Karunungang Bayan

Ang karunungang bayan ay tumutukoy sa isang klase o uri ng panitikang idinadaan sa maraming paraan ng pagsasagot o paghuhula gaya ng paraang gawin ito sa bugtong na kailangan ng malalim na pagiisip at pwede rin itong idaan sa panitikang salawikain o maga idyomatikong salita na may mas malalim na kahulugan kesa sa literal na kahulugan nito

Salawikain – Ito ay mga butil ng karunungang hango sa karanasan ng matatanda, nagbibigay ng mabubuting payo tungkol sa kagandahang-asal at mga paalala tungkol sa batas ng mga kaugalian at karaniwang patalinhaga.  1.) Naghangad ng kagitna Isang salop ang nawala. 2.) Kapag aali-aligid ang lawin Tangkang may daragitin 3.) Kapag taimtim sa loob, Nagiging mabisa ang paghulog.

Bugtong – Inilalarawan ang bagay na pinahuhulaan, ito ay nangangailangan ng mabisang pag-iisip. 1.) Binaltak ko ang baging

Kampana) Nagkakarang ang matsing.  Kampana) 2.) !ng manok kong pula "makyat sa puno ng sampaka Ng umuwi ay gabi na.

 

(Araw)

3.) Nanganak ang birh#n, itinapon ang lampin.

(Saging)

Palaisipan  – Ito ay nakapupukaw at nakahahasa ng isipan ng tao, katulad ng bugtong, ito ay nangangailangan ng talas ng isip.

1. $uno ay buku-buko, %ahon ay abaniko, Bunga ay parasko $#rd#gon#s ang mga buto. &agot' $!$!(! 2. indi tao, hindi hayop, *ay tainga+t may buhok. &agot' *!I& 3. Nagtanim ako ng dayap &a gitna ng dagat, *arami ang nagsihanap Iisa lamang ang nagkapalad. &agot' $!II!!N

Kasabihan o kawikaan – Ang mga salawikain, kawikaan, at kasabihan ay mga maiiksing pangungusap na lubhang makahulugan at naglalayong magbigay patnubay sa ating pangaraw-araw na pamumuhay. Pinalalaganap ng mga nakatatanda ang mga salawikain, kawikaan, at kasabihan upang imulat at turuan ang mga nakakabata ukol sa angkop na pagkilos, tamang pag-uugali, mabuting pakikitungo sa kapwa, at sa tahimik at masayang pamumuhay. 1. !ng baba#ng salawahan, indi dapat pagpaguran.

2. !ng puri ng dalaga+y parang Kristal Nawawalang halaga kapag nalamatan.

3. Kay tagal namili, Nauwi sa bungi.