Κωνσταντίνος Πλεύρης Αντιδημοκράτης

ΦΩΤΟΣΤΟΙΧΕΙΟθΕΣΙΑ

·

ΦΩΤΟΙΡΑΦΙΣΗ:

ΠΡΟΟΠΠΚΗ - ΕΛ. ΠΑΠΑΔΌΠΟΥΛΟΥ καίΣΙΑ ΕΕ Ίπποκράτοuς 91 mλ: 3608350 ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιάννrις Σχοιvaς ΕΚ1ΥΠΩΣΙΣ: Κ. καί Ζ. Kάpδapn ΟΕ MaupoJDXάΛn 52- τΜ.: 3610390 ΑΝΤΠΥΠΑ: 2. 000, ΜάίΟς 1987

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Ι. ΠΡΟΛΟΓΟΣ Γ' ΕΚΔΟΣΕΩΣ

2. ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΠΑΛΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ 3. ΑΝτΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ 4. ΟΙ ΛΥΚΟΙ

......

.

7 . 9 . . 13 :........... 14 :..... 19 35

.................................

.......

..........

.............. ............................

..... . . . ....... ..........................

5. Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ ΑΠΑΤΗΣ 6. ΤΑ ΚΙΒΔΗΛΑ ΙΔΑΝΙΚΑ

...

.

.

.

..............

.... ....... . . . . ........ .............

7. ΑΝΙΚΑΝΩΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ .................................. ....................................................

.

8. ΕΝΑΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 9. Η ΤΡΙΊΗ ΘΕΣΙΣ . . .

..

........

..........

. .. ..

......... .......

.......

....................... ..........

10. ΣΦΥΡΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ 11. Η ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΜΠΡΟΣ

.

..

.......... ........

........ .......

....... . . . .

.

...

41 55 67 75 92

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Ό

ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ

εlναι

τό

πρώτο

6ι6λίο τού Κώστα Πλεύρη καί ί'σως έκείνο πού έχει συζητηθεί περισσότερο άπ' δλα τά 6ι6λία του. Γιατί σ' αύτό τό 6ι6λίο ό συyyραδιποτε aλλοτε συντάξανε σιJγκεκριμένο πρό­ γ ραμμα πολιτικών. οΙ κονομικών καί κοινωνικών μεταρ-

45

ρυθμίσεων. Μ όλις τό κόμμα καταλάβη τήν έξουσία είναι aπό τά πράγματα ύποχρεωμένο νά aνακοινώση καί νά εφαρμόση κάποιο π ρόγραμμμα. Παί ρνοντας ξεχωριστά δλες τ ίς περιπτι;)σεις βλέπουμε, δτι έκεiνο πού εiχε, αν εiχε, 11 δέν θάναι έπίκαιρο η θaναι ανεπα ρκές η γιά aλλη αiτία θά εγκαταλείφθη κε, όπότε επι βάλλεται ή έκπόνησι ένός νέου. Μ παίνει λοιπόν τό ι':ρώτημα. " Η ή γεσία η όποιοδήποτε aλλο όργανο του κόμματος κατέχει τίς aναγκαiες γνώ­ σεις γι' αlιτή τήν δουλειά; Έγώ πιστεύω aπόλυτα στό aντίθετο, γιατί δέν λησμονω τό γεγονός, δτι κατά τόν διο­ ρισμό των ύπουργων δέν ύπολογίζονται ποιοτικά κριτή­ ρια, aλλά κριτή ρια aσχετα μέ τήν aξία καί i δίως ή a ριθ­ μητική δύναμι σέ ψ ή φους. Αuτό έξ &λλου συμβαίνει καί μέ τά ύπόλοιπα στελέχη του κόμματος, γιατί ό aρχηγός έπιθυμει νά τελειώση ή έπάνδρωσι της πολιτικης του παρατάξεως μέ aνθρώπους, πού i::χ ουν σίγουρη έκλογική ι': πι τυχία καί δ χι μέ αναγνω­ ρισμένες προσωπικότητες. Έπειδή βέβαια δέν μπορcο ν' aποκλείσω τήν πιθανό­ τητα της περιλήψεως στόν κομματικό συνδυασμό μιάς προσωπι κότητος, λέγω δτι ενα aπό τά δύο θά συμβη . 'Ή δέν θά έκλεγη βουλευτής, διότι εiναι πολύ συνηθισμένο στήν δη μοκρατία νά μήν έκλέγωνται βουλευτές έκεiνοι πού aπό aλλη θέσι π ροσφέρουν στήν πατρίδα περισσότε­ ρες ύπη ρεσίες aπό δσες όλόκλη ρο τό κοινοβούλιο . 'Ή εκλεγόμενος θά πειθαρχήση στό κόμμα καί θά έξομοιωθη μέ τούς aλλους. ΈΦόσον λοιπόν ή κομματική ήγεσία εfναι aνίκανη νά . προγραμματίση θά aναθέση τήν μελέτη των σχεδίων σέ τεχνικοtΙς. Τότε δμως φθάνουμε σέ νέο aδιέξοδο. γιατί οί τεχνικοί. δντας i:: ξω aπό ηΊν πολιτικ11 καί μ1Ί ξέροντας τό κομματικό συμφέρον, aσφαλως θά βλάψουν τό κόμμα . Μέ διαφορετικά λόγια γίνεται τό U.κόλουθο. Τά κόμματα δέν κατέχουν τίς aπαιτούμενες εiδι κές γ'·ώσεις, aρα ε!ναι U.ναρμόδια νά σχεδιάσουν, ταυτόχρονα οί πρός του το

46

ί κανοί βρίσκονται μακ ρυά aπό τήν πολιτική . καί όπωσ6ήποτε θά ζημ ιcοσουν τό κόμμα . Τελικά καί σέ κάθε περίπτωσι δποιος καί νά χαράξη τίς π ρογραμματι κές κατευθύνσεις, ή κυβέ ρνησις δέν θά i:πιτρέψη νaρθουν σέ σύγκρουσι μέ τό συ μφέρον της, εστω καί aν π ρόκειται νά ωφελη θ ή τό εθνος. Ή aπασχόλησις πάνω σέ θέματα πού χ ρειάζονται γνώσεις καί πε\ρα καθώς καί ή επίλυσι σχετικών προβλη­ μάτων γίνεται aπό ώρισμένες επιτροπές. Οί επιτ ροπές αuτές πού δσο νι'iναι εχουν κάποια τεχνική κατά ρτισι ύποβάλλουν τά πορίσματά τους στή βουλ1Ί , ή όποία, μολονότι εχει πλή ρη aγνοια, uποΦασίζει κυριαρχικcος εγκ ρίνοντας η aπο ρρίπτοντας τά σχετικά νομοσχέδια. Καταλαβαίνετε λοιπόν δτι ό τ ρόπος ρυθμίσεως τών τεχνικών ζητη μάτων, όντας πολυδάπανος, β ραδυκίνη τος καί επωΦαλής, είναι aπόλυτα δ η μοκρατικός. Στήν δη μοκρατία δέν ύπάρχει επιμελη μένος π ρογραμ­ ματισμός . Δέν εtναι λοιπόν διόλου παράδοξο τό θέαμα τών κομμάτων πού aπό πολύ χ ρόνο κυβερνουν στά τυφλά ψάχνοντας νaβρουν κάτι γιά εφα ρμογ ή . Τά δημοκρατικά προγράμματα φτωχά σέ γεννα\ες μεταρ ρυθμίσεις καί πλοί•σια σέ δη μαγωγία iiχουν περιε­ χόμενο, πού δέν εΙναι δη μιουργική aπό ρ ροια συνεπώς aρχών καί βλέψεων. aλλά σύνολον π ροθέσεων συμβιβα­ ζομένων πάντοτε π ρός τίς επιθυμίες του πλήθους. Ν ά γιατί λέγω πώς στή δημοκρατία ό λαός δέν θά γνωρίση ποτέ τήν ευεργετική aνανέωσι τής εθνικοκοινωνικης ζωής, πού προσφέρουν οί βαθειές καινοτομίες τών μεγα­ λοπνόων κοινωνικών αναμορφώσεων . Ή ελλειψις i\ ή ανεπάρκεια σέ τουτο τό ση μείο δέν εί­ ναι, δπως aρέσει σέ μερικούς νά επι μένουν, μιά παροδική κ ρίσι μέσα στό καθεστώς. Άπεvαvτίας π ρόκειται γιά εκδήλωσι τής ϊδιας της κρίσεως όλοκλή ρου του δημο­ κρατι κου συστή ματος - του συστήματος τ η ς διοικήσεως τώv πολλών - πού δέv θά ξεπερασθη παρά μέ τήν κατάρ­ γησί του. Ή πλειοψηφία κυβε ρva καί ή μειοψηφία ελέγχει. 47

Ή παραπάνω φ ραστική σύνθεσι πού θυμίζει μuλλον ­ χος καχεκτικός οργανισμός, πού παρακολουθεί τό καπι·

78

ταλιστικό όργιο χωρίς νά μπορή νά κάνη τίποτε μέ τήν (;)χρή καί αναιμική εξουσία, πού του απέμεινε. Ό εθνικοσοσιαλισμός. τουναντίον, πραγματοποιεί κράτος λαϊκόν, αλλά καί [ σχυρόν, γιατί ίσχυρά ε\:ναι καί τύ συμφέροντα εναντίον το)ν όποίων στρέφεται . δταν �ητιl τήν κατάλυσι των σάπιων δη μοκρατικων Οεσμων, πού τά ύπη ρετουν καί τήν &παλλοτρ ίωσι των ύπερδικαιω­ μάτων των λίγων. πρός όΦελος τής όλότητος. Στή δημοκρατία ύπάρχουν aτομα η όμάδες &τόμων, πού αγωνίζονται επιδιώκοντας σκοπούς aντιθέτους πρός τούς κρατικούς. Τό γεγονός αuτό κρίνεται aπαράδεκτον. Στόν εθνικοσοσιαλισμό, δλα βρίσκονται ύποταγμένα στό κράτος, πού εκπλη ρώνει εθνικούς σκοπούς καί πού aνά πιlσαν στιγμήν εχει τήν δύναμι νά επιβάλλη τήν θέλησίν του. 'Ό,τι είναι ό aρχηγός τής οικογενείας γιά τή ν οiκογέ­ νεια. είναι καί τό κράτος γιά τό λαό. Καί δπως ενας καλός πατέρας δέν θaβαζε ποτέ τόν ενα aδελΦό νά δουλεύη γιά νά ταt:ζη τόν Ciλλο, πού τεμπέλης θά καθότανε τρ(όγοντας aγαθά ξένων κόπων, ετσι καί ενα δίκαιο κράτος δέν θά aνεχότανε ποτέ τίς παρασιτικές τάξεις, πού ζουν σέ βάρος της εργαζομένης κοινωνίας. ' Από αι'Jτή τήν aποψι τό δη μοκρατικό κράτος δέν εlναι καθόλου δίκαιο. διότι όχι μόνον ανέχεται τήν χ ρυσοκανθαρική τάξι των πλου­ τοκ ρατων, aλλά τήν συντη ρεί καί τή ν π ροστατεύει. Ό κομμουνισμός εκή ρυξε τόν αφανισμό των τάξεων καί ή δη μοκρατία τόν εξοντωτικό aνταγωνισμό τους . ο εθνικοσοσιαλισμός aπορρίπτει αuτές τίς δύο aντεθνικές aπόψεις περί τάξεων καί στή θέσι του aΦανισμου η της πάλης διδάσκει τή ν συνεργασία, f:τι:' aγαθφ του κοινού συμφέροντος. Οί τάξεις δέν πρέπει νά καταργηθουν, γιατί έκτός του δτι κάτι τέτοιο εlναι αφύσικο, aποτελούν στοιχεiο π ροό­ δου ένόσον βέβαια συνεργάζονται μεταξύ τους. 'Αλλά δέν πρέπει καί νά συναγωνίζονται καταστ ροφικά. Ή πάλη των τάξεων, πού διεξάγεται στή δη μοκρατία δέν εΙ­ ναι παρά ενας οiκονομικός έμΦύλιος πόλεμος τά aποτε.

79

λέσματα τού όποίου ακριβοπλη ρώνει ή πατρίς. Ό έθνικοσοσιαλισμός έπιζητεί τήν μόνιμη συνεργα­ σία των τάξεων, τ ή ν όποίαν μπορεί νά έπιβάλη μόνον τό κ ράτος, γιατί μόνον αύτό έχει τήν δύναμι νά π ραγματο­ ποιήση τήν έναρμόνισι τών aντιθέτων ταξικών συμφε­ ρόντων. Καλεiται λοιπόν τό κράτος, έν ονόματι τής ένό­ τητος τού έθνους, νά καθιερώση σάν κοινωνικό θεσμό τήν ταξική αλληλεγγύη καί νά τήν κατοχυρώση νομικά. Ό έθνικοσοσιαλισμός ύποστη ρίζει τήν οργάνωσι των ο{κονομικων συμφερόντων σέ μιά αδιάλυτη ένότη τ α καί τήν έπιδιώκει διά τής όμαδοποιήσεως των ταξικων συμ­ φερόντων, σέ πλατειές κοινοπραξίες καί συνεται ρισμούς. Δι' αύτού τού τ ρόπου πετυχαίνει aκόμη τήν ένότητα τής παραγωγης τ ή ν παρακολούθησι καί τόν σχεδιασμό της,

ωστε ή διανομή των aγαθωv νά γίνεται μέ aπόλυτη δικαιοσύνη . Ή οικονομική οργάνωσις τού έθνους θά aπελευθε­ ρώση τό λαό, aπό τήν οικονομική βία των πλουτοκρατων καί θά δημιουργήση τό έθνκολαϊκό συνεταιριστικό κ ρά­ τος, μέσα στό όποιο οί παραγωγικές τάξεις θaχουν τήν Ιδιαίτερη πολιτική έκπροσώπησι, τήν όποίαν δικαιούν­ ται καί τήν όποία δέν εχουν, γιατί ή δη μοκρατία παρέ­ δωσε τήν έξουσία στήν κεφαλαιοκ ρατία, πού ελέγχοντας τά πάντα καθοδηγεί τήν έθνική οικονομία δπως τήν συμ­ φέρει. Για τόν εθνικοσοσιαλισμό ή οικονομία δέν εtναι ύπό­ θεσις aτομικ ή , aλλά εθνική καί γι' αύτό ακριβώς ύπο­ χ ρεώνει τά aτομα σέ προσυνεννόησι καί συντονισμό βάσει ένός γενικού σχεδίου εeνικωv επιδιώξεων. ' Επο­ μένως ό εθνικοσοσιαλισμός εΙvαι κατά τής λιμπεραλιστι­ κής οικονομίας, πού aπονέμει στό aτομο aπόλυτη κυριαρχία, επί των παραγωγικων δυνάμεων και του έπι­ τ ρέπει νά προβαίνει σέ οικονομικές π ράξεις, δίχως νά ενδιαφέρεται γιά τίς επιπτώσεις τους πάνω στήν συνο­ λική οικονομία τού έθνους. Ό έθνικοσοσιαλισμός έπιθυμεί προπάντων νά δώση στό aτομο τήν συνείδησι τής λειτουργίας, πού επιτελεί

80

σάν οί tωνομική μονάς καί νά τό κάνη να ενεργη οχι aπ ρογραμμάτι στα καί i:γωϊστικά, αλλά στά πλαίσια ένός προγράμματος καί μ έ ό.λτροuϊσμό. Ό εθνικοσοσιαλισμός είναι επιπλέον καί εναντίον τής μαρξιστικής οικονομίας, διότι αναγνωρίζει cος αναφαί­ ρετο αγαθό τήν iδιωτική ιδιοκτησία καί διότι πιστεύει στή ν aξία τής ατομικής π ρωτοβουλίας. Π α ραδέχεται , δηλαδ11, δ η ό. πα ι τε!τα ι γι ά τήν λει τουργία τfjς iδι ω τικ fj ς οiκονομίας τ ή ν όποίαν όμως οργανώνει κατάλληλα καί διά τού κ ράτους i:πιτη ρει τήν εξέλιξί τη ς . ' Η οργάνωσις τ ή ς iδιωτικής οiκονομίας είναι ό μεγα­ λύτερος εχθρός τής κεφαλαιοκρατίας, ή όποία αναπτύσ­ σεται εϋκολα μέσα στήν οiκονομική αναρχία τής δημο­ κρατι κής κοινωνίας. Στήν οργανική διάρθρωσι τής οiκο­ νομίας θεμελιώδη καί βασική θέσι κατέχει ό συνεται ρι­

σμός, ό όπο1Ός αφορά αποκλειστικά ο ικο νομ ι κές σχέ­

σεις, μή δυνάμενος νά επεκταθή σέ iiλλους τομεις τής λαϊκής δ ραστη ριότητος. Έν αντιθέσει πρός τήν δημοκρατία καί τόν κομμουνι­ σμό, πού ουσιαστικά aποτελούν κεφαλαιοκρατικά συστή ματα, ό εθνικοσοσιαλισμός ε\ναι σοσιαλιστικός. Καί κάτι παραπάνω ε\ναι i: ργατοκρατικός . Έάν σοσιαλισμός σημαίνη κοινωνική δικαιοσύνη , τότε ό εθνικοσοσιαλισμός είναι πέρα γιά πέρα σοσιαλι­ στικός, χωρίς βέβαια νά μοιάζη καθόλου μέ τούς σοσια­ λιστές πού ξέρουμε καί οί όποίοι J.Ιπέρδεψαν τόν σκοπό, μέ τά μέσα. Σκοπός είναι ή κοινωνική δικαιοσύνη καί μέσο - όχι μόνον - ή κρατικοποίησις. Άλλά aπό τήν στιγμή πού μιά όποιαδήποτε iδιωτική επιχείρησις προά­ γει τήν iδέα τής κοινωνικής δικαιοσύν ης, τότε γιά ποιό λόγο νά κ ρατικοποιηθή; Ώστόσο, οί ψευτοσοσιαλιστές σάν μαινόμενοι ταΟροι βλέπουν στίς iδιωτικές επιχειρή­ σεις κόκκινα πανιά καί τίς κρατικοποιούν, μέ αποτέλε­ σμα εξαι ρετικά ωφέλιμες επιχει ρή σεις νά χ ρεωκοπούν aΦίνοντας π ίσω τους δείγματα διοικητικης ανεπαρκείας καί σκανδάλων. Ό έΟνικοσοσιαλισμός δέν ένδιαφέρtται γιά τό ποιός

81

Οι'iχη τό κεφάλαιο, U.λλά γιά τό πως Οά χρη σιμοποι ιΊ τυ ι τό κεφάλα ιο. 'Ά ρα δέν είναι ι)πέρ τ fjς γενικ fjς καί ι'iνευ λόγου κρατι­ ιωποιήσεως των μέσων παραγωγής. Τήν κρατικοποίησι πού πολλοί τήν βλέπουν σάν θαυματουργό φάρμακο ό εθνικοσοσιαλισμός τήν aντιμετωπίζει, γιά κάθε θέμα καί σέ κάθε περίπτωσι χωριστά, εξετάζοντας προσεκτικά τούς συγκεκριμένους λόγους, πού προβάλλονται καί aν τό κρίνη ό.ναγκαίο η σκόπιμο τήν πραγματοποιεί, ποτέ δμως σάν aόριστο καί γενικό μέτρο, ό.λλά πάντα σάν εiδική καί aτομική εφαρμογή . Ή στάσις του αuτή ύπαγορεύεται εκ τ ής πεποιθήσεως, δτι τίποτε δέν εγγυάται, πώς ενας γραφειοκρατικός μη χα­ νισμός θά διαχει ρισθη καλύτερα τό κεΦάλαιο, aπό ενα ύπεύθυνο π ρόσωπο πού συναισθάνεται τά καθήκοντά του aπέναντι τfjς κοινωνίας καί του εθνους. Ό εθνικοσοσια­ λισμός εμπιστεύεται στά π ρόσωπα, αφου π ρωτα εξασΦα­ λίση τόν καθώς πρέπει έλεγχο των πράξεών τους. Έπ' αuτού στή μέν δημοκρατία. θριαμβεύει ή τυραννία της aσυδοσίας των συμβουλίων καί των ι':πιτροπων. Στόν δέ κομμουνισμό, ή δικτατορία των ό.νεξελέγκτων κομματι­ κων επιτροπων. Τά εiσοδήματα πού ό.ποκτωνται μέ τήν i:ντιμη εργασία είναι iερά καθαγιασμένα aπό τόν ίδρωτα, πού κατεβλήθη γιά τήν ό.πόκτησί τους. · Ομοίως καί ή περιουσία, πού · σχ ηματίσθηκε κατ' ω)τόν τόν τ ρόπον, π ρέπει νά είναι σεβαστή . Ό εθνικοσοσιαλισμός ύπόσχεται ν ά διαΦυλάξη αuτές τίς περιουσίες aπό τόν μαρξισμό πού έτοιμάζει τήν ι':κμη­ δένισί τους καί aπό τόν καπιταλισμό πού τίςν υπονομεύει καί τίς λεηλατε\Ό 'Έχοντας ό εθνικοσοσιαλισμός ώς U.ρχή τfjς κοινωνικf]ς του i]θικης τό aξίωμα «'Όποιος δέν δου­ λεύει δέν τρώει» δηλώνει. δτι θά προστατεύση τούς κεφα­ λαιούχους καί δτι θά κτυπήση τούς κεφαλαιοκράτες, τούς όποίους ε[ναι aποφασισμένος vά τσακίση μέχρις ένός περιουσιακά καί προσωπικά. Στόν εθνικοσοσιαλισμό ή τύχη HOV πλουτοκρα.το)ν εί82

ναι ϊδια μέ τήν μο\ρα των κομμουνιστων. Πιό πάνω μίλησα γιά ένια\ο κόμμα, καί νομίζω, οτι πρέπει νά εξηγήσω περί τίνος π ρόκειται . ' Η δημιουργία του ένια ίου κόμματος πηγάζει ε κ τής ίιληθείας, οτι τό πολιτικό iδεωδες του εθνους εtναι ένιαt:ο καί κοινό. Συνεπως ό i':Ονικοσοσιαλισμός. σάν ύγιές κοι­ νωνικό σύστη μα η πολίτευμα aν π ροτιμdτε τήν λέξι. ωφειλε ν' a ρνηθή τόν λαοΦθόρο δη μοκρατικό πολυκομ­ ματισμό. πού κατακομματιάζει τό πολιτικό πιστεύω τού λαού καί ν' avτικαταστήση τό πλήθος των κοινοβουλευ­ τικωv κομμάτων, δι' ενός καί μοναδικοί) κόμματος πού θ' aποτελή τήν μόνιμη εκφρασι τής πολιτικής συνειδήσεως τού εθνους. Τό μοναδικό αuτό κόμμα δέν οργανώνεται εκ των κάτω καί βάσει τής aρχής η;ς πλειοψηφίας, οπως τά δημοκρα­ τικά, aλλά εκ των aνω καί δι' εκλεκτικής aναδείξεως. Οί οπαδοί του. οντες φο ρεις iδεολογικι;ς πίστεως, ηθικής καί τρόπου ζωf] ς. δέν μποροίJν νά συγκ ριθοίJν μέ τόν συρ­ φετό των οπαδcον των aλλων κομμάτων, πού aγονται καί φέρονται aπό τούς δημοκόπους, πού μπαίνουν μπ ροστά στήν aγέλη τού οχλου τιον δημοκρατικων πολιτικων πα ρατάξεων. Τό ένιαt:ον κόμμα δέν μαζεύει τά μέλη του, aλλά τά δια­ λέγει διότι σciν aνιίηερη πολιτική οργciνωσις ποί> εtναι. επιθυμει νci περιλciβη πρόσωπα ηuξη μένου θάρρους καί aποΦασιστικότητος. ετοιμα νci π ροσφέρουν θυσίες καί οχι νci ζητή σουν οφέλ η . Αι)τci τά μέλη πού διαπνέονται aπό ηΊν πίστι τιον κοινc!)ν iδεωδων ε\ναι ίεραρχικci συγ­ κροτη μένα καί ενταγμένα σ' ενα πειθαρχημένο σίJνολο, πού μέ Οέλ η σι καί τάξι βαδίζει συνειδητci τόν δικό του δ ρόμο . Έκτός aπό τούς πολιτικούς σκοπούς τό κόμμα αφιε­ ρcόνει σοβαρές π ροσπciθειες. στήν πολύπλευρη διαπαιδα­ γώγησι τιον στελεχων του καί iδιαίτερα της νεολαίας. aπό τήν όποίαν θά aναδειχΟοίJν οί μέλλοντες όδηγοί τού εΟνους. Άλλά πάνω aπ' δλα. αύτό τοuτο τό κόμμα φρον­ τζει γιά τ11ν διάπλασι γενναίων χα ρακτή ρων ίκανcον ν'

83

aντέχουν στίς σκλη ρές δοκιμασίες τών aγώνων, \'(l δαμάζουν μέ aτσάλινη Οέλησι τά πάΟη καί νά βλέπου\' στή ν πάλη ηΊ ν ώραιότητα τής ζωής. Αυτά τά μέλη aξιολογούνται βάσει ένός λεπτομερούς συστήματος παρακολουΟήσεως καί iλέγχου, εiς τ ρόπον ίόστε ή διαδοχή έπί τών aξιωμάτων νά είναι α δ ι άλει π τ η καί νά γίνεται μέ κριτή ριο τόν πατριωτισμό καί τήν πολι­ τική ευφυια . Οί σχέσεις κόμματος καί κ ράτους είναι άπλές. Τό κ ρά­ τος εμψυχώνεται aπό τίς aρχές τού κόμματος, τό όποιον βρίσκεται μέσα στό κράτος σάν νομικό π ρόσωπο δ η μο­ σίου δικαίου. Μία τόσον σπουδαία iδιότης οuδέποτε uπε­ νεμήΟη , ύπό τής δη μοκρατίας στά κόμματά της καί οuτε ηταν δυνατό ν' uπονεμηΟή , διότι εκεινα δέν επιθυμούν νά ίJ π ο βλ η Ο ούν σ' όποιοδήποτε είδος τάξεως. Ή ήγεσία τού κόμματος uποτελει τήν κυβέρνησι τού κράτους. Στούς κόλπους αί'Jτ ής της κυβερνήσεως, πού έπι κ ρατε\ τό καλύτερο πνεύμα αμοιβαίας κατανοήσεως καί συνεργασίας, συ ζ ητειται έλεύθερα κάθε σκέψις καί ακούγονται μετά π ροσοχής οί διαφορετικές γνώμες. Στό τέλος παίρνεται ή aπόφασις, αφ ο ύ π ροηγουμένως κατα­ στή σαφές σ' δλους τό όρΟόν καί οχι αυθαίρετα μέ τή v aνισόρροπη μέΟοδο η!) ν περισσοτέρων, τiiς πλειοψη­ φίας. ΎποτίΟεται, δτι είναι αυτονόητος ό ση μαντικός ρόλος τοίJ uρχηγοΟ ό όποιος, i::χ οvτας λόγω τής Οέσε