Liza Marklund (1999) - Studio Sex

Liza Marklund Studio sex Μετάφραση από τα αγγλικά Νίκη Προδρομίδου

Αστυνομικό Ψηφ ιακή έκδοση Ιούνιος 2013 Τίτλος πρωτοτύπου Liza Marklund, Studio sex, P iratförlaget 1999 Η μετάφραση έγ ινε από την αγ γ λική έκδοση Εxposed (trans. Neil Smith), Corgi books 2011 © 1999, Liza Marklund © 2012, Eκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ (γ ια την ελληνική γ λώσσα) ISBN 978-960-566-045-1 Κατόπιν συμφωνίας με το Salomonsson Agency. Το παρόν έργ ο πνευµατικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Ελληνικού Nόµου (N. 2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήµερα) και τις διεθνείς συµβάσεις περί πνευµατικής ιδιοκτησίας. Απαγ ορεύεται απολύτως η άνευ γ ραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε µέσο ή τρόπο αντιγ ραφή, φωτοανατύπωση και εν γ ένει αναπαραγ ωγ ή, εκµίσθωση ή δανεισµός, µετάφραση, διασκευή, αναµετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε µορφή (ηλεκτρονική, µηχανική ή άλλη) και η εν γ ένει εκµετάλλευση του συνόλου ή µέρους του έργ ου.

Eκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Ιπποκράτους 118, 114 72 Αθήνα τηλ.: 211 3003500, fax: 211 3003562 http://www.metaixmio.gr • e-mail: [email protected] Κεντρική διάθεση Ασκληπιού 18, 106 80 Αθήνα τηλ.: 210 3647433, fax: 211 3003562 B ιβλιοπωλεία ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

• Aσκληπιού 18, 106 80 Aθήνα τηλ.: 210 3647433, fax: 211 3003562

• Πολυχώρος, Ιπποκράτους 118, 114 72 Αθήνα τηλ.: 211 3003580, fax: 211 3003581

STUDIO SEX

5

Πρόλογος

Τ

ο πρώτο πράγμα που είδε ήταν ένα βρακί να κρέμεται από έναν θάμνο. Το σομόν χρώμα του ξεχώριζε ανάμεσα στις πυκνές πράσινες φυλλωσιές, έτσι όπως κυμάτιζε απαλά στον αέρα. Η πρώτη της αντίδραση ήταν θυμός. Οι νέοι δεν σέβονταν τίποτα! Ούτε τους νεκρούς δεν μπορούσαν ν’ αφήσουν στην ησυχία τους. Άρχισε να στοχάζεται την παρακμή της κοινωνίας, όσο ο σκύλος της εξερευνούσε το έδαφος κατά μήκος του σιδερένιου κιγκλιδώματος. Τον ακολούθησε ως τη νότια πλευρά του νεκροταφείου, γύρω από τα λιγνά δέντρα, κι εκεί ακριβώς είδε με την άκρη του ματιού της ένα πόδι. Η οργή της φούντωσε. Πώς τολμάνε! Τις έβλεπε κάθε βράδυ να περιφέρονται στα πεζοδρόμια με τα προκλητικά τους ρούχα και τις δυνατές φωνές τους, προσφέροντας τα κορμιά τους στους άντρες. Το γεγονός ότι είχε τόση ζέστη δεν ήταν δικαιολογία! Ο σκύλος άφησε μια τουρτίτσα στο χορτάρι δίπλα απ’ το κιγκλίδωμα. Εκείνη γύρισε το κεφάλι απ’ την άλλη κι έκανε πως δεν την είχε δει. Τέτοια ώρα δεν κυκλοφορούσε κανείς εκεί γύρω. Γιατί να μπει στον κόπο να τη μαζέψει; «Έλα, Γέσπερ» είπε τραβώντας τον σκύλο προς την ανατολική πλευρά του πάρκου. «Έλα, αγόρι μου». Καθώς απομακρυνόταν από το κιγκλίδωμα, έριξε μια ματιά πίσω της. Το πόδι είχε κρυφτεί από τις πυκνές φυλλωσιές και δεν φαινόταν πια.

6

LIZA MARKLUND

Πάλι ζέστη θα ’κανε. Αν και ο ήλιος είχε μόλις ανατείλει, εκείνη ένιωθε ήδη μικρές χάντρες ιδρώτα να σχηματίζονται στο μέτωπό της. Ανηφόριζε με κόπο την πλαγιά, βαριανασαίνοντας. Ο σκύλος τραβούσε το λουρί. Η γλώσσα του είχε κρεμάσει τόσο πολύ που ακουμπούσε το χορτάρι. Πώς είναι δυνατόν να σε πάρει ο ύπνος στο νεκροταφείο, στην τελευταία κατοικία των νεκρών; Αυτό είναι ο φεμινισμός δηλαδή; Να δίνουμε στις κοπέλες την άδεια να συμπεριφέρονται απαίσια και να επιδεικνύουν παντελή έλλειψη σεβασμού; Ήταν ακόμη εκνευρισμένη. Και η απότομη ανηφοριά τής μαύριζε περισσότερο τη διάθεση. Κανονικά πρέπει να τον ξεφορτωθώ αυτόν τον σκύλο, σκέφτηκε, κι αμέσως ένιωσε τύψεις. Προκειμένου να επανορθώσει για την άσπλαχνη σκέψη της, έσκυψε να λύσει το λουρί του και να τον αγκαλιάσει. Ο σκύλος πάλεψε να ελευθερωθεί από την αγκαλιά της και, όταν τα κατάφερε, πήρε στο κατόπι έναν σκίουρο. Εκείνη αναστέναξε. Τι νόημα έχει να προσπαθείς να είσαι καλός; Μ ’ έναν ακόμα βαθύ αναστεναγμό, βολεύτηκε σ’ ένα παγκάκι, όσο ο Γέσπερ προσπαθούσε να πιάσει τον σκίουρο. Ύστερα από λίγο ο σκύλος εξαντλήθηκε και στάθηκε κάτω απ’ το δέντρο στο οποίο είχε κρυφτεί το μικρό τρωκτικό. Εκείνη δεν κουνήθηκε απ’ τη θέση της μέχρι να σταματήσει ο σκύλος το τρεχαλητό. Όταν σηκώθηκε πάλι, το φόρεμά της είχε κολλήσει στην πλάτη της· ντράπηκε στη σκέψη των λεκέδων που θα είχαν σχηματιστεί από τον ιδρώτα κατά μήκος της ραχοκοκαλιάς της. «Έλα, Γέσπερ. Έλα, αγόρι μου. Εδώ...» Κράδαινε στο χέρι της μια πλαστική σακούλα γεμάτη ξηρά τροφή, και το κοντοπόδαρο μπουλ τεριέ έτρεξε προς το μέρος της. Η γλώσσα του ήταν κρεμασμένη και κουνιόταν μπρος πίσω, έτσι που δινόταν η εντύπωση ότι το σκυλί γελούσε. «Αυτό θες, ε; Ναι, το φαντάστηκα...» Έδωσε στον σκύλο όλο το περιεχόμενο της σακούλας και εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να του ξαναδέσει το λουρί. Είχε έρθει η ώρα να γυρίσουν στο σπίτι. Ο Γέσπερ είχε πάρει το πρωινό του. Τώρα έπρεπε να πάρει κι εκείνη το δικό της: καφέ

STUDIO SEX

7

κι ένα σφολιατάκι. Ο σκύλος δεν φαινόταν διατεθειμένος να γυρίσει. Είχε εντοπίσει ξανά τον σκίουρο, και όλη εκείνη η ξηρά τροφή είχε ανανεώσει την όρεξή του για κυνήγι. Διαμαρτυρήθηκε ηχηρά και οργισμένα. «Δεν θέλω να μείνω άλλο εδώ έξω» γκρίνιαξε εκείνη. «Έλα, Γέσπερ!» Ακολούθησαν άλλο δρόμο για να επιστρέψουν στο σπίτι, προκειμένου ν’ αποφύγουν την απότομη πλαγιά. Μ ε την ανηφόρα δεν είχε τόσο πρόβλημα, αλλά στην κατηφοριά πονούσαν πάντα τα γόνατά της. Κατηφόριζε το μονοπάτι που οδηγούσε στη βορειοανατολική γωνία του νεκροταφείου, όταν είδε το πτώμα. Ήταν πεσμένο φαρδύ πλατύ μες στα χαμόδεντρα, με τα χέρια πάνω απ’ το κεφάλι, πίσω από μια σπασμένη, γρανιτένια ταφόπετρα. Ένα κομμάτι από ένα Άστρο του Δαβίδ ήταν πεσμένο δίπλα στο κεφάλι. Ξαφνικά την κυρίευσε φόβος. Το νεκρό σώμα ήταν γυμνό, εντελώς ακίνητο και κατάλευκο. Ο σκύλος τής ξέφυγε απ’ τα χέρια κι έτρεξε προς το κιγκλίδωμα, με το λουρί του να τινάζεται πίσω του σαν θυμωμένο φίδι. «Γέσπερ!» Το σκυλί, αφού κατάφερε να στριμωχτεί και να περάσει μέσα από τα κάγκελα, κατευθύνθηκε προς τη νεκρή γυναίκα. «Γέσπερ, έλα εδώ!» Φώναζε όσο πιο δυνατά τολμούσε, γιατί δεν ήθελε κιόλας να ξυπνήσει κανέναν απ’ τους περίοικους. Πολλοί κοιμούνταν με τα παράθυρα ανοιχτά όταν είχε τόση ζέστη. Δεν υπήρχε ποτέ αρκετός χρόνος ώστε τα πέτρινα κτίρια του κέντρου της πόλης να δροσίσουν κατά τη διάρκεια της σύντομης καλοκαιρινής νύχτας. Ψάχτηκε μανιασμένα μήπως έβρισκε κι άλλη ξηρά τροφή, αλλά της είχε τελειώσει. Το μπουλ τεριέ σταμάτησε δίπλα στη νεκρή γυναίκα και την κοίταξε με περιέργεια. Κατόπιν άρχισε να οσφραίνεται, στην αρχή διστακτικά, έπειτα με μεγαλύτερη θέρμη. Όταν έφτασε στον βουβώνα της, δεν μπορούσε να συγκρατηθεί άλλο. «ΓΕΣΠΕΡ! Έλα εδώ αμέσως!»

8

LIZA MARKLUND

Ο σκύλος σήκωσε το βλέμμα του, αλλά δεν φάνηκε διατεθειμένος να υπακούσει. Απεναντίας, πήγε προς το κεφάλι της νεκρής και άρχισε να μυρίζει τα χέρια της. Η γυναίκα είδε με τρόμο τον σκύλο της να μασουλάει τα δάχτυλα του πτώματος. Γράπωσε τα μαύρα κάγκελα νιώθοντας το στομάχι της ν’ ανακατεύεται. Κινήθηκε ελαφρώς προς τα αριστερά και έσκυψε, προσπαθώντας να δει ανάμεσα από τις ταφόπετρες. Αντίκρισε τα μάτια της νεκρής γυναίκας που ήταν πεσμένη μόλις δυο μέτρα πιο πέρα. Έμοιαζαν γυάλινα, ελαφρώς συννεφιασμένα, θολά και παγερά. Της δημιουργήθηκε η παράξενη αίσθηση ότι κάθε ήχος γύρω της είχε σβήσει και το μόνο που είχε απομείνει ήταν ένα αχνό βουητό στο αριστερό της αυτί. Πρέπει να πάρω αποδώ τον σκύλο, σκέφτηκε. Δεν μπορώ να πω σε κανέναν ότι ο Γέσπερ μασουλούσε το πτώμα. Έπεσε στα γόνατα και πέρασε το χέρι της ανάμεσα από τα κάγκελα. Τα τεντωμένα δάχτυλά της έδειχναν κατευθείαν τα νεκρά μάτια της γυναίκας. Το μπράτσο της ήταν τόσο στρουμπουλό που παραλίγο να φρακάρει, τελικά όμως κατάφερε να πιάσει το λουρί. Το σκυλί κλαψούρισε όταν εκείνη τράβηξε το δερμάτινο λουρί του. Δεν είχε καμία όρεξη να παρατήσει τη λεία του. Τα σαγόνια του είχαν κλειδώσει πάνω στο σώμα, μετακινώντας το ελαφρώς. «Βρε ηλίθιο βρομόσκυλο!» Κλαψουρίζοντας, ο σκύλος έπεσε πάνω στο κιγκλίδωμα μ’ έναν γδούπο. Η αφεντικίνα του τον τράβηξε με τρεμάμενα χέρια μέσα από τα κάγκελα και τον έσφιξε όπως ποτέ άλλοτε, και με τα δυο της χέρια περασμένα σφιχτά γύρω από την κοιλιά του. Έπειτα έτρεξε γρήγορα προς τον δρόμο. Τα τακούνια της γλιστρούσαν στο χορτάρι καταπονώντας τους μηρούς της. Κλείδωσε πίσω της την πόρτα του διαμερίσματός της και μόνο τότε είδε τα κομμάτια σάρκας στο στόμα του σκύλου. Της ήρθε αναγούλα.

STUDIO SEX

9

Μ ΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ————

ΙΟΥΛΙΟΣ

10

LIZA MARKLUND

Δεκαεφτά χρόνια, τέσσερις μήνες και δεκαέξι μέρες

Νόμιζα ότι η αγάπη ήταν για τους άλλους, για ανθρώπους με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, για ανθρώπους με μεγαλύτερη αξία. Το γεγονός ότι έσφαλλα κάνει την ψυχή μου να τραγουδάει από ευτυχία. Εμένα θέλει. Τόσο μεθυστικό το πρώτο άγγιγμα, έτσι όπως η φράντζα του έπεσε μπροστά στο μάτι του όταν με κοίταξε, αμήχανος, καθόλου πιεστικός. Είναι ξεκάθαρο: το αεράκι, το φως, αυτή η συγκλονιστική αίσθηση πληρότητας, το πεζοδρόμιο, η ζεστασιά του τοίχου. Έχω αυτόν που ήθελα. Αυτός είναι το ήρεμο κέντρο μου. Οι άλλες κοπέλες χαμογελούν και φλερτάρουν, όμως εγώ δεν ζηλεύω. Τον εμπιστεύομαι. Ξέρω ότι είναι δικός μου. Τον βλέπω στο βάθος του δωματίου να τραβάει προς τα πίσω τα ξανθά, λαμπερά μαλλιά του, το δυνατό του χέρι, το δικό μου χέρι. Το στήθος μου σφίγγεται από αγαλλίαση, μου κόβεται η ανάσα, μου έρχονται δάκρυα στα μάτια. Το φως εστιάζει πάνω του, τον κάνει να φαίνεται δυνατός και ολόκληρος. Λέει πως δεν μπορεί να τα καταφέρει χωρίς εμένα. Η αδυναμία του μόλις που κρύβεται κάτω απ’ την επιφάνεια. Γέρνω στο μπράτσο του κι αυτός χαράσσει με το δάχτυλό του μια πορεία πάνω στο πρόσωπό μου. Μη με αφήσεις ποτέ, μου λέει, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Κι εγώ του το υπόσχομαι.

STUDIO SEX

11

Σάββατο 28 Ιουλίου 1

μια κοπέλα νεκρή στο Πάρκο Κρουνουμπέργ». «Ε ίναι Η φωνή ακουγόταν ξεψυχισμένη, τα λόγια μασημένα, ένδειξη χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Η Άνικα Μ πένγτζον τράβηξε το βλέμμα της από την οθόνη και ψαχούλεψε στον χαμό που επικρατούσε στο γραφείο της για να βρει ένα στιλό. «Πώς το ξέρετε;» ρώτησε, πιο επιφυλακτικά απ’ όσο απαιτούσε η περίσταση. «Επειδή στέκομαι ακριβώς από πάνω της, γαμώ την τύχη μου!» Η φωνή έγινε τσιρίδα, κι η Άνικα αναγκάστηκε ν’ απομακρύνει το ακουστικό απ’ το αυτί της. «Μ άλιστα. Όταν λέτε νεκρή, πώς το εννοείτε;» είπε, καταλαβαίνοντας πόσο γελοία ήταν η ερώτησή της τη στιγμή που την ξεστόμιζε. «Εντελώς νεκρή, ρε γαμώτο! Τι εννοεί κανείς όταν λέει νεκρή;» Η Άνικα κοίταξε αμήχανα γύρω της στην αίθουσα σύνταξης. Ο Σπάικ, ο διευθυντής ειδήσεων, καθόταν στο γραφείο σύνταξης και μιλούσε στο τηλέφωνο. Η Ανν Σνάπχανε, καθισμένη πίσω από το αντικρινό γραφείο, έκανε αέρα μ’ ένα σημειωματάριο, ενώ ο Φωτο-Πέλε είχε μόλις ανοίξει τον υπολογιστή του στο

12

LIZA MARKLUND

γραφείο του φωτογραφικού αρχείου. «Μ άλιστα» είπε βρίσκοντας ένα στιλό διαρκείας μέσα σ’ ένα άδειο φλιτζάνι του καφέ και μια παλιά εκτύπωση ενός τηλεγραφήματος από κάποιο πρακτορείο ειδήσεων, στο πίσω μέρος της οποίας άρχισε να κρατάει σημειώσεις. «Στο Πάρκο Κρουνουμπέργ είπατε. Πού περίπου;» «Πίσω από μια ταφόπετρα». «Ταφόπετρα;» Ο άντρας στην άλλη άκρη της γραμμής άρχισε να κλαίει. Η Άνικα περίμενε σιωπηλή μερικά δευτερόλεπτα. Δεν ήξερε τι να κάνει. Η γραμμή ανώνυμων πληροφοριών –γνωστή επισήμως ως Ανοιχτή Γραμμή, αν και όλοι στο γραφείο την αποκαλούσαν «το Σπασμένο Τηλέφωνο»– χρησιμοποιούνταν σχεδόν αποκλειστικά από φαρσέρ και παλαβιάρηδες. Κι αυτός εδώ έθετε σοβαρή υποψηφιότητα για τη δεύτερη κατηγορία. «Ναι...;» είπε διστακτικά η Άνικα. Ο άντρας φύσηξε τη μύτη του. Πήρε μερικές βαθιές ανάσες κι άρχισε να μιλάει. Η Ανν Σνάπχανε παρακολουθούσε την Άνικα από την άλλη πλευρά του γραφείου. «Δεν καταλαβαίνω γιατί εξακολουθείς να απαντάς σ’ αυτά τα τηλεφωνήματα» της είπε, όταν η Άνικα έκλεισε το τηλέφωνο. Η Άνικα συνέχισε να κρατάει σημειώσεις στην πίσω πλευρά του τηλεγραφήματος χωρίς να αποκριθεί. «Αν δεν φάω άλλο ένα παγωτό, θα πεθάνω. Θες τίποτε από την καντίνα;» ρώτησε η Ανν Σνάπχανε καθώς σηκωνόταν. «Πρέπει πρώτα να τσεκάρω κάτι» της απάντησε η Άνικα σηκώνοντας το τηλέφωνο και καλώντας την Άμεση Δράση. Ήταν αλήθεια. Πριν από τέσσερα λεπτά είχαν λάβει μια αναφορά για ένα πτώμα στο τμήμα του πάρκου που γειτνίαζε με την οδό Κρουνουμπεργσγκάταν. Η Άνικα σηκώθηκε και πήγε στο γραφείο σύνταξης με το τηλεγράφημα στο χέρι. Ο Σπάικ μιλούσε ακόμη στο τηλέφωνο έχοντας τα πόδια ανεβασμένα πάνω στο γραφείο. Η Άνικα στάθηκε ακριβώς μπροστά του απαιτώντας την προσοχή του. Ο διευθυντής ειδήσεων σήκωσε το βλέμμα του ενοχλημένος. «Πιθανός φόνος, μια κοπέλα» είπε η Άνικα κραδαίνοντας

STUDIO SEX

13

την εκτύπωση. Ο Σπάικ τερμάτισε απότομα το τηλεφώνημά του κατεβάζοντας απλώς το ακουστικό και άφησε τα πόδια του να πέσουν στο πάτωμα. «Από τα πρακτορεία έφτασε;» ρώτησε γυρίζοντας προς την οθόνη του. «Όχι, από το σπασμένο τηλέφωνο». «Επιβεβαιωμένο;» «Το μόνο που ξέρω είναι ότι έχει ενημερωθεί και η αστυνομία». Ο Σπάικ κοίταξε γύρω του στην αίθουσα σύνταξης. «Μ άλιστα» είπε. «Ποιον έχουμε εδώ;» Η Άνικα έκανε την κίνησή της. «Δική μου είναι η πληροφορία». «Μ πίριτ!» φώναξε ο Σπάικ καθώς σηκωνόταν. «Ο φετινός θερινός φόνος!» Η Μ πίριτ Χάμριν, μια από τις αρχαιότερες συντάκτριες της εφημερίδας, πήρε την τσάντα της και πήγε στο γραφείο σύνταξης. «Πού είναι ο Καρλ Βένεργκρεν; Δεν δουλεύει σήμερα;» «Όχι, είναι διακοπές − κάνει ιστιοπλοΐα στο Γκότλαντ» είπε η Άνικα. «Δική μου είναι η πληροφορία, εγώ σήκωσα το τηλέφωνο». «Πέλε, φωτογραφίες!» φώναξε ο Σπάικ προς το γραφείο του φωτογραφικού αρχείου. Ο διευθυντής του φωτογραφικού αρχείου τού έκανε σήμα με τον αντίχειρα ότι το μήνυμα ελήφθη. «Μ πέρτιλ Στραντ» φώναξε. «Εντάξει» είπε ο διευθυντής ειδήσεων γυρίζοντας στην Άνικα. «Λοιπόν, τι έχουμε;» Η Άνικα κοίταξε τα ορνιθοσκαλίσματα στη σελίδα με τις σημειώσεις της συνειδητοποιώντας ξαφνικά πόσο αγχωμένη ήταν. «Μ ια κοπέλα βρέθηκε νεκρή πίσω από μια ταφόπετρα στο εβραϊκό νεκροταφείο, στο Πάρκο Κρουνουμπέργ, στο Κουνγκσχόλμεν».

14

LIZA MARKLUND

«Άρα δεν είναι ντε και καλά φόνος». «Είναι γυμνή και στραγγαλισμένη». Ο Σπάικ κάρφωσε το βλέμμα του στην Άνικα. «Και θέλεις να το καλύψεις εσύ;» Η Άνικα ξεροκατάπιε και κατένευσε. Ο διευθυντής σύνταξης ξανακάθισε κι έβγαλε ένα σημειωματάριο. «Καλώς» είπε. «Μ πορείς να πας με την Μ πίριτ και τον Μ πέρτιλ. Φρόντισε να πάρουμε καλές φωτογραφίες. Τα υπόλοιπα τα βλέπουμε κι αργότερα, αρκεί να έχουμε καλές φωτογραφίες». Ο φωτογράφος περνούσε στον ώμο του το λουρί του σάκου που περιείχε τον εξοπλισμό του, καθώς πλησίαζε στο γραφείο σύνταξης. «Πού πάω αυτή τη φορά;» ρώτησε απευθυνόμενος στον Σπάικ. «Στη φυλακή Κρουνουμπέργ» απάντησε ο Σπάικ σηκώνοντας το τηλέφωνο. «Πάρκο» τον διόρθωσε η Άνικα αναζητώντας με το βλέμμα της την τσάντα της. «Στο Πάρκο Κρουνουμπέργ. Στο εβραϊκό νεκροταφείο». «Βεβαιωθείτε μόνο ότι δεν είναι κανένας οικογενειακός καβγάς» είπε ο Σπάικ και κάλεσε έναν αριθμό στο Λονδίνο. Η Μ πίριτ κι ο Μ πέρτιλ Στραντ ήταν ήδη καθ’ οδόν προς το ασανσέρ που θα τους κατέβαζε στο γκαράζ, αλλά η Άνικα σταμάτησε. «Τι εννοείς μ’ αυτό;» τον ρώτησε. «Αυτό ακριβώς που είπα. Δεν μας ενδιαφέρουν τα θέματα ενδοοικογενειακής βίας». Ο διευθυντής ειδήσεων της γύρισε επιδεικτικά την πλάτη. Η Άνικα ένιωσε τον θυμό της να βράζει στις φλέβες της και να διαχέεται στον εγκέφαλό της. «Δηλαδή, αν πρόκειται για ενδοοικογενειακή βία δεν μας νοιάζει που η κοπέλα είναι νεκρή;» του είπε. Κάποιος στην άλλη άκρη της γραμμής απάντησε στην κλήση του Σπάικ, και η Άνικα κατάλαβε ότι η συζήτησή τους είχε λήξει. Σήκωσε το βλέμμα της και είδε ότι η Μ πίριτ κι ο Μ πέρτιλ είχαν

STUDIO SEX

15

εξαφανιστεί. Πήγε βιαστικά στο γραφείο της, πήρε την τσάντα της που ήταν χωμένη κάτω απ’ τα συρτάρια κι έτρεξε να προλάβει τους συναδέλφους της. Το ασανσέρ είχε ήδη φύγει, οπότε κατέβηκε από τη σκάλα. Γαμώτο, γαμώτο, γιατί ήθελε πάντα να είναι πνεύμα αντιλογίας; Παραλίγο να χάσει το πρώτο της μεγάλο θέμα επειδή θέλησε να βάλει στη θέση του τον διευθυντή ειδήσεων. «Ηλίθια!» είπε φωναχτά στον εαυτό της. Πρόφτασε τη δημοσιογράφο και τον φωτογράφο στην είσοδο του γκαράζ. «Λοιπόν, αν δεν προκύψει λόγος να χωριστούμε, θα μείνουμε κι οι τρεις μαζί» είπε η Μ πίριτ γράφοντας στο σημειωματάριό της καθώς προχωρούσε. «Παρεμπιπτόντως, είμαι η Μ πίριτ Χάμριν. Δεν νομίζω ότι έχουμε συστηθεί». Η μεγαλύτερη γυναίκα έδωσε χαμογελαστή το χέρι της στην Άνικα μόλις μπήκαν κι οι δυο στο Saab του Μ πέρτιλ Στραντ − η Άνικα στο πίσω κάθισμα, η Μ πίριτ στο μπροστινό. «Δεν χρειάζεται να χτυπάς τόσο δυνατά την πόρτα» είπε ο Μ πέρτιλ Στραντ γυρίζοντας και κοιτάζοντας επικριτικά την Άνικα. «Θα καταστρέψεις την μπογιά». Έλα, Χριστέ μου, σκέφτηκε η Άνικα. «Ω συγγνώμη» του είπε. Οι φωτογράφοι αντιμετώπιζαν τα οχήματα της εφημερίδας σαν τα προσωπικά εταιρικά τους αυτοκίνητα. Σχεδόν όλοι τους έπαιρναν υπερβολικά σοβαρά τις ευθύνες τους. Ίσως επειδή όλοι ανεξαιρέτως οι φωτογράφοι ήταν άντρες, σκέφτηκε η Άνικα. Μ ολονότι δούλευε στον Απογευματινό Τύπο μόλις εφτά εβδομάδες, είχε ήδη αντιληφθεί και με το παραπάνω πόσο ιερά θεωρούσαν τα αυτοκίνητά τους οι φωτογράφοι. Είχε αναγκαστεί να αναβάλει αρκετές συνεντεύξεις επειδή διάφοροι φωτογράφοι είχαν πάει το αυτοκίνητό τους στο πλυντήριο. Αυτό της έδινε επίσης μια ιδέα του πόσο σημαντικά θεωρούσαν οι άλλοι τα άρθρα της. «Είναι μάλλον προτιμότερο ν’ αποφύγουμε τη Φριντεμσπλάν και να προσεγγίσουμε το πάρκο από τα στενά» είπε η Μ πίριτ, καθώς το αυτοκίνητο πλησίαζε στη Ρολαμπσβέγκεν. Ο Μ πέρτιλ

16

LIZA MARKLUND

Στραντ πάτησε γκάζι και μόλις που πρόλαβε να περάσει το φανάρι, κατηφορίζοντας την Γερβελσγκάταν για να πάει προς τη Νορ Μ έλαρστραντ. «Μ πορείς να μου πεις τι σου είπε ο τύπος στο τηλέφωνο;» ρώτησε η Μ πίριτ στρίβοντας τον κορμό της για να κοιτάξει την Άνικα που καθόταν πίσω. Η Άνικα έβγαλε το τσαλακωμένο τηλεγράφημα. «Λοιπόν, ότι είναι μια κοπέλα νεκρή, πεσμένη πίσω από μια ταφόπετρα στο Πάρκο Κρουνουμπέργ. Γυμνή, μάλλον στραγγαλισμένη». «Ποιος ήταν αυτός που πήρε τηλέφωνο;» «Σαν πρεζάκι μού ακούστηκε. Ο φίλος του είχε πάει να κατουρήσει μπροστά στα κάγκελα του νεκροταφείου και την είδε ανάμεσα στους θάμνους». «Γιατί θεώρησαν ότι είχε στραγγαλιστεί;» Η Άνικα γύρισε τη σελίδα για να διαβάσει κάτι που είχε γράψει στην άκρη του χαρτιού. «Δεν υπήρχε αίμα, τα μάτια της ήταν ορθάνοιχτα και είχε σημάδια στον λαιμό της». «Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι στραγγαλίστηκε· ούτε καν ότι δολοφονήθηκε» είπε η Μ πίριτ γυρνώντας ξανά μπροστά. Η Άνικα έμεινε σιωπηλή. Κοίταξε έξω απ’ τα φιμέ τζάμια του Saab τον κόσμο που έκανε ηλιοθεραπεία στο Πάρκο Ρόλαμπσχουβ. Μ προστά τους απλώνονταν τα αστραφτερά νερά του Ρινταρφγέρντεν. Παρά τα φιμέ τζάμια, ο ήλιος ήταν τόσο δυνατός που αναγκαζόταν να μισοκλείνει τα μάτια της. Δυο σέρφερ κατευθύνονταν προς το νησί Λονχόλμεν, αλλά δεν τα κατάφερναν και πολύ καλά. Εκείνη τη μέρα δεν φυσούσε ούτε για δείγμα. «Τι ωραίο καλοκαίρι είναι αυτό» είπε ο Μ πέρτιλ Στραντ στρίβοντας αριστερά στην Πουλχεμσγκάταν. «Τελείως απρόσμενο, έπειτα απ’ όλη αυτή τη βροχή που φάγαμε την άνοιξη». «Ναι, τυχερή ήμουν» είπε η Μ πίριτ. «Μ όλις τέλειωσαν οι τέσσερις εβδομάδες της άδειάς μου. Ήλιος κάθε μέρα. Μ πορούμε ν’ αφήσουμε το αυτοκίνητο πίσω από την

STUDIO SEX

17

πυροσβεστική». Το Saab διένυσε τα τελευταία τετράγωνα της Μ περγσγκάταν. Η Μ πίριτ είχε βγάλει τη ζώνη της πριν καν πατήσει φρένο ο Μ πέρτιλ Στραντ και είχε βγει από το αμάξι προτού αυτό σταματήσει. Η Άνικα έτρεξε πίσω της, αιφνιδιασμένη στιγμιαία από το κύμα της ζέστης που τη χτύπησε ξαφνικά. Ο Μ πέρτιλ Στραντ πάρκαρε σ’ ένα πλάτωμα του δρόμου, ενώ η Μ πίριτ και η Άνικα προχώρησαν περνώντας από το πλάι ενός κτιρίου με κοκκινότουβλα, της δεκαετίας του πενήντα. Το ασφαλτοστρωμένο δρομάκι ήταν στενό, και ένα πέτρινο κράσπεδο το χώριζε από την άκρη του πάρκου. «Εδώ πάνω έχει κάτι σκαλοπάτια» φώναξε η Μ πίριτ ήδη λαχανιασμένη. Αφού ανέβηκαν τα έξι σκαλοπάτια, βρέθηκαν στο πάρκο. Έτρεξαν σ’ ένα ασφαλτοστρωμένο δρομάκι που οδηγούσε σε μια περιποιημένη παιδική χαρά. Στα δεξιά τους υπήρχαν μερικά ξύλινα σπιτάκια· η Άνικα διάβασε την επιγραφή «Παιδότοπος» καθώς περνούσε από μπροστά. Γύρω υπήρχαν παγκάκια, τραπέζια για πικνίκ, ένα σκάμμα, μονόζυγα, τσουλήθρες, κούνιες και άλλα πάνω στα οποία μπορούσαν να σκαρφαλώσουν και να παίξουν τα πιτσιρίκια. Μ ερικές μητέρες ήταν με τα παιδιά τους στην παιδική χαρά, αλλά φαίνονταν έτοιμες να φύγουν. Στο βάθος, δυο ένστολοι αστυνομικοί μιλούσαν σε μια μητέρα. «Νομίζω ότι το νεκροταφείο είναι λίγο πιο κάτω, προς τη Σανκτ Γερανσγκάταν» είπε η Μ πίριτ. «Βλέπω ότι ξέρεις τα κατατόπια» της είπε η Άνικα. «Μ ένεις εδώ κοντά;» «Όχι» απάντησε η Μ πίριτ. «Απλώς δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται φόνος σ’ αυτό το πάρκο». Η Άνικα είδε ότι οι αστυνομικοί είχαν αρχίσει να ξετυλίγουν τη γαλανόλευκη ταινία με την οποία θα απέκλειαν την περιοχή. Άρα εκκένωναν την παιδική χαρά και θα απαγόρευαν την πρόσβαση στο κοινό. «Πάλι καλά που ήρθαμε γρήγορα» μουρμούρισε.

18

LIZA MARKLUND

Έστριψαν δεξιά ακολουθώντας ένα δρομάκι που οδηγούσε στην κορυφή του λόφου. «Κάτω αριστερά» είπε η Μ πίριτ. Η Άνικα προπορεύτηκε τρέχοντας, διέσχισε άλλα δυο δρομάκια και ξαφνικά το είδε μπροστά της. Μ ια σειρά από μαύρα Άστρα του Δαβίδ ξεχώριζαν ανάμεσα στις φυλλωσιές. «Το βλέπω» φώναξε πίσω της και είδε με την άκρη του ματιού της ότι ο Μ πέρτιλ Στραντ είχε σχεδόν προφτάσει την Μ πίριτ. Τα κάγκελα του νεκροταφείου ήταν μαύρα, με όμορφη διακόσμηση. Ενώνονταν μεταξύ τους με μεταλλικούς κρίκους και φιόγκους, και κάθε κάγκελο είχε στην κορυφή του από ένα στιλιζαρισμένο Άστρο του Δαβίδ. Η Άνικα έτρεχε προς τη σκιά της και συνειδητοποίησε ότι προσέγγιζε το νεκροταφείο από τη νότια πλευρά του. Σταμάτησε στον λοφίσκο που υψωνόταν πάνω απ’ τους τάφους για να έχει καλύτερη θέα. Οι αστυνομικοί δεν είχαν αποκλείσει ακόμη αυτό το τμήμα του πάρκου, είδε όμως ότι είχαν ήδη κλείσει τη βόρεια και τη δυτική πλευρά. «Γρήγορα!» φώναξε στην Μ πίριτ και στον Μ πέρτιλ Στραντ. Τα κάγκελα περιέφρασσαν το μικρό εβραϊκό νεκροταφείο και τις φθαρμένες γρανιτένιες ταφόπετρες. Η Άνικα μέτρησε στα γρήγορα καμιά τριανταριά από δαύτες. Η θεριεμένη βλάστηση είχε σχεδόν κατακλύσει την περιοχή, δίνοντάς της όψη παραμελημένη. Το νεκροταφείο κάλυπτε μια έκταση εκατόν είκοσι τετραγωνικών μέτρων περίπου. Στην απέναντι πλευρά, τα κάγκελα είχαν ύψος κάτι παραπάνω από ενάμισι μέτρο. Η είσοδος βρισκόταν στη δυτική πλευρά, προς την Κρουνουμπεργσγκάταν και τη Φριντεμσπλάν. Είδε την ομάδα της άλλης απογευματινής εφημερίδας να σταματά μπροστά στην ταινία της αστυνομίας. Μ ια ομάδα αντρών, όλοι τους με πολιτικά, βρισκόταν μέσα από τα κάγκελα, στην ανατολική πλευρά του νεκροταφείου. Κατάλαβε αμέσως γιατί είχαν μαζευτεί εκεί: σ’ εκείνο το σημείο βρισκόταν το πτώμα της γυναίκας. Η Άνικα ένιωσε ένα ρίγος να τη διαπερνά. Δεν έπρεπε να τα

STUDIO SEX

19

κάνει θάλασσα. Αυτή ήταν η μόνη αξιόλογη πληροφορία που είχε λάβει όλο το καλοκαίρι. Τη στιγμή που η Μ πίριτ κι ο Μ πέρτιλ Στραντ την πλησίαζαν από πίσω, είδε έναν άντρα να ανοίγει την πύλη που βρισκόταν επί της Κρουνουμπεργσγκάταν κουβαλώντας ένα γκρίζο ύφασμα. Η Άνικα έβγαλε μια άναρθρη κραυγή. Δεν την είχαν σκεπάσει ακόμη! «Πάμε, γρήγορα!» φώναξε πίσω της. «Ίσως μπορέσουμε να τραβήξουμε καμιά φωτογραφία αποδώ πάνω». Ένας αστυνομικός εμφανίστηκε μπροστά τους, στην κορυφή του λόφου, ξετυλίγοντας τη γαλανόλευκη ταινία. Η Άνικα έτρεξε προς τα κάγκελα του νεκροταφείου κι ο Μ πέρτιλ Στραντ την ακολούθησε. Λίγα μέτρα πριν φτάσει στο κιγκλίδωμα ο φωτογράφος ξεφορτώθηκε τον σάκο του κι έβγαλε από μέσα μια Canon με τηλεφακό. Λίγο πριν φτάσει το γκρίζο σεντόνι στον προορισμό του, ο Μ πέρτιλ Στραντ πρόλαβε να βγάλει μια ολόκληρη σειρά από φωτογραφίες ανάμεσα απ’ τους θάμνους. Έπειτα μετακινήθηκε μισό μέτρο προς τα αριστερά και τράβηξε άλλη μια σειρά. Ο αστυνομικός που κρατούσε την ταινία φώναξε κάτι, κι ο άντρας που βρισκόταν μέσα από τα κάγκελα γύρισε και τους κοίταξε. «Πρόλαβα!» είπε ο Μ πέρτιλ Στραντ. «Τώρα έχουμε αρκετές φωτογραφίες για να καλύψουμε το θέμα». «Ε, τι κάνετε εκεί;» φώναξε ο αστυνομικός με την ταινία. «Έχουμε αρχίσει ν’ αποκλείουμε την περιοχή». Ένας άντρας με χαβανέζικο πουκάμισο και βερμούδα, που βρισκόταν ήδη μέσα στο νεκροταφείο, πήγε προς το μέρος τους. «Λοιπόν, ώρα να φεύγετε» τους είπε. Η Άνικα κοίταξε γύρω της μην ξέροντας τι να κάνει. Ο Μ πέρτιλ Στραντ είχε αρχίσει ήδη να κατευθύνεται προς το δρομάκι που οδηγούσε στη Σανκτ Γερανσγκάταν. Οι δυο αστυνομικοί που την πλησίαζαν φαίνονταν εξαιρετικά εκνευρισμένοι. Συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να φύγει, αλλιώς θα την έπαιρναν σηκωτή. Ενστικτωδώς, έκανε λίγο πιο πέρα και βρέθηκε στο σημείο απ’ όπου είχε τραβήξει τις πρώτες φωτογραφίες ο Μ πέρτιλ Στραντ.

20

LIZA MARKLUND

Κοίταξε μέσα από τα μαύρα κάγκελα και είδε τη νεαρή γυναίκα. Τα μάτια της κοιτούσαν κατευθείαν τα μάτια της Άνικα, από απόσταση μόλις δύο μέτρων. Ήταν γκρίζα και συννεφιασμένα. Το κεφάλι της ήταν γερμένο προς τα πίσω. Τα μπράτσα της ήταν ανοιχτά και οι πήχεις της πάνω απ’ το κεφάλι της. Το ένα χέρι φαινόταν τραυματισμένο. Το στόμα της ήταν ανοιχτό σχηματίζοντας μια άηχη κραυγή, τα χείλια της μαυρισμένα. Τα μαλλιά της ανέμιζαν ελαφρώς στο ανεπαίσθητο αεράκι. Είχε μια τεράστια μελανιά στο αριστερό στήθος και το κάτω μέρος της κοιλιάς της έμοιαζε ανατριχιαστικά πράσινο. Για μια στιγμή η εικόνα εντυπώθηκε με κρυστάλλινη διαύγεια στο μυαλό της Άνικα. Το σκληρό γκρίζο της πέτρας στο φόντο, το απαλό πράσινο των φυτών, οι σκιές των φύλλων, η υγρασία και η ζέστη, η αποκρουστική μυρωδιά. Τότε έφτασε το σεντόνι γκριζάροντας όλη τη σκηνή. Η αστυνομία κάλυπτε τα κάγκελα, όχι το πτώμα. «Είναι ώρα να φύγετε» είπε ο αστυνομικός με την ταινία, πιάνοντάς την απ’ τον ώμο. Τι ηλίθιο στερεότυπο, σκέφτηκε η Άνικα καθώς γυρνούσε. Το στόμα της είχε στεγνώσει. Οι ήχοι που έφταναν στ’ αυτιά της θαρρείς και έρχονταν από πολύ μακριά. Άρχισε να κινείται με ελαφρώς ασταθές βήμα προς το σημείο όπου στέκονταν η Μ πίριτ και ο Μ πέρτιλ Στραντ, πίσω από την ταινία. Ο φωτογράφος φαινόταν δυσαρεστημένος και βαριεστημένος, αλλά η Μ πίριτ ήταν χαμογελαστή. Ο αστυνομικός την ακολούθησε κολλώντας σχεδόν τον ώμο του στην πλάτη της. Δράμα πρέπει να είναι να φοράς στολή με τόση ζέστη, σκέφτηκε η Άνικα. «Είδες τίποτα;» ρώτησε η Μ πίριτ. Η Άνικα κατένευσε, κι η Μ πίριτ κράτησε μια σημείωση. «Κατάφερες να ρωτήσεις τίποτα τον αστυνομικό της Δίωξης, αυτόν με το χαβανέζικο πουκάμισο;» Η Άνικα κούνησε αρνητικά το κεφάλι της κι έσκυψε για να περάσει κάτω απ’ την ταινία, με την ευγενική βοήθεια του αστυνομικού. «Κρίμα. Μ ήπως έτυχε να ακούσεις κάτι που είπε;»

STUDIO SEX

21

«Είναι ώρα να φεύγετε» επανέλαβε τα λόγια του αστυνομικού της Δίωξης η Άνικα, και η Μ πίριτ χαμογέλασε. «Εσύ; Είσαι εντάξει;» τη ρώτησε η Μ πίριτ, και η Άνικα κατένευσε. «Μ ια χαρά είμαι. Είναι πολύ πιθανό να στραγγαλίστηκε· τα μάτια της είχαν πεταχτεί έξω. Θα πρέπει να προσπαθούσε να φωνάξει όταν πέθανε, γιατί το στόμα της ήταν ορθάνοιχτο». «Ίσως κάποιος να την άκουσε. Θα μιλήσουμε αργότερα με τους περίοικους. Σουηδή ήταν;» Η Άνικα ένιωσε ξαφνικά την ανάγκη να καθίσει. «Ξέχασα να ρωτήσω...» Η Μ πίριτ χαμογέλασε ξανά. «Ξανθιά, μελαχρινή, μικρή, μεγάλη;» «Είκοσι, το πολύ. Μ ακριά ξανθά μαλλιά. Μ εγάλα στήθη. Σιλικονάτα μάλλον, ή με εμφυτεύματα φυσιολογικού ορού». Η Μ πίριτ την κοίταξε απορημένη. Η Άνικα σωριάστηκε στο χορτάρι και κάθισε οκλαδόν. «Τα βυζιά της ήταν στητά, παρότι ήταν πεσμένη ανάσκελα. Και είχε μια ουλή στη μασχάλη». Η Άνικα ένιωθε την πίεσή της να πέφτει κατακόρυφα. Κατέβασε το κεφάλι της ανάμεσα στα γόνατά της παίρνοντας βαθιές ανάσες. «Δεν ήταν και πολύ ωραίο το θέαμα, ε;» είπε η Μ πίριτ. «Εντάξει είμαι» την καθησύχασε η Άνικα. Ύστερα από λίγο ένιωσε καλύτερα. Οι θόρυβοι που ακούγονταν ολόγυρά της την κατέβαλλαν − τα αυτοκίνητα που περνούσαν με θόρυβο από την οδό Ντρότνινγκχολμ, δύο σειρήνες που ούρλιαζαν εντελώς ασυντόνιστα, τσιριχτές φωνές, το κροτάλισμα των φωτογραφικών μηχανών, ένα παιδί που έκλαιγε. Ο Μ πέρτιλ Στραντ είχε πλησιάσει τους δημοσιογράφους που είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται στην είσοδο του νεκροταφείου και κουβέντιαζε με τον φωτογράφο της άλλης απογευματινής εφημερίδας. «Ποιος κάνει τι;» ρώτησε η Άνικα. Η Μ πίριτ κάθισε κάτω, δίπλα στην Άνικα, κοίταξε τις

22

LIZA MARKLUND

σημειώσεις της και άρχισε να μουντζουρώνει το χαρτί. «Μ άλλον μπορούμε να υποθέσουμε ότι είναι φόνος, σωστά; Οπότε, κατ’ αρχάς, χρειαζόμαστε ένα άρθρο για το συμβάν αυτό καθαυτό. Συνέβη το εξής, μια νεαρή γυναίκα βρέθηκε δολοφονημένη. Πότε, πού, πώς; Θα πρέπει να βρούμε τον άντρα που ανακάλυψε το πτώμα και να του μιλήσουμε. Κράτησες το όνομά του, έτσι δεν είναι;» «Είναι χρήστης. Ο φίλος του μου έδωσε κάποια διεύθυνση τρίτου, για να στείλουμε εκεί υπόψη του την αμοιβή για την πληροφορία». «Προσπάθησε να τον βρεις. Λογικά, η Άμεση Δράση θα έχει κρατήσει τα στοιχεία της κλήσης που έλαβε» είπε η Μ πίριτ, διαγράφοντας ένα από τα πράγματα που είχε στη λίστα της. «Έγινε». «Ωραία. Μ ετά πρέπει να βρούμε έναν αστυνομικό που να είναι πρόθυμος να μιλήσει. Ο εκπρόσωπος τύπου της αστυνομίας δεν λέει ποτέ τίποτε ανεπισήμως. Σου είπε το όνομά του αυτός ο χαβανέζος αστυνομικός;» «Μ πα». «Κρίμα. Προσπάθησε να το μάθεις. Δεν τον έχω ξαναδεί· μπορεί να είναι καινούργιος στα βίαια εγκλήματα. Στη συνέχεια πρέπει ν’ ανακαλύψουμε πότε πέθανε η κοπέλα και γιατί. Και αν έχουν τίποτα υπόπτους, τι έπεται στην έρευνα, την όλη σκοπιά της αστυνομίας». «Εντάξει» είπε η Άνικα κρατώντας σημειώσεις στο δικό της σημειωματάριο. «Θεέ μου, τι ζέστη! Είχε ποτέ ξανά τόση ζέστη στη Στοκχόλμη;» έκανε η Μ πίριτ σκουπίζοντας τον ιδρώτα από το μέτωπό της. «Δεν έχω ιδέα» είπε η Άνικα. «Μ ετακόμισα εδώ πριν από εφτά εβδομάδες». Η Μ πίριτ έβγαλε ένα χαρτομάντιλο από την τσάντα της και σκούπισε το μέτωπό της. «Μ άλιστα. Μ ετά πάμε στο θύμα» είπε. «Ποια ήταν; Ποιος αναγνώρισε το πτώμα; Λογικά θα υπάρχει μια συντετριμμένη οικογένεια κάπου στη Σουηδία – πρέπει να σκεφτούμε αν θα

STUDIO SEX

23

επικοινωνήσουμε μαζί τους ή όχι. Χρειαζόμαστε φωτογραφίες της κοπέλας όσο ήταν ζωντανή. Πιστεύεις ότι ήταν πάνω από δεκαοχτώ;» Η Άνικα το συλλογίστηκε για μια στιγμή και θυμήθηκε την προσθετική στήθους. «Ναι, μάλλον». «Οπότε θα υπάρχουν φωτογραφίες της από την τελετή αποφοίτησής της από το σχολείο. Όλα τα παιδιά βγάζουν το λύκειο τη σήμερον ημέρα. Και υπάρχουν πάντα φωτογραφίες με τους μαθητές ντυμένους με την τήβεννο στην τελετή αποφοίτησης. Τι έχουν να πουν οι φίλοι της; Είχε αγόρι;» Η Άνικα κράτησε μερικές ακόμα σημειώσεις. «Κι έπειτα έχουμε τις αντιδράσεις των περίοικων» συνέχισε η Μ πίριτ. «Είμαστε στο κέντρο της Στοκχόλμης – πάνω από τριακόσιες χιλιάδες γυναίκες ζουν εδώ κοντά. Ένα τέτοιο έγκλημα ανοίγει θέματα για την ασφάλεια όλων. Τι αντίκτυπο θα έχει στη νυχτερινή ζωή, στην εικόνα της πόλης; Μ άνι μάνι έχουν βγει σχεδόν δύο άρθρα. Αν αναλάβεις τους περίοικους, θ’ αναλάβω εγώ τα υπόλοιπα». Η Άνικα κατένευσε χωρίς να σηκώσει το βλέμμα της. «Κι έχουμε ένα τελευταίο θέμα» είπε η Μ πίριτ ρίχνοντας το σημειωματάριό της στην ποδιά της. «Υπήρξε μια σχεδόν πανομοιότυπη περίπτωση μ’ αυτήν εδώ, μόλις εκατό μέτρα πιο πέρα περίπου, πριν από δώδεκα δεκατρία χρόνια». Η Άνικα σήκωσε έκπληκτη το βλέμμα της. «Αν δεν με απατά η μνήμη μου, μια κοπέλα βιάστηκε και δολοφονήθηκε σε κάτι σκαλοπάτια στη βόρεια πλευρά του πάρκου» είπε η Μ πίριτ σκεφτική. «Δεν πιάσανε ποτέ τον δολοφόνο». «Διάολε» είπε η Άνικα. «Οπότε μπορεί να είναι ο ίδιος τύπος;» Η Μ πίριτ ανασήκωσε τους ώμους της. «Το πιθανότερο όχι. Αλλά θα πρέπει να αναφέρουμε και τον άλλο φόνο. Πολύς κόσμος μπορεί να τον θυμάται. Εκείνη τη γυναίκα την είχαν βιάσει και μετά την είχαν στραγγαλίσει». Η Άνικα ξεροκατάπιε. «Θεέ μου, τι απαίσια δουλειά

24

LIZA MARKLUND

κάνουμε» είπε. «Πράγματι» συμφώνησε η Μ πίριτ. «Αλλά θα γίνει πιο εύκολη αν προλάβεις τον χαβανέζο αστυνομικό μας πριν φύγει από το πάρκο». Σήκωσε το χέρι της και έδειξε προς τη Σανκτ Γερανσγκάταν τον άντρα με το χαβανέζικο πουκάμισο που είχε μόλις φύγει απ’ το νεκροταφείο. Κατευθυνόταν προς ένα αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο στη διασταύρωση με την Κρουνουμπεργσ γκάταν. Η Άνικα τινάχτηκε πάνω, άρπαξε την τσάντα της κι έτρεξε προς τον δρόμο. Είδε τον δημοσιογράφο από την άλλη εφημερίδα να προσπαθεί να μιλήσει με τον αστυνομικό, αυτός όμως τον απέφυγε. Εκείνη τη στιγμή η Άνικα σκόνταψε στο κράσπεδο του δρόμου και παραλίγο να πέσει. Μ ην μπορώντας να επιβραδύνει το βήμα της, κατρακύλησε με φόρα στην απότομη πλαγιά που κατηφόριζε προς τον δρόμο. Κι επειδή της ήταν αδύνατον να σταματήσει, έπεσε πάνω στην πλάτη του χαβανέζου αστυνομικού, ο οποίος κόλλησε στο καπό του αυτοκινήτου του. «Τι διάολο!» φώναξε αυτός κι άρπαξε σφιχτά την Άνικα από τα μπράτσα. «Συγγνώμη» αναφώνησε με τσιριχτή φωνή η Άνικα. «Δεν το έκανα επίτηδες. Έχασα την ισορροπία μου». «Τι στον διάολο κάνεις; Είσαι τρελή;» Ο άντρας είχε ταραχτεί και φαινόταν φοβισμένος. «Συγγνώμη» είπε πάλι η Άνικα νιώθοντας έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Εκτός αυτού, ο αριστερός της καρπός την πονούσε πολύ. Μ όλις ξαναβρήκε την ψυχραιμία του ο άντρας τής άφησε τα χέρια και την περιεργάστηκε με το βλέμμα μερικά δευτερόλεπτα. «Κοίτα να χαλαρώσεις. Σοβαρά τώρα» είπε, μπήκε στο αυτοκίνητό του –ένα μπορντό Volvo στέισον βάγκον– κι έφυγε με φόρα, κάνοντας τα λάστιχα να στριγκλίσουν. «Γαμώτο» είπε μέσα απ’ τα δόντια της η Άνικα. Ανοιγόκλεισε τα μάτια της για να διώξει τα δάκρυα κι έπειτα τα μισόκλεισε, ώστε να μπορέσει να διακρίνει κάτω απ’ το δυνατό φως του ήλιου τον υπηρεσιακό αριθμό του αυτοκινήτου. Της

STUDIO SEX

25

φάνηκε ότι στο πλάι έγραφε «1813». Για να είναι σίγουρη, απομνημόνευσε και τον αριθμό κυκλοφορίας του αυτοκινήτου. Όταν στράφηκε από την άλλη, είδε ότι όλοι οι δημοσιογράφοι που στέκονταν στην είσοδο είχαν γυρίσει και την κοιτούσαν. Έγινε κατακόκκινη και έσκυψε να μαζέψει ό,τι είχε σκορπίσει από την τσάντα της όταν έπεσε πάνω στον αστυνομικό: το Α5 σημειωματάριό της, ένα πακέτο τσίκλες, ένα σχεδόν άδειο μπουκαλάκι Pepsi M ax και τρεις σερβιέτες σε πράσινα πλαστικά φακελάκια. Το στιλό της ήταν ακόμη στην τσάντα της. Το έβγαλε κι έγραψε γρήγορα στο σημειωματάριό της τον υπηρεσιακό αριθμό και τον αριθμό κυκλοφορίας του αυτοκινήτου. Οι δημοσιογράφοι και οι φωτογράφοι απέστρεψαν το βλέμμα και ξανάπιασαν την κουβέντα. Η Άνικα πρόσεξε ότι ο Μ πέρτιλ Στραντ φαινόταν να παίρνει παραγγελίες για να πάει ν’ αγοράσει παγωτά. Πέρασε την τσάντα στον ώμο της και κατευθύνθηκε αργά προς τους συναδέλφους της. Αυτοί δεν φάνηκαν να της δίνουν σημασία. Εκτός από τον δημοσιογράφο της άλλης απογευματινής εφημερίδας –έναν μεσήλικο άντρα του οποίου η φωτογραφία έμπαινε πάντα πάνω από τα άρθρα του– δεν αναγνώρισε κανέναν άλλο. Ανάμεσά τους ήταν μια κοπέλα που κρατούσε εξοπλισμό ηχογράφησης με τον λογότυπο του Ράδιο Στοκχόλμη, δυο φωτογράφοι από διαφορετικά πρακτορεία, ο φωτογράφος της ανταγωνιστικής εφημερίδας και τρεις δημοσιογράφοι που δεν μπορούσε να καταλάβει από πού ήταν. Κανένα τηλεοπτικό συνεργείο δεν είχε έρθει, δεδομένου ότι το καλοκαίρι έβαζαν μόνο ένα πεντάλεπτο τοπικών ειδήσεων στο κεντρικό κανάλι, ενώ τα εμπορικά κανάλια δεν είχαν παρά έναν εκφωνητή που απλώς διάβαζε τις τοπικές ειδήσεις όπως τις έστελναν τα πρακτορεία. Το πιθανότερο ήταν ότι οι πρωινές εφημερίδες θα χρησιμοποιούσαν φωτογραφίες και υλικό για τα άρθρα τους από τα πρακτορεία. Η ομάδα του κεντρικού ραδιοφωνικού σταθμού δεν φαινόταν πουθενά, αλλά αυτό δεν της προκάλεσε έκπληξη. Μ ια από τις πρώην συναδέλφους της στον Ταχυδρόμο του Κατρίνεχολμ που είχε περάσει ένα καλοκαίρι δουλεύοντας στις

26

LIZA MARKLUND

ραδιοφωνικές ειδήσεις τής είχε εξηγήσει κάποτε πώς δούλευαν. «Δεν καλύπτουμε φόνους και τέτοια πράγματα. Αυτά τα αφήνουμε στα ταμπλόιντ. Εμείς δεν τρέχουμε πίσω από ασθενοφόρα». Η Άνικα είχε σκεφτεί τότε ότι αυτή η δήλωση έλεγε περισσότερα για τη συνάδελφό της παρά για τις ραδιοφωνικές ειδήσεις, αλλά μερικές φορές αναρωτιόταν μήπως έκανε λάθος. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί η αφαίρεση της ζωής μιας νέας κοπέλας δεν θεωρούνταν θέμα δημόσιου ενδιαφέροντος. Οι υπόλοιποι άνθρωποι που είχαν μαζευτεί πίσω από την ταινία ήταν απλώς περίεργοι περαστικοί. Η Άνικα απομακρύνθηκε αργά από το πλήθος. Οι αστυνομικοί, τόσο της Δίωξης όσο και της Σήμανσης, δούλευαν πίσω από τα κάγκελα. Ούτε ασθενοφόρο ούτε νεκροφόρα είχαν εμφανιστεί στην περιοχή. Η Άνικα κοίταξε το ρολόι της. Μ ία και δεκαεφτά. Είχαν περάσει είκοσι πέντε λεπτά από την ώρα που δέχτηκε την κλήση στο Σπασμένο Τηλέφωνο. Δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει στη συνέχεια. Δεν είχε νόημα να προσπαθήσει να μιλήσει στην αστυνομία· το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν να τους εκνευρίσει. Άλλωστε υπέθετε ότι δεν θα ήξεραν τίποτε ακόμη − ούτε την ταυτότητα της γυναίκας ούτε πώς είχε πεθάνει ούτε ποιος μπορεί να το είχε κάνει. Κατευθύνθηκε προς την οδό Ντρότνινγκχολμ. Τα κτίρια στη δυτική πλευρά της Κρουνουμπεργσγκάταν είχαν δημιουργήσει μια μικρή λωρίδα ίσκιου, κι η Άνικα στηρίχτηκε σ’ έναν απ’ τους τοίχους. Ήταν τραχύς, γκρίζος και ζεστός. Η θερμοκρασία ήταν κάνα βαθμό χαμηλότερη απ’ ό,τι κάτω απ’ τον ήλιο κι ο αέρας έκαιγε τον λαιμό της. Διψούσε τρομερά. Ψάρεψε το μπουκάλι της Pepsi από την τσάντα της. Το καπάκι δεν είχε κλείσει καλά, το υγρό είχε στάξει, κι έτσι όλο το μπουκάλι κολλούσε όταν το έπιασε. Τι γαμημένη ζέστη! Ήπιε το ζεστό, ξεθυμασμένο υγρό κι έκρυψε το μπουκάλι ανάμεσα σε δυο στοίβες εφημερίδες που περίμεναν να μαζευτούν για ανακύκλωση στην κοντινότερη είσοδο. Οι δημοσιογράφοι που ήταν πριν συγκεντρωμένοι μπροστά στην ταινία είχαν μετακινηθεί στην άλλη πλευρά του δρόμου.

STUDIO SEX

27

Μ άλλον περίμεναν τον Μ πέρτιλ Στραντ να γυρίσει με τα παγωτά. Για κάποιο λόγο η όλη κατάσταση την αηδίασε. Λίγα μόνο μέτρα πιο πέρα οι μύγες βούιζαν πάνω από ένα πτώμα, κι εκείνοι ανυπομονούσαν να φτάσουν τα παγωτά τους. Έπειτα κοίταξε το πάρκο. Απότομοι λόφοι σκεπασμένοι με χορτάρι και πολλά ψηλά φυλλοβόλα δέντρα. Από το σκιερό της καταφύγιο έβλεπε γλυκολεμονιές, οξιές, φτελιές, φλαμουριές και σημύδες. Κάποια δέντρα ήταν πανύψηλα, άλλα νεόφυτα. Ανάμεσα στις ταφόπλακες υπήρχαν αρκετά γιγαντιαία δέντρα, κυρίως γλυκολεμονιές. Πρέπει οπωσδήποτε να πιω κάτι άλλο, σκέφτηκε. Κάθισε στο πεζοδρόμιο κι έγειρε προς τα πίσω το κεφάλι της. Κάτι έπρεπε να γίνει σύντομα. Δεν μπορούσε να μείνει εκεί για πάντα.

28

LIZA MARKLUND

2

Τ

ο πλήθος των δημοσιογράφων είχε αρχίσει να διαλύεται. Η κοπέλα από το Ράδιο Στοκχόλμη είχε φύγει, αλλά ο Μ πέρτιλ Στραντ είχε επιστρέψει με τα παγωτά. Η Άνικα αναρωτήθηκε πού να είχε πάει η Μ πίριτ Χάμριν, γιατί δεν την έβλεπε πουθενά. Θα περιμένω άλλα πέντε λεπτά, σκέφτηκε. Μ ετά θα πάω να πάρω κάτι να πιω και θα μιλήσω στους κατοίκους της περιοχής. Προσπάθησε να φτιάξει έναν χάρτη της Στοκχόλμης στο μυαλό της και να καταλάβει πού ακριβώς βρισκόταν. Ήταν στην καρδιά της Στοκχόλμης, στην παλιά πόλη εντός των παλιών διοδίων. Κοίταξε προς τον νότο, προς την πυροσβεστική. Προς τα κει βρισκόταν η Χαντβερκαργκάταν, ο δρόμος στον οποίο βρισκόταν το διαμέρισμά της. Ζούσε ούτε δέκα τετράγωνα πιο πέρα, στο εσωτερικό κτίριο ενός συγκροτήματος που επρόκειτο να κατεδαφιστεί, πολύ κοντά στην Κουνγσκχολμστόρι. Παρ’ όλα αυτά, δεν είχε βρεθεί ποτέ ξανά εδώ γύρω. Ακριβώς από κάτω της βρισκόταν ο σταθμός Φριντεμσπλάν του υπόγειου σιδηρόδρομου. Αν συγκεντρωνόταν, θα μπορούσε να διακρίνει αμυδρά τη βοή των τρένων που κινούνταν πολλά μέτρα κάτω απ’ την επιφάνεια της γης, τις δονήσεις τους να διαπερνούν το μπετόν και την άσφαλτο. Μ προστά της βρισκόταν ένας τεράστιος, κυκλικός αεραγωγός που συνδεόταν με τις σήραγγες, δημόσιες τουαλέτες κι ένα παγκάκι. Εκεί, κάτω απ’ τον ήλιο, μπορεί να καθόταν το πρεζάκι που είχε καλέσει στο

STUDIO SEX

29

Σπασμένο Τηλέφωνο, όσο ο φίλος του είχε πάει για κατούρημα. Γιατί όμως να μη χρησιμοποιήσει τις δημόσιες τουαλέτες; αναρωτήθηκε η Άνικα. Το συλλογίστηκε λίγο και τελικά αναγκάστηκε να πάει να ρίξει μια ματιά στις τουαλέτες. Μ όλις άνοιξε την πόρτα, κατάλαβε γιατί. Η μπόχα που έβγαινε αποκεί μέσα ήταν αβάσταχτη. Οπισθοχώρησε μερικά βήματα και άφησε την πόρτα να κλείσει. Μ ια γυναίκα που ερχόταν από την παιδική χαρά σπρώχνοντας ένα παιδικό καροτσάκι κατευθυνόταν προς το μέρος της. Το παιδί στο καροτσάκι κρατούσε στα χέρια του ένα κύπελλο με ένα κόκκινο υγρό. Η μητέρα κοιτούσε αγανακτισμένη τη γαλανόλευκη ταινία γύρω από το πάρκο. «Τι συμβαίνει;» φώναξε. Η Άνικα ίσιωσε τον κορμό της και στερέωσε καλύτερα την τσάντα στον ώμο της. «Η αστυνομία έχει αποκλείσει το πάρκο». «Αυτό το βλέπω. Γιατί όμως;» Η Άνικα δίστασε. Κοίταξε πίσω της και είδε ότι οι άλλοι δημοσιογράφοι την παρακολουθούσαν. Έκανε μερικά γρήγορα βήματα πλησιάζοντας τη γυναίκα. «Ανακάλυψαν το πτώμα μιας γυναίκας» είπε χαμηλόφωνα δείχνοντας προς το νεκροταφείο. Το πρόσωπο της γυναίκας έγινε άσπρο σαν πανί. «Ω ρε γαμώτο» είπε. «Μ ένετε εδώ κοντά;» τη ρώτησε η Άνικα. «Ναι, στη γωνία. Είχαμε πάει στο Πάρκο Ρόλαμπσχουβ, αλλά είχε τόσο κόσμο που δεν έβρισκες καν μέρος να καθίσεις, οπότε αποφασίσαμε να έρθουμε εδώ. Ακόμη εκεί την έχουν;» ρώτησε τεντώνοντας τον λαιμό της για να δει ανάμεσα στις μοσχολεμονιές. Η Άνικα κατένευσε. «Αυτό είναι τρομερό!» ξέσπασε η γυναίκα κοιτάζοντας την Άνικα με γουρλωμένα μάτια. «Έρχεστε συχνά εδώ;» τη ρώτησε η Άνικα. «Ναι, κάθε μέρα. Το παιδί μου είναι στην ομάδα παιχνιδιού

30

LIZA MARKLUND

του πάρκου». Η μητέρα δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια της από το νεκροταφείο. Η Άνικα την κοίταξε μερικά δευτερόλεπτα. «Μ ήπως ακούσατε τίποτε ασυνήθιστο χτες το βράδυ ή σήμερα το πρωί; Τίποτα φωνές από το πάρκο ή κάτι τέτοιο;» Η γυναίκα δάγκωσε τα χείλια της όσο το σκεφτόταν, κι έπειτα έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι. «Στην περιοχή έχει πάντα πολλή φασαρία. Τα πρώτα χρόνια που ήμουν εδώ ξυπνούσα κάθε φορά που έφευγαν τα οχήματα της πυροσβεστικής, αλλά όχι πια. Έπειτα είναι και οι μπεκρήδες στη Σανκτ Ερικσγκάταν. Δεν εννοώ αυτούς που φιλοξενούνται στον ξενώνα· αυτοί δεν καταφέρνουν ποτέ να μείνουν ξύπνιοι αφού βραδιάσει. Όχι, μιλάω για τα κλασικά ρεμάλια που γίνονται λιώμα και μπορούν να σε κρατήσουν στο πόδι όλο το βράδυ. Αλλά το χειρότερο απ’ όλα είναι αυτή η μονάδα κλιματισμού πίσω από τα Μ ακντόναλντς. Λειτουργεί είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο και μου κάνει τα νεύρα τσατάλια. Πώς πέθανε η γυναίκα;» «Δεν ξέρουν ακόμη» είπε η Άνικα. «Οπότε δεν ακούστηκαν φωνές, τίποτα κραυγές για βοήθεια;» «Φυσικά και ακούστηκαν· φωνές και κραυγές έχουμε εδώ κάθε Παρασκευή βράδυ. Έλα, αγάπη μου, να...» Το παιδί είχε αρχίσει να κλαψουρίζει, γιατί είχε αφήσει το κύπελλο να πέσει από τα χέρια του, και η μητέρα του το σήκωσε. Έπειτα έγνεψε προς την κατεύθυνση του Μ πέρτιλ Στραντ και των άλλων. «Έχουν μαζευτεί ήδη οι ύαινες;» «Ακριβώς. Αυτός με το παγωτό χωνάκι είναι ο φωτογράφος μου. Εγώ είμαι η Άνικα Μ πένγτζον. Δουλεύω στον Απογευματινό Τύπο» είπε η Άνικα και της έδωσε το χέρι της. Παρά την προηγούμενη ερώτησή της, η γυναίκα φάνηκε να εντυπωσιάζεται. «Τι μου λες!» είπε. «Ντανιέλα Χέρμανσον, χαίρω πολύ. Θα γράψεις γι’ αυτό;» «Ναι, είτε εγώ είτε κάποιος άλλος στην εφημερίδα. Σε πειράζει να κρατήσω μερικές σημειώσεις;»

STUDIO SEX

31

«Κανένα πρόβλημα». «Μ πορώ να αναφέρω το όνομά σου;» «Γράφεται με ένα λάμδα, όπως ακριβώς ακούγεται». «Έλεγες λοιπόν ότι συνήθως έχει πολύ σαματά στην περιοχή;» Η Ντανιέλα Χέρμανσον σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της προσπαθώντας να κοιτάξει τις σημειώσεις της Άνικα. «Ναι, πολύ σαματά» είπε. «Ιδίως τα Σαββατοκύριακα». «Οπότε αν κάποιος φώναζε βοήθεια ο κόσμος μάλλον δεν θα αντιδρούσε;» Η Ντανιέλα Χέρμανσον δάγκωσε και πάλι τα χείλια της και έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι. «Ναι, εξαρτάται όμως κι από την ώρα» είπε. «Μ έχρι τις τέσσερις πέντε το πρωί τα πράγματα έχουν ηρεμήσει. Μ ετά ακούγεται μόνο η μονάδα κλιματισμού. Κοιμάμαι με το παράθυρο ανοιχτό όλο τον χρόνο, κάνει καλό στο δέρμα. Αλλά δεν άκουσα τίποτα...» «Τα παράθυρά σου βλέπουν στον δρόμο ή στην αυλή;» «Και στον δρόμο και στην αυλή. Έχουμε ένα δυάρι στο τέρμα του δρόμου, στα δεξιά, στον δεύτερο όροφο. Το υπνοδωμάτιο βλέπει στην αυλή». «Κι έρχεσαι εδώ κάθε μέρα;» «Ναι, είμαι ακόμη σε άδεια τοκετού γι’ αυτό εδώ το μικρό μου. Όλες οι μαμάδες της γειτονιάς συναντιούνται στην παιδική χαρά κάθε πρωί. Όχι, αγάπη μου...» Το παιδί είχε σταματήσει να πίνει κι είχε αρχίσει να κλαίει γοερά. Η μητέρα του έσκυψε από πάνω του και, με το εξασκημένο χέρι της, ανασήκωσε ελαφρά με το δάχτυλό της την πάνα του και το μύρισε. «Ωπ» είπε. «Ώρα να πηγαίνουμε. Αλλάζουμε πάνα και μετά νάνι, ε, τσιλιβήθρα;» Το παιδί σταμάτησε να κλαίει όταν βρήκε ένα κορδόνι στο καπέλο του και άρχισε να το μασουλάει. «Μ πορούμε να σε βγάλουμε φωτογραφία;» ρώτησε γρήγορα η Άνικα. Η Ντανιέλα Χέρμανσον φάνηκε να εκπλήσσεται.

32

LIZA MARKLUND

«Εμένα; Μ πα, τι να με κάνετε εμένα...» είπε χαχανίζοντας κι έστρωσε με το χέρι της τα μαλλιά της. Η Άνικα την κοίταξε αυστηρά. «Η γυναίκα στο νεκροταφείο μάλλον δολοφονήθηκε» είπε. «Είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε καλή περιγραφή της περιοχής. Εγώ μένω πιο κάτω, κοντά στην Κουνγκσχολμστόρι». Η Ντανιέλα Χέρμανσον την κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια. «Ω γαμώτο! Δολοφονήθηκε; Εδώ, στο πάρκο μας;» «Κανείς δεν ξέρει πού πέθανε· ξέρουμε μόνο ότι βρέθηκε εδώ». «Μ α είναι πάντα τόσο ήσυχα εδώ» είπε η Ντανιέλα Χέρμανσον σκύβοντας για να πάρει το παιδί στην αγκαλιά της. Καλώς ήρθατε στον κόσμο των κλισέ, σκέφτηκε η Άνικα. Πριν από ένα λεπτό εδώ είχε σαματά. Το παιδί άφησε το κορδόνι και άρχισε πάλι να κλαίει. Η Άνικα κράτησε σφιχτά το λουρί της τσάντας της και πήγε προς τον Μ πέρτιλ Στραντ. «Περίμενε εδώ» είπε στην Ντανιέλα γυρίζοντας το κεφάλι της. Ο φωτογράφος έγλειφε το εσωτερικό του περιτυλίγματος του παγωτού του όταν τον πλησίασε η Άνικα. «Μ πορείς να έρθεις μαζί μου μια στιγμή;» τον ρώτησε χαμηλόφωνα. Ο Μ πέρτιλ Στραντ τσαλάκωσε το περιτύλιγμα και το έκανε μια μπάλα στο χέρι του. Έπειτα έγνεψε προς τον άντρα που στεκόταν δίπλα του. «Άνικα, αποδώ ο Άρνε Πόλσον. Είναι δημοσιογράφος της ανταγωνιστικής εφημερίδας. Έχετε γνωριστεί;» Χαμηλώνοντας το βλέμμα της, η Άνικα του έδωσε το χέρι της και μουρμούρισε το όνομά της. Το χέρι του Άρνε Πόλσον ήταν ζεστό και ιδρωμένο. «Τέλειωσες με το παγωτό σου;» ρώτησε δηκτικά τον φωτογράφο. Το ηλιοκαμένο πρόσωπο του Μ πέρτιλ Στραντ σκούρυνε μια ιδέα παραπάνω. Δεν του άρεσε να τον εκθέτει κάποια που είχε απλώς μια προσωρινή θέση στην εφημερίδα. Έσκυψε και πήρε

STUDIO SEX

33

τον σάκο του χωρίς να απαντήσει. «Πού πάμε;» Η Άνικα έκανε μεταβολή και κατευθύνθηκε προς την Ντανιέλα Χέρμανσον. Έριξε μια ματιά προς το νεκροταφείο όπου στέκονταν ακόμη οι αστυνομικοί με τα πολιτικά και συζητούσαν. Το παιδί εξακολουθούσε να κλαίει, αλλά η μητέρα του το αγνοούσε πλέον. Τώρα προσπαθούσε να βάψει τα χείλια της, κοιτάζοντας στο καθρεφτάκι που βρισκόταν κάτω από το αχνοπράσινο καπάκι του κραγιόν. «Λοιπόν, πώς ένιωσες όταν άκουσες ότι υπάρχει μια γυναίκα νεκρή έξω απ’ το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς σου;» ρώτησε η Άνικα κρατώντας σημειώσεις. «Απαίσια» είπε η Ντανιέλα Χέρμανσον. «Σκέφτομαι πόσες φορές έχουμε περάσει αποδώ με τις φίλες μου γυρίζοντας από την παμπ. Θα μπορούσε να τύχει σε κάποια από μας...» «Αυτό θα σε κάνει να παίρνεις περισσότερες προφυλάξεις στο μέλλον;» «Ναι, οπωσδήποτε» είπε η Ντανιέλα Χέρμανσον χωρίς ίχνος δισταγμού. «Δεν πρόκειται να ξαναδιασχίσω το πάρκο μόνη μου το βράδυ. Ωχ, έλα τώρα, έχεις εκνευριστεί, ε;» Η Ντανιέλα έσκυψε και πάλι να πιάσει τον γιο της. Η Άνικα κρατούσε σημειώσεις κι ένιωθε τις τρίχες στον αυχένα της να στέκονται ορθές. Το υλικό αυτό ήταν πολύ καλό. Μ ε λίγη επιμέλεια, μέχρι και πρωτοσέλιδο θα μπορούσε να γίνει. «Ευχαριστώ πολύ» είπε γρήγορα. «Μ πορείς να κοιτάξεις τον Μ πέρτιλ; Πώς τον λένε τον γιο σου; Πόσο είναι; Κι εσύ, πόσων χρονών είσαι; Και τι τίτλο να βάλουμε μπροστά από το όνομά σου; Άδεια μητρότητας, μάλιστα. Ίσως όμως θα ήταν προτιμότερο να μην έχεις τόσο χαρούμενη όψη...» Το εξασκημένο χαμόγελο της Ντανιέλα Χέρμανσον, αυτό που μάλλον φορούσε στο πρόσωπό της για κάθε χριστουγεννιάτικη και γιορτινή φωτογραφία, έσβησε. Τώρα έμοιαζε μπερδεμένη και χαμένη. Ο Μ πέρτιλ Στραντ τράβηξε μια σειρά φωτογραφίες κινούμενος γύρω από τη γυναίκα και το παιδί με προσεχτικά, χορευτικά βηματάκια.

34

LIZA MARKLUND

«Μ πορώ να σου τηλεφωνήσω αργότερα αν χρειαστεί; Μ ου δίνεις τον αριθμό σου; Και ο κωδικός για την εξώπορτα; Μ πας και χρειαστεί...» Η Ντανιέλα Χέρμανσον έχωσε ξανά τον φρενιασμένο μικρό στο καρότσι του κι έφυγε περπατώντας κατά μήκος της ταινίας. Η Άνικα εκνευρίστηκε όταν είδε τον Άρνε Πόλσον, από την ανταγωνιστική απογευματινή εφημερίδα, να τη σταματάει καθώς περνούσε από δίπλα του. Για καλή της τύχη, το παιδί τσίριζε τόσο δυνατά που η γυναίκα δεν μπόρεσε να σταθεί για να δώσει κι άλλη συνέντευξη. Η Άνικα ξεφύσηξε με ανακούφιση. «Μ η μου ξαναπείς πώς να κάνω τη δουλειά μου» είπε ο Μ πέρτιλ Στραντ. «Εντάξει» είπε η Άνικα. «Τι θα γινόταν όμως αν την ώρα που εσύ είχες πάει ν’ αγοράσεις παγωτά για τους ανταγωνιστές μας έβγαζαν έξω το πτώμα;» Ο Μ πέρτιλ Στραντ την κοίταξε περιφρονητικά. «Έξω, στο πεδίο, δεν είμαστε ανταγωνιστές, είμαστε συνάδελφοι» της είπε. «Νομίζω πως κάνεις λάθος» είπε η Άνικα. «Δεν κάνουμε καλή δημοσιογραφία αν κυνηγάμε ως κοπάδι. Πρέπει να διατηρήσουμε μεγαλύτερη απόσταση, όλοι μας». «Κανείς δεν ωφελείται απ’ αυτό». «Πώς! Οι αναγνώστες μας. Και η αξιοπιστία μας». Ο Μ πέρτιλ Στραντ πέρασε τον σάκο με τις μηχανές στην πλάτη του. «Ευχαριστώ για την πληροφορία. Άλλωστε εγώ μόνο τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια δουλεύω στην εφημερίδα». Γαμώτο, γαμώτο! σκέφτηκε η Άνικα, καθώς ο φωτογράφος επέστρεφε στους «συναδέλφους» του. Πότε θα μάθω επιτέλους να κρατάω το στόμα μου κλειστό; Ξαφνικά ένιωσε ζαλάδα και αδυναμία. Πρέπει να βρω κάτι να πιω, τώρα αμέσως, σκέφτηκε. Εκείνη τη στιγμή είδε με ανακούφιση την Μ πίριτ να πλησιάζει από τη Χαντβερκαργκάταν. «Πού ήσουν;» της φώναξε η Άνικα πηγαίνοντας προς το

STUDIO SEX

35

μέρος της. Η Μ πίριτ στέναξε απαυδισμένη. «Πήγα στο αυτοκίνητο για να κάνω μερικά τηλεφωνήματα. Ζήτησα να μου στείλουν από το αρχείο τα αποκόμματα για τον άλλο φόνο και μίλησα με μερικούς γνωστούς μου στην αστυνομία». Προσπαθούσε μάταια να δροσιστεί κάνοντας αέρα με το χέρι της. «Έγινε τίποτα;» «Τώρα μόλις μίλησα με μια γυναίκα που μένει στην περιοχή». «Ήπιες τίποτα; Φαίνεσαι λίγο χλωμή». Η Άνικα σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό της και ξαφνικά της ήρθε να βάλει τα κλάματα. «Είπα κάτι πολύ χαζό στον Μ πέρτιλ Στραντ πριν από λίγο» είπε χαμηλόφωνα. «Ότι δεν πρέπει να είμαστε και τόσο φιλικοί με τους ανταγωνιστές μας όταν βρισκόμαστε για δουλειά σ’ έναν τόπο εγκλήματος». «Συμφωνώ απολύτως. Ξέρω όμως ότι ο Μ πέρτιλ Στραντ έχει άλλη γνώμη» είπε η Μ πίριτ. «Μ πορεί μερικές φορές να γίνεται στρυφνός, αλλά είναι πολύ καλός φωτογράφος. Πήγαινε να πάρεις κάτι να πιεις. Θα έχω εγώ τον νου μου εδώ». Η Άνικα έφυγε μετά χαράς από την Κρουνουμπεργσγκάταν και προχώρησε στην οδό Ντρότνινγκχολμ. Περίμενε στην ουρά για ν’ αγοράσει ένα μπουκάλι νερό σ’ ένα περίπτερο στη Φριντεμσπλάν, όταν είδε ένα βανάκι της αστυνομίας να στρίβει αριστερά στη Σανκτ Γερανσγκάταν και να κατευθύνεται προς το Πάρκο Κρουνουμπέργ. «Σκατά» φώναξε και όρμησε στον δρόμο αναγκάζοντας ένα ταξί να φρενάρει απότομα. Διέσχισε τρέχοντας τη Σανκτ Ερικσγκάταν και κατευθύνθηκε πάλι προς το πάρκο. Ένιωθε ότι θα λιποθυμούσε πριν φτάσει. Το βανάκι της αστυνομίας είχε σταματήσει στο τέρμα της Σανκτ Γερανσγκάταν, κι εκείνη τη στιγμή έβγαιναν από μέσα ένας άντρας και μια γυναίκα. «Γιατί είσαι τόσο λαχανιασμένη;» τη ρώτησε η Μ πίριτ. «Το βανάκι... το πτώμα...» είπε ξέπνοη η Άνικα σκύβοντας

36

LIZA MARKLUND

για να στηριχτεί με τα χέρια της στα γόνατά της. Η Μ πίριτ αναστέναξε. «Το βαν θα μείνει εδώ αρκετή ώρα. Το πτώμα δεν πρόκειται να πάει πουθενά. Μ ην ανησυχείς, δεν θα μας ξεφύγει τίποτα». Η Άνικα έριξε την τσάντα της στο πεζοδρόμιο και ίσιωσε τον κορμό της. «Συγγνώμη» είπε. Η Μ πίριτ χαμογέλασε. «Πήγαινε να καθίσεις στον ίσκιο. Θα σου φέρω εγώ κάτι να πιεις». Η Άνικα πήγε σε μια σκιερή γωνιά σέρνοντας τα πόδια της. Ένιωθε πολύ ηλίθια. «Δεν το ήξερα» ψέλλισε. «Πού να το ξέρω...» Κάθισε στο πεζοδρόμιο κι έγειρε πάλι την πλάτη της στον τοίχο. Το πεζοδρόμιο έκαψε τον πισινό της κάτω από τη λεπτή της φούστα.

STUDIO SEX

37

3

Τ

ο ζευγάρι που είχε βγει από το βαν είχε περάσει κάτω από την ταινία και στεκόταν δίπλα στην πύλη του νεκροταφείου. Μ έσα στο νεκροταφείο βρίσκονταν ακόμη τρεις άντρες. Η Άνικα υπέθεσε ότι οι δύο θα ήταν αξιωματικοί της Σήμανσης κι ο τρίτος φωτογράφος. Κινούνταν πολύ προσεχτικά, έσκυβαν πότε πότε για να πιάσουν κάτι από κάτω κι έπειτα ξανασηκώνονταν. Δεν μπορούσε να δει τι ακριβώς έκαναν γιατί βρίσκονταν πολύ μακριά της. Πάντα τόσο βαρετά είναι σ’ έναν τόπο εγκλήματος; αναρωτήθηκε. Η Μ πίριτ επέστρεψε έπειτα από μερικά λεπτά. Κρατούσε ένα μεγάλο παγωμένο μπουκάλι κόκα κόλα. «Έλα, πάρε, έχει πολλή ζάχαρη και μεταλλικά στοιχεία. Ακριβώς ό,τι χρειάζεσαι». Η Άνικα ξεβίδωσε το καπάκι και ήπιε το αναψυκτικό τόσο γρήγορα, που το ανθρακικό ανέβηκε στη μύτη της. Έβηξε, χύνοντας λίγη κόκα κόλα στη φούστα της. Η Μ πίριτ κάθισε δίπλα της κι έβγαλε το δικό της μπουκάλι από την τσάντα της. «Τι κάνουν εκεί πέρα;» ρώτησε η Άνικα. «Ελέγχουν το έδαφος για ίχνη. Χρησιμοποιούν όσο το δυνατόν λιγότερους ανθρώπους και επίσης κινούνται όσο το δυνατόν λιγότερο. Συνήθως είναι κάνα δυο αξιωματικοί της Σήμανσης και ίσως κανένας αστυνομικός από τη Δίωξη». «Λες αυτός να ήταν ο τύπος με το χαβανέζικο πουκάμισο;»

38

LIZA MARKLUND

«Ίσως» είπε η Μ πίριτ. «Αν προσέξεις, θα δεις ότι ένας από τους αξιωματικούς της Σήμανσης κρατάει το χέρι του κοντά στο στόμα του. Καταγράφει λεπτομερώς σ’ ένα κασετοφωνάκι ό,τι βλέπουν στον τόπο του εγκλήματος − τα πάντα: από το πώς ακριβώς είναι πεσμένο το πτώμα μέχρι πώς διπλώνουν οι πτυχές των ρούχων του». «Δεν φορούσε ρούχα» είπε η Άνικα. «Μ πορεί τα ρούχα να είναι εκεί κοντά. Αυτοί καταγράφουν τα πάντα. Αφού τελειώσουν, το πτώμα θα μεταφερθεί στο εργαστήριο της Σήμανσης στη Σόλνα». «Για νεκροψία;» Η Μ πίριτ κατένευσε. «Η Σήμανση θα παραμείνει εδώ και θα ψάξει όλο το πάρκο. Θα το διατρέξουν χιλιοστό προς χιλιοστό, αναζητώντας ίχνη από αίμα, σάλιο, τρίχες, ίνες, σπέρμα, ίχνη από παπούτσια, από λάστιχα αυτοκινήτου, δακτυλικά αποτυπώματα, οτιδήποτε». Η Άνικα έμεινε σιωπηλή και παρατήρησε για λίγο τους άντρες πίσω από τα κάγκελα. Είχαν σκύψει πάνω από το πτώμα, κι έβλεπε τα κεφάλια τους να κουνιούνται πίσω από το γκρίζο παραπέτασμα. «Γιατί έχουν καλύψει τα κάγκελα και όχι το πτώμα;» ρώτησε. «Συνήθως δεν καλύπτουν το πτώμα στον τόπο του εγκλήματος, εκτός κι αν πρόκειται να βρέξει» είπε η Μ πίριτ. «Θέλουν να συλλέξουν αποδεικτικά στοιχεία, οπότε προσπαθούν να μη διαταράξουν τη σκηνή παρά μόνο όσο είναι απολύτως αναγκαίο. Αυτό το ύφασμα το βάζουν για να μη βλέπει ο κόσμος. Έξυπνο, για να λέμε την αλήθεια...» Οι αξιωματικοί της Σήμανσης και ο φωτογράφος σηκώθηκαν ταυτόχρονα. «Μ άλιστα. Ήρθε η ώρα» είπε η Μ πίριτ. Σηκώθηκαν όρθιες, όπως έκαναν και οι άλλοι δημοσιογράφοι που κάθονταν κοντά τους. Πλησίασαν όλοι προς την ταινία, σαν να ανταποκρίνονταν σε ένα ανείπωτο πρόσταγμα. Οι φωτογράφοι ετοίμασαν τις φωτογραφικές τους μηχανές και βεβαιώθηκαν ότι είχαν και διαφορετικούς φακούς ανά χείρας.

STUDIO SEX

39

Στην ομάδα είχαν προστεθεί και μερικοί ακόμα δημοσιογράφοι. Η Άνικα μέτρησε πέντε φωτογράφους και έξι δημοσιογράφους. Ένας απ’ αυτούς, ένας νεαρούλης, κρατούσε ένα λάπτοπ με τον λογότυπο του κεντρικού σουηδικού πρακτορείου ειδήσεων, ενώ υπήρχε και μια γυναίκα που κρατούσε ένα σημειωματάριο με τον λογότυπο της Sydsvenskan, μιας τοπικής εφημερίδας από τη νότια Σουηδία. Ο άντρας και η γυναίκα από το βαν της αστυνομίας άνοιξαν τις πίσω πόρτες και έβγαλαν ένα πτυσσόμενο φορείο. Το άνοιξαν με ήρεμες, εξασκημένες κινήσεις και ασφάλισαν τους διάφορους ιμάντες. Η Άνικα ανατρίχιασε. Μ ια φυσαλίδα ανθρακικού ανέβηκε από το στομάχι της προς τον λαιμό της προκαλώντας της αναγούλα. Ετοιμάζονταν να βγάλουν έξω το πτώμα. Ένιωσε ντροπή για τη νοσηρή της περιέργεια. «Μ πορείτε ν’ ανοίξετε δρόμο, παρακαλώ;» είπε η γυναίκα που έσπρωχνε το φορείο. Η Άνικα κοίταξε το φορείο καθώς περνούσε από μπροστά της. Οι τροχοί του τραντάζονταν στο τραχύ πεζοδρόμιο και όλος ο σκελετός του έτρεμε. Πάνω του βρισκόταν διπλωμένο προσεχτικά ένα πλαστικό σεντόνι γεμάτο μπλε κουκκίδες. Το σάβανο, σκέφτηκε η Άνικα, κι ένα ρίγος διέτρεξε τη ραχοκοκαλιά της. Το ζευγάρι πέρασε κάτω απ’ την ταινία. Η πορτοκαλιά πινακίδα με την επιγραφή «Απαγορεύεται η είσοδος» που κρεμόταν αποκεί συνέχισε να ταλαντεύεται πολλή ώρα αφότου πέρασαν. Όταν έφτασαν στο πτώμα, στάθηκαν από πάνω του κι άρχισαν να συζητούν τι να κάνουν. Η Άνικα ένιωθε τον ήλιο να καίει τα μπράτσα της. «Γιατί τους παίρνει τόση ώρα;» ρώτησε ψιθυριστά την Μ πίριτ. Η Μ πίριτ δεν απάντησε. Η Άνικα έβγαλε την κόκα κόλα από την τσάντα της και ήπιε μερικές γουλιές. «Δεν είναι τραγικό;» είπε η γυναίκα από τη Sydvenskan. «Ναι, είναι» συμφώνησε η Άνικα. Το πλαστικό σεντόνι ανέμισε πίσω από τις φυλλωσιές καθώς

40

LIZA MARKLUND

απλωνόταν πάνω στο φορείο. Έπειτα ανέβασαν τη νεκρή γυναίκα στο φορείο και την τύλιξαν με το πλαστικό. Ξαφνικά η Άνικα ένιωσε δάκρυα να τσούζουν τα μάτια της. Θυμήθηκε την άηχη κραυγή της γυναίκας, τα συννεφιασμένα μάτια, το μελανιασμένο στήθος της. Δεν πρέπει να βάλω τα κλάματα, σκέφτηκε, κοιτώντας τις φθαρμένες ταφόπετρες. Προσπάθησε να διαβάσει πάνω τους ονόματα και ημερομηνίες, αλλά οι επιγραφές ήταν στα εβραϊκά. Τα περίτεχνα γράμματα είχαν φαγωθεί σχεδόν ολοκληρωτικά από τον χρόνο και τον καιρό. Ξαφνικά, σιωπή κάλυψε τα πάντα. Ακόμα και η κίνηση στην οδό Ντρότνινγκχολμ φάνηκε να σταματά για μια στιγμή. Ο ήλιος που τρύπωνε μέσα από τις πυκνές φυλλωσιές των δέντρων χόρευε πάνω στον γρανίτη. Αυτό το νεκροταφείο βρισκόταν εδώ πριν ιδρυθεί η πόλη, σκέφτηκε η Άνικα. Κι αυτά τα δέντρα ήταν ήδη εδώ όταν θάφτηκαν οι νεκροί. Θα ήταν πιο κοντά, λιγότερο στιβαρά, αλλά τα φύλλα τους θα έριχναν τις ίδιες σκιές όταν ανοίχτηκαν αυτοί οι τάφοι. Οι πύλες άνοιξαν, οι φωτογράφοι έπιασαν δουλειά. Ένας απ’ αυτούς έσπρωξε την Άνικα και βρέθηκε μπροστά της, δίνοντάς της μια αγκωνιά στο στομάχι. Εκείνη πισωπάτησε σοκαρισμένη βγάζοντας μια άναρθρη κραυγή κι έχασε απ’ τα μάτια της το φορείο. Έπειτα ξαναπλησίασε γρήγορα το βανάκι. Άραγε σε ποια πλευρά να είναι το κεφάλι της; αναρωτήθηκε η Άνικα. Λογικά δεν θα βάλουν πρώτα τα πόδια της μέσα, έτσι δεν είναι; Οι φωτογράφοι ακολούθησαν το φορείο κατά μήκος της ταινίας. Τα κλείστρα των μηχανών τους κροτάλιζαν ασυντόνιστα, ενώ άναψαν και κάνα δυο φλας. Ο Μ πέρτιλ Στραντ χοροπηδούσε πίσω από τους συναδέλφους του, κρατώντας τη μηχανή του είτε πάνω απ’ τα κεφάλια τους είτε ανάμεσά τους. Η Άνικα κρατούσε σταθερά την πόρτα του βαν και το καυτό μέταλλο έκαιγε τα δάχτυλά της. Μ έσα από τα φλας είδε τον μπόγο που περιείχε το σώμα της γυναίκας να πλησιάζει. Ο οδηγός του βαν σταμάτησε μισό μέτρο απ’ αυτήν. Καθώς πασπάτευε τους ιμάντες στο φορείο, η Άνικα πρόσεξε πόσο

STUDIO SEX

41

ιδρωμένος και στρεσαρισμένος φαινόταν. Μ ετά κοίταξε το πλαστικό σεντόνι. Αναρωτιέμαι αν ο ήλιος την κράτησε ζεστή, σκέφτηκε. Αναρωτιέμαι ποια να ’ναι. Αναρωτιέμαι αν ήξερε ότι θα πέθαινε. Αναρωτιέμαι αν είχε τον χρόνο να φοβηθεί. Ξαφνικά δάκρυα άρχισαν να τρέχουν απ’ τα μάτια της. Άφησε την πόρτα του βαν, γύρισε απ’ την άλλη κι έκανε ένα βήμα πίσω. Ένιωσε τη γη να χάνεται κάτω απ’ τα πόδια της και κατάλαβε ότι της ερχόταν να κάνει εμετό. «Η μυρωδιά είναι· και η ζέστη» είπε η Μ πίριτ που εμφανίστηκε ξαφνικά στο πλευρό της Άνικα. Πέρασε το χέρι της γύρω απ’ τους ώμους της και την απομάκρυνε από το βαν. Η Άνικα σκούπισε τα δάκρυά της. «Λοιπόν, ώρα να γυρίσουμε στην αίθουσα σύνταξης» είπε η Μ πίριτ.

42

LIZA MARKLUND

4

Η

Πατρίσια ξύπνησε μ’ ένα αίσθημα ασφυξίας. Το δωμάτιο ήταν ανάερο, δεν μπορούσε να πάρει ανάσα. Σταδιακά άρχισε να νιώθει το σώμα της πάνω στο στρώμα, τελείως γυμνό. Όταν σήκωσε το αριστερό της χέρι, ο ιδρώτας κύλησε στα πλευρά της και έσταξε στον αφαλό της. Θεέ μου, σκέφτηκε. Θέλω λίγο αέρα! Και νερό! Της πέρασε από το μυαλό να φωνάξει τη Γιοσεφίν, αλλά κάτι την έκανε ν’ αλλάξει γνώμη. Το διαμέρισμα ήταν τελείως σιωπηλό, οπότε η Γιόσι είτε κοιμόταν ακόμη είτε είχε βγει ήδη έξω. Η Πατρίσια μούγκρισε, γύρισε πλευρό κι αναρωτήθηκε τι ώρα να ήταν. Οι μαύρες κουρτίνες της Γιοσεφίν έφραζαν την είσοδο στο φως του ήλιου, βυθίζοντας το δωμάτιο σ’ ένα ζοφερό σκοτάδι. Μ ύριζε ιδρώτα και σκόνη. «Είναι γρουσουζιά» είχε πει η Πατρίσια όταν εμφανίστηκε η Γιοσεφίν στο σπίτι με το βαρύ μαύρο ύφασμα. «Δεν γίνεται να βάλουμε μαύρες κουρτίνες. Δείχνει ότι τα παράθυρα πενθούν. Εμποδίζουν τη θετική ενέργεια». Το μόνο που κατάφερε ήταν να τσατίσει τη Γιοσεφίν. «Αυτά είναι μαλακίες» της είχε πει εκείνη. «Εντάξει, άμα δεν θες εσύ, μην τις βάζεις. Εγώ όμως θέλω το δωμάτιό μου σκοτεινό. Πώς διάολο θα δουλεύουμε τα βράδια αν δεν κοιμόμαστε ποτέ; Έχεις καμιά καλύτερη ιδέα;» Τελικά βέβαια πέρασε το δικό της, ως συνήθως. Η Πατρίσια ανασηκώθηκε αναστενάζοντας. Το κατωσέντονο

STUDIO SEX

43

είχε τυλιχτεί με τέτοιο τρόπο που έμοιαζε με υγρό ομφάλιο λώρο στο κάτω μέρος του κρεβατιού. Νευριάζοντας ξαφνικά, προσπάθησε να το στρώσει. Ήταν σειρά της Γιόσι να πάει για ψώνια, σκέφτηκε, πράγμα που σήμαινε ότι μάλλον δεν υπήρχε ούτε ψίχουλο στο σπίτι. Σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο. Έπειτα φόρεσε τη ρόμπα της Γιόσι και ξαναμπήκε στο δωμάτιο για ν’ ανοίξει τις κουρτίνες. Το φως έριξε σουβλιές στα μάτια της, κι έτσι τις ξανάκλεισε γρήγορα. Άνοιξε το ένα φύλλο του παραθύρου στερεώνοντάς το με μια γλάστρα για να μην κλείσει απότομα. Ο αέρας έξω ήταν πιο ζεστός απ’ ό,τι μέσα, τουλάχιστον όμως δεν μύριζε. Πήγε αργά μέχρι την κουζίνα, γέμισε ένα ποτήρι της μπίρας με νερό από τη βρύση και το κατέβασε με λαίμαργες γουλιές. Αυτό την έκανε να νιώσει αμέσως καλύτερα. Τουλάχιστον δεν είχε χάσει όλη τη μέρα μένοντας στο κρεβάτι, παρότι δούλευε μέχρι τις πέντε το πρωί. Έβαλε το ποτήρι στον στεγνωτήρα, ανάμεσα σ’ ένα άδειο κουτί πίτσας και τρεις κούπες που περιείχαν ξεραμένα φακελάκια από τσάι. Η Γιόσι ήταν τραγική στο καθάρισμα. Η Πατρίσια αναστέναξε και άρχισε να συγυρίζει, πετώντας τα σκουπίδια και πλένοντας αφηρημένα τα πιάτα. Ήταν έτοιμη να κάνει μπάνιο, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. «Είναι εκεί η Γιόσι;» Ήταν ο Γιόακιμ. Η Πατρίσια ίσιωσε ασυνείδητα την πλάτη της και προσπάθησε ν’ ακουστεί συγκροτημένη. «Μ όλις σηκώθηκα, δεν ξέρω. Μ πορεί να κοιμάται ακόμη». «Μ πορείς να τη φωνάξεις; Ευχαριστώ». Ο τόνος του ήταν κοφτός, αλλά φιλικός. «En seguida1 , Γιόακιμ. Περίμενε μια στιγμή...» Σέρνοντας τα βήματά της διέσχισε τον διάδρομο μέχρι το δωμάτιο της Γιοσεφίν και χτύπησε μαλακά την πόρτα. Όταν είδε ότι δεν έπαιρνε απάντηση, την άνοιξε αθόρυβα. Το κρεβάτι ήταν όπως το είχε αφήσει η Πατρίσια πριν φύγει για τη δουλειά. Ξαναγύρισε γρήγορα στο τηλέφωνο. «Όχι, λυπάμαι, πρέπει να έχει βγει». «Πού έχει πάει; Θα συναντήσει κανέναν;» Η Πατρίσια γέλασε νευρικά. «Όχι βέβαια· εκτός κι αν έχει

44

LIZA MARKLUND

έρθει να δει εσένα. Δεν ξέρω. Είναι σειρά της να κάνει τα ψώνια...» «Είσαι σίγουρη όμως ότι γύρισε χτες το βράδυ;» Η Πατρίσια προσπάθησε ν’ ακουστεί αγανακτισμένη. «Φυσικά και γύρισε. Πού αλλού θα κοιμόταν;» «Ακριβώς αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ, Πάτι. Έχεις καμιά ιδέα;» Μ έχρι να συνειδητοποιήσει η Πατρίσια πόσο την είχε τσατίσει, αυτός της είχε κλείσει ήδη το τηλέφωνο. Της έσπαγε τα νεύρα όταν την έλεγε έτσι. Το έκανε μόνο και μόνο για να την ταπεινώσει. Δεν του άρεσε που η Πατρίσια έμπαινε ανάμεσα σ’ αυτόν και στη Γιοσεφίν. Η Πατρίσια πήγε αργά πάλι στο δωμάτιο της Γιοσεφίν και κοίταξε μέσα. Το κρεβάτι ήταν όπως ακριβώς το είχε αφήσει το προηγούμενο βράδυ: το πάπλωμα πεταμένο στ’ αριστερά, στο πάτωμα, και το κόκκινο μαγιό της Γιοσεφίν πάνω στο μαξιλάρι της. Η Γιόσι δεν είχε γυρίσει το βράδυ. Μ όλις το συνειδητοποίησε αυτό άρχισε ν’ ανησυχεί.

STUDIO SEX

45

5

Ο

αέρας στο λόμπι της εφημερίδας τούς χτύπησε σαν παγερή, μουσκεμένη πετσέτα. Η υγρασία στον αέρα έκανε το μαρμάρινο πάτωμα και την μπρούντζινη προτομή του ιδρυτή της εφημερίδας να γυαλίζουν. Η Άνικα αναρίγησε και τα δόντια της άρχισαν να κροταλίζουν. Πίσω από το τζάμι του κουβούκλιου της ρεσεψιόν καθόταν ο Τούρε Μ πραντ, ένας από τους επιστάτες του κτιρίου, και φαινόταν κακοδιάθετος. «Εσείς δεν έχετε πρόβλημα» τους φώναξε, καθώς η παρέα κατευθυνόταν προς τα ασανσέρ. «Εσείς μπορείτε να βγαίνετε έξω και να ξεπαγώνετε πού και πού. Κάνει τόσο κρύο εδώ μέσα που αναγκάστηκα να φέρω ένα καλοριφέρ αυτοκινήτου για να μην παγώνουν τα πόδια μου». Η Άνικα προσπάθησε να χαμογελάσει, αλλά δεν είχε την ενέργεια. Σε αντίθεση με τους περισσότερους, ο Τούρε Μ πραντ εκείνη τη χρονιά ήταν αναγκασμένος να περιμένει μέχρι τον Αύγουστο για να πάρει την άδειά του, και φαινόταν να το έχει εκλάβει ως προσωπική προσβολή. «Πρέπει να πάω στην τουαλέτα» είπε η Άνικα. «Θα σας δω πάνω». Καθώς περνούσε μπροστά από το μικρό κουβούκλιο του Τούρε Μ πραντ κατάλαβε ότι ο επιστάτης πάλι κάπνιζε εν ώρα υπηρεσίας. Έπειτα από έναν στιγμιαίο δισταγμό, αντί να μπει στις γυναικείες τουαλέτες προτίμησε την τουαλέτα για τους ανάπηρους. Ήθελε να μείνει μόνη, να μην αναγκαστεί να

46

LIZA MARKLUND

στριμωχτεί ανάμεσα σε άλλες ιδρωμένες γυναίκες στους νιπτήρες. Η γκρίνια του Τούρε Μ πραντ την ακολούθησε ως την τουαλέτα. Κλείδωσε την πόρτα και κοίταξε το είδωλό της στον καθρέφτη. Η όψη της ήταν θλιβερή. Το πρόσωπό της ήταν κόκκινο· το ίδιο και τα μάτια της. Γύρισε τον διακόπτη του νερού στο κρύο, έσκυψε, κράτησε τα μαλλιά της και άφησε το δροσερό νερό να τρέξει στον αυχένα της. Το μέτωπό της ακούμπησε πάνω στην παγερή πορσελάνη. Ένα ρυάκι νερό έτρεξε στην πλάτη της. Γιατί το κάνω αυτό, ρε γαμώτο; σκέφτηκε. Γιατί να μην κάθομαι αραχτή σε μια λίμνη στο Νορμπότεν, διαβάζοντας χαζοπεριοδικά κάτω απ’ τον ήλιο; Πάτησε το κόκκινο κουμπί του στεγνωτήρα και κράτησε ανοιχτή τη λαιμόκοψη της μπλούζας της, προσπαθώντας να στεγνώσει τις μασχάλες της. Δεν τα κατάφερε ιδιαίτερα.

Η καρέκλα της Ανν Σνάπχανε ήταν άδεια όταν μπήκε η Άνικα στην αίθουσα σύνταξης. Στο γραφείο της υπήρχαν δυο βρόμικες κούπες, αλλά η κόκα κόλα είχε εξαφανιστεί. Η Άνικα υπέθεσε ότι είχαν στείλει την Ανν έξω για δουλειές. Η Μ πίριτ μιλούσε με τον Σπάικ στο γραφείο σύνταξης. Η Άνικα βυθίστηκε στην καρέκλα της κι άφησε την τσάντα της να πέσει στο πάτωμα. Ζαλιζόταν κι ένιωθε εξαντλημένη. «Λοιπόν, πώς ήταν;» της φώναξε ο Σπάικ κοιτώντας τη με προσδοκία. Η Άνικα έβγαλε με κόπο το σημειωματάριό της και πήγε κοντά του. «Νέα, γυμνή, με πλαστικά βυζιά» του είπε. «Έντονο μακιγιάζ. Είχε βάλει τα κλάματα. Δεν υπήρχαν ίχνη αποσύνθεσης, οπότε αποκλείεται να βρισκόταν εκεί καιρό. Απ’ όσο είδα, δεν υπήρχαν ρούχα εκεί κοντά». Σήκωσε το βλέμμα της από το σημειωματάριό της. Ο Σπάικ κατένευε ενθαρρυντικά. «Μ άλιστα, μάλιστα» είπε. «Τίποτα τρομοκρατημένοι

STUDIO SEX

47

περίοικοι;» «Μ ια εικοσιεννιάχρονη μητέρα ονόματι Ντανιέλα. Δεν έχει σκοπό να ξαναπεράσει βράδυ από το πάρκο. Είπε: “Μ πορεί να είχε τύχει σ’ εμένα”». Ο Σπάικ κρατούσε σημειώσεις κατανεύοντας επιδοκιμαστικά. «Ξέρουν ποια είναι;» Η Άνικα έσφιξε τα χείλια της και έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι. «Όχι, απ’ όσο γνωρίζουμε». «Ας ελπίσουμε ότι θα ανακοινώσουν το όνομά της κάποια στιγμή μέχρι το βράδυ. Δεν είδες τίποτε άλλο – κάτι που να σ’ έκανε να σκεφτείς, ας πούμε, πού μπορεί να μένει ή κάτι τέτοιο;» «Τι δηλαδή; Τη διεύθυνσή της χτυπημένη με τατουάζ στο κούτελό της εννοείς; Μ πα...» Η Άνικα χαμογέλασε, αλλά ο Σπάικ δεν αντέδρασε. «Καλώς. Μ πίριτ, εσύ αναλαμβάνεις να καλύψεις το κυνήγι του δολοφόνου από την αστυνομία, να βρεις ποια ήταν η κοπέλα και να τσεκάρεις τους συγγενείς. Άνικα, εσύ παίρνεις τη φοβισμένη μάνα και τσεκάρεις τα αποκόμματα για τον παλιό φόνο». «Πιστεύω ότι πολλά απ’ αυτά θα πρέπει να τα κάνουμε μαζί» είπε η Μ πίριτ. «Η Άνικα έχει πληροφορίες από τον τόπο του εγκλήματος που εγώ δεν έχω». «Κάντε ό,τι νομίζετε. Θέλω να με ενημερώσετε για το πόσο έχετε προχωρήσει πριν από τις έξι που θα έχω το μίτινγκ παράδοσης». Έκανε μισή περιστροφή με την καρέκλα του, σήκωσε το τηλέφωνο και κάλεσε έναν αριθμό. Η Μ πίριτ έκλεισε το σημειωματάριό της και πήγε στο γραφείο της. «Έχω τα αποκόμματα» είπε μισογυρίζοντας το κεφάλι. «Μ πορούμε να τα δούμε μαζί». Η Άνικα πήρε μια καρέκλα από το διπλανό γραφείο. Η Μ πίριτ έβγαλε ένα δέμα από κιτρινισμένα φύλλα εφημερίδας μέσα από έναν φάκελο με την επιγραφή «Φόνος Εύας». Προφανώς είχε συμβεί πριν ψηφιοποιηθούν τα αρχεία της εφημερίδας. «Οτιδήποτε είναι παλιότερο από δεκαετία υπάρχει μόνο σε

48

LIZA MARKLUND

έντυπη μορφή» είπε η Μ πίριτ. Η Άνικα πήρε στα χέρια της ένα φύλλο. Το χαρτί ήταν σκληρό και τραχύ. Το κοίταξε. Οι χαρακτήρες του τίτλου φαίνονταν ακιδωτοί και παλιομοδίτικοι, ενώ η ποιότητα εκτύπωσης δεν ήταν καλή. Μ ια ασπρόμαυρη φωτογραφία της βόρειας πλευράς του πάρκου απλωνόταν πάνω από τέσσερις στήλες. «Είχα δίκιο» είπε η Μ πίριτ. «Η κοπέλα ανέβαινε εκείνα τα σκαλοπάτια και στη μέση συνάντησε κάποιον που κατέβαινε. Μ έχρι εκεί έφτασε. Η υπόθεση δεν διαλευκάνθηκε ποτέ». Κάθισαν αντικριστά στο γραφείο της Μ πίριτ και βυθίστηκαν στα παλιά άρθρα. Η Άνικα πρόσεξε ότι πολλά απ’ αυτά είχαν γραφτεί από την Μ πίριτ. Ο φόνος της νεαρής Εύας είχε πολλές ομοιότητες μ’ αυτή τη νέα υπόθεση. Ένα ζεστό βράδυ του καλοκαιριού, πριν από δώδεκα χρόνια, η Εύα ανέβαινε την απότομη ανηφοριά στο τέρμα της Ινενταλσγκάταν. Τη βρήκαν ακριβώς δίπλα στο δέκατο έβδομο σκαλοπάτι, ημίγυμνη και στραγγαλισμένη. Είχαν δημοσιευτεί πολλά άρθρα ακριβώς μετά το συμβάν, τοποθετημένα στην κορυφή των σελίδων της εφημερίδας, με μεγάλες φωτογραφίες. Υπήρχαν αναφορές από την έρευνα της αστυνομίας και τα ευρήματα του ιατροδικαστή, συνεντεύξεις με γείτονες και φίλους, ένα άρθρο με τίτλο ΑΦΗΣΤΕ Μ ΑΣ ΗΣΥΧΟΥΣ. Μ ιλούσε για τους γονείς της Εύας, οι οποίοι στέκονταν αγκαλιασμένοι και κοίταζαν ικετευτικά τον φακό. Υπήρχαν άρθρα περί άσκοπης βίας, βίας κατά των γυναικών, βίας κατά των νέων, για μια επιμνημόσυνη τελετή στην εκκλησία Κουνγκσχόλμεν και για το βουνό από λουλούδια που είχε αφήσει ο κόσμος στον τόπο του εγκλήματος. Γιατί δεν τα θυμάμαι όλα αυτά; αναρωτήθηκε η Άνικα. Ήμουν αρκετά μεγάλη τότε για να αντιλαμβάνομαι τι συμβαίνει. Όσο περνούσε ο καιρός, τα άρθρα λιγόστευαν. Οι φωτογραφίες γίνονταν όλο και πιο μικρές και, σιγά σιγά, μεταφέρονταν προς το κάτω μέρος της σελίδας. Ένα μικρό άρθρο, τρεισήμισι χρόνια μετά τον φόνο, ανακοίνωνε ότι κάποιος είχε προσαχθεί για ανάκριση, αλλά στη συνέχεια

STUDIO SEX

49

αφέθηκε ελεύθερος. Έπειτα απ’ αυτό, τίποτα. Να όμως που ύστερα από δώδεκα χρόνια η Εύα εμφανιζόταν και πάλι στις ειδήσεις. Οι ομοιότητες ήταν εντυπωσιακές. «Τι κάνουμε, λοιπόν, με όλα αυτά;» ρώτησε η Άνικα. «Μ ια σύντομη αναφορά, αυτό μόνο» είπε η Μ πίριτ. «Δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά σ’ αυτή τη φάση. Θα αναπτύξουμε αυτά που έχουμε. Πάρε εσύ τη νεαρή μητέρα κι εγώ παίρνω την Εύα. Μ έχρι να τελειώσουμε μ’ αυτό, το εγκληματολογικό θα έχει μπει ήδη σ’ έναν ρυθμό, και τότε αρχίζουμε τα τηλεφωνήματα». «Βιαζόμαστε δηλαδή;» ρώτησε η Άνικα. «Όχι ιδιαίτερα» είπε χαμογελώντας η Μ πίριτ. «Η τελευταία προθεσμία παράδοσης είναι στις 4.45 το πρωί. Καλό θα ήταν όμως να είμαστε έτοιμες πιο νωρίς. Έτσι θα έχουμε μπει σ’ έναν καλό δρόμο». «Τι θα κάνουν μ’ αυτά τα δύο άρθρα στην εφημερίδα;» Η Μ πίριτ ανασήκωσε τους ώμους της. «Μ πορεί και να μη δημοσιευτούν. Ποτέ δεν ξέρεις. Εξαρτάται από το τι άλλο συμβαίνει στον κόσμο κι από το πόσος χώρος υπάρχει». Η Άνικα κατένευσε. Ο αριθμός των σελίδων στην εφημερίδα συχνά καθόριζε ποια άρθρα θα δημοσιεύονταν. Τουλάχιστον αυτό συνέβαινε στον Ταχυδρόμο του Κατρίνεχολμ, όπου δούλευε συνήθως. Το μεσοκαλόκαιρο η διεύθυνση μείωνε τις σελίδες, εν μέρει επειδή ο Ιούλιος είναι κάκιστος μήνας για διαφημίσεις, αλλά και επειδή ελάχιστα συμβαίνουν τη συγκεκριμένη περίοδο. Ο αριθμός των σελίδων αυξανόταν ή μειωνόταν κατά τετράδες. «Υποθέτω ότι αυτό το θέμα θα καταλήξει στις τελευταίες σελίδες της εφημερίδας» είπε η Μ πίριτ. «Πρώτα θα μπει η είδηση για τον φόνο και για τις έρευνες της αστυνομίας. Έπειτα ένα πολύστηλο για την κοπέλα και για το ποια ήταν, με την προϋπόθεση ότι θα μάθουμε εγκαίρως το όνομά της. Έπειτα μια αναφορά στον φόνο της Εύας, η θορυβημένη νεαρή μητέρα, και ίσως ένα τελευταίο άρθρο για τη Στοκχόλμη, μια πόλη βυθισμένη στον φόβο. Τουλάχιστον εγώ έτσι το φαντάζομαι». Η Άνικα ξεφύλλισε τα αποκόμματα. «Πόσο καιρό δουλεύεις

50

LIZA MARKLUND

εδώ, Μ πίριτ;» ρώτησε. Η Μ πίριτ αναστέναξε και χαμογέλασε. «Σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια. Δεν ήμουν πολύ μεγαλύτερη από σένα όταν πρωτοήρθα». «Και όλο αυτόν τον καιρό ήσουν στο αστυνομικό ρεπορτάζ;» «Θεέ μου, όχι. Στην αρχή έγραφα μόνο για ζώα και μαγειρική. Έπειτα έκανα για λίγο πολιτικό ρεπορτάζ − μια περίοδο ήταν πολύ της μόδας να το αναθέτουν σε γυναίκες. Κατόπιν μπήκα για λίγο στην ομάδα των διεθνών ειδήσεων και τώρα είμαι εδώ». «Τι σου αρέσει περισσότερο;» ρώτησε η Άνικα. «Το γράψιμο αυτό καθαυτό: να συγκεντρώνω γεγονότα και να ξετυλίγω το νήμα της ιστορίας. Μ ου αρέσει πολύ εδώ, στο αστυνομικό ρεπορτάζ. Τον περισσότερο καιρό κάνω ό,τι θέλω, γράφω τα δικά μου θέματα. Μ πορείς να μου δώσεις αυτά τα άρθρα; Ευχαριστώ». Η Άνικα σηκώθηκε και πήγε στο γραφείο της. Η Ανν Σνάπχανε δεν είχε γυρίσει ακόμη. Όποτε δεν βρισκόταν αυτή εκεί ήταν πολύ σιωπηλά και μοναχικά. Ο υπολογιστής της Άνικα είχε μπει από μόνος του στην αναμονή. Η Άνικα τινάχτηκε όταν άκουσε το στριγκό μπλιπ που έκανε μόλις ξαναζωντάνεψε. Έγραψε γρήγορα τι της είχε πει η Ντανιέλα Χέρμανσον, βάζοντας τίτλο και εισαγωγή πριν από το κυρίως κείμενο. Έπειτα έστειλε το άρθρο στην ηλεκτρονική αποθήκη αρχείων της εφημερίδας, γνωστή σε όλους ως «ο τενεκές». Ορίστε, εύκολο ήταν! Ήταν έτοιμη να πάει να πάρει καφέ όταν χτύπησε το τηλέφωνό της. Ήταν η Ανν Σνάπχανε. «Είμαι στο αεροδρόμιο του Βίσμπι» φώναξε. «Έγινε κάποιος φόνος στο Πάρκο Κρουνουμπέργ;» «Α, ναι» είπε η Άνικα. «Γυναίκα γυμνή και στραγγαλισμένη. Τι κάνεις στο Γκότλαντ;» «Πυρκαγιά στο δάσος» είπε η Ανν. «Καίγεται όλο το νησί». «Όλο το νησί ή σχεδόν όλο το νησί;» ρώτησε η Άνικα μ’ ένα χαμόγελο. «Πφφ, λεπτομέρειες!» είπε η Ανν. «Θα είμαι εδώ

STUDIO SEX

51

τουλάχιστον μέχρι αύριο το πρωί. Μ πορείς να ταΐσεις τις γάτες μου;» «Δεν τις πήγες ακόμη στο πατρικό σου;» ρώτησε η Άνικα. «Τι, να κλείσω δυο γάτες στο αυτοκίνητο για εκατοντάδες χιλιόμετρα μ’ αυτή τη ζέστη; Αυτό είναι βαρβαρότητα! Μ πορείς ν’ αλλάξεις και την άμμο τους;» «Ναι, φυσικά». Το έκλεισαν. Γιατί να μην μπορώ ποτέ να πω όχι; αναρωτήθηκε η Άνικα αναστενάζοντας. Πήρε έναν καφέ κι ένα μπουκάλι νερό από την καντίνα και, κρατώντας τα στα δυο της χέρια, περιπλανήθηκε άσκοπα στην αίθουσα σύνταξης. Ο κλιματισμός δεν απέδιδε πολύ καλά στους ψηλότερους ορόφους του κτιρίου, έτσι ο αέρας ήταν ανεπαίσθητα πιο δροσερός απ’ ό,τι έξω. Ο Σπάικ μιλούσε στο τηλέφωνο, ως συνήθως, και δυο μεγάλες κηλίδες ιδρώτα είχαν σχηματιστεί στις μασχάλες του. Ο Μ πέρτιλ Στραντ στεκόταν στο γραφείο του φωτογραφικού αρχείου και μιλούσε στον Πέλε Όσκαρσον, τον διευθυντή του αρχείου. Η Άνικα πήγε κοντά τους. Ο Πέλε Όσκαρσον έκανε διπλό κλικ σε ένα εικονίδιο στην οθόνη του υπολογιστή. Το βαθύ πράσινο του πάρκου κατέκλυσε την οθόνη. Εδώ κι εκεί υπήρχαν λαμπερές πιτσιλιές απ’ το ηλιόφως. Γρανιτένιες ταφόπλακες διαφαίνονταν μέσα από τα σιδερένια κάγκελα. Μ όλις που μπορούσες να διακρίνεις το πόδι μιας γυναίκας, από τον γοφό ως την πατούσα, στο κέντρο της φωτογραφίας. «Αυτή είναι και γαμώ τις φωτογραφίες· ίσως όμως πέσει πολύ βαριά στους αναγνώστες» είπε αυθόρμητα η Άνικα. «Πού να δεις αυτήν τότε» είπε ο Φωτο-Πέλε, ανοίγοντας μ’ ένα διπλό κλικ την επόμενη φωτογραφία. Η Άνικα σφίχτηκε όταν την κοίταξαν τα συννεφιασμένα μάτια της γυναίκας από την οθόνη. «Αυτές ήταν οι πρώτες φωτογραφίες που τράβηξα» είπε ο Μ πέρτιλ Στραντ. «Πάλι καλά που μετακινήθηκα λίγο πιο πέρα, ε, τι λες;» Η Άνικα ξεροκατάπιε.

52

LIZA MARKLUND

«Η Ντανιέλα Χέρμανσον;» ρώτησε. Ο Φωτο-Πέλε έκανε κλικ σε ένα άλλο εικονίδιο. Η φωτογραφία έδειχνε την Ντανιέλα νευρική, να σφίγγει το παιδί της στην αγκαλιά της και να κοιτάζει φρικαρισμένη το πάρκο. «Εξαιρετική» είπε η Άνικα. «“Θα μπορούσε να έχει συμβεί σ’ εμένα”» είπε ο ΦωτοΠέλε. «Πώς το ξέρεις ότι είπε αυτό;» ρώτησε έκπληκτη η Άνικα. «Πάντα αυτό λένε· τουλάχιστον στις δικές μας λεζάντες» είπε ο Πέλε μ’ έναν αναστεναγμό. Η Άνικα απομακρύνθηκε. Όλες οι πόρτες που οδηγούσαν στα γραφεία της διεύθυνσης ήταν κλειστές. Δεν είχε δει καθόλου τον διευθυντή σύνταξης όλη μέρα. Βέβαια, ήταν σχετικά άφαντος όλη την εβδομάδα. Κανένας από τους υλατζήδες δεν είχε φτάσει ακόμη. Αυτοί που ήταν υπεύθυνοι για το στήσιμο της εφημερίδας συνήθως εμφανίζονταν μετά τις εφτά το βράδυ, ηλιοκαμένοι και γλαρωμένοι, αφού είχαν περάσει όλο το απόγευμά τους στο Πάρκο Ρόλαμπσχουβ. Συνήθως ξεκινούσαν τη νύχτα πίνοντας από ένα λίτρο σκέτο καφέ ο καθένας, έπειτα περνούσαν λίγο χρόνο μαλώνοντας για τα λάθη που ισχυρίζονταν ότι είχαν βρει στο φύλλο εκείνης της ημέρας και στη συνέχεια στρώνονταν στη δουλειά. Έκαναν ταχυδακτυλουργικά με τους τίτλους, έκοβαν κείμενα και πασπάτευαν τους υπολογιστές τους μέχρι να σταλεί η εφημερίδα στο τυπογραφείο, στις έξι το πρωί. Η Άνικα τους φοβόταν ελαφρώς. Ήταν φασαριόζοι και κάπως αναίσθητοι, ήταν αρκετά κυνικοί και είχαν την τάση να βάζουν τους ανθρώπους σε κουτάκια. Όμως οι ικανότητές τους ήταν εντυπωσιακές, το ίδιο και ο επαγγελματισμός τους. Πολλοί απ’ αυτούς έδιναν την εντύπωση ότι ζούσαν για την εφημερίδα − τέσσερις νύχτες δουλειά, τέσσερις νύχτες ρεπό, τον έναν χρόνο μετά τον άλλο. Οι βάρδιες κυλούσαν μέσα στη χρονιά χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους Χριστούγεννα, Πάσχα ή Πρωτοχρονιά. Τέσσερις νύχτες δουλειά, τέσσερις νύχτες ρεπό. Η Άνικα δεν μπορούσε να φανταστεί πώς το έκαναν.

STUDIO SEX

53

Πήγε στο τμήμα αθλητικών που ήταν άδειο. Σε μια γωνιά μια τηλεόραση έπαιζε Eurosport. Σταμάτησε μπροστά στα μεγάλα παράθυρα στο βάθος και με την πλάτη της γυρισμένη στην αίθουσα σύνταξης κοίταξε απέναντι το πολυώροφο πάρκινγκ αυτοκινήτων. Το μπετόν σχεδόν έμοιαζε ν’ αχνίζει. Αν ακουμπούσε τη μύτη της στο τζάμι και κοίταζε στα αριστερά της, μόλις που μπορούσε να διακρίνει τη ρωσική πρεσβεία. Ακούμπησε το μέτωπό της στο τζάμι και εξεπλάγη που ήταν τόσο δροσερό. Ο ιδρώτας της άφησε έναν λιπαρό λεκέ στο γυαλί, τον οποίο προσπάθησε να σκουπίσει με το χέρι της. Ήπιε όσο νερό είχε απομείνει στο μπουκάλι της. Η γεύση του της φάνηκε μεταλλική. Έπειτα γύρισε στο γραφείο της περπατώντας αργά στην αίθουσα σύνταξης, και σταδιακά κατακλύστηκε από ένα έντονο αίσθημα ευτυχίας. Τα είχε καταφέρει. Τώρα πια ήταν κι εκείνη στην ομάδα. Είχε γίνει μία απ’ αυτούς. Μ ια χαρά θα πάει, σκέφτηκε. Τίποτα δεν με κουνάει τώρα αποδώ.

54

LIZA MARKLUND

6

Ή

ταν περασμένες τρεις. Είχε έρθει η ώρα να τηλεφωνήσει στην αστυνομία. Γυρίζοντας στο γραφείο της, μπήκε για λίγο στην κουζίνα του προσωπικού για να γεμίσει το άδειο μπουκάλι της με νερό από τη βρύση. «Δεν ξέρουμε αρκετά ακόμη» της είπε κοφτά ο αξιωματικός υπηρεσίας. «Καλέστε στο γραφείο τύπου». Ο εκπρόσωπος τύπου δεν είχε τίποτα να πει. Το κέντρο επιχειρήσεων επιβεβαίωσε ότι είχε στείλει μερικές μονάδες στο Πάρκο Κρουνουμπέργ, αλλά αυτό η Άνικα το ήξερε ήδη. Όταν τηλεφώνησε στην Άμεση Δράση τής είπαν για άλλη μια φορά ότι είχαν λάβει μια κλήση από κάποιον πολίτη στις 12.48. Το άτομο που πραγματοποίησε την κλήση τούς είχε δώσει τη διεύθυνση κάποιου τρίτου, στην οποία δεν υπήρχε επίγεια τηλεφωνική γραμμή. Η Άνικα αναστέναξε. Ξεφύλλισε το σημειωματάριό της και το μάτι της έπεσε στον υπηρεσιακό αριθμό του αυτοκινήτου του χαβανέζου αστυνομικού. Έμεινε σκεφτική για λίγο κι έπειτα τηλεφώνησε ξανά στο κέντρο επιχειρήσεων. Της είπαν ότι το αυτοκίνητο ανήκε στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών του Νορμάλμ, οπότε τηλεφώνησε εκεί στη συνέχεια. «Σήμερα το έχουμε δώσει» της είπε ο αξιωματικός υπηρεσίας, αφού έλεγξε τη λίστα του. «Σε ποιον;» ρώτησε η Άνικα και οι σφυγμοί της ανέβασαν ρυθμό.

STUDIO SEX

55

«Στη Δίωξη εγκλημάτων βίας. Δεν έχουν δικά τους οχήματα. Βλέπετε, έγινε ένας φόνος στο Κουνγκσχόλμεν σήμερα». «Ναι, κάτι άκουσα. Ξέρετε τίποτε άλλο γι’ αυτό;» «Δεν είναι δική μου περιφέρεια. Το Κουνγκσχόλμεν υπάγεται στη νότια Στοκχόλμη. Αλλά αυτή η υπόθεση μάλλον πέρασε ήδη στη μονάδα Δίωξης εγκλημάτων βίας». «Ο αξιωματικός που οδηγούσε το αυτοκίνητο είχε κοντά, ξανθά μαλλιά και φορούσε χαβανέζικο πουκάμισο. Μ ήπως ξέρετε ποιος είναι;» Ο αξιωματικός υπηρεσίας γέλασε. «Τον Κιου μού φαίνεται ότι εννοείτε» είπε. «Κιου;» έκανε η Άνικα. «Έτσι φωνάζουμε τον επιθεωρητή της μονάδας Δίωξης εγκλημάτων βίας. Λοιπόν, έχω άλλο τηλεφώνημα τώρα». Η Άνικα τον ευχαρίστησε και κατέβασε το ακουστικό. Στη συνέχεια κάλεσε ξανά στο τηλεφωνικό κέντρο. «Θα ήθελα να μιλήσω στον Κιου, στη μονάδα Δίωξης εγκλημάτων βίας» είπε. «Σε ποιον;» ρώτησε έκπληκτη η τηλεφωνήτρια. «Σ’ έναν επιθεωρητή με το παρατσούκλι Κιου που δουλεύει στη διεύθυνση Δίωξης εγκλημάτων βίας». Άκουσε την τηλεφωνήτρια να στενάζει. Μ άλλον και στο δικό της γραφείο είχε την ίδια ζεστή. «Μ ια στιγμή...» Τη συνέδεσε με κάποια άλλη γραμμή, και το τηλέφωνο άρχισε να χτυπά. Η Άνικα ήταν έτοιμη να το κλείσει, όταν απάντησε μια ενοχλημένη φωνή. «Γεια σας. Εκεί η υπηρεσία Δίωξης εγκλημάτων βίας;» ρώτησε. Κι άλλος στεναγμός. «Σωστά. Τι θέλετε;» «Προσπαθώ να βρω τον Κιου» είπε η Άνικα. «Εγώ είμαι». Εύρηκα! «Ήθελα απλώς να ζητήσω συγγνώμη» του είπε η Άνικα. «Μ ε λένε Άνικα Μ πένγτζον. Είμαι αυτή που έπεσε πάνω σου στο Πάρκο Κρουνουμπέργ».

56

LIZA MARKLUND

Ο άντρας στην άλλη άκρη της γραμμής αναστέναξε. Ακούστηκε κάτι σαν σούρσιμο στο βάθος, σαν ο άντρας να καθόταν εκείνη τη στιγμή σε μια καρέκλα. «Από ποια εφημερίδα παίρνεις;» «Από τον Απογευματινό Τύπο. Είμαι προσωρινή για το καλοκαίρι. Δεν ξέρω τι κάνετε συνήθως εδώ σε τέτοιες υποθέσεις, πώς οργανώνετε τις επαφές σας με τα μέσα ενημέρωσης. Στο Κατρίνεχολμ, στη γενέτειρά μου, συνήθως τηλεφωνώ στον Γιούανσον, στη Δίωξη, στις τρεις το μεσημέρι, κι αυτός ξέρει τα πάντα». «Εδώ στη Στοκχόλμη τηλεφωνείς στον εκπρόσωπο τύπου της αστυνομίας» είπε ο Κιου. «Εσύ όμως δεν είσαι επικεφαλής της έρευνας;» ρώτησε η Άνικα δοκιμάζοντας την τύχη της. «Ναι. Μ έχρι στιγμής τουλάχιστον». Τέλεια! «Γιατί όχι κάποιος εισαγγελέας;» τον ρώτησε βιαστικά. «Δεν υπάρχει λόγος σ’ αυτή τη φάση». «Οπότε δεν έχετε ακόμη κάποιον ύποπτο;» συμπέρανε η Άνικα. Ο άντρας δεν απάντησε. «Κάνεις τη χαζή, αλλά δεν είσαι και τόσο» της είπε τελικά. «Πού το πας;» «Ποια ήταν;» Ο επιθεωρητής αναστέναξε ξανά. «Κοίτα, σου είπα ήδη, θα πρέπει να ρωτήσεις τον...» «Λέει ότι δεν ξέρει τίποτα». «Τότε θα πρέπει ν’ αρκεστείς σ’ αυτό προς το παρόν!» Ο αστυνομικός είχε αρχίσει να εκνευρίζεται. «Συγγνώμη» είπε η Άνικα. «Δεν ήθελα να σε πιέσω να μου πεις». «Φυσικά και αυτό ήθελες. Κοίτα, έχω πολλή δουλειά...» «Είχε κάνει προσθετική στήθους» είπε η Άνικα. «Φορούσε τόνους μακιγιάζ και πριν πεθάνει έκλαιγε. Ξέρεις γιατί;» Ο άντρας στην άλλη άκρη της γραμμής έμεινε σιωπηλός. Η Άνικα κράτησε την ανάσα της.

STUDIO SEX

57

«Πώς το ξέρεις αυτό;» τη ρώτησε τελικά, και η Άνικα κατάλαβε ότι είχε μείνει έκπληκτος. «Να το θέσω ως εξής: η κοπέλα δεν βρισκόταν σ’ εκείνο το σημείο πολλή ώρα. Η μάσκαρα που φορούσε είχε τρέξει από τα μάτια της και είχε κραγιόν στο μάγουλό της. Τώρα την έχουν στο εργαστήριο της Σήμανσης στη Σόλνα, έτσι δεν είναι; Λοιπόν, πότε θα ξέρω ό,τι ξέρετε κι εσείς;» «Για να πω την αλήθεια, εγώ δεν ήξερα για την προσθετική στήθους» της είπε εκείνος. «Τα φυσικά στήθη πέφτουν ελαφρώς στο πλάι όταν είσαι ξαπλωμένη, ενώ τα σιλικονάτα μένουν στητά. Και δεν είναι κάτι σύνηθες για νέα κοπέλα. Ήταν πόρνη;» «Όχι, σίγουρα όχι» απάντησε ο επιθεωρητής, και η Άνικα σχεδόν τον άκουσε να δαγκώνει τη γλώσσα του. «Άρα ξέρετε ποια είναι! Πότε θα ανακοινώσετε το όνομά της;» «Δεν είμαστε σίγουροι. Δεν έχει αναγνωριστεί ακόμη». «Αλλά θα αναγνωριστεί σύντομα; Παρεμπιπτόντως, μήπως ξέρεις τι την είχε δαγκώσει;» «Δεν έχω χρόνο γι’ αυτό τώρα» είπε ο αστυνομικός. «Αντίο». Ο επιθεωρητής Κιου κατέβασε το ακουστικό. Η Άνικα άκουσε τον ηχητικό τόνο που σήμαινε ότι η γραμμή είχε νεκρώσει και μόνο τότε συνειδητοποίησε ότι ακόμη δεν είχε μάθει το όνομά του.

58

LIZA MARKLUND

7

Ο

υπουργός έβαλε τετάρτη και μπήκε με φόρα στη Σήραγγα Κάρλμπεργκ. Ο αέρας στο αυτοκίνητο ήταν ασφυκτικά ζεστός, γι’ αυτό έσκυψε προς το ταμπλό και πάτησε το κουμπί του κλιματισμού. Ακούστηκε ένα κλικ και το μηχάνημα πήρε μπρος μ’ ένα απαλό βουητό. Ο υπουργός αναστέναξε. Το ταξίδι έχασκε ατελείωτο μπροστά του. Τουλάχιστον θα δροσίσει το βραδάκι, σκέφτηκε. Βγήκε από τη βόρεια έξοδο κι έπειτα έστριψε στη σήραγγα που οδηγούσε στον αυτοκινητόδρομο E4, παίρνοντας κατεύθυνση βόρεια. Διάφοροι θόρυβοι αντηχούσαν στο αυτοκίνητο και δυνάμωναν χτυπώντας πάνω στα κλειστά παράθυρα: τα λάστιχα πάνω στην άσφαλτο, το βουητό του κλιματιστικού, το σφύριγμα του αέρα από ένα παράθυρο που δεν ήταν καλά κλεισμένο. Ο υπουργός άνοιξε το ραδιόφωνο για να τους πνίξει. Οι ήχοι του πιο δημοφιλούς εθνικού σταθμού, του Π3, ακούστηκαν στη διαπασών. Κοίταξε το ψηφιακό ρολόι στο ταμπλό. 17.53. Σύντομα θα ξεκινούσε το Στούντιο Έξι, η βραδινή ενημερωτική εκπομπή που περιλάμβανε συζητήσεις με καλεσμένους και ανάλυση των ειδήσεων. Αναρωτιέμαι αν θα έχουν κι εμένα, σκέφτηκε για μια στιγμή. Φυσικά και δεν θα μ’ έχουν. Γιατί να μ’ έχουν; Δεν μου πήραν συνέντευξη σήμερα. Μ πήκε στην αριστερή λωρίδα και προσπέρασε δυο γαλλικά αυτοκινούμενα. Όταν πέρασε σαν αστραπή από δίπλα του η

STUDIO SEX

59

βόρεια έξοδος για τη Χάγκα συνειδητοποίησε ότι έτρεχε υπερβολικά. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να με σταματήσουν τώρα για υπερβολική ταχύτητα, σκέφτηκε, και ξαναμπήκε στη δεξιά λωρίδα. Τα αυτοκινούμενα γέμισαν τον καθρέφτη του και πάτησαν τις κόρνες τους, όταν είδαν ότι το αυτοκίνητό του φρέναρε απότομα. Στις έξι δυνάμωσε την ένταση του ραδιοφώνου για ν’ ακούσει τις ειδήσεις. Ο αμερικανός πρόεδρος ανησυχούσε για την πρόοδο της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μ έση Ανατολή. Είχε καλέσει την επόμενη εβδομάδα τα διάφορα ενδιαφερόμενα μέρη για συνομιλίες στην Ουάσινγκτον. Κανείς δεν ήξερε αν ο παλαιστίνιος εκπρόσωπος θα δεχόταν την πρόσκληση. Ο υπουργός άκουγε προσεχτικά. Αυτό μπορεί να επηρέαζε και τη δική του δουλειά. Στη συνέχεια ακολούθησε ένα ρεπορτάζ από το Γκότλαντ, όπου βρισκόταν σε εξέλιξη εκτεταμένη πυρκαγιά σε δασική περιοχή. Μ εγάλες περιοχές στα ανατολικά του νησιού απειλούνταν. Ο δημοσιογράφος πήρε συνέντευξη από έναν ανήσυχο αγρότη. Ο υπουργός συνειδητοποίησε ότι η προσοχή του είχε διασπαστεί. Εκείνη τη στιγμή περνούσε δίπλα από την έξοδο για τη Σόλνα και δεν είχε καν προσέξει ότι είχε περάσει ήδη τη διασταύρωση του Γέρβα κρουγκ. Έπειτα ο εκφωνητής διάβασε μερικές σύντομες ειδήσεις από το στούντιο. Σε εξέλιξη βρίσκονταν οι διαπραγματεύσεις για την αποφυγή της απεργίας με την οποία είχαν απειλήσει οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, και το σωματείο αναμενόταν να απαντήσει στις τελευταίες προτάσεις των μεσολαβητών μέχρι τις εφτά το βράδυ. Μ ια νεαρή γυναίκα είχε βρεθεί νεκρή στο Πάρκο Κρουνουμπέργ, στο κέντρο της Στοκχόλμης. Ο υπουργός τέντωσε τ’ αυτιά του κι ανέβασε πάλι την ένταση του ήχου. Η αστυνομία δεν έδινε προσώρας αρκετές πληροφορίες για την υπόθεση, αλλά υπήρχαν σαφείς ενδείξεις ότι επρόκειτο για φόνο. Ακολούθησε μια σύντομη είδηση για τον πρώην γραμματέα του κόμματος, ο οποίος είχε γράψει ένα άρθρο για την παλιά υπόθεση σχετικά με την Υπηρεσία Πληροφοριών σε μια από τις

60

LIZA MARKLUND

πρωινές εφημερίδες. Ο υπουργός άρχισε να θυμώνει. Τον ηλίθιο! Τι στον διάολο ήθελε κι άνοιξε το στόμα του, και μάλιστα εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας; «Το κάναμε για τη δημοκρατία» ακούστηκε ο πρώην γραμματέας από τα ηχεία. «Χωρίς εμάς θα είχαν μείνει ορθάνοιχτες οι πόρτες για έναν μαρξιστικό-λενινιστικό παράδεισο». Και τέλος, το δελτίο καιρού. Υψηλό βαρομετρικό πάνω από τη σκανδιναβική χερσόνησο για τις επόμενες πέντε μέρες. Ο υδροφόρος ορίζοντας είχε πέσει τόσο πολύ σε όλη τη χώρα που υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να εκδηλωθούν πυρκαγιές σε δασικές περιοχές. Είχε επιβληθεί απαγόρευση στις υπαίθριες φωτιές σε όλη τη χώρα. Ο υπουργός αναστέναξε. Ο εκφωνητής ολοκλήρωσε τη μετάδοση τη στιγμή που το αυτοκίνητο περνούσε από το Ρούτεμπρου, κι ο υπουργός είδε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο στα δεξιά του. Περίμενε ν’ ακούσει τον τσιριχτό ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας που αποτελούσε το μουσικό θέμα του Στούντιο Έξι και εξεπλάγη όταν δεν το άκουσε. Αντ’ αυτού, ο εκφωνητής ανακοίνωσε άλλη μια εκπομπή που παρουσίαζαν κάτι υστερικοί νεανίες. Σκατά. Μ α φυσικά, ήταν Σάββατο. Το Στούντιο Έξι μεταδιδόταν μόνο από Δευτέρα έως Παρασκευή. Έκλεισε το ραδιόφωνο ενοχλημένος. Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κινητό του. Κρίνοντας από τον ήχο, βρισκόταν κάπου κάτω από τις βαλίτσες στο πίσω κάθισμα. Βλαστήμησε μεγαλόφωνα κι έχωσε το δεξί του χέρι στο κενό ανάμεσα από τις μπροστινές θέσεις. Καθώς το αυτοκίνητο ελισσόταν σπασμωδικά προς την άκρη της λωρίδας, έκανε πιο πέρα μια βαλίτσα κι έπιασε το μικρό τσαντάκι νυκτός. Ο οδηγός μιας ολοκαίνουργιας M ercedes χρώματος ασημί του κόρναρε θυμωμένα καθώς τον προσπερνούσε. «Καπιταλιστικό γουρούνι» μουρμούρισε ο υπουργός. Άδειασε τα περιεχόμενα της τσάντας στη θέση του συνοδηγού και βρήκε το κινητό του. «Ναι;» είπε. «Γεια σας. Η Καρίνα είμαι». Η γραμματέας τύπου του υπουργείου του.

STUDIO SEX

61

«Πού είστε;» τον ρώτησε. «Τι θες;» της αντιγύρισε αυτός. «Από τη Svenska Dagbladet θέλουν να μάθουν αν η πρόσφατη κρίση στις ειρηνευτικές συνομιλίες για τη Μ έση Ανατολή απειλεί την αποστολή των μαχητικών αεροσκαφών Saab στο Ισραήλ». «Ρίχνουν άδεια για να πιάσουν γεμάτα» είπε ο υπουργός. «Δεν έχουμε υπογράψει συμβόλαια για αποστολή μαχητικών JAS στο Ισραήλ». «Δεν εννοούσαν αυτό» του είπε η γραμματέας του. «Θέλουν να μάθουν αν απειλούνται οι διαπραγματεύσεις». «Η κυβέρνηση δεν σχολιάζει δυνητικές διαπραγματεύσεις σχετικά με την αγορά σουηδικών όπλων ή στρατιωτικών αεροσκαφών. Συχνά βρίσκονται σε εξέλιξη εκτεταμένες διαπραγματεύσεις με μια σειρά από ενδιαφερόμενους, και μόνο σ’ έναν σχετικά μικρό αριθμό περιπτώσεων αυτές καταλήγουν σε ουσιαστικές συμφωνίες. Οπότε δεν υπάρχει καμία απολύτως απειλή για οποιαδήποτε τέτοια αποστολή, αφού καμία αποστολή δεν ήταν προγραμματισμένη, απ’ ό,τι γνωρίζω τουλάχιστον». Η γραμματέας τύπου κρατούσε σιωπηλά σημειώσεις. «Καλώς» του είπε αφού τέλειωσε. «Το κατάλαβα σωστά; Η απάντηση είναι όχι. Καμία αποστολή δεν απειλείται, γιατί κανένα συμβόλαιο δεν έχει υπογραφεί». Ο υπουργός έτριψε καταπονημένος το μέτωπό του. «Όχι, Καρίνα...» αποκρίθηκε «εγώ δεν είπα αυτό το πράγμα. Και σίγουρα η απάντησή μου δεν ήταν όχι. Δεν υπάρχει απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση. Αφού δεν προγραμματίζονται αποστολές, δεν μπορεί να απειλούνται αποστολές. Αν απαντήσουμε αρνητικά σε αυτή την ερώτηση θα θεωρηθεί αυτονόητο ότι θα πραγματοποιηθεί κάποιου τύπου αποστολή». Άκουσε την ανάσα της Καρίνα στην άλλη άκρη της γραμμής. «Ίσως είναι καλύτερα να μιλήσετε εσείς με τον δημοσιογράφο» είπε. Γαμώτο, κανονικά έπρεπε να τη διώξει με τις κλοτσιές αυτή τη γυναίκα! Ήταν απόλυτα και ολοκληρωτικά ανίκανη. «Όχι, Καρίνα» της είπε. «Είναι δική σου ευθύνη να

62

LIZA MARKLUND

συντάξεις μια απάντηση με τέτοιο τρόπο ώστε να εκφράζεται η θέση μου, και η δήλωση να είναι σωστή. Γιατί σε πληρώνουμε δηλαδή;» Έκλεισε το τηλέφωνο πριν της δώσει την ευκαιρία ν’ απαντήσει. Το απενεργοποίησε κιόλας για σιγουριά και το έριξε πάλι μέσα στην τσάντα. Η σιωπή ήταν εκκωφαντική. Σταδιακά, οι θόρυβοι που ακούγονταν νωρίτερα τρύπωσαν πάλι στο αυτοκίνητο − το παράθυρο που σφύριζε, η καυτή άσφαλτος, το κλιματιστικό. Ξεκούμπωσε εκνευρισμένος τα δύο τελευταία κουμπιά του πουκαμίσου του και ξανάνοιξε το ραδιόφωνο. Δεν είχε καμία όρεξη ν’ ακούσει στημένα τηλεφωνήματα στον Π3, έτσι πάτησε τυχαία τα κουμπιά για να βρει έναν από τους προεπιλεγμένους σταθμούς. Πέτυχε το Ράδιο Ριξ, το οποίο έπαιζε ένα παλιό τραγούδι που είχε γίνει επιτυχία όταν ήταν νέος. Το τραγούδι πήγε να ενεργοποιήσει κάποια ανάμνηση, αλλά ο υπουργός δεν μπόρεσε να προσδιορίσει τι ακριβώς. Ίσως κάποιο κορίτσι. Αντιστάθηκε στην παρόρμησή του να κλείσει ξανά το ραδιόφωνο. Οτιδήποτε ήταν καλύτερο απ’ αυτούς τους επαναλαμβανόμενους θορύβους. Η νύχτα προβλεπόταν ατέλειωτη.

STUDIO SEX

63

8

Η

ομάδα των υλατζήδων κατέφθασε λίγο πριν από τις εφτά κάνοντας, ως συνήθως, σαματά. Το αφεντικό τους, ο Γιάνσον, είχε βολευτεί απέναντι από τον Σπάικ στο γραφείο σύνταξης. Η Άνικα και η Μ πίριτ είχαν πάει κάτω, στην καντίνα του προσωπικού, γνωστή ευρέως ως Οι Εφτά Αρουραίοι, όπου έφαγαν μοσχαράκι κοκκινιστό. Το βαρύ φαγητό σε συνδυασμό με τα δυνατά γέλια των αντρών τής προκάλεσε κράμπες στο στομάχι. Δεν είχε καταφέρει τίποτα. Δεν είχε βρει τον ναρκομανή πληροφοριοδότη. Ο εκπρόσωπος τύπου ήταν υπόδειγμα ευγένειας και υπομονής, αλλά δεν ήξερε τίποτα. Του είχε μιλήσει τρεις φορές το απόγευμα. Της είπε ότι δεν ήξερε ούτε ποια ήταν η γυναίκα ούτε πού και πώς πέθανε, κι ότι δεν είχε ιδέα πότε θα το μάθαινε. Όλο αυτό της δημιουργούσε μεγάλη νευρικότητα και μάλλον συνέβαλλε στις κράμπες της. Έπρεπε να ετοιμάσει ένα πορτρέτο της γυναίκας, διαφορετικά θα έχανε την ευκαιρία του πρωτοσέλιδου. «Ηρέμησε» της είπε η Μ πίριτ. «Θα τα καταφέρουμε. Περίμενε και θα δεις. Άλλωστε, και αύριο μέρα είναι. Αν δε μάθουμε εμείς το όνομά της, αυτό σημαίνει ότι δεν θα το μάθει κανείς». Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων των εφτάμισι ξεκίνησε με την κρίση στη Μ έση Ανατολή και την έκκληση του αμερικανού προέδρου για νέο κύκλο συνομιλιών. Το θέμα αυτό δεν έλεγε να

64

LIZA MARKLUND

τελειώσει, και περιλάμβανε και δορυφορική σύνδεση με τον ανταποκριτή τους στην Ουάσινγκτον. Μ ακροσκελείς ομιλίες σε επίσημη γλώσσα συνοδεύονταν από εικόνες του αρχείου σχετικές με την ιντιφάντα. Ακολούθησαν οι πυρκαγιές στο Γκότλαντ, με την ίδια ακριβώς σειρά που είχαν μεταδοθεί οι ειδήσεις και στο ραδιόφωνο νωρίτερα. Οι εναέριες λήψεις ήταν αδιαμφισβήτητα εντυπωσιακές. Μ ίλησαν στον επικεφαλής της ομάδας κατάσβεσης, έναν πυροσβέστη από το Βίσμπι. Στη συνέχεια έδειξαν πλάνα από μια πρόχειρη συνέντευξη τύπου, και η Άνικα χαμογέλασε όταν είδε την Ανν Σνάπχανε να σπρώχνει για να φτάσει μπροστά, κρατώντας το μαγνητοφωνάκι στο τεντωμένο χέρι της. Το θέμα ολοκληρώθηκε με έναν ανήσυχο αγρότη, και η Άνικα θυμήθηκε ότι είχε ακούσει τη φωνή του και στο ραδιόφωνο. Μ ετά την πυρκαγιά δεν υπήρχαν σπουδαίες ειδήσεις· μόνο μια χλιαρή προσπάθεια να βγάλουν θέμα από την πρόωρη έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας. Η Άνικα είχε την εντύπωση ότι είχε ξεκινήσει πριν από έξι μήνες. Ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός εμφανίστηκε να περπατά χέρι χέρι με τη σύζυγό του στην κεντρική πλατεία της γενέτειράς του, στο Σεντερμανλάντ, και να χαιρετάει τον κόσμο γύρω του. Η Άνικα χαμογέλασε όταν είδε στιγμιαία την παλιά της δουλειά στο φόντο. Ο πρωθυπουργός έκανε μια σύντομη δήλωση για το άρθρο που είχε γράψει ο πρώην γραμματέας του κόμματός του για την υπόθεση της Υπηρεσίας Πληροφοριών. «Πιστεύω ότι αυτή η υπόθεση δεν πρέπει να τραβήξει σε μάκρος» είπε κουρασμένα. «Το θέμα πρέπει να ξεκαθαρίσει μια και καλή. Αν καταλήξουμε ότι απαιτείται επίσημη έρευνα, τότε αυτό θα κάνουμε». Έπειτα έπαιξαν ένα μαγνητοσκοπημένο ρεπορτάζ του ανταποκριτή της Σουηδικής Τηλεόρασης στη Ρωσία, ενός εξαιρετικά ταλαντούχου δημοσιογράφου. Είχε πάει στον Καύκασο προκειμένου να κάνει ρεπορτάζ για μια απ’ αυτές τις ατέλειωτες αιματηρές διαμάχες που είχαν ξεσπάσει στις παλιές σοβιετικές δημοκρατίες.

STUDIO SEX

65

Αυτό είναι το καλό με την ξηρασία που επικρατεί στην ειδησεογραφία το καλοκαίρι, σκέφτηκε η Άνικα. Βλέπεις στην τηλεόραση πολλά θέματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα καλύπτονταν. Το ρεπορτάζ περιλάμβανε και μια συνέντευξη με τον ηλικιωμένο πρόεδρο της δημοκρατίας. Προς μεγάλη έκπληξη του ανταποκριτή, μιλούσε σουηδικά. «Ήμουν τοποθετημένος στην πρεσβεία της Σοβιετικής Ένωσης στη Στοκχόλμη από το 1970 μέχρι το 1973» είπε με βαριά προφορά. «Φοβερό!» είπε εντυπωσιασμένη η Άνικα. Ο πρόεδρος ήταν εξαιρετικά ανήσυχος. Η Ρωσία προμήθευε τους αντάρτες με όπλα και πυρομαχικά, ενώ εκείνος έπρεπε να υποστεί τις συνέπειες του εμπάργκο όπλων που είχε επιβάλει ο ΟΗΕ στη χώρα του. Είχαν γίνει επανειλημμένες απόπειρες δολοφονίας εναντίον του, ενώ είχε και σοβαρό πρόβλημα με την καρδιά του. «Η χώρα μου υποφέρει» είπε στα σουηδικά κοιτώντας τον φακό. «Παιδιά πεθαίνουν. Δεν είναι δικαιοσύνη αυτό». Θεέ μου, μερικοί άνθρωποι περνάνε δύσκολες στιγμές, σκέφτηκε η Άνικα, καθώς πήγαινε να πάρει μια κούπα καφέ. Όταν γύρισε, η τηλεόραση έπαιζε μια σειρά από σύντομες εσωτερικές ειδήσεις. Ένα αυτοκινητικό δυστύχημα στο Ιενσέπινγκ. Μ ια νεαρή γυναίκα είχε βρεθεί νεκρή στο Πάρκο Κρουνουμπέργ, στη Στοκχόλμη. Η απεργία των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας είχε αποφευχθεί τελικά, αφού το σωματείο τους είχε κάνει δεκτή την τελική προσφορά των διαμεσολαβητών. Τα θέματα περνούσαν γρήγορα και στακάτα, σαν σχολιασμός σε κάποια αρκετά γενικά πλάνα. Ένας καμεραμάν της τηλεόρασης είχε πάει προφανώς στο Κουνγκσχόλμεν, γιατί έδειξαν για μερικά δευτερόλεπτα τη γαλανόλευκη ταινία ν’ ανεμίζει στο αεράκι μπροστά από την πλούσια βλάστηση του πάρκου. Κι αυτό ήταν όλο. Η Άνικα αναστέναξε. Δεν θα ήταν εύκολη αυτή η υπόθεση.

66

LIZA MARKLUND

9

Η

Πατρίσια είχε ξεπαγιάσει. Σταύρωσε τα χέρια της μπροστά στο στήθος της κι ανέβασε τα πόδια της στο κάθισμα. Το κλιματιστικό φυσούσε στο επίπεδο του πατώματος, φέρνοντας μαζί με τον αέρα καυσαέρια και γύρη. Η Πατρίσια φτερνίστηκε. «Είσαι κρυωμένη;» ρώτησε ο άντρας στο μπροστινό κάθισμα. Ήταν πολύ όμορφος, αλλά φορούσε απαίσιο πουκάμισο. Κανένα στιλ απολύτως. Όμως της άρεσαν οι μεγαλύτεροι άντρες· συνήθως δεν ήταν τόσο πιεστικοί. «Όχι...» απάντησε τσατισμένη «αλλεργία είναι». «Φτάσαμε σχεδόν» είπε αυτός. Δίπλα του, στη θέση του οδηγού, καθόταν μια πραγματική σκύλα, απ’ αυτές τις αστυνομικίνες που νόμιζαν ότι έπρεπε να είναι πιο σκληρές απ’ όλους τους άντρες μαζί για να τους δείχνουν λίγο σεβασμό. Αφού χαιρέτησε την Πατρίσια κάπως αγριωπά, στη συνέχεια την αγνόησε παντελώς. Μ ε κοιτάζει αφ’ υψηλού, σκέφτηκε η Πατρίσια. Νομίζει ότι είναι καλύτερη από μένα. Η σκύλα είχε κατέβει την οδό Κάρλμπεργκ και είχε διασχίσει τη Νόρα Στασιουνσγκάταν. Συνήθως μόνο στα λεωφορεία και στα ταξί επιτρεπόταν αυτό, αλλά τη σκύλα προφανώς δεν την ένοιαζε. Πέρασαν κάτω από τον αυτοκινητόδρομο Έσινγε και μπήκαν στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα από την πίσω είσοδο. Ήταν μια ολόκληρη συλλογή από κτίρια με κοκκινότουβλα, διαφορετικού στιλ το καθένα − σαν μια πόλη μέσα στην πόλη.

STUDIO SEX

67

Δεν ήταν κανείς εκεί. Άλλωστε ήταν Σάββατο απόγευμα. Πέρασαν το Εργαστήριο Σίλε στα δεξιά και το κόκκινο μέγαρο με τα τούβλα της Σχολής Τομτεμπούντα στα αριστερά. Η σκύλα έστριψε δεξιά και σταμάτησε σ’ ένα μικρό πάρκινγκ. Ο άντρας με το φανταχτερό πουκάμισο βγήκε έξω και άνοιξε την πόρτα της Πατρίσια. «Δεν ανοίγει από μέσα» της είπε. Η Πατρίσια δεν μπορούσε να κουνηθεί. Είχε ανεβάσει τα πόδια της στο κάθισμα, είχε φέρει τα γόνατά της κοντά στο πιγούνι της, και τα δόντια της κροτάλιζαν. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό, σκέφτηκε. Είναι απλώς μια σειρά από απαίσιες συμπτώσεις, τίποτε άλλο. Θετικές σκέψεις, θετικές σκέψεις... Ο αέρας ήταν τόσο βαρύς, που δυσκολευόταν να τον κατεβάσει στα πνευμόνια της. Κόλλησε κάπου στον λαιμό της, φούσκωσε και στερεοποιήθηκε, απειλώντας να την πνίξει. «Δεν μπορώ να το κάνω» είπε. «Κι αν δεν είναι αυτή;» «Θα το μάθουμε σύντομα» είπε ο άντρας. «Αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολύ δύσκολο για σένα. Έλα, κάτσε να σε βοηθήσω να βγεις. Θες να πιεις κάτι;» Η Πατρίσια έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι και πήρε το χέρι του. Τρέκλισε όταν πάτησε στην άσφαλτο, νιώθοντας τα πόδια της αδύναμα. Η σκύλα είχε αρχίσει να κατεβαίνει ένα στενό δρομάκι και τα βαριά παπούτσια της κριτσάνιζαν πάνω στο χαλίκι. «Ανακατεύομαι» είπε η Πατρίσια. «Να, πάρε μια τσίκλα» είπε ο άντρας. Χωρίς να πει τίποτε, άπλωσε το χέρι της και πήρε μια τσίκλα απ’ το πακέτο. «Εδώ κάτω πάμε» της είπε ο άντρας. Πέρασαν μια πινακίδα μ’ ένα κόκκινο βέλος που έλεγε 95:7 Εργαστήριο Σήμανσης: Νεκροτομείο. Η Πατρίσια μάσησε δυνατά την τσίκλα. Περπατούσαν ανάμεσα σε δέντρα –γλυκολεμονιές και σφεντάμια– και το απαλό αεράκι έκανε τα φύλλα να θροΐζουν. Ίσως τελικά να τέλειωνε αυτή η ζέστη.

68

LIZA MARKLUND

Το κτίριο έμοιαζε με σιλό. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισε ήταν η μακρουλή τριγωνική οροφή του, που προεξείχε από πάνω σαν τεράστιο μυτερό σκουφάκι. Ήταν κι αυτό χτισμένο με κοκκινότουβλα, και η σκουροπράσινη, σιδερένια πόρτα του φαινόταν βαριά και εχθρική. ΝΕΚΡΟΤΟΜ ΕΙΟ ΣΤΟΚΧΟΛΜ ΗΣ έλεγαν τα χρυσά γράμματα κάτω από τη στέγη, και πιο κάτω, με ελαφρώς μικρότερα γράμματα: Είσοδος για τους συγγενείς. Δηλώσεις αναγνώρισης. Ο πλαστικός πίνακας με το κουδούνι της εισόδου είχε δει και καλύτερες μέρες. Ο άντρας πάτησε ένα κουμπί χρωμίου και ύστερα από λίγο απάντησε μια χαμηλή φωνή. Ο άντρας κάτι είπε στην ενδοεπικοινωνία. Η Πατρίσια απέστρεψε το βλέμμα από την πόρτα και κοίταξε προς το πάρκινγκ. Είχε την αόριστη αίσθηση ότι το έδαφος κουνιόταν κάτω απ’ τα πόδια της, σαν αργόσυρτα κύματα σ’ έναν απέραντο ωκεανό. Ο ήλιος είχε κρυφτεί πίσω από τη Σχολή Τομτεμπούντα και το φως είχε σχεδόν χαθεί κάτω απ’ τη στέγη. Μ προστά της, ίσια κάτω, βρισκόταν η Ιατρική Σχολή, ένα αδιάφορο κτίριο της δεκαετίας του εξήντα χτισμένο κι αυτό με κοκκινότουβλα. Ο αέρας είχε αρχίσει να γίνεται πιο πηχτός, και η τσίκλα γινόταν όλο και πιο μεγάλη στο στόμα της. Ένα πουλί κελαϊδούσε κάπου μέσα στους θάμνους, και το κελάιδισμά του έφτανε στ’ αυτιά της θαρρείς μέσα από κάποιο φίλτρο. Ένιωσε τους μυς του σαγονιού της να σφίγγονται. «Μ πορούμε να περάσουμε». Ο άντρας την έπιασε απ’ το μπράτσο, κι η Πατρίσια αναγκάστηκε να γυρίσει. Η πόρτα ήταν ανοιχτή. Ένας άλλος άντρας στεκόταν στην είσοδο και της χαμογελούσε επιφυλακτικά. «Αποδώ· περάστε, παρακαλώ» είπε. Ο κόμπος στον λαιμό της ανέβηκε πιο πάνω κι εγκαταστάθηκε πίσω από τη γλώσσα της. Η Πατρίσια κατάπιε με κόπο. «Πρέπει να πετάξω την τσίκλα μου» είπε. «Εκεί είναι η τουαλέτα» είπε εκείνος.

STUDIO SEX

69

Η σκύλα κι ο άντρας με το πουκάμισο την άφησαν να περάσει πρώτη. Το δωμάτιο ήταν μικρό. Της θύμισε χώρο αναμονής οδοντιατρείου: ένας μικρός, γκρίζος καναπές στ’ αριστερά, ένα τραπεζάκι από σημύδα, τέσσερις καρέκλες χρωμίου με μπλε ριγέ καλύμματα, ένας πίνακας αφηρημένης ζωγραφικής στον τοίχο με τρία μόνο χρώματα − γκρίζο, καφετί, μπλε. Ένας καθρέφτης στα δεξιά. Μ ια γκαρνταρόμπα ίσια μπροστά κι η τουαλέτα. Η Πατρίσια κατευθύνθηκε προς τα κει με τη δυσάρεστη αίσθηση ότι τα πόδια της δεν άγγιζαν το έδαφος. Είσαι εδώ, Γιοσεφίν; Το νιώθεις ότι είμαι εδώ; Αφού μπήκε στην τουαλέτα, κλείδωσε την πόρτα και πέταξε την τσίκλα της στα σκουπίδια. Το ψάθινο καλάθι ήταν άδειο, και η τσίκλα κόλλησε στην πλαστική επένδυση, κάτω ακριβώς από το χείλος του καλαθιού. Προσπάθησε να τη σπρώξει για να πάει πιο κάτω, αλλά η τσίκλα κόλλησε στο δάχτυλό της. Δεν υπήρχαν πλαστικά κυπελλάκια, οπότε ήπιε νερό κατευθείαν από τη βρύση. Σε νεκροτομείο βρίσκομαι εξάλλου. Λογικά θα είναι πολύ κολλημένοι με την υγιεινή. Πήρε αρκετές βαθιές ανάσες από τη μύτη και βγήκε πάλι έξω. Οι άλλοι την περίμεναν. Στέκονταν δίπλα σε μια άλλη πόρτα, ανάμεσα στον καθρέφτη και στην έξοδο. «Θέλω να ξέρεις ότι το θέαμα θα είναι μάλλον πολύ σκληρό» είπε ο άντρας. «Η κοπέλα που έχουμε εδώ μέσα δεν έχει πλυθεί από τη στιγμή που βρέθηκε. Επίσης, είναι ξαπλωμένη στη στάση στην οποία τη βρήκαμε». Η Πατρίσια ξεροκατάπιε άλλη μια φορά. «Πώς πέθανε;» «Στραγγαλίστηκε. Βρέθηκε σήμερα, λίγο μετά το μεσημέρι, στο Πάρκο Κρουνουμπέργ, στο Κουνγκσχόλμεν». Η Πατρίσια έφερε το χέρι της μπροστά στο στόμα της, τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα και γέμισαν δάκρυα. «Συνήθως κόβουμε δρόμο μέσα απ’ το πάρκο, όταν γυρίζουμε στο σπίτι απ’ τη δουλειά» ψιθύρισε. «Δεν είναι σίγουρο ότι η κοπέλα αυτή είναι η φίλη σου» είπε

70

LIZA MARKLUND

ο άντρας. «Θέλω να είσαι όσο πιο χαλαρή γίνεται και να την κοιτάξεις καλά. Θα τα πας μια χαρά». «Έχει... πολύ αίμα;» «Όχι, καθόλου. Είναι σε σχετικά καλή κατάσταση. Το σώμα έχει αρχίσει να αφυδατώνεται, γι’ αυτό το πρόσωπο θα σου φανεί λίγο σαν σκαμμένο. Το δέρμα και τα χείλια της έχουν χάσει το χρώμα τους, αλλά όχι πολύ. Δεν θα σε τρομάξει». Ο άντρας μιλούσε ήρεμα και χαμηλόφωνα. Την πήρε από το χέρι. «Είσαι έτοιμη;» Η Πατρίσια κατένευσε. Η σκύλα άνοιξε την πόρτα. Ένα δροσερό ρεύμα αέρα βγήκε απ’ το δωμάτιο. Η Πατρίσια εισέπνευσε, περιμένοντας ότι θα έφτανε στα ρουθούνια της η μυρωδιά από πτώματα και θάνατο. Όμως τίποτα. Ο αέρας ήταν φρέσκος και καθαρός. Μ πήκε μέσα διστακτικά. Το πάτωμα ήταν πέτρινο, γυαλιστερό, καφεγκρίζο, οι τοίχοι ολόλευκοι, σοβατισμένοι, η επιφάνειά τους ελαφρώς ανώμαλη. Δυο ηλεκτρικά καλοριφέρ ήταν στερεωμένα στον τοίχο στο βάθος του δωματίου. Η Πατρίσια σήκωσε το βλέμμα της. Ένα φωτιστικό κρεμόταν από το ταβάνι. Δώδεκα φωτεινοί γλόμποι διέχεαν ένα απαλό φως. Ο χώρος τής θύμισε παρεκκλήσι. Δυο κηροπήγια, ψηλά, ξύλινα. Δεν ήταν αναμμένα, αλλά η Πατρίσια μπορούσε να διακρίνει ακόμη στον αέρα τη μυρωδιά του κεριού. Ανάμεσά τους έστεκε το φορείο του νεκροτομείου. «Δεν θέλω» είπε. «Δεν είσαι υποχρεωμένη» είπε ο άντρας. «Μ πορούμε να ζητήσουμε απ’ τους γονείς της να έρθουν ή απ’ τον φίλο της. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αυτό θα μας πάρει χρόνο. Ο φονιάς έχει ήδη το προβάδισμα. Όποιος κι αν ήταν αυτός που το έκανε δεν πρέπει να ξεφύγει». Η Πατρίσια ξεροκατάπιε. Πίσω από το φορείο κρεμόταν μια μεγάλη μπλε ταπισερί η οποία κάλυπτε όλη την πίσω είσοδο. Βύθισε το βλέμμα της στο μπλε χρώμα, προσπαθώντας να διακρίνει κάποιο μοτίβο. «Εντάξει, θα το κάνω» είπε. Ο άντρας, που κρατούσε ακόμη το χέρι της, την τράβηξε

STUDIO SEX

71

αργά προς το φορείο. Η κοπέλα βρισκόταν κάτω απ’ το σεντόνι. Τα χέρια της ήταν σηκωμένα πάνω απ’ το κεφάλι της. «Τώρα η Άνια θα σηκώσει αργά το σεντόνι από το πρόσωπο. Θα είμαι δίπλα σου όλη την ώρα». Η Άνια ήταν η σκύλα. Είδε μια κίνηση με την άκρη του ματιού της, το άσπρο ύφασμα να τραβιέται, την αχνή μετατόπιση του αέρα. Τράβηξε το βλέμμα της από την ταπισερί και το άφησε να πέσει πάνω στο φορείο. Πράγματι, σκέφτηκε. Φαίνεται εντάξει. Είναι νεκρή, αλλά δεν φαίνεται αηδιαστική. Δείχνει απλώς λίγο έκπληκτη, σαν να μην καταλάβαινε τι είχε συμβεί. «Γιόσι» ψιθύρισε η Πατρίσια. «Είναι η φίλη σου;» ρώτησε ο άντρας. Εκείνη κατένευσε. Τα δάκρυά της κυλούσαν ποτάμι και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να τα σταματήσει. Άπλωσε το χέρι της για να χαϊδέψει τα μαλλιά της Γιοσεφίν, αλλά σταμάτησε. «Γιόσι μου, τι σου έκαναν;» «Είσαι απολύτως σίγουρη;» Η Πατρίσια έκλεισε τα μάτια της και κατένευσε. «Ω Θεέ μου» είπε. Έφερε το χέρι της στο στόμα της και έκλεισε σφιχτά τα μάτια της. «Οπότε επιβεβαιώνεις ότι είναι η συγκάτοικός σου, η Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι; Είσαι εκατό τοις εκατό σίγουρη;» Η Πατρίσια κατένευσε και γύρισε το πρόσωπό της από την άλλη − μακριά από τη Γιόσι, από τον θάνατο, από το μπλε που κρεμόταν πίσω από το φορείο. «Θέλω να φύγω αποδώ» είπε χαμηλόφωνα. «Πάρτε με αποδώ». Ο άντρας πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους της και την τράβηξε κοντά του χαϊδεύοντάς της τα μαλλιά. Τώρα πια η Πατρίσια έκλαιγε σπαρακτικά, μουσκεύοντας το απαίσιο, τροπικό του πουκάμισο. «Θέλουμε να ψάξουμε καλά το διαμέρισμα απόψε» είπε. «Θα ήταν προτιμότερο να ήσουν κι εσύ εκεί».

72

LIZA MARKLUND

Η Πατρίσια σκούπισε τη μύτη της με την ανάστροφη του χεριού της και έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι. «Πρέπει να πάω στη δουλειά» είπε. «Τώρα που έφυγε η Γιόσι θα έχω και περισσότερη δουλειά. Ήδη θα με χρειάζονται». Ο άντρας την κοίταξε επίμονα. «Είσαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις;» Εκείνη κατένευσε. «Καλώς» της είπε. «Πάμε».

STUDIO SEX

73

10

Τ

ο δελτίο τύπου βγήκε από το φαξ στις 21.12. Το γραφείο τύπου της αστυνομίας της Στοκχόλμης έστελνε πάντα τα δελτία του στη γραμματέα σύνταξης, την Εύα-Μ πριτ Κβιστ, η οποία δεν δούλευε τα Σαββατοκύριακα, έτσι κανείς δεν το πρόσεξε. Η Μ πίριτ πήρε την πληροφορία όταν πια έστειλε ειδοποίηση το κεντρικό πρακτορείο ειδήσεων, στις 21.45. «Συνέντευξη τύπου στο αρχηγείο της αστυνομίας στις 10 μ.μ.» φώναξε στην Άνικα τρέχοντας προς το γραφείο του φωτογραφικού αρχείου. Η Άνικα έριξε το στιλό και το σημειωματάριό της στην τσάντα της και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Το στομάχι της σφίχτηκε από μια αίσθηση προσδοκίας· τώρα θα μάθαινε. Η αβεβαιότητα της δημιουργούσε νευρικότητα. Δεν είχε ξαναπάει σε συνέντευξη τύπου στο αρχηγείο της αστυνομίας της Στοκχόλμης. «Πρέπει να πάρουμε τη συσκευή του φαξ από το γραφείο της Εύα-Μ πριτ και να τη βάλουμε κάπου αλλού» είπε η Μ πίριτ στο ασανσέρ. Χώθηκαν στο Saab του Μ πέρτιλ Στραντ, όπως και νωρίτερα. Η Άνικα κάθισε και πάλι στο πίσω κάθισμα, στην ίδια θέση. Αυτή τη φορά έκλεισε την πόρτα μαλακά. Καθώς ο φωτογράφος επιτάχυνε κατευθυνόμενος προς τη Δυτική Γέφυρα, η Άνικα συνειδητοποίησε ότι η πόρτα δεν είχε κλείσει καλά. Κατέβασε αμέσως την ασφάλεια και κράτησε σφιχτά το

74

LIZA MARKLUND

χερούλι, με την ελπίδα ότι ο οδηγός δεν θα το πρόσεχε. «Πού πηγαίνουμε;» ρώτησε ο Μ πέρτιλ Στραντ. «Στην Κουνγκσχολμσγκάταν, από την είσοδο Φαλκ» είπε η Μ πίριτ. «Τι νομίζεις ότι θα πουν;» ρώτησε η Άνικα. «Μ άλλον ανακάλυψαν ποια είναι και ειδοποίησαν τους συγγενείς» είπε η Μ πίριτ. «Ναι, αλλά γιατί να δώσουν συνέντευξη τύπου;» «Επειδή δεν έχουν τίποτα στα χέρια τους για να προχωρήσουν» είπε η Μ πίριτ. «Χρειάζονται όσο τον δυνατόν περισσότερη κάλυψη από τα μέσα, προκειμένου να ξυπνήσουν λίγο τους άμισθους βοηθούς τους, το γενικό κοινό, όσο το πτώμα είναι ακόμη φρέσκο. Κι εμείς είμαστε το ξυπνητήρι». Η Άνικα ξεροκατάπιε. Κράτησε το χερούλι με το άλλο της χέρι και κοίταξε έξω απ’ το παράθυρο. Το βράδυ φαινόταν συννεφιασμένο και γκρίζο μέσα από τα φιμέ τζάμια. Οι ταμπέλες από νέον της Φριντεμσπλάν έφεγγαν μουντά στο απογευματινό φως που αργόσβηνε. «Αχ, να καθόμασταν σε μια βεράντα μ’ ένα ποτήρι κόκκινο κρασί» είπε ο Μ πέρτιλ Στραντ. Καμιά από τις δυο γυναίκες δεν το σχολίασε. Όταν πέρασαν από το πάρκο, η Άνικα είδε την αστυνομική ταινία ν’ ανεμίζει. Ο φωτογράφος έκανε τον κύκλο του πάρκου, πηγαίνοντας προς την είσοδο Φαλκ, στο τέρμα της Κουνγκσχολμσγκάταν. «Είναι σχεδόν ειρωνικό» είπε η Μ πίριτ. «Μ όλις διακόσια μέτρα από το σημείο του φόνου είναι συγκεντρωμένη η μεγαλύτερη αστυνομική δύναμη όλης της σκανδιναβικής χερσονήσου». Ο καφετής όγκος του αρχηγείου της Εθνικής Εγκληματολογικής Υπηρεσίας ξεπρόβαλε στα δεξιά της Άνικα. Γύρισε και κοίταξε το πάρκο από το πίσω παράθυρο. Ο καταπράσινος λόφος, που βρισκόταν τώρα στη σκιά, γέμισε το παρμπρίζ. Ξαφνικά η Άνικα ένιωσε αδύναμη, εγκλωβισμένη ανάμεσα στο κτίριο και στην πυκνή βλάστηση. Ψαχούλεψε την τσάντα της, βρήκε ένα πακέτο δυνατές, αγγλικές μέντες κι έριξε

STUDIO SEX

75

δυο στο στόμα της. «Μ όλις που προλαβαίνουμε» είπε η Μ πίριτ. Ο Μ πέρτιλ Στραντ πάρκαρε πολύ κοντά στη διασταύρωση, κι η Άνικα βγήκε γρήγορα έξω. Ο καρπός της πονούσε έπειτα από τόση ώρα που κρατούσε σφιχτά το χερούλι. «Φαίνεσαι λίγο χλωμή» είπε η Μ πίριτ. «Είσαι καλά;» «Α, μια χαρά» αποκρίθηκε η Άνικα. Στερέωσε την τσάντα της στον ώμο της και κατευθύνθηκε προς την είσοδο μασουλώντας ζωηρά τις μέντες. Ένας φρουρός της Εταιρείας Ασφάλειας Φαλκ στεκόταν μπροστά στην πόρτα. Αφού του έδειξαν τις δημοσιογραφικές τους ταυτότητες, μπήκαν σ’ έναν στενό χώρο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου καταλάμβανε ένα φωτοτυπικό μηχάνημα. Η Άνικα κοίταξε με περιέργεια γύρω της. Ένας μακρύς διάδρομος εκτεινόταν στα αριστερά και στα δεξιά τους. «Αποκεί είναι τα τμήματα αναγνώρισης και δακτυλικών αποτυπωμάτων» ψιθύρισε η Μ πίριτ. «Όλο ευθεία» είπε ο φρουρός. Οι λέξεις «Εθνική Εγκληματολογική Υπηρεσία» ήταν τυπωμένες αντίστροφα με μπλε γράμματα στις γυάλινες πόρτες μπροστά τους. Η Μ πίριτ τις άνοιξε και βρέθηκαν σε έναν άλλο διάδρομο με μπεζ επένδυση στους τοίχους. Καμιά δεκαριά μέτρα πιο πέρα βρήκαν την αίθουσα όπου θα δινόταν η συνέντευξη τύπου. Ο Μ πέρτιλ Στραντ αναστέναξε. «Αυτή είναι η χειρότερη αίθουσα σε ολόκληρη τη Σουηδία για φωτογραφίες» είπε. «Δεν μπορείς καν να έχεις μια αξιοπρεπή αντανάκλαση του φλας στο ταβάνι. Τα πάντα είναι καφετιά». «Γι’ αυτό όλοι οι εκπρόσωποι τύπου έχουν πάντα κόκκινα μάτια;» ρώτησε η Άνικα χαμογελώντας. Ο φωτογράφος ξεφύσηξε. Η αίθουσα ήταν αρκετά μεγάλη, με πορτοκαλί χαλί και μπεζ πολυθρόνες μ’ ένα μπλε και καφετί μοτίβο στα καλύμματα. Μ ια μικρή ομάδα δημοσιογράφων είχε μαζευτεί στο μπροστινό τμήμα της αίθουσας. Ο Άρνε Πόλσον κι ένας ακόμα δημοσιογράφος από την άλλη απογευματινή εφημερίδα βρίσκονταν ήδη εκεί και

76

LIZA MARKLUND

μιλούσαν στον εκπρόσωπο τύπου της αστυνομίας. Ο αξιωματικός με το χαβανέζικο πουκάμισο δεν ήταν εκεί. Προς μεγάλη της έκπληξη η Άνικα είδε ότι είχε έρθει και μια ομάδα δημοσιογράφων του ραδιοφώνου, καθώς και δημοσιογράφοι από την έγκυρη πρωινή εφημερίδα που μοιραζόταν το ίδιο κτίριο με τον Απογευματινό Τύπο. «Τα μέσα παίρνουν πιο σοβαρά υπόψη τους τους φόνους όταν γίνεται συνέντευξη τύπου» ψιθύρισε η Μ πίριτ. Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά ζεστή, και η Άνικα άρχισε πάλι να ιδρώνει. Πήγαν και κάθισαν μπροστά, αφού είδαν ότι δεν ήταν κανείς εκεί από την τηλεόραση. Οι πρώτες σειρές καταλαμβάνονταν συνήθως από τηλεοπτικές κάμερες και καλώδια. Οι δημοσιογράφοι της άλλης απογευματινής εφημερίδας κάθισαν δίπλα τους, κι ο Μ πέρτιλ Στραντ ετοίμασε τις φωτογραφικές μηχανές του. Ο εκπρόσωπος τύπου καθάρισε τον λαιμό του. «Λοιπόν, καλώς ήρθατε» είπε ανεβαίνοντας στο μικρό βάθρο στο βάθος της αίθουσας. Κάθισε βαριά πίσω από ένα τραπέζι συνεδριάσεων, ξεφύλλισε τα χαρτιά του και χτύπησε το μικρόφωνο που βρισκόταν μπροστά του. «Λοιπόν, σας καλέσαμε εδώ απόψε για να σας ανακοινώσουμε ότι σήμερα το μεσημέρι βρέθηκε ένα πτώμα στην κεντρική Στοκχόλμη» είπε κάνοντας πέρα τα χαρτιά του. Η Άνικα καθόταν δίπλα στην Μ πίριτ. Και οι δύο κρατούσαν σημειώσεις. Ο Μ πέρτιλ Στραντ περιφερόταν κάπου στ’ αριστερά τους, ψάχνοντας τις κατάλληλες γωνίες για τις φωτογραφίες του. «Λάβαμε πολλά αιτήματα για πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση κατά τη διάρκεια της μέρας, γι’ αυτό αποφασίσαμε να δώσουμε αυτή την κάπως αυτοσχέδια συνέντευξη τύπου» συνέχισε. «Καλύτερα να σας παραθέσω πρώτα ορισμένα γεγονότα κι έπειτα ευχαρίστως θα απαντήσω και ιδιαιτέρως στις ερωτήσεις σας. Είστε σύμφωνοι;» Οι δημοσιογράφοι κατένευσαν. Ο εκπρόσωπος τύπου πήρε και πάλι τις σημειώσεις του. «Η Άμεση Δράση έλαβε ειδοποίηση για κάποιο πτώμα στις

STUDIO SEX

77

δώδεκα και σαράντα οχτώ» είπε. «Το άτομο που έδωσε την πληροφορία ήταν ένας απλός πολίτης που έτυχε να περνά από εκείνο το σημείο». Πρεζάκι, έγραψε η Άνικα στο σημειωματάριό της. Ο εκπρόσωπος τύπου έμεινε σιωπηλός για μια στιγμή κι έπειτα συνέχισε. «Το πτώμα ανήκει σε μια νεαρή γυναίκα, η οποία αναγνωρίστηκε. Ονομάζεται Χάνα Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι, δεκαεννιά ετών, κάτοικος Στοκχόλμης. Οι συγγενείς της ειδοποιήθηκαν». Η Άνικα ένιωσε το στομάχι της ν’ ανακατεύεται. Αυτά τα συννεφιασμένα μάτια είχαν τώρα όνομα. Κοίταξε γύρω της στα κλεφτά για να δει τις αντιδράσεις των συναδέλφων της. Κανείς δεν έδειχνε το παραμικρό συναίσθημα. «Η Γιοσεφίν στραγγαλίστηκε» είπε ο εκπρόσωπος τύπου. «Η ακριβής ώρα του θανάτου δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη εκατό τοις εκατό, αλλά πιστεύουμε ότι συνέβη σήμερα, κάποια στιγμή ανάμεσα στις τρεις και στις εφτά το πρωί». Δίστασε για λίγο πριν συνεχίσει. «Η εξέταση του πτώματος έδειξε ότι δέχτηκε σεξουαλική επίθεση πριν πεθάνει». Η εικόνα άστραψε στιγμιαία μπροστά στα μάτια της Άνικα: τα στήθη, τα μάτια, τα ουρλιαχτά. Ο εκπρόσωπος τύπου σήκωσε το βλέμμα του από το τραπέζι και τις σημειώσεις του. «Θα χρειαστούμε τη βοήθεια του κοινού για να πιάσουμε τον τρελό που το έκανε αυτό» είπε κουρασμένα. «Δεν έχουμε πολλά στοιχεία για να προχωρήσουμε». Η Άνικα έριξε μια ματιά στην Μ πίριτ. Είχε δίκιο τελικά. «Οι αρχικές μας έρευνες δείχνουν ότι το σημείο στο οποίο βρέθηκε το πτώμα είναι και το σημείο όπου δολοφονήθηκε· υπάρχουν στοιχεία που υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία. Απ’ όσο γνωρίζουμε, ο τελευταίος άνθρωπος που είδε τη Γιοσεφίν ζωντανή, εκτός από τον δολοφόνο, ήταν το άτομο που συγκατοικούσε μαζί της. Χωρίστηκαν στο εστιατόριο όπου δούλευαν κι οι δύο λίγο πριν από τις πέντε το πρωί, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούμε να περιορίσουμε το πιθανό χρονικό

78

LIZA MARKLUND

διάστημα κατά το οποίο έλαβε χώρα ο φόνος στις δύο ώρες». Μ ερικά φλας άστραψαν. Η Άνικα υπέθεσε ότι ήταν του Μ πέρτιλ Στραντ. «Οπότε...» κατέληξε ο εκπρόσωπος τύπου «κάποια στιγμή ανάμεσα στις πέντε και στις εφτά η ώρα σήμερα το πρωί, η Χάνα Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι δολοφονήθηκε στο Πάρκο Κρουνουμπέργ στη Στοκχόλμη. Τα στοιχεία της έρευνας δείχνουν ότι έπεσε θύμα βιασμού». Κοίταξε το ακροατήριό του, και το βλέμμα του σταμάτησε στην Άνικα. Εκείνη ξεροκατάπιε. «Θέλουμε να έρθουμε σε επαφή με όλους − επαναλαμβάνω: με όλους όσοι βρέθηκαν κοντά στο Πάρκο Κρουνουμπέργ, στην Παρκγκάταν, στη Χαντβερκαργκάταν ή στη Σανκτ Γερανσγκάταν ανάμεσα στις πέντε και στις εφτά η ώρα σήμερα το πρωί. Θα χαρούμε πολύ να λάβουμε οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να θεωρηθεί χρήσιμη. Έχουμε ανοίξει ειδική τηλεφωνική γραμμή για να δεχόμαστε κλήσεις από το κοινό. Ο κόσμος μπορεί να μιλά σε κάποιον τηλεφωνητή ή ν’ αφήνει μήνυμα. Ακόμα κι αν κάποιος θεωρεί ότι η πληροφορία που έχει να μας δώσει δεν είναι σημαντική, μπορεί να σχετίζεται άμεσα με την ευρύτερη εικόνα των γεγονότων. Γι’ αυτό ζητάμε απ’ όλους όσοι είδαν κάτι ασυνήθιστο εκείνη την ώρα να επικοινωνήσουν μαζί μας». Έπειτα έμεινε σιωπηλός. Μ ικρά σωματίδια σκόνης πετούσαν στον αέρα. Η ξηρή ατμόσφαιρα γαργαλούσε τον λαιμό της Άνικα. Ο δημοσιογράφος μιας πρωινής εφημερίδας καθάρισε τον λαιμό του. «Υπάρχει κάποιος ύποπτος;» ρώτησε με βεβαιότητα στον τόνο της φωνής του. Η Άνικα τον κοίταξε έκπληκτη. Μ α καλά, δεν είχε καταλάβει τίποτα; «Όχι» απάντησε ευγενικά ο εκπρόσωπος τύπου. «Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό για μας να πάρουμε πληροφορίες από το κοινό». Ο δημοσιογράφος κράτησε μερικές σημειώσεις.

STUDIO SEX

79

«Τι είδους στοιχεία δείχνουν ότι ο φόνος διαπράχθηκε στο σημείο όπου βρέθηκε το πτώμα;» ρώτησε ο Άρνε Πόλσον. «Δεν μπορούμε να τα αποκαλύψουμε σ’ αυτή τη φάση» είπε ο εκπρόσωπος τύπου. Οι δημοσιογράφοι έκαναν μερικές ακόμα σχεδόν ανόητες ερωτήσεις, αλλά ο εκπρόσωπος τύπου δεν ήταν πρόθυμος να δώσει περισσότερες πληροφορίες. Τελικά, ο δημοσιογράφος του ραδιοφωνικού σταθμού ρώτησε αν θα μπορούσε να του κάνει μερικές ερωτήσεις κατ’ ιδίαν. Η συνέντευξη τύπου έληξε. Κράτησε περίπου είκοσι λεπτά. Ο Μ πέρτιλ Στραντ στεκόταν στο βάθος της αίθουσας, στηριγμένος σ’ ένα ασπρόμαυρο διαχωριστικό. «Θέλεις να περιμένουμε μέχρι να τελειώσει ο ραδιοφωνικός μαζί του και να του μιλήσουμε εμείς μετά;» ρώτησε η Άνικα. «Νομίζω ότι πρέπει να χωριστούμε» είπε η Μ πίριτ. «Μ ια από μας μένει και μιλάει μαζί του, ενώ η άλλη προσπαθεί να βρει φωτογραφίες της κοπέλας». Η Άνικα κατένευσε· ακουγόταν λογικό. «Μ πορώ να πάω εγώ στο γραφείο υπηρεσίας του εγκληματολογικού και να ελέγξω το αρχείο των διαβατηρίων» είπε η Μ πίριτ «αν θέλεις να μείνεις εσύ και να μιλήσεις στον Γέστα». «Στον Γέστα;» «Έτσι τον λένε. Θα μείνεις, Μ πέρτιλ; Μ πορώ να πάρω ταξί...» Αφού τέλειωσε ο ραδιοφωνικός, τη θέση του πήρε ο Άρνε Πόλσον. Ο δεύτερος δημοσιογράφος της άλλης απογευματινής εφημερίδας είχε εξαφανιστεί. Η Άνικα έβαζε στοίχημα ότι η Μ πίριτ θα έπεφτε πάνω του όταν θα πήγαινε να ψάξει το αρχείο των διαβατηρίων. Ο Άρνε Πόλσον έμεινε με τον εκπρόσωπο τύπου αρκετή ώρα, περίπου όση ώρα κράτησε και η συνέντευξη τύπου. Στις έντεκα παρά τέταρτο, όλοι εκτός από την Άνικα και τον Μ πέρτιλ Στραντ είχαν εγκαταλείψει. Ο εκπρόσωπος τύπου ήταν κουρασμένος όταν κάθισε τελικά η Άνικα μαζί του σε μια γωνιά της άδειας αίθουσας.

80

LIZA MARKLUND

«Σας φαίνεται δύσκολο όλο αυτό;» ρώτησε η Άνικα. Ο Γέστα την κοίταξε έκπληκτος. «Τι εννοείτε;» «Θα πρέπει να βλέπετε τόσα και τόσα. Πώς το κάνετε;» «Δεν είναι και τόσο φοβερό. Έχετε ερωτήσεις;» Η Άνικα ξεφύλλισε το σημειωματάριό της. «Είδα την κοπέλα στο πάρκο» είπε ήρεμα η Άνικα, παρεμπιπτόντως σχεδόν. «Δεν φορούσε τίποτα, και δεν είδα κανένα ρούχο εκεί κοντά. Άρα είτε πήγε γυμνή στο νεκροταφείο είτε τα ρούχα της βρίσκονται κάπου αλλού. Τα έχετε βρει;» Κοίταξε τον εκπρόσωπο τύπου κατάματα. Εκείνος ανοιγόκλεισε τα μάτια του από την έκπληξη. «Όχι, μόνο το εσώρουχο» είπε. «Αλλά δεν μπορείτε να το γράψετε αυτό!» «Γιατί όχι;» «Μ πορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην έρευνα» είπε βιαστικά. «Ελάτε τώρα!» είπε η Άνικα. «Πώς;» Ο άντρας το σκέφτηκε λίγο. «Καλά» είπε. «Φαντάζομαι ότι μπορείτε να το κοινοποιήσετε, δεν νομίζω ότι θα έχει και τόση σημασία». «Πού βρήκατε το εσώρουχό της; Σε τι κατάσταση ήταν; Πώς ξέρετε ότι ήταν δικό της;» «Η κιλότα της κρεμόταν από έναν θάμνο εκεί κοντά, ροζ, συνθετική. Την εξετάσαμε κι ανήκε σ’ αυτήν». «Α, μάλιστα» είπε η Άνικα. «Καταφέρατε ν’ αναγνωρίσετε το πτώμα πολύ γρήγορα. Πώς έγινε αυτό;» Ο εκπρόσωπος τύπου αναστέναξε. «Ναι, λοιπόν... Την αναγνώρισε το άτομο με το οποίο συγκατοικούσε, όπως είπα». «Άντρας ή γυναίκα;» «Μ ια νεαρή γυναίκα, όπως κι εκείνη». «Είχε αναφέρει κάποιος ότι η Γιοσεφίν αγνοείται;» Ο εκπρόσωπος τύπου κατένευσε. «Ναι, η συγκάτοικός της». «Πότε;» «Δεν γύρισε στο σπίτι χτες το βράδυ, κι όταν δεν εμφανίστηκε στη δουλειά, η φίλη της κάλεσε την αστυνομία, στις εξήμισι».

STUDIO SEX

81

«Οπότε τα κορίτσια ζούσαν κι εργάζονταν μαζί;» «Έτσι φαίνεται». Η Άνικα κράτησε μερικές σημειώσεις κι έμεινε για λίγο σκεφτική. «Και τα υπόλοιπα ρούχα;» «Δεν τα έχουμε βρει. Ψάξαμε σε ακτίνα πέντε τετραγώνων από τον τόπο του εγκλήματος. Δυστυχώς οι κάδοι απορριμμάτων γύρω από τη Φριντεμσπλάν αδειάστηκαν σήμερα το πρωί, αλλά έχουμε στείλει κόσμο να ψάξει στη χωματερή αυτή τη στιγμή που μιλάμε». «Πώς ήταν ντυμένη;» Ο εκπρόσωπος τύπου έβαλε το χέρι του στη δεξιά τσέπη του σακακιού του κι έβγαλε ένα μικρό σημειωματάριο. «Μ αύρο μίνι φόρεμα...» διάβασε από μέσα «λευκά αθλητικά παπούτσια και τζιν μπουφάν. Και μάλλον κρατούσε μια τσάντα Ρόκο Μ παρόκο». «Δεν φαντάζομαι να έχετε κάποια φωτογραφία της; Από την τελετή αποφοίτησής της ίσως;» είπε η Άνικα. Ο εκπρόσωπος τύπου όργωσε με το χέρι του τα μαλλιά του. «Πράγματι, είναι σημαντικό να ξέρει ο κόσμος πώς ήταν φυσιογνωμικά» είπε. «Τη χρειάζεστε απόψε;» Η Άνικα κατένευσε. «Φωτογραφία από την τελετή αποφοίτησης... Θα δω τι μπορώ να κάνω» είπε. «Τίποτε άλλο;» Η Άνικα δάγκωσε τα χείλια της. «Κάτι την είχε δαγκώσει» είπε τελικά. «Στο ένα της χέρι». Ο εκπρόσωπος τύπου φάνηκε έκπληκτος. «Σ’ αυτή την περίπτωση, εσείς ξέρετε περισσότερα από μένα». Η Άνικα άφησε το σημειωματάριό της στην ποδιά της. «Ποια ήταν;» ρώτησε ήρεμα. Ο Γέστα αναστέναξε. «Δεν ξέρουμε» είπε. «Δεν ξέρουμε τίποτα, πέρα απ’ το ότι είναι νεκρή». «Τι είδους ζωή έκανε; Σε ποιο εστιατόριο δούλευε; Είχε αγόρι;» Ο εκπρόσωπος τύπου έβαλε πάλι το σημειωματάριό του στην τσέπη του.

82

LIZA MARKLUND

«Θα προσπαθήσω να βρω μια άκρη με τη φωτογραφία» είπε καθώς σηκωνόταν.

STUDIO SEX

83

11

Η

Μ πίριτ έγραφε πυρετωδώς όταν γύρισαν η Άνικα κι ο Μ πέρτιλ Στραντ στην αίθουσα σύνταξης. «Ήταν κουκλάρα» είπε η Μ πίριτ δείχνοντας προς τον Πέλε, στο γραφείο του φωτογραφικού αρχείου. Η Άνικα πήγε κατευθείαν εκεί και κοίταξε τη μικρή, ασπρόμαυρη φωτογραφία από το μητρώο των διαβατηρίων. Η Χάνα Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι χαμογελούσε στον φακό. Τα λαμπερά μάτια και το εκτυφλωτικό χαμόγελο μόνο σε μια έφηβη γεμάτη αυτοπεποίθηση θα μπορούσαν ν’ ανήκουν. «Δεκαεννιά χρονών» είπε η Άνικα νιώθοντας ξαφνικά ένα βάρος στο στήθος της. «Καλύτερα να είχαμε κανονική φωτογραφία» είπε ο Πέλε Όσκαρσον. «Αυτή θα φαίνεται γκρίζα και θολή αν επιχειρήσουμε να τη μεγεθύνουμε παραπάνω από μια στήλη σε πλάτος». «Νομίζω ότι θα βρούμε μια άκρη» είπε η Άνικα απευθύνοντας μια προσευχή προς τον Γέστα. Έπειτα πήγε στην Μ πίριτ. «Ξέρεις να χειρίζεσαι το Εθνικό Μ ητρώο Διευθύνσεων;» τη ρώτησε η Μ πίριτ. Η Άνικα έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι. «Οκέι, πάμε στην Εύα-Μ πριτ» είπε η Μ πίριτ. Η Μ πίριτ άναψε τον υπολογιστή της γραμματέα και μπήκε μέσω του σάιτ Infotorg2 στο Εθνικό Μ ητρώο Διευθύνσεων. «Αυτή η βάση δεδομένων περιλαμβάνει τα στοιχεία όλων

84

LIZA MARKLUND

όσοι είναι καταχωρισμένοι ως κάτοικοι Σουηδίας αυτή τη στιγμή» εξήγησε. «Τις διευθύνσεις τους, τις προηγούμενες διευθύνσεις τους, το γένος τους, τον αριθμό της ταυτότητάς τους, τον τόπο γέννησής τους, τέτοια πράγματα». «Απίστευτο» αναφώνησε εμβρόντητη η Άνικα. «Δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα». «Είναι πολύ χρήσιμο εργαλείο για μας. Αν βρεις χρόνο, ψάξε μερικούς ανθρώπους που ξέρεις για να δεις πώς δουλεύει». Η Μ πίριτ έψαξε το όνομα «Λιλιενμπέρι, Χάνα Γιοσεφίν». Βρήκαν δύο αποτελέσματα: μια ογδονταπεντάχρονη που ζούσε στο Μ άλμε και μια δεκαεννιάχρονη από την Νταλαγκάταν στη Στοκχόλμη. «Να τη» είπε η Μ πίριτ κι έβαλε έναν σελιδοδείκτη στο αρχείο. Λιλιενμπέρι, Χάνα Γιοσεφίν, γεννηθείσα στο Τέμπι, λίγο έξω απ’ τη Στοκχόλμη, άγαμη. Η πιο πρόσφατη τροποποίηση στα στοιχεία της είχε γίνει πριν από δύο μήνες. «Ας δούμε πού έμενε» είπε η Μ πίριτ κι έκανε κλικ για να εμφανιστεί στην οθόνη της το ιστορικό της κοπέλας. Σε μερικά δευτερόλεπτα στην οθόνη εμφανίστηκε μια διαφορετική διεύθυνση. «Ρουνσλίγκαν, στο Τέμπι σίρκμπι» είπε η Μ πίριτ. «Πολύ κυριλέ περιοχή». «Πού το λέει αυτό;» ρώτησε η Άνικα διατρέχοντας με το βλέμμα της την οθόνη. Η Μ πίριτ χαμογέλασε. «Μ ερικά πράγματα υπάρχουν μόνο σ’ αυτό τον σκληρό δίσκο» είπε χτυπώντας με το δάχτυλό της το κεφάλι της. «Κι εγώ στο Τέμπι μένω. Αυτή πρέπει να είναι η διεύθυνση του πατρικού της». Εκτύπωσε τα στοιχεία κι έπειτα έκανε κι άλλη αναζήτηση. Λιλιενμπέρι Χεντ, Σιβ Μ πάρμπρου, Ρουνσλίγκαν, στο Τέμπι σίρκμπι, γεννηθείσα πριν από σαράντα εφτά χρόνια, έγγαμη. «Η μητέρα της Γιοσεφίν» είπε η Άνικα. «Πώς τη βρήκες;» «Ψάχνοντας για γυναίκες με το ίδιο επώνυμο και τον ίδιο ταχυδρομικό κώδικα» είπε η Μ πίριτ εκτυπώνοντας τις πληροφορίες και κάνοντας την ίδια αναζήτηση για άντρες.

STUDIO SEX

85

Η βάση δεδομένων έδωσε δύο αποτελέσματα: Χανς Γκούναρ, πενήντα ενός, και Καρλ Νίκλας, δεκαεννέα ετών. Και οι δύο έμεναν στη Ρουνσλίγκαν. «Κοίτα την ημερομηνία γέννησης του αγοριού» είπε η Μ πίριτ. «Η Γιοσεφίν είχε δίδυμο αδερφό» είπε η Άνικα. Η Μ πίριτ εκτύπωσε κι αυτή τη σελίδα και αποσυνδέθηκε. Έσβησε τον υπολογιστή και πήγε στον εκτυπωτή. «Πάρ’ τα αυτά» είπε δίνοντας στην Άνικα τις εκτυπώσεις. «Δες αν μπορείς να μιλήσεις με κάποιον που την ήξερε». Η Άνικα πήγε ξανά στο γραφείο της. Οι συντάκτες ύλης δούλευαν πυρετωδώς. Ο Γιάνσον φώναζε στο τηλέφωνο. Η αχνή λάμψη απ’ τις οθόνες των υπολογιστών έκανε το γραφείο σύνταξης να μοιάζει με γαλάζιο νησί που επέπλεε στη θάλασσα της αίθουσας σύνταξης. Το θέαμα την έκανε ν’ αντιληφθεί το σκοτάδι που επικρατούσε έξω. Είχε πέσει για τα καλά η νύχτα. Δεν είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή της. Μ ε το που κάθισε, χτύπησε το τηλέφωνο της Ανοιχτής Γραμμής. Η Άνικα σήκωσε το ακουστικό χωρίς να το σκεφτεί. Ήταν μια παρέα μεθυσμένων νέων που ήθελαν να μάθουν αν η Σέλμα Λάγκερλοφ3 ήταν λεσβία. «Καλέστε στο Κέντρο Ισότητας των Φύλων» είπε η Άνικα και τους το έκλεισε. Έβγαλε μ’ έναν αναστεναγμό τη στοίβα με τους τηλεφωνικούς καταλόγους, κοιτάζοντας τους διάφορους τίτλους. Στον τόπο της, στο Κατρίνεχολμ, είχαν μόνο έναν τηλεφωνικό κατάλογο για όλη τη χώρα· εδώ όμως υπήρχαν τέσσερις μόνο για τη Στοκχόλμη. Έψαξε την καταχώριση Λιλιενμπέρι, Χανς, οδός Ρουνσλίγκαν, στο Τέμπι σίρκμπι. Ήταν καταχωρισμένος ως «Αιδεσιμότατος». Σημείωσε το τηλέφωνο κι έμεινε να το κοιτάζει. Όχι, σκέφτηκε τελικά. Θα πρέπει να υπάρχει άλλος τρόπος για να βρω πληροφορίες. Έψαξε τα στοιχεία των λυκείων στο Τέμπι. Βρήκε δύο: το Τίμπλε και το Όβα. Κάλεσε και τα δύο νούμερα, αλλά και στις

86

LIZA MARKLUND

δύο περιπτώσεις η κλήση της προωθήθηκε σε ένα τηλεφωνικό κέντρο. Έπειτα από λίγη σκέψη προσπάθησε να παρακάμψει το τηλεφωνικό κέντρο των σχολείων. Αντί να πληκτρολογήσει 00 στο τέλος δοκίμασε το 01, μετά το 02, το 03... Στο 05 στάθηκε τυχερή: βγήκε ο τηλεφωνητής ενός διευθυντή ονόματι Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι, που ανακοίνωνε ότι θα βρισκόταν σε άδεια μέχρι τις 7 Αυγούστου. Στον τηλεφωνικό κατάλογο έλεγε ότι ζούσε στο Βιγκμπιχόλμ, κι όταν τηλεφώνησε στο σπίτι του τον βρήκε εκεί, και μάλιστα ξύπνιο. «Μ ε συγχωρείτε που σας καλώ Σάββατο βράδυ και τόσο αργά» είπε η Άνικα. «Δυστυχώς όμως υπάρχει σοβαρός λόγος». «Έπαθε κάτι η γυναίκα μου;» ρώτησε με αγωνία ο ΛάρσονΜ πέρι. «Η γυναίκα σας;» «Έχει πάει για ιστιοπλοΐα αυτό το Σαββατοκύριακο». «Όχι, δεν πρόκειται για τη γυναίκα σας. Μ ια κοπέλα που πρέπει να ήταν πρώην μαθήτριά σας βρέθηκε νεκρή στη Στοκχόλμη σήμερα» είπε η Άνικα κλείνοντας τα μάτια της. «Ω». Ο άντρας ακούστηκε ανακουφισμένος. «Νόμιζα ότι είχε συμβεί κάτι στη γυναίκα μου. Ποιο είναι το όνομα της μαθήτριας;» «Μ ια κοπέλα ονόματι Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι· μεγάλωσε στο Τέμπι σίρκμπι». «Σε ποιο τμήμα ήταν;» «Δεν ξέρω καν αν πήγαινε στο λύκειο Τίμπλε, αλλά μου φαίνεται το πιο πιθανό. Δεν τη θυμάστε; Δεκαεννιά χρονών, όμορφη, μακριά ξανθά μαλλιά, μεγάλα στήθη...» Σ’ εκείνο το σημείο ο διευθυντής τη διέκοψε. «Α, η Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι» είπε. «Ναι, δίκιο έχετε. Αποφοίτησε από το τμήμα Μ έσων Μ αζικής Ενημέρωσης φέτος την άνοιξη». Η Άνικα ξεφύσηξε και άνοιξε διάπλατα τα μάτια της. «Τη θυμάστε;» «Πέθανε, είπατε; Αυτό είναι τρομερό. Πού;» «Στο εβραϊκό νεκροταφείο, στο Πάρκο Κρουνουμπέργ. Δολοφονήθηκε».

STUDIO SEX

87

«Τραγικό. Ξέρουν ποιος το έκανε;» «Όχι ακόμη. Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να πείτε γι’ αυτήν, κάτι που να μας δείχνει πώς ήταν; Οτιδήποτε». Ο Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι αναστέναξε. «Α, λοιπόν» είπε. «Τι να πω; Ήταν όπως όλα τα κορίτσια σ’ αυτή την ηλικία. Χαζοχαρούμενη και ματαιόδοξη. Όλες τους ίδιες είναι πάνω κάτω, σαν να είναι ο ίδιος άνθρωπος». Η Άνικα έμεινε άναυδη. Ο διευθυντής έκανε μια παύση για να σκεφτεί. «Νομίζω ότι ήθελε να γίνει δημοσιογράφος – κατά προτίμηση της τηλεόρασης. Δεν ήταν και το πιο έξυπνο παιδί, για να είμαι ειλικρινής. Δολοφονήθηκε, είπατε; Πώς;» «Στραγγαλίστηκε. Αποφοίτησε, λοιπόν;» «Α, ναι, πέρασε όλα της τα μαθήματα». Η Άνικα ξεφύλλισε τις εκτυπώσεις. «Ο πατέρας της είναι ιερέας» του είπε. «Πιστεύετε ότι αυτό την επηρέασε με κάποιον τρόπο;» «Ιερέας; Δεν το ήξερα...» «Είχε έναν δίδυμο αδερφό, τον Καρλ Νίκλας. Πήγαινε κι αυτός στο λύκειο Τίμπλε;» «Νίκλας; Ναι, νομίζω ότι ήταν στο τμήμα Θετικών Επιστημών την περασμένη άνοιξη. Ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές του στις ΗΠΑ». Η Άνικα κρατούσε σημειώσεις. «Θυμάστε κάτι άλλο;» Ο Γιάνσον ήρθε και στάθηκε ανυπόμονα από πάνω της. Εκείνη του έκανε νόημα να φύγει. «Όχι» είπε ο διευθυντής. «Περνάνε τόσα παιδιά αποδώ». «Η Γιοσεφίν είχε πολλούς φίλους;» «Μ άλλον. Δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής, αλλά είχε σίγουρα μερικές φίλες με τις οποίες έκανε παρέα. Δεν ήταν από τα παιδιά που γίνονται στόχος των νταήδων ή κάτι τέτοιο». «Μ ήπως έχετε κατάλογο των μαθητών εκείνης της χρονιάς;» τον ρώτησε. «Από την τάξη της Γιοσεφίν;» είπε ο διευθυντής μέσα απ’ τα δόντια του. «Ναι, έχω τη σχολική επετηρίδα. Θέλετε να σας τη

88

LIZA MARKLUND

στείλω;» «Έχετε φαξ;» Είχε. Η Άνικα του έδωσε το νούμερο του φαξ του γραφείου αστυνομικού ρεπορτάζ και αυτός της υποσχέθηκε να της στείλει αμέσως τη σχολική φωτογραφία της κοπέλας. Έκλεισε το τηλέφωνο και έκανε να πάει στο γραφείο της Εύα-Μ πριτ Κβιστ, όταν χτύπησε ξανά το τηλέφωνο της Ανοιχτής Γραμμής. Δίστασε, αλλά τελικά γύρισε για να το σηκώσει. «Ξέρω ποιος σκότωσε τον Ούλοφ Πάλμε» είπε ένας άντρας ψευδίζοντας στην άλλη άκρη της γραμμής. «Μ άλιστα» είπε η Άνικα. «Και ποιος τον σκότωσε, λοιπόν;» «Ποια είναι η αμοιβή;» «Δίνουμε το πολύ πέντε χιλιάδες κορόνες για μια πληροφορία». «Μ όνο πέντε; Αυτά είναι μαλακίες. Θέλω να μιλήσω σ’ έναν απ’ τους διευθυντές». Η Άνικα άκουγε τον άντρα να πίνει. «Διευθύντρια είμαι κι εγώ. Μ ε όποιον και να μιλήσεις, πέντε χιλιάδες δίνουμε». «Δεν μου φτάνουν. Θέλω περισσότερα». «Τότε πάρε την αστυνομία. Αυτοί θα σου δώσουν πενήντα εκατομμύρια» του είπε η Άνικα και του το έκλεισε. Κι αν ο μεθύστακας έλεγε αλήθεια; σκέφτηκε καθώς πήγαινε προς το φαξ. Κι αν ήξερε στ’ αλήθεια; Κι αν η άλλη απογευματινή εφημερίδα είχε αύριο πρωτοσέλιδο τον δολοφόνο του Ούλοφ Πάλμε; Τότε εκείνη θα έμενε για πάντα στην ιστορία ως το άτομο που αγνόησε την πληροφορία του αιώνα, όπως οι εκδότες που απέρριψαν την Άστριντ Λίντγκρεν 4 ή η δισκογραφική εταιρεία που είπε όχι στους Μ πιτλς με τη δικαιολογία ότι «η μουσική με κιθάρες πνέει τα λοίσθια». Η ποιότητα του φαξ ήταν τραγική. Η Γιοσεφίν και οι συμμαθητές της δεν ήταν παρά μαύρες μουντζούρες σε ένα ριγέ, γκρίζο φόντο. Όμως κάτω από τη φωτογραφία υπήρχαν τα ονόματα όλων των μαθητών, είκοσι εννιά νέων ανθρώπων που όλοι γνώριζαν τη Γιοσεφίν. Καθώς γύριζε στο γραφείο της,

STUDIO SEX

89

υπογράμμισε όλα τα ασυνήθιστα ονόματα, πιστεύοντας ότι θα ήταν πιο εύκολο να τα βρει στον τηλεφωνικό κατάλογο. Τα παιδιά μάλλον δεν θα είχαν γραμμές στο όνομά τους, οπότε ήταν αναγκασμένη να ψάξει τους γονείς τους. «Ένα πακέτο για σένα» είπε ο Πίτερ Μ πραντ, ο επιστάτης. Ήταν ο γιος του Τούρε κι έκανε μερικές βραδινές βάρδιες τον Ιούλιο. Η Άνικα σήκωσε έκπληκτη το βλέμμα της και πήρε τον σκληρό λευκό φάκελο. Επάνω έγραφε Μην το διπλώσετε. Τον άνοιξε γρήγορα και άδειασε το περιεχόμενό του στο γραφείο της. Ήταν τρεις φωτογραφίες της Γιοσεφίν. Στην πρώτη γελούσε κοιτώντας κατευθείαν τον φακό. Ήταν μια σχετικά ανεπίσημη φωτογραφία που είχε τραβηχτεί σε στούντιο, για την αποφοίτησή της, κρίνοντας από τον ακαδημαϊκό πίλο που φορούσε στο κεφάλι της. Η Άνικα ένιωσε τις τρίχες στα μπράτσα της να σηκώνονται ορθές. Η φωτογραφία ήταν τόσο καθαρή που μπορούσε άνετα να μεγεθυνθεί, ώστε να καλύψει ακόμα και δέκα στήλες, αν χρειαζόταν. Οι άλλες ήταν δύο αξιοπρεπείς ερασιτεχνικές φωτογραφίες. Η μία έδειχνε την κοπέλα να κρατάει μια γάτα και η άλλη να κάθεται σ’ έναν καναπέ. Κάτω απ’ τις φωτογραφίες υπήρχε ένα σημείωμα από τον Γέστα, τον εκπρόσωπο τύπου της αστυνομίας. Υποσχέθηκα στους γονείς ότι οι φωτογραφίες θα κυκλοφορήσουν σε όλα τα μέσα ενημέρωσης που θα τις ζητήσουν, έγραφε. Οπότε, μόλις τελειώσετε, σας παρακαλώ να τις στείλετε και στους ανταγωνιστές σας. Η Άνικα έτρεξε στον Γιάνσον και άφησε τις φωτογραφίες μπροστά του. «Κόρη ιερέα, ονειρευόταν να γίνει δημοσιογράφος» είπε. Ο Γιάνσον πήρε τις φωτογραφίες και τις εξέτασε προσεχτικά. «Φανταστικά» είπε. «Πρέπει να τις δώσουμε στους αγαπητούς ανταγωνιστές μας όταν τελειώσουμε εμείς» είπε η Άνικα. «Φυσικά» είπε ο Γιάνσον. «Θα τους τις στείλουμε με κούριερ, αφού πάει αύριο στο τυπογραφείο η τελική τους έκδοση. Μ πράβο!»

90

LIZA MARKLUND

Η Άνικα γύρισε στο γραφείο της και κοίταξε το τηλέφωνο. Δεν είχε και πολλά να σκεφτεί, είναι η αλήθεια. Ήταν ήδη δυόμισι. Αν είχε σκοπό να βρει κάποιους απ’ τους φίλους της Γιοσεφίν έπρεπε να ξεκινήσει αμέσως. Αν το ανέβαλλε, απλώς θα αναγκαζόταν να το κάνει όταν η ώρα θα ήταν ακόμα πιο περασμένη. Ξεκίνησε με δύο ξενικά ονόματα, αλλά δεν πήρε απάντηση. Έπειτα δοκίμασε κάποια Σίλφερμπγερκ, και το σήκωσε μια κοπέλα. Η καρδιά της Άνικα άρχισε να χτυπάει δυνατά. Έκλεισε τα μάτια της και τα κάλυψε με το δεξί της χέρι. «Χίλια συγγνώμη που σας τηλεφωνώ τέτοια ώρα» είπε η Άνικα αργά και ήρεμα. «Λέγομαι Άνικα Μ πένγτζον και σας καλώ από τον Απογευματινό Τύπο. Σας παίρνω επειδή κάποια συμμαθήτριά σας, η Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι...» Η φωνή της έσπασε και αναγκάστηκε να καθαρίσει τον λαιμό της. «Ναι, ξέρω». Η κοπέλα, ονόματι Σαρλότα σύμφωνα με τη φωτογραφία, φύσηξε τη μύτη της. «Είναι τρομερό. Λυπηθήκαμε όλοι τόσο πολύ. Εμείς που μείναμε πίσω πρέπει τώρα να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, να βρούμε έναν τρόπο να το ξεπεράσουμε». Η Άνικα άνοιξε τα μάτια της, άρπαξε το στιλό της κι άρχισε να κρατάει σημειώσεις. Τελικά ήταν πιο απλό απ’ όσο περίμενε. «Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος μας» είπε η Σαρλότα. «Αυτό φοβούνται περισσότερο απ’ όλα οι νέες γυναίκες σαν εμάς. Και τώρα συνέβη σε κάποια από τις φίλες μας, σε κάποια από μας. Πρέπει να κάνουμε κάτι γι’ αυτό». Είχε σταματήσει να κλαψουρίζει και τώρα ακουγόταν αρκετά ζωηρή. Η Άνικα συνέχισε να κρατάει σημειώσεις. «Το έχετε συζητήσει με τις φίλες σου;» «Ναι, φυσικά. Αλλά καμιά δεν πίστευε ότι θα συνέβαινε ποτέ σ’ εμάς. Ποτέ δεν σκέφτεσαι ότι μπορεί να συμβεί σ’ εσένα» είπε. «Ήξερες καλά τη Γιοσεφίν;» Η Σαρλότα φύσηξε πάλι τη μύτη της και έβγαλε έναν μακρόσυρτο, βαθύ αναστεναγμό. «Ήταν η καλύτερή μου φίλη» είπε. Η Άνικα κατάλαβε ότι της έλεγε ψέματα.

STUDIO SEX

91

«Τι άνθρωπος ήταν η Γιοσεφίν;» Η Σαρλότα είχε έτοιμη την απάντησή της. «Πάντα χαρούμενη, πάντα ευγενική» είπε. «Εξυπηρετική, δίκαιη, καλή μαθήτρια. Της άρεσε να πηγαίνει σε πάρτι. Ναι, μπορείς να το πεις κι αυτό...» Η Άνικα την άκουγε σιωπηλή. «Θέλετε να σας δώσω φωτογραφία μου;» ρώτησε η Σαρλότα. Η Άνικα κοίταξε την ώρα. Θα ’πρεπε να πάει στο Τέμπι και να γυρίσει, μετά να καθαριστεί η φωτογραφία... όχι, δεν υπήρχε χρόνος. «Όχι απόψε» είπε η Άνικα. «Η εφημερίδα πάει στο τυπογραφείο σε πολύ λίγη ώρα. Μ πορώ να σε ξαναπάρω αύριο;» «Φυσικά. Μ πορείτε να με πάρετε και στο κινητό μου». Η Άνικα σημείωσε το νούμερο. Στήριξε το κεφάλι της στο χέρι της και συλλογίστηκε. Η εικόνα της Γιοσεφίν ήταν ακόμη θολή, μακρινή. Δεν είχε ιδέα τι είδους άνθρωπος ήταν η νεκρή κοπέλα. «Τι ήθελε να κάνει η Γιοσεφίν στη ζωή της;» ρώτησε. «Τι εννοείτε; Ήθελε... ε, να... ξέρετε, να κάνει οικογένεια, δουλειά κι όλα αυτά» είπε η Σαρλότα. «Πού δούλευε;» «Πού δούλευε;» «Ναι, σε ποιο εστιατόριο;» «Α, ναι. Χμ... δεν ξέρω». «Είχε μετακομίσει στη Στοκχόλμη, στην οδό Νταλαγκάταν. Την επισκέφτηκες ποτέ εκεί;» «Στην Νταλαγκάταν; Όχι...» «Ξέρεις γιατί μετακόμισε;» «Υποθέτω ότι θα πρέπει να ήθελε να ζήσει στην πόλη...» «Είχε φίλο;» Η Σαρλότα δεν απάντησε. Η Άνικα κατάλαβε. Στην πραγματικότητα η κοπέλα δεν ήξερε τη Γιοσεφίν τόσο καλά. «Λοιπόν, σ’ ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να μου απαντήσεις νυχτιάτικα» είπε η Άνικα. Στη συνέχεια, μόνο ένα τηλεφώνημα της έμενε να κάνει. Αναζήτησε το όνομα «Λιλιενμπέρι» στον τηλεφωνικό κατάλογο,

92

LIZA MARKLUND

αλλά δεν υπήρχε καμιά Γιοσεφίν στην Νταλαγκάταν. Δεν είχε χρόνο να ψάξει εκτενώς τον κατάλογο, κι έτσι κάλεσε τις Πληροφορίες. «Όχι, δεν έχω καμιά Λιλιενμπέρι στην οδό Νταλαγκάταν 64» είπε η τηλεφωνήτρια. «Μ πορεί να είναι πολύ καινούργια καταχώριση» είπε η Άνικα. «Μ πορώ να δω όλες τις γραμμές που συνδέθηκαν έως και χτες». «Είναι πιθανό να είναι απόρρητο το νούμερο;» «Όχι» απάντησε η γυναίκα. «Και πάλι θα μπορούσα να δω τα στοιχεία. Υπάρχει περίπτωση η γραμμή να είναι σε άλλο όνομα;» Η Άνικα ξεφύλλισε απεγνωσμένα τις εκτυπώσεις. Βρήκε τη μητέρα της Γιοσεφίν. «Λιλιενμπέρι Χεντ, Σιβ Μ πάρμπρου». «Χεντ» είπε. «Μ πορείτε να δείτε αν υπάρχει κάποια Χεντ στην Νταλαγκάταν 64;» Η γυναίκα κοίταξε. «Ναι, μια Μ πάρμπρου Χεντ. Λέτε να είναι αυτή;» «Ναι, αυτή είναι» είπε η Άνικα. Κάλεσε το νούμερο χωρίς δεύτερη σκέψη. Στο τέταρτο χτύπημα το σήκωσε ένας άντρας. «Έχω καλέσει στο σπίτι της Γιοσεφίν;» ρώτησε η Άνικα. «Ποιος είναι;» ρώτησε ο άντρας. «Μ ε λένε Άνικα Μ πένγτζον και τηλεφωνώ από...» «Όχι, ρε γαμώτο! Πώς γίνεται να μπλέκεις συνέχεια στα πόδια μου;» είπε ο άντρας, και η Άνικα αναγνώρισε τη φωνή του. «Κιου!» είπε. «Τι κάνεις εκεί;» «Τι διάολο νομίζεις ότι κάνω; Και πώς βρήκες αυτό το νούμερο; Ούτε εμείς δεν το έχουμε!» «Μ ε πολλή προσπάθεια» είπε η Άνικα. «Πήρα στις Πληροφορίες. Τι έχετε βρει;» Ο άντρας αναστέναξε κουρασμένα. «Κοίτα, δεν έχω χρόνο για τέτοια τώρα» είπε και το έκλεισε. Η Άνικα χαμογέλασε. Τουλάχιστον είχε βρει τον σωστό αριθμό. Και τώρα μπορούσε να γράψει ότι η αστυνομία

STUDIO SEX

93

πραγματοποίησε έρευνα το βράδυ στο διαμέρισμα της Γιοσεφίν. «Λοιπόν, θέλω να ξέρω τι ετοιμάζεις» είπε ο Γιάνσον, ενώ καθόταν στο γραφείο της. «Αυτό δουλεύω τώρα» είπε και του έκανε ένα πρόχειρο σχέδιο γραφής στο σημειωματάριό της. Ο Γιάνσον κατένευσε ικανοποιημένος κι έτρεξε στο γραφείο του. Έπειτα η Άνικα έγραψε ένα άρθρο για το ποια ήταν η Γιοσεφίν, η φιλόδοξη κόρη του ιερέα που ονειρευόταν να γίνει δημοσιογράφος. Έγραψε άλλο ένα άρθρο για τον θάνατό της, τα μάτια της, τα ουρλιαχτά της, το δαγκωμένο χέρι της, για το πόσο ταραγμένη ήταν η φίλη της. Δεν συμπεριέλαβε τα σιλικονάτα στήθη. Έγραψε για την έρευνα της αστυνομίας, τα χαμένα ρούχα, τις τελευταίες της ώρες, τον αλλόφρονα άντρα που είχε κάνει το τηλεφώνημα, την κάτοικο της περιοχής Ντανιέλα Χέρμανσον και τις ανησυχίες της και την έκκληση του εκπροσώπου τύπου: «Πρέπει να σταματήσουμε αυτόν τον τρελό». «Είναι πολύ καλό» είπε ο Γιάνσον. «Απίθανο στιλ, γεμάτο απτά γεγονότα. Είσαι καλή εσύ!» Η Άνικα ένιωσε την ανάγκη να φύγει μακριά του όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Δεν αντιδρούσε καλά στην κριτική, και αντιδρούσε ακόμα χειρότερα στους επαίνους. Ήταν προληπτική με τη μαγεία που έμοιαζε να ευθύνεται για τη διαμόρφωση των άρθρων της. Αν άρχιζε να πιστεύει στους επαίνους, η φούσκα μπορεί να έσκαγε. «Έλα, πάμε να πιούμε μια ζεστή σοκολάτα πριν γυρίσεις στο σπίτι» είπε η Μ πίριτ.

94

LIZA MARKLUND

12

Ο

υπουργός διέσχιζε τη γέφυρα Μ περνές στο Λούλεο. Ένα παλιό αμερικανικό αυτοκίνητο τον πλησίαζε σταθερά, με την οροφή κατεβασμένη και κάποιους μεσόκοπους μεθύστακες κρεμασμένους απ’ τις πόρτες. Εκτός απ’ αυτούς, δεν κυκλοφορούσε ψυχή έξω. Αφού έστριψε στα στενά δρομάκια πίσω από τον πράσινο όγκο του κτιρίου Κοινωνικών Υπηρεσιών, ξεφύσηξε αργά. Ο θόρυβος και το βουητό τον ακολουθούσαν σχεδόν για χίλια χιλιόμετρα. Τώρα το ταξίδι του έφτανε στο τέλος του. Πάρκαρε έξω από το γραφείο ενοικιάσεων και κάθισε λίγο ν’ απολαύσει την ησυχία. Άκουγε ακόμη ένα σφύριγμα στο αριστερό του αυτί. Ήταν τόσο κουρασμένος, που του ερχόταν αναγούλα. Όμως δεν είχε επιλογή. Αναστέναξε και βγήκε απ’ το αυτοκίνητο. Τα πόδια του είχαν μουδιάσει. Έριξε μια γρήγορη ματιά γύρω του και μετά ούρησε πίσω από το αυτοκίνητο. Οι τσάντες ήταν πιο βαριές απ’ όσο περίμενε. Δεν θα τα καταφέρω, σκέφτηκε. Ανηφόρισε τον κεντρικό δρόμο περνώντας μπροστά από το αστυνομικό τμήμα, ώσπου έφτασε στην παλιά συνοικία του Εστερμάλμ. Μ όλις που μπορούσε να διακρίνει το σπίτι του πίσω από τις σημύδες. Το φυσητό γυαλί των τζαμιών άστραφτε. Τα ποδήλατα των παιδιών ήταν παρατημένα στη βεράντα. Το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας ήταν ανοιχτό. Χαμογέλασε όταν είδε την κουρτίνα να σαλεύει ελαφρά στο αεράκι.

STUDIO SEX

95

«Κρίστερ...;» Η γυναίκα του τον κοίταξε ξαφνιασμένη βλέποντάς τον να μπαίνει αθόρυβα στο δωμάτιο. Εκείνος πήγε βιαστικά στο κρεβάτι και κάθισε δίπλα της, της χάιδεψε τα μαλλιά και της έδωσε ένα φιλί. «Κοιμήσου, αγάπη μου» της ψιθύρισε. «Τι ώρα είναι;» «Τέσσερις και τέταρτο». «Εντάξει η διαδρομή;» «Ναι, μια χαρά. Κοιμήσου». «Και το ταξίδι πήγε καλά;» Εκείνος δίστασε. «Έφερα κονιάκ από το Αζερμπαϊτζάν» είπε. «Δεν νομίζω να έχουμε ξαναδοκιμάσει, ε;» Χωρίς να του απαντήσει, τον τράβηξε κοντά της και ξεκούμπωσε το παντελόνι του.

Ο ήλιος είχε βγει και κρεμόταν σαν ώριμο πορτοκάλι πάνω ακριβώς από τον ορίζοντα, χτυπώντας την κατευθείαν στο πρόσωπο. Έκανε ήδη ζέστη, παρότι ήταν ακόμη τεσσερισήμισι το πρωί. Η Άνικα ένιωθε ζαλισμένη από την κούραση. Η Γερβελσγκάταν ήταν τελείως άδεια, κι έτσι ακολούθησε τη διαχωριστική γραμμή του δρόμου ως τη στάση του λεωφορείου. Τα πόδια της δεν τη βαστούσαν άλλο, κι έτσι σωριάστηκε στο παγκάκι της στάσης. Πριν φύγει είχε δει το προσχέδιο που είχε κάνει ο Γιάνσον για το πρωτοσέλιδο. Το μεγαλύτερο μέρος του το καταλάμβαναν η φωτογραφία της Γιοσεφίν από την τελετή αποφοίτησής της και ο τίτλος: ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜ Α ΣΕ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ. Η Άνικα είχε γράψει το κείμενο του πρωτοσέλιδου μαζί με τον Γιάνσον. Τα άρθρα της είχαν μπει στις σελίδες έξι, εφτά, οχτώ, εννιά και δώδεκα. Εκείνο το βράδυ είχε γεμίσει περισσότερες στήλες απ’ ό,τι συνολικά τις εφτά εβδομάδες που δούλευε στην εφημερίδα. Ε, λοιπόν, καλά πήγε. Τα κατάφερα.

96

LIZA MARKLUND

Έγειρε το κεφάλι της στο πλεξιγκλάς της στάσης του λεωφορείου και έκλεισε τα μάτια της, πήρε βαθιές ανάσες και συγκεντρώθηκε στους θορύβους του δρόμου. Οι ελάχιστοι ήχοι που ακούγονταν έρχονταν από πολύ μακριά. Παραλίγο να την πάρει ο ύπνος, όταν ξύπνησε από ένα υστερικό πουλί που τιτίβιζε μέσα από το συγκρότημα της πρεσβείας. Πέρασε αρκετή ώρα πριν συνειδητοποιήσει ότι δεν είχε ιδέα αν θα περνούσε το λεωφορείο. Σηκώθηκε μουδιασμένα και τσέκαρε τα δρομολόγια. Τα πρωινά της Κυριακής το 56 ξεκινούσε στις 07.13, πράγμα που σήμαινε ότι θα έπρεπε να περιμένει δυόμισι ώρες. Έβγαλε ένα δυνατό βογκητό. Δεν είχε άλλη επιλογή, έπρεπε να περπατήσει. Έπειτα από λίγα λεπτά είχε ανοίξει το βήμα της. Τελικά δεν ήταν τόσο άσχημα όσο φανταζόταν. Τα πόδια της κινούνταν αυτόματα προκαλώντας κύματα στον αέρα που την περιέβαλλε. Ακολούθησε τη ράμπα από τη Δυτική Γέφυρα προς τη Φριντεμσπλάν. Καθώς έφτανε στον οδό Ντρότνινγκχολμ ξεπρόβαλε μπροστά της η βλάστηση. Το Πάρκο Κρουνουμπέργ φωτιζόταν από πίσω κι έμοιαζε ασφυκτικά σκοτεινό. Ήξερε ότι δεν είχε επιλογή. Έπρεπε να ξανανέβει εκεί πάνω. Η ταινία της αστυνομίας είχε αφαιρεθεί. Μ όνο στα κάγκελα υπήρχε ακόμη πλαστική ταινία. Η Άνικα πήγε στη σιδερένια πύλη και τα δάχτυλά της χάιδεψαν το μεταλλικό τόξο του λουκέτου. Ο ήλιος είχε αγγίξει τις κορυφές των μοσχολεμονιών κάνοντας τα φύλλα τους να λάμπουν. Θα πρέπει να έφτασε εδώ τέτοια ώρα περίπου, σκέφτηκε η Άνικα. Θα είχε δει τον ίδιο ήλιο να κάνει τα ίδια παιχνιδίσματα πάνω στα φύλλα. Πόσο εύθραυστα είναι όλα. Πόσο γρήγορα μπορούν όλα ν’ αλλάξουν. Η Άνικα έκανε τον γύρο του νεκροταφείου και βγήκε στην ανατολική πλευρά. Τα χέρια της χόρευαν πάνω στις καμπύλες και στις αψίδες του κιγκλιδώματος. Τα γόνατά της λύγισαν και σωριάστηκε μαλακά στο γρασίδι. Δίχως να το αντιληφθεί, τα μάτια της είχαν γεμίσει δάκρυα που κυλούσαν σιωπηλά στα μάγουλά της κι έσταζαν στην τσαλακωμένη φούστα της. Έγειρε κι ακούμπησε το μέτωπό της πάνω στα κάγκελα, κλαίγοντας

STUDIO SEX

97

ήρεμα και σιωπηλά. «Από πού την ήξερες;» Η Άνικα πετάχτηκε όρθια. Τινάζοντας τα χέρια της στον αέρα, γλίστρησε στο γρασίδι και προσγειώθηκε βαριά στη βάση της ραχοκοκαλιάς της. «Συγγνώμη, δεν ήθελα να σε τρομάξω». Η νεαρή κοπέλα που της μίλησε είχε κόκκινα μάτια κι η όψη της ήταν χάλια από το κλάμα. Μ ιλούσε με αχνή, ωστόσο ευδιάκριτη προφορά. Η Άνικα την κοίταξε. «Ε... Δεν την ήξερα. Δεν γνωριζόμασταν. Αλλά την είδα όταν τη βρήκαν εδώ. Ήταν νεκρή». «Πού;» ρώτησε η κοπέλα κάνοντας ένα βήμα προς το μέρος της. Η Άνικα της έδειξε. Η κοπέλα πλησίασε και κοίταξε σιωπηλή ένα δυο λεπτά. Έπειτα κάθισε κάτω στο γρασίδι, δίπλα στην Άνικα, και γυρίζοντας την πλάτη της στο νεκροταφείο έγειρε πάνω στα κάγκελα. «Κι εγώ την είδα» είπε παίζοντας με το στρίφωμα της μπλούζας της. Η Άνικα έψαξε να βρει κάτι μέσα στην τσάντα της για να φυσήξει τη μύτη της. «Την είδα στο νεκροτομείο. Αυτή ήταν. Φαινόταν εντάξει, φαινόταν καλά». Η Άνικα ξεροκατάπιε και κοίταξε πάλι την κοπέλα. Θεέ και Κύριε! Ήταν η συγκάτοικος της Γιοσεφίν, η κοπέλα που την είχε αναγνωρίσει. Θα πρέπει να ήταν πολύ καλές φίλες. Συνειδητοποίησε ότι είχε αρχίσει να σκέφτεται το αυριανό πρωτοσέλιδο του Απογευματινού Τύπου και ξαφνικά ένιωσε ντροπή. Αυτό την έκανε να ξαναβάλει τα κλάματα. Η κοπέλα δίπλα της άρχισε επίσης να κλαψουρίζει. «Ήταν τόσο καλή» είπε η κοπέλα. «Ώρες ώρες ήταν πολύ τεμπέλα, αλλά δεν ήθελε να κάνει κακό σε κανέναν». «Δεν τη γνώριζα» είπε η Άνικα φυσώντας τη μύτη της σε μια σελίδα που είχε σκίσει από ένα τετράδιο. «Δουλεύω σε μια εφημερίδα. Έγραψα άρθρα για τη Γιοσεφίν». Η κοπέλα κοίταξε την Άνικα.

98

LIZA MARKLUND

«Κι η Γιόσι ήθελε να γίνει δημοσιογράφος» είπε. «Ήθελε να γράφει για παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα». «Μ πορεί κάποια στιγμή να κατάφερνε να δουλέψει στον Απογευματινό Τύπο» είπε η Άνικα. «Τι έγραψες;» Η Άνικα πήρε βαθιά ανάσα, διστάζοντας μια στιγμή. Κάθε ίχνος ικανοποίησης που είχε νιώσει για τα άρθρα της είχε εξαφανιστεί. Ήθελε ν’ ανοίξει η γη να την καταπιεί. «Ότι σκοτώθηκε αφού έπεσε θύμα σεξουαλικής επίθεσης στο νεκροταφείο» είπε γρήγορα. Η κοπέλα κατένευσε και γύρισε απ’ την άλλη. «Την είχα προειδοποιήσει» είπε. Η Άνικα, που όλη αυτή την ώρα έπαιζε στα χέρια της το χαρτί προσπαθώντας να το κάνει μπάλα, κοκάλωσε. «Τι εννοείς;» Η κοπέλα σκούπισε το πρόσωπό της με την ανάστροφη του χεριού της. «Ο Γιόακιμ δεν της άξιζε» είπε. «Όλο τη χτυπούσε. Στα μάτια του η Γιόσι δεν έκανε τίποτα σωστά. Είχε διαρκώς μελανιές. Αυτό της δημιουργούσε πρόβλημα στη δουλειά μερικές φορές. Εγώ της έλεγα συνέχεια να τον αφήσει, αλλά εκείνη δεν μ’ άκουγε». Η Άνικα την άκουγε με γουρλωμένα μάτια. «Ω ρε γαμώτο!» είπε. «Το είπες στην αστυνομία;» Η κοπέλα κατένευσε βγάζοντας ένα χαρτομάντιλο από την τσέπη της για να φυσήξει τη μύτη της. «Μ ε πιάνει φοβερή κρίση αλλεργίας» είπε. «Δεν φαντάζομαι να σου βρίσκονται τίποτα αντιισταμινικά;» Η Άνικα κούνησε το κεφάλι της απολογητικά. «Πρέπει να γυρίσω στο σπίτι. Δουλεύω κι απόψε, οπότε πρέπει να κοιμηθώ λίγο» είπε η κοπέλα και σηκώθηκε. Η Άνικα τη μιμήθηκε τινάζοντας το χορτάρι από τη φούστα της. «Πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι μπορεί να το έκανε ο φίλος της;» τη ρώτησε. «Έλεγε στη Γιόσι ότι μια μέρα θα τη σκότωνε» είπε η κοπέλα

STUDIO SEX

99

και κατευθύνθηκε προς την Παρκγκάταν. Η Άνικα κοίταξε προς τους τάφους μ’ ένα ολοκαίνουργιο συναίσθημα μέσα της. Ο φίλος της; Αν ήταν έτσι, τότε λογικά η υπόθεση θα λυνόταν πολύ γρήγορα. Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι δεν είχε ρωτήσει το όνομα της κοπέλας. «Συγγνώμη, πώς σε λένε;» της φώναξε από το πάρκο. Η κοπέλα σταμάτησε και γύρισε. «Πατρίσια!» της απάντησε φωναχτά. Έπειτα έκανε ξανά μεταβολή και χάθηκε στη Φλεμινγκάταν.

100

LIZA MARKLUND

13

Η

Άνικα είχε φτάσει ήδη στην πόρτα του σπιτιού της όταν θυμήθηκε ότι είχε υποσχεθεί στην Ανν Σνάπχανε να ταΐσει τις γάτες της. Έβγαλε ένα μουγκρητό και πήρε στα γρήγορα μια απόφαση. Οι γάτες μάλλον δεν θα πάθαιναν τίποτα, όμως εκείνη μπορεί και να πάθαινε κάτι αν δεν κοιμόταν σύντομα. Από την άλλη, το σπίτι της Ανν δεν απείχε πάνω από διακόσια μέτρα, κι επιπλέον της το είχε υποσχεθεί. Ψαχούλεψε την τσάντα της και βρήκε τα κλειδιά της Ανν στον πάτο, κολλημένα πάνω σε μια πολυκαιρισμένη τσίκλα. Την καλοσύνη μου μέσα! σκέφτηκε. Καθώς ανέβαινε τα σκαλοπάτια που έβγαζαν από την Πιπερσγκάταν στην Κουνγκσκλίπαν ένιωθε τα πόδια της όλο και πιο αδύναμα. Κι εκτός αυτού, πονούσε κι ο κόκκυγάς της από το πέσιμο στο πάρκο. Το μικρό διαμέρισμα της Ανν Σνάπχανε βρισκόταν στον έκτο όροφο κι είχε μπαλκόνι με υπέροχη θέα. Μ όλις έβαλε το κλειδί στην κλειδαριά οι γάτες άρχισαν να νιαουρίζουν. Ανοίγοντας την πόρτα, τις είδε να μαλώνουν για το ποια θα πρωτοκοιτάξει μέσα από τη χαραμάδα. «Ω γλυκά μου, αναρωτιόσασταν πού ήμουν;» Έσπρωξε μαλακά τις γάτες προς τα μέσα με το πόδι της, έκλεισε την πόρτα πίσω της και σωριάστηκε στο πάτωμα του χολ. Τα δυο ζώα πήδηξαν πάνω στα χέρια της κι άρχισαν να τρίβουν τις μουσούδες τους στο πιγούνι της.

STUDIO SEX

101

«Αρχίσαμε τα φιλάκια τώρα, ε;» είπε γελώντας η Άνικα. Αφού έπαιξε μαζί τους μερικά λεπτά, σηκώθηκε και πήγε στη μικροσκοπική κουζίνα. Τα μπολ τους βρίσκονταν πάνω σ’ ένα χαλάκι από φελλό δίπλα στην ηλεκτρική κουζίνα. Το γάλα είχε ξινίσει και μύριζε απαίσια. Τα μπολ με το φαγητό και το νερό ήταν άδεια. «Εντάξει, σε λίγο θα ξαναγεμίσουν...» Έχυσε το ξινισμένο γάλα, ξέπλυνε το μπολ στη βρύση κι έπειτα βρήκε λίγο γάλα στο ψυγείο. Τα γατάκια έφερναν βόλτες γύρω απ’ τα πόδια της νιαουρίζοντας σαν τρελά. «Εντάξει, εντάξει, ηρεμήστε!» Ήταν τόσο ανυπόμονα, που σχεδόν αναποδογύρισαν το πιατάκι πριν προλάβει να το ακουμπήσει κάτω. Όσο οι γάτες έπιναν το γάλα, γέμισε το πιατάκι του νερού και κοίταξε γύρω της για τροφή. Σ’ ένα ντουλάπι βρήκε τρεις κονσέρβες Whiskas. Ξαφνικά ένιωσε πως θα την έπιαναν πάλι τα κλάματα. Θυμήθηκε τον γάτο της, πίσω στο Χελεφορσνές που το καλοκαίρι έμενε με τη γιαγιά της την Άνικα στο Λίκεμπου. «Έχω γίνει πολύ συναισθηματική» είπε μεγαλόφωνα. Άνοιξε τη μια κονσέρβα ζαρώνοντας τη μύτη της λόγω της μυρωδιάς και άδειασε το λασπερό περιεχόμενό της στο τρίτο πιατάκι. Κατόπιν πήγε στην κρεβατοκάμαρα για να ελέγξει την άμμο τους, αλλά αποφάσισε να την αλλάξει την επόμενη μέρα. «Λοιπόν, μικρά μου, αντίο προς το παρόν» τους είπε. Τα γατιά την αγνόησαν. Έφυγε γρήγορα από το διαμέρισμα και ξανακατηφόρισε την Κουνγκσχολμστόρι. Είχε σχεδόν ξημερώσει. Τα πουλιά είχαν πιάσει το τραγούδι. Η Άνικα ένιωθε ζαβλακωμένη. Το βάδισμά της ήταν άρυθμο και δυσκολευόταν να υπολογίσει τις αποστάσεις. Δεν γίνεται να συνεχίσω έτσι, σκέφτηκε.

Το διαμέρισμά της ήταν ασφυκτικά ζεστό. Βρισκόταν στον τελευταίο όροφο του εσωτερικού κτιρίου ενός συγκροτήματος που είχε χτιστεί τη δεκαετία του 1880 και δεν είχε ούτε μπάνιο

102

LIZA MARKLUND

ούτε ζεστό νερό. Είχε όμως τρία δωμάτια και μεγάλη κουζίνα. Η Άνικα δεν πίστευε στην τύχη της όταν το βρήκε. «Κανείς δεν θέλει να ζει σε τόσο πρωτόγονες συνθήκες τη σήμερον ημέρα» της είχε πει η γυναίκα από το μεσιτικό γραφείο όταν η Άνικα συμπλήρωσε την αίτησή της δηλώνοντας ότι ήταν έτοιμη να ζήσει χωρίς ασανσέρ, ζεστό νερό, μπάνιο, ακόμα και ηλεκτρικό αν χρειαζόταν. Και είχε εμμείνει στη θέση της. «Καλώς. Αυτό εδώ δεν το θέλει κανείς» της είχε πει η γυναίκα δίνοντάς της μια εκτύπωση. «Οδός Χαντβερκαργκάταν 32, στον τέταρτο όροφο του εσωτερικού κτιρίου». Η Άνικα το πήρε χωρίς καν να πάει να το δει. Από τότε μακάριζε την τύχη της, αν και ήξερε ότι η ευτυχία της μπορεί να τέλειωνε από στιγμή σε στιγμή. Είχε συμφωνήσει ότι μπορούσαν να της κάνουν έξωση προειδοποιώντας τη μόλις μια εβδομάδα νωρίτερα, αν ο ιδιοκτήτης έβρισκε τα λεφτά που χρειαζόταν για ν’ ανακαινίσει το κτίριο. Άφησε την τσάντα της να πέσει στο πάτωμα και μπήκε στην κρεβατοκάμαρα. Είχε αφήσει το παράθυρο ανοιχτό πριν φύγει για τη δουλειά, όμως είχε κλείσει με τον αέρα. Το ξανάνοιξε ξεφυσώντας και πήγε προς το καθιστικό προσπαθώντας να εντοπίσει κάποιο ρεύμα του αέρα. «Πού ήσουν;» Η Άνικα σοκαρίστηκε τόσο πολύ, που πάτησε μια δυνατή στριγκλιά αναπηδώντας. Η χαμηλή φωνή ακούστηκε από τις σκιές δίπλα στο κρεβάτι της. «Χριστέ μου, πώς γίνεται να είσαι τόσο φοβητσιάρα!» Ήταν ο Σβεν, ο αρραβωνιαστικός της. «Πότε ήρθες;» τον ρώτησε, ενώ η καρδιά της χτυπούσε ακόμη δυνατά στο στήθος της. «Χτες το βράδυ. Είχα σκοπό να σε πάω σινεμά. Πού ήσουν;» «Στη δουλειά» απάντησε η Άνικα πηγαίνοντας στο καθιστικό. Αυτός σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι και την ακολούθησε. «Λες ψέματα» είπε. «Τηλεφώνησα στη δουλειά σου πριν από

STUDIO SEX

103

μία ώρα και μου είπαν ότι είχες φύγει». «Είχα πάει να ταΐσω τις γάτες της Ανν» είπε ανοίγοντας το παράθυρο του καθιστικού. «Αυτά είναι δικαιολογίες του κώλου!» της είπε εκείνος.

104

LIZA MARKLUND

Δεκαεφτά χρόνια, έξι μήνες και είκοσι μία μέρες

Υπάρχει μια διάσταση όπου τα όρια ανάμεσα στα ανθρώπινα σώματα θολώνουν. Ζούμε ο ένας μαζί με τον άλλο, μέσα στον άλλο, πνευματικά, σωματικά. Οι μέρες γίνονται στιγμές. Πνίγομαι στα μάτια του. Τα σώματά μας διαλύονται, εισέρχονται σ’ έναν άλλο χρόνο. Ο έρωτας είναι χρυσός και κρύσταλλο. Μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε στο σύμπαν, μαζί, οι δυο μας, αλλά κι ως ένα. Αδερφή ψυχή είναι κάποιος που έχει τις κλειδαριές στις οποίες ταιριάζουν τα κλειδιά μας, και που έχει τα κλειδιά τα οποία ταιριάζουν στις δικές μας κλειδαριές. Νιώθουμε ασφαλείς με αυτούς τους ανθρώπους, στον δικό μας ιδιωτικό παράδεισο. Κάπου το διάβασα αυτό, και αρμόζει και σ’ εμάς. Τον λαχταρώ κάθε στιγμή που περνάμε χώρια. Δεν ήξερα πως ο έρωτας μπορεί να είναι τόσο προφανής, τόσο ολοκληρωτικός, τόσο σαρωτικός. Δεν μπορώ να φάω, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Μόνο μαζί του είμαι ολόκληρη, πραγματικός άνθρωπος. Αυτός μου δίνει λόγο να ζω, αυτός μου δίνει νόημα. Ξέρω πως κι εκείνος το ίδιο αισθάνεται για μένα. Μας προσφέρθηκε το σπουδαιότερο δώρο. Μη με αφήσεις ποτέ, μου λέει, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Κι εγώ του το υπόσχομαι.

STUDIO SEX

105

Κυριακή 29 Ιουλίου 14

Η

Πατρίσια ακούμπησε το χέρι της στην πόρτα του δωματίου της Γιοσεφίν. Δίστασε. Η κρεβατοκάμαρα ήταν ο προσωπικός χώρος της Γιοσεφίν και δεν της επέτρεπε να μπαίνει εκεί μέσα. Η Γιόσι ήταν πολύ αυστηρή σ’ αυτό το θέμα. «Μ πορείς να μείνεις εδώ, αλλά η κρεβατοκάμαρα είναι δική μου». Το πόμολο είχε λασκάρει. Η Πατρίσια ήθελε από καιρό να το σφίξει, αλλά δεν είχαν κατσαβίδι. Το έσπρωξε μαλακά προς τα κάτω. Η πόρτα έτριξε. Η μυρωδιά της σκόνης εισέβαλε στα ρουθούνια της. Η ζέστη ήταν πηχτή και πνιγηρή. Η Γιόσι επέμενε να καθαρίζει μόνη της το δωμάτιό της, πράγμα που σήμαινε ότι η κρεβατοκάμαρα δεν καθαριζόταν ποτέ. Το προηγούμενο βράδυ, όσο έψαχναν το δωμάτιο, οι αστυνομικοί είχαν σηκώσει δύο μηνών σκόνη και βρόμα. Το δωμάτιο λουζόταν σε ένα σκληρό φως. Οι αστυνομικοί είχαν ανοίξει τις κουρτίνες. Η Πατρίσια σκέφτηκε ξαφνικά ότι δεν είχε δει ποτέ ξανά το δωμάτιο έτσι. Το φως του ήλιου αποκάλυπτε τη σκόνη και τη βρομιά στην ταπετσαρία. Η Πατρίσια ένιωσε ξαφνικά ντροπή στη σκέψη ότι είχε βρεθεί εκεί η αστυνομία. Θα πρέπει να σκέφτηκαν ότι αυτή και η Γιόσι ζούσαν σαν γουρούνια.

106

LIZA MARKLUND

Περπάτησε αργά στο δωμάτιο και κάθισε στο κρεβάτι. Στην πραγματικότητα ήταν απλώς ένα στρώμα από την ΙΚΕΑ που είχαν πετάξει στο πάτωμα, αλλά, σε αντίθεση με το στρώμα από αφρό της Πατρίσια, αυτό εδώ είχε τουλάχιστον λίγο πάχος. Η Πατρίσια ήταν κουρασμένη. Είχε κάνει κακό ύπνο, λόγω της ζέστης, ξυπνώντας συχνά ιδρωμένη και κλαμένη. Ξάπλωσε αργά πάνω από το πάπλωμα. Όταν γύρισε το πρωί, συνειδητοποίησε σοκαρισμένη πόση μοναξιά ένιωσε τη στιγμή που μπήκε στο σιωπηλό διαμέρισμα. Οι αστυνομικοί είχαν κάνει το σπίτι άνω κάτω, αλλά δεν είχαν πάρει πολλά μαζί τους. Ήταν έτοιμη ν’ αποκοιμηθεί ανάμεσα στα μαξιλάρια, νιώθοντας τα άκρα της να συσπώνται, όπως λίγο πριν την πάρει ο ύπνος. Ανακάθισε βιαστικά. Δεν έπρεπε να κοιμηθεί στο δωμάτιο της Γιόσι. Υπήρχε μια στοίβα περιοδικά δίπλα στο κρεβάτι, κι η Πατρίσια έσκυψε και ξεφύλλισε το πάνω πάνω. Εβδομαδιαία Επιθεώρηση, το αγαπημένο της Γιόσι. Η Πατρίσια δεν το είχε και σε μεγάλη εκτίμηση· όλο για δίαιτες, μακιγιάζ και σεξ έγραφε. Όποτε το διάβαζε ένιωθε άσχημη και αδέξια, σαν να μην ήταν αρκετά καλή. Συνειδητοποίησε πως αυτό ήταν το νόημα. Μ ε το πρόσχημα ότι βοηθούσε τις νεαρές κοπέλες ν’ αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, ουσιαστικά τις έκανε να νιώθουν χειρότερα. Σήκωσε το επόμενο περιοδικό από τον σωρό. Ήταν πολύ μικρότερο. Η Πατρίσια δεν το είχε ξαναδεί. Το χαρτί ήταν φτηνό και η ποιότητα εκτύπωσης πολύ κακή. Το άνοιξε στη μέση. Δυο άντρες είχαν το πέος τους μέσα σε μια γυναίκα, ο ένας στον πρωκτό της, ο άλλος στον κόλπο της. Μ όλις που μπορούσες να διακρίνεις το πρόσωπο της γυναίκας στο φόντο. Φαινόταν σαν να ούρλιαζε, σαν να πονούσε. Κοιτώντας την εικόνα η Πατρίσια ένιωσε μια σωματική αντίδραση στον βουβώνα της. Τινάχτηκε προς τα πίσω αηδιασμένη, εν μέρει από την εικόνα κι εν μέρει από τη δική της αντίδραση. Πέταξε το περιοδικό στο πάτωμα, σαν να της είχε κάψει το χέρι. Η Γιοσεφίν δεν διάβαζε τέτοια πράγματα. Σίγουρα του Γιόακιμ ήταν. Ξάπλωσε πάλι και κάρφωσε το βλέμμα στο ταβάνι

STUDIO SEX

107

προσπαθώντας να διώξει αυτή την ντροπιαστική διέγερση που ένιωθε. Η αίσθηση υποχώρησε σιγά σιγά. Κανονικά θα έπρεπε να τα έχει συνηθίσει αυτά πλέον. Κοίταξε το δωμάτιο γύρω της. Η πόρτα της ντουλάπας ήταν ανοιχτή. Τα ρούχα της Γιοσεφίν κρέμονταν φύρδην μίγδην από τις κρεμάστρες. Η Πατρίσια ήξερε ότι μάλλον οι αστυνομικοί τα είχαν αφήσει έτσι. Η Γιόσι πρόσεχε τα ρούχα της. Αναρωτιέμαι τι θα γίνουν τώρα τα ρούχα, σκέφτηκε. Ίσως μπορώ να πάρω μερικά. Σηκώθηκε, πήγε στην ντουλάπα και χάιδεψε με το χέρι της τα ρούχα. Ακριβά συνολάκια. Τα περισσότερα απ’ αυτά της τα είχε αγοράσει ο Γιόακιμ. Η Πατρίσια δεν θα μπορούσε να φορέσει τα φορέματα· θα της ήταν πολύ μεγάλα στο μπούστο. Ίσως όμως τις φούστες; Ο ήχος από κλειδιά στην είσοδο έκανε την καρδιά της να σταματήσει σχεδόν. Έκλεισε βιαστικά την ντουλάπα. Τα πόδια της πετούσαν πάνω από το ξύλινο πάτωμα. Μ όλις που είχε προλάβει να κλείσει την πόρτα του δωματίου της Γιόσι πίσω της, όταν εμφανίστηκε στο χολ ο Γιόακιμ. «Τι κάνεις εκεί;» τη ρώτησε. Φαινόταν ιδρωμένος κι είχε σκούρες κηλίδες κάτω απ’ τις μασχάλες του. Η Πατρίσια τον κοίταξε σιωπηλή. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά, το στόμα της είχε στεγνώσει τελείως. Προσπάθησε να χαμογελάσει. «Τίποτα» είπε νευρικά. «Δεν σου έχουμε πει, ρε πούστη μου, να μην μπαίνεις στο δωμάτιο της Γιοσεφίν;» Έκλεισε την πόρτα της εισόδου χτυπώντας τη δυνατά. «Η αστυνομία» είπε εκείνη. «Ήρθαν εδώ τα γουρούνια κι άρχισαν να ψαχουλεύουν. Έκαναν τα πάντα άνω κάτω. Το ίδιο κι εκεί μέσα». Αυτός έπεσε κατευθείαν στην παγίδα. «Τα γουρούνια;» είπε, και η Πατρίσια άκουσε τον φόβο στη φωνή του. «Πήραν τίποτα;» Πήγε προς την Πατρίσια και την πόρτα της κρεβατοκάμαρας.

108

LIZA MARKLUND

«Δεν ξέρω» είπε εκείνη. «Τίποτα δικό μου, πάντως». Ο Γιόακιμ άνοιξε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας, πήγε προς το κρεβάτι και σήκωσε το πάπλωμα. «Τα σεντόνια» είπε. «Πήραν τα σεντόνια». Η Πατρίσια τον παρακολουθούσε επιφυλακτικά από την πόρτα. Εκείνος έφερε βόλτα το δωμάτιο ελέγχοντας γύρω του τα πράγματα, αλλά προφανώς δεν είδε να λείπει κάτι άλλο. Κάθισε βαριά στο κρεβάτι με την πλάτη του στην πόρτα κι έκρυψε το κεφάλι του στα χέρια του. Η Πατρίσια έμεινε ακίνητη, εισπνέοντας την αεικίνητη σκόνη. Κοίταξε τη φαρδιά πλάτη του άντρα και τα μυώδη μπράτσα του. Το φως που έμπαινε απ’ το παράθυρο έκανε τα ξανθά του μαλλιά να λάμπουν. Ήταν στ’ αλήθεια πολύ όμορφος. Η Γιοσεφίν ήταν τόσο χαρούμενη όταν τα φτιάξανε. Η Πατρίσια τη θυμόταν να κλαίει από χαρά και να της λέει πόσο υπέροχος είναι. Ο Γιόακιμ γύρισε και την κοίταξε. «Ποιος λες να το έκανε;» ρώτησε χαμηλόφωνα. Η Πατρίσια διατήρησε ουδέτερη όψη. «Κάποιος τρελός» είπε ήρεμα και αποφασιστικά. «Κανένας μεθύστακας που γύριζε στο σπίτι του από κάποια παμπ. Η Γιοσεφίν βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή». Ο Γιόακιμ της γύρισε πάλι την πλάτη. «Λες να ήταν κάποιος απ’ τους πελάτες;» είπε χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του. Η Πατρίσια ζύγισε την απάντησή της. «Κάποιος από τη χτεσινή φουρνιά εννοείς; Δεν ξέρω, εσύ τι λες;» «Αυτό θα κατέστρεφε το κλαμπ» είπε ο Γιόακιμ. Η Πατρίσια χαμήλωσε το βλέμμα της και κοίταξε τα χέρια της, που έπαιζαν με το στρίφωμα του μακό της. «Μ ου λείπει» είπε. Ο Γιόακιμ σηκώθηκε και την πλησίασε, έβαλε το χέρι του στον ώμο της και χάιδεψε απαλά το μπράτσο της. «Πατρίσια...» είπε ήρεμα «καταλαβαίνω πόσο ταραγμένη είσαι. Κι εγώ το ίδιο ταραγμένος είμαι».

STUDIO SEX

109

Εκείνη αναρίγησε, ένιωσε αμήχανα και κατέβαλε προσπάθεια για να μην αποτραβηχτεί. «Ελπίζω να τον πιάσει η αστυνομία» είπε. Ο Γιόακιμ την τράβηξε κοντά του. Ένας λυγμός συντάραξε το μυώδες κορμί του. «Γαμώτο, γαμώτο» είπε μέσα από τα σφιγμένα δόντια του. «Γαμώτο, γιατί πέθανε;» Άρχισε να κλαίει. Η Πατρίσια τύλιξε προσεχτικά τα χέρια της γύρω από την πλάτη του κι άρχισε να τον λικνίζει απαλά. «Γιόσι μου, άγγελέ μου...» Ο Γιόακιμ συνέχισε να κλαίει με δυνατούς λυγμούς. Η Πατρίσια έκλεισε τα μάτια της και πίεσε τον εαυτό της να μην αποτραβηχτεί. «Καημένε Γιόακιμ» ψιθύρισε. «Καημένε μου...» Αυτός την άφησε και πήγε στο μπάνιο, όπου φύσηξε τη μύτη του κι έπειτα κατούρησε. Εκείνη περίμενε σαν χαμένη στο χολ, ακούγοντας το τσουρτσούρισμα των ούρων κι έπειτα το καζανάκι. «Εσένα σου μίλησαν οι αστυνομικοί;» τη ρώτησε όταν βγήκε. Εκείνη ξεροκατάπιε. «Λίγο, χτες. Θέλουν να μου ξαναμιλήσουν απόψε». Αυτός την κοίταξε επίμονα. «Καλώς» είπε. «Πρέπει να πιάσουν το καθοίκι που το έκανε. Τι θα τους πεις;» Εκείνη γύρισε, πήγε στην κουζίνα κι έβαλε ένα ποτήρι νερό. «Εξαρτάται απ’ το τι θα ρωτήσουν. Δεν ξέρω και τίποτα έτσι κι αλλιώς» είπε και ήπιε το νερό. Εκείνος την είχε ακολουθήσει και τώρα στηριζόταν στο πλαίσιο της πόρτας. «Θα θέλουν να μάθουν πώς ήταν η Γιόσι κι όλα αυτά. Πώς ήταν η ζωή της...» Η Πατρίσια άφησε με θόρυβο το ποτήρι στον στεγνωτήρα και κοίταξε κατάματα τον Γιόακιμ. «Δεν θα έλεγα ποτέ κάτι που θα δημιουργούσε αρνητική εντύπωση για τη Γιόσι» είπε σταθερά. Ο άντρας φάνηκε ικανοποιημένος.

110

LIZA MARKLUND

«Έλα εδώ» της είπε και τύλιξε το χέρι του γύρω από τους ώμους της. Την οδήγησε στο χολ κι έπειτα στην ντουλάπα της Γιόσι. «Κοίτα» είπε και της έδειξε με το ελεύθερο χέρι του τα ακριβά συνολάκια της Γιοσεφίν. «Σου αρέσει κάποιο απ’ όλα αυτά; Τι λες για τούτο εδώ;» Έβγαλε ένα εφαρμοστό φόρεμα από μετάξι και μαλλί σε έντονο ροζ χρώμα, με μεγάλα, χρυσά κουμπιά. Η Γιοσεφίν το λάτρευε αυτό το φόρεμα. Πίστευε ότι την έκανε να μοιάζει με την πριγκίπισσα Νταϊάνα. Η Πατρίσια ένιωσε τα μάτια της να δακρύζουν. Ξεροκατάπιε. «Μ α, Γιόακιμ, δεν μπορώ...» «Πάρ’ το, είναι δικό σου». Η Πατρίσια έβαλε τα κλάματα. Εκείνος την άφησε και κράτησε το φόρεμα μπροστά της. «Τα βυζιά σου είναι πολύ μικρά, αλλά αυτό μάλλον διορθώνεται» της είπε χαμογελώντας. Η Πατρίσια σταμάτησε να κλαίει, χαμήλωσε το βλέμμα και πήρε την κρεμάστρα. «Ευχαριστώ» ψιθύρισε. «Φόρα το στην κηδεία» της είπε. Τον άκουσε να πηγαίνει στην κουζίνα, να παίρνει κάτι απ’ το ψυγείο κι έπειτα να φεύγει από το διαμέρισμα. Η Πατρίσια έμεινε στο δωμάτιο της Γιοσεφίν, ακίνητη, παγωμένη στο ίδιο σημείο, παρά τη ζέστη.

STUDIO SEX

111

15

Η

άλλη απογευματινή εφημερίδα είχε μιλήσει με τον πατέρα. Δεν είχε τίποτα ενδιαφέρον να πει, πέρα από το ότι δεν μπορούσε να πιστέψει πως η κόρη του είχε χαθεί· παρ’ όλα αυτά... Τουλάχιστον εκείνοι είχαν δημοσιεύσει δηλώσεις του. «Ποτέ δεν ξέρεις προς τα πού θα φυσήξει ο άνεμος» είπε η Μ πίριτ. «Αν είναι άτυχοι, θα καταλήξουν να γίνουν το θέμα μιας μεγάλης συζήτησης περί της ηθικής των Μ Μ Ε». «Επειδή μίλησαν με τους συγγενείς;» ρώτησε η Άνικα διατρέχοντας το υπόλοιπο άρθρο. Η Μ πίριτ κατένευσε και ήπιε από ένα μπουκάλι μια γουλιά μεταλλικό νερό με γεύση λεμόνι. «Πρέπει να είναι κανείς πολύ προσεχτικός» είπε. «Κάποιοι θέλουν να μιλήσουν, πολλοί όμως όχι. Δεν πρέπει ποτέ να προσπαθήσεις να ξεγελάσεις κάποιον για να μιλήσει. Εσύ πήρες τηλέφωνο τους γονείς;» Η Άνικα δίπλωσε την εφημερίδα και έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι. «Δεν μπόρεσα να το κάνω. Θα ένιωθα πολύ περίεργα». «Δεν είναι σωστό να κρίνεις εξ ιδίων» είπε η Μ πίριτ σοβαρά. «Επειδή νιώθεις εσύ περίεργα, δεν σημαίνει ότι και οι συγγενείς θα νιώθουν έτσι. Μ ερικοί το θεωρούν παρήγορο να δείχνουν ενδιαφέρον οι εφημερίδες». «Οπότε πιστεύεις ότι όλοι στα μίντια, όταν πεθαίνει ένα παιδί, πρέπει να τηλεφωνούν στην οικογένειά του;» Η Άνικα συνειδητοποίησε πόσο επιθετικό είχε ακουστεί

112

LIZA MARKLUND

αυτό. Η Μ πίριτ ήπιε άλλη μια γουλιά νερό και το σκέφτηκε λίγο. «Καμιά περίπτωση δεν είναι ίδια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά. Δεν υπάρχει προκαθορισμένος σωστός ή λάθος τρόπος να το χειριστείς. Πρέπει απλώς να είσαι πολύ, πολύ προσεχτική, και να φροντίζεις να μην πληγώσεις κανέναν». «Εγώ πάντως χαίρομαι που δεν τηλεφώνησα» είπε η Άνικα και σηκώθηκε για να πάει να πάρει καφέ. Όταν γύρισε με το αχνιστό πλαστικό ποτηράκι της, η Μ πίριτ είχε επιστρέψει στο γραφείο της. Λες να τη νευρίασα; αναρωτήθηκε η Άνικα. Είδε την Μ πίριτ σκυμμένη πάνω από μια άλλη εφημερίδα, στο βάθος της αίθουσας σύνταξης. Σήκωσε γρήγορα το τηλέφωνο και κάλεσε το εσωτερικό νούμερο της Μ πίριτ. «Σε τσάτισα;» ρώτησε συναντώντας το βλέμμα της Μ πίριτ στην άλλη άκρη της αίθουσας. «Καθόλου. Εσύ θ’ αποφασίσεις τι είναι σωστό για σένα». Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το Σπασμένο Τηλέφωνο κι η Άνικα κατέβασε το ένα ακουστικό και σήκωσε το άλλο. «Πόσα θα πάρω για μια πολύ καλή πληροφορία;» ρώτησε ένας άντρας με φωνή που πρόδιδε ταραχή. Η Άνικα του απάντησε ξεφυσώντας σιωπηλά. «Ωραία. Άκου λοιπόν. Κρατάς σημειώσεις;» «Ναι» είπε η Άνικα. «Τι έχεις να μου πεις;» «Ξέρω για έναν τηλεοπτικό αστέρα που φοράει γυναικεία ρούχα και πηγαίνει σε χυδαία σεξ κλαμπ» είπε ο άντρας, σαν να ήταν έτοιμος να σκάσει. Ανέφερε το όνομα ενός από τους πιο δημοφιλείς και αναγνωρισμένους τηλεοπτικούς παρουσιαστές της Σουηδίας. Η Άνικα ένιωσε τον θυμό της να διαχέεται μέχρι τα ακροδάχτυλά της. «Αρχίδια» ξέσπασε. «Τι σε κάνει να νομίζεις ότι ο Απογευματινός Τύπος ενδιαφέρεται να δημοσιεύσει κακεντρεχείς αηδίες σαν κι αυτή;» Ο άντρας στην άλλη άκρη της γραμμής έχασε τη σιγουριά

STUDIO SEX

113

του. «Μ α είναι φοβερό σκάνδαλο!» «Αν είναι δυνατόν, ρε γαμώτο!» είπε η Άνικα. «Ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει. Και τι σε κάνει εσένα να πιστεύεις ότι αυτό που λες είναι αλήθεια;» «Μ ου έδωσε την πληροφορία αξιόπιστη πηγή» είπε ο άντρας. «Ναι, καλά. Λοιπόν, ευχαριστώ για το τηλεφώνημα» είπε η Άνικα και του το έκλεισε. Η άλλη απογευματινή εφημερίδα είχε πάνω κάτω τα ίδια άρθρα και τις ίδιες φωτογραφίες για τον φόνο με τον Απογευματινό Τύπο, αλλά η Άνικα πίστευε ότι η δικιά της εφημερίδα είχε κάνει συνολικά καλύτερη δουλειά. Η άλλη εφημερίδα, για παράδειγμα, δεν είχε τη φωτογραφία από την τελετή αποφοίτησης της Γιοσεφίν. Οι φωτογραφίες από τον τόπο του εγκλήματος ήταν πιο ήπιες, τα κείμενά τους πιο ανάλατα, είχαν πάρει βαρετές συνεντεύξεις από περισσότερους κατοίκους της περιοχής και δεν είχαν συνδέσει το γεγονός με τον παλιό φόνο της Εύας. Δεν είχαν ούτε δάσκαλο ούτε φίλους. Ο Απογευματινός Τύπος είχε σύντομες συνεντεύξεις και με τη φίλη της Γιοσεφίν, τη Σαρλότα, και με τον διευθυντή του σχολείου της, τον Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι. «Μ πράβο, καλή δουλειά» είπε ο Σπάικ από πάνω της. Σήκωσε το βλέμμα της και είδε το αφεντικό της να την κοιτάζει. «Ευχαριστώ». Εκείνος κάθισε στην άκρη του γραφείου της. «Λοιπόν, τι κάνουμε σήμερα;» Μ ια παράξενη ζεστασιά πλημμύρισε το κορμί της. Τώρα πια είχε γίνει μια απ’ αυτούς. Ο Σπάικ είχε έρθει σ’ αυτή για να μάθει. «Σκέφτηκα να πάω να βρω τη συγκάτοικό της, την κοπέλα που την αναγνώρισε». «Λες να μιλήσει;» «Ίσως. Προσπάθησα να έρθω σ’ επαφή μαζί της». Ήξερε ενστικτωδώς ότι δεν έπρεπε να αναφέρει τη συνάντησή της με την Πατρίσια στο πάρκο. Αν το έκανε, ο

114

LIZA MARKLUND

Σπάικ θα θύμωνε που δεν είχε γυρίσει να γράψει αμέσως ένα άρθρο γι’ αυτό. «Καλώς» είπε ο διευθυντής ειδήσεων. «Ποιος καλύπτει την αστυνομία;» «Αυτό το μοιραζόμαστε» του απάντησε. «Ωραία. Τι άλλο; Λες η μαμά κι ο μπαμπάς να είναι έτοιμοι να χύσουν μερικά δάκρυα;» Η Άνικα ανακάθισε αμήχανα. «Δεν νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να τους ενοχλήσουμε». «Ο πατέρας έχει μιλήσει ήδη στον τύπο» είπε ο Σπάικ. «Τι σου είπε όταν του τηλεφώνησες;» Η Άνικα ένιωσε να κοκκινίζει. «Δεν... ε... σκέφτηκα ότι δεν έπρεπε να τους ενοχλήσω τόσο σύντομα έπειτα από...» Ο Σπάικ σηκώθηκε κι έφυγε χωρίς να πει κουβέντα. Η Άνικα ήθελε να τον φωνάξει, να του εξηγήσει πόσο άσχημα είχε νιώσει, ότι δεν είναι σωστό να φέρεσαι έτσι. Το στόμα της ήταν ανοιχτό, αλλά δεν έβγαλε κανέναν ήχο, το σηκωμένο χέρι της δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Κατάλαβε ότι έπρεπε να το κάνει· δεν ήταν δική της η απόφαση. Ο Σπάικ απομακρύνθηκε και πήγε και βούλιαξε στην καρέκλα του, στο γραφείο σύνταξης. Παρά την απόσταση, η Άνικα σχεδόν ένιωσε το βάρος του να πέφτει στην καρέκλα. Έβαλε γρήγορα το στιλό της, το σημειωματάριό της και το μαγνητοφωνάκι της στην τσάντα της και πήγε στο γραφείο του φωτογραφικού αρχείου. Κανένας φωτογράφος δεν ήταν εκεί, πράγμα που σήμαινε ότι δεν υπήρχε κανένα αυτοκίνητο διαθέσιμο. Κάλεσε ταξί. «Στο Βάσασταν. Οδός Νταλαγκάταν». Ήθελε να μάθει πώς είχε ζήσει η νεκρή γυναίκα.

Τινάχτηκε απ’ τον ύπνο του και βρήκε τη γυναίκα του να του κουνάει απαλά τον ώμο. «Κρίστερ» ψιθύρισε. «Ο πρωθυπουργός στο τηλέφωνο».

STUDIO SEX

115

Εκείνος ανακάθισε αποπροσανατολισμένος. Το κρεβάτι θαρρείς και κουνιόταν. Το σώμα του ήταν εξαντλημένο. Σηκώθηκε μ’ ένα μουγκρητό και κατευθύνθηκε προς το γραφείο του. «Θα το πάρω αποδώ» της είπε. Η φωνή του πρωθυπουργού ακουγόταν ήρεμη και ουδέτερη. Προφανώς είχε ξυπνήσει εδώ και ώρες. «Λοιπόν, Κρίστερ, έφτασες καλά στο σπίτι σου;» Ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου βυθίστηκε στην καρέκλα δίπλα στο γραφείο και όργωσε με το χέρι του τα μαλλιά του. «Ναι, μια χαρά» είπε. «Απλώς μου πήρε αρκετές ώρες να φτάσω εδώ πάνω. Εσύ πώς είσαι;» «Καλά, μια χαρά. Έχω έρθει στο Χάρπσουντ5 με την οικογένεια. Λοιπόν, πώς πήγε;» Ο Κρίστερ Λούντγκρεν καθάρισε τον λαιμό του. «Όπως περιμέναμε. Δεν είναι και πολύ λεπτοί στις διαπραγματεύσεις τους». «Φαντάζομαι ότι δεν περιμένει κανείς λεπτότητες σε τέτοιες περιστάσεις» είπε ο πρωθυπουργός. «Οπότε τι κάνουμε αποδώ και στο εξής;» Ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου έβαλε βιαστικά τις σκέψεις του σε τάξη στο θολωμένο μυαλό του. Όταν ξαναμίλησε ακούστηκε πιο οργανωμένος και συγκεντρωμένος. Είχε αρκετές ώρες να σκεφτεί στη διαδρομή μέχρι το Λούλεο. Αφού τέλειωσε το τηλεφώνημα, έμεινε ακίνητος, με το κεφάλι σκυμμένο πάνω απ’ το γραφείο. Η επιφάνεια του επίπλου ήταν καλυμμένη μ’ έναν παγκόσμιο χάρτη πριν από την πτώση του σιδηρού παραπετάσματος. Άφησε το βλέμμα του να περιπλανηθεί στις διάφορες δημοκρατίες − ανώνυμες, κίτρινες περιοχές δίχως πόλεις ή σύνορα. Η γυναίκα του τον κοίταξε ανήσυχη από την πόρτα. «Θες καφέ;» Εκείνος γύρισε και της χαμογέλασε. «Ναι, θα ’θελα» είπε και το χαμόγελό του έγινε πιο πλατύ. «Αλλά πρώτα απ’ όλα θέλω εσένα». Εκείνη τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε ξανά στην

116

κρεβατοκάμαρα.

LIZA MARKLUND

STUDIO SEX

117

16

Η

Πατρίσια τινάχτηκε όταν άκουσε το κουδούνι της πόρτας. Οι αστυνομικοί τής είχαν πει ότι θα έρχονταν πολύ αργότερα. Το στόμα της στέγνωσε. Κι αν ήταν οι γονείς της Γιόσι; Πήγε βιαστικά στο χολ και κοίταξε μέσα από το ματάκι της πόρτας. Αναγνώρισε τη φιγούρα που στεκόταν απέξω: ήταν εκείνη η γυναίκα που είχε συναντήσει στο πάρκο το πρωί. Άνοιξε αμέσως την πόρτα. «Γεια» είπε η Πατρίσια. «Πώς ήξερες πού μένω;» Η δημοσιογράφος χαμογέλασε. Φαινόταν κουρασμένη. «Υπολογιστές» της είπε. «Υπάρχουν μητρώα για τα πάντα τη σήμερον ημέρα. Μ πορώ να περάσω;» Η Πατρίσια δίστασε. «Το σπίτι είναι λίγο χάλια. Είχε έρθει η αστυνομία και τα έκανε όλα άνω κάτω». «Ορκίζομαι ότι δεν θα το ρίξω στο καθάρισμα» αστειεύτηκε η Άνικα. Η Πατρίσια παρέμεινε διστακτική μερικά δευτερόλεπτα ακόμη. «Εντάξει» είπε τελικά ανοίγοντας τελείως την πόρτα. «Αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Πώς είπες ότι σε λένε;» «Άνικα. Άνικα Μ πένγτζον». Έδωσαν τα χέρια. «Πέρνα μέσα». Η δημοσιογράφος μπήκε στο σκοτεινό χολ κι έβγαλε τα

118

LIZA MARKLUND

παπούτσια της. «Θεέ μου, έχει τόση ζέστη» είπε η Άνικα. «Το ξέρω» είπε η Πατρίσια. «Σχεδόν δεν έκλεισα μάτι». «Λόγω της Γιοσεφίν;» Η Πατρίσια κατένευσε. «Ωραίο φόρεμα» είπε η Άνικα γνέφοντας με το κεφάλι. Η Πατρίσια κοκκίνισε και χάιδεψε με το χέρι της το λαμπερό, αστραφτερό ροζ φόρεμα. «Ήταν της Γιοσεφίν. Μ ου το χάρισε ο φίλος της». «Σε κάνει να μοιάζεις με την πριγκίπισσα Νταϊάνα» της είπε η Άνικα. «Μ πα... Είμαι πολύ πιο σκούρα. Πάω να το βγάλω. Περίμενε λίγο...» Εξαφανίστηκε στο δωμάτιό της, στο καθιστικό, και κρέμασε το φόρεμα στην κρεμάστρα. Κοίταξε γύρω της για να βρει ένα άγκιστρο να στερεώσει την κρεμάστρα, αλλά μετά τα παράτησε και την κρέμασε σ’ έναν από τους μεντεσέδες της πόρτας. Έπειτα φόρεσε γρήγορα ένα σορτσάκι κι ένα φανελάκι. Η δημοσιογράφος στεκόταν στην κουζίνα όταν βγήκε. «Πολύ άσχημο εκ μέρους τους που δεν συμμάζεψαν πριν φύγουν» είπε η Άνικα γνέφοντας προς τις στοίβες των πιάτων πάνω στο τραπέζι. «Θα μου πάρει όλη μέρα να συγυρίσω» είπε η Πατρίσια. «Θες λίγο τσάι;» «Ναι, ευχαριστώ» απάντησε η Άνικα και κάθισε σε μια καρέκλα. Η Πατρίσια άναψε μια εστία της κουζίνας υγραερίου, γέμισε ένα κατσαρολάκι με νερό κι έβαλε γρήγορα τα πράγματα μέσα στα ντουλάπια. «Η Γιόσι είχε κακό άστρο» είπε η Πατρίσια. «Οι πλανήτες δεν ήταν καλοί. Ο Κρόνος ήταν στο ζώδιό της εδώ κι έναν χρόνο περίπου· περνούσε πολύ δύσκολα αυτόν τον καιρό». Έπειτα έμεινε σιωπηλή κι έκλεισε τα μάτια της για να διώξει τα δάκρυά της. Η δημοσιογράφος την κοίταξε έκπληκτη. «Πιστεύεις σ’ αυτά τα πράγματα;» τη ρώτησε. «Δεν πιστεύω απλώς, ξέρω ότι είναι αλήθεια» είπε η

STUDIO SEX

119

Πατρίσια. «Έχουμε Λίπτον και Ερλ Γκρέι». Η Άνικα διάλεξε Λίπτον. «Σου έφερα ένα φύλλο της εφημερίδας» είπε αφήνοντας την πρώτη έκδοση του Απογευματινού Τύπου στο τραπέζι. Η έκφραση της Πατρίσια δεν άλλαξε. «Να ξέρεις ότι δεν μπορείς να γράψεις ό,τι κι αν σου πω». «Εντάξει» συμφώνησε η Άνικα. «Δεν θα γράψεις ότι ήρθες εδώ». «Όπως θες» είπε η Άνικα. Η Πατρίσια περιεργάστηκε με το βλέμμα της τη δημοσιογράφο. Η Άνικα φαινόταν νέα, σχεδόν στην ηλικία της. Βύθισε το φακελάκι του τσαγιού στην κούπα της μερικές φορές, έπειτα το πίεσε μ’ ένα κουταλάκι και το έστυψε ως την τελευταία σταγόνα. «Οπότε, τι έχεις έρθει να κάνεις εδώ;» ρώτησε η Πατρίσια. «Θέλω να καταλάβω» είπε ήρεμα η Άνικα. «Θέλω να μάθω ποια ήταν η Γιοσεφίν, πώς ζούσε, τι σκεφτόταν, πώς ένιωθε. Κι εσύ τα ξέρεις όλα αυτά. Τότε θα μπορέσω να κάνω στους άλλους ανθρώπους τις κατάλληλες ερωτήσεις, χωρίς ν’ αποκαλύψω τι μου έχεις πει εσύ. Οτιδήποτε μου πεις προστατεύεται από τον νόμο. Κανένας, σε οποιαδήποτε θέση εξουσίας, δεν έχει το δικαίωμα ακόμα και να ρωτήσει σε ποιον μίλησα». Η Πατρίσια το συλλογίστηκε για λίγο πίνοντας το τσάι της. «Τι θες να μάθεις;» ρώτησε. «Εσύ ξέρεις καλύτερα» είπε η Άνικα. «Τι άνθρωπος ήταν;» Η Πατρίσια αναστέναξε. «Μ ερικές φορές φερόταν σαν παιδάκι. Θύμωνα πολύ μαζί της. Ξεχνούσε ότι είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε... τέτοια πράγματα. Οπότε εγώ καθόμουν και την περίμενα σαν ηλίθια. Και μετά δεν ζητούσε καν συγγνώμη. Έλεγε απλώς “Αχ, το ξέχασα”». Η Πατρίσια έμεινε σιωπηλή. «Όμως θα μου λείψει πολύ» πρόσθεσε. «Πού δούλευε;» ρώτησε η Άνικα. Είχε βγάλει το στιλό και το σημειωματάριό της. Η Πατρίσια το πρόσεξε και ίσιωσε την πλάτη της. «Δεν θα γράψεις τίποτε απ’ αυτά που σου λέω, έτσι;»

120

LIZA MARKLUND

Η Άνικα χαμογέλασε. «Μ ερικές φορές η μνήμη μου είναι τόσο κακή όσο της Γιοσεφίν. Κρατώ απλώς σημειώσεις για να θυμάμαι τι έχουμε πει». Η Πατρίσια χαλάρωσε. «Σ’ ένα κλαμπ που λέγεται Στούντιο Έξι. Στη Χαντβερκαργκάταν» είπε. «Αλήθεια;» αναφώνησε έκπληκτη η Άνικα. «Κι εγώ εκεί μένω! Πού στη Χαντβερκαργκάταν;» «Στην ανηφόρα. Δεν έχει καμιά πινακίδα με αστραφτερά νέον φώτα ή κάτι τέτοιο. Έχει μόνο μια μικρή, διακριτική πινακίδα στο παράθυρο». Η Άνικα σκεφτόταν. «Δεν υπάρχει μια ραδιοφωνική εκπομπή που λέγεται Στούντιο Έξι;» ρώτησε, αβέβαιη ξαφνικά. Η Πατρίσια χαχάνισε. «Ναι. Αλλά ο Γιόακιμ –ο ιδιοκτήτης του κλαμπ– ανακάλυψε ότι η Σουηδική Ραδιοφωνία δεν έχει κατοχυρώσει το όνομα. Οπότε χρησιμοποίησε το ίδιο όνομα και για το κλαμπ, κυρίως για να την μπει σ’ αυτούς στη Σουηδική Ραδιοφωνία. Εξάλλου, είναι απίθανο όνομα. Ακούγεται κάπως σαν “Στούντιο Σέξι”, κι έτσι ο κόσμος καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται. Ποιος ξέρει, ίσως τελικά να καταλήξουν όλοι στα δικαστήρια». «Γιόακιμ...» είπε η Άνικα. «Αυτός ήταν ο φίλος της Γιόσι;» Η Πατρίσια σοβάρεψε. «Αυτά που σου είπα στο πάρκο δεν πρέπει να τα πεις σε κανέναν. Ποτέ». «Μ α είπες ότι τα έχεις αναφέρει στην αστυνομία, έτσι δεν είναι;» Τα μάτια της Πατρίσια άνοιξαν διάπλατα. «Πράγματι...» συνειδητοποίησε με τρόμο «τα είπα». «Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς» την καθησύχασε η Άνικα. «Είναι πολύ σημαντικό να μαθαίνουν τέτοιου είδους πράγματα». «Μ α ο Γιόακιμ είναι τόσο ταραγμένος. Ήρθε εδώ σήμερα το πρωί και τα δάκρυά του έτρεχαν ποτάμι». Η Άνικα κοίταξε τις σημειώσεις της κι αποφάσισε ν’ αφήσει αυτό το θέμα προς στιγμήν.

STUDIO SEX

121

«Λοιπόν, τι δουλειά έκανε η Γιόσι;» «Ήταν σερβιτόρα και χορεύτρια». «Χορεύτρια;» «Στην πίστα. Όχι γυμνή, αυτό δεν επιτρέπεται. Ο Γιόακιμ δεν τα βάζει με τον νόμο. Φορούσε στρινγκ». Η Πατρίσια κατάλαβε ότι η δημοσιογράφος σοκαριζόταν εύκολα. «Οπότε ήταν... ήταν στριπτιζέζ;» «Ναι, μπορείς να το πεις κι έτσι» είπε η Πατρίσια. «Κι εσύ... είσαι κι εσύ χορεύτρια;» Η Πατρίσια γέλασε. «Όχι, ο Γιόακιμ λέει ότι τα βυζιά μου είναι πολύ μικρά. Εγώ δουλεύω στο μπαρ και μαθαίνω να κρατάω και το τραπέζι της ρουλέτας. Δηλαδή υποτίθεται ότι μαθαίνω. Δεν είμαι καλή στα μαθηματικά». Το γέλιο της έσβησε σιγά και ρούφηξε τη μύτη της μερικές φορές. Η Άνικα περίμενε σιωπηλή μέχρι να ξανασυγκροτηθεί η Πατρίσια. «Πηγαίνατε στο ίδιο σχολείο, εσύ και η Γιοσεφίν;» ρώτησε. Η Πατρίσια φύσηξε τη μύτη της σ’ ένα κομμάτι χαρτί κουζίνας κι έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι. «Όχι, καμία σχέση. Γνωριστήκαμε στο γυμναστήριο, στο Αθλητικό Κέντρο, στη Σανκτ Ερικσγκάταν. Πηγαίναμε τις ίδιες ώρες και χρησιμοποιούσαμε πάντα διπλανά ντουλαπάκια για ν’ αφήνουμε τα πράγματά μας. Η Γιοσεφίν μού μίλησε πρώτη· δεν είχε πρόβλημα να μιλήσει με οποιονδήποτε. Τα είχε μόλις φτιάξει με τον Γιόακιμ και ήταν τόσο ερωτευμένη. Μ ιλούσε ώρες ολόκληρες γι’ αυτόν. Για το πόσο όμορφος ήταν, πόσα λεφτά είχε...» Σώπασε και χάθηκε στις αναμνήσεις της. «Πώς γνωρίστηκαν;» ρώτησε η Άνικα ύστερα από λίγο. Η Πατρίσια ανασήκωσε τους ώμους της. «Ο Γιόακιμ μεγάλωσε στο Τέμπι, όπως κι εκείνη. Εγώ γνώρισα τη Γιόσι τα προπερασμένα Χριστούγεννα, πριν από ενάμιση χρόνο. Ο Γιόακιμ μόλις είχε ανοίξει το κλαμπ. Είχε από την αρχή επιτυχία. Η Γιόσι δούλευε εκεί καμιά φορά τα Σαββατοκύριακα. Εκείνη μου βρήκε τη δουλειά στο μπαρ. Έχω χαρτί πιστοποίησης για το σέρβις και όλα τα σχετικά».

122

LIZA MARKLUND

Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο στο χολ, και η Πατρίσια πετάχτηκε για να πάει να το σηκώσει. «Φυσικά, κανένα πρόβλημα» είπε στο ακουστικό. «Σε μισή ώρα». Όταν επέστρεψε στην κουζίνα, η Άνικα έβαζε τα σύνεργα του τσαγιού στον στεγνωτήρα, ενώ είχε κρύψει ήδη τα πράγματά της στην τσάντα της. «Σε λίγο θα έρθει η αστυνομία» είπε η Πατρίσια. «Καλώς. Δεν θα σε απασχολήσω άλλο» της είπε η Άνικα. «Σ’ ευχαριστώ που μου μίλησες». «Ξαναπέρνα όποτε θέλεις» είπε η Πατρίσια. Η Άνικα βγήκε στο χολ και φόρεσε τα σανδάλια της. «Πόσο ακόμη θα μείνεις εδώ;» ρώτησε. Η Πατρίσια δάγκωσε τα χείλια της. «Δεν ξέρω. Το διαμέρισμα ήταν της Γιόσι. Η μαμά της είχε μια άκρη και το έπιασε, για να μη χρειάζεται η Γιόσι να έρχεται καθημερινά εδώ από το Τέμπι σίρκμπι, όταν πέρασε στο τμήμα δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης». «Η Γιοσεφίν είχε περάσει στο τμήμα δημοσιογραφίας; Είχε τόσο καλούς βαθμούς;» Η Πατρίσια έριξε μια πλάγια ματιά στην Άνικα. «Η Γιόσι είναι πολύ έξυπνη» είπε. «Παίρνει Α σχεδόν σε όλα τα μαθήματα. Καλύτερη είναι στη γλώσσα, γράφει πολύ ωραία. Νομίζεις ότι είναι ηλίθια επειδή έχει κάνει λίγο στριπτίζ, ε;» Παρά τη σκοτεινιά στο χολ, είδε τη δημοσιογράφο να κοκκινίζει. «Μ ίλησα με τον διευθυντή του σχολείου της. Εκείνος δεν πίστευε ότι οι βαθμοί της ήταν τόσο καλοί» είπε προσπαθώντας να εξηγήσει. «Ε, και; Θα ήταν μάλλον προκατειλημμένος» είπε η Πατρίσια. «Είχε πολλούς φίλους η Γιόσι;» «Στο σχολείο εννοείς; Μ πα, δεν θα το ’λεγα. Ήταν λίγο φυτό». Έδωσαν τα χέρια και η Άνικα άνοιξε την πόρτα. Όταν βγήκε στον διάδρομο, κοντοστάθηκε.

STUDIO SEX

123

«Γιατί ήρθες να μείνεις εδώ;» ρώτησε. Η Πατρίσια κοίταξε το πάτωμα. «Η Γιόσι ήθελε να έρθω» είπε. «Γιατί;» «Επειδή φοβόταν». «Τι φοβόταν;» «Δεν μπορώ να σου πω». Η Πατρίσια είδε στο βλέμμα της δημοσιογράφου ότι είχε καταλάβει.

124

LIZA MARKLUND

17

Η

Άνικα βγήκε έξω στη λιακάδα και το φως την τύφλωσε. Ένιωθε ανακούφιση που είχε φύγει από εκείνο το σκοτεινό, βρόμικο διαμέρισμα. Μ αύρες κουρτίνες... Ήταν όλα κάπως μακάβρια εκεί μέσα. Δεν της άρεσαν αυτά που είχε ακούσει. Δεν της άρεσε το μέρος όπου ζούσε η Γιόσι. Και δεν μπορούσε παρά να διατηρεί τις επιφυλάξεις της για την καριέρα που είχε επιλέξει η κοπέλα. Πώς είναι δυνατόν να γίνει μια γυναίκα στριπτιζέζ από καθαρά δική της πρωτοβουλία; Αν ήταν δική της πρωτοβουλία, σκέφτηκε. Στη γωνία βρισκόταν ένας σταθμός του υπόγειου σιδηρόδρομου, οπότε πήρε το τρένο και κατέβηκε ύστερα από δύο στάσεις, στη Φριντεμσπλάν. Βγήκε από την έξοδο της Σανκτ Ερικσγκάταν, κοντά στο γυμναστήριο όπου είχαν γνωριστεί η Γιοσεφίν με την Πατρίσια. Έπειτα έστριψε δεξιά, πηγαίνοντας προς τον τόπο του εγκλήματος. Υπήρχαν δυο μικρά μπουκέτα λουλούδια στην είσοδο, και η Άνικα υπέθεσε ότι σύντομα θα αυξάνονταν. Στάθηκε λίγο μπροστά στα κάγκελα. Έκανε την ίδια ζέστη με την προηγούμενη μέρα, μπορεί και περισσότερη, και σύντομα η Άνικα δίψασε. Τη στιγμή που αποφάσισε να φύγει, δυο κοπέλες, μια ξανθιά και μια μελαχρινή, πλησίασαν με τα πόδια από την οδό Ντρότνινγκχολμ. Η Άνικα αποφάσισε να παραμείνει λίγο ακόμη. Φορούσαν κι οι δυο κοντά σορτσάκια και ψηλοτάκουνα παπούτσια, μασουλούσαν τσίκλα και κρατούσαν στο χέρι τους κουτάκια Pepsi M ax.

STUDIO SEX

125

«Χτες πέθανε εδώ μια κοπέλα» είπε η ξανθιά δείχνοντας το νεκροταφείο, καθώς προσπερνούσαν την Άνικα. «Άντε!» είπε η μελαχρινή γουρλώνοντας τα μάτια της. Η πρώτη κατένευσε ζωηρά κουνώντας το χέρι της. «Τη βρήκαν νεκρή εκεί πέρα, σφαγμένη. Κι αφού τη σκότωσαν, τη βίασαν». «Τι φρίκη!» είπε η μελαχρινή. Η Άνικα είδε ότι τα μάτια της είχαν αρχίσει να δακρύζουν. Σταμάτησαν δυο μέτρα πιο πέρα και κοίταξαν με ευλάβεια τις σκουροπράσινες σκιές. Σ’ ένα λεπτό τις είχαν πάρει και τις δυο τα κλάματα. «Πρέπει ν’ αφήσουμε ένα μήνυμα» είπε η ξανθιά κοπέλα. Ψάρεψαν μια παλιά απόδειξη από την τσάντα της μιας και βρήκαν ένα στιλό στην άλλη. Η ξανθιά κοπέλα έγραψε ένα μήνυμα ακουμπώντας πάνω στην πλάτη της φίλης της. Έπειτα σκούπισαν τα δάκρυά τους και κατευθύνθηκαν προς τον υπόγειο σιδηρόδρομο. Αφού εξαφανίστηκαν πίσω από τη γωνία, η Άνικα πλησίασε και διάβασε το σημείωμα. Έλεγε: Μας λείπεις. Εκείνη τη στιγμή πήρε το μάτι της μια ομάδα δημοσιογράφων από την άλλη απογευματινή εφημερίδα να βγαίνουν από ένα αυτοκίνητο σταματημένο δίπλα στην παιδική χαρά, επί της Κρουνουμπεργσγκάταν. Η Άνικα έκανε μεταβολή κι έφυγε βιαστικά πηγαίνοντας προς τη Σανκτ Γερανσγκάταν. Δεν είχε καμία διάθεση να μείνει και να πιάσει ψιλοκουβεντούλα με τον Άρνε Πόλσον. Στον δρόμο για τη στάση του λεωφορείου της γραμμής 56 συνειδητοποίησε ότι θα περνούσε ακριβώς έξω από την πόρτα της Ντανιέλα Χέρμανσον, της νεαρής μητέρας που κοιμόταν πάντα με το παράθυρο ανοιχτό. Έβγαλε το σημειωματάριό της και το κοίταξε: ναι, είχε σημειώσει τον κωδικό της εξώπορτας δίπλα στη διεύθυνση της Ντανιέλα. Χωρίς να το σκεφτεί περαιτέρω, πληκτρολόγησε τον κωδικό και μπήκε. Ο αέρας μέσα ήταν τόσο δροσερός που την έκανε ν’ αναριγήσει. Σταμάτησε επιτόπου, όταν άκουσε την πόρτα να κλείνει με βρόντο πίσω της. Το χολ της εισόδου ήταν

126

LIZA MARKLUND

διακοσμημένο με τοιχογραφίες από τη δεκαετία του σαράντα. Αναπαριστούσαν όλες το πάρκο, πιθανόν από την εποχή όπου είχε χτιστεί το συγκεκριμένο οικοδομικό τετράγωνο. Η Ντανιέλα έμενε στον δεύτερο όροφο. Η Άνικα πήρε το ασανσέρ. Χτύπησε την πόρτα, αλλά δεν απάντησε κανείς. Κοίταξε την ώρα. Ήταν τρεις και δέκα. Μ άλλον η Ντανιέλα θα ήταν στο πάρκο. Αναστέναξε. Σήμερα δεν είχε προχωρήσει και πολύ στη δουλειά της. Κοίταξε προς τη σκάλα. Παντού υπήρχαν πόρτες· τα διαμερίσματα θα πρέπει να ήταν πολύ μικρά. Τα ονόματα στα γραμματοκιβώτια ήταν γραμμένα με κίτρινα πλαστικά γράμματα. Κοίταξε το όνομα που βρισκόταν πιο κοντά: Σβένσον. Δεν χρειαζόταν να το σκεφτεί και πολύ. Αφού ήταν εκεί, καλά θα έκανε να έπαιρνε μερικές δηλώσεις από τους κατοίκους της περιοχής, για να καταγράψει τις αντιδράσεις τους. Όταν άνοιξε λίγο η πόρτα των Σβένσον, μια ξινή σωματική οσμή έκανε την Άνικα να οπισθοχωρήσει. Μ ια ασουλούπωτη γυναικεία φιγούρα με μοβ-τιρκουάζ συνθετικό φόρεμα στεκόταν μπροστά στη χαραμάδα γεμίζοντας όλο το κενό. Κοίταξε την Άνικα με μισόκλειστα, μυωπικά μάτια. Τα γκρίζα μαλλιά της γυάλιζαν από τη λίγδα και το ζελέ και κρατούσε στην αγκαλιά της ένα σκυλάκι απροσδιόριστης ράτσας. «Μ ε συγχωρείτε για την ενόχληση. Είμαι από τον Απογευματινό Τύπο...» ξεκίνησε να λέει η Ανίκα. «Δεν κάναμε τίποτα» είπε η γυναίκα κοιτώντας την Άνικα έντρομη από τη χαραμάδα. «Μ α φυσικά» είπε ευγενικά η Άνικα. «Αναρωτιόμουν απλώς αν έχετε να δηλώσετε κάτι σχετικά με το έγκλημα που διαπράχθηκε εδώ κοντά». Η γυναίκα έκανε να κλείσει την πόρτα. «Δεν ξέρω τίποτα» είπε. Η Άνικα άρχισε να σκέφτεται ότι μάλλον δεν ήταν καλή ιδέα. «Μ άλλον δεν το μάθατε. Μ ια κοπέλα δολοφονήθηκε στο πάρκο, λίγο πιο πάνω» είπε ήρεμα. «Ίσως να ήρθε και η αστυνομία εδώ και...»

STUDIO SEX

127

«Ήρθαν χτες». «Α, τότε μάλλον θα ρώτησαν...» «Δεν το έκανε ο Γέσπερ!» φώναξε η γυναίκα τελείως απροσδόκητα. Η Άνικα άφησε το σημειωματάριό της να πέσει από τα χέρια της κι έκανε δυο βήματα πίσω. «Δεν μπορούσα να τον σταματήσω με τίποτα! Και δεν πιστεύω ότι ο υπουργός είχε καμία σχέση!» Η γυναίκα έκλεισε την πόρτα με βρόντο που αντήχησε ως το κλιμακοστάσιο. Η Άνικα κοίταξε έκπληκτη την πόρτα. Τι διάολο είχε συμβεί; Μ ια πόρτα στο βάθος του διαδρόμου άνοιξε ελαφρά. «Τι σαματάς είναι αυτός;» ρώτησε ένας ηλικιωμένος άντρας, σαφώς ενοχλημένος. Η Άνικα μάζεψε το σημειωματάριό της και κατέβηκε στο ισόγειο. Όταν βγήκε στον δρόμο, έστριψε δεξιά κι απομακρύνθηκε βιαστικά, χωρίς να ρίξει δεύτερη ματιά στο πάρκο.

128

LIZA MARKLUND

18

που φρόντιζες τις γάτες μου!» «Σ’ ευχαριστώ Η Ανν Σνάπχανε είχε επιστρέψει και τώρα καθόταν με τα πόδια ανεβασμένα πάνω στο γραφείο της. «Πώς ήταν το Γκότλαντ;» ρώτησε η Άνικα ρίχνοντας την τσάντα της στο πάτωμα. «Φούρνος. Μ εγάλη πυρκαγιά, αλλά τώρα βρίσκεται υπό έλεγχο. Λοιπόν, τι διάολο πήγες κι έκανες;» «Τι εννοείς;» ρώτησε με απορία η Άνικα. «Έχεις ένα κόψιμο πάνω απ’ το μάτι!» Το χέρι της Άνικα πέταξε ως το αριστερό της φρύδι. «Α, αυτό! Χτύπησα το κεφάλι μου στο ντουλαπάκι του μπάνιου σήμερα το πρωί. Μ άντεψε πού ήμουν». «Στο διαμέρισμα του θύματος του φόνου;» Η Άνικα χαμογέλασε και κάθισε. «Μ πα, μπα...» είπε η Ανν. «Έφαγες μεσημεριανό;» Κατέβηκαν στην καφετέρια. «Λοιπόν, πώς ήταν;» ρώτησε με περιέργεια η Ανν Σνάπχανε, γεμίζοντας το στόμα της με άλλη μια μεγάλη μπουκιά ζυμαρικών. Η Άνικα το συλλογίστηκε μια στιγμή. «Τη συμπαθώ την Πατρίσια, τη συγκάτοικό της. Είναι μετανάστρια· ή Σουηδή πρώτης γενιάς. Καταγωγή από Νότια Αμερική, φαντάζομαι. Ελαφρώς παλαβιάρα, πιστεύει στα ζώδια». «Και η Γιοσεφίν πώς ήταν;»

STUDIO SEX

129

Η Άνικα άφησε κάτω το πιρούνι της. «Δεν ξέρω. Ακόμη δεν έχω καταλάβει. Η Πατρίσια λέει ότι ήταν πολύ έξυπνη, ο διευθυντής του σχολείου της όμως λέει ότι ήταν μια χαζή ξανθιά. Η συμμαθήτριά της η Σαρλότα δεν φαίνεται να έχει ιδέα τι άνθρωπος ήταν. Ήθελε να γίνει δημοσιογράφος, και ήθελε να βοηθάει παιδιά που βρίσκονται σε ανάγκη, αλλά δούλευε ως στριπτιζέζ». «Στριπτιζέζ;» είπε η Ανν Σνάπχανε. «Ο φίλος της έχει ένα είδος πορνομάγαζου. Στούντιο Έξι λέγεται». «Αυτό είναι ραδιοφωνική εκπομπή. Ενημερωτικό πρόγραμμα στον Π3 με κάτι φιγουρατζήδες δημοσιογράφους που αναλύουν την επικαιρότητα». Η Άνικα κατένευσε. «Ναι. Ο Γιόακιμ, ο φίλος της, σκέφτηκε προφανώς ότι ήταν καλό αστείο. Έχεις δίκιο, πάντως: το Στούντιο Έξι είναι πολύ φιγουρατζίδικο». «Αν ήθελε να την μπει σε μερικούς φιγουρατζήδες, αυτό δείχνει έναν κάποιο βαθμό ευφυΐας» είπε η Ανν Σνάπχανε. Η Άνικα χαμογέλασε κι έφαγε μια μεγάλη μπουκιά απ’ το φαγητό της. «Άντε, πες μου κι άλλα. Πώς ήταν το σπίτι;» «Άδειο. Η επίπλωση και η διακόσμηση ήταν υποτυπώδεις. Στρώματα στα πατώματα. Σάμπως να μην είχε μετακομίσει κανονικά ακόμη». «Πώς διάολο βρήκε διαμέρισμα στην Νταλαγκάταν;» «Η μαμά της είχε κάποια άκρη και τα ’σκασε χοντρά. Το τηλέφωνο είναι γραμμένο στο όνομα της μητέρας». Η Ανν Σνάπχανε έγειρε στην πλάτη της καρέκλας. «Και γιατί πέθανε;» Η Άνικα ανασήκωσε τους ώμους της. «Δεν ξέρω». «Τι λένε οι μπάτσοι;» «Δεν τους έχω πάρει ακόμη». Αγόρασαν μπουκαλάκια νερό και ξαναγύρισαν στην αίθουσα σύνταξης. Ο Σπάικ μιλούσε στο τηλέφωνο· κανένας άλλος δεν ήταν εκεί. «Τι θα κάνεις σήμερα;» ρώτησε η Άνικα.

130

LIZA MARKLUND

«Υπάρχουν μερικές ακόμα πυρκαγιές σε διάφορα μέρη της χώρας, και θα τις σβήσω όλες εγώ προσωπικά». Η Άνικα γέλασε. Όταν πήγε στο γραφείο της, άνοιξε τον υπολογιστή της και δακτυλογράφησε στα γρήγορα τις σημειώσεις της από τη συνάντησή της με την Πατρίσια, έπειτα τις έσωσε σ’ ένα στικάκι και διέγραψε το έγγραφο από τον σκληρό δίσκο. Κατόπιν έκρυψε το στικάκι στο τελευταίο συρτάρι του γραφείου της. Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνό της· η κλήση ήταν εσωτερική. «Έχεις επισκέπτη» είπε ο Τούρε Μ πραντ. «Ποιος είναι;» ρώτησε η Άνικα. Ο Τούρε Μ πραντ εξαφανίστηκε από τη γραμμή και τον άκουσε στο βάθος να φωνάζει. «Έι, περίμενε! Απαγορεύεται να πας...» Έπειτα άκουσε βήματα να πλησιάζουν προς το τηλέφωνο. «Ανέβηκε ήδη. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται ν’ ανησυχείς. Ένας απλός τύπος ήταν». Η Άνικα εκνευρίστηκε. Υποτίθεται ότι η δουλειά του Τούρε Μ πραντ ήταν να μην αφήνει να συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Τον γεροηλίθιο! «Τι θέλει;» «Ήθελε να σου μιλήσει για κάτι που έγραψες στη σημερινή εφημερίδα. Υποτίθεται ότι πρέπει ν’ ακούμε τους αναγνώστες μας» είπε ο Τούρε Μ πραντ. Εκείνη τη στιγμή η Άνικα είδε τον άντρα με την άκρη του ματιού της. Κατευθυνόταν με φόρα προς το μέρος της και το βλέμμα του πέταγε σπίθες. «Εσύ είσαι η Άνικα Μ πένγτζον;» γρύλισε. Η Άνικα κατένευσε. Ο άντρας σήκωσε το φύλλο του Απογευματινού Τύπου που κρατούσε στο χέρι του και το χτύπησε με δύναμη πάνω στο γραφείο της. «Γιατί δεν τηλεφώνησες;» Η φωνή του έσβησε μ’ έναν σπασμό που έμοιαζε να βγαίνει βαθιά μέσα απ’ τα σωθικά του. Η Άνικα κοίταξε εμβρόντητη τον άντρα. Δεν είχε ιδέα ποιος

STUDIO SEX

131

ήταν. «Γιατί δεν μας είπες τι είχες σκοπό να γράψεις; Η μητέρα της δεν είχε ιδέα ότι πέθανε μ’ αυτόν τον τρόπο. Κι όσο για τις δαγκωνιές στο σώμα της... Θεέ και Κύριε!» Ο άντρας γύρισε απ’ την άλλη και κάθισε στο γραφείο της, έκρυψε το πρόσωπό του στα χέρια του κι έβαλε τα κλάματα. Η Άνικα σήκωσε την εφημερίδα που είχε αφήσει μπροστά της. Ήταν το άρθρο που περιέγραφε πώς ήταν η Γιοσεφίν όταν την βρήκαν, την άηχη κραυγή της και τα μελανιασμένα στήθη της, με τη φωτογραφία του γυμνού ποδιού της να ξεπροβάλλει μέσα απ’ το χορτάρι. Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της και σκούπισε με το χέρι της το μέτωπό της. Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό, σκέφτηκε. Τον διάολό μου μέσα, τι σκατά πήγα κι έκανα; Ένιωσε την ντροπή να την κατακλύζει σαν ζεστό κύμα, τη γη να χάνεται κάτω απ’ τα πόδια της. Θεέ μου, τι έκανα! «Μ ε συγχωρείτε» του είπε. «Δεν ήθελα να σας ταράξω...» «Να μας ταράξεις;» ούρλιαξε ο άντρας. «Δηλαδή, αν δεν μας τάραζες μ’ αυτό, με τι θα μας τάραζες; Φαντάστηκες ότι δεν θα βλέπαμε αυτά τα σκατά που αποφάσισες να γράψεις; Μ ήπως ήλπιζες ότι θα πεθαίναμε κι εμείς και δεν θα τα μαθαίναμε ποτέ, ε;» Η Άνικα ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Ο άντρας είχε γίνει κατακόκκινος απ’ τον θυμό και το στόμα του έσταζε σάλια. Οι λιγοστοί άνθρωποι που βρίσκονταν στην αίθουσα σύνταξης πρόσεξαν τι συνέβαινε. Ο Σπάικ είχε γυρίσει και τους κοιτούσε. Ο Φωτο-Πέλε είχε τεντώσει τον λαιμό του για να παρακολουθήσει τι γινόταν. «Λυπάμαι πολύ, ειλικρινά» είπε η Άνικα. Ξαφνικά εμφανίστηκε από το πουθενά η Μ πίριτ. Χωρίς να πει κουβέντα, πέρασε το χέρι της γύρω από τον άντρα και τον οδήγησε στην καφετέρια. Αυτός την ακολούθησε αδιαμαρτύρητα, ενώ το κορμί του τρανταζόταν από τους λυγμούς. Η Άνικα πήρε την τσάντα της κι έτρεξε προς την πίσω έξοδο. Της είχε κοπεί η ανάσα κι έπρεπε να καταβάλει μεγάλη

132

LIZA MARKLUND

προσπάθεια για να περπατάει φυσιολογικά. «Πού πας, Μ πένγτζον;» φώναξε ο Σπάικ. «Έξω» απάντησε εκείνη με στριγκιά φωνή. Διένυσε τρέχοντας τα τελευταία μέτρα και όρμησε προς την πίσω πόρτα. Αφού κατέβηκε δύο ορόφους, κάθισε στα σκαλοπάτια έξω απ’ το αρχείο της εφημερίδας. Είμαι φριχτός άνθρωπος, σκέφτηκε. Δεν θα τα καταφέρω ποτέ. Έμεινε εκεί για λίγο, έπειτα βγήκε από το κτίριο περνώντας μέσα από το τυπογραφείο και πήγε ν’ αγοράσει παγωτό. Περπάτησε αργά προς το νερό, περνώντας από το Πάρκο Μ αριαμπέρι. Από την παραλία Σμιεντσούντεν έφταναν στ’ αυτιά της παιδικές φωνές. Κάθισε σ’ ένα παγκάκι για να φάει το παγωτό της και πέταξε το περιτύλιγμα σ’ έναν κάδο που ξεχείλιζε από σκουπίδια δίπλα στο μονοπάτι. Αυτό σημαίνει να είσαι ζωντανός, σκέφτηκε. Ακούς ήχους, νιώθεις τον άνεμο και τη ζέστη, γεύεσαι την αποτυχία, νιώθεις ντροπή. Αυτό είναι. Ζεις και μαθαίνεις. Αποδώ και πέρα δεν θα διστάσω ποτέ ξανά να κάνω ένα τηλεφώνημα ή να δημιουργήσω νέες επαφές. Θα υποστηρίζω αυτά που γράφω. Δεν θα νιώσω ποτέ ξανά ντροπή για τη δουλειά μου ή για τα λόγια μου. Περπάτησε αργά κατά μήκος της ακτής πηγαίνοντας προς την παραλία, έπειτα έστριψε προς τον λόφο και κατευθύνθηκε και πάλι προς το γραφείο. «Κανονικά πρέπει να με ενημερώνεις όταν φεύγεις από το κτίριο» είπε εκνευρισμένος ο Τούρε Μ πραντ όταν η Άνικα πέρασε από τη ρεσεψιόν. Δεν μπήκε καν στον κόπο να του απαντήσει. Πήρε απλώς το ασανσέρ με την ελπίδα ότι δεν θα έβρισκε πάνω τον εξαγριωμένο εφημέριο· και πράγματι είχε φύγει. Όπως και όλοι οι άλλοι, παρατήρησε. Ο Σπάικ κι ο Γιάνσον θα βρίσκονταν στο μίτινγκ παράδοσης, οι υλατζήδες δεν είχαν φτάσει ακόμη και η Μ πίριτ δεν ήταν εκεί. Κάθισε βαριά στην καρέκλα της. Δεν είχε κάνει τίποτε αξιόλογο όλη μέρα. Το μόνο που της έμενε να κάνει ήταν να

STUDIO SEX

133

τηλεφωνήσει στην αστυνομία. Ο εκπρόσωπος τύπου τής είπε ότι η έρευνα συνεχιζόταν. Στο εγκληματολογικό δεν απάντησαν στο τηλεφώνημα. Το κέντρο επιχειρήσεων δεν είχε ασχοληθεί καθόλου με την υπόθεση εκείνη τη μέρα. Ύστερα από έναν στιγμιαίο δισταγμό αποφάσισε να τηλεφωνήσει στον επικεφαλής της έρευνας. Αν ήθελε ας θύμωνε. Όταν χτύπησε το τηλέφωνο στο γραφείο υπηρεσίας της μονάδας εγκλημάτων βίας το σήκωσε ο ίδιος. Η καρδιά της Άνικα άρχισε να χτυπάει δυνατά. «Καλησπέρα, είμαι η Άνικα Μ πένγτζον από...» «Ναι, ξέρω». Αχνό μουγκρητό. «Δεν ξεκουράζεσαι ποτέ;» ρώτησε η Άνικα. «Όχι, είμαι σαν κι εσένα προφανώς». Το ύφος του ήταν ψυχρό και απότομο. «Έχω μερικές σύντομες ερωτήσεις να...» «Δεν μπορώ να μιλάω με τον κάθε δημοσιογράφο· δεν θα μου έμενε χρόνος να κάνω τη δουλειά μου». Ήταν θυμωμένος, εκνευρισμένος. «Δεν χρειάζεται να μιλήσεις σε όλους· μπορείς να μιλήσεις μόνο σ’ εμένα». «Ναι, ωραία τα λες». Κουρασμένος. Η Άνικα το σκέφτηκε λίγο. «Τώρα χάνουμε κι οι δυο τον χρόνο μας» του είπε. «Πιο γρήγορα θα ξεμπερδεύαμε αν απαντούσες απλώς στις ερωτήσεις μου». «Ακόμα πιο γρήγορα θα ξεμπερδεύαμε αν έκλεινα το τηλέφωνο». «Γιατί δεν το κάνεις τότε;» Η Άνικα τον άκουγε ν’ ανασαίνει, σαν ν’ αναρωτιόταν κι εκείνος το ίδιο πράγμα. «Τι θες;» τη ρώτησε τελικά. «Θέλω να ξέρω τι κάνατε σήμερα». «Δουλειές ρουτίνας. Κάναμε ερωτήσεις και πήραμε

134

LIZA MARKLUND

καταθέσεις». «Από την Πατρίσια; Τον Γιόακιμ; Τους άλλους στο κλαμπ; Ίσως από μερικούς πελάτες; Από τους γονείς της; Τον δίδυμο αδερφό της; Τους γείτονες; Τη χοντρή με τον σκύλο; Ποιος είναι ο Γέσπερ; Και ποιος είναι ο υπουργός;» Η Άνικα ένιωσε την έκπληξή του από την άλλη άκρη της γραμμής. «Βλέπω ότι είσαι καλά διαβασμένη» της είπε. «Μ πα, μια απλή έρευνα έχω κάνει». «Βρήκαμε τα ρούχα της» είπε ο αστυνομικός. Η Άνικα ανατρίχιασε. Αυτό δεν είχε δημοσιοποιηθεί ακόμη. Της έδινε αποκλειστικότητα. «Πού;» «Στον αποτεφρωτήρα, στο Χεγκντάλεν». «Στη χωματερή;» «Όχι, σ’ έναν συμπιεστή, μαζί μ’ ένα σωρό άλλα σκουπίδια. Κάποιος πρέπει να τα πέταξε σ’ έναν κάδο κάπου στο Κουνγκσχόλμεν. Οι κάδοι αδειάζονται καθημερινά σε ανοιχτά φορτηγά και το περιεχόμενό τους συμπιέζεται μαζί με όλα τα άλλα σκουπίδια που μαζεύονται απ’ τους δρόμους. Φαντάζεσαι...» «Μ πορείτε να τα χρησιμοποιήσετε ως πειστήρια;» «Μ έχρι στιγμής οι ειδικοί μας έχουν βρει στις ίνες τους ένα κομμάτι από τηλεόραση, υλικό γεμίσματος καναπέ, κομμάτια από φλούδα μπανάνας και ίχνη από περιττώματα μωρού». Αναστέναξε. «Οπότε σας είναι άχρηστα» είπε η Άνικα. «Ναι· προς το παρόν τουλάχιστον». «Ήταν σκισμένα;» «Κομματάκια. Από τον συμπιεστή». «Οπότε δακτυλικά αποτυπώματα, τρίχες, σκισίματα − οτιδήποτε θα μπορούσε να σας δώσει κάποια πληροφορία έχει καταστραφεί;» «Ακριβώς». «Μ πορώ να τα γράψω αυτά;» «Νομίζεις ότι έχει νόημα;»

STUDIO SEX

135

Η Άνικα το συλλογίστηκε λίγο. «Λογικά τα ρούχα θα τα πέταξε ο φονιάς. Μ πορεί κάποιος να τον είδε». «Πού; Πόσοι άνθρωποι πιστεύεις ότι ρίχνουν σκουπίδια στους κάδους του Κουνγκσχόλμεν καθημερινά; Μ άντεψε!» Θυμήθηκε το περιτύλιγμα του παγωτού που είχε πετάξει στο πάρκο. «Οι πάντες;» «Σχεδόν! Άσε που μπορεί να μην το έκανε καν ο φονιάς. Μ πορεί κάποιος ευσυνείδητος πολίτης να βρήκε τα ρούχα πεταμένα κάπου αλλού και να τα έριξε στον κάδο». Η Άνικα έμεινε σιωπηλή. «Τουλάχιστον θα έδειχνε ότι κάτι κάνει η αστυνομία». Αυτός γέλασε. «Ναι, αυτό κι αν είναι νέο». «Δεν χρειάζεται να πούμε πόσο έχουν καταστραφεί τα ρούχα» είπε η Άνικα. «Δεν χρειάζεται να το μάθει αυτό ο δολοφόνος». Ο άντρας γέλασε ξανά, αλλά δεν είπε τίποτα. «Και οι καταθέσεις;» Αυτός μαγκώθηκε ξανά. «Δεν μπορώ να μιλήσω γι’ αυτό. Βρίσκονται σε εξέλιξη». «Μ ε αυτούς που ανέφερα νωρίτερα;» «Και όχι μόνο». «Και με τη νεκροψία; Βγήκε τίποτε αποκεί;» «Αυτοί δουλεύουν ώρες γραφείου. Αύριο θα ξέρουμε, με άλλα λόγια». «Τι είδους μαγαζί είναι το Στούντιο Έξι, τέλος πάντων;» «Γιατί δεν πας αποκεί να ρίξεις μια ματιά;» «Ξέρεις σε τι είδους υπουργό αναφερόταν εκείνη η γριά;» «Τι ανακούφιση που σου ξέφυγε και κάτι» είπε αυτός. «Πρέπει να κλείσω. Αντίο».

136

LIZA MARKLUND

19

Η

Άνικα έμεινε σκεφτική για λίγο. Αυτό με τα ρούχα ήταν καινούργιο· μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν με κάποιον τρόπο. Κρίμα που η αστυνομία δεν θεωρούσε το εύρημα πιο αξιόλογο. Τουλάχιστον όμως ήξεραν πλέον ότι τα ρούχα δεν τα είχε στην κατοχή του ο δολοφόνος. Ο Σπάικ, ο Γιάνσον κι ο Φωτο-Πέλε είχαν μόλις βγει από το μίτινγκ παράδοσης. Κάθονταν και μιλούσαν πάνω απ’ το γραφείο σύνταξης. «Έχω μια αποκλειστικότητα. Μ έχρι στιγμής τουλάχιστον» είπε η Άνικα. Οι άντρες σήκωσαν το βλέμμα τους και την κοίταξαν με την ίδια έκπληκτη και συνάμα ενοχλημένη έκφραση. «Η αστυνομία βρήκε τα ρούχα της». Οι άντρες ίσιωσαν τον κορμό τους κι έψαξαν τα στιλό τους. «Γαμώτο. Μ πορούμε να έχουμε φωτογραφία τους;» ρώτησε ο προϊστάμενος του φωτογραφικού αρχείου. «Όχι, αλλά μπορούμε να έχουμε φωτογραφία του μέρους όπου βρέθηκαν. Στον αποτεφρωτήρα του Χεγκντάλεν». «Μ πορούν να τους χρησιμεύσουν σε τίποτα;» Η Άνικα σκέφτηκε τι απάντηση θα έδινε. «Όχι, αλλά η αστυνομία δεν θέλει να γίνει γνωστό αυτό». Οι άντρες κατένευσαν. «Αυτό μπορεί να είναι πολύ καλό» είπε ο Γιάνσον. «Μ αζί μ’ όλα τα άλλα έχουμε καλό μείγμα. Κοίτα αυτό».

STUDIO SEX

137

Έδειξε το σημειωματάριό του στην Άνικα. «Νομίζω ότι θα ξεκινήσουμε με το δικό σου άρθρο: «Νέα τροπή παίρνουν οι έρευνες της αστυνομίας». Μ ια φωτογραφία της Γιοσεφίν· μια φωτογραφία της χωματερής. Ίσως ήρθε η ώρα να βάλουμε και τη φωτογραφία σου πάνω απ’ το άρθρο σου, Μ πένγτζον!» Οι άντρες γέλασαν φιλικά. Η Άνικα χαμήλωσε το βλέμμα και κοκκίνισε. «Έπειτα, είναι κι ο πατέρας» συνέχισε ο Γιάνσον. «Η Μ πίριτ τού πήρε μια καταπληκτική συνέντευξη». Η Άνικα αιφνιδιάστηκε. «Αλήθεια;» «Ναι, ήρθε εδώ φωνάζοντας για κάτι και τον περιέλαβε η Μ πίριτ. Ήθελε να μιλήσει, είπε. Δουλεύει το άρθρο της με τους γονείς αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Ήθελαν να το δουν πριν τυπωθεί». «Απίστευτο» μουρμούρισε η Άνικα. «Μ ετά θέλουμε κάτι και για τον τόπο του εγκλήματος. Έχουν βάλει καθόλου λουλούδια εκεί;» «Υπήρχαν κάποια μπουκέτα σήμερα το μεσημέρι». «Πήγαινε να δεις αν έχουν βάλει κι άλλα. Μ πορείς; Ίσως να μιλήσεις με κάποιον που πηγαίνει λουλούδια, που γράφει κάποιο σημείωμα ή ανάβει κανένα κερί;» Η Άνικα κατένευσε αναστενάζοντας. «Πώς τα πήγατε με τους συμμαθητές της;» ρώτησε. «Η Μ πίριτ δεν μπόρεσε να βρει κανέναν πέρα απ’ τη Σαρλότα, με την οποία μίλησες κι εσύ. Έχουμε λάβει ήδη μια φωτογραφία της τραβηγμένη στο σπίτι της, στο δωμάτιό της. Κάποιοι άλλοι πιθανόν να επιστρέψουν απόψε στο σπίτι τους, αφού τώρα τελειώνουν οι διακοπές τους, αλλά δεν μας νοιάζει και τόσο αυτό. Για σήμερα έχουμε αρκετά. Κι έχουμε ακόμα τις φωτιές και τη Μ έση Ανατολή. Φαίνεται πως θα γίνει πάλι πόλεμος εκεί κάτω...» Οι συντάκτες ύλης εμφανίστηκαν ορεξάτοι για δουλειά. Η Άνικα κάθισε στο γραφείο της κι έγραψε το άρθρο της για τη νέα τροπή στις έρευνες της αστυνομίας, έπειτα πήρε την τσάντα της κι ετοιμάστηκε να πάει και πάλι στον τόπο του εγκλήματος.

138

LIZA MARKLUND

Ο Μ πέρτιλ Στραντ δεν ήταν στο γραφείο, οπότε η Άνικα άνοιξε την τηλεόραση που κρεμόταν από το ταβάνι. Τα τοπικά νέα δεν έκαναν την παραμικρή αναφορά στη Γιοσεφίν. Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων αφιέρωσε το μισό πρόγραμμα στη Μ έση Ανατολή. Εφτά Ισραηλινοί και δεκαπέντε Παλαιστίνιοι είχαν σκοτωθεί σε συγκρούσεις εκείνη τη μέρα. Τρεις εξ αυτών ήταν παιδιά. Η Άνικα αναρίγησε. Έπειτα εμφανίστηκε ο εκπρόσωπος τύπου των πρασίνων απαιτώντας να διεξαχθεί επίσημη έρευνα για την καταγραφή των πολιτικών φρονημάτων και το φιάσκο με την Υπηρεσία Πληροφοριών. Η Άνικα χασμουρήθηκε. Στο τέλος του προγράμματος προβλήθηκε το δεύτερο μέρος του ρεπορτάζ του ρώσου ανταποκριτή για τη σύρραξη στον Καύκασο. Ενώ την προηγούμενη μέρα είχαν προβάλει μια συνέντευξη με τον σουηδόφωνο πρόεδρο, αυτή τη φορά ο ανταποκριτής βρισκόταν με τους εξοπλισμένους σε ανησυχητικό βαθμό αντάρτες. «Πολεμάμε για την ελευθερία μας» έλεγε ο αρχηγός τους κρατώντας από ένα καλάσνικοφ σε κάθε χέρι. «Ο πρόεδρος είναι υποκριτής και προδότης». Η βάση των ανταρτών περιλάμβανε γυναίκες και παιδιά. Τα παιδιά γελούσαν κι έπαιζαν, ξυπόλυτα και βρόμικα. Οι γυναίκες φορούσαν μαντίλια στο κεφάλι κι εξαφανίζονταν στις σκοτεινές εισόδους των σπιτιών τους. Ο αρχηγός των ανταρτών άνοιξε την πόρτα μιας υπόγειας αποθήκης και ο ρεπόρτερ τον ακολούθησε στα έγκατα της γης. Το σκληρό φως της κάμερας έπεσε πάνω σε αμέτρητες σειρές από ρωσικά όπλα, κουτιά με νάρκες, αντιαεροπορικά όπλα, αυτόματα τουφέκια, χειροβομβίδες, οβίδες και μπαζούκας. Ξαφνικά η Άνικα ένιωσε τη διάθεσή της πολύ πεσμένη. Ήταν κουρασμένη και πεινούσε. Τι σημασία είχε αν θα έγραφε για μια νεκρή Σουηδή, τη στιγμή που άλλοι άνθρωποι σε άλλα μέρη της γης αλληλοεξοντώνονταν; Πήγε στην καφετέρια κι αγόρασε ένα σακουλάκι καραμέλες. Τις έφαγε όλες ώσπου να επιστρέψει στο γραφείο της κι ένιωσε αμέσως το στομάχι της ν’ ανακατεύεται.

STUDIO SEX

139

«Πώς πάει, Άνικα;» Ήταν η Μ πίριτ. «Α, καλά» της είπε. «Ο κόσμος φαίνεται λίγο ζοφερός, αυτό είναι όλο. Πώς τα πήγες με τους γονείς;» «Μ ια χαρά» απάντησε η Μ πίριτ. «Είχαν κάποια σχόλια για ορισμένα σημεία του άρθρου, αλλά τελικά συμφωνήσαμε στα περισσότερα. Τους τράβηξα και μια φωτογραφία καθισμένους στο κρεβάτι, στο παλιό δωμάτιο της Γιοσεφίν». «Δεν άλλαξαν τίποτα στο δωμάτιο;» ρώτησε η Άνικα. «Φαίνεται τελείως ανέγγιχτο». Η Μ πίριτ πήγε στο γραφείο σύνταξης για να ενημερώσει τους συντάκτες ύλης τι είχε κάνει. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο Μ πέρτιλ Στραντ. «Έχεις χρόνο να πάμε στον τόπο του εγκλήματος;» τον ρώτησε η Άνικα αρπάζοντας την τσάντα της. «Μ όλις άφησα το αυτοκίνητο στο γκαράζ. Δεν μπορούσες να το πεις νωρίτερα;»

Η Πατρίσια ήταν ξαπλωμένη στο στρώμα πίσω από τις μαύρες κουρτίνες και ίδρωνε στο σκοτάδι. Την πονούσαν τα πόδια της κι ένιωθε άρρωστη από την κούραση. Δεν είχε την ενέργεια να κατασκοπεύσει τον Γιόακιμ. Πώς μπόρεσαν να της το ζητήσουν αυτό; Ανατρίχιαζε και μόνο στη σκέψη. Έκλεισε τα μάτια της και προσπάθησε ν’ αγνοήσει τους ήχους της πόλης. Είχε βραδιάσει· ο κόσμος πήγαινε σε εστιατόρια ή σε ραντεβού, μίνι φούστες και κρασί, μπίρα και ιδρώτας. Εστίασε στο μέσα της, προσπαθώντας να βρει τη δική της αλήθεια, ακούγοντας τον ήχο της ανάσας της, και βυθίστηκε σε μια κατάσταση ήπιας αυτοΰπνωσης. Ανακάλεσε τη φωνή της Γιοσεφίν από το σκοτάδι, από βαθιά μέσα της. Αρχικά η φωνή ήταν γάργαρη και χαρούμενη, άλλοτε δυνάμωνε κι άλλοτε έσβηνε. Η Πατρίσια χαμογέλασε. Η Γιόσι μουρμούριζε και τραγουδούσε με φωνή ανάλαφρη και καθαρή. Όταν άρχισαν τα ουρλιαχτά, η Πατρίσια ήταν προετοιμασμένη. Άκουσε με υπομονή τους γδούπους και τα χτυπήματα, τις φωνές

140

LIZA MARKLUND

του Γιόακιμ. Κρύφτηκε στις σκιές, ώσπου να σωπάσει ο Γιόακιμ και να εξαφανιστεί, περιμένοντας ν’ ακούσει τα κλάματα απόγνωσης από το δωμάτιο της Γιόσι. Δεν ένιωθε τύψεις, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να το σταματήσει. Δεν ένιωθε καν σοκαρισμένη, ούτε φοβισμένη. Τώρα πια ο Γιόακιμ δεν μπορούσε να προξενήσει άλλο κακό. Στη Γιόσι τουλάχιστον. Πήρε βαθιά ανάσα και προσπάθησε ν’ αναδυθεί ξανά στην επιφάνεια. Η πραγματικότητα επέστρεψε, μουντή και ζεστή. Πρέπει να συμβουλευτώ τις κάρτες μου, σκέφτηκε. Σηκώθηκε αργά, αλλά η πίεσή της δεν ακολούθησε, κι ένιωσε ζαλάδα. Έβγαλε από την αθλητική της τσάντα που ήταν στη γωνία ένα μικρό κουτί από ελαφρόξυλο. Άνοιξε το καπάκι και χάιδεψε με τα δάχτυλά της το μαύρο βελούδο. Εκεί μέσα ζούσαν οι κάρτες της. Κάθισε στο πάτωμα σε στάση λωτού και ανακάτεψε τα χαρτιά με ευλάβεια. Έπειτα έκοψε τρεις φορές. Επανέλαβε την ίδια διαδικασία άλλες δυο φορές, όπως απαιτούσαν οι ενέργειες. Μ ετά το τελικό κόψιμο δεν έβαλε τις κάρτες πάλι όλες μαζί, παρά πήρε τις μισές με το αριστερό της χέρι και τις ανακάτεψε άλλη μια φορά. Τέλος, σχημάτισε μ’ αυτές έναν κέλτικο σταυρό στο ξύλινο πάτωμα − δέκα κάρτες που συμβόλιζαν τις ποιότητες της στιγμής από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Ο κέλτικος σταυρός ήταν το τέλειο σχήμα όποτε αντιμετώπιζες μεγάλες αλλαγές, και η Πατρίσια ήξερε ότι αυτή ακριβώς ήταν η περίπτωσή της. Προσπάθησε να μη μελετήσει και να μην αναλύσει τα χαρτιά μέχρι να ολοκληρωθεί ο σταυρός. Έπειτα εξέτασε προσεχτικά την κατάστασή της. Το κεντρικό της χαρτί ήταν το τρία σπαθί, που αντιπροσώπευε τον Κρόνο στον Ζυγό. Κατένευσε· ήταν προφανές. Το τρία σπαθί συμβόλιζε τη θλίψη και την ένταση σε μια τριγωνική σχέση. Τα χαρτιά την παρότρυναν να πάρει καθαρές και σαφείς αποφάσεις. Το χαρτί που διασταυρωνόταν με την κεντρική κάρτα, και αντιπροσώπευε το εμπόδιο, ήταν φυσικά το δέκατο πέμπτο χαρτί της Μ εγάλης Αρκάνα, ο Διάβολος, το αρσενικό φύλο. Πιο σαφές δεν γινόταν.

STUDIO SEX

141

Η τρίτη και η τέταρτη κάρτα έδειχναν τις συνειδητές και ασυνείδητες σκέψεις της για την κατάσταση. Ούτε κι εκεί υπήρχε τίποτα περίεργο: το εννιά σπαθί και το δέκα μπαστούνι. Ασπλαχνία και καταπίεση. Η έβδομη και η όγδοη κάρτα, από την άλλη, της έκαναν μεγάλη εντύπωση. Η έβδομη συμβόλιζε την ίδια την Πατρίσια, και ήταν η δέκατη όγδοη κάρτα της Μ εγάλης Αρκάνα, η Σελήνη. Αυτό δεν ήταν καλό. Σήμαινε ότι σύντομα θα ερχόταν αντιμέτωπη με μια αποφασιστικής σημασίας και πολύ δύσκολη δοκιμασία, και συνδεόταν κάπως με το θηλυκό φύλο. Το όγδοο χαρτί την έβαλε σε σκέψεις. Συμβόλιζε τις εξωτερικές ενέργειες που θα επηρέαζαν την κατάστασή της. Ήταν ο Μ άγος, η πρώτη κάρτα, η οποία συμβόλιζε έναν εξαιρετικό, αλλά αδίστακτο τεχνίτη του λόγου που μετεωρίζεται στο περιθώριο της αλήθειας. Είχε ήδη μια ιδέα ποιος μπορούσε να είναι αυτός. Η δέκατη κάρτα, το αποτέλεσμα, την ηρέμησε ξανά. Το έξι μπαστούνι. Ο Δίας στον Λέοντα. Διαύγεια. Πρόοδος. Νίκη. Τώρα ήξερε ότι θα τα κατάφερνε.

142

LIZA MARKLUND

Δεκαεφτά χρόνια, εννιά μήνες και τρεις μέρες

Η ευτυχία μας είναι τόσο δυνατή. Με κρατάει στην αγκαλιά του διαρκώς. Είναι τόσο αφοσιωμένος που μερικές φορές δυσκολεύομαι ν’ ανταποκριθώ. Απογοητεύεται όταν δεν του το λέω, πρέπει να βελτιωθώ σ’ αυτό. Τα ταξίδια μας στον χρόνο και στον χώρο είναι ατέλειωτα, τον αγαπάω τόσο πολύ. Προσπάθησα να του εξηγήσω, δεν φταίει αυτός. Εγώ φταίω· εγώ δεν μπορώ να τον εκτιμήσω όπως του αξίζει. Μου έχει αγοράσει ρούχα που σπάνια φοράω, σύμβολα αγάπης και αφοσίωσης. Η αχαριστία μου βασίζεται στον εγωισμό και στην ανωριμότητα, και η απογοήτευσή του είναι βαθιά, σκληρή. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες· καθένας μας έχει τις ευθύνες του σ’ αυτό το συμπαντικό ζευγάρωμα. Κλαίω όταν συνειδητοποιώ πόσο ανεπαρκής είμαι. Εκείνος με συγχωρεί. Έπειτα κάνουμε έρωτα. Μη με αφήσεις ποτέ, μου λέει, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Κι εγώ του το υπόσχομαι.

STUDIO SEX

143

Δευτέρα 30 Ιουλίου 20

Ο

Σπάικ την περίμενε στο γραφείο της, παρότι η δουλειά της ξεκινούσε κανονικά σε μιάμιση ώρα. «Η Μ πίριτ μόλις έλαβε μια εξαιρετική πληροφορία για ένα άλλο θέμα» είπε. «Σήμερα θα πρέπει να καλύψεις τον φόνο με τον Καρλ Βένεργκρεν». Η Άνικα άφησε την τσάντα της να πέσει στο πάτωμα και σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό της. «Κάθε μέρα έχει και περισσότερη ζέστη» είπε. «Ο Καρλ είναι στον δρόμο· έρχεται από το Νινεσχάμν» είπε ο Σπάικ. «Έμαθες ότι κέρδισε στον ιστιοπλοϊκό αγώνα του Γκότλαντ;» Η Άνικα κάθισε και άνοιξε τον υπολογιστή της. «Όχι, αλλά μπράβο του». Ο Σπάικ στηρίχτηκε στο γραφείο της και άνοιξε την άλλη απογευματινή εφημερίδα. «Σήμερα εμείς υπερτερούμε» είπε. «Αυτοί δεν γράφουν ούτε για τους γονείς ούτε για τα ρούχα που βρέθηκαν. Κάνατε καλή δουλειά χτες εσύ κι η Μ πίριτ». Η Άνικα χαμήλωσε ελαφρά το κεφάλι της εν είδει υπόκλισης. «Και πώς συνεχίζουμε σήμερα;» ρώτησε.

144

LIZA MARKLUND

«Σήμερα δεν θα είσαι στο πρωτοσέλιδο» είπε ο Σπάικ. «Οι πωλήσεις πάντα πέφτουν την τρίτη μέρα. Και θα ’πρεπε να μου φέρεις κάτι πολύ σπουδαίο για να βγάλω το θέμα της Μ πίριτ από το πρωτοσέλιδο. Προσπάθησε να μάθεις από την αστυνομία αν έχουν κάποια θεωρία. Λογικά, κάτι θα έχουν βρει μέχρι τώρα. Ξέρεις αν δουλεύουν ήδη πάνω σε κάποια θεωρία;» Η Άνικα δίστασε φέρνοντας στο μυαλό της τον Γιόακιμ και θυμήθηκε την απέχθεια του Σπάικ για την «ενδοοικογενειακή βία». «Ίσως» είπε απλά. «Αν η αστυνομία δεν βρει κάτι σύντομα, αυτό το θέμα θα τρέχει χωρίς περιεχόμενο» συνέχισε ο Σπάικ. «Πρέπει να έχουμε στον νου μας τον τόπο του εγκλήματος· σήμερα μπορεί να είναι η μέρα που θα εμφανιστούν οι κλαίουσες φίλες». «Τι λες για ένα γραφικό, έναν χάρτη με τις τελευταίες της ώρες;» πρότεινε η Άνικα. Η όψη του Σπάικ φωτίστηκε. «Δίκιο έχεις. Δεν το έχουμε κάνει ακόμη αυτό. Δες τι σχετικό έχουμε και μίλα με τους γραφίστες». Η Άνικα κράτησε μερικές σημειώσεις. «Συμβαίνει τίποτε άλλο;» ρώτησε η Άνικα. «Έχουμε την τιμή να υποδεχτούμε καινούργιο αρχισυντάκτη. Σήμερα πιάνει δουλειά ο Άντερς Σίμαν. Θα δούμε πώς θα πάει...» Η Άνικα φρόντισε να είναι προσεχτική στην αντίδρασή της. Είχε ακούσει τα κουτσομπολιά για τον καινούργιο αρχισυντάκτη, έναν πρώην παρουσιαστή μιας σειράς ντοκιμαντέρ για τη Σουηδική Τηλεόραση. Δεν τον είχε γνωρίσει ποτέ, μόνο στην τηλεόραση τον είχε δει. Ήταν ψηλός και ξανθός. Της φαινόταν κάπως αναίσθητος και αντιπαθητικός. «Τι γνώμη έχεις γι’ αυτόν;» ρώτησε επιφυλακτικά η Άνικα. «Πιστεύω ότι μας περιμένουνε ζόρια» είπε ο Σπάικ. «Από πού κι ως πού θα έρθει εδώ ένας κωλοστάρ της τηλεόρασης να μας μάθει πώς να κάνουμε τη δουλειά μας;» Η Άνικα κατάλαβε ότι ο Σπάικ εξέφραζε τη γενική διάθεση στην αίθουσα σύνταξης.

STUDIO SEX

145

Αποφάσισε ν’ αλλάξει θέμα. «Η Ανν Σνάπχανε κάνει κάτι ιδιαίτερο σήμερα ή μπορεί να βοηθήσει με τον φόνο;» Ο Σπάικ σηκώθηκε όρθιος. «Η δεσποινίς Σνάπχανε υποφέρει πάλι από τον όγκο στον εγκέφαλο και έχει πάει να κάνει μαγνητική τομογραφία. Α, Καρλ, μπράβο, ρε μάγκα!» Ο Καρλ Βένεργκρεν είχε μπει στην αίθουσα σύνταξης με το τρόπαιό του παραμάσχαλα. Ο Σπάικ έτρεξε προς το μέρος του και τον χτύπησε στην πλάτη. Η Άνικα είχε μείνει αποσβολωμένη. Θεέ και Κύριε, την καημένη την Ανν, όγκο στον εγκέφαλο! Τα χέρια της έτρεμαν όταν σήκωσε το τηλέφωνο και κάλεσε τον αριθμό της Ανν. Εκείνη απάντησε στο πρώτο χτύπημα. «Πώς είσαι, ρε συ;» ρώτησε η Άνικα κι η φωνή της έσπασε. «Ανησυχώ τόσο πολύ, ρε γαμώτο» είπε η Ανν Σνάπχανε. «Ζαλίζομαι, νιώθω τόσο αδύναμη. Όποτε κλείνω τα μάτια μου βλέπω συνεχώς αστραπές». «Μ ου το είπε ο Σπάικ. Γαμώτο − γιατί δεν μου είπες τίποτα;» Η Ανν δεν καταλάβαινε τι έλεγε η Άνικα. «Τι να σου πω;» «Ότι έχεις όγκο στον εγκέφαλο!» «Μ α δεν έχω όγκο στον εγκέφαλο». Η Ανν Σνάπχανε ακούστηκε μπερδεμένη. «Έχω κάνει πολλές εξετάσεις, αλλά δεν μου βρήκαν ποτέ τίποτα». Η Άνικα δεν καταλάβαινε. «Μ α ο Σπάικ είπε... Δηλαδή δεν υπάρχει πρόβλημα με τον εγκέφαλό σου;» «Κοίτα, τα πράγματα έχουν ως εξής...» είπε η Ανν Σνάπχανε. «Υποθέτω πως θα μπορούσες να πεις ότι διαθέτω πολύ μεγάλη φαντασία όταν πρόκειται για θέματα υγείας. Έχω πλήρη συνείδηση ότι αυτό είναι το θέμα μου, ωστόσο δεν με σταματά απ’ το να πιστεύω ακράδαντα ότι πεθαίνω τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο. Πέρσι γκρίνιαξα τόσο πολύ στους γιατρούς μου που τελικά έκανα μαγνητική. Του Σπάικ τού φάνηκε τρομερά αστείο».

146

LIZA MARKLUND

Η Άνικα έγειρε πίσω στην καρέκλα της. «Δηλαδή είσαι υποχόνδρια...» είπε. Της Ανν τής ξέφυγε ένα θλιμμένο γελάκι. «Ναι, φαντάζομαι ότι αυτή είναι η κατάλληλη λέξη. Όπως και να ’χει, έχω ραντεβού με τον γιατρό στις τρεισήμισι σήμερα το απόγευμα. Ποτέ δεν ξέρεις...» «Και τι θα κάνεις στο ρεπό σου;» «Αν δεν μου πουν ότι πρέπει να μπω στο νοσοκομείο, θα πάω στο Πίτεο μαζί με τις γάτες. Έχω κλείσει θέση με το νυχτερινό τρένο». «Καλώς» είπε η Άνικα. «Θα τα πούμε όταν γυρίσεις». Η Άνικα έκλεισε το τηλέφωνο και αναλογίστηκε πώς θα περνούσε η ίδια τις μέρες που θα είχε ρεπό. Εκείνη ήταν η τελευταία μέρα της πενταήμερης βάρδιάς της και θα ακολουθούσαν τέσσερις μέρες ρεπό. Είχε σκοπό να πάει στο σπίτι της, στο Χελεφορσνές, να συναντήσει τον Σβεν, να πάει να δει τον γάτο της, τον Μ ουστάκια. Αναστέναξε. Σύντομα θα έπρεπε ν’ αποφασίσει. Είτε να μείνει στη Στοκχόλμη και να προσπαθήσει να βρει άλλη δουλειά είτε ν’ αφήσει το διαμέρισμα και να γυρίσει ξανά στο σπίτι της. Κοίταξε γύρω της την αίθουσα σύνταξης· ήταν γεμάτη κόσμο, όπως κάθε Δευτέρα. Αυτό την έκανε να νιώθει αδέξια και ανασφαλής. Δεν ήξερε τα ονόματα ούτε καν των μισών αποκεί μέσα. Αυτή η ζεστή αίσθηση που της δημιουργήθηκε το Σαββατοκύριακο, η αίσθηση ότι ανήκε εκεί, είχε πλέον εξαφανιστεί. Κατά κάποιον τρόπο τής φάνηκε ότι είχε να κάνει με τη βραδινή ατμόσφαιρα: τα γυμνά φώτα, τα σκοτεινά παράθυρα, τους άδειους διαδρόμους και το απαλό βουητό του κλιματιστικού. Κατά τη διάρκεια της μέρας ο χώρος ήταν τελείως διαφορετικός, όλο φως και θόρυβο και ανθρώπους γεμάτους αυτοπεποίθηση. Ένιωθε ότι δεν είχε τον έλεγχο, όπως επίσης ένιωθε ότι δεν ανήκε εκεί. «Πράματα και θάματα συνέβησαν όσο έλειπα» είπε ο Καρλ Βένεργκρεν και κάθισε κάπως αυθάδικα στο γραφείο της. Η Άνικα τράβηξε επιδεικτικά ένα εκτυπωμένο φύλλο πάνω στο

STUDIO SEX

147

οποίο είχε καθίσει ο Καρλ. «Είναι πολύ τραγική ιστορία» είπε εκείνη. Ο Καρλ Βένεργκρεν άφησε το τρόπαιό του πάνω στο εκτυπωμένο φύλλο. «Το τρόπαιο του νικητή» της είπε. «Καθόλου άσχημα, ε;» «Είναι υπέροχο» του είπε η Άνικα. «Ο ιδιοκτήτης του σκάφους παίρνει το τρόπαιο, και οι άλλοι παίρνουν κάτι σαν δίπλωμα. IOR πρώτης κλάσης, τα μεγάλα σκάφη − εκεί παίζω εγώ». «Υπάρχουν πολλές διαφορετικές κλάσεις, έτσι δεν είναι;» είπε η Άνικα καθώς άνοιγε την ιστοσελίδα ενός πρακτορείου ειδήσεων. Ο Καρλ Βένεργκρεν την κοίταξε μερικά δευτερόλεπτα χωρίς να πει τίποτα. «Δεν είσαι και τόσο σχετική με το αντικείμενο, ε;» της είπε τελικά. «Πώς!» έκανε η Άνικα. «Παίρνω συχνά τη βάρκα της γιαγιάς μου και κάνω βόλτα στη λίμνη. Μ ου αρέσει πολύ, είναι τόσο όμορφα». Ο Καρλ σηκώθηκε κι έφυγε, κι η Άνικα δεν γύρισε καν να τον κοιτάξει. Προσπάθησε ν’ απομονωθεί τόσο απ’ αυτόν όσο κι απ’ την υπόλοιπη αίθουσα σύνταξης. Έπιασε ένα φύλλο της άλλης εφημερίδας. Ούτε αυτοί είχαν βρει σπουδαία πράγματα για τον φόνο. Είδε ότι είχαν κάνει ολόκληρο θέμα ένα σημείωμα που βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος: Μας λείπεις. Η Άνικα κούνησε απαξιωτικά το κεφάλι της και ξεφύλλισε την υπόλοιπη εφημερίδα, ώσπου έφτασε σ’ ένα άρθρο για το τι συμβαίνει στις σχέσεις όταν τελειώνουν οι διακοπές. Ο αριθμός των διαζυγίων ανεβαίνει πάντα κατακόρυφα το φθινόπωρο, έλεγε, απ’ τη στιγμή που όλες οι ελπίδες που είχε το ζευγάρι τον χειμώνα να κρατήσει τον γάμο ζωντανό συντρίβονται στις καλοκαιρινές διακοπές. Σκέφτηκε τον εαυτό της και τη δική της σχέση, και αναστέναξε. «Θεέ μου, τα χάλια σου έχεις. Τι λες για έναν καφέ;» της είπε χαμογελαστή η Μ πίριτ. Η Άνικα προσπάθησε να της ανταποδώσει το χαμόγελο.

148

LIZA MARKLUND

«Άκουσα ότι έπιασες λαβράκι» είπε η Άνικα ψάχνοντας στην τσάντα της να βρει το πορτοφόλι της. «Ναι, και μάλιστα πολύ καλό» είπε η Μ πίριτ. «Ξέρεις για το σκάνδαλο με τη μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών, την υπόθεση ΥΠ6 ;» Η Άνικα μετρούσε τα ψιλά της και σημείωνε νοερά ότι έπρεπε να βγάλει λεφτά από την τράπεζα. «Στο περίπου» είπε. «Αυτός ο Γιον Γκιλού κι ο Πίτερ Μ πρατ ανακάλυψαν ότι η κυβέρνηση διατηρούσε παράνομο αρχείο πολιτικών φρονημάτων τη δεκαετία του εβδομήντα, έτσι δεν είναι;» Κατευθύνθηκαν κι οι δυο προς την καφετέρια. «Ακριβώς» είπε η Μ πίριτ. «Οι σοσιαλδημοκράτες πανικοβλήθηκαν. Συνέλαβαν τους δημοσιογράφους και γενικά αντέδρασαν τελείως παράλογα. Κατέστρεψαν και τα αρχεία τους, τόσο αυτό που αφορούσε το εσωτερικό της χώρας όσο και αυτό που κάλυπτε χώρες του εξωτερικού. Έναν καφέ, παρακαλώ, κι ένα σφολιατάκι». Κάθισαν δίπλα στο παράθυρο, όχι τόσο για τη θέα όσο για να είναι κοντά στο κλιματιστικό. «Οπότε δεν υπάρχει τρόπος να μάθουμε τι έγινε πραγματικά με την υπόθεση ΥΠ» είπε η Άνικα. «Ακριβώς» είπε η Μ πίριτ. «Το γεγονός ότι είχαν χαθεί τα αρχεία απέκλειε το ενδεχόμενο διεξοδικής έρευνας. Οι σοσιαλδημοκράτες είχαν το κεφάλι τους ήσυχο. Μ έχρι τώρα». Η Άνικα σταμάτησε να μασάει. «Γιατί;» είπε. Η Μ πίριτ χαμήλωσε ασυνείδητα τον τόνο της φωνής της. «Χτες τη νύχτα πήρα μια πληροφορία. Εμφανίστηκε το αρχείο εξωτερικού». Η Άνικα έμεινε εμβρόντητη. «Αλήθεια;» είπε. Η Μ πίριτ αναστέναξε. «Ε, περίπου» είπε. «Ξαφνικά βρέθηκε ένα αντίγραφο του αρχείου στο Υπουργείο Άμυνας. Δεν υπάρχουν πηγές, και τα πρωτότυπα έγγραφα λείπουν, παρ’ όλα αυτά...»

STUDIO SEX

149

«Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι υπάρχουν ακόμη τα πρωτότυπα» είπε η Άνικα φυσώντας τον καφέ της. «Όχι, αλλά γίνεται πιο πιθανό. Μ έχρι χτες το βράδυ δεν υπήρχε καν απόδειξη ότι είχε απομείνει κάτι απ’ το αρχείο. Αυτά τα αντίγραφα καλύπτουν μεγάλο μέρος του υλικού, οπότε προφανώς είναι εξαιρετικά πολύτιμα». «Τα είδες;» ρώτησε η Άνικα. «Ναι, πήγα αποκεί πρωί πρωί. Δημόσια έγγραφα είναι άλλωστε». Η Άνικα κατένευσε σκεφτική. «Αυτό είναι τεράστιας σημασίας» είπε. «Ειδικά εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας». «Δεν μπορείς να φανταστείς πού το βρήκαν» είπε η Μ πίριτ. «Στις τουαλέτες των αντρών;» ρώτησε η Άνικα. «Όχι. Έφτασε με το ταχυδρομείο» αποκρίθηκε η Μ πίριτ.

150

LIZA MARKLUND

21

Ο

υπουργός τράβηξε την κούνια όσο πιο πίσω μπορούσε. «Είσαι έτοιμη;» φώναξε. «Ναι!» τσίριξε η κόρη του. «Είσαι έτοιμη;» της φώναξε ξανά. «Ναιαιαιαι!» έβγαλε μια δυνατή κραυγή το παιδί. Μ ε τη φωνή της κόρης του να κουδουνίζει στ’ αυτιά του έδωσε ώθηση στην ξύλινη κούνια κι έπειτα παραμέρισε, καθώς αυτή πετούσε προς τον ουρανό. «Ααααα!» φώναξε το παιδί. «Κι εγώ, μπαμπά, θέλω κι εγώ!» Ο υπουργός χαμογέλασε στον γιο του και σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό του. «Εντάξει, μάγκα» είπε. «Αλλά αυτή θα είναι η τελευταία φορά». Πήγε απ’ την άλλη μεριά του δέντρου, γαργάλησε την κόρη του στην κοιλιά όταν πέρασε από μπροστά της, έπιασε την κούνια του γιου του και επανέλαβε την ίδια διαδικασία ξεκινώντας με το «Είσαι έτοιμος;». Έπειτα έσπρωξε αποφασιστικά την κούνια, αλλά όχι τόσο δυνατά όσο είχε σπρώξει την κόρη του· το αγόρι ήταν πιο μικροκαμωμένο και όχι τόσο ατρόμητο όσο η δίδυμη αδερφή του. «Μ παμπά, σπρώξε με ξανά!» φώναξε η κόρη του. «Δεν νομίζω ότι έχω άλλη ενέργεια» είπε αυτός. «Όταν σταματήσεις να κάνεις κούνια, έλα κάτσε μαζί μου στον πάγκο».

STUDIO SEX

151

«Έλα, βρε μπαμπά, μπαμπά...» Εκείνος πήγε προς τη γυναίκα του, η οποία καθόταν κάτω από τη μεγάλη ομπρέλα. Τα μπλε έπιπλα κήπου ήταν φτιαγμένα από πεύκο βιώσιμης καλλιέργειας. Ώρες ώρες ένιωθε αβάσταχτα προβλέψιμος. «Πότε πρέπει να φύγεις;» τον ρώτησε. Αυτός φίλησε τα μαλλιά της και βολεύτηκε στον πάγκο δίπλα της. «Δεν ξέρω» είπε αναστενάζοντας. «Αν είμαι τυχερός, θα καταφέρω να μείνω όλη την υπόλοιπη εβδομάδα». Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο, κι αυτός έκανε να σηκωθεί. «Όχι, κάτσε εσύ. Θα το πιάσω εγώ». Η γυναίκα του σηκώθηκε κι έτρεξε ανάλαφρα ως τη βεράντα, απ’ όπου ακουγόταν το ασύρματο τηλέφωνο. Η φούστα της χτυπούσε ανεμίζοντας στα πόδια της, τα μαλλιά της χόρευαν πάνω απ’ τους ηλιοκαμένους ώμους της. Ο υπουργός ένιωσε να τον κατακλύζει ένα ξαφνικό κύμα τρυφερότητας για τη γυναίκα του. Την είδε να μιλάει στο τηλέφωνο, έπειτα να γυρίζει και να τον κοιτάζει μ’ ένα ύφος έκπληξης. «Φυσικά» είπε αρκετά δυνατά για να την ακούσει ο άντρας της. «Θα σας μιλήσει από το γραφείο του». Άφησε το τηλέφωνο και πήγε προς το μέρος του. «Κρίστερ...» είπε «είναι η αστυνομία».

Η Άνικα δεν κατάφερε να βρει τον Κιου. Ο αξιωματικός έπαιρνε καταθέσεις. Η Άνικα δοκίμασε όλα τα άλλα νούμερα. Από τα κεντρικά δεν είχαν κανένα νέο, στο εγκληματολογικό φάνηκαν ενοχλημένοι και ο εκπρόσωπος τύπου ήταν απασχολημένος. Και δεν πήρε απάντηση όταν τηλεφώνησε στην Πατρίσια. Βρήκε στον τηλεφωνικό κατάλογο ένα νούμερο για το Στούντιο Έξι, αλλά της απάντησε αυτόματος τηλεφωνητής. Η φωνή μιας νεαρής κοπέλας, που προσπαθούσε ν’ ακουστεί αισθησιακή, ανέφερε τις ώρες λειτουργίας, από τη 1 μ.μ. ως τις 5 π.μ. Πληροφορούσε επίσης τους πελάτες ότι μπορούσαν να

152

LIZA MARKLUND

συναντήσουν ωραίες νεαρές κυρίες, να τους προσφέρουν σαμπάνια, να απολαύσουν κάποιο σόου, ακόμα και πριβέ, ή να παρακολουθήσουν και ν’ αγοράσουν ερωτικές ταινίες. Όποιος ήταν αρκετά περίεργος και περιπετειώδης ήταν ευπρόσδεκτος στο πιο καυτό κλαμπ της Στοκχόλμης. Η Άνικα ένιωσε αηδία. Κάλεσε άλλη μια φορά τον ίδιο αριθμό και ηχογράφησε το μήνυμα στο μαγνητοφωνάκι της. Έπειτα δοκίμασε πάλι να βρει τον εκπρόσωπο τύπου της αστυνομίας. Αυτή τη φορά τον πέτυχε. «Ορίστηκε δικαστικός λειτουργός για την υπόθεση· ξεκινάει προκαταρκτική εξέταση» της είπε. Η καρδιά της Άνικα άρχισε να χτυπά δυνατά. «Ποιος;» «Αρχιεισαγγελέας Σελ Λίντστρεμ». «Γιατί τώρα;» ρώτησε, αν και κάτι ψυλλιαζόταν. Ο εκπρόσωπος τύπου τελικά το ξεφούρνισε. «Να...» είπε «σημειώσαμε πρόοδο με την έρευνα και η ομάδα του εγκληματολογικού θεώρησε ότι ήρθε η ώρα να καλέσουμε εισαγγελέα». «Δηλαδή έχετε κάποιον ύποπτο» είπε η Άνικα. Ο εκπρόσωπος τύπου καθάρισε τον λαιμό του. «Όπως είπα, σημειώσαμε πρόοδο με την έρευνα...» «Ο Γιόακιμ είναι; Ο φίλος της;» Ο εκπρόσωπος τύπου αναστέναξε. «Δεν μπορώ να κάνω κανένα σχόλιο» είπε. «Σ’ αυτή τη φάση δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε δηλώσεις επί του θέματος». «Ναι, αλλά είναι αυτός;» επέμεινε η Άνικα. «Έχουμε πάρει αρκετές καταθέσεις μέχρι τώρα και υπάρχουν σαφείς ενδείξεις προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά, σας παρακαλώ, μην το δημοσιοποιήσετε ακόμη. Θα ζημίωνε την έρευνα». Ένα αίσθημα θριάμβου την κατέκλυσε. Ναι, αυτός ήταν! Το παλιοκαθοίκι, τον νταβατζή, το παλιοκτήνος! «Και τι μπορώ να γράψω;» ρώτησε η Άνικα. «Φαντάζομαι ότι μπορώ να πω πως η έρευνα της αστυνομίας έχει πάρει

STUDIO SEX

153

συγκεκριμένη κατεύθυνση κι ότι υπάρχει πλέον ύποπτος. Κι ότι πήρατε αρκετές καταθέσεις... Τον είχε αναφέρει ποτέ στην αστυνομία;» «Ποιος;» «Η Γιοσεφίν. Είχε πει ποτέ στην αστυνομία ότι την απειλούσε ή τη χτυπούσε;» «Όχι, απ’ όσο ξέρουμε». «Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι είναι αυτός;» «Δεν θέλω να θίξουμε αυτό το ζήτημα». «Δηλαδή είναι κάτι που είπε κάποιος στην κατάθεσή του; Η Πατρίσια, για παράδειγμα;» Ο εκπρόσωπος τύπου δίστασε. «Κοιτάξτε, θα πρέπει να αρκεστείτε σ’ αυτό που σας λέω» είπε τελικά. «Δεν μπορώ να σας δώσω άλλες λεπτομέρειες. Δεν έχουμε φτάσει ακόμη σ’ αυτό το σημείο. Επισήμως, κανείς δεν είναι ύποπτος για τον φόνο μέχρι στιγμής. Οι αστυνομικοί ακολουθούν ακόμη μια σειρά από στοιχεία για τη διαλεύκανση του φόνου της Γιοσεφίν». Η Άνικα συνειδητοποίησε ότι δεν θα του εκμαίευε τίποτε άλλο. Τον ευχαρίστησε, έκλεισε το τηλέφωνο και στη συνέχεια κάλεσε τον αρχιεισαγγελέα Σελ Λίντστρεμ. Την πληροφόρησαν ότι ο αρχιεισαγγελέας θα βρισκόταν όλη μέρα στο δικαστήριο. Η Άνικα αναστέναξε. Τελικά αποφάσισε να κατέβει στην καντίνα και να φάει κάτι.

154

LIZA MARKLUND

22

ένα μήνυμα» είπε ξινισμένα ο επιστάτης και της «Έ χεις έδωσε ένα σημείωμα, καθώς η Άνικα περνούσε από τη ρεσεψιόν για να ανέβει πάλι πάνω. Ο διευθυντής του παλιού σχολείου της Γιοσεφίν, ο Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι, είχε προσπαθήσει να επικοινωνήσει μαζί της. Το νούμερο δεν ήταν του σπιτιού του· φαινόταν ότι η κλήση είχε γίνει μέσω κάποιου τηλεφωνικού κέντρου. «Σας ευχαριστώ που με πήρατε» της είπε με ενθουσιασμό. «Ανοίξαμε το κέντρο νεότητας του Τέμπι μια εβδομάδα νωρίτερα από την προγραμματισμένη ημερομηνία». «Μ άλιστα» είπε η Άνικα. «Γιατί;» «Έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να διαχειριστούμε τη θλίψη που προκάλεσε ο θάνατος της Γιοσεφίν» της είπε. «Έχουμε τοποθετήσει μια ομάδα διαχείρισης κρίσεων που θα παρέχει υποστήριξη σε όσους έχουν ταραχτεί από το συμβάν. Συμβούλους, ψυχολόγους, ιερείς, κοινωνικούς λειτουργούς, δασκάλους... Όλο το σχολείο έχει κινητοποιηθεί για να αντιμετωπίσει τα δύσκολα θέματα που προέκυψαν». Η Άνικα έκανε μια παύση. «Είχε στ’ αλήθεια η Γιοσεφίν τόσο πολλούς φίλους;» Ο Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι απάντησε σε απόλυτα σοβαρό τόνο. «Ένα τέτοιο έγκλημα ταράζει μια ολόκληρη γενιά. Από τη δική μας μεριά, εμείς, στο σχολείο, νιώθουμε ότι πρέπει να σταθούμε στο πλάι των μαθητών μας, να τους συμπαρασταθούμε

STUDIO SEX

155

προκειμένου να ξεπεράσουν το τραύμα τους. Ένας τέτοιος συλλογικός πόνος δεν γίνεται ν’ αγνοηθεί». «Και θέλετε να γράψουμε γι’ αυτό;» ρώτησε η Άνικα. «Εμείς εδώ, στο Τέμπι, θεωρούμε σημαντικό να αποτελέσουμε παράδειγμα και για άλλους που έχουν βρεθεί σε αντίστοιχη κατάσταση» είπε. «Να δείξουμε ότι η ζωή συνεχίζεται. Απαιτούνται πολλοί πόροι και μεγάλη αποφασιστικότητα, κι εμείς εδώ διαθέτουμε κι από τα δύο». «Περιμένετε μια στιγμή;» του είπε η Άνικα και σηκώθηκε για να πάει στον Σπάικ. Ο διευθυντής ειδήσεων μιλούσε στο τηλέφωνο, ως συνήθως. «Μ ας ενδιαφέρει μια ομαδική θρηνωδία στο Τέμπι;» ρώτησε τον Σπάικ χωρίς να περιμένει να διακόψει τη συνομιλία του. «Τι;» είπε ο Σπάικ ακουμπώντας το ακουστικό στο στομάχι του. «Ο διευθυντής οργάνωσε μια ομάδα στήριξης στο κέντρο νεότητας. Θέλουμε να το καλύψουμε;» «Έφυγες» είπε ο Σπάικ και επέστρεψε στο τηλεφώνημά του. Η Άνικα γύρισε στο γραφείο της. «Λοιπόν, πώς θα σας βρω;» Πήγε ως εκεί μ’ έναν απ’ τους άλλους προσωρινούς υπαλλήλους, έναν φωτογράφο ονόματι Πέτερσον. Αυτός είχε ένα ξεχαρβαλωμένο παλιό Golf που του έσβηνε σε κάθε διασταύρωση. Δεν θα παραπονεθώ ποτέ ξανά για τον Μ πέρτιλ Στραντ, σκέφτηκε η Άνικα.

Το κέντρο νεότητας στεγαζόταν σ’ ένα ζωηρόχρωμο, κόκκινο κτίριο της δεκαετίας του εβδομήντα και αποτελούνταν από μια κουζίνα και μια αίθουσα με τραπέζι μπιλιάρδου και φαρδιούς καναπέδες. Το μεγαλύτερο μέρος του χώρου ήταν κατειλημμένο από αγόρια, φυσικά. Τα κορίτσια είχαν στριμωχτεί σε μια γωνιά. Κάποια απ’ αυτά έκλαιγαν. Η Άνικα κι ο φωτογράφος έκαναν στα γρήγορα έναν γύρο κι έπειτα τους πλησίασε ο Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι.

156

LIZA MARKLUND

«Είναι ζωτικής σημασίας να πάρουμε στα σοβαρά τα συναισθήματα αυτών των νέων» τους είπε με προβληματισμένο ύφος. «Θα είμαστε εδώ είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο όλη την υπόλοιπη εβδομάδα». Η Άνικα κράτησε μερικές σημειώσεις, με μια αίσθηση δυσφορίας στο στομάχι της. Υπήρχε πολλή φασαρία. Οι νεαροί ήταν αναστατωμένοι και φώναζαν ο ένας στον άλλο. Ήταν όλοι τους πολύ φορτισμένοι. Δυο αγόρια προσπαθούσαν να βγάλουν το μπλουζάκι μιας κοπέλας στην αίθουσα του μπιλιάρδου και σταμάτησαν μόνο όταν τους έκανε παρατήρηση ο διευθυντής. «Η Λότα είναι λίγο εξώλης» είπε απολογητικά ο Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι. Η Άνικα τον κοίταξε έκπληκτη. Δεν μπορούσε να πιστέψει στ’ αυτιά της. «Υπερασπίζεστε τη συμπεριφορά των αγοριών» του είπε. «Περνάνε δύσκολες στιγμές. Δεν κοιμήθηκαν και πολύ χτες το βράδυ. Αποδώ η Λίσμπετ, η σύμβουλός μας». Η Άνικα κι ο Πέτερσον τη χαιρέτησαν. «Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε σωστή δουλειά» είπε η σύμβουλος. «Να ακούσουμε καλά τι έχουν να πουν τα παιδιά». «Μ πορεί να γίνει κάτι τέτοιο υπ’ αυτές τις συνθήκες;» ρώτησε επιφυλακτικά η Άνικα. «Τα παιδιά πρέπει να μοιραστούν τον πόνο τους» είπε η σύμβουλος. «Βοηθούν το ένα το άλλο να αντιμετωπίσουν τη θλίψη τους. Είμαστε εδώ για όλους τους φίλους της Γιοσεφίν». «Ακόμα και γι’ αυτούς που είναι από άλλα σχολεία;» ρώτησε η Άνικα. «Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι» είπε με έμφαση ο Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι. «Έχουμε τη δυνατότητα να βοηθήσουμε οποιονδήποτε χρειάζεται στήριξη». Τρία αγόρια στη διπλανή αίθουσα άρχισαν να μαλώνουν για το ποιος θα έπαιρνε τη στέκα του μπιλιάρδου, κι ο Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι εξαφανίστηκε για να πάει να διευθετήσει το ζήτημα. «Βγαίνετε και εκτός για να βρείτε κόσμο που μπορεί να

STUDIO SEX

157

χρειάζεται βοήθεια;» Η σύμβουλος χαμογέλασε αβέβαια. «Τι εννοείτε;» «Η καλύτερη φίλη της Γιοσεφίν είναι μια κοπέλα που λέγεται Πατρίσια. Έχετε έρθει σε επαφή μαζί της;» «Έχει έρθει εδώ;» ρώτησε με περιέργεια η σύμβουλος. Η Άνικα κοίταξε γύρω της. Τέσσερα κορίτσια κάθονταν και μυξόκλαιγαν δίπλα σ’ ένα ξεχαρβαλωμένο στερεοφωνικό που έπαιζε πολύ δυνατά το «Tears in Heaven» του Έρικ Κλάπτον. Τρεις άλλες έγραφαν ποιήματα για τη Γιοσεφίν, καθισμένες μπροστά σε αναμμένα κεριά και τη φωτογραφία της αποφοίτησής της που είχε δημοσιεύσει κι ο Απογευματινός Τύπος. Έξι αγόρια έπαιζαν χαρτιά. Δεν μπορούσε να φανταστεί την Πατρίσια να πατάει το πόδι της εκεί μέσα με τη θέλησή της. «Πολύ αμφιβάλλω» είπε η Άνικα. «Όμως είναι ευπρόσδεκτη, όλοι είναι ευπρόσδεκτοι» είπε η σύμβουλος. «Και μένετε ανοιχτά όλο το βράδυ;» «Δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε την υποστήριξή μας να ατονήσει. Εγώ διέκοψα τις διακοπές μου για να βρίσκομαι εδώ». Η σύμβουλος χαμογέλασε. Υπήρχε μια λάμψη, κάτι σχεδόν απόκοσμο στο βλέμμα της. Η Άνικα κατέβασε το σημειωματάριό της. Κάτι δεν της πήγαινε καλά. Αυτή η γυναίκα δεν ήταν εκεί για τη Γιοσεφίν ή τις φίλες της. Ήταν εκεί για την πάρτη της. «Μ ήπως θα μπορούσα να μιλήσω με μερικές φίλες της;» «Φίλες ποιανής;» ρώτησε η σύμβουλος. «Της Γιοσεφίν» είπε η Άνικα. «Α, ναι, βέβαια. Θέλετε κάποια συγκεκριμένη;» Η Άνικα το σκέφτηκε μια στιγμή. «Τη Σαρλότα; Ήταν μαζί στην ίδια τάξη». «Φυσικά, η Σαρλότα. Νομίζω ότι οργανώνει μια πομπή στον τόπο του εγκλήματος. Πρέπει να οργανώσουμε τόσα πράγματα, να νοικιάσουμε πούλμαν και ούτω καθεξής. Ελάτε αποδώ...» Μ πήκαν σ’ ένα γραφείο που βρισκόταν πίσω από την αίθουσα του μπιλιάρδου. Μ ια ηλιοκαμένη κοπέλα με πολύ κοντό καρέ μιλούσε στο τηλέφωνο. Σήκωσε το βλέμμα της και τους αγριοκοίταξε που τη διέκοπταν. Όταν όμως η Άνικα πρόφερε τις

158

LIZA MARKLUND

λέξεις Απογευματινός Τύπος, το πρόσωπό της έλαμψε. Έκλεισε βιαστικά το τηλέφωνο. «Σαρλότα, η καλύτερη φίλη της Γιοσεφίν» είπε με επαρκώς θλιμμένο χαμόγελο. Η Άνικα χαμήλωσε το βλέμμα της και πρόφερε χαμηλόφωνα το δικό της όνομα. «Έχουμε ξαναμιλήσει» της είπε και η κοπέλα κατένευσε. «Είμαι ακόμη σοκαρισμένη» είπε η Σαρλότα ρουφώντας τη στεγνή της μύτη. «Μ ου είναι πολύ δύσκολο». Η σύμβουλος την αγκάλιασε με κατανόηση. «Μ αζί όμως είμαστε δυνατοί» συνέχισε η Σαρλότα. «Πρέπει να κάνουμε κάτι γι’ αυτή την άσκοπη βία. Η Γιοσεφίν δεν χάθηκε για το τίποτα. Θα φροντίσουμε εμείς γι’ αυτό». Η φωνή της ήταν σταθερή, ο τόνος της αποφασιστικός. Θα ήταν τέλεια για την τηλεόραση, σκέφτηκε η Άνικα. «Τι εννοείς;» τη ρώτησε ευγενικά. Η Σαρλότα έριξε μια αβέβαιη ματιά προς τη σύμβουλο. «Να... Πρέπει να ενώσουμε τις φωνές μας. Να διαμαρτυρηθούμε. Να δείξουμε ότι δεν κάνουμε πίσω. Το θεωρούμε πολύ σημαντικό αυτή τη στιγμή. Να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλο για ν’ αντέξουμε τον πόνο μας. Να μοιραστούμε τα συναισθήματά μας και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο αυτές τις δύσκολες ώρες». Χαμογέλασε αδύναμα. «Και οργανώνεις πομπή;» ρώτησε η Άνικα. «Ναι, πάνω από εκατό νέοι έχουν δηλώσει ήδη συμμετοχή. Θα χρειαστούμε τουλάχιστον δύο πούλμαν». Η Σαρλότα πήγε μέχρι την άλλη άκρη του γραφείου για να πιάσει μια λίστα με ονόματα. «Φυσικά, εμείς θα καλύψουμε το σχετικό κόστος» παρενέβη η σύμβουλος. Ο Πέτερσον, ο φωτογράφος, εμφανίστηκε στην είσοδο. «Μ πορώ να πάρω μερικές φωτογραφίες;» ρώτησε. Οι δυο γυναίκες στάθηκαν ευθυτενείς η μια δίπλα στην άλλη. «Μ ήπως μπορείτε να φαίνεστε λίγο θλιμμένες;» ρώτησε ο

STUDIO SEX

159

φωτογράφος. Η Άνικα δυσανασχέτησε, έκλεισε τα μάτια της και γύρισε απ’ την άλλη. Είχε γίνει κατακόκκινη απ’ την ντροπή της. Για να ικανοποιήσουν τον φωτογράφο, οι γυναίκες αγκαλιάστηκαν κι άρχισαν να μυξοκλαίνε. «Να μη σας ενοχλούμε άλλο» είπε η Άνικα και πήγε προς την πόρτα. «Είναι ένα σωρό κόσμος που κάθεται και κλαίει εκεί έξω» είπε ο Πέτερσον. Η Άνικα έκανε μια παύση. «Καλώς» είπε. «Θα τους ρωτήσουμε αν θέλουν να τους βγάλουμε φωτογραφία». Τελικά ήθελαν. Τα κορίτσια έκλαιγαν γοερά, οι φλόγες των κεριών τρεμόφεγγαν και η φωτογραφία της Γιοσεφίν δέσποζε από πίσω, μεγεθυσμένη σχεδόν πέραν αναγνώρισης σ’ ένα φωτοτυπικό μηχάνημα. Όσο ο Πέτερσον φωτογράφιζε τα ποιήματα και τις ζωγραφιές των κοριτσιών, η ένταση του θορύβου μεγάλωσε ακόμα περισσότερο. Οι νεαροί είχαν προφανώς αναστατωθεί από την παρουσία των δύο δημοσιογράφων, και τα επίπεδα της υστερίας σταδιακά αυξάνονταν. «Ε, θέλουμε κι εμείς να φωτογραφηθούμε» φώναζαν δυο αγόρια κραδαίνοντας τις στέκες του μπιλιάρδου. «Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να φύγουμε» ψιθύρισε η Άνικα. «Γιατί;» ρώτησε έκπληκτος ο Πέτερσον. «Φεύγουμε» γρύλισε η Άνικα. «Τώρα!» Πήγε να βρει τον Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι, όσο ο φωτογράφος μάζευε απρόθυμα τον εξοπλισμό του. Αφού ευχαρίστησαν τον διευθυντή, βγήκαν από το κτίριο. «Τι διάολο σ’ έπιασε κι ήθελες ντε και καλά να φύγουμε;» τη ρώτησε θυμωμένα ο Πέτερσον, καθώς πήγαιναν προς το αυτοκίνητο. Περπατούσε δυο μέτρα πιο πίσω απ’ την Άνικα, κι η τσάντα της φωτογραφικής μηχανής του χτυπούσε πάνω στον αριστερό γοφό του. Η Άνικα του απάντησε χωρίς να στρέψει το κεφάλι της.

160

LIZA MARKLUND

«Αυτό το πράγμα δεν ήταν υγιές» είπε. «Μ πορεί να έβγαινε εκτός ελέγχου από στιγμή σε στιγμή». Μ πήκε στο αυτοκίνητο και άνοιξε το ραδιόφωνο. Δεν αντάλλαξαν ούτε μια κουβέντα σε όλη τη διαδρομή ως τη Στοκχόλμη.

STUDIO SEX

161

23

Η

Άνικα μόλις είχε πετάξει την τσάντα της στο πάτωμα, όταν πρόσεξε τον άντρα στο βάθος της αίθουσας σύνταξης. Ήταν ψηλός και ξανθός, και λουζόταν στο φως που έμπαινε από τα παράθυρα πίσω από το γραφείο του τμήματος αθλητικών. Κάθισε από περιέργεια και τον παρακολουθούσε. Ο άντρας σταματούσε κάθε δυο μέτρα, μοίραζε χειραψίες και χαιρετούσε τον κόσμο. Μ όνο όταν έφτασε στο γραφείο σύνταξης αντιλήφθηκε η Άνικα ότι δίπλα του περπατούσε ο διευθυντής σύνταξης. Ο λεπτός, κοντός άντρας, αστός και συγκρατημένος, ήταν σχεδόν αόρατος δίπλα του. «Θα μπορούσα να έχω την προσοχή σας;» είπε ο διευθυντής σύνταξης με τη ρινική φωνή του από το γραφείο σύνταξης. Ο Σπάικ, με τα πόδια ανεβασμένα πάνω στο γραφείο, μιλούσε στο τηλέφωνο και δεν σήκωσε καν το βλέμμα του. Ο Φωτο-Πέλε έριξε μια ματιά στους δύο άντρες κι αφοσιώθηκε ξανά στην οθόνη του υπολογιστή του. Μ ερικοί άλλοι είχαν σταματήσει αυτό που έκαναν και κοιτούσαν καχύποπτοι τους δυο άντρες. Κανείς δεν είχε ζητήσει έναν τηλεοπτικό αστέρα για αρχισυντάκτη. «Παρακαλώ, σας ζητώ ν’ ακούσετε» είπε ο διευθυντής σύνταξης. Τα πρόσωπα όλων ήταν εντελώς ανέκφραστα. Ο Σπάικ εξακολουθούσε να μη δίνει καμία σημασία. Η Άνικα δεν κουνήθηκε από τη θέση της. Ξαφνικά ο ξανθός έκανε ένα σάλτο

162

LIZA MARKLUND

κι ανέβηκε στο γραφείο σύνταξης. Στάθηκε ευθυτενής πάνω στο γραφείο του Σπάικ περπατώντας ανάμεσα σε τηλεφωνικές συσκευές και κούπες του καφέ και κοιτάζοντας γύρω του. Έπειτα έβαλε τα χέρια στη μέση του και κοίταξε ίσια μπροστά του. Το φως έπεφτε ακόμη πάνω του. Η Άνικα σηκώθηκε και ασυναίσθητα άρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος τους. Τα πόδια του ξανθού σταμάτησαν ακριβώς μπροστά στον Σπάικ, ο οποίος σήκωσε το βλέμμα του, είπε «Θα σε ξαναπάρω» κι έκλεισε το τηλέφωνο. Ο Φωτο-Πέλε άφησε τον υπολογιστή του και πήγε προς το γραφείο σύνταξης. Η φασαρία έδωσε τη θέση της σ’ ένα απαλό βουητό, καθώς όλοι άρχισαν να πλησιάζουν το γραφείο σύνταξης, στο κέντρο της αίθουσας. «Το όνομά μου είναι Άντερς Σίμαν» είπε ο άντρας. «Προς το παρόν είμαι επικεφαλής μιας ομάδας ερευνητών δημοσιογράφων στη Σουηδική Τηλεόραση. Όμως από την Τετάρτη 1 Αυγούστου θα είμαι ο νέος σας αρχισυντάκτης». Στην παύση που ακολούθησε η σιωπή στην αίθουσα φάνηκε εκκωφαντική. Η φωνή του είχε τη δύναμη και το βάθος ατόμου που ήταν συνηθισμένο να κάνει το σπικάζ σε ξενόγλωσσα ντοκιμαντέρ. Η Άνικα τον κοίταζε συνεπαρμένη. Ο άντρας έκανε ένα βήμα και κοίταξε προς μια άλλη μεριά της αίθουσας σύνταξης. «Δεν ξέρω τι δουλειά κάνει ο καθένας σας» είπε. «Αυτό εσείς το ξέρετε. Κι εγώ δεν έχω σκοπό να σας μάθω τι να κάνετε. Αυτό το ξέρετε εσείς καλύτερα». Σιωπή ξανά. Η Άνικα άκουγε τον κλιματισμό και την κίνηση του δρόμου. «Αυτό που θα κάνω...» είπε ο άντρας, και της Άνικα της φάνηκε ότι την κοίταξε κατάματα «αυτό που θα κάνω είναι το εξής: θα κάνω τον δρόμο πιο ομαλό. Δεν θα οδηγήσω εγώ τη μηχανή. Εγώ θα σχεδιάζω και θα ορίζω νέες τροχιές. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω μόνος μου, οπότε θα πρέπει να συνεργαστούμε. Εσείς θα είστε οι οδηγοί του τρένου, οι θερμαστές, οι εισπράκτορες. Εσείς θα μιλάτε με τους επιβάτες, εσείς θα μας κάνετε νόημα να φύγουμε, ώστε το τρένο να τηρεί το πρόγραμμα αναχωρήσεών του. Εγώ θα σχεδιάζω τις

STUDIO SEX

163

αναχωρήσεις μας, θα φροντίζω να σταματάμε στους σωστούς σταθμούς και θα εξασφαλίζω ότι θα υπάρχουν ράγες ως εκεί. Δεν είμαι μηχανικός. Αλλά θα ήθελα να γίνω, τελικά, όταν θα μου έχετε μάθει όσα ακόμη δεν γνωρίζω. Προς το παρόν, είμαι μόνο ένα πράγμα: ένας μαχόμενος δημοσιογράφος». Γύρισε για να κοιτάξει προς το γραφείο του τμήματος αθλητικών, οπότε η Άνικα μπορούσε πλέον να δει μόνο την πλάτη του. Τον άκουγε, όμως, σχεδόν το ίδιο καλά όσο και πριν. «Είμαι βαθιά αφοσιωμένος στη δημοσιογραφία» είπε. «Εργοδότης μου είναι ο απλός πολίτης. Καθ’ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής μου ζωής αγωνίζομαι ενάντια στη διαφθορά και στην κατάχρηση εξουσίας. Αυτή είναι η ουσία της δημοσιογραφίας. Η αλήθεια είναι το φως που με οδηγεί − όχι η επιρροή ούτε η εξουσία». Έκανε μια στροφή ενενήντα μοιρών και η Άνικα τον έβλεπε πλέον προφίλ. «Ξέρω ότι λέω μεγάλα λόγια. Δεν θέλω να ακουστώ πομπώδης, ωστόσο είμαι φιλόδοξος. Δεν δέχτηκα αυτή τη δουλειά επειδή θα μου δώσει έναν καλό μισθό κι έναν αναγνωρισμένο τίτλο, παρότι θα τα κάνει και τα δύο. Όχι, είμαι εδώ σήμερα για έναν και μοναδικό λόγο: για να δουλέψω μαζί σας». Ακόμα και καρφίτσα να έπεφτε θα την άκουγες. Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο του Σπάικ, κι αυτός κατέβασε αμέσως το ακουστικό. «Μ αζί μπορούμε να κάνουμε αυτή την εφημερίδα τη μεγαλύτερη εφημερίδα σε όλη τη Σκανδιναβία» συνέχισε ο Άντερς Σίμαν. «Έχουμε ήδη όλα τα θετικά στοιχεία που χρειαζόμαστε, κι αυτά είστε εσείς. Οι υπάλληλοι. Οι δημοσιογράφοι. Εσείς είστε το μυαλό και η καρδιά αυτής της εφημερίδας. Κάποια στιγμή ίσως καταφέρουμε να κάνουμε όλες αυτές τις καρδιές να χτυπούν στον ίδιο ρυθμό, δημιουργώντας εκκωφαντικό πάταγο, αρκετά δυνατό για να γκρεμίσει τοίχους. Θα δείτε πως έχω δίκιο». Χωρίς άλλη κουβέντα, κατέβηκε από το γραφείο και προσγειώθηκε με χάρη στο πάτωμα. Ο θόρυβος επέστρεψε στην

164

LIZA MARKLUND

αίθουσα. «Εντυπωσιακό» είπε ο Καρλ Βένεργκρεν, που είχε βρεθεί ξαφνικά δίπλα στην Άνικα. «Πράγματι» είπε η Άνικα, μαγεμένη ακόμη από αυτόν τον χαρισματικό άνθρωπο. «Έχω ν’ ακούσω τέτοιες πομπώδεις αηδίες από τότε που ο πατέρας μου έβγαλε λόγο στην αποφοίτησή μου. Λοιπόν, βρήκες τίποτα καινούργιο;» Η Άνικα έκανε μεταβολή και κατευθύνθηκε προς το γραφείο της. «Η αστυνομία έχει έναν ύποπτο» είπε. «Πώς το ξέρεις;» ρώτησε δύσπιστα ο Καρλ Βένεργκρεν ακολουθώντας την. Η Άνικα κάθισε και τον κοίταξε κατάματα. «Είναι αρκετά απλό. Ο φίλος της είναι. Σχεδόν πάντα ο φίλος είναι». «Τον έχουν συλλάβει;» «Όχι, επίσημα δεν έχει καν κριθεί ύποπτος». «Οπότε δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε τίποτα» είπε ο Καρλ. «Εξαρτάται από τη διατύπωση» είπε η Άνικα. «Εσύ τι κάνεις;» «Γράφω ημερολόγιο ταξιδίου από τον αγώνα. Μ ου το ζητήσανε από το τμήμα αθλητικών. Θες να το διαβάσεις;» Ένα ειρωνικό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της Άνικα. «Όχι αυτή τη στιγμή». Ο Καρλ Βένεργκρεν κάθισε πάλι στο γραφείο της. «Μ ’ αυτόν τον φόνο έπιασες την καλή, ε;» της είπε. Η Άνικα ξεσκαρτάριζε κάποιες παλιές εκτυπώσεις από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία. «Δεν θα το έθετα έτσι» είπε. «Είσαι στο πρωτοσέλιδο δυο μέρες στη σειρά· κανένας άλλος προσωρινός υπάλληλος δεν το κατάφερε αυτό μέσα στο καλοκαίρι» είπε ο Καρλ Βένεργκρεν. «Εκτός από σένα, φυσικά» είπε η Άνικα χαμογελώντας του γλυκά.

STUDIO SEX

165

«Ναι, αλλά εγώ ξεκίνησα από διαφορετική αφετηρία. Εγώ έκανα εδώ την άσκησή μου». Κι ο πατέρας σου είναι στο διοικητικό συμβούλιο, σκέφτηκε η Άνικα, αλλά δεν είπε τίποτα. Ο Καρλ σηκώθηκε. «Πάω στον τόπο του εγκλήματος μπας και βρω κανέναν τεθλιμμένο συγγενή» είπε φεύγοντας. Η Άνικα κατένευσε και γύρισε στον υπολογιστή της. Άνοιξε ένα καινούργιο έγγραφο και άρχισε να γράφει σε δραματικούς τόνους: Η αστυνομία έκανε μια σημαντική ανακάλυψη στην έρευνά της για τον δολοφόνο της Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι... Δεν προχώρησε παρακάτω, γιατί εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο της Ανοιχτής Γραμμής. Άρπαξε το ακουστικό αναστενάζοντας βαριά. «Αρκετά πια!» ακούστηκε μια γυναικεία φωνή. «Συμφωνώ απόλυτα» είπε η Άνικα. «Δεν θ’ ανεχτούμε άλλο τις προσταγές της πατριαρχίας». «Κανένα πρόβλημα» είπε η Άνικα. «Θα πάρουμε την εκδίκησή μας, και θα το κάνουμε με αίμα και πυρ». «Πρέπει να είστε πολύ κουλ κοριτσοπαρέα» είπε η Άνικα. Η φωνή ακούστηκε ενοχλημένη. «Άκου τι θα σου πω. Είμαστε οι Μ πάρμπι Νίντζα, μια ομάδα αμαζόνων που έχει κηρύξει πόλεμο στην καταπίεση και στη βία ενάντια στις γυναίκες. Δεν θα το ανεχτούμε άλλο. Η γυναίκα στο πάρκο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Εμείς, οι γυναίκες, δεν πρέπει να είμαστε οι μόνες που θα φοβούνται να κυκλοφορήσουν έξω τη νύχτα. Θα πρέπει κι οι άντρες να υποστούν τη βία. Θα δεις. Θα ξεκινήσουμε με την αστυνομία, τους υποκριτές της δομής της εξουσίας». Η Άνικα της έδινε τώρα την αμέριστη προσοχή της· της φάνηκε ότι αυτή η παλαβιάρα σοβαρολογούσε. «Γιατί πήρατε σ’ αυτό το νούμερο;» ρώτησε. «Θέλουμε να διαδώσουμε το μήνυμά μας στα μέσα επικοινωνίας. Θέλουμε τη μέγιστη δυνατή δημοσιότητα. Προσφέρουμε στον Απογευματινό Τύπο την ευκαιρία να βρεθεί μαζί μας στην πρώτη μας επιδρομή».

166

LIZA MARKLUND

Το στόμα της Άνικα στέγνωσε. Κι αν όντως μιλούσε σοβαρά; Κοίταξε γύρω της στην αίθουσα σύνταξης προσπαθώντας να συναντήσει το βλέμμα κάποιου για να τον καλέσει κοντά της. «Τι... τι εννοείτε;» ρώτησε αβέβαια. «Ξεκινάμε αύριο» είπε η γυναίκα. «Θέλετε να έρθετε;» Η Άνικα κοίταξε γύρω της απεγνωσμένα. Κανείς δεν της έδινε την παραμικρή σημασία. «Μ ιλάτε σοβαρά;» ρώτησε αδύναμα. «Αυτοί είναι οι όροι μας» είπε η νεαρή γυναίκα. «Θέλουμε να έχουμε τον πλήρη έλεγχο στο κείμενο και στους τίτλους. Θέλουμε εγγύηση πλήρους ανωνυμίας και έλεγχο όλων των φωτογραφιών. Και θέλουμε πενήντα χιλιάδες κορόνες προκαταβολικά. Μ ετρητά». Η Άνικα πήρε μερικές βαθιές ανάσες. «Αυτό είναι αδύνατον» είπε. «Αποκλείεται». «Είσαι σίγουρη;» ρώτησε η νεαρή γυναίκα. «Ποτέ δεν ήμουν πιο σίγουρη» είπε η Άνικα. «Τότε θα πάρουμε τους ανταγωνιστές σας» είπε η γυναίκα. «Εντάξει, καλή τύχη. Κι αυτοί την ίδια απάντηση θα σας δώσουν, σας το εγγυώμαι». Ακούστηκε ένα κλικ και η γραμμή νέκρωσε. Η Άνικα κατέβασε το ακουστικό, έκλεισε τα μάτια της κι έκρυψε το κεφάλι της μες στα χέρια της. Γαμώτο, τι έπρεπε να κάνει τώρα; Να καλέσει την αστυνομία; Να το πει στον Σπάικ; Να κάνει ότι δεν συνέβη τίποτα; Είχε την αίσθηση πως ό,τι κι αν έκανε θα την κατσάδιαζαν.

STUDIO SEX

167

24

αποδώ οι βραδινοί μας ρεπόρτερ» άκουσε η Άνικα τον «Κιδιευθυντή σύνταξης. Σήκωσε το βλέμμα της και είδε τη συντακτική επιτροπή να φεύγει από το γραφείο του φωτογραφικού αρχείου και να κατευθύνεται προς το μέρος της. Εκτός από τον διευθυντή σύνταξης, αποτελούνταν από τον νέο αρχισυντάκτη, τον Άντερς Σίμαν, και τους προϊσταμένους των αθλητικών, της ψυχαγωγίας, του φωτογραφικού αρχείου και των πολιτιστικών, καθώς και έναν από τους κορυφαίους αρθρογράφους. Ήταν όλοι τους άντρες και, με εξαίρεση τον Σίμαν, φορούσαν όλοι παρόμοια μπλε σκούρα σπορ σακάκια, τζιν παντελόνια και αστραφτερά παπούτσια. Ξαφνικά θυμήθηκε πώς τους αποκαλούσε η Ανν Σνάπχανε κι έσκασε στα γέλια: η μπλε αρχιδοπομπή. Η ομάδα σταμάτησε μπροστά στο γραφείο της. «Οι βραδινοί ρεπόρτερ ξεκινούν το μεσημέρι και δουλεύουν μέχρι τις έντεκα το βράδυ» είπε ο διευθυντής σύνταξης με την πλάτη του γυρισμένη στην Άνικα. «Δουλεύουν σε βάρδιες, και πολλοί έχουν προσωρινά συμβόλαια. Θεωρούμε τη βραδινή βάρδια κάτι σαν εκπαίδευση...» Έκανε να προχωρήσει, αλλά ο Άντερς Σίμαν αποσπάστηκε από την παρέα τους και πλησίασε την Άνικα. «Είμαι ο Άντερς Σίμαν» είπε και της έτεινε το χέρι του. Η Άνικα τον κοίταξε επιφυλακτικά. «Ναι, το κατάλαβα αυτό» είπε χαμογελαστή κι έσφιξε το χέρι

168

LIZA MARKLUND

του. «Άνικα Μ πένγτζον». Αυτός της ανταπέδωσε το χαμόγελο. «Εσύ είσαι αυτή που γράφει για τον φόνο της Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι» της είπε. Εκείνη κοκκίνισε. «Πολύ σωστά» αποκρίθηκε. «Είσαι μόνιμη;» Η Άνικα έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι. «Όχι, με σύμβαση για το καλοκαίρι, η οποία λήγει σε δύο εβδομάδες». «Θα έχουμε σίγουρα την ευκαιρία να τα πούμε αργότερα» είπε ο Άντερς Σίμαν και γύρισε για να ξαναμπεί στην αρχιδοπομπή. Όλα τα βλέμματα που είχαν καρφωθεί πάνω στην Άνικα περιπλανήθηκαν σε άλλες μεριές της αίθουσας σύνταξης. Εκείνη έμεινε να κοιτάει μ’ ένα περίεργο αίσθημα αμηχανίας την ομάδα που απομακρυνόταν. Αφού η ομάδα εξαφανίστηκε πίσω από το γραφείο των αθλητικών, πήρε την απόφασή της. Δεν ήταν καρφί. Δεν θα τηλεφωνούσε στην αστυνομία να τους ενημερώσει για τις Μ πάρμπι Νίντζα. Ούτε στον Σπάικ θα έλεγε τίποτα. Τόσοι ανόητοι τηλεφωνούσαν καθημερινά. Δεν γινόταν να πηγαίνει κάθε φορά τρέχοντας στον διευθυντή ειδήσεων. Συνέχισε να γράφει το άρθρο της για τα σημαντικά βήματα που είχε κάνει η αστυνομία στην έρευνα για τον δολοφόνο της Γιοσεφίν, καταφέρνοντας να ακουστεί έγκυρη χωρίς να αναφέρει λόγια της Πατρίσια, γράφοντας για τον ύποπτο χωρίς να εκθέσει τον εκπρόσωπο τύπου της αστυνομίας και υπονοώντας ότι ο φίλος της Γιοσεφίν ήταν καθοίκι, χωρίς όμως να το πει ευθέως. Το άρθρο της για την ομαδική θρηνωδία στο Τέμπι ήταν σύντομο και συγκρατημένο. Πέρασε από την καφετέρια, αγόρασε ένα κουτάκι κόκα κόλα και ύστερα άκουσε τους τίτλους του Στούντιο Έξι, της ραδιοφωνικής εκπομπής λόγου. Το θέμα της ήταν ο ρόλος που έπαιζαν οι δημοσιογράφοι στην προεκλογική εκστρατεία. Έκλεισε το ραδιόφωνο και έφτιαξε ένα γράφημα με τις τελευταίες ώρες της Γιοσεφίν. Το μόνο που δεν περιέλαβε ήταν το όνομα του κλαμπ στο οποίο δούλευε η κοπέλα,

STUDIO SEX

169

αποφασίζοντας να το αποκαλέσει απλώς «το κλαμπ». Έπειτα πήγε στους γραφίστες και τους ζήτησε να τοποθετήσουν τα στοιχεία πάνω σ’ έναν χάρτη ή σε μια εναέρια φωτογραφία του Κουνγκσχόλμεν. Όταν τέλειωσε, είχε πάει εφτά η ώρα. Ζεσταινόταν, ένιωθε κουρασμένη και δεν είχε όρεξη να κάνει τίποτε άλλο. Οπότε κάθισε κι έριξε μια γρήγορη ματιά στις πρωινές εφημερίδες. Στις εφτάμισι ανέβασε την ένταση του ήχου στην τηλεόραση και παρακολούθησε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Δεν ανέφεραν τίποτα για τη Γιοσεφίν ή για την υπόθεση ΥΠ. Το μόνο ρεπορτάζ που είχε ενδιαφέρον ήταν αυτό του ρώσου ανταποκριτή. Ολοκλήρωνε τη σειρά των ανταποκρίσεών του από τον Καύκασο με μια συνέντευξη μ’ έναν ειδικό στη Μ όσχα. «Ο πρόεδρος χρειάζεται όπλα» συνόψισε ο ειδικός. «Η χώρα έχει στερέψει τελείως από πυρομαχικά, χειροβομβίδες, τουφέκια, πολυβόλα, τα πάντα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του προέδρου. Αφού ο ΟΗΕ επέβαλε εμπάργκο στην παροχή όπλων, του είναι πολύ δύσκολο να βρει νέα εφόδια. Η μόνη του εναλλακτική λύση είναι η μαύρη αγορά, και δεν έχει τα μέσα ν’ αγοράσει τίποτα μ’ αυτόν τον τρόπο». «Πώς είναι δυνατόν οι αντάρτες να έχουν τόσα όπλα;» ρώτησε ο δημοσιογράφος. Ο ειδικός χαμογέλασε συνεσταλμένα. «Στην πραγματικότητα οι αντάρτες είναι πολύ αδύναμοι, με ελλιπή μόρφωση και κακή ηγεσία. Αλλά έχουν ελεύθερη πρόσβαση στα ρωσικά όπλα. Η χώρα μου έχει σημαντικά πολιτικά συμφέροντα στον Καύκασο. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι η Ρωσία παρέχει υλική υποστήριξη στους αντάρτες...» Η Άνικα θυμήθηκε τον ηλικιωμένο άντρα που μιλούσε σουηδικά, τον πρόεδρο ενός λαού που είχε πέσει θύμα επιθέσεων ανταρτών. Η διεθνής κοινότητα είχε παραμείνει πέρα για πέρα παθητική! Γιατί δεν ασκούσε κανείς κριτική στη Ρωσία για την ανάμειξή της στον εμφύλιο πόλεμο; Όταν τέλειωσαν οι ειδήσεις, στην αίθουσα σύνταξης επικρατούσε ησυχία. Ο Σπάικ είχε πάει στο σπίτι του, και στο γραφείο σύνταξης καθόταν ο Γιάνσον. Η Άνικα έριξε μια ματιά

170

LIZA MARKLUND

στις τελευταίες ανταποκρίσεις των ειδησεογραφικών πρακτορείων, διάβασε τα άρθρα στον κοινόχρηστο φάκελο και τελικά είδε τις ειδήσεις στο άλλο μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι. Έπειτα πήγε στον Γιάνσον. «Ωραίος χάρτης» είπε ο προϊστάμενος της βραδινής βάρδιας. «Καλό και το άρθρο σου για τον φίλο της που θεωρείται ύποπτος. Βέβαια, όλων το μυαλό εκεί θα πήγαινε, έτσι δεν είναι;» «Μ πορώ να κάνω κάτι άλλο;» τον ρώτησε η Άνικα. Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο του Γιάνσον. «Λέω να πας στο σπίτι σου» της είπε. «Πέρασες σχεδόν όλο το Σαββατοκύριακο εδώ». Η Άνικα δίστασε. «Είσαι σίγουρος;» Ο Γιάνσον δεν απάντησε. Η Άνικα ξαναγύρισε στο γραφείο της, μάζεψε τα πράγματά της και καθάρισε το γραφείο της. Θα έλειπε τέσσερις μέρες, και κάποιος άλλος δημοσιογράφος θα χρησιμοποιούσε τον χώρο της. Καθώς έβγαινε, έπεσε πάνω στην Μ πίριτ. «Τι λες για μια μπίρα στην πιτσαρία της γωνίας;» της πρότεινε η συνάδελφός της. Η Άνικα εξεπλάγη, αλλά απάντησε αμέσως. «Ευχαριστώ, ωραία ιδέα. Δεν έχω φάει τίποτα». Κατέβηκαν από τη σκάλα. Η βραδιά ήταν ζεστή και αποπνικτική. Στο πάρκινγκ το τσιμέντο άχνιζε ακόμη. «Δεν έχω ξαναπεράσει τέτοιο καλοκαίρι» είπε η Μ πίριτ. Οι δυο γυναίκες περπάτησαν αργά ως την πιτσαρία που βρισκόταν στην οδό Ρολαμπσβέγκεν. Το εστιατόριο είχε τα χάλια του, ωστόσο είχε άδεια να πουλάει μπίρα και κρασί, πράγμα που μάλλον εξηγούσε πώς είχε επιβιώσει τόσο καιρό. «Έχεις οικογένεια εδώ;» ρώτησε η Μ πίριτ, όσο περίμεναν να διασχίσουν τον δρόμο. «Ο φίλος μου μένει στο Χελεφορσνές» είπε η Άνικα. «Εσύ;» «Έχω έναν άντρα στο Τέμπι, έναν γιο που σπουδάζει στη Λουντ και μια κόρη που μένει προς το παρόν με μια οικογένεια στο Λος Άντζελες για να βελτιώσει τα αγγλικά της. Ελπίζεις να παραμείνεις στην εφημερίδα το φθινόπωρο;»

STUDIO SEX

171

Η Άνικα γέλασε νευρικά. «Κοίτα...» της είπε «θα ήθελα πολύ να μείνω, γι’ αυτό κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ». «Ωραία, αυτό είναι το πιο σημαντικό» είπε η Μ πίριτ. «Να βλέπεις, να μαθαίνεις και μετά ν’ αποφασίσεις αν θέλεις να μείνεις ή όχι». «Είναι πολύ δύσκολο» είπε η Άνικα. «Νομίζω ότι οι προσωρινοί υπάλληλοι πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης. Μ ου φαίνεται ότι η εταιρεία παίρνει πάρα πολλούς ανθρώπους και τους αφήνει να πολεμάνε για μία θέση, αντί να διορίζουν συγκεκριμένα άτομα όπου υπάρχουν κενές θέσεις». «Αυτό είναι αλήθεια» είπε η Μ πίριτ. «Ταυτόχρονα όμως αυτό σημαίνει ότι δίνεται σε πολλούς ανθρώπους η ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους». Η πιτσαρία ήταν σχεδόν άδεια. Κάθισαν σ’ ένα τραπέζι προς το βάθος του εστιατορίου. Παρήγγειλαν δυο μπίρες κι η Άνικα ζήτησε και μία πίτσα. «Διάβασα το άρθρο σου για την υπόθεση ΥΠ στον κοινόχρηστο φάκελο» είπε η Άνικα. «Ας πιούμε στο λαβράκι σου!» Τσούγκρισαν τα ποτήρια τους και ήπιαν. «Αυτή η υπόθεση ΥΠ δεν έχει τελειωμό» είπε η Μ πίριτ αφήνοντας το ποτήρι της στο μουσαμαδένιο τραπεζομάντιλο. «Όσο οι σοσιαλδημοκράτες εξακολουθούν να αντιδρούν νευρικά και να λένε ψέματα τόσο θα συνεχίζονται τα άρθρα». «Κοίτα, ίσως είναι κατανοητό» είπε η Άνικα. «Εξάλλου όλα αυτά έγιναν εν μέσω ψυχρού πολέμου». «Όχι, δεν είχε ξεκινήσει ακόμη ο ψυχρός πόλεμος» είπε η Μ πίριτ. «Το πρώτο υπόμνημα για το αρχείο πολιτικών φρονημάτων στάλθηκε από τα κεντρικά γραφεία του κόμματος στις 21 Σεπτεμβρίου 1945. Και η συνοδευτική επιστολή γράφτηκε από τον ίδιο τον γραμματέα του κόμματος, τον Σβεν Άντερσον, ο οποίος στη συνέχεια έγινε υπουργός Άμυνας». Η Άνικα γούρλωσε τα μάτια της έκπληκτη. «Τόσο παλιά;» είπε εμβρόντητη. «Είσαι σίγουρη;» Η Μ πίριτ χαμογέλασε. «Έχω αντίγραφο της συνοδευτικής επιστολής στο αρχείο μου» είπε.

172

LIZA MARKLUND

Κοίταξαν για λίγο σιωπηλές τους άλλους πελάτες − μερικούς αργόσχολους από τη γειτονιά και πέντε νεαρούς που χαζογελούσαν συνεχώς και φαίνονταν πολύ μικροί για να τους επιτρέπεται να πίνουν αλκοόλ. «Και γιατί ήθελαν να ξέρουν τα στοιχεία των κομμουνιστών, αν όχι λόγω του ψυχρού πολέμου;» «Ζήτημα εξουσίας» είπε η Μ πίριτ. «Οι κομμουνιστές είχαν μεγάλη δύναμη, ιδίως στο Νορμπότεν, στη Στοκχόλμη και στο Γκέτεμποργκ. Οι σοσιαλδημοκράτες φοβούνταν μήπως έχαναν τον έλεγχο των σωματείων». «Μ α γιατί ήταν τόσο σημαντικό αυτό;» ρώτησε η Άνικα νιώθοντας λίγο ανόητη. «Ήταν θέμα χρημάτων και επιρροής» είπε η Μ πίριτ. «Οι σοσιαλδημοκράτες πίστευαν ακράδαντα ότι οι εργάτες έπρεπε να είναι συλλογικά προσδεδεμένοι στο κόμμα. Από το 1943, το σωματείο μεταλλεργατών διοικούνταν από τους κομμουνιστές. Όταν έσπασαν τους δεσμούς του σωματείου με τους σοσιαλδημοκράτες, αυτό κόστισε στο κόμμα τριάντα χιλιάδες κορόνες σε συνδρομές μελών ετησίως. Πολλά λεφτά για το κόμμα εκείνη την εποχή». Κατέφθασε η πίτσα της Άνικα. Ήταν μικρή και η βάση της ήταν σκληρή. «Δεν καταλαβαίνω πώς συνδέονται όλα αυτά» είπε η Άνικα αφού έφαγε λαίμαργα μερικές μπουκιές. «Πώς το αρχείο πολιτικών φρονημάτων θα βοηθούσε τους σοσιαλδημοκράτες να διατηρήσουν τον έλεγχο των σωματείων;» «Να πάρω ένα κομμάτι; Ευχαριστώ. Λοιπόν, κάποιοι από τους επιτρόπους του κόμματος χειραγωγούσαν τις ψήφους και τις υποψηφιότητες στα συνέδρια του κόμματος. Όλα τα μέλη του κόμματος έπαιρναν γραμμή να ψηφίσουν συγκεκριμένους, επιλεγμένους υποψηφίους, προκειμένου να εξαλείψουν τους κομμουνιστές» είπε η Μ πίριτ. Η Άνικα μασουλούσε κοιτώντας δύσπιστα τη συνάδελφό της. «Έλα τώρα» είπε. «Ο μπαμπάς μου ήταν εκπρόσωπος σωματείου στο Χελεφορσνές. Θες να μου πεις ότι άνθρωποι σαν

STUDIO SEX

173

αυτόν αγνόησαν την τοπική δημοκρατία μόνο και μόνο για να υπακούσουν στη γραμμή του κόμματος από τη Στοκχόλμη;» Η Μ πίριτ κατένευσε αναστενάζοντας. «Όχι όλοι τους, αλλά πολλοί το έκαναν. Δεν είχε σημασία ποιος ήταν καταλληλότερος ή ποιον θεωρούσαν αξιόπιστο τα μέλη». «Και οι σοσιαλδημοκράτες τηρούσαν λίστα με όλα τα ονόματα στα κεντρικά γραφεία του κόμματος;» «Αρχικά όχι» είπε η Μ πίριτ. «Στα τέλη της δεκαετίας του πενήντα αυτές οι πληροφορίες τηρούνταν ακόμη σε τοπικό επίπεδο. Όταν όμως το πράγμα έφτασε στο ζενίθ του, πάνω από δέκα χιλιάδες άνθρωποι έδιναν αναφορά –ή κατασκόπευαν, αν προτιμάς– για τα πολιτικά φρονήματα των συναδέλφων τους σε εργασιακούς χώρους σε όλα τα μήκη και πλάτη της Σουηδίας». Η Άνικα έκοψε ένα κομμάτι πίτσα και το έφαγε με τα χέρια. Μ άσησε για λίγο σιωπηλή το φαγητό της κι έγλειψε σκεφτική τα δάχτυλά της. «Δεν θέλω να κάνω τη δύσκολη» είπε «αλλά δεν νομίζεις ότι του δίνεις μεγαλύτερη αξία απ’ όση έχει;» Η Μ πίριτ σταύρωσε τα χέρια της κι έγειρε την πλάτη της στο κάθισμά της. «Φυσικά κάποιοι αυτό πιστεύουν» αποκρίθηκε. «Έχουμε αρχίσει ν’ αγνοούμε την ίδια μας την ιστορία. Και μιλάμε για τη δεκαετία του πενήντα. Για τη σημερινή γενιά είναι σαν να μιλάμε για την Παλαιολιθική Εποχή». Η Άνικα παραμέρισε το πιάτο της και σκούπισε με μια χαρτοπετσέτα το στόμα της. «Λοιπόν, τι έγινε μετά τη δεκαετία του πενήντα;» ρώτησε. «Η ΥΠ» αποκρίθηκε η Μ πίριτ. «Ιδρύθηκε το 1957». «Η Υπηρεσία Πληροφοριών» είπε η Άνικα. «Γνωστή επίσης και με το όνομα Πληροφορίες για τον Μ πίργερ» είπε η Μ πίριτ. «Ο Μ πίργερ Ελμίρ ήταν επικεφαλής του τομέα εσωτερικού. Ο τομέας εξωτερικής κατασκοπείας λεγόταν για λίγο Γραφείο Τ, λόγω του αφεντικού, του Τίντε Παλμ». Η Άνικα κούνησε το κεφάλι της. «Χριστέ μου, τι μπέρδεμα» είπε. «Πώς τα έχεις τόσο καθαρά

174

LIZA MARKLUND

στο μυαλό σου;» Η Μ πίριτ χαμογέλασε και χαλάρωσε. «Ήμουν εξωτερική συνεργάτις του Ζουμ στα Πρόσωπα όταν έγιναν οι αποκαλύψεις. Έχω γράψει αρκετά για την ΥΠ από τότε. Τίποτα επαναστατικό, ωστόσο φρόντιζα να ενημερώνομαι». Ο σερβιτόρος μάζεψε ό,τι είχε απομείνει από την πίτσα της Άνικα − τις κρούστες και μερικά σκληρά κομμάτια ενός υλικού που υποτίθεται ότι ήταν χοιρινό. «Ο μπαμπάς μου μιλούσε για την ΥΠ» είπε η Άνικα. «Πίστευε ότι το όλο πράγμα είχε ξεφύγει από τις πραγματικές του διαστάσεις. Έλεγε ότι ήταν θέμα εθνικής ασφάλειας κι ότι κανονικά έπρεπε να ευχαριστούμε τους σοσιαλδημοκράτες που ανέλαβαν την ευθύνη να υπερασπιστούν τον τρόπο ζωής μας». Η Μ πίριτ άφησε βαριά το ποτήρι της στο τραπέζι. «Οι σοσιαλδημοκράτες φακέλωναν τον κόσμο για να εξυπηρετήσουν δικούς τους σκοπούς. Παρέβησαν νόμους που είχαν θεσπίσει οι ίδιοι, είπαν ψέματα, χειραγώγησαν το σύστημα. Και εξακολουθούν να λένε ψέματα. Μ ίλησα σήμερα με τον εκπρόσωπο τύπου του κόμματός τους. Αρνείται κατηγορηματικά να παραδεχτεί ότι γνώριζε τον Μ πίργερ Ελμίρ ή ότι είχε οποιαδήποτε σχέση με την Υπηρεσία Πληροφοριών». «Μ πορεί να λέει αλήθεια» είπε η Άνικα. Η Μ πίριτ τής έριξε ένα συγκαταβατικό βλέμμα. «Πίστεψέ με...» της είπε «η ΥΠ είναι η αχίλλειος πτέρνα των σοσιαλδημοκρατών, το μεγαλύτερο, το πιο μνημειώδες λάθος τους, παρότι τους επέτρεψε να παραμείνουν στην εξουσία. Θα κάνουν τα πάντα για να συγκαλύψουν το γεγονός ότι καταχράστηκαν την εξουσία τους. Κατάφεραν να φτιάξουν έναν χάρτη όλου του πληθυσμού της Σουηδίας. Προέβησαν σε διώξεις ανθρώπων εξαιτίας των πολιτικών τους πεποιθήσεων· φρόντισαν ν’ απολυθούν εργαζόμενοι από τη δουλειά τους. Θα συνεχίσουν να λένε ψέματα μέχρι να υπάρξουν αδιάψευστες αποδείξεις γι’ αυτό που έκαναν. Κι όταν συμβεί αυτό, θ’ αρχίσουν να εφευρίσκουν δικαιολογίες». «Και πώς το έκαναν; Είχαν συστήσει κάποιο σώμα

STUDIO SEX

175

ασφαλείας;» «Όχι, χρησιμοποίησαν την οργάνωση των σοσιαλδημοκρατικών επιτροπών εργασίας. Επιφανειακά δεν υπάρχει τίποτα ύποπτο σ’ αυτή την οργάνωση· είχε συσταθεί για να μεταδίδει μηνύματα του κόμματος στους εργαζομένους». «Και τότε προς τι όλη αυτή η μυστικότητα;» «Οι επίτροποι προετοίμαζαν το έδαφος για την Υπηρεσία Πληροφοριών. Όλες οι αναφορές τους περνούσαν μετά στον Ελμίρ και στην κυβέρνηση. Αυτοί είναι η απόδειξη ότι η Υπηρεσία Πληροφοριών και οι σοσιαλδημοκράτες ήταν βασικά η ίδια οργάνωση». Η Άνικα κοίταξε έξω απ’ το παράθυρο την καλοκαιρινή βραδιά. Τρία σκονισμένα πλαστικά φυτά τής μπλόκαραν τη θέα. Πίσω τους, το βρόμικο παράθυρο σχημάτιζε ένα γκρίζο παραπέτασμα μπροστά στην κίνηση του δρόμου. «Και τι υπήρχε στο αρχείο του εξωτερικού;» ρώτησε. Η Μ πίριτ αναστέναξε. «Τα ονόματα πολλών πρακτόρων, δημοσιογράφων, ναυτικών, εθελοντών· βασικά τα ονόματα όλων όσοι ταξίδευαν πολύ. Έγραφαν αναφορές και υποτίθεται ότι έπρεπε να προβλέπουν πιθανές επερχόμενες κρίσεις. Για παράδειγμα, είχαν πράκτορες στο Βιετνάμ που έστελναν αναφορές στη Σουηδία, και οι πληροφορίες τους περνούσαν μετά τόσο στους Αμερικάνους όσο και στους Βρετανούς. Οι αναφορές μπορεί να έμοιαζαν με ημερολόγια ταξιδίου, στην πραγματικότητα όμως ήταν γεμάτες στρατιωτικές πληροφορίες. Αφορούσαν θέματα όπως οι βιετναμέζικες υποδομές, το πώς ζούσε ο κόσμος, τι σκεφτόταν για τις τρέχουσες εξελίξεις, πώς ήταν το ηθικό του...» «Μ α η Σουηδία ήταν ουδέτερη!» είπε η Άνικα σοκαρισμένη. «Ναι, καλά» έκανε δηκτικά η Μ πίριτ. «Ο Μ πίργερ Ελμίρ συναντιόταν με τον αμερικανό πρέσβη και τον αρχηγό της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών για φαγητό σ’ ένα εστιατόριο έξω απ’ την πόλη. Κι ο Ελμίρ μιλούσε πολύ με τον Ούλοφ Πάλμε. Ο Πάλμε έλεγε ότι ο ίδιος θα καταπιανόταν με την πολιτική αρκεί ο Ελμίρ να φρόντιζε να μένουν ευχαριστημένοι οι Αμερικάνοι. Και ο Πάλμε πήγαινε και φώναζε σ’ όλες τις

176

LIZA MARKLUND

διαδηλώσεις, ενώ ο Ελμίρ έκανε ό,τι περνούσε απ’ το χέρι του για να έχει στο πλάι του τους γιάνκηδες». «Και τώρα εμφανίστηκε ξαφνικά αντίγραφο του αρχείου τους;» ρώτησε η Άνικα. «Είμαι πεπεισμένη ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει ακόμη το πρωτότυπο αρχείο» είπε η Μ πίριτ. «Το ερώτημα είναι πού». «Και το αρχείο εσωτερικού;» «Αυτό ήταν τελείως παράνομο. Περιλάμβανε λεπτομερείς, προσωπικές πληροφορίες για ανθρώπους που θεωρούνταν εχθροί του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος − πιθανώς γύρω στις είκοσι χιλιάδες ονόματα συνολικά. Όσοι ήταν σ’ αυτή τη λίστα θα έμπαιναν κατευθείαν φυλακή σε περίπτωση που ξεσπούσε πόλεμος. Ακόμα και σε περίοδο ειρήνης, όμως, δυσκολεύονταν να βρουν δουλειά. Είχαν αποκλειστεί από οποιαδήποτε ανάμειξη στα συνδικάτα, για παράδειγμα. Και δεν χρειαζόταν να είσαι κομμουνιστής για να καταλήξεις στη λίστα. Έφτανε να διάβαζες τη λάθος εφημερίδα ή να είχες λάθος φίλους ή να βρισκόσουν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή». Έμειναν λίγα λεπτά αμίλητες. Η Άνικα καθάρισε τον λαιμό της. «Παρ’ όλα αυτά, μιλάμε για πράγματα που συνέβησαν πριν από σαράντα χρόνια» είπε. «Τότε υπήρχαν ακόμη άνθρωποι που στειρώνονταν παρά τη θέλησή τους και ψεκάζαμε παντού με DDT. Γιατί έχουν τόση σημασία σήμερα αυτά τα έγγραφα;» Η Μ πίριτ το συλλογίστηκε λίγο. «Πιθανώς περιλαμβάνουν πολλές ασχήμιες, πληροφορίες για διαρρήξεις, παρακολουθήσεις και ούτω καθεξής. Όμως, τα πραγματικά ευαίσθητα σημεία, αυτά που δίνουν τη συνολική εικόνα, έχουν χαθεί». «Τι σημαίνει αυτό;» ρώτησε η Άνικα. Η Μ πίριτ έκλεισε τα μάτια της. «Σε τελική ανάλυση, οι σοσιαλδημοκράτες κατασκόπευαν για λογαριασμό της Αμερικής. Αν αποδειχτεί μ’ αυτά τα έγγραφα έστω και η παραμικρή απόκλιση απ’ τη δεδηλωμένη ουδετερότητα, αυτό είναι, με τα σημερινά δεδομένα, πολύ χειρότερο από το φακέλωμα. Η κυβέρνηση όχι μόνο είπε ψέματα στη χώρα, αλλά έγλειφε και μια

STUDIO SEX

177

από τις υπερδυνάμεις. Αυτό ενείχε ρίσκο, βέβαια. Οι Σοβιετικοί ήξεραν ποια ήταν η θέση της Σουηδίας, κυρίως απ’ αυτά που τους είπε ο Στιγκ Βένερστρομ7 πριν τον πιάσουν και τον καταδικάσουν για προδοσία. Οι Σοβιετικοί έλαβαν υπόψη τους αυτές τις πληροφορίες στον στρατιωτικό σχεδιασμό τους. Σε ενδεχόμενο νέο πόλεμο, το πιθανότερο είναι ότι η Σουηδία θα γινόταν ένας από τους πρώτους στόχους, εξαιτίας της διπροσωπίας της κυβέρνησης». Η Άνικα κοίταζε την Μ πίριτ με γουρλωμένα μάτια. «Ω ρε γαμώτο» είπε. «Πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι τα πράγματα ήταν τόσο άσχημα;» Η Μ πίριτ ήπιε και την τελευταία γουλιά της μπίρας της. «Αν αποκαλύπτονταν με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια όλα αυτά που έκανε η Υπηρεσία Πληροφοριών, οι σοσιαλδημοκράτες θα καταστρέφονταν. Ο κόσμος θα έχανε όση πίστη τού έχει απομείνει. Το αρχείο είναι το κλειδί. Αν εμφανιζόταν ξανά αυτό το αρχείο, θα δυσκολεύονταν πολύ να ξανασχηματίσουν κυβέρνηση στο άμεσο μέλλον». Οι έφηβοι που κάθονταν στο διπλανό τραπέζι σηκώθηκαν κι έφυγαν προκαλώντας μεγάλη φασαρία. Ξεχύθηκαν στη ζεστή βραδιά, αφήνοντας στο τραπέζι ένα αφηρημένο μοτίβο από φιστίκια και χυμένα αναψυκτικά. Η Άνικα και η Μ πίριτ τούς παρακολουθούσαν από το παράθυρο, καθώς διέσχιζαν τον δρόμο και πήγαιναν προς τη στάση του λεωφορείου. Ένα λεωφορείο της γραμμής 62 σταμάτησε μπροστά τους κι αυτοί εξαφανίστηκαν στο εσωτερικό του. Να της πω κάτι για τις Μ πάρμπι Νίντζα; αναρωτήθηκε η Άνικα. Η Μ πίριτ κοίταξε το ρολόι της. «Λοιπόν, ώρα να φεύγω» είπε. «Πρέπει να προλάβω το τελευταίο τρένο». Η Άνικα δίστασε βλέποντας την Μ πίριτ να κάνει νόημα στον σερβιτόρο. Μ πα, τι νόημα έχει, σκέφτηκε η Άνικα. Κανείς δεν θα το μάθει έτσι κι αλλιώς. «Δόξα τω Θεώ, ξεκινάει το ρεπό μου από αύριο» είπε. «Δεν

178

LIZA MARKLUND

βλέπω την ώρα». Η Μ πίριτ αναστέναξε κι έπειτα χαμογέλασε. «Εγώ έχω άλλες δυο μέρες δουλειά μπροστά μου με την ΥΠ» είπε. «Αλλά αξίζει τον κόπο». Η Άνικα της ανταπέδωσε το χαμόγελο. «Ναι, καταλαβαίνω γιατί το λες. Είσαι κι εσύ κομμουνίστρια, ε;» Η Μ πίριτ γέλασε. «Κι εσύ, υποθέτω, είσαι κατάσκοπος της ΥΠ;» Η Άνικα έβαλε επίσης τα γέλια. Αφού πλήρωσαν, βγήκαν στο καλοκαιρινό δειλινό που άλλαζε σταδιακά χρώμα και υφή και γινόταν νύχτα.

STUDIO SEX

179

Δεκαεφτά χρόνια, έντεκα μήνες και οχτώ μέρες

Ο χρόνος καταρρέει αφήνοντας βαθιά ίχνη. Η πραγματικότητα συνθλίβει την αγάπη με τη φτώχεια της, την ανία της. Η επιθυμία μας να ανακαλύψουμε την αλήθεια είναι εξίσου δυνατή. Έχει δίκιο· πρέπει μαζί να αναλάβουμε την ευθύνη. Δεν εστιάζω αρκετά, μου λείπει η συγκέντρωση. Μου παίρνει πολύ χρόνο να φτάσω σε οργασμό. Πρέπει να έρθουμε πιο κοντά, να αφιερωθούμε ο ένας στον άλλο, να μην αφήνουμε τίποτα να μας διαταράσσει. Ξέρω ότι έχει δίκιο. Αν έχεις το σωστό είδος αγάπης στη συνείδησή σου, τίποτα δεν σε σταματά. Ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα: πρέπει να μάθω να διαχειρίζομαι τον πόθο μου. Παρεμβαίνει στην κοινή μας εμπειρία, στα ταξίδια μας στο σύμπαν. Η αγάπη μπορεί να σε ταξιδέψει παντού, αρκεί η αφοσίωσή σου να είναι απόλυτη. Η αγάπη του για μένα δεν περιγράφεται με λόγια. Κάθε υπέροχη λεπτομέρεια, το πάθος του για ό,τι έχει να κάνει μ’ εμένα... Τα βιβλία, τα ρούχα, οι δίσκοι, το φαγητό και το ποτό που επιλέγει για μένα είναι ένα με την ανάσα μας, με τον χτύπο της καρδιάς μας. Πρέπει να εγκαταλείψω τις εγωιστικές μου επιθυμίες. Μη με αφήσεις ποτέ, μου λέει· δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Κι εγώ του το υπόσχομαι, ξανά και ξανά.

180

LIZA MARKLUND

Τρίτη 31 Ιουλίου 25

Τ

ην ξύπνησε το αεράκι. Έμεινε στο κρεβάτι και έκλεισε τα μάτια της. Μ έσα απ’ τα ματόκλαδά της μόλις που διέκρινε το διαπεραστικό φως που έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρο. Ήταν πρωί. Όχι αρκετά αργά ώστε να νιώθει άσχημα που πήγε χαμένη η μέρα, αλλά αρκετά αργά ώστε να νιώθει ξεκούραστη. Η Άνικα φόρεσε το νυχτικό της και βγήκε στο κλιμακοστάσιο. Το ραγισμένο μωσαϊκό του πατώματος ήταν απολαυστικά δροσερό όταν πάτησε πάνω του με τα γυμνά της πόδια. Η τουαλέτα ήταν στον από κάτω όροφο· τη μοιραζόταν με τους ενοίκους των τελευταίων ορόφων. Όταν ξαναμπήκε στο διαμέρισμά της οι κουρτίνες ανέμιζαν σαν μεγάλα πανιά στο αεράκι. Είχε αγοράσει τριάντα μέτρα ελαφριού λινού υφάσματος και το είχε ρίξει πάνω απ’ τα παλιά κουρτινόξυλα. Το εφέ ήταν εντυπωσιακό. Το διαμέρισμα ήταν όλο βαμμένο λευκό. Ο προηγούμενος ένοικος του σπιτιού είχε περάσει τους τοίχους με μια λευκή στρώση ως βάση κι έπειτα τα είχε παρατήσει. Οι επίπεδοι τοίχοι απορροφούσαν και αντανακλούσαν το φως, κάνοντας τα δωμάτια να φαίνονται διάφανα. Η Άνικα περιπλανήθηκε αργά στο καθιστικό και στην κουζίνα. Ο χώρος της δεν είχε τίποτα περιττό, σχεδόν δεν είχε

STUDIO SEX

181

έπιπλα. Τα πλακάκια του πατώματος είχαν πάρει διαφορετικές αποχρώσεις του γκρίζου έπειτα από δεκαετίες πλυσίματος με ασβεστόνερο. Το ταβάνι απλωνόταν σαν λευκός ουρανός πάνω απ’ το κεφάλι της, καθαρός και απαλός. Έβαλε λίγο νερό να βράσει στην κουζίνα, έριξε τρεις γεμάτες κουταλιές καφέ στην καφετιέρα, άδειασε μέσα το νερό και πίεσε το έμβολο προς τα κάτω. Το ψυγείο ήταν άδειο. Θα έπαιρνε ένα σάντουιτς στο τρένο. Η πρωινή εφημερίδα ήταν πεταμένη στο πάτωμα του χολ, κατασκισμένη· η γραμματοθυρίδα στην πόρτα ήταν πολύ μικρή. Τη μάζεψε και κάθισε κάτω, στο πάτωμα, στηρίζοντας την πλάτη της στην πόρτα της αποθήκης. Μ ια απ’ τα ίδια: Μ έση Ανατολή, προεκλογική εκστρατεία, καύσωνας. Ούτε λέξη για τη Γιοσεφίν. Ήταν ήδη παρελθόν, άλλη μια προσθήκη στα στατιστικά στοιχεία. Ωστόσο, υπήρχε ένα άρθρο για την Υπηρεσία Πληροφοριών. Αυτή τη φορά κάθισε και το διάβασε. Το είχε γράψει ένας καθηγητής στο Γκέτεμποργκ, ο οποίος απαιτούσε να διεξαχθεί ανεξάρτητη έρευνα. Ναι, περίμενε, σκέφτηκε η Άνικα. Βαριόταν να πάει να κάνει ντους στο διπλανό κτίριο, οπότε έριξε λίγο νερό πάνω της από τη βρύση του νεροχύτη. Το νερό δεν ήταν πια παγωμένο, έτσι δεν χρειαζόταν να το ζεστάνει. Οι απογευματινές εφημερίδες είχαν μόλις κυκλοφορήσει, οπότε αγόρασε και τις δύο από το πρακτορείο της οδού Σιλεγκάταν. Ο Απογευματινός Τύπος είχε, φυσικά, πρωτοσέλιδο την υπόθεση ΥΠ. Η Άνικα χαμογέλασε. Η Μ πίριτ ήταν από τους καλύτερους. Τα δικά της άρθρα είχαν καλή τοποθέτηση, στις σελίδες οχτώ, εννιά, δέκα και στο κεντρικό δισέλιδο. Διάβασε το άρθρο που είχε γράψει για τον ύποπτο που είχε η αστυνομία και της φάνηκε αρκετά καλό. Είχε γράψει ότι η αστυνομία είχε επικεντρώσει τις έρευνές της σ’ ένα άτομο από τον στενό κύκλο της Γιοσεφίν. Η Γιοσεφίν είχε νιώσει και στο παρελθόν απειλή και φόβο. Υπήρχαν ενδείξεις ότι είχε κακοποιηθεί και παλιότερα. Η Άνικα χαμογέλασε ξανά. Χωρίς να αναφέρει τον Γιόακιμ, είχε καταστήσει απόλυτα σαφές τι είχε στον νου της η αστυνομία.

182

LIZA MARKLUND

Έπειτα ήταν και η ομαδική θρηνωδία στο Τέμπι. Έμεινε ικανοποιημένη από το ότι είχε καταφέρει να μείνει αυστηρά και μόνο στα γεγονότα. Η φωτογραφία είχε βγει μια χαρά· είχαν χρησιμοποιήσει μία που έδειχνε μερικά κορίτσια δίπλα στα κεριά. Τουλάχιστον στη φωτογραφία δεν κλαίνε, σκέφτηκε με ανακούφιση η Άνικα. Η άλλη απογευματινή εφημερίδα δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο πέρα από τη συνέχεια της σειράς τους «Η ζωή μετά τις διακοπές». Η Άνικα σκέφτηκε ότι μπορεί και να τη διάβαζε στο τρένο. Ο άνεμος είχε δυναμώσει και στροβίλιζε τον ζεστό αέρα. Πήρε παγωτό για πρωινό από την Μ περγσγκάταν κι έπειτα κατηφόρισε την Καπλονσμπάκεν με κατεύθυνση τον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό. Ήταν τυχερή: το Ιντερσίτι για το Μ άλμε θα έφευγε σε πέντε λεπτά. Βολεύτηκε στο βαγόνι του εστιατορίου και όταν άρχισαν να σερβίρουν βρέθηκε πρώτη στην ουρά για να πάρει ένα σάντουιτς. Δεν είχε χρόνο να βγάλει εισιτήριο, οπότε το αγόρασε από τον εισπράκτορα. Εκτός από αυτή, μόνο τρεις άντρες που έμοιαζαν να κατάγονται από τη Μ έση Ανατολή κατέβηκαν στο Φλεν. Το λεωφορείο για το Χελεφορσνές θα έφευγε σε δεκαπέντε λεπτά, οπότε κάθισε σ’ ένα παγκάκι μπροστά από το δημαρχείο και κοίταζε ένα γλυπτό με τον τίτλο Κάθετη Επιθυμία. Ήταν θεαματικά φριχτό. Στο λεωφορείο έφαγε ένα σακουλάκι καραμέλες, και τελικά κατέβηκε έξω από το σουπερμάρκετ. «Συγχαρητήρια» της είπε η Ούλα, μια από τις φίλες της μητέρας της. Φορούσε ένα φωτεινό πράσινο πανωφόρι. Στεκόταν δίπλα σ’ ένα παρτέρι και κάπνιζε. «Για ποιο πράγμα;» ρώτησε η Άνικα χαμογελαστή. «Για την επιτυχία σου! Πρωτοσέλιδα και δεν συμμαζεύεται! Εδώ στο Χελεφορσνές είναι όλοι πολύ περήφανοι για σένα!» φώναξε η Ούλα. Η Άνικα γέλασε και απαξίωσε την επευφημία με μια χειρονομία. Προσπέρασε την εκκλησία πηγαίνοντας προς το σπίτι της. Όλα γύρω φαίνονταν νεκρά κι εγκαταλειμμένα. Οι κοκκινόχρωμες πολυκατοικίες άχνιζαν από τη ζέστη.

STUDIO SEX

183

Ελπίζω να μην είναι στο σπίτι ο Σβεν, σκέφτηκε. Το διαμέρισμα ήταν άδειο. Όλα τα φυτά εσωτερικού χώρου είχαν ξεραθεί. Μ ια ξεχειλισμένη σακούλα σκουπιδιών έζεχνε στην κουζίνα. Την έβγαλε και την πέταξε στον αγωγό ρίψης σκουπιδιών κι έπειτα άνοιξε όλα τα παράθυρα. Τα φυτά θα έμπαιναν σε δεύτερη μοίρα. Δεν είχε την ενέργεια ν’ ασχοληθεί μαζί τους εκείνη τη στιγμή.

Η μητέρα της φάνηκε να χαίρεται πραγματικά που την έβλεπε. Αγκάλιασε την Άνικα με τα αδέξια, δροσερά, αλλά ελαφρώς ιδρωμένα χέρια της. «Πεινάς; Φτιάχνω βραστό ελάφι». Ο τελευταίος φίλος της μητέρας της ήταν κυνηγός. Κάθισαν στο τραπέζι της κουζίνας, και η μητέρα της άναψε τσιγάρο. Το παράθυρο ήταν ανοιχτό, και η Άνικα άκουγε απέξω μερικά παιδιά να μαλώνουν για ένα ποδήλατο. Κοίταξε προς τα ριζά του λόφου το εργοστάσιο σιδήρου με τις τσίγκινες στέγες του που εκτείνονταν ως εκεί που έφτανε το μάτι. «Λοιπόν, πες μου, πώς τα κατάφερες;» Η μητέρα της την κοιτούσε χαμογελαστή, με προσδοκία. «Τι εννοείς;» ρώτησε η Άνικα ανταποδίδοντας το χαμόγελο. «Όλη αυτή την επιτυχία! Το πρόσεξαν οι πάντες! Συνέχεια έρχεται κόσμος και με συγχαίρει, όποτε κάθομαι στο ταμείο. Τόσο υπέροχα άρθρα! Στο πρωτοσέλιδο κιόλας!» Η Άνικα χαμήλωσε το βλέμμα της. «Δεν ήταν τόσο δύσκολο» είπε. «Πήρα μια καλή πληροφορία, αυτό είναι όλο. Εσύ τι κάνεις;» Η όψη της μητέρας της έλαμψε. «Περίμενε να σου δείξω» είπε και σηκώθηκε. Ο καπνός απ’ το τσιγάρο της σχημάτισε στροβιλιζόμενους δράκους στον αέρα, καθώς εκείνη πήγαινε προς τον πάγκο. Η Άνικα παρακολουθούσε ακόμη τον καπνό όταν επέστρεψε η μητέρα της. Άπλωσε μια στοίβα από φωτοτυπίες μπροστά στην Άνικα. «Περισσότερο μου αρέσει αυτό» είπε χτυπώντας το τραπέζι, κι έπειτα κάθισε και τράβηξε μια βαθιά ρουφηξιά απ’ το τσιγάρο

184

LIZA MARKLUND

της. Η Άνικα κοίταξε τα χαρτιά μ’ έναν απαλό αναστεναγμό. Ήταν πληροφορίες για διάφορα σπίτια στην Εσχιλστούνα. Αυτό που βρισκόταν πάνω πάνω, αυτό που άρεσε στη μητέρα της, ήταν από την Ένωση Μ εσιτών. Η Άνικα πήρε τη φωτοτυπία και τη διάβασε:

Αριστοκρατική, πολυτελής βίλα. Σε εξαιρετικά καλή κατάσταση, αυτή η κατοικία εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη θέση της στην πλαγιά ενός λόφου. Διαθέτει μπάνιο πλήρως επενδυμένο με πλακάκι κ. βυθισμένη μπανιέρα, καθιστικό σε σχήμα Γ κ. δωμάτιο ψυχαγωγίας με τζάκι ανοιχτής εστίας.

«Γιατί συντέμνουν το “και”;» ρώτησε η Άνικα. «Ορίστε;» είπε η μητέρα της. «Συντέμνουν την πιο σύντομη ίσως λέξη» είπε η Άνικα. «Δεν υπάρχει κανένας λόγος». Η μητέρα της σκόρπισε εκνευρισμένη με το χέρι της το σύννεφο καπνού που είχε μπει ανάμεσά τους. «Λοιπόν, τι λες;» της είπε. Η Άνικα δίστασε. «Δεν είναι λίγο ακριβό;» «Ακριβό;» είπε η μητέρα της αρπάζοντας το χαρτί από το χέρι της. «Χολ με μαρμάρινα πατώματα, κεραμικά πλακάκια στην κουζίνα, κι έχει και μπαρ στο κελάρι. Είναι τέλειο!» Η Άνικα ξεφύσηξε διακριτικά. «Φυσικά και είναι. Απλώς αναρωτιόμουν αν το σηκώνει η τσέπη σου. Είναι πολλά τα λεφτά». «Κοίτα τα άλλα» είπε η μητέρα της. Η Άνικα ξεφύλλισε τις υπόλοιπες καταχωρίσεις. Ήταν όλες για πολυτελείς μεζονέτες κοντά στην Εσχιλστούνα. Και είχαν όλες τους πάνω από έξι δωμάτια, και τεράστιους κήπους. «Μ α εσένα δεν σου αρέσει η κηπουρική» είπε η Άνικα. «Του Λέιφ τού αρέσουν πολύ οι υπαίθριες δραστηριότητες» είπε η μητέρα της σβήνοντας το μισοκαπνισμένο τσιγάρο.

STUDIO SEX

185

«Σκεφτόμαστε ν’ αγοράσουμε μαζί ένα σπίτι». Η Άνικα έκανε πως δεν την άκουσε. «Πώς είναι η Μ πριγκίτα;» ρώτησε για ν’ αλλάξει θέμα. «Α, μια χαρά» είπε η μητέρα της. «Τα πηγαίνει καλά με τον Λέιφ. Κι εσύ θα τον συμπαθούσες, αν τον γνώριζες ποτέ». Ο τόνος της είχε μια χροιά μομφής και ενόχλησης. «Η Μ πριγκίτα θα συνεχίσει να δουλεύει στο σουπερμάρκετ;» «Μ ην αλλάζεις θέμα» είπε η μητέρα της ισιώνοντας την πλάτη της. «Γιατί δεν θέλεις να γνωρίσεις τον Λέιφ;» Η Άνικα σηκώθηκε και πήγε στο ψυγείο. Το εσωτερικό του έλαμπε από καθαριότητα, αλλά ήταν σχετικά άδειο. «Φυσικά και θα ’θελα να τον γνωρίσω, αν αυτό θα σε χαροποιήσει. Απλώς, ήμουν λίγο απασχολημένη το καλοκαίρι· είμαι σίγουρη ότι το καταλαβαίνεις». Δεν την ένοιαζε αν ο τόνος της ακούστηκε σαρκαστικός. Η μητέρα της σηκώθηκε απ’ το τραπέζι. «Μ ην αρχίσεις να ψαχουλεύεις το ψυγείο» είπε. «Σε λίγο θα φάμε. Μ πορείς να στρώσεις το τραπέζι». Η Άνικα πήρε ένα μικρό κεσεδάκι γιαούρτι και έκλεισε την πόρτα του ψυγείου. «Δεν έχω χρόνο» είπε. «Πρέπει να πάω στο Λίκεμπου». Τα χείλια της μητέρας της έγιναν μια στενή άσπρη λωρίδα. «Το φαγητό θα είναι έτοιμο σε λίγα λεπτά. Δεν μπορείς να περιμένεις λίγο;» «Τα λέμε αργότερα» είπε η Άνικα. Πέρασε την τσάντα της στους ώμους της και βγήκε βιαστικά από το διαμέρισμα. Το ποδήλατό της ήταν ακόμη εκεί, αλλά το πίσω λάστιχο ήταν φλαταρισμένο. Το φούσκωσε, στρίμωξε την τσάντα της στη σχάρα και έφυγε με κατεύθυνση το Γκράνχιεντ.

186

LIZA MARKLUND

26

Η

Άνικα κοίταζε με την άκρη του ματιού της το εργοστάσιο σιδήρου που βρισκόταν στα δεξιά της. Αυτό το καταραμένο εργοστάσιο που ήταν κάποτε η καρδιά της μικρής τους πόλης... Σαράντα χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα εγκαταλειμμένων βιομηχανικών εγκαταστάσεων. Ώρες ώρες το μισούσε για το κακό που είχε προκαλέσει στη νιότη της. Χίλιοι διακόσιοι άνθρωποι δούλευαν εκεί όταν γεννήθηκε η Άνικα. Όταν τέλειωσε το σχολείο αυτό το νούμερο είχε πέσει στους διακόσιους. Ο πατέρας της έχασε τη δουλειά του όταν το εργοστάσιο έκανε περαιτέρω περικοπές στο εργατικό δυναμικό, διατηρώντας τελικά εκατόν είκοσι εργαζομένους. Τώρα πια δούλευαν εκεί μόνο οχτώ άνθρωποι. Πέρασε με το ποδήλατο έξω από το πάρκινγκ: τρία αυτοκίνητα, πέντε ποδήλατα. Ο πατέρας της δεν άντεχε να είναι άνεργος. Αυτή η σκατοδουλειά ήταν όλη του η ζωή. Δεν βρήκε ποτέ άλλη δουλειά, κι η Άνικα καταλάβαινε γιατί. Η πικρία δύσκολα κρύβεται, κι ο πικραμένος δεν είναι ευχάριστος για κανέναν εργοδότη. Η Άνικα πέρασε την είσοδο που οδηγούσε στη λέσχη κανό και ασυνείδητα αύξησε ταχύτητα. Εκεί τον είχαν βρει, μισή ώρα αργότερα απ’ ό,τι έπρεπε. Το σώμα του ήταν πολύ παγωμένο. Έζησε άλλο ένα εικοσιτετράωρο στο Νοσοκομείο της Κοιλάδας Μ έλαρ, στην Εσχιλστούνα, αλλά το αλκοόλ είχε κάνει ήδη τη δουλειά του.

STUDIO SEX

187

Δεν βαριέσαι, σκεφτόταν η Άνικα κάθε φορά που τα πράγματα πήγαιναν χάλια. Αν καθόταν να το σκεφτεί, πράγμα που γινόταν σπάνια, συνειδητοποιούσε ότι δεν είχε επιτρέψει ποτέ στον εαυτό της να θρηνήσει για τον χαμό του πατέρα της. Παρ’ όλα αυτά, σκέφτηκε, σ’ αυτόν έχω μοιάσει. Κι έπειτα έδιωξε γρήγορα τη σκέψη απ’ το μυαλό της. Μ ετά τη στροφή για τη λίμνη ο δρόμος γινόταν πιο στενός και πιο ανώμαλος, καθώς ελισσόταν ανάμεσα στα δέντρα. Ποτέ δεν της άρεσε το χρώμα που έπαιρνε το δάσος στα τέλη του καλοκαιριού. Η πυκνή βλάστηση είχε τόση χλωροφύλλη, που όλα τα δέντρα έπαιρναν την ίδια ακριβώς απόχρωση του πράσινου. Δεξιά κι αριστερά διάφορα μονοπάτια οδηγούσαν στο δάσος. Όσα βρίσκονταν στ’ αριστερά ήταν φραγμένα, καθώς ανήκαν στην έπαυλη Χάρπσουντ. Ο δρόμος ανηφόριζε σ’ έναν λόφο, κι η Άνικα αναγκάστηκε να κάνει ορθοπεταλιά. Λαχανιασμένη, με τις μασχάλες της να στάζουν, λαχταρούσε μια βουτιά στο νερό. Η έξοδος για το Λίκεμπου εμφανίστηκε μπροστά της άξαφνα, όπως πάντα. Σχεδόν την προσπέρασε, αλλά πάτησε δυνατά φρένο και το ποδήλατο σπίνιαρε στην άσφαλτο. Πήρε την τσάντα της από πίσω, στήριξε το ποδήλατο στην μπάρα, έπειτα πέρασε από κάτω και άρχισε να περπατάει στο ψηλό χορτάρι. «Μ ουστάκια!» φώναξε. «Πού είναι το αγόρι μου;» Μ ερικά δευτερόλεπτα αργότερα άκουσε ένα νιαούρισμα από μακριά. Ένα χρυσαφί γατί εμφανίστηκε στο γρασίδι. Τα μουστάκια του λαμπύριζαν στο φως του ήλιου. «Ω Μ ουστάκια μου!» Η Άνικα πέταξε την τσάντα της κι ο γάτος πήδηξε στην αγκαλιά της. Κάθισε κάτω, στο χορτάρι, ανάμεσα στα μυρμήγκια, και κυλίστηκε στο έδαφος με τον γάτο, γαργαλώντας την κοιλιά του και χαϊδεύοντας τη ράχη του. «Κοίτα, έχεις ένα τσιμπούρι. Κάτσε να σου το βγάλω». Γράπωσε καλά το έντομο που είχε φωλιάσει κάτω απ’ τη μουσούδα του γάτου και το τράβηξε δυνατά. Δεν έσπασε. Η Άνικα χαμογέλασε χαρούμενη. Είχε ακόμη το χάρισμα.

188

LIZA MARKLUND

«Η γιαγιά είναι σπίτι;» Διέκρινε την ηλικιωμένη γυναίκα να κάθεται στη σκιά της βαλανιδιάς. Τα μάτια της ήταν κλειστά και τα χέρια της σταυρωμένα πάνω στο στομάχι της. Η Άνικα σήκωσε την τσάντα της και την πλησίασε, ενώ ο γάτος έφερνε βόλτες γύρω από τα πόδια της νιαουρίζοντας, ζητώντας της να παίξουν. «Κοιμάσαι;» Η φωνή της ήταν λίγο πιο δυνατή από ψίθυρο. «Ω όχι, απλώς κάθομαι και ακούω το δάσος». Η Άνικα χάρισε μια ζεστή αγκαλιά στη γιαγιά της. «Κάθε φορά σε βλέπω και πιο αδύνατη» είπε η γιαγιά της. «Τρως καθόλου;» «Α, ναι» της απάντησε η Άνικα. «Περίμενε να δεις τι σου έχω». Άφησε τη γιαγιά της, ψαχούλεψε την τσάντα της κι έβγαλε ένα κουτί χειροποίητα σοκολατάκια που είχε αγοράσει από ένα εργαστήριο στο Γκέρντετ της Στοκχόλμης. «Τι ευγενικό!» είπε η γιαγιά της χτυπώντας παλαμάκια. «Αλλά δεν ήταν ανάγκη». Η γιαγιά της άνοιξε το κουτί και πήραν κι οι δυο τους από ένα σοκολατάκι. Η Άνικα, που δεν ήταν και λάτρης της σοκολάτας, το βρήκε λίγο πικρό για τα γούστα της. «Πώς τα πας, λοιπόν;» ρώτησε η γιαγιά της. Η Άνικα χαμήλωσε το βλέμμα και κοίταξε την ποδιά της. «Είναι αρκετά δύσκολα τα πράγματα» είπε. «Ελπίζω να με κρατήσουν στην εφημερίδα, αλλιώς δεν ξέρω τι θα κάνω». Η ηλικιωμένη γυναίκα την κοίταξε με ζεστασιά. «Θα τα πας μια χαρά, Άνικα» είπε. «Δεν τη χρειάζεσαι αυτή τη δουλειά. Όπως και να ’χει, όλα καλά θα πάνε». «Δεν είμαι τόσο σίγουρη» είπε η Άνικα νιώθοντας έτοιμη να βάλει τα κλάματα. «Έλα εδώ». Η γιαγιά της άπλωσε το χέρι της, έπιασε την Άνικα και την έβαλε να κάτσει πάνω στα πόδια της. Η Άνικα κάθισε προσεχτικά κι έγειρε το μέτωπό της στον λαιμό της γυναίκας. «Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω» είπε.

STUDIO SEX

189

«Εγώ, πάντως, ξέρεις τι πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις» είπε σοβαρά η γιαγιά της. Η ηλικιωμένη γυναίκα αγκάλιασε την εγγονή της και τη λίκνισε ελαφρά. Ο άνεμος είχε αρχίσει να δυναμώνει και τα φύλλα θρόιζαν πάνω απ’ το κεφάλι τους. Η Άνικα έβλεπε τη λίμνη να στραφταλίζει ανάμεσα στα δέντρα. «Εγώ είμαι πάντα εδώ, το ξέρεις αυτό» είπε η γιαγιά της. «Είμαι εδώ για σένα, ό,τι κι αν συμβεί. Μ πορείς πάντα να επιστρέψεις εδώ». «Δεν θέλω να σε ανακατέψω» είπε η Άνικα. «Τι ανόητο κορίτσι» είπε η γιαγιά της μ’ ένα χαμόγελο. «Τι λόγια είναι αυτά; Δεν κάνω και τίποτα χρήσιμο πλέον, οπότε το να σε βοηθήσω είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω». Η Άνικα τη φίλησε στο μάγουλο. «Έχουνε βγει τα μανιτάρια ή ακόμη;» Η γιαγιά της γέλασε. «Αν δεις πόσα, δεν θα πιστεύεις στα μάτια σου! Μ ’ όλη αυτή τη βροχή που έριξε την άνοιξη, και μ’ αυτή τη ζέστη τώρα... το δάσος είναι γεμάτο από δαύτα. Πήγαινε φέρε δυο σακούλες!» Η Άνικα τινάχτηκε όρθια. «Θέλω πρώτα να ρίξω μια γρήγορη βουτιά!» Έβγαλε τη φούστα και την μπλούζα της, καθώς πήγαινε προς την προβλήτα. Το νερό ήταν ζεστό και ο πυθμένας της λίμνης πιο λασπερός από ποτέ. Κολύμπησε προς τα βράχια, βγήκε έξω και ξάπλωσε εκεί για λίγο, μέχρι να ξαναβρεί την ανάσα της. Ο άνεμος φυσούσε τα υγρά μαλλιά της. Σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε τους θυσάνους που αρμένιζαν στον ουρανό, είκοσι χιλιάδες μέτρα πιο ψηλά. Βούτηξε και πάλι στο νερό και γλίστρησε αργά με την πλάτη προς την προβλήτα. Η λίμνη ήταν περικυκλωμένη από πυκνό δάσος. Γύρω δεν φαινόταν ούτε ένα ζωντανό, πέρα από τον Μ ουστάκια, που την περίμενε στην προβλήτα. Ήταν εύκολο να χαθείς σ’ αυτά τα δάση. Εκείνη το είχε καταφέρει όταν ήταν μικρή. Τελικά, μια ομάδα από τη λέσχη ορθού προσανατολισμού τη βρήκε πολύ μακριά, από την άλλη πλευρά του δρόμου, κλαμένη και σχεδόν παγωμένη.

190

LIZA MARKLUND

Μ όλις σκαρφάλωσε στην όχθη, φόρεσε τα ρούχα της χωρίς να σκουπιστεί κι άρχισε αμέσως να ιδρώνει. «Δανείζομαι τις μπότες σου» φώναξε στη γιαγιά της, η οποία είχε πιάσει το πλέξιμο. Έχωσε μια πλαστική σακούλα στη ζώνη της φούστας της και κράτησε άλλη μια στο χέρι. Άρχισε να βαδίζει προς το δάσος. Ο Μ ουστάκιας την ακολουθούσε καταπόδας. Η γιαγιά της είχε δίκιο. Δίπλα στο μονοπάτι φύτρωναν τούφες τούφες τα μανιτάρια. Βρήκε πορτσίνι, ελαφομανίταρα και μεγάλες ποσότητες από τρούφες. Ο Μ ουστάκιας στριφογύριζε συνεχώς στα πόδια της· κυνηγούσε μυρμήγκια και πεταλούδες, ορμούσε σε σκνίπες κι έφαγε κι ένα πουλάκι. Η Άνικα διέσχισε τον δρόμο με κατεύθυνση προς το Γκράνχιεντ, πέρασε το Γιοχάνισλουντ και το Μ πγερκμπάκεν κι έστριψε προς το Λιλχετόρπ για να πει ένα γεια στον γερο-Γκούσταφ. Το μικρό όμορφο αγροτόσπιτό του βρισκόταν μπροστά από τα ψηλά τείχη που σχημάτιζαν τα πεύκα και λουζόταν στο φως του ήλιου. Η ησυχία ήταν εκκωφαντική· απ’ το εργαστήριο δεν ακουγόταν κανένας ήχος, πράγμα που σήμαινε ότι ο γεροΓκούσταφ είχε παρατήσει τα ξύλα του και είχε βγει στο δάσος για να κάνει την ίδια δουλειά με την Άνικα. Αφού είδε ότι η πόρτα ήταν κλειδωμένη, η Άνικα συνέχισε προς τους Λευκούς Λόφους, όπου σκαρφάλωσε σ’ έναν πύργο που χρησιμοποιούσαν οι κυνηγοί ελαφιών για να ξαποστάσει. Από κάτω απλωνόταν ένα ξέφωτο. Αν φώναζε, θα δημιουργούσε μεγάλη ηχώ. Έκλεισε τα μάτια της και αφουγκράστηκε τον άνεμο. Ήταν δυνατός, σχεδόν υπνωτιστικός. Κάθισε λίγο ακόμη έτσι, ώσπου ένα κροτάλισμα την έκανε να τιναχτεί από τη θέση της. Κοίταξε προσεχτικά από την άκρη της πλατφόρμας. Ένας γεροδεμένος άντρας κατηφόριζε μ’ ένα ποδήλατο από το Σχενές. Είχε λαχανιάσει και είχε αρχίσει να κάνει ζιγκ ζαγκ. Ένα ξερό κλαρί πεύκου είχε πιαστεί στον πίσω τροχό του κι ο ποδηλάτης σταμάτησε κάτω ακριβώς από τον πύργο για να το βγάλει. Αναστέναξε βαριά και συνέχισε την πορεία του.

STUDIO SEX

191

Η Άνικα κοίταζε εμβρόντητη. Ο άντρας αυτός ήταν ο πρωθυπουργός.

192

LIZA MARKLUND

27

Ο

Κρίστερ Λούντγκρεν μπήκε στο διαμέρισμά του με την αίσθηση ότι ζούσε ένα κακό όνειρο. Διαισθανόταν την επικείμενη καταστροφή, την έβλεπε σαν ένα σύννεφο στον ορίζοντα, ένιωθε τον ορμητικό άνεμο να φυσάει γύρω απ’ το πρόσωπό του. Ο φορτισμένος αέρας τον έκανε να εκτιμήσει την αντικειμενική πραγματικότητα της απειλής: η καταιγίδα κατευθυνόταν προς το μέρος του. Και θα τον έκανε μούσκεμα ως το κόκαλο. Η ζέστη ήταν αφόρητη στο μικρό διαμέρισμα, αφού ο ήλιος χυνόταν από τα παράθυρα όλη μέρα. Αυτό τον έκανε να θυμώσει. Γιατί δεν υπήρχαν ρολά; Άφησε την τσάντα του στο πάτωμα του χολ και άνοιξε διάπλατα την μπαλκονόπορτα. Η μονάδα του κλιματιστικού στην αυλή στρίγκλιζε και βροντούσε. Καταραμένο φαστφουντάδικο, σκέφτηκε. Μ πήκε στη μικρή κουζίνα και γέμισε ένα μεγάλο ποτήρι με νερό. Ο νεροχύτης μύριζε απαίσια − ξινισμένο γάλα και φλούδες μήλου. Τον ξέβγαλε όσο καλύτερα μπορούσε. Η συνάντησή του με τον πρόεδρο του κόμματος και τον υπουργό Προεδρίας ήταν τραγική. Δεν έτρεφε ψευδαισθήσεις για τη θέση στην οποία είχε βρεθεί. Τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Παίρνοντας το ποτήρι με το νερό μαζί του, βούλιαξε βαριά στο κρεβάτι, έπιασε το τηλέφωνο και το ακούμπησε στην ποδιά του. Πήρε αρκετές βαθιές ανάσες και τηλεφώνησε στη γυναίκα

STUDIO SEX

193

του. «Θα πρέπει να μείνω εδώ για λίγο» της είπε. Η γυναίκα του συγκράτησε τον θυμό της. «Και το επόμενο Σαββατοκύριακο;» «Ξέρεις ότι δεν το θέλω» της είπε. «Το υποσχέθηκες στα παιδιά» του είπε εκείνη. Έκλεισε τα μάτια του κι έφερε το χέρι του στο μέτωπό του. Ένιωθε δάκρυα να τον κεντρίζουν κάτω απ’ τα βλέφαρά του. «Σε θέλω τόσο πολύ που νιώθω άρρωστος» της είπε. Αυτό την ανησύχησε. «Τι συνέβη;» «Και να σου έλεγα δεν θα με πίστευες» της είπε. «Είναι σκέτος εφιάλτης». «Κρίστερ, πες μου τι συνέβη!» Αυτός ξεροκατάπιε κι έπειτα της είπε: «Άκουσέ με. Πάρε τα παιδιά και πήγαινε στο Καρουνγκί. Θα έρθω κι εγώ όσο πιο σύντομα μπορώ». «Δεν φεύγω χωρίς εσένα» του είπε γρήγορα. Η φωνή του σκλήρυνε. «Πρέπει. Τα πράγματα είναι πολύ άσχημα εδώ. Θα σε πολιορκήσουν αν μείνεις στην πόλη. Καλύτερα θα ήταν να έφευγες απόψε». «Μ α η Στίνα μάς περιμένει το Σάββατο!» «Παρ’ την τηλέφωνο και ρώτα την αν μπορείτε να πάτε λίγο νωρίτερα. Η Στίνα μάς βοηθάει πάντα μετά χαράς». Η γυναίκα του έμεινε σιωπηλή για λίγο. «Η αστυνομία» είπε τελικά. «Είναι γι’ αυτό το τηλεφώνημα της αστυνομίας». Άκουγε τα δίδυμα να γελάνε στο βάθος. «Ναι» της είπε. «Εν μέρει. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό».

Η Άνικα γύρισε πίσω εγκαίρως για ν’ ακούσει τις ειδήσεις των 5.45 στο ραδιόφωνο. «Δεν φαντάζεσαι ποιον είδα στο δάσος. Τον πρωθυπουργό!» Άδειασε τις δυο σακούλες στο τραπέζι τη στιγμή που ξεκινούσε το δελτίο ειδήσεων.

194

LIZA MARKLUND

«Αποφάσισε να χάσει μερικά κιλά» είπε η γιαγιά της. «Κάνει πολύ ποδήλατο εδώ γύρω». Κάθισαν αντικριστά στο τραπέζι της κουζίνας κι άρχισαν να καθαρίζουν τα μανιτάρια, όσο οι φωνές φλυαρούσαν στο ραδιόφωνο. Δεν είχε συμβεί τίποτα σπουδαίο. «Κρατάς, λοιπόν, ακόμη επαφές με το Χάρπσουντ;» ρώτησε η Άνικα. Η γιαγιά της χαμογέλασε. Εργαζόταν ως οικονόμος στη θερινή κατοικία του πρωθυπουργού επί τριάντα εφτά χρόνια. Όταν ξεκίνησαν τα τοπικά νέα, δυνάμωσε την ένταση. Η Άνικα έκοψε τα μανιτάρια και τα έβαλε στην ήδη γεμάτη γαβάθα δίπλα της. Έπειτα άφησε τα χέρια της να πέσουν στο πλάι και τα μάτια της να χαλαρώσουν. Το ρολόι στον τοίχο μετρούσε τον χρόνο, τα λεπτά κυλούσαν. Η κουζίνα της γιαγιάς της αντιπροσώπευε γι’ αυτήν τη γαλήνη και τη ζεστασιά. Η σιδερένια κουζίνα και τα λευκά ντουλάπια, τα πλακάκια φελλού, το μουσαμαδένιο τραπεζομάντιλο, το βάζο με τα αγριολούλουδα στο περβάζι... Εκεί είχε μάθει να ζει χωρίς ζεστό νερό. «Θα μείνεις εδώ το βράδυ;» ρώτησε η γιαγιά της. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε το μουσικό θέμα της εκπομπής Στούντιο Έξι. Η ηλικιωμένη γυναίκα άπλωσε το χέρι της για να χαμηλώσει τη φωνή, αλλά η Άνικα τη σταμάτησε. «Κάτσε ν’ ακούσουμε για ποιο θέμα θα μιλήσουν σήμερα» της είπε. Η μουσική έσβησε ελαφρώς και η βαθιά φωνή του παρουσιαστή ανακοίνωσε: «Η αστυνομία έχει καλέσει έναν άντρα για κατάθεση αναφορικά με τον βιασμό και τον φόνο μιας νεαρής κοπέλας στο Πάρκο Κρουνουμπέργ στη Στοκχόλμη. Σύμφωνα με τις πρώτες αναφορές, πρόκειται για τον υπουργό Εξωτερικού Εμπορίου, τον Κρίστερ Λούντγκρεν. Στη σημερινή εκπομπή του Στούντιο Έξι θα συζητήσουμε και θ’ ανταλλάξουμε απόψεις γι’ αυτό το θέμα». Η μουσική γέμισε και πάλι τα ηχεία. Η Άνικα άκουγε έχοντας καλύψει με τα χέρια της το στόμα της. Θεέ και Κύριε, ήταν δυνατόν; «Μ α τι στο καλό συνέβη; Φαίνεσαι χλωμή» είπε η γιαγιά της.

STUDIO SEX

195

Η μουσική έσβησε κι ακούστηκε ξανά ο παρουσιαστής. «Είναι Δευτέρα 31 Ιουλίου. Σας καλωσορίζουμε στο Στούντιο Έξι, που μεταδίδεται από το Ραδιοφωνικό Μ έγαρο της Στοκχόλμης» είπε και συνέχισε: «Λοιπόν, οι σοσιαλδημοκράτες βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία τους. Μ έχρι στιγμής ο υπουργός έχει κληθεί δύο φορές να δώσει κατάθεση· η πρώτη κατάθεση δόθηκε χτες τηλεφωνικά, ενώ σήμερα ο υπουργός προσήλθε στο αρχηγείο της υπηρεσίας εγκλημάτων βίας, στο Κουνγκσχόλμεν, για συμπληρωματική κατάθεση. Πάμε τώρα ζωντανά στον ρεπόρτερ της εκπομπής, που βρίσκεται έξω από το αρχηγείο της αστυνομίας στη Στοκχόλμη». Έπειτα από μερικά παράσιτα, μια αυταρχική αντρική φωνή είπε: «Ναι, βρίσκομαι εδώ με τον εκπρόσωπο τύπου της αστυνομίας. Μ πορείτε να μας πείτε τι συμβαίνει εδώ σήμερα;» Η Άνικα δυνάμωσε την ένταση, και η φωνή του εκπροσώπου τύπου πλημμύρισε την κουζίνα. «Μ πορώ να επιβεβαιώσω ότι η έρευνα της αστυνομίας για τον εντοπισμό του δολοφόνου της Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι στρέφεται προς διάφορες κατευθύνσεις» είπε. «Αλλά, δυστυχώς, δεν μπορώ να σας δώσω περισσότερες λεπτομέρειες. Κανείς δεν θεωρείται επίσημα ύποπτος, έστω κι αν οι έρευνές μας μας οδηγούν σε μία συγκεκριμένη κατεύθυνση». Ο ρεπόρτερ δεν έδωσε σημασία στα λόγια του. «Ποια είναι η άποψή σας για το γεγονός ότι ένας υπουργός της κυβέρνησης θεωρείται ύποπτος για ένα έγκλημα τέτοιας φύσεως, εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας;» ρώτησε. Ο εκπρόσωπος τύπου δίστασε. «Κοιτάξτε...» είπε «δεν μπορώ ούτε να επιβεβαιώσω ούτε να αρνηθώ οποιαδήποτε πτυχή της έρευνας προς το παρόν. Κανείς δεν έχει ανακοινωθεί επισήμως ως...» «Ναι, αλλά ο υπουργός προσήλθε εδώ σήμερα για να δώσει κατάθεση, σωστά;» «Σωστά, ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου, ο Κρίστερ Λούντγκρεν, είναι ένας από τους πολλούς ανθρώπους που έχουν κληθεί να καταθέσουν» απάντησε ο εκπρόσωπος τύπου.

196

LIZA MARKLUND

«Οπότε επιβεβαιώνετε ότι έχει καταθέσει;» ρώτησε ο δημοσιογράφος μ’ έναν τόνο θριάμβου στη φωνή. «Επιβεβαιώνω ότι έχουμε λάβει περίπου τριακόσιες καταθέσεις μέχρι στιγμής γι’ αυτή την έρευνα» αποκρίθηκε ο εκπρόσωπος τύπου, αλλά είχε αρχίσει να γίνεται εμφανές ότι ένιωθε άβολα. «Πώς υπερασπίστηκε τον εαυτό του ο υπουργός;» Αυτή τη φορά ο εκπρόσωπος τύπου ακούστηκε τσατισμένος. Και το κινητό του άρχισε να χτυπά. Μ άλιστα, σκέφτηκε η Άνικα. Δεν πρόκειται να κοιμηθεί και πολύ απόψε ο Γέστα. «Φυσικά δεν μπορώ να σχολιάσω τι ειπώθηκε κατά τη διάρκεια μιας κατάθεσης για τρέχουσα έρευνα της αστυνομίας» είπε. Η ζωντανή μετάδοση διακόπηκε κι ακούστηκε πάλι η φωνή του παρουσιαστή. «Λοιπόν, έχουμε επιστρέψει στο Στούντιο Έξι, στο Ραδιοφωνικό Μ έγαρο της Στοκχόλμης» είπε. «Φυσικά αυτό θα δυσκολέψει πολύ την προεκλογική εκστρατεία των σοσιαλδημοκρατών, ακόμα κι αν ο υπουργός δεν κατηγορηθεί τελικά για κανένα έγκλημα. Και μόνο το γεγονός ότι ένας υπουργός του κράτους συνδέεται μ’ ένα περιστατικό τέτοιας φύσεως θα έχει μακάβριες συνέπειες για την αξιοπιστία του κόμματος. Κι αυτό είναι ένα από τα θέματα που θα συζητήσουμε στην αποψινή εκπομπή του Στούντιο Έξι». Στη συνέχεια ακούστηκε μια μουσική γέφυρα, που διήρκεσε όση ώρα χρειαζόταν για να πιει ο παρουσιαστής μια γουλιά νερό και, λογικά, να συνεννοηθεί με το κοντρόλ. Όταν επέστρεψε, είχε κι έναν καλεσμένο μαζί του, έναν απαράδεκτο καθηγητή δημοσιογραφίας που είχε διοριστεί μόνο και μόνο για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, αφού είχε δουλέψει ως αρχισυντάκτης σε μια συνδικαλιστική εφημερίδα η οποία είχε στην κατοχή της το μεγαλύτερο τυπογραφείο της Σουηδίας που εξέδιδε πορνοπεριοδικά. «Φυσικά...» είπε ο δήθεν καθηγητής «αυτό σημαίνει απόλυτη καταστροφή για τη σοσιαλδημοκρατία. Και η παραμικρή υποψία

STUDIO SEX

197

για μια τέτοιου είδους κατάχρηση εξουσίας φέρνει το κόμμα σε πολύ δύσκολη θέση. Πραγματικά δύσκολη...» «Βέβαια, δεν ξέρουμε αν ο υπουργός είναι ένοχος ή όχι, και σίγουρα δεν θέλουμε να κρίνουμε κανέναν εκ των προτέρων» τόνισε ο παρουσιαστής. «Αλλά τι θα γινόταν αν κρινόταν ένοχος;» Η Άνικα σηκώθηκε. Το κεφάλι της γύριζε. Οπότε ήταν πράγματι αναμεμειγμένος κάποιος υπουργός. Η χοντρή ηλικιωμένη κυρία της πολυκατοικίας είχε δίκιο. Ο καθηγητής και ο παρουσιαστής του Στούντιο Έξι συνέχισαν να φλυαρούν, ενώ στη συζήτηση παρενέβαιναν πού και πού οι δύο συνεργάτες της εκπομπής που έκαναν ρεπορτάζ στην πόλη. «Έχει να κάνει με τη δουλειά σου αυτό;» ρώτησε η γιαγιά της. Η Άνικα της χαμογέλασε αδύναμα. «Μ πορείς να το πεις κι έτσι. Έχω γράψει αρκετά γι’ αυτόν τον φόνο. Η κοπέλα ήταν μόλις δεκαεννιά χρονών, γιαγιά. Την έλεγαν Γιοσεφίν και αγαπούσε τις γάτες». Ο παρουσιαστής της εκπομπής μιλούσε με ύφος σοβαρό και σίγουρο. «Μ έχρι στιγμής δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε τον υπουργό Εξωτερικού Εμπορίου για να μας κάνει κάποιο σχόλιο» είπε. «Πέρασε όλο το απόγευμα σε έκτακτη σύσκεψη με τον πρωθυπουργό και τον γραμματέα του κόμματος στα κυβερνητικά γραφεία, στο Ρούσενμποντ. Εκεί βρίσκεται ο ανταποκριτής μας...» Η Άνικα γούρλωσε τα μάτια της. «Κάνουν λάθος!» είπε έκπληκτη. Η γιαγιά της την κοίταξε με απορία. «Ο πρωθυπουργός... Αποκλείεται να ήταν σε έκτακτη σύσκεψη σήμερα το απόγευμα». Μ άζεψε γρήγορα τα πράγματά της, αναποδογύρισε τη γαβάθα με τα καθαρισμένα μανιτάρια μέσα στην πλαστική σακούλα και την έριξε κι αυτή στην τσάντα της. «Πρέπει να γυρίσω στη Στοκχόλμη» είπε. «Κράτα εσύ τα

198

LIZA MARKLUND

υπόλοιπα μανιτάρια!» «Είναι ανάγκη να φύγεις;» ρώτησε η γιαγιά της. Η Άνικα δίστασε. «Όχι, αλλά το θέλω» της απάντησε. «Να προσέχεις» της είπε η γιαγιά της. Η Άνικα την αγκάλιασε στα γρήγορα και βγήκε έξω, στην απογευματινή λιακάδα. Ο Μ ουστάκιας την ακολούθησε στο μονοπάτι τρέχοντας δίπλα της. «Όχι, πρέπει να γυρίσεις. Δεν μπορείς να έρθεις μαζί μου. Πρέπει να μείνεις με τη γιαγιά». Η Άνικα σταμάτησε και έσκυψε να χαϊδέψει τον γάτο, έπειτα τον έσπρωξε προς την κατεύθυνση του σπιτιού. «Πρέπει να μείνεις εδώ» είπε. «Άντε, φύγε τώρα». Ο γάτος την προσπέρασε ανηφορίζοντας το μονοπάτι και πηγαίνοντας προς την μπάρα. Η Άνικα αναστέναξε, κάλεσε τον γάτο να έρθει κοντά της κι έπειτα τον πήρε στα χέρια της και τον γύρισε πίσω στο σπίτι. «Πρέπει να κρατήσεις κλειστή την εξώπορτα μέχρι να φύγω» είπε η Άνικα και η γιαγιά της έβαλε τα γέλια. Ο άνεμος είχε δυναμώσει ξανά και της έδινε περισσότερη ώθηση όσο έτρεχε στον δρόμο αφήνοντας με ταχύτητα πίσω της τα πεύκα. Έκανε πεντάλ το ίδιο γρήγορα στην ανηφόρα όσο και στην κατηφόρα, κι όταν έφτασε ξέπνοη στο σπίτι της κατέβηκε απ’ τη σέλα και στήριξε το ποδήλατό της έξω από την πόρτα. «Καλά άκουσα ότι ήρθες». Ο Σβεν ήταν στο γκαράζ. Έκλεισε με δύναμη την πόρτα του αυτοκινήτου του και πήγε προς το μέρος της. Η Άνικα κλείδωσε το ποδήλατό της, σηκώθηκε και του χαμογέλασε αδύναμα. «Αυτή τη φορά ήρθα για λίγο» είπε. Ο Σβεν χαμογέλασε και την αγκάλιασε. «Μ ου έλειψες» της ψιθύρισε. Η Άνικα τον αγκάλιασε κι αυτή. Ο Σβεν τη φίλησε με δύναμη, κι η Άνικα τραβήχτηκε. «Τι συμβαίνει;» Την άφησε. «Πρέπει να γυρίσω στη Στοκχόλμη». Το χαλίκι έτριξε κάτω απ’ τα πόδια της, καθώς πήγαινε προς

STUDIO SEX

199

την πόρτα. Άκουσε πίσω της τα βήματα του Σβεν να την ακολουθούν. «Μ α μόλις έφτασες. Δεν παίρνεις καθόλου ρεπό;» Η Άνικα άνοιξε την πόρτα. Ο διάδρομος μύριζε ζεστά σκουπίδια. «Ναι, αλλά είχαμε κάποιες εξελίξεις σ’ αυτή την υπόθεση φόνου που καλύπτω». «Και δεν μπορεί ν’ ασχοληθεί μ’ αυτό κάποιος άλλος;» Η Άνικα έγειρε την πλάτη της στον τοίχο, έκλεισε τα μάτια της και συλλογίστηκε. «Θέλω να το κάνω» είπε τελικά. «Αυτή είναι η μεγάλη μου ευκαιρία». Ο Σβεν στεκόταν μπροστά της, είχε πιάσει και με τα δυο του χέρια το κεφάλι του και την κοιτούσε σκεφτικός. «Να κάνεις τι; Να φύγεις αποδώ; Αυτό είναι;» Η Άνικα τον κοίταξε στα μάτια. «Να πετύχω κάτι σημαντικό. Έχω καλύψει ήδη τα πάντα στον Ταχυδρόμο του Κατρίνεχολμ. Έντυπα δασοκομίας, δημοπρασίες, συνεδριάσεις του συμβουλίου, συμβουλές για κομποστοποίηση. Πρέπει να πάω παρακάτω». Έσκυψε και πέρασε το κεφάλι της κάτω απ’ το απλωμένο του χέρι. Αυτός ακούμπησε το χέρι του στον ώμο της. «Θα σε πάω εγώ με το αυτοκίνητο». «Δεν χρειάζεται. Θα πάρω το τρένο».

200

LIZA MARKLUND

28

Τ

ο μαγαζί ήταν άδειο. Ποτέ δεν είχε ιδιαίτερη δουλειά όταν έκανε τόση ζέστη. Οι βρομόγεροι μπορούσαν να κάθονται όλη μέρα και να χαζεύουν βυζιά στην παραλία. Η Πατρίσια έριξε μια γρήγορη ματιά στις εισπράξεις για την είσοδο. Τρεις χιλιάδες κορόνες όλες κι όλες. Μ όνο έξι πελάτες όλο το μεσημέρι και το απόγευμα. Απελπισία. Έκλεισε την ταμειακή μηχανή. Δεν βαριέσαι... Αργότερα θα έφτιαχναν τα πράγματα. Η ζέστη πάντα έκανε το αίμα των τουριστών να βράζει. Πήγε στο φτωχά διακοσμημένο καμαρίνι και κρέμασε την τσάντα της και το τζιν μπουφάν της, έβγαλε το φανελάκι και το σορτσάκι της και φόρεσε το σουτιέν της με τις παγέτες. Το στρινγκ της κολλούσε κάπως − έπρεπε να θυμηθεί να το ξεπλύνει λίγο πριν φύγει για το σπίτι το πρωί. Έπειτα έφτιαξε βιαστικά το μακιγιάζ της. Έπρεπε να φοράει έντονο μακιγιάζ, κι αυτό δεν της άρεσε ιδιαίτερα. Τα παπούτσια της φαίνονταν λίγο φθαρμένα. Στο ένα τακούνι η σόλα είχε σχεδόν ξεκολλήσει. Έδεσε τα λουράκια, πήρε βαθιά ανάσα και βγήκε ξανά έξω στο κλαμπ. Το τραπέζι της ρουλέτας από την πλευρά των πελατών είχε γίνει γκρίζο από τις στάχτες των τσιγάρων. Η Πατρίσια πρόσεξε ότι είχε προστεθεί άλλο ένα κάψιμο στην πράσινη τσόχα. Μ άζεψε εκνευρισμένη το τασάκι. Στο τραπέζι δεν επιτρεπόταν το κάπνισμα. Έβγαλε το βουρτσάκι από το ράφι που βρισκόταν στην πλευρά του κρουπιέρη και καθάρισε τη στάχτη πετώντας τη

STUDIO SEX

201

στο πάτωμα. «Τώρα μας έγινες και πλύστρα;» Ο Γιόακιμ στεκόταν στην είσοδο του γραφείου γερμένος στο πλαίσιο της πόρτας. Η Πατρίσια πάγωσε. «Το τραπέζι φαινόταν χάλια» του είπε. «Δεν χρειάζεται να σκοτίζεις το όμορφο κεφαλάκι σου με τέτοια πράγματα» της είπε ο Γιόακιμ. «Εσύ το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να φαίνεσαι όμορφη και σέξι». Απομακρύνθηκε από την πόρτα και πήγε αργά προς το μέρος της. Άπλωσε το χέρι του χαμογελώντας. Η Πατρίσια ξεροκατάπιε. Αυτός χάιδεψε τον ώμο της, έπειτα το μπράτσο της. Εκείνη αποτραβήχτηκε προσεχτικά. Το χαμόγελό του έσβησε. «Τι φοβάσαι;» αναρωτήθηκε. Τώρα το ύφος του ήταν τελείως διαφορετικό − ψυχρό, ανακριτικό. Η Πατρίσια χαμήλωσε το βλέμμα της προς τα απαστράπτοντα στήθη της. «Τίποτα. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι φοβάμαι κάτι;» Δεν μπορούσε όμως να ελέγξει απόλυτα τη φωνή της. Εκείνος την άφησε απότομα. «Διάβασες αυτά που έγραψαν σ’ εκείνη τη φυλλάδα» είπε. Η Πατρίσια τον κοίταξε αθώα, με ορθάνοιχτα μάτια. «Ποια φυλλάδα;» Ο Γιόακιμ κάρφωσε το σκληρό του βλέμμα πάνω της, κι η Πατρίσια προσπάθησε να μην τραβήξει το δικό της. «Αργά ή γρήγορα θα τον πιάσουν» είπε. Η Πατρίσια τον κοίταξε ερωτηματικά. «Ποιον;» «Αυτόν τον υπουργό. Το είπαν στο ραδιόφωνο. Αυτοί οι τύποι που είχαν έρθει εδώ εκείνο το βράδυ. Ήταν ένας απ’ αυτούς. Του έπαιρναν κατάθεση όλη μέρα. Ο πρωθυπουργός είναι έξαλλος». Τα μάτια της στένεψαν. «Πώς το ξέρεις αυτό;» Αυτός γύρισε απ’ την άλλη και πήγε προς το μπαρ. «Το είπαν στο ραδιόφωνο. Στο Στούντιο Έξι». Γύρισε και την κοίταξε χαμογελώντας ξανά. «Ε, πού αλλού θα το ανακοίνωναν;»

202

LIZA MARKLUND

Μ ΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ————

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

STUDIO SEX

203

Δεκαοχτώ χρόνια, ένας μήνας και τρεις μέρες

Η αγάπη περιγράφεται συχνά τόσο άψυχα και πεζά, σαν ένα μονότονο, άχαρο ροζουλί χρώμα. Η αγάπη για έναν άλλο άνθρωπο μπορεί να περιλαμβάνει όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, μπορεί να μεγαλώνει σε δύναμη και ένταση, μπορεί να γίνεται μαύρη και πράσινη και κίτρινη. Δυσκολευόμουν να το καταλάβω. Εγώ είχα κολλήσει στη λαμπερή, κρυστάλλινη εκδοχή της και μου ήταν δύσκολο να δω παράταιρα χρώματα. Ξέρω ότι το κάνει για το καλό μου, εμένα όμως αυτό με διαλύει. Σύμφωνα με τη θεωρία του, κάτι συνέβη στην παιδική μου ηλικία που μ’ εμποδίζει να εγκαταλείψω τις σεξουαλικές αναστολές μου. Το έχω σκεφτεί ξανά και ξανά, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τι θα μπορούσε να είναι αυτό. Πειραματιζόμαστε για να βρούμε τρόπους να το ξεπεράσω, μέσα απ’ την αγάπη μας. Κάθομαι πάνω του, νιώθοντάς τον βαθιά μέσα μου, κι εκείνος με χαστουκίζει δυνατά στο πρόσωπο με την παλάμη του. Σταματώ, με δάκρυα στα μάτια, και τον ρωτώ γιατί το έκανε αυτό. Αυτός χαϊδεύει το μάγουλό μου και μπαίνει δυνατά και βαθιά μέσα μου. Για να σε βοηθήσω, μου λέει, και με χτυπάει ξανά, έπειτα συνεχίζει με δυνατές ωθήσεις, ώσπου τελειώνει. Το συζητάμε επί μακρόν μετά − πώς μπορούμε να ανακαλύψουμε εκ νέου τη θεϊκή πτυχή της σχέσης μας. Είναι έλλειψη εμπιστοσύνης, το αντιλαμβάνομαι αυτό. Πρέπει να πιστεύω σ’ αυτόν. Γιατί πώς αλλιώς θα τα καταφέρω; Είμαστε ό,τι πιο σημαντικό ο ένας για τον άλλο.

204

LIZA MARKLUND

STUDIO SEX

205

Τετάρτη 1 Αυγούστου 29

Η

Άνικα έφτασε στην εφημερίδα λίγο πριν από τις εννιά. Ο Τούρε Μ πραντ καθόταν πίσω από τη ρεσεψιόν και τη χαιρέτησε κακόκεφα. «Βόμβες και χειροβομβίδες» είπε. «Μ όνο για τέτοια ενδιαφέρεται αυτή η εφημερίδα». Έκανε ένα νεύμα προς τη διαφημιστική αφίσα του φύλλου εκείνης της μέρας, που είχε τοιχοκολληθεί δίπλα στο ασανσέρ. Η Άνικα κοίταξε προς τα κει και της πήρε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσει τι έβλεπε. Αμέσως ένιωσε τη γη να χάνεται κάτω απ’ τα πόδια της. Δεν μπορεί, σκέφτηκε, και άπλωσε το χέρι της να πιαστεί από τη ρεσεψιόν. Διάβασε και πάλι τον τίτλο: ΤΡΟΜ ΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ – Οι Μ πάρμπι Νίντζα επιτίθενται στην αστυνομία, ο οποίος συνοδευόταν από μια μεγάλη φωτογραφία ενός φλεγόμενου αυτοκινήτου. «Ποιος έγραψε αυτό το άρθρο;» ψιθύρισε. «Σκάνδαλα που προκαλούν αίσθηση, μόνο τέτοια καλύπτουμε» είπε ο Τούρε Μ πραντ. Αντί να περιμένει απάντηση απ’ αυτόν, η Άνικα πήγε και πήρε δυο φύλλα της εφημερίδας. Στο πρωτοσέλιδο κυριαρχούσε μια φωτογραφία του υπουργού Εξωτερικού Εμπορίου, του Κρίστερ Λούντγκρεν. Στεκόταν δίπλα στον πρωθυπουργό, ο

206

LIZA MARKLUND

οποίος είχε περάσει το χέρι του γύρω απ’ τους ώμους του Λούντγκρεν. Και οι δυο χαμογελούσαν πλατιά. Η φωτογραφία είχε τραβηχτεί όταν ο Λούντγκρεν είχε διοριστεί και είχε παρουσιαστεί στα μέσα ενημέρωσης, πριν από οχτώ μήνες. Η Άνικα βρήκε τον τίτλο κάπως αδύναμο: ΕΝ Μ ΕΣΩ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ. Η είδηση της διαφημιστικής αφίσας βρισκόταν στην κορυφή της σελίδας, πάνω από τον τίτλο, με παραπομπή στις σελίδες έξι και εφτά της εφημερίδας. Μ ε τρεμάμενα χέρια η Άνικα ξεφύλλισε γρήγορα την εφημερίδα. Έπειτα διέτρεξε με το βλέμμα της τη σελίδα, για να δει ποιος είχε γράψει το άρθρο. Ο Καρλ Βένεργκρεν. Κατέβασε την εφημερίδα. «Δεν είναι τραγικό;» έκανε ο Τούρε Μ πραντ. «Σ’ αυτό έχεις δίκιο» είπε η Άνικα και πήγε προς τα ασανσέρ. Ανέβηκε στην καφετέρια και κάθισε σ’ ένα τραπέζι μ’ έναν καφέ κι ένα μεγάλο ντόνατ μπροστά της. Έπεσε με τα μούτρα στην εφημερίδα και διάβασε τα άρθρα –πρώτα για τις Μ πάρμπι Νίντζα κι έπειτα για τον υπουργό– αφήνοντας τον καφέ της να κρυώσει. Πήραν αυτό που ήθελαν, σκέφτηκε, κοιτάζοντας τη φωτογραφία του φλεγόμενου αυτοκινήτου. Το όχημα ήταν μπαταρισμένο και το κάτω μέρος του έβλεπε τον φακό. Πρόσεξε ότι και η φωτογραφία είχε πιστωθεί στον Καρλ Βένεργκρεν. Σύμφωνα με τη λεζάντα, το αυτοκίνητο ανήκε σ’ έναν αστυνομικό διευθυντή της περιφέρειας της Στοκχόλμης. Πίσω από τις φλόγες διακρινόταν μια μονοκατοικία της δεκαετίας του εξήντα. Το άρθρο έδινε στις Μ πάρμπι Νίντζα την ευκαιρία να μεταδώσουν το παιδιάστικο, βίαιο μήνυμά τους. Δεν περιλάμβανε την παραμικρή νύξη κριτικής. Η Άνικα άρχισε να νιώθει αηδία. Σκατά, σκέφτηκε. Σκατά σ’ αυτόν τον γαμημένο μαλάκα. Το άρθρο για τον υπουργό που είχε βρεθεί εν μέσω καταιγίδας ήταν καλύτερο. Έθετε τις κατηγορίες που είχαν ακουστεί από την εκπομπή Στούντιο Έξι στην πραγματική τους διάσταση − τις αντιμετώπιζε, δηλαδή, ως αβάσιμες φήμες. Ο

STUDIO SEX

207

ίδιος ο υπουργός δεν ήταν διαθέσιμος για να κάνει κάποιο σχόλιο, αλλά η γραμματέας τύπου του υπουργού, η Καρίνα Μ πγέρνλουντ, δήλωσε ότι οι κατηγορίες δεν βασίζονταν καθ’ οιονδήποτε τρόπο σε γεγονότα. Η Άνικα δεν ήξερε τι να πιστέψει. Το σίγουρο ήταν ότι η αστυνομία είχε καλέσει τον Κρίστερ Λούντγκρεν για κατάθεση· αυτό το είχε επιβεβαιώσει ο εκπρόσωπος τύπου της αστυνομίας στο ραδιόφωνο την προηγούμενη μέρα. Όμως, πολλές από τις άλλες πληροφορίες που είχαν μεταδώσει από την εκπομπή ήταν αναμφισβήτητα αναληθείς. Και τι είχε γίνει με τις υποψίες για την ενοχή του Γιόακιμ; Πέταξε το ντόνατ στον κάδο απορριμμάτων πριν καν του βγάλει το περιτύλιγμα. Τέλειωσε τον καφέ της με τρεις μεγάλες γουλιές. Ο Σπάικ ήταν ήδη στο πόστο του, με το τηλέφωνο κολλημένο στο αυτί του. Δεν αντέδρασε στο γεγονός ότι η Άνικα είχε εμφανιστεί τη μέρα που είχε ρεπό· αυτό ήταν κάτι σύνηθες για τους καλοκαιρινούς συμβασιούχους. «Τα σκάτωσες τελείως μ’ αυτόν τον φόνο» είπε κλείνοντας το τηλέφωνο. «Για τον υπουργό λες; Μ α δεν έχει καμία λογική» του είπε η Άνικα. «Αχά» είπε ο Σπάικ. «Από ποια άποψη;» «Σκέφτηκα να το ψάξω λίγο σήμερα, αν δεν έχεις αντίρρηση». «Πάλι καλά που βγάλαμε λαβράκι μ’ αυτές τις Μ πάρμπι Νίντζα» είπε. «Αλλιώς θα έπρεπε να τρέξουμε περισσότερο τον υπουργό και τον φόνο. Και θα φαινόταν πολύ περίεργο αν εμφανίζαμε δύο διαφορετικούς δολοφόνους δυο μέρες στη σειρά, δεν συμφωνείς;» Η Άνικα κοκκίνισε. Δεν ήξερε τι να του απαντήσει. Το βλέμμα του Σπάικ ήταν παγερό και εξεταστικό. «Χάρη στον Καρλ καταφέραμε να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας» είπε ο διευθυντής ειδήσεων και της γύρισε την πλάτη κάνοντας μια στροφή με την καρέκλα του και δείχνοντάς της, άθελά του, ένα ξέφωτο στο κεφάλι του.

208

LIZA MARKLUND

«Μ άλιστα» είπε η Άνικα. «Είναι εδώ η Μ πίριτ;» «Έχει πάει στο Φόρε. Προσπαθεί να εντοπίσει τον πρόεδρο της Βουλής. Για την υπόθεση ΥΠ» της είπε ο Σπάικ χωρίς να γυρίσει. Η Άνικα πήγε στο γραφείο της με κατακόκκινα μάγουλα και πέταξε την τσάντα της στο πάτωμα. Μ άλλον θα έκανε καιρό να δει τη φωτογραφία της πάνω από άρθρο της. Κοίταξε τι έγραφαν οι άλλες εφημερίδες για τον υπουργό και την υποτιθέμενη ανάμειξή του στον φόνο. Κανένας άλλος δεν είχε δώσει μεγάλη έκταση στο θέμα. Οι πρωινές εφημερίδες δημοσίευαν κάποια μικρά άρθρα για έναν υπουργό της κυβέρνησης, τον Κρίστερ Λούντγκρεν, που ανακρινόταν από την αστυνομία σχετικά με τον φόνο μιας νεαρής γυναίκας στη Στοκχόλμη. Και η άλλη απογευματινή εφημερίδα είχε ακολουθήσει πάνω κάτω την ίδια γραμμή με τον Απογευματινό Τύπο. Οπότε πώς ήταν τόσο σίγουροι στο Στούντιο Έξι για το θέμα τους; αναρωτήθηκε η Άνικα. Μ άλλον ξέρουν περισσότερα απ’ όσα λένε. Θα βγουν κι άλλα στη φόρα. Η σκέψη αυτή έκανε το στομάχι της να δεθεί κόμπος. Γιατί νιώθω τόσο ένοχη, ρε γαμώτο; σκέφτηκε. Ο αέρας ήταν σκονισμένος και ζεστός, παρά τον κλιματισμό. Πήγε στις τουαλέτες κι έριξε λίγο κρύο νερό στο πρόσωπό της. Πρέπει να δω τι γίνεται, σκέφτηκε. Πρέπει να καταλάβω. Κάτι μου έχει διαφύγει, αλλά τι; Ακούμπησε το μέτωπό της στον καθρέφτη και έκλεισε τα μάτια της. Το γυαλί ήταν δροσερό και χάρισε διαύγεια στα ιγμόρεια και στον εγκέφαλό της. Η ηλικιωμένη γυναίκα, σκέφτηκε. Η χοντρή γυναίκα με τον σκύλο, η γειτόνισσα της Ντανιέλα. Σκούπισε το πρόσωπό της με λίγο χαρτί και έφυγε αφήνοντας πίσω της έναν λεκέ από ιδρώτα και νερό πάνω στον καθρέφτη.

Ο νέος αρχισυντάκτης της εφημερίδας, ο Άντερς Σίμαν, ήταν

STUDIO SEX

209

ανήσυχος. Γνώριζε από πριν τις ηθικές δυσκολίες που συνόδευαν τη νέα του δουλειά, αλλά θα προτιμούσε να περίμενε μια δυο μέρες πριν αναγκαστεί ν’ αρχίσει τα ακροβατικά στο τερέν της ηθικής. Τι διάολο ήταν αυτό το εξωφρενικό θέμα που είχε ξεσκεπάσει ο Καρλ Βένεργκρεν; Μ ια φεμινιστική τρομοκρατική ομάδα που έβαζε φωτιά σε αυτοκίνητα και απειλούσε την αστυνομία... Τι διάολο; Κι ούτε ένα τοσοδά κριτικό σχόλιο, πέρα από την αναμενόμενη δήλωση του εκπροσώπου τύπου της αστυνομίας ότι λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη τους ζητήματα αυτού του είδους κι ότι προβαίνουν στις απαραίτητες ενέργειες για να εντοπίσουν τους υπευθύνους. Ο Σίμαν αναστέναξε και κάθισε στον πορτοκαλή φλοράλ καναπέ του, στη μικρή γωνίτσα του. Αυτός ο καναπές πρέπει να φύγει, σκέφτηκε. Είχε ποτίσει τόσο πολύ από τον καπνό των τσιγάρων, που βρομοκοπούσε σαν παλιό τασάκι. Σηκώθηκε και πήγε να καθίσει στο γραφείο του. Τελικά δεν ήταν και πολύ ωραίο αυτό το δωμάτιο. Δεν είχε παράθυρα και το λιγοστό φυσικό φως που έμπαινε μέσα ερχόταν από την αίθουσα σύνταξης στην οποία έβλεπαν οι γυάλινοι τοίχοι του. Μ όλις που μπορούσε να διακρίνει το περίγραμμα του πολυώροφου γκαράζ μέσα από τα παράθυρα που βρίσκονταν στο βάθος, πίσω από το τμήμα αθλητικών. Μ ’ έναν αναστεναγμό κοίταξε το βουνό από χαρτόκουτα που είχαν παραδοθεί από τη Σουηδική Τηλεόραση το προηγούμενο απόγευμα. Θεέ μου, πόσες αηδίες μαζεύουμε στη ζωή μας, σκέφτηκε. Αποφάσισε ν’ αφήσει κατά μέρος το ξεπακετάρισμα προσώρας, κι αντ’ αυτού ν’ απλώσει μπροστά του την εφημερίδα. Διάβασε αργά, άλλη μια φορά, τα επίμαχα άρθρα. Μ πορεί να μην ήταν νομικά υπεύθυνος για το περιεχόμενο της εφημερίδας, αλλά ήξερε ότι στο εξής έπρεπε να γνωρίζει καλά τους μηχανισμούς που διαμόρφωναν τη συντακτική γραμμή της εφημερίδας, καθώς και το περιεχόμενό της. Κάτι δεν του πήγαινε καλά με το άρθρο για την τρομοκρατική ομάδα. Πώς ήταν δυνατόν ο ρεπόρτερ τους να βρισκόταν στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή; Πώς και του μίλησαν αυτές οι γυναίκες; «Είχε λάβει μια πληροφορία» ήταν το

210

LIZA MARKLUND

μόνο που του είπε ο Σπάικ. Αυτό δεν του έφτανε. Αν τα μέλη της ομάδας ήθελαν μεγάλη δημοσιότητα, τότε θα κινηματογραφούσαν και θα κατέγραφαν μόνα τους τις ενέργειές τους, κι έπειτα θα τις έστελναν σε όλα τα μέσα. Αν όμως το έκαναν αυτό, το πρόβλημά τους θα ήταν ότι δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν με ποιον τρόπο θα χρησιμοποιούσαν τα μέσα το υλικό. Οπότε θα πρέπει να έκαναν κάποιου είδους διακανονισμό ή να έθεσαν κάποιους όρους. Πάντως, κάτι δεν του κόλλαγε. Θα έπρεπε να ερευνήσει το ζήτημα με τον ρεπόρτερ. Το άρθρο για τον υπουργό δεν ήταν τόσο παράξενο. Δεν ήταν δα και αδύνατον να περάσει από ανάκριση για διάφορα εγκλήματα ένας υπουργός. Πίστευε πάντως ότι η ραδιοφωνική εκπομπή το είχε παρατραβήξει ονοματίζοντας τον Κρίστερ Λούντγκρεν ως ύποπτο. Απ’ όσο καταλάβαινε, τίποτα δεν αποδείκνυε τα λεγόμενά τους. Παρ’ όλα αυτά, μια εφημερίδα όπως ο Απογευματινός Τύπος έπρεπε να καλύψει το θέμα. Ο Άντερς Σίμαν αναστέναξε. Μ άλλον έπρεπε να τα συνηθίσει όλα αυτά.

STUDIO SEX

211

30

Κ

ανείς δεν απάντησε. Η Άνικα χτύπησε πολλές φορές, αλλά η ηλικιωμένη γυναίκα έκανε πως δεν ήταν στο σπίτι. Ωστόσο, εκείνη άκουγε το λαχάνιασμα του σκύλου πίσω από τη γραμματοθυρίδα στην πόρτα, καθώς και τα βαριά βήματα της γυναίκας στο πάτωμα. «Ξέρω ότι είστε μέσα» φώναξε από τη γραμματοθυρίδα. «Θέλω μόνο να σας κάνω μερικές γρήγορες ερωτήσεις. Σας παρακαλώ, ανοίξτε μου!» Τα βήματα σταμάτησαν, αλλά ο σκύλος συνέχισε ν’ ανασαίνει βαριά. Η Άνικα περίμενε άλλα πέντε λεπτά. Ανόητος άνθρωπος, σκέφτηκε η Άνικα και τελικά πήγε και χτύπησε την πόρτα της Ντανιέλα Χέρμανσον. Η νεαρή γυναίκα άνοιξε κρατώντας στα χέρια της το παιδί της κι ένα μπιμπερό. «Α, γεια! Εσύ είσαι!» αναφώνησε πρόσχαρα η Ντανιέλα Χέρμανσον. «Έλα, πέρασε! Το σπίτι είναι λίγο άνω κάτω, αλλά ξέρεις πώς είναι με τα μωρά...» Η Άνικα μουρμούρισε κάτι και πέρασε στο σκοτεινό χολ. Το διαμέρισμα ήταν μακρόστενο και διακοσμημένο σχολαστικά, μέχρι σκασμού. Μ προστά της βρισκόταν ένας μεγάλος καθρέφτης και μια σιφονιέρα και πάνω της ένα μπλε γυάλινο βάζο με σκαλιστές ξύλινες τουλίπες. Η Άνικα ανατρίχιασε όταν είδε το είδωλό της στον καθρέφτη. Παρά το μαύρισμά της, η όψη της ήταν χλωμή και τα μάγουλά της βαθουλωμένα. Απέστρεψε γρήγορα το βλέμμα της κι έβγαλε τα σανδάλια της.

212

LIZA MARKLUND

«Δεν είναι υπέροχο το φετινό καλοκαίρι;» τιτίβισε η Ντανιέλα από την κουζίνα. «Παρεμπιπτόντως, ρίξε μια ματιά στο σπίτι αν θέλεις. Μ ε την άνεσή σου». Η Άνικα κοίταξε από ευγένεια την κρεβατοκάμαρα και το καθιστικό και είπε ότι το διαμέρισμα ήταν πολύ όμορφο κι ότι θα πρέπει να της στοίχισε μια περιουσία. «Φοβερό αυτό που έγινε με τον Κρίστεν Λούντγκρεν» είπε η Ντανιέλα όσο τσιτσίριζε η καφετιέρα ανάμεσά τους πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Το παιδί είχε γραπώσει το πόδι της Άνικα και σάλιωνε τη φούστα της, αλλά εκείνη προσπάθησε να το αγνοήσει. «Από ποια άποψη;» ρώτησε παίρνοντας ένα μπισκότο με χαμηλά λιπαρά απ’ το τραπέζι. «Σιγά μην είναι δολοφόνος! Είναι παρανοϊκό. Μ πορεί να είναι λίγο τσιγκούνης, αλλά δεν είναι ο τύπος του βίαιου ανθρώπου...» Η Άνικα γούρλωσε τα μάτια της από την έκπληξη. «Τον γνωρίζεις προσωπικά;» Η Ντανιέλα άδειασε τον ελαφρύ καφέ σε δυο φλιτζάνια της δεκαετίας του πενήντα. «Φυσικά και τον γνωρίζω» είπε θιγμένη. «Εδώ κι έναν χρόνο προσπαθούμε ν’ ανακαινίσουμε την πρόσοψη του κτιρίου, κι αυτός μας θέτει συνέχεια εμπόδια. Γάλα και ζάχαρη;» Η Άνικα την κοίταξε σαστισμένη και κατέβασε μονορούφι τον καφέ της. «Μ ε συγχωρείς...» είπε «αλλά δεν καταλαβαίνω». «Στην πραγματικότητα, το διαμέρισμα δεν είναι δικό του· ανήκει σε μια εφημερίδα, σε μια εφημερίδα των σοσιαλδημοκρατών στο Λούλεο. Αυτός είναι πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου και τον τελευταίο χρόνο φέρεται λες και το διαμέρισμα είναι δικό του. Είναι πολύ κακός άνθρωπος». Η Ντανιέλα ξαναγέμισε το φλιτζάνι της Άνικα. «Δηλαδή μένει σ’ αυτό το κτίριο!» είπε η Άνικα. «Στον τέταρτο όροφο, ανεβαίνοντας από τη δυτική σκάλα» είπε η Ντανιέλα. «Το διαμέρισμα είναι ένα μικρό δυάρι, σαράντα τετραγωνικά. Μ ε μπαλκόνι. Συμπαθητικό διαμερισματάκι. Η

STUDIO SEX

213

τιμή για τα διαμερίσματα στην περιοχή είναι περίπου δεκατέσσερις χιλιάδες κορόνες το τετραγωνικό στις μέρες μας». Η Άνικα ήπιε και το δεύτερο φλιτζάνι καφέ κι έγειρε την πλάτη της πίσω στο κάθισμα. «Ω ρε γαμώτο» είπε. «Πενήντα μέτρα από τον τόπο του εγκλήματος». «Θες άλλο καφέ;» ρώτησε η Ντανιέλα. «Κακός άνθρωπος, ε; Πώς το εννοείς;» «Εγώ είμαι γραμματέας στην επιτροπή ενοίκων της πολυκατοικίας» είπε. «Ο Κρίστερ είναι μέλος. Κάθε φορά που συζητάμε για κάποιο μερεμέτι ή κάποια ανακαίνιση, αυτός είναι πάντα αντίθετος. Αρνείται κάθετα και την παραμικρή αύξηση στα κοινόχρηστα. Εμένα αυτό μου φαίνεται πολύ μίζερο. Δεν έχει καν αγοράσει το διαμέρισμά του, όπως έχουμε κάνει όλοι οι άλλοι· απομυζεί απλώς μια από τις εφημερίδες του κόμματος, κι απ’ την τσέπη του πληρώνει μόνο τα κοινόχρηστα. Ωχ, έλα εδώ, αγάπη μου...» Η Ντανιέλα πήρε τον γιο της στην αγκαλιά της. Αυτός αναποδογύρισε αμέσως το φλιτζάνι της με τον καφέ και το ζεστό υγρό κύλησε στο τραπέζι και έσταξε στα πόδια της Άνικα. Δεν ήταν αρκετά ζεστό για να την κάψει, ωστόσο άφησε άλλον έναν λεκέ στη φούστα της. «Μ η σε ανησυχεί» είπε η Άνικα. Η Ντανιέλα έτρεξε προς το μέρος της με μια βρομερή πετσέτα για να της σκουπίσει τη φούστα, αλλά η Άνικα ξεγλίστρησε γρήγορα στο χολ και φόρεσε τα σανδάλια της. «Λοιπόν, γεια προς το παρόν» είπε και βγήκε στο κλιμακοστάσιο. «Χίλια συγγνώμη, δεν το ήθελε...» Η Άνικα κατέβηκε τα σκαλοπάτια μέχρι το ισόγειο, έπειτα πέρασε την πόρτα και πήγε προς το άλλο ασανσέρ, αλλά ανακάλυψε ότι δεν λειτουργούσε. Άρχισε ν’ ανεβαίνει τα σκαλοπάτια βαρυγκομώντας. Μ έχρι τον τρίτο όροφο είχε εξουθενωθεί κι αναγκάστηκε να σταματήσει για να πάρει ανάσα. Πρέπει ν’ αρχίσω να παίρνω βιταμίνες, σκέφτηκε. Ανέβηκε ξεψυχισμένα τα τελευταία σκαλοπάτια,

214

LIZA MARKLUND

ανασαίνοντας βαριά και αθόρυβα από το στόμα, και κοίταξε τις πόρτες των οχτώ διαμερισμάτων του ορόφου. Χέσλερ, Κάρλσον, Λιτάντερ & Υιός, Λούντγκρεν. Κάρφωσε το βλέμμα της στη γραμματοθυρίδα του υπουργού. Το όνομά του ήταν χειρόγραφο και κολλημένο πάνω από το πλαστικό της ειδικής θέσης για το όνομα. Η Άνικα προχώρησε αργά προς τα κει στήνοντας αυτί. Έβαλε το δάχτυλό της στο κουδούνι, αλλά δίστασε. Αντί να χτυπήσει, αποφάσισε να ανοίξει τη γραμματοθυρίδα. Ένα ζεστό ρεύμα αέρα βγήκε από το διαμέρισμα. Εκείνη τη στιγμή άρχισε να χτυπάει ένα τηλέφωνο από μέσα. Η Άνικα άφησε έντρομη τη γραμματοθυρίδα, η οποία έκλεισε αθόρυβα. Έπειτα πίεσε το αυτί της στην πόρτα. Το κουδούνισμα είχε σταματήσει, οπότε λογικά κάποιος είχε απαντήσει. Διέκρινε μια αδιευκρίνιστη αντρική φωνή. Το άνω χείλος της είχε αρχίσει να ιδρώνει, και το σκούπισε με την ανάποδη του χεριού της. Κοίταξε πάλι τη γραμματοθυρίδα. Δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Απ’ την άλλη, βέβαια, οι σοσιαλδημοκράτες έβαζαν κοριούς κι έκαναν διαρρήξεις, σκέφτηκε. Οπότε μπορώ κι εγώ να κρυφακούσω λιγάκι... Έσκυψε και άνοιξε πάλι τη γραμματοθυρίδα. Ο ζεστός αέρας τη χτύπησε στο πρόσωπο. Γύρισε το κεφάλι της κι έβαλε το αυτί της στο κενό, μέσα στο ρεύμα του αέρα. «Πρέπει να ξαναπάω για ανάκριση» της φάνηκε πως άκουσε την αντρική φωνή να λέει. Έπειτα σιωπή. Η Άνικα άλλαξε θέση για να μπορεί ν’ ακούει καλύτερα. «Δεν ξέρω. Δεν φαίνονται καλά τα πράγματα». Κι άλλη σιωπή. Τώρα ο ιδρώτας κυλούσε και στο μπούστο της. Όταν ακούστηκε και πάλι η φωνή, ήταν πιο δυνατή, πιο ταραγμένη. «Και τι διάολο πρέπει να κάνω τότε; Η κοπέλα είναι νεκρή, γαμώ το κέρατό μου!» Η Άνικα γονάτισε για μεγαλύτερη άνεση. Της φάνηκε πως τον άκουσε να καθαρίζει τον λαιμό του κι έπειτα να βηματίζει. Κατόπιν ακούστηκε και πάλι η φωνή, αυτή τη φορά πιο χαμηλή.

STUDIO SEX

215

«Ναι, ναι, ξέρω. Δεν θα πω τίποτα. Όχι, δεν πρόκειται να ομολογήσω. Για ποιον με πέρασες;» Εκείνη τη στιγμή άνοιξε η πόρτα του απέναντι διαμερίσματος, του Χέσλερ. Της Άνικα της κόπηκε η ανάσα. Σηκώθηκε αδέξια και πάτησε αποφασιστικά το κουδούνι κοιτάζοντας τον Χέσλερ με την άκρη του ματιού της. Θα πρέπει να ήταν γύρω στα ογδόντα· κρατούσε ένα άσπρο σκυλάκι από το λουρί του. Αυτός κοίταξε καχύποπτα την Άνικα κι εκείνη σήκωσε το βλέμμα της και του χαμογέλασε. «Πολλή ζέστη δεν κάνει;» του είπε. Ο άντρας προχώρησε προς το ασανσέρ χωρίς να της απαντήσει. «Δυστυχώς είναι χαλασμένο» είπε η Άνικα και ξαναχτύπησε το κουδούνι. Κοίταξε τη λαμπερή κουκκίδα φωτός που έβγαινε από το ματάκι της πόρτας. Ξαφνικά σκοτείνιασε· κάποιος έφραζε το φως. Κοίταξε όλο ευθεία στο ματάκι και προσπάθησε να πάρει ευχάριστη έκφραση. Ωστόσο, η πόρτα δεν άνοιξε. Εκείνη χτύπησε ξανά. Η σκοτεινιά εξαφανίστηκε και το ματάκι φωτίστηκε ξανά. Όμως τίποτα δεν συνέβη. Η Άνικα χτύπησε το κουδούνι τέταρτη φορά. «Είναι κανείς εδώ;» φώναξε ήρεμα μέσα από τη γραμματοθυρίδα. «Μ ε λένε Άνικα Μ πένγτζον, είμαι από τον Απογευματινό Τύπο. Ήθελα να σας κάνω μερικές ερωτήσεις...» Ο Χέσλερ άρχισε να κατεβαίνει τη σκάλα σέρνοντας τα πόδια του, ακολουθώντας τον σκύλο του που προπορευόταν μερικά σκαλοπάτια. Η Άνικα χτύπησε πάλι το κουδούνι. «Σήκω φύγε» ακούστηκε μια φωνή μέσα από το διαμέρισμα. Η ανάσα της Άνικα επιταχύνθηκε. Ταυτόχρονα, συνειδητοποίησε ότι έπρεπε επειγόντως να κατουρήσει. «Χειρότερα θα ’ναι για σας αν δεν πείτε τίποτα» είπε και ξεροκατάπιε. «Ανοησίες» αποκρίθηκε ο υπουργός. Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της και πήρε βαθιά ανάσα. «Μ πορώ να χρησιμοποιήσω την τουαλέτα σας;» τον ρώτησε.

216

LIZA MARKLUND

«Ορίστε;» Η Άνικα σταύρωσε τα πόδια της. Ο ελαφρύς καφές της Ντανιέλα θα έκανε από λεπτό σε λεπτό την κύστη της να εκραγεί. «Σας παρακαλώ» του είπε. «Είναι απόλυτη ανάγκη να πάω στην τουαλέτα». Η πόρτα άνοιξε. «Αυτό πρώτη φορά το ακούω» είπε ο υπουργός. «Πού είναι;» ρώτησε η Άνικα. Εκείνος της έδειξε μια ανοιχτοπράσινη πόρτα στα αριστερά. Η Άνικα μπήκε μέσα κακήν κακώς, έκλεισε πίσω της την πόρτα, ξεφύσηξε με ανακούφιση, τράβηξε το καζανάκι και έπλυνε τα χέρια της. Το διαμέρισμα ήταν υπερβολικά φωτεινό και δυσάρεστα ζεστό. Τα δωμάτια συνδέονταν μεταξύ τους, οπότε μπορούσες να πας από την κουζίνα-τραπεζαρία στο καθιστικό και ξανά στο χολ. «Ωραία, τώρα πρέπει να φύγεις» είπε ο υπουργός από την πόρτα του κεντρικού δωματίου. Η Άνικα κοίταξε με περιέργεια τον άντρα που στεκόταν μπροστά της. Φαινόταν κουρασμένος και χλωμός. Φορούσε λευκό πουκάμισο που δεν είχε μπει στον κόπο να το κουμπώσει και τσαλακωμένο μαύρο παντελόνι. Ήταν αξύριστος και τα μαλλιά του ήταν αχτένιστα. Εμφανίσιμος όμως, σκέφτηκε η Άνικα. Του χαμογέλασε. «Ευχαριστώ» είπε. «Η ανάγκη, βλέπετε...» Οι λέξεις αιωρήθηκαν αμφίσημα ανάμεσά τους. Αυτός έκανε μεταβολή και ξαναμπήκε στο δωμάτιο. «Κλείσε την πόρτα πίσω σου» της είπε. Η Άνικα τον ακολούθησε στο δωμάτιο. «Δεν πιστεύω ότι το κάνατε εσείς» του είπε. «Πώς με βρήκες;» τη ρώτησε. «Έκανα την έρευνά μου» του απάντησε. Αυτός κάθισε στο κρεβάτι χωρίς ν’ απαντήσει. Η Άνικα πήγε και στάθηκε μπροστά του. «Όμως είδατε κάτι, έτσι δεν είναι; Γι’ αυτό σας καλούν να

STUDIO SEX

217

καταθέσετε, σωστά;» Ο υπουργός την κοίταξε με κουρασμένο βλέμμα. «Ελάχιστοι άνθρωποι ξέρουν πού μένω» είπε. «Πώς ήξερες ότι θα με βρεις εδώ;» Η Άνικα περιεργάστηκε τον άντρα που καθόταν μπροστά της. «Κάτι κρύβετε, έτσι δεν είναι; Τι είναι αυτό που δεν μπορείτε να αποκαλύψετε;» Ο υπουργός σηκώθηκε απότομα και πήγε προς το μέρος της. «Δεν ξέρεις τίποτα» της είπε. «Φύγε πριν σε πετάξω έξω εγώ!» Η Άνικα ξεροκατάπιε, ύψωσε και τα δυο της χέρια κι άρχισε να οπισθοχωρεί προς την πόρτα. «Καλά, καλά» είπε. «Φεύγω. Ευχαριστώ που με αφήσατε να χρησιμοποιήσω την τουαλέτα σας...» Βγήκε γρήγορα κλείνοντας ήρεμα την πόρτα πίσω της. Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, πρόφτασε τον Χέσλερ στον πρώτο όροφο. «Τι υπέροχο καλοκαίρι!» του είπε.

Ο υπουργός κούμπωσε το πουκάμισό του. Καλύτερα να έφευγε αμέσως για την Μ περγσγκάταν. Αναστέναξε, κάθισε στο κρεβάτι και έδεσε τα κορδόνια των παπουτσιών του. Τι γελοία κόλπα που εφευρίσκουν, σκέφτηκε, ρίχνοντας μια ξινισμένη ματιά προς την πόρτα απ’ την οποία είχε μόλις βγει η δημοσιογράφος. Άκου έπρεπε να πάει στην τουαλέτα! Αν είναι δυνατόν! Σηκώθηκε διερωτώμενος αν έπρεπε να πάρει και σακάκι. Διάλεξε τελικά ένα ελαφρύ λινό, για παν ενδεχόμενο. Και πώς διάολο είχε καταφέρει να τον βρει εδώ; Ούτε καν η Καρίνα Μ πγέρνλουντ δεν ήξερε πού έμενε όποτε ερχόταν στη Στοκχόλμη. Του τηλεφωνούσε πάντα στο κινητό. Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο − το σταθερό, όχι το κινητό του. Το σήκωσε αμέσως. Ελάχιστοι άνθρωποι γνώριζαν αυτό το νούμερο. «Πώς είσαι;»

218

LIZA MARKLUND

Η γυναίκα του, μ’ έναν τόνο ανησυχίας. Αυτός βούλιαξε και πάλι στο κρεβάτι και προς μεγάλη του έκπληξη άρχισε να κλαίει. «Μ α, αγάπη μου, τι συμβαίνει;» Άρχισε κι εκείνη να κλαίει. «Είστε στη Στίνα;» «Φτάσαμε χτες». Ο υπουργός φύσηξε τη μύτη του. «Δεν μπορώ να πω τίποτα». «Είναι αλήθεια αυτά που λένε;» Έτριψε με το χέρι του το μέτωπό του. «Είναι δυνατόν να με ρωτάς αυτό το πράγμα;» «Μ α τι να σκεφτώ κι εγώ;» Προδομένη, φοβισμένη, καχύποπτη. «Πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι θα μπορούσα να... σκοτώσω άνθρωπο;» Εκείνη δίστασε. «Όχι με τη δική σου θέληση» του είπε. «Αν όμως...» «Θα έκανες τα πάντα για το κόμμα» είπε η γυναίκα του παραιτημένα.

STUDIO SEX

219

31

Ο

Κιου σήκωσε το τηλέφωνο. Η Άνικα χάρηκε προς στιγμήν, αλλά η χαρά της έσβησε γρήγορα. «Δεν μπορώ να πω τίποτα» της είπε. «Είναι στ’ αλήθεια ύποπτος ο υπουργός;» ρώτησε η Άνικα γέρνοντας στην πλάτη της καρέκλας της κι ανεβάζοντας τα πόδια της πάνω στο γραφείο. Αυτός γέλασε τραχιά. «Τι ευφυής ερώτηση! Μ όνη σου τη σκέφτηκες;» «Κάτι περίεργο τρέχει μ’ αυτόν» είπε η Άνικα. «Φοβάται μη βγει κάτι στο φως. Τι κρύβει;» Το γέλιο έσβησε δίνοντας τη θέση του σε μια σύντομη σιωπή. «Από πού βρίσκεις τις πληροφορίες σου;» ρώτησε ο αστυνομικός. «Ακούω, βλέπω, παρατηρώ. Μ ένει πολύ κοντά στον τόπο του εγκλήματος, για παράδειγμα». «Καλά, λοιπόν, αυτό το βρήκες». «Ναι, αλλά είναι σχετικό με την υπόθεση;» «Όλοι οι ενοικιαστές της οδού Σανκτ Γερανσγκάταν 63 έχουν κληθεί να καταθέσουν». «Είναι μίσθιο μακροχρόνιας μίσθωσης». «Ορίστε;» «Δεν είναι ενοικιαστές, είναι ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων τους». «Για όνομα του Θεού, ρε γαμώτο» είπε ο αστυνομικός.

220

LIZA MARKLUND

«Πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι το έκανε αυτός;» Ο Κιου αναστέναξε. «Δεν είναι απίθανο» της είπε. Η Άνικα έχασε τα λόγια της. «Μ α... κι ο φίλος της; Ο Γιόακιμ;» «Έχει άλλοθι». Η Άνικα έγειρε και πάλι προς το γραφείο της. «Οπότε δεν ήταν... Μ α φαινόταν σαν να...» «Καλά θα ήταν να μην κάνατε τόσες υποθέσεις στον καταραμένο τον τύπο» είπε ο αστυνομικός. «Μ ερικές φορές τα κάνετε τελείως σκατά». Η Άνικα εξερράγη. «Ωραία μας τη γυρνάτε τώρα! Εσείς δεν οργανώσατε συνέντευξη τύπου σαββατιάτικο, στις δέκα το βράδυ, μόνο και μόνο επειδή θέλατε τόσο πολύ να αναμείξετε τον τύπο; Αυτά είναι παπαριές. Και τι εννοείς “τα κάνουμε τελείως σκατά”; Δεν είναι ένας και δυο οι κρατούμενοι της αστυνομίας που πέθαναν υπό ύποπτες συνθήκες. Γι’ αυτό μη μας λες ότι εμείς κάνουμε κατάχρηση της θέσης μας!» «Δεν έχω κανέναν λόγο να κάθομαι ν’ ακούω αυτές τις μαλακίες» είπε ο αστυνομικός και της το έκλεισε. «Ναι;» φώναξε η Άνικα στο τηλέφωνο. «Εμπρός; Σκατά!» Κατέβασε το ακουστικό με δύναμη, πράγμα που έκανε τον Σπάικ να γυρίσει και να την κοιτάξει ενοχλημένος. «Κάθεσαι στο γραφείο μου». Μ ια γυναίκα με κοστούμι, γύρω στα τριάντα, την κοίταζε επικριτικά από την κορυφή ως τα νύχια. Η Άνικα σήκωσε το βλέμμα της σαστισμένη. «Ορίστε;» «Υποτίθεται ότι έχεις ρεπό σήμερα, έτσι δεν είναι;» Η Άνικα κατέβασε αμέσως τα πόδια της από το γραφείο, σηκώθηκε και άπλωσε το χέρι της. «Πρέπει να είσαι η Μ αριάνα» της είπε. «Χαίρω πολύ. Εγώ είμαι η Άνικα Μ πένγτζον». Η κουστουμαρισμένη κάργια είχε ένα εξωφρενικά αριστοκρατικό επίθετο και υποτίθεται ότι ήταν πολύ ταλαντούχα. «Θα ήμουν πολύ ευγνώμων αν καθάριζες κάθε φορά που

STUDIO SEX

221

τελειώνει η βάρδιά σου. Δεν είναι ωραίο να έρχομαι αντιμέτωπη μ’ αυτή την κατάσταση όποτε γυρίζω στη δουλειά». «Συμφωνώ απολύτως» είπε η Άνικα. «Αναγκάστηκα να καθαρίσω το ράφι και το γραφείο από τα πράγματά σου όταν έφτασα εδώ την Τετάρτη». Μ άζεψε γρήγορα τις σημειώσεις που είχε απλώσει στο γραφείο. «Πάω για φαγητό» είπε κοφτά στον διευθυντή ειδήσεων, έπειτα πήρε την τσάντα της και βγήκε έξω. Καθώς πλησίαζε στα ασανσέρ, έπεσε πάνω στον Καρλ Βένεργκρεν. Γελούσε μ’ ένα αστείο που μόλις είχε ανταλλάξει με δυο άλλους καλοκαιρινούς συμβασιούχους. Η Άνικα αναρωτιόταν από πριν πώς θ’ αντιδρούσε την επόμενη φορά που θα τον έβλεπε. Αναρωτιόταν τι θα του έλεγε. Τώρα πια δεν χρειαζόταν ν’ αναρωτιέται. Μ πήκε επιδεικτικά ανάμεσά τους. «Μ πορώ να σου μιλήσω;» είπε απότομα στον Καρλ. Ο Καρλ Βένεργκρεν φούσκωσε το στέρνο του και σχημάτισε ένα χαμόγελο που φώτισε το ηλιοκαμένο του πρόσωπο. Τα μαλλιά του ήταν ακόμη βρεγμένα από το πρωινό του κολύμπι κι η φράντζα του έπεφτε στο μέτωπό του. «Φυσικά, μωρό μου» της είπε. «Τι τρέχει;» Η Άνικα κατέβηκε τα μισά σκαλοπάτια. Ο Καρλ Βένεργκρεν έκανε νόημα στους φίλους του να φύγουν και την ακολούθησε, πλήρης αυτοπεποίθησης και αυτοκυριαρχίας. Εκείνη στάθηκε στο πλατύσκαλο με την πλάτη της στον τοίχο και κοίταξε θυμωμένη τον συνάδελφό της. «Μ ου έκαναν μια προσφορά τη Δευτέρα» είπε χαμηλόφωνα. «Μ ια ομάδα από γυναίκες που αυτοαποκαλούνται Μ πάρμπι Νίντζα ήθελαν να μου πουλήσουν μια αποκλειστικότητα. Για πενήντα χιλιάδες μετρητά θα με άφηναν να τις ακολουθήσω όταν θα εξαπέλυαν κάποιου είδους επίθεση στην αστυνομία». Τα μάτια της δεν άφησαν ούτε στιγμή τον Καρλ Βένεργκρεν. Το χαμόγελο στο πρόσωπό του έσβησε. Ο νεαρός κοκκίνισε ως τ’ αυτιά, ενώ τα χείλια του στένεψαν κι έγιναν μια λεπτή γραμμή. «Τι θες να πεις;» τη ρώτησε με πνιχτή φωνή.

222

LIZA MARKLUND

«Πώς και έγραψες αυτό το άρθρο στη σημερινή εφημερίδα;» Ο Καρλ Βένεργκρεν τίναξε πίσω τα μαλλιά του. «Τι σχέση έχει αυτό μ’ εσένα, ρε γαμώτο;» της είπε. «Ποιος σε όρισε αφεντικό;» Η Άνικα τον κοίταξε χωρίς να του απαντήσει. Εκείνος γύρισε κάνοντας να φύγει. Η Άνικα έμεινε ακίνητη. Ο Καρλ Βένεργκρεν ανέβηκε τέσσερα σκαλοπάτια, ύστερα έκανε μεταβολή και επέστρεψε, σταματώντας μερικά εκατοστά μπροστά από το πρόσωπό της. «Δεν πλήρωσα δεκάρα τσακιστή» γάβγισε. «Τι νομίζεις ότι είμαι, ρε γαμώτο;» «Δεν νομίζω τίποτα» είπε εκείνη συνειδητοποιώντας ότι η φωνή της έτρεμε. «Απλώς μου φάνηκε κομματάκι παράξενο». «Ήθελαν να περάσουν το μήνυμά τους...» γάβγισε ο Καρλ Βένεργκρεν «αλλά δεν πουλούσαν την αποκλειστικότητα. Καμιά εφημερίδα δεν θα πλήρωνε για μια τρομοκρατική επίθεση κατά της αστυνομίας, δεν είναι τόσο ηλίθιοι· το ξέρεις κι εσύ αυτό». «Δηλαδή σε άφησαν να γράψεις γι’ αυτό τζάμπα». «Ακριβώς». Ο Καρλ Βένεργκρεν έκανε μεταβολή κι άρχισε ν’ ανεβαίνει τα σκαλοπάτια δυο δυο. «Περίμεναν να ετοιμάσεις τη φωτογραφική σου μηχανή πριν βάλουν φωτιά στο αυτοκίνητο;» του φώναξε εκείνη. Ο ρεπόρτερ εξαφανίστηκε στην αίθουσα σύνταξης χωρίς να κοιτάξει πίσω του. Η Άνικα συνέχισε να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια. Ίσως ο Καρλ Βένεργκρεν να είχε δίκιο. Δεν είχε νόημα να κάψει κάποιος ένα αυτοκίνητο χωρίς κανείς να μάθει το γιατί. Μ πορεί τελικά οι Μ πάρμπι Νίντζα να του είχαν δώσει μια απολύτως φυσιολογική αποκλειστικότητα. Όμως, ο Καρλ Βένεργκρεν δεν ήξερε ότι η ομάδα είχε κάνει πρώτα στην Άνικα την προσφορά· γι’ αυτό ήταν σίγουρη. Όταν του το είπε, εκείνος κοκάλωσε. Η Άνικα βγήκε από το κτίριο κάνοντας πως δεν άκουσε την γκρίνια του Τούρε Μ πραντ. Η ζέστη ήταν ανυπόφορη. Ο ήλιος είχε λαμπαδιάσει τον

STUDIO SEX

223

κυκλικό κόμβο μπροστά από το κτίριο και η άσφαλτος ήταν μαλακή. Η Άνικα πήγε στο κιόσκι που πουλούσε χοτ ντογκ στη Ρολαμπσβέγκεν, αγόρασε κάτι και το έφαγε στα όρθια. Οι απογευματινές ειδήσεις στην τηλεόραση δεν ανέφεραν ούτε τη Γιοσεφίν ούτε τον υπουργό ούτε τις Μ πάρμπι Νίντζα στους αρχικούς τίτλους. Μ πορεί να έλεγαν γι’ αυτά αργότερα στο δελτίο, αλλά κανείς στον Απογευματινό Τύπο δεν παρακολούθησε το πρόγραμμα τόση ώρα. Όλες οι δραστηριότητες σταμάτησαν όταν ακούστηκε στο ραδιόφωνο η ηλεκτρική κιθάρα του μουσικού θέματος του Στούντιο Έξι, στις έξι και τρία λεπτά. Η Άνικα καθόταν στο γραφείο της Μ πίριτ και κοιτούσε το ραδιόφωνο. «Η έρευνα για τον φόνο της δεκαεννιάχρονης Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι γίνεται ολοένα πιο περίπλοκη» ανακοίνωσε ο παρουσιαστής πάνω από τον ήχο της κιθάρας. «Η νεαρή γυναίκα ήταν στριπτιζέζ σε ένα διαβόητο σεξ κλαμπ. Ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου, ο Κρίστερ Λούντγκρεν, κλήθηκε πάλι σήμερα για κατάθεση. Θα συζητήσουμε περισσότερο για το θέμα στη σημερινή εκπομπή του Στούντιο Έξι». Δίχως να σηκώσει το βλέμμα της, η Άνικα ένιωθε ότι όλοι από το γραφείο σύνταξης την κοιτούσαν. Ένιωθε την εχθρότητά τους να καίει την πλάτη της κάτω από την μπλούζα της. «Είναι Τετάρτη, πρώτη Αυγούστου. Καλώς ήρθατε στο Στούντιο Έξι, που μεταδίδεται από το Ραδιοφωνικό Μ έγαρο της Στοκχόλμης» ανακοίνωσε η βροντερή φωνή του παρουσιαστή. «Λοιπόν, η Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι ήταν στριπτιζέζ στο διαβόητο σεξ κλαμπ που πήρε το όνομά του απ’ αυτήν εδώ την εκπομπή, το Στούντιο Έξι. Στα περισσότερα μέσα, και ιδίως στον Απογευματινό Τύπο, παρουσιάστηκε ως ένα αθώο κορίτσι από καλή οικογένεια που ονειρευόταν να γίνει δημοσιογράφος και να βοηθάει τα παιδιά που έχουν ανάγκη. Όμως, η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Θα ακούσετε τώρα μια ηχογράφηση της εν λόγω νεαρής». Και έπαιξαν μια ηχογράφηση. Η φωνή μιας κοπέλας που προσπαθούσε ν’ ακουστεί αισθησιακή ανακοίνωνε ότι όποιος ήταν περίεργος ή περιπετειώδης ήταν ευπρόσδεκτος στο

224

LIZA MARKLUND

Στούντιο Έξι, το πιο καυτό κλαμπ της Στοκχόλμης. Μ ετά ανέφερε τις ώρες λειτουργίας του κλαμπ, από τη 1 μ.μ. ως τις 5 π.μ. Μ πορούσε κανείς να γνωρίσει ωραίες νεαρές, να τους προσφέρει σαμπάνια, να απολαύσει κάποιο σόου, ακόμα και πριβέ, ή να παρακολουθήσει και να αγοράσει ερωτικές ταινίες. Η Άνικα δυσκολευόταν να πάρει ανάσα κι έκρυψε το πρόσωπό της στα χέρια της. Δεν είχε ιδέα ότι η φωνή αυτή ήταν της Γιοσεφίν. Στη συνέχεια η εκπομπή μετέδωσε τις πληροφορίες σχετικά με τον φόνο. Ο υπουργός είχε κληθεί πάλι στην Μ περγσγκάταν για συμπληρωματική κατάθεση. Μ ετά έπαιξαν άλλη μια ηχογράφηση στην οποία ακουγόταν μια πόρτα να κλείνει με θόρυβο κι έπειτα αρκετοί δημοσιογράφοι να εκτοξεύουν ερωτήσεις στον Κρίστερ Λούντγκρεν, καθώς έμπαινε στο αρχηγείο της αστυνομίας. Η Άνικα σηκώθηκε, πέρασε την τσάντα της στον ώμο της και βγήκε από την πίσω πόρτα. Τα βλέμματα που είχαν καρφωθεί στην πλάτη της ρουφούσαν όλο τον αέρα από τα πνευμόνια της. Της φάνηκε ότι θα πέθαινε αν δεν έπαιρνε αμέσως λίγο καθαρό αέρα.

STUDIO SEX

225

32

Η

Πατρίσια είχε βάλει το ραδιόφωνο-ξυπνητήρι της να χτυπήσει στις 5.58 μ.μ. Έτσι θα είχε λίγο χρόνο για να πάει στην τουαλέτα και να πιει νερό πριν αρχίσει το Στούντιο Έξι. Είχε κοιμηθεί βαθιά, χωρίς όνειρα. Νιώθοντας σχεδόν ναρκωμένη, επέστρεψε παραπατώντας στο δωμάτιο κι έκατσε πάλι στο στρώμα. Στοίβαξε τα μαξιλάρια στον τοίχο κι άρχισε ν’ ακούει στα σκοτεινά, πίσω από τις μαύρες κουρτίνες − τις κουρτίνες της Γιοσεφίν. Ο άντρας στο ραδιόφωνο είχε πιάσει τη Γιοσεφίν και την είχε κάνει χίλια κομμάτια διαστρέφοντας και την παραμικρή αλήθεια γι’ αυτήν, παρουσιάζοντάς την ως κακό άνθρωπο. Η Πατρίσια έβαλε τα κλάματα. Ήταν τόσο άδικο. Έκλεισε το ραδιόφωνο και πήγε στην κουζίνα. Έφτιαξε τσάι με τρεμάμενα χέρια. Καθώς σέρβιρε το τσάι στην κούπα της, χτύπησε το κουδούνι. Ήταν η δημοσιογράφος. «Αυτοί οι πούστηδες!» είπε η Άνικα Μ πένγτζον ορμώντας στο διαμέρισμα. «Πώς μπόρεσαν να την παρουσιάσουν σαν να ήταν πόρνη, ρε γαμώτο; Δεν έχει καμία λογική!» Η Πατρίσια σκούπισε τα δάκρυά της. «Θες λίγο τσάι; Ετοιμαζόμουν να πιω κι εγώ ένα». «Ευχαριστώ» είπε η Άνικα βουλιάζοντας σε μια καρέκλα. «Δεν ξέρω τι μπορούμε να κάνουμε. Ίσως να τους καταγγείλουμε στο Συμβούλιο Τύπου; Δεν επιτρέπεται να τη

226

LIZA MARKLUND

γλιτώσουν έπειτα απ’ αυτό!» Η Πατρίσια βρήκε άλλη μια κούπα για τη δημοσιογράφο. Δεν φαινόταν καλά. Ήταν ακόμα πιο χλωμή κι αδύνατη από την προηγούμενη φορά. «Θες να σου φτιάξω ένα σάντουιτς; Έχω πιτούλες». Αυτό ήταν το αγαπημένο σνακ της Γιοσεφίν − με τυρί Port Salut. «Όχι, ευχαριστώ. Όλη μέρα τρώω». Η Άνικα παραμέρισε την κούπα και, σκύβοντας προς το τραπέζι, κοίταξε την Πατρίσια στα μάτια. «Παρανόησα τα πάντα, Πατρίσια;» αναρωτήθηκε. «Έκανα λάθος σε όλα μου τα άρθρα;» Η Πατρίσια ξεροκατάπιε και χαμήλωσε το βλέμμα της. «Όχι, απ’ όσο ξέρω» είπε. «Πατρίσια, πες μου την αλήθεια. Έχεις δει ποτέ αυτόν τον υπουργό, τον Κρίστερ Λούντγκρεν;» Η Πατρίσια δάγκωσε τα χείλια της και τα μάτια της βούρκωσαν πάλι. «Δεν ξέρω» ψιθύρισε. «Μ πορεί». Η Άνικα έγειρε στην πλάτη της καρέκλας της απελπισμένη. «Ω ρε γαμώτο» είπε. «Οπότε μπορεί και να είναι αλήθεια... Ένας υπουργός. Σκατά!» Σηκώθηκε και άρχισε να βηματίζει πάνω κάτω στην κουζίνα. «Παρ’ όλα αυτά, είναι ασυγχώρητο να υπονοούν ότι η Γιοσεφίν ήταν πόρνη. Και να παίζουν αυτή την κασέτα με τη φωνή της. Αυτό είναι αηδιαστικό». «Μ α αυτή δεν ήταν η φωνή της Γιόσι» είπε η Πατρίσια ρουφώντας τη μύτη της. Η Άνικα σταμάτησε και την κοίταξε έκπληκτη. «Τι; Και τότε ποια ήταν;» «Η Σάνα, που κάθεται στην πόρτα. Δική της ευθύνη είναι ο αυτόματος τηλεφωνητής. Πιες το τσάι σου πριν κρυώσει». Η δημοσιογράφος ξανακάθισε. «Οπότε οι τύποι σ’ αυτή την εκπομπή δεν είναι τόσο ενημερωμένοι όσο θέλουν να δείχνουν». Η Πατρίσια δεν απάντησε. Έκρυψε με τα χέρια της το

STUDIO SEX

227

πρόσωπό της. Η ζωή της είχε χαθεί όταν έσβησε η ζωή της Γιόσι και τώρα είχε αντικατασταθεί από μια ανεξέλεγκτη πραγματικότητα που κάθε μέρα την έκανε να βουλιάζει όλο και πιο βαθιά. «Όλα αυτά είναι ένα κακό όνειρο» είπε πνίγοντας τη φωνή της με τα χέρια της. Ένιωθε πάνω της το βλέμμα της δημοσιογράφου. «Ζήτησες βοήθεια από κανέναν;» τη ρώτησε η Άνικα. Η Πατρίσια τράβηξε τα χέρια της από το πρόσωπό της, αναστέναξε και πήρε την κούπα της. «Από ποιον εννοείς;» «Κάποιον ψυχολόγο, κάποιον σύμβουλο... κάτι τέτοιο». Η Πατρίσια κοίταξε έκπληκτη τη δημοσιογράφο. «Γιατί να το κάνω αυτό;» «Σκέφτηκα ότι μπορεί να σου χρειαζόταν». Η Πατρίσια ήπιε λίγο από το τσάι της, που είχε αρχίσει να κρυώνει. «Και τι θα κατάφερναν αυτοί; Η Γιόσι δεν γυρίζει πίσω, έτσι δεν είναι;» Η Άνικα την κοίταξε έντονα. «Πατρίσια...» της είπε «σε παρακαλώ, πες μου τι ξέρεις. Είναι σημαντικό για μένα. Ήταν ο Γιόακιμ;» Η Πατρίσια άφησε την κούπα της και κοίταξε την ποδιά της. «Δεν ξέρω» είπε χαμηλόφωνα. «Μ πορεί να ήταν κάποιος άλλος. Ίσως κάποιος απ’ αυτούς τους μεγαλόσχημους...» Η φωνή της έσβησε και ξαφνικά βαριά σιωπή απλώθηκε στην κουζίνα. «Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό;» Τα μάτια της γέμισαν πάλι δάκρυα. «Δεν μπορώ να σου πω» αποκρίθηκε. «Γιατί;» Κοίταξε τη δημοσιογράφο και τα δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια της, η φωνή της έγινε τσιριχτή και επιθετική. «Γιατί αυτός θα καταλάβει ότι εγώ μίλησα! Δεν το καταλαβαίνεις; Δεν μπορώ! Δεν θα το κάνω!» Η Πατρίσια τινάχτηκε όρθια, βγήκε τρέχοντας από την

228

LIZA MARKLUND

κουζίνα, έπεσε στο στρώμα και τράβηξε το πάπλωμα καλύπτοντας μέχρι και το κεφάλι της. Λίγο αργότερα άκουσε τη φωνή της δημοσιογράφου από την πόρτα. «Μ ε συγχωρείς» είπε η Άνικα. «Στ’ αλήθεια, δεν ήθελα να σε αναστατώσω. Θα προσπαθήσω να δω αν κατήγγειλε κανένας το Στούντιο Έξι γι’ αυτές τις αηδίες που είπαν για τη Γιοσεφίν. Θα σου τηλεφωνήσω αύριο, εντάξει;» Η Πατρίσια δεν απάντησε, παρά έμεινε ακίνητη κάτω απ’ τα σκεπάσματα ανασαίνοντας γρήγορα και κοφτά. Ο αέρας εκεί κάτω ήταν πηχτός και υγρός, σχεδόν χωρίς καθόλου οξυγόνο. Η δημοσιογράφος βγήκε έξω και έκλεισε μαλακά την πόρτα πίσω της. Η Πατρίσια πέταξε το πάπλωμα από πάνω της. Έμεινε εκεί και κοίταξε έξω από μια σχισμή στις μαύρες κουρτίνες. Σύντομα θα έπεφτε και πάλι η νύχτα.

STUDIO SEX

229

33

Δ

όξα τω Θεώ, είχε φτάσει ο Γιάνσον! Αυτός τουλάχιστον δεν ήταν ανεγκέφαλος όπως ο Σπάικ. «Φαίνεσαι κομμάτια» της είπε ο Γιάνσον. «Ευχαριστώ» αποκρίθηκε η Άνικα. «Έχεις χρόνο να τα πούμε λίγο;» Ο Γιάνσον έκανε κλικ για να κλείσει κάτι στην οθόνη του. «Αμέ. Πάμε στο καπνιστήριο;» Βγήκαν στον χώρο των καπνιστών, κι ο υπεύθυνος της βραδινής βάρδιας άναψε τσιγάρο φυσώντας τον καπνό προς τα πάνω. «Ο Κρίστερ Λούντγκρεν μένει πενήντα μέτρα από το σημείο του φόνου» του είπε. «Όλοι στο κτίριο έχουν κληθεί να δώσουν κατάθεση». Ο Γιάνσον σφύριξε εντυπωσιασμένος. «Αυτό ρίχνει διαφορετικό φως στα γεγονότα. Ανακάλυψες τίποτε άλλο;» Η Άνικα χαμήλωσε το βλέμμα της. «Ο φίλος της έχει άλλοθι. Μ ια από τις πηγές μου λέει ότι αυτός που τη σκότωσε μπορεί να ήταν κάποιος VIP». Ο Γιάνσον συνέχισε να καπνίζει και να κοιτάζει αμίλητος τη νεαρή δημοσιογράφο. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι άνθρωπος ήταν. Ήταν έξυπνη, παρορμητική και φιλόδοξη, αλλά μ’ έναν τρόπο που δεν ήταν τελείως υγιής. «Άντε, πες το» της είπε. «Ποιες είναι οι πηγές σου;»

230

LIZA MARKLUND

Η Άνικα σούφρωσε τα χείλη της. «Δεν θα πεις τίποτα, εντάξει;» Εκείνος έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι. «Η συγκάτοικος του θύματος και ο αστυνομικός από την υπηρεσία εγκλημάτων βίας που είναι επικεφαλής στην υπόθεση. Κανένας απ’ τους δύο δεν είναι έτοιμος να μιλήσει ανοιχτά, αλλά μου είπαν αρκετά πράγματα ανεπίσημα». Ο Γιάνσον αντιλήφθηκε ότι τα φρύδια του είχαν ανασηκωθεί. «Καθόλου άσχημα» είπε. «Πώς διάολο το κατάφερες αυτό;» Η Άνικα ανασήκωσε τους ώμους της. «Τον έπαιρνα τηλέφωνο και τον ενοχλούσα συνέχεια. Πήγα και στο διαμέρισμα των κοριτσιών. Την κοπέλα τη λένε Πατρίσια. Ανησυχώ λίγο γι’ αυτήν». Ο Γιάνσον έσβησε το τσιγάρο του. «Πρέπει να τονίσουμε περισσότερο το θέμα του υπουργού σήμερα» είπε. «Τον έχουν καλέσει ήδη τρεις φορές να καταθέσει. Θα πρέπει να υπάρχει και κάτι άλλο πέρα απ’ το γεγονός ότι μένει κοντά στον τόπο του εγκλήματος. Ωστόσο, είναι πολύ ενδιαφέρον· δεν έχω διαβάσει πουθενά πού μένει. Θα γράψουμε ξεχωριστό άρθρο γι’ αυτό. Πώς το έμαθες; Έτσι, από περιέργεια». Η Άνικα αναστέναξε. «Έπινα καφέ με μια από τις γειτόνισσές του. Και μετά του χτύπησα την πόρτα». Ο Γιάνσον ξαφνιάστηκε. «Και σου άνοιξε;» Η Άνικα κοκκίνισε. «Έπρεπε να πάω στην τουαλέτα». Ο προϊστάμενος της βραδινής βάρδιας έγειρε την πλάτη του στην πλαστική καρέκλα. «Κι αυτός τι είπε;» Η Άνικα γέλασε αμήχανα. «Μ ε πέταξε έξω». Ο Γιάνσον γέλασε δυνατά. «Πού είναι ο Καρλ;» αναρωτήθηκε η Άνικα. «Πήρε άλλη μια πληροφορία γι’ αυτές τις Μ πάρμπι. Κάτι ετοιμάζουν πάλι».

STUDIO SEX

231

Η Άνικα τσιτώθηκε. «Πώς προέκυψε αυτό χτες;» ρώτησε. «Δεν έχω ιδέα» είπε ο Γιάνσον. «Γύρω στις εννιά ο Καρλ εμφανίστηκε έτσι απλά με τις φωτογραφίες». «Εσύ ήξερες ότι θα σου έφερνε αυτό το υλικό;» Ο Γιάνσον έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι και άναψε άλλο ένα τσιγάρο. «Όχι» είπε. «Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη». «Εσύ το βρίσκεις ηθικό να παρακολουθείς μια τρομοκρατική επίθεση;» τον ρώτησε. Ο Γιάνσον αναστέναξε κι έσβησε το τσιγάρο ύστερα από δύο μόνο ρουφηξιές. «Αυτό είναι μεγάλο θέμα» της είπε και σηκώθηκε. «Μ πορείς να μιλήσεις με τον Καρλ και να δεις αν θέλεις να προσθέσεις τίποτα έξτρα πληροφορίες στο άρθρο του;» Η Άνικα τον μιμήθηκε και σηκώθηκε κι αυτή. «Φυσικά» του είπε. Το τηλέφωνο του Γιάνσον χτυπούσε σαν τρελό στο γραφείο του. Έτρεξε να το πιάσει. «Γεια σου, Μ πίριτ, πώς τα πας; Μ η μου πεις! Τον πούστη!» Η Άνικα κάθισε στο γραφείο της Μ πίριτ και έγραψε τα άρθρα της. Το άρθρο για τον υπουργό που έμενε κοντά στον τόπο του εγκλήματος τη δυσκόλεψε. Δεν είχε και πολλά να γράψει. Για αρκετή ώρα καθόταν και χάζευε την οθόνη, ώσπου σήκωσε το τηλέφωνο και πήρε τη γραμματέα τύπου του Κρίστερ Λούντγκρεν. «Καρίνα Μ πγέρνλουντ» είπε η γυναίκα όταν το σήκωσε. Η Άνικα της εξήγησε ποια ήταν και της είπε πως ήλπιζε να μην τη διέκοπτε από κάτι. «Για να είμαι ειλικρινής, είμαι σ’ ένα τραπέζι. Μ πορείτε να με πάρετε αύριο;» Η Άνικα έμεινε μ’ ανοιχτό το στόμα. «Είστε σοβαρή;» «Σας είπα, είμαι απασχολημένη». «Γιατί έχει κληθεί να καταθέσει ο υπουργός;» «Δεν έχω ιδέα». «Μ ήπως επειδή μένει ακριβώς δίπλα στον τόπο του

232

LIZA MARKLUND

εγκλήματος;» Η έκπληξη της γραμματέα ακούστηκε γνήσια. «Μ ένει δίπλα;» Η Άνικα ξεφύσηξε. «Ευχαριστώ που με αφήσατε να σας απασχολήσω» της είπε σαρκαστικά. «Η βοήθειά σας ήταν πολύτιμη». «Δεν κάνει τίποτα» τιτίβισε η Καρίνα Μ πγέρνλουντ. «Καλό σας βράδυ!» Θεέ και Κύριε! σκέφτηκε η Άνικα. Κάλεσε το τηλεφωνικό κέντρο για να ρωτήσει πού έμενε η Μ πίριτ, και της έδωσαν ένα νούμερο στο Βίσμπι, στη νήσο Γκότλαντ. Η Μ πίριτ ήταν εκεί όταν της τηλεφώνησε η Άνικα. «Είχες καμιά τύχη με το κυνήγι;» τη ρώτησε. Η Μ πίριτ αναστέναξε. «Ο πρόεδρος ισχυρίζεται ότι δεν γνωρίζει τίποτα για την υπόθεση ΥΠ». «Τι προσπαθείς να μάθεις;» «Αυτός είχε μεγάλη επιρροή τη δεκαετία του εξήντα, ήταν ένας από τους ανθρώπους που αναμείχθηκαν περισσότερο στην υπόθεση. Εκεί έκανε τη στρατιωτική του θητεία, στην Υπηρεσία Πληροφοριών». Η Άνικα γούρλωσε τα μάτια της. «Πώς γίνεται αυτό;» «Ε, η επίσημη περιγραφή λέει ότι τον έβαλαν στην υπηρεσία ασφαλείας του Υπουργείου Άμυνας, αλλά στην ουσία αυτός συνέχισε τις πολιτικές του δραστηριότητες. Εσύ πώς τα πας;» Η Άνικα δίστασε. «Ε, εντάξει, ας πούμε. Στο Στούντιο Έξι ανακοίνωσαν ότι η κοπέλα ήταν στριπτιζέζ». «Εσύ το ήξερες;» Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της. «Ναι». «Και τότε γιατί δεν το έγραψες;» Η Μ πίριτ ακούστηκε έκπληκτη. Η Άνικα έξυσε το αυτί της. «Έκανα μια περιγραφή. Δεν μου φάνηκε σχετικό» είπε. «Φυσικά και είναι σχετικό! Έχω μείνει άφωνη!» της είπε η Μ πίριτ. Η Άνικα ξεροκατάπιε. «Αν αναφέρεις το θέμα του σεξ

STUDIO SEX

233

κλαμπ, μετά η εικόνα γίνεται μονοδιάστατη. Τελικά η κοπέλα θα καταλήξει να φαίνεται πόρνη. Υπήρχαν τόσα άλλα, τόσες αποχρώσεις, ήταν κόρη και αδερφή και φίλη και μαθήτρια...» «Και χορεύτρια σ’ ένα σεξ κλαμπ. Άνικα, φυσικά και είναι σημαντικό» τη διέκοψε η Μ πίριτ. Έπειτα απ’ αυτό, έμειναν κι οι δύο σιωπηλές. «Σκέφτομαι να καταγγείλω το Στούντιο Έξι στο Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο» είπε τελικά η Άνικα. «Μ α γιατί να κάνεις κάτι τέτοιο;» Η Μ πίριτ ακούστηκε σχεδόν θυμωμένη. «Η Πατρίσια δεν ήξερε ότι θα δημοσιοποιούσαν αυτή την πληροφορία» είπε. «Ποια είναι η Πατρίσια;» «Η καλύτερη φίλη της Γιοσεφίν». Η Μ πίριτ πήρε βαθιά ανάσα. «Άνικα, μη θυμώσεις, αλλά νομίζω ότι την παίρνεις πολύ προσωπικά αυτή την υπόθεση. Πρόσεξε μη συνδεθείς πολύ με τους ανθρώπους που εμπλέκονται. Μ όνο κακά αποτελέσματα θα φέρει αυτό. Πρέπει να διατηρήσεις την επαγγελματική σου απόσταση· αλλιώς δεν θα φανείς χρήσιμη σε κανέναν, και ιδίως στον εαυτό σου». Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της κι ένιωσε να κοκκινίζει. Μ ια αίσθηση αποτυχίας άρχισε να τρυπώνει αργά στο μυαλό της. «Ξέρω τι κάνω» είπε με ελαφρώς τσιριχτή φωνή. «Δεν είμαι σίγουρη» αποκρίθηκε η Μ πίριτ. Ολοκλήρωσαν γρήγορα το τηλεφώνημα. Η Άνικα έμεινε για λίγο με το πρόσωπο κρυμμένο μες στα χέρια της. Ένιωθε συντετριμμένη κι έτοιμη να βάλει τα κλάματα.

234

LIZA MARKLUND

34

το άρθρο για το διαμέρισμα;» φώναξε ο Γιάνσον «Τέλειωσες από το γραφείο σύνταξης. Η Άνικα προσπάθησε να ανασυγκροτηθεί άμεσα. «Ναι» του φώναξε. «Το στέλνω στον τενεκέ... τώρα!» Σήκωσε τα χέρια της από το πληκτρολόγιο κι άφησε το άρθρο να ταξιδέψει μέσα στα καλώδια. Ο Γιάνσον τής έκανε με το χέρι του νόημα ότι το πήρε, όταν το κείμενο εμφανίστηκε στην οθόνη του. Η Άνικα μάζεψε γρήγορα τα πράγματά της από το γραφείο της Μ πίριτ κι ετοιμάστηκε να φύγει. Εκείνη τη στιγμή βγήκε ο Καρλ Βένεργκρεν από το ασανσέρ και μπήκε χοροπηδώντας στην αίθουσα σύνταξης. «Ετοιμάστε τη φωτογραφία μου για να μπει πάνω απ’ το άρθρο μου, γιατί απόψε είμαι αθάνατος!» ανακήρυξε. Όλοι οι άντρες στο γραφείο σύνταξης σήκωσαν το βλέμμα τους και είδαν τον ρεπόρτερ, οπλισμένο μ’ ένα σημειωματάριο και μια φωτογραφική μηχανή, να πραγματοποιεί έναν ενθουσιώδη πολεμικό χορό καταμεσής της αίθουσας σύνταξης. «Οι Μ πάρμπι Νίντζα προσπάθησαν να βάλουν φωτιά στο πορνείο όπου δούλευε αυτή η στριπτιζέζ, και μαντέψτε ποιος έχει τα αποκλειστικά δικαιώματα για τις φωτογραφίες!» Οι άλλοι σηκώθηκαν ταυτόχρονα απ’ το γραφείο σύνταξης και πήγαν να συγχαρούν τον Καρλ Βένεργκρεν χτυπώντας τον επαινετικά στην πλάτη. Η Άνικα έβλεπε τη φωτογραφική του μηχανή να ανασηκώνεται σαν τρόπαιο πάνω απ’ τα κεφάλια

STUDIO SEX

235

τους. Πέρασε γρήγορα την τσάντα της στον ώμο της και βγήκε από την αίθουσα σύνταξης κατεβαίνοντας από την πίσω σκάλα. Η θερμοκρασία είχε πέσει μερικούς βαθμούς, αλλά ο αέρας ήταν πιο βαρύς από ποτέ. Σύντομα θα ερχόταν μεγάλη καταιγίδα, σκέφτηκε η Άνικα. Προσπέρασε το κιόσκι με τα χοτ ντογκ, που είχε κατεβασμένα ρολά, και τη στάση του λεωφορείου, αποφασίζοντας να περπατήσει ως τη Φριντεμσπλάν, και δίχως να το σκεφτεί βρέθηκε τελικά στο Πάρκο Κρουνουμπέργ. Οι ταινίες είχαν αφαιρεθεί, αλλά το βουνό από λουλούδια είχε ψηλώσει. Ήταν τοποθετημένα σε λάθος σημείο, δίπλα στην είσοδο του νεκροταφείου, αλλά δεν είχε σημασία. Η αλήθεια για τη Γιοσεφίν δεν είχε σημασία, αρκεί να ζούσε ο μύθος και να λειτουργούσε ως φάρος για τα συναισθήματα των ανθρώπων. Έκανε μεταβολή και κατευθύνθηκε προς τη Χαντβερκαργκάταν. Μ πλε φώτα αναβόσβηναν στο καλοκαιρινό δειλινό. Η εμπρηστική επίθεση των Μ πάρμπι Νίντζα, σκέφτηκε. Κι έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα: Ω γαμώτο, η Πατρίσια! Κατέβηκε τρέχοντας την κατηφόρα και προσπέρασε το λύκειο Κουνγκσχόλμεν. Οι τρεις κορόνες στην κορυφή του πύργου του δημαρχείου λαμποκοπούσαν κάτω απ’ τις τελευταίες αχτίδες του ήλιου. Εκεί κοντά είχε συγκεντρωθεί ένα πλήθος από περίεργους περαστικούς. Η Άνικα διέκρινε τον Άρνε Πόλσον από την ανταγωνιστική εφημερίδα να στέκεται δίπλα σ’ ένα όχημα της πυροσβεστικής. Πλησίασε επιφυλακτικά. Μ ία από τις στενές λωρίδες του δρόμου είχε κλείσει και τα αυτοκίνητα περνούσαν σαν σαλιγκάρια από τη μοναδική λωρίδα που είχε μείνει ανοιχτή. Τρία πυροσβεστικά οχήματα, δύο περιπολικά και ένα ασθενοφόρο ήταν παρκαρισμένα μπροστά από τη φαινομενικά ανώνυμη πόρτα του Στούντιο Έξι. Το πεζοδρόμιο και η πρόσοψη του κτιρίου είχαν μαυρίσει από την κάπνα· η εικόνα θύμιζε σκηνικό πολέμου. Η Άνικα σταμάτησε πίσω από μια ομάδα νεαρών που κρατούσαν κουτάκια μπίρας και συζητούσαν με έξαψη τι είχε συμβεί. Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα κι ένας αστυνομικός με πολιτικά

236

LIZA MARKLUND

βγήκε έξω. Η Άνικα τον αναγνώρισε αμέσως, παρότι αυτή τη φορά δεν φορούσε το χαβανέζικο πουκάμισό του. Ο αστυνομικός γύρισε και μίλησε σε κάποιον που τον έκρυβε η πόρτα, και η Άνικα πλησίασε περισσότερο για να δει καλύτερα. Είδε μια λεπτή γυναίκα να δείχνει κάτι στον δρόμο. «Πού;» άκουσε τον αστυνομικό να λέει. Η Πατρίσια βγήκε στο πεζοδρόμιο. Της Άνικα της πήρε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να την αναγνωρίσει. Ήταν έντονα μακιγιαρισμένη και είχε πιάσει τα μαλλιά της αλογοουρά στην κορυφή του κεφαλιού της. Φορούσε αστραφτερό, κόκκινο σουτιέν και στρινγκ. Οι νεαροί που στέκονταν δίπλα στην Άνικα άρχισαν να φωνάζουν και να σφυρίζουν. Η Πατρίσια ξαφνιάστηκε και γύρισε να κοιτάξει την παρέα. Πρόσεξε αμέσως την Άνικα. Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν και το πρόσωπο της Πατρίσια έλαμψε. Σήκωσε το χέρι της να τη χαιρετήσει. Η Άνικα κοκάλωσε. Χωρίς να το σκεφτεί, κρύφτηκε πίσω από τους άντρες και άρχισε να οπισθοχωρεί. Οι άντρες άρχισαν να σπρώχνουν για να πλησιάσουν κι άλλο. Άκουσε μια γυναίκα να φωνάζει. Μ πήκε βιαστικά σ’ έναν παράδρομο και κατηφόρισε προς την Μ περγσγκάταν. Προσπέρασε τρέχοντας το αρχηγείο της αστυνομίας και το πάρκινγκ και έστριψε στην Αγκνεγκάταν. Έκοψε δρόμο περνώντας από τη μεσαυλή του κτιριακού συγκροτήματος όπου έμενε και βρέθηκε ξέπνοη έξω από την κεντρική είσοδο του σπιτιού της. Τα χέρια της έτρεμαν τόσο πολύ που δεν μπορούσε ν’ ανοίξει την πόρτα. Χάνω τον έλεγχο, σκέφτηκε, κι έσκυψε το κεφάλι της συνειδητοποιώντας πόσο αξιοθρήνητη ήταν. Ντρεπόταν για την Πατρίσια.

STUDIO SEX

237

Δεκαοχτώ χρόνια, ένας μήνας και είκοσι πέντε μέρες

Όταν η βαθιά εμπιστοσύνη υπερνικά την αγωνία, μπορεί να αναπτυχθεί η γνήσια πίστη. Οτιδήποτε λιγότερο είναι αποτυχία, το ξέρω. Θέλει να ξαναβιώσω τρομερές παλιές εμπειρίες. Με σπρώχνει στο μπάνιο για να αυνανιστώ. Συνέχισε ώσπου να τελειώσεις, μου λέει. Μην μπεις μέσα, του λέω εγώ. Ανοίγει την πόρτα όσο κάθομαι εκεί με το τηλέφωνο του μπάνιου χωμένο ανάμεσα στα σκέλια μου, και το πρόσωπό του είναι άσπρο απ’ την οργή. Δηλαδή μπορείς να γαμιέσαι μ’ αυτό το κωλόπραμα μέχρι να τελειώσεις, αλλά όχι μαζί μου, ουρλιάζει. Ο διάδρομος του ξενοδοχείου. Μια πόρτα που κλείνει και κλειδώνει. Πανικός, τραβώ και σπρώχνω, γυμνή και βρεγμένη. Ομιλίες, ο χώρος γύρω απ’ την πισίνα, δεν τολμώ να φωνάξω. Τα φώτα σβηστά, ησυχία, τα πλακάκια παγερά κάτω απ’ τα πόδια μου. Σέρνομαι μέσα στα φυτά, πατάω ένα μεγάλο έντομο και παραλίγο να ουρλιάξω. Μισώ τις αράχνες, μισώ τα ανατριχιαστικά έντομα. Κλαίω, κρυώνω, τρέμω. Το θέμα είναι να νικήσεις τους φόβους σου, να συμβιβαστείς με τους δαίμονές σου. Γυρίζω στα μουλωχτά ανά τακτά διαστήματα για να ελέγξω την πόρτα. Την ξεκλειδώνει λίγο πριν από την αυγή· ζεστός, στεγνός, σέξι, τρυφερός. Είμαστε ό,τι πιο σημαντικό ο ένας για τον άλλο.

238

LIZA MARKLUND

STUDIO SEX

239

Πέμπτη 2 Αυγούστου 35

Ο

πρωθυπουργός αντιλήφθηκε από μακριά τους φωτογράφους και έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό. Οι βαρυφορτωμένοι δημοσιογράφοι είχαν σχηματίσει ένα αυτοσχέδιο τείχος μπροστά από το Ρούσενμποντ, το κτίριο όπου στεγαζόταν το γραφείο του πρωθυπουργού. Φυσικά και το ήξερε από πριν ότι θα τους έβρισκε στημένους εκεί, παρότι το απευχόταν. Μ έχρι στιγμής δεν είχε κάνει κανένα σχόλιο για τη δυσχερή θέση στην οποία είχε περιέλθει ο Κρίστερ Λούντγκρεν και είχε απλώς αναθέσει τις έρευνες στην υπουργό Κοινωνικής Ένταξης, μια νεαρή γυναίκα που είχε αναλάβει καθήκοντα αρχηγού της κυβέρνησης όσο ο ίδιος βρισκόταν σε διακοπές. Όμως τώρα πια δεν μπορούσε να κρατήσει την ίδια γραμμή. Το σύντομο διάστημα που υποτίθεται ότι συνιστούσε τις καλοκαιρινές του διακοπές είχε αρχίσει να λιγοστεύει, ώσπου εξανεμίστηκε. Αναστέναξε ξανά και χασμουρήθηκε. Πάντα χασμουριόταν όποτε ένιωθε νευρικότητα. Οι άνθρωποι που βρίσκονταν γύρω του πίστευαν ότι αυτό έδινε στους άλλους την εντύπωση πως ήταν χαλαρός, πράγμα που δεν ήταν κακό. Όπως και τώρα, που οι άλλοι στο αυτοκίνητο δεν είχαν την παραμικρή ιδέα για την ταραχή που επικρατούσε μέσα του, για τον κόμπο που είχε σχηματιστεί στο στομάχι του. Ένιωσε τα σωθικά του να

240

LIZA MARKLUND

γυρίζουν από την αγωνία και συνειδητοποίησε ότι πολύ σύντομα θα έπρεπε να πάει στην τουαλέτα. Οι απεσταλμένοι του τύπου αντιλήφθηκαν το αυτοκίνητο μόλις έστριψε στη Φριεντσγκάταν. Έτρεξαν όλοι προς το μέρος του σαν μια ενιαία οντότητα, προτείνοντας τους μεγάλους φακούς τους. Ο πρωθυπουργός τούς παρακολουθούσε μέσα από τα σκούρα τζάμια του αυτοκινήτου. Υπήρχαν δημοσιογράφοι από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση και ρεπόρτερ από τα έντυπα που κράδαιναν τα μικρά μαγνητοφωνάκια τους. «Μ οιάζουν με στρατιωτάκια σε παιχνίδι δράσης» είπε στον πράκτορα ασφαλείας που καθόταν στο μπροστινό κάθισμα. «Σαν Τζι-Αϊ-Τζο με άσχημα ρούχα και προσθαφαιρούμενα αξεσουάρ, δεν συμφωνείς;» Ο πράκτορας συμφώνησε. Όλοι συμφωνούσαν με ό,τι έλεγε. Ο πρωθυπουργός χαμογέλασε κουρασμένα. Φαντάσου να ήταν ο τύπος και η αντιπολίτευση τόσο συνεργάσιμοι. Το αυτοκίνητο σταμάτησε μ’ ένα απαλό τράνταγμα. Ο πράκτορας ασφαλείας είχε βγει απ’ το αυτοκίνητο πριν καν ακινητοποιηθούν οι τροχοί και προστάτευε με το σώμα του τον πρωθυπουργό κρατώντας του ταυτόχρονα την πόρτα ανοιχτή. Οι ερωτήσεις άρχισαν να πέφτουν βροχή − μια κολλώδης βροχή που διαπότισε τον πρωθυπουργό απ’ την κορφή ως τα νύχια. «Τι έχετε να πείτε για τις κατηγορίες που στρέφονται κατά του υπουργού Εξωτερικού Εμπορίου;» «Πόση ζημιά προκαλεί αυτό στο κόμμα;» «Θα αλλάξει αυτό την κατεύθυνση της προεκλογικής εκστρατείας;» «Πιστεύετε ότι πρέπει να παραιτηθεί ο Κρίστερ Λούντγκρεν;» Ο πρωθυπουργός βγήκε από το αυτοκίνητο σέρνοντας τα πόδια του, στάθηκε ευθυτενής και αναστέναξε θεατρικά. Μ ικρόφωνα, μαγνητοφωνάκια, φωτογραφικές μηχανές και κάμερες – τα πάντα κατέγραψαν αυτή την ανεπαίσθητη εκπνοή αέρα. Ήταν σε όλους φανερό ότι τον πρωθυπουργό δεν τον απασχολούσε ιδιαίτερα αυτό το θέμα. Φορούσε γαλάζιο

STUDIO SEX

241

πουκάμισο, ανοιχτό στον λαιμό, τσαλακωμένο παντελόνι και σανδάλια στα γυμνά του πόδια. «Κοιτάξτε» είπε σταματώντας μπροστά από τη λάμψη μιας τηλεοπτικής κάμερας. Μ ίλησε αργά, χαλαρά, αρκετά χαμηλόφωνα, μ’ έναν ανεπαίσθητο τόνο παραίτησης. «Ο Κρίστερ δεν θεωρείται ύποπτος για τίποτε απολύτως. Φυσικά αυτό δεν επηρεάζει κατ’ ουδένα τρόπο την επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία μας. Ελπίζω ειλικρινά ο Κρίστερ να παραμείνει στην κυβέρνηση, τόσο για το καλό της κυβέρνησης όσο και για το καλό της Σουηδίας και της Ευρώπης. Χρειαζόμαστε ανθρώπους με πάθος, που θα οδηγήσουν την πολιτική μπροστά στον εικοστό πρώτο αιώνα». Τελειώσαμε με το πρώτο βίντεο, σκέφτηκε, και κίνησε για την είσοδο. Οι δημοσιογράφοι τον ακολούθησαν σαν παρασιτική αμοιβάδα, εφαρμόζοντας κατά γράμμα το σχέδιο. «Τότε γιατί αναστείλατε τις διακοπές σας;» «Ποιος θα είναι σήμερα στη συνεδρίαση για την αντιμετώπιση της κρίσης;» «Έχετε ακόμη εμπιστοσύνη στον Κρίστερ Λούντγκρεν;» Ο πρωθυπουργός έκανε μερικά βήματα ακόμα πριν σταματήσει για ν’ απαντήσει, όπως του είχε μάθει να κάνει ο εκπαιδευτής του για τα μέσα επικοινωνίας. Ώρα για τη δήλωση που θα τσακίσει κόκαλα. Γύρισε και αντίκρισε την ομάδα των δημοσιογράφων μ’ ένα μειδίαμα στα χείλη. «Δίνω την εντύπωση ανθρώπου που αντιμετωπίζει κρίση;» είπε προσπαθώντας να κάνει τα μάτια του να λαμπυρίσουν. Προφανώς το κόλπο του λειτούργησε, γιατί κάποιες από τις αμοιβάδες γέλασαν. Προχώρησε ως την είσοδο, ενώ ο πράκτορας ασφαλείας ήταν έτοιμος να του ανοίξει την πόρτα. Ώρα για το φινάλε. Υιοθέτησε αμέσως το ελαφρώς προβληματισμένο ύφος του. «Πέρα απ’ τα αστεία...» είπε ακουμπώντας το χέρι του σ’ ένα από τα βαριά, μπρούντζινα πόμολα της πόρτας «φυσικά και κατανοώ τι περνάει ο Κρίστερ τούτη την περίοδο. Αυτού του

242

LIZA MARKLUND

είδους το κυνήγι μαγισσών που εξαπολύουν τα Μ Μ Ε είναι πάντα μεγάλη δοκιμασία. Σας διαβεβαιώνω, όμως, ότι για την κυβέρνηση και για το κόμμα αυτοί οι υπερβολικοί ισχυρισμοί δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. »Θα πρέπει να είδατε το σημερινό φύλλο του Απογευματινού Τύπου, που εξηγεί γιατί έχει κληθεί να καταθέσει ο Κρίστερ. Τυχαίνει απλώς να έχει ένα διαμέρισμα κοντά στο Πάρκο Κρουνουμπέργ. Ακόμα και οι υπουργοί πρέπει κάπου να κοιμούνται!» Χαμογέλασε θλιμμένα και κατένευσε για να επικυρώσει τη σοφία της ίδιας του της κουβέντας, έπειτα διέσχισε τις πόρτες ασφαλείας του κυβερνητικού κτιρίου. Καθώς έκλειναν πίσω του, κι άλλες ερωτήσεις ξεχύθηκαν μέσα από τη σχισμή που σχημάτισαν τα φύλλα της: «...λόγο να τον καλέσουν για κατάθεση τόσες φορές;» «...είδε κάτι συγκεκριμένο;» «...σχολιάσετε τις τελευταίες αποκαλύψεις για...» Ο πρωθυπουργός προσπάθησε να ανέβει αργά και χαλαρά τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στο χολ της εισόδου, αφού τον έβλεπαν ακόμη οι δημοσιογράφοι από την τζαμένια πόρτα. Ύαινες όλοι τους! «Θεέ μου, τι ζέστη» είπε ξεκουμπώνοντας άλλα δυο κουμπιά στο πουκάμισό του. «Αν είναι να περάσω μια ολόκληρη μέρα εδώ μέσα, καλά θα κάνετε να φροντίσετε να λειτουργεί το κωλοερκοντίσιον». Μ πήκε σ’ ένα ασανσέρ κι άφησε τις πόρτες να κλείσουν πριν περάσει μέσα ο πράκτορας ασφαλείας. Τώρα έπρεπε οπωσδήποτε να πάει στην τουαλέτα.

Το κορδόνι του παπουτσιού της κόπηκε, και η Άνικα βλαστήμησε. Δεν είχε άλλα κορδόνια στο σπίτι. Ξεφυσώντας κουρασμένα, κάθισε στο πάτωμα του χολ, έβγαλε το αθλητικό παπούτσι της και έδεσε ξανά τις δύο άκρες. Σύντομα δεν θα της έμενε άλλο κορδόνι για να δέσει. Έπρεπε οπωσδήποτε να θυμηθεί να αγοράσει καινούργια κορδόνια την επόμενη φορά

STUDIO SEX

243

που θα έβγαινε για ψώνια. Κατέβηκε τα σκαλοπάτια προσεχτικά, γιατί φοβόταν μην πιέσει πολύ τα γόνατά της. Ένιωθε τα πόδια της σκουριασμένα και αδέξια· είχε παραμελήσει το τρέξιμό της όλο το καλοκαίρι. Ο αέρας στη μεσαυλή ήταν βαρύς και στάσιμος. Όλα τα παράθυρα ήταν ορθάνοιχτα σχηματίζοντας μαύρα τετράγωνα στην παραμελημένη πρόσοψη του κτιρίου. Οι κουρτίνες τους κρέμονταν σαν κουρασμένα θεατρικά σκηνικά, τελείως ακίνητες. Η Άνικα πέταξε την πετσέτα της στο κοινόχρηστο μπάνιο καθώς έβγαινε κι έπειτα άρχισε να τρέχει χαλαρά προς την Αγκνεγκάταν. Ο γιαπωνέζος εφημεριδοπώλης στη γωνία της Μ περγσγκάταν είχε κρεμάσει ήδη τη διαφημιστική αφίσα για τον Απογευματινό Τύπο εκείνης της μέρας. Το αστέρι ήταν και πάλι ο Καρλ Βένεργκρεν, με το άρθρο του για τις Μ πάρμπι Νίντζα. Η Άνικα έκανε επιτόπου τροχάδην για μερικά δευτερόλεπτα, μέχρι να διαβάσει τον τίτλο: ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΣΕΞ ΚΛΑΜ Π: ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ, Μ ΟΝΟ ΣΤΟΝ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟ ΤΥΠΟ. Οι σφυγμοί της ανέβηκαν. Άρχισε να ιδρώνει. Η φωτογραφία έδειχνε την πόρτα του κλαμπ να ανατινάζεται και την είσοδο να τυλίγεται στις φλόγες. Αναρωτιέμαι πού να ήταν η Πατρίσια όταν ανατινάχτηκε η πόρτα, σκέφτηκε η Άνικα. Αναρωτιέμαι πόσο να φοβήθηκε. Από το άρθρο ήταν σαφές ότι το κλαμπ δεν είχε υποστεί μεγάλες ζημιές. Συνειδητοποίησε με έκπληξη ότι ένιωσε ανακουφισμένη. Γύρισε και κατηφόρισε τρέχοντας την Αγκνεγκάταν πηγαίνοντας προς την Κουνγκσχολμστράντ. Όταν έφτασε δίπλα στο νερό έστριψε αριστερά και επιτάχυνε. Σύντομα άρχισαν να την πονούν τα πνευμόνια της· στ’ αλήθεια είχε χάσει τη φόρμα της. Χτυπούσε τα πόδια της στην άσφαλτο όλο και πιο δυνατά, χωρίς να δίνει σημασία στον πόνο. Όταν είδε το Μ έγαρο Καρλμπέργ μπροστά της, στην αντίπερα όχθη, επιτάχυνε κι έτρεξε μ’ όλη της τη δύναμη. Το στήθος της φούσκωνε και ξεφούσκωνε σαν φυσερό, ο ιδρώτας

244

LIZA MARKLUND

κυλούσε στο μέτωπό της κι έπεφτε στα μάτια της. Γύρισε προς τα πίσω τρέχοντας κατά μήκος της Λιντχαγκενσγκάταν και περνώντας μέσα από το Πάρκο Ρόλαμπσχουβ, έπειτα άρχισε ν’ ανηφορίζει διασχίζοντας την Κουνγκσχολμστόρι. Μ έχρι να μπει στο ντους, είχε εξαντληθεί σε σημείο κατάρρευσης. Πρέπει να φροντίζω τον εαυτό μου, σκέφτηκε. Πρέπει να ασκούμαι τακτικά· αλλιώς δεν θα τα καταφέρω ποτέ. Τα πόδια της έτρεμαν όσο ανέβαινε τα σκαλοπάτια για να πάει στο διαμέρισμά της.

STUDIO SEX

245

36

Έ

φτασε στην αίθουσα σύνταξης λίγο πριν από την ώρα του μεσημεριανού. Η Μ πίριτ δεν είχε γυρίσει ακόμη, οπότε η Άνικα δανείστηκε και πάλι το γραφείο της. Η δική της συνεισφορά στο φύλλο της εφημερίδας εκείνης της μέρας συνίστατο στο άρθρο για το διαμέρισμα στο οποίο διανυκτέρευε ο υπουργός όποτε βρισκόταν στην πόλη. Ο τίτλος ήταν εντυπωσιακός: ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜ Ε ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΚΛΗΘΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ. Η Άνικα έμεινε ικανοποιημένη από την εισαγωγή:

Ο Κρίστερ Λούντγκρεν μένει δίπλα στο σημείο όπου έγινε ο φόνος. Διατηρεί κρυφά ένα διαμέρισμα που απέχει μόλις πενήντα μέτρα από το νεκροταφείο. Ούτε καν η γραμματέας τύπου του Λούντγκρεν δεν γνώριζε την τοποθεσία του. «Πώς με βρήκατε;» ρώτησε ο υπουργός, όταν ο Απογευματινός Τύπος επισκέφθηκε χτες το μικρό δυάρι του.

Ακολουθούσε μια περιγραφή του διαμερίσματος, η αποκάλυψη ότι όλοι όσοι ζούσαν στο ίδιο οικοδομικό τετράγωνο είχαν κληθεί να δώσουν κατάθεση, καθώς και η δήλωση της Ντανιέλα: Σιγά μην είναι δολοφόνος· αυτό είναι παρανοϊκό...

246

LIZA MARKLUND

Δεν είναι ο τύπος του βίαιου ανθρώπου. Η Άνικα είχε παραλείψει την άποψη της Ντανιέλα ότι ήταν κακός άνθρωπος. Ακολουθούσαν κάποιες αινιγματικές γραμμές για το γεγονός ότι η αστυνομία ξόδευε περισσότερο χρόνο με τον υπουργό παρά με τους άλλους περίοικους. Πρόσεξε να μην επεκταθεί εκεί, γιατί δεν ήξερε τι ακριβώς έψαχνε η αστυνομία. Η Μ αριάνα, η κουστουμαρισμένη κάργια με το αριστοκρατικό επίθετο, είχε γράψει ένα άρθρο για το γεγονός ότι η Γιοσεφίν δούλευε σ’ ένα σεξ κλαμπ ονόματι Στούντιο Έξι. Η Μ πίριτ είχε γράψει ένα σύντομο άρθρο για τον πρόεδρο του κοινοβουλίου, ο οποίος αρνούνταν ότι ήξερε οτιδήποτε για την υπόθεση ΥΠ.

Ένας άγνωστος άντρας καθόταν στο γραφείο σύνταξης με το τηλέφωνο του Σπάικ κολλημένο στο αυτί του. Η Άνικα άνοιξε τον υπολογιστή της και τον κοίταξε πάνω απ’ την οθόνη της. Άραγε αυτός να γνώριζε ποια ήταν εκείνη; Ήξερε ότι έπρεπε να πάει και να του συστηθεί, αλλά δίστασε. Όταν κατέβασε το ακουστικό, η Άνικα τράβηξε προς τα πίσω τα βρεγμένα ακόμη μαλλιά της κι έτρεξε προς το μέρος του. Πάνω που είχε πάρει ανάσα κι ετοιμαζόταν να πει κάτι στη γυρισμένη πλάτη του, το τηλέφωνό του χτύπησε ξανά κι αυτός το άρπαξε αμέσως. Η Άνικα έμεινε όρθια πίσω απ’ την καρέκλα του, προσπαθώντας να βρει κάπου να εστιάσει το βλέμμα της όσο περίμενε. Κάπου πήρε το μάτι της ένα φύλλο της ανταγωνιστικής εφημερίδας. Στο πρωτοσέλιδο κυριαρχούσε η φωτογραφία της Γιοσεφίν από την τελετή αποφοίτησής της. Ο πηχυαίος τίτλος ήταν βαρύς και αυστηρός: ΣΤΡΙΠΤΙΖΕΖ ΣΕ ΣΕΞ ΚΛΑΜ Π. Η Άνικα ακούμπησε το χέρι της στο περιστρεφόμενο κάθισμα του διευθυντή ειδήσεων και έσκυψε για να δει καλύτερα. Το άρθρο συνέχιζε με ελαφρώς μικρότερη γραμματοσειρά: Η δολοφονημένη Γιοσεφίν εργαζόταν στη βιομηχανία του σεξ. «Πώς διάολο μας ξέφυγε εμάς αυτό; Ίσως μπορείς να μου το εξηγήσεις;»

STUDIO SEX

247

Η Άνικα σήκωσε το βλέμμα της και συνάντησε το παγερό βλέμμα του διευθυντή ειδήσεων. Διέτρεξε με τη γλώσσα της τα χείλια της και άπλωσε το χέρι της. «Άνικα Μ πένγτζον, χαίρω πολύ» είπε με κάπως υποτακτικό ύφος. Ο διευθυντής ειδήσεων απέστρεψε το βλέμμα του, έσφιξε στα γρήγορα το χέρι της και ψέλλισε το όνομά του: Ίνγκβαρ Γιούανσον. Μ ετά πήρε την εφημερίδα και την κράτησε μπροστά στην Άνικα. «Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, εσύ είχες αναλάβει αυτό το θέμα. Πώς διάολο μας ξέφυγε το γεγονός ότι ήταν πόρνη;» Η Άνικα ένιωσε τον ρυθμό των σφυγμών της ν’ ανεβαίνει και το στόμα της να στεγνώνει. «Δεν ήταν πόρνη» είπε με τρεμάμενη φωνή. «Ήταν χορεύτρια στο κλαμπ του φίλου της». «Όπου χόρευε γυμνή». «Όχι, φορούσε στρινγκ. Ο φίλος της φρόντιζε να τηρεί τον νόμο». Ο Ίνγκβαρ Γιούανσον την κοίταξε. «Και γιατί δεν έγραψες τίποτα γι’ αυτό, αφού το ήξερες;» Η Άνικα ξεροκατάπιε. Ένιωθε τον χτύπο της καρδιάς της να βροντάει στ’ αυτιά της. «Ε... έκανα λάθος. Δεν θεώρησα ότι ήταν σημαντικό». Το τηλέφωνο χτύπησε ξανά κι ο διευθυντής ειδήσεων της γύρισε την πλάτη. Η Άνικα κατάπιε νιώθοντας έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Σκατά. Σκατά. Σκατά. Αυτό ήταν. Τελείωσα. Έκανε μεταβολή και κατευθύνθηκε προς το γραφείο της Μ πίριτ, νιώθοντας το έδαφος να χάνεται κάτω απ’ τα πόδια της. Προφανώς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα σωστό σ’ αυτή την εφημερίδα! Το τηλέφωνο της Μ πίριτ χτυπούσε επίμονα και η Άνικα έτρεξε να το σηκώσει, καθαρίζοντας βιαστικά τον λαιμό της. «Ναι, γεια σας, η Λίσμπετ είμαι» ακούστηκε η φωνή μιας ώριμης γυναίκας. Η Άνικα κάθισε, έκλεισε τα μάτια της και προσπάθησε να ηρεμήσει την αναπνοή της.

248

LIZA MARKLUND

«Ποια;» ρώτησε, σαστισμένη προς στιγμήν. «Η Λίσμπετ, η σύμβουλος». Η φωνή είχε έναν τόνο μομφής. Η Άνικα αναστέναξε. «Α, ναι» είπε. «Από το κέντρο νεότητας στο Τέμπι. Τι μπορώ να κάνω για σας;» «Σήμερα έχουμε τη διαδήλωση των παιδιών ενάντια στη βία» είπε. «Θα ξεκινήσουν αποδώ με τρία πούλμαν στις δύο το μεσημέρι. Λογικά θα φτάσουν στον τόπο του εγκλήματος γύρω στις δυόμισι». Η Άνικα κατάπιε και έτριψε το μέτωπό της. «Στις δυόμισι» επανέλαβε. «Ναι, σκέφτηκα ότι μπορεί να σας ενδιαφέρει» είπε η Λίσμπετ. «Ευχαριστώ, πολύ ωραία» είπε η Άνικα και έκλεισε το τηλέφωνο. Έπειτα πήγε στην τουαλέτα και έριξε κρύο νερό στο πρόσωπο και στους καρπούς της. Σταδιακά ο πανικός της υποχώρησε. Δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο, σκέφτηκε. Πρέπει να προσπαθήσω να βλέπω τα πράγματα στην αληθινή τους διάσταση. Τι κι αν πιστεύουν όλοι ότι έκανα λάθος; Έφτιαξε τα μαλλιά της, έπειτα πήγε στην καφετέρια και πήρε ένα σάντουιτς. Σε τελική ανάλυση, μπορεί να είχε εκείνη δίκιο, τουλάχιστον σε ό,τι αφορούσε τη δημοσιογραφική δεοντολογία. Άξιζε τον κόπο να το εξετάσει περισσότερο. Πήρε το σάντουιτς κι ένα μπουκαλάκι Fanta Light και πήγε στο γραφείο της Μ πίριτ. Ο επίτροπος τύπου που βρισκόταν σε υπηρεσία ήταν γυναίκα. «Θα ήθελα να κάνω μια καταγγελία» είπε η Άνικα. «Ναι, βέβαια. Πρόκειται για κάτι που σας αφορά προσωπικά;» ρώτησε η επίτροπος. «Όχι, το κάνω εκ μέρους μιας κοπέλας που έχει πεθάνει». Η επίτροπος ήταν φιλική και υπομονετική. «Σ’ αυτή την περίπτωση η καταγγελία θα πρέπει να γίνει από τους συγγενείς της, εκτός και αν ενεργείτε εκ μέρους τους».

STUDIO SEX

249

Η Άνικα το σκέφτηκε για λίγο. «Αφορά μια εφημερίδα και μια ραδιοφωνική εκπομπή − εσείς τα χειρίζεστε αυτά τα θέματα;» «Εμείς μπορούμε να ερευνήσουμε το θέμα του άρθρου στην εφημερίδα, αλλά όχι της ραδιοφωνικής εκπομπής. Αυτό εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου». Η Άνικα δυσανασχέτησε. «Μ α αυτοί δεν ενδιαφέρονται κυρίως για την πολιτική αμεροληψία και την ακρίβεια των πληροφοριών που δίνονται;» «Ναι, καταπιάνονται με τέτοια θέματα, αλλά εξετάζουν επίσης και ζητήματα ηθικής και παραβίασης της προσωπικής ζωής τρίτων. Ισχύουν πάνω κάτω οι ίδιοι κανόνες που διέπουν και τον τύπο. Τι είδους καταγγελία έχετε να κάνετε;» «Ευχαριστώ πολύ για τη βοήθειά σας» είπε γρήγορα η Άνικα και έκλεισε το τηλέφωνο. Στη συνέχεια τηλεφώνησε στο Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο στο Χάνινιε. «Ναι, τέτοιου είδους θέματα εμπίπτουν στη δική μας αρμοδιότητα» είπε η διευθύντρια του τμήματος που έλαβε το τηλεφώνημά της. «Ακόμα κι αν κάνω εγώ την καταγγελία;» ρώτησε η Άνικα. «Όχι, καταγγελίες που γίνονται από το κοινό πρέπει να αφορούν θέματα ακρίβειας των πληροφοριών και αμεροληψίας. Σε ό,τι αφορά περιπτώσεις παραβίασης της προσωπικής ζωής τρίτου η καταγγελία πρέπει να γίνει από τα άτομα που έχουν υποστεί την παραβίαση». Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της και στήριξε το κεφάλι της στο χέρι της. «Και αν συνέβαινε αυτό, σε τι είδους συμπέρασμα θα καταλήγατε;» Η γυναίκα το σκέφτηκε. «Κοιτάξτε, δεν είναι βέβαιο ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα» της είπε τελικά. «Σε ορισμένες περιπτώσεις δικαιώθηκαν οι συγγενείς που είχαν κάνει την καταγγελία. Μ πορείτε να γίνετε πιο σαφής;» Η Άνικα πήρε βαθιά ανάσα.

250

LIZA MARKLUND

«Πρόκειται για μια γυναίκα που έχει πεθάνει. Σε μια ραδιοφωνική εκπομπή την αποκάλεσαν στριπτιζέζ. Και οι κοντινοί της άνθρωποι δεν είχαν δώσει την άδεια να κοινοποιηθεί αυτή η πληροφορία». Αυτό δεν ήταν απόλυτα αληθές. Στην πραγματικότητα, η Άνικα δεν είχε μιλήσει με τους γονείς της Γιοσεφίν. Ήξερε όμως ότι αυτό ίσχυε για την Πατρίσια· και αν το εξετάζαμε με γεωγραφικά κριτήρια, η Πατρίσια ήταν πολύ κοντινός της άνθρωπος, αφού έμενε μαζί της. «Α, μάλιστα» είπε η γυναίκα. Ακούστηκε σαν να ήταν ακροάτρια του Στούντιο Έξι. Έκανε μια παύση. «Δεν είναι άσπρο ή μαύρο αυτή η υπόθεση» είπε τελικά. «Το Συμβούλιο πρέπει να λάβει επίσημη καταγγελία, η οποία θα οδηγήσει σε έρευνα. Υπάρχει ωστόσο και το θέμα του δημόσιου συμφέροντος − πρέπει να ληφθεί κι αυτό υπόψη». Η Άνικα εγκατέλειψε την προσπάθεια. Είχε την αίσθηση ότι δεν θα έβγαινε πουθενά. Ευχαρίστησε τη γυναίκα και έκλεισε το τηλέφωνο. Τουλάχιστον δεν έχω πέσει τελείως έξω, σκέφτηκε.

STUDIO SEX

251

37

Η

Άνικα έβαλε τα πόδια της πάνω στο γραφείο και έγειρε την πλάτη της πίσω στο κάθισμα για ν’ ακούσει το μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων στο ραδιόφωνο της Μ πίριτ. Πέντε ήταν τα κύρια θέματα: η Μ έση Ανατολή, οι δηλώσεις του πρωθυπουργού για την υπόθεση του Κρίστερ Λούντγκρεν και τρία άλλα, που η Άνικα τα διέγραψε απ’ τη μνήμη της με το που τα άκουσε. Όσο μιλούσαν για την κατάσταση στη Μ έση Ανατολή, οι σκέψεις της Άνικα άρχισαν να τρέχουν. Όταν άκουσε τον πρωθυπουργό να μιλάει, ανέβασε την ένταση του ήχου. Η γνώριμη φωνή ακούστηκε κάπως μεταλλική. «Σας δίνω την εντύπωση ανθρώπου που αντιμετωπίζει κρίση;» Η φωνή του δημοσιογράφου εξήγησε ότι ο πρωθυπουργός ήταν χαλαρός και καλοδιάθετος όταν έφτασε στο Ρούσενμποντ το πρωί. Δεν φάνηκε καθόλου προβληματισμένος για τις κατηγορίες που αφορούσαν τον υπουργό Εξωτερικού Εμπορίου, Κρίστερ Λούντγκρεν, και ήταν συγκρατημένα αισιόδοξος για την τρέχουσα προεκλογική εκστρατεία. Εξέφρασε, ωστόσο, τη συμπαράστασή του στον συνάδελφό του και την κατανόησή του για τις δύσκολες στιγμές που περνούσε. Η φωνή του πρωθυπουργού ακούστηκε και πάλι: «Φυσικά και κατανοώ τι περνάει ο Κρίστερ τούτη την περίοδο. Αυτού του είδους το κυνήγι μαγισσών που εξαπολύουν τα Μ Μ Ε είναι πάντα μεγάλη δοκιμασία. Σας διαβεβαιώνω, όμως, ότι για την

252

LIZA MARKLUND

κυβέρνηση και για το κόμμα αυτοί οι υπερβολικοί ισχυρισμοί δεν έχουν καμία απολύτως σημασία». Εκεί τελείωνε το θέμα. Ακολουθούσε ένα ρεπορτάζ από την Ένωση Τοπικών Αρχών, αλλά η Άνικα έκλεισε το ραδιόφωνο. Ένα πράγμα που έβρισκε απίστευτα βαρετό ήταν τα ρεπορτάζ για τα τοπικά συμβούλια.

«Δεν μπόρεσες να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό, ε;» Αγουροξυπνημένη η Πατρίσια έκλεισε τα μάτια της για να τα προφυλάξει από το φως που τρύπωνε στο δωμάτιο από τη σχισμή στις κουρτίνες. Μ ετέφερε το τηλέφωνο στο άλλο της αυτί και προσπάθησε να ανακαθίσει στο στρώμα. «Ναι;» είπε. «Ποιος...» «Μ ην προσπαθήσεις να προσποιηθείς ότι δεν ήσουν εσύ. Πες μου την αλήθεια!» Η τσιριχτή φωνή ακουγόταν έτοιμη να σπάσει. Η Πατρίσια έβηξε και έτριψε τα μάτια της· την είχε κουράσει πια αυτή η αλλεργία. «Εσύ είσαι, Μ πάρμπρου;» είπε διστακτικά. «Φυσικά εγώ είμαι! Ποιος άλλος θα ήταν; Καμιά από τις φίλες σου τις στριπτιτζούδες;» Η μητέρα της Γιοσεφίν άρχισε να φωνάζει άναρθρα και ασυνάρτητα από την άλλη άκρη της γραμμής. Η Πατρίσια πήρε βαθιά ανάσα και προσπάθησε να συγκεντρωθεί. Τα λόγια της μπερδεύονταν, έπεφταν το ένα πάνω στ’ άλλο, δεν έβγαζαν κανένα νόημα. Τελικά τα ηνία ανέλαβαν τα ισπανικά, όπως γινόταν πάντοτε όταν ήταν αγχωμένη. «No entiendo8 ...» «Καταλαβαίνεις τι έκανες;» τσίριξε η μητέρα της Γιοσεφίν. «Σπίλωσες τη μνήμη της για πάντα! Πώς μπόρεσες;» Το μυαλό της Πατρίσια καθάρισε. Κάτι δεν πήγαινε καλά. «Τι συνέβη; Μ άλλον έχει γίνει κάποια παρεξήγηση...» Η φωνή στο τηλέφωνο κατέβασε την έντασή της κι έγινε ψίθυρος. «Ξέρουμε τι είσαι. Μ ια αλλοδαπή πόρνη, μ’ ακούς; Και σαν

STUDIO SEX

253

να μην έφτανε αυτό, έπρεπε να παρασύρεις και τη Γιοσεφίν στον βούρκο!» Η Πατρίσια σηκώθηκε όρθια και άρχισε να φωνάζει στο ακουστικό: «Δεν είναι αλήθεια αυτό! Τίποτε απ’ αυτά δεν είναι αλήθεια! Δεν παρέσυρα σε τίποτα εγώ τη Γιοσεφίν!» «Πάντως ένα είναι σίγουρο» γάβγισε η Μ πάρμπρου Λιλιενμπέρι Χεντ. «Θα ξεκουμπιστείς από το σπίτι μου σήμερα κιόλας. Μ άζεψε την άθλια, ελεεινή ζωούλα σου και γύρνα πίσω στην Αφρική ή όπου διάολο είναι η πατρίδα σου». «Μ α...» «Θέλω να έχεις φύγει μέχρι τις έξι». Κλικ. Η γραμμή κόπηκε. Η Πατρίσια έμεινε ακίνητη για λίγο κι άκουσε τη σιωπή. Έπειτα κατέβασε απαλά το ακουστικό και βούλιαξε στο στρώμα. Έφερε τα γόνατά της κάτω απ’ το πιγούνι της, τύλιξε τα χέρια της γύρω απ’ τα πόδια της κι άρχισε να ταλαντεύεται μπρος πίσω, μπρος πίσω. Πού θα πήγαινε; Το τηλέφωνο χτύπησε πάλι. Η Πατρίσια τινάχτηκε, σαν να την είχαν χαστουκίσει. Χωρίς να το σκεφτεί, πήρε τη συσκευή, την τράβηξε με δύναμη βγάζοντας το καλώδιο από την πρίζα και την πέταξε στο χολ. «Παλιοκαριόλα!» ούρλιαξε κι έβαλε τα κλάματα.

Η Άνικα περίμενε αρκετά λεπτά ακούγοντας τον τόνο στο ακουστικό που έδειχνε ότι το τηλέφωνο χτυπούσε. Λογικά η Πατρίσια θα ήταν στο σπίτι τέτοια ώρα. Ακόμα κι αν κοιμόταν, δεν μπορεί να μην άκουγε το τηλέφωνο. Κι αν της είχε συμβεί κάτι; Η αγωνία συγχωνεύθηκε με την ντροπή που είχε νιώσει την προηγούμενη μέρα· πρώτα για την ίδια την Πατρίσια κι έπειτα για τη δική της προδοσία. Έκανε μια βόλτα στην αίθουσα σύνταξης, πήρε μια κούπα καφέ και παρακολούθησε CNN για λίγο. Καθώς περνούσε από το γραφείο σύνταξης, θυμήθηκε ότι δεν είχε αναφέρει τίποτα για τη διαδήλωση που θα γινόταν στον τόπο του εγκλήματος.

254

LIZA MARKLUND

«Θα πρέπει να το καλύψεις εσύ» είπε κοφτά ο Ίνγκβαρ Γιούανσον. «Όλοι οι άλλοι ρεπόρτερ είναι απασχολημένοι». Η Άνικα πήγε στον Φωτο-Πέλε και του ζήτησε έναν φωτογράφο για τις 2.15 μ.μ. «Θα έχεις τον Πέτερσον» είπε ο Πέλε. «Έρχεται, είναι στον δρόμο». Η Άνικα του χαμογέλασε γλυκά, βαρυγκομώντας από μέσα της. Πάλι αυτό το στραπατσαρισμένο Golf. «Θα περιμένω έξω» του είπε και πήγε να πάρει την τσάντα της. Κατέβηκε με το ασανσέρ, βγήκε από το κτίριο και κάθισε σ’ έναν από τους τσιμεντένιους κύβους που βρίσκονταν κοντά στο γκαράζ. Ο αέρας ήταν αποπνικτικός, βαρύς και ηλεκτρικός, κροταλίζοντας στα πνευμόνια της κάθε φορά που έπαιρνε ανάσα. Έκλεισε τα μάτια της και άκουσε τους ήχους της πόλης. Ίσως να μην ήταν δικοί της για πολύ ακόμη. Όταν άνοιξε τα μάτια της, πέρασε μια στιγμή μέχρι να καταλάβει τι κοίταζε. Η νεαρή γυναίκα που έμπαινε στο κτίριο του Απογευματινού Τύπου της φάνηκε γνωστή, αλλά της πήρε λίγο χρόνο μέχρι να την αναγνωρίσει. «Πατρίσια!» φώναξε τελικά κι έτρεξε προς το μέρος της. «Τι στην ευχή κάνεις εδώ;» Η γυναίκα κοίταξε γύρω της ξαφνιασμένη, ώσπου είδε την Άνικα. Βγήκε ξανά από το κτίριο και παραλίγο να πιαστεί στις αυτόματες πόρτες που έκλειναν. Ο Τούρε Μ πραντ κάτι φώναξε από μέσα, κι η Πατρίσια έβαλε τα κλάματα. «Μ α τι συνέβη;» Η Άνικα την πλησίασε και αγκάλιασε τη νεαρή γυναίκα, οδηγώντας την προς το πάρκινγκ. «Πήρα πόδι» είπε η Πατρίσια. Η Άνικα ξεφύσηξε. «Ίσως να είναι καλύτερα» της είπε. «Θα βρεις γρήγορα άλλη δουλειά». Η Πατρίσια την κοίταξε σαστισμένη. «Όχι από το κλαμπ. Από το διαμέρισμα». «Οι γονείς της Γιοσεφίν;» Η Πατρίσια κατένευσε, σκουπίζοντας τα δάκρυά της.

STUDIO SEX

255

«Η μητέρα της Γιόσι είναι σκύλα» είπε. «Ρατσίστρια σκύλα. Κανονικά έπρεπε να της κάνω μάγια». «Και πού θα πας τώρα;» Η νεαρή γυναίκα έριξε πίσω τα μαλλιά της και ανασήκωσε τους ώμους της. «Δεν ξέρω. Θα πάω μάλλον να βρω κανέναν τύπο να του ζητήσω να μείνω στο σπίτι του. Ουρά κάνουν οι γενναιόδωροι θείοι». Ίσως να έφταιγαν τα κατάλοιπα της ντροπής και της προδοσίας, αλλά η Άνικα το είχε πάρει απόφαση πριν καν σχηματίσει τη σκέψη στο μυαλό της. Ψαχούλεψε στον πάτο της τσάντας της. «Ορίστε» της είπε δίνοντάς της τα κλειδιά του διαμερίσματός της. «Οδός Χαντβερκαργκάταν 32· το ρετιρέ του εσωτερικού κτιρίου. Έχεις λεφτά; Πήγαινε να βγάλεις αντικλείδια· τα δικά μου τα έχει ο Σβεν». «Ορίστε;» έκανε η Πατρίσια. Η Άνικα την κοίταξε σοβαρά. «Είναι πολύ πιθανό να με ξαποστείλουν από την εφημερίδα» είπε. «Δεν ξέρω τι θα κάνω τότε. Έχεις δικό σου στρώμα;» Η Πατρίσια κατένευσε. «Έχω ένα άδειο δωμάτιο − το δωμάτιο υπηρεσίας δίπλα στην κουζίνα. Βάλ’ το εκεί. Τα άλλα έπιπλα στο διαμέρισμα;» «Το κρεβάτι είναι του Γιόακιμ, και η Γιόσι αγόρασε το τραπέζι από αγγελία. «Δουλεύεις απόψε;» Η κοπέλα κατένευσε και πάλι. «Κάθε μέρα δουλεύεις;» «Σχεδόν» είπε χαμηλόφωνα. «Καλά, αυτό είναι δικό σου θέμα. Φρόντισε όμως να μην κάνεις το σπίτι άνω κάτω, γιατί θα τσατιστώ». Η Πατρίσια την κοιτούσε με ορθάνοιχτα μάτια. «Γιατί να με εμπιστευτείς; Ούτε που με ξέρεις». Η Άνικα σχημάτισε ένα πικρό χαμόγελο. «Δεν έχω τίποτε αξίας στο σπίτι για να το κλέψεις» είπε. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο Πέτερσον στην Γερβελσγκάταν. Η Άνικα κατάλαβε ότι ήταν αυτός, γιατί η

256

LIZA MARKLUND

μηχανή του αυτοκινήτου έσβησε στην είσοδο. «Πάρε το λεωφορείο 62 από τη Ρολαμπσβέγκεν· κατεβαίνει την Χαντβερκαργκάταν». Η Πατρίσια χαμογέλασε με ανακούφιση. «Το ξέρω». Η Άνικα σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει προς το αυτοκίνητο του φωτογράφου. «Θα έχουμε καταιγίδα απόψε» της είπε ο Πέτερσον απ’ το παράθυρο. Η Πατρίσια τη χαιρέτησε και έφυγε με ανάλαφρο βάδισμα. Η Άνικα χαμογέλασε βεβιασμένα στον φωτογράφο. Τώρα την είχε δει και μετεωρολόγος, ε; «Ας αφήσουμε το αυτοκίνητο κάπου αλλού, όχι δίπλα στο πάρκο» του είπε, ενώ καθόταν στη θέση του συνοδηγού. «Γιατί;» «Δεν είμαι σίγουρη ότι θα χαρούν πολύ αν μας δουν εκεί» είπε η Άνικα. Έμειναν σιωπηλοί σε όλη τη διαδρομή μέχρι το νεκροταφείο. Η μηχανή του αυτοκινήτου έσβησε μόνο δύο φορές. Τελικά πάρκαραν στο γκαράζ ενός σουπερμάρκετ, επί της Φλεμινγκάταν. Η Άνικα ανηφόρισε αργά την Κρουνουμπεργσγκάταν πηγαίνοντας προς το πάρκο. Είχαν φτάσει εγκαίρως· λογικά, τα πούλμαν είχαν ξεκινήσει πριν από λίγο από το Τέμπι. Κάθισε στην είσοδο ενός σπιτιού που έβλεπε στο νεκροταφείο, ενώ ο φωτογράφος βημάτιζε πάνω κάτω στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Όταν έρθει ο χειμώνας θα αναπολώ αυτές τις καλοκαιρινές μέρες, σκέφτηκε η Άνικα. Όταν ο άνεμος θα λυσσομανάει και το χιόνι θα πέφτει και θα πρέπει να ξύνω τον πάγο απ’ το παρμπρίζ κάθε πρωί, θα εύχομαι να ήμουν ξανά εδώ. Κι όταν θα πηγαίνω με το αυτοκίνητο στο Κατρίνεχολμ για να καλύψω άλλη μια συνάντηση του συμβουλίου και να μιλήσω με θυμωμένες γριές για το κλείσιμο του ταχυδρομείου σε κάποιο ξεχασμένο κωλοχώρι, θα τα αναπολώ όλα αυτά. Εδώ και τώρα. Χάος και έγκλημα. Ζέστη και αίμα. Σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε τον ουρανό. Ήταν πιο

STUDIO SEX

257

γαλάζιος κι απ’ το γαλάζιο. Καθώς έσβηνε πίσω από το πάρκο, έπαιρνε σταδιακά το χρώμα του χάλυβα − έντονο και ψυχρό. Ίσως ο Πέτερσον να έχει δίκιο, σκέφτηκε. Ίσως να έρχεται καταιγίδα.

258

LIZA MARKLUND

38

Τ

ο πρώτο πούλμαν έστριψε στην Κρουνουμπεργσγκάταν στις δύο και είκοσι. Η Άνικα παρέμεινε στη θέση της παρακολουθώντας τον φωτογράφο να βγάζει έναν τηλεφακό και να τραβάει φωτογραφίες τους νέους καθώς κατέβαιναν από το πούλμαν. Τα άλλα δύο πούλμαν εμφανίστηκαν δυο λεπτά αργότερα. Η Άνικα σηκώθηκε και τίναξε τη σκόνη από τη φούστα της. Προσπάθησε να καταπιεί· το στόμα της είχε στεγνώσει. Γαμώτο, πάλι είχε ξεχάσει να φέρει κάτι μαζί της να πίνει. Περπάτησε αργά προς το πλήθος ψάχνοντας τον Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι, τη Λίσμπετ ή τη Σαρλότα. Δεν κατάφερε να βρει κανέναν απ’ αυτούς. Οι νεαροί έκαναν φασαρία και διάφορα καπρίτσια. Αρκετοί φώναζαν δυνατά, ενώ κάποιοι άλλοι φαίνονταν αρκετά επιθετικοί. Η Άνικα σταμάτησε στη Σανκτ Γερανσγκάταν. Κάτι δεν της πήγαινε καλά. Παρ’ όλη την απόσταση, έβλεπε ότι κάποιοι απ’ αυτούς φαίνονταν πολύ κουρασμένοι. Η όψη τους ήταν γκρίζα από τη συναισθηματική εξάντληση και την έλλειψη ύπνου. Διέσχισε τον δρόμο πηγαίνοντας προς τον Πέτερσον. «Ξέρεις κάτι;» είπε. «Νομίζω ότι είναι καλύτερα να σηκωθούμε να φύγουμε». Ο φωτογράφος κατέβασε τη φωτογραφική μηχανή του και την κοίταξε έκπληκτος. «Γιατί να κάνουμε κάτι τέτοιο;» Η Άνικα έγνεψε προς τα πούλμαν. «Κοίτα τους. Είναι όλοι

STUDIO SEX

259

τους μες στην υστερία. Ένας Θεός ξέρει αν είναι υγιές να ενθαρρύνουμε αυτή την ψύχωση, όπως κάνουν στο Τέμπι. Αυτά τα παιδιά μάλλον έχουν να πάνε στο σπίτι τους ή να φάνε κανονικά απ’ την Τετάρτη». «Ναι, αλλά αυτοί μας κάλεσαν». Η Άνικα κατένευσε. «Πράγματι. Επειδή προφανώς το θεωρούν σημαντικό. Αλλά πρέπει κι εμείς να πάρουμε ένα μέρος της ευθύνης και να σκεφτούμε αν είναι σωστό, σε περίπτωση που αυτά τα παιδιά δεν μπορούν να το καταλάβουν από μόνα τους». Ο φωτογράφος έχασε την υπομονή του. «Τι λες, ρε γαμώτο!» είπε. «Εγώ θέλω μόνιμη σύμβαση! Δεν πρόκειται να εγκαταλείψω μια δουλειά μόνο και μόνο επειδή εσύ ανέπτυξες ξαφνικά συνείδηση». Οι νεαροί είχαν δημιουργήσει μια λαοθάλασσα. Απλώνονταν γύρω από το νεκροταφείο σαν νερό γύρω από νησί. Η Άνικα εξακολουθούσε να έχει τις επιφυλάξεις της. Εκείνη τη στιγμή είδε το αυτοκίνητο της άλλης εφημερίδας να σταματάει και να παρκάρει στη Σανκτ Γερανσγκάταν και τον Άρνε Πόλσον να βγαίνει έξω. Ο κύβος ερρίφθη. «Καλώς, πάμε τότε» είπε στον Πέτερσον. Προχώρησε προς τα περίτεχνα κάγκελα του νεκροταφείου κι ο φωτογράφος την ακολούθησε. Το στόμα της ήταν θεόστεγνο. Ξεροκατάπιε κι ένιωσε τον σφυγμό της ν’ ανεβαίνει. Μ όλις έφτασε δυο μέτρα από τους νεαρούς, αυτοί άρχισαν να τσιρίζουν. «Να τοι. Ήρθανε! Όρνια, όρνια!» Η Άνικα σταμάτησε επιτόπου. Ο Πέτερσον άρχισε να τραβάει φωτογραφίες. Η προσοχή του πλήθους είχε στραφεί τώρα στους δύο δημοσιογράφους. «Είναι εδώ η Λίσμπετ;» ρώτησε η Άνικα, αλλά δεν μπορούσε να ακουστεί μέσα σ’ όλη τη βοή. «Άντε γαμήσου, απόβρασμα!» φώναξε ένα αγόρι που δεν μπορεί να ήταν πάνω από δεκατριών ή δεκατεσσάρων χρονών. Το αγόρι άρχισε να προχωράει επιθετικά προς την Άνικα, κι

260

LIZA MARKLUND

εκείνη οπισθοχώρησε ενστικτωδώς. Το πρόσωπο του αγοριού ήταν πρησμένο από το κλάμα και την εξάντληση, και όλο του το κορμί έτρεμε από την οργή και την αδρεναλίνη. Η Άνικα τον κοίταξε άφωνη. «Δεν θέλουμε να σας ενοχλήσουμε» του είπε. «Δεν προσπαθούμε να παρέμβουμε...» Μ ια γεροδεμένη κοπέλα έκανε ένα βήμα μπροστά κι έσπρωξε την Άνικα από τον ώμο. «Ύαινες του κερατά!» τσίριξε ψεκάζοντας τον αέρα με σάλια. Η Άνικα οπισθοχώρησε παραπατώντας, αδυνατώντας να καταλάβει τι συνέβαινε. Προσπάθησε να αφοπλίσει το μένος της κοπέλας παραμένοντας ψύχραιμη και λογική. «Σας παρακαλώ...» είπε «δεν μπορούμε να μιλήσουμε σαν...» «Ύαινα!» ούρλιαξε η κοπέλα. «Απόβρασμα! Απόβρασμα!» Ο κλοιός των νεαρών άρχισε να σφίγγει γύρω της και η Άνικα ξαφνικά φοβήθηκε. Κάποιος τη σκούντησε στην πλάτη κι εκείνη τρέκλισε πέφτοντας πάνω στη γεροδεμένη κοπέλα. «Τι κάνεις, ρε μουνί;» ούρλιαξε η κοπέλα. «Πας να μου την πέσεις;» Η Άνικα προσπάθησε να δει πού βρισκόταν ο Πέτερσον. Πού διάολο είχε πάει; «Πέτερσον;» φώναξε. «Πέτερσον, πού διάολο είσαι;» Άκουσε τη φωνή του από την είσοδο του πάρκινγκ. «Μ πένγτζον» φώναξε πανικόβλητος. «Προσπαθούν να μου σκίσουν τα ρούχα!» Ξαφνικά μια φωνή, απειλητική και υστερική, ακούστηκε πάνω απ’ όλες τις άλλες. «Πού ’ν ’τοι; Πού ’ν ’τοι;» Η κοπέλα που είχε γραπώσει την τσάντα της Άνικα την άφησε αμέσως και γύρισε προς την πηγή της φωνής. Η Άνικα είδε ένα φύλλο του Απογευματινού Τύπου να κατευθύνεται προς το μέρος της, υψωμένο πάνω από τα κεφάλια του κόσμου. Το πλήθος άνοιξε και είδε αρκετούς ακόμα νέους να βγάζουν φύλλα της εφημερίδας. Όταν άνοιξε ο δρόμος, είδε τη Σαρλότα, τη συμμαθήτρια της Γιοσεφίν, να κατευθύνεται προς το μέρος της. Μ όλις την

STUDIO SEX

261

αντίκρισε, η Άνικα έκανε άλλο ένα βήμα πίσω. Η κοπέλα βρισκόταν μια ιδέα πριν από την ολική κατάρρευση. Τα μάτια της ήταν κόκκινα, οι κόρες της διασταλμένες και μαύρες, το στόμα της γεμάτο σάλια και οι κινήσεις της νευρικές και ασυντόνιστες. Τα μαλλιά της ήταν βρόμικα και απεριποίητα και αγκομαχούσε για να πάρει ανάσα. «Όρνιο!» τσίριξε τρέχοντας προς την Άνικα. «Σκύλα!» Η Σαρλότα χτύπησε με την εφημερίδα το κεφάλι της Άνικα όσο πιο δυνατά μπορούσε. Η Άνικα σήκωσε ενστικτωδώς τα χέρια της προς το κεφάλι της, καθώς τα χτυπήματα άρχισαν να πέφτουν βροχή. Άλλοι νέοι στόχευαν τα χέρια της και την πλάτη της, ενώ οι φωνές γύρω της υψώθηκαν δημιουργώντας ένα συλλογικό αλύχτισμα. Η Άνικα ένιωσε να χάνει κάθε λογική σκέψη. Γύρισε και, παραμερίζοντας με μια σπρωξιά έναν έφηβο, έτρεξε για να σωθεί. Πάρε με αποδώ, Θεέ μου, πάρε με αποδώ! Άκουγε τα βήματά της να χτυπούν στο οδόστρωμα. Η βλάστηση στα δεξιά της έμενε γρήγορα πίσω της, το έδαφος ταλαντευόταν, τα κτίρια αναπηδούσαν και τραμπαλίζονταν ασυντόνιστα. Είχε την αίσθηση ότι ο Πέτερσον βρισκόταν κάπου πίσω της, κυνηγημένος κι αυτός από το πλήθος. Έπειτα από το δυνατό φως του ήλιου στο πάρκο, τα μάτια της αντίκρισαν πίσσα σκοτάδι στην είσοδο του γκαράζ. Ωστόσο, προχώρησε παραπατώντας. «Πέτερσον;» φώναξε. «Εδώ είσαι;» Είχε φτάσει στο αυτοκίνητο και καθώς τα μάτια της είχαν αρχίσει να συνηθίζουν τη σκοτεινιά, είδε τον φωτογράφο να κατεβαίνει τρέχοντας τη ράμπα. Αναμαλλιασμένος, κρατούσε τις φωτογραφικές του μηχανές στο ένα χέρι, ενώ το δημοσιογραφικό του γιλέκο με τις πολλές τσέπες κρεμόταν απ’ τον έναν του ώμο. «Πήγαν να μου βγάλουν τα ρούχα» είπε με τρεμάμενη φωνή. «Τραβούσαν τα μαλλιά μου! Ήταν μεγάλη χαζομάρα να εμφανιστούμε έτσι μπροστά τους». «Βγάλε τον σκασμό επιτέλους!» ούρλιαξε η Άνικα. «Μ πες στο γαμημένο το αυτοκίνητο και πάμε να φύγουμε αποδώ!»

262

LIZA MARKLUND

Ο Πέτερσον άνοιξε την πόρτα του οδηγού, μπήκε μέσα και ξεκλείδωσε την πόρτα του συνοδηγού. Η Άνικα χώθηκε στο αυτοκίνητο. Θα πρέπει να είχε εκατό βαθμούς Κελσίου εκεί μέσα. Κατέβασε το παράθυρο. Παραδόξως, το αυτοκίνητο πήρε μπρος με τη μία, κι ο Πέτερσον ανέβηκε με φόρα τη ράμπα κάνοντας τα λάστιχα να στριγκλίσουν. Όταν βγήκαν στον δρόμο, το φως τούς τύφλωσε, κι η Άνικα έκλεισε τα μάτια της για δύο δευτερόλεπτα. «Να ’τοι!» ακούστηκε μια κραυγή από το ανοιχτό παράθυρο. Η Άνικα γύρισε και είδε τον όχλο να τρέχει καταπάνω τους σαν τείχος. «Πάτα γκάζι, ρε γαμώτο!» φώναξε στον Πέτερσον κι ανέβασε το παράθυρο. «Είναι μονόδρομος!» της φώναξε ο φωτογράφος. «Πρέπει αναγκαστικά να περάσω από το νεκροταφείο». «Ούτε να το σκέφτεσαι!» τσίριξε η Άνικα. «Φύγε!» Ο Πέτερσον είχε μόλις βγει στην Κρουνουμπεργσγκάταν όταν έσβησε η μηχανή. Η Άνικα κλείδωσε την πόρτα της κι έκρυψε με τα χέρια της τα μάτια της. Ο Πέτερσον γύριζε το κλειδί ξανά και ξανά στη μίζα. Ο εκκινητήρας έκανε κλικ, αλλά δεν γινόταν τίποτα. Ο όχλος τούς περικύκλωσε και κάποιος προσπάθησε ν’ ανέβει στο καπό του αυτοκινήτου. Οι έφηβοι χτυπούσαν με τις γροθιές τους το αυτοκίνητο, ενώ οι κραυγές τους άλλαξαν χαρακτήρα κι έγιναν ένα ρυθμικό τραγούδι: «Κάψτε τους! Κάψτε τους!» Η Άνικα είδε ένα φύλλο του Απογευματινού Τύπου να έρχεται προς το μέρος της, και το άρθρο της για τις αντιδράσεις στο Τέμπι κόλλησε πάνω στο παράθυρο. Η φωτογραφία των κοριτσιών με τα ποιήματά τους άφησε λεκέδες από μελάνι πάνω στο τζάμι. «Κάψτε τους! Κάψτε τους!» Η τσαλακωμένη εφημερίδα μεταφέρθηκε έπειτα πάνω στο καπό και κάποιος της έβαλε φωτιά. Η Άνικα άρχισε να τσιρίζει απ’ την τρομάρα της. «Κάν’ το να ξεκινήσει το γαμημένο! Φύγε, φύγε!» Κι άλλες εφημερίδες άρχισαν να καίγονται, κι άλλες

STUDIO SEX

263

φωτογραφίες των κοριτσιών με τα ποιήματά τους να παίρνουν φωτιά ολόγυρά τους. Το αυτοκίνητο είχε αρχίσει να παλαντζάρει, σάμπως το πλήθος να προσπαθούσε να το αναποδογυρίσει. Ο ήχος των χτυπημάτων γινόταν όλο και πιο δυνατός. Ο Πέτερσον έβγαλε μια κραυγή και το αυτοκίνητο ξαφνικά ζωντάνεψε και τινάχτηκε προς τα εμπρός. Ο φωτογράφος πάτησε τον συμπλέκτη και άρχισε να μαρσάρει. Κόλλησε το χέρι του στην κόρνα και το αυτοκίνητο προχωρούσε αργά ανάμεσα στο πλήθος, ενώ το άτομο που είχε ανέβει στην οροφή πήδηξε κάτω. Η Άνικα χαμήλωσε το κεφάλι της, έκλεισε τα μάτια της και κάλυψε τ’ αυτιά της με τα χέρια της. Δεν σήκωσε το κεφάλι της παρά μόνο αφού το αυτοκίνητο έστριψε στη Φλεμινγκάταν. Ο Πέτερσον έτρεμε και προσπαθούσε να μην κλάψει. Μ ετά βίας μπορούσε να οδηγήσει. Κατευθύνονταν προς το κέντρο της πόλης και σταμάτησαν σ’ ένα βενζινάδικο κοντά στο κτίριο της ασφαλιστικής εταιρείας Trygg Hansa. «Δεν έπρεπε να πάμε κοντά τους» είπε με αναφιλητά. «Σταμάτα να κλαις» είπε η Άνικα. «Ό,τι έγινε έγινε». Τα χέρια της έτρεμαν. Ένιωθε ταραγμένη, είχε σχεδόν παραλύσει από τον φόβο. Ο φωτογράφος ήταν συνομήλικός της, όμως για κάποιο λόγο εκείνη ένιωθε ότι ήταν δική της ευθύνη να βάλει τα πράγματα σε τάξη. «Έι, έλα» είπε σε πιο φιλικό τόνο. «Καλά είμαστε, έτσι δεν είναι;» Ψαχούλεψε την τσάντα της και βρήκε ένα κλειστό πακέτο χαρτομάντιλα. «Φύσα τη μύτη σου...» του είπε «και μετά θα σε κεράσω καφέ». Ο Πέτερσον έκανε αυτό που του είπε, ευγνωμονώντας την Άνικα που είχε αναλάβει τα ηνία. Μ πήκαν στο μαγαζάκι του βενζινάδικου, όπου βρήκαν καφέ καθώς και μερικά αμυγδαλωτά και σοκολατένια γλυκά. «Θεέ μου, ήταν φριχτό» είπε χαμηλόφωνα ο Πέτερσον δαγκώνοντας ένα αμυγδαλωτό. «Είναι το χειρότερο πράγμα που έχω κάνει ποτέ μου».

264

LIZA MARKLUND

Ένα πικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της Άνικα. «Τότε είσαι πολύ τυχερός» του είπε. Ήπιαν τον καφέ τους και έφαγαν τα γλυκά τους σιωπηλοί. «Πρέπει να το φτιάξεις αυτό το αυτοκίνητο» είπε η Άνικα. Ο Πέτερσον γρύλισε. «Εμένα μου λες!» Ήπιαν κι άλλο καφέ. «Και τώρα τι κάνουμε;» τη ρώτησε. «Τίποτα» είπε η Άνικα. «Κι ελπίζω να κάνουν το ίδιο και όλοι οι άλλοι». «Όπως;» ρώτησε ο Πέτερσον έκπληκτος. «Δεν θες να ξέρεις» είπε η Άνικα. Έκαναν κύκλο για να φτάσουν στην εφημερίδα, περνώντας από το Γκάμλα Σταν και το Σεντερμάλμ. Δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναπεράσουν από το Πάρκο Κρουνουμπέργ.

STUDIO SEX

265

39

Ε

ίχε πάει σχεδόν τεσσερισήμισι όταν έφτασαν στην αίθουσα σύνταξης. «Λοιπόν, πώς τα πήγατε;» ρώτησε ο Ίνγκβαρ Γιούανσον, ο διευθυντής ειδήσεων. «Σκατά» είπε η Άνικα. «Μ ας επιτέθηκαν και προσπάθησαν να βάλουν φωτιά στο αυτοκίνητο με φλεγόμενες εφημερίδες». Ο Ίνγκβαρ Γιούανσον τους κοίταξε με δυσπιστία. «Ναι, καλά!» «Μ α τον Θεό» είπε η Άνικα. «Ήταν πολύ άσχημα τα πράγματα». Ξαφνικά η Άνικα ένιωσε την ανάγκη να καθίσει, κι έτσι βούλιαξε πάνω στο γραφείο σύνταξης. «Οπότε δεν καταφέρατε να μιλήσετε σε κανέναν; Ούτε φωτογραφίες πήρατε;» ρώτησε ο διευθυντής ειδήσεων απογοητευμένος. Η Άνικα τον κοίταξε, νιώθοντας σαν να υπήρχε ένα παχύ κομμάτι αλεξίσφαιρου γυαλιού ανάμεσά τους. «Ακριβώς» είπε. «Έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχε θέμα. Αυτοί προσπαθούσαν απλώς να ξεδώσουν συμμετέχοντας σ’ ένα είδος μαζικής ψύχωσης. Τυχεροί ήμασταν· λίγο έλειψε να αναποδογυρίσουν το αυτοκίνητο και να του βάλουν φωτιά». Ο Ίνγκβαρ Γιούανσον την κοίταξε με γουρλωμένα μάτια, έπειτα γύρισε απ’ την άλλη και σήκωσε το τηλέφωνο. Η Άνικα πήγε στο γραφείο της Μ πίριτ. Ξαφνικά

266

LIZA MARKLUND

συνειδητοποίησε ότι τα πόδια της έτρεμαν κι ότι ήταν έτοιμη να ξεσπάσει σε κλάματα. Θεέ μου, θα καταντήσω μυξιάρικο μωρό έτσι όπως πάω, σκέφτηκε. Κάθισε και διάβασε ρεπορτάζ από τα πρακτορεία ειδήσεων, καθώς και κάποια αλλόκοτα κλαδικά περιοδικά, ώσπου, στις έξι και τρία λεπτά, ακούστηκε το μουσικό θέμα του Στούντιο Έξι.

Αργότερα θα θυμόταν εκείνη την ώρα σαν έναν σουρεαλιστικό εφιάλτη που θα συνέχιζε να στοιχειώνει τα όνειρά της για τα επόμενα δέκα χρόνια. Θα θυμόταν πώς ένιωσε όταν ακούστηκε η ηλεκτρική κιθάρα, πόσο χαλαρή και απροετοίμαστη ήταν, με πόση αφέλεια στάθηκε περιμένοντας να την εκτελέσουν. «Οι απογευματινές εφημερίδες άγγιξαν σήμερα νέο ναδίρ στην αδιάκοπη προσπάθειά τους να προκαλέσουν αίσθηση» βροντοφώναξε ο παρουσιαστής. «Εκθέτουν τεθλιμμένους νεαρούς στις σελίδες τους, διαδίδουν ψευδείς φήμες για συγγενείς θυμάτων και ακολουθούν τις προσταγές της αστυνομίας προκειμένου να εξαπατήσουν το κοινό. Θα συζητήσουμε και θα αναλύσουμε το θέμα στη σημερινή εκπομπή του Στούντιο Έξι». Η Άνικα άκουσε τα λόγια αυτά χωρίς να συνειδητοποιεί τη σημασία τους. Κάτι ψυχανεμιζόταν, αλλά δεν ήθελε να το πιστέψει. Όταν έσβησε η ηλεκτρική κιθάρα ακούστηκε πάλι η φωνή του παρουσιαστή: «Είναι Πέμπτη 2 Αυγούστου. Καλώς ήρθατε στο Στούντιο Έξι, που μεταδίδεται από το Ραδιοφωνικό Μ έγαρο της Στοκχόλμης» απήγγειλε. «Απόψε θα δούμε πώς κάλυψε ο Απογευματινός Τύπος τον φόνο της στριπτιζέζ Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι. Μ αζί μας στο στούντιο έχουμε δύο ανθρώπους που γνώριζαν καλά τη Γιοσεφίν: την καλύτερή της φίλη, τη Σαρλότα, και τον διευθυντή του παλιού της σχολείου, τον Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι. Έχουμε μιλήσει επίσης με τον φίλο της, τον Γιόακιμ...» Η Άνικα ένιωσε να παρασύρεται σε μια δίνη που συγκλόνιζε

STUDIO SEX

267

όλες τις αισθήσεις της. Στο μυαλό της άρχισε να σχηματίζεται μια υποψία γι’ αυτό που θα ακολουθούσε. Άπλωσε το χέρι της για να κλείσει το ραδιόφωνο, αλλά τελικά δεν το έκανε. Καλύτερα ν’ ακούσω τώρα τι έχουν να πούνε παρά ν’ αναρωτιέμαι αργότερα τι είπαν, σκέφτηκε. Θα μετάνιωνε πολλές φορές για τη συγκεκριμένη απόφαση. Αυτό που άκουσε χαράχτηκε στη μνήμη της σαν επίμονο μάντρα. «Ας αρχίσουμε μ’ εσένα, Σαρλότα... Μ πορείς να μας πεις πώς σου φέρθηκαν στον Απογευματινό Τύπο;» Η Σαρλότα άρχισε να κλαίει γοερά στο στούντιο. Ο παρουσιαστής σκέφτηκε προφανώς ότι αυτό θα προκαλούσε μεγάλη αίσθηση, αφού την άφησε να συνεχίσει για τριάντα δευτερόλεπτα πριν τη ρωτήσει αν μπορούσε να σταματήσει. Πράγμα το οποίο εκείνη έκανε στη στιγμή. «Να σας πω» είπε η Σαρλότα ρουφώντας τη μύτη της. «Έλαβα ένα τηλεφώνημα στο σπίτι απ’ αυτή τη δημοσιογράφο, την Άνικα Μ πένγτζον. Ήθελε να εκμεταλλευτεί τη θλίψη μου». «Μ ε ποιον τρόπο;» ρώτησε ο παρουσιαστής με φωνή που έσταζε ευαισθησία και κατανόηση. «Μ όλις είχε πεθάνει η καλύτερή μου φίλη, κι αυτή μου τηλεφώνησε νυχτιάτικα να με ρωτήσει πώς νιώθω». «Τρομερό!» αναφώνησε ο παρουσιαστής. Η Σαρλότα ρούφηξε πάλι τη μύτη της. «Ναι, ήταν από τα χειρότερα πράγματα που μου έχουν συμβεί. Πώς να συνεχίσεις έπειτα από κάτι τέτοιο;» «Το ίδιο συνέβη και μ’ εσάς, κύριε Μ άρτιν Μ πέρι-Λάρσον;» «Λάρσον-Μ πέρι» τον διόρθωσε ο διευθυντής. «Ναι, πάνω κάτω. Δεν ήμουν, φυσικά, κοντινός φίλος της κοπέλας, για προφανείς λόγους, αλλά είμαι πολύ κοντά στην οικογένεια. Ο αδερφός της ήταν πολύ ταλαντούχος μαθητής· αποφοίτησε την άνοιξη και το φθινόπωρο θα πάει σ’ ένα κολέγιο στις ΗΠΑ. Στο λύκειο Τίμπλε νιώθουμε μεγάλη περηφάνια όταν οι μαθητές μας συνεχίζουν τις σπουδές τους σε διεθνή ιδρύματα». «Και πώς νιώσατε όταν σας έκαναν αυτές τις τρομερές ερωτήσεις μέσα στη νύχτα;»

268

LIZA MARKLUND

«Όπως είναι φυσικό, σοκαρίστηκα. Κατ’ αρχάς, νόμιζα ότι κάτι είχε συμβεί στη σύζυγό μου· της αρέσει η ιστιοπλοΐα, βλέπετε...» «Πώς αντιδράσατε;» «Είναι λίγο θολά στη μνήμη μου...» «Ήταν η ίδια δημοσιογράφος που ενόχλησε και τη Σαρλότα − αυτή η καλοκαιρινή συμβασιούχος της εφημερίδας, η Άνικα Μ πένγτζον;» «Ναι, αυτή ήταν». Ακούστηκε το θρόισμα μιας εφημερίδας. «Ας δούμε τι έγραψε η Άνικα Μ πένγτζον. Ακούστε αυτό, για παράδειγμα». Ο άντρας άρχισε να διαβάζει με ελαφρώς σαρκαστικό τόνο αποσπάσματα από τα άρθρα της Άνικα για τη Γιοσεφίν, τα όνειρα και τις ελπίδες της για το μέλλον, τις δηλώσεις της Σαρλότα και τέλος για την ομαδική θρηνωδία στο Τέμπι. «Τι έχετε να πείτε γι’ αυτό;» κατέληξε μ’ έναν ζοφερό τόνο. «Είναι τρομερό να μη μας αφήνουν μόνους με τη θλίψη μας» τσίριξε η Σαρλότα. «Γιατί τα μέσα δεν σέβονται ποτέ την προσωπική ζωή των ανθρώπων όταν αντιμετωπίζουν κάποια κρίση; Ακόμα και σήμερα εμφανίστηκε με το έτσι θέλω στη διαδήλωση που πραγματοποιήσαμε ενάντια στην άσκοπη βία!» Ο Μ άρτιν Λάρσον-Μ πέρι καθάρισε τον λαιμό του. «Κοιτάξτε...» είπε. «Πρέπει να δείξουμε κατανόηση και στα μέσα. Ήταν πολύ ωραίο αυτό που είχαμε στήσει στο Τέμπι για ν’ αντιμετωπίσουμε την κρίση, και φυσικά θέλαμε να δώσουμε το παράδειγμα σε...» Ο παρουσιαστής τον διέκοψε. «Όμως ο Απογευματινός Τύπος και η Άνικα Μ πένγτζον δεν σταμάτησαν εκεί. Η εφημερίδα επιχειρεί ενεργά να συγκαλύψει την αλήθεια για τον πιθανό ύποπτο υπουργό Κρίστερ Λούντγκρεν. Μ ε την ιδιότητά της ως φερέφωνου του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος η Άνικα Μ πένγτζον προσπάθησε να επιρρίψει την ευθύνη για τον φόνο της Γιοσεφίν στο άτομο που ήταν πιο στενά συνδεδεμένο μαζί της από οποιονδήποτε άλλο, τον φίλο της τον Γιόακιμ. Ο ρεπόρτερ της εκπομπής μας τον συνάντησε».

STUDIO SEX

269

Ακούστηκε μια ηχογράφηση. Η Άνικα ήταν καθηλωμένη στην καρέκλα της. Την είχε λούσει κρύος ιδρώτας, της φαινόταν πως ζούσε κάτι τελείως σουρεαλιστικό. Η αίθουσα σύνταξης ήταν γεμάτη κόσμο, αλλά κανείς δεν της έδινε σημασία. Δεν υπήρχε γι’ αυτούς. Ήταν ήδη νεκρή. «Την αγαπούσα τη Γιοσεφίν· ήταν ό,τι πιο σημαντικό στη ζωή μου» είπε μια αντρική φωνή. Ακουγόταν νέος και ευάλωτος. «Πώς νιώσατε όταν ο Απογευματινός Τύπος σας φωτογράφισε ως τον δολοφόνο της Γιοσεφίν;» ρώτησε προσεχτικά ο δημοσιογράφος. Ο άντρας αναστέναξε. «Δεν μπορώ να το περιγράψω. Τι να πω; Να διαβάζεις ότι υποτίθεται πως εσύ... Όχι, δεν μπορείς να το χωνέψεις». Και ρούφηξε τη μύτη του, σαν να του το υπαγόρευε κάποιο σενάριο. «Σκεφτήκατε να μηνύσετε την εφημερίδα;» Κι άλλος αναστεναγμός. «Μ πα, όλοι ξέρουν πως δεν αξίζει τον κόπο. Μ εγάλες εταιρείες σαν κι αυτήν πληρώνουν όσα χρειαστεί για να συντρίψουν τους κοινούς ανθρώπους. Δεν θα έβρισκα ποτέ το δίκιο μου μ’ αυτή τη φυλλάδα. Εξάλλου κάτι τέτοιο θ’ ανακινούσε μέσα μου πολλές αναμνήσεις». Ο παρουσιαστής ακούστηκε και πάλι, αυτή τη φορά όμως είχε μαζί του στο στούντιο άλλον έναν δημοσιογράφο, ο οποίος είχε προσκληθεί προφανώς ως ειδικός σχολιαστής. «Αυτό, βέβαια, είναι μεγάλο πρόβλημα, δεν συμφωνείς;» είπε ο παρουσιαστής. «Ναι, πολύ σωστά» είπε ζωηρά ο σχολιαστής. «Ένας νέος άντρας παρουσιάζεται ως δολοφόνος από μια προσωρινή υπάλληλο που αποφάσισε να το παίξει ερευνήτρια δημοσιογράφος, και το ψέμα καθιερώνεται ως αλήθεια. Είναι πολύ δύσκολο να δικαιωθείς σε τέτοιες περιπτώσεις. Είναι πολύ δαπανηρό να πας στο δικαστήριο μια εφημερίδα, αλλά πρέπει να τονίσουμε σε όλους όσοι νιώθουν ότι έπεσαν θύματα εκμετάλλευσης ή λιβελογραφημάτων από τα μέσα ενημέρωσης ότι μπορούν να λάβουν νομική βοήθεια προκειμένου να καταδικαστούν οι δημοσιογράφοι που ξεπερνούν το όριο και διαδίδουν ψέματα».

270

LIZA MARKLUND

«Μ ήπως θα έπρεπε να εξετάσει αυτό το ενδεχόμενο ο Γιόακιμ;» «Ναι, θα μπορούσε. Μ ακάρι να το φτάσει και ως τα δικαστήρια. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δημιουργήσει αυτή η υπόθεση προηγούμενο». Κι άλλο θρόισμα χαρτιών από τον παρουσιαστή. «Μ α γιατί να κάνει κάτι τέτοιο μια νεαρή δημοσιογράφος;» «Κοίτα, μία εξήγηση θα ήταν πως είναι έτοιμη να κάνει οτιδήποτε για να κρατήσει τη θέση της σε μια από τις απογευματινές εφημερίδες. Ο απογευματινός τύπος ζει από τις πωλήσεις των φύλλων του, και όσο πιο ζουμεροί είναι οι τίτλοι και οι διαφημιστικές αφίσες τόσο πιο πολλά φύλλα θα πουλήσουν και άρα τόσο πιο πολλά λεφτά θα βγάλουν. Δυστυχώς οι δημοσιογράφοι που ξεπέφτουν σ’ αυτό το επίπεδο συνήθως βγάζουν πολύ καλό μισθό κάνοντας τη σιχαμερή δουλειά που κάνουν». «Οπότε, όσο πιο ζουμερός ο τίτλος τόσο πιο μεγάλος ο μισθός του δημοσιογράφου;» «Ναι, μπορείς να το πεις κι έτσι». «Πιστεύεις όμως ότι είναι τόσο απλό, ότι προσπαθούσε να διαφημίσει τις υπηρεσίες της σ’ αυτόν που είναι έτοιμος να δώσει τα περισσότερα;» «Όχι, φοβάμαι πως μπορεί να υπάρχουν και πιο ύποπτα κίνητρα σ’ αυτή την υπόθεση». «Όπως;» Ο σχολιαστής καθάρισε τον λαιμό του. «Το θέμα έχει ως εξής» είπε. «Υπάρχουν δέκα χιλιάδες λομπίστες στη Στοκχόλμη. Αυτοί οι λομπίστες επιδιώκουν ένα πράγμα: να πείσουν τα μέσα και όσους κατέχουν θέσεις εξουσίας να κάνουν αυτό που θέλουν οι εργοδότες τους. Όταν οι λομπίστες επηρεάζουν τα μέσα λέμε ότι “στήνουν” θέματα. Αυτοί οι άνθρωποι ξεγελούν ή δωροδοκούν κάποιο δημοσιογράφο στήνοντας ειδήσεις, και μετά ο δημοσιογράφος τρέχει και κάνει τη δουλειά τους». «Αυτό πιστεύεις ότι συνέβη και στη συγκεκριμένη περίπτωση;» «Ναι, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι αυτό ακριβώς συνέβη»

STUDIO SEX

271

είπε σοβαρά ο σχολιαστής. «Είναι προφανές σε όλους όσοι κατέχουν έστω και λίγη γνώση του κλάδου ότι τα άρθρα της Άνικα Μ πένγτζον για τον Κρίστερ Λούντγκρεν είναι προϊόντα παραπληροφόρησης». «Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος;» ρώτησε ο παρουσιαστής δήθεν εντυπωσιασμένος. «Θα ήθελα να σου παίξω μια ενδεικτική ηχογράφηση, μια σεκάνς που ηχογράφησα έξω από το Ρούσενμποντ σήμερα το πρωί» είπε με θριαμβευτικό ύφος ο σχολιαστής. Τα ραδιοκύματα γέμισαν με τη φωνή του πρωθυπουργού. «Φυσικά και κατανοώ τι περνάει ο Κρίστερ τούτη την περίοδο. Αυτού του είδους το κυνήγι μαγισσών που εξαπολύουν τα Μ Μ Ε είναι πάντα μεγάλη δοκιμασία. Σας διαβεβαιώνω, όμως, ότι για την κυβέρνηση, και για το κόμμα, αυτοί οι υπερβολικοί ισχυρισμοί δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Θα πρέπει να είδατε το σημερινό φύλλο του Απογευματινού Τύπου, που εξηγεί γιατί έχει κληθεί να καταθέσει ο Κρίστερ. Τυχαίνει απλώς να έχει ένα διαμέρισμα κοντά στο Πάρκο Κρουνουμπέργ. Ακόμα και οι υπουργοί πρέπει κάπου να κοιμούνται!» Έπειτα ξαναγύρισαν στο στούντιο. «Ναι, το ακούσαμε με τα ίδια μας τ’ αυτιά» είπε ο σχολιαστής. «Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε ευθέως στην εφημερίδα με τη σαφή ελπίδα τα υπόλοιπα μέσα ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμά της». «Πόση ευθύνη φέρει η κυβέρνηση εδώ;» «Κοίτα, φυσικά και μπορεί να επικριθεί που εκμεταλλεύτηκε μια τόσο νέα και άπειρη δημοσιογράφο. Οι δημοσιογράφοι που εργάζονται ως προσωρινοί υπάλληλοι είναι, δυστυχώς, πιο εύκολο να χειραγωγηθούν απ’ ό,τι οι πιο έμπειρες πένες». Ακούστηκε και πάλι η φωνή του παρουσιαστή: «Φυσικά ζητήσαμε από τον διευθυντή σύνταξης του Απογευματινού Τύπου να συμμετάσχει σ’ αυτή τη συζήτηση, αλλά μας απάντησαν ότι δεν ήταν διαθέσιμος...» Η Άνικα σηκώθηκε για να πάει στην τουαλέτα, νιώθοντας το έδαφος να χάνεται κάτω απ’ τα πόδια της. Η αίσθηση αυτή έγινε τόσο έντονη όταν βγήκε στον διάδρομο, που αναγκάστηκε να

272

LIZA MARKLUND

στηριχτεί στον τοίχο. Καταρρέω, σκέφτηκε. Δεν πάνε καλά τα πράγματα. Δεν πρόκειται να τα καταφέρω. Θα ξεράσω επιτόπου. Τελικά έκανε εμετό στον νιπτήρα της τουαλέτας για τους ανάπηρους. Και όταν προσπάθησε μετά να τον ξεβγάλει, ανακάλυψε ότι είχε βουλώσει το σιφόνι. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και είδε με έκπληξη ότι ήταν απαράλλαχτη. Φαινόταν ίδια, ανέπνεε ακόμη, η καρδιά της χτυπούσε ακόμη. Δεν θα μπορέσω ποτέ να ξαναεμφανιστώ εκεί έξω, σκέφτηκε. Τέλειωσα, για πάντα. Δεν θα βρω ποτέ άλλη δουλειά. Δεν θα με θέλουν ούτε στον Ταχυδρόμο του Κατρίνεχολμ. Άρχισε να κλαίει. Διάολε, πού θα μείνω; Αν δεν μπορώ να πληρώσω το νοίκι, πού θα πάω; Σωριάστηκε στο πάτωμα κι άφησε τα δάκρυά της να στάξουν στη φούστα της. Στο Λίκεμπου, σκέφτηκε ξαφνικά, κι έπαψε να κλαίει. Θα πάω στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν θα με βρει κανείς εκεί. Η γιαγιά μετακομίζει στο διαμέρισμά της, στο Χελεφορσνές, κάθε Οκτώβρη, οπότε θα μπορούσα να μείνω εγώ εκεί. Φύσηξε τη μύτη της σε λίγο χαρτί τουαλέτας και σκούπισε τα δάκρυά της. Ναι, αυτό θα έκανε. Η γιαγιά της είχε πει ότι θα στεκόταν πάντα στο πλάι της, δεν θα την απογοήτευε. Ήταν γραμμένη στο σωματείο· θα έπαιρνε επίδομα ανεργίας για έναν χρόνο τουλάχιστον και μετά θα έβλεπε. Θα μπορούσε να φύγει στο εξωτερικό, πολλοί το έκαναν. Να μαζεύει πορτοκάλια στο Ισραήλ ή σταφύλια στη Γαλλία. Ή και στη Νέα Ζηλανδία... Σηκώθηκε όρθια. Μ ε τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα έβγαινε απ’ αυτή τη δύσκολη θέση. «Μ ην περιορίζεις τις επιλογές σου» είπε μεγαλόφωνα στον εαυτό της. Το είχε πάρει απόφαση. Δεν θα πατούσε ποτέ ξανά το πόδι της σε αίθουσα σύνταξης, και ιδίως σ’ αυτήν εδώ. Θα έπαιρνε την τσάντα της και το κουτί με τις σημειώσεις της και θα εγκατέλειπε τη δημοσιογραφία για πάντα. Ξεκλείδωσε την πόρτα

STUDIO SEX

273

της τουαλέτας με ανανεωμένη αποφασιστικότητα. Το έδαφος δεν είχε σταθεροποιηθεί ακόμη πλήρως κάτω απ’ τα πόδια της. Περπατούσε παραμένοντας κοντά στον τοίχο, για να είναι σίγουρη ότι δεν θα πέσει. Όταν επέστρεψε στο γραφείο της Μ πίριτ, μάζεψε γρήγορα τα πράγματά της και τα έβαλε στην τσάντα της. «Α, εδώ είσαι! Μ πορείς να έρθεις στο γραφείο μου λίγο;» Ήταν η φωνή του καινούργιου αρχισυντάκτη της εφημερίδας, του Άντερς Σίμαν. Η Άνικα γύρισε έκπληκτη. «Ποιος, εγώ;» ρώτησε. «Ναι, εσύ. Είμαι στο ενυδρείο με τις απαίσιες κουρτίνες. Έλα όποτε έχεις χρόνο». «Έχω τώρα χρόνο» του είπε. Καθώς έμπαινε στο γραφείο του αφεντικού της, ένιωθε πάνω της τις κλεφτές ματιές όλων όσοι βρίσκονταν στην αίθουσα σύνταξης. Δεν βαριέσαι, σκέφτηκε. Τουλάχιστον χειρότερα δεν γίνεται.

274

LIZA MARKLUND

40

Δ

εν ήταν ωραίο δωμάτιο. Οι ασουλούπωτες κουρτίνες ήταν πραγματικά απαίσιες, ενώ ο αέρας ήταν στάσιμος και μύριζε κλεισούρα. «Από πού έρχεται αυτή η μυρωδιά; Δεν έχεις αδειάσει το σταχτοδοχείο;» «Δεν καπνίζω. Ο καναπές είναι. Μ ην κάτσεις − θα μυρίσουν τα ρούχα σου». Η Άνικα στάθηκε όρθια καταμεσής του δωματίου, ενώ εκείνος κάθισε στην άκρη του γραφείου του. «Τηλεφώνησα στο Στούντιο Έξι» είπε. «Πρώτη φορά ακούω τέτοια προσωπική επίθεση, και μάλιστα χωρίς να μας δώσουν το δικαίωμα ν’ απαντήσουμε. Έχω στείλει ήδη με φαξ καταγγελία στο Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο. Μ πορεί ο διευθυντής σύνταξης να μην ήταν διαθέσιμος, εγώ όμως ήμουν εδώ όλη μέρα. Προσπάθησαν να επικοινωνήσουν μαζί σου;» Η Άνικα έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι. «Τον ξέρω αυτόν τον δήθεν ειδικό σχολιαστή. Δούλεψε για λίγο στο τηλεοπτικό μαγκαζίνο που έκανα, ώσπου φρόντισα να πάρει πόδι. »Είναι αδύνατον να δουλέψεις μαζί του. Συνωμοτούσε και κουτσομπόλευε πίσω από την πλάτη των άλλων, ώσπου η εκπομπή λίγο έλειψε να καταρρεύσει. Για καλή μας τύχη, δεν είχε προσληφθεί κατευθείαν από την εκπομπή, αλλά μας έστελνε τιμολόγια από τη δική του εταιρεία. Όταν το πήρα απόφαση,

STUDIO SEX

275

έφυγε την ίδια μέρα κιόλας». Η Άνικα είχε καρφώσει το βλέμμα της στο πάτωμα. «Και μιας και μιλάνε για στημένα θέματα...» είπε ο Άντερς Σίμαν βγάζοντας ένα φαξ από το χάος που είχε δημιουργηθεί ήδη πάνω στο γραφείο του. «Λάβαμε από ανώνυμη πηγή την πληροφορία ότι κάποιος από τους ηγέτες του δεξιού κόμματος έχει κληθεί επίσης να καταθέσει σχετικά με τον φόνο της Γιοσεφίν». Της έτεινε το φαξ κι η Άνικα το πήρε, μουδιασμένη ακόμη. «Από πού ήρθε;» ρώτησε. «Αυτό ακριβώς αναρωτήθηκα κι εγώ» είπε ο αρχισυντάκτης. «Βλέπεις το νούμερο του αποστολέα στην πάνω γωνία; Είναι το νούμερο της διαφημιστικής εταιρείας των σοσιαλδημοκρατών». «Θεέ μου, αυτό είναι κατάφωρο» είπε η Άνικα. «Ακριβώς». Σιωπή. Η Άνικα πήρε βαθιά ανάσα. «Δεν έχω γίνει στόχος καμιάς στημένης είδησης» είπε. Ο Άντερς Σίμαν την κοίταξε επίμονα, περιμένοντας να συνεχίσει. «Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν για το πώς καλύπτουμε αυτό το θέμα, παρά μόνο στην Μ πίριτ και στην Ανν Σνάπχανε». «Ούτε στους διευθυντές ειδήσεων;» Η Άνικα κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Όχι ιδιαίτερα τουλάχιστον» είπε χαμηλόφωνα. «Οπότε χειρίστηκες τη δημοσιογραφική μας κάλυψη εντελώς μόνη σου;» Αυτή τη φορά ακούστηκε κάπως δύσπιστος, και η Άνικα ένιωσε αμηχανία. «Ε... σχεδόν» είπε βουρκώνοντας. «Εγώ φέρω την αποκλειστική ευθύνη». «Όχι, όχι» είπε βιαστικά ο Άντερς Σίμαν. «Δεν εννοούσα αυτό. Θεωρώ ότι η κάλυψή μας ήταν μια χαρά, πραγματικά καλή. Το μόνο που μας ξέφυγε ήταν το γεγονός ότι η κοπέλα δούλευε σε σεξ κλαμπ. Εσύ όμως το ήξερες αυτό, έτσι δεν είναι;» Η Άνικα κατένευσε.

276

LIZA MARKLUND

«Έπρεπε να το είχαμε αναφέρει νωρίτερα. Όμως αυτό που έκαναν οι ανταγωνιστές μας και το Στούντιο Έξι –που ισχυρίστηκαν ότι η κοπέλα ήταν πόρνη– είναι πολύ χειρότερο. Παρεμπιπτόντως, πώς έμαθες για το διαμέρισμα του υπουργού;» Η Άνικα αναστέναξε. «Έπινα καφέ με μια από τις γειτόνισσές του». «Εξαιρετικό!» είπε ο Άντερς Σίμαν. «Και τι έγινε στ’ αλήθεια μ’ αυτούς τους εφήβους από το Τέμπι;» Τα μάτια της Άνικα πέταξαν σπίθες. «Αυτό κι αν είναι απ’ τ’ άγραφα! Εκείνοι μας ζήτησαν να πάμε, πρώτα στο Τέμπι κι έπειτα στη διαδήλωση που θα γινόταν σήμερα στο πάρκο». «Ναι, άκουσα ότι η κατάσταση βγήκε λίγο εκτός ελέγχου». Η Άνικα έριξε την τσάντα της στο πάτωμα και άνοιξε τα χέρια της. «Και υποτίθεται ότι βρίσκονται σε πένθος, ρε γαμώτο· οπότε ό,τι κι αν πουν, ό,τι κι αν κάνουν, δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθεί. Περνάνε δύσκολες ώρες, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορείς να τους πλησιάσεις. Οτιδήποτε είναι έστω και λίγο δυσάρεστο ή ανατρεπτικό σ’ αυτή τη γαμημένη χώρα δεν μπορεί να κατονομαστεί. Νομίζουμε ότι ο θάνατος και η βία και ο πόνος θα εξαφανιστούν άμα τα θάψουμε και δεν μιλήσουμε ποτέ ξανά γι’ αυτά. Αλλά αυτό είναι λάθος! Είναι τόσο λάθος! Χειρότερα τα κάνει τα πράγματα. Αυτά τα παιδιά σήμερα είχαν παρανοήσει! Προσπάθησαν να μας κάψουν!» «Καλά, τώρα υπερβάλλεις λίγο» είπε ευγενικά ο Άντερς Σίμαν. «Νομίζεις!» αναφώνησε η Άνικα. «Αυτοί οι μίζεροι κοινωνικοί λειτουργοί του κερατά έχουν μονοπωλήσει τον πόνο και το πένθος και την κατανόηση. Ομάδα αντιμετώπισης κρίσης και μαλακίες! Το μόνο που έκαναν ήταν να κουρδίσουν τόσο αυτά τα παιδιά, ώστε να χάσουν σχεδόν τα λογικά τους. Τα περισσότερα απ’ αυτά ούτε καν είχαν μιλήσει ποτέ στη Γιοσεφίν, πάω στοίχημα! Τι διάολο νομίζουν ότι κάνουν; Ακούς εκεί να περάσουν μια ολόκληρη εβδομάδα πενθώντας! Σίμαν, άμα τους έβλεπες ήταν σαν να είχαν ξεφύγει, δεν είχαν ιδέα τι έκαναν.

STUDIO SEX

277

Μ ας έβλεπαν σαν την ενσάρκωση του κακού, σαν στόχους εκδίκησης, σαν εξιλαστήρια θύματα. Οπότε μη μου λες εμένα ότι υπερβάλλω!» Το πρόσωπό της είχε γίνει κατακόκκινο από τον θυμό και τη μανία και η ανάσα της είχε γίνει γρήγορη και κοφτή. Ο αρχισυντάκτης την παρακολουθούσε με ενδιαφέρον. «Ξέρεις, νομίζω ότι μάλλον έχεις δίκιο» είπε. «Φυσικά και έχω δίκιο, ρε πούστη μου!» του είπε εκείνη. Ο Σίμαν χαμογέλασε. «Πάλι καλά που δεν βρίζεις τόσο πολύ στα κείμενά σου» είπε. «Τι μαλακία πέταξες τώρα!» του είπε. «Φυσικά και δεν βρίζω, γαμώτη μου». Ο Άντερς Σίμαν έβαλε τα γέλια. Η Άνικα τον πλησίασε. «Δεν είναι αστείο» είπε. «Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Αυτά τα παιδιά στο νεκροταφείο ήταν σαν όχλος έτοιμος να λιντσάρει. Δεν ξέρω αν θα μας έκαναν πράγματι κακό τελικά, αλλά το σίγουρο είναι ότι μας απείλησαν. Κανονικά θα έπρεπε να τους καταγγείλουμε στην αστυνομία. Το αυτοκίνητο του Πέτερσον έχει σημάδια από καψίματα· όχι πως έχει μεγάλη σημασία, μια σαβούρα είναι το αμάξι του, παρ’ όλα αυτά... Πρέπει να δηλώσουμε με κάποιον τρόπο ότι δεν είναι δυνατόν να συμπεριφέρεται ο καθένας όπως του γουστάρει, ακόμα κι αν νομίζει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει το πένθος του ως άλλοθι». «Βασικά υπάρχουν πολλές ομάδες αντιμετώπισης κρίσεων που κάνουν καταπληκτική δουλειά» είπε σοβαρά ο αρχισυντάκτης. «Το να τις χρωματίζεις όλες με τον ίδιο τρόπο είναι τόσο κακό όσο το να υπονοείς ότι οι απογευματινές εφημερίδες το μόνο που θέλουν είναι να εκμεταλλευτούν τον πόνο των άλλων». Η Άνικα δεν απάντησε. Ο Σίμαν την κοίταξε για λίγο σιωπηλά. «Δουλεύεις πολύ τον τελευταίο καιρό, ε;» της είπε. Η Άνικα κράτησε αμέσως αμυντική στάση. «Δεν αντιδρώ έτσι επειδή δουλεύω πολύ» του είπε κοφτά. Ο αρχισυντάκτης σηκώθηκε όρθιος. «Δεν σκεφτόμουν αυτό» είπε. «Αυτή είναι η κανονική σου

278

LIZA MARKLUND

βάρδια;» Η Άνικα χαμήλωσε το βλέμμα της. «Όχι, κανονικά ξεκινώ πάλι το Σάββατο». «Πάρε άδεια το Σαββατοκύριακο» της είπε. «Φύγε και πήγαινε κάπου να χαλαρώσεις· το χρειάζεσαι, έπειτα απ’ αυτό που πέρασες». Η Άνικα έκανε μεταβολή και βγήκε απ’ το γραφείο χωρίς δεύτερη κουβέντα. Αποχωρώντας από την αίθουσα σύνταξης άκουσε τον Γιούανσον να φωνάζει: «Έχουμε και γαμώ τις εφημερίδες εδώ! Ο πρόεδρος του κοινοβουλίου ομολογεί: εγώ ήμουν επικεφαλής του ΥΠ· ο πρωθυπουργός κάνει σχόλια για τον ύποπτο φόνου· και οι Μ πάρμπι Νίντζα συνελήφθησαν, κι εμείς έχουμε αποκλειστικές φωτογραφίες!» Η Άνικα μπήκε βιαστικά στο ασανσέρ.

Βρέθηκε στη μεσαυλή και μόνο τότε συνειδητοποίησε ότι δεν είχε κλειδιά. Και η πόρτα της δεν είχε κλειδαριά με κωδικό· άνοιγε μόνο με κλειδί. Παραλίγο να βάλει πάλι τα κλάματα. «Σκατά!» είπε δίνοντας μια στην πόρτα. Έκπληκτη είδε την πόρτα ν’ ανοίγει. Ένα κομματάκι πράσινο χαρτόνι αιωρήθηκε στον αέρα και προσγειώθηκε μαλακά στο έδαφος. Η Άνικα έσκυψε και το μάζεψε. Αναγνώρισε το σχέδιο επάνω του: προερχόταν από το κουτί μιας κρέμας Clinique. Η Πατρίσια, σκέφτηκε η Άνικα. Κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσα να μπω μέσα και σφήνωσε το χαρτόνι στην κλειδαριά. Τα σκαλοπάτια τής φάνηκαν ατέλειωτα. Αφού τα ανέβηκε, είδε έναν φάκελο κολλημένο στην έξω πλευρά της πόρτας. Όταν τον ξεκόλλησε, άκουσε τα κλειδιά να κροταλίζουν στο εσωτερικό του.

Σ’ ευχαριστώ πολύ για όλα. Σου άφησα τα κλειδιά σου. Έχω βγάλει άλλα. Πάω στο κλαμπ και θα γυρίσω τα ξημερώματα. ΥΓ. Έκανα μερικά ψώνια, ελπίζω να μη σε πειράζει.

STUDIO SEX

279

Η Άνικα ξεκλείδωσε την πόρτα. Μ ια μυρωδιά φρεσκάδας απορρυπαντικού έφτασε στα ρουθούνια της. Οι κουρτίνες κυμάτιζαν στο ρεύμα του αέρα. Έκλεισε την πόρτα πίσω της και οι κουρτίνες γαλήνεψαν. Έπειτα έκανε αργά μια βόλτα στα δωμάτια κοιτώντας γύρω της. Η Πατρίσια είχε καθαρίσει όλο το διαμέρισμα εκτός από το υπνοδωμάτιο της Άνικα. Αυτό ήταν άνω κάτω, ως συνήθως. Το ψυγείο ήταν γεμάτο με διάφορα τυριά, ελιές, χούμους, φράουλες, ενώ στον πάγκο της κουζίνας υπήρχαν δαμάσκηνα, σταφύλια και αβοκάντο. Δεν θα καταφέρω να τα φάω όλα αυτά πριν χαλάσουν, σκέφτηκε η Άνικα. Μ ετά όμως της ήρθε μια άλλη σκέψη στο μυαλό: τώρα μένουμε δύο εδώ. Μ ισάνοιξε την πόρτα του δωματίου υπηρεσίας. Το στρώμα της Πατρίσια είχε τοποθετηθεί τακτικά σε μια γωνιά και ήταν στρωμένο με λουλουδάτα σεντόνια. Δίπλα του βρισκόταν μια αθλητική τσάντα γεμάτη με ρούχα. Σ’ έναν τοίχο κρεμόταν το ροζ φόρεμα της Γιοσεφίν. Θέλω να μείνω εδώ, σκέφτηκε. Δεν θέλω να γυρίσω στο Χελεφορσνές. Δεν θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου στο Λίκεμπου.

Εκείνο το βράδυ ονειρεύτηκε για πρώτη φορά τους τρεις άντρες από τη ραδιοφωνική εκπομπή Στούντιο Έξι − τον παρουσιαστή, τον ρεπόρτερ και τον σχολιαστή. Στέκονταν σιωπηλοί, με όψη σκοτεινή κι απρόσωπη δίπλα στο κρεβάτι της. Ένιωθε το παγερό, άγρυπνο μίσος τους σαν κράμπα στο στομάχι της. «Πώς είναι δυνατόν να λέτε ότι φταίω εγώ;» τους φώναζε. Οι άντρες την πλησίασαν. «Το σκέφτηκα πολύ! Μ πορεί να έκανα λάθος, τουλάχιστον όμως προσπάθησα!» Οι άντρες έκαναν να την πυροβολήσουν. Ο θόρυβος των όπλων τους βρόντηξε μες στο κεφάλι της.

280

LIZA MARKLUND

«Δεν είμαι η Γιοσεφίν! Όχι!» Έσκυψαν και οι τρεις μαζί από πάνω της, και όταν η παγερή ανάσα τους άγγιξε το συνειδητό της ξύπνησε από τα ίδια της τα ουρλιαχτά. Το δωμάτιο ήταν θεοσκότεινο. Έξω έβρεχε καταρρακτωδώς. H αστραπή και η βροντή έφτασαν ταυτόχρονα. Το παράθυρο χτυπούσε από τον αέρα και το δωμάτιο είχε παγώσει. Η Άνικα σύρθηκε μέχρι το παράθυρο για να το κλείσει. Ο αέρας τη δυσκόλεψε. Στη σιωπή που επικράτησε μετά τη βροχή ένιωσε ένα ρυάκι στο πόδι της. Της είχε έρθει περίοδος. Το κουτί με τα ταμπόν ήταν άδειο, αλλά είχε μερικές σερβιέτες στην τσάντα της. Όσο περνούσε από πάνω της η καταιγίδα, εκείνη έμεινε ξαπλωμένη κι έκλαιγε, κουλουριασμένη σαν μικρή μπάλα.

STUDIO SEX

281

Δεκαοχτώ χρόνια, έξι μήνες και δεκατέσσερις μέρες

Α

ισθάνεται τόσο θιγμένος· ό,τι και να πω δεν φέρνει σπουδαίο αποτέλεσμα. Ξέρω, βέβαια, ότι έχει δίκιο. Κανείς δεν μπορεί να με αγαπήσει όπως αυτός. Δεν υπάρχει κάτι που δεν θα έκανε για μένα, ωστόσο εγώ νοιάζομαι περισσότερο για επιφανειακά πράγματα παρά για εκείνον. Η απελπισία μου φουντώνει, η ανεπάρκειά μου ανθίζει· τα άνθη της είναι μπλε, παγερά, δηλητηριώδη. Είναι καταστροφικό να μην είσαι ποτέ αρκετά καλός. Θέλω να δω τηλεόραση όταν αυτός θέλει να κάνει έρωτα, κι έτσι μου εξαρθρώνει τον ώμο. Τότε αναλαμβάνει τα ηνία το κενό, μαύρο και υγρό, άμορφο, αδιαπέραστο. Λέει ότι τον απογοητεύω, κι εγώ δεν μπορώ να βρω τρόπο να ξεφύγω απ’ αυτό. Πρέπει να παλέψουμε μαζί, να προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε στον μικρό μας παράδεισο. Η αγάπη είναι παντοτινή, θεμελιώδης. Ποτέ δεν το αμφισβήτησα αυτό. Όμως ποιος λέει ότι είναι απλή; Αν η τελειότητα χαριζόταν στον καθένα, ποιος ο λόγος να θέλουμε να παλέψουμε γι’ αυτήν; Δεν μπορώ να τα παρατήσω τώρα.

Είμαστε ο ένας για τον άλλο ό,τι πιο σημαντικό μας έχει συμβεί ποτέ.

282

LIZA MARKLUND

Παρασκευή 3 Αυγούστου 41

Ο

Άντερς Σίμαν έγινε τελείως μούσκεμα μέχρι να διανύσει τη μικρή απόσταση ως το αυτοκίνητό του. Το νερό έπεφτε με μανία, σαν να προσπαθούσε να επανορθώσει για όλες αυτές τις μέρες του καύσωνα με μία και μοναδική καταρρακτώδη νεροποντή. Ο αρχισυντάκτης βλαστήμησε και προσπάθησε να αποδεσμευτεί από το σακάκι του, αφού στριμώχτηκε πίσω από το τιμόνι. Το πουκάμισό του είχε γίνει επίσης μούσκεμα στους ώμους και στην πλάτη. «Ε, καλά, θα στεγνώσει» είπε στον εαυτό του. Η προσπάθεια που κατέβαλε για να βγάλει το σακάκι του θόλωσε με ατμό τα παράθυρα, οπότε άναψε το καλοριφέρ στο τέρμα. Η γυναίκα του τον χαιρετούσε από το παράθυρο της κουζίνας. Εκείνος σκούπισε το πλαϊνό παράθυρο και της έστειλε ένα φιλί, έπειτα αναστέναξε και κατευθύνθηκε προς την πόλη. Μ ετά βίας έβλεπε τον δρόμο, παρότι οι υαλοκαθαριστήρες λειτουργούσαν στην ανώτερη κλίμακα. Κι έπρεπε συνεχώς να καθαρίζει το τζάμι απ’ τους ατμούς για να έχει ορατότητα. Δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση στον κεντρικό δρόμο από το Σαλτσχοεμπάντεν, αλλά μόλις έφτασε στο προάστιο της Νάκα τα πάντα κόλλησαν. Ένα ατύχημα στον αυτοκινητόδρομο Βέρμντε

STUDIO SEX

283

είχε δημιουργήσει ουρά πολλών χιλιομέτρων από ακινητοποιημένα αυτοκίνητα. Ο Σίμαν μούγκρισε δυνατά. Το καυσαέριο υψωνόταν σαν ομίχλη στη βροχή. Τελικά έσβησε τη μηχανή και έβαλε το κλιματιστικό να ανακυκλώνει τον αέρα στο αυτοκίνητο. Δυσκολευόταν να υιοθετήσει μια σαφή στάση απέναντι στον Απογευματινό Τύπο. Τον διάβαζε επιμελώς εδώ και τέσσερις μήνες, από τότε που του πρότειναν να αναλάβει καθημερινή ευθύνη για το περιεχόμενό του. Πολλά ήταν αρκετά προφανή, βέβαια, όπως το γεγονός ότι η εφημερίδα ισορροπούσε πάντα στην κόψη του ηθικά αποδεκτού. Αυτό υποτίθεται ότι έκαναν τα ταμπλόιντ. Μ ερικές φορές ξεπερνούσαν το όριο, αλλά όχι πολύ συχνά, σε τελική ανάλυση. Είχε μελετήσει αναφορές και αποφάσεις του συμβουλίου τύπου και του επιτρόπου τύπου, και φυσικά οι απογευματινές εφημερίδες φιγουράριζαν σε μεγάλο ποσοστό στις στατιστικές. Οι καταγγελίες εναντίον τους ήταν πολύ περισσότερες σε σύγκριση με τις άλλες εφημερίδες, πράγμα απολύτως κατανοητό. Στόχος τους ήταν να είναι προκλητικές και να ενθαρρύνουν τον δημόσιο διάλογο. Παρ’ όλα αυτά, ήταν λιγοστές οι καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον τους κάθε χρόνο. Ανακάλυψε προς μεγάλη του έκπληξη ότι στον κατάλογο με τα λιβελογραφήματα τις κορυφαίες θέσεις κατείχε ο τοπικός τύπος − μικρές εφημερίδες από διάφορα μέρη της χώρας που προφανώς συχνά δυσκολεύονταν να διακρίνουν τα όρια. Είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Απογευματινός Τύπος ήταν ένας υπεύθυνος οργανισμός Μ Μ Ε κι ότι τα άρθρα του, οι διαφημιστικές του αφίσες και οι τίτλοι του ήταν μελετημένα και βασίζονταν στη συνέχεια, στην ευθύτητα και στον διάλογο. Είχε όμως ανακαλύψει ήδη ότι η πραγματικότητα απείχε έτη φωτός από αυτό το ιδεώδες. Ο Απογευματινός Τύπος συχνά δεν είχε ιδέα τι έκανε. Για παράδειγμα, έστειλαν αυτή τη νεαρή συμβασιούχο να τα βγάλει πέρα με πτώματα και όχλους έτοιμους να λιντσάρουν, και περίμεναν μάλιστα πως θα ήταν ικανή να πάρει ξεκάθαρες και υπεύθυνες αποφάσεις. Είχε μιλήσει με τον διευθυντή ειδήσεων και τον προϊστάμενο της βραδινής βάρδιας την προηγούμενη

284

LIZA MARKLUND

μέρα, και κανένας απ’ τους δύο δεν είχε συζητήσει μαζί της την κάλυψη του φόνου της Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι. Αυτό το θεωρούσε κορυφαίο παράδειγμα ανικανότητας και ανευθυνότητας της διεύθυνσης. Έπειτα ήταν κι εκείνο το παράξενο θέμα της φεμινιστικής τρομοκρατικής ομάδας. Κανείς απ’ όσους κατείχαν διευθυντικές θέσεις δεν γνώριζε πώς είχε προκύψει αυτό το θέμα. Ένας προσωρινός υπάλληλος μπήκε μια μέρα αεράτος στην αίθουσα σύνταξης με εντυπωσιακές φωτογραφίες, και όλοι εκστασιάστηκαν και τις δημοσίευσαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτό δεν γινόταν να συνεχιστεί. Αν είχες σκοπό να ισορροπείς επιτυχώς στα όρια του ηθικά αποδεκτού έπρεπε να γνωρίζεις πού βρίσκονται αυτά τα όρια. Η καταστροφή απείχε μόλις ένα βήμα, κι εκείνος είχε νιώσει ήδη την ξινή ανάσα της στο πρόσωπό του. Αυτή η ραδιοφωνική εκπομπή της προηγούμενης μέρας, το Στούντιο Έξι, ήταν το πρώτο σημάδι. Ο Απογευματινός Τύπος όδευε προς τη στοχοποίησή του. Αν χυνόταν έστω και λίγο αίμα, τα όρνια θα έσπευδαν. Κι άλλοι στα Μ Μ Ε θ’ άρχιζαν να λιανίζουν την εφημερίδα. Και μετά δεν θα είχε καμία σημασία τι θα δημοσίευαν, διότι όλα θα θεωρούνταν ανακριβή και αναξιόπιστα. Αν δεν συμμορφώνονταν σύντομα, θα βάδιζαν ολοταχώς προς την καταστροφή − τόσο σε επίπεδο πωλήσεων και οικονομικών όσο και σε επίπεδο δημοσιογραφίας. Ο Σίμαν αναστέναξε. Τα αυτοκίνητα άρχισαν πάλι να κινούνται στη διπλανή λωρίδα. Έβαλε μπρος το αυτοκίνητο και το άφησε στη νεκρά, με τραβηγμένο το χειρόφρενο. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι η εφημερίδα απασχολούσε μεγάλο αριθμό ανθρώπων ικανών, ανθρώπων με γνώσεις. Το πρόβλημα εστιαζόταν στην ομάδα διοίκησης· δεν υπήρχε συγκεκριμένο πλαίσιο, κανείς δεν γνώριζε ποιος ήταν υπεύθυνος για τι. Κάθε δημοσιογράφος στην εφημερίδα έπρεπε να γνωρίζει ακριβώς ποια ήταν η δουλειά του και τι αναμενόταν απ’ αυτόν. Οι στόχοι τους έπρεπε να γίνουν πιο σαφείς. Αυτό τον έκανε να συνειδητοποιήσει άλλη μια από τις ευθύνες του στην αίθουσα σύνταξης. Αυτός θα έπρεπε ν’ αναλάβει τον ρόλο του ανθρώπου που θα τους απομάκρυνε από

STUDIO SEX

285

την καταστροφή. Θα έπρεπε να επιστήσει την προσοχή τους στους ενδεχόμενους κινδύνους μέσα από συζητήσεις, σεμινάρια, καθημερινές συσκέψεις και νέες διαδικασίες. Τα αυτοκίνητα στα αριστερά του περνούσαν από δίπλα του όλο και πιο γρήγορα, αλλά αυτός παρέμενε ακινητοποιημένος. Βλαστήμησε και προσπάθησε να κοιτάξει πίσω του, αλλά δεν έβλεπε τίποτα. Τελικά άναψε φλας και βγήκε έτσι απλά απ’ τη λωρίδα του. Ο οδηγός τον οποίο ανάγκασε να πατήσει φρένο τού κόρναρε. «Ωχ, παράτα μας, καημένε» μουρμούρισε στον καθρέφτη του. Και ο δρόμος μπλόκαρε ξανά. Στη διπλανή λωρίδα, σ’ αυτή που είχε κολλήσει προηγουμένως, τα αυτοκίνητα άρχισαν να κινούνται σταδιακά με όλο και καλύτερη ροή. Έγειρε το κεφάλι του στο τιμόνι κι έβγαλε ένα δυνατό βογγητό.

Η Άνικα κρυφοκοίταξε προσεχτικά στο δωμάτιο υπηρεσίας. Η Πατρίσια κοιμόταν. Έκλεισε σιγανά την πόρτα, έβαλε να φτιάξει καφέ χωρίς να κάνει φασαρία και βγήκε να πάρει την πρωινή εφημερίδα. Την πέταξε στο τραπέζι και, συμπτωματικά, αυτή άνοιξε στη σελίδα με την ανασκόπηση των ραδιοφωνικών εκπομπών της προηγούμενης μέρας. Το βλέμμα της Άνικα μαγνητίστηκε από το άρθρο. Η αίσθηση ναυτίας που της δημιουργήθηκε όταν άρχισε να διαβάζει το πόρισμα του κριτικού γινόταν όλο και πιο έντονη όσο προχωρούσε.

Η πιο ζωντανή και ενδιαφέρουσα ενημερωτική εκπομπή αυτές τις μέρες είναι αναμφίβολα το Στούντιο Έξι στον σταθμό Π3. Το χτεσινό της θέμα ήταν η ανεκδιήγητη ρηχότητα και η ανελέητη εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου από τις απογευματινές εφημερίδες. Δυστυχώς, τη σήμερον ημέρα η συζήτηση αυτή κρίνεται περισσότερο απαραίτητη από ποτέ...

286

LIZA MARKLUND

Η Άνικα άρπαξε την εφημερίδα, την έκανε μια μπάλα στο χέρι της και την κάρφωσε στο καλάθι των αχρήστων. Έπειτα πήγε στο καθιστικό και τηλεφώνησε για ν’ ακυρώσει τη συνδρομή της. Προσπάθησε να φάει μισό αβοκάντο, αλλά η πράσινη σάρκα θαρρείς και φούσκωνε μες στο στόμα της προκαλώντας της αηδία. Δοκίμασε μερικές φράουλες, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Ο καφές και η πορτοκαλάδα κατέβηκαν δίχως πρόβλημα, αλλά πέταξε το υπόλοιπο αβοκάντο και μερικές ακόμα φράουλες, ώστε να νομίσει η Πατρίσια ότι είχε φάει κάτι. Έπειτα της έγραψε ένα σημείωμα λέγοντας ότι θα πήγαινε στο Χελεφορσνές για το Σαββατοκύριακο. Αναρωτήθηκε αν θα γύριζε ποτέ πίσω. Αν όχι, θα μπορούσε να κρατήσει η Πατρίσια το διαμέρισμα. Θα της χρειαζόταν, άλλωστε.

Όταν άνοιξε την πόρτα για να βγει στη μεσαυλή η βροχή σχημάτισε ένα τείχος μπροστά της. Στάθηκε για λίγο ακίνητη και την κοίταξε. Μ ετά βίας διέκρινε το απέναντι κτίριο πίσω από το παραπέτασμα της βροχής. Τέλεια, σκέφτηκε. Δεν θα είναι κανείς έξω. Κανείς δεν θα με δει. Η μαμά δεν θα χρειαστεί να νιώσει ντροπή για μένα. Βγήκε έξω στη νεροποντή και έγινε μούσκεμα πριν καν φτάσει μέχρι τους κάδους απορριμμάτων. Πέταξε τη μισογεμάτη σακούλα που περιείχε την εφημερίδα, τις φράουλες και το αβοκάντο, κι έπειτα περπάτησε αργά μέχρι τον υπόγειο. Από ένα σημείο και μετά δεν μπορείς να γίνεις πιο μούσκεμα, σκέφτηκε. Το θυμήθηκε αυτό από μια ταινία που είχε δει. Στον Κεντρικό Σταθμό ανακάλυψε ότι θ’ αναγκαζόταν να περιμένει σχεδόν δύο ώρες για το επόμενο τρένο που πήγαινε στο Φλεν. Κάθισε σ’ ένα παγκάκι στη μεγάλη κατάφωτη αίθουσα. Ο ήχος των επιβατών, των τρένων, των ηλεκτρονικών φωνών που ακούγονταν από τα μεγάφωνα − όλα αυτά δημιουργούσαν μια κακοφωνία αστικού χάους. Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της και άφησε τους ήχους να

STUDIO SEX

287

γλιστρήσουν στον εγκέφαλό της. Την έκαναν να θέλει να βάλει τα κλάματα. Ύστερα από λίγο άρχισε να κρυώνει. Πήγε στην τουαλέτα και στάθηκε δίπλα στον ηλεκτρικό στεγνωτήρα για τα χέρια, ώσπου οι άλλες γυναίκες άρχισαν να τσατίζονται. Τουλάχιστον δεν έχουν ιδέα ποια είμαι, σκέφτηκε. Δεν ξέρουν ότι είμαι η αποτυχία για την οποία μιλούσαν χτες στο ραδιόφωνο. Πάλι καλά που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ άρθρο μου με τη φωτογραφία μου. Το τρένο ήταν ένας μικρός τοπικός συρμός που σύντομα γέμισε ασφυκτικά. Βρέθηκε να κάθεται απέναντι από έναν χοντρό τύπο που ήταν μούσκεμα απ’ τη βροχή και τον ιδρώτα. Αυτός έβγαλε να διαβάσει ένα φύλλο του Απογευματινού Τύπου και η Άνικα προσπάθησε να μην το κοιτάξει. Η Μ πίριτ είχε καταφέρει να κάνει τον πρόεδρο του κοινοβουλίου να παραδεχτεί την ανάμειξή του στην ΥΠ. Έκανα τη στρατιωτική μου θητεία με τον Ελμίρ, έλεγε στην πρώτη σελίδα. Τέλος πάντων, σκέφτηκε. Δεν με αφορά πλέον. Όταν έφτασε στο Φλεν αναγκάστηκε να περιμένει άλλη μία ώρα για το λεωφορείο που πήγαινε στο Χελεφορσνές. Η βροχή έπεφτε ακόμη με το τουλούμι, και στον δρόμο, μπροστά από τη στάση, είχε σχηματιστεί μια μεγάλη λίμνη με νερό. Η Άνικα κάθισε στην αίθουσα αναμονής του σταθμού στραμμένη προς τον τοίχο, προσπαθώντας να αποφύγει κάθε είδους επαφή με τους άλλους ανθρώπους. Ήταν απόγευμα πια όταν το λεωφορείο σταμάτησε στο τέρμα του δρόμου της. Η βροχή είχε σχηματίσει μικρές λιμνούλες στο έρημο πάρκινγκ του σουπερμάρκετ. Κανείς δεν την είδε να κατεβαίνει από το λεωφορείο. Ένιωθε κουρασμένη και αδύναμη καθώς περπατούσε προς το διαμέρισμά της, ενώ τα πόδια της πονούσαν από το τρέξιμο της προηγούμενης μέρας. Το διαμέρισμά της ήταν σκοτεινό και μύριζε σκόνη. Χωρίς ν’ ανάψει τα φώτα, έβγαλε τα βρεγμένα ρούχα της και χώθηκε στο κρεβάτι. Σε λίγα λεπτά την είχε πάρει ο ύπνος.

288

LIZA MARKLUND

«Είναι θέμα χρόνου» είπε ο πρωθυπουργός. Ο υπεύθυνος τύπου διαμαρτυρήθηκε. «Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Κανείς δεν ξέρει πότε θ’ αποφασίσουν να κυνηγήσουν άλλο θέμα». Ο υπεύθυνος τύπου ήξερε τι έλεγε. Στο παρελθόν ήταν ένας από τους πιο σκληρούς και έμπειρους πολιτικούς ρεπόρτερ της Σουηδίας. Πλέον ο ρόλος του ήταν να κατευθύνει την κάλυψη των Μ Μ Ε προς όφελος των σοσιαλδημοκρατών. Μ αζί με δυο αμερικανούς υπευθύνους χάραξης προεκλογικής στρατηγικής ήταν μια από τις πιο σημαντικές μορφές στην προεκλογική εκστρατεία του κυβερνώντος κόμματος. Ο πρωθυπουργός ήξερε ότι ψήφιζε το κόμμα της αντιπολίτευσης. «Πρέπει να ομολογήσω ότι ανησυχώ» είπε ο πρωθυπουργός. «Δεν νομίζω ότι πρέπει να το αφήσουμε στην τύχη». Ο παχύς άντρας σηκώθηκε και περπάτησε νευρικά ως το παράθυρο. Έξω η βροχή έπεφτε σαν υγρή κουρτίνα, κρύβοντας τη θέα προς το Ρινταρφιέρντεν. Ο υπεύθυνος τύπου διέκοψε τις σκέψεις του. «Δεν πρέπει να στέκεσαι σε κοινή θέα με αυτό το προβληματισμένο ύφος» του είπε. «Μ ια τέτοια φωτογραφία θ’ αποτελούσε εξαιρετική εικονογράφηση μιας κυβέρνησης σε κρίση». Ο πρωθυπουργός αποτραβήχτηκε αγχωμένος από το παράθυρο. Η ήδη κακή του διάθεση χειροτέρεψε. Γύρισε απότομα και αντίκρισε τον υπουργό Εξωτερικού Εμπορίου. «Πώς διάολο κατάφερες να κάνεις τέτοια ανοησία;» του φώναξε. Ο Κρίστερ Λούντγκρεν δεν αντέδρασε, παρά συνέχισε να κοιτάζει τον μολυβένιο ουρανό από τη θέση του στη γωνία του δωματίου. Ο πρωθυπουργός τον πλησίασε. «Δεν μπορούμε να βγούμε και ν’ αρχίσουμε ν’ αλλάζουμε έτσι απλά τους κανόνες για του οργανισμούς που χρηματοδοτούνται από το Δημόσιο. Για όνομα του Θεού, αυτό το ήξερες καλά!» Ο υπουργός σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε το αφεντικό του.

STUDIO SEX

289

«Ακριβώς. Ούτε τους κανόνες για την αστυνομία, ούτε για κανέναν άλλο». Τα μάτια του πρωθυπουργού στένεψαν πίσω από τα γυαλιά του. «Καταλαβαίνεις σε τι θέση μάς έχεις φέρει; Αντιλαμβάνεσαι τις συνέπειες της πράξης σου;» Ο Κρίστερ Λούντγκρεν σηκώθηκε απότομα και στάθηκε ευθυτενής μπροστά στον πρωθυπουργό. «Ναι, ξέρω ακριβώς τι έκανα» αναφώνησε. «Έσωσα αυτό το γαμημένο κόμμα, αυτό έκανα!» Ο υπεύθυνος τύπου τούς διέκοψε. «Ό,τι έγινε έγινε» είπε ήρεμα. «Τώρα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να το χειριστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα. Δεν γίνεται να πάμε και να διορθώσουμε εκ των υστέρων τα αρχεία. Απλώς δεν γίνεται. Δεν νομίζω όμως ότι θα καταφέρει ποτέ κάποιος δημοσιογράφος να βρει τις αποδείξεις». Πλησίασε αργά τους άλλους δύο άντρες. «Το πιο σημαντικό είναι να συνεργαστούμε με την αστυνομία, φροντίζοντας όμως να μη μάθουν και πολλά». Έβαλε το χέρι του στον ώμο του υπουργού Εξωτερικού Εμπορίου. «Κρίστερ...» είπε «τώρα όλα εξαρτώνται από σένα». Ο υπουργός ανασήκωσε τον ώμο του αποδιώχνοντας το χέρι του υπευθύνου τύπου. «Εγώ είμαι ύποπτος για φόνο αυτή τη στιγμή» είπε ήρεμα. «Ναι, δεν είναι ειρωνικό;» είπε ο υπεύθυνος τύπου. «Ο θάνατος έχει ήδη στρογγυλοκαθίσει στο υπουργικό σου γραφείο. Αυτό δεν είναι το θέμα, ούτως ή άλλως;»

290

LIZA MARKLUND

42

Ε

ίχε βραδιάσει όταν ξύπνησε. Ο Σβεν καθόταν στην άκρη του κρεβατιού και την κοίταζε. «Καλώς ήρθες στο σπίτι» της είπε μ’ ένα χαμόγελο. Εκείνη του το ανταπέδωσε. Διψούσε και είχε έναν ελαφρύ πονοκέφαλο. «Το λες σαν να έλειπα χρόνια» του είπε. «Έτσι μου φάνηκε εμένα» της είπε. Η Άνικα πέταξε το πάπλωμα από πάνω της και σηκώθηκε. Ζαλιζόταν και ανακατευόταν. «Δεν νιώθω πολύ καλά» του είπε. Πήγε παραπατώντας ως το μπάνιο, πήρε ένα χάπι για τον πονοκέφαλο και άνοιξε το παράθυρο για να πάρει λίγο αέρα. Η βροχή είχε κοπάσει κάπως, αλλά δεν είχε σταματήσει. Ο Σβεν στάθηκε στην πόρτα. «Θέλεις να φάμε πίτσα;» τη ρώτησε. Εκείνη κατάπιε. «Δεν πεινάω ιδιαίτερα» του αποκρίθηκε. «Κάτι πρέπει να φας» της είπε. «Έχεις αδυνατίσει πολύ». «Είχα πολλά να κάνω» του είπε και, προσπερνώντας τον, πήγε στο χολ. Εκείνος την ακολούθησε στην κουζίνα. «Άκουσα ότι σε κράξανε στο ραδιόφωνο» της είπε. Η Άνικα έβαλε ένα ποτήρι νερό από τη βρύση. «Αλήθεια; Μ η μου πεις ότι άρχισες ν’ ακούς ενημερωτικές εκπομπές;»

STUDIO SEX

291

«Όχι, η Ίνγελα το άκουσε». Η Άνικα πάγωσε με το ποτήρι μπροστά στα χείλια της. «Τι, αυτή η ψωλαρπάχτρα;» του είπε έκπληκτη. «Από πότε κάνεις παρέα μαζί της;» Εκείνος θύμωσε. «Είναι σκληρό να την αποκαλείς έτσι. Την ενοχλεί πολύ». Η Άνικα χαμογέλασε. «Εσύ της το έβγαλες το παρατσούκλι». Ο Σβεν σχημάτισε ένα αυτάρεσκο μειδίαμα. «Ε, ναι» είπε γελώντας. Η Άνικα κατέβασε το νερό με λαίμαργες γουλιές. Εκείνος πήγε από πίσω της και την αγκάλιασε. «Έχω ξεπαγιάσει. Πρέπει να ρίξω κάτι πάνω μου» είπε εκείνη και αποτραβήχτηκε. Ο Σβεν τη φίλησε. «Εντάξει. Θα παραγγείλω να φέρουν πίτσες» είπε. Η Άνικα πήγε στην κρεβατοκάμαρα και άνοιξε την ντουλάπα. Τα ρούχα που είχε αφήσει εκεί της φαίνονταν παλιά και αδιάφορα. Άκουσε τον Σβεν να τηλεφωνεί στην τοπική πιτσαρία και να παραγγέλνει δύο πίτσες κουάτρο, παρότι ήξερε ότι δεν της άρεσαν τα μύδια. «Θα μείνεις περισσότερο αυτή τη φορά, έτσι δεν είναι;» της φώναξε, αφού έκλεισε το τηλέφωνο. Εκείνη κοιτούσε ακόμη τα ρούχα της. «Γιατί το λες αυτό; Η δουλειά μου τελειώνει στις 14 Αυγούστου. Έχω άλλη μιάμιση εβδομάδα ως τότε». Ο Σβεν στηρίχτηκε στο πλαίσιο της πόρτας. «Ναι, αλλά θα θέλουν να σε κρατήσουν έτσι όπως έχεις εκτεθεί τώρα;» Η Άνικα ένιωσε ένα κάψιμο στα μάγουλά της και άρχισε να ψάχνει τα ρούχα της με μεγαλύτερη ενέργεια. «Λίγο τις νοιάζει τις απογευματινές εφημερίδες τι λένε σε μια φιγουρατζίδικη εκπομπή στον Π3». Ο Σβεν την πλησίασε και την αγκάλιασε ξανά. «Εμένα δεν μ’ ενδιαφέρει τι λένε για σένα» της ψιθύρισε. «Στα δικά μου τα μάτια εξακολουθείς να είσαι η καλύτερη, ακόμα κι αν όλοι οι άλλοι σε θεωρούν άχρηστη».

292

LIZA MARKLUND

Η Άνικα φόρεσε ένα τζιν παντελόνι που πλέον της ήταν πολύ φαρδύ κι ένα παλιό μπλουζάκι. Ο Σβεν κούνησε δυσαρεστημένος το κεφάλι του. «Είναι ανάγκη να ντύνεσαι τόσο ατημέλητα;» της είπε. «Δεν μπορείς να φορέσεις ένα φουστάνι;» Η Άνικα έκλεισε την πόρτα της ντουλάπας. «Πόση ώρα θα κάνουν να έρθουν οι πίτσες;» «Σοβαρά μιλάω» της είπε. «Φόρα κάτι άλλο». Η Άνικα σταμάτησε και πήρε μερικές βαθιές ανάσες. «Έλα τώρα» τον ικέτεψε. «Πεινάω. Ελπίζω να μην αργήσουν οι πίτσες».

STUDIO SEX

293

Δεκαοχτώ χρόνια, δέκα μήνες και έξι μέρες

Λαχταρώ να γυρίσω σ’ εκείνη την εποχή που όλα ήταν ανάλαφρα και εύκολα. Τότε που η μέρα τρύπωνε στις σκιές της νύχτας σαν πνεύμα − αγνή, καθαρή, απαλή· που ο χρόνος ήταν σαν κενό, αβαρής. Η μέθη, το πρώτο άγγιγμα, ο αέρας, το φως, η αίσθηση πληρότητας. Θέλω πίσω εκείνη τη στιγμή περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Ο ζόφος του μαυρίζει τον ορίζοντα. Δεν είναι εύκολο να βρίσκεις τον δρόμο σου στο σκοτάδι. Είναι φαύλος κύκλος. Καταφέρνω, ως διά μαγείας, να γεννήσω μέσα του το σκοτάδι, και το σκοτάδι καλύπτει την αγάπη μας με ομίχλη. Τα βήματά μου γίνονται διστακτικά, χάνω τη σταθερότητά μου. Η υπομονή του έχει αρχίσει να εξαντλείται. Πληρώνω το τίμημα.

Όμως είμαστε ό,τι πιο σημαντικό στον κόσμο ο ένας για τον άλλο.

294

LIZA MARKLUND

Δευτέρα 6 Αυγούστου 43

Α

φού έβρασε το νερό στο κατσαρολάκι, το πήρε και το έριξε στην καφετιέρα, αλλά της χύθηκε λίγο απέξω, με αποτέλεσμα να κάψει το χέρι της. «Σκατά!» φώναξε και τα μάτια της δάκρυσαν. «Χτύπησες;» Η Πατρίσια, αγουροξυπνημένη κι αναμαλλιασμένη, στεκόταν στην πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, με το βρακί κι ένα μπλουζάκι. Η Άνικα ένιωσε ξαφνικά τύψεις. «Ωχ, συγγνώμη, δεν ήθελα να σε ξυπνήσω, χίλια συγνώμη...» «Τι έγινε;» Η Άνικα γύρισε από την άλλη και μάζεψε τα νερά. «Απλώς τα πράγματα με τη δουλειά μου δεν πάνε καλά, αυτό είναι όλο» είπε. «Θες λίγο καφέ ή θα ξαναπάς για ύπνο;» Η Πατρίσια έτριψε τα μάτια της. «Έχω ρεπό απόψε» είπε. «Ένας καφές θα ήταν ό,τι πρέπει». Η Πατρίσια φόρεσε ένα σορτσάκι και βγήκε έξω για να πάει στην τουαλέτα. Η Άνικα φύσηξε γρήγορα τη μύτη της και σκούπισε τα μάτια της. Πήρε μερικές φέτες ψωμί από την κατάψυξη και τις έβαλε στη φρυγανιέρα, έπειτα έβγαλε τυρί, μαρμελάδα και βούτυρο. Άκουσε την Πατρίσια να επιστρέφει και

STUDIO SEX

295

να κλείνει την εξώπορτα. «Τι στην ευχή σού συνέβη;» Η Πατρίσια κοιτούσε τα πόδια της Άνικα. Η Άνικα ακολούθησε το βλέμμα της. «Μ ε κυνήγησε ένας όχλος την Πέμπτη» είπε. «Μ άλιστα πήγαν να βάλουν φωτιά στο αυτοκίνητο με το οποίο προσπαθούσαμε να ξεφύγουμε». Η Πατρίσια την κοίταξε με ορθάνοιχτα μάτια. «Ω ρε γαμώτο, σαν ταινία του Τζέιμς Μ ποντ ακούγεται!» Η Άνικα γέλασε. Εκείνη τη στιγμή η φρυγανιέρα έκανε ένα πινγκ και πέταξε τις δυο φέτες στον αέρα. Έπιασαν από μία, και η Πατρίσια έσκασε στα γέλια. Μ ετά κάθισαν αντικριστά στο τραπέζι της κουζίνας και πήραν το πρωινό τους. Της Άνικα της έλειψε η πρωινή εφημερίδα. Κοίταζε έξω τη βροχή που χτυπούσε στο τσίγκινο περβάζι του παραθύρου. «Πώς ήταν λοιπόν τα πράγματα στην εξοχή;» ρώτησε η Πατρίσια. Η Άνικα αναστέναξε. «Όπως θα περίμενες, με τέτοιο καιρό. Είδε τον Σβεν, τον φίλο μου, και μετά πήγα και είδα τη γιαγιά μου. Μ ένει σε μια αγροικία που ανήκει στην έπαυλη Χάρπσουντ. Της την παραχωρούν για όσο θέλει, επειδή ήταν οικονόμος εκεί για τριάντα εφτά χρόνια». «Τι είναι το Χάρπσουντ;» ρώτησε η Πατρίσια. Η Άνικα έβαλε κι άλλο καφέ. «Μ ια παλιά έπαυλη ανάμεσα στο Φλεν και το Χελεφορσνές» είπε. «Ένας τύπος ονόματι Γιάλμαρ Βικάντερ, όταν πέθανε, το 1952, το άφησε στο κράτος. Ο όρος ήταν ότι θα το χρησιμοποιούσε ο πρωθυπουργός για να χαλαρώνει και να δέχεται τους καλεσμένους του». «Ορίστε;» «Είναι κάτι ανάμεσα σε θερινή κατοικία και χώρο δεξιώσεων» είπε η Άνικα μ’ ένα χαμόγελο. «Το Χάρπσουντ είναι πολύ αγαπητό στους πρωθυπουργούς μας, ιδίως στον τωρινό. Κατάγεται από εκείνα τα μέρη και έχει ακόμη οικογένεια στην περιοχή. Τον συνάντησα μάλιστα εκεί πέρα την παραμονή του

296

LIZA MARKLUND

Αγίου Ιωάννη, πριν από δύο χρόνια». Η Πατρίσια γούρλωσε τα μάτια της. «Έχεις πάει εκεί;» «Περνούσα πολύ χρόνο εκεί με τη γιαγιά μου όταν ήμουν μικρή». Συνέχισαν να τρώνε σιωπηλές. «Θα πας στη δουλειά σήμερα;» ρώτησε η Πατρίσια. Η Άνικα κατένευσε. «Η δουλειά σου είναι πολύ αγχωτική, ε;» ρώτησε η Πατρίσια. «Και επικίνδυνη, αφού μου λες ότι υπάρχει κόσμος που θέλει να σε κάψει». Η Άνικα χαμογέλασε βεβιασμένα. «Ε, καλά, κι εσύ έπεσες θύμα εμπρηστικής επίθεσης!» «Ναι, αλλά αυτό δεν ήταν επί προσωπικού» είπε η Πατρίσια. Η Άνικα αναστέναξε. «Αγχωτική ξεαγχωτική, ελπίζω να μπορέσω να την κρατήσω». «Γιατί πρέπει να φύγεις;» «Το συμβόλαιό μου ήταν μόνο για το καλοκαίρι. Λήγει την ερχόμενη εβδομάδα. Μ όνο σε κάνα δυο προσωρινούς προσφέρουν μόνιμη συνεργασία». «Και γιατί να μην είσαι εσύ ένας απ’ αυτούς; Τόσα πράγματα έχεις γράψει, έτσι δεν είναι;» «Αύριο έχουν συνάντηση με το σωματείο για το θέμα των προσλήψεων· τότε θα μάθουμε ποιος θα μείνει. Τι θα κάνεις εσύ σήμερα;» Η Πατρίσια είχε πάρει ένα απόμακρο ύφος και κοιτούσε έξω απ’ το παράθυρο. «Θα σκεφτώ τη Γιοσεφίν» είπε. «Θα μιλήσω με τα πνεύματα και θα προσπαθήσω να τη βρω στην άλλη πλευρά. Κι όταν τη βρω, θα τη ρωτήσω ποιος της το έκανε αυτό».

STUDIO SEX

297

44

Η

Ανν Σνάπχανε καθόταν στο γραφείο της όταν μπήκε η Άνικα στην αίθουσα σύνταξης. «Οπότε ζεις ακόμη» είπε η Άνικα. «Σχετικό είναι αυτό» αποκρίθηκε η συνάδελφός της. «Το Σαββατοκύριακο ήταν απαίσιο. Τα αφεντικά έχουν τρελαθεί. Ό,τι σχεδιάζει ο διευθυντής ειδήσεων μες στη μέρα απορρίπτεται αργότερα από τον προϊστάμενο της βραδινής βάρδιας. Έγραψα πέντε άρθρα που έμειναν στον τενεκέ». Η Άνικα βολεύτηκε στην καρέκλα της. Η κουστουμαρισμένη κάργια είχε αφήσει πίσω της ένα ναρκοπέδιο από άδεια κυπελλάκια καφέ, εκτυπώσεις και χρησιμοποιημένα χαρτομάντιλα. «Δεν μπορούσα ν’ αποφασίσω αν έπρεπε να έρθω σήμερα» είπε η Άνικα. «Τώρα ξέρω γιατί». Η Ανν Σνάπχανε έβαλε τα γέλια. Η Άνικα σάρωσε τα πάντα από την επιφάνεια του γραφείου και τα πέταξε στο καλάθι των αχρήστων − μεταξύ αυτών πέντε σημειωματάρια, δύο βιβλία και τρεις πορσελάνινες κούπες με το όνομα «Μ αριάνα» ζωγραφισμένο πάνω τους. «Φάε σκατά, μωρή ψωροφαντασμένη σκύλα». Η Ανν Σνάπχανε γελούσε τόσο δυνατά, που λίγο έλειψε να πέσει απ’ την καρέκλα της. «Δεν ήταν δα και τόσο αστείο» είπε η Άνικα. Η Ανν ανακάθισε ξανά, σκούπισε τα μάτια της και

298

LIZA MARKLUND

προσπάθησε να συγκρατήσει τα γέλια της. «Όχι, πράγματι» είπε μ’ ένα χάχανο. «Έχω όμως κι άλλους λόγους για να είμαι χαρούμενη. Όπως το γεγονός ότι θα σηκωθώ να φύγω αποδώ». Η Άνικα την κοίταξε με ορθάνοιχτα μάτια. «Βρήκες δουλειά; Πού;» «Σε μια εταιρεία παραγωγής στο λιμάνι του Νότιου Χάμαρμπι. Θα είμαι ερευνήτρια για μια πρωινή γυναικεία ενημερωτική εκπομπή σε ένα από τα καλωδιακά κανάλια. Ξεκινώ στις 12 Σεπτέμβρη. Μ πορεί και να είναι απαίσια. Αλλά δεν βαριέσαι, ανυπομονώ να ξεκινήσω!» «Θα μπορούσες, όμως, να συνεχίσεις κι εδώ;» «Νιώθω τόσο ξεθεωμένη, που δεν ξέρω αν θα ήθελα κάτι τέτοιο. Και η δουλειά στην τηλεόραση είναι με μόνιμο συμβόλαιο». «Συγχαρητήρια, λοιπόν!» είπε η Άνικα και έκανε τον γύρο του γραφείου για να αγκαλιάσει τη φίλη της. «Θεέ μου, αυτό είναι τέλειο!» «Λοιπόν, θ’ αφήσετε τα λεσβιακά να κάνετε καμιά δουλειά;» Ο Σπάικ είχε γυρίσει στο γραφείο σύνταξης. «Άντε γαμήσου, ρε παλιομαλάκα, πορνόγερε» του φώναξε η Ανν Σνάπχανε. «Είσαι τρελή» της είπε χαμηλόφωνα η Άνικα. «Ποιος νοιάζεται; Έτσι κι αλλιώς θα φύγω» της είπε η Ανν Σνάπχανε καθώς σηκωνόταν. Το θέμα που ανέλαβε να καλύψει η Ανν αφορούσε ένα γατάκι το οποίο φρόντιζε η αστυνομία του Νορσέπινγκ. Είχε περάσει δύο εβδομάδες στο αστυνομικό τμήμα και τώρα θα το θανατώνανε. «Χρειαζόμαστε φωτογραφία του γαμημένου του γάτου που τελεί υπό κράτηση» είπε η Ανν Σνάπχανε. «Φαντάσου τον τίτλο: ΘΑΝΑΤΟΠΟΙΝΙΤΗΣ ΓΑΤΟΥΛΗΣ». Ο Σπάικ έριξε μια γρήγορη ματιά στην Άνικα. «Για σένα δεν υπάρχει τίποτα· προς το παρόν, είσαι σε αναμονή». Η Άνικα ξεροκατάπιε. Το ’πιασε. Η πόρτα έκλεισε με

STUDIO SEX

299

δύναμη, κι εκείνη έμεινε στην απέξω. «Καλώς» είπε. «Πάω να διαβάσω τις εφημερίδες». Πήγε στα ράφια του αρχείου και πήρε τα φύλλα του Απογευματινού Τύπου από την Παρασκευή και μετά. Δεν είχε ανοίξει εφημερίδα ούτε είχε δει ειδήσεις όλο το Σαββατοκύριακο. Και είχε αποφασίσει να μην ξανακούσει ραδιόφωνο, εκτός κι αν ήταν απόλυτη ανάγκη. Ξεκίνησε διαβάζοντας με προσοχή το άρθρο της Μ πίριτ. Ο πρόεδρος του κοινοβουλίου παραδεχόταν ανοιχτά πλέον ότι εκμεταλλεύτηκε την επαφή του με τον Μ πίργερ Ελμίρ για ν’ αποφύγει να κάνει έναν ακόμα μήνα στρατιωτικής θητείας το 1966. Ήταν έτος εκλογών, και ο πρόεδρος του κοινοβουλίου ήταν τότε αντιπρόεδρος της Νεολαίας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, οπότε αυτός ο μήνας στρατιωτικής θητείας θα δημιουργούσε πρόβλημα στο κόμμα. Έτσι ο Ελμίρ κανόνισε να τον τοποθετήσουν στην Υπηρεσία Πληροφοριών. Αυτό σήμαινε ότι θα συνέχιζε κανονικά τις πολιτικές του δραστηριότητες, ενώ συγχρόνως θα εκπλήρωνε και το καθήκον του απέναντι στο κράτος. Σύμφωνα με τα χαρτιά της στρατολογίας που είχε ξεθάψει η Μ πίριτ, ο πρόεδρος του κοινοβουλίου είχε διοριστεί στην υπηρεσία ασφάλειας του Υπουργείου Άμυνας, πράγμα που πιθανότατα σήμαινε την Υπηρεσία Πληροφοριών. Το 1966 ήταν τριάντα τριών χρονών, κι έπειτα απ’ αυτό δεν τον κάλεσαν ποτέ ξανά στον στρατό. Η Άνικα σήκωσε το βλέμμα της απ’ την εφημερίδα. Πώς είχε καταφέρει η Μ πίριτ να τον κάνει να ομολογήσει; Αυτός αρνούνταν επί δεκαετίες οποιαδήποτε ανάμειξη στην υπόθεση ΥΠ, και ξαφνικά είχε ανοίξει όλα του τα χαρτιά. Πολύ παράξενο. Το επόμενο δισέλιδο είχε εντυπωσιακές φωτογραφίες από τη σύλληψη των Μ πάρμπι Νίντζα, τραβηγμένες όλες από τον Καρλ Βένεργκρεν. Το άρθρο αποκάλυπτε ότι η τρομοκρατική ομάδα είχε αποφασίσει να οργανώσει επίθεση εναντίον κάποιου δικαστή που ζούσε στο Γιούρσχολμ. Ο λόγος ήταν το γεγονός ότι ο δικαστής είχε κρίνει αθώο έναν κατηγορούμενο για

300

LIZA MARKLUND

παιδοφιλία, λόγω ελλιπών αποδείξεων. Η αστυνομία είχε ενημερωθεί για την επερχόμενη επίθεση και είχε τοποθετήσει στην περιοχή ειδικές δυνάμεις. Οι κάτοικοι είχαν εκκενώσει την περιοχή και η αστυνομία είχε αποκλείσει διακριτικά μια συγκεκριμένη ζώνη. Κάποιοι αστυνομικοί είχαν λάβει θέση στο αθλητικό κέντρο Στοκχάγκεν, δίπλα στο σπίτι του δικαστή, και οι υπόλοιποι είχαν κρυφτεί στον κήπο. Οι Μ πάρμπι Νίντζα κατατροπώθηκαν από την αντεπίθεση της αστυνομίας και παραδόθηκαν, αφού δύο από τις γυναίκες της ομάδας δέχτηκαν πυροβολισμούς στα πόδια. Η Άνικα ταράχτηκε μ’ αυτό το άρθρο. Ο άκριτος παπαγαλισμός του μανιφέστου των Μ πάρμπι Νίντζα, που αποτελούσε τον πυρήνα των προηγούμενων άρθρων, απουσίαζε τελείως αυτή τη φορά, και είχε αντικατασταθεί από τον σαφή εκθειασμό της αστυνομίας και των ηρωικών της πράξεων. Αν άξιζε τον κόπο να αναλύσεις και να εξετάσεις σχολαστικά κάποια απ’ τα άρθρα του Απογευματινού Τύπου, τότε αυτά ήταν τα πρώτα στη λίστα, σκέφτηκε. «Σύντομα θα πνιγούμε στα δάκρυα όλων αυτών που θα θέλουν να προσφέρουν σπιτικό στο γατάκι» είπε η Ανν Σνάπχανε. Η Άνικα χαμογέλασε. «Πώς το λένε;» «Χάρι, σύμφωνα με το κολάρο του. Έχεις φάει για μεσημέρι;»

Ο υπουργός έμπαινε με το αυτοκίνητο σε μια μικρή πόλη ονόματι Μ ελεόσα. Πάτησε φρένο και κοίταξε αριστερά πίσω από το παραπέτασμα της βροχής. Κάπου εκεί πρέπει να βρισκόταν ο δρόμος όπου έπρεπε να στρίψει. Ένα ψηλό κίτρινο κτίριο ξεπρόβαλε στο γκρίζο τοπίο δίπλα στο νερό, κι ο υπουργός μείωσε ταχύτητα ακόμα περισσότερο. Κάτι δεν του πήγαινε καλά. Το αυτοκίνητο που ερχόταν από πίσω κορνάρισε. «Καλά, ρε γαμώτο, ηρέμησε!» φώναξε ο υπουργός πατώντας

STUDIO SEX

301

φρένο. Το Volvo που ερχόταν από πίσω φρέναρε απότομα, βγήκε απ’ τη λωρίδα του, πέρασε ξυστά από δίπλα του κι έφυγε. Το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο που οδηγούσε ο υπουργός ρετάρισε και η μηχανή έσβησε. Αμέσως πήρε μπρος ο ανεμιστήρας, ενώ οι υαλοκαθαριστήρες σταμάτησαν μ’ ένα τσίριγμα. Συνειδητοποίησε πόσο πολύ έτρεμαν τα χέρια του. Τι διάολο κάνω; σκέφτηκε. Θα σκοτώσω κανέναν, μόνο και μόνο επειδή... Ξαφνικά συνειδητοποίησε την ειρωνεία αυτής της αμφίσημης σκέψης. Έβαλε πάλι μπρος τη μηχανή και συνέχισε να οδηγεί αργά. Διακόσια μέτρα πιο κάτω είδε την πινακίδα: ΧΑΡΠΣΟΥΝΤ 5. Έστριψε αριστερά και διέσχισε τις γραμμές του τρένου. Ο δρόμος ακολουθούσε ελικοειδή πορεία, περνώντας από την εκκλησία, το σχολείο και μερικά αγροκτήματα, σ’ ένα τοπίο που θύμιζε άλλες εποχές. Προσπερνούσε μεγάλες αγροικίες με τζαμωτές βεράντες και φράχτες από κωνοφόρα. Σ’ αυτά τα μέρη οι γαιοκτήμονες εκμεταλλεύονται την εργατική τάξη εδώ και μία χιλιετία, σκέφτηκε. Λίγα λεπτά αργότερα διέσχιζε τις βαριές πύλες που σηματοδοτούσαν την είσοδο στη θερινή κατοικία του πρωθυπουργού. Στο τέρμα του μεγαλοπρεπούς, καλοδιατηρημένου ιδιωτικού δρόμου μπόρεσε να διακρίνει το κυρίως οίκημα. Πάρκαρε στα δεξιά την κεντρικής εισόδου και κάθισε για λίγο στο αυτοκίνητο κοιτάζοντας το σπίτι. Είχε δύο ορόφους και επικλινή στέγη, όπως όλες οι επαύλεις στην περιοχή. Είχε χτιστεί γύρω στο 1910 και συνδύαζε διαφορετικά, παλιότερα στιλ. Ο υπουργός αναστέναξε, πήρε την ομπρέλα του, άνοιξε την πόρτα και έτρεξε στο σπίτι. «Καλώς ήρθατε στο Χάρπσουντ. Ο πρωθυπουργός τηλεφώνησε για να ενημερώσει ότι θα φτάνατε. Σας έχω ετοιμάσει μεσημεριανό». Η οικονόμος πήρε την ομπρέλα του που έσταζε και το βρεγμένο του σακάκι. «Ευχαριστώ, αλλά έφαγα κάτι στον δρόμο. Θέλω απλώς να

302

LIZA MARKLUND

πάω στο δωμάτιό μου». Η γυναίκα φάνηκε να απογοητεύεται. «Φυσικά. Αποδώ». Τον οδήγησε στον πρώτο όροφο και σταμάτησε σ’ ένα δωμάτιο με θέα στη λίμνη. «Καλέστε με αν χρειαστείτε κάτι». Η οικονόμος έκλεισε αθόρυβα την πόρτα πίσω της, κι αυτός έβγαλε τα παπούτσια του κι έπειτα το πουκάμισο. Ο πρωθυπουργός είχε δίκιο. Εδώ δεν θα τον έβρισκαν με τίποτα. Κάθισε στο κρεβάτι, ακούμπησε το τηλέφωνο στα πόδια του και πήρε τρεις βαθιές ανάσες. Έπειτα κάλεσε το νούμερο στο Καρουνγκί. «Τέλειωσε» είπε, όταν εκείνη σήκωσε το τηλέφωνο. Έπειτα έκανε μια μεγάλη παύση, όσο άκουγε τη φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής. «Όχι, αγάπη μου» είπε. «Μ ην κλαις. Όχι, δεν θα πάω φυλακή. Όχι, σου το υπόσχομαι». Κοίταξε έξω απ’ το παράθυρο κι ευχήθηκε να μην έβγαινε ψεύτης.

STUDIO SEX

303

45

Τ

ο απόγευμα ήταν νωθρό. Δεν της έδωσαν να δουλέψει κανένα θέμα. Καταλάβαινε τι σήμαινε αυτό· δεν ήταν δα και τόσο διακριτικοί. Δεν κάλυπτε αυτή πλέον ούτε τον φόνο της Γιοσεφίν ούτε το θέμα για τον υπουργό. Κάποια στιγμή, όταν η πλήξη της είχε χτυπήσει κόκκινο, τηλεφώνησε στην υπηρεσία εγκλημάτων βίας και ζήτησε να μιλήσει με τον Κιου. Τον βρήκε εκεί. «Ήταν πολύ σκληροί μαζί σου στο ραδιόφωνο την προηγούμενη εβδομάδα» της είπε. «Είχαν άδικο» του είπε αυτή. «Εγώ είχα δίκιο. Ήθελαν απλώς να βγάλουν θέμα από το τίποτα». «Δεν είμαι σίγουρος ότι συμφωνώ μαζί σου» της είπε ήρεμα. «Ώρες ώρες γίνεσαι πολύ πιεστική». «Ανοησίες» αποκρίθηκε τσατισμένη. «Μ πορώ να συγκρατηθώ, αρκεί να το θέλω!» Ο αστυνομικός γέλασε δυνατά. «Η αυτοσυγκράτηση δεν είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται στον νου όταν δέχομαι τηλεφώνημα από σένα» της είπε. «Αλλά εσύ δεν μασάς με κάτι τέτοια. Είσαι σκληρή. Δεν γίνεται να είσαι υπερβολικά ευαίσθητη στη δουλειά που κάνεις». Προς μεγάλη της έκπληξη η Άνικα συνειδητοποίησε ότι ο Κιου είχε δίκιο. «Άκου...» του είπε. «Σχετικά μ’ αυτή την υπόθεση με τις Μ πάρμπι Νίντζα...»

304

LIZA MARKLUND

«Τι;» είπε αυτός σοβαρεύοντας ξαφνικά. «Είχαν πάνω τους πολλά μετρητά;» Τον άκουσε να παίρνει βαθιά ανάσα. «Γιατί το ρωτάς τώρα αυτό, ρε διάολε;» Η Άνικα ανασήκωσε τους ώμους της και χαμογέλασε. «Απλώς αναρωτιόμουν...» Ακολούθησε σιωπή, όσο ο αστυνομικός συλλογιζόταν την απάντησή του. «Γνωρίζεις κάτι;» τη ρώτησε ήρεμα. «Ίσως» του απάντησε. «Ωραία, δεν θα μου το ψιθυρίσεις, μωρό μου;» της είπε. Η Άνικα γέλασε. «Μ ’ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι!» Έμειναν κι οι δυο σιωπηλοί. «Όχι πάνω τους, όχι» της είπε τελικά. Η καρδιά της Άνικα άρχισε να χτυπάει δυνατά. «Αλλά πού; Στο αυτοκίνητο; Στο σπίτι; Στο κελάρι;» «Στο σπίτι. Μ ία απ’ αυτές συγκεκριμένα». «Περίπου πενήντα χιλιάδες;» ρώτησε αθώα η Άνικα. Ο αστυνομικός αναστέναξε. «Ωραία θα ήταν αν μου έλεγες τι ξέρεις» της είπε. «Το ίδιο λέω κι εγώ» αποκρίθηκε η Άνικα. «Σαράντα οχτώ χιλιάδες πεντακόσιες κορόνες» της είπε τελικά. Ένα ρίγος διέτρεξε τη ραχοκοκαλιά της φτάνοντας ως το κεφάλι της, όταν άκουσε τον αστυνομικό να επιβεβαιώνει τις υποψίες της. Οπότε το έκανε τελικά ο μπάσταρδος! «Μ ήπως τώρα θα μπορούσες να μου πεις από πού ήρθαν αυτά τα λεφτά;» τη ρώτησε ευγενικά. Η Άνικα δεν απάντησε.

Όταν άρχισε να παίζει το μουσικό θέμα του Στούντιο Έξι η Άνικα έκλεισε το ραδιόφωνο και κατέβηκε στην καντίνα. Είχε μόλις πάρει ένα πιάτο ωμά λαχανικά από τον μπουφέ με τις σαλάτες, όταν ένας υπάλληλος φώναξε το όνομά της. «Έχεις τηλεφώνημα» της είπε.

STUDIO SEX

305

Ήταν η Ανν Σνάπχανε. «Πρέπει να έρθεις ν’ ακούσεις» της είπε ήρεμα. Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της κι ένιωσε να της κόβονται τα γόνατα. «Δεν θ’ αντέξω άλλη μια προσωπική επίθεση» είπε. «Όχι, όχι» είπε η Ανν. «Δεν λένε για σένα. Λένε για τον υπουργό». Η Άνικα πήρε βαθιά ανάσα. «Qué?» «Φαίνεται πως τελικά αυτός το έκανε». Η Άνικα έκλεισε το τηλέφωνο και κατευθύνθηκε προς την έξοδο με τη σαλάτα στο χέρι. Άκουσε κάποιον να φωνάζει πίσω της: «Έ! Δεν μπορείς να φύγεις χωρίς να πληρώσεις!» «Ε, κάλεσε την αστυνομία!» φώναξε κι η Άνικα καθώς έσπρωχνε την πόρτα για να βγει. Στην αίθουσα σύνταξης επικρατούσε άκρα σιωπή. Η φωνή του παρουσιαστή του Στούντιο Έξι αντηχούσε από διάφορα ηχεία στην αίθουσα, καθώς όλοι οι δημοσιογράφοι κάθονταν σκυφτοί και προσπαθούσαν να χωνέψουν τα νέα. Η Άνικα κάθισε επιφυλακτικά πίσω από το γραφείο της. «Τι τρέχει;» ψιθύρισε στην Ανν Σνάπχανε. Η Ανν έσκυψε πάνω απ’ το γραφείο της. «Βρήκαν μια αίτηση απόδοσης δαπανών» είπε χαμηλόφωνα. «Ο υπουργός βρισκόταν στο σεξ κλαμπ τη νύχτα που δολοφονήθηκε η Γιοσεφίν. Αυτή πρόσθεσε κάτι στον λογαριασμό του μισή ώρα πριν πεθάνει». Το πρόσωπο της Άνικα έγινε άσπρο σαν το πανί. «Ω ρε γαμώτο!» «Όλα αυτό δείχνουν. Ο Κρίστερ Λούντγκρεν συμμετείχε σε μια συνάντηση με κάποιους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες και προέδρους σωματείων εδώ, στη Στοκχόλμη, την Παρασκευή 27 Ιουλίου. Έδωσε μια ομιλία για το εμπόριο και τη διασυνοριακή συνεργασία. Κι έπειτα έβγαλε τους Γερμανούς μπαρότσαρκα». «Τι γλοιώδης» είπε η Άνικα. «Και δεν είναι μόνο αυτό. Φαίνεται πως οι δημοσιογράφοι του Στούντιο Έξι έχουν βρει το τιμολόγιο. Στην πίσω πλευρά

306

LIZA MARKLUND

είναι καταγραμμένα τα ονόματα των Γερμανών». Η Άνικα αναστέναξε. «Παραιτήθηκε;» «Πιστεύεις ότι θα παραιτηθεί;» ρώτησε η Ανν Σνάπχανε. «Δεν καταλαβαίνεις τι θέμα θα γίνει;» είπε η Άνικα. «Σοσιαλδημοκράτης σε σεξ κλαμπ, με τα έξοδα καλυμμένα από τους φορολογούμενους;» Ένας άντρας από τη γωνιά των διορθωτών τούς έκανε νόημα να μιλούν πιο χαμηλόφωνα. Η Άνικα άνοιξε το ραδιόφωνό της, ανέβασε την ένταση του ήχου, και η φωνή του παρουσιαστή βρόντηξε από τα ηχεία. «Ο ρεπόρτερ μας βρήκε το μοιραίο τιμολόγιο που εκδόθηκε από το σεξ κλαμπ στο αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών. Όμως η αστυνομία βρισκόταν ήδη στα χνάρια του υπουργού...» Απ’ τη φωνή του καταλάβαινες ότι ο παρουσιαστής μετά βίας μπορούσε να συγκρατήσει τη θριαμβική του διάθεση. Πήρε βαθιά ανάσα κι έπειτα είπε αργά και σοβαρά: «Διότι υπήρχε... τελικά... αυτόπτης μάρτυρας». Τότε άρχισε να παίζει ένα προηχογραφημένο απόσπασμα. Προφανώς ο ρεπόρτερ βρισκόταν σε μια μεγάλη, αδειανή αίθουσα, καθώς η φωνή του ακουγόταν με ηχώ. Η Άνικα αναρίγησε. «Βρίσκομαι στην είσοδο του κτιρίου όπου διατηρεί το μυστικό του διαμέρισμα στη Στοκχόλμη ο Κρίστερ Λούντγκρεν, ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου» ψιθύρισε ενθουσιασμένος ο ρεπόρτερ. «Μ έχρι πριν από λίγες μέρες κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξή του, ούτε καν η γραμματέας τύπου του υπουργού, η Καρίνα Μ πγέρνλουντ. Όμως υπάρχει κάτι που ο υπουργός δεν είχε λάβει υπόψη του: τους γείτονές του». Αυτό συνοδεύτηκε από τον ήχο βημάτων που ανέβαιναν σκαλοπάτια. «Ανεβαίνω για να συναντήσω τη γυναίκα που έχει γίνει το κλειδί στην έρευνα του φόνου της στριπτιζέζ Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι» είπε λαχανιασμένος ο ρεπόρτερ. Πάλι θα είχε χαλάσει το ασανσέρ, σκέφτηκε η Άνικα. «Το όνομά της είναι Έλνα Σβένσον, και οι πρωινές της συνήθειες, καθώς και οι οξυδερκείς της παρατηρήσεις, ήταν

STUDIO SEX

307

αυτές που έπιασαν τον υπουργό». Ένα κουδούνι χτύπησε, και η Άνικα το αναγνώρισε. Ναι, ο δημοσιογράφος βρισκόταν σίγουρα στο κτίριο της οδού Σανκτ Γερανσγκάταν 64. Η πόρτα άνοιξε. «Έμπαινε από την κύρια είσοδο τη στιγμή που βγαίναμε εγώ κι ο Γέσπερ» είπε η Έλνα Σβένσον. Η Άνικα αναγνώρισε αμέσως την τσιριχτή φωνή: ήταν η γυναίκα με τον σκύλο. «Του Γέσπερ τού αρέσει να παίζει στο πάρκο πριν πιω τον πρωινό μου καφέ. Καφές κι ένα ψωμάκι, αυτό είναι το πρόγευμά μου...» «Και το εν λόγω πρωινό συναντήσατε τον υπουργό Εξωτερικού Εμπορίου, τον Κρίστερ Λούντγκρεν, καθώς βγαίνατε από το κτίριο;» «Αυτό ακριβώς σας είπα τώρα!» «Κι αυτός έμπαινε;» «Αυτός έμπαινε, και μάλιστα φαινόταν σε μαύρα χάλια. Παραλίγο να σκοντάψει πάνω στον Γέσπερ, κι ούτε που ζήτησε συγγνώμη». Σε μαύρα χάλια; σκέφτηκε η Άνικα και σημείωσε τη φράση στο σημειωματάριό της. «Και τι ώρα έγινε αυτό;» «Εγώ σηκώνομαι κάθε πρωί στις πέντε. Αυτό έγινε λίγο αργότερα». «Είδατε κάτι ασυνήθιστο στο πάρκο;» Η γυναίκα έγινε νευρική. «Όχι, κατηγορηματικά όχι. Απολύτως τίποτα. Ούτε ο Γέσπερ. Έκανε τη δουλειά του και μετά γυρίσαμε στο σπίτι». Έπειτα απ’ αυτό ακούστηκε πάλι η φωνή του παρουσιαστή, ο οποίος είχε μαζί του στο στούντιο τον σχολιαστή. Συζήτησαν για το αν ο υπουργός όφειλε να παραιτηθεί, τι αντίκτυπο θα είχε αυτό στην προεκλογική εκστρατεία, το μέλλον της σοσιαλδημοκρατίας, την εξέλιξη της δημοκρατίας γενικότερα. Κανένα θέμα δεν ήταν υπερβολικά μεγάλο για το Στούντιο Έξι ένα βράδυ σαν αυτό. «Θεέ μου, είναι τόσο εκνευριστικό» είπε η Ανν Σνάπχανε.

308

LIZA MARKLUND

«Ποιο;» ρώτησε η Άνικα. «Που βρήκαν αυτοί την κωλοαπόδειξη. Γιατί δεν πήγα εγώ στο Υπουργείο Εξωτερικών να ζητήσω να τη δω;» «Το πραγματικό ερώτημα είναι πώς ήξεραν ότι βρισκόταν εκεί για να πάνε να τη ζητήσουν» είπε η Άνικα. «Φυσικά προσπαθήσαμε να έρθουμε σ’ επαφή με τον Κρίστερ Λούντγκρεν για να μάθουμε την αντίδρασή του...» είπε ο παρουσιαστής «αλλά έχει εξαφανιστεί από προσώπου γης. Κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται, ούτε καν η γραμματέας τύπου του υπουργού, η Καρίνα Μ πγέρνλουντ, η οποία ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε τίποτα για την επίσκεψή του στο σεξ κλαμπ». Απ’ τα ηχεία ακούστηκε η ρινική φωνή της Καρίνα Μ πγέρνλουντ. «Δεν έχω ιδέα πού ήταν εκείνο το βράδυ» είπε. «Μ ου είπε ότι θα είχε μια ανεπίσημη συνάντηση με κάποιους ξένους επισκέπτες. Όλο αυτό μου φάνηκε πολύ παράξενο». «Μ πορεί να εννοούσε τους γερμανούς προέδρους των σωματείων;» είπε ο ρεπόρτερ σ’ έναν τόνο όλο υπονοούμενα. «Δεν γνωρίζω» απάντησε εκείνη. «Και πού βρίσκεται τώρα;» «Η αλήθεια είναι πως προσπαθώ όλη μέρα να επικοινωνήσω μαζί του» αποκρίθηκε. «Νομίζω ότι είναι πολύ ασυνεπές εκ μέρους του να με αφήνει να παίρνω εγώ την ευθύνη για όλο αυτό το χάος». Η Ανν Σνάπχανε ανασήκωσε τα φρύδια της. «Η Καρίνα Μ πγέρνλουντ δεν είναι και Αϊνστάιν, ε;» είπε. Η Άνικα ανασήκωσε τους ώμους της. «Ο πρωθυπουργός αρνήθηκε να σχολιάσει τις νέες αποκαλύψεις μας» είπε ο παρουσιαστής. «Ανακοίνωσε ότι θα δοθεί συνέντευξη τύπου αύριο το πρωί στις έντεκα». «Λες να παραιτηθεί τότε ο Λούντγκρεν;» ρώτησε η Ανν Σνάπχανε. Η Άνικα συνοφρυώθηκε. «Εξαρτάται» είπε σκεφτική. «Αν οι σοσιαλδημοκράτες θέλουν να τελειώνουν μ’ αυτή την υπόθεση θα τον ξαποστείλουν στο πι και φι. Μ πορεί να τον κάνουν κυβερνήτη κάποιας κομητείας ή διευθυντή τράπεζας ή κάτι άλλο

STUDIO SEX

309

εξίσου βαρετό στην κωλο-Λαπωνία». Η Ανν Σνάπχανε ύψωσε τον δείκτη του χεριού της. «Πρόσεχε, μικρή μου πρωτευουσιάνα, μιλάς για την ιδιαίτερη πατρίδα μου». «Τοπικίστρια!» είπε η Άνικα. «Από την άλλη πλευρά, αυτό θα σήμαινε ότι η κυβέρνηση παραδέχεται πως είχε στη θέση του υπουργού έναν δολοφόνο, ακόμα κι αν μέχρι στιγμής δεν του έχουν αποδοθεί κατηγορίες. Αν όλοι οι σοσιαλδημοκράτες είναι αγνοί σαν το χιόνι, τότε το λογικό θα ήταν να τον κρατήσουν στη θέση του». «Παρά την απόδειξη από το σεξ κλαμπ;» «Να είσαι σίγουρη ότι γι’ αυτή θα βρουν κάποια πολύ καλή δικαιολογία. Θα ήταν μάλλον λάθος του σοφέρ» είπε η Άνικα μ’ ένα χαμόγελο. Οι ξερόλες στο ραδιόφωνο άρχισαν να συνοψίζουν με σοβαρό ύφος. Η Άνικα αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι οι αποκαλύψεις τους ήταν εντυπωσιακές − αποτέλεσμα καλής δουλειάς. «Ένας υπουργός της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης καλεί εφτά γερμανούς προέδρους σωματείων σ’ ένα σεξ κλαμπ» είπε ο παρουσιαστής. «Μ ια χυμώδης, ξανθιά στριπτιζέζ προσθέτει μία ακόμα χρέωση στον λογαριασμό του στις τεσσερισήμισι το πρωί. Ο υπουργός υπογράφει και γράφει προσεχτικά τα ονόματα των γερμανών καλεσμένων του στην πίσω πλευρά της απόδειξης. »Μ ισή ώρα αργότερα επιστρέφει στο διαμέρισμά του σε κακά χάλια. Σχεδόν πατάει τον σκύλο της γειτόνισσάς του χωρίς να το αντιληφθεί. Αργότερα το ίδιο πρωί η στριπτιζέζ βρίσκεται δολοφονημένη πενήντα μέτρα από το διαμέρισμά του. Πέθανε κάποια στιγμή ανάμεσα στις πέντε και στις εφτά το πρωί. Ο υπουργός έχει κληθεί αρκετές φορές από την αστυνομία να καταθέσει και τώρα κρύβεται κάπου...» Η τελευταία λέξη αιωρήθηκε στον αέρα, καθώς έμπαινε το μουσικό θέμα της εκπομπής. Η Άνικα έκλεισε το ραδιόφωνο.

310

LIZA MARKLUND

46

Τ

α μεγάλα κεφάλια μαζεύτηκαν γύρω από το γραφείο σύνταξης: ο Σπάικ και ο Γιάνσον, ο Ίνγκβαρ Γιούανσον, ο Φωτο-Πέλε και ο προϊστάμενος του τμήματος αθλητικών, ο Άντερς Σίμαν και ο διευθυντής σύνταξης. Είχαν όλοι γυρίσει την πλάτη τους στην αίθουσα σύνταξης. «Θεέ μου, τι συμβολικό θέαμα» είπε η Άνικα. «Δεν τους περνάει καν απ’ το μυαλό ότι καταστρέφουν την εφημερίδα μ’ αυτό τον αδιαπέραστο τοίχο που σχηματίζουν με τις πλάτες τους». «Πάντως δεν έχει σημασία τι θ’ αποφασίσουν· έτσι κι αλλιώς εμάς δεν θα μας συμπεριλάβουν στα σχέδιά τους» είπε η Ανν Σνάπχανε. «Θα βάλουν το γαλανομάτικο αγοράκι τους να κάνει αυτή τη δουλίτσα». Και είχε απόλυτο δίκιο: η ομάδα μετατοπίστηκε συλλογικά προς το γραφείο του Καρλ Βένεργκρεν. «Ο Γιάνσον δεν σταματάει ποτέ να δουλεύει;» ρώτησε η Άνικα. «Έχει να πληρώνει τρεις πρώην συζύγους και πέντε παιδιά» είπε η Ανν Σνάπχανε. Η Άνικα έφαγε σιγά σιγά τη σαλάτα της, που είχε αρχίσει να μαραίνεται. Ίσως αυτή να είναι η μοίρα που επιφυλάσσει σε όλους το συγκεκριμένο επάγγελμα, σκέφτηκε. Πάλι καλά που θ’ αποχωρήσω προτού καταλήξω κι εγώ στην μπλε αρχιδοπομπή − άλλη μια γριά υποκρίτρια, κουρασμένη από τα εντυπωσιακά

STUDIO SEX

311

πρωτοσέλιδα, μ’ ένα μυαλό που θα μπορεί να σκέφτεται μόνο σε εβδομηνταδυάρα γραμματοσειρά Arial. «Εσύ να έχεις τον νου σου στο Σπασμένο Τηλέφωνο» της είπε ο Σπάικ περνώντας από μπροστά της. Μ ιάμιση εβδομάδα έμεινε, σκέφτηκε η Άνικα σφίγγοντας τα δόντια της, και πήγε το πιάτο της στο κουζινάκι. «Ε, καλά, δεν με χαλάει να περάσω ένα ήσυχο βράδυ» είπε, ενώ καθόταν και πάλι. «Χα!» είπε η Ανν Σνάπχανε. «Νομίζεις! Κοίτα τον καιρό. Όλοι οι παλαβιάρηδες είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους και προσπαθούν να σκαρφιστούν διάφορες αηδίες για να μας τις πλασάρουν ως πληροφορίες. Ειδικά σ’ εμάς». Και φυσικά η Ανν είχε δίκιο. «Λοιπόν, έχουμε χτικιάσει πια με τους μετανάστες» είπε μια φωνή που βρομοκοπούσε τεστοστερόνη και νότια προάστια. «Αλήθεια;» είπε η Άνικα. «Από ποια άποψη;» «Μ ας έχουν κυριεύσει. Γιατί δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματά τους στην Μ πανανία αντί να τα κουβαλάνε εδώ;» Η Άνικα έγειρε την πλάτη της στην καρέκλα της και αναστέναξε σιωπηλά. «Μ πορείτε να γίνετε πιο συγκεκριμένος;» είπε. «Πρώτα σφάζονται στη χώρα τους και βιάζουν όλες τις γυναίκες. Και μετά έρχονται εδώ και στραγγαλίζουν τα κορίτσια μας. Όπως αυτή την κοπέλα στο πάρκο. Βάζω στοίχημα ό,τι θες ότι ένας απ’ αυτούς τη σκότωσε». Οπότε υπήρχε τουλάχιστον ένας άνθρωπος που δεν άκουγε Στούντιο Έξι. «Χμ» είπε η Άνικα. «Δεν νομίζω ότι η αστυνομία συμμερίζεται τις υποψίες σας». «Βλέπεις; Αυτό είναι το χειρότερο! Οι μπάτσοι προστατεύουν τα μουνόπανα!» «Και τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει;» ρώτησε ήρεμα η Άνικα. «Να τους πετάξουμε όλους έξω. Να τους στείλουμε πακέτο πίσω στη ζούγκλα, ρε γαμώτο. Πίθηκοι είναι όλοι τους, έτσι κι αλλιώς». Η Άνικα χαμογέλασε. «Ξέρετε, δυσκολεύομαι να

312

LIZA MARKLUND

συμφωνήσω μαζί σας διότι τυχαίνει να είμαι μαύρη». Ο άντρας στην άλλη άκρη της γραμμής έμεινε άφωνος. Η Ανν Σνάπχανε σταμάτησε να πληκτρολογεί και γύρισε και την κοίταξε έκπληκτη. Η Άνικα κατέβαλλε μεγάλο κόπο για να διατηρήσει το σοβαρό ύφος της. «Θέλω να μιλήσω σε άλλον» είπε ο ρατσιστής, όταν ξαναβρήκε τη μιλιά του. «Δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας άλλος διαθέσιμος» είπε η Άνικα. «Τι παλαβιάρης σου έτυχε πάλι;» ρώτησε η Ανν. «Φυσικά και υπάρχει» είπε ο άντρας. «Κάποιο πουλάκι ακούω στο βάθος». «Α, ναι» είπε η Άνικα. «Αυτή είναι Κορεάτισσα. Μ ια στιγμή, θα σας συνδέσω». «Βρε, δεν γαμιέται» είπε ο άντρας και το έκλεισε. «Θεέ μου, κυκλοφορούν κάτι κρετίνοι εκεί έξω!» είπε η Άνικα. «Κορεάτισσα; Ευχαριστώ πολύ» είπε η Ανν Σνάπχανε. «Δεν νομίζω ότι θα γίνω ποτέ τόσο όμορφη». Τράβηξε ελαφρά τα αδύναμα, ξανθά μαλλιά της και γράπωσε τη δίπλα που έκανε η κοιλιά της. «Δεν είσαι χοντρή» είπε η Άνικα, καθώς σηκωνόταν για να πάει να πάρει καφέ. «Καλύτερα αδύνατη και πλούσια παρά χοντρή και φτωχή» είπε η Ανν. Το τηλέφωνο χτύπησε ξανά, και η Άνικα απάντησε καθώς σηκωνόταν. «Μ πορώ να παραμείνω ανώνυμη, έτσι;» Ήταν η νευρική φωνή μιας νεαρής κοπέλας. «Φυσικά» είπε η Άνικα. «Περί τίνος πρόκειται;» «Να, είναι αυτός ο τύπος στην τηλεόραση, αυτός ο παρουσιαστής...» Κατονόμασε ένας από τους πιο δημοφιλείς και έγκριτους δημοσιογράφους της Σουηδικής Τηλεόρασης. «Τι τρέχει μ’ αυτόν;» ρώτησε η Άνικα. «Του αρέσει να φοράει γυναικεία ρούχα και να τσιλιμπουρδίζει με κοριτσάκια».

STUDIO SEX

313

Η Άνικα βαρυγκόμησε, όμως μετά θυμήθηκε ότι αυτό το είχε ξανακούσει. «Καθένας μπορεί να ντύνεται όπως θέλει σ’ αυτή τη χώρα» είπε. «Πηγαίνει και σε περίεργα κλαμπ». «Κι έχουμε επίσης ελευθερία του λόγου, ανεξιθρησκία και ελευθερία της έκφρασης» είπε η Άνικα αρχίζοντας να θυμώνει. Η κοπέλα στο τηλέφωνο έχασε τον ειρμό της. «Οπότε μου λέτε ότι δεν θέλετε να γράψετε γι’ αυτό;» «Έχει κάνει τίποτα παράνομο αυτός ο άνθρωπος;» «Δεν...» «Είπατε τσιλιμπουρδίζει· εννοείτε ότι βίασε κάποια κοπέλα;» «Όχι, καθόλου, αυτές άλλο που δεν θέλανε...» «Πλήρωσε για σεξ από κρατικά κονδύλια;» Η κοπέλα τα ’χασε. «Τι σημαίνει αυτό;» Η Άνικα ξεφύσηξε. «Πλήρωσε πόρνες με χρήματα των φορολογούμενων πολιτών;» «Δεν ξέρω...» Η Άνικα την ευχαρίστησε για την πληροφορία και έκλεισε το τηλέφωνο. «Δίκιο είχες» είπε στην Ανν. «Είναι η νύχτα των παλαβιάρηδων». Η Ανοιχτή Γραμμή χτύπησε και τρίτη φορά, κι η Άνικα άρπαξε αμέσως το ακουστικό. «Γεια σας, ονομάζομαι Ρόγκερ Σούντστρεμ και μένω στο Πίτεο» είπε ένας άντρας. «Έχετε χρόνο να μιλήσετε ή είστε απασχολημένη;» Η Άνικα κάθισε στην καρέκλα της με γνήσια έκπληξη. Ευγενικός παλαβιάρης! Άλλο πάλι και τούτο! «Έχω χρόνο» του είπε. «Περί τίνος πρόκειται;» «Κοιτάξτε...» είπε ο άντρας με χαρακτηριστική βόρεια προφορά «πρόκειται για τον υπουργό, τον Κρίστερ Λούντγκρεν. Είπαν σ’ εκείνη τη ραδιοφωνική εκπομπή, το Στούντιο Έξι, ότι πήγε σ’ ένα σεξ κλαμπ στη Στοκχόλμη, αλλά αυτό αποκλείεται να είναι σωστό». Η Άνικα ζωήρεψε. Κάτι στη φωνή αυτού του άντρα την

314

LIZA MARKLUND

έκανε να τον πάρει στα σοβαρά. Βρήκε ένα στιλό κάτω απ’ το πληκτρολόγιό της. «Πείτε μου, λοιπόν...» τον παρότρυνε «γιατί το λέτε αυτό;» «Κοιτάξτε...» είπε ο άντρας «εγώ και η οικογένειά μου πήγαμε στη Μ αγιόρκα για διακοπές. Ήταν ανόητο, για να λέμε την αλήθεια· περισσότερη ζέστη έκανε στη Σουηδία παρά στην Ισπανία, αλλά αυτό δεν το ξέραμε όταν... Τέλος πάντων, επιστρέφαμε στο Πίτεο και είχαμε κλείσει να πετάξουμε με την Transwede από το Ορλάντα, επειδή είναι λίγο φτηνότερο...» Ένα παιδί γελούσε στο βάθος, κι η Άνικα άκουγε μια γυναίκα να τραγουδάει. «Συνεχίστε» τον ενθάρρυνε. «Τότε τον είδαμε − τον υπουργό» διευκρίνισε ο Ρόγκερ Σούντστρεμ. «Βρισκόταν στο αεροδρόμιο την ίδια ώρα που ήμασταν κι εμείς εκεί». «Πότε έγινε αυτό;» ρώτησε η Άνικα. «Την Παρασκευή 27 Ιουλίου, στις οχτώ και πέντε το βράδυ». «Πώς γίνεται να είστε τόσο ακριβής;» «Το γράφει το εισιτήριο». Φυσικά! «Όμως τι σας κάνει να πιστεύετε ότι ο υπουργός δεν ήταν στο σεξ κλαμπ; Η απόδειξη για την οποία έγινε λόγος στο Στούντιο Έξι υπογράφηκε στις πέντε το επόμενο πρωί. Και μια γειτόνισσά του τον είδε να μπαίνει στο σπίτι». «Μ α δεν ήταν καν στη Στοκχόλμη τότε». «Πώς το ξέρετε αυτό;» «Ήταν στην πτήση. Τον είδαμε να τσεκάρει στο γκισέ της αεροπορικής εταιρείας. Είχε έναν απ’ αυτούς τους μικρούς χαρτοφύλακες μαζί του και μια μικρή βαλίτσα». Η Άνικα ένιωσε τις τρίχες στον αυχένα της να στέκονται ορθές. Αυτό μπορεί να ήταν πολύ σημαντικό. Ωστόσο παρέμενε καχύποπτη. «Γιατί κοιτάξατε τόσο προσεχτικά τον υπουργό; Πώς και τον αναγνωρίσατε;» Τα παιδιά στο βάθος άρχισαν να τραγουδούν. Ο Ρόγκερ

STUDIO SEX

315

Σούντστρεμ γέλασε αμήχανα. «Να...» είπε «προσπάθησα να του μιλήσω, αλλά φαινόταν τρομερά αγχωμένος. Νομίζω πως ούτε καν με πρόσεξε». «Αγχωμένος;» ρώτησε η Άνικα. «Τι εννοείτε;» «Ήταν κάθιδρος και τα χέρια του έτρεμαν». «Έκανε πολλή ζέστη εκείνη τη μέρα. Θυμάμαι ότι κι εγώ ίδρωνα και ξεΐδρωνα» είπε η Άνικα. «Ναι, αλλά εκείνος φαινόταν διαφορετικός απ’ ό,τι συνήθως» απάντησε υπομονετικά ο Ρόγκερ Σούντστρεμ. «Το βλέμμα του ήταν κάπως... πώς να το πω... κόλλαγε». Η Άνικα ένιωσε τον ενθουσιασμό της να βουλιάζει. Ο Ρόγκερ Σούντστρεμ ήταν τελικά παλαβιάρης. «Τι εννοείτε κόλλαγε;» Ο άντρας προσπάθησε να σκεφτεί. «Ήταν πολύ τσιτωμένος, ενώ συνήθως είναι ψύχραιμος και χαλαρός». «Τον γνωρίζετε προσωπικά;» ρώτησε η Άνικα έκπληκτη. «Ο Κρίστερ είναι παντρεμένος με την ξαδέρφη μου, την Άννα-Λίνα» είπε ο Ρόγκερ Σούντστρεμ. «Μ ένουν κάπου στο Λούλεο, κι έχουν δυο δίδυμα που είναι στην ίδια ηλικία με τη δική μας κόρη, την Κάισα. Δεν τους βλέπουμε πολύ συχνά· η τελευταία φορά πρέπει να ήταν στην κηδεία του παππού, αλλά ο Κρίστερ συνήθως δεν είναι έτσι. Ούτε καν στις κηδείες...» Ο άντρας σιώπησε, συνειδητοποιώντας ότι η Άνικα δεν είχε κανέναν λόγο να τον πιστέψει. Η Άνικα δεν ήξερε τι να σκεφτεί, αλλά αποφάσισε να υποθέσει για την ώρα ότι ο άντρας έλεγε την αλήθεια. Τουλάχιστον εκείνος πίστευε αυτά που έλεγε. «Τον είδατε και στο αεροπλάνο την ώρα της πτήσης;» Ο Ρόγκερ Σούντστρεμ δίστασε. «Ήταν μεγάλο το αεροπλάνο και ήταν σχεδόν γεμάτο. Δεν νομίζω ότι τον είδα». «Υπάρχει περίπτωση να πέταξε στη Στοκχόλμη αργότερα το ίδιο βράδυ;» Ο άντρας άρχισε ν’ ακούγεται σαν ν’ αμφισβητούσε κι ο ίδιος τον εαυτό του. «Δεν ξέρω. Υποθέτω πως θα μπορούσε. Δεν

316

LIZA MARKLUND

ξέρω πότε φεύγει το τελευταίο αεροπλάνο». Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της και θυμήθηκε τι είχαν πει στο Στούντιο Έξι για τις δέκα χιλιάδες λομπίστες στη Στοκχόλμη. Ίσως να είχαν κάποιο οχυρό στο Πίτεο». «Θέλω να σας ρωτήσω κάτι ακόμα» του είπε τελικά η Άνικα. «Και θέλω να είστε απόλυτα ειλικρινής μαζί μου. Είναι πολύ σημαντικό». «Εντάξει. Τι;» Η Άνικα ένιωσε την υποψία και την αγωνία στη φωνή του. «Σας ζήτησε κάποιος να κάνετε αυτό το τηλεφώνημα;» Ο άντρας δεν κατάλαβε. «Τι εννοείτε;» «Σας είπε κάποιος να καλέσετε σ’ αυτόν τον αριθμό;» Ο άντρας το σκέφτηκε ξανά. «Να σας πω...» ξεκίνησε «μίλησα με την Μ πριτ-Ίνιερ πριν σας πάρω. Εκείνη μου είπε να κάνω το τηλεφώνημα». «Την Μ πριτ-Ίνιερ;» «Τη γυναίκα μου». «Και γιατί η Μ πριτ-Ίνιερ θεώρησε ότι έπρεπε να τηλεφωνήσετε σ’ εμάς;» «Μ α επειδή έκαναν λάθος στο Στούντιο Έξι» είπε ο Ρόγκερ Σούντστρεμ, και το ύφος του φανέρωνε ότι είχε αρχίσει να εκνευρίζεται. «Φυσικά τηλεφώνησα πρώτα σ’ αυτούς, αλλά δεν ήθελαν να μου μιλήσουν. Μ ου είπαν ότι κάνω λάθος, εγώ όμως ξέρω τι είδα. Και η Μ πριτ-Ίνιερ τον είδε». Το μυαλό της Άνικα έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. «Και κανένας άλλος δεν σας ζήτησε να μας πάρετε τηλέφωνο;» «Όχι». «Είστε απολύτως σίγουρος;» «Ακούστε...» «Καλώς» είπε γρήγορα η Άνικα. «Κοιτάξτε, αυτά που μου είπατε είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Ρίχνουν τελείως διαφορετικό φως στις αποκαλύψεις που έκανε το Στούντιο Έξι. Θα δω αν μπορώ να χρησιμοποιήσω ή να δημοσιεύσω τις πληροφορίες σας με κάποιον τρόπο. Σας ευχαριστώ πολύ για...» Ο Ρόγκερ Σούντστρεμ είχε ήδη κλείσει το τηλέφωνο.

STUDIO SEX

317

47

Μ

όλις κατέβασε το ακουστικό της Ανοιχτής Γραμμής, άρχισε να χτυπάει το δικό της τηλέφωνο. «Πρέπει να μας βοηθήσεις. Κοντεύουμε να χάσουμε τα λογικά μας εδώ πέρα!» Ήταν η Ντανιέλα Χέρμανσον. «Τι συνέβη;» «Δεν αφήνουν ήσυχη την Έλνα. Είναι μαζί μου τώρα. Έχουν μαζευτεί έξω απ’ την πόρτα δεκαπέντε δημοσιογράφοι με κάμερες και κεραίες και άλλα τέτοια συμπράγκαλα. Μ ας χτυπάνε συνεχώς το κουδούνι και φωνάζουν ότι θέλουν να μπουν μέσα. Δεν ξέρω τι θα κάνουμε». Ακουγόταν εξαιρετικά αναστατωμένη. Ο γιος της τσίριζε στο βάθος. Η Άνικα της μίλησε όσο πιο ήρεμα μπορούσε. «Δεν είσαι υποχρεωμένη ν’ αφήσεις κανέναν να μπει μέσα, παρά μόνο αν το θέλεις. Ούτε εσύ ούτε η Έλνα Σβένσον είστε υποχρεωμένες να μιλήσετε στους δημοσιογράφους. Σε καλούν και στο τηλέφωνό σου;» «Συνέχεια». «Μ όλις κλείσουμε κατέβασε το τηλέφωνο, κι έτσι όταν σε παίρνουν θα φαίνεται ότι η γραμμή είναι απασχολημένη. Αν νιώθεις ότι σε παρενοχλούν ή σε απειλούν καθ’ οιονδήποτε τρόπο, να καλέσεις την αστυνομία». «Την αστυνομία; Ωχ, όχι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό». «Θέλεις να τους καλέσω εγώ;» της πρότεινε η Άνικα.

318

LIZA MARKLUND

«Μ πορείς; Αχ, σ’ ευχαριστώ...» «Περίμενε, θα τους πάρω από άλλο τηλέφωνο» είπε η Άνικα. Σήκωσε το τηλέφωνο της Ανοιχτής Γραμμής και κάλεσε τα κεντρικά της αστυνομίας. «Γεια σας, σας καλώ από την οδό Σανκτ Γερανσγκάταν 64» είπε. «Οι δημοσιογράφοι έχουν κατακλύσει τη σκάλα του κτιρίου μας και τρομοκρατούν τους ηλικιωμένους γείτονές μας. Οι ρεπόρτερ φωνάζουν και ωρύονται, χτυπάνε όλα τα κουδούνια και εκφοβίζουν τον κόσμο. Έχω πέντε τρομοκρατημένους συνταξιούχους στο διαμέρισμά μου αυτή τη στιγμή. Είμαστε στον δεύτερο όροφο, στη δεξιά σκάλα». Στη συνέχεια έβαλε το άλλο τηλέφωνο στο αυτί της. «Έρχονται». Η Ντανιέλα αναστέναξε ανακουφισμένη. «Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ! Πώς να σ’ ευχαριστήσω; Είναι πολύ ευγενικό εκ μέρους σου, δεν θα...» Η Άνικα δεν την άκουγε πια. «Γιατί η Έλνα Σβένσον μίλησε στον ρεπόρτερ του Στούντιο Έξι;» «Λέει ότι δεν μίλησε σε κανέναν δημοσιογράφο». «Δεν μπορεί, την άκουσα στο ραδιόφωνο. Κάποια στιγμή σήμερα ή μήπως χτες;» Η Ντανιέλα άφησε το ακουστικό για να μιλήσει σε κάποιον άλλο στο δωμάτιο. «Η Έλνα είναι απόλυτα σίγουρη ότι δεν μίλησε σε κανέναν δημοσιογράφο». Η Άνικα το σκέφτηκε λίγο. «Ντανιέλα, μήπως η Έλνα έχει άνοια;» Η απάντηση της Ντανιέλα ήταν άμεση και ξεκάθαρη. «Κατηγορηματικά όχι· η γυναίκα είναι ξυράφι. Σε κανέναν δημοσιογράφο· είναι εκατό τοις εκατό σίγουρη». «Πάντως σε κάποιον μίλησε, εκτός κι αν τόσο εγώ όσο κι ένα τσούρμο δημοσιογράφοι έχουμε ομαδικές παραισθήσεις». «Σ’ έναν αστυνομικό» είπε η Ντανιέλα. «Μ ίλησε σ’ έναν αστυνομικό σήμερα το πρωί. Της είπε ότι ήθελε να της κάνει μερικές ερωτήσεις ακόμα».

STUDIO SEX

319

«Ηχογράφησε αυτά που του είπε;» «Ηχογράφησε αυτά που του είπες;» ρώτησε η Ντανιέλα τη γυναίκα. Ακολούθησε μια σειρά από μουρμουρητά. «Ναι» είπε η Ντανιέλα στο τηλέφωνο. «Για να έχουν αποδείξεις. Της είπε ότι ήταν ζωτικής σημασίας να καταγραφούν όλα σωστά». Είναι ξεδιάντροποι, σκέφτηκε η Άνικα. «Και είναι σίγουρη για την ώρα και τη μέρα που συνάντησε στην είσοδο τον υπουργό;» «Ναι, απολύτως σίγουρη». «Πώς κι έτσι;» «Μ πορώ να της πω;» ρώτησε η Ντανιέλα τη γειτόνισσά της. Κι άλλα μουρμουρητά. Η Ντανιέλα επέστρεψε στο τηλέφωνο. «Όχι, δεν μπορώ να σου πω γιατί, αλλά είναι σίγουρη. Για κάτσε, κάτι συμβαίνει εκεί έξω. Πάω να ρίξω μια ματιά...» Άφησε κάτω το ακουστικό. Η Άνικα την άκουσε ν’ απομακρύνεται. Πήγαινε να κοιτάξει από το ματάκι της πόρτας. Τα βήματα επέστρεψαν. «Ήρθε η αστυνομία. Τώρα απομακρύνουν τον κόσμο από τη σκάλα. Σ’ ευχαριστώ για τη βοήθεια». «Α, μην το συζητάς...» Η Άνικα έκλεισε το τηλέφωνο. Το κεφάλι της γύριζε. Το τηλέφωνο της Ανοιχτής Γραμμής χτύπησε ξανά. «Θα πρέπει να το απαντήσεις εσύ αυτό» είπε στην Ανν Σνάπχανε και σηκώθηκε για να πάει στην καντίνα. Πήρε ένα μπουκάλι νερό και κάθισε μπροστά στο παράθυρο κοιτάζοντας τη βροχή. Ήταν ένα βροχερό, γκρίζο δειλινό. Ούτε καν τα φώτα του συγκροτήματος της ρωσικής πρεσβείας δεν επηρέαζαν τη σκοτεινιά. Άραγε πότε να είναι η κηδεία της Γιοσεφίν; σκέφτηκε. Μ άλλον θ’ αργήσει ακόμη. Οι παθολογοανατόμοι και η αστυνομία θα θέλουν να την κάνουν πρώτα κομματάκια, ώστε να μη χρειαστεί να την ξεθάψουν μετά. Σκέφτηκε τον υπουργό και αναρωτήθηκε από ποιο παράθυρο

320

LIZA MARKLUND

να κοίταζε αυτός τη βροχή τώρα. Αυτό θα πει να πέφτεις με τα μούτρα στα σκατά, σκέφτηκε. Ποιος είναι τόσο ανόητος ώστε να αξιώνει να του αποδώσει το Υπουργείο Εξωτερικών έξοδα για μια νύχτα σ’ ένα σεξ κλαμπ; Ας μην ξεχνάμε, όμως, πως υποτίθεται ότι είναι τσιγκούνης. Καθώς τέλειωνε το νερό της, οι σκέψεις της ταξίδεψαν πάλι στη Γιοσεφίν. Η νεκρή κοπέλα είχε ξεχαστεί τελείως. Απ’ τη στιγμή που αποκάλυψαν ότι ήταν στριπτιζέζ, έγινε ένα κομμάτι κρέας, ένα παιχνίδι για τους ισχυρούς. Η Άνικα συλλογίστηκε τους γονείς της κοπέλας. Αναρωτιέμαι πώς θ’ αντιδρούσε η μαμά αν ήμουν εγώ στη θέση της, σκέφτηκε. Θα έκλαιγε για χάρη της τοπικής εφημερίδας; Μ άλλον όχι. Η μητέρα της δεν συμπαθούσε τους δημοσιογράφους. Το μότο της ήταν: Να κρατάς το στόμα σου κλειστό και να μη σου καίγεται καρφί για το τι κάνουν οι άλλοι. Δεν το είχε πει ποτέ ανοιχτά, αλλά δεν ήταν ιδιαίτερα χαρούμενη με την καριέρα που είχε επιλέξει η Άνικα. Όταν ο Σβεν είπε ότι η Άνικα δεν έπρεπε να δεχτεί την προσωρινή θέση που της είχαν προσφέρει στην εφημερίδα η μαμά της είχε συμφωνήσει μαζί του. «Είναι πολύ σκληρή δουλειά» είχε πει ο Σβεν. «Να κυνηγάς κόσμο για ν’ αποδείξεις ότι έκανε το ένα και το άλλο... Δεν σου ταιριάζει καθόλου. Εσύ είσαι πολύ καλή...» Σηκώθηκε εκνευρισμένη και γύρισε στο γραφείο της. «Αυτό ήταν. Αρκετά μ’ αυτές τις μαλακίες» είπε στην Ανν Σνάπχανε· πήρε την τσάντα της κι έφυγε.

Η Πατρίσια τινάχτηκε όταν άνοιξε η εξώπορτα. Η Άνικα εμφανίστηκε σαν μια μαύρη σιλουέτα μπροστά στο σκληρό φως που έμπαινε απ’ το κλιμακοστάσιο. «Κοιμόσουν;» ρώτησε η Άνικα ανάβοντας το φως. Η Πατρίσια έκλεισε τα μάτια της για να τα προστατέψει από την ξαφνική λάμψη. «Ήθελα να διευκολύνω τη ροή της ενέργειας» είπε.

STUDIO SEX

321

«Και τώρα τα κατέστρεψα όλα;» ρώτησε η Άνικα χαμογελώντας συνεσταλμένα. Η Πατρίσια της ανταπέδωσε το χαμόγελο. «Όχι, δεν έγινε και τίποτα». Η Άνικα κρέμασε το πανωφόρι της στο χολ. Το ελαφρύ σακάκι της είχε γίνει μούσκεμα. Η Πατρίσια ανακάθισε στον καναπέ. «Η Γιοσεφίν είχε ένα σακάκι σαν αυτό» είπε εμβρόντητη. «Ολόιδιο». Η Άνικα την κοίταξε έκπληκτη. «Το έχω κάμποσα χρόνια. Απ’ το H&M το είχα πάρει νομίζω». Η Πατρίσια κατένευσε. «Αποκεί πήρε κι η Γιόσι το δικό της. Κρέμεται ακόμη στο χολ στο διαμέρισμα της Νταλαγκάταν. “Θα το φοράω πάντα αυτό το σακάκι” έλεγε. Κάτι τέτοια έλεγε πάντα, μεγάλες υπερβολές. “Θα το κάνω πάντα αυτό”, “Δεν πρόκειται να κάνω ποτέ το άλλο”, “Αυτό είναι το απόλυτα μεγαλύτερο τάδε”. “Είσαι η καλύτερη φίλη που είχα ποτέ”. Κι έπειτα ήταν και το “μέχρι να πεθάνω”. Μ έχρι να πεθάνω...» Η Πατρίσια άρχισε να κλαίει. Η Άνικα κάθισε δίπλα της στον καναπέ. «Άκουσες το Στούντιο Έξι;» Η Πατρίσια κατένευσε. «Τι λες; Πιστεύεις ότι μπορεί να το έκανε ο υπουργός;» Η Πατρίσια κοίταξε τα χέρια της μέσα από τα δάκρυά της. «Μ πορεί να το έκανε κάποιος απ’ αυτούς τους μεγαλόσχημους. Έφυγαν αμέσως μετά τη Γιόσι. Είχαν τσίλικες τραπεζικές κάρτες, κυβερνητικές κάρτες. Κι ήταν κι αυτοί οι Γερμανοί. Ξέρεις πώς είναι αυτοί. Που πήγαν και κρύφτηκαν στην Ασουνσιόν μετά τον πόλεμο. Έλεγε ο μπαμπάς γι’ αυτούς». Η Άνικα έμεινε σιωπηλή όσο έκλαιγε η Πατρίσια. «Όλοι όσοι σημαίνουν κάτι για μένα πεθαίνουν» είπε. «Ω, μα...» πήγε να πει η Άνικα. «Πρώτα ο μπαμπάς, τώρα η Γιόσι...» «Ε, αυτοί δεν είναι όλοι. Η μαμά σου;» Η Πατρίσια έβγαλε ένα χαρτομάντιλο και φύσηξε τη μύτη

322

LIZA MARKLUND

της. «Δεν μου μιλάει πια. Νομίζει ότι είμαι πουτάνα. Κι έχει πάρει με το μέρος της όλη την οικογένεια». Η Άνικα πήγε στην κουζίνα, έφερε δυο ποτήρια νερό κι έδωσε το ένα στην Πατρίσια. «Και γιατί δουλεύεις εκεί;» «Ο Γιόακιμ πιστεύει ότι είμαι καλή πίσω απ’ το μπαρ» είπε αμυντικά. «Και βγάζω πολλά λεφτά. Βάζω στην άκρη δέκα χιλιάδες κάθε μήνα. Όταν μαζέψω αρκετά, θ’ ανοίξω δικό μου μαγαζί. Ξέρω ήδη πώς θα το ονομάσω: Κρυστάλλινο. Έχω μάθει κάποια πράγματα απ’ τον Γιόακιμ, κι έτσι το έψαξα. Το όνομα είναι διαθέσιμο. Θα πουλάω κάρτες ταρό και θα φτιάχνω αστρολογικούς χάρτες, θα βοηθώ τον κόσμο να ξαναβρεί τον σωστό δρόμο...» «Τώρα πια έχεις δει φωτογραφίες του υπουργού» τη διέκοψε η Άνικα. «Ήταν στο κλαμπ μαζί με τους άλλους άντρες;» Η Πατρίσια ανασήκωσε τους ώμους της. «Όλοι ίδιοι είναι πάνω κάτω, σαν να είναι ο ίδιος άνθρωπος». Η Άνικα αναγνώρισε την έκφραση· κάπου την είχε ξανακούσει πρόσφατα. Κοίταξε έντονα τη νεαρή γυναίκα που καθόταν στον καναπέ. Προφανώς απέφευγε να κοιτάζει τους άντρες. «Σε ρώτησε γι’ αυτό η αστυνομία;» «Φυσικά. Μ ε ρώτησαν τα πάντα ένα εκατομμύριο φορές». «Τι δηλαδή;» Η Πατρίσια σηκώθηκε εμφανώς εκνευρισμένη. «Τα πάντα, πολλά πράγματα. Είμαι κουρασμένη τώρα. Καληνύχτα». Μ πήκε στο δωμάτιο υπηρεσίας κι έκλεισε αθόρυβα την πόρτα πίσω της.

STUDIO SEX

323

Δεκαοχτώ χρόνια, έντεκα μήνες και πέντε μέρες

Δεν ξέρουμε πού πάμε. Η αλήθεια που είχε κρυφτεί πίσω απ’ τα σύννεφα παρασύρθηκε και χάθηκε στο Διάστημα. Δεν μπορώ να τη δω πια· δεν μπορώ καν να νιώσω την παρουσία της. Αυτός κλαίει για το κενό. Οι αισθήσεις μου έχουν κλείσει, έχουν παγώσει. Δεν μπορώ να δεχτώ κανένα άγγιγμα: μουδιασμένη, στείρα. Η παραίτηση πλησιάζει πολύ την αποτυχία. Επιθυμία που είναι είτε πολύ δυνατή είτε πολύ αδύναμη, αγάπη που είναι είτε πολύ απαιτητική είτε πολύ άτονη. Δεν μπορώ να κάνω πίσω τώρα.

Είμαστε, παρ’ όλα αυτά, ό,τι πιο σημαντικό στον κόσμο ο ένας για τον άλλο.

324

LIZA MARKLUND

Τρίτη 7 Αυγούστου 48

να τη βγάλουμε απ’ τη μέση» είπε ο πρώτος. «Πρέπει «Πώς θα την ξεφορτωθούμε;» ρώτησε ο δεύτερος. «Να την εκτελέσουμε;» είπε ο τρίτος. Οι άντρες από το Στούντιο Έξι κάθονταν γύρω από το τραπέζι της κουζίνας της. Η Άνικα δεν επρόκειτο να παραμείνει στην εφημερίδα· αυτό, τουλάχιστον, ήταν προφανές. «Εμένα δεν με ρωτήσατε ακόμη» τους φώναξε. Αυτοί συνέχισαν να μουρμουρίζουν γύρω απ’ το τραπέζι, αλλά η Άνικα δεν μπορούσε πια να διακρίνει τι έλεγαν. «Ακούστε!» είπε. «Ίσως να μη θέλω να έρθω μαζί σας! Δεν θέλω να έρθω στο Χάρπσουντ!» «Θες πρωινό;» Η Άνικα άνοιξε τα μάτια της και είδε την Πατρίσια. «Τι;» «Ωχ, συγγνώμη, κοιμόσουν. Νόμιζα... παραμιλούσες. Μ άλλον έβλεπες όνειρο». Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της και όργωσε με το χέρι της τα μαλλιά της. «Ήταν πολύ παράξενο όνειρο» είπε. «Για το Χάρπσουντ;» Η Άνικα σηκώθηκε, φόρεσε τη ρόμπα της και κατέβηκε στην

STUDIO SEX

325

τουαλέτα. Όταν επέστρεψε, η Πατρίσια σερβίριζε καφέ. «Δεν κοιμάσαι καλά;» ρώτησε η Πατρίσια. Η Άνικα κάθισε αναστενάζοντας. «Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα» είπε. «Εγώ νομίζω ότι θα σε κρατήσουν» είπε η Πατρίσια μ’ ένα χαμόγελο. Η Άνικα το συλλογίστηκε. «Ίσως» είπε. «Είμαι μέλος του Σωματείου Δημοσιογράφων, οπότε θα με στηρίξει το σωματείο. Ακόμα κι αν τα αφεντικά έχουν επηρεαστεί από το Στούντιο Έξι, το σωματείο θα φέρει αντιρρήσεις». Έφαγε τη γωνία από ένα ψωμάκι και το πρόσωπό της χαλάρωσε. «Ναι, αυτό θα γίνει» είπε. «Είναι πολύ πιθανό να θέλουν να με ξεφορτωθούν, διότι, για να λέμε την αλήθεια, έχουν αρχίσει να χάνουν τον έλεγχο. Το σωματείο όμως αντιμετωπίζει με μεγαλύτερη συμπάθεια τέτοιες περιπτώσεις, οπότε θα το έχω με το μέρος μου». «Ορίστε, λοιπόν» είπε η Πατρίσια, κι αυτή τη φορά η Άνικα της ανταπέδωσε το χαμόγελο.

Η βροχή είχε σταματήσει. Παρ’ όλα αυτά, η πρώτη του ανάσα γέμισε τα πνευμόνια του με νοτισμένο αέρα. Η ομίχλη ήταν τόσο πυκνή που μετά βίας διέκρινε το νοικιασμένο αυτοκίνητο. Αφήνοντας την πόρτα να κλείσει πίσω του, βγήκε και περπάτησε στο κριτσανιστό χαλίκι. Όλοι οι ήχοι ήταν πνιχτοί, θαρρείς και τα πάντα ήταν τυλιγμένα με μπαμπάκι. Τα χέρια του χώθηκαν στα πέπλα της ομίχλης που χόρευαν ολόγυρά του. Περπάτησε ως το πίσω μέρος του σπιτιού. Η λίμνη και οι μικρές βαρκούλες με τα κουπιά, που βρίσκονταν μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, δεν φαίνονταν πουθενά. Υπέθεσε ότι η ομίχλη θα διαλυόταν αργότερα, οπότε αν ήθελε να πάρει λίγο αέρα έπρεπε να το κάνει τώρα. Ένα αυτοκίνητο πέρασε απ’ τον δρόμο, εκείνος όμως δεν μπορούσε να το δει.

326

LIZA MARKLUND

Αυτό θα πει τέλεια κρυψώνα, σκέφτηκε. Κάθισε σ’ ένα παγκάκι και η υγρασία διαπέρασε αμέσως το παντελόνι του. Την αγνόησε. Μ ια αίσθηση αποτυχίας έκαιγε τα πνευμόνια του. Πήρε μερικές βαθιές ανάσες εισπνέοντας τον υγρό αέρα. Το τοπίο γύρω του ήταν τόσο ομιχλώδες όσο και το μέλλον του. Ο πρωθυπουργός δεν φάνηκε πρόθυμος να συζητήσει τι θα έκανε μετά. Για την ώρα, όλη η ενέργειά τους ήταν στραμμένη στη διάσωση της προεκλογικής εκστρατείας. Τίποτα δεν έπρεπε να την απειλήσει. Ο πρωθυπουργός θα τον εγκατέλειπε σήμερα, θα τον εκτελούσε δημοσίως και θα σκαρφιζόταν κάποια δικαιολογία για την αποχώρησή του, την οποία θα πλάσαρε στον τύπο. Οι αμοιβάδες, όπως τους αποκαλούσε εκείνος, ήταν αυτές που έλεγχαν την προεκλογική εκστρατεία. Κι αυτό ήταν τώρα το πιο σημαντικό. Εκτός από την αλήθεια, σκέφτηκε. Η σκέψη αυτή θαρρείς και έκανε τον ήλιο να προβάλει ξαφνικά μέσα από τα σύννεφα και να διαλύσει στη στιγμή την ομίχλη που κάλυπτε το μέλλον του. Τόσο απλό ήταν! Γέλασε δυνατά. Μ πορούσε να κάνει ό,τι γούσταρε. Αρκεί να μην τους έβρισκε κανείς. Το γέλιο του έσβησε στη στιγμή βουλιάζοντας στην ομίχλη.

«Παραιτήθηκε» φώναξε η Ανν Σνάπχανε. «Μ όλις έστειλε δελτίο το πρακτορείο». Η Άνικα άφησε την τσάντα της να πέσει στο πάτωμα. «Και;» είπε. «“Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την παραίτηση του υπουργού Εξωτερικού Εμπορίου σε συνέντευξη τύπου στο Ρούσενμποντ”» της διάβασε η Ανν Σνάπχανε από την οθόνη. «“Ο πρωθυπουργός εξέφρασε τη λύπη του για την απόφαση του Κρίστερ Λούντγκρεν, αλλά κατανοεί τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτήν”».

STUDIO SEX

327

«Ποιοι ήταν αυτοί;» ρώτησε η Άνικα, αφού κάθισε και άναψε τον υπολογιστή της. «Να περάσει περισσότερο χρόνο με την οικογένειά του» είπε η Ανν Σνάπχανε. «Κάτι μου βρομάει» είπε η Άνικα. «Ωχ...» είπε η Ανν «εσύ βλέπεις παντού φαντάσματα». «Τι άλλη λύση έχω; Να δεχτώ ότι αυτός τη σκότωσε;» «Πάντως, όλα προς αυτή την κατεύθυνση δείχνουν τώρα» είπε η Ανν Σνάπχανε. Η Άνικα δεν απάντησε. Κοιτούσε τον κατάλογο με τις ειδήσεις στην ιστοσελίδα του πρακτορείου ειδήσεων. Είχαν φτάσει ήδη στο «παραίτηση υπουργού: 5». Δεν είχαν καταφέρει να βρουν τον Κρίστερ Λούντγκρεν για να του αποσπάσουν κάποιο σχόλιο. Ο πρωθυπουργός τόνισε άλλη μια φορά ότι ο υπουργός δεν είχε κριθεί επισήμως ύποπτος για καμία εγκληματική ενέργεια κι ότι η αστυνομία τον καλούσε να καταθέσει για λόγους ρουτίνας. «Και τότε γιατί παραιτήθηκε;» μουρμούρισε η Άνικα. Η αίτηση απόδοσης δαπανών για την οποία έγινε λόγος στο Στούντιο Έξι είχε ήδη τεθεί υπό εξέταση από επιτροπή εσωτερικής έρευνας της κυβέρνησης. Η Άνικα άφησε το ποντίκι, έγειρε την πλάτη της πίσω στην καρέκλα της και κοίταξε την αίθουσα σύνταξης. «Πού έχουν πάει όλοι οι φίρερ;» ρώτησε. «Έχουν συνάντηση για τις προσλήψεις» απάντησε η Ανν. Η Άνικα ένιωσε το στομάχι της να σφίγγεται. Σκατά, έχω άγχος, σκέφτηκε. Πήρε ένα φύλλο της εφημερίδας κι έσκασε στα γέλια όταν έφτασε στις σελίδες έξι και εφτά. Ο γάτος ήταν μικροσκοπικός και καθόταν σε μια σκουροπράσινη πλαστική κουκέτα μέσα σ’ ένα κελί. Είχε τεράστια μάτια και φαινόταν κάπως σαστισμένος, πιθανώς λόγω του φλας. Η άκρη της ουράς του ακουμπούσε τακτικά πάνω στις πατούσες του. ΘΑΝΑΤΟΠΟΙΝΙΤΗΣ ΓΑΤΟΥΛΗΣ έλεγε ο κραυγαλέος, τεράστιος τίτλος.

328

LIZA MARKLUND

«Πάλι καλά που τα μέσα ενδιαφέρονται πότε πότε και για κάποια σημαντικά θέματα» είπε η Άνικα όταν μπόρεσε να μιλήσει ξανά. «Είχαμε ήδη μεγάλη ανταπόκριση» είπε η Ανν. «Ο στόχος μου σήμερα είναι να του βρούμε ένα καλό σπίτι». Ανέμισε μια παχιά δέσμη από τηλεφωνικά μηνύματα. «Οι ρεσεψιονίστ ξεδιαλέγουν ήδη αυτούς που δεν μένουν στην περιοχή» είπε. «Τι λες για το Άρκεσουντ; Σου μοιάζει για γάτος της παραλίας;» Η Ανν Σνάπχανε έσκυψε πάνω απ’ το γραφείο, κοίταξε τη φωτογραφία μερικά δευτερόλεπτα κι έδωσε η ίδια απάντηση στην ερώτησή της. «Δεν ξέρω» είπε. «Μ ου φαίνεται πως δεν θα του αρέσει η ρέγγα. Μ άλλον του αρέσουν τα ποντίκια και τα πουλιά. Τι λες για το Χάβερσμπι; Σαν ποντικοφωλιά δεν ακούγεται;» Η Άνικα σηκώθηκε όρθια. Ήταν ανήσυχη. Γιατί ο Κρίστερ Λούντγκρεν δεν πήρε μέρος στη συνέντευξη τύπου που τον αφορούσε; Γιατί έκανε ο πρωθυπουργός την ανακοίνωση και όχι ο ίδιος; Μ ήπως εκείνος δεν ήθελε να παραιτηθεί; Ή μήπως οι υπεύθυνοι της προεκλογικής στρατηγικής ανησυχούσαν ότι θα ξεστράτιζε από τη γραμμή του κόμματος; Μ πορεί να ισχύουν και οι δύο εξηγήσεις ή και καμία από τις δύο, σκέφτηκε η Άνικα. Σε κάθε περίπτωση, έδιναν την εντύπωση ότι είχαν κάτι να κρύψουν. Πήγε στον πίνακα ανακοινώσεων και είδε ότι η συνάντηση για τις προσλήψεις ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει στις δέκα. Οπότε από στιγμή σε στιγμή θα τέλειωναν. Ένιωσε την ανάγκη να πάει στην τουαλέτα. Ξανά. Όταν βγήκε έξω, είδε τον Μ πέρτιλ Στραντ να μιλάει με τον Φωτο-Πέλε στο γραφείο του φωτογραφικού αρχείου. Ήξερε ότι ο φωτογράφος ήταν ένας από τους εκπροσώπους του σωματείου κι ότι έπαιρνε μέρος σε συναντήσεις με θέμα τις προσλήψεις. Χωρίς να συνειδητοποιεί τι κάνει, έτρεξε προς το μέρος του. «Λοιπόν, τι αποφασίσατε;» ρώτησε λαχανιασμένη. Ο Μ πέρτιλ Στραντ γύρισε αργά.

STUDIO SEX

329

«Η απόφαση ήταν ομόφωνη» είπε. «Πιστεύουμε ότι πρέπει να φύγεις αμέσως. Ο ανάλγητος τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεις τον κόσμο έχει καταστρέψει την αξιοπιστία της εφημερίδας». Η Άνικα δεν καταλάβαινε. «Δηλαδή...» είπε «δεν θα μείνω;» Τα μάτια του στένεψαν κι η φωνή του έγινε παγερή. «Πιστεύουμε ότι πρέπει να απαλλαγείς των καθηκόντων σου πάραυτα». Το έδαφος υποχώρησε κάτω απ’ τα πόδια της, το αίμα στραγγίστηκε από το κεφάλι της. Η Άνικα αναγκάστηκε να στηριχτεί στο γραφείο του φωτογραφικού αρχείου για να μη σωριαστεί. «Να απαλλαγώ;» είπε. Ο Μ πέρτιλ Στραντ τής γύρισε την πλάτη, κι εκείνη άφησε το γραφείο. Ω Θεέ μου, με απέλυσαν, που να πάρει ο διάολος. Πού είναι η πόρτα; Ήθελε να ξεράσει. Η αίθουσα σύνταξης άρχισε να κλυδωνίζεται, οι τοίχοι να στροβιλίζονται γύρω της. Ο θυμός που έβραζε μέσα της την κατέκλυσε, οξύς και κατακόκκινος.

330

LIZA MARKLUND

49

Δ

εν γαμιέται. Αρκετά μ’ αυτές τις μαλακίες! Δεν φέρθηκα εγώ άσχημα. Δεν φταίω εγώ που η εφημερίδα οδεύει προς την καταστροφή. Κι είχαν το θράσος να κατηγορήσουν αυτήν, οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του σωματείου της! «Πώς τολμάς!» είπε στον Μ πέρτιλ Στραντ. Η πλάτη του κοκάλωσε. «Εγώ και άλλοι σαν εμένα πληρώνουμε για τα δαπανηρά δείπνα των επιτροπών σας» είπε. «Και υποτίθεται ότι υπάρχετε για να μας βοηθάτε. Πώς διάολο μπορείτε να φέρεστε έτσι σ’ έναν άνθρωπο;» Ο Μ πέρτιλ Στραντ γύρισε πάλι και την αντίκρισε. «Δεν είσαι πλήρες μέλος αυτού του κλάδου του σωματείου» της είπε κοφτά. «Επειδή δεν έχω μόνιμο συμβόλαιο. Αλλά πληρώνω ακριβώς την ίδια συνδρομή με όλους τους άλλους. Γιατί να μην έχω τα ίδια δικαιώματα; Και πώς διάολο αποφασίζει η επιτροπή σας να απολυθεί ένα από τα μέλη σας; Είστε τρελοί;» «Μ η λες πράγματα για τα οποία μπορεί να μετανιώσεις» της είπε ο φωτογράφος αφ’ υψηλού. Η Άνικα έκανε ένα βήμα προς το μέρος του, κι αυτός οπισθοχώρησε νευρικά. «Εσύ να προσέχεις τι λες» του είπε χαμηλόφωνα. «Ναι, έκανα λάθη, αλλά τίποτα τόσο σημαντικό όσο αυτό που κάνετε εσείς τώρα».

STUDIO SEX

331

Μ ε την άκρη του ματιού της είδε τον Άντερς Σίμαν να περπατάει προς το ενυδρείο του με μια κούπα καφέ στο χέρι. Κάρφωσε το βλέμμα της στο πίσω μέρος του κεφαλιού του και έτρεξε προς το μέρος του. Υπολογιστές, άνθρωποι, ράφια, φυτά − όλα περνούσαν από δίπλα της σαν αποσπασματικά θραύσματα, ώσπου βρέθηκε ακριβώς μπροστά του. «Μ ε απολύετε;» τον ρώτησε με υπερβολικά τσιριχτή φωνή. Ο αρχισυντάκτης την οδήγησε στο γραφείο του και τράβηξε τις κουρτίνες. Η Άνικα βυθίστηκε στον ποτισμένο από τσιγαρίλα καναπέ και τον κοίταξε. «Φυσικά και όχι» της απάντησε. «Το σωματείο θέλει να με διώξει αποδώ» είπε εκείνη με τρεμάμενη φωνή. Μ η βάλεις τώρα τα κλάματα, σκέφτηκε. Ο Άντερς Σίμαν κατένευσε αναστενάζοντας και πήγε και κάθισε δίπλα της στον καναπέ. «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς σκέφτονται οι εκπρόσωποι του σωματείου» είπε. «Πολλοί απ’ αυτούς είναι σαν να βρίσκονται στην επιτροπή μόνο και μόνο για να νιώθουν οι ίδιοι σημαντικοί. Δεν τους καίγεται καρφί για τα μέλη τους, θέλουν μόνο να νιώθουν σπουδαίοι». Η Άνικα τον κοίταξε καχύποπτα. «Γιατί μου τα λες αυτά;» Ο Άντερς Σίμαν την κοίταξε ήρεμα. «Διότι αυτό συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση». Η Άνικα τον κοίταξε σαστισμένη. «Δυστυχώς δεν υπάρχει κενή θέση για σένα προς το παρόν» είπε ο Άντερς Σίμαν. «Δεν μπορούμε να προσλάβουμε όλους όσοι διαθέτουν ταλέντο. Μ όνο μία θέση έχουμε για το φθινόπωρο». «Κι αυτή δόθηκε στον Καρλ Βένεργκρεν;» ρώτησε η Άνικα. «Ναι» είπε ο διευθυντής της εφημερίδας κοιτάζοντας το πάτωμα. Η Άνικα γέλασε. «Συγχαρητήρια! Αυτή η εφημερίδα έχει τους ανθρώπους που της αξίζουν!» είπε καθώς σηκωνόταν. «Κάτσε κάτω» είπε ο Σίμαν.

332

LIZA MARKLUND

«Γιατί;» έκανε η Άνικα. «Δεν έχω λόγο να μείνω σ’ αυτό το κωλοκτίριο ούτε λεπτό παραπάνω. Φεύγω σήμερα, αφού το θέλει το σωματείο». «Έχεις ακόμη μιάμιση εβδομάδα» είπε ο διευθυντής της εφημερίδας. «Μ είνε να την τελειώσεις». Η Άνικα γέλασε ξανά. «Για να τρώω σκατά;» «Σε μικρές δόσεις και κάτω απ’ τις σωστές συνθήκες μπορεί να σε κάνουν πιο δυνατή» είπε ο Άντερς Σίμαν χαμογελώντας. Η Άνικα έκανε μια γκριμάτσα. «Έχω μέρες άδειας». «Πράγματι. Αλλά εγώ θέλω να μείνεις ως το τέλος». Η Άνικα πήγε στην πόρτα, αλλά εκεί σταμάτησε. «Πες μου μόνο ένα πράγμα» του είπε. «Θα πλήρωνε ποτέ αυτή η εφημερίδα για μια πληροφορία από τρομοκρατική οργάνωση;» «Τι εννοείς;» τη ρώτησε και σηκώθηκε όρθιος. «Αυτό ακριβώς που λέω: θα έδινε λεφτά για να καλύψει δημοσιογραφικά μια τρομοκρατική επίθεση;» Ο Σίμαν σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος του και την κοίταξε διερευνητικά. «Γνωρίζεις κάτι;» «Δεν αποκαλύπτω ποτέ τις πηγές μου» του είπε. «Όμως είσαι υπάλληλος αυτής της εφημερίδας» της είπε εκείνος. «Κι εγώ είμαι το αφεντικό σου». Η Άνικα έβγαλε την κάρτα της από τη θήκη της και την άφησε πάνω στο γραφείο του. «Όχι πια» του είπε. «Θέλω να μάθω γιατί ρωτάς» της είπε. «Κι εγώ θέλω μια απάντηση» είπε η Άνικα. Ο Σίμαν την κοίταξε αμίλητος μερικά δευτερόλεπτα. «Φυσικά και όχι» της απάντησε. «Ποτέ δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ούτε σε χίλια χρόνια». «Αν το έκανε αυτό η εφημερίδα από τότε που ξεκίνησες να δουλεύεις εδώ θα το γνώριζες;» Τα μάτια του σκοτείνιασαν. «Υποθέτω πως θα το γνώριζα» της απάντησε.

STUDIO SEX

333

«Και μπορείς να εγγυηθείς ότι δεν συνέβη κάτι τέτοιο;» Ο Σίμαν κατένευσε αργά. «Οκέι» του είπε αεράτα. «Πολύ καλά, λοιπόν. Χάρηκα για τη γνωριμία». Του έτεινε το χέρι της ειρωνικά. Εκείνος δεν το έσφιξε. «Τι θα κάνεις τώρα;» Η Άνικα κοίταξε τον διευθυντή κοροϊδευτικά. «Τι σε νοιάζει τι θα κάνω εγώ;» «Από ενδιαφέρον ρωτάω» της απάντησε αυτός ατάραχος. «Θα πάω στον Καύκασο» του είπε. «Πετάω αύριο». Ο Άντερς Σίμαν ξαφνιάστηκε. «Δεν νομίζω ότι είναι πολύ καλή ιδέα» της είπε. «Έχουν εμφύλιο πόλεμο εκεί». «Α, μην ανησυχείς για μένα» είπε η Άνικα. «Θα μένω με τους αντάρτες, οπότε θα είμαι μια χαρά. Τα κυβερνητικά στρατεύματα δεν έχουν όπλα. Η διεθνής κοινότητα έχει φροντίσει η σφαγή να είναι εντελώς μονομερής. Καλή τύχη με την εφημερίδα. Σου εύχομαι να την κάνεις να ορθοποδήσει πάλι. Έχεις πολλή δουλειά μπροστά σου. Τα αφεντικά δεν έχουν ιδέα τι κάνουν». Πήγε ν’ ανοίξει την πόρτα, αλλά σταμάτησε πάλι. «Πρέπει πραγματικά να ξεφορτωθείς αυτόν τον καναπέ» του είπε. «Βρομοκοπάει». Βγήκε αφήνοντας την πόρτα ορθάνοιχτη. Ο Άντερς Σίμαν την είδε να διασχίζει την αίθουσα σύνταξης και να πηγαίνει στο γραφείο της. Οι κινήσεις της ήταν απότομες και θυμωμένες. Δεν είπε λέξη σε κανέναν καθώς έβγαινε.

334

LIZA MARKLUND

50

Η

Ανν Σνάπχανε δεν ήταν στο γραφείο της. Δεν βαριέσαι, σκέφτηκε η Άνικα. Το μόνο που θέλω είναι να φύγω αποδώ πριν διαλυθώ. Δεν πρόκειται να τους δώσω αυτή την ικανοποίηση. Μ άζεψε τα πράγματά της και κατάφερε να τσιμπήσει και μερικά κουτιά στιλό, ένα ψαλίδι κι ένα συρραπτικό. Ωραία. Και λίγα τους έπαιρνε. Τους μαλάκες! Βγήκε από την αίθουσα σύνταξης χωρίς να κοιτάξει πίσω της. Όταν μπήκε στο ασανσέρ, ένιωσε ξαφνικά ένα κύμα θυμού να φουσκώνει μέσα της. Δυσκολευόταν να πάρει ανάσα. Κοίταξε το πρόσωπό της στον καθρέφτη. Η ίδια γαλαζωπή χλωμάδα, ως συνήθως. Κωλοφώτα, σκέφτηκε. Και είναι και καλοκαίρι. Σκέψου πώς θα φαινόσουν σ’ αυτό το ασανσέρ μες στο καταχείμωνο. Δεν θα το μάθω ποτέ, σκέφτηκε αμέσως μετά. Αυτή είναι η τελευταία φορά που βρίσκομαι εδώ. Το ασανσέρ σταμάτησε με το γνώριμο τράνταγμα. Η Άνικα άνοιξε τη βαριά πόρτα και κατευθύνθηκε προς την ομίχλη. Ο Τούρε Μ πραντ θα πρέπει να είχε πάρει άδεια, γιατί πίσω από το τζάμι της ρεσεψιόν καθόταν μια άγνωστη γυναίκα. Οι συρόμενες πόρτες της κεντρικής εισόδου έκλεισαν πίσω της. Αυτό ήταν, λοιπόν. Στάθηκε για λίγο ακίνητη κοιτάζοντας τον κυκλικό κόμβο κυκλοφορίας μπροστά από το κτίριο και εισπνέοντας τον

STUDIO SEX

335

νοτισμένο αέρα. Ήταν παγερός και δυσάρεστος. Έφερε στον νου της αυτά που είπε στον Σίμαν όσο ήταν στο γραφείο του. Πώς της είχε έρθει αυτό με τον Καύκασο; αναρωτήθηκε. Πάντως ίσως και να μην ήταν τόσο κακή ιδέα να φύγει στο εξωτερικό για λίγες διακοπές, έστω κι αν το κανόνιζε τελευταία στιγμή. Μ ια φιγούρα αναδύθηκε μέσα από τα πέπλα της ομίχλης που αιωρούνταν πάνω από τον δρόμο. Ο Καρλ Βένεργκρεν. Κουβαλούσε δυο σακούλες γεμάτες μπουκάλια. Φυσικά, θα γιόρταζε την τύχη του! «Συγχαρητήρια» του είπε η Άνικα πικρόχολα όταν πέρασε από δίπλα της. Αυτός σταμάτησε κι άφησε κάτω τις σακούλες. «Ναι, νιώθω τέλεια» είπε εκείνος μ’ ένα πλατύ χαμόγελο. «Εξάμηνη σύμβαση − η πιο μακροχρόνια θέση που δίνουν στους προσωρινούς. Μ ετά θ’ αρχίσω να ψάχνω ξανά». «Θα πρέπει να είναι πολύ ωραία...» είπε η Άνικα «να σε κρατάνε εδώ χάρη στον κόπο σου. Και στα λεφτά σου». Ο Καρλ Βένεργκρεν χαμογέλασε νευρικά. «Τι εννοείς;» «Το πλουσιόπαιδο του μπαμπά» είπε η Άνικα. «Είχες ήδη τα λεφτά στην τράπεζα ή χρειάστηκε να πουλήσεις ένα τμήμα του επενδυτικού σου χαρτοφυλακίου;» Το χαμόγελό του εξαφανίστηκε στη στιγμή. Γύρισε απ’ την άλλη κι έσφιξε τα δόντια. «Ώστε πήρες πόδι, ε;» είπε ζωηρά. Η Άνικα απάντησε με τσιριχτή φωνή. «Προτιμώ να ζω τρώγοντας γατοτροφή παρά να πληρώσω τρομοκρατική οργάνωση για να βρω δουλειά!» Ο Καρλ Βένεργκρεν την κοίταξε επιτιμητικά από την κορυφή ως τα νύχια. «Bon appétit. Είσαι λίγο κοκαλιάρα. Λογικά θα είναι νοστιμότερη αν προσθέσεις λίγα καρυκεύματα» της είπε και γύρισε για να μπει στο κτίριο μαζεύοντας τις σακούλες του. Η Άνικα είδε ότι ήταν γεμάτες μπουκάλια M oët & Chandon. «Κι όχι μόνο πλήρωσες για μια αποκλειστικότητα κι ένα

336

LIZA MARKLUND

εξάμηνο συμβόλαιο...» συνέχισε η Άνικα «αλλά πούλησες και τις πηγές σου». Ακούγοντας την Άνικα, ο Καρλ Βένεργκρεν σταμάτησε και κοίταξε γύρω του. «Αυτά είναι μαλακίες» της είπε, όμως εκείνη πρόσεξε την αγωνία στα μάτια του. Η Άνικα τον πλησίασε. «Πώς διάολο ήξερε η αστυνομία ότι οι Μ πάρμπι Νίντζα θα βρίσκονταν στο συγκεκριμένο σημείο τη συγκεκριμένη στιγμή; Πώς διάολο ήξεραν ποια σπίτια να εκκενώσουν; Πώς και έστειλαν μυστικούς αστυνομικούς στα σωστά σημεία;» «Πού διάολο θες να ξέρω;» είπε ο Καρλ βρέχοντας με τη γλώσσα του τα χείλια του. Η Άνικα τον πλησίασε περισσότερο, γρυλίζοντας μπροστά στο πρόσωπό του. «Πούλησες τις πηγές σου» είπε. «Συνεργάστηκες με την αστυνομία για να τραβήξεις φωτογραφίες από τη σύλληψη, έτσι δεν είναι;» Ο Καρλ Βένεργκρεν ανασήκωσε τα φρύδια του, έγειρε προς τα πίσω το κεφάλι του και την κοίταξε περιφρονητικά. «Ε, και;» της είπε. Η Άνικα έχασε την ψυχραιμία της κι άρχισε να ουρλιάζει. «Χριστέ μου, τι παλιοαρχίδι που είσαι! Άντε και γαμήσου!» Ο Καρλ Βένεργκρεν έκανε μεταβολή κι άρχισε να περπατάει προς την είσοδο. «Δεν πας καλά» της φώναξε δίχως να γυρίσει. «Είσαι τελείως τρελή. Παλιοκαριόλα!» Κι έπειτα εξαφανίστηκε πίσω από τις γυάλινες πόρτες. Η Άνικα βούρκωσε. Το καθοίκι! Αυτός ανοίγει σαμπάνιες κι εμένα με πετάνε στον δρόμο. «Μ πένγτζον, θες να σε πάω πουθενά;» Η Άνικα γύρισε απ’ την άλλη. Ο Γιάνσον ήταν μέσα σ’ ένα σκουριασμένο παλιό Volvo στην είσοδο του γκαράζ. «Τι κάνεις εσύ εδώ τέτοια ώρα;» του φώναξε. «Ήμουν στη συνάντηση για τις προσλήψεις» της απάντησε

STUDIO SEX

337

σβήνοντας τη μηχανή. Η Άνικα πήγε προς το αυτοκίνητο, κι ο διευθυντής της βραδινής βάρδιας βγήκε έξω. «Πω πω, φαίνεσαι πολύ κουρασμένος» του είπε. «Ναι, δούλευα μέχρι αργά χτες το βράδυ» της είπε. «Αλλά ήθελα πολύ να έρθω σ’ αυτή τη συνάντηση. Ήθελα να πιέσω να σε κρατήσουν». Η Άνικα τον κοίταξε δύσπιστα. «Γιατί;» Ο Γιάνσον άναψε τσιγάρο. «Θεωρώ ότι είσαι η καλύτερη απ’ όλους τους προσωρινούς που είχαμε αυτό το καλοκαίρι. Πίστευα ότι εσύ έπρεπε να πάρεις το εξάμηνο συμβόλαιο. Το ίδιο κι ο Άντερς Σίμαν». Η Άνικα ανασήκωσε τα φρύδια της. «Αλήθεια; Και τότε γιατί δεν το πήρα εγώ;» «Δεν συμφώνησε ο διευθυντής σύνταξης. Αν θες τη γνώμη μου, ο τύπος είναι ηλίθιος. Τρέμει στη σκέψη και μόνο της παραμικρής αντιπαράθεσης, και το σωματείο ήταν εναντίον σου». «Ναι, αυτό το κατάλαβα» του είπε η Άνικα. Έμειναν σιωπηλοί όσο ο Γιάνσον κάπνιζε το τσιγάρο του. «Φεύγεις, λοιπόν;» Η Άνικα κατένευσε. «Ίσως να επιστρέψεις κάποια στιγμή στο μέλλον» είπε ο Γιάνσον. Η Άνικα γέλασε. «Μ η βάζεις και στοίχημα». Γέλασε κι ο διευθυντής της βραδινής βάρδιας. «Θες να σε πάω πουθενά;» Η Άνικα είδε πόσο εξαντλημένη ήταν η όψη του και κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Θα περπατήσω» του είπε. «Θέλω ν’ απολαύσω αυτόν τον υπέροχο καιρό». Κοίταξαν κι οι δυο την ομίχλη και γέλασαν.

Τα ρούχα της βρoμοκοπούσαν τσιγαρίλα. Τα έβγαλε και τα πέταξε στο πάτωμα του χολ. Φόρεσε τη ρόμπα της και κάθισε στον καναπέ του καθιστικού.

338

LIZA MARKLUND

Η Πατρίσια, ευτυχώς, ήταν έξω. Η Άνικα έπιασε τον τηλεφωνικό κατάλογο. «Δεν μπορείτε να φύγετε από το Σωματείο Δημοσιογράφων έτσι απλά, ξέρετε» της είπε επιτιμητικά η τηλεφωνήτρια του σωματείου. «Αλήθεια;» είπε η Άνικα. «Και τι πρέπει να κάνω;» «Κατ’ αρχάς πρέπει να στείλετε μια επιστολή στο τοπικό σας σωματείο και να τους ζητήσετε να φύγετε, κι έπειτα πρέπει να στείλετε μία επιστολή σ’ εμάς. Στη συνέχεια, πρέπει να επιβεβαιώσετε την αποχώρησή σας έξι μήνες αργότερα, τόσο στο τοπικό σας όργανο όσο και σ’ εμάς». «Πλάκα μού κάνετε!» είπε η Άνικα. «Οι έξι μήνες αρχίζουν να μετράνε από την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα. Πράγμα που σημαίνει ότι το νωρίτερο που μπορείτε να αποχωρήσετε από το σωματείο είναι την πρώτη Μ αρτίου του επόμενου χρόνου». «Και πρέπει να πληρώνω ολόκληρη τη συνδρομή μου μέχρι τότε;» «Ναι, εκτός κι αν σταματήσετε να εργάζεστε ως δημοσιογράφος». «Α, ναι, βλέπετε, αυτό ακριβώς έχω σκοπό να κάνω» είπε η Άνικα. «Ξεκινώντας από τώρα». «Οπότε θα αφήσετε την παρούσα θέση σας;» Η Άνικα αναστέναξε. «Όχι, έχω μόνιμο συμβόλαιο με τον Ταχυδρόμο του Κατρίνεχολμ». «Τότε δεν μπορείτε να φύγετε». Θα τη στραγγαλίσω με το καλώδιο του τηλεφώνου αυτή την πουτάνα, σκέφτηκε η Άνικα. «Ακούστε...» της είπε «εγώ φεύγω από το σωματείο τώρα! Σήμερα. Για πάντα. Το τι θα κάνω ή δεν θα κάνω δεν σας αφορά. Δεν ξαναδίνω δεκάρα τσακιστή στο κωλοσωματείο σας. Βγάλτε με από τη βάση δεδομένων σας τώρα αμέσως!» Η γυναίκα στην άλλη άκρη της γραμμής θίχτηκε και θύμωσε. «Αυτό δεν μπορώ να το κάνω» της είπε. «Και τέλος πάντων, δεν είναι δικό μας το σωματείο, δικό σας είναι». Η Άνικα εγκατέλειψε την προσπάθεια και έβαλε τα γέλια.

STUDIO SEX

339

«Θεέ μου, είστε απίστευτοι» είπε. «Αν είναι έτσι, είμαι διατεθειμένη να πληρώσω για να μ’ αφήσετε να φύγω αμέσως. Στείλτε μου ένα δελτίο πληρωμής». «Δεν δουλεύουμε έτσι». Η Άνικα ξεροκατάπιε και έκλεισε τα μάτια της. Ένιωθε ότι θα έσκαγε ο εγκέφαλός της. «Οκέι» είπε. «Ωραία. Και θέλω επίσης να παραιτηθώ του δικαιώματός μου για επίδομα ανεργίας από σας! Άντε στον διάολο!» Έκλεισε το τηλέφωνο και ξεφύλλισε πάλι τον τηλεφωνικό κατάλογο. Αυτή τη φορά κάλεσε τη Γενική Ένωση Εργατών στο Σβιαβέγκεν. «Θα ήθελα να μπω στο πρόγραμμα ανεργίας που έχετε» είπε. «Ναι, ωραία! Θα σας στείλω τα χαρτιά». Τόσο απλά. Πήγε στην κουζίνα και έφτιαξε ένα σάντουιτς. Έφαγε το μισό και το άλλο μισό το πέταξε. Έπειτα πήρε ένα σημειωματάριο και κάθισε κάτω. Έκλεισε τα μάτια της, πήρε βαθιά ανάσα κι έγραψε δύο επιστολές. Στη συνέχεια βγήκε για ν’ αγοράσει φακέλους και γραμματόσημα από τον ιάπωνα εφημεριδοπώλη στη γωνία.

340

LIZA MARKLUND

51

Ε

ίχε βραδιάσει όταν μπήκε η Πατρίσια στο χολ και σκόνταψε πάνω στα ρούχα της Άνικα. «Είσαι εδώ;» φώναξε. «Σε κανένα μπαρ ήσουν;» Η Άνικα έβγαλε το κεφάλι της από την κουζίνα. «Τι εννοείς;» «Τα ρούχα σου μυρίζουν μπαρ». «Πήρα πόδι απ’ τη δουλειά». Η Πατρίσια κρέμασε το σακάκι της και πήγε στην κουζίνα. «Άρχισε να βρέχει ξανά» είπε απομακρύνοντας τα μαλλιά της από το πρόσωπό της. «Το ξέρω» είπε η Άνικα. «Μ όλις μπήκα κι εγώ». «Έχεις φάει;» Η Άνικα κούνησε αρνητικά το κεφάλι. «Δεν πεινάω». «Πρέπει να φας» την παρότρυνε η Πατρίσια. «Αλλιώς τι; Κακό κάρμα;» Η Πατρίσια χαμογέλασε. «Κάρμα σημαίνει ότι οι αμαρτίες σου από μια προηγούμενη ζωή έρχονται και σε βρίσκουν σ’ αυτήν εδώ. Τούτο εδώ λέγεται πείνα. Οι άνθρωποι πεθαίνουν απ’ αυτό, ξέρεις». Πήγε στην κουζίνα, έσπασε μερικά αβγά και άρχισε να μαγειρεύει. Η Άνικα κοίταξε έξω απ’ το παράθυρο τη βροχή που κροτάλιζε κάνοντας το γκρίζο δειλινό ακόμα πιο καταθλιπτικό. «Σε λίγο καιρό θα μπει το φθινόπωρο» είπε η Άνικα. «Ορίστε, ομελέτα με μανιτάρια» είπε η Πατρίσια και κάθισε

STUDIO SEX

341

απέναντί της. Προς μεγάλη της έκπληξη η Άνικα την έφαγε μέχρι την τελευταία μπουκιά. «Τι εννοείς λοιπόν πήρες πόδι απ’ τη δουλειά;» ρώτησε η Πατρίσια. Η Άνικα χαμήλωσε το βλέμμα της και κοίταξε το άδειο πιάτο. «Δεν επέκτειναν το συμβόλαιό μου. Το σωματείο ήθελε να φύγω αμέσως». «Είναι ηλίθιοι» είπε η Πατρίσια τόσο αυστηρά, που η Άνικα έβαλε τα γέλια. «Ναι, είναι» είπε. «Βγήκα κι από το σωματείο». Η Πατρίσια καθάρισε το τραπέζι και έπλυνε τα πιάτα. «Και τι θα κάνεις τώρα;» Η Άνικα ξεροκατάπιε. «Δεν ξέρω» είπε. «Παραιτήθηκα από τον Ταχυδρόμο του Κατρίνεχολμ και ειδοποίησα το γραφείο στέγασης ότι θα αφήσω το διαμέρισμά μου στο Χελεφορσνές. Έστειλα το απόγευμα τις επιστολές». Η Πατρίσια την κοίταξε με ορθάνοιχτα μάτια. «Και τι θα κάνεις για να βγάζεις λεφτά;» Η Άνικα ανασήκωσε τους ώμους της. «Πρέπει να περιμένω έναν μήνα προτού αρχίσω να παίρνω επίδομα ανεργίας, αλλά έχω μερικές οικονομίες». «Πού θα μείνεις;» Η Άνικα άνοιξε διάπλατα τα χέρια της. «Εδώ, προς το παρόν τουλάχιστον» είπε. «Σχεδιάζουν να κατεδαφίσουν το κτίριο, αλλά αυτό μπορεί να γίνει σ’ έναν χρόνο. Μ ετά... ε, θα δω». «Πάντα ζητάμε κόσμο στο κλαμπ» είπε η Πατρίσια. Η Άνικα γέλασε μελαγχολικά. «Ναι, έχω όλες τις προδιαγραφές» είπε. «Έχω βυζιά κι έπαιζα ρουλέτα στα νιάτα μου». Η Πατρίσια την κοίταξε έκπληκτη. «Παίζεις ρουλέτα;» Η Άνικα φύσηξε τη μύτη της. «Δούλευα ημιαπασχόληση στο ξενοδοχείο της πόλης, στο

342

LIZA MARKLUND

Κατρίνεχολμ, όταν ήμουν φοιτήτρια. Μ πορώ να γυρίσω τη ρουλέτα έτσι που να κάνει έντεκα στροφές και μερικές φορές μπορώ ακόμα και να κάνω την μπίλια να σταματήσει στο τριάντα τέσσερα, αν ξεκινήσω από το μηδέν». Άρχισε να κλαίει. «Μ α χρειαζόμαστε κάποιον για το τραπέζι της ρουλέτας» είπε η Πατρίσια. «Θα φύγω για ένα διάστημα» είπε η Άνικα. «Πού θα πας;» Η Άνικα ανασήκωσε τους ώμους της. «Δεν θυμάμαι το όνομα του μέρους. Είναι στην Τουρκία, κάπου στη Μ εσόγειο». «Καλό ακούγεται» είπε η Πατρίσια. Έμειναν σιωπηλές για λίγο. Η Άνικα έκοψε ένα κομμάτι χαρτί κουζίνας. «Πρέπει να σκεφτείς τι θα κάνεις» είπε η Πατρίσια. «Ευχαριστώ, το ξέρω» είπε η Άνικα φυσώντας τη μύτη της. «Κάτσε, θα φέρω τα χαρτιά» είπε η Πατρίσια. Σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιό της. Η Άνικα την άκουσε να ανοίγει το φερμουάρ του σάκου της. Λίγο αργότερα η Πατρίσια εμφανίστηκε στην πόρτα κρατώντας ένα κουτί από σκούρο καφετί ξύλο. «Τι είναι αυτό;» ρώτησε η Άνικα κάνοντας το χαρτί κουζίνας μια μπάλα στα χέρια της. Η Πατρίσια άφησε το κουτί στο τραπέζι της κουζίνας και το άνοιξε. Μ έσα υπήρχε ένα μαύρο ύφασμα, το οποίο ξεδίπλωσε προσεχτικά. «Η ταρό είναι μια αρχαία μορφή γνώσης» είπε αφήνοντας ένα πάκο χαρτιά στο τραπέζι. «Βασίζεται σε μια σειρά από κάρτες με διαφορετικές μυστικιστικές εικόνες. Κάθε εικόνα κατέχει την ενέργεια αυτού που αντιπροσωπεύει. Είναι ένα εργαλείο για να αποκτάς μεγαλύτερη συνειδητότητα». «Λυπάμαι...» είπε η Άνικα «αλλά δεν πιστεύω σ’ αυτά τα πράγματα». Η Πατρίσια κάθισε. «Δεν χρειάζεται να πιστεύεις» της είπε. «Χρειάζεται μόνο ν’ ακούσεις, να είσαι ανοιχτή και να μπορείς να δεις μέσα στο δικό

STUDIO SEX

343

σου βασίλειο». Η Άνικα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα χαμόγελο. «Λίγο περίεργα μου ακούγονται όλα αυτά». «Μ η γελάς, είναι σοβαρό» είπε η Πατρίσια αυστηρά. «Κοίτα, εβδομήντα οχτώ κάρτες: η Μ εγάλη Αρκάνα, η Μ ικρή Αρκάνα και οι φιγούρες της Αυλής. Καθεμιά αντιπροσωπεύει διαφορετική ενόραση και προοπτική». Η Άνικα κούνησε το κεφάλι και σηκώθηκε. «Όχι, μη φεύγεις» είπε η Πατρίσια πιάνοντας την Άνικα απ’ τον καρπό. «Άσε με να σου διαβάσω τα χαρτιά!» Η Άνικα δίστασε, αλλά κάθισε αναστενάζοντας. «Εντάξει» είπε. «Τι πρέπει να κάνω;» «Ορίστε» είπε η Πατρίσια βάζοντας τις κάρτες στο χέρι της. «Ανακάτεψε και μετά κόψε». Η Άνικα ανακάτεψε τις κάρτες, τις έκοψε και τις ξαναέδωσε στην Πατρίσια. «Όχι, πρέπει να κόψεις τρεις φορές, να τα ανακατέψεις ξανά και να κόψεις άλλες δυο φορές». Η Άνικα την κοίταξε δύσπιστα. «Γιατί;» «Είναι θέμα ενέργειας. Άντε!» Η Άνικα αναστέναξε σιωπηλά, ανακάτεψε κι έκοψε, ανακάτεψε κι έκοψε. «Ωραία» είπε η Πατρίσια. «Μ ην τα ξαναβάλεις όλα μαζί. Διάλεξε ένα πακέτο με το αριστερό χέρι και ανακάτεψέ το πάλι». Η Άνικα ανασήκωσε τα φρύδια της. «Ωραία» είπε η Πατρίσια. «Τώρα συγκεντρώσου στην ερώτηση που θέλεις να απαντηθεί. Αντιμετωπίζεις κάποια μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου, για παράδειγμα;» «Αφού το ξέρεις!» είπε η Άνικα. Είχε αρχίσει να εκνευρίζεται. «Εντάξει, τότε θα κάνω έναν κέλτικο σταυρό...» Η Πατρίσια άπλωσε τα χαρτιά στο τραπέζι. Έβαλε δύο στο κέντρο, το ένα πάνω στο άλλο, και τα άλλα να εκτείνονται προς τα έξω, σχηματίζοντας έναν σταυρό. «Ωραίες εικόνες» είπε η Άνικα. «Παράξενα σχέδια, όμως». «Αυτή η τράπουλα σχεδιάστηκε από τη Φρίντα Χάρις, η

344

LIZA MARKLUND

οποία βασίστηκε σε σχέδια του Άλιστερ Κρόουλι» είπε η Πατρίσια. «Της πήρε πέντε χρόνια. Τα σύμβολα έχουν τις ρίζες τους στο Ερμητικό Τάγμα της Χρυσαυγής». «Θεέ και Κύριε» είπε η Άνικα δύσπιστα. «Κι αυτά θα μου πουν το μέλλον μου;» Η Πατρίσια κατένευσε σοβαρά και έδειξε μια κάρτα που ήταν τοποθετημένη κάτω από μια άλλη. «Αυτή εδώ» είπε «είναι η κεντρική σου κάρτα. Αυτή είναι η κατάστασή σου σήμερα. Ο Πύργος, η δέκατη έκτη κάρτα της Μ εγάλης Αρκάνα. Βλέπεις ότι βρίσκεται σε σημείο κατάρρευσης. Αυτή είναι η ζωή σου, Άνικα. Ό,τι γνωρίζεις, η ασφάλειά σου, βρίσκεται σε σημείο κατάρρευσης, κι εσύ το ξέρεις ήδη». Η Άνικα κοίταξε προσεχτικά την Πατρίσια. «Τι άλλο;» Η Πατρίσια μετακίνησε το δάχτυλό της και έδειξε την κάρτα που βρισκόταν πάνω από τον Πύργο. «Το πέντε καρό πέφτει πάνω στην κεντρική σου κάρτα, που σημαίνει ότι την εμποδίζει ή την παρακωλύει. Αντιπροσωπεύει τον Ερμή στον Ταύρο, την αγωνία και τον φόβο». «Και;» είπε η Άνικα. Η Πατρίσια την κοίταξε σοβαρά. «Φοβάσαι την αλλαγή, αλλά δεν χρειάζεται να φοβάσαι» της είπε. «Ωραία. Τι άλλο;» «Η συνειδητή σου αντίδραση στην κατάστασή σου είναι αναμενόμενη. Η Κρίση, που αντιπροσωπεύει την αυτοκριτική και τον στοχασμό. Νομίζεις ότι απέτυχες και αυτομαστιγώνεσαι. Αλλά η ασυνείδητη αντίδρασή σου είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Βλέπεις εδώ; Ο Βαλές σπαθί είναι ο αφέντης των δημιουργικών ιδεών, αυτός που προσπαθεί πάντα να ελευθερωθεί από τους στενόμυαλους ανόητους». Η Άνικα έγειρε πίσω στην πλάτη του καθίσματός της και η Πατρίσια συνέχισε. «Εσύ έρχεσαι από το εφτά καρό, τη συγκράτηση και την αποτυχία, και κατευθύνεσαι προς το οχτώ σπαθί, τη συμμετοχή».

STUDIO SEX

345

Η Άνικα αναστέναξε. «Απαίσιο ακούγεται». «Αυτή είσαι εσύ. Η Σελήνη. Παράξενο αυτό. Την τελευταία φορά που έριξα τα χαρτιά για μένα μου βγήκε κι εμένα η Σελήνη. Συμβολίζει το θηλυκό φύλο, την τελική δοκιμασία. Λυπάμαι, αλλά δεν είναι καλή κάρτα». Η Άνικα δεν είπε τίποτα. Η Πατρίσια μελέτησε σιωπηλά τις υπόλοιπες κάρτες. «Αυτό φοβάσαι περισσότερο» είπε η Πατρίσια. «Τον Κρεμασμένο. Την ακαμψία. Φοβάσαι ότι η βούλησή σου θα σπάσει». «Και τι συμβαίνει τότε;» ρώτησε η Άνικα, αυτή τη φορά όχι τόσο δύσπιστα. Η Πατρίσια έδειξε διστακτικά τη δέκατη κάρτα. «Αυτό είναι το αποτέλεσμα. Μ ην ανησυχείς, δεν πρέπει να το παίρνεις κυριολεκτικά». Η Άνικα έσκυψε πάνω απ’ το τραπέζι. Η κάρτα έδειχνε έναν σκελετό που κρατούσε ένα δρεπάνι. «Θάνατος» είπε. «Δεν εννοεί απαραίτητα τον φυσικό θάνατο. Μ πορεί να σημαίνει τη ριζική αλλαγή. Τη διάλυση παλιών σχέσεων. Βλέπεις; Ο Θάνατος έχει δύο όψεις. Η μία γκρεμίζει και καταστρέφει και η άλλη σε απελευθερώνει από τα εμπόδια που έχεις μπροστά σου». Η Άνικα σηκώθηκε ξαφνικά. «Δεν μου καίγεται καρφί τι λένε οι ηλίθιες κάρτες σου» είπε και πήγε στο δωμάτιό της χτυπώντας την πόρτα.

346

LIZA MARKLUND

Μ ΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ————

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

STUDIO SEX

347

Δεκαεννιά χρόνια, δύο μήνες και δεκαοχτώ μέρες

Νομίζω ότι τα καταφέρνω καλά να ζω. Νομίζω ότι η ζωή μου είναι στην πραγματικότητα πολύ λαμπερή. Η ανάσα μου είναι τόσο ανάλαφρη, τα πόδια μου τόσο λεία, το μυαλό μου τόσο ανοιχτό. Νομίζω ότι μου είναι εύκολο να είμαι ευτυχισμένη. Νομίζω ότι αγαπάω τη ζωή. Υποψιάζομαι ότι υπάρχει κάτι λίγο πιο πέρα αποκεί που φτάνει το χέρι μου. Δεν μπορώ να το πιάσω, ωστόσο βρίσκεται αρκετά κοντά μου. Πόσο απλά μπορεί να είναι τα πράγματα. Πόσα λίγα χρειαζόμαστε στην πραγματικότητα. Ήλιο. Αέρα. Προσανατολισμό. Πλαίσιο. Συμμετοχή. Αγάπη. Ελευθερία. Ελευθερία...

Εκείνος όμως λέει ότι ποτέ δεν θα με αφήσει να φύγω.

348

LIZA MARKLUND

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 52

Τ

ο τοπίο αποκαλύφθηκε μόλις ένα λεπτό πριν το αεροπλάνο αγγίξει το έδαφος. Τα σύννεφα κρέμονταν απ’ τις κορφές των δέντρων σκορπίζοντας γύρω μια αχλή από λεπτή βροχή. Ελπίζω ο καιρός να ήταν έτσι απαίσιος όλο αυτό το διάστημα, σκέφτηκε η Άνικα. Για να μάθουν τα παλιοκαθοίκια. Το αεροπλάνο σταμάτησε τελικά στον αερολιμένα 2 του αεροδρομίου Ορλάντα, τον ίδιο δηλαδή απ’ τον οποίο είχαν φύγει. Η Άνικα είχε απογοητευτεί πολύ. Ο αερολιμένας 2 ήταν σαν μια μικρή απόφυση της κεντρικής αίθουσας αναχωρήσεων και δεν είχε παρά ελάχιστα καταστήματα με αφορολόγητα προϊόντα. Εδώ είχαν τη βάση τους οι μικρότερες αεροπορικές εταιρείες, τόσο για πτήσεις εσωτερικού όσο και εξωτερικού, προγραμματισμένες και τσάρτερ. Τίποτα συγκλονιστικό. Δεν υπήρχαν και πολλά σημεία ζωής γύρω, καθώς περνούσε από το τελωνείο. Ε, κάτι είναι κι αυτό, σκέφτηκε, όσο διέσχιζε τον πράσινο διάδρομο. Φυσικά οι δικές της αποσκευές βγήκαν τελευταίες. Το λεωφορείο του αεροδρομίου ήταν φίσκα και αναγκάστηκε να μείνει όρθια σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τερματικό σταθμό της πόλης, στο κέντρο της Στοκχόλμης. Όταν πια βγήκε έξω στην

STUDIO SEX

349

Κλαραβεργκσβιαντούκτεν, έβρεχε κανονικά. Οι αποσκευές της ρουφούσαν την υγρασία σαν σφουγγάρια, μουσκεύοντας το περιεχόμενό τους. Βλαστήμησε μέσα απ’ τα δόντια της και ανέβηκε στο λεωφορείο της γραμμής 52 στην Μ πουλιντερσπλάν. Στο διαμέρισμά της ήταν όλα γαλήνια και ολόλευκα. Οι κουρτίνες κρέμονταν νωθρά στο πρωινό φως. Άφησε τις τσάντες της πάνω σ’ ένα χαλάκι στο χολ και βούλιαξε στον καναπέ ζαλισμένη από την κούραση. Το αεροπλάνο ήταν προγραμματισμένο να φύγει από την Αττάλεια στις τέσσερις το προηγούμενο απόγευμα, αλλά για λόγους που δεν εξηγήθηκαν ποτέ επαρκώς αναγκάστηκαν να περιμένουν οχτώ ώρες στο τουρκικό υπόστεγο αεροσκαφών κι άλλες πέντε στο αεροπλάνο, ώσπου να απογειωθεί τελικά. Έγειρε την πλάτη της πίσω στον καναπέ, έκλεισε τα μάτια της κι άφησε το συναίσθημα να επιστρέψει. Το καταπίεζε όλες αυτές τις ζεστές μέρες που πέρασε στην Τουρκία, προτιμώντας να εστιάζει στο ασιατικό φως, στους ήχους και στις μυρωδιές. Έτρωγε κανονικά, σαλάτες και κεμπάπ, κι έπινε κρασί με το φαγητό της. Τώρα όμως ένιωθε πάλι το στομάχι της να σφίγγεται και τον λαιμό της να στενεύει. Όταν προσπάθησε να δει νοερά το μέλλον, δεν κατάφερε να δει τίποτα. Κενό. Λευκό. Άδειο. Άμορφο. Πρέπει να ξεχάσω, σκέφτηκε. Αποδώ και πέρα κάνω μια καινούργια αρχή. Αποκοιμήθηκε έτσι όπως είχε σωριαστεί στον καναπέ, αλλά ξύπνησε ύστερα από δέκα λεπτά επειδή τα ρούχα της ήταν βρεγμένα και κρύωνε. Γδύθηκε στα γρήγορα κι έτρεξε στο μπάνιο στο διπλανό κτίριο. Όταν ανέβηκε ξανά πάνω τρύπωσε στην κουζίνα και κοίταξε στο δωμάτιο της Πατρίσια. Ήταν άδειο. Ξαφνιάστηκε· δεν το περίμενε. Καθώς ερχόταν στη Στοκχόλμη, την τσίτωνε η σκέψη ότι θα έβρισκε εκεί την Πατρίσια· θα προτιμούσε να είναι μόνη της. Έκανε λάθος, όμως. Η απουσία αυτής της χαίτης από μαύρα μαλλιά στο μαξιλάρι τής δημιούργησε μια τρομερή αίσθηση απώλειας, κι αυτό δεν της άρεσε.

350

LIZA MARKLUND

Περιπλανήθηκε ανήσυχη στο διαμέρισμα μπαινοβγαίνοντας στα δωμάτια κι έφτιαξε καφέ, τον οποίο δεν ήπιε. Πέταξε τα βρεγμένα της ρούχα στο πάτωμα του καθιστικού κι έπειτα τα κρέμασε σε καρέκλες και πόρτες για να στεγνώσουν. Το δωμάτιο μύριζε υγρασία, έτσι άνοιξε ένα παράθυρο. Και τώρα τι; σκέφτηκε. Πώς θα ζήσω; Τι θα κάνω στη ζωή μου; Βούλιαξε ξανά στον καναπέ. Η κούρασή της γινόταν σιγά σιγά ένας κόμπος αγωνίας στο στήθος της, που δυσχέραινε την αναπνοή της. Η κουρτίνα μπροστά από το ανοιχτό παράθυρο φούσκωνε σαν πανί στο δωμάτιο κι έπειτα ξεφούσκωνε πάλι. Η Άνικα πρόσεξε ότι το πάτωμα μπροστά στο παράθυρο είχε αρχίσει να βρέχεται, οπότε σηκώθηκε να το σκουπίσει. Έτσι κι αλλιώς, για κατεδάφιση πάει, σκέφτηκε ξαφνικά. Τι σημασία έχει; Δεν έχει κανένα νόημα. Κανείς δεν νοιάζεται αν καταστραφεί το πάτωμα. Γιατί ν’ ασχοληθώ; Ο παραλληλισμός με τη δική της κατάσταση της γέννησε ένα αίσθημα αυτολύπησης. Βούλιαξε στον καναπέ, μάζεψε τα γόνατά της κάτω απ’ το πιγούνι της κι άρχισε να ταλαντεύεται μπρος πίσω κλαίγοντας. Έσφιξε τα χέρια της τόσο δυνατά γύρω απ’ τα πόδια της που άρχισε να πονάει. Πάει, τέλειωσε, σκέφτηκε. Τι θα κάνω; Ποιος μπορεί να με βοηθήσει τώρα; Και ξαφνικά είδε την απάντηση ολοκάθαρα. Η γιαγιά. Της τηλεφώνησε, έκλεισε τα μάτια της και προσευχήθηκε η γιαγιά της να ήταν στο διαμέρισμά της και να μην είχε πάει στο Λίκεμπου. «Σοφία Χέλστρεμ» είπε η ηλικιωμένη γυναίκα σηκώνοντας το τηλέφωνο. «Ω γιαγιά!» Η Άνικα έκλαιγε. «Μ ικρό μου, τι σου συμβαίνει;» Η Άνικα άκουσε την ανησυχία στη φωνή της και πίεσε τον εαυτό της να σταματήσει να κλαίει.

STUDIO SEX

351

«Νιώθω τόσο μόνη, νιώθω απαίσια» είπε. Η γιαγιά της αναστέναξε. «Έτσι είναι η ζωή» της είπε. «Μ ερικές φορές γίνεται πολύ δύσκολη. Το βασικό είναι μην εγκαταλείπεις ποτέ, μ’ ακούς;» «Μ α τι νόημα έχει;» είπε η Άνικα αφήνοντας ξανά τα δάκρυα να βρέξουν το πρόσωπό της. «Η μοναξιά είναι δύσκολο πράγμα». Η φωνή της ηλικιωμένης γυναίκας ακούστηκε κουρασμένη. «Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς το κοπάδι τους. Αναγκάστηκες να φύγεις από την ομάδα στην οποία ήθελες ν’ ανήκεις, κι έτσι τώρα νιώθεις ότι είσαι μόνη σου εκεί έξω. Δεν είναι παράξενο αυτό, Άνικα. Το περίεργο θα ήταν να ένιωθες καλά. Άσε τον εαυτό σου να νιώσει άσχημα, αλλά φρόντισέ τον». Η Άνικα σκούπισε το πρόσωπό της με την ανάστροφη του χεριού της. «Θέλω να πεθάνω» είπε. «Το καταλαβαίνω» είπε η γιαγιά της. «Δεν θα πεθάνεις, όμως. Θα συνεχίσεις να ζεις, ώστε να θάψεις εμένα όταν θα έρθει η ώρα». «Τι στην ευχή μού λες;» αναφώνησε η Άνικα. «Είσαι άρρωστη; Δεν γίνεται να πεθάνεις!» Η γυναίκα γέλασε. «Όχι, δεν είμαι άρρωστη, αλλά όλοι κάποτε θα πεθάνουμε. Κοίτα να φροντίσεις τον εαυτό σου και να μην κάνεις τίποτα βιαστικό, αγάπη μου. Χαλάρωσε κι άσε τον πόνο να έρθει. Μ πορείς να προσπαθήσεις να ξεφύγεις απ’ αυτόν για λίγο, αλλά αυτός πάντα θα σε προφταίνει τελικά. Άσ’ τον να σε κατακλύσει και φρόντισε να τον νιώσεις. Δεν πεθαίνεις· θα συνεχίσεις να ζεις. Κι όταν βγεις τελικά απ’ αυτή την κατάσταση θα είσαι πιο δυνατή. Πιο μεγάλη και πιο σοφή». Η Άνικα χαμογέλασε. «Όπως εσύ, γιαγιά». Η γυναίκα γέλασε. «Πήγαινε να φτιάξεις μια ζεστή σοκολάτα, Άνικα. Κουλουριάσου στον καναπέ και βάλε κάτι χαζό να δεις στην τηλεόραση· εγώ αυτό κάνω όταν με δυσκολεύει η ζωή. Σκέπασε με μια κουβερτούλα τα πόδια σου για να είσαι ωραία και ζεστά. Όλα θα πάνε καλά, θα δεις».

352

LIZA MARKLUND

«Σ’ ευχαριστώ, γιαγιά μου» ψιθύρισε η Άνικα. Έμειναν σιωπηλές για λίγο, και η Άνικα συνειδητοποίησε πόσο εγωιστικά είχε φερθεί. «Εσύ πώς είσαι;» ρώτησε γρήγορα. Η γιαγιά της αναστέναξε. «Έβρεχε καθημερινά όσο έλειπες. Ήρθα στην πόλη μόνο και μόνο για να κάνω μερικά ψώνια και να πλύνω μερικά ρούχα. Οπότε είσαι τυχερή που με βρήκες εδώ». Υπάρχει Θεός τελικά, σκέφτηκε η Άνικα. «Μ ίλησα με την Ίνιεγερντ. Έχει πέσει δουλειά τώρα τελευταία στο Χάρπσουντ» είπε η γιαγιά της με διαφορετική φωνή τώρα − τη φωνή που χρησιμοποιούσε για τα κουτσομπολιά. Η Άνικα χαμογέλασε. «Πώς πάει η δίαιτα του πρωθυπουργού;» «Δεν πάει· έχει μπει σε αναμονή για το προσεχές μέλλον. Αλλά έχουν άλλους εκεί πέρα που τρώνε ακόμα λιγότερο». Τα κουτσομπολιά που ψάρευε η γιαγιά της από τη νέα οικονόμο του Χάρπσουντ δεν πολυενδιέφεραν την Άνικα, ωστόσο ρώτησε ευγενικά: «Αλήθεια; Ποιους;» «Τον υπουργό που παραιτήθηκε, τον Κρίστερ Λούντγκρεν. Πήγε εκεί μία μέρα πριν ανακοινωθεί η παραίτησή του κι έμεινε μία ολόκληρη εβδομάδα. Όλοι οι δημοσιογράφοι τον έψαχναν, αλλά κανείς δεν τον βρήκε». «Βλέπεις;» είπε η Άνικα γελώντας. «Εξακολουθείς να είσαι στο κέντρο των γεγονότων!» Γέλασαν κι οι δυο, και ο κόμπος στο στήθος της Άνικα άρχισε σιγά σιγά να λύνεται, ώσπου εξαφανίστηκε. «Σ’ ευχαριστώ, γιαγιά» είπε χαμηλόφωνα. «Έλα να με δεις αν χειροτερέψουν τα πράγματα. Έχεις λείψει στον Μ ουστάκια». «Πολύ αμφιβάλλω, έτσι όπως τον καλομαθαίνεις εσύ!» είπε η Άνικα. «Δώσε του ένα φιλί από μένα!» Η ζεστασιά που ένιωσε μιλώντας με τη γιαγιά της δεν την εγκατέλειψε μετά το τηλεφώνημα. Ωστόσο, άρχισε πάλι να κλαίει. Ήταν θλιμμένη, αλλά όχι απελπισμένη πλέον. Και ένιωθε

STUDIO SEX

353

κάπως πιο ανάλαφρη. Όταν χτύπησε το τηλέφωνο, το στριγκό κουδούνισμα την έκανε να τιναχτεί. «Γύρισες επιτέλους; Θεέ μου, αιώνες έλειψες. Πώς ήταν;» Η Άνικα σκούπισε το πρόσωπό της με την ανάστροφη του χεριού της. «Ωραία, ήταν πολύ ωραία. Η Τουρκία είναι υπέροχη». «Είμαι σίγουρη» είπε η Ανν Σνάπχανε. «Ίσως πρέπει να πάω κι εγώ. Πώς είναι το σύστημα υγείας τους;» Η Άνικα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το γέλιο της· βγήκε γάργαρο, πριν προλάβει να το σταματήσει. Η Ανν Σνάπχανε τής τηλεφωνούσε με χαρούμενη διάθεση, παρά τα όσα είχαν συμβεί. «Έχουν ειδικές κλινικές για τους υποχόνδριους» είπε η Άνικα. «Μ αγνητική τομογραφία για πρωινό, Prozac με τον καφέ και αντιβιοτικά για μεσημεριανό». «Καλό μου ακούγεται. Πώς πάνε με τα επίπεδα ραδονίου εκεί πέρα; Και, τέλος πάντων, πού κατέληξες εσύ;» Η Άνικα γέλασε ξανά. «Σ’ ένα μισοτελειωμένο τουριστικό γκέτο είκοσι χιλιόμετρα έξω από την Αλάγια» είπε. «Φίσκα στους Γερμανούς. Πήγα στην Κωνσταντινούπολη, έμεινα με μια γυναίκα που γνώρισα στο λεωφορείο και πέρασα μια εβδομάδα δουλεύοντας στο ξενοδοχείο της. Έπειτα πήγα στην Άγκυρα. Πολύ πιο μοντέρνα...» Όσο μιλούσε, ένιωθε το σώμα της να χαλαρώνει. «Πού έμεινες εκεί;» «Έφτασα αργά τη νύχτα, και ο σταθμός των λεωφορείων ήταν λίγο χαοτικός. Μ πήκα στο πρώτο ταξί που βρήκα και είπα στον ταξιτζή “Hotel International”. Για καλή μου τύχη, υπήρχε ένα ξενοδοχείο μ’ αυτό το όνομα. Το προσωπικό ήταν πολύ συμπαθητικό». «Κι έμεινες σε σουίτα, παρότι πλήρωσες για μονόκλινο δωμάτιο;» είπε η Ανν Σνάπχανε. Η Άνικα εξεπλάγη. «Πώς το ξέρεις;» Η Ανν γέλασε. «Μ α είσαι κωλόφαρδη, δεν το έχεις προσέξει;» Γέλασαν κι οι δυο, απολαμβάνοντας η μια τη συντροφιά της

354

LIZA MARKLUND

άλλης. Η σιωπή που ακολούθησε ήταν γεμάτη θαλπωρή. «Δεν δουλεύεις τώρα;» ρώτησε η Άνικα. «Όχι, τέλειωσα χτες. Η δουλειά στην τηλεόραση αρχίζει στις δώδεκα του μήνα, όταν θα ξεκινήσουν τη φθινοπωρινή σεζόν τους. Εσύ τι θα κάνεις τώρα;» Η Άνικα αναστέναξε, και στο στήθος της άρχισε να σχηματίζεται ξανά εκείνος ο κόμπος. «Δεν ξέρω, δεν έχω αποφασίσει ακόμη. Μ πορώ πάντα να γυρίσω στην Κωνσταντινούπολη και να δουλέψω ξανά στο ξενοδοχείο· χρειάζονται σερβιτόρες και προσωπικό για την κουζίνα». «Έλα μαζί μου στο Πίτεο» είπε η Ανν. «Σκεφτόμουν να πάρω το αεροπλάνο και να πάω το απόγευμα». Η Άνικα γέλασε ξανά. «Όχι, ευχαριστώ. Πέρασα το τελευταίο εικοσιτετράωρο σε μια ποικιλία από καθίσματα αεροδρομίων». «Τουλάχιστον είσαι προπονημένη. Έλα, έχεις πάει ποτέ πιο βόρεια από το Κάρλστα;» «Μ α δεν έχω αδειάσει καν τις βαλίτσες μου» είπε η Άνικα. «Τόσο το καλύτερο» είπε η Ανν. «Οι γονείς μου μένουν σ’ ένα τεράστιο σπίτι στο Πίτχολμ· έχει πολύ χώρο. Μ πορείς να γυρίσεις πίσω αύριο, αν θέλεις». Η Άνικα κοίταξε τα μουσκεμένα της ρούχα που ήταν απλωμένα δεξιά κι αριστερά στο δωμάτιο και πήρε την απόφασή της. «Μ ε ποια πτήση φεύγουμε;» Όταν έκλεισαν το τηλέφωνο, η Άνικα έτρεξε στην κρεβατοκάμαρά της κι έβγαλε έξω την παλιά της δημοσιογραφική τσάντα. Πέταξε μέσα δυο παντελόνια, ένα μπλουζάκι και πήρε το νεσεσέρ της από το καθιστικό. Πριν φύγει για να συναντήσει την Ανν Σνάπχανε στην Κουνγσκχολμστόρι βρήκε ένα πανί και σκούπισε το νερό της βροχής από το πάτωμα του καθιστικού.

STUDIO SEX

355

53

Η

Άνικα κοίταξε γύρω της απογοητευμένη. «Πού είναι τα βουνά;» είπε. «Μ α καλά, ρε γαμώτο, δεν έχεις βγει ποτέ από την πόλη;» είπε η Ανν Σνάπχανε. «Εδώ είμαστε στην ακτή· στη Ριβιέρα της βόρειας Σουηδίας. Έλα, τα ταξί του αεροδρομίου είναι αποδώ». Διέσχισαν τα στρέμματα ασφάλτου που περιέβαλλαν το αεροδρόμιο Κάλαξ. Η Άνικα κοίταξε γύρω της το σκηνικό: το τοπίο ήταν επίπεδο, καλυμμένο κυρίως από πευκοδάση. Ο ουρανός ήταν σχεδόν καθαρός κι ο ήλιος έλαμπε. Έκανε κρύο, τουλάχιστον για κάποιον που είχε μόλις γυρίσει από την Τουρκία. Ένα μαχητικό αεροσκάφος Βίγκεν πέρασε πάνω απ’ τα κεφάλια τους κάνοντας εκκωφαντικό θόρυβο. «Αεροπορική βάση F21» είπε η Ανν Σνάπχανε, πετώντας τις αποσκευές της στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου. «Το Κάλαξ είναι και στρατιωτικό αεροδρόμιο. Εδώ έμαθα να κάνω ελεύθερη πτώση». Η Άνικα έβαλε την τσάντα της στην ποδιά της. Δυο κουστουμαρισμένοι τύποι στριμώχτηκαν επίσης στο ταξί, κι έτσι ξεκίνησαν για το Πίτεο. Πέρασαν από μικρά χωριουδάκια, μερικά λιβάδια με ετοιμόρροπους αχυρώνες, αλλά ο αυτοκινητόδρομος Ε4 περιστοιχιζόταν κυρίως από δάση. Τα φύλλα είχαν αρχίσει να λάμπουν με τα φθινοπωρινά χρώματά τους, παρότι ήταν ακόμη αρχές Σεπτέμβρη.

356

LIZA MARKLUND

«Πότε χειμωνιάζει εδώ;» ρώτησε η Άνικα. «Έδωσα εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης στις 7 Οκτωβρίου μια χρονιά, και δυο μέρες αργότερα είχαμε χιονοθύελλα. Έπεσα με το αυτοκίνητο κατευθείαν σε ένα χαντάκι» είπε η Ανν. Σταμάτησαν στον κόμβο Νορφιέρντεν για ν’ αφήσουν τον έναν απ’ τους δύο άντρες. Είκοσι λεπτά αργότερα η Άνικα και η Ανν κατέβηκαν στον σταθμό λεωφορείων του Πίτεο. «Μ οιάζει με το Κατρίνεχολμ» είπε η Άνικα. «Οι σοσιαλδημοκράτες είναι επικεφαλής της τοπικής κυβέρνησης, να υποθέσω;» «Στο Νορμπότεν βρίσκεσαι, αγάπη μου» είπε η Ανν Σνάπχανε. «Τι περίμενες;» Άφησαν τις αποσκευές της Ανν σ’ ένα ντουλάπι στην αίθουσα αναμονής. «Ο μπαμπάς θα έρθει να μας πάρει σε μία ώρα. Θες να πιούμε καφέ;» Πήγαν στο καφέ Έκμπερι, στον κεντρικό δρόμο, και η Άνικα παρήγγειλε ένα σάντουιτς με γαρίδες. Η όρεξή της είχε επιστρέψει. «Καλή ιδέα ήταν τελικά» είπε. «Δεν σου έλειψε;» τη ρώτησε η Ανν. Η Άνικα την κοίταξε μπερδεμένη. «Ποιο πράγμα;» «Η ζωή. Η επικαιρότητα. Ο υπουργός». Η Άνικα έφαγε μια μεγάλη μπουκιά από το σάντουιτς. «Δεν δίνω δεκάρα για τη δημοσιογραφία» είπε κοφτά. «Δεν θέλεις να μάθεις τι έχει γίνει όλο αυτό τον καιρό;» Η Άνικα έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι και συνέχισε να τρώει. «Εντάξει» είπε η Ανν. «Γιατί το όνομά σου γράφεται με ζ;» Η Άνικα ανασήκωσε τους ώμους της. «Δεν ξέρω. Ο παππούς του παππού μου απ’ τη μεριά του πατέρα μου, ο Γκότφριντ, έφτασε στο Χελεφορσνές γύρω στο 1850. Ο Λάσε Κέλσινγκ, που είχε τότε το εργοστάσιο σιδήρου, είχε εγκαταστήσει έναν καινούργιο θραυστήρα και προσέλαβε τον προπροπάππου μου

STUDIO SEX

357

για να τον έχει υπό την επίβλεψή του. Ένα απ’ τα ξαδέρφια μου προσπάθησε να μάθει την ιστορία της οικογένειάς μας, αλλά δεν έφτασε και πολύ μακριά. Μ έχρι τον Γκότφριντ κατάφερε να φτάσει. Κανείς δεν ξέρει από πού ήρθε αυτός. Μ πορεί να ήταν Γερμανός, μπορεί και Τσέχος. Όπως και να ’χει, γράφτηκε στα μητρώα με το όνομα Μ πένγτζον». Η Ανν Σνάπχανε έφαγε μια μεγάλη μπουκιά από την πατατόπιτά της. «Πολύ ανιαρό. Και η μαμά σου;» «Κατάγεται από την παλιότερη οικογένεια διευθυντών χυτηρίων στο Χελεφορσνές. Βασικά, έχω μια υψικάμινο χτυπημένη στο μέτωπό μου. Εσύ; Πώς γίνεται να σε λένε Σνάπχανε και να κατάγεσαι από τη βόρεια Σουηδία; Αφού έτσι λέγανε παλιά εδώ τους δανούς παρανόμους που ζούσαν στα δάση». Η Ανν ξεφύσηξε και έγλειψε το κουτάλι της. «Σου είπα, εδώ είναι η ακτή. Όλοι όσοι ζουν εδώ, εκτός από τους Σάμι, κατάγονται από κάπου αλλού. Ναύτες, ανειδίκευτοι εργάτες, Βαλλόνοι και διάφοροι άλλοι. Σύμφωνα με τον οικογενειακό θρύλο, το όνομα Σνάπχανε χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως βρισιά σ’ έναν ανέντιμο δανό πρόγονό μας, ο οποίος κρεμάστηκε για κλοπή έξω απ’ το Νορφιέρντεν κάποια στιγμή τον δέκατο όγδοο αιώνα. Για να παραδειγματιστούν οι άλλοι, φώναζαν και τα παιδιά του Σνάπχανε. Κι ούτε αυτά βγήκαν πολύ έντιμα. Γι’ αυτό να χαίρεσαι που εσύ έχεις μια υψικάμινο χτυπημένη στο μέτωπό σου. Ο δικός μας οικογενειακός θυρεός είναι ένα κωλοϊκρίωμα». Η Άνικα χαμογέλασε και έφαγε το υπόλοιπο σάντουιτς. «Ωραία ιστορία» είπε. «Μ άλλον δεν υπάρχει ούτε ίχνος αλήθειας σ’ αυτήν» είπε η Ανν. «Πάμε;»

Ο πατέρας της Ανν λεγόταν Χανς, οδηγούσε Volvo και φάνηκε να χαίρεται ειλικρινά που γνώριζε μια φίλη της Ανν από τη Στοκχόλμη.

358

LIZA MARKLUND

«Έχει πολλά να δει κανείς εδώ πάνω» είπε με ενθουσιασμό, όταν το αυτοκίνητο άρχισε να κατηφορίζει τη Σουντσγκάταν. «Έχουμε το Στούρφορς, το βυρσοδεψείο Μ πέλεμπιν, το γεωργικό μουσείο στο Γκραν, και το Αλτερσμπρούκ, ένα παλιό εργοστάσιο σιδήρου που έχει μια λιμνούλα κι έναν μύλο...» «Ωχ, έλα, ρε μπαμπά!» είπε η Ανν Σνάπχανε ελαφρώς αμήχανη. «Η Άνικα ήρθε εδώ για να επισκεφθεί εμένα. Σαν ξεναγός κάνεις!» Ο Χανς Σνάπχανε δεν φάνηκε να προσβάλλεται. «Πες μου αν θες να επισκεφθείς κάποιο απ’ αυτά τα μέρη, και θα σε πάω εγώ με το αυτοκίνητο» είπε χαρωπά κοιτάζοντας την Άνικα από το καθρεφτάκι του. Η Άνικα κατένευσε κι έπειτα γύρισε και κοίταξε έξω απ’ το παράθυρο. Αφού πέρασαν ένα στενό κανάλι, βγήκαν τελείως από το κέντρο της πόλης. Πίτεο. Εδώ έμενε αυτός ο τύπος που είχε καλέσει στην Ανοιχτή Γραμμή την ημέρα που το Στούντιο Έξι είχε αποκαλύψει ότι ο Κρίστερ Λούντγκρεν είχε πάει στο σεξ κλαμπ. Ήταν παντρεμένος με την ξαδέρφη του υπουργού, αν δεν την απατούσε η μνήμη της. Ενστικτωδώς έπιασε την τσάντα της και ψαχούλεψε με το χέρι της στον πάτο της. Ναι! Το σημειωματάριό της ήταν ακόμη εκεί! Το έβγαλε και το ξεφύλλισε μέχρι την τελευταία σελίδα. «Ρόγκερ Σούντστρεμ» διάβασε δυνατά. «Από το Πίτεο. Ξέρετε κάποιον μ’ αυτό το όνομα;» Ο πατέρας της Ανν σκέφτηκε μεγαλόφωνα, καθώς έστριβε αριστερά σ’ έναν κυκλικό κόμβο. «Σούντστρεμ... Ρόγκερ Σούντστρεμ. Τι δουλειά κάνει;» «Δεν ξέρω» είπε η Άνικα κοιτάζοντας τις σημειώσεις της. «Α, η γυναίκα του λέγεται Μ πριτ-Ίνιερ». «Όλων οι γυναίκες Μ πριτ-Ίνιερ λέγονται σ’ αυτά τα μέρη» είπε ο Χανς Σνάπχανε. «Λυπάμαι, δεν μπορώ να σε βοηθήσω». «Γιατί ρωτάς;» είπε η Ανν. «Κάποιος Ρόγκερ Σούντστρεμ είχε τηλεφωνήσει στην εφημερίδα με μια περίεργη πληροφορία για τον υπουργό Εξωτερικού Εμπορίου το βράδυ πριν παραιτηθεί».

STUDIO SEX

359

«Κάποια μου έλεγε ότι δεν της καίγεται καρφί για τη δημοσιογραφία πλέον» είπε γλυκά η Ανν Σνάπχανε. Η Άνικα έκρυψε πάλι το σημειωματάριό της στην τσάντα της και την άφησε στο δάπεδο του αυτοκινήτου. «Καλά σου έλεγε» είπε. Το πατρικό της Ανν Σνάπχανε βρισκόταν στην ΌλιΓιανσγκάταν, στο Πίτχολμ. Ήταν ένα μεγάλο μοντέρνο σπίτι. «Εσείς, κορίτσια, μπορείτε να πάρετε όλο τον επάνω όροφο» είπε ο πατέρας της Ανν. «Εγώ θα ετοιμάσω βραδινό. Η Μ πριτΊνιερ δουλεύει απόψε». Η Άνικα κοίταξε ερωτηματικά την Ανν. «Η μαμά μου» είπε. «Δεν έκανε πλάκα πριν». Ο επάνω όροφος ήταν ευρύχωρος και φωτεινός. Στα δεξιά, δίπλα στο παράθυρο, υπήρχε ένα γραφείο μ’ έναν υπολογιστή, έναν εκτυπωτή κι ένα σκάνερ. Στα αριστερά υπήρχαν δύο δωμάτια, ένα για την καθεμία. Όσο μαγείρευε ο Χανς, εκείνες κάθονταν στο σαλόνι και κοίταζαν την παλιά συλλογή δίσκων της Ανν, που βρισκόταν κάτω από το στερεοφωνικό. «Ω ρε γαμώτο, έχεις αυτόν τον δίσκο!» είπε η Άνικα κατενθουσιασμένη, βγάζοντας έξω το σόλο άλμπουμ του Τζιμ Στάινμαν Bad for good. «Είναι πολύ σπάνιος» είπε η Ανν Σνάπχανε. «Εκτός από μένα, δεν ξέρω κανέναν άλλο που να έχει ακούσει αυτόν τον δίσκο» είπε η Άνικα. «Είναι απίθανος» είπε η Ανν. «Ξέρεις ότι είχε συνεργαστεί με τον M eat Loaf και στο άλμπουμ Bat out of hell;» «Τα παλιά του Τζιμ είναι φανταστικά» είπε η Άνικα. «Σχεδόν θεϊκά» είπε η Ανν. Κάθισαν σιωπηλές για λίγο και στοχάστηκαν το μεγαλείο του Τζιμ Στάινμαν. «Έχεις τους δίσκους που έχει κάνει με την Μ πόνι Τάιλερ;» ρώτησε η Άνικα. «Φυσικά. Ποιον θες; To Secret dreams and forbidden fire;» Η Ανν κατέβασε τη βελόνα στον δίσκο και τραγούδησαν εν χορώ. Ο Χανς μπήκε μέσα και χαμήλωσε προσεχτικά την ένταση

360

LIZA MARKLUND

του ήχου. «Μ ένουν άνθρωποι τριγύρω» είπε. «Έχεις φάει ποτέ κροκέτες πίτεπαλτ;» «Ποτέ» είπε η Άνικα. Τελικά ήταν πολύ ωραίες – δεν διέφεραν πολύ από τις κανονικές πατατοκροκέτες. «Σου αρέσει ο κινηματογράφος;» ρώτησε η Ανν αφού έβαλε μπροστά το πλυντήριο πιάτων. «Έχετε και κινηματογράφο;» ρώτησε έκπληκτη η Άνικα. Η Άνν κοίταξε ερωτηματικά τον πατέρα της. «Έχουμε ακόμη κινηματογράφο;» Ο πατέρας της ανασήκωσε απολογητικά τους ώμους του πίσω από την ανοιχτή εφημερίδα του. «Λυπάμαι...» είπε «δεν ξέρω». «Μ πορώ να δανειστώ τον τηλεφωνικό κατάλογο;» ρώτησε η Άνικα. «Είναι δίπλα στον υπολογιστή» είπε ο Χανς Σνάπχανε. Υπήρχαν δύο Ρόγκερ Σούντστρεμ στον κατάλογο, κι ο ένας απ’ αυτούς είχε μια σύζυγο ονόματι Μ πριτ-Ίνιερ. Έμεναν στην οδό Σουλαντερσγκάταν. «Είναι στο Γιουπβίκεν» της είπε η Ανν. «Στην άλλη άκρη της πόλης». «Πάμε μια βόλτα;» της πρότεινε η Άνικα.

STUDIO SEX

361

54

Ο

ήλιος είχε αρχίσει να δύει πίσω από το εργοστάσιο πολτοποίησης. Διέσχισαν το Στρεμνές και πέρασαν από τις παρυφές της συνοικίας Νούλια, πίσω από το κοινοτικό κέντρο. Το σπίτι των Σούντστρεμ ήταν μια μονώροφη μονοκατοικία με κελάρι. Ήταν χτισμένο τη δεκαετία του εξήντα, με κίτρινο τούβλο. Η Άνικα άκουγε από μέσα παιδιά να τραγουδούν. «Κάνε ό,τι θες» της είπε η Ανν. «Εγώ ήρθα μόνο για παρέα». Η Άνικα χτύπησε το κουδούνι. Της άνοιξε ο Ρόγκερ Σούντστρεμ. Φάνηκε έκπληκτος και καχύποπτος όταν η Άνικα του εξήγησε ποια είναι. «Δεν μπορούσα να πάψω να σκέφτομαι αυτά που μου είπατε» του είπε η Άνικα. «Έτυχε να έρθω εδώ για να επισκεφθώ τη φίλη μου την Ανν και σκέφτηκα να περάσω». Τα παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, έτρεξαν στο χολ και κρύφτηκαν πίσω από τα πόδια του πατέρα τους, περίεργα να δουν ποιος ήταν στην πόρτα. «Άντε, ώρα να φορέσετε τις πιτζάμες σας» είπε ο άντρας οδηγώντας τα παιδιά σ’ ένα δωμάτιο στα αριστερά. «Μ πορούμε να τραγουδήσουμε λίγο ακόμη μετά, μπαμπά;» «Εντάξει, αλλά να βουρτσίσετε τα δόντια σας πρώτα». «Μ πορούμε να περάσουμε;» ρώτησε η Άνικα. Ο άντρας δίστασε αρχικά, αλλά στη συνέχεια τις οδήγησε στο καθιστικό. Δερμάτινος, γωνιακός καναπές, γυάλινο τραπεζάκι, πορσελάνινα διακοσμητικά στη βιβλιοθήκη.

362

LIZA MARKLUND

«Η Μ πριτ-Ίνιερ έχει ένα βραδινό μάθημα» είπε. «Τι όμορφο σπίτι» είπε η Ανν Σνάπχανε με αρκετά πιο έντονη βόρεια προφορά απ’ ό,τι συνήθως. «Και τι θέλετε, λοιπόν;» είπε ο Ρόγκερ Σούντστρεμ βουλιάζοντας σε μια αφράτη πολυθρόνα. Η Άνικα κάθισε στην άκρη του καναπέ. «Μ ε συγχωρείτε που ήρθα απροειδοποίητα...» είπε «αλλά αναρωτιέμαι αν θυμάμαι σωστά. Είπατε ότι πετάξατε από το Ορλάντα με την Transwede;» Ο άντρας έξυσε το γένι του. «Ναι» απάντησε. «Ναι, με την Transwede. Θέλετε λίγο καφέ;» Η ερώτησή του ήταν διστακτική, σαν να ήξερε ότι όφειλε να τους προσφέρει κάτι. «Όχι, ευχαριστούμε» είπε η Ανν. «Δεν θα μείνουμε πολύ». «Αυτό σημαίνει ότι πετάξατε από τον αερολιμένα 2, σωστά;» ρώτησε η Άνικα. «Τη μικρή αίθουσα;» «Ποια;» ρώτησε ο άντρας. «Όχι τη μεγάλη αίθουσα για τις πτήσεις εσωτερικού, αλλά αυτή που βρίσκεται λίγο πιο πέρα;» Ο Ρόγκερ Σούντστρεμ κατένευσε σκεφτικός. «Σωστά» είπε. «Αναγκαστήκαμε να πάρουμε το λεωφορείο του αεροδρομίου και να κουβαλήσουμε όλες μας τις αποσκευές − στη Στοκχόλμη έπρεπε να περάσουμε από το τελωνείο». Η Άνικα κατένευσε. «Ακριβώς! Οπότε εκεί, στη μικρή αίθουσα, είδατε με την Μ πριτ-Ίνιερ τον υπουργό;» Ο Ρόγκερ Σούντστρεμ το συλλογίστηκε λίγο. «Ναι...» είπε «λογικά έτσι έγινε, γιατί τον είδαμε στο τσεκιν». Η Άνικα ξεροκατάπιε. «Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό θα σας ακουστεί παράξενο, αλλά μήπως θυμάστε από ποια πύλη πετάξατε;» τον ρώτησε. Ο άντρας ανασήκωσε τα φρύδια του. «Από ποια πύλη;» επανέλαβε. «Από ποια έξοδο περάσατε;» Ο άντρας έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι. «Δεν έχω ιδέα,

STUDIO SEX

363

λυπάμαι». Η Άνικα αναστέναξε σιωπηλά. «Δεν πειράζει. Λογικό είναι να μη θυμάστε». «Βέβαια...» είπε ο άντρας «τα παιδιά ανέβηκαν πάνω στο καροτσάκι με τις βαλίτσες κι έκαναν βόλτα στην αίθουσα· ήταν πολύ αστείο. Νομίζω ότι η Μ πριτ-Ίνιερ τα τράβηξε βίντεο. Ίσως να μπορέσετε να καταλάβετε ποια πύλη ήταν από το βίντεο». Η Άνικα γούρλωσε τα μάτια της. «Αλήθεια;» είπε. «Για να δούμε...» είπε ο άντρας πηγαίνοντας προς τη βιβλιοθήκη. Άνοιξε το ντουλάπι με τα ποτά και άρχισε να σκαλίζει τις μικρές βιντεοκασέτες που ήταν στοιβαγμένες εκεί μέσα. «Μ αγιόρκα· εδώ είναι» είπε παίρνοντας την κασέτα κι ανάβοντας το βίντεο. Η εικόνα τρεμόπαιξε αρχικά κι έπειτα σταθεροποιήθηκε δείχνοντας δυο παιδιά να παίζουν σε μια πισίνα. Ο ήλιος μεσουρανούσε· υπήρχαν μόνο πολύ μικρές σκιές. Δυο τριχωτά πόδια, λογικά του Ρόγκερ, εμφανίστηκαν στιγμιαία από τα αριστερά. Η ημερομηνία στη γωνία της οθόνης έλεγε: 24 Ιουλίου, 2.27 μ.μ. «Σωστά πάει το ρολόι;» ρώτησε η Άνικα. «Έτσι νομίζω» απάντησε ο Ρόγκερ. «Θα το τρέξω λίγο μπροστά». Στην οθόνη εμφανίστηκε μια ξανθιά που κοιμόταν μέσα στο αεροπλάνο, με το πιγούνι ακουμπισμένο στο στήθος της. Το ρολόι είχε προχωρήσει στις 27 Ιουλίου, στις 4.53 μ.μ. «Η γυναίκα μου» εξήγησε ο Ρόγκερ Σούντστρεμ. Κι έπειτα ο Ρόγκερ, ηλιοκαμένος και χαμογελαστός, να σπρώχνει ένα καροτσάκι αποσκευών με τις βαλίτσες και τα δυο τους παιδιά από πάνω. 27 Ιουλίου, 7.43 μ.μ. Το αγόρι κρατιόταν από το χερούλι του καροτσιού και η αδερφή του ήταν καθισμένη πάνω στις βαλίτσες. Χαιρετούσαν και τα δυο τη μητέρα τους, η οποία κρατούσε την κάμερα. Η εικόνα τραντάχτηκε και σάρωσε στιγμιαία την αίθουσα αναχωρήσεων. «Να το!» είπε η Άνικα. «Το είδατε; Εξήντα τέσσερα!» «Τι;» είπε ο Ρόγκερ.

364

LIZA MARKLUND

«Γυρίστε το πίσω» είπε η Άνικα. «Μ πορείτε να παγώσετε την εικόνα;» Ο Ρόγκερ πάτησε το τηλεκοντρόλ. «Ω διάολε» είπε η Ανν. «Πώς το είδες;» «Ήμουν εκεί σήμερα και το σκεφτόμουν» είπε η Άνικα. «Συνεχίστε, ίσως να έχει και κάτι παρακάτω». Πλήθος ανθρώπων μαζεύτηκε ξαφνικά μπροστά από την κάμερα. Κάποιος την έσπρωξε, και στο πλάνο εμφανίστηκε πάλι ο Ρόγκερ. «Κρίστερ!» φώναξε στην οθόνη κουνώντας το χέρι του. Ο Ρόγκερ επί της οθόνης στεκόταν στις μύτες των ποδιών του και κοιτούσε προς τα αριστερά του. Έπειτα γύρισε προς τη γυναίκα του, κι ήταν σαν να μιλούσε στο καθιστικό. «Είδες; Ο Κρίστερ της Άννα-Λίνα! Είναι στην ίδια πτήση μ’ εμάς». «Πήγαινε να τον χαιρετήσεις!» ακούστηκε η φωνή της αθέατης γυναίκας. Ο Ρόγκερ Σούντστρεμ γύρισε απ’ την άλλη, και η Άνικα είδε στην οθόνη το πλήθος να ανοίγει ξαφνικά και στο βάθος, παρότι φλουταρισμένος, να διακρίνεται ο Κρίστερ Λούντγκρεν, ενώ κατευθυνόταν βιαστικά προς κάποια πύλη. Ήταν ο πρώην υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου, δεν υπήρχε αμφιβολία. «Βλέπετε;» αναφώνησε η Άνικα. «Κρατάει εισιτήριο! Σίγουρα θα έπαιρνε κάποιο αεροπλάνο!» Ο Ρόγκερ επί της οθόνης έχασε τον υπουργό μέσα στο πλήθος, κοίταξε προς άλλη κατεύθυνση, φώναξε «Κρίστερ!» κι έπειτα η οθόνη μαύρισε. Η εικόνα κόπηκε, και η κασέτα άρχισε να γυρίζει από μόνη της προς τα πίσω. Η Άνικα ένιωσε ένα κύμα αδρεναλίνης να κατακλύζει το σώμα της. «Δεν είναι παράξενο που δεν τον είδατε στο αεροπλάνο» είπε. «Ο Κρίστερ Λούντγκρεν δεν έφυγε από την πύλη 64. Πήγαινε προς την πύλη 65!» «Και πού πήγαινε αυτή η πτήση;» ρώτησε η Ανν σαστισμένη. «Αυτό θα το μάθουμε» της απάντησε η Άνικα. «Σας ευχαριστώ πολύ που μας αφήσατε να σας ενοχλήσουμε τέτοια ώρα» είπε στον Ρόγκερ Σούντστρεμ.

STUDIO SEX

365

Έσφιξε το χέρι του και βγήκε βιαστικά από το σπίτι. «Τι σου είπα;» είπε περιχαρής στην Ανν όταν έφτασαν στο Ανκαρσκοταβέγκεν. «Τον μπάσταρδο, τον παλιομπάσταρδο. Ήταν κάπου αλλού εκείνο το βράδυ, αλλά δεν μπορεί να πει σε κανέναν πού!» Έκανε ένα σύντομο, χορευτικό τελετουργικό στη μέση του δρόμου. «Ξέρουμε πού ήταν» είπε η Ανν Σνάπχανε ήρεμα. «Στο σεξ κλαμπ». «Όχι!» είπε η Άνικα. «Πήγαινε κάπου με το αεροπλάνο, σ’ έναν προορισμό απολύτως μυστικό». «Πφφ» είπε η Ανν. «Βλακείες λες». Η Άνικα έκανε μια γρήγορη πιρουέτα. «Και είναι τόσο μυστικό, που προτιμά να κατηγορηθεί για φόνο και να παραιτηθεί». «Παρά να κάνει τι;» Η Άνικα σταμάτησε. «Παρά να πει την αλήθεια» απάντησε.

366

LIZA MARKLUND

Δεκαεννιά χρόνια, τέσσερις μήνες και εφτά μέρες

Πρέπει ν’ αποφασίσω τι είναι σημαντικό. Πρέπει να καταλήξω σ’ ένα συμπέρασμα για το ποια είμαι. Υπάρχω με άλλο τρόπο ή μόνο μέσω αυτού; Αναπνέω εγώ ή μόνο μέσω του δικού του στόματος; Σκέφτομαι εγώ ή μόνο μέσω της δικής του κοσμοθεωρίας; Προσπάθησα να του μιλήσω γι’ αυτό. Η λογική του είναι απλή και ξεκάθαρη. Εγώ, μου λέει, υπάρχω με άλλο τρόπο, ή μόνο μέσω εσού; Ζω χωρίς εσένα; με ρωτάει. Μπορώ ν’ αγαπήσω χωρίς την αγάπη σου; Έπειτα μου δίνει την απάντηση. Όχι. Με χρειάζεται. Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα. Μη με αφήσεις ποτέ, μου λέει. Είμαστε ό,τι πιο σημαντικό στον κόσμο ο ένας για τον άλλο.

Λέει ότι ποτέ δεν θα με αφήσει να φύγω. Είμαι μόνη τόσο καιρό.

STUDIO SEX

367

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 55

Η

Πατρίσια κοιμόταν αρκετές ώρες, όταν ξύπνησε από μια απροσδιόριστη ανησυχία. Ανακάθισε στο στρώμα της, απομάκρυνε τα μαλλιά της από το πρόσωπό της, είδε τον άντρα κι έβαλε τις φωνές. «Ποια είσαι;» τη ρώτησε ο νεαρός άντρας από την πόρτα. Ήταν καθισμένος ανακούρκουδα και την κοιτούσε σαν να βρισκόταν αρκετή ώρα εκεί. Η Πατρίσια τράβηξε τα σκεπάσματα μέχρι το πιγούνι της και κόλλησε την πλάτη της στον τοίχο. «Εσύ ποιος είσαι;» τον ρώτησε εκείνη. «Μ ε λένε Σβεν» απάντησε. «Πού είναι η Άνικα;» Η Πατρίσια ξεροκατάπιε προσπαθώντας να συνδέσει τα κομμάτια του παζλ. «Ε... είναι... δεν ξέρω πού είναι». «Δεν ήταν να γυρίσει χτες από τις διακοπές της;» Η Πατρίσια καθάρισε τον λαιμό της. «Ναι, έτσι νομίζω. Είδα ότι είχε απλώσει τα ρούχα της για να στεγνώσουν όταν γύρισα στο σπίτι». «Στο σπίτι;» Η Πατρίσια χαμήλωσε το βλέμμα της. «Η Άνικα μου είπε ότι μπορώ να μείνω εδώ λίγο καιρό.

368

LIZA MARKLUND

Έμενα με μια φίλη που... Δεν την είδα χτες. Δεν ξέρω πού είναι. Δεν κοιμήθηκε εδώ χτες το βράδυ...» Τα λόγια της έμειναν μετέωρα· ξαφνικά την κυρίευσε η ανησυχητική αίσθηση ότι είχε ξαναζήσει την ίδια σκηνή. «Και πού βρίσκεται τώρα;» Της είχαν ξανακάνει την ίδια ερώτηση. Το δωμάτιο άρχισε να γυρίζει. Απάντησε με τον ίδιο τρόπο που είχε απαντήσει και την πρώτη φορά. «Δεν ξέρω. Ίσως να είναι έξω για ψώνια, ίσως να έχει πάει να σε βρει...» Ο νεαρός άντρας την κοίταξε έντονα. «Και δεν έχεις ιδέα πότε θα γυρίσει;» Η Πατρίσια κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Τα μάτια της είχαν αρχίσει να βουρκώνουν. Ο Σβεν σηκώθηκε όρθιος. «Οκέι, ξεκαθαρίσαμε ποιος είμαι εγώ και τι θέλω. Εσύ πάλι ποια είσαι;» Η Πατρίσια ξεροκατάπιε. «Μ ε λένε Πατρίσια. Γνώρισα την Άνικα όταν δούλευε στον Απογευματινό Τύπο. Μ ου είπε ότι μπορούσα να μείνω εδώ για λίγο». Ο άντρας την κοίταξε διερευνητικά, κι εκείνη γράπωσε την άκρη του παπλώματος και την έφερε πιο κοντά στο πιγούνι της. «Είσαι κι εσύ δημοσιογράφος; Για τι γράφεις; Την ξέρεις καιρό;» Η Πατρίσια είχε αρχίσει να νιώθει εξαιρετικά αμήχανα. Είχε απαντήσει σε τόσες ερωτήσεις, είχε αναγκαστεί να εξηγήσει τόσα πράγματα που δεν είχαν καμία σχέση με την ίδια. Ο άντρας έκανε μερικά βήματα προς το μέρος της και σταμάτησε μόνο όταν βρέθηκε από πάνω της. «Η Άνικα έχει γίνει άλλος άνθρωπος τον τελευταίο καιρό» είπε. «Της έχει καρφωθεί στο μυαλό ότι μπορεί να κάνει σπουδαία καριέρα στην πόλη, αλλά αυτό δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί ποτέ. Εσύ την παρέσυρες σε όλο αυτό;» Τα λόγια του της ξύπνησαν κι άλλες μνήμες, με αποτέλεσμα η Πατρίσια να του βάλει τις φωνές: «Δεν παρέσυρα κανέναν σε τίποτα! Ποτέ! Πώς είναι δυνατόν να λες ότι φταίω εγώ;»

STUDIO SEX

369

Η Πατρίσια τον αγριοκοίταξε κι αυτός οπισθοχώρησε. «Η Άνικα θα γυρίσει σύντομα πίσω στο Χελεφορσνές» είπε. «Ελπίζω εσύ να βρεις κάπου αλλού να μείνεις. Εγώ θα μείνω εδώ μια δυο μέρες. Πες της ότι θα γυρίσω το βράδυ». Η Πατρίσια τον άκουσε να διασχίζει το διαμέρισμα και να φεύγει κλείνοντας πίσω του την εξώπορτα. Μ ’ ένα μακρόσυρτο κλαψούρισμα γύρισε στο πλάι και κουλουριάστηκε κάνοντας το σώμα της μια μικρή μπάλα. Έδεσε σφιχτά τα χέρια της γύρω απ’ τα πόδια της και άρχισε να κλαίει, ώσπου την πήρε πάλι ο ύπνος.

Ο Χανς Σνάπχανε έπινε καφέ και διάβαζε την τοπική εφημερίδα, όταν μπήκε βαριά στην κουζίνα η Άνικα. «Έχει βραστά αυγά στο μάτι» της είπε. Η Άνικα ψάρεψε ένα σφιχτό αυγό απ’ το κατσαρολάκι, άνοιξε τη βρύση, το άφησε για λίγο κάτω απ’ το κρύο νερό κι έπειτα κάθισε. «Να υποθέσω ότι η κόρη μου κοιμάται ακόμη;» Η Άνικα κατένευσε χαμογελώντας. «Δούλευε πολύ σκληρά για πολύ καιρό» του είπε. Ο Χανς Σνάπχανε αναστέναξε και δίπλωσε την εφημερίδα του. «Πάλι καλά που σηκώθηκε κι έφυγε αποκεί. Αυτή η δουλειά δεν της έκανε καλό. Η καινούργια δουλειά στην τηλεόραση ακούγεται πολύ καλύτερη − το ωράριο είναι πιο ανθρώπινο, κι επιπλέον υπάρχουν περισσότερες γυναίκες σε διευθυντικά πόστα». Η Άνικα τον κοίταξε. Ήταν πολύ έξυπνος. «Μ πορώ να κάνω δυο τηλεφωνήματα;» ρώτησε η Άνικα, όταν ο Χανς σηκώθηκε με τον χαρτοφύλακά του. «Φυσικά. Αλλά αφήστε για λίγο ήσυχο τον Τζιμ Στάινμαν. Η Μ πριτ-Ίνιερ θα δουλεύει πάλι μέχρι αργά απόψε». Τη χαιρέτησε απ’ το αυτοκίνητο. Η Άνικα πιέστηκε να τελειώσει το αυγό της κι έπειτα ανέβηκε γρήγορα κι ανάλαφρα στον επάνω όροφο. Κάλεσε το κέντρο πληροφοριών της Διοίκησης Πολιτικής Αεροπορίας στο

370

LIZA MARKLUND

αεροδρόμιο Ορλάντα. «Ναι, γεια σας, θα μπορούσα να μάθω πότε έφυγε μια συγκεκριμένη πτήση;» «Φυσικά» απάντησε ο άντρας στην άλλη άκρη της γραμμής. «Ποια πτήση;» «Α, αυτό είναι το δύσκολο» εξήγησε η Άνικα. «Ξέρω μόνο από ποια πύλη έφυγε». «Δεν πειράζει, αρκεί να ήταν τις τελευταίες δύο μέρες». Η Άνικα αιφνιδιάστηκε. «Δυστυχώς δεν ήταν τις τελευταίες δύο μέρες. Δεν υπάρχει τρόπος να μάθω;» «Γνωρίζετε την ώρα της πτήσης; Μ πορώ να δω στο σύστημα πτήσεις έως και μία μέρα πριν, καθώς και τις προγραμματισμένες πτήσεις για τις επόμενες έξι μέρες». Η Άνικα ένιωσε μεγάλη απογοήτευση. «Αυτή που μ’ ενδιαφέρει ήταν πριν από πέντε εβδομάδες» είπε. «Και ξέρετε μόνο το νούμερο της πύλης; Αυτό μας δυσκολεύει πολύ. Δεν μπορούμε να δούμε τόσο παλιές πτήσεις». «Μ α δεν μπορεί να μην έχετε πίνακες δρομολογίων» είπε. «Ξέρω στο περίπου πότε έφυγε το αεροπλάνο». «Δυστυχώς θα πρέπει να μιλήσετε κατευθείαν με την αεροπορική εταιρεία. Μ πορώ να ρωτήσω περί τίνος πρόκειται; Είναι για ασφαλιστικούς λόγους;» «Όχι, καθόλου» απάντησε η Άνικα. Στη γραμμή επικράτησε σιωπή. «Δυστυχώς θα πρέπει να απευθυνθείτε στην αεροπορική εταιρεία» είπε ο άντρας από τη Διοίκηση Πολιτικής Αεροπορίας. Η Άνικα αναστέναξε. «Δεν ξέρω ποια εταιρεία ήταν» είπε σκυθρωπά. «Ποιες πετάνε από τον αερολιμένα 2;» Ο άντρας τής τις απαρίθμησε: «Η M aersk Air, μια δανέζικη εταιρεία που πετάει από το Γιούτλαντ, η Alitalia, η Delta Air από τις ΗΠΑ, η Estonian Air, η Austrian Airlines και η Finnair». Η Άνικα σημείωσε τα ονόματα. «Και όλες τους πετάνε απ’ οποιαδήποτε πύλη;» «Όχι ακριβώς» είπε ο άντρας. «Οι διεθνείς πτήσεις συνήθως

STUDIO SEX

371

φεύγουν από τις πύλες 65 έως και 68, και από την 70 ως και την 73, οι οποίες βρίσκονται στο ισόγειο, και χρησιμοποιούν λεωφορεία για να μεταφέρουν τους επιβάτες στα αεροπλάνα». «Ορίστε;» είπε η Άνικα. «Η πύλη 65 είναι για διεθνείς πτήσεις;» «Ναι, βρίσκεται μετά τον έλεγχο διαβατηρίων και τον έλεγχο ασφαλείας». «Ενώ η πύλη 64 για τι πτήσεις είναι;» «Κυρίως για πτήσεις εσωτερικού» είπε ο άντρας. «Οι πύλες είναι διευθετημένες κατά ζεύγη. Αν και μπορούμε να μεταβάλλουμε τη διευθέτησή τους αλλάζοντας τη διάταξη στις πύλες...» «Σας ευχαριστώ πολύ για τη βοήθειά σας» είπε γρήγορα η Άνικα και έκλεισε το τηλέφωνο. Διεθνής πτήση... Οπότε ο Κρίστερ Λούντγκρεν ταξίδευε στο εξωτερικό το βράδυ της Παρασκευής 27 Ιουλίου, και γύρισε πίσω λίγο μετά τις πέντε το επόμενο πρωί. «Επομένως αποκλείεται να πήγε στην Αμερική» είπε μεγαλόφωνα η Άνικα και τράβηξε μια γραμμή πάνω από την Delta Airlines. Η Δανία, η Φινλανδία, η Εσθονία και η Αυστρία ήταν όλες πιθανές. Οι αποστάσεις ήταν αρκετά κοντινές, ώστε να καθίσταται δυνατό ένα ταξίδι μετ’ επιστροφής. Η Ιταλία ήταν λιγότερο πιθανή. Αλλά πώς θα γύριζε στο σπίτι του μες στη νύχτα; αναρωτήθηκε. Θα πρέπει να ήταν πολύ σημαντική συνάντηση, άρα λογικά θα κράτησε κάμποση ώρα. Μ έτρησε με τα δάχτυλά της. Αν έφυγε στις 8 μ.μ., όπου κι αν πήγαινε, αποκλείεται να έφτανε και να ξεμπέρδευε και απ’ το τελωνείο πριν από τις 9.30 μ.μ. Έπειτα, λογικά, θα συνέχιζε με αυτοκίνητο ή ταξί, εκτός κι αν η συνάντηση γινόταν στο αεροδρόμιο. Ας πούμε ότι η συνάντηση ξεκινούσε στις 10 μ.μ., υπολόγισε η Άνικα. Θα μπορούσε να είχε τελειώσει ως τις 11 μ.μ. Πίσω ξανά στο αεροδρόμιο, τσεκ-ιν... Αποκλείεται να ήταν πίσω στη Σουηδία πριν από τα μεσάνυχτα.

372

LIZA MARKLUND

Δεν υπήρχαν τόσο πολλές προγραμματισμένες πτήσεις αυτή την ώρα − τουλάχιστον όχι μ’ αυτές τις εταιρείες. Και τι ακριβώς ήταν αυτή η M aersk Air; Η Άνικα αναστέναξε. Μ πορεί να επέστρεψε με άλλο μέσο, σκέφτηκε· με αυτοκίνητο ή με πλοίο. Πράγμα που θα απέκλειε την Αυστρία και την Ιταλία. Κοίταξε το σημειωματάριό της. Αυτό άφηνε τη Δανία, τη Φινλανδία και την Εσθονία. Βρήκε στον τηλεφωνικό κατάλογο το νούμερο του γραφείου έκδοσης εισιτηρίων της Finnair. Ήταν χωρίς χρέωση, ένα νούμερο που ξεκινούσε από 020, και κατέληξε να μιλάει με το τμήμα εξυπηρέτησης πελατών της εταιρείας στο Ελσίνκι. «Όχι...» είπε ένας φιλικός άντρας που είχε προφορά ίδια με του Μ ούμιν Τρολ, του βασικού χαρακτήρα σ’ εκείνη την παιδική σειρά της Τόβε Γιάνσον, «δεν μπορώ να δω αυτές τις πληροφορίες στον υπολογιστή μου. Δεν έχετε αριθμό πτήσης; Αν έχετε, θα μπορούσα να ελέγξω...» Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της κι έτριψε το μέτωπό της. «Σε ποιους προορισμούς πετάτε από τη Στοκχόλμη;» Ο άντρας το έλεγξε. «Στο Ελσίνκι, φυσικά» είπε. «Επίσης στο Όσλο, στην Κοπεγχάγη, στη Βιέννη, στο Βερολίνο και στο Λονδίνο». Αδιέξοδο. Δεν μπορούσε να μάθει μ’ αυτόν τον τρόπο πού πήγαινε το αεροπλάνο. Ήταν αδύνατον. «Μ ία τελευταία ερώτηση» είπε. «Πότε φεύγει η τελευταία σας πτήση για Στοκχόλμη;» «Από το Ελσίνκι; Στις 9:45 μ.μ. Φτάνει στη Στοκχόλμη στις 9:40. Επειδή εσείς πηγαίνετε μία ώρα πίσω». Τον ευχαρίστησε και έκλεισε το τηλέφωνο. Θα πρέπει να επέστρεψε στη Σουηδία με άλλο τρόπο· σίγουρα όχι με κάποια προγραμματισμένη πτήση. Μ ε ιδιωτικό αεροπλάνο, ίσως, σκέφτηκε. Μ πορεί να είχε ναυλώσει κάποιο αεροπλάνο. Ακριβή λύση, βέβαια, σκέφτηκε, όταν θυμήθηκε πόσο μεγάλο θέμα είχε δημιουργηθεί με το κόστος των ιδιωτικών

STUDIO SEX

373

πτήσεων του πρωθυπουργού. Οι ναυλωμένες πτήσεις κόστιζαν ακριβά, και δεν πίστευε ότι ο Κρίστερ Λούντγκρεν θα αναλάμβανε τέτοια επιβάρυνση. Ήταν ενάντια στις αρχές του. Σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε έξω απ’ το παράθυρο του γραφείου του Χανς Σνάπχανε. Στα δεξιά μόλις που μπορούσε να διακρίνει ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σπίτια στο Πίτεο − ένα κοκκινωπό, ξύλινο, μονώροφο κτίριο της δεκαετίας του εβδομήντα. Μ προστά της, στην άλλη πλευρά του δρόμου, βρισκόταν ένα μεγαλύτερο κτίριο από άσπρο τούβλο με μαυρισμένα αετώματα. Πέρα απ’ αυτά υπήρχε ένα μικρό δασάκι. Κάπου πρέπει να υπάρχει κάποια απόδειξη, μια αίτηση απόδοσης δαπανών, σκέφτηκε. Μ ε όποιον τρόπο κι αν γύρισε στη Σουηδία, ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου θα τιμολόγησε, λογικά, κάποιο τμήμα της κυβέρνησης ή κάποιον άλλο κρατικό οργανισμό. Συνειδητοποίησε έκπληκτη ότι δεν ήξερε καν σε ποιο τμήμα υπαγόταν το εξωτερικό εμπόριο. Πήγε στο δωμάτιο της Ανν και την ξύπνησε. «Πρέπει να γυρίσω στη Στοκχόλμη» της είπε. «Έχω πολλά να κάνω».

374

LIZA MARKLUND

56

Η

Άνικα από τον τερματικό σταθμό των λεωφορείων πήγε κατευθείαν στο Υπουργείο Εξωτερικών, στην Γκούσταφ Άντολφς τόρι. Το αχνορόζ κτίριο ήταν περικυκλωμένο από σκουρόχρωμα αστραφτερά αυτοκίνητα, άντρες με σοβαρό παρουσιαστικό και άγρυπνο βλέμμα και συνταξιούχους με φωτογραφικές μηχανές. Το πλήθος τής προκάλεσε νευρικότητα. Περπάτησε αβέβαια προς την κεντρική είσοδο. Ένα μεγάλο μαύρο αυτοκίνητο με μια στιλιζαρισμένη κορόνα στην πινακίδα του έκλεινε την είσοδο. Η Άνικα το προσπέρασε, αλλά ένας στρουμπουλός, κοντούλης φρουρός με χακί στολή τής έφραξε τον δρόμο. «Πού πηγαίνετε;» «Μ έσα» είπε η Άνικα. «Υπάρχουν ήδη αρκετοί δημοσιογράφοι μέσα» είπε ο φρουρός. Σκατά, σκέφτηκε η Άνικα. «Μ α εγώ πηγαίνω στη γραμματεία» είπε. «Θα πρέπει να περιμένετε» είπε ο άντρας σταυρώνοντας τα χέρια του μπροστά από τον καβάλο του. Η Άνικα επέμεινε. «Γιατί;» Ο φρουρός φάνηκε ν’ αμφιβάλλει για τη βεβαιότητά του. «Έχουμε επίσκεψη επισήμων. Είναι εδώ ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής». «Σκατά» είπε η Άνικα συνειδητοποιώντας πόσο

STUDIO SEX

375

ανενημέρωτη ήταν. «Ελάτε μετά τις τρεις το μεσημέρι» της είπε. Η Άνικα έκανε μεταβολή κι έφυγε διασχίζοντας το Νόρμπρου. Κοίταξε το ρολόι της· έπρεπε να περιμένει πάνω από μία ώρα. Αφού είχε σταματήσει να βρέχει, αποφάσισε να κάνει μια γρήγορη βόλτα στο Σέντερμαλμ. Είχε τρέξει αρκετά στην Τουρκία και είχε παρατηρήσει πόσο καλό έκανε στη διάθεσή της η τακτική άσκηση. Έτσι διέσχισε με γρήγορο βάδισμα το Γκάμλα Σταν πηγαίνοντας προς τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στη Μ οσεμπάκε τόρι. Μ ε το λουρί της τσάντας της περασμένο διαγώνια μπροστά από το στήθος της ανεβοκατέβηκε τρέχοντας τα απότομα σκαλοπάτια, ώσπου λαχάνιασε και ίδρωσε. Σταμάτησε στο τέρμα ενός στενού δρόμου, της Κλιβγκρέντ, και κοίταξε από ψηλά τη Στοκχόλμη, τα στενά δρομάκια που ξεκινούσαν απ’ τη Σγέπσμπρουν κι απομακρύνονταν απ’ το νερό, την αστραφτερή, κατάλευκη γάστρα του τρικάταρτου κλίπερ af Chapman, και το γαλάζιο τρενάκι του λούνα παρκ Γκρένα λουντ, που ξεχώριζε μπροστά από την πράσινη βλάστηση του Γιουργιέρντεν σαν μπερδεμένο μασούρι από μαλλί. Πρέπει να βρω έναν τρόπο να μείνω εδώ, σκέφτηκε.

Στις τρεις παρά πέντε είχαν εξαφανιστεί όλα τα αυτοκίνητα που βρίσκονταν νωρίτερα μπροστά από το Υπουργείο Εξωτερικών. «Θα ήθελα να μάθω ποια διαδικασία ακολουθείται όταν οι υπουργοί πραγματοποιούν ταξίδια στο εξωτερικό» ρώτησε ευγενικά η Άνικα τη γυναίκα που καθόταν πίσω από το γραφείο. Ένιωσε μια στάλα ιδρώτα να τρέχει στη μύτη της και τη σκούπισε γρήγορα με το χέρι της. Η γυναίκα ανασήκωσε ελαφρώς τα φρύδια της. «Μ άλιστα» είπε. «Μ πορείτε να μου πείτε ποια είστε;» Η Άνικα χαμογέλασε. «Δεν είμαι υποχρεωμένη να σας δείξω ταυτότητα. Δεν έχετε καν το δικαίωμα να ρωτάτε. Είστε, ωστόσο, υποχρεωμένη να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου». Η γυναίκα τσιτώθηκε.

376

LIZA MARKLUND

«Τι γίνεται όταν κάποιος υπουργός σχεδιάζει ένα ταξίδι;» ρώτησε γλυκά η Άνικα. Η φωνή της γυναίκας ήταν παγερή. «Ο προσωπικός βοηθός του υπουργού κλείνει το ταξίδι μέσω του πρακτορείου που χρησιμοποιείται τη δεδομένη περίοδο από την κυβέρνηση, σύμφωνα με τα υπογραφείσες συμφωνίες. Αυτή τη στιγμή υπάρχει συμβόλαιο με το πρακτορείο Nyman & Schultz». «Οι υπουργοί έχουν δικό τους προϋπολογισμό για ταξίδια;» Η γυναίκα αναστέναξε διακριτικά. «Ναι, φυσικά». «Τότε αιτούμαι να συμβουλευτώ ένα δημόσιο έγγραφο: μια αίτηση απόδοσης δαπανών υπογεγραμμένη από τον υπουργό Εξωτερικού Εμπορίου, τον Κρίστερ Λούντγκρεν, στις 28 Ιουλίου της φετινής χρονιάς». Η γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών μετά βίας μπόρεσε να συγκρατήσει τον τόνο θριάμβου στη φωνή της. «Όχι, αυτό είναι αδύνατον» είπε. «Α, γιατί;» είπε η Άνικα. «Ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου υπάγεται στο Υπουργείο Επιχειρήσεων, Ενέργειας και Επικοινωνιών, και όχι στο Υπουργείο Εξωτερικών. Αυτό έγινε από τότε που ανέλαβε ο τωρινός πρωθυπουργός» είπε. «Ο πρωθυπουργός μετέφερε την προώθηση των εξαγωγών από το Υπουργείο Εξωτερικών στο Υπουργείο Επιχειρήσεων, και ως αντάλλαγμα το Υπουργείο Εξωτερικών ανέλαβε υπό την ευθύνη του θέματα ασύλου και μετανάστευσης». Η Άνικα έμεινε άφωνη. «Δηλαδή ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου δεν αιτείται ποτέ απόδοση δαπανών απ’ αυτό το τμήμα;» «Όχι, ποτέ» απάντησε η γυναίκα. «Ούτε για δαπάνες διασκέδασης ή για κάποιο άλλο έξοδο;» «Για κανένα απολύτως». Η Άνικα τα ’χασε. Ο παρουσιαστής του Στούντιο Έξι είχε πει ότι είχαν βρει την απόδειξη από το σεξ κλαμπ στο Υπουργείο Εξωτερικών − ήταν απολύτως βέβαιη γι’ αυτό. Ολόκληρη η εκπομπή αντηχούσε ακόμη στ’ αυτιά της, είτε το ήθελε είτε όχι. «Πού βρίσκεται το Υπουργείο Επιχειρήσεων;»

STUDIO SEX

377

Αφού έφυγε αποκεί, πέρασε το Μ ουσείο Μ εσογειακών Αρχαιοτήτων και έφτασε στο νούμερο 8 της οδού Φρεντσγκάταν. «Θα ήθελα να δω μια αίτηση απόδοσης ταξιδιωτικών δαπανών και μία για έξοδα διασκέδασης από τις 28 Ιουλίου της φετινής χρονιάς» είπε η Άνικα. «Θα πάρει πολλή ώρα;» Η γραμματέας ήταν μια φιλική γυναίκα που έδειχνε ικανή και αποτελεσματική. «Όχι, λογικά θα βρεθούν γρήγορα. Ελάτε ξανά σε μία ώρα και θα σας τα έχουμε έτοιμα. Αλλά μην αργήσετε, γιατί θα κλείσουμε...» Η Άνικα βγήκε στην Ντροτνινγκάταν, τον πεζόδρομο που διέτρεχε την καρδιά της Στοκχόλμης, και κοίταξε γύρω της. Ψιλόβρεχε, και τα σκοτεινά σύννεφα πίσω από το κτίριο του κοινοβουλίου προμήνυαν περισσότερη βροχή. Η Άνικα περιπλανήθηκε άσκοπα χαζεύοντας τους καλλιτέχνες του δρόμου, τις αφίσες και τα φτηνά ρούχα. Ακόμα κι αυτά, όμως, δεν τα σήκωνε η τσέπη της· δεν της είχαν μείνει καθόλου χρήματα. Μ ’ αυτό το παρορμητικό ταξίδι στο Πίτεο είχαν εξανεμιστεί και τα τελευταία της λεφτά. Η Ανν Σνάπχανε τσατίστηκε λίγο όταν της ανακοίνωσε ότι ήθελε να γυρίσει στη Στοκχόλμη. «Γιατί δεν τα παρατάς πια μ’ αυτόν τον κωλοϋπουργό;» της είπε. «Άσ’ τον να πάει στον διάολο!» Η Άνικα ένιωσε ντροπή, αλλά επέμεινε. «Πρέπει να φύγω» της είπε. «Θέλω να μάθω τι συνέβη». Ανηφόρισε προς την Κλαραμπεργσγκάταν, μπήκε σ’ ένα απαίσιο αμερικάνικο καφέ στην πλατεία και παρήγγειλε παγωμένο νερό. Της ζήτησαν δέκα κορόνες για ένα ποτήρι νερό της βρύσης. Η Άνικα κατάπιε την παρόρμησή της να κάνει κάποιο αιχμηρό σχόλιο και ψάρεψε τα λεφτά από την τσάντα της. Η βροχή είχε δυναμώσει, έτσι αποφάσισε ότι άξιζε να δώσει δέκα κορόνες για να παραμείνει στεγνή. Κάθισε στο μπαρ και κοίταξε γύρω της. Το καφέ ήταν γεμάτο μοδάτους τύπους που είχαν μπροστά τους κούπες με καπουτσίνο και φλιτζανάκια με εσπρέσο. Η Άνικα ήπιε μια γουλιά νερό και

378

LIZA MARKLUND

μασούλησε ένα παγάκι. Μ έχρι εκείνη τη στιγμή είχε αποφύγει να το σκεφτεί, αλλά δεν γινόταν να το αποφεύγει άλλο. Είχε απαρνηθεί το επίδομα ανεργίας ενός μήνα επειδή είχε αποχωρήσει οικειοθελώς από τον Ταχυδρόμο του Κατρίνεχολμ, ενώ δεν περίμενε άλλα λεφτά από τον Απογευματινό Τύπο. Δεν έχω, βέβαια, και τόσα έξοδα, σκέφτηκε, και τα απαρίθμησε. Το ενοίκιο για το διαμέρισμα ήταν μόνο 2.970 κορόνες τον μήνα, και πλέον θα το μοιραζόταν με την Πατρίσια. Το φαγητό της δεν ήταν ανάγκη να της κοστίζει πολύ· μπορούσε να τη βγάζει και με ζυμαρικά. Δεν χρειαζόταν μηνιαία κάρτα συγκοινωνιών· μπορούσε να βγάζει εισιτήρια μιας διαδρομής για τα λεωφορεία, να πηγαίνει στις δουλειές της με τα πόδια και να τρυπώνει στον υπόγειο σιδηρόδρομο χωρίς να πληρώνει. Το τηλέφωνο της ήταν απαραίτητο, οπότε έπρεπε να του δώσει προτεραιότητα. Τα ρούχα και το μακιγιάζ δεν αποτελούσαν πραγματική θυσία, τουλάχιστον για λίγο καιρό. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να βγάζω μερικά λεφτά, σκέφτηκε. «Είναι πιασμένη αυτή η θέση;» Ένα αγόρι με πολύχρωμα μαλλιά και μάσκαρα στα μάτια στεκόταν μπροστά της. «Όχι, κάτσε» μουρμούρισε η Άνικα. Άδραξε την ευκαιρία για να πάει στην τουαλέτα. Αυτή, τουλάχιστον, ήταν δωρεάν.

Είχε επιστρέψει στη Φρεντσγκάταν μέσα σε δεκαπέντε λεπτά. Η γραμματέας εξαφανίστηκε μεμιάς για να πάει να φέρει μερικά χαρτιά, αλλά γύρισε με ύφος προβληματισμένο. «Δεν έχω βρει καμία αίτηση απόδοσης δαπανών για τη συγκεκριμένη μέρα, αλλά ορίστε η απόδειξη για τα έξοδα διασκέδασης». Η Άνικα πήρε ένα αντίγραφο της απόδειξης για την επίσκεψη στο Στούντιο Έξι. Το σύνολο ήταν 56.000 κορόνες και η περιγραφή ήταν πληρωμή για «διασκέδαση και ποτά».

STUDIO SEX

379

«Διάολε» είπε η Άνικα. «Αυτή δύσκολα θα εγκριθεί από τους ελεγκτές» είπε η γραμματέας χωρίς να σηκώσει το βλέμμα της. «Έχουν ζητήσει πολλοί να δουν αυτή την απόδειξη;» ρώτησε η Άνικα. Η γυναίκα δίστασε. «Βασικά, όχι πολλοί» είπε σηκώνοντας το βλέμμα της. «Περιμέναμε ότι θα έρχονταν πολύ περισσότεροι, αλλά μέχρι στιγμής λίγοι μας τη ζήτησαν». «Αλλά είπατε πως δεν υπάρχει αίτηση για απόδοση ταξιδιωτικών δαπανών;» Η γυναίκα κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Κοίταξα και μία εβδομάδα νωρίτερα, καθώς και μία εβδομάδα αργότερα από την ημερομηνία που μου ζητήσατε». Η Άνικα το συλλογίστηκε λίγο κοιτάζοντας την απόδειξη και την υπογραφή με τον ριπιδοειδή γραφικό χαρακτήρα. «Υπάρχει περίπτωση να αιτήθηκε την απόδοση των δαπανών από κάποιο άλλο τμήμα;» «Ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου; Πολύ απίθανο. Όπως και να ’χει, σ’ εμάς θα κατέληγε πάλι». «Από κάποιο άλλο γραφείο της κυβέρνησης; Θα πρέπει να κάνει πολλά ταξίδια, να ασκεί πιέσεις υπέρ διάφορων οργανισμών και εταιρειών...» Η γραμματέας αναστέναξε. «Ναι, φυσικά» είπε. «Μ πορεί να πληρώνουν κάποιες εταιρείες, δεν ξέρω». Η Άνικα επέμεινε. «Μ α αν ταξίδευε για υπόθεση της κυβέρνησης και δεν εμφανίστηκε ποτέ εδώ η αίτηση, πού μπορεί να πήγε;» Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο της γραμματέα, και η Άνικα είδε ότι η γυναίκα αγχώθηκε. «Λυπάμαι, δεν ξέρω» της είπε. «Μ πορείτε να κρατήσετε το αντίγραφο αν θέλετε». Η Άνικα την ευχαρίστησε και έφυγε τη στιγμή που η γυναίκα σήκωνε το τηλέφωνο.

380

LIZA MARKLUND

57

Σ

το διαμέρισμα επικρατούσε ησυχία και ηρεμία. Η Άνικα πήγε κατευθείαν στο δωμάτιο υπηρεσίας και κρυφοκοίταξε μέσα. Η Πατρίσια κοιμόταν κουλουριασμένη σαν μικρή μπάλα. Τράβηξε απαλά την πόρτα, που έκλεισε κάνοντας ένα ανεπαίσθητο κλικ. «Άνικα;» Άνοιξε ελαφρώς πάλι την πόρτα. «Άνικα!» Η Άνικα συνειδητοποίησε έκπληκτη ότι η Πατρίσια ακουγόταν φοβισμένη και ταραγμένη. Μ πήκε στο δωμάτιο. «Τι τρέχει;» τη ρώτησε μ’ ένα χαμόγελο. Η Πατρίσια σηκώθηκε γρήγορα και τύλιξε τα χέρια της γύρω απ’ τον λαιμό της Άνικα κλαίγοντας σπαρακτικά. «Θεέ μου, τι συμβαίνει;» είπε η Άνικα ανήσυχη. «Έγινε κάτι;» Τα μαλλιά της Πατρίσια είχαν πιαστεί στα ματόκλαδα της Άνικα. Προσπάθησε να τα απομακρύνει για να μπορεί να δει. «Δεν γύρισες στο σπίτι» είπε η Πατρίσια. «Δεν κοιμήθηκες στο σπίτι, κι ο φίλος σου ήρθε και σ’ έψαχνε. Σκέφτηκα... ότι κάτι σου είχε συμβεί». Η Άνικα γέλασε χαϊδεύοντας τα μαλλιά της κοπέλας. «Αχ, βρε χαζούλι» της είπε. «Τι θα μπορούσε να μου συμβεί;» Η Πατρίσια άφησε την Άνικα και σκούπισε τα μάτια και τη

STUDIO SEX

381

μύτη της με το μπλουζάκι της. «Δεν ξέρω» ψιθύρισε. «Δεν είμαι η Γιοσεφίν» είπε η Άνικα μ’ ένα χαμόγελο. «Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς για μένα». Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το γέλιο της βλέποντας τη σύγχυση της κοπέλας. «Έλα, βρε Πατρίσια! Χειρότερη κι απ’ τη μητέρα μου είσαι! Θες λίγο καφέ;» Η Πατρίσια κατένευσε, και η Άνικα πήγε στην κουζίνα. «Ένα σάντουιτς;» «Ναι, ευχαριστώ» είπε η Πατρίσια. Η Άνικα ετοίμασε ένα σνακ, όσο η Πατρίσια φορούσε μια φόρμα. Η ατμόσφαιρα γύρω απ’ το τραπέζι ήταν λίγο υποτονική. «Συγγνώμη» είπε η Πατρίσια απλώνοντας λίγη μαρμελάδα στο ψωμί της. «Ω, μην το σκέφτεσαι» είπε η Άνικα. «Είσαι λίγο νευρική, αλλά είναι λογικό». Έφαγαν κι οι δύο σιωπηλές. «Θα μετακομίσεις;» ρώτησε χαμηλόφωνα η Πατρίσια ύστερα από λίγο. «Όχι προς το παρόν» απάντησε η Άνικα. «Γιατί;» Η Πατρίσια ανασήκωσε τους ώμους της. «Απλώς αναρωτιόμουν...» Η Άνικα έβαλε λίγο ακόμα καφέ. «Γράφτηκαν πολλά στις εφημερίδες για τη Γιοσεφίν όσο έλειπα;» ρώτησε φυσώντας τον καφέ στην κούπα της για να κρυώσει. Η Πατρίσια κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Σχεδόν τίποτα. Η αστυνομία λέει ότι η έρευνα στρέφεται προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, αλλά δεν θα συλλάβουν κανέναν προς το παρόν. Όχι ακόμη τουλάχιστον». «Και όλοι θεωρούν πως αυτό σημαίνει ότι ένοχος είναι ο υπουργός;» ρώτησε η Άνικα. «Κάπως έτσι» είπε η Πατρίσια. «Γι’ αυτόν γράφτηκαν πολλά;» «Ακόμα λιγότερα. Λες και πέθανε τη στιγμή που

382

LIZA MARKLUND

παραιτήθηκε». Η Άνικα αναστέναξε. «Δεν συνεχίζεις να χτυπάς κάποιον που έχει πέσει κάτω». «Τι;» είπε η Πατρίσια. «Αυτό είναι το σκεπτικό. Δεν συνεχίζεις να σκαλίζεις όταν κάποιος έχει αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του και έχει παραιτηθεί. Τι άλλο έγραψαν όσο έλειπα;» «Λένε στις ειδήσεις ότι πολλοί ψηφοφόροι αδιαφορούν για τις εκλογές» είπε η Πατρίσια. «Πολλοί λένε ότι δεν πρόκειται καν να ψηφίσουν. Ο κόσμος δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τους πολιτικούς αυτόν τον καιρό. Ακούγεται ότι οι σοσιαλδημοκράτες μπορεί να μην καταφέρουν να παραμείνουν στην εξουσία». Η Άνικα κατένευσε· λογικό ήταν. Θα πρέπει να είναι εφιάλτης γι’ αυτούς να έχουν έναν υπουργό ύποπτο για φόνο. Η Πατρίσια σκούπισε τα χέρια της σ’ ένα κομμάτι χαρτί κουζίνας και άρχισε να καθαρίζει το τραπέζι. «Έχεις μιλήσει τελευταία με την αστυνομία;» ρώτησε η Άνικα. Η Πατρίσια τσιτώθηκε. «Όχι». «Ξέρουν ότι μένεις εδώ;» Η κοπέλα σηκώθηκε και πήγε στον νεροχύτη. «Δεν νομίζω» απάντησε. Η Άνικα σηκώθηκε. «Ίσως πρέπει να τους το πεις. Ίσως χρειαστεί να σε ρωτήσουν κάτι». «Μ η μου λες τι να κάνω» είπε απότομα η Πατρίσια. Γύρισε την πλάτη της και γέμισε το κατσαρολάκι που κρατούσε με νερό για να το πλύνει. Η Άνικα κάθισε και πάλι στο τραπέζι, κοιτώντας τη σφιγμένη πλάτη της κοπέλας. Αν θες να είσαι έτσι, πρόβλημά σου, σκέφτηκε, και πήγε στο δωμάτιό της.

Η βροχή χτυπούσε ανελέητα το περβάζι του παραθύρου. Χριστέ μου, δεν λέει να σταματήσει με τίποτα, σκέφτηκε η Άνικα

STUDIO SEX

383

βουλιάζοντας στο κρεβάτι της. Έμεινε ξαπλωμένη πάνω απ’ τα σκεπάσματα, δίχως ν’ ανάψει το φως. Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό, χωρίς σκιές. Κοίταξε την παλιά, γκρίζα ταπετσαρία που είχε αρχίσει να κιτρινίζει. Κάπως έπρεπε να δέσει την ιστορία, σκέφτηκε. Κάτι συνέβη αμέσως πριν από τις 27 Ιουλίου που έκανε τον υπουργό Εξωτερικού Εμπορίου να πάρει μια πτήση από τον αερολιμένα 2 του Ορλάντα. Ήταν τόσο τσιτωμένος και αγχωμένος, που δεν πρόσεξε καν κάποιους συγγενείς του που του φώναζαν. Οι σοσιαλδημοκράτες θα πρέπει να βρίσκονταν σε μεγάλο πανικό. Αν και μπορεί να ήταν κάποιο προσωπικό ζήτημα, συνειδητοποίησε ξαφνικά η Άνικα. Ίσως να μη βρισκόταν σε δουλειά της κυβέρνησης ή του κόμματος. Ίσως να είχε κάπου μια ερωμένη. Θα μπορούσε να είναι τόσο απλό; Έπειτα θυμήθηκε τη γιαγιά της. Το Χάρπσουντ, σκέφτηκε. Αν ο Κρίστερ Λούντγκρεν τα είχε κάνει μαντάρα στην προσωπική του ζωή, ο πρωθυπουργός δεν θα τον άφηνε να χρησιμοποιήσει τη θερινή του κατοικία ως κρυψώνα. Πρέπει να ήταν πολιτικοί οι λόγοι. Τέντωσε την πλάτη της, έβαλε τα χέρια της πίσω απ’ το κεφάλι της και πήρε μερικές βαθιές ανάσες με τα μάτια κλειστά. Η Πατρίσια κάτι έκανε στην κουζίνα· άκουγε πιάτα να κροταλίζουν. Χρειάζεσαι δομή, σκέφτηκε. Επεξεργάσου τι συνέβη. Πάρ’ το απ’ την αρχή. Άσε τους ευσεβείς πόθους και μείνε στη λογική. Ζύγισε τις καταστάσεις. Τι συνέβη πραγματικά; Ένας υπουργός παραιτείται από την κυβέρνηση, αφού προκύπτουν υποψίες ανάμειξής του σ’ έναν φόνο. Και όχι έναν οποιονδήποτε φόνο, αλλά μια σεξουαλική επίθεση σ’ ένα νεκροταφείο. Ας υποθέσουμε ότι είναι αθώος. Αν βρισκόταν σε τελείως διαφορετικό μέρος το πρωί που βιάστηκε και δολοφονήθηκε η γυναίκα; Αν υποθέσουμε ότι έχει κάποιο ακλόνητο άλλοθι; Τότε τι στον διάολο συμβαίνει και δεν το λέει καθαρά; Η ζωή του έχει καταστραφεί, η πολιτική του καριέρα έχει τελειώσει,

384

LIZA MARKLUND

είναι πλέον κοινωνικός παρίας. Μ όνο μία εξήγηση υπάρχει, σκέφτηκε η Άνικα. Το αρχικό μου ένστικτο ήταν σωστό: το άλλοθί του είναι ακόμα χειρότερο. Ωραία, ακόμα χειρότερο. Αλλά για ποιον; Για τον ίδιο; Αυτό είναι μάλλον απίθανο, δεν μπορεί. Έτσι όμως μένει μόνο μία επιλογή: χειρότερο για το κόμμα. Άρα η Άνικα είχε καταφέρει να καταλήξει σ’ ένα συμπέρασμα. Και με τα υπόλοιπα, όμως; Τι θα μπορούσε να είναι χειρότερο για το κόμμα απ’ το να έχει έναν υπουργό ύποπτο για φόνο εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας; Προσπάθησε να βολευτεί στο κρεβάτι, έγειρε στο πλάι και άφησε το βλέμμα της να περιπλανηθεί στο δωμάτιο. Άκουσε την Πατρίσια να ανοίγει την εξώπορτα και να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια. Μ άλλον πήγαινε στο μπάνιο. Η ιδέα τρύπωσε στο κεφάλι της σαν απαλό αεράκι. Μ όνο η απώλεια της εξουσίας θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Ο Κρίστερ Λούντγκρεν έκανε κάτι εκείνο το βράδυ που αν γινόταν γνωστό θα μπορούσε να κοστίσει την εξουσία στους σοσιαλδημοκράτες. Θα πρέπει να ήταν κάτι τρομερά θεμελιώδες, κάτι τεράστιας σημασίας. Τι θα μπορούσε να ρίξει μια κυβέρνηση; Η Άνικα ανακάθισε απότομα στο κρεβάτι. Θυμήθηκε τα λόγια, τα άκουσε ξανά μες στο μυαλό της. Έτρεξε στο καθιστικό και κάθισε στον καναπέ παίρνοντας το τηλέφωνο στα πόδια της. Έκλεισε τα μάτια της και πήρε μερικές βαθιές ανάσες. Η Ανν Σνάπχανε τής μιλούσε ακόμη, παρότι είχε χάσει τη δουλειά της. Ίσως και η Μ πίριτ Χάμριν να τη θεωρούσε ακόμη συνάδελφο, μολονότι δεν δούλευαν μαζί πλέον. Αν δεν το δοκίμαζε, δεν θα μάθαινε ποτέ. Κάλεσε αποφασιστικά τη ρεσεψιόν του Απογευματινού Τύπου. Όταν ζήτησε να μιλήσει στην Μ πίριτ, προσπάθησε να κάνει τη φωνή της πιο ανάλαφρη απ’ ό,τι συνήθως, με την ελπίδα ότι ο ρεσεψιονίστ δεν θα την αναγνώριζε. «Άνικα, χαίρομαι που σε ακούω!» είπε χαρωπά η Μ πίριτ. «Πώς πάνε τα πράγματα;»

STUDIO SEX

385

Η Άνικα χαλάρωσε μεμιάς. «Μ ια χαρά, ευχαριστώ. Πήγα για δυο εβδομάδες στην Τουρκία και ήταν συναρπαστικά». «Έκανες κάποιο θέμα για τους Κούρδους;» Η Μ πίριτ υπέθετε ότι η Άνικα ήταν ακόμη δημοσιογράφος. «Μ πα, διακοπές έκανα. Άκου, ήθελα να σε ρωτήσω κάποια πράγματα για την Υπηρεσία Πληροφοριών, την όλη υπόθεση ΥΠ. Έχεις χρόνο να συναντηθούμε για να τα πούμε λίγο;» Ακόμα κι αν εξεπλάγη η Μ πίριτ δεν το άφησε να φανεί. «Φυσικά. Πότε;» «Μ πορείς απόψε;» Συμφώνησαν να συναντηθούν στην απαίσια πιτσαρία σε μισή ώρα. Η Πατρίσια επέστρεψε φορώντας τη φόρμα της και έχοντας μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω απ’ τα μαλλιά της. «Θα βγω έξω για λίγο» είπε η Άνικα καθώς σηκωνόταν. «Ξέχασα να σου δώσω ένα μήνυμα» είπε η Πατρίσια. «Ο Σβεν είπε ότι θα μείνει εδώ δυο μέρες». Η Άνικα πήγε προς το πορτμαντό. «Δουλεύεις απόψε;» τη ρώτησε, καθώς έπαιρνε το πανωφόρι της. «Ναι, γιατί;»

386

LIZA MARKLUND

58

Η

βροχή χτυπούσε στο τζάμι κάνοντας τα βρόμικα παράθυρα του εστιατορίου να γυαλίζουν στο σκοτάδι. Η Μ πίριτ βρισκόταν ήδη εκεί. Η ομπρέλα της Άνικα είχε γυρίσει το μέσα έξω απ’ τον αέρα, οπότε μπήκε στο μαγαζί παραπατώντας, βρεγμένη ως το κόκαλο. «Χαίρομαι που σε βλέπω» είπε η Μ πίριτ μ’ ένα χαμόγελο. «Καλά φαίνεσαι». Η Άνικα γέλασε και τίναξε από πάνω της το πανωφόρι της. «Βρήκα την υγειά μου φεύγοντας από τον Απογευματινό Τύπο. Πώς πάνε τα πράγματα εκεί;» Η Μ πίριτ αναστέναξε. «Πολύ χάλια. Ο Άντερς Σίμαν προσπαθεί να βάλει μια τάξη, αλλά η υπόλοιπη διευθυντική ομάδα προβάλλει σθεναρή αντίσταση». Η Άνικα τίναξε τα βρεγμένα της μαλλιά και τα τράβηξε προς τα πίσω. «Μ ε ποια έννοια;» «Ο Σίμαν θέλει να καθιερώσει καινούργιες διαδικασίες, να γίνονται τακτικές συσκέψεις για τον έλεγχο της προόδου και σεμινάρια για τη διεύθυνση της εφημερίδας». Η Άνικα άνοιξε διάπλατα τα μάτια της. «Έτσι εξηγείται» είπε. «Να υποθέσω ότι οι άλλοι λένε πως προσπαθεί να κάνει τον Απογευματινό Τύπο μια νέα εκδοχή της Σουηδικής Τηλεόρασης;» Η Μ πίριτ κατένευσε χαμογελώντας. «Ακριβώς. Έμαθες

STUDIO SEX

387

καλά πώς λειτουργεί αυτή η εφημερίδα τις λίγες εβδομάδες που έμεινες εκεί, ε;» Ένας σερβιτόρος ήρθε για να πάρει παραγγελία. Η Άνικα και η Μ πίριτ παρήγγειλαν καφέ κι ένα μπουκάλι νερό. Ο σερβιτόρος έφυγε βαρύθυμα, ενοχλημένος που η παραγγελία ήταν τόσο μικρή. «Λοιπόν, πόσο χάλια πηγαίνει η προεκλογική εκστρατεία για τους σοσιαλδημοκράτες;» ρώτησε η Άνικα. «Τραγικά» είπε η Μ πίριτ. «Τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις έπεσαν από πενήντα τέσσερα τοις εκατό που ήταν την άνοιξη σε λιγότερο από τριάντα πέντε τοις εκατό». «Λόγω της υπόθεσης ΥΠ ή του θέματος που προέκυψε με το σεξ κλαμπ;» «Μ άλλον είναι ένας συνδυασμός των δύο» είπε η Μ πίριτ. Τα ποτά τους έφτασαν στο τραπέζι με περίσσια κροταλίσματα. «Θυμάσαι εκείνη τη συζήτηση που είχαμε κάνει για την υπόθεση ΥΠ;» ρώτησε η Άνικα μόλις έφυγε ο σερβιτόρος. «Φυσικά» αποκρίθηκε η Μ πίριτ. «Γιατί;» «Είπες ότι πίστευες πως κάπου βρίσκονται ακόμη τα πρωτότυπα αρχεία. Πώς είσαι τόσο σίγουρη;» ρώτησε η Άνικα πίνοντας μια γουλιά νερό. Η Μ πίριτ το σκέφτηκε λίγο πριν απαντήσει. «Διάφοροι λόγοι» απάντησε τελικά. «Υπήρχαν αρχεία πολιτικών φρονημάτων πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά κρίθηκαν παράνομα μετά τη λήξη του πολέμου. Πολύ αργότερα, ο υπουργός Άμυνας Σβεν Άντερσον είπε ότι το αρχείο από τα χρόνια του πολέμου είχε “εξαφανιστεί”. Στην πραγματικότητα όλο αυτόν τον καιρό βρισκόταν στο αρχείο του Υπουργείου Άμυνας, καταχωρισμένο ως απόρρητο έγγραφο. Τελικά δημοσιοποιήθηκε πριν από μερικά χρόνια». «Οπότε οι σοσιαλδημοκράτες έχουν πει ψέματα και στο παρελθόν περί εξαφάνισης αρχείων» είπε η Άνικα. «Ακριβώς. Κι έναν χρόνο αργότερα περίπου ο Σβεν Άντερσον είπε ότι τα αρχεία της Υπηρεσίας Πληροφοριών είχαν καταστραφεί ήδη από το 1969. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη

388

LIZA MARKLUND

θεωρία, κάηκαν λίγο πριν βγει το θέμα στη φόρα, το 1973. Αλλά η ίδια η καταστροφή των αρχείων δεν καταγράφηκε ποτέ − ούτε της λίστας για το εσωτερικό της χώρας ούτε των αρχείων που αφορούσαν το εξωτερικό». «Εννοείς ότι κρατούσαν αρχείο ακόμα και για το πότε κατέστρεφαν διάφορα πράγματα;» ρώτησε η Άνικα. Η Μ πίριτ ήπιε μια γουλιά καφέ κι έκανε μια γκριμάτσα. «Μ πλιαχ, παραβρασμένος είναι. Ναι, η Υπηρεσία Πληροφοριών αποτελούσε χαρακτηριστικό δείγμα σουηδικής γραφειοκρατίας. Υπάρχουν τόνοι από έγγραφα της υπηρεσίας αποθηκευμένα στα αρχεία εθνικής ασφάλειας του Υπουργείου Άμυνας. Τα πάντα καταγράφονταν· υπήρχαν ακόμα και αναφορές για το πότε καταστρέφονταν αρχεία. Κι αφού δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο για τα αρχεία πολιτικών φρονημάτων, αυτό σημαίνει ότι τα αρχεία υπάρχουν ακόμη». «Τίποτε άλλο;» είπε η Άνικα. Η Μ πίριτ το σκέφτηκε λίγο. «Πάντα ισχυρίζονταν ότι τα αρχεία εσωτερικού και εξωτερικού καταστράφηκαν μαζί κι ότι δεν υπάρχουν αντίγραφα. Τώρα όμως ξέρουμε ότι αυτό είναι ψέμα». Η Άνικα κοίταξε εξεταστικά την Μ πίριτ. «Πώς έπεισες τον πρόεδρο του κοινοβουλίου να παραδεχτεί στην εφημερίδα την ανάμειξή του στην υπόθεση ΥΠ;» Η Μ πίριτ έτριψε το μέτωπό της και αναστέναξε. «Είχα καλό επιχείρημα» είπε. «Μ πορείς να μου πεις;» Η Μ πίριτ έμεινε σιωπηλή για λίγο ανακατεύοντας δυο σβόλους ζάχαρη στον καφέ της. «Ο πρόεδρος διατεινόταν πάντα ότι δεν είχε γνωρίσει ποτέ τον Μ πίργερ Ελμίρ» είπε χαμηλόφωνα. «Ισχυριζόταν ότι δεν είχαν καν συναντηθεί. Εγώ όμως ήξερα ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια». Έμεινε πάλι σιωπηλή. Η Άνικα περίμενε. «Την άνοιξη του 1966...» συνέχισε τελικά η Μ πίριτ «ο πρόεδρος, ο Ίνγκβαρ Κάρλσον και ο Μ πίργερ Ελμίρ συναντήθηκαν στο διαμέρισμα του προέδρου στη Νάκα. Εκεί

STUDIO SEX

389

βρισκόταν και η σύζυγος του προέδρου. Έφαγαν όλοι μαζί. Η συζήτηση στράφηκε στο γεγονός ότι ο πρόεδρος και η γυναίκα του δεν είχαν παιδιά. Ο Μ πίργερ Ελμίρ τούς πρότεινε να σκεφτούν το ενδεχόμενο υιοθεσίας, πράγμα που έκαναν στη συνέχεια. Επανέλαβα αυτή τη συνομιλία στον πρόεδρο του κοινοβουλίου, και τότε αποφάσισε να μιλήσει...» Η Άνικα είχε μείνει αποσβολωμένη και κοίταζε την Μ πίριτ. «Πώς διάολο το ήξερες αυτό;» Η Μ πίριτ την κοίταξε κουρασμένα. «Αφού ξέρεις ότι δεν μπορώ να σου πω» της είπε. Η Άνικα έγειρε την πλάτη της στο κάθισμά της. Αυτό ήταν φοβερό. Ω διάολε! Η Μ πίριτ θα πρέπει να είχε κάποια πηγή στην κορυφή του κόμματος. Κάθισαν αμίλητες για λίγο ακούγοντας τη βροχή. «Πού φυλάσσονταν τα αρχεία πριν εξαφανιστούν;» ρώτησε τελικά η Άνικα. Η Μ πίριτ αναστέναξε. «Το αρχείο εσωτερικού φυλασσόταν στην οδό Γκρεβγκάταν 24 και το αρχείο εξωτερικού στην οδό Βαλχαλαβέγκεν 56. Γιατί ρωτάς;» Η Άνικα είχε βγάλει το σημειωματάριό της και σημείωνε τις διευθύνσεις. «Μ πορεί να μην εξαφάνισαν οι σοσιαλδημοκράτες τα αρχεία» είπε. «Τι εννοείς;» ρώτησε η Μ πίριτ. Η Άνικα δεν απάντησε, και η Μ πίριτ σταύρωσε τα χέρια της. «Σχεδόν κανείς δεν γνώριζε την ύπαρξη αυτών των αρχείων, πόσο μάλλον πού φυλάσσονταν». Η Άνικα έσκυψε προς το μέρος της. «Το αντίγραφο του αρχείου εξωτερικού βρέθηκε στην αίθουσα αλληλογραφίας του Υπουργείου Άμυνας, σωστά;» «Ναι» είπε η Μ πίριτ. «Το πακέτο έφτασε στο κέντρο εκδόσεων και διανομής του υπουργείου, όπου καταχωρίστηκε, πρωτοκολλήθηκε και ταξινομήθηκε. Δεν κρίθηκε εμπιστευτικό». «Ποια ημερομηνία έφτασε;» «Στις 17 Ιουλίου». «Από πού έφτασε;» ρώτησε η Άνικα.

390

LIZA MARKLUND

«Αυτό δεν το λέει το πρωτόκολλο εισερχομένων» είπε η Μ πίριτ. Ο αποστολέας ήταν ανώνυμος. Θα μπορούσε να έχει φτάσει από οποιοδήποτε σκονισμένο γραφείο της κυβέρνησης». «Μ α γιατί ένα γραφείο της κυβέρνησης να θέλει να μείνει ανώνυμο;» ρώτησε έκπληκτη η Άνικα. Η Μ πίριτ ανασήκωσε τους ώμους της. «Ίσως να βρήκαν τα έγγραφα καταχωνιασμένα σε κάποιο ντουλάπι και να μην ήθελαν να παραδεχτούν ότι όλα αυτά τα χρόνια τα είχαν μες στα πόδια τους». Η Άνικα ξεφύσηξε. Κι άλλο αδιέξοδο. Έμειναν κι οι δύο σιωπηλές για λίγο, κοιτώντας τους άλλους πελάτες. Στο βάθος, έτρωγε μια παρέα αντρών με φόρμες. Δυο θορυβώδεις γυναίκες έπιναν μπίρα. «Και πού βρίσκονταν τα έγγραφα όταν τα διάβασες εσύ;» ρώτησε η Άνικα. «Είχαν μόλις φτάσει στο υπουργείο» είπε η Μ πίριτ. Η Άνικα χαμογέλασε. «Έχεις φίλους παντού» της είπε. Η Μ πίριτ τής ανταπέδωσε το χαμόγελο. «Είναι πολύ σημαντικό να είσαι ευγενική με τους ρεσεψιονίστ, τους γραμματείς, τους ληξίαρχους και τους αρχειονόμους». Η Άνικα άδειασε το ποτήρι της. «Και δεν υπήρχε καμία ένδειξη για το πού μπορεί να βρίσκονταν νωρίτερα τα έγγραφα;» «Όχι. Έφτασαν μέσα σε δυο μεγάλες τσάντες, σχεδόν σαν σακιά». Η Άνικα ανασήκωσε τα φρύδια της. «Σακιά; Δηλαδή τι, όπως τα σακιά για τις πατάτες;» Η Μ πίριτ αναστέναξε. «Δεν κάθισα να πολυσκεφτώ σε τι συσκευασία έφτασαν· περισσότερο με ενδιέφερε τι περιείχαν τα ίδια τα έγγραφα. Αυτή ήταν μια από τις καλύτερες πληροφορίες που έλαβα ποτέ στην καριέρα μου». Η Άνικα χαμογέλασε. «Το καταλαβαίνω. Πώς ήταν αυτές οι τσάντες;» Η Μ πίριτ την κοίταξε μερικά δευτερόλεπτα. «Τώρα που το λες...» της είπε «είχαν ένα τυπωμένο κείμενο πάνω τους».

STUDIO SEX

391

«Δεν είδες τι έλεγε;» τη ρώτησε η Άνικα. Η Μ πίριτ έκλεισε τα μάτια της και τα έτριψε, έξυσε το μέτωπό της και έβρεξε με τη γλώσσα της τα χείλια της. «Τι είναι;» ρώτησε η Άνικα. «Μ πορεί να ήταν διπλωματικοί σάκοι» είπε. Η Άνικα δεν κατάλαβε. «Τι διάολο είναι ο διπλωματικός σάκος;» «Στη Συνθήκη της Βιέννης υπάρχει μια παράγραφος για την απαραβίαστη επικοινωνία ανάμεσα σ’ ένα κράτος και τους διπλωμάτες του στο εξωτερικό· νομίζω ότι είναι το άρθρο 27. Αυτό σημαίνει ότι η διπλωματική αλληλογραφία αποστέλλεται σε ειδικούς διπλωματικούς σάκους που είναι απρόσβλητοι από κάθε είδους παρεμβολή. Οι κρατικοί ταχυδρόμοι συνήθως παραλαμβάνουν τους σάκους από το τελωνείο. Μ πορεί να ήταν τέτοιοι σάκοι». Η Άνικα ανατρίχιασε. «Πώς είναι δυνατόν, όμως, ένας τέτοιος σάκος να καταλήξει στο Υπουργείο Άμυνας;» Η Μ πίριτ κούνησε το κεφάλι της. «Ένας σουηδικός διπλωματικός σάκος δεν θα κατέληγε ποτέ εκεί. Υποτίθεται ότι ταξιδεύουν μόνο ανάμεσα στο Υπουργείο Εξωτερικών και στις αποστολές μας στο εξωτερικό και πουθενά αλλού». «Αυτοί όμως ήταν ξένοι σάκοι;» Η Μ πίριτ κούνησε το κεφάλι της. «Χμ...» είπε «μάλλον έχω μπερδευτεί. Οι σουηδικοί διπλωματικοί σάκοι είναι μπλε με κίτρινα γράμματα − αναγράφεται επάνω τους η λέξη “διπλωματικός”. Αυτοί ήταν γκρίζοι με κόκκινα γράμματα. Δεν σκέφτηκα καθόλου τι έγραφαν, γιατί το μόνο που με ενδιέφερε εκείνη τη στιγμή ήταν να δω πόσο περιεκτικό ήταν το αρχείο και αν περιλάμβανε κανένα από τα πρωτότυπα έγγραφα ή τα παραρτήματα. Πράγμα που δεν ίσχυε βέβαια...» Έμειναν αμίλητες για λίγο, και η Άνικα κοίταξε την πρώην συνάδελφό της. «Πώς τα ξέρεις όλα αυτά; Για τα άρθρα και τις συνθήκες;» Η Μ πίριτ τής χαμογέλασε. «Όσο περισσότερα χρόνια είσαι στη δουλειά τόσο μεγαλύτερη ποικιλία θεμάτων καλύπτεις.

392

LIZA MARKLUND

Κάποια απ’ αυτά σου μένουν». Η Άνικα κοίταξε έξω απ’ το παράθυρο. «Οπότε θα μπορούσε να είναι κάποιος διπλωματικός σάκος από άλλη χώρα;» «Ή ένα σακί για πατάτες» έκανε η Μ πίριτ. «Καταλαβαίνεις πού μας οδηγεί αυτό;» είπε η Άνικα. «Πού;» ρώτησε με περιέργεια η Μ πίριτ. «Θα σου πω όταν θα είμαι σίγουρη» είπε η Άνικα. «Σ’ ευχαριστώ που ήρθες!» Αγκάλιασε στα γρήγορα την Μ πίριτ, άνοιξε την ομπρέλα της κι έτρεξε έξω, στην καταρρακτώδη βροχή.

STUDIO SEX

393

Δεκαεννιά χρόνια, τέσσερις μήνες και τριάντα μέρες

Νιώθει την άβυσσο σαν αναλαμπή στο σκοτάδι, ισορροπώντας στην κόψη του γκρεμού χωρίς να γνωρίζει το βάθος του. Αυτό εκφράζεται με απεγνωσμένες απαιτήσεις και σφιγμένα χείλια. Γλείφει και ρουφάει ώσπου η κλειτορίδα μου να γίνει μεγάλη σαν δαμάσκηνο, ισχυριζόμενος ότι οι κραυγές μου είναι κραυγές ηδονής και όχι πόνου. Το πρήξιμο κρατάει μέρες και πονάω όταν κινούμαι. Ψηλαφώ στα τυφλά. Το σκοτάδι είναι απέραντο. Το άγχος απλώνεται σαν γκρίζα πάχνη μέσα μου. Τα δάκρυα καραδοκούν κάτω ακριβώς από την επιφάνεια, πάντα εκεί, αναξιόπιστα, ολοένα πιο δύσκολο να συγκρατηθούν. Η πραγματικότητα συρρικνώνεται, περιορίζεται από την πίεση και την παγωνιά. Η μοναδική μου πηγή ζεστασιάς διαχέει ταυτόχρονα ένα δριμύ ψύχος.

Και μου λέει ότι ποτέ δεν θα με αφήσει να φύγω.

394

LIZA MARKLUND

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 59

να ζεις έτσι, ρε γαμώτο· χωρίς ζεστό νερό, «Δενχωρίςγίνεται τουαλέτα. Πότε θα γυρίσεις στο σπίτι;» Ο Σβεν καθόταν στην κουζίνα φορώντας μόνο το σώβρακό του και έτρωγε πρωινό. «Ρίξε κάτι πάνω σου» του είπε η Άνικα δένοντας τη ζώνη της ρόμπας της. «Κοιμάται η Πατρίσια μέσα». Πήγε στην κουζίνα κι έβαλε λίγο καφέ. «Ακριβώς» είπε ο Σβεν. «Τι διάολο κάνει αυτή εδώ;» «Χρειαζόταν ένα μέρος να μείνει. Κι εγώ είχα ένα διαθέσιμο δωμάτιο». «Κι αυτή η κουζίνα» είπε ο Σβεν. «Είναι επικίνδυνη. Θα βάλεις φωτιά σ’ όλο το κτίριο». Η Άνικα αναστέναξε σιωπηλά. «Είναι κουζίνα φυσικού αερίου, και δεν είναι πιο επικίνδυνη από τις ηλεκτρικές κουζίνες». «Μ αλακίες» είπε ο Σβεν τσατισμένα. Η Άνικα συνέχισε να πίνει σιωπηλά τον καφέ της, χωρίς να απαντήσει. «Άκου...» είπε ο Σβεν με πιο συμφιλιωτικό τόνο «άσ’ τα όλα αυτά κι έλα στο σπίτι. Το προσπάθησες και βλέπεις ότι δεν δούλεψε. Δεν είσαι καμία φοβερή δημοσιογράφος· αυτή η πόλη

STUDIO SEX

395

δεν σου ταιριάζει». Στάθηκε πίσω απ’ την καρέκλα της κι άρχισε να της κάνει μασάζ στους ώμους. «Εγώ όμως σε αγαπάω ακόμη» της ψιθύρισε σκύβοντας και δαγκώνοντας απαλά τον λοβό του αυτιού της. Τα χέρια του γλίστρησαν κάτω απ’ τον λαιμό της και έπιασαν σφιχτά τα στήθη της. Η Άνικα σηκώθηκε κι έκανε πέρα τον καφέ της. «Δεν θα γυρίσω πίσω ακόμη» είπε χαμηλόφωνα. Ο Σβεν την κοίταξε περίεργα. «Και η δουλειά σου;» είπε. «Υποτίθεται ότι ξεκινάς πάλι στον Ταχυδρόμο μετά τις εκλογές». Η Άνικα πήρε βαθιά ανάσα και ξεροκατάπιε. «Πρέπει να φύγω» είπε. «Έχω πολλά να κάνω σήμερα». Βγήκε βιαστικά από την κουζίνα και πήγε να ντυθεί. Ο Σβεν στάθηκε στην πόρτα και την παρακολουθούσε όσο εκείνη φορούσε ένα τζιν παντελόνι κι ένα μακό μπλουζάκι. «Πώς περνάς τον χρόνο σου;» τη ρώτησε. «Ανακαλύπτω καινούργια πράγματα» είπε η Άνικα. «Δηλαδή δεν βλέπεις κάποιον άλλο;» Η Άνικα άφησε τα χέρια της να πέσουν άτονα στο πλάι, σε μια χειρονομία απελπισίας. «Ωχ, σε παρακαλώ!» του είπε. «Ακόμα κι αν εσύ πιστεύεις ότι δεν αξίζω μία ως δημοσιογράφος, υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι είμαι αρκετά καλή...» Αυτός τη διέκοψε αγκαλιάζοντάς την. «Δεν πιστεύω ότι δεν αξίζεις μία» της είπε. «Ίσα ίσα. Εκνευρίζομαι πολύ όταν τους ακούω να λένε αυτές τις μαλακίες για σένα στο ραδιόφωνο. Ξέρω πόσο υπέροχη είσαι». Φιλήθηκαν με πάθος πολλή ώρα. Ο Σβεν άρχισε να κατεβάζει το φερμουάρ του παντελονιού της. «Μ η» είπε η Άνικα απομακρύνοντάς τον. «Πρέπει να φύγω, αν θέλω να...» Ο Σβεν τη σταμάτησε μ’ ένα φιλί και την ξάπλωσε στο κρεβάτι.

396

LIZA MARKLUND

Το αρχείο της έγκυρης πρωινής εφημερίδας βρισκόταν δίπλα στην είσοδο του Απογευματινού Τύπου. Η Άνικα πέρασε βιαστικά από την πόρτα χωρίς να κοιτάξει την άλλη είσοδο. Δεν ήθελε να συναντήσει κανέναν γνωστό της. Αφού ξεγλίστρησε από τη ρεσεψιόν, χώθηκε αμέσως ανάμεσα στα ράφια με τις εφημερίδες. Τρεις ηλικιωμένοι άντρες είχαν πάρει θέση μπροστά από τις συσκευές ανάγνωσης μικροδελτίων που βρίσκονταν στο κεντρικό τραπέζι, οπότε εκείνη άφησε την τσάντα της στο μικρότερο τραπέζι. Το τεύχος εννιά του περιοδικού Ζουμ στα Πρόσωπα, του 1973, είχε εκδοθεί στις αρχές Μ αΐου. Η Άνικα ξεδιάλεξε τα φύλλα της πρωινής εφημερίδας που είχαν δημοσιευτεί τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς και άρχισε να τα ξεφυλλίζει. Η αλήθεια ήταν πως δεν είχε και πολλές πιθανότητες να βρει κάτι. Έβγαλε τη σελίδα από το σημειωματάριό της και την έβαλε μπροστά της. Αρχείο εσωτερικού, Γκρεβγκάταν 24. Αρχείο εξωτερικού, Βαλχαλαβέγκεν 56. Οι σελίδες της εφημερίδας ήταν κιτρινισμένες και σκισμένες σε ορισμένα σημεία. Το κείμενο ήταν μικροσκοπικό και δυσανάγνωστο· αποκλείεται το μέγεθος της γραμματοσειράς να ήταν μεγαλύτερο από εφτά στιγμές. Η επιμέλεια ήταν πρόχειρη και ασυνεπής. Οι διαφημίσεις μόδας τής φαίνονταν τρομερά αστείες· όντως ντύνονταν σαν τρελοί τη δεκαετία του εβδομήντα. Όμως το περιεχόμενο των άρθρων τής φάνηκε εντυπωσιακά οικείο. Εκατομμύρια άνθρωποι απειλούνταν με λιμό στην Αφρική, οι νέοι δυσκολεύονταν να προσαρμοστούν στην αγορά εργασίας. Ο Λάσε Χάλστρομ είχε κάνει μια νέα ταινία για την τηλεόραση με τον τίτλο Να πάμε στο σπίτι σου ή στο σπίτι μου, ή να πας εσύ στο δικό σου κι εγώ στο δικό μου; Προφανώς διεξαγόταν το παγκόσμιο πρωτάθλημα χόκεϊ επί πάγου, κι ο Ούλοφ Πάλμε είχε δώσει μια ομιλία στο Κουνγκέλβ. Οι πόλεμοι εκείνης της χρονιάς διεξάγονταν στο Βιετνάμ και στην Καμπότζη, και στην Ουάσινγκτον εκτυλισσόταν το

STUDIO SEX

397

σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ. Η Άνικα έβγαλε έναν αναστεναγμό. Ούτε λέξη γι’ αυτό που έψαχνε. Δοκίμασε άλλο πακέτο, εγκαταλείποντας τα φύλλα 16-30 Απριλίου και πιάνοντας τα φύλλα 1-15 Απριλίου. Το φύλλο της Δευτέρας 2 Απριλίου ήταν όμοιο με όλα τα άλλα. Καμποτζιανοί αντάρτες είχαν επιτεθεί σε κυβερνητικές δυνάμεις στην Πνομ Πενχ. Ένας δανός δικηγόρος ονόματι Μ ούγκενς Γκλίστρουπ σημείωσε μεγάλη επιτυχία με το μονοπρόσωπο πολιτικό κόμμα του, το Κόμμα της Προόδου. Ο πρώην γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ Τζον Μ ίτσελ είχε συμφωνήσει να καταθέσει στις ακροάσεις της γερουσίας. Και τότε, στο κάτω μέρος της σελίδας δεκαεφτά, δίπλα σ’ ένα άρθρο με τίτλο «Ορατό το Βόρειο Σέλας από τη Στοκχόλμη», το είδε: Μ ΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΣΕ ΓΡΑΦΕΙΟ. Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει τόσο δυνατά που της φάνηκε ότι αντηχούσε σ’ όλο το δωμάτιο. Σύμφωνα με τη σύντομη παράγραφο, είχε σημειωθεί διάρρηξη σ’ ένα γραφείο στην οδό Γκρεβγκάταν 24, κάποια στιγμή το Σαββατοκύριακο, πιθανώς το βράδυ της Κυριακής. Το παράξενο ήταν ότι δεν έλειπε τίποτα. Ο εξοπλισμός του γραφείου δεν είχε κλαπεί, αλλά όλα τα ντουλάπια και τα συρτάρια είχαν γίνει φύλλο και φτερό. Εγώ ξέρω τι έκλεψαν, σκέφτηκε. Ω διάολε, ξέρω ακριβώς τι χάθηκε! Βρήκε το επόμενο άρθρο στο δεύτερο τμήμα της εφημερίδας, στο πάνω αριστερό μέρος της σελίδας τριάντα τέσσερα. Ένα γραφείο στην οδό Βαλχαλαβέγκεν 56 είχε υποστεί ζημιές το Σαββατοκύριακο. Ήταν ένα σύντομο άρθρο, στριμωγμένο ανάμεσα σε μια φωτογραφία του πρίγκιπα Κάρολου Γουσταύου με δυο σολομούς που είχε πιάσει στον ποταμό Μ έριμσουν κι ένα άρθρο που υπαινισσόταν ότι το εργοστάσιο Gullfiber AB στο Μ πιλεσχόλμ θα έκλεινε. Προφανώς κανένας στην εφημερίδα δεν είχε διακρίνει κάποια σύνδεση ανάμεσα στις δύο διαρρήξεις. Ούτε η αστυνομία ίσως. Έβγαλε αντίγραφα και των δύο άρθρων κι έβαλε ξανά τις

398

LIZA MARKLUND

ντάνες των εφημερίδων στα ράφια. Είμαι σε σωστό δρόμο, σκέφτηκε. Έπειτα πήρε το λεωφορείο της γραμμής 62 για να πάει στη Χαντβερκαργκάταν.

STUDIO SEX

399

60

Ο

Σβεν είχε βγει έξω και η Πατρίσια κοιμόταν ακόμη. Κάθισε στο πάτωμα του καθιστικού, δίπλα στο τηλέφωνο, με το σημειωματάριό της ανά χείρας. Ποιες είναι οι αρμοδιότητες του υπουργού Εξωτερικού Εμπορίου; έγραψε αναστενάζοντας. Εμπόριο και εξαγωγές, σκέφτηκε. Η προώθηση των εμπορικών συναλλαγών με άλλες χώρες. Επομένως, ποιοι δημόσιοι οργανισμοί θα μπορούσαν να πληρώνουν για τα ταξίδια που έπρεπε να γίνουν γι’ αυτόν τον σκοπό; Σουηδικό Εμπορικό Συμβούλιο, έγραψε. Και τι εξάγει η Σουηδία; Αυτοκίνητα. Ξυλεία. Χαρτί. Σιδηρομετάλλευμα. Ηλεκτρικό ρεύμα. Πυρηνική τεχνολογία ίσως; Επιθεώρηση Πυρηνικής Ενέργειας, έγραψε. Τι άλλο; Φάρμακα. Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Πρόνοιας, έγραψε. Ηλεκτρονικά. Όπλα. Όπλα; Ναι, οι εξαγωγές όπλων θα ήταν λογικά αρμοδιότητα του υπουργού Εξωτερικού Εμπορίου. Επιθεώρηση Στρατιωτικού Εξοπλισμού έγραψε και κοίταξε τη λίστα της. Αυτούς μόνο μπορούσε να σκεφτεί εκείνη τη στιγμή, ωστόσο ήταν σίγουρη πως υπήρχαν πολλοί περισσότεροι οργανισμοί τους οποίους δεν γνώριζε καν. Δεν έχει νόημα να το αναβάλλω, σκέφτηκε, και κάλεσε

400

LIZA MARKLUND

αμέσως το Σουηδικό Εμπορικό Συμβούλιο. Ο διευθυντής δημοσίων σχέσεων δεν ήταν στο γραφείο του εκείνη τη μέρα, κι έτσι της μίλησε μια γυναίκα. «Δεν είμαστε δημόσιος οργανισμός, οπότε δεν μπορείτε να πάρετε έγγραφα από μας» της είπε κοφτά. «Είστε απολύτως σίγουρη;» ρώτησε η Άνικα. «Μ ήπως θα μπορούσε να με καλέσει ο διευθυντής δημοσίων σχέσεων του οργανισμού σας;» Της άφησε το όνομα και το νούμερό της. «Θα του μεταφέρω το μήνυμά σας, αλλά η απάντηση θα είναι η ίδια» είπε με ξινό ύφος η γυναίκα. Σκύλα, είπε από μέσα της η Άνικα. Έπειτα αναζήτησε το τηλέφωνο της Επιθεώρησης Πυρηνικής Ενέργειας, παρατηρώντας ότι η έδρα της βρισκόταν στην οδό Κλαραβεργκσβιαντούκτεν. Τα γραφεία ήταν κλειστά μέχρι τις δώδεκα και μισή. Δεν βρήκε καταχώριση για την Επιθεώρηση Στρατιωτικού Εξοπλισμού στον τηλεφωνικό κατάλογο, οπότε κάλεσε τις Πληροφορίες. «Έχουν αλλάξει όνομα και το έχουν κάνει Επιθεώρηση Στρατηγικών Προϊόντων» της είπε η τηλεφωνήτρια της Telia. Η γραμματέας στο Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Πρόνοιας έκανε το μεσημεριανό της διάλειμμα. Η Άνικα αναστέναξε, άφησε το στιλό της και έγειρε πίσω στον καναπέ. Ίσως έπρεπε κι αυτή να φάει κάτι.

Το κτίριο της οδού Κλαραβεργκσβιαντούκτεν 90 ήταν σχετικά νεόκτιστο, με γυάλινη πρόσοψη, στην πλευρά της γέφυρας που έβγαζε στο Κουνγκσχόλμεν. Η Άνικα σταμάτησε στην πόρτα και διάβασε τον κατάλογο με τις εταιρείες που είχαν τα γραφεία τους εκεί: ο Όμιλος Amu, η Εθνική Επιτροπή Προστασίας του Περιβάλλοντος, η Επιθεώρηση Πυρηνικής Ενέργειας και η Επιθεώρηση Στρατηγικών Προϊόντων, αλλιώς ΕΣΠ. Τέλεια, μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια, σκέφτηκε η Άνικα. Χτύπησε το κουδούνι της Επιθεώρησης Πυρηνικής Ενέργειας, αλλά δεν πήρε απάντηση. Έτσι δοκίμασε τη

STUDIO SEX

401

μετονομασμένη επιθεώρηση όπλων. «Κτίριο Α, πέμπτος όροφος» είπε επιφυλακτικά μια φωνή απ’ την ενδοεπικοινωνία. Η Άνικα βγήκε από το ασανσέρ στον πέμπτο όροφο και βρέθηκε σε μια αίθουσα με καθρέφτες, περικυκλωμένη από αντίγραφα του εαυτού της. Οι τοίχοι είχαν επένδυση από γυαλισμένο ατσάλι. Υπήρχε μόνο μία πόρτα σ’ αυτόν τον όροφο − η πόρτα της ΕΣΠ. Η Άνικα χτύπησε το κουδούνι. «Ποιον θέλετε να δείτε;» Η ξανθιά γυναίκα που άνοιξε την πόρτα ήταν φιλική αλλά επιφυλακτική. Η Άνικα κοίταξε γύρω της. Ο οργανισμός φαινόταν αρκετά μικρός. Υπήρχαν διάδρομοι που οδηγούσαν και προς τις δύο κατευθύνσεις, αλλά δεν υπήρχε ρεσεψιόν. Προφανώς η γυναίκα που της άνοιξε δούλευε στο γραφείο που βρισκόταν πιο κοντά στην είσοδο. «Λέγομαι Άνικα Μ πένγτζον» είπε νευρικά η Άνικα. «Θα ήθελα να δω ορισμένα δημόσια έγγραφα». Η ξανθιά γυναίκα φάνηκε ανήσυχη. «Περίπου το ενενήντα τοις εκατό των εγγράφων μας είναι απόρρητα» της είπε απολογητικά. «Μ πορείτε όμως να κάνετε αίτηση, και θα δούμε αν είναι δυνατόν να σας δώσουμε τα αρχεία που ζητάτε». Η Άνικα ξεφύσηξε διακριτικά. Φυσικά. Μ πορούσε να το έχει σκεφτεί κι από μόνη της. «Έχετε γραμματεία;» ρώτησε. «Βέβαια» είπε η γυναίκα, δείχνοντας στο βάθος του διαδρόμου. «Το γραφείο της γραμματέα είναι στο βάθος, η πόρτα στα δεξιά». «Να υποθέσω ότι δεν έχετε αρχείο;» ρώτησε η Άνικα, καθώς ετοιμαζόταν να φύγει. «Α, ναι, όλα εκεί είναι» απάντησε η γυναίκα. Η Άνικα σταμάτησε. «Δηλαδή μπορεί να έχετε και αιτήσεις απόδοσης ταξιδιωτικών δαπανών που έγιναν πριν από πέντε έξι εβδομάδες;»

402

LIZA MARKLUND

«Ναι, αλλά όχι στο αρχείο. Εγώ είμαι υπεύθυνη για τις ταξιδιωτικές δαπάνες. Κρατάω τις αιτήσεις στο γραφείο μου μέχρι το τέλος κάθε οικονομικού έτους. Στις αρμοδιότητές μου είναι επίσης να κλείνω τα ταξίδια· και γίνονται περισσότερα απ’ όσα φαντάζεστε. Η ΕΣΠ παίρνει μέρος σε πολλές διεθνείς συσκέψεις και συνόδους κορυφής». Η Άνικα κοίταξε διερευνητικά τη γυναίκα. «Οι ταξιδιωτικές δαπάνες θεωρούνται απόρρητες;» «Όχι» αποκρίθηκε η γυναίκα. «Αυτές βρίσκονται στο δέκα τοις εκατό των εγγράφων που είναι προσβάσιμα». «Πόσο συχνά συμμετέχουν υπουργοί σ’ αυτές τις συναντήσεις που γίνονται στο εξωτερικό;» «Μ έχρι στιγμής, αν κάποιος υπουργός συμμετάσχει σε εργασία της Επιθεώρησης, συνήθως τα έξοδά του τα αναλαμβάνει το Υπουργείο Εξωτερικών». «Αν όμως πήγαινε ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου;» «Και σ’ αυτή την περίπτωση τα έξοδα θα καλύπτονταν από το Υπουργείο Εξωτερικών». «Μ α ο συγκεκριμένος υπουργός υπάγεται στο Υπουργείο Επιχειρήσεων, Ενέργειας και Επικοινωνιών». «Α! Σ’ αυτή την περίπτωση οι αιτήσεις απόδοσης δαπανών θα διεκπεραιώνονταν εκεί». «Όλες;» ρώτησε η Άνικα. Η γυναίκα πήρε ξαφνικά αμυντική στάση. «Ε, καλά, ίσως όχι κάθε φορά» είπε. Η Άνικα ξεροκατάπιε. «Αναρωτιόμουν αν λάβατε κάποια αίτηση απόδοσης δαπανών από τον Κρίστερ Λούντγκρεν για τις 27 και τις 28 Ιουλίου αυτής της χρονιάς». Η γυναίκα κοίταξε σκεφτική την Άνικα. «Ναι...» είπε «πράγματι λάβαμε μια αίτηση». Η Άνικα πάγωσε. «Τέλεια! Μ πορώ να τη δω;» Η γυναίκα έβρεξε με τη γλώσσα της τα χείλια της. «Μ άλλον πρέπει να ρωτήσω πρώτα τον προϊστάμενό μου» είπε οπισθοχωρώντας προς το γραφείο της. «Γιατί;» είπε η Άνικα. «Αφού μου είπατε ότι οι αιτήσεις

STUDIO SEX

403

απόδοσης δαπανών είναι δημόσια έγγραφα». «Ναι, αλλά η συγκεκριμένη ήταν κάπως ειδική περίπτωση». Η Άνικα ένιωθε τον χτύπο της καρδιάς της να αντηχεί στ’ αυτιά της. «Από ποια άποψη;» Η γυναίκα δίστασε. «Κοιτάξτε» είπε. «Όταν φτάνει μια αίτηση απόδοσης δαπανών από έναν υπουργό, ιδίως όταν δεν την περιμένουμε, αποτελεί και για μας έκπληξη. Είναι ασυνήθιστο, για να το θέσω πιο ήπια». «Και τι κάνατε, λοιπόν;» ρώτησε η Άνικα. Η γυναίκα αναστέναξε. «Την πήγα στον προϊστάμενό μου. Κάλεσε κάποιον στο υπουργείο και πήρε άδεια να προχωρήσει με τη διεκπεραίωση. Εγώ πραγματοποίησα την πληρωμή πριν από μία εβδομάδα περίπου». Η Άνικα κατάπιε ξανά. Το στόμα της είχε στεγνώσει τελείως. «Μ πορώ να έχω ένα αντίγραφο των τιμολογίων και των εισιτηρίων;» «Πραγματικά, πρέπει να ρωτήσω πρώτα τον προϊστάμενό μου» είπε η γυναίκα και εξαφανίστηκε στο γραφείο της. Μ ια στιγμή αργότερα ξαναβγήκε και πήγε βιαστικά στο βάθος του διαδρόμου. Έπειτα από μισό λεπτό γύρισε και έδωσε μερικές φωτοτυπημένες σελίδες στην Άνικα. «Ορίστε» της είπε χαμογελαστή. Τα δάχτυλα της Άνικα έτρεμαν καθώς έπαιρνε τα έγγραφα. «Πού είχε πάει, λοιπόν;» ρώτησε κοιτώντας τις σελίδες. «Πέταξε στο Ταλίν με την Estonian Air το βράδυ της εικοστής εβδόμης και επέστρεψε το ίδιο βράδυ ναυλώνοντας ιδιωτικό αεροπλάνο, το οποίο προσγειώθηκε στον παλιό αεροδιάδρομο Μ πάρκαρμπι. Το ιδιωτικό αεροσκάφος ήταν εσθονικό. Θα θέλατε το σύνολο μετατραπέν σε σουηδικές κορόνες;» «Ευχαριστώ, αλλά δεν χρειάζεται» απάντησε η Άνικα. Κοίταζε τις φωτοτυπίες από κάποιες αποδείξεις πληρωμής με πιστωτική κάρτα. Είχαν παραδοθεί στις 30 Ιουλίου. Ο υπουργός είχε ναυλώσει το αεροπλάνο χρησιμοποιώντας μια κρατική πιστωτική κάρτα Eurocard. Η Άνικα περίμενε πως θα έβλεπε την

404

LIZA MARKLUND

ίδια ριπιδοειδή υπογραφή που είχε δει και στην απόδειξη από το Στούντιο Έξι, αλλά τα γράμματα σ’ αυτήν ήταν στρογγυλεμένα και φαίνονταν κάπως παιδικά. «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ» είπε η Άνικα και χαμογέλασε στη γυναίκα. «Δεν ξέρετε τι σημαίνει αυτό για μένα». «Παρακαλώ» αποκρίθηκε η γυναίκα.

STUDIO SEX

405

61

Τ

α πόδια της χτυπούσαν στο μπετόν του πεζοδρομίου, εκείνη όμως δεν ένιωθε ότι πατούσε στο έδαφος. Είχε την αίσθηση ότι βάδιζε πάνω σε μικρά αέρινα μαξιλαράκια κι ότι με κάθε γέλιο της υψωνόταν στον αέρα. Ο παλιοτσιγκούνης! Φυσικά έτρεξε να δώσει την αίτηση απόδοσης δαπανών όσο πιο σύντομα γινόταν! Η Άνικα κατευθύνθηκε προς τη Χαντβερκαργκάταν σχεδόν πετώντας. Τελικά είχε δίκιο! Ο υπουργός είχε πάει ταξίδι και ήταν αποφασισμένος να μην το αποκαλύψει, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Τον μπάσταρδο, σκέφτηκε. Ήρθε το τέλος του. Το τηλέφωνο χτυπούσε όταν άνοιξε την εξώπορτα κι έτρεξε να το σηκώσει. «Ναι, γεια σας, είμαι ο διευθυντής δημοσίων σχέσεων του Σουηδικού Εμπορικού Συμβουλίου» είπε ένας άντρας τονίζοντας πολύ τα φωνήεντα. «Μ ε ενημέρωσαν ότι ενδιαφέρεστε να δείτε κάποια αρχεία μας». Η Άνικα βούλιαξε στον καναπέ όπως ήταν, με το πανωφόρι της και την τσάντα της κρεμασμένη ακόμη στον ώμο της. «Μ ου είπαν ότι το συμβούλιο δεν είναι δημόσιος οργανισμός, και άρα αυτό είναι αδύνατον» είπε η Άνικα. «Αν καταθέσετε γραπτή αίτηση, θα την πρωτοκολλήσουμε και θ’ αποφασίσουμε αν μπορούμε να σας δώσουμε τα συγκεκριμένα έγγραφα. Αν και, προφανώς, κάποια από τα αρχεία

406

LIZA MARKLUND

μας είναι εμπιστευτικού χαρακτήρα». Βλέπω αλλάξατε τροπάρι, σκέφτηκε η Άνικα. «Σας ευχαριστώ πολύ που επικοινωνήσατε μαζί μου» είπε κουρασμένα η Άνικα. Η γυναίκα με την οποία είχε μιλήσει νωρίτερα είχε πέσει τελείως έξω, ωστόσο δεν μπορούσε τώρα να τσατιστεί με την παντελή της έλλειψη συνδυαστικής σκέψης. Πολύς κόσμος εξακολουθούσε ν’ αγνοεί ότι η αρχή της διαύγειας είχε κατοχυρωθεί στην παράγραφο του συντάγματος που ασχολούνταν με την ελευθερία του τύπου. Οποιοδήποτε έγγραφο δημόσιου οργανισμού έπρεπε υποχρεωτικά να δημοσιοποιηθεί, αν κάποιος το ζητούσε, αρκεί να μην είχε χαρακτηριστεί εμπιστευτικό. Αν όλοι προσέχαμε τι συνέβαινε, σκέφτηκε η Άνικα, ίσως τα πράγματα να λειτουργούσαν σωστά. Σηκώθηκε, άφησε την τσάντα της και έβγαλε το πανωφόρι της, κι έπειτα κάλεσε τον όμιλο εταιρειών Cherry, για να δει αν μπορούσε να βρει δουλειά σε κάποιο απ’ τα καζίνα τους. «Δεν υπάρχουν κενές θέσεις αυτή τη στιγμή» της είπε ο διευθυντής προσωπικού. «Δοκιμάστε ξανά την ερχόμενη άνοιξη». Η πραγματικότητα της έριξε γροθιά στο πρόσωπο. Έκλεισε το τηλέφωνο και ξεροκατάπιε. Και τι θα έκανε τώρα; Σηκώθηκε ανήσυχη για να πάει στην κουζίνα να βάλει λίγο νερό, και τσέκαρε αν ήταν μέσα η Πατρίσια. Η κοπέλα κοιμόταν γαλήνια με το στόμα ανοιχτό. Η Άνικα στάθηκε εκεί και την παρατηρούσε λίγα λεπτά. Η Πατρίσια ξέρει πολύ περισσότερα απ’ όσα μου λέει, σκέφτηκε. Είναι εξωφρενικό να μην ξέρει η αστυνομία πού μένει. Έκλεισε αθόρυβα την πόρτα και ξαναπήγε στο τηλέφωνο. Ο Κιου ήταν εκεί. «Φυσικά και σε θυμάμαι» της είπε. «Είσαι αυτή που ψαχούλευε την υπόθεση Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι». «Ναι, δούλευα ως δημοσιογράφος τότε» είπε η Άνικα. «Όχι πλέον».

STUDIO SEX

407

«Μ άλιστα» είπε ο αστυνομικός με ανανεωμένο ενδιαφέρον. «Και γιατί μου τηλεφωνείς, λοιπόν;» «Ξέρω πού είναι η Πατρίσια». «Ποια;» Η Άνικα έμεινε άφωνη προς στιγμήν. «Η συγκάτοικος της Γιοσεφίν». «Α! Και πού είναι;» «Στο σπίτι μου. Μ οιραζόμαστε το διαμέρισμά μου». «Κάτι μου θυμίζει αυτό» είπε ο αστυνομικός. «Να προσέχεις». «Μ ην ακούω ανοησίες» του είπε κοφτά η Άνικα. «Θα ήθελα να μάθω πώς πηγαίνει η έρευνα». Ο Κιου γέλασε. «Τι μου λες!» «Ξέρω ότι ο υπουργός ήταν στο Ταλίν εκείνο το βράδυ» είπε. «Γιατί δεν θέλει να το μάθει κανείς αυτό;» Ο αστυνομικός είχε σταματήσει να γελάει. «Ρε γαμώτο, εσύ είσαι σκέτος διάολος!» είπε. «Πώς το έμαθες αυτό;» «Να υποθέσω ότι εσείς το ξέρατε εξαρχής;» «Φυσικά. Ξέρουμε πολλά πράγματα που δεν τα αφήνουμε να διαρρεύσουν στον τύπο». «Ξέρετε τι έκανε εκεί;» Ο αστυνομικός δίστασε. «Όχι, δεν ξέρουμε» είπε. «Αυτή η πληροφορία δεν αφορούσε την έρευνα». «Δεν μπορεί να μην αναρωτηθήκατε όμως...» είπε η Άνικα. «Μ πα, δεν θα το ’λεγα» είπε ο αστυνομικός. «Κάποια πολιτική συνάντηση, υποθέτω». «Παρασκευή βράδυ;» Έμειναν κι οι δυο σιωπηλοί. «Δεν με ενδιαφέρει τι έκανε ο υπουργός» είπε ο αστυνομικός. «Εμένα το μόνο που μ’ ενδιαφέρει είναι να βρω τον δράστη». «Άρα ο δράστης δεν είναι ο Κρίστερ Λούντγκρεν;» «Όχι». «Η υπόθεση έχει λήξει από τη δική σας πλευρά, έτσι δεν είναι;» είπε η Άνικα.

408

LIZA MARKLUND

Ο Κιου αναστέναξε. «Σ’ ευχαριστώ που με ενημέρωσες για την Πατρίσια» είπε. «Όχι πως την ψάχναμε, αλλά ποτέ δεν ξέρεις». «Δεν μπορείς να μου πεις τίποτα για την έρευνα;» τον ικέτεψε η Άνικα. «Ξέρεις ήδη όλα όσα θα μπορούσα να σου πω. Λοιπόν, έχω δουλειά να κάνω...» Το έκλεισαν. Η Άνικα σωριάστηκε πάλι στον καναπέ και έκλεισε τα μάτια της. Είχε πολλά να σκεφτεί.

«Έχεις ένα λεπτό;» Ο Άντερς Σίμαν σήκωσε το βλέμμα του. Το κεφάλι της Μ πίριτ Χάμριν είχε τρυπώσει μέσα από τη χαραμάδα της πόρτας. «Φυσικά» είπε ο αρχισυντάκτης κάνοντας κλικ για να σώσει το έγγραφο στην οθόνη του. «Πέρνα». Η Μ πίριτ έκλεισε προσεχτικά την πόρτα πίσω της και κάθισε στον καινούργιο δερμάτινο καναπέ. «Πώς πάει, λοιπόν;» ρώτησε. «Καλά» αποκρίθηκε ο Σίμαν. «Αυτό το βαπόρι είναι τελικά πολύ βραδυκίνητο». Η Μ πίριτ χαμογέλασε. «Δεν αντέχει τις απότομες στροφές» του είπε. «Πάντως, για να ξέρεις, εγώ πιστεύω ότι καλά κάνεις. Αυτό που προσπαθείς να πετύχεις σε ό,τι αφορά τη διασταύρωση των στοιχείων και την εμπεριστατωμένη έρευνα είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή μας». Ο άντρας αναστέναξε. «Χαίρομαι που κάποιος συμφωνεί μαζί μου» είπε. «Μ ερικές φορές νιώθω ότι είμαι τελείως μόνος μου». Η Μ πίριτ έτριψε τα χέρια της. «Κοίτα...» του είπε «σκεφτόμουν την παρούσα κατάσταση στο τμήμα του αστυνομικού ρεπορτάζ. Έχουμε μια κενή θέση τώρα που ο Σελάντερ πέρασε στο πολιτικό ρεπορτάζ. Θα αντικατασταθεί;» Ο Σίμαν στράφηκε προς τη βιβλιοθήκη, έβγαλε έξω ένα

STUDIO SEX

409

αρχείο και το ξεφύλλισε σκεφτικός. «Όχι» είπε τελικά. «Η διεύθυνση αποφάσισε να μείνει ο Σελάντερ εκεί που είναι, οπότε το τμήμα αστυνομικού ρεπορτάζ θα πρέπει να τα βγάλει πέρα μ’ εσένα και τους άλλους δύο. Ο διευθυντής σύνταξης θεωρεί πως πρέπει να χαλαρώσουμε με το αστυνομικό ρεπορτάζ για λίγο. Είναι ακόμη λίγο ταραγμένος μετά τη χλαπάτσα που φάγαμε με το Στούντιο Έξι». Η Μ πίριτ δάγκωσε τα χείλια της. «Εγώ νομίζω ότι κάνει λάθος» είπε προσεχτικά. «Δεν πιστεύω ότι θα βγούμε απ’ αυτή την κρίση αν χαλαρώσουμε. Απεναντίας, θεωρώ ότι πρέπει να επιταχύνουμε. Να υπερασπιστούμε την περιοχή μας και να εστιάσουμε πραγματικά σε άρθρα που θα έχουν προκύψει έπειτα από ενδελεχή έρευνα. Κι αυτό είναι αδύνατον με το προσωπικό που είναι τώρα διαθέσιμο». Ο Άντερς Σίμαν κατένευσε. «Βασικά, συμφωνώ μαζί σου» είπε. «Αλλά έτσι όπως έχουν τα πράγματα προς το παρόν, δεν μπορώ να επιβάλω κάτι τέτοιο. Κατ’ αρχάς, αυτό που προτείνεις απαιτεί σχετική αναδιοργάνωση, καθώς και νέα πρόσληψη». «Έχω μια πρόταση» είπε η Μ πίριτ, κι ο διευθυντής της εφημερίδας χαμογέλασε. «Το περίμενα» της είπε. Η Μ πίριτ ζωντάνεψε ξαφνικά. «Η Άνικα Μ πένγτζον είναι εξαιρετικά οξυδερκής κοπέλα. Βλέπει τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά, σκέφτεται αλλιώς. Μ ερικές φορές το παρακάνει, αλλά αυτό μπορεί να δουλευτεί. Νομίζω ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να της δώσουμε δουλειά». Ο αρχισυντάκτης άνοιξε τα χέρια του. «Λυπάμαι...» είπε «αλλά αυτή η κοπέλα έχει ξοφλήσει πλέον ως αστυνομική ρεπόρτερ. Ο διευθυντής σύνταξης θα πάθει κρίση αν ακούσει το όνομά της. »Εγώ την υπερασπίστηκα σθεναρά όταν προσελήφθη τελικά ο Καρλ Βένεργκρεν· παραλίγο να μου κοστίσει τη δουλειά μου αυτό. Ο Γιάνσον συμφωνούσε μαζί μου, αλλά η υπόλοιπη διεύθυνση ήθελε να την ξεφορτωθούμε άμεσα». «Πράγμα που κάνατε» είπε αιχμηρά η Μ πίριτ. Ο Σίμαν ανασήκωσε τους ώμους του. «Ναι» αποκρίθηκε.

410

LIZA MARKLUND

«Αλλά δεν πέθανε κιόλας. Της μίλησα πριν φύγει· ήταν θυμωμένη, αλλά μου ακούστηκε αρκετά συγκροτημένη». Η Μ πίριτ σηκώθηκε. «Τη συνάντησα χτες» είπε. «Κάτι έχει ανακαλύψει. Σκαλίζει κάτι που σχετίζεται με την υπόθεση ΥΠ, αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ακριβώς». «Μ πορεί να μας προσφέρει υλικό ως εξωτερική συνεργάτις, αν θέλει» είπε ο Άντερς Σίμαν. Η Μ πίριτ χαμογέλασε. «Θα της το πω, άμα τη δω».

Η Πατρίσια χτύπησε την πόρτα του δωματίου της Άνικα. «Συγγνώμη...» είπε η Πατρίσια «αλλά δεν έχουμε καθόλου τρόφιμα, και είναι δική σου σειρά να κάνεις τα ψώνια». Η Άνικα άφησε το βιβλίο της και σήκωσε το βλέμμα της. «Εμ...» είπε. «Δεν έχω λεφτά». Η Πατρίσια σταύρωσε τα χέρια της. «Τότε μάλλον πρέπει να βρεις δουλειά» της είπε. Η Άνικα σηκώθηκε και πήγαν κι οι δυο στην κουζίνα. Εκτός από μια κονσέρβα σαρδέλες, κατά τ’ άλλα το ψυγείο ήταν άδειο. «Γαμώτο» είπε η Άνικα. «Τηλεφώνησα στην Cherry, αλλά δεν έχουν θέσεις εργασίας μέχρι την ερχόμενη άνοιξη». «Κοίταξες καθόλου στην εφημερίδα;» είπε η Πατρίσια. «Όχι ακόμη». «Ίσως μπορείς να βρεις κάτι ως δημοσιογράφος». «Δεν είμαι δημοσιογράφος πλέον» είπε κοφτά η Άνικα βάζοντας ένα ποτήρι νερό και κάθισε στο τραπέζι. «Οκέι, τότε έλα να δουλέψεις στο κλαμπ» είπε η Πατρίσια και κάθισε απέναντί της. «Χρειαζόμαστε κρουπιέρισσα». «Έλα τώρα, δεν μπορώ να πιάσω δουλειά σε σεξ κλαμπ» είπε η Άνικα πίνοντας μια γουλιά νερό. Η Πατρίσια ανασήκωσε τα φρύδια της και κοίταξε την Άνικα με ειρωνικό ύφος. «Δηλαδή θεωρείς ότι είσαι καλύτερη από μένα και τη Γιοσεφίν; Δεν είναι αρκετά καλή δουλειά για σένα;» Η Άνικα κοκκίνισε.

STUDIO SEX

411

«Δεν το εννοούσα έτσι». Η Πατρίσια έσκυψε προς το μέρος της. «Δεν είμαστε πόρνες. Δεν είμαστε καν γυμνές. Εγώ φοράω ένα κόκκινο μπικίνι, πολύ κομψό. Έχεις μεγάλα βυζιά· μπορείς να φορέσεις της Γιοσεφίν. Το δικό της είναι μπλε». Η Άνικα κοκκίνισε κι άλλο. «Σοβαρολογείς τώρα;» Η Πατρίσια κάγχασε. «Δεν είναι δα και τόσο φοβερό. Πρέπει όμως να μιλήσω στον Γιόακιμ· δεν παίρνω εγώ τις αποφάσεις. Θέλεις να του μιλήσω;» Η Άνικα δίστασε. Έτσι θα έβλεπα πού δούλευε η Γιοσεφίν, σκέφτηκε. Και θα γνώριζα τον φίλο της και αφεντικό της. Και θα ’πρεπε να φοράω το σουτιέν της και το σλιπάκι της... Σ’ αυτή τη σκέψη ένα ρίγος διαπέρασε και γαργάλησε τον καβάλο της, κάνοντάς τη συνάμα να νιώσει ντροπή. Τελικά κατένευσε. «Καλώς» είπε η Πατρίσια. «Αν κοιμάσαι όταν γυρίσω, θα σου αφήσω σημείωμα». Και σηκώθηκε να πάει στη δουλειά. Η Άνικα κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας αρκετή ώρα αφού έφυγε η Πατρίσια.

412

LIZA MARKLUND

Δεκαεννιά χρόνια, πέντε μήνες και δύο μέρες

Η συναίσθηση έχει πάντα το τίμημά της. Η εμπειρία δεν πάει ποτέ χαμένη. Όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, το τίμημα φαίνεται πάντα πολύ υψηλό, πολύ ακριβό. Να όμως που στεκόμαστε εκεί με τις πιστωτικές μας κάρτες, χρεώνοντας τη συναισθηματική μας ευτυχία για πολλά χρόνια. Και σταδιακά, μόλις καταφέρουμε να ξοφλήσουμε και να θέσουμε υπό έλεγχο τον λογαριασμό μας, πάντα νομίζουμε ότι άξιζε τον κόπο. Αυτή είναι η παρηγοριά μου σήμερα, γιατί σήμερα το πήρα απόφαση. Ξέρω τι πρέπει να κάνω. Έβγαλα την πιστωτική μου κάρτα και εξαργύρωσα την ψυχή μου. Παραλίγο να συμβεί χτες. Σχεδόν δεν θυμάμαι τον λόγο· κάτι δεν μπορούσε να βρει, κάτι που με κατηγόρησε ότι είχα πετάξει. Φυσικά αυτό δεν ήταν αλήθεια, και φυσικά το ήξερε κι ο ίδιος.

Ξέρω τι πρέπει να κάνω. Τώρα έχω στριμωχτεί στη γωνία. Πρέπει να τον αντιμετωπίσω ευθέως, και ξέρω ότι αυτό θα μου κοστίσει.

Γιατί μου λέει ότι ποτέ δεν θα με αφήσει να φύγω.

STUDIO SEX

413

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 62

Τ

ο σημείωμα βρισκόταν πάνω στο τραπέζι. Το ξεδίπλωσε κι είδε δυο γράμματα μόνο: ΟΚ. Η Άνικα αναρίγησε, ξεροκατάπιε και το πέταξε γρήγορα στα σκουπίδια. Ο Σβεν μπήκε στην κουζίνα γυμνός και αναμαλλιασμένος. Η Άνικα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα χαμόγελο. «Σαν μικρό παιδάκι είσαι» του είπε. Αυτός της έδωσε ένα φιλί. «Έχει τίποτα καλά μέρη για τρέξιμο εδώ κοντά;» «Τίποτα οργανωμένο, αλλά υπάρχει ένα μονοπάτι που φτάνει ως το Κουνγκσχόλμεν. Δεν είναι κακό για τρέξιμο». «Ο τελευταίος που θα γυρίσει πίσω είναι φλώρος» είπε ο Σβεν τρέχοντας στο χολ για να βρει τα αθλητικά του παπούτσια. Έτρεξαν μαζί σε όλη τη διαδρομή. Ο Σβεν νίκησε, φυσικά, αλλά η Άνικα δεν έμεινε πολύ πίσω. Έπειτα έκαναν έρωτα στο μπάνιο του διπλανού κτιρίου, αθόρυβα και προσηλωμένα, ώστε να μην τους καταλάβει κανείς. Όταν επέστρεψαν στο διαμέρισμα, η Άνικα έφτιαξε καφέ. «Αρχίζουμε προπόνηση πάλι την επόμενη εβδομάδα» είπε ο Σβεν. Η Άνικα γέμισε δυο κούπες καφέ και κάθισε απέναντί του.

414

LIZA MARKLUND

«Εγώ θα μείνω εδώ λίγο ακόμη» είπε. Ο Σβεν ανακάθισε. «Σκεφτόμουν κάτι» της είπε. «Δεν είναι χαζό να έχει ο καθένας το δικό του διαμέρισμα στο Χελεφορσνές; Θα μπορούσαμε να νοικιάσουμε μαζί ένα μεγαλύτερο διαμέρισμα ή ν’ αγοράσουμε ένα σπίτι». Η Άνικα σηκώθηκε και άνοιξε το ψυγείο. Εξακολουθούσε να είναι άδειο. «Σε πειράζει να πας να κάνεις μερικά ψώνια;» τον ρώτησε. «Υπάρχει σουπερμάρκετ στην πλατεία». «Δεν άκουσες τι σου είπα;» ρώτησε ο Σβεν. Η Άνικα κάθισε αναστενάζοντας. «Ναι...» αποκρίθηκε «αλλά νομίζω ότι εσύ δεν άκουσες τι σου είπα εγώ. Σκέφτομαι να μείνω εδώ». Ο άντρας κάρφωσε το βλέμμα του στον καφέ του. «Πόσο καιρό;» Η Άνικα πήρε αρκετές βαθιές ανάσες. «Δεν ξέρω» είπε. «Μ ερικές εβδομάδες τουλάχιστον». «Και η δουλειά σου;» «Έχω άδεια». Ο Σβεν έσκυψε προς το μέρος της κι έβαλε το χέρι του πάνω στο δικό της. «Μ ου λείπεις» της είπε. Η Άνικα έσφιξε γρήγορα τα δάχτυλά του, έπειτα σηκώθηκε και μάζεψε τις άδειες κονσέρβες και τα κουτάκια από τον στεγνωτήρα. Μ πορούσε να τα επιστρέψει και να πάρει πίσω μερικά χρήματα. «Αν δεν πας εσύ για ψώνια, θα πάω εγώ» του είπε. Ο Σβεν σηκώθηκε. «Δεν με ακούς, ρε γαμώτο» είπε. «Θέλω να μείνουμε μαζί. Θέλω να παντρευτούμε. Θέλω να κάνουμε παιδιά». Η Άνικα άφησε τα χέρια της να πέσουν στο πλάι και κοίταξε τη συλλογή από κονσέρβες. «Σβεν...» είπε «δεν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο». Ο Σβεν άνοιξε διάπλατα τα χέρια του. «Τι περιμένεις; Σου είπα, εγώ αυτό θέλω».

STUDIO SEX

415

Η Άνικα σήκωσε το βλέμμα της και τον κοίταξε προσπαθώντας με κόπο να παραμείνει ήρεμη. «Λέω απλώς ότι θέλω πρώτα να τελειώσω κάτι που έχω ξεκινήσει εδώ. Έχω καταπιαστεί με κάτι, και μπορεί να μου πάρει λίγο καιρό». Ο Σβεν την πλησίασε. «Κι εγώ λέω ότι θέλω να γυρίσεις στο σπίτι. Τώρα. Σήμερα». Η Άνικα έβαλε και το τελευταίο κουτάκι κόκα κόλα στη σακούλα, αφήνοντας μερικές σταγόνες νερού που είχαν μαζευτεί μέσα να στάξουν στο πάτωμα. «Μ άλιστα. Τώρα εσύ δεν ακούς» είπε και βγήκε απ’ την κουζίνα. Φόρεσε το πανωφόρι της και πήγε στο σουπερμάρκετ που βρισκόταν στην Κουνγκσχολμστόρι. Δεν της άρεσε να πηγαίνει στο συγκεκριμένο σουπερμάρκετ, ήταν βρόμικο, ακατάστατο και δήθεν ψαγμένο. Διέθετε αναρίθμητες ποικιλίες σκόρδων, αλλά καθόλου τάπες για την μπανιέρα. Το προσωπικό την κοίταξε αποδοκιμαστικά όταν μπήκε μέσα με τις σακούλες γεμάτες άδειες κονσέρβες και πλαστικά μπουκάλια. Εκείνη τους αγνόησε· τα λεφτά που της επέστρεψαν, αφού τους τα παρέδωσε, θα τα χρησιμοποιούσε για ν’ αγοράσει ένα καρβέλι ψωμί κι ένα κουτί αυγά. Το διαμέρισμα ήταν άδειο και σιωπηλό όταν γύρισε. Βρήκε ένα μπουκάλι λάδι και μια κονσέρβα μανιτάρια στο ντουλάπι και τα χρησιμοποίησε, μαζί με τρία αυγά, για να φτιάξει μια μεγάλη ομελέτα, την οποία έφαγε στη συνέχεια κοιτάζοντας απλανώς το απέναντι σπίτι. Έπειτα πήγε και ξάπλωσε στο κρεβάτι της και κοίταζε απλανώς το ταβάνι.

416

LIZA MARKLUND

63

Η

Πατρίσια άνοιξε την πόρτα του Στούντιο Έξι και με κλειδί και με κωδικό. «Θα σου δώσουν κι εσένα» είπε στην Άνικα μισογυρίζοντας το κεφάλι της. Η Άνικα ξεροκατάπιε. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά. Μ ετάνιωνε για την απόφασή της με κάθε κύτταρο του κορμιού της. Η σκοτεινιά μέσα είχε μια κόκκινη απόχρωση. Μ ια σπειροειδής σκάλα οδηγούσε κάτω, προς την πηγή του φωτός. «Πρόσεχε» είπε η Πατρίσια. «Κάποιοι πελάτες παραλίγο να σκοτωθούν σ’ αυτά τα σκαλοπάτια». Η Άνικα κρατήθηκε νευρικά από την κουπαστή και καταδύθηκε αργά στον υπόκοσμο. Ο βούρκος της ακολασίας, σκέφτηκε. Έτσι είναι, λοιπόν. Ντροπή και προσδοκία· περιέργεια και αηδία. Το πρώτο πράγμα που είδε βγαίνοντας από τον διάδρομο ήταν το τραπέζι της ρουλέτας. Αυτό της γέννησε μια παράξενη αίσθηση ηρεμίας και αυτοπεποίθησης. Υπήρχαν μερικές πολυθρόνες με επένδυση από μαύρο δέρμα, ένα στρογγυλό τραπέζι κι ένας μικρός πάγκος μ’ ένα τηλέφωνο και μια ταμειακή μηχανή. «Αυτή, λοιπόν, είναι η είσοδος» είπε η Πατρίσια. «Εδώ είναι υπεύθυνη η Σάνα». Η Άνικα κοίταξε γύρω της τους τοίχους: άσπρος γύψος, λίγο

STUDIO SEX

417

βρόμικος. Το πάτωμα ήταν ξύλινο, καλυμμένο με φτηνά ιμιτασιόν ανατολίτικα χαλιά της ΙΚΕΑ. Ένα κόκκινο φωτιστικό κρεμόταν από το ταβάνι, αλλά το θαμπό φως του ίσα που διαπερνούσε το καπέλο του. Πίσω από τον πάγκο υπήρχαν δύο διακριτικές πόρτες. «Εκεί είναι το καμαρίνι και το γραφείο» είπε η Πατρίσια δείχνοντας τις δυο πόρτες. «Ας αλλάξουμε πρώτα. Έπλυνα το μπικίνι της Γιόσι για να το φορέσεις». Η Άνικα πήρε βαθιά ανάσα και προσπάθησε να καταπιέσει ένα αίσθημα νοσηρού ενθουσιασμού. Η Πατρίσια μπήκε μέσα και άναψε το φως, και μια παγερή, γαλάζια λάμψη πλημμύρισε το δωμάτιο. «Αυτό είναι το δικό μου ντουλάπι» είπε η Πατρίσια. «Εσύ μπορείς να πάρεις το νούμερο δεκατέσσερα». Η Άνικα έβαλε την τσάντα της στο ντουλάπι. «Δεν έχει κλειδαριά» παρατήρησε, κι ευχαρίστησε τον Θεό που είχε βγάλει από την τσάντα της οτιδήποτε θα μπορούσε να την προδώσει. «Ο Γιόακιμ λέει ότι δεν χρειαζόμαστε κλειδαριές» είπε η Πατρίσια. «Πάρ’ το αυτό· πιστεύω ότι θα σου κάνει». Κρατούσε ένα σουτιέν με μπλε παγέτες κι ένα εξαιρετικά στενό στρινγκ. Η Άνικα τα πήρε στα χέρια της με την αίσθηση ότι θα έπιανε κάτι καυτό. Γύρισε από την άλλη και γδύθηκε. «Έχουμε πίστα, το μπαρ και έναν χώρο για τα πριβέ σόου» είπε η Πατρίσια βγάζοντας από το ντουλάπι της ένα πλαστικό τσαντάκι με καλλυντικά. «Εγώ είμαι υπεύθυνη του μπαρ, οπότε σπάνια μπαίνω στα πριβέ. Η Γιόσι κυρίως χόρευε· ο Γιόακιμ δεν την άφηνε να κάνει πριβέ σόου, γιατί ζήλευε». Η Πατρίσια έδεσε το σουτιέν της με τις κόκκινες παγέτες κι έπειτα έκανε τις κάλτσες της ρολό και τις έχωσε μέσα. «Ο Γιόακιμ λέει ότι τα βυζιά μου είναι πολύ μικρά» εξήγησε στην Άνικα κλείνοντας το ντουλάπι της. «Να, φόρα αυτά τα παπούτσια». Η Άνικα δυσκολεύτηκε να κουμπώσει το δικό της σουτιέν, καθώς πολύ σπάνια φορούσε σουτιέν. «Όλες οι κοπέλες φοράνε μπικίνι;» ρώτησε.

418

LIZA MARKLUND

«Όχι» είπε η Πατρίσια, που είχε αρχίσει να μακιγιάρεται. «Τα περισσότερα κορίτσια είναι τελείως γυμνά, εκτός από τις χορεύτριες. Αυτές πρέπει να φοράνε στρινγκ, επειδή απαγορεύεται να χορεύεις γυμνή στη Σουηδία». Η Άνικα ξεροκατάπιε, έσκυψε και έδεσε τα πανύψηλα σανδάλια με τακούνι στιλέτο. «Τι είδους άντρες έρχονται εδώ;» Η Πατρίσια έβαζε μάσκαρα στις βλεφαρίδες της. «Όλων των ειδών» είπε. «Πάντως υποθέτω ότι οι περισσότεροι έχουν λεφτά. Συνήθως τσεκάρω τις γραβάτες τους, έτσι, για πλάκα. Είναι δικηγόροι, πωλητές αυτοκινήτων, διευθυντές, αστυνομικοί, μεσίτες, τύποι που δουλεύουν σε εταιρείες πλυντηρίων, σε διαφημιστικές εταιρείες, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης...» Η Άνικα σφίχτηκε. Γαμώτο, αν ερχόταν κάποιος που την ήξερε; Έβρεξε με τη γλώσσα της τα χείλια της. «Έρχονται πολλοί διάσημοι;» Η Πατρίσια της έδωσε το τσαντάκι με τα καλλυντικά. «Έλα, πάρε» της είπε. «Βάλε μπόλικο μεϊκάπ. Ναι, καμιά φορά έρχονται και διάσημοι. Ένας τύπος απ’ την τηλεόραση είναι τακτικός μας πελάτης. Έρχεται πάντα ντυμένος με γυναικεία ρούχα και πληρώνει για να μπει με δυο κορίτσια σ’ ένα από τα πριβέ δωμάτια. Μ έχρι στιγμής έχει ξοδέψει πάνω από τετρακόσιες εξήντα χιλιάδες κορόνες σε σαράντα εννιά επισκέψεις». Η Άνικα θυμήθηκε τις ανώνυμες πληροφορίες που είχε λάβει από την Ανοιχτή Γραμμή και ανασήκωσε τα φρύδια της. «Πού βρίσκει τόσα λεφτά;» «Νομίζεις ότι τα πληρώνει από την τσέπη του;» Η Πατρίσια πήρε μια αρμαθιά κλειδιά από το τραπέζι του μακιγιάζ. «Ο Γιόακιμ θα έρθει αργότερα. Κάνε γρήγορα· πρέπει να σου δείξω τον χώρο και να σου εξηγήσω τις τιμές πριν φτάσουν οι κοπέλες. Θα πρέπει να συζητήσεις με τον Γιόακιμ πώς θα χειρίζεσαι το τραπέζι της ρουλέτας». Την περίμενε ανυπόμονα στην πόρτα. Η Άνικα έβαλε μια

STUDIO SEX

419

παχιά στρώση σκουροπράσινης σκιάς στα βλέφαρα, ρουζ και αϊλάινερ. «Η είσοδος κοστίζει εξακόσιες κορόνες» είπε η Πατρίσια χτυπώντας τον πάγκο του ταμείου. «Αν θέλουν οι πελάτες, μπορούν να πληρώσουν και για πριβέ δωμάτιο μόλις φτάσουν. Κοστίζει δώδεκα χιλιάδες κορόνες, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται να πληρώσουν είσοδο. Έπειτα διαλέγουν ποιο κορίτσι θέλουν από το μπαρ». Η Άνικα ξαφνιάστηκε. «Εννοείς ότι εδώ είναι... οίκος ανοχής;» Η Πατρίσια γέλασε. «Όχι βέβαια. Τα κορίτσια μπορούν ν’ αγγίζουν τους πελάτες, να τους χαϊδεύουν κ.λπ., αλλά δεν πιάνουν ποτέ το πουλί τους. Οι άντρες πρέπει μόνοι τους να φροντίζουν τον εαυτό τους, όσο εκείνες χορεύουν σε απόσταση τουλάχιστον δύο μέτρων». «Γιατί διάολο να πληρώσει κάποιος δώδεκα χιλιάδες κορόνες μόνο και μόνο για να τραβήξει μια μαλακία;» είπε η Άνικα με γνήσια έκπληξη. Η Πατρίσια ανασήκωσε τους ώμους της. «Μ η ρωτάς εμένα» είπε. «Δεν μ’ ενδιαφέρει. Έτσι κι αλλιώς, εγώ πίσω από το μπαρ δουλεύω. Αυτό είναι το γραφείο». Η Πατρίσια ξεκλείδωσε την πόρτα μ’ ένα απ’ τα κλειδιά της. Το δωμάτιο είχε το ίδιο μέγεθος με το καμαρίνι και περιείχε τα συνήθη έπιπλα γραφείου, ένα φωτοτυπικό μηχάνημα και ένα χρηματοκιβώτιο. «Μ πορούμε να το αφήσουμε ξεκλείδωτο» είπε η Πατρίσια. «Πρέπει να συμπληρώσω τους λογαριασμούς του μπαρ για τον μήνα Αύγουστο. Ο Γιόακιμ θα κρατήσει τα βιβλία εδώ μόνο μέχρι το Σάββατο». Μ πήκαν στον κυρίως χώρο του στριπτίζ, και η Άνικα έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Οι τοίχοι και το ταβάνι ήταν βαμμένα μαύρα, ενώ το πάτωμα ήταν ντυμένο απ’ τη μια άκρη ως την άλλη με κόκκινη μοκέτα. Η επίπλωση, στην οποία κυριαρχούσε το μαύρο χρώμα και το χρώμιο, βρομοκοπούσε φτηνιάρικο ντιζάιν της δεκαετίας του ογδόντα. Κατά μήκος του αριστερού τοίχου υπήρχε ένα μακρύ

420

LIZA MARKLUND

μπαρ, ενώ στα δεξιά βρισκόταν μια σειρά από μαύρες πόρτες που έβγαζαν σε πριβέ δωμάτια. Μ προστά τους υπήρχε μια μικρή σκηνή μ’ έναν αστραφτερό στύλο χρωμίου που εκτεινόταν από το πάτωμα ως το ταβάνι κι έκανε την πίστα να μοιάζει με σταθμό της πυροσβεστικής. Η χαμηλή ψευδοροφή στηριζόταν πάνω σε μαυροβαμμένες τσιμεντένιες κολόνες και, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν υπήρχαν καθόλου παράθυρα, σου δημιουργούσε την έντονη αίσθηση ότι βρισκόσουν σε καταφύγιο. «Τι ήταν αυτό το μέρος αρχικά;» ρώτησε η Άνικα. «Κανένα παλιό γκαράζ;» «Έτσι νομίζω» είπε η Πατρίσια πηγαίνοντας πίσω από το μπαρ. «Πλυντήριο και συνεργείο αυτοκινήτων. Ο Γιόακιμ μετέτρεψε την παλιά τάφρο επιθεώρησης σε υδρομασάζ» είπε στοιχίζοντας μερικά μπουκάλια πάνω στο μπαρ. «Έχουμε και λέμε» συνέχισε. «Μ η αλκοολούχα σαμπάνια, χίλιες εξακόσιες κορόνες. Τα κορίτσια κρατάνε είκοσι πέντε τοις εκατό από τα δύο πρώτα μπουκάλια που πουλάνε και πενήντα από το τρίτο». Η Άνικα πετάρισε τις μακιγιαρισμένες της βλεφαρίδες. «Απίστευτο» είπε. Η Πατρίσια κοίταξε προς τη σκηνή. «Η Γιόσι ήταν φοβερή στις πωλήσεις» είπε. «Ήταν η πιο όμορφη κοπέλα εδώ μέσα. Έπινε σαμπάνια με τους πελάτες όλο το βράδυ, αλλά δεν έμπαινε ποτέ στα πριβέ δωμάτια. Ήταν όμως τόσο όμορφη, που αυτοί πλήρωναν έτσι κι αλλιώς». Τα μάτια της Πατρίσια βούρκωσαν. Πήρε γρήγορα τα μπουκάλια της σαμπάνιας και τα έβαλε στη θέση τους. «Η Γιοσεφίν θα πρέπει να ήταν πλούσια» είπε η Άνικα. «Μ πα» είπε η Πατρίσια. «Τα λεφτά της τα κρατούσε ο Γιόακιμ· της έλεγε ότι έτσι ξεπλήρωνε το κόστος της προσθετικής στήθους που είχε κάνει. Γι’ αυτό δούλευε εδώ η Γιόσι. Κι ερχόταν μόνο τα Σαββατοκύριακα, επειδή τις καθημερινές είχε μαθήματα». «Ο Γιόακιμ κρατάει κι από τις άλλες κοπέλες χρήματα;» «Όχι βέβαια. Όσα κορίτσια δουλεύουν εδώ το κάνουν για τα χρήματα. Βγάζουν πολλά, μπορεί και δέκα χιλιάδες τη βραδιά, αφορολόγητα».

STUDIO SEX

421

Τα μάτια της Άνικα στένεψαν. «Και τι λέει η εφορία γι’ αυτό;» Η Πατρίσια αναστέναξε. «Δεν έχω ιδέα. Ο Γιόακιμ κι η Σάνα ασχολούνται με τα οικονομικά». «Μ α αν καταγράψεις τις εισπράξεις του μπαρ στα βιβλία, τότε τα έσοδα αυτά φορολογούνται». Η Πατρίσια είχε αρχίσει να εκνευρίζεται. «Τι να σου πω... υπάρχουν βιβλία και βιβλία, το ξέρεις αυτό! Τέλος πάντων, πάμε στο τραπέζι της ρουλέτας;» Η Άνικα σταμάτησε. «Κι εγώ; Τι λεφτά θα παίρνω εγώ;» Η Πατρίσια συνοφρυώθηκε και βγήκε στο χολ της εισόδου. «Δεν ξέρω τι σκέφτεται να κάνει ο Γιόακιμ» είπε. Η Άνικα γύρισε την πλάτη της στο φριχτό σκοτεινό δωμάτιο. Βάδιζε τρεκλίζοντας πάνω στα ψηλοτάκουνα σανδάλια της, ενώ τα τακούνια βυθίζονταν βαθιά στη μοκέτα, σηκώνοντας σύννεφα από σκουροκόκκινες συνθετικές ίνες. Το τραπέζι της ρουλέτας είχε δει και καλύτερες μέρες. Η πράσινη τσόχα ήταν καψαλισμένη από τσιγάρα και στάχτη. Η περιοχή των πονταρισμάτων, τόσο οικεία με τα νούμερά της και τα τετραγωνάκια της, καταλάγιασε επιτέλους την ανασφάλεια της Άνικα. «Αυτό εδώ χρειάζεται ένα καλό βούρτσισμα» είπε επιθεωρώντας το τραπέζι. Όσο η Πατρίσια έψαχνε να βρει ένα βουρτσάκι, η Άνικα χάιδεψε το επίχρυσο τελείωμα του τραπεζιού. Μ άλλον καλά θα τα πήγαινε· τα πράγματα δεν ήταν και τόσο άσχημα. Δεν θα δούλευε στην κυρίως αίθουσα του σεξ κλαμπ, και το χολ της εισόδου δεν ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό του ξενοδοχείου στο Κατρίνεχολμ. Η Πατρίσια της έδειξε πού θα έβρισκε το καθετί, και η Άνικα βούρτσισε το τραπέζι κι έβγαλε τις μάρκες. «Γιατί υπάρχουν διαφορετικά χρώματα;» ρώτησε η Πατρίσια. «Για να ξεχωρίζεις τους παίκτες» είπε η Άνικα στοιβάζοντας τις μάρκες στην άκρη του τροχού − είκοσι σε κάθε στάκα. «Πού είναι η μπίλια;» «Υπάρχουν δύο, μία μεγάλη και μία μικρή» είπε η Πατρίσια

422

LIZA MARKLUND

βγάζοντας έξω ένα χαρτονένιο κουτί. «Δεν ξέρω ποια είναι η σωστή». Η Άνικα χαμογέλασε και ζύγισε τις μπίλιες με το χέρι της. Η κίνηση αυτή της ήταν πολύ οικεία, και της έδωσε ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. «Καθεμιά περιστρέφεται με διαφορετικό ρυθμό» είπε. «Εγώ συνήθως προτιμώ την πιο βαριά». Γύρισε μαλακά τον τροχό αριστερόστροφα, έπειτα κράτησε τη μεγαλύτερη μπίλια ανάμεσα στον αντίχειρα και στον δείκτη της, την έφερε στο πλάι του τροχού και την έριξε μέσα με δεξιόστροφη φορά. Η Πατρίσια έμεινε με το στόμα ανοιχτό. «Πώς το έκανες αυτό;» ρώτησε. «Αρκεί να χρησιμοποιείς σωστά τον καρπό σου» είπε η Άνικα. «Η μπίλια πρέπει να κάνει τουλάχιστον εφτά γύρους, αλλιώς η περιστροφή θεωρείται άκυρη. Εγώ βγάζω κατά μέσο όρο έντεκα γύρους». Η μπίλια άρχισε να μειώνει ταχύτητα, ώσπου τελικά σταμάτησε στο νούμερο δεκαεννιά. Η Άνικα έσκυψε πάνω απ’ τη ρουλέτα. «Κι όταν ρίχνεις την μπίλια την επόμενη φορά, πρέπει να το κάνεις στο νούμερο απ’ το οποίο τη μάζεψες» είπε. «Γιατί;» ρώτησε η Πατρίσια. «Για να μην μπορείς να κλέψεις». «Και πώς καταλαβαίνεις ποιος έχει κερδίσει τι;» Η Άνικα της εξήγησε εν συντομία τι σήμαιναν το στρέιτ, το σπλιτ, η σειρά, το καρέ, η εξάδα και τα άλλα πονταρίσματα, τι συνέβαινε με τους διάφορους συνδυασμούς και πώς κάθε τύπος πονταρίσματος έφερνε και διαφορετικό κέρδος. Η Πατρίσια έπιασε το κεφάλι της. «Και πώς υπολογίζεις πόσο είναι κάθε φορά;» «Αυτή την ικανότητα την αποκτάς πολύ γρήγορα» είπε η Άνικα. «Κατ’ αρχάς βοηθάει αν σου είναι εύκολο να κάνεις νοερά αριθμητικές πράξεις. Σύντομα όμως μαθαίνεις τους διάφορους συνδυασμούς». Της έδειξε πώς μοίραζε τα κέρδη: είκοσι μάρκες σε κάθε στήλη, έκοβε, και τις έσπρωχνε με τα δάχτυλα από κάτω, ώστε

STUDIO SEX

423

ν’ ακολουθήσει και η υπόλοιπη στοίβα. Η Πατρίσια κοίταζε συνεπαρμένη με πόση ταχύτητα κινούνταν τα δάχτυλα της Άνικα. «Θεέ μου, πολύ φινετσάτο φαίνεται» είπε. «Ίσως τελικά να μου ταιριάζει η ρουλέτα». Η Άνικα γέλασε κι έριξε πάλι την μπίλια. Εκείνη τη στιγμή έφτασαν και τα υπόλοιπα κορίτσια.

424

LIZA MARKLUND

64

Η

Σάνα, που δούλευε στην υποδοχή, στεκόταν ολόγυμνη στον πάγκο της όταν άρχισαν να καταφθάνουν οι πελάτες. Τους χαμογελούσε και φλέρταρε μαζί τους, λέγοντάς τους πόσο θα ερεθίζονταν. Η Άνικα αναγνώρισε τη φωνή της από το μήνυμα στον αυτόματο τηλεφωνητή. Μ όλις έπειθε η Σάνα τους άντρες να πληρώσουν, οι πελάτες γύριζαν και κοίταζαν την Άνικα. Τα βλέμματά τους τη χτυπούσαν σαν σφαίρες και την έκαναν να νιώθει ότι το σουτιέν της συρρικνωνόταν και αποκάλυπτε όλο και περισσότερο το στήθος της. Χαμήλωσε το βλέμμα της κοιτάζοντας τα καψίματα στην τσόχα και πιέζοντας τον εαυτό της να μην καλύψει το σώμα της με τα χέρια της. Κανείς δεν ενδιαφερόταν να παίξει ρουλέτα. «Πρέπει να φλερτάρεις μαζί τους» είπε η Σάνα όταν μπήκε στην κυρίως αίθουσα μια παρέα από ιταλούς επιχειρηματίες. «Προσπάθησε να δείχνεις λίγο σέξι, ρε γαμώτο!» Η Άνικα ξεροκατάπιε ντροπιασμένη. «Δεν είμαι πολύ καλή σ’ αυτό» είπε με υπερβολικά ψιλή φωνή. «Να φροντίσεις να γίνεις. Δεν έχει νόημα να σ’ έχουμε να στέκεσαι εκεί πέρα αν δεν μας φέρνεις λεφτά». Τα μάτια της Άνικα πέταξαν σπίθες θυμού. «Το τραπέζι εδώ είναι, έτσι κι αλλιώς» είπε. «Τι σας πειράζει αν στέκομαι εδώ πέρα; Εκτός, βέβαια, κι αν χρεώνετε για το οξυγόνο».

STUDIO SEX

425

Ένα βαθύ αντρικό γέλιο ακούστηκε στη σκάλα και τις έκανε να σωπάσουν. «Μ ου φαίνεται ότι βάλαμε δυο αγριόγατες στο ίδιο κλουβί» είπε ο άντρας που κατέβαινε αργά τα σκαλοπάτια. Η Άνικα κατάλαβε αμέσως ότι αυτός ήταν ο Γιόακιμ. Μ ακριά ξανθά μαλλιά, ακριβά και κάπως εκκεντρικά ρούχα, μια βαριά, χρυσή αλυσίδα που κρεμόταν στο στήθος του. Ήταν ο τύπος του άντρα για τον οποίο θα έκανε προσθετική στήθους η Γιοσεφίν. Πήγε προς το μέρος του και του συστήθηκε. «Άνικα» είπε. «Χαίρομαι που είμαι εδώ». Η Σάνα σούφρωσε τα χείλη της. Ο Γιόακιμ την κοίταξε αργά από πάνω ως κάτω κατανεύοντας επιδοκιμαστικά όταν έφτασε στο στήθος της. «Θα ήσουν καλή στην πίστα» είπε. «Αν θες, μπορούμε να σου δώσουμε κάποιο νούμερο αργότερα απόψε». Κανείς δεν ενδιαφέρεται να μάθει το επώνυμό μου, σκέφτηκε η Άνικα, προσπαθώντας να χαμογελάει φυσικά. «Ευχαριστώ...» είπε «αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερα να εξοικειωθώ πρώτα με τη ρουλέτα». «Ξέρεις...» της είπε αυτός «η Σάνα έχει δίκιο. Πρέπει να μας φέρνεις και μερικά λεφτά, αλλιώς δεν έχει νόημα να είσαι εδώ». Το χαμόγελο της Άνικα έσβησε. «Θα προσπαθήσω» είπε κοιτάζοντας το πάτωμα. «Ίσως πρέπει πρώτα να καθίσεις στο μπαρ με τα άλλα κορίτσια μερικά βράδια, για να δεις πώς δουλεύει το πράγμα». Ο τύπος στεκόταν υπερβολικά κοντά της. Η Άνικα ένιωθε να ηλεκτρίζεται από την παρουσία του. Ήταν όμορφος − αυτό έπρεπε να το παραδεχτεί. Έκλεισε τα μάτια της για μια στιγμή, πριν σηκώσει το βλέμμα της και συναντήσει το δικό του. «Ευχαριστώ...» είπε «είναι καλή ιδέα. Αλλά θέλω να δω αν θα πείσω μερικούς πελάτες να κάνουν μια στάση εδώ βγαίνοντας». Εκείνη τη στιγμή, δυο ελαφρώς μεθυσμένοι ασφαλιστές βγήκαν τρεκλίζοντας από την κεντρική αίθουσα. Ήταν ιδρωμένοι, τα ρούχα τους τσαλακωμένα. Η Άνικα τους

426

LIZA MARKLUND

πλησίασε, κόλλησε τα στήθη της στη μούρη τους και τύλιξε τα χέρια της γύρω τους. «Καλώς τα αγόρια» είπε. «Μ πορεί να φανήκατε τυχεροί στον έρωτα, αλλά ένα βράδυ δεν είναι ολοκληρωμένο αν δεν φανείτε τυχεροί και στο τραπέζι, έτσι δεν είναι;» Χαμογέλασε όσο πιο παιχνιδιάρικα μπορούσε, παρότι τα γόνατά της έτρεμαν. Ο Γιόακιμ είχε κολλήσει το μπούτι του στον πισινό της, και η Άνικα ήθελε να ουρλιάξει. «Τι διάολο...» είπε ένας από τους άντρες. Η Άνικα έκανε ένα βήμα μπροστά ξεφεύγοντας από το μπούτι του Γιόακιμ και τύλιξε τα χέρια της γύρω απ’ τον άλλο άντρα. «Τι λες εσύ; Φαίνεσαι τυχερός, πραγματικός τζέντλεμαν. Έλα να παίξεις μαζί μου!» Ο άντρας χαμογέλασε. «Και τι παίρνουμε αν κερδίσουμε; Εσένα;» Η Άνικα κατάφερε να γελάσει. «Ποιος ξέρει;» είπε. «Ίσως να κερδίσετε τόσο πολλά λεφτά που να μπορείτε ν’ αγοράσετε όποιο κορίτσι γουστάρετε!» «Εντάξει» είπε ο άντρας βγάζοντας το πορτοφόλι του. Ο φίλος του ακολούθησε το παράδειγμά του, αν και κάπως απρόθυμα. Ο άντρας έβαλε ένα χαρτονόμισμα των εκατό κορονών στο τραπέζι. Η Άνικα χαμογέλασε νευρικά. Αυτός ο τύπος είχε μόλις ξοδέψει μερικά χιλιάρικα για να πιει ένα ανθρακούχο ποτό και να χαζέψει μερικά βυζιά, κι αυτή έκανε όλη τούτη την προσπάθεια για εκατό ψωροκορόνες; «Αυτό δεν θα κάνει καν την μπίλια να γυρίσει» του είπε πονηρά. «Κάνουμε χοντρό παιχνίδι εδώ, μωρό μου. Μ εγάλα στοιχήματα, μεγάλα κέρδη. Ένα χιλιάρικο για είκοσι μάρκες». Βλέποντας τον άντρα να διστάζει, η Άνικα έσυρε το χέρι της πάνω στο τραπέζι. «Μ ε ποντάρισμα εξάδας παίρνεις πέντε χιλιάδες κορόνες, ενώ το σπλιτ σού δίνει δεκαέξι χιλιάδες οχτακόσιες − σχεδόν δεκαεφτά χιλιάδες κορόνες σε δεκαπέντε μόλις δευτερόλεπτα.

STUDIO SEX

427

Μ πορείς να κερδίσεις όλα τα λεφτά που ξόδεψες εδώ απόψε». Τα μάτια των δύο αντρών έλαμψαν συγχρόνως. Και ήταν όντως αλήθεια. Αγόρασε καθένας τους μάρκες αξίας χιλίων κορονών με την πιστωτική του κάρτα. Τις τοποθέτησαν σε στοιχήματα σπλιτ, ποντάροντας συνολικά χίλιες διακόσιες κορόνες. Η Άνικα έριξε την μπίλια δυνατά και γρήγορα. Αυτή έφερε περίπου δεκατρείς γύρους πριν αρχίσει να πέφτει. «Όχι άλλα στοιχήματα» είπε η Άνικα ξαναμπαίνοντας σιγά σιγά στο πετσί του ρόλου. Η μπίλια κάθισε στο νούμερο 3. Μ ε έμπειρο χέρι, η Άνικα καθάρισε το τραπέζι και στοίβαξε τις μάρκες. «Καινούργια στοιχήματα» είπε κοιτάζοντας το απογοητευμένο ύφος των αντρών. Αυτή τη φορά ήταν πιο προσεχτικοί· πόνταραν σε εξάδες, τοποθετώντας τις μάρκες τους στο 9 και στο 18. Νέα περιστροφή, όχι άλλα στοιχήματα, νούμερο 16. Ένας απ’ τους άντρες κέρδισε δέκα μάρκες. «Ορίστε» είπε η Άνικα σπρώχνοντας τη μικρή στοίβα από μάρκες προς το μέρος του. Πέντε κορόνες. «Δεν σου το είπα ότι είσαι τυχερός;» Το πρόσωπο του άντρα έλαμψε, και η Άνικα κατάλαβε ότι τον είχε του χεριού της. Οι άντρες τελικά έχασαν από κοινού τρεις χιλιάδες κορόνες, ώσπου έκαναν ταμείο στη Σάνα και σύρθηκαν προς την έξοδο. Η Άνικα πρόσεξε ότι η Σάνα έγραψε «φαγητό και ποτό» στις αποδείξεις. Ο Γιόακιμ καθόταν πίσω από το ταμείο και την παρακολουθούσε. «Την ξέρεις τη δουλειά, ε;» της είπε πηγαίνοντας προς το μέρος της. «Πού έμαθες αυτά τα παιχνίδια;» «Στο Ξενοδοχείο της Πόλης, στο... Πίτεο» του απάντησε χαμογελαστή και ξεροκατάπιε. «Ξέρεις τον Πίτερ Χόλμπεργ;» τη ρώτησε ανταποδίδοντας το χαμόγελο. Η Άνικα ένιωσε το δικό της χαμόγελο να κλονίζεται. Γαμώτο, σκέφτηκε, θα με καταλάβει πριν καν αρχίσω.

428

LIZA MARKLUND

«Όχι...» του είπε «αλλά εσύ ξέρεις τον Ρόγκερ Σούντστρεμ που μένει στη Σουλαντερσγκάταν; Ή τον Χανς, στην ΌλιΓιανσγκάταν, στο Πίτχολμ;» Ο Γιόακιμ άλλαξε θέμα. «Χρεώνεις πολύ τις μάρκες» της είπες. «Αυτό δεν επιτρέπεται. Χοντραίνεις πολύ το παιχνίδι». «Μ πορώ να προσαρμόζω τις τιμές ανάλογα με τον παίκτη. Κανείς δεν ξέρει τι έχουν πληρώσει οι άλλοι για τις μάρκες τους· οι μάρκες δεν γράφουν πάνω ποσά. Ακολουθώ όλους τους κανόνες». «Ρισκάρεις να τινάξεις την μπάνκα στον αέρα» της είπε ο Γιόακιμ. Η Άνικα σοβάρεψε. «Μ όνο ένας τρόπος υπάρχει να κερδίσει ένας παίκτης στη ρουλέτα» του είπε. «Αν κερδίσει χοντρά λεφτά στην αρχή και σταματήσει αμέσως να παίζει. Κανείς όμως δεν το κάνει αυτό, αν αρχίσει να κερδίζει. Είναι παιχνιδάκι να είσαι κρουπιέρης. Πρέπει απλώς να κρατάς τους παίκτες μέχρι να χάσουν όσα έχουν κερδίσει». Ο Γιόακιμ χαμογέλασε χαλαρά. «Μ ου φαίνεται ότι θα τα πάμε μια χαρά εμείς οι δύο» είπε χαϊδεύοντας το μπράτσο της. Έπειτα έφυγε και μπήκε στο γραφείο. Η Άνικα γύρισε απ’ την άλλη, νιώθοντας το άγριο βλέμμα της Σάνα να τσουρουφλίζει την πλάτη της. Είναι μαζί αυτοί οι δύο, συνειδητοποίησε· ο Γιόακιμ κι η Σάνα είναι ζευγάρι. Ο ήχος ψηλοτάκουνων παπουτσιών στην ελικοειδή σκάλα έκανε την Άνικα να σηκώσει το βλέμμα της. Δεν πίστευε στα μάτια της. Ο σοβαρός και έγκριτος παρουσιαστής της τηλεόρασης έμπαινε στο Στούντιο Έξι φορώντας καυτό μίνι, νάιλον κάλτσες και μια διάφανη μπλούζα μέσα απ’ την οποία φαινόταν το σουτιέν του. «Γεια σας, κορίτσια!» είπε με ψιλή φωνή. «Καλησπέρα σας, κυρία μου» είπε η Σάνα χαμογελώντας του ερωτιάρικα. «Μ ε τι απολαύσεις να σας δελεάσουμε απόψε;»

STUDIO SEX

429

Ο άντρας κατονόμασε μερικά απ’ τα κορίτσια και η Άνικα συνειδητοποίησε ότι είχε καρφώσει το βλέμμα της πάνω του και τον χάζευε. Κάποτε παρακολουθούσε ανελλιπώς τις εκπομπές του − ψυχαγωγικές, ανοιχτές συζητήσεις με πολιτικούς και διασήμους. Ήξερε ότι αυτός ο άνθρωπος είχε οικογένεια. Ο άντρας τρύπωσε στην αίθουσα του στριπτίζ με τη Σάνα, και η Άνικα αναστέναξε κουρασμένα. Τα πόδια της πονούσαν από τα σανδάλια. Σκεφτόταν να τα βγάλει. Κανείς δεν θα το καταλάβαινε, αφού στεκόταν πίσω απ’ το τραπέζι. Εκείνη τη στιγμή όμως βγήκαν έξω οι ιταλοί επιχειρηματίες. Φαίνονταν δυσαρεστημένοι. Η Άνικα τους πλησίασε και τους μίλησε στα αγγλικά, αλλά δεν βγήκε τίποτα. Μ ετά το γύρισε στα γαλλικά, χωρίς επιτυχία πάλι. Τελικά, με τα ισπανικά τα κατάφερε. Έπαιξαν ώσπου έχασαν δεκατρείς χιλιάδες κορόνες. Όσο έχαναν οι άντρες η Σάνα φαινόταν να θυμώνει όλο και περισσότερο. Δεν με συμπαθεί, σκέφτηκε η Άνικα. Ξέρει ότι είμαι φίλη της Πατρίσια· με βλέπει ως προέκταση της Γιοσεφίν, πράγμα μάλλον όχι και τόσο παράξενο, εδώ που τα λέμε. Κοίταξε πάλι το μικροσκοπικό της μπικίνι με τις μπλε παγέτες − τα ρούχα εργασίας της Γιοσεφίν. «Πρέπει να πάω στην τουαλέτα» μουρμούρισε.

Το απόβραδο πέρασε κι έφυγε γλιστρώντας στη νύχτα. Κάτω, στο παλιό γκαράζ της ακολασίας, δεν υπήρχε χρόνος, παρά μόνο η νύχτα, δεν υπήρχαν εποχές, παρά μόνο το σκοτάδι. Η Άνικα κάθισε για λίγο στο καμαρίνι, κάτω απ’ το μπλε φως του προβολέα, και κράτησε τα μάτια της κλειστά στην προσπάθειά της να μην κλάψει. Τι κάνω εδώ; αναρωτήθηκε. Θα βουλιάξω σ’ αυτόν τον demi-monde ώσπου να νιώσω ότι ανήκω εδώ; Θα καταλήξω να σκέφτομαι ότι μπορώ να βγάλω ακόμα περισσότερα λεφτά χορεύοντας στα πριβέ δωμάτια και θα το κάνω; Κι αυτό που κάνω με τις μάρκες, που αλλάζω τις τιμές ανάλογα με τον πελάτη, είναι παράνομο· μπορεί και να καταλήξω στη φυλακή,

430

LIZA MARKLUND

αν με πιάσουν. Έβαλε λίγο ακόμα μεϊκάπ, για να καλύψει τη χλωμάδα στην οποία έδινε σιγά σιγά τη θέση του το μαύρισμά της. Η Πατρίσια μπήκε στο καμαρίνι και της χαμογέλασε ενθαρρυντικά. «Ακούω ότι πας καλά». Η Άνικα κατένευσε. «Ναι, καθόλου άσχημα». Η Πατρίσια φαινόταν περήφανη. «Το ήξερα ότι είσαι έξυπνη». Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της. Δεν πρέπει ν’ ακούω, σκέφτηκε. Δεν πρέπει ν’ αφήσω τον εαυτό μου να κολακευτεί. Δεν γίνεται να βρω εδώ την επιβεβαίωση. Αυτό το σεξ κλαμπ δεν θα γίνει το κοινωνικό μου πλαίσιο, το μέρος στο οποίο θα βρω τελικά τη θέση μου. Μ ου αξίζει κάτι καλύτερο. Και της Πατρίσια της αξίζει κάτι καλύτερο. Έβαλε λίγο ακόμα κραγιόν και βγήκε έξω.

STUDIO SEX

431

65

Τ

ις πρώτες πρωινές ώρες η Σάνα εξαφανίστηκε σ’ ένα από τα πριβέ δωμάτια μ’ έναν ηλικιωμένο άντρα. «Είναι τακτικός πελάτης» της είπε η υπεύθυνη υποδοχής πριν φύγει. «Δεν έχουν μείνει πολλοί πελάτες μέσα· φρόντισε μόνο να πληρώσουν πριν φύγουν. Οι λογαριασμοί τους είναι στο ταμείο». Η Άνικα στεκόταν μπροστά στο τραπέζι της ρουλέτας μην ξέροντας τι να κάνει. Αν προσπαθούσε να ενθαρρύνει τους πελάτες να παίξουν ρουλέτα, τότε πώς θα πληρωνόταν από τους άλλους που θα έφευγαν; Αποφάσισε να εγκαταλείψει το τραπέζι της ρουλέτας. Αμέσως μετά βγήκε στο χολ ο τηλεοπτικός αστέρας. «Πού είναι η Σάνα;» ρώτησε, κι αυτή τη φορά η Άνικα αναγνώρισε τη φωνή με την οποία μιλούσε στις εκπομπές του. «Είναι απασχολημένη αυτή τη στιγμή» είπε η Άνικα χαμογελαστή. «Μ πορώ να σας βοηθήσω εγώ;» Ο άντρας τής έδωσε μια πιστωτική κάρτα, και η Άνικα την πήρε με προσμονή, βρέχοντας τα χείλια της με τη γλώσσα της. Πήγε στο ταμείο και, αφού έψαξε τους λογαριασμούς, βρήκε τον δικό του: εννιά χιλιάδες εξακόσιες κορόνες. Πέρασε την κάρτα απ’ το μηχάνημα κι ετοίμασε την απόδειξη. Κατάλαβε ότι η Σάνα θα έπαιρνε ποσοστά από τον λογαριασμό, γιατί είχε τον κωδικό της επάνω. Ο άντρας υπέγραψε την απόδειξη πληρωμής.

432

LIZA MARKLUND

«Αχ, μωρό μου, φεύγεις κιόλας;» τιτίβισε μια κοπέλα από την πόρτα. Ήταν ολόγυμνη, η ηβική της χώρα ήταν τελείως ξυρισμένη και είχε τα μαλλιά της κοτσίδες όπως της Πίπης Φακιδομύτης. Μ άλιστα είχε κάνει και μερικές φακίδες στο πρόσωπό της, για να ολοκληρώσει την ψευδαίσθηση. «Ω μωράκι μου» είπε ο άντρας και την αγκάλιασε. «Περιμένετε μια στιγμή» είπε η Άνικα και τρύπωσε στο γραφείο. Το δωμάτιο ήταν άδειο. Έβαλε την υπογεγραμμένη απόδειξη πληρωμής στο φωτοτυπικό μηχάνημα, έκλεισε τα μάτια της κι έκανε σιωπηλά μια προσευχή. Σε παρακαλώ, μην κάνεις μεγάλο σαματά, σε παρακαλώ, μην κάνεις μία ώρα να ζεσταθείς, σε παρακαλώ, ας έχεις αρκετό χαρτί... Η φωτεινή λωρίδα κάτω απ’ το γυαλί σάρωσε γρήγορα κι αθόρυβα την απόδειξη, κι ένα φύλλο χαρτί γλίστρησε μέσα στο μηχάνημα και βγήκε από το πλάι. Η Άνικα ξεφύσηξε, μετά όμως αναρωτήθηκε τι θα έκανε με το χαρτί. Έκανε γρήγορα το αντίγραφο ένα μικρό ρολό, το δίπλωσε στη μέση και το έχωσε μέσα στο μπροστινό μέρος του στριγνκ της, γδέρνοντας το δέρμα της. «Ορίστε» είπε η Άνικα πηγαίνοντας πάλι στο ταμείο. Ο άντρας πιπιλούσε μία από τις θηλές της Πίπης. Η κοπέλα τον απομάκρυνε μόλις είδε την Άνικα. «Συγγνώμη, δεν ήθελα...» προσπάθησε να δικαιολογηθεί με αγωνία. Η Άνικα συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι τα άλλα κορίτσια την έβλεπαν σαν φιγούρα εξουσίας, πιθανώς επειδή έτσι ήταν και η Γιοσεφίν. Αποφάσισε να το εκμεταλλευτεί. «Απλώς μην το ξανακάνεις» είπε αυστηρά και έδωσε στον άντρα την απόδειξή του. Αυτός έφυγε και το κορίτσι μπήκε βιαστικά στο καμαρίνι. Η Άνικα περίμενε για λίγο εκεί, προσπαθώντας ν’ αφουγκραστεί τους θορύβους μέσα από το κλαμπ. Η χαμηλότονη φτηνιάρικη μουσική από την πίστα δραπέτευε από την πόρτα. Η Άνικα αναρίγησε. Δεν έκανε και τόση ζέστη

STUDIO SEX

433

εκεί μέσα. Τρύπωσε στο καμαρίνι, πήρε τη φωτοτυπία και την έχωσε κάτω απ’ την πατούσα της. Έπειτα βγήκε γρήγορα έξω και στηρίχτηκε στο τραπέζι της ρουλέτας. Έμεινε εκεί ώσπου να βγει η Σάνα απ’ το πριβέ δωμάτιο. «Πώς πήγε;» ρώτησε η υπεύθυνη υποδοχής. «Κανένα πρόβλημα» είπε η Άνικα δείχνοντας την απόδειξη. Η Σάνα κοίταξε το συνολικό ποσό μ’ ένα χαμόγελο ικανοποίησης κι έριξε στην Άνικα μια σκανταλιάρικη ματιά. «Πληρώνεις για άδεια τηλεόρασης;» τη ρώτησε. Η ερώτηση ήταν ρητορική. Η Σάνα έκανε αέρα στο πρόσωπό της με την απόδειξη, γέλασε και μπήκε στο γραφείο. Η Άνικα χαμογέλασε κοιτώντας την πόρτα που έκλεινε πίσω της.

Η Πατρίσια έφτιαχνε τσάι. Η Άνικα καθόταν στον καναπέ του σαλονιού και κοιτούσε απλανώς την γκριζογάλανη σκοτεινιά του δωματίου. Ήταν τόσο κουρασμένη· το σώμα της πονούσε παντού. Οι πατούσες της είχαν βγάλει τεράστιες φουσκάλες απ’ αυτά τα τρομερά ψηλοτάκουνα σανδάλια. «Πώς το αντέχεις;» τη ρώτησε χαμηλόφωνα. «Ποιο πράγμα;» είπε η Πατρίσια από την κουζίνα. «Άσ’ το, τίποτα» είπε η Άνικα αδύναμα. Μ ια αίσθηση αηδίας αναδευόταν στα σπλάχνα της, κι όταν έκλεινε τα μάτια της το μόνο που μπορούσε να δει ήταν η εικόνα της κοκαλιάρας ολόγυμνης Πίπης Φακιδομύτης. «Ορίστε» είπε η Πατρίσια, καθώς άφηνε τον δίσκο στο τραπεζάκι δίπλα στο τηλέφωνο. Η Άνικα αναστέναξε βαθιά. «Δεν ξέρω πώς θα βγάλω άλλη μια νύχτα» είπε. «Πώς το κάνεις εσύ;» Η Πατρίσια χαμογέλασε και σέρβιρε το τσάι. Έδωσε στην Άνικα ένα φλιτζάνι και βολεύτηκε στον καναπέ. «Πάντα κάποιος θα σ’ εκμεταλλεύεται» της είπε. «Η δουλειά αυτή δεν είναι χειρότερη απ’ όλες τις άλλες».

434

LIZA MARKLUND

Η Άνικα ήπιε μια γουλιά τσάι κι έκαψε τη γλώσσα της. «Κάνεις λάθος» της είπε. «Είναι χειρότερη από πολλές άλλες επιλογές. Οι κοπέλες στο κλαμπ, μεταξύ αυτών κι εσύ, έχουν περάσει κάθε λογής δυσδιάκριτα όρια προκειμένου να καταλήξουν εκεί όπου βρίσκεσαι κι εσύ». Η Πατρίσια στριφογύρισε μέσα στο φλιτζάνι της τη φέτα του λεμονιού. «Ίσως» της είπε. «Μ ε λυπάσαι;» Η Άνικα το συλλογίστηκε. «Όχι...» είπε «δεν θα το’λεγα. Ξέρεις ακριβώς τι κάνεις. Εσύ πέρασες αυτά τα όρια με τη θέλησή σου. Αυτό απαιτεί ένα είδος δύναμης· δείχνει έναν βαθμό ευελιξίας. Δεν είσαι καμιά χαμηλοβλεπούσα, κι αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα». Η Πατρίσια κοίταξε διερευνητικά την Άνικα. «Κι εσύ;» της είπε. «Εσύ τι όρια έχεις περάσει;» Η Άνικα χαμογέλασε βεβιασμένα, αλλά δεν απάντησε. Η Πατρίσια ακούμπησε το φλιτζάνι της στο πάτωμα, αναστέναξε ανεπαίσθητα και κοίταξε τα χέρια της. «Εκείνο το πρωί...» είπε «εκείνο το τελευταίο πρωί, η Γιοσεφίν και ο Γιόακιμ μάλωναν σαν τον σκύλο με τη γάτα. Ούρλιαζαν, στην αρχή μέσα στο γραφείο κι έπειτα στη σκάλα. Η Γιοσεφίν έφυγε τρέχοντας, κι εκείνος την ακολούθησε». Η Άνικα έμεινε σιωπηλή, συνειδητοποιώντας ότι η Πατρίσια μοιραζόταν μαζί της ένα σημαντικό μυστικό. Η κοπέλα έμεινε αμίλητη για λίγο, κι έπειτα συνέχισε. «Η Γιόσι ήθελε να σταματήσει να δουλεύει στο κλαμπ· ήθελε να πάρει άδεια πριν ξεκινήσει τα μαθήματα. Είχε περάσει στο πανεπιστήμιο και θα σπούδαζε δημοσιογραφία στη σχολή μέσων μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας. Ο Γιόακιμ δεν ήθελε να πάει η Γιόσι στο πανεπιστήμιο. Προσπαθούσε συνεχώς να την παγιδεύσει, να την κρατήσει δέσμια στο κλαμπ και να την κάνει να παρατήσει την εκπαίδευσή της. Η Γιόσι τού είπε ότι θα έφευγε έτσι κι αλλιώς, ότι είχε βγάλει αρκετά λεφτά για να καλύψουν επί δέκα την προσθετική στήθους που είχε κάνει. Του είπε ότι είχαν τελειώσει μεταξύ τους, ότι η σχέση τους είχε φτάσει στο τέλος της. Ήταν πολύ μεγάλος καβγάς».

STUDIO SEX

435

Η Πατρίσια έμεινε πάλι αμίλητη. Οι ήχοι της πόλης που ξυπνούσε άρχισαν να τρυπώνουν από τα παράθυρα: το νυχτερινό λεωφορείο που έκανε στάση έξω από το κτίριο, στη Χαντβερκαργκάταν, οι ασταμάτητες σειρήνες, το φθινοπωρινό αεράκι που ψιθύριζε για κρύο και βροχή. «Συνήθιζαν να κάνουν σεξ στο νεκροταφείο» ψιθύρισε η Πατρίσια. «Ο Γιόακιμ την έβρισκε έτσι, αλλά της Γιόσι τής φαινόταν ανατριχιαστικό. Σκαρφάλωναν από την πίσω μεριά· εκεί τα κάγκελα δεν είναι τόσο ψηλά. Εμένα μου φαινόταν απαίσιο. Φαντάσου, ανάμεσα σ’ όλους αυτούς τους τάφους...» Η Άνικα δεν είπε τίποτα. Έμειναν κι οι δυο αμίλητες μερικά λεπτά. Άρχισε να βρέχει· πρώτα έριξε μερικές ψιχάλες κι έπειτα η βροχή δυνάμωσε. «Ξέρω τι σκέφτεσαι» είπε η Πατρίσια. «Τι;» είπε χαμηλόφωνα η Άνικα. «Αναρωτιέσαι γιατί έμενε μαζί του. Γιατί δεν έφευγε». Η Άνικα αναστέναξε βαθιά. «Νομίζω ότι ξέρω γιατί» είπε. «Στην αρχή τον ερωτεύτηκε, αυτός της φερόταν καλά, έπειτα άρχισε να έχει απ’ αυτήν μικρές απαιτήσεις, απλά μικροπράγματα που της Γιοσεφίν τής φαίνονταν χαριτωμένα. Εκείνος είχε άποψη για το ποιους έπρεπε να βλέπει η Γιοσεφίν, τι έπρεπε να κάνει, πώς έπρεπε να μιλάει. Όλα στην αρχή πήγαιναν φίνα, ώσπου έσκασε η φούσκα που τους είχε τυλίξει, και η Γιοσεφίν θέλησε να έρθει πάλι σ’ επαφή με τον έξω κόσμο − να σπουδάσει, να πάει σινεμά, να μιλήσει με τις φίλες της στο τηλέφωνο. Τότε ο Γιόακιμ θύμωσε, απαίτησε απ’ τη Γιοσεφίν να τα κόψει όλα αυτά και να κάνει μόνο ό,τι ήθελε εκείνος, κι όποτε αυτή αρνούνταν εκείνος τη χτυπούσε. Μ ετά το μετάνιωνε και της έλεγε κλαίγοντας ότι την αγαπάει». Η Πατρίσια κατένευσε έκπληκτη. «Πώς το ξέρεις;» Η Άνικα χαμογέλασε θλιμμένα. «Υπάρχουν πολλά βιβλία για την ενδοοικογενειακή βία» είπε. «Οι απογευματινές εφημερίδες δημοσιεύουν συχνά άρθρα για τη βία αυτού του είδους. Τις περισσότερες φορές παρατηρείται το ίδιο μοτίβο, και δεν πιστεύω ότι η περίπτωση της Γιοσεφίν θα ήταν πολύ διαφορετική. Θεωρούσε πάντα ότι αν μπορούσε ν’ αλλάξει και

436

LIZA MARKLUND

να γίνει έτσι όπως την ήθελε αυτός, τα πράγματα θα βελτιώνονταν. Μ ερικές μέρες μάλλον θα τα πήγαιναν καλά, οπότε εκείνη θα νόμιζε ότι είχε μπει το νερό στο αυλάκι. Όμως η δική του ανάγκη να την ελέγχει ολοένα μεγάλωνε, και φαντάζομαι το ίδιο και η ζήλια του. Την επέκρινε πιο συχνά, ακόμα και μπροστά σε άλλους, κι εκείνη ένιωθε να χάνει συνεχώς την αυτοπεποίθησή της». Η Πατρίσια κατένευσε. «Ήταν σαν να της έκανε σιγά σιγά πλύση εγκεφάλου» είπε. «Έκανε τη Γιόσι να χάσει την αυτοπεποίθησή της, την έκανε να πιστεύει ότι δεν θα τα κατάφερνε στα μαθήματα. Ήταν μια άχρηστη, χοντρή πόρνη, και δεν θα έβρισκε κανέναν άλλο να την αγαπήσει πέρα απ’ αυτόν. Η Γιόσι έκλαιγε όλο και πιο συχνά, ώσπου στο τέλος φαινόταν σχεδόν πάντα κλαμένη. Δεν τολμούσε να τον αφήσει· της είχε ορκιστεί ότι θα τη σκότωνε αν τον εγκατέλειπε». «Τη βίαζε;» ρώτησε η Άνικα. «Η σεξουαλική βία είναι πολύ κοινή. Κάποιοι άντρες ερεθίζονται όταν η γυναίκα είναι τρομοκρατημένη... Τι συμβαίνει;» Η Πατρίσια είχε καλύψει τ’ αυτιά της με τα χέρια της, είχε κλείσει σφιχτά τα μάτια της, είχε σφίξει το σαγόνι της και είχε ξεσπάσει σε γοερά κλάματα. «Πατρίσια, τι τρέχει;» Η Άνικα πήρε την κοπέλα στην αγκαλιά της και την κανάκεψε. Τα δάκρυά της έτρεχαν ποτάμι, όπως αυτά που σχημάτιζε η βροχή έξω στον δρόμο − ένας ανεξέλεγκτος χείμαρρος που ξεπηδούσε από μέσα της με αβάσταχτη πίεση. «Αυτό ήταν το χειρότερο απ’ όλα» ψιθύρισε η Πατρίσια, αφού στέρεψαν τα δάκρυά της. «Όταν τη βίαζε. Τα ουρλιαχτά της ήταν τόσο τρομερά».

STUDIO SEX

437

Δεκαεννιά χρόνια, έξι μήνες και δεκατρείς μέρες

Τον βλέπω να ξεπροβάλλει μέσα από την ομίχλη της μνήμης, το μοτίβο επαναλαμβάνεται, το τραγούδι ξαναρχίζει. Αφού γίνει έξαλλος, αρχίζει να κινείται νευρικά, να παραληρεί και να με βρίζει, κι έπειτα με χτυπάει και ουρλιάζει. Όλα τα γνώριμα σημάδια ξαναγυρίζουν, το οπτικό μου πεδίο συρρικνώνεται, οι ώμοι μου βουλιάζουν, οι αγκώνες μου κολλάνε στα πλευρά μου, τα χέρια μου στο κεφάλι μου. Δεν μπορώ να εστιάσω, ο ήχος κυριεύει τα πάντα, η παράλυση πλησιάζει. Μια γωνιά να κουρνιάσω, μια άηχη ικεσία για έλεος. Η φωνή του αντηχεί στο κεφάλι μου και δεν μπορώ ν’ ακούσω τη δική μου. Ο τρόμος τραγουδάει μέσα μου, αυτός ο ακατονόμαστος φόβος, αυτή η άναρθρη φρίκη. Ίσως προσπαθώ να φωνάξω, δεν ξέρω, τα ουρλιαχτά του πλησιάζουν κι απομακρύνονται, κι εγώ μεταμορφώνομαι, μια ζεστασιά απλώνεται γύρω μου, όλα βάφονται κόκκινα. Όχι, δεν αναγνωρίζω κανέναν πόνο. Η πίεση είναι κόκκινη και καυτή. Το τραγούδι σταματά με τα χειρότερα χτυπήματα, πηδάει σαν παλιός δίσκος βινυλίου, έπειτα ξαναρχίζει σ’ ένα κλειδί ψηλότερα. Τρόμος, τρόμος, φόβος και αγάπη. Μη μου κάνεις κακό! Σε παρακαλώ, αγάπα με μόνο!

Γιατί μου λέει ότι ποτέ δεν θα με αφήσει να φύγω.

438

LIZA MARKLUND

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 66

Η

Άνικα ένιωθε ακόμη κομμάτια από την κούραση όταν άρχισε να χτυπάει το ξυπνητήρι. Το έκλεισε μουγκρίζοντας. Ένιωθε τα πονεμένα πόδια της βαριά σαν μολύβι. Η βροχή εξακολουθούσε να χτυπάει στο τσίγκινο περβάζι του παραθύρου μ’ έναν αφηρημένο ρυθμό που άλλοτε δυνάμωνε κι άλλοτε έσβηνε. Η Άνικα πήγε στο καθιστικό, βολεύτηκε στον καναπέ κι έκανε δυο τηλεφωνήματα. Ήταν τυχερή. Βρήκε και τους δύο άντρες που έψαχνε. Κανόνισε να συναντηθεί με τον πρώτο σε μία ώρα και με τον δεύτερο την επόμενη μέρα. Έπειτα τρύπωσε πάλι στο κρεβάτι και χουζούρεψε για μισή ώρα προσπαθώντας να μην αποκοιμηθεί. Όταν σηκώθηκε τελικά, ένιωθε ακόμα πιο κουρασμένη. Ανέδιδε μια έντονη, διαπεραστική οσμή ιδρωτίλας, αλλά δεν είχε κουράγιο να κάνει μπάνιο. Έβαλε λίγο αποσμητικό στις μασχάλες της και φόρεσε ένα χοντρό πουλόβερ. Αυτός ήταν ήδη εκεί και καθόταν σ’ ένα τραπέζι δίπλα στο παράθυρο κοιτάζοντας τη βροχή. Μ προστά του είχε μια κούπα καφέ κι ένα ποτήρι νερό. «Μ ε θυμάσαι;» είπε η Άνικα δίνοντάς του το χέρι της. Ο άντρας σηκώθηκε σχηματίζοντας ένα στραβό χαμόγελο στο πρόσωπό του.

STUDIO SEX

439

«Φυσικά» είπε. «Άλλωστε έχουμε ξανατρακαριστεί εμείς οι δύο − στην κυριολεξία». Η Άνικα κοκκίνισε. Αφού της έσφιξε το χέρι, κάθισαν κι οι δυο στο τραπέζι. «Λοιπόν, τι ακριβώς θέλεις;» ρώτησε ο Κιου. «Το Στούντιο Έξι κρατάει διπλά βιβλία· ο Γιόακιμ έχει ένα δεύτερο σετ βιβλίων για να ξεγελάει την εφορία. Τα αυθεντικά βιβλία, αυτά με τις πραγματικές εισπράξεις, έρχονται στο κλαμπ μια στο τόσο». Η Άνικα ήπιε το νερό του αστυνομικού μονορούφι. Ο Κιου ανασήκωσε τα φρύδια του. «Ελεύθερα» είπε. «Δεν διψούσα ιδιαίτερα». «Τα βιβλία είναι τώρα εκεί, και θα βρίσκονται εκεί μέχρι το Σάββατο». «Και πώς το ξέρεις αυτό;» ρώτησε χαμηλόφωνα ο αστυνομικός. «Άρχισα να δουλεύω εκεί ως κρουπιέρισσα. Δεν είμαι δημοσιογράφος πλέον. Παραιτήθηκα απ’ τη δουλειά μου και βγήκα από το σωματείο. Τα κορίτσια που δουλεύουν στο κλαμπ παίρνουν τα λεφτά στο χέρι. Αφορολόγητα και χωρίς ασφάλιση». «Ποιος σου το είπε αυτό;» «Η Πατρίσια. Δεν έχει καμία ευθύνη για τα οικονομικά, ούτε καμία επιρροή στο θέμα, αλλά καταχωρίζει τα ποσά από το μπαρ. Και το είδα με τα ίδια μου τα μάτια σήμερα το πρωί». Ο ντετέκτιβ σηκώθηκε και πήγε στο μπαρ. Πήρε άλλη μια κούπα καφέ και δύο ποτήρια νερό και τα έφερε στο τραπέζι. «Μ ου φαίνεται πως σου χρειάζεται λίγη καφεΐνη» της είπε. Η Άνικα ήπιε μια γουλιά. Ο καφές ήταν χλιαρός. «Γιατί μου τα λες αυτά;» τη ρώτησε ο Κιου. Η Άνικα δεν απάντησε. «Καταλαβαίνεις τι κάνεις;» της είπε. Η Άνικα ήπιε λίγο νερό. «Τι;» «Συνεργάζεσαι με την αστυνομία» της απάντησε. «Νόμιζα πως η αξιοπρέπειά σου δεν θα σου επέτρεπε να κάνεις κάτι

440

LIZA MARKLUND

τέτοιο». «Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ πια για το πώς θα προστατεύσω τις πηγές μου» του είπε κοφτά. «Δεν είμαι πλέον εκπρόσωπος των μέσων ενημέρωσης, οπότε μπορώ να λέω ό,τι γουστάρω στην αστυνομία». Ο Κιου την κοίταξε με θυμηδία. «Μ άλιστα» είπε. «Όμως οι λεοπαρδάλεις δεν αλλάζουν τις πιτσιλιές τους τόσο εύκολα. Κι αν σ’ έχω κόψει καλά, κάπου μέσα στο κεφάλι σου σκέφτεσαι πώς θα μετατρέψεις αυτή τη συνομιλία σε άρθρο». Η Άνικα τινάχτηκε σπασμωδικά. «Αρχίδια. Δεν με ξέρεις καθόλου». «Κι όμως, σε ξέρω. Ξέρω τη δημοσιογράφο που κρύβεις μέσα σου». «Αυτή έχει πεθάνει». «Αρχίδια» της αντιγύρισε. «Είναι απλώς πληγωμένη και κουρασμένη. Τώρα ξαποσταίνει, αλλά θα ξαναμπεί στη μάχη». «Ποτέ» είπε η Άνικα. «Δηλαδή θα παραμείνεις κρουπιέρισσα σε καταγώγια για την υπόλοιπη ζωή σου; Κρίμα». «Εσύ δεν είχες πει πως είμαι κακός μπελάς;» Ο Κιου μειδίασε. «Ε, είσαι. Είσαι κακό σπυρί. Κι αυτό είναι καλό, το χρειαζόμαστε. Έχουμε ανάγκη να νιώθουμε ότι είμαστε ζωντανοί». Η Άνικα τον κοιτούσε καχύποπτα. «Τώρα με δουλεύεις» του είπε. Αυτός αναστέναξε. «Ίσως λιγάκι» συμφώνησε. «Μ πορείς να τον συλλάβεις για τα βιβλία» είπε η Άνικα. «Δεν ξέρω τι θα βρεις εκεί μέσα, λογικά όμως αρκετά για να κλείσεις το κλαμπ. Παρεμπιπτόντως, διαπράττω κι εγώ έγκλημα, αφού χρησιμοποιώ το τραπέζι της ρουλέτας για παράνομο τζόγο. Ο Γιόακιμ φαίνεται πως δεν έχει πρόβλημα μ’ αυτό». «Αργά ή γρήγορα θα σε πιάσουν» της είπε ο Κιου. «Σκεφτόμουν να πάω κι απόψε και τέρμα. Έβγαλα οχτώ χιλιάδες κορόνες χτες το βράδυ. Άλλο ένα βράδυ, και θα έχω αρκετά χρήματα για να τη βγάλω μέχρι να πάρω το επίδομα ανεργίας».

STUDIO SEX

441

«Έτσι λένε όλες» είπε ο Κιου. Η Άνικα έμεινε σιωπηλή. Ένιωθε την ντροπή να της καίει το πρόσωπο. Κοιτώντας τα χέρια της συνειδητοποίησε ότι ο Κιου είχε δίκιο. «Λοιπόν, μίλησα ήδη αρκετά» του είπε. «Τώρα ήρθε η ώρα ν’ ακούσω». Ο ντετέκτιβ σηκώθηκε και γύρισε φέρνοντας ένα τοστ με τυρί. «Ό,τι σου πω είναι ανεπίσημο» ξεκίνησε. «Αν γράψεις ποτέ γι’ αυτά, θα φροντίσω να καείς αργά και βασανιστικά». «Αθέμιτη απειλή» είπε η Άνικα. Ο Κιου χαμογέλασε, αλλά σοβάρεψε ξανά πολύ γρήγορα. «Είχες δίκιο» της είπε. «Πράγματι θεωρούμε την υπόθεση του φόνου της Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι λήξασα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αστυνομία». «Τότε γιατί δεν τον έχετε συλλάβει;» είπε η Άνικα πιο δυνατά απ’ όσο έπρεπε. Ο Κιου έσκυψε προς το μέρος της, πάνω απ’ τη μαρμάρινη επιφάνεια του τραπεζιού. «Νομίζεις ότι δεν θα το κάναμε αν μπορούσαμε;» της είπε χαμηλόφωνα. «Ο Γιόακιμ έχει ακλόνητο άλλοθι. Έξι άντρες ορκίζονται ότι ήταν σ’ ένα κυριλέ μπαρ, στο Sture Company, μέχρι τις πέντε το πρωί, κι ότι έπειτα πήγαν όλοι μαζί στο σπίτι με μια νοικιασμένη λιμουζίνα για ένα ιδιωτικό πάρτι. Όλοι την ίδια ιστορία λένε». «Μ πορεί, αλλά λένε ψέματα!» είπε η Άνικα. Ο ντετέκτιβ έφαγε μια μπουκιά από το τοστ του. «Φυσικά και λένε ψέματα» της είπε καταπίνοντας. «Το πρόβλημα είναι ν’ αποδείξουμε ότι λένε ψέματα. Ένας από τους σερβιτόρους στο Sture Company επιβεβαιώνει ότι ο Γιόακιμ ήταν εκεί, αλλά δεν μπορεί να πει με σιγουριά πότε ακριβώς. Ούτε μπορεί να μας πει τι ώρα έφυγε. Ο οδηγός της λιμουζίνας επιβεβαιώνει ότι πήρε μια παρέα μεθυσμένων νεαρών από το Στούρεπλαν και τους πήγε στο Μ πίρκασταν, κι ο Γιόακιμ έχει την απόδειξη. Ο οδηγός δεν μπορεί ούτε να επιβεβαιώσει ούτε να διαψεύσει ότι ο Γιόακιμ βρισκόταν στο αυτοκίνητο, γιατί δεν

442

LIZA MARKLUND

μπορούσε να δει ποιος καθόταν πίσω. Όπως και να ’χει, ο Γιόακιμ σίγουρα δεν καθόταν μπροστά και δεν πλήρωσε ο ίδιος. Το κορίτσι στο οποίο ανήκει το διαμέρισμα στη Ρερστραντσγκάταν λέει ότι ο Γιόακιμ αποκοιμήθηκε στον καναπέ της κάποια στιγμή μετά τις έξι το πρωί. Αυτή λέει μάλλον αλήθεια». «Ο Γιόακιμ ήταν στο κλαμπ λίγο πριν από τις πέντε» είπε η Άνικα με ανυπομονησία. «Καβγάδιζε με τη Γιοσεφίν, τους άκουσε η Πατρίσια». Ο Κιου αναστέναξε. «Ναι, το ξέρουμε. Είναι ο λόγος της Πατρίσια ενάντια στον λόγο των εφτά τύπων. Κι αν έφτανε ποτέ αυτή η υπόθεση στο δικαστήριο και καταφέρναμε με κάποιον τρόπο να δείξουμε ότι η ιστορία τους μπάζει, τότε θα έπρεπε να τους κατηγορήσουμε όλους για ψευδορκία. Κι αυτό θα ήταν μάλλον αδύνατον». Έμειναν σιωπηλοί λίγα λεπτά. Η Άνικα ήπιε και τον υπόλοιπο, κρύο πια, καφέ της. Ο ντετέκτιβ έφαγε το τοστ του. «Μ πορεί κάποιος απ’ όλους να μιλήσει» είπε η Άνικα. «Ναι» είπε ο Κιου. «Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν τόσο μεθυσμένοι που δεν θυμούνται τίποτα. Τους σέρβιρε κάποιος την ιστορία ως αληθινή και τώρα μάλλον την έχουν πιστέψει και οι ίδιοι. Σκέφτομαι ότι ένας, το πολύ δύο απ’ αυτούς ξέρουν ότι λένε ψέματα. Είναι κολλητοί του Γιόακιμ. Κι έχουν βρεθεί ξαφνικά και οι δυο τους με μπόλικο χρήμα για ξόδεμα. Δεν πρόκειται να τον καρφώσουν». Η Άνικα ένιωσε κουρασμένη, σχεδόν άρρωστη. «Οπότε τι συνέβη στην πραγματικότητα;» ρώτησε άτονα. «Ακριβώς αυτό που σκέφτεσαι» είπε ο Κιου. «Τη στραγγάλισε στο νεκροταφείο». «Και τη βίασε;» «Όχι, όχι εκεί, όχι τότε. Βρήκαμε ίχνη σπέρματος μέσα της, και η εξέταση του DNA έδειξε ότι ήταν του Γιόακιμ. Μ άλλον είχαν κάνει σεξ κάποια στιγμή τις τελευταίες δύο ώρες». Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της και έψαξε στη μνήμη της. «Μ α εσύ έλεγες ότι το κίνητρο για το φόνο ήταν κατ’ αρχάς σεξουαλικό. Είπες ότι υπήρχαν ίχνη σεξουαλικής βίας» του είπε.

STUDIO SEX

443

Ο ντετέκτιβ έτριψε το μέτωπό του. «Αυτά ήταν κυρίως παλιοί τραυματισμοί» είπε. «Κυρίως στον δακτύλιο του πρωκτού. Συνήθιζε να τη βιάζει πρωκτικά». Η Άνικα ένιωσε το στομάχι της ν’ ανακατεύεται. «Ω ρε γαμώτο...» είπε. Έμειναν πάλι σιωπηλοί. «Και η άλλη γυναίκα που είχε δολοφονηθεί στο Πάρκο Κρουνουμπέργ;» ρώτησε ξαφνικά η Άνικα. «Εύα − έτσι την έλεγαν. Αυτή η υπόθεση δεν διαλευκάνθηκε ποτέ, έτσι;» Ο Κιου αναστέναξε. «Σωστά, αλλά το ίδιο ισχύει και σ’ αυτή την περίπτωση. Θεωρούμε ότι η υπόθεση έχει λήξει. Ήταν ο πρώην σύζυγός της. Τον τσιμπήσαμε δυο τρία χρόνια αργότερα, αλλά αναγκαστήκαμε να τον αφήσουμε. Δεν καταφέραμε ποτέ να τον καταδικάσουμε. Τώρα αυτός έχει πεθάνει». «Δηλαδή ο Γιόακιμ θα τη γλιτώσει;» είπε η Άνικα. Ο Κιου φόρεσε το μπουφάν του. «Όχι, αν είναι σωστές οι πληροφορίες σου» της είπε. «Δεν υπάρχει χρόνος να οργανώσουμε επιδρομή απόψε, αλλά θα πάμε αύριο. Φρόντισε να μην είσαι εκεί». Σηκώθηκε, αλλά σταμάτησε δίπλα στην καρέκλα της. «Υπάρχει κάτι ακόμα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε» της είπε. «Τι;» ρώτησε η Άνικα. «Πώς τραυματίστηκε στο χέρι». Η Άνικα συνέχισε να κάθεται καμπουριασμένη στη θέση της, ακόμα κι αφού έφυγε ο Κιου από το καφέ.

444

LIZA MARKLUND

67

Η

ώρα δεν έλεγε να περάσει στο κλαμπ. Η Πατρίσια παρατηρούσε ανήσυχη την Άνικα. «Φαίνεσαι τελείως ξεθεωμένη. Λες να έχεις κολλήσει καμιά ίωση;» «Έτσι νομίζω» της απάντησε. «Έχω κρυάδες κι ανακατεύομαι». Κάθισαν στον ξύλινο πάγκο, στο καμαρίνι, και ο σκληρός φωτισμός έκανε τις φουσκάλες στις πατούσες της Άνικα να λάμψουν κατακόκκινες. «Πόσα χρήματα πήρες απόψε;» τη ρώτησε η Πατρίσια. Της Άνικα της ερχόταν να βάλει τα κλάματα. «Όχι αρκετά» είπε κοιτάζοντας το μπλε μπικίνι της. Όσο περνούσε η ώρα τής φαινόταν όλο και πιο δύσκολο να καταπολεμήσει την παρόρμησή της να ξεράσει. Ήταν Παρασκευή και στο κλαμπ κυκλοφορούσαν ακόμα περισσότερα ολόγυμνα κορίτσια. Κάθονταν στην ποδιά των αντρών τρίβοντας τους καβάλους τους πάνω σε σιδερωμένες τσακίσεις και μεταξωτές γραβάτες. Τους δελέαζαν να μπουν σε πριβέ δωμάτια και τους έπνιγαν στη λοσιόν για μασάζ· είχαν μεγάλα μπουκάλια από φαρμακεία − φτηνά και άοσμα. «Δεν πρέπει να έχει άρωμα η λοσιόν» της είχε εξηγήσει η Πατρίσια. «Μ ετά πρέπει να γυρίσουν στα σπίτια τους, στις γυναίκες τους». Η Άνικα ήταν νευρική και προβληματισμένη. Κι αν είχε

STUDIO SEX

445

κάνει σ’ όλα λάθος; Δεν τολμούσε να ρωτήσει την Πατρίσια τίποτε άλλο για τα βιβλία· ούτε όμως κι η Πατρίσια τα ανέφερε ξανά. Κι αν η αστυνομία ερχόταν τελικά αυτό το βράδυ; Κι αν ο Γιόακιμ είχε μεταφέρει ήδη τα βιβλία; Τράβηξε τα μαλλιά της από το πρόσωπό της με τρεμάμενα χέρια. «Θες ένα σάντουιτς; Ή λίγο καφέ;» τη ρώτησε με αγωνία η Πατρίσια. Η Άνικα πιέστηκε να χαμογελάσει. «Όχι, ευχαριστώ. Σ’ ένα δυο λεπτά θα είμαι μια χαρά». Ο Γιόακιμ καθόταν δίπλα, στο γραφείο. Ευτυχώς η Άνικα είχε πελάτες τη στιγμή που ο Γιόακιμ μπήκε στο κλαμπ. Πώς φτάνει κανείς σ’ αυτό το σημείο; αναρωτήθηκε. Τι είναι αυτό που δεν πηγαίνει καλά σ’ εσένα για να σκοτώσεις τον άνθρωπο που αγαπάς; Πώς γίνεται να σκοτώσεις κάποιον και μετά να συνεχίσεις τη ζωή σου σαν να μη συμβαίνει τίποτα; «Καλύτερα να βγω πάλι έξω» είπε η Πατρίσια. «Έρχεσαι;» Η Άνικα έσκυψε κι έβαλε καινούργια τσιρότα στις φουσκάλες της. «Ναι» απάντησε. Η μουσική είχε δυναμώσει. Στη σκηνή είχαν ανέβει δυο κορίτσια. Η μία είχε κουλουριαστεί γύρω απ’ τον στύλο, κολλούσε ρυθμικά το κορμί της επάνω του και τον έγλειφε, ενώ η άλλη είχε σηκώσει έναν άντρα από το κοινό. Αυτός έπλωνε αφρό ξυρίσματος στα στήθη της κοπέλας κι εκείνη είχε ρίξει πίσω το κεφάλι της και βογγούσε, σαν να βρισκόταν σε έκσταση. Η Άνικα ακολούθησε την Πατρίσια πίσω από το μπαρ κι έβαλε μια κόκα κόλα. «Δεν βαριέσαι να τα βλέπεις αυτά όλο το βράδυ;» ψιθύρισε η Άνικα στο αυτί της Πατρίσια. «Βάλε άλλο ένα μπουκάλι σαμπάνια στον λογαριασμό του καράφλα» είπε μια από τις γυμνές κοπέλες στην Πατρίσια, η οποία γύρισε για να το σημειώσει. Η Άνικα έφυγε και γύρισε στο τραπέζι της. Έτρεμε· είχε κρύο εκεί έξω.

446

LIZA MARKLUND

Η Σάνα δεν ήταν εκεί. Κάθισε σ’ ένα σκαμπό που είχε πάρει από το μπαρ και το είχε σύρει πίσω από το τραπέζι της ρουλέτας. «Πώς πάει η δουλειά;» Ο Γιόακιμ στεκόταν στην πόρτα του γραφείου με τα χέρια σταυρωμένα και χαμογελούσε. Η Άνικα σηκώθηκε αμέσως όρθια. «Καλά, αλλά όχι τόσο όσο χτες». Ο Γιόακιμ πλησίασε χαμογελαστός το τραπέζι χωρίς να τραβήξει το βλέμμα του από πάνω της. «Νομίζω ότι έχεις μέλλον εδώ πέρα» της είπε κάνοντας τον γύρο του τραπεζιού για να σταθεί δίπλα της. Η Άνικα έβρεξε τα χείλια της με τη γλώσσα της και προσπάθησε να χαμογελάσει. «Ευχαριστώ» είπε πεταρίζοντας τις βλεφαρίδες της. «Λοιπόν, πώς και κατέληξες εδώ;» τη ρώτησε μ’ έναν ελαφρώς πιο ψυχρό τόνο στη φωνή του. Πες ψέματα, σκέφτηκε, αλλά μείνε όσο πιο κοντά στην αλήθεια μπορείς. «Έπρεπε να βγάλω γρήγορα μερικά χρήματα» είπε κοιτώντας τον. «Απολύθηκα από τη δουλειά μου − οι εργοδότες πίστευαν πως δημιουργούσα προβλήματα. Ένας... ένας πελάτης έκανε παράπονα για μένα και το αφεντικό πανικοβλήθηκε». Ο Γιόακιμ γέλασε, χάιδεψε τον ώμο της κι άφησε το χέρι του να καταλήξει χαλαρά στο στήθος της. «Τι είδους δουλειά ήταν αυτή;» Η Άνικα ξεροκατάπιε καταπολεμώντας την παρόρμησή της ν’ αποτραβηχτεί. «Σουπερμάρκετ» είπε. «Στον πάγκο με τα κρέατα του Βίβο, στη Φριντεμσπλάν. Τεμάχιζα λουκάνικα όλη μέρα. Δεν έχει και πολλή πλάκα να κάνεις το ίδιο πράγμα όλη μέρα κάθε μέρα». Ο Γιόακιμ γέλασε δυνατά και τράβηξε το χέρι του. «Δεν εκπλήσσομαι που έφυγες αποκεί» της είπε. «Μ ε ποιον δούλευες;» Η καρδιά της σταμάτησε. Ήξερε ο Γιόακιμ κάποιον εκεί; «Ορίστε;» του είπε χαμογελαστή. «Έχεις φίλους και στον κόσμο των λουκάνικων;»

STUDIO SEX

447

Αυτός έσκασε στα γέλια. «Στ’ αλήθεια πρέπει να σκεφτείς σοβαρά ν’ ανέβεις στην πίστα» της είπε όταν ηρέμησε, κάνοντας άλλο ένα βήμα προς το μέρος της. «Θα φαινόσουν υπέροχη κάτω από τους προβολείς. Δεν έχεις ονειρευτεί ποτέ να γίνεις σταρ;» Ο Γιόακιμ έχωσε και τα δυο του χέρια μέσα στα μαλλιά της και χάιδεψε τον λαιμό της. Η Άνικα συνειδητοποίησε έντρομη ότι αυτό γέννησε μια γαργαλιστική αίσθηση στον καβάλο της. «Σταρ σαν τη Γιοσεφίν;» Η ερώτηση ξέφυγε απ’ το στόμα της πριν καν τη σκεφτεί. Αυτός αντέδρασε σαν να είχε φάει χαστούκι. Την άφησε και οπισθοχώρησε. «Τι σκατά... Πώς ξέρεις γι’ αυτήν;» Γαμώτο, πόσο ηλίθια είμαι; σκέφτηκε η Άνικα βλαστημώντας την ασυγκράτητη γλώσσα της. «Εδώ δεν δούλευε;» του είπε αναριγώντας. «Την ήξερες;» Η Άνικα χαμογέλασε νευρικά. «Όχι, καθόλου, δεν τη γνώρισα ποτέ μου. Απλώς η Πατρίσια μου είπε ότι δούλευε εδώ...» Ο Γιόακιμ την πλησίασε ξανά κι έφερε το πρόσωπό του πολύ κοντά στο δικό της. «Η Γιοσεφίν δεν φάνηκε και πολύ τυχερή» είπε με σφιγμένα δόντια. «Οι πελάτες μας είναι πολύ ισχυροί άνθρωποι, βλέπεις. Εκείνη νόμιζε ότι θα μπορούσε να τους ξεγελάσει για να τους φάει λεφτά. Να προσέχεις, λοιπόν. Μ η δοκιμάσεις ποτέ να ξεγελάσεις κάποιον εδώ − ούτε τους πελάτες ούτε εμένα». Έπειτα έκανε μεταβολή κι ανέβηκε την ελικοειδή σκάλα. Η Άνικα κρατήθηκε από τον τροχό της ρουλέτας, έτοιμη να λιποθυμήσει.

448

LIZA MARKLUND

Δεκαεννιά χρόνια, εφτά μήνες και δεκαπέντε μέρες

Με κινητοποιεί η επιθυμία μου να καταλάβω. Ξέρω ότι αναζητώ εξηγήσεις και συνδέσεις που ίσως και να μην υπάρχουν. Ξέρω εγώ πώς λειτουργεί η αγάπη; Στην πραγματικότητα δεν είναι κακός. Απλώς απομονωμένος, αδύναμος και εύθραυστος, τραυματισμένος από τα παιδικά του χρόνια. Δεν υπάρχει λόγος αυτή η αίσθηση ανημπόριας που τον διακατέχει να εκφράζεται πάντα έτσι. Όταν μεγαλώσει, ίσως εγκαταλείψει τη βία. Η δική μου άθλια έλλειψη πίστης με κάνει να ντρέπομαι φοβερά. Έσπευσα να τον κρίνω. Παίρνω ως δεδομένη τη δική μου εξέλιξη και αγνοώ παντελώς τη δική του. Παρ’ όλα αυτά, νιώθω μεγάλο ψύχος στην καρδιά μου.

Γιατί μου λέει ότι ποτέ δεν θα με αφήσει να φύγω.

STUDIO SEX

449

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 68

Έ

νιωσε περίεργα μπαίνοντας πάλι σ’ αυτό το ασανσέρ. Θυμήθηκε την τελευταία φορά που είχε βρεθεί εκεί, τότε που ήταν πεπεισμένη πως δεν θα πατούσε ποτέ ξανά το πόδι της εκεί μέσα. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα, σκέφτηκε. Όλα κύκλους κάνουν. Η αίθουσα σύνταξης ήταν φωτεινή, ήσυχη και τελείως άδεια − όπως ακριβώς της άρεσε. Ο Ίνγκβαρ Γιούανσον είχε την πλάτη του γυρισμένη στην πόρτα και μιλούσε στο τηλέφωνο. Δεν την είδε. Ο Άντερς Σίμαν καθόταν πίσω απ’ το γραφείο του, στο ενυδρείο του. «Πέρνα» της είπε κάνοντάς της νόημα να καθίσει στον σκουροκόκκινο δερμάτινο καναπέ που είχε αντικαταστήσει τον βρομερό προκάτοχό του. Η Άνικα έκλεισε την πόρτα ρίχνοντας μια ματιά στην αίθουσα σύνταξης πίσω από τις φθαρμένες κουρτίνες. Ήταν παράξενο που όλα της φαίνονταν όπως ακριβώς τα είχε αφήσει, σχεδόν σαν να μην είχε βρεθεί ποτέ ξανά εκεί. «Καλά φαίνεσαι» της είπε. Αηδίες, σκέφτηκε η Άνικα.

450

LIZA MARKLUND

«Δεν νομίζω να έχω υπάρξει ποτέ ξανά τόσο κουρασμένη» του είπε και κάθισε στον καναπέ. Το κάθισμα ήταν σκληρό, το δέρμα κρύο. «Πώς ήταν ο Καύκασος;» τη ρώτησε. Η Άνικα δεν το ’πιασε και δάγκωσε τα χείλια της. «Εκεί δεν θα πήγαινες;» είπε ο Σίμαν. «Δεν υπήρχαν προσφορές της τελευταίας στιγμής» απάντησε η Άνικα. «Τελικά πήγα στην Τουρκία». Ο αρχισυντάκτης χαμογέλασε. «Πάλι καλά» είπε. «Το πάνε για πόλεμο εκεί κάτω. Φαίνεται πως έχει κινητοποιηθεί ο στρατός». Η Άνικα κατένευσε. «Οι κυβερνητικές δυνάμεις βρήκαν τελικά όπλα». Έμειναν σιωπηλοί για λίγο. «Λοιπόν, τι δουλεύεις αυτόν τον καιρό;» τη ρώτησε ο Σίμαν. Η Άνικα πήρε βαθιά ανάσα. «Δεν το έχω γράψει ακόμη» είπε. «Δεν έχω υπολογιστή στο σπίτι. Σκέφτηκα να σου μιλήσω πρώτα γι’ αυτό και να δω τι σκέφτεσαι». «Πες μου» την παρότρυνε ο αρχισυντάκτης. Η Άνικα έβγαλε τις φωτοτυπίες από την τσάντα της. «Έχει να κάνει με τον φόνο της Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι και με τον υπουργό που είναι ύποπτος για τη δολοφονία της» είπε. Ο Άντερς Σίμαν περίμενε, χωρίς να πει τίποτα. «Δεν τη σκότωσε ο υπουργός» συνέχισε η Άνικα. «Η αστυνομία θεωρεί την υπόθεση λήξασα. Το έκανε ο φίλος της, ο Γιόακιμ, ο ιδιοκτήτης του σεξ κλαμπ. Δεν μπορούν να τον συλλάβουν γιατί έχει έξι μάρτυρες που επιβεβαιώνουν το άλλοθί του. Δεν μπορούν να καταδικαστούν για ψευδορκία, αλλά η αστυνομία είναι σίγουρη ότι ψεύδονται». Η Άνικα έμεινε σιωπηλή και κοίταξε τα χαρτιά της. «Οπότε δεν θ’ αποδοθούν σε κανέναν κατηγορίες για τον φόνο της;» ρώτησε αργά ο Σίμαν. «Σε κανέναν» είπε η Άνικα. «Η υπόθεση θα παραμείνει άλυτη, εκτός κι αν μιλήσει κάποιος από τους έξι άντρες. Κι έπειτα από είκοσι πέντε χρόνια ο δράστης θα καλύπτεται από

STUDIO SEX

451

τον νόμο περί παραγραφής». Σηκώθηκε και άφησε δύο αποδείξεις στο γραφείο του Σίμαν. «Κοίτα αυτά» του είπε. «Αυτός εδώ είναι ο λογαριασμός από το Στούντιο Έξι για τη νύχτα της 27ης προς την 28η Ιουλίου της φετινής χρονιάς. Εφτά άνθρωποι απόλαυσαν «ψυχαγωγία και ποτά» αξίας πενήντα πέντε χιλιάδων εξακοσίων κορονών. Είναι στο όνομα της Γιοσεφίν –αυτό φαίνεται από τούτο εδώ τον κωδικό– και πληρώθηκε με πιστωτική κάρτα Diners Club στο όνομα του Κρίστερ Λούντγκρεν. Κοίτα την υπογραφή». Ο Άντερς Σίμαν πήρε τη φωτοτυπία στο χέρι του και την επεξεργάστηκε. «Είναι δυσανάγνωστη» είπε. «Σωστά» είπε η Άνικα. «Τώρα κοίτα κι αυτήν». Του έδωσε την αίτηση απόδοσης δαπανών από το Ταλίν. «Κρίστερ Λούντγκρεν» διάβασε ο Σίμαν κι έπειτα κοίταξε την Άνικα. «Αυτά υπογράφηκαν από διαφορετικούς ανθρώπους». Η Άνικα κατένευσε κι έβρεξε τα χείλη της με τη γλώσσα της. Το στόμα της ήταν τελείως στεγνό και λαχτάρησε ένα ποτήρι νερό. «Ο υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου δεν πήγε ποτέ στο σεξ κλαμπ» είπε. «Νομίζω ότι ο λογαριασμός στο Στούντιο Έξι υπογράφηκε από τον υφυπουργό του». Ο Άντερς Σίμαν πήρε ξανά την πρώτη απόδειξη και την κράτησε κοντά στα γυαλιά του. «Ναι» είπε. «Λογικό μου φαίνεται». «Ο Κρίστερ Λούντγκρεν ήταν στο Ταλίν εκείνο το βράδυ» είπε η Άνικα. «Έφυγε με την Estonian Air στις οχτώ το βράδυ της 27ης Ιουλίου· αυτό φαίνεται από την αίτηση απόδοσης δαπανών. Συνάντησε κάποιον εκεί και γύρισε πίσω με ιδιωτικό αεροπλάνο τις πρώτες πρωινές ώρες». Ο διευθυντής της εφημερίδας κοίταξε την άλλη φωτοτυπία. «Ω ρε γαμώτο» είπε. «Τι έκανε εκεί;» Η Άνικα πήρε βαθιά ανάσα. «Η συνάντηση ήταν άκρως απόρρητη» είπε. «Είχε να κάνει με εξαγωγές όπλων. Δεν ήθελε να διεκπεραιωθεί η αίτησή του

452

LIZA MARKLUND

από το δικό του τμήμα, ώστε να μην εντοπιστεί. Γι’ αυτό την έστειλε στην Επιθεώρηση Στρατηγικών Προϊόντων». Ο Άντερς Σίμαν την κοίταξε. «Το όργανο που ελέγχει τις εξαγωγές σουηδικών όπλων;» Η Άνικα κατένευσε. «Είσαι σίγουρη;» Η Άνικα του έδειξε τη σφραγίδα επικύρωσης χωρίς να μιλήσει. «Θεέ και Κύριε» είπε ο αρχισυντάκτης. «Γιατί;» «Μ όνο μία εξήγηση μπορώ να σκεφτώ» είπε η Άνικα. «Κάτι βρόμικο παίζει μ’ αυτή τη συμφωνία». Ο Άντερς Σίμαν συνοφρυώθηκε. «Μ α δεν έχει καμία λογική» είπε. «Γιατί ν’ αναμειχθεί η κυβέρνηση σε κάποια βρόμικη συμφωνία για όπλα;» Η Άνικα ίσιωσε την πλάτη της και ξεροκατάπιε. «Δεν νομίζω ότι είχαν άλλη επιλογή» είπε χαμηλόφωνα. Ο Σίμαν έγειρε πίσω στην καρέκλα του. «Τώρα τα επιχειρήματά σου αρχίζουν να φαίνονται σαθρά» είπε. «Το ξέρω...» αποκρίθηκε η Άνικα επίμονα «αλλά δεν μπορούμε ν’ αγνοήσουμε τα γεγονότα: ο Κρίστερ Λούντγκρεν πήγε στο Ταλίν εκείνο το βράδυ για να κάνει κάτι τόσο αμφιλεγόμενο που προτίμησε να θεωρηθεί ύποπτος για φόνο και να παραιτηθεί παρά να πει σε οποιονδήποτε την αλήθεια. Αυτό το γεγονός είναι αδιαμφισβήτητο. Και τι θα μπορούσε να είναι χειρότερο απ’ αυτό;» Η Άνικα είχε σηκωθεί όρθια και χειρονομούσε τρελά. Ο Άντερς Σίμαν την κοίταζε σκεφτικός. «Να υποθέσω ότι έχεις κάποια θεωρία» της είπε. «Η υπόθεση ΥΠ» αποκρίθηκε η Άνικα. «Τα χαμένα αρχεία της Υπηρεσίας Πληροφοριών − τα πρωτότυπα θα κατέστρεφαν το μέλλον των σοσιαλδημοκρατών, αν έβγαιναν ποτέ στη φόρα». Ο Σίμαν έσκυψε πάνω απ’ το γραφείο του. «Αυτά καταστράφηκαν». «Δεν το νομίζω» είπε η Άνικα. «Ένα αντίγραφο του αρχείου

STUDIO SEX

453

εξωτερικού έφτασε στο Υπουργείο Άμυνας στις 17 Ιουλίου της φετινής χρονιάς. Ήταν προειδοποίηση προς την κυβέρνηση: κάντε αυτό που λέμε, αλλιώς θα βγουν στη φόρα και τα υπόλοιπα. Στην αρχική τους μορφή». «Μ α πώς στην ευχή θα συνέβαινε κάτι τέτοιο;» διαμαρτυρήθηκε ο Σίμαν. Η Άνικα κάθισε στην άκρη του γραφείου και αναστέναξε. «Οι σοσιαλδημοκράτες κατασκόπευαν τους κομμουνιστές καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου, αποθηκεύοντας οποιαδήποτε πληροφορία έβρισκαν γι’ αυτούς. Υποθέτεις ότι όσο συνέβαινε αυτό οι άλλοι κάθονταν με σταυρωμένα χέρια;» Έδειξε πίσω της το συγκρότημα της ρωσικής πρεσβείας. «Δεν το νομίζω» συνέχισε. «Γνώριζαν πολύ καλά τι είχαν σκαρώσει οι Σουηδοί». Σηκώθηκε πάλι όρθια και ξέθαψε το σημειωματάριό της από την τσάντα της. «Την άνοιξε του 1973 ο Ελμίρ και οι κολλητοί του ήξεραν ότι ο Γκιλού και ο Μ πρατ τούς είχαν μυριστεί» είπε. «Οι σοσιαλδημοκράτες άρχισαν να πανικοβάλλονται. Και οι Ρώσοι, λογικά, το είχαν καταλάβει. Συνειδητοποίησαν ότι οι Σουηδοί θα προσπαθούσαν να εξαλείψουν κάθε ίχνος της κατασκοπείας τους. Τι έκαναν λοιπόν;» Του έδειξε τα κείμενα που είχε αντιγράψει από τα άρθρα της εφημερίδας που είχαν δημοσιευτεί στις 2 Απριλίου 1973. «Οι Ρώσοι έκλεψαν τα αρχεία» είπε. «Ο ανώτερος αξιωματούχος της KGB που ήταν τοποθετημένος στην πρεσβεία της Στοκχόλμης φρόντισε να βγουν όλα από τη χώρα, πιθανώς σε μεγάλους διπλωματικούς σάκους». Ο Σίμαν πήρε στα χέρια του το σημειωματάριό της και διάβασε σιωπηλός. «Και ποιος ήταν ο ανώτερος αξιωματούχος της KGB στη Στοκχόλμη στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα; Τυχαίνει να ήταν ο ίδιος άνθρωπος που είναι τώρα πρόεδρος αυτής της σκοταδιστικής χώρας στον Καύκασο. Μ ιλάει μάλιστα και σουηδικά. Κι αυτός ο πρόεδρος έχει ένα μεγάλο πρόβλημα: δεν

454

LIZA MARKLUND

έχει όπλα για να πολεμήσει τους αντάρτες, και η παγκόσμια κοινότητα έχει συμφωνήσει ότι δεν θα του πουλήσει όπλα». Ο διευθυντής της εφημερίδας κοίταξε ξανά τις φωτοτυπίες. Η Άνικα κάθισε στον καναπέ και του εξέθεσε το συμπέρασμά της: «Και τι κάνει ο πρόεδρος; Ξεθάβει τα παλιά του αρχεία από την οδό Γκρεβγκάταν 24 και την οδό Βαλχαλαβέγκεν 56. Αν η σουηδική κυβέρνηση δεν του παράσχει όπλα, θα φροντίσει να μείνουν εκτός εξουσίας για δεκαετίες. Αρχικά η κυβέρνηση αρνείται ν’ ακούσει. Ίσως θεωρούν ότι στην πραγματικότητα δεν έχει στην κατοχή του τα αρχεία, πράγμα που εξηγεί γιατί εστάλη η προειδοποίηση στο Υπουργείο Άμυνας. Μ ια επιλογή από χαρτιά του αρχείου εξωτερικού − κάτι όχι αρκετά σημαντικό για να ρίξει την κυβέρνηση, αλλά αρκετά σημαντικό για να δημιουργήσει πρόβλημα εν μέσω της προεκλογικής εκστρατείας. Έτσι, ο πρωθυπουργός αποφασίζει να στείλει έναν από τους υπουργούς του να συναντήσει τους εκπροσώπους του προέδρου. Συναντιούνται στη μέση της διαδρομής, και συγκεκριμένα στην Εσθονία. Καταλήγουν σε συμφωνία, και τα όπλα μεταφέρονται αμέσως μέσω κάποιας τρίτης χώρας, πιθανώς της Σιγκαπούρης. Και ο στρατός κινητοποιείται». Η Άνικα έτριψε το μέτωπό της. «Όλα πάνε βάσει σχεδίου» είπε. «Μ όνο που προκύπτει ένα πρόβλημα. Το ίδιο βράδυ που γίνεται η συνάντηση στο Ταλίν μια κοπέλα δολοφονείται έξω απ’ την πόρτα του υπουργού. Από κάποια περίεργη σύμπτωση αποδεικνύεται ότι ο υφυπουργός Εξωτερικού Εμπορίου πηγαίνει μια παρέα γερμανών προέδρων σωματείων στο σεξ κλαμπ όπου δούλευε αυτή η γυναίκα και πληρώνει τον λογαριασμό με την κάρτα του υπουργού. Ο υπουργός την έχει πατήσει για τα καλά. Και δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν μπορεί να πει σε κανέναν πού ήταν ή τι έκανε...» Ακολούθησε εκκωφαντική σιωπή. Η Άνικα έβλεπε ότι το μυαλό του Άντερς Σίμαν είχε πάρει φωτιά. Κοιτούσε μια τις φωτοτυπίες μια το σημειωματάριο, κρατώντας και δικές του σημειώσεις, οργώνοντας με το χέρι του τα μαλλιά του. «Ω ρε γαμώτο» είπε. «Είναι απίστευτο... Και τι λέει αυτός;» Η Άνικα κατάπιε σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να υγράνει

STUDIO SEX

455

τον λαιμό της, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. «Μ όνο με τη γυναίκα του, την Άννα-Λίνα, κατάφερα να μιλήσω. Ο Κρίστερ Λούντγκρεν αρνείται να βγει στο τηλέφωνο. Μ ετά προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί του μέσω της γραμματέα τύπου, της Καρίνα Μ πγέρνλουντ. Της περιέγραψα όλο το σενάριο, ακριβώς όπως θεωρώ ότι εκτυλίχθηκε. Μ ου είπε ότι θα προσπαθούσε να του ζητήσει κάποιο σχόλιο, αλλά δεν με ξαναπήρε ποτέ...» Έμειναν πάλι σιωπηλοί, ώσπου ο διευθυντής της εφημερίδας καθάρισε τον λαιμό του. «Σε πόσους ανθρώπους έχεις μιλήσει γι’ αυτό;» τη ρώτησε. «Σε κανέναν» είπε γρήγορα η Άνικα. «Μ όνο σ’ εσένα». «Και στην Καρίνα Μ πγέρνλουντ. Σε κάποιον άλλο;» Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της και προσπάθησε να θυμηθεί. «Όχι» είπε. «Μ όνο σ’ εσένα και στην Καρίνα Μ πγέρνλουντ». Ένιωσε τους μυς της να σφίγγονται. Τώρα έρχεται το αντεπιχείρημα, σκέφτηκε. «Όλα αυτά είναι συγκλονιστικά» είπε ο Άντερς Σίμαν. «Αλλά δεν γίνεται να δημοσιευτούν». «Γιατί;» ρώτησε απότομα η Άνικα. «Υπάρχουν πολλά κενά» απάντησε ο Σίμαν. «Ο συλλογισμός σου είναι λογικός, και μάλιστα αρκετά πειστικός, αλλά δεν μπορεί ν’ αποδειχτεί». «Μ α έχω αντίγραφα των αποδείξεων!» είπε η Άνικα. «Ναι, έχεις, αλλά δεν είναι αρκετά. Το ξέρεις αυτό». Η Άνικα δεν απάντησε. «Το γεγονός ότι ο υπουργός ήταν στο Ταλίν είναι είδηση, αλλά δεν του παρέχει άλλοθι για τον φόνο. Είχε επιστρέψει στο σπίτι του κατά τις πέντε το πρωί, όταν σκοτώθηκε η κοπέλα. Θυμάσαι ότι τον είχε δει μια γειτόνισσά του στην είσοδο της πολυκατοικίας;» Η Άνικα κατένευσε. Ο Σίμαν συνέχισε: «Ο Κρίστερ Λούντγκρεν παραιτήθηκε, και δεν συνεχίζεις...» «Δεν συνεχίζεις να χτυπάς κάποιον που έχει πέσει κάτω, το ξέρω» είπε η Άνικα. «Μ πορούμε όμως να δημοσιεύσουμε τα

456

LIZA MARKLUND

γεγονότα: τις διαρρήξεις στις διευθύνσεις όπου φυλάσσονταν τα αρχεία, τις ταξιδιωτικές δαπάνες, την απόδειξη από το σεξ κλαμπ...» Ο διευθυντής της εφημερίδας αναστέναξε. «Μ ε ποιο σκοπό; Για ν’ αποδείξουμε ότι η κυβέρνηση διακινεί λαθραία όπλα; Φαντάσου τι επιπτώσεις θα είχε κάτι τέτοιο στην ελευθερία του τύπου». Η Άνικα είχε καρφώσει το βλέμμα της στο πάτωμα. «Αυτό το θέμα έχει πεθάνει, Άνικα» είπε ο Άντερς Σίμαν. «Και η αίτηση απόδοσης δαπανών για το ταξίδι στο Ταλίν;» είπε ήρεμα. «Αυτό δεν είναι κάτι;» Ο Σίμαν αναστέναξε. «Ίσως...» είπε «αν οι καταστάσεις ήταν διαφορετικές. Δυστυχώς ο διευθυντής σύνταξης έχει πάθει πλέον αλλεργία μ’ αυτό το θέμα. Αρνείται και την παραμικρή αναφορά στον φόνο ή στον υπουργό. Και, ειλικρινά, το γεγονός ότι ένας υπουργός ταξιδεύει σε μια γειτονική χώρα για μια συνάντηση δεν το θεωρώ αρκετά αμφιλεγόμενο ώστε να ρισκάρω τη δουλειά μου γι’ αυτό. »Δεν έχουμε τίποτα στα χέρια μας που ν’ αποδεικνύει ποιον συνάντησε ή γιατί. Κάθε υπουργός Εμπορίου ταξιδεύει στο εξωτερικό τριακόσιες φορές τον χρόνο». «Και τότε γιατί έστειλε την αίτηση να διεκπεραιωθεί μέσω της Επιθεώρησης Στρατηγικών Προϊόντων;» ρώτησε ήρεμα η Άνικα. «Αυτό είναι παράξενο, αλλά δεν συνιστά θέμα από μόνο του. Το τμήμα θα πρέπει να στέλνει καθημερινά εκατοντάδες τιμολόγια και αιτήσεις απόδοσης δαπανών, και το συγκεκριμένο δεν είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο. Δεν έχει τίποτα το ύποπτο το ταξίδι ενός υπουργού Εξωτερικού Εμπορίου στο εξωτερικό». Η Άνικα ένιωσε να βουλιάζει. Κατά βάθος ήξερε ότι ο Άντερς Σίμαν είχε δίκιο. Το μόνο που ήθελε πλέον ήταν να πεθάνει, ν’ ανοίξει η γη και να την καταπιεί. Ο αρχισυντάκτης σηκώθηκε και κοίταξε έξω, την αίθουσα σύνταξης. «Σε χρειαζόμαστε εδώ» της είπε. Η Άνικα ξαφνιάστηκε. «Ορίστε;»

STUDIO SEX

457

Ο Σίμαν αναστέναξε. «Χρειαζόμαστε κάποιον του δικού σου διαμετρήματος στην ομάδα του αστυνομικού ρεπορτάζ. Προς το παρόν έχουμε μόνο τρεις: την Μ πίριτ Χάμριν, τον Νιλς Λόνγκεμπι και την Εύα-Μ πριτ Κβιστ. Καλό θα ήταν να είχε η Μ πίριτ κάποιον ικανό άνθρωπο στο πλευρό της». «Δεν έχω γνωρίσει ποτέ τους άλλους δύο» είπε ήρεμα η Άνικα. Ο Σίμαν γύρισε και την κοίταξε. «Τι κάνεις τώρα; Βρήκες άλλη δουλειά;» Η Άνικα κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Ο αρχισυντάκτης πήγε και κάθισε δίπλα της στον καναπέ. «Λυπάμαι πραγματικά που δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε αυτά που βρήκες» της είπε. «Έκανες εξαιρετική δουλειά, αφού κατάφερες να ανακαλύψεις τόσα πράγματα, αλλά η ιστορία δεν είναι αρκετά πειστική για να την αφηγηθούμε». Η Άνικα συνέχισε να κοιτάζει αμίλητη τα χέρια της. Ήταν κρύα και υγρά. Ο Σίμαν την κοίταξε σιωπηλά μερικά δευτερόλεπτα. «Το χειρότερο είναι ότι μάλλον έχεις δίκιο» της είπε. «Έχω και κάτι ακόμα» είπε η Άνικα. «Δεν μπορώ να το γράψω εγώ, αλλά μπορείς να το αναθέσεις στην Μ πίριτ». Πήρε την τσάντα της κι έβγαλε από μέσα το αντίγραφο της απόδειξης του τηλεοπτικού παρουσιαστή. Ήταν αντίγραφο της φωτοτυπίας· είχε χρησιμοποιήσει το φωτοτυπικό μηχάνημα στο ταχυδρομείο της οδού Χαντβερκαργκάταν. «Πήρε δύο κορίτσια κι έμεινε σχεδόν μία ώρα μαζί τους σ’ ένα πριβέ δωμάτιο. Βγαίνοντας αγόρασε τρεις ταινίες με ζώα. Όμως το πραγματικό θέμα είναι ότι πλήρωσε με την κάρτα της Σουηδικής Τηλεόρασης». Ο Σίμαν σφύριξε εντυπωσιασμένος. «Τι μου λες!» είπε. «Αυτό είναι θεματάκι απλό κι ωραίο: τηλεοπτικός αστέρας σε οίκο ανοχής με τα λεφτά των φορολογουμένων». Η Άνικα σχημάτισε ένα αδύναμο χαμόγελο. «Χαίρομαι που είχα κάτι για σένα» είπε σαρκαστικά. «Γιατί δεν το γράφεις εσύ;» τη ρώτησε ο Σίμαν. «Δεν θες να ξέρεις» απάντησε η Άνικα.

458

LIZA MARKLUND

«Δεν μπορεί όμως, κάτι θα θέλεις για αντάλλαγμα. Σου έρχεται κάτι στο μυαλό;» Η Άνικα κοίταξε την έρημη αίθουσα σύνταξης που λουζόταν από το αδύναμο φως του φθινοπωρινού ήλιου. «Δουλειά» ψιθύρισε. Ο Σίμαν γύρισε στο γραφείο του και κοίταξε έναν φάκελο. «Βοηθός επιμελήτρια στη βραδινή ομάδα του Γιάνσον, από τον Νοέμβριο» της είπε. «Για να καλύψεις μια άδεια μητρότητας. Τι λες;» Η Άνικα ανοιγόκλεισε τα μάτια της για να διώξει ένα δάκρυ, φροντίζοντας να μην το προσέξει ο Σίμαν. «Μ ια χαρά. Κατοχυρώνεται!» του είπε. «Η θέση αυτή είναι για έξι μήνες, και τους όρους θα πρέπει να τους διαπραγματευτείς» είπε ο αρχισυντάκτης. «Το ωράριο είναι φριχτό − από τις δέκα το βράδυ ως τις έξι το πρωί, τέσσερα βράδια δουλειά, τέσσερα ρεπό. Θα πρέπει να περιμένεις επίσημη πρόταση, αλλά αυτή τη φορά δεν θα κάνω πίσω. Η δουλειά είναι δική σου. Τι λες, κλείνουμε τη συμφωνία με μια χειραψία;» Ο Σίμαν στάθηκε όρθιος και της έτεινε το χέρι του. Η Άνικα σηκώθηκε και το έσφιξε, νιώθοντας αμηχανία που το δικό της ήταν τόσο κρύο και ιδρωμένο. «Χαίρομαι που θα σ’ έχουμε ξανά μαζί μας» είπε ο Σίμαν χαμογελαστός. «Υπάρχει κάτι ακόμα» είπε η Άνικα. «Θυμάσαι που στο Στούντιο Έξι είχαν πει ότι είχαν βρει την απόδειξη από το σεξ κλαμπ στο Υπουργείο Εξωτερικών;» Ο Σίμαν έκλεισε τα μάτια του, το σκέφτηκε λίγο κι έπειτα έγνεψε αρνητικά με το κεφάλι. «Δεν το θυμάμαι». «Είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρη» είπε η Άνικα. «Η απόδειξη όμως δεν ήταν εκεί· ήταν στο Υπουργείο Επιχειρήσεων, Ενέργειας και Επικοινωνιών. Τι νομίζεις ότι σημαίνει αυτό;» Ο Σίμαν την κοίταξε σκεφτικός. «Μ άλλον αυτό ακριβώς που σκέφτεσαι κι εσύ ότι σημαίνει» της είπε. «Δεν τη βρήκαν μόνοι τους». Η Άνικα χαμογέλασε. «Ακριβώς». «Κάποιος λομπίστας τούς την έδωσε» είπε ο Σίμαν.

STUDIO SEX

«Ανακοίνωσαν στημένη είδηση». «Τι ειρωνεία, ε;» είπε η Άνικα και βγήκε απ’ το γραφείο.

459

460

LIZA MARKLUND

69

Ο

αέρας ήταν παγερός και τα βροχερά σύννεφα θαρρείς και κρέμονταν πάνω ακριβώς απ’ τις κορφές των δέντρων. Ανέβασε τον γιακά της και κατηφόρισε προς τη Φριντεμσπλάν. Ένιωθε μέσα της μια τεράστια ζεστή ηρεμία· της είχαν επιτρέψει να μπει ξανά στον κύκλο τους. Η θέση της βοηθού επιμελήτριας δεν ήταν η καλύτερη που μπορούσε να σκεφτεί, παρ’ όλα αυτά της φαινόταν θρίαμβος. Θα καθόταν στην άκρη του γραφείου της βραδινής βάρδιας και θα διάβαζε τα άρθρα άλλων δημοσιογράφων, θα διόρθωνε τυπογραφικά και γραμματικά λάθη, θα έκοβε τα κείμενα αν χρειαζόταν, θα πρόσθετε κάποια πρόταση αν το έκρινε απαραίτητο. Θα σκάρωνε λεζάντες και πίνακες δεδομένων, θα πρότεινε τίτλους και θα ξανάγραφε κείμενα που ήταν ασαφή. Δεν έτρεφε αυταπάτες. Ήξερε ότι ο Σίμαν τής είχε προσφέρει τη συγκεκριμένη δουλειά επειδή κανείς άλλος στην εφημερίδα δεν την ήθελε, και θα αναγκάζονταν να προσλάβουν κάποιον απέξω. Παρότι συνεισέφερε κατά πολύ στο τελικό αποτέλεσμα, όλοι τη θεωρούσαν φριχτή δουλειά. Δεν σου πρόσφερε ούτε αναγνώριση ούτε γκλαμουριά ούτε τη δυνατότητα να πας στο Καφέ Όπερα μετά τη δουλειά και να κάνεις φιγούρα. Σε τελική ανάλυση, δεν είχε καθόλου πλάκα. Όσοι τα λένε αυτά, όμως, δεν έχουν δουλέψει ποτέ κρουπιέρηδες σε πορνείο, σκέφτηκε η Άνικα. Όταν βγήκε στη ράμπα της Δυτικής Γέφυρας, ο αέρας έγινε

STUDIO SEX

461

πιο δροσερός. Βάδιζε αργά, παίρνοντας βαθιές ανάσες, κρατώντας μέσα της τον αέρα. Έκλεισε τα μάτια της στην υγρασία κι άφησε τα μαλλιά της ν’ ανεμίζουν προς όποια κατεύθυνση ήθελαν. Τον Νοέμβριο, σκέφτηκε. Σε δύο μήνες σχεδόν. Ήταν ελεύθερη να σκεφτεί και να γεμίσει τις μπαταρίες της. Είχε τον χρόνο να αδειάσει το διαμέρισμά της στο Χελεφορσνές και να μονώσει τα παράθυρα στο διαμέρισμα της Χαντβερκαργκάταν. Είχε χρόνο να πάει στο Μ ουσείο Σύγχρονης Τέχνης, να πάει στο θέατρο. Να επισκεφθεί τη γιαγιά της, να αγκαλιάσει τον Μ ουστάκια. Ξαφνικά συνειδητοποίησε πόσο της είχε λείψει ο γάτος της. Δεν μπορούσε να τον πάρει μαζί της στην πόλη· θα έπρεπε να τον αφήσει στη γιαγιά της. Κι έπρεπε να βάλει ένα τέλος με τον Σβεν. Ορίστε, το σκέφτηκε. Απέφευγε να το σκεφτεί όλο το καλοκαίρι. Αναρίγησε με τον αέρα και έσφιξε ακόμα περισσότερο το πανωφόρι της πάνω της. Το καλοκαίρι είχε τελειώσει οριστικά· είχε έρθει η ώρα να ξεθάψει τα φθινοπωρινά της ρούχα. Περπάτησε κατά μήκος της οδού Ντρότνινγκχολμ, κλοτσώντας τα υγρά φύλλα που είχαν αρχίσει να μαζεύονται στο πεζοδρόμιο. Δεν σήκωσε καθόλου το βλέμμα της, παρά μόνο όταν έφτασε στο πάρκο. Η βλάστηση στο Πάρκο Κρουνουμπέργ φαινόταν σαν ζωντανή μάζα που σάπιζε. Ανηφόρισε αργά προς το νεκροταφείο. Η υγρασία έκανε τα κάγκελα να λαμπυρίζουν. Ο αέρας ήταν άπνοος, ο άνεμος αδυνατούσε να φτάσει ως εκεί. Οι ήχοι της πόλης έσβησαν, απορροφήθηκαν από τη μισοπεθαμένη βλάστηση. Σταμάτησε στην είσοδο και κλείνοντας τα μάτια της έβαλε το χέρι της πάνω στο λουκέτο. Ξαφνικά θυμήθηκε τη ζέστη του καλοκαιριού, πόσο είχε ζαλιστεί εκείνη τη μέρα που η Γιοσεφίν είχε βρεθεί νεκρή ανάμεσα στους τάφους, τον ήλιο που παιχνίδιζε πάνω στον γρανίτη, τη βοή των υπόγειων τρένων πολλά μέτρα κάτω απ’ τη γη.

462

LIZA MARKLUND

Τόσο άσκοπο, σκέφτηκε. Τι νόημα είχε η ζωή της Γιοσεφίν Λιλιενμπέρι; Γιατί είχε γεννηθεί, γιατί είχε μάθει να διαβάζει, να μετράει, να γράφει, γιατί ανησυχούσε ότι θα άλλαζε το όμορφο σώμα της; Ποιο το νόημα αν ήταν να πεθάνει; Θα ’πρεπε να υπάρχει κάποιο νόημα, σκέφτηκε η Άνικα. Θα ’πρεπε να υπάρχει κάποια υποφώσκουσα αιτία για τα πάντα. Αλλιώς πώς είναι δυνατόν να τα αντέξουμε; «Γεια σου, καλέ! Τι κάνεις εδώ;» Η Άνικα βόγγηξε από μέσα της. «Γεια σου, Ντανιέλα» είπε. «Πώς πάει;» «Μ ια χαρά, ευχαριστώ» τιτίβισε η Ντανιέλα Χέρμανσον. «Ήμασταν στο πάρκο, αλλά έπιασε κρύο. Ξεκινάμε παιδικό σταθμό απ’ την επόμενη Δευτέρα. Μ ας δημιουργεί μια νευρικότητα, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα τα πάμε μια χαρά». Ο γιος της καθόταν στο καροτσάκι του κοιτώντας με βλοσυρό ύφος. «Θέλεις ν’ ανέβεις για καφέ; Καλά θα ’ταν να κάναμε μια ωραία, κοριτσίστικη κουβεντούλα». Η Άνικα θυμήθηκε με τρόμο το κάτουρο που σερβίριζε η Ντανιέλα για καφέ. «Ίσως μια άλλη φορά» είπε χαμογελαστή. «Πήγαινα στο σπίτι τώρα». Η Ντανιέλα κοίταξε γύρω της κι έπειτα πλησίασε την Άνικα. «Για πες μου, εσύ που είσαι δημοσιογράφος...» έκανε μ’ έναν ηχηρό ψίθυρο, «τον έπιασαν ποτέ αυτόν τον τύπο;» «Αυτόν που σκότωσε τη Γιοσεφίν; Όχι, δεν τον έπιασαν. Όχι για φόνο τουλάχιστον». Η Ντανιέλα αναστέναξε. «Είναι τρομερό που κυκλοφορεί ακόμη εκεί έξω». «Η αστυνομία ξέρει ποιος είναι» είπε η Άνικα. «Θα τον πιάσουν έτσι κι αλλιώς για κάτι άλλο. Δεν θα είναι για πολύ ακόμη ελεύθερος». Η Ντανιέλα Χέρμανσον έβγαλε έναν αναστεναγμό ανακούφισης. «Καλό αυτό. Κανένας από μας πάντως δεν πίστεψε ποτέ ότι ήταν ο Κρίστερ».

STUDIO SEX

463

«Ούτε καν η γειτόνισσά σου, η κυρία με τον σκύλο;» Η Ντανιέλα χαχάνισε νευρικά και κάπως ψεύτικα. «Λοιπόν...» ξεκίνησε να λέει «μην το πεις σε κανέναν, αλλά η Έλνα είχε δει ήδη το πτώμα από τις πέντε το πρωί». Η Άνικα τσιτώθηκε, αλλά προσπάθησε να διατηρήσει το φιλικό της ύφος. «Αλήθεια;» είπε. «Πώς έγινε αυτό;» «Ο σκύλος της − τον έχεις δει τον Γέσπερ; Τι γλυκούλι πλασματάκι! Τέλος πάντων, ο σκύλος της έτρεξε στο νεκροταφείο και δάγκωσε το κορίτσι, και η κακομοίρα η Έλνα δεν ήξερε τι να κάνει. Δεν τολμούσε να καλέσει την αστυνομία, γιατί σκεφτόταν ότι θα έβαζαν τον Γέσπερ φυλακή. Έχεις ξανακούσει ποτέ τέτοια ανοησία;» Η Ντανιέλα γέλασε ζωηρά. Η Άνικα ξεροκατάπιε. «Όχι» είπε. «Ποτέ». Το παιδί είχε κουραστεί από τη φλυαρία της μητέρας του και άρχισε να ουρλιάζει. «Εντάξει, μικρούλη μου, πάμε στο σπίτι να φάμε μια ωραία μπανάνα, σύμφωνοι;» Η γυναίκα έφυγε με βήμα ζωηρό για να πάει στο σπίτι της, κατηφορίζοντας την Κρουνουμπεργσγκάταν. Η Άνικα στάθηκε και την παρατηρούσε. Τελικά για τα πάντα υπάρχει μια εξήγηση, σκέφτηκε. Έπειτα κίνησε αργά προς την αντίθετη κατεύθυνση, προς τον σταθμό της πυροσβεστικής. Μ όλις έστριψε τη γωνία, είδε περιπολικά να έχουν κλείσει όλο τον δρόμο. Σταμάτησε. Νωρίς έφτασαν, σκέφτηκε. Ελπίζω να βρουν τα βιβλία. Αποφάσισε ν’ ακολουθήσει διαφορετική διαδρομή για να φτάσει στο σπίτι της.

464

LIZA MARKLUND

Δεκαεννιά χρόνια, έντεκα μήνες και μία μέρα

Τραχιά αίσθηση πάνω σε γυμνό δέρμα, αέρας βαρύς από τη σκόνη, αέρας εξανλτημένος· η ζωή μου έχει συρρικνωθεί στο μέγεθος φέρετρου. Το καπάκι ακουμπάει το κεφάλι μου, τα γόνατα και οι αγκώνες μου γδέρνονται στα πλαϊνά τοιχώματα. Βαθύς λάκκος, σκοτεινός τάφος, μυρωδιά χώματος. Πανικός.

Λέει ότι τα έχω παρεξηγήσει όλα, ότι δεν τα βλέπω στις πραγματικές τους διαστάσεις. Δεν είναι ότι η ζωή είναι πολύ μικρή· απλώς εγώ είμαι πολύ μεγάλη. Η αγάπη του είναι ατέλειωτη. Με αγαπάει όπως και να ’χει. Κανείς δεν θα μπορούσε να μου δώσει αυτά που μου δίνει εκείνος. Θέτει μόνο έναν όρο.

Μου λέει ότι ποτέ δεν θα με αφήσει να φύγω.

STUDIO SEX

465

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 70

Η

απόφασή της είχε ωριμάσει μέχρι το πρωί. Θα έβαζε ένα τέλος με τον Σβεν. Υπήρχε μια άλλη ζωή γι’ αυτήν, είχε βρει επιτέλους μια διέξοδο. Η όλη κατάσταση τη γέμιζε μ’ ένα αίσθημα θλίψης και απώλειας. Μ ε τον Σβεν ήταν μαζί τόσο καιρό. Δεν είχε κοιμηθεί ποτέ με άλλο άντρα. Έκλαψε λίγο όσο έκανε ντους. Η βροχή είχε σταματήσει κι ο ήλιος ήταν χλωμός και παγερός. Έφτιαξε καφέ και τηλεφώνησε στον σιδηροδρομικό σταθμό για να τσεκάρει τα δρομολόγια. Το επόμενο τρένο για το Φλεν έφευγε σε μία ώρα και δέκα λεπτά. Άνοιξε το παράθυρο του καθιστικού, κάθισε στον καναπέ και παρατήρησε τις κουρτίνες που φούσκωναν απαλά στον αέρα. Της είχαν επιτρέψει να μείνει. Της είχαν επιτρέψει να ζήσει τη ζωή της. Η Άνικα είχε σηκωθεί, είχε φορέσει το πανωφόρι της κι ετοιμαζόταν να βγει έξω, όταν άκουσε τον ήχο κλειδιών από την άλλη πλευρά της πόρτας. Τσιτώθηκε, αλλά χαλάρωσε όταν είδε ότι ήταν η Πατρίσια. «Γεια» της είπε η Άνικα. «Πού ήσουν;» Η Πατρίσια έκλεισε μαλακά την πόρτα πίσω της κρατώντας μερικά δευτερόλεπτα το χέρι της πάνω στο πόμολο, πριν

466

LIZA MARKLUND

σηκώσει το βλέμμα της. «Πώς μπόρεσες;» της είπε ξέπνοα. Το πρόσωπό της ήταν ξαναμμένο, τα μάτια της κόκκινα από το κλάμα. Η Άνικα τρομοκρατήθηκε συνειδητοποιώντας αμέσως τι είχε συμβεί. «Ήσουν στο κλαμπ» είπε. «Σ’ έπιασαν στην επιδρομή!» «Μ ε πούλησες. Έκλεισες το κλαμπ. Πώς μπόρεσες;» Η Πατρίσια προχώρησε προς το μέρος της με το στόμα παραμορφωμένο, τις γροθιές της σφιγμένες. Η Άνικα έμεινε ακίνητη και προσπάθησε να κρατήσει την ψυχραιμία της. «Εγώ δεν έκλεισα κανένα κλαμπ» είπε. Η Πατρίσια την πλησίασε κι άλλο και την έσπρωξε, πετώντας τα κλειδιά της στο πάτωμα. Η Άνικα έκανε άθελά της μερικά βήματα πίσω. «Εγώ το έκανα για να σε βοηθήσω!» της φώναξε η Πατρίσια. «Χρειαζόσουν χρήματα και σου βρήκα δουλειά. Γιατί μου το έκανες αυτό;» Η Άνικα είχε σηκώσει τα χέρια της μπροστά στο πρόσωπό της και οπισθοχωρούσε προς το καθιστικό. «Πατρίσια, δεν ήθελα να σου κάνω κακό, το ξέρεις αυτό. Εγώ το καλό σου θέλω. Θέλω να σε βοηθήσω. Θέλω να ξεφύγεις απ’ αυτό το κλαμπ, απ’ αυτή την εξαθλίωση...» «Δεν καταλαβαίνεις τι θα γίνει τώρα;» φώναξε η Πατρίσια. «Σ’ εμένα θα ρίξει το φταίξιμο αυτός! Όλα τα άλλα κορίτσια εκεί μέσα τα έχει γαμήσει, είναι όλες δικές του. Εγώ ήμουν της Γιοσεφίν· σ’ εμένα δεν έχει καμία εμπιστοσύνη. Θα μου κάνει τη ζωή κόλαση. Ω Θεέ μου!» Η κοπέλα άρχισε να κλαίει γοερά. Η Άνικα την έπιασε απ’ τους ώμους και την ταρακούνησε. «Δεν είναι έτσι!» της είπε. «Οι άλλες κοπέλες θα πουν την αλήθεια. Πήγαινε στην αστυνομία και πες τους τι έγινε. Θα σε πιστέψουν». Η Πατρίσια έριξε πίσω το κεφάλι της και γέλασε δυνατά και υστερικά. «Είσαι τόσο αφελής, Άνικα» είπε με δάκρυα στα μάτια. «Πάντα νομίζεις ότι στο τέλος θα νικήσει η αλήθεια. Χα! Βάλε

STUDIO SEX

467

μυαλό επιτέλους! Αυτό δεν γίνεται ποτέ!» Η Πατρίσια αποτραβήχτηκε από την Άνικα κι έτρεξε στο δωμάτιό της, πέταξε τα πράγματά της μέσα στον αθλητικό της σάκο κι άρχισε να σέρνει το στρώμα ξοπίσω της, που πιάστηκε στο πλαίσιο της πόρτας. Η Πατρίσια το τράβηξε δυνατά βρίζοντας μες απ’ τα δόντια της. «Δεν χρειάζεται να φύγεις» είπε η Άνικα. Το στρώμα ξεκόλλησε, και η Πατρίσια παραλίγο να πέσει κάτω. Έτρεμε από την ταραχή της, καθώς τραβούσε τον αφρώδη μπόγο πίσω της. «Θα μείνω εδώ» είπε η Άνικα. «Βρήκα ξανά δουλειά στον Απογευματινό Τύπο. Μ πορείς να μείνεις όσο θέλεις». Η Πατρίσια είχε φτάσει στην εξώπορτα, αλλά κοκάλωσε όταν άκουσε την Άνικα. «Τι είπες;» τη ρώτησε. «Βρήκες δουλειά;» Η Άνικα χαμογέλασε νευρικά. «Ανακάλυψα ένα σωρό πράγματα, τα είπα στον διευθυντή της εφημερίδας και μου έδωσε ξανά δουλειά». Η Πατρίσια παράτησε το στρώμα, γύρισε απ’ την άλλη και πλησίασε την Άνικα. Τα σκούρα μάτια της πετούσαν πύρινες σπίθες. «Να πας να γαμηθείς!» γάβγισε. «Να πάνε να γαμηθούν όλοι όσοι πουλάνε τους φίλους τους!» «Μ α αυτό δεν είχε να κάνει μ’ εσένα» προσπάθησε να της εξηγήσει η Άνικα «ή με το κλαμπ...» «Και το είπες στην αστυνομία, μωρή πουτάνα! Πώς διάολο ήξερες ότι θα ήταν εκεί τα βιβλία, ε; Μ ε πούλησες, εμένα, τη φίλη σου, για μια κωλοδουλειά!» Η Πατρίσια είχε βγει εκτός ελέγχου και ούρλιαζε στην Άνικα. «Είσαι ένα γαμημένο, αηδιαστικό σκουπίδι! Να πας να γαμηθείς!» Η Άνικα οπισθοχώρησε ακούγοντας τα ίδια της τα λόγια ν’ αντηχούν μέσα στο κεφάλι της. Γαμώτο, η Πατρίσια έχει δίκιο. Τι πήγα κι έκανα, τι πήγα κι έκανα... Η κοπέλα έτρεξε ξανά στο στρώμα της, το άρπαξε και βγήκε απ’ το διαμέρισμα χωρίς να μπει στον κόπο να κλείσει την

468

LIZA MARKLUND

πόρτα. Η Άνικα έτρεξε στο παράθυρο και είδε την Πατρίσια να φεύγει φουριόζα, σέρνοντας το στρώμα ξοπίσω της, πάνω στα χαλίκια. Έπειτα πήγε αργά στο μικρό δωμάτιο υπηρεσίας. Ένα ποτήρι ήταν πεσμένο στο πάτωμα και το ροζ φόρεμα της Γιοσεφίν κρεμόταν ακόμη στον τοίχο. Η Άνικα βούρκωσε. «Συγγνώμη» ψιθύρισε. «Δεν το ήθελα».

Ήταν μουδιασμένη σ’ όλη τη διαδρομή ως το Φλεν. Παρακολουθούσε τους αγρούς να περνούν από δίπλα της και να χάνονται αδυνατώντας να νιώσει οτιδήποτε, αδυνατώντας να φάει οτιδήποτε. Οι ήχοι που έκαναν οι ράγες κάτω απ’ το τρένο έγιναν ψαλμοί μες στο μυαλό της: Στούντιο Έξι, αυτή φταίει, Πατρίσια, αυτή φταίει, προδοσία, αυτή φταίει, αυτή φταίει, αυτή φταίει, αυτή φταίει... Έβαλε τα χέρια της στ’ αυτιά της και έκλεισε τα μάτια της. Το λεωφορείο βρισκόταν ήδη στη στάση έξω απ’ τον σταθμό. Κάτι ήταν κι αυτό, σκέφτηκε. Ξεκίνησε για το Χελεφορσνές μερικά λεπτά αργότερα, περνώντας από τη Μ ιλέσα και σταματώντας σ’ ένα κατάστημα με υλικά κατασκευών στο Φλένμου. Αυτή μπορεί να είναι η τελευταία φορά που έρχομαι εδώ και πηγαίνω στο σπίτι μου, σκέφτηκε. Κατέβηκε στο σουπερμάρκετ, ως συνήθως, και είδε το λεωφορείο να χάνεται στον δρόμο. Δεν είχε όρεξη να πάει στο σπίτι της, δεν μπορούσε ν’ αντικρίσει ακόμη το διαμέρισμα που σύντομα θα εγκατέλειπε. Ύστερα από έναν δισταγμό αποφάσισε να πάει στη μητέρα της. Θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η μητέρα της χάρηκε που την είδε. «Έλα» της είπε. «Μ όλις έφτιαξα καφέ». Η Άνικα κάθισε στο τραπέζι της κουζίνας νιώθοντας ακόμη μουδιασμένη και ντροπιασμένη. «Βρήκα σπίτι» είπε η μητέρα της βγάζοντας άλλο ένα

STUDIO SEX

469

φλιτζάνι. Η Άνικα έκανε πως δεν άκουσε και κοίταξε έξω απ’ το παράθυρο το παλιό εργοστάσιο σιδήρου. «Μ ε υπόστεγο για το αυτοκίνητο και πισίνα» συνέχισε η μητέρα της, πιο δυνατά αυτή τη φορά. «Μ ε άσπρα τούβλα. Είναι μεγάλο − εφτά δωμάτια. Υπάρχει χώρος και για σένα και τον Σβεν». «Δεν θέλω να ζήσω στην Εσχιλστούνα» είπε η Άνικα χωρίς να τραβήξει το βλέμμα της απ’ το εργοστάσιο. «Στο Σβίστα είναι, έξω απ’ την πόλη. Στο Χουγκελσταμπόρι. Είναι ωραία περιοχή. Καλοί άνθρωποι». Η Άνικα τρεμόπαιξε τα βλέφαρά της και τράβηξε το βλέμμα της απ’ το παράθυρο, έπειτα έκλεισε τα μάτια της εκνευρισμένη. «Τι τα χρειάζεσαι τα εφτά δωμάτια;» Η μητέρα της σταμάτησε να κλωθογυρίζει, προφανώς πληγωμένη. «Θέλω να έχω χώρο για σένα· για σένα και τον Σβεν και την Μ πριγκίτα. Και για τα εγγόνια, φυσικά». Η Άνικα σηκώθηκε και η μητέρα της τρεμόπαιξε αθώα τα βλέφαρά της. «Μ άλλον θα πρέπει να βασιστείς στην Μ πριγκίτα γι’ αυτά» είπε η Άνικα. «Εγώ δεν σκοπεύω να κάνω παιδιά για πολλά χρόνια ακόμη». Πήγε στον νεροχύτη, πήρε ένα ποτήρι από το ντουλάπι που βρισκόταν από πάνω και το γέμισε νερό από τη βρύση. Η μητέρα της την παρακολουθούσε ελαφρώς επιτιμητικά. «Ο Σβεν δεν επιτρέπεται να έχει άποψη επ’ αυτού;» Η Άνικα έκανε μεταβολή. «Τι σημαίνει αυτό;» Η μητέρα της ανασήκωσε το πιγούνι της. «Κάποιοι πιστεύουν ότι τον καταπιέζεις. Που σηκώθηκες και πήγες στη Στοκχόλμη έτσι, χωρίς να τον ρωτήσεις!» Η Άνικα χλώμιασε απ’ την οργή της. «Τι ξέρεις εσύ και μιλάς;» της είπε. Η μητέρα της ψαχούλεψε να βρει τα τσιγάρα της και κατάφερε ν’ ανάψει τον αναπτήρα ύστερα από πολλές προσπάθειες. Τράβηξε μια γερή τζούρα και έβηξε δυνατά.

470

LIZA MARKLUND

«Δεν ξέρεις τίποτα για μένα και τον Σβεν» είπε η Άνικα μόλις η γυναίκα σταμάτησε να βήχει. «Θες να πεις ότι έπρεπε ν’ απαρνηθώ αυτή την ευκαιρία για χάρη του, αυτό λες; Δηλαδή η καριέρα μου και το εισόδημά μου πρέπει να εξαρτώνται από την καλή του θέληση, ρε γαμώτο; Αυτό πιστεύεις, ε;» Η μητέρα της είχε δακρύσει, όταν κατάφερε επιτέλους να ξαναβρεί την ανάσα της. «Θεέ μου, πρέπει να σταματήσω να καπνίζω αυτά τα φριχτά τσιγάρα». Δοκίμασε να χαμογελάσει, αλλά η Άνικα δεν της ανταπέδωσε το χαμόγελο. «Φυσικά και πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις προσπάθειες στη δουλειά σου. Είσαι πολύ ταλαντούχα. Αλλά είναι δύσκολα εκεί πάνω, όλοι το ξέρουν αυτό. Κανείς δεν σε κατηγορεί που απέτυχες». Η Άνικα γύρισε απ’ την άλλη και ξαναγέμισε το ποτήρι της. Η μητέρα της την πλησίασε και χάιδεψε κάπως αδέξια το μπράτσο της. «Άνικα...» της είπε «μην είσαι τόσο θυμωμένη μαζί μου». «Δεν είμαι θυμωμένη μαζί σου» είπε η Άνικα υποτονικά, χωρίς να γυρίσει. Η μητέρα της δίστασε. «Έτσι φαίνεται μερικές φορές» της είπε. Η Άνικα γύρισε και κοίταξε τη μητέρα της με κουρασμένο βλέμμα. «Απλώς δεν καταλαβαίνω γιατί επιμένεις να θέλεις να μετακομίσεις σε κάποιο χλιδάτο σπίτι στην Εσχιλστούνα. Δεν έχεις τα λεφτά! Πού θα δουλεύεις; Ή μήπως σκέφτεσαι ότι θα έρχεσαι καθημερινά να δουλεύεις εδώ, στο σουπερμάρκετ;» Τώρα ήταν σειρά της μητέρας της ν’ αποστρέψει το βλέμμα της. «Υπάρχουν πολλές δουλειές στην Εσχιλστούνα» είπε θιγμένη. «Οι καλές, έντιμες ταμίες δεν φυτρώνουν στα δέντρα, ξέρεις». «Γιατί δεν ξεκινάς μ’ αυτό, λοιπόν; Ξεκίνα ψάχνοντας δουλειά! Δεν είναι λογικό να ξεκινάς από την πολυτελή

STUDIO SEX

471

μεζονέτα, δεν το καταλαβαίνεις;» Η γυναίκα τράβηξε μερικές γερές τζούρες από το τσιγάρο της. «Δεν με σέβεσαι» της είπε. «Φυσικά και σε σέβομαι!» της είπε η Άνικα απλώνοντας τα χέρια της. «Θεέ και Κύριε, μητέρα μου είσαι! Πιστεύω απλώς ότι πρέπει να είσαι προσγειωμένη. Αν θέλεις να μείνεις σε μονοκατοικία, γιατί δεν αγοράζεις μία εδώ, στο Χελεφορσνές; Κοστίζουν ελάχιστα! Σήμερα είδα κι άλλο πωλητήριο στο Φλεν· έχεις τηλεφωνήσει να δεις πόσα ζητάνε γι’ αυτό;» «Φινλανδοί» είπε περιφρονητικά η μητέρα της. «Τώρα λες ανοησίες» της είπε η Άνικα. «Κι εσύ;» της είπε η μητέρα της. «Ούτε εσύ θέλεις να ζήσεις εδώ. Μ όνο στη Στοκχόλμη θέλεις να ζήσεις». Η Άνικα άνοιξε πάλι τα χέρια της. «Όχι επειδή έχω κάποιο πρόβλημα με το Χελεφορσνές! Το λατρεύω αυτό το μέρος. Αλλά η δουλειά που θέλω δεν είναι εδώ». Η μητέρα της έσβησε το τσιγάρο της στον νεροχύτη. Τα μάγουλά της ήταν ξαναμμένα, είχε κόκκινους κύκλους κάτω απ’ τα μάτια της και η φωνή της έτρεμε. «Δεν θέλω να μείνω σε μια τρώγλη σ’ αυτό το κωλομέρος, δεν το καταλαβαίνεις; Προτιμώ να μείνω εδώ, σ’ αυτό το διαμέρισμα». «Γιατί δεν μένεις εδώ, λοιπόν;» είπε η Άνικα και, παίρνοντας την τσάντα της, βγήκε έξω.

472

LIZA MARKLUND

71

Π

ήρε το ποδήλατό της και πήγε να δει τον Σβεν. Δεν είχε νόημα να το αναβάλλει άλλο. Ο Σβεν έμενε στον παλιό στάβλο που ανήκε κάποτε στο εργοστάσιο σιδήρου. Κάποτε ήταν ένα κομψό, εντυπωσιακό κτίριο, τώρα όμως στεκόταν μίζερο και ρημαγμένο στο τέρμα του Ταταρμπάκεν. Ο Σβεν ήταν στο σπίτι. Καθόταν κι έπινε μπίρες βλέποντας ποδόσφαιρο στην τηλεόραση. «Αγάπη μου» της είπε και σηκώθηκε να την αγκαλιάσει. «Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που ήρθες». Η Άνικα προσπάθησε να ξεφύγει διακριτικά από την αγκαλιά του. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά, τα πόδια της έτρεμαν. «Ήρθα να μαζέψω τα πράγματά μου, Σβεν» του είπε με τρεμάμενη φωνή. Εκείνος χαμογέλασε. «Ναι, κι εγώ θέλω να μείνουμε μαζί». Η Άνικα ξεροκατάπιε και προσπάθησε να πάρει ανάσα. Ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα. «Σβεν...» του είπε «βρήκα δουλειά στη Στοκχόλμη. Στον Απογευματινό Τύπο. Θέλουν να ξαναγυρίσω. Ξεκινάω τον Νοέμβριο». Η Άνικα είχε γραπώσει νευρικά το χερούλι της τσάντας της. Φορούσε ακόμη τα παπούτσια της. Ο Σβεν κούνησε το κεφάλι του. «Μ α δεν πρόκειται να λειτουργήσει» της είπε. «Δεν γίνεται να πηγαινοέρχεσαι καθημερινά. Είναι δυνατόν να μην το καταλαβαίνεις;»

STUDIO SEX

473

Η Άνικα έκλεισε τα μάτια της που είχαν πλημμυρίσει με δάκρυα. «Φεύγω» του είπε. «Οριστικά. Άφησα το διαμέρισμά μου και τη δουλειά μου στον Ταχυδρόμο». Καθώς το έλεγε αυτό, άρχισε να οπισθοχωρεί εντικτωδώς προς την πόρτα. «Τι σκατά είναι αυτά που λες;» Ο Σβεν την πλησίασε. «Λυπάμαι» του είπε με λυγμούς. «Δεν ήθελα να σε πληγώσω. Σε αγαπούσα πραγματικά». «Μ ε αφήνεις;» είπε αυτός ξέπνοα και την άρπαξε από τα μπράτσα. Η Άνικα έριξε προς τα πίσω το κεφάλι και έκλεισε τα μάτια της. Τα δάκρυά της έτρεχαν στο πρόσωπο και στον λαιμό της. «Έτσι πρέπει να γίνει» του είπε ξέπνοα. «Σου αξίζει κάποια που θα σε αγαπάει περισσότερο. Εγώ δεν μπορώ άλλο». Ο Σβεν άρχισε να την ταρακουνάει, αργά στην αρχή, έπειτα πιο βίαια. «Τι διάολο εννοείς;» της φώναξε. «Θες να πεις ότι με παρατάς; Εμένα;» Κλαίγοντας, η Άνικα προσπάθησε να τον διώξει από πάνω της και χτύπησε το κεφάλι της πίσω, στην πόρτα. «Σβεν» είπε. «Σβεν, άκουσέ με...» «Γιατί να σε ακούσω, ρε γαμώτο;» ούρλιαξε αυτός. «Μ ου έλεγες ψέματα όλο το καλοκαίρι! Είπες ότι ήθελες να δοκιμάσεις να ζήσεις για λίγο στη Στοκχόλμη, αλλά δεν είχες ποτέ σκοπό να γυρίσεις πίσω, έτσι δεν είναι; Χριστέ μου, ωραία μου την έφερες!» Η Άνικα σταμάτησε αμέσως να κλαίει και τον κοίταξε κατάματα. «Έχεις απόλυτο δίκιο» είπε. «Το μόνο που θέλω είναι να ελευθερωθώ από σένα». Ο Σβεν την άφησε κοιτώντας την έκπληκτος. Η Άνικα γύρισε, άνοιξε την πόρτα με μια κλοτσιά και άρχισε να τρέχει.

474

LIZA MARKLUND

Δεκαεννιά χρόνια, έντεκα μήνες και είκοσι πέντε μέρες

Χτες δεν ήρθαν τα δάκρυα μετά την επίθεση, ο τρομερός πανικός που με κυρίευε κάθε φορά. Η ζέστη ήταν υπερβολική, γινόταν όλο και χειρότερη, ώσπου το κόκκινο έγινε μαύρο. Λένε ότι μου έσωσε τη ζωή. Το φιλί της ζωής έφερε πίσω το πνεύμα που τα ίδια του τα χέρια είχαν ελευθερώσει. Δεν μπορώ να μιλήσω ακόμη. Η ζημιά μπορεί να είναι μόνιμη. Αυτός λέει ότι μου έχει κολλήσει ένα κομμάτι κρέας στον λαιμό, αλλά βλέπω στα μάτια των γιατρών ότι δεν τον πιστεύουν. Όμως κανείς δεν ρωτάει. Κλαίει πάνω στην κουβέρτα μου. Κρατούσε το χέρι μου ώρες. Προσεύχεται, όλο προσεύχεται. Αν κάνω αυτό που μου ζητάει, θα άρω και τον τελευταίο φραγμό. Θα διαγράψω ό,τι έχει απομείνει από την προσωπικότητά μου, δεν θα μείνει τίποτα. Αυτός θα έχει πετύχει τον στόχο του. Τίποτα δεν τον σταματάει να κάνει το τελευταίο και οριστικό βήμα. Και τότε δεν θα μπορεί να καλέσει πίσω το πνεύμα μου.

Μου λέει ότι θα με σκοτώσει αν τον αφήσω.

STUDIO SEX

475

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 72

Η

λίμνη λαμπύριζε σαν παγωμένο ζαφείρι στον πρωινό ήλιο. Η Άνικα βάδιζε αργά προς το νερό, με τον Μ ουστάκια στο κατόπι της. Ο γάτος χοροπηδούσε γύρω απ’ τα πόδια της, παραζαλισμένος από τη χαρά του. Η Άνικα γέλασε και τον πήρε στην αγκαλιά της. Το ζώο τρίφτηκε στο πιγούνι της γλείφοντας τον λαιμό της και γουργουρίζοντας σαν μηχανάκι. «Είσαι ο πιο χαδιάρης γάτος στον κόσμο, το ξέρεις;» του είπε η Άνικα χαϊδεύοντάς τον πίσω από τ’ αυτιά. Τον άφησε κάτω, στην προβλήτα, και κοίταξε πέρα τη λίμνη. Το απαλό κι ανάλαφρο αεράκι σχημάτιζε ζάρες στην αστραφτερή της επιφάνεια. Η Άνικα μισόκλεισε τα μάτια της και κοίταξε τα βράχια που αναδύονταν απ’ το νερό στην αντίπερα όχθη κι εξαφανίζονταν πάλι κάτω από την κουβέρτα που έπλεκαν τα πεύκα. Πέρα μακριά, εκεί που τελείωνε η λίμνη και ξεκινούσε το πυκνό δάσος, ήταν το μέρος όπου ζούσε ο γερο-Γκούσταφ. Έπρεπε να πάει να του πει ένα γεια καμιά μέρα· είχε να τον δει χρόνια και ζαμάνια. Το μέλλον απλωνόταν μπροστά της σαν άβαφη ακουαρέλα. Μ πορούσε εκείνη να επιλέξει τι μοτίβα και χρώματα θα χρησιμοποιούσε, πόσο έντονα θα τα έκανε, πόσο βαθιά. Ζεστασιά και ικανοποίηση, σκέφτηκε. Ανάλαφρα και χαλαρά.

476

LIZA MARKLUND

Ο γάτος κουλουριάστηκε στην αγκαλιά της και αποκοιμήθηκε. Εκείνη έκλεισε τα μάτια της και συνέχισε να χαϊδεύει με τα δάχτυλά της την απαλή γούνα του ζώου. Ήταν γεμάτη μ’ ένα έντονο αίσθημα ευτυχίας. Έτσι πρέπει να είναι η ζωή, σκέφτηκε. Η γιαγιά της κάτι της φώναξε απ’ την αγροικία και η Άνικα ίσιωσε την πλάτη της και προσπάθησε ν’ αφουγκραστεί. Ο Μ ουστάκιας τέντωσε τ’ αυτιά του και κατέβηκε μ’ ένα σάλτο από την προβλήτα. Η ηλικιωμένη γυναίκα είχε κάνει τα χέρια της χωνί μπροστά στο στόμα της. «Πρωινό!» Η Άνικα πήγε τροχάδην ως την αγροικία. Ο γάτος νόμιζε ότι παράβγαιναν κι έφυγε τρέχοντας σαν χαζός. Όταν η Άνικα έφτασε στα σκαλοπάτια, ο Μ ουστάκιας βγήκε από την κρυψώνα του και επιτέθηκε στα πόδια της. Η Άνικα πήρε στα χέρια της το ζώο που σφάδαζε, έχωσε τη μύτη της μέσα στη γούνα του και φύσηξε το στομάχι του. «Τώρα κάνεις χαζομάρες!» του είπε. Η γιαγιά της είχε βγάλει ξινόγαλα, άγρια σμέουρα, κριθαρόψωμο και τυρί. Στον αέρα πλανιόταν η μυρωδιά του καφέ. Η Άνικα συνειδητοποίησε πόσο πολύ πεινούσε. «Κάτω τώρα» είπε στον γάτο, ο οποίος προσπαθούσε να πηδήξει στην ποδιά της. «Θα του λείψεις» είπε η γιαγιά της. Η Άνικα αναστέναξε. «Θα σας επισκέπτομαι συχνά» είπε. Η γιαγιά της σέρβιρε τον καφέ σε κομψά φλιτζάνια. «Θέλω να ξέρεις ότι πιστεύω πως κάνεις το σωστό» της είπε. «Πρέπει να εστιάσεις στη δουλειά σου. Το να αναλάβει κανείς τις ευθύνες του και να βιοπορίζεται μόνος του του δίνει αυτοπεποίθηση και ικανοποίηση· πάντα το πίστευα αυτό. Δεν πρέπει να είσαι μ’ έναν άντρα που σε κρατάει πίσω». Έφαγαν σιωπηλές. Ο ήλιος έλουζε το τραπέζι της κουζίνας κάνοντας το μουσαμαδένιο τραπεζομάντιλο απαλό και ζεστό. «Έχει πολλά μανιτάρια;» Η γιαγιά της γέλασε. «Κι έλεγα πότε θα ρωτήσεις. Έχει τόνους φέτος».

STUDIO SEX

477

Η Άνικα πετάχτηκε πάνω. «Θα πάω να μαζέψω μερικά για το μεσημεριανό». Ξέθαψε δυο πλαστικές σακούλες από το κάτω συρτάρι κι έτρεξε στο δάσος, με τον Μ ουστάκια να χοροπηδάει ξοπίσω της. Στο ημίφως του δάσους αναγκάστηκε ν’ ανοιγοκλείσει μπόλικες φορές τα μάτια της πριν αρχίσει να ξεχωρίζει το πλέγμα των βρύων. Δεν πίστευε στα μάτια της. Το έδαφος ήταν εντελώς καλυμμένο από καφετιά μανιτάρια, που φύονταν σε δέσμες εκατοντάδων, ίσως και χιλιάδων κατά τόπους. Σε λιγότερο από μία ώρα είχε γεμίσει και τις δυο σακούλες. Ο Μ ουστάκιας έπιασε δυο ποντίκια όσο αυτή μάζευε τα μανιτάρια. «Ποιος θα τα καθαρίσει όλα αυτά;» είπε η γιαγιά της έντρομη στη σκέψη και μόνο. Η Άνικα γέλασε κι άφησε την πρώτη σακούλα στο τραπέζι. «Δεν είναι και τόσο τρομερό» είπε, αλλά ως συνήθως της πήρε περισσότερο χρόνο να καθαρίσει τα μανιτάρια απ’ όσο να τα μαζέψει.

Για μεσημεριανό έφαγαν τηγανητό ψωμί κι ένα βουνό μανιτάρια. «Ξέμεινα από ψωμί και βούτυρο» είπε η γιαγιά της αφού τέλειωσε με το πλύσιμο των πιάτων. «Θα πάω με το ποδήλατο ν’ αγοράσω» είπε η Άνικα. Η ηλικιωμένη γυναίκα χαμογέλασε. «Πολύ ευγενικό εκ μέρους σου». Η Άνικα βούρτσισε τα μαλλιά της και πήρε την τσάντα της. «Λοιπόν, εσύ θα μείνεις με τη γιαγιά» είπε στον γάτο. Ο Μ ουστάκιας την αγνόησε κι έτρεξε μ’ ελαφρά πηδηματάκια προς την μπάρα που βρισκόταν δίπλα στον δρόμο. «Όχι» είπε η Άνικα πιάνοντάς τον και πηγαίνοντάς τον πίσω στο σπίτι. «Θα βγω στον δρόμο και μπορεί να σε πατήσει κανένα αυτοκίνητο. Πρέπει να μείνεις εδώ». Ο γάτος πάλεψε να ελευθερωθεί, κι αφού τα κατάφερε έτρεξε προς το δάσος. Η Άνικα αναστέναξε. «Μ πορείς να τον κλείσεις μέσα όταν γυρίσει;» είπε στη

478

LIZA MARKLUND

γιαγιά της. «Δεν θέλω να βγει και να τριγυρίζει στον δρόμο». Έπειτα πήγε με ανάλαφρο βήμα ως το ποδήλατό της. Ο ήλιος, καθαρός και λαμπερός, έστεκε χαμηλά στον ουρανό. Η Άνικα είδε από μακριά το ποδήλατό της στηριγμένο πάνω στην μπάρα, με το χρώμιό του να λαμπυρίζει στη λιακάδα. Μ όνο όταν πλησίασε αρκετά κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Έπιασε το χερούλι του τιμονιού και έγειρε το ποδήλατο για να το δει καλύτερα. Και τα δύο λάστιχα είχαν γίνει κομμάτια· το ίδιο και η σέλα. Έμεινε να το κοιτάζει χωρίς να μπορεί να καταλάβει τι είχε συμβεί. «Αυτό είναι μόνο η αρχή, μωρή παλιοπουτάνα». Η Άνικα σήκωσε το βλέμμα της τρομαγμένη. Ο Σβεν στεκόταν στο χαντάκι του δρόμου, μερικά μέτρα πιο πέρα. Κατάλαβε τι θα επακολουθούσε. «Έκανα λίμπα το κωλοδιαμέρισμά σου» της είπε. «Κι έκοψα κομματάκια τα πουτανίστικα ρούχα σου». Ο Σβεν τρέκλισε ρουθουνίζοντας. Η Άνικα κατάλαβε ότι ήταν μεθυσμένος. Πέρασε αργά απ’ την άλλη πλευρά του φράχτη, χωρίς να τραβήξει το βλέμμα της από πάνω του. «Είσαι θυμωμένος, Σβεν» του είπε. «Είσαι μεθυσμένος. Δεν είσαι ο εαυτός σου. Σκέψου τι λες». Αυτός άρχισε να κλαίει τινάζοντας τα χέρια του στον αέρα. «Είσαι ΠΟΥΤΑΝΑ και τώρα ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!» Η Άνικα πέταξε την τσάντα της και το έβαλε στα πόδια. Το οπτικό της πεδίο συρρικνώθηκε, όλα έγιναν άσπρα. Έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Ένα κλαδί τη χτύπησε στο πρόσωπο κόβοντας το μάγουλό της, έπεσε κάτω, ξανασηκώθηκε. Ήχοι, πού πήγαν όλοι οι ήχοι; Ω Θεέ μου, τρέχα, τρέχα. Τα πόδια της χτυπούσαν βαριά στο χώμα. Γαμώτο, γαμώτο, με ακολουθεί; Ω Θεέ μου, βοήθησέ με! Έτρεχε χωρίς να βλέπει μπροστά της, ανάμεσα στα δέντρα, στον δρόμο, μέσα στο χαντάκι, ώσπου εξαφανίστηκε στους θάμνους. Σκόνταψε στη ρίζα ενός δέντρου κι έπεσε με τα μούτρα στο έδαφος. Μ υρμήγκια άρχισαν να σέρνονται πάνω στο πρόσωπό της. Έκλεισε τα μάτια και περίμενε να πεθάνει, αλλά αυτό δεν συνέβη. Απεναντίας, επέστρεψαν ξανά οι ήχοι, ο

STUDIO SEX

479

άνεμος στα φυλλώματα των δέντρων, ο ήχος της ανάσας της, η σιωπή. Δεν με ακολουθεί, σκέφτηκε, κι έπειτα: πρέπει να βρω κάποιον, πρέπει να ζητήσω βοήθεια. Σηκώθηκε όρθια, αθόρυβα και διστακτικά. Τίναξε το χώμα και τα μυρμήγκια από πάνω της προσπαθώντας ν’ αφουγκραστεί. Πού ήταν ο Σβεν; Όχι εδώ, όχι ακόμη. Κοίταξε γύρω της και συνειδητοποίησε ότι δεν απείχε πολύ από το σπίτι του γερο-Γκούσταφ. Ελαφρώς καμπουριαστή άρχισε να τρέχει προσεχτικά προς το Λίλχετορπ. Τα μανιτάρια συνθλίβονταν κάτω απ’ τα πόδια της. Τα χέρια της γδέρνονταν απ’ τους καφετιούς και αλύγιστους κορμούς των δέντρων που άφηνε γρήγορα πίσω της. Όταν έφτασε δίπλα στο εγκαταλειμμένο πριονιστήριο πήδηξε το ρεματάκι. Να τη η κόκκινη αγροικία ανάμεσα στα δέντρα − το σπίτι του γερο-Γκούσταφ. Η Άνικα ίσιωσε την πλάτη της κι έτρεξε προς τα κει όσο πιο γρήγορα μπορούσε. «Γκούσταφ!» φώναξε. «Γκούσταφ, είσαι σπίτι;» Έτρεξε στη βεράντα και πήγε ν’ ανοίξει την πόρτα, αλλά ήταν κλειδωμένη. Κοίταξε γύρω της και είδε την αποθήκη στην οποία περνούσε τον περισσότερο χρόνο του ο ηλικιωμένος άντρας. Κάποιος ήταν εκεί, αλλά όχι ο Γκούσταφ. «Το ήξερα ότι θα ερχόσουν εδώ, μωρή πουτάνα!» Ο Σβεν έτρεξε προς το μέρος της κρατώντας κάτι στο χέρι του. Η Άνικα πήδηξε πάνω απ’ την κουπαστή της βεράντας πέφτοντας στο παρτέρι με τις τριανταφυλλιές του Γκούσταφ, ανάμεσα στα αγκάθια και στο βαρύ άρωμα των λουλουδιών. «Άνικα, θέλω μόνο να σου μιλήσω! Σταμάτα!» Η Άνικα έτρεξε πάλι τρεκλίζοντας στο δάσος, πήδηξε πάνω απ’ το ρέμα, προσπέρασε τον βάλτο, χωρίς όμως να καταφέρει να ξεφύγει από το αγκομαχητό που την ακολουθούσε. Τα πόδια της σφυροκοπούσαν τα βρύα, πηδούσε πάνω από πέτρες και χαμόκλαδα, σωληνοειδής όραση, δύσπνοια, ο κόσμος γύρω της ένα πλέγμα από αεικίνητα θραύσματα.

480

LIZA MARKLUND

Τρέχω, σκεφτόταν, αυτό σημαίνει ότι δεν είμαι νεκρή. Τρέχω, είμαι ζωντανή, τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη. Έχω ακόμη μια ευκαιρία. Το τρέξιμο δεν είναι τόσο τρομερό, το τρέξιμο είναι η λύση. Είμαι καλή στο τρέξιμο. Προσπάθησε να το δει ως μια σκληρή προπόνηση, κατευθύνοντας την αδρεναλίνη της, εστιάζοντας στην αναπνοή της. Ανάπνεε, ανάπνεε! Η όρασή της αποκαταστάθηκε, η κακοφωνία στο κεφάλι της έσβησε, σκέψεις άρχισαν να σχηματίζονται. Αυτός μπορεί να τρέξει πιο γρήγορα από μένα, σκέφτηκε. Όμως είναι μεθυσμένος, κι εγώ ξέρω αυτό το δάσος καλύτερα από εκείνον. Μ πορεί να τρέξει γρηγορότερα από μένα σε σταθερό έδαφος. Πρέπει να παραμείνω στο δάσος. Και στρίβοντας με κατεύθυνση βόρεια, απομακρύνθηκε από τον δρόμο. Εκεί πάνω υπήρχαν δυο λίμνες, η Γκόργκχεν και η Χόλμχεν, και αν τις προσπερνούσε θα μπορούσε να κατευθυνθεί ανατολικά, στο Μ ονοπάτι Σέρμλαντ, που θα την έβγαζε στην πόλη, πίσω από το εργοστάσιο σιδήρου. Τα πόδια της είχαν αρχίσει να μουδιάζουν. Είχε φάει και μισό κιλό μανιτάρια. Πιέστηκε να τρέξει πιο γρήγορα, θωρακίζοντας τον εαυτό της ενάντια στον πόνο. Είχε πάψει πλέον ν’ ακούει το αγκομαχητό στην πλάτη της κι έριξε μια γρήγορη ματιά προς τα πίσω. Δέντρα και πρασινάδα, ουρανός και πέτρες. Μ πορεί αυτός ν’ ακολουθήσει κάποιο από τα μονοπάτια του δάσους και να βγει μπροστά μου, σκέφτηκε ξαφνικά, και σταμάτησε επιτόπου. Ο σφυγμός της ήταν δυνατός και γρήγορος. Αφουγκράστηκε τους ήχους του δάσους. Τίποτα, μόνο ο άνεμος. Πού ήταν τα μονοπάτια του δάσους; Άκουσε κάτι να θροΐζει πίσω της και γύρισε να κοιτάξει νιώθοντας τον πανικό της να γιγαντώνεται πάλι. Ω Θεέ μου, πού είναι το μονοπάτι; Κάπου εδώ υπάρχει ένα μονοπάτι, πού είναι; Προσπάθησε να πάρει βαθιά ανάσα πιέζοντας τον εαυτό της να σκεφτεί. Πώς ήταν αυτό το μονοπάτι; Ήταν ένα μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν οι υλοτόμοι για να

STUDIO SEX

481

μεταφέρουν την ξυλεία. Η βλάστηση στο μονοπάτι αυτό είχε αρχίσει πάλι να θεριεύει, η νέα βλάστηση θα πρέπει να είχε φτάσει πια τα δύο μέτρα. Τράβα προς τη νέα βλάστηση, σκέφτηκε. Εκείνη τη στιγμή πήδηξε μπροστά της ο γάτος της και τρίφτηκε στα πόδια της. Η Άνικα παραλίγο να παραπατήσει. «Μ ουστάκια, τι ανόητος που είσαι, γύρνα στο σπίτι!» Τον έκανε πέρα με το πόδι της προσπαθώντας να τον διώξει. «Πίσω στο Λίκεμπου! Άντε, πήγαινε πίσω στη γιαγιά!» Ο γάτος νιαούρισε και χάθηκε σε μια λόχμη. Η Άνικα κατευθύνθηκε ανατολικά και ξαφνικά η βλάστηση έγινε πιο χαμηλή και πιο πυκνή. Ναι, αυτό ήταν το μονοπάτι. Περίμενε μερικά δευτερόλεπτα στην άκρη του κι έπειτα ξεκίνησε. Προσέχοντας την αναπνοή της, προχωρούσε σταθερά. Πέρασε απ’ το κτήμα Γκόργνες, αλλά δεν βρήκε κανέναν εκεί. Έπειτα απ’ το Μ άστροπ· κανείς. Συνέχισε ανατολικά πηγαίνοντας προς το μονοπάτι των πεζοπόρων.

482

LIZA MARKLUND

73

Ο

Σβεν στεκόταν στην τελευταία στροφή που θα έπαιρνε η Άνικα για να βγει στο Μ ονοπάτι Σέρμλαντ. Τον είδε τρία δευτερόλεπτα πριν τον φτάσει κι έστριψε απότομα, με κατεύθυνση βόρεια, προς τη λιμνούλα του εργοστασίου σιδήρου. Κάτι γυάλιζε στο χέρι του, κι όταν η Άνικα συνειδητοποίησε τι ήταν αυτό τρομοκρατήθηκε. Έτρεξε ουρλιάζοντας και παραπατώντας, ώσπου έφτασε στο νερό. Μ πήκε τσαλαβουτώντας μέσα και, σοκαρισμένη από το κρύο, κολύμπησε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Αφού σκαρφάλωσε στην αντίπερα όχθη, βήχοντας και φτύνοντας, κατευθύνθηκε προς τα κτίρια. Ένας φράχτης, έπειτα κι άλλος φράχτης, έτρεξε προς τα αριστερά, σκαρφάλωσε σ’ ένα δέντρο και πήδηξε τον φράχτη, και βρέθηκε ανάμεσα στα κτίρια του εργοστασίου. «Δεν μπορείς να ξεφύγεις, μωρή παλιοπουτάνα!» Η Άνικα κοίταξε γύρω της, αλλά δεν τον είδε πουθενά. Έτρεξε πίσω από ένα άσπρο κτίριο, άνοιξε με δύναμη μια μπλε μεταλλική πόρτα ξεθωριασμένη από τον ήλιο και μπήκε στο σκοτάδι. Τυφλωμένη σκόνταψε πάνω σ’ έναν σωρό από κλίνκερ, έφτυσε στάχτη, συνέχισε πιο μέσα, πιο μακριά, σιγοκλαίγοντας. Η σκοτεινιά χάθηκε και οι σκιές γύρω της πήραν σχήμα: μια υψικάμινος, παρατημένα καλούπια χύτευσης, σειρές από μουντζουρωμένα παραθυράκια στην οροφή, κάπνα, σκουριά. Η πόρτα απ’ την οποία είχε μπει είχε γίνει πλέον ένα φωτεινό παραλληλόγραμμο, και η σιλουέτα του άντρα μεγάλωνε

STUDIO SEX

483

σταδιακά. Είδε το μαχαίρι να γυαλίζει στο χέρι του και το αναγνώρισε: ήταν το κυνηγετικό του μαχαίρι. Η Άνικα γύρισε και το ’βαλε στα πόδια. Οι λαμαρίνες του πατώματος κροτάλιζαν καθώς έτρεχε προς το βάθος. Πέρασε τον κλίβανο διατήρησης ρευστού μετάλλου, ανέβηκε κάτι σκαλοπάτια που οδηγούσαν επάνω, σκοτάδι, κι άλλα σκαλοπάτια, σκόνταψε και χτύπησε το γόνατό της, φως ξανά, μια πλατφόρμα, παράθυρα, βαρούλκα. Χτύπησε το κεφάλι της σ’ έναν σωλήνα. «Τώρα δεν μπορείς να πας πουθενά». Ο Σβεν ανέπνεε βαριά, τα μάτια του γυάλιζαν από το αλκοόλ και το μίσος. «Σβεν» είπε η Άνικα κλαίγοντας, καθώς οπισθοχωρούσε προς το σιλό με τα παλιοσίδερα. «Σβεν, μην το κάνεις αυτό. Δεν θέλεις στ’ αλήθεια...» «Παλιοπουτάνα!» είπε αυτός. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένα αχνό νιαούρισμα από τη σκάλα. Η Άνικα κοίταξε προς τις σκιές προσπαθώντας να διακρίνει μέσα στην καπνιά και στη στάχτη. Ο γάτος –ο γάτος της– την είχε ακολουθήσει ως εκεί! «Μ ουστάκια!» φώναξε. Ο Σβεν έκανε ένα βήμα προς το μέρος της κι αυτή οπισθοχώρησε. Ο γάτος πλησίασε νιαουρίζοντας και γουργουρίζοντας, τριπόδισε προς το μέρος τους, τρίφτηκε πάνω στα σκουριασμένα μηχανήματα κι έπαιξε μ’ ένα κομμάτι κοκ. «Κωλόγατο» είπε βραχνά ο Σβεν. Η Άνικα αναγνώρισε αυτή τη φωνή. Σήμαινε ότι ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα. «Δεν μπορείς να μ’ αφήσεις έτσι. Τι θα κάνω χωρίς εσένα;» Ο Σβεν είχε αναλυθεί σε λυγμούς. Η Άνικα δεν μπορούσε ν’ απαντήσει. Ένιωθε τον λαιμό της σφιγμένο, ήταν ανίκανη να μιλήσει. Έβλεπε την άκρη του μαχαιριού ν’ αστράφτει κάτω από μια ηλιαχτίδα, καθώς ο Σβεν το κουνούσε άσκοπα στον αέρα κλαίγοντας όλο και πιο δυνατά. «Άνικα... ρε γαμώτο, σ’ αγαπάω!» φώναξε κλαίγοντας. Η Άνικα ένιωσε μάλλον παρά είδε τον γάτο να τον πλησιάζει

484

LIZA MARKLUND

και να τεντώνει τα πίσω πόδια του για να τρίψει το κεφάλι του πάνω στο γόνατο του Σβεν. Έπειτα ακολούθησε με το βλέμμα της την πορεία της αστραφτερής λεπίδας, που έσκισε τον αέρα κατεβαίνοντας με φόρα προς τον γάτο. «ΟΧΙ!» Το ουρλιαχτό της βαθύ σαν φαράγγι, συνειδητή σκέψη καμία. Το σώμα του γάτου πετάχτηκε στον αέρα διαγράφοντας ένα μεγάλο τόξο πάνω απ’ τη φουρνιά του κοκ, αφήνοντας ένα λαμπερό, κόκκινο ίχνος από πιτσιλιές αίματος πίσω του. «Παλιοαρχίδι!» Ξαφνικά η Άνικα ένιωσε δυνατή σαν φωτιά και σίδερο, σαν το κτίριο του κλίβανου στο οποίο είχε μπει, πυρακτωμένη από μια ασταμάτητη οργή. Τα πάντα στο οπτικό της πεδίο έγιναν κόκκινα, οι εικόνες έφταναν στο μυαλό της σε αργή κίνηση. Έσκυψε και προσπάθησε να πιάσει έναν σωλήνα, σκουριασμένο και μαύρο, που βρισκόταν κάτω, χαμηλά, στο έδαφος, σε μια απόσταση που της ήταν αδύνατον να υπολογίσει. Τον άρπαξε και με τα δυο της χέρια, που είχαν γίνει δυνατά σαν σίδερα, και τον σβούριξε με μια δύναμη που δεν ήξερε ότι είχε. Ο σωλήνας τον χτύπησε στον κρόταφο. Καθώς η όρασή της αποκαθίστατο σταδιακά, είδε τον σωλήνα να προσκρούει στο κρανίο του, να το σπάει σαν τσόφλι αυγού, τους βολβούς των ματιών του να γυρίζουν προς τα πάνω αφήνοντας ορατό μόνο το ασπράδι, ένα υγρό να πετάγεται από την τρύπα, τα χέρια του να τινάζονται προς τα έξω, το μαχαίρι να πετάει στον αέρα σαν πεφταστέρι, το σώμα του να παραπαίει προς τα αριστερά, να καταρρέει, τα πόδια του ν’ ανασηκώνονται από το έδαφος, να χορεύουν, να τινάζονται. Το δεύτερο χτύπημα τον πέτυχε στο στήθος. Η Άνικα άκουσε τα πλευρά του να σπάνε. Το σώμα του εγκατέλειψε το σφυροκοπημένο απ’ τη φωτιά και το σίδερο έδαφος και, κατρακυλώντας αργά προς την άκρη, έπεσε στον αγωγό που οδηγούσε στον κλίβανο. «Παλιοαρχίδι!» είπε η Άνικα. Μ ε μια τελευταία σπρωξιά τον έριξε στην υψικάμινο. Το τελευταίο πράγμα που είδε ήταν το πόδι του να γλιστράει από

STUDIO SEX

485

την άκρη. Άφησε τον σωλήνα να πέσει στο έδαφος, κι αυτός κροτάλισε δυνατά διακόπτοντας την ησυχία που είχε απλωθεί ξαφνικά γύρω. «Μ ουστάκια...» είπε απαλά. Ο γάτος ήταν πεσμένος πίσω από τον ιμάντα τροφοδοσίας. Τα πίσω πόδια του συσπόνταν, τα μάτια του κοίταζαν τα δικά της. Προσπάθησε να νιαουρίσει. Η Άνικα δίστασε πριν τον σηκώσει, γιατί δεν ήθελε να του προκαλέσει περισσότερο πόνο. Τελικά κάθισε κάτω και τον πήρε στα χέρια της. Τον λίκνισε απαλά, ώσπου η ανάσα του επιβραδύνθηκε και τελικά έσβησε. Τα μάτια του εγκατέλειψαν τα δικά της, γυάλινα και άψυχα πλέον. Η Άνικα έκλαιγε με μακρόσυρτα ουρλιαχτά αγωνίας και πόνου, όσο λίκνιζε το κομματιασμένο σωματάκι του γάτου στην αγκαλιά της. Έμεινε εκεί ώσπου εξαντλήθηκαν τα δάκρυά της, κι ο ήλιος άρχισε να πέφτει πίσω από το εργοστάσιο. Το τσιμεντένιο πάτωμα ήταν σκληρό και παγερό. Η Άνικα έτρεμε απ’ το κρύο. Τα ρούχα της είχαν σχεδόν στεγνώσει, τα πόδια της ήταν μουδιασμένα. Σηκώθηκε με κόπο, κρατώντας σφιχτά τον γάτο της στην αγκαλιά της. Πήγε προσεχτικά προς τη σκάλα. Η σκόνη χόρευε στον αέρα. Της φάνηκε ότι πέρασαν αιώνες ώσπου να κατέβει τα σκαλοπάτια, κι όταν έφτασε τελικά κάτω πήγε ψηλαφώντας προς το φως, προς το φωτεινό παραλληλόγραμμο. Έξω η μέρα ήταν φωτεινή, όπως και νωρίτερα, μόνο που έκανε περισσότερο κρύο και οι σκιές είχαν μακρύνει. Στάθηκε εκεί για λίγο, κι έπειτα τράβηξε κατά την πύλη του εργοστασίου.

Οι οχτώ άνθρωποι που δούλευαν ακόμη στο εργοστάσιο ήταν έτοιμοι να γυρίσουν στα σπίτια τους. Οι δύο απ’ αυτούς είχαν μπει ήδη στα αυτοκίνητά τους. Δυο άλλοι κουβέντιαζαν κάτι, όσο ο εργοδηγός κλείδωνε την πύλη. Ο άντρας που την είδε πρώτος σήκωσε το χέρι του και την έδειξε φωνάζοντας κάτι. Η Άνικα ήταν καλυμμένη με αίματα από

486

LIZA MARKLUND

το κεφάλι ως τη μέση της και λίκνιζε στην αγκαλιά της το σώμα του γάτου. «Τι διάολο συνέβη;» Ο εργοδηγός ήταν ο πρώτος που έφτασε κοντά της. «Εκεί μέσα είναι» είπε άψυχα η Άνικα. «Σε μια υψικάμινο». «Πού έχεις χτυπήσει; Χρειάζεσαι ασθενοφόρο;» Η Άνικα συνέχισε να περπατάει προς την πύλη χωρίς να απαντήσει. «Έλα εδώ, θα σε βοηθήσουμε». Οι άντρες μαζεύτηκαν γύρω της. Οι δύο που είχαν ήδη βάλει μπρος τις μηχανές των αυτοκινήτων τους τις έσβησαν και βγήκαν έξω. Ο εργοδηγός ξεκλείδωσε την πύλη και οδήγησε την Άνικα στο γραφείο του. «Έγινε κάποιο ατύχημα; Εδώ στο εργοστάσιο;» Η Άνικα δεν απάντησε. Καθόταν κρατώντας σφιχτά τον γάτο στην αγκαλιά της. «Πηγαίνετε να τσεκάρετε τον κάδο απόχυσης στο παλιό εργοστάσιο» είπε ήρεμα ο εργοδηγός. Τρεις απ’ τους άντρες έφυγαν. Ο εργοδηγός κάθισε δίπλα της κοιτάζοντας καλά καλά τη σοκαρισμένη γυναίκα. Ήταν καλυμμένη με αίματα, αλλά δεν φαινόταν τραυματισμένη. «Τι κρατάς στα χέρια σου;» τη ρώτησε. «Τον Μ ουστάκια» είπε η Άνικα. «Τον γάτο μου». Η Άνικα έσκυψε και χάιδεψε την απαλή του γούνα με το μάγουλό της, φυσώντας απαλά το αυτί του. Γαργαλιόταν τόσο εύκολα. Όποτε του το έκανε αυτό η Άνικα πάντα έξυνε το αυτί του με το πίσω πόδι του. «Θες να τον πάρω εγώ;» Η Άνικα δεν απάντησε, αλλά γύρισε απ’ την άλλη και αγκάλιασε ακόμα πιο σφιχτά τον γάτο. Ο άντρας αναστέναξε και βγήκε έξω. «Έχε τη στον νου σου» είπε σ’ έναν απ’ τους άντρες που στεκόταν στην είσοδο. Δεν είχε ιδέα πόση ώρα καθόταν εκεί, όταν ένας άλλος

STUDIO SEX

487

άντρας έβαλε το χέρι του στον ώμο της. Θεέ μου, τι στερεότυπο, σκέφτηκε. «Πώς είστε, δεσποινίς;» Η Άνικα δεν απάντησε. «Είμαι ο αρχιεπιθεωρητής της αστυνομίας στην Εσχιλστούνα» είπε. «Υπάρχει ένας άντρας νεκρός σε μια υψικάμινο. Ξέρετε κάτι γι’ αυτό;» Η Άνικα δεν αντέδρασε. Ο αστυνομικός κάθισε δίπλα της. Την κοίταξε διερευνητικά μερικά λεπτά. «Φαίνεται πως περάσατε κάτι πολύ άσχημο» είπε τελικά. «Η γάτα σας είναι αυτή που κρατάτε;» Η Άνικα κατένευσε. «Πώς τη λένε;» «Αρσενικό είναι. Τον λένε Μ ουστάκια». Τουλάχιστον μπορούσε να μιλήσει. «Και τι συνέβη στον Μ ουστάκια;» Η Άνικα άρχισε πάλι να κλαίει. Ο αστυνομικός περίμενε υπομονετικά δίπλα της ώσπου να σταματήσει. «Τον σκότωσε αυτός, με το κυνηγετικό του μαχαίρι» είπε τελικά η Άνικα. «Δεν μπόρεσα να τον σταματήσω». «Ποιος τον σκότωσε;» Η Άνικα δεν απάντησε. «Οι άντρες εδώ λένε ότι ο νεκρός που βρέθηκε μέσα στο εργοστάσιο είναι ο Σβεν Μ άτσον, ο παίκτης του χόκεϊ επί πάγου. Αληθεύει αυτό;» Η Άνικα δίστασε, έπειτα σήκωσε το βλέμμα της και τον κοίταξε κατανεύοντας. «Δεν έπρεπε να επιτεθεί στον γάτο μου» είπε. «Δεν έπρεπε να πειράξει τον Μ ουστάκια. Καταλαβαίνετε;» Ο αστυνομικός κατένευσε. «Φυσικά» είπε. «Κι εσείς ποια είστε;» Η Άνικα αναστέναξε κι έπειτα πήρε βαθιά ανάσα. «Άνικα Σοφία Μ πένγτζον» του είπε. Ο αστυνομικός έβγαλε το σημειωματάριό του από την τσέπη του. «Πότε γεννηθήκατε;»

488

LIZA MARKLUND

«Είμαι είκοσι τεσσάρων ετών, πέντε μηνών και είκοσι ημερών» του είπε. «Ωχ» αναφώνησε ο αστυνομικός. «Αυτό θα πει ακρίβεια!» «Κρατάω λογαριασμό στο ημερολόγιό μου» του είπε και έσκυψε το κεφάλι της πάνω από τον νεκρό της γάτο.

STUDIO SEX

489

Επίλογος

σας, είμαι η Καρίνα Μ πγέρνλουντ. Ελπίζω να μη «Ναι,σαςγεια ενοχλώ». Ο πρωθυπουργός αναστέναξε σιωπηλά. «Όχι, καθόλου. Τι μπορώ να κάνω για σας;» «Πολλά, για να είμαι ειλικρινής. Όπως καταλαβαίνετε, αυτή η περίοδος ήταν πολύ δύσκολη για μένα, με την προεκλογική εκστρατεία και τα σχετικά...» είπε αφήνοντας μετέωρη την πρότασή της. Ο πρωθυπουργός περίμενε να συνεχίσει. «Φυσικά, είμαι μόνο οχτώ μήνες στη δουλειά, οπότε το πακέτο της αποχώρησής μου δεν είναι πολύ γενναιόδωρο». Ως προς αυτό ο πρωθυπουργός δεν διαφωνούσε. «Αναρωτιόμουν, λοιπόν, αν θα μπορούσα να συνεχίσω να δουλεύω για την κυβέρνηση. Έχω μάθει πολλά κι έχω πολλά να προσφέρω». Ο πρωθυπουργός χαμογέλασε. «Είμαι σίγουρος, Καρίνα. Όλοι αλλάζουμε αν δουλέψουμε στο μάτι του κυκλώνα. Είμαι σίγουρος ότι θα βρεις σύντομα μια καλή δουλειά. Κανείς δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει τις ικανότητες και την εμπειρία σου». «Ούτε αυτά που έχω μάθει». «Ανυπερθέτως. Ξέρεις, όμως, ότι οι υπουργοί προτιμούν να διαλέγουν μόνοι τους τους γραμματείς τύπου των υπουργείων τους. Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ τίποτα». Η Καρίνα χαχάνισε. «Φυσικά και μπορείτε. Όλοι ξέρουν ότι εσείς παίρνετε τις αποφάσεις. Κανείς δεν σας φέρνει

490

LIZA MARKLUND

αντιρρήσεις. Αν διαφωνήσει κάποιος μαζί σας, τέλειωσε». Αυτό είναι αλήθεια, σκέφτηκε με ικανοποίηση ο πρωθυπουργός. Τελικά ίσως η κοπέλα να μην ήταν τόσο ηλίθια. «Καρίνα, καταλαβαίνω τι λες. Εντάξει; Εσύ θέλεις να μείνεις κι εγώ λέω όχι. Μ πορούμε να συμφωνήσουμε σ’ αυτό;» Η κοπέλα έμεινε σιωπηλή μερικά δευτερόλεπτα. «Λοιπόν, αν δεν υπάρχει κάτι άλλο...» είπε ο πρωθυπουργός έτοιμος να το κλείσει. «Δεν το ’πιασες ακόμη, ε;» είπε ήρεμα η Καρίνα Μ πγέρνλουντ. «Ορίστε;» Ο πρωθυπουργός είχε αρχίσει να εκνευρίζεται. «Ίσως να μην έγινα σαφής» είπε η Καρίνα Μ πγέρνλουντ. «Δεν κάνουμε διαπραγματεύσεις αυτή τη στιγμή. Σου λέω ότι αυτούς τους οχτώ μήνες έμαθα πράγματα που είναι αδύνατον να κοστολογηθούν. Και σου λέω ότι έχω πολλά να προσφέρω κι ότι θέλω να συνεχίσω να δουλεύω για την κυβέρνηση». Ο πρωθυπουργός ανάσανε βαριά κι έβαλε το μυαλό του να δουλέψει, αλλά δεν κατάφερε να βγάλει άκρη. Πώς διάολο... Τι διάολο είχε ανακαλύψει αυτή; «Σου προτείνω να με ακούσεις πολύ προσεχτικά...» συνέχισε η γυναίκα «γιατί δεν σκοπεύω να το πω δεύτερη φορά. Δεν θέλω να ξαναμιλήσω ποτέ γι’ αυτό. Δεν είμαι εγώ, όμως, αυτή που θα πάρει την απόφαση». Το στόμα του πρωθυπουργού είχε στεγνώσει τελείως. «Δεν ανήκεις καν στο κόμμα» της είπε. «Έχει καμία σημασία;»

STUDIO SEX

491

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Ισπανικά στο πρωτότυπο: Αμέσως. 2. Σουηδική εταιρεία που παρέχει, μεταξύ άλλων, μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων γ ια ιδιώτες, εταιρείες, ακίνητα και οχήματα. 3. Selma Ottilia Lovisa Lagerlöf (1858-1940): Σουηδή συγ γ ραφέας τιμημένη με βραβείο Νόμπελ λογ οτεχνίας, γ νωστή κυρίως γ ια το παιδικό της βιβλίο Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον. 4. Astrid Lindgren (1907-2002): Σουηδή συγ γ ραφέας, γ νωστή κυρίως γ ια τη σειρά βιβλίων με ηρωίδα την Πίπη Φακιδομύτη. 5. Έπαυλη στην κοινότητα Φλεν της επαρχίας Σεντερμανλάντ που χρησιμοποιείται ως εξοχική κατοικία του πρωθυπουργ ού της Σουηδίας. 6. Πρόκειται γ ια τη γ νωστή στη Σουηδία ως « υπόθεση ΙΒ» . Η ονομασία ΙΒ πιθανολογ είται ότι είναι συντομογ ραφία είτε του Informationsbyrån (Υπηρεσία Πληροφοριών) είτε του Insamling Birger (Πληροφορίες γ ια τον Μπίργ ερ), από το όνομα του διευθυντή της υπηρεσίας, του Birger Elmér. Επρόκειτο γ ια υπηρεσία που λειτουργ ούσε μυστικά, χωρίς επίσημο χαρακτήρα. 7. Stig Erik Constans Wennerström (1906-2006): Σμήναρχος της Σουηδικής Αεροπορίας που καταδικάστηκε γ ια κατασκοπεία το 1964. 8. Ισπανικά στο πρωτότυπο: Δεν καταλαβαίνω.

492

LIZA MARKLUND

Απογευματινός Τύπος -7 ΟκτωβρίουΝέα Κυβέρνηση με Δύο Εκπλήξεις Ο πρωθυπουργός παρουσίασε επιτέλους τη νέα του κυβέρνηση. Η όλη διαδικασία εκτυλίχθηκε με απόλυτη μυστικότητα – δεν υπήρξε ούτε μία διαρροή πριν από την ανακοίνωση του νέου υπουργικού συμβουλίου χτες στο Μέγαρο Ρούσενμποντ. «Οι υπουργοί βρίσκονται υπό καθεστώς μεγάλης πίεσης αυτή τη φορά» ανέφερε πηγή του Απογευματινού Τύπου. «Όποιος μιλήσει στον τύπο πριν βγει επίσημη ανακοίνωση έχει φύγει». Ανάμεσα στους συνήθεις υπόπτους υπάρχουν και δύο εκπλήξεις. Ο νέος υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου, ο οποίος διαδέχεται τον Κρίστερ Λούντγκρεν που τοποθετήθηκε πρόσφατα επικεφαλής της Σουηδικής Χαλυβουργίας στο Λούλεο, είναι πρώην επικεφαλής κοινωνικών υπηρεσιών του Κατρίνεχολμ. Δεν έχει προηγούμενη πολιτική εμπειρία σε εθνικό επίπεδο, αλλά θεωρείται καλός φίλος του πρωθυπουργού. Η δεύτερη έκπληξη είναι, αν μη τι άλλο, ακόμα πιο εντυπωσιακή. Η Καρίνα Μπγέρνλουντ, πρώην

STUDIO SEX

493

γραμματέας τύπου του Κρίστερ Λούντγκρεν, είναι η νέα υπουργός Πολιτισμού. «Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν εμπορευματοποιηθεί σε απαράδεκτο βαθμό» ήταν η πρώτη δήλωση της νέας υπουργού Πολιτισμού. «Θέλω να συστήσω μια επιτροπή που θα εξετάσει το ζήτημα της ιδιοκτησιακής συγκέντρωσης των μέσων, ώστε να διασφαλίσουμε την πολυφωνία τους και να αποφύγουμε τον κίνδυνο μονοπωλιακών φαινομένων. Τα μέσα έχουν υπερβολική δύναμη, κατά την άποψή μου». Το ερώτημα, ωστόσο, είναι το εξής: πόσες από τις πολιτικές τους θα καταφέρουν η Καρίνα Μπγέρνλουντ και οι υπόλοιποι της νέας κυβέρνησης να προωθήσουν αποτελεσματικά; Το αποτέλεσμα των εκλογών του περασμένου φθινοπώρου ήταν το χειρότερο της σύγχρονης ιστορίας για τους σοσιαλδημοκράτες. Θα χρειαστούν τη στήριξη τουλάχιστον δύο ακόμα κομμάτων αν θέλουν να έχουν κάποιες πιθανότητες να περάσουν τις πολιτικές τους στο κοινοβούλιο και να τις δουν δημοσιευμένες στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

494

LIZA MARKLUND

Ανακοίνωση από: Ειδησεογραφικό Πρακτορείο Περιφερειακού Τύπου Ημερομηνία: 10 Νοεμβρίου Θέμα: Γενικά

ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΕΞΙ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ (ΕΠΠΤ): Το Στούντιο Έξι, η καθημερινή ειδησεογραφική εκπομπή πολιτικού σχολιασμού και ανάλυσης, η οποία μεταδίδεται ζωντανά από το Ραδιοφωνικό Μέγαρο της Στοκχόλμης, τιμήθηκε με το φετινό βραβείο ραδιοφωνικής δημοσιογραφίας. Το βραβείο απονεμήθηκε στο Στούντιο Έξι για την κάλυψη της ανάμειξης του πρώην υπουργού Εξωτερικού Εμπορίου, Κρίστερ Λούντγκρεν, στον φόνο μιας στριπτιζέζ τον περασμένο Ιούλιο. «Πρόκειται για νίκη της ερευνητικής δημοσιογραφίας» δήλωσε ο παρουσιαστής της εκπομπής στο ΕΠΠΤ. «Αυτό το βραβείο αποδεικνύει ότι αξίζει να επενδύεις σε σχολαστικές μεθόδους δημοσιογραφικής έρευνας και σε ταλαντούχα στελέχη». Το βραβείο θα απονεμηθεί επισήμως στις 20 Νοεμβρίου. Copyright: ΕΠΠΤ

STUDIO SEX

495

Πρακτορείο Ειδήσεων ΤΤ – Δελτίο Ειδήσεων Ημερομηνία: 24 Φεβρουαρίου Θέμα:Εσωτερικά

ΜΕΓΙΣΤΑΝΑΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΤΟΥ ΣΕΞ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ (ΤΤ): Ένας εικοσιεννιάχρονος άντρας που ήταν υπεύθυνος του σεξ κλαμπ Στούντιο Έξι στη Στοκχόλμη καταδικάστηκε την Τρίτη σε πεντέμισι χρόνια φυλάκιση. Ο άντρας κρίθηκε ένοχος ανέντιμης συμπεριφοράς προς τους πιστωτές του, αντικανονικής τήρησης βιβλίων και φορολογικής απάτης, φορολογικών παραβάσεων και παρακώλυσης φορολογικού ελέγχου από το Πρωτοδικείο της Στοκχόλμης. Μια εικοσιδυάχρονη γυναίκα, ύποπτη ως συνδιαχειρίστρια της επιχείρησης, εξακολουθεί να αναζητείται από την αστυνομία, προκειμένου να προσαχθεί για ανάκριση. Για τη νοτιοαμερικανικής καταγωγής γυναίκα έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης.

Copyright: TT

496

LIZA MARKLUND

Απομαγνητοφωνημένο κείμενο μεσημβρινού ραδιοφωνικού δελτίου ειδήσεων Ημερομηνία: 15 Μαρτίου Θέμα:Πολιτική

Σουηδικά Όπλα Χρησιμοποιούνται σε Εμφύλιο Πόλεμο στον Καύκασο Πέρσι τον Σεπτέμβριο άρχισαν εκ νέου συγκρούσεις σε μια μικρή δημοκρατία στα όρη του Καυκάσου. Τους τελευταίους έξι μήνες περισσότεροι από δέκα χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους σε μάχες μεταξύ ανταρτών και κυβερνητικών δυνάμεων. Η Σουηδική Ένωση Ειρήνης και Διαμεσολάβησης ισχυρίζεται ότι ο κυβερνητικός στρατός χρησιμοποιεί όπλα κατασκευασμένα από την εταιρεία Swedish Weapon Ltd. Η καταγγελία έγινε σε άρθρο του σημερινού Απογευματινού Τύπου. Η κυβέρνηση διέψευσε την καταγγελία. Ο εκπρόσωπος τύπου του πρωθυπουργού έκανε την εξής δήλωση: «Είμαστε εξαιρετικά επιφυλακτικοί σε ό,τι αφορά την ορθότητα αυτής της πληροφορίας. Στην εν λόγω δημοκρατία έχει επιβληθεί εμπάργκο όπλων, και δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς είναι δυνατόν να έχουν φτάσει εκεί σουηδικά όπλα. Η σουηδική κυβέρνηση δεν έχει χορηγήσει και δεν θα χορηγήσει άδειες εξαγωγής εμπορευμάτων προς την περιοχή στο

STUDIO SEX

ορατό μέλλον».

497

498

LIZA MARKLUND

Ταχυδρόμος της Εσχιλστούνα 23 Ιουνίου

Γυναίκα Καταδικάζεται για Ανθρωποκτονία Εξ Αμελείας ΕΣΧΙΛΣΤΟΥΝΑ: Μια εικοσιπεντάχρονη γυναίκα καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία εξ αμελείας από το πρωτοδικείο της Εσχιλστούνα, αφού κρίθηκε υπαίτια για τον θάνατο του Σβεν Μάτσον, παίκτη του χόκεϊ επί πάγου, πέρσι στο Χέλεφορσνες. Η ποινή έχει ανασταλτικό χαρακτήρα. Ο κατήγορος επιδίωξε αρχικά καταδίκη για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, αλλά το δικαστήριο δέχτηκε τη θέση της υπεράσπισης. Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, η πολυετής κακομεταχείριση της γυναίκας από το θύμα επηρέασε την απόφαση για αποδοχή της ελαφρύτερης κατηγορίας της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας. Θεωρήθηκε επίσης ότι το έγκλημα διαπράχθηκε, εν μέρει τουλάχιστον, για λόγους άμυνας. «Οι λεπτομέρειες που αφορούν την κακομεταχείριση που υπέστη η γυναίκα, όπως περιγράφονται στο ημερολόγιο που επί χρόνια κρατούσε, αναμφισβήτητα συνέβαλαν στην έκβαση της υπόθεσης» δήλωσε ο συνήγορος της γυναίκας. Η ίδια δεν θέλησε να κάνει δηλώσεις για την απόφαση. «Έχει φτιάξει τη ζωή της από την αρχή μετά το τραγικό συμβάν» δήλωσε ο δικηγόρος της. «Τώρα ζει στη Στοκχόλμη και μόλις χτες της προτάθηκε μια

STUDIO SEX

499

μόνιμη θέση εργασίας − την ίδια μέρα με την έκδοση της απόφασης». (ΤΕ)

500

LIZA MARKLUND

Η Liza Marklund για το Studio Sex

Π

έρασα το καλοκαίρι του 1994 δουλεύοντας για την απογευματινή εφημερίδα Expressen στη Στοκχόλμη. Οι περισσότεροι στη Σουηδία θα θυμούνται πιθανόν τον καύσωνα που έκανε εκείνη τη χρονιά, καθώς και το γεγονός ότι η εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου παραλίγο να φτάσει στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου που διεξήχθη στην Αμερική. Οι δικές μου αναμνήσεις είναι τελείως διαφορετικές. Ήταν το έκτο καλοκαίρι μου στην Expressen, και έμελλε να είναι και το τελευταίο μου. Είχα πάρει άδεια μητρότητας μετά τη γέννηση του τρίτου μου παιδιού, και όταν γύρισα ήμουν ένα από τα ελάχιστα μέλη του μόνιμου προσωπικού που εργαζόταν κατά τη διάρκεια του καύσωνα. Έτσι ανέλαβα να καλύψω εγώ το θέμα, όταν αποκαλύφθηκε ότι ο επικεφαλής της Σουηδικής Συνομοσπονδίας Υπαλλήλων, Μ πγιορν Ρόσενγκρεν, είχε επισκεφθεί το σεξ κλαμπ Ταμπού τρία χρόνια νωρίτερα. Το θέμα είχε προκύψει εκείνη την άνοιξη, όταν η Dagens Nyheter, η μία από τις δύο εγκυρότερες καθημερινές εφημερίδες της Στοκχόλμης, δημοσίευσε ένα εκτενές άρθρο γι’ αυτό το κλαμπ. Λίγες μέρες αργότερα ακολούθησε ένα αποκλειστικό πρωτοσέλιδο. Στην πορεία των ερευνών του ο δημοσιογράφος Πίτερ Μ πρατ είχε ανακαλύψει έναν λογαριασμό 55.600 κορονών με την υπογραφή του επικεφαλής του σωματείου υπαλλήλων, του Μ πγιορν Ρόσενγκρεν, τον οποίο είχε πληρώσει

STUDIO SEX

501

με τραπεζική κάρτα του σωματείου. Έπειτα απ’ αυτό, ο Ρόσενγκρεν αποφάσισε να βγει και να εξηγήσει τι είχε συμβεί. Ήταν πολύ δυσάρεστο το γεγονός ότι είχε βρεθεί σε σεξ κλαμπ και εξαιρετικά ατυχές ότι είχε πληρώσει το σωματείο γι’ αυτό, αλλά στο τέλος το θέμα διευθετήθηκε. Ο Μ πγιορν Ρόσενγκρεν εξήγησε ότι το βράδυ της 3ης Σεπτεμβρίου 1991 είχε δειπνήσει στο Καφέ Όπερα μαζί με έναν αμερικανό επιχειρηματία της βιομηχανίας συστημάτων εξαερισμού. Μ ετά το δείπνο, ο Αμερικανός ήθελε να συνεχίσουν κάπου αλλού· έτσι, πήραν ένα ταξί, και ο ταξιτζής τούς άφησε σε ένα νυχτερινό κλαμπ που λεγόταν Ταμπού. Ο Μ πγιορν Ρόσενγκρεν και ο αμερικανός επιχειρηματίας παρήγγειλαν σαμπάνια. Τρία τέταρτα της ώρας αφού είχαν φτάσει στο κλαμπ τούς πλησίασε μια γυμνή γυναίκα, και τότε ο Μ πγιορν Ρόσενγκρεν αντιλήφθηκε για τι είδους κλαμπ επρόκειτο, οπότε πλήρωσε τον λογαριασμό και έφυγε. Την επόμενη μέρα συνειδητοποίησε ότι το κλαμπ τον είχε εξαπατήσει. Ο λογαριασμός θα έπρεπε να είναι 600 κορόνες, όχι 55.600. Μ ε τη βοήθεια ενός δικηγόρου, ο οποίος λεγόταν επίσης Μ πγιορν Ρόσενγκρεν (τι σύμπτωση!), διαπραγματεύτηκε τη μείωση του ποσού σε «κάτω από 10.000 κορόνες», και πλήρωσε με δικά του χρήματα. Τίποτε άλλο δεν γράφτηκε γι’ αυτό το θέμα στον τύπο. Φαινόταν ότι όλα είχαν τακτοποιηθεί. Στη συνέχεια, αρκετές εβδομάδες αργότερα, η Aftonbladet, η άλλη μεγάλη απογευματινή εφημερίδα, δημοσίευσε μια εντελώς διαφορετική εκδοχή για τα γεγονότα της νύχτας της 3ης Σεπτεμβρίου 1991. Δημοσίευσαν τη φωτογραφία μιας νεαρής ξανθιάς Σουηδής με την πλάτη στον φακό και με μια γραβάτα να κρέμεται στην πλάτη της. Η γυναίκα είπε ότι βρισκόταν στο Καφέ Όπερα με μια αμερικανίδα φίλη της. Έπειτα από λίγο ένας αμερικανός κύριος ήρθε στην παρέα τους και λίγα λεπτά αργότερα ήρθε και ο Μ πγιορν Ρόσενγκρεν. Ήταν ευδιάθετος και μεθυσμένος, και της έδωσε τη γραβάτα του. Όταν έκλεισε το μπαρ στις τρεις η ώρα, μπήκαν και οι τέσσερις σε μια τεράστια άσπρη λιμουζίνα και

502

LIZA MARKLUND

πήγαν στο σεξ κλαμπ Ταμπού. Ο Μ πγιορν Ρόσενγκρεν κατρακύλησε στα σκαλοπάτια της εισόδου κι έπειτα εξαφανίστηκε σε ένα από τα πριβέ δωμάτια με μια γυμνή Ασιάτισσα. Οι γυναίκες και ο Αμερικανός βρήκαν την όλη κατάσταση πολύ δυσάρεστη, μπήκαν στη λιμουζίνα και έφυγαν, ενώ ο οδηγός γύρισε μετά για να πάρει τον Μ πγιορν. Το άρθρο γράφτηκε από τον ρεπόρτερ Μ πενγκτ Μ ικόνεκ. Όλους στην Expressen μας κατέλαβε πανικός. Είχαμε μείνει πολύ πίσω στην κάλυψη του θέματος· έτσι, μου ανατέθηκε να προσπαθήσω να ανακτήσω το χαμένο έδαφος και να βρω κάτι καινούργιο. Πήγα στο γραφείο μου κι έκατσα λιγάκι να το σκεφτώ. Είτε η νεαρή γυναίκα έλεγε ψέματα είτε ο Μ πγιορν Ρόσενγκρεν. Τόσο απλά. Ποιος, λοιπόν, ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει τι είχε συμβεί στ’ αλήθεια; Το προσωπικό του Καφέ Όπερα προφανώς δεν είχε ιδέα τι είχε συμβεί αφού έκλεισε το μαγαζί. Μ ήπως ο τύπος που πουλάει χοτ ντογκ στο Εστερμάλμ θα θυμόταν μια μεγάλη άσπρη λιμουζίνα ύστερα από τρία χρόνια; Ήταν μάλλον απίθανο, κι άλλωστε αποκλείται να ήξερε πού πήγαιναν. Η γυμνή Ασιάτισσα πιθανότατα θα θυμόταν, αλλά πού ήταν αυτή; Και πόσο αξιόπιστη μάρτυρας θα ήταν; Όλα αυτά άφηναν ένα μόνο άτομο που, λογικά, ήταν νηφάλιο: τον οδηγό της λιμουζίνας. Κι επιπλέον, λογικά, θα υπήρχε κάποια απόδειξη για τη μίσθωση. Άρχισα να κάνω τηλεφωνήματα και ερωτήσεις, προσπαθώντας στα τυφλά να βρω κάποιο στοιχείο. Προς μεγάλη μου έκπληξη, η τύχη μού χαμογέλασε σχεδόν αμέσως. Όπως αποδείχτηκε, ο Μ πγιορν Ρόσενγκρεν ήταν καλός πελάτης της εταιρείας μίσθωσης πολυτελών αυτοκινήτων Freys Hyrverk. Ξόδευε μέχρι και 250.000 κορόνες για λιμουζίνες κάθε χρόνο, παρότι το συνδικάτο τού παρείχε αυτοκίνητο. Ανακάλυψα όμως και κάτι άλλο ενδιαφέρον: μόλις τρεις εβδομάδες μετά τη διαβόητη, πλέον, νύχτα στο Ταμπού, η Freys Hyrverk φαλίρισε. Βρήκα τον σύνδικο πτωχεύσεως στο εξοχικό του στο Σκόνε, ο οποίος μου είπε ότι δεν υπήρχαν υποψίες για

STUDIO SEX

503

φοροδιαφυγή ή άλλες παρανομίες σε σχέση με την πτώχευση, πράγμα που σήμαινε ότι όλα τα έγγραφα που αφορούσαν την υπόθεση ήταν διαθέσιμα στο κοινό. Μ άζευαν σκόνη σε μια τεράστια αποθήκη στο λιμάνι του Νότιου Χάμαρμπι. Πήγα εκεί την επόμενη μέρα και βρήκα ράφια μήκους είκοσι έξι μέτρων γεμάτα παλιά τιμολόγια και άλλα έγγραφα. Έπειτα από καμιά ώρα βρήκα αυτό που έψαχνα: το δελτίο παραγγελίας και την απόδειξη από τη Freys Hyrverk που έδειχνε ότι ένας πελάτης ονόματι Ρόσενγκρεν είχε κλείσει μια λιμουζίνα από το Καφέ Όπερα στις 4 Σεπτεμβρίου 1991, στις 3.22 το πρωί. Έπειτα απ’ αυτό όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ο Μ πγιορν Ρόσενγκρεν προφανώς δεν είχε πει την αλήθεια σχετικά μ’ εκείνη τη νύχτα στο Ταμπού, αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος για τον οποίο είχε εξαναγκαστεί σε παραίτηση. Το διοικητικό συμβούλιο της Συνομοσπονδίας Υπαλλήλων δεν είχε ιδέα για τη σύμβαση που είχε με τη Freys. Δεν ήξεραν ότι ο πρόεδρός τους, η οικογένειά του και άτομα που βρίσκονταν στην κορυφή της ιεραρχίας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος πηγαινοέρχονταν επί χρόνια με λιμουζίνες για τις οποίες πλήρωναν τα μέλη του σωματείου. Και αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Στις 19 Ιουλίου 1991, ο Μ πγιορν Ρόσενγκρεν παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου της Συνομοσπονδίας Υπαλλήλων. Η συνέντευξη τύπου όπου ανακοίνωσε την απόφασή του συγκέντρωσε πλήθος δημοσιογράφων· όλα τα κύρια μέσα ενημέρωσης ήταν εκεί. Είδα τον υπεύθυνο επικοινωνίας του σωματείου να περιφέρεται χαιρετώντας κόσμο. Χαμογέλασε κάπως θλιμμένα καθώς έσφιγγε το χέρι του Πίτερ Μ πρατ της Dagens Nyheter και του Μ πενγκτ Μ ικόνεκ της Aftonbladet, ώσπου έφτασε σ’ εμένα. Όταν του είπα το όνομά μου, το πρόσωπό του σκοτείνιασε, συσπάστηκε με οργή. Τράβηξε απότομα το χέρι του και φώναξε: «ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΤΙ ΠΗΓΕΣ ΚΙ ΕΚΑΝΕΣ;!» Εγώ οπισθοχώρησα ένα δυο βήματα και πήγα να πω κάτι, αλλά προτού καταφέρω να βρω τις κατάλληλες λέξεις εκείνος έκανε μεταβολή κι έφυγε έξαλλος.

504

LIZA MARKLUND

Εκ των υστέρων, με απασχόλησε πολύ αυτό το περιστατικό. Γιατί ο υπεύθυνος επικοινωνίας ήταν τόσο θυμωμένος ειδικά μαζί μου; Ο Μ πρατ είχε γράψει ότι ο Ρόσενγκρεν πήγε σε σεξ κλαμπ. Ο Μ ικόνεκ είχε γράψει ότι εξαφανίστηκε σε ένα πριβέ δωμάτιο με μια γυμνή Ασιάτισσα. Το μόνο που είχα γράψει εγώ ήταν ότι ο άνθρωπος είχε κάνει μερικές βόλτες με αυτοκίνητο. Στο τέλος συμπέρανα ότι ήταν πιο εύκολο να ρίξει το φταίξιμο σ’ εμένα. Ήμουν είκοσι χρόνια νεότερη από τους άλλους, και ήμουν γυναίκα. Όμως το χειρότερο δεν είχε έρθει ακόμη. Αφού παραιτήθηκε ο Μ πγιορν Ρόσενγκρεν, άρχισε μια εκστρατεία διαστρέβλωσης της αλήθειας σε σχέση με την κάλυψη του θέματος από τα μέσα. Κυκλοφόρησε μια φήμη ότι ο Μ πενγκτ Μ ικόνεκ κι εγώ είχαμε πέσει θύματα στημένων θεμάτων – ότι μας είχαν εξαπατήσει ή δωροδοκήσει για να γράψουμε τα άρθρα μας. Η φήμη συνέχισε να εξαπλώνεται όλο και περισσότερο, ώσπου έφτασε να θεωρείται απ’ όλους αληθινή. Το χειρότερο απ’ όλα, ως συνήθως, ήταν η ραδιοφωνική εκπομπή Studio Ett (Στούντιο Ένα). Βρισκόμουν στο Γκέτεμποργκ, όπου κάλυπτα τον φόνο μιας νεαρής γυναίκας σ’ ένα νεκροταφείο, όταν μου τηλεφώνησε ένας από τους παρουσιαστές της εκπομπής ζητώντας μου εξηγήσεις γι’ αυτό που είχα κάνει. Έπειτα έβγαλαν στον αέρα ένα σωρό ψεύτες που άρχισαν να παρουσιάζουν κατασκευασμένες ιστορίες. Τότε ο Μ πενγκτ Μ ικόνεκ κι εγώ κάναμε κάτι που οι ρεπόρτερ ανταγωνιστικών εφημερίδων συνήθως δεν κάνουν ποτέ: συναντηθήκαμε και ανοίξαμε όλα τα χαρτιά μας. Και να τι είχε πραγματικά συμβεί: Από το πρωί κιόλας της 4ης Σεπτεμβρίου, της ημέρας μετά την επίσκεψη στο σεξ κλαμπ Ταμπού, οι συντάκτες της Aftonbladet ήξεραν όλη την ιστορία. Η κοπέλα με τη γραβάτα έβγαινε με κάποιον που δούλευε στην εφημερίδα, και όταν γύρισε στο σπίτι εκείνο το πρωί τού είπε τα πάντα. Γράφτηκε ένα άρθρο με την πληροφορία ότι ο επικεφαλής

STUDIO SEX

505

του σωματείου είχε πάει σε ένα σεξ κλαμπ, και η εφημερίδα εξέταζε για κάποιες μέρες το ενδεχόμενο να το δημοσιεύσει, αλλά τελικά αποφασίστηκε να μη δημοσιευτεί. Ο λόγος ήταν ότι το θέμα θεωρήθηκε υπερβολικά «ευτελές» και προσωπικό για δημοσίευση. Ο Μ πγιορν Ρόσενγκρεν ήταν μεθυσμένος και δεν είχε πλήρη έλεγχο του εαυτού του, κι εκτός αυτού δεν υπήρχε δημόσιο συμφέρον στην αποκάλυψη της προσωπικής του αθλιότητας. Τρία χρόνια αργότερα, όταν αποκαλύφθηκε ότι είχε πληρώσει για όλα αυτά με λεφτά του σωματείου, η ιστορία άρχισε να φαίνεται τελείως διαφορετική. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι η κοπέλα με τη γραβάτα είχε μετακομίσει στις ΗΠΑ, και κανένας δεν ήξερε πού ακριβώς βρισκόταν. Πέρασαν μια δυο εβδομάδες μέχρι να εντοπιστεί, πράγμα που εξηγεί την καθυστέρηση της δημοσίευσης του άρθρου. Σε ό,τι αφορά τα δικά μου άρθρα, δεν είχα μιλήσει σε κανέναν γι’ αυτό που έκανα ή για το τι σκεφτόμουν να γράψω. Ούτε καν ο διευθυντής μου δεν ήξερε με ποιους μιλούσα ή ποιο θέμα κάλυπτα. Κανένας δεν επηρέασε αυτά που έγραψα, ούτε καν οι προϊστάμενοί μου στην εφημερίδα. Ήταν όλα αποτέλεσμα δικής μου πρωτοβουλίας, απόλυτα δική μου δουλειά. Ο Μ πενγκτ Μ ικόνεκ κι εγώ γράψαμε μαζί ένα εκτενές άρθρο για την κλαδική μας εφημερίδα, την Journalisten, όπου εξηγούσαμε τι ακριβώς είχε συμβεί. Κι έπειτα απ’ αυτό τα ψέματα όντως τέλειωσαν. Τελικά, η ιστορία είχε ομαλή έκβαση, όμως εκ των υστέρων σκέφτηκα πολύ τις δυνάμεις που είχαν κινητοποιηθεί τόσο κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Μ πγιορν Ρόσενγκρεν στο Ταμπού όσο και ύστερα απ’ αυτήν. Ήταν απολύτως σαφές ότι οι άνθρωποι αυτοί εννοούσαν να κάνουν τα πάντα προκειμένου να προστατεύσουν τη δύναμη και την επιρροή τους. Εγώ κατάφερα να αντέξω όλη αυτή την πίεση που άσκησαν επάνω μου επειδή εργαζόμουν ήδη δέκα χρόνια και ήξερα πολύ καλά τι έκανα. Αλλά τι θα είχε συμβεί αν είχα γράψει αυτά τα άρθρα το πρώτο καλοκαίρι που δούλευα στην εφημερίδα; Πώς

506

LIZA MARKLUND

θα είχα αντιμετωπίσει τις επιθέσεις και τα ψέματα; Αυτά τα γεγονότα και αυτές οι σκέψεις αποτέλεσαν τη βάση γι’ αυτό το βιβλίο. Όταν εκδόθηκε πρώτη φορά στη Σουηδία, το 1999, ένας κλάδος της Συνομοσπονδίας Υπαλλήλων, η Σουηδική Εθνική Ένωση Αξιωματούχων Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μου απένειμε τον τίτλο του Συγγραφέα της Χρονιάς. Περίεργα που έρχονται τα πράγματα καμιά φορά. Liza Marklund Στοκχόλμη, Απρίλιος 2011

STUDIO SEX

507

Ευχαριστίες

Α

υτό το βιβλίο είναι έργο μυθοπλασίας. Η εφημερίδα Απογευματινός Τύπος δεν υπάρχει, αλλά έχει δανειστεί στοιχεία από διάφορους πραγματικούς ειδησεογραφικούς οργανισμούς. Η απεικόνιση τομέων της σουηδικής κυβέρνησης, των αρμοδιοτήτων τους και της γεωγραφικής τους θέσης στο βιβλίο βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην κατάσταση που επικρατούσε πριν από το 1999. Όλοι οι χαρακτήρες είναι προϊόντα της φαντασίας της συγγραφέα και μόνο. Οποιεσδήποτε ομοιότητες με πραγματικούς ανθρώπους είναι απολύτως συμπτωματικές. Ωστόσο, ορισμένες πολιτικές προσωπικότητες εμφανίζονται με το πραγματικό τους όνομα. Αυτά τα ονόματα προέρχονται από ιστορικά ντοκουμέντα που αφορούν την παρακολούθηση του σουηδικού πληθυσμού από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Οι λεπτομέρειες αυτών των δραστηριοτήτων που παρουσιάζονται στο βιβλίο βασίζονται σε δημοσιευμένα στοιχεία. Ωστόσο, η κατάληξη και ο αντίκτυπος της υπόθεσης ΥΠ, όπως περιγράφονται στο βιβλίο, είναι εντελώς φανταστικά. Οι πηγές πληροφοριών που χρησιμοποίησα για την υπόθεση ΥΠ είναι οι εξής: Folket i Bild Kulturfront (Ζουμ στα Πρόσωπα), αρ. 9, 1973, των Jan Guillou και Peter Bratt· Kommunistjägarna (Κυνηγοί Κομμουνιστών) των Jonas Gummesson και Thomas Kanger (Ordfront förlag)· Aftonbladet, ένθετο 3/12/1990,

508

LIZA MARKLUND

«Sanningen om den Svenska neutraliteten» (Η Αλήθεια για τη Σουηδική Ουδετερότητα), των Jonas Gummesson και Thomas Kanger· ρεπορτάζ από εκπομπή του TV4 News κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 1998. Οι πληροφορίες για τις κάρτες ταρό και την ερμηνεία τους είναι από το βιβλίο του Gerd Ziegler Tarot, själens spegel (Ταρό, ο καθρέφτης της ψυχής) (Vattumannen förlag). Οι λεπτομέρειες γύρω από τη διαχείριση ενός σεξ κλαμπ προέρχονται από τη βιογραφία της Isabella Johansson En strippas bekännelse (Εξομολογήσεις μιας στριπτιζέζ). Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τους παρακάτω ανθρώπους που είχαν την καλοσύνη να απαντήσουν στις ενίοτε αλλόκοτες ερωτήσεις μου: τον Jonas Gummesson, προϊστάμενο τμήματος εσωτερικών ειδήσεων του TV4, που μου παρείχε πρωτογενές υλικό, καθώς και πληροφορίες σχετικά με τη σουηδική κατασκοπεία, εσωτερική και εξωτερική, και διόρθωσε τα κείμενά μου· τον δρα Robert Grundin από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία στη Στοκχόλμη, που μου παρουσίασε τη δουλειά που κάνει η υπηρεσία του· τον Sven-Olov Grund, επικεφαλής της τεχνικής υπηρεσίας στην αστυνομία της Στοκχόλμης, ο οποίος μου εξήγησε υπομονετικά τη δουλειά του τμήματός του· τον Claes Cassel, εκπρόσωπο τύπου της αστυνομίας της Στοκχόλμης, που με ξενάγησε στο αρχηγείο της αστυνομίας· τον Kaj Hällström, προτυποποιό στο χυτήριο του Χέλεφορσνες, για την ξενάγηση στις εγκαταστάσεις του και για τις συμβουλές του σε ό,τι αφορά την ορολογία της μεταλλουργίας και της χύτευσης· την Eva Tetzell, επικεφαλής τμήματος της Ραδιοτηλεοπτικής Επιτροπής, για τις συμβουλές της και την ανάλυση ζητημάτων δεοντολογίας των Μ Μ Ε· την Birgitta Wiklund, επικεφαλής πληροφοριών στο τμήμα πληροφοριών του Υπουργείου Άμυνας, για τις εξηγήσεις της σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες δημόσιας πρόσβασης και αλληλογραφίας του υπουργείου· τον Nils-Gunnar Hellgren, γραμματέα τμήματος στο γραφείο διπλωματικού ταχυδρομείου του Υπουργείου Εξωτερικών, που με ενημέρωσε σχετικά με τη βασική λειτουργία και τους κανονισμούς που διέπουν το

STUDIO SEX

509

διπλωματικό ταχυδρομείο και τους διπλωματικούς σάκους· τον Peter Rösch, νικητή του αγώνα Round Gotland, για τη βοήθειά του σε ό,τι αφορά την ορολογία της ιστιοπλοΐας· τον Olov Karlsson, αρχισυντάκτη του TV Norrbotten, για τις λεπτομερείς πληροφορίες που μου έδωσε για το Πίτεο· τη M aria Hällström και την Catarina Nitz, για τις πληροφορίες σχετικά με το Σεντερμανλάντ· τη Lotta Snickare, επικεφαλής εκπαίδευσης στελεχών του τραπεζικού ομίλου FöreningsSparbanken, για τις εποικοδομητικές μας συζητήσεις· την Emma Buckley, την εξαιρετική επιμελήτριά μου στον εκδοτικό οίκο Transworld· τον πράκτορά μου, Niclas Salomonsson, και την ομάδα του στο Salomonsson Agency. Και τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον θεατρικό συγγραφέα Tove Alsterdal, που είναι ο πρώτος που διαβάζει τα πάντα: έναν ιδιοφυή σύμβουλο, αναγνώστη και κριτικό. Για οποιαδήποτε λάθη ή σφάλματα έχουν, ενδεχομένως, παρεισφρήσει στο κείμενο φέρω την αποκλειστική ευθύνη.