zjedzcie go po duŜej porcji surówki i nie jedzcie nic poza tym, a następny posiłek pomińcie. Ochłodzone desery (lody, zimne napoje) stwarzają następną przeszkodę dla procesu trawienia - jest nim chłód. Mówiliśmy wcześniej o szkodliwości chłodu dla trawienia - enzymy trawienia są aktywne przy temperaturze 37° C. Chłodne poŜywienie najpierw ogrzewa się, wychładzając przy okazji przylegające do Ŝołądka organy, a dopiero potem zaczyna się ich trawienie. Teraz juŜ jasne, Ŝe nie ma złych produktów - z własnej woli robimy z tych produktów w środku swego ciała gnijący śmietnik. Przejście na prawidłowe odŜywianie przyniosło zdrowym i chorym, starym i młodym błyskawiczną poprawę zdrowia. Dlaczego? Odpowiedź juŜ znamy: w związku z ułatwieniem pracy wykonywanej przez system trawienny. Jak naleŜy jeść białko Z kaŜdym rodzajem pokarmu białkowego najlepiej jest łączyć produkty nie zawierające skrobi i soczyste warzywa: botwinę, kapustę, świeŜy bób, kabaczki, cebulę, seler i inne. Takie warzywa, jak burak, rzepa, dynia, marchew, kalafior, ziemniaki, groch są pod tym względem gorsze. Białka najlepiej jeść na kolację, bez kwasów i masła roślinnego, tym bardziej bez tłustych sosów. KaŜdy zawierający białko lub skrobię posiłek poprzedzamy obowiązkowo duŜą ilością surówki. Jak jeść skrobię Trawienie skrobi rozpoczyna się w ustach, dlatego trzeba Ŝuć starannie. Posiłek zawierający skrobie najlepiej spoŜywać w ciągu dnia. Taki pokarm powinien być suchy, kasze ugotowane na sypko. Przed posiłkiem obowiązkowo jemy surówki z warzyw zawierających niewiele skrobi. Enzymy i witaminy pomogą nam dobrze strawić skrobię. Przykładowe posiłki: • • • • • •

surówka z warzyw, buraki, ziemniaki w kaŜdej postaci; surówka z warzyw, marchew, zapiekanka z dyni; surówka z warzyw, duszona marchew, cebula, buraki, sucharki; surówka z warzyw, marchew, gotowany ryŜ z masłem; surówka z warzyw, kaŜda, kasza ugotowana na sypko, nie rozgotowana; surówka z warzyw, duszone lub gotowane buraki, pieczywo gruboziarniste z masłem. W jaki sposób jemy owoce

Owoce, takie jak orzechy i warzywa stanowią idealny pokarm dla człowieka. Jedzenie owoców sprawia nam duŜo przyjemności, ale owoce naleŜy jeść oddzielnie od innych produktów. Najlepiej zjeść je 20-30 minut przed następnym posiłkiem. Przez ten czas zdąŜą przejść przez jelito cienkie i przetrawimy je. Chorym lepiej jest podawać owoce kwaśne i słodkie osobno, o róŜnej porze. Niedobrze jest dodawać do kwaśnych owoców cukru, miodu i tak dalej, szczególnie dotyczy to grapefruita.

108

Wiosną i latem moŜna przygotowywać smaczne surówki, łącząc owoce i warzywa, na przykład dodając do zielonej sałaty lub selera śliwki, wiśnie, czereśnie, morele. SpoŜywanie pokarmów w ciągu dnia WaŜnym jest równieŜ rozłoŜyć racjonalnie spoŜywanie róŜnego rodzaju pokarmów. Rano, gdy organizm jest wypoczęty i nie potrzebuje dodatkowej energii lepiej jest spoŜywać produkty łatwo przyswajalne. Najbardziej odpowiednim pokarmem są owoce i świeŜo wyciśnięte soki warzywne i owocowe. PoŜywienie zawierające skrobie zaplanujmy sobie na obiad. Trawienie tego posiłku potrwa 34 godziny. Poza tym pokarm zawierający skrobię daje nam podstawową dawkę energii, z której będziemy korzystać w drugiej połowie dnia. Owoce natomiast, bogate w łatwo przyswajalne cukry, bardzo szybko oddają nam swoją energię i są najbardziej odpowiednie właśnie na rano. Pokarm białkowy zostawiamy na wieczór, poniewaŜ trawi się ponad 4 godziny i niezbędny jest do odbudowania struktur, które rozpadły się w ciągu dnia. Proces trawienia białek, wymaga najwięcej pracy od naszego organizmu i naturalnie powinien toczyć się w spokojnej atmosferze - najlepsza na to pora to godz. 18-20. Tym bardziej, Ŝe o tej porze procesy rozpadu struktur energetycznych i plastycznych przechodzą w procesy syntezy. Ciekawe są spostrzeŜenia, gdy porównamy zalecenia współczesnych dietetyków z zasadami leczenia staroindyjskich uzdrowicieli. W Ajurwedzie pory posiłków wiązano z rytmami natury. StaroŜytni zauwaŜyli, iŜ doba składa się z trzech 4-godzinnych okresów. Okres pierwszy pokój ("Kapa"), drugi - aktywności ruchowej ("Pitta") i trzeci okres - aktywności ruchowej ("Wata"). Te okresy związane są przede wszystkim z aktywnością słoneczną. "Kapa" zaczyna się od wschodu słońca i trwa do godz. 10-tej. Z reguły rano jest spokojnie. Na poziomie fizjologii organizmu przejawia się to pokojem i ocięŜałością ciała. Okres "Pitta" trwa od godz. 10-tej do 14-tej i wyróŜnia się wysokim połoŜeniem słońca. W tym czasie jesteśmy szczególnie głodni i mamy najmocniejszy "ogień trawienny". Okres "Wata" trwa od 14.00 do 18.00. Słońce rozgrzało ziemię i powietrze. Powietrze przechodzi w ruch, zrywa się wiatr i wszystko wprawia w ruch: kołyszą się drzewa, trawa, woda. Na poziomie fizjologii to okres aktywności ruchowej, największej gotowości do pracy. Dalej wszystko się powtarza: 18.00-22.00 - Kapa, 22.00-2.00 - Pitta, od 2.00-6.00 - Wata. W takim właśnie rytmie Ŝyje świat roślin i zwierząt. Na podstawie tych obserwacji Ajurweda proponuje następujący tryb odŜywiania: 1. Wstawaj z łóŜka w okresie Wata (aktywności ruchowej) przed godz. 6 (czasu lokalnego). Będziesz aktywny przez cały dzień. Jeśli wstaniemy w okresie Kapa (pokoju) przez cały dzień będziemy ospali. Po wstaniu z łóŜka wypijamy szklankę ciepłej wody. Wata wzmacnia pracę jelit i sprzyja ewakuacji zawartości jelita grubego. Gdy pojawi się uczucie lekkiego głodu zjedzmy owoce. 2. W okresie Pitty (zwłaszcza od 12.00 do 14.00), gdy "ogień trawienny" jest najmocniejszy, zjedzmy najobfitszy, równieŜ objętościowo - posiłek. Powinien to być pokarm zawierający skrobię, plus warzywa dające maksymalną ilość energii. Po jedzeniu naleŜy posiedzieć spokojnie, najlepiej na piętach i oddychać przez prawe nozdrze - to jeszcze bardziej wzmocni - "ogień trawienny", po czym dobrze jest przejść się na 5-10-minutowy spacer. 3. Na przełomie Wata - Kapa (18.00-20.00), naleŜy zjeść lekką kolację (przed zachodem słońca). W tym okresie najlepszy jest pokarm oparty na białkach, by uzupełnić struktury ciała, do tego warzywa, by poŜywienie zostało dobrze przyswojone. Po kolacji zachowuj się podobnie jak po obiedzie.

109

Jak widać, współczesne badania i zalecenia staroŜytnych uzdrawiaczy są zgodne prawie we wszystkim. Bardzo waŜne jest utrzymanie odpowiednich proporcji między pokarmami kwasowymi i alkalicznymi. Jeśli nie trzymamy się tych reguł, nie uzyskujemy dobrych efektów w odŜywianiu. Stan krwi w zaleŜności od rodzaju poŜywienia zmienia się w kierunku kwasowości lub alkaliczności. Krew z przewagą kwasowości uzupełnia straty energetyczne ciała, krew z przewagą zasadowości zapewnia budowę naszego organizmu, tworzy kości, nerwy utrzymuje w normie, buduje mięśnie, utrzymując kondycję fizyczną i umysłową, uodparnia organizm. Jogini określali jakość krwi na podstawie jej koloru, wydobywając ją z Ŝołądka. Posługiwali się specjalną metodą "Dohuti". "Czysta" i "nieczysta" krew "sattwik" powinna być na 60-70 % alkaliczna. Taką krew mają ludzie zdrowi. Wskazuje na to na przykład czysty róŜowy język i intensywnie róŜowy kolor spojówki oka. Gdy stopień zasadowości krwi obniŜa się do 50-60 %, jakość krwi się pogarsza. Taką krew nazywamy "Radjasik" - dominuje ona u ludzi podatnych na wszystkie choroby. Zbyt kwasową krew Jogini nazywali "Tamasik". To krew najgorszej jakości - cieknie w Ŝyłach osób chronicznie chorych. Większość współczesnych dietetyków uwaŜa, Ŝe idealny skład diety powinien mieć następujące proporcje: 60 % - owoce i warzywa, 20 % - pokarm białkowy, 7 % skrobia, 7 % - cukry naturalne, 6 % - tłuszcze. Inne podejście do dziennej proporcji pokarmów mają makrobioci - ludność dalekiego wschodu. Słowo "makrobiotyka" oznacza "sztuka długiego Ŝycia". Oto standardowy reŜim makrobiotycznego odŜywiania, zalecany przez Mikio Kuszi: 1. KaŜdy posiłek, nie mniej, niŜ na 50% powinien składać się z produktów zboŜowych przygotowanych na róŜne sposoby. Wiemy przecieŜ, Ŝe węglowodany zmieniają stopień kwasowości krwi, tzw. wartość pH w kierunku zasadowości, natomiast oczyszczony ryŜ, mąka - w kierunku kwasowości. Zatem, makrobioci utrzymują prawidłową proporcję poŜywienia kierując się podstawowym parametrem. 2. NaleŜy jeść codziennie 1-2 filiŜanki zupy miso lub tamari. W smaku powinny być bardzo lekkie. W ich skład wchodzą róŜne warzywa, zboŜa i rośliny strączkowe. Miso - słona pasta roślinna na bazie soi, bogata w przyswajalne proteiny, fermenty, witaminę B12 i tak dalej. Tamari - sfermentowany i słony sos na bazie soi i pszenicy, wykorzystywany w postaci przyprawy do zup i warzyw. 3. 20-30 % poŜywienia powinny stanowić warzywa: 2/3 - ugotowane, obsmaŜane, duszone, zapiekane itd., 1/3 - surowe w postaci surówek. Kontakt z gorącem przy przygotowywaniu jest minimalny. 4. 10-15% dziennego poŜywienia stanowią rośliny strączkowe i owoce morza. W jadłospisie więcej powinno być grochu i soczewicy. Doprawiamy te potrawy tamari lub solą jodowaną. 5. 5. Owoce morza są produktem unikalnym, zawierającym prawie wszystkie mikroelementy. One same są w stanie uzupełnić zapas rzadko spotykanych elementów. 6. 1-2 razy w tygodniu moŜna zjeść rybę. MoŜna równieŜ jeść na deser owoce (1-2 razy w tygodniu i w niewielkich ilościach: jeden kawałek na raz). Sosy miso i tamari to bardzo interesujące dodatki Ŝywnościowe. Bogate są w witaminy i fermenty, co wspomaga trawienie i przyswajanie produktów zboŜowych.

110

Niejasnym zostaje tylko punkt 3. Dlaczego warzywa są tu traktowane dwa razy gorzej? Po pierwsze, Japończycy, którzy głównie przestrzegają zasad makrobiotyki, mieszkają nad morzem. Stosują więc w swej diecie owoce morza, tym samym znakomicie zaopatrują się w mikroelementy. W związku z tym nie mają tak duŜego zapotrzebowania na warzywa i surówki. Po drugie, co jest bardzo waŜne, są produkty "ściskające" i "rozciągające". Przypomnijmy z rozdziału "Mikroelementy" o potasie i sodzie. Potas znajduje się wewnątrz komórek, a sód w płynie pozakomórkowym - obydwa są elementami zasadowymi. Pokarm bogaty w potas (głównie owoce i wiele warzyw) wzmacnia procesy wewnątrzkomórkowe i wyprowadza płyn z organizmu. Na poziomie komórkowym przejawia się to ściskaniem membran komórkowych, co osłabia ich czynność. Pokarm bogaty w sód (głównie kasze, marchew, korzeń mlecza) zatrzymuje wodę w organizmie. Powoduje to pęcznienie membran i pogarsza czynność komórek. Przesunięcie tak w jedną jak i w drugą stronę osłabia procesy organiczne. Jak zawsze, najlepszy jest "złoty środek", i okazuje się, Ŝe proporcje pokarmów w makrobiotyce odpowiadają temu warunkowi. Jeśli tego nie przestrzegamy, zaczynają się procesy destrukcyjne w organizmie, w największym stopniu odbija się to na zębach. Pozostaje jeszcze waŜne pytanie: jaką ilość pokarmów przyjmujemy w jednym posiłku? H. Shelton radzi odŜywiać się w zaleŜności od indywidualnego zapotrzebowania, inni - wstawać od stołu z uczuciem lekkiego głodu. Trzymam się osobiście następującej zasady: gdy wstaję od stołu z uczuciem lekkiego głodu, znaczy to Ŝe najadłem się. Gdy czuję się najedzony - znaczy, Ŝe przejadłem się. Gdy się przejadłem - zatrułem się. Ciekawe na ten temat zalecenia zawiera prastare jogińskie źródło "Gheranda Samlaita": 7. Czysty, słodki łagodny pokarm, sjnaczny i przyjemny, musi wypełniać połowę Ŝołądka. 8. Polowa Ŝołądka powinna być wypełniona jedzeniem, 1/4 wodą. Druga ćwierć pozostaje wolna, dla moŜliwości powstawania gazów. Praktyczne rady, związane z trawieniem i przyswajaniem poŜywienia 9. SpoŜywajcie pokarmy bogate w bioplazmę i tylko organiczne. Takie poŜywienie posiada największy potencjał energetyczny. Wszystkie struktury są prawidłowe. Aminokwasy, witaminy, cukry, fermenty, elementy mineralne znajdują się w stanie aktywnym. W takim poŜywieniu moŜliwa jest autoliza indukowana, która pozwala na oszczędzanie około 50% energii trawiennej. Więcej świeŜych, roślinnych pokarmów, jak najmniej obróbki termicznej i innej. 10. Im mniej nasz jadłospis zawiera produktów rafinowanych, tym mocniejsze jest zdrowie i dłuŜsze Ŝycie. 11. Podstawowe paliwo to węglowodany. Przy prawidłowym odŜywianiu wystarcza nam białko roślinne, zbyt duŜa ilość białka osłabia nasz organizm. 12. Pierwszym daniem powinna być surówka. Pozwala to na likwidację leukocytozy trawiennej; na ciągłe uzupełnianie zasadowych rezerw organizmu, utrzymywanie niezbędnego stęŜenia elementów mineralnych w organizmie. Pamiętajmy, Ŝe przyswajamy tyle poŜywienia, ile zawiera ono witamin i fermentów. Bez tego jedzenie zamienia się w półprodukt i zatruwa nas.

111

13. Łączmy prawidłowo produkty Ŝywnościowe - da to moŜliwość pełnowartościowego trawienia i przyswajania pokarmu z maksymalną korzyścią. Nieprawidłowe łączenie pokarmów osłabia nasze siły, psuje cały układ Ŝołądkowo-trawienny. Szanujmy "technologię" trawienia produktów, nie Ŝądajmy od naszego układu trawiennego rzeczy niemoŜliwych. 14. RozłóŜmy prawidłowo posiłek w ciągu dnia. Dzięki temu będziemy w dobrej kondycji - o kaŜdej porze i pod kaŜdym względem. 15. Zachowujmy prawidłową proporcję kwasowego i zasadowego poŜywienia. Przejście na prawidłowe odŜywianie Jakiekolwiek gwałtowne przejście do innej formy odŜywiania odbija się na samopoczuciu człowieka. Powstaje inne mikroflora, zmienia się funkcjonowanie systemów hormonalnego i jelitowego, zmieniają się przyzwyczajenia i potrzeby pokarmowe. Zmienia to nie tylko fizjologię, ale i psychikę człowieka. Naturalnie proces takiej przebudowy jest rozciągnięty w czasie. Poza tym trzeba wiedzieć, iŜ przy przejściu na odŜywianie prawidłowe powstaje cały szereg zmian w organach i systemach, które mogą się przejawiać w postaci kryzysów. Nie trzeba się tego bać. Kryzysy wskazują, Ŝe jesteśmy na prawidłowej drodze, po takich kryzysach wstępujemy na nowy stopień zdrowia. Jak wykazała praktyka, systemy fermentalne układu Ŝołądkowojelitowego przystosowują się do nowego poŜywienia w ciągu 3-12 miesięcy. Podobnie jest z mikroflorą jelit. System hormonalny jelit potrzebuje na to więcej czasu - 1-2 lata. Zmiana przyzwyczajeń człowieka, związanych z poŜywieniem, i jego psychiki wymagają z reguły 2-3 lat. Mniej więcej po 3 latach moŜna powiedzieć, Ŝe wszystkie te systemy juŜ są "zgrane" i wspaniale pracują. Kryteria normalnej pracy układu Ŝołądkowo-jelitowego 1. Od razu po wypiciu soku z buraków mocz nie barwi się na czerwono. Wskazuje to na stan normalny nabłonka układu Ŝołądkowo-jelitowego; 2. Stolec staje się lekki i bywa 2-3 razy dziennie. 3. Konsystencja stolca - pół miękka, bez zapachu, bez kawałków nie strawionych owoców, warzyw itd. Oznacza to normalne wsysanie wody w jelicie grubym. Brak zapachu i nieprzetrawionych kawałków świadczy o rozwoju pełnowartościowej, prawidłowej mikroflory; 4. Przyzwyczajenia i zapotrzebowania pokarmowe zmieniają się wolno. Po 1-3 latach przestaniecie odŜywiać się "normalnie", będziecie odczuwać, w jakim stopniu negatywnie wpływają stare przyzwyczajenia na wasz organizm. Stopnie przejścia na nowy rodzaj odŜywiania Po pierwsze: zmień kolejność posiłków. Płyny - przyjmujemy przed jedzeniem, owoce - przed jedzeniem, pierwsze danie - surówka, drugie - węglowodany lub białka (nigdy razem); Po drugie, wykluczmy wszystkie szkodliwe pokarmy (rafinowane, stymulatory typu kawy, herbaty, wędliny, torty itp.); Po trzecie, zaczynajmy zmieniać proporcję gotowanego i surowego jedzenia na korzyść surowego. Powoli przyzwyczajamy swój organizm do surowego jedzenia. Zacznijmy od picia 100-200 g dziennie świeŜo wyciśniętych soków z warzyw i owoców; Po czwarte, zacznijmy włączać do jadłospisu surowe dania z produktów roślinnych: zarodki pszenne, moczone w wodzie, kasze, dziko rosnące jadalne owoce i zioła. Kasze dłuŜej moczymy, a dzięki temu krócej gotujemy.

112

Zatem, jemy na śniadanie owoce, zamieniamy obiad składający się z zupy, mięsa, ziemniaków na szklankę soku, surowe lub duszone warzywa i kasze. Na kolację dobre są surówki i orzechy. ZaleŜnie od sezonu moŜna urządzać sobie "dzień truskawkowy", "dzień winogronowy", "dzień arbuzowy" itd. Całą treść drugiej części tej ksiąŜki moŜna zmieścić w prostych i przystępnych zasadach: Jemy, gdy odczuwamy głód; Połowę poŜywienia stanowią świeŜe, surowe produkty roślinne; Płyny i owoce spoŜywamy przed posiłkiem; PrzeŜuwamy dobrze jedzenie, jemy wolno, dopóki pokarm nie przemieni się w jednolitą papkę. Soki równieŜ powinny być dobrze rozcieńczone śliną, dlatego pijemy małymi łykami; 5. Pierwsze danie to surówka, drugie - białka lub skrobie; 6. Przygotowujemy surowe, roślinne jedzenie bezpośrednio przed posiłkiem; 7. Odstawiamy produkty sztuczne i rafinowane (wędliny, torty, cukry itd.), jak równieŜ stymulatory: kawę, herbatę, alkohol. 1. 2. 3. 4.

OdŜywianie indywidualne Daliśmy sobie radę z poznaniem mechanizmu procesów trawiennych, wiemy jak odŜywiać się z maksymalną korzyścią dla siebie i bez krzywdy dla własnego organizmu. Lecz w dalszym ciągu nie wiadomo jakie kryteria leŜą u podstaw odŜywiania sezonowego, jak zmieniać odŜywianie uwzględniając zmiany wiekowe i cechy indywidualne swego organizmu. Co to znaczy rodzajowe odŜywianie człowieka? System trawienny człowieka od tysiącleci przystosowywał się do przetwarzania i przyswajania określonej grupy produktów naturalnych. Wywarło to wpływ na budowę zębów, długość i masę układu trawiawiennego, właściwości Ŝołądka, jelit; ich budowę wewnętrzną, środowisko fermentów, flory bakteryjnej i wiele innych. W rezultacie właściwości naszego sposobu trawienia, zdobywania pokarmu, rzutowały na kształt naszego ciała. Okazuje się, Ŝe nie tylko budujemy swoje ciało z poŜywienia, ale za jego pośrednictwem tworzymy wewnątrz ciała (czyli w kaŜdej komórce) najbardziej odpowiednie środowisko Ŝycia. Zatem, ostatnie stadium trawienia realizuje się bezpośrednio w kaŜdej komórce, gdzie z węglowodanów powstaje woda, dwutlenek węgla i swobodne elektrony (czyli energia). Woda nam daje środowisko do rozwoju procesów Ŝyciowych: zawartość kwasu węglowego w wodzie słuŜy regulatorom aktywności fermentów, swobodne elektrony to są "mięśnie", które rozszczepiają węglowodany i uwalniają z niego energię itd. Po przetworzeniu wszystkie produkty zbędne powinny być łatwo wyprowadzane z organizmu. Systemy wyprowadzające w procesie ewolucji równieŜ zostały przystosowane do wydalania z organizmu określonych produktów przemiany materii. Jeśli człowiek tego nie zrozumie, o Ŝadnym zdrowiu nie ma mowy, bez względu na współczesne osiągnięcia medycyny i środki finansowe. Na przykład, córka miliardera Onasisa zmarła w wieku 37 lat. Badania wykazały, Ŝe jej ciało było dosłownie nafaszerowaťe chemią z pigułek nasennych, środków do odchudzania i wielu, wielu innych (na stoliku przy łóŜku znaleziono 41 rodzajów leków!) Biorąc pod uwagę właściwości naturalne ludzkiego organizmu, rodzajowym pokarmem dla człowieka są: owoce, warzywa, zboŜa, rośliny strączkowe, miód, jadalne trawy, zioła i

113

grzyby; na pierwszym etapie rozwoju organizmu człowieka - mleko matki, a następnie mleko zwierząt i ptasie jaja. Najbardziej sprzyjającym dla człowieka miejscem do zamieszkania są subtropiki (strefa morza Śródziemnego), gdzie właśnie powstały pierwsze cywilizacje. Migracja na północ spowodowała przystosowanie trawienia do innego rodzaju pokarmów i stanowite środek przymusowy. Powstały mechanizmy dodatkowe przyswajania pokarmu zwierzęcego i wprowadzaniu metabolitów (produktów przemiany materii), które nie są właściwe dla człowieka. Wszystko to nie w najlepszy sposób wpłynęło na jego zdrowie. Jakie zmiany zajdą w organizmie człowieka, gdy zmienimy sposób odŜywiania się? Gdy w naszym Ŝywieniu przewaŜają produkty pochodzenia zwierzęcego: mięso, ryby, nabiał, jajka, organizm nasz zostaje zmuszony do stworzenia potęŜnego systemu unieszkodliwiającego i ogromnego wysiłku na jego utrzymywanie. Oto główne ogniwa w walce ze szkodliwym działaniem białka: a. mikroflora jelita grubego posiada komórki zwierzęce (tzn. drobnoustroje), które przerabiając "surowiec" roślinny, tworzą środowisko kwaśne i dodatkowo Ŝywią organizm kwaśnymi produktami przetwarzania. Gdy zostaje dostarczony "surowiec" zwierzęcy (mięso, mleko, jajka itd.), wówczas powstają warunki do rozwoju przewaŜnie komórek roślinnych (zupełnie inne drobnoustroje), stwarzające środowisko zasadowe (gnicie). Znaczy to, Ŝe do organizmu dostają się substancje trujące i tworzą się warunki do rozwoju organizmów roślinnych - polipów, raka, pleśni. Teraz staje się oczywiste całe zło zaleceń - zakwaszać organizm produktami pochodzenia zwierzęcego. Rzecz w tym, Ŝe zakwaszenie następuje poprzez dwutlenek węgla, który powstaje w komórce na skutek odŜywiania się węglowodanami, nie zaś z przyczyny zanieczyszczenia białkowego. b. zbyt duŜe koncentracje białka w organizmie powodują zagęszczenia koloidalnej galarety (krwi, limfy, protoplazmy komórek) i jej przemiany w kseroŜel. Stąd wynika zagęszczenie w krwi - zakrzepy, w Ŝółci i moczu - kamienie, w tkankach mózgowych i sercowych - udary i zawały itd. c. czy ktoś kiedykolwiek rozpuszczał złom Ŝelazny w Ŝelaznym kotle? Przy takim "procesie technologicznym" rozpuścimy wraz ze złomem kocioł. Oto najprostsze wytłumaczenie, dlaczego cały system Ŝołądkowo-jelitowy kota stanowi 2,8% wagi ciała, a człowieka tylko 1,8% (układ człowieka jest dłuŜszy). Ten jeden procent stanowi ochronę, która przeciwstawia się topnieniu własnych jego narządów. Gdy zwierzęta drapieŜne przy trawieniu świeŜego mięsa wykorzystują autolizę indukowaną, ułatwiając o 50% trawienie w Ŝołądku, człowiek, z reguły zjada mięso przygotowane. Autoliza przy tym nie występuje. Dlatego teŜ stęŜenie kwaśnych soków musi być wysokie, a czas obróbki długi. Gdy wykorzystujemy rafinowane, pozbawione wody produkty: chleb, bułki, ziemniaki, cukier, dŜemy i inne "smakołyki", one przede wszystkim odwadniają organizm, pompując wodę do układu Ŝołądkowo-jelitowego by rozpuścić i przemienić się w roztwór koloidalny. To powoduje zagęszczanie krwi i co za tym idzie wywołuje pragnienie. Dlatego zawsze popijamy takie jedzenie, co psuje nasz proces trawienny. Ze względu na to, Ŝe taki pokarm stanowi roztwory koloidalne, które najpierw nie miały Ŝadnego ładunku, taki ładunek kaŜda micela poŜywienia otrzymuje od organizmu - organizm traci część swojego ładunku. Następnie przechodząc do krwi, koloidy ją coraz bardziej zagęszczają. Na skutek tego zostają zmienione wszystkie charakterystyki (gęstość, ładunek, czystość) wszystkich koloidów organizmu na gorsze. Fermenty naszego organizmu przystosowane są do oddziaływania wzajemnego z naturalnymi cząstkami cukru, skrobi itp. Ten proces nie rozwija się prawidłowo, gdy

114

substancje te są zmienione. Stąd właśnie tworzy się taka ilość złogów, śluzów, które psują czynność organizmu i przemieniają środowisko wewnętrzne z kwaśnego na zasadowe. Takie osoby wydzielają zapach zgnilizny. Wywiera to równieŜ wpływ na psychikę człowieka, zniekształcając ją i wypaczając. Co musimy wiedzieć o właściwościach poŜywienia? Cała nauka o produktach Ŝywnościowych zbudowana jest na dwóch filarach - ilości kalorii i składzie molekularnym (białka, tłuszcze, witaminy, minerały itd.). StaroŜytni dietetycy i pod tym względem nas wyprzedzali. Przywiązywano wówczas uwagę do smaku i koloru poŜywienia, kształtu i konsystencji, siły oddziaływania poŜywienia na organizm, uwzględniano informacje zawarte w poŜywieniu o wpływie klimatu i połoŜenia geograficznego. Ta wiedza pozwalała im na wykorzystywanie poŜywienia w charakterze lekarstwa, a lekarstwa w charakterze poŜywienia. Ostatnie odkrycia z dziedziny fizyki potwierdzają te zaleŜności, a lekarze praktykujący medycynę chińską lub Ajurwedę wykorzystują doświadczenia staroŜytnych dietetyków z wielkim powodzeniem. Zanim ruszymy dalej, zatrzymajmy się na właściwościach poŜywienia uwzględnianych przez klasyczną Ajurwedę. 1.











Smak poŜywienia: słodki smak posiada największą siłę leczniczą, wzmacnia, dodaje energii, powiększa siłę, powiększa wagę ciała, smak kwaśny jest odświeŜający, stymuluje apetyt, poprawia trawienie, sprzyja zatrzymywaniu płynów w organizmie, przeczyszcza jelita, smak słony pomaga w trawieniu, przeczyszcza, likwiduje zaparcia, niszczy pleśń, stymuluje apetyt, powoduje wydzielenie śliny i soków Ŝołądkowych, zimnym pokarmom przekazuje właściwości rozgrzewające, smak gorzki polepsza trawieniu i apetyt, rozgrzewa, stymuluje wydalanie płynu z ciała, otwiera naczynia, ma właściwości rozpuszczające i rozcieńczające, wzmacnia procesy cyrkulacyjne w ciele, oczyszcza, smak ściągający wysusza wilgotność wewnątrz ciała, wysusza ropę, krew, Ŝółć, polepsza kolor cery, chłodzi, smak pikantny zwalcza otyłość, infekcje jamy ustnej, wysusza układ trawienny, pomaga trawieniu.

Po przejściu pokarmów przez układ trawienny ich smak się zmienia. Produkty słodkie i słone stają się słodkie, kwaśne pozostają kwaśnymi, gorzkie, ściągające i pikantne przemieniają się w gorzkie. W ten sposób z sześciu podstawowych smaków w organizmie powstają tylko trzy podrzędne. Pokarmy o podrzędnym smaku słodkim sprzyjają powiększaniu masy ciała. Nadmiar słodkiego powiększa flegmę i otyłość, powoduje zobojętnienie i apatię. Produkty o podrzędnym smaku kwaśnym polepszają trawienie, wspomagają zdolności intelektualne. Nadmiar smaku kwaśnego pogarsza skład krwi, powoduje wrzody, podraŜnienia skórne, zgagę. Człowiek staje się pobudliwy i nerwowy. Produkty o podrzędnym smaku gorzkim oczyszczają organizm, stymulują procesy Ŝyciowe i przyczyniają się do odchudzania. Nadmiar gorzkiego osłabia ciało, odwadnia organizm. 2.

Kształt i konsystencja

Z odkryciem realności kwantowej dla kaŜdego obiektu materialnego staje się zrozumiałe znaczenia kształtu i konsystencji. Krótko mówiąc, za kaŜdym obiektem

115

materialnym stoi subtelna materialna siła, która na poziomie kwantowym stwarza taki, a nie inny jego wygląd. Zmiana charakterystyk tego poziomu powoduje zmiany optyczne właściwości przedmiotu. Dotyczy to, naturalnie równieŜ produktów Ŝywnościowych. Wynika stąd, Ŝe gdy w jakimś organie człowieka brakuje właściwości materialnych, moŜna je uzupełnić poŜyczając od rośliny lub zwierzęcia. W związku z tym staroŜytni zaproponowali następującą klasyfikację:





Przyporządkowanie części roślin organom człowieka: o korzeń - odpowiada Ŝołądkowi o pień - rdzeniowi kręgowemu o gałęzie - nerwom o liście - płucom o kwiaty - lokacja nadmiaru siły o chlorofil - krew o sok - energia, która krąŜy po nerwach i przemienia się w bodźce mózgowe, nasienie i inne tkanki o nasiona - energia duchowa (Kundalini). Części rośliny i uleczane przez nie choroby Korzenie leczą choroby kości, gałęzie choroby naczyń i Ŝył, kora choroby skóry, liście leczą choroby Ŝołądka, "woreczka Ŝółciowego, jelit, pęcherza, jąder, owoce - choroby serca, płuc, wątroby, śledziony, nerek.




Rozkład energii pozytywnej i negatywnej Wierzchołek rośliny ma ładunek pozytywny, a bulwa negatywny. Część rośliny znajdująca się przy samej ziemi ma właściwości równowaŜące.




Informacja dotycząca, wpływu klimatu i miejsca pochodzenia Wszystkie rośliny "odczytują" kompletną informację miejsca, na którym rosną. Co ciekawe, jeśli miejsce to jest zbyt gorące, roślina walczy z tym rozwijając w sobie właściwości przeciwne - np. zawiera duŜo wody i chłodzi. Na przykład, arbuzy, melony, kapusta, owoce. Jeśli roślina przeŜywa niesprzyjające warunki klimatyczne, walczy, rozwijając w sobie np. ciepło, oleistość. Na przykład zboŜa, orzechy, nasiona, bulwy. Ten kto wykorzystuje do jedzenia produkty z regionu, w którym mieszka, postępuje bardzo mądrze. Walczy z niesprzyjającymi warunkami zewnętrznymi z pomocą właściwości produktów. W porze letnich upałów wykorzystuje chłodzące właściwości roślin zawierających duŜo płynów (ogórki, pomidory, kapusta, owoce, arbuzy), wprowadzając zimną energię do ciała, natomiast zimą ogrzewa się, jedząc zboŜa, orzechy, nasiona, bulwy, suszone owoce (w procesie suszenia owoce uzyskują ciepłe właściwości). I odwrotnie, jeśli ktoś, kto mieszka na przykład we Wrocławiu zimą je duŜo surowizny, cytrusy z Egiptu, duŜo zielonej sałaty, jabłek, wychładza swój organizm i rozregulowuje mechanizm wspomagania swego organizmu za pomocą roślin. Nic dziwnego, Ŝe zaczyna mieć kłopoty z trawieniem, ciągłym marznięciem, narzeka na katar. W jaki sposób wykorzystać smak pokarmu?

116

1. Jeśli chcemy zwiększyć ciepło wewnątrz ciała zalecane smaki to: pikantny + kwaśny, lub kwaśny + słony. Przy czym pierwszy zestaw smaków sprzyja odchudzeniu się, a zestaw drugi sprzyja zwiększeniu wagi. 2. Jeśli chcemy zwiększyć "lekkość" ciała (schudnąć, zwiększyć ruchliwość), wykorzystujemy smaki: gorzki + pikantny, lub kwaśny + pikantny. Przy czym przy pierwszym wariancie zostaje zlikwidowana flegma w ciele, a przy drugim zostaje wzmocniona odporność, trawienie i sprawność intelektualna. 3. Do zwiększenia "suchości" w ciele (zlikwidowania flegmy) zalecane smaki to: gorzki + ściągający, pikantny + ściągający, pikantny + gorzki. Przy czym wariant I sprzyja ochłodzeniu organizmu, więc stosujmy go latem, a dwa ostatnie warianty wprowadzają ciepło, co jest dobre na zimne pory roku. 4. Do wychłodzenia zalecane są produkty o smaku słodkim lub gorzkim + ściągającym. W pierwszym wypadku moŜemy przybrać na wadze, w drugim schudnąć. 5. Gdy chcemy utyć, wykorzystujemy produkty o smaku: słonym + słodkim, słodkim + kwaśnym. W pierwszym wypadku powiększymy tkankę tłuszczową, w drugim tkankę mięśniową. Jeśli mamy normalne samopoczucie, w kaŜdym posiłku starajmy się wykorzystywać produkty o wszystkich smakach, nie preferując Ŝadnego. Takie poŜywienie będzie stymulować naszą energię harmonijnie. NaleŜy równieŜ pamiętać, iŜ obróbka kulinarna zmienia smak produktów. Na przykład, naturalny smak cebuli to pikantny, a po duszeniu lub gotowaniu jej smak przemienia się w słodki. Smaki słodki, kwaśny i słony mają oddziaływanie o charakterze anabolicznym, gorzki, ściągający i pikantny - katabolicznym. Pokarm o przewaŜającym gorzkim i pikantnym smaku podnosi energię organizmu do góry. Mogą wykorzystać to osoby z obniŜonym ciśnieniem krwi, ze złym krąŜeniem krwi w naczyniach mózgowych. Pokarmy o smaku słodkim i słonym kierują energię organizmu do dołu. Taki pokarm jest świetnym naturalnym środkiem przeczyszczającym. Substancje kwaśne udraŜniają jelita, natomiast produkty o smaku ściągającym wywołują skurcze jelit i gwałtowne zmniejszenie ich droŜności. Zalecane kształty i konsystencje pokarmów 1.

Odbudowa tkanek komórkowych nerek

Na godzinę przed pójściem do sauny zjeść 50-100 g gotowanej nerki (najlepiej wieprzowej, poniewaŜ skład mikroelementów świni zbliŜony jest do składu ciała człowieka), 10-15 minut przed wyjściem naleŜy wypić 0,5 do 1 szklanki napotnego kwasu lub herbaty. Kwas napotny robimy z trzech litrów wody Protijewa, 1-2 szklanek świeŜych malin (lub konfitury), 1 szklanki cukru i 1 łyŜki śmietany. Pozostawiamy bez przykrycia i pozwalamy fermentować w ciągu 10-15 dni. Kwas ten równieŜ wyprowadza z organizmu radionukleotydy. Pijemy go przed sauną. Napotną herbatę przygotowujemy poprzez gotowanie w 1 szklance wody przez 1-3 minut 1 łyŜeczki korzenia bagna, lub 2 łyŜek liści brzozy. MoŜna wykorzystać równieŜ kwiat lipy lub czarnego bzu. Mechanizm odbudowy przemiany komórkowej nerek polega na tym, Ŝe w krwi po zjedzeniu nerki zawarte są substancje analogiczne substancji nerek plus poziom kwantowy nerki zwierzęcej. Przy intensywnym poceniu się nerki odpoczywają, a

117

wysokie temperatury sauny stymulują dobrą przemianę komórkową. Połączenie tych czynników daje zadziwiające efekty. Pocenie zaleca się utrzymywać jak najdłuŜej, dlatego nie przerywajmy go chłodnym prysznicem lub kąpielą w basenie. NaleŜy stygnąć powoli i dopiero po zakończeniu procedury spłukujemy się wodą. 2.

Odbudowa masy komórkowej wątroby

Metoda jest podobna. Przed sauną zjadamy 10-100 g wątroby wieprzowej, potem pijemy napotną herbatkę i mocno pocimy się w saunie. Po intensywnym wydzielaniu potu wycieramy się do sucha i nacieramy ciało serwatką zmieszaną z miodem, lub tranem. Skóra natychmiast wchłonie wszystko. W tym czasie wątroba odpoczywa, a organizm wykorzystuje Ŝywienie przez skórę, jak w stadium przedurodzeniowym. Po tym wypijamy 1 szklankę naparu z owoców dzikiej róŜy (50-80 owoców na 3 litry wody). Po 15-20 minutach "Ŝywienia organizmu przez skórę" naleŜy umyć się ciepłą wodą. Czas odbudowy wątroby jest dłuŜszy. Niestety, naleŜy tak czynić 3 razy dziennie w ciągu 2 miesięcy. 3.

Odbudowa masy komórkowej serca

Godzinę przed pójściem do sauny zjadamy 50-100 g gotowanego serca. 15 minut przed wyjściem wypijamy kwas sercowy. Robimy go w taki sposób: do 3 litrów wody Protijewa dodajemy 1 szklankę miłka (lub konwalii, szałwi, skrętnicy), 1 szklankę cukru, 1 łyŜeczkę śmietany. Całość fermentuje razem w cieple w ciągu 2 tygodni. Porcja jednorazowa to około pół szklanki. Po saunie naleŜy zrobić ogólny masaŜ ciała, w trakcie czego serce będzie odpoczywało. 10-20 takich zabiegów znacznie wzmocni serce. Odczytujemy informację zawartą w produktach Ŝywnościowych 1. OdŜywiamy się produktami, wyhodowanymi w miejscu naszego zamieszkania. 2. OdŜywiamy się zgodnie z sezonem. Dotyczy to szczególnie owoców i warzyw. Poza sezonem nie jemy sztucznie wyhodowanych (ogórków, pomidorów itp.), przechowywanych (kapusty świeŜej, mroŜonek, jabłek) i przywiezionych z południowych krajów (pomarańcz, cytryn, kiwi). 3. Obróbka cieplna, suszenie na słońcu, przyprawy, dają produktom energię ciepła, wykorzystujmy to w chłodnej porze roku. Alpiniści sami nie wiedzieli przez długi czas, dlaczego wysoko w górach najchętniej jedli słoninę z solą. Dzieje się tak dlatego, Ŝe tłuszcz broni organizm przed wysuszaniem, a sól daje mu ciepło. W podobny sposób odŜywiają się Tybetańczycy, pijąc duŜo oleistego napoju - tybetańskiej herbaty. Mędrcy staroŜytni zalecali odŜywiać się tylko sezonowymi produktami pochodzącymi z miejsca zamieszkania. Tego, na przykład, uczył Jezus Chrystus (Ewangelie Świata Jezusa Chrystusa od Joanna): "...Ŝywimy się wszystkim, co się znajduje na stole Ojca naszego - owocami, ziarnem, ziołami, mlekiem zwierząt i miodem pszczół. Pozostałe jedzenie to sprawa szatana, prowadzi do grzechu, chorób i śmierci! Tylko pokarm, który pochodzi od Pana Boga naszego da waszemu ciału siłę i młodość. Istotnie, przecieŜ ze stołu Boskiego czerpał swój pokarm stary Matuzalem. Gdy i wy tak czynić będziecie, otrzymacie od Boga długie Ŝycie na tej Ziemi. Od początku miesiąca Chiar (Maj) jedzcie zboŜe, w ciągu miesiąca Siwan (czerwiec) - pszenicę - najdoskonalszą ze wszystkich zbóŜ. W ciągu miesiąca

118

Tamiuz (Lipiec) spoŜywajcie kwaśne owoce, by ciało schudło i szatan z niego został wypędzony. W miesiącu Ab (Sierpień) powinniście jeść figi, a w ciągu miesiąca Złudzi (Wrzesień) zbierajcie winogrona i niech sok z "winogron będzie waszym napojem. W ciągu miesiąca Markeszwana (Październik) zbierajcie słodkie winogrona wysuszone przez Anioła Słońca, by wzmocnić ciało. Co zaś dotyczy ziół - odŜywiajcie się nimi w ciągu miesiąca Tibet (Grudzień), Ŝeby oczyścić krew swoją ze wszystkich swoich grzechów. W Grudniu teŜ zaczynajcie pić mleko zwierząt, poniewaŜ Pan Bóg daje trawę wszystkim zwierzętom, dającym mleko, by mlekiem swoim uzupełniały pokarm człowieka. W miesiącu Szebat (Styczeń), gdy zostanie wam coś jeszcze z waszych zbiorów, pozwólcie Aniołowi Słońca wysuszyć dla was wszystkie owoce. OdŜywiajcie się nimi i pestkami migdałów w ciągu tych wszystkich miesięcy, gdy drzewa nie dają owoców. Zaprawdę powiadam wam, błogosławieni ci, którzy jedzą pokarm ze stołu Pana i unikają obrzydliwości Szatana." Siła oddziaływania produktów na organizm człowieka Z wiekiem nasze trawienie powoli słabnie. Kiedyś jedliśmy wszystko i czuliśmy się przy tym wspaniale. A teraz byle co nam szkodzi, a gdy zjemy trochę więcej na przyjęciu lub niedzielnym obiedzie, jesteśmy ocięŜali, mamy sensacje Ŝołądkowe, dają o sobie znać choroby przewlekłe. Najstarsza nauka o zdrowiu człowieka - Ajurweda uwaŜa, Ŝe złe trawienie jest głównym źródłem chorób, a dobre trawienie uwaŜa się za zaląŜek zdrowia. Lekarze stosujący tę naukę lubili powtarzać, Ŝe człowiekowi dobrze przyswajającemu jedzenie i trucizna nie zaszkodzi, a przy złym trawieniu moŜe umrzeć spoŜywając najlepsze jedzenie. Zgodnie z nauką Ajurwedy, jeśli "ogień trawienny" (agni) w organizmie człowieka jest prawidłowy, pokarm trawi się dobrze, bez resztek toksycznych (ama). Jeśli ogień słabnie, pokarm nie zostaje przetrawiony całkowicie, powstaje wiele toksycznych substancji i człowiek staje się podatny na wiele chorób. By "wzmocnić "ogień trawienny" i dalej go podtrzymywać znanych jest wiele sposobów. Część z nich polega na wykorzystywaniu właściwości niektórych roślin i substancji "rozpalania ognia trawiennego" w naszym organizmie. Z tysiącletniej praktyki wiadomo, Ŝe najlepiej to potrafią czarny pieprz, czerwona ostra papryka, kardamon, goździki, cynamon, imbir, gorczyca, chrzan, sól, sklarowane masło. NieduŜe ilości tych produktów zaŜywane przed jedzeniem, w czasie, lub po jedzeniu wzmacniają siły trawienne organizmu. Odbudowując trawienie, człowiek przywraca sobie normalne zdrowie. Z tego powodu w dawnej Europie przyprawy były cenione na wagę złota. Zatem, wskazane produkty najlepiej jest wykorzystywać w chłodne pory roku osobom w starszym wieku i osobom z osłabionym trawieniem. W. Bołotow zaproponował ciekawą rzecz: wykorzystać stare, chore, uszkodzone komórki w celu zwiększenia ilości młodych - zdrowych. Stare i chore komórki zaliczane są do toksyn (ama). Musimy równieŜ pozbywać się ich zanim zaczną niszczyć nasze zdrowie. Najnowsze eksperymenty wykazały, Ŝe w wieku do l roku ilość starych komórek nie przekracza 1%, w wieku 10 lat średnia ilość to 7-10%, w wieku 50 lat wzrasta do 40-50%. Innymi słowy 50-letni człowiek Ŝyje tylko na 50-60% swoich moŜliwości, czyli równo na tyle, ile zostało w jego organizmie młodych komórek. Stąd naturalne było by dąŜenie do zwiększania ilości młodych komórek. Jak to zrobić? Białka komórek są rozszczepiane przez fermenty - pepsyny, które powstają w Ŝołądku. Wpompowane do krwi razem z sokiem Ŝołądkowym substancje pepsynopodobne rozpuszczają stare, chore, rakowe komórki zostawiając komórki zdrowe i silne. Aby zwiększyć ilość powstałych w Ŝołądku pepsyn, Bołotow zaleca 30 minut po jedzeniu połoŜyć

119

na koniec języka około 1 g soli kuchennej. Po czym wypluć ślinę. Sól spowoduje intensywne wydzielanie soku Ŝołądkowego, zawierającego wszystkie niezbędne substancje do niszczenia starych komórek. Sól oznacza "słońce". Smak słony stymuluje "ogień trawienny", czyli aktywność wszystkich fermentów naszego organizmu, a one z kolei aktywnie rozkładają stare i niepotrzebne komórki. Zamiast soli moŜna w tym celu wykorzystać produkty rozgrzewające. Szczególnie dobry jest do tego imbir. Dla polepszenia zdolności trawiennych organizmu lekarze wedyjscy zalecają kurację imbirem. W nieduŜym emaliowanym lub ceramicznym naczyniu ucieramy cztery łyŜki imbiru w proszku z klarowanym masłem (około 100-150 g). Mieszamy do powstania jednolitej masy, nakrywamy i odstawiamy w chłodne miejsce. ZaŜywamy codziennie przed śniadaniem według schematu: Dzień 1-0,5 łyŜeczki do herbaty Dzień II - 1 łyŜeczka Dzień III - 1,5 łyŜeczki Dzień IV - 2 łyŜeczki Dzień V - 2,5 łyŜeczki Dzień VI - 2,5 łyŜeczki Dalej zmniejszamy dawkowanie o 0,5 łyŜeczki codziennie, by na 10-ty dzień wziąć 0,5 łyŜeczki. Przeprowadzając kurację do końca doprowadzimy do normy ogień trawienny. Przy tym w tym czasie nie wolno spoŜywać produktów z właściwościami mocno chłodzącymi: zimnej wody, lodów, mroŜonek, owoców. Na śniadanie najlepiej przygotowywać herbatę ziołową, ciepłe duszone warzywa, gorące kasze. Kuracja imbirem jest szczególnie zalecana dla osób w średnim wieku, u których ogień trawienny zgasł w sposób naturalny. Osobom, u których naruszenie trawienia zostało spowodowane inną przyczyną, kuracja ta nie jest zalecana. Dla nich lepsze będą inne metody. Poznamy je za chwilę. Indywidualne podejście do odŜywiania U podstaw nauki Wedy o indywidualnej budowie ciała, leŜą trzy zasady Ŝyciowe, trzy elementy, które kierują wszystkimi funkcjami biologicznymi ciała: Kapa, Pitta, Wata ("flegma", "Ŝółć" i "wiatr) Zgodnie z ostatnimi badaniami fizyki za naszą realnością fizyczną (ciałem) stoi realność subtelnomaterialna (pole kwantowe), która odpowiada za zachowanie kształtu Ŝywego organizmu, procesy wytwarzania i przewodnictwa ciepła oraz wszystkie procesy cyrkulacyjne zachodzące w organizmie. Stąd zasada Ŝyciowa (dosza) "flegmy" odpowiada za utrzymaniem kształtu naszego ciała (tzn. kości, mięśnie, ścięgna, system wewnątrzwydzielniczy, utrzymujący te właściwości w potrzebnej nam kondycji). Zasada Ŝyciowa "Ŝółci" odpowiada za procesy cieplne (regulację cieplną, trawienie, odporność, błyskotliwość intelektu, aktywność metabolizmu). Zasada Ŝyciowa "wiatru" odpowiada za prędkość przeróŜnych procesów zachodzących w organizmie (cyrkulację płynów wewnętrznych: krwi, limfy; odnowienie tkanek, wydostanie złogów, przesunięcie pokarmu przez układ pokarmowy, szybkość myślenia, czas trwania ciąŜy, cykl menstruacyjny itd). Dosza "wiatru" nie posiada Ŝadnych elementów materialnych w ciele i tworzy suchość i chłód. Dosza "Ŝółci" przejawia się w ciele przez płynne, zjadliwe elementy (Ŝółć, soki Ŝołądkowe). Dosza "flegmy" to wszystkie ukształtowania materialne. Tworzy w organizmie chłód, flegmę i wilgoć. Teraz staje się zrozumiałe, Ŝe przy nadmiarze Wata w organizmie człowiek jest szczupłej budowy ciała, wzrostu niŜszego, często mu zimno, ma słabe trawienie, jest nieśmiały. Przy nadmiarze doszy Kapną człowiek jest średniej budowy ciała, ma dobre trawienie, jest

120

szpakowaty lub ma łysinę, nigdy nie marznie i ma nieprzeciętny umysł. Nadmiar doszy Pitta powoduje, Ŝe człowiek ma potęŜny kościec, jest umięśniony, ma skłonność do zwiększania wagi, cierpi na spowolnienie trawienia, nie lubi wilgoci, podatny jest na depresje. Naturalnie kaŜdy z nas w mniejszym lub większym stopniu ulega wpływowi wszystkich trzech składników. Nadmiar dosza, który następuje z powodu nieprawidłowego odŜywiania się, trybu Ŝycia i toku myślenia, wywołuje zaburzenia specyficzne, które moŜemy doprowadzić do normy wprowadzając zmiany w naszym Ŝywieniu. Gdy składnik "wiatru" jest w normie, ciało jest lekkie, ma duŜo energii, jelita pracują lekko i regularnie, myślenie jest szybkie, wszystkie procesy fizjologiczne następują w swoim czasie (sen, miesiączkowanie, orgazm u kobiet i męŜczyzn). Zaburzenie "wiatru" powoduje nadmierne pobudzenie, chaotyczność myślenia, słabą pamięć, zaburzenia w trawieniu (zaparcia i biegunki), zaburzenia rytmu procesów fizjologicznych. Gdy dosza "Ŝółci" jest w normie, ciało jest ciepłe, trawienie i przyswajanie pokarmu jest normalne, nastrój jest radosny, umysł bystry, wszystkie funkcje fizjologiczne są w normie, cera jest zdrowa, ładna. Zaburzenia dosza "Ŝółci" powoduje wrzody Ŝołądka i dwunastnicy, zgagę, nadmierne wydalanie się potu z nieprzyjemnym zapachem, wysypkę na ciele, obniŜenie odporności na choroby. Człowiek staje się ciągle rozdraŜniony, niezadowolony, jego Ŝarty są złośliwe. Gdy tylko składnik "flegmy" jest w normie, organizm ma nadzwyczajną odporność na choroby, aktywność seksualna utrzymuje się długi czas i orgazm następuje w swoim czasie, stawy są giętkie, warstwa tłuszczu jest minimalna, pamięć pozostaje bardzo dobra. Wzrost składnika "flegmy" prowadzi do oflegmienia całego organizmu, naruszenia procesów cieplnych, co z kolei związane jest z większą podatnością na infekcję i przeziębienia oraz choroby nowotworowe. Pojawia się otyłość. Trawienie słabnie. Czynność seksualna równieŜ wygasa. Pojawia się oziębłość. Stosunek płciowy jest wydłuŜony, "niewyraźny". Człowiek traci ochotę do Ŝycia. Teraz, znając osobliwości swojego organizmu i właściwości pokarmów, moŜemy w sposób świadomy, wykorzystując właściwości pokarmów wzmacniać lub łagodzić swoje dosza. Mechanizm oddziaływania pokarmów na dosza jest następujący: na poziomie komórkowym z pokarmu powstaje woda (daje środowisko istnienia), dwutlenek węgla (reguluje pH środowiska i z tym związaną aktywność wszystkich fermentów organizmu) i substancje białkowe (gdzie zachodzą wszystkie procesy Ŝyciowe). RóŜne produkty będą róŜnie wpływać na trzy wskazane parametry. Na zmniejszenie płynu wewnątrz komórek organizmu wpływają produkty o smaku gorzkim, pikantnym i ściągającym (świeŜe owoce, warzywa, z duŜą zawartością potasu), lekkie i twarde w konsystencji (suszone owoce), chłodne. Taki pokarm powoduje zgęszczenie koloidów organizmu. Jeśli ktoś, czyja konstrukcja określa się raczęj typem "wiatru", czyli skłonnym do utraty płynu, będzie odŜywiał się tymi produktami, nabawi się zaparcia, wychłodzi swój organizm i schudnie. Pokarmy o smaku słodkim, kwaśnym i słonym powiększają zawartość płynu wewnątrz komórek. Do takich naleŜą uŜywane w duŜej ilości kasze, nabiał, marynaty (produkty zawierające duŜo sodu), produkty cięŜkie i miękkie w konsystencji (śmietana, twaróg), mleko. To wszystko sprzyja utrzymaniu wody przez organizm, przesiąkanie podłoŜa płynnego organizmu skrobią i białkiem (oczyści flegmę). Jeśli człowiek z typem konstytucji "flegmy", skłonny do zatrzymywania wody ł przybierania na wadze będzie odŜywiać się w ten sposób, szybko utyje i popsuje sobie trawienie. Na zwiększenie ciepła wewnątrz organizmu i pośrednio na wzmocnienie metabolizmu wpływa pokarm o smaku pikantnym, słonym i kwaśnym (przyprawy, marynaty), produkty lekkie i tłuste w konsystencji (smaŜona wieprzowina); gorące i suche, oleiste (frytki smaŜone

121

na oleju), jedzone bez umiaru. Prowadzi to do nadmiernego wydzielania Ŝółci, która "przepala" krew, limfę itd. Jeśli człowiek z przewagą składnika Ŝółci będzie odŜywiał się takimi produktami, jego właściwości cieplne zostaną pobudzone, co przejawi się w poczuciu suchości w nozdrzach, zgadze, wysypce, wczesnej siwiźnie lub łysieniu. W załączniku nr. 1 podaję produkty, które powodują wzmocnienie lub zmniejszenie dosz wata, pitta i kapha. Dieta rozkoszy W rzeczy samej nasze Ŝywienie ukierunkowane jest na podtrzymywanie najbardziej optymalnych warunków Ŝycia w komórkach. Gdy nasze Ŝywienie zostało wywaŜone w taki sposób, Ŝe komórki nie są odwodnione i nie są obciąŜone przez "flegmę", nic się nie "przepala", zachodzi idealny metabolizm, na skutek działania którego z prawidłowo przyswojonego pokarmu otrzymujemy subtelną substancję materialną, nazywaną przez joginów "odjas". Im więcej wytwarza się wewnątrz komórek "odjasu", tym więcej sygnałów szczęścia i rozkoszy wysyłanych jest do mózgu. W rezultacie człowiek staje się lekki na ciele i duchu. Wyprodukowaniu "odjasu" sprzyja prawidłowe trawienie, polegające na przyjmowaniu pokarmów w prawidłowej kolejności i w prawidłowy sposób je łącząc. Produkty powinny być świeŜe, z minimalnym czasem przygotowywania na ogniu i zjadać je powinniśmy od razu po przygotowaniu. Unikajmy pokarmów sztucznych, rafinowanych. Gdy znów wrócimy do Ajurwedy, to okazuje się, Ŝe taki pokarm został nazwany "czystym" (sattwicznym); i zalecane jest, by były w nim obecne wszystkie pięć smaków. Jeść trzeba z umiarem. Według jej zaleceń człowiek powinien zjadać dziennie tyle, ile się mieści w jego dwie garście, pić wodę źródlaną, jeść produkty najświeŜsze, na ile to jest moŜliwe (bezpośrednio z gałęzi lub z ognia). Pokarm powinien być lekki, łatwostrawny i uspokajający. Do pokarmów sattwicznych zaliczamy: oczyszczone, klarowane masło, sezonowe owoce i warzywa, soki owocowowarzywne, kasze i rośliny strączkowe, zwłaszcza ryŜ (nie polerowany) i pszenicę, orzechy i nasiona, pochodzące z naszego regionu, miód, woda źródlana, mleko. Staroindyjska nauka Ajurweda zalecała te produkty wszystkim, którzy chcieli cieszyć się z długiego Ŝycia, ze swojej siły fizycznej i mieć jasną głowę. Pozostałe pokarmy, zawierające mało "odjasu" hamują normalny tok naszego Ŝycia, dzielą na "rajas" i "tamas". Pokarmy typu "rajas" są to między innymi: mięso, ryba, jajka, sól, pieprz, gorczyca, wszystkie produkty kwaśne i gorące, herbata, kawa, kakao, cukier rafinowany, przyprawy. Do pokarmów "tamas" zaliczano wołowinę, wieprzowinę, cebulę, czosnek, tabakę, zjełczałe, nieświeŜe, odgrzane jedzenie, alkohol, leki. Następujący fragment z "Bhagawatgity" zilustruje to najlepiej. "PoŜywienie, dające długie Ŝycie, zdrowie, harmonię, siłę, radość i ukojenie... - smaczne, oleiste, odŜywcze i przyjemne, poŜądane dla "rajas" - człowieka. Stare, bez smaku, zepsute (z nieprzyjemnym smakiem), które stało w ciągu nocy, nieczyste poŜywienie dobre jest dla "tamas" człowieka." Na koniec tego rozdziału proponuję kilka zasad Ajurwedy: Nie dają "odjasu": mięso, ptaki, ryba, jajka, ser, cięŜkie i tłuste pokarmy, dawno przygotowane jedzenie, produkty przemysłowe (cukier, ciastka, itd.), pokarmy o nadmiernym smaku kwaśnym i słonym. Alkohol i nikotyna niszczą "odjas" i uniemoŜliwiają jego wydzielenie z innego poŜywienia. KaŜde przejedzenie w ogóle pozbawia odjasu.

122

Jeśli chcemy uzyskać jak najwięcej "odjasu", trzeba: po pierwsze: Ŝywić się świeŜymi produktami, wykorzystywać produkty pochodzące z naszego obszaru klimatycznego i zgodnie z sezonom; po drugie: zjadamy większą część racji dziennej w czasie obiadu, gdy ogień trawienny jest najbardziej intensywny. Kolacje jemy przed zachodem słońca i w małych ilościach, by jedzenie zostało przyswojone jeszcze przed snem; po trzecie: regularność jedzenia (codziennie o tej samej porze), ale tylko po wystąpieniu uczucia głodu. śadnych "przekąsek" przed posiłkami; po czwarte: nie jemy na noc. Zaburza to cyrkulację energii wewnątrz organizmu. Energia w Ŝołądku maksymalizuje się rano, w południe jest ona największa w jelicie cienkim, a wieczorem przechodzi do nerek i innych organów, w ogóle nie związanych z trawieniem. Jedzenie na noc narusza ten rytm, część energii musi wrócić do organów trawienia, poza tym kładziemy się spać z nieprzetrawionym jedzeniem, które sprzyja powstawaniu "amy" (flegmy) w organizmie. Energie negatywne szkodzą trawieniu, dlatego jedzmy w samotności lub z osobami, dla których jesteśmy serdeczni. Przed jedzeniem i po nim podziękujmy Matce Naturze za te dary i ceńmy je jak siebie samego. Zalecenia dla osób z silnym naruszeniem funkcjonowania systemu trawiennego Są to osoby z trawieniem do takiego stopnia rozregulowanym i osłabionym, Ŝe w ogóle nie mogą nic przetrawić. Po oczyszczeniu jelita grubego i wątroby powinny trzymać się one monodiety, czyli w jednym posiłku wykorzystywać tylko jeden produkt. Przy czym, produkt ten musi zawierać wystarczającą ilość własnych fermentów do samostrawienia. Na początku najlepsze będą świeŜe, wyciśnięte soki z warzyw (zwłaszcza z marchwi), trochę gorsze są soki owocowe. Po tym, jak zaczną normalnie przyswajać się i pojawi się naturalny apetyt, wprowadzamy lekko podduszone warzywa lub surówki warzywne. Rano koniecznie trzeba zjadać na czczo 1-3 łyŜek zarodków pszennych, a przed posiłkiem wypijać herbatę ziołową lub inny napój o gorzkim smaku. Po surówkach wprowadzamy kasze, po czym moŜna wykorzystać dietę imbirową. Tylko po tym, jak cierpliwie wykonamy te zalecenia, przejść będzie moŜna do odŜywiania indywidualnego. Nastrojenie "ognia trawiennego" z uwzględnianiem indywidualnej konstytucji Prawie wszyscy od czasu do czasu miewają zaburzenia systemu trawiennego. Wynika to z jedzenia w pośpiechu, podjadania między posiłkami, jedzenia późnym wieczorem. Na zakłócenia wskazują nam takie nieprzyjemne symptomy, jak zgaga, utrata apetytu, zaparcia lub rozwolnienia, nadwaga lub zbyt mała waga ciała. Te niepokojące symptomy są sygnałem, Ŝe musimy przywrócić naturalny rytm trawienia. Warto to zrobić, nawet gdy nie mamy aŜ takich problemów. Osoby z konstytucją "wiatru" mogą nastrajać rytm trawienia raz w miesiącu. Natomiast osoby z konstytucją "flegmy" powinny czynić to raz w tygodniu i dla nich jest to szczególnie potrzebne do zachowania zdrowia. Nastrojenie trawienia potrwa trzy dni. Pierwszego dnia jemy nieduŜo, unikając przypraw i alkoholu, stymulujących apetyt. Przed snem dobrze jest zrobić oczyszczającą lewatywę. Kładziemy się wcześniej. Następnego dnia nie jemy nic. Najlepiej pić w tym czasie tylko ciepłą wodę Protijewa. PoniewaŜ osoby z konstytucją "wiatru" i "Ŝółci" cięŜko znoszą powstrzymywanie się od jedzenia, mogą wypić świeŜo wyciśnięty sok o smaku słodkim lub zjeść jedną łyŜkę miodu i wypić szklankę ciepłej wody. Kwaśnych soków lepiej nie pić w ogóle, poniewaŜ wywołują apetyt. Osoby konstytucji "flegmy" w ten dzień mogą w ogóle nic nie pić - wyjdzie im to na korzyść, wzmacniając ogień trawienny. Następny dzień po głodówce pozwoli, by nasze trawienie powróciło do normalnego rytmu. Rano wypijamy ziołową herbatę róŜną dla kaŜdego typu konstytucji i zjadamy niewielką ilość gorącej kaszy. Pamiętajmy: kawa, herbata i papierosy zakłócają trawienie i czynią cel nieosiągalnym.

123

Przed obiadem wypijamy szklankę soku. Pierwszym daniem moŜe być surówka, duszone warzywa, świeŜo ugotowany barszcz, potem - kasza lub mięso, jeśli juŜ ktoś nie moŜe bez niego się obejść. Pamiętajmy teŜ, Ŝe nie wolno nam przejadać się. Kolacją jemy 3-4 godziny przed snem. Produkty na kolację dobieramy zgodnie ze swoim typem konstytucji. Po przywróceniu normalnego rytmu trawienia i jego siły nasz organizm będzie kierowany naturalnym poczuciem głodu - będziemy nieduŜo jeść rano, jeść solidny obiad i lekką kolację. Starajmy się jeść o tej samej porze, to dodatkowo wypracowuje odruch warunkowy głodu. Słowo do czytelnika Ta część o Ŝywieniu człowieka jest najbardziej doskonała i obszerna ze wszystkich juŜ napisanych na świecie. Łączy ostatnie osiągnięcia europejskich naukowców z zakresu Ŝywienia i trawienia z pradawnymi naukami Wschodu. Co przyjąłem za podstawę polecanego przeze mnie systemu odŜywiania? 1. Naukę Pawłowa o tym, Ŝe na kaŜdy rodzaj pokarmu w trakcie trawienia wydzielane są inne soki trawienne. Produkty zostają przetrawione w róŜnych podłoŜach (kwaśne lub zasadowe), w róŜnych częściach układu trawiennego i w róŜnych odstępach czasu. W związku z tym nawet dwa podobne produkty uniemoŜliwiają sobie nawzajem normalne ich przetrawienie i przyswojenie. 2. Naukę Ugolewa o odŜywianiu, trawieniu i mikroflorze i o jelitowym systemie hormonalnym. Mówiąc w skrócie, oznacza to, Ŝe przystosowujemy swój organizm do środowiska zewnętrznego za pomocą produktów Ŝywnościowych. Gdy są one "skaŜone" przez obróbkę przemysłową, wówczas przystosowujemy się do procesu technologicznego, a czy tego rzeczywiście potrzebujemy? Przy tym zrywamy związki naturalne, poprzez pokarm, z otaczającym nas światem. 3. Naukę o akupunkturze, według której wszystkie fermenty w organizmie aktywizują się i pracują na swobodnych elektronach. One z kolei dostają się do organizmu głównie drogą oddychania i ruchu. Z tego wynika, Ŝe jeśli człowiek mało się rusza, najbardziej doskonały system odŜywiania przyniesie mu mało korzyści. Energia cyrkuluje przez organy ciała w określonym rytmie. Gdy energia znajduje się w jakimś organie, organ ten przejawia swoją największą aktywność. Okazuje się, Ŝe trawienie u człowieka jest przystosowane do tego ruchu energii. Rano jest aktywny Ŝołądek, w południe jelito cienkie. Potem energia przemieszcza się do innych organów. Jeśli ktoś jest przyzwyczajony najadać się wieczorem, nie jest w stanie w sposób pełnowartościowy przerobić jedzenia, na skutek czego odkłada się duŜo złogów. 4. Nauka o wewnątrzkomórkowym metabolizmie: z pokarmu węglowodanowego wewnątrz komórek powstaje woda (podłoŜe Ŝycia), dwutlenek węgla (regulator pH środowiska, a co za tym idzie i aktywności fermentów wewnątrz komórki) i swobodne elektrony (tzn. energia). Potas, zawarty w pokarmach, sprzyja wydzielaniu wody z organizmu, a sód, odwrotnie, jej utrzymaniu. Owoce i warzywa zaliczamy do produktów potasowych, kasze do produktów sodowych. Z tego powodu musi być zachowana równowaga w wykorzystaniu wspomnianych produktów. Makrobiotyka właśnie ustala taką równowagę, poprzez wykorzystywanie około połowy pokarmów w postaci owoców i warzyw, a pozostałych w postaci kasz. 5. Nauka Ajurwedy o właściwościach pokarmów i indywidualnej konstytucji człowieka. Korzystając z tej wiedzy nie tylko indywidualizujemy swoje Ŝywienie, lecz i świadomie regulujemy czynności organizmu. 6. Nauka o oczyszczaniu organizmu. Na zakończenie radzę swoim czytelnikom przysłuchiwać się uwaŜniej swemu organizmowi po kaŜdym posiłku, analizować te odczucia. NaleŜy odstawić produkty

124

wywołujące w naszym organizmie nieprzyjemne odczucia. W rezultacie nauczycie się odŜywiać prawidłowo, zmienicie swoje przyzwyczajenia Ŝywieniowe.

125

Załącznik nr 1 Określenie przewaŜających dosz i ich regulowanie (określamy swój typ) I. Dane wewnętrzne: Wata

Pitta

Kappa

1. szczupła budowa ciała, włosy czarne, kręcone, suche; 2. dłonie małe, chłodne, suche; 3. ruchy szybkie, chód lekki, spręŜysty; 1. średnia budowa ciała, włosy delikatne, blond lub rude, przedwcześnie siwe; 2. dłonie średniej szerokości, ciepłe; ruchy spokojne, chód normalny; 1. krępej budowy ciała, włosy grube, ciemne lub jasne; 2. dłonie szerokie, chłodne i wilgotne; 3. ruchy płynne, zwolnione;

II. Fizjologia ciała Wata

Pitta

Kapha

1. Procesy rozwijają się szybko; 2. Nie zwaŜając na normalne odŜywianie, wolno przybiera na wadze, ma problemy z trawieniem; 3. Sen krótki, przerywany; 1. Procesy w ciele rozwijają się impulsywnie: szybko i wolno na przemian. 2. Trawienie jest dobre, ale jeśli w swoim czasie zje; 3. Sen głęboki, normalny; 1. Procesy w ciele rozwijają się wolno 2. Wbrew skąpemu odŜywianiu osoba tyje, wagę traci z trudem; 3. Sen spokojny, ponad 8 godzin;

III. Psychologia i zdolności umysłowe Wata

Pitta

Kapha

1. śywość, charakter i entuzjazm; 2. Chwyta informacje w lot i szybko ją zapomina; 3. Jest uwaŜany za przewodnika. 1. Stara się być dokładny i punktualny; 2. Informacje zapamiętuje róŜnie: czasami bardzo dobrze, a czasem z trudem (nie wchodzi do głowy). 3. Złości się z byle powodu 1. Jest oporny na rozpoczynanie czegokolwiek nowego 2. Informacje przyswaja z trudem, ale dobrze pamięta; 3. Spokojny. CięŜko jest wyprowadzić go z równowagi.

126

IV. Preferowane pokarmy, pory roku, moŜliwe choroby Wata

Pitta

Kapha

1. Ciepłe, oleiste, lubi dobrze zjeść; 2. Źle znosi chłodne pory roku, zimą ma suchą cerę; 1. Chłodne, je umiarkowanie; 2. Źle toleruje upał, latem szybko się męczy; 3. Zapalenia z gorączką; zgaga, wrzody w Ŝołądku, niepokój, skłonność do irytacji. 1. Ciepłe, suche, nie tłuste, je mało; 2. DraŜni go pogoda deszczowa; 3. Nadwaga, depresja, poczucie chłodu w całym ciele, katar, plwociny.

Ocena według systemu pięciopunktowego 0 - nic wspólnego ze mną; l - mam coś podobnego; 2 - przejawia się słabo; 3 - przejawia się średnio; 4 - przejawia się dobrze; 5 - przejawia się w najwyŜszym stopniu. Postawcie sobie tyle punktów, na ile według was, odpowiada Waszej konstytucji. Po czym osobno zsumujcie punkty dosz Wata, Pitta i Kapha. Która dosza przewaŜa? Jeśli suma punktów jednej doszy na 10 punktów okaŜe się większa od następnej, ona przewaŜa i jesteście typem monodoszowym. Jeśli sumy dwóch dosz są mniej więcej jednakowe, naleŜycie do typów dwudoszowych, gdy wszystkie trzy są bliskie, jesteście typami zrównowaŜonymi. Teraz, wiedząc, czym są dosze, jaką rolę odgrywają w Waszym ciele, gdzie są skoncentrowane itd., moŜecie regulować swoje samopoczucie. Regulowanie dosz poprzez Ŝywienie MoŜemy rozpocząć regulowanie dosz. Wyregulowane dosze z kolei doprowadzą do porządku funkcje fizjologiczne, które kontrolują. Dieta i poŜywienie zalecane przy zaburzeniu doszy Wata lub gdy dosza Wata jest przewaŜająca w organizmie Zalecenia ogólne: dla tych osób lepsze są ciepłe, gęste, miękkie produkty i napoje, pokarm oleisty. Smak słony, słodki, i kwaśny. Jeść moŜna do syta. Kasze, ryŜ, pszenicę, zarodki pszenne, len. Nabiał - wszystkie rodzaje. Produkty słodzące: miód, cukier z trzciny cukrowej, syropy naturalne, czarna melasa. Oleje roślinne: wszystkie rodzaje. Owoce: wszystkie owoce słodkie, melony, arbuzy. Warzywa: słabo podduszone lub podgotowane buraki, marchew, szparagi, młode ziemniaki, ogórki, duszona cebula, mlecze, sałata. Orzechy: wszystkie rodzaje. Przyprawy: cebula, czosnek, imbir, cynamon, czarny pieprz, kardanom, kminek, sól, goździki, ziarno gorczycy. Pokarm zwierzęcy: drób, ryby, konina, baranina, jajka, produkty morskie. Zioła: lukrecja, orzech muszkatołowy, jałowiec, oman, czarny bez, malina, kwiaty dzikiej róŜy, malwa. Zalecenie dodatkowe: u osób tego typu po południu występuje gwałtowne obniŜenie energii. Dobrze zrobi herbata z odpowiednich ziół, szczególnie z lukrecji. Dieta i poŜywienie wzmacniające doszę Wata Zalecenia ogólne: lekka dieta lub głodówka, produkty suche, smaki: gorzki, ściągający i pikantny.

127

Kasze: jęczmień, kukurydza, proso, gryka, owies. Unikać naleŜy produktów słodzących, nabiału, olejów i tłuszczów roślinnych. Owoce: owoce suszone, jabłka, gruszki, granaty, oliwki, Ŝurawina. Warzywa: wszystkie warzywa jeść na surowo: kapusta, groch, sałata, szpinak, pietruszka, seler, fasola. NaleŜy unikać orzechów. Zalecane przyprawy to pieprz czarny. Pokarm zwierzęcy: -wołowina, wieprzowina, królik. Zupy: grochówka. Zioła (i nie tylko): berberys, pieprz Bunge, goryczka, szałwia, jaskier, kora dębowa, Ŝołędzie. DroŜdŜe piwne, mumijo, muskus. Trzy ostatnie szczególnie stymulują wata. Dieta i poŜywienie zalecane przy zaburzeniu lub nadmiarze doszy Pitta Zalecenia ogólne: chłodne, najlepiej płynne pokarmy i napoje. Smak: słodki, gorzki, ściągający. Kasze: pszenica, zarodki pszenne, owies, jęczmień, ryŜ. Produkty mleczne: mleko, masło śmietankowe, masło klarowane. Produkty słodzące: wszystkie oprócz czarnej melasy. Tłuszcze roślinne: olej z oliwek i słonecznikowy. Owoce: słodkie, kompoty z owoców suszonych, melony i arbuzy. Warzywa: dynia, ogórki, ziemniaki, kapusta, sałata, bób, pietruszka: korzeń i natka. Przyprawy: kolender, cynamon, kardamon, koper włoski, pieprz czarny (w małej ilości), czosnek, koperek. Pokarm zwierzęcy: mięso z kurczaka i indyka, białko z jaj. Zioła i inne: szałwia, goryczka, kwiaty i owoce dzikiej róŜy, piołun, sok jabłkowy, herbata miętowa, zimna woda, ochłodzony wrzątek, droŜdŜe piwne. Dieta i pokarm wzmacniające doszę Pitta Zalecenia ogólne: gorące, suche pokarmy. Smak: kwaśny, słony, pikantny. Kasze: kukurydza, proso, zboŜe, ciemny ryŜ. Nabiał: kefir, jogurt, ser, śmietana. Produkty słodzące: miód, czarna melasa. Tłuszcze roślinne: olej sezamowy, olej kukurydziany. Owoce: grejpfruty, kwaśne pomarańcze, pigwa, rokitnik, cytryny i inne o smaku kwaśnym. Warzywa: papryka ostra, rzodkiewki, pomidory, buraki, cebula. Przyprawy: imbir, kminek, goździki, sól, ziarna gorczycy, pieprz czarny. Orzechy: orzech ziemny. Pokarm zwierzęcy: wołowina, Ŝółtka jaj, baranina, ryby, produkty morskie. Zioła i inne: mlecz, malwa, tatarak, kawa. Dieta i poŜywienie zalecane przy zaburzeniu lub nadmiarze doszy Kapha Zalecenia ogólne: ciepłe, lekkie poŜywienie i napoje. Smak: gorzki, pikantny, ściągający. Starać się raczej nie dojadać. Kasze: jęczmień, kukurydza, proso, gryka, zboŜe, owies. Nabiał: chude mleko, masło, ser biały z serwatki. Produkty słodzące: miód. Owoce: jabłka, gruszki, granaty, Ŝurawina, winogrona, pigwa, rokitnik. Warzywa: rzodkiewki, ziemniaki, marchew, kapusta, cebula, bakłaŜany, ogórki, szpinak, szczaw, kalarepa, kalafior, szparagi, papryka, sałata, dynia, seler, pietruszka, bób, groch. Przyprawy: wszystkie oprócz soli. Pokarm zwierzęcy: mięso kurczaków, baranina, jaja, wędlina. Zioła i inne: lukrecja, piołun, sosna, oman kwaśny. Dieta i poŜywienie wzmacniające doszę Kapha Zalecenia ogólne: obfite, oleiste poŜywienie, chłodne pokarmy i napoje. Smak słodki, słony, kwaśny. Kasze: ryŜ, pszenica, owies, len. Nabiał: mleko, sery kefir, jogurt, śmietana, masło. Produkty słodzące: wszystkie oprócz miodu. Wszystkie oleje roślinne. Owoce słodkie, arbuzy, melony. Warzywa: pomidory, ogórki, ziemniaki, rzepa, kalarepa i inne warzywa szerokolistne. Orzechy: wszystkie rodzaje. Przyprawy: sól. Pokarm zwierzęcy: wołowina, wieprzowina, drób, wędliny, ryby, raki. Pamiętajmy, Ŝe nadmierne stymulowanie Kapha powoduje pojawienie się w ciele flegmy, zwłaszcza w górnej części ciała. Teraz, po określeniu swego typu dobieramy odpowiednią dla siebie dietę. Na przykład, jeśli przewaŜa Kapha wybieramy wariant 1, a pokarmy z drugiego wariantu włączamy sporadycznie. To samo tyczy Wata i Pitta. Jeśli jesteśmy typem zrównowaŜonym, w równym stopniu wykorzystujemy wszystko, co dotyczy Wata, Pitta i Kapha. Regulowanie naleŜy zacząć z przewaŜającej doszy lub doszy Wata (poniewaŜ jest ona podstawowa dla wszystkich), a potem regulować pozostałe.

128

Jeśli nie dajemy sobie rady z regulowaniem, starajmy się w ciągu dnia wykorzystywać w swoim Ŝywieniu wszystkie smaki, a po 3-4 tygodniach wszystko zacznie się wyrównywać. Znakiem tego, Ŝe dobraliśmy właściwy pokarm i smak będzie ustąpienie symptomów zaburzenia doszy, dobre samopoczucie po posiłku. Jeśli nie "trafiliśmy", po jedzeniu ogarnia nas senność, ocięŜałość, dyskomfort, a symptomy zaburzenia doszy nie zanikają.

Załącznik nr 2 OdŜywianie i długowieczność Wielu z nas nurtuje pytanie, czy moŜna wpływać na długość Ŝycia? Praktyka podsuwa nam odpowiedź jak najbardziej pozytywną. Na początku - przykład z Ŝycia pszczół. Pszczela matka Ŝyje około 6 lat, a pszczoły robotnice tylko 30-35 dni. Główna przyczyna takiej róŜnicy leŜy właśnie w sposobie odŜywiania się. Matka pszczela jest karmiona mleczkiem pszczelim, gdy pszczoły robotnice dostają go tylko na początku swojego Ŝycia, a potem odŜywiają się nektarem kwiatowym i miodem. Jak opisuje Biblia patriarcha Matuzalem doŜył do 900 lat. OdŜywiał się produktami naturalnymi: miodem dzikich pszczół i suszonymi cykadami. W jaki sposób odŜywiają się długowieczni mieszkańcy Kaukazu? Przede wszystkim jedzą produkty regionalne, z klimatu w którym mieszkają. Jak juŜ mówiliśmy sprzyja to maksymalnemu przystosowaniu człowieka do miejsca. Staje się on jakby cząstką tego regionu i w związku z tym w mniejszym stopniu ulega wpływom destrukcyjnym. Nadmiar energii idzie wówczas na wzmocnienie organizmu. Wszyscy długowieczni jedzą z umiarem. Większość z nich to ludzie szczupli. Następna kwestia - zjadają świeŜe posiłki - tuŜ po przygotowaniu. No i oczywiście korzystają z produktów z własnego ogródka, czyli z poŜywienia z tego regionu, gdzie Ŝyją. PoŜywienie to, bogate w "odjas" (bioplazmę), zanika przy przechowywaniu. Ludzie ci w ogóle nie jadają zup, bogatych w substancje ekstraktywne. To jest całkiem zrozumiałe: wywar przecieŜ stanowi wyciąg z trupa, który nas zatruwa. Mięso jedzą głównie gotowane. Zamiast chleba z pszenicy uŜywają mczadi (placki z kukurydzy) i gomi (mamałygę). Wiadomo, Ŝe chleb pszeniczny tworzy gluten, który psuje nasz "reaktor porowy" - glikokaliks, gdy mąka z owsa, kukurydzy i prosa glutenu nie posiadają. Piją duŜo napojów z kwaśnego mleka, które stymulują doszę Pitta, czyli stale podtrzymują "ogień trawienny". Stół osób długowiecznych jest bogaty w surowe warzywa w postaci zielonej sałaty, estragonu, koperku, co utrzymuje normalną mikroflorę jelit. Często przygotowują dziko rosnące trawy, bogate w witaminy i sole mineralne. Dobrze przygotowane dania z takich roślin mają znakomitą fermentatywną aktywność, co sprzyja uaktywnieniu systemu trawiennego w starszym wieku. Długowieczni mieszkańcy Karabachu wykorzystują w postaci surowej i przetworach ponad 200 gatunków jadalnych roślin. Od nich powinniśmy się uczyć. Długowieczni ludzie uŜywają mało cukru, natomiast jedzą miód i winogrona. W taki sposób podtrzymują doszę Pitta - odpowiedzialną za trawienie oraz stosują zasadę o niewykorzystywaniu produktów rafinowanych. Nie tracą nic z rezerw swego organizmu na przyswajanie i wydalanie produktów. Ciekawa jest równieŜ tradycja narodowa stosowania w diecie ostrych, pikantnych przypraw przecieŜ nam chronicznie brakuje gorzkich smaków do stymulacji doszy Wata. Wprowadzamy w nadmiarze do swego menu produkty z podrzędnym słodkim smakiem:

129

chleb, mleko, kasze, mięso, zaburzamy doszę Kapha. Ciągle kaszląc i smarcząc wykrztuszamy flegmę i cierpimy na zaparcia. Wodę piją źródlaną. Unikają tłustego jedzenia, uwaŜając, Ŝe źle się trawi i przyśpiesza proces starzenia się. Jedzą 3-4 razy dziennie nie najadając się do syta. Stosują zasadę "mitachara" - umiarkowanie w jedzeniu. WaŜne miejsce wśród pokarmów długowiecznych mieszkańców Karabachu zajmują owoce morwy. Z nich gotują syrop i piją z herbatą. UwaŜają je za najlepszy środek na obniŜenie energii (stan Ing). Tłumaczy się łatwo - morwa jest produktem Yang i w ten sposób janginizują swój organizm. Zamiast herbaty parzą dziką róŜę, kwiaty lipy, mięty i głogu. Charakterystyczne jest, jak duŜo jedzą owoców. Prezydent japońskiego stowarzyszenia "Medycyny Naturalnej" profesor K. Morisita uwaŜa, iŜ odŜywianie Japończyków w podeszłym wieku ma duŜo wspólnego z odŜywianiem długowiecznych mieszkańców Karabachu. Japończycy preferują warzywa. W ich racje wchodzą jadalne dziko rosnące trawy, wodorosty, ryby, miód, przyprawy. Interesująca jest ksiąŜka Ł. Gawriłowa "Czy człowiek moŜe dłuŜej Ŝyć?" Okazuje się, Ŝe najbardziej efektywnym jest ograniczenie kalorii (energii) przy stosowaniu diety zrównowaŜonej witaminami i substancjami mineralnymi. Ograniczenie kaloryczności diety na 50 i 25 % prowadzi do przedłuŜenia Ŝycia prawie o dwa razy. W ksiąŜce tej zostało opisane odŜywianie długowiecznych mieszkańców Abchazji. ObŜarstwo, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, w tych rejonach było zawsze naganne. Nie wiedząc nic o zaleŜnościach pomiędzy uŜywaniem tłuszczów i umieralnością na raka gruczołu mlecznego, jelita grubego, systemu krwiotwórczego, ludzie Abchazji po prostu nie lubią zbyt tłustych pokarmów. UŜywają bardzo mało soli. Jednak ich jedzenie nie jest wcale mdłe i niesmaczne, poniewaŜ wszystko, nawet melona, jedzą z ostrą przyprawą, która składa się z czerwonej papryki, suszonych i zielonych przypraw, czosnku i niewielkiej ilości soli. Nawiasem mówiąc, czerwona papryka obniŜa zawartość ogólnych i neutralnych lipidów oraz cholesterolu w wątrobie. Z innego punktu widzenia, pikantny smak janginizuje nasz organizm, nie pozwala pobudzać się doszy Kapha, ale podtrzymuje doszę Pitta, która spala flegmę. Podstawowe danie Abchazów stanowi mamałyga, przygotowana z mąki kukurydzianej, czyli - produkt nie zawierający glutenu. Poza tym z mąki kukurydzianej robią placki (czureki), zastępujące Abchazom chleb. Taki czurek moŜe być z nadzieniem z Ŝółtego sera lub orzechów włoskich. Często jedzą go z miodem. Niektórzy mogą zarzucić, Ŝe jedzą równieŜ mięso - przecieŜ szaszłyk to potrawa z tamtego regionu. Abchazowie uŜywają tylko świeŜego mięsa i na dodatek - z zieleniną, czyli w najlepszym połączeniu do jego przyswajania. Nie przyjdzie tu nikomu do głowy odgrzać gościowi nie tylko wczorajszą kolację, ale i po prostu wystygnięte jedzenie. Niesamowicie ciekawe rzeczy opowiadają N. AgadŜanian i A. Katkow w ksiąŜce "Rezerwy naszego organizmu" o długowiecznych mieszkańcach doliny Hunza. "32-tysięczna ludność tego kraju nie zna chorób. Średnia długość wieku Hunza to 120 lat. Hunza są wegeterianami. Latem jedzą surowe owoce i warzywa, zimą wysuszone na słońcu morele, zarodki ziarna i bryndzę owczą. Ich racja dzienna stanowi około 1933 kcal i obejmuje 50 g białka, 36 g tłuszczu i 365 g węglowodanów." Lekarz ze Szkocji, Mc Karrison mieszkał niedaleko doliny Hunza około 14 lat. Tam przyszedł do wniosku, Ŝe dieta jest główną przyczyną długowieczności tego narodu. Gdy człowiek odŜywia się nieprawidłowo, nie uratuje go przed chorobami i klimat górski. Nic więc dziwnego, Ŝe sąsiedzi Hunza, którzy mieszkają w tych samych warunkach klimatycznych, cierpią na przeróŜne choroby i Ŝyją dwa razy krócej.

130

Ciekawe i to, Ŝe Hunza w odróŜnieniu od sąsiednich narodowości z wyglądu są bardzo podobni do Europejczyków. Historycy uwaŜają, Ŝe załoŜycielami pierwszych plemion Hunza byli kupcy i Ŝołnierze armii Aleksandra Macedońskiego, którzy osiedlili się tu w czasie wyprawy do górskich regionów rzeki Ind. A więc i Europejczycy mogą Ŝyć długo, jeśli będą prawidłowo się odŜywiać. Cenny biologicznie pokarm - surowe owoce i warzywa, a zimą kiełki, zarodki ziarna i suszone morele pozwalają wszystkim Ŝyć dłuŜej i zdrowiej. Mieszkańcy Hunza mają takie przysłowie: "Kobieta Hunza nigdy nie pójdzie za swoim ukochanym tam, gdzie nie rosną morele". A teraz konkrety: jakie produkty uŜywali długowieczni? 1. Mieszkanka Serbii, 119 letnia Ema Begowicz przez całe Ŝycie odŜywiała się głównie produktami z mleka koziego. 2. Szyrin Gasanow, 150 lat. Jadł jadalne trawy, owoce dziko rosnących drzew i krzaków, ziarno, miód, kwaśne mleko, masło, ser. 3. Szyrali Mislimow, 168 lat. OdŜywiał się serem, owocami, warzywami, chlebem z mąki grubego przemiału, miodem, pił mleko, wodę źródlaną i herbaty kwiatowe. 4. MedŜyd Agajew, 140 lat. Jadł warzywa, owoce i szaszłyki z baraniny na półsurowe. 5. Bań Salii Myali, mieszkaniec sułtanatu Oman, 150 lat. Preferował dziczyznę, miód i chleb. 6. Giulili Rzajewa, AzerbejdŜan, 124 lata. Pije "napój firmowy", który sporządza z górskich ziół według starych przepisów. 7. Said Abduł Mamud, dolina Huzna, 160 lat. Jadłospis mieszkańców Hunza. 8. Zora Aga, Turek, 156 lat. Jadł suchy czarny chleb, chude mięso, oliwki, figi, duŜo warzyw i owoców. Nie pił nic, oprócz wody i miętowej herbaty. Nie uŜywał masła i nie jadał więcej, niŜ 2 jajka w tygodniu. 9. Li Czunk-jun, mieszkaniec Tybetu, 252 lata. Zbierał w górach zioła lecznicze. Jadłospis kaŜdej z tych osób świadczy, Ŝe uŜywały one głównie owoców i warzyw, oraz produktów nie rafinowanych. Oprócz tego, kaŜdy z nich miał swoje ulubione pokarmy, poprzez które równowaŜył dosze, nie domyślając się tego. Są oni przykładami idealnych zwolenników odŜywiania naturalnego, przestrzegają wszystkich mechanizmów przyswajania pokarmu Yang i równowaŜą dosze.

Załącznik nr 3 Dodatki do pokarmów i sposoby przygotowania zdrowego jedzenia

I. Dania dietetyczne M. Bircher-Bennera Potrawa z jabłek 1-3 drobno pokrojone jabłka, 1-2 łyŜki namoczonych płatków owsianych, sok z połowy cytryny, 1 łyŜka skondensowanego słodkiego mleka, miodu lub owocowej galarety. Zmieszać. Potrawa z jabłek i marchwi 1-3 rozdrobnione jabłka, 1-2 łyŜki namoczonych płatków owsianych, 1-2 startej marchewki, sok z połowy cytryny, łyŜka miodu, 1 - 2 łyŜki pokrojonych migdałów. Wymieszać. Zamiast jabłek moŜna uŜyć suszone śliwy. Potrawa z suszonych śliwek 200 - 300 gramów wypestkowanych i drobno pokrojonych śliwek, 1-2 łyŜki namoczonych płatków owsianych, sok z połowy cytryny, 1 łyŜka miodu. Wymieszać.

131

II. DroŜdŜe piwne DroŜdŜe to mikroskopijne jednokomórkowe bezchlorofilne organizmy roślinne, naleŜące do klasy grzybów. Fermenty zawarte w droŜdŜach przyspieszają fermentacje lub utleniają róŜnego rodzaju substancje organiczne, głównie węglowodany. Białko droŜdŜy zawiera wszystkie najwaŜniejsze aminokwasy. DroŜdŜe więc stanowią wartościowy i odŜywczy produkt, dodatkowe źródło białka, witamin grupy B i D, substancji mineralnych. W celu wzmocnienia białkowego i witaminowego Ŝywienia zaleca się branie następującej ilości droŜdŜy na dobę: • • •

suchych - 25 gramów; sprasowanych do 100 gramów; pasty droŜdŜowej do 50 gramów.

Zastosowanie lecznicze droŜdŜy piwnych DroŜdŜe piwne są idealnym produktem stymulującym. Są wspaniałym środkiem w leczeniu schorzeń układu Ŝołądkowo-jelitowego, nie mówiąc juŜ o leczeniu chorych i wymagających wprowadzania podwyŜszonej ilości białka i witamin grupy B. Przeciwwskazania: choroby nerek. Jeśli nerki są w normie, droŜdŜe je wzmacniają i utrzymują ich czynności na dobrym poziomie.

III. Produkty pszczelarstwa Miód O wartości tego produktu wiemy juŜ wiele. Miód z większą koncentracją fruktozy jest bardziej płynny, natomiast miód zawierający więcej sacharozy jest bardziej gęsty. Im mniej zawiera fruktozy, tym dłuŜszy czas pozostaje płynnym. Krystalizacja miodu świadczy o jego dobrej jakości. Przy temperaturze ponad 40°C miód traci swoje właściwości. Przechowywać go naleŜy w hermetycznym pojemniku w ciemnym miejscu, przy temperaturze 5 - 10°C. DłuŜsze przechowywanie miodu szkodzi jego jakości, zmniejsza jego aktywność fermentatywną. Miód przechowuje w sobie wartości odŜywcze i lecznicze roślin, z których został zebrany. KaŜdy gatunek miodu posiada własne właściwości terapeutyczne. Na przykład przy schorzeniach górnych dróg oddechowych najlepszy jest miód górski, miód z lebiodki, tymianku, lipy, w chorobach układów trawiennego i jelitowego - miód stepowy, z mięty, tymianku, lebiodki, przy dolegliwościach sercowych - z lawendy, mięty. Dla chorych nerek najlepszy jest miód kasztanowy, owocowy i kwiatowy. Wartość terapeutyczna miodu wynika z: • • •

• •

Właściwości cukrów - są przyswajane bez uprzedniej przemiany, lepiej niŜ inne produkty. Zawartości pyłków kwiatowych i pszczelego mleczka w miodzie Oddziaływania antybiotyku znajdującego się w ciele pszczoły. Poza tym, antybakteryjne właściwości miodu związane są w zawartym w nim fermencie inhibiny, któiy utlenia glukozę w kwas glikuronowy, z jednoczesnym wydzieleniem dwutlenku wodoru, który z kolei niszczy bakterie. W miodzie wykryto wszystkie mikroelementy. Miód stymuluje mięsień sercowy, chroni wątrobę, ma działanie moczopędne i przeczyszczające, łagodzi stany zapalne błony śluzowej Ŝołądka i jelit.

132

Dzięki swoim właściwościom miód zajmuje wyjątkowe miejsce. Stanowi kwintesencję promieni słonecznych dających nam energię i długowieczność. W związku z tym naleŜy uŜywać go regularnie, ale zgodnie z potrzebą. Propolis Jest to produkt pochodzenia roślinnego, produkowany przez pszczoły. Słowo "propolis" pochodzi ze starogreckiego "pro" z przodu, i "polis" - twierdza, miasto. W konsystencji stanowi smołę, która składa się z róŜnych substancji: • • • •

55% smół i balsamów; 30% wosku; 10% olejków eterycznych; 5% pyłków kwiatowych;

Komponenty te są bogate w witaminy i mikroelementy. Gorzki smak propolisu stymuluje doszę Wata. Propolis chroni pszczelą rodzinę przed wirusami i bakteriami. Płukanie gardła roztworem propolisu stanowi wspaniały środek na zapalenie gardła. Doskonale leczy zapalenie spojówek oczu, choroby uszu i nosa. Propolis podwyŜsza aktywność surowicy krwi i zawartość w niej gammaglobulin. Propolis dodawany do jedzenia daje dobre rezultaty w leczeniu systemu moczowego, wpływa na równowagę hormonalną. Wspaniale leczy przewlekłe schorzenia Ŝołądkowe, stany zapalne nerek. Oto ciekawy przykład stosowania propolisu: Chory po operacji zaczął brać propolis i przytył o dwadzieścia kilo. Po pół roku przestał go przyjmować. Po 7 - 8 miesiącach zachorował znowu na złośliwe zapalenie trzustki. Leczenie nie przynosiło skutków. Ponownie rozpoczął kurację propolisem. Powróciło zdrowie. Teraz je i pije wszystko, ale codziennie w celach zapobiegawczych bierze z pokarmem pół łyŜeczki propolisu. Czytelnicy zapewne juŜ się domyślili, Ŝe ten człowiek w sposób niesamowicie trafny zaczął stymulować propolisem swoją najsłabszą doszę Pitta, odpowiadającą za trawienie. Sposób uŜycia: Propolis jest substancją nieszkodliwą, ale bardzo mocną. Zbyt duŜe dawki mogą podraŜnić jamę ustną. Najlepiej jest się do niego powoli przyzwyczajać w ciągu 3-4 dni. Codzienna porcja 1-3 gramy. WaŜnym jest by po osiągnięciu efektu leczniczego zaŜywanie propolisu stopniowo obniŜać w ciągu 8 -14 dni. Przyjmowanie 5-10 gramów propolisu dziennie z pokarmem leczy skutecznie zakaŜenia, dróg moczowych, nerek, gruczołu krokowego, genitaliów. Propolis w postaci proszku, przyjmowany na noc jest skuteczny przy zwalczaniu paradontozy. Pyłek kwiatowy Stanowi bardzo cenny dodatek Ŝywnościowy, który zaopatruje organizm w witaminy i substancje mineralne. Skład chemiczny pyłków: • • • • •

woda 3 - 4 % cukry 20 - 40 % tłuszcze 1 - 2 % białka 11 - 35 % aminokwasy 10 - 45 %

133

• • •

witaminy wszystkie grupy antybiotyki zauwaŜalne czynniki wzrostu zauwaŜalne

W pyłkach stwierdzono obecność dwudziestu siedmiu elementów: potas, sód, tytan, wanad, chrom, fosfor, cyna, beryl, bar, uran, krzem, aluminium, magnez, mangan, molibden, miedź, wapń, Ŝelazo i inne. Wpływ pyłków na ludzki organizm: Regulują czynności jelitowe u chorych na zaparcia lub biegunki. W przypadku anemii zwiększają ilość hemoglobiny. Przyspieszają ich powrót do zdrowia, sprzyjają wzrostowi wagi. Oddziaływują korzystnie na system nerwowy, zwłaszcza w przypadku depresji i bezsenności. 5. Mają właściwości antybakteryjne - zwłaszcza są przydatne w leczeniu anomalii flory jelitowej. 1. 2. 3. 4.

Dawkowanie zaleŜy od stanu zdrowia zarówno chorych jak i zdrowych: od 2,5 gramów dziennie do 20 gramów w szczególnych przypadkach.

IV. Przygotowywanie ziarna Zasady ogólne przygotowywania kasz są następujące: Moczymy ziarno przez 2 -3 godziny, następnie gotujemy wodę, zdejmujemy garnek z ognia i obwijamy w gazety lub kocyk, by kasza "doszła". Ewentualnie dodajemy trochę masła i soli. MoŜna robić kaszę na wywarach z ziół, co dodaje szczególnego pikantnego smaku i wzmacnia walory odŜywcze. W tym celu dobrze jest moczyć ziarno przez dwanaście godzin. Następnie zaparzamy zioła, zlewamy wodę z namoczonego ziarna i dodajemy do niego wywar z ziół. Doprowadzamy do wrzenia, owijamy i odstawiamy na jakiś czas. Do kasz moŜna dodawać podsmaŜone na oleju warzywa (cebulę, marchew itd.). Takie kasze są szczególnie dobre dla osób z nadmiernym uaktywnieniem doszy Wata. Ziarno "na parze" Nadaje się do tego kaŜdego rodzaju ziarno, ale głównie uŜywana jest do tego przepisu pszenica. Szklankę ziarna starannie przemywamy, wsypujemy do termosu, zalewamy 3-4 szklankami wrzątku (lepiej brać wodę destylowaną) i trzymamy w zakręconym termosie przez 3-4 godziny. Następnie wodę zlewamy, przesypujemy ziarno do talerza, dodajemy masło, miód lub inne przyprawy. Danie to jest szczególnie dobre dla ludzi z przewagą doszy Wata. Namoczone pełne ziarno pszenicy Ziarna myjemy i zalewamy zimną wodą. Po 24 godzinach zlewamy wodę, a ziarno wstawiamy do lodówki. Przygotowane w taki sposób ziarno moŜna uŜywać w ciągu 3-4 dni, jemy je na ciepło lub wykorzystujemy do róŜnego rodzaju sałatek. MoŜna równieŜ zalewać ziarno tylko na noc. Takie ziarno zalecane jest dla dzieci i dorosłych ze zdrowymi zębami. Pobudza nerwy smakowe, sprzyja wydzieleniu śliny, pobudza cały system trawienny, ułatwia defekację, wchłania szkodliwe substancje w jelitach. Zarodki pszenne

134

Ziarna pszenicy myjemy i kładziemy do talerza, na dnie którego leŜy zmoczony w wodzie kawałek materiału. RównieŜ przykrywamy ziarno mokrą szmateczką. Talerz odstawiamy, od czasu do czasu nawilŜając szmatkę do tej pory dopóki ziarno nie zakiełkuje. Przygotowane w taki sposób ziarno zawiera wiele witamin, zwłaszcza grupy B i E, fermentów, mikroelementów. Poza tym w trakcie trawienia białka pszenicy, powstają szczególne substancje - endorfiny. Te wszystkie substancje są niezbędne do budowania wszystkich komórek ludzkiego ciała i wzmocnienia psychiki. W wielu wypadkach przy wprowadzeniu do menu zarodków pszennych skutki leczenia szeregu powaŜnych chorób przerosły wszystkie oczekiwania (przy czym przy okazji zostały przywrócone: ostrość wzroku, koordynacja ruchowa, kolor i gęstość włosów, wzmocnione zęby). Według moich obserwacji juŜ po 1 - 2 tygodniach u chorych zaczynało się widoczne polepszenie stanu zdrowia, a potem następowało całkowite wyleczenie. Zarodki pszenne miękną. Skrobie zamieniają się w cukier słodowy. Oznacza to odciąŜenie trawienia o jedno stadium (o cały szczebel - przecieŜ musimy skrobie najpierw przemienić w cukier). Z tego teŜ powodu zarodki są najlepsze do trawienia i najzdrowsze ze wszystkich pokarmów z ziarna. Szczególne zalecane są tym, którzy mają zmniejszone wydzielanie śliny. Zarodki pszenne są najskuteczniejszym stymulatorem doszy Kapha. Mieszanka pszenno - roślinna 1. Zarodki pszenne zmielić na maszynce, zmielić równieŜ świeŜą marchew (moŜna wykorzystać wytłoczyny z sokowirówki), buraki, seler, pasternak, mlecz, pietruszkę, i inne rośliny jadalne. Wszystko dokładnie wymieszać, dodać odrobinę miodu (pełni rolę środka konserwującego). W zaleŜności od składników smak mieszanki się zmienia, co pozwala wpływać w sposób ukierunkowany na dosze. Na przykład, gdy uŜyjemy mleczu, mieszanka będzie sprzyjała szybszej regeneracji organizmu po przeciąŜeniu fizycznym. Gdy dodamy do ziarna pietruszkę i marchewkę, będziemy uzdrawiać nerki. Szczególnie zdrowa jest ta mieszanka zimą i wczesną wiosną. W tym okresie do zmielonych zarodków dobrze jest dodać namoczone suszone owoce: morele, jabłka, gruszki, rodzynki, jak równieŜ warzywa i zioła. Mieszanka taka jest bardzo sycąca. 2. Mieszankę sporządzamy w podobny sposób, ale zamiast miodu uŜywamy masła. Masła uŜywamy do przygotowania niesłodkich mieszanek. W tym wypadku dodajemy do zarodków gorzkie i ściągające zioła. Mieszanki zachowują swoje właściwości uzdrawiające do dwóch tygodni.

V. Dania z owoców, warzyw i ziół AdŜyka 5 części słodkiej papryki, 5 części pomidorów, 1 część ostrej papryki, 1 cześć czosnku, 5 części oleju. Zmielić, wymieszać, przełoŜyć i zamknąć w weku. Przygotowanie surówek Surówki są głównym dostawcą naturalnych substancji odŜywczych. Są naszym podstawowym, obowiązkowym daniem, zatem powinniśmy traktować je wyjątkowo. Aby zaspokoić zapotrzebowanie naszego organizmu maksymalnie, naleŜy przygotowywać surówki składające się z korzeni, liści i owoców roślin. Takie surowki nazywają się "triady" i są bogate w mikroelementy zawarte w bulwach (buraki, marchew, seler), błonnik i chlorofil,

135

zawarte w liściach (kapusta, natka pietruszki), w witaminy, fermenty, wodę strukturowaną, znajdujące się w ogórkach i pomidorach. Na pierwszym etapie samoleczenia (pierwsze 2-3 miesiące) moŜna nie przywiązywać szczególnej wagi do doboru składników. W tym okresie głównym celem jest zwiększenie zasadowości organizmu i tworzenie odpowiedniej mikroflory. W związku z tym wykorzystujemy warzywa z duŜą zawartością elementów zasadowych i strukturowanej wody. W ciągu następnych 3-6 miesięcy staramy się dobierać warzywa z uwzględnieniem właściwego stosunku czynników we właściwej współzaleŜności Yin-Yang i dąŜyć do ich zrównowaŜenia. Wreszcie dobierając potrzebne nam smaki za pomocą praypraw, majonezów, warzyw, regulujemy dosze. Pamiętajmy! Do stymulacji jednej słabej doszy do surówki dobieramy rośliny o jednakowym wtórnym smaku (smak pokarmu po trawieniu). JeŜeli wykorzystujemy do surówki warzywa o róŜnych smakach wtórnych, nie osiągniemy stymulacji. Nie trzeba kroić warzyw zbyt drobno, poniewaŜ tracą swoją wartość przy kontakcie z powietrzem. Majonez z sokiem jabłkowym 1 łyŜka zmielonych orzechów włoskich, 1 łyŜka oleju, 3 łyŜki soku jabłkowego. Olej wlewamy do zmielonych orzechów stale mieszając, do otrzymania gęstej masy. Dodajemy sok z kwaśnych jabłek. Majonez z sokiem jabłkowym i cytrynowym 1 łyŜka zmielonych orzechów, 1 łyŜka oleju, 2 łyŜki soku jabłkowego, 1 łyŜka soku z cytryny. Przyrządza się podobnie jak majonez z sokiem jabłkowym. Majonez z sokiem z cytryny 1 łyŜka zmielonych orzechów (laskowych, włoskich, migdałów), 1 łyŜka oleju, sok z cytryny. Przyrządzamy w ten sam sposób. Majonez z pestkami słonecznika Na 6 porcji : 100 g pestek słonecznika, 0,1 litra oleju, 1 łyŜka przecieru pomidorowego, 1 łyŜka soku z cytryny, 1 łyŜka utartej cebuli, utarta skórka z jednej cytryny. Pestki zmielić, dodać przecier i cebulę. Stale mieszając wlewamy ostroŜnie olej do uzyskania gęstej masy. Dodać sok i skórkę z cytryny. Majonez z białego sera (1) 100 g białego sera twarogowego, 1.5 łyŜki oleju, 2 ząbki czosnku, 1 łyŜka mleka, odrobina mielonej czerwonej słodkiej papryki, natka pietruszki. Ser ubić i stopniowo połączyć z olejem i mlekiem. Dodać drobno pokrojony (lub wyciśnięty przez maszynkę) czosnek i drobno pokrojoną natkę pietruszki. Majonez z białego sera (2) Na 6 porcji: 1 Ŝółtko, 0,1 litra oleju, 50 g sera, 1 łyŜka utartej cebuli, pieprz czerwony mielony. Ser ubijamy w jednolitą masę i łączymy z przygotowanym osobno majonezem z Ŝółtka i oleju. Dodajemy paprykę i cebulę. Podajemy na śniadanie. Sosy do surówek Sos z sokiem z cytryny 2 łyŜki oleju, 1 łyŜka soku z cytryny, 1 łyŜeczka miodu. Słodki sos z sokiem z cytryny

136

3 łyŜki oleju, 2 łyŜki soku z cytryny, 1 łyŜeczka miodu, 1 łyŜeczka pokrojonej natki pietruszki. (Natkę pietruszki moŜna zastąpić koperkiem, nacią selera, szczypiorkiem itd.). Sos pomidorowy 150 g pomidorów, 2-3 łyŜki śmietany (lub jogurtu), 1 łyŜka soku z cytryny, 1 łyŜeczka miodu, 1 łyŜeczka utartej cebuli. Dojrzałe pomidory umyć, zdjąć skórkę, zmiksować (lub przetrzeć przez sitko). Dodać dobrze ubitą śmietanę, sok, miód i cebulę. Sos orzechowy I wariant : 4 łyŜki zmielonych orzechów, 2 ząbki czosnku, 1 łyŜka soku z cytryny. II wariant: 1 łyŜka zmielonych orzechów włoskich, 1 łyŜka oleju, 1 łyŜka soku z cytryny. Sos marchwiowo-chrzanowy 100 g marchwi, 1-2 łyŜki miodu, 1 łyŜka soku z cytryny, 1 łyŜka chrzanu, śmietana. Marchewkę zetrzeć na tarce. Dodać miód, sok z cytryny i chrzanu. Dodać śmietanę do otrzymania potrzebnej konsystencji. Sos z miodem 1 łyŜka soku z cytryny, 1-2 łyŜki miodu. Łączymy z miodem sok z cytryny, stale mieszając. JeŜeli smak jest zbyt kwaśny, moŜna dodać 1 łyŜkę oleju. Sos z przyprawami Sok z 60 gramów kwaśnych jabłek, 60 gramów zmielonych orzechów włoskich, 30 gramów wymieszanych przypraw (natka pietruszki, mielona papryka, koperek, kminek, seler naciowy). Przyprawy łączymy z sokiem i orzechami. Chleb według przepisu Arakelana 1 kg mąki, 100 g oleju, 100 g miodu, szklanka wody. Z tego ciasta formujemy placek i pieczemy w piekarniku przy 45 - 48 C. Taki chleb nie zawiera droŜdŜy. Wszystkie komórki takiego chleba są Ŝywe. Przechowujemy w lodówce zawinięty w folii. Preparat antystresowy według przepisu Arakelana Jest to osobliwy dodatek pokarmowy, który wywiera dobroczynny wpływ na organizm, zwłaszcza w okresie głodówki. Przepis: na 1 kg wagi ciała - 0.01 g kwasku cytrynowego, 0,01 mililitrów naparu mięty, 2 g miodu naturalnego i 2 mililitry wody. To jest norma tygodniowa. Gdy na przykład waga wynosi 80 kg, a zamierzamy głodować 3 dni, bierzemy odpowiednio 0,4 g kwasku cytrynowego, 0,4 ml naparu mięty, 80 g miodu i 80 ml wody. Rozdzielamy to na trzy części i bierzemy raz dziennie. Rola fizjologiczna kaŜdego składnika jest następująca: kwasek cytrynowy to jedyny kwas, który łączy się w organizmie z wapniem. Wapń kwasku cytrynowego jest niezmiernie waŜną solą. Przy rozpuszczaniu się wyzwalają się fosfor i wapń gromadzone w kościach. Przy zwyczajnym odŜywianiu 60% wapnia i fosforu - niezbędnych do Ŝycia elementów przechodzi przez nasz organizm tranzytem. Jeszcze jedna właściwość charakterystyczna kwasku cytrynowego: stanowi rezultat, do którego zmierza proces trawienia. Łącząc się z ATP, kwasek "spala się" wyswobodzając energię. Wprowadzając do organizmu kwasek, czynimy odŜywianie wysoce efektywnym. Tak

137

więc gdy pijemy "koktajl" miodu z kwaskiem cytrynowym, otrzymujemy wspaniały pokarm nie obciąŜając organizmu przetwarzaniem pokarmów. Kwas cytrynowy, łącząc się z aminami, tworzy kwas aminocytrynowy z ładunkiem elektrycznym negatywnym. Z 21 niezastąpionych aminokwasów tylko trzy są naładowane negatywnie - na tym polega szczególna wartość kwasu aminocytrynowego. O właściwościach miodu juŜ wiemy. Ciekawą rośliną jest mięta. Dzięki swoim walorom smakowym stymuluje doszę Wata, a więc: miód stymuluje dosze Kapha, kwasek - doszę Pitta, mięta - doszę Wata. Czyli, ten napój równowaŜy wszystkie trzy dosze - stąd wynika jego wartość lecznicza. Oprócz okresów głodówki preparat antystresowy moŜna pić w zwyczajne dni - po 30 g dziennie. W tym przypadku sok z trzech cytryn lub łyŜeczkę kwasku cytrynowego, 250 g miodu naturalnego, łyŜeczkę mięty, 1 litr wody.

138