Jodi Ellen Malpas - Beneath This Man - Μεταφραση Απο Wattpad

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Έχουν περάσει πέντε μέρες από την τελευταία φορά που είδα τον Jesse Ward. Πέντε μέρες αγωνίας, πέντε μέρες κενές και πέντε μέρες με κλάμματα και αναφιλητά. Δεν μου έχει απομείνει τίποτα. Ούτε συναίσθημα, ούτε ψυχή και ούτε δάκρυα - τίποτα.

Κάθε φορά που τα μάτια μου κλείνουν είναι εδώ, οι εικόνες τρεμοπαίζουν από τον σίγουρο, πεπεισμένο, όμορφο άντρα που με συνεπήρε ολοκληρωτικά, στο κενό, άπονο, μεθυσμένο πλάσμα που με κατάστρεψε. Είμαι εντελώς χαμένη. Κενή και μισή. Με έκανε να τον χρειάζομαι και τώρα λείπει.

Στο σκοτάδι βλέπω το πρόσωπό του και στην σιωπή ακούω την φωνή του. Δεν υπάρχει διαφυγή. Δεν αντιλαμβάνομαι τι γίνεται γύρω μου, κάθε θόρυβος ένα μακρυνό βουητό, κάθε εικόνα ένα αργό θάμπωμα. Βρίσκομαι στην κόλαση. Μισή. Ζω στην απόλυτη αγωνία.

Άφησα τον Jesse μεθυσμένο και μανιασμένο στο ρετιρέ την προηγούμενη Κυριακή. Δεν έχω ακούσει τίποτα από αυτόν από εκείνη την μέρα που έφυγα, αφήνοντας τον να ουρλιάζει και να παραπατάει τριγύρω. Οϋτε τηλεφωνήματα, ούτε μηνύματα, ούτε λουλούδια.....τίποτα.

Ο Sam είναι ακόμα μία μόνιμη, ημίγυμνη παρουσία στο σπίτι της Kate, αλλά ξέρει και δεν μου μιλάει για τον Jesse. Τηρεί σιγή και μένει μακρυά μου. Είναι επίπονο για μένα να βρίσκεται εδώ γύρω αυτή την στιγμή. Πως ένας άντρας που τον γνώρισα μόνο για λίγες εβδομάδες, με κάνει να αισθάνομαι έτσι? Σε αυτές τις λίγες εβδομάδες τον έμαθα όμως, έμαθα ότι είναι έντονος, θερμός και θέλει να έχει τον έλεγχο, αλλά είναι επίσης και ευγενικός, στοργικός και προστατευτικός. Μου λείπει τόσο πολύ, αλλά δεν μου λείπει ο μεθυσμένος, κενός άντρας που αντιμετώπησα την τελευταία φορά που τον είδα. Αυτός δεν ήταν ο Jesse που ερωτεύθηκα. Αυτό το μικρό χρονικό διάστημα από αλλεπάληλες προσβολές, δεν ήταν αρκετό για να εξαφανίσει τις λίγες εβδομάδες πριν από τον εφιάλτη της Κυριακής μεταξύ εμένα και αυτού. Με χαρά θα δεχόμουν όλες τις απογοητεύσεις, τις προκλήσεις από την φρίκη του μεθυσμένουν Jesse. Μου λείπουν επίσης και εκείνα τα χαρακτηριστικά που με έκαναν έξω φρενών.

Δεν έχω σκεφτεί καν το Κτήμα και το τι αντιπροσωπεύει. Αυτό σχεδόν είναι ασήμαντο. Όπως φαίνεται, η πτώση του Jesse από το τραίνο ήταν μόνο δικό μου λάθος. Μου το είπε προσβλητικά, ότι με είχες προειδοποιήσει ότι θα γινόταν ζημιά εάν έφευγα. Το έκανε. Απλά δεν μου εξήγησε τι είδους ζημιά ή τον λόγο. Ήταν άλλος ενας από τους αινιγματικούς γρίφους του που ποτέ δεν επεξήγησε. Έπρεπε να τον είχα πιέσει περισσότερο, αλλά ήμουν πολύ απασχολημένη με το να απορρφηθώ τελείως από αυτόν. Με αποσπούσε από τα

πάντα, με τύφλωνε το πάθος και πνιγόμουν από την έντασή του. Με αφάνισε εντελώς. Ποτέ δεν περίμενα ότι ήταν ο Λόρδος του Κτήματος του Σεξ, και φυσικά ποτέ δεν περίμενα ότι ήταν αλκοολικός. Κυριολεκτικά περπατούσα γύρω του με τα μάτια μου ερμητικά κλειστά.

Είμαι τυχερή που κατάφερα να αποφύγω τις πιεστικές ερωτήσεις του Patrick σχετικά με το έργο του κύριου Ward. Όταν εκατό χιλιάδες λίρες μπήκαν στον τραπεζικό λογαριασμό της Rococo Union, αβραφροσύνη του κύριου Ward, ήμουν πάρα πολύ ευγνώμων. Με τόσα λεφτά προκαταβολή, θα μπορούσα να εξαπατήσω τον Patrick με ένα φανταστικό επαγγελματικό ταξίδι που κρατάει τον κύριο Ward εκτός χωρας και το έργο στην αναμονή. Γνωρίζω ότι θα πρέπει να το αντιμετωπίσω αυτό κάποια στιγμή, απλά δεν νιώθω αρκετά δυνατή αυτήν την στιγμή, και δεν είμαι σίγουρη πότε θα νιώσω. Ίσως ποτέ.

Η κακομοίρα η Kate προσπάθησε τόσο πολύ να με βγάλει από την μαύρη τρύπα που έχω ρίξει τον εαυτό μου. Προσπάθησε να με απασχολησει με μαθήματα γιόγκας, ποτά στην παμπ και διακοσμήσεις τούρτας, αλλά είμαι πιο χαρούμενη να σαπίζω στο κρεβάτι μου. Και με συναντάει κάθε μεσημέρι για φαγητό. Όχι ότι τρώω και κάτι. Είναι πολύ δύσκολο να καταπιώ, χωρίς να προσπαθήσω να περάσει η τροφή από τον μόνιμο κόμπο που υπάρχει στον λαιμό μου.

Το μόνο πράγμα για το οποίο ανυπομονώ αυτή τη χρονική περίοδο, είναι το πρωινό μου περπάτημα . Δεν κοιμάμαι, οπότε σηκώνομαι από το κρεβάτι κάθε πρωί στις πέντε.

Στον ήσυχο, πρωινό φρέσκο αέρα, πηγαίνω προς το Green Park, στο σημείο που είχα καταρρεύσει από εξάντληση, το πρωινό που ο Jesse με έσυρε στους δρόμους του Λονδίνου για έναν από τους βασανιστικούς του μαραθωνίους. Κάθομαι σιωπηλή, ξαπλωμένη στο γρασίδι μέχρι να μουδιάσει και να μουσκέψει η πλάτη μου, και είμαι έτοιμη να περιπλανηθώ πίσω αργά ώστε να προετοιμάσω τον εαυτό μου για άλλη μια μέρα χωρίς τον Jesse.

Πόσο καιρό μπορώ να συνεχίσω έτσι;

Ο αδελφός μου ο Dan, θα είναι στον Λονδίνο αύριο αφού επισκέφθηκε τους γονείς μας στην Cornwall. Θα έπρεπε να ανυπομονώ να τον δω, έχουν περάσει έξι μήνες από την τελευταία φορά, αλλά πως θα βρω την ενέργεια να τον συναντήσω? Με το τελευταίο φιλικό τηλεφώνημα του Matt στην μητέρα μου, όταν την ενημέρωσε ότι έβλεπα κάποιον άλλον, δέχομαι ανάκριση. Είπα στην μαμά μου ότι δεν ήταν αλήθεια - ήταν αλήθεια εκείνη την στιγμή, όχι τώρα - αλλά ξέρω καλά την μητέρα μου για να γνωρίζω ότι δεν με πίστεψε,

ακόμα και από την άλλη άκρη της γραμμής που δεν μπορεί να δει ότι πιάνω και γυρίζω τα μαλλιά μου. Τι θα τους έλεγα? Ότι έχω ερωτευτεί κάποιον και δεν ξέρω πόσο χρονών είναι? Ότι είναι ιδιοκτήτης μίας λέσχης για σεξ και ω! ναι, είναι αλκοολικός. Δεν με βοήθησε και πολύ το να μην πάω να τους δω, η δουλειά μου ήταν ελλεεινή δικαιολογία, και περιμένω την τρίτη ανάκριση από τον Dan όταν θα τον δω αύριο. Πρέπει να προετοιμαστώ για τις ερωτήσεις του. Θα είναι ανάκριση πρώτου βαθμού.

Το κινητό μου πετάγεται από το γραφείο μου, και με σέρνει από τις ονειροπολήσεις μου και το χτύπημα του στυλό. Είναι η Ruth Quinn. Ενδόμυχα στενάζω. Αυτή η γυναίκα είναι πρόκληση από μόνη της. Τηλεφώνησε την Τρίτη και απαίτησε ένα ραντεβού την ίδια μέρα, της εξήγησα ότι ήμουν απασχολημένη και της πρότεινα κάποιον άλλον να συναντήσει, αλλά επέμενε ότι ήθελε εμένα. Τελικά πήρε το πρώτο ραντεβού, που τυχαίνει να είναι σήμερα, και από τότε παίρνει κάθε μέρα για να μου το υπενθυμίζει. Θα έπρεπε να το αγνοήσω, αλλά θα καλούσε στο γραφείο.

'Δεσποινίς Quinn' την χαιρετάω κουρασμένα.

'Ανα. Τι κάνεις?'

Πάντα ρωτάει, το οποίο είναι ευγενικό, υποθέτω. Δεν θα της πω την αλήθεια. 'Είμαι καλά και εσείς?'

'Ναι, ναι, καλά.' λεει γρήγορα. 'Απλά ήθελα να τσεκάρω το ραντεβού μας.'

Νάτη πάλι. Είναι τόσο απαιτητική. Μπορεί να αποσυρθώ από αυτή την δουλειά. 'Στις 16.30 Δεσποινίς Quinn' της επιβεβαιώνω, για τρίτη συνεχόμενη μέρα.

'Υπέροχα, ανυπομονω΄.'

'Τέλεια. Θα σας δω εκεί.' Κλείνω και ξεφυσάω μία μεγάλη ανάσα ηρεμίας. Ότι σκεφτόμουν ήταν αν τελειώσω την Παρασκευή μου με έναν νέο πελάτη και τόσο δύσκολο όσο αυτη?

Η Victoria μπαινει με αέρα στο γραφείο, τα μακρυά ξανθά μαλλία της κουνιούνται στους ώμους της. Δείχνει διαφορετική. Δείχνει πορτοκαλί! 'Τι έκανες?" ρωτάω, εντελώς αφυπνισμένη. Ξέρω ότι δεν βλέπω και πολύ καθαρά ειδικά αυτόν τον καιρό, αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω τον τόνο στην επιδερμίδα της.

Στριφογυρίζει τα μάτια και παίρνει το καθρεφτάκι της για να δει το πρόσωπό της. 'Μην!' με προειδοποιεί. 'Ζήτησα μπρονζέ'. Τρίβει το πρόσωπό της μέ ένα χαρτομάντηλο. 'Η ανόητη χρησιμοποείσαι λάθος μπουκάλι. Δείχνω σαν καπνιστό τυρί!' Συνεχίζει να τρίβει το πρόσωπό της ενώ ανασαίνει και ξεφυσά.

'Πρέπει να πάρεις σκραμπ και να πας το μπάνιο.' την συμβουλεύω, και γυρίζω στο κομπιούτερ.

'Δεν το πιστεύω ότι μου συνέβη αυτό!' κλαίει. 'Ο Drew θα με βγάλει έξω απόψε. Όταν με δει έτσι θα τρέξει μακρυά!'

'Που θα πάτε?' ρωτάω.

'Στο Langan. Θα με περάσουν για απελμπισμένη. Δεν μπορώ να πάω έτσι.'

Αυτό είναι ολοκληρωτική καταστροφή για την Victoria. Aυτή και ο Drew βγαίνουν για μία εβδομάδα, άλλη μία σχέση από το πίσω μέρος του γαμημένου ορμαθού της ζωής μου. Το μόνο που μου χρειάζεται τώρα είναι να μπει ο Tom και να μας δηλώσει ότι παντρεύεται. Είναι εγωιστικό, αλλά δεν χαίρομαι για κανέναν.

H Sally, αυτή που κάνει όλη την βαρετή δουλειά στο γραφείο μας, βγαίνει τρέχωντας από την κουζίνα και σταματάει επιτόπου όταν βλέπει την Victoria. 'Ουαου! Victoria, είσαι καλά?' ρωτάει, και χαμογελάω στον εαυτό μου καθώς η Sally μου ρίχνει ένα απορημένο ύφος. Όλο αυτό το είδος γύρω από τον καλλωπισμό δεν υπάρχει στο κεφάλι της Sal.

'Καλά!' λέει απότομα η Victoria.

H Sally επιστρέφει στην ασφάλεια των συρταριών της, δραπετεύωντας από μία πολύ τσαντισμένη Victoria και απο μία πιο δυστυχισμένη, εμένα.

'Που είναι ο Tom?' προσπαθώ να αποσπάσω την Victoria από την ψεύτικη κρίση του μαυρίσματός της.

Κατεβάζει το καθρεφτακι της και στρίβει για να με δει. Αν είχα το κουράγιο θα γελούσα. Δείχνει απαίσια. 'Είναι στης κυρίας Baines. Φαίνεται ότι ο εφιάλτης συνεχίζεται.' ξεφυσάει, και τραβάει τα ξανθά μαλλιά της στην μία πλευρά.

Αφήνω την Victoria και το πυρακτωμένο πρόσωπό της, και κοιτάζω μουδιασμένα την οθόνη του κομπιούτερ μου. Ανυπομονώ να τελειώσει η μέρα ώστε να ξαναπέσω στο κρεβάτι μου που δεν θα χρειάζεται να δω, να μιλήσω ή να έρθω σε επαφή με κανέναν.

Καθώς πάει τέσσερις, κλείνω τον υπλογιστή μου και φεύγω από το γραφείο για να συναντήσω την Δεσποινίδα Quinn.

Φθάνω σε ένα θαυμάσιο σπίτι στην Lansdowne Crescent στην ώρα μου και η δεσποινίς Quinn απαντάει την πόρτα. Είμαι εντελώς έκπληκτη. Η φωνή της δεν ταιριάζει στην εμφάνισή της στο ελάχιστο. Πίστευα ότι ήταν μία μεσίληκας γεροντοκόρη, σαν δασκάλα του πιάνου αλλά δεν θα μπορούσα να έχω πέσει πιο πολύ έξω. Είναι πολύ ελκυστική, με μακρυά ξανθά μαλλιά, μεγάλα γαλανά μάτια και απαλή χλωμή επιδερμίδα και φοράει ένα όμορφο μαύρο φόρεμα που κρύβει κιλά.

Χαμογελάει. 'Εσύ πρέπει να είσαι η Ava. Παρακαλώ πέρασε μέσα.' Με οδηγεί σε μία κουζίνα που θυμίζει την δεκαετία του εβδομήντα.

'Δεσποινίς Quinn, το χαρτοφυλάκιο μου.' της δίνω τον φάκελο και τον παίρνει δυνατά. Έχει ένα πολύ ζεστο χαμόγελο. Ίσως να την παρεξήγησα.

'Σε παρακαλώ, λέγε με Ruth. Έχω ακούσει τόσα για την δουλειά σου, Ανα' λέει καθώς ξεφυλλίζει τον φάκελο. ΄'Ειδικά για το Lusso.'

'Ω! αλήθεια?' ακούγομαι έκπληκτη αλλά δεν είμαι. Ο Patrick είναι ικανοποιημένος από την απήχηση που είχε η Rococo Union από την δημοσιότητα του Lusso. Θα προτιμούσα να ξεχάσω το Lusso, αλλά δεν φαίνεται πιθανό.

'Ναι, φυσικά! Ολοι μιλάνε για αυτό. Έκανες εξαιρετική δουλειά. Θα ήθελες να πιεις κάτι?'

'Έναν καφέ ευχαριστώ.'

Χαμογελάει και ξεκινάει να ετοιμάζει τους καφέδες. 'Παρακαλώ κάθισε Ανα.'

Κάθομαι και βγάζω τον φάκελο που έχω για τις σημειώσεις των πελατών μου, σημειώνω το όνομά της και την διεύθυνση πάνω πάνω. 'Σε τι μπορώ να σε βοηθήσω Ruth?'

Γελάει και κουνάαει το κουταλάκι γύρω γύρω σε όλο το δωμάτιο. 'Χρειάζεται να ρωτήσεις? Είναι απαίσιο, έτσι δεν είναι?' δηλώνει και γυρνάει στους καφέδες.

Ναι, πράγματι είναι, αλλά δεν είμαι και έτοιμη να τσιρίξω από φρίκη στα καφέ και κίτρινα έπιπλα και τα ψεύτικα τουβλα του τοίχου.

Συνεχίζει 'Προφανώς, ψάχνω κάποιες ιδέες για να αλλάξω αυτό το τερατούργημα Σκεφτόμουν να γκρεμίσω τον τοίχο και να κάνω μεγαλύτερο το οικογενειακό δωμάτιο. Έλα, θα σου δείξω.' μου δείνει τον καφέ και μου κάνει νόημα να την ακολουθήσω στο διπλανό δωμάτιο.

Το ντεκόρ είναι το ίδιο βλοσυρό όπως και στην κουζίνα. Δείχνει αρκετά νέα - ίσως τριάντα και κάτι- οπότε υποθέτω ότι δεν έχει καιρό που μετακόμισε εδώ. Το μέρος δεν δείχνει να μην έχει βαφτεί για σαράντα χρόνια.

Μετά από συζήτηση μίας ώρας, είμαι πεπεισμένη ότι ξέρω τι προσπαθεί να πετύχει η Ruth, Έχει καλό μάτι.

Με οδηγεί στην εξώπορτα. 'Θα σχεδιάσω μερικά σύμφωνα με τον προϋπολογισμό σου και τις ιδέες, και θα στα δώσω μαζί με ένα σχήμα του κόστους' της λέω καθώς φεύγω. 'Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που θα ήθελες?'

'Όχι καθόλοθ. Προφανώς θέλω όλες τις βασικές πολυτέλειες που περιμένεις να βρεις σε μια κουζίνα.' Μου δίνει το χέρι της και το παίρνω ευγενικά. 'Ένα ψυγείο κρασιών. ' Γελάει.

'Οπωσδήποτε' γελάω σφιγμένα, η αναφορά του αλκοόλ κάνει το αίμα μου να παγώνει. 'Θα είμαστε σε επαφή δεσποινίς Quinn.'

'Ruth σε παρακαλώ' την αφήνω, ανακουφισμένη ότι έχω εκπληρώσει όλες τους αναγκαίους αστεϊσμούς , προς το παρών τουλάχιστον-μέχρι να συναντήσω τον αδελφό μου αύριο.

Σέρνω τον εαυτό μου προς το σπίτι της Kate, και ελπίζω να μην είναι σπίτι ώστε να χωθώ στο δωμάτιό μου πριν αναλάβει την αποστολή ''ζωντάνεψε την Ανα'.

'Ανα!'

Σταματάω και βλέπω τον Sam να κρέμεται απο το παράθυρο του αυτοκινήτου του καθώς οδηγεί πολύ αργά δίπλα μου. 'Εϊ Samuel.' λέω με ένα βεβιασμένο χαμόγελο καθώς συνεχίζω να περπατώ.

'Ανα, σε παρακαλώ μην κάνεις συντροφιά στην διαβολική σου φίλη στο παιχνίδι να ''εκνευρίσω τον Sam', γιατί μπορεί να αναγκαστώ να μετακομίσω.' Παρκάρει και βγαίνει από την Πόρσε, και με συναντάει στο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι της Kate.

Δείχνει ο συνήθης χαλαρός εαυτός του, με γελοία φαρδιά σορτς, με ένα μπλουζάκι των Rolling Stones και τα μαύρα του μαλλιά ανακατεμένα.

'Συγνώμη. Μετακόμισες μόνιμα τώρα?' Ρωτάω με σηκωμένο φρύδι. Ο Sam έχει το δικό του αριστοκρατικό διαμέρισμα στο Hyde Park με πολύ περισσότερο χώρο, αλλά παρόλο που η Kate έχει το εργαστηριο της στον κάτω όροφο του σπιτιού της, αυτή επιμένει να μένει ο Sam εδώ.

'Όχι δεν μετακόμισα. Η Kate είπε ότι θα ήσουν σπίτι στις έξι. Ήλπιζα να σε προλάβω.' Ξαφνικά δείχνει νευρικός και με κάνει να νιώθω εξαιρετικά άβολα.

'Είναι όλα καλά?' ρωτάω.

Μου δίνει ένα μικρό χαμόγελο, αλλά δεν φτάνει ούτε στο λακάκι του. 'Όχι ακριβώς Ανα. Πρέπει να έρθεις μαζί μου.' λέει σιγανά.

'Που?' ΓΙατί φαίρεται τόσο διαφορετικά? Αυτό δεν είναι το στυλ του. Συνήθως είναι τόσο ξέγνοιαστος και αμεταμέλητος.

'Στου Jesse'

Ο Sam πρέπει να είδε τον τρόμο στο πρόσωπό μου γιατί προχωράει προς εμένα με ύφος ικετευτικό. Μόνο η αναφορά του ονοματός του μου σκορπάει πανικό. Γιατί θέλει να πάω στου Jesse? Μετά την τελευταία μας συνάντηση, θα έπρεπε να με σύρουν εκεί κλωτσώντας και ουρλιάζοντας. Δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα να επιστρέψω σε αυτό το μέρος -ποτέ.

'Sam, δεν το νομίζω' κάνω ένα βήμα πίσω, και κουνάω το κεφάλι μου. Το κορμι μου έχει αρχίσει να τρέμει επίσης.

Αανστενάζει και τρίβει τα αθλητικά του παπούτσια στο πεζοδρόμιο. 'Ανα, ανησυχώ. Δεν απαντάει στο τηλέφωνο και κανένας δεν έχει νέα του. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Ξέρω ότι δεν θες να του μιλήσεις, αλλά πάνε πέντε μέρες. Πήγα στο Lusso αλλά ο θυρωρός αρνείται να με αφήσει να ανέβω. Εσένα θα σε αφήσει, η Kate είπε ότι τον ξέρεις. Μπορείς απλά να μας ανεβάσεις εκεί? Πρέπει να βεβαιωθώ ότι είναι καλά.'

'Όχι Sam, λυπάμαι δεν μπορώ.' λέω βραχνά.

'Ανα, ανησυχώ μην έκανε καμία βλακεία. Σε παρακαλώ.'

Ο λαιμός μου αρχίζει να κλείνει και ο Sam έρχεται προς το μέρος μου με τα χέρια του τεντωμένα. Δεν συνηδειτοποίησα ότι πήγαινα προς τα πίσω. 'Sam σε παρακαλώ μη. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δεν θα θέλει να με δει και δεν θέλω να τον δω.'

Αρπάζει τα χέρια μου να σταματήσει την οπισθοχώρησή μου, και με τραβάει στο στήθος του και με κρατάει σφιχτά πάνω του. 'Ανα, δεν θα στο ζητούσα, πραγματικά δεν θα το έκανα, αλλά πρέπει να ανέβω εκεί και να δω τι κάνει.'

Οι ώμοι μου πέφτουν, νικημένη από το αγκάλιασμά του, και ένας σιγανός λυγμός μου ξεφεύγει, ενώ νόμιζα ότι δεν είχα άλλα δάκρυα 'Δεν μπορώ να τον δω Sam.'

'Eϊ!' τραβιέται πίσω και με κοιτάζει. 'Απλά πέρασέ μας από τον θυρωρό. Αυτό μόνο σου ζητάω.' Μου σκουπίζει ένα δάκρυ και χαμογελάει ικετευτικά.

'Δεν θα πάω πανω.' του δηλώνω, το στομάχι μου δένεται κόμπος από τον πανικό να τον ξαναδώ. Αλλά αν έχει κάνει καμία βλακεία?

'Ανα, απλά πέρασέ μας στο ρετιρέ.'

Γνέφω καταφατικά και σκουπίζω τα δάκρυα που τρέχουν.

'Σε ευχαριστώ' Με πηγαίνει προς την Πόρσε. 'Μπες μέσα. Ο Drew και ο John θα μας συναντήσουν εκεί.' Ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού και με βάζει στο αμάξι.

Με το ότι ο Drew Και ο John θα μας συναντήσουν εκεί, θα υπέθεςαι οτι συμφώνησα. Δεν μπορώ να τον κατηγορήσω που είναι αισιόδοξος.

Κάθομαι και αφήνω τον Sam να με οδηγήσει στο Lusso στις αποβάθρες της St. Katherine στο μέρος που ορκίστηκα ότι δεν θα ξαναεπιστρέψω ποτέ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 Καθώς φαίνεται το Lusso, αρχίζω να ανασαίνω γρήγορα. Στην ακατανίκητη επιθυμία να ανοίξω την πόρτα και να πηδήξω έξω από το αμάξι του Sam που κινείται, είναι δύσκολο να αντισταθώ Με κοιτάζει με φανερά αγχωμένη έκφραση στο γλυκό πρόσωπό του, καθώς αντίλαμβάνεται την πρόθεσή μου να ορμήσω.

Αφού παρκάρουμε στις πύλες, Ο Sam έρχεται να με μαζέψει, με κρατάει σφιχτά καθώς με οδηγεί στην διάβαση πεζών όπου μας περιμένει ο Drew.

Είναι ντυμένος άψογα ως συνήθως, κοστουμαρισμένος και με εξαιρετικό στυλ στα μαύρα μαλλιά του, αλλά δεν με κάνει να αισθάνομαι άβολα πλέον. Μένω εμβρόντητη όταν αναλαμβάνει να με κρατήσει αντί για τον Sam, τραβόντας με πάνω του και με σφιγγοντάς με δυνατά. Αυτή είναι η πρώτη κανονική επαφή που έχω με αυτόν τον άντρα. Το να πω ότι ήταν συγκρατημένος θα ήταν το λιγότερο.

'Ανα, σε ευχαριστώ που ήρθες' μου λέει, και με κρατάει σφιχτά.

Δεν λέω τίποτα γιατί δεν ξέρω τι να πω. Πραγματικά ανησυχούν για τον Jesse, και νιώθω ένοχη και ακόμα πιο νευρική τώρα. Με αφήνει και μου δίνει ένα μικρό, καθησυχαστικό χαμόγελο. Δεν με καθησυχάζει καθόλου όμως.

Ο Sam δείχνει τον δρόμο. 'Έρχεται ο μεγάλος.'

Γυρίζουμε και βλέπουμε τον John να παρκάρει το μαύρο του Range Rover, πίσω από το αμάξι του Sam. Γλιστράει έξω το μεγαλόσωμο κορμί του, βγάζει τα γυαλιά του ηλίου και χαιρετάει γνέφωντας. Αυτή είναι η σύνηθες κίνηση του John χωρίς λόγια. Καλέ μου Θεέ, δείχνει τσαντισμένος. Πρώτη φορά μπορώ να δω τα μάτια του-πάντα τα καλύπτει πίσω από τα γυαλιά, ακόμα και την νύχτα ή μέσα σε κλειστό χώρο, αλλά ο ήλιος λάμπει τώρα, οπότε το γιατί τα έβγαλε δεν μπορώ να το καταλάβω. Ίσως θέλει όλοι να ξέρουν πόσο τσαντισμένος είναι. Δουλεύει. Δείχνει τρομερός.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και πατάω τον κωδικό για να ανοίξει η πύλη. Εύχομαι να έφτανα μόνο μέχρι εδώ. Ο Drew μου γνέφει για να περάσω μπροστά, σαν τζέντλεμαν που είναι, οπότε παίρνω τα πόδια μου και αρχίζω να περπατάω κατα μήκος του πάρκινγκ σιωπηλά. Βλέπω το αμάξι του Jesse και παρατηρώ ότι το παράθυρο είναι ακόμα σπασμένο. Το

στομάχι μου χτυπά ελαφριά. Μπαίνουμε στο μαρμάρινο φουαγιέ του Lusso ήσυχα, το μόνο που ακούγεται είναι τα βήματά μας. Το μέσα μου αρχίζει να ανακατεύεται, η αναπνοή μου αυξάνεται. Τόσα πολλά έχουν γίνει εδώ μέσα. Το Lusso ¨ηταν το μεγαλύτερό μου επίτευγμα στο σχέδιο. Η πρώτη μου σεξουαλική συνεύρεση με τον Jesse συνέβη εδώ, όπως και η τελευταία μου συνεύρεση μαζί του. Όλα άρχισαν και τελείωσαν εδώ.

Ο Clive κοιτάζει πάνω από το μαρμάρινο γραφείο του καθώς πλησιάζουμε, και η έκφρασή του δηλώνει κούραση.

"Clive' του λέω με βεβιασμένο χαμόγελο.

Με κοιτάζει και μετά βλέπει και τα τρία απαίσια πλάσματα που με συνοδεύουν πριν γυρίσει και κοιτάξει εμένα παλι. 'Γεια σου Ανα. Πως είσαι?'

'Είμαι καλά Clive' λέω ψέμματα. Δεν είμαι καθόλου καλά. 'Εσύ?'

'Ναι, καλά είμαι.' Είναι κουρασμένος , και χωρίς αμφιβολία συνέβη μετά από τις έντονες συναντήσεις που είχε με τους τρεις κυρίους που με συνοδεύουν, που κρίνοντας από την ψυχρή του υποδοχή απέναντί μου, δεν ήταν καθόλου ευχάριστες.

'Clive, θα σου ήμουν ευγνώμων αν θα μας άφηνες να ανεβούμε στο ρετιρέ να δούμε τον Jesse.' του μιλάω με αυτοπεποίθηση αλλά δεν αισθάνομαι καθόλου έτσι. Οι χτύποι της καρδιάς μου αυξάνονται στο λεπτό.

'Ανα, είπα στους φίλους σου εδώ, ότι μπορεί να χάσω την δουλειά μου αν το επιτρέψω αυτό. ' Ρίχνει ένα επιφυλακτικό βλέμα στα αγόρια ξανά.

'Το ξέρω Clive, αλλά ανησυχούν.' λέω και ακούγομαι εντελώς αμερόληπτη. 'Απλά θέλουν να ελέγξουν αν είναι εντάξει και μετά θα φύγουν.' προσπαθώ ευγενικά καθώς ξέρω ότι οι άλλοι τρεις δεν θα ήταν καθόλου ευγενικοί.

'Ανα, ανέβηκα πάνω και χτύπησα την πόρτα του κύριου Ward και δεν απάντησε. Tσέκαρα ακόμα και την κάμερα ασφαλείας και δεν τον είδα να φεύγει ή να γυρνάει. Η ασφάλεια δεν

μπορεί να τσεκάρει για πέντε μέρες συνεχόμενα αποσπάσματα. Το είπα αυτό στους φιλους σου. Το να σας αφήσω να πάτε πάνω θα με κάνει να χάσω την δουλειά μου.'

Mένω έκπληκτη από την ξαφνική μεταστροφή του Clive για την ετικέτα του θυρωρού. Αν ήταν τόσο επαγγελματίας και ξεροκέφαλος όταν ήρθα να δω τον Jesse την Κυριακή, τότε ίσως ποτέ δεν θα συνεβαινε o καυγάς που είχαμε. Αλλά μετά πάλι θα ήμουν αδαής για το μικρό πρόβλημα του Jesse.

Νιώθω τον Sam να με πιέζει στην πλάτη. 'Άφησέ μας να πάμε πάνω γαμώτο μου!' φωνάζει πάνω από τον ώμο μου.

Οπισθοχωρώ ελαφρά, αλλά δεν μπορώ να τον κατηγορήσω που είναι ενοχλημένος. Νιώθω και εγώ αρκετά ενοχλημένη. Θέλω να τους αφήσω να περάσουν και να φύγω. Νιώθω τους τοίχους να έρχονται καταπάνω μου. Μπορώ να δω τον Jesse να με μεταφέρει στα χέρια του. Όλες οι εικόνες που εισβάλλουν στο μυαλό μου, τώρα που είμαι εδώ είναι ακόμα πιο καθαρές.

Γυρίζω και βλέπω τον John με πρόσωπο σαν κεραυνό και το χέρι του στον ώμο του sam, είναι ο τρόπος του να του πει να καλμάρει. Δεν ήθελα να το κάνω αυτό αλλά η υπομονή μου τελειώνει. 'Clive, μισώ να καταφύγω σε εκβιασμό.' λέω σφιγμένα και γυρίζω και τον κοιτάω. Με κοιτάζει σαστισμένος και μπορώ να δω το μυαλό του να ψάχνει να θυμηθεί με τι θα μπορούσα να τον εκβιάσω. 'Δεν θα ήθελα να μάθει κανένας για τους συχνούς επισκέπτες του κύριου Gomez, ή τον εθισμό του κύριου Holland στα Ταϋλανδέζικα κορίτσια.' παρακολουθώ το πρόσωπό του να μαζεύεται από την ήττα του.

Άνα κορίτσι μου παίζεις βρώμικα.'

'Δεν μου αφήνεις άλλη επιλογή Clive' του πετάω.

Κουνάει το κεφάλι του και μας δείχνει το ασανσέρ ενώ μουρμουρίζει βρισιές.

'Έξοχα!' ο Sam λέει καθώς προχωράνε προς το ασανσέρ του ρετιρε.

Δεν έχω ιδέα πως συνέβη αυτό, αλλά νιώθω τα πόδια μου να σηκώνονται και να κάνω μικρά βήματα πίσω τους και να τους ακολουθώ στο ασανσέρ. 'ο Jesse Μπορεί να έχει αλλάξει τον κωδικό.' λέω πίσω τους.

Ο Sam στριφογυρίζει και δείχνει σε επιφυλακή.

Σηκώνω τους ώμους. 'Εάν το έχει κάνει τότε δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ανεβούμε εκεί.'

Ξαφνικά στέκομαι μπροστά στο ασανσερ, παίρνω μια βαθιά ανάσα και πατάω τον κωδικό. Μία χορωδία από εκπνοές ακούγεται καθώς οι πόρτες ανοίγουν και όλοι μπαίνουν μέσα. Στέκομαι απέξω και κοιτάζω τον Sam, και χαμογελάει, μου δίνει το χέρι του απαλά και με ενθαρρύνει να μπω μαζί τους.

Το κάνω.

Μπαίνω στο ασανσέρ, ο Sam και ο Drew μου ρίχνουν ματιές από την μια πλευρά και ο John από την άλλη. Πατάω ξανά τον κωδικό και καθώς οι πόρτες ανοίγουν, βλέπουμε τις διπλές πόρτες που οδηγούν στο ρετιρέ του Jesse.

Ο Sam βγαίνει πρώτος από το ασανσέρ και βηματίζει προς τις πόρτες, κουνάει το χερούλι ήρεμα πριν αρχίσει να κοπανάει την πόρτα σαν τρελός. "Jesse! Άνοιξε την γαμημένη την πόρτα!'.

Ο Drew Και ο John πλησιάζουν και τον τραβούν μακρυά, και μετά ο John προσπαθεί μόνος του αλλά η πόρτα δεν κινείται. Δεν μπορώ να βοηθήσω αλλά ίσως να ήμουν το τελευταίο πρόσωπο που βγήκε από εδώ. Θυμάμαι ότι κοπάνησα την πόρτα πίσω μου όσο πιο δυνατά μπορούσα.

'Sam φίλε μου, μπορεί να μην είναι καν εδώ.' λέει ο Drew.

'Που στο διάολο είναι λοιπόν?' φωνάζει ο Sam.

'Ω! εκεί μέσα είναι!' ο John λέει μέσα από τα δόντια. 'Και το γαμημένο κάθαρμα έχει βυθιστεί στην λύπη του για αρκετό καιρό. Έχει μία επιχείρηση να διευθύνει.'

Ακόμα στέκομαι στο ασανσερ όταν οι πόρτες αρχίζουν να κλείνουν, και με σταματήσουν από το θολό μου βλέμμα. Τα φυσικά μου αντανακλαστικά κάνουν το χέρι μου να σηκωθεί ώστε να τις σταματησει από το να κλείσουν πριν βγω στο φουαγιέ του ρετιρέ. Ξέρω ότι είπα ότι θα τους έβαζα μέσα και μετά θα έφευγα, ξέρω ότι θα έπρεπε να το κάνω. αλλά βλέποντας τον Sam σε τέτοια κατάσταση με κάνει ακόμα πιο ανήσυχη και τα λόγια του John με σουβλίζουν. Να βυθίζεται στην θλίψη του ή να βυθίζεται στην βότκα? Αν μείνω, θα έρθω αντιμετωπη με τον μεθυσμένο, εξαγριωμένο Jesse ξανά?

Ο Drew χτυπάει την πόρτα ήρεμα. Είναι αστείο. Εάν το αδυσώπητο χτύπημα του sam δεν έφερε απάντηση τότε αμφιβάλλω αν θα φέρει το ευγενικό του Drew.

Απομακρύνεται από την πόρτα και σέρνει τον Sam δίπλα μου. 'Ανα, προσπάθησες να του τηλεφωνήσεις?' ρωτάει o Drew.

'Όχι!' λέω μονολεκτικά. Γιατί να το έκανα αυτό? Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν θα ήθελε να μου μιλήσει.

'Μπορείς να προσπαθήσεις?' ο Sam ρωτάει παρακαλετά.

Κουνάω το κεφάλι μου .'Δεν θα απαντούσε Sam.'

'Ανα, μπορείς απλά να προσπαθήσεις?' με πιέζει ο Drew.

Απρόθυμα βγάζω το τηλέφωνο από την τσάντα και ψάχνω τις επαφές, καλώ τον Jesse και κρατάω το τηλέφωνο στο αυτί μου ενώ ο Sam και ο Drew με παρατηρούν νευρικά. Δεν είμαι σίγουρη τι στο καλό να του πω αν απαντήσει.

Το κεφάλι του Drew Γυρίζει απότομα προς την πόρτα. 'Μπορώ να το ακούσω να χτυπάει.'

Γυρίζει προς εμένα και προφανώς περιμένει να απαντήσω αλλά γυρίζει σε τηλεφωνητή. Η καρδιά μου σφίγγεται, Δεν θέλει να μου μιλήσει. Γυρίζω να ξαναμπώ στο ασανσέρ, η καρδιά μου καίγεται από την απόρριψη του τηλεφωνήματος, αλλά μετά ένα δυνατό σπάσιμο αντηχεί στο φουαγιέ.

O Sam , O Drew και εγώ γυρίζουμε τα κεφάλια μας στις διπλές πόρτες του ρετιρέ και βρίσκουμε τον John στην άλλη πλευρά ανάμεσα στα ξύλο της πόρτας. Τους ακολουθώ διστακτικά από πίσω και το μόνο που σκέφτομαι είναι . Γιατί περπατάω προς τα εκεί?

Γύρνα πίσω! Μπες στο ασανσέρ! Φύγε ΤΩΡΑ.

Αλλά δεν το κάνω. Στέκομαι εκεί και από ότι βλέπω, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Όλα δείχνουν να είναι στην θέση τους. Μπαίνω λίγο πιο μέσα και ακούω τα παιδιά να τρέχουν πάνω κάτω, ψάχνωντας τον Jesse και καθώς φτανω στην βάση της σκάλας βλέπω ότι το άδειο μπουκάλι της βότκας είναι ακόμα στο τραπεζάκι που το άφησα. Μετά βλέπω τις πόρτες της βεράντας ορθάνοιχτες. Κάνω προσεκτικά βήματα προς τα εκεί, και ακόμα ακούω τους άλλους να τρέχουν, πόρτες να ανοίγουν και να κλείνουν, να φωνάζουν το όνομά του.

Εγώ, παρόλα αυτά, σύρομαι προς την βεράντα. Ξέρω γιατί. Είναι ο ίδιος μαγνητισμός που με τραβάει προς τον Jesse κάθε φορά που βρίσκεται κοντά αλλά θέλω να δω τι βρίσκεται πέρα από το κατώφλι αυτής της πόρτας? Ξέρω ότι δεν θα είναι ο δικός μου Jesse. Θέλω να τον δω ξανά ενώ θα είναι σε αυτήν την φρικτή κατάσταση, ενώ θα είναι τόσο σκληρός και μισητός? Όχι φυσικά και δεν θέλω , αλλά δεν απομακρύνομαι επίσης.

Καθώς πλησιάζω τις πόρτες, προετοιμάζω τα μάτια μου για έναν μεθυσμένο, απλωμένο στην ξαπλώστρα , να κρατάει ένα μπουκάλι βότκα αλλά αντί για αυτό βρίσκομαι αντιμέτωπη με το γυμνό, αναίσθητο κορμί του Jesse να είναι πεσμένο μπρούμητα.

Ασφυκτιώ και ο παλμός μου βροντάει στα αυτιά μου. 'Είναι εδω!' ουρλιάζω, τρέχωντας προς το άψυχο κορμί του και πετάω την τσάντα μου κάτω πριν καταρρεύσω δίπλα του.

Αρπάζω τον μεγάλο του ώμο και προσπαθώ να τον γυρίσω ανάποδα. Δεν ξέρω από που αντλώ την δύναμη αλλά τα καταφέρνω, τραβώντας τον ώστε το κεφάλι του να ακουμπήσει στην αγκαλιά μου. Ξεκιναώ απεγνωσμένα να χαϊδεύω το γεμάτο γέννια πρόσωπό του, παρατηρώ ότι το χέρι του είναι ακόμα πρησμένο και μελανιασμένο, με ξεραμένο αίμα στις αρθρώσεις του.

"Jesse, ξύπνα. Σε παρακαλώ ξύπνα' τον ικετεύω υστερικά καθώς κοιτάζω τον άντρα που αγαπώ, αναίσθητο και να μην ανταποκρίνεται, ενώ βρίσκεται στην αγκαλιά μου. Δάκρυα τρέχουν από το πρόσωπό μου και πέφτουν στα μάγουλά του. "Jesse σε παρακαλώ.' Απελπισμένα τρέχω τα χέρια μου πάνω στο πρόσωπό του, το στήθος του, τα μαλλιά του. Δείχνει κενός, έχει χάσει βάρος και το σαγόνι του είναι καλλυμένο με γένια.

'Γαμημένο κάθαρμα.' ο John λέει αγριεμένα όταν με βρίσκει στην ταράτσα με τον Jesse πάνω μου.

'Δεν ξέρω αν αναπνέει.' κλαίω με αναφιλητά καθώς κοιτάζω με θολά μάτια τον τεράστιο άντρα που περπατάει προς εμένα. Γιατί δεν το έλεγξα αυτό ακόμα? Είναι ο πρώτος κανόνας στις πρώτες βοήθειες. Αρπάζω τον καρπό του, αλλά τα χέρια μου που τρέμουν δεν μου επιτρέπουν να τον κρατήσω σταθερό για να βρω τον σφυγμό του.

'Δως μου' μου κάνει νόημα ο John, γονατίζει και πέρνει το χέρι του από το δικό μου.

Κοιτάζω πάνω και βλέπω τον Sam να οπισθοχωρεί λίγο στην πόρτα. 'Τι στο ......'

Δάκρυα τρέχουν ανεξέλεγκτα από τα μάτια μου και όλα κινούνται σε πολύ αργούς ρυθμούς. Ο Sam έρχεται και χαμηλώνει δίπλα μου. Αρχίζει να τρίβει το χέρι μου.

'Θα φωνάξω ασθενοφόρο' λέει ο Drew βιαστικά καθώς μας βρίσκει όλου γύρω από το ακίνητο σώμα του Jesse.

'Περίμενε' γαβγίζει ο John σκληρά, σκύβει πάνω από τον Jesse και τραβάει τα ξεραμένα του χείλη για να ανοιξουν και ερευνά κάθε μέρος του χαλαρού κορμιού του.' Το ανόητο γαμημένο κάθαρμα. Ήπιε μέχρι να πέσει σε γαμημένο κώμα.'

Κοιτάζω τον Sam και τον Drew, αλλά δεν μπορώ να εμβαθύνω στις αντιδράσεις τους από το συμπέρασμα του John. Πως το ξέρει αυτό? Μπορεί να είναι μισοπεθαμένος. Σίγουρα δείχνει έτσι. 'Νομίζω ότι πρέπει να καλέσουμε ασθενοφόρο.' λέω ανάμεσα σε αναφιλητά.

Ο John με κοιτάζει με συμπόνοια. Δεν έχω δει ποτέ καμία άλλη παρά μία τελείως απαθή έκφραση στο σκληρό πρόσωπό του, έτσι ο τρόπος που με κοιτάζει αυτή την στιγμή γεμάτος θλίψη και σα να είμαι λίγο αφελής είναι παράξενα ανακουφιστικός.

'Ανα, κορίτσι μου. Τον έχω ξαναδεί έτσι περισσότερες από μία φορά. Χρειάζεται το κρεβάτι του και φροντίδα για να το ξεπεράσει. Δεν χρειάζεται γιατρό. Όχι αυτού του είδους τέλος πάντων.' ο John κουνάει το κεφάλι του.

Ω? Πόσες φορές είναι οι περισσότερες από μία? Ο John ακούγεται σα να γνωρίζει την διαδικασία. Δεν είναι καθόλου ανήσυχος από την κατάσταση του Jesse ενώ εγώ είμαι ένα υστερικό ερείπιο. Και ο Sam και ο Drew δεν είναι σαν και μένα επίσης. Τον έχουν ξαναδεί έτσι στο παρελθόν?

Ο John μου τσιμπάει το μάγουλο και σηκώνεται από το πάτωμα. Δεν τον έχω ακούσει ποτέ να μιλάει τόσο. Ο μεγάλος, σιωπηλός γίγαντας γίνεται ένας μεγάλος, φιλικός γίγαντας, αλλά ακόμα και έτσι δεν θα ήθελα να διασταυρωθώ μαζί του.

'Τι συνέβη στο χέρι του?' ρωτάει ο Sam όταν κοιτάζει το ματωμένο, πρησμένο χέρι του.

Δείχνει πράγματι απαίσιο και ίσως να χρειαστεί να το κοιτάξει. 'Έσπασε το παράθυρο του αυτοκινήτου του.' μυξοκλαίω και όλοι με κοιτάζουν. 'Όταν τσακωθήκαμε στης Kate' προσθέτω ντροπιασμένα.

'Να τον πάμε στο κρεβάτι του?' ρωτάει ο Drew.

'Στον καναπέ.' διατάζει ο John. Ξαναγύρισε στις λίγες λέξεις.

Παρακολουθώ καθώς ο Sam σηκώνεται και μαζεύει ένα μπουκάλι άδειο από βότκα κάτω από την ξαπλώστρα. Το κοιτάζει εντελώς αηδιασμένος και το πετάει και σπάει. Κλείνω τα μάτια μου από τον δυνατό θόρυβο που ηχεί γύρω μας, αλλά το πιο σημαντικό , ο Jesse τα ανοιγοκλείνει επίσης.

'Jesse?' τον κουνάω λίγο. 'Jesse σε παρακαλώ, άνοιξε τα μάτια σου.'

Ο Sam, o Drew και ο John μαζεύονται γύρω καθώς το χέρι του Jesse αρχίζει να ανεβαίνει πάνω από το κεφάλι του και να κουνιέται στον αέρα.

Το πιάνω και το βάζω πάλι κάτω στο πλευρό του, αλλά πριν το αφήσω, το φέρνει πίσω μπροστά από το πρόσωπό μου, μουρμουρίζωντας ακαταλαβίστικα και χτυπά τα πόδια του.

'Σε ψάχνει κορίτσι.' ο John λέει ήσυχα.

Του ρίχνω μια έκπληκτη ματιά και μου γνέφει. Με ψάχνει? Πιάνω το χέρι του ξανά και το οδηγώ στο πρόσωπό μου, και αφήνω την παλάμη του πάνω στο μάγουλό μου. Αμέσως ηρεμεί. Η κρύα του παλάμη στο πρόσωπό μου, μου προσφέρει λίγη ανακούφιση, αλλά δείχνει ότι τον καλμάρει, οπότε την κρατάω εκεί και τον αφήνω να με αισθάνεται, τρομοκρατημένη, ότι πολύ πιθανόν- να βρίσκεται εδώ στην ταράτσα για μέρες χωρίς ρούχα και αναίσθητος. Μπορεί να μην κάνει κρύο τον Mάιο το μεσημέρι αλλά όταν πέφτει η νύχτα η θερμοκρασία γίνεται πιο ψυχρή. Γιατί τον παράτησα? Έπρεπε να είχα μείνει και να τον καλμάρω, όχι να φύγω μακρυά.

'Θα πάω και θα φέρω σκεπάσματα από πάνω' λέει ο Drew, και μπαίνει στο ρετιρέ.

'Πάμε?' λέει ο John και δείχνει τον Jesse στο πάτωμα.

Απρόθυμα του αφήνω το χέρι και αφήνω τον Sam και τον John να τον πιάσουν και να τον σηκώσουν. Καθώς τον σηκώνουν από την αγκαλιά μου, σηκώνομαι και εγώ και τρέχω μπροστά για να σιγουρευρώ ότι δεν υπάρχουν εμπόδια στον δρμο τους. Ελευθερώνω όλη την γωνία του δερμάτινου καναπέ από τα εκατομμύρια μαξιλαράκια - τι ευγενικό εκ μέρους μου- και δείχνει σαν κρεβάτι όταν τελειώνω.

Καθώς ο Drew κατεβαίνει τις σκάλες με τα χέρια του γεμάτα κουβέρτες, ο Sam Και ο John περιμένουν υπομονετικά έχοντας στα χέρια τους το γυμνό κορμί του Jesse. Παίρνω ένα βελούδινο κάλυμα από τον Drew και το απλώνω στο κρύο δέρμα του καναπε και κινούμαι πίσω ώστε να ακουμπησουν το γυμνό κορμί του πάνω πριν βάλω το κεφάλι του σε ένα μαξιλάρι και του ρίχνω μία κουβέρτα πάνω στο γυμνό του κορμί. Κάθομαι γονατιστή δίπλα του και του χαϊδεύω τα γένια του.

Μετανιώνω με όλο μου το είναι, δάκρυα αρχίζουν να κυλάνε ξανά. Θα μπορούσα να το είχα σταματήσει όλο αυτό. Εάν δεν είχα φύγει, δεν θα ήταν σε αυτήν την κατάσταση. Επρεπε να είχα μείνει, να τον είχα ηρεμήσει και να τον είχα ξεμεθύσει. Μισώ τον εαυτό μου.

'Ανα, είσαι καλά?' ακούω την ήσυχη φωνη του Drew πάνω από τους λυγμούς μου και ένα χέρι ξεκινάει να μου τρίβει την πλάτη.

Ρουφάω και σκουπίζω την μύτη μου με το πίσω μέρος του χεριού μου. 'Είμαι καλά, συγνώμη.'

'Μην απολογείσαι.' αναστενάζει ο Sam.

Γέρνω πάνω στον Jesse και ακουμπάω τα χείλη μου στο μέτωπό του, τα αφήνω εκεί για λίγο καθώς σηκώνομαι από το πάτωμα. το χέρι του πετάγεται έξω από την κουβέρτα και με αρπάζει. 'Ανα?' η φωνή του σπασμένη και τραχειά, τα μάτια του ανοίγουν ελαφρά, και ψάχνει γύρω το δωμάτιο και όταν βρίσκει τα δικά μου, το μόνο που βλέπω είναι άδειες κοιλότητες, τα συνήθως πράσινα, εθιστικά μάτια του έχουν γίνει σχεδόν μαύρα.

'Εϊ' τοποθετώ το χέρι μου πάνω στο δικό του στο μπράτσο μου.

Προσπαθεί να σηκώσει το κεφάλι του από το μαξιλάρι αλλά δεν χρειάζεται να τον επιπλήξω. Πριν να χρειαστεί να το πιέσω πίσω, εγκαταλείπει την προσπάθεια. 'Λυπάμαι τόσο πολύ' μουρμουρίζει λυπημένα, το χέρι του σηκώνεται ξανά για να βρει το πρόσωπό μου. 'Συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη, συγνώμη.......'

'Σταμάτα' ψυθιρίζω με τρεμάμενη φωνή, και τον βοηθάω να βρει το πρόσωπό μου. 'Σε παρακαλώ, απλά σταμάτα.' φιλάω την παλάμη του και όταν τον κοιτάζω τα μάτια του είναι κλειστά. Έχασε τις αισθήσεις του ξανά.

Παίρνω το χέρι του και το βάζω πάνω στην κουβέρτα, μετά βεβαιώνομαι ότι είναι σκεπασμένος καλά, πριν σηκωθώ και γυρίσω να δω τον Sam, τον Drew και τον John όλοι να στέκονται σιωπηλοί να με παρακολουθούν να τον φροντίζω. Είχα ξεχάσει τελείως ότι δεν ήμουν μόνη μου με τον Jesse αλλά δεν νιώθω καθόλου ντροπιασμένη.

'Θα φτιάξω καφέ.' ο Sam σπάει την σιωπή και προχωράει προς την κουζίνα, ο John Και ο Drew τον ακολουθούν.

Ρίνχω άλλη μια ματιά στον Jesse, το ένστικτό μου με ωθεί να πάω πίσω στον καναπέ και να κάτσω δίπλα του, να τον φροντίσω. Μπορεί να το κάνω αυτό , αλλά πρώτα πρέπει να μιλήσω με τα παιδιά. Τους ακολουθώ στην κουζίνα και βλέπω τον Sam και τον Drew να σηκώνουν τα σκαμπό και τον John να σηκώνει τον καταψύκτη από το πάτωμα. Δεν ήταν έτσι όταν έφυγα την Κυριακή. O Jesse ήταν ξεκάθαρα εξαγριωμένος.

'Πρέπει να την κάνω' λέει ο Drew μετά λύπης, και τοποθετεί το τελευταίο σκαμπό. 'Θα βγω την Victoria.' Δείχνει λίγο ντροπαλός.

'Πήγαινε δικέ μου' ο Sam λέει καθώς ψάχνει για τις κούπες. 'Θα σου τηλεφωνήσω αργότερα.'

'Στο τελευταίο ντουλάπι δεξιά, στο πάνω ράφι.' του δίνω οδηγίες για να βρει τις κούπες καθώς γυρνάει και με κοιτάζει με απορία.

Ανασηκώνω τους ώμους.

'Φεύγω λοιπόν. Θα τα πούμε αύριο.' λέει ο Drew.

Του ρίχνω ένα μικρό χαμόγελο και ο John κάνει την γνωστη του κίνηση με το κεφάλι καθώς ο Drew φεύγει και ο Sam τελειώνει τους καφέδες.

Φέρνει τρεις κούπες καφέ φίλτρου στον πάγκο που καθόμαστε εγώ και ο John. 'Δεν θα δούμε αν έχει γάλα. Σκέτοι εντάξει?' ρωτάει ο Sam.

Γνέφω θετικά και βολεύομαι και ο John βάζει τέσσερις κύβους ζάχαρης στον καφέ του. Ξέρω ότι δεν έχει γάλα αλλά δεν θα είχε νόημα να το πω αυτό.

'Λοιπόν' ξεκινάει ο Sam. 'Τώρα που τον βρήκαμε, τι θα κάνουμε μαζί του?' αστειεύεται.

Ο ξέγνοιαστος Sam επέστρεψε και είναι αρκετα ανακουφιστικό. Το να τον βλέπω τόσο ανήσυχο το μόνο που μου έκανε ήταν να μεγαλώνει και την δική μου ανησυχία και όπως αποδειχθηκε, είχε κάθε λόγο να είναι ανήσυχος. Αθελά μου τρέμω στην σκέψη του να είναι μόνος του ο Jesse και να υπεφέρει τις τελευταίες πέντε μέρες. Πόσο καιρό ακόμα θα βρισκόταν πεσμένος εκεί αν είχα αρνηθεί να έρθω? Σίγουρα θα καλούσαν την αστυνομία.

Ο John πετάγεται. 'Τα πάντα κυλούν ομαλά στο Κτήμα. Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για αυτό. Θα αναρρώσει κανονικά μετά από μία εβδομάδα με δυνατό πονοκέφαλο.'

'Θα πρέπει να πάει για αποτοξίνωση?' ρωτάω . 'Η θεραπεία. Δεν ξέρω ακριβώς.' Δεν γνωρίζω καθόλου πως γίνονται αυτά τα πράγματα.

Ο John κουνάει το κεφάλι του και ξαναφοράει τα γυαλιά του, και αρχίζω να αναρωτιέμαι ποια είναι η σχέση του με τον Jesse. Νόμιζα ότι ήταν ένα εργαζόμενος, αλλά δείχνει να είναι ο μόνος που ξέρει για όλα αυτά.

'Όχι αποτοξίνωση.' λέει σταθερά. 'Δεν είναι αλκοολικός με την κλασσική σημασια της λέξης. Δεν είναι παθιασμένος με το αλκοόλ Ανα. Ήπιε για να ελαφρύνει την κακή του διάθεση, για να καλύψει το κενό. Όταν ξεκινήσει δεν μπορεί να σταματήσει.' Μου δίνει ένα μικρό χαμόγελο. 'Βοήθησες κορίτσι.'.

'Τι έκανα?' ρωτάω αμυνόμενη. Δεν ξέρω γιατί αισθάνομαι τόσο πληγωμένη από την δηλωση του John. Μόλις μου είπε ότι βοήθησα την κατάσταση αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να αισθάνομαι σαν να υποννοεί ότι μπορεί να τον βοήθησα να υποτροπιάσει επίσης.

Ο Sam βάζει το χέρι του πάνω στο δικό μου. 'Κάτι άλλο του είχε αποσπάσει την προσοχή'.

'Αλλά μετά τον παράτησα' λέω σιωπηλά. Απλά τους επιβεβαιώνω αυτό που και οι δυο σκέφτοντε. Δεν ήμασταν μαζί με την έννοια του ζευγαριού ώστε να θεωρηθεί ότι τον άφησα όμως. Τίποτα δεν ήταν ξακάθαρο για το που βρισκόμασταν. Δεν ανοίξαμε τα χαρτιά μας στο τραπέζι για να λύσουμε αυτό το θέμα.

'Δεν φταις εσύ Ανα.' Ο Sam με καθησυχάζει. 'Δεν μπορούσες να ξέρεις.'

'Δεν μου το είπε ποτέ' ψιθυρίζω. 'Εάν το ήξερα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.' Ακόμα με υπερασπίζομαι. Δεν είμαι σίγουρη πως θα άλλαζαν τα πράγματα αν μου το είχε πει ή αν το είχα καταλάβει από μόνη μου. Ξέρω ότι δεν θέλω ποτέ να δω τον Jesse έτσι όπως ήταν την προηγούμενη Κυριακή. Εάν φύγω τώρα θα συμβεί το ίδιο ξανά? Ή θα μπορούσα να μείνω και να τον βοηθήσω, αλλά θα το έκανα από ενοχή ή επειδή τον αγαπάω? Μπορεί να μην θέλει να είμαι εδώ. Ήταν τόσο θυμωμένος μαζί μου. Το κεφάλι μου είναι ανάστατο. Ακουμπάω τους αγκώνες μου στον πάγκο και βάζω το κεφάλι μου μέσα στα χέρια μου. Τι στο διάολο πρέπει να κάνω?

'Ανα?' το βαθύ μουρμούρισμα του John με κάνει να σηκώσω το κεφάλι μου πάνω. 'Είναι καλός άνθρωπος.'

'Τι τον κανει να πίνει? Πόσο άσχημο είναι αυτό?' ρωτάω. Ξέρω ότι είναι καλός άνθρωπος κατά βάθος, αλλά αν ήξερα περισσότερα ίσως θα μπορούσα να καταλάβω και καλύτερα.

'Ποιός ξέρει?' μουρμουρίζει ο John και μετά με κοιτάζει. 'Μη νομίζεις ότι ήταν λιώμα όλη την μέρα, κάθε μέρα. Δεν ήταν. Το πως είναι τώρα , οφείλεται στην δυστυχία του, όχι στο ότι είναι αλκοολικός.'

'Και δεν έπινε από την ημέρα που εμφανίστηκα?' δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό.

Ο John γελάει. 'Δεν ήπιε παρόλου που εσύ του έβγαλες κάποιες άλλες μάλλον βρώμικες ιδιότητες, κορίτσι.'

Συνοφρυώνομαι, αλλά ξέρω ακριβώς τι εννοεί ο John, και το ίδιο και ο Sam αν κρίνω από το ύφος του πονηρού πρόσωπού του. Μου έχουν πει ότι ο Jesse είναι συνηθώς αρκετά χαλαρός αλλά έχω δει μόνο ίχνη του χαλαρού Jesse Ward, και αυτά μόνο όταν έκανε αυτό που ήθελε αυτός. Τον περισσότερο καιρό, αυτό που είδα ήταν ένα παράλογο φρικιό που θέλει να ελέγχει τα πάντα. Θαύμαζε ακόμα τον εαυτό του για το ότι είναι έτσι μόνο μαζί μου.....τι τυχερή που είμαι.

Με τι θα βρεθούν αντιμέτωποι, αν θα έφευγα ξανά?

'Θα μείνω, αλλά αν αποδειχθεί ότι δεν θέλει να είμαι εδώ, θα τηλεφωνήσω σε κάποιον από σας. ' τους προειδοποιώ.

Ο Sam χαλαρώνει φανερά. 'Αυτό δεν πρόκειται να συμβει Ανα'.

Ο Joην γνέφει θετικά και αυτός. 'Πρέπει να πάω πίσω στο Κτήμα και να τρέξω την επιχείρηση αυτού του γαμημένου καθάρματος.' Σηκώνεται πάνω από το σκαμπό. 'Ανα, χρειάζεσαι το νούμερό μου. Που είναι το τηλέφωνό σου?'

Κοιτάζω τριγύρω για την τσάντα μου και μετά συνειδητοποιώ ότι την εχω αφήσει στην βεράντα, οπότε πάνω και τους αφήνω στην κουζίνα για να το βρω.

Καθώς γυρίζω πίσω στην κουζίνα βλέπω ότι ο Jesse είναι ακόμα αναίσθητος. Πόσο καιρό θα είναι έτσι και μέχρι πιον βαθμό πρέπει να ανησυχώ? Δεν έχω ιδέα τι πρέπει να κάνω.

Στέκομαι σιωπηλά και τον παρακολουθώ, τα βλέφαρά του κινούνται απαλά, το στήθος του ανεβαίνει και κατεβαίνει σταθερά. Ακόμα και αναίσθητος δείχνει προβληματισμένος. Τον πλησιάζω σιωπηλά και σηκώνω την κουβέρτα μέχρι το σαγόνι του. Δεν μπορώ να το αποφύγω. Ποτέ δεν τον φρόντισα ξανά αλλά μου βγαίνει ενστικτωδώς. Γονατίζω και αφήνω τα χείλη μου πάνω στο κρύο μάγουλό του, και απορροφάω την λίγη ανακούφιση που παίρνω από την επαφή πριν σηκωθώ και παω πάλι πίσω στην κουζίνα. Ο John έχει φύγει.

"Ορίστε ' ο Sam μου δίνει ένα χαρτί. 'Το νούμερο του John.'

'Γιατί βιαζόταν?' ρωτάω. Θα μπορούσε να με περιμένει.

'Ποτέ δεν μένει παρά μόνο όσο χρειάζεται. Ακου, μίλησα με την Kate. Φέρνει κάποια ρούχα σου εδώ.'

'Ω! εντάξει.' Τα κακόμοιρα τα ρούχα μου θα αναρωτιούντε που μένουν. Τα πηγαίνω από δω και απο κει άπειρες φορές

'Σε ευχαριστώ Ανα.'λέει ο Sam ειλικρινά.

'Μην με ευχαριστείς' διαμαρτύρομαι, νιώθωντας άβολα, ιδιαίτερα αφού αυτό είναι και δικό μου φταίξιμο εν μέρη.

Ο Sam αναδεύεται νευρικά. 'Το ξέρω. Απλά.....λοιπόν, μετά από την προηγούμενη Κυριακή, όλο αυτό το σοκ από το Κτήμα.'

'Μη Sam.'

΄Όταν πίνει, πίνει για τα καλά.' ο Sam χαμογελάει ελαφριά. 'Είναι περήφανος άνθρωπος Ανα. Θα νιώσει ταπεινωμένος που τον είδαμε έτσι.'

Το φαντάζομαι ότι έτσι θα νιώσει. Ο Jesse που εγώ ξέρω, είναι δυνατός, με αυτοπεποίθηση, κυριαρχικός και ένα σωρό άλλα πράγματα. Ο αδύναμος και αβοήθητος Jesse δεν συμπεριλεμβάνεται στην λίστα που τον περιγράφει. Θέλω να πω στον Sam ότι το Κτήμα και οι δραστηριότητές του έχουν μετριαστεί από το θέμα του ποτού, αλλά δεν είναι έτσι. Όχι στ' αλήθεια. Τώρα που είμαι εδώ και ξαναείδα τον Jesse όλα φωνάζουν πολύ δυνατά στο μυαλό μου. Ο Jesse είναι ιδιοκτήτης μίας λέσχης για σεξ. Χρησιμοποιεί επίσης και τις ευκολίες της δικής του λέσχης. Ο Sam το επιβεβαίωσε έστω και αν ήταν προφανές όταν αντιμετώπισα τον σύζυγο μίας απο τις κατακτήσεις του Jesse, Ήξερα βαθιά μέσα μου ότι έπαιρνε μέρος, ότι ήταν ένας playboy που αναζητούσε την ευχαρίστηση, αλλά σίγουρα δεν είχα φανταστεί με ποιον τρόπο.

Περάσαμε τις επόμενες ώρες να μαζεύουμαι άδεια μπουκάλια από το ρετιρέ και να τα βάζουμε στον κάδο. Άδειασα το ψυγείο από την υπόλοιπη βότκα, χύνωντάς την στον νεροχύτη. Είμαι έκπληκτη με τα πόσα μπουκάλια είχε εδώ; θα πρέπει να αγόρασε ένα ολόκληρο φορτίο από τέτοια, Είναι προφανώ ότι σχεδίαζε να είναι εδώ μόνος με την βότκα για αρκετό καιρό. Ξέρω όμως μόνο ένα πράγμα; δεν θα ξαναπιώ βότκα ποτέ.

Ο Clive τηλεφωνεί για να μου πει για μια νεαρή κυρία που είναι στο φουαγιέ και ακούει στο όνομα Kate και αφού του λέω τι βρήκαμε εδώ, πάμε κάτω για να την συναντήσουμε αφού κουβαλάμε έναν μεγάλο κάδο με άδεια μπουκάλια και σκουπίδια. Σημειώνω στο μυαλό μου να φωνάξω να φτιάξουν την πόρτα που γκρεμίστηκε.

Όταν φτάνουμε στο φουαγιέ, η Kate μας περιμένει υπό την στενή παρακολούθηση του Clive. 'Eϊ!' λέει καθώς πλησιάζουμε και κουβαλάμε τα σκουπίδια. 'Πως είναι?'

Αφήνω την τσάντα και ρίνχω ένα βλέμμα στον Clive για να καταλάβει ότι είμαι τσαντισμένη μαζί του. Αν τους είχε αφήσει να ανέβουν πριν στο ρετιρέ, θα τον βρίσκανε μόνο μεθυσμένο και όχι να βρίκσεται σε κώμα. Έχει την αξιοπρέπεια να δείχνει απολογητικός.

'Κοιμάται΄απαντάει ο Sam όταν καταλαβαίνει ότι εγώ ασχολούμαι με το να κάνω τον Clive να αισθάνεται ένοχος.

Όταν γυρίζω την προσοχή μου στην Kate, βλέπω τον Sam να γλιστράει το χέρι του γύρω της και να της κάνει μια αγκαλιά. Του το χτυπάει μακρυά παιχνιδιάρικα. 'Ορίστε' η Kate Μου δίνει την τσάντα μου. Αυτό το πράγμα έχει καταντήσει σαν γιο γιο ανάμεσα στο σπιτι της και το Lusso. 'Απλά πέταξα τα πάντα μέσα.'

'Ευχαριστώ.' παίρνω την τσάντα.

'Οπότε θα μείνεις εδώ?' ρωτάει.

'Ναι' απαντάω με υψώνω τους ώμους. Ο Sam μου δίνει ένα βλέμμα ευχαρίστησης και αμέσως νιώθω άβολα ξανά.

'Πόσο καιρό θα μείνεις?' ρωτάει η Kate.

Αυτό είναι ένα θέμα. Για πόσο καιρό? Πόσο παίρνει όλο αυτό το πράγμα? Μπορεί να ξυπνήσει απόψε ή αύριο ή μεθάυριο. Έχω μια δουλειά να κάνω και να ψάξω να βρω διαμέρισμα. Κοιτάζω τον Sam για κάποιο στοιχείο αλλά ανασηκώνει τους ώμους του, οπότε αυτό δεν με βοηθάει. Κοιτάζω ξανά την Kate και ανασηκώνω τους ώμους μου επίσης.

Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι έχω αφήσει τον Jesse πάνω και αρχίζω να πανικοβάλλομαι. Μπορεί να ξυπνήσει και να μην είναι κανένας εκεί. 'Πρέπει να πάω πάνω.' λέω καθώ προχωράω προς το ασανσέρ.

'Σίγουρα, φύγε' η Kate μου δίνει το χέρι της και παίρνει την τσάντα με τα σκουπίδια. 'Θα τα ξεφορτωθούμε αυτά.

Λέμε αντίο και υπόσχομαι να της τηλεφωνήσω το πρωί πριν παω προς το ασανσέρ, και αφού ενημερώνω τον Clive να φροντίσει το παράθυρο του αυτοκινήτου του Jesse και την πόρτα του ρετιρέ. Αυτός, φυσικά , ξεκινάει αμέσως για να τα φροντίσει.

Όταν φτάνω πάνω, προσπαθώ να κλείσω την πόρτα αλλά δεν ασφαλίζει. Θα περιμένω να έρθει ο άνθρωπος που θα την επιδιορθώσει. Πάω στο σαλόνι και βλέπω τον jesse ακόμα να κοιμάται.

Λοιπόν, τι να κάνω τώρα? Κοιτάζω τον εαυτό μου και παρατηώ ότι ακόμα φοράω το καφέγκρι φόρεμά μου και τακούνια, οπότε ανεβαίνω στον πάνω όροφο και πάω στο ξενώνα στο τέλος του διαδρόμου. Παραπατάω όταν βλέπω τα μαξιλάρια σκόρπια στο πάτωμα και τα σεντόνια ανακατεμένα από την πτώση μου στο κρεβάτι πριν ο Jesse με μεταφέρει πίσω στο δικό του κρεβάτι μετά τον καυγά για το φόρεμα. Ξεκινάω να στρώνω το κρεβάτι και να βάλω το jean μου και ένα μαύρο μπλουζάκι. Θα ήθελα ένα ντους αλλά δεν θέλω να αφήσω τον Jesse μόνο του για πολύ ώρα. Θα πρέπει να περιμένω.

Κατεβαίνω ξανά κάτω, και βρίσκω ένα λαπ τοπ στο γραφείο του. Το ανοίγω και αμέσως ανακουφίζομαι που δεν χρειάζεται password. Μπαίνω στο google και πληκτρολογώ 'Αλκοολικοί' και εκατομμύρια αποτελέσματα εμφανίζονται. Στην αρχή της σελίδας όμως βλέπω για τους ''Ανώνυμους Αλκοολικούς' . Από δω μου φαίνεται ότι θα ξεκινήσω. Ο John Μπορει να είπε ότι ο Jesse δεν είναι αλκοολικός, αλλά αμφιβάλλω.

Μετά από μερικές ώρες που σερφάρω στο ίντερνετ, νιώθω τα κύτταρα του μυαλού μου να έχουν καεί. Είναι τόσα πολλά για να καταλάβω - μακροχρόνια αποτελέσματα, ψυχιατρικά προβλήματα, στερητικά σύνδρομα. Διαβάζω ένα άρθρο σχετικά με σοβαρά τραύματα της παιδικής ηλικίας που οδηγούν στον αλκοολισμό, που με κάνει να αναρωτιέμαι εάν συνέβη κάτι τέτοιο στον Jesse όταν ήταν παιδί, και το σημάδι από την ουλή του μου έρχεται στο μυαλό απευθείας. Υπάρχουν επίσης και γεννετικές καταστασεις, οπότε μετά αναρωτιέμαι

αν κάποιος από τους γονείς του ήταν αλκοολικός. Βομβαρδίζομαι από πληροφορίες και δεν ξέρω πως να χρησιμοποιήσω καμία από αυτές. Αυτές δεν είναι ερωτήσεις που μπορείς να κάνεις εύκολα.

Το μυαλό μου γυρίζει πίσω στην προηγούμενη Κυριακή και σε αυτά που μου είπε. 'Είσαι ένα γαμημένο καυλί Ανα' 'σε χρειαζόμουν και συ με άφησες.' Και μετά τον άφησα.....ξανά. Είπε ότι δεν μου το είπε γιατί δεν ήθελε να έχω άλλη μία δικαιολογία για να τον αφήσω, αλλά μετά είπε ότι δεν ήταν αλκοολικός. Ο John είπε το ίδιο πράγμα. Εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα και αφορά το αλκοόλ, τότε αυτό δεν τον κάνει αλκοολικό?

Κλείνω το λαπ τοπ με απόγνωση και το βάζω στο τραπεζάκι. Είναι μόνο δέκα αλλά είμαι εντελώς εξαντλημένη. Δεν θέλω να πάω πάνω στο κρεβάτι σε περίπτωση που ξυπνήσει και δεν θέλω να νίωσω βολικά, οπότε αρπάω μερικά μαξιλάρια, τα απλώνω στο πάτωμα δίπλα του και ταχτοποιούμαι, ακουμπάω το κεφάλι μου στον καναπέ και χαίδεύω τις τρίχες από τα χέρια του. Με χαλαρώνει να βρίσκομαι σε επαφή μαζι του και δεν αργούν τα μάτια μου να κλείσουν και να αποκοιμηθώ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 'Σ' αγαπάω'.

Αμυδρά συνειδητοποιώ την παλάμη του να κρατάει το πίσω μέρος του κεφαλιού μου, τα δάχτυλά του να χαϊδεύουν τα μαλλιά μου και αισθάνομαι τόσο ανακουφιστικά..... τόσο καλά. Ανοίγω τα μάτια μου και έρχομαι αντιμέτωπη με μία πιο θολή εκδοχή του πράσινου που γνωρίζω τόσο καλά.

Σηκώνομαι γρήγορα και κοπανάω τον αγκώνα μου στο τραπεζάκι. 'Γαμώτο!' βρίζω.

'Πρόσεχε το στόμα σου!' με μαλώνει, η φωνή του αποφασιστική και σπασμένη.

Αρπάζω τον αγκώνα μου και αμέσως ξυπνάω εντελώς και θυμάμαι που βρίσκομαι. Στέκομαι στα πόδια μου και γυρίζω το βλέμμα μου στον καναπέ, όπου βρίσκω τον Jesse να είναι λίγο ανασηκωμένος, να δείχνει απαίσια, αλλά τουλάχιστον είναι ξύπνιος.

'Είσαι ξύππνιος!' φωνάζω.

Μετακινείται με δυσκολία και πιάνει σφιχτά το κεφάλι του με το καλό του χέρι.

Ω! Γαμώτο!

Πρέπει να έχει φρικτό πονοκέφαλο και εγώ τσιρίζω σαν στρίγκλα. Κάνω λίγα βήματα πίσω για να βρω την καρέκλα και κάθομαι. Δεν έχω ιδέα τι να του πω. Δεν θέλω να τον ρωτήσω πως αισθάνεται, αυτό είναι αρκετά προφανές, και δεν πρόκειται να του κάνω διάλεξη για την προσωπική του ασφάλεια ή για το ότι αδιαφόρησε για την υγεία του. Θέλω πραγματικά να τον ρωτήσω αν θυμάται τον καυγά μας. Τι θα κάνω?

Δεν ξέρω, οπότε αποφασίζω να κάτσω με τα χέρια μου μπροστά στα πόδια μου και να το βουλώσω.

Τον κοιτάζω να με κοιτάζει και το μυαλο μου τρέχει σε όλα αυτά που θέλω να του πω, και κανένα δεν μπορώ. Θέλω να του πω ότι τον αγαπάω, για αρχή. Και θέλω να τον ρωτήσω γιατί δεν μου είπε ότι είναι ιδιοκτήτης μία λέσχης για σεξ ή ότι έχει πρόβλημα με το πιοτό. Αναρωτιέται τι κάνω εδώ? Μήπως θέλει να φύγω? Ω! Θεέ, μήπως θέλει να πιεί? Η σιωπή με σκοτώνει.

'Πως αισθάνεσαι?' πετάω και αμέσως εύχομαι να είχα κρατήσει το στόμα μου κλειστό.

Αναστενάζει και παρατηρεί το πληγωμένο του χέρι. 'Σκατά.' μου λέει κοφτά.

Ω! εντάξει. Τώρα τι να πω? Δεν φαίνεται καθόλου χαρούμενος που με βλέπει, έτσι ίσως καλύτερα να φύγω πριν τον πιέσω να τσακίσει άλλο ένα μπουκάλι. Θα πρέπει να πάει να αγοράσει βέβαια. Αυτό θα ήταν κάτι παραπάνω από μια καλή αιτία για να μου θυμώσει.

Αποφασίζω ότι πρέπει να χρειάζεται υγρά για να πιει, οπότε σηκώνομαι και πάω στηνκουζίνα. Θα του φέρω λίγο νερό και μετά θα φύγω.

'Που πας?' ρωτάει, ελαφρώς πανικοβλημένος και πετάγετα από τον καναπέ.

'Πίστευα ότι ίσως χρειαζόσουν λίγο νερό.' τον καθησυχάζω, η καρδιά μου ξεσηκώνεται λιγάκι. Δεν θέλει να φύγω. Έχω ξαναδεί αυτή την έκφραση πολλες φορές. Το κυρίαρχο φρικιό του ελέγχου συνήθως την ακολουθεί, αφού μετά με ακινητοποιεί κάπου, αλλά δεν έχω τόσο υψηλές προσδοκίες. Δεν έχει την δύναμη να με κυνηγήσει, ακινητοποιήσει ή να με κυριαρχήσει αυτή την στιγμή. Είμαι απογοητευμένη.

Καθησυχάζεται με την απάντησή μου, και συνεχίζω προς την κουζίνα, κοιτάζοντας το ρολόι του φούρνου καθώς πιάνω ένα ποτήρι. Οκτώ το πρωί. Κοιμήθηκα συνεχόμενα για δέκα ώρες. Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί αφότου.....δηλαδή , αφότου τον είδα για τελευταία φορά.

Αρπάζω το μπουκάλι με το νερό από το ψυγείο και γεμίζω το ποτήρι πριν γυρίσω στον ανοικτό χώρο και δω τον Jesse να κάθεται στον καναπέ με το κεφάλι στα χέρια του, η κουβέρτα πάνω στα πόδια του.

Όταν τον πλησιάζω, σηκώνει το βλεμα του σε μένα και οι ματιές μας κλειδώνουν. Του δίνω το νερό. Με το καλό του χέρι το παίρνει και τα δάχτυλά του ακουμπάνε στα δικά μου. Τραβάω τα δικά μου γρήγορα και το νερό χύνεται λίγο από το ποτήρι. Δεν ξέρω γιατί συνέβη αυτό, και το βλέμμα στο πρόσωπό του με κάνει να αισθάνομαι αμέσως άκαρδη. Τρέμει φρικτά και φοβάμαι μήπως είναι στερητικό σύνδρομο. Είμαι σίγουρη ότι διάβασα ότι ένα σύμπτωμα είναι το τρέμουλο μαζί με έναν κατάλογο από άλλα.

Ακολουθεί τα μάτια μου στο χέρι του και κουνάει το κεφάλι του. Αυτό είναι παράξενο. Τα πράγματα ποτέ δεν ήταν έτσι μεταξύ μας. Κανένας μας δεν ξέρει τι να πει.

'Πότε ήπιες για τελευταία φορά?' ρωτάω. Αυτό κάνει την κατάσταση πολύ περίεργη μέσα στο δωμάτιο αλλά έπρεπε να πω κάτι.

Πίνει το νερό του και ξαπλώνει πίσω στον καναπέ, οι κοιλιακοί του δείχνουν πιο έντονοι από την απώλεια βάρους. 'Δεν ξέρω. Τι μέρα είναι σήμερα?'

'Σάββατο'

'Σάββατο?'' ρωτάει φανερά σοκαρισμένος. 'Γαμώτο.'

Αυτό υποθετω ότι σημάινει ότι έχει χάσει τις μέρες, αλλά δεν μπορεί να ήταν στο ρετιρέ για πέντε μέρες συνεχόμενες , και απλά να έπινε. Σίγουρα δεν θα είχε πεθάνει?

Και μετά η ησυχία επανέρχεται και βρίσκω τον εαυτό μου στην καρέκλα απέναντί του, να στριφογυρίζω τους αντίχειρές μου και να σκέφτομαι το σωστό πράγμα που πρέπει να πω. Το μισώ αυτό. Συνήθως δεν θα σκεφτόμουν δεύτερη φορά πριν τον βουτήξω και βάλω τα χέρια μου γύρω του, αφήνοντας τον να με καλύψει εντελώς, αλλά είναι τόσο λεπτεπίλεπτος τώρα, το οποίο είναι τρελό αν σκεφτώ το ύψος του και το γυμνασμένο του κορμί. Η σκληρή μου γλώσσα έχει γίνει τρεμάμενη. Με σκοτώνει. Και πάνω απ' όλα αυτά, δεν ξέρω αν θα ήθελε να τα κάνω. Δεν είμαι σίγουρη και για μένα επίσης, αν θέλω να τα κάνω. Αυτός ο άντρας, δεν είναι ο άντρας που ερωτεύθηκα. Αυτός είναι ο πραγματικός Jesse?

Κάθεται και παίζει με το ποτήρι του σκεφτικός, η οικεία όψη του μυαλού του να στριφογυρίζει είναι ανακουφιστική, είναι ένα μικρό κομμάτι του που αναγνωρίζω, αλλά δεν αντέχω αυτή την ησυχία. 'Jesse υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω?' ρωτάω απελπισμένα, ενώ σιωπηλά ικετεύω να μου πει κάτι - οτιδήποτε.

Αναστενάζει. 'Υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις Ανα. Αλλά δεν θα σου ζητήσω να κάνεις κανένα από αυτά. 'Δεν με κοιτάζει.

Θέλω να του φωνάξω, να του πω τι μου έκανε αυτός. Το να κάθομαι εδώ και να τον κοιτάζω αναμαλλιασμένο και να παίζει με το ποτήρι του, απλά ενιχύει την λογική πλευρά του μυαλού μου που μου λέει να φύγω.

'Θέλεις να κάνεις ντους?' ρωτάω. Δεν μπορώ να κάθομαι στην σιωπή πια. Θα τραβήξω τα μαλλιά μου.

Γέρνει μπροστά και μορφαζει. 'Σίγουρα' μουρμουρίζει..

Τον παρακολουθώ να παλεύει να σταθεί στα πόδια του και αισθάνομαι σαν κρύα αγελάδα που δεν τον βοηθάω., αλλά δεν ξέρω αν θέλει να το κάνω και δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ. Η ατμόσφαιρα μεταξύ μας είναι τόσο παράξενη.

Καθώς στέκεται όρθιος, η κουβέρτα πέφτει στα πόδια του και κοιτάζει το γυμνό του κορμί. 'Γαμώτο' βρίζει, και σκύβει κάτω για να πιάσει μία κουβέρτα. Την τυλίγει γύρω από την μέση του και γυρνάει προς εμένα. 'Συγνώμη' λέει και σηκώνει τους ώμους.

Συγνώμη?

Λες και δεν τα έχω ξαναδεί στο παρελθόν- πολλά, είναι η αλήθεια. Όπως έχει πει, δεν υπάρχει σημείο στο κορμί μου που δεν τον είχα μέσα, πάνω ή κάτω από αυτό.

Οι ώμοι μου πέφτουν και αναστενάζω καθώς ξεκινάω να προχωρώ μαζί του πάνω στις σκάλες για την κεντρική σουίτα. Μας παίρνει λίγο χρόνο και η άβολη σιωπή είναι γύρω μας, αλλά κατεφέρνουμε να φτάσουμε τελικά. Δεν ξέρω πόσο ακόμα μπορώ να το αντέξω αυτό. Αυτό απέχει πολύ από το τι έχω συνηθίσει με αυτόν τον άντρα.

'Το μπάνιο θα ήταν καλύτερο?' ρωτάω, και προχωράω προς το μπάνιο. Δείχνει εξαντλημένος μετά το ανέβασμα των σκαλιών, και το να στέκεται όρθιος στο μπάνιο δεν θα είναι καλό. Το να μουσκέψει τους μυς του στο μπάνιο μάλλον θα βοηθούσε.

Σηκώνει τους ώμους ξανά. 'Υποθέτω.'

Εντάξει, θα του γεμίσω το μπάνιο και μετά θα φύγω. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Αυτός είναι ο άντρας που πίστευα ότι άρχιζα να γνωρίζω, που απελπισμένα ήλπιζα να γνωρίσω, αλλά καταστρέφομαι όταν ανακαλύπτω ότι δεν τον γνωρίζω καθόλου - ούτε λιγάκι έστω. Θα πάρω τον John τηλέφωνο και θα δω το προτείνει. Δεν είμαι φτιαγμένη για αυτό. Είναι ανασταλτικός, μονόχνωτος και όλα τα άλλα άσχημα πράγματα που μου πέταξε κατά την διάρκεια της διαμάχης μας γίνονται πιο δυνατά και καθαρά όσο αυτό συνεχίζεται. Γιατί μπήκα στο ασανσέρ?

Ανοίγω την τεράστια βρύση της μπανιέρας και βάζω το χέρι μου από κάτω για να ελέγχξω την θεμοκρασία, ενώ καταβάλω μεγάλη προσπάθεια για να μην σκέφτομαι την συζήτηση που είχαμε εδώ μεσα και το γεγονός ότι ο Jesse, είναι όπως αποκάλεσε τον εαυτό του άνθρωπος του μπάνιου τώρα - αλλά μόνο όταν είμαι και εγώ μέσα μαζί του. Ταπώνω την μπανιέρα και αφήνω το νερό να τρέξει, γνωρίζοντας ότι θα κάνει πολύ ώρα να γεμίσει.

Γυρνάω και έρχομαι πρόσωπο με πρόσωπο με το τραπέζι του μπάνιου.. Εκεί είχαμε την πρώτη σεξουαλική μας συνεύρεση. Σε αυτό το μπάνιο κάναμε ντους μαζί, μπάνιο μαζί και αρκετό σεξ μέσα στους ατμούς. Εδώ επίσης τον είδα για τελευταία φορά.

Σταμάτα!

Διώχνω τις σκέψεις μου μακρυά και απασχολώ τον εαυτό μου να βρω άλατα και αφρόλουτρο καθώς ο Jesse στέκεται ακουμπισμένος στον τοίχο σιωπηλός. Όπως ήξερα ότι θα γινόταν, το μπάνιο αργεί πολύ να γεμίσει, και εύχομαι να τον είχα βάλει στο ντους.

Τελικά, γεμίζει αρκετά. 'Ορίστε' λέω κοφτά, και βγαίνω από το μπάνιο. Ποτέ δεν ένιωσα αναγκασμένη να αποφύγω την παρουσία του. Του μούτρωνα και απέφευγα το άγγιγμά του από φόβο μην χάσω το μυαλό μου, αλλά ποτέ δεν ήθελα πράγματι να φύγω. Το ξέρω αυτό.

"Κάνεις λες και είσαι ξένη' λέει απαλά, μόλις πλησιάζω την πόρτα, και σταματάω ακαριαία. Αυτό με πονάει τόσο πολύ.

Δεν γυρίζω να τον δω. 'Νιώθω σαν ξένη.' λέω σιγανά, καταπίνοντας σκληρά και προσπαθόντας να αποφύγω τα ρίγη που απειλούν να εισβάλουν στο κορμι μου.

Η σιωπή πέφτει ξανά, και διαφορετικές οδηγίες μπλέκονται στο κεφάλι μου. Πράγματι δεν ξέρω τι να κάνω για να αισθανθώ καλά. Νόμιζα ότι ο πόνος δεν μπορούσε να είναι χειρότερος. Νόμιζα ότι ηδη βρισκόμουν στον πάτο της Κόλασης. Λάθος νόμιζα. Το να τον βλέπω έτσι με σακακατεύει. Πρέπει να φύγω και να συνεχίσω να μάχομαι να τον ξεπεράσω. Νιώθω σε να με πέταξαν μερικά βήματα πίσω, τώρα που τον ξαναείδα, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάνει καμία πρόοδο για να να αναρώσω. Αν μη τι άλλο, όλο αυτό δεν θα με βοηθήσει καθόλου.

'Σε παρακαλώ κοίταξέ με Ανα.'

Η καρδιά μου ανεβαίνει στον λαιμό μου με αυτά του τα λόγια που ακούγονται σαν έκκληση παρά σαν την συνηθισμένη του διαταγή. Ακόμα και η φωνη του ακούγεται διαφορετική.

Δεν είναι η οικεία βαθιά, βραχνή, σέξυ φωνή που γνωρίζω. Τώρα είναι σπασμένη και ραγισμένη, που σημαίνει ότι εγώ είμαι ραγισμένη και σπασμένη.

Αργά περιστρέφομαι να αντικρύσω τον άντρα που είναι ξένος για μένα, και βλέπω το κάτω χείλος του πιασμένο ανάμεσα στα δόντια του να με κοιτάζει με κενά πράσινα μάτια. 'Δεν μπορώ να το κάνω αυτό' η καρδιά μου σφυροκοπάει, αλλά και σταματάει ταυτόχρονα. Θα σταματήσει τελείως σύντομα.

'Ανα'!

Τον ακούω να έρχεται πίσω μου αλλά δεν κοιτάζω. Δεν είναι πολύ δυνατός, οπότε αυτή ίσως είναι η μοναδική φορά που μπορώ να φύγω μακρυά του. Τι σκεφτόμουν όταν ήρθα εδώ? Εικόνες από την προηγούμενη Κυριακή γεμίζουν το κεφάλι μου καθώς κατεβάινω τις σκάλες γρήγορα, η όρασή μου είναι θολή, τα πόδια μου μουδιασμένα.

Καθώς φτάνω στο κάτω μέρος της σκάλας, νιώθω το γράπωμα του χεριού του γύρω από την μέση μου και πανικοβάλλομαι, και προσπαθώ να τον πιέσω μακρυά μου. 'Όχι!' ουρλιάζω, έξαλλη προσπαθώντας να ελευθερώσω τον εαυτό μου από το σκληρό του κράτημα. 'Μην με αγγίζεις!'

'Ανα, μην το κάνεις αυτό.' με παρακαλεί, και αρπάζει τον άλλο μου καρπό και με κρατάει μπροστά του. 'Σταμάτα!'.

Καταρρέω στο πάτωμα, νιώθωντας αβοήθητη και εύθραυστη. Είμαι ήδη κομμάτια, αλλά μπορεί να μου ρίξει το τελευταίο χτύπημα και να με αποτελειώσει. 'Σε παρακαλώ, μη!' κλαίω με αναφιλητά. 'Σε παρακαλώ μην τον κάνεις πιο δύσκολο.'

Πέφτει στο πάτωμα μαζί μου, με τραβάει στην αγκαλιά του και με καλύπτει τελείως. Κλαίω με ασταμάτητα αναφιλητά στο στήθος του. Δεν μπορώ να το ελέγξω.

Πιέζει το πρόσωπό του στα μαλλιά μου. 'Συγνώμη' ψιθυρίζει. 'Λυπάμαι τόσο, τόσο πολύ. Δεν το αξίζω αυτό αλλά δώσε μου μία ευκαιρία.' Με πιέζει σφιχτά. 'Χρειάζομαι άλλη μία ευκαιρία.'

'Δεν ξέρω τι να κάνω' είμαι ειλικρινής. Πράγματι δεν ξέρω τι να κάνω. Νιώθω την ανάγκη να δραπετεύσω από αυτόν, αλλά την ίδια στιγμή, νιώθω την ανάγκη να μείνω και να τον αφήσω να κάνει τα πράγματα καλύτερα. Αλλά αν μείνω, θα μπορώ να αντιμετωπίσω το χτύπημα που θα με αποτελειώσει? Ή αν φύγω, θα είναι το τελειωτικό χτύπημα? Και για τους δυο μας?

Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο δυνατός, σταθερός, κατηγορηματικός Jesse, o Jesse που συλογίζεται όταν τον προκαλώ, που με κακομεταχειρίζεται όταν τον απειλώ ότι θα φύγω και με γαμάει μέχρι να παραληρήσω. Αυτός απέχει πολύ απο αυτόν τον άντρα.

'Μην φύγεις πάλι από μένα' παρακαλάει, και με κρατάει σφιχτά. Παρατηρώ ότι το τρέμουλο έχει καταλαγιάσει.

Κάνω λίγο πίσω, σκουπίζω τα δάκρυα από το πρόσωπό μου με το πίσω μέρος του χεριού μου, τα μάτια μου κολάνε στο στομάχι του, η ουλή του είναι πιο μεγάλη και πιο ξεκάθαρη από κάθε άλλη φορά. Δεν μπορώ να τον κοιτάξω στα μάτια. Δεν μου είναι οικειά πια. Δεν είναι σκοτεινά με θυμό ή δεν αστράφτουν από ευχαρίστηση- δεν στενεύουν αγριεμένα ή δεν είναι σκοτεινά από τον πόθο του για μένα. Είναι κενά και δεν μπορούν να μου προσφέρουν ανακούφιση. Παρόλ' αυτά όμως, ξέρω ότι αν φύγω από αυτή την πόρτα, έχω τελειώσει. Η μόνη μου ελπίδα είναι να μείνω, να βρω τις απαντήσεις που χρειάζομαι και να προσευχηθω ότι δεν θα με καταστρέψουν. Έχει την δύναμη να με καταστρεψει.

Το κρύο του χέρι γλιστρά κάτω από το πηγούνι μου και μου τραβάει το πρόσωπό μου στο δικό μου. 'Θα τα διορθώσα όλα. Θα σε κάνω να θυμηθείς Ανα.'

Κοιτάζω τα μάτια του και βλέπω αποφασιστικότητα μέσα στην καταχνιά του πράσινου. Η αποφασιστικότητα είναι καλή, αλλά εξουδετερώνει τον πόνο και την τρέλα που ήρθαν πριν από αυτή? 'Μπορείς να με κάνεις να θυμηθώ τον παραδοσιακό τρόπο?' ρωτάω σοβαρά. Δεν είναι αστείο, παρόλο που χαμογελάει λιγάκι.

'Θα γίνει ο στόχος της αποστολής μου. Θα κάνω τα πάντα.'

Τα λόγια του, μία επανάληψη της βραδιάς των εγκαινίων του Lusso, είναι τόσο αποφασιστικά όπως ήταν και τότε. Κράτησε την υπόσχεσή του για να μου αποδείξει ότι τον χρειαζόμουν. Ένα μικρό πετάρισμα ελπίδας ξαλαφρώνει την βαριά καρδιά μου, και βυθίζω το πρόσωπό μου ξανά στα στηθος του, προσκολούμαι πάνω του. Τον πιστεύω.

Μία μικρή εκπνοή δραπετεύει από τα χείλη του καθώς με τραβάει πιο κοντά και με κρατάει σαν η ζωή του να εξαρτάται από αυτό.

Μπορεί και να εξαρτάται. Και η δική μου επίσης.

'Το μπάνιο σου θα κρυώσει.' Μουρμουρίζω στο γυμνό του στήθος καθώς βρισκόμαστε ακόμα στο πάτωμα σφιχταγκαλιασμένοι λίγη ώρα μετά.

'Είμαι άνετα.' παραπονιέται, και διακρίνω ένα οικείο κομμάτι απότον Jesse στην φωνή του.

'Πρέπει να φας επίσης.' τον πληροφορώ, και νιώθω περίεργα που του δίνω οδηγίες. 'Και αυτό το χέρι πρέπει να το φροντίσουμε. Σε πονάει?'

'Δαιμονισμένα πολύ' επιβεβαιώνει.

Δεν εκπλήσσομαι. Δείχνει απαίσιο. Ελπίζω να μην είναι σπασμένο γιατί πέντε μέρες χωρίς ιατρικη περιποίηση μπορεί τα κόκκαλα να μην μπορούν να μπουν στην θέση τους. 'Έλα πάμε' τραβάω τον εαυτό μου από το σφιχτό αγκάλιασμά του. Γκρινιάζει αλλά με αφήνει. Σηκώνομαι πάνω και του δίνω το χέρι μου, χαμογελόντας του λίγο, πριν το πάρει και σηκωθεί από το πάτωμα.

Περπατάμε ήσυχα στις σκάλες και μετά στην κεντρική σουίτα.

'Μπες μέσα' τον διατάζω σιγανά, και του δείχνω το μπάνιο.

Αρχίζει να μασάει το χείλος του και δεν κάνει καμία προσπάθεια για να μπει μέσα. 'Θα μπεις μαζί μου?' ρωτάει σιγανά.

Ξαφικά αισθάνομαι παράξενα και άβολα. 'Δεν μπορώ.' κουνάω το κεφάλι μου και κάνω ένα ελαφρύ βήμα πίσω. Αυτό πάει κόντρα στις εσωτερικές μου ανάγκες, αλλά ξέρω ότι όσο πιο

σύντομα παραδωθω στην επίδρασή του και στο άγγιγμά του, θα εξοκείλω από τον στόχο μου να τακτοποιήσω το μυαλό μου και να πάρω απαντήσεις.

'Ανα, μου ζητάς να μην σε αγγίζω. Αυτό πάει κόντρα σε όλα μου τα ένστικτα.'

'Jesse, σε παρακαλώ. Χρειάζομαι χρόνο.'

'Δεν είναι φυσιολογικό Ανα. Για μένα το να μην σε αγγίζω δεν είναι σωστό.'

Έχει δίκαιο, αλλά δεν μπορώ να επιτρέψω στον εαυτό μου να με ''καταπιεί'. Πρέπει να μείνω ψύχραιμη για να σκεφτώ γιατί μόλις θα βάλει τα χέρια του πάνω μου δεν θα μπορώ να συγκεντρωθώ.

Δεν λέω τίποτα. Απλά κοιτάζω ξανά το μπάνιο, πριν ξαναγυρίσω το βλέμμα μου σε αυτόν. Κουνάει το κεφάλι του, βγάζει την κουβέρτα γύρω από την μεση του πριν μπει στο μπάνιο και χαμηλώσει προσεκτικά στο νερό. Πιάνω ένα κύπελο από το ντουλάπι του μπάνιου και κάθομαι οκλαδόν για να τον λούσω.

'Δεν είναι το ίδιο χωρίς εσένα εδώ μέσα μαζί μου.' γκρινιάζει, γέρνει πίσω και κλείνει τα μάτια του.

Αγνοώ το παράπονό του και αρχίζω να του πλένω τα μαλλιά και να σαπουνίζω το τέλειο του κορμί από την κορυφή μέχρι τα νύχια, παλεύοντας τα αναπόφευκτα ρίγη που νιώθω μέσα μου από την επαφή.

Τον τρίβω γύρω από την ουλή του σκεφτική, και ελπίζω μέσα μου ότι θα μου εξηγήσει πως έχει γίνει. Κρατάει τα μάτια του και το στόμα του κλειστά. Έχω ένα προαίσθημα ότι αυτή θα είναι μία σκληρή διαδρομή. Δεν λέει ποτέ πληροφορίες από μόνος του και υπεκφεύγει τις ερωτήσεις μου με κάποια αυστηρή προειδοποίηση ή με το να με αποσπά με κάποιον τρόπο. Δεν μπορώ να το αφήσω αυτό να συβεί ξανά. Αυτό θα μπυ πάρει όλη την δύναμη και την θέλησή μου. Δεν είναι φυσιολογικό για μένα να του ξεφεύγω.

Τρέχω το χέρι μου στο σκληρό του πρόσωπο. 'Χρεάζεσαι ξύρισμα.'

Ανοίγει τα μάτια του και πιάνει το πηγούνι του με το καλό του χέρι, και ακουμπάει τα γέννια του. 'Δεν σου αρέσουν?'

'Μου αρέσεις όπως και να 'σαι.'

Μόνο όχι μεθυσμένος!

Η φευγαλέα όψη που διαπερνά το πρόσωπό του σχεδόν με πείθει ότι διάβασε την σκέψη μου, αλλά ίσως και να σκέφτεται ακριβώς το ίδιο πράγμα. 'Δεν θα ξαναπιώ σταγόνα ποτέ.' μου δηλώνει με αυτοπεποίθηση, και βεβαιωνεται ότι κοιταζόμαστε στα μάτια καθώς ορκίζεται.

'Ακούγεσαι σίγουρος' του αντιμιλώ ήσυχα.

'Είμαι'. Ανασηκώνεται λίγο στο μπάνιο και γυρνάει να με αντικρύσει, σηκώνει το τραυματισμένο του χέρι για να κρατήσει το πρόσωπό μου και μορφάζει όταν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί. 'Το εννοώ, ποτέ ξανά. Στο υπόσχομαι.' Ακούγεται τόσο ειλικρινής. 'Δεν είμαι τρελός αλκοολικός Ανα. Το παραδέχομαι ότι παρασύρομαι οταν ξεκινάω να πίνω και δεν μπορώ εύκολα να σταματησω, αλλά δεν το μισώ ούτε το αγαπάω το ποτό. Ήμουν σε άσχηση κατάσταση όταν με άφησες. Απλά ήθελα να μουδιάσω τον πόνο.'

Η καρδιά μου σφίγγεται στο στήθος μου, και νιώθω μία αίσθηση ανακούφισης μαζί με μία μικρή αμφιβολία. Όλοι παρασύρονται λίγο όταν πίνουν, σωστά? 'Επέστρεψα.' δεν τον κοιτάζω και προσπαθώ να συνδυάσω αυτά που θέλω να πω. Εκατομμύρια λέξεις εισχωρούν στο μυαλό μου για μέρες, αλλά τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ καμία από αυτές. 'Γιατί δεν μου το είπες νωρίτερα? Αυτό εννοούσες όταν είπες ότι θα σου έκανα μεγαλύτερη ζημιά αν έφευγα?'

Το κεφάλι του πέφτει. 'Αυτό ήταν μαλακία που είπα.'

'Ήταν.'

Γυρνάει τα μάτια του στα δικά μου. 'Απλά ήθελα να μείνεις. Εμεινα έκπληκτος όταν μου είπες ότι είχα ένα ωραίο ξενοδοχείο.' Χαμογελάει λίγο και αισθάνομαι ηλίθια. 'Τα πράγματα έγιναν πού έντονα, πολύ γρήγορα. Δεν ήξερα πως να στο πω. Δεν ήθελα να το σκάσεις. Συνέχεια έφευγες.' συλλαβίζει τις τελευταίες λέξεις, ξεκάθαρα απογοητευμένος από την διαφυγή μου. Είχα δίκιο όμως. Όλο τον καιρό είχα δίκαιο που προσπαθούσα να δραπετεύσω από αυτόν.

'Δεν πήγα μακρυά, έτσι δεν είναι? Δεν θα με άφηνες.'

'Θα στο έλεγα. Υποτίθεται ότι δεν έπρεπε να έρθεις στο Κτήμα έτσι Ανα. Δεν ήμουν προετοιμασμένος.'

Αυτό ήταν προφανές. Όλες τις φορές που είχα πάει στο υποτιθέμενο ξενοδοχείο, από κάποιον συνοδεύομουν ή φυλακιζόμουν στο γραφείο του Jesse. Είμαι σίγουρη ότι τους είχε προειδοποιήσει να μην μου μιλάνε και κανένας δεν πλησίαζε τον Jesse όταν ήμουν μαζί του. Και έχει δίκαιο, τα πράγματα έγιναν αρκετά έντονα, αρκετά γρήγορα, αλλά σε αυτό δεν έφταιγα εγώ. Θεέ, είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να συζητήσω. Πρέπει να μάθω πράγματα και οφείλει να μου τα πει. Το άσχημο μικρό πλάσμα που ξυλοκόπησε ο Jesse στο Κτήμα, είπε μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Είχε ο Jesse ερωτική σχέση με την γυναίκα του?

Τόσες πολλές ερωτησεις.

Αναστενάζω. 'Πάμε, μούλιασες.' Κρατάω μία πετσέτα και βλέπει τον αναστεναγμό μου καθώς το βοηθάω με το καλό του χέρι να σηκωθεί από το μπάνιο. Βγαίνει έξω και βάζω την πετσέτα στο κρομί του για να τον σκουπίσω, ενώ με παρατηρεί προσεκτικά.

Οι γωνίες των χειλιών του ανοίγουν ελαφρώς σε μια υποψία χαμόγελου όταν φτάνω στον λαιμό του. 'Μερικές εβδομάδες πριν, φρόντιζα εγώ τον πονοκέφαλό σου από το ποτό' λέει ήσυχα.

'Στοιχηματίζω ότι το κεφάλι σου πονάει πιο πολύ από το δικό μου.' απορρίπτω την αναπόλησή του και βάζω την πετσέτα γύρω από την μέση του. 'Φαϊ πρώτα και μετά νοσοκομείο.'

'Νοσοκομείο?' μου πετάει η φωνή του ξαφνιασμένη. 'Δεν χρειάζομαι νοσοκομείο Ανα.'

'Το χέρι σου' του ξεκαθαρίζω. Ίσως να σκέφτεται ότι θέλω να τον πάω σε κάποια συνεδρία για αλκοολικούς.

Βλέπω την επιφανειακή κατανόηση στα μάτια του καθώς σηκώνει το χέρι του και το παρατηρεί. Το αίμα έχει ξεπλυθεί, αλλά ακόμα δείχνει χάλια. 'Είναι καλά.' γκρινιάζει.

'Δεν το νομίζω.' διαμαρτύρομαι απαλά.

'Ανα, δεν χρειάζομαι να πάω στο νοσοκομείο.'

'Μην πας λοιπόν.' γυρνάω και προχωράω στην κρεβατοκάμαρα.

Με ακολουθεί, πέφτει στην άκρη του κρεβατιού και με παρακολουθεί καθώς εξαφανίζομαι στην τεράστια ντουλάπα- δωμάτιο. Ψάχνω τα ρούχα του και βρίσκω μία γκρι φόρμα και ένα άσπρο μπλουζάκι. Χρειάζεται να είναι άνετα. Βγάζω μποξεράκι από το συρτάρι του και γυρίζω να τον βρω απλωμένο στο κρεβάτι. Μόνο το να ανέβει πάνω και να κάνει μπανιο τον ξεθέωσαν. Δεν μπορώ να φανταστώ πονοκέφαλο τέτοιου βαθμού.

'Ορίστε, βάλε αυτά.' αφήνω τα ρούχα στο κρεβάτι δίπλα του, και γυρίζει να δει τι διάλεξα, αφήνοντας μια βαριά, κουρασμένη αναπνοή.

Όταν δεν κάνει καμία κίνηση να ντυθεί, παίρνω το μπορξεράκι του και γονατίζω μπροστά του κρατώντας το στα πόδια του. Μου το έχει κάνει άπειρες φορές. Χτυπάω τον αστράγαλό του και σηκώνεται από το κρεβάτι, με κοιτάζει, και μια μικρή σπίθα φωτίζει τα μάτια του. Άλλο ένα οικείο γνώρισμα.

Χωρίς να μιλησει σηκώνει τα πόδια του και στέκεται όρθιος ώστε να το ανεβασω το μποξεράκι, αλλά η πετσέτα πέφτει και έρχομαι αντιμέτωπη με την μεγάλη του στύση.

Αφήνω το μποξεράκι και πετάγομαι μακρυά του, λες και θα καιγόμουν ή κάτι τέτοιο. Δεν είναι όλος ''κοματιασμένος' σκέφτομαι, προσπαθόντας να αγνοήσω το σκληρό μήκος του που μπορώ να αγγίξω εύκολα. Του ρίχνω μια ματιά και για πρώτη φορά, τα μάτια του ακτινοβολούν τελείως, αλλά αυτό δεν είναι καλό. Έχω ξαναδεί αυτό το βλέμμα, περισσότερες από μία φορές, αμέτρητες για την ακρίβεια, και δεν είναι αυτό που χρειάζομαι τώρα, παρόλο που το κορμί μου διαφωνεί τελείως με το μυαλό μου. Πιέζομαι να ελέγξω την ανάγκη μου να τον σπρώξω στο κρεβάτι και να τον καβαλήσω. Δεν ρισκάρω να εκτροχιαστεί κανείς από τους δυο μας από το σεξ. Υπάρχουν πολλά να συζητήσουμε.

Σκύβει να σηκώσει το μποξεράκι του. 'Θα πάω στο νοσοκομείο.' λέει. 'Αν θες να πάω, τότε θα πάω.'

Θυμώνω. 'Το ότι συμφώνησες να κοιτάξουμε το χέρι σου δεν θα με κάνει να πέσω στα πόδια σου από ευγνωμοσύνη.' λέω σύντομα.

Τα μάτια στου στενεύουν ελαφρώς με την σκληρότητά μου. 'Θα κάνω πως δεν το άκουσα.'

'Πρέπει να σε ταϊσω.' ψελλίζω, γυρίζω και φεύγω από το δωμάτιο, αφήνοντας τον Jesse να ντυθεί.

Πρέπει να θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του, όχι απλά να κάνει πράγματα επειδή πιστεύει ότι θα τον φέρουν πιο κοντά μου. Αυτό δεν θα βοηθήσει. Θα είναι άλλο ένα είδος χειρισμού, και πρέπει να αποφύγω οτιδήποτε επηρρεάζει το μικρό μέρος του μυαλού μου που λειτουργεί σωστά.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 Εξετάζω τι έχει το ψυγείο του μέσα. Δεν μπορώ να κάνω και πολλά με ένα δοχείο από υγρή κρέμα, ένα βάζο με επάλειψη σοκολάτας ή φυστικοβούτυρο. Ο Jesse μπορεί να κάνει αρκετά, όμως - όπως το να φτιάξει ένα εκλαίρ Ανα. Κουνάω το κεφάλι μου και ριγώ.

'Δεν έχει τίποτα' του λέω καθώς πλησιάζει πίσω μου και αρπάζει το βάζο με το φυστικοβούτυρο.

Κρατάει το βάζο κάτω από το μπράτσο του και το ξεβιδώνει με το καλό του χέρι και το αφήνει στον πάγκο του πρωϊνού, πριν καθίσει σε ένα σκαμπό και να ξεκινήσει να βυθίζει και να γλύφει το δάχτυλό του.

'Θα πάω στο σούπερ μάρκετ.' κλείνω την πόρτα του ψυγείου και πάω προς τις σκάλες.

Τραβάει το δάχτυλό του από το στόμα του. 'Θα έρθω'

'Εντάξει' λέω και συνεχίζω.

'Θα έρθω γιατί το θέλω.' λέει σιγανά.

Σταματάω επι τόπου. 'Εντάξει.'

'Ανα, θα με κοιτάξεις?' Η φωνή δείχνει ανυπομονησία. Δεν το εκτιμώ αυτό.

Γυρίζω να τον αντικρύσω, και μέσα μου παρακαλώ να ξεκινήσει μια συζήτηση, αλλά απλά με κοιτάει, δείχνοντας έξαλλος.

'Θα ετοιμαστώ' γυρίζω και τον αφήνω στην κουζίνα.

Κάνω ντους στον ξενώνα, και αφήνω τον εαυτό μου κάτω από το καυτό νερό για πολύ ώρα λες και θα μου ξεβγάλει τους μπελάδες. Όταν τελικά βγαίνω από το ντους, ψάχνω τις τσάντες μου και βρίσκω ότι σχεδόν κυριολεκτικά η Kate τα έχει πετάξει όλα μέσα. Βάζω ένα λουλουδάτο φόρεμα στυλ δεκαετίας του πενήντα το οποίο ανοίγει στην μέση και τις κρεμ μπαλαρίνες μου πριν στεγνώσω τα μαλλιά μου και τα σηκώσω ακατάστατα στον λαιμό μου. Λίγο ρουζ και μάσκαρα και είμαι έτοιμη.

Κοιτάζομαι στον καθρέφτη αλλά δεν δείχνω και πολύ καλύτερα μετά τις προσπάθειες που έκανα για να είμαι λίγο πιο ευπαρουσιαστη. Τα μάτια μου είναι σχεδόν ίδια με του Jesse, κούφια και το κενό που υπάρχει από την προηγούμενη Κυριακή δεν έχει αναπληρωθεί με την παρουσία του Jesse. Ίσως να το παρεξήγησα όλο αυτό. Ίσως να είμαι καλύτερα αν φύγω γιατί σίγουρα δεν αισθάνομαι καθόλου καλύτερα που βρίσκομαι εδώ. Αναστενάζω στην αντανάκλασή μου, σα να θέλω να μου δώσει κάποιες απαντήσεις, αλλά ξέρω ότι ο μόνος που μπορεί να μου τις δώσει βρίσκεται κάτω και βυθίζει το δάχτυλό του στο φυστικοβούτυρο. Αρπάζω την τσάντα μου και κατεβαίνω κάτω σε αυτόν.

Κοιμάται. Τον βλέπω να κάθεται στον καναπέ, το ένα πόδι ψηλά και το άλλο κρέμεται στην άκρη, η παλάμη του ακουμπισμένη στο στήθος του. Το στόμα του είναι λίγο ανοιχτό και οι βλεφαρίδες του τρεμοπαίζουν. Τον αφήνω, και πάω στην κουζίνα να πάρω το χάπι μου και στέλνω ένα γρήγορο μήνυμα στην Kate, λέγοντάς της ότι όλα είναι καλά, που δεν είναι, και μετά τηλεφωνώ στον αδελφό μου. Με όλα όσα έγιναν, ξέχασα ότι θα τον έβλεπα σήμερα.

'Ανα?'

'Dan!' χαίρομαι τόσο που ακούω την φωνή του. 'Που είσαι?'

'Να, το ξενοδοχείο που είχα κλείσει με απογοήτευσε, οπότε μένω με τον Harvey.' με πειράζει.

Αγνοώ το μικρό αστείο του. Δεν τον ενδιαφέρει που θα ψάξει κάπου αλλού να μείνει. Μισούσε τον Matt. 'Πως είναι η μαμά και ο μπαμπάς?' ρωτάω.

'Ανήσυχοι' μου λέει κοφτά.

Το ήξερα ότι θα ήταν. 'Δεν χρειάζεται να είναι.'

'Ναι, λοιπόν είναι. Και εγώ επισης. Που είσαι?'

Γαμώτο!

Που είμαι? Δεν μπορώ να του πω που ακριβώς είμαι και με ποιον. 'Στης Kate' λέω ψέμματα. Δεν θα της μιλήσει ούτε θα την επισκεφθεί για να ανακαλύψει την αλήθεια. Και τέλος πάντων, η μαμά μου ξέρει υποτίθεται ότι είμαι στην Kate και είμαι σίγουρη ότι θα του το είπε. Με τεστάρει?

Ακούγεται ησυχία για λίγο με την αναφορά μου στο όνομα της Kate. 'Μάλιστα' λέει κοφτά. 'Ακόμα?'

Ω! αδιαφορία στην φωνή του. Δεν έχουν συναντηθεί για χρόνια, αλλά ο χρόνος όπως αποδεικνύεται δεν είναι γιατρός. 'Είναι απλά προσωρινό Dan. Ψάχνω για σπίτι αυτές τις μέρες.' Στην πραγματικότητα αυτές τις μέρες , κάθομαι στο ρετιρέ του Lusso και περιμένω τον Σέξυ Λόρδο του Κτήματος - που έχει ισχυρό πονοκέφαλο και με τον οποίο είμαι ερωτευμένη- για να ξυπνήσει ώστε να τον πάω στο νοσοκομείο και να δούμε το χέρι του αυτό που έσπασε σε ένα παράθυρο επειδή τον τσάντισα, Αρχίζω να πηγαίνω πάνω κάτω στην κουζίνα.

'Έχεις μιλήσει σε αυτόν τον λεχρίτη τον πρώην σου?' με ρωτάει. Η έχθρα στην φωνή του είναι προφανής.

'Όχι αλλά έμαθα ότι ήρθε σε επικοινωνία με την Μαμά και τον Μπαμπά. Πολύ ευγενικό εκ μέρους του.'

'Γαμημένο αρχίδι. Πρέπει να μιλήσουμε για αυτό. Η μαμά με φλόμωσε για τον Matt. Ξέρω ότι είναι φίδι, αλλά η μαμα ανησυχεί. Δεν σε βοήθησε το να μην έρθεις στο Newquay.'

'Τηλεφώνησα.' υπερασπίζομαι τον εαυτό μου.

'Ναι, και ξέρω ότι δεν της τα είπες όλα. Τι συμβαίνει με αυτόν τον καινούργιο?'

Παγώνω ολόκληρη, Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. 'Dan υπαρχουν κάποια πράγματα για τα οποία δεν μπορείς να μιλήσεις στους γονείς σου.'

'Ναι, αλλά μπορείς στον αδελφό σου.' λέει σταθερά.

'Μπορώ?' ξεστομίζω. Αμφιβάλω πολύ για αυτό. Ο μεγάλος μου αδελφός πιθανόν να πάθαινε έμφραγμα σαν τον μπαμπά μου. Για αυτό δεν πήγα στο Newquay; ανάκριση και γκρίνια. Θα πρέπει να το αντιμετωπίσω κάποια στιγμή, αλλά όχι τώρα. Ποτέ δεν υπήρξα πιο χαρούμενη που οι γονείς μου ζουν μακρυά.

'Ναι μπορείς. Λοιπόν πότε θα σε δω?' ρωτάει αστειευόμενος.

Να με δεις ή να με πιέσεις να σου πω και άλλα? 'Αύριο?'

'Νόμιζα ότι θα βρεθούμε σήμερα.' Ακούγεται τόσο απογοητευμένος.

Και εγώ το ίδιο. Πραγματικά θέλω να τον δω, αλλά και δεν θέλω επίσης. 'Λυπάμαι. Κοιτάζω για κάτι σπίτια για να νοικιάσω και μετά έχω σωρό από σχέδια για να τελειώσω.' λέω ψέμματα ξανά, αλλά δεν θα μπορούσα πιθανώς να βρω την δύναμη και να εμφανιστώ σαν φυσιολογικός άνθρωπος σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Ίσως αύριο θα έχω βγει από όλη αυτή την απελπισία και την αβεβαιότητα. Αμφιβάλλω βέβαια, αλλά τουλάχιστον έχω χρόνο να το προσπαθήσω.

'Ωραία, θα περάσουμε όλη την μέρα μαζί.' επιβεβαιώνει τους φόβους μου.

Μία ολόκληρη μέρα να υποστώ τις ερωτήσεις του? 'Εντάξει, τηλεφώνησέ μου το πρωί.' λεω και από μέσα μου ελπίζω ότι θα βγει με τους κολλητούς του απόψε και θα έχει έναν φοβερό πονοκέφαλο που θα τον καθυστερήσει από το να μου τηλεφωνήσει. Χρειάζομαι χρόνο.

'Σίγουρα. Θα σε δω αύριο μικρή.' Κλείνει.

Σκέφτομαι τρόπους για να ανταπεξέλθω σε αυτό μετά από μία ώρα που πηγαινοέρχομαι άσκοπα στο ρετιρέ, αλλά δε βρίσκω κανέναν. Δεν μπορώ να τον αποφεύγω για πάντα.

Το εσωτερικό τηλέφωνο χτυπάει και απαντάω στον Clive. 'Ana, o άνθρωπος για να επισκευάσει την πόρτα έρχεται πάνω. Α! και το τζάμι του κυρίου Ward έχει αντικατασταθεί.'

'Σε ευχαριστώ Clive.' κλείνω και πάω προς την πόρτα.

Συναντάω έναν κύριο που ήδη επιθεωρεί την ζημιά. 'Έχετε κάποιον αγριεμένο ρινόκερο?' ρωτάει και ξύνει το κεφάλι του.

'Κάτι τέτοιο.' μουρμουρίζω.

'Μπορώ να την ασφαλίσω προς το παρόν αλλά θα χρεαστεί να αντικατασταθεί. Θα την παραγγείλω και θα σας ενημερώσω όταν φτάσει' λέει και ακουμπάει την εργαλειοθήκη του στο πάτωμα.

'Ευχαριστώ' τον αφήνω να κάνει τη δουλειά του και γυρίζω να δω τον Jesse μισοκοιμισμένο να κοιτάζει ύποπτα στην πορτα.

'Τι συμβαίνει?' ρωτάει.

'Ο John καβγάδισε με την εξώπορτά σου όταν δεν άνοιγες.' τον πληροφορώ ξερά.

Τα φρύδια του σηκώνονται, αλλά μετά δείχνει ανήσυχος. 'Θα του τηλεφωνησω.'

'Πως αισθάνεσαι?' τον ρωταω και αξιολογώ ότι δείχνει λίγο πιο φωτεινός μετά από μία ώρα καλού ύπνου.

'Καλύτερα. Εσυ?'

'Καλά. Θα φέρω την τσάντα μου.' περνάω από δίπλα του.

Το χέρι του πετάγεται και αρπάζει τον ώμο μου. 'Ανα.'

Στέκομαι και περιμένω τα υπόλοιπα, οτιδήποτε πει που θα το κάνει όλο αυτο καλύτερο, αλλά δεν παίρνω τίποτα, μόνο την ζέστη που διαπερνάει την σάρκα μου από το σκληρό κράτημά του στον ώμο μου. Τον κοιτάζω και τον βλέπω να με παρακολουθεί, αλλά ακόμα δεν λέει λέξη.

Αναστενάζω βαριά και απελευθερώνω τον εαυτό μου, αλλά μετά θυμάμαι ότι το αμάξι μου δεν είναι εδώ. 'Γαμώτο' βρίζω σιγανά.

'Πρόσεχε το στόμα σου Ανα. Τι συμβαίνει?'

'Το αυτοκίνητό μου είναι στης Kate'

'Θα πάρουμε το δικό μου.'

'Δεν μπορείς να οδηγήσεις με ένα χέρι.' γυρίζω να τον δω. Όταν οδηγεί με φοβίζει μέχρι θανάτου τις περισσότερες φορές.

'Το ξέρω. Θα οδηγήσεις εσύ.' Μου δίνει τα κλειδιά του και πανικοβάλομαι. Με εμπιστεύεται να οδηγήσω το αμάξι του που αξίζει πάνω από 160.000 λίρες?

Γαμώτο μου!

'Ανα, οδηγείς σαν την Daisy. Θα πατήσεις γκάζι? ' Ο Jesse γκρινιάζει.

Του ρίχνω ένα άγριο βλέμμα, που κάνει πως δεν το βλέπει. Το γκάζι είναι τόσο ευαίσθητο και νιώθω τόσο μικρή πίσω από το τιμόνι. Φοβάμαι μην το γρατσουνίσω. 'Σκάσε' του πετάω, πριν κάνω ότι μου είπε και γκαζώσω. Αυτός θα φταίει αν πέσω πανω σε κάποιον.

'Καλύτερα έτσι.' Με κοιτάζει και χαμογελάει. 'Είναι πιο εύκολο να το διαχειριστείς εάν δεν δειλιάζεις να πατήσεις το γκάζι με δύναμη.

Θα μπορούσα να του αντιγυρίσω αυτή την δήλωση. Εχει δίκαιο, όμως αλλά δεν του το λέω. Αντιθέτως, συγκεντρώνομαι στον δρόμο γαι το νοσοκομείο.

Μετά από τρεις ώρες στα επείγοντα και στις ακτινογραφίες, ο γιατρός βεβαίωσε στον Jesse ότι το χέρι του δεν είναι σπασμένο αλλά έχουν τραυματιστεί οι μύες.

'Το ξεκούρασες?' ρωτάει η νοσοκόμα. 'Εάν έχουν περάσει μερικές μέρες που το τραυμάτισες θα περίμενα το πρήξιμο να έχει υποχωρήσει μέχρι τώρα.'

Ο Jesse με κοιτάζει ένοχα καθώς η νοσοκόμα του τυλιγει το χέρι με επίδεσμο. 'Όχι' λέει σιγανά.

Όχι, έσφιγγε μπουκάλια βότκας με αυτό.

'Θα έπρεπε.' τον μαλώνει. 'και θα έπρεπε να το έχεις δεμένο ψηλά.'

Του σηκώνω τα φρύδια μου και στριφογυρίζει τα μάτια του καθώς η νοσοκόμα βάζει το χέρι του σε ένα κρεμαστάρι βραχίονος, πριν φύγουμε. Καθώς φτάνουμε στην έξοδο, το βγάζει και το πετάει στον σκουπιδοτενεκέ.

'Τι κάνεις?' του πετάω, καθώς τον βλέπω να βγαίνει από την πόρτα.

'Δεν πρόκειται να φορέσω αυτό το πράγμα.'

'Θα το φορέσεις που να πάρει!' του φωνάζω και το μαζευω από τον κάδο. Ειμαι σοκαρισμένη. Αυτός ο άνθρωπος δεν θέλει να είναι καλά. Πότισε όλα τα εσωτερικά του όργανα με γαλόνια από βότκα και τώρα αρνείται να συνεργαστεί ώστε να θεραπευθεί το χέρι του κανονικά?

Τον ακολουθώ, αλλά δεν σταματάει μέχρι που πλησιάζει στο αμάξι. Κρατάω τα κλειδιά αλλά δεν πατάω για να ανοίξουν οι ασφάλειες. Κοιταζόμαστε πάνω από το αυτοκίνητο.

'Θα ανοίξεις το αμάξι?' ρωτάει.

'Όχι, πριν το ξαναβάλεις.' Κουνάω το κρεμαστάρι πάνω από το κεφάλι μου.

'Σου είπα Ανα. Δεν το φοράω.'

Στριφογυρίζω τα μάτια μου πριν τα στενέψω προς αυτόν. 'Γιατί?' ρωτάω σύντομα. Ο ξεροκέφαλος Jesse επέστρεψε, αλλα αυτό δεν είναι ένα γνώρισμα από αυτά που μου αρέσουν.

'Δεν το χρειάζομαι.'

'Ναι το χρειάζεσαι.'

'Οχι δεν το χρειάζομαι.' κοροϊδεύει.

Θέε και Κύριε! 'Βάλε το γαμημένο κρεμαστάρι Jesse!' φωνάω πάνω από το αμάξι.

'Πρόσεχε το γαμημένο το στόμα σου!'

'Γαμήσου!' του συρίζω νευρικά.

Με κοιτάζει πολύ αγριεμένα. Πως θα φαινόμαστε στην μέση του πάρκινγκ του νοσοκομείου, να φωνάζουμε γαμήσου ο ένας στον άλλον πάνω από ένα Aston Martin? Δεν με ενδιαφέρει. Κάνει σαν άνθρωπος των σπηλαίων μερικές φορές.

'ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ!' βρυχάται, και μετά μορφάζει από τον τόνο της δυνατής φωνής του, το χτυπημένο χέρι του σηκώνεται και χτυπάει το κεφάλι του. 'ΓΑΜΗΣΟΥ!'

Ξεσπάω σε γέλια καθώς τον βλέπω να κάνει κύκλους, να κουνάει το χέρι του και να βρίζει το κεφάλι του. Αυτό είναι ένα μάθημα πεισματάρη χαζέ.

'Άνοιξε το γαμημένο αμάξι Ανα.' φωνάζει.

Ω! είναι έξαλλος. Πιέζω τα χειλη μου για να σταματήσω το γέλιο μου. 'Πως είναι το χέρι σου?' ρωτάω με ένα χαχανητό που ξεσπάσει σε τρανταχτό γέλιο. Δεν μπορώ να στο συγκρατήσω. Το γέλιο κάνει τόσο καλό.

Όταν σταματάω και σοβαρεύω, με κοιταζει αγριεμένα. 'Άνοιξε' απαιτεί.

'Το κρεμαστάρι.' του το πετάω πάνω από την οροφή.

Το αρπάζει και το πετάει στην άσφλατο πριν γυρίσει το αγριεμένο βλέμμα του σε μένα. 'Άνοιξε!'

'Είσαι τόσο παιδί μερικές φορές Jesse Ward. Δεν πρόκειται να ανοίξω το αμάξι αν δεν το φορέσεις.'

Τον παρακολουθώ καθώς στενεύει τα μάτια του πάνω μου και οι άκρες του στοματός του ανοίγουν σε ένα κρυφό χαμόγελο. 'Τρία' λέει, δυνατά και καθαρά.

Το σαγόνι μου πέφτει στο έδαφος. 'Δεν θα αρχίσεις την αντίστροφη μέτρηση!' ουρλιάζω δύσπιστα.

'Δύο.' Ο τόνος του είναι αδιάφορος και άνετος ενώ εγω είμαι έκπληκτη. Γέρνει το μέτωπό του στην οροφή. 'Ένα.'

' Άντε χάσου!' του ξεφωνίζω και στέκομαι ακίνητη. Θέλω μόνο να βάλει το αναθεματισμένο πράγμα για το δικό του καλό. Δεν είναι σημαντικό για μένα αλλά έτσι πρέπει να κάνει.

'Μηδέν' ξεστομίζει και αρχίζει να περπατάει μπροστά από το αμάξι και προς το μέρος μου, ενώ εγώ ενστικτωδώς πάω από πίσω. Σταματάει και σηκώνει τα φρύδια του, 'Τι κάνεις?' ρωτάει και πάει από την άλλη μεριά.

Την ξέρω αυτή την έκφραση; αυτή είναι η -δεν-σου-δοθηκε-η-άδεια έκφραση. Ξέρω ότι δεν θα το σκεφτεί δεύτερη φορά πριν με ακινητοποιήσει στο έδαφος και με βασανίσει μέχρι να παραδωθώ σε ότι απαιτήσει από φόβο μήπως κατουρηθώ. Σε τι θα παραδοθώ όμως?

'Τίποτα' λέω και σιγουρεύομαι ότι πάω από την άλλη μεριά του αμαξιού. Μπορεί να μείνουμε εδώ όλη μέρα.

'Ελα εδώ' Η φωνή του είναι αυτός ο απαλός, βραχνός οικείος τόνος που αγαπώ, και άλλο ένα κομμάτι του που επέστρεψε, αλλά θα με αποσπάσει.

Κουνάω το κεφάλι μου. 'Όχι'.

Πριν αντιληφθώ την επόμενη κίνηση του, τρέχει γρήγορα γύρω από το αμάξι και πετάγομαι στην αντίθετη κατεύθυνση στριγκλίζοντας. Οι άνθρωποι μας κοιτάνε καθώς κινούμαι μέσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο πάρκινγκ σαν την τρελλή, πριν γλιστρύσω πίσω από ένα ψηλό τέσσερα επί τέσσερα. Κρυφοκοιτάω από την γωνία για να δω που είναι.

Η καρδιά μου φεύγει από το στόμα μου και πέφτει στην άσφαλτο. Έχει διπλωθεί, τα χέρια του αγκαλιάζουν τα γόνατά του.

Γαμώτο!

Τι στο διάολο κάνω που τον ενθαρρύνω σε μια τέτοια ανόητη συμπεριφορά ενώ θα έπρεπε να αναρρώνει? Τρέχω προς το μέρος του καθώς μερικοί περαστικοί τον βλέπουν και αρχίζουν να πλησιάζουν. 'Jesse!' φωνάζω καθώς φτάνω.

'Είναι εντάξει χρυσή μου?' ρωτάει ένας κύριος καθώς φτάνω δίπλα του.

'Δεν ξέρ.....ΤΙ!' με πιάνει από τα πόδια με το ένα χέρι και με πετάει στον ώμο του.

'Μην μπλέκεις μαζί μου Ανα' λέει αυτάρεσκα. 'Θα έπρεπε να το ξέρεις ήδη, πάντα κερδίζω.' Πιάνει την φούστα μου και βάζει το χέρι του ανάμεσα στα πόδια μου καθώς προχωράει προς το αμάξι με εμένα κρεμασμένη στον ώμο του.

Χαμογελάω γλυκά καθώς περνάμε από τον κόσμο, αλλά δεν θέλω παλέψω. Είμαι χαρούμενη που έχει την δύναμη να με σηκώσει. 'Βλέπουν την κιλότα μου.' παραπονιέμαι καθώς τραβάω το φόρεμά μου στον πισινό μου.

' Όχι, δεν την βλέπουν.' Με χαμηλώνει πάνω στο κορμί του αργά μέχρι το πρόσωπό μου να αντικρύσει το δικό του, τα πόδια μου πάνω από το έδαφος, το στήθος του σκληρο και ζεστό πάνω μου. Στα μάτια του έχει επιστρέψει η λάμψη και ψάχνουν τα δικά μου. Θα με φιλήσει. Πρέπει να το σταματήσω αυτό.

Στριφογυρίζω στα χέρια του. 'Πρέπει να πάμε στο σουπερ μάρκετ.' λέω και συγκεντρώνω το βλέμμα μου στο στήθος του καθώς προσπαθω να ελευθερωθω΄.

Στενάζει βαριά, και με αφήνει στα πόδια μου. 'Πως να φτιάξω τα πράγματα αν συνεχίζεις να αποφεύγεις τις προσπάθειές μου?'

Στρώνω το φόρεμά μου και τον κοιτάζω. 'Αυτό είναι δικό σου πρόβλημα Jesse, Θέλεις να φτιάξεις τα πράγματα αποσπώντας με με το άγγιγμά σου αντί να μου μιλήσεις και να μου δώσεις κάποιες απαντήσεις. Δεν μπορώ να το αφήσω να συμβεί ξανά αυτό.' Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω στο αμάξι, αφήνωντας τον Jesse με το κεφάλο χαμηλωμενο, και να μασάει το χείλος του.

Μπαίνουμε στο σουπερ μάρκετ και οδηγώ για να βρω το πάρκινγκ. Έμαθα κάτι καινούργιο για τον Jesse σήμερα - είναι σκατά συνοδηγός. Με ανάγκαζε να προσπερνωνα, να μην αφήνω τους πεζούς να περάσουν, και όλα αυτά για να κερδίσει μερικά μέτρα. Είναι τόσο ευέξαπτος με την οδήγηση. Για την ακρίβεια είναι ευέξαπτος, τελεία.

'Εκεί έχει μέρος.' Μου πετάει το χέρι του μπροστά στα μάτια μου και του το χτυπάω μακρυά.

'Αυτό είναι μέρος για παιδιά και γονείς.' το προσπερνάω.

'Και?'

'Και δεν θέλω να δω κάποιο παιδί στο όμορφο αμάξι σου. Εσύ θέλεις?'

Ρίχνει το βλέμμα του στην κοιλιά μου και ξαφνικά αισθάνομαι υπερβολικά άβολα. 'Βρήκες τα χάπια σου? ' ρωτάει και συνεχίζει να κοιτάζει την κοιλιά μου.

'Οχι' απαντάω και στρίβω σε ένα μέρος για να παρκάρω. Θέλω να τον κατηγορήσω που με αποσπά από το φυσιολογικό καθημερινό μου πρόγραμμα, αλλά η αλήθεια είναι ότι η οργάνωσή μου ειναι άθλια. Αναγκάστηκα να κάνω πάλι μία επίσκεψη στην γιατρό Monroe για να αντικαταστήσω για δεύτερη φορά τα αντισυλληπτικά μου χάπια που έχασα, και έκανα εξετάσεις για να αποκλείσω σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες , από το συνεχές σεξ με τον Jesse χωρίς προστασία. Η ενεργή σεξουαλική ζωή του Jesse δεν μου άφησε άλλη επιλογή.

'Έχασες κάποια?' ρωτάει, τα χείλη του μια ευθεία γραμμή.

Ανησυχεί μήπως είμαι έγκυος? 'Η περίοδός μου ήρθε το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής.' του λέω. Σαν οιωνός ή κάτι τέτοιο θέλω να προσθέσω αλλά δεν το κάνω. Σταματάω την πρόθεση.

Παραμένει σιωπηλός καθώς βγαίνω από το αμάξι και τον περιμένω να βγει.

'Δεν μπορούσες να παρκάρεις πιο μακρυα?' γκρινιάζει, και έρχεται από την μεριά μου.

'Τουλάχιστον πάρκαρα νόμιμα. ' πάω προς τα καροτσάκια και βάζω ένα κέρμα για να πάρω ένα. 'Έχεις πάει ποτέ σε σούπερ μάρκετ?' ρωτάω καθώς προχωράμε προς το κουβούκλιο της εισόδου. Ο Jesse και το σουπερμάρκετ είναι δύο πράγματα αταίριαστα.

Σηκώνει τους ώμους. ' Η Cathy πάει. Συνήθως τρωω στο Κτήμα.'

Η αναφορά στην υπεροπλυτελή λέσχη του σεξ κάνει τι τρίχες μου να σηκωθούν και να χάσω τον ενθουσιασμό μου στο να ανοίξω συζήτηση. Νιώθω τα μάτια του πάνω μου, αλλά τα αγνοώ και συγκεντρώνομαι μπροστά μου.

Καθώς περιφερόμαστε μέσα στο στουπερ μάρκετ, φορτώνω τα απαραίτητα και ο jesse φορτώνει χιλιάδες βάζα με φυστικοβούτυρο, μερικά με κρέμα σοκολάτας και αρκετά δοχεία με άσπρη υγρή κρέμα.

'Δεν έχεις τίποτα στο σπίτι?' ρωτάω καθώς βάζω γάλα στο καροτσάκι.

Υψώνει τους ώμους του και το οδηγεί με το καλό του χέρι. 'Η Cathy λείπει.'

Τον οδηγώ στον επόμενο διάδρομο και αντιλαμβάνομαι ότι χωρίς να το θέλω τον έφερα στο τμήμα που εχει τα ποτά. Κάνω να τρέξω πανικοβλημένη και χτυπάω το καλάμι του ποδιού μου στο καροτσάκι. 'Γαμώτο!' λέω και μορφάζω από πόνο.

'Ανα!, πρόσεχε το στόμα σου!΄'

Τρίβω το καλάμι μου. Γαμώτο αυτό πονάει. 'Δεν χρειαζόμαστε τίποτα από αυτόν τον διάδρομο.' του απαντώ και σαν τρελή σπρώχνω το καροτσάκι προς τα πίσω.

Περπατάει προς τα πίσω. 'Ανα. σταμάτα.'

'Συγνώμη. Δεν συνειδητοποίησα που βρισκόμασταν.'

'Για όνομα του Θεού γυναίκα! Δεν προκειται να βουτήξω στα ράφια και να ανοίξω όλα τα μπουκάλια. Είσαι καλά?'

Στραβομουτσουνιάζω και κοιτάζω το καλάμι μου. 'Είμαι μια χαρά.' μουρμουρίζω, τσαντισμένη με τον εαυτό μου γιατί δεν πρόσεξα που είμαστε. Σκύβω κάτω και τρίβω το καλάμι μου με το χέρι μου. Πονάει αρκετα.

Κάνω να σηκωθώ και βρίσκω έκπληκτη τον Jesse γονατιστό μπροστά μου. Αφήνει το χτυπημένο χέρι του πίσω από το γόνατό μου και σηκώνει το πόδι μου με το καλό του χέρι και το ακουμπάει στο γόνατό του πριν σκύψει και μου φιλήσει το καλάμι. Είμαστε στην μέση ενός σούπερ μάρκετ το Σάββατο το απόγευμα και είναι κυριολεκτικά στα γόνατα και μου φιλάει το πόδι.

'Καλύτερα?' ρωταει καθώς κοιτάει ψηλά σε μένα. 'Συγνώμη για όλα Ανα'.

Κοιτάζω χαμηλά το όμορφο, γεμάτο γένια πρόσωπό του και θέλω να κλάψω. Μπορώ να δω την απόλυτη ειλικρίνια στα μάτια του καθώς με κοιτάζει. 'Εντάξει' απαντάω σιγανά, χωρίς να ξέρω τι άλλο να πω.

Γνέφει και αναστενάζει, και μετά σκύβει και αφήνει ένα τρυφερό φιλί στην κοιλιά μου πριν σταθεί στα πόδια του. Με οδηγεί μακρυά από τον διάδρομο με τα ποτά και πάμε στο τμήμα με τα καλλυντικά, που παίρνει αφρό ξυρίσματος και ξυραφάκια. Κοιτάζω τα γένια του και αναρωτιέμαι αν θέλω να τα ξεφορτωθεί. Όσο τα κοιτάζω, τόσο πιο πολύ μου αρέσουν.

Όταν γυρίζουμε πίσω στο Lusso, είναι έξι η ώρα και βρίσκουμε την πόρτα επισκευασμένη. Ο Jesse πηγαίνει και ξαπλώνει στον καναπέ, εξαντλημένος από τις ώρες που περάσαμε έξω, και εγώ είμαι στην κουζίνα και ξεπακετάρω τα πράγματα που ψωνίσαμε και αναρωτιέμαι τι να κάνω. Είναι Σάββατο απόγευμα και συνήθως αυτή την ώρα θα άνοιγα ένα μπουκάλι κρασί και θα καθόμουν. Δεν υπάρχει κρασί και δεν μπορώ να καθίσω, οπότε καλω την Kate.

'Tι έχεις κανονίσει?' ρωτάω και κάθομαι στο σκαμπό με έναν καφέ - όχι κρασί αλλά καφέ.

'Ετοιμαζόμαστε να βγούμε' λέει εύθυμα.

'Ετοιμάζεστε?'

'Ναι ετοιμαζόμαστε. Μην με ρωτήσεις με ποιον Ανα. Ήδη ξέρεις.'

Αυτό σημαίνει η Kate Και ο Sam και δεν θα τα κάνω θέμα. Αλλά αισθάνομαι λίγη ζήλεια. 'Που θα πάτε?'

'Ο Sam θα με πάει στο Κτήμα.'

Τι?

Εντάξει, η ζήλεια εξαφανίστηκε. 'Στο Κτήμα?' της πετάω δύσπιστα. Θέλει να με κουρδίσει?

'Ναι, μην το πάρεις στραβά. Εγώ του το ζήτησα. Είμαι περίεργη.'

Γαμώτο μου! Η ψυχραιμία της δεν έχει σύνορα. Ενώ εγώ διαλύθηκα εκεί όταν ανακάλυψα τι ακριβώς αντιπροσωπεύει το Κτήμα, αυτή θέλει να πάει εκει και να κάνει γνωριμίες? Διάολε! Δεν το πιστεύω ότι ο Sam συμφώνησε σε αυτό. Ο Sam είναι μέλος και θα έπρεπε, πράγμα που δεν συμβαίνει, να την πανικοβάλει. Ο άντρας που έχω μπλέξει, είναι ο ιδιοκτήτης, και ακόμα δεν έχω εξακριβώσει όλες τις λεπτομέρειες που αφορούν την επιχείρηση και/ή την ψυχαγωγία που προσφέρει. Καλά ξέρω ότι είναι ψυχαγωγία αλλά μέχρι ποιο σημείο φτάνει? Αν κρίνω απο τις διαβολικές ματιές που έλαβα από τα γυναικεία μέλη τις λίγες φορες που βρέθηκα εκεί, οι υποψίες μου λένε ότι ψυχαγωγούνται αρκετά, Η σκέψη με θλίβει και θέλω πιο πολύ τώρα να πιω λίγο κρασί.

'Και ο Sam είναι χαρούμενος που σε πάει εκεί?' ρωτάω όσο πιο άνετα μπορώ, αλλά δεν μπορώ να κρύψω το σοκ από την φωνή μου.

'Ναι, μου είπε τι γίνεται εκεί και θέλω να δω.' Ακούγεται τόσο ψύχραιμη και χαλαρή. Εγώ καταρρέω μόνο που σκέφτομαι το μέρος. Και το γίνεται εκεί πέρα τέλος πάντων?

'Είναι ωραίο μέρος' λέω αδιάφορα, και γυρνάω την κούπα του καφέ μου στον πάγκο. Τι άλλο να πω?

'Πως είναι ο Jesse?' ρωτάει.

Αντιλαμβάνομαι την ανυσηχία στην φωνή της. Τον συμπαθεί ακόμα τόσο πολύ? Είναι ξεκάθαρο ότι το γεγονός ότι είναι ο ιδιοκτήτης του Κτήματος δεν είναι θέμα., αλλά δεν ήταν και πολύ χαρούμενη όταν τελικά σταμάτησα να κλαίω και της είπα για τον μεθυσμένο μαλάκα που βρέθηκα αντιμέτωπη όταν γύρισα εδώ για να τα βρούμε. Αυτός φαίνεται καλά αλλά εγώ δεν είμαι σίγουρα. Τι να πεις.

Της λέω ότι 'Είναι καλά. Το χέρι του έπαθε μόνο μυική ζημιά και επιμένει ότι δεν είναι αλκοολικός.'

'Χαίρομαι' Η ειλικρίνιά της είναι γλυκιά και ανακουφίζομαι ότι δεν αρχίζει να βρίζει στο τηλέφωνο και να απαιτήσει να φύγω από εδώ. 'Λοιπόν δεν φεύγει από το κρεβάτι για να προσπαθήσει να πιει βότκα. Έτσι δεν είναι?' γελάει.

'Όχι! Απλά δεν ξέρει που να σταματήσει όταν ξεκινάει, όπως φαίνεται. Είναι όμως ένα πρόβλημα και αυτό Kate.'

'Θα είσαι μια χαρά Ανα.' με καθησυχάζει.

Θα είμαι? Δεν είμαι σίγουρη. Ήλπιζα ότι το να είμαι εδώ μαζί του θα έφτιαχνε την κατάσταση, αλλά δεν το κάνει. Του είπα τι θέλω, αλλά δεν φαίνεται ότι θέλει να μου το δώσει, ενώ προσπαθεί να με αποσπά όπως ξέρει καλά. να το κάνει. Αποφασίζω να του δώσω διορία μέχρι το πρωί. Εάν δεν μου μιλήσει μέχρι τότε, θα φύγω. Θα υποκύψω στο άγγιγμά του γρήγορα αν δεν είμαι προσεκτική.

'Ναι, άκου' γυρίζω την προσοχή μου στην Kate. 'Θα σου έλεγα να διασκεδάσεις απόψε, αλλά μάλλον θα σου πω.....κράτα ανοιχτό το μυαλό σου.'

'Ανα, δεν θα βρεις πιο ανοιχτόμυαλη από μένα. Δεν μπορώ να περιμένω!. Θα τα πούμε αύριο.'

'Γεια' κλείνω και αναπολώ τις στιγμές μου στο Κτήμα, τότε που νόμιζα ότι ήταν ένα αθώο ξενοδοχείο. Πως μου ξέφυγε όλο αυτό ενώ όλα ήταν τοσο προφανή? Ήμουν τελείως χαλαρή γιατί με αποσπούσε ένα ψηλός, γυμνασμένος άντρας με ανακατεμένα ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια που με υπνώτιζαν. Ήταν τέλειος. Ακόμα είναι με λιγά κιλά μείον και με μερικά θέματα συν.

Πάω προς τα πάνω για να αλλάξω, και βάζω βαμβακερό σορτσάκι και ένα φανελάκι, και βγάζω όλα τα τσιμπιδάκια από τα μαλλιά μου.

Όταν πάω κάτω, ο Jesse ακόμα κοιμάται στον καναπέ. Προσπαθώ να δω λίγο τηλεόραση αλλά δεν μπορώ να ανοίξω το αναθεματισμένο ντουλάπι που βρίσκεται μέσα, οπότε κάθομαι σε μια καρέκλα και παρακολουθώ τον Jesse να κοιμάται, το τραυματισμένο του χέρι πάνω στο σκληρό στήθος του που ανεβοκατεβαίνει με σταθερές αναπνοές. Καθώς οι σκέψεις μου τριγυρίζουν σε σοκολατένια εκλαίρ, κρίνους και Αγγέλους, αποκοιμιέμαι.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5

'Σ' αγαπάω'.

Ξυπνάω μέσα στο σκοτάδι και τρίβω τα μάτια μου καθώς κάθομαι στην καρέκλα. Μου παίρνει λίγα λεπτά για να καταλάβω που βρίσκομαι, αλλά όταν συγκεντρώνομαι, βρίσκω ένα όμορφο, ξανθομάλλη μαζεμένον μπροστά μου.

'Εϊ' λέει απαλά και βγάζει τα μαλλιά από το πρόσωπό μου. Κοιτάζω γύρω μου το άνοιγμα και προσπαθώ να κρατηθώ από την καρέκλα.

'Τι ώρα είναι? ρωτάω κοιμισμένα.

Γέρνει και φιλάει το μέτωπό μου. 'Μόλις πήγε μεσάνυχτα.'

Μεσάνυχτα? Kοιμήθηκα για τα καλά, και θα μπορούσα να ξαναπέσω πάλι, αλλά ξυπνάω κανονία από τον ήχο του τηλεφώνου που γεμίζει την ατμόσφαιρα.

'Για όνομα!' παραπονιέται ο Jesse.

Τον παρακολουθώ καθώς τραβάει το κινητό του από το τραπεζάκι και κοιτάζει την οθόνη. Ποιος τηλεφωνεί τέτοια ώρα?

'John' χαιρετάει ήρεμα 'Γιατί?' με κοιτάζει. 'Όχι εντάξει....ναι.....δως μου μισή ώρα.' Κλείνει.

'Τι τρέχει?' ρωτάω, εντελώς ξύπνια τώρα.

Βάζει τα αθλητικά του φανερά λυπημένος. 'Πρόβλημα στο Κτήμα. Δεν θα αργήσω.'

Και έτσι απλά φεύγει.

Λοιπόν, είμαι εντελώς ξύπνια, είναι περασμένα μεσάνυχτα και ο Jesse εξαφανίστηκε στην μέση της νύχτας. Πως θα οδηγήσει με ένα χέρι? Κάθομαι στην καρέκλα και αναρωτιέμαι τι συμβαίνει στο Κτήμα και είναι τόσο επείγον.

Ωχ! όχι. Η Kate είναι εκεί.

Τρέχω στην κουζίνα να βρω το τηλέφωνό μου για να την πάρω, αλλά δεν απαντά. Προσπαθώ επανειλημμένα και με κάθε αναπάντητο τηλεφώνημα γίνομαι και πιο ανήσυχη. Έπρπε να πάρω τον Jesse αλλά έδειχνε αρκετά τσαντισμένος. Πηγαίνω πάνω κάτω, φτιάχνω έναν καφέ και κάθομαι στον παγκο και καλώ συνεχώ την Kate. Αν το αμάξι μου ήταν εδώ, θα πήγαινα στο Κτήμα. Ή, θα πήγαινα? Είναι εύκολο για μένα να πω ότι θα πήγαινα, ειδικά όταν δεν μπορώ να πάω.

Αφού περπατάω σε όλο το ρετιρέ για μία ώρα και καλώ συνέχεια την Kate, σταματάω και πάω στο κρεβάτι και μπαινω μέσα στα απαλά σεντόνια της κρεβατοκάμαρας του ξενώνα και στριφογυρνάω.

'Σε αγαπάω΄.

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον Jesse πάνω από το κρεβάτι. Είμαι ανάμεσα σε ύπνο και συναίσθηση και το στόμα μου δεν ανοίγει. Τι ώρα είναι και για πόσο έλλειπε? Δεν το ρισκάρω να τον ρωτήσω όμως. Με σηκώνει στα χέρια του και με πάει στο δωμάτιό του.

'Κοιμήσου εδώ' ψυθιρίζει και με αφήνει στο κρεβάτι. Τον νιώθω να σέρνεται πίσω μου και να κολλάει την πλάτη μου στο στήθος του.

Εάν δεν ήμουν τόσο νυσταγμένη θα του έκανα ερωτήσεις, αλλά είμαι και δεν τις κάνω. Το κεφάλι μου ακουμπάει το μαξιλάρι και με την ζεστασιά του Jesse να με περιβάλλει, αποκοιμιέμαι ξανά.

'Καλημέρα'

Τα μάτια μου ανοίγουν και βρίσκομαι ακινητοποιημένη στο στρώμα κάτω από μία όμορφη μυρωδιά από φρεσκάδα και μέντα. Το αγουροξυπνημένο μου μυαλό προσπαθεί απεγνωσμένα να με πείσει να ελευθερωθώ, αλλά το σώμα μου μπλοκάρει όλες τις λογικές αντιδράσεις που το διαπερνάνε.

Κάθεται στις φτέρνες του. 'Χρειάζομαι να το κάνω αυτό.' ψιθυρίζει, αρπάζει το χέρι μου και με βάζει να καθίσω.

Ακουμπάει την άκρη από το φανελάκι μου και αργά το τραβάει πάνω από το κεφάλι μου πριν γύρει και με φιλήσει ανάμεσα στα στήθη μου, κινεί την γλώσσα του μέχρι τον λαιμό μου.

Είμαι σφιγμένη.

Τραβιέται πίσω. 'Δαντέλα.' λέει απαλά καθώς μου βγάζει το σουτιέν.

Μάχομαι με την απελπισμένη ανάγκη του κορμιού μου για αυτόν και την δυνατή ανάγκη του μυαλού μου για συζήτηση. Θέλω να ξεκαθαρίσω τα πράγματα, πριν μεταφερθώ στο Κεντρικό Σύννεφο Εννια Jesse πριν χάσω όλη την διανοητική μου λογική. 'Jesse πρέπει να μιλήσουμε'. λέω ήσυχα καθώς φιλάει τον λαιμό μου και προχωράει προς το αυτί μου. Κάθε νεύρο μου βουϊζει και με ικετεύει να σταματήσω και να τον δεχτώ.

'Σε χρειάζομαι' ψιθυρίζει, βρίσκει το στόμα μου και βάζει την γλώσσα του μέσα μου.

'Jesse σε παρακαλώ' η φωνή μου είναι ένας ψίθυρος.

'Μωρό μου έτσι συζητάω εγώ.' Αρπάζει τον σβέρκο μου και με τραβάει πιο κοντά του. 'Άσε με να σου δείξω.'

Το σώμα μου κερδίζει.

Μπλοκάρω την συνείδησή μου που φωνάζει και παραδίνομαι σε αυτόν σαν σκλάβα που είμαι. Τυλίγει το χέρι του χαμηλά στην πλάτη μου και με κατεβάζει αργά στο κρεβάτι, σφραγίζει τα χείλη μας, όλο μου το είναι ζωντανεύει από την ζεστή, υγρή γλώσσα του που μπαίνει ανάμεσα στα χείλη μου και γλιστράει γύρω στο στόμα μου. Είματε στην κλίμακα του τρυφερού Jesse και σα να το ήξερε, αυτό είναι το καλύτερο μέρος που θα μπορούσε να με πάει αυτή την στιγμή.

Οι αργές του, σταθερές αναπνοές μου δείχνουν ότι έχει τον πλήρη έλεγχο καθώς στηρίζεται στον βραχίονά του και χρησιμοποιεί το καλό του χέρι για να τρέξει τα δάχτυλά του από το κόκκαλο των γοφών μου, μέχρι πάνω στο στήθος μου, ένα σταθερό κύμα από ριγη ταξιδεύει σε όλο μου το κορμί ταυτόχρονα με το άγγιγμά του, και κάνει την αναπνοή μου δύσκολη και ακανόνιστη. Τελειώνει με το να αγγίζει τις ρώγες μου νοσταλγικά ώστε να ταιριάζει με τις τρυφερές κινήσεις των γλωσσών μας.

Πιάνομαι από τους ώμους του, και νίωθω όλα τα χαμένα συναισθήματα να επανέρχονται κάτω από το τρυφερό άγγιγμά του, το περιποιητικό στόμα του και το σκληρό του κορμί με γεμίζει. Ο φόβος μου ήταν απόλυτα δικαιολογημένος; έχω χαθεί μαζί του ξανά.

Νιώθω έλλειψη καθώς τραβάει τα χείλη του από τα δικά μου και κάθεται πίσω ώστε να μου κατεβάσει το σορτσάκι με το καλό του χέρι, βγάζοντας και το εσώρουχο μαζί. 'Χρειάζεσαι υπενθύμιση.' λέει καθώς κοιτάζει κάτω σε μένα.

'Αυτός δεν ειναι ο παραδοσιακός τρόπος'

'Έτσι κάνω εγώ τα πράγματα Ανα,΄' πετάει το σορτς και την κιλότα μου στο πλάι και με τραβάει προς τα πάνω και σφραγίζει τα χείλη μας. 'Πρέπει να γίνουμε φίλοι.'

Δεν μπορώ να του αντισταθώ άλλο. Χώνω τα νύχια μου στην άκρη από το μποξεράκι του και πιέζω τα χείλη μου πιο πολύ στα δικά του καθώς του το κατεβάζω στους γοφούς του. Αφηνει ένα μακρύ βογκητό, με αφήνει πίσω στο κρεβάτι και χάνω το τράβηγμα απο το μποξεράκι του, οπότε βάζω το πόδι μου στο λάστιχο και τα κατεβάζω τελείεως. Είναι σχεδόν ο μισός πάνω μου, το σφιχτό, γυμνασμένο του κορμί απλώνεται πάνω στο δικό μου καθώς διεκδικεί το στόμα μου, και σπρώχνει το κορμί του περισσότερο στο δικό μου.

Περνάω τα δάχτυλά μου στα μαλλιά του, και απολαμβάνω την τριβή από τα γένια του στο πρόσωπό μου. Είναι πολύ μεγάλα οπότε δεν είναι κοφτερά ή άγρια, τα νιώθω σχεδόν σαν μαλακή βούρτσα πάνω στο πρόσωπό μου.

Αφήνει το στόμα μου και θάβει το πρόσωπό του στα μαλλιά μου καθώς με πιάνει ανάμεσα στους γοφούς μου και κυλά την παλάμη του στο κέντρο του κορμιού μου, αργά πάνω στην κοιλιά μου και αμέσως μετά στα στήθη μου και τελειώνει στον λαιμό μου.

'Μου έλλειψες μωρό μου' ψελλίζει στον λαιμό μου. 'Μου έλλειψες τόσο πολύ.'

'Και μενα μου έλλειψες΄' του κρατάω το κεφάλι. Νιώθω εντελώς προστατευμένη, αλλά δεν είναι πολύ δυνατός αυτή την στιγμή. Νιώθω ασφαλής και καλά, αλλά ξέρω ότι εγώ είμαι η δυνατή αυτή την ώρα. Νιώθω ψυχικά κουρασμένη επίσης - εντελώς ψυχικά κουρασμένη με έντανα αισθήματα για αυτόν τον προβληματικό άντρα.

Μετακινείται έτσι ώστε να βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια μου και αμέσως αισθάνομαι το υγρό κεφάλι της πρωϊνής του στύσης να γλιστράει και να σπρώχνει. Το μυαλό μου είναι συνονθύλευμα από ανάμεικτες σκέψεις, αλλά μέτα΄ακουμπάει στους αγκώνες του και με κοιτάζει από κάτωμ λες και είμαι το μόνο πράγμα που υπάρχει στον κόσμο του. Τα μάτια μας είναι σαν φυτίλια αναμένα και λένε πιο πολλά από όσα θα μπορούσαν να πουν οι λέξεις. Μετακινώ τα χέρια μου από την πλάτη του και ακουμπάω τις παλάμες μου στο όμορφο προσωπό του.

'Σ' ευχαριστώ που γύρισες πίσω σε μένα.' λέει απαλά καθώς τον κοιτάζω στο μάτια, βυθίζομαι σε αυτά, και συναισθήματα γεμίζουν όλη μου το είναι.

Περνάω τον αντίχειρά μου στα υγρά του χείλη και τον γλιστράω μέσα στο στόματου, το βγάζω έξω εργά και αφήνω την άκρη του στο κάτω χείλος του. Μου αφήνει ένα μικρό φιλί και χαμογελάει κάθως σηκώνει τους γοφούς του ενώ με κοιτάζει στα μάτια, η λεκάνη μου κινείται για να τον συναντήσει.

Αναστενάζω από αγνή, χωρίς τύψεις ευχαριστηση καθώς αργά, χωρίς βιασύνη και ευλαβικά γλιστράει βαθιά μέσα μου. Κλείνω τα μάτια μου και γλιστρώ τα χέρια μου στο πίσω μέρος τους κεφαλιού του καθώς με γεμίζει ολοκληρωτικά. Στέκεται ακίνητος, και τον αισθομαι να πάλλεται μέσα μου. Η αλλαγή της ανάσας του σε γρήγορες, ταχύτατες εκρήξεις αναπνοής είναι ένα οικείο γνώρισμα. Παλεύει να διατηρήσει τον έλεγχο.

'Κοίταξέ με' απαιτεί λαχανιασμένος και πιέζω τα μάτια μου να ανοίξουν και μου πιάνεται η ανάσα καθώς τον νιώθω να τιάζεται μέσα μου. 'Σ' αγαπάω' ψιθυρίζει, η φωνή του σπάει.

Εκπνέω κοφτά στις λέξεις που απελπισμένα χρειαζόμουν να ακούσω τόσο καιρό, αλλά μήπως νομίζει ότι αυτό είναι που θέλω να ακούσω? Νομίζει ότι μόνο αυτό χρειάζεται? 'Μη Jesse' κλείνω τα μάτια μου και τα χέρια μου πέφτουν από το κεφάλι του.

'Ανα, κοιταξέ με τώρα.' απαιτεί σκληρά. Ανοίγω τα υγρά μου μάτια και συναντώ ένα ίσιο, ανέκφραστο πρόσωπο. 'Σου έλεγα πως αισθανόμουν όλον τον καιρό.'

'Όχι δεν το έκανες. Κατασκόπευες το κινητό μου και προπαθούσες να με ελέγξεις.' του αντιγυρίζω.

Κυκλώνει τους γοφούς του μέσα μου, και παίρνει ένα βογκητό και από τους δυο μας. 'Ανα, δεν έχω νιώσει έτσι ξανά.' Τραβιέται και σπρώχνει βαθιά και δυνατά. Προσπαθώ να χαλιναγωγήσω τις διεσπαρμένες σκέψεις μου, αλλά ένα βογκητό δραπετεύει. "Όλη μου την ζωή περιτρυγιριζόμουν από γυμνές γυναίκες που δεν σέβονταν τον εαυτό τους.' Βάζει τα χέρια του στα δικά μου, και ακινητοποιεί τους καρπούς μου αριστερά και δεξιά από το κεφάλι μου.

Σπρώξιμο

"Jesse!'

'Δεν είσαι σαν και αυτές Ανα.'

Σπρώξιμο

'Ω! Θεέ μου!'

Τραβιέται πίσω και μπαίνει μέσα βίαια. 'Xριστέ μου!'. Στέκεται και παίρνει μερικές βαθιές ανάσες. 'Είσαι δική και μόνο δική μου μωρό μου. Μόνο για τα μάτια μου, μόνο για το άγγιγμά μου και μόνο για την δική μου ευχαρίστηση. Μόνο δική μου. Με καταλαβαίνεις?' Τραβιέται λίγο και ξαναχτυπά μέσα μου.

'Και με σένα? Είσαι μόνο δικός μου?' ρωτάω, και ανασηκώνω τους γοφούς μου ψηλά για να αιχμαλωτίσω την απολαυστική διείσδυση.

'Μόνο δικός σου Ανα. Πες μου ότι μ' αγαπάς.'

'Τι?' φωνάζω όταν χτυπάει βαθιά μέσα μου.

'Με άκουσες.' λέει απαλά. 'Μην με κάνεις να στο βγάλω με το ζόρι μωρό μου.'

Μένω έκπληκτη. Λιώνω από κάτω του, σακατεμένη από ηδονή και τώρα απαιτεί να του πω ότι τον αγαπάω? Τον αγαπάω αλλά πρέπει να το ομολογήσω υπό πίεση? Αλλά είναι ακριβώς ότι περίμενα όμως. Θέλει να με κάνει το αντίθετο από όλα αυτά που ξέρει, να με κρατήσει καλυμένη, να με αποτρέψει από το ποτό, επιμένει να φοράω λεπτεπίλεπτη δαντέλα αντί για σκληρό δέρμα. Αλλά τι γίνεται με το σεξ?

'Ανα απάντησέ μου.' Πιέζει πιο δυνατά και τρίβεται σταθερά, ιδρώτας τρέχει στο κούτελό του. 'Μην μου το αρνήσε.'

Οι λέξεις του με χτυπάνε σαν κεραυνός. Αρνούμαι? Προσπάθησε να μου βγάλει με το γαμήσι μια ερωτική εξομολόγηση στο παρελθόν - στον ξενώνα την προηγούμενη Κυριακή όταν μπήκε μέσα βίαια και απαίτησαι επανηλλειμένα να το πω. Νόμιζα ότι έψαχνε για επιβεβαίωση ότι δεν θα έφευγα. Έκανα λάθος. Πως το ήξερε?

Έρχεται άλλο ένα τέλειο χτύπημα και οι εσωτερικοί μου μύες αρχίζουν να στέλνουν το μήνυμα, οι δονήσεις προχωράνε αργά καθώς οδεύουν προς το επίκεντρο των νευρικών μου απολήξεων. Τα πόδια μου σκληραίνουν. 'Πως το ήξερες?' ξεφωνίζω και ρίχνω το κεφάλι μου πίσω από απόγνωση, και ψυχική και σωματική.

'Γαμώτο Ανα. Κοίταξέ με'. Με δίνει ένα γεμάτο, σκληρό χτύπημα, και πιέζω τα μάτια μου να ανοίξουν ουρλιάζοντας θυμωμένα. 'Σε αγαπάω.' φωνάζει, και ενισχύει τις λέξεις του με ένα ακόμη αργό τράβηγμα και μια γρήγορη σκληρή επίθεση των γοφών του.

'Και εγώ σ' αγαπάω!' φωνάζω τις λέξεις που κυριολεκτικά μου τις χτυπάει από μέσα μου.

Σταματάει να κινείται εντελως, οι ανάσες μας ορμητικές και ξέφρενες καθώς κρατάει τα χέρια μου ακίνητα και με κοιτάζει κάτω. 'Σ' αγαπάω τόσο γαμημένα πολύ. Δεν πίστευα ότι μπορούσε να συμβεί.' Οι λέξεις του διεισδύουν βαθιά, η ένταση της ένωσής μας κάνει την καρδιά μου να κλωτσάει σαν τρελή καθώς με κοιτάζει από πάνω μου, δάκρυα μαζεύονται στο πίσω μέρος των ματιών του. Χαμογελάει ανεπαίσθητα και αργά τραβιέται από μέσα μου. 'Τώρα θα κάνουμε έρωτα' λέει ήσυχα, μπαίνει τρυφερά πάλι μέσα μου και αιμχαλωτίζει τα χείλη μου με ένα αργό, αισθησιακό φιλί, γεμάτο νόημα. Με αφήνει από το γερό κράτημά του και τα χέρια μου πηγαίνουν στην πλάτη του, γλιστράνε πάνω στο μουσκεμένο δέρμα του.

Η τακτική του άλλαξε εντελώς. Αργά και χωρίς βιασύνη, μπαινοβγαίνει μέσα μου, με σπρώχνει με απόλυτη έκσταση καθώς γραπώνομαι από την μουσκεμένη πλάτη του, για να κρατηθώ όσο πιο σφιχτά μπορώ . Το σεξ με τον Jesse πάντα ήταν ασύγκριτο, αλλά αυτή την στιγμή ασκεί μία σημαντική δύναμη που ποτέ δεν πίστευα ότι υπήρχε. Με αγαπάει.

Παλεύω να ελέγξω τα συναισθήματά μου όταν τραβιέται πίσω και βάζει το πρόσωπό του απέναντι στο δικό μου, μύτη με μύτη, μάτια πλημυρρισμένα από αίσθημα. Διαλύομαι. Η συνοχή των ελεγχόμενων, βαιών διεισδύσεων με κάνει να ριγώ και να σφίγγομαι γύρω του καθώς το εσωτερικό μου συσπάται και αρπάζει τον πούτσο του σε κάθε εισχώρησή του. Η γυαλάδα του ιδρώτα στο μέτωπό του και η γραμμή έκφρασής του που είναι βαθιά και δείχνει αυτοσυγκέντρωση, με κάνουν να καταλάβω ότι φτάνει και αυτός στο τέλος επίσης. Σηκώνω τους γοφούς μου στην διείσδυση, βογκάω καθώς με γεμίζει στο έπακρο, η αίσθηση του ρυθμικού, σχολαστικού του τέμπο με κάνουν να θέλω να σφίξω τα μάτια του κλειστά, αλλά δεν μπορώ να τα τραβήξω από τα δικά του.

'Μαζί' μου λέει, η ζεστή του αναπνοή πλημμυρίζει το πρόσωπό μου.

'Ναι' ασθμαίνω, και τον νιώθω να φουσκώνει και να πάλλεται ενώ ετοιμάζεται να τελειώσει.

'Χριστέ μου Ανα.' Μία ορμητική ανάσα δραπετεύει από τα χείλη του και το κορμί του γίνεται σκληρό, αλλά δεν μετακινεί τα μάτια του από τα δικά μου. Η μέση μου κυρτώνει από αντανάκλαση όταν η ορμητική ηδονή μου κλιμακώνεται και με κάνει να πέφτω σε έναν τυφώνα ενεξέλεγκτων συναισθημάτων. Ουρλιάζω με απόλυτη απελπισμένη ηδονή, το κορμί μου σπαρταράει στο άγγιγμά του. Κλείνω τα μάτια μου για να σταματήσω τα δάκρυα έχουν μαζευτεί καθώς ο οργασμός μου ξεκινάει να υποχωρεί αργά και αβίαστα με τις συνεχόμενες διεισδύσεις του.

'Τα μάτια σου' διατάζει απαλά, και υπακούω, τα ανοίγω ξανά.

Βογκάει βαθιά και σφίγγω όλους τους μύες του μουνιού μου για να τον αρπάξω και να τελειώσει. Πως κρατάει το κεφάλι του ψηλά και τα μάτια του ανοιχτά? Μπορώ να δω την μάχη που κάνει με τα ένστικτά του για να μπει μέσα μου δυνατά και να ρίξει πίσω το κεφάλι, αλλά συνεχίζει να τα χαλιναγωγεί. Και μετά, μπορείς σχεδόν να ακούσεις το ξέσπασμά του όταν τελειώνει, καθώς τα μάγουλά του λαχανιάζουν και πιέζει τον εαυτό του μέσα μου, μακρυά και σκληρά, κρατιέται εκεί, οι μύες μου διευκολύνουν την σηκωμένη στύση του και συνεχίζουν το αργό σφίξιμο καθώς τελειώνει μέσα μου.

'Σ' αγαπάω.' λέω ήσυχα καθώς με κοιτάζει, το στήθος του ανεβοκατεβαίνει. Ορίστε. Το ξεστόμισα. Τα χαρτιά μου είναι όλα φανερά στο τραπέζι και δεν μου το έβγαλε κατά κάποιο τρόπο με το γαμήσι.

Αφήνει τα χείλη του στα δικά μου. 'Το ξέρω μωρό μου.'

'Πως το ήξερες?' ρωτάω. Ξέρω ότι δεν του το είχα πει ποτέ. Το φώναζα από μέσα μου χιλιάδες φορές, αλλά ποτέ στην πραγματικότητα δεν το ξεστόμισα.

'Μου το είπες όταν ήσουν μεθυσμένη.' Χαμογελάει. 'Μετά αφού σου έδειξα πως να χορεύεις.'

Κάνω ένα γρήγορο φλας μπακ στη νύχτα που μέθυσα απαίσια και ενέδωσα στην επίμονη πίεσή του ξανά. Θυμάμαι ότι το παραδέχτηκα στον εαυτό μου, αλλά σίγουρα δεν θυμάμαι ότι του το ξεστόμισα. Καλά δεν θυμάμαι και πολλά από την στιγμή που ο Jesse με συνόδεψε έξω από το μπαρ. Ήμουν σε άθλια κατάσταση. Αυτός έφταιγε και για αυτό επίσης.

'Δεν το θυμάμαι.' παραδέχομαι. Νιώθω πολύ ηλίθια.

'Το ξέρω ότι δεν το θυμάσαι.' Τρίβει τους γοφούς του πάνω μου.

Αανστενάζω.

'Ήταν τόσο γαμημένα απογοητευτικό.'

Όλα βγάζουν ένα νόημα τώρα. Προσπαθούσε πράγματι να μου πάρει μία ερωτική εξομολόγηση με το γαμήσι. Με παρατηρεί καθώς τώρα το καταλαβαίνω, και το στόμα του σχηματίζει είναι Ο με ένα μικρό χαμόγελο.

'Το ήξερες από πριν.' λέω ήσυχα.

Μεθυσμένες εξομολογήσεις.

Πάλευα με τον εαυτό μου για μέρες και μέρες, και το ήξερε ήδη? Γιατί δεν είπε τίποτα? Γιατί απλά δεν μου μιλούσε αλλά προσπαθούσε να μου το βγάλει με γαμήσια? Όλα θα ήταν τελείως διαφορετικά.

Το χαμόγελό του εξαφανίζεται και αντικαθιστάται από μία στωική έκφραση 'Ήσουν μεθυσμένη. Ήθελα να το ακούσω όταν θα ήσουν νηφάλια. Οι γυναίκες μεθάνε συνέχεια και μου εξομολογούντε την αθάνατη αγάπη τους για μένα.'

'Αλήθεια?' ξεστομίζω.

Σχεδόν γελάει. 'Ναι το κάνουν' Κατεβάζει τα μάτια του 'Δεν ήμουν σίγουρος αν ακόμα μ' αγαπούσες μετά το.......' Τα δόντια του αρχίζουν άγρια να μασάνε το κάτω χείλος του, 'Να, μετά το μικρό μου ολίσθημα.'

Γελάω άθελά μου. Μικρό ολίσθημα? Διάολε, πως θα ήταν δηλαδή το μεγάλο ολίσθημα? Οι γυναίκες του λένε ότι τον αγαπάνε? Ποιες γυναίκες και πόσες? Ζαρώνω το πρόσωπό μου από αηδία. Νιώθω υπερβολικά άβολα με το πόσο αγανακτισμένη νιώθω σχετικά με τις άλλες γυναίκες που τον θέλουν ή τον αγαπούν. Πρέπει να βγάλω αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου και γρήγορα. Δεν θα μου κάνει καλό το να μάθω.

'Σ' αγαπώ' τονίζω τις λέξεις μου, σχεδόν τις λέω πολύ σκληρά, σα να το λέω σε όλες αυτές τις γυναίκες που ισχυρίζονται ότι τον αγαπάνε επίσης. Νιώθω όλο του το κορμί να χαλαρώνει πάνω μου πριν συνεχίσει να κινείται αργά κυκλικά, βαθιά μέσα μου.

Τον τραβάω πάνω μου, και τυλίγω όλο το κορμί μου γύρω του. Νιώθω σα να έφυγε ένα βάρος από τους ώμους μου, αλλά μετά μου περνάει από το μυαλό; είμαι ερωτευμένη με έναν άντρα και δεν έχω ιδέα πόσο χρονών είναι.

'Πόσο χρονών είσαι Jesse?'

Τραβάει το πρόσωπό του και μπορώ να δω το μυαλό του να λειτουργεί γρήγορα. Ξέρω ότι σκέφτεται αν θα πρέπει ή δεν θα πρέπει να μου πει την πραγματική του ηλικία και να σταματήσει αυτόν τον ανόητο αντιπερισπασμό. 'Δεν μπορώ να θυμηθώ.' σουφρώνει τα χείλη του.

Ω! μπορεί να μπορώ να το εκμεταλλευτώ όλο αυτό πρς όφελός μου. Νομίζω ότι έχουμε φτάσει στα τριάντα και κάτι. 'Είμαστε στο 33.' τον παρακινώ.

Υπομειδιά. 'Θα πρέπει να ξαναρχίσουμε.'

'Όχι!' σπρώχνω κάτω το πρόσωπό του και τρίβω την μύτη μου στο σκληρό μάγουλό του. 'Είχαμε μείνει στο 33'.

'Εισαι φρικτή ψεύτρα μωρό μου.' χαμογελάει και τρίβεται στο πρόσωπό μου. 'Μου αρέσει αυτό το παιχνίδι. Νομίζω ότι πρέπει να ξαναρχίσουμε. Είμαι δεκαοκτώ.

'Δεκαοκτώ!' αναφωνώ.

'Μην παίζεις μαζί μου Ανα'

'Γιατί δεν μου λες απλά πόσο χρονών είσαι?' ρωτάω με απόγνωση. Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει. Είναι σαράντα το πολύ.

'Είμαι 31'.

Αναστενάζω από κάτω του δραματικά. Θυμάται. 'Πόσο χρονών είσαι?'

'Μόλις σου είπα. Είμαι 31.'

Στενεύω τα δυασρεστημένα μάτια μου πάνω του και το στόμα του σχηματίζει ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. 'Είναι απλώς ένας αριθμός' αναστενάω. 'Αν με ρωτήσεις οτιδήποτε στο μέλλον, δεν θα απαντήσω- δεν θα σου πω την αλήθεια, τέλος πάντων.' τον απειλώ.

Το αυτάρεσκο χαμόγελο εξαφανίζεται αμέσως. 'Ήδη ξέρω όσο πρέπει να γνωρίζω για σένα. Ξέρω πως αισθάνομαι και οτοδήποτε και να μου πεις δεν πρόκειται να το αλλάξει αυτό. Ευχόμουν να ένιωθες το ίδιο.'

Ω! αυτό είναι χτύπημα κάτω από την μέση! Δεν θα έκανε την παραμικρή διαφορά στο πως νιώθω για αυτόν. Απλά είμαι περίεργη, αυτό είναι όλο. Εύχομαι απλά να σταματούσε το κρυφτό. Ήδη με έχει αποσπάσει αυτός και οι προκλήσεις του και ακόμα δεν έχουμε μιλήσει κανονικά, αλλά αισθάνομαι αρκετά καλύτερα, δεν αισθάνομαι κενή και άδεια πια.

'Είχες πει ότι μπορεί να έτρεχα μακρυά εάν ήξερα.' Του υπενθυμίζω. 'Δεν θα πάω πουθενά.'

Γελάει. 'Όχι δεν θα πας.' Ακούγεται πολύ σίγουρος. 'Ανα, ανακάλυψες τα χειρότερα για μένα και δεν έφυγες. Δηλάδή έφυγες, αλλά επέστρεψες.' Φιλάει το κούτελό μου. 'Ειλικρινά πιστεύεις ότι ανησυχώ για την ηλικία μου?'

'Τότε γιατί δεν μου λες?' ρωτάω αγανακτισμένη.

'Γιατί μου αρέσει αυτό το παιχνίδι.' Λέει και τρίβεται στο πρόσωπό μου.

Αφήνω έναν αναστεναγμό και αυξάνω την πίεση μου γύρω από τους ζεστούς, ιδρωμένους ώμους του και τα πόδια μου γύρω από τους σκληρούς γοφούς του. 'Εμένα δεν μου αρέσει' μουρμουρίζω, χώνω το πρόσωπό μου στον λαιμό του και αναπνέω πάνω του. Εκπνέω με ικανοποίηση και χαϊδεύω με τα δάχτυλά μου την πλάτη του.

Μένουμε σιωπηλοί και εντελώς βυθσμένοι ο ένας μέσα στον άλλον για πολύ ώρα, αλλά μετά αφού αισθάνομαι το σώμα του να τρέμει, το μυαλό μου τρέχει στο τι μας περιμένει. Το τρεμάμενο κορμί του είναι μία υπενθύμηση της πιο δυνατής πρόκλησης από όλες τις άλλες.

'Είσαι καλά?' ρωτάω νευρικά. 'Τι πρέπει να κάνω?'

Με σφίγγει δυνατά. 'Ναι, τι ώρα είναι?'

Αυτό είναι ένα θέμα. Τι ώρα είναι? Ελπίζω να μην έχασα την κλήση του Dan. Κουνιέμαι από κάτω του και αναστενάζει στον λαιμό μου. 'Θα πάω να δω'

'Όχι, είμαι άνετα έτσι' παραπονιέται. 'Δεν είναι πολύ αργά.'

'Θα κάνω μόνο δύο λεπτά.'

Μουρμουρίζει και σηκώνεται ελαφρυά για να βγει από μέσα μου, τραβάει το κορμί του από το δικό μου και πέφτει στα πλάγια. Πετάγομαι από το κρεβάτι και πάω να βρω το τηλέφωνό μου, ανακαλύπτω ότι είναι εννιά και ο Dan δεν έχει τηλεφωνήσει ακόμα. Ανακουφίζομαι, αλλά έχω δώδεκα αναπάντητες κλήσεις από τον Jesse.

E? Πηγαίνω πάλι στην κρεβατοκάμαρα και τον βρίσκω να ακουμπάει στο προσκέφαλο, τελείως γυμνός και χωρίς ντροπή. Κοιτάζω τον εαυτό μου και βλέπω ότι είμαι τα ίδια.

'Εχω δώδεκα αναπάντητες από σένα.' λέω μπερδεμένη και του δείχνω το τηλέφωνό μου.

Ένα ύφος αποδοκιμασίας γεμίζει το πρόσωπό του. 'Δεν μπορούσα να σε βρω. Νόμιζω ότι είχες φύγει. Έπαθα εκατό εμφράγματα το λεπτό Ανα. Γιατί πήγες στην άλλη κρεβατοκάμαρα?' μου πετάει κατηγορώντας με.

'Δεν ήξερα που βρισκόμασταν' απαντάω σκεπτική.

Aκούγετι προσβεβλημένος. Ξέχασα τι λόγια ανταλλάξαμε την προηγούμενη Κυριακή? 'Jesse, την τελευταία φορά που σε είδα, ήσουν ένας ξένος που μου είπε ότι είμαι καυλί και ότι του προκάλεσε ανομολόγητη ζημιά. Συγχώρεσε με που ήμουν λίγο τρομαγμένη.'

Το προσβεβλημένο ύφος του φεύγει αμέσως και αντικαθιστάται με μετανιωμένο. 'Συγνώμη. Δεν ενοούσα τίποτε από αυτά.'

'Καλά.' αναστενάζω.

'Ελα εδώ.' Χτυπάει το στρώμα και πηγαίνω δίπλα του. Ξαπλώνουμαι στα πλάγια και κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον, τα χέρια μας ακουμπάνε τα μπρατσα μας. 'Δεν θα με ξαναδείς έτσι ποτέ.'

Το ελπίζω, αλλά αμφιβάλω με την σιγουριά του. Ένα ποτό και μπορεί να βρεθώ αντιμέτωπη με τον απειλητικό ζωώδη , που πραγαμτικά δεν μου αρέσει καθόλου. 'Δεν θα ξαναπιείς ποτέ?' ρωτάω νευρικά. Τώρα είναι η στιγμή για να πάρω όσες πληροφορίες θέλω.

'Όχι' ακουμπάει την άκρη του δαχτύλου του στο κόκκαλο των γοφών μου και κάνει μικρους κύκλους.

Αναριγώ. 'Ποτέ?'

Σταματάει στην μέση ενός κύκλου. 'Ποτέ Ανα. Το μόνο που χρειάζομαι είσαι εσύ και εσένα να με χρειάζεσαι. Τίποτε άλλο.'

Θυμώνω. 'Ήδη με έκανες να σε χρειάζομαι και μετά με κατάστρεψες.' λέω ήσυχα. Δεν θέλω να τον κάνω να αισθάνθεί ένοχος, αλλά είναι η αλήθεια. Μπορώ να αισθανθώ τον εαυτό μου να πέφτει στο βασίλειο της ανάγκης του, αμέσως μετά από μια μόνο ερωτική επαφή, και πράγματι δεν ήθελα να φτάσω σε αυτό το σημείο.

Μετακινείται πιο κοντά μου ώστε οι μύτες μας σχεδόν να αγγίζονται και η καυτή, ανάσα του από μέντα απλώνεται στο πρόσωπό μου.'Δεν θα σε πληγώσω ποτέ.'

'Το έχεις ξαναπεί' του υπενθυμίζω. Ναι, μου είχε πει ότι δεν θα με πλήγωνε επίτηδες την τελευταία φορά, η οποία ήταν μια δικαιολογημένη αιτία ανησυχίας, αλλά παρόλα αυτά το είπε.

'Ανα, η σκέψη και μόνο ότι πονάς, ψυχικά ή σωματικά μου είναι αποκρουστική. Εντελώς αχαρακτήριστη. Τρελαινομαι και μόνο που το σκέφτομαι. Αυτά που σου έκανα με κάνουν να θέλω να βυθίσω ένα μαχαίρι στην καρδιά μου.'

'Αυτό είναι λίγο υπερβολικό, δεν είναι?' ξεστομίζω τελείως έκπληκτη.

Με κοιτάζει βλοσυρά. 'Είναι η αλήθεια,έτσι όπως νιώθω βίαιος όταν σκέφτομαι κάποιον άλλον άντρα να σε ποθεί.' Κουνάει το κεφάλι του, σα να διώχνει τις εικόνες που εισβάλλουν στο μυαλό του. 'Δεν μπορώ να σου πω πόσο σοβαρολογώ.'

Ω! Θεέ μου. Είναι απολύτως σοβαρός. Το πρόσωπό του είναι ίσιο, το σαγόνι του σφιγμένο. Αυτό είναι τελείως παράλογο. 'Δεν μπορείς να ελέγχεις τα πάντα.' λέω αυλακώνοντας τα φρύδια.

'¨Σε ότι αφορά εσένα, θα κάνω ότι μπορώ Ανα. Ήδη στο είπα. Περίμενα τόσο καιρό για σένα. Είσαι ο δικός μου μικρός παράδεισος. Τίποτα δεν θα σε κλέψει από μένα. Τίποτα.' Πιέζει τα χείλη του στα δικά μου για να σφραγίσει την δήλωσή του. 'Όσο σε έχω, έχω σκοπό και αιτία. Για αυτό δεν θα πιω και για αυτό θα κάνω τα πάντα μου μπορώ για να σε κρατήσω ασφαλή. Με καταλαβαίνεις?'

Στην πραγματικότητα δε νομίζωη ότι τον καταλαβαίνω, αλλά γνέφω θετικά πάραυτα. Η αποφασιστικότητά του και η τόλμη του είναι αξιέπαινη αλλά γελοία φιλόδοξη. Τι νομίζει ότι μπορεί να μου συμβεί? Δεν μπορώ να είμαι κολλημένη πάνω του μονίμως. Τρελέ άντρα.

Κινούμαι λίγο μπροστά και περνάω τον αντίχειρά μου από την γραμμη της ουλής του. 'Πως το απέκτησες αυτό?' Δοκιμάζω να ρωτήσω. Ξέρω ότι δεν θα μου απαντήσει, και ξέρω ότι είναι ένα θέμα που τον ενοχλεί, αλλά είμαι αποφασισμένη να πάρω όσες περισσότερες πληροφορίες μπορώ. Τώρα πια ξέρω τα χειρότερα για αυτόν, πόση μεγαλύτερη ζημιά μπορεί να κάνει αυτό?

Κοιτάζει το χέρι μου στην ουλή του και αναστενάζει. 'Eίσαι περίεργη σήμερα το πρωί, έτσι δεν είναι?'

'Ναι' του επιβεβαιώνω. Είμαι.

'Ήδη σου είπα, δεν μου αρέσει να μιλάω για αυτό.'

'Μου κρύβεσαι.' τον κατηγορώ, γυρνάει στην πλάτη του με έναν βαρύ αναστεναγμό και ακουμπάει τον βραχίονά του στο πρόσωπό του. Ωχ! όχι δεν θα το αποφύγει αυτό. Καβαλάω τους γοφούς του και του τραβάω το χέρι. 'Γιατί δεν μου λες για το σημάδι σου?'

'Γιατί Ανα, είναι το παρελθόν μου και εκεί θέλω να μείνει. Δεν θέλω τίποτα να επηρρεάσει το μέλλον μου.'

'Δεν θα το επηρρεάσει. Δεν έχει σημασία τι θα μου πεις. Θα σ' αγαπάω ακόμα.' Το καταλαβαίνει αυτό?

Θυμώνω ενώ χαμογελάει αυτάρεσκα. 'Το ξέρω.' λέει τόσο σίγουρα. Είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του αυτό το πρωί. 'Μου το έχεις πει αυτό ήδη όταν δεν μπορούσες να σταθείς στα πόδια σου.' προσθέτει.

Το είπα? Ούτε αυτό το θυμάμαι επίσης. Του είπα αρκετά όταν ήμουν μεθυσμένη. 'Τότε γιατί δεν μου λες?'

Βάζει τα χέρια του στην ένωση των ποδιών μου. 'Εάν δεν θα αλλάξει το πώς νιώθεις για μένα, τότε έχει πολύ μικρή σημασία για να αμαυρώνεις το όμορφο κεφαλάκι σου με αυτό. Σηκώνει τα φρύδια του. 'Έτσι δεν είναι?'

'Δεν πρόκειται να σου πω τίποτα αν με ρωτήσεις.' μουτρώνω.

'Ήδη το είπες αυτό.' Ανασηκώνεται και σφραγίζει τα χείλη μας, τα χέρια μου μηχανική τυλίγονται γύρω του αλλά μετά σκέφτομαι και κάτι άλλο.

'Έμαθες ποτέ πως άνοιξαν οι πύλες και η εξώπορτα επίσης? ' προσπαθώ πολύ να ακουστώ αδιάφορη.

'Τι?' τραβιέται από μένα και μοιάζει μπερδεμένος.

'Όταν ήρθα στο Κτήμα την Κυριακή, οι πύλες άνοιξαν πριν πιέσω την ενδοεπικοινωνία και η εξώπορτα ήταν ορθάνοιχτη.' ξέρω ότι ήταν αυτή.

'Ω! Οι πύλες δυσλειτούργησαν προφανώς. Η Sarah, το διόρθωσε το πρόβλημα. 'Πιέζει ξανά τα χείλη του στα δικά μου.

'Αυτό είναι πολύ βολικό. Και η εξώπορτα δυσλειτούργησε επίσης?' ρωτάω και ο σαρκασμός μου είναι έντονος. Στοιχηματίζω ότι το διευθέτησε και δεν μπορώ να πιστέψω ότι ανάφερε αυτή την χαζή εξήγηση. Ξέρω τι συνέβη. Η τσούλα διέγραψε το μήνυμά μου, απόλαυσε την σκέψη ότι εγώ θα πήγαινα εκεί χωρίς να το ξέρει κανείς και θα ανακάλυπτα το τι προσφέρει το Κτήμα.

'Ο σαρκασμός δεν σου ταιριάζει κυρία μου.' Μου ρίχνει ένα ύφος σα να με μαλώνει αλλά δεν με νοιάζει. Αυτή η γυνάικα είναι μία δόλια τσούλα. Ω! νιώθω γεμάτη αποφαιστηκότητα ξαφνικά και λυπάμαι λίγο για τον Jesse. Πράγματι πιστεύει ότι είναι φίλη του? Να μοιραστώ μαζί του αυτό που σκέφτομαι? 'Τι θα ήθελες να κάνεις σήμερα?' με ρωτάει.

Ω! γαμώτο! Πρέπει να δω τον Dan σήμερα και δεν μπορώ να πάρω τον Jesse μαζί μου. Πως θα έδειχνε αυτό? Δεν μπορώ καν να συστήσω τον Jesse στον Dan. Αυτό θα ήταν μια καταστροφή, με την προστατευτικότητα του Dan ως μεγάλος αδλεφός και τα ποοπατήματα του Jesse. Πως να το χειριστώ αυτό?

'Λοιπόν, υπάρχει ένα μόνο πράγμα που πρέπει .....' το τηλέφωνο του Jesse αρχίζει να χτυπά και κόβει την ανακοίνωσή μου.

'Γαμώτο μου!' βρίζει, με σηκώνει από την αγκαλιά του και με αφήνει στο κρεβάτι. Σηκώνεται και απαντάει στο τηλέφωνο πριν βγει έξω από την κρεβατοκάμαρα. 'John?' ακούγεται λίγο ανήσυχος.

Ξαπλώνω στο κρεβάτι, και σκέφτομαι πως πρέπει να του πω ότι πρέπει να πάω και να συναντήσω τον Dan. Θα καταλάβει.

'Πρέπει να πάω στο Κτήμα.' λέει κοφτά, περπατάει στο δωμάτιο και πάει για το μπάνιο.

Ξανά? Δεν τον ρώτησα καν γιατί πήγε εκεί χθες βράδυ και παρατήρησα ότι η Kate δεν με πήρε πίσω. 'Όλα καλά?' ρωτάω. Δείχνει τσαντισμένος.

'Θα είναι, ετοιμάσου.'

Τι?

Ω! όχι! Δεν πρόκειται να πάω σε αυτό το μέρος! Ακόμα πρέπει να σκεφτώ γύρω από αυτό. Δεν μπορεί να με αναγκάσει να πάω.

Ακούω το ντους να τρέχει και σηκώνομαι για να του εξηγήσω την άρνησή μου, μπαίνω στο μπάνιο και ήδη τον βρίσκω κάτω από το ντους. Χαμογελάει και μου κάνει νόημα να μπω και εγώ. Μπαίνω μέσα και αρπάζω το σφουγγάρι και το αφρόλουτρο, αλλά μου τα παίρνει και αρχίζει να πλένεται πριν με γυρίσει και ξεκινήσει να με πλένει. Στέκομαι ήσυχα, και ψάχνω

στο μυαλό μου πως να του το πω, καθώς με τρίβει μς το σφουγγάρι. Σίγουρα θα αντιδράσει στην αρνητικότητά μου.

'Jesse?'

Μου φιλάει τον ώμο. 'Ανα?'

'Πραγματικά δεν θέλω να έρθω.' το ξεστομίζω και μετά μαλώνω τον εαυτό μου που δεν το είπα με πιο κομψο τρόπο.

Σταματάει να με τρίβει για λίγα λεπτά πριν ξαναξεκινήσει. 'Μπορώ να ρωτήσω το γιατί?'

Δεν μπορεί να είναι τόσο χοντρόπετσος και να μου κάνει αυτή την ερώτηση. Θα έπρεπε να είναι απολύτώς ξεκάθαρω το γιατί δεν θέλω να παω. Και τέλος πάντων, δεν ήθελα ούτε παλιά να πάω, πριν καν μάθω τι γίνεται εκεί, αλλά αυτό οφειλόταν σε μια σσυγκεκριμένη φαρμακόγλωσσα, με φουσκωμένα χείλη. Τώρα δεν με νοιάζει και τόσο πολύ, παρόλο που δεν έχουμε συζητήσει τον μικρό της ρόλο που παίζει στην ζωή του Jesse. Είναι άλλο ένα θεμα που εκκρεμεί.

'Δεν μπορείς απλά να μου δώσεις λίγο χρόνο για να το συνηθίσω?' ρωτάω θορυβημένη, ενώ από μέσα μου παρακαλάω να το καταλάβει και να φανεί λογικός.

Αναστενάζει και τυλίγει τον βραχίονά του πάνω από τους ώμους μου και με τραβάει προς αυτόν. 'Καταλαβαίνω.'

Αλήθεια?

Φιλάει το κεφάλι μου. 'Δεν θα το αποφεύγεις για πάντα έτσι δεν είναι? Ακόμα θέλω τα σχέδια για τις καινούργιες κρεβατοκάμαρες.'

Σοκάρομαι από το πόσο λογικός ακούγεται. Ούτε ερωτήσεις, ούτε ποδοπατήματα ούτε γαμήσια λογικής - απλά ένα εντάξει? Κάναμε πρόοδο? Αυτό είναι καλό, και όσο για την

επέκταση? Δεν το είχα σκεφτεί, αλλά έχει δίκαιο. Δεν μπορώ να αποφύγω το μέρος για πάντα. 'Όχι. Τέλος πάντων, θα πρέπει να έρθω και ελέγξω τις εργασίες μόλις οριστικοποιήσουμε τα σχέδια.'

'Ωραία.'

'Τι συμβαίνει στο Κτήμα?'

Αφήνει τους ώμους μου και αρχίζει να με λούζει με το αντρικό σαμπουάν. 'Η αστυνομία ήρθε χθες βράδυ.' λέει εντελώς χαλαρά.

Σφίγγομαι. 'Γιατί?'

'Κάποια ανόητα παιχνίδια. Η αστυνομια τηλεφώνησε στον John το πρωί για να κάνει κάποιες ανακρίσεις. Δεν μπορώ να το αποφύγω.' Με γυρίζει και με βάζει κάτω από το ντους για να ξεπλύνει τα μαλλιά μου. 'Συγνώμη.'

'Δεν πειράζει.' τον καθησυχάζω. Δεν θα του πω γιατί δεν πειράζει. Μπορώ να συναντήσω τον Dan χωρίς να ανησυχώ για το ποδοπάτημα του Jesse. 'Η Kate ήταν στο Κτήμα χθες βράδυ.' Η ανυχηχία στην φωνή μου είναι προφανής.

'Το ξέρω' Σηκώνει τα φρύδια του. 'Ήταν έκπληξη'

'Ήταν καλά?'

'Ναι ήταν μια χαρά.' Φιλάει την μύτη μου και μου χτυπάει τον πισινό.

'Άντε βγες'

Πηδάω έξω από το ντους, σκουπίζομαι και χρησιμοποιώ την οδοντόβουρτσα του Jesse αφού έπλυνε και αυτό τα δόντια του, επειδή βαριέμαι να πάω να φέρω την δική μου.

Μπαίνω στην κρεβατοκάμαρα και τον βρίσκω έτοιμο, να δείχνει κούκλος μέσα σε φθαρμένα jean και ένα απλό άσπρο φανελάκι. Ακόμα έχει μεγάλα γένια όμως.

'Φεύγω'. Γεμίζει το πρόσωπό μου με φιλιά. 'Να φοράς δαντέλα όταν επιστρέψω.' Μου κλείνει το μάτι και φεύγει.

Δεν χάνω χρόνο. Αρπάζω το κινητό μου αμέσως για να τηλεφωνήσω στον Dan και κανονίζουμε να βρεθούμε στου Almundo, ένα μικρό καφέ στο Covent Garden. Τρέχω και ντύνομαι σε χρόνο ρεκόρ, καλώ τον Clive να μου φωνάξει ένα ταξί την ώρα που στεγνώνω τα μαλλιά μου και τους βάζω τσιμπιδάκια. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 Όταν μπαίνω στου Almundo, Κοιτάζω γύρω μου στο πλήθος κόσμου που κάθεται την Κυριακή το πρωί για να πιουν καφέ και να πάρουν δεκατιανό και τον σταμπάρω στην γωνία να διαβάζει την εφημερίδα Sunday. Δείχνει τόσο καλά, μαυρισμένος και λαμπερός. Τρέχω κατά μήκος του καφέ και πέφτω πάνω του.

'Ουαου!' γελάει. 'Χαίρεσαι που με βλέπεις μικρή?' Τυλίγει τα χέρια του γύρω μου και πέφτω στην αγκαλιά του. Χαίρομαι τόσο πολύ που τον βλέπω μετά από αυτό το συνεχόμενο άγχος και την ένταση των τελευταίων εβδομάδων απλά μου βγαίνει με δάκρυα .......ξανά. 'ΕΪ, σταμάτα το αυτό' με μαλώνει.

'Συγνώμη' τραβιέμαι από πάνω του και κάθομαι δίπλα του.

Παίρνει το χέρι μου στο δικό του. 'Εξαφάνισε αυτά τα δάκρυα αμέσως.' Χαμογελάει. 'Αυτό ήταν το καλύτερο πράγμα που σου συνέβη. Είσαι καλύτερα μόνη.'

Ω! πιστεύει ότι είμαι έτσι για τον Matt? Μήπως πρέπει να τον αφήσω να το πιστεύει αυτό? Η άλλη εναλλακτική που έχω εξηγεί για ποιον λόγο είμαι έτσι και δεν μπορώ να την πω. Θα μείνω εδώ για μήνες. Σκουπίζω τα μάτια μου. 'Το ξέρω. Οι προηγούμενες εβδομάδες ήταν σκατά. Είμαι καλά, αλήθεια.'

'Ξέχασέ τον και συνέχισε την ζωή σου. Εχεις πολλά να κάνεις ακόμα.' Τρίβει το χέρι μου με τρυφερότητα. 'Τι συμβαίνει με τον άλλον τύπο που κλαψούριζε ο Matt?"

Γαμώτο, ήλπιζα να αποφύγω όλες τις ερωτήσεις που αφορούν τον Jesse - το ευχόμουν. 'Το όνομά του είναι Jesse. Δεν είναι κάτι σοβαρό. Είναι απλά ένας φίλος.'

'Απλά ένας φίλος?' Με κοιτάζει καχύποπτα καθώς το χέρι μου σηκώνεται για να ξεκινήσει την συνήθειά του.

'Απλά ένας φίλος.' κουνάω το κεφάλι μου. 'Η Kate είχει μία συνάντηση με τον Matt και πίστεψε ότι θα του έκλεινε το στόμα και θα τον έκανε να αισθανθεί χειρότερα αν του έλεγε κάποιες υποτιθέμενες αλήθειες.'

'Αρά υπάρχει κάποιο ίχνος αλήθειας σ' αυτό?' Υψώνει τα φρύδια του.

Όχι' πρέπει να αλλάξω θέμα. 'Πως είναι η μαμά και ο μπαμπάς?'

Μου ρίχνει ένα προειδοποιητικό βλέμμα. 'Απειλούν να έρθουν στο Λονδίνο και να δουν τι γίνεται. Η Μαμά ανάφερε κάποιον ξένο άντρα που απάντησε το τηλέφωνό σου, την περασμένη εβδομάδα. Υποπτεύομαι ότι μπορεί να είναι η υποτιθέμενη αλήθεια?'

Εντάξει, οι προσπάθειές μου να αλλάξω συζήτηση απέτυχαν παταγωδώς. 'Ναι εντάξει. Μπορούμε να αλλάξουμε θέμα σε παρακαλώ?' ακούγομαι γκρινιάρα.

Ο Dan σηκώνει τα χέρια ψηλά για να αμυνθεί. 'Εντάξει, εντάξει. Απλά σου λέω να προσέχεις Ανα.'

Γέρνω προς τα μπρος και αναλογίζομαι τι θα νομίζουν οι γονείς μου για τον Jesse. Χωρίς καν να ξέρουν για το Κτήμα ή για το μικρό του θέμα με το ποτό, ακόμα δεν θα είναι χαρούμενοι. Είναι μεγαλύτερος από μένα, μπορεί να είναι πολύ πλούσιος, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τους γονείς μου, και το γεγονός ότι του αρέσει να ποδοπατάει εδώ και εκεί δεν θα βοηθήσει τα πράγματα. Είναι σχεδόν αδύνατο να κρύψω την αναστάτωσή μου όταν γίνεται προκλητικός. Εκτός αν εξαιρέσω την γρήγορη σημερινή πρωϊνή απόδοχή του η οποία ήταν κάτι που σίγουρα δεν περίμενα.

Παραγγέλνουμε καφέ, νερό και γλυκά και κουβεντιάζουμε για την δουλειά του Dan, την Αυστραλία και τα μελλοντικά του σχέδια. Τα πάει καλά. Ο φίλος του επεκτείνει την σχολή για σερφ και θέλει τον Dan για συναίτερο. Χαίρομαι για αυτόν, αλλά και απογοητεύομαι για τους δικούς μου εγωιστικούς λόγους. Δεν θα επιστρέψει πίσω σύντομα.

'Πως είναι η Kate?' ρωτάει ενώ κόβει το γλυκό του. Προσποιείται τον αδιάφορο.

Θα πρέπει να αποφύγω να αναφέρω τον Sam. Δεν φανταζομαι ότι θα εκτιμούσε αυτή την πληροφορία. Ξαφνικά θυμάμαι ότι δεν έχω πάρει το χαπι μου και αρχίζω να ψάχνω την τσάντα μου. 'Είναι η ίδια Kate που ξέρεις'.λέω χαλαρά, και νιώθω απίστευτα άβολα να μιλάω με τον Dan για αυτή. Δεν μου φαίνεται σωστό πια. Βρίσκω το κουτί με τα χάπια μου και πίνω ένα καθώς παρακολουθώ τον Dan να έχει πέσει σε βαθυ συλλογισμό. Πρέπει να τον αποσπάσω γρήγορα. 'Τι γίνεται με σένα?' Καμία κοπέλα?' ρωτάω με σηκωμένο το φρύδι και πιάνω τον καφέ μου.

'Όχι' χαμογελάει 'Τίποτα μόνιμο τέλος πάντων.'

Ω! μπορώ να φανταστώ. Είμαι έτοιμη να του κάνω κήρυγμα ότι γυρίζει με την μία και με την άλλη όταν το κινητό μου αρχίζει να χτυπάει και oι Temper Trap με το Sweet Disposition ακούγονται. Χαμογελάω. Προσπαθεί να φανεί αστείος? Και ενώ είμαι ευγνώμων που άλλαξε τον ήχο που ακούγεται όταν με καλεί, πρέπει να του μιλήσω για τους άσχημους τρόπους του σχετικά με το τηλέφωνό μου.

Πήγε μία η ώρα. Πίστευα ότι θα αργήσει πιο πολύ αλλά ίσως να είναι ακόμα στο Κτήμα και απλά να με ελέγχει.

'Εϊ μου αρέσει αυτό το κομμάτι!' αναφωνεί ο Dan. 'Άστο να χτυπάει.' Αρχίζει να τραγουδάει.

Γελάω. 'Πρέπει να το απαντήσω.' Αφήνω το τραπέζι και τον Dan με συνοφρυωμένα φρύδια. Ξέρω ότι θα υποψιαστεί που σηκώνομαι για να μιλήσω. Θα πω ότι ήταν η Kate.

Βγαίνω στην λιακάδα. 'Εϊ' λέω έυθυμα.

'Που στο κέρατο είσαι?' φωνάζει στο τηλέφωνο.

Το τραβάω μακρυά για να προστατέψω τα τύμπανά μου. Ω! υπεραντίδραση. 'Είμαι με τον άδελφό μου, ηρέμησε'

'Να ηρεμήσω?' ουρλιάζει. 'Γυρίζω σπιτι και το έχεις σκάσει!'

'Σταμάτα γαμώτο να φωνάζεις!' είναι αναγκαίο αυτό? Ο άνθρωπος είναι απίθανος! Δεν είπα ότι θα καθόμουν να τον περιμένω. Ιησού Χριστέ μου, προσγειώνομαι ανώμαλα στο έδαφος αφού έχω πέσει απότομα από το Κεντρικό Σύννεφο Jesse με αριθμό 9.

'Πρόσεχε το γαμημένο στόμα σου!' ουρλιάζει.

Κοιτάζω ψηλά τον ουρανό απελπισμένη. 'Δεν το έσκασα, Ήρθα να συναντήσω τον αδελφό μου. Ήρθε από την Αυστραλία.' δηλώνω ήρεμα 'Υποτίθεται ότι θα τον έβλεπα χθες, αλλά έμπλεξα κάπου αλλού.' δεν θέλω να φανώ σαρκαστική αλλά μου βγαίνει αυθόρμητα.

'Λυπάμαι που σε ξεβόλεψα.' συρίζει.

'Παρακαλώ?' είμαι έκπληκτη από την εχθρότητά του.

'Πόσο θα αργήσεις?' Ο τόνος του δεν έχει αλλάξει; ακόμα κάνει σαν γουρούνι. Μπορεί να πάω στης Kate τωρα. Δεν είμαι προετοιμασμένη να τα ακούσω επειδή συνάντησα τον αδελφό μου,

'Του είπα ότι θα περάσω την μέρα μαζί του.'

'Την μέρα?' φωνάζει 'Γιατί δεν μου το είπες?

Γιατί? Γιατί ήξερα ότι θα το εμποδίσεις. 'Το τηλέφωνό σου με διέκοψε όταν εσύ ήσουν απασχολημένος με τα θεματα του Kτήματος.' του αντιμιλάω.

Δεν ακούω τίποτα στο τηλέφωνο, παρα μόνο την αναπνοή του που βγαίνει με κόπο. Μπορώ να τον φανταστώ να τρέχει μέσα στο ρετιρέ έξαλλος και να ψάχνει κάθε δωμάτιο. Ω! διάολε, αυτό θα είναι δύσκολο. Αυτό το βήμα που μόλις είχα πιστέψει ότι κάναμε μπροστά μόλις ισοπεδώθηκε.

'Που είσαι?' Η φωνή του έχει γίνει λίγο πιο απαλή, αλλά είναι ακόμα δυσαρεστημένος που δεν του είπα για την έξοδό μου.

'Είμαι σε ένα καφέ.'

'Που?'

Δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα να του πω που είμαι. Θα εμφανιστεί, και μετά θα πρέπει να εξηγήσω στον Dan ποιος είναι και από που κατάγεται. 'Δεν έχει σημασία. Θα είμαι πίσω στο διαμέρισμά σου αργότερα.'

'Γύρνα πίσω σε μένα Ανα' είναι σίγουρα απαίτηση.

Ρίνχω τους ώμους μου. 'Θα έρθω.'

Σιωπή απλώνεται ανάμεσά μας και αμέσως θυμάμαι αυτό την μικρή πλευρά του Jesse Που με τρελαίνει. Την ήθελα πίσω αυτή?

'Ανα?'

'Εδώ είμαι.'

'Σ' αγαπάω.' λεει απαλά, αλλά ακούγεται βεβιασμένο. Ξέρω ότι θέλει νε έρθει έξαλλος και να με σύρει πίσω στο Lusso, αλλά δεν μπορεί να το κάνει αν δεν μπορεί να βρει που είμαι.

'Το ξέρω ότι με αγαπάς Jesse' κλείνω και εκπνέω μια εξαντημένη ανάσα. Αρχίζω να εύχομαι να μην γνώριζα το θέμα που έχει με το αλκοόλ - το θέμα που όλοι φαίνεται να υπολογίζουν ως μη σημαντικό. Εγώ από την άλλη πλευρά, ανησυχώ τον εαυτό μου ότι θα τον σπρώξω να πιει. Πάντα υπήρξα υποστηρίκτρια της ρήσης ότι ''η γνώση είναι δύναμη'', αλλά αυτή την στιγμή προτιμώ το 'η άγνοια είναι ευτυχία'. Θα μπορούσα τότε απλά να κλείσω και να σκεφτώ ότι ενα παράλογο φρικιό που θέλει να ελέγχει τα πάντα και να είμαι ικανοποιημένη που σιγοβράζει. Αλλά τώρα ξέρω, έκλεισα και ανυσηχώ ότι μπορεί να έσυρα το μπουκάλι με την βότκα κάτω από την μυτη του.

'Όλα καλά?'

Γυρίζω και βλέπω τον Dan να πλησιάζει με την τσάντα μου στον ώμο του. Χαμογελάω λίγο. 'Μια χαρά.'

'Ταχτοποίησα τον λογαριασμό. Ορίστε' μου δίνει την τσάντα μου.

'Ευχαριστώ'

'Είσαι εντάξει?' ρωτάει συνοφρυωμένος.

Όχι γαμώτο δεν είμαι. Η υποτιθέμενη αλήθεια πιέζει την υπομονή μου. 'Ναι μια χαρά' του λέω με εύθυμο πρόσωπο. 'Λοιπόν τι θέλεις να κάνουμε?'

'Μαντάμ Τισό?' ρωτάει με ένα μεγάλο χαμόγελο.

Του το ανταποδίδω. 'Φυσικά, πάμε.'

Κράταει το χέρι του για να τον πάρω αγκαζέ και ξεκινάμε. Έχω χάσει το μέτρημα, πόσες φορές έχουμε πάει στο Μουσείο της Μαντάμ Τισό. Είναι παράδοση. Δεν υπάρχει ούτε ένα κέρινο ομοίωμα που να μην έχουμε βγει φωτογραφία. Γυρίζουμε γύρω το μέρος, μπαίνουμε σε απαγορευμένες περιοχές και κάνουμε ότι μπορούμε για να βγάλουμε τις φωτογραφίες που χρειαζόμαστε για να κρατάμε το άλμπουμ μας ενημερωμένο. Παιδιάστικο, αλλά είναι μόνο δικό μας.

Περνάμε μια υπέροχη μέρα. Γέλασα τόσο πολύ που τα μάγουλά μου πονάνε. Όπως αποδείχθηκε τα καινούργια κέρινα ομοιώματα είναι βασιλικά. Έβγαλα φωτογραφία με τον William και την Kate και ο Dan πιέζει τα οπίσθια της Βασίλισσας, Φάγαμε στο αγαπημένο μας Κινέζικο στην China Town και ήπιαμε μερικά ποτηράκια σε ένα μπαρ. Ένιωσα λίγο ένοχη όταν ήπια την πρώτη γουλιά, αλλά δεν μπορούσα να ζητήσω νερό - ο Dan θα με ρώταγε γιατι. Εξάλλου αφού ήπια το πρώτο ποτήρι, το δεύτερο κατέβηκε πιο εύκολα.

Αγκαλιάζω τον Dan σφιχτά καθώς λέμε τα αντίο μας στο μετρό. 'Πότε θα έρθεις Λονδίνο ξανά?' ρωτάω.

'Σε μερικές εβδομάδες. Θα πάω στο Μάντσεστερ αύριο για να δω τους συμμαθητές μου από το Πανεπιστήμιο, αλλά θα έρθω στο Λονδίνο την επόμενη Κυριακή οπότε θα σε ξαναδω πριν φύγω, εντάξει?'

Τον αφήνα από την αγκαλιά μου. 'Εντάξει. Τηλεφώνησέ μου όταν έρθεις.'

'Θα το κάνω, να προσέχεις ναι?' Με φιλάει στο μάγουλο. 'Θα είμαι στο κινητό μου όταν με χρειαστείς.'

'Εντάξει' χαμογελάω. Ανησυχεί.

Φεύγει και με αφήνει να εύχομαι να έμενε για πάντα. Δεν τον χρειάστηκα ποτέ τόσο πολύ.

Καθώς μπαίνω στο φουαγιέ του Lusso, ο Clive μιλάει στο τηλέωνο. Τον προσπερνώ και πάω προς το ασανσέρ. Δεν έχω διάθεση για κουβεντούλα.

'Σας ευχαριστώ, αντίο. Ανα!' μου φωνάζει και σταματω ενώ στριφογυρνώ τα μάτια μου πριν τον αντικρύσω.

'Ναι?'

Αφήνει το τηλέφωνο και έρχεται γρήγορα προς το μέρος μου. 'Μία κυρία πέρασε. Προσπάθησα να βρω στο τηλέφωνο τον κύριο Ward, αλλά δεν απάντησε. Φοβάμαι ότι δεν μπορούσα να την αφήσω να ανέβει. Μία ώριμη γυναίκα.'

'Μία κυρία?' ρωτάω. Του δίνω όλη μου την προσοχή τώρα.

'Ναι, ωραία γυναίκα με μακρυά ξανθά κυμματιστά μαλλιά. Ειπε ότι ήταν ανάγκη, αλλά φυσικά ξέρεις τους κανόνες.' Υψώνει τα φρύδια του

Ω! ναι, τους ξέρω και για πρώτη φορά είμαι ανακουφισμένη που τους ακολουθησε. Ξανθιά με κυμματιστά μαλλιά? Σίγουρα δεν είναι η Sarah. 'Πόσο ώριμη?'

Σηκώνει τους ώμους του 'Γύρω στα σαράντα πέντε.'

Οκ. Δεν συμπαθώ την Sarah αλλά σίγουρα δεν δείχνει να είναι γύρω στα σαράντα. 'Τι ώρα συνέβη αυτό Clive?'

Κοιτάζει το ρολόι του. 'Μόνο μισή ώρα πριν.'

'Αφησε το όνομά της?'

'Όχι δεν το άφησε. Την συνάντησα στην πύλη. Περίμενε να ανέβει αμέσως στο ρετιρέ αλλά όταν της είπα ότι δεν μπορούσε να περάσει και θα έπρεπε να καλέσω τον κύριο Ward, αρχισε να μου λέει αόριστα πράγματα. '

'Μην ανησυχείς Clive. Ευχαριστώ.' στρίβω και συνεχίζω για το ασανσέρ.

Μπαίνω και πατάω τον κωδικό. Μία κυρία? Μία αόριστη κυρία που θεώρησε ότι μπορεί να ανέβει πάνω χωρίς να την ανακοινώσουν?

Οι πόρτες του ασανσέρ ανοίγουν και βγαίνω και βλέπω την εξώπορτα ανοιχτή. Δεν έχει την αίσθηση της ασφάλειας? Μάλιστα, έχει έναν θυρωρό 24 ώρες το 24αρο κάτω που μαγκητοσκοπεί ποιος βγαίνει και ποιος μπαίνει, ασφάλεια, αλλά και λίγη κοινή λογική δεν θα έβλαπτε. Κλείνω την πόρτα πίσω μου και αμέσως βρίσκομαι σε επιφυλακή. Το στέρεο παίζει. Δεν είναι τόσο δυνατά όπως την τελευταία φορά αλλά είναι το ίδιο κομμάτι. Είναι το ίδιο που έπαιζε και την προηγούμενη Κυριακή όταν βρήκα τον Jesse μεθυσμένο.

ΑNGEL.

Τρέχω στο ρετιρέ και αφήνω την μουσική. Το να βρω τον Jesse είναι πιο σημαντικό από το να κλείσω αυτό το βασανιστικό τραγούδι που θυμίζει εκείνη την απαίσια μέρα. Πηγαίνω κατευθείαν στην βεράντα αλλά δεν είναι εκεί. Παρατάω την τσάντα μου και ανεβαίνω δυο δυο τα σκαλιά και σαν κεραυνός ορμάω στην κρεβατοκάμαρα. Τίποτα. Που είναι?

Πανικός με καταλαμβάνει, αλλά μετά ακούω το ντους να τρέχει. Τρέχω στο μπάνιο και σταματάω ακαριαία όταν βλέπω τον Jesse να κάθεται στο δάπεδο του ντους, γυμνός, φορώντας μόνο το αθλητικό του σορτσάκι που κολλάει από το νερό στα πόδια του. Η πλάτη του ακουμπάει τα κρύα πλακάκια, τα γόνατά του μαζεμένα και τα χέρια του πάνω τους. Το κεφάλι του είναι πεσμένο καθώς το νερό πέφτει πάνω του.

Σα να αισθάνεται ότι βρίσκομαι εδώ, σηκώνει το κεφάλι του και συναντάει το βλέμμα μου. Χαμογελάει λίγο αλλά δεν μπορεί να κρύψει το μαρτύριο από τα μάτια του. Πόση ώρα είναι εκει? Βγάζω μια βαθιά ανάσα ανακούφισης, μαζί με λίγη οργή, πριν προχωρήσω προς το ντους ντυμένη και να καθίσω στην αγκαλιά του, τυλίγω τα χέρια μου και τα πόδια μου γύρω από το μουλιασμένο του κορμί.

Βυθίζει το κεφάλι του στον λαιμό μου. 'Σ' αγαπάω'

'Το ξέρω. Πόσους γύρους έτρεξες?' το έχει ξανακάνει. Κάνει κύκλους γύρω από το Central Park για να αποσπάσει τον εαυτό του.....από μένα.

'τρεις'

'Αυτό είναι πάρα πολύ' τον μαλώνω γλυκά. Μιλάμε για 20 χιλιόμετρα εδώ. Το σώμα του δεν είναι πολύ δυνατό τώρα.

'Φρικάρισα όταν δεν σε βρήκα εδώ.'

'Το κατάλαβα λιγάκι αυτό.' λέω με λίγο ίχνος σαρκασμού. Σφίγγει τα χέρια του στους γοφούς μου και τσιμπάει το κόκκαλο μου Τινάζομαι.

'Θα έπρεπε να μου το είχες πει.' λέει αυστηρά.

Ίσως θα έπρεπε να το είχα κάνει, αλλά πιθανόν να μην το δεχόταν και δεν μπορεί να τρέχει μαραθώνιο κάθε φορά που είμαστε μακρυά. 'Πάντα γυρνούσα πίσω.' τον καθησυχάζω. 'Δεν μπορώ να είμαι κολλημένη συνέχεια πάνω σου.'

Βγάζει μία μακρυά ανάσα και χώνεται πιο βαθιά στον λαιμό μου. 'Εύχομαι γαμώτο να ήσουν' μουρμουρίζει. 'Ήπιες'

Ξαφνικά νιώθω παράξενα, ανήσυχα. 'Έφαγες?' τον ρωτάω, χωρίς να ξερω τι άλλο να πω. Θα έχασε εκατομμύρια θερμίδες αφού έτρεξε σαν τον Forrest Gump.

'Δεν πεινάω.'

'Πρέπει να φας Jesse.' γκρινιάζω. 'Θα σου ετοιμάσω κάτι.'

Σφίγγει το αγγιγμά του πάνω μου. 'Σε λίγο. Είμαι άνετα.'

Ετσι τον αφήνω να νιώσει άνετα για λίγο. Κάθομαι στην αγκαλιά του, το φόρεμά μου κολλάει στο κορμί μου, τα μαλλιά μου βρεγμένα, και τον αφήνω απλά να με αγκαλιάζει. Δεν μπορεί να είναι έτσι κάθε φορά που είμαστε μακρυά, δεν μπορώ να ανταπεξέλθω. Σίγουρα δεν κάναμε ένα βήμα, και είμαι φρικτά απογοητευμένη, Τι γίνεται τώρα?

'Το μισώ αυτό το τραγούδι' λέω σιγανά, όπως καθόμαστε αγκαλιά.

'Το αγαπώ. Μου θυμίζει εσένα.'

'Μου θυμίζει έναν άντρα που δεν μου αρέσει.' δεν θέλω να το ξανακούσω.

'Λυπάμαι.' δαγκώνει τον λαιμό μου, και σέρνει την γλώσσα του μέχρι το σαγόνι μου. 'Ο πισινός μου έχει μουδιάσει.' ψελλίζει.

Είναι το πιο μεγάλο ντους σε διάρκεια που είχα ποτέ. 'Είναι άνετα.' τον πειράζω. Μετακινεί το χέρι του και τσιμπάει τον γοφό μου, με κάνει να τιναχτώ και να στριγκλίσω. 'Σταμάτα' ουρλιάζω. 'Πρέπει να σε ταίσω.'

'Ναι, πρέπει. Και θέλω την Ανα μου τελειως γυμνή και ξαπλωμένη στο κρεβάτι μας και να ξεφαντώσω μαζί της.' Σηκώνεται με μένα τυλιγμένη γύρω στο κορμί του, και με λίγο κόπο, αφού το χέρι του είναι τραυματισμένο και το κορμί του καταπονημένο.

Την Ανα μου? Αυτό είναι τέλειο. Στο κρεβάτι μας? Θα το κρατήσω στο πίσω μέρος του μυαλού μου προς το παρόν.

'Μέσα σε όλα, αλλά πρέπει να ταϊσω τον άντρα μου.' Ήδη τον έκανα να τρέξει χωρίς να έχει πολύ δύναμη στο κορμί του. Δεν θα γίνω και η αιτία να πεθάνει της πείνας. 'Φαϊ τώρα, αγάπες μετά.'

'Αγάπες τώρα, φαϊ μετά' με προκαλεί καθώς προχωράει στο μπάνιο και με αφήνει πάνω στο έπιπλο του νιπτήρα.

'Θα σε ταϊσω. Τέλος.' τον ενημερώνω αυστηρά. Το εννοω. 'Που είναι ο επίδεσμός σου?' ρωτάω.

'Τέλος ε?' Παίρνει μία πετσέτα από το ράφι και αρχίζει να μου τρίβει τα μαλλιά μου με το καλό του χέρι. Θα μου έφτανε σαμπουάν και γαλάκτωμα. 'Με ενοχλούσε.' Διώχνει την ανησυχία μου.

Αρχίζω να τρέμω, το φόρεμά μου κολλάει. Ο Jesse βάζει την πετσέτα γύρω από την πλάτη μου και με τραβάει πάνω του, φιλώντας με σκληρά στα χείλη. Τον βλέπω να χαμογελάει αυτάρεσκα.

'Ναι, τέλος. Έχω πάρει από τον άντρα μου.'

'Ο άντρας σου θέλει να τριφτεί πάνω σου.' ψιθυρίζει, πιέζει την στύση του στον μηρό μου και παίρνει το στόμα μου ευγενικά.

'Σε παρακαλώ άσε με να σε ταϊσω'

Τραβιέται λίγο και σουφρώνει τα χείλη του. 'Εντάξει, φαϊ τώρα, αγάπες μετά.'

Και άλλη υποταγή? Αυτό είναι σίγουρα πρόοδος. Συνήθως τίποτα δεν μπαίνει στον δρόμο του όταν θέλει να με ''πάρει'' όπου και όπως τον ευχαριστεί.

Ρίχνει τα μάτια του στην γροθια του που κρατάει την γωνία της πετσέτας. 'Καθόλου άσχημα. Ήμουν καλό αγόρι και του έβαλα πάγο.'

'Γενναίο αγόρι μου εσύ!'

Γελάει λίγο και τρίβει τις μύτες μας, μετά φιλάει το μέτωπό μου.

'Πάμε, χρειάζεσαι στεγνά ρούχα.' Κάνει να με σηκώσει αλλά τον σπρώχνω μακρυά. 'Εϊ" με κοιτάζει άγρια.

'Το χέρι σου. Δεν πρόκειται να γίνει καλά αν με σηκώνεις συνέχεια παντού.' πηδάω κάατω, βγάζω τις βρεγμένες μου μπαλαρίνες και ξεκουμπώνω το φόρεμά μου πριν το βγάλω απο το κεφάλι μου. Μετά με πετάει στον ώμο του και με βγάζει από το μπάνιο.

'Μου αρέσει να σε σηκώνω.' δηλώνει, και με πετάει στο κρεβάτι. 'Που είναι τα πράγματά σου?'

'Στον ξενώνα' λέω καθώς προσπαθω να συνέλθω από την ''πτήση μου''.

Κάνει σα να δείχνει αηδιασμένος πριν βγει από το δωμάτιο και επιστρέψει λίγο μετά με όλα τα πράγματά μου απλωμένα στο καλό του χέρι, κάτω από το χέρι του και στο στόμα του. Τα πετάει όλα στο κρεβάτι. 'Ορίστε.'

Φτάνω την τσάντα μου και παίρνω καθαρή κιλότα και την μεγάλη μου μαύρη αθλητική μπλούζα, αλλά βουτάει από το χέρι μου την άνετη βαμβακερή μου κιλότα. Κατσουφιάζω καθώς τον βλέπω να ψάχνει την τσάντα μου και να βγάζει ένα δαντελωτό σετ που θα την αντικαταστήσει.

Μου τα δίνει. 'Πάντα σε δαντέλα.' Γνέφει θετικά με την απαίτησή του και υπακούω χωρίς να το σκεφτω ή να παραπονεθώ, βάζω το δαντελένιο εσώρουχο και την μεγάλη μου φόρμα. Ο Jesse βγάζει το βρεγμένο του σορτσακι και του αντικαθιστά με ένα μπλε ζέρσεϊ. Μπορώ να δω με σαφήνεια την πλάτη του και τα χέρια του καθώς οι μύες του κινούνται και τεντώνονται όταν τους τραβάει πάνω. Κάθομαι και θαυμάζω από την θέση μου στο κρεβάτι, πριν με σηκώσει και με κατεβάσει στην κουζίνα.

Πρώτα κλείνω την μουσική ανατριχιάζοντας και μετά στέκομαι μπροστά στο ψυγείο και κοιτάζω τα ράφια. 'Τι θέλεις να φάς?' Ίσως αυγά, μπορεί να χρειάζεται πρωτεϊνες.

'Δεν με νοιάζει, θα φάω ότι φας.' Έρχεται απο πισω μου και πιάνει από το το πλάι το βάζο με το φυστικοβούτυρο, και φιλάει τον λαιμό μου.

΄'Βάλτο πίσω αυτό!' αρπάζω το βάζο, αλλά μου ξεφεύγει και πέφτει σκληρά πάνω στο σκαμπό, βάζει το βάζο κάτω από το χέρι του για να ξεβιδώσει το καπάκι πριν βυθίσει το δάχτυλό του μέσα και φάει ένα μεγάλο κομμάτι. Μου χαμογελάει αυτάρεσκα καθώς γλιστραει το δάχτυλο στο στόμα του και κάνει ένα Ο με τα χείλη του καθώς το τραβάει έξω.

'Είσαι παιδί.' Πιάνω τα φιλέτα κοτόπουλου από το ψυγείο. Έχω φάει ήδη αλλά πρέπει να τσιμπήσω κάτι ακόμα εάν εννοεί ότι θα φάει μαζί μου.

'Είμαι παιδί επειδή μου αρέσει το φυστικοβούτυρο?' ρωτάει πάνω από το δάχτυλό του.

'Όχι είσαι παιδί με τον τρόπο που τρως το φυστικοβούτυρο. Κανένας πάνω από δέκα χρονών δεν βουτάει το δάχτυλό του στα βάζα και καθώς βρίσκομαι στο σκοτάδι σχετικά με την ηλικία σου, υποθέτω ότι είσαι πάνω από δέκα.' Του ρίχνω ένα βλέμμα αηδίας καθώς βρίσκω το αλουμινόχαρτο και τυλίγω το κοτόπουλο μαζί με ζαμπόν parma, και μετά το βάζω στο ταψί του φούρνου.

'Μην το αρνείσαι αν δεν το δοκιμάσεις. Ορίστε'. Πετάει το δάχτυλό του με το φυστικοβούτυρο και το φέρνει στο πρόσωπό μου. Σιχαίνομαι το φυστικοβούτυρο.

'Πάσσο' του λέω και βάζω το ταψί στον φούρνο. Σηκώνει τους ώμους και το γλύφει μόνος του.

Παίρνω φασολάκια και πατάτες από το ψυγείο, και τα βάζω στον ατμομάγειρα, μετά γυρίζω το κουμπί για να το θέσω σε λειτουργία.

Ανεβαίνω πάνω στον πάγκο, και τον παρατηρώ μισογελώντας. 'Το απολαμβάνεις?'

Σταματάει το δάχτυλό του και με κοιτάζει. 'Μπορώ να φάω τόσο όσο να αρρωστήσω μετά.' Βάζει άλλο ένα δάχτυλο μέσα.

'Αισθάνεσαι άρρωστος?'

'Όχι, όχι ακόμα.'

'Θα ηθελες να σταματήσεις τώρα πριν αρρωστήσεις και να κρατήσεις λίγο χώρο για το υγιεινό γεύμα που σου ετοιμάζω? παλεύω να μην χαμογελάσω ειρωνικά.

Δεν το κάνει. Χαζογελάει και αργά βιδώνει το βάζο. 'Γιατί μωρό μου μου γκρινιάζεις συνέχεια?'

'Όχι, σου κάνω μία ερώτηση.' τον διορθώνω. Δεν θέλω να ακουστώ γκρινιάρα.

Αρχίζει να μασάει το κάτω χείλος του, με κοιτάζει προσεκτικά, τα μάτια του χορεύουν. Ανατριχιάζω από την κορυφή μέχρι τα νύχια. 'Μου αρέσει η αθλητική σου φανέλα' λέει σιγανά, και τα μάτια του τρέχουν στα γυμνά μου πόδια. Είναι πολύ μεγάλο σε μέγεθος και καλύπτει τον πισινό μου. Δεν είναι καθόλου σέξυ. 'Μου αρέσει το μαύρο πάνω σου.' προσθέτει.

'Σου αρέσει?'

'Ναι μου αρέσει' επιβεβαιώνει σιγανά. Θα με αποσπάσει ξανά. Πρέπει να τον κάνω να φάει κανονικά και πρέπει να συζητήσουμε το γεγονός ότι αύριο είναι Δευτέρα και πρέπει να πάω σπίτι και στην δουλειά. Μετά το πονηρό του κόλπο του να καταθέσει μία χαζή πάρα πολύ μεγάλη προκαταβολή στον τραπεζικό λογαριασμό της Rococo Union, ανησυχώ ότι θα παραμείνει στην προηγούμενη παράλογη απαίτηση του να δουλεύω στο Κτήμα όλη μέρα κάθε μέρα.

'Είναι Δευτέρα αύριο.' λέω απόλυτα. Δεν ξέρω γιατί διάλεξα αυτόν τον τόνο. Το να εισαι απόλυτως είναι αντίθετο σε ποιο?

'Και?' σταυρώνει τα χέρια του στο στήθος του.

Τι λέω τώρα? Θα ήταν πολύ να του ζητήσω να είναι λογικός σχετικά με την απάιτησή μου να φροντίσω και τους άλλους πελάτες μου? Έχει παραδεχτεί ανοιχτά ότι δεν του αρέσει να με μοιράζεται, κοινωνικά ή επαγγελματικά.

Χτυπάω τα δάχτυλά μου στον πάγκο δίπλα μου. 'Και τίποτα, απλά αναρωτιόμουν τι μπορεί να έχεις σχεδιάσει?'

Βλέπω ένα φευγαλέο βλέμμα πανικού να διαπερνάει το πρόσωπό του, και στιγμιαία ανησυχώ ότι η αυριανή θα είναι τραυματική μέρα. 'Εσύ τι έχεις σχεδιάσει?' ρωτάει.

Τον κοιτάω λες και είναι ένας χαζός μαλάκας. 'Δουλειά.' απαντάω, παρακολουθώντας τον να αρχίζει να δαγκώνει το χείλος του και το μυαλό του να στροφάρει ξανά. Δεν υπάρχει περίπτωση να με πείσει να μην πάω στην δουλειά. 'Ούτε να το σκεφτείς. Έχω σημαντικές συναντήσεις να κάνω.' τον προειδοποιώ πριν προλάβει να ξεστομίσει αυτό που ξέρω ότι σκέφτεται.

'Μόνο μία μέρα?' σουφρώνει τα χείλη του παιχνιδιάρικα, αλλά ξέρω ότι είναι τελείως σοβαρός. Προετοιμάζω τον εαυτό μου για μια αντίστροφη μέτρηση ή ένα γαμήσι λογικής.

'Όχι, έχεις πολλά να κάνεις στο Κτήμα.'' του δηλώνω κατηγορηματικά. Έχει μια επιχείρηση να διευθύνει και ήταν αναίσθητος για μία ολόκληρη εβδομάδα. Δεν πρέπει να περιμένει τον John να τρέχει τα πράγματα εκεί για πάντα.

'Υποθέτω' μουρμουρίζει.

Από μέσα μου χαίρομαι. Ούτε αντίστροφη μέτρηση? Οϋτε γαμήσι λογικής? Πραγματικά προχωράμε μπροστά.

'Ω! ο Clive είπε ότι ήρθε μια γυναίκα εδώ νωρίτερα.' σχεδόν το είχα ξεχάσει.

'Έτσι είπε?' δείχνει έκπληκτος.

'Ειπε οτι ήθελε να ανέβει στο ρετιρέ. Δεν ήθελε να αφήσει το όνομά της και δεν απαντούσες στο τηλέφωνο όταν ο Clive προσπάθησε να σε πάρει. Ξανθιά γυναία. Ώριμη. Κυματιστά μαλλιά.' κοιτάζω για την αντίδρασή του, αλλά απλά συνοφρυώνεται.

'Θα μιλήσω μαζί του. Είναι έτοιμο το υγιεινό μου γεύμα?'

Αυτό ήταν? Θα μιλήσει με τον Clive? Θέλω να ξέρω ποια είναι. 'Ποια ήταν αυτή?' ρωτάω χαλαρά, καθώς κατεβαίνω από τον πάγκο για να τσεκάρω τον ατμομάγειρα.

'Δεν έχω ιδέα.' Σηκώνεται και ο ίδιος και βγάζει τα μαχαιροπήρουνα από το συρτάρι.

Το αποφεύγει αυτό? 'Πραγματικά δεν έχεις ιδέα?' ρωτάω με αμφιβολία, ενώ βγάζω το κοτόπουλο από τον φούρνο και το βάζω στο τηγάνι για να το τελειώσω.

'Ανα, πραγματικά δεν έχω ιδέα, αλλά σε διαβεβαιώνω, θα μιλήσω στον Clive και θα δω αν μπορώ να καταλάβω ποια είναι. Τώρα τάϊσε τον άντρα σου.' Κάθεται και κρατάει το πηρούνι και το μαχαίρι στα χέρια του, πάνω στον πάγκο. Αν τα χτυπήσει στο τραπέζι θα του τα φέρω στο κεφάλι.

Ξεκινάω να σερβίρω το πρώτο γεύμα που το έφτιαξα. Σιχαίνομαι το μαγείρεμα.

Ξεκινάει να τρώει αμέσως. 'Νοστιμο' μουρμουρίζει με το κοτόπουλο στο στόμα. ΄Πώς πέρασες με τον αδελφό σου?'

Καλύτερα αν δεν με είχε διακόψει με τσακωμό. 'Καλά.' απαντάω και κάθομαι δίπλα του.

Είναι καλό ότι τον βλέπω να τρώει κάτι άλλο εκτός από φυστικοβούτυρο. Είναι διαφορετικός άνθρωπος ξανά- με πολύ αυτοπεποίθηση και σιγουριά, αλλά το επόμενο λεπτό γίνεται κομμάτια. Τόσο πολύ τον επηρρεάζω?

'Περάσαμε πολύ ωραία. Πήγαμε στο Μαντάμ Τισό και για φαγητό στο αγαπημένο μας Κινέζικο.' Το κοτόπουλο είναι πολύ καλό. Δεν το πιστεύω ότι τρώω ξανά.

'Στο Τισό?'

'Ναι, είναι κάτι δικό μας.' υψώνω τους ώμους.

'Ειναι ωραίο να έχεις κάτι δικό σου' ακούγεται ειλικρινής. 'Έφαγες ήδη?' Κοιτάζει το πιάτο μου και κοκκινίζω. 'Τρως για δύο?' ρωτάει και με κοιτάζει. Σχεδόν θα πνιγόμουν με την πατάτα.

'Όχι!' ξεστομίζω. Ήδη του είπα ότι δεν υπάρχει πιθανότητα. Εύχομαι να σταματούσαμε να εκνευριζόμαστε. 'Σταμάτα να ανησυχείς.' μουρμουρίζω και επιστρέφω στο δείπνο μου.

Συνεχίζει να τρώει και να κάνεις ήχους επιδοκιμασίας πότε πότε. Θεώρησα ότι μπορεί να το κάνει επίτηδες αλλά το δοκίμασα- είναι καλό.

Αφού τελειώσαμε, τα βάζω στο πλυντήριο πιάτων και όλες οι σκέψεις μου αρχίζουν να ρέουν. Αυτόν να μην τον ενδιαφέρει η μυστηριώδης επισκέπτρια με τρώει. Ήταν ασαφής και αυτό με απασχολεί.

Γυρνάω για να τον προκαλέσω και πέφτω πάνω στο σκληρό, γυμνό του στήθος. 'Ωχ!'

Στέκεται από πάνω μου, αναπνέει βαριά, και τα μάτια μου καρφώνονται στην τεράστια στύση του που τεντώνει το μπροστινό μέρος από το σορτσάκι του. 'Βγάλε το πουλόβερ' απαιτει, η φωνή του απαλή και βραχνή.

Κοιτάζω ψηλά τα πράσινά του μάτια και σοφά παρατηρώ ότι δεν είναι σε διάθεση για καυγά. Θέλω να του επιστήσω την προσοχή ότι δεν μου αρέσει που απέφυγε την ερώτησή μου, αλλά ξέρω ότι δεν θα με βγάλει πουθενά αυτό τώρα. Είμαι απολύτως ικανοποιημένη που βλέπω ότι αυταρχικός μου άντρας επέστρεψε. Άργησε τόσο πολύ.

Αρπάζω το ύφασμα και σιγά τον σηκώνω από το κεφάλι μου και το πετάω στο πάτωμα.

Τρέχει τα μάτια του στο κορμί μου, πάνω στε εκτεθιμένα στήθη μου και χαζεύει στην ένωση των ποδιών μου. 'Είσαι απίστευτα όμορφη και όλη δική μου.' Ακουμπάει τα δάχτυλά του πάνω στην κιλότα μου και αργά την κατεβάζει κάτω στα πόδια μου, και πέφτει στα γόνατα καθώς το κάνει.

Μου χτυπάει τον αστράγαλο για να σηκώσω το πόδι μου και κάνει το ίδιο και στο άλλο πριν τυλίξει τα μεγάλα του χέρια γύρω από τους αστραγάλους μου. Θέλω να του πω να προσέξει το χέρι του, αλλά το ζεστό άγγιγμά του στο ευαίσθητο δέρμα μου έχεις μόλις απελευθερώσει μια καταιγίδα μέσα μου και ένα μεγάλι κύμα υγρών ανάμεσα στα πόδια μου. Τον κοιτάζω από ψηλά και βλέπω ότι το στήθος μου σηκώνεται με τις βαθιές μου αναπνοές. Μου δίνει την πιο απίστευτη αντίδραση. Είμαι ανυπεράσπιστη σε αυτόν. Είναι άσκοπο. Είμαι απελπισμένη.

Τα μάτια του βρίσκουν τα δικά μου. 'Νομίζω ότι θα σε αφήσω να τελειώσεις πρώτη.' Η φωνή του είναι τραχειά. 'Μετά θα σε ξεσκίσω.'

Χάσκω με την άγρια υπόσχεσή του καθώς τρέχει τις παλάμες του κατά μήκος των ποδιών μου, από τους αστραγάλους μου και πίσω από τους μηρούς μου, και μετά με τραβάει στο στόμα του. Η εισβολή του μέσα μου με κάνει να αναστενάζω από το άγγιγμά του καθώς δουλεύει την γλώσσα του σε κάθε κομμάτι μου- επιδεξια, με νόημα. Τα χέρια μου βρίσκουν τα μαλλιά του και οι γοφοί μου κινούνται κυκλικά.

Το κεφάλι μου πέφτει πίσω. 'Ω! γαμώτο' βογκάω, ο χτύπος στο μουνί μου γίνεται γρήγορα μία συνεχόμενη δόνηση.

'Το στόμα σου' μουρμουρίζει πάνω στην σάρκα μου, το οποίο με φέρνει ακόμα πιο κοντά στην έκσταση.

Νιώθω το ένα από τα χέρια του να μετακινείται από το πίσω μέρος του ποδιού μου και να γλιστράει ανάμεσα στους μηρούς μου. Το δάχτυλό του μπαίνει μέσα μου. Με μία κραυγή απελπισία, αφήνω το κεφάλι του για να γείρω πίσω στον πάγκο για να στηριχτώ, το δάχτυλό του που κάνει κύκλους μέσα μου με πιέζει και χαϊδεύει το μπροστινό μου τοίχωμα με κάθε κατεύθυνσή του. Το μυαλό μου βουίζει και οι μύες μου γραπώνουν το δάχτυλό του αχόρταγα.

'Πες μου πότε Ανα' Αντικαθιστά το ένα δάχτυλο με δύο και πιέζει πιο βαθιά μέσα μου.

Αυτό και η δόνηση των χειλιών του στην κλειτορίδα μου, με αποτελειώνουν. 'Τώρα' ουρλιάζω, πιέζω τους γοφούς μου πιο μπορστά στα στόμα του στην προσπάθεια μου να φτάσω στο έπακρο της ευχαρίστησης.

Ειμαι αφανισμένη από την επίθεση του στόματός του, και στέκομαι λαχανιασμένη στον πάγκο ενώ τρέμω συνέχεια, και η καρδιά μου πάει να βγει από το στήθος μου. Χαλιναγωγεί τον ρυθμό του και κάνει γύρους απαλά, και με αφήνει να παρασυρθώ σε ένα μακρύ, αναστεναγμό ικανοποίησης.

'Είσαι πολύ καλός' Κατεβάζω το κεφάλι μου για να βρω τα μάτια του.

Κοιτάζει ψηλά, αλλά ακόμα κρατάει το στόμα του επάνω μου, κάνωντας απαλούς κύκλους με την γλώσσα του και βάζοντας τα δάχτυλά του αργά μέσα και έξω. 'Το ξέρω' λέει με καμάρι. 'Δεν είσαι τυχερή?'

Κουνάω το κεφάλι μου στην τόση σιγουριά του και θυμώνω λίγο μέσα μου όταν σκέφτομαι, ξανά, γιατί είναι τόσο καλός. Το βγάζω από το μυαλό μου αμέσως και όλες τις δυάρεστες σκέψεις που έχουν να κάνουν με την σεξουαλική του ζωή. Αντι για αυτό λοιπόν, τον κοιτάζω καθώς σέρνεται πάνω στο κορμί μου και περνάει την γλώσσα του καθώς ανεβαίνει.

Φτάνει στην θηλή μου, την δαγκώνει ελαφρά, και μετά περνάει το χέρι του κατω από τον πισινό μου, και με σηκώνει ώστε να είμαι στο ίδιο ύψος με αυτόν. 'Είσαι έτοιμη να γαμηθείς καλά και σωστά μωρό μου?'

'Βολέψου' τον προκαλώ, και περνάω τα χέρια μου γυρω από τους ώμους του.

Πεταει τα χειλη του στα δικά μου διεκδικητικά και επιτίθεται στο στόμα μου. Όταν είναι έτσι, ξεχνώ τις αδύναμες στιγμές του- τις στιγμές που τον παρηγορώ, τον κρατώ και τον καθησυχάζω. Όχι αυτή την στιγμή όμως. Αυτή την στιγμή είναι ζωώδες σέξυ και αυταρχικός. Μου αρέσει αυτό, και μου έχει λείψει πάρα πολύ.

Κρατάει τα στόματά μας ενωμένα καθώς με μεταφέρει από την κουζίνα και πάμε στο γυμναστήριο.

Στο γυμναστήριο?

Κλωτσάει για να ανοίξει την πόρτα και με αφήνει στα πόδια μου καθώς γέρνει προς τα κάτω για να διατηρήσει το φιλί μας και να βρεθούμε στο ίδιο ύψος. Δαγκώνει το κάτω χείλος μου απαλά και αρχίζει να προχωράει προς τα εμπρός, κάνοντάς με να κάνω ένα βήμα πίσω την φορά. Μετά από μερικά βήματα, σταματάει και με φιλάει μέχρι το αυτί, η ζεστή στου ανάσα αναστατώνει όλες τις αισθήσεις μου. Από μέσα μου παρακαλάω για αυτόν.

'Γουστάρεις να γυμναστούμε?' ψιθυρίζει.

'Τι έχεις στο μυαλό σου?' τρίβω το μάγουλό μου πάνω του καθώς ανασαίνει στο αυτί μου και κάνει τον χτύπο στο μουνί μου να δυναμώνει ξανά, αργά και σταθερά. Κάνει ένα βήμα πίσω και η απουσία από το ζεστο του κορμί με αφήνει παγωμένη, και με κάνει να θέλω να τον τραβήξω ξανα πάνω μου.

Kοιτάζω το γυμναστήριο, και αναρωτιέμαι τι έχει σχεδιάσει. Το βλέμμα μου πέφτει ξανά στον Jesse. Με κοτάζει με πολλά υποχόμενα, γεμάτα πόθο μάτια καθώς πιάνει το σορτσάκι του και το κατεβάζει κάτω στα πόδια του, η στύση του πετάγεται ελεύθερη.

Ανοίγω το στόμα μου, δεν ξέρω γιατί, το έχω δει πολλές φορές , αλλά ακόμα κάνει την ανάσα μου να κόβεται. Δεν πρόκειται ποτέ να κουραστώ να κοιτάζω την υπέροχη φύση του άντρα που στέκεται μπροστά μου- ποτέ. Είναι ένα έργο τέχνης, προσεκτικά σκαλισμένο και γυαλισμένο, αγγίζει την τελειότητα.

Μου δείχνει με το κεφάλι του πίσω μου και στρίβω αργά, αλλά το μόνο που βλέπω είναι το κωπηλατικό μηχάνημα και ο σάκος της πυγμαχίας. Γυρίζω πίσω για να τον κοιτάξω. Το πρόσωπό του είναι τελείως απαθές, και αργά μου δείχνει πάλι πίσω, κάνοντας με να καταλάβω ότι αυτό που έχει στο μυαλό του πράγματι βρίσκεται πίσω μου.

Δεν καταλαβαίνω. Είπ ότι θα με ξέσκιζε.

Ω! καλέ Θέε μου!

'Ω!' ψιθυρίζω.

Αρχίζει να περπατά αργά προς εμένα και η προοπτική της πρόθεσής του με κάνει να κινούμαι νευρικά στο σημείο που στέκομαι. Παίρνει το χέρι μου, με οδηγεί στο κωπηλατικό μηχάνημα και μετά κατεβάζει το μεγάλο, γυμνό κορμί του ώστε να καθήσει. Η στύση του ειναι σηκωμένη, κατακόρυφα στο κορμί του και η προοπτική αυτού του σεναρίου ξαφνικά με κάνει να ασθμαίνω από προσμονή.

Με έλκει προς το μέρος του για να σταθώ μπροστά του, και οδηγεί μπροστά με το χτυπημένο του χέρι για να μου πιάσει το πόδι και να το βάλει πάνω από τον διάδρομο ώστε να καβαλήσω τα πόδια του. Τον κοιτάζω κάτω, η καρδιά μου χτυπάει έντονα και γρήγορα καθώς περιμένω για την επόμενη οδηγία του.

Σηκώνει τις μεγάλες του παλάμες και πιάνει τα στήθη μου απαλά, σα να τους κάνει αργό μασάζ μέχρι που με πονάνε. Δεν μου ξεφεύει ο μικρός μορφασμός στο πρόσωπό του αλλά δεν σταματάει, και δεν είμαι σίγουρη ότι θα προσπαθήσω να τον σταματήσω και εγώ.

'Μμμμμμμμ.' Το κεφάλι μου γυρίζει πίσω και τα χείλη μου χωρίζονται, και αφήνουν κοφτές, γρήγορες ανάσες.

'Ανα, με σκοτωνεις γαμημένα' λέει σιγανά. Ρίχνω το κεφάλι μου κάτω ώστε να τον κοιτάξω. 'Σ' αγαπάω' ψιθυρίζει, και γλιστράει το χέρι του κάτω στους γοφούς μου. Τινάζομαι και οι γωνίες του στόματός του σπάνε ένα χαμόγελο. 'Λατρεύω το πως τινάζεσαι όταν σε αγγίζω εκεί.'. Κάνει κύκλους με τον δείκτη του στο ευαίσθητο σημειο μου. Παλεύω να κρατήσω τα πόδια μου σταθερά. 'Λατρεύω το πόσο υγρή είσαι για μένα εδώ'. Γλιστράει το δάχτυλό του μέσα μου και μετά το τραβάει και το απλώνει στα χείλη μου.

Αναστενάζω.

'Λατρεύω την γεύση σου.' Γλιστράει το δάχτυλό του στο στόμα του και το βγάζει αργά έξω καθώς με κοιτάει, και μετά παίρνει το χέρι μου ξανά και με σπρώχνει πιο μπροστά και με οδηγεί στην στύση του.

Ξεφωνίζω όταν μπαίνει μέσα μου, η χοντρή στύση του με τρυπάει εντελώς.

Ακουμπάει το κούτελό του στο δικό μου. ' Λατρεύω το πως με αισθάνεσαι μέσα σου.' Κλειδώνει τα χέρια του χαμηλά στην πλάτη μου. 'Τυλιξε τα πόδια σου γύρω μου.'

Τα δένω γύρω από την μέση του, και τραβιέμαι πιο κοντά του. Η ανάσα του κομπιάζει καθώς κάνω μπροστά και βάζω τα χέρια μου πάνω στους ώμους του.

'Σε.αγαπάω' δηλώνει σταθερά καθώς ξεκινάει να μας γλιστράει μπροστά στην θέση, το απότομο σταμάτημα στο τέλος του διαδρόμου με κάνει να τιναχτω ελάφριά και να βγάλω μία μικρή κραυγή.

Τα μάτια κλείνουν σφιχτά.

Ναι, τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω τα πλεονεκτήματα όλου αυτού. Η διείσδυσή του είναι βαθιά, αλλά δεν θα χρειαστούν πολλά από αυτα τα γλιστρήματα και τα χτυπήματα για να με κάνουν να παρακαλάω να τελειώσω.

Όταν ανοίγει τα μάτια του, κατεβάζω το στόμα μου στο δικό του και καταλαβαίνει ότι ψάχνω αυτή την επαφή. Λατρεύω το στόμα του. Λατρεύω το τι μπορεί να κάνει με αυτό το στόμα. Λατρεύω τις λέξεις και τον ήχο που βγάζει αυτό το στόμα. Λατρεύω το πως μασάει το κάτω χείλος του όταν επεξεργάζεται κάτι σημαντικό για εκείνον.

'Σ' αγαπώ.' λέω πάνω στα χείλη του.

Τραβιέται πίσω, το όμορφο πρόσωπό του δείχνει ικανοποιημένο. 'Δεν μπορώ να σου πω πόσο χαρούμενο με κάνει αυτό.' Αργά γλιστράει πίσω στον διάδρομο. 'Με χρειάζεσαι?'

Κρατιέμαι σφιχτά για τον κραδασμό που ξέρω ότι θα ακολουθήσει και όταν έρχεται, και οι δύο βογκάμε μαζί. 'Σε χρειάζομαι'

'Και αυτό με κάνει χαρούμενο επίσης. Ξανά?' ρωτάει, αλλά ήδη έχει ξεκινήσει να γλιστράει προς τα πίσω στον διάδρομο.

'Παρακαλώ.' Ο κραδασμός ξανά στο τέλος της γραμμής. 'Ουαου!' ξεφωνίζω καθώς ο πόνος στην κοιλιά μου μετατρέπεται σε μια αργή αναρίσχηση για την κλιμάκωση.

Πηγαίνουμε πάλι πίσω στον διάδρομο λίγο πιο γρήγορα αυτή την φορά.

Κραδασμός

'Ω!'

'Το ξέρω' ψιθυρίζει. 'Και άλλο?'

'Ναι! βουτάω την γλώσσα μου στο στόμα του απελπισμένα.

Μας γλιστράει κάτω απαλά αλλά δεν το αφήνει να χτυπήσει στο τέλος αυτή την φορά. Αντί για αυτό, σπρώχνει με το πόδι του και μας στέλνει να γλιστρήσουμε στον διάδρομο. Χτυπάμε στο τέλος με τόση ένταση, που τα σώματά μας συγκρούονται σκληρά και αφήνω τα χείλη του, θάβω το κεφάλι μου στον ώμο του με μια πνιγμένη κραυγή.

'Ω! γαμώτο!' ζορίζεται και κάνει την ΄ίδια υπέροχη κίνηση.

Γλιστράει και χτυπάει!

Αυτό είναι έντονο. Ποτέ μου δεν τον ένιωσα τόσο βαθειά. Ακουμπάω στο στόμα μου στον ώμο του, καταπιέζωντας την ανάγκη μου να τον δαγκώσω, τα χέρια μου πάνε στο πίσω μέρος από το κεφάλι του για να κρατηθώ σταθερή καθώς μας γλιστράει πίσω στον

διάδρομο, και μας ετοιμάζει για άλλο ένα χτυπημα στην κορυφή. Το μεσα μου μαζεύεται, και μπορώ να τον νιώσω να τινάζεται και να συσπάται μέσα μου. Μας σπρώχνει πάλι πίσω στον διάδρομο και μόλις χτυπάμε μπροστά, τα δόντια μου βυθίζονται στον ώμο του και τσιρίζω από αγνή, εξαίσια ευχαρίστηση.

'Γαμώτο Ανα!'

Αφήνω τα δόντια μου και φιλάω το σημάδι που του έκανα καθώς κατεβαίνουμε ξανά.

'Βάλε τα δόντια σου πάλι στον ωμο μου.' λέει ασθμαίνοντας.

Ω, του αρέσει. Σκέφτομαι τις στιγμές που τον έχω γδάρει με τα νύχια μου. Το κάνω όπως με προστάζει και βογκάω καθώς δαγκώνω τον ώμο του με την σύγκρουση.

'Γαμώτο, θα τελειώσω' ουρλιάζει, και μας αφήνει να κυλήσουμε πίσω στον διάδρομο.'Είσαι έτοιμη?'

'Ναι!' τυλίγω στο στόμα μου στον ώμο του και σφίγγω τα δόντια μου ελαφριά έτοιμη για την βίαιη επίθεση του.

Χάνεται.

Δεν υπάρχουν πια ελεγχόμενες κινήσεις. Γλιστράει και συγκρουόμαστε αδυσώπητα καθώς τον σφίγγω με τα δόντια μου και τα νύχια μου. Το μακρύ του σκληρό πεός με τρυπάει βαθιά και με κάνει να ουρλιάζω το όνομά του στον ώμο του. Αρχίζω να αισθάνομαι πυροτεχνήματα καθώς συνεχίζει με τα γλιστρήματα και τα χτυπήματα, και με ωθεί στην απολυτη έκκρηξη. Το αμείλικτο παλλόμενο χτύπημα της στύσης του βαθιά μέσα μου με σπρώχνει στο να τελειώσω, και έχω φύγει, έχω βρεθεί σε έκσταση με ένα δυνατό τράνταγμα και μία δυνατή κραυγή από τους δυο μας. Μπήγω τα δόντια μου μέσα του άλλη μία φορά, και τον κάνω να αναπηδήσει καθώς οι γοφοί του σηκώνονται ψηλά και φνάζει δυνατά.

Ω Θεέ μου.

Ακόμα τρέμω από τον οργασμό μου, ¨οταν αόριστα αντιλαμβάνομαι οτι κουνιέμαι αργά μπρος πισω, η ήσυχη κίνηση στραγγίζει ότι μου έδωσε.

Τραβάω το πρόσωπό μου απο τον ώμο του και αφηνω ενα φιλι στο σημαδι απο το δαγκωμα.

"Είσαι βάναυση κυρία μου' Στρίβει το κεφάλι του για να κοιταχτεί και μετά τα μάτια του στρέφονται σε μένα.

Παίρνοντας το στόμα μου με φιλάει βαθιά και τον σφιγγω στο χέρια μου. Θα μπορούσα να μείνω έτσι για πάντα, εντελώς πάνω στον Jesse.

'Θα σε πάω στο κραβάτι και θα κοιμηθώ όλη την νύχτα έτσι μέσα σου.' Αργα σηκώνεται και μας κρατάει ενωμένους. 'Φίλισέ με τώρα.' διατάζει, καθώς αρχίζει να βγαίνει από το γυμναστήριο, με μένα διπλωμένη στην μέση του. Περνώ τα χέρια μου στα μαλλιά του και τα τραβάω σιγά πριν κατεβάσω τα χείλη μου στα δικά του.

'Βάναυση.' λέει πάνω στα χείλη μου.

Γελάω πνιχτά και ανοιγω τα μάτια μου καθώς ανεβαίνει τα σκαλιά, και τον βλέπω να με κοιτάει καθώς οι γλώσσε μας μπλέκονται αργά μέσα στο στόμα μας. Τον κοιτάω συνέχεια σε όλη την διαδρομή μέχρι την κρεβατοκάμαρα οπου με κατεβάζει στο κρεβάτι από κάτω του. Μπορώ να τον νιώσω να σκληραίνει μέσα μου ξανά. Αυτός ο άντρας είναι αμείλικτος.

Δένει το χέρι του κάτω από την μέση μου, με τραβάει προς τα πάνω στο κρεβάτι μέχρι το κεφάλι μου να ακουμπήσει το μαξιλάρι, τα κορμιά μας και τα στόματά μας παραμένουν κλειδωμένα συνέχεια.

'Μείνει μαζί μου' λέει, κάνοντας λίγο πέσει για να μου βγάλει τα μαλλιά από το πρόσωπο. Με κοιτάζει προσεκτικά, τα μάτια του λαμπυρίζουν με ικανοποίηση που με έχει στην αγκαλιά του.

'Εδώ είμαι' '

'Μετακόμισε εδώ μαζί μου.' Ρίχνει το πρόσωπό του και κάνει κύκλους με την μύτη του στην δική μου.

Ω? Ξέρει αυτός ο άνθρωπος την σημασία της λέξης σταδιακά? Βιάζεται και ακόμα δεν έχουμε συζητήσει τίποτε από τα σημαντικά πράγματα- όπως για το Κτήμα, για την δουλειά, και για τους τρόπους που με προκαλεί.

'Σε θέλω εδώ όταν θα πέφτω για ύπνο' Γλύφει το κάτω χείλος μου. 'Και σε θέλω εδώ όταν ξυπνάω. Να αρχίζω και να τελειώνω την μέρα μου με σένα, μονο αυτό χρειάζομαι.'

Τώρα ξέρω πολύ καλά πως αν δεν του δώσω την απάντηση που θέλει, θα αντιμετωπίσω ή την δυσανασχέτησή του ή ένα γαμήσι λογικής, και δεν θέλω να χαλάσω την στιγμή. 'Δε νομίζεις ότι είναι λίγο γρήγορο αυτό?' ρωτάω.

Σηκώνει το πρόσωπό του, η έκφρασή του είναι κάπως σκυθρωπή, αλλά καλά μέχρι εδώ. 'Εσύ προφανώς το νομίζεις.

'Έχουν περάσει δύο μέρες.' προσπαθώ να τον λογικέψω.

Κατσουφιάζει. 'Δύο μέρε από τι?' Σηκώνει το πάνω μέρος του κορμιού του και γλιστράει λίγο έξω από εμένα, ακουμπάει τους βραχιονές του στο στρώμα, δεξιά και αριστερά από το κεφάλι μου. Βυθίζεται μπροστά και η αναπνοή μου κόβεται. 'Το θέλω αυτό κάθε πρωί και κάθε βράδυ.' Μειδιά, ξέροντας αναθεματισμένα καλά τι μου κάνει. Θα μου δώσει ένα γαμήσι λογικής. 'Και ίσως και λίγο ανάμεσα.' Πολύ αργά τραβιέται λίγο πίσω και αργά σπρώχνει μπροστά ξανά. Κρατάω τα μάτια μου σφιχτά κλειστά. Δεν ξεγελιέμαι ότι θα μου κάνει έρωτα. Ίσως, αν συμφωνήσω, θα πάρω τον τρυφερό Jese, αλλά δεν είμαι σίγουρη για να συζήσω μαζί του.

'Με θες μόνο για το κορμί μου.' υποκρύνομαι έκπληξη στην γρήγορη ανάσα μου.

Αγκομαζχεί και μπαίνει μέσα ξανά. 'δεν το θες αυτό?'

Πετάω το κεφάλι μου πίσω και βογκάω. 'Δεν παίζεις δίκαια κύριε Ward'

Τραβιέται αργά. 'Πες ναι!' φωνάζει καθώς με τρυπάει μπροστά, μου κόβει όλη την ανάσα και αναγκάζει τα χέρια μου να ακουμπήσουν το προσκέφαλο του κρεβατιού για να κρατηθώ. 'Θα πρέπει να σε γαμήσω για να σου βάλω μυαλό Ανα?'

Ω! να το! Θα μ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 Παγώνω. Τρεμοπαίζω τα μάτια μου στο φως που εισβάλλει και τους επιτίθεται καθώς τα ανοίγω και πετάγομαι από το κρεβάτι.

Που είναι?

Βγάζω τα μαλλιά από το πρόσωπό μου, πηδάω κάτω και τρέχω προς το μπάνιο. Δεν είναι εκεί. Με απόλυτο πανικό κατεβαίνω γρήγορα κάτω και ολισθαίνω καθώς κάνω να σταματήσω στην είσοδο τη κουζίνας.

'Καλημέρα' . Αφήνει τον καφέ του και σηκώνεται από τον διάδρομο, και προχωράει προσεκτικά προς το μέρος μου. Είναι σα να κοιτάζω κάποιον άλλον άντρα. Τις ονειρεύτηκα τις δύο τελευταίες μέρες?

Είναι τελείως ντυμένος με ένα ανθρακί γκρι κοστούμι, κάτασπρο άσπρο πουκάμισο και μία απαλή ρόζ γραββάτα. Είναι ξυρισμένος, τα ακατάστατα ξανθά μαλλιά του τα έχει κάνει χωρίστρα στην άκρη και τα πράσινά του μάτια αστράφτουν από ικανοποίηση. Δείχνει εκθαμβωτικός.

'Εμμμ.....καλημέρα' λέω σαστισμένα. Είμαι μπερδεμένη.

Με πλησιάζει και τυλίγει ένα το ένα χέρι του γυρω από την μέση μου, μετά με σηκώνει λίγο και βρίσκομαι κοντά στα χείλη του. 'Κοιμήθηκες καλά' με ρωτάει, και περνάει τα χείλη του στα δικά μου.

'Μμμμμμμ' μουρμυρίζω. Είμαι έκπληκτη. Ήμουν σίγουρη ότι θα είχαμε καυγά σήμερα το πρωί με τον κύριο Απαιτητικό.

'Βλέπεις, για αυτο ακριβώς σε θέλω εδώ κάθε πρωί, μεσημέρι και βράδυ.' μου λέει.

'Γιατί?' ρωτάω με σουφρωμένα χειλη. Για να το κάνει αυτό κάθε πρωί? Ίσως το να μετακομίσω μαζί του δεν είναι και πολύ κακή ιδέα.

Με αφήνει να γλιστρύσω μπροστά του και μετά τραβιέται πισω και με κοιτάει από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Πιάνει το φρεσκοξυρισμένο πηγούνι του με το χτυπημένο του χέρι και σηκώνει το φρύδι του με ένα ελαφρύ μειδίασμα.

Ω! γαμώτο! Είμαι γυμνή!

'Γαμώτο!' γυρίζω και κάνω μια βιαστική υποχώρηση στις σκάλες.

Δεν πάω πολύ μακρυά. Με πιάνει στα μισά, τυλίγει το χέρι του στην μέση μου και με σηκώνει ψηλά. 'Πρόσεχε το στόμα σου!' Γυρίζει και με παει πίσω στην κουζίνα και με αφήνει στον πάγκο του πρωινού.

'Ω!' ξεφωνίζω, καθώς το κρύο μάρμαρο με κάνει να ανατριχιάζω.

Γελάει και ανοίγει τα πόδια μου πριν μπει ανάμεσά τους. 'Θέλω να έρχεσαι για πρωϊνό έτσι κάθε μέρα.'' Κυλάει τα δάχτυλά του από το γόνατό μου μέχρι το εσωτερικό των ποδιών μου. Έχω ξυπνήσει για τα καλά τώρα. Είμαι σφιγμένη.

'Είσαι σίγουρος ότι θα είμαι εδώ κάθε πρωί.' λέω όσο πιο χαλαρά μπορεί να πει μια γυναίκα όταν ένα πλάσμα που μοιάζει σαν Θεός, περνάει τα δάχτυλά του πάνω στο

εφηβαίο της. Θα το πάω άνετη και χαλαρή, αλλά είμαι άκαμπτη και το ξέρει αυτό. Και εν πάσει περιπτώση δεν μπορεί να με κάνει να συμφωνώ σε πράγματα που θέλει όταν είμαι έτοιμη να έρθω σε οργασμό.

Μου ρίχνει ένα μειδιάμα. 'Είμαι σίγουρος, γιατί είπες ναι. Ή ήταν......' Κοιτάζει το ταβάνι βαθυστόχαστα και μετά ξανά εμένα. 'Ω! θυμάμαι. Ήταν.....ναι,ναι,ναι, γαμώτο μου, ναι!'. Χάνει την μάχη να διατηρήσει το μειδίαμά του και το στόμα του γελάει πονηρά καθώς γλιστράει ένα δάχτυλο μέσα μου.

Σφίγγομαι περισσότερο. 'Πιάστηκα σε μια στιγμή αδυναμίας'. Δεν μπορώ να κρύψω τον πόθο από την φωνή μου. Με έχει.

Κάνει κυκλικές κινήσεις με τον αντίχειρά του στην κλειτορίδα μου και οι μύες των ποδιών μου αρχίζουν να πονάνε. Μετακινούμαι στον πάγκο ελαφρά για να του δώσω καλύτερη πρόσβαση. Είμαι τόσο διαολεμένα εύκολη.

'Χρειάζεται να σου υπενθυμίσω γιατί ήταν μία σωστή απόφαση?' ρωτάει, και μετά παίρνει τα χείλη μου, βάζει δύο δάχτυλα μέσα μου, με κάνει να βρίσκομαι σε μια απελπισμένη, αχαλίνωτη κατάσταση.

Όχι δεν χρειάζεται. Είναι ανόητο, αλλά θα προτιμήσω την υπενθύμιση. Αρπάζω το σακάκι του, σφίγγω τις γροθιές μου και βογκάω στο στόμα του. Τον νιώθω να χαμογελάει στα χείλη μου πριν τα αφήσει και με σπρώξει πίσω στον πάγκο. Το κρύο μάρμαρο με διαπερνάει, αλλά δεν με νοιάζει καθόλου. Τον χρειάζομαι.....ξανά.

Με τα μάτια του να καίνε τα δικά μου, λύνει την ζώνη του και το παντελόνι του γρήγορα και τραβάει το μποξεράκι του κάτω, απελευθερώνοντας την πρωϊνή του στύση. Με ελεγχόμενες κινήσεις, μου τραβάει τα πόδια και με σπρώχνει πάνω στον πούτσο του που περιμένει.

'Αυτός είναι άλλος ένας λόγος.' γρυλίζει, σπρώχνει πίσω και μετά εκσφενδονίζεται μπροστά.

'Ω! Θεέ! Jesse!' ρίχνω το κεφάλι μου πίσω στον πάγκο και κυρτώνω την πλάτη μου. Ω! Καλέ Θεέ, ξέρει πως να κινείται. Αρχίζει έναν γρήγορο ρυθμό εισόδων που με κάνει να σφίξω τα χέρια μου στην άκρη του πάγκου για να σταματήσω να κινούμαι πάνω του. Η ανάσα του είναι βαρειά και δυνατή, και αφήνει έναν τραχύ ήχο από τα χείλη του κάθε φορά.

'Γαμώτο! Σε νιώθω τέλεια μωρό μου.' Σπρώχνει ξανά μπροστά, με χτυπάει σκληρά, και μία κραυγή απελπισίας δραπετεύει από το στόμα μου.

Δεν ξέρω τι να κάνω με μένα; είναι αμείλικτος με την ορμή του καθώς εισχωρεί μπροστά ξανά και ξανά. Είμαι ζαλισμένη. Βάζει το χέρι του στο στήθος μου και το ζουλάει σκληρά, όλη την ώρα που διεισδύει σκληρά μέσα μου.

'Θυμήθηκες τώρα?' γαβγίζει, αλλά δεν μπορώ να απαντήσω. Τα λόγια μου με έχουν εγκαταλείψει τελείως. Με κάθε δυνατή ώθηση, με φτάνει πιο πολύ στο τέλος. Εισπνέω και κρατάω την ανάπνοή μου καθώς πλησιάζω στην κορύφωσή μου. 'Απάντησε την ερώτηση Ανα' απαιτεί. 'Τώρα!'

'Ναι!'

'Θα μείνεις μαζί μου?' Αρπάζει πιο σκληρά το στήθος μου, οι γοφοί του σπρώχνουν με δύναμη μπροστά ασταμάτητα.

'Ω! Θεέ! Ω! Θεέ! Jesse!'

'Απάντησε την γαμημένη ερώτηση Ανα!' Οι αδυσώπητες ωθήσεις του με κάνουν να τρελαίνομαι, το κεφάλι μου γυρίζει, το μουνί μου τρέμει δυνατά.

'Ναι!' ουρλιάζω με μία γρήγορη απελευθέρωση ανάσας καθώς εκτοξεύομαι στον ουρανό με μία ξέφρενη υπέροχη αίσθηση ικανοποίησης, τρέμω από την κορυφή μέχρι τα νύχια, η πλάτη μου κυρτώνει, το κορμί μου κάνει σπασμούς.

'Ω! ναι!' Καταρρέει πάνω μου, και με ακινητοποιεί στον πάγκο.

Πετάω τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου, αναστενάζω εξουθενωμένα και αφήνω τους μύες μου να σφιχτούν γύρω του καθώς βρισκομαστε λαχανιασμένοι και ιδρωμένοι στον πάγκο. Είμαι εντελώς κομμάτια. Θα μπορούσα να γυρίσω στο κρεβατι, αλλά πρέπει να πάω στην δουλειά και δεν πρόκειται να το παραδεχτώ στον Jesse, αλλά δεν θέλω. Θα προτιμούσα να με μεταφέρει πάνω και να μου κάνει έρωτα όλη την ημέρα - ίσως και πιο πολύ.

'Καλημέρα' λέω ανάμεσα σε λαχανιασμένες ανάσες.

Σηκώνει το κεφάλι του για να με κοιτάξει. 'Θεέ μου! σ' αγαπάω γαμημένα πολύ.'

'Το ξέρω. Ξυρίστηκες' ασθμαίνω. Πραγματικά θα μπορούσα να ξαναπάω στο κρεβάτι. Νιώθω σα να έτρεξα έναν απο τους μαρτυρικούς μαρθωνίους του.

'Θέλεις να τα ξαναφήσω?'

Ακουμπάω την παλάμη μου στο φρεσκοξυρισμένο του πρόσωπο. 'Όχι, μου αρέσει να βλέπω όλο το προσωπό σου.'

Γυρίζει το πρόσωπό του στην παλάμη μου και την φιλάει, μετά τραβιέται λίγο και αφήνει ένα φιλί στην κοιλιά μου, πριν τραβηχτεί από μένα και φτιάξει το παντελόνι του.

Με κοιτάζει καθώς δένει την ζώνη του μετά σκουπίζει τα υγρά, πλούσια χείλη του με την πίσω μέρος του χεριού του. 'Πρέπει να φύγω. Φύγε από μπροστά μου πριν σε πάρω ξανά.' Πιάνει το χέρι μου και με τραβάει από τον πάγκο πριν αφήσει ένα αισθησιακό φιλί στα χείλη μου. 'Τώρα.'

Στέκομαι ακριβώς εκεί που είμαι - θέλω πιο πολύ, αλλά μοιάζει αποφασιμένος να συνεχίσει την μέρα του χωρίς εμένα και αυτό είναι καλό. Δεν θέλω να τον βγάλω από το πρόγραμμά του, οπότε στρίβω γυμνή και σίγουργ ότι με παρακολουθεί. Σταματάω στην είσοδο και γυρίζω να τον κοιτάξω, τον βλέπω να στέκεται με τα χέρια στις τσέπες του, τα πόδια του ελαφρώς ανοιχτά, τα μάτια του λαμπυρίζουν. Με παρατηρεί πολύ προσεκτικά.

'Να έχεις μια όμορφη μέρεα.' χαμογελάω, βάζω το δάχτυλό μου στα υγρά μου και μετά στο στόμα μου. Ω! είμαι πραγματικά μία μικρή ξελογιάστρα.

'Αντε γαμήσου Ανα' με προειδοποιεί.

Χαμογελάω πλατειά και στρίβω προς τις σκάλες. Είμαι τόσο τσούλα! Αλλά δεν με νοιάζει. Είμαι ευχάριστα έκπληκτη από την χαρούμενη συμπεριφορά του αυτό το πρωί. Δέχτηκα μία πρόκληση, προσπαθώντας να φύγω από το ρετιρέ και από τον Jesse και συνεχίζω με την δουλειά μου. Αυτό είναι πρόοδος. Είμαι ικανοποιημένη.

Είναι Δευτέρα και έχω πολύ δουλειά να κάνω. Νιώθω δυνατή και χρειάζομαι ένα δυνατό φόρεμα για να διατηρήσω αυτή την αυτοπεποίθησή μου. Δόξα τω Θεοώ που η Kate έβαλε και κάποια ρούχα για το γραφείο και ....το μαύρο, αμάνικο pencil φόρεμά μου.

Κάνω ντους και φτιάχνω όσο καλύτερα μπορώ τα μαλλιά μου, βάζω το φόρεμα και τα κόκκινα τακούνια μου και κατεβαίνω κάτω, αλλά σταματάω απότομα στην πόρτα.

Γαμώτο!

Δεν έχω το αμάξι μου και μερικά αρχεία που χρειάζομαι είναι σε αυτό. Βγαίνω από το ρετιρέ γρήγορα και κατεβαίνω τις σκάλες όπου βλέπω τον Clive να παραλαμβάνει κάτι έξω από το φουαγιέ. Τρέχω στην λιακάδα προς το μέρος του. 'Clive, χρειαζόμαι ένα ταξί.'

'Ανα, πως είσαι σήμερα?' μου λέει. 'Το μεταφορικό σου μέσο είναι εδώ.'

'Το μεταφορικό μου μέσο?'

Δείχνει το μεγάλο μαύρο Range Rover, και βλέπω τον John ακουμπισμένο πάνω του και να μιλάει στο τηλέφωνο. Φοράει το συνηθισμένο μαύρο κοστούμι του. Μου κάνει νόημα, όπως συνήθως χαιρετάει.

Αρχίζω να περπατάω προς το μέρος του αλλά θυμάμαι κάτι. Γυρίζω πίσω να δω το πρόσωπο του Clive. 'Σου μίλησε ο Jesse σχετικά με την χθεσινή του επισκέπτρια?'

'Όχι Ανα' o Clive γυρίζει προς το γραφείο του.

Χμμμμμμμ. Το φαντάστηκα. Συνεχίζω και καθώς πλησιάζω προς τον JOhn ακούω το τέλος της συνομιλίας του.

'Εδώ είναι Jesse, θα είμαι εκεί σύντομα' Η βαριά φωνή του τον κάνει να ακούγεται πάντα σα να έχει κακή διάθεση. Κλείνει και μου δείχνει το αμάξι, ο δικός του τρόπος για να μου πει να μπω μέσα.

Μπαίνω μπροστά. Εάν δεν βιαζόμουν τόσο πολύ, μάλλον θα παραπονιόμουν. 'Γιατί είσαι εδώ?' ρωτάω καθώς ταχτοποιούμε στην θέση μου.

'Ο Jesse Μου ζήτησε να σε πάω στην δουλειά.' Δεν ακούγεται έκπληκτος.

Δεν θέλω να τον στεναχωρήσω. Ο Jesse θα πρέπει να κατάλαβε πριν απο μένα ότι το αυτοκίνητό μου δεν ήταν εδώ, αλλά θα μπορούσα να πάρω ταξί. Δεν χρειάζεται να μου κανονίζει πως θα πάω και τέλος πάντων γιατί δεν περίμενε να με πάει αυτός?

'Πρέπει να πάρω το αμάξι μου. Σε πειράζει? Είναι στο σπίτι της Kate, μένει στο Notting Hill.'

Γνέφει θετικά, ανοίγει το παράθυρό του και ακουμπάει το χέρι του στην πόρτα. Δείχνει σαν ένα κακό γαμημένο κάθαρμα. Αναρωτιέμαι πόσα γνωρίζει ο ένας για τον άλλον. Ναι, δουλεύει για τον Jesse, αλλά φαίνεται ότι γνωρίζει και για το πρόβλημά του με το ποτό ή την στέρησή του από αυτό - ότι από τα δύο. Εκατομμύρια ερωτήσεις χορεύουν στα χείλη μου αλλά αντιστέκομαι στο να τις κάνω. Αν ένα πράγμα ξέρω για τον μεγαλόσωμο John, αυτό είναι ότι δεν μιλάει και πολύ, αλλά τότε μια ερώτηση μου βγαίνει αυθόρμητα.

'Έφτιαξες τις πύλες?'

Το προσωπό του γυρνάει αργά προς εμένα και βλέπω το μετωπό μου να μαζεύεται ελαφρώς , ένδειξη ότι συνορφυώνεται. Τον κοιτάζω αλλά δεν απαντάει.

'Τις πύλες στο Κτήμα' του δίνω να καταλάβει. 'Είχαν κάποια βλάβη την προηγούμενη Κυριακή.'

Αρχίζει να κουνάει το κεφάλι του και γυρνάει στον δρόμο την προσοχή του. 'Όλα υπο έλεγχο κορίτσι.'

Βάζω στοίχημα ότι είναι. Ξέρει μήπως τι σκέφτομαι?

Προσωράμε σιωπηλοί, εκτός από το μουρμούρισμα του John, και με πάει στης Kate. 'Ευχαριστώ John.' και πηδάω από το αμάξι.

'Όλα καλά' μουγκρίζει και φεύγει.

Πηγαίνω μέσα κατευθείαν και την βρίσκω να ανακατεύει ένα τεράστιο μπωλ με ζάχαρη και βούτυρο. 'Εϊ' βυθίζω το δάχτυλό μου στο μπωλ.

Μου το χτυπάει με το κουτάλι της. 'Βγάλτο έξω! Έχω τόσο πολλά να κάνω.' Είναι πραγματικά ανήσυχη και αυτό απέχει πολύ από το σύνηθες ήρεμο χαρακτήρα τηας. Τι την έφερε σε αυτή την κατάσταση?

'Ω, ναι?' χαζογελάω

'Αστείο!' μου πετάει και βάζει αλεύρι πάνω στην ζυγαριά. Αποφασίζω να μην την πειραξω. 'Πως είναι ο αδελφός σου?' με ρωτάει.

Ω! πήγαμε από το Dan στο αδελφός? 'Είναι καλά' δεν θα μπω σε λεπτομέρειες.

'Ο Jesse?' ρωτάει και η γλώσσα της βγαίνει έξω καθώς κοιτάζει την ζυγαριά.

'Ναι' κάθομαι σε μία καρέκλα.

Ισιώνει και με κοιτάζει ερωτηματικά. Δεν έχω χρόνο τώρα να μπω σε λεπτομέρειες, υπάρχουν πάρα πολλά που θέλω την γνώμη της.

'Ανα?'

Αναστενάζω. 'Θέλει να μετακομίσω μαζί του. Είπα ναι, αλλά μόνο και μόνο επειδή με γάμησε για να μου βάλει μυαλό αφού του είχα πει όχι. Και ακολούθησε και ένα γαμήσι υπενθύμησης σήμερα το πρωί.' σηκώνω τους ώμους.

Η Kate με κοιτάζει. 'Ουαου!'

Γελάω. 'Ναι'

'Δεν είναι λίγο σύντομο?' ρωτάει

Η ερώτηση με σοκάρει, αλλά χαίρομαι που σκέφτεται τα ίδια με μένα. 'Έτσι νομίζω και γω. Με θέλει μέρα, νύχτα και λίγο ανάμεσα. Είναι ήδη πολύ κακός με τις απαιτήσεις του, τον έλεγχο και την ανησυχία του. Δεν μπορώ να χάσω την ταυτότητά μου.'

'Καλά τα λες. Του τα είπες αυτά?' Ρίχνει το αλεύρι στο μπωλ και ξανανακατεύει.

'Όχι. Να σου πω, τι συνέβη στο Κτήμα το Σάββατο το βράδυ και γιατί δεν απάντησες τα τηλεφωνήματά μου?' της ρίχνω την ερώτηση και την κατηγορώ.

Γυρνάει τα φωτεινά της μπλε μάτια στα δικά μου. 'Τίποτα!' πετάει αμυντικά. 'Ξέχασα να σε πάρω πίσω.'

Αμέσως γίνομαι καχύποπτη. 'Αναφέρομαι στην αστυνομία που εμφανίστηκε' της λέω με σηκωμένο φρύδι. Μου απάντησε πολύ γήγορα. Τι σκαρώνει?

'Ω!' γίνεται αμέσως ανήσυχη και αναστατώνεται καθώς γυρίζει και ανακατεύει το μίγμα της πιο έντονα. 'Δεν ξέρω. Ο Jesse ήρθε και η αστυνομία έφυγε λίγο πιο μετά.'

'Εϊ πονήρω!'

Η χαρούμενη φωνή του Sam ακούγεται από την πόρτα και γυρίζουμε και οι δυο μαζί.

Βήχω, κοιτάζω αλλού εκτός απο τον Sam. 'Γεια' του πετάω το χέρι μου. Είναι εφιάλτης. Νιώθω το πρόσωπό μου να καίγεται καθώς κοιτάζω την Kate με απόγνωση, και απο μέσα μου εύχομαι να κάνει κάτι με τον πονηρό επιδηξεία.

'Samuel, βάλε μερικά ρούχα πάνω σου.' Η Kate τον μαλώνει με ένα χαμόγελο.

'Ήρθα να βοηθήσω.' γκρινιάζει.

Συνεχίζω να κοιτάζω γύρω το εργαστήριο για να τον αποφύγω. Ο Jesse είχε δίκαιο, είναι επιδειξίας. Είναι εντελώς γυμνός, και φοράει μόνο μία ποδιά της Kate, καθώς με προσπερνάει και ρίχνω ένα βλέμμα στον σφιχτό, γυμνό του πισινό.

'Ήδη με έχεις καθυστερήσει πολύ' γκρινιάζει η Kate, και χτυπάει τον γυμνό πισινό του με μία σπάτουλα γεμάτη από το μίγμα του κείκ.

'Ελπίζω να το διευθετήσεις αυτό τώρα!' γελάω. Σηκώνει τους ώμους και αρχίζει να γλύφει τη σπάτουλα χαμογελώντας. Απολαμβάνει το γεγονός ότι νιώθω άβολα.

Ο Sam γυρνάει να με δει με το μεγαλύτερο χαμόγελο του στο πονηρό πρόσωπό του, και φανερά απλαμβάνει την ντροπή μου. Μετά σκύβει λίγο, και δείχνει τον πισινό του στην Kate. 'Τώρα θα πρέπει να το γλύψεις όλο αυτό.'

Πηδάω από την καρέκλα ταραγμένη. 'Καλύτερα να πηγαίνω.' τους πετάω και η φωνή μου είναι ψική και τσιριχτή. Δεν θέλω να το δω αυτό.

'Θα τα πούμε! ' η Kate γελάει καθώς δραπετεύω.

'Εϊ! Πως είναι ο φίλος μου?' φωνάζει ο Sam.

Δεν κοιτάζω πίσω από φόβο του τι μπορεί να δω. 'Καλά!' του φωνάζω και κοπανάω την πόρτα πίσω μου. Οι κοφτές απαντήσεις της Kate Για το Κτήμα κάνουν το μυαλό μου να γυρίζει. Δεν θέλω καν να σκεφτώ αυτό που σκέφτομαι.

Πηγαίνω στην δουλειά. Θα έπρεπε να πάρω τα αρχεία μου και να μπω στο μετρό αλλά σχεδιάζω να πάρω τα υπόλοιπα πράγματά μου απο του Matt μετά την δουλειά. Δεν ανυπομονώ και πολύ για αυτό. Το αναβάλω όλη την εβδομαδα μετά το τηλεφώνημά του στους γονείς μου. Δεν του έχω μιλήσει για αυτό και δεν θα το κάνω. Ποιο θα ήταν το νόημα? Δεν θέλω να καβγαδίσω μαζί του και πράγματι δεν θέλω να τον ξαναδώ. Όχι μετά από σήμερα, τέλος πάντων.

Φτάνω στο γραφείο και ένα μεγάλο μπουκέτο από κρίνους υπάρχει πάνω του, αναστενάζω. Πως κανόνισε να μου στείλει λουλούδια τόσο γρήγορα?

Βρίσκω την κάρτα.

Είσαι βάναυση και πειρασμός.

Με τρελαίνεις

Σ' αγαπώ Jx

Τον τρελαίνω. Ο άνθρωπος έχει παραισθήσει. Του στέλνω ένα γρήγορο μηνυμα.

Το ξέρω ότι μ' αγαπάς. Τα λουλούδια είναι πανέμορφα. Σε ευχαριστώ που κανόνισες το μεταφορικό μέσο για την δουλειά. Αχ

Ταχτοποιούμε στο γραφείο μουα και βρίσκω την λίστα με τα Mail Μου και τα πράγματα που έχω να κάνω, αλλά γρήγορα αποσπούμαι από την δουλειά μου όταν θυμάμαι ότι δεν έχω πάρει το χάπι μου. Αρπάζω την τσάντα μου και ψάχνω μέσα.

Μετά από αρκετά λεπτά αναποδογυρίζω την τσάντα μου στο γραφείο και όλα τα πράγματα είναι σκόρπια πάνω.

"Γαμώτο! Γαμώτο! Γαμώτο!' βρίζω. Σε παρακαλώ όχι ξανά.

'Καλημέρα λουλούδι μου. ' Ο Patrick μπαίνει στο γραφείο.

'Καλημέρα ' δεν τον κοιτάζω αφού ψάνχω μανιωδώς τα πράγματα. Μου αξίζει μετάλλιο που είμαι τόσο πολύ απρόσεκτη. 'Πέρασες καλά το σαββατοκύριακο?' ρωτάω, αφού μαζεύω κάτι αποδείξεις και τις πετάω στο καλάθι των αχρήστων.

Ο Patrick γρυλίζει. 'Όχι, δεν πέρασα καθόλου. Κοίτα!'

Γυρίζω την προσοχή μου σε αυτόν για να δω αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να δω. 'Τι?' ρωτάω. Μου δείχνει το κεφάλι του, οπότε σηκώνομαι από το γραφείο και στέκομαι στις μύτες των ποδιών μου, αλλά δεν μπορώ να δω τίποτα. 'Patrick τι είναι?'

'Αυτό, εκεί, κοίτα!' σκύβει λίγο.

'Patrick τι να κοιτάξω?'

'Εκεί, αυτό το φαλακρό σημείο!' λέει, ακούγεται ενοχλημένος.

Κοιτάζω τα ασημί μαλλιά του και προσπαθώ να βρω το φαλακρό σημείο αλλά αναθεμά με αν βλέπω κάτι 'Patrick δεν υπάρχει τίποτα.'

'Θα υπήρχε αναθεμά του αν δεν έπαιρνα τις βιταμίνες μου.' μουρμουρίζει. 'Ωραία λουλούδια.'

'Ω! Ναι. Ο αδελφός μου.' του πετάω γρήγορα. Πρέπει να μιλήσω με τον Jesse για αυτό.

'Τι ωραία' χαμογελάει και πάει προς το γραφείο του.

Το κινητό μου χτυπάει και ηχεί ο ήχος του μηνύματος.

ΕΣΥ είσαι πανέμορφη και ξέρω ότι το ξέρεις. Πονηρή! Μου έλλειψες. Jx.

Του έλλειψα. Λιώνω πάνω από τα πράγματά μου. Μου έλλειψε επίσης αλλά τώρα πρέπει να πάω στον γιατρό για τρίτη φορά. Αυτό είναι γελοίο.

Με το τηλέφωνο στο χέρι μου αποφασίζω να κάνω το τηλεφώνημα που δεν θέλω. Καλώ τον Matt και χτυπάει δύο φορές πριν απαντήσει.

'Ανα?" Ακούγεται χαρούμενος που με ακούει. Θέλω να του σπάσω τα μούτρα αμέσως.

'Γεια, μπορώ να περάσω να πάρω τα πράγματα?' μπαίνω κατευθείαν στο θέμα. Εάν δεν τα χρειαζόμουν δεν θα του τηλεφωνούσα. Και μόνο που τον σκέφτομαι με κάνει να μου σηκώνεται η τρίχα; το να του μιλάω με κάνει να φαγουρίζομαι. Ήμουν μαζί του τέσσερα χρόνια. Πως το έκανα αυτό?

'Φυσικά.' είναι πολύ ενθουσιώδης και δεν μου αρέσει αυτό.

'Μπορώ να περάσω μετά την δουλειά? Ας πούμε κατά τις έξι και κάτι?' ρωτάω.

'Σίγουρα, ανυπομονώ. 'απαντάει εύθυμα.

Θέλω να ξεπσάσω στο τηλέφωνο, να του πω πραγματικά τι νομίζω για αυτόν, αλλά ίσως να περιμένει κάποια αντίδραση από μένα. Δεν θα του κάνω την χάρη. Το τι κάνω και με ποιον το κάνω δεν πρέπει να τον απασχολεί.

Γιατί πήρες τους γονείς μου τηλέφωνο, σκουλίκι?

'Ωραία, θα σε δω τότε.' Γιατί το είπα αυτό? Δεν είναι καθόλου ωραία. Μπορεί να ανυπομονεί αυτός αλλά εγώ σίγουρα όχι. Όταν θα πάρω τα πράγματά μου δεν θα τον ξαναδώ ποτέ.

'Ναι, τα λέμε αργότερα.' τραγουδάει. Ακούγεται σχεδόν ικανοποιημένος.

Κλείνω. Αν μπορούσα θα έστελνα την Kate να τα πάρει, αλλά ξέρω ότι αυτό θα καταλήξει σε δάκρυα και πιθανόν να έρθει και η αστυνομία. Θα κάνω δέκα λεπτά. Μπορώ να αντισταθώ ώστε να τον δω για τόσο λίγο όσο να μαζέψω τα πράγματά μου.

'Θες καφέ Ανα?'

Κοιτάζω και βλέπω την Sally να γυρναει την αλογοουρά της. Κάτι έχει αλλάξει σε αυτήν . 'Παρακαλώ. Πέρασες καλά το σαββατοκύριακο Sal? ρωτάω ΓΙατί δείχνει διαφορετική? Μετακινείται στην θέση της και γίνεται κατακκόκινη, και μετά παρατηρώ ότι η ζιβάγκο μπλούζα της έχει αντικατασταθεί από μία με άνοιγμα μπροστά. ΟΥαου! Η Sal έχει ωραία βυζιά. 'Ποιος να το φανταζόταν?

'Πέρασα. Ευχαριστώ που ρωτάς Ανα' γυρνάει και πάει στην κουζίνα.

Χαμογελάω. Η ανιαρή, καταθλιπτική Sal μάλλον γνώρισε κάποιον το σαββατοκύριακο. Αφήνω το τηλέφωνο μου και αρχίζω να δουλεύω τα αρχεία μου και ετοιμάζομαι για το ραντεβού μου με τον Van Der Haus για την Τετάρτη.

Καθώς πάει 10.30, μαζεύω τα πράγματά μου για να πάω σε κάποια έργα. 'Sal, πες στον Patrick ¨οτι πάω να ρίξω μια ματιά σε κάποια έργα. Θα είμαι πίσω γύρω στις 16.30.'

'Θα το κάνω.' λέει με ενθουσιασμό ενώ ταχτοποιεί τα τιμολόγια. Ναι, σίγουρα κάτι παίζει με κάποιον άντρα. Είναι αλήθεια ότι οι άντρες έχουν τέτοια επιρροή στις γυναίκες?

Συναντάω την Victoria και τον Tom στην πόρτα.

'Χρυσό μου πως ήταν το σαββατοκύριακό σου? ' σιγοτραγουδά ο Tom.

'Υπέροχο' λέω και τον φιλάω στον αέρα. 'Πρέπει να την κάνω. Θα είμαι πίσω στις 16,30'

'Με συγχωρείτε.' η Victoria περνάει μπροστά μου.

'Τι συμβαίνει με αυτήν? ' ρωτάω τον Tom.

Αυτός στριφογυρίζει τα μάτια του. 'Να με πάρει ο διάολος αν ξέρω. Τηλεφώνησε το Σάββατο και μου έλεγε ότι ήταν ερωτευμένη, και σήμερα το πρωί που την συνάντησα ήταν σαν κάποιος να την είχε δείρει!'

'Ο Drew?' ρωτάω. 'Τι δεν πήγε καλά?'

Ο ΤOm υψώνει τους ώμους. 'Δεν θέλει να μιλήσει για αυτό. Δεν είναι καλό σημάδι. Θα δω τι μπορώ να της αποσπάσω. Θα τα πούμε αργότερα.'

Πάω προς το μετρό και κάνω μία στάση στο φαρμακείο για να αντικαταστήσω τo lip gloss που μου τελείωσε. Πηγαίνω προς τις βιταμίνες, και θυμάμαι ότι διάβασα για την έλλειψή τους όταν έκανα την ερευνά μου στο ιντερνετ για τους αλκοολικούς. Καθώς διαβάζω πίσω τις ταμπέλες, αποφασίζω να μιλήσω στον φαρμακοποιό.

Μετά από μία αόριστη συζήτηση, μου συστήνει κάποια πράγματα, αλλά με συμβουλεύει έντονα να ψάξω για ιατρική βοήθεια αν ανησυχώ. Ανησυχώ? Ο Jesse επιμένει ότι δεν είναι αλκοολικός και σίγουρα δεν ψάχνει απελπισμένα να πιει όταν βλέπει ποτό. Αγοράζω τις βιταμίνες παρόλ' αυτά. Δεν βλάπτουν.

Όταν προχωράω στην Kensington High Street, ακούω τον Bill Wathers να τραγουδάει Ain's no Sunshine από την τσάντα μου. Ω, σίγουρα πιστεύει ότι είναι έξυπνος. Δεν το σκέφτομαι δεύτερη φορά πριν απαντήσω. Δεν θέλω να του προκαλέσω πανικό από μερικές αναπάντητες κλήσεις και να με βομβαρδίζει ενώ επισκέπτομαι τους πελάτες μου. Πρέπει να τον κρατήσω σταθερό και αν αυτό επιβάλλει μια γρήγορη συζήτηση στο τηλέφωνο τότε ας γίνει.

'Εϊ' τον χαιρετάω.

Αναστενάζει. 'Θεέ μου! μου έλλειψες!' ακούγεται τόσο εγκαταλελειμμένος. Έχουν περάσει μόνο τέσσερις ώρες που με πέταξε πάνω στον πάγκο της κουζίνας.

'Γιατί έστειλες τον John να με πάρει?' τον ρωτάω.

'Δεν είχες το αμάξι σου.' μου λέει σα να είμαι χαζή που τον ρώτησα κάτι τέτοιο.

'Γιατί δεν με πήγες εσύ?' τον κατηγορώ. Δεν ήθελα να ακουστώ έτσι.

'Θα το προτιμούσες αυτό?'

'Φυσικά αλλά δεν είναι και απαραίτητο.' φτάνω στον προορισμό μου. Πρέπει να τελειώσω την κουβέντα. 'Που είσαι?" ρωτάω.

'Στο Κτήμα' Όλα είναι υπό έλεγχο. Δεν χρειάζομαι άλλο εδώ. Εσύ με χρειάζεσαι?'

Δεν μπορώ να τον δω αλλά ξέρω ότι φουσκώνει τα χείλη του. 'Πάντα' ξέρω ότι είναι αυτό που θέλει να ακούσει.

'Τώρα?' ρωτάει ελπίζοντας.

'Jesse, είμαι στην δουλειά.' προσπαθώ να μην ακουστώ κουρασμένη αλλά έχω μία απίστευτα απασχολημένη μέρα μπροστά μου και θέλω να την τελειώσω χωρίς την ανασφαλειά του. Αναρωτιέμαι αν έχει πάρει τα αθλητικά του μαζί για να τρέξει.

'Το ξέρω' ψελλιζει. 'Τι κάνεις αυτή την στιγμή?'

Γιατί αυτή την στιγμή? 'Πάω σε έναν πελάτη και μόλις έφτασα οπότε πρέπει να κλείσουμε.' λέω. Μπορεί να μην το χρειάζεται αυτό αλλά έχω ένα πελατολόγιο να κοιτάξω.

'Ω! εντάξει' ακούγεται τόσο δυστυχισμένος, και νιώθω ένοχη.

Σταματάω έξω από τον προόρισμό μου και κοιτάζω τον ουρανό. 'Θα μείνω σε σένα απόψε' λέω ελπίζοντας ότι θα τον ανακουφίσει αυτό.

Με περιπαίζει. 'Το ελπίζω, εκεί μένεις!'

Στριφογυρνάω τα μάτια μου. Φυσικά και μένω. 'Θα σε δω αργότερα'

'Θα με δεις. Τι ώρα?' με πιέζει.

'Εξι και κάτι'

'Και κάτι' επαναλαμβάνει. 'Σ' αγαπώ κυρία μου.'

'Το ξέρω ότι μ' αγαπάς.' Κλείνω και ανεβαίνω για την εξώπορτα του κύριου & της κυρίας Kent. Είμαι απασχολημένη πολύ σήμερα ώστε να εκτροχιαστώ από τον απαιτητικό μου άντρα και τους απαιτητικούς τρόπους του.

***

'Ωραία λουλούδια'

Κοιτάζω πάνω και βλέπω την Victoria να στέκεται στο γραφείο μου. Είναι λιγότερο πορτοκαλί αλλά όχι λιγότερο δυστυχισμένη από ότι ήταν το πρωί. 'Είσαι καλά?' την ρωτάω και αναρωτιέμαι αν ο Tom κατάφερε να πάρει κάποιες πληροφορίες.

'Όχι, δεν είμαι.'

'Θέλεις να το συζητήσουμε?' την ρωτάω

Σηκώνει τους ώμους. 'Στ' αλήθεια όχι.'

Προσπαθώ να μην δείξω ότι βαριέμαι αλλά είναι πολύ δύσκολο. Αυτή είναι μια τυπική υπόθεση κάποιου που θέλει διακαώς να το συζητήσει, αλλά θέλει επίσης και την δραματική πλευρά κάποιου να τον παρακαλάει για να το κάνει. Είχα την πιο μεγάλη μου μέρα στα 26 μου. Δεν έχω το κουράγιο να της αποσπάσω πληροφορίες. Σηκώνομαι και πάω στην κουζίνα για να πάρω μπισκότα. Χρειάζομαι ενέργεια από ζάχαρη.

Βρίσκω την Sally να πλένει.

'Γεια σου Ανα' λέει χαρούμενα.

Τώρα όμως είμαι έτοιμη να πιέσω την Sally να μου πει κάτι. Πεθαίνω να μάθω που οφείλεται το τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό της και να της πω για την ανοιχτή μπλούζα της. 'Τι έκανες το σαββατοκύριακο Sal?' ρωτάω χαλαρά καθώς μασάω το μπισκότο. Την πιάνω να κοκκινίζει ξανά. Σίγουρα οδηγούμαι κάπου. Αν μου πει ότι έφτιαξε το σπίτι και καθάρισε τα παράθυρα, θα αυτοκτονήσω.

'Ω! ξέρεις. Πήγα για ένα ποτό.' προσπαθεί να ακουστεί χαλαρή αλλά αποτυγχάνει παραγωδώς.

Το ήξερα! 'Ωραία. Με ποιον?' προσποιουμαι αδιαφορία. Ειναι δύσκολο. Είμαι απελπισμένη να ανακαλύψω ότι η Sal μας - βαρετή όσο ένα πλυντήριο πιάτων, με μακρυές μπλούζες και ζιβάγκο, το σκυλάκι του αφεντικού- είναι υποτακτική ή κάτι τέτοιο.

'Είχα ένα ραντεβού.' λέει και συνεχίζει τον χαλαρά αποτυχημένο τόνο της.

'Αλήθεια!' ξεστομίζω γρήγορα. Αυτό δεν ακούστηκε και πολύ καλό. Δεν ήθελα να ακουστώ έκπληκτη αλλά είμαι.

'Ναι Ανα, τον συνάντησα στο ίντερνετ.'

Ραντεβού από το ίντερνετ? Έχω ακούσει μόνο άσχημα πράγματα για αυτό. Βάζουν φωτογραφία μοντέλου στο προφίλ τους αλλά τελικά είναι ψυχοπαθείς δολοφόνοι. Η Sal δείχνει αρκετά χαρούμενη όμως. 'Πήγε καλά?' ρωτάω ενώ δαγκώνω ένα σοκολατένιο μπισκότο.

'Ναι!' τσιρίζει. Σχεδόν πήγα να το καταπιώ. 'Είναι τέλειος Ανα. Θα ξαναβγούμε αύριο.'

'Α!Sal, χαίρομαι για σένα.'

'Και εγώ!' τραγουδάει. ''Τελείωσα, χρειάζεσαι τίποτα πριν φύγω?

'Όχι, φύγε. Θα σε δω αύριο.' Βγαίνει χορεύοντας από την κουζίνα και παραμένω να ακουμπάω στον πάγκο καθώς τελειώνω τα μπισκότα μου. Θα έπρεπε να τα αντικαταστήσω με κρασί. Είχα μία τρελή μέρα, και δεν ανυπομονώ να πάω από του Matt να πάρω τα πράγματά μου, αλλά θα πρέπει να γίνει και ο Jesse δεν θα το μάθει. Είχα ξεχάσει την απαίτησή του να μην δω τον Matt ξανά.

Παρκάρω έξω από το σπίτι του και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να δω για το αυτοκίνητο του Matt. Δεν είναι εδώ. Δεν μπορεί να το ξέχασε; τηλεφώνησα μολις σήμερα το πρωί και δεν μπορώ να κάθομαι να τον περιμένω γιατι ο Jesse θα με πάρει τηλέφωνο και θα αναρωτιέται που βρίσκομαι. Βγάζω το τηλέφωνό μου από την τσάντα και τον καλώ.

'Ανα' απαντάει αμέσως.

'Μatt είμαι στο σπίτι σου.' λέω ξερά και φανερά ενοχλημένη

'Ανα, λυπάμαι τόσο πολύ. Θα έπρεπε να σου τηλεφωνήσω, αλλά ήμουν σε μία συνάντηση και δεν μπορούσα να διακόψω. Θα αργήσω τουλάχιστον μία ώρα ακόμα.'

Ρίχνω το κεφάλι μου στο κάθισμα. Δεν μπορώ να περιμένω μία ώρα. 'Εντάξει αύριο?'

΄θα είμαι στο Birminghan αύριο και την Τετάρτη. Μπορούμε να το κάνουμε την Πέμπτη?'

Χωρίς να το θέλω μουγκρίζω. Ήθελα να ξεμπερδεύω με αυτό. 'Φυσικά, την ίδια ώρα την Πέμπτη.' κλαίνω και πετάω το τηλέφωνό μου στην θέση του συνοδηγού. Ενοχλητικό αρχίδι.

Όταν παρκάρω έξω από το Lusso, οι πύλες ανοίγουν αυτόματα. Το αμάξι του Jesse δεν είναι εδώ, το οποίο εξηγεί γιατί δεν τηλεφώνησε ακόμα να δει γιατί δεν έχω φτάσει.

Μπαίνω στο φουαγιέ, με τα λουλούδια και τις τσάντες στα χέρια και βλέπω τον Clive να πατάει διάφορα κουμπιά στο υψηλής τεχνολογίας σύστημά του. Μπορεί να καθίσω σε έναν από τους άνετους καναπέδες και να περιμένω. Τι άλλο να κάνω?

'Γεια σου Clive.'

Με κοιτάζει και χαμογελάει. 'Ανα τι κάνεις?'

Χάλια! Είχα μία αηδιαστικά πολυάσχολη μερα, θέλω να κάνω ντους να βάλω την φόρμα μου και να πιω ένα ποτήρι κρασί. Δεν μπορώ να κάνω τίποτε από όλα αυτά και είμαι τσαντισμένη που ο Jesse δε νοιάστηκε να είναι ήδη εδώ, ενώ εγώ τον περιμένω. 'Κουρασμένη.' μουρμουρίζω, και πηγαίνω προς τον καναπέ. Μπορεί να αποκοιμηθώ.

'Ορίστε. Ο κύριος Ward άφησε αυτό για σένα.'

Κοιτάζω και βλέπω τον Clive να κρατάει ένα ροζ κλειδί. Μου άφησε ένα κλειδί? Οπότε το ήξερε ότι δεν θα ήταν εδώ και δεν μου τηλεφώνησε καν.

Πηγαίνω προς το μέρος του και το παίρνω. 'Που πήγε?' ρωτάω.

Ο Clive συνεχίζει να κοιτάζει τις οθόνες του. 'Πέρασε από δω κατά τις 17.00 για να αφήσει το κλειδί.'

'Είπε πότε θα επιστρέψει? ' ρωτάω. Περιμένει να τριγυρίζω γύρω γύρω και να τον περιμένω να έρθει?

'Ούτε λέξη δεν είπε Ανα.΄' ο Clive ούτε καν με κοιτάει.

'Σε ρώτησε για την γυναίκα που πέρασε από δω?'

'Όχι Ανα' Σχεδόν ακούγεται σα να βαριέται. Δεν το έκανε και ξέρω γιατί, γιατί αναθεμά τον ξέρει. Και θα μου πει.

Αφήνω τον Clive να κοιτάζει τα δικά του και ανεβαίνω για το ρετιρέ, μπαίνω με το ροζ κλειδί μου και πάω κατευθείαν στην κουζίνα. Ανοίγω την πόρτα του ψυγείου και αμέσως ανακουφίζομαι με τα αμέτρητα νερά. Ω! τι δεν θα έδινα για ένα ποτήρι κρασί. Κλείνω το ψυγείο με δύναμη - δεν φταίει αυτό αλλά δεν έχει κρασί μέσα. Θα ξαναπιώ ποτε?

Κάθομαι στο σκαμπό και κοιτάζω την ωραία κουζίνα που σχεδίασα. Μου αρέσει και ούτε σε εκατομμύρια χρόνια δεν φανταζόμουν ότι θα είχα την ευκαιρία να ζήσω εδώ. Τώρα την

έχω, παρόλο που δεν είμαι σίγουρη όμως. Τον αγαπάω, αλλά φοβάμαι να ζήσω μαζί του και να ενθαρρύνω τον έλεγχό του και τους απαιτητικούς τρόπους του. Ή θα ήταν καλύτερα? Πιο λογικός?

Το στομάχι μου γουργουρίζει, και μου θυμίζει ότι πρέπει να φάω κάτι. Μόνο λίγα μπισκότα έφαγα σήμερα. Δεν είναι τυχαίο που νιώθω εξαντλημένη.

Μόλις ετοιμάζομαι να σηκωθώ από τον σκαμπό ακούω την εξώπορτα να ανοίγει, και μερικά δευτερόλεπτα μετά τον Jesse να μπαίνει μέσα και να δείχνει τόσο κουρασμένος όσο εγώ. Δεν λέει τίποτα για αρκετή ώρα. Απλά στέκεται εκεί και με κοιτάζει. Παρατηρώ ότι τα χέρια του τρέμουν ελαφρώς και τα φρύδια του δείχνουν υγρά. Τι πρέπει να κάνω? Η επιθυμία μου για ένα ποτήρι κρασί εξαφανίζεται στην στιγμή.

'Είσαι καλά?' τον ρωτάω.

Περπατάει αργά προς το μέρος μου και με σηκώνει πάνω. Σκύβει και αρπάζει την άκρη του φορέματός μου και το σηκώνει μέχρι την μέση μου, μετά με πιάνει από τον πισινό και με σηκώνει για να τυλιχτώ στην μέση του. Θάβει το πρόσωπό του στα μαλλιά μου και βγαίνει από την κουζίνα. Νιώθω την καρδιά του να χτυπάει έντονα πάνω μου καθώς κρατιέμαι από αυτόν και ανεβαίνει τις σκάλες σιωπηλά. Θέλω να τον ρωτήσω τι έχει. Έχω πολλά να τον ρωτήσω αλλά δείχνει τόσο μελαγχολικός.

Μας πάει στο κρεβάτι και με αφήνει από κάτω του, στέκεται πάνω μου με το βάρος του πάνω στο κορμί μου. Είναι καταπραϋντικό. Κλειδώνω τα χέρια μου γύρω του, ανασαίνω στον λαιμό του και μυρίζω την φρεσκάδα του. Αναστενάζω με ανακιύφιση. Μπορεί να είναι ένας σημαντικός παράγοντας το άγχος μου και η κούρασή μου, αλλά τα κάνει να εξαφανίζονται πολύ γρήγορα.

'Πες μου πόσο χρονών είσαι.' σπάω την άβολη ησυχία, αφού η καρδιά του έχει αρχίσει πάλι να χτυπάει κανονικά, σταθερά.

'32' λέει στον λαιμό μου.

'Πες μου'

'Εχει σημασία?' ρωτάει κουρασμένα.

Δεν έχει, αλλά θέλω να ξέρω. Μπορεί να του αρέσει αυτό το παιχνίδι αλλά εμένα οχι και δεν θα κάνει καμία διαφορά στον τρόπο που αισθάνομαι. Απλά νομίζω ότι πρέπει να ξέρω. Είναι ασημαντη πληροφορία, όπως το αγαπημένο του χρώμα, φαγητό - όλα αυτά που δεν ξέρω. Ξέρω τόσα λιγα για αυτόν.

'Όχι, αλλά θα μου άρεσε να μου έλεγες. Δεν ξέρω τίποτα για σένα.'

Τρίβεται στον λαιμό μου.'Ξέρεις ότι σ' αγαπάω'.

Αναστενάζω. Αυτό δεν είναι βασική πληροφορία. Αρχίζω να σκέφτομαι να παρουσιάσω ένα γαμήσι αλήθειας για την σχέση μας. Κάτι μπορεί να τον καλοπιάσει και να μου πει αυτή την μικρή, ασήμαντη πληροφορία. Ξέρω ότι η επιμονή μου να τον ρωτάω δεν έχει φέρει ικανοποιητικά αποτελέσματα.

'Πως ήταν η μέρα σου?' με ρωτάει, η φωνή του απαλή μέσα στα μαλλιά μου.

'Ανόητα πολυάσχολη αλλά πολύ παραγωγική.' είμαι αρκετά ικανοποιημένη με όσα κατάφερα να κάνω αφού σκεφτόμουν ότι όλη η μέρα μου θα ήταν ένας καταιγισμός τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων. 'Και θα πρέπει να σταματήσεις να στέλνεις λουλούδια στο γραφείο.'

Το κεφάλι του σηκώνεται και με κοιτάζει με ένα ύφος αηδίας. 'Όχι. Κάνε ένα μπάνιο μαζί μου.'

Στριφογυρίζω τα μάτια μου από την ξεροκεφαλιά του αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα καλύτερο από ένα μπάνια αυτή την στιγμή. 'Θα το ήθελα'

Τραβιέται πάνω έτσι που πρέπει να ελευθερώσω τα χέρια μου από τον λαιμό του και ρίχνει τα χείλη του στα δικά μου. 'Εσύ μείνε εδώ. Θα ετοιμάσω το μπάνιο.' Βγάζει το σακάκι του και πάει προς το μπανιο.

Ακούω το νερό να τρέχει και γυρνάω πλευρό, νιώθωντας άνεση και ηρεμία. Με κάνει να αισθάνομαι έτσι και είναι αυτές οι στιγμές που ξέρω γιατί βρίσκομαι εδώ. Είναι το πόσο περιποιητικός, αγαπητός και τρυφερός γίνεται. Ίσως το να μείνω μαζί του δεν θα είναι και τόσο κακό. Αλλά μετά θυμάμαι γρήγορα ότι προσωρινά βρίσκομαι στο Κεντρικό Σύννεφο Jesse αριθμός 9. Δεν θα σκέφτομαι έτσι όταν θα πρέπει να υποκύψω σε κάποιες από τις απαιτήσεις του. Θα γίνει και ίσως συμβεί με όλη αυτή την μετακόμιση.

Περπατάει στην κρεβατοκάμαρα και ξαπλώνω πίσω και θαυμάζω το απίθανο βάδισμά του. Αυτός ο άντρας ξέρει να περπατάει. Πιάνει και βγάζει την γραββάτα του και την πετάει δίπλα στην πολυθρόνα και μετά ξεκουμπώνει το πουκάμισό του. Το αφήνει ανοιχτό και σκύβει να βγάλει τα παπούτσια και τις κάλτσες του. Τα γυμνά του πόδια με το παντελόνι του να στέκεται στους υπέροχους , στενούς γοφούς του, το πουκάμισό του ανοιχτό, να αποκαλύπτει τους τέλειους κοιλιακούς του. Θα μπορούσα να τον δαγκώσω. Σίγουρα θα το απολάμβανε αυτό.

'Απολαμβάνεις την θέα?'

Κοιτάζω ψηλά και βλέπω πράσινες λίμνες να με παρατηρούν. Αυτό και μόνο με κάνει να υγραίνομαι. 'Παντα' απαντάω. Η φωνή μου είναι βραχνή. Δεν το ήθελα αλλά αυτό μου κάνει.

'Παντα' επιβεβαιώνει. 'Έλα εδώ.'

Γλιστράω από το κρεβάτι και βγάζω τα τακούνια μου.

'Αφησε το φόρεμα' απαιτεί απαλά.

Βαδίζω προς αυτόν, κοιτάζω τα υπνωτιστικά μάτια του, τα χέρια του κρέμονται χαλαρα΄στα πλάγια καθώς με παρατηρεί. Η καρδιά μου σφυροκοπάει και ανοίγω τα χείλη μου να αφήσω μικρές ανάσες αέρα, καθώς τον βλέπω αργά να γλύφει το κάτω χείλος του με την γλώσσα του.

'Γύρνα από την άλλη'

Υπακούω και αργά στρίβω μακρυά του. Νιώθω τις παλάμες του να ακουμπούν τους ώμους μου και η επαφή, έστω και πάνω από το φόρεμα, τινάζει τα κύτταρά μου.

Σκύβει λίγο κι αφήνει το στόμα του στο κοντά στο αυτί μου. 'Μου αρέσει πολύ αυτό το φόρεμα.' ψιθυρίζει και σφίγγω τα μάτια μου για να αποφύγω την ανατριχίλα σε όλο μου το σώμα. Και τα δυο του χέρια κινούνται προς τα μέσα καθώς φτάνουν στον σβέρκο μου. Μαζεύει τα μαλλιά μου και τα βάζει πάνω στον ώμο μου, και μετά αργά κατεβάζει το φερμουάρ από το φόρεμά μου.

Τεντώνω τους μύες του λαιμού μου σε μια προσπάθεια να κοντρολάρω την ανατριχίλα που μου προκαλεί αλλά εγκαταλείπω όταν αισθάνομαι τα χείλη του στον λαιμό μου. Κάθε μικρή μου τρίχα σηκώνεται, και λυγίζω την μέση μου σαν ανταπόκριση, του ζεστού φιλιού του.

Υπάρχει ένας συγκεκριμένος βαθμός σε αυτό το μαρτύριο. Θέλω να σταματήσει ώστε να μαζέψω την λογική μου πριν πω κάτι που δεν ενοοώ όπως, Ναι, θα μετακομίσω μαζί σου.

'Μου αρέσει η πλάτη σου.' τα χειλη του δονούται πάνω στο δέρμα μου, και προκαλούν ακόμη μεγαλύτερη ανατριχίλα. Βάζει το στόμα του στο αυτί μου. 'Έχεις το πιο απαλό δέρμα.'

Το κεφάλι μου γέρνει πίσω στον ώμο του και το πρόσωπό μου στον λαιμό του. Προσαρμόζει το κεφάλι του ώστε τα χείλη του να βρουν τα δικά μου καθώς πιάνει με τα χέρια του το φόρεμά μου μπροστά και το κατεβάζει κάτω.

'Δαντέλα?' ρωτάει/

Γνέφω θετικά και τα μάτια του αστράφτουν από πόθο καθώς με φιλάει τρυφερά, σα να είμαι από γυαλί. Οι γλώσσες μας γλιστράνει με λίγη προσπάθεια από τους δυο μας και γέρνω πίσω του για να στηριχτώ. Απολαμβάνω την τρυφερότητά του και το απαλό του άγγιγμα.

Τα χέρια του βρίσκουν τα στήθη μου και τραβάει τις ρώγες μου πάνω από την δαντέλα του σουτιέν μου.

'Βλέπεις τι μου κάνεις?' Πιέζει τους γοφούς του πίσω μου χαμηλά, δείχνοντάς μου ακριβώς τι του κάνω, πριν αφήσει ένα απαλό φιλί στο στόμα μου. 'Θα πεθάνω αγαπώντας σε Ανα.'

Ξέρω πως αισθάνεται. Δεν μπορώ να σκεφτώ το μέλλον μου χωρίς αυτόν, και είμαι ενθουσιασμένη και ευγνώμων για όλο αυτό. Είναι το άγνωστο. Αυτός είναι άγνωστος. Χρειάζομαι πιο πολλά από το κορμί του, την προσοχή του...τις απαιτήσεις του.

Τραβάει το σουτιέν μου κάτω, τα στήθη μου πετάγονται, και περνάει τις παλάμες του από τις ρώγες μου. 'Εσύ και εγώ.' ανασαίνει στο αυτό μου, και γλιστράει ένα χέρι του μπροστά στο άνοιγμα των ποδιών μου.

Τα γόνατά μου λυγίζουν οταν το χέρι του με πιάνει πάνω από το εσώρουχο, φωτιά με κυριεύει, και οι γοφοί μου κινούνται κυκλικά στο χέρι του για να έχω καλύτερη τριβή.

'Σε ανάβω Ανα?'

'Το ξέρεις ότι το κάνεις.' ασθμαίνω, και μετά βογκάω καθώς πετάει τους γοφούς του μπροστά.

'Τύλιξε τα χέρια σου στον λαιμό μου' λέει σιγανά. Σκύβω πίσω και τα βάζω. 'Είσαι υγρή για μένα?'

'Ναι'

Βάζει τους αντίχειρές του στην κιλότα μου. 'Μόνο για μένα' και σέρνει την γλώσσα του στο αυτί μου.

'Μόνο για σένα' συμφωνώ σιγανά. Δεν θέλω τίποτε άλλο εκτός από αυτόν.

Νιώθω ένα άγριο τράβηγμα και ακούσω σκίσιμο και βλέπω την κιλότα μου να κρέμεται από τον δείκτη του μπροστά μου. Την αφήνει να πέσει και βάζει το άλλο του χέρι στον γοφό μου.

Τινάζομαι ελαφρά και γελάει στο αυτί μου. Τα δάχτυλά του σφίγγονται καθώς το μεγάλο του χέρι τυλίγεται γύρω από τον γοφό μου και το άλλο του κινείται μπροστά μου.

'Τι θα κάνω με αυτό Ανα?' Τεντώνει το καλό του χέρι μπροστά μου. 'Δείξε μου'.

Η καρδιά μου σφυροκοπάει και δεν με βοηθάει να κοντρολάρω τις μικρές, κοφτές ανάσες μου. Θέλω το χέρι του πάνω μου. Μετακινώ το δικό μου από τον λαιμό του και πιάνω το χέρι του, τρίβω την παλάμη του πάνω μου. Τον νιώθω να τρέμει λίγο. Είμαι χαρούμενη που δεν επηρρεάζομαι μόνο εγώ από όλα αυτά. Ή μήπως τρέμει γιατί θέλει να πιει? Δεν μπορώ καν να το σκεφτώ αυτό τώρα. Δεν χρειάζεται το αλκοόλ αν έχει εμένα. Λοιπόν, με έχει.

Ξεκινάω να ασκώ πίεση στο χέρι του και το τραβάω καθώς η παλάμη του ακουμπάει πάνω στο μουνί μου, η υγρασία μου βγαίνει εύκολα. Ασθμαίνω, οι γοφοί μου κινούνται προς τα πίσω και συγκρούοται με την στύση του, κάνωντάς τον να βογγήξει και το κεφάλι μου να πέσει πίσω. Θέλω να με φιλήσει.

Γυρίζω το πρόσωπό μου σε εκείνου και το καταλαβαίνει, περνάει τα χείλη του από τα δικά μου. Τα δόντια μου δαγκώνουν απαλά το κάτω χείλος του και τραβιέμαι πίσω, τα μάτια του κλειδωμένα στα δικά μου καθώς συνεχίζω να οδηγώ το χέρι του πάνω και κάτω σε έναν αργό, σταθερό ρυθμό.

'Μην τελειώσεις' η φωνή του είναι τραχειά.

Αμέσως τραβάω το χέρι του και το φέρνω στο στόμα του, με κοιτάζει καθώς περνάει την γλώσσα του πάνω του και στα χείλη του. Ω! Θεέ, είμαι απελπισμένη για αυτον, αλλά δεν μπορώ να τον παρακούσω - όχι αυτές τις στιγμές.

Ξεκουμπώνει το σουτιέν μου και γυρίζω να τον κοιτάξω πριν μαζέψει τα μαλλιά μου με το χέρι του. 'Υποσχέσου ότι δεν θα με αφήσεις ποτέ.'

Κοιτάζω τα προβληματισμένα μάτια του. Δεν μπορώ να συνηθίσω αυτό το αβέβαιο κομμάτι του. Δεν μου αρέσει, αλλά τουλάχιστον ρωτάει, δεν απαιτεί. 'Δεν θα σε αφήσω ποτε΄΄

'Υποσχέσου το.'

'Το υπόσχομαι..' Πιάνω τους καρπούς του και βγάζω τα μανικετόκουμπά του, και μετά σπρώχνω το πουκάμισο από τους ώμους του. Αφήνει τα χέρια του να κρέμονται στα πλάγια, το κεφάλι του κάτω να με παρακολουθεί καθώς ξεκουμπώνω το παντελόνι του. Οι παλάμες μου περνάει από τους γοφούς του και κάτω από το μποξεράκι του για να τραβήξω το εσώρουχό του, στον σφιχτό, απαλό πισινό του και μετά κάτω στους γοφούς του, ο χοντρός παλλομενος πούτσος του πετάγεται αμέσως. Μου ξυπνάει όλη την απελπισία που έχω μέσα μου, και ούτε οι κοιλιακοί του μπου περνάνε από το άγγιγμά μου με βοηθάνε σε αυτό, καθώς ανεβάζω τα χέρια μου στο πάνω μέρος του σώματός του, χαϊδεύοντας την ομορφιά του.

'Δεν μπορώ να περιμένω άλλο. Χρειάζομαι να μπω μέσα σου.' Βγαίνει από το παντελόνι του και με σηκώνει πάνω του, τα πόδια μου τυλίγονται γύρω του. Ανατριχιάζω καθώς ο πούτσος του τρίβεται στα υγρά μου καθώς με πάει προς τον τοίχο.

Με πιέζει πάνω στον κρύο τοίχο και νιώθω την ζέστη, που βγαίνει από τον πούτσο του καθώς μαπίνει μέσα μου λίγο. Ανασαίνει βαριά και αφήνει το κεφάλι του να πέσει στον λαιμό μου καθώς προετοιμάζει τον εαυτό του για την εισβολή του μέσα μου. Δεν μπορώ να περιμένω. Κινάω τους γοφούς μου και τραβιέμαι προς τα κάτω και τον παίρνω όλον μέσα μοθ.

'Ω! με σκοτώνεις γαμημένα΄' βογκάει καθώς στέκεται ακίνητος μέσα μου.

Θέλω να κουνήσω τους γοφούς μου και να κινηθώ, αλλά ξέρω από το τίναγμα μέσα μου ότι κρατιέται, Μένω ακίνητη και βάζω τα χέρια μου στα σκούρα ξανθά μαλλιά του καθώς αυτοσυγκεντρώνεται, η καρδιά του χτυπάει δυνατά που μπορώ σχεδόν να την ακούσω.

΄Στηρίζεσαι πάνω μου?' Φέρνει το πρόσωπό του στο δικό μου.

'Ναι' κινώ τα δάχτυλά μου στον λαιμό του και σφίγγομαι περισσότερο.

Βογκάει και αφήνει τα χέρια του από την πλάτη μου, τα βάζει στον τοίχο, εγώ ανάμεσά τους. Κάνει αργά λίγο πίσω με μια σταθερή αναπνοή και μετά πιέζει μπροστά με μία κοφτερή εκπνοή.

Βογκάω, η αίσθηση της ζεστής, δυνατής εισβολής του με κάνει να κουνήσω τα χέρια μου και να τα μπήξω στην πλάτη του. Ακου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 Τεντώνομαι και αντιλαμβάνομαι αμέσως την απουσία του Jesse από το κρεβάτι. Πιέζομαι να ανοίξω τα μάτια μου και τον κατασκοπεύω να κάθεται στην ξαπλώστρα σκυμμένος.

Ω! ¨Οχι!

Ξαπλώνω πισω όσο πιο ήσυχα μπορώ και κλείνω τα μάτια μου. Ίσως να μην κατάλαβε ότι ξύπνησα - αν είμαι τυχερή. Μετά απο μερικές στιγμές σιωπής, νιώθω το κρεβάτι να βυθίζεται, αλλά κρατάω τα μάτια μου ερμητικά κλειστά, και εύχομαι να με αφήσει ήσυχη.

Ένας αιώνας έχει περάσει που προσποιούμαι ότι κοιμάμαι και ακόμα δεν με έχει σκουντήσει, και προσεκτικά ανοίγω τα ματια μου και αντικρύζω πράσινες λίμνες να με κοιτάζουν γεμάτες ικανοποίηση. Στενάζω πολύ δυνατά, καθώς κοιτάζω την υποψία ενός μικρού χαμόγελου στα χείλη του. Γυρίζω μπρούμυτα και βάζω το μαξιλάρι πάνω από το κεφάλι μου, μετά τον ακούω να γελάει καθώς βουτάει το μαξιλάρι και με γυρίζει ανάσκελα.

'Καλημέρα΄λέει, και ζαρώνω το πρόσωπό μου από αηδία στο εύθυμο ξέσπασμα ευτυχίας του.

"Σε παρακαλώ, μην με αναγκάσεις λέω και του δείχνω το πιο σοβαρό πρόσωπό μου.

'Σήκω όρθια' Αρπάζει το χέρι μου με το καλό του και με τραβάει ώσπου να βρεθώ σε καθιστή θέση. Αρχίζω να γκρινιάζω δυνατά με απέχθεια στην ιδέα που είχε για το πως να ξεκινήσουμε την μέρα, και μετά σχεδόν αρχίζω να κλαίω όταν μου δείχνει τα

φρεσκοπλυμένα και σιδερωμένα εξαρτήματά μου για το τρέξιμο, που τόσο γενναιόδωρα, μου αγόρασε.

'Θέλω το σεξ που κάνουμε όταν ξυπνάμe " παραπονιέμαι. 'Σε παρακαλώ.'

Με σηκώνει απο το κρεβάτι και μου κατεβάζει την δαντελωτή μου κιλότα πριν χτυπήσει τους αστραγάλους μου για να σηκώσω τα πόδια μου. 'Θα σου κάνει καλό.' μου λέει σοβαρα.

Καλό είναι για αυτον. Τρέχει ανόητες αποστάσεις καθημερινά. Εγώ προτιμώ τα λίγα γρήγορα χιλιόμετρα όταν αισθάνομαι την ανάγκη να χάσω μερικά κιλά. 'Εϊ! υποννοείς κάτι?' στενεύω τα μάτια μου στην σκυμμένη του μορφή μπροστά μου.

Στριφογυρίζει τα μάτια του και μου κάνει νόημα να σηκώσω το πόδι μου ώστε να μου φορέσει το κιλοτάκι Little Miss. 'Σκασμός Ανα, Αν μη τι άλλο είσαι πολύ αδύνατη για τώρα.' με μαλώνει. 'Έχει δίκαιο. Είμαι.

Τον αφήνω να μου βάλει το σορτς μου, το φανελάκι μου και τα αθλητικά μου. 'Αυτό είναι μαρτύριο.' παραπονιέμαι.

'Πήγαινε να βουρτσίσεις τα δόντια σου'. Μου δίνει μία στον πισινό και πηγαίνω προς το μπάνιο, σέρνωντας τα πόδια μου και γυρίζοντας το κεφάλι μου ώστε να του δείξω ότι είμαι δυσαρεστημένη.

Βουρτσίζω τα δόντια μου, βρίσκω ένα κοκκαλάκι για τα μαλλιά μου στην τσάντα μου και κατεβαίνω κάτω για να τον βρω στην εξώπορτα να με περιμένει. 'Είμαι εμπόδιο για σένα.' γκρινιάζω καθώς πιάνω τα μαλλιά μου αλογοουρά. Θα τρέξει πιο γρήγορα χωρίς εμένα, και εγώ θα κοιμηθώ μίαμιση ώρα ακόμα. 'Δεν θα μπορέσω να τρέξω τόσο πολύ.'

Παίρνει το χέρι μου και με οδηγεί έξω από το ρετιρέ προς το ασανσερ. 'Ποτέ δεν θα είσαι εμπόδιο για μένα, μου αρέσει να είσαι μαζί μου.' Βάζει τον κωδικό και φτάνουμε στο φουαγιε. Και μένα μου αρέσει να είμαι μαζί του, αλλά όχι στις πέντε το πρωί και να τρέχω γύρω από όλο το Λονδίνο.

'Πρέπει να αλλάξεις τον κωδικό.' του υπενθυμίζω.

Με κοιτάζει, με φωτεινά μάτια και σαρκώδη χείλη. Θα μπορούσα να τον χαστουκίσω που είναι τόσο ξύπνιος και έτοιμος. "Γκρινιάζεις διαρκώς.' μου αντιγυρίζει, και σε αυτό το σημείο επιλέγω να μην του το ξαναθυμίσω.

Βγαίνουμε στο χάραμα, που τα πουλιά τιτιβίζουν και πολλά φορτηγά με παραγγελίες - ο ίδιος ήχος που άκουγα και στην προηγούμενη τιμωρία μου - μεγαλώνουν τα μαρτύριο μου.

Ξεκινάω να τεντώνομαι πριν μου το πει ο Jesse, και χαμογελάει καθώς με παρακολουθεί, και κάνει και αυτός το ίδιο. Θέλω να γίνω εριστική, αλλά είναι τόσο όμορφος στα μαύρα του σορτς και στο κολλητό άσπρο φανελάκι του, τα μαλλιά του είναι ακατάστατα, και τα πρωινά του γέννια στο σωστό μήκος.

'Ετοιμος?' τιτιβίζω καθώς αναπηδώ προς την πεζογέφυρα. Βάζω τον κωδικό της εξόδου και αρχίζω να κάνω jogging κατά μήκος του Τάμεση. Νιώθω καλύτερα ήδη.

Βήχω καθώς αναπνεω. 14 μίλια κάθε πρωί? Δεν το νομίζω, ο τρελός μπάσταρδος.

Κάνουμε jogging σε σταθερό ρυθμό, και αμέσως σκέφτομαι τα χαλαρωτικά πλεονεκτήματα του να τρέχεις αυτή την ώρα της μέρας. Είναι πραγματι πολύ ήσυχα και το μυαλό καθαρίζει. Ρίχνω μια ματιά στον όμορφο άντρα μου κάθε τόσο ελπίζοντας ότι τουλάχιστον θα φανεί ένα ίχνος κούρασης. Φυσικά και απογοητεύμαι οικτρά κάθε φορά. Είναι σαν μία μηχανή. Σημειώνω στο μυαλό μου να έχω το I Pod μαζί μου την επόμενη φορά που θα με σύρει από το κρεβάτι αυτή την καταραμένη ώρα.

Φτάνουμε στο St James Park και οι πρωινοί δρομείς φαίνονται - όλες γυναίκες, που αρχίζουν να κάνουν χασομεράνε και να ισιώνουν την πλάτη τους. Ω ναι. Πόσες από αυτές στρίβουν δεξιά όταν τρέχουν?

Ο Jesse σηκώνει το χέρι του σε πολλές από αυτές καθώς χαμογελάνε φωτεινά και του πεταρίζουν τις ψεύτικες βλεφαρίδες τους. Θέλω να ξεράσω ή να τους βάλω τρικλοποδιά. Τα μοντέρνα ακουστικά και οι τσάντες με τα ποτά για ενέργεια τους είναι απολύτως απαραίτητα?

Νιώθω τα μάτια του πάνω μου και κοιτάζει για να δει πως τα πάω. Νιώθω καλά, όπως φαίνεται, αλλά αυξάνει τον ρυθμό του και αυτό μπορεί να είναι κακό.

Περνάμε και το Green Park και πηγαίνουμε προς την Picadilly, και προσπερνάμε το σημειο που είχα καταρρεύσει την προηγούμενη φορα. Κοιτάζω το σημείο που καθόμουν κάθε πρωί, έπιανα το γρασίδι και ένιωθα την υγρασία στο παντελόνι μου. Μπορώ να δω τον εαυτό μου εδώ - ένα χλωμό, έρμαιο αδειανό- μία μισή γυναίκα.

'Εϊ'

Τραβιέμαι απότομα από την ονειροπόλησή μου και κοιτάζω τον Jesse που δείχνει ανήσυχος. Σίγουρα μπορεί να διαβάσει τις σκέψεις μου. "Όλα καλά' λέω φουσκώνοντας, κουνάω το κεφάλι μου και του ρίχνω ένα καθησυχαστικό βλέμμα.

Διώχνω τις λυπητερές σκέψεις μου και από μέσα μου επευφημώ τον εαυτό μου. Μπορώ να το κάνω αυτό. Νιώθω τον αγκώνα του Jesse να με ακουμπά, και κοιτάζω ψηλά να δω την αναγνώριση για την επιτυχία μου στο καθόλου ιδρωμένο πρόσωπό του, αλλά μετά κάνω έναν γρήγορο υπολογισμό και υπολογίζω ότι έχουμε κάνει μάλλον τα δύο τρίτα. Στην σκέψη των τουλάχιστων άλλων 4 1/2 μιλίων, χτυπαω στο πασίγνωστο τοίχος των δρομέων.....ξανά. Τα πνευμόνια μου νιώθω να αδειάζουν από αέρα και όλο μου το σώμα αρχίζει να καίγεται.

Δεν θα τα καταφέρω.

Αγωνίζομαι για ακόμα μερικά εκατοντάδες μέτρα και μετά μπαίνω στην επόμενη είσοδο του πάρκου, και δραματικά καταρρέω στο υγρό γρασίδι....ξανά. Αναπνέω πολύτιμο αέρα και λαχανιάζω όπως τα σκυλιά όταν ζεσταίνονται. Πρέπει να δείχνω σα να έχω πάθει άσθμα.

Κοιτάζω μέσα από την θολή όρασή μου καθώς ο Jesse πλησιάζει και στέκεται από πάνω μου. Προστατεύω τα μάτια μου από τον πρωινό ήλιο και εστιάζω την προσοχή μου πάνω του. 'Πήγα καλύτερα από την προηγούμενη φορά' του πετάω ανάμεσα σε βαθιές, μακρυές ανασες.

Χαμογελάει. 'Ναι μωρό μου.' Πέφτει στα γόνατα του δίπλα μου και σηκώνει το πόδι μου, το τρίβει δυνατά, κάνει αργούς κύκλους στην κνημη μου. Με κάνει να βογκάω και αυτός γελάει. 'Είμαι περήφανος για σένα. Σε μερικές μέρες θα πετάς σε όλη την διαδρομή.'

Τι? Τα μάτια μου φουσκώνου κάτω από τα κλειστά μου βλέφαρα. Αν είχα αρκετή ανάσα, θα έβηχα από αηδία. Έχει ακούσει ποτέ του για τον όρο, μικρά βήματα κάθε φορα?

Κείτομαι στο γρασίδι καθώς δουλεύει με τα μαγικά του χέρια κάθε μύ μου που καίει. Θα μπορούσα να μείνω ξαπλωμένη εδώ όλη μέρα, αλλά πολύ σύντομα, με τραβαει ώστε να βρεθώ καθιστή και μου κουνάει ένα εικοσάλιρο κάτω από την μύτη μου.

'Ήρθα προετοιμασμένος. Καφέ?' Μου δείχνει λίγο πιο πέρα και βλέπω τα Starbucks στον δρόμο.

Θα μπορούσα να τον φιλήσω. Βάζω τα χέρια μου γύρω του ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την σκέψη του. Αναστήθηκα και τώρα θα πάω στο Starbucks. Άξιζε όλο αυτό. Γελάει και σηκώνεται μαζί μου, ακόμα γραπωμένη γύρω από τον λαιμό του.

'Τέντωσε τα πόδια σου.' απαιτεί απαλά, και μου βγάζει τα ΄χερια μου απο πάνω του. Υπακούω αμέσως, αφού θυμάμαι την τελευταία φορά που μου είπε να τεντωθώ μετά το τρέξιμο- και δεν το έκανα. Ήμουν τόσο απασχολημένη και αποσπασμένη από την παράλογη απαίτησή που είχε να δουλεύω στο Κτήμα συνεχώς. Ως αποτέλεσμα, πέρασα όλη την ημέρα να τραβάω το πόδι μου πίσω για να ανακουφιστώ από τον πόνο.

Στέκεται και με παρακολουθεί καθώς τεντώνω τους μύες μου. Δείχνει τόσο χαρούμενος, τα μάτια του σπινθηροβολούν, η γραμμή έκφρασής του δεν υπάρχει πουθενά.

'Πάμε' Παίρνει το χέρι μου και βαδίζουμε προς τα Starbucks, και σερβιριζόμαστε πολύ πολύ γρήγορα λόγω της ώρας. Πεινάω, αλλά δεν θα φάω τίποτε αν είναι να ξαναγεμίσω το σώμα μου με θερμίδες που μόλις έκαψα. Τα πάντα μυρίζουν τόσο φρέσκα και νόστιμα, ομως.

'Θέλεις να φας κάτι?' ρωτάει ο Jesse. Θα πρέπει να με είδα που κοιτούσα επίμονα τα γλυκά.

'Όχι' απαντάω γρήγορα, και σέρνω τα ματια μου μακρυά από τους πειρασμούς.

Χαμογελάει και τυλίγει την παλάμη του στο πίσω μέρος του λαιμού μου, με σπρώχνει κοντά του και με φιλάει στο μέτωπο, πριν γυρισει ξανά στην λιγωμένη υπάλληλο. 'Ένα καπουτσίνο, δυνατό, χωρίς σοκολάτα, και έναν δυνατό σκέτο καφέ με δύο κέικ μύρτιλου.' Χαμογελάει φωτεινά στην νεαρή κοπέλα που χαζογελάει νευρικά. Γυρίζει για να κοιτάξει εμένα ξανά. 'Πήγαινε να καθίσεις.'

'Είπα ότι δεν πεινάω.'

'Θα φας Ανα. Τέλος'

Του κουνάω το κεφάλι μου αλλά δεν μαλώνω μαζί του. Αντιθέτως, βρίσκω μία θέση δίπλα στο παράθυρο και βυθίζομαι στον δερμάτινο καναπέ. Τι υπέροχος τρόπος να ξεκινήσει η μέρα σου, να τρέξεις δέκα μίλια. Θα προτιμούσα το κοιμισμένο σεξ από αυτό, όμως. Θα το προτιμούσα από όλα.

Αρχίζω να σκέφτομαι την έκκληση του Jesse για να πάω στο πάρτυ του Κτήματος. Τι είδος πάρτυ θα είναι τέλος πάντων? Οράματα από ημίγυμνους ανθρώπους να περιφέρονται, μπαίνουν στο κεφάλι μου, μαζί με απαλό φωτισμό και ερωτική μουσική. Ω, ναι, και κάποια κατασκευάσματα όπως, άγκιστρα, ανυψωτήρες...μαστίγια.

Διάολε!

Θα είναι σαν ένα τεράστιο ομαδικό όργιο με κινκυ παιχνίδια! Ω! καλέ μου Θεέ εκεί ψηλά. Όχι μόνο δεν θέλω να πάω, αλλά τρελαίνομαι με την σκέψη ότι ο Jesse θα είναι εκεί. Μία βίαιη επίθεση ζήλειας με τρυπά συνεχόμενα καθώς σκέφτομαι γυναίκες να τους τρέχουν τα σάλια για αυτόν, και να προσπαθούν να τον δελεάσουν με υποσχέσεις άρρωστου σεξ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ικανός για κάτι σκληρό, και είναι διαολεμένα καλός σε αυτό. Ω! Θεέ, είναι συνηθισμένος σε όλες αυτές τις αηδίες. Εντάξει, καταρρέω ψυχικά στα Starbucks, πάλι σκέφτομαι ότι έχει κάνει πολύ εξάσκηση....με το σεξ....και τα παιχνίδια.....και.......

ΣΤΑΜΑΤΑ!

Τι καταθλιπτική σκέψη. Είδα το ύφος αυτών των γυναικών όταν ήμουν στο Κτήμα. Ήμουν παρείσακτη, και μπορώ να φανταστώ πως θα με υποδεχτούν αν πάω στο πάρτυ. Σίγουρα δεν θα είναι πιο θερμή από την πρηγούμενή μου επίσκεψη. Πολύ περισσότερο μάλλον θα τους διέλυα το όργιο. Αυτό είναι φρικτό.

'Ονειρεύεσαι?'

Τραβάω το βλέμμα μου από το πράσινο του πάρκου, στο πράσινο του Λόρδου του Σεξ του Κτήματος. Χαμογελάω χωρίς να τον πείθω και πολύ. Νιώθω μελαγχολική και λίγο ανεπαρκής ξαφνικά. Και νιωθω πραγματικά, πραγματικά πολύ πικραμένη - αγανακτισμένη που καταβάλλομαι από ζήλεια.

Με κοιτάζει καχύποπτα, ενώ βάζει τους καφέδες και τα κέικ στο τραπέζι, πριν καθίσει απέναντι μου. Αρχίζω να τσιμπάω το κέικ καθώς ανακατεύω τον καφέ μου. Το ξέρω ότι με παρακολουθεί αλλά δεν μπορώ να βρω την δύναμη να φανώ ότι είμαι καλά, δεν είμαι. Δεν έχουμε καν μιλήσει για το Κτήμα. Δεν έχουμε μιλησει για τίποτα αλήθεια.

'Δεν θα έρθω στο πάρτυ.' λέω ενώ κοιτάζω τον καπουτσίνο μου. 'Σε αγαπάω αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό.' προσθέτω και αυτό το κομμάτι με την ελπίδα ότι θα κατευνάσω την έκρηξή του. Ο Λόρδος μου δεν δέχεται το όχι εύκολα- όχι από μένα τουλάχιστον.

Μετά από μερικές σιωπηλές στιγμές, κοιτάζω να δω την έκφραση που έχει το όμορφο πρόσωπό του. Δεν υπάρχει οργή ή βλοσυρότητα, αλλά η γραμμή της έκφρασης επανήλθε στην θέση της και μασάει το κάτω χείλος του, πράγμα που μου δείχνει ότι είναι πολύ σημαντικό για αυτόν. Αν μου κάνει άλλη μια δήλωση σαν αυτή που είπε στην μπανιέρα χθες βράδυ, θα κλάψω.

'Δεν θα είναι όπως το φαντάζεσαι Ανα.' λέει σιγανά.

'Πως το εννοείς?' τον κοιτάζω κατσουφισμένα. Πως ξέρει το πως νομίζω ότι θα είναι?

Πίνει μια γουλιά καφέ και τον αφήνει στο τραπέζι πριν τραβήξει την καρέκλα του μπροστά και ακουμπήσει τους αγκώνες του στα γόνατά του. 'Σου έχει δώσει το Κτήμα ποτέ την εντύπωση μίας ελλεεινής λέσχης? '

'Όχι' το παραδέχομαι. Δεν είχα καταλάβει ότι ήταν καν λέσχη για σεξ, πριν μπω με την Kate στον τρίτο όροφο. Έδειχνε σαν ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο με σπα. Από ότι είδα τουλάχιστον, τα οποία δεν ήταν και πολλά- αλλά αυτό είδα βασικά αφού είχα τυφλωθεί από τον άντρα που κάθεται απέναντί μου.

'Ανα, εκεί δεν περιφέρονται οι άνθρωποι γυμνοί και σου την πέφτουν. Δεν θα πάς πάνω στο κοινό δωμάτιο. Υπάρχουν κανόνες.'

Κανόνες? 'Τι εννοείς όταν λες κανόνες?' κατσουφιάζω ξανά.

Χαμογελάει. 'Στα μόνα μέρη που επιτρέπεται οι άνθρωποι να γδύνονται είναι στο κοινό δωμάτια ή σε κάποια από τις ιδιωτικές σουίτες. Ο κάτω όροφος, το σπα, και το μέρη που μπορείς να κάνεις κάποιο σπορ, λειτουργούν όπως σε κάθε άλλο ιδιωτικό θέρετρο. Δεν έχω μπουρδέλο Ανα. Τα μέλη μου πληρώνουν πολλά λεφτά για να απολαμβάνουν ότι τους παρέχει το Κτήμα, όχι μόνο το προνόμιο να έχουν τις ίδιες σεξουαλικές προτιμήσεις με κάποιους άλλους ανθρώπους.'

Το ξέρω ότι κοκκινίζω και δεν μου αρέσει αυτό. 'Ποιες είναι οι δικές σου σεξουαλικές προτιμήσεις?' ρωτάω σιγανά. Απ' όλα που θα μπορούσα να τον ρωτήσω, αυτό βρήκα και ρώτησα? Τι στο διάολο μου συμβαίνει? θα έπρεπε να του τραβάω το μυαλό από σταυρούς που κρέμονται, και χρυσά πλέγματα στο ταβάνι, ή μαστίγια και αλυσίδες.

Μου δίνει αυτό το σκανταλάρικο χαμόγελο και βάζει ένα κομμάτι κέικ στο στόμα του, το μασάει επίτηδες αργά και με παρακολουθεί καθώς λίωνω κάτω από το ισχυρό του βλέμμα. 'Εσύ' λέει κοφτά.

'Μόνο εγώ?'

'Μόνο εσύ Ανα.' Ο τόνος της φωνής του είναι βραχνός και αποφασιστικός, και δεν μπορώ να εμποδίσω το χαμόγελο που σκάει στο στόμα μου. Απλά ξετυλίξε πάλι αυτόν τον σεξουαλικό μαγνήτισμό του. Θα μπορούσα να τον πηδήξω.

'Καλά.' δαγκώνω το πρώτο κανονικό κομάτι από το κέικ μου, και είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένη από την αντίδρασή του. Μόνο εγώ. Μου αρέσει αυτή η απάντηση. Τι με νοιάζει τι γίνεται στο Κτημα, όσο ο Jesse δεν είναι μέρος αυτού? Προσπαθώ να αγνοήσω το γεγονός ότι ήταμ. Μέχρι σε ποιο σημείο συμμετείχε όμως, και είναι αναγκαίο να το μάθω?

Κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον για λίγο, αυτόν να τρέχει το δάχτυλό του στο κάτω χείλος του και εμένα να ατενίζω πόσο αναθεματισμένα σέξυ δείχνει όταν το κάνει αυτο.

'Θα έρθεις?' με ρωτάει αντί να το απαιτήσει. Έχει γίνει αρκετά λογικός για Jesse. 'Σε παρακαλώ' προσθέτει και σουφρώνει τα χείλη του.

Ω, απλά δεν μπορώ να του αρνηθώ τίποτα. 'Μόνο επειδή σε αγαπάω'

Το σούφρωμα γίνεται ένα χαμόγελο που σκοτώνει, και βυθίζομαι στον καναπέ. 'Πες το ξανά.'

'Ποιο? Ότι θα έρθω?' τον κοιτάζω ερωτηματικά.

'Ω, θα έρθεις εντάξει. Όχι, πες μου ξανά ότι με αγαπάς.'

'Το κάνω.' σηκώνω τους ώμους μου. 'Σε αγαπάω'

Χαμογελάει πλατιά. 'Το ξέρω. Μου αρέσει να μου το λες.' Σηκώνει το υπέροχο κορμί του αργά και μου δίνει το χέρι του. Το παίρνω, πέφτω στο στήθος του όταν με τραβαει λίγο. 'Εαν είχες συνεχίσει το τρέξιμο, θα ήμασταν σπίτι τώρα και θα είχα χαθεί μέσα σου.'

Ο εσωτερικός μου εαυτός χτυπιέται από μόνος του. Έπρεπε να είχα συνεχίσει. Είναι δεκαπέντε λεπτά με το ταξί μέχρι το Lusso και πεθαίνω για μία επανάληψη της πρωϊνής μου

γυμναστικής. Αφήνει ένα μεγάλο υγρό φιλί στα χείλη μου και μετά με σηκώνει στον ώμο του και βαδίζουμε προς τον δρόμο.

Ρίχνω μια ματιά στο νεαρό κορίτσι που σέρβιρε τον Jesse, να με κοιτάζει με λαχτάρα καθώς βρίσκομαι στον ώμο του Άδωνή μου, και χαμογελάω από μέσα μου. Αυτό θέλει κάθε γυναίκα και εγώ το έχω. Καμία δεν θα μου τον πάρει, οπότε πρέπει να πάω σε αυτό το χαζό πάρτυ για να παλέψω με τα λιοντάρια, να τους βυθίσω τα νύχια μου και θα το κάνω. Θα τα ποδοπατήσω.

Με βάζει στο ταξί για να γυρίσουμε στο βασανιστικό ταξίδι μέχρι το σπίτι. Μπορώ να δω, την σκληρή στύση του από το σορτσάκι του, και κουνιέμαι για να διαλύσω την εντονη επίθεση από ηδονή που δέχομαι ανάμεσα στα μπούτια μου.

'καλημέρα Clive' λέει ο Jesse Βιαστικά καθώς με τραβάει πίσω του.

Είναι καλό ότι φοράω αθλητικά; θα μπορούσε να τρέχει. Δεν σταματάει όταν ο Clive μας χαιρετάει. Με σπρώχνει στο ασανσέρ, βάζει γρήγορα τον κωδικό και με ακινητιποιεί στον τοίχο, επιτίθεται στο στόμα μου πεινασμένα.

'Ίσως θα πρέπει να σε γαμάω πριν βγω για τρέξιμο στο μέλλον.' μουρμουρίζει στο στόμα μου. Ο τόνος του με κάνει να γίνομαι κομμάτια κάτω από το σκληρό κορμί του. Τα χέρια μου τραβάνε τα μαλλιά του και πιέζω το στόμα του πιο κοντά στο δικό μου, οι γλώσσες μας γρήγορα δίνουν μάχη στα στόματά μας. Αυτή θα είναι στιγμή σοκ και δέους. Έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ το κοιμισμένο σεξ και αν αυτές οι πόρτες του ασανσέρ δεν ανοίξουν σύντομα, θα το κάνουμε εδώ μεσα.

Οι πόρτες ανοίγουν σα να άκουσαν την σκέψη μου, και με πάει προς το ρετιρέ ενώ περπατάω προς τα πίσω, τα χείλη μας ακόμα ενωμένα και οι γλώσσες μας παίζουν συνέχεια. Δεν ξέρω πως καταφέρνει, αλλά πριν ανοίξει την πόρτα και χωρίς να σπάσει την επαφή μας μου έχει κατεβάσει ήδη τα ρούχα. Μπαίνει μέσα γρήγορα, και είναι πολύ καλό για μενα αυτό. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη διαδρομή με ταξί που έχω κάνει ποτέ.

Κλωτσάω τα αθλητικά μου, μου τραβαει το σορτσάκι από τα πόδια, και εγώ το φανελάκι από το κεφάλι. Με αφήνει από το στόμα του για λίγα δευτερόλεπτα , όσο χρειάζεται για να το βγάλει, πριν ξαναβρεί το στόμα μου και προσωρήσει μπροστά ενώ με οδηγεί προς τον τοιχο.

Με γυρίζει από την άλλη. 'Πέσε στα γόνατα και βάλε τα χέρια σου στον τοίχο.' μου λέει βιαστικά, και δεν χάνω χρόνο, ακολουθώ τις διαταγές του καθώς βγάζει τα αθλητικά του και το σορτσάκι του.

Πέφτω στα γόνατα και βάζω τις παλάμες μου στον τοίχο, λαχανιασμενα και ανυπόμονα. Αρπάζει τους γοφούς μου σφιχτά, και τινάσσομαι από το άγγιγμά του, αλλά δεν το χαλαρώνει. Τραβάει τους γοφούς μου λίγο πίσω, ανοίγει τα πόδια μου και παίρνει θέση πίσω μου.

'Μην τελειώσεις αν δεν σου πω. Κατάλαβες?'

Γνέφω με το κεφάλι και σφίγγω τα μάτια μου έτοιμη για την δυνατή εισβολή που θα καλοδεχτώ στο κορμι μου. Θα έπρεπε να ξέρω ήδη ότι όταν είναι έτσι, καμία ψυχική δύναμη δεν μπορεί να με προετοιμάσει για αυτόν.

Νιώθω το κεφάλι του πούτσου του να σπρώχνει την είσοδό μου, και καθώς συνεχίζει να μπαινει, σπρώχνει προς τα μπρος με μία δυνατή κραυγή. Δεν με αφήνει να πάρω ανάσα ώστε να προετοιμαστώ για να τον δεχθώ μέσα μου. Αμέσως με τραβάει πίσω σε αυτόν και ξεκινάει να με εμβολίζει μέσα έξω ανελέητα. Έχει την κατοχή

Holy Fucking Shit!

Τα μάτια μου ανοίγουν με την μία και προσαρμόζω τα χέρια μου στον τοίχο, προσπαθώντας απεγνωσμένα να κρατηθώ σταθερή καθώς συνεχίζει να μπαίνει άγρια μέσα μου. 'Χριστέ μου Jesse!' ουρλιάζω.

'΄΄Ηξερες ότι αυτό θα είναι σκληρό Ανα' γαβγίζει, και μπαίνει δυνατά. 'Μην τολμήσεις γαμώτο να τελειώσεις'.

Προσπαθώ να επιστήσω την προσοχή μου σε οτιδήποτε άλλο από την αχαλίνωτη, γρήγορη συσσώρευση ηδονής στο μουνί μου, αλλά οι ανελέητες και βάρβαρες διεισδύσεις του δεν βοηθάνε την απεγνωσμένη μου κατάσταση. Δεν θα μπορέσω να κρατηθώ για πολύ με αυτόν τον ταραχώδη ρυθμό.

'Γαμώτο!' βρυχάται ξέφρενα. 'Με.τρελαίνεις.γαμημένα.πολύ!' Προφέρει την κάθε λέξη με κάθε σκληρό, δυνατό χτύπημα. Ιδρώνω πιο πολύ τώρα από ότι όταν έτρεξα τόσα μίλια.

Τα χέρια του γλιστράνε στην πλάτη μου για να κρατηθεί από τους ώμους μου και το κεφάλι μου γυρίζει πίσω κάτω από το ζεστό, δυνατό κράτημά του. Είμαι γεμάτη ηδονή. Τα αποκαλυπτικά σημάδια της έντασής του ταξιδεύουν στα χέρια του και φτάνουν στους ώμους μου. Είμαι ανακουφισμένη. Δεν έχω επιστροφή αλλά δεν μπορώ και να τελειώσω να δεν μου το πει. Τι στο διάολο θα έκανε, εάν τον παράκουγα και ενέδιδα στην απαιτητική μου απελευθέρωση?

Συνεχίζει να πηγαίνει πίσω και να κοπανάει πάνω μου καθώς ο βρυχισμός του ηχεί στο αυτί μου, κοπανάει πάνω μου με τόση δύναμη, που δάκρυα βγαίνουν από τα ματια μου. Μένει ακίνητος και γέρνει πάνω στην πλάτη μου, με πιέζει πιο μπροστά στον τοίχο και κυκλώνει τους γοφούς του βαθιά. Aναστατώνομαι, το κορμί μου φτάνει στα άκρα. Πιάνει την αλογοουρά μου και τραβάει το κεφάλι μου πίσω στον ώμο του, και κινεί το τραυματισμένο του χέρι μπροστά ανάμεσα στα μπούτια μου.

Μου τραβάει το μαλλιά τόσο ώστε το πρόσωπό μου να βρει το δικό του, η αμυδρή όρασή μου συναντάει το σκοτεινό του πράσινο. 'Τελείωσε' απαιτεί, και αργά γλιστράει το δάχτυλό του στο μουνί μου και τρίβει την γλώσσα του στο στόμα μου.

Τα λόγια του και το άγγιγμά του οπλίζουν την πίεση στην ηδονή μου που υπάρχει σε κάθε γωνία μέσα μου, και εκρήγνυμαι με ένα δυνατό βογκητό στο στόμα του.

Χαλαρώνω τελείως. Κάμπτομαι στο άγγιγμά του και τον αφήνω νε με τρίβει απαλά ενώ τελειώνω. 'Είσαι Θεός.' ψελλίζω στο στόμα του, και βγάζω τα χέρια μου από τον τοίχο και τα τυλίγω γύρω από τον λαιμό του.

Νιώθω το χαμόγελό του στα χείλη μου. 'Είσαι τόσο τυχερή'

'Είσαι ένας εγωιστής Θεός'

Γλιστράει από μέσα μου και με γυρίζει στα χέρια του. Κινούμαι μαζί του και πετώ τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του. 'Ο εγωιστής Θεός σου, σε αγαπάει τόσο γαμημένα πολύ'. Γεμίζει το ιδρωμένο πρόσωπό μου με φιλιά. 'Ο εγωιστής Θεός σου θέλει να περάσει την υπόλοιπη ζωή του με το να σε πνίγει με την αγάπη του και το κορμί του.' Σηκώνεται πάνω και με σέρνει μαζί του.

Είμαι ικανοποιημένη, αλλά αγνοώ επίσης και το μικρό σημείο του μυαλού μου που προσπαθεί να μου υπενθυμίσει ότι με την αγάπη του Jesse και το κορμί του, μαζί πάει και ο Κύριος Απαιτητικός, το φρικιό του ελέγχου.

'Τι ώρα είναι?' ρωτάω πάνω στο γεμάτο γέννια πρόσωπό του.

'Δεν ξέρω' Συνεχίζει με το ''πνίξιμό του' και αρχίζω να προχωράω προς τα πίσω στην κουζίνα ώστε να δω το ρολόι. Με ακολουθεί, ακόμα τυλιγμένος γύρω μου και ακόμα να μου δίνει φιλιά παντού.

Ρίχνω μια ματιά στο ρολόι του φούρνου. 'Γαμώτο!'

'Εϊ! Πρόσεχε το γαμημένο στόμα σου!'

Απελευθερώνομαι από το άγγιγμά του και αρχίζω να τρέχω πάνω. 'Είναι 07.45!' φωνάζω καθώς ανεβαίνω δύο δύο τα σκαλιά. Πόσο γρήγορα περνάει η ώρα? Ο εγωιστής Θεός με αποσπά τόσο πολύ. Θα αργήσω εξαιρετικά.

Μπαίνω γρήγορα στο ντους. Σαν τρελή λούζω τα μαλλιά μου και νιώθω τα χέρια του Jesse να κυλάνε στην κοιλιά μου. Σκουπίζω το ένα μάτι και το βλέπω από πάνω μου , με το βρώμικο, σκανταλιάρικο χαμόγελο του διάσπαρτο στο όμορφο του πρόσωπο.

'Μη τολμήσεις!' τον προειδοποιώ. Δεν θα με αποσπάσει άλλο. Κατσουφιάζει , βάζει τα χέρια του στους ώμους μου και με τραβάει στο στόμα του. 'Θα αργήσω' του λέω, και προσπαθώ να πολεμήσω την λαχταρα που με γεμίζει καθώς φιλάει τα χείλη μου.

'Θέλω να κλείσω ένα ραντεβού' λέει, γλύφει το κάτω χείλος μου και πιέζει τον πούτσο του στην κοιλιά μου.

'Για να με γαμήσεις? Δεν χρειάζεσαι ραντεβού' του αντιγυρίζω και προσπαθώ να τραβηχτώ μακρυά του.

Κατσουφιάζει και με τραβάει ξανά. 'Το στόμα σου!. Στο έχω πει ήδη ότι δεν χρειάζομαι ραντεβού για να σε γαμήσω. Το κάνω όπου και όποτε θέλω.' Τρίβει τον πούτσο του πάνω μου, και αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να αποδράσω πριν με ''καταπιεί'' ξανά.

'Πρέπει να φύγω.' του κρατάω το χέρι και φεύγω από το ντους, ενώ μουτρώνει σαν σχολιαρόπαιδο. Μόλις με είχε, παράλο που θα μπορούσα να το ξανακάνω.

Βουρτσίζω τα δόντια μου, πάω στην κρεβατοκάμαρα, και στέκομαι στον καθρέφτη όπου αρχίζω βάφομαι.

Ο Jesse Μπαίνει μέσα, γυμνός και χωρίς ντροπή. Τον αγριοκοιτάζω στην πλάτη του, παίρνω τα μάτια μου από πάνω του και συνεχίζω να βάφομαι. Θα με αποσπάσει.

Γέρνω μπροστά, βάζω μάσκαρα και κάνω πίσω για να δω τον Jesse να στέκεται δίπλα μου, και να γέρνει στον καθρέφτη. Τον κοιτάζω και έρχομαι αντιμέτωπη με ένα φουσκωμένο κεφάλι από τον μισοκαβλωμένο πούτσο του. Τα μάτια μου είναι απόλυτα ικανοποιημένα. Το αχόρταγο βλέμμα μου ταξιδεύει στο γυμνό κορμί του και τον βλέπει να κοιτάζεται στον καθρέφτη, να στρώνει τα μαλλιά του στο πλάι με λίγο κερί. Ξέρει τι κάνει.

Παίρνω μια ήρεμη αναπνοή και συνεχίζω να βάφομαι, αλλά μετά κάνει την κίνησή του και περνάει ξυστά δίπλα μου, το δυνατό του πόδι στο γυμνό μου χέρι. Ανατριχιάζω και τον κοιτάζω να έχει σφιγμένα χείλη καθώς προσπαθεί να δείξει αδιάφορος. Το γουρούνι.

Με κοιτάζει από την αντανάκλασή μου στον καθρέφτη, τα μάτια του γεμάτα υποσχέσεις όλων των ειδών, και μετά χαμηλώνει από πίσω μου ώσπου να με βάλει στην αγκαλιά του. Κινείται προς τα μπρος, πιέζωντας το μπροστινό του μέρος πίσω μου, τυλίγει τα χέρια του γύρω από την μέση μου και ακουμπάει το πηγούνι του στον ώμο μου. Κρατάω το βλέμμα του στον καθρεφτη.

'Είσαι όμορφη' λέει απαλά.

'Και εσύ.' του απαντάω, και σφίγγομαι ελαφρά όταν νιώθω την σκληρή του στύση στο κάτω μέρος της πλάτης μου.

Καταπολεμάει ένα χαμόγελο, ξέρωντας αναθεματισμένα καλά τι κάνει.

'Μην πας για δουλειά.'

Το ήξερα ότι θα ερχόταν αυτό. 'Σε παρακαλώ σταμάτα.'

Κατσουφιάζει. 'Δεν θέλεις να πέσεις στο κρεβάτι και να με αφήσεις να σε περιποιηθώ όλη μέρα?'

Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα καλύτερο, αλλά αν ενδώσω σε αυτό, ξέρω καλά ότι θα πιαστώ στα δίχτυα του. Δεν μπορεί να με κρατήσει για τον εαυτό του όλη την ώρα, παρόλο που ξέρω ότι δεν πιστεύει ότι η φιλοδοξία του είναι παράλογη. 'Πρέπει να δουλέψω' λέω, και σφίγγω τα μάτια μου κλειστά όταν τα χείλη του πάνε στο αυτί μου.

'Πρέπει να σε έχω.' Κάνει κύκλους με την γλώσσα του ελαφρά στο αυτί μου.

Ω! Θεέ, πρέπει να δραπετεύσω τώρα! 'Jesse σε παρακαλώ' . Ξεγλιστρώ από την αγκαλιά του.

Με κοιτάζει βλοσυρά στον καθρέφτη. 'Με απαρνείσαι? '

'Όχι, σε βάζω για πιο μετά' του λέω και ξεγλιστρώ πιο σκληρά και γυρίζω μπροστά στα χέρια του. Τον σπρώχνω λίγο πίσω και στέκομαι πάνω του, πιέζω τα χείλη μου στα δικά του. Τα χέρια του πέφτουν πάνω από το κεφάλι του καθώς αναστενάζει από το φιλί μου. 'Πρέπει να δουλέψω Θεέ'

'Δούλεψε με εμένα. Θα ειμαι πολύ ευγνώμων πελατης.'

Τραβιέμαι λίγο πίσω και χαμογελώ. 'Θέλεις να πεις ότι αντί να προσπαθώ να κρατάω τους πελάτες μου χαρούμενους με σχέδια, πλάνα και σχεδιαγράμματα, θα πρέπει να πέσω στο κρεβάτι μαζί τους?'

Το μάτια του γίνονται μαύρα. 'Μην λές τέτοια πράγματα Ανα.'

'Ήταν αστείο' γελάω

Με γυρνάει και ακινητοποιούμαι κάτω από το κορμί του. 'Με βλέπεις να γελάω? Μην λες πράγματα που με κάνουν έξαλλα τρελό.'

'Συγνώμη' του λέω γρήγορα. Πρέπει να κάνω κάτι με την αρνητική του προσέγγιση στα αστεία που έχουν να κάνουν με μένα και με κάποιον άλλον αντρα.

Κουνάει το κεφάλι του και σηκώνεται από το κορμί μου, βαδίζει πτος την ντουλάπα. Σηκώνομαι και αποτελειώνω το μακιγιάζ. Πραγματικά τον αναστάτωσα.

Η απροσδόκητη και καθόλου καλοδεχούμενη εικόνα του Jesse με καποια άλλη έρχεται στο μυαλό μου. Κουνάω και εγώ το κεφάλι μου. Είναι σαν το υποσυνείδητό μου να μου δίνει μία γεύση από αυτό που εγώ είπα. Ζαρώνω το πρόσωπό μου με αηδία και πετάω το eye liner στην τσάντα μου. Νιώθω την σάρκα μου να αγκαθώνεται με κτητικότητα.

Αφού ενυδατώνομαι, φοράω τα εσώρουχά μου από δαντέλα, κάτω από το κόκκινο φόρεμά μου σε ίσια γραμμή.

"Μου αρέσει το φόρεμά σου"

Γυρίζω και το βλέμμα μου και του επιτίθεται ένα καταστροφικά όμορφο, ντυμένο σε μπλε κοστούμι θηρίο. Αναστενάζω με εκτίμηση. Είναι απλά τόσο αναθεματισμένα τέλειος και δεν έχει ξυριστεί. Λιποθυμώ στην θέση μου. Δείχνει να έχει ξεπεράσει λίγο τη δυσανασχέτησή του.

'Μου αρέσει το κοστούμι σου΄του αντιγυρίζω.

Χαμογελάει πλατιά και φτιάχνει την γκρι γραββάτα του πριν κατεβάσει το κολάρο από το λευκό πουκάμισο του. Αν ήμουν κάποια άλλη γυναίκα και ανακάλυπτα το Κτήμα και τον Θεό που του άνηκε, θα συμμετείχα και γω.

Με αποσπά ξανά. Πετάω την τσάντα μου στο κρεβάτι, βγάζω το τηλέφωνό μου, βάζω λίγο γκλος στα χείλη μου και αρπάζω τα παπούτσια μου, όλα κάτω από την συνεχή επιτήρησή του. Ψάχνω πάλι στην τσάντα μου για τα χάπια μου αλλά ξέρω ότι ψάχνω άσκοπα.

'Έχασες κάτι?' βάζει λίγο άρωμα.

Ω, αυτή η μυρωδιά. 'Τα χάπια μου' μουρμουρίζω με το κεφάλι μου κυριολεκτικά μέσα στην τσάντα.

'Πάλι?'

Τον κοιτάζω και γελάω απολογητικά. Νιώθω χαζή, αλλά πρέπει να επισκεφθώ ξανά την γιατρο Monroe. Πρέπει να το κανονίσω σήμερα, μην χάσω και άλλο.

'Θα σε δω αργότερα.' Μου δίνει ένα τρυφερό φιλί στο μάγουλο και με αφήνει να συνεχίσω να βάζω τα πράγματα στην τσάντα μου. Τι εφιάλτης. Ίσως πρέπει να μάθω από όλο αυτό και να σωθώ από την ντροπή που παθαίνω κάθε φορά που τα χάνω.

Κοκκαλώνω αμέσως, τα φρύδια μου σμίγουν, το μυαλό μου τρέχει......νομίζω.

Οχι, δεν μπορεί. Γιατί να το έκανε άλλωστε?

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 Καθώς περνάω από το φουαγιέ, βρίσκω τον Clive να τρίβει τα μανικετόκουμπα από το σακάκι του πάνω στο μαρμάρινο γραφείο, τα έκανε να γυαλίζουν. 'Καλημέρα Clive.' "Καλημέρα Ανα' λέει χαρούμενα. Του ρίχνω ένα πολύ χαρούμενο χαμόγελο. 'Clive, υποθέτω ότι δεν θα μπορούσες να μου δείξεις το απόσπασμα της Κυριακής από την κάμερα ασφαλείας, έτσι δεν είναι?' 'Όχι!' ξεστομίζει αμέσως, και ξαφνικά γίνεται απασχολημένος και σαν τρελλός πληκτρολογεί στο κομπιούτερ του. Τον κοιτάζω καχύποπτα, αλλά δεν με κοιτάζει. Δεν το πιστεύω αυτό. Ο Jesse Μου την έφερε. Ήξερε ότι θα ρωτούσα τον Clive. 'Σου μίλησε ο Jesse?' "Όχι' κουνάει αρνητικά το κεφάλι του και κρατάει τα μάτια του χαμηλωμένα. 'Φυσικά'. Αναστενάζω και βγαίνω από το φουαγιέ. Ο Λόρδος είναι πονηρός και εγώ καχύποπτη. Ώ, Ανα!' ακούω τον Clive να έρχεται πίσω μου. 'Ο επισκευαστής τηλεφώνησε. Έχει παραγγείλει την πόρτα, αλλά έρχεται από Ιταλία οπότε μπορεί να καθυστερήσει λίγο. 'Περπατάει δίπλα μου. 'Θα έπρεπε να πάρεις τον Jesse να τον ενημερώσεις.' συνεχίζω να περπατάω και συνεχίζει να με ακολουθεί. 'Το έκανα Ανα, ο κύριος Ward με ενημέρωσε ότι θα πρέπει να ρωτάω εσένα σε ότι αφορά το ρετιρέ.' Σταματάω απότομα. Το είπε αυτό? 'Συγνώμη' ακούγομαι συγχισμένη. Ο Clive δείχνει νευρικός. 'Ο κύριος Ward, αυτός.....εμ.....είπε ότι ζεις εδώ τώρα και ότι αφορά το ρετιρέ πρέπει να περνάει από σένα.' 'Ω! Έτσι είπε?' του κοπανάω. Δεν θα έπρεπε να ακουστώ τόσο άγρια. Δεν φταίει ο Clive. 'Clive, κάνε μου μία χάρη. Τηλεφώνησε στον κύριο Ward και πες του ότι δεν ζω εδώ.' Ο Clive Με κοιτάζει σα να του είπα ότι έχει δυο κεφάλια. Βράζω από θυμό. Με υποκινεί για να με πείσει με ένα γαμήσι λογικής που το ακολουθεί και ένα γαμήσι υπενθύμησης, και μετά περιμένει από μένα να γίνω η καλή νοικοκυρά? Κανένα γαμήσι υπενθύμησης δεν θα δουλέψει για αυτόν αυτή την φορά.

'Φυσικά Ανα. Θα.........εμμμμμμ.....το κάνω τώρα.' 'Ωραία.' Γυρίζω απότομα και συνεχίζω έξω από το κτίριο. Στέκομαι και ψάχνω στην τσάντα μου για τα γυαλιά του ηλίου μου και τα κλειδιά του αυτοκινήτου, τελείως τσαντισμένη. Πως τόλμησε? Φυσάω και ξεφυσάω μέχρι που βρίσκω τα γυαλιά μου και καθώς τα φοράω, οι Massive Attack με το Angel ηχεί στα αυτιά μου. 'Ω! Όχι!' στριγκλίζω. Είμαι ακόμα πιο θυμωμένη τωρα. Ξέρει πως αιθάνομαι για αυτό το τραγούδι. Αρπάζω το τηλέφωνό μου και το σηκώνω. 'Σταμάτα να ανακατεύεσαι με το τηλέφωνό μου! 'Όχι! Μου θυμίζει εσένα' φωνάζει. 'Τι εννοείς με τη γαμημένη φράση δεν ζεις εδω΄?' 'Δεν είμαι η γαμημένη σου υπηρέτρια!' του φωνάζω και εγώ. 'Πρόσεχε το γαμημένο το στόμα σου!' Άντε γαμήσου!!!!' ουρλιάζω. Η γλώσσα μου είναι άγρια. 'ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ!' Στέκομαι έξω από το Lusso και είμαι έξαλλη από θυμό. Αν νομίζει ότι θα παίξω τον ρόλο της υπάκουης κυρίας είναι γελασμένος. Ο πονηρός! Κοιτάζω πάνω και βλέπω τον John να στέκεται πάνω στο Range Rover του. Τα γυαλιά του ηλίου είναι στην θέση τους αλλά μπορώ να ξεχωρίσω το φρύδι του που έχει σηκωθεί. Το απολαμβάνει αυτό. 'Τι κάνει εδώ ο John?' του αντιγυρίζω. 'Ηρέμησες ή όχι ακόμα?' 'Απάντησέ μου!' ουρλιάζω 'Σε ποιον στο διάολο νομίζεις ότι μιλάς?' 'Σε σένα! Με ακούς? Τι κάνει εδώ ο John?' 'Θα σε πάει στην δουλειά.' ''Δεν χρειάζομαι σωφέρ Jesse''. Κατεβάζω λίγο τον τόνο της φωνής μου. Tι απρεπές εκ μέρους μου να ουρλιάζω και να βρίζω σαν μεθυσμένος χούλιγκαν, και μπροστά από το νεώτερο, μεγάλου κύρους οίκημα του Λονδίνου. Κοιτάζω και βλέπω τον John να χαμογελάει ειρωνικά. Αυτό είναι καινούργιο για μένα. Δεν τον έχω ξαναδεί να κάνει χιούμορ. 'Ήταν εκεί γύρω. Νόμιζα ότι θα ήταν ευκολότερο για σένα από το να βρεις να παρκάρεις' Ο Jesse έχει ρίξει και αυτός τον τονο του. 'Λοιπόν, τουλάχιστον πες μου αν συμβαίνει κάτι που με αφορά' του πετάω στο τηλέφωνο και κλείνω. Γουρούνι που θες να ελέγχεις τα πάντα!

Πηγαίνω προς τον John και το κινητό μου χτυπάει πάλι στην ίδια μελωδία. Θα αλλάξω τον ήχο του κινητού μου. Δείχνω στον John την οθονη μου και χαμογελάει ξανά. 'Ναι καλέ μου?' του ρίχνω την μπηχτή, μάλλον γενναία. Θα βρεθώ μέσα στον λάκκο που σκάβω- το συνειδητοποιώ αυτό, αλλά είναι μακρυά και δεν μπορεί να με αγγίξει ώστε να ρισκάρω κάποιο είδος από τα γαμήσια του για να με βάλει στην θέση μου. 'Μην γίνεσαι σαρκαστική Ανα. Δεν σου ταιριάζει.' Μπαίνω στο αυτοκίνητο του John και βάζω την ζώνη μου. 'θα χαρείς να μάθεις ότι πάω στην δουλειά μου με τον Jοhn', τον κοιτάζω και εκείνος γνέφει. 'Θα ήθελες να στο επιβεβαιώσει?' ρωτάω .'John, για μίλα. ' Του πετάω το τηλέφωνο κάτω από την μύτη του. 'Όλα καλά Jesse' μουρμουρίζει. Στην πραγματικότητα χαμογελάει και βλέπω ένα χρυσό δόντι. Πραγματικά το απολαμβάνει αυτό. Βάζω το τηλέφωνο στο αυτί μου ξανά. 'Χαρούμενος?' 'Πολύ!' μου αντιγυρίζει. 'Έχεις ακούσει ποτέ για το γαμήσι τιμωρίας?' Και μόνο οι λέξεις με κάνουν να ανατριχιάζω στην ραχοκοκκαλιά μου. Κοιτάζω τον John. Ακόμα χαμογελάει. 'Όχι, θα μου κάνεις επίδειξη?' ρωτάω σιγανά. 'Αν είσαι τυχερή, θα τα πούμε στο σπίτι' . Κλείνει. Βάζω το τηλέφωνο στην τσάντα και νιώθω ρίγη προσδοκίας στην βουβωνική μου χώρα. Με έσυρε να τρέξω τόσα μίλια, μου πήρε τον αγαπημένο μου καφέ, μου γάμησε την λήθη μου και μου έδωσε βρώμικες υποσχέσεις στο τηλέφωνο, και ακόμα δεν έχω πάει στην δουλειά. Και πάνω από όλα αυτά, με αποσπάει από σκέψεις που με προβληματίζουν. Με τραβάει πίσω ξανά, και δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ενημέρωσε τον θυρωρό ότι τώρα εγώ είμαι η κυρία του σπιτιου. Πρέπει να αποφύγω όλα τα γαμήσια λογικής στο μέλλον, και πρέπει να σκεφτώ πως θα χειριστώ αυτό το μικρό θέμα. Είναι πολύ σύντομο το να μετακομίσω μαζί του. Κοιτάζω το άγριο θηρίο που κάθεται δίπλα μου. 'Ήσουν πράγματι στην περιοχή?' Ο John σταματάει την συνήθεια να γνέφει. 'Εσυ τι νομίζεις?' Αυτό ακριβώς νόμιζα και εγώ. 'Πόσο χρονών είναι ο Jesse?' ρωτάω χαλαρά. Γιατί διάλεξα αυτόν τον χαλαρό τόνο δεν το κατάλαβα. Είναι γελοίο ότι δεν ξέρω την ηλικία του. 'Τριαντα δύο' απαντά ο JOhn εντελώς ανέκφραστος. Τριάντα δύο? Τόσο είπε ο Jesse ¨οτι ήταν χθες βράδυ. Κοιτάζω τον John και αρχίζει να μουρμουρίζει ξανά. Δεν το πιστεύω αυτό! Ο Jesse του το είπε. 'Δεν είναι τριάντα δύο, έτσι δεν είναι?' Ο John χαμογελάει ξανά, και το χρυσό του δόντι αστράφτει. 'Είπε ότι θα ρώταγες.'

Κουνάω το κεφάλι μου. Είμαι τελείως χαμένη με αυτό, οπότε αποφασίζω, αφού ο John φαίνεται ότι έχει διάθεση για κουβέντα, να μάθω κάτι άλλο. 'Είναι πάντα τόσο προκλητικός?' 'Μόνο με σένα κορίτσι. Συνήθως είναι χαλαρός.' Χαλαρός? Τι αστείο! Θυμάμαι ότι και ο Sam το είχε πει αυτό, και επίσης θυμάμαι ότι ο JOhn είπε ότι του έβγαζα κακές συνήθειες. Γελάω από μέσα μου. Ο Jesse Μου έχει βγάλει επίσης κάποιες κακές συνήθειες. Βρίζω σαν ναύτης. 'Είναι προφανές ότι του βγάζω τον χειρότερό του εαυτό.' μουρμουρίζω. 'Α! Κορίτσι. να είσαι ευγενική μαζί του.' 'θέλεις να ζήσεις μαζί του και τους προκλητικούς τρόπους του?' ρωτάω απευδησμένα. 'Ωστε, μετακόμισες εκεί?' Τα φρύδια του εμφανίζονται πάνω από τα γυαλιά του καθώς γυρίζει το πρόσωπό του στο δικό μου. Δεν συνειδητοποίησα τι είπα μόλις. Ελπίζω ο John να μην καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα με την Sarah; ότι κυνηγάω τα λεφτά του. Αισθάνομαι ξαφνικά την ανάγκη να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. 'Μου το ζήτησε και λίγο πολύ μου εκβίασε το ναι μου.' δεν θα του πω με ποιον τρόπο 'αλλά δεν είμαι σίγουρη. Είναι λίγο σύντομα. Για αυτό έγινε και αυτός ο μικρός καβγάς. Δεν του αρέσει να του λένε όχι.' κουνάω το τηλέφωνό μου στον John. Δεν δίνω δραχμή για τα λεφτά του! Οι γωνίες των χειλιών του John πέφτουν και αρχίζει να κουνάει το κεφάλι σκεπτικός. 'Έχει σίγουρα τον τρόπο του μαζί σου.' Ξεροκαταπίνω και κουνάω το ίδιο σκεπτικά το κεφάλι μου. Σίγουρα και έχει τον τρόπο του μαζί μου. Είναι τρομακτικό. 'Πόσα χρόνια τον ξέρεις?' Μπορώ να συμπληρώσω τα κενά μου. Μπορεί να το βουλώσει και να μην ξαναμιλήσει. 'Πολύ καιρό.' γελάει, και είναι βαθύ, γέλιο από μέσα του και κουνιεται ολόκληρος. Αναρωτιέμαι πόσο χρονών να είναι. Είναι το μυστήριο των ηλικιών Θα πρέπει να πλησιάζει τα πενήντα. 'Στοιζηματίζω ότι έχεις δει αρκετά στο Κτήμα' μουρμουρίζω. Ο ρόλος του John γίνεται όλο και πιο καθαρός, τώρα που ξέρω ότι το μέρος δεν είναι ξενδοχείο ή στέκι της Μαφίας. Δεν θα ήθελα να μπλέξω με το βουνό που κάθεται δίπλα μου, και κοπανάει τα χέρια του στο τιμόνι. Αυτό τον κάνει να δείχνει ακόμα πιο άγριος. 'Όλα περιλαμβάνονται στην δουλειά μου.' λέει χαλαρά. Α! που μου υπενθυμίζει. 'Γιατί ήρθε η αστυνομία εκεί?' ρωτάω. Ο John με κοιτάζει με ένα τρομακτικό βλέμμα και μετακινούμαι ελαφρώς. 'Κάποιος ηλίθιος παίζει παιχνίδια. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς εσύ κορίτσι.' Ξαναστρέφει την προσοχή του στον δρόμο.

Δεν ήμουν και ιδιαίτερα ανήσυχη, αλλά τώαρ είμαι. Ο John Μόλις μου είπε την ίδια μηδαμινή έκφραση που μου είπε και ο Jesse, και το γεγονός ότι μου είπε να μην ανυσηχώ είναι πιο πολύ ανησυχητικό. Τι συμβαίνει? Πληροφορίες. Χρειάζομαι πιο πολλές αναθεματισμένες πληροφορίες. Με αφήνει στο γραφείο μου και μου γνέφει για αντίο. 'Καλημέρα Ανα!' η Sally Λέει εύθυμα. Ω ναι. Ξέχασα την μεταμόρφωση της Sal. Φοράει την ίδια μπλούζα με χθες αλλά σε άλλο χρώμα. Σήμερα είναι κόκκινη. Μου αρέσει η sally που ακτινοβολεί. "Γειά σου Sal, είσαι καλά?' 'Ναι σε ευχαριστώ που ρωτας. Είμαι πολύ καλά. Να σου φέρω καφέ?' "Παρακαλώ.' 'Έρχεται!' μου ρίχνει ένα αξιαγάπητο χαμόγελο και πάει στην κουζίνα. Παρατήρησα ότι έβαψε τ ανύχια της. Και αυτό είναι καινούργιο επίσης, και δεν είναι ούτε μπεζ ή διάφανο. Είναι κόκκινο της φωτιάς! Έχει προετοιμαστεί για το ραντεβού. Ανοίγω το κομπιούτερ μου, βλέπω κάποια πράγμτα και ετοιμάζω ένα σωρό τιμολόγια για την Sally. Ανοίγω το mail Μου και βλέπω ότι το Indbox Μου έχει πλημμυρίσει πό νέα mails, τα πιο πολλά σκουπίδια, Οπότε ξεκινάω και τα σβήνω. Στις 10.30, ακούω την πόρτα του γραφείου να ανοίγει. Όταν κοιτάζω πάνω δεν ξαφνιάζομαι που βλέπω ένα μπουκέτο από κρίνους στο χέρι του κοριτσιού που ήρθε και στο Lusso. Ήξερε ότι δεν θα υπολόγιζε την παράκλησή μου. Στριφογυρίζει τα μάτια της και σηκώνω απολογητικά τους ώμους μου. Αφού μου δίνει τα λουλούδια και υπογράφω, διαβάζω την κάρτα. Ανυπομονείς για το γαμήσι της τιμωρίας σου? Ο Θεός σου. Χ Χαμογελάω και του στέλνω μήνυμα. Υπόσχέθηκα στον εαυτό μου καμία επαφή μετά την πρωϊνή του απόσπαση, αλλά ήδη αυτό το σχέδιο το έχω πετάξει από το παράθυρο, αυτό με την καλή νοικοκυρά και τον μεγαλόσωμο John. Και τέλος πάντων, ανυπομονώ για το γαμήσι της τιμωρίας μου. Ναι ανυπομονώ και ναι είσαι. Η δική σου Αχ. Στρώνομαι στην δουλειά. Με το γραφειο άδειο εκτός από την Sal, έχω την τέλεια ευκαιρία για να κάνω πολλά. Βγαίνω έξω για να πάρω ένα μπέιγκελ και το τρώω στο γραφείο μου. Ακούω τον ήχο του μηνύματος από το κινητό μου καθώς γέρν πίσω στην καρέκλα. Μου αρέσει ιδιαίτερα η υπογραφή σου. Μην το ξεχνάς. Είσαι και θα είσαι πάντα. Θα σε δω στο σπίτι κατά τις 7.....και κάτι. Jx.

Βρισκομαι καλά και αληθινά στο Κεντρικό Σύννεφο Jesse με αριθμό εννέα. Αποφασίζω να τηλεφωνήσω στην Kate ενώ βγαίνω λίγο έξω για μεσημεριανό. '΄Λοιπόν γειά σου!' τραγουδά από το τηλέφωνο. Γιατί είναι τόσο χαρούμενη? Ω Θεέ. Ξαναπήγε στο Κτήμα? Δεν θα ρωτήσω. Πραγματικά δεν θέλω να μάθω. 'Εϊ είσαι καλά?' '¨Ολα υπέροχα! Πως είναι ο αγαπημένος μου φίλος στην φίλη μου?' γελάει. 'Είναι μια χαρά.' απαντάω ξερά. Τον αγαπάει τόσο πολυ επειδή της αγόρασε την Margo την νεότερη. 'Ακου είμαι στον δρόμο για το Brighton, για να πάω μία τούρτα. Θέλεις να πάμε για φαγητό την Πέμπτη? Είμαι λίγο απασχολημένη αύριο. Πρέπει να προλάβω να κάνω πράγματα.' 'Σε αποσπούν?' 'Τι αστείο!' αντιγυρίζει. 'Θέλεις να φάμε μαζί ή όχι?' 'Εντάξει!' της πετάω. Η υπερευαισθησία της σε αυτό το θέμα με κάνει πιο καχύποπτη. 'Την Πέμπτη στη μία στο Baroque.' επιβεβαιώνω. 'Τέλεια!' κλείνει. Ωχ! αμάν!, νομίζω ότι χτύπησα βλέβα. Άντε χέσου! Το χτίζει και μετά αμέσως το γκρεμίζει βίαια. Θέλω να μάθω τι συμβαίνει, αλλά έπιασα το υπονοούμενο για να μην την ξαναρωτήσω. Τι σκαρώνει? Ακούω την πόρτα του γραφείου και κοιτάζω τον Tom μου μπαίνει. 'Τom , πρέπει να μιλησουμε για το ντύσιμό σου!' Κοιτάζει το έντονο πράσινο πουκάμισό του με την φωτεινή ροζ γραβάτα του. 'Υπέροχο δεν είναι?' Φτιάχνει την γραβάτα του. Όχι δεν είναι. Είναι αρκετά χάλια στην πραγματικότητα. Νομίζω ότι αν έψαχνα για σχιδιαστή εσωτερικών χώρων και εμφανιζόταν ο Tom θα του έκλεινα την πόρτα στα μούτρα. 'Που είναι η Victoria?" ρωτάω. 'Ραντεβού στο Kensington.' πετάει την αντρική του τσάντα στο γραφείο του και βγάζει τα γυαλιά του για να τα καθαρίσει με το πουκαμισό του.. 'Έμαθες τι έγινε?' τον πιέζω. 'Όχι!' Πέφτει στην καρεκλα του. Σφουγγάριζε και ήταν μελαγχολική όλη μέρα.' Σκύβει μπροστά και σκανάρει το γραφείο. 'Εϊ, τι συμπέρασμα έβγαλες για την Sal μας?' Ω! το παρατήρησε. Είναι δύσκολο να μην το προσέξεις. 'Είχε ραντεβού.' ψιθυρίζω δυνατά. Βάζει ξανά τα γυαλιά του με έναν θεατράλε τρόπο που υποννοεί ότι θέλει να βλέπει το πρόσωπό μου όταν του λέω τα νέα. Είναι γελοίο. Είναι απλά μόδα και η προσπάθεια του

Tom να δείξει επαγγελματίας. Επαγγελματίας? Θα πρέπει να χαλαρώσει το πουκάμισό του και τον συνδυασμό με την γραβάτα του. Με κάνουν να αλληθωρίζω. 'Όχι' λέει ξεφυσώντας. 'Ναι! και έχει και δεύτερο απόψε!.' του κουνάω το κεφάλι μου. Τα μάτια του γουρλώνουν ξανά. 'Μπορείς να φανταστείς πόσο βαρετός είναι?' Μαζεύομαι και ξαφνικά νιώθω πολύ ένοχη που τον έβαλα σε μία τέτοια συζήτηση. 'Μην είσαι σκύλα Τοm' τον χλευάζω. Η Sally μπαίνει στο γραφείο, και σταματάει αμέσως το κουτσομπολιό μας. Ο Tom σηκώνει τα φρύδια του και χαμογελάει καθώς την βλέπει να πηγαίνει στο φωτοτυπικό. Αν ήμουν πιο κοντά του θα τον κλώτσαγα. Γυρίζει σε μένα, βλέπει την έκφραση μου και σηκώνει τα χέρια του ψηλα. 'Τι?' λέει. Κουνάω το κεφάλι μου και γυρνάω στο κομπιούτερ μου, αλλά δεν μένω ήσυχη για πολύ. 'Λοιπόν' λέει ο Tom από το γραφείο του 'Η Victoria μου είπε ότι μετακόμισες με τον κύριο Ward'. Κοιτάζω πάνω από την οθόνη μου σοκαρισμένη και τον βλέπω να ξεφυλλίζει έναν κατάλογο χαλαρά. Πως το έμαθε αυτή? Φυσικά.....ο Drew. Αυτός και η Victoria βγηκαν την Παρασκευή , αλλά τι έγινε από τότε και την έκανε να αισθάνεται τόσο λυπημένη? Δεν θέω να λάβω μέρος σ' αυτή την συζήτηση. Ο Τom ακμαζει στο δράμα, και η ζωή μου είναι ένα δράμα από μόνη της αυτή την περίοδο. 'Δεν μετακόμισα μαζί του, και θέλω να μην μιλήσεις Tom.' συνεχίζω να σβήνω τα mail μου. Δεν έπιασε το υπονοούμενο. 'Το γουστάρω αυτό, να μένεις σε ένα σπίτι δέκα εκατομμυριων λιρών που εσύ σχεδίασες.' μουρμουρίζει σκεφτικός, και ακόμα γυρίζει τις σελίδες. 'Βούλωσέ το Tom', του ρίχνω ένα βλέμμα όταν σηκώνει τα μάτια του από τις σελίδες που ούτε καν διάβαζε. Το πιάνει το υπονοούμενο αυτή την φορά, και συνεχίζει την δουλειά του. Δεν ξέρω πως θα το φέρω αυτό στον Patrick. Δεν είναι και πολύ καλό εγώ να βγαίνω με έναν πελάτη, και το μόνο που χρειάζομαι είναι ο Tom να το διαλαλήσει στο γραφείο και να το μάθουν όλοι. Γυρίζω την προσοχή μου στο κομπιούτερ και αδειάζω το indbox μου, πριν ετοιμάσω ένα σχέδιο πληρωμής για την δεσποινίδα Quinn μαζί με κάποιες ιδέες. Καθώς πάει πέντε η ώρα, κάθομαι και χτυπάω το στυλό μου στο γραφείο, βυθισμένη στις σκέψεις μου, και μου έρχεται μια συναρπαστική ιδέα. Ω! Θεέ μου είμαι καταπληκτική! Πηδάω από το γραφείο μου και γρήγορα το καθαρίζω από τα σχέδια και τους φακέλους. 'Αρπάζω την τσάντα μου και τα λουλούδια και πηγαινω προς

την πόρτα. 'Τελείωσα, θα σας δω αύριο παιδιά' φωνάζω καθώς βγαίνω τρέχοντας από το γραφείο. Έχω μισή ώρα. Μπορώ να τα καταφέρω. Πηγαίνω στο μετρό και στον προορισμό που σκέφτηκα. Τρέχω από το μετρό στο Lusso. Πρέπει να κάνω ντους και να είμαι έτοιμη πριν έρθει ο Jesse σπίτι. Προσπερνάω τον Clive και πηδάω στο ασανσέρ, φυσάω και ξεφυσάω από τον κόπο μου. Το κακόμοιρο το σώμα μου σφυροκοπήθηκε σήμερα. Μπαίνω γρήγορα στην κρεβατοκάμαρα και πετάω τα λουλούδια και την τσάντα μου στο κομό, πριν ξεπακετάρω αυτά που αγόρασα και τα κρύψω στο ξύλινο κουτί, και τρεχω γρήγορα στο ντους, ανυπομονώντας να πρετοιμαστώ για το βράδυ. Προσέχω να μην βρέξω τα μαλλιά μου καθώς θέλω να διώξω την κούραση μακρυά και ξυρίζομαι αργά, πριν βγω και σηκωθώ να πιάσω μία πετσέτα. Γυρίζω και κοπανάω πάνω σε ένα οικείο, σκληρό και πολύ γυμνό στήθος. Ω Γαμώτο! 'Εκπλήσσεσαι που με βλέπεις?' Η φωνή του είναι σιγανή και τρομακτική. Σηκώνω αργά το βλέμμα μου στο δικό του και βλέπω, σκοτεινά πράσινα μάτια και μία θανατηφόρα σοβαρή έκφραση. Ο Κυρίαρχος Jesse επέστρεψε, και μου πήδηξε όλα τα σχέδια. 'Λιγάκι' παραδέχομαι. 'Το φαντάστηκα. Έχουμε ένα μικρό θεμα να διευθετήσουμε και θα το κάνουμε τώρα.' Στέκομαι παγωμένη στην θέση μου, στάζω και κρατάω την πετσέτα μου. Είμαι εντελώς κατεστραμένη που με έπιασε έτσι, αλλά η απογοήτευσή μου δεν εμποδίζει το σούβλισμα της ευχαρίστησης που μόλις βγήκε απο την κοιλιά μου και προχωράει προς τα κάτω. Δεν είμαι σε θέση να διαμαρτυρηθώ. Αλλά δεν μπορώ και να με βοηθήσω. 'Και αν πω όχι?' ψιθυρίζω. Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση που θα μπορούσα να του πω όχι. Απλά μπλοφάρω και το ξέρει. 'Δεν θα πεις.' Ο σίγουρος τόνος του κάνει το αίμα μου να τρέχει πιο γρήγορα στις φλέβες μου. 'Μπορεί και να πω' δεν θα το κάνω και η σιγανή φωνή μου το επιβεβαιώνει. Σπρώχνεται πάνω μου, το ζεστό, υγρό κεφάλι της στύσης του ακουμπάει στην κοιλιά μου, και με κάνει να αφήσω μία μικρή ανάσα αέρα. Τα μάτια του καίνε με σκοτεινές υποσχέσεις καθώς περιμένω να κάνει την κίνησή του, η προσμονή κάνει τους μύες του μουνιού μου να συσπώνται. 'Ας μη παίζουμε παιχνίδια Ανα. Και οι δυο ξέρουμε ότι ποτέ δεν θα μου πεις όχι.' Το δάχτυλό του περνάει από το βρεγμένο μου χέρι, κατά μήκος του ώμου μου και πάνω στον λαιμό μου, μέχρι που φτάνει το ευαίσθητο σημείο κάτω από το αυτί μου.

Κλείνω τα μάτια μου. Με έχει ξανά. 'Πιστεύεις στην μοίρα Ανα?' H φωνή του είναι μεταξένια απαλή, αλλά σίγουρη και σοβαρή. Ανοίγω τα μάτια μου και συνοφρυώνομαι. Σε τι αναφέρετε? Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο. Τι θέλει να πει? 'Όχι' απαντάω ειλικρινά. 'Εγώ πιστεύω' Σκύβει κατω και με πιάνει, το ζεστό του άγγιγμα με κάνει να σφίγγομαι περισσότερο. 'Πιστεύω ότι ήταν γραφτό να είσαι εδώ μαζί μου, οπότε το να λες στον θυρωρό ότι δεν ζεις εδώ, απλά με.γαμάει.άσχημα'. Τονίζει τις τρεις τελευταίες λέξεις καθαρά και κοφτά. Ω, πραγματικά με έκανε να πιστεύω ότι με το να μου στείλει λουλούδια τα είχαμε βρει. Είναι ακόμα τσαντισμένος για το πρωί? Με το άλλο του χέρι πιάνει την ρόγα μου με τον αντίχειρα και τον δείκτη του. Αρχίζει να την γυρίζει, επιμηκύνωντας την ήδη σηκωμένη ρόγα μου και κλείνω τα μάτια μου καθώς κόβομαι στα δυο από κύματα ηδονης. Αργά βάζει δυο δάχτυλα μέσα μου. 'Ω, Θεέ!' βογκάω, το κεφάλι μου πέφτει πίσω, η πετσέτα πέφτει. Εκμεταλλεύεται την προσβαση στον λαιμό μου και γονατίζει, πιέζει τα χείλη του στο κέντρο και γλύφει μέχρι το πηγούνι μου, τα δάχτυλά του κάνουν κύκλους μέσα μου, με τεντώνουν. Με προετοιμάζει για αυτόν. 'Θα σε γαμήσω μέχρι να ουρλιάξεις Ανα.' η βραχνή φωνή του παίζει παιχνίδια με την απελπισία μου για εκείνον. Πιστεύω ότι θα το κάνει. Φαίνεται τόσο θυμωμένος, και δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να φοβάμαι. Ένα γαμήσι υπενθύμισης θα διόρθωνε την κατάσταση? Τραβάει το πρόσωπό μου κάτω για να τον κοιτάξω. Έχει τον έλεγχο αλλά είναι και τόσο ξέφρενος επίσης. Δεν ξέρω τι να βγάλω από αυτό. Στο μόνο πράγμα που φαίνεται ότι μπορώ να συγκεντρωθώ είναι στην φωτιά που κυλάει σε όλο μου το κορμί και χύνεται ανάμεσα στα πόδια μου με δυναμικά, αποφασιστικά ξεσπάσματα. 'Πηγαινε και γονάτισε στην άκρη του κρεβατιού. Να βλέπεις το προσκέφαλο.' Μου ρίχνει την διαταγή του και την ακολουθώ αμέσως, πηγαίνω στο κρεβάτι, γονατίζω και ακουμπάω στις φτέρνες μου. Τι έχει σχεδιάσει? Νιώθω το στήθος του να πιέζεται στην πλάτη μου, καθώς με πιάνει μπροστά, αρπάζει τα χέρια μου και ισιώνει τις παλάμες μου. Μετά τις οδηγεί στο στήθος μου και κάνει κύκλους με τις παλάμες μου πάνω στις ρόγες μου, η φωτιά που με κάει κάνει το στήθος μου να τεντωθεί πιο μπροστά για να εχει καλύτερη επαφή, αλλά απλά μου τραβάει τις παλάμες μου μακρυά. Διαμαρτύρομαι με μία κραυγή δυσανασχέτησης. Πιέζει το στόμα του στο αυτί μου. 'Με εμπιστεύεσαι?' ρωτάει. Η ερώτησή του με ξαφνιάζει. Φυσικά και τον εμπιστεύομαι. Πιο πολύ από τον καθένα.

¨Με την ζωή μου' του επιβεβαιώνω. Τον ακούω να μουγκρίζει από επιδοκιμασία. 'Σε έχουν δέσει ποτέ με χειροπέδες Ανα?' Τι? Πριν προλάβω να καταλάβω τι συμβαίνει, τραβάει τα χέρια μου πίσω από την πλάτη μου και βάζει ένα ζευγάρι χειροπέδες στους καρπούς μου. Που στον διάολο βρέθηκαν? Κινάω τους καρπούς μου, και ακούω τον μεταλλικό ήχο. 'Κράτησε τα χέρια σου ακίνητα Ανα' με επιπληττει, και αφήνει τα χέρια μου πάνω στον πισινό μου. Οh, Jesus fucking Christ! Δεν έχω βρίσει τόσο πολύ από μέσα μου. Αυτή ήταν τόσο απρόσμενο και μόλις μου διέλυσε το γαμήσι της αλήθειας! Δε συνήθιζε να τα κάνει αυτά πριν. Θέλω και δεν θέλω να το σταματήσει, αλλά δεν μπορώ να βγάλω τις λέξεις. Στέκομαι ακίνητη και κάνω ότι είναι δυνατό να χαλαρώσω τα χέρια μου, ενώ σκέφτομαι αν το έχει ξανακάνει αυτό στο παρελθόν. Γελάω χωρίς να το θέλω. Φυσικά και το έχει κάνει ανόητη γυναίκα. Γιατί δεν το πρόβλεψα? Γέρνει πάνω μου. 'Καλό κορίτσι.' Βγάζει τα τσιμπιδάκια από τα μαλλιά μου και περνάει τα χέρια του από τις μακρυές μπούκλές μου, και τις απλώνει στην πλάτη μου. Τρέμω και προσπαθώ να σταθεροποιήσω την ανάσα μου. Δεν ωφελεί. Η καρδιά μου σφυροκοπάει στο στήθος μου και τίποτα δεν μπορεί να την καλμάρει. Αυτο είναι άγνωστο γήπεδο για μένα. Ποτέ δεν είχα φανταστεί - ούτε για ένα λεπτό, να σκεφτώ την προοπτική να είμαι δεμένη, ανυπεράσπιστη στο έλεος κάποιου άντρα. Αυτό είναι ειρωνικό. Είμαι στο έλεος του Jesse με ή χωρίς χειροπέδες. Σέρνει το δάχτυλό του αργά στην σπονδυλική μου στήλη μέχρι τον κώλο μου, και μετά κάτω στην τρύπα του. Ω γαμώτο. Για εκεί βαδίζαμε? Το απόλαυσα την τελευταία φορά, αλλά δεν ήμουν δεμένη τότε. Νιώθω το χέρι του να δένεται γύρω από την κοιλιά μου και το άλλο χέρι του να με πιέζει στην πλάτη. 'Σκύψε κάτω' λέει απαλά, καθώς με κατεβάζει στο στρώμα. Είμαι ένα με το στρώμα στην άκρη του κρεβατιού με τν Jesse να στέκεται πίσω μου. Είμαι εντελώς εκτεθιμένη και ευάλωτη. 'Συνειδητοποιείς πόσο γαμημένα εκπληκτική δείχνεις έτσι? Ο τόνος είναι γεμάτος έγκριση, αλλά θα τον πιστέψω. Αυτή δεν είμαι εγώ. Αλλά ακόμα και έτσι δεν μπορώ να σταματήσω. 'Δεν θα σε πάρω από τον κώλο.' Ρίχνει ένα φιλί χαμηλά στην πλάτη μου και μετά αισθάνομαι τον σκληρό πούτσο του να τραβάει τα πρώτα υγρά από το δέρμα μου. Φουσκώνω από ανακούφιση μέσα μου. Νομιζω ότι δεν θα μπορούσα να το διαχειριστώ αυτό. Και τότε πιέζει το άνοιγμά μου.

Αρπάζει τους γοφούς μου με δύναμη, και με κάνει να τιναχτώ. 'Μην κινείσαι' λέει με σφιγμένο σαγόνι και πιέζω τον εαυτό μου να μείνει ακίνητος. Τον νιώθω να μπαίνει μέσα μου, και ενστικτωδώς τεντώνομαι γύρω από την μεγάλη εισβολή του. Αρχίζω να λαχανιάζω. 'Το θέλεις όλο μέσα?' Η φωνή του είναι χαμηλή και σκοτεινή. Δεν το αναγνωρίζω, αλλά είμαι απελπισμένη για την πλήρη διείσδυση. 'Ναι' ψελλίζω. Ω Θεέ βοήθησε με. Τραβάει λίγο την βυθισένη στύση του και βογκάω από τη έλλειψή της. Τον χρειάζομαι όλον. Πιέζω τον εαυτό μου προς τα πισω ανυπόμονα και μετά αισθάνομαι ξυλοκόπημα του χεριού του πίσω στον κώλο μου. 'Γαμώτο!' ουρλιάζω. Το μούδιασμα πάνω τον κώλο μου απλώνεται και οι ώμοι μου σφίγγονται πάνω στο κρεβάτι. Τι στον διάολο? Μπαίνει μέσα μου αλλά μόνο ο μισός. 'Το στόμα σου!' μου πετάει 'Μην κινείσαι!' Αρχίζω να ασθμαίνω καθώς το μούδιασμα ανακατεύεται με την υπέροχη μισή διείσδυσή του. "Jesse!' τον ικετεύω. 'Το ξέρω'. Περνάει την παλάμη του στον κώλο μου καθώς τραβιέται ξανά έξω και σφίγγω κλειστα τα μάτια μου, ώστε να κάνω το κορμί μου να συμβαδίσει με το μυαλο μου στις οδηγίες του για να χαλαρώσω. 'Δεν μπορώ να το κάνω αυτό.' κλαψουρίζω στο στρώμα καθώς τραβάω τις χειροπέδες. Είναι τόσο πολύ και μου ήρθε ξαφνικό. Ή το είχε? Ω, δεν ξέρω, ξέρω την δουλειά του, ξέρω ότι μπορεί να γίνει κτηνώδης κατά τη διάρκεια του σεξ και μου αρέσει αυτό, αλλά μπορεί να είναι και ρομαντικός, ευγενικός και αγαπησιάρης. Αυτό είναι άλλο στάδιο? 'Μπορείς να το κάνεις Ανα. Θυμήσου με ποιον είσαι μαζί.' Μπαίνει με δύναμη μπροστά, χτυπάει πάνω μου και βγάζει όλον τον αέρα από τα πνευμόνια μου. Ουρλιάζω, ο λάρυγγάς μου κλείνει. Τραβιέται έξω αργά και με έλεγχο. 'Τι σου είπα ότι θα έκανες Ανα?' ρωτάει με ένα βρυχηθμό αφού χτυπάει πάνω μου ξανά. Δεν μπορώ να μιλήσω είναι αδύνατον. Δεν υπάρχει αέρας στα πνευμόνια μου και με τρυπάει τόσο βαθιά, που το μυαλό μου διαλύεται. Καμία γνωστική σκέψη δεν είναι πιθανή, και δεν επιτρέπει την ομιλία. Επανλαμβάνει την ίδια κίνηση που μου τινάζει τα μυαλά. 'Απάντησέ μου!' βρυγχάται και χαστουκίζει ξανά τον πισινό μου. 'Ουρλιάξω! Είπες ότι θα ουρλιάξω!' καταπίνω τις λέξεις καθώς πέφτει πάλι μπροστά με δύναμη. 'Ουρλιάζεις?' 'Ναι!'

Βρυγχάται και με ξαναχτυπάει μπροστά ξανά και ξανά και ξανά, και με οδηγεί εκτός τροχιάς.' Είναι ωραίο μωρό μου?' Ω! Θεέ, είναι ναι. Το μουδιασμα από τα χαστούκια του και η ώθηση του πούτσου του με πάνε σε ένα καινούργιο επίπεδο ηδονής. 'Που μένεις Ανα?' φωνάζει με άλλη μία δυνατή εισβολή. Θέλω να κλάψω. Να κλάψω από έκπληξη; να κλάψω από πόνο, να κλάψω από ικανοποίηση....να κλάψε από απόλυτη ηδονή. Το μυαλό μου λιώνει και το σώμα μου αναρωτιέται τι στο καλό συμβαίνει. Δεν μπορώ να δω ή να σκεφτώ καθαρά. Αυτό είναι άγριο, δυνατό και γαμημένα εκπληκτικό, αλλά άλλες πιο ανεπιθύμητες σκέψεις μάχονται μπροστά μου, και εισβάλουν στο μπερδεμένο μου μυλό. Σε πόσες γυναίκες το έχει κάνει αυτό? Πόσες άλλες γυναίκες είχαν την ευχαρίστηση ενός γαμησιού τιμωρίας? Νιώθω άρρωστη. 'Ανα! γαμώτο που ζεις?' Προφέριε κάθε μία λέξη δυνατά. Μουδιάζω. Μουδιάζω από απόλυτη, δυνατή, που μου κομματιάζει το μυαλό ευδαιμονία. 'Μην με κάνεις να σε ρωτήσω ξανά!' 'Εδώ!' φωνάζω.' Ζω εδώ!' 'Ναι γαμώτο σου εδώ ζεις.' Η παλάμη του πέφτει πάνω στον κώλο μου ξανά, ενδυναμώνει τα λόγια του, πριν πιάσει πάλι τους γοφούς μου και με τραβήξει πίσω με κάθε σκληρή, τιμωρητική βουτιά πάνω στο σώμα μου. Σπινθήρες αρχίζουν να δρομολογούνται, η πίεση στο μουνί μου ξεκινάει να εκπυρσοκροτείται δυνατά. Ουρλιάζω από ικανοποιητική απελπισία. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από εντονο. Δεν θα μπορώ να περπατήσω το πρωί. Είναι αυτό μέρος του σχεδίου του να με κρατήσει σπίτι, γιατί αν είναι, σίγουρα θα δουλέψει. Νιώθω την παλάμη του να πέφτει στον πισινό μου ξανά και αυτό το τελευταίο χαστούκι με εκτοξεύει στην πιο δυναμική, διάσπαση κλιμάκωσης που έχω ζήσει ποτέ. Ουρλιάζω......πολύ δυνατά - μία ηχώ στο δωμάτιο, που κάνει τον λαιμό μου να κλείνει, απελπισμένη, θρυλική, ικανοποιητική κραυγή. 'Γαμώτο!' Ο Jesse βρυγχάται. Τον νιώθω να σφίγγεται και μετά να τρίβει κυκλικά τους γοφούς του πίσω μου. Βογκάει. Βογκάω. Τρέμω ολόκληρη. Ορθοί ανεξέλεγκτοι, μουδιασμένοι, κυματιστοί παλμοί. Ο ένας καρπός μου απελευθερωνεται από τις χειροπέδες, και τραβάω το χέρι μου πάνω από το κεφάλι μου καθώς καταρρέει από μάνω μου, λαχανιασμένη από κάτω του. Μένει μέσα μου, τινάζεται και κλωτσάει καθώς τρίβεται γύρω μου, και μου ρουφά κάθε ελάχιστη ποσότητα ηδονής.

Είμαι έκπληκτη από τον εαυτο μου και από την αποκάλυψη. Είμαι μία βρωμερή, κινκυ αυθάδης κοπέλα! Ο βαρύς συνδυασμός ηδονής και πόνου με έχουν εξασθενήσει παρά τις αντιρρήσεις μου, και χαίρομαι που το έζησα. Αυτό αποδεικνύει χωρίς καμία αμφιβολία ότι δεν μπορώ να του αρνηθώ ποτέ. Ακουμπάει τα χέρια του στα δικά μου και αφήνει μικρά φιλιά πίσω στον λαιμο μου ενώ βογκάει και αργά κουνάει τους γοφούς του. 'Φίλοι?' ψιθυρίζει απαλά στο αυτί μου, και γλύφει τον λοβό μου. Η απαλή βελούδινη φωνή του απέχει εκατομμύρια μίλια μακρυά από τον ζωώδη Λόρδο του Σεξ που μόλις πριν λίγο συνάντησα. Δαγκώνει τον λοβό μου με τα δόντια του. 'Πες μου ότι είμαστε φίλοι'. "Είμαστε φίλοι' αναστενάζω. "Πες μου από που ήρθε αυτό' Ελευθερώνει και τον άλλο μου καρπό από την χειροπέδα, η απουσία του βαρύ φορτίου είναι ανακουφιστική. Γλιστράει από μέσα μου και με γυρνάει ανάποδα, και κρατάει τους καρπούς μου δεξιά και αριστερά από το κεφάλι μου. Τον κοιτάζω, και περιμένω μία απαντηση, αλλά δεν βλέπω να έρχεται. Μηπως να μη μιλήσω καθόλου? Τελικά μιλάει. 'Μου αρέσει να σε ακούω να ουρλιάζεις' χαμογελάει 'και μου αρέσει να ξέρω ότι εγώ είμαι αυτός που σε κάνει να ουρλιάζεις.' Χα! Αποστολή εξετελέσθει. 'Έχω βραχνιάσει' τον πειράζω Δίνει ένα φιλί στα χείλη μου. 'Πεινάς?' 'Όχι' πράγματι δεν πεινάω και δεν σηκώνομαι από το κρεβάτι επίσης. Δεν είναι ούτε έντεκα. 'Θα πάω να σου φέρω λίγο νερό και μετά μπορούμε να κάνουμε αγκαλιές, σύμφωνοί?' ρωτάει και γυρίζει την μύτη του στην δική μου κυκλικά. 'Σύμφωνοι' Να κάνουμε αγκαλιές? Με κοροϊδεύει? Μετα από αυτό? Αυτό είναι σαν η εκδοχή του Jekyll & Hyde για το σεξ. Μου δίνει ένα απαλό φιλι πριν τραβηχτει από πάνω μου, και σέρνομαι πάνω στο κρεβάτι, μπρούμυτα και παίρνω όλο το άρωμά του από τα σεντόνια. Είμαι απολύτως κουρασμένη και ο πισινός μου πονάει λιγάκι. Αν δεν ήμουν τόσο ικανοποιημένη και χορτασμένη θα ήμουν τρομερά τσαντισμένη που μόλις πήρε το πάνω χέρι. Δεν το ξέρει αλλά μόλις ανέλαβε τα απογευματινά μου σχέδια. Είμαι πολύ κουρασμένη για να του δώσω το γαμήσι της αλήθειας τώρα. Γυρίζω ανάσκελα, κοιτάζω το ταβάνι και διωχνω τις ανεπιθύμητες σκέψεις που διαπερνούν το εξαντλημένο μου μυαλό. Πόσες γυναίκες? Αποφασίζω ότι δεν θέλω να ξέρω την απάντηση σε αυτή την ερώτηση-αυτή που συνέχεια βγαίνει στην επιφάνεια, χωρίς να το θέλω. Αλλά η παράλογη περιέργειά μου κάνει την ανεπιθύμητη παρουσία της, δύσκολη να την αγνοήσω. Εάν δεν ήμουν τόσο κομμάτια, θα έδινε περισσότερη προσοχή σε αυτή την σκέψη, αλλά είμαι, οπότε κλείνω τα μάτια και σιωπηλά ευχαριστώ τον Jesse που μου τράβηξε όλη την ενέργεια για να διώξω την περιέργειά μου.

΄Μωρό μου σε γάμησα μέχρι αναισθησίας?' Το κρεβάτι βυθίζεται και νιώθω το ζεστό, σκληρό κορμί του στα πλευρά μου. Σύρομαι στην μεριά μου. 'Φράουλα?' Περνάει το κρύο, ζουμερό φρούτο στο κάτω χείλος μου και ανοίγω το στόμα να το δαγκώσω. 'Ωραία?' 'Πολύ' λέω γύρω από την υπέροχη φράουλα. Σίγουρα πεινάω για αυτές. Αρχίζει να γδέρνει το χείλος του. Ω! όχι. Τι σκέφτεται? Το μάσημά μου γίνεται πιο αργό καθώς βλέπω τα μάτια του να τινάζονται λιγάκι. Τελικά μιλάει. 'Δεν το εννοούσες, έτσι δεν έιναι? Όταν είπες ότι δεν ζεις εδώ.' Σταματάω να μασάω και κοιτάζω το ανήσυχο πρόσωπό του μπροστά μου. Η γραμμή έκφρασής του σχηματίζεται αργά. 'Θέλεις να ζήσω μαζί σου αλλά δεν μου λες καν πόσο χρονών είσαι.' σηκώνω τα φρύδια μου. Πρέπει να κατλάβει πόσο παράδοξο είναι αυτό. Είναι και τόσα άλλα πράγματα επίσης, πράγματα που θα καταβάλω δύναμη να τα αγνοήσω - και θα αποτύχω- αλλά θα σταθώ σε αυτή την μικρή λεπτομέρεια προς το παρόν. 'Τι διαφορά θα κάνει η ηλικία μου?' ρωτάει καθώς ρίχνει μία φράουλα στο στόμα του. Κουνάω το κεφάλι μου ενώ τον βλέπω να μασάει. 'Εντάξει' καταπίνω. 'Τι θα πω στους γονείς μου αν με ρωτήσουν? Στην πραγματικότητα τι θα πω στην οικογενειά μου αν θέλουν να μάθουν τι δουλειά κάνεις?' Δουλειά? Υπάρχει κάποιος επαγγελματικός τίτλος για τον Jesse?' Οι τροχοί του μυαλού του ξεκινάνε, ανασηκώνει τους ώμους και γλιστράει άλλη μία φράουλα στα χείλη μου. 'Πες τους ότι έχω ένα ξενοδοχείο.' Δέχομαι την προσφορά του αλλά θα συνεχίσω να μιλάω. 'Και αν θέλουν να δουν το ξενοδοχείο?' μουρμουρίζω. 'Τότε μπορούν να το δουν.' χαμογελάει. 'Και εσύ νόμιζες ότι είναι ξενοδοχείο.' Τον κοιτάζω αγριεμένα. 'Με πήγες στις εγκαταστάσεις του προσωπικού και με κλείδωσες στο γραφείο σου ώστε κανείς να μην μπορεί να μου μιλήσει. Θα κάνεις το ίδιο με την μαμά και τον μπαμπά μου?' 'Θα τους ξεναγήσω μία ήσυχη μέρα.' απαντάει αμέσως. Το έχει σκεφτεί ήδη? Δεν το πιστεύω ότι μιλάω μαζί του για την πιθανότητα να γνωρίσει τους γονείς μου. Δεν έχω αρχίσει να σκέφτομαι καν πως οι γονείς μου θα δεχθούν τον Jesse. Ναι, μπορεί να χρησιμοποιήσει την γοητεία του, αλλά υποτίθεται ότι είμαι νέα, ελεύθερη και μόνη μετά από επτά χρόναι με δύο σκατά σχέσεις, και πάρα πολύ αμφιβάλλω ότι θα μπορέσει να ελέγξει την συμπεριφορά του να ποδοπατάει τα πάντα, ακόμα και με τους γονείς μου. 'Και αν θέλουν να μείνουν στο ξενοδοχείο?' του ρίχνω πίσω. 'Ζουν στο Newquay, οπότε θα μείνουν σε ξενοδοχείο αν έρθουν να μας δουν.' Αρχίζει να γελάει. 'Να τους βάλω στο κοινόχρηστο δωμάτιο?'

Του ρίχνω μία στην κοιλιά, και το μόνο που του κάνει είναι να γελάει περισσότερο. Είμαι ενοχλημένη που βρίσκει το στρίμωγμά μου τόσο αστείο, αλλά επίσης ξεκινάω να βλέπω ίχνη του χαλαρού Jesse που όλοι μου λένε. Δεν μου αρέσει όμως όπως είναι τώρα. "Χαίρομαι που βρίσκεις την αναταραχή μου αστεία, και ακόμα δεν μου έχεις απαντήσει στο θέμα της ηλικίας.' αρπάζω μία φράουλα και την βάζω στο στόμα μου. Σταματάει να γελάει επιτέλους και με κοιτάζει με σοβαρά μάτια. 'Ανα, θα φαινόταν ότι ψάχνεις να βριες μια δικαιολογία με όλο αυτό.' Πλησιάζει και σέρνει τα δάχτυλά του στο κάτω χείλος μου. 'Αν οι γονείς σου ρωτήσουν πόσο χρονών είμαι, τότε πες μια ηλικία, όσο θες να είμαι, θα το δεχτώ. Αν έρθουν για επίσκεψη, τότε θα μείνουν εδώ. Υπάρχουν τέσσερις κενές κρεβατοκάμαρες όλες με μπάνια. Σταμάτα να μαλώνεις. Λοιπόν αυτό είναι όλο?' Μου σηκώνει ένα φρύδι που περιμένει απάντηση. Ανάθεμά σε Jesse Ward. 'Θα ποδοπατήσεις τους γονείς μου?' 'Εάν μπουν στον δρόμο μου' λέει σοβαρά. Μετανιώνω που το είπα στην στιγμή. Η μαμά μου δεν αργεί να εκφράσει την γνώμη της και ο μπαμπάς μου , ενώ είναι ένας ευγενικός γίγαντας, μπορεί να γίνει άγριος όσον αφορά τα παιδιά του. Αυτά δεν είναι καλά νέα. Πρέπει να αποφύγω το σενάριο της συνάντησης με τους γονείς μου για όσο πιο πολύ - ίσως και ποτέ. 'Γιατί ήρθε η αστυνομάι στο Κτήμα?' του πετάω αμέσως. Αυτό είναι κάτι άλλο που σκέφτομαι επίσης. Στροφιγυρίζει τα μάτια του. 'Σου είπα, κάποιος ηλίθιος παίζει ανόητα παιχνίδια.' 'Τι είδους ανόητα παιχνίδια?' 'Ανα, δεν είναι κάτι που θα πρέπει να σε ανησυχεί. Τέλος.' Μου δίνει άλλη μία φράουλα και απρόθυμα την παίρνω. Προσπαθεί να με μπουκώσει για να μην του κάνω ενοχλητικές ερωτήσεις. Δεν θα με σταματήσει όμως. 'Και με αυτή τη μυστηριώδη γυναίκα?" 'Ακόμα είναι ένα μυστήριο.' απαντάει αμέσως και κοφτά. 'Οπότε ρώτησες τον Clive' τον εξοργίζω τωρα. 'Όχι Αν, δεν είχα χρόνο.' Είναι πολύ ενοχλημένος. Έχει ρωτήσει τον Clive και του έχει ζητήσει επίσης να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Πρέπει να είμαι έξυπνη επίσης. Θα μιλήσω στην ασφέλεια. Τον κοιτάζω αυστηρά αλλά συνεχίζει. 'Πότε θα σε πάω για ψώνια?' Τι? Πρέπει να είδε το έκπληκτι πρόσωπό μου γιατί η ενοχλημένη έκφρασή του μαλακώνει αμέσως. 'Σου χρωστάω ένα φόρεμα και με το πάρτυ που έρχεται, σκέφτηκα, με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια.'

'Έχω πολλά φορέματα' μουρμουρίζω. Ψώνια με τον Jesse βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με τα πράγματα που πρέπει να αποφύγω. Θα βγω από το μαγαζί και θα μοιάζω σαν Εσκιμώος. 'Θα μου αρνείσαι τα πάντα σήμερα κυρία μου?' Στενεύει τα πράσινα μάτια του πάνω μου και του ρίχνω και το δικό μου παιχνιδιάρικό ύφος, είμαι πολύ εξαντλημένη για να τσακωθώ. Απεναντίας σέρνομαι στο στήθος του και τον αγκαλιάζω. Μπορεί να είναι αλαζόνας, προκλητικό καθίκι, αλλά είμαι εντελώς ερωτευμένη μαζί του και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 Ανοίγω τα μάτια μου και βρίσκομαι μαζεμένη στο στήθος του Jesse. Δεν έχει ακόμα φέξει, που σημαίνει ότι είναι πολύ νωρίς και ο Jesse δεν είναι ξύπνιος, οπότε είναι σίγουρα πριν τις πέντε. Το μυαλό μου ξυπνάει αμέσως και προσπαθώ να καταφέρω να ελευθερωθώ από το σώμα του χωρίς να τον ενοχλήσω. Είναι δύσκολο. Φαίνεται να με κρατάει τόσο σφιχτά στον ύπνο του όπως κάνει όταν είναι ξύπνιος.

Προσεκτικά τραβάω τον εαυτό μου από πάνω του, σταατάω και σφίγγομαι κάθε φορά που γυρίζει ή αναστενάζει στον ύπνο του. Το κορμί μου είναι άκαμπτο καθώς σέρνομαι από το κρεβάτι. Όταν τελικά είμαι ελεύθερη, αφήνω την ανάσα που κράταγα και κοιτάζω τον όμορφο άντρα μου με τα γέννια δύο ημερών. Θέλω να πηδήξω πάλι πίσω στο κρεβάτι μαζί του αλλά αντιστέκομαι. Αυτό που έχω σχεδιάσει με ωθεί να τον αφήσω να κοιμηθεί ήσυχα καθώς ψαχουλεύω αθόρυβα στην τσάντα μου για το τηλέφωνό μου.

Είναι πέντε η ώρα. Γαμώτο! Εντάξει, πρέπει να βιαστώ ή θα σηκωθεί σύντομα και θα με σύρει στους δρόμους του Λονδίνου για έναν από τους βασανιστικούς μαραθωνίους. Πατω σιγά στις μύτες στην κρεβατοκάμαρα σαν γυμνός ληστής, και παίρνω αυτό που έχω καταχωνιάσει στο ξύλινο κουτί και βγάζω το περιεχόμενο. Η σακουλα κάνει θόρυβο και σφίγγω τα δόντια μου, παγώνω στην στιγμή καθώς γυρίζει με ένα βογγητό.

Παραμένω σαν άγαλμα μέχρι να σιγουρευτώ ότι βολεύτηκε, και μετά πηγαίνω προς το κρεβάτι, πατώντας απαλά πάνω στο χοντρό χαλί.

'Εντάξει κύριε Ward!

Σιγά πιάνω τον καρπό του και τον σηκώνω πάνω απο το κεφάλι του και τον βάζω στο ξύλινο προσκέφαλο. Προσπαθώ. Το χέρι του είναι τόσο βαρύ. Καταφέρνω να το βάλω στην θέση που θέλω και δένω τις χειροπέδες στον καρπό του και στην ξύλινα μπάρα του προσκεφάλου. Κάνω πίσω και θαυάζω το έργο μου, και νιώθω αρκετά ικανοποιημένη από τον εαυτό μου. Ακόμα και αν σηκωθεί τώρα, δεν πρόκειται να πάει πουθενά.

Πέρνω και το άλλο σετ από την χειροπέδα και πηγαίνω από την άλλη άκρη του κρεβατιού. Πρέπει να γονατίσω για να φτάσω το χέρι του αλλά είμαι τόσο ανήσυχη μήπως ξυπνήσει αλλά έχω ασφαλίσει το ένα χέρι του δεμένο, αν και αυτό θα δουλέψει καλύτερα αν δεν μπορεί να με αγγίξει καθόλου.

Κουμαντάρω το άλλο του χέρι προσεκτικά πάνω από το κεφάλι του και δένω την χειροπέδα γύρω από τον καρπό του τραυματισμένου του χεριού. Δείχνει πολύ καλύτερα αλλά ξέρω ότι αυτό μπορεί να τον πονέσει αν προσπαθήσει να απελευθερωθεί.

Στέκομαι πίσω αυτάρεσκα. Ήταν πολύ πιο εύκολο απ' οσο φανταζόμουν, και ακόμα είναι ξερός. Σχεδόν χορεύω πηγαίνοντας πίσω στην τσάντα μου και τελειώνω τις προετοιμασίες μου πριν φορέσω τα μαύρα δαντελένια εσώρουχά μου που πήρα την τελευταία στιγμή από την τελευταία μου εξόρμηση για ψωνια.

Ω! Θεέ, θα απελπιστεί. Πηγαίνω πίσω στον ξαπλωμένο, γυμνό Θεό μου και σκαρφαλώνω στους γοφούς του. Κουνιέται και από μέσα μου γελάω με ικανοποίηση όταν τον νιώθω να σκληραίνει από κάτω μου. Κάθομαι υπομονετικά και περιμένω.

Δεν αργούν οι όμορφες βλεφαρίδες του να τρεμοπαίξουν και τα βλέφαρά του σηκώνονται. Ανοίγει τα μάτια του και βρίσκει αμέσως τα δικά μου, η πρωινή του στύση είναι γεμάτη και σκληρή από κάτω μου.

'Εϊ μωρό μου' η φωνή του είναι βραχνή.

Ρίχνω τα μάτια μου στο πάνω μέρος του κορμιού του, οι μύες του ένας μεγάλος όγκος και τεντωμένοι από την στάση των χεριών του. 'Εϊ' χαμογελάω φωτεινά και παρατηρώ προσεκτικά καθώς συνειδητοποιεί το σφίξιμο και μετά κινεί τα χέρια του κανοντας το μέταλλο να ηχήσει πάνω στο ξύλινο κεφαλοκρέβατο. Το βίαιο τράβηγμα από τους καρπούς του κάνει τα μάτια του να γουρλώσουν, και κραταώ την αναπνοή μου, καθώς βλέπω το κοιμισμένο προσωπό του να κατσουφιάζει και να κοιτάζει πάνω από το κεφάλι του.

Κουνάει τα χέρια του ξανά. 'Τι στον διάολο γαμώτο?' Η φωνή του είναι ακόμα βραχνή. Γυρίζει τα μάτια του στα δικά μου. Είναι ορθάνοιχτα και κατάπληκτα. 'Ανα, γιατί γαμώτο είμαι δεμένος με χειροπέδες στο κρεβάτι?'

Προσπαθώ να μην χαμογελάσω. 'Σου παρουσιάζω ένα νέο είδος γαμησιού στην σχέση μας Jesse.' δηλώνω ήρεμα.

'Το στόμα σου!' Κουνάει τους καρπούς του ξανά και ρίχνει άλλο ένα βλέμα στα δεμένα χέρια του. Βλέπω ότι έχει συνειδητοποιήσει τι γίνεται στο όμορφο πρόσωπό του καθώς γυρνάει τα ματια του σε μένα. 'Αυτές δεν είναι οι δικές μου χειροπέδες.' λέει επιφυλακτικά.

'Όχι, και είναι δύο ζευγάρια. Είμαι σίγουρη ότι το παρατήρησες.' Δεν πιστέυω πόσο ήρεμη είμαι. Και το δείχνω. 'Λοιπόν , οπως έλεγα, εφήυρα ένα νέο γαμήσι, και μάντεψε τι?' τον ρωτάω με λίγο ενθουσιασμό στην φωνή μου. Πραγματικά πιέζω την τύχη μου.

Δεν με περιπαίζει. Αντιθέτως σηκώνει ένα νευριασμένο φρύδι. 'Τι?"

Ω, θα μπορούσα να τον αγκαλιάσω. 'Το σκέφτηκα μόνο για σένα.' Τρίβομαι πάνω του παιχνιδιάρικα και το στήθος του φουσκώνει, το σαγόνι του σφίγγεται. 'Σ' αγαπάω.'

'Ω! γαμημένη κόλαση' γρυλίζει.

Ακουμπάω τα χερια μου στο στήθος και κατεβάζω τον εαυτό μου στο πρόσωπό του. Με παρατηρεί καθώς κατεβαίνω, τα μάτια του λαμπυρίζουν από προσμονή και μικρές ανάσες βγαίνουν από τα χωρισμένα του χείλη. 'Πόσο χρονών είσαι?' μουρμουρίζω και περνάω τα χείλη μου από τα δικά του.

Σηκώνει το κεφάλι του για καλύτερη επαφή αλλά τραβιέμαι πίσω. Με κοιτάζει αγριεμένα, και ρίχνει το κεφάλι του πίσω. 'Τριάντα τρία' μου ξεστομίζει και μετά βογκάει απελπισμένα καθώς κατεβαίνω προς τα κάτω ξανά.

Βάζω το στόμα μου στον λαιμό του και γλύφω μέχρι το αυτό του και κάνω κύκλους καθώς προχωράω, ΄Πές μου την αλήθεια.' ψιθυρίζω και δαγκώνω τον λοβό του απαλά.

Τα μάγουλά του φουσκώνουν. 'Γαμώτο μου! Ανα, δεν θα σου πω πόσο χρονών είμαι.'

Κάθομαι πάνω στο στήθος του και του κουνάω το κεφάλι μου. 'Γιατί?'

Τα χείλη του κάνουν μια ευθεία γραμμή. 'Βγάλε τις χειροπέδες, θέλω να σε αγγίξω.'

Αχα!

'Όχι' τραβιέμαι πιο κάτω του, χαμηλώνω, και τον τρίβω στο σωστό σημείο. Δεν μένω ανεπηρρέαστη αλλά πρέπει να κρατήσω τον έλεγχο τώρα.

'Γαμώτο!' Τραβάει τα χέρια του και κουνάει τα πόδια του λίγο, κάνοντάς με να τιναχτώ μπροστά. 'Βγάλε τις γαμημένες τις χειροπέδες Ανα!'

Στέκομαι σταθερή. 'Όχι!'

'Για όνομα γαμώτο μου!' βρυχάται. 'Μην παίζεις μαζί μου κυρία μου!'

Ω! είναι θυμωμένος. 'Δε νομίζω ότι βρίσκεσαι σε θέση να μου πεις τι θα κάνω.' του υπενθυμίζω ψύχραιμα. Στέκεται ακίνητος, αλλά ανασαίνει τόσο βαθυά, βαριά και πολύ απογοητευμένα. 'Θα σταματήσεις να είσαι παράλογος και να μου πεις?'

Τα μάτια του στενεύουν για τα καλά. 'Όχι!'

Ω! Είναι πράγματι ένα ξεροκέφαλο καθίκι. Αυτό είναι γελοίο, αλλά δεν είμαι έτοιμη να ζήσω στο σκοτάδι με αυτό το χαζό μικρό θέμα πλέον. 'Τέλεια' λέω ήρεμα. Πέφτω στο στήθος του και αρπάζω το προσωπό του στις παλάμες μου. Με κοιτάζει, περιμένοντας το τι

θα κάνω. Χώνω το στόμα μου στο δικό του και βογκάει καθως χωρίζει τα χείλη του και η γλώσσα του βγαίνει έξω, ψάχνωντας την δικιά μου.

Τραβιέμαι πίσω.

Με αγριοκοιτάζει με απογοήτευση.

Σηκωνομαι από την αγκαλιά του και γλύφω έντονα όλη την στύση του.

'Ωωωωωωωωω! γαμημένη κόλαση' βογκάει απελπισμένα 'Ανα!'

Χαμογελάω και στέκομαι στις πατούσες μου ανάμεσα στα πόδια του πριν πάρω το όπλο της τεράστιας απόσπασης και το κρατήσω μπροστά του. Το κεφάλι του σηκώνεται, τα μάτια του σχεδόν βγαίνουν έξω όταν βλέπει τι κρατάω.

'Ω! όχι Ανα, ορκίζομαι στον Θεό!' Πετάει το κεφάλι του πίσω στο κρεβάτι. 'Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό. ΓΑΜΩΤΟ!'

Χαμογελάω και ανοίγω τον διακόπτη του διαμαντένιου δονητή που δεν άρεσε αμέσως στον Jesse όταν τον είδαμε στο Camden που είχαμε πάει για ψώνια. Πραγματικά δεν θέλει να με μοιράζεται με κανέναν ή τίποτα. Η δόνηση ξεκινάει και αυτός βογκάει, και ρίχνει το κεφάλι του στο πλάι.

Αυτό θα τον σκοτώσει. 'Ουαου!' ξεστομίζω, και κρατάω τον δονητή με δύναμη στο χέρι μου. 'Αυτό είναι ένα δυνατό μηχάνημα.' μουρμουρίζω στον εαυτό μου.

Τα μάτια του τα έχει σφιγμένα κλειστά, οι μύες του σαγονιού του πετάγονται. 'Ανα, βγάλε αυτές τις γαμημένες τις χειροπέδες!' Βγάζει τα λόγια μέσα από τα σφιγμένα του δόντια.

Δεν περίμενα καλύτερη απάντηση. Θα του βγάλω την ηλικία του ακόμα και αν θα μείνω εδώ όλο το πρωί. Στην πραγματικότητα, ελπίζω να αντέξει για λίγο ακόμα. Νομίζω ότι το απολαμβάνω αυτό.

Κλείνω τον δονητή, τον αφήνω στο κρεβάτι, και αργά ανοίγει τα μάτια του.. Περιμένω να βρουν τα δικά μου. 'Θα μου πεις πόσο χρονών εισαι?' ρωτάω εντελώς ατάραχη.

'Όχι δεν θα σου πω'

'Γιατί είσαι τόσο ξεροκέφαλο καθίκι?' ρωτάω. Είναι δύσκολο να κρύψω την ενόχληση από την φωνή μου. Δεν θέλω να νομίζει ότι με εκνευρίζει, αλλά ακόμα και τώρα είναι απίστευτος.

'Δεν είμαι ο ξεροκέφαλος Θεός σου?' ρωτάει με ένα μικρό χαμόγελο.

Δεν θα χαμογελάει σε ένα λεπτό. Κάθομαι στα γόνατα και τον κοιτάζω ενώ βάζω τους αντίχειρές μου στην δαντελένια μου κιλότα. 'Αυτό το πρωί είσαι καθίκι.' κατεβάζω αργά την κιλότα μου μέχρι τα γόνατά μου και με κοιτάζει με γεμάτα πόθο μάτια. Μπορώ να δω την στύση του να πάλλεται κανονικά. 'Δεν θα ήθελες να με βοηθήσεις με αυτό?' Η φωνή μου είναι αποπλανητικη και μαλακή καθώς γλύφω τα δάχτυλά μου και τα γλιστράω αργά στο άνοιγμα από τα μπούτια μου.

Τα μάγουλά του φουσκώνουν ξανά καθώς βλέπει το χέρι μου να γλιστράει ανάμεσα στα πόδια μου. 'Ανα, βγάλε αυτές τις χειροπέδες τώρα για να σε γαμήσω μέχρι που να δεις αστεράκια.' Η φωνή του είναι ήρεμη, αλλά ξέρω ότι δεν είναι καθόλου έτσι.

Γλιστράω τα δαχτυλά μου πάνω στην κλειτορίδα μου και την τρίβω απαλά καθώς ξεφυσάω λίγο. Δεν είναι ο Jesse αλλά νιώθω ωραία. 'Πες μου'

'Όχι' ακουμπάει το κεφάλι του πίσω, 'Βγάλε τις χειροπέδες.'

Κουνάω το κεφάλι μου στον ξεροκέφαλο άντρα μου και βάζω τα χέρια μου δεξιά και αριστερά από τους γοφούς του.

Αστεράκια? Ω! αυτός θα δει αστεράκια. Ακουμπάω τα χείλη μου χαμηλά στην κοιλιά του δίπλα στο σημάδι του και κυκλώνω την γλώσσα μου αργά, πριν σκαρφαλώσω στο κορμί του

και κλωτήσω την κιλότα μου μακρυά. Τον κοιταζω, αλλά αρνείται να ανοίξει τα μάτια του, οπότε φιλάω την γωνία του στόματός του. Δουλεύει. Το κεφάλι του γυρίζει ενστικτωδώς και τα χείλη του χωρίζουν καθώς παίρνει τα δικά μου. Πιέζω τον πούτσο του, η υγρασία μου με κάνει να γλιστράω πάνω κάτω με ευκολία.

'Ω! Χριστέ, Ανα, σε παρακαλώ.'

'Πες μου' Δαγκώνω το κάτω χείλος του και το τραβώ με τα δόντια μου, αλλά απλα κουνάει το κεφάλι του ελαφριά. Σπάω το φιλι μας. 'Τέλεια. θα το κάνουμε με τον τρόπο σου.' Σηκώνω και κάθομαι αναμεσα στα πόδια του ξανά, παίρνω το όπλο μου από το κρεβάτι.

'Αστο κάτω'. Ο τόνος του είναι προειδοποιητικός αλλά τον αγνοώ. Το ανάβω ξανά, χωρίς να πω τίποτα. 'Ανα, ορκίζομαι στον Θεό!' Ο θυμός επέστρεψε. Κοιτάζω τα μάτια του καθώς κατεβάζω αργά τον δονητή στο άνοιγμα των ποδιών μου. 'Μη!' πετάει το κεφάλι του πίσω σε απόλυτη δυστυχία.

Δεν το πιστέυω ότι το κάνει στον εαυτό του αυτό. Μπορεί να το σταματήσει στο λεπτό. Γαμώτο, θέλω να με κοιτάει. Αμέσως αλλάζω κατεύθυνση και κρατάω τον δονητή, και αργά τον περνάω πάνω από τον όμορφο, παλλόμενο πούτσο του. Τινάζεται σπασμωδικά. Το κρεβάτι σείεται.

'Γαμώτο! Ανα, γαμώτο, γαμώτο, γαμώτο, γαμώτο!' φωνάζει, αλλά τα μάτια του είναι τελείως κλειστά. Δεν μπορώ να τον κάνω να με κοιτάξει αλλά θα σιγουρευτώ ότι με ακούει. Γυρίζω τον δονητή σε μένα και ακουμπάω το κεφάλι στην κλειτορίδα μου.

Holy fucking shit!

Ασθμαίνω, τα γόνατά μου τρέμουνε καθώς τινάζομαι από την δύναμη που τρίβεται πάνω στο μουνί μου. 'ΩΩωωωωωωωωωωωω, Θεέεεεεεεεεεε!!!!!' βογκάω και αυξανω ελαφρά την πίεση. Αυτό το αισθάνομαι πολύ καλό.

Τα μάτια του ανοίγουν αμέσως, αναπνέει δυνατά και βαρυς ιδρώτας έχιει σχηματιστεί στο κούτελό του. Το πρόσωπό του δείχνει ότι βασανίζεται. Σχεδόν νιώθω ένοχη.

'Ανα, όλη η ηδονή σου έρχεται από μένα.'

'Όχι σήμερα' ψελλίζω, κλείνω τα μάτια μου και αναστενάζω.

'Ανα!' γαβγίζει, και κουνάει τις χειροπέδες βίαια. 'Γαμώτο Ανα! το παρατραβάς!'

Κρατάω τα μάτια μου κλειστά. 'Μμμμμμμμμμ' ψελλίζω και τινάσσομαι ελαφριά καθώς οι συνεχόμενες δονήσεις ερεθίζουν την κλειτορίδα μου.

'Είμαι τριάντα επτά! Γαμώτο μου γυναίκα, είμαι τριαντα επτά γαμημένα χρόνια!'

Τα μάτια μου ανοίγουν αμέσως.

Ω! Θεέ μου!

Το στόμα μου πέφτει από το σοκ και ο δονητής πέφτει στο κρεβάτι.

Μου το είπε? Δούλεψε το αναθεματισμένο! Θέλω να πηδήξω στο κρεβάτι και να ουρλιάξω με χαρά. Γιατί δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα? Δεν θα κοροϊδέψω τον εαυτό μου ότι θα το ξανακάνω αυτό ξανά - πιθανώς θα κοιμάται με το ένα μάτι ανοιχτό για την υπόλοιπη ζωή του, ίσως πρέπει λοιπόν να εκμεταλλευτώ την ευάλωτη θέση του και να του βγάλω κάποιες απαντήσεις, όπως πως έγινε το σημάδι, με πόσες γυναίκες έχει πάει και τι στον διάολο ήθελε η αστυνομία στο Κτήμα. Ω και για την μυστηριώδη γυναίκα και για την Sarah....

Με κοιτάζει και αμέσως τραβιέμαι από την εσωτερική μου γιορτή και πανικοβάλομαι.

'Βγάλε.....τις.....γαμημένες....χειροπεδες' Δίνει έμφαση σε κάθε λέξη αργά καθώς τις συρίζει.

Ω διάολε. σε όλο αυτό το θαμαστό σχέδιο μου και την εκτέλεση του γαμησιου της αλήθειας, δεν είχα σκεφτεί το μετά. Είναι έξαγριωμένος και τώρα πρέπει να τον ελευθερώσω, Τι θα κάνει? Σκέφτομαι τις επιλογές μου αλλά δεν χρειάζομαι πολύ χρόνο,

έχω μόνο δύο; να τον ελευθερώσω και να τιμωρηθώ, ή να τον αφήσω έτσι στο κρεβάτι για πάντα.

Τον κοιτάζω με ανοιχτα, ανήσυχα μάτια καθώς αυτός με κοιτάζει με σκοτεινά εξοργισμένα. Τι θα κάνω? Βάζω τα χερια μου στα δυνατά πόδια του και ανεβάινω στο σώμα του μεχρι το πρόσωπό μου να φτάσει το δικό του. Θέλω να ελαφρύνω την διάθεσή του.

Χαϊδεύω τα χέρια μου στα μαλλιά του, και ρίνχω τα χείλη μου στα δικά του. 'Ακόμα σ' αγαπάω' μουρμουρίζω στα χείλη του. Ίσως να είναι η επιβεβαιώση που χρειάζεται. Εντεκα χρόνια δεν είναι τίποτα, Ποιο είναι το πρόβλημα? Είναι ακόμα ο όμορφος, αλαζόνας Θεός μου.

Βογκάει κάθως περιποιούμαι το στόμα του. 'Καλά, τώρα βγάλε τις χειροπέδες.'

Φιλάω τον λαιμό του και τρίβομαι. 'Είσαι θυμωμένος μαζί μου?'

'Γαμημένα τρελά θυμωμένος, Ανα!'

Κάθομαι και τον κοιτάζω. Πραγματικά είναι τρελλά θυμωμένος και τώρα τα έχω σκατώσει. Του ρίχνω το πιο σκανταλιάρικο χαμόγελό μου. 'Δεν μπορείς να είσαι τρελλά ερωτευμένος?'

'Είμαι και αυτό επίσης. Βγάλε τις χειροπέδες.' Με κοιτάζει περιμένωντας.

Κινούμαι για να σηκωθώ λίγο πάνω και ριγώ καθώς η στύση του πέφτει στο άνοιγμά μου, το πρησμένο υγρό κεφαλι, γλιστράει στην εισοδό μου.

Αντιστέκεται. 'Γαμώτο Ανα! Βγάλε τις γαμημένες τις χειροπέδες!' Είναι απολυτα εξαγριωμένος και τωρα ξέρω......δεν θα βγάλω τις χειροπέδες. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και στέκομαι δίπλα, κοιτάζοντας την οργή του.

'Τι πρόκειται να κάνεις?' ρωταω νευρικά.

'Βγάλτες' Δείχνει σχεδόν δολοφονικός.

'Όχι μέχρι να μου πεις τι πρόκειται να κάνεις.'

Η ανάσα του είναι βαριά, το στήθος του προεξέχει. 'Θα σε γαμήσω μέχρι να με παρακαλάς να σταματήσω και μετά θα τρέξεις 14 μίλια' Σηκώνει το κεφάλι του και με κοιτάζει με το αγριεμένο πράσινο. 'Και δεν θα σταματήσουμε για τρίψιμο στους μύες ή για διάλειμμα για καφε. !'

Τι? Θα πάρω το γαμήσι αλλά δεν τρέχω πουθενά εκτός του ρετιρέ. Ήδη με έκανε να τρέξω δέκα μίλια χθές. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από έλεγχος; θα με βάλει να κάνω κάτι που δεν θέλω με τίποτα και σιγουρα δεν θέλω να τρέξω 14 μίλια.

'Δεν θέλω να πάω για τρέξιμο.' λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ. 'Δεν μπορείς να με αναγκάσεις.'

Τα φρυδια του πετάγονται. 'Ανα, πρέπει να θυμάσαι ποιος έχει την δύναμη σε αυτή την σχέση.'

Κάνω πίσω αηδιασμένη και ρίχνω τα μάτια μου στους δεμένους του καρπους πριν τα επιστρέψω πάνω του. "Με συγχωρείς, ποιος έχει την δύναμη?' λέω με έναν εμπαικτικό τόνο που δεν τον εννοούσα. Σίγουρα το παρατραβάω αλλά αυτή η μικρή δήλωση με ξάφνιασε.

Ο σαρκασμός μου το μόνο που κάνει είναι να αυξήσει το επίπεδο του θυμού του λίγο περισσότερο - εαν είναι ποτέ πιθανόν. 'Ανα σε προειδοποιώ!'

''Δεν το πιστεύω ότι είσαι τόσο αναποδιασμένος με όλο αυτό. Ήταν εντάξει όταν με έδεσες εσύ με χειροπέδες!'

'Είχα τον έλεγχο!' μου φωνάζει.

Αχα! Όλα λοιπόν είναι γύρω από το να έχει αυτός τον έλεγχο? Αυτό είναι χαζό! 'Είσαι ένα φρικιό της δύναμης!' του φωνάζω και εγώ και στριφογυρίζει περισσότερο. 'Θα κάνω ένα ντους'. φέυγω.

'Είμαι φρικιό της δύναμης μόνο μαζί σου!' φωνάζει πίσω μου. 'Ανα!'

Κοπανάω την πόρτα του μπάνιου και βγάζω το σουτιέν μου. Το εγωιστικό, παθιασμένο με την δύναμη, ελεγκτικό καθίκι! Η ικανοποίησή μου ότι το γαμήσι της αλήθειας δούλεψε, ποδοπατήθηκε. Μπάινω στο ντους και ακούω να φωνάζει το όνομά μου συνεχόμενα. Αν δεν ήμουν τόσο τσαντισμένη, θα γελούσα. Πραγματικά δεν του αρέσει να μην μπορεί να με αγγίζει και πραγματικά μα πραγματικά δεν του αρέσει να χάνει την δύναμη.

Κάνω ντους και βουρτσίζω τα δόντια μου αργά. Είναι ακόμα πολύ νωρίς. Εχω πολύ ώρα.

Όταν παω στην κρεβατοκάμαρα, βρίσκω τον Jesse να έχει καλμάρει λίγο, αλλά υπάρχει ακόμα θυμός στην έκφρασή του καθώς με κοιτάζει.

'Μωρό μου έλα και ελευθέρωσέ με, σε παρακαλώ.' ικετεύει.

Η ξαφνική αλλαγή στην διάθεσή του με υποψιάζει και είμαι σε επιφυλακή. Ξέρω το παιχνίδι του και δεν θα πέσω σε αυτό. Όταν τον ελευθερώσω, θα πέσει σα λιοντάρι πάνω μου πριν μου βάλει τα αθλητικά μου και με σύρει στους δρόμους του Λονδίνου. Δεν το αρνούμαι ότι θα μου άρεσε να τον έχω όλον πάνω μου αυτή την στιγμή, αλλά δεν θέλω να περάσω το μαρτύριο των 14 μιλίων. Δυστυχώς αυτά πάνε πακέτο.

Κάθομαι στο πάτωμα μπροστά από τον καθρέφτη και αρχίζω να φτιάχνω τα μαλλιά μου. Κοιτάζω από τον καθρέφτη πότε πότε και τον βλέπω να με παρακολουθεί, αλλά απλά με αγριοκοιτάζει και ρίχνει το κεφάλι πίσω σαν κακομαθημένο σχολιαρόπαιδο όποτε τον βλέπω. Χαμογελάω από μέσα μου.

Βάζω μακιγιάζ και ενυδατώνομαι, φοράω κρεμ δαντελένια εσώρουχα που μου αγόρασε ο Jesse, και τον ακούω να κλαψουρίζει. Χαμογελω πονηρά από μέσα μου. Μπορεί, δεν ξέρω για πόσο ακόμα να κρατήσω την δύναμη. Βάζω την άσπρη μπλούζα μου, το κολητό μαύρο παντελόνι μου και μαύρα τακούνια.

Είμαι έτοιμη. Πηγαίνω προς τον δεμένο άντρα και σκύβω να του δωσω ένα μακρύ, υγρό φιλί στα χωρισμένα του χείλη. Δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό. Το νταηλίκι μου είναι αξιέπαινο.

Αναστενάζει και σηκώνει τα γόνατα του ώστε οι πατούσες του να ακουμπήσουν στο στρώμα.

Σκύβω χαμηλά και τυλίγω το χέρι του στον ακόμα καβλωμένο πούτσο του. Σίγουρα κινδυνέυω αν με πιάσει.

Τινάζεται. 'Ανα, σε αγαπάω τόσο γαμημένα πολύ αλλά αν δεν βγάλεις τις χειροπέδες, θα σε πνίξω!' Η φωνή του είναι ένα μίγμα ευχαρίστησης και πόνου.

Χαμογελάω στο στόμα του και του δίνω ένα τρυφερό φιλί στα χείλη, πριν γείρω και τον φιλήσω από το στηθος του μέχρι τον σκληρό του πούτσο, και μετά μέχρι το κεφάλι, και τελειώνω με έναν μικρό κύκλο πριν τον πάρω βαθιά μέσα στο στόμα μου.

'Ανα, σε παρακαλώ!' βογκάει.

Τον αφήνω και παίρνω το κλειδί για τις χειροπέδες από το συρτάρι. Καθώς περπατάω προς αυτόν ξανά, βγάζει μια ανάσα ανακούφισης. Δεν ξέρω γιατί, δεν τον ελευθερώνω εντελώς. Τις βγάζω από το τραυματισμένο χέρι του και πέφτει στο κρεβάτι. Ένα κύμα ενοχής με πλημμυρίζει καθώς γυρνάει τον καρπο του και προσπαθεί να του δώσει ζωή. Γυρίζω στο συρτάρι και ακουμπάω το κλειδί πάνω του.

'Τι κάνεις?' ρωτάει θυμωμένα.

'Που είναι το τηλεφωνό σου?'

'Γιατί?' η σύγχιση στον πρόσωπό του είνι ξεκάθαρη.

'Θα το χρειαστείς. Που είναι?'

'Είναι στην τσέπη από το σακάκι μου. Ανα, απλά δωσε μου το κλειδί..' Χάνει ξανά την υπομονή του.

Σκανάρω το δωμάτιο και βλέπω το σακάκι στο πάτωμα εκεί που προφανως το παράτησε χθες το βράδυ πριν με βάλει στο μπάνιο. Βρίσκω το τηλέφωνο στην εσωτερική τσέπη και το αφήνω δίπλα στο κομοδίνο, χωρίς να μπορεί να το φτάσει. Δεν θέλω να καλέσει βοήθεια πριν δραπετεύσω.

Πιάνω την τσάντα μου και βγαίνω από το δωμάτιο, αφήνοντας τον σε μαζικό χάος, ενός αρσενικού έτοιμου να εκραγεί. Θα δω τι θα κάνω με αυτό αργότερα αλλά τουλάχιστον του άφησα το ένα χέρι. Μπορεί να είναι το τραυματισμένο του αλλά θα βοηθηθεί......αν δεν σφιχτεί πολύ σκληρά.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11 'Γειά σου λουλούδι.' Ο patrick βγαίνει από το γραφείο του καθώς κάθομαι. 'Είσαι φωτεινή και ήρθες νωρίς σήμερα το πρωί'. Κάθεται στην άκρη του γραφείου μου και κάνει την γνωστή έκφραση αηδίας κάθε φορά που ακούει το τρίξιμο στο γραφείο που διαμαρτύρεται. 'Τι έχεις να μου πεις?'

'Όχι πολλά.'ανοίγω το κομπιούτερ μου. 'Έχω συνάντηση με τον κύριο Van Der Haus το μεσημέρι για να δούμε τα σχέδια.'

'Ω ωραία. Και με τον κύριο Ward τι γίνεται?' ρωτάει αθώα. 'Έχεις νέα του?'

Ναι, τον έχω δέσει με χειροπέδες στο κρεβάτι του!

Νιώθω το προσωπό μου να καίγεται. 'Εμμμμ, όχι, δεν είμαι σίγουρη πότε θα επιστρέψει από το επαγγλεματικό του ταξίδι.' Γυρίζω το φλεγόμενο πρόσωπό μου μακρυά του και κοιτάζω τα mail Μου, και εύχομαι μέσα μου να μην το συνεχίσει.

'Έχουν περάσει σχεδόν δύο εβδομάδες, έτσι δεν είναι?' ρωτάει. Υποψιάζομαι ότι συνοφρυώνεται αλλά δεν μπορώ να τον κοιτάξω για να το επιβεβαιώσω. 'Αναρωτιέμαι τι τον κρατάει'

Βήχω. 'Πραγματικά δεν ξέρω'

Ο Patrick σηκώνεται από το γραφειο που τρίζει έντονα. 'Δεν θα βιάζεται και τόσο πολύ' μουρμουρίζει. 'Ω! επί τη ευκαιρία, η Sally Μας δεν είναι καλά. Δεν θα έρθει σήμερα.' λέει καθώς πηγαίνει πίσω στο γραφείο του.

Η Sally είναι άρρωστη? Δεν το κάνει αυτό ποτέ. Ω! είχε το δύτερο ραντεβού χθες βράδυ. Είτε πήγε πολύ καλά και παριστάνει την άρρωστη για να μείνει στο κρεβάτι με τον κύριο Μυστήριο ή πήγε πολύ άσχημα οπότε είναι στο κρεβάτι όλη μέρα κλαίγωντας με ένα πακέτο χαρτομάντηλα.

Υποψιάζομαι με ενοχή ότι είναι το δεύτερο. Καημένη Sal.

Κάθομαι στην καρέκλα μου και βγάζω έναν μακρύ αναστεναγμό και μετά πηδάω όρθια όταν ακούω το Angel από την τσάντα μου. Ω καλέ Θεέ μου. Προφανώς απελευθερώθηκε. Δεν το απαντάω. Σταματάει και ξαναχτυπάει αμέσως αλλά αυτή την φορά είναι ο κανονικό ήχος. Βγάζω το τηλέφωνο από την τσάντα και απαντάω στην Δεσποινίς Quinn.

'Καλημέρα δεσποινίς Quinn' την χαιρετάω έυθυμα.

'Γεια Ανα. Παρακαλώ απλά Ruth. Απλά τσεκάρω. Κατάφερες τίποτα ακόμα?'

'Ναι, ετοίμασα ένα σχέδιο με τα έξοδα για τις υπηρεσίες μου, Ruth, και σκίτσαρα κάποιες ιδέες για να σου δείξω.'

΄'Έξοχα!' είναι πολύ ενθουσιασμένη. 'Ανυπομονώ να τα πάρω.. Πότε θα έρθεις από εδώ?'

'Λοιπόν, αν μείνεις ικανοποιημένη από τα σκίτσα μου και την αμοιβή μου, τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε μαζί κάποια σχέδια.'

'Υπέροχα, Είμαι τόσο ενθουσιασμένη!' αναφωνεί.

Χαμογελάω, Αυτό είναι προφανές. 'Εντάξει θα σου φέρω τα έξοδα και τα σκίτσα στο τέλος της ημέρας σήμερα. Γειά σου Ruth.'

'Eυχαριστώ Ανα' Κλείνει και αμέσως σκανάρω τα σχέδια στο κομπιούτερ. Λατρεύω να συνεργάζομαι με ανθρώπους που είναι τόσο παθιασμένοι για τα σπίτια τους όπως είμαι εγώ.

Καθώς πάει δέκα η ώρα, έχω κλείσει τρεις ώρες στο γραφείο και έχω βγάλει πολύ δουλειά. Σηκώνω το τηλέφωνο του γραφείο να ψάξω την Stella, την κοπέλα που φτιάχνει τις κουρτίνες για την κυρία Stiles. Έχω μια ωραία συνομιλία με την Stella. Eίναι λίγο χίπισσα και γυμνίστρια, αν κρίνω από τις παράτολμες φωτογραφίες που είναι διασκορπισμένες στους τοίχους του εργαστήριού της, αλλά φτιάχνει τα πιο εκπληκτικά αξεσουάρ επίπλωσης. Είμαι πιο πολύ ευχαριστημένη όταν μου λέει ότι τις έχει πακετάρει, και είναι έτοιμες να περάσω να τις πάρω. Είναι μια βδομάδα νωρίτερα από ότι είπα στην κυρία Stiles, οπότε θα μείνει κατευχαριστημένη.

Κλείνω και στρίβω την καρέκλα μου, σχεδόν παθαίνω κρίση όταν έρχομαι αντιμέτωπη με τον αλαζονικό Θεό μου, που με κοιτάζει από ψηλά με σηκωμένα, πονηρά φρύδια. Το όμορφο πρόσωπό του είναι γεμάτι με το συνηθισμένο του σκανταλιάρικο χαμόγελο.

Ω! Όχι!

Δείχνει επίσης αναθεματισμένα νόστιμος, στο γκρι του κοστούμι και στο απαλό μπλε πουκάμισό του, ανοιγμένο πάω χωρίς γραβάτα. Έχει ξυρίσει τα δυο ημερών γένια του και έχει φτιάξει τα μαλλιά του. Τα μάτια μου είναι ικανοποιημένα, αλλά το μυαλό μου γεμάτο αβεβαιότητα.

'Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω Ανα' λέει απαλά καθώς πλησιάζει μπροστά και μου δίνει το χέρι του. Το μανίκι από το σακάκι του ανεβαίνει, και αποκαλύπτεται το χρυσό του Rolex.

Γαμώτο!

Πετρώνω όταν βλέπω λίγες κόκκινες γραμμές σαν βουρδουλιές γύρω από τον καρπό του, το χρυσό μπρασελέ δεν κάνει τίποτα για να τις καλύψει. Είναι το τραυματισμένο του χέρι. Γυρίζω τα ξαφνιασμένα μάτια μου σε αυτόν και γνέφει σα να αναγνωρίζει αυτό που σκέφτομαι. Από μέσα μου χτυπάω τον ανόητο εαυτό μου. Τον πλήγωσα. Νιώθω απαίσια. Δεν τον κατηγορώ που είναι τόσο έξαλλος.

Του δίνω το χέρι μου, αλλά δεν το σφίγγω. Δεν θέλω να τον πληγώσω περισσότερο. 'Λυπάμαι τόσο πολύ' ψιθυρίζω τις λέξεις σιγανά, η φωνή μου είναι γεμάτη μετάνοια που πραγματικά νιώθω. Η παράλογη επιθυμία μου για να μάθω την ηλικία του τον σημάδεψε. Σίγουρα θα τιμωρηθώ για αυτό.

'Το ξέρω ότι λυπάσαι' απαντάει ψυχρά.

'Α! Κύριε Ward.' Η εύθυμη φωνή του Patrick εισχωρεί στα αυτιά μου καθώς πλησιάζει το γραφείο μου. Αφήνω το χέρι του Jesse. "Πόσο πολύ χαίρομαι που σαε βλέπω. Μόλις ρώταγα την Ανα, αν είχε νέα σας.'

'Κύριε Peterson. τι κάνετε?' Ο Jesse του ρίχνει το πιο γλυκό χαμόγελό του, που συνήθως κρατάει για τις γυναίκες.

'Πολύ καλά, πως πήγε το επαγγελματικό σας ταξίδι?' ρωτάει O Patrick.

Τα μάτια του Jesse στρίβουν στα δικά μου στιγμιαία πριν ξαναγυρίσουν στον Patrick. 'Διασφαλίζω τα περουσιακά μου στοιχεία. ' απαντάει, τελείως ατάραχος.

Τα περουσιακά του στοιχεία?

'Λάβατε την προκαταβαλή που σας έστειλα?' ρωτάει.

Το πρόσωπο του Patrick φωτίζεται. 'Ναι, φυσικά. Σας ευχαριστώ.' επιβεβαιώνει. Παρατηρώ ότι δεν ενημερώνει τον κύριο Ward ότι είναι πολύ περισσότερα από μία συνηθισμένη προκαταβαλή.

'Ωραία, όπως σας είχα πει, ανυπομονώ να ξεκινήσουμε. Το απροσδόκητο επαγγελματικό μου ταξίδι , μας έχει αφήσει λίγο πίσω.' Τονίζει το απροσδόκητο.

'Φυσικά, είμαι σίγουρος ότι η Ανα θα σας βοηθήσει.' Ο Patrick βάζει το χέρι του στον ώμο μου στοργικά, και τα μάτια του Jesse πέφτουν πάνω του.

Ω! Όχι! Θα ποδοπατήσει το αφεντικό μου!

'Είμαι σίγουρος ότι θα το κάνει.' μουρμουρίζει σιγανά, τα μάτια του ακόμα καρφωμένα στο ακίνητο χέρι του Patrick.

Είναι εξήντα χρονών, γκριζομάλλης και χοντρός. Σίγουρα δεν μπορεί να απειλείται από το μεγάλο, αρκουδάκι μου, το αφεντικό μου.

Ρίχνει τα μάτια του πίσω στον Patrick. 'Θα ρωτούσα την Ανα αν θα ήθελε να με συνοδέψει για να τσιμπήσουμε κάτι και να συζητήσουμε για τα πράγματα. Αν δεν σας πειράζει.'

Αυτό το τελευταίο σίγουρα δεν ήταν ερώτηση. Ω! ναι, ποδοπατάει.

'Όπως θέλετε' ο Patrick τιτιβίζει χαρούμενα. Πρόσεξα ότι δεν με ρώτησε.

'Στην πραγματικότητα έχω ένα ραντεβού για μεσημεριανό.' μιλώ. Δείχνω την σελίδα του νέου μου ημερολογίου που δεν έχει πάνω τις μεγάλες μαύρες γραμμές του μαρκαδόρου που ο Jesse είχε γράψει σε κάθε σελίδα του παλιού μου. Θέλω να καθυστερήσω τον καυγά όσο πιο πολύ γίνεται. Δεν νιώθω καθόλου άνετα με αυτό το δόλιο βλέμμα που υπάρχει σε όλο του το πρόσωπο. Του αρέσει αυτό, αλλά μετά ρίχνει ένα βλέμμα στο καινούργιο μου ημερολόγιο και κατσουφιάζει, το σαγόνι του σφίγγεται.

Ναι το αντικατέστησα! Το καλό που του θέλω ούτε καν να το σκεφτεί να καταστρέψει και αυτό.

'Δεν θα είναι μέχρι το μεσημέρι' πετάει ο Jesse και μαζεύομαι. 'Δεν θα σε απασχολήσω τόσο πολύ' προσθέτει με μία βραχνή φωνή, γεμάτη υποσχέσεις και με λίγο απειλή.

'Πηγαίνετε!' Ο Patrick τραγουδάει καθώς βγαίνει και πηγαίνει προς το γραφείο του. 'Χάρηκα που σας είδα κύριε Ward!'

Κάθομαι και χτυπάω μανιωδώς το μπροστινό μου δόντι με το νύχι μου ενώ προσπαθώ να βρω μια λύση να ξεφύγω από αυτό. Δεν υπάρχει καμία, και ακόμα και να είχα κάποιον βάσιμο λόγο, απλά μόνο θα καθυστερούσα τον καβγά. Κοιτάζω ψηλά τον άντρα που αγαπάω χωρίς μέτρο, και κυριολεκτικά τρέμω. Δείχνει ατάραχος. Απέχει εκατομμύρια μίλια από το οργισμένο θηρίο που άφησα δεμένο με χειροπέδες στο κρεβάτι το πρωί.

'Πάμε?' ρωτάει, καθώς βάζει τα χέρια του στις τσέπες. Παίρνω το τηλέφωνό μου από το γραφείο και το βάζω στην τσάντα μου, μαζί με τον φάκελο για το Life Building. Πρέπει να πάω κατευθείαν στον Royal Park για την συνάντησή μου με τον Mikael, μετά από την συνάντησή μου με τον Jesse.

Κρατάει την πόρτα για να περάσω και ο Tom μπαίνει μέσα πριν προλάβω να βγω. Τα μάτια του γουρλώνουν από το σοκ μόλις βλέπει ποιος κρατάει την πόρτα.

'Κύριε Ward!' λέει. και μετά μου ρίχνει ένα ερωτηματικό βλέμμα. Είναι γελοίο εκ μέρους του να απευθύνεται στον Jesse τόσο επίσημα. Έχει βγει μαζί του για ποτό και χορό.

'Τοm' γνέφει ο Jesse, σαν επιχειρηματίας .

'Πηγαίνω για συνάντηση με τον κύριο Ward'. Στρίβω το κεφάλι μου πλάγια και του δίνω ένα απολογητικό βλέμμα. Ακούω τον Jesse να γελά ελαφρά.

'Ω, κατάλαβα. Σε επαγγελματική συνάντηση, ε?' χαζογελάει ο Tom. Θα μπορούσα να τον κλωτήσω στην κνήμη. Γυρίζει στον Jesse και του δίνει το χέρι του. 'Χάρηκα που σας είδα

κύριε Ward, ελπίζω να απολαύσετε την επαγγελματική συνάντηση.' Κλείνει το μάτι καθώς ο Jesse του δίνει το χέρι του, και αποφασίζω από δω και στο εξής όταν θα βλέπω τον Tom, θα τον κλωτσάω στην κνήμη.

Βγαίνω βιαστικά στον δρόμο, ανακουφισμένη που είμαι μακρυά από το γραφείο και από την πιθανότητα να με διώξουν, αλλά νευρική που βρίσκομαι σχεδόν στο έλεος του Jesse. Δεν με παραπλανάει το γεγονός ότι είμαστε κάπου δημόσια, δεν θα με ακινητοποιείσει στον πιο κοντινό ελεύθερο τοίχο μόλις μπορέσει.

Περπατάμε μαζί, δίπλα δίπλα, μέχρι που φτάνουμε στην Picadilly. Δεν ξέρω που πηγαίνουμε, αλλά τον ακολουθώ. Δεν κάνει καμία προσπάθεια να πιάσει το χέρι μου και δεν μιλάει. Γίνομαι όλο και πιο ανήσυχη στο δευτερόλεπτο. Του ρίχνω μια ματιά και βλέπω ότι το πρόσωπό του είναι τελείως ανέκφραστο και δεν με κοιτάζει, παρόλο που ξέρει ότι εγώ τον κοιτάζω.

'Με συγχωρείται, εχετε ώρα?' Μια ώριμη επιχειρηματίας ρωτάει τον Jesse.

Βγάζει το χέρι του από την τσέπη και κοιτάζει το ρολόι του. Ριγώ από τα σημάδια που έχει στον καρπό του. Το χέρι του ήταν ήδη καταπονημένο από το χτύπημα στον αμάξι του και εγώ το έκανα χειρότερο. 'Είναι 10.15.' Της ρίχνει ένα χαμόγελο, αυτό που φυλάει μόνο για γυναίκες, και αυτή σκοντάφτει στο πεζοδρόμιο μπροστά του.

Με τρυπάζει το αίσθημα της κτητικότητας καθώς λέει με ενθουσιασμό ένα ευχαριστώ, Είναι πιθανόν πιο κοντά στην ηλικία του Jesse απ' ότι εγώ, η ξεδιάντροπη. Δεν είναι δυνατόν να μην έχει ένα τηλέφωνο για να δει την ώρα. Όλοι έχουν ένα αναθεματισμένο τηλέφωνο αυτές τις μέρες και γιατί δεν ρώτησε εκείνον τον υπέρβαρο, καραφλό ιδρωμένο μεσήλικα που ήταν μπροστά από μας? Στριφογυρίζω τα μάτια μου καθώς περιμένω τον Jesse να πάρει την πρωτοβουλία και να προχωρήσει.

Αφού περνάει μερικές στιγμές που ''ανατινάζει'' την γυναίκα με το υπέροχο χαμόγελό του, βεβαιώνοντας ότι έχει πάρει και αυτή την εμπειρία από το χαμόγελό του, συνεχίζει και εγώ ακολουθώ. Πόσο απελπισμένες και ξεδιάντροπες μπορεί να είναι κάποιες? γελάω από με΄σα μου. Είμαι και εγώ τόσο απελπισμένη όσον αφορά τον Jesse, και είμαι επίσης τελείως ξεδιάντροπη.

Διασχίζουμε τον δρόμο και φτάνουμε στο Ritz, και μένω έκπληκτη όταν η πόρτα ανοίγει για μας. Ο Jesse μου κάνει νόημα να μπω. Θα φάμε πρόγευμα στο Ritz?

Δεν λέω τίποτα καθώς με οδηγεί στο εστιατόριο και καθόμαστε στο πιο τεράστιο βασιλικό χώρο. Αυτό δεν ταιριάζει καθόλου στον στύλ του Jesse και σίγουρο ούτε στο δικό μου.

'Θα πάρουμε αυγά benedict και οι δύο, και τα δύο με καπνιστό σωλομό, και τα δυο με σιταρένιο ψωμί, έναν καπουτσίνο έξτρα δυνατό, χωρίς σοκολάτα και έναν δυνατό σκέτο καφέ. Σας ευχαριστώ.' ο Jesse δίνει το μενού στον σερβιτόρο.

'Βεβαίως Κύριε' Παίρνει την γουστόζικη, βαμβακερή πετσέτα και την ακουμπάει πάνω στην αγκαλιά μου και κάνει το ίδιο και με του Jesse πριν απομακρυνθεί από το τραπέζι. Χαζεύω γύρω το πλούσιο περιβάλλον που είναι γεμάτο από πλούσιους τύπους. Νιώθω άβολα.

'Πως είναι η μέρα σου?' ρωτάει συνηθισμένα, με κανένα ίχνος κανενός συναισθήματος στον τόνο του. Αυτό απλά αυξάνει περισσότερο την ανησυχία μου, και η ερώτηση με τραβάει πίσω στην σκοτεινή παρουσία κατά μήκος του σικάτου τραπεζιού. Βγάζει την πετσέτα από πάνω του και την αφήνει στο τραπέζι, το πρόσωπό του ανέκφραστο, όσον αφορά εμένα.

Τι στον διάολο θα μπορούσα να πω. Δεν είναι ακόμα 10.30 και ήδη έχω μία αρκετά μοναδική μέρα. Μέχρι στιγμής, έμαθα πόσο χρονών είναι, χρησιμοποίησα έναν δονητή, τον έδεσα με χειροπέδες στο κρεβάτι και τον άφησα έτσι εκεί, και τώρα τρώω πρόγευμα στο Ritz. Σίγουρα δεν είναι τα συνηθισμένα που μπορείς να κάνεις μέσα στην μέρα σου.

"Δεν είμαι σίγουρη' απαντάω ειλικρινά, γιατί έχω ένα προαίσθημα ότι θα προστεθούν και άλλα σε αυτή την λίστα.

Tα μάτια του χαμηλώνουν, οπότε οι μακρυές βλεφαρίδες του είναι σαν βεντάλιες πάνω από τα μάγουλά του. 'Θέλεις να σου πω πως είναι η δική μου μέρα?' ρωτάει.

'Εαν θέλεις.' ψιθυρίζω. Η φωνή μου είναι γεμάτη από την νευρικότητα που πραγματικά αισθάνομαι. Δεν είμαι ούτε καν σίγουρη ότι δεν θα προκαλούσε σκηνή στο ακριβό ξενοδοχείο, μπροστά σε αυτούς τους πλούσιους ανθρώπους του Λονδίνου.

Κάθεται πίσω στην καρέκλα του και με χτυπάει με το πιο ισχυρο πράσινό του βλέμμα. 'Λοιπόν, το πρωινό μου παρεκτράπηκε από μία προκλητική μικρή ξελογιάστρα, που με έδεσε με χειροπέδες στο κρεβάτι μας και με βασάνισε για να μου αποσπάσει πληροφορίες. Μετά, με εγκατέλειψε, με άφησε αβοήθητο και με την ανάγκη να την θέλω απεγνωσμένα'. Αρχίζει να παίζει με το πηρούνι του στο πιάτο, και μαραίνομαι από την ματιά του. Παίρνει μια βαθά ανάσα 'Τελικά, κατάφερα να πάρω το τηλέφωνο που είχε αφήσει....μακρυά....από.....εμένα.....' Ενώνει τον αντίχειρά του και τον δείκτη του. 'Και μετά περίμενα ένα μέλος του προσωπικού μου να έρθει και να με ελευθερώσει. Έτρεξα 14 μίλια στον καλύτερο προσωπικό μου χρόνο για να αποβάλλω την συσσωρευμένη οργή που μου είχε δημιουργήσει, και τώρα κοιτάζω το όμορφο πρόσωπό της και θέλω να την βάλω να σκύψει πάνω σε αυτό το υπέροχο τραπέζι και να την γαμήσω μέχρι την επόμενη εβδομάδα.'

Ασθμαίνω με τις αγενής λέξεις του, που τις λέει χωρίς να τον ενδιαφέρει στην μέση του εστιατορίου του Ritz. Ω, Θεέ, τι θα σκέφτετια ο Μεγαλόσωμος John για μένα? Ελπίζω να γέλασε. Φαίνεται ότι βρίσκει τις αντιδράσεις και την συμπεροφορά του Jesse προς εμένα αρκετά διασκεδαστικές.

Ο σερβιτόρος αφήνει τους καφέδες μας κάτω και οι δύο γνέφουμε ως ευχαριστώ πριν φύγει ξανά.

Σηκώνω το γουστόζικο - πιθανόν ατόφιο- ασημέριο κουτάλι και αρχίζω αργά να ανακατεύω τον καφέ μου. 'Είχες αρκετη δράση να φορτωθείς το πρωί' λέω σιγανά. Από όλα τα πράγματα που μπορούσα να πω? Τον κοιτάζω νευρικά και τον βρίσκω να προσπαθεί να πολεμήσει ένα πλατύ χαμόγελο από το πρόσωπό του. Με κάνει να αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Θέλει να γελάσει, αλλά θέλει να είναι και θυμωμένος μαζί μου επίσης.

Αναστενάζει. 'Ανα, μην τολμήσεις να μου το ξανακάνεις αυτό.'

Γίνομαι μικρά κομμάτια στον κίτρινό μου θρόνο. 'Ήσουν εξαγριωμένος.' αναστενάζω δυνατά και ανακουφισμένα.

'Ήμουν πολύ, πολύ παραπάνω από εξαγριωμένος Ανα.' Αρχίζει να κάνει κύκλους στο κούτελό του , σα να προσπαθεί να ξεφορτωθεί την ανάμνηση.

'Γιατί?'

Σταματάει τους κύκλους. 'Γιατί δεν μπορούσα να σε φτάσω.' Λέει σα να είμαι ανόητη. Πρέπει να είδε την μπερδεμένη μου έκφραση γιατί μετακινεί τα δάχτυλά από το μέτωπό του και ακουμπάει τους αγκώνες του στο τραπέζι. 'Η σκέψη ότι δεν μπορώ να σε αγγίξω με έκανε να πανικοβληθώ.'

Τι?

'Ήμουν στο δωμάτιο!' του αντιγυρίζω λίγο δυνατά. Ρίχνω μια γρήγορη ματιά γύρω μας για να σιγουρευτώ ότι δεν έχω αποσπάσει την προσοχή από τους πλούσιους πελάτες.

Με κοιτάζει αγριεμένα. 'Δεν ήσουν στο δωμάτιο όταν έφυγες!'

Σκύβω μπορστά στο τραπέζι. 'Έφυγα γιατί με απείλησες.'

Αυτή σίγουρα δεν είναι συζήτηση που μπορεί να γίνει στο πολυτελές Ritz.

'Λοιπόν, αυτό το έκανα γιατί με εξαγρίωσες.' Ανοίγει τα μάτια του. 'Πότε πήρες αυτές τις χειροπέδες?' ρωτά κατηγορώντας με καθώς οι παλάμες του χτυπάν το τραπέζι, και ο θόρυβος κάνει τους άλλους θαμώνες να σωπάσουν.

Κάθομαι πίσω στον θρόνο μου και περιμένω να συνεχίσουν τις συζητήσεις τους. 'Όταν έφυγα από το γραφείο χθες. Μου σκάτωσες όλα τα σχέδια με το γαμήσι της τιμωρίας.' λέω άγρια.

'Πρόσεχε το στόμα σου. Σου σκάτωσα τα σχεδια?' ρωτάει δύσπιστα. 'Ανα, να σου πω ότι, πουθενά στο δικό μου σχέδιο δεν ήταν γραμμένο ότι θα με είχες συγκρατημένο και στο έλεος σου. Οπότε, εσύ είσαι αυτή που μου σκάτωσες τελείως το σχέδιο μου.'

Και οι δύο δίνουμε τέλος σε αυτή την συζήτηση για τα σχέδια, για τα γαμήσια τιμωρίας και τις χειροπέδες όταν ο σερβιτόρος πλησιάζει με το φαγητό μας. Το αφήνει πρώτα σε μένα

και μετά στον Jesse, τοποθετεί τα πιάτα ώστε να φαίνονται σαν έργο τέχνης, και μπορούμε να τα θαυμάσουμε πριν τους επιτεθούμε. Χαμογελάω για ευχαριστώ.

'Είστε εντάξει Κύριε?' τον ρωτάει ο σερβιτόρος.

'Ναι, σε ευχαριστώ.'

Φεύγει από το τραπέζι μας και μας αφήνει να συνεχίσουμε την απρεπή μας συζήτηση.

Βυθίζω το μαχαίρι στο πιάτο μου. Δείχνει πολύ νόστιμο. 'Θα πρέπει να ξέρεις ότι η ξελογιάστρα σου είναι πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό της.' λέω σκεπτικά καθώς τυλίγω τα χείλη μου γύρω από το πιο νοστιμο κομμάτι σιταρένιου τόστ, που έχει από πάνω καπνιστό σωλομό και σάλτσα holandaise.

'Είμαι σίγουρος ότι είναι.' Σηκώνει τα φρύδια του. 'Ξέρει πόσο τρελά ερωτευμένος είμαι μαζί της?'

Λιώνω με έναν αναστεναγμό. Είμαι στο Ritz, τρώω το πιο υπέροχο φαγητό και απέναντί μου βλέπω τον πιο καταστροφικά όμορφο άντρα που έχω δει ποτε - τον δικό μου καταστροφικά όμορφο άντρα. Όλος δικός μου. Απολαμβάνω πάλι τον ήλιο στο Κεντρικό Σύννεφο Jesse με αριθμό εννέα. 'Νομίζω ότι το ξέρει.' του επιβεβαιώνω.

Γυρίζει ξανά στο πιάτο του. 'Το καλό που της θέλω όχι μόνο να νομίζει.' λέει αυστηρά.

'Το ξέρει.'

'Ωραία'

'Και ποιο είναι το πρόβλημα τελος πάντων?' ρωτάω 'Τριάντα επτά δεν είναι τίποτα.'

Τα μάτια του πετάγονται στα δικά μου. Σχεδόν δείχνει ντροπαλός. 'Δεν ξέρω. Είσαι στην μέση των είκοσι και εγώ προς το τέλος των τριάντα.'

'Και λοιπόν?' τον παρατηρώ προσκεκτικά. Σίγουρα έχει κόμπλεξ με την ηλικία του. 'Σε απασχολεί περισσότερο από ότι εμένα.'

'Ίσως.' Πολεμάει ένα χαμόγελο από τα χείλη του. Βλέπω ότι ανακουφίζεται από το γεγονός ότι δεν με ενοχλεί. Κουνάω το κεφάλι μου, και επιστρέφω στο πιάτο μου. Ο αλαζόνας καρδιοκατακτητής μου έχει μία ανασφάλεια, αλλά τον αγαπάω περισσότερο για αυτό.

Τρώμε σε μία βολική ησυχία, ο σερβιτόρος κοιτάζει εάν είμαστε ευχαριστημένοι με αρκετες παρεμβολές. Πως να μην το κάνει? Όταν τελειώνουμε, παίρνει τα πιάτα μας αμέσως και ο Jesse ζητάει τον λογαριασμό.

'Λοιπόν, πότε θα πάμε για να ψωνίσουμε το φόρεμα?' λέει πριν πιει μια γουλιά καφέ.

Αφήνω μια εξοργισμένη αναπνοή. Το είχα ξεχάσει αυτό. Ξέρω ότι αν του το αρνηθώ, θα φύγω άρων άρων από το Κεντρικό Σύννεφο Jesse με αριθμό εννέα. 'Δεν χρειάζεται να έρθεις.' μπορώ να πάω στο House of Fraser όποτε θέλω.

'Θέλω να έρθω και τέλος πάντων, σου οφείλω ένα φόρεμα, θυμάσαι?'

Υπομειδιά και αμέσως θυμάμαι την παράσταση με το φόρεμα. Θέλει μόνο να έρθει για να επιλέξει κάτι κατάλληλο, και αυτό σημαίνει ότι θα φορέσω μάλλον παντελόνι για το σκι και ένα ζιβάγκο πουλόβερ.

'Την Παρασκευή μεσημεριανό?' προσπαθώ, και αποτυγχάνω παταγωδώς να ακουστώ εύθυμη.

Η γραμμή έκφρασης επιστρέφει στην θέση της. ' Αυτό είναι λίγο της τελευταίας στιγμής, δεν είναι?'

'Θα βρω κάτι' τελειώνω τον πιο εξαίσιο καφέ που έχω πιει ποτέ.

'Βάλε με στο ημερολόγιό σου για την Παρασκευή το απόγευμα.....όλο το απόγευμα.'

'Τι?' νιώθω το φρύδι να μαζεύεται.

Βγάζει ένα πακέτο χαρτονομίσματα από την τσέπη του και αφήνει πέντε εικοσάλιρα στο δερμάτινο βιβλιαράκι λογαριασμού που μόλις είχε αφήσει ο σερβιτόρος. Εκατό λίρες για πρωινό? Τόσο κάνει το καινούργιο μου φόρεμα.

'Σημειώσε τον κύριο Ward για το ραντεβού το απόγευμα της Παρασκευής. Να πούμε στις μία και κάτι?'. Τα πράσινά του μάτια χορεύουν από ικανοποίηση. 'Θα πάμε να ψωνίσουμε φόρεμα και δεν θα βιαστούμε να ετοιμαστούμε για το πάρτυ.'

'Δεν μπορώ να κλείσω όλο το απόγευμά μου για ένα ραντεβού!' του πετάω δύσπιστα. Ο κύριος παράλογος επέστρεψε.

'Μπορείς και θα το κάνεις. Τον πληρώνω αρκετά.' Σηκώνεται και έρχεται προς την μεριά μου στο τραπέζι. 'Πρέπει να πεις στον Patrick ότι ζεις μαζί μου. 'Δεν μπορώ να παίζω την γάτα με το ποντίκι για πολύ ακόμα.'

Ζω μαζί του? Στέκομαι, παίρνω το χέρι που μου προσφέρει και τον αφήνω να με οδηγήσει έξω από το εστιατόριο. Όχι, δεν θα παίζει τη γάτα με το ποντίκι. Θα τον ποδοπατήσει αντι για αυτό. 'Θα κάνει τα πράγματα παράξενα.' προσπαθώ να τον λογικέψω. 'Δεν θα εντυπωσιαστεί, Jesse. Kαι δεν θέλω να νομίζει ότι τεμπελιάζω αντί να δουλεύω, αν θα πρέπει να έχω επαγγελματικές συναντήσεις μαζί σου.'

'Δεν δίνω δεκάρα τι θα νομίζει. Αν δεν του αρέσει, τότε θα αποσυρθείς.' λέει ενώ συνεχίζει να βαδίζει και να με σέρνει πίσω του.

Να αποσυρθώ? Μου αρέσει η δουλειά μου και μου αρέσει και ο Patrick επίσης. Είναι αστείος. 'Θα τον ποδοπατήσεις, έτσι δεν είναι? ' λέω επιφυλακτικά. Ο άντρας μου είναι σαν Ρινόκερος.

Ο παρκαδόρος του δίνει τα κλειδιά του αυτοκινήτου και ο Jesse του δίνει δεκαπέντε λίρες. Δεκαπέντε λίρες? Απλά για να παρκάρει και να του επιστρεψει το αμάξι του? Παρόλο που είναι ένα πάρα πλύ ωραίο αμάξι, αλλά ακόμα και έτσι.....

Γυρίζει προς εμένα, βάζει την παλάμη του πάνω στο μάγουλό μου και κυκλώνει την μύτη του στην δική μου. 'Είμαστε φίλοι?' Η ανάσα του από μέντα με χτυπάει στα ρουθούνια.

΄Ναι' παραδίνομαι, αν κρίνω από την συζήτηση των τελευταίων λεπτών. Δεν περιμένω να είμαστε για πολύ. Να αποσυρθώ? 'Σε ευχαριστώ για το πρωινό.'

Χαμογελάει. 'Τίποτα. Που πας τώρα?'

'Στο Royal Park.'

'Κοντά στην Lancaster Gate? Θα σε πάω εγώ.' Πιέζει τα χείλη του σκληρά στα δικά μου και σπρώχνει τους γοφούς του απαλά προς τα μπρος.

Ανοίγω το στόμα μου.

Δεν μπορεί να με πηδήξει έξω από το Ritz! Τον ακούω να γελάει με την έκπληξή μου πριν με τραβήξει προς το αμάξι του. Ο παρκαδόρος ανοίγει την πόρτα για μένα και χαμογελάω γλυκά πριν μπω μέσα. Αφού μπαίνει και ο Jesse πίσω από το τιμόνι και μου πιέζει το γόνατο, ξεχύνεται στους δρόμους του Λονδίνου με την συνήθη γρήγορη ταχύτητα. Αναρωτιέμαι πόσους πόντους από ποινές έχει στην άδεια οδήγησης.

Λοιπόν, μόλις πήρα ένα επαγγελματικό πρωινό με τον κύριο Ward, και με τον οποίο το μόνο επαγγελματικό που συζητήσαμε είναι η τρέλλα του. 'Τι θα πω στον Patrick?' γυρίζω και τον κοιτάω. Ω, είναι τόσο όμορφος.

'Τι, σχετικά με μάς?' μου ρίχνει τα μάτια του. Η γραμμή έκφρασής του είναι πάντα στην θέση της.

'Όχι, σχετικά με την επαγγλεματική συνάντηση. Τι συζητήσαμε?'

Σηκώνει αδιάφορα τους ώμους. 'Πες του ότι συμφωνήσαμε για τα έξοδα και ότι σε θέλω στο Κτήμα την Παρασκευή για να ολοκληρώσουμε τα σχέδια.'

'Το κάνεις να ακούγεται τόσο απλό.' αναστενάζω, κάθομαι πίσω στην θέση μου και κοιτάζω τα πάρκα.

Βάζει το χέρι του στο γόνατό μου και το πιέζει. 'Μωρό μου, εσύ το κάνεις να ακούγεται τόσο περίπλοκο.'

Ο Jesse σταματάει έξω από το Royal Park και διώχνετι τον παρκαδόρο όταν πλησιάζει για να πάρει το αμάξι του.

'Θα σε δω στο σπίτι.' Τυλίγει την παλάμη του πίσω από τον λαιμό μου και με τραβάει προς αυτόν, και παίρνει τον χρόνο του για να μου πει αντίο. Τον αφήνω. Θα μπορούσα να συρθώ πάνω του.

'Eξι και κάτι' επιβεβαιώνω καθώς φιλάει την γωνία του στόματός μου.

Χαμογελάει πλατιά. 'Και κάτι.'

Ξέρω ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να θέσω το θέμα, αλλά θα με τρώει για την υπόλοιπη μέρα. Δεν μπορεί να σοβαρολογεί, μπορεί? 'Δεν μπορώ να αποσυρθώ στα 26 μου'

Κάθεται πίσω στην θέση του, και οι χαζοί, τροχοί του μυαλού του αναλαμβάνουν δράση. Με ανησυχεί στιγμιαία. Σοβαρολογεί. 'Σου είπα, δεν μου αρέσει να σε μοιράζομαι.'

'Αυτό είναι χαζό' του ξεστομίζω, το οποίο ήταν προφανώς λάθος, αν κρίνω από το πόσο βλοσυρά με κοιτάζει.

'Μην με λές χαζό Ανα'

'Δεν είπα εσένα χαζό. Είπα την φιλόδοξη πρόθεσή σου χαζή.' διαφωνώ ήσυχα. 'Δεν πρόκειται να σε αφήσω ποτέ.' πλησιάζω και περνάω το χέρι μου πίσω από τον λαιμό του. Χρειάζεται να τον καθησυχάσω ξανά για αυτό?

Το χείλος του εξαφανίζεται ανάμεσα στα δόντια του καθώς κοιτάζει το τιμόνι του DBS. 'Αυτό δεν θα σταματήσει τους ανθρώπους να προσπαθήσουν να σε πάρουν. Δεν μπορώ να το αφήσω να συμβεί.' Γυρίζει τα βασανισμένα μάτια του σε μένα. Μου ανοίγουν μια τρύπα στο στομάχι.

'Ποιους ανθρώπους?' τον ρωτάω, ο πανικός καθαρός στην φωνή μου.

Κουνάει το κεφάλι του. 'Όχι κάποιοι συγκεκριμένοι. Δεν μου αξίζεις Ανα, αλλά από ένα γαμημένο θαύμα σε έχω. Θα σε προστατέψω άγρια- θα εξαλείψω κάθε απειλή.' Το χέρι του γλιστράει πάνω στο τιμόνι, οι αρθρώσεις του γίνονται άσπρες από το σκληρό κράτημα. 'Εντάξει, πρεπει να σταματήσουμε να μιλάμε για αυτό επειδή νιώθω λίγο βίαιος.'

Κάθομαι και κοιτάζω το όμορφο, νευρωτικό φρικιό του ελέγχου, και εύχομαι να μπορούσα να του δώσω την καθησύχαση που χρειάζεται. Τα λόγια μου δεν θα ωφελήσουν. Το συνειδητοποιώ απόλυτα τώρα. Επίσης γνωρίζω καλά ότι αυτό που πραγματικά εννοεί είναι ότι θα εξαλείψει κάθε αντρική απειλή, όχι εμένα.

Βγάζω την ζώνη μου και σύρομαι στο αυτοκίνητω να ανεβώ στην αγκαλιά του, αγνοώντας τελείως τον παρκαδόρο, που ακόμα γλυκοκοιτάζει την DBS. Τραβάω το πρόσωπό του στο δικό μου, αρπάζω τα μάγουλά του και αφήνω τα χείλια μου στα δικά του. Βογκάει και γλιστράει τα χέρια του γύρω για να πιάσει τον πισινό μου και με τραβάει προς τους γοφούς του. Θέλω να με πάει πίσω στο Lusso τώρα, αλλά δεν μπορώ να διαγράψω τον Mikael.

Οι γλώσσες μας αργά παίζουν μαζί, κάνουν κύκλους, τραβιούνται και ξαναμπαίνουν μέσα, φορά την φορά ξανά. Πονάω από ανάγκη για αυτό τον άντρα - οδυνηρός, αδιάκοπος πόνος, και ξέρω ότι νιώθει ακριβως το ίδιο για μένα.

Τραβιέμαι πίσω και βρίσκω τα μάτια του κλειστά. Έχω ξαναδεί αυτή την έκφραση, και την τελευταία φορά που την είδα, ήταν επειδή είχε κάτι να μου πει. 'Τι συμβαίνει?' ρωτάω νευρικά.

Τα μάτια του ανοίγουν γρήγορα, σα να συνειδητοποίησε μόλις ότι είχε μία εκφραση απομάκρυνσης. 'Τίποτα δεν συμβαίνει.' Βγάζει μία τούφα μαλλιών από το πρόσωπό μου. 'Τα πάντα είναι καλά.'

Σκληραίνω στην αγκαλιά του. Το έχει ξαναπεί αυτό, και τα πάντα δεν ήταν καλά. 'Έχεις κάτι που θες να μου πεις.' του το λέω σαν γεγονός.

'Έχεις δικαιο, έχω.' Το κεφάλι του πεφτει και νιώθω άρρωστη- το στομάχι μου νιώθει να πονάει, αλλά τα μάτια του σηκώνονται ξανά και βρίσκουν τα δικά μου. 'Σε αγαπαώ τρελά μωρό μου.'

Αναπηδώ ελαφρά. 'Δεν ήταν αυτό που ήθελες να μου πεις.' λέω καχύποπτα.

Με κατεβάζει πιο πολύ στην αγκαλιά του και μου δίνει αυτό το χαμόγελο, που είναι μόνο για γυναίκες. 'Ναι αυτό είναι. Και θα στο λέω μέχρι να βαρεθείς να το ακούς. Είναι καινούργιο για μένα.' σηκώνει τους ώμους του.' Μου αρέσει να το λέω'

'Δεν θα βαρεθώ να το ακούω, και να μην το πεις σε καμία άλλη. Δεν με ενδιαφέρει πόσο σου αρέσει να το λες.'

Χαμογελάει πλατιά, ένα μικρό αγορίστικο, πονηρό χαμόγελο. 'Θα σε έκανε να ζηλέψεις αυτό?'

Ξεφυσάω. 'Κύριε Ward, ας μην μιλήσουμε για ζήλεια όταν μόλις ορκιστήκατε ότι θα εξαλείψετε κάθε απειλή. 'λέω ξερά.

'Εντάξει, ας μην το κάνουμε.' Με τραβάει και γυρίζει τους γοφούς του προς τα πάνω, προκαλώντας μου έναν διαβολικό χτύπο μέσα μου. 'Ας πάρουμε ένα δωμάτιο τότε' ψιθυρίζει, και σηκώνει αυτούς τους αναθεματισμένα υπέροχους γοφούς άλλη μια φορά προς τα πάνω.

Σαν τρελή σηκώνομαι από την αγκαλιά του, φοβισμένη για να δραπετεύσω από την σκέψη του αγγίγματός του που με κάνει να λιώνω πριν του σκίσω το κοστούμι εδώ και τώρα. 'Θα αργήσω για την συνάντησή μου.' αρπάζω την τσάντα μου και πιέζω για λίγο τα χείλη μου στα δικά του. 'Θέλω να με περιμένεις στο κρεβάτι όταν έρθω σπίτι.'

Χαμογελάει ικανοποιημένος. 'Έχετε απαιτήσεις, Δεσποινίς O' Shea?'

"Θα με αρνηθείται κύριε Ward?'

'Ποτέ,, αλλά θυμάσαι ποιος έχει την δύναμη, έτσι δεν είναι?' Κάνει να με αρπάξει αλλά χτυπάω τα χέρια του μακρυά, βγαίνω από το μάξι πριν με καταπιεί ολοκληρωτικά.

Βάζω το κεφάλι μου μεσα ξανά. 'Εσύ την έχεις, αλλά σε χρειάζομαι. Οπότε μπορείς σε παρακαλώ να είσαι γυμνός και να με περιμένεις?'

'Με χρειάζεσαι?' ρωτάει, το ύφος τους θριάμβου είναι στο πρόσωπό του.

'Πάντα. Θα σε δω σπίτι σου.' κλείνω την πόρτα, και τον ακούω να ουρλιάζει ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ καθώς προχωράω.

Ξαφνικά νιώθω μάτια να με τρυπάνε και γυρίζω να δω τον παρκαδόρο με το μεγαλύτερο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Κοκκινίζω και ανεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά για το ξενοδοχείο. Είμαι πάνω στο Κεντρικό Σύννεφο Jesse με αριθμό εννέα και μαυρίζω όμορφα.

Ψάχνω μεσα στην τσάντα μου όταν ακούω τον ήχο του μηνύματος.

Είναι ο Jesse.

Μου λείπεις, σε αγαπάω και σε χρειάζομαι επίσης. JX

Γελάω. Πως το έστειλε τόσο γρήγορα? Με άφησε μόλις πριν τρία δευτερόλεπτα. Βάζω το τηλέφωνο πίσω στην στάντα μου και περνάω το φουαγιέ.

Μου δείχνουν το ίδιο σημείο απου συναντηθήκαμε με τον Mikael την τελευταία φορά και είναι ήδη εδώ και με περιμένει. Έχει τους πίνακες απλωμένους στο τραπέζι και τους μελετάει. Δείχνει πιο καθημερινός σήμερα, έχει βγάλει το σακάκι του, έχει χαλαρώσει την γραβάτα του, αλλά τα χλωμά ξανθά μαλλιά του είναι απολυτα φτιαγμένα.

Κοιτάζει ψηλά καθώ μπαίνω. 'Ανα, χαίρομαι που σε βλέπω ξανά.' Η ελαφρυά προφορά του είναι πιο απαλή από ποτέ.

'Και εγώ Mikael. Έλαβες τα προσχέδια?' του δείχνω με το κεφάλι μου τους πίνακες και ακουμπάω την τσάντα μου σε ένα από τους μεγάλους, πράσινους δερμάτινους καναπέδες.

'Ναι αλλά το πρόβλημα είναι ότι μου αρέσουν όλα. Είσαι πολύ καλή.' Μου δίνει το χέρι του και το παίρνω.

'Χαίρομαι.' χαμογελάω λαμπερά καθώς κρατά το χέρι μου και με χαιρετά ευγενικά.

Με αφήνεια και γυρνάει στο τραπέζι. ' Προσανατολίζομαι όμως προς αυτό.' Δείχνει το κρεμ και λευκό σχέδιο που είναι και εμένα το αγαπημένο μου.

'Αυτό θα διάλεγα και εγώ.' λέω εύθυμα. 'Νομίζω ότι εμπεριέχεε περισσότερο την φιλοδοξία σου.'

'Ναι αλήθεια.' συμφωνεί και μου χαμογελάει θερμά. 'Κάθισε Ανα. Θα ήθελες να πιεις κάτι?'

Πέφτω στον καναπέ. 'Νερό παρακαλώ'.

Κάνει νόημα στον σερβιτόρο πριν καθίσει στον καναπέ δίπλα μου. 'Λυπάμει για την αναμονή της συνάντησής μας. Τα πράγματα δεν πήγαν όπως ήθελα στην πατρίδα.'

Ω. Αυτό θα είναι για το διαζύγιό του. Δεν φαντάζομαι τα πράγματα να κυλούν ομαλά όταν είσαι τόσο πλούσιος όσο ο Mikael. H γυναίκα του θα προσπαθεί να του πάρει όλα τα λεφτά. Για ποιον άλλο λόγο δεν θα κύλαγαν ομαλά? Δεν λέω τίποτα όμως. Υποψιάζομαι ότι η Ingrid δεν θα ήθελε να διαρρεύσουν τόσο πολλά όσα είπε. Δεν θέλω να βρεθεί μπλεγμένη. Την συμπάθησα.

'Δεν πειράζει, αλήθεια.' χαμογελάω και γυρνάω τα μάτια μου στους πίνακες. 'Οπότε λοιπόν κυμαινόμαστε προς αυτό?' βάζω το χέρι μου στο κρεμ και άσπρο σχέδιο.

Μετακινείτε μπροστα΄. 'Μου αρέσει η απλότητα και η ζεστασιά. Είσαι πολύ έξυπνη. Κάποιος θα σκεεφτόταν ότι θα φαινόταν ψυχρό αλλα δεν είναι καθόλου.'

'Σε ευχαριστώ. Όλα εξαρτώνται από τα υφασματα και τις αποχρώσεις.'

Χαμογελάει, τα μπλε μάτια του σπινθηροβολούν. 'Ναι, υποθέτω ότι είναι αυτό.'

Συζητάμε λίγες ώρες για τα χρονικά περιθώρια, τα σχέδια και τους προϋπολογισμούς. Είναι αρκετά χαλαρός, πραγμα που με ικανοποιεί αφάνταστα αφού με είχε καλέσει για δείπνο στην προγούμενή μας συνάντηση. Ανησυχούσα ότι τα πράγματα θα ήταν περίεργα, αλλά δεν είναι καθόλου. Πήρε την απάντησή μου και δεν έχει πει τίποτε άλλο.

'Θα είναι βιώσιμο το υλικό?' Περνάει το μακρύ του δάχτυλο πάνω από τα σχέδια ενός κρεβατιού που έχω σχεδιάσει.

'Φυσικά.' από μέσα μου ευχαριστώ την Ingrid για την σημαντική λεπτομέρεια που ο Mikael παρέλλειψε να μου πει στο παρελθόν. Του δείχνω και τα άλλα έπιπλα που έχω σχεδιάσει. 'Είναι όλα βιώσιμα, όπως τα ζήτησες. Κατανοώ ότι η επιτροπή δασών στην Σκανδιναβία είναι μία σοβαρη επιχείρηση.

'Ναι είναι' γελάει. 'Πρέπει να κάνουμε όλοι κάτι για το περιβάλλον. Δεχτήκαμε κάποιες άσχημες κριτικές από τον τύπο μετά το Lusso.'

Το μυαλό μου γεμίζει από την εικόνα 12 υπερμηχανών και μίας πετρελαιοκίνητης DBS. Στοιχηματίζω ότι ο Mikael οδηγεί ένα Υβριδικό Prius. 'Πρέπει να κάνουμε' συμφωνώ. Ρίχνει τα μάτια του στα δικά μου και χαμογελω λίγο. 'Με συγχωρείς, πρέπει να πάω στο μπάνιο.' Πιάνω την τσαντα μου και τον αφήνω.

Περνάω πέντε λεπτά στην τουαλέτα και φρεσκάρομαι. Είμαι χαρούμενη με το πως πηγαίνει η συνάντηση, και βιάζομαι να γυρίσω στο γραφείο για να ξεκινήσω να δουλεύω τα τελικά σχέδια. Φτιάχνω τα μαλλιά μου, τσιμπάω τα μάγουλά μου και βγαίνω από το μπάνιο, περπατώντας στο λόμπυ του ξενοδοχείου και πίσω στον ΜIkael.

Kαθώς μπαίνω σχεδόν πνίγομαι από τον αέρα καθώς βλέπω τον Jesse να στέκεται δίπλα στον Mikael, τοκμηρός σαν αναθεματισμένο σίδερο, να κοιτάζει τα σχεδιά μου.

Τι στον διάολο κάνει εδώ?

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12 Ω, το παράκανε αυτή την φορά. Θα ποδοπατήσει και την επαγγελματική μου συνάντηση. Ω, Θεέ, θα ποδοπατήσει τον Mikael, και δεν ξέρει καν ότι στο παρελθόν μου είχε ζητήσει να δειπνήσουμε μαζί.

Είμαι χαμένη. Στέκομαι και τους κοιτάζω να συζητάνε, σας επαγγελματίες, ενώ προσπαθώ να σκεφτώ πως να το χειριστώ αυτό. Όπως είναι η συνηθισμένη μου αντίδραση στην δυστροπία του, θέλω να του φωνάξω, αλλά με τον Mikael εδώ, αυτό απορρίπτεται.

Σα να αισθάνθηκε την παρουσία μου -πάντα την αισθάνεται- γυρίζει αργά και με αντικρύζει. Του πετάω ένα βλέμμα τύπου το-παρατραβάς και αργά τους πλησιάζω.

'Mikael' λέω, περνάω ανάμεσά τους προς το τραπέζι. Νιώθω την ένταση του Jesse από την κορυφή μέχρι τα νύχια στην μη τυπική προσφώνηση του πελάτη μου. Μπορεί αν πάει και να πέσει από τον πιο κοντινό λόφο! Αξίζει ότι παίρνει. Και θέλει να μετακομίσω μαζί του? Ας το ξεχάσει, και δεν θα υπάρξει ούτε γαμήσι λογικής για να μου αλλάξει την γνώμη.

Ο Μikael μου χαμογελάει. Δεν μου ξεφεύγει το σηκωμενο του φρύδι. 'Ανα, να σε συστήσω. Από δω ο κύριος Jesse Ward. Αγόρασε το ρετιρέ στο Lusso. Toυ έδειχνα τα σχέδια σου. Είναι τόσο εντυπωσιασμένος όσο είμαι και εγώ.'

'Αυτό είναι ωραίο.' Λέω χωρίς καν να κοιτάζω τον Jesse, αφού του έχω γυρισμένη την πλάτη μου για να βλέπω τον πελάτη μου. ΄'Να προγραμματίσουμε την επόμενη συνάντησή μας τώρα?' Νιώθω τον κρύο αέρα που βγαίνει από τον Jesse.

'Ναι, αυτό θα ήταν καλό.' λέει ο Mikael. 'Μπορείς την Παρασκευή το απόγευμα? Μπορούμε να συναντηθούμε στο Life και να έχουμε μία άποψη για τις ποσότητες, Ίσως να σε κεράσω και μεσημεριανό?' Τα φρύδια του σηκώνονται ενδεικτικά και ενώ ξέρω ότι δεν θα πρέπει να ενθαρρύνω αυτή την συμπεριφορά, απλά δεν μπορώ να σταματήσω.

'Η Παρασκευή το απόγευμα είναι ότι πρέπει και το γεύμα είναι υπέροχη ιδέα.' Χαμογελώ αλλά μετα΄νιώθω την ζεςτη γεμάτη μέντα νάσα του Jesse στο πίσω μέρος του λαιμού μου. Στέκεται τόσο αναθεματισμένα κοντά για κάποιον που υποτίθεται ότι δεν γνωρίζω.

'Συγνώμη που ενοχλώ.' πετάγεται ο Jesse.

Παγώνω. Ω, Θεέ, σε παρακαλώ μην τον ποδοπατήσει!

Αρπάζει τους ώμους μου και βλέπω τον Mikael να συνοφρυώνεται συχγισμένος. Αργά με γυρνάει μέχρι το έκπληκτο πρόσωπό μου να τον κοιτάξει. 'Μωρό μου ξέχασες ότι θα πάμε για ψώνια?'

Oh! Fucking hell!

Πραγματικά δεν έχει κανέναν ενδοιασμο ή ντροπή. Θα με κάνει να με διώξουν από την δουλειά. Ο Mikael θα τηλεφωνήσει στον Patrick να παραπονεθεί, μετά ο Patrick θα μάθει ότι εγώ και ο Jesse είμαστε μαζί και μετά θα με διώξει! Δεν μπορώ καν να βρω την δύναμη να του ρίξω ένα ύφος αηδίας.

Κοιτάζει το σοκαρισμένο πρόσωπό μου και τα μάτια του σπινθηροβολούν. Δεν ξέρω τι να κάνω εδώ.

'Δεν ήξερα ότι γνωρίζοσαστε.' λέει ο Mikael με προφανή σύγχιση.

Μόλις μας σύστησε και κανένας μας δεν τον πληροφόρησε ότι ήδη γνωριζόμαστε. Είμαστε κάτι πιο πολύ από γνωστοί. Μόλις με είπε μωρό μου, και κρατάει τους ώμους μου σφιχτά, και όχι με επαγγελματικό τρόπο.

Ο Jesse βγάζει τον Mikael νοκ άουτ με ένα χαμόγελο που σκοτώνει. 'Ήμουν τριγύρω και ήξερα ότι ο έρωτας της ζωής μου ήταν εδώ.' σηκώνει αδιάφορα τους ώμους του. 'Σκέφτηκα να μπω και να πάρω την δόση μου. Δεν θα την δω για άλλες τέσσερις ώρες.' Σκύβει και περνάει τα χείλη του από το αυτί μου. Έχω μείνει άφωνη. 'Σε πεθύμησα.' ψιθυρίζει.

Με πεθύμησε? Με άφησε δυο ώρες πριν. Ποδοπατάει καλύτερα από ποτέ. Θέλω να βάλω το πόδι μου μπροστά και να τον αναγκάσω να πέσει κάτω. Είναι απίστευτός, και μόλις προσγειώθηκα με τον πισινό μου από το Κεντρικό Σύννεφο Jesse με αριθμό εννέα.

Με γυρνάει ώστε να αντικρύσω τον Mikael και με τραβάει προς το στήθος του, τυλίγωντας το χέρι του πάνω από τους ώμους μου και με φιλάει στο κεφάλι. Αυτό είναι τόσο μη επαγγελματικό. Θέλω να πεθάνω τώρα. Κοιτάζω τον Mikael και τον βλέπω να παρατηρεί το ποδοπάτημα του Jesse σκεφτικός.

'Λυπάμαι, όταν μου είπες ότι ήσουν εδώ για να συναντήσεςι την φιλενάδα σου, δεν κατάλαβ ότι αναφερόσουν στην Ana.' λέει ο Mikael ψύχραιμα.

'Ναι σε αυτή αναφερόμουν, δεν είναι όμορφη?' Πιέζει τα χείλη του στο κεφάλι μου ξανά και εισπνέει στα μαλλιά μου. 'Και όλη δική μου.' προσθέτει σιωπηλά, αλλά αρκετά δυνατά για να το ακούσει ο Mikael.

Νιώθω το πρόσωπό μου να ζεσταίνεται αμέσως, τα μάτια μου κοιτάζουν παντού εκτός από την κατεύθυνση του Mikael. Προσπαθεί να εξαλείψει τον Mikael? Eϊναι πελάτης, όχι απειλή. Όχι από ότι γνωρίζει τουλάχιστον ο Jesse. Ο Θεός να με λυπηθεί αν μάθει για την πρόσκηλη σε δείπνο.

Τα μάτια μου προσγειώνονται για λίγο στον Mikael. Με παρατηρεί προσεκτικά. Νιώθω τόσο άβολα.

'Κύριε Ward, αν είχα και γω μία Ανα, χωρίς αμφιβολία θα έκανα ακριβώς το ίδιο.' Μου ρίχνει ένα χαμόγελο, και νιώθω το πρόσωπό μου να καίγεται περισσότερο. 'Ίσως την Δευτέρα να ήταν καλύτερα?'

Βρίσκω την φωνή μου. 'Φυσικά η Δευτέρα είναι ότι πρέπει.'. Προσπαθώ να απαλλαγώ από το κράτημα του Jesse, αλλά με κρατάει σφιχτά και ξέρω ότι ούτε όλος ο Βρετανικός στρατός δεν θα μπορούσε να με πάρει από τα χέρια του.

Ο Mikael μου δίνει το χέρι του. 'Θα σου τηλέφωνήσω για να κανονίσουμε την ώρα μόλις κοιτάξω την ατζέντα μου.'

Δέχομαι την προσφορά του. Τελειώνω μία σημαντική επαγγελματική συνάντηση, με έναν πολύ σημαντικό πελάτη και είμαι τελείως καλυμένη από ένα νευρωτικό, κτητικό φρικιό του ελέγχου. Έχω ξεφτιλιστεί εντελώς. 'Ανυπομονώ για αυτό' λέω με ενθουσιασμό, και ο Jesse Μου δίνει ένα κοφτερό σκούντημα στην πλάτη.

Με κοροϊδεύει?

Ο Mikael βγαίνει από το δωμάτιο και τον παρατηρώ να ρίχνει μια ματιά πίσω του καθώς φεύγει. Βλέπω το σκεπτικό ύφος στο χλωμό του πρόσωπο και δεν μπορώ να σκεφτώ παρά μόνο ότι ο Jesse Μόλις τον προκάλεσε. Θα μπορούσα να καταρρεύσω από οργή. Είμαι χαρούμενη που ο Jesse βρίσκεται πίσω μου γιατί είναι το μόνο πράγμα που με κρατάει από το να πέσω κάτω.

Χαλαρώνω πάνω του με έναν μακρύ αναστεναγμό. 'Δεν το πιστεύω ότι μόλις το έκανες αυτό.' λέω σιγανά καθώς δεν κοιτάζω κάτι συγκεκριμένο 'Μόλις ποδοπάτησες τον πιο σημαντικό πελάτη μου.'

Με γυρίζει στα χέρια του για να τον βλέπω καθώς σκύβει για να μειώσει την διαφορά ύψους μας. 'Ποιός είναι ο πιο σημαντικός σου πελάτης?' ρωτάει με την γραμμή έκφρασης έντονη στο κούτελό του.

Στριφογυρίζω τα μάτια μου. 'Εσύ είσαι ο εραστής μου, που τυχαίνει να είναι και πελάτης μου.'

΄'Είμαι κάτι παραπάνω από εραστής σου!'

Ναι εντάξει. Αυτό το παρανόησε λίγο. Είναι σίγουρα παραπάνω από εραστης μου. Κοιτάζω το πανικοβλημένο πρόσωπό του κοντά στο δικό μου και βρίζω από μέσα μου που θέλω να πάω κατευθείαν στο μπαρ του ξενοδοχείου και να πιω ένα μεγάλο ποτήρι κρασί. Όχι, στην πραγματικότητα θέλω ένα μπουκάλι.

Ξεφυσάω με απόλυτη απελπισια. 'Πρέπει να γυρίσω στην δουλειά.' Γυρίζω, αλλά νιώθω το χέρι του να με αρπάζει από τον καρπό, η συνηθισμένη ζέστη που μου προκαλεί το άγγιγμά του είναι παρούσα.

Περπατάει γύρω μου ώστε να βρεθεί μπροστά μυ. Συνεχίζει να κρατάει τον καρπό μου. 'Το έκανες επίτηδες' με κατηγορεί.

Ναι, το έκανα! Όπως εμφανίστηκε ξαφνικά στο Royal Park επίτηδες για να κατασκοπεύσει την συνάντησή μου και για ποιον λόγο? Τον κοιτάζω μέσα από τα δάκρυα που έχουν μαζευτεί στα μάτια μου. 'Γιατί?' ρωτάω. Είναι μια απλή ερώτηση.

Κοιτάζει το πάτωμα. 'Γιατί σ' αγαπάω.' λέει σιγανά.

'Αυτή δεν είναι δικαολογία.' ο τόνος μου δείχνει ότι είμαι τελείως χαμένη. Είμαι.

Το κεφάλι του πετάγεται από έκπληξη, και με ακινητοποιεί στην θέση μου με το συγκλονισμένο του κοίταγμα. 'Ναι είναι, και τέλος πάντων είναι γνωστός γυναικάς.'

Εντάξει, τώρα απλά φτιάχνει δικαιολογίες για να δικαιολογήσει την παράλογη συμπεριφορά του. Αν με αγαπάει, τότε θα πρέπει να υποστηρίζει την δουλειά μου, και όχι να προσπαθεί να την σαμποτάρει. Ξέρω ότι γίνομαι λίγο δραματική, αλλά η όλη κατάσταση μπορεί να έχει μεγάλη επίπτωση στην καριέρα μου και όλα αυτά επειδή πιστεύει ότι ο Mikael είναι γυναικάς? Που βασίζεται αυτή η άποψη?

'Δεν μπορείς να κατασκοπεύεςι κάθε συνάντηση που έχω με άντρα πελάτη' Λέω κουρασμένα. Δεν πιστεύω ότι μπορώ να τον λογικέψω.

'Δεν θα το κάνω. Μόνο αυτόν. Και όποιον άλλον άντρα που μπορεί να είναι απειλή.' λέει με ειλικρίνεια.

Θέλω να ρίξω το κεφάλι μου πίσω και να ουρλιάξω δυνατά. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τον περιμένω και στο Life Building την Δευτέρα? Ο Jesse Βλέπει τον κάθε άντρα σαν απειλή. 'Πρέπει να φύγω.' θα προσπαθώ να ανακτήσω την κατοχή του κορμιού μου αλλά αρνείται να με αφήσει.

'Θα σε πάω εγώ.' με πληροφορεί και αφήνει τον καρπό μου. 'Πάρε τα πράγματά σου.' Πηγαίνει προς το τραπέζι και αρχίζει να μαζεύει τους πίνακες. 'Αυτά είναι πολύ καλά' λέει ενθουδιωδώς.

Δεν μπορώ να συμμεριστώ τον ενθουσιασμό του. Νιώθω μελαγχολική και κενή. Μπορω να δω την καριέρα μου να καταστρέφεται μπροστά στα μάτια μου και το χειρότερο από όλα, υπάρχει και ένας μικρός φοβός ότι θα τον σπρώξω να πιει αν δεν συμμεριστώ τον παραλογισμό του. Νιώθω αβοήθητη και χωρίς ελπίδα. Πως μπορώ να γίνομαι από τόσο συνεπαρμένη σε τόσο απίστευτα νικημένη σε τόσες λίγες ώρες?

Ο Jesse με αφήνει στην γωνία της Berkeley Square μετά από απαίτησή μου ώστε να μην με δει ο Patrick να βγαίνω από το αμάξι του μετά από τέσσερις ώρες που πήγα για συνάντηση μαζί του. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι μέρες μου είναι μετρημένες πριν ο Patrick Καταλάβει την σχέση μου με τον κύριο Ward. Θέλω να το αναβάλω για όσο πιο πολύ γίνεται όμως. Χρειάζομαι να σκεφτώ πως θα το πω στον Patrick, και προσεύχομαι ότι ο Mikael δεν θα του το ''σκάσει' πρώτος. Πρέπει να το χειριστώ προσεκτικά.

Δίνω στον Jesse ένα απαλό φιλι στο μάγουλο και τον αφήνω να με παρακολουθεί, μασάει το κάτω χείλος του και βγαίνω από το αμάξι. Δεν λέω τίποτα, και ούτε και αυτός.

'Άργησες λουλούδι' λέει ο Patrick καθώς κάθομαι στο γραφείο μου.

'Ο Mikael και εγώ είχαμε πολλά να συζητήσουμε. Πάει καλά.' λέω σαν εξήγηση.

Πιάνει να δουλεύει το κόλπο. Χαμογελάει αμέσως. 'Α! είναι ακόμα χαρούμενος?'

'Πολύ' του επιβεβαιώνω, και κάνει το χαμόγελό του ακόμα μεγαλύτερο.

'Υπέροχα!' αναφωνεί, και πάει στο γραφείο του ενθουσιασμένος.

Ανοίγω τα mail Μου και ακούω την πόρτα του γραφείου να ανοίγει. Κοιτάζω και βλέπω ένα τεράστιο μπουκέτο από κρίνους που έρχεται προς το μέρος μου. Αλήθεια? Τον άφησα μόλις πριν πέντε λεπτα΄.

Τα βάζει στο γραφείο μου το νεαρό κορίτσι και αναστενάζει. 'Δεν ξέρω γιατί δεν σου αγοράζει όλο το μαγαζί. Υπόγραψε εδώ παρακαλώ.'

Μου πετάει το χαρτί και υπογράφω.

'Ευχαριστώ' της το δινω πίσω και βρίσκω την κάρτα.

Συγνώμη - λιγάκι Jx.

Πέφτω πίσω στην καρέκλα μου. Αυτό που εννοεί είναι.....ότι λυπάται επειδή ξέρει ότι με αναστάτωσε, αλλά δεν λυπάται εντελώς που ποδοπάτησε τον Mikael ή την μέρα μου. Ίσως

να πρέπει να μείνω στης Kate απόψε. Θα ήθελα λίγο χρόνο, ένα μεγάλο μπουκάλι κρασί, τις σκέψεις μου χωρίς να με αποσπούν.

Η πόρτα του γραφείου ανοίγει και κοιτάζω ψηλά την Ruth Quinn να με κοιτάζει λαμπερά.

'Ruth' κατσουφιάζω, αλλά δεν φαίνεται να προσέχει την σύγχισή μου.

'Ήμουν εδώ τριγύρω και σκέφτηκα να περάσω.' Βάζει το αδύνατο , κομψό κορμί της στην καρέκλα απέναντί μου.

'Ω?' λέω και την κοιτάζω για να συνεχίσει.

'Ναι' χαμογελάει αλλά δεν προχωράει.

Κοιτάζω το ρολόι. Δεν είναι ακόμα τρεις. Έχω άλλες τρεις ώρες για να τις περάσω τα σχέδια στο mail. 'Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις στα χαρακτηριστικά?' ρωτάω

΄'Όχι. Τίποτα απολύτως. Είμαι σίγουρη ότι θα λατρέψω τα σχέδια.'

Δεν ξέρω τι να πω. Πέρασε από εδώ για το τίποτα? Χωρίς λόγο?

'Είσαι καλά Ανα?' Το χαμόγελό της ξεθωριάζει λίγο.

Επανέρχομαι. 'Ναι, είμαι μια χαρά.' βγάζω ένα καταπιεσμένο χαρούμενο χαμόγελο. Δεν είμαι καλά, αλλά θέλω ησυχία και να μη κάνω άσκοπες συζητήσεις με τον πελάτη. 'Τα έχω ετοιμάσει όλα Ruth. Θα στα φέρω πριν το τέλος της ημέρα.' ξέρω ότι ήδη της το έχω πει στο τηλέφωνο, αλλά τι άλλο να πω? α της προσφέρω έναν καφέ?

'Υπέροχα.' Φτιάχνει τα μαλλιά της και μετά τα πετάει στον ώμο της. 'Θα κάνεις τίποτα αυτό το σαββατοκύριακο?'

Τώρα πραγματικά συνοφρυώνομαι. Είναι κολλιτσίδα, δεν είναι? 'Δεν είμαι σίγουρη' πραγματικά δεν είμαι. Δεν ξέρω τι θα κάνω, που θα πάω, δεν έχω κανένα στοιχείο αυτ'η την στιγμή.

'Θα πρέπει να βγούμε να πιούμε!'

Ασυναίσθητα στενάζω. Θέλει να γίνουμε φίλες. Ποτέ δεν μπερδεύω την δουλειά με την διασκέδαση - ο νέος μου κανόνας αφορά και τις γυναίκες επίσης. Τι να πω? 'Σίγουρα.' Η λέξη ξεφεύγει από τα χείλη μου και με εκπλήσσει. Δεν θέλω να πιω ποτά με την Ruth. Θέλω να κυλιστώ στο κρεβάτι μου και να μουτρώσω.

'Είσαι σίγουρη ότι είσαι καλά?' με πιέζει.

'Ναι, μια χαρά.' προσπαθώ να χαμογελάσω. Aγωνίζομαι.

"Προβλήματα με αντρα?' Η γραμμή των φρυδιών της σηκώνεται.

'Όχι' κουνάω το κεφάλι μου. Ω! Θεέ, γίνεται αδιάκριτη/

'Ανα, καταλαβαίνω αν μια γυναίκα είναι σε αναβρασμό, όταν την βλέπω.' Γελάει. 'Ήμουν και εγω έτσι. Το έχω περάσει.'

'Ειλικρινά Ruth. Δεν υπάρχει κανένας.' Δεν πιστεύω ότι μόλις είπα κάτι τέτοιο. Κανένας άντρας? Υπάρχει σίγουρα ένας άντρας, και πιο σίγουρα είναι αυτός που μου προκαλεί τον αναβρασμό. Αλλά χρειάζομαι την Kate να μιλήσω για αυτό και όχι έναν πελάτη. Κρασί και την Kate.

Μου δίνει ένα καθησυχαστικό χαμόγελο και σηκώνεται. 'Δεν αξίζουν τον κόπο.'

Της ανταποδίδω το χααμόγελο, αλλά μόνο επειδή είμαι χαρούμενη που φεύγει. 'Θα σου φέρω τα σχέδια σύντομα.' της ξαναλέω.

'Ανυπομονώ! Θα μιλήσουμε σύντομα.....για τα ποτά.' Βγαίνει από το γραφείο, και με αφήνει στον αναβρασμό που ξέρει ότι βρίσκομαι.

Αμέσως της στέλνω mail. Δεν θέλω να εποστρέψει και να προσφέρει και άλλα ποτά. Το κεφάλι μου θα εκραγεί. Χρειάζομαι την Kate και κρασί.

Δεν πηγαίνω όμως στης Kate. Αφήνω το γραφείο και πηγαίνω στις αποβάθρες της St. Katherine, ελκομαι από τον μαγνήτη που είναι ο Λόρδος του Κτήματος του Σεξ. Είπα ότι δεν θα τον αφήσω και χρειάζομαι όλες αυτές τις ερωτήσεις μου να απαντηθούν, όπως αυτή με την μυστηριώδη γυναίκα.

'Καλησπέρα Ανα.'

'Γεια σου Clive. Μπορώ να μιλήσω στην ασφάλεια σε παρακαλώ?'

'Λείπουν όλοι αυτή την στιγμή.' Στρέφει την προσοχή του στο κομπιουτερ, και είναι ο τρόπος του για να σταματήσει την συζήτηση - ο τρόπος του να με παρακάμψει.

'Εντάξει.' αναστενάζω και τον αφήνω, συνεχίζω στο ασανσερ. Μπαίνω μέσα και γέρνω πάνω στον καθρέφτη του τοίχουν αφού πατάω τον κωδικό που ο Jesse ακόμα δεν έχει αλλάξει.

Μπαίνω μέσα με το ροζ κλειδί μου και πηγαίνω κατευθείαν στην κουζίνα, κλωτσάω για να βγάλω τα παπούτσια μου και ψάχνω για κρασί που ξέρω ότι δεν θα υπάρχει, πριν βρω ένα βάζο και βάλω τα λουλούδια μου μέσα. Θυμάμαι το μπουκέτο πάνω που παράτησα χθες επειδή βιαζόμουν να ετοιμαστώ για το γαμήσι της αλήθειας, οπότε ανεβαίνω τις σκάλες με κούραση και πηγαίνω στην κεντρική σουίτα για να το πάρω.

Ω......Θεέ.

Ο νεός μου διαμαντένιος δονητής είναι σπασμένος σε χιλιάδες κομάτια στο πάτωμα της κρεβατοκάμαρας και υπάρχει μία τρύπα στον τοίχο απέναντι από το κρεβάτι. Η κρεβατοκάμαρα είναι τεράστια, οπότε θα τον πέταξε με τεράστια δύναμη. Ξαφνικά σκέφτομαι ότι το να φύγω πριν ελευθερωθεί ήταν πολύ καλή απόφαση.

Κοιτάζω τριγύρω στο δωμάτιο το κρεβάτι και βλέπω τις χειροπέδες ακόμα να κρέμονται από το προσκέφαλο του κρεβατιού, και εικόνες του Jesse να είναι οργισμένος μπαίνουν στο μυαλό μου.Αυτός ο άντρας έχει θέματα- μεγάλα, παράλογα, αναθεματισμένα θέματα....με τον έλεγχο.....με μένα.

Γονατίζω και μαζεύω όλα τα κομμάτια, τα παίρνω στο μπάνιο και τα πετάω στο καλάθι πριν γεμίσω την μπανιέρα. Παίρνω τους κρίνους μου που θέλουν νερό και κατεβαίνω κάτω.

Είμαι στην μέση περίπου και ακούω την εξώπορτα να κλείνει απαλά και σταματάω επιτόπου καθώς βλέπω τον Jesse. Σταματάει στο κάτω μέρος της σκάλας και με κοιτάζει ψηλά, το όμορφο προσωπό του ανέκφραστο και τα συνήθως φωτεινά μάτια του γυαλίζουν λίγο. Βγάζει το σακάκι του και αρχίζει να ξεκουμπώνει αργά το πουκάμισό του καθώς με παρακολουθεί. Το βγάζει και το αφήνει στο πάτωμα δίπλα στο σακάκι του, το ίδιο κάνει με τα παπούτσια του, τις κάλτσες, το παντελόνι, και το μποξεράκι. Τα μάτια μου πέφτουν στα κόκκινα σημάδια γύρω από τους καρπούς του καθώς βγάζει το Rolex του. Το πετάει πάνω στον σωρό από τα ρούχα. Δεν θα τον ξαναδέσω με χειροπέδες ποτέ.

'Δεν θα ακουμπήσεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι πάνω μου, αν δεν μου πεις ποια ήταν αυτή η γυναίκα.' Αυτό μπορεί να χρειάζεται όλη την δυναμή μου, ιδιαίτερα αν αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση ή μου ρίξει ένα από τα διάφορα γαμήσια του, αλλά δεν θα κάνω πίσω.

'Δεν ξέρω.'Το πρόσωπό του είναι τελείως ανέκφραστο.

'Οπότε δεν ζήτησες από τον Clive να με εμποδίσει να κοιτάξω την κάμερα ασφαλείας?'

Σχεδόν χαμογελάει, αλλά πρέπει να το ξέρει, γιατί ο Clive σίγουρα θα του είχε πει ότι ρώτησα. 'Το όμορφο κορίτσι μου είναι αδίστακτο.'

'Ο Θεός μου είναι ασαφής.' του αντιγυρίζω σιγανα.

'Ανα, αν δεν σε χρειαζόμουν πάνω μου αυτή την στιγμή, θα σε προκαλούσα.'

'Αλλά με χρειάζεσαι οπότε πες μου.'

'Κοιμήθηκα μαζί της'

Δεν δείχνω καθόλου έκπληκτη γιατί ήδη το είχα υποψιαστεί αυτό. 'Οπότε, γιατί ήρθε εδω?'

'Γιατί άκουσε ότι έλλειπα.' Δεν διστάζει.

'Αυτό είναι. Ανησύχησε?'

Σηκώνει αδιάφορα τους ώμους του. 'Ναι αυτό είναι. Τώρα θα σε πάρω πάνω μου.

Ω, εντάξει. Τι να πω? Ρώτησα και μου απάντησε. 'Γιατί δεν μου το είπες όταν σε ρώταγα?'

Σηκώνει αδιάφορα τους ώμους. 'Γιατί δεν ήταν τόσο μεγάλο θέμα, μέχρι που το έκανες.'

Ανεβαίνει τα σκαλιά αργά, τελείως γυμνός και δείχνει εκπληκτικός, με παίρνει πάνω του χωρίς να σταματήσει και αναγκάζομαι να ρίξω τα λουλούδια και να διπλωθώ γύρω του. 'Το έκανες μεγάλο θέμα με το να υπεκφεύγεις τις ερωτήσεις μου.'

Δεν απαντάει. Θέλω επίσης να του τα ψάλω που ποδοπάτησε την μέρα μου. Θέλω να χτυπήσω τα πόδια μου με θυμό, αλλά δεν βλέπω να βρίσκω την δύναμη η την θέληση να το κάνω αυτό. Μου μίλησε και τώρα τον θέλω απλα από πάνω μου. Το μυαλό μου είναι ανάστατο αλλά το σώμα μου βράζει.....για αυτόν.

Με αφήνει στα πόδια μου και αρχίζει να με γδυνει αργά, παρακολουθώ τα χέρια του πάνω στα ρούχα μου και στέκομαι σιωπηλή και τον αφήνω να κάνει αυτό που θέλει. Γιατί είναι

τόσο έρημος? Εγώ είμαι αυτή που ανέχτηκα τους προκλητικούς του τρόπους όλη μέρα. Είναι σαν την τυχερή σακούλα με συναισθήματα και διαθέσεις. Θα στοιχημάτιζα για ένα γαμήσι τιμωρίας μετά την πρωϊνή μου παράσταση αλλά αντί για αυτό, έρχομαι αντιμέτωπη με τον ευγενικό, απαλό Jesse. Δεν με πειράζει. Χρειάζομαι φροντίδα και στοργή αυτή την στιγμή.

Μου βγάζει το σουτιέν και μου χτυπάει τους αστραγάλους για να μου βγάλει την κιλότα. Μόλις είμαστε και οι δυο γυμνοί, με κατεβάζει στο χοντρό, κρεμ χαλί και με τυλίγει με το κορμί του, θάβει το πρόσωπό του στον λαιμό μου και με μυρίζει. Κάνω το ίδιο και παίρνω και την δική του μυρωδιά μέντας και φρεσκάδας, τυλίγω τα χέρια μου σφιχτά γύρω από την πλάτη του για να τον τραβήξω πιο κοντά, εκμηδενίζοντας κάθε απόσταση μεταξύ μας.

Είμαστε ξαπλωμένοι στο πάτωμα, στην μέση της κρεβατοκάμαρας και κρατάμε ο ένας τον άλλον για αρκετή ώρα. Κοιτάζω το ταβάνι και χαϊδεύω τα μαλλιά του, παίρνοντας όλη την ανακούφιση από το δυνατό του καρδιοχτύπι που βροντάει στο στήθος μου.

'Μου έλλειψες.' μουρμουρίζει στον λαιμό μου.

Ανατριχιάζω όταν νιώθω την γλώσσα του να κάνει κύκλους γύρω από την ευαίσθητη περιοχή κάτω από το αυτί μου. Είπα ότι ήταν παράλογος, αλλά μου έλλειψε και μένα. Ακόμα και θυμωμένη που ήμουν, βρίσκομαι πάλι εδώ αντι στης Kate.

'Και μένα μου έλλειψες. Σε ευχαριστώ για τα λουλούδια.'

'Τίποτα' Φιλάει τα χείλη μου και φωτίζεται ολόκληρος, πριν μου βγάλει τα μαλλιά από το πρόσωπο.. Με κοιτάζει από πάνω. 'Θέλω να σε πάω σε ένα ερημικό νησί και να σε κρατήσω μόνο για μένα, για πάντα.'

'Εντάξει. Με την απουσία των άλλων ανθρώπων, δεν θα χρειαστεί να έχεις άλλη τέτοια συμπεριφορά.'

Τα χείλη του γυρίζουν στις γωνίες και τα μάτια του ακόμα σπινθηροβολούν. Αφήνει ένα φιλί στα χείλη μου και γυρίζει ώστε να τον καβαλήσω από πάνω. Νιώθω την ένδειξη της διάθεσης του να σκορπιεται στα κορμιά μας και μου οπλίζει την συνηθισμένη μου

απελπισία για αυτόν. Οι ρόγες μου σκληραίνουν καθώς με κοιτάει και το χαμόγελό του γίνεται πιο πλατύ, γίνεται η υπογραφή του, αυτό που κρατάει μόνο για γυναίκες. Μία παράλογη επιθυμία κτητικότητας με κυριεύει.

'Σ' αγαπάω γαμώτο' αναστενάζει.

'Το ξέρω' κάνω κύκλους με τις παλάμες μου στο στήθος του και τσιμπάω την θηλή του. 'Και εγώ σ' αγαπάω'

'Ακόμα και μετά από σήμερα?'

Ω καλά. Κατάλαβε ότι ήταν μία πρόκληση σήμερα? Αυτό είναι πρόοδος. 'Εννοείς αφού με καταδίωκες όλη μέρα.

Ξεφυσάει παιχνιδιάρικα και βάζει τα χέρια του κάτω από το κεφάλι του για να το ανασηκώσει. Στάζω καθώς οι μύες του μαζεύουν και κινούνται. 'Ανησύχησα για σένα.' διαμαρτύρεται, και σηκώνω το φρύδι μου. 'Πράγματι ανησύχησα.' διαφωνεί.

Δεν ανησύχησε καθόλου για μένα. Είχε μία παράλογη και αδικαιολόγητη επίθεση κτητικότητας. 'Το παράκανες και ήσουν γελοία κτητικός. Ο προκλητικός μου άντρας πρέπει να ηρεμήσει.'

Ξεφυσάει. 'Δεν είμαι προκλητικός.'

'Είσαι προκλητικός και αρνητικός'

Τα φρύδια του μαζεύονται. 'Σε τι είμαι αρνητικός?΄'

'Με το να είσαι προκλητικός και παράλογος. Η παράστασή σου σήμερα ήταν κάτι πολυ περισσότερο από παράλογη.' Πρέπει να μάθω ότι δεν θα καταστρέφει όποια επαγγελματική συνάντηση έχω με άντρα πελάτη. Είπε ότι ήταν μόνο με τον Mikael, αλλά μετά ακολούθησε και το :'όλες οι άλλες αρσενικές απειλές'. Η ιδέα του για την απειλή

απέχει εκατομμύρια μίλια από την δική μου ιδέα για την απειλή. Θα ποδοπατήσει όλους τους αρσενικούς μου πελάτες και το ξέρω. Το ημερολόγιο μου θα μείνει κλειδωμένο όπως και το στόμα μου. Δε θα του ξαναπώ τίποτα.

Με κοιτάζει λίγο άγρια. 'Θα έκανε την κίνησή του μαζί σου και μετά θα πράγματι θα τον ποδοπατούσα.'

Γελάω λίγο. Σα να μην έχει κάνει ήδη αρκετή ζημιά? Δεν χρειάζεται να μάθει ότι ήδη έχει κάνει την κίνησή του ο Mikael. Θα κρατήσω αυτή την πληροφορία για μένα. 'Νομίζω ότι ήσουν αρκετά ξεκάθαρος. Ήταν ντροπιαστικό.' μουρμουριζω.

'Ήταν αναγκαίο.' ψελλίζει, και στριφογυρίζω τα μάτια μου, κάνοντας μια δραματική επίδειξη της εξόργησής μου.

'Θα έπρεπε να τρέξεις περισσότερο.' λέω. 'Ω! το μπάνιο!' πηδάω πάνω και τρέχω στο μπάνιο.

'¨Όχι, σε χρειάζομαι περισσότερο' φωνάζει πίσω μου.

'Δεν με είχες αρκετά?' Βγάζω την τάπα. Με είχε εδώ όλη την εβδομάδα. Μου τηλεφωνεί, μου στέλνει μηνύματα, λουλούδια και βάζει τον John να με πηγαίνει στο γραφείο. Όλα ενα είδος επαφής ή ελέγχου. Στοιχηματίζω ότι δεν θα μπορούσε μια μέρα χωρίς να ποδοπατάει ή να επεμβαίνει στην δουλειά μου. Θα ήθελα να μην ανακατεύεται? Μου αρέσουν τα λουλούδια και τα μηνύματα; με τα ποδοπατήματα έχω θέμα. Θα έμπαινε σε πειρασμό να πιει για να βγάλει την μέρα? Να το ρισκάρω? Το χαλαρωμένο μυαλό μου αρχίζει να με πονάει....ξανά.

Πηγαίνω πίσω στην κρεβατοκάμαρα, και τον βρίσκω ακόμα ξαπλωμένο στο πάτωμα. Είναι τόσο νόστιμος. Περπατάω και κάθομαι πάλι πάνω του.

'Εσύ με είχες αρκετά?' ρωτάει. 'Εγώ όχι. Σε χρειάζομαι κάθε δευτερόλεπτο της μέρας, όπως με χρειάζεσαι και συ.' Σηκώνει τα χέρια του και τσιμπάει την ρόγα μου, τινάσσομαι πάνω του καθώς νιώθω την στύση του να τρίβεται. Μου ρίχνει το αλαζονικό χαμόγελο.

'Και τι θα γινόταν αν δεν μπορούσες να με είχες όλη την μέρα?' ρωτάω. Θα υπάρξουν στιγμές στο μέλλον που μπορεί πράγματι να λείψει σε επαγγελματικό ταξίδι. Ή ίσως, εγώ.

Το χαμόγελό του εξαφανίζεται στην στιγμή και αντικαθιστάται από ένα βλέμμα έντονο πάνω μου. 'Θα προσπαθήσεις να με σταματήσεις?'

'Όχι, αλλά μπορεί να υπάρξουν καταστάσεις που δεν θα μπορείς να έχεις άμεση πρόσβαση σε μένα. Μπορεί να μη είμαι διαθέσιμη.'

Μία έκφραση πανικού σκορπιζεται στο πρόσωπό του και το κάτω χείλος του εξαφανίζεται ανάμεσα στα δόντια του. Σκέφτεται τι είπα και μόλις τώρα συνειδητοποιώ ότι εννοούσε απολύτως όταν έλεγε ότι θα με έχει όπου και με όποιον τρόπο θέλει. Αυτό τώρα είναι τελείως παράλογο. Είχα δει το αποτέλεσμα από καποιες κλήσεις που δεν απάντησα - ήταν έξαλλος.

'Θα έπινες βότκα?' ορίστε το ξεστόμισα.

Γελάει και κατσουφιάζω. Τι είναι τόσο αστείο?

"Σου υποσχέθηκα ότι δεν θα ξαναπιώ. Το εννοούσα.' λέει με σιγουριά. Σηκώνεται καθιστός και βάζει τα χέρι του στους γοφούς μου. Αναπηδάω και χαμογελάει. 'Μπάνιο, σε θέλω υγρή να γλιστράει το δέρμα σου πάνω μου'.

'Η αυτοπεποίθησή σου είναι αξιέπαινη' μουρμουρίζω σαρκαστικά καθώς χαμηλώνω και βάζω τα χέρια μου πάνω του.

Με κοιτάζει με τα μισόκλειστα μάτια και παίρνει το χέρι μου, με τραβάζει μπροστά και με γυρίζει με την πλάτη μου. Ακουμπάει το μεγάλο του κορμί πάνω μου και ρίχνει τα χείλη του στα δικά μου με ένα μεγάλο, υγρό φιλί. 'Είναι τόσο ευκολο εξαιτίας σου. Βγαλε την κιλότα σου μωρό μου.

Χα! Είναι εύκολο για αυτόν να το λέει. Έχω να κάνε με εναν νευρωτικό τρελό ' Οπότε αύριο θα μείνω ανενόχλητη όλη μέρα? ' τον ρωτάω. Δεν θα μπορείσει ποτε να μη αφήσει ήσυχη όλη μέρα. Το ξέρω.

Τραβάει το κεφάλι του πίσω για να με κοιτάξει, και οι τροχοί του μυαλού του αρχίζουν να γυρίζουν άγρια καθώς μασάει το χείλος του ξανά. 'Γεύμα?'

Το ήξερα. Δεν μπορεί να το κάνει. 'Θα συναντήσω την Kate για μεσημεριανό.' του απορρίπτω την απαίτηση.

Ξεφυσάει. 'Δεν μπορώ να έρθω και εγώ?'

Όχι δεν μπορεί γιατί θέλω χρόνο με την Kate για να συζητήσω για αυτόν και τους προκλητικούς τρόπους του.' Όχι' δηλώνω ορθά κοφτά.

'Νομίζω ότι γίνεσαι παράλογη.' παραπονιέται.

Πετάω το κεφάλι πισω και γελάω. Πραγματικά είναι χοντρόπετσος, αλλά μετά αναπηδάω και αντισκτέκομαι καθώς πιάνει το κόκκαλο των γοφών μου και το πιέζει. 'Σταμάτα!' στριγκλίζω.

'Όχι!'

'Σε παρακαλώ!' Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου καθώς προσπαθώ να του αντισταθώ. Δεν μπορώ να το αντέξω.

'Γεύμα?' λεει ήρεμα, καθώς συνεχίζει να με γαργαλάει.

'Φυσικά και όχι!' κλαίω με ένα ανεξέλεγκτο γέλιο. Αυτό δεν είναι δίκαιο. Δεν θα παραδοθώ. Με τίποτα!

'Ίσως ένα γαμήσι λογικής να σε βοηθήσει.' Αφήνει τον γοφό μου και χαλαρώνω, προσπαθώντας να ελέγξω την ασταθή μου αναπνοή.

'Jesse δεν μπορώ να είμαι μαζί σου κάθε δευτερόλεπτο της μέρας.' προσπαθώ να τον λογικέψω.

'Εάν παρατήσεις την δουλειά σου θα μπορείς''. Είναι πολύ σοβαρός.

Τα μάτια μου ανοίγουν απο αηδία. Ποτέ! Αγαπαώ την δουλειά μου. 'Τώρα ποιος είναι ο παράλο..... Ωωωωωωωωωωωω!'. Χάνω τα λόγια μου καθώς βυθίζεται βαθιά μέσα μου. Ω! Θεέ, να και το γαμήσι λογικής, αλλά σε τι θέλει να με κάνει να παραδοθώ? Στο γεύμα ή στο να αποσυρθώ? Στα είκοσι έξι? Τι γελοίο!

Δεν χάνει χρόνο να με ανοίξει. Μπαίνει με δύναμη μέσα μου σαν τρελός. Τα πόδια μου ανοίγουν, και ακινητοποιει τους καρπούς μου αριστερά και δεξιά από το κεφάλι μου. "Γεύμα?' ρωτάει καθώς μπαίνει σκληρά.

Το μυαλό μου γίνεται πολτός, αλλά ακόμα μου λέει ότι είναι ένα γαμήσι λογικής για το γεύμα. Είμαι ανακουφισμένη. Στο γεύμα θα είναι πιο εύκολο να ενδώσω, πιο πολύ από την απόσυρση, αλλά ακόμα δεν σχεδιάζω να πέσω εύκολα. Ο Κύριος Προκλητικός έχει μία προκληση στα χέρια του.

'Όχι!' φωνάζω προκλητικά.

Βρυχγάται και σπρώχνει μπροστά, ο πούτσος του με χτυπάει σκληρά κι γρήγορα, καθώς μπαίνει μέσα έξω σαν ένα άγριο ζώο. 'Είσαι τόσο δεκτική σε μένα.'

Ναι είμαι! Ακουμπάει ένα δάχτυλο πάνω μου και χύνομαι. 'Jesse σε παρακαλώ'

Με χτυπάει σκληρά με τους γοφούς του και τρίβεται σταθερά. 'Μωρό μου άσε με να γευματίσω μαζί σου.'

Κουνάω το κεφάλι μου, κρατάω την ανάσα μου.

'Με αισθάνεσαι καλά?'

'Ναι!' φωνάζω με μία γρήγορη εκπνοή. Η κορύφωση ενός αναπτυσσόμενου οργασμού με κυριεύει και το άγγιγμά του στους καρπούς μου γίνεται πιο σφιχτό.

'Πες ναι' επιμένει σκληρά, και ξέρω ότι είναι και αυτός κοντά στο να εκραγεί.

Τι θα γίνει αν δεν πω ναι? Αν του αντισταθώ? 'Όχι!' . Δεν θα παραδοθώ. Δεν μπορεί να μου γαμάει την λογική κάθε φορά που δεν συμφωνώ σε κάτι.

Συνεχίζει να με σφυροκοπάει, τα πόδια μου σφίγγονται, το μυαλό μου είναι κόμπος. 'Ανα, δώσε μου αυτό που θέλω.'

'Jesse!'

'Θα τελειώσεις'

'Ναι'ουρλιάζω. Όλο το άγχος της μέρας θα εκραγεί από στιγμή σε στιγμή.

'Ω, γαμώτο, μωρό μου, μου κάνεις σοβαρή ζημιά.' Με χτυπάει με άλλη μία δυνατή, βροντή των γοφών του.

Το μυαλό μου αδειάζει, και είμαι έτοιμη να εκραγώ, όταν σταματάει και ακολούθως σταματάει τον οργασμό μου. 'Τι κάνεις?' ουρλιάζω, τελείως έκπληκτη. Κουνάω τους γοφούς μου και προσπαθώ να βρώ την τριβή που χρειάζομαι για να με φτάσει στο τέλος, αλλά τραβάει τους γοφούς του πίσω μέχρι που να βρίσκεται μόνο λίγο μέσα μου. 'Καθίκι!' του πετάω.

'Πρόσεχε το γαμημένο σου στόμα Ανα' λέει λαχανιασμένα, αλλά οι λέξεις του βγαίνουν με έλεγχο. Πως το κάνει αυτό? Ξέρω ότι είναι έτοιμος να τελειώσει.

'Όχι' βεβαιώνω.

Κουνάει το κεφάλι του και μετά κλειδώνει τα μάτια του πάνω μου καθώς, βουτάει, ω! τόσο αργά, και στρέφει τους γοφούς του.

'Ωωωωωωωω!' βογκάω. 'Πιο γρήγορα'

'Πες την λέξη Ανα' Επαναλαμβάνει την αργή κίνηση. 'Πες την και θα πάρεις ότι θέλεις'

'Δεν παίζεις δίκαια' παραπονιέμαι.

'Θέλεις να σταματήσω?'

'΄¨Οχι!' φωνάζω με αναστάτωση. Αυτό είναι το χειρότερο μαρτύριο.

Μειώνει το κράτημά του στους καρπούς μου. 'Θα σε ρωτήσω άλλη μία φορά μωρό μου. Γεύμα?' Τινάζει τους γοφούς του μπροστά καθώς ρωτάει και χάνω κάθε αποφασιστηκότητα που ειχα για να του αντισταθώ.

'Γαμησέ με' ουρλιάζω καθώς με κοιτάζει από πάνω, διασκέδαση μαστίζει την έκφρασή του.

'Πρόσεχε το στόμα σου.' χαμογελάει. 'Αυτό ήταν ναι?'

'ΝΑΙ!' ουρλιάζω.

'Καλό κοριτσι' με επαινεί, και μετά σπρώχνει με δύναμη μπροστά, σφυροκοπώντας μέσα μου και με γυρίζει ξανά στον οργασμό που αναπτύσσεται γρήγορα. Σκληραίνω από την κορυφή μέχρι τα νύχια καθώς πολύ καυτή ζέστη τρέχει μέσα στο αίμα μου και το δέρμα μου καίγεται από την τριβή που με σπρώχνει η μανιακή του οργή στο χαλί.

"Jesse!' αλλεπάληλες δόσεις ηδονής κυλάνε μέσα στο νευρικό μου σύστημα και εκρήγνυνται στο μουνι μου.

Ουρλιάζω.

Οι κινήσεις του γίνονται πιο γρήγορες και η ανάσα του δυνατή και ακανόνιστη καθώς χτυπάει πάνω μου με σαρκικούς ήχους και απελευθερώνει ότι έχει, οι μύες του μουνιού μου τον γραπώνουν σφιχτά, το άτονο, εξαντλημένο μου κορμί είναι τελειώς αβοήθητο στα ασυγχώρητα χτυπήματά του.

Καταρρέει από πάνω μου, ένας ιδρωμένος σωρός και λικνίζεται τρυφερά πάνω μου. 'Η δουλειά μου εδώ τελείωσε.' ξεφυσάει στο αυτί μου.

Είμαι ξαπλωμένη κάτω από το σκληρό, ζεστό κορμί του, προσπαθώ να ανασυτάξω τις αισθήσεις και την αναπνοή μου, και αναρωτιέμαι αν θα είναι πάντα έτσι. Πρεπει να μάθω να το αντιμετωπίζω αυτό. Πρέπει να εκπαιδεύσω τον εαυτό μου να τον αποκρούω. Γελάω σε αυτή την άσκοπη άσκηση. Δεν θέλω να τον αποκρούω.

Σπρώχνει τον εαυτό του πάω και μόνο τώρα παρατηρώ ότι δεν μορφάζει. 'Το χέρι σου' τσιρίζω.

Το σηκώνει πάνω και μπορώ να δω ελαφρές γρατσουνιές, αλλά το πρηξιμο έχει μειωθεί πάρα πολύ. 'Είναι καλά. Η Sarah μου το κράτησε με πάγο την περισσότερη ώρα το απόγευμα.'

Τι?

'Η Sarah?' του πετάω χωρίς να σεκφτώ τι τόνο να χρηισμοποιήσω. Βγαίνει κατηγορηματικος.

Κατσουφιάζει, και μισώ τον εαυτό μου που ακούστηκα τόσο έκπληκτη. 'Απλά βοηθούσε σαν φίλη' λέει ατάραχα, αλλά αυτό μόνο ενισχχύει την ανησυχία μου. Θα είδε τα σημάδια στους καρπούς του. Δεν χρειάζεται να είσαι και πολύ έξυπνος για να καταλάβεις από που προήλθαν. Μία άλλη γυναίκα να τον προσέχει δεν μου κάθεται καλά και το γεγονός ότι είναι αυτή με τα φουσκωμένα χείλια κάνει πραγματικά την ζήλεια μου να βγαίνει στην επιφάνεια. Είναι προφανές ότι δεν με συμπαθεί, και την ίδια στιγμή συμπαθεί πάρα πολύ τον Jesse. Και οι γυναίκες του Κτήματος προφανώς θα με απειλήσουν με τον ίδιο απότομο τρόπο......το κεφάλι μου πονάει.

Ξαφνικά νιώθω τελείως άβολα με την κτητικότητά μου. Καλέ Θεέ, κοροϊδεύω τον Jesse για αυτό το πράγμα. Είμαι μία αναθεματισμένη υποκρίτρια και ο τρόπος που έχει καρφωθεί και με κοιτάει τώρα, σα να υπολογίζει την διάθεσή μου, δεν με βοηθάει και πολύ. Είναι ένα πολύ επιθυμητός άντρας, που επιτίθεται στις γυναίκες με αυτό το γαμημένο χαμόγελο και τις έχει σε στίβες στα πόδια του.

Μετακινούμαι από κάτω του για να ελευθερωθώ και συνεργάζεται, με αφήνει να σηκωθω με ένα κατσούφιασμα. Πηγαίνω κατευθείαν στο μπάνιο και βυθίζομαι στο καυτό μπάνιο. Πραγματικά δεν νιώθω άνετα με αυτά τα συναισθήματα. Ποτέ δεν υπήρξα ζηλιάρα. Θα μάχομαι γυναίκες σε καθημερινή βάση. Αυτή είναι από μόνη της πλήρης εργασία. Ίσως να πρέπει να αποσυρθώ.

'Κάποιος κάνει σα να τον άγγιξε το τέρας με το πράσινο μάτι?'

Κοιτάζω πάνω και τον βλέπω να στέκεται με όλη την ένδοξη γκρίνια του δίπλα στην πόρτα του μπάνιου. 'Όχι' βήχω. Δεν θα μπορούσα να δειχνω με πιο προφανή τρόπο ότι ζηλέυω.

Περπατάει στο μπάνιο και μπαίνει μέσα από πίσω μου, χαμηλώνει τον εαυτό του μέχρι που να βρεθώ ανάμεσα στα πόδια του. Αγκαλιάζει με τα χέρια του τους ώμους μου και με τραβάει πάνω στο στήθος του. 'Ανα, είσαι η μοναδική γυναίκα για μένα.' λέει απαλά στο αυτί μου. 'Και είμαι όλος δικός σου.' Πιάνει το σφουγγάρι από την άκρη του μπάνιου και το βρέχει με το νερό και μετα΄αρχίζει να το περνάει πάνω στα στήθη μου.

'Πρέπει να μου πεις πιο πολλά για σένα.'

Νιώθω το στήθος του να σκώνεται με έναν στεναγμό. 'Τι θέλεις να μάθεις?'

'Το Κτήμα ειναι αυστηρά μία επιχείρηση ή την έχεις αναμείξη με την διασκέδαση?' Είμαι ικανοποιημένη από το ύφος μου. Ξέρω ότι την έχει αναμίξει με την διασκέδαση γιατί ο Κύριος Ερπετό που τον χτύπησε ο Jesse την μέρα που ανακάλυψα το τι γίνεται στο Κτήμα, έτυχε να το πει. Το ίδιο και ο Sam. Τότε γιατί τον ρωτάω? Νιώθω το αίμα μου να αρχίζει να βράζει με πικρία.

Σταματάει το σφουγγάρι ανάμεσα στα στήθια μου για μερικά δευτερόλεπτα, αλλά μετά συνεχίζει να το τρίβει πάνω στο κορμί μου. 'Κάνεις βουτιά στα βαθιά, γιατί το κάνεις αυτό.' λέει ξερά.

'Πες μου' τον πιέζω

Αναστενάζει, τόσο βαριά, που σχεδόν γυρίζω για να τον κοιτάξω, απλά για να δει ότι δεν εκτιμώ την βαρετή του αντίδραση στην ερώτησή μου. "Τσαλαβουτούσα' λέει εκνευρισμένα.

Τσαλαβουτούσε?

Δεν είμαι σόγουρη ότι μου αρέσει αυτό το τσαλαβούτημα όπως ακούγεται, ιδιαίτερα σε αυτή την περιοχή. 'Ακόμα τσαλαβουτάς?'

'Όχι!' είναι πραγματικά αμυντικός.

'Πότε ήταν η τελευταία φορά που τσαλαβούτηξες?' δε νομίζω ότι θέλω να το μάθω αυτό. Γιατί κάνω τέτοιες ερωτήσεις? Το σφουγγάρι σταματάει να κινείται ξανά. Σε παρακαλώ μην μου πεις ότι θέλει να το σκεφτεί αυτό?

'Πριν σε γνωρίσω.' συνεχίζει να με πλένει με το σφουγγάρι.

'Πόσο καιρό πριν με γνωρίσεις?' πρέπει να το βουλώσω. Πράγματι δεν θέλω να μάθω για αυτό, αλλά αναθεμά με, δεν μπορώ να σταματήσω να κανω χαζές ερωτήσεις.

'Ανα, έχει σημασία?' είναι ενοχλημένος.

'Ναι' του αντιγυρίζω γρήγορα. Όχι, πραγματικά δεν έχει, αλλά η μικρή, πειραγμένη απόκρισή του, μου κεντρίζει την περιέργεια.

'Δεν ήταν τακτικό' Κάνει τα πάντα για να αποφύγει να απαντήσει.

'Αυτό δεν απάντησε την ερώτησή μου.'

'Αν σου πω κάτι θα αλλάξει τον τρόπο που αισθάνεσαι για μένα?'

Αυτή η ερώτηση με ''ερεθίζει'' περισσότερο. Τι έχει κάνει? 'Όχι' λέω, αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρη τώρα. Πραγματικά πιστεύει ότι μπορεί.

'Οπότε, μπορούμε να το αφήσουμε?' Είναι στο παρελθόν μαζί με έναν σωρό άλλα πράγματα, και θα προτιμούσα να το αφήσω εκεί.' Ο τόνος του είναι απόλυτος. Νιώθω ισχνή. 'Τώρα υπάρχεις μόνο εσύ. Τέλος.' Φιλάει πίσω το κεφάλι μου. 'Πότε θα μετακομίσεις εδώ?'

Άθελά μου στενάζω. Μου γάμησε και αυτή την λογική μέσα μου. Παρατηρώ ότι όλο αυτό που αποκαλεί λογική και μου την γαμάει, είναι λογικό μόνο για αυτόν. 'Είμαι εδώ.' του υπενθυμίζω.

'Εννοώ τα πράγματά σου.' μου τσιμπάει την ρόγα. 'Μην κάνεις την έξυπνη.'

Στριφογυρίζω τα μάτια μου. Πρέπει να πάρω τα υπόλοιπα πράγματά μου από τον Matt, και έχω πολλά ρούχα στης Kate, ακόμα και μετά το άγριο ξεκαθάρισμα, αλλά ακόμα δεν είμαι σίγουρη, ότι αυτή είναι καλή ιδέα. 'Πρέπει να πάρω τα υπόλοιπα πράγματά μου από του Matt.' Το ειπα αλήθεια αυτό δυνατά?

'Όχι, γαμωτο όχι!' φωνάζει στο αυτί μου, και αναπηδώ από την ηχηρή φωνή του. Προφανώς το είπα δυνατά. 'θα στείλω τον John. Σου είπα, δεν θέλω να τον ξαναδείς.'

Εντάξει, το σταματάω αυτό τώρα. Δεν θα με βγάλει πουθενά; Δεν είμαι χαζή. Ο John δεν θα πάει, και ήδη το έχω κανονίσει τέλος πάντων. Δεν θα το μάθει. Καλά, θα το μάθει, ότα τα πάρω από εκεί, αλλά θα είναι πολύ αργά για να με σταματήσει.

Σκέφτομαι κάτι άλλο. 'Πες μου που πήγες όταν εξαφανίστηκες από μένα.'

Σφίγγεται από πίσω μου. 'Όχι' μου πετάει την λέξη γρήγορα.

Εντάξει, τώρα εξαγριώνομαι. Γυρίζω από την άλλη ώστε να ξαπλώσω μπροστά του και να αναγκαστεί να με κοιτάξει στα μάτια. 'Την τελευταία φορά που μου απομακρύνθηκες, σε άφησα.'

Τα μάτια του ανοίγουν λίγο, αλλά μετά στενεύουν. Ξέρει ότι τον κρατάω. 'Κλειδώθηκα στο γραφείο μου.'

'Για τέσσερις μέρες?' λέω με αμφισβήτηση.

'Ναι, για τέσσερις μέρες Ανα.' Κοιτάζει μακρυά από μένα, και αρνείται να δει τα μάτια μυ.

'Κοίταξέ με' απαιτώ αυστηρά.

Τα μάτια του πετάγονται στα δικά μου με προφανή το σοκ από την διαταγή μου. 'Παρακαλώ?' σχεδόν γελάει. Είναι συγκαταβατικός και δεν το εκτιμώ αυτό.

'Τι έκανες στο γραφείο σου?' ρωτάω. Ω, γαμώτο, γιατί δεν το βουλώνω?

'Έπινα. Ορίστε. Αυτό έκανα. Προσπαθούσα να ξεθωριάσω τις σκέψεις και την μορφή σου στην βότκα. Είσαι ικανοποιημένη τώρα?' Προσπαθεί να με σηκώσει από το κορμι του, αλλά σφίγγομαι ολόκληρη, ώστε να γίνω πολύ βαριά.

'Επινε? Ήταν αναίσθητος για τέσσερις μέρες όπως όταν τον βρήκα την Παρασκευή? Ω! τώρα αισθάνομαι απίστευτα ενοχη.

Μάχομαι και του πιέζω το υγρό κορμί του προς τα κάτω στο μπάνιο. Παραδίδεται και με αφήνει. Ξέρω ότι μπορεί να με νικήσει εάν ήθελε, οπότε δεν θέλει πραγματικά να φύγει. Γλιστράω το κορμί μου πάνω ώστε να συναντηθούν οι μύτες μας.

Σηκώνει τα μάτια του. 'Συγνώμη' μουρμουρίζει, και πέφτω πάνω του, παίρνω το στόμα του γρήγορα, ένα σιωπηλό μήνυμα, ότι δεν με νοιάζει. 'Λυπάμαι τόσο πολύ μωρό μου.'

'Σε παρακαλώ μην λυπάσαι.' πιέζομαι πάνω του, πιάνω το στόμα του, απελπισμένη για αυτόν ώστε να καταλάβει ότι δεν με νοιαζει καθόλου. Νιώθω υπεύθυνη.....ένοχη.

'Όταν είδα αυτές τις γρατσουνιές στα χέρια σου Ανα, συνηδειτοποίησα ότι ήμουν ερωτευμένος Ανα. Πάρα πολύ ερωτευμένος.'

'Σσσσσσσσσσ', τον καθησυχάζω, και καλύπτω όλο το πρόσωπό του με το στόμα μου, φιλώντας κάθε χιλιοστό του.. 'Αρκετά, τώρα.'

Αρπάζει τον πισινώ μου και με σπρώχνει πάνω, και θάβει το πρόσωπό του ανάμεσα στα στήθη μου. 'Δεν θα ξανασυμβεί, θα αυτοκτονήσω πριν σε ξαναπληγώσω.'

Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει τόσο σκληρές λέξεις. Καταλαβαίνω. Έχει μετανιώσει. Και εγώ επίσης. Δεν θα έπρεπε ποτέ να τον αφήσω. Έπρεπε να είχα μείνει, να τον βάλω στο κρύο ντους και να τον φρονιμέψω. 'Είπα αρκετά Jesse.'

'Σ' αγαπάω'

'Το ξέρω. Λυπάμαι και εγώ.'

Απελευθερώνει το άγγιγμά του και γλιστράω πάνω στο κορμί του μέχρι να βρεθούμε να κοιταζόμαστε. 'Εσύ γιατί πρέπει να λυπάσαι?'

Σηκώνω τους ώμους. 'Έύχομαι να μην σε είχα αφήσει.'

'Ανα, δεν σε κατηγορώ που με παράτησες. Το άξιζα, και πόσο μάλλον, με έκανε πιο αποφασισμένο να μην ξαναπιώ. Το να ξερω ότι μπορεί να σε χάσω είναι παραπάνω από κίνητρο για μέσα, πίστεψέ με.'

'Δεν θα ξαναφύγω μακρυά σου. Ποτέ.' του επιβεβαιώνω.

Χαμογελάει λίγο. 'Ελπίζω πως δεν θα το κάνεις, γιατί είμαι τελειωμένος αλλιώς.'

'Και εγώ θα είμαι τελειωμένη επίσης'. λέω σιγανά, και περνάω τα χέρια μου μέσα στα μαλλιά του. Χρειάζομαι να καταλάβει ότι όλο αυτό είναι εντελώς αμοιβαίο.

'Εντάξει, κανένας δεν θα φύγει μακρυά από τον άλλον. Αυτό είναι ξεκάθαρο.' Σπρώχνει τα χείλη του στα δικά μου απαλά.

'Πεινάς?' λέω πάνω στα χείλη του. Πρέπει να αλλάξουμε θέμα. Είπαμε αρκετά.

'Ναι, θα μου μαγειρέψεις ένα ισορροπημένο γεύμα?'

Χαμογελάω γύρω από τα χείλη του. 'Είμαι κουρασμένη. Μπορούμε να παραγγείλουμε κάτι ισορροπημένο?'

'Φυσικά. Μούλιασε εσύ και θα παραγγείλω βραδινό.' Με στηρίζει πάνω και βγαίνει έξω.

Η συζήτηση στο μπάνιο ήταν οξυδερκής και περιέργως ικανοποιητική.

Ανοίγεται.

Μετά από ένα όχι και τόσο ισορροπημενο Κινέζικο, κουλουριάζομαι στον καναπέ κάτω από το χέρι του Jesse. Φτιάχνει τα μαλλιά μου καθώς παρακολουθεί ένα πρόγραμμα για τα μηχανάκια. Είναι σίγουρα παθιασμένος αν κρίνω από το πόσο προσεκτικά κοιτάζει την τηλεόραση. Φωλιάζω στην αγκαλιά του και σκέφτομαι το τι θα φέρει το αύριο. Ήδη έχει διαπραγματευτεί το γεύμα με ένα από τα γαμήσια του για την λογική. Θα μπορούσα να αρνηθώ αλλά μετά θα έμπλεκα με ένα γαμήσι υπενθυμησης. Θα ηταν τόσο κακό αυτό?

Αρχίζω να ξεκουράζομαι και το ημι-αναίσθητο μυαλό μου γυρίζει τις άγνωστες δραστηριότητες του Κτήματος. Είναι υποχρεωτικό για μένα να γνωρίζω και την παραμικρή λεπτομέρεια? Τον πιστεύω όταν λέει ότι είμαι η μόνη γυναίκα για αυτόν, πραγματικά τον πιστεύω, οπότε το να γυρίζω το μυαλό του στις πρώην ερωμένες του δεν θα με οδηγήσει πουθενά, εκτός στο να γίνομαι παράλογα ζηλιάρα. Η σκέψη αυτού με κάποια άλλη γυναίκα με κάνει να αισθάνομαι ψυχικά άρρωστη. Είναι ένας μεγάλος άντρας, μία συγκεκριμένης ηλικίας - την οποία γνωρίζω - . Οι σεξουαλικές του συρράξεις είναι μάλλον πολλές, αλλά ανήκουν στο παρελθόν, όπως ακριβως είπε. Το εδώ και το τώρα μετράνε, και είμαι εδώ και είμαι το τώρα.

'Έλα κυρία μου' με σηκώνει στα χέρια του και με μεταφέρει πάνω στο κρεβάτι. Με δυσκολία σαλεύω καθώς με γδύνει και με βάζει στο κρεβάτι, πέφτει δίπλα μου και με τραβάει στο στήθος του. 'Σ' αγαπάω.' ψιθυρίζει, και επειδή τα λόγια με έχουν εγκαταλε

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13 'Σ' αγαπάω'.

Νιώθω τα οικεία πλούσια χείλη στα δικά μου καθώς ξυπνάω και ανοίγω το μάτια μου για να αντικρύσω το εκθαμβωτικό πρόσωπο του Jesse από πάνω μου. 'Ξύπνα, όμορφο κορίτσι μου.'

Σηκώνω τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου και τεντώνομαι. Ω, μου αρέσει αυτό. Του ρίχνω ένα βλάφαρο και βλέπω ότι έχει ντυθεί ήδη, οπότε δεν υπάρχει ο κίνδυνος να με σύρει γύρω από το Λονδίνο, για να με τιμωρήσει με τρέξιμο.

'Τι ώρα είναι?' λέω βραχνά από τον ύπνο.

'Θα προλάβεις, είναι μόνο εξί και μισή. Έχω κάποιες πρωινές συναντήσεις στο Κτήμα με τους προμηθευτές. Ήθελα να σε δω πριν φύγω.' Σκύβει και με φιλάει και παίρνω μία γεύση από την ανάσα του από μέντα.

Συναντησεις με προμηθευτές? Τι προμηθευτές θα είναι αυτοί? Ξεφεύγω από αυτές τις σκέψεις αμέσως. Είναι πολύ νωρίς και τέλος πάντων, είναι έξι και μισή, και αυτό φυσικά σημαίνει ότι είναι πολύ αργα για ένα ταξίδι 14 μιλιών γύρω από το Λονδίνο, οπότε δεν με νοιάζει καθόλου τι προμηθευτές είναι αυτοί.

'Δεν χρειάζεται να ανοίξω τα μάτια μου για να με δεις' παραπονιέμαι, καθώς τον αγκαλιάζω από την πλάτη και τον σπρώχνω κάτω. Μυρίζει νόστιμα.

'Έλα να πάρουμε πρωινό μαζι.' Με τραβάει από το κρεβάτι και τυλίγω το γυμνό μου κορμί γύρω του στην συνηθισμένη μου στάση. 'Με τσαλακώνεις' λέει χωρίς να τον νοιάζει, και με μεταφέρει από την κρεβατοκάμαρα κάτω στην κουζίνα.

'Κατέβασέ με τότε.' του αντιγυρίζω. Ξέρω ότι δεν θα το κάνει.

'Ποτέ'

Χαμογελάω πονηρό καθώς απορροφάω όλη την πρωίνή φρεσκάδα του. 'Δεν χρειάζομαι γαμήσι υπενθύμησης. Μπορείς ακόμα να έρθεις για γεύμα.'

'Το στόμα σου' γελάει. 'Συγνώμη. Πραγματικά χρειαζόμουν να σε δω πριν φύγω.'

Σκληραίνω αμέσως από τις λέξεις του. Δηλαδή, μία λέξη συγκεκριμένα; συγνώμη. Γαμώτο! Είχα ξεχάσει το βραδυνό. Δηλαδή, δεν το είχα ξεχάσει, απλώς δεν προσγειώθηκε ακόμα στο πρωινό μου μυαλό.

'Τι συμβαίνει?' Κατάλαβα την ξαφνική μου ένταση. Με αφήνει στο κρύο μάρμαρο, αλλά δεν με παγώνει τόσο όσο με παγωσε προχθές. Είμαι τόσο απασχολημενη να σκεφτώ με ποιον τρόπο να του το πω.

'Ξύπνησες χθες το βράδυ' πληροφορώ το ανήσυχο πρόσωπό του.

'Ξύπνησα?' τα φρύδια του μαζεύονται, και δεν ξέρω κατά πόσο να νιώσω ανακούφιση ή απογοήτευση.

'Δεν το θυμάσαι?' ρωτάω με ένταση.

'Όχι' λέει ενώ σηκώνει τους ώμους του. 'Τι θέλεις για πρωινό?' Με αφήνει στον πάγκο και πηγαίνει στο ψυγείο. 'Αυγά, μπέιγκελ, φρούτα?'

Αυτή ήταν? 'Είπες ότι με χρειάζεσαι.' το πετάω στον αέρα και ελπίζω να το πιάσει.

Δεν το κάνει. Το αφήνει να πέσει στο πάτωμα και το ποδοπατάει. 'Και? Αυτό το λέω και όταν είμαι ξύπνιος.' Δεν γυρίζει καν από το ψυγείο να με δει.

'Είπες ότι λυπάσαι.' Βάω τα χέρια μου κάτω από τους μηρούς μου.

Γυρίζει από το ψυγείο. 'Το έχω πει και αυτό όταν είμαι ξύπνιος.'

Αυτό είναι αλήθεια, τα έχει πει και όταν είναι ξύπνιος, αλλά βρισκόταν σε αυτή την κατάσταση.

Χαμογελάει. 'Ανα, ίσως να έβλεπα ένα κακό όνειρο. Δεν θυμάμαι.' Γυρίζει ξανά στο ψυγείο.

'Ήσουν λίγο έξαλλος. Ανησύχησα.' λέω δειλά. Δεν ήταν φυσιολογικό.

Κλείνει την πόρτα του ψυγείου, πιο δυνατά από ότι χρειάζεται και αμέσως μετανιώνω που το ανάφερα. Δεν τον φοβάμαι. Τον έχω δει να είναι άσχημα πολλές φορές, αλλά ο τρόπος που απομακρύνεται με ανησυχεί. Δε θέλω να ξεκινήσει η καινούργια μέρα με καυγά. Ήταν μόνο κουβέντες του ύπνου.

Περιστρέφεται γύρω μου και μασάει το κάτω χείλος του, και τον παρατηρώ με προσοχή. Όταν με πλησιάζει, έρχεται ανάμεσα στα πόδια μου και βγάζει τα χέρια μου που έχω από κάτω τους, τα κρατάει ανάμεσά μας και τα χαϊδευει με τους αντίχειρές του.

'Σταματά να ανησυχείς για το τι λέω στον ύπνο μου. Είπε ότι δεν σε αγαπάω?' λέει απαλά.

Νιώθω το φρύδι μου να ζαρώνει. 'Όχι'

Τα πράσινα μάτια σπινθηρίζουν καθώς η μία πλευρά από το στόμα του σηκώνεται στην γωνία. 'Αυτό έχει σημασία.' Αφήνει ένα φιλί στο μετωπό μου.

Τραβιέμαι από τα χείλη του. Ναι, πράγματι, αυτό έχει σημασία. Θα το κάνει ξανά. Υπεκφεύγει. 'Αυτό δεν ήταν φυσιολογικό. Και νευριάζω όταν ακουω αυτό την τόνο της φωνής σου.' τον κοιτάζω άγρια, πολύ σκληρά και δειλιάζει από την έκπληξη, το στόμα του ανοίγει ελαφρώς, αλλά δεν θα του δώσω περιθώριο να υπεκφύγει. 'Ή θα μιλησεις, ή έφυγα.'

Το ανοιχτό στόμα του κλείνει, αλλά ακόμα δεν μιλάει. Τον έχω σοκάρει.

Σηκώνω τα φρύδια μου. 'Τι διαλέγεις?'

'Είπες ότι δεν θα με αφήσεις ποτέ.' λέει σιγανά.

'Εντάξει, ας το παραφράσω. Δεν θα σε αφήσω, αν ξεκινησεις να μου απαντάς όταν σε ρωτάω κάτι. Πως σου φαίνεται αυτό?'

Μασάει το χείλος του και με καρφώνει το βλεμμα του πάνω μου, αλλά δεν απομακρύνω το δικό μου/ Συνεχίζω την οπτική επαφή και κρατάω ένα πολύ σοβαρό πρόσωπο. Οι κινήσεις τους αντίχειρά του γίνονται πιο δυνατές. 'Δεν είναι κάτι σημαντικό.'

Γελάω και κάνω να κινηθώ, αλλά έρχεται πιο κοντά, εμποδίζοντας τις προσπάθειές μου να κατέβω από τον πάγκο. "Jesse, θα φύγω.' δεν θα το κάνω, το ξέρω αυτό.

'Ονειρεύτηκα ότι είχες φύγει.' Λέει τις λέξεις γρήγορα, σχεδόν με πανικό.

Σταματώ από την προσπάθεια να ελευθερωθώ. 'Τι?'

'Ονειρεύτηκα ότι ξύπνησα και είχες φύγει.'

'Που είχα πάει?'

'Δεν ξέρω, γαμημένα δεν ξέρω.' αφήνει το κράτημά του από μένα και τα χέρια του περνάνε από τα μαλλιά του. 'Δεν μπορούσα να σε βρω.'

'Ονειρεύτηκες ότι σε άφησα?'

Η γραμμή στο μέτωπο είναι έντονη. 'Δεν ξέρω που είχες πάει. Απλά έλλειπες.'

'Ω' δεν ξέρω τι άλλο να πω. Δεν θα με κοιτάξει. Έγινε έτσι επειδή τον άφησα?

'Δεν ήταν ωραίο όνειρο, αυτό είναι όλο.' Ντρέπεται, και ξαφνικά νιώθω λίγο ένοχη.

"Δεν θα σε αφήσω. ' προσπαθώ να τον κθησυχάσω. 'αλλά πρέπει να μιλάμε. Δεν μπορώ να σου τα βγάζω με το τσιγκέλι Jesse. Με εξουθενώνει.'

'Συγνώμη΄'

Τον πιάνω και τον τραβάω πίσω ανάμεσα στα πόδια μου. Είναι μία από αυτές τις στιγμές αυτές που εγώ είμαι η δυνατή. Γίνονται όλο και πιο συχνές καθώς τον μαθαίνω. 'Είχες άσχημα όνειρα στο παρελθόν?'

'Όχι' αποδέχεται το άγγιγμά μου και με σσφίγγει πιο συχνά πάνω του.

'Γιατί ήσουν μεθυσμένος.'

'Όχι Ανα. Δεν είμαι αλκοολικός.'

'Δεν είπα ότι ήσουν.' τον κρατάω σφιχτά και νιώθω λύπηση για αυτόν, αλλά είμαι αρκετά ευχαριστημένη που ανοίγεται. Είναι τόσο δυνατός και σίγουρος για τον εαυτό του, αλλά αυτά τα μικρά σπασίματα γίνονται πιο προφανή. Εγώ τα δημιουργώ?

'Μπορώ να σου φτιάξω ένα ισορροπημένο πρωϊνό τώρα?' Τραβιέται από μενα.

'Ναι παρακαλώ.'

'Τι θέλεις?'

Σηκώνω τους ώμους αδιάφορα. 'Τοστ'

'Τοστ?' ρωτάει με απορία. Γνέφω θετικά. Είναι εξι και μισή το πρωί. Το στομάχι μου δεν έχει ξυπνήσει ακόμα. 'Δεν είναι και πολύ ισορροπημένο.' μουρμουριζει.

'Είναι πολύ νωρίς για να φάω.'

'Όχι δεν είναι. Θα φας. Είσαι πολύ αδύνατη. ' Με αφήνει και βάζει λίγο ψωμί στην τοστιέρα.

Κατεβαίνω από τον πάγκο και κάθομαι σε ένα σκαμπο για να τον θαυμάσω καθώς περιφέρεται στην κουζίνα. Με συγκινεί. Έχει παραδεχτεί φανερά ότι δεν ξέρει να μαγειρεύει και το γεγονός ότι θέλει να μου φτιάξει πρωινό είναι αρκετά ευχάριστο. Ακουμπάω τους αγκώνες μου στον πάγκο, και βάζω το πηγούνι στις παλάμες μου για να τον κοιτάω. Είχε ένα άσχημο όνειρο. 'Η εφιάλτη. Όποιο και απο τα δύο όμως και να είχε, μου το είπε και αυτό πρέπει να ήταν δύσκολο. Είναι ένας μεγάλος, γεροδεμένος άντρας που έγινε πολύ μικρός από ένα κακό όνειρο. Ελπίζω να μην είναι συχνά γιατί ήταν φρικτό να τον βλέπω έτσι - φοβισμένο και ευάλωτο. Δεν μου άρεσε.

Αναστενάζω. Δείχνει πολύ όρορφος σήμερα. Δεν έχει ξυριστεί και μου αρέσουν τα γένια της μίας μέρας. Δεν φοράει όλο το κοστούμι του, μόνο ανθρακί παντελόνι και ένα μαύρο πουκάμισο. Μπορεί να αλλάξω γνώμη για το μεσημεριανό ώστε να αναγκαστεί να μου ρίξει ένα γαμήσι υπενθύμησης.

Τον παρακολουθώ να πιάνει το βούτυρο, τα μαχαιροπήρουνα και τα πιάτια και να τα τοποθετεί όλα μπροστά μου στον παγκο. Μετά πάει πάλι πίσω στο ψυγείο, και έρχεται να καθίσει δίπλα μου με ένα βάζο φυστικοβούτυρο. Τον κοιτάζω με δυσπιστία καθώς ανοίγει το βάζω και βάζει το δάχτυλό του μέσα.

Τυλίγει τα χείλη του γύρω από το δάχτυλο και με κοιτάζει με το μισό να κρέμεται από το στόμα του. 'Τι?' μουρμουρίζει.

'Νομίζω ότι μου δίνεις μια άσχημη ιδέα ενός καλά ισορρπημένου πρωϊνού.' Πετάω το βλέμμα μου στο βάζο και στο δάχτυλό του.

Καταπίνει. 'Τα φυστίκια είναι πολύ υγιεινά. Και τέλος πάντων, εσύ είσαι πιο σημαντική από μένα.'

Κουνάω το κεφάλι μου και αρχίζω να αλείφω το βούτυρο στο ψωμί καθώς με κοιτάζει. 'Είσαι σημαντικός για μένα' μουρμουρίζω γύρω από το τοστ . Τον κοιτάζω δαγκωνω λίγο.

Χαμογελάει. 'Χαίρομαι. Λοιπόν τι έχεις να κάνεις σήμερα? ' ρωτάει αδιάφορα καθώς βουτάει το δάχτυλό του ξανά.

Πνίγομαι με το ψωμί μου και συνοφρυώνεται. Σοβαρολογεί? Δεν πρόκειται να του πω!

'Τι είναι τόσο σοκαριστικό με το να θέλω να μάθω τι θα κάνεις σήμερα.' στραβομουτσουνιάζει.

Καταπίνω το ψωμί μου. 'Ω, τιποτα.' μασάω λίγο ακόμα. 'Εάν πίστευα ότι πραγματικά ενδιαφέρεσαι και ότι δεν σχεδιάζεις κανένα ποδοπάτημα.' Η φωνή μου είναι γεμάτη από σαρκασμό.

'Ενδιαφέρομαι πραγματικά.' δείχνει πληγωμένος.

Δεν τσιμπάω. 'θα σε συναστήσω στο Baroque στη μία. Πρέπει να πάρω και την Kate και να την ενημερώσω ότι χάλασε η γυναικεία συνάντηση.'

'Δεν θα την πειράξει. Με αγαπάει.' λέει με σιγουριά.

'Γιατί της αγόρασες την Margo την νεώτερη.' του υπενθυμίζω.

'Όχι, γιατί μου το είπε.' Είναι τόσο φαντασμένος.

'Πότε?'

'Όταν ήμασταν έξω. ' Διώχνει τα μαλλιά μου από το πρόσωπό μου. 'Τη νύχτα που σου έδειξα πως να χορεύεις. Την νύχτα που έγινες ντίρλα.'

'Ντίρλα?' ρωτάω ενώ τρώω το ψωμί μου.

'Μέθυσες.' λέει.

Βήχω. 'Και η Kate Πρέπει να ήταν μεθυσμένη.' Δεν ήταν όσο εγώ, αλλά αυτό θα ήταν δύσκολο. Ήταν καλά με τον τρόπο της . Η Kate δεν θα έλεγε σε κάποιον ότι τον συμπαθούσε , αν δεν το ένιωθε, και σίγουρα δεν θα έλεγε ότι τον αγαπούσε, ακόμα και αν ήταν πολύ ευγενική.

'Όχι μόνο τότε.' Βάζει το δάχτυλό του στο βάζο και το περνάει κάτω από την μύτη μου. Ζαρώνω το πρόσωπό μου από αηδία και χαζογελάει πριν το γλείψει ο ίδιος.

'Πότε τότε?' ρωταω χαλαρά, και δαγκώνω πάλι το ψωμί μου. Το κάνει επίτηδες.

'Στο Κτήμα'. Το πετάει στον αέρα σα να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο το να βρίσκεται η Kate στο Κτήμα.

Το σαγόνι μου πέφτει στον πάγκο. Θυμάμαι ότι η Kate Πήγε στο Κτήμα το Σάββατο το βράδυ και θυμάμαι ότι κάλεσαν και τον Jesse να πάει από κει. Τότε θα έγινε. Δεν μου είπε λεπτομέρειες όταν την ρώτησα. Το αστείο ήταν ότι το είπε αλλά δεν προχώρησε να μιλήσει περισσότερο. Σίγουρα δεν θα την πίεζα περισσότερο μετά από την περιφρονητική τους αντίδραση στις ερωτήσεις μου.

'Τι έκανε στο Κτήμα?' προσπαθώ να ακουστώ χαλαρή, αλλά από τον τρόπο που με κοιτάει, έχω αποτύχει.

Χαμογελάει. 'Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά.' Σηκώνεται από το σκαμπό και πετάει το άδειο βάζο στα σκουπίδια. 'Πρέπει να την κάνω'

'Να την κάνεις?'

'Όπως, να την κοπανήσω....πηγαίνω...φύγω.' Μου κλείνει το μάτι και μουσκεύω πάνω στο σκαμπό. Είναι σε καλή διάθεση σήμερα, αλαζονική και παιχνιδιάρικη. Τον αγαπάω. Ο χαλαρός Jesse γίνεται πιο συχνός επισκέπτης αυτές τις μέρες.

'Αποφάσισα ότι το γευμα ίσως να μην είναι και τόσο καλή ιδέα. Δεν θέλω η Kate να νομίσει ότι ειμαστε κολημένοι ο ένας με τον άλλον.' απομακρύνω το βλέμμα μου και συνεχίζω να τρώω το ψωμί μου με τον πιο μπλαζέ τρόπο που μπορώ να προσποιηθώ. Ειναι δύσκολο όταν ο άντρας μου γίνεται επιθετικός και αγριεύει πίσω μου.

Με αρπάζει, και στριγκλίζω καθώς με σηκώνει και με πάει προς τον τοίχο, με ακινητοποιεί κάτω από το υπέροχο κομρί του με το ψωμί ακόμα στο χέρι μου. Τα μάτια του είναι αβέβαια και σχεδόν νιώθω ένοχη.....σχεδόν.

Ξέρω τι έρχεται.

Προσπαθώ να κρύψω το χαμόγελο που βγαίνει στις άκρες των χειλιών μου καθώς σκύβει, πεφτει πάνω μου και γυρίζει τους γοφούς του ώστε να νιώσω ένα μεγάλο χτύπημα πάνω στο μουνί μου. Βογκάω από αγνή, πονηρή ικανοποίηση.

'Δεν το εννοούσες αυτό.' λέει, γλιστράει το χέρι του στην κοιλιά μου και το κατεβάζει ανάμεσα στα μπούτια μου.

'Το εννοούσα' τον προκαλώ, και μετά πετάγομαι καθώς ο αντίχειράς μου περνά από την ευαίσθητη σάρκα μου. Ω Θεέ μου, δεν θα τον χορτάσω ποτέ.

'Κάποια θα τελειώσει γρήγορα' μουρμουρίζει καθως συνεχίζει να με χαϊδεύει με το χέρι του. Αναστενάζω, απολαμβάνοντας το ταλαντούχο άγγιγμά του. 'Μην παίζεις μαζί μου Ανα.' Μαζεύει το χέρι του και απομακρύνεται.

ΤΙ!

Θέλω να τον τραβήξω ξανα και να βάλω το χέρι του πάλι εκεί. Τι στον διάολο σχεδιάζει. Τον κοιτάζω με βλεμμα τύπου -τι-στον-διάολο και γελάει πονηρά.

'Εχω αργήσει ήδη επειδή ήθελα να βεβαιωθώ ότι θα έτρωγες. Εάν ήξερα ότι ήθελε να παίξεις μαζί μου, θα σε γάμαγα πρώτα και θα σε τάιζα μετά. ' Κάνει ένα βήμα μπροστά και τρίβει τους γοφούς του πάνω μου, βογκώντας στο αυτί μου. 'Στη μία' ψιθυρίζει, πριν

δαγκώσει το ψωμί μου και το πάρει μαζί. 'Σ' αγαπάω κυρία μου.' Με κοιτάζει με απόλυτη αυταρέσκεια.

'Δεν με αγαπάς.' του πετάω 'Αν με αγαπούσες δεν θα με παρατούσες στην μέση του οργασμού.'

'Εϊ!' φωνάζει. Φαίνεται τσαντισμένος. 'Μην αμφισβητήσεις ποτέ το αν σ' αγαπάω. Θα με κάνει έξαλλο.'

Προσπαθώ να πάρω ένα απολογητικό ύφος, αλλά στην κατάστασή μου, προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να μην τον τραβήξω πάλι μπροστά μου και τον αναγκάσω με τελειώσει αυτό που άρχισε. Είναι αναμμένος και αυτός, μπορώ να το καταλάβω. Πως φεύγει μακρυά?

'Να έχεις μία όμορφη μέρα' Τα μάτια του μαλακώνουν καθώς γέρνει και ακουμπάει τα χείλη του στο μάγουλό μου. 'Θα μου λείψεις τρελά μωρό μου.'

Ω, το ξέρω. Αλλά μένουν μονο έξι ώρες μέχρι το μεσημεριανό μας ραντεβού. Θα επιζήσει.

Mόλις ετοιμάζομαι, κατεβαίνω κάτω τα τακούνια μου κουδουνίζουν στο φουαγιέ καθώς περπατάω και ψάχνω τα γυαλιά του ηλίου στην τσάντα μου.

'Καλημέρα Ανα' ακούω τον Clive Πίσω μου.

'Καλημέρα' βάζω τα γυαλιά μου και βγαίνω στον ήλιο οταν βλέπω τον John να στέκεται πάνω στο Range Rover του.

Αλήθεια?

Σηκώνει τα γυαλιά του και μου σηκώνει τους μεγάλους ώμους του.

Ω, ωραία, και αυτός σκέφτεται επίσης ότι αυτό είναι χαζό, αλλά χρειάζομαι το αυτοκίνητό μου σήμερα ώστε να πάρω τα πράγαμά μου από του Matt μετά την δουλειά.

Περπατώ. "John μπορώ να οδηγήσω μέχρι το γραφείο' λέω κουρασμένα.

'Δε νομίζω ότι μπορείς.' μουρμουριζει. Τι εννοεί? 'Το αμάξι σου το έχει πάρει ο παρκαδόρος' . Σηκώνει πάλι τους ώμους του και μπαίνει πίσω από το τιμόνι. Γυρίζω και βλέπω έναν στρατό ανθρώπων να καθαρίζει το αμάξι μου.

Ω, για όνομα του Θεού. Βγάζω τα κλειδιά μου από την τσαντα και βλέπω ότι το κλειδί του αυτοκινήτου μου λείπει. Αργότερα, θα εξηγήσω στον Κύριο Φρικιό του ελεγχου, ότι το να ψάχνει την τσάντα μίας κυρίας -και το κινητό, τώρα που το σκέφτομαι- είναι αναθεματισμένα αγενές. Γιατί δεν μου το είπε αυτο? Αυτά είναι κακά νέα. Θα τηλεωνούσα στην Kate. Θα με πήγαινε. Την παίρνω τηλέφωνο.

'Έλα' λέει τσιριχτά.

'Εϊ, μπορείς να με πας στου Matt μετά την δουλειά για να πάρω τα πράγματά μου?' της λέω όσο πιο γρήγορα μπορώ.

'Φυσικά΄'

'Ωραία θα σε δω στο μεσημεριανό. Ω, θα έρθει και ο Jesse. ' κλείνω και μπαίνω στο αυτοκίνητο του John. Φοράει το συνηθισμένο του μαυρο κοστούμι και γυαλιά. Πόσα μαύρα κοστούμια μπορεί να έχει ένας άντρας?

'Πιστεύεις ότι είναι παράλογος και προκλητικός?' ρωτάω χαλαρά. και κατεβάζω το καθρεφτάκι να βάλω λίγο lip gloss.

"Ναι κορίτσι' Μουρμουρίζει. "αλλά όπως είπα μόνο με σένα.'

Ρίχνω το κεφάλι μου μπροστα και κοιτάζω τον John, που χτυπάει με τα δάχτυλα το τιμόνι ώς συνήθως. 'Ώστε δεν συμπεριφέρεται σαν τρελός στην δουλειά?'

'Όχι.'

Κατσουφιάζω. 'Είναι χαλαρος?'

'Ναι' Στενάζω βαριά, ώστε να καταλάβει ο John ότι θέλω περισσότερες πληροφορίες. 'Γιατί?'

Με κοτάζει, με τυφλώνει με τα λευκά του δόντια και ρίχνω μια ματιά και στο χρυσό του. 'Κορίτσι, μην είσαι τόσο σκληρή με το τρελό γαμημένο κάθαρμα. Δεν έχει νοιαστεί για κάποιον πριν από σένα.'

Πέφτω πίσω στην θέση μου και ακούω τον John να μουρμουρίζει τραγουδώντας. Δεν μπορεί να μην έχει νοιαστεί για κάτι ο Jesse ποτέ. Είναι τριάντα επτά.

'Πόσω χρονών είναι?' ρωτάω χαμογελώντας και κερδίζω άλλο ένα εκτυφλωτικό χαμόγελο από τον john.

'Είναι τριάντα επτά. Αλλά το ξέρεις τώρα, έτσι δεν είναι κορίτσι?'

Ω, όχι!

Πεθαίνω χίλιες φορές στην θέση μου και γίνομαι άλλες τόσες κατακόκκινη. Ξέχασα ότι κάποιος έπρεπε να σώσει τον Jesse. Στοιχηματίζω ότι ο John θα κοίταζε εντυπωσιασμένος. Αρχίζω να γελάω από μέσα μου όταν σκέφτομαι ότι ο John θα μπήκε -στην κρεβατοκάμαρα και θα είδε τον γυμνό Jesse με τις χειροπέδες στο κρεβάτι, έναν διαμαντένιο δονητή, τα καινούργια μου μαυρα εσώρουχα απλωμένα στο πάτωμα και τον αλαφιασμένο γυμνό Jesse μετά να ανοίγει τρύπα στον τοίχο με τον δονητή. Στοίχημα οτι ο John το βρήκε ξεκαρδιστικό και ο Jesse σίγουρα του εξήγησε πως και γιατί βρέθηκε με τις χειροπέδες δεμένος στο κρεβάτι.

Είμαι πολύ ντροπιασμένη.

Συνεχίζουμε την υπόλοιπη διαδρομή σιωπηλοί, εκτός από το σιγοτράγουδο του John. Δεν μπορώ να τον κοιτάξω. Με αφήνει στην Berkeley Square και τρέχω στο γραφείο για να αποδράσω από την άβολη θέση μου και απλά του κουνάω το χέρι. Πως θα τον αντικρύσω ξανά?

Περπατάω προς το γραφείο μου και βλέπω την Sally να γεμίζει το ντουλάπι. Δείχνει αυτοκαταστροφική. Η ζιβάγκο μπλούζα της επέστρεψε και το κατακόκκινο μανό της εξαφανίστηκε Πήγε όπως το περίμενα. Επιλέγω να μην το αναφέρω, δεν θα το εκτιμήσει.

"Καλημέρα Sally.' προσπαθώ να μην ακουστώ αισιόδοξη. Σηκώνει βαριά το κεφάλι και μου δίνει ένα μικρό χαμόγελο πριν επιστρέψει στην δουλειά της. Αισθάνομαι άσχημα για αυτήν " Που είναι όλοι?' ρωτάω. Σηκώνει τους ώμους της αδιάφορα. Ω, αυτό είναι πολύ κακό οπότε σταματάω να μιλάω και συνεχίζω με τις δουλειές μου.

Το πρωϊνό μου είναι πολύ παραγωγικό. Τελειώνω μερικούς λογαριασμεύς και ενημερώνομαι για τους ενεργούς πελάτες μου. Στη μία παρά τέταρτο, φεύγω για γεύμα.

Μπαίνω στο μπαρ και βλέπω την Kate στο συνηθισμένο τραπέζι. Στενεύει τα μάτια της πάνω μου καθώς πλησιάζω. 'Οι τρόποι σου στο τηλέφωνο θέλουν δουλειά.' μου πετάει.

Ήμουν λίγο απότομη το πρωί αλλά ήμουν πολύ απασχολημένη με τον προκλητικό μου άντρα οπότε δεν με ένοιαζαν και πολύ οι τηλεφωνικοί μου τρόποι. 'Συγνώμη.' κάθομαι και έρχομαι αντιμέτωπη με ένα μεγάλο ποτήρι κρασί. 'Γαμώτο! Kate, ξεφορτώσου το!' το αφήνω στην μεριά της στο τραπέζι.

Με κοιτάει αιχμηρά. 'Πίστευα ότι θα το χρειαζόσουν.'

Ναι πράγματι το χρειάζομαι αλλά ο Jesse θα έρθει εδώ σύντομα και πως θα φαινόταν αν εγώ έπινα κρασί? Θα ήταν σκληρό και εξαιρετικά ανόητο. Πάω να πιάσω το ποτήρι της Kate αλλά προσπαθεί να το πιάσει.

"Kate, θα έρθει σύντομα.'

'Εϊ! Ασε το κρασί κάτω!' απαιτεί με αυστηρή φωνή. Δεν είναι ο δικός μου φίλος.'

Δεν πιστεύω ότι το κάνει αυτό. Πόσο απερίσκεπτο εκ μέρους της. Αρνείται να το αφήσει και της ρίχνω ένα έντονο βλέμμα καθώς αφήνω το ποτήρι της. Το παίρνει και πίνει καθώς με κοιτάζει.

'Μουλάρα!' της πετάω και χαζογελάει. Αρπαζω το κρασί μου και το πίνω μονορούφι. Η Kate ξεσπάει σε γέλια. Ω, Θεέ, αυτό ήταν ωραίο. Έχουν περάσει δύο εβδομάδες σχεδόν από την τελευταία φορά που ήπια που είναι σχεδόν ρεκόρ για μένα. Αφήνω μία μακρυά, ικανοποιητική ανάσα.

'Το χρειαζόσουν' η Kate επιβεβαιώνει το προφανές.

'Ναι. Ίσως και άλλο ένα.' μελαγχολώ. Η ενοχή με πλημυρρίζει για την αδυναμία μου και κοιτάζω πίσω μου πριν παω στο μπαρ και αφήσω το άδειο. Νιώθω σαν ανήλικος παραβάτης. 'Ω και μην λες στον Jesse ότι τον αγαπάς. Κάνει τα μυαλά του να φουσκώνουν.' αναστενάζω καθώς κάθομαι ξανά.

Γελάει. 'Να σε πάρω από το γραφείο στις έξι?'

Ναι, ας το συζητήσουμε αυτό πριν έρθει ο Jesse. 'Σε βολεύει?' το ξέρω ότι την βολεύει αλλά μετά τον απαράδεκτο τρόπο μου στο τηλέφωνο, νομίζω ότι πρέπει να προσπαθήσω περισσότερο.

'Φυσικά. Έχεις μιλήσει στον Matt?'

"Ναι, με περιμένει, αλλά ο Jesse δεν το ξέρει ότι θα πώ και έτσι πρέπει να παραμείνει.' λέω προειδοποιητικά. Η Kate σηκώει τα φρύδια της,αλλά δεν λέει τίποτα. 'Θα ποδοπατήσει' αναστενάζω. Νομίζω ότι το κρασί με χτύπησε στο κεφάλι. Νιώθω ζαλισμένη. "Πως είναι ο Sam ?'

'Θα έρθει εδώ σύντομα. Σκέφτηκα ότι αφού είπες και στον Jesse να έρθει το πρωί να τον ρώταγα αν θέλει να έρθει και αυτός. ' Το λέει σαν ο Jesse να είναι ο μόνος λόγος που τον κάλεσε. Ξέρω ότι είναι αλλιώς.

'Εϊ, ξέρεις τί έγινε με την Victoria Και τον Drew? ' ρωτάω. Η Kate μπορεί να ξέρει κάτι.

Τα μάτια της ανοιγουν. 'Ω, δεν θα το πιστέψεις!'

'Τι?' λεω αμέσως, τελείως εκστασιασμένη από το προφανές κουτσομπολιό.

'Ο Drew Της ζήτησε να πάει στο Kτήμα. Η μικρή σεμνότυφη δεν εντυπωσιάστηκε!' η Kate είναι ευχαριστημένη, αλλά ξαφνικά γεμίζω με τρόμο

Εάν η Victoria ξέρει για το Κτήμα, αυτό σημαίνει ότι ξέρει ποιος είναι ο ιδιοκτήτης? Της είπε τα πάντα ο Drew? Έκανε τον συνδυασμό? Ω Καλέ Θεέ, εύχομαι πως όχι. Δεν είναι και η πιο έξυπνη, αλλά αν το σκέφτηκε, τότε χωρίς αμφιβολία θα το είπε στον Tom. Αυτό παραπάει. Ο Tom δεν το ανάφρε, και αυτο θα ήταν μία τεράστια ανακάλυψη για αυτον ώστε να ανακατευτεί. Ίσως να είναι χαζή. Το ελπίζω γιατί το τελευταίο που χρειάζομαι είναι τον Tom και την Victoria να το διαλαλούν σε όλο το γραφείο.

'Τι θες να φας?' ρωτάει η Kate, αποσπώντας με από τις σκέψεις μου.

'Θα πάρω το BLT σε σταρένιο παρακαλώ.'

'Και ο Jesse?'

Φουσκώνω τα χείλη μου. Δεν έχω ιδέα. Δεν ξέρω καν ποιο είναι το αγαπημένο του φαγητό. 'Ρώτα αν έχουν φυστικοβούτυρο.' στενάζω.

'φυστικοβούτυρο?' Αηδιάζει και φαίνεται στο πρόσωπό της. Και εγώ επίσης. 'Ω, νάτος' η Kate δείχνει με το ποτήρι της την κατεύθυνση της πόρτας και γυρίζω να κοιτάξω.

Αναστενάζω από ευγνωμοσύνη όπως και η Kate όταν ο Sam ακολουθεί πίσω του με τον Drew. Καταπιέζει τα συναισθήματά της για τον Sam, σίγουρα το κάνει.

Ο Jesse αφήνει ένα φιλί στο μάγουλό μου, και τραβάει μία καρέκλα από ένα τραπέζι για αυτόν. Κάθεται δίπλα μου, και αφήνει το χέρι του στο γόνατό μου. Η ζέστη από τις παλάμες του διαχύεται στο πόδι μου, και με χτυπάει ανάμεσα στα μπούτια μου. Δεν με βοηθάει όταν κάνει κύκλους και το πιέζει, κύκλους και το πιέζει.

'Μου πήρες το κλειδί του αυτοκινήτου μου.' των κατηγορώ και στενεύω τα μάτια μου πάνω του.

'Όλοι καλά?' ρωτάει, με αγνοεί και αρχίζει να κυκλώνει τον αντίχειρά του ανάμεσα στα πόδια μου. Του ρίχνω μια ματιά, τον βλεπω να χαμογελά, και ξέρω αναθεματισμένα καλά τι κάνει. Μου ρίχνει ένα μικρό αγριοκοίταγμα και ένα επιπλέον σφίξιμο και είναι ο τρόπος του για να πει; όταν και όπου θέλω.

'Είμαι καλά' τσιρίζει η Kate. Ναι είναι καλά τώρα που είναι ο Sam εδω. ΄Θα παραγγείλω εγώ. Τι θα πάρετε?' σηκώνεται όρθια.

Όλοι τις λένε τις παραγγελίες τους και εξαφανίζεται στο μπαρ, αφήνωντάς με με τους άντρες.

Ο Jesse γέρνει πάνω μου. 'Ήπιες.'

Σφίγγομαι. 'Ήταν κατά λάθος.' ξοστομίζω.

'Δεν με πειράζει να πινεις αν είμαι μαζί σου Ανα.' Γυρίζει ξανά στα αγόρια. Δεν τον πειράζει? Του κουνάω το κεφάλι μου.

Κάθομαι χαρούμενη και παρακολουθώ τον Jesse να είναι τελείως φυσιολογικός με τον Drew και τον Sam, να μιλάνε για σπορ, ιδιαίτερα για εξτρίμ, και γενικά να συζητάνε όπως κάνουν οι άντρες. Αυτός είναι ο χαλαρός Jesse. Γελάει μαζί τους, τα μάτια μου σπινθηροβολούν, και έχει το χέρι του ακριβώς πάνω μου. Χαμογελάω από μέσα μου. Είναι

ευχάριστο να τον βλέπω, μετά με κοιτάζει και μου κλείνει το μάτι και θέλω να καβαλήσω τους γοφούς του και να τον φάω ζωντανό.

'Λοιπόν, τι κάνει η Victoria?' Η Kate πετάει την ερώτηση στον Drew χαλαρά και όλοι κοιτάζουν αυτόν. Είναι ανακατωστρα.

'Μην ρωτάς.' Πίνει μια γουλιά από τη μπύρα του. Βλέπω ότι κανένας δεν δείχνει ανήσυχος από την παρουσία του αλκοόλ. Μήπως εγω το χειρίζομαι τελείως λάθος? 'Είναι γλυκιά. αλλά Θεέ, πρέπει να χαλαρώσει.'

Αναπηδώ στην καρέκλα μου. Το σχόλιο του Drew για την χαλάρωση είναι λίγο σκληρό, ειδικά αν της εκανε πρόσκληση για το Κτήμα. Δεν μπορεί να την κατακρίνει που είναι επιγυλακτική. 'Γιατί της ζήτησες να έρθει?' του πετάω την ερώτηση πριν το σκεφτώ καν. Δεν είναι προφανές γιατί της ζήτησε? Ο Jesse Μου ριχνει μια πλάγια ματιά και νιώθω το πρόσωπό μου να κάιγεται.

Ο Drew σηκώνει τους ώμους. 'Αυτός είμαι. Αυτό μου αρέσει.'

"Αμήν' λέει ο Sam και σηκώνει την μπουκάλα του.

Τα μάτια μου φουσκώνουν με το ότι είναι τόσο ανοιχτός με την Kate παρούσα, μετά παρατηρώ την Kate να μαζεύται λίγο. Την κοιτάζω ερωτηματικά, αλλά κάνει ότι δε με βλέπει και χτυπάει το μπουκάλι του Sam με το ποτήρι της. Ο Sam χαμογελάει και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα. Συμμετείχε στο Κτήμα!

Holy fucking shit!

Της ρίχνω ένα βλέμμα αλλά ακόμα αρνείται να με κοιτάξει. Το ξέρει ο Jesse αυτό?

'Τέλος πάντων' ο Drew συνεχίζει, 'Πρέπει να προλάβω. Μπήκα στα τριαντα πέντε και οδεύω κατηφορικά να βρεθώ με χαλαρό κώλο και βυζί. Θέλω να έχω μία γυναίκα να με αγαπάει για αυτό που είμαι όταν το χρειάζομαι.'

Νιώθω τον Jesse να σφίγγεται δίπλα μου και τον κοιτάζω, αλλά αρνείται και αυτός επίσης να με κοιτάξει. Είναι τριάντα επτά, αλλά σίγουρα δεν έχει χαλαρό κώλο και βυζί. Μετακινώ τα πόδια μου και κάθομαι σταυροπόδι, κάνοντας τον να σφίξει τα άγγιγμά του. Με την γωνία των ματιών μου βλέπω τα χείλη του να γίνονται μία ευθεία γραμμή.

"Λοιπόν εμένα μου μένουν μόνο εννέα χρόνια, οπότε ας το ευχαριστηθώ' λέει η Kate ειρωνικώς.

Το σαγόνι μου πέφτει. Δεν το πιστεύω ότι το είπε τόσο ανοιχτά αυτό. Τα μάτια μου γουρλώνουν, το στόμα μου χάσκει. Είναι προφανές ότι έχω σοκαριστεί. Κάθομαι σε ένα τραπέζει σε ένα φυσιολογικό μπαρ, στο φυσιολογικό Λονδίνο, με φυσιολογικούς ανθρώπους και όλοι μιλάνει για το Κτήμα σα να είναι κάτι το απολύτως φυσιολογικό. Όχι, όχι φυσιολογικούς ναθρώπους. Πως μπορεί να είναι? Αυτοί οι τρεις άντρες έχουν όλοι τσαλαβουτήσει και τώρα και η Kate έχει συρθεί στην σκοτεινή πλευρά επίσης. Χρειάζομαι και άλλο κρασί. Τι στον διάολο συμβαίνει?

'Εμάς τις γυναίκες μας χτυπάει περισσότερο από ότι εσάς.' συνεχίζει η Kate, και κουνάει το ποτήρι της στην κατεύθυνση των αντρων. Βλέπω τον Sam να της κλείνει το μάτι, το οποίο επιβεβαιώνει ότι σίγουρα έχει λάβει δράση. Θέλω να την σύρω έξω από το μπαρ και να απαιτήσω να μου εξηγηθεί. Δεν είμαι σίγουρη ότι αυτό είναι καλό πράγμα, παρόλο που η Kate επιμένει ότι είναι αστείο. Μοπρώ να καταλάβω ότι το υποβιβάζει.

'Αυτό συνέβη και σε σενα Jesse?' ρωτάω ψύχραιμα και πίνω λίγο νερό.

Το χέρι του ανεβαίνει ελαφρυά στον μηρό μου, και κλείνω τα πόδια μου σφιχτά. 'Όχι' γυρίζει σε μένα. 'Νομίζεις ότι υστερώ στο σώμα?. Μου σηκώνει ένα βλέφαρο αναμονής.

Τι ανόητη ερώτηση από όλες. 'Το ξέρεις ότι δεν το νομίζω'

Χαμογελάει. 'Οπότε, είμαι ακόμα ο Θεός σου?'

Κοκκινίζω και τον κοιτάζω άγρια. 'Είσαι ένας αλαζονικός Θεός.' ψελλίζω.

Γέρνει και τυλίγει την παλάμη του γύρω από τον λαιμό μου, με σέρνει προς αυτόν και μου δίνει ένα υπερβολικό φιλί. Ως συνήθως, το μυαλό μου αδειάζει και τίποτε άλλο δεν υπάρχει, εκτός από τον Jesse αι την δύναμή του πάνω σε όλο μου το είναι. Με καταπίνει, με πλημμυρίζει, με παίρνει.....

Όταν τελικά με αφήνει, κοιτάζω τους άλλους, και γρήγορα ντρέπομαι πολύ για αυτή την κραυγαλέα ένδειξη αγάπης. Ακούγεται χορωδία απαλών φωνών και βλέπω μία εμετική χειρονομία. Έτσι είναι ο Jesse. Τον κοιτάζω και χαμογελάει και μετά με τραβάει στα χέρια του.

'Σοβαρά τώρα παιδιά' μας κοροϊδεύει η Kate. 'Να το φαϊ σας, οπότε αρκετά με τις τσαπατσούλικες αηδίες σας.'

Ο Sam την πλησιάζει και της δίνει ένα φιλί στο μάγουλο. 'Νιώθεις ότι σε αφησαν παραμελημένη?'

Τον χτυπάει λίγο καθώς ο σερβιτόρος βάζει το γεύμα μας στο τραπέζι. 'Όχι δεν νιώθω έτσι.'

Όλοι το καταβροχθίζουμε. και ο Jesse, και συζητάμε και γελάμε ανάμεσα στο γεύμα μας. Δεν μου διαφεύγει από την προσοχή μου ότι ο Sam και ο Drew συχνά ρίχουν συμπαθητικές ματιές σε μένα και τον Jesse.

Το μυαλό μου αρχίζει να περιφέρεται στην αντίδραση που είχε ο Jesse στο σχόλιο του Drew. Η υπόθεση του ότι εχεις ξεκινήσει την κατηφορα όταν είσαι στα μέσα των τριάντα είναι λίγο υπερβολική. Η φυσική κατάσταση του Jesse είναι άξια να σε κάνει να λιώσεις. Ξαφνικά μου επιτείθεται η κακοδεχούμενη σκέψη αυτή του Jesse και τσαλαβουτήματος. Αν έχει σταματησει μόνο για να είναι μαζί μου. Σα να λέμε ότι έχει αποσυρθεί. Αυτό με κάνει να αισθάνομαι άσχημα. Νιώθω το χέρι του α χαϊδεύει τον μηρό μου καθώς πιάνει το σάντουίτς του με το χτυπημένο. Δείχνει πολύ καλύτερα, όλο το πρήξιμο έχει σχεδόν εξαφανιστεί, αλλά τα κόκκινα σημάδια είναι ακόμα εκεί. Είναι σα να μου φωνάζουν, κοίτα.

Τα μάτια μου γυρνάνε στον Jesse όταν σκουντάει το γόνατό μου με το δικό του. Μου ρίχνει ένα ερωτηματικό ύφος, προφανώς παρατήρησε που κοίταγα και την ονειροπόλησή μου. Είμαι σίγουρη ότι μπορεί να παγιδεύσει τις σκέψεις μου. Κουνάω το κεφάλι μου και χαμογελάω, αλλά αμφιβάλλω ότι ικανοποιεί την ανησυχία του για την ονειροπόλησή μου.

'Καλύτερα να γυρίσω στην δουλειά.' λέω μετανιωμένα. Είναι ωραίο να είμαι σχετικά φυσιολογική στο γεύμα - όσο φυσιολογικό μπορεί να είναι όταν τρως με τον ιδιοκτήτη ενός υπερπολυτελούς καταφύγιου του σεξ και δυο από τα μέλη του.

'Θα έρθω και εγώ' ο Jesse αφήνει το υπόλοιπο από το σάντουίτς του στο πιάτο του και σηκώνεται από την καρέκλα του.

'Είναι μόλις δύο λεπτά περπάτημα' λέω κουρασμένα. Σταματάω τις όποιες αντιρρήσεις μου καθώς με κοιτάζει, έτσι από το να τσακωθώ μαζί του, πάω γύρω από το τραπέζι και τους φιλάω όλους για αντίο, δίνοντας στην Kate λεφτά για το δικό μου γεύμα και του Jesse.

Tα πετάει πίσω στα χέρια μου. 'Ο Jesse ήδη πλήρωσε.'

Πότε? Τον κοιτάζω αλλά είναι πολύ απασχολημένος να χαιρετάει τα αγόρια ώστε να παρατηρήσει το επιτιμητικό βλέμμα μου. Με πιάνει από το χέρι και αρχίζει να με οδηγεί έξω από το μπαρ.

'Ει!" φωνάζει η Kate από πίσω μου. 'Σάββατο βράδυ έξοδο για γυναίκες?'

Σταματάω και γυρίζω να την αντικρύσω, ρίχνοντας της ένα ύφος τύπου τι-νομίζεις-ότικάνεις. Δεν φαίνεται ότι παρατηρεί την αντίδρασή μου. Όχι, είναι απασχολημένη να παρατηρεί την αντίδραση του Jesse σε αυτό που πρότεινε. Γυρίζω να τον κοιτάξω. Μετακινείται άβολα. Ω, Kate! Γουστάρει να προτείνει κάτι τόσο χαζό. Βλέπω τον Sam και τον Drew να κοιτάζουν και οι δυο προσεκτικά, και να περιμένουν την αντίδραση του Jesse.

'Ίσως την επόμενη εβδομάδα.' λέω όσο πιο σίγουρα μπορώ.

'Μπορείς να πας.' λέει ο Jesse από πίσω μου.

Μπορώ να πάω? Τι εννοεί ότι μπορώ να πάω? 'Όχι, έχουμε το πάρτυ στο Κτήμα αύριο. Θα είμαι κομμάτια.' του δηλώνω. Θέλω να πάω, αλλά ξέρω ότι μάλλον θα μου απαγορεύσει το αλκοόλ, το αναθεματισμένο φρικιό του ελέγχου. Δεν γίνομαι στουπί όλη την ώρα, και την

τελευταία φορά που έγινα, έφταιγε αυτός. Έχω τόσα πολλά για να ''λούσω'' την Kate επίσης. Και οι δύο έχουμε, από αυτά που έχουμε ακούσει. Αυτό το σύντομο γεύμα απλά ήταν η αρχή.

'Εϊ, είπε ότι δεν τον πειράζει' παραπονιέται η Kate.

'Θα τα πούμε αργότερα.' λέω περιφορνητικά, ελπίζοντας να πιάσει το υπονοούμενο και να κλείσει τον ''βόθρο'' της.

'Ω, ναι φυσικά.' μου κλείνει το μάτι. 'Αργότερα.

Θέλω της πετάξω την τσάντα μου, αλλά μετά νιώθω τον Jesse να με τραβάει ελαφρά, και να με εμποδίζει να κανω αυτό που θέλω. Αντί για αυτό λοιπόν, της ρίχνω άλλο ένα βρώμικο βλέμμα πριν γυρίσω και αφήσω τον Jesse να με οδηγήσει έξω από το μπαρ.

Περπατάμε στην Picadilly, ανάμεσα στο πλήθος που κάνει το μεσημαριανό του διάλειμμα και μπορώ να αισθανθώ την ήρεμη ένταση ανάμεσά μας. Μου αφήνει το χέρι, βάζει το δικό του γύρω από τον ώμο μου και με τραβάει κοντά του.

Όταν στρίβουμε στην Berkeley Street, σταματάω και τον κοιτάζω. 'Εάν βγω έξω δεν θα πιω, έτσι δεν είναι?'

'Όχι' λέει ξερά. Στριφογυρίζω τα μάτια μου και συνεχίζω να περπατάω. 'Μπορείς να πιεις την Παρασκευή.' Με φτάνει και ξαναβάζει το χέρι του στον ώμο μου.

Ναι, μπορώ να πιω την Παρασκευή γιατί θα είναι εκεί και θα με παρακολουθεί. Το πρόβλημα είναι, ότι δεν αισθάνομαι άνετα να πίνω μπροστά του. Δεν θα ήταν σωστό, ειδικά τώρα που ξέρω το μικρό θέμα του με τον έλεγχο και το αλκοόλ.

'Θα βάλεις τον πορτιέρη να με κατασκοπεύσει πάλι?' μουρμουρίζω.

'Δεν του ζητησα να σε κατασκοπεύσει Ανα. Ζήτησα να σου ρίχνουν μια ματιά.'

'Και να σου τηλεφωνήσουν αν δεν ακολουθήσω τους κανόνες?' του πετάω το καρφί, και μου δίνει ένα σφίξιμο στον γοφό.

'Όχι και να μου τηλεφωνήσουν όταν αρχίσεις να κυλιέσαι στο πάτωμα.' λέει ξερά 'με το φόρεμα που δεν υπήρχε γύρω από την μέση σου.'

Τον κοιτάζω και βρίσκω τα μάτια του να με κατηγορούν. Εντάξει, ναι, ήμουν στο πάτωμα, αλλά δεν κυλιόμουν, και δεν ήμουν και τύφλα. Όχι εκείνη την φορά, τέλος πάντων, Η Kate ήταν και με παρέσυρε μαζί της κάτω και όσον αφορα το φόρεμα? Αυτό είναι ένα ασήμαντο θέμα και τώρα βρίσκεται χίλια κομμάτια αφού ο νευρωτικός μου άντρας το κατέστρεψε το αναθεματισμένο. Θα μπορούσα να βγω, να πιω μερικά ποτήρια κρασί, να φορέσω κάτι που ένεκρινε και να μην κυλιέμαι στο πάτωμα. Τότε, δεν θα χτύπαγε ο κόκκινος συναγερμός για τον πορτιέρη. Ίσως να μείνω στης Kate ώστε να μην χώσει την μύτη του εκεί. Γελάω από μέσα μου με την φιλόδοξη ιδέα μου. Ποτέ δεν θα με άφηνε να μείνω στης Kate.

Τον αφήνω να με κρατάει σφιχτά δίπλα του καθώς συνεχίζουμε τον δρόμο μας για το γραφείο. 'Πρέπει να με αφήσεις τώρα.' λέω καθώς πλησιάζουμε. 'Ο Patrick μπορεί να είναι εκεί και δεν ανάφερα καμία είδους συνάντηση με τον κύριο Ward. Αυτό είναι οδυνηρά δύσκολο.

'Όχι' μουρμουρίζει.

'Τι θα κάνεις την υπόλοιπη μέρα? ' αυτό πρέπει πράγματι να το μάθω. Ας πει ότι θα είναι απσχολημένος ώστε να μπορέσω να πάω στου Matt και να πάρω τα ρπάγματά μου χωρίς να ανησυχώ να του πω δικαιολογίες και ψέμματα. Το να μην του πω κάτι δεν είναι το ίδιο με το να του πω ψέμματα.

Σουφρώνει τα χείλη. 'Θα σε σκέφτομαι.'

Αυτό δεν με κάνει να αισθανθώ καλύτερα. 'Θα είμαι στο σπίτι σου όταν τελειώσω την δουλειά.' λεω, και συνειδητοποιώ ξαφνικά ότι είπα ψέμματα. Καταβάλω κάθε ενέργεια που έχω ώστε να μην πιάσω τα μαλλλιά μου.

'Σπίτι μας' διορθώνει.'Τι ώρα?'

'Εξι και κάτι' πάνω κάτω μια ώρα, λέω από μέσα μου.

'Σου αρέσει αυτή η ''πινακίδα', έτσι δεν είναι? και κάτι.....' στενεύει τα μάτια του πάνω μου και νιώθω ότι με εξετάζει εξονυσχιστικά. Δεν μπορεί να ξέρει τα σχέδια μου. Μόνο η Κate τα ξε΄ρει.

'Και κάτι' επαναλαμβάνω, και του δίνω ένα φιλί.

Με αρπάζει και με παίρνει στα χέρια του σαν σε γελοία θεατρική παράσταση, πριν μου δώσει ένα υπερβολικό φιλί στην μέση της Berkeley Street. Οι περαστικοί μας αποδοκιμάζουν, αλλά δε με νοιάζει καθόλοθ.

'Θεέ, σ' αγαπάω, σ' αγαπάω, σ' αγαπάω.' λέει πάνω στα χείλη μου.

Χαμογελάω. 'Το ξέρω'

Με αφήνει πάλι και θάβει το πρόσωπό του στον λαιμό μου για να δαγκώσει το αυτί μου. 'Δεν ε χορταίνω. Ασε με να σε πάω σπίτι.'

Το ξέρω ότι δεν με χορταίνει, ειναι πασιφανές, και εγώ βρίσκομαι σε πειρασμό με το να πάω στην δουλειά και να τον αφήσω. Δεν έχω και πολλά να κάνω, τίποτα που δεν μπορεί να περιμένει, και αγαπώ την διάθεσή - απαίτησή του.

Το τηλέφωνό μου ξεκινάει να χτυπά, και με αποσπά από την επανασταστική μου σκέψη, το ψάνχω στην τσαντα μου ενώ ο Jesse είναι ακόμα στον λαιμό μου. Απ' όλες τις στιγμές που θα μπορούσα να πάρει ο Mikael, τώρα ήταν η κατάλληλη?

Ο Jesse θα πρέπει να αντιλήφθηκε την ανησυχία μου γιατί αμέσως τραβιέται πίσω και με κοιτάζει με μάτια γεμάτα απορία. 'Ποιος είναι?'

'Ω, απλά ένας πελάτης' βάζω το τηλέφωνο στην τσάντα μου. Θα τον πάρω εγώ πίσω. 'Θα σε δω στο σπίτι σου.' κάνω να φύγω αλλά μου αρπάζει τον καρπό.

'Γαμώτο Ανα, ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ! Ποιος ήταν?' η ξαφνική αλλαγή της διάθεσής του με τρομάζει.

'Είναι ο Mikael' του τπεταω. 'Απλά ένας πελάτης' προσθέτω, για να προσδιορίσω τον ρόλο του Mikael στην ζωή μου. Αυτή ίσως είναι η μία πλευρά του Jesse Που δεν μπορώ να θεραπεύσω; η παράλογη ζήλια και κτητικότητά του. Τραβάω τον καρπό μου και ξεκινάω να περπατάω προς το γραφείο, αφήνωντας τον Jesse στο πεζοδρόμιο.

Το τηλέφωνό μου αρχίζει να χτυπάει ξανά, και το πιάνω καθώς μπαίνω στο γραφείο. 'Μikael' τον χαιρετάω.

'Ανα, σου τηλεφωνώ για να επιβεβαιώσω το ραντεβού της Δευτέρας.' Η απαλή του φωνή εισέρχεται σταδιακά στα αυτιά μου. Ο Jesse Μπορεί να τον βλέπει ως απειλή, αλλά δεν είναι, παρόλο που η φωνή του είνι αρκετά σέξυ. 'Το μεσημέρι σου κάνει?' ρωτάει.

Πέφτω στην καρέκλα μου και περιστρέφω το πρόσωπό μου στο γραφείο, τρομοκρατημένη όταν βλέπω τον Jesse να στέκεται από πάνω μου, να περιφέρεται σαν οργισμένο θηρίο. Δείχνει εξαγριωμένος. Κοιτάζω το γραφείο και βλέπω τον Tom και την Victoria να κάθονται και να παρακολουθούν προσεκτικά, και δεν κάνουν καμία προσπάθεια να κρύψουν το ενδιαφέρον τους. Μετά κοιτάζω πίσω μου και βλέπω τον Patrick στο γραφείο του, αλλά δόξα τω Θεώ, είναι απασχολημένος και δείχνει τελείως αφοσιωμένος με κάτι στην οθόνη του κομπιούτερ του.

'Ανα?'

Με το επικείμενο δράμα που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μου, έχω ξαχάσει ΄ότι μιλάω σε επαγγελματικό τηλεφώνημα. 'Mikael με συχωρείς.'

Κοιτάζω ψηλά τον Jesse ερωτηματικά, αλλά με αγνοεί, συνεχίζει με την απειλητική του παράσταση χωρίς να τον νοιάζει που είμαστε ή ποιοι μας βλέπουν. 'Ναι μια χαρά'

προσπαθώ να ακουστω επαγγελματίας και δυναμική. Αποτυγχάνω παταγωδώς. Ακούγομαι προκλητική και νευρική.

'Είσαι καλά?' Η ερώτησή του με αιφνιδιάζει. Δεν ακούγομαι καλά και αυτό είναι φανερό.

'Ναι, μια χαρά, ευχαριστώ.'

'Ωραία. Οπότε έσπασες τον κανόνα σου?'

Η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα. 'Ορίστε?' πιέζω την ερώτηση μέσα από την νευρική μου αναπνοή.

"Ο Jesse Ward. Ειναι πελάτης δεν είναι?'

Δεν ξέρω τι να πω. Όχι δεν ήταν πελάτης, όχι όταν δούλευα στο Lusso, αλλά δεν είμαι χαζή για να το αναφέρω αυτό. Ο Mikael γνωρίζει ότι υποτίθεται ότι δουλεύω με τον Jesse. Υποτίθεται. Δεν πήγα στον Κτήμα ακόμα, και ο Jesse δεν με πίεσε. 'Ναι' είναι η μόνη λέξη που μπορώ να σκεφτώ.

'Πόσο καιρό τον βλέπεις?'

Το αίμα μου παγώνει καθώς προσπαθω να σκεφτώ τι να πω. 'Εεεεεμμμμμμμμ, έναν μήνα και κάτι' κομπιάζω στο τηλέφωνο. Γιατί το ρωτάει αυτό?

"χμμμμμμμμμμ. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον.' απαντάει.

Το αίμα μου παγώνει ακόμα περισσότερο. Γιατί αυτό να είναι ενδιαφέρον? Ακόμα έχω καρφωθεί στα πράσινα μάτια του άντρα που θα πέθαινα για αυτόν, και έχω και έναν άλλον άντρα στην άλλη άκρη του τηλεφώνουν να ακούγεται σα να έχει κάτι να μου πει- κάτι που θα με κάνει να πέσω και να καώ από το Kεντρικό Σύννεφο Jesse με αριθμο εννιά, όχι ότι βρίσκομαι πάνω σε αυτό τώρα.

'Γιατί είναι ενδιαφέρον?' ρωτάω. Ακούγομαι φρικτά νευρική και όντως είμαι. Τι ξέρει?

'Θα το συζητήσουμε όταν συναντηθούμε.'

'Εντάξει' κλείνω. Αυτό ήταν πάρα πολύ αγενές αλλά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω ή να πω. Ο Jesse είναι πάνω από το γραφείο μου και μοιάζει σα να θέλει να μου κόψει το κεφάλι, αλλά για ποιόν λόγο? Διάολε, σε διάστημα πέντε λεπτών έχουμε πάει από το να ''παίζουμε στο πεζοδρόμιο σε Μεξικάνικο θυμό.

Κοιταζόμαστε για λίγο και ρίχνω την ματιά μου στον Tom και στην Victoria, που φαίνονται να έχουν πάρει θέσεις για την παράσταση. Για να είμαι δίκαιη, είναι η περιοχή του κόκκινου πανιού. Δεν μπορείς να τον αγνοήσεις, και ακόμα και να τα κεφάλια τους ήταν κατεβασμένα, θα ήξερα ότι όλη τους η προσοχή θα ήταν πάνω στον μελαγχολικό άντρα που στέκεται πάνω από το γραφείο μου, και βγάζει εχθρότητα. Η αναίδειά τους μπορεί να χαρακτηριστεί ως γενναία.

Γυρίζω τα μάτια μου στον Jesse, αλλά διστάζω να κάνω την πρώτη κίνηση από φόβο μην ξεσπάσω και ο Patrick βγει για να δει τι συμβαίνει. Δεν μπορω να κάτσω εδώ όλη μέρα και να τον κοιτάζω όμως. 'Είμαι στην δουλειά' λέω σιγανά αλλά έντονα. Δεν έχω καμία πίστη στην προσποιητή μου σταθερότητα. Δείχνει έτοιμος να εκραγεί από οργή.

'Ποιος ήταν?' μου δείχνει με το κεφάλι του το τηλέφωνο.

'Ξέρεις ήδη την απάντηση σε αυτή την ερώτηση.' λέω και αφήνω το τηλέφωνο στο γραφείο μου. Είχει κάτι να κάνει με αυτό η παραστασή του προς τον Mikael? O Mikael ξέρει κάτι και ο Jesse γνωρίζει ότι το ξέρει. Αυτό είναι προφανές.

'Δεν θα τον ξαναδείς' βγάζει τις λέξεις αργα και σταθερά.

Εντάξει, τώρα ανησυχώ πολύ. 'Γιατί?' δεν μπαίνω στην διαδικασία να του πω ότι ο Mikael είναι ένας πελάτης. Το ξέρει αυτό και κρίνωντας από την έκφρασή του, δεν τον νοιάζει.

'Απλά δεν θα τον ξαναδείς. Δεν είναι παράκληση Ανα. Δεν θα με αψηφησεις σε αυτό.'. Αρχίζει να μασάει το κάτω χείλος του, ακόμα εξαγριωμένος, ακόμα τρέμει από θυμό.

Δεν μπορώ να το κάνω αυτό εδώ- όχι στην μεση του γραφείου μου. Δεν μπορώ επίσης να αποσυρθώ από το συμβόλαιο του Life. Την έχω γαμήσει τελείως. Χρειάζομαι ένα ποτό, τώρα πιο πολύ από ποτε. 'Θα σε δω στο Lusso.' λέω σιγανά.

'Ναι θα με δεις'. Γυρίζει και περπατάει προς τα έξω.

Πέφτω πίσω στην καρέκλα μου και αφήνω μια βαθιά ανάσα αέρα που δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι κρατούσα. Η ζωή με τον Jesse είναι σαν το τρενάκι του λούνα παρκ και τώρα που σταμάτησε, θα ανησυχώ για αυτόν όλο το απόγευμα. Είμαι γεμάτη αβεβαιότητες, αλλά ξέρω ένα πράγμα με σιγουριά. Δεν θα πάω στο Lusso απόψε. Χρειάζομαι χρόνο, να σκεφτώ καθαρά, πριν μπλέξω περισσότερο. Απαντάει μία ερώτηση και μια άλλη βγαίνει στην επιφάνεια.

'Θεέ μου, αυτός ο άντρας μπορεί να είναι σέξυ ακόμα και μελαγχολικός.' τσιρίζει ο Tom. 'Πήγες στο Κτήμα τελευταία χρυσό μου?' Χαμηλώνει τα γυαλιά του και καταλαβαίνω αμέσως ότι η Victoria δεν είναι τόσο χαζή όσο πιστεύουμε όλοι ότι είναι. Η Victoria αρχίζει να χαζογελάει για πρώτη φορά στις δυο μέρες.

Θέλω να πάω να της φωνάξω και να την κατηγορήσω για την ιδιομορφία της και μετά να πω στον Tom να αλλάξει γρή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14 Καθώς πλησιάζει έξι η ώρα ξεκινάω να καθαρίζω το γραφείο μου. Όλοι έχουν φύγει οπότε πρέπει εγώ να τσεκάρω και να κλειδώσω το γραφείο. Η Kate παρκάρει την Margo Junior και μπαίνω μέσα.

'Δεν το πιστεύω ότι πρότεινες γυναικεία έξοδο μπροστα στον Jesse!' της το λέω αμέσως καθώς βάζω την ζωνη μου. Στην θυμωμένη κατάσταση μου, με δυσκολία μπορώ να θαυμάσω την άνεση του καινούργιου φορτηγού της Kate.

'Και γω χάρηκα που σε είδα.' ξεκινάει στην κίνηση. 'Είπε ότι μπορείς να έρθεις, οπότε ποιο είναι το πρόβλημα?'

'Το πρόβλημα είναι, ότι δεν θα με αφήσει να πιω γιατί τον έχει χτυπήσει η παράλογη ανησυχία ότι αν δεν είναι εκεί να με προσέχει, μπορεί να καταλήξω νεκρή ή κάτι τέτοιο.'

Γελάει. 'Τι γλυκό'

Χλευάζω. 'Όχι δεν είναι. Είναι παράλογο.'

'Ουφ! Δεν θα το μάθει ποτέ! Ας είμαστε επαναστατριες!'

'Πρέπει να με κοροϊδεύεις.' γελάω, παρόλο που αισθάνομαι λίγο επαναστάτρια τώρα. Νιώθω σα να θέλω να μεθύσω αλλά αυτό θα ήταν απερίσκεπτο. 'Μόλις έβγαλε την οργή του σε έναν αρσενικό πελάτη. Στην πραγματικότητα εκβίασε την συνάντησή μου με τον Mikael Van Der Haus και μάρκαρε την περιοχή του, Ήταν ντροπιαστικό.' της πετάω, και ακόμα αναλογίζομαι τους λόγους που ο Mikael Βρίσκει την σχέση μου με τον Jesse ενδιαφέρουσα.

'Ειμαι σοκαρισμένη!'

'Επιπλέον όμως, ξέρω πόσο χρονών είναι.'

Η Kate γυρίζει τα μπλε μάτια της πάνω μου με ενθουσιασμό. 'Αλήθεια?'

Κουνάω το κεφάλι μου θετικά. 'Αλήθεια.'

'Ελα λοιπόν. Αποκάλυψε το μυστήριο των χρόνων.'

'Τριάντα επτά.'

'¨Όχι! λέει δραματικά. 'Αλήθεια? Δεν του φαίνεται. Πως το ανακάλυψες?'

'Του παρουσίασα το γαμήσι της αλήθειας χθες το πρωί.' δεν ξέρω γιατί χωρίς καθόλου ντροπή το παραδέχτηκα αυτό αφου είμαι σίγουρη ότι θα με βομβαρδίσει με ερωτήσεις για περισσότερες πληροφορίες. Με νοιάζει?

'Το ήξερες όλη την μέρα και δεν μου το είπες?'

'Συγνώμη.' Απολογουμαι. Υπάρχουν περισσότερα από την ηλικία του. Πολλά περισσότερα και πραγματικά χρειάζομαι κρασί για να ανταπεξέλθω σε όλο αυτό. Χρειάζομαι μια νύχτα έξω με την Kate.

'Τι είναι το γαμήσι αλήθειας?' σουφρώνει τα χείλη της.

Ορίστε, εδώ είμαστε. 'Αφορά τον Jesse δεμένο με χειροπέδες στο κρεβάτι και εμένα με έναν δονητή. 'την κοιτάζω. 'Δεν του αρέσει να με μοιράζεται, ακόμα και με ένα μηχάνημα.' προσθέτω ξερά. Ξεσπάει σε γέλια και το φορτηγάκι παρεκλίνει. Αρπάζω την πόρτα. 'Κate!'

'Συγνώμη!΄Ω! μου αρέσει!'

Θέλω τόσα πολλά να της πω αλλά η δική της κατάσταση με κάνει και ανησυχώ. 'Τι γίνεται με σένα και τον Sam?'

Σταματάει το γέλιο αμέσως. 'Τίποτα'

Στριφογυρίζω τα μάτια μου και αναστενάζω δραματικά. 'Τίποτα. Φυσικά.'

'Εϊ, τι στο διάολο θα φορέσεις στο μεγάλο πάρτυ?' ρωτάει με καθαρό ενδιαφέρον για αυτά που θα της πω.

Χωρίς να το θέλω στενάζω. Θα πάω ? 'Δεν ξέρω, ο Jesse υποτίθεται ότι θα με πάει για ψώνια.'

'Ω, θα σε πάει?' μουρμουρίζει. 'Ψωνισέ τα όλα.'

'Δεν ανυπομονώ για αυτό. Δεν έχω πάει εκεί από την προηγούμενη Κυριακή και η φουσκωμένη αλήτισσα θα είναι εκεί.' μουρμουρίζω. Χωρίς αμφιβολία θα μου δώσει και μία δεύτερη προειδοποίηση. Πέφτω πίσω στο κάθισμά μου και σκέφτομαι όλα τα άλλα πράγματα που θα προτιμούσα να κάνω αυριο βραδυ, και τώρα ο Jesse είναι προφανώς οργισμένος μαζί μου, ο ενθουσιασμός μου έχει εξαφανιστεί. Εγώ θα έπρεπε να είμαι οργισμένη. Έχει να μου δώσει κάποιες εξηγήσεις για τον γρίφο του Mikael.

Παρκάρουμε έξω από το παλιό μου διαμέριςμα και βλέπω την άσπρη BMW Του Μatt. Η καρδιά μου βουλιάζει, αλλά ήξερα ότι θα ήταν εδώ για να μπω μέσα.

'Θέλεις να έρθω και εγώ?' ρωτάει η Kate.

Σκέφτομαι την ερώτηση για μερικά δευτερόλεπτα αλλά αποφασίζω ότι θα είναι μάλλον καλύτερα αν μείνει εδώ και περιμένει. Νιώθω πιο χάλια αμέσως. Ο Jesse είναι ήδη έξαλλος από ένα χαζό τηλεφώνημα. Θα τον έλεγα παράλογο αν δεν ήταν τα λόγια που είπε ο Mikael στο τηλέφωνο, αλλά ο Jesse δεν ξέρει τι μου είπε, παρόλο που η αντίδρασή του μιλάει από μόνη της.

Κάνω μερικά βήματα και πιέζω το κουδούνι για το διαμέρισμά μας,κοιτάζοντας ψηλά τα κτίριο και νιώθοντας απρόσμενα θλιμμένη που δεν ζω εδώ πια.

'Γεια' η χαρούμενη φωνή του Matt ακούγεται στο θυρωτηλέφωνο.

'Γεια.' λέω όσο πιο άνετα γίνεται. Δεν θέλω να ξεκινήσω μία φιλική συζήτηση μαζί του. Είμαι ακόμα τσαντισμένη που είχε το θράσσος να τηλεφωνήσει στους γονείς μου.

'Σου ανοίγω.'

Ακούω τον μηχανισμό της πόρτας και κοιτάζω πίσω την Kate, κάνωντας της νοημα να της δείξω ότι πηγαίνω. Σηκώνει τον αντίχειρά της και μου δείχνει το κινητό της. Κάνω νόημα ότι το κατάλαβα και μπαίνω στον διάδρομο της εισόδου.

Ανεβαίνω τα σκαλιά, και παίρνω ανάσες ηρεμίας καθώς σκέφτομαι. Δεν πρέπει να αναφέρω το τηλεφώνημα στους γονείς μου και δεν πρέπει να του μιλήσω πολύ.

Όταν φτάνω πάνω, βλέπω την εξώπορτα λίγο ανοιχτή. Μπαίνω μέσα και προχωράω. Δεν κλείνω την πόρτα; δεν σχεδιάζω να μείνω εδώ για πολύ. Κοιτάζω στην κουζίνα και στο καθιστικό για τον Matt, αλλά δεν τον βλέπω πουθενά, οπότε πηγαίνω στην κρεβατοκάμαρα και βρίσκω τα πράγματα μου σε κούτες και τσάντες. Με τον Matt να μην είναι πουθενά, ξεκινάω να μαζεύω μερικές τσάντες στα χέρια μου αλλά μόλις κάνω να βγω από το δωμάτιο, βρίσκω τον Matt να στέκεται στην πόρτα με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στα χέρια του. Φοράει το μπεζ του κοστούμι. Πάντα το μισούσα αυτό το κοστούμι, αλλά δεν του το είπα. Τα σκούρα του μαλλιά είναι στην άκρη χτενισμένα τέλεια.

'Γεια' λέει με ένα υπερβολικό χαμόγελο.

'Εϊ σε έψαχνα.' εξηγώ καθώς σηκώνω τις τσάντες. "Η Kate περιμένει στο φορτηγάκι. Θα της κατεβάσω αυτές.' Δεν κρύβει την έχθρα του όταν αναφέρω το όνομα της Kate, αλλά την αγνοώ ,προχωράω προς την πόρτα, και σταματάω όταν δεν κάνει καμία προσπάθεια να με αφήσει να περάσω.

΄'Με συγχωρείς' η ευγένειά μου με σκοτώνει.

Μου χαμογελάει, μετά πίνει μια γουλιά από το κρασί του, κάνει λίγο πίσω και με αφήνει να περάσω για να κατέβω στην Kate. Όταν αυτή βλέπει το πόσο γρήγροα βγαίνω από το κτίριο πηδάει έξω από το φορτηγό της και τρέχει για να ανοίξει τις πίσω πόρτες.

'Αυτό ήταν γρήγορο' λέει και παίρνει τις τσάντες από μένα.

'Τα είχε ήδη πακετάρει.' τις δείχνω με το κεφάλι μου τις τσάντες και υψώνω το φρύδι μου.

Χαζογελάει. 'Αυτό είναι πολύ πολιτισμένο εκ μέρους του.'

Επιστρέφω στο διαμέρισμα και αρπάζω μερικές ακόμα. Θα ήταν πιο γρήγορο αν η Kate ερχόταν και έπαιρνε κάποιες και θα είχα τελειώσει μέχρι τώρα. Το να πω στην Kate να έρθει σίγουρα θα προκαλούσε αναρχία, οπότε πηγαίνω πάνω κάτω και τα μετακινώ μόνη μου. Παρατηρώ ότι ο Matt δεν προσφέρεται να βοηθήσει.

Δίνω την ένατη και δέκατη τσάντα μου στην Kate. ΄Πόσες έχεις ακόμα?' Τις πετάει μέσα στο φορτηγάκι.

'Μόνο μία κούτα' λέω και γυρίζω για να πάω πάνω. Μακάρι να έχει πακετάρει τα πάντα γιατί δεν θέλω να επιστρεψω εδώ.

Ανεβαίνω πάνω, αρπάζω την τελευταία κούτα, και γυρίζω να βγω γρήγορα προς την έξοδο αλλά βρίσκω τον Matt να με εμποδίζει ξανά.

'Ανα, μπορούμε να μιλήσουμε?' ρωτάει με ελπίδα.

Μαζεύομαι. "Να μιλησουμε για πιο πράγμα? ξέρω πολύ καλά που το πάει. Πρέπει να φύγω από εδώ. Δεν μπορώ να αναμασώ αυτές τις αηδίες πάλι. Την τελευταία φορά που απέρριψα την πρότασή του για μια δεύτερη ευκαιρία, φέρθηκε άσχημα.

'Για μας' κουνάει το χέρι του ανάμεσά μας.

'Matt δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη.' λέω όσο πιο σίγουρα μπορώ, αλλά πριν καταλάβω τι γίνεται, βρίσκεται πάνω μου και προσπαθεί να σπρώξει δυνατά την γλώσσα του στον λαιμό μου. Αφήνω την κούτα και χρησιμοποιώ όλη την δύναμη που μπορώ να βρω για να τον σπρώξω μακρυά. 'Τι στον διάολο κάνεις?' τσιρίζω δύσπιστα.

Ασθμαίνει λίγο και μετά με κοιτάζει άγρια. 'Σου υπενθυμίζω γιατί ήμασταν μαζί.' μου πετάει.

Γελάω. Γελάω μέσα από την καρδιά μου. Μου υπενθυμίζει τι? Το γιατί? Πόσο μουνί μπορεί να είναι? Κάνε μας την χάρη! Δεν είναι σαν το γαμήσι υπενθύμισης που κάνει ο Jesse.

'Aκόμα βλέπεις κάποιον?' με ρωτάει.

'Αυτό δεν σε αφορά.'

'Όχι αλλά οι γονείς σου ενδιαφέρθηκαν.' μου ρίχνει το καρφί.

Παίρνω μια μακρυά, σταθερή αναπνοή για να εμποδίσω το χέρι μου να πεταχτεί και να τον χαστουκίσει. Δεν πρόκειται να δικαιολογήσω τις πράξεις του με το να απαντήσω. Μετά την μέρα που είχα αυτό είναι το τελευταίο που χρειάζομαι. 'Φύγε από μπροστά μου Matt'. Είμαι περήφανη για μένα που κρατώ την φωνή μου επίπεδη.

΄'Ανόητη αγελάδα!' με σαρκάζει.

Τα μάτια μου ανοίγουν. Είμαι έκπληκτη. Ήξερα ότι είχε άσχημους τρόπους αλλά αυτό είναι αναγκαίο? Βλέπω κόκκινο μπροστά μου. 'Ναι, βλέπω κάποιον και ξέρεις κάτι Matt?' δεν περιμένω να με ρωτήσει. 'Είναι ο καλύτερος που είχα ποτέ.' λέω χαζά ή όχι.

Γελάει πονηρά, ένα χαμόγελο που αξίζει χαστούκι. 'Είναι ένας τρελός αλκοολικός Ανα. Το ήξερες αυτό? Μάλλον είναι τελείως λιώμα κάθε φορά που σε γαμάει.'

Παραπαίω και το ξιπασμένο του χαμόγελο πλαταίνει. Πως στον διάολο ξέρει ποιον βλέπω? Νομίζει ότι είμαι σοκαρισμένη γιατί μου έχει ρίξει την βόμβα του αλκοόλ. Όχι, είμαι σοκαρισμένη επειδή φαινεται να ξέρει ποιον βλέπω. Πως?

Ω Θεέ, θέλω να του βγάλω αυτό το πονηρό χαμόγελο από το πρόσωπό του με ένα χαστούκι. 'Λοιπόν ακόμα και λιώμα είναι καλύτερος γαμιάς απ' ότι ήσουν εσύ ποτε.' του πετάω και κοιτάζω που το πονηρό προσωπό του μεταμορφώνεται σε συγχισμένο.

Το καθίκι νόμιζε ότι μου την είπε. Αυτές οι λέξεις άξιζαν πιο πολύ και από ένα χαστούκι. Είμαι ικανοποιημένη με τον εαυτό μου που ήμουν τόσο γρήγορη στην απάντησή μου. Πάντα του άρεσε να νομίζει ότι ήταν επιτήδειος στο κρεβάτι. Δεν ήταν.

Τον νιώθω να παλεύει και να αναρωτιέται ξεκάθαρα πως θα με αντιμετωπίσει. Στέκομαι στην θέση μου αλλά είμαι ακόμα περίεργη πως έμαθε για τον Jesse.

'Eίσαι αξιολύπητη.' ουρλιάζει.

'Όχι Matt, επανορθώνω για τα τεσσερα χρόνια φρικτου σεξ μαζί σου.'

Το πρόσωπό του πέφτει λίγο. Δεν ξέρει τι να πει. Σκύβω για να πάρω την κούτα από το πάτωμα και πετάω το κεφάλι μου ψηλά όταν ακούω τον κεραυνό από βαριά βήματα να ανεβαίνει τις σκάλες.'

Ω γαμώτο!

'Ανα!' βρυγχάται.

Όποια ελπίδα είχα να αφήσω τον Matt με την σαστισμένη έκφραση του έχει κατεδαφιστεί. Πως ξέρει ότι είμαι εδώ? Θα την σκοτώσω την Kate αν με κάρφωσε.

Περνάει σαν μπουλντόζα την πόρτα και όποια ιδέα είχα ότι τον είχα δει σε όλους τους προκλητικούς του τρόπους, έχει επιμελώς σβηστεί. Είναι αχαλίνωτος και πραγματικά φοβάμαι. Όχι για μένα, αλλά για τον Matt, και τον μισώ. Ο Jesse δείχνει ικανός για φόνο.

Δεν δίνει καμία σημασία στον Matt. Κοιτάζει εμένα απευθείας και φθίνω κάτω από το έντονο, άγριο ύφος του. 'Τι στον ΔΙΑΟΛΟ κάνεις εδώ?'

Τρέμω στην θέση μου. Ήδη του έχω πετάξει ένα κόκκινο πανί στην μύτη του αυτή την φορά. Υποτιθεται ότι δεν θα μάθαινε ότι ήμουν εδώ. Πως στον διάολο το έμαθε? Μου έχει βάλει ανιχνευτή? Προτιμώ να μην ρωτήσω όμως. Αντί για αυτό, στέκομαι με το στόμα κλειστό.

'Απαντησέ μου!' βρυχάται.

Δειλιάζω. Είναι αρκετά προφανές το τι κάνω εδώ, δεν χρειάζεται να του το επιβεβαιώσω, και θα πρέπει να είδε τις τσάντες στο φορτηγάκι της Kate.

O Matt συναιτά στέκεται πίσω και κρατάει το σκατό στομά του κλειστό. Τα μάτια του πετάγονται από μένα στον Jesse και ξέρω ότι σκέφτεται ότι αυτή δεν είναι συμπεριφορά ενός άντρα που απλά γαμάει μια γυναίκα.

'Εϊ από δω ο Θεός μου!

'Στο είπα γαμημένα. Μην τον πάρεις τηλέφωνο, μην έρθεις εδώ. Σου είπα ότι θα το ταχτοποιηούσε ο John!' Κινεί τα χέρια του τριγύρω σαν τρελός. 'Πήγαινε και μπες στο γαμημένο το αμάξι.'

Ακούω ένα χαχανητό να δραπετεύει από τα χείλη του Matt, και του ρίχνω το βλέμμα μου. Με κοιτάζει και βλέπω ένα ύφος από άρρωστη ικανοποίηση στα μάτια του. Με φαίρνει στα όρια μου. Δεν θα σταθώ εδώ να μου φωνάζει ειδικά μπροστά στο μουνί τον πρώην φίλο μου. Αρπάζω την κούτα μου και βγαίνω από το διαμέρισμα, και ευχαριστω τον Θεό που ο Jesse δεν μπήκε πριν λίγα δευτερόλεπτα.

'Φιληθήκαμε ' Ακούω την ύπουλη φωνή του Matt και μετά την γροθιά του Jesse στο πρόσωπό του.

Θα κλάψω. Ξέρει ποτέ ο Matt πότε να βγάζει τον σκασμό? Ακούω τα βαριά βήματα του Jesse πίσω μου καθώς βγαίνω τον δρόμο και βλέπω την Kate και τον Sam -ω και τον John επίσης.

Ο John είναι ακουμπισμένος πάνω στο Range Rover του-τα γυαλιά του ηλίου στην θέση τους- δείχνοντας πιο φοβιστικός από ποτέ. αλλά το πρόσωπό του είναι τελείως απαθές, καθώς η kate περπατά πίσω από το φορτηγό της με τον Sam να στέκεται δίπλα της και να μοιάζει ανήσυχος. Είναι αναγκαίο να είναι όλοι εδώ? Της ρίχνω ένα βλέμμα τύπου -μη διαννοηθείς! καθώς την πλησιάζω.

Παίρνει την κούτα από μένα. 'Holy fucking shit Ανα' ψυθιρίζει, ρίχνοντας την κούτα πίσω στο φορτηγάκι.

'Είπες στον Sam ότι θα ερχόμουν εδώ?' ρωτάω σύντομα.

'Όχι!' τσιρίζει. Την πιστεύω. Δεν θα μου το έκανε αυτό.

'John!' φωνάζει ο Jesse καθώς βγαίνει από το κτίριο. 'Βάλε τα πράγματά αυτηνής στο Rover.' Κουνάει το χέρι του που αναρρώνει και ένα ίχνος ανησυχίας με χτυπάει. Ο βλάκας. Δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το αριστερό του χέρι? .Αλλά μετά το πως αναφέρθηκε σε μένα καταγράφεται.

Αυτηνης?

'Αστa John!' φωνάζω, και σταματάω τον John πριν κινηθεί. 'Δεν πάω μαζί του. Κate πάμε.' Πηγαίνω προς την πόρτα του συνοδηγού της kate και μόλις φτάνω στην πόρτα, κοιτάζω πάνω και βλέπω τον Sam με το χέρι του στον ώμο της kate. Κοιτάζει τον Sam που κουνάει αμυδρά το κεφάλι του, και μετά κοιτάζει πάλι εμένα. Μπορώ να δω ότι είναι διχασμένη.

'Φέρε τις τσάντες John!' Ο Jesse λεει ενώ περπατάει βαριά.

'Αφησέ τες!' του φωνάζω.

Βλέπω τον John να φυσά εξοργισμένος και να κοιτάζει τον Jesse για οδηγίες, αλλά πρέπει να αποφασίσε ότι ο θυμός μου μετράει λιγότερο από τους δυο γιατί ξεκίνησε να μεταφέρει τα πράγματά μου στο Range Rover. Μπορεί να τα πάρει. Δεν σημαίνει ότι θα πάω και εγώ. Μπαίνω στο φορτηγάκι της Kate και κάθομαι στην πίσω θέση εντελώς θυμωμένη.

Μέσα σε δύο δευτερόλεπτα, η πόρτα ανοίγει διάπλατα. 'Εξω!'. η φωνή του τρέμει από οργη. Δεν δίνω δεκάρα.

Αρπάζω το χερούλι για να την τραβήξω και να την κλείσω αλλά μετακινεί το κορμί του για να με εμποδίσει. "Jesse, άντε γαμήσου!!!'

'Το στόμα σου!'

'ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ!' ουρλιάζω. Ο λαιμός μου κλείνει, οι φωνητικές μου χορδές με παρακαλούν να ηρεμήσω. Δεν έχω φωνάξει ποτέ τόσο πολύ. Τρέμω από θυμό. Πως τολμάει? Πως τολμαει να συμπεριφέρεται έτσι μετά από όλα που έχω περάσει μαζί του.

'Πρόσεξε το γαμημένο το στόμα σου!' Σκύβει και με αρπάζει.

Τον πολεμάω, αλλά η δύναμη μου σε σύγκριση με την δική του είναι αξιολύπητη. Με βγάζει έξω από την Margo Junior και με αφήνει με την πλάτη μου μπροστά του, ενώ επίμονα παλεύω να τον απομακρύνω. Τυλίγει ένα χέρι του γύρω από την μέση μου και με σηκώνει από το έδαφος, με μεταφέρει στο αμάξι του ενώ κλωτσάω και φωνάζω σαν τρίχρονο.

'Αφησέ με!'

'Βούλωσε το βρωμερό σου στόμα Ανα!' μου πετάει στα μούτρα και το μόνο που κάνει είναι να με ενθαρρύνει να τον πολεμήσω περισσότερο.

Με έχει σηκωμένη στην μέση του Notting Hill κάτω από το βλέμμα της καλύτερής μου φίλης, του αγοριού της και του John. Είμαι ντροπιασμένη! Δεν το πιστεύω ότι έχει εκτροχιαστεί τόσο. Το χειριζόμουν μια χαρά. Ήμου έτοιμη να φύγω, και μετά ο νευρωτικός μαλάκας εμφανίστηκε και τα διέλυσε όλα. Θέλω να ρίξω το κεφάλι μου πίσω και να ουρλιάξω στον ουρανό.

Στριφογυρίζω λιγο ακόμα και προσπαθώ να τραβήξω το χέρι του από την μέση μου.

'Σταμάτα να κάνεις σκηνή Ανα' με προειδοποιεί.

Κοιτάζω πάνω και βλέπω αρκετούς περαστικούς σταματημένους, όλοι να παρακολουθούν αυτά τα δραματικά που γίνονται μπροστά στα μάτια τους. Σταματάω την πάλη μου, αλλά κυρίως επειδή είμαι πολύ εξαντλημένη. Τον αφήνω να με πάει στο αμάξι, και του χτυπάω το χέρια όταν προσπαθεί να μου δέσει την ζώνη.

Αρπάζει το πηγούνι μου και το γυρνάει ωστε να τον βλέπω. 'Το καλό που σου θέλω να μείνεις εκεί που είσαι!'. Τα πράσινά του μάτια είναι γεμάτα θυμό καθώς τα κοιτάζω πριν τραβήξω το πρόσωπό μου μακρυά. Κάθομαι στο ζεστό, μαύρο δέρμα προσπαθώντας να βρω την αναπνοή μου.

Δεν θα πάω στο Κτήμα αύριο βράδυ και θα πάω στην παμπ το Σάββατο. Επίσης θα μετακομίσω από το Lusso, όχι ότι είχα μετακομίσει και ποτέ δηλαδή, παρόλο που ο Jesse διαφωνεί κάθετα με αυτό.

Τον βλέπω να περπατάει προς τον John, την Kate και τον Sam. Συζητάνε αλλά δεν έχω ιδέα τι λένε. Το κεφάλι του Jesse πέφτει και βλέπω το χέρι της Kate να ακουμπάει το δικό του. Είναι μία καθησυχαστική χειρονομία. Είναι μια γαμημένη προδώτρια! Γιατί είναι αυτός που παίρνει όλη την συμπάθεια και την καθυσήχαση όταν εγώ είμαι αυτή που με απήγαγε ένα άγριο γαμημένο ζώο?

Ο John κουνάει το κεφάλι του και κάνει μία κίνηση στο σαγόνι του Jesse με τις αρθρώσεις του, αλλά ο Jesse τραβιέται πίσω γρήγορα. Διαβάζω τα χείλη του John που λένε ηρέμησε και παρατηρώ καθώς ο Jesse απομακρύνεται, πετάει τα χέρια του στον αέρα πριν τραβήξει τα σκούρα ξανθά ακατάστατα μαλλιά του από απόγνωση. Ο John κουνάει το κεφάλι του αυτή την φορά και ξέρω ότι μόλις είπε γαμημένο κάθαρμα.

Ωραία! Αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός που συμφωνώ και εγώ. Βρωμερές συνήθειες, νομίζω ότι είπε ο John, και δεν μπορούν να γίνουν παραπάνω βρωμερές από αυτήν. Έχει ξεφύγει τελείως.

Κοιτάζω έξω από το παράθυρο του συνοδηγού όταν μπαίνει μέσα στο αμάξι. Δεν θα του μιλήσω. Το παρατράβηξε αυτή την φορά. Ξεκινάει το αμάξι και ξεχύνεται στον δρόμο, και με κάνει να πέσω πίσω στην θέση μου. Η κανονική του συμπεριφορά όταν οδηγεί είναι πολύ τρομακτική. Δεν ανυπομονώ για αυτή την διαδρομή.

'Πως το ήξερες ότι ήμουν εδώ?' κρατάω τα μάτια μου σταθερά έξω απο το παράθυρο.

Τον ακούω να συσπάται καθώς στρίβει, και τον βλέπω με την άκρη του ματιού μου να κουνάει το χέρι του. Τον εκνευρίζει. 'Δεν έχει καμία γαμημένη σημασία.'

'Έχει' γυρίζω και κοιτάζω το βλοσυρό προφίλ του. Είναι ακόμα ένα όμορφο θηρίο. 'Ήμουν μια χαρά μέχρι που εμφανίστηκες. ' τον κατηγορώ.

Στρίβει το κεφάλι του για να με αντικρύσει. Συναντώ το βλέμμα του με την ίδια αγριάδα που μου δίνει. 'Είμαι γαμημένα εξαγριωμένος μαζί σου. Τον φίλησες?'

'Όχι!' τσιρίζω. 'Προσπάθησε και τον απέφυγα. Μόλις έφευγα.' Οι μύες του μέτωπού μου πονάνε από την πολύ αγριάδα.

Αναπηδάω όταν δίνει μια γροθιά στο τιμόνι. 'Μην μου πεις ποτέ ότι είμαι γαμημένα κτητικός και υπερβολικός, με ακούς?'

'Είσαι ανόητα κτητικος!'

'Ανα, σε δυο μερες έχω πιάσει δύο άντρες που θέλουν να μπουν στο βρακί σου. Ο Θεός ξέρει τι έχει συμβεί τις φορές που δεν ήμουν εκεί.'

'Μην είσαι χαζός.' ξεφυσάω οργισμένα. 'Φαντάζεσαι πράγματα.' ξέρω πολύ καλά ότι δεν είναι έτσι. Εχει απόλυτο δίκαιο, αλλά αυτό που θέλω να μάθω είναι γιατί ο Mikael ξαφνικά ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την σχέση μου με τον Jesse. 'Από που ξέρεις τον Mikael?'

'Ti?' πετάει απότομα.

'Με άκουσες' μπορώ να πώ ότι το σκέφτεται πολύ σκληρά όταν το κάτω χείλος του εξαφανίζεται μέσα στα δόντια του.

'Αγόρασα το ρετιρέ Ανα. Πως νομίζεις ότι τον ξέρω?'

'Είπε ότι ήταν πολύ ενδιαφέρον, όταν του είπα ότι βλεπόμαστε για έναν μήνα και κάτι. Γιατί να το πει?'

Το κεφάλι του στρίβει. 'Γιατί στον διάολο του μιλάς για εμάς?'

'Δεν του μίλησα, εκανε την ερώτηση και απάντησα! Γιατί λέει ότι είναι ενδιαφέρον Jesse?' νιώθω να χάνω τον έλεγχο. Κοιτάζω αλλού, και προσπαθώ να πάρω ανάσες για να ηρεμήσω.

'Αυτός ο άντρας σε θέλει, πίστεψέ με.'

'Γιατί?' φωνάζω και τον κοιτάζω ξανά, αλλά αρνείται να με κοιτάξει.

Δίνει μια μπουνιά στο τιμόνι ξανά. 'Θέλει να σε πάρει από μένα.'

'Αλλά γιατί?'

'Απλά το θέλει γαμημένα!' βρυχάται.

Αναπηδώ στην θέση μου, σοκαρισμένη και ανικανοποίητη από την ασαφή, θυμωμένη απάντηση. Αυτή η συζήτηση δεν θα μας βγάλει πουθενά. Πρέπει να ηρεμήσει, το ίδιο και εγώ. Θα κάνω τις ερωτήσεις μου όταν δεν θα δείχνει σα να θέλει να δώσει γροθιά στο παράθυρο.

Παρκάρει έξω από το Lusso και βγαίνω από το αμάξι πριν σβήσει την μηχανή. Παρατηρώ ότι ο John έχει παρκάρει στο πάρκινγκ καθώς μπαίνω στο φουαγιέ και αγνοώ τελείως τον Clive που βγαίνει από το γραφείο του. Πηγαίνω ευθεία στο ασανσέρ.

Περιμένω τον Jesse να σταματήσει τις πόρτες από το να κλείσουν ώστε να μπει μέσα, αλλά δεν το κάνει. Προφανώς συμπέρανε ότι και οι δυο χρειαζόμαστε να ηρεμήσουμε.

Βγαίνω από το ασανσέρ και βρίσκω το ροζ κλειδί μου για να μπω μέσα, πριν κοπανήσω την πόρτα πίσω μου και πετάξω την τσάντα μου στο πάτωμα από θυμό. 'Γαμημένε άντρα!' βρίζω.

'Γεια' μια μικρή φωνή λέει.

Κοιτάζω ψηλά και βλέπω μία γκριζομάλλα, μεσόκοπη γυναίκα να στέκεται μπροστά μου. Υποθέτω ότι θα πρέπει να ανησυχήσω για αυτή την περίεργη γυναίκα που βρίσκεται στο ρετιρέ του Jesse, αλλά είμαι πολύ θυμωμένη. 'Ποια στον διάολο είσαι εσύ?' της πετάω βρώμικα. Η γυναίκα δειλιάζει ελαφρώς και μετά βλέπω το γυαλιστικό και το ξεσκονόπανο στο χέρι της.

'Η Cathy' λέει' Δουλεύω για τον Jesse'

'Τι?' ρωτάω ανυπόμονα, αλλά μετά ο θυμός που με κυριεύει δίνει λίγο χώρο σε αυτή την μικρή λεπτομέρεις ώστε να την επεξεργαστώ -αυτό με το γυαλιστικό στο χέρι της.

Ω Γαμώτο!

Η πόρτα ανοίγει πίσω μου, και γυρίζω να δω τον Jesse να μπαίνει. Με κοιτάζει και μετά την γυναίκα που στέκεται μπροστά μας. 'Cathy, καλύτερα να φύγεις τώρα. Θα τα πούμε αύριο.' λέει ήρεμα, αλλά ακόμα μπορώ να διακρίνω την οργή στην φωνή του.

"Φυσικά' αφήνει το γυαλιστικό και το ξεσκονόπανο στο τραπεζάκι, μετά βγάζει την ποδιά της, την διπλώνει όμορφα. 'Εχω βάλει το δείπνο στον φούρνο. Σε τριάντα λεπτά κλείστο. ' Πιάνει μία τσάντα από το πάτωμα και τοποθετεί την ποδιά της πάνω. Ο Θεός να την ευλογεί, μου χαμογελάει πριν φύγει. Δεν το αξίζω. Τι πρώτη εντύπωση της έδωσα.

Ο Jesse της δίνει ένα πεταχτό φιλι στο μαγουλο και ένα καθυσηχαστικό τρίψιμο στον ώμο καθώς φεύγει. Την παρακολουθώ να βγαίνει καθώς ο John και ο Clive μεταφέρουν τις βαλίτσες μου από το ασανσερ. Αυτό είναι χάσιμο χρόνου γιατί δεν θα μείνω εδώ. Μπαίνω μέσα στην κουζίνα και τραβάω την πόρτα του ψυγείου, μήπως βρω κανα μπουκάλι κρασί να εμφανιστεί μαγικά. Είμαι εντελώς απογοητευμένη.

Κοπανάω την πόρτα του ψυγείου, βγαίνω γρήγορα από την κουζίνα και ανεβαίνω τα σκαλιά. Δεν μπορώ ούτε να τον κοιτάξω αυτή την στιγμή. Καθως μπαίνω στην κρεβατοκάμαρα και κοπανάω και άλλη μία πόρτα, στέκομαι και αναρωτιέμαι.....και τώρα τι? Θα πρέπει απλώς να φύγω- και να μας δώσω χώρο να ηρεμήσουμε. Αυτό είναι πολύ έντονο, πολύ γρήγορο.. Είναι δηλητηριώδες, χωλαίνει.

Μπαίνω στον ξενώνα και κοπανάω την πόρτα πίσω μου. Όλα γύρω στο ρετιρέ δείχνουν πιο οικεία από όσο θα έπρεπε. Αφού πέρασα μήνες που σχεδίαζα και επιμελήθηκα τις δουλειές, νιώθω σαν στο σπίτι μου. Κάτι περισσότερο από το σπίτι μου απ' ότι ο Jesse; δεν ζει εδώ παρά έναν μήνα και μία εβδομάδα που την πέρασε μεθυσμενος και αναίσθητος.

Περιφέρομαι πάνω από το ανάκλιντρο και χαζεύω τις αποβάθρες από το παράθυρο. Οι άνρθωποι από κάτω πηγαίνουν στις δουλειές τους, περιφέρονται ή πίνουν ένα απογευματινό ποτό στα μπαρ, όλοι δείχνουν ήρεμοι και χαλαροί. Προφανώς δεν φταίνε αυτοί αλλά η κατάσταση που βρίσκομαι, που εγωιστικά σκέφτομαι ότι κανένας δεν θα μπορούσε να είναι σε πιον άσχημο μπελά από εμένα. Είμαι φουλ ερωτευμένη με έναν άντρα που ίσως έχει την πιο ακραία ιδιοσυγκρασία και προκλητικούς τρόπους. Στην άλλη πλευρά του φάσματος όμως, είναι ο πιο αγαπητός, ευαίσθητος, προστατευτικός άντρας του κόσμου. Εάν ο John έχει δίκαιο, και είναι έτσι μόνο μαζί μου, θα πρέπει να είμαστε μαζί? Θα πεθάνει μόλις πάει σαράντα από καρδιά, και θα φταίω εγώ. Με τον Jesse, όταν είναι καλά τα πράγματα, όλα είναι απίστευτα, αλλά όταν είναι κακά, είναι αφόρητα.

Νιώθω καταραμένη και ευλογημένη που τον βρήκα.

Αναστενάζω βαθιά, βάζω το κεφάλι μου στα χέρια μου για να σκεφτώ, νιώθω τα δάκρυα να μαζεύονται και έναν κόμπο στον λαιμό μου. Πίστευα ότι ανακάλυψα ότι χρειαζόμουν να ξέρω αλλά καθώς περνάει ο καιρός, γίνεται ξεκάθαρο ότι δεν το έχω κάνει, και με τον Jesse να είναι τελείως κλειστός ξανά δεν βλέπω να τα μαθαίνω σύντομα - εκτός και αν ρωτήσω τον Mikael....

H πόρτα ανοίγει διάπλατα και ο Jesse εισβάλει μέσα, και δείχνει σα να έχει πάθει ηλεκτροπληξία. Τρέμει φανερά και η κεντρική αρτηρία του λαιμού του είναι διογκωμένη. Ενώ έγω έχω ηρεμήσει σημαντικά αυτός φαίνεται πως δεν έχει ηρεμήσει ακόμα. Κρατάει κάτι στο χέρι του.

'Τι στον ΔΙΑΟΛΟ είναι αυτό?' δείχνει ότι θα μπορούσε κάλλιστα να εκραγεί από στιγμή σε στιγμή. Κατσουφιάζω αλά μετά συνειδητοποιώ ότι κρατάει τις πτήσεις που μου έδωσε ο Patrick.

Ω Χριστέ! Δεν μπορώ να το κάνω αυτό τώρα.

Περίμενε ένα λεπτό. Αυτό ήταν στην τσάντα μου. 'Έψαξες την τσάντα μου?' είμαι σοκαρισμένη. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το κάνει συνέχεια όλον τον γαμημένο καιρό. Δεν δείχνει να ντρέπεται ή να θέλει να απολογηθεί. Απλά κουνάει το χαρτί μπροστά στο πρόσωπό μου καθώς τον στήθος του ανεβοκατεβαίνει ακανόνιστα.

Σπρώχνω και τον προσπερνώ και τρέχω για την τσάντα μου, τον ακούω να με ακολουθεί, η βαριά του αναπνοή ακούγεται περισσότερο από τα βήματά του. Σηκώνω την τσάντα μου από το πάτωμα και την πάω στην κουζινα.

'Τι στο διάολο κάνεις?' φωνάζει.' Δεν είναι εκεί μέσα, εδώ είναι' μου πετάει το χαρτί κάτω από την μύτη μου καθώς αδειάζω την τσάντα μου στον πάγκο και ψάχνω.

Δεν έχω ιδέα τι ψάχνω.

'Δεν θα πας ούτε στην γαμημένη Σουηδία ή Δανία, ή όπου γαμημένα αλλού, για αυτό το θέμα!' Η φωνή του κυμαίνεται ανάμεσα στην οργή και στον φόβο.

Τον κοιτάζω. Ναι σίγουρα υπάρχει φόβος εκεί. 'Μην ψάχνεις την τσάντα μου' προφέρω τις λέξεις ανήσυχα και τον κοιτάζω κατηγορώντας τον.

Κάνει λίγο πίσω και πετάει το χαρτί στον πάγκο ενώ διατηρεί το εξαγριωμένο του ύφος. 'Γιατί, τι άλλο μου κρύβεις?'

'Τίποτα!'

'Να σου πω κάτι κυρία μου.' Βαδίζει προς τα μπρος και φέρνει το πρόσωπό του απέναντι από το δικό μου. 'Θα πεθάνω πριν σε αφήσω να φύγεις απο την χώρα με αυτό το αρχίδι τον γυναικά.' ένα κύμα αγνού τρομου ταξιδεύει σε όλο του το πρόσωπο.

'Δεν θα έρθει μαζί!' φωνάζω, και κοπανάω την τσάντα μου κάτω. Δεν το ξέρω σίγουρα και υποψιάζομαι ότι θα έρθει. Εχει σχέδιο και κίνητρο. Αλλά γιατί?

'Ναι θα έρθει. Θα σε ακολουθήσει εκεί, πίστεψέ με. Είναι αμείλικτος με το να πείθει γυναίκες.'

Γελώ. "Όπως και εσύ?'

'Αυτό ήταν διαφορετικό!' γαβγίζει. Κλείνει τα μάτια του και σηκώνει τους αντίχειρές του στους κροταφους του ώστε να διώξει την ένταση.

'Είσαι απίστευτος' του αντιγυρίζω. Έχω χάσει την θέληση για να ζήσω.

'Και γιατί παίρνεις βιταμίνες?' με αγριοκοιτάζει για τα καλά. 'Είσαι έγκυος, έτσι δεν είναι?'

Με κοροϊδεύει? Αρπάζω τις βιταμίνες απο την τσάντα μου και του τις πετάω στο κεφάλι. Τα μάτια του ανοίγουν καθώς σκύβει λίγο και προσγειώνονται πάνω στον τοίχο της κουζίνας. Πρέπει να επανακτήσω τον έλεγχο. Τα χάνω εδώ.

'Αγόρασα τις βιταμίνες για σένα.' ουρλιάζω και με κοιτάζει περίεργα.

'Γιατί?' Κοιτάζει το κουτί στο πάτωμα.

'Πέρασες πολλά. Το ξέχασες?'

Με χλευάζει. 'Δεν χρειάζομαι χάπια Ανα στο είπα.' Βαδίζει μπροστά και πιάνει τα χέρια μου, και με τραβάει κοντά στο πρόσωπό του. "Δεν είμαι γαμημένος αλκοολικός. Εαν θα πιω

τωρα θα είναι γιατί εσύ με έχεις κάνει έξαλλα τρελό!" φωνάζει το τελευταίο μέρος στο πρόσωπό μου.

"Κατηγορείς εμένα για αυτό.' του δηλώνω. Δεν του το θέτω σαν ερώτηση γιατί ήδη μου το είπε κατάμουτρα.

Με αφήνει και απομακρύνεται. 'Όχι δεν το κάνω.' Τραβάει τα μαλλιά του από αναστάτωση. 'Τι άλλο μου κρύβεις? Επαγγελματικά ταξίδια με πλούσιους Ολλανδούς?' Με κοιτάζει.' Άνετες επισκέψεις σε πρώην?'

'Άνετες?' του πετάω. Νομίζει ότι το να βλέπω τον Matt είναι άνετο? 'Γαμημένε χαζέ άντρα!'

'ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ!'

'Αντε χάσου!' του φωνάζω. Πραγματικά βρίσκεται σε άλλον πλανήτη. Αν με ήξερε όσο καλά λέει ότι με ξέρει, δεν θα πέταγε τόσο χαζούς υπαινιγμούς.

Πετάει τα χέρια του στον αέρα με μία κίνηση τύπου Θεέ-δώσε-μου-δύναμη. 'Δεν μπορώ να είμαι τριγύρω σου αυτή την στιγμή' ξεστομιζει. Σφίγγει τα δόντια του και βλέπω τους μυες από το σαγόνι του. 'Σ' αγαπάω γαμημένα Ανα. Τόσο γαμημένα πολύ, αλλά δεν μπορώ να σε κοιτάξω. Αυτό είναι πάρα πολύ!' Βαδίζει έξω από την κουζίνα.

Ακούω την εξώπορτα να κοπανάει και λίγα λεπτά αργότερα, μία ισχυρή συντριβή. Βγαίνω στον διάδρομο και δεν βλέπω πουθενά τον Jesse, αλλά η πόρτα καθρέφτης του ασανσέρ είναι χίλια κομμάτια. Παρόλη την οργή μου, αμέσως σκέφτομαι τι άλλη ζημιά έχει κάνει σε αυτό το καημένο το χέρι του. Μετά, κλαίω. Απελπισμένη, κλαίω με πόνο, ασταμάτητα. Νιώθω τελείως αβοήθητη και εκτός ελέγχου. Νιώθω σα να δοκιμάστηκα, σα να προσπαθεί να δει αν έχω την δύναμη να ξεφύγω από αυτό το χάλι και πάνω από αυτό, παλεύω με το αδιακοπο σαράκι που με τρώει ότι εγώ τον έκανα έτσι. Δεν είναι υγιές.

Πηγαίνω πίσω στην ανοίχτή περιοχή του σαλονιού και βλέπω όλες τις τσάντες μου σε σειρά δίπλα στην σκάλα. Τι θα κάνω με αυτές? Θα μείνω?

Τις αφήνω και χωρίς να ξέρω τι άλλο να κάνω, πάω και κάθομαι στην ξαπλώστρα και κλαίω μόνη μου - δυνατά, τρέμωντας, χύνωντας αγνά δάκρυα, ενώ προσπαθώ να βρω τι να κάνω. Δεν βρίσκω τίποτα ανάμεσα στα συνεχόμενα δάκρυα μου. Κοιτάζω το κενό και νιώθω εγκαταλελειμένη. Οικεία συναισθήματα, όλα αυτά που δεν ήθελα να νιώσω ποτέ, με πλημμυρίζουν μέσα μου- το κενό, η απώλεια, η μοναξιά και θλιμμένα συναισθήματα που με ειχαν φέρει στον πάτο της Κόλασης όταν ο Jesse δεν ήταν στην ζωή μου. Πως γίνεται να τον χρειάζομαι τόσο πολύ? Πως μου συνέβη αυτό? Έφυγε και τωρα ξέρω πως ένιωσε όταν του έκανα το ίδιο. Δεν είναι ωραίο αίσθημα. Νιώθω σαν ένα τεράστιο κομμάτι μου να λείπει.

Λείπει.

Η σκέψη του να μην είναι τριγύρω κάνει την καρδιά μου να φτάνει στον λαιμό μου, κάνει την ανάσα μου να σταματάει και πανικός με κυριεύει. Αυτό είναι απελπιστικό. Μπαίνω μέσα στο ρετιρέ, πάνω στην κεντρική σουίτα και κάνω ένα ντους. Κάθομαι κάτω από το νερό και αφηρημένα σαπουνίζομαι. Όπου κοιτάζω, βλέπω εμάς - εμένα και τον Jesse στο ντους, στον τοίχο, στο πάτωμα. Είμαστε παντού.

Βγαίνω έξω, και θέλω να ξεφύγω από τις εικόνες αυτές. Πέφτω στο κρεβάτι, αλλά σύντομα σηκώνομαι σε καθιστή στάση, και πανικός καταλαμβάνει όλη την ύπαρξή μου. Τις στιγμές που χωρίσαμε ήπιε. Θα πιει και τώρα? Η καρδιά μου πονάει στο στήθος μου, και ανεβαίνει προς το στόμα μου. Η σκέψη του Jesse με το ποτό αρκεί για να με κατεβάσει στην κουζίνα και να πάρω το τηλέφωνό μου.

Καθώς μπαίνω στην κουζίνα, μου έρχεται μία μυρωδιά από κάτι που μυρίζει πολύ ωραία. Ω! τρέχω στον φούρνο και τον σβήνω, αρπάζω το τηλέφωνό μου και καλώ τον John.

Ο σιγανός του ψίθυρος ακούγεται μετά από το πρώτο χτύπημα. 'Εδώ είναι Ανα'.

'Στο Κτήμα?' νιώθω τόσο ανακουφισμένη αλλά συγχρόνως αναρωτιέμαι τι κάνει εκεί.

'Ναι' ο John ακούγεται μετανοιωμένος. Με κάνει να τραβηχτώ.

¨Να έρθω?' δεν ξέρω γιατι το ρωτάω αυτό. Ανεβαίνω τις σκάλες και ντύνομαι.

Μουρμουρίζει στο τηλέφωνο. 'Μάλλον κορίτσι. Πήγε κατευθείαν στο γραφείο του. Κλείνω και φτιάνχω τα υγρά μαλλιά μου πριν φορέσω πάλι τα ρούχα της δουλειάς. Τα κλειδιά του αυτοκινητου μου. Ο Jesse δεν μου τα έδωσε πίσω. Πετάγομαι κάτω και ψάχνω τα κουτιά με τα πράγματά μου και προσεύχομαι να βρω το έξτρα κλειδί. Τελικά το πιάνω.

Μπαινω στο σπασμένο ασανσέρ και πιέζω τον κωδικό και την ίδια στιγμή σκέφτομαι ότι ο Clive δεν θα είναι χαρούμενος. Από τότε που ήρθα εδώ, ο λογαριασμός για τις επισκευές έχει ανέβει στα ύψη.

Τρέχω στο φουαγιέ και βλέπω τον Clive γονατισμένο πίσω από το γραφείο του. Τον προσπερνάω αμέσως χωρίς λέξη. Δεν έχω χρόνο για αυτόν. Ο κακόμοιρος ο άνθρωπος θα αναρωτιέται τι έχει κάνει και με αναστάτωσε.

'Ανα!' τον ακούω να φωνάζει πίσω μου. Δεν θα σταματούσα αλλά ακούγεται σημαντικό. Ίσως η μυστηριώδης γυναίκα επέστρεψε.

'Τι τρέχει Clive?'

Τρέχει προς το μέρος μου με πανικό. 'Δεν μπορείς να φύγεις!'

Τι εννοεί?

"Ο κύριος Ward' λέει λαχανιασμένος. 'Είπε ότι δεν πρέπει να φύγεις από το Lusso. Επέμενε πολύ.'

Τι έκανε? 'Clive, δεν έχω καιρό για αυτό.' συνεχίζω αλλά μου αρπάζει το χέρι.

'Σε παρακαλώ Ανα. Θα πρέπει να του τηλεφωνήσω.'

Δεν το πιστεύω αυτό. Έχει βάλει έναν θυρωρό να παίζει τον ρόλο του δεσμοφύλακα? "Clive, δεν είναι η δουλειά σου αυτή.' του σημειώνω. 'Σε παρακαλώ άφησε το χέρι μου.'

'Λοιπον το ίδιο είπα και εγώ αλλά ο κύριος ward μπορεί να γίνει πολύ επίμονος.'

'Πόσο πολύ Clive?'

'Δεν ξερω τι λες.' λέει γρήγορα, και φτιάχνει το καπέλο του με το ελέυθερό του χέρι. Δεν θα μπορούσε να δείχνει πιο ένοχος όσο και αν προσπαθούσε.

Τραβάω το χέρι μου από το κράτημα του Clive και προχωράω προς το γραφείο του. 'Που κρατάς τα τηλέφωνα του κύριου Ward?' ρωτάω και κοιτάζω τις οθόνες μπροστά μου. Βλέπω και το κινητό του Clive στο γραφείο επίσης.

Ο Clive Περπατάει με ένα απορημένο βλέμμα. 'Όλα συνδέονται στο τηλέφωνο μέσω συστήματος. Γιατί ρωτάς?'

'Εχεις τον αριθμό του κύριου Ward στο κινητό σου?' ρωτάω

'Όχι Ανα, όλα έχουν προγραμματιστεί μέσω συστήματος. Τα εμπιστευτικά των ενοίκων και όλα.'

'Ωραία' τραβάω τα καλώδια που οδηγούν από το τηλεφωνικό σύστημα στο κομπιούτερ και τα πετάω στο πάτωμα όπου κάνουν παρέα με το σαγόνι του Clive.

Ακούω τον κακομοίρη να ψελλίζει καθώς φεύγω με ένα μικρό ίχνος ενοχής. Αυτός θα είναι άλλος ένας λογαριασμός για επισκευή.

Μπαίνω στο αμάξι μου και προσέχω αμέσως μία μικρή μαύρη συσκευή στο ταμπλώ. Ξέρω τι είναι. Πιέζω το κουμπί και σα να το ήξερα, οι πύλες του Lusso ανοίγουν.

Μέχρι να φτάσω στο Κτήμα προσεύχομαι συνεχόμενα ότι δεν θα βρω τον Jesse με ένα ποτό στο χέρι. Αυτή θα είναι η πρώτη φορά που επιστρέφω αφού ανακάλυψα το τι προσφέρει το Κτήμα, αλλά η ανάγκη μου για να δω τον Jesse υπερκαλύπτει όλα μου τα νεύρα ή τον δισταγμό που έχω.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15 Σταματάω στις πύλες και πιέζω την ενδοεπικοινωνία. Του John το τραχύ μούγκρισμα ακούγεται και γνέφω στην κάμερα, αλλά οι πύλες ήδη εχουν ανοίξει. Αρχίζω να οδηγώ στο λιθόστρωτο προς το Κτήμα καθώς παρκάρω έξω στην αυλή κοιτάζω το σπίτι που βρισκεται από πανω μου και μοιάζει σα να φωνάζει τι γίνεται πίσω από αυτές τις πόρτες.

Παρκάρω δίπλα στο αμάξι του Jesse και γρήγορα ρίχνω μια ματιά στο πρόσωπό μυ. Αν σκεφτώ το τι έχει συμβεί τις τελευταίες εβδομάδες, δεν δείχνω και τόσο χάλια.

Ο JOhn ανοίγει την πόρτα πριν την φτάσω και μου ρίχνει ένα μικρό, καθησυχαστικό χαμόγελο. Δεν με κάνει να αισθανθώ καθόλου καλύτερα.

Περπατάμε στην είσοδο μαζί, περνάμε τις σκάλες, το εστιατόριο και το μπαρ. Ακούω συζητήσεις και γέλια αλλά δεν κοιτάζω. Τα έχω ξαναδεί, απλά τώρα ξέρω και τι συμβαίνει εδώ.

'Ηρέμησε?' ρωτάω καθώς πλησιάζουμε το καλοκαιρινό δωμάτιο. Υπάρχουν άνθρωποι με΄σα, πίνουν και μιλάνε, και προφανώς λένε για το τι τους επιφυλάσσει η βραδυά. Μου επιτίθενται χιλιάδες εξεταστικά βλέμματα, και σφίγγομαι. Είδαν τον Jesse οργισμένο?

'Γαμώτο σου κορίτσι, επηρρεάζεις το γαμημένο κάθαρμα.' Ο John γελάει μόνος του.

Αφήνω μια ανάσα αέρα σα να συμφωνώ μαζί του, αλλά με επηρεάζει και αυτός επίσης. Το καταλαβαίνει ο John αυτό? 'Ο άντρας μου είναι προκλητικός' μουρμουράω.

Ο John Με κοιτάζει και μου δίνει ένα από τα σπάνια χαμόγελά του, κατασπρο και με χρυσό δόντι. 'Προκλητικός? Αυτή είναι λέξη. Θα τον έλεγα εναν γαμημένο πόνο στον πισινό. Πρέπει να θαυμάσω αυτη την αποφασιστικότητα. όμως.'

'Αποφασιστηκότητα?' το φρύδι μου σηκώνεται. 'Αποφασιστηκότητα που γίνεται προκλητικός?' του πετάω την σπόντα.

Ο John σταματάει καθώς πλησιάζουμε το γραφείο του Jesse. 'Δεν τον έχω δει πιο αποφασιστικό για να ζήσει.'

Ξαφνικά θέλω να πάω ξανά στο χωλ ώστε να συνεχίσουμε την συζήτηση. 'Τι εννοείς με αυτό?' Δεν μπορώ να κρύψω το μπέρδεμα από την φωνή μου. Αυτή η μικρή δήλωση με έχει μπερδέψει πολύ. Δεν μπορώ να δω καθόλου αποφασιστηκότητα για να ζήσει. Το μόνο που βλέπω είναι αποφασιστηκότητα για να εντείνει το άγχος του. Είναι αυτοκαταστροφικός.

Η ανάσα μου σταματάει στον λαιμό μου.

Είναι αυτοκαταστροφικός, ο Jesse το είχε πει - όταν με πήρε με το μηχανάκι του. Τι εννοούσε?

'Πιστεψέ με είναι καλό αυτό.' Ο John με κοιτάζει στοργικά. 'Να είσαι καλή μαζί του.'

'Πόσο καιρό τον ξέρεις John?' θέλω να συνεχίσουμε να μιλάμε.

'Αρκετό κορίτσι. Θα σε αφήσω σε αυτό.' Παίρνει το μεγαλώσομο σώμα του και στρίβει στον διάδρομο.

'Ευχαριστώ John' λέω πίσω του.

'¨Όλα καλά κορίτσι. Όλα καλά.'

Στέκομαι έξω απο το γραφείο του Jesse με το χέρι μου να καλύπτει το χερούλι της πόρτας. Η απρόβλεπτη και εθελοντική πληροφορία του John, μολονότι ήταν ασαφής, έχει εξάψει την περιέργειά μου. Ήταν πράγματι αυτοκαταστροφικός? Το μυαλό μου τρέχει σε σκέψεις με αλκοόλ, ποδοπάτημα, όχι δερμάτινα και σημάδια. Γυρίζω το χερούλι και προχωρώ προσεκτικά μέα στο γραφείο του.

Αμέσως με προσβάλει αυτό που βλλέπω. Ο Jesse να κάθεται στην καρέκλα του μεγάλου του γραφείου και να βλέπει την Sarah, που κάθεται στην γωνία του γραφείου του. Αυτή η γυναίκα είναι βδέλλα. Ενας κεραυνός κτητικότητας με χαστουκίζει στο πρόσωπο, αλλά είναι το μπουκάλι της βότκα που βρίσκεται στο γραφείο του Jesse και με κάνει ευέξαπτη. Μπορώ να πολεμήσω την ανεπιθήμητη γυναικεία προσοχή, όσο είναι ανεπιθήμητη. Η βότκα είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα.

Με κοιτάνε ταυτόχρονα και αυτή μου ρίχνει ένα ψεύτικο, μη ειλικρινές χαμόγελο. Μετά παρατηρώ μια σακούλα πάγο στο χέρι του Jesse. Ειχα δίκαιο ότι ήρθα σε επαφή με το πρασινομάτικο τέρας. Και οι δυο, με τα λόγια του Jesse, δείχνουν πολύ άνετα.

Τώρα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό μου ότι αυτοί οι δύο είχαν σεξουαλική σχέση. Είναι γραμμένο στο πρόσωπό της. Νιώθω άρρωστη, ζηλιάρα και επικίνδυνα κτητική.

Η ξεδιάντροπη παρείσακτη δεν κάνει καμία κίνηση να σηκώσει τον χοντρό πισινό της από το γραφείο του Jesse. Απλά στέκεται εκεί, απολαμβάνοντας την προφανή ένταση που προκαλεί η απουσία της, αλλά είναι από το υγρό στην άσπρη μπουκάλα που νιώθω να απειλούμε πιο πολύ. Αυτήν μπορώ να την αντιμετωπίσω. Δεν είμαι σε διάθεση για ανόητα παιχνίδια με πρώην σεξουαλικές κατακτήσεις.

Κοιτάζω τον Jesse, και συναντά το βλέμμα μου. Ακόμα φοράει το ανθρακί παντελόνι του, αλλά τα μανίκια από το μαύρο πουκάμισό του είναι σηκωμένα. Τα βρώμικα ξανθά μαλλιά του είναι υπέροχα ανακατεμένα στο όμορφο κεφάλι του, αλλά εκτός από αυτόν και την ομορφιά του, δείχνει φοβισμένος και ανήσυχος. Δεν τον κατηγορώ. Μόλις τον έπιασα να δείχνει άνετος με άλλη γυναίκα με μία μπουκάλα από διαβολικό πράγμα μπροστά του. Οι χειρότεροί μου εφιάλτες παγιδεύτηκαν σε έναν.

Γυρίζει αργά την καρέκλα του με τα πόδια του, μακρυά από την παρείσακτη και προς εμένα.

'¨Ηπιες?' η φωνή μου είναι επίπεδη και δυνατή. Δεν νιώθω καθόλου έτσι.

Κουνάει το κεφάλι του. 'Όχι' απαντάει με σιγανή φωνή.

Δεν ξέρω αν η φωνή του είναι σιγανή λόγω της γυναίκας ή λόγω της βότκας. Ρίχνει το κεφάλι του λίγο και η ησυχία είναι παράξενη, αλλά μετα η Sarah ακουμπάει το χέρι της στον βραχίονα του Jesse και θέλω να ορμήξω στο γραφείο και να της τραβήξω τα μαλλιά. Ο Jesse τραβιέται και πετάει τα μάτια του πάνω μου.

Ποια στο κέρατο νομίζει ότι είναι? Δεν είμαι τόσο αφελής για να πιστέψω ότι το παίζει υποστηρικτική φίλη. 'Σε πειράζει?' κοιτάζω κατευθείαν σε αυτή ώστε να μην κάνει λάθος σε ποια μιλάω.

Με κοιτάζει ερωτηματικά, αλλά δεν κάνει καμία προσπάθεια να μετακινήσει το χέρι της από τον Jesse, Ξαφνικά γίνομαι έξαλλη με μένα που δίνω σε κάποια άλλη γυναίκα την ευκαιρία να τον παρηγορήσει, και ειδικά σε αυτή την γυναίκα. Αυτή είναι δική μου δουλειά. Ο Jesse τραβάει τον βραχίονα του και το χέρι του πέφτει στο γραφείο.

'Παρακαλώ?' τσιρίζει, και το μόνο που κάνει είναι να με τσαντίσει περισσότερο.

'Με άκουσες' της ρίχνω άλλο ένα ύφος τύπου μην-ανακατευεσαι-γαμημενη-μαζι-μου, και κρυφογελάει ένα πολύ αμυδρό χαμόγελο. Ξέρει ότι ξέρω το παιχνίδι της. Αυτό θα πρέπει να κάνει την σχέση μας πιο εύκολη.

Ο Jesse τινάζει τα μάτια του ανάμεσα στις δυο γυναίκες που βρίσκονται στο γραφείο του. Ο Θεός τον φώτισε, κρατάει το στόμα του κλειστό, αλλά τότε η πονηρή σκύλα σκύβει και τον φιλάει στο μάγουλο, και αφήνει τα χείλη της εκεί για περισσότερο από όσο είναι απαραίτητο.

'Τηλεφώνησέ μου αν με χρειαστείς γλυκιέ μου' λέει με την πιο γελοία αποπλανητική φωνή που έχω ακούσει ποτέ.

Ο Jesse σφίγγεται από την κορυφή μέχρι τα νύχια και με κοιτάζει, με μάτια ορθάνοιχτα και με ένα βλέμμα συναγερμού απλωμένο στο όμορφο πρόσωπό του. Έχει δίκαιο να είναι ανήσυχος, μετά από όλες αυτές τις αηδίες που μου ξεφούρνισε για τον άντρα πελάτη και τον πρώην φίλο μου. Ο Matt και ο Mikael, δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτήν.

Αρπάζω την πόρτα του γραφείου του και την ανοίγω τελείως πριν καρφώσω τα μάτια μου στην φουσκωμένη αλήτισσα. 'Αντίο Sarah.' λέω οριστικά και αμετάκλητα.

Με κοιτάζει με το σαν αρχίδι, σίγουρο, φουσκωμένο πρόσωπό της και γλιστράει από το γραφείο του Jesse,, σουλατσάρωντας στο γραφείο του με έναν πολύ αργό ρυθμό που μου την δινει στα νεύρα. Κρατάω το πρόσωπό της με το δικό μου όλη την ώρα που κρατάω την πόρτα ανοιχτή. Καθώς τα δωδεκάποντα τακούνια της περνάει το κούφωμα της πόρτας, την κοπανάω πίσω της και προσεύχομαι να κοπάνησε στον τονισμένο κώλο της.

Τωρα, ας λογαριαστούμε με τον προκλητικό μου άντρα. Ξαφνικά είμαι γεμάτη αποφασιστηκότητα για να το τακτοποιήσω αυτό. Το να τον βλέπω να κάθεται εκεί με την Sarah, μου ξεκαθάρισε κατι.

Είναι δικός μου......τέλος.

Γυρίζω να τον αντικρύσω. Δεν έχει κινήσει την καρέκλα του, η μπουκάλα με την βότκα είναι ακόμα στην μέση του γραφείου του και μασάει το κάτω χείλος του, οι τροχοί λειτουργούν.

Του δείχνω το μπουκάλι. 'Γιατί είναι αυτό εκεί?' ρωτάω κατηγορηματικά.

'Δεν ξέρω' απαντάει. Το πρόσωπό του είναι βασανισμένο και με σκοτώνει να είμαι μακρυά του.

'Θέλεις να πιεις?'

'Όχι, τώρα που είσαι εδώ.' οι σιγανές λέξεις του βγαίνουν καθαρές.

'Με παράτησες' του υπενθυμίζω.

'Το ξέρω'

'Τι θα γινόταν αν δεν είχα έρθει?' Αυτή εδώ είναι ''χειρουργική'' ερώτηση. Συνέχεια μου έρχεται το ίδιο πράγμα στο μυαλό. Συμπεριφέρεται σα να είναι κάτι πολύ εύκολο, και συνεχώς με καθησυχάζει ότι δεν χρειάζεται να πιει όταν με έχει, αλλά τώρα τον βρίσκω να κρατάει παρέα σε μία μπουκάλα βότκα, γιατί μαλώσαμε. Εντάξει, ήταν κάτι παραπάνω, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Δεν μπορώ να ανησυχώ έτσι κάθε φορά που μαλώνουμε. Δεν μου διαφεύγει της προσοχής ότι η βότκα δεν ήταν το μόνο πράγμα που του έκανε παρέα.

'Δεν θα την έπινα' την σπρώχνει μακρυά.

Ρίχνω μια ματιά στην μπουκάλα και βλέπω ότι είναι σφραγισμένη και γεμάτη, αλλά είναι ακόμα εκεί, και κάτι τον έκανε να την βάλει εκεί....εγώ. Εγώ είμαι ο λόγος που του πηδάω το μυαλό,τους γελοία φιλόδοξους στόχους του, και την κατάρρευσή του. Αυτό είναι δικό μου λάος. Εγώ τον έκανα ένα νευρωτικό φρικιό που θέλει να έχει τον έλεγχο.

Παραμένουμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον για λίγα λεπτά, το μυαλό μου τρέχει σε όλα αυτά τα πράγματα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, ενώ αυτός δαγκώνει το κάτω χείλος του, και είναι φανερό ότι δεν ξέρει τι να μου πει. Δεν ξέρω και εγώ επίσης από που να ξεκινήσω.

'Γιατί είναι αυτό εκεί?' ρωτάω.

Ανασηκώνει τους ώμους του αδιάφορα. Με τρελαίνει. Ο φόβος μου επιβεβαιώθηκε, και τώρα περιμένει να το προσπεράσω με τις αόριστες απαντησεις του και το σήκωμα των ώμων?

'Δεν θα το έπινα Ανα' η φωνή του είναι λίγο ενοχλημένη.

Τρεκλίζω. 'Θα το πιείς αν φύγω?'

Τα μάτια του πετάνε πάνω μου, πανικός καταλαμβάνει το όμορφο πρόσωπό του. 'Θα με αφήσεις?'

'Πρέπει να μου δώσεις κάποιες απαντήσεις' τον απειλώ, αλλά νιώθω ότι είναι η μόνη μου επιλογή. Υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να μου πει. 'Γιατί ο Mikael ενδιαφέρεται τόσο για την σχέση μας?'

'Η γυναίκα του τον αφησε.' πετάει τις λ'εξεις γρήγορα.

'Γιατί κοιμήθηκες μαζί της'

'Ναι'

'Πότε?'

'Μήνες πριν Ανα.' Με κοιτάζει, ειλικρίνια υπαρχει στα μάτια του. 'Ήταν η γυναίκα που ήρθε στο Lusso, Θα σου πω πριν με απειλήσεις ότι θα με αφήσεις ξανά.' η ειρωνία του είναι αρκετά γεμάτη αγάπη.

'Δε ανησυχούσε για σένα, έτσι δεν είναι?'

'Ναι, μπορεί, αλλά με θέλει κιολας.'

'Ποια δεν θα σε ήθελε?' νιώθω απίστευτα ήρεμη.

Γνέφει λίγο. 'Της το ξεκαθάρισα Ανα. Γύρισε στην Δανία, και κοιμήθηκα μαζί της μήνες πριν. Δεν ξέρω γιατι αποφάσισε να με πείσει τώρα.'

Τον πιστεύω και τέλος πάντων ο Mikael τακτοποιεί το διαζύγιό του οπότε πρέπει να έχει περάσει καιρός. Το να χωρίσεις κάποιον θελειι χρόνο. Όλα ξεκαθαρίζουν. Ο Mikael είναι ο κανένας συγκεκριμένος που θέλει να με πάρει από τον Jesse.

'Θέλει να με πάρει από σένα, όπως έκανες με την γυναίκα του.'

Ρίχνει το κεφάλι στα χέρια του. 'Δεν την πήρα εγώ Ανα. Εφυγε από μόνη της, αλλά ναι, αυτός θέλει να σε πάρει από μένα.'

'Αλλά φαινόσαστε σαν φίλοι, αγόρασες το Lusso.' Το κεφάλι μου πονάει.

'Είναι μία κάλυψη Ανα- από την μεριά του. Δεν είχε τίποτα για μένα, τίποτα που να μπορεί να με πληγώσει γιατί δεν νοιαζόμουν για τίποτα. Αλλά τώρα έχω εσένα.' Με κοιτάζει. 'Τώρα ξέρει που να βάλει το μαχαίρι.'

Τα μάτια μου με τρώνε, και καθώ παρατηρώ το πρόσωπό του να πέφτει, τα δικά του μάτια γυαλίζουν. Τόσο μόνο μπορώ να αντέξω να είμαι μακρυά του. Βαδίζω προς την καρέκλα του και μου ανοίγει τα χέρια του. Αγνοώ το πρησμένο του χέρι και ανεβαίνω στην αγκαλιά του, αφήνοντας τον να με πάρει στα χέρια του και να εισβάλει σε όλες τις αισθησεις μου. Το άγγιγμά του και η μυρωδιά του με επαναφέρουν αμέσως και το αναπόφευκτο συμβαίνει, όπως πάντα όταν γινόμαστε ένα όπως τώρα - όλα τα θέματα που μας προκαλούν αναταραχές δείχνουν μικρά και χωρίς καμία σημασία. Υπάρχουμε μόνο εμείς στον δικό μας πλανήτη, αγκαλιασμένοι. Ο υπόλοιπος κόσμος απλά μπαίνει στην μέση. Ή καλύτερα, η ιστορία του Jesse μπαίνει στον δρόμο μας.

'Θα πεθάνω αγαπώντας σε.' λέει με όλη την ένταση που ξέρω ότι πραγματικά αισθάνεται. 'Δεν μπορώ να σε αφήσω να πας στην Σουηδία.'

Αναστενάζω. 'Το ξέρω.'

'Και θα έπρεπε να με αφήσεις να πάρω τα πράγματά σου. Δεν ήθελα να τον ξαναδείς.' προσθέτει.

Απλά του παραδίνομαι τώρα. 'Το ξέρω. Ξέρει για σένα.'

Τον νιώθω να μετακινείται από κάτω μου. 'Ξέρει για μένα?'

'Μου είπε ότι είσαι τρελός αλκοολικός.'

Χαλαρώνει και γελάει. 'Είμαι τρελός αλκοολικός?'

Τον κοιτάζω, σοκαρισμένη από την άνετη αντίδρασή του σε κάτι τόσο άσχημο. 'Δεν είναι αστείο. Πως το ξέρει?'

'Ανα, ειλικρινά δεν έχω καμία ιδέα.' Αναστενάζει. 'Τέλος πάντων τον έχουν παραπληροφορήσει γιατί δεν είμαι αλκοολικός.' Σηκώνει τα φρύδια του.

'Ναι το ξέρω' υποχωρώ. αλλά είμαι σίγουρη ότι το θέμα του Jesse με το ποτό κατατάσσεται σε άλλη κλίμακα της αλκοολικής ζυγαριάς. "Jesse τι θα κάνω? Ο Mikael είναι σημαντικός πελάτης. 'Ξαφνικά με πλημμυρίσει μία πολύ δυσάρεστη σκέψη. "Με επαναπροσέλαβε για το Life Buidling εξαιτίας σου?'

Χαμογελάει. 'Όχι Ανα. Δεν ήξερε για μας πριν από χθες. Σε προσέλαβε επειδή είσαι ταλαντούχα σχεδιάστρια. Το γεγονός ότι είσαι τόσο εκπληκτικά όμορφη ήταν άλλο ένα κριτήριο. Και το γεγονός ότι εγώ έτυχε και σε ερωτεύτηκα ήταν το μεγαλύτερο μπόνους για αυτόν.'

"Εκτέθηκες.' λέω ήσυχα. Αν ο Jesse δεν είχε ποδοπατήσει την συνάντησή μου μαζί του, μπορεί να μην το σκεφτόταν ποτέ ο Mikael.

'Έδρασα παρορμητικά.' Υψώνει τους ώμους του. 'Πανικοβλήθηκα όταν είδα το όνομά του στο ημερολόγιό σου. Νόμιζα ότι μετά από το Lusso δεν θα τον ξανάβλεπες. Δεν έχει σημασία, θα σε πίεζε είτε ήξερε ότι ήσουν δική μου είτε όχι. Όπως σου είπα είναι αμείλικτος.'

Θυμάμαι τα μάτια του να ανοίγουν και το σαγόνι του να σφίγγεται όταν είδε το ραντεβού στο ημερολόγιό μου. Δεν ήταν επειδή το αντικατέστησα το αναθεματισμένο. Ήταν το ονομα του Mikael. 'Πως το ξέρεις? Είναι παντρεμένος. Καλά, ήταν παντρεμένος.'

'Αυτό δεν τον σταμάτησε στο παρελθόν Ανα.'

¨Δεν τον σταμάτησε?' Νόμιζα ότι ήταν ευπρεπής, ένας κύριος. Δεν θα μπορούσα να πέσω πιο πολυ έξω. Το μυαλό μου έχει καταρρεύσει τελείως. Δεν μπορώ να δουλέψω με τον Mikael τώρα- όχι μετά από αυτά που έμαθα. Για αρχή, ο Jesse δεν θα με αφήσει κοντά του καθόλου και δεύτερον εγώ δεν θέλω να βρίσκομαι κοντά του. Θέλει επίτηδες να πληγώσει τον Jesse και σκοπεύει να χρησιμοποιήσει εμένα ως εργαλείο για αυτό. Θέλει εκδίκηση και είμαι το μόνο ευάλωτο σημείο του Jesse. Ω, Θεέ, υποτίθεται ότι θα τον συναντούσα την Δευτέρα. Αυτό θα γίνει πολύ χειρότερο. Θέλω να φωνάξω στον Jesse που δεν το κράτησε κρυφό, αλλά μετά το μυαλό μου πάει φυσιλογικά στην μέρα που ανακάλυψα την αλήθεια για το Κτήμα. Το βρώμικο πλάσμα που το έδιωξε ο John, είπε για σύζυγους και ερωμένες που δεν σταματούν τον Jesse. Πόσους γάμους έχει διαλύσει? Πόσοι σύζυγοι ζητάνε εκδίκηση?

Ξυπνώ από τις ανεπιθύμητες σκέψεις μου όταν τα χέρια του Jesse Πιάνουν το πρόσωπό μου. 'Πως ήρθες εδω?'

Χαμογελάω. 'Απέσπασα τον φρουρο σου'

Τα μάτια του σπινθηροβολούν, τα χείλη του ανοίγουν. 'Θα πρέπει να τον τσουβαλιάσω. Πως τα κατάφερες?'

Χάνω το χαμόγελό μου όταν σκέφτομαι τον λογαριασμό επισκευής που θα λάβει ο Jesse. 'Jesse, είναι εξήντα χρονών. Αποσύνδεσα το τηελφωνικό του σύστημα οπότε δεν θα μπορούσε να σε ενημερώσει για την απόδρασή μου από τον πύργο σου στον ουρανό.'

'Τον πύργο μας. Αποσύνδεσες?' Η γραμμή έκφρασής του είναι αναιπέσθητη στο μέτωπό του.

Θάβω το κεφάλι μου στο στήθος του. 'Τράβηξα και έκοψα τα καλώδια.'

"Ω' λέει ξερά, αλλά ξέρω ότι καταπιέζει το γέλιο του.

'Τι προσπαθούσες να κάνεις όταν έβαλες έναν θυρωρό να με κρατήσει μέσα?' τον κατηγορώ. Θα μπορούσα να ξεφύγω από τον Clive ακόμα και με τα τακούνια μου.

Χαϊδεύει τα μαλλιά μου απαλά. 'Δεν ήθελα να φύγεις.'

'Τότε θα έπρεπε να είχες μείνει.' Τραβαω το πουκάμισό του έξω από το παντελόνι του και γλιστράω τα χέρια μου να βρω το ζεστό του στήθος. Σφίγγει το άγγιγμά του πάνω μου, και μπορώ να νιώσω την καρδιά του κάτω από τις παλάμες μου. Ειναι τόσο ανακουφιστικό.

'Ήμουν έξαλος τρελός.' Αναστενάζει. 'Εσύ με κάνεις έξαλλο τρελό.' Φιλάει το κεφάλι μου και χώνεται πιο βαθιά στα μαλλιά μου. Κουνάω το κεφάλι μου από φόβο. 'Μην μου κουνάς το κεφάλι σου κυρία μου' λέει με αυστηρή, υπόκωφη φωνή, που αγνοώ τελείως.

'Πως είναι το χέρι σου?'

'Θα ήταν μια χαρά αν δεν συνέχιζα να το κοπανάω σε πράγματα' απαντάει ξερά.

Κουνιέμαι από την αγκαλιά του. 'Ασε με να το δω.' Κάθομαι στα πόδια του και τραβάει το χέρι του από πίσω μου και το αφήνει ανάμεσα στα σώματά μας. Το παίρνω απαλά. Δεν μπορφάζει, αλλά του ρίχνω ένα γρήγορο βλέφαρο για να δω ότι δεν πονάει στο πρόσωπό του.

'Είμαι καλά' μα καθησυχάζει.

'Εσπασες την πόρτα του ασανσέρ' λέει και χαιδεύω το χέρι του. Είναι εκατοντάδες κομμάτια και περίμενα και το χέρι του να είναι επίσης, αλλά δεν δείχνει τόσο κακό όσο πίστευα.

'Ήμουν πραγματικά έξαλλος.'

'Μου το είπες αυτό. Και με την επιδρομή σου το απόγευμα στο γραφείο μου? Ήσους τρελλά έξαλλος και τότε?' Ίσως θα πρέπει να το αγνοήσω αυτό, ειδικά αφού πέταξα μία γυναίκα έξω από το γραφείο του.

'Ναι ήμουν' Στενεύει τα μάτια του πάνω μου, αλλά μετά χαμογελάει. 'Λίγο, όπως ήσουν και συ τώρα.'

'Δεν ήμουν έξαλλη Jesse' κοιτάζω το τραυματισμένο χέρι του με την λύπη που αισθάνομαι για αυτή την αξιολύπητη γυναίκα, που μόλις πέταξα από το γραφείο του. 'Εδειχνα τι μου ανήκει. Σε θέλει. Δεν θα μπορούσε να είναι πιο προφανές αφού σε καβαλικεύει και πετάει τα βυζιά της στο πρόσωπό σου.' ζαρώνω το πρόσωπό μου από αηδία με την απελπισία της, και τον κοιτάζω ώστε να δω ένα πλατύ χαμόγελο στο πανέμορφο πρόσωπο΄του. Αυτό το χαμόγελο είναι πιο πάνω από αυτό που φυλάει αποκλειστικά για γυναίκες. Αυτό το χαμόγελο είναι μόνο για μένα. Δεν μπορώ να μην χαμογελάσω και εγώ. 'Δείχνεις πολύ χαρούμενος με τον εαυτό σου.'

Με απομακρύνει από το χέρι του. 'Ω, είμαι. Μου αρέσει όταν γίνεσαι τόσο κτητική και προστατευτική. Μου δείχνει ότι είσαι τρελά ερωτευμενη μαζί μου.'

'Είμαι παρόλο που είσαι ανόητα προκλητικός. Και μην ξαναπείς την Sarah γλυκιά μου. ' τον περιπαίζω.

Κάνει κύκλους με την μύτη του και πιέζει τα χείλη του στα δικά μου. 'Δεν θα την ξαναπώ.'

'Έχεις κοιμηθεί μαζί της.' είναι δήλωση, όχι ερώτηση. Δειλάζει, οι πρασινες λίμνες του είναι μεγάλες και ανήσυχες. Στριφογυρίζω τα μάτια μου. "Τσαλαβούτημα?' ρωτάω.

Τα μάτια του πέφτουν ελαφριά. 'Ναι' η έκφραση του και η γλώσσα του σώματός του φωνάζουν ότι νιώθει άβολα. Δεν του αρέσει αυτή η συζήτηση.

Το ήξερα γαμώτο. Αλλά οκ, δεν πειράζει. Μπορώ να το διαχειιστώ όσο κρατάει μακρυά του την παρείσακτη. Αυτό μπορεί να είναι πολύ δύσκολο, όταν αυτή η γυναίκα δουλεύει για αυτόν και τον ακολουθεί από πίσω σαν κουτάβι.

'Θέλω μόνο να πω κάτι.' τον πιέζω. Θέλω να το ξεκαθαρίσω αν θα είμαι μαζί του, και κοινωνικά και επαγγελματικά, με όποιον άντρα στο μελλον, παρόλο που είμαι σίγουρη ότι η

κτητικότητα του Jesse δεν θα εξαφανιστεί εντελώς. 'Όλα έχουν να κάνουν με σένα.' αφήνω ένα φιλί στα χείλη του να σφραγίσω την δήλωσή μου.

'Όλα έχουν να κάνουν με μένα.' μουρμουρίζει πάνω μου.

Χαμογελάω. 'Καλό αγόρι.'

Τραβιέται πίσω και περνάει τα δάχτυλά του στον λαιμό μου, τα μάτια του είναι γεμάτα ικανοποίηση. 'Γιατί είναι τα μαλλια σου βρεγμένα?'

'Έκανα ντους αλλά δεν είχα χρόνο να τα στεγνώσω. Σε χρειαζόμουν.'

Χαμογελάει λιγο. 'Σ' αγαπάω Ανα.'

Ακουμπάω το μάγουλό μου στον ώμο του. 'Το ξέρω.'

Δεν μπορώ να κοροϊδέψω τον εαυτό μου ότι τα πάντα έχουν ξεκαθαρίσει. Έχω μία γυναίκα που χώνεται συνέχεια να αντιμετωπίσω και την κτητικότητα του jesse. Το χειρότερο ότι θα είναι πάντα ένας αγώνας, αλλά αν ο Jesse -ειδικά όταν είναι έτσι- είναι η αποζημίωσή μου, τότε όλα αξίζουν τον κόπο. Και πάνω από όλα αυτά είναι και το τεράστιο θέμα του Mikael και η ανάγκη του για εκδίκηση. Δεν μπορώ καν να αρχίσω να σκέφτομαι πως θα το αντιμετωπίσουμε όλο αυτό. Ξέρω ένα πράγμα όμως. Δεν θα ξαναδουλέψω μαζί του πια. Πως θα αντιδράσει σε αυτό ο Patrick?

'Πάρε άδεια αύριο από την δουλειά.' η φωνή του είναι ικετευτική.

Δεν ενημέρωσα τον Patrick για το απογευματινό ραντεβού μου με τον κύριο Ward, αλλά χρειάζομαι ένα διάλειμμα και ένα μεγάλο σαββατοκύριακό με τον Jesse είναι δύσκολο να το απορρίψω. Δεν έχω ραντεβού και είναι ενημερωμένα όλα. Ο Patrick μου οφείλει μερικές μέρες άδεια. Δεν θα τον πειράξει.

Τραβιέμαι από το στήθος του. 'Εντάξει.' συμφωνώ

Κατσουφιάζει λες και θα αλλάξω την απάντησή μου ή θα προσπέσω ένα αλλά σε αυτή. Δεν θα το κάνω. Θέλω να πάρω άδεια και να περάσω την μέρα μου μαζί του. Ίσως μπορώ να τον πλημμυρίσω με την επιβεβαίωση που χρειάζεται. Δεν θα πάω πουθενά με κανέναν εκτός από αυτόν. Θα στείλω μήνυμα στον Patrick και θα του το πω. Το ξέρω ότι δεν θα τον πειράξει.

'Αλήθεια?' τα μάτια του λαμπυρίζουν και τα χείλη του χαμογελάνε. 'Γίνεσαι πολύ λογική. Δεν είσαι εσύ αυτή.'

Τα μάτια μου ανοίγουν στο σχόλιό του. Ξέρω ότι γνωρίζει πως αυτός είναι ο παράλογος. Παίζει. Δεν δαγκώνω το δόλωμα. 'Σε αγνοώ.' μουρμουρίζω.

'Όχι για πολύ. Θα σε πάω σπίτι στον πύργο μας στον ουρανό. Δεν έχω μπει μέσα σου για πάρα πολύ καιρό.' Σηκώνεται και με αφήνει στα πόδια μου. 'Πάμε?' Μου δίνει το μπράτσο του και το μπλέκω με το δικό μου, το στομάχι μου σφίγγεται καθως σκέφτομαι αυτα΄που με περιμένουν σπίτι.

'Γουσταρω κωπηλασία.' του πετάω χαλαρά.

Μου υψώνει ένα σαρκαστικό φρύδι. 'Θα κάνουμε κωπηλασία άλλη μέρα μωρό μου. Θέλω να κάνουμε έρωτα.' λέει απαλά, κοιτώντας με. Χαμογελάω.

Με οδηγεί μέσα απο΄το καλοκαιρινό δωμάτιο στο χωλ της εισόδου. Αγνοώ όλα τα απογοητευμένα βλέμματα των γυναικών καθώς περνάμε, όλες είναι ξεκάθαρο ήλπιζαν ότι θε φεύγαμε χώρια. Ο John μας συναντάει στην πόρτα και μου ρίχνει ένα αξιοθαύμαστο χαμόγελο.

'Θα σε δω αύριο' τον ενημερώνει ο Jesse καθώς μου ανοίγει την πόρτα.

'Όλα καλά.' Δίνει μία στον ώμο του Jese και πηγαίνει προς το μπαρ.

Ο Jesse Βάζει το ΄χερι του χαμηλά στην πλάτη μου για να με οδηγήσει και καθώς στρίβω βλέπω την Sarah να στέκεται στην είσοδο του μπαρ. Χαιρετάει τον John, αλλά τα μάτια της κοιτάζουν σταθερά εμένα και τον Jesse Που φεύγουμε από το Κτήμα. Πρακολουθεί προσεκτικά και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει ένα πικραμένο ύφος στο πρησμένο πρόσωπό της. Προβλέπω μονομαχία. Δείχνει σαν γυναίκα που παίρνει ότι θέλει. Η σκύλα πλευρά μου βγαίνει στην επιφάνεια, και χωρίς να μιλάω την προκαλώ να δοκιμάσει, ρίχνωντάς της ένα προειδοποιητικό ύφος. Αγνοώ την μικρή πλευρά του μυαλού μου που μου λέει ότι προετοιμάζομαι για αποστολή ποδοπατήματος. Ο νευρωτικός μου Λόρδος μου το έχει μεταδώσει.

'Αφησε το αμάξι σου, θα το πάρουμε αύριο.' λέει καθώς ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού της Aston Martin.

'Μπορώ να το οδηγήσω και τώρα' είμαι εδώ, θα ήταν χαζό να μην το έκανα.

Στενεύει τα μάτια του και πετάει το χέρι του στην θέση του συνοδηγού. Κουνάω το κεφάλι μου και μπαίνω μέσα. Είπαμε πολλά σήμερα. Δεν χρειάζομαι το αμάξι μου. Μπαίνει δίπλα μου και ξεκινάει.

Καθώς πέρνουμε τον δρόμο της επιστροφής, προσπερνάμε την Πόρσε του Sam, που πάει προς το Κτήμα. Πετάγομαι από την θέση μου. 'Εϊ η Kate!' ξεφωνίζω. Ο Sam πατάει την κόρνα του και βγάζει τον αντίχειρά του πάνω στον Jesse, και σχεδόν γυρίζει ο λαιμός μου καθώς τους περνάμε. Η Kate μου κουνάει απρόθυμα το χέρι της. "Τι κάνει εδώ? 'κοιτάζω τον Jesse, που έχει την προσοχή του στον δρόμο. Ω, Καλέ Θεέ! 'Είναι μέλος έτσι δεν είναι?' ρωτάω

'Δεν συζητάει για τα μέλη. Είναι εμπιστευτικό.' Είναι τελείως επιπεδος.

'Ωστε είναι μέλος!' τσιρίζω. Δεν το πιστεύω αυτό.

Υψώνει αδιάφορα τους ώμους και πιέζει το κουμπί να ανοίξουν οι πύλες. Η μικρή σουσουράδα! Γιατίι δεν μου το είπε? Είναι εδώ για όλα αυτά τα κίνκυ γενικά ή είναι εδώ για τον Sam ειδικά? Χριστέ μου, μόλις σκέφτομαι ότι η κοκκινομάλλα φίλη μου δεν θα μπορούσε να με είχε εκπλήξει περισσότερο. Ω, έχει κάποιες εξηγήσεις να δώσει.

Ο Jesse τρέχει στον δρόμο και παίζει με μερικά κουμπιά στο τιμόνι του. Το στέρεο ανοίγει και περιβάλλομαι από μία ξεχωριστή αρσενικη φωνή. Την αναγνωρίζω.

"Ποιος είναι αυτός?' ρωτάω.

Αρχίζει να χτυπάει με τα δάχτυλά του το τιμόνι. 'Ο John Legend σου αρέσει?

Ω, ναι. Πλησιάζω το τιμόνι και ο Jesse γλιστρά τα δάχτυλά του κάτω για να έχω πρόσβαση στα κουμπιά. Βρίσκω την φωνή και την δυναμώνω.

'Θα το πάρω ως ναι αυτό.' Γελάει πονηρά και βάζει το χέρι του στο γόνατό μου. Το σκεπάζω με το δικό μου.

'Ναι μου αρέσει' απαντάω. 'Είναι το χέρι σου καλά?'

'Καλά. ετοιμάσου να γδυθείς κυρία μου.'

'Πρέπει να στείλω μήνυμα στον Patrick'

'Να το κάνεις, ανυπομονώ να σε έχω μόνο για μένα αύριο και το σαββατοκύριακο.' Βγάζει το χέρι του από το γόνατό μου και το βάζει στο τιμόνι.

Στέλνω ένα γρήγορο μήνυμα στον Patrick και όπως το περίμενα, απανταει αμέσως, και μου λέει να περάσω μία όμορφη μέρα.

Τέλεια.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16 Περπατάμε στο Lusso χέρι χέρι και ο Clive μας κοιτάζει αμέσως, ρίχνοντας μου ένα αποδοκιμαστικό ύφος. Χαμογελάω απολογητικά και βλέπω να επισκευάζουν την ζημιά μου.

'Kύριε Ward.' λέει ο Clive προσεκτικά. Μήπως περιμένει να τον επιπλήξει που με άφησε να δραπετεύσω? Ίσως να αναγκαστώ να τον υπερασπιστώ αν ον Jesse προσπαθήσει να τον επιπλήξει. Δεν είναι δουλειά του να κάνει τον δεσμοφύλακα.

"Clive' του γνέφει ο Jesse και με οδηγεί στο ασανσέρ χωρίς άλλη κουβέντα στον φανερά φοβισμένο Clive.

Καθώς οι πόρτες κλείνουν, με κολλάει στον τοίχο, και το μεγαλόσωμο κορμί του με καλύπτει. Η ισχυρή δόνηση που έχει γίνει τόσο οικεία αυτές τις μέρες πάει κατευθείαν στην βουβωνική μου χώρα και οι φλέβες μου καίνει αμέσως. Γλιστραει το ποδι του ανάμεσα στα μπούτια μου και το σηκώνει, το περνάει από το μουνί μου, και έτσι απλά στάζω.

'Εξόργισες τον θυρωρό.' ανασαίνει, τα χείλη του κοντά στα δικά μου, οι ζεστές μας αναπνοές ανακατεύονται στην μικρή μας απόσταση.

'Γαμώτο' βγάζω την λέξη μέσα από πνιγμένες αναπνοές, και ρίχνει τα χείλη του στα δικά μου, πέρνωντας τα με αποφαιστικότητα και σκοπό, ενώ τρίβει την παλλόμενη πούτσα του πάνω μου. Ω, Κύριε, θέλω να του σκίσω τα ρούχα, αλλά αυτό σίγουρα δεν σημαίνει κάνω έρωτα, όχι ότι θα παραπονιόμουν.

'Γιατί δεν φοράς φόρεμα?' λέει εκνευρισμένος και βυθίζει την γλώσσα του μέσα έξω γρήγορα.

Το ίδιο αναρωτιέμαι και εγώ. Θα ήταν γύρω από την μέση μου τώρα και θα βρισκόταν μέσα μου. 'Ξέμεινα από φορέματα' δεν έχω πλύνει τίποτα, από τότε που ήρθα εδώ και τα περισσότερα ρούχα μου είναι στης Kate.

Βογκάει στο στόμα μου. 'Αύριο θα ψωνίσουμε μόνο φορέματα.' Πετάει τους γοφούς του ξανά μπροστά και προς τα πάνω, και τρίβεται πάνω στο μουνί μου.

Αναστενάζω με αγνή, ανεμπόδιστη ευχαρίστηση. 'Αύριο θα αγοράσουμε ένα φόρεμα.' Πιάνω ανάμεσά μας και λύνω την ζώνη του. Ξεκολλάει από τα χείλη μου και στριφογυρίζει το ιδρωμένο μέτωπό του στο δικό μου, τα μάτια του λάμπουν από συγκατάθεση καθώς τα χείλη του ανοίγουν. Τρίβω το πίσω μέρος της παλάμης μου πάνω στο παντελόνι του, και τον νιώθω να φουσκώνει και να τινάζεται στο άγγιγμά μου ενώ περνώ μια γραμμή από το κάτω χείλος του με την γλώσσα μου. Τον ξεκουμπώνω, ελευθερώνω την πούτσα του και την πιάνω δυνατά από την βάση του, και τον σφίγγω ελαφρά.

Κλείνει τα μάτια του σφιχτά. 'Το στόμα σου' απαιτεί ευγενικά.

Συμφώνω απόλυτα. Δεν μπορώ να τον χορτάσω. Νιώθω αχαλίνωτη την ανάγκη να είναι πάνω μου και με τα μαγικά του να εξαλείψει όλα αυτά που έγιναν σήμερα.

Οι πόρτες του ασανσέρ ανοίγουν στην είσοδο του ρετιρέ και είμαι πολύ ανακουφισμένη που είναι το μόνο ασανσέρ που καταλήγει εδώ. Γλιστράω πάνω στον τοίχο μέχρι να σκύψω μπροστά του, αλλά ο ζεστός παλλόμενος πούτσος του δεν είναι το μόνο που μου τραβά το ενδιαφέρον. Το άσχημο σημάδι του μου αποσπα την προσοχή αμέσως. Έκανα μια συμφωνία με τον εαυτό μου να μην τον ρωτήσω ξανά, αλλά δεν μπορώ να βοηθήσω την περιέργειά μου, ειδικά μετά από αυτό που είπε ο John. Τον κοιτάζω πάνω, βρίσκω τα χέρια του άκαμπτα και να ακουμπάνε τον τοίχο πάνω απο το κεφάλι μου, τα μάτια του πάνω μου.

'Τι περιμένεις?' με ρωτάει, και σπρώχνει τους γοφούς του μπροστά αμέσως. Όλες οι σκέψεις για τα μυστηρώδη σημάδια εξαφανίζονται καθώς θυμάμαι την τελευταία φορά που τον πήρα έτσι - πόσο άγριος ήταμ. Θα γίνει έτσι ξανά?

Σέρνω τα μάτια μου μακρυά από το σημάδι και φτιανχω το άγγιγμά μου στον πούτσο του. Κάνω λίγο μπροστά, και γλύφω λίγο από το χύσι του στο πρησμένο κεφάλι και αργά σύρω το χέρι μου μπροστά, ακούω το βογκητό του χαμηλό, οι γοφοί του τρέμουν ελαφρώς. Ξέρω ότι θέλει να μπει αμέσως στο στόμα μου. Θα αντέξει?

Η αναπνοή του αυξάνεται με κάθε αργή κίνηση που κάνω, το κάτω μέρος της κοιλιάς του ανεβαίνει και κατεβαίνει μπροστά στα μάτια μου. Οταν τον ακούω να βρίζει, με πονηριά κάνω έναν γύρο στα αρχίδια του πριν ανεβάσω την γλώσσα μου αργά αλλά σταθερά από

την κάτω πλευρά και σηκώνωμαι λίγο στα πόδια μου να σιγουρευτώ ότι έχω γλύψει τα πάντα.

'Πάρτον όλο μέσα Ανα'

Καταλαβαίνω ότι η πόρτα του ασανσερ κλείνει ξανά και ο Jesse βάζει την μπουνιά του στο κουμπί πριν γυρίσει το χέρι του ξανά στον τοίχο πίσω μου.

Τυλίγω τα χείλη μου γύρω από το κεφάλι του, κυκλώνω την γλωσσα μου αργά, ντελικάτα. Ανατριχιάζει. Μου αρέσει να του το κάνω αυτό. Μου αρέσει να εξωθώ τους ήχους από το στόμα του, τις αντιδράσεις από το κορμί του.

Περιμένω για το ξέσπασμά του μπροστά, αλλά δεν έρχεται. Αγωνίζεται να το κρατήσει. Μπορώ να νιώσω την υπερέντασή του να στάζει στο κορμί μου από την επαφή μας; μπορώ να δω τους γογούς του να τρέμουν ελαφριά μπροστά μου. Τον βγάζω από την δυστυχία του και τον παίρνω βαθιά στο στόμα μου, μέχρι να χτυπήσει τον λαιμό μου. Τον νιώθω σαν βελούδο στην γλώσσα μου. Αφήνει μία καταπιεσμένη κραυγή καθώ τραβιέμαι πίσω, τον ρουφάω αργά και τον ξαναπαίρνω μέσα. Αυτή την φορά, οι γοφοί του σπρώχνουν μπροστά και με το κεφάλι μου να ακουμπαει στον τοίχο δεν υπάρχει χώρος για υποχώρηση. Μετακινεί τα χέρια του για να πιάσει το πίσω μέρος από το κεφάλι μου, μου γεμίζει το στόμα μου καθώς σπρώχνει δυνατά μπροστά με μια κραυγή, πετάει το κεφάλι του πίσω και τον οδηγεί μέσα έξω στο στόμα μου σκόπιμα.

Θυμαμαι να χαλαρώσω, τα αντανακλαστικά μου δουλεύουν σκληρά. Aφήνω τα χέρια μου να παρασυρθούν στους γοφούς του για να βρω τον σφιχτό του πισινό, και μετά χώνω τα νύχια μου στην τονισμένη του σάρκα.

'Πιο σκληρά!' η φωνή του είναι σοβαρή και ζωώδης. Χώνω τα νύχια μου πιο σκληρά. 'Ω, γαμώτο'. Συνεχίζει με τις κινήσεις του και τώρα κοντεύει. Βγάζω το ένα μου χέρι από τον κώλο του και το βάζω ανάμεσα στα μπούτια του για να το τυλίξω γύρω από τα αρχίδια του. Αυτό τον τελειώνει.

'Holy shit!', φωνάζει και αποσρύρομαι για να τυλίξει την γροθιά του στην βάση του πούτσου του. 'Κράτα το άγγιγμά σου και άνοιξε το στόμα σου.' Το μάτια του βυθίζονται σε μένα.

Κάνω ότι μου είπε, του κρατάω σφιχτά τα βαριά του αρχίδια και ανοίγω το στόμα μου, κοιταζωντας τον στα μάτια. Κουνάει την γροθιά του μπρος και πίσω, οι μυες του λαιμού του διογκώνονται και με μία ασφυκτική κραυγή, αφήνει το μεγάλο κεφάλι του πούτσου του και κάτω χείλος μου και τελειώνει μέσα μου, καυτ'ο, κρεμώδες υγρο χτυπάει το πίσω μέρος του λαιμού μου και πασαλείβει το στόμα μου. Καταπίνω παρορμητικά.

Τα χτυπήματα γίνονται αργά και χαλαρώνω το σφιχτό άγγιγμά μου στα αρχίδια του, σέρνω το χέρι μου, βάζω την παλάμη μου ανάμεσα στα μπούτια του μέχρι να συναντήσω τον αργό χάδι του. Τυλίγω το χέρι μου γύρω από την γροθιά του και τον παίζουμε μαζί καθώς γλύφω την αλμυρή ουσία του που έχει χύσει στο στόμα μου.

'Θέλω ένα τέτοιο κάθε μέρα για την υπόλοιπη ζωή μου.' Το πρρόσωπό του είναι ανέκφραστο, η φωνή του θανάσιμα σοβαρή και ελπίζω να εννοεί από μένα. 'Από σένα.' προσθέτει, σα να διάβασε την σκέψη μου.

Χαμογελάω και στρέφω την προσοχή μου στο ατσάλινο μήκος του που ακόμα συπσάται ανάμεσα στα χέρια μας. Το κυκλώνω και το γλύφω, σιγουρεύομαι ότι έχω ρουφήξει κάθε σταγόνα του, και μετά αφήνω ένα απαλό φιλί στην κορυφή.

Tα δάχτυλά του τεντώνονται και τον αφήνω. 'Έλα εδώ.' Γέρνει κάτω και με σηκώνει ψηλά στο στήθος του. 'Αγαπάω εσένα και το βρώμικο στόμα σου.' λέει σιγανά καθώς τρίβει την μύτη μου στην δική του.

'Το ξέρω.' Σκύβω και αρχίζω να τον φτιάχνω και να κουμπώνω το παντελόνι του.

Με αφήνει να το κάνω και μετά αρπάζει το χέρι μου, με τραβάει έξω από το ασανσερ προς το ρετιρέ. 'Αυτό ήταν χάσιμο χρόνου. Θα βγουνε από πάνω μου μόλις μπω μέσα σου.'

Μας βάζει μέσα και η μυρωδιά από κάτι ωραίο τρυπάει τα ρουθούνια μου. 'Ω, δείπνο!' το είχα ξεχάσει τελείως. Δοξα τω Θεώ που έσβησα τον φούρνο αλλιώς θα είχαμε γίνει στάχτη και θα είχαμε περισσότερους λογαριασμούς για καταστροφές.

Με οδηγεί στην κουζίνα και αφήνει το χέρι μου για να πάρει ένα γάντι φούρνου. Βγάζει τα παραμαγειρεμένα λαζάνια και τα αφήνει στην άκρη καθώς κουνάει το κεφάλι του. 'Πληρώνω μία οικονόμο και μαγείρισσα και εσύ ακόμα και έτσι κατάφερες να κάψεις το δείπνο.'. Με κοιτάζει με σηκωμένο φρύδι.

Με όλες τις φωνές και τους καυγάδες και το ακόλουθο σμίξιμό μας, είχα ξεχάσει την κακομοίρα την γυναίκα που ήμουν τόσο αγενής απέναντί της. Πρέπει να της ζητήσω συγνώμη. Πιθανόν να νομίζει ότι είμαι μία σκύλα και μισή. 'Θα ξανάρθει?' ρωτάω ένοχα.

Γελάει. 'Το ελπίζω.' Τσιγκλίζει την κρούστα από τα λαζάνια. 'Τα λαζάνια της Cathy είναι πεντανόστιμα.' Στρέφει το βλέμμα του ξανά σε μένα. 'Φαίνεται ότι θα πρέπει να βρω κάτι άλλο για να φάμε.'

Σπρώχνει τα λαζάνια μακρυά του και αργά βαδίζει προς εμένα, τα πεινασμένα, πράσινα μάτια του γεμάτα υποσχέσεις και ευχαρίστηση. Δεν σταματάει τον ρυθμό του καθώς με πλησιάζει. Τυλίγει το χέρι του γύρω από την μέση μου και συνεχίζει να περπατάει κρατώντας με γερά πάνω στο στήθος του. Παίζω το απαλό, ακατάστατο τσουλούφι του με τα δάχτυλά μου και σουφρώνω τα χείλη καθώς προσπερνάμε τις σκάλες, και πηγαίνουμε προς την βεράντα.

'Που πάμε?' ρωτάω καθώς βλάπω να περνάμε τις σκάλες.

'Υπαίθριο γαμήσι' πιέζει τα χείλη του στα δικά μου. 'Είναι όμορφο απόγευμα. Ας μην το χάσουμε.'

Με μεταφερει στην βεράντα και κατά μήκος της ασβεστόλιθης πλάκας προς το υπερυψωμένο κατάστρωμα, οι ήχοι του νυχτερινού Λονδίνουν είναι ξεκάθαροι στον δροσερό απογευματινό αέρα. Με αφήνει στα πόδια μου πριν ξεκινήσει να ξεκουμπώνει την μπλούζα μου, τα μεγάλα δάχτυλά του παλεύουν με τα μικροσκοπικά χρυσά κουμπιά, το μέτωπο του συνοφρυώνεται από την προσοχή που δείχνει. Ψάχνω το παντελόνι του και αρχίζω να βγάζω την ζώνη του κα την πετάω. Μετά αρχίζω από το κάτω μέρος του πουκάμισού του, ξεκουμπώνω κάθε κουμπί αργά μέχρι που να νιώσω το υπέροχο στήθος του ζεστό κάτω από τις παλάμες μου. Κυκλώνω τις ρόγες του με του αντίχειρές μου καθώς πηγαίνει στο τελευταίο κουμπί της μπλούζας μου και κατεβαίνει στο παντελόνι μου.

'Κάνω επίδειξη' μουρμουρίζει, τα χείλη του βρίσκουν τα δικά μου καθώς ξεκινάει να ψάχνει από που ξεκουμπώνει το παντελόνι μου. Είναι δύσκολο, αλλά τον αφήνω να ψάχνει. Ψιλαφίζει μπροστά και μετά κινεί τα χέρια του πίσω, και αφού και εκεί δεν βρίσκει τίποτα γκρινιάζει. 'Που είναι το φερμουάρ?' ψελλίζει στα χείλη μου.

Παίρνω τα χέρια του από πισω και τα οδηγώ στα πλάγια που ανοίγει το παντελόνι, και κάνει γρήγορα να το κατεβάσει, να με σηκώσει ώστε να κλωτσήσω τα παπούτσια μου για να βγουν. Τραβάει το παντελόνι μου κάτω. 'Άλλος ένα λόγος που πρέπει να έχουμε μόνο φορέματα.' παραπονιέται καθώς σπρώχνει την μπλούζα μου από τους ώμους μου. 'Ότι με εμπποδίζει από το να σε φτάνω γρήγορα πρέπει να φύγει.'

Χαμογελάω από μέσα μου. Τώρα ποδοπατάει την ντουλάπα μου.

Ο ψυχρός αέρας επιτίθεται στο δέρμα μου, και κάνει τις ήδη σκληρές ρόγες μου να πεταχτούν περισσότερο. Κάνει ένα βήμα πίσω και κλωτσάει τα παπούτσια του για να βγουν, πριν βγάλει τις κάλτσες του, το παντελόνι του και το πουκάμισό του καθώς τρέχει τα γυαλιστερά μάτια του πάνω στο κορμί μου.

'Δαντέλα' , λέει με ευχαρίστηση, και μετά αργά κατεβάζει το μποξεράκι του κάτω, ο πούτσος του ελέυθερος και έτοιμος, για άλλη μία φορά. Θέλω να πέσω στα γόνατα και να τον πάρω στο στόμα μου ξανά, αλλά το επείγον χτύπημα στο μουνί μου απαιτεί την προσοχή του. Βάζω τα χέρια μου πίσω και ξεκουμπώνω το σουτιέν μου, και το αφήνω να πέσει στο ξύλινο πάτωμα αμέσως, το κορμί του πιέζεται στο δικό μου και ανασαίνει στο πρόσωπό μου.

Τον νιώθω να γλιστρά ένα δάχτυλο μέσα από το εσώρουχό μου και να το περνάει από την κλειτορίδα μου, κάνωντας το κεφάλι μου να πέσει στο στήθος του και τα χέρια μου να αρπάξουν τα μπράτσα του, ώστε να μείνω σταθερή καθώς το άγγιγμά του ηλεκτρίζει κάθε νευρική μου απόληξη.

'Υγρή' λέει, σιγανά και βραχνά, τραβώντας την λέξη καθώς γυρίζει την άκρη του δαχτύλου του γύρω γύρω, βάζοντας λίγο πίεση όταν φτάνει ψηλά. 'Μόνο για μένα?'

Είναι μία ερώτηση που θέλει να την απαντήσω. 'Μόνο για σένα.' ασθμαίνω. Το ικανοποιητικό μειδίαμα που δραπετεύει από τα χείλη του, δονείται στον απογευματινό αέρα. Πάντα θα είμαι δική του.

Το κεφάλι μου σηκώνεται και τα χείλη του περνάνε στα δικά μου, κάνοντας το στόμα μου να ανοίξει καθώς μου τραβάει την κιλοτα στα πόδια μου και η γλώσσα του γλιστράει ανάμεσα στα χείλη μου με έναν ρηχό αναστεναγμό. Η γεύση του είναι εθιστική, και αντιγυρίζω κάθε ρούφηγμα, γλύψιμο και βύθιση με την δική μου, μέχρι που τραβιέται μακρυά. Γονατίζει μπροστά μου, τα χέρια μου ακουμπάνε στους δυνατούς του ώμους καθώς κατεβάζει το εσώρουχο μου μέχρι κάτω στα πόδια μου και χτυπάει τον αστράγαλό μου για να σηκώσω το πόδι μου. Αφού κάνει το ίδιο και με το άλλο πόδι, αρπάζει τους γοφούς μου και εκτελώ το συνηθισμένο μου τίναγμα στο άγγιγμά του. Θάβει το κεφάλι του στις τρίχες του ανοίγματος των ποδιών μου και μετά κάνει κάνει ένα οδυνηρό αργό, μακρύ, ζεστο, βασανιστικό πέρασμα ακριβώς στο κέντρο του μουνιού μου.

Βογκάω, τα γόνατά μου λυγίζουν και μία σχεδόν οδυνηρή αναστάτωση ξεκινάει από την άκρη του φύλου μου.

Το κράτημά του μεγαλώνει γύρω από τους γοφους μου καθώς συνεχίζει την ζεστή του γραμμή στο κέντρο του κορμιού μου μέχρι τον λαιμό μου και μετά στο στόμα μου, το παίρνει με σεβασμό και πάθος, μουρμουρίζωντας μέσα του.

Αφήνει τα χείλη μου, κλειδώνει τα μάτια του με μένα, το πράσινο του βλέμμα διαρρέει μέσα μου. 'Είσαι η ζωή μου.' Τα καθαρά του λόγια καρφώνονται στην καριά μου καθώς γυρνάει να λατρέψει το στομα μου ντελικάτα, περνώντας τις παλάμες του από τον κώλο μου και πίσω από τα μπούτια μου. Με έλκει απαλά για να τραβήξει το πόδι μου ψηλά έτσι ώστε το εσωτερικό μέρος του ποδιού μου να αγκαλιάσει τον γοφό του. Τραβιέται πίσω. 'Με αγαπάς?' Τα μάτια του ψάχνουν τα δικά μου.

Ανόητη ερώτηση. 'Το ξέρεις.' ψιθυρίζω.

'Πες το. Χρειάζομαι να το ακούσω.' Η φωνή του είναι πλημμυρισμένη από απόγνωση.

Δεν διστάζω. 'Σ' αγαπάω.', φιλάω το υγρό, γεμάτο στόμα του και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του, και μετά χαριτωμένα σηκώνομαι πάνω στο κορμί του για να τον καβαλήσω. 'Θα σε αγαπάω για πάντα.' Τον κοιτάζω απευθείας μέσα στα όμορφα, πράσινα μάτια του καθώς παίρνει θέση για να μπει μέσα μου. Στέκεται εκεί και παλεύω ώστε να αντισταθώ να βυθιστώ μέσα του.

'Με χρειάζεσαι?' ρωτάει.

'Σε χρειάζομαι.' Ξέρω ότι αυτό τον ικανοποιεί πάρα πολυ, μπορεί και περισσότερο, όπως το σ' αγαπάω.

'Πάντα' επιβεβαιώνω, και μετά σπρώχνει αργά και ελεγχόμενα μέσα μου σε μια παθιασμένη κίνηση, που και οι δυο μας ρουφάμε κοφτές ανάσες καθώς γινόμαστε ένα.

Με κρατάει μέσα του ενώ σταθεροποιούμε την αναπνοή μας και μετά περπατάει προς στην ξαπλώστρα και με αφήνει πάνω της, φέρνοντας και το κορμί του μαζί μου ώστε να μην χάσει την επαφή. Με κοιτάζει από πάνω με την πιο απίστευτη ποσότητα ειλικρίνειας που ξεχυλίζει από τα μάτια του.

'Νιώθεις πόσο τέλεια ταιριάζουμε μαζί?' Αργά τραβιέται και βυθίζεται ξανά μέσα, θέτωντας έναν απαλο, σταθερό θεμέλιο για το τι θα επακολουθήσει. Θέλει πραγματικά να κάνουμε έρωτα. 'Το αισθάνεσαι?' ρωτάει απαλά, επαναλαμβάνοντας την καυτή κίνηση, επισπεύδωντας την ανάγκη μου για αυτόν.

'Το αισθάνομαι.' επιβεβαιώνω σιγανά. Από την πρώτη φορά που ενωθήκαμε το ένιωσα, μπορεί ίσως και από την πρώτη φορά που τα μάτια μας συναντήθηκαν.

Συνεχίζει με τα αργά, συγκρατημένα χτυπήματά του, και τραβώ τα χέρια μου στην πλάτη του, κάνοντας απαλά χάδια στο δυνατό του δέρμα. Αφήνει ένα φιλι στα χείλη μου. 'Και εγώ. Ας κάνουμε έρωτα.'

Συγκεντρώνομαι να τον απορροφήσω μέσα μου καθώς γλιστράει μέσα έξω, γυρίζοντας τους γοφούς του κάθε φορά και φέρνοντάς με πιο κοντά στην κλιμάκωση. Με κοιτάζει με απόλυτο δέος και αφοσίωση, τα μάτια μας καίγονται μέσα στου άλλου, η υπομονή και η θέλησή του να κρατήσει τον σταθερό, γλυκύτατο ρυθμό με κάνει να τον αγαπάω όλο και περισσότερο. Πραγματικά κάνει γλυκό έρωτα.

Η γραμμή έκφρασής του κολυμπάει με υγρασία πουι τρεποπαίζει στο φρύδι του, ακόμα και με τον ψυχρό αέρα που μας περιβάλλει. Πιάνω το πρόσωπό του καθώς με κοιτάζει από

πάνω, το τρεμάμενο κορμί του δονείται παντού επάνω μου. Πάλλεται μέσα μου, και ενστικτωδώς τον σφίγγω καθώς αφήνει μία βιαστική ανάσα.

'Ω, Θεέ Ανα' ανασαίνει, βυθίζεται μέσα και τρίβεται σκληρά. Τα ακριβή χτυπήματα του εσωτερικού μου τοίχους σπέρνουν τον όλεθρο μαζί με την ανάγκη μου να ωθήσω προς τα πάνω και να παγιδεύσω τον οργασμό που έρχεται.

'Δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο.' ασθμαίνω.

'Μαζί', μου πετάει, και σφίγγω τα πόδια μου καθώς τινάζεται παλι μπροστά, αυτή την φορά με λιγότερο έλεγχο. Βγάζει ανεξέλεγκτες ορμητικές ανάσες και ακουμπάει το μέτωπό του στο δικό μου καθώς επανακτά τον έλεγχο με άλλη μία υπέροχη διείσδυση.

'Κοντεύω Jesse' μουρμουρίζω, και νιώθω τον αυτοέλεγχό μου να με σουβλίζει και να διαλύεται.

Τρέμω από κάτω του με μία δυνατή κραυγή.

Κάνει πιο γρήγορες τις τελευταίες του κινήσεις, και τελειώνει μαζί με μένα. 'Ω, Χριστέ' φωνάζει, σπρώχνει μία τελευταία φορά και κρατιέται βαθιά μέσα μου πριν καταρρεύσει πάνω μου. Η στύση του πηδάει και υψώνεται καθώς τελειώνει μέσα μου.

'Γαμωτοοοοοοοοοοοο' μουρμουρίζω σιγανά, τα μάτια μου κλείνουν από χαλαρή ικανοποίηση. Αυτός ο άντρας έχει άμεση σύνδεση με τον διακόπτη που με κάνει να τελειώνω.

'Το στόμα σου' ψελλίζει στον λαιμό μου εν μέσω εξαντλημένων αναπνοών. 'Πιστεύεις ότι θα σταματήσεις ποτέ να βρίζεις?'

'Βρίζω μόνο όταν με προκαλείς ή με ευχαριστείς.' υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και γράφω την λέξη γαμήσι στην πλάτη του με το δάχτυλό μου. Σηκώνεται πάνω, γλιστράει έξω μου ώστε να μπορεί να δει τα μάτια μου. Μετά παίρνει το δάχτυλό του και αργά γράφει την λέξη ''στομα'' στα στήθη μου πριν αφήσει από ένα φιλί σε κάθε ρόγα μου. Χαμογελάω όταν

πετάει τα μάτια του πάνω μου. Χορεύουν σκανδαλιάρικα καθώς πιάνει με τα δόντια του ελαφρυά την ρόγα μου.

'Αουτς!' γελάω

Την αφήνει και κάνει έναν υγρό κύκλο γύρω από το στήθος μου και μετά αρπάζει τον γοφό μου. Πηδάω από κάτω του και τσιρίζω καθώς πιάνει πάλι με τα δόντια του την ρόγα μου. Το κορμί μου ακόμα καρδιοχτυπά καθώς καταλαβαίνω το παιχνίδι του αμέσως.

'Δεν μπορείς!' τσιρίζω, καθώς κάνει αργά μασάζ στον γοφό μου με τις άκρες των δαχτύλων του καθώς παραμένουν τα δόντια του στην ρόγα μου. Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά και κουνάω το πόδι μου για να προσπαθήσω να εμποδίσω την αντανακλαστική μου αντίδραση που με κάνει να τινάζομαι. "Jesse, σε παρακαλώ σταμάτα!' τον ακούω να γελάει κρυφά και να αυξάνει την πίεση στον γοφό μου και στην ρόγα μου. "Σε παρακαλώ!' τσιριζω ενώ γελάω. Η ρόγα μου προφανώς θα πονούσε εάν δεν με αποσπούσε με το αφόρητο μαρτύριο των γοφών μου. Με κάνει τρελή!

Τα πνευμόνια μου ουρλιάζουν ένα ευχαρστώ καθώς αφήνω μια ανάσα και ανακτώ την δύναμη να καλύψω το μαρτύριό του. Είμαι ακόμα από κάτω του και μετά από τόση ώρα που μοιάζει αιωνιότητα, χαλαρώνει το άγγιγμά του στον γοφό μου και δίνει ζωή στην ρόγα μου.

Αναστενάζω. 'Εσύ θα είσαι αυτός που θα λάβεις ένα γαμήσι τιμωρίας.'

Αρπαζει ξανά τον γοφό μου. 'Ανα' με μαλώνει κουρασμένα πριν στρέψει την προσοχή του στα στήθη μου. Βγάζω μία μεγάλη εκπνοή και κλείνω τα μάτια μου καθώς ο Jesse με περιποιείται απλόχερα με την γλώσσα του.

'Τουρτουρίζεις΄' λέει πάνω στο στήθος μου. 'Θα σε πάω μέσα'. Σηκώνεται και μουρμουρίζω μία ηχητική αντίρρηση, τον τραβάω ξανά πάνω μου. Γελάει και δαγκώνει το αυτί μου. 'Είσαι άνετα?'

'Μμμμμμμ.' δεν μπορώ να μιλήσω.

'Στο κρεβάτι' Με τραβάει ώστε να μπορέσω να τυλιχτώ γύρω του.

'Πρέπει να φας.' Το μόνο που τον είδα να τρώει σήμερα ήταν μισό βάζο φυστικοβούτυρο και μισό σάντουιτς. Χρειάζεται φαγητό.

Σηκώνεται σε όρθια θέση και με μεταφερει στο ρετιρέ. 'Δεν πεινάω. Εσύ?'

Δεν πεινάω καθόλου αλήθεια. 'Όχι, αλλά υποσχέσου μου ότι θα φας ένα καλό πρωϊνό.'

'Το υπόσχομαι.'

'Εντάξει, πήγαινε με στο κρεβάτι Θεέ.' χαμογελάω πάνω στον ώμο του όταν τον αισθάνομαι να γελάει λίγο και αυτός.

Με κατεβάζει στο κρεβάτι και καθώς ο Jesse γλιστράει πλάι μου, σέρνομαι στο στήθος του. Μου φιλάει τα μαλλιά πριν χαϊδέψει την πλάτη μου πάνω κάτω με την παλάμη του. Τραβιέμαι πιο κοντά του; δεν μπορω να είμαι μακρυά. Ως συνήθως, δεν υπάρχει καλοδεχούμενη απόσταση μεταξύ μας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17 Σηκώνομαι με τον Jesse βαθιά χωμένον μέσα μου, το στήθος του στην πλάτη μου καθώς κρατά την μέση μου και σπρώχνει μπροστά. Το μυαλό μου δεν είναι το μόνο πράγμα ξύπνιο. Το κορμί μου αναπηδάει από προσοχή και βάζω τα δάχτυλά μου στα μαλλιά του, κυρτώνω την μέση μου και πετώ το κεφάλι μου πίσω για να βρω τα χείλη του.

Τον αφήνω να πάρει το στόμα μου, οι γλώσσες μας κινούνται άγρια καθώς σπρώχνει μπροστά. Σπρώχνομαι πίσω προς αυτόν σε κάθε έφοδο, και η κάθε μία με κάνει να περιστρέφομαι ακόμα πιο πολύ.

'Ανα, δεν μπορώ να σε χορτάσω' ασθμαίνει στο στόμα μου. 'Υπόσχεσαι ότι δεν θα με αφήσεις?'

Λες και θα το έκανα! 'Δεν θα σε αφήσω'. Πιάνω τα μαλλιά του με τα χέρια μου και τραβω τα χείλη του στα δικά μου. Αγαπάω το στόμα του, ακόμα και όταν γίνεται προκλητικό και θέλω να του το βουλώσω. Θέλει συνεχή επιβεβαίωση ότι δεν θα τον αφήσω. Θα με κάνει πάντα να ορκίζομαι σε αυτό? Πάντα θα υπακούω, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, αλλά θέλω πράγματι να τον κάνω να το καταλαβαίνει χωρίς να με ρωτάει ασταμάτητα και να ορκίζομαι.

Τραβιέμαι λίγο να κοιτάξω τον άντρα μου που έχει ανασφάλειες. Δείχνει τόση σιγουρία σε όλα εκτός από αυτό. 'Σε παρακαλώ, πίστεψέ με.' Διατηρεί τις σταθερές, δυνατές του κινήσεις καθώς με κοιτάζει, αλλά δεν μου δίνει την επιβεβαίωση που χρειάζομαι. Χρειάζομαι να ξέρω ότι με πιστεύει. Μου δίνει ένα μικρό χαμόγελο και μετά ενώνει τα στόματά μας ξανά, και αυξάνει τον ρυθμό της διείσδυσής του ακόμα πιο πολύ.

Προσπαθώ σκληρά, αλλά δεν μπορώ να κρατήσω το στόμα μου στο δικό του, όταν με σπρωχνει μπροστά με τόση ένταση. Τον αφήνω και κοιτάζω μπροστά, αρπάζω την άκρη του στρώματος για να σταθεροποιηθώ καθώς με τραβάει πισω του επανελλειμένα

Η αναμονή σταματάει και τινάζομαι καθώς και οι δυο ταυτόχρονα φωνάζουμε, και σπρώχνει προς τα μπρος μανιασμένα, ρίχνοντας με στην απύθμενη άβυσσο της απολυτης ηδονής. Προσπαθώ να βρω την ανάσα μου, η καρδιά μου παλεύει για να ανακτήσει τον έλεγχο και το κορμί μου συσπάται από μόνο του. Ο Jesse βρίζει και σπρώχνει μπροστά για άλλη μία ξέφρενη φορά, και μετά η ζεστή αίσθηση της απελευθέρωσής του με πλημμυρίζει.

'Οh, my fucking God', ασθμαίνει, ξεγλιστράει από μέσα μου και πέφτει πίσω με την πλάτη του.

Γυρίζω και σκαρφαλώνω στο κορμί του, καβαλάω τους γοφούς του και ακουμπάω στο στήθος του, τρίβω το πρόσωπό μου στον λαιμό του. 'Αυτό δεν ήταν σεξ του ύπνου.' δηλώνω στον λαιμό του και πιέζω τα χείλη μου στην παλλόμενη φλέβα του.

'Δεν ήταν?' ασθμαίνει.

'Όχι, αυτό ήταν κοιμισμένο γαμήσι.' μαζεύομαι αφού αμέσως κατάλαβ ότι μόλις έβρισα και δεν έχουμε σηκωθεί καν από το κρεβάτι.

'Για όνομα του Θεού Ανα, σταμάτα να βρίζεις!' λέει με πολύ αυστηρό ύφος.

Πρέπει να το φτιάξω αυτό, συνήθως δεν βρίζω ποτέ, αλλά φταίει αυτός!

'Συγνώμη΄δαγκώνω τον λαιμό του και τον ρουφάω λίγο.

'Προσπαθείς να μου αφήσεις σημάδι?' ρωτάει αλλά δεν με σταματάει.

'¨Όχι, απλά σε γεύομαι.'

Γυρίζει το πρόσωπό του σε μένα και βρίσκει τα χείλη μου, τυλίγει τα μεγάλ του χέρια γύρω από την πλάτη μου. 'Πρωϊνό?'

Πεινάω και θέλω να ταϊσω τον Jesse, αλλά είμαι άνετα έτσι εδώ που βρίσκομαι. Τσιμπάω πεταχτά τα χείλη του και γλιστράω πάνω στο κορμί του μέχρι που φωλιάζω κάτω από την μασχάλη του. 'Είμαι άνετα' ακολουθώ το μονοπάτι από το στήθος του μέχρι την ουλή του, και αγγίζω την πληγή του μπρος πίσω.

'Σ' αγαπ'αω κυρία μου.' Σηκώνει το γόνατό του πάνω για να ακουμπήσει το πέλμα του και με αφήνει να συνεχίσω αυτό που κάνω. Είναι καινοτομία.

'Το ξέρω'

'Το ξέρεις?' ρωτάει αβέβαια.

Η ερώτησή του με σαστίζει. Φυσικά και το ξέρω. Μου το λέει όλη την ώρα και αν με αγαπάει τόσο πολύ όσο τον αγαπώ και εγώ, τότε είναι πάρα πολύ. Αμέτρητο, στην πραγματικότητα. Μην μου πεις ότι αμφιβάλλει και για αυτό. Τον κοιτάζω. 'Ναι το ξέρω'

Με τραβάει πάνω στο κορμί του και με γυρνάει με την πλάτη μου, με ακινητοποιεί από κάτω του με τους καρπούς μου πάνω από το κεφάλι μου. 'Δεν το ξέρω αν το ξέρεις.' Τα μάτια του καίνε στα δικά μου, το πρόσωπό του σοβαρό.

Από που του ήρθε αυτό? 'Μου το λές αρκετά, οποτε φυσικά το ξέρω.' προσπαθώ να ελευθερώσω τους καρπούς μου για να κρατήσω το πρόσωπό του, αλλά αρνείται να με αφήσει.

'Τα λόγια δεν θα είναι ποτέ αρκετά Ανα' Είναι τόσο σοβαρός.

'Για αυτό με τεστάρεις με τους προκλητικούς σου τρόπους?' ρωτάω σε μια προσπάθεια να ελαφρύνω λίγο την συζήτηση. Δεν μου αρέσει έτσι κακόκεφος που μοιάζει. Εύχομαι να μην ανησυχούσε ότι θα τον αφήσω, ότι τον αγαπάω, και να αναρωτιέται εάν ξέρω πόσο πολυ με αγαπάει. Αυτά έχουν τελειώσει καιρό τώρα.

'Ότι κάνω είναι γιατί είμαι τόσο τρελλά ερωτευμένος μαζί σου. Δεν έχω νιώσει έτσι στο παρελθόν, ποτέ.' Σχεδόν συνέχεια μου το λέει, σαν να είναι τρελός που αισθανεται έτσι. 'Χάνω το μυαλό μου μόνο με την σκέψη ότι θα σε χάσω. Με κάνει εντελώς έξαλλο. Πιστέψε με, το καταλαβαίνω αυτό.' Αφήνει ένα φιλι στα χείλη μου. 'Σε τρελαίνω έτσι δεν είναι?'

Ω Καλέ Θεέ εκεί ψηλά! Παραδέχεται ότι είναι προκλητικός? 'Είσαι πολύ προκλητικός, είσαι ο προκλητικός μου άντρας και σ' αγαπάω, οπότε αξίζει η αναστάτωση.'

'Είσαι και συ αρκετά προκλητική κυρία μου' λέει ξερά.

Τα μάτια μου πετάγονται. 'Εγώ?' Ο άνρθωπος είναι για τα σίδερα!

Θέλω να....καλά, να τον προκαλέσω. Μόλις μου έδωσε αυτό που ήθελα -την ομολογία - την ποδοπατάει με τις ίδιες του τις κατηγόριες.

Εγώ? Προκλητική?

Κάνω να μιλήσω αλλά με κάνει να σιωπήσω με τα γεμάτα χείλη του, και με αποσπά αμέσως. Ξέρει τι κάνει. Χαλαρώνω την γλώσσα μου που πονάει από την πολύ ''δουλειά' και πέφτω στον αργό ρουφηχτό του ρυθμό, τα χέρια μου ακόμα ακινητοποιημένα πάνω από το κεφάλι. Το στόμα του είναι το πιο έξοχο πράγμα στον κόσμο.

Μου δίνει ένα φιλί. 'Ήξερα ότι ήσουν η μοναδική από την στιγμή που σε πρωτοκοίταξα'

'Η μοναδική?' είμαι περίεργη. Η επιμονή και υπομονή του που γνώρισα στην αρχή της σχέσης μας πάντα με μπέρδευαν.

Τρίβεται στο αυτί μου. 'Η μοναδική που θα μου ξαναέδινε ζωή' λέει με έναν τόνο στυλ -η αλήθεια-είναι, ο τόνος που βασικα σημαίνει κάτι που μόνο αυτός καταλαβαίνει. Ήταν νεκρός?

'Πως το ήξερες?' μιλάει. Πρέπει να του βγάλω όσα μπορώ περισσότερα.

Με κοιτάζει στα μάτια. Είναι γεμάτα νόημα. 'Γιατί η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει ξανά.' ψιθυρίζει.

Ένα εξόγκωμα πετάγεται στον λαιμό μου καθώς τον κοιτάζω, εντελώς έκπληκτη από την ομολογία του. Αυτό είναι πολύ σοβαρό και είμαι τελείως συγκλονισμένη. Δεν ξέρω τι να πω. Με κοιτάζει από πάνω, αυτός ο καταστροφικός άντρας, λες και είμαι το μόνο πράγμα που υπάρχει.

Τραβάω τους καρπούς μου ώσπου με αφήνει και πετάω τα χέρια μου γύρω από το κορμί του, τα πόδια μου γύρω από την πλάτη του και τον κρατάω σα να είναι το μόνο πράγμα που υπάρχει.

Είναι, για μένα.

Δεν ξέρω τα γιατί και τις αιτίες της δήλωσής του, αλλά η δύνμη αυτών των λέξεων πραγματικά τα λέει όλα. Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα. Λοιπόν, δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτόν και εγώ. Αυτός ο άντρας είναι ο κόσμος μου.

Είναι ακόμα ξαπλωμένος πάνω μου και με αφήνει να τον πιέζω μέχρι που να πονέσουν οι μύες μου. 'Μπορώ να σε ταϊσω?' τον ρωτάω όταν οι μύες μου διαμαρτύρονται. Με σηκώνει από το κρεβάτι, ακόμα δεμένη γύρω από το κορμί του, με μεταφέρει από την κρεβατοκάμαρα κάτω. 'Θα ξεχάσω πως να χρησιμοποιώ τα πόδια μου.' λέω καθώς φτάνει κάτω και πηγαίνει προς την κουζίνα.

'Τότε θα σε μεταφέρω παντού'

'Θα σου άρεσε αυτό, έτσι δεν είναι?' θα ήταν η τέλεια δικαιολογία για αυτόν για να με έχει καρφωμένη πάνω του.

'Θα το λάτρευα'. Γελάει πονηρά και με αφήνει στο κρύο μάρμαρο, του οποίο η ψύχρα περνάει απο την σπονδυλική μου στήλη και μου υπενθυμίζει ότι είμαστε και οι δύο ολόγυμνοι. Θαυμάζω τον τέλειο κωλο του καθώς περπατάει προς το ψυγείο και βγάζει τα πράγματα για το πρωινό και ένα βάζο φυστικοβούτυρο.

Γλιστράω από τον πάγκο. 'Εγώ υποτίθεται ότι θα σου έφτιαχνα πρωινό.' τονδιώχνω από κει. 'Κάτσε' διατάζω με τον πιο απαιτητικό μου τόνο. Χαμογελάει και αρπάζει το βάζο με το φυστικοβούτυρο, πριν τσιμπήσει την ρόγα μου και τρέξει στο σκαμπό. 'Τι θέλεις?' ρωτάω καθως βάζω λίγο ψωμί στην τοστιέρα. Γυρίζω και τον βλέπω να βουτάει στο καινούργιο βάζο.

'Τηγανιτά αυγά' λέει γύρω από το δάχτυλό του, ενώ προσπαθεί κατάφορα να καταπιέσει ένα χαμόγελο.

Κοιτάζω τον εαυτό μου που είμαι εντελως γυμνή, ίσως να πρέπει να ντυθω αν θέλει να του τηγανίσω κάτι. Γυρίζω και τον κοιτάω ξανά και βλέπω ότι έχει χάσει την μάχη με το

χαμόγελο, το πρόσωπό του είναι ικανοποιημένο. 'Θα μαγειρέψω τα δικά σου, αν μαγειρέψεις τα δικά μου'. Τρέχω τα μάτια μου στο γυμνό του στήθος και υψώνω τα φρύδια μου.

Βγάζει το δάχτυλό του έξω. 'Βάναυση.'

Και των δυο μας τα κεφάλια πετάγονται στην είσοδο της πόρτας καθώς ακούμε την εξώπορτα να ανοίγει. Γλουρλώνω τα μάτια μου στον Jesse που έχει το δάχτυλό του λίγο έξω από το στόμα του. Με κοιτάζει με το ίδιο ύφος τύπου ποιος-στον-διάολο?

Πηδάει επάνω και ρίχνει το βάζο με το φυστικοβούτυρο, κάνοντάς το να πέσει κάτω στο πάτωμα. Σπάει και γυαλιά σκορπίζονται παντού. Πανικοβάλλομαι τώρα.

'Γαμημένε διάολε!' Με κοιτάζει με μάτια ορθάνοιχτα. 'Είναι η Cathy!'

Ω καλέ μου Θεέ, βοήθησέ με!

Της πήρα το κεφάλι χθες βράδυ και τώρα θα της κάνω και επίδειξη! Και πάνω από όλα αυτά, έκαψε τα λαζάνια της που βρίσκονται εδώ. Θα με μισήσει. Δεν υπάρχει διαφυγή από αυτή την κουζίνα χωρίς να περάσουμε μπροστά από την πηγή της απελπισίας μας. Καρφώνω τα μάτια μου στον Jesse. Έχει παγώσει στην μεριά του, και δείχνει διασπασμενος όπως και εγώ. Την Cathy μπορεί να μην την πειράξει να του ρίξει μια ματιά. Χαμογελάω αλλά μετά επανέρχομαι στο εδώ και τώρα. Σταματάω να γλυκοκοιτάζω τον όμορφο άντρα μου και σκοντάφτω στην κουζίνα.

'Γαμώτο!' το πόδι μου πονάει. 'Αουτς, αουτς, άουτς!' συνεχίζω αγνοώντας τον πόνο.

Ο Jesse δεν είναι μακρυά πίσω μου, και γελάει ασταμάτητα καθώς τρέχουμε πάνω. 'Το στόμα σου!' πετάει και μου δίνει μία στον κώλο.

'Καλέ μου Θεέ!'

Ακούω την ανήσυχη φωνή καθώς φτάνουμε πάνω. Ω, πως θα δείχνουμε? Τρέχω με τα χίλια στην κρεβατοκάμαρα και πέφτω κάτω από τα σκεπάσματα. Είμαι ντροπιασμένη. Δεν θα μπορέσω να την ξαναδώ στα μάτια.

Νιώθω τον Jesse να πέφτει στο κρεβάτι. 'Που είσαι?' ψάχνει κάτω από τα σκεπάσματα μέχρι που με βρίσκει με το κεφάλι μου θαμμένο στο μαξιλάρι. 'Εδώ είσαι' με γυρνάει ανάποδα και βυθίζει το πρόσωπό του στα στήθη μου. 'Αναστάτωσες τον θυρωρό και τώρα πραγματικά αναστάτωσες την οικονόμο μου.'

'Μην τολμήσεις!' πετάω τα χέρια μου στο πρόσωπό μου απελπισμένη τελείως.

Γελάει. 'Ασε να δω το πόδι σου' Κάθεται και παίρνει το πόδι μου στα χέρια του.

'Πονάει' παραπονιέμαι όταν νιώθω το δάχτυλό του να τρέχει απαλά στην φτέρνα μου.

'Μωρό μου έχει μπει ένα γυαλί μέσα.' Φιλάει την φτέρνα του ποδιού μου και πηδάει από το κρεβάτι.'Τσιμπιδάκι?'

Ριχνω το ένα χέρι από το προσωπό μου και του δείχνω το μπάνιο. 'Στο νεσεσερ' μουρμουρίζω. Δεν το πιστεύω ότι μόλις έκανα επίδειξη στην οικονόμο του Jesse. Αυτό είναι φρικτό - ντροπιαστικό. Θέλω μία ρόμπα.

Νιώθω το κρεβάτι να βουλιάζει από το βάρος του και μου κρατά το πόδι ξανά. 'Στάσου ακίνητη.' με διατάζει απαλά.

Κρατάω την ανάσα μου και ξαναβάζω τις παλάμες μου πάνω στο κατακόκκινο πρόσωπό μου, αλλά όλη η ντροπή εξαφανίζεται καθώς νιώθω την ζεστασιά της γλώσσας του, να σέρνεται στο πόδι μου, και να γλύφει τα ίχνη από το αίμα. Ριγώ κάτω από τις κινήσεις της γλώσσας του και μετακινώ τα χέρια μου για να τον κοιτάξω, μετακινούμαι λίγο, τα μπούτια μου σφίγγονται. Χαμογελάει επειδή ξέρει, τα μάτια του λαμπυρίζουν, πριν τυλίξει τα χείλη του γύρω από το θραύσμα.

'Τι κάνεις?'

'Το βγάζω.' λέει πάνω στην φτέρνα μου. Την ρουφάει και το τραβάει μακρυά πριν αρπάξει το τσιμπιδάκι και κοιτάξει από πιο κοντά την φτερνα του ποδιού μου.

Χαμογελάω καθώς κοιτάζω την γραμή αυτοσυγκέντρωσής να εμφανίζεται στο φρύδι του.

'Ορίστε' φιλάει το πόδι μου και το αφήνει. Πονούσε αρκετά. πράγματι. 'Γιατί χαμογελάς?' με κοιτάζει εύθυμα.

'Η γραμμή σου όταν συνοφρυώνεσαι.'

'Δεν έχω τέτοια γραμμή' Είναι προσβεβλημένος.

'Εχεις΄'

Σέρνετε στο κρεβάτι και ξαπλώνει πάνω μου. 'Δεσποινίς O' Shea, υποννοείς ότι έχω ρυτίδες?'

Το χαμόγελό μου πλαταίνει. 'Όχι, βγαίνει μόνο όταν συγκεντρώνεσαι ή όταν είσαι ανήσυχος.'

'Αλήθεια?'

'Ναι'

'Ω' συνοφρυώνεται 'Υπάρχει τώρα?'

Γελάω και δαγκώνει το βυζί μου με ένα μικρό δάγκωμα.

'Ετοιμάσου' Μου αφήνει ένα δυνατό φιλό. 'Θα πάω να δω αν η Cathy έφυγε ουρλιάζοντας.'

Το χαμόγελό μου, μου υπενθυμίζει την κακομοίρα την οικονόμο του Jesse., που μόλις πήρε μάτι τον γυμνό μου κώλο. 'Εντάξει.'

'Θα σε δω κάτω' Γέρνει προς τα κάτω και αφήνει ένα παθιασμένο φιλί στο στόμα μου. 'Μην αργήσεις.'

'Εντάξει.' μουρμουρίζω, σαν μουτρωμένο κορίτσι που είμαι.

Πηδάει και φοράει μία καρώ πυζάμα και με αφήνει ώστε να πάει και να καλμάρει την οικονόμο.

Αποσπούμαι από την απελπισία μου αφού κάνω ένα ντους και ετοιμάζομαι, φοράω ένα λουλοδάτο φόρεμα- μάλλον πολύ κοντό- και τα σανδάλια μου, πιάνω τα μαλλιά μου αλογοουρά.

Καθώς κατεβαίνω στην κουζίνα σαν δειλη γυναίκα, γεμάτη νεύρα και θυμό, ο Jesse με κοιτάζει, σταματάει να τρώει το μπειγκειλ με αβγά και σολωμό, και μου δίνει ένα χαμόγελο. Το γυμνό του στήθος με αποσπά φευγαλέα από τη ντροπή μου, και δεν μου ξεφεύγει το αγριοκοίταγμά του όταν βλέπει το μήκος του φορέματος. Τον αγνοώ.

'Νατη. Cathy αυτή είναι η Ava, ο έρωτας της ζωής μου.' Χτυπάει το σκαμπό δίπλα του καθώς η Cathy Γυρίζει από το ψυγείο για να με κοιτάξει.

Τα μάγουλά μου καίνε και της ρίχνω ένα μικρό, απολογητικό χαμόγελο. ΝΙώθω πολύ καλύτερα τώρα όταν διακρίνω ένα κοκκίνισμα στα μάγουλά της. Ανησυχούσα για την δική μου ντροπή, δεν είχα σκεφτή πόσο ντροπιασμένη μπορεί να είναι. Κάθομαι δίπλα στον Jesse και μου βάζει χυμό πορτοκάλι.

'Μου αρέσει το φόρεμά σου' γελάει πονηρά. 'Πολύ κοντό αλλά έχει εξαιρετική πρόσβαση. Θα μείνει.'

Τον κοιτάζω με τρόμο και τον κλωτσάω κάτω από τον πάγκο. Γελάει και μασάει το μπεγκελ του. Σοκάρομαι από την συμπεριφορά του αλλά ευχάριστα σοκαρισμένη από την αποδοχή του- δεν με ανάγκασε να ανέβω πάνω από ντροπή.

"Ava χαιρομαι που σε γνωρίζω. Θα ήθελες πρωινό?' Η φωνή της είναι φιλική και ζεστή. Δεν το αξίζω.

'Και εγώ Cathy, θα μου άρεσε να φάω πρωινό ,ευχαριστώ.'

'Τι προτιμάς?' Μου χαμογελάει. Έχει το πιο ευγενικό πρόσωπο.

'Το ίδιο με τον Jesse, παρακαλώ.' δεν θα με εξεπληττε αν γύριζε και μου έλεγε να κουνήσω τον κώλο μου και να το φτιάξω, αλλά δεν το κάνει. Κουνάει το κεφάλι της θετικά και συνεχίζει την δουλειά της.

Σηκώνω τον χυμό μου και κοιτάζω τον Jesse. Δείχνει αμεταμέλητα αυτάρεσκος. Χαίρομαι που βρίσκει την δυσφορία μου διασκεδαστική, αλλά δεν φαντάζομαι ότι θα χαιρόταν τόσο αν η Cathy ήταν άντρας. Βάζω το χέρι μου στα πόδια του, το γλιστράω μέσα από την φαρδυά του πυζάμα και αρπάζω τον πούτσο του χαλαρά. Αναπηδάει, χτυπάει το γόνατό του στο μάρμαρο και αρχίζει να βήχει γύρω από το φαγητό του. Η Cathy Γυρίζει, τρομάζει από το βήξιμο του Jesse και του φέρνει ένα ποτήρι νερό. Κρατάει τα χέρια του ψηλά σα να λέει ευχαριστώ.

'Είσαι καλά?' ρωτάω, με ενδιαφέρον καθώς ξεκινάω να παίζω τον σκληρό του πούτσο αργά.

'Μια χαρά' Η φωνή του είναι τσιριχτή και αγχωμένη.

Η Cathy γυρνάει να μου ετοιμασει το πρωινό και εγώ συνεχίζω να παίζω άγρια με την λογική του. Αφήνει το μπέγκελ του και παίρνει μια, σιγανή ελεγχόμενη εισπνοή, ενώ με κοιτάζει με ορθάνοιχτα μάτια.

Αγνοώ το σοκ του, τρίβω τον αντίχειρά μου αργά στην υγρή κορυφή του, πριν το σύρω πάλι προς τα κάτω. Νιώθω τον αδιάκοπο παλμό στο άγγιγμά μου και την υγρασία από το χύσι

του να βγαίνει στην κορυφή. Την μαζεύω,και γλιστράω απαλά πάνω κάτω την σιδερένια υγρή στύση του.

Στρέφω τα μάτια μου πάνω του.'Καλό?' ψελλιζω, και κουνάει το κεφάλι του από απελπισία.

Είμαι στο στοιχείο μου. Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί. Πρέπει να σέβεται πολύ την Cathy γιατί ξέρω με σιγουρία ότι οποιοσδήποτε άλλος και να ήταν, θα με είχε τραβήξει από την κουζίνα ήδη.

'Ορίστε Ανα' η Cathy περνάει το πιάτο μου στον πάγκο.

Αφήνω τον Jesse σαν ζεστή πατάτα και γλιστράω τον αντίχειρά μου στο στόμα μου, πριν τραβήξω το πιάτο προς το μέρος μου. Ακούω μία κοφτερή αναπνοή και νιώθω τα μάτια του να με καίνε.

'Ευχαριστώ Cathy' λέω εύθυμα. Πιάνω το μπέγκελ μου και τρώω μια γερή δαγκωνιά. "Cathy αυτό είναι νοστιμότατο.' την πληροφορώ καθώς φορτώνει το πλυντήριο πιιάτων. Με κοιτάζει και χαμογελάει.

Ξέρω ότι πολύ ζεστά μάτια με καίνε στο πρόσωπό μου καθώς απολαμβανω το μπεγκελ μου, οπότε αργά γυρίζω να τον κοιτάξω, και βρίσκω ένα πρόσωπό σοκαρισμένο και τρομαγμένο.

Σηκώνει τα φρύδια του και μετά κουνάει το κεφάλι του προς την έξοδο της κουζίνας. 'Πάνω τώρα' λέει σιγά καθώς σηκώνεται. 'Ευχαριστώ για το πρωϊνό Cathy, πάω για ντους.' Με κοιτάζει και γνέφω.

"Παρακαλώ, αγόρι μου. Μπορείς να μου πεις τι θες να κάνω σήμερα? Εχω αποσυντοντιστεί και είδα ότι δεν έχεις κάνει απολύτως τιποτα και συ, εκτός από το να σπας τοίχους και να κάνεις τρύπες. στους τοίχους.' Στεγνώνει τα χέρια της σε μια πετσέτα και ρίχνει ένα κατηγορηματικό βλέμμα στον Jesse.

Δεν γυρίζει να την αντικρύσει γιατί κρύβει την τεράστια στύση του που έχει τεντωθεί στην πυζάμα του. Από μέσα μου σκέφτομαι ότι έχω σκοράρει και χαμογελώ πονηρά.

'Η Ava, θα συννεοηθεί μαζί σου αμέσως μόλις με βοηθήσει με κάτι πάνω.' φωνάζει πίσω του καθώς εξαφανίζεται.

Μπορώ να το κάνω? Δεν ξέρω τι κανει η Cathy ή τι θέλει αυτός να του κάνει, και δεν έχω απολύτως κανέναν σκοπό να τον ακολουθήσω πάνω για να τελειώσω ότι ξεκίνησα.

Κάθομαι ακριβως εκεί που βρίσκομαι , και παίρνω μια βαθιά ανάσα αυτοπεποίθησης. "Cathy θα ήθελα να απολογηθώ για χθες και για σήμερα το πρωί.'

Στριφογυρίζει τα μάτια της. 'Μην ανησυχείς χρυσό μου , ειλικρινά.'

'Ημουν τόσο αγενής μαζί σου, και μετα σήμερα το πρωι.....να, δεν περίμενα παρέα.' νιώθω τα μάγουλά μου να καίνε ξανά καθώς τρώω την τελευταία μπουκιά από το μπεγκελ μου.

'Ανα, πραγματικά δεν πειράζει. Ο Jesse μου είπε ότι είχες μία άσχημη μέρα και δεν σκέφτηκε να σε ενημερώσει για την επιστροφή μου. Καταλαβαίνω.' Μου χαμογελάει καθώς ξεσκονίζεται. Είναι ένα ειλικρινές χαμόγελο. Την συμπαθώ την Cathy. Με τον γκρι της κόστο, το φιλικό πρόσωπο και τις λουλουδάτες φούστες, είναι μία τυπικά ηθική.

'Δεν θα ξανασυμβεί.' Παίρνω το πιάτο μου και ανοίγω το πλυντήριο για να το βάλω, αλλά το αρπάζει από το χέρι μου πριν προλάβω να το δω.'

'Θα το πάρω εγώ αυτό. Καλύτερα να πας να βοηθήσεις το αγόρι μου με ότι σε χρειάζεται.'

Ω, ξέρω ακριβως τι με θέλει και δεν πρόκειται να πάω πουθενά. Μπορεί να βολευτεί μόνος του. Με σκοτώνει που του αρνούμαι, αλλα το πρόσωπό του ήταν απλά έξοχο. 'Ω, θα τα καταφέρει.'

'Εντάξει, ας συζητήσουμε τι θα κάνω. Έχω έναν πίνακα, αλλά αφού έλλειψα τόσο καιρό, ¨ολα φορτώθηκαν στον κόκορα!' Παίρνει ένα σημειωματάριο και ένα στυλό μπροστά από την ποδιά της και είναι έτοιμη να κρατήσει σημειώσεις 'Θα πρέπει μάλλον να ξεκινήσω με το πλύσιμο και το σιδέρωμα.'

'Εμμμμμ, δεν ξερω.' σηκώνω τους ώμους μου. 'Δεν ζω καν εδώ.' ψιθυρίζω. Θέλω να προσθέσω ότι με απήγαγε και με μετακόμισε εδώ παρά την θέλησή μου.

'Δεν ζείς?' Το πρόσωπό της είναι συγχισμένο. 'Το αγόρι μου, μου είπε ότι ζεις.'

'Ναι, είναι ένα θέμα που πρέπει να συζητησουμε.' της εξηγώ. 'Δεν του αρέσει η λέξη όχι. Καλά από μένα τουλάχιστον.'

Το λαμπερό μετωπό της συνοφρυώνεται. 'Τι? το χαλαρό αγόρι μου?'

Γελάω ειρωνικά. 'Ναι, αυτό έχω ακούσει και γω.' Αν πει και κάποιος άλλος ότι είναι χαλαρός, θα τους ποδοπατήσω.

'Λοιπόν, είναι ωραίο να έχουμε μία κυρία στο σπίτι.' λέει ενώ παίρνει κάποια καθαριστικά κάτω από τον νεροχύτη. 'Το αγόρι μου χρειάζεται ένα κορίτσι.' μουρμουρίζει μόνη της.

Χαμογελάω στο πόσο στοργική είναι η Cathy με τον Jesse. Αναρωτιέμαι πόσο καιρό δουλεύει για αυτόν. Ο Jesse είχε πει ότι είναι η μόνη γυναίκα που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτής, παρόλο που τώρα υποψιάζομαι ότι έχει αλλάξει γνώμη.

Ψεκάζει τον πάγκο και με το αντιβακτηριδικό σπρέυ και αρχίζει να το σκουπίζει. 'Θα περιμένω τον Jesse τότε αν το προτιμάς.'

'Ναι σε ευχαριστώ. Θα κάνω μερικά τηλεφωνήματα.' Παρατηρώ το κινητό μου που φορτίζεται στο πλάι, αλλά δεν βλέπω την τσάντα μου. 'Μήπως είδες την τσάντα μου?'

'Την έβαλα στο βεστιάριο χρυσό μου. Ω και είπα στον Clive να τακτοποιήσει την πόρτα του ασανσερ.'

Μαζεύομαι. 'Ω, σε ευχαριστώ' αρπάζω το τηλεφωνό μου και βγαίνω από την κουζίνα για να πάρω την τσάντα μου. Ισως να νομίζει ότι είμαι τσαπατσούλα όπως επίσης και αγενής αγελάδα, βάνδαλη και επιδειξίας.

Βρίσκω την τσάντα μου και ρίχνω μια ματιά στο κινητό μου, βλέπω δύο αναπάντητες κλήσεις από την μαμά μου και ένα μήνυμα από τον Matt. Οι ώμοι μου πέφτουν. Θα έπρεπε να το διαγράψω, αλλά με τρώει η περιέργεια.

Δεν ξέρω τι με έπιασε. Συγνώμη. χ

Ανατριαχιάζω από την κορυφή μέχρι τα νύχια και διαγράφω το μήνυμα. Το τελευταίο που χρειάζομαι είναι να το βρει ο Jesse. Ζήτησε συγνώμη και πριν και ακόμα με ενοχλεί το πως ξέρει για τον Jesse. Θα πρέπει να πάρω τηλέφωνο την μαμά μου πρώτα, αλλά έχω μία φίλη που πρέπει να μου εξηγηθεί. Παίρνει λίγο αλλά τελικά απαντάει. Ξέρω ότι θα κοιτάζει την οθόνη και θα σκέφτεται τι να πει.

'Είσαι μέλος!' της πετάω κατηγορώντας την όταν τελικά το σηκώνει.

"Και?' θέλει να ακουστεί αδιάφορη αλλά αντιλαμβάνομαι ενόχληση.

'Γιατί δεν μου το είπες?'

'Δεν σε αφορά' μου αντιγυρίζει.

'Σε ευχαριστω!' είμαι τελείως προσβεβλημένη. Λέμε τα πάντα η μία στην άλλη.

'Είναι για πλάκα Ανα' ξεφυσάει ανυπόμονα.

Το έχω ξανακούσει αλλά τώρα ξέρω πως είναι κάτι παραπάνω. Ξέρω ότι συμπαθεί τον Sam και δεν μπορώ να καταλάβω το πως θα πάρει αυτό που θέλει με το να του κάνει παρέα σε όλα αυτά τα κίνκυ που πάνε με τον τρόπο ζωής του. 'Συνέχεια αυτό λες.' της τρίβω στο τηλέφωνο. "Γιατί δεν παραδεχεσαι ότι υπάρχει κάτι παραπάνω σε αυτό?'

"Σαν τι?' ρωτάει, ο τόνος της δείχνει έκπληξη- έκπληξη που εμφανίστηκε, όταν της εκανα την ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολλαρίων.

'Σαν ότι πραγματικά σου αρέσει.' λέω εντελώς εξοργισμένη.

Ξεφυσάει οργισμένα. 'Δεν μου αρεσει!'

'Ω, είσαι απελπιστική.' της πετάω. Γιατί δεν μπορεί απλά να καταπιεί την περιέργειά της και να το παραδεχτεί? Τι θα την βλάψει, ειδικά αν το πει σε μένα?

'Μιλώντας για απελπισμένες; πως είναι ο Jesse? Γάμησέ με Άνα, αυτός ο άντρας μπορεί να πηδήξει!'

Γελάω. 'Ναι μπορεί. Ο Matt πρσπάθησε να μου την πει, πριν ο Jesse Μπουκάρει στο διαμέρισμά. Είπε στον Jesse ότι είχαμε μια τρυφερή στιγμή. Νομίζω ότι ο Matt θα έχει ένα μαυρισμένο μάτι σήμερα το πρωί'

'Χα, ωραία!' Γελάει, και δεν μπορώ να κρύψω το μικρό χαμόγελο ικανοποίησης που βγαίνει στο πρόσωπό μου. Του άξιζε.

'Ξέρει για το μικρό θέμα του Jesse με το ποτό.' προσθέτω και δεν γελάω τώρα.

'Πως το ξέρει?' Το σοκ της ταιριάζει με το δικό μου.

'Δεν έχω ιδέα. Τέλος πάντων πρέπει να τηλεφωνήσω στην μητέρα μου. Υποθέτω ότι θα σε δω αργότερα.'

'Ω, ναι!' τσιρίζει ενθουσιασμένα. Δεν μπορώ να συμμεριστώ τον ενθουσιασμό της για το πάρτυ επετείου απόψε. 'Θα σε δω εκεί!'

'Αντίο' κλείνω και τηλεφωνό στην μητέρα μου πριν στείλει να με βρουν.

'Ανα?' η διαπεραστική φωνή της κακοποιεί τα τύμπανά μου.

'Μαμα, όχι τόσο δυνατά!'

'Συγνώμη. Ο Matt τηλεφώνησε ξανά.'

Τι?

Πάω πιο πέρα και κάθομαι. Όλες οι ελπίδες που είχα να ευθυμήσω από την μητέρα μου κατεδαφίστηκαν για τα καλά με αυτή την μικρή της δήλωση.

'Ανα, είπε ότι μένεις με έναν τρελό αλκοολικό που είναι πολύ ευέξαπτος. Έδειρε τον Matt!'

Πέφτω πίσω στην καρέκλα και κοιτάζω το ταβάνι οργισμένη ψυχικά. Γιατί δεν μπορεί το αρχίδι να συρθεί στην μαύρη τρύπα από όπου βγήκε και να πεθάνει? 'Μαμά σε παρακαλώ μην του ξαναμιλήσεις.' την ικετεύω. Πόσο αξιοθρήνητος είναι, λέγοντας αυτές τις μαλακίες στους γονείς μου. Απλά ενισχύει τα συμπερασματά μου για το δόλιο, βρώμικο φίδι.

'Είναι αλήθεια?' ρωτάει ανυπόμονα. Μπορώ να δω τα μάτια της να κοιτάζουν ανήσυχα τον πατέρα μου.

'Όχι ακριβώς.' δεν μπορώ να της πω τελείως ψέμματα. Θα πρέπει να μάθει που βρίσκομαι τελικά. 'Δεν είναι τιποτα σαν αυτό που σου είπε ο Matt, μαμά.'

'Τι είναι τότε λοιπόν?'

Ω, δεν μπορώ να το κάνω αυτό από το τηλέφωνο. Πρέπει να εξηγήσω πολλα και δεν θέλω να κατακρίνει τον Jesse. Θα μπορούσα να σκοτώσω τον Matt. 'Μαμά ακου, πρέπει να πάω στην δουλει΄.' ένα μικρό αθώο ψέμα δεν βλάπτει.

'Ανα, ανησυχώ τόσο πολύ για σένα.'

Μπορώ να αισθανθω την απελπισία της. Μισώ τον Matt Που το έκανε αυτό, αλλά είπε ότι λυπάται. Αυτό ήταν πριν ή μετά που τηλεφώνησε στους γονείς μου για να τους ενημερώσει για την ερωτική μου ζωή? Θα πρέπει να στέιλω τον Jesse να τον ποδοπατήσει ξανά. 'Σε παρακαλώ μην ανησυχείς. Ο Matt με ήθελε πίσω. Μου ρίχτηκε όταν πήγα να πάρω τα τελευταία μου πράγματα και φέρθηκε άσχημα όταν τον απέρριψα. Ο Jesse απλά με προστάτευσε.' προσπαθώ να κόψω λίγο την ιστορία και αφήνω επίτηδες τα κομμάτια που θα μπορούσαν να αμαυρώσουν τον Jesse. Είναι αρκετά.

'Jesse? Ήταν ο άντρας που ήσουν μαζί του όταν σου τηλεφώνησα το προηγούμενο σαββατοκύριακό?''

"Ναι' αναστενάζω.

'Οπότε, δεν είναι απλώς φίλος?' Ο τόνος της είναι περιφρονητικός. Αποκάλυψε το μικρό αθώο ψέμμα μου και δεν της αρέσει αυτό.

'Απλά βλεπόμαστε. Δεν είναι κάτι σοβαρό.' προσπαθώ να προσποιηθώ και γελάω μέσα μου. Δεν πιστεύω ότι μόλις είπα κάτι τέτοιο.

'Και είναι αλκοολικός?' ρωτάει.

Αφήνω μια κουρασμένη ανάσα που ξέρω ότι δεν θα εκτιμήσει. 'Δεν είναι αλκοολικός Μαμά. Ο Matt ήταν κακεντρεχής, αγνόησέ τον. Και μην απαντήσεις στα τηλεφωνήματά του ξανά.'

'Δεν χαίρομαι για αυτό. Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, Ανα.' Πραγματικά δεν ακούγεται χαρούμενη και δεν μπορώ να την κατηγορήσω για αυτό. Ποτέ δεν υπήρξα πιο χαρούμενη που ζουν μακρυά. 'Ο αδελφός σου θα είναι πίσω στο Λονδίνο σύντομα.' λέει απειλητικά. Ξέρω με σιγουριά ότι θα κλείσει το τηλέφωνο και θα πάρει τον Dan αμέσως να τον πληροφορήσει.

'Το ξέρω. Πρέπει να κλείσω.' την πιέζω.

'Καλά. Θα σου μιλήσω το σαββατοκύριακό. ' λέει ξεφυσώντας. 'Να προσέχεις.' Προσθέτει το τελευταίο μέρος λίγο πιο απαλά. Δεν τελειώνει ποτέ μία συζήτηση με άσχημο τρόπο.

'Θα το κάνω. Σ' αγαπάω.'

Και γω Ανα'

Πετάω το τηλέφωνο στο πόδια μου και κοιτάζω το ταβάνι. Θα συνεχίσει να ανακατεύεται στην ζωή μου ο Matt? Ο πειρασμος να τηλεφωνήσω στην μητέρα του είναι ακατανίκητος. Δεν υπήρξα ποτέ το αγαπημένο της πρόσωπο και ούτε και το δικό μου. Το μικρό χρυσό αγόρι της δεν μπορούσε να κάνει ποτέ λάθος, οπότε το να την πάρω τηλέφωνο κα να της πω όλα τα αδικήματα που έχει κάνει θα ήταν άκαρπο. Ω Θεέ, οι γονείς μου θα γίνουν έξαλλοι.

Κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να διαλύσω όλες τις σκέψεις για τους απαίσιους πρώην και για τους γονείς που ανησυχούν. Δεν δουλεύει. Όταν τα ξανανοίγω, το πρόσωπό του Jesse αιωρείται πάνω από το δικό μου, και έχει τα χέρια του πάνω στην καρέκλα καθώς γέρνει πάνω μου.

Το μεγάλο χαμόγελό του εξαφανίζεται όταν αντιλαμβάνεται την έκφρασή μου. 'Τι τρέχει?' ρωτάει με ενδιαφέρον. Δεν θέλω να του πω. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζομαι είναι να τον τσαντίσω μετά τα χθεσινά. 'Εϊ πες μου. Όχι άλλα μυστικά.'

"Εντάξει' λέω καθώς μαζεύεται μπροστά μου ώστε να συναντηθούν τα μάτια μας.

Παίρνει τα χέρια μου στα δικά του. 'Πες μου λοιπόν.' με προτρέπει όταν δεν συνεχίζω μετά το εντάξει μου. Δεν θέλω να ξεκινήσω την μέρα με τον θυμό του Jesse.

'Ο Matt τηλεφώνησε στους γονείς μου και τους είπε ότι μένω μέ έναν τρελλό αλκοολικό που τον έδειρε.' το ξεστομίζω γρήγορα και ετοιμάζομαι για την καταιγίδα. Μπορώ να δω το

χρώμα να γίνεται πιο έντονο στο πρόσωπό του καθώς μασάει το κάτω χείλος του. Αλλαξα γνώμη; δε νομίζω ότι θα στείλω τον Jesse στον Matt για να τον κανονίσει. Από το βλέμμα του προσώπου του, πιστεύω ότι μάλλον θα τον σκότωνε.

Κάθομαι και περιμένω υπομονετικά τον Jesse να σκεφτεί αυτό που σκέφτεται.

'Δεν είμαι αλκοολικός' λέει τελικά.

'Το ξέρω' του δίνω τον πιο καθηυσχαστικό τόνο μου, αλλά φοβάμαι ότι απλώς ακούγομαι προστατευτική. Πραγματικά δεν του αρέσει να τον αποκαλούν αλκοολικό, και τώρα αναρωτιέμαι αν έχει δίκαιο ή απλά το αρνείται. Δείχνει τόσο θυμωμένος, εύχομαι να είχα κρατήσει κλειστό το στόμα μου.

"Jesse πως το ξέρει?'

Σηκώνεται όρθιος. 'Δεν ξέρω Ανα. Πρέπει να συζητήσουμε με την Cathy.'

Αυτό ήταν? Δεν θα προσπαθήσει να το ανακαλύψει? "Γιατί πρέπει να συζητήσουμε με την Cathy?' ρωτάω σύντομα.

'Έλλειπε. Πρέπει να μάθει τι θα κάνει.' Μου δίνει το χέρι του και τον αφήνω να με σηκώσει.

'Σαν τι?'

'Δεν ξέρω' απαντάει ξεφυσώντας. 'Για αυτό πρέπει να της μιλήσουμε.' Προσπαθεί να με σύρει προς την κουζίνα.

Τραβάω το χέρι μου μακρυά. 'Όχι, εσύ θα το κάνεις Jesse. Αυτό είναι το μέρος σου, και αυτή είναι η οικονόμος σου.' κουνάω το κεφάλι μου. Με το μικρό μου σχόλιο κερδίζω ένα δυνατό μουρμούρισα και ένα βλέμμα.

'Δικό μας!' Ερχεται γύρω μου, αρπαζει τον πισινό μου και με τραβάει πάνω του. 'Ξέρεις πραγματικά πως να με ανάβεις με τον λάθος τρόπο. Το οποίο μου υπενθυμίζει.' Πιέζει την στύση του πάνω μου. 'Αυτό ήταν σκληρό και παράλογο.' Σηκώνει το φρύδι του. 'Περιμενα πανω και δεν εμφανίστηκες.'

Ένα μικρό χαχανητό βγαίνει από το στόμα μου. 'Τι έκανες?'

'Τι νομίζεις ότι έκανα?'

Ξεσπάω σε γέλια στην σκέψη του κακόμοιρου άντρα να τραβάει μαλακία επειδή εγώ κάνω σαν παιδί και τον ''πείραξα.' Σταματάω όμως σύντομα όταν τον νιώθω να τρίβεται πάνω μου ξανά. Βλέπω τα μάτια του. Χορεύουν από ικανοποίηση. Ξέρω το παιχνίδι του και με την Cathy στην κουζίνα, ξέρω επίσης ότι δεν έχει καμία πρόθεση να φτάσει στο τέλος. Μετακινούμαι από τα χέρια του και πάω πιο πέρα.

'Λυπάμαι' λέω με ένα χαμόγελο. Δεν είμαι καθόλου λυπημένη.

Στενεύει τα λαμπερά μάτια του πάνω μου. Όλος ο θυμός έχει φύγει, δόξα τω θεώ. 'Θα είσαι.' Με αρπάζει και με βάζει μπροστά του. 'Μην το ξανακάνεις.' Με φιλαει δυνατά, τρίβει τα χείλη του, και μετά φεύγει από μένα, αφήνοντας με ζαλισμένη και αποπροσανατολισμένη.

Κατσουφιάζω. 'Πήγαινε και μίλησε στην οικονόμο σου.' Προσποιούμαι ότι δεν με επηρρεάζει αλλά δεν το κάνω καθόλου καλα.

'Δική μας! Γαμώτο μου γυναίκα!' Σφίγγει το σαγόνι του με αγανάκτηση. 'Είσαι απίστευτη!'

Εγώ? 'Πήγαινε να μιλήσεις στην οικονόμο. Πρέπει να πάω να καλμάρω τον Clive.' τον αφήνω με πρόσωπό σαν κεραυνό. 'Αντίο Cathy' φωνάζω καθώς βγαίνω από το ρετιρέ.

Βγαίνω από το ασανσερ δειλά. Κέρδισα την Cathy και τώρα είναι η σειρά του Clive. Νιώθω την επείγουσα ανάγκη για να καθαρίσω την ψυχή μου. Γελάω χωρίς να το θέλω. Μερικές

συγνώμες στο προσωπικό του Lusso δεν θα το κάνουν αυτό και τώρα που ο Clive ξέρει και για την πόρτα του ασανσέρ, περιμένω αν είναι πιο νευριασμένος μαζί μου.

Τον βλέπω να παίρνει την αλληλογραφία από το κουτί. 'Καλημέρα Clive' Λέω εύθυμ.

Κοιτάζει πάνω καθώς κλειδώνει το κουτί. Δεν μπορει να του φύγει ο θυμός του απέναντί μου. 'Ανα, απαντάει εχθρικά. Είναι κάτι παραπάνω από επίσημο. Πραγματικά τον έχω αναστατώσει.

"Clive, λυπάμαι τοσο πολύ'

'Μου προκάλεσες ανείπωτην ταλαιπωρία' Κουνάει το κεφάλι του καθώς πηγαίνει προς το γραφείο του. 'Και δεν έχω ιδέα τι έγινε στην πόρτα του ασανσέρ. Είσαι σαν ανεμοστρόβιλος Ava.'

Εγώ? Στριφογυρίζω τα μάτια μου. Δεν θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου. 'Το ξέρω. Πες πως μπορώ να επανορθώσω?' παίζω τις βλεφαρίδες μου και παίρνω το πιο αγγελικό προσωπό μου.

'Μην με κοιτάζεις έτσι, νεαρή μου.' με επιπλήττει.

Παίζω τις βλεφαρίδες μου και κάνει τα πάντα για να μην χαμογελάσει, αλλά οι γωνίες από το στόμα του ανοίγουν. Σχεδόν τον έχω. 'Ποιο είναι το αγαπημένο σου ποτό? ' ρωτάω. Τα μεγάλα αγόρια κάνουν σαν τρελά για ένα καλό ουίσκι. Κοιτάζει πάνω ενώ ταχτοποιεί τα γράμματα.

Διάνα!

'Δεν θα με χάλαγε ένα Glemorangie Port ώριμο.' Τα μάτια του φωτιζονται.

'Εγινε΄λέω και χαμογελάει. 'Πραγματικά λυπάμαι πολύ. Δεν ξέρω τι με έπιασε.' Ξέρω πολυ καλά τι με έπιασε; Ο Jesse Ward.

'Θεωρησέ το λήξαν. Ορίστε τα γράμματά σας.' Μου δίνει μερικούς φακέλους.

'Ευχαριστώ Clive.'

Γυρίζω και βγαίνω στην λιακάδα, βαζω τα γυαλιά του ηλίου μου και τους φάκελους στην τσάντα μου. Είναι μία πολύ όρορφη μέρα και ανυπομονώ να την περάσω όλη με τον Κύριο Προκλητικό.'

'Πρέπει να της μιλήσεις' Ο Jesse βαδίζει έξω από το φουαγιέ του Lusso. 'Ρωτάει για αγαπημένα φαγητά, καθαριστικά και τέτοια.' Είναι ξεκάθαρα εξοργισμενος.

Τον παρακολουθώ καθώς πλησιάζει, και τον ''καταβροχθίζω'' με το βλέμμα μου, 1,90 μ. αδύνατης ομορφιάς. Χαμογελάω από μέσα μου. Δεν θα κουραστώ ποτέ να τον θαυμάζω. Το πετροπλυμένο του jean στέκεται χαμηλά στους γοφούς του και το άσπρο μπλουζάκι του σφίγγει τους δικέφαλούς του ελαφρώς. Φοράει τα γυαλιά του ηλίου του και δεν είναι ξυρισμένος. Θα μπορούσα να τον φάω.

'Γιατί χαμογελάς?' ρωτάει, εντελώς χαρούμενος καθώς με πλησιάζει.

'Δεν το βρίσκεις παράξενο που δεν ξέρεις αυτά τα πράγματα?' η φωνή μου είναι κριτική και έτσι σκόπευα να ακουστεί. Είναι γελοίο ότι δεν ξέρουμε τα βασικά πράγματα ο ένας για τον άλλον.

Αρπάζει το χέρι μου και προχωράμε. 'Εννοείς?'

'Εννοώ ότι δεν ξέρουμε πολλά ο ένας για τον άλλον.' λέω. Δεν μπορεί να φέρει αντίρρηση σε αυτό. Είναι απολυτως σωστή δήλωση.

Σταματάει. 'Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό?'

Κατσουφιάζω. "καπνιστός σωλομός.'

'Το ήξερα αυτο.' χαμογελάει. 'Τι σπρέυ χρησιμοποιείς?'

Στριφογυρίζω τα μάτια μου. 'Βαζελίνης'

Κοιτάζει τον ουρανό και αφήνει μία ψεύτικη ανάσα ανακούφισης πριν γυρίσει να με κοιτάξει. 'Νιώθω σα να σε ξέρω ήδη πολύ καλύτερα. ' με πειράζει. 'Χαρούμενη?'

Νομίζει ότι είναι έξυπνος. Απλά δεν θα παραδεχτεί οτι είναι ασυνήθιστο το να μην ξέρουμε αυτά τα πράγματα. 'Θα πάμε με το αυτοκίνητο?' ρωτάω καθώς ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού για να μπω.

'Λοιπόν δεν περπατάω και δεν χρησιμοποιώ μέσα μαζικής μεταφοράς, οπότε θα πάμε με το αυτοκίνητο. Ετσι και αλλιώς πρέπει να περάσουμε από το Κτήμα να ελέγξω αν είναι όλα έτοια για απόψε.'

Νομίζω ότι μόλις έβγαλα έναν στεναγμό αηδίας χωρίς να το θέλω. Ωραία, πήρα άδεια για να περάσω την μέρα με τον Jesse, και θα με σύρει στο Κτήμα μέρα νύχτα. Μπαίνω μέσα και τον περιμένω να μπει στην θεση του οδηγού.

Περνάμε μέσα από την πόλη και η πρωινή κίνηση δεν απασχολεί τον Jesse στο ελάχιστο. Οι Oasis τραγουδάνε το Morning Glory, και γω παρακολουθώ τον Jesse καθώς σιγοτραγουδάει, χτυπάει το δάχτυλό του στο τιμόνι, και οδηγεί χάλια. Δείχνει τόσο ξέγνοιαστος και χαρούμενος με τον εαυτό του. Αυτός είναι ο χαλαρός Jesse που όλοι μου λένε συνέχεια. Μετά από τις πρόσφατες αποκαλύψεις, νιώθω να έχει φύγει ένα βάρος. Ξέρω ότι έχει ένα παρελθόν και είναι αρκετά πρόστυχο, αλλά ανήκει στο παρελθόν του. Με αγαπάει. Δεν το αμφισβητώ καθόλου αυτό.

"Τι?' με κοιτάζει που τον παρατηρώ.

'Απλά σκεφτόμουν πόσο πολύ σ' αγαπάω. λέω άνετα καθώς κατεβάζω λίγο το παράθυρο. Κάνει ζέστην εδώ μέσα.

'Το ξέρω ότι μ' αγαπάς.' Μου πιάνει το γυμνό μου γόνατο. 'Που πάμε λοιπόν?'

Αυτό είναι αρκετά ευκολο. 'Στην Oxford Street.' απαντάω. 'Όλα τα μαγαζιά που μου αρέσουν είναι στην Oxford Street.'

Το πρόσωπό του το ζαρώνει αποδοκιμαστικά. 'Όλα τα μαγαζιά?'

'Ναι΄' τι πρόβλημα έχει?

'Δεν υπάρχει μόνο ένα μαγαζί που ψωνίζεις?'

Μόνο ένα? Νομίζει ότι θα βρω φόρεμα στο πρώτο μαγαζί που θα μπώ? 'Θέλω και καινούργια παπούτσια επίσης. Και ίσως και μία τσάντα. Δεν μπορείς να τα βρεις όλα σε ένα μαγαζί.'

'Εγώ μπορώ!' λέει, έκπληκτος από την πρόθεσή μου να τον σύρω στα μαγαζιά. Δεν μπορώ να φανταστώ τον Jesse να ψωνίζει ρούχα. Οι άντρες όταν ψωνίζουν είναι πιο απλοί από τις γυναίκες. Αν περίμενε μία ίδια εμπειρία με την δική του τότε σίγουρα είναι σοκαρισμένος.

'Που πηγαίνεις εσύ?' τον ρωτάω.

'Στα Harrods. Η Zoe με εξυπηρετεί κάθε φορά. Είναι γρήγορο και βολικό.'

"Ναι γιατί πληρώνεις για αυτά που σε εξυπηρετεί.' απαντάω ξερά.

'Η εξυπηρέτηση είναι δευτερεύουσα και αξίζει κάθε δεκάρα. Είναι οι καλύτεροι σε αυτό που προσφέρουν' λέει ισχυρά. 'Τέλος πάντων δεν θα αγοράσεις εσύ τα φορέματα οπότε μπορώ να επιλέξω πως θα ψωνισουμε.'

Το κεφάλι μου πετάγεται. 'Ενα φόρεμα Jesse, μου χρωστάς ένα φόρεμα.' του υπενθυμίζω. Σηκώνει τους ώμους του, και με αγνοεί τελείως. 'Ένα φόρεμα' ξαναλέω.

'Πολλά φορέματα.' λέει μόνος του.

Ω όχι! Δεν θα μου αγοράσει τα ρούχα μου. Είχα μια εμπειρία μαζί του και σχεδόν έπαθε επιληπτική κρίση για το μήκος του φορέματός μου. Ναι, αγόρασα το γελοία ακριβό φόρεμα από παιδιάστικη εκδίκηση, αλλά το θέμα είναι; πίστευε ότι θα επέλεγε τι θα φορούσα. Θέλει να μου αγοράσει τα ρούχα μου για να τα διαλέξει αυτός.

'Δεν μου αγοράσεις τα ρούχα μου!' λέω με όλη την αηδία που πραγματικά αισθάνομαι.

Με κοιτάζει λες και έβγαλα ένα δεύτερο κεφάλι. 'Θα το κάνω γαμώτο!'

'Όχι δεν θα το κάνεις.'

'Ανα, αυτό δεν θα το συζητήσουμε. Τέλος.' Παίρνει το χέρι του από το γόνατό μου για να αλλάξει ταχύτητα.

'Όχι, έχεις δίκαιο, δεν θα το συζητήσουμε. Θα αγοράσω μόνη μου τα ρούχα μου.' Δυναμώνω το τραγούδι για να μη τσακωθούμε. Δεν επενδύω σε αυτό. Θα αγοράσω τα δικά μου ρούχα. Τέλος.

Προχωράμε την υπόλοιπη διαδρομή με του Oasis να γεμίζουν την ατμόσφαιρα. Τον πιάνω να δαγκώνει το χείλος του κα οι τροχοί του μυαλού του να γυρίζουν πολύ γρήγορα, σχεδόν μπορώ να τους ακούσω. Θα έπρεπε να με γαμήσι για να λογικευτώ αυτή την στιγμή. Αντί για αυτό όμως, σκέφτεται τι άλλο να κάνει για να του περάσει το δικό του.

Παρκάρει και γυρίζει να με αντικρύσει. 'Έχω μια πρόταση για σένα.' μου λέει με σιγουριά.

Α, οι τροχοί δούλεψαν. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το αποτέλεσμα της πρότασης θα είναι να περάσει το δικό του. "Δεν κάνω παζάρια μαζί σου και δεν υπάρχει και λόγος για ένα γαμήσι λογικής εδώ, υπάρχει?' λέω πονηρά, και βγαίνω από το αμάξι.

Ο Jesse πηδάει έξω και βαδίζει γύρω από το αμάξι για να έρθει στο πεζοδρόμιο, Στενεύει τα μάτια του. "Το στόμα σου! Ήδη μου χρωστάς ένα γαμήσι τιμωρίας.'

'Σου χρωστάω?'

'Ναι, για την μικρή σου παράσταση στο πρωινό.' μου υπενθυμίζει.

Το ήξερα ότι δε θα ξεμπέρδευα με αυτό. 'Δεν με νοιάζει το έχεις να μου προτείνεις. Θα μου αγοράσεις μόνο ένα φόρεμα. ' λέω αλαζονικά. Το σχολιό του για να φοράω μόνο φορέματα μου έρχεται στο μυαλό. Σοβαρολογούσε, χωρίς αμφιβολία.

'Δεν με άκουσες καν.' παραπονιέται. 'Θα σου αρέσει αυτό που έχω να σου προτείνω.' Χαμογελάει. Η σίγουρη προσωπικότητά του επέστρεψε, και είμαι περίεργη. Τον παρατηρώ για ένα λεπτό και το χαμόγελό του πλαταίνει. Ξέρει ότι μου έχει τραβήξει την προσοχή.

'Τι?' ρωτάω. Με τι θα με δελεάσει?

Τα μάτια του λαμπουν από ικανοποίηση. 'Θα με αφήσεις να σε κακομάθω.' Βάζει το δάχτυλό του κάτω από το πηγούνι μου για να μου κλείσει το στόμα όταν προσπαθώ να διαμαρτυρηθώ. 'Και θα σου πω πόσο χρονών είμαι.' Χαμηλώνει το στόμα του στο δικό μου και σφραγίζει την συμφωνία με ένα βαθύ φιλί.

Τι?

Τον αφήνω να με φιλήσει στο πολυσύχναστο πεζοδρόμιο του Λονδίνου. Για άλλη μια φορά, με έχει συνεπάρει αυτός ο άντρας, που απλώνει ένα δάχτυλο πάνω μου και με κάνει ''εύκολη''. Βογκάει στο στόμα μου και με γέρνει προς τα πίσω, κρατώντας με διαθέσιμη στα χέρια του.

'Ξέρω πόσο χρονών είσαι.' Λέω στα χείλη του.

Τραβιέται πίσω και με κοιτάζει. 'Το ξέρεις?'

Ανοίγω το στόμα μου. 'Είπες ψέμματα?' Δεν είναι τριάντα επτά? Πόσο είναι τότε? Διάολε, είναι μεγαλύτερος? 'Πες μου' απαιτώ με βλοσυρό ύφος.

'Ω όχι. Θα σε κακομάθω πρώτα, και η αποκάλυψη της ηλικίας θα γίνει μετά. Μπορεί να με ξεγελάσεις. Ξέρω ότι το όμορφο κορίτσι μου μπορεί να παίξει βρώμικα.' Χαμογελάει και με επαναφέρει σε όρθια θέση.

'Δεν θα το κάνω ' ξεφυσάω οργισμένα. Θα το κάνω! 'Δεν το πιστεύω ότι μου είπες ψέμματα.'

Μου ρίχνει ένα ερωτηματικό βλέμμα. 'Δεν το πιστεύω ότι με έδεσες με χειροπέδες στο κρεβάτι.'

Όχι, δεν το πιστεύω και εγώ αυτό, αλλά φαίνεται ότι όλο τι σκηνικό ήταν άκαρπο. Παίρνει το χέρι μου και με οδηγεί στον δρόμο και μέσα στο κατάστημα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18 Τα μάτια μου αμέσως ευλογούνται από πολλές υπέροχες ακριβές τσάντες, αλλά δεν προλαβαίνουν να τις κοιτάξουν. Περπατάει με σκοπό και νόημα καθώς με σέρνει πίσω του και μόλις μπαίνουμε στο ασανσέρ, πιέζει το κουμπί για τον πρώτο όροφο. Βλέπω τον οδηγό του καταστήματος.

'Εϊ θέλω να πάω στον τεταρτο όροφο.' Θα ήθελα να αποφύγω τις διεθνείς συλλογές του πρώτου ορόφου. Φωνάζουν ότι είναι ακριβές, αλλά με αγνοεί τελείως. 'Jesse?' και βρίσκω το πρόσωπό του τελείως απαθές καθώς κρατάει σφιχτά το χέρι μου. Οι πόρτες του ασανσέρ ανοίγουν και με τραβάει έξω από πίσω του.

'Απο δω' λέει, τραβώντας με μέσα από τις απίστευτες συλλογές σχεδιαστών υψηλής ραπτικής. Είμαι χαρούμενη που τις προσπερνά.

'Ω Όχι!

Η καρδιά μου βουλιάζει όταν παρατηρώ το σημείο για το Personal Shopping (σ.σ. εννοεί το τμήμα που ψωνίζεις μόνος σου χωρίς άλλους πελάτες στο μαγαζί σε ιδιαίτερα διαμορφωμένο χώρο.). 'Όχι Jesse, όχι όχι όχι.' προσπαθω να τον σταματήσω, αλλά με πιέζει προς τα μπρος, και με τραβάει στην είσοδο του τμήματος. 'Jesse σε παρακαλώ.' τον ικετεύω αλλά και παλι με αγνοεί τελείως.

Θέλω να τον κλωτήσω στο καλάμι. Μισώ τα παραχαϊδέματα και την προσοχή στα μαγαζιά. Φιλάνε τον πισινό σου και σου λένε ότι όλα δείχνουν υπέροχα και όλο αυτό το πράγμα με κάνει να αισθάνομαι ότι πρέπει να αγοράσω κάτι. Η πίεση είναι έντονη και δεν τολμώ καν να σκεφτώ το κόστος.

'Έχω ραντεβού με την Zoe' πληροφορεί τον όμορφα κοστουμαρισμένο τύπο μου μας χαιρετά. Γιατί με ρώτησε που ήθελα να πάμε αν το ηξερε ήδη? Θέλω να του στρίψω το καρύδι.

' Ο Κύριoς Ward?' ο βοηθός ρωτάει.

'Ναι' λέει ο Jesse, και ακόμα αρνείται να με κοιτάξει, καθώς ξέρει αναθεματισμένα καλά ότι τον κοιτάζω βλοσυρά και αισθάνομαι άβολα με αυτό.

'Παρακαλώ από εδώ. Θέλετε να σας φέρω κατι να πιείτε? Σαμπάνια ίσως?' ρωτάει ευγενικά.

Ο Jesse με κοιτάζει και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου. Θέλω να την κάνω και να πάω κατευθείαν στο House of Fraser, όπου μπορώ να ψωνίσω ήσυχα με ένα κουτί κοκα κόλα και καθόλου φασαρία.

'Όχι ευχαριστώ' απαντάει ο Jesse. Ο νεαρός μας οδηγεί σε μία πολυτελή ιδιωτική περιοχή και ο Jesse με τραβάει στον μεγάλο, δερμάτινο καναπέ. Κάθομαι δίπλα του και τραβάω το χέρι μου από το δικό του. Αυτός είναι πιθανόν ο χειρότερός μου εφιάλτης.

'Τι συμβαίνει?' με ρωτάει και πιάνει το χέρι μου ξανά.

Τον κοιτάζω με κατηγόρια. 'Γιατί με ρώτησες που ήθελα να πάμε αφού ήδη είχες κανονίσει το ραντεβού?'

Σηκώνει αδιάφορα τους ώμους του. 'Δεν καταλαβαίνω γιατί θές να πας σε χιλιάδες μαγαζιά όταν μπορείς να έχεις ότι θέλεις εδώ.'

Πραγματικά δεν καταλαβαίνει? Είναι άντρας. Τι περίμενα? 'Ετσι ψωνίζεις εσύ?' ρωτάω. Πρεπει να έχει περισσότερα χρήματα από τότι πίστευα. Ιδρώνω στο δευτερόλεπτο.

"Ναι και πληρώνω για αυτό το προνόμιο οπότε μπορείς να το απολαύσεις?' λέει σύντομα.

Τον κοιτάζω, εντελώς έκπληκτη, αλλά πριν βρω την ευκαιρία να του πω κάτι, μία νεαρή ξανθιά εμφανίζεται και ακτινοβολεί στον Jesse. Είναι όμροφη και ντυμένη με ένα Ralph Lauren κρεμ σακάκι.

'Jesse!' του τραγουδάει. 'Πως είσαι? Σηκώνεται και την φιλάει σταυρωτά. Υποθέτω ότι γνωρίζονται. Πόσο συχνά έρχεται εδώ?

'Ζοe, καλά είμαι. Εσύ?' Της χαμογελάει. Είναι ένα από αυτά το νοκ άουτ χαμόγελα - αυτά που κάνουν τις ορμόνες των γυναικών να αυξάνονται.

'Υπέροχα. Αυτή πρέπει να είναι Η Ava. Χαίρομαι που σε γνωρίζω.' Μου δίνει το χέρι της και το παίρνω, δίνοντάς της ένα μικρό χαμόγελο. Είναι αρκετά φιλική, αλλά ακόμ δεν νιώθω άνετα εδώ. Κάθεται σε μια καρέκλα απέναντί μας. 'Λοιπόν Ανα, ο Jesse μου είπε ότι ψάχνουμε για κάτι ιδιαίτερο για ένα σημαντικό πάρτυ.' λέει με ενθουσιασμό. Κάτι ιδιαίτερο ακούγεται σαν να πρέπει να έχει και μία ιδιαίτερη τιμή επίσης.

'Κάτι πολύ ιδιαίτερο.' Ο Jesse επαναλαμβάνει καθώς τραβιέται πίσω στον καναπέ. Ξαφνικά νιώθω να ζεσταίνομαι πολύ, και να νιώθω κλειστοφοβικά σε αυτό το απέραντο δωμάτιο.

'Εντάξει. Ποιο είναι το στυλ σου Ανα? Δώσε μου μια ιδέα του τι σου αρέσει.' Βάζει τα χέρια της στα πόδια της και με κοιτάζει περιμένωντας.

'Δεν ξέρω ποιο είναι το στυλ μου. Αν κάτι μου αρέσει και νιώθω ωραία με αυτό, το αγοράζω. Δεν μπορώ να κατηγοροιοποιήσω το στυλ μου. Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο στυλ.' σηκώνω τους ώμους και τα μάτια της φωτίζονται. Αυτή θα ήταν καλή απάντηση.

'Πολλά φορέματα' διακόπτει ο Jesse. ΄Της αρέσουν τα φορέματα.'

'Εσένα σου αρέσουν τα φορέματα' μουρμουρίζω και κερδίζω ένα χαμόγελο και ένα σκούντημα στο γόνατο.

Χαμογελάει με ένα Χολυγουντιανό άσπρο χαμόγελο. 'Είσαι μέγεθος περίπου 10, έτσι δεν είναι?'

'Ναι' επιβεβαιώνω.

'Όχι κάτι πολύ κοντό.' πετάει αμέσως ο Jesse.

Τον κοιτάζω με ανοιχτό το στόμα. Το ήερα ότι θα συνέβαινε αυτό. Δεν μου αρέσουν γενικά τα κοντά φορέματα, αλλά με κάνει να μου αρέσουν με την πρωτόγονη στάση του.

Η Zoe γελάει. "Jesse, έχει φανταστικά πόδια. Θα ήταν κρίμα να μην τα δείχνει. Τι νούμερο παπούτσιι φοράς Ανα?'

Την συμπαθώ 'Πέντε'

'Υπέροχα, πάμε.' Σηκώνεται και την συνοδεύω. Ο Jesse σηκώνεται και αυτός.

'Δεν το πιστεύω ότι μου το κάνεις αυτό.' ψελλίζω καθώς με φιλάει στο μάγουλο. Συμπαθώ την Zoe, αλλά θα προτιμούσα να διαλέξω μόνη μου.

Αναστενάζει. 'Ανα, άφησέ με να κάνω αυτό που μου αρέσει.' Γέρνει και με σκεπάζει. 'Θα έχω το δικό μου ιδιωτικό σόου μόδας, με την αγαπημένη μου κυρία για μοντέλο.' Σουφρώνει τα χείλη του.

'Ποιος θα διαλέξει το φόρεμα Jesse?'

Τρίβεται στην μύτη μου. 'Εσυ. Εγώ απλά θα παρακολουθώ. Το υπόσχομαι. Αντε, σαν το σπίτι σου.' Κάθεται πίσω στον καναπέ και αρχίζει να τηλεφωνεί. Είμαι ανακουφισμένη. Δε νομίζω ότι θα τον άντεχα τριγύρω στο μαγαζί, να ποδοπατάει ότιδήποτε κοιτούσα αμέσως.

Η Zoe με οδηγεί στο τμήμα. "Ωστε σε κακομαθαινει σήμερα? ' ρωτάει με ένα φιλικό χαμογελο. Είναι υπέροχη, αλλά αυτά τα δόντια είναι πραγματικά πολύ λευκά.

'Είμαι υπό περιορισμό.' Της ανταποδίδω το χαμόγελο.

'Δεν σου αρέσει να είσαι κακομαθημένη?' γελάει, και πιάνει ένα μακρύ, πράσινο φουστάνι και μου το δείχνει. Είναι υπέροχο αλλά πιο πολύ στα χρώματα της Kate, όχι στα δικά μου. Της δίνω ένα απολογητικό χαμόγελο και κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου. Το παρατηρεί. 'Όχι, συμφωνώ. Τι λες για αυτό?' Βάζει το χέρι της σε ένα υπέροχο Aρχαιοελληνικού τύπου φόρεμα.

'Αυτο είναι υπέροχο.' παραδέχομαι, αλλά δείχνει επίσης και πολύ ακριβό.

'Είναι. Θα το δοκιμάσουμε. Τι λες για αυτό?'

'Ουου!' αναφωνώ στο κρεμ, στενό με ένα μεγάλο σκίσιμο πάνω στο πόδι φόρεμα. 'Ο Jesse θα αγχωθεί λίγο με την υπερέκθεση.' γελάω καθώς κρατάω το σκίσιμο ανοιχτό. Θα δείχνει τα πάντα!

'Δεν μπορεί' Με κοιτάζει περίεργα. Αν το λέει αυτή.....'Είναι τόσο χαλαρός.' προσθέτει.

Όχι, δεν είναι!

Αφήνω το φόρεμα και προχωράω σε ενα κόκκινο σατέν. 'Όχι μαζί μου.' ψελλίζω. 'Μου αρέσει αυτό.'

Η Zoe αντικαθιστά το περίεργο βλέμμα της με ένα χαμόγελο. 'Καλή επιλογή. Και αυτό?' Περπατάει λίγο και μου βγάζει ένα εκπληκτικό κρεμ, στράπλες εορταστικό φόρεμα. Επιτρέπεται το στράπλες?

'Είναι υπέροχο' συμφωνώ. Μπορώ να το δοκιμάσω. Είμαι σίγουρη ότι δεν θα το θέλει. Η προσοχή μου πηγαίνει κατά μήκος του τμήματος και περιπλανιέμαι γύρω πριν να συνειδητοποιήσω ότι τα πόδια μου κουνιούνται.

Τρέχω το δάχτυλό μου στο μπροστινό μέρος ενός μαύρου, λεπτεπίλεπτου δαντελωτού φουστανιού. Είναι όμορφο.

'Πρέπει οπωσδήποτε να το δοκιμάσεις αυτό.' λέει η Zoe, και με συνοδεύει μπορστά από το φουστάνι. Το βγάζει και το γυρίζει απαλά. Έχει αντικλεπτικό πανω του και αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα. 'Δεν είναι υπέροχο?' λεει ονειροπολώντας.

Ω ναι είναι. Είναι επίσης και γελοια πανάκριβο αν το κατάστημα νιώθει την ανάγκη να του βάλει αντικλεπτικό. Δεν υπάρχει τιμή στην ετικέτα - άλλο ένα σημάδι που λέει ότι θα λιποθυμήσω αν μάθω την τιμή. Τρέχω τα μάτια μου στο πίσω μέρος του στενού φορέματος που ανοίγει στην μέση για να χυθεί στο πάτωμα κάτω. Το σχέδιο είναι απλό, με ένα μεγάλο V στην πλάτη, ντελικάτα μανίκια που πέφτουν απαλά στους ώμους και με ένα κολακευτικό βαθύ ντεκολτέ. ''Φωνάζει'' υψηλή ραπτική.

'Του Jesse του αρέσω με δαντέλα.' ψελλιζω σιγανά. Επίσης του αρέσω με μαύρα.

'Τότε θα πρέπει οπωσδήποτε να το δοκιμάσουμε.' Η Zoe το κρεμάει ξανά. 'Πόσο καιρό έχεις σχέση με τον Jesse?' ρωτάει άνετα.

Η ερώτηση αμέσως με θέτει σε επιφυλακή. Τι να πω? Η αλήθεια είναι, ότι τον βλέπω περίπου έναν μήνα και κάτι από τον οποίο η μία εβδομάδα πέρασε με τον Jesse μεθυσμένο και μένα να παρηγορώ την ραγισμένη καρδιά του. Μία ξαφνική βρώμικη σκέψη εισβάλλει στο μπερδεμένο μυαλό μου.

'Όχι πολύ' προσπαθώ να ακουστώ άνετη όσο και η Zoe όταν ρωταω επίσης 'Φέρνει όλες τις γυναίκες που έχει βγει ραντεβού εδώ?'

Στην πραγματικότητα αρχίζει να γελάει. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό. 'Θεέ μου όχι! Θα χρεωκοπούσε!'

Είναι σίγουρα κακό.

Πρέπει να έπιασε την έκφρασή μου γιατί χλωμιάζει λιγο. 'Ανα, συγνώμη. Αυτό ακούστηκε τελείως λάθος.' Κινείται άβολα στα τακούνια της. 'Αυτό που εννοούσα είναι ότι αν έφερνε εδώ όλες τις γυναίκες που έχει κοιμηθεί....' Σταματάει και χλωμιάζει περισσότερο. Νιώθω λίγο άρρωστη. 'Γαμώτο!' αναφωνεί.

'Zoe, μην ανησυχείς' στρέφω την προσοχή μου σε άλλο φόρεμα. Ποιον κοροϊδεύω? Ξέρω τι έχει κάνει.

'Ανα, η αλήθεια είναι ότι δεν έβγαινε ποτέ με κάποια. Απ' όσο ξέρω τελος πάντων. Είναι κελεπούρι. Θα χρειαστεί να παλέψεις με τις γυναίκες του Κτήματος, αυτό είναι σίγουρο.'

'Ναι' γελάω λίγο. Πρέπει να σταματήσω αυτή την συζήτηση. Αυτή η σκέψη - αυτή του Jesse με άλλη γυναίκα- πετάγεται στο μυαλό μου ξανά. Η Zoe ξεκάθαρα ξέρει την δουλειά του. ¨Που πάμε μετά?' παίρνω ένα ύφος μη ζηλιάρας γυναίκας, αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Βράζω από μέσα μου. Γιατί θα έπρεπε να είναι τόσο πόρνη ο Jesse?

'Παπούτσια!' τραγουδάει η Zoe, και με οδηγεί προς τα Αιγυπτιακά ασανσέρ.

Μία ώρα αργοτερα, γυρνάμε στην περιοχή που είναι ο Jesse, και ο νεαρός μεταφέρει ένα σωρό από φορέματα και παπούτσια. Ο Jesse είναι ακόμα καθισμένος στον καναπέ με το τηλέφωνο στο αυτί του.

Χαμογελάει λαμπερά και κλείνει το τηλέφωνο. 'Περνάς καλα΄?' ρωτάει καθώς σηκώνεται και χαϊδεύει το πρόσωπό μου με τα χείλη του. 'Μου έλλειψες'

'Έλλειπα μία ώρα' γελάω και κρατιέμαι από τους ώμους του καθώς με σπρώχνει προς τα πίσω.

'Πολύς καιρός' μουρμουρίζει. 'Τι διάλεξες?' Με φέρνει ξανά σε οριζόντια θέση.

'Πάρα πολλά για να επιλέξω.' λέω. Κατάφερα να πείσω την Zoe να αφήσει το δαντελένιο φουστάνι. Στην πραγματικότητα απεφυγα να διαλέξω όσα είχαν αντικλεπτικό πάνω τους.

'Πήγαινε δοκίμασε τα' Μου χτυπάει τον πισινό μου, και γυριζω να ακολουθήσω την Zoe στο μεγάλο δοκιμαστήριο.

Για τις επόμενες ώρες, δοκιμάζω το ένα φόρεμα μετά το αλλο. Μετράω είκοσι φορέματα, που όλα είναι εκπληκτικά και όλα τα εγκρίνει ο Jesse.

Η Zoe εξαφανίζεται για λίγο, και με αφήνει να αναρωτιέμαι ποιο αναθεματισμένο φόρεμα να διαλέξω. Είναι όλα τόσο ωραία. Το κεφάλι μου γυρίζει, όταν μπαίνει μέσα με άλλον έναν σωρό από φορέματα, αλλά αυτά είναι πιο καθημερινά και απογευματινά, όχι βραδυνά. Την κοιτάζω, εντελώς μπερδεμένη.

Σηκώνει τους ώμους της. 'Τηρώ ρητές εντολές να σε κάνω να δοκιμάσεις πολλά φορέματα, οπότε έφερα αυτά.' λέει και φεύγει. Μετά έρχεται ξανά κρατώντας το δαντελωτό βραδυνό. 'Και αυτό επισης'/

'Τι?' αναφωνώ. Είμαι με τα εσώρουχα και έχω ανοίξει το στόμα σαν χρυσόψαρο.

'Λοιπόν' έρχεται προς εμένα. 'Δεν είπε να δοκιμάσεις αυτό το δαντελωτό συγκεκριμένα, αλλά είπε ότι πρέπει να πάρεις ότι θέλεις ' Χαμογελάει φωτεινά. 'Και ξέρω ότι το θέλεις αυτό.'

"Zoe δεν μπορώ.' τραυλίζω και προσπαθώ να πείσω το μυαλό μου ότι το φόρεμα είναι χυδαίο-αηδιαστικό. Πανάθεμάτο απαίσιο. Δεν δουλεύει.

'Αν σε απασχολεί η τιμή, τότε μην ανησυχείς. Είναι μέσα στον προϋπολογισμό.' Βάζει το φόρεμα στην κρεμάστρα του τοίχου.

'Υπάρχει προϋπολογισμός? Ποιος είναι?' ρωτάω διστακτικά.

Γυρίζει και χαμογελάει. 'Ο προϋπολογισμός είναι; ότι δεν υπάρχει όριο.'

Κατσουφιάζω και πέφτω πισω στην καρέκλα. 'Μπορώ να ρωτήσω πόσο κοστίζει?'

'Όχι' απαντάει εύθυμα. 'Φόρεσε αυτό.' Μου δίνει ένα κορμάκι δαντελωτό. Αρχίζω να το βάζω και η Zoe με γυρίζει για να μου δέσει τις λωρίδες πίσω στην πλάτη. Η διστακικότητά μου φεύγει καθώς σκέφτομαι το πρόσωπό του Jesse όταν δει όλη αυτή την δαντέλα. Χαμογελάω. Θα τελείωσε στην στιγμή.

Με βοηθάει με το βραδινό φουστάνι η Zoe και πηγαίνω στον μεγάλο καθρέφτη. 'Holy shit!' αναφωνεί, και μετά βάζει το χέρι της στο στόμα. 'Συγνώμη, αυτό ήταν τόσο αντιεπαγγελματικό εκ μέρους μου.'

Holy shit, πράγματι. Γυρίζω λίγο να δω το πίσω μέρος και χάσκω λίγο. Αγγίζει κάθε καμπύλη που έχω τέλεια και περνάει ξυστά από το πάτωμα όταν σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου. Το ύφασμα κάτω από την δαντέλα είναι ματ, και την κάνει ντελικάτη, το περίπλοκο σχέδιο δίνει ένα αποτέλεσμα λάμψης, και το βαθύ ντεκολτέ είναι τέλειο με τα μανίκια που πέφτουν όμορφα στους ώμους, και επιδεικνύουν τις κλείδες μου. Ακούω την Zoe να φεύγει τρέχοντας και να επιστρέφει.

Γονατίζει μπροστά μου. 'Βάλε αυτά' με καθοδηγεί. Τραβάω τα μάτια μου από τον καθρέφτη και κοιτάζω κάτω ένα ζευγάρι μαύρα, Dior Που δένουν στον αστράγαλο μου. Νιώθω την λιποθυμία να πλησιάζει. Μπαίνω μέσα τους και η Zoe κάνει πίσω. 'Ανα, πρέπει να το πάρεις αυτό το φόρεμα.' λέει πολύ σοβαρά. 'Πήγαινε και δείξτο στον Jesse'

'Όχι!' αναφωνώ με αγένεια. "Συγνώμη ξέρω ότι θα το λατρέψει.' Είναι μαύρο και είναι δαντέλα. Θα πέσει στα πόδια μου το ξέρω ότι θα το κάνει, αλλά τι θα συμβεί με την μικρή έκθεση σάρκας? Θα κάνει το νευρωτικό μου φρικιό του ελέγχου να με ρίξει στο έδαφς και να τυλιχτεί γύρω μου ώστε να μην δει κανένας το δέρμα μου? Και τελικά πόσο στοιχίζει αυτό το αναθεματισμένο πράγμα?

Αμέσως παλεύω με την συνείδησή μου για το αναθεματισμένο φόρεμα καθώς η Zoe μου δίνει ένα μαύρο τσαντάκι που ταιριάζει με τα παπούτσια. Θέλω να βάλω τα κλάμματα. Ήξερε ότι δεν έπρεπε να το δοκιμάσω. 'Το είδε?' γυρίζω να αντικρύσω την Zoe που με κοιτάζει τελείως μπερδεμένη. 'Το φόρεμα, το είδε πάνω στο κάγκελο όταν επέστρεψες? ' την ρωτάω.

'Όχι, νομίζω ότι πήγε στην τουαλέτα.' απαντάει. Βάζω το χέρι μου στο στόμα και αρχίζω να χτυπάω το δάχτυλό μου πάνω στο δόντι μου με το νύχι μου.

'Εντάξει θα το πάρω το φόρεμα, αλλά δεν θέλω να το δει ο Jesse.' Το ρισκάρω εδώ. Η Zoe χτυπάει τα χέρια της μαζί και χαμογελάω με το ικανοποιημένο πρόσωπό της. "Τι είναι όλα αυτά?' της δείχνω τα επιπλέον ρούχα που έφερε.

'Θελει να πάρεις πολλά φορέματα. ' Σηκώνει τους ώμους της.

Γελάω. Το έχει παρακάνει. Βγαίνω από το φόρεμα και κοιτάζω πάλι αβέβαια καθώς η Zoe το παίρνει και δίνει αυστηρές οδηγίες στο νεαρο κορίτσι να μην το δει ο Jesse. Βάζω άλλο φόρεμα. Θα πάρω τρία το πολύ και καλύτερα να μην καβγαδίσει μαζί μου.

Καταναλώνω χιλιάδες θερμίδες να μπαινοβγαίνω σε ντουζίνες από φορέματα. Φτιάχνουμε μία με λίστα με ''μου αρέσουν' και μία με 'ίσως μου αρέσουν' και εκπλήσσομαι που το διασκεδάζω. Ο Jesse είναι απλωμένος στον καναπέ και παρακολουθεί καθώς εμφανίζομαι και εξαφανίζομαι, φορώντας διαφορετικα φορέματα.

'Είναι σαν μοντέλο για ακριβά ρούχα έτσι δεν είναι?' μουρμουρίζει στον Jesse η Zoe όταν εμφανίζομαι με ένα πολύ κοντό γκρι φόρερμα Chloe. Το αγαπώ, αλλά σαν όλα τα άλλα φορέματα που έχουν τιμή πάνω από 300 λίρες, θα το βάλω στον σωρό των ''όχι.'

Τον παρατηρώ όταν το πρόσωπό του σοκάρεται. "Βγάλτο!' μου πετάει και γυρίζω στο δοκιμαστήριο γελώντας. Εχει δίκαιο, το αγαπάω, αλλά είναι πάρα πολύ κοντό. Μπορείς να το πεις και εσώρουχο.

Είμαι ξεθεωμένη όταν τελικά τα έχω δοκιμάσει όλα. Έχω αλλάξει τόσες φορές τις τελευταίες ώρες απ' ότι σε έναν μήνα. Πηγαίνω στον σωρό με τα ''ναι'' με την Zoe, και αγχώνομαι καθώ συνειδητοποιώ ότι είναι πολλά αυτά που μου αρέσουν. Ψάχνω και προσπαθώ να αφαιρέσω μερικά.

'Τι πήραμε λοιπόν?' τον ακούω να πλησιάζει. Μαζεύομαι.

'Ω, μερικά έξοχα κομμάτια. Ζηλεύω πολύ. ' λέει η Zoe 'θα πώ να σας τα τυλίξουν και να σας τα πακετάρουν'

Ω διάολε!

Πεθαινω από ντροπή καθώς ο Jesse δίνει στην Zoe μία πιστωτική κάρτα. Την παίρνει και μας αφήνει μόνους.

"Jesse πραγματικά δεν νιώθω άνετα με αυτό.' παίρνω τα χέρια του και στέκομαι μπροστά του ώστε να με κοιτάξει.

Οι ώμοι του πέφτουν απογοητευμένα. 'Γιατί?' Η φωνή του ακούγεται πραγματικά πληγωμένη.

Παρακολουθώ καθώς η Zoe να εξαφανιζεται με όλα τα ''μου αρέσουν' . "Σε παρακαλώ, δεν θέλω να ξοδέψεις τόσα χρήματα για μένα.'

'Δεν κοστίζουν τόσο πολύ " Προσπαθεί να με λογικέψει αλλά είδα τις τιμές. Είναι πολύ ακριβά και δεν ξέρω ακόμα πόσο κοστίζει το βραδινό φόρεμα.

Κοιτάζω το πάτωμα. Δεν θέλω να καβγαδίσω στa Harrods για αυτό το θέμα. Τον ξανακοιτάζω. 'Απλά αγόρασέ μου ένα φόρεμα για απόψε. Αυτό θα ήταν αποδεκτό.'

'Μόνο ένα φόρεμα?' ρωτάει δυστιχισμένα. 'Άλλα πέντε και είμαστε σύμφωνοι.'

'Εκπλήσσομαι ευχάριστα από αυτό. 'Δύο' λέω στο τέλος.

'Πέντε' μου αντιγυρίζει. 'Αυτό δεν ήταν μέρος της συμφωνίας.'

Όχι δεν ήταν, αλλά δεν με νοιάζει πόσο χρονών είναι πια, και έκλεισα αυτή την συμφωνία με βάση αυτό το σενάριο πριν. Έμαθα ότι ενώ εγώ ελισσομαι ο Jesse παραμένει εκεί απ' όπου ξεκίνησε.

Στενεύω τα μάτια μου πάνω του. 'Δεν με νοιάζει πόσο χρονών είσαι. Κράτα το ανόητο μυστικό σου για την ηλικία σου.'

'Εντάξει, αλλά ακόμα παραμένουν πέντε.' λέει. Υποψιάζομαι ότι δεν θα κρατούσε την συμφωνία έτσι και αλλιώς. 'Πρέπει να κάνω ένα τηλεφώνημα.' Αφήνει ένα φιλί στα χείλη μου. 'Πήγαινε και διάλεξε πέντε φορέματα. Η Zoe ¨εχει την κάρτα μου. Ο κωδικός είναι 1,9,7,4,'

Κάνω ένα βήμα πίσω. 'Δεν το πιστεύω ότι μόλις μου έδωσες τον κωδικό σου.'

'Όχι μυστικά, θυμάσαι?'

Όχι μυστικά? Με κοροϊδεύει? Βαδίζει προς τα έξω και έχω μία ξαφνική, ικανοποιητική αναλαμπή. Κάνω γρήγορα έναν υπολογισμό με το μυαλό μου. 'Είσαι τριάντα επτά.' φωνάζω πίσω του. Σταματάει. 'Ο κωδικός σου. Γεννήθηκες το 74.' Δεν μπορώ να κρύψω τον θρίαμβο από την φωνή μου. Το βροντοφωνάζω. Οι άντρες είναι τόσο προβλέψιμοι. 'Δεν είπες ψέμματα έτσι δεν είναι?'

Γυρίζει αργά και μου δίνει ένα χαμόγελο, μονο για μένα, πριν μου στείλει ένα φιλί στον αέρα και με αφήσει να πάω να διαλέξω τα πέντε φορέματά μου.

Βγαίνω από την Personal Shopping Area και βρίσκω τον Jesse να με περιμένει. Δεν μου πήρε και πολύ να επιλέξω τα πέντε αγαπημένα μου.

Του δίνω την κάρτα του και ένα φιλί στο μάγουλο. 'Σε ευχαριστώ..' Δεν είμαι σίγουργ αν πρέπει να του είμαι ευγνώμων για τα φορέματα ή για αποκάλυψη ότι είναι όντως τριάντα επτά. Είτε το ένα, είτε το άλλο είμαι ένα πολύ ευτυχισμένο κορίτσι.

'Παρακαλώ πολύ' Παίρνει τις τσάντες μου. 'Θα μου κάνεις άλλη μία επίδειξη?' Σηκώνει τα φρύδια του.

'Φυσικά.' Δεν μπορώ να του το αρνηθώ αφου ήταν τόσο λογικός.

'Αλλά δεν θα δεις το βραδινό'

'Ποιο απ' όλα διάλεξες?' ρωτάει περίεργα. Του άρεσαν όλα, αλλά δεν είδε το φουστάνι που το έχουν βάλει σε μία τσάντα με φερμουάρ.

'θα το ανακαλύψεις αργότερα.' εκπνέω πάνω του καθώς ακουμπάει το προσωπό του στον λαιμό μου. "Ωστε λοιπόν ο άντρας μου βαδίζει προς τα σαράντα' του χτυπάω.

Τραβιέται μακρυά και στριφογυρίζει τα μάτια του πριν πάρει το χέρι μου και με οδηγήσει έξω από το μαγαζί. 'Σε ενοχλεί?' ρωτάει άνετα, αλλά ξερω ότι ανησυχεί μήπως με ενοχλεί.

Δεν με ενόχλησε πριν και δεν με ενοχλεί ούτε τώρα. 'Καθόλου, γιατί ενοχλεί εσένα όμως?'

'Ααν, θυμάσαι ένα από τα πρώτα πράγματα που μου είπες?' Με κοιτάζει.

Πως θα μπορούσα να το ξεχάσω? Και ακόμα δεν ξέρω πως μου ήρθε. 'Γιατί είπες ψέμματα?'

Σηκώνει τους ώμους του. 'Γιατί δεν θα ρωτούσες αν δεν ήταν πρόβλημα.'

Χαμογελάω. 'Δεν με ενοχλεί στο ελάχιστο πόσο χρονών είσαι. Αυτά είναι άσπρα μαλλιά?' Ρωτάω σοβαρά καθώς μπαίνουμε στα Αιγυπτιακά ασανσέρ.

Στέκεται στο σκαλί πίσω και γυρίζει να με αντικρύσει. Είμαστε σχεδόν στο ίδιο ύψος. 'Νομίζεις ότι είσαι αστεία?' ρωτάει. Δεν το εκτίμησε. Δεν θα έπρεπε να τον πειράξω όταν ξεκάθαρα έχει πρόβλημα με αυτό.

Δεν μπορώ να είμαι σοβαρή όταν με βουτάει και με σηκώνει πάνω στον ώμο του, αφήνω μια τσιρίδα. Δεν μπορεί να συμπεριφέρεται έτσι στα Harrods! Διορθώνω τον εαυτο μου. Τον Jesse δεν τον απασχολεί ο κόσμος. Θα με σηκώσει, θα με αρπάξει ή και ακόμα θα βραζει από θυμό μαζί μου όπου θέλει. Δεν δίνει δεκάρα, και ειλικρινά, ούτε και εγώ.

Με μεταφέρει έξω από το κατάστημα προς την Knightsbridge, και με αφήνει στα πόδια μου, φτιάνχω το φόρεμά μου, παίρνω το χέρι του και αρχίζουμε να περπατάμε προς το αμάξι. Δεν τον κατσαδιάζω καν. Είναι αλήθεια ότι του έχει γίνει καθημερινή συνήθεια να με μεταφέρει, είτε δημόσια είτε ιδιωτικά.

'Θα φάμε στο Κτήμα' λέει καθώς βάζει τις τσάντες στο πορτ μπαγκάζ και εμένα στο αμάξι. Μπαίνει δίπλα μου και μου ρίχνει ένα χαμόγελο προτού βάλει τα γυαλιά του. "Απόλαυσες την μέρα μέχρι τώρα?'

Μέχρι που μου θύμισε ότι πρέπει να περάσουμε από το Κτήμα, ναι. Πρέπει να υπομείνω όλτο τα βράδυ εκεί επίσης. 'Φυσικά.' Δεν μπορώ να παραπονεθώ όμως, όσο είμαι μαζί του.

"Και εγώ. Βάλε την ζώνη σου' Ξεκινάει το αμάξι και περνάει μέσα από την μεσημεριανή κίνηση, ανοίγει το στέρεο και κατεβάζει το παράθυρό του ώστε όλο το Knightsbridge να μπορεί να ακούσει τους Stereophonics, Dakota.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19 Ο Jesse σταματάει έξω από το Κτήμα όπου ο John μας περιμένει στα σκαλιά. Υπάρχουν μόνο λίγα αμάξια, μαζί με το δικό μου. Είχα ξεχάσει ότι ήταν εδώ.

'Πάμε. Θέλω να τελειώσουμε και να πάμε σπίτι ώστε να έχω λίγες ώρες με σένα, μόνος μου.' Αρπάζει το χέρι μου και με οδηγεί.

'Πήγαινέ με τώρα σπίτι λοιπόν.' μουρμουρίζω, και μου ρίχνει ένα μικρό αγριοκοίταγμα.

'Σε αγνοώ' ψελλίζει.

'Ανα' ο John γνέφει καθώς περνάμε και μετά μας ακολουθεί.

'Είναι όλα εντάξει?' ρωτάει ο Jesse καθώς με οδηγεί στο μπαρ. Είναι άδειο, εκτός από το προσωπικό που τρεχει γρήγορα γύρω γύρω. Με βάζει σε ένα σκαμπό και παίρνει ένα απέναντί μου και βάζει τα χέρια του πάνω του. Παρατηρώ τον Mario που γυαλίζει τις λάμπες.

'Όλα καλά.' μουρμούριζει ο John. Οι προμηθευτές τροφίμων είναι στην κουζίνα και η μπάντα θα είναι εδώ στις πέντε για να ετοιμαστούν. Η Sarah τα έχει όλα υπό έλεγχο.' Κάνει νόημα στον Μάριο και ανατριχιάζω στην αναφορά του ονόματός της.

'Ωραία, που είναι αυτή?' ρωτάει ο Jesse.

'Eίναι στο γραφείο και φτιάχνει τις τσάντες για τα δώρα.'

Τσάντες για τα δώρα? Τι θα έβαζες σε μία τσάντα για ένα πάρτυ μίας λέσχης σεξ? Ω Θεέ, δεν θέλω καν να μάθω.

Ο Μario πλησιάζει και βάζει την πετσέτα πάνω στον ώμο του. Το ζεστό του χαμόγελο με κάνει να του ανταποδώσω ένα αμέσως. Είναι ο πιο γλυκός άντρας.

'Θέλεις να πιείς κάτι?' Ο Jesse πιέζει το χέρι μου πάνω του.

'Μόνο λίγο νερό παρακαλώ.'

'Κάντα δύο Mario' γυρίζει σε μένα. 'Τι θα ήθελες να φας?'

Καλά αυτό είναι εύκολο. "Μπριζόλα' Λέω με μάτια ορθάνοιχτα και ενθουδιώδη. Ήταν η καλύτερη μπριζόλα που έφαγα ποτέ.

Χαμογελάει. "Mario πες στον Pete ότι θα πάρουμε δύο μπριζόλες με πατάες και σαλάτα, και οι δύο μέτρια ψημένες. Θα φάμε στο μπαρ.'

'Φυσικά κύριε Ward' ο Mario τιτιβίζει χαρούμενα, και βάζει δύο μπουκάλες με νερό και ένα ποτήρι στο μπαρ.

'Θα ήσουν εντάξει αν έμενες εδώ να πάω να τσεκάρω μερικά πράγματα?' ρωτάει ο Jesse καθώς αφήνει το χέρι μου πάνω του και παίρνει την μπουκάλα για να ρίξει νερό στο ποτήρι μου.

Του σηκώνω το ένα φρύδι. 'Θα βάλεις τον Mario να με φυλάει?'

'Όχι' λέει αργά, και μου ρίχνει ένα προσεκτικό βλέμμα. Ακούω το μουρμουρητό γέλιο του John. 'Δεν υπάρχει λόγος τώρα, έτσι δεν είναι?'

'Υποθέτω πως όχι' σηκώνω τους ώμους και κοιτώ τριγύρω το μπαρ. 'Που είναι όλοι?'

Στέκεται και βάζει το χέρι του πάνω μου. 'Είμαστε κλειστά την ημέρα λόγω του πάρτυ. Πρέπει να ετοιμάσουμε ακρετά πράγματα.' Μου φιλάει το κούτελο και παίρνει το δικό του νερό. 'John?'

'Έτοιμος μόλις μου πεις.' απαντάει ο John.

Βγάζει μία τούφα από το πρόσωπό μου. 'Θα κάνω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Είσαι σίγουρα καλά εδώ?

'Μια χαρά.' τον διώχνω μακρυά.

Με αφήνουν στο μπαρ ανάμεσα από το χάος του προσωπικού, που σαν μανιακοί γυαλίζουν ποτήρια και εφοδιάζουν τα ψυγεία. Νιώθω σα να πρέπει να βοηθήσω, αλλά μετά ακούω το τηλέφωνό μου να χτυπά από την τσάντα μου, το βγάζω, και βλέπω το όνομα της Ruth Quinn στην οθόνη. Θα έπρεπε να μην απαντήσω, έχω άδεια σήμερα, αλλά αυτή θα είναι η ευκαιρία μου να απαλλαγώ από το να πάω για ποτό μαζί της.

'Γεια σου Ruth'

'Ανα, τι κάνεις?'

Είναι τόσο φιλική- πολύ φιλική. "Καλά είμαι, εσύ?'

'Υπέροχα. Έλαβα τα σχέδια και τα έξοδά σου. Είναι υπέροχα!'

'Χαίρομαι που σου αρέσουν Ruth' ο ενθουσιασμός της με ικανοποιεί που θα δουλέψω μαζί της, υποθέτω.

'Λοιπόν, τώρα που είδα πόσο εκπληκτικό μπορεί να δείξει το φρικτό μου ισόγειο ανυπομονώ να ξεκινήσουμε.'

'Εντάξει, δηλαδή υποθέτω όταν λάβεις το τιμολόγιο και μπορέσεις να τακτοποιήσεις την πληρωμή, τότε μπορούμε να ξεκινήσουμε.'

'Ναι θα το κάνω. Θα φροντίσω για το έμβασμα. Έχεις τα στοιχεία της εταιρείας?' ρωτάει.

'Δεν τα έχω. Μπορείς να τηλεφωνήσεις στο γραφείο? Έχω άδεια οπότε δεν μπορώ να κάνω τίποτα τώρα.'

'Ω, συγνώμη. Δεν το ήξερα.'

'Δεν πειράζει Ruth. Ήταν κάτι που έγινε τελευταία στιγμή. Δεν υπάρχει πρόβλημα πραγματικα.' την διαβεβαιώνω.

'Κάνεις κάτι καλό?' ρωτάει.

Χαμογελάω. 'Ναι πράγματι. Κάποιες πολύτιμες στιγμές με το αγόρι μου.' Αυτό ακούστηκε περίεργο.

'Ω'

Δεν μιλάει. 'Ruth? Είσαι εκεί?' κοιτάζω την οθόνη να δω αν έπεσε η γραμμή. Δεν έχει πέσει. 'Ναι?'

'Ναι συγνώμη. Απλά ήταν που είπες ότι δεν υπήρχε κάποιος άντρας. 'Γελάει.

'Εννοούσα ότι δεν υπάρχει μπλέξιμο με κάποιον άντρα.'

'Κατάλαβα! Θα σε αφήσω στις πολύτιμες στιγμές σου.'

'Σε ευχαριστώ. Θα σου τηλεφωνήσω την άλλη εβδομάδα για να προχωρήσουμε.'

'Ωραια. Αντίο Ανα.' κλείνει, και αμέσως συνειδητοποιώ ότι δεν ανάφερα τα ποτά. Δεν είπε κάτι και αυτή όμως.

Βάζω το τηλέφωνό μου στην τσαντα μου και παρατηρώ τον Mario να έρχεται με μία κούτα με υλικά για κοκτέιλ και φρέσκα φρούτα. 'Ανα, είσαι καλά?'

'Είμαι πολύ καλά Mario, και σύ?'

Αφήνει το μεγάλο κουτί στο μπαρ και τον βοηθάω να το σπρώξει προς εμένα. 'Πολύ καλά και εγώ, εσύ θες να γίνεις.....' σουφρώνει τα χείλη. 'Πως το λέτε.....το πειραματόζωό μου?'

'Ω ναι!' ακούγομαι τόσο ανυπόμονη. Λατρεύω όλο αυτό το ανακάτεμα και το κούνημα και το να δοκιμάζω.

Κρυφογελάει και μου δίνει έναν μικρό πίνακα κοπής και ένα μαχαίρι για ξεφλούδισμα. 'Εσυ κόβεις' μου δίνει οδηγίες και ένα καλάθι με διάφορα φρούτα από το κουτί. Παίρνω μία φράουλα, της βγάζω το κοτσάνι και την κόβω στην μέση. 'Ναι, πολύ καλά.' μου γνέφει ο Mario καθώς αρχίζει να βάζει διάφορα υλικά στο μεγάλο ασημένιο σεϊκερ.

Τελειώνω με όλες τις φράουλες, και της ρίχνω στο ανάλογο δοχείο, και μετά αρχίζω με τα λεμόνια. Ο Mario τραγουδάει κάποια Ιταλική όπερα απαλά, καθώς καθόμαστε στο μπαρ, εγώ παρακολουθώ με ενδιαφέρον ενδιάμεσα στο κόψιμο των φρούτων καθώς μετράει, χύνει και γενικά ανακανώνεται με διάφορα πράγματα για κοκτέιλς.

'Τώρα πάμε στο καλό μέρος.' Χαμογελάει, κουμπώνει το σέικερ και το κουνάει. Το πετάει και το πιάνει με το άλλο χέρι, και μετά το πετάει πάνω από το κεφάλι του πριν τρέξει να το πιάσει ξανά. Είμαι έκπληκτη από την μικρή του μπάρμαν επίδειξη. Δεν το είχα φανταστεί. Χτυπάει το σέικερ στην άκρη του μπαρ και βάζει το σκούρο ροζ υγρό σε ένα μεγάλο ποτήρι με λίγη μέντα και μία φράουλα. "Ορίστε!' τραγουδάει και μου δείχνει το ποτήρι του.

'Ουαου!' Χάσκω όταν βλέπω την ζάχαρη στο χείλος του ποτηριού. 'Πως λέγεται?'

'Αυτό είναι το Πιο Υπέροχο του Mario!'' η φωνή του γίνεται πιο δυνατή όταν λέει το όνομά του. Είναι περήφανος για αυτό. 'Δοκίμασε' σπρώχνει το ποτήρι προς το μέρος μου, και σκύβω λίγο για να το μυρίσω.

Μυρίζει υπέροχα, αλλά θυμάμαι την τελευταία φορά που ο Mario επέμενε να δοκιμάσω ένα από τα ποτά του; μου έκαψε τον λαιμό. Σηκώνω απαλά το ποτήρι καθώς ο Mario με κοιτάζει ανυπόμονα. Υψώνω τους ώμους και πίνω μια μικρή γουλιά.

"Είναι καλό, ναι?' Με τυφλωνει με το χαρούμενο πρόσωπό του και αρχίζει να βάζει τα καπάκια στα δοχεία με τα φρούτα.

'Ναι!' πίνω μια πιο μεγάλη γουλιά. Είναι υπέροχο. 'Τι έχει μέσα?'

Αρχίζει να γελάει και κουνάει το κεφάλι του. 'Α, όχι, όχι. Αυτό δεν το λέω σε κανέναν'.

'Τι έχεις εκεί?' η βραχνή φωνή του Jesse εισβάλλει στα αυτιά μου από πίσω, Και γυρίζω για να τον δω να στέκεται πίσω μου με την γραμμή έκφρασής του στην σταθερή θέση της.

Κρατάω το ποτήρι και χαμογελάω. 'Πρέπει να το δοκιμάσεις. Ω! Θεέ μου!' κοιτάζω ψηλά με αυτό που είπα.

Αναπηδάει λίγο, η γραμμή βαθαίνει. 'Όχι ευχαριστώ. Θα σε πιστέψω.' Κάθεται δίπλα μου. 'Μην πιεις πάρα πολύ' Ρίχνει ένα αηδιαστικό βλέμμα στο ποτήρι.

Το μυαλό μου αμέσως στροφάρει, και μόλις συνειδητοποιώ αυτό που είπα. Ω, είμαι ηλίθια. 'Συγνώμη!" ξεφωνίζω. 'Δεν σκεφτόμουν' από μέσα μου θέλω να πετάξω τον εαυτό μου στα σκουπίδια.

Ο Mario πρέπει να καταλάβε την ένταση γιατί σύντομα εξαφανίζεται και μας αφήνει μόνους. Βάζω το ποτό στο μπαρ και γυρίζω προς αυτό. Το υπέροχο κοκτέιλ δεν είναι και τόσο γλυκό τώρα.

"Εϊ' με τραβάει από το σκαμπό μου στην αγκαλιά του και θάβω το πρόσωπό μου κάτω από το πηγούνι του. Δεν μπορώ να τον κοιτάξω. Νιώθω τόσο χαζή. 'Δεν πειράζει. ' γελάει. Η έκφρασή του δεν έδειχνε ότι όλα ήταν καλά. Ή ήταν το ύφος του επειδή έπινα? Γέρνει πίσω για να με κοιτάξει από κάτω του και τραβάει το πηγούνι μου ψηλά με το δάχτυλό του. Τα μάτια του είναι μαλακά. 'Σταμάτα και φίλησέ με.'

Υπακούω αμέσως, και τραβιέται προς τα κάτω, Χαλαρώνω αμέσως στα χέρια του και τον ρουφάω, βογκώντας στο στόμα μου. Νιώθω το χαμόγελό του στο φιλί μου. 'Λυπάμαι' λέω ξανά. Νιώθω τόσο χαζή.

'Είπα κόφτο' με προειδοποιεί. 'Δεν ξέρω για ποιο πράγμα ανησυχείς.'

Δεν ξέρει? Ανησυχώ για το επιτημιτικό βλέμμα του στο αλκοόλ. 'Τα τακτοποίησες όλα?' ρωτάω

'Ναι. Ας φάμε τώρα, και μετά να πάμε σπίτι, να κάνουμε μπάνιο και αγκαλιές για λίγο, σύμφωνοι?' Με ρωτάει με ανυπομονησία.

'Σύμφωνοι' Αυτή ήταν μια εύκολη συμφωνία.

'Καλό κορίτσι' Μου δίνει ένα απαλό φιλί και με γυρίζει πίσω στο σκαμπό μου. 'Να το γεύμα μας.' Μου δείχνει κατά μήκος του μπαρ, και βλέπω τον Pete να μεταφέρει έναν δίσκο προς εμάς. Τον αφηνει κάτω. 'Σ' ευχαριστώ Pete' λέει ο Jesse.

'Δική μου η ευχαρίστηση όπως πάντα. Απολάυστε το' Μου ρίχνει ένα ευχάριστο χαμόγελο. Είναι τόσο καλός. Στην πραγματικότητα όλοι όσοι δουλεύουν για τον Jesse είναι υπέροχοι, με μία εξαίρεση, αλλά δεν θα την αφήσω να μου καταστρέψει την μέρα μου στο Κεντρικό Σύννεφο Jesse με αριθμό εννέα.

Ξετυλίγω τα μαχαίρι και το πηρούνια και τα βουτάω αμέσως στην όμορφη σαλάτα που είναι λουσμένη με ένα πεντανόστιμο ντρέσιγνγκ. Πρέπει να μάθω τι είναι αυτό.

"Καλό?'

Γυρίζω να δω τον Jesse που έχει πάρει μια πηρουνιά σαλάτα και την βάζει στο στόμα του. Βογκάω από επιδοκιμασία. Θα μπορούσα να το τρώω αυτό κάθε μέρα για την υπόλοιπη ζωή μου. Μου χαμογελάει.

'Jesse θα σου άρεσε να μπει η μπάντα στην γωνία του καλοκαιρινού δωματίου?'

Οι ώμοι μου σφίγγονται καθώς ακούω την διαπεραστική φωνή της Sarah να με τυλίγει.

Αντε γαμήσου!!!!

Η όρεξή μου μόλις κοπηκε και η διάθεσή μου μόλις έπεσε απότομα κάτω από το μηδέν. Ω, Θεέ μου, την μισώ αυτή την γυνίκα και τώρα που ο Jesse παραδέχτηκε ότι έχει κοιμηθεί μαζί της, πραγματικά θέλω να της σπάσω τα μούτρα.

'Μια χαρά. Νόμιζα ότι το είχαμε συμφωνήσει αυτό.' Ο Jesse γυρνά λίγο το σκαμπό του για να την δει. Εγώ δεν το κάνω. Βλέπω προς το μπαρ και αρχίζω να παίζω με το πηρούνι και την σαλάτα μου.

'Το είχαμε πει. Απλά τσεκάρω. Πως είσαι Ανα?' ρωτάει.

Αγριοκοιτάζω το πιάτο μου. Αν θέλει πράγματι να μάθει πως είμαι θα της πω ευχαρίστως. Νιώθω τα μάτια του Jesse πάνω μου, περιμένοντας να είμαι ευγενής και να απαντήσω στην μάγισσα. Μετακινούμαι στο σκαμπό μου και παίρνω ένα μεγάλο, μη ειλικρινές χαμόγελο στο πρόσωπό μου. 'Είμαι καλά ευχαριστώ, Sarah. Και συ?'

Το χαμόγελό της είναι τόσο ψεύτικο όσο το δικό μου. Αναρωτιέμαι αν ο Jesse το αντιλαμβάνεται. 'Είμαι μια χαρά. Ανυπομονείς για απόψε?'

'Ναι πολύ' λέω ψέμματα. Μπορεί να ανυπομονούσα πιο πολύ αν δεν ήταν και αυτή εδώ.

Ο Jesse πεταγεται και με ανακουφίζει. 'Φεύγω. Θα είμαι πίσω στις έξι. Φρόντισε να είναι όλα καλά πάνω.'

Εντάξει, κάθε ελπίδα μου για να τελειώσω το γεύμα μου έχει διαλυθεί τώρα. Θα περάσω όλο το βράδυ να κοιτάζω ανθρώπους να παρασύρονται πάνω για μια επίσκεψη στο κοινόχρηστο δωμάτιο.

'Οι σουίτες και το κοινόχρηστο δωμάτιο θα παραμείνουν κλειστά μέχρι τις 22.30' Ο Jesse δείχνει με το πηρούνι του την είσοδο του μπαρ. 'Καμία εξαίρεση' προσθέτει βλοσυρά.

'Φυσικά' συμφωνεί η Sarah. 'Θα σας αφήσω. Θα σε δω αργότερα Ava.

Γυρίζω λίγο και χαμογελάω. 'Αντίο'

Μου ανταποδίδει το χαμόγελο, αλλά μετά την χτεσινή νυχτα, δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι αντιπαθούμε η μία την άλλη, οπότε όλη αυτή η υποκρισία είναι χωρίς νόημα. Γυρίζω πίσω να βλέπω το μπαρ για να ξαναρχίσω να σπρώχνω την σαλάτα μου. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το παίζει φιλική και ευγενική για χάρη του Jesse. Σίγουρα θα πρέπει να καταλάβει τι πραγματικά είναι.

'Γιατί δεν ανυπομονείς για το βράδυ?' Ο Jesse ρωτάει σιγανά καθώς συνεχίζει με το γεύμα του.

'Ανυπομονώ.' λέω χωρίς να τον κοιτάζω.

Τον ακούω να βαριανστενάζει. 'Ανα, σταμάτα να γυρνάς τα μαλλιά σου. το έκανες όταν η Sarah σε ρώτησε και το κάνεις και τώρα.' Μου χτυπάει το γόνατό μου με το δικό του, και με κάνει να κοκκαλώσω στην μέση την κίνησή μου με τα μαλλιά.

Αφήνω το πηρούνι μου κάτω. 'Λυπάμαι που δεν μπορώ να ενθουσιαστώ με ένα πάρτυ που κάθε φορά που κάποιος με κοιτάει ή μου μιλάει, θα σκέφτομαι ότι μπορεί να θέλουν να με σύρουν πάνω και να με γαμήσουν.'

Πετάγομαι καθώς το μαχαίρι του και το πηρούνι του χτυπάνε το πιάτι. 'Γαμώτο μου!' Σπρώχνει το πιάτο του μακρυά επιθετικά, και το βλέπω να τρίβει το κούτελό του. 'Ανα, πρόσεχε το στόμα σου.' λέει κουρασμένα. Μου αρπάζει το σαγόνι και το τραβάει για να τον αντικρύσω. Τα πράσινά του μάτια ξεχειλίζουν από θυμό. 'Κανένας δεν θα κάνει κάτι τέτοιο γιατί όλοι ξέρουν ότι είσαι δεική μου. Μη λες πράγματα που με κάνουν τρελό από θυμό.'

Μαζεύμαι λίγο από τον έντονο τόνο του. 'Συγνώμη' ακούγομαι στριφνή αλλά είναι η αλήθεια. Θα μπορούσαν να σκέφτουν οτιδήποτε, πως θα το μάθαινε αυτός?

'Σε παρακαλώ προσπάθησε και δείξε λίγο περισσότερη καλή θέληση.' Αφήνει το σαγόνι μου και παίρνει το μάγουλό μου στο χέρι του. 'Θέλω να διασκεδάσεις απόψε.'

Το ικετευτικό προσωπό του με κάνει να θέλω να κοπανίσω τον πισινό μου πάνω στο μπαρ. Έχει ξοδέψει, ένας Θεός ξέρει πόσα λεφτα, για ένα καταπληκτικό βραδινό φόρεμα για μένα και αυτή είναι μία σημαντική βραδυά για αυτόν. Είμαι τόσο αγνώμων αγελάδα. Σέρνομαι για να βρεθώ στην αγκαλιά του. Αυτόν φυσικά ούτε που τον νοιάζει που τα πόδια μου είναι δεμένα σφιχτά γύρω από την μέση του και καθόμαστε στο μπαρ.

'Με συγχωρείς?' Δαγκώνω το κάτω χείλος του πονηρά και κάνω κύκλους με την μύτη μου στην δική του.

'Είσαι αξιολάτρευτη όταν μουτρώνεις.' αναστενάζει.

'Εσύ είσαι αξιολάτρευτος συνέχεια.' Σφίγγομαι πάνω του και σφραγίζω τα χείλη μας. 'Πήγαινέ με σπίτι. 'λέω στο στόμα του.

Βογκάει. 'Σύμφωνοι. Σήκω πάνω' Σηκώνεται μαζί μου, και αφήνω το κράτημά μου από την μέση του.

'Ω, όχι!' αναφωνώ.

'Τι?' με κοιτάζει ανήσυχα

'Πρέπει να βρω ουίσκι για τον Clive.'

'Πρέπει?' Το φρύδια του σμίγουν. 'ΓΙατί?'

'Είναι η προσφορά μου για ανακωχή. Μπορούμε να σταματήσουμε κάπου καθώς γυρνάμε σπίτι?'

Στριφογυρίζει τα μάτια του και παίρνει το χέρι μου. "Ο Clive κέρδισε αρκετά από αυτό και δεν τελείωσε καν την αποστολη του.' Ο Jesse αρχίζει να περπατάει προς την έξοδο του Κτήματος. Χαιρετάω τον Mario Και τον Pete, και μου το ανταποδίδουν.

'Πόσα του έδωσες?' ρωτάω.

'Όχι αρκετά μάλλον για να κάνει την δουλειά του σωστά.' Μου ρίχνει ένα κατηγοριματικό βλέμμα, και χαμογελάω, και αυτό του βγάζει ένα αλλαζονικό χαμόγελο. 'Μην με κοιτάς έτσι όταν δεν είμαι σε θέση να σε ''πάρω'' Ανα. Μπες στο αμάξι.'

Χάσκω από την ξεδιαντροπιά του. 'Και το αμάξι μου?' κοιτάζω το Mini Μου.

'Θα πως σε κάποιον από το προσωπικό να το φέρει.' Παραβλέπει την ανησυχία μου και με οδηγεί στην θέση του συνοδηγού.

Νιώθω ανακούφιση καθως φτάνουμε στο Lusso. Φαίνεται ότι ο Clive έχει ασυνήθιστο και πολύ ακριβό γούστο στο ουίσκι. Τελιά βρίσκουμε το συγκεκριμένο Glenmorangie που ο Clive ζήτησε σε έναν ειδικό στο Myfair και σχεδόν διαφωνήσαμε για το ποιος θα το πληρώσει. Ο Jesse τελικά έκανε πίσω. Mουτρωσε σαν σχολιαρόπαιδο αλλά έκανε πίσω.

'Clive, το ώριμο Glenmorangie.' του δίνω το μπουκάλι.

Τα μάτια του φωτίζονται σα να είναι Χριστούγεννα καθώς μπαίρνει το μπουκάλι και περνάει την παλάμη του από την ετικέτα. 'Δεν το πιστεύω ότι το βρήκες. Νόμιζα ότι μπορείς να το βρεις μόνο on-line'

Τον κοιτάζω με δυσπιστία και είναι δύσκολο να μη προσέξω και το δύσπιστο βλέμμα του Jesse. Πήγαμε σε τρία σουπερ μάρκετ και σε δύο κάβες για να βρούμε το αναθεματισμένο μπουκάλι, και ήξερε από την αρχή πόσο δύσκολο ήταν να το βρεις? Αφήνω τον Clive να παρατηρεί το ουίσκι και μπαίνω στο ασανσέρ με τον Jesse.

'Αυτός ο πονηρός μπάσταρδος θα έπρεπε να δουλεύει ως ειδήμονας σε σούπερ μάρκετ. ' μουρμουρίζει ενοχλημένος καθώς πατάει τον κωδικό. Παρατηρώ ότι ακόμα δεν τον έχει αλλάξει, αλλά δεν του το ξαναθυμίζω.

'Θα είναι ακόμα εδώ η Cathy?' ρωτάω. Ελπίζω πως όχι. Θέλω να φωλιάσω μέσα στον Jesse για λίγο, αλά μετά το αναπάντεχο ταξίδι μας γύρω από το Λονδίνο για να βρούμε το χαζο ουίσκι, δεν θα έχουμε τόσο πολύ χρόνο όσο πίστευα. Ξέρω ότι αυτό έχει χαλάσει την διάθεση του Jesse.

'Όχι της είπα να φύγει αμέσως μόλις τελειώσει. 'απαντάει σύντομα. Είναι πραγματικά στριφνός.

Μπαίνουμε στην είσοδο για το ρετιρέ και ο Jesse κρατάει τις τσάντες μου καθώς ψάχνει την κλειδαριά. Ανοίγει την πόρτα και τον ακολουθω μέσα πρις του αρπάξω στις σαλούλες μου.

'Τι κάνεις εκεί?' ρωτάει με συνοφρυωμένο φρύδι.

'Τις πάω πάνω στον ξενώνα. Δεν μπορείς να δεις το φόρεμά μου.' Ανεβαίνω πάνω.

'Βάλτα στο δωμάτιό μας.' μου φωνάζει πίσω μου.

Το δωμάτιό μας? 'Όχι δεν μπορώ' φωνάζω και εξαφανίζομαι στο αγαπημένο μου δωμάτιο.

Αμέσως βγάζω το φόρεμα μου από την τσάντα και το κρεμάω πίσω από την πόρτα. Αναστενάζω και κάνω λίγο πίσω για να το δω ολόκληρο. Μάλλον θα τελειώσει αμέσως ή θα σκορπίσει αμέσως μόλις το δει.

Ξεπακετάρω τον κορσέ μου, τα παπούτσια και το τσαντάκι και αφήνω τα υπόλοιπα φορέματα για αργότερα. Ακούω να χτυπάει την πόρτα. 'Μην μπεις μέσα!' φωνάζω και πάω στην πόρτα, την ανοίγω λίγο. Βλέπω έναν Jesse να χαζογελάει με τα χέρια του στις τσέπες.

'Παντρευόμαστε?' ρωτάει.

'Θέλω να είναι έκπληξη' τον διώχνω μακρυά. 'Πρέπει να βάψω τα νύχια μου. Φύγε.' Ήθελε να είμαι πρόθυμη, οπότε καλύτερα να μην παραπονεθεί.

Κρατάει τα χέρια του ψηλά. 'καλά, θα σε περιμένω στο μπάνιο. Μην αργήσεις, ήδη έχω χάσει μία ώρα να ψάχνω για το γαμημένο το ουίσκι.' μουρμουρίζει, και φεύγει.

Κλείνω την πόρτα και βγάζω το τσαντάκι του μακιγιάζ από την τσάντα μου, και βρίσκω την αλληλογραφία που μου έδωσε ο Clive το πρωί. Την αφήνω στο ντουλάπι δίπλα στην πόρτα πάω προς το κρεβάτι και αρχιζω να ετοιμάζομαι.

Μπαινω στο μπάνιο και βλέπω τον Jesse να είναι βυθισμένος στο νερό με ένα βλέμμα αηδίας στο πρόσωπό του. Βγάζω το φόρεμά μου και τα εσώρουχά μου, η έκφρασή του αλλάζει εντελώς καθώς μπαίνω στο μπάνιο.

'Που ήσουν?'

'Περιμενα να στεγνώσουν τα νύχια μου.' Κάθομαι ανάμεσα στα πόδια του και ξαπλώνω πίσω στο στήθος του.

Μουρμουρίζει χαρούμενος και δένει τα πόδια μας, τυλίγει τα χέρια του γύρω μου και χώνει την μύτη του στα μαλλιά μου. 'Τώρα πέρασαν δύον ώρες που έχασα μαζί σου και δεν πρόκειται να αναπληρωθούν.' Μουρμουρίζει βλοσυρά. 'Όχι άλλα βαψίματα των νυχιών και κυνηγητά για να βορύμε το γαμημένο ουσίκι.'

'Εντάξει.' συμφωνώ. Ξέρω που θα ήθελα να βρισκόμουν. 'Ω, το ξέχασα. Ο Clive Μου έδωσε την αλληλογραφία σήμερα το πρωί. Την έβαλα στην τσάντα μου και την ξέχασα. Συγνώμη.'

'Δεν πειράζει.' με καθησυχάζει. 'Αγαπώ, αγαπώ, αγαπώ να είσαι υγρή και να γλιστράς πάνω μου. ' Πιάνει τα βυζιά μου και διαγκώνει τον λαιμό μου. 'Αυριο θα μείνουμε όλη μέρα στο κρεβάτι.'

Χαμογελάω, και εύχομαι να μπορούσαμε να κάνουμε ακριβώς το ίδιο και τώρα, αλλά μετά νιώθω την καρδιά του να χτυπάει στην πλάτη μου και με κάνει να σκεφτώ το σχόλιο του για την καρδιά του. 'Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες όταν με είδες?' τον ρωτάω.

Δεν μιλάει για λίγο. 'Δικιά μου' μουγκρίζει και δαγκώνει το αυτί μου.

Κουνιάμε πάνω του και γελάω. 'Δεν το σκέφτηκες αυτό!'

'Ναι το σκέφτηκα γαμημένα πολύ, και να 'σαι τώρα.' Γυρνάει το πρόσωπό μου στο δικό του και με φιλάει απαλά. 'Σ' αγαπάω'

'Το ξέρω. Σου πέρασε ποτέ από το μυαλο να μου ζητήσεις να βγούμε για φαγητό αντί να με παρακολουθείς, και να με ρωτάς απρεπής ερωτησεις και να με στριμώχνεις σε μία από τις αίθουσες βασανιστηρίων σου?'

Κοιτάζει μακρυά σκεπτικός. ''Όχι δεν μου πέρασε. Δεν σκεφτόμουν λογικά. Με έκανες να είμαι τρελά μπερδεμένος.' Κουνάει το κεφάλι του.

'Να είσαι μπερδεμένος με τι?'

'Δεν ξέρω. Μου ''όπλισες '' κάτι μέσα μου. Ήταν πολύ ενοχλητικό' Γέρνει πίσω και ακουμπάω και εγώ το κεφάλι μου ξανά.

Του όπλισα τι? Ένα καρδιοχτύπι? Θα το θεωρούσα παράξενη δήλωση, αλλά μου όπλισε και μένα κάτι και ήταν επίσης πολύ ενοχλητικό. 'Μου έδωσες ένα λουλουδί' λέω σιγανά.

'Ναι. Προσπαθούσα να φανώ κύριος'

Χαμογελάω. 'Έτσι την επόμενη φορά που με είδες, με ρώτησες πόσο δυνατά θα φώναζα όταν θα με γαμούσες?'

'Το στόμα σου Ανα.' γελάει. 'Δεν ήξερα τι να κάνω. Συνήθως αρκούσε μόνο να χαμογελάσαω για να πάρω αυτό που θέλω.'

'Θα έπρεπε να προσπαθήσεις να είσαι λιγότερο εγωιστής' Δεν απολαμβάνω την σκέψη του Jesse να χαμογελάει και να παίρνει αυτό που θέλει. Σε πόσες γυναίκες έχει χαμογελάσει?

'Ίσως. Πες μου εσύ τι σκέεφτηκες.' Με σκουντάει και γελαω από μέσα μου. Θα μπορούσαμε να μείνουμε εδώ για πολύ ώρα. 'Πες μου' με προτρέπει ανυπόμονα.

'Τι, ότι μπορούν να φουσκώσουν περισσότερο τα μυαλά σου?' τον πειράζω και μου πιάνει τους γοφούς δυνατά. Κουνιέμαι και το νερό πέφτει έξω από το μπάνιο. "Σταμάτα!'

'Πες μου. Θέλω να ξέρω.'

Παίρνω μια βαθιά ανάσα. 'Σχεδόν λιποθύμησα.' παραδέχομαι χωρίς ντροπή 'Και μετά με φίλησες. Γιατί με φίλησες?' ρωτάω δύσπιστα και ανατριχιάζω.

'Δεν ξέρω. Απλά έγινε. Σχεδόν λιποθύμησες?' ρωτάει. Δεν μπορώ να δω το πρόσωπό του, αλλά θα στοιχημάτιζα την ζωή μου ότι ένα αλαζονικό χαμόγελο έχει σχηματιστεί στο όμορφο πρόσωπό του.

Τεντώνω το κεφάλι μου πίσω. Ναι, όπως το περίμενα. Στριφογυρίζω τα μάτια μου. 'Πίστευα ότι είσαι ένα αλαζονικό καθίκι, με το άγγιγμά σου, το σχόλιά σου τα αγενή και του κακούς τρόπους σου. Αλλά με έλκυες τόσο πολύ.' ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πόσο τυφλή ήμουν με το περιβάλλον και τα στοιχεία που μου έδωσε ο Jesse που υποννοούσαν ότι το Κτήμα δεν είναι καθόλοθ ξενοδοχείο. Ήμουν τόσο απασχολημένη για να πολεμήσω τις ανεπιθύμητες αντιδράσεις που είχα για αυτόν - μετά ενέδωσα και μετά ξαναπολέμησα.

Αρχίζει να κάνει κύκλους τις ρόγες μου με τα δάχτυλά του. 'Χρειαζόμουν να σε αγγίζω για να καταλάβω αν απλά φανταζόμουν πράγματα.'

'Τι πράγματα?'

'Όλο μου το κορμί βούιζε όταν ακουμπούσα το δάχτυλό μου πάνω σου. Ακόμα το παθαίνει.'

'Και το δικό μου.' συμφωνώ σιγανά. Είναι το πιο απίστευτο συναίσθημα. 'Συνειδητοποιείς την επίδραση που έχεις στις γυναίκες?' ακουμπάω τις παλάμες μου πάνω στους μηρούς του.

'Είναι ίδια με αυτή που μου ασκείς εσύ?' Σφίγγει τα δάχτυλά του με τα δικά μου. 'Σταματάνε να ανασαίνουν για μερικά δευτερόλεπτα όταν με βλέπουν?' Πιέζει τα χείλη του στο κρανίο μου και εισπνέει βαθιά. 'Θέλουν να με βάλουν σε ένα γυάλινο κουτί ώστε τίποτα και κανένας να μην μπορεί να με βλάψει?'

Σχεδόν δεν ανασαίνω.

Αναστανέζει βαριά και πέφτω στο στήθος του. 'Πιστεύουν ότι η ζωή τους θα τελείωνε αν δεν ήμουν δίπλα τους?' τελειώνει απαλά.

Δάκρυα πέφτουν από τα μάτια μου και μάχομαι να αναπνεύσω.

Εντάξει , το πρώτο σίγουρα, αλλά τα άλλα δύο νομίζω οτι αφορούν μόνο εμένα. Είναι αρκετά δυνατές λέξεις, αν σκεφτούμαι ότι γνωριζόμαστε έναν μήνα. Στην αρχή, πίστευα ότι

ήθελε μόνο ένα πράγμα και μόνον αυτό, αλλά η συμπεριφορά του σύντομαι μου έδειξε άλλα, ακόμα και αν τα αγνοούσα. Αυτό ο άντρας ήταν αμείλικτος, και τώρα είμαι τόσο ευγνώμων που ήταν αμείλικτος. Η δουλειά του και το πρόβλημα του ποτού δεν έχουν καμία σχέση να κάνουν τώρα. Είναι ακόμα ο Jesse και είναι ακόμα δικός μου.

Γυρίζω ώστε να τον βλέπω και γλιστρώ πάνω στο στήθος του, τα μάτια του ακολουθούν τα δικά μου μέχρι να βρεθούν στο ίδιο ύψος. ' Μου έκλεψες αυτά που πίστευα και εγώ' λέω απαλά. Θέλω να ξέρει ότι δεν είναι ο μόνος σε αυτή την σχέση που νιώθει απίστευτα κτητικός και προστατευτικός. Είναι τρελό, αυτός ο μεγάλος κυρίαρχος άντρας, που με έχει πάρει εντελώς και απόλυτα, με έκανε να του παραδωθώ χωρίς αντίρρηση ή χωρίς να αμφιβάλλω και πολύ. Του έδωσα την δύναμη να με καταστρέψει ολοκληρωτικά. Είναι σημαντικός για μένα όπως ξέρω ότι είμαι και για αυτόν. Απλά είναι. 'Σ' αγαπάω τόσο πολύ' του λέω έντονα. 'Θα πρέπει να μου υποσχεθείς ότι δεν θα με αφήσεις ποτέ.'

Με εμπαίζει. 'Μωρό μου, είσαι δεμένη μαζί μου για πάντα.'

'Ωραία. Φίλησέ με.'

'Εχεις απαιτήσεις?' τα χείλη του χαμογελάνε, τα μάτια του αστάφτουν.

'Ναι. Φίλησέ με.'

Ανοίγει τα χείλη του ως πρόσκληση καθώς κλείνει το κενό ανάμεσα στα στόματά μας. Χάνομαι μέσα του. Εύχομαι να μην χρειαζόταν να φύγουμε. Γεύομαι την ζέστη της γεμάτης μέντας ανάσας του και συναντώ την γλώσσα του με το ίδιο συναίσθημα, καθω΄ς γλιστράει τις παλάμες του πάνω στην υγρή μου πλάτη.

'Το ξέρω ότι θα σε έκανε χαρούμενη να μείνουμε εδώ όλο το βράδυ, αλλά πρέπει να σηκωθούμε.' Αρπάζει τον πισινό μου και τον τραβάει ψηλά, ώστε να με μετακινήσει πιο ψηλά και να έχει ρπόσβαση στον λαιμό μου.

'Ας μείνουμε' τον ικετευω παράλογα. Γλιστράω πάλι κάτω και τον πιάνω τέλεια μπροστά από την είσοδό μου.

Βγάζει μια κοφτή ανάσα. 'Ω πρέπει να με αφήσεις γιατί αν μείνω, δεν θα πάμε πουθενά.' Με φιλάει γρήγορα και με σπρώχνει πάνω ώστε να καθίσω στις φτέρνες μου μπροστά του.

'Μείνει τότε.' του λέω και πιέζομαι πάνω του, τυλίγω τα χέρια μου στον λαιμό του και κάθομαι στην αγκαλιά του. Κάνει μία ισχνή προσπάθεια να με σταματήσει. 'Θέλω σα σε σημαδέψω.' χαμογελάω και πιάνω την θηλή του γυμνασμένου στήθους του, στα χείλη μου.

Βογκάει και γέρνει πίσω. 'Ανα, θα αργήσουμε.' λέει χωρίς να τον ενδιαφέρει. Τυλίγω τα χείλη μου γύρω του και τον ρουφάω. 'Γαμώτο, δεν μπορώ να σου πω όχι.' βογκάει, με σηκώνει ώστε να βολευτεί καλύτερα απο κάτω μου από κάτω μου.

Με αφήνει να βυθιστώ με εναν αναστεναγμό και τον δαγκώνω λίγο πιο δυνατά με τα δόντια μου, και αρχίζω με έναν αργό, κοντρολαρισμένο ρυθμό να κουνιέμαι πάνω κάτω. Βάζει τις παλάμες του στην μέση μου και με χαμηλώνει στο κορμί του ώστε να ακολουθήσει τον ρυθμό μου.

'Ασε με να δω το πρόσωπό σου' απαιτεί. Απελευθερώνω το δάγκωμά μου και τον φιλάω εκεί, πριν φέρω το κεφάλι μου στο ύψος του. 'Καλύτερα' χαμογελάει.

Γλιστράω πάνω του, βγάζω τα υγρά μαλλιά του από το πρόσωπό του και βάζω τα δάχτυλά μου πίσω από το κεφάλι του. Οι κινήσεις μας παραμένουν συγχρονισμένες καθώς το νερό πετάγεται γύρω μας και κοιταζόμαστε από κοντά, η πίεση που αισθάνομαι κάτω είναι έντονη μέχρι που σηκώνει τους γοφούς του ξαφνικά και τα χέρια μου πετάγονται να κρατηθούν από την μπάνιο. Τα μάγουλά μου φουκώνουν και χαμογελάει πριν επαναλάβει την κίνηση.

'Ξανά' απαιτώ παρορμητικά καθώς η ανάγκη της κλιμάκωσής μου γίνεται όλο και πιο έντονη. Ουρλιάζω και πετάω το κεφάλι μου πίσω καθώς το κάνει. Το ένα του χέρι σφίγγεται από την μέση μου και με σπρώχνει προς τα πάνω μέχρι η παλάμη του να φτάσει στον λαιμό μου.

'Πιο πολύ?' ρωτάει βραχνά.

'Το κεφάλι μου πέφτει κάτω. 'Ναι' καταφέρνω να ξεστομίσω την λέξη πριν πετάξει πάλι πάνω τους γοφούς του. Κλείνω τα μάτια μου.

'Τα μάτια σου μωρό μου.' με προειδοποηεί ευγενικά, και γλιστράει το χέρι του προς την μέση μου.

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω το σαγόνι του σφιγμένο, η φλέβα στον λαιμό του πάλλεται. Με σηκώνει ξανά και μετά πάλι κάτω για να βρω τους ανασηκωμένους του γοφούς. Ουρλιάζω, και προσπαθώ να μην κλείσω τα μάτια μου.

'Σου αρέσει αυτό?' ρωτάει, και με ανταμοίβει μέ άλλο ένα σήκωμα των γοφών του.

΄Ναι!" οι αρθρώσεις μου είναι λευκές απο το σφιχτό κράτημά μου στην μπανιέρα.

'Μην τελειώσεις Ανα. Δεν είμαι έτοιμος ακόμη'

Συγκεντρώνομαι ώστε να ελέγξω την κλιμάκωση που έρχεται, αλλά οι σταθερές, ελεγχόμενες κινήσεις του δεν βοηθούν την προσπάθειά μου. Το κεφάλι του πέφτει πίσω, αλλά κρατάει τα μάτια του σταθερά στα δικά μου, με σηκώνει, με τραβάει προς στα κάτω και τρίβεται σκληρά κάθε φορά. Μαζί, βογκάμε, και το κεφάλι μου το νιώθω βαρύ από την συνεχόμενη επαφή των ματιών μας που προσπαθώ να διατηρήσω. Θέλω το πετάξω πίσω και να τελειώσω, αλλά πρέπει να περιμένω για το ναι του. Δεν ξέρω πόσο μπορώ να αντέξω ακόμα.

'Καλό κορίτσι.' με επαινεί, αρπάζει την μέση μου πιο σκληρά και με οδηγεί πάνω στους γοφούς του. 'Μπορείς να με νιώσεις Ανα?'

'Θα τελειώσεις' του λέω και νιώθω τον πούτσο του να διαστέλλεται μέσα μου.

Χαμογελάει. 'Βάλε τα δάχτυλά σου στις ρόγες σου.

Αφηνω την μπανιέρα και τσιμπάω τις ρόγες μου που έχουν σκληρύνει, και στριφογυρίζω τα δάχτυλά μου κάτω από το επίμονο βλέμμα του.

'Πιο σκληρά Ανα,' απαιτεί, και με τιμωρεί με μια άλλη σκληρή ώθησε των γοφών του. Ουρλιάζω, τις τρίβω πιο σκληρά και ο πόνος που νιώθω πηγαίνει κατευθείαν στο μουνί μου. 'Πιο σκληρά!' φωνάζει, και μπήγει τα δάχτυλά του στην μέση μου.

'Jesse!'

"Όχι ακόμα μωρό μου. Όχι ακόμα. Έλεγξε το.'

Καταπίνω δύσκολα, σφίγγω κάθε μυ του κορμιού μου, και γίνομαι εντελώς άκαμπτη από πάνω του, Δεν ξέρω πως το κάνει αυτό. Μπορώ να δω την ένταση στο πρόσωπό του και το σφύξιμο στο σαγόνι του, και μπορώ να αισθανθώ τον παλλόμενο πούτσο του. Ο έλεγχός του είναι αξιοθαύμαστος. ορμάω μπροστά με μια λυσσαλέα κλιμάκωση, και η πίεση του δικού μου σφιξίματος στις ρώγες μου γίνεται πιο δυνατό, όσο κοντεύω να τελειώσω. Μετά γλιστράει το χέρι του στο εσωτερικό του μηρού μου και το κουνάει ώστε να με χαϊδέψει απαλά, το ανεβοκατέβασμα των γοφών του κάνει την επαφή των δαχτύλων του να με τρίβει δυνατά καθώς σπρώχνει.

Αρχίζω να κουνάω το κεφάλι μου με απελπισία. "Jesse, σε παρακαλώ!'

'Θέλεις να τελειώσεις?'

'Ναι!'

Πιέζει τον αντίχειρά του στην κλιτορίδα μου. 'Τελείωσε' διατάζει, με άλλο ένα σπρώξιμο προς τα πάνω, και με κάνει να παραληρώ καθώς το κορμί μου εκρήγνυται και ουρλιάζω, η απελπισμένη μου κραυγή αντηχεί στο μπάνιο.

Με ένα δυνατό βρίσιμο, με σηκώνει πάνω και με τραβάει πάνω του, ξανά και ξανά και ξανά. Ουρλιάζω από το σοκ, το στήθος του ανεβοκατεβαίνει, τρέμω ανεξέλεγκτα. Τον

νιώθω να με σηκώνει ελαφρά και να με πιέζει ξανά κάτω καθώς με τρυπάει, κρατιέται μέσα μου, οι σκληροί του γοφοί από κάτω μου άκαμπτοι στο χαλαρό μου κορμί.

'Ω, Χριστέ μου!' εκπνεέι δυνατά, το νερό πετάγεται γύρω μας. 'Ανα, αύριο θα σε δέσω με χειροπέδες στο κρεβάτι.' ασθμαίνει. 'Φίλα με τώρα.'

Σέρνω το κεφάλι μου από το στήθος του και βρίσκω τα χείλη του αργά καθώς κάνει κύκλους με τους γοφούς του, ρουφώντας όλη την ηδονή ανάμεσά μας. Τώρα θα μπορούσα να κοιμηθώ ακριβώς πάνω στο γυμνό του στήθος.

'Πήγαινέ με στο κρεβάτι' μουρμουρίζω στο στόμα του. Δεν υπάρχει πιθανότητα να ξεφύγω από το σημερινό, το ξέρω αυτό.

'Σε αγνοώ' απαντάει ξερά.

Βάζω τις παλάμες μου στα μάγουλά του για να τον κρατήσω σταθερό ενώ φιλάω το πρόσωπό του σε μία ύστατη προσπάθεια να τον πείσω να μείνουμε. 'Ασε με να σε αγαπήσω.' ψιθυρίζω, και μετακινώ τα χέρια μου στο πίσω μέρος του κεφαλιού του για να αρπάξω τα μαλλιά του. Απλά θέλω να μείνω.

'Μωρό μου όχι. Μισώ να σου λέω όχι. Σήκω.' Με σπρώχνει μακρυά του για να βγει έξω, και μουρμουρίζω θυμωμένα καθώς σηκώνεται από το μπάνιο.

Μισεί να μου λέει όχι? Ναι μόνο όταν του δίνω το κορμί μου.

'Άφησε τα μαλλιά σου κάτω απόψε.' λέει και πιάνει μια πετσέτα.

Βγαίνω από το μπάνιο και ανοίγω το ντους. 'Μπορεί να τα θέλω πάνω πιασμένα.' του αντιγυρίζω, και μπαίνω κάτω από το νερό για να λουστώ. Όπως θα συμβεί θα τα αφήσω κάτω, αλλά γίνομαι λίγο αυθάδης.

Τσιρίζω καθώς η παλάμη του ακουμπάει τον πισινό μου με ένα δυνατό χτύπημα. Ξεβγάζω το σαμπουάν από τα μαλλιά μου και ανοίγω τα μάτια μου, ώστε να βρεθώ αντιμέτωπη με τον σκοτεινό, εξαιρετικά δυσαρεστημένο άντρα. 'Βουλωσέ το' είναι αυτός ο τόνος που με κάνει να εναντιώνομαι. "Θα αφήσεις κάτω τα μαλλιά σου' Περνάει τα χείλη του από τα δικά μου. 'Ετσι δεν είναι?'

'Θα το κάνω.' ανασαίνω.

'Το ξέρω ότι θα το κάνεις' Βγαίνει από το ντους. 'Θα ετοιμαστείς εδώ. Θα χρησιμοποιήσω κάποιο άλλο δωμάτιο.'

'¨Όχι το κρεμ δωμάτιο!' φωνάζω πανικόβλητη. 'Μην μπεις στο κρεμ δωμάτιο!'

'Ετοιμάσου κυρία μου!'

Παρατηρώ τους υγρούς δυνατούς του ώμους καθώς βγαίνει από το δωμάτιο και εγώ τελειώνω το ντους μου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20

Στέκομαι μπροστά από τον μεγάλο καθρέπτη και κοιτάζω τον εαυτό μου, το στομάχι μου σφίγγεται. Τα μαλλιά μου τα έχω στεγνώσει και τα έχω κάνει μακρυά κύμματα, το μακιγιάζ μου είναι ντελικάτο και φυσικό, και φοράω το φόρεμα. Το νιώθω υπέροχο, αλλά τα νεύρα μου είναι τσιτωμένα. Δεν είμαι σίγουρη ότι έχει να κάνει με το που θα πάω ή επειδή έχω ένα πάραλογο οξύ άγχος ότι δεν θα αρέσει το φόρεμα στον Jesse.

Γυρίζω στον καθρέφτη για να δω το ντεκολτέ, που δείχνει πιο αποκαλυπτικό απ' ότι στο κατάστημα. Θα γίνει έξαλλος? Σχεδόν έπαθε έμφραγμα με ένα κομμάτι που έλλειπε σε ένα καλοκαιρινο φόρεμα.

Φυσάω τα μαλλιά μου από το πρόσωπό μου, και βάζω λίγο ακόμα άρωμα. Τα νεύρα μου βράζουν- χωρίς αμφιβολία. Βάζω τα απλά χρυσά μου σκουλαρίκια - η δαντέλα δεν επιτρέπει τίποτα περισσότερο- και τοποθετώ το γκλος μου και την πούδρα μου στο τσαντάκι μου μαζί με το τηλέφωνό μου. Η πόρτα χτυπάει και η καρδιά μου σφίγγεται και αυτή όπως το στομάχι μου.

'Ανα? Μωρό μου, πρέπει να φύγουμε' λέει σιγά στην πόρτα. Δεν κάνει καμία προσπάθεια να μπει μέσα και αυτή η μικρή χειρονομία, μαζί με την απαλή, ανήσυχη φωνή του μου δείχνουν ότι και αυτός μπορεί να είναι νευρικός επίσης. ΓΙατΊ? Συνήθως θα έμπαινε μέσα, χωρίς να χτυπήσει και χωρίς να μιλήσει απαλά.

'Σε δύο λεπτά' φωνάζω. Η φωνή μου είναι ψιλή και τρεμάνενη καθώς βάζω λίγο από το αγαπημένο μου Calvin Klein άρωμα. Δεν ακούω κανένα μουρμουρητό ή ανυπόμονη φωνή να απαιτεί να βιαστώ. Απλά με αφήνει για να μου επιτείνει την νευρικότητα.

Παίρνω μερικές ήρεμες αναπνοές, αρπάζω το τσαντάκι μου και γυρίζω τους ώμους μου. Δεν είναι καλό. Είμαι χαζά νευρική. Πρέπει να αντιμετωπίσω όλα τα μέλη του Κτήματος, και δεν ανυπομονώ καθόλου για αυτό. Αυτές οι γυναίκες μου το έκαναν ξεκάθαρο ότι είμαι εισβολέας. Δε νομίζω ότι η γνώμη τους θα αλλάξει επειδή φοράω ένα κομμάτι υψηλής ραπτικής ή επειδή είμαι και επίσημα η φιλενάδα του Jesse. Φίλενάδα? Λοιπόν αυτό ακούγεται ηλίθιο, αλλά πως αλλιώς να με πει? Και είναι αρκετά ώριμος ώστε να τον αποκαλώ το αγόρι μου. Δεν ακούγεται ωραίο.

Εντάξει. Μαζεύω την άκρη του φορέματός μου λίγο και θα θαυμάζω τα παπούτσια μου πριν πάω προς την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και στην αρχή της σκάλας.

Καθώς η μεγάλη περιοχή έρχεται στο οπτικό μου πεδίο, ακούω την χαμηλή, μαγευτική μελωδία των Moody Βlues, Nights in White Satin να πέφτει πάνω μου από τα ηχεία. Χαμογελάω από μέσα μου και μετά τον βλέπω.

Στέκομαι στο σημείο μου πάνω στην σκάλα και προσπαθώ να βρω την ανάσα μου. Είναι σα να τον βλέπω πάλι για πρώτη φορά. Δείχνει ακαταμάχητος στο μαύρο του κοστούμι, κολαριστό άσπρο πουκάμισο και μαύρη γραββάτα. Είναι φρεσκοξυρισμένος και μπορώ να δω τα υπέροχα μαλλιά του που τα έχει βάλει στην άκρη με λίγο κερί. Ω, Θεέ, θα ποδοπατήσω σοβαρά κάποιες απόψε.

Δεν με έχει δει ακόμα. Βηματίζει αργά, τα χέρια του στις τσέπες του παντελονιού και κοιτάζει κάτω. Είναι νευρικός. Ο ίσουρος, πονηρός, ματαιόδοξος πρώην πλεϋ μπόυ ειναι νευρικός?

Τον παρακολουθώ σιωπηλά καθώς κάθεται, ενώνει τα χέρια του και κάνει κύκλους με τους αντίχειρές του, πριν ξανασηκωθεί και ξαναπερπατήσει. Χαμογελάω και σα να κατάλαβε ότι βρίσκομαι κοντα, το κεφάλι του γυρίζει σε μένα και παίρνω μία δόση από ολόκληρο τον όμορφο άντρα μου σε όλο του το μεγαλείο. Η ανάσα μου σταματάει και πιάνομαι από την κουπαστή για να σταθεροποιηθώ.

Τα μάτια του ανοίγουν. 'Ω, Χριστέ' ξεστομίζει, και μετακινούμαι στα τακούνια μου κάτω από το έντονο βλέμα του. Τα μάτια μους κλειδώνουν και αρχίζει να περπατά αργά προς τις σκάλες. Θα κατέβαινα για να τον συναντήσω αλλά τα ανόητα πόδια μου έχουν παγώσει στο σημείο και καμία προσπάθεια του μυαλού μου για να κινηθούν δεν τα μετακινεί.

Ανεβαίνει τα σκαλιά και όλη την ώρα τα μάτια του είναι πάνω στα δικά μου και όταν με πλησιάζει, μου δίνει το χέρι του με ένα μικρό χαμόγελο. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και σηκώνω το φόρεμά μου, βάζω το χέρι μου στο δικό του και τον αφήνω να με οδηγήσει κάτω στις σκάλες, τα πόδια μου πιο σταθερά τώρα που με κρατάει.

Όταν φτάνουμε κάτω, σταματάει και με αντικρύζει, τρέχει τα μάτια του πάνω κάτω στο ντυμένο από δαντέλα κορμί μου. Κάνει μια μικρή βόλτα από πίσω μου, και κρατάω τα μάτια μου σφιχτά κλειστά, προσευχόμενη να μην έχω κάνει ένα τεράστιο λάθος για την γενναία επιλογή του ντεκολτέ. Τον ακούω να εισπνέει κοφτά και μετά το ζεστό δαχτυλό του βρίσκεται στον σβέρκο μου. Σχηματίζει μία αργό μονοπάτι στην ραχοκοκκαλιά μου, και το άγγιγμά του με τρυπάει πάνω στην γυμνή μου σάρκα. Τελειώνει στην βάση της ραχοκοκαλιάς μου και μετά νιώθω την ζέστη από το στόμα του στο δέρμα μου καθώς

αφήνει ένα φιλί στο κέντρο της πλάτης μου. Φυσιολογικά χαλαρώνω κάτω από την ζέστη των χειλιών του. Θα είχει ξεσπάσει μέχρι τώρα αν σκόπευε να το κάνει.

Αργά έρχεται μπροστά μου και βλέπει τα μάτια μου. 'Δεν μπορώ να βρω την αναπνοή μου.' ψελλίζει, περνάει το χέρι του γύρω από την μέση μου και με τραβάει πάνω του, παίρνει το στόμα μου τρυφερά, σα να έχω γίνει τόσο εύθραυστη όσο η δαντέλα που με τυλιγει.

Νιώθω τόσο ανακουφισμένη, και όλοι οι κόμποι και η νευρικότητα έχουν φύγει μακρυά. Για το μόνο που πρέπει να ανησυχώ τώρα είναι οι αμέτρητες γυναίκες που θα πέσουν στα πόδια του. Τραβιέται μακρυά και πιέζει τους γοφούς του κάτω στην κοιλιά μου, η απόδειξη της στύσης του είναι ξεκάθαρη και παρούσα. Δεν θα με έκανε όμως ποτέ να γδυθώ - όχι τώρα, σίγουρα?

'Μου αρέσει πράγματι το φόρεμά σου' λέει με ένα μικρό χαμόγελο. 'Δεν το δοκίμασες αυτό. Θα το θυμόμουν. Κοιτάζει το φόρεμα με θαυμασμό.

'Πάντα σε δαντέλα.' επαναλαμβάνω τα λόγια του, και τα μάτια του γυρίζουν στα δικά μου.

'Διάλεξες αυτό το φόρεμα για μένα?' ρωτάει απαλά.

Γνέφω θετικά καθώς κάνει πίσω και βάζει τα χέρια του ξανά στις τσέπες του. Αρχίζει να μασάει το χείλος του, οι τροχοί του μυαλού του τρέχουν, καθώς κουνάει το κεφάλι του ....επιδοκιμαστικά.

Τα μάτια του σκαρφαλώνουν στο κορμί μου για να ψαξουν τα δικά μου. 'Όπως επέλεξα και εγώ αυτό για σένα?' Τραβάει το χέρι του από την τσέπη του και βλέπω μία λεπτεπίλεπτη αλυσίδα από πλατίνα να κρέμεται από το δάχτυλό του.

Σχεδόν καταπίνω την γλώσσα μου καθώς τα μάτια μου πέφτουν στο τέλειο κόσμημα. Το είδα στην γυάλινη βιτρίνα καθώς περνούσε από το τμήμα με τα κοσμήματα με την Zoe το πρωί. Μου το έδειξε και μαγεύτηκα αμέσως, να στέκεται εκεί μόνο του, με στρώσεις απο λεπτεπίλεπτη δεμένη πλατίνα και με ένα πεπλατυσμένο τετράγωνο διαμάντι να κρέμεται στην άκρη. Σχεδόν έπαθα καρδιά όταν διάβασα το μικρό καρτελάκι που έγραφε την τιμή δίπλα του.

Τα μάτια μου πηδάνε στα δικά του. 'Jesse αυτό το κολιέ κόστιζε 60.000 λίρες!' αναφωνώ. Δεν θα το ξέχναγα ποτέ. Μέτρησα τα μηδενικα επανειλημένως.

Ω Θεέ!

Αρχίζω να αισθάνομαι ζέστη ξαφνικά καθώς πετάω τα μάτια μου από του Jesse στο διαμάντι που αιωρείται ακόμα στο δάκτυλό του. Χαμογελαει και έρχεται από πίσω μου, μαζεύει τα μαλλιά μου και τα βάζει πλάγια στον ώμο μου. Η καρδιά μου αναπηδάει στο στήθος μου καθώς περνάει το κολιέ πάνω από το κεφάλι μου και το αφήνει στον λαιμό μου. Το νιώθω σαν βαρύ φορτίο στο στήθος μου. Αρχίζω να τρέμω.

Τα χέρια του διατρέχουν την πλάτη μου καθώς δένει το κούμπωμα και μετά γλιστράει τις παλάμες του στους ώμους μου και ακουμπά τα χείλη του στο κάτω μέρος του λαιμού μου. 'Σου αρέσει?' ψυθιρίζει στο αυτί μου.

'Το ξέρεις ότι μου αρέσει, αλλά....' πιάνω και αισθάνομαι το διαμάντι, και αμέσως θέλω να πάρω ένα βελούδινο πανί και να σκουπίσω το αποτυπωμά μου από πάνω το. 'Στο είπε η Zoe?' νιώθω άρρωστη. Ξέρω ότι είναι στις πωλήσεις, αλλά το να πει στον Jesse ότι εκστασιάστηκα εντελώς από ένα αισχρά ακριβό διαμαντένιο κολιέ είναι εκμετάλλευση. 60.000 λίρες? Ω, γαμώτο!

'Όχι, εγώ ζήτησα από την Zoe να σου το δείξει.' Με γυρνάει μπροστά στα χέρια του και τρέχει τα δάχτυλά του πάνω από το κολιέ και κάτω προς το κέντρο του στέρνου μου. 'Είσαι τρελά όμορφη' Φιλάει τα χείλη μου απαλά.

Αυτός της το ζήτησε? Γελάω με ένα νευρικό γέλιο. 'Απευθύνεσαι σε μένα ή στο διαμάντι?'

'Όλα έχουν να κάνουν με σένα' λέει με σηκωμένο το φρύδι. 'Και θα είναι έτσι για πάντα.'

Το γέλιο μου σταματάει επιτόπου. "Jesse και αν το χάσω, τι θα.....' με κάνει να σταματήσω να μιλάω με τα χείλη του.

'Ανα, βούλωσέ το' Βάζει τα μαλλιά μου πίσω ξανά. 'Είναι ασφαλισμένο και είναι δώρο από μένα. Αν δεν το φορέσεις, θα γίνω έξαλλα τρελός. Κατάλαβες?'

Ο τόνος του υποννοεί να μην μαλώσω μαζί του για αυτό, αλλά είμαι εντελώς κουρασμένη ψυχικά και πιο νευρική από πριν, τώρα που το μου έδωσε το κολιέ για το βραδινό πάρτυ. Δεν θα μπαίνω στο μετρό ή δεν θα περπατάω τα βράδια μόνη μου πλέον, αυτό είναι σίγουρο-όχι με αυτό το πράγμα να κρέμεται από τον λαιμό μου. Στο μυαλό μου, αμφιβάλλω ότι θα τα έκανα αυτά έτσι και αλλιώς. Όχι αν ο Jesse επιβάλλει τον τρόπο του, και το πιο πιθανό είναι να το κάνει.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ακουμπάω τα χέρια μου στο στέρνο του. 'Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω' Η φωνή μου τρέμει ελαφριά, το ίδιο και το κορμί μου.

'Θα μπορούσες να πεις ότι το λατρεύεις' Τα χείλη του ανοίγουν στις άκρες. 'Θα μπορούσες να πεις ευχαριστώ'.

'Το λατρεύω. Σ' ευχαριστώ' τον φιλάω.

'Παρακαλώ πολύ μωρό μου. Δεν είναι όμως τόσο όμορφο όσο εσύ. Τίποτα δεν είναι.' Παίρνει τα χέρια μου απο το στέρνο του. 'Η δουλειά μου εδώ τελείωσε. Πάμε, θα κάνεις τον Θεό σου να αργήσει.' Με οδηγεί στην εξώπορτα και κλείνει την μουσική πριν πάρει τα κλειδιά του και πάμε στο ασανσέρ. Παρατηρώ ότι το γυαλί έχει επισκευαστεί.

Οι πόρτες ανοίγουν, μπαίνουμε μέσα, και τον παρακολουθώ να βάζει τον κωδικό πριν κάνει λίγο πίσω. Με κοιτάζει και μου κλείνει το μάτι.

'Είσαι τρελά όμορφος' λέω σφυρίζοντας, περνάω τον αντίχειρά μου από το κάτω χείλος του για να βγάλω τα σημάδια από το λιπ γκλός μου. 'Και όλος δικός μου'

Αρπάζει το χέρι μου και φιλάει την άκρη του δαχτύλου μου. 'Μόνο δικός σου μωρό μου.'

Καθώς περνάμε απο το φουαγιέ του Lusso, ο Clive σαστίζει και ανοίγει το στόμα του λίγο. Το χέρι του Jesse βρίσκεται σφιχτά γύρω από τον ώμο μου και ξέρω ότι είναι σημάδι για

του τι θα επακολουθήσει απόψε, το οποίο μου ταιριάζει απολυτα γιατί δεν σκοπεύω να τον αφήσω από δίπλα μου όλο το βράδυ.

Με βοηθάει να μπω στο DBS και πηγαίνουμε προς το Κτήμα με μεγάλη ταχύτητα. Τον καθυστέρησα για το δικό του πάρτυ επετείου, αλλά δεν φαίνεται να ενοχλείται. Πετάει τα μάτια του πάνω μου συχνά και μισογελάει όταν τον πιάνω να με κοιτάζει.

Ακουμπάω την παλάμη μου στον δυνατό του μηρό και χαλαρώνω εντελώς, όταν βάζει το δικό του πάνω της, και μου δίνει ένα καθησυχαστικό σφίξιμο. Είμαι τόσο ερωτευμένη μαζί του αυτή την στιγμή, και χωρίς να το περιμένω, ανυπομονώ για το αποψινό για πρώτη φορά. O αστείος αγαπητός Jesse είναι δίπλα μου απόψε και είναι από αυτά τα μικρά ψήγματα του χρόνου, που μπορώ να δω τον χαλαρό χαρακτήρα που όλοι συνέχεια μου λένε. Δεν αγνοώ το γεγονός ότι βλέπω τον Jesse έτσι μόνο όταν κάνω ότι μου λέει και παίρνει αυτό που θέλει, αλλά είμαι στα καλύτερά μου, νιώθω πολύ μεγάλη ικανοποίηση όταν είναι έτσι. Είμαι πολύ καλά και πραγματικά στο στοιχείο μου στο Κεντρικό Σύννεφο Jesse με αριθμό εννέα.

Δεν εκπλήσσομαι που βλέπω τον John να μας περιμένει στα σκαλιά του Κτήματος όταν σταματάμε. Ο Jesse με βγάζει από το αμάξι και με οδηγεί στην είσοδο που ο John ενημερώνει μερικούς εκατοντάδες παρκαδόρους. Ο Jesse πετάει τα κλειδιά του στον John, που τα πιάνει και τα δίνει σε έναν από τους παρκαδόρους με αυστηρές οδηγίες να μετακινήσουν την Aston Martin μόνο αν είναι εντελώς απαραίτητο.

Σηκώνω το χέρι μου στον John και μου γελάει πλατιά καθώς περνάμε, το χρυσό του δόντι αστράφτει. Είναι ντυμένος με το συνήθες μαύρο κοστούμι του, μόνο που έχει αντικαταστήσει το μαύρο του πουκάμισο με ένα λευκό και ένα μαύρο παπιγιόν. Τα γυαλιά του είναι ακόμα στην θέση τους όμως. Δείχνει πολύ κομψός. Πραγματικά αποπνέει έναν αέρα.

'Εδώ είσαι!' η πανικοβλημένη φωνή της Sarah είναι το πρώτο πράγμα που επιτίθεται στα αυτιά μου καθώς μπαίνουμε στο Κτήμα. Τρέχει προς εμάς, τα πόδια της κάνουν μικρές κινήσεις εξαιτίας του στενού, κόκκινου σατέν φορέματος της που μπορείς να το πεις και δεύτερο δέρμα της. Θα πρέπει να ''χύθηκε'' μέσα του. Αν χωρίς αμφιβολία πριν μπορουσες να πεις για το μέγεθος του στήθους της, τώρα έχει τελείως καταστραφεί Εχουν ανυψωθεί στο στράπλες φόρεμά της και αν χαμηλώσει τα χείλη της, θα μπορέσει να τα φιλήσει.

Σταματάει την βιαστική πορεία της προς τον Jesse και μου ρίχνει μια γρήγορη επιθεώρηση, τα μάτια της σταματάνε και παραμένουν στον λαιμό μου. Είδε το κολιέ, ω τι έκπληξη, δεν μπορείς να το παραβλέψεις, αλλά δεν είναι θαμπωμένη από την ομορφιά του ή την λάμψη του- καθόλου από αυτά-αλλά σταθμίζει την πιθανότητα του ποιος το αγόρασε και κρίνοντας από το γεμάτο αηδία πρησμενο από το botox πρόσωπό της, το έχει βρει αμέσως. Ενστικτωδώς πιάνω το διαμάντι, σχεδόν σα να το προστατεύω από τα μάτια της που είναι σαν χάντρες. Μου πετάει ένα βλέμμα φόνου και μετά τρέχει τα μάτια της στο ντυμένο με δαντέλα κορμί μου. Ισιώνω τους ώμους μου και χαμογελάω γλυκά.

'Εδώ είμαι τώρα.' μουρμουρίζει ο Jesse, καθώς με τραβάει διπλά του. Μπαίνουμε στο μπαρ και βρίσκουμε τον mario να δίνει σαφής οδηγίες στο προσωπικό του μπαρ. Το μπαρ είναι τριπλό σε μέγεθος και συνειδητοποιώ ότι οι πόρτες που διπλώνουν και διαχωρίζουν τον μπαρ από το εστιατόριο είναι ανοιχτές και εκατοντάδες σκαμπό κια τραπεζάκια του μπαρ υπάρχουν διάσπαρτα ανάμεσα στα δωμάτια.

'Εδώ κάθησε' Με σηκώνει και με βάζει σε ένα σκαμπό στο μπαρ και φωνάζει τον Mario πριν καθίσει απέναντί μου.

Η Sarah δείχνει ένα φύλλο από υπολογιστή που κρατάει στο χέρι της. 'Μπορούμε να δούμε....'

"Sarah, δώσε μου ένα λεπτό' Ο Jesse την σταματάει, χωρις να πάρει τα μάτια του από τα δικά μου. Θα μπορούσα να τον φιλήσω. 'Τι θα ήθελες να πιεις?' με ρωτάει.

Μπορώ να νιώσω τον πάγο που προέρχεται από την Sarah καθώς στέκεται εκεί σαν δαμασκηνιά και περιμένει τον Jesse να με φροντίσει πριν την δώσει την προσοχή που απαιτεί. Μπορεί να μου πάρει ώρα να αποφασίσω. Μπορώ να πιω αλκοόλ? Είχε πει ότι μπορώ να πιω αν είναι τριγύρω μου.

Ο Mario εμφανίζεται, και δείχνει αρκετά κομψός με το λευκό του γιλέκο και το παπιγιόν, τα μαλλιά του χτενισμένα άψογα στα πλάγια και το μουστακι του περιποιημένο. Χαμογελάει φωτεινά και θυμάμαι το πλούσιο κοκτέιλ που μου έφτιαξε νωρίτερα σήμερα. 'Θα πάρω το Πιο Υπέροχο του Mario, παρακαλώ' χαμογελάω στον Mario.

Γελάει δυνατά. 'Ναι!' Αρχίζει να ψάχνει στο μπαρ. 'Κύριε Ward?'

'Μόνο νερό παρακαλώ mario' απαντάει ο Jesse, και σκύβει προς εμένα για ένα φιλί. Νιώθω τα μάτια της Sarah να με τρυπάνει, οπότε φυσικά, υπακούω και τον αφήνω να κάνει ότι θέλει. Όχι ότι χρειαζόμουν να είναι εδώ η Sarah για να το κάνει αυτό. Το κάνει όποτε και όπου επιλέγει.

'Τζιν απο αγριοκορόμηλα Mario' πετάει νευρικά η Sarah και μετά συνεχίζει να ξεφυσάει καθώς ο Jesse έχει την προσοχή του πάνω μου. Πραγματικά δεν τον νοιάζει αυτή η γυναίκα, και νιώθω πολύ άνετα για αυτό. Δεν είναι καν, ούτε απειλή.

"Jesse πραγματικά πρέπει να τα πούμε στο γραφείο' τον πιέζει.

Γρυλίζει, και εύχομαι από μέσα μου να την ποδοπατησει τελείως. "Sarah σε παρακαλώ!'. Της λέει εκνευρισμένα και σηκώνεται όρθιος μπροστά μου. "Μωρό μου θέλεις να μείνεις εδώ ή θα προτιμούσες να έρθεις μαζί μου?'

Δεν την κοιτάζω, αλλά ξέρω ότι μόλις στροφογύρισε τα μάτια της, και ενώ θα το ήθελα να την νευριάσω περισσότερο, είμαι πολύ χαρούμενη να κάτσως με τον χαρούμενο Mario και να πιω το Πιο Υπέροχό μου. "Είμαι καλά εδώ, πήγαινε εσύ.'

Αρπάζει το νερό του και πιέζει τα χείλη του στο μέτωπό μου. 'Δεν θα αργήσω.' Αρχίζει να περπαταει και αφήνει την Sarah σχεδόν να κάνει jogging πάνω στα 20ποντα τακούνια της για να τον προλάβει αλλά όχι πριν σκύψει μπροστά μου και πάρει το τζιν της από το μπαρ μέ ένα ουρλιαχτό. Το αγνοώ και δέχομαι το ποτό μου από τον χαμογελαστό Mario.

"Σε ευχαριστώ Mario' του ανταποδίδω το χαμόγελο και πίνω μία γουλιά με ευχαρίστηση.

"Δεσποινίς Ana. Θα μπορούσσ να σας πω πόσο υπέροχη δείχνεται απόψε? ' Χαμογελάει τρυφερά και κοκκινίζω λίγο.

'Μαrio, θα μπορούσα να σου πω πόσο διαβολικά όμορφος δείχνεις εσύ απόψε?' Σηκώνω το ποτήρι μου στον κοντό Ιταλό άντρα, που τον συμπαθώ πολύ.

Πέφτει στο μπαρ με ένα κοφτερό ξεσπασμα γέλιου, και μετά τα μάτια του πέφτουν στον διαμάντι που κρέμεται γύρω από τον λαιμό μου πριν τα ξαναγυρίσει σε μένα με ένα υψωμένο φρύδι.

'Σ' αγαπάει πάρα πολύ, ναι?'

Ανασηκώνω τους ώμους μου ντροπαλά, και ξαφνικά νιώθω άβολα με τον φιλικό Ιταλό. Δεν θέλω όλοι να σκέφτονται το αναπόφευκτο, όπως έκανε και η Sarah. 'Είναι μόνο ένα κολιέ Mario' Ενα κολιέ 60.000 λιρών, ναι, αλλά κανένας δεν πρέπει να μάθει αυτή την μικρή λεπτομέρεια. Πιάνω και το αρπάζω ξανά. Πρέπει να ελέγχω συνέχεια αν είναι στην θέση του, ακόμα και αν νιώθω το βάρος του τέλεια.

'Καταλαβαίνω ότι αγαπάς και εσύ τον κύριο Ward' Χαμογελάει και τσουγκρίζει το ποτήρι μου. 'Με κάνει πολύ χαρούμενο.'

Αλήθεια? Ενα σπασμένο ποτήρι τον αποσπά και βαδίζει, κουνώντας τα χέρια του τριγύρω και φωνάζωντας στα Ιταλικά.

Κάθομαι χαρούμενα στο μπαρ και βλέπω το προσωπικό να ετοιμάζεται για το βραδυ. Βάζουν σαμπάνια σε εκατοντάδες ποτήρια και το μπαρ το σκουπίζει επανειλημμένα ο Mario. Φωνάζει οδηγίες τριγύρω και δείχνει εδώ και εκεί για να καθοδηγήσει το προσωπικό. Είναι σαν να τρέχει έναν οργανισμό-ξέρει τι κάνει. Ο κοντρός Ιταλός είναι τελειομανής, και τα κάνει όλα επίσης έτσι. Το τεράστιο δωμάτιο δείχνει εκπλητικά φτιαγμένο, όλα είναι τοποθετημέναα στην θέση του και με την πιο μικρή προσοχή στην λεπτομέρεια. Οι χαμηλοί πολυελαίοι λαμπυρίζουν διακριτικά, βγάζοντας μια απαλή βερυκοκί λάμψη φωτός, οι λέξεις αισθησιακός και αναζωογονητικός έρχονται στο μυαλό μου αμέσως - λέξεις που έχω ακούσει και στο παρελθόν.

Ο Pete εμφανίζεται με έναν δισκο με καναπεδάκια. "Ανα, δείχνεις υπέροχη' Μου δείχνει τον δίσκο. 'Θα ήθελες ένα καναπεδάκι?'

Μυρίζω την υπέροχη μυρωδιά του καπνιστού σωλομού και βλέπω τα μικρά ψωμάκια που είναι αλλειμένα με κρέμα τυριού. "Ah, Pete' Βάζω το χέρι μου στο στομάχι μου. 'Ακόμα είναι γεμάτο το στομάχι μου από το μεσημεριανό.' δεν έχω ιδέα πως θα κατεφέρω να φάω τρία γεύματα. Θα εκραγώ μέσα στο φόρεμα.

'Ανα, δεν έφαγες σχεδόν καθόλου από το μεσημεριανό σου/' Μου ρίχνει ένα αποδοκιμαστικό βλέμμα και συνεχίζει. 'Να απολαύσεις την βραδιά σου.'

'Και εσύ επίσης Pete' απαντάω, και νιώθω αμέσως γελοία που είπα σε ένα μέλος του προσωπικού να απολαύσει την βραδιά αφού θα δουλεύει σκληρά, αλλά έχει δίκαιο, δεν τελείωσα το μεσημεριανό μου. Και αυτό γιατί έχασα την όρεξή μου όταν η Sarah εμφανίστηκε και μάλλον αυτός είναι και ο λόγος που δεν πεινάω ούτε και τώρα.

Γυρίζω προς το μπαρ και βρίσκω το ποτηρι μου γεμάτο ξανά. Ψάχνω τον Mario και τον βλέπω στην άλλη άκρη του μπαρ να φτιάχνει μερικα σκαμπό. Με βλέπει και μου ρίχνει ένα πονηρό χαμόγελο, ενώ κρατώ το ποτήρι μου ψηλά και κατσουφιάζω. Το αγνοεί και συνεχίζει με τα σκαμπό. Πρέπει να είμαι προσεκτική. Ήπια δυο ποτήρια από το Πιο Υπέροχο παρασκεύασμα ήδη, και δεν έχω ιδέα τι έχει μέσα. Δεν πρέπει να στρεκλίζω όταν θα αρχίσει να έρχεται ο κόσμος.

'Ανα!'

Πετάγομαι όρθια καθώς το ενθουσιώδες τσίριγμα της Kate ακούγεται.

'Ουου!' Σταματάει μπροστά μου, και τα μάτια της βγαίνουν έξω. 'Fucking Hell!'

'Το ξέρω' μουρμουρίζω. 'Τρομάζω για αυτό το αναθεματισμένο πράγμα. Θα έπρεπε να βρίσκεται σε ένα χρηματοκιβώτιο . To πιάνω ξανά και η kate μου χτυπά το χέρι μακρυά για να το αγγίξει η ίδια.

"Oυαου! Αυτό είναι σοβαρά ιδιαίτερο' Αφήνει το διαμάντι και κάνει πίσω για να με κοιταξει. 'Για να σε δω! Κάποιος υπήρξε πολύ κακομαθημένος σήμερα!'

Γελάω. Νομίζω ότι αυτό που πέρασα σήμερα ξεπερνάει και τα όρια του κακομαθημένου.

'Για να δω και σενα' αρπαζω τα χέρια της και τα κρατάω μακρυά από τα πλευρά της. 'Μου αρέσει το φόρεμα.' Την στροφογυρίζω. Δείχνει υπέροχη. όπως πάντα, σε ένα μακρύ

πράσινο βραδινό φουστάνι, οι κόκκινές της μπλούκλες μαζεμένες ψηλά στο κεφάλι της. 'Θέλεις να πιεις κάτι? Πρέπει να το δοκιμάσεις αυτό' Αρπάζω το ποτήρι μου απ΄ το μπαρ και το κρατάω ψηλά. 'Κάτσε. Που είναι ο Sam?'

Κάθεται στο σκαμπό και στριφογυρίζει τα μάτια της. 'Δεν θα άφηνε κάποιον από τους παρκαδόρους να παρκάρει το αμάξι του. Θεωρεί ότι όλοι είναι ανεύθυνοι οδηγοί που δεν μπορούν να διαχειριστούν την δύναμη μιας Carrera.' Γελάει. 'Που είναι ο Jesse?'

Το χαμόγελό μου εξαφανίζεται. "H Sarah τον εσυρε κάπου' ρίχνω μια ματια στο ρολόι και παρατηρώ ότι λείπει πάνω από μία ώρα. '"Τέλος πάντων, δεν μπορούσα να μην δω μία συγκεκριμένη Carrera, με μία συγκεκριμένη κοκκινομάλλα μέσα της που πήγαινε στο Κτήμα χθες το βράδυ.' λέω άνετα καθώς πίνω το ποτό μου, και παρατηρώ την αντιδρασή της.

Η φλογερή, κοκκινομάλλα φίλη μου με πυροβολεί με ένα φλογερό ύφος. 'Ναι Ανα. Το έχεις ήδη αναφέρει αυτό.' λέει αλαζονικώς. "Φέρε μου αυτό το ποτό.'

Κουνάω το κεφάλι μου αλλά δεν την πιέζω. "Mario?' φωνάζω και κουνάει το χέρι του ότι με άκουσε καθώς έρχεται προς το μέρος μου. 'Αυτή είναι η φίλη μου η Kate. Kate αυτός είναι ο Mario.'

'Ναι έχουμε συναντηθεί' Η Kate του χαμογελάει.

'Πως είσαι απόψε kate?' ο Mario της χαρίζει ένα από τα όμορφα ζεστά του χαμόγελα.

'Θα είμαι καλύτερα αν μου φέρεις ένα από αυτό.' Δείχνει το ποτήρι μου και ο Mario Γελάει πριν φτιάξει το ποτό του.

Φυσικά και έχουν συναντηθεί. Ζηλεύω τόσο πολύ την χαλαρή της φύση. Ο Mario γυρνάει με μία κανάτα και βάζω το χέρι μου πάνω στο ποτήι μου όταν προσπαθεί να μου το ξαναγεμίσει, και του ρίχνω ένα παιχνιδιάρικο, προειδοποιητικό βλέμμα. Σηκώνει τους ώμους, ψελλίζει κάτι στα Ιταλικά και καταπολεμάει ένα χαμόγελο, που προσπαθεί ξεκάθαρα να προσποιηθεί ότι είναι προσβεβλημένος.

'Που είναι η αγάπη?'

Και οι δύο γυρνάμε και βλέπουμε τον Sam να στέκεται με τα πόδια του ανοιχτά και τα χέρια του σε έκταση στην είσοδο του μπαρ. Δείχνει ασυνήθιστα κομψός, σε σχέση με τα παραδοσιακά του μεγάλα τζην και τα διάφορα μπλουζάκια του. Φτιάχνει το σακάκι του και προχωράει προς το μπαρ με αυτοπεποίθηση, φωνάζοντας για ένα μπουκάλι μπύρα καθώς πλησιάζει. Μπορεί να δείχνει κομψός, αλλά τα μαλλιά του είναι όπως συνήθως ανακατεμένα, καστανά κύματα και το πονηρό χαμόγελό του και το λακάκι του είναι εδώ.

'Κυρίες μου! Θα μπορούσα να πω πόσο αναθεματισμένα όμορφες δείχνετε και οι δύο απόψε?' Με φιλάει στο μάγουλο και μετά δίνει και ένα τσαπατσούλικο φιλί στην Kate. Τον χτυπάει να φύγει μακρυά, γελώντας. 'Που είναι ο άντρας μου?' ρωτάει, και κοιτάζει γύρω το μπαρ.

Θέλω να τον διορθώσω και να του πω ότι ο Jesse είναι στην πραγματικότητα είναι ο δικός μου άντρας, αλλά αυτό μπορεί να σημαίνει ότι βρίσκομαι στην αρχή να τον ποδοπατήσω αν το κάνω αυτό. Γελάω από μέσα μου και με το νοερό ποδοπάτημά μου. 'Είναι στο γραφείο του.' λέω και πίνω άλλη μια γουλιά από το ποτό μου. Συγκρατώ τον εαυτο μου, αλλά αυτό το πράγμα είναι υπέροχο και κατεβαίνει κάτω σαν λιχουδιά. Νιώθω καλύτερα τώρα που η Kate είναι εδώ, το μυαλό μου αποσπάται από το γεγονός ότι ο Jesse ακόμα λείπει.

Μία ώρα μετά, το μπαρ είναι ασφυκτικά γεμάτο και ο Jesse ακόμα δεν έχει φανεί. Απαλή jazz Μουσική ακούγεται και ο ήχος ευχάριστων συζητήσεων διακρίνεται στον αέρα. Οι άντρες όλοι δείχνουν ωραίοι στα σμόκιν τους και στα κοστούμια τους και οι γυναίκες έχουν ψωνίσει διάφορα βραδινά και κοκτέιλ φορέματα. Δεν αγνοώ το γεγονός ότι φαίνεται να είμαι το θέμα της συζήτησες για διάφορες ομάδες ανθρώπων, ειδικά γυναικών, που κάνουν απαίσια δουλειά για να κρύψουν το εδνιαφέρον τους. Αυτό που με απασχολεί πιο πολύ όμως, είναι το παράλογο, διερευνητικό μυαλό μου που συνέχεια αναρωτιέται με πόσες από αυτές έχει κοιμηθεί ο Jesse. Είναι μία καταθλιπτική σκέψη και μία σκέψη που δε νομίζω ότι θα αποβάλλω ποτέ.

Πίνω το τρίτο μου ποτήρι απο το Πιο Υπέροχο πράγμα, και το ρουφάω προσεκτικά. Ο Drew έχει φτάσει και δεν δείχνει διαφορετικός απ' ότι συνήθως είναι. Είναι πάντα καλοντυμένος. Εκπνέω και χαλαρώνω όταν δύο μεγάλες παλάμες ακουμπάνε στους γοφούς μου και η φρεσκάδα του, η ομορφιά της μέντας εισχωρούν στην μύτη μου. Που ήταν?

Το πηγούνι του ακουμπάει στον ώμο μου. 'Σε παραμέλησα.'

Γυρίζω τον λαιμό μου για να τον δω. 'Ναι με παραμέλησες. Που ήσουν?'

'Δεν μπορούσα να κάνω δυο βήματα χωρίς κάποιος να μου μιλήσει. Θα είμαι όλο δικός σου τωρα. Στο υπόσχομαι.' Πιέζεται στην πλάτη μου και σκύβει να χαιρετήσει τα αγόρια πριν γύρει προς την Kate για να την φιλήσει στο μάγουλο. Μπορώ να εγγυηθώ ότι όλοι αυτοί οι κάποιοι που του μίλαγαν κάθε δύο βήματα ήταν γυναικες. 'Είστε όλοι καλά?' ρωτάει και κάνει σήμα στον Mario για λίγο νερό.

'Θα είμαστε όταν σερβιριστεί το δείπνο' γελάει ο Sam και τσουγκρίζει το μπουκάλι του με του Drew. Ξέρω που το πάει και αμέσως θυμάμαι τον Jesse να δίνει ρητές οδηγίες για να παραμείνουν τα πάνω δωμάτια κλειδωμένα μέχρι τις 10.30. Τώρα ξέρω γιατί; για να κρατήσει τους παθιασμένους ανθρώπους όπως είναι ο Sam μακρυά.

Ξαφνικά με πολιορκεί μια πολύ ανυσηχητική σκέψη. Διάολε, η Kate θα εξαφανιστεί πάνω αργότερα? Την κοιτάζω με μάτια ορθάνοιχτα, αλλά ανάθεμά της, δεν με κοιτάζει. Ξέρει τι σκέφτομαι- μπορώ να το καταλάβω από τον τρόπο που τραβάει το κορμί της μακρυά μου, κρύβωντας το πρόσωπό της.

'Δέκα και μισή' λέει ο Jesse αυστηρά. Με τραβάει από το σκαμπό και κάθεται αυτός πριν με σύρει στην αγκαλιά του και θάψει το πρόσωπό του στον λαιμό μου. Ο Sam και ο Drews ανταλλάσουν αποδοκιμαστικές ματιές και η Kate ακόμα αρνείται να με κοιτάξει.

'Θέλω να σε ξαπλώσω στο μπαρ και να σε ξετυλίξω από όλη αυτή την δαντέλα.' ψιθυρίζει στο αυτί μου. Ανατριχιάζω πάνω του και σιωπηλά εύχομαι να σταματήσει να μιλάει αμέσως πριν υπακούσω και σκαρφαλώσω στο μπαρ για αυτόν. Πιέζει την στύση του στην πλάτη μου χαμηλά. 'Τι φοράς κάτω από το φόρεμα?'

'Και άλλη δαντέλα' λέω σιγανά χαμογελώντας, και βογκάει στο αυτί μου. Γιατί το είπα αυτό? Πρέπει να σταματήσω την ερωτική συζήτηση, όχι να την ενθαρρύνω.

'Με σκοτώνεις γαμημένα πολύ' Ρουφάει το αυτί μου και μου προκαλεί ανατριχίλες μέσα μου.

'Πρέπει να σταματήσεις.' τον προειδοποιώ, μάλλον απρόθυμα. Θα του πάρει μια εβδομάδα να μου βγώ απο το φόρεμα και να το φορέσω ξανά. Στην πραγματικότητα αυτού δεν θα του έπαιρνε τόσο πολύ. Θα έχανε την υπομονή του και θα το έσκιζε, οπότε σε αυτή την περίπτωση δεν θα το ξαναέβαζα.

'Ποτέ' Η γλώσσα του πηγαίνει πιο βαθιά στο αυτί μου και κλείνω τα μάτια μου με έναν αναστεναγμό.

'Παιδια΄!' Η Kate Παιχνιδιάρικα κοπανάει τον ώμο του Jesse. 'Αστην κάτω!'

'Ναι, περιορίζεις τις σεξουαλικές μας ανάγκες, αλλά για σένα είναι καλά να στέκεσαι εκεί και να χαϊδεύεις το κορίτσι σου.' παραπονιέται ο Sam.

Ο Jesse του πετάει ένα επιτιμητικό βλέμμα. "Προσπάθησε να με σταματήσεις. Θα κλείσω το μαγαζί αμέσως και θα την πάω σπίτι.'

'Ποδοπατάς τους φίλους σου τώρα' γελάω και όλοι αρχίζουν να γελάνε μαζί μου. Νιώθω τον Jesse να δαγκώνει τον σβέρκο μου. 'Ποια είναι αυτή?' ρωτάω.

'Ποια είναι ποια?' Το κεφάλι του σηκώνεται από τον λαιμό μου και το δείχνω την γυναίκα που στέκεται στην είσοδο του μπαρ με ένα κρεμ φόρεμα σε ίσια γραμμή. Είναι μάλλον στις αρχές των τριάντα, με μαύρα κοντά μαλλιά και όμορφα χαρακτηριστικά. Δεν θα της είχα δώσει τόση προσοχή αλλά κοιτάζει κατευθείαν εμάς και είναι μόνη.

Αρχίζει να περπατάει προς το μέρος μας και νιώθω την ένταση του Jesse από κάτω μου. Ο Sam και ο Drew σταματάνε αμέσως την συζήτηση, οπότε αυτό το μόνο που κάνει είναι με ανυσηχεί περισσότερο. Ποια στον διάολο είναι?

Όταν φτάνει στην παρέα μας, σταματάει και κρατάει τα μάτια της στον Jesse. Η ένταση είναι αισθητή και κοιτάω την Kate να έχει συνοφρυωθει καθώς κοιτάζει την γυναίκα που στέκεται σιωπηλή μπροστά μας. Ξαφνικά βρίσκομαι όρθια και να κάθομαι ξανά στο σκαμπό, χωρίς τον Jesse από πίσω μου.

'Coral θέλεις να έρθεις στο γραφείο μου?' ρωτάει ο Jesse, πολύ απαλά και ευγενικά για να μου αρέσει αυτό. Γνέφει θετικά και μπορώ να δω τα μάτια της να είναι γεμάτα δάκρυα. 'Πάμε' Γυρίζει προς εμένα και μου ρίχνει ένα απλογητικό χαμόγελο πριν την οδηγήσει, με το χέρι του τοποθετημένο χαμηλά στην πλάτη της, αφήνοντας με να αναρωτιέμαι τι στον διάολο συμβαίνει και να απαιτώ νοερά να τραβήξει το χέρι του από πάνω της.

Ο John μου ρίχνει ένα νεύμα καθώς περνάνε από την είσοδο του μπαρ, και μετά ενημερώνει τους πάντες ότι το δείπνο θα σερβιριστεί αμέσως. Κορμιά κινούνται γρήγορα προς το καλοκαιρινό δωμάτιο, και οι γυναίκες μου ρίχνουν περίεργες ματιές καθώς περνάνε. Τις αγνοώ; είμαι πολύ απασχολημένη να αναρωτιέμαι τι κάνει ο Jesse με την μυστηριώδη γυναίκα.

Η ησυχία που έχει πέσει στην παρέα μας σπάει από την kate.' Ποια ήταν αυτή?' Με βοηθάει να κατέβω από το σκαμπό.

Κοιτάζω τον Drew και τον Sam, που και οι δυο σηκώνουν τους ώμους σα να λένε ότι δεν γνωρίζουν, αλλά μπορώ να καταλάβω από την ξαφνική δυσφορία τους ότι ξέρουν ακριβώς ποια είναι η Coral. 'Δεν ξέρω. Δεν την έχω ξαναδεί ποτέ.' λέω μουτρωμένα, και ακολουθώ τον σωρό τον ανρθώπων στο καλοκαιρινό δωμάτιο. "O Jesse φαίνεται να την ξέρει όμως.' λέω ωμά.

Βρίσκουμαι το τραπέζι μας και ανακουφίζομαι που θα κάτσω με την Kate, τον Sam, τον Drew Και τον John. Δεν είμαι τόσο χαρούμενη που η Sarah θα είναι μαζί μας, όμως. Άλλος ένας άντρας που δεν έχω γνωρίσει μας συντροφεύει. Συστήνεται ως Niles - ένα χαριτωμένο, με μαλακά μαλλιά και παιδικό πρόσωπο, όχι ακριβώς το στυλ του άντρα που θα περίμενα να βρω στο Κτήμα. Αλλά ποιο είναι το στυλ του Κτήματος?

Το καλοκαιρινό δωμάτιο το έχουν αδειάσει τελείως από τους καναπέδες και τα τραπέζια και έχουν βάλει πολλά στρογγυλά τραπέζια για οκτώ με δέκα ανθρώπους. Δεν μπορώ καν να τα μετρήσω, χάθηκα οταν έφταστα στα τριάντα.Το χρώμα είναι μαύρο και χρυσό. Αναρωτιέμαι αν είναι τυχαίο.

Κεριά καίνε παντού, και προδίδουν το βασικό χαρακτηριστικό; αισθησιασμό. Ήταν ιδέα του Jesse για την προέκταση και τότε που δεν ήξερα τις δραστηριότητες του Κτήματος, μου φάνηκε λίγο παράξενη απαίτηση, αλλά τώρα η περιγραφή υπάρχει παντού όπου και να κοιτάξω.

Μία μπάντα έχει τοποθετηθεί στην γωνία, αλλά είναι τέσσερις άντρες με σαξόφωνα που θα παίζουν την μουσική κατά την διάρκεια του δείπνου. Η καρέκλα δίπλα μου είναι ακόμα άδεια και στην ακριβώς διπλανής της έχει κουρνιάσει η Sarah. Υποθέτω ότι κανόνισε τις θέσεις και ήταν πολύ τσαντισμένη όταν δεν είχε άλλη επιλογή από το να βαλει εμένα στην άλλη πλευρά του Jesse.

Που είναι?

Η Kate σηκώνει μία χρυσή, σατέν τσάντα και μου την κουνάει στον αέρα. Πρέπει να είναι οι τσάντες των δωρων. Αποφασίζω ότι ούτε καν θα κοιτάξω την δική μου, και η απόφασή μου γίνεται πιο δυνατή όταν βλέπω την Kate να κοιτάζει την τσάντα και μετά να την κλείνει αμέσως με ορθάνοιχτα μπλε μάτια. Ο Sam προσπαθεί να της την αρπάξει, αλλά τον χτυπάει κι αυτός μουρμουρίζει, και αρπάζει την αντρική μαύρη τσάντα που βρίσκεται στην θεση του. Κάνει το ίδιο με την Kate, αλλά αντί να έχει μάτια ορθάνοιχτα, έκπληκτο ύφος, κοιτάζει την Kate και χαμογελάει μέχρι τα αυτιά του, κάνοντάς την να αρπάξει αυτή την τσάντα του. Την διώχνει μακρυά.

Σερβίρουν ορεκτικό από χτένια, και για μία στιγμή αποσπούμαι από την φαντασία μου από το θεϊκό πιάτο. Το Κτήμα έχει πραγματικά καλό φαγητό.

'Λοιπόν Ανα, έμαθα ότι έκανες τις εργασίες στο Lusoo.' Λέει ο Niles. " Μεγάλο επίτευγμα.' χαμογελάει και μου σηκώνει το ποτήρι του.

"Δεν έβλαψε το χαρτοφυλάκιο.' απαντάω χαλαρά.

'Είσαι σεμνή' γελάει.

'Είναι καλή' πετάγεται η kate. "Δουλεύει και τις προεκτάσεις πανω.' Η kate δείχνει με το πηρούνι της προς το ταβάνι του καλοκαιρινού δωματίου με τον πιο χάλια, μη γυναικείο τρόπο.

'Μάλιστα. Ετσι γνώρισες τον Jesse?' ρωτάει ο Niles. λίγο έκπληκτος.

'Ναι.' επιβεβαιώνω ευγενικά αλλά δεν λέω περισσότερα. Δεν νιώθω άνετα να μιλάω για μένα και τον Jesse, ειδικά με την ανέκφραστη Sarah σχεδόν δίπλα μου. Ο Niles Μου υπενθυμίζει ότι ακόμα δεν έχει φανεί. ' Εσυ με τι ασχολείσαι? 'ρωτάω για να οδηγήσω την συζήτηση μακρυά από τον Jesse και το περίεργο μυαλό μου.

Αφήνει το πηρούνι του και σκουπίζει το στόμα του με την πετσέτα. "Προμηθεύω τον Jesse.' λέει με ένα μικρό χαμόγελο.

Καταφέρνω μόλις να σταματήσω τον εαυτό μου από την πιο ανόητη ερώτηση που θα μπορούσα να κάνω. Δεν προμηθεύει ποτά ή φαγητά στο Κτημα. Όχι, Ο Niles προμηθεύει άλλα απαραίτητα-απαραίτητα για τον πάνω όροφο του Κτήματος. Γνέφω θετικά, και δεν θέλω να συνεχίσω ούτε αυτή την συζήτηση περισσότερο.

Η Sarah πετάγεται στο κενό της συζήτησης και ρωτάει τον Niles πως πήγε το πρόσφατο ταξίδι του στην Ολλανδία. Είμαι ευγνώμων, παρόλο που γρήγορα αποσύρω την προσοχή μου από την συζήτηση.

Κοιτάζω την Kate που μου ρίχνει ένα βρώμικο βλέμμα και μετά μου δείχνει την Sarah και πιάνει τα βυζιά της γελώντας. Προσπαθώ να μην χαμογελάσω, αλλά δεν μπορώ καθώς οι γωνίες του στόματός μου ανοίγουν με την θρασύτητά της. Δεν την επηρρεάζει τίποτα. Την αγαπώ.

Τελειώνω το Πιο Υπέροχο και δέχομαι το άσπρο ποτό που προσφέρει ο σερβιτόρος, πίνω μια γρήγορη γουλιά και γελάω καθώς ο Drew προσπαθεί να πιάσει το τελευταίο χτένι του με το πηρούνι και αυτό πετάγεται στην μέση του τραπεζιού. Γίνεται έξαλλος με το γλιστερό πράγμα καθώς προσπαθεί να το ξαναπιάσει, και αυτό του ξεφεύγει ώσπου στο τέλος το πιάνει με το χέρι του. Το πετάει στο πιάτο του δυσαρεστημένος και μετά κοιτάζει όλο το τραπέζι που όλοι -με εξαίρεση την Sarah, είναι εχυαριστημένοι απο την μικρή του παράσταση. Σηκώνεται και κάνει υπόκλιση, αποκαθιστώντας τον τέλειο χαρακτήρα του. Η αστεία- ελαφρυά του παράσταση απέχει από τον καθώς πρέπει Drew Που ξέρω.

Τα ορεκτικά τα παίρνουν από το τραπέζι και τα αντικαθιστούν με σολωμό και πολύχρωμα λαχανικά. Είμαι ευγνώμων που το δείπνο είναι ελαφρύ. Δεν θα μπορούσα να φάω περισσότερο και με την sarag να κάθεται δίπλα μου, η ορεξή μου δεν βελτιώνεται. Δεν μου έχει πει ούτε μία λέξη κατά την διάρκεια του δείπνου και δεν έχει αναρωτηθεί που είναι ο

Jesse, οπότε υποθέτω ότι γνωρίζει. Ενημέρωνει τον σερβιτόρο να πάρει το ανέγγιχτο ορεκτικό του Jesse και να περιμένει για το κυρίως προς το παρόν. Αν δεν ήταν εδώ η Kate, θα γινόμουν δύστροπη τώρα.

'Δεν έφερες την Victoria?' Η Κate ρίχνει την σπόντα στον Drew και την πιάνει χωρίς ίχνος σοκ ή έκπληξης.

'Όχι, είναι γλυκιά αλλά δύσκολη' Πίνει μια γουλιά κρασί και ακουμπάει πίσω στην καρέκλα. 'Είμαι χαρούμενος έτσι όπως ειμαι τώρα' Υψώνει το ποτήρι του και όλοι κάνουν το ίδιο, ακόμα και εγώ, παρόλο που δεν είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη με το που βρίσκομαι αυτή την στιγμή. Ο Drew συνεχίζει, 'Tέλος πάντων δεν θα με άφηνε να την αγγίξω αν δεν ήταν όλα τα φώτα κλειστά.'

Σχεδόν φτύνω το κρασί μου σε όλο το τραπέζι, και μετά γελάω- πολύ δυνατά.

'Στο είπα!' τσιρίζει η Kate, και μου πετάει την πετσέτα πάνω μου.

Την αρπάζω και σκουπίζω το κρασί που τρέχει στο πηγούνι μου και ακόμα γελάω.

Ο Drew με κοιτάζει εμένα και μετά την Kate, και ένα μειδίαμα σπάει στις γωνίες του στόματός του. 'Κατά κάποιον τρόπο πρέπει να δούμε τι κάνετε για αυτά που σκέφτηκα.'

'Σταμάτα!' ουρλιάζω, και προσπαθώ απεγνωσμένα να χαλιναγωγήσω τα γέλια μου. Κοιτάζω την Sarah και συναντάω το βρώμικο βλέμμα της, Την αγνοώ και αντιστέκομαι στον πειρασμό να της τρίψω τα μούτρα στον σωλομό της.

Σηκώνομαι αμέσως όρθια - όπως και η Sarah- όταν βλέπω τον Jesse και την μυστηριώδη γυναίκα να βγαίνουν από τον διάδρομο που οδηγεί στο γραφείο του. O John πρέπει να κατάλαβε την άμεση αντίδρασή μας γιατί πετάγεται από το τραπέζι και φεύγει. Ανταλλάσουν μερικές κουβέντες πριν ο John αναλάβει την ευθύνη της γυναίκας και την οδηγεί έξω από το καλοκαιρινό δωμάτιο.

Ο Jesse ψάχνει στο δωμάτιο μέχρι που βρίσκει τα μάτια μου, και αρχίζει να έρχεται. Σταματάει εκατοντάδες φορές καθώς προσπερνάει τα τραπέζια για να χαιρετήσει άντρες και γυναίκες αλλά δεν ξεκινάει συζήτηση. Απλά κάνει χειραψίες με τους άντρες και σκύβει να φιλήσει τις γυναίκες, χαμογελάει ευγενικά πριν με ψάξει ξανά. Γιατί δεν μπορεί να κάνει μόνο χειραψίες με τις γυνάικες επίσης? Τελικά φτάνει σε μένα και κάθεται, αρπάζει το γόνατό μου κάτω από το τραπέζι. Ο Sam χαιρετίζει την άφιξή του και βάζει λίγο νερό στο ποτήρι κρασιού του Jesse, η Kate με κοιτάζει συνοφρυωμένη και η Sarah διακόπτει εντελώς την συζήτηση με τον Niles εξαιτίας του Jesse.

Γυρίζει προς εμένα και με κοιτάζει με μάτια γεμάτα συγνώμη. 'Με συγχωρείς?'

'Ποια ήταν αυτή?' ρωτάω σιγά.

'Καμία που θα πρέπει να σε ανησυχεί' Μου δείχνει το μισοάδειο πιάτο μου. 'Πως είναι το φαγητό?'

Καμία που θα πρέπει να με ανησυχεί? Λοιπόν αυτό με κάνει ακόμα περισσότερο ανήσυχη, αλλά είναι η στιγμή για να το τραβήξω? "Είναι καλό, θα πρέπει να φας.' λέω σύντομα, ψάχνω τον σερβιτόρο, αλλά είμαι λίγο αργή. Φαίνεται ότι η Sarah το φρόντισε ήδη. Ο σωλομός προσγειώνεται μπροστά του και αρχίζει να τρώει, κρατώντας την παλάμη μου σφιχτά στο γόνατό μου, κόβει και τρώει με το ένα χέρι. Αποφασίζω να το αφήσω για τώρα, δεν είναι η ώρα ή το μέρος, αλλά θέλω να μάθω τι ήταν αυτό.

Όταν ο John επιστρέφει και γνέφει στον Jesse, του ρίχνω ένα περίεργο βλέμμα που το πιάνει και το ποδοπατάει σκύβωντας και χαϊδεύοντάς με με τα χείλη του. Του ανταποδίδω με μισή καρδιά το φιλί, γνωρίζοντας ότι θέλει να με αποσπάσει.

Τραβιέται πίσω και μου ρίχνει ενα ερευνητικό βλέμμα. 'Μου κρύβεις κάτι?' ρωτάει κοφτά.

'Ναι, εσύ?' του αντιγυρίζω, χωρίς καθόλου εδνιαφέρον για την ανησυχία του.

'Εϊ' μου πετάει, αρκετά δυνατά, σε σχέση με την παρεά μας. 'Σε ποιον νομίζεις ότι μιλάς?' ρωτάει με άγριο βλέμμα, το άγγιγμα στο γόνατό μου σφίγγει.

Κουνάω το κεφάλι μου. 'Να βλέπαμε ποια θα ήταν η αντίδρασή σου έαν ένα μυστηριώδης άντρας με έπαιρνε μακρυά σου για πάνω από μία ώρα.' Τον κοιτάζω ευθεία στα μάτια, και παρατηρώ την Sarah να χαμογελάει πονηρά πίσω του. Μπορεί να πάει να γαμηθεί. Δεν έχω διάθεση για αυτήν.

Τα μάτια του μαλακώνουν, η ένταση στο σαγόνι του χαλαρώνει λίγο. Απελευθερώνει το άγγιγμά του από το γονατό μου και ανεβαίνει στο εσωτερικό των μηρών μου. Σφίγγομαι. Ξέρει τι κάνει. 'Ανα, σεν παρακαλώ μην λες πράγματα που με κάνουν έξαλλα τρελό.' Η φωνή του έχει μαλακώσει, αλλά μπορώ να διακρινω τον αμυδρό τόνο θυμού μέσα της. 'Σου είπα να μην ανησυχείς, οπότε δεν θα πρέπει να ανησυχείς. Τέλος.'

'Σταμάτα να φιλάς όλες τις γυναίκες', γυρίζω προς το τραπέζι, αγνοώντας το ζεστό άγγιγμά του μέσα από το φουστάνι μου. Βράζω από μέσα μου για κτητικότητα. Γίνομαι όσο κακιά όσο αυτός, και αυτή η συζήτηση δεν θα μας βγάλει πουθενά - όχι εδώ και όχι τώρα, τέλος πάντων.

'

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21 Όταν το επιδόρπιο και ο καφές σερβίρονται και τα μάγουλά μου πονάνε από τις βλακείες της Kate και του Sam στο τραπέζι, ο John σηκώνεται και μας ανακοινώνει, με την συνηθισμένη μουρμουριστή φωνή του, ότι θα πρέπει να αδειάσουν το δωμάτιο από τα τραπέζεια, και να ετοιμαστούμε για την μπάντα.

Ο Jesse σηκώνεται και με βοηθάει με την καρέκλα μου, προσπαθώντας να μου δώσει όλη του την προσοχή που εκνευρισμένα αγνοώ. Προσπαθεί όσο το δυνατόν περισσότερο να με αποσπάσει από το κατσούφιασμά μου. Με σταματάει να φύγω από το τραπέζι όταν αρπάζει τον αγκώνα μου και με τραβάει ώστε να βρεθούμε αντικρυστά.

Μου ανοίγει τρύπα με τις δυσαρεστημένες πράσινες λίμνες του. 'Θα συμπεριφέρεσαι σαν κακομαθημένο παλιόπαιδιο για την υπόλοιπη βραδια ή θα πρέπει να σε πάνω πάνω και να σου γαμήσω λίγη λογική μέσα σου?'

Αναπηδώ στην εχθρότητά του καθώς κοιτάζει πέρα αμό μένα και χαμογελάει, προφανώς ξέρει κάποιον που βρίσκεται πίσω μου. Γυρίζει τα μάτια του σε μένα, το χαμόγελό του εξαφανίζεται στη στιγμή. Μένω έκπληκτη από την αντίδρασή του στην διαμαρτυρία μου. Πλησιάζει γυρω μου και ακουμπάει σταθερά την παλάμη του στον πισινό μου, με πιέζει προς την στύση του κάνει αυτούς τους αναθεματισμένους κύκλους με τους γοφούς του, δυνατά και αργά. Καταριέμαι το δόλιο κορμί μου που σφίγγεται, και τα χέρια μου που ενστικτωδώς πετάνε για να να πιάσουν τους ώμους του.

Γέρνει στο αυτί μου. 'Το αισθάνεσαι αυτό?' Τρίβεται σκληρά ξανά.

Χάνω την μάχη για να μην βογκήξω απο ηδονή. Δεν θέλω να καυλώσω εδώ γιατί δεν υπάρχει ούτε μία αναθεματισμένη πιθανότητα να τον αφήσω να με πάρει ενώ είμαστε σε αυτό εδώ το μέρος. Ποτέ.

'Απάντησε την ερώτηση Ανα.' Δγκώνει τον λοβό του αυτιού μου και τον τραβαει με τα δίντια του.

Το άγγιγμά μου στους ώμους του γίνεται πιο σφιχτό. 'Το αισθάνομαι.' Η φωνή μου είναι σπασμένη και σιγανή.

'Ωραία. Είναι δικό σου. Ολόκληρο.' Πιέζει πιο δυνατά πάνω μου. 'Σταμάτα τα γαμημένα μούτρα σου. Με καταλαβαίνεις?'

'Ναι' εκπνέω στον ώμο του.

Με αφήνει και κάνει πίσω, και μου σηκώνει τα φρύδια του σα να περιμένει. Γνέφω θετικά και προσπαθώ να ανασυγκροτηθώ. Θα με επηρρεάζει έτσι για πάντα? Τρέμω και σοβαρά ξανασκέφτομαι τον όρκο μου να αποφύγω το σεξ στο Κτήμα. Θα μπορούσα, πολύ εύκολα, να τον σύρω πάνω σε μία από τις ιδιωτικές σουίτες και να τον αφήσω να με φάει ζωντανή.

Κοιτάζω λίγο πιο πέρα από αυτόν και πιάνω το βλέμμα της οχιάς, και με μία αξιολύπητη σφραγίδα κτητικότητας, χώνομαι στο στέρνο του και τον κοιτάζω με μάτια γεμάτα συγνώμη.

Μου κάνει ένα νοημα ότι την δέχεται με το κεφάλι του και σκύβει να αφήσει τα χείλη του στα δικά μου. 'Καλύτερα έτσι' λέει στο στόμα μου. Με γυρίζει και με οδηγεί έξω από το καλοκαιρινό δωμάτιο.'Αγωνίζομαι για να αντιμετωπίσω όλα αυτά τα βλέμματα θαυμασμού που ελκύεις.' λέει, και βάζει το χέρι του σταθερά στο κάτω μέρος της πλάτης μου.

Χλευάζω. Θα πρέπει να αστειεύεται. Είμαι περιτρυγιρισμένη από γυναίκες, που όλες, είναι απολύτως βέβαιο, θέλουν να εξαφανιστώ. Είμαι η σοβαρή χαλάστρα του πάρτυ. 'Ελκύεις πολύ προσοχή και εσύ.' ψελλίζω, καθώς περνάμε μία γοητευτική μελαχροινή.

Χαμογελάει λαμπερά στον Jesse και χαϊδεύει το χέρι του. "Jesse, δείχνεις πιο νόστιμος από ποτέ' λέει με εθουσιασμό.

Δεν μπορώ να εμποδίσω την έκρηξη του γέλιου που ξεπηδάει από στο στόμα μου. Εχει θράσος και νιώθω πολύ προσβεβλημένη που ξεκάθαρα πιστευει ότι δεν θα ω κάτι για το ξεδιάντροπο σχόλιο της. Είμαι έτοιμη να σταματήσω και να την βάλω στην θέση της, αλλά ο Jesse Με σπρώχνει, και με εμποδίζει να κάνω αυτό που σκοπεύω. Είμαι έκπληκτη από το ξεδιάντροπο παλιοκόριτσο.

'Natasha, είσαι ένας ανυπόφορος φλερτάκιας όπως πάντα.' της αντιγυρίζει o Jesse ειρωνικά, καλύπτει με το χέρι του τον ώμο μου και μου δίνει ένα τρυφερό φιλι, προφανώς αισθάνθηκε την ενόχλησή μου Χαμογελάει ύπουλα και με κοιτάζει με τσουλίστικο ύφος.

Εχει κοιμηθεί και μαζί της? Νιώθω την κτητικότητά μου να εξαπλώνεται σταθερά μέσα μου. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα περάσω πολύ ώρα εδώ αν αυτή είναι η απόκριση που θα παίρνω κάθε φορά. Όχι ότι θέλω και ιδαιέτρα να βρίσκομαι εδώ, αλλά αφού είναι η δουλειά του Jesse, θα ήταν καλύτερο αν ερχόμουν εδώ και ένιωθα άνετα και όχι να νιώθω σα να χώνομαι στα πόδια εκατομμυριών ελκυστικών γυναικών, Και υπάρχει και ένα άλλο θέμα; Ο Jesse δέχεται μελη που είναι με αριστα το 10 πάνω από 8 όμορφες? Η απόσυρση μου φαίνεται όλο και πιο πιθανή καθώς περνάει ο καιρός. Θέλω να περνάω κάθε δευτερόλεπτο κολλημένη στον Jesse ώστε να μπορώ να χαστουκίζω τις ξετσίπωτες, απελπισμένες τσούλες. Νοερά ποδοπατώ ξανά.

Καθώς περπατάμε προς το μπαρ, βρίσκω στο σκαμπό που σχεδόν πάντα κάθομαι πιασμένο από έναν άλλον άντρα. Σύντομαι φεύγει καθώς μας βλέπει να πλησιάζουμε, και σηκώνει το ποτήρι του για να μας χαιρετήσει. Με βάζει στο σκαμπό και ο Mario βρίσκεται αμέσως κοντά μας, αφήνει τα μέλη του Κτήματος να σερβιριστούν από έναν άλλον μπαρμαν του προσωπικού.

'Τι θα ήθελες να πιεις?' Ο Jesse κουρνιάζει στο σαμπό απέναντί μου και παίρνει το χέρι μου στο δικό του. 'Το Πιο Υπέροχο?' σηκώνει τα φρύδια του.

Γυρίζω στον Mario που περιμένει. "Σε παρακαλω Mario' λέω και χαμογελάει με το στοργικό του χαμόγελο, αλλά δείχνει πιο μπερδεμένο απ' ότι πιο πριν. Δεν εκπλήσσομαι; δουλεύει πολύ σκληρά.

'Θα πιω και εγώ ένα από αυτό' η Kate ¨ερχεται στην παρέα μας και γέρνει στον ώμο του Jesse ξεφυσώντας. 'Αυτά τα παπούτσια με σκοτώνουν!' αναφωνεί με αληθινό πόνο στο χλωμό πρόσωπό της. "Σοβαρά. Αντρας σκέφτηκε τα ψηλά τακούνια και το έκανε σε μία προσπάθεια ώστε να είναι πιο εύκολο για εσάς τους άντρες να μας ρίχνεται στο εδαφος όπως στο ράγκμπυ και να μας κουβαλάτε στα κρεβάτια σας.'

Ο Jesse ρίχνει το κεφάλι του πίσω και γελάει με την καρδιά του καθώς ο Sam και ο Drew Μας βρίσκουν.

'Ποιο είναι το σκορ?' ρωτάει ο Sam καθώς βλέπει τον Jesse Να γελάει έτσι. Κοιτάζει εμένα και την Kate Που έχουν ξεσπάσει και οι δυο σε ηχηρά γέλια. Η Kate χτυπά τον ώμο του Jesse στοργικά. Δεν μπορώ παρά να μοιραστώ τον ενθουσιασμό του Jesse στο ξερό σχόλιο της Kate. Όταν γελάει έτσι, αμυδρές γραμμές βγαίνουν από τα πρασινα μάτια του. Δείχνει τόσο όμορφος.

'Με συγχωρείται. Ποτά?' ρωτάει, ελέγχει το γέλιο του και μου κλείνει το μάτι.

Κουνιέμαι στο σκαμπό και του στέλνω ένα τηλεπαθητικό μήνυμα για να με πάει σπίτι. Λιάζομαι στο Κεντρικό Συννεφο Jesse με αριθμό εννέα ξανά. Είμαι στο στοιχείο μου.

Ο Drew και ο Sam λένε τις παραγγελίες τους στον Marion, αλλά ήδη βρίκεται στον δρόμο προς το ψυγείο για να πάρει τις μπύρες τους. Παίρνω τα κοκτέιλ μας και δίνω το ένα στην Kate, και βλέπω το νόημα που μου κάνει με τρόπο. Σουφρώνω τα χείλη μου, οπότε επαναλαμβάνει το κούνημα του κεφαλιού της και συνειητοποιώ τι μου δείχνει - θέλει να καπνίσει. Γέρνω στον Jesse και σταματάει την συζήτηση με τα αγόρια και αμέσως γυρνάει προς το μέρος μου.

'Τι συμβαίνει μωρό μου?' Δείχνει ανήσυχος.

'Τίποτα, θα πάω στην τουαλέτα' κατεβαίνω από το σκαμπό και αρπάζω το τσαντάκι μου από το μπαρ. 'Δεν θα αργήσω.'

'Εντάξει' φιλάει το χέρι μου.

Περπατάω και βρίσκω την Kate. 'Θέλω να καπνίσω.' πετάει γρήγορα.

'Αλήθεια? Νόμιζα ότι ήθελες να με σύρεις πάνω.' της πετάω καθώς με οδηγεί έξω. Η χαλαρότητά μου με τον πάνω όροφο πρέπει να οφείλεται στο ποτό του Mario. 'Θα πάω στην τουαλέτα γρήγορα και θα σε συναντήσω έξω.'

'Στην εξώπορτα' φωνάζει, και πάει προς το χωλ της εισόδου, καθώς πηγαίνω προς την άλλη κατεύθυνση για τις τουαλέτες.

Τις βρίσκω άδειες και μπαινω μέσα σε έναν θάλαμο. Δεν έχω ξαναπάει στην τουαλέτα με αυτό το φόρεμα ακόμα. Θα αργήσω λίγο. Προσπαθώ να ανεβάσω το φόρεμα πάνω στην μέση μου με αρκετή ευκολία και σιγουρεύομαι ότι το κρατάω καλά πριν καθίσω. Δεν ξέρω γιατί ανησυχώ; το πάτωμα της τουαλέτας είναι πεντακάθαρο. Ακούω την πόρτα να ανοίγει και μερικές φωνές να συζητάνε χαρούμενα.

'Την είδες? Είναι νέα για τον Jesse Μας'

Ω, όχι!

Παγώνω την ώρα που κατουράω και κρατάω την ανάσα μου. Τον Jesse μας? Τι? Τον μοιράζονται?Βουλιαζω στην τουαλέτα και κατουράω. Ξεκίνησα τώρα, δεν μπορώ να το σταματήσω.

'Συνέχεια την φιλάει και την χαϊδεύει. Διάολε, είδες το διαμάντι στον λαιμό της?' Η φωνή νούμερο δύο με τρυπάει βαθιά.

'Είναι αδύνατο να μην το δεις. Είναι προφανές που αποσκοπεί.' Η φωνή νούμερο τρία πετάγεται.

Πόσες είναι εκεί έξω? Τελειώνω και αρχίζω να κατεβάζω το φόρεμά μου προς τα κάτω ενώ σκέφτομαι το τι πρέπει να κάνω. Αυτό που θέλω να κάνω είναι να βγω εκεί έξω και να τις βάλω στην θέση τους.

'Α, έλα Natasha, ο Jesse είναι γαμημένα κάτι παραπάνω από Θεός. Τα λεφτά είναι απλά ένα μπόνους.' Η φωνή νούμερο δύο και τώρα ξέρω, η φωνή νούμερο τρία είναι η Natasha, η αδιόρθωτη φλερτάκιας. Και είναι γαμημένα ο δικός μου Θεός.!

'Λοιπόν δείχνει ότι κάναμε όλη αυτή την προσπάθεια για το τίποτα. Το είχα ακούσει αλλά δεν το πίστευα, όχι μέχρι που το είδα με τα ίδια μου τα μάτια. Φαίνεται ότι μας άρπαξαν τον Jesse κάτω από τα πόδια μας. 'Η φωνή νούμερο ένα γελάει.

Στέκομαι στον θάλαμο και θέλω να φύγουν ώστε να δραπετεύσω, αλλά ακούω τα χείλη τους να κάνουν θόρυβο από το κραγιόν και να ψεκάζονται με αρώματα.

'Είναι κρίμα, είναι ο καλύτερος που είχα και δεν πρόκειται να τον ξαναδοκιμάσω ποτέ.' Η φωνή νούμερο τρία - δηλαδή η Natasha- μουρμουρίζει.

H οργή μου αυξάνεται. Έχει κοιμηθεί μαζί της. Κοιτάζω το ταβάνι, και προσπαθώ απελπισμένα να ηρεμήσω, αλλά είναι αδύνατο, ιδιαίτερα με τρεις τσούλες εκεί έξω να έχουν πιάσει το μπλα μπλα σχετικά με τις σεξουαλικές ικανότητες του Θεού μου.

'Ω και εγώ επίσης.' Προσθέτει η φωνή νούμερο ένα, και στέκομαι εκεί με το σαγόνι μου να κρέμεται ως το πάτωμα της τουαλέτας, περιμένοντας και την φωνή νούμερο δύο να πεταχτεί και να με σαρώσει ολοκληρωτικά.

'Λοιπόν δεν ξέρω για εσάς τις δύο, αλλά ήταν πολύ καλός για να σταματήσω να προσπαθω.' Η φωνή νούμερο δύο με αποτελειώνει ολοκληρωτικά.

Δεν μπορώ να ακούω αυτές τις μαλακίες. Τραβάω το καζανάκια, σταματούν και οι τρεις να μιλάνε, και σιγουρεύομαι ότι το φόρεμά μου δεν έχει πιαστεί στο κορμάκι μου πριν ανοίξω την πόρτα και βγω άνετη από τον θάλαμο. Χαμογελάω ευγενικά και στις τρεις, όλες με διάφορα σύνεργα του μακιγιάζ να στέκονται μπροστά από το πρόσωπό τους , και να με κοιτάζουν εντελώς σαστισμένες καθώς πηγαίνω προς τον καθρέφτη στην άλλη άκρη του μπάνιου. Ήρεμα πλένω τα χέρια μου και τα στεγνώνω πριν βάλω γκλος, όλα αυτά υπό απόλυτη σιωπή και με τα δύσπιστα μάτια και των τριων ξεδιάντροπων κοριτσιών πάνω μου από την άλλη άκρη της τουαλέτας. Περπατάω και βγαίνω από το μπάνιο χωρίς να πω ούτε μία λέξη, η αξιοπρέπειά μου παραμένει σταθερή.

Η καρδιά μου χτυπάει και τα πόδια μου τρέμουν ελαφρά, αλλά πάω μέχρι το χωλ της εισόδου ακόμα όρθια. Αυτό ήταν φρικτό, και παρόλο που ήξερε ότι ο Jesse τσαλαβουτούσε, είχα αναρωτηθεί ποτέ την έκταση του? Το να ακούω αυτές τις γυναίκες να μιλάνε για αυτόν έτσι με έχει αναστατώσει πιο πολύ απ' ότι με έχει θυμώσει. Νομίζω ότι χρειάζομαι και εγώ ένα τσιγάρο.

Ξέρω ότι βγάζω ένα βογγητό όταν η Sarah βγαίνει από την πόρτα που συνήθως σερβίρει το εστιατόριο. Περίμενε αυτή την στιγμή όλο το βράδυ και μετά από αυτά που υπόμεινα, νιώθω λιγότερα ανεκτική απέναντί της απ' ότι συνήθως. Αντικρύζω την τέταρτη γυναίκα μέσα σε λίγα λεπτά - μπορεί και δευτερόλεπτα- που έχει γαμήσει ο Jesse. Νιώθω άρρωστη και δεν έχω καθόλου διάθεση για την Sarah και την διάθεσή της να δρα ως οχιά, αλλα δεν θέλω επίσης να βγάλω τα νύχια μου και να παλέψω με το πανάκριβο φουστάνι μου.

'Sarah, έκανες φανταστική δουλειά αποψε.' λέω ευγενικά. Αρχίζω πρώτη με τις φιλοφρονήσεις ώστε να μην κανω λάθος με την πρόθεσή μου να κρατήσω ένα πολιτισμένο επίπεδο, παρόλο που καταβάλω όση δύναμη έχω για να το κάνω.

Βάζει το χέρι της κάτω από το ήδη υπερυψωμένο στήθος της, και το σπρώχνει πιο ψηλά ενώ κρατάει το ποτότ της στο στόμα της. Η στάση και η γλώσσα τους σώματός της φωνάζουν υπεροχή, και προετοιμαζομαι για την αναπόφευκτη προειδοποίηση.

'Πήρες την τσάντα με το δώρο σου από το τραπέζι?' ρώταει με χαμόγελο.

Με ξαφνιάζει εντελώς. Έχει αλλάξει ο τόνος της. Νόμιζα ότι απλά προσποιόμασταν ότι λέγαμε ευχάριστα πράγματα, ειδικά όταν ο Jesse δεν είναι τριγύρω. 'Όχι δεν την πήρα' απαντάω προσεκτικά. Μετά που είδα το πρόσωπό της Kate όταν την κοίταγε, δεν ήθελα να την πάρω.

Το χαμόγελό της ανοίγει περισσότερο. 'Ω, κρίμα. Υπήρχε κάτι εκεί που μπορεί να σου φαινόταν χρήσιμο.'

'Όπως τι?' δεν μπορώ να κρύψω την περιέργεια από την φωνή μου. Ποιο είναι το παιχνίδι της?

'Ο δονητής. Παρατήρησα ότι ο δικός σου είχε σπάσει σε εκατομμύρια κομάτια στο πάτωμα της κρεβατοκάμαρας του Jesse.'

"Παρακαλώ?' πετάω γελώντας.

Χαμογελάει ύπουλα και τρομάζω με τις λέξεις που ξέρω ότι θα πει. 'Ναι, όταν τον έσωσα το πρωινό της Τετάρτης αφού τον άφησες δεμενο με τις χειροπέδες στο κρεβάτι του. ' Κουνάει το κεφαλι της. 'Δεν ήταν έξυπνη κίνηση.'

Το στομάχι μου πέφτει στις φτέρνες μου καθώς την παρατηρώ να ζυγίζει την αντίδρασή μου στην πληροφορία που μου έδωσε. Ο Jesse τηλεφώνησε στην Sarah? Ενώ ήταν ολόγυμνος, δεμένος με χειροπέδες στο κρεβάτι και με τον δονητή δίπλα του, επέλεξε την Sarah να έρθει και να τον απελευθερώσει?

Τι?

Νόμιζα ότι το έκανε ο John. Γιατί το σκέφτηκα αυτό? Δεν μπορώ να σκεφτώ τόσο πισω. Αυτή την στιγμή κοιτάζω το βρωμερό πλάσμα μπροστά μου, να νιώθει αυτάρεσκα με την δυστυχία μου. Θα τον σκοτώσω, αλλά πρώτα θα της βγάλω αυτο το ύπουλο χαμόγελο από το φουσκωμένο με μπότοξ πρόσωπό της.

'Εχεις ακούσει ποτέ για την τανία που κρατάει τα βυζιά Sarah?' ρωτάω ψυχρά. Το πρόσωπό της πέφτει, όπως και τα μάτια της στο στήθος της. Ξεκινάω να βαδίζω προς τα μπρος. Ω! καλά θα την ποδοπατήσω!.

'Παρακαλώ?' γελάει.

'Ταινία για τα βυζιά. Είναι ευρέως γνωστή για να κρατάει σταθερό το στήθος ή....' Κουνάω το κεφάλι μου. "Φυσικά και είναι η πρόθεσή σου να προσβάλλεις τα μάτια των ανθρώπων με το παραφουσκωμένο σου στήθος.' Σταματάω μπροστά της. 'Ουκ εν τω πολλώ το ευ Sarah. Το έχεις ακούσει να το λένε αυτό?' Θα ήταν καλό να το θυμάσαι, ειδικά στην ηλικία σου.'

'Ανα?'

Όχι! Ω, όχι, όχι, όχι!

Γυρίζω και βλέπω τον Jesse να στέκεται με την γραμμή έκφρασής του στην θέση της σταθερά. Ωραία, γιατί θα πρέπει πράγματι να ανησυχεί. Ακούω τα τακούνια της Sarah να εξαφανίζονται προς το εστιατόριο. Ναι, έριξε την βόμβα της και τώρα πάει να γαμηθεί ώστε να αποφύγει να χτυπηθεί από το θραύσμα.

'Τι συμβαίνει?' ρωτάει, το υπέροχο πρόσωπό του γεμάτο από ανησυχία και μπερδεμένο.

Δεν ξέρω καν τι να πω. Κοιτάω γύρω στην είσοδο του χωλ και τα μέλη πάνε προς τα πάνω. Πρέπει να είναι πάνω από δέκαι και μισή.

'Ανα?'

Γυρίζω τα μάτια μου στον Jesse καθώς ξεκινά να περπατά προς το μέρος μου. Κάνω ένα βήμα πίσω και σταματάει. 'Φεύγω' Ο τόνος μου είναι απολύτως αποφασιστικός. Δεν μπορώ να μείνω εδώ και να ακούω τις γυναίκες να λένε για τις σεξουαλικές τους εμπειρίες με τον Jesse, και να τις ακούω να με κρίνουν για ποιον λόγο είμαι μαζί του. Ούτε θα κάθομαι να τον βλέπω να εξαφανίζεται με κάποια γυναίκα χωρίς εξήγηση. Και σίγουρα δεν θα μείνω

για να με ταπεινώσει η Sarah. Γυρίζω και περπατάω επίτηδες προς τις μεγάλες, διπλές πόρτες που θα με οδηγήσουν έξω από την τρύπα της κολάσεως. Η καρδιά μου χτυπάει και δάκρυα απογοήτευσης με ξεχειλίζουν.

'Ανα!' τον ακούω να ουρλιάζει, και μετά τα αποκαλυτικα σημάδια του μεγάλου βήματος του με ακολουθούν.

Δεν έχω ιδεά τι σκοπεύω να κάνω όταν βγω έξω. Ξέρω ότι θα με πιάσει, και ξέρω ότι δεν θα με αφήσει να φύγω. Θα κλέψω ένα αμάξι. Δεν με ενδιαφέρει αν ξεπεράσω τα όρια. Η επίσκεψή μου στην τουαλέτα έκανε πολύ κακό, αλλά η Sarah με αποτελείωσε. Δεν μπορώ να μπαίνω σε αυτό το μαρτύριο πια. Καταστρέφει την λογική μου και με μετατρέπει σε ένα ζηλιάρικο, μνησίκακο τέρας. Δεν έπρεπε να είχα έρθει εδώ.

'Ανα, γύρνα τον γαμημένο πισινο σου εδώ!'

Πάω προς τα σκαλιά και πέφτω στην Kate. 'Που ήσουν?' ρωτάει σύντομα, καθώς τα μάτια της ανοίγουν όταν βλέπει τον Jesse να με καταδιώκει.

'Φεύγω' της ξεστομίζω, σηκώνω το φουστάνι μου, έτοιμη να κατέβω τις σκάλες. Με παρακολουθεί να την προσπερνάω με ένα βλέμμα τύπου -τι-στον-διάολο, πάνω στο χλωμό πρόσωπό της. Κατεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά, πολύ γρήγορα, και συγκρούομαι με το δυνατό του, κοστουμαρισμένο στέρνο. Αυτό το γαμημένο στέρνο! Με σηκώνει και με βάζει στον ώμο του πολύ άνετα.

'Δεν θα πας πουθενά κυρία μου.' μουγκρίζει, και ξεκινάει να ανεβαίνει τα σκαλιά του Κτήματος.

Βγάζω τα μαλλιά μου από το πρόσωπό μου και πιέζω τα χέρια μου χαμηλά στην μέση του για να ελευθερωθώ, 'Αφησέ με' ουρλιάζω έξαλλη καθώς κουνιέμαι, αλλά με κρατάει σφιχτά, και ξέρω ότι προτιμά να πεθάνει πριν με αφήσει να φύγω. 'Jesse!'

Η Kate μας παρακολουθεί με ανοιχτό το στόμα καθώς την προσπερνάμε, πριν πετάξει το τσιγάρο της στο πάτωμα και μας ακολουθήσει. 'Τι συμβαίνει?'

'Είναι μαλάκας! Αυτό συμβαίνει!' ουρλιάζω, και τραβώ την προσοχή των παρκαδόρων, που σταματάνε την δουλειά τους και σιωπηλά με παρακολουθούν αν μπαίνω στον ώμο του στο Κτήμα. 'Jesse, κατέβασέ με!'

'Όχι!' Συνεχίζει προς την είσοδο του σχωλ και προς το καλοκαιρινό δωμάτιο. 'Όλα μια χαρά είναι Kate. Απλά πρέπει να συζητήσω κάτι με την Ava.' λέει ήρεμα, δυναμώνει το σφίξιμό του καθώς συνεχίζω να μάχομαι.

Κοιτάζω πάνω και βλέπω την Kate να σταματάει στην είσοδο του μπαρ και να υψώνει τους ώμους της. Θέλω να της φωνάξω, αλλά ξερω ότι δεν θα μπορέσει να με προσπαθήσει να με πάρει από τον Jesse. Με μεταφέρει μέσα από το καλοκαιρινό δωμάτιο, που όλα τα τραπέζεια έχουν φύγει και έχει στηθεί μία πίστα. Η μπάντα σταματάει να ελέγχει τα όργανά της καθώς παρακολουθούν τον Jesse να περνάει με εμένα πάνω στον ώμο του. Υψώνω το κεφάλι μου και παρατηρώ τον John Να έρχεται από την κατεύθυνση του γραφείου του Jesse, και γελάει καθώς κουνάει το κεφάλι του. Δεν είναι γαμώτο αστείο. Τον προσπερνάμε στον διάδρομο, αλλά δεν λέει τίποτα. Απλά μετακινείται για να μας αφήσει να περάσουμε πριν συνεχίσει, σαν αυτό να είναι μία καθημερινή, φυσιολογική κατάσταση. Υποθέτω πως είναι.

Ο Jesse Κλωτσάει την πόρτα του γραφείου του για να κλείσει και με αφήνει στα πόδια μου, το πρόσωπό του βράζει από οργή, που συναγωνίζεται την δική μου. Δείχνει το πρόσωπό μου με το δάχτυλό του. 'Μην φύγεις ΠΟΤΕ μακρυά μου!' βρυγχάται.

Μαζεύομαι.

Πετάει τα χέρια του από αγανάκτηση και προχωράει προς το ντουλάπι με τα ποτά καθώς εγώ πηγαίνω προς την πόρτα ξανά. Θα πιει αν τον αφήσω? Αυτή τη στιγμή, είμαι θυμωμένη για να με νοιάζει. Αρπάζω το χερούλι της πόρτας αλλά δεν προχωράω παρακάτω. Με αρπάζει και με τραβάει πριν με βάλει πάλι τα πόδια μου και κλωτσαει ένα ντουλάπι μέχρι να μπλοκάρει την έξοδο.

'Τι στον διάολο σχεδιάζεις?' Αρπάζει τους ώμους μου και με ταρακουνάει λίγο. 'Τι συμβαίνει?'

Ξαναστήνω το κορμί μου και περπατάω μακρυά του. Μουγκρίζει αλλά με αφήνει. Δεν μπορώ να πάω πουθενά τώρα.

Στρίβω και του πετάω το πιο βρώμικο βλέμμα που μπορώ. 'Δεν το πιστεύω ότι ποδοπατάς όποιον άντρα με κοιτάζει, ενώ θεωρείς απολύτως εντάξει για σένα να έχεις μία άλλη γυναίκα στην κρεβατοκάμαρά σου ενώ είσαι γυμνός και ξαπλωμένος!' Η φωνή μου γίνεται πιο δυνατή. Είμαι τόσο έξαλλη! 'Νόμιζα ότι σε ελευθέρωσε ο John!'

Το πρόσωπό του πέφτει λίγο καθώς αντιλαμβάνεται τι του είπα μόλις τώρα. 'Λοιπόν δεν ήταν αυτός!' φωνάζει. 'Ήταν στο Κτήμα, τον Sam δεν μπορούσα να τον βρω και η Sarah ήταν κοντά. Τι ήθελες να κάνω?'

Χάσκω. Πως μπορεί να είναι θυμωμένος μαζί μου? 'Λοιπόν, δεν θα ήθελα να πάρεις μία άλλη γυναίκα τηλέφωνο!'

'Τότε, δεν θα έπρεπε να με έχεις αφήσει δεμένο με χειροπέδες στο γαμημένο κρεβάτι μας!'

'Είναι το δικό σου κρεβάτι!' του την χώνομαι ξανά.

Τα μάτια του ανοίγουν. 'ΔΙΚΟ ΜΑΣ!'

'Δικό σου!' αντιγυρίζω παιδιάστικα Ριχνει το κεφάλι του πίσω και βρίζει κοιτάζοντας το ταβάνι. Δεν με νοιάζει. Δεν θα ρίξει το βάρος σε μένα. 'Και αφού φτάσαμε εδώ, μόλις είχα την ευχαρίστηση να ακούσω τρεις γυναίκες να συγκρίνουν τις σημειώσεις τους για τις σεξουαλικές σου ικανότητες. Αυτό, το απόλαυσα πραγματικά. Ω και η Zoe με ενημέρωσε ευγενικά για τις πολυάσχολες συνήθειές σου στο κρεβάτι. Και ποια στο διάολο ήταν εκείνη η γυναίκα?' Προσπαθώ και βρίσκω λίγη ψυχραιμία. Αγωνίζομαι. Οι συνεχείς σκέψεις και οι νοερές εικόνες του Jesse να διασκεδάζει άλλες γυναίκες, δηλητηριάζουν το μυαλο μου. Είναι γελοίο. Είναι τριάντα επτά χρονών.

Περπατάει προς το μέρος μου. 'Το ξέρεις ότι έχω ένα παρελθόν Ανα.' λέει ανυπόμονα.

'Ναι, αλλά έχεις γαμήσει κάθε θυληκό μέλος του Κτήματος?'

'Πρόσεχε το γαμημένο στόμα σου!'

'ΟΧΙ!' πηγαίνω προς το ντουλάπι με τα ποτά και αρπάζω το πρώτο μπουκάλι με αλκοόλ που βρίσκω - που τυχγάνει να είναι βότκα- και βάζω λίγο σε ένα ποτήρι. Τα χέρια μου τρέμουν καθώς σηκώνω το ποτήρι και κατεβάζω το περιεχόμεο στον λαιμό μου. Τώρα μόνο αναρωτιέμαι γιατί κρατάει αλκοόλ στο γραφείο του αφού θέλει να αποφεύγει να πίνει. Ο λαιμός μου με καίει και ανατριχιάζω καθώς κοπανάω το ποτήρι κάτω στον ξύλινο πάγκο. Δεν είμαι τόσο χαζή να βάλω και άλλο, στέκομαι με τα χέρια μου να στηρίζονται στον πάγκο και να κοιτάζω τον τοίχο.

Είναι σιωπηλός.

Ο λαιμός μου πονάει και νιώθω τελείως εκτός ελέγχου, να με έχει φάει η ζήλεια και η έχθρα. 'Πως θα ένιωθες αν κάποιος άλλος άντρας κοίταζε το γυμνό μου κορμί ενώ ήμουν δεμένη με χειροπέδες στο κρεβάτι?' ρωτάω εξίσου.

Η βαριά ανάσα που ταξιδεύει στην κοντινή μας απόσταση και ζεσταίνει τον λαιμό μου, μου δίνει την απάντηση. 'Θα ήθελα να τον σκοτώσω.' γρυλίζει.

Όπως το φαντάστηκα. 'Πως θα αισθανόσουν να άκουγες να λένε κάποιοι την γνώμη τους για τις σεξουαλικές μου επιδόσεις? Να λένε ότι δεν σταματήσουν να προσπαθούν να με ρίξουν ξανά στο κρεβάτι?'

'Σταμάτα!'

Γυρίζω να τον αντικρύσω να με παρατηρεί προσεκτικα, το σαγόνι του σφίγγεται άγρια. 'Η δουλειά μου εδώ τελείωσε.' του πετάω το καρφί και πάω για την πόρτα. Το εμπόδιο δείχνει βαρύ αλλά δεν έχω την ευκαιρία να προσπαθήσω να το μετακινήσω. Ο Jesse σταματάει μπροστά μου και με εμποδίζει. Παίρνω μία ήρεμη ανάσα και τον κοιτάζω. 'Θα πρέπει να ξέρεις ότι δεν φεύγω αλλά μόνο επειδή δεν μπορώ. Θα βγω εκεί έξω και θα πιω και αύριο βράδυ θα βγω με την Kate. Και δεν θα με σταματήσεις.'

'Θα το δούμε αυτό' λέει με σιγουριά.

'Ναι, θα το δούμε'

Αρχίζει να μασάει το χείλος του, τα μάτια του καίγονται στα δικά μου. 'Δεν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν μου Ανα.'

'Το ξέρω. Και δεν φαίνεται ότι είμαι ικανή να το ξεχάσω και εγώ. Θα μετακινήσεις το ντουλάπι σε παρακαλώ?'

'Σ' αγαπάω'

'Μετακίνησε το ντουλάπι σε παρακαλώ.'

'Πρέπει να γίνουμε φίλοι' Το πρόσωπό του είναι ανέκφραστο, καθώς τα μάτια μου ανοίγουν.

'Όχι!' φωνάζω, αηδιασμένη από την πρόθεσή του να με κερδίσει με ένα γρήγορο γαμήσι.

Κάνει ένα βήμα μπροστά και εγώ ένα πίσω. 'Θα ποδοπατήω την Ανα' λέει ήρεμα. Κάνω άλλο ένα βήμα πίσω, και τον παρακολουθώ καθώς με κοιτά προσεκτικά. 'Θα με αρνηθείς?' Σηκώνει ένα ανήσυχο φρύδι και συνεχίζω να προχωράω προς τα πίσω, ώσπου η πλάτη μου ακουμπάει στο ντουλάπι με τα ποτά και τα χέρια μου κρατιόνται από την άκρη του. Αν με αγγίξει, θα υποκύψω εντελώς και θέλω αν παρεμείνω θυμωμένη, Θα προπαθήσει να με τυφλώσει με το άγγιγμά του ξανά.

Με φτάνει και βάζει τα χέρια του πάνω στα δικά μου. Το πρόσωπό μου ειναι στο ίδιο ύψος με τον λαιμό και το πηγούνι του. Προσπαθώ να μπλοκάρω την αίσθηση της μυρωδιάς αλλά αποτυγχάνω πααγωδώς. Ξέρω ότι δεν θα μου επιτρέχει να φύγω από το γραφείο πριν να σιγουρευτεί ότι θα γίνουμε φίλοι.

'Αυριο θα πάω πίσω στης Kate.' λέω γενναια. Χρειάζομαι χρόνο να προσπαθήσω να κουμαντάρω την παράλογη ζήλεια μου. Ο Jesse Ward μου έχει βγάλει και κάποιες άσχημες συνήθειες επίσης.

'Ξέρεις ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί Ανα. Αλλά και μόνο που το λες με κάνει εξαλλα τρελό.'

'Θα το κάνω' του αντιγυρίζω. Αντιστέκομαι χαζά αλλά πρέπει να καταλάβει πόσο πολύ με ενοχλεί αυτό.

Σκύβει ώστε τα μάτια μας να έρθουν στο ίδιο επίπεδο. 'Εξαλλα τρελός Ανα.' με προειδοποιεί μαλακά. 'Κοίταξέ με.' Ανασαίνει στο πρόσωπό μου.

Κλαψουρίζω ελαφρώς. 'Όχι' θα τελειώσει το παινχίδι και θα σκοράρει ο Jesse αν το κάνω.

'Είπα κοίταξέ με'

Κουνάω αμυδρά το κεφάλι μου και αφήνει έναν αναστεναγμό.

'Τρία' ξεκινάει καθαρά.

Τα μάτια μου ενστικτωδώς πετάνε στα δικά του αλλά όχι επειδή ξεκίνησε την αντίστροφη μέτρηση και δεν θέλω να φτάσει στο μηδέν. Είναι γιατί είμαι σοκαρισμενη. Χωρίς να το θέλω υπάκουσα την διαταγή του και τώρα κοιτάζω πράσινες λίμνες γεμάτες πόθο.

'Φιλησέ με ' απαιτεί.

Σφίγγω τα χείλη μου και κουνάω το κεφάλι μου, προσπαθώ να ελευθερώσω τα χέρια μου.

'Τρία' ξεκινάει ξανά και παγώνω, Το στόμα μου ανοίγει από το σοκ. Περνάει τα χείλη του απαλά από τα δικά μου. 'Δύο'

Αυτό δεν είναι δίκαιο. Θα μπορούσε να με φιλήσει αλλά ξέρω ότι δεν θα το κάνει. Θέλει να παραδωθώ και εγώ απεγνωσμένα προσπαθώ να αντισταθώ, ακόμα και αν το δόλιο κορμί μου ουρλιάζει για αυτόν.

'Ένα' Τα χείλη του συναντάνε τα δικά μου.

Γυρίζω τα κεφάλι μου μακρυά και μετακινούμαι από το άγγιγμά του, προσπαθώ απεγνωσμένα να ελευθερωθώ. 'Όχι, δεν θα με αποσπάσεις Jesse'

Αφήνει μία κραυγή απελπισίας και απελευθερώνει το άγγιγμά του, τα χέρια μου πετάγονται στο στήθος του για να τον σπρώξουν μακρυά. Παλεύουμε, κοπανάω τα χέρια μου για να τον σπρώξω μακρυά ενώ προσπαθεί να αρπάξει τους καρπούς μου.

'Ανα!' ουρλιάζει, με κρατάει και με γυρίζει πίσω. Δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό. Δεν θα μπορούσα να νικήσω ποτέ, παρόλο που με χειρίζεται με στοργή. 'Σταμάτα το το γαμημένο, τρελή γυναίκα!'

Τον αγνοώ, η οργή και η αδρεναλίνη με κάνουν να θέλω να τον πολεμήσω περισσότερο.

'Για όνομα γαμώτο!' φωνάζει, με σέρνει στο πάτωμα και με κρατάει ακινητη κάτω από το κορμί του. 'Σταμάτησέ το!'

Ασθμαίνω από κάτω του, ο κάθε μυς μου πονάει, η καρδιά μου πηδάει στο στήθος μου. Ανοίγω τα μάτια μου, και βρίσκω ένα αμήχανο βλέμμα στο πρόσωπό του. Δεν ξέρει τι να κάνει μαζί μου. Χάνω τελείως τον έλεγχο.

Κοιταζόμαστε, και οι δύο λαχανιασμένοι από την μάχη που δώσαμε. Και μετά και οι δύο σκύβουμε μπροστά, τα στόματά μας συγκρούονται, οι γλώσσες μας μονομαχούν έντονα.

Είναι πόντος για τον Jesse. Βογκάει, αφήνει το άγγιγμά του από τους καρπούς μου και παίζει με τα χέρια του τα μαλλιά μου καθώς επιτίθεται στο στόμα μου με τόση δύναμη όση παιρνω εγώ το δικό του. Αυτό είναι φιλί κτητικότητας. Ενισχύω την διεκδίκησή μου για αυτόν, προσπαθώντας να τον κάνω να δει πόσο δυνατά νιώθω για αυτόν. Τα χέρια του βρίσκουν το στήθος μου και τα αρπάζει γερά μέσα από το υλικό του φορέματός μου, τα πιέζει και τα σφίγγει καθώς βογκάει.

Η γλώσσα μου πονάει, τα χείλη μου πληγιάζουν, αλλά κανείς από τους δυο μας δεν σταματάει. Και οι δύο προσπαθούμε να αποδείξουμε κάτι εδώ. Τα χέρια μου κινούνται από τους δικέφαλούς του στο κεφάλι του, και τραβάω τα μαλλιά του πριν τον πιέσω περισσότερο πάνω μου. Αφρίζω ολόκληρη, καίγομαι εντελώς καθώς κουνιέμαι στο πάτωμα από κάτω του, για να του αποδείξω ότι μου ανήκει. Και μετά μας γυρνάει και τα χείλη μου αφήνουν τα δικά του, γλιστράω προς τα κάτω στο κοστουμαρισμένο σώμα του μέχρι που βρίσκω το φερμουάρ από το παντελόνι του. Το τραβάω κάτω και πετάω έξω τον πούτσο του, και τα χέρια μου τυλίγονται γύρω του χωρίς καθυστέρηση.

Σε μία εντελώς έξαλλη κατάσταση, το στόμα μου τυλίγεται γύρω του και τον παίρνω όλον μέσα, όχι απαλά, και χωρίς μικρά γλυψίματα ή παιχνιδιάρικα ανεβοκατεβάσματα. Του επιτίθομαι, έξαλλα και απελπισμένα.

'Γαμώτο!' γαβγίζει, καθως τον αισθάνομαι να χτυπάει το πίσω μέρος του λαιμού μου. 'Γαμώτο, γαμώτο, γαμώτο!'

Δεν σταματάω και δεν σηκώνομαι. Το παίρνω μέσα μου βαθια, επανειλημμένα, ακούραστα, πίεζω την βάση του και προχωρώ ανάμεσα στα πόδια του για να αρπάξω τα βαριά του αρχίδια. Σκληρά.

'ΧΡΙΣΤΕ' Οι γοφοί του πετάγονται πάνω. 'Ανα!' Τα χέρια του βρίσκουν το κεφάλι μου και τραβάει τα μαλλιά μου. Δεν ξέρω αν με παρακαλάει ή με μαλώνει.

Συγκεντρώνομαι στο να ενδυναμώσω την απελπισία μου για αυτόν, τον παίζω γρήγορα και άγρια, νιώθω το δέρμα του σαν μετάξι μέσα στο στόμα μου, η τριβή από τις κινήσεις μου μας καβλώνει και τους δυο.

'Κράτα με στο στόμα σου Ανα' διατάζει, οι γοφοί του συναντούν κάθε προσπάθειά μου. Τα μάγουλά μου πονάνε, αλλά συνεχίζω με δύναμη.

Και μετά αναγνωρίζω ότι θα τελειώσει στο στόμα μου, η αναπνοή του γίνεται κοφτή και τραβάει πιο δυνατά τα μαλλιά μου. Βογκάω γύρω του, αυξάνω το σκληρό κράτηγμά μου από τα αρχίδια του και κινώ το άλλο μου χέρι κάτω από το πουκάμισό του. Αρπάζω την θηλή του και την πιέζω δυνατά.

Βρυγχάται, η στύση του μεγαλώνει ακόμα περισσότερο και μου πιέζει το κεφάλι προς τα κάτω, το κεφάλι του πούτσου του πιέζει το πίσω μέρος του λαιμού μου.

Τελειώνει.

Καταπίνω.

Και οι δύο βογκάμε.

'Γαμημένε διάολε, γυναίκα' λαχανιάζει, βγαίνει από το στόμα μου και με τραβάει πάνω στο κορμί του. 'Γαμώτο, γαμημένε διάολε'. Παίρνει τα χείλη μου ξανά και χώνει την γλώσσα του μέσα στο στόμα μου, και μοιράζεται την αλμυρή αίθησή μου. 'Αυτό το παίρνω ως συγνώμη.' ξεστομίζει ανάμεσα σε σκληρές ωθήσεις της γλώσσας του.

Του πρόσφερα χωρίς να το θέλω ένα γαμήσι συγνώμης. Και λυπάμαι? Που είναι τελείως παράλογος, κτητικός, ανόητος....όπως είναι αυτός ακριβως. 'Όχι δεν είναι' επιβεβαιώνω. οι γλώσες μας συνεχίζουν μαζί, και οι δύο βογκάμε και κινούμε τα χέρια μας ο ένας στο κορμί του άλλου.

Τυλίγω το χέρι μου στον μισοσηκωμένο μήκος του, και αδυσώπητα τον παίζω ενώ και οι δυο κάνουμε επίθεση ο ένας στο στόμα του άλλου άγρια.....επιθετικά. Δεν είμαι προετοιμασμένη να σταματήσω. Τραβιέται μακρυά, λαχανιασμένος, το στήθος του βαρύ, αλλά δεν εγκαταλείπω. Πιέζω τα κακομεταχειρισμένα χείλη μου πίσω στα δικά του, χώνω την γλώσσα μου μέσα του, και συνεχίζω να παίζω αδυσώπητα τον πούτσο του.

'Ανα, σταμάτα.' Αρπάζει το χέρι μου από την στύση του και γυρίζει το πρόσωπό του για να σπάσει την επαφή του φιλιού μας.

Δεν εγκαταλείπω, ακόμα και τώρα. Μάχομαι, και γρήγορα τον χαιδεύω με το στόμα μου. Δεν με έχει αρνηθεί ξανά.

'Ανα, σε παρακαλώ!' Χάνει την υπομονή του και με σπρώχνει πίσω στην πλάτη μου, και με ακινητοποιεί κάτω από το κορμί του.

Νιώθω δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου. Είμαι πιο απελπισμένη από όλες εκείνες τις γυναίκες. Δεν το χειρίζομαι καθόλου καλά αυτό. Κλαίω με αναφιλητά και γυρίζω το πρόσωπό μου από αυτόν, εντελώς ντροπιασμένη.

'Μωρό μου, μην το κάνεις αυτό' παρακαλάει απαλά, τραβάει το πρόσωπό μου στο δικό του και μου σπρώχνει τα μαλλιά από το πρόσωπό μου. Με κοιτάζει από πάνω, σχεδόν με συμπόνια. 'Καταλαβαίνω' ψυθιρίζει, και περνάει τον αντίχειρά του κάτω από το μάτι μου. 'Μην κλαις'. Περνάει τα χείλη του στα δικά μου. 'Πάντα υπάρχεις μόνο εσύ.'

Προσπαθώ να σταματήσω τα δάκρυά μου. 'Δεν τα καταφέρνω με αυτό' κάνω να αγγίξω το πρόσωπό του. 'Νιώθω βίαιη.' το παραδέχομαι. Δεν το πιστεύω ότι μόλις ξεκάθαρα του έδωσα αυτή την πληροφορία οικιοθελώς, και νιώθω έκπληξη που πράγματι αισθάνομαι έτσι. 'Δικός μου' λέω σιγανά.

Κουνάει θετικά το κεφάλι του. Το κατάλαβε. 'Πάντα μόνο δικός σου' Τραβάει την παλάμη μου στα χείλη του και την φιλάει δυνατά. 'Σε παρακαλώ, αγνόησέ τες. Είναι σοκαρισμένες, αυτό είναι όλο. Έχουν ισοπεδωθεί από ένα νεαρό, μαυρομάτικο κορίτσι, με ομορφια που κόβει την ανάσα. 'Η δική μου ομορφιά.'

'Εσύ είσαι η δική μου ομορφιά' του επιβεβαιώνω σκληρά.

'Ολόκληρος Ανα. Κάθε μικρό μου κομμάτι' Μετακινεί το κορμί του και ξεκουράζεται από πάνω μου, με καλύπτει εντελώς. Αρπάζει το πρόσωπό μου στις παλάμες του, Τα πράσινα μάτια του με κοιτάνε κάτω. 'Ανα, σου ανήκω.' Αφήνει τα χείλη του στα δικά μου. 'Με καταλαβαίνεις?'

Γνέφω στο κράτημά του, νιώθω αδύναμη και τον χρειάζομαι.

'Καλό κορίτσι' ψυθιρίζει 'Είσαι δική μου και εγώ δικός σου.'

Γνέφω ξανά από φόβο ότι θα κλάψω αν ανοίξω το στόμα μου. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να τον αγαπήσω περισσότερο.

Χαϊδεύει με τις παλάμες του τα μάγουλά μου και τα μάτια του κοιτάζουν κάθε εκατοστό του πρόσωπού μου. 'Ξέρω ότι είναι δύσκολο για σένα.'

'Σ' αγαπάω' μόλις κατάφερα να πω τις λέξεις.

'Το ξέρω. Και εγώ εσένα.' Σηκώνεται και με βοηθάει να σηκωθώ. 'Θα γίνουμε φίλοι όπως πρέπει αργότερα. Δεν θέλω να ποδοπατήσω το φόρεμά σου.' Χαμογελάει λίγο και με κάνει μία στροφή. 'Χρειάζεται αρκετή υπομονή και ξέρουμε όλοι πόσο λίγη από αυτη έχω όταν πρόκειται για σένα.' Με ξαναγυρίζει πίσω και τρίβει την μύτη του στην δική μου. 'Καλύτερα?'

΄Ναι'

'Ωραία. Πάμε.' Παίρνει το χέρι μου και με οδηγεί προς την πόρτα, το αφήνει για λίγο για να τραβήξει το εμπόδιο στην άκρη, πριν το ξαναζητήσει και με οδηγήσει πίσω στο πάρτυ. Νιώθω πολύ καλύτερα. Καταλαβαίνει.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22 Η μπάντα έχει ξεκινήσει και άνθρωποι έχουν πάει στο καλοκαιρινό δωμάτιο.

''Μotown? (σ.σ. εταιρεία που βγάζει δίσκους μαύρων μουσικών) '' ρωτάω, λιγάκι έκπληκτη καθώς με οδηγεί ανάμεσα στα λίγα τραπεζια που υπάρχουν στο δωμάτιο.

'Είναι σπουδαία μπάντα. Θέλεις να χορέψεις?' Με κοιτάζει μισοχαμογελώντας και μου υπενθυμίζει ότι ο άντρας μου ξέρει πολύ καλές κινήσεις.

'Αργότερα.' ανησυχώ ότι η Kate μάλλον θα αναρωτιέται τι έγινε και που είμαι. Γνέφει θετικά και με πάει προς το μπαρ.

Το σκαμπό μου είναι ελεύθερο και με σηκώνει για να κάτσω εκεί. Η Kate, ο Drew και ο Sam όλοι βρίσκονται στο μπαρ και φαίνονται φωτεινοί, το αλκοόλ ρέει άφθονο.

'Που ήσουν?' ρωτάει η Kate, και ρίχνει ένα ανήσυχο βλέμμα στον Jesse.

'Στο γραφείο του Jesse και συζητούσαμε για ένα συγκεριμένο θυληκό που της τηλεφώνησε για να τον ελευθερώσει όταν τον είχα δέσει με χειροπέδες στο κρεβάτι.' Ξεστομίζω χαμηλόφωνα ενώ κοιτώ και τον Jesse για να βεβαιωθώ ότι δεν μας ακούει. Είναι απασχολημένος να παραγγέλνει ποτά στον Mario.

'Τον άφησες έτσι?'' η έκφραση της Kate βρίσκεται ανάμεσα στην έκπληξη και την ψυχαγωγία.

'Ναι' δεν το είχα αναφέρει αυτό πριν. 'Έγινε έξαλλος.'

'Δεν εκπλήσσομαι. Τηλεφώνησε στην Sarah για να τον ελευθερώσει?'

'Ναι' επιβεβαιώνω. 'Και έχει κοιμηθεί μαζί της.'

'Ω' τα χείλη της Kate σουφρώνουν. 'Γιατι να τηλεφωνήσει σε αυτή?' έρχεται πιο κοντά, χώνεται ανάμεσα στον Jesse και σε μένα ώστε να βρεθεί μπροστά μου.

'Δεν μπορούσε να βρει κάποιον άλλον. Ο John ¨ηταν εδώ και ο Sam ήταν κάπου αλλού απασχολημένος.'

'Ποια μέρα έγινε αυτό?'

'Την Τετάρτη.' Σηκώνω τα φρύδια μου και την παρακολουθώ καθώς ταξιδεύει νοερά στην Τετάρτη το πρωί. Ένα ένοχο ύφος σχηματίζεται σε όλο της το πρόσωπό. Δεν πρόκειται να ρωτήσω γιατί ο Sam δεν ήταν διαθέσιμος να σώσει τον Jesse. 'Η Sarah πήρε μεγάλη ευχαρίστηση που με ενημέρωσε. Αυτό και για την ευχάριστη εμπειρία που άκουσα τις τρεις γυναίκες να συγκρίνουν τις σημειώσεις τους για τις ικανότητες του Jesse στην κρεβατοκάμαρα.' μουρμουρίζω.

'Ω, Θεέ μου' Η Kate Μου ρίχνει ένα βλέμμα συμπόνιας. 'Παρελθόν Ανα'

'Το ξέρω.' Κουνάω το κεφάλι μου αηδιασμένη. "Kate, ¨εχω τόσα πολλά να σου πω. Μπορούμε να βγούμε αύριο βράδυ? Πρέπει να τα βγάλω από μέσα μου.'

Γνέφει θετικά και αφήνει μια μικρή τσιρίδα καθώς την σηκώνει ο Jesse και την βάζει στην άκρη, ώστε να είναι κοντά μου. Τον χτυπάει στον ώμο παιχνιδιάρικα και κρυφογελάει.

'Πιες' μου πετάει ένα ποτήρι νερό κάτω από την μύτη μου και το παίρνω χωρίς να παραπονεθώ. Τον παρακολουθώ να χαμογελάει, πριν του δώσω το άδειο ποτήρι. Γνέφει με έκπληλτη επιδοκιμασία, και μετα΄αντικαθιστά το άδειο ποτήρι με το Πιο Υπέροχο του Mario. 'Είδες πόσο πιο εύκολα είναι τα πράγματα όταν κάνεις ότι σου λένε?' λέει σκεπτικός.

Του στενεύω παιχνιδιάρικα τα μάτια μου και κουνάω το κεφάλι του με την ανυπομονησία του. Ναι, έτσι είναι, αλλά οι απαιτήσεις του δεν είναι πάντα τόσο απλές όσο το να πιεις ένα ποτήρι νερό. Γυρίζει να συζητήσει με τον Drew και τον Sam, αλλά κρατάει δυνατά το γόνατό μου.

'Ω, κοίτα' ψιθυρίζει η Kate.

Ακολουθώ την ματιά της και βλέπω την Sarah Με μια παρέα ανδρών, να χαμογελάει, να χαϊδεύει, να αγγίζει και γενικά να πιάνει κάθε έναν από αυτούς σε κάθε ευκαιρία που της δίνεται. Τα ματόχαντρά της προσγειώνονται πάνω μου - μέχρι που νιώθω τα χείλη του Jesse στο μάγουλό μου. Την αφήνω να βράζει γνωρίζοντας ότι το σχέδιο της δεν έπιασε και γυρίζω την προσοχή μου στον Jesse. Μου κλείνει το μάτι και με βάζει στα πόδια μου, πιάνει τα χέρια μου και τα ρίχνει στους ώμους του πριν γυρίσει τα δικά του στην πλάτη μου και με τραβήξει πιο κοντά, το μέτωπό του ακουμπάει στο δικό μου Είμαι ευγνώμων.

'Είσαι καλά?' ρωτάει.

Χαμογελάω και τραβιέμαι λίγο για να δω το όμορφο πρόσωπό του. 'Τέλεια'

'Ωραία'

Και οι δύο αναπηδάμε με το φως του φλας και γυρίζουμε να δούμε την Kate με μία κάμερα να μας τραβάει. Ο Jesse με αρπάζει και με κρεμάει στα χέρια του, το κεφάλι μου γέρνει πίσω και γελάω καθώς αντιλαμβάνομαι τα συνεχόμενα κλικ και τα φλας της φωτογραφικής μηχανής.

Το στόμα του ακουμπάει στον λαιμό μου. 'Χαμογέλασε μου μωρό μου'

Τραβάω το κεφάλι μου πίσω και βλέπω τα πράσινά του μάτια να λάμπουν απο ικανοποίηση.....από ευτυχία. Τον κάνω χαρούμενο. Τον κάνω αποφασισμένο για να ζήσει. Τον κάνω να θέλει να αφήσει αυτόν τον τρόπο ζωής πίσω. Χαμογελάω, περνάω τα δάχτυλά μου από τα μαλλιά του και πιέζω τα χείλη του στα δικά μου.

'Εντάξει' φωνάζει η Kate' Αρκετά!'

Ο Jesse με έχει, παίρνει ακριβώς αυτό που θέλει, και χωρίς να τον νοιάζει το κοινό ή το που βρισκόμαστε. Με αφήνει στα πόδια μου και με βάζει στο σκαμπο μου, μου δίνει το ποτό

μου πριν γυρίσει στην αντρική συζήτηση, λες και δεν έχει κανει όλο το δωμάτιο να σιωπήσει από την υπερβολική, σαφώς έξω από τον χαρακτήρα του επίδειξη αγάπης. Αλλά δεν κοκκινίζω; δεν με ενδιαφέρει ή δεν νιώθω ντροπή- ούτε για λίγο.

Κοιτάζω κατά μήκος του μπαρ και βλέπω την Sarah, να φτύνει καρφιά. 'Πραγματικά δεν με συμπαθεί Kate'

'Ω, γάμησέ την!' Πετάει άσχημα η Kate. "Σε νοιάζει?'

'Όχι δεν με νοιάζει. Αλλά είμαι τσαντισμένη που δεν έχω άλλη επιλογή από το να έρχεται εδώ ο Jesse καθημερινά και αυτή να είναι εδώ.' Θα την έδιωχνε αν του το ζητούσα?

Η Kate εξαφανίζεται από μπροστά μου όταν ο Sam την αρπάζει και την οδηγεί έξω από το μπαρ. Ανακάθομαι και περιμένω με κομμένη ανάσα να δω αν θα την σύρει αριστερά προς τις σκάλες ή στα δεξιά προς το καλοκαιρινό δωμάτιο. Πάνε δεξιά. Εκπνέω, Υπερβολικά ανακουφισμένη. Δεν μπορώ καν να το σκεφτώ αυτό.

'Ανα, χόρεψε!' φωνάζει, καθώς εξαφανίζεται από μπροστά μου. Θα την βρω σε ένα λεπτό.

Αποσπούμαι από έναν άντρα που πλησιάζει τον Jesse με το χέρι του προς αυτός. Τον αναγνωρίζω. Ο Jesse το παίρνει, το σφίγγει για λίγο καθώς γυρίζει και με κοιτάζει. Παρατηρώ ότι όσο το ποτό ρέει, περισσότεροι άνθρωποιο πλησιάζουν τον Jesse για να τον χαιρετήσουν -γυναίκες κυριως. Συζητουν για λίγο και ο τύπος και δείχνει με το ποτό του προς εμένα. Ο Jesse μου ρίχνει μια ματιά και μετά περπατάει προς αυτόν. Είναι μάλλον γύρω στα σαράντα και κάτι και δεν φοράει το σακάκι του. Δείνχει λίγο ψιλοζαλισμένος.

'Ανα, αυτός είναι ο Chris' Ο τόνος του Jesse υποννοεί ότι δεν θα ήθελε να με συστήσει στον Chris. 'Ήταν ο κτηματομεσίτης για το Lusso.'

Φυσικά. Το ήξερα ότι τον γνώριζα από κάπου. Μου ρίχνει ένα γλοιώδες χαμόγελο και αμέσως τον αντιπαθώ. Η αποστροφή μου στους κτηματομεσίτες δεν έχει μειωθεί, ακόμα και με αυτόν τον συγκεκριμένο. Είναι όλοι ίδιοι, είτε πουλάνε σκουπίδια είτε ρετιρέ.

"Γεια' σηκώνω το χέρι μου απρόθυμα και το παίρνει. Οι παλάμες του είναι ιδρωμένες. Θέλω να τρέξω στην τουαλέτα και να πλύνω τα χέρια μου αμέσως. 'Χάρηκα που σε γνώρισα' προσποιούμαι ένα ψεύτικο χαμόγελο και παρατηρώ τον Jesse να χαμογελάει λίγο, παρατηρώντας τα δάχτυλα μου στα μαλλιά μου.

'Για μένα είναι τεράστια χαρά' λέει. Δεν αφήνει το χέρι μου και κοιτάζω νευρικά τον Jesse όταν ο Chris έρχεται πιο κοντά, και κρατάει σταθερά το χέρι μου. 'Μου αρέσει αυτό το φόρεμα.' Τρέχει τα μάτια του προς τα κάτω μπροστά μου, κάνοντάς με να γείρω πίσω ελαφρως.

Αυτός ή είναι πολύ γεναίος άντρας ή υπερβολικά ηλίθιος. Ο Jesse στέκεται δίπλα του και σε νανοδευτερόλεπτα, οι μύες του σαγονιού του υπερλειτουργού. Συσπούνται φυσιολογικά. Ειλικρινά το έχουν οι κτηματομεσίτες. Ο Chris γρήγορα απομακρύνεται από μπροστά μου με ένα σύντομο τράβηγμα από τον ώμο του. Κάνει πίσω, εκεί που τον τοποθέτησε ο Jese, και παρακολουθεί καθώς ο Jesse κινείται, με σηκώνει και κάθεται στην θέση μου πριν με ακουμπήσει πίσω στα πόδια του.

"Chris, το καλό που σου θέλω να κρατήσεις τα χέρια σου και τα μάτια σου μακρυά. Κάντο και μπορεί να μην σου σπάσω τα γαμημένα πόδια σου, το κατάλαβες?' Ο Jesse τα λέει τόσο ήρεμα, αλλά υπάρχει κάτι ανησυχητικό στον τόνο του.

Παρακαλουθώ καθώς ο Chris τραβιέται πίσω με ένα δικαιολογημένα ανήσυχο ύφος στο πρόσωπό του. "Jesse, συγνώμη. Υπέθεσα ότι μπορούσα να την διεκδικήσω.' πετάει.

'Παρακαλώ?' βήχω. Αστειεύεται?

Νιώθω τον Jesse να σφίγγεται πίσω μου. Πανικοβάλλομαι. Αν δεν τον κρατήσω κάτω στο σκαμπό, ο Chris θα σκοτωθεί σε δύο δευτερόλεπτα. Βάζω το χέρι μου στο πόδι του και το πιέζω ελαφρά. Η ζέστη που αναβλυει και η καρδιά του μαχαιρώνουν την πλάτη μου. Θα ήθελα να να του σπάσει το πονηρό του χαμόγελο αλλά επίσης θέλω να περάσω την υπόλοιπη βραδιά χωρίς να χρειαστεί να βάζω πάγο στο χέρι του Jesse.

Σηκώνεται λίγο από το σκαμπο και με τραβάει στο στήθος του. 'Προτείνω να πας να γαμηθείς τώρα.' γρυλίζει κακόβουλα.

Πιέζομαι πάνω του και πετάω ένα βλέμμα στον Chris τύπου αντε-γαμήσου-αν-ξέρεις-ποιοείναι-το-καλό-σου. Φεύγει μακρυά εθελοντικά και αμφιβάλλω πολύ αν θα ξαναπλησιάσει.

Γυρίζω τον λαιμό μου για να ρίξω ένα ερωτηματικό βλέμμα στον Jesse. 'Δολοφονικά?' ρωτάω.

Με αγριοκοιτάζει με ένα πιο ήπιο πρόσωπο. 'Θανάσιμα'

'Όλες οι γυναίκες είναι για διεκδίκηση?' Αυτά είναι νεά.

Σηκώνει τους ώμους του. 'Δεν είσαι μέλος στο Kτήμα αν δεν είσαι σεξουαλικά ριψοκίνδυνος'

Ω υπέροχα. Κοιτάζω γύρω στο μπαρ, που έχει αραιώσει λίγο αφότου ξεκίνησε η μπάντα και άνοιξε ο πάνω χώρος. Οι άνθρωποι που κάνω παρέα μοιάζουν σαν όλους τους άλλους ανθρώπους, αλλά όλοι είναι εδώ για έναν λόγο και αυτός δεν έχει να κάνει με τις πολυτελής αθλητικές εγκαταστάσεις που παρέχει το Κτήμα. Ενα πράγμα είναι σίγουρο, κρίνοντας από όλα τα ακριβά αυτοκίνητα που είναι παρκαρισμένα απ' έξω - είναι όλοι πολύ πλούσιοι άνθρωποι.

'Πόσο κοστίζει η συνδρομή?' ρωτάω. Η περιέργεια με καταλαμβάνει.

Πιέζει το πρόσωπό του στον λαιμό μου. 'Γιατί θέλεις να γίνεις μέλος?'

'Μπορεί' λέω επιπόλαια.

Δαγκώνει τον λαιμό μου. 'Η ειρωνία δεν σου ταιριάζει κυρία μου.' Με σηκώνει πιο πάνω στην αγκαλιά του. "Σαράντα πέντε'

'Τον μήνα?' δεν είναι και πολλά.

Γελάει.' Όχι, χιλιάδες τον χρόνο.'

ΤΙ? 'Γαμώτο!'

Τυλίγει τα δόντια του στο αυτί μου και μετά στριφογυρίζει τους γοφούς του στον πισινό μου. 'Το στόμα σου'

Βογκάω όταν καταλαβαίνω την σκληρή του κατάσταση. Σαράντα πέντε χιλιάδες τον χρόνο είναι απιστευτα λεφτά, αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι χαζοί ή απλεπισμένοι, αλλά κοιτάζω τριγύρω, και δεν υπάρχουν ιδιαίτερα άσχημοι άντρες και γυναίκες. Όλοι δείχνουν να μπορούν να έχουν όποιον θέλουν.

'Εϊ Η Kate Πληρώνει αυτό το ποσό?' ξέρω ότι δεν της λειπουν χρήματα αλλά είναι πολύ επιτήδεια με τα λεφτά της.

'Τι νομίζεις?' ρωτάει γελώντας λίγο. Ότι δεν ξέρω? Μείωσε ο Jesse την συνδρομή της επειδή είναι φίλη μου? Θα το έκανε αυτό?

Ω! 'Ο Sam' λέω συνειδητοποιώντας. 'Ο Sam πλήρωσε'

'Με φιλική τιμή φυσικά.'

Κάνει ειδικές τιμές για συνδρομή σε φίλους? Βρίσκομαι σε άλλον πλανήτη αυτή την στιγμή. Αυτά τα πράγματα με ξεπαιρνούν και να μαι, να τρώω και να πίνω με αυτούς τους ανθρώπους και να έχω σχέση με τον ιδιοκτήτη. Ποιος θα το πίστευε?

'Εύχομαι να είχες αρνηθεί' μουρμουρίζω. Η Kate Μπορεί να είναι άνετη, αλλά δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι βαδίζει στην απόλυτη καταστροφή.

'Ανα, το τι κάνουν η Kate και ο Sam είναι δική τους δουλειά.'

Κατσουφιάζω. 'Πόσα μέλη έχεις?' πραγματικά ενδιαφέρομαι για την επιχείρηση του Κτήματος και το είδος ζωής που αυτοί οι άνθρωποι επιλέγουν.

Φέρνει την παλάμη του στο μέτωπό μου και με πιέζει προς τα πίσω ώστε το κεφάλι μου να ακουμπήσει στον ώμο του. 'Κάποιος είναι πολύ αδιάκριτος, αν σκεφτούμε ότι μισεί το μέρος.' Φιλάει το μάγουλό μου.

Ανασηκώνω τους ώμους μου άνετα σα να του δείχνω ότι δεν με νοιάζει αν θα μου πει ή όχι, αλλά παραδόξως με ενδιαφέρει. Τον έχει κάνει πολυ πλούσιο ακόμα και αν αυτό οφείλεται στον θείο του τον Carmichael. 'Δεν είμαι αδιάκριτη.'

Γελάει λίγο. 'Με την τελευταία καταμέτρηση, νομίζω ότι η Sarah είπε δεκαπέντε χιλιάδες και κάτι, αλλά δεν είναι όλοι ενεργοί τώρα. Κάποιους δεν τους βλέπουμε κάθε μήνα, κάποιοι γνωρίζονται με ανθρώπους και κάνουν σχέσεις και κάποιο άλλοι κάνουν και διάλειμμα από το όλο σκηνικό.'

Γαμώτο!

Κάνω έναν γρήγορο υπολογισμό στο κεφάλι μου και έρχομαι αντιμέτωπη με πολλά εκατομμύρια. 'Συμπεριλαμβάνεται στην τιμή το μπαρ και το εστιατόριο?'

'Όχι!' λέει έκπληκτος. Δεν ξέρω το γιατί. Για σαραντα πέντε χιλιάδες τον χρόνο θα ήθελα κάτι περισσότερο από να έχω μια ανοιχτή πρόσκληση για να κάνω σεξ με τον καθένα. "Το μπαρ και το εστιατόριο είναι τελείως ξεχωριστές ενότητες. Κάποια μέλη τρώνε πρωινό, μεσημεριανό ή βραδινό εδώ τέσσερις με πέντε φορές την εβδομάδα. Δεν θα έκανα τόσα λεφτά αν τα γεύματα και τα ποτά συμπεριλαμβάνονταν στην τιμή της συνδρομής τους. Έχουν λογαριασμούς που τους πληρώνουν κάθε μήνα. Γύρισε από την άλλη, θέλω να σε δώ.' Με σκουντάει για να σηκωθώ και με βάζει ανάμεσα στα πόδια του. Βάζει τα μαλλιά μου στον ώμο μου και ισιώνει το διαμάντι μου πριν πάρει τα χέρια μου στα δικά του. 'Θα ήθελες να δεις τον πάνω όροφο?' ρωτάει και μετά ξεκινάει να δαγκώνει το χείλος του.

Τραβιέμαι λίγο. Το ξέρω ότι δεν εννοεί τις σουίτες, τις έχω δει, ή έχω δει μία από αυτές. Εννοεί το κοινόχρηστο δωμάτιο και το έχω δει και αυτο, αλλά ήταν άδειο και το καθάριζαν όταν το είδα. Θέλω να το δω?

Διάολε!

Παναθεμά με θέλω. Δεν ξέρω αν φταίει το Πιο Υπέροχο του Mario που με έχει ζαλίσει λίγο, ή αν είναι απλή περιέργεια, αλλά πραγματικά θέλω να δω. 'Εντάξει' ξεστομίζω την λέξη σιγανά, πριν το καταλάβω, κι γνέφει ακόμα πιο αδρά, σχεδόν σκεπτικά.

Στέκεται και με αφήνει νε τον οδηγήσω στο χωλ της εισόδου και στο κάτω μέρος της σκάλας. χαζεύω τον τεράστιο χώρο και ακούω τα πήγαινε έλα των ανθρώπων που μπαίνουν και βγαίνουν από τα δωμάτια. Αφήνω τον Jesse να με σύρει αργά στις σκάλες. Ξέρω ότι το κάνει πολύ αργά ώστε να μου δώσει χρόνο να αποσύρω την απόφασή μου, και θέλω να του πω να βιαστεί πριν το κάνω. Φτάνουμε στην κορυφή αρχίζουμε να περιφερόμαστε στον χώρο μέχρι που φτάνουμε στο παράθυρο με το υδατογράφημα. Υπάρχουν άνθρωποι που περπατάνε τριγύρω, ντυμένοι, κάποιοι έξω από τα δωμάτια, κάποιοι άλλοι απλώς συζητούν. Είναι περίεργο.

'Πρέπει να ξεκινήσουμε με αυτά την επόμενη εβδομάδα' λέει ο Jesse και μου δείχνει πέρα από την είσοδο προς την προέκταση. Μπορώ να καταλάβω τώρα γιατί την χρειάζεται. 'Έτοιμη?' ρωτάει.

Γυρίζει προς το μέρος μου και ξέρω ότι με παρακολουθεί καθώς κοιτάζω τις διπλές πόρτες που οδηγούν στο κοινόχρηστο δωμάτιο. Τα μάτια του τραβάνε τα δικά μου σαν μαγνήτες που είναι φυσικά και το σκοτεινό πράσινό τους με τρυπαει. Το να ξέρει τα πάντα γύρω από αυτό το μέρος΄με κάνει αμέσως να αισθάνομαι άβολα. Γιατί να μην ξέρει? Δεν του έδωσα αφορμή να υποθέσει κάτι άλλο, αλλά δεν φαίνεται νευριασμένος ότι βρίσκω ξεκάθαρα την επιχείρησή του κακόφημη και σκοτεινή. Δεν είναι προσβεβλημένος. Είναι σα να εγκρίνει σχεδόν την αντίδρασή μου και την αποστροφή μου.

Κινείται πιο κοντα, διατηρεί την οπτική μας επαφή μέχρι που βρισκομαστε στήθος με στήθος. 'Είσαι περίεργη.' μουρμουρίζει.

'Ναι' εξομολογούμαι χωρίς δισταγμό. Είμαι.

'Δεν χρειάζεται να είσαι τόσο ανήσυχη. Θα είμαι μαζί σου, θα σε οδηγήσω. Αν θες να φύγουμε, απλά πες το και θα φύγουμε αμέσως.' Η προσπάθειά του να με καθησυχάσει περιέργως λειτουργεί. Σφίγγει το χέρι μου και νιώθω πιο ήρεμη, πιο άνετα και καθησυχάζω καθώς μου δίνει ένα ένα ελαφρό τράβηγμα πό τις σκάλες. Ξεκινάω να περπατάω και τον

αφήνω να με οδηγήσει μέχρι το τέλος της σκάλας, η καρδιά μου χτυπάει πιο δυνατά καθώς πλησιάζουμε.

'Θα υπάρχουν διάφορες πράξεις που εξελίσσονται, Κάποιες θα είναι ομαλές, κάποιες οχι και τόσο πολύ. Είναι σημαντικό για σένα να θυμάσαι ότι οτιδήποτε διαδραματίζεται γίνεται επειδή όλοι έχουν συμφωνήσει. Το να είσαι σε αυτό το δωμάτιο δεν δείχνει και απαραίτητα την επιθυμία σου να συμμετάσχεις σε κάποιες από αυτές τις πράξεις.' Κοιταζει κάτω και χαμογελάει. 'Όχι ότι ποτέ θα γινόταν αυτό. Εχω κάνει ξεκάθαρη την αποστολή μου σε όλους τους άντρες ώστε να γνωρίζουν τις συνέπειες αν σε πλησιάσουν.΄' Γυρίζει τα μάτια του μπροστά. 'Μπορεί να χρειαστεί να στείλω κάποιο υπόμνημα.' ψελλίζει.

Ενα μικρό γέλιο δραπετεύει από το στόμα μου. Θα το έκανε πιθανόν. Μου ρίχνει ένα σκανταλιάρικο βλέμμα και ένα απαλό χαμόγελο και η αγάπη μου για αυτόν γίνεται πιο δυνατή.

Τον αφήνω να με οδηγήσει στις ανοιχτές, ξύλινες διπλές πόρτες του κοινόχρηστου δωματίου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23 Καθώς βλέπω όλο το γεμάτο δωμάτιο, συγκεντρώνομαι στο να διατηρήσω σταθερή την αναπνοή μου. Είναι δύσκολο. Η μουσική που ακούγεται είναι η απόλυτη αίσθηση του σεξ και απλά αυξάνει περισσότερο το καρδιοχτύπι μου.

Το τεράστιο δωμάτιο είναι τόσο όμορφο όσο το θυμόμουν, με όλα τα δοκάρια να εξέχουν και τους χρυσούς πολυελαίους να φωτίζουν απαλά. Οι Αυστριακές κουρτίνες είναι κατεβασμένες στα Γεωργιανά παράθυρα και αυτό σε μίξη με τον χαλαρό φωτισμό των πολυελαίων, δίνει το βασικό στοιχείο; αισθησιασμός και ερωτισμός, αλλά όχι με την ανήθικη εννοια. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά το τι είναι όλο αυτό. Πόσο ειρωνικό είναι ότι ειμαι περιτρυγιρισμένη από ημίγυμνους και γυμνούς ανθρώπους, και θαυμάζω το ντεκόρ.

Διάολε! Γυμνοί άνθρωποι παντού!

Ο Jesse γνωρίζει πολλούς γυμνούς ανθρώπους καθώς περπατάμε προς το δωμάτιο. Οι γυναίκες λιγώνονται και ισιώνουν τις πλάτες τους όταν παρατηρούν την παρουσία του, ακόμα και που κρατάει σφιχτά το χέρι μου. Νιώθω τόσο έξω από τα νερά μου, κυρίως επειδή είμαι ντυμένη. Τον κοιτάζω και βλέπω πόσο ατάραχος δείχνει με όλο το σκηνικό. Γιατί να μην είναι? Αυτό είναι φυσιολογικό για αυτόν. Μπροστά στα μάτια μου ξεδιπλώνονται διάφορες σκηνές, και όλες μου συγχίζουν το μυαλό, αλλά ταυτόχρονα με αιχμαλωτίζουν πλήρως. Είναι δύσκολο το να μην κοιτάξω.

Με κοιτάζει και χαμογελάει, και με πιέζει λίγο στο χέρι. 'Εντάξει' ρωταει καθώς σταματάει και με αντικρύζει.

Γνέφω θετικά και του δίνω ένα μικρό χαμόγελο. Κοιτάζω τα δεμένα χέρια μας και τον νιώθω να κινεί τον αντιχειρά του πάνω στο χέρι μου. Κυριολεκτικά μου παίρνει όλο το άγχος μου με το άγγιγμά του. Συνεχίζει να χαϊδεύει το δέρμα μου καθώ γυρνά για να αντικρύσει μία νεαρή γυναίκα, που είναι μάλλον γύρω στα τριάντα και είναι δεμένη σε έναν βαρύ, ξύλινο σταυρό, σαν αυτόν που υπάρχει στην προέκταση. Εχει δεμένα τα μάτια της με μάυρο σατέν και το στόμα της είναι λίγο ανοιχτό.

Ένας άντρας, γυμνός πάνω από την μέση με τα πόδια του λίγο ανοιχτά, στέκεται μπροστά της και κρατάει ένα μαστίγιο στο χέρι του. Το ύφος στα μάτια του δείχνει αγνό πόθο και ικανοποίηση καθώς αργά, επίτηδες ανιχνεύει τις καμπύλες του στήθους της με το μαστίγιο. κουνιέται σαν κύμα κάτω από το άγγιγμά του.

Το χέρι του Jesse μετακινείται ελαφρώς πάνω στο δικό του και τον κοιτάζω, αλλά το βλέμμα του είναι καρφωμένο στην σκηνή. Γυρίζω την ματιά μου στην δεμένη γυναίκα καθώς ο άντρας αργά πετάει το μαστίγιο στο μπροστινό της μέρος, ανάμεσα στα στήθη της και προς την φύση της, κυκλώνωντας το πάνω μέρος του γύρω από τον αφαλό της με προσεκτικές, μετρημένες κινήσεις. Κλαψουρίζει.

Μετακινούμαι στα τακούνια μου και ο Jesse μου ρίχνει ένα περίεργο βλέμμα. Τον αγνοώ και παρακολουθώ καθώς ο άντρας συνεχίζει την ικανοποίησή του μέχρι το μαστίγιο να βρεθεί στο κενό των ποδιών της καθώς αφήνει ένα δυνατό βογκητό, και πέφτει στα χείλη της για να καταπιεί τους ήχους της. Αφήνει το μαστίγιο και το αντικαθιστά με τα δάχτυλά του, την ανοίγει και αρχίζει μία αργή τριβή, πάνω κάτω, και ενισχύει την ηδονή της καθώς βογκάει. Το κορμι της κυρτώνει, και τραβάει τα εμπόδια που κρατάνε τα χέρια της στον σταυρο, σημάδι ότι κοντεύει να τελειώσει.

Ιδρώνω, νιώθω λίγο κλεοστοφοβικά, και οι χτύποι της καρδιάς μου έχουν αυξηθεί περισσότερο. Ο παρτενέρ της ανταποκρίνεται στους ήχους της, δυναμώνοντας την τριβή του και το φιλί του, ο ήχος από τις γλώσσες τους που μπλέκονται ακούγεται απελπισμένος, και με μία καταπιεσμένη κραυγή, φτάνει στην κλιμάκωσή της και το κορμί της γίνεται τελείως άκαμπτο καθώς κάνει πιο αργή την τριβή του για να πάρει και την τελευταία σταγόνα ηδονής από αυτήν. Καταρρέει και ρίχνει το πηγούνι της στο στέρνο της. Χωρίς να το θέλω ασθμαίνω και νιώθω το χέρι του Jesse να πιέζει το δικό μου σα να συμφωνεί. Αυτό είναι πραγματικά έντονο και νιώθω έκπληξη απ' όλο αυτό. Δεν είμαστε οι μόνοι που παρακολουθύμε την ερωτική σκηνή. Έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον αρκετών ανθρώπων, που έχουν μαζευτεί γύρω από το ζευγάρι. Κοιτάζω γύρω και αναγνωρίζω διάφορους ανθρώπους από το μπαρ και το δείπνο, μόνο που τώρα είναι ημίγυμνοι ή γυμνοί. Πρέπει να είσαι αναθεματισμένα σίγουρος για να συχνάζεις στο κοινόχρηστο δωμάτιο.

Ο Jesse τραβάει το χέρι μου για να μου επιστήσει την προσοχή και τον κοιτάζω αλλά μου δειχνει με το κεφάλι του προς την σκηνή. Κοιτάζω και βρίσκω τον άντρα να την φιλάει με ευγνωμοσύνη. Παίρνει το μαστίγιο από το πάτωμα και το κουνάει από πίσω της, σέρνωντάς το στο πάτωμα καθώς προχωράει. Δεν μπορεί να δει τις κινήσεις του, η ξαφνική της επίγνωση είναι εμφανής καθώς το κορμί της στερεοποιείται και σηκώνει το κεφάλι της ασθμαίνοντας. Αρχίζει να χαϊδεύει την πλάτη της, τρέχει τα δάχτυλά του στο κέντρο της, πάνω κάτω στην σπονδυλική της στύλη και μετά στα μάγουλα του πισινού της. Μουρμουρίζει με ικανοποίηση, και νομίζω ότι και εγώ επίσης. Νιώθω τα μάτια του Jesse πάνω μου. Με άκουσε και αυτός.

Ω Θεέ!

Χαϊδεύει τον τέλειο, σφιχτό πισινό της, τον τρίβει και τον μαλάσσει με την παλάμη του χεριού του, και βογκάει καθώς κυρτώνει την πλάτη της και χαλαρώνει ξανά. Μετά από μερικά λεπτά που χειρίζεται και χαϊδεύει τον σφριγηλό πισινό της, τραβάει το χέρι του και βλέπω την γυναίκα να σφίγγεται.

Ξέρει τι θα επακολουθήσει. Ξέρω τι θα επακολουθήσει. Η αυξανόμενη πίεση του Jesse στο χέρι μου το επιβεβαιώνει επίσης, αλλά δεν μπορώ να τραβήξω τα μάτια μου μακρυά. Σηκώνει το μαστίγιο με το ένα χέρι, και ανατριχιάζω στο κοφτερό χτύπημα, γυρίζω το κεφάλι μου μακρυά από την σκηνή και το βάζω στο σκληρο, απέραντο στέρνο του Jesse. Πριν το καταλάβω, το ελευθερο χέρι του αγκαλιάζει το κεφάλι μου, σπρώχνει το πρόσωπό μου στον ώμο του και με τραβάει πιο κοντά στο κορμί του. Η πίεση του χεριού του στο δικό μου αυξάνεται περισσότερο και ακούω άλλον έναν κρότο. Αφήνει το χέρι μου και τυλίγει το δικό του γύρω στην μέση μου για να βρει και το άλλο του χέρι, τα χέρια μου μαζεύονται ανάμεσα στα σώματά μας. Είμαι τελείως κουκουλωμένη από το κορμί του και παρόλον τον

περίγυρο και αυτά που διαδραματίζονται σε αυτόν, αυτό είναι το πιο ανακουφιστικό μέρος που έχω υπάρξει ποτέ.

'Δεν είναι για σένα αυτό, ας προχωρήσουμε' ψιθυρίζει στο αυτί μου.

Να προχωρήσουμε σε τι? Θα είναι αυτό για μένα? Αγανακτώ με την έκθεση που αισθάνομαι όταν ελευθερώνει το μεγάλο του κορμί από το δικό μου, αλλά τον αφήνω να πάρει το χέρι μου και να με οδηγήσει μακρυά. Ακούω τον κρότο του μαστιγιου ξανά καθώς φεύγουμε, και κλείνω τα μάτια μου σφιχτά κάθε φορά, κρατώντας την ανάσα μου. Απλά δεν μπορώ να κατανοήσω αυτά που μολις εία. Ηδονή και πόνος? Μόνο την ηδονή παρακαλώ! Αυτό το μέρος φαινόταν καλό, αλλά μετα θυμάμαι ότι είχα δεθεί και εγώ με χειροπέδες στο κρεβάτι και τα δυνατά χτυπήματα του Jesse στον πισινό μου. Δεν θα προσποιηθώ καν ότι δεν απόλαυσα το γαμησι της τιμωρίας μου.

'Τι είναι αυτή η μουσική?' ρωτάω καθώς στρίβουμε λίγο και συναντάμε μια ομάδα ατόμων.

Με κοιτάζει με ένα χαμόγελο. "Εnigma. Σε κάνει να καυλώνεις?'

'Όχι' κοροϊδεύω. Με κάνει! Όλο αυτό, αλλά δεν πρόκειται να το παραδεχτώ, παρόλο που τα δάχτυλα που παίζουν στα μαλλιά μου είναι σαφής απόδειξη ότι ψεύδομαι. Γελάει και μου κοπανάει το χέρι καθώς σταματάει μπροστά από μία γυναίκα με τρεις άντρες.

Ο Jesse λυγίζει το κορμί του ώστε τα μάτια μας να είναι στο ίδιο ύψος. 'Απλά για να το ξέρεις, τίποτε από αυτά δεν πρόκειται να συμβεί με εμάς.'

Τον κοιτάζω και μου κλείνει το μάτι. Είναι εξαιρετικά προσφιλής η διευκρίνηση γιατί και εγώ δεν θα τον μοιραζόμουν ποτέ. 'Και για το άλλο πράγμα?' προσπαθώ να ακουστώ άνετη και όχι αισιόδοξη.

Τα μάτια του πετάγονται στα δικά μου. 'Δεν σε μοιράζομαι με κανέναν Ανα. Ούτε ακόμα και με τα μάτια τους.' Ακούγεται προσβεβλημένος και χαμογελάω, αλλά δεν εννούσα εδώ συγκεκριμένα. Υπάρχουν και οι ιδιωτικές σουϊτες. Διάολε, τι με έπιασε? Γυρίζω την προσοχή μου ξανά στην σκηνή μπροστά μας.

Μία γυναίκα είναι ξαπλωμένη σε μαξιλάρια που έχουν ρίξει πάνω μία γούνα, τα χέρια της είναι δεμένα χαλαρά σε μία λωρίδα από μαλακό δέρμα. Τα μάτια της τινάζονται στον Jesse και γλυφει τα χείλη της. Αφήνω ένα μικρό γελίο με την ξεδιαντροπιά της. Και άλλη μία? Είναι τελείως γυμνή και τα μάτια της είναι γεμάτα από καύλα καθώς παίρνει την ματιά της από τον Jesse και την κατευθύνει στους τρεις γυμνούς άντρες που είναι από πάνω της. Θέλει και τον Jesse επίσης και είμαι σίγουρη ότι πρόκειται να δω θα είναι προς όφελός του.

Οι τρεις άντρες παίρνουν θέση, γονατίζουν σε διάφορα σημεία γύρω από το διάσπαρτο κορμί της και τοποθετούν τα χέρια τους πάνω της σε διαφορετικές θέσεις. Κανένας από αυτούς δεν αγγίζει την ίδια περιοχή. Όλοι ξέρουν το μέρος τους στο κορμί της. Ο ένας αργά χαμηλώνει το κεφάλι του στο στήθος της και αρχίζει να στριφογυρίζει την γλώσσα του στις ρόγες της, κανόντάς τες σκληρές πριν σφραγίσει το στόμα του γύρω από την θηλή της και την ρουφήξει ενώ τρίβει με το κάτω μέρος του στόματος του το στήθος της.

Ένας άλλο άντρας κάνει την ίδια ερωτική πράξη και στο άλλο στήθος, τα δουλεύουν μαζί με τον άλλον άντρα, σα να ξέρουν πως να την ευχαριστήσουν. Οι αναστεναγμοί και οι εκπνοές της γυναίκας δείχνουν ότι το πετυχαίνουν με τις κινήσεις τους. Δεν μπορώ να σταματήσω και τις δικές μου ρόγες από το να μουδιάσουν και να σκληρήνουν καθώς μετακινούμαι στην θέση μου και νιώθω τα μάτια του Jesse πάνω μου. Τον κοιτάζω, και αμέσως κοιτάζει μακρυά, αλλά ένα μικρό γελάει βγαίνει από τις άκρες των χειλιών του. Το ξέρει ότι έχω επηρρεαστεί. Μαζεύομαι και κοιτάζω πίσω την σκηνή, προσπαθώ να κάνω το σώμα μου να μην παρασύρεται. Τώρα ο τρίτος άντρας έχει μπει στην παρέα και χαϊδεύει και τρίβει ανάμεσα στα μπούτια της.

Ω, Διάολε!

Η υγρασία της κάνει τα δάχτυλά του να γλυστράνε με ευκολία στο μουνί της. Βγάζει το χέρι του, το σηκώνει προς τα πάνω και περνάει τα υγρά δάχτυλά του στο κάτω χείλος της, και η γλώσσα της βγαίνει έξω, γλυφει την υγρασία της. Τα δάχτυλά του πέφτουν στο πηγούνι της και ξεκινάνε μία αργή κατάβαση στο κέντρο του κορμιού της πριν πιάσουν το μουνί της. Αντιδράει στο άγγιγμά του, αφήνει μία κραυγή απογοήτευσης καθώς βγάζει το χέρι του. Απλώενει το ελεύθερο χέρι του πάνω στην κοιλιά της για να αποτερέψει την κίνησή της και μετά βάζει δύο δάχτυλα μέσα της, και χαμογελάει στην προσπάθεια της να ελευθερωθεί.

Παρακολουθώ, εντελώς εκστασιασμένη, καθώς ρουφάει την προσοχή με διακοπτομενα βογγητά, που τους λένε ότι την κάνουν μία πολύ ευτυχισμένη γυναίκα, και είμαι σοκαρισμένη που νιώθω υπερβολικά αναμμένη. Την φροντίζουν αυτοί οι άντρες και η μόνη τους ευχαρίστηση είναι η δική της ικανοποίηση.

Ξέρω ότι τα μάτια του Jesse είναι πάνω μου ξανά, δεν μπορώ να τον κοιτάξω.

Και μόλις τότε, ο τύπος που είναι στα πόδια της γνέφει στους άλλους δύο που είναι στα βυζιά της -ένα άηχο σινιάλο- και όλοι την ελευθερώνουν από το άγγιγμά τους. Φωνάζει από την έλλειψη την επαφής, και μετά ουρλιάζει καθώς σπρώχνουν τα πόδια της προς τα πάνω, τα γόνατά της χωρίζουν και ένα στόμα χτυπάει στα πρησμένα κάτω χείλη της. Σταυρώνω τα πόδια μου όπως στέκομαι, μετά νιώθω το χέρι του Jesse να χαλαρώνει γύρω από το δικό μου πριν το πιέσει δυνατά.

Ένας άλλος άντρας παίρνει το στόμα της αχόρταγα ενώ ο τελευταίος πηγαίνει ξανά στα στήθης της. Τα πιάνει με τα δυο του χέρια, τα παίζει και τα πασπατεύει, ενώ η γλώσσα του τρέχει ανάμεσα στα δύο στήθη της, πριν τελικά καταλήξει να περιποιείται μία το ένα και μία το άλλο με σταθερές παύσεις. Καθ' ένας από τους άντρες συχνά κοιτάνε το πρόσωπό της και κάθε φορά τους ανταμοίβει με ένα βλέμμα πλήρης ικανοποίησης, που φαίνεται ότι τους ενθαρρύνει. Λατρεύεται από τρεις υπέροχους άντρες και θα πρέπει να είσαι καλόγρια για να μην σε ερεθίσει αυτό.

Γρήγορα το κορμί της σφίγγεται αξιοσημείωτα - μία ξεκάθαρη απόδειξη ότι θα έρθει σε οργασμό. Σφίγγομαι και εγώ επίσης. Η προσοχή τους αυξάνεται καθώς πιάνουν το νόημα ότι είναι κοντά και τα παντα ξαφνικά γίνονται επίμονα. Ο άντρας στο στόμα της πιάνει τα βογγητά της με το δυνατό του φιλί και τα γόνατά της ανοίγουν περισσότερο για να δώσει καλύτερη πρόσβαση στον άντρα που βρίσκεται ανάμεσα στα μπούτια της. Δουλεύουν σαν ομάδα, και την ετοιμάζουν για την έκρηξη.

Και μετά καταρρέει με μία δυνατή κραυγή που δύσκολα μπορεί να την τραβήξει ένα αντρικό στόμα. Συνεχίζουν μέχρι να έρθει σε οργασμό, κάνοντας πιο αργά τα χαϊδέματα και τα γλυψίματά τους. Χαλαρώνει και ησυχάζει καθώς οι άντρες φροντίζουν απαλά το κορμί της με τα στόματά τους και τα χέρια τους. Ο άντρας στο στόμα της αφήνει τα χείλη της και λύνει τα χέρια της από τα δερματινα δεσμά. Χαμογελάει καθώς τρίβει τους καρπούς της ελαφρά και μετά από μερικά λεπτά, τεντώνεται πάνω στην γούνα, οι πράξεις της είναι η ικανοποίηση προσωποποιημένη, και το βλέμα της πέφτει στον Jesse ξανά.

Κουνάω το κεφάλι μου από δυσπιστία. Θέλει να σηκωθεί και να κάνει υπόκληση?Παρόλη την ξεδιαντροπιά της, όμως, ήταν απίθανο, και σαγηνεύτηκα, αλλά τώρα νιώθω το αναπόφευκτο μικρό αίθημα της ανεπάρκειας. Ο Jesse είχε βρεθεί εδώ, έχει κάνει αυτά τα πράγματα και τα έχει κάνει με πολλές γυναίκες, κάποιες από αυτές βρίσκονται σε αυτό το δωμάτιο. Με πόσε και μέχρι που έφτασε? Ξαφνικά νιώθω το τσίτωμα του χεριού του ανάμεσα στο δικό μου και συνειδητοποιώ ότι τον κρατάω πολύ σφιχτά. Τον κοιτάζω και χαλαρώνω το πιάσιμό μου.

Με παρατηρεί προσεκτικά, προσπαθεί να μαντέψει τι σκέφτομαι κι μετά στρίβει όλο το κορμί του για να με αντικρύσει και παίρνει και το άλλο μου χέρι. 'Δεν είσαι επιδειξίας Ανα, και σε αγαπάω όλο και πιο πολύ για αυτό. Είσαι δική μου και μόνο δική μου και εγώ είμαι μόνο δικός σου. Με καταλαβαίνεις?' Η φωνή του είναι γεμάτη ανησυχία. Ήξερε τι σκεφτόμουν.

Τα κόκκαλά μου γίνονται ένας πολτός, η καρδιά μου χάνει μερικούς χτύπους και τρεκλίζω ελαφρά προς τα εμπρός. Με τραβάει πάνω του, το μέτωπό μου ακουμπάει στον ώμο του. Είναι σκληρός και ζεστός και όλος δικός μου.

'Γαμώτο διάολε' μου ψιθρίζει καθώς το στήθος του γίνεται κοίλο από μία βαθιά ανάσα. 'Δεν μπορώ να σου πω πόσο πολύ σε αγαπαω' Φιλάει το κεφάλι μου. 'Πάμε, θέλω να χορέψω μζί σου.' Φεύγει και με παίρνει μαζί του κάτω από το χέρι του για να με οδηγήσει στην πόρτα. Μετα αφού είδαμε όλα αυτά θέλει να χορέψει μαζί μου? Γέρνει προς τα κάτω. 'Στοίχημα ότι είσαι υγρή.' λέει απαλά. Η ανάσα μου κόβεται και τον ακούω να γελάει σιγά. 'Μόνο για μένα.' μου υπενθυμίζει. Όχι ότι χρειάζομαι υπενθύμηση.

Ρίχνω μια ματιά και σταματάω ξαφνικά σοκαρισμένη. Παρακολουθώ καθώς η γυναίκα είναι γυρισμένη στα τέσσερα κι ένας άντρας μπαίνει από πίσω της καθώς ένας άλλος γονατίζει μπροστά της. Μπαίνει κατευθείαν μέσα στο στόμα της και κάνει τις κραυγές της να σταματήσουν. Τα μάτια μου ανοίγουν στην ξαφνική αλλαγή προσέγγισης. Και οι δυο μπαίνουν μέσα της, ο ένας πίσω και ένας μπροστά και ο τρίτος άντρας περιφέρεται γύρω από τον γονατισμένο σωρό των κορμιών. Τι στον διάολο θα κάνει?

Ω, όχι!

Παρακολουθώ με τρόμο καθως ο τρίτος άντρας παίρνει κάτι από το διπλανό ντουλάπι και μετά χαμηλώνει στο πάτωμα στα γόνατά του από πίσω της. Ο άλλος άντρας τραβιέται και ανοίγει τα μάγουλα του κώλου της, δίνοντας πρόσβαση στον τρίτο άντρα, Πρέπει να φύγω μακρυ΄. Πρέπει να φύγω τώρα, αλλά είμαι καθηλωμένη καθώς τον παρακολουθώ να βάζει κατι. Δεν έχω ιδέα τι, αλλά είναι μεγάλο και είναι μόνο μισοβυθισμένο καθώς τελειώνει. Δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου μακρυά. Μετά φεύγει ώστε να επιτρέψει στον άλλον άντρα να ξαναμπεί μέσα της με μία κραυγη πριν πάει δίπλα κάτω από την γυναίκα. Αρπάζει το στήθος της με το ένα χέρι, σηκώνει το κεφάλι του και παίρνει και το άλλο στο στόμα του και μετά τυλίγει το ελέυθερο χέρι του γύρω από τον πούτσο του.

Ω καλέ Κύριε. Νιώθω τον Jesse να μου τραβάει το χέρι, και τον κοιτάζω, βλέπω ένα επιφυλακτικό βλέμμα. Δεν θα πρέπει να αρνείται το δικό μου βλέμμα. Σε παρακαλώ μην μου πεις ότι έχει κάνει κάτι τέτοιο.

'Πάμε, είδες αρκετά'. Με τραβάει προς τις πόρτες που θα με βγάλουν έξω από όλο αυτό. Χριστε, η πραγματικότητα για αυτό το μέρος μόλις χτύπησε το κακόμοιρο, αθώο μυαλό μου.

'Jesse?'

'Μη, Ανα' Κουνάει το κεφάλι του χωρίς να με κοιτάζει. Ξέρει τι σκέφτομαι. Η ανεπάρκεια έχει επανέλθει πιο δυνατή από πριν. 'Χρειάζομαι μόνο εσένα.' λέει, και ακόμα αρνείται να κοιτάξει τα μάτια μου.

'Έχεις-'

'Είπα, μη συνεχίζεις' Συνεχίζει να με οδηγεί και επιλέγω να μην τον πιέσω για περισσότερα, όχι ότι θα πάρω απάντηση. Θα έπρεπε να πάρω μία απάντηση. Δεν μπορώ να τον σκέφτομαι έτσι.

Καθώς πλησιάζουμε στην πόρτα, η Natasha ανακόπτει την έξοδό μας. Είναι γυμνή, εκτός από ένα μικροσκοπικό σατέν κιλοτάκι, τα βυζιά της κουνιούνται καθώς σταματάει μπροστά μας. Δεν ξέρω που να κοιτάξω.

'Είσαι λιγάκι ντυμένος Jesse' γουργουρίζει σαν γάτα.

Τι? Μετά από όσα ανέχτηκα, αυτό είναι σίγουρο ότι θα με φέρει στα άκρα. Θα μπορούσα να την χαστουκίσω. Το χέρι μου γίνεται γροθιά και το σαγόνι μου σφίγγεται, αλλά ο Jesse μας αποσπά την προσοχή, γυρίζοντας μας στο πλάι. 'Να έχεις λίγο γαμημένο σεβασμό Νatasha.' της πετάει.

Ο θυμός μου γίνεται αυταρέσκεια με την κοφτή, απότομη απάντηση του Jesse στην αυθάδη συμπεριφορά της, καθώς αφήνουμε το κοινόχρηστο δωμάτιο και μια χωρίς αμφιβολία ξινομούρα Natasha πίσω μας.

'Θα ήθελα να στείλω και εγώ μία σημείωση επίσης.' λέω ειρωνικά καθώς με οδηγεί κάτω στις σκάλες. Αυτές οι γυναίκες πρέπει να μπούνε στην θέση τους. Είναι ένα φορτίο από απελπισμένες, κακόβουλες χαμένες.

Γελάει. 'Ότι θες Ανα'

Αλήθεια? Θα με έσωζε από την ταλαιπωρία να απευθύνομαι σε κάθε μία από αυτές και να τους σερβίρω προειδοποιήσεις. Μπορεί να δεχτώ αυτή την προσφορά, και μπορεί να συντάξω μία σημειώση για το προσωπικό που θα έχει το ίδιο θέμα. Θα χρειαστώ όμως μόνο ένα αντίγραφο για το προσωπικό. Πόσα αντίγραφα θα χρειαζόμουν για τα θηλυκά μέλη?

'Θέλεις ένα ποτό?' ρωτάει ο Jesse, καθώς πλησιάζουμε το μπαρ.

'Παρακαλώ' προσπαθώ να μην ακουστώ πληγωμένη, αλλά ξέρω ότι αποτυγχάνω παταγωδώς.

Με κοιτάζει και με την σκεπτική του έκφραση και το δάγκωμα του χειλιού του, μπορώ να πω ότι μετάνιωσε που με πήγε εκεί πάνω. Το μετάνιωσα και γω επίσης. Αυτό δεν με βοήθησε στην προσπάθεια μου να αναμετρηθώ με το παρελθόν του Jesse.

'Γιατί με πήγες εκεί πάνω?' ρωτάω. Ήξερε το τι θα έβλεπα. Δεν ξέρω τι περίμενα, αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτό.

'Θέλεις να είμαι πιο ανοιχτός μαζί σου.'

'Εχει δίκαιο . Το θέλω. Το μετανιώνω και αυτό. Δεν θα είμαι ποτέ ικανή να σβήσω αυτές τις εικόνες από το μυαλό μου, αλλά δεν βλέπω άγνωστους ανθρώπους πάνω εκεί, να γονατίζουν ή να ευχαριστιούνται. Τον μονον που βλέπω είναι τον Jesse. Νιώθω άρρωστη, αλλά εγώ το ζήτησα.

'Δεν θέλω ποτέ να ξαναπάω εκεί.'

'Τότε δεν θα πας.' απαντάει αμέσως.

'Και δεν θέλω ούτε και συ να ξαναπάς ποτέ.' Γίνομαι παράλογη με το να του ζητάω να αποφύγει το επίκεντρο της επιχείρησής του.

Με διαβάζει προσεκτικά. 'Δεν έχω καμία ανάγκη να πάω εκεί πάνω. Ότι χρειάζομαι βρίσκεται τόσο κοντά ώστε να μπορώ να την αγγίξω και σκοπεύω να την κρατήσω τόσο κοντά. '

Γνέω θετικά με το κεφάλι μου, τα μάτια μου στοχεύουν το κορμί του. 'Σε ευχαριστώ' λέω σιγανά, νιώθωντας ένοχη που είχα τέτοια απαίτηση και ακόμα πιο ένοχη ότι παραδόθηκε χωρίς ερωτήσεις, καυγάδες ή χωρίς να με προκαλέσει.

Διώχνει τα μαλλιά από το πρόσωπό μου τρυφερά. 'Βρες την Kate και θα φέρω τα ποτά.'

'Ενταξει'

'Πήγαινε' με γυρίζει από την άλλη και με στέλνει στον δρόμο μου.

Περνάω στο καλοκαιρινό δωμάτιο, αποφεύγω τις τουαλέτες, παρόλο που θέλω να κατουρήσω. Η πίστα είναι γεμάτη και σταμπάρω την kate αμέσως, τα κόκκινα μαλλιά της ξεχωρίζουν στο πλήθος. Μπαίνω στην πίστα με την Otis Reading να τραγουδάει το Love Man και η Kate ουρλιάζει, εκστασιασμένη με την είσοδό μου και με το κομμάτι.

'Που ήσουν?' φωνάζει πάνω από την μουσική.

'Μία ξενάγηση στο κοινόχρηστό δωμάτιο' της πετάω, αλλά αμέσως η χυδαία σκέψη ότι η Kate πάει εκεί πάνω μπαίνει στο μυαλό μου. Ω Θεέ όχι!

Τα μεγάλα μπλε μάτια της ανοίγουν κατάπληκτα, και μετά το χλωμό πρόσωπό της σπάσει σε ένα μεγάλο χαμόγελο. Αυτό δεν βοηθάει να απαλαγεί το κεφάλι μου από τις απαίσιες σκέψεις. Αρπάζει το χέρι μου και εγώ το φόρεμά μου ώστε να την συνοδεύσω. Ο Sam και o Drew επιτυχώς κάνουν κάποιες όμορφες κινήσεις καθώ τραβάνε την προοχή αρκετών γυναικών στην πίστα Την Kate δεν φαίνεται να την πειράζειι. Κρατάει με το χέρι της το δικό μου και στρέφει τα μάτια της στον ξεροκέφαλο φίλο της και στο πονηρό του χαμόγελο. Είναι άνετη και δεν απειλείται καθόλου, αλλά ο Sam δεν δείχνει και τόσο. Σύντομα την τραβάει μακρυά από έναν άντρα που χορεύει αρκετά κοντά της.

Πηδάω και νιώθω πανικό όταν μία πλάτη πιέζεται στην δική μου, αλλά η μυρωδιά του σύντομα με καταβάλει και γυρίζω το πρόσωπό μου στο πηγούνι του που ακουμπάει στον ώμο μου.

'Εϊ, όμορφό μου κορίτσι'

'Με έκανες να πηδήσω'

'Πως ήξερες ότι ήμουν εγώ?' ρωτάει.

'Ένστικτο.' δεν μπορώ να μην του χαμογελάσω.

Μου το ανταποδίδει. 'Θα σε χορέψω σεξουαλικά.'

Θα το κάνει? Σκύβει κάτω και μαζεύει λίγο το φόρεμά μου, και μετά βολεύεται πίσω μου, και με παίρνει μαζί του. Αρχίζει αργά να κυκλώνει τους γοφούς του, βάζει την παλάμη του χαμηλά στην κοιλιά μου και με οδηγεί τριγύρω μαζί του. Οι γοφοί μου σύντομα βρίσκουν τον ρυθμό του και είμαστε συγχρονισμένοι στον ρυθμό της μπάντας, που αποδίδει υπέροχα το γνωστό κομμάτι. Ρίχνω το κεφάλι μου πίσω γελώντας όταν το χέρι του αρχίζει να κρεμίέται πλάγια, και να ανεβοκατεβαίνει καθώς τρίβει τους γοφούς του πάνω μου, οι κυκλικές μας κινήσεις αυξάνονται και γίνονται πιο αργές ταυτόχρονα με τον ρυθμό καθώς με κινεί αριστερά δεξιά και μπρος πίσω. Η Kate και ο Sam είναι σφιχτά αγκαλιασμένη και ο Drew αρπάζει μία γυναίκα που το ζητάει φανερά.

Βάζω το χέρι μου πάνω στο δικό του στην κοιλιά μου και τον αφήνω να κάνει αυτό που θέλει, χωρίς αναστολές και χωρίς να με νοιάζουν οι εκατοντάδες γυναίκες που βρίσκονται γύρω μας, που όλες ξαφνικά εχουν αντιληφθεί την παρουσία του Jesse στην πίστα και όλες προσπαθούν σκληρά να αποδώσουν καλά χορευτικά. Οι προσπάθειές τους να τις κοιτάξει είναι εντελώς μάταιες. Το πηγούνι του βρίσκεται πάνω στον ώμο μου, καθώς με χορεύει σεξουαλικά με τους ένδοξους, περιστρεφόμενους γοφούς του και χωρίς να τον νοιάζει ποιος τον βλέπει. Όλα είναι για μένα.

'Ω, Θεέ, σ' αγαπάω. λέει στο αυτί μου, φιλάει το κεφάλι μου, πιάνει το χέρι μου και μου κάνει μία μικρή στροφή πριν με γυρίσει στο στήθος του. Οι χορευτές χειροκροτούν και η μπάντα παίζει το Superstitious του Stevie Wonder. Ακούω την Kate να τσιρίζει από πίσω μου. 'Θέλεις να χορέψουμε και άλλο?' Το φρύδι του σηκώνεται με ένα σίγουρο χαμόγελο καθώς αργά με κουνάει πέρα δώθε.

'Ποτό' ικετεύω.

'Δεν μπορείς να συμβαδίσεις με τον Θεό σου, γλυκιά ξελογιάστρα.' Η φωνή του είναι βραχνή.

Είμαστε οι μόνοι αγκαλιασμένοι καθώ όλοι συνεχίζουν με το κομμάτι της μπάντας. Ο Jesse έχει δίκαιο; είναι πράγματι πολύ καλοί.

Τρίβει την μύτη του στο πρόσωπό μου και μετά κάνει αργούς κύκλους. 'Είσαι χαρούμενη?'

"Ξετρελαμένη' δεν διστάζω. Αυτή είναι η πιο εύκολη ερώτηση που μου έχουν κάνει ποτέ. Τον τραβάω πιο κοντά μου. Υπάρχει τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ μας.

'Τότε η δουλειά μου εδώ τελείωσε.' Πιέζει το προσωπό του στον λαιμό μου και ανασαίνει βαθιά, και χαμογελάω από αγνή και απόλυτη ευτυχία καθώς με κρατάει σφιχτά, και με τυλίγει στα χέρια του. Δεν ήμουν ποτέ τόσο χαρούμενη και ξέρω ότι δεν θα ξαναγίνω. Μπορώ να διαχειριστώ το παρελθόν του.

" Η ξελογιάστρα σου πεθαίνει πό την δίψα.' λέω σιγανά.

Μπορώ να τον νιώσω να γελάει στον λαιμό μου. 'Θεός φυλάξοι' λέει, και με αφήνει αναγκαστικά. 'Πάμε, δεν θέλω να με κατηγορήσουν ότι σε παραμέλησα.' Με γυρίζει στα χέρια του και αρχίζει να με οδηγεί έξω από την πίστα.

Καθώς φτάνουμε στην άκρη, συνειδητοποιώ την απουσία της ζεστής παλάμης του Jesse από την μέση μου και γυρίζω για να τον ψάξω. Τα μάτια μου αμέσως παρενοχλούνται από την όψη του ανήσυχου προσώπου του Jesse καθώς τέσσερις γυναίκες - οι δύο από αυτές είναι οι φωνές νούμερο ένα και τρία από την τουαλέτα - τον αρπάζουν και τον χαϊδεύουν καθώς προσπαθούν να τον μετακινήσουν με τα χέρια πίσω στην πίστα. Αυτές οι γυναίκες πραγματικά δεν έχουν κανέναν αυτοσεβασμό. Βλέπω την Kate, τον Sam και τον Drew όλοι με δύσπιστο βλέμμα στα μεθυσμένα πρόσωπά τους καθώς οι γυναίκες συνεργάζονται για να συγκρατήσουν την λεία τους. Ο κακομοίρης είναι παγιδευμένος, και εκτός αν τις χαστουκίσει αλλιώς δεν πάει πουθενά. Το ανήσυχο πρόσωπό του είναι αποτέλεσμα άγχους επειδή εγώ τον παρακολουθώ να πολεμάει τις λύκαινες που προσπαθούν να του μπήξουν τα νύχια τους. Και μετά από την πρόσφατη συμπλοκή μας στο γραφείο του, ξέρει ότι δεν είναι ο μόνος που θέλει να ποδοπαταέι. Ένας Θεός μόνο ξέρει τι θα έκανε αν η κατάσταση αυτή ήταν αντίστροφη. Η πίστα θα μετατρεπόταν σε λουτρό αίματος.

Περπατάω ήρεμα προς αυτές και ο Jesse σταματάει να μάχεται εναντίον τους, με κοιτάζει καθώς πλησιάζω. Η ξαφνική του παράδοση κάνει τις γυναίκες να σταματήσουν την φρενίτιδά τους. Του δίνω το χέρι μου και το παίρνει αμέσως, όλες οι γυναίκες ρίχνουν τα χέρια τους από το κορμί του άντρα μου και με παρακολουθούν ήρεμη να διεκδικώ ότι μου ανήκει. Τον τραβάω προς εμένα και απλώνω το περιφρονητικό μου βλέμμα και στις τέσσερις γυναίκες. Δεν λέω τίποτα, παρόλο που βράζω μέσα μου από το θράσος τους. Γυρίζω και τραβάω τον Jesse από την πίστα. Ακούω μερικές άναρθρες κραυγές και σίγουρα ένα ξεφωνητό από την Kate αλλά δεν κοιτάζω πίσω. Απολαμβάνω το γεγονός ότι για πρώτη φορά, εγώ οδηγώ τον Jesse. Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά και δεν διαρκεί για πολύ. Με σηκώνει ψηλά και με μεταφέρει μέχρι το μπαρ.

'Λατρεύω όταν γίνεσαι τόσο κτητική.' λέει σίγουρα. 'Φίλησέ με τώρα'

Θέλω να του διευκρινήσω ότι ποδοπατώ μόνο όταν είναι αναγκαίομ αλλά αυτό θα ήταν μια άσκοπη άσκηση, αν ποτέ υπάρχει τέτοιο είδος άσκησης. Δένω τα χέρια μου στον λαιμό του και πνίγομαι στο στόμα του ενώ αισθάνομαι αρκετά μάτια πάνω μας. Ίσως οι σημειώσεις να μην χρειαστούν μετά από αυτό.

'Οριστε' Με αφήνει στο σκαμπό μου και κάνει νόημα στον Mario, που μου δίνει το ποτό μου αμέσως πίσω από το μπαρ, μαζί με δυο μπουκαλια νερό.

Παίρνω το ένα και καταπίνω το νερό πρόθυμα πριν αρπάξει την ευκαιρία για να απαιτήσει.

Κάθεται στο σκαμπό απέναντι και μου δίνει ένα χαμόγελο εγκρισης. 'Mario, πως πάει το απόθεμα?' ρωτάει καθως σηκώνεται και γέρνει στον πάγκο του μπαρ, τα μάτια του τρέχουν στις γυάλινες πόρτες. Κοιτάζω τα ράφια που έχουν αδειάσει.

'Α, Κύριε Ward, έχετε διψασμενα μέλη απόψε.' Γελάει καθώς μετακινεί κάποια άδεια μπουκάλια. 'Θα φροντίσω για το απόθεμα αύριο. Έχουμε παραλαβή την Κυριακή.'

'Πολύ καλά. λέει ο Jesse, και ξανακάθεται στο σκαμπό βάζοντας το πόδι του στο δικό μου σκαμπό. 'Είσαι εντάξει?' Ισιώνει το διαμάντι μου.

Καταπνίγω ένα χασμουρητό καθώς γνέφω θετικά. 'Μια χαρά.'

Χαμογελάει. 'Θα σε πάω σπίτι. Ήταν κουραστική μέρα.' καλοδέχομαι την πρότασή του. Ήταν μια πολύ μεγάλη μέρα. Το ποδοπάτημα απαιτεί πολύ δύναμη.

Ο John περπατάει προς το μπαρ, χτυπάει τον Jesse στον ώμο και γνέφει σε μένα. 'Είσαι καλά κορίτσι?' βουϊζει, και του γνέφω πίσω. Ξαφνικά έχω χάσει την δύναμη να μιλήσω. Είμαι εξουθενωμένη.

'Θα την πάω σπίτι. Πάνω τα πάντα εντάξει?'

'Όλα καλά' επιβεβαιώνει ο John. Μου γνέφει και χασμουριέμαι ξανά. 'Θα πω να σου φέρουν το αμάξι. Πήγαινέ την σπίτι.' Βγάζει το τηλέφωνό του και δίνει κοφτές, ακριβής οδηγίες πριν κάνει νόημα στον Jesse.

'Πρέπει να δω την Kate' καταφέρνω να μουρμουρίσω κουρασμένα. Κάνω να κατέβω από το σκαμπό αλλά ο Jesse ακουμπάει το χέρι του στο γόνατό μου για να με σταματήσει.

Ο John βγάζει πάλι αυτό το βαθύ γέλιο. 'Νομίζω ότι την είδα να εξαφανίζεται πάνω με τον Sam.

Ω?

Ο Jesse γελάει όπως και ο John. 'Θές να πας να της πεις αντίο?'

'Όχι!' ξέρω ότι το πρόσωπό μου έχει ζαρώσει από αηδία και γελάνε πιο δυνατά. Να δω την Kate Και τον Sam σε δράση? Όχι ευχαριστώ. Ω, Θεέ, θα τους κάνει παρεά και κάποιος άλλος? Που είναι ο Drew? Γρήγορα διώνχνω τις ανεπιθύμητες σκέψεις μου μακρυά. 'Πηγαινέ με σπίτι' Ανατριχιάζω και κατεβαίνω στα κουρασμένα μου πόδια. Αν σκεφτεί κανείς όλα τα πράγματα, αυτά τα παπούτισα είναι εξαιρετικά άνετα, αν σκεφτω ότι τα φοράω για πάνω από επτά ώρες.

Ο Jesse και ο John ανταλάσσουν μερικα λόγια, αλλά το μυαλό μου δεν επιτρέπει στα αυτιά μου να ακούσουν. Ακούω παρόλ' αυτά, να λέει στον John να μην τον περιμένει αύριο, που σημαίνει ότι θα του πω ψέμματα, και θα παίξω την καλύτερη παράσταση που θα αξίζει για Οσκαρ αν με ξυπνήσει τα χαράματα και μου δείξει τα αθλητικά μου.

Λέω αντίο στον Mario και στον John και αφήνω το κεφάλι μου να πέσει στον ώμο του Jesse καθώς με οδηγεί έξω από το Κτήμα και με βάζει στο αμάξι του πριν μπει και αυτός μέσα.

'Πέρασα την καλύτερη μέρα μου' μουρμουρίζω ονειροπολώντας, καθώς το κορμί μου μαζεύεται στο δροσερό μαύρο δέρμα. Πραγματικά την πέρασα εκτός από τις ξεδιάντροπες τσούλες.

Νιώθω την παλάμη του να πέφτει απαλά στο μπούτι μου και να κάνει αργούς κύκλους. 'Μωρό μου, πέρασα την πιο καλή μέρα, σε ευχαριστώ'

'Γιατί με ευχαριστείς?' χασμουριέμαι ξανά, τα μάτια μου βαραίνουν. Εμένα κακόμαθε και μου έδωσε πλουσιοπάραχα την φροντίδα του.

'Που με άφησες να σου το θυμίσω.' λέει σιγανά.

Γυρίζω τα κοιμισμένα μάτια μου σε αυτόν και χαμογελάω κοιτάζοντας τον να βάζει μπροστά το αμάξι και να φεύγει γρήγορα. Κλείνω τα μάτια μου και παραδίνομαι στην εξάντλησή μου. Μου το θύμησε εντάξει, και είμαι τόσο χαρούμενη που τον άφησα.

'Καλησπέρα Clive' Νιώθω τις δονήσις απο την φωνή του Jesse στο κορμί μου, που το κρατάει δυνατά στο στήθος του. Δεν το πιστεύω πόσο κουρασμένη είμαι.

'Κύριε Ward να καλέσω το ασανσέρ για εσάς?'

'Όχι τα καταφέρνω. Ευχαριστώ.'

Στην κωματωδη κατάσταση που βρίσκομαι αναρωτιεμαι αν ο Clive μένει εδώ. Υποτίθεται ότι θα ήταν ένας από τους δύο θυρωρούς, αλλά δεν έχω δει ποτέ τον άλλον. Ακούω να κλωτσάει την πόρτα του ρετιρέ και σε κλάσματα δευτερολέπτου βρίσκομαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Νομίζω ότι θα αφήσω το φόρεμα έτσι όπως είναι. Μαζεύομαι στην μεριά μου.

'Έλα. Ας σε βγάλουμε από αυτό το φόρεμα.' Με γυρίζει ανάσκελα.

'Αφησέ το' μουρμουρίζω νυσταγμένα. Ενέργεια μηδέν.

Τον ακούω να γελάει. 'Δεν θα κοιμηθώ μαζί σου με τα ρούχα κυρία μου. Ποτέ. Έλα εδώ.' Με τραβάει από τα χέρια μου και αφήνει τα πόδια μου να κρέμονται από το κρεβάτι, πριν μου βγάλει τα παπούτσια. 'Σήκω πάνω' Με τραβάει όρθια και με γυρίζει. 'Πως το βγάζεις αυτό

το πράγμα?' ρωτάει, καθώς το χέρι του ψάχνει την πλάτη μου και μετά στα πλάγια του φορέματος.

Του δείχνω το καλυμένο φερμουάρ πάνω από τον ώμο μου. Το αρπάζει, το κατεβάζει αργά και μετά το τραβάει από τους ώμους μου. Βγαίνω έξω και πέφτω πάνω στο στήθος του.

'Νομίζω οτι θα σε αφήσω έτσι' Η αυτάρεσκη φωνή του με ξυπνάει λίγο καθώς οι παλάμες του κατεβαίνουν στα πλευρά μου πάνω στον λεπτεπίλεπτο κορσε και στους γοφούς μου. 'Δόντια?'

'Παρακαλώ' αρχίζω να περπατάω προς το μπάνιο με τις παλάμες του πάνω στην μέση μου.

Με σηκώνει στον νιπτήρα και πιάνει την οδοντόβουρτσά μου με την οδοντόκρεμα πριν την περάσει κάτω από την βρύση. 'Ανοιξε' διατάζει, και αφήνω το στόμα μου να ανοίξει, ώστε να έχει πρόσβαση στα δόντια μου.

Τα βουρτσίζει με προσοχή, κάνει αργούς κύκλους υπομονετικά καθώς κρατάει το σαγόνι μου. Η γραμμή που δείχνει ότι συγκεντρώνεται είναι ακριβώς στην θέση της και ξέρω γιατί βρίσκεται εκεί, γιατί είναι η δουλειά του; να με φροντίζει.

Βγάζει την οδοντόβουρτσα έξω.' Φτύσε.'

Αδειάζω το στόμα μου και τον αφήνω να μου σκουπισει την επιπλέον οδοντόκρεμα από τα χείλη μου, με παρακολουθεί καθώς βυθίζει τον αντίχειρά του στο στόμα του και τον ρουφάει. Είμαι εξαντλημένη, αλλά όχι και τόσο πολύ. Ανοίγω τα πόδια μου και τον αρπάζω από το πουκάμισο, και τον τραβάω όσο πιο κοντά μπορώ.

Μου χαμογελάει. 'Καποια ξύπνησε?' Πιάνει το πρόσωπό μου με τα δυο του χέρια και αφήνει ένα τρυφερό φιλί στα χείλη μου.

Δεν έχω ξυπνήσει τελείως, αλλά όταν ένα από τα χέρια του πάει στη σωστή θεση, θα ξυπνήσω. 'Εσύ φταις. Είναι ενστικτώδες.' ακόμα ακούγομαι μισκοκοιμισμένη.

'Ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια δεν πίστευα ότι θα το έλεγα αυτό, αλλά δεν θα σε πάρω απόψε.' Τρίβει την μύτη του στην δική μου, και μετακινώ τους γοφούς μου προς τα πάνω ως πρόσκληση. Τώρα εγώ είμαι η ξεδιάντροπη τσούλα. Τραβιέται πίσω και μου ρίχνει ένα αυστηρο ύφος με σηκωμένο φρύδι. '¨Οχι' ξεστομίζει και αφήνει τα πρόσωπό μου από τα χέρια του. 'Θέλεις να ξεπλυνουμε το μακιγιάζ σου?'

Είμαι σοκαρισμένη. 'Με απαρνιέσαι?' λέω δύσπιστα. Ωστέ ισχύει ένας κανόνας για αυτόν και άλλος για μένα? Ηαπόριιψη με έχει ξυπνήσει για τα καλά τώρα.

Αρχίζει να μασάει το χείλος του, με παρατηρεί περίεργα. 'Υποθέτω πως ναι. Ποιος θα το πίστευε?' Υψώνει τους ώμους και βάζει μια πετσέτα κάτω από το ζεστό νερό. 'Για να δω το όμορφο προσωπό σου' Τον κοιτάζω και τρυφερά σκουπίζει το πρόσωπό μου.

'Πίστευα ότι θα γινόμαστε φίλοι κανονικά'. Είμαι θιγμένη και ακούγεται στον τόνο μου.

Σταματάει και η άκρη τους στόματος του σηκώνεται. 'Δεν είμαστε φίλοι?'

'Όχι, δεν είμαστε'

'Ω?' Τα φρύδια του μαζεύονται. 'Θα έκανες αγκαλιές με κάποιον που δεν είστε φίλοι?'

Σουφρώνω τα χείλη μου και βάζω τις παλάμες μου στον σφιχτό πισινό του, και τον πιέζω προς εμένα. "Μπορεί, αν ο μη φίλος μου μου υποσχεθεί να γίνουμαι φίλοι το πρωί'.

Γελάει λίγο. 'Σύμφωνοι, ας κάνουμε αγκαλιές.' Με κατεβάζει από τον νιπτήρα. 'Μου αρέσεις με δαντέλα, αλλά μου αρέσεις περισσότερο γυμνή και πάνω μου. Ας το βγάλουμε.' Βαδιζει προς την κρεβατοκάμαρα, με αφήνει στα πόδια μου και μου ξεκουμπώνει το κορμάκι μου, το αφήνει να πέσει στο πάτωμα πριν κατεβάσει την κιλότα μου στα πόδια μου.

Κάνει πίσω και αρχίζει να γδύνεται καθώς μου κάνει νεύμα προς το κρεβάτι. Σκαρφαλώνω και κάθομαι, η κούραση που ένιωθα νωρίτερα ξαναεπιστρέφει μόλις το κεφάλι μου ακουμπάει στο μαξιλάρι. Ο Jesse σκαρφαλώνει και αυτός και με αφήνει να φωλιάσω στο

στήθος του που είναι το καλύτερό μου. Νιώθω τα χέρια του να τα βάζει γύρω από το κορμί μου και αποκοιμιέμαι, έτσι απλά.

'Αύριο θα πάρουμε όλα τα πράγματά σου από την Kate' Μετακινείται και με τραβάει πιο κοντά στο κορμί του. 'Την Δευτέρα, θα το πούμε στον Patrick, και πιστεύω ότι πρέπει να μαθουν οι γονείς σου ότι είμαι κατι παραπάνω από φίλος σου'

Μουρμουρίζω ότι καταλαβαίνω τι λέει. Το να μετακομίσω επίσημα μαζί του δεν μοιάζει να με ανησυχεί τώρα, αλλά αναγνωρίζω ότι ο Patrick και οι γονεί μου είναι ένα τελείως διαφορετικό σενάριο. Στην πραγματικότητα, δεν ανησυχώ ούτε για τον Patrick, ακόμα και με την κατάσταση του Mikael, την οποία δεν έχω σκεφτεί πως θα την χειριστώ. Η γνώμη των γονιών μου όμως, επισκιάζει τα πάντ. Στον έξω κόσμο, ο Jesse μπορεί αν μοιάζει σαν ένας τύραννος που θέλει να ελέγχει τα πάντα και είναι ως έναν βαθμ, αλλά είναι και έναν σωρό άλλα πράγματα. Δεν είμαι σίγουρη ότι οι γονείς μου θα παραβλέψουν την προφανή του ανάγκη να με πνίγει και να με ελέγχει. Θα το δουν ως μη υγιές, αλλά είναι αν το δέχεσαι? Όχι επειδή φοβάσαι ή είσαι ευαλωτη αλλά επειδή τα αγαπάς αμέτρητα πολύ και τις φορές που θέλεις να ουρλιάξεις από απογοήτευση, και ίσως να τα καταπνίξεις, γίνονται ατού σε στιγμές σαν αυτή. Είναι προκλητικός, εντάξει, και τον μάχομαι ως κάποιο σημείο, αλλά δεν ξεγελιέμαι τόσο για να πιστεύω ότι εγώ είμαι αυτή που φοράει τα παντελόνια σε αυτή την σχέση. Ξέρω ακριβώς γιατί είναι έτσι μαζί μου. Ξέρω ότι ζει με τον φόβο ότι μπορεί να φύγω μακρυά του, αλλά ζω με τον ίδιο φόβο. Και δεν είμαι σίγουρη αν αυτός ο φόβος του είναι παράλογος- όχι με την γνώση που απέκτησα για το παρελθόν του.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24 "Καλημέρα'

Ανοίγω τα μάτια μου από την εποδρομή του φυσικού φωτισμού, στην ακοή μου εισβάλλει η ερωτικη μουσική που θυμάμαι από το κοινόχρηστο δωμάτιο. Το όμορφο πρόσωπο του Jesse βρίσκεται πάνω από το δικό μου και έχει τα πρωϊνά του γένια. Δείχνει υπέροχος.

Κουνάω τα χέρια μου σε μια προσπάθεια να τον αγγίξω αλλά δεν κουνιούνται.

Τι στον διάολο?

Το πρόσωπό του σπάει από το σκοτεινό, αλαζονικό του χαμόγελο και καταλαβαίνω αμέσως τι έχει κάνει. Σηκώνω τα μάτια μου και βρίσκω τα χέρια μου δεμένα με χειροπέδες στο προσκέφαλο του κρεβαιού.

'Σκόπευες να πας πουθενά?' ρωτάει.

Γυρίζω τα μάτια μου στα δικά του και τα βρίσκω σχεδόν κλειστά, οι μακρυές του βλεφαρίδες είναι σαν βεντάλια. Θα έπρεπε να το περιμένω αυτό. 'Τι θα κάνεις?' Η πρωϊνή μου φωνή είναι βραχνή για περισσότερους από έναν λόγους.

'Θα γίνουμε φίλοι' λέει μισογελώντας. 'Θέλεις να γίνουμε φίλοι, δεν θέλεις?' Τα φρύδια του σηκώνονται και περιμένουν μια απάντηση.

'Κοιμισμένο σεξ?' προσπαθώ αδύναμα. Δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα να κάνουμε αυτό που θέλω. Δεν είμαι χαζή.

'Όχι, όχι κοιμισμένο σεξ. Δεν έχω σκεφτεί κάποιο όνομα για αυτό ακόμα.' λέει, πιάνει από το κομοδίνο, την χρυσή σατέν μου τσάντα με τα δώρα από το πάρτυ της επετείου.

Δεν θυμάμαι να το έφερα αυτό σπίτι, αλλά μετά, δεν θυμάμαι ούτε πως ήρθα σπίτι. Ο Jesse Με έφερε, και προφανώς έφερε και την τσάντα.

Καβαλάει με το γυμνό του κορμί τα πόδια μου και κάθεται χαμηλά στην κοιλιά μου. 'Τι έχουμε εδώ λοιπόν?' μουρμουρίζει καθώς βάζει το χέρι του μέσα.

Δεν έχει νόημα που με ρωτάει. Έριξα μόνο μια ματιά στο πρόσωπό της Kate όταν άνοιξε την δική της και αποφάσισα από τότε πως δεν ήθελα να μάθω. Μετακινώ λίγο τα χέρια μου ώστε να βολευτώ πιο άνετα. Καλά, όσο πιο άνετα μπορώ με τα χέρια μου απλωμμένα και ασφαλισμένα με χειροπέδες.

Ο Jesse Βγάζει έξω έναν χρυσό δονητή. 'Δεν τον χρειαζόμαστε αυτόν.' Τον κοιτάζει με αηδία, πριν τον πετάξει πίσω από τον ώμο του. Τον ακούω να προσγειώνεται με έναν κρότο στο πάτωμα. 'Τι άλλο έχει εδώ μέσα' αναρωτιέται. Βγάζει ένα μικρό κουτί και το πετάει και αυτό πίσω από τον ώμο του, με ακόμα πιο αηδιαστική έκφραση στο πρόσωπό του. 'Δεν τα χρειαζόμαστε ούτε αυτά.'

'Τι είναι?' ρωτάω, αλλά με αγνοεί τελείως και συνεχείζει να ψάχνει την τσάντα.

Βγάζει ένα ασημί σατέν στρινγκ και το κοιτάζει σκεπτικός πριν το πετάξει και αυτο πίσω. 'Δεν είναι δαντέλα' ψελλίζει και επιστρέφει στην τσάντα.

Τον κοιτάζω ευδιάθετη, να είναι καβάλα στους γοφούς μου, ένα βλοσυρό βλέμμα στην θέση του συνέχεια. Δεν εντυπωσιάζεται. Βγάζει μία κάρτα την διαβάζει και κοροϊδεύει, πριν την κάνει κομμάτια και την πετάξει να κάνει παρέα στα άλλα πράγματα στο πάτωμα.

'Τι ήταν αυτό?' ρωτάω, εντελώς περίεργη.

Με κοιτάζει σύντομα. 'Τίποτα που θα σου χρειαστεί.' μουρμουρίζει.

'Τι?'

'Ένα κουπόνι για μπότοξ' ψελλίζει. Γελάω και μου ρίχνει ένα διαβολικό χαμόγελο. Σίγουρα η Sarah έφτιαξε τις σακούλες για το πάρτυ. Εύχομαι να μην το είχε σκίσει; θα της έδινα μια συνδρομή 'Αυτές οι σακούλες είναι χάλια' πετάει, πριν βγάλει ένα τελευταίο πράγμα και πετάξει την σακούλα μαζί με τα υπόλοιπα στο πάτωμα. 'Αυτό δείχνει ενδιαφέρον' ψελλίζει, και κρατάει ένα μαύρο πλαστικό δαχτυλίδι που είναι δεμένο σε ένα μικρό, μεταλλικό σαν σφαίρα μαραφέτι.

'Τι στον διάολο είναι αυτό?' ξεστομίζω.

Το κρατάει ψηλά και το κοιτάζει πριν κοιτάξει εμένα ξανά. Χαμογελάει αφού ξέρει, και γέρνει μπροστά, βάζει ένα μαξιλάρι κάτω από το κεφάλι μου και με φιλάει τρυφερά στα χείλη. 'Θέλω να βλέπεις καλά.' ψιθυρίζει, πριν γυρίζει στους γοφούς μου και κάτσει στα γόνατά του.

Τι κάνει? Παίρνει το λαστιχένιο δαχτυλίδι και αρχίζει να το περνάει από την στύση του και αμέσως πολύ γρήγορα, καταλαβαίνω. 'Ω, όχι! Αν εγώ δεν θα χρησιμοποιώ συσκευές που λειτουργούν με μπαταρία, ούτε και εσύ θα το κάνεις!' φωνάζω τσαντισμένη, αλλά με αγνοεί. 'Ε¨!' του φωνάζω.

Κοιτάζει τα χέρια του καθώς περνάει το δαχτυλίδι στην βάση της στύσης του και βάζει την σφάιρα πάνω στον πούτσο του. Ασθμαίνω και ρίχνω το κεφάλι μου πίσω στο μαξιλάρι και κοιτάζω το ταβάνι. Δεν θα το κάνω αυτό! Ακομα και με τα μάτια μου μακρυά από τον Θεό που είναι καβάλα μου, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι όλα τα ερωτικά πράγματα με την μουσική που ακούγεται.

'Κοίταξέ με' απαιτεί, αλλά κρατάω τα μάτια μου σταθεά προς τα πάνω. Νιώθω το στρώμα να βουλιάζει δίπλα στο κεφάλι μου από την γροθιά του που το ακουμπάει, και τότε το άλλο του χέρι αρπάζει το σαγόνι μου. "Κοίτα' Είναι ο τόνος του που με προκαλεί να μην τον υπακούσω. Κουνάει λίγο το σαγόνι μου και τα μάτια μου πέφτουν στα δικά του. Είναι φωτεινές λίμνες από πράσινο πόθο και τα χείλη του είναι μισάνοιχτα. 'Φιλισέ με τώρα Ανα'. Χαμηλώνει το κεφάλι του σε μένα χωρίς καθυστέρηση.

Επιτίθεται στο στόμα μου γρήγορα, το εξερευνά με την γλώσσα του και βογκάει από ικανοποίηση. Ξέρω ότι θα με αφήσει να ασθμαίνω και να στριφογυριζω και δεν θα μπορώ να κανω τίποτα για αυτό.

Το δυνατό ζωώδες φιλί του κάνει τις αισθήσεις μου να γεμίζουν από αναγκη για αυτόν και έτσι απλά, τραβιέται μακρυά και κλαψουρίζω. 'Θα βλέπεις' λέει και μου δαγκώνει το χείλος.

'Κλείσε την μουσική!'' φωνάζω για να αμυνθώ.

Αρπάζει το κόκκαλό του γοφού μου και μου ρίχνει ένα προειδοποιητικό ύφος. 'Γιατί? Σε καυλώνει?' Δεν ακούγεται ότι το διασκεδάζει. Κατάλαβε την αντίδρασή μου στην μουσική χθες βράδυ, και τώρα την χρησιμοποιεί εναντίον μου.

Ω, αυτό θα είναι κόλαση. Σηκώνεται από το πρόσωπό μου και πιάνει την ρόγα μου, την ρουφάει δυνατά. Το κορμί μου κυρτώνει καθώς κλείνω τα μάτια και ψάχνω για κάτι να χώσω το πρόσωπό μου. Δεν υπάρχει τίποτα.

'Ανοιξέ τα!' γαβγίζει και μου σφίγγει τον γοφό μου ξανα. Τα μάτια μου ανοίγουν ακαριαία καθώς κινείται στο άλλο μου στήθος και κάνει το ίδιο ρούφηγμα, γλύφει και δαγκώνει, και κάνει τις ρόγες μου να μακρύνουν όσο πιο πολύ γίνεται. Πολεμάω να κρατήσω ανοιχτά τα μάτια μου και τα πόδια μου από το να τα έχω αλ΄υγιστα. Θέλω να τα λυγίσω, αλλά το κάτω μέρος του ποδιού του με εμποδίζει να κάνω την οποιαδήποτε κίνηση.

Ω Θεέ! 'Είσαι άσπλαχνος' βογκάω καθώς τον κοιτάζω να έχει ένα πολύ ικανοποιητικό βλέμμα. Εντάξει, παίρνει την εκδίκησή του.

Σηκώνεται στα γόνατά του και παίρνει την στύση του με το ένα χέρι, ανοίγει το διακόπτη της σφαίρας με το άλλο. Ακούω τον σταθερό παλμό του δονητή να ξεκινάει και το στόμα του ανοίγει.

'Ουάου" ξεστομίζει.

Κλείνω τα ματια μου για πολύ λίγο πριν μου αρπάξει τον ευαίσθητο γοφό μου και τα ανοίγω αμέσως. Παίρνω μια βαθια ανάσα και κατεβάζω τα μάτια μου προς το δυνατό του στέρνο, στην ουλή του και στις τρίχες του πούτσου του. Τον βλέπω να τον παίζει σταθερά μπρος πίσω, οι μύες των ποδιών του σφίγγονται και διογκώνονται. Κλαιω απο απόγνωση για να τον αγγίξω . Τώρα καταλαβαίνω πως ένιωσε και δεν είναι καθόλου ωραίο. Είμαι αβοήθητη.

Η γροθιά του χαλαρώνει καθώς τραβάει προς τα πίσω την ακροβυστία του και αποκαλύπτεται το γυαλισμένο, υγρό κεφάλι του. 'Αυτό το νιώθω ωραία μωρό μου' Η φωνή του είναι βραχνή και με τρυπάει χαμηλά. 'Θέλεις να με βοηθήσεις?'

Η ματιά μου ταξιδεύει από το κορμι του στα μάτια του. 'Αντε γαμήσου' λέω σιγανά και ήρεμα. Δεν με νοιάζει η άσχημη γλώσσα μου. Δεν μπορεί να με τιμωρήσει χειρότερα από αυτο.

'Το στόμα σου' Βγάζει την λέξη με ένα βογγητό, και στριφογυρίζω με τις χειροπέδες. 'Θα σημαδευτείς μόνη σου Ανα. Σταμάτα να παλεύεις.' συρίζει με σπασμένη φωνή, η γροθιά του αργά γλιστράει στον σκληρό του πούτσο.

'Ισως αν πολεμήσω αρκετά να με ελευθερώσει. Θα ανησυχήσει μήπως τραυματιστώ. Είναι η κοινή του λογική στην παράλογη ανησυχία του που έχει να κάνει με την ασφάλειά μου. Στριφογυρίζω ακόμα πιο πολύ.

'Ακίνητη!' γαβγίζει, και ξαφνικά το χαϊδεμά του αυξάνει ταχύτητα. Αυτό με σκοτώνει τελείως, αλλά καλέ Θεέ δείχνει υπέροχος στα γόνατά του πάνω μου να τον παίζει. Παρακαλουθώ καθώς κάθε μυς στο στήθος του, στα χέρια του και στους μηρούς του σφίγγονται περισσότερο και η φλέβα στον λαιμό του γίνεται εμφανής.

'Σε παρακαλώ' τον ικετεύω. Πρέπει να τον αγγίξω.

'Δεν είναι ωραίο, έτσι δεν είναι?' ρωτάει. 'Να το σκεφτείς αυτό την επόμενη φορά που θα με σταματήσεις από το να σε αγγίξω. '

'Θα το κάνω Jesse, σε παρακαλώ, άφησέ με.' κρατάω τα μάτια μου κλειστά και ουρλιάζω από μέσα μου για να μπλοκάρω την δυνατη μουσιή που ακούγεται.

'Ανοιξε τα γαμημένα μάτια σου Ανα!'

'Όχι!' Αρχίζω να πετάω το κεφάλι μου πέρα δώθε. Αυτό είναι το χειρότερο βασανιστήριο. Δεν πρόκειται να τον σταματήσω ποτέ από το να με αγγίξει. Ποτέ. Νιώθω τα δάχτυλά του να κατεβαίνουν στο μουνί μου, να μαζεύουν τα υγρά μου και μετά να τα αλοίφει πάνω του, το δάχτυλό του μπαίνει μέσα μου δυνατά. Τα μάτια μου ανοίγουν 'Σε παρακαλώ!'

Το πρόσωπό του είναι γεμάτο ένταση καθώς χαϊδεύεται. 'Θα βλέπεις' μου δηλώνει, η γροθιά του κινείται πιο γρήγορα, πιο βιαστικά. 'Γαμώτο!' Ξαφνικά κινείται τα γόνατά του βρίσκονται αριστερά και δεξιά από το κεφάλι μου, ο πούτσος του είναι στο πρόσωπό μου. 'Ανοιξε το στόμα σου' βρυχάται και κάνω ότι μου λέει αμέσως χωρίς να διστάσω ούτε δευτερόλεπτο. Πιάνει με το ελεύθερο χέρι του το προσκέφαλο του κρεβατιού και κινείται μπρος πίσω με την γροθια του. "Ω, Χριστέ!' Το κεφάλι του πέφτει κάτω καθώς μπαίνει στο στόμα μου και αδειάζει πάνω στην γλώσσα μου, η αλμύρα του γλιστράει στον λαιμό μου. Βρίσκω την ευκαιρία και τον τυλίγω με τα χείλη μου για να έχω μια επαφή.

Το στήθος του ανεβοκατεβαίνει καθώς χαμηλώνει τις κινήσεις του, οι δονήσεις της σφαίρας ταξιδεύουν στον πούτσο του και γαργαλάνε τα χείλη μου καθώς τον γλύφω και τον ρουφάω. Ο πούτσος του συσπάται στην γλώσσα μου, γυρίζω, γλείφω και ρουφάω τα πάντα, ενώ τρέμει από πάνω μου, και προσπαθεί να σταθεροποιήσει την αναπνοή του. Ανοίγει τα μάτια του και με κοιτάζει από πάνω πριν μετακινήσει το κορμί του και σταματήσει τον δονητή, ο μικρός θόρυβος του πλαστικού και ο γδουπος που ακούω μου λένε ότι έχει πετάξει το μαραφέτι στο πάτωμα.

Μπαίνει ανάμεσα στα πόδια μου και με κοιτάζει, το πρόσωπό του ειναι σκεφτικό καθώς χαϊδεύει τα εκτεθιμένα χέρια μου. Δεν θα με αφήσει? Ο ερωτικός τόνος των Enigma ακόμα πλημμυρίζει τα αυτιά μου και δεν βοηθάει στο στάδιο που βρίσκομαι πριν την κορύφωση.

'Μπορεί να σε κρατήσω έτσι για πάντα.' Αφήνει τα χείλη του στα δικά μου και βάζει την γλώσσα του στο στόμα μου. 'Ετσι, θα ξέρω που βρίσκεσαι όλη την ώρα.'

'Νομίζω ότι αυτό τείνει επικίνδυνα στο να είμαι σκλάβα του σεξ' μουρμουρίζω στο στόμα του. Δεν είναι παραλογος που θέλει να με έχει δεμένη μόνιμα.

'Και γιατί αυτό να είναι πρόβλημα?'

'Γιατί θέλω να σκέφτομαι ότι με θέλεις και για άλλα πράγματα εκτός από το κορμί μου.'

'Ω, σε θέλω για περισσότερα' Περνάει τα χείλια του στο πρόσωπό μου και μετά βυθίζει την γλώσσα του στο στόμα μου. 'Όπως σαν γυναίκα μου'

ΤΙ?

Σχεδόν πάω να δαγκώσω την γλώσσα του από το σοκ. Συνεχίζει να μιλάει στο στόμα μου, σα να μην είπε αφου εκσπερμάτωσε στο στομα μου και με είχε δεμένη.

Τελικά τραβιέται πίσω και κοιτάζει το έκπληκτο πρόσωπό μου. 'Παντρέψου με' απαιτεί απαλά.

'Δεν μπορείς να μου το ζητάς αυτό ενώ είμαι δεμένη με χειροπέδες στο κρεβάτι!' του πετάω. Χριστέ μου, τι θα γίνει αν πω όχι? Θα μου γαμήσει την λογική για αυτό?

Γαμώτο! Θα μπορούσε κάλλιστα να το κάνει!

'Κάποια χρειάζεται να της γαμήσω λίγη λογική?' λέει σιγά και μετά παίρνει τα χείλη μου ξανά.

Είμαι εντελώς έκπληκτη. Δεν μπορεί να μου γαμήσει ένα ναι για αυτό! Χωρίς να το θέλω γελάω γιατί φυσικά και θα μπορούσε και πολύ πιθανό να το κάνει.

Τραβιέται πίσω, ρίχνει τα μάτια του και αναστενάζει. 'Αυτο ήταν αστείο, ένα πολύ κακό αστείο αυτή την ώρα.' Αρχίζει να μασάει τα χείλη του και οι τροχοί ξεκινούν να δουλεύουν στο όμορφο μυαλό του. Τελικά με κοιτάζει και προσπαθώ να μην έχει το πρόσωπό μου την έκπληκτη έκφραση. Είναι δύσκολο. Με έδεσε στο κρεβάτι, μαλακίστηκε πάνω μου,

τελείωσε στο στόμα μου και τώρα απαιτεί να τον παντρευτώ? Αυτός ο άντρας είναι σίγουρα πολύ τρελός. Είμαι ξαπλωμένη απο κάτω του, εντελώς εμβρόντητη, και δεν υπάρχουν σαφής απαντήσεις στο κεφάλι μου.

'Με αφανίζεις εντελώς Ανα. Δεν μπορώ να λειτουργήσω χωρίς εσένα. Είμαι εντελώς εθισμένος σε σένα μωρό μου' Η φωνή του είναι απαλή και αβέβαιη. Ο σίγουρος, κυρίαρχος πρώην γυναικοκατακτητής μου είναι νευρικός. 'Σου ανήκω παντρέψου με.'

Κοιτάζω το οδυνηρά όμορφο προσωπό του, ακόμα σοκαρισμένη. Δεν το πρόβλεψα αυτό, ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια. Μόλις χθες βράδυ αποφάσισα ότι θα μετακομίσω μαζί του, παρόλο που ο Jesse, με το τρελό μυαλό του, με έχει μετακομίσει πριν μία εβδομάδα. Μανιωδώς μασάει το χείλος του και με παρακολουθεί καθώς προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει. Είμαι 26 χρονών, είναι 37. Γιατί σκέφτομαι την διαφορά της ηλικίας τώρα? Δεν με έννοιαζε πριν. Θα έπρεπε να ανησυχώ πιο πολύ για τους προκλητικούς του τρόπους. Δεν πρόκειται καν να αναρωτηθώ ότι θα αλλάξει αν συμφωνήσω να τον παντρευτώ. Δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, αλλά αυτός είναι, αυτη την πλευρά του αγαπώ.

'Εντάξει' Οι ψιθυριστές λέξεις βγαίνουν από το στόμα μου χωρίς πολύ σκέψη. Αυτή είναι η φυσική μετάβαση για μας. Μπορεί να είναι λίγο πρώϊμο, αλλά είτε με ρώταγε τώρα είτε σε έναν χρόνο, η απάντηση θα είναι πάντα η ίδια. 'Είσαι η ζωή μου' προσθέτω, απλά για να ενισχύσω την αγάπη μου για αυτόν. Θέλω να είμαι δεμένη μαζί του για πάντα, παρόλους τους προκλητικούς του τρόπους. Τον αγαπάω. Τον χρειάζομαι.

Η έκπληκτη έκφραση που είχε σχηματιστεί στο πρόσωπό μου τώρα έχει πάει στο πρόσωπο του Jesse, και οι τροχοί γυρίζουν τόσο γρήγορα που μπορώ να δω ότι βγάζουν καπνούς. 'Ναι?' απαντάει σιγανά.

'Είναι ενστικτώδες' υψώνω τους ώμους και μετά συνειδητοποιώ ότι είμαι ακόμα δεμένη στο κρεβάτι. 'Δεν απαιτείται γαμήσι λογικής. Μπορείς να με λύσεις τώρα?'

Με πανικό πηδάει να πιάσει το κλειδί για τις χειροπέδες από το κομοδίνο, και τις λύνει γρήγορα. Αρπάζω τους καρπούς μου να τους τρίψω για να τους δώσω λίγη ζωή, αλλά σύντομαι με διακόπτει όταν με τραβάει από κάτω του και με βυθίζει εντελώς στο κορμι του καθώς πιέζεται πάνω μου. Νόμιζε ότι θα έλεγα όχι?

Holy fucking shit! Μόλις συμφώνησα να παντρευτώ αυτό τον νευρωτικό, που θελει να έχει τον έλεχγο, πρώην γυναικά και τον ξέρω μόνο λίγες εβδομάδες. Ω Θεέ, θα πεταχτούν τα αιμοφόρα αγγεία των γονιών μου.

Πέφτει πίσω στο κρεβάτι, με παίρνει μαζί του και χώνει το πρόσωπό του στον λαιμό μου. Με κρατάει πολύ σφιχτά και δεν μου κάνει καρδιά ή αίσθηση να του πω να με αφήσει. Δεν θα πάω πουθενά -ποτέ από δω και τώρα.

'Θα σε κάνω τόσο ευτυχισμένη.' Η φωνή του είναι σπασμένη.

Μετακινούμαι λίγο για να ελευθερωθώ, αλλά κρατάει το πρόσωπό του ακριβώς στον λαιμό μου. Προσπαθώ πιο δυνατά, μέχρι που συναντώ τα μάτια του. Είναι λαμπερά. 'Ήδη με κάνεις ευτυχισμένη.' Χαϊδεύω το πρόσωπό του και περνάω τον αντίχειρά μου κάτω από το μάτι του και σκουπίζω ένα αδέσποτο δάκρυ. 'Γιατί κλαις?' πολεμάω το τρέμουλο στην φωνή μου που την κάνει ασταθή.

Κουνάει το κεφάλι του ήπια και τρίβει γρήγορα τις παλάμες του στο πρόσωπό του. 'Βλέπεις τι μου κάνεις?' Πιάνει το πρόσωπό μου και το φέρνει κοντά στο δικό του, ακουμπάει το μέτωπό του στο δικό μου. 'Δεν το πιστεύω ότι βρίσκεσαι στην ζωή μου. Δεν το πιστεύω ότι είσαι δική μου. Είσαι τόσο μα τόσο πολύτιμη για μένα μωρό μου.' Τα μάτια του πετάγονται στο πρόσωπό μου και τα χέρια του χαϊδεύουν τα μάγουλά μου, σα να βεβαιώνεται ότι είμαι αληθινή.

'Και εσύ είσαι πολύτιμος για μένα επίσης.' λέω σιγανά. Ελπίζω να καταλαβαίνει πόσο πολύτιμος. Είναι τα πάντα.....ολόκληρος ο κόσμος μου.

Χαμογελάει ήπια. 'Είμαστε φίλοι?'

'Πάντα' του ανταποδίδω το χαμογελο.

'Ωραία, η δουλειά μου εδώ τελείωσε.' Στριφογυρίζει ώστε να βρεθεί ανάμεσα στα πόδια μου και μετά αργά βυθίζεται μέσα μου. 'Τώρα θα κάνουμε ενα κοιμισμένο γιορταστικο σεξ. Ψάχνει το χειριστήριο για το ράδιο και κλείνει την μουσική. 'Θέλω να ακούω μόνο εσένα καθώς θα τελειώνεις για μένα.' Ρίχνει το στόμα του και στενάζει καθώς δέχομαι τα χείλη

του και αρπάζει τα χέρια μου, τα κρατάει πάνω από το κεφάλι μου. Τραβιέται πίσω και σπρώχνει μπροστά.

'Αυτό ήταν ένα γαμήσι πρότασης.' λέω γύρω από το στόμα του, και τον αισθάνομαι να χαμογελάει στα χείλη μου, αλλά δεν λέει τίποτα ή δεν με επιπλήττει για την γλώσσα μου. Απλά βυθίζεται μέσα εξω στον πιο ονειρικό ρυθμό, μπαίνει βαθιά, κυκλώνει τους γοφούς του απαλά και τραβιέται πίσω.

Η προηγούμενη ευτυχισμένη κατάστασή μου επανέρχεται καθώς γεμίζωξανά από σπειρες πο περιμένουν να ελευθερωθούν, οι αργές του κινήσεις και το τρίψιμο των γοφών κάνουν τα μαγικά τους στο κορμί μου.

Τραβιέται από το στόμα μου, και συνεχίζει με τις γλυκειές του διεισδύσεις. 'Θα γίνεις κυρία Ward.' Η γεμάτη μέντα ανάσα του ζεσταίνει το προσωπό μου καθώς με κοιτάζει από πάνω.

'Θα γίνω' Αυτό θα είναι παράξενο.

'Θα είσαι δική μου για πάντα'

'Ήδη είμαι' Αυτό το πλοίο έχει ξεκινήσει προ πολλού.

Κλείνει σφιχτά τα μάτια του καθώς νιώθω τα ίχνη από τον επικείμενο οργασμό του να χτυπάνε μέσα μου, και να κάνουν και την δική μου κλιμάκωση να ανεβαίνει. 'Θα σε λατρεύω κάθε μερα για την υπόλοιπη ζωή μου.' Σπρώχνει μπροστά. 'Χριστέ!'

'Ω, Θεέ' ανασαίνω, σκληραίνω από κάτω του, ο τρεμάμενος πυρήνας μου επιταχύνει τους γρήγορους, συνεχόμενους παλμούς μου.

Σπρώχνει μπροστά ξανά και ξανά, με φιλάει απαλεπισμένα και γρυλίζει στα δυνατά του τριψίματα, κρατάει τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου καθώς μπαίνει ακατάπαυστα μέσα μου. Πετάγεται με μία κραυγή και τυλίγω τα πόδια μου γύρω από τους γοφούς του, τον τραβάω πιο κοντά, πράγμα που με ωθεί σε μια ελεύθερη πτώση ενός έντονου

τρέμουλου καθώς ανάβει όλο μου το κορμί, αφήνωντάς με λαχανιασμένη και ιδρωμένη από κάτω του. Το κεφάλι του πέφτει στον λαιμό μου, η ανάσα του ακανόνιστη και ρηχή.

'Δεν μπορώ να ανασάνω' λέει, αφήνει τα χέρια μου.Αμέσως τυλίγονται γύρω από την ζεστή, δυνατή πλάτη του και λιώνω από κάτω του. Νιώθω το κεφάλι του να σηκώνεται, να σέρνεται στο πλάι του προσώπου μου μέχρι που βρίσκει τα χείλη μου. 'Σ' αγαπάω τρελά μωρό μου. Είμαι χαρούμενος που είμαστε φίλοι'.

Χαμογελάω καθώς στριφογυρνάει και βρίσκομαι καβάλα στην μέση του. Βάζω τα χέρια μου στο στήθος του και τα καλύπτει με τα δικά του καθώς αργά κουνάω κυκλικά τους γοφούς μου πάνω του. 'Το ξέρω ότι μ' αγαπάς. Αν θα σε παντρευτώ θα πρέπει να μου απαντήσεις κάποιες ερωτήσεις.' Χρησιμοποιώ κατηγορηματική φωνή ίδια με την δική του όταν λέει τόλμησε να με προκαλέσεις. Δεν ξέρω αν θα πιάσει, αλλά αξίζει να δοκιμάσω.

Τα φρύδια του υψώνονται. 'Πρέπει, έτσι δεν είναι?'

'Ναι πρέπει' λέω αλαζονικά. Υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να μάθω. Δε δινω εκάρα για τις προηγούμενες σεξουαλικές του κατακτήσεις. Το να μάθω ακριβώς πόσες είναι δεν θα καταφέρει τίποτα, εκτός από τα να μεγαλώσει την ζήλια μου.

'Ελά λοιπόν, ρίχτες. Τι θέλεις να μάθεις?' Αναστενάζει βαριά, και τον κοιτάζω βλοσυρά. 'Συγνώμη' έχεις την ευπρέπεια να ακουστεί απολογητικός. Κρατάει τα χέρια του πανω από τα δικά μου, που ακουμπάνει στο στήθος του.

'Ποια ήταν εκείνη η γυναίκα χθες βράδυ?'

'Η Coral' λέει ξερά, χωρίς δισταγμό, σα να περίμενε την ερώτηση.

Στριφογυρίζω τα μάτια μου. 'Ξέρω ότι την λένε Coral. Ποια είναι?'

'Είναι η γυναίκα του σιχαμένου μαλάκα που έδιωξα από το Κτήμα την μέρα που έμαθες για το κοινόχρηστο δωμάτιο'

Ω? Γυρίζω πίσω σε αυτή την ελεεινή μέρα, που το μοχθηρό πλάσμα εκσφονδόνισε σκληρά λόγια στον Jesse. Θα με γαμήσει και θα με πετάξει όπως έκανε με την γυναίκα του? Θα αφήσει ίχνη από σιντρίμια πίσω του?

'Είχες ερωτική σχέση μαζί της?' ξεστομίζω καθώς το προφανές προσγειώνεται στο μυαλό μου.

'Όχι' κουνάει το κεφάλι του καστουφιάζωντας. 'Ήρθαν σε μένα για να βρω κάποιον για ένα τρίο.'

Αναπηδώ ελαφρώς. Δεν χρειάζεται να μου πει κάτι άλλο από αυτό. Ο Jesse βρήκε τον ίδιον. 'Εσύ?' ψιθυρίζω. Γνέφει θετικά, σχεδόν χωρίς ντροπή. 'Γιατι το έκανες αυτό?'

'Αυτή μου το ζήτησε.'

'Σε ερωτεύθηκε.'

Τα μάτια του ανοίγουν λίγο με το συμπέρασμά μου. Είναι προφανές. Κινείται άβολα από κάτω μου. 'Υποθέτω πως ναι.'

Ω, αυτό ανοίγει ένα κουτί από καινούργιες ερωτήσεις. Δεν εκπλήσσομαι που τον ερωτεύθηκε. Η δική της επίσκεψη έκπληξη χθες το βράδυ στο Κτήμα και ο χρόνος που πέρασε μαζί της ο Jesse στο γραφείο του μαζί της, είναι αυτά που θέλω να μάθω. 'Τι ήθελε χτες? Έλειψες πολύ ώρα.'

Παίρνει μια βαθιά ανάσα και με τρυπάει με αποφασιστικά μάτι. 'Παράτησε τον Mike....για μένα. Δεν ξέρω γιατί. Δεν της έδωσε ποτέ κάποιον λόγο για να πιστέψει ότι την ήθελα με αυτόν τον τρόπο.' Σταματάει για λίγο για να δει την αντίδρασή μου. Δεν είμαι σίγουρη για το πως αισθάνομαι. Ακόμα δεν μου είπε γιατί ήταν στο Κτήμα χθες. Αναστενάζει. 'Την πέταξε έξω, πήρε το αυτοκίνητο της και κατάσχεσε τις κάρτες της. Δεν έχει τίποτα.'

'Ήρθε σε σένα για βοήθεια?' ρωτάω

'Ναι'

'Και τι της είπες?' δεν είμαι σίγουρη ότι θα μου αρέσει η απάντηση σε αυτή την ερώτηση.

'Της είπα ότι θα κάνω ότι μπορώ. ' Ξεκινάει να δαγκώνει το κάτω χείλος του.

Είχα δίκιο. Δεν μου αρέσει η απάντηση. Τι θα μπορούσε να κάνει? Το να την βοηθήσει απλά θα την ενθαρρύνει και θα την γεμίσει με την ελπίδα ότι μπορούν να προχωρήσουν. Ανορθώνω λίγο το κεφάλι. 'Αυτό εχει να κάνει με την αστυνομία?'

Γελάει λίγο. Δεν ξέρω γιατί, δεν είναι αστείο. ' Ο Mike παίζει παιχνίδια. Πήρε τηλέφωνο την αστυνομία για τους μετανάστες και τους είπε ότι το μισό απο το προσωπικό μου είναι παράνομοι μετανάστες. Ξεκαθαρίστηκε αρκετά γρήγορα, δεν έγινε ζημιά. Ήταν μικρή δυσκολία.'

'Γιατί δεν μου το είπες απλά αντί να αφήνεις το μυαλό μου να οργιάζει?'

Μουτρώνει. 'Γιατί να σε προβληματίσω με ασήμαντες μαλακίες?'

Μπορώ να καταλάβω τι εννοεί, αλλά παρολ' αυτά, θα έπρεπε να ξέρω, ειδικά αν αφορά μία άλλη γυναίκα που θέλει τον προκλητικό μου άντρα. Κοιτάζω τα μάτια του καθώς συνεχίζει να κάνει κύκλους πάνω στα χέρια μου. 'Οπότε ελαβες μέρος στο τρίο και αυτό ήταν?'

'Ναι' Μετακινείται και αποφεύγει τα μάτια μου.

'Μου λες ψέμματα. ' Τα δόντια μου σφίγγονται. 'Δεν ήταν μόνον αυτό έτσι δεν είναι?'

'Όχι ακριβώς, όχι.' Μετακινείται ξανά, ακόμα αποφεύγει τα μάτια μου. 'Πρέπει να το συνεχίσουμε αυτό?' ρωτάει εκνευρισμένα. 'Είχε την λανθασμένη εντύπωση ότι ήθελα περισσότερα, δεν ήθελα. Τέλος.'

'Οπότε, είχες ερωτική σχέση μαζί της?'

'Ναι! Εντάξει, ναι είχα, αλλά ήταν μόνο σεξ, τίποτα περισσότερο.' Τα πράσινά του μάτια είναι άγρια. 'Ας το αφήσουμε τώρα.'

'Μου είχες πει κάποτε ότι δεν ήθελες να γαμήσεις μία γυναίκα περισσότερες από μία φορα, μόνο εμένα.' δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το σχόλιο, και όσο χαζό αναμφίβολα και αν ακούγεται, και αν σκεφτώ πόσους πόντους έχει σκοράρει ο Jesse εξαιτίας αυτού, μου αρέσει η σκέψη να έχει πάρει μόνο εμένα πάνω από μία φορά.

'Ποτέ δεν είπα ότι δεν έχω πάρει γυναίκα πάνω από μία φορά. Είπα ότι ποτέ δεν θέλησα γυναίκα πάνω από μία φορά. Ο σκοπός αγίαζε τα μέσα, αυτό είναι όλο. Μου το πρόσφερε στο πιάτο.'

'Ωστε, δεν έχεις γαμήσει μόνο εμένα πάνω από μία φορά?' ακούγομαι πληγωμένη. Τι γελοίο. Ήταν ένα γυναικοτακτητής που αναζητούσε την ευχαρίστηση πριν με γνωρίσει. Και τώρα σκαλίζω την περιοχή του που , αναμφίβολα, θα στείλει το ζηλιάρικο μυαλό μου σε υπερωρίες.

'Ανα, πρόσεχε το στόμα σου!'

'Όχι, όχι όταν μιλάμε για σένα που γαμάς άλλες γυναίκες! Δεν έχει γαμήσει μόνο εμένα πάνω από μία φορά, έτσι δεν είναι?'

Μουγκρίζει και τον κοιτάζω βλοσυρά. 'Όχι δεν έχω.' παραδέχεται, και τρίβει πιο γρήγορα τα χέρια μου. 'Αλλά πρέπει να καταλάβεις, καμία από αυτές δεν σήμαινε τίποτα για μένα. Τις χρησιμοποιούσα, τους φερόμουν σαν αντικείμενα. Δεν είμαι περήφανος, αλλά έτσι ήταν. Θα με έπαιρναν με όποιον τρόπο και αν επέλεγα Ανα. Όλες ήθελαν περισσότερα, αλλά σίγουρα ποτέ δεν το περίμεναν. Τώρα, όμως, είδαν ότι μπορώ να είμαι ο άντρας για μία γυναίκα.'

Νιώθω λίγο ανατακωμένη. Αυτή η συζήτηση ήταν σίγουρο ότι θα μου ανακάτευε το στομάχι. Πόσε από αυτές λοιπόν να περιμένω να έρθουν να ψάξουν το νευρωτικό μου φρικιό του ελέγχου? Η γυναίκα του Mikael το έκανε ήδη, και τώρα η Coral. 'Είναι ακόμα

ερωτευμένη μαζί σου.' λέω σιγανά. Αυτός είναι άλλος ένα λόγος που ήταν η Coral στο Κτήμα χθες βράδυ. 'Δεν μπορεί να σε έχει.' λέω. 'Καμία από αυτές δεν μπορεί.' προσθέτω, απλά για να του δείξω ότι ξέρω ότι θα υπάρξουν και άλλες. Νιώθω σα να προετοιμάζομαι για πόλεμο.

Τα μάτια του μαλακώνουν και μισοχαμογελάει. 'Δεν μπορεί, της το είπα αυτό. Καμία τους δεν μπορεί. Όλα έχουν να κάνουν με σένα.'

'Δεν θέλω να βοηθήσεις την Coral. Είναι άδικο εκ μέρους σου να περιμένεις να είμαι εντάξει με αυτό.'

'Ανα, δεν μπορώ να της γυρίσω την πλάτη.' Δείχνει πραγματικά σοκαρισμένος από την απαίτησή μου. Είμαι λιγο κλονισμένη. Τι? Ξαφνικά απέκτησε και συνείδηση?

'Εντάξει, θα συνεχίσω να δουλεύω για τον Mikael.' δεν έχω ιδέα γιατί το είπα αυτό μόλις. Τι χαζό εκ μέρους μου. Η έκφραση του προσώπου του έγινε από απαλή και καθησυχαστική σε μαυρη και σκληρή. Θα μάθω ποτέ?

'Καλύτερα να ανακαλέσεις αυτή την δήλωση.' Το στήθος του το νιώθω βαρύ από κάτω του και τα σαγόνια του σφίγγονται έτοιμα να πεταχτούν. Έτσι ακριβώς αισθάνομαι όταν αυτός θέλει να βοηθήσει την Coral.

'Όχι' αντιμιλάω. Πραγματικά πιέζω την τύχη μου.

'Τρία' ξεκινάει

'Ω, όχι δεν θα το κάνεις!' πάω να φύγω από πάνω του αλλά το σφιχτό του κράτημα στα χέρια μου, με πιέζει άγρια.

'Δύο'

'Όχι! Δεν θα μου δώσεις την αντίστροφη μέτρηση για αυτό! Με κανέναν τρόπο Ward!. Μπορείς να παρεις το μηδέν σου και να το χώσεις στον γαμημένο ΚΩΛΟ ΣΟΥ!' πολεμάω το κράτημά του, και γίνομαι πιο άγρια όσο πιο δυνατά με κρατάει.

'ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ!' Με γυρίζει μπρούμητα και με σκεπάζει με το κορμί του. 'Ενα'

'Αντε χάσου!' δεν θα κάνω πίσω σε αυτό.

'Μηδέν μωρό μου' Τα δαχτυλά του κινούνται αμέσως στον γοφό μου και μπαίνουν μέσα του.....δυνατά.

Ουρλιάζω, και βρίσκομαι στην κόλαση με τα αδυσώπητα σκαψίματά του στον γοφό μου. Ω, πραγματικά το κάνει αυτό και η ουροδόχος κύστη μου μοιάζει με μπαλόνι έτοιμο να εκραγεί. 'Εντάξει! Εντάξει, συγνώμη! Συγνώμη! Συγνώμη!' δεν μπορώ να το αντέξω.

Σταματάει αμέσως και με περιστρέφει, το κορμί του με ακινητοποιεί στο κρεβάτι. 'Φιλησέ με' διατάζει, σκύβει λίγο ώστε τα χείλη του να καλύψουν τα δικά μου.

Σηκώνω το κεφάλι και τον φιλάω έντονα καθώς μουρμουρίζει στο στόμα μου, έναν βραχνό ήχο απόλυτης ικανοποίησης. Είμαι έξαλλη. Είμαι έξαλλη μαζί του που το κάνει να ακούγεται ότι η Coral δεν τον ενδιαφέρει. Είμαι έξαλλη γιατί συμφώνησε να την βοηθήσει. Είμαι έξαλλη γιατί είναι ερωτευμένη μαζί του. Είμαι έξαλλη για υπάρχουν γυναίκες που τον αγαπούν επίσης και είμαι έξαλλη με μένα που υποχωρώ στις διαταγές του.

Δαγκώνει το χείλος μου και το τραβάει με τα δόντια του. 'Μόνο εσένα Ανα. Σ' αγαπάω'.

'Μόνο εμένα'

'Καλό κορίτσι' Με ανταμοίβει με ένα χαμόγελο - το δικό μου χαμόγελο. 'Σε γάμησα και τώρα πρέπει να σε ταϊσω.'

Θέλω να τον διορθώσω. Στην πραγματικότητα με εδεσε με χειροπέδες στο κρεβάτι, μαλακίστηκε πάνω μου, τελείωσε στο στόμα μου και απαίτησε να τον παντρευτώ. Θα ερθει η Cathy?' ρωτάω.

'Όχι τα σαββατοκύριακα δεν έρχεται. Σηκω.' Αρπάζει τα χέρια μου και με τραβάει πριν σηκωθεί από το κρεβάτι και μαζέψει το περιεχόμενο από την τσάντα με τα δώρα, και τα βάλει μέσα στην χρυσή σατέν σακούλα.

Τον παρακολουθώ καθώς εξαφανίζεται στην ντουλάπα και βγαίνει έξω λίγο αργότερα με την αγαπημένη μου πράσινη καρό πιτζάμα, χωρίς τίποτε από πάνω. Ξαπλώνω πίσω και τον θαυμάζω.

'Θα μείνεις ξαπλωμένη εκεί όλη μέρα?'

Πετάω τα μάτια μου πάνω και τον βλέπω να με κοιτάζει από ψηλά. Σταυρώνει τα χέρια του στο στήθος και οι μύες του τεντώνονται. Γλύφω με την γλώσσα μου το κάτω χείλος μου. 'Υποσχέθηκες ότι θα μείνουμε ξαπλωμένοι' του υπενθυμίζω.

Σουλατσάρει προς τα κάτω και αρπάζει τον αστράγαλό μου με τραβάει στο τέλος του κρεβατιού. Στηρίζεται στα γερά του χέρια, οι γροθιές του θάβονται στο στρώμα αριστερά και δεξιά από το κεφάλι μου. Ανασαίνει στο πρόσωπό μου. 'Πες μου ότι είμαστε φίλοι.'

'Είμαστε φίλοι' ψιθυρίζω. Νομιζα ότι το ξεκαθαρίσαμε αυτό.

'Πες μου ότι μ' αγαπάς.' τρίβει την μύτη του στην δική μου.

'Σ' αγαπάω'

Τα πράσινά του μάτια λάμπουν και ένα χαμόγελο σκάει στα χείλη του. 'Πες μου ότι θα με παντρευτείς.'

'Θα σε παντρευτώ'

'Και δεν μπορώ να περιμενώ. Φίλησέ με.' Ο βραχνός του τόνος κάνει το κεφάλι μου να γυρίζει. Πετάω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του και του δίνω ένα φιλί λατρείας. Νιώθω το χαμόγελό του κάτω από τα χείλη μου, τα μπούτια μου βρίσκουν τους γοφούς του και διπλώνονται γύρω τους. Συνεχίζω το φιλί μου καθώς περπατάει μαζί μου προς το μπάνιο και χρησιμοποιει το ελεύθερο χέρι του για να τραβήξει τα πόδια μου από πάνω του. Στενάζω με αηδία και γελάει. 'Βούρτσισε τα δόντια σου, θα φτιάξω πρωϊνό.' Βγάζει τα χέρια μου από τον λαιμό του.

'Πρέπει να βουρτσίσω τα δόντια μου?' ρωτάω, λίγο εκνευρισμένα.

''Όχι, απλά σκέφτηκα ότι μπορεί να το ήθελες.' Με γυρίζει προς τον καθρέφτη και αφήνει ένα φιλί στον ώμο μου, πριν χτυπήσει τον πισινό μου και βγει από το μπάνιο.

Οπότε, παντρεύμαι λοιπόν? Πρέπει να μιλήσω στους γονείς μου και σύντομα. Δεν ανυπομονώ για αυτή την συζήτηση. Κοιτάζω την αντανάκλασή μου στον καθρέφτη. Τα μαύρα μου μαλλια είναι ανακατωμένα κυματιστά, τα μάτια μου είναι φωτεινά, τα χείλη ροζ και τα μάγουλα κόκκινα. Δείχνω καλά.

Αφηρημένα αρπάζω την οδοντόβουρτσα και βάζω λίγη κρέμα πάνω της ενώ σκεφτομαι το πόσο καλά αισθάνομαι. Ποτέ δεν ένιωσα τόσο ανανεωμένη και ζωντανή και υπάρχει μόνο ένας λόγος που γίνεται αυτό και λεγεται Κύριος Προκλητικός. Διάολε, η Kate θα ουρλιάξει, και δεν μπορώ καν να φανταστώ πως θα το πάρουν όλο αυτό οι γονείς μου. Μετά τον Matt, η μαμά μου που είπε να μην με ''καταπιεί'' ο πρώτος άντρας που θα μου δώσει λίγη προσοχή. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα ικανοποιηθεί από αυτό, στην πραγματικότητα, παντρεύομαι τον πρώτο άντρα που μου έδωσε λίγη προσοχή. Αυτό σίγουρα πρέπει να το χειριστώ προσεκτικά.

Σηκώνω την οδοντόβουρτσα στο στόμα μου κι αρχίζω να βουρτίζω τα δόντια μου χαρούμενα, και βγάζω μία αδέσποτη τούφα απο το πρόσωπό μου με το ελεύθερο χέρι μου. Κάτι μου τραβάει αμέσως την προσοχή.

Τι στον διάολο είναι αυτό?

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25 Φτύνω την οδοντόκρεμα πάνω στον καθρέφτη, η οδοντόβουρτσα πέφτει με θόρυβο στον νεροχύτη. Κοιτάζω κάτω το αριστερό μου χέρι, που το νιώθω ξαφνικά σα μολύβι, και κρατιέμαι από τον νιπτήρα για να σταθεροποιηθώ. Πεταρίζω μερικές φορές τα μάτια μου και κουνάω το κεφάλι μου, μήπως εξαφανιστεί, λες και είναι αυταπάτη ή κάτι τέτοιο. Αλλά όχι, βρίσκομαι πρόσωπο με πρόσωπο και τυφλώνομαι από ένα μεγάλο υπέροχο διαμάντι, που κάθετε περήφανο στον παράμεσό μου.

"Jesse!' ουρλιάζω, και μετά ξεκινάω να περπατάω προς το μπάνιο ώσπου βρίσκομαι κοντά στην καρέκλα και τρεκλίζω και πέφτω πάνω της. Το κεφάλι μου βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια μου καθώς προσπαθώ να ελέγξω την αναπνοή μου και την καρδιά μου που χτυπά γρήγορα. Νομίζω ότι θα λιποθυμίσω.

Τον ακούω να τρέχει στην πόρτα του μπάνιου, αλλά δεν μπορώ να πείσω το βαρύ μου κεφάλι να σηκωθεί απο τα πόδια μου. 'Ανα μωρό μου. Τι έπαθες?' Η φωνή του είναι ανήσυχη καθώς πέφτει με τα γόνατά του μπροστά μου, και απλώνει τα χέρια του στα πόδια μου.

Δεν μπορώ να μιλήσω. Υπάρχει ένας κόμπος στον λαιμό μου στο μέγεθος του διαμαντιού που κάνει το αριστερό μου χέρι να μην μπορεί να σηκωθεί.

'Ανα, Θεέ μου βοήθα με! Τι συνέβη?' Τρυφερά σηκώνει το κεφάλι μου και ψάχνει τα μάτια μου. Τα δικά του είναι γεμάτα απόγνωση ενώ τα δικά μου γεμάτα δάκρυα. Δεν ξέρω γιατί, είπα ναι, αλλά η ξαφνική εμφάνιση του δαχτυλιδιού στο δάχτυλό μου με έκανε να προσγειωθώ στην πραγματικότητα. 'Σε παρακαλώ! Πες μου!' ικετεύει απελπισμένα.

Καταπίνω σε μια προσπάθεια να πω δυο λόγια, αλλά δεν δουλεύει, οπότε απλά σηκώνω το χέρι μου ψηλά. Ω, Θεέ, το νιώθω τόσο βαρύ.

Τον παρακολουθώ με υγρά μάτια καθώς η γραμμή έκφρασης του βρίσκεται στην θέση της και πετάει τα μπερδεμένα του μάτια μια σε μένα και μια στο χέρι μου. 'Το βρήκες λοιπόν?' λέει ωμά. 'Σου πήρε αναθεματισμένα πολύ. Χριστέ, Ανα, Έπαθα χιλιάδες εμφράγματα.' Παίρνει το χέρι μου και το φιλάει, ακριβώς δίπλα στον καινούργιο μου φίλο. 'Σου αρέσει?'

'Ω Θεέ!' κλαίω δύσπιστα. Δεν πρόκειται να ρωτήσω πόσο κόστισε. Αυτή είναι πολύ μεγάλη ευθύνη. Μία ανάσα δραπετεύει απο τα χείλη μου καθώς γρήγορα σηκώνω το χέρι μου στο στήθος μου να ψάξω για το άλλον φίλο μου.

'Είναι στο χρηματοκιβώτιο.' Αρπάζει το χέρι μου και μαζί με το άλλο τα κρατάει στην αγκαλιά μου. Χαλαρώνω από ανακούφιση καθώς τρίβει με τους αντίχειρές του τα χέρια μου και χαμογελάει 'Πες μου σου αρέσει?'

'Το ξέρεις ότι μου αρέσει' κοιτάζω το δαχτυλίδι. Είναι πλατίνα χωρίς αμφιβολία, το κάτω μέρος είναι φορτωμένο με ένα τετράγωνο εκθαμβωτικό διαμάντι. Νιώθω ζέστη. 'Περίμενε ένα λπετό.' τον κοιτάζω. Ξέρω ότι το μετωπό μου είναι ρυτιδιασμένο από σύγχιση. Μπορεί να χρειαστώ το κουπόνι για το botox μετά από αυτό. 'Πότε το έβαλες στο δαχτυλό μου?'

Τα χείλη του γίνονται μια ευθεία γραμμή. 'Αμέσως αφου σε έδεσα.'

Τα μάτια μου ανοίγουν. 'Αυτό ήταν πολύ σίγουρο για σένα.'

Σηκώνει τους ώμους του. 'Ενας άντρας μπορεί να είναι αισιόδοξος'

Με δουλεύει? 'Το λες αυτό αισιοδοξία. Εγώ το λέω ξεροκεφαλιά.'

Χαμογελάει. 'Μπορείς να το πεις όπως σκατά σου αρέσει. Είπε ναι.' Με σπρώχνει προς τα κάτω και αφήνει το γυμνό κορμί μου στο κρύο, σκληρό πάτωμα του μπάνιου και θάβει το πρόσωπό του ανάμεσα στα βυζιά μου. Γελάω καθώς με διακορεύει.

'Σταμάτα!'

'Όχι!' Δαγκώνει το βυζί μου και το ρουφάει στο στόμα του. 'Σε φτιάχνω.' μουρμουρίζει γύρω από την σάρκα μου. Ακόμα και αν μπορούσα να τον σταματήσω, δεν θα το έκανα. Είναι ο μόνος που με καταλαβαίνει. Τον αφήνω να κάνει αυτό που θέλεο και περνάω τα δάχτυλά μου από τα μαλλιά του, και χάσκω ξανά καθώς τα μάτια μου πέφτουν στο δαχτυλίδι. Δεν το πιστεύω ότι μου το έβαλε πριν με ρωτήσει, το εγωιστικό καθίκι. Πως δεν το πρόσεξα?'

Με απόσπασε....με προκάλεσε.

'Ορίστε' φιλάει το σημάδι του τρυφερά. 'Τώρα ταιριάζουμε.'

Κοιτάζω τον τέλειο κύκλο που έχει κάνει στο στήθος μου και μετά τον Jesse που παρατηρει το δημιούργημά του με ικανοποιηση. 'Ευτυχισμένος?' ρωτάω.

'Είμαι, Εσύ?'

'Κατευχαριστημένη'

'Ωραία, η δουλειά μου εδώ τελείωσε. Επόμενη δουλειά; να ταϊσω την ξελογιάστρα μου. Μπρος σήκω' Με τραβάει στα πόδια μου. 'Θα έρθεις κάτω σύντομα?'

΄'Θα είμαι εκεί σε πέντε λεπτά και κάτι'

'Και κάτι' ξεστομίζει και σκύβει να μου δαγκώσει το αυτί. 'Κάνε γρήγορα.' Κοπανάει τον πισινό μου και με αφήνει ξανά.

Ενα τεράστιο χαμόγελο απλώνεται στο κοκκινισμένο πρόσωπό μου. Είπα ναι. Δεν έχω καμία αμφιβολία, καμία απολύτως. Ανήκω στον Jesse, αυτο είναι. Πόσο τρελό.

Ξαναβουρτσίζω τα δόντια μου, κάνω ένα γρήγορο ντους και ξυρίζομαι πριν αρπάξω το πουκάμισό του από το πάτωμα και το βάλω πάνω από ένα ζερσεϋ σορτσάκι. Προχωράω προς τον διάδρομο και θυμάμαι την αλληλογραφία που ακόμα δεν έχω δώσει στον Jesse. Πηγαίνω γρήγορα προς το κρεμ δωμάτιο, αρπάζω την αλληλογραφία από το ντουλάπι πριν κατέβω τις σκάλες, αγνοώντας το γεγονός ότι ήμουν μακρυά του είκοσι λεπτά και ήδη μου έχει λείψει.

Τον βρίσκω στην κουζίνα με το δάχτυλό του στο βάζο με το φυστικοβούτυρο ενώ κοιτάζει προσεκτικά την οθόνη του λαπ τοπ του. Κάνω τον συνηθισμένο μου αηδιαστικό μορφασμό στο βάζο με το φυστικοβούτυρο και την συνηθισμένη μου λιποθυμία στον όμορφο άντρα, πριν καθίσω σε ένα σκαμπό απέναντί του.

'Ορίστε ξέχασα να σου δώσω αυτά.' Του δίνω την αλληλογραφία και βάζω λίγο χυμό πορτοκάλι.

'Ανοιξέ τα εσύ.'

Βλέπω τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου στον πάγκο. 'Μου έφεραν το αυτοκίνητο?'

'Ο John το έφερε.' λέει, και συνεχίζει να παρατηρεί στην οθόνη. Χαμογελάω καθώς σκέφτομαι τον μεγαλόσωμο John να οδηγεί το Mini μου. 'Είσαι θρήσκα?' ρωτάει χαλαρα.

Συνοφρυώνομαι καθώς πίνω τον χυμό μου. 'Όχι'

'Ούτε και εγώ. Έχεις κάποια προτίμηση για τις ημερομηνίες?'

'Για ποιο πράγμα?' ρωτάω. Ακούγομαι μπερδεμένη, που είναι μια χαρά γιατί πράγματι είμαι.

Με κοιτάζει με βαρύ συνοφρύωμα. 'Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ημερομηνια που θα ήθελες να γίνεις κυρία Ava Ward?'

Ω? 'Δεν ξέρω' σηκώνω τους ώμους. 'Τον επόμενο χρόνο, τον μεθεπόμενο.' Παίρνω το ψωμί και αρχιζω να το βουτυρώνω. Μου έκανε πρόσταση πριν μισή ώρα. Χρειάζομαι να ξυπνήσω κανονικά. Υπάρχει αρκετός χρόνος για αυτό και πρέπει να μιλήσω και στους γονείς μου, για αρχή.

Αφήνει το βάζο με το φυστικοβούτυρο στον μαρμάρινο πάγκο, και πηδάει. 'Τον επόμενο χρόνο?' αναφωνεί, με απόλυτη αηδία στην έκφρασή του.

'Εντάξει, τον μεθεπόμενο.' Ο επόμενος χρόνος είναι λιγο σύντομο, υποθέτω. Κόβω το ψωμί μου στη μέση και τυλίγω τα δόντια μου γύρω του.

'Τον μεθεπόμενο?' ξεφουρνίζει.

Τον κοιτάζω και βρίσκω το όμορφο πρόσωπό του να μοιάζει τελείως δύσπιστο. Πραγματικά δεν με πειράζει. Σε τρία χρόνια λοιπόν, δεν με νοιαζει. Σηκώνω τους ώμους και συνεχίζω να μασάω το ψωμί μου.

Η έκφρασή του γίνεται βλοσυρή. 'Θα παντρευτούμε τον επόμενο μήνα.' Παίρνει το βάζο και βουτάει το δάχτυλό του μέσα επιθετικά. 'Τον επόμενο γαμημένο χρόνο' ψελλίζει, και κουνάει το κεφάλι του.

Σχεδόν πνίγομαι με το ψωμί μου, και μετά μασάω πολύ γρήγορα ώστε να απαλλαγώ από αυτό. Τον επόμενο μήνα? Είναι τρελός? 'Jesse, δεν μπορώ να σε παντρευτώ τον άλλον μήνα!'

'Ναι μπορείς και θα το κάνεις' μου πετάει χωρίς να με κοιτάει.

Τραβιέμαι λίγο. Δεν έχω πει καν στους γονείς μου ότι ζω μαζί του, άσε το ότι τον παντρεύομαι. Χρειάζομαι χρόνο. 'Όχι δεν μπορώ.' μισογελάω. Θα πρέπει να αστειεύεται.

Τα αγριεμένα μάτια του πετάγονται στα δικα μου και κοπανάει κάτω το βάζο. Με κάνει να αναπηδήσω ξανα΄. 'Παρακαλώ?' λέει, η φωνή του σοκαρισμένη.

'Jesse οι γονείς μου δεν ξέρουν καν για σενα. Δεν μπορείς να περιμένεις να τους τηλεφωνήσω και να τους πω τα νέα από το τηλέφωνο.' από μέσα μου προσευχομαι να λογικευτεί. Εχω δει αυτό το ύφος πολλές φορές και συνήθως σημαίνει ότι δεν μετακινείται.

'Θα πάμε και θα τους δούμε. Δεν θα παίζω την γάτα με το ποντίκι Ανα.'

Πίνω νευρικά μια γουλιά από τον χυμό μου ενώ με τρυπάει με τα δυσαρεστημένα μάτια του. Η σκέψη το να συστήσω τον Jesse στους γονείς μου με γεμίζει με τρόμο, και τι δουλειά θα τους πω ότι κάνει για να ζήσει?' Η πρότασή του να τους πω ότι έχει ένα ξενοδοχείο δεν θα ξεπλύνει τα πάντα.

Μαζεύομαι κάτω από το άγριο βλέμμα του, αλλά πρέπει να επιμείνω σε αυτό. 'Γίνεσαι παράλογος' διαμαρτύρομαι σιγανά. Δεν θα μπορούσαμε να οργανόσουμε έναν γάμο σε

έναν μήνα, τέλος πάντων. Δαγκώνω απο το ψωμί μου και απορροφώ την δυσαρέσκεια που προέρχεται από κάθε πόρο του προκλητικού μου άντρα.

'Με αγαπάς?' ρωτάει κοφτά.

Τον κοιτάζω αγριεμένη. "Μην κάνεις χαζές ερωτήσεις' Είναι ανυπόφορος κάποιες φορες.

'Ωραια'' γρυλίζει αμετάκλητα και στρέφει την προσοχή του στο λαπ τοπ. 'Και εγώ σ' αγαπάω. Παντρευόμαστε τον επόμενο μήνα.'

Πετάω το ψωμί μου από απόγνωση. "Jesse δεν θα σε παντρευτώ τον άλλον μήνα.' σηκώνομαι από το σκαμπό και παιρνω το πιάτο μου στον σκουπιδοντενεκέ για να ξεφορτωθώ το μισοφαγωμένο μου πρωϊνό. Έχω χάσει τελείως την όρεξή μου.

'Έλα εδώ.' γρυλίζει από πίσω μου.

Στρίβω για να τον αντικρύσω, και βρίσκω ότι η αγριάδα του έχει επιστρέψει. Τι κακό έχει το να περιμένουμε? Θα είναι μόνο ένας χρόνος ή ΄δυο. Δεν θα πάω πουθενά. 'Όχι' του αντιμιλάω. Τα μάτια του ανοίγουν. 'Και δεν πρόκειται να με γαμήσεις για να συμφωνήσω. Ξέχασέ το.' Στέκομαι στο ύψος μου. Ξεκίνα όπως θέλεις και όλα αυτά. Δεν είμαι πολύ σίγουρη, το παραδέχομαι, αλλά θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να τον πολεμήσω σε αυτό.

'Πρόσεχε το γαμημένο στόμα σου Ανα.' Το πρόσωπό του δίχνει αηδία και τα χείλη του τα πιέζει σε μία ευθεία γραμμή καθώς με ακινητοποιεί με το βλέμμα του. 'Τρία'

'Ω όχι!' γελάω. 'Ούτε καν να το σκεφτείς!' αρχίζω να σκανάρω την κουζίνα για να σχεδιάσω την απόδρασή μου, αλλά με αυτόν πιο κοντά στην έξοδο απ' ότι είμαι εγώ, αντιμετωπίζω σίγουρη σύλληψη.

'Δύο' σηκώνεται και τρίβει τα χέρια του.

'Οχι!'

'Ενα'

'Jesse, μπορείς να πας να γαμηθείς τώρα!' επιπλήττω τον εαυτό μου για την κακιά μου γλώσσα που μάλλον μεγαλώνει την δυσαρέσκειά του. Να βρίζω και να του αντιστέκομαι? Καθόλου καλός συνδυασμός.

'Το στόμα σου!' γαβγιζει. 'Μηδέν.' Αρχιζει να περπατάει στον πάγκοο προς το μέρος μου, και ενστικτωδώς πηγαίνω από την άλλη μεριά. 'Έλα εδώ.' τρίβει τις λέξεις, και σταματάει για λίγο πριν ξεκινήσει να έρχεται προς εμένα από την άλλη κατεύθυνση.

Βεβαιώνομαι ότι βρίσκομαι στην άλλη πλευρά από αυτόν. 'Όχι, προς τι η βιασύνη? Δεν πρόκειται να πάω πουθενά' προσπαθω να τον λογικέψω. Ξέρω ότι όταν βρεθώ κάτω από το ισχυρό κράτηγμά του, την έχω βάψει.

'Αναθεματισμένα σίγουρα δεν θα πας πουθενά. Γιατί το καθυστερείς?' συνεχίζει να έρχεται ήρεμα προς εμένα.

'Δεν το καθυστερώ. Χρειάζεται χρόνο για να οργανώσεις έναν γάμο.'

'Όχι τον δικό μας γάμο.' Πετάει το κορμι του μπροστά απειλητικά, και βυθίζομαι στην αντίθετη κατεύθυνση. 'Σταματά να τρέχεις μακρυά μου Ανα. Ξέρεις ότι με κάνει έξαλλα τρελό.'

'Τότε σταμάτα να είσαι παράλογος!' σχεδόν γελάω όταν αλλάζει κατεύθυνση ξαφνικά και φεύγω από την άλλη.

'Ανα!'

'Jesse!' τον κοροϊδεύω, ζυγίζωντας την έξοδό μου προς τις σκάλες πριν με πιάσει. Δεν έχω και πολλές πιθανότητες.

'Εντάξει!' φωνάζει και αρχίζει να τρέχει προς το μέρος μου.

Τσιρίζω και πετάγομαι προς την έξοδο. Ξέρω ότι δεν θα τα καταφέρω ποτέ μέχρι τις σκάλες, οπότε μπάινω στο γυμναστήριο και προσπαθώ να κλείσω την γυάλινη πόρτα. Είναι από την άλλη πλευρά και σπρώχνει προς τα μέσα, αλλά ξέρω ότι δεν βάζει όλη του την δύναμη μην τυχόν και με πονέσει. Θα μπορούσε να με σπρώξει μόνο με το δάχτυλό του.

'Αφησε την πόρτα' φωνάζει.

'Τι θα κάνεις?'

Αμέσως αφήνει την πίεση και με κοιτάζει από το γυαλί με μια αχνή ανησυχία στο πρόσωπό του. 'Τι νομίζεις ότι θα κάνω?'

'Δεν ξέρω.' λέω ψέμματα. Ξέρω ακριβώς τι θα κάνει. Θα μου δώσει ένα γαμήσι λογικής. Τα απασχολημένα χέρια μου πιέζουν προς την πόρτα και δεν κάνουν τα δάχτυλά μου να τυλιχτούν στα μαλλιά μου. Η ταραχή του φαίνεται να εντείνεται και η πίεση στην πόρτα χαλαρώνει κι' άλλο. Το εκμεταλλεύομαι και την κλείνω, γυρίζω την κλειδαριά.

Το στόμα του ανοίγει. 'Δεν το έκανες αυτό' προσπαθεί με το χερούλι της πόρτας και κάνω πίσω. 'Ανα, άνοιξε την πόρτα.' διατάζει. Κουνάω το κεεφάλι μου. Το γυμνό του στήθος ανεβοκατεβαίνει βίαια. 'Ανα, ξέρεις πως νιώθω όταν δεν μπορώ να σε αγγίξω. Ανοιξε την πόρτα.'

'Όχι, πες μου ότι θα μπορούμε να συζητήσουμε για τον γάμο μας λογικά.'

'Το κάναμε.' Δοκιμάζει το χερούλι ξανά και η πόρτα τρέμει. 'Ανα, σε παρακαλώ άνοιξε την πόρτα.'

'Οχι δεν το συζητήσαμε Jesse. Μου έλεγες εσύ το τι θα γίνει. Πράγματι δεν είχες ποτέ σχέση, ετσι δεν ειναι?'

'Όχι. Στο έχω πει αυτό.'

'Μπορώ να το καταλάβω. Είσαι χάλια σε αυτόν τον τομέα.'

Τα ανήσυχα, πράσινα μάτια του πετάνε στα δικά μου. 'Σ' αγαπάω.' λεει απαλά, λες και αυτό τα εξηγεί όλα. 'Σε παρακαλώ άνοιξε την πόρτα.'

'Συμφωνείς?' ρωτάω. Ποτέ δεν είχα την δύναμη πάνω του. Ξέρω πόσο πολύ σιχαίνεται να μην μπορεί να με αγγίξει και αυτό τον κάνει αδύναμο, αλλά είναι η μόνη αδυναμία του που ξέρω, οπότε αν πρέπει να την εκμεταλλευτώ τότε θα το κάνω, ειδικά για κάτι τόσο σοβαρό.

Τα δόντια του δαγκώνουν το κάτω χείλος του καθώς στοχάζεται την απαίτησή μου. Αναστενάζει. 'Συμφωνώ. Ανοιξε την πόρτα.' Αρπάζει το χερούλι, αλλά μετά σκέφτομαι κάτι άλλο - κάτι που θα προκαλούσε και άλλη μία αντίστροφη μέτρηση αργότερα. Θα μπορούσα να ρίξω με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια.

'Θα βγω με την Kate αργότερα.' λέω θαραλλέα.

Τα μάτια του πετάγονται σα να το ήξερα. 'Τι?'

'Χθες το βράδυ, σου είπα ότι θα έβγαινα με την Kate. 'του υπενθυμίζω.

'Και? Ανοιξε την πόρτα'

'Δεν μπορείς να με σταματήσεις από τα να βλέπω την φίλη μου. Θα σε παντρευτώ, όχι για να ελέγχεις την κάθε μου κίνηση. Θα βγω με την Kate αργότερα και θα με αφήσεις....χωρίς φασαρία.' Η φωνή μου είναι ήρεμη και κατηγορηματική ενώ από μέσα μου ετοιμάζομαι για ένα ένα γαμήσι λογικής που θα ακολουθήσει όλα αυτά που έγιναν.

'Πιέζεις την τύχη σου κυρία μου.' Το σαγόνι του φίγγεται, και εκπνεώ μία κουρασμένη ανάσα.

Πιέζω την τύχη μου επειδή θέλω να βγω με την φίλη μου? Του γυρίζω την πλάτη και πηγαίνω στον πάγκο με τα βάρη, κάθομαι και βολεύομαι. Δεν θα ανοιξω την πόρτα μέχρι να παραδωθεί, οπότε μπορεί να μείνω εδώ αρκετά.

'Ανα, τι κάνεις? Ανοιξε την γαμημένη πόρτα.' Τον παρακολουθώ καθώς κουνάει την πόρτα έξαλλος. Θεέ, τον αγαπάω, αλλά πρεπει να χαλαρώσει τις παράλογες απαιτήσεις του και την προστατευτικότητά του.

'Δεν θα ανοίξω την πόρτα μέχρι να αρχίσεις να γίνεσαι πιο λογικός. Αν θες να με παντρευτείς, τότε πρέπει να χαλαρώσεις.'

Με κοιτάζει σαν χαζός.' Δεν είναι παράλογο να ανησυχώ για σένα.'

'Δεν ανησυχείς Jesse, βασανίζεις τον εαυτό σου.'

'Ανοιξε την πόρτα. ' Κουνάει το χερούλι ξανά.

'Θα βγω με την Kate αργότερα.'

'Καλά, αλλά δεν θα πιεις. Ανοιξε την γαμημένη πόρτα!'

Ω ναι, θα έπρεπε να τον προκαλέσω και για αυτό επίσης, αλλά του έχω προκαλέσει ήδη αρκετά εμφράγματα για το πρωί. Κοιτάζει πίσω του πράγμα που είναι γελοίο - είμαι εδώ. Σηκώνομαι και περπατάω προς την πόρτα, γυρίζω την κλειδαριά και στέκομαι πίσω πριν τον πεθάνω πρόωρα. Πετάγεται μέσα και με τραβάει στο στήθος του, και μας ρίχνει στο πάτωμα στα χαλάκια της γυμναστικής.

Με καλύπτει με το κορμί του και αναπνέει βαριά στα μαλλιά μου. 'Σε παρακαλώ μην μου το ξανακάνεις αυτό.' ικετεύει και ξαφνικά γεμίζω ενοχή. Η ανησυχία του σε αυτό το θέμα είναι ένα από τα πιο παράλογα σημεία του. 'Υποσχέσου το'

'Είναι ο μόνος τροπος για να σε κάνω να ακούσεις.' προσπαθώ και τον καθησυχάζω καθώ χαϊδεύω την πλάτη του, νιώθω την καρδιά του να βροντάει στο στήθος μου.

'Θα ακούω. Απλά μην βάζεις τίποτα ανάμεσά μας.'

'Δεν μπορείς να είσαι μαζί μου όλη την ώρα.'

'Το ξέρω, αλλά θα είναι σύμφωνα με τους δικούς μου όρους όταν δεν θα μπορώ.'

Γελάω και πετάω τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου 'Και εγώ?'

Τραβάει το κεφάλι του πίσω και με κοιτάζει βλοσυρά. 'Θα σε ακούω.' μουρμουρίζει κατσούφικα. 'Είσαι πολύ προκλητική για μέλλουσα γυναίκα.' Χωνει το κεφάλι του πίσω στον λαιμό μου.

Ω, είναι τόσο χοντρόπετσος. Δεν θα ασχοληθώ να μαλώσω μαζί του για αυτό. Περίμενα να με πετάξει στον τοίχο και να μου γαμήσει όλη μου την ζωή μετά από τα παραπτώματά μου, οπότε το γεγονός ότι απλά με αγκαλιάζει είναι έκπληξη. Ίσως βρήκα το εργαλείο για τις διαπραγματεύσεις μου.

Κάθεται και με τραβάει στην αγκαλιά του 'Γιατί δεν πάτε στο Κτήμα για ποτό?'

'Με τίποτα!' ξεστομίζω.

'Γιατί?' μοιάζει προσβεβλημένος.

'Για να με παρακολουθείς?'

'Είναι λογικό. Μπορειτε να πιείτε, και να είμαι σίγουρος ότι θα είσαι ασφαλής και μετά μπορώ να σε γυρίσω σπίτι.'

Το κάνει πράγματι να ακούγεται λογικό, αλλά δεν θα προκαλέσω μονη μου τα μελλοντικά μου προβληματα. Δεν θα πατήσω πόδι σε μπαρ ποτέ. 'Όχι. Τέλος. ' λέω σίγουρα.

Σκυθρωπιάζει αλλά κουνάω το κεφάλι μου για να επιβεβαιώσω την απάντησή μου. Και τέλος πάντων, εκείνη θα είναι εκεί, να μου ρίχνει τις ματιές της και τα βρώμικα σχολια της. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα.

'Απίστευτη γυναίκα!' με περιπαίζει, με εμένα στα χέρια του. Με αφήνει στα πόδια μου και μου δίνει ε΄να τρυφερό φιλί. 'Θα κάνω ντους, θέλεις να έρθεις?' Μου ρίχνει ένα βλέμμα αναμονής και το αλλαζονικό του χαμόγελο. Δεν με ενοχλεί τόσο πολύ όταν απαιτεί έτσι πράγματα.

'Έκανα ντους'

'Θα κάνεις άλλο ένα μαζί μου.'

'Θα είμαι πάνω σε ένα λεπτό. Πρέπει να τηλεφωνήσω στην Kate.' τραβιέμαι από το κράτημά του και πηγαίνω προς την κουζίνα. 'Που είναι το τηλέφωνό μου?'

'Φορτίζει. Μην αργήσεις.' φωνάζει από πίσω μου.

Το βρίσκω και καλώ την Kate.

'Ναι?' η τσιριχτή φωνή της ακούγεται κομμάτια.

'Εϊ, νιώθεις χάλια?' ρωτάω.

'Όχι, κουρασμένη. Τι ώρα είναι?'

Κοιτάζω τον φούρνο. 'Εντεκα'

'Γαμώτο!' αναφωνεί, και ακούω οχλαγωγία από πίσω. "Samuel, χαμένε. Άργησα!. Ανα, υποτίθεται ότι θα πήγαινα στην Chelsea μία τούρτα! Θα σουτ τηλεφωνήσω αργότερα.'

'Εϊ, ισχύει ακόμα για το βράδυ?' φωνάζω πριν κλείσει.

'Φυσικά. Σου επιτρέπεται?' με πειράζει.

'Ναι! Θα είμαι σπίτι σου στις επτά.'

'Τέλεια! Θα σε δω τότε.'

Κλείνω και το τηλέφωνό μου χτυπάει ότι έχω μήνυμα. Το ανοίγω καθώς το σύστημα οθόνης του ρετιρέ μου εκπέμπει σήμα. Πηγαίνω προς την συσκευή που θα με συνδέσει με τον Clive, και κοιτάζω την οθόνη του κινητου.

Το αιμα μου παγώνει. Είναι ο Mikael.

Δεν θέλω να το διαβάσω, αλλά ο αντίχειράς μου πιέζει το κουμπί για να ανοίξει πριν πείσω τον εγκέφαλό μου να το διαγράψω πριν το διαβάσω.

Δεν θα μπορέσω την Δευτέρα. Είμαι προσωρινά πίσω στην Δανία. Θα έρθω σε επαφή μαζί σου όταν επιστρέψω για να ξαναοργανώσουμε την συνάντηση μας.

Το στομάχι μου πετάγεται στο στόμα μου, με πνίγει, και το τηλέφωνο αρχίζει να τρέμει στο χέρι μου. Τι στον διάολο θα κάνω? Δεν σκέφτομαι καν να το πω αυτό στον Jesse. θα καταρρεύσει χωρίς αμφιβολία. Διαγράφω αμέσως το μήνυμα, γνωρίζοντας τους άσχημους τρόπους του Jesse με το τηλέφωνό μου και θα τον κάνουν να το βρει. Ούτε απαντάω.

Τουλάχιστον έχω λίγο περισσότερο χρόνο να δω τι θα κάνω με αυτό και να μιλήσω στον Patrick. Για πόσο θα λείπει? Πόσο καιρό έχω να προετοιμαστώ για αυτή την συνάντηση? Σκέφτομαι να του στείλω μήνυμα για να του πω ότι ήδη ξέρω για την γυναίκα του και τον Jesse, αλλά όταν η ενδοεπικοινωνίας χτυπάει ξανά, με τρομάζει.

Απαντάω στον Clive. 'Υπάρχει μία παράδωση για σένα. Θα ανέβω σε ένα λεπτό.'

Δεν προλαβαίνω να ρωτήσω τι είναι ή από ποιον.

Ο Clive κλείνει, περπατάω προς την κουζίνα, φοβισμένη και νευρική, και αρχίζω να ψάχνω το τηλέφωνό μου για να βάλω κωδικό ώστε να μην μπορεί ο Jesse να το σκαλίζει πια και να μην δει τα μηνύματα που μπορεί να στείλει ο Mikael. Θα γίνει τόσο καχύποπτος όταν ανακαλύψει ότι το κλείδωσα, αλλά προτιμώ να αναμετρηθώ με την ισχνή κατάστασή του παρά να αναμετρηθώ με 1,92 τυφώνα που θα περάσει από το ρετιρέ. Ξέρει ότι οι κακοί του τρόποι με ενοχλούν, οπότε δεν θα είναι και πολύ δύσκολο να το προσπεράσω αυτό. Δεν έχω άλλη επιλογή.

Πηγαινω στην πόρτα. Θα το κανονίσω την Δευτέρα το πρωί αυτό όταν ό Jesse δεν θα μπορεί να είναι τόσο κοντά με εμένα και το τηλέφωνό μου. Μέχρι τότε, πρέπει να έχω ένα χαλαρό, ανεπηρρέαστο πρόσωπο, και πρέπει πράγματι να μιλήσω με τον Patrick.

Ανοίγω την πόρτα και ακούω το ασανσέρ να φτάνει, και μετά το αδιαμφισβήτητο μουρμουρητό του Clive. Με περιέργεια προχωράω προς το ασανσέρ και βρίσκω τον Clive να μεταφέρει κουτιά και τσάντες.

'Ανα, νομίζω ότι έχεις σοβαρό πρόβλημα, νομίζω ότι είσαι πως το λένε, εθισμενη με τα ψώνια, Τα θέλεις όλα μέσα?' ξεφυσάει.

'Αμμμμμ, ναι' κοιτάζω και βλέπω τσάντες απο τα Harrods και κουτιά με δώρα παντού. Τι στον διάολο? Κάθομαι σαν χαζή, κρατάω ανοιχτή την πόρτα, καθώς ο Clive τα σηκώνει και τα αφήνει στο ρετιρέ.

Δεν το πιστεύω ότι το έκανε αυτό. Γιατί δεν υποπτεύθηκα ότι κάτι συνέβαινε, όταν τόσο πρόθυμα με άφησε να κάνω εγώ την τελική διαπραγμάτευση? Ή με άφησε να νομίζω ότι

έκανα αυτό που ήθελα, για να είμαι πιο ακριβής. Αυτός ο άντρας θα πρέπει να ξόδεψε απίστευτα πολλά λεφτά, χθες.

Ο Clive αφήνει και την τελευταία τσάντα και πηγαίνει προς την πόρτα. 'Αυτά είναι. Έμεινε και τίποτε?'

Kοιτάζω σαστισμένη την πλάτη του Clive. 'Παρακαλώ?'

Γυρίζει και κατσουφιάζει. 'Στο μαγαζί, τα αγόρασες όλα?'

'Αμμμμ, ναι. Ευχαριστώ Clive.'

'Ω, μια νεαρή κυρία πέρασε.' Με πληροφορεί ο Clive, αλλά αμέσως κλείνει το στόμα του, προφανώς κατάλαβε το λάθος του.

Αυτό με ασποσπάει από την εμβρόντητη κατάστασή μου. 'Αλήθεια?' ξεστομίζω.

Τα γερασμένα μάτια του είναι ανοιχτά. 'Αμ....δεν ξέρω.....' αρχίζει να κάνει προς τα πίσω. 'Δηλαδή, ίσως να ήταν για κάποιον άλλον ένοικο. Δεν ειμαι σίγουρος.' Γελάει νευρικά. 'Φταίει η ηλικία μου.'

'Ναι, ότι πεις Clive. Κοντά μαύρα μαλλιά?' ρωτάω. Ειπε ώριμη όταν αναφέρθηκε στην ξανθιά, που ξέρω ότι είναι η γυναίκα του Mikael. - ή η πρώην γυναικα του.

'Δεν είμαι σίγουρος Ανα'

Πραγματικά τον λυπάμαι λίγο. Ο καημένος τι φταίει να αναμετρηθεί με αυτό. 'Ας το κρατήσουμε μυστικό, έτσι?'

'Ω?' δείχνει ανακουφισμένος.

'Δεν θα πεις στον Jesse για την νεαρή γυναίκα και δεν θα πω και εγω σε κανέναν για τις συνήθειες των γειτόνων.'

Ανοίγει το στόμα του. Ω ναι. Παίζω βρώμικα γέρο. Περπατάω και του κλείνω την πόρτα κατάμουτρα. Το φτωχό μου μυαλό δεν αντεχει πολλά περισσότερα. Δεν θα το πω στον Jesse. Δεν θέλω να βλέπει την Coral, να την βοηθάει, να έρχεται σε επαφή. Βράζω από αβεβιαότητα και φόβο, μάχομαι την ζήλεια μου που αυξάνεται και μόλις ετοιμαστηκα για μια ζωή με όλα αυτά. Συμφώνησα να τον παντρευτώ. Είμαι ηλίθια?

Το τηλέφωνο του Jesse αρχίζει να χτυπά στην κουζίνα και ακολουθώ τον ήχο μέχρι να βρεθώ να κοιτάζω την οθόνη. Ήξερα ποιος ήταν πριν καν την δω. Σωστά ή λάθος, το απαντάω, και αγνοώ την συνείδησή μου που μου λέει ότι είμαι υποκρίτρια.

'Coral?' λέω, ομαλά και καθαρά. Δεν μιλάει αλλά δεν το κλείνει. "Coral τι θέλεις?'

'Είναι ο Jesse εκεί?' Η φωνή της είναι φοβισμένη και είμαι έκπληλτη που δεν έκλεισε. Συνειδητοποιώ τώρα ότι περίμενα να το κάνει όταν άκουσε την φωνή μου. Ίσως να ήθελα να ξέρει ότι ξέρω, δεν γνωρίζω, αλλά σίγουρα έχει αρχίδια.

'Είναι στο ντους. Μπορώ να σε βοηθήσω?' ακούγομαι ευγενική αλλά και λίγο εκνευρισμένη.

'Οχι, πρεπει να του μιλήσω.' Δεν ακούγεται ευγενική. Ακούγεται προσβλητική.

'Coral, πρέπει να σταματήσεις να τον ενοχλείς.' Θέλω να γίνω ξεκάθαρη, αφού φαίνεται ότι ο Jesse απέκτησε συνείδηση.

'Η Ανα δεν είσαι?' ρωτάει.

Δεν είμαι σίγουρη ότι μου αρέσει ο τόνος της. 'Σωστά' προσπαθώ να διατηρήσω το επιπεδό μου αλλά δεν έχω ιδέα που θα οδηγήσει η συζήτηση και με κάνει απίστευτα νευρική.

'Ανα θα σε κάνει να τον χρειαστείς και μετά θα σε εγκαταλείψει. Φύγε όσο ακόμα μπορείς.' Κλείνει.

Στέκομαι με το τηλέφωνο του Jesse ακόμα να κρέμεται στο αυτί μου, τα μάτια μου κοιτάζουν γύρω στην κουζίνα, το μυαλό μου πάλι βάλτος. Δεν μπορώ να φύγω μακρυα. Ούτε τωρα ούτε ποτέ. Και δεν θα με αφηνε; δεν το θέλω εγώ. Προσπαθώ να πείσω το μυαλό μου ότι απλά είναι ζηλιάρα, όλες αυτές οι γυναίκες ζηλεύουν και είναι ενοχλημένες γιατί ο Jesse έπαιξε μαζί τους, τις χρησιμοποίησε και τις πέταξε μακρυά, όταν βαρέθηκε ή τελείωσε μαζί τους. Αυτό είναι το λογικό. Ξέρω πως ένιωσα όταν ήμουν χωρίς αυτόν, οπότε αν αισθάνονται έτσι και όλες αυτές οι γυναίκες, τότε το καταλαβαίνω απόλυτα. Επίσης τις λυπάμει, αλλά δεν φταίω εγώ που δεν μπορούν να αποδεχτούν το γεγονός ότι άλλαξε τις συνήθειές του για μένα - για καμία από αυτές....για μένα. Σταμάτησε να πίνει για μένα. Σταμάτησε να τσαλαβουτάει για μένα. Είναι το παρελθόν του, ένα βρώμικο παρελθόν, αλλά είναι δικό του, πάραυτα. Είναι όλα περασμένα, και δεν μπορώ να του ρίχνω φταίξιμο για αυτό. Ισιώνω τους ώμους μου ως δική μου ένδειξη αποφασιστικότητα. Δεν θα ξαναφύγω μακρυά του. Με έκανε να τον χρειάζομαι, αλλά ξέρω ότι με χρειάζεται και αυτός. Δεν θα πάω πουθενά.

Αφήνω το τηλέφωνο στον πάγκο, πηγαίνω πίσω στον χώρο και αμέσως θυμάμαι τι είχα στο μυαλό μου πριν το τηλεφώνημα της Coral. Στέκομαι με τα χέρια μου να κρέμονται στο κορμί μου και κοιτάζω το βουνό από τσάντες και κουτιά μπροστά μου. Δεν ξέρω αν πρέπει να ενθουσιαστώ ή να γίνω έξαλλη. Αγνοεί την γνώμη μου και τις επιθυμίες μου κάθε φορά, με τον νευροτικό, προκλητικό του τρόπο και τώρα φοβάμαι ότι έχω γίνει και εγώ νευρωτική και προκλητική επίσης. Μου βγάζει τον χειρότερο εαυτό μου και ξέρω αναθεματισμένα καλά ότι του βγάζω και εγώ τον χειρότερο δικό του. Ο άνετος, χαλαρός Jesse Ward? Δεν υπάρχει τέτοιος άντρας. Δηλαδή υπάρχει όταν συμβιβάζομαι, τον είδα χθες βράδυ, αλλά τέτοιες στιγμές τον ξεχνάω αμέσως.

Γονατίζω στο πάτωμα και κοιτάζω τις τσάντες, βλέποντας μέσα προσεκτικά, λες και κάτι μπορεί να πεταχτεί και να μου επιτεθεί. Ε? Αυτό δεν ήταν στον σωρό μου με αυτά που μου αρέσουν. Βγάζω ένα μεταξωτό, μπλε Calvin Klein φόρεμα. Αυτό ήταν στα ''ίσως''. Ανοίγω το κουτί και βρίσκω ένα Chloe, κρεμ και μαύρο φόρεμα. Αυτό ήταν στα ''όχι''. Ξεπρενούσε την τιμή που είχα θέσει.

Ω όχι. Είναι όλα ανακατωμένα. Τραβάω μία άλλη τσάντα και βρίσκω ένα ζευγάρι Diesel τζην. Εντάξειμ αυτά δεν ήταν σε καμία λίστα. Κοιτάζω τις άλλες τσάντες και κουτιά, βρίσκω εσώρουχα απο δαντέλα σε κάθε σχέδιο και χρώμα που μπορεί κανείς να φαναστεί.

Ο Θεός ξέρει πόση ώρα, είμαι καθισμένη στην μέση του πατώματος, περιτρυγιρισμένη από σωρούς από ρούχα, παπούτσια, τσάντες και αξεσουάρ. Κάθε τι που δοκίμασα είναι εδώ εκτός από το φουστάνι- όλα τα ''ναι'' τα ''όχι'' και τα ''ίσως'' και ακόμα περισσότερα που δεν δοκίμασα, Ξέρω ότι πρέπει να έχει γίνει λάθος γιατί το φόρεμα του Chloe είναι εδώ, και ο Jesse δεν θα το αγόραζε ποτέ πρόθυμα για μένα. Εγώ το αγαπώ όμως.

Ω Θεε! Πέφτω στο πάτωμα και κοιτάζω το τεράστιο ταβάνι του ρετιρέ. Αυτό είναι πάρα πολύ; το φόρεμα, το κολιέ, το δαχτυλίδι, και τώρα όλα αυτά.. Είμαι εντελώς συγκλονισμένη και νιώθω λίγο ασφυκτικά. Δεν τα θέλω όλα αυτά. Θέλω μόνο αυτόν, χωρίς το παρελθόν, χωρίς τις άλλες γυναίκες και χωρίς τον Mikael να χώνεται.

'Εϊ μωρό μου' Το υγρό, όμορφο πρόσωπό του εμφανίζεται από πάνω μου. 'Σε περίμενα. Τι έγινε?' σκυθρωπιάζει.

Χλευάζω και του δείχνω όλα αυτά που με περιβάλλουν. Δεν μπορεί να τα δει? Κοιτάζει τριγύρω, εντελώς ατάραχος από τους σωρούς γυναικείων ρούχων.

'Εφτασαν?' λεει άνετα. Δραματικά πετάω τα χέρια μου απο αγανάκτηση και ξεφυσαει στο τόσο δράμα μου πριν ξαπλώσει δίπλα μου. 'Κοίταξε με' διατάζει απαλά. Γυρίζω το πρόσωπό μου στο δικό του και παίρνω μια δόση από την φρεσκάδα του και την ανάσα μέντας. 'Ποιο είναι το πρόβλημα?'

'Αυτό είναι υπερβολικό.' παραπονιέμαι. 'Θέλω μόνον εσένα.'

Χαμογελάει, τα μάτια του λάμπουν απο ευχαρίστηση. 'Χαίρομαι, αλλά ποτέ δεν είχα κάποιον για να μοιραστώ τα λεφτά μου μαζί του Ανα. Σε παράκαλω, κάνε μου το κέφι.'

'Οι άνθρωποι θα νομίζουν ότι σε παντρεύομαι για τα λεφτά σου.' Το λέω όπως είναι. Ήδη μου το έχουν καταλογίσει.

'Δεν δίνω δεκάρα για το τι πιστεύουν οι άνθρωποι. Αυτό έχει να κάνει με μας.' Γυρίζει στο πλάι και τραβιέται στον γοφό μου ώστε να τον αντικρύζω. 'Τώρα βούλωσέ το'

'Δεν θα σου μείνουν καθόλου λεφτά αν τα ξοδεύεις όπως έκανες χθες.' μουρμουρίζω σιγανά. Αν η Zoe παίρνει προμήθεια μάλλον θα αποσυρθεί μετά από την χθεσινή σπατάλη του Jesse.

'Ανα, είπα βούλωσέ το.'

'Κάνε με' τον προκαλώ μισογελώντας.

Και το κάνει.

Με στριμώχνει και με τρώει ζωντανή ανάμεσα στο μισό γυναικείο τμήμα των Harrods.

'

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26 Μπαίνω στην κρεβατοκάμαρα μετά από ένα αναζωογονητικό ντους και κουνάω το κεφάλι μου στον Jesse, που είναι απλωμένος ανάσκελα στο κρεβάτι και φοράει μόνο το στενό, άσπρο μποξεράκι του και καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να μου δείξει ότι δεν είναι χαρούμενος. Κάθομαι στο πάτωμα μπροστά από τον μεγάλο καθρέφτη και αρχίζω να στεγνώνω τα μαλλιά μου. Περάσαμε όλη την μέρα να ταχτοποιούμε τα ρούχα και τα αξεσουάρ πάνω. Τώρα έχω την δική μου πλευρά στην τεράστια ντουλάπα και έναν πολύ ευτυχισμένο άντρα μέχρι που άρχισα να ετοιμάζομαι για την έξοδό μου με την Kate. Η εύθυμη διάθεσή του άλλαξε, αλλά με τον Tom και την Victoria ππου θα έρθουν μαζί μας και με τόσα που έχω να πω στην Kate, ανυπομονώ για αυτήν, και ο Jesse δεν έχει μάθει να με μοιράζεται.

Τελειώνω τα μαλλιά μου και κλείνω το πιστολάκι για να ακούσω ξυφησήματα, αναστεναγμούς να έρχονται από το κρεβάτι. Κάνει σαν σχολιαρόπαιδο, οπότε τον αγνοώ και πηγαίνω στο μπάνιο να βάλω κρέμα και να μακιγιαριστώ. Απλώνω μάσκαρα όταν μπαίνει μέσα, άνετος, και κάθεται στην καρέκλα ξεφυσάει, το αδύνατο κορμί του χύνεται χαλαρά και τα χέρια του τα δένει πίσω από το κεφάλι του κάνοντας να φαίνεται πιο έντονος κάθε μυς στο πάνω μέρος του κορμιού του. Προσπαθώ να τον αγνοήσω, αλλά με τον Jesse να κορδώνεται μόνο με ένα ζευγάρι, άσπρο μποξεράκι Armani δεν μπορείς να μην αποσπαστείς. Το κάνει επίτηδες.

Βγαίνω βιαστικά από το μπάνιο για να βρω τα εσώρουχά μου και κάτι να φορέσω. Αυτό μπορεί να μου πάρει λιγη ώρα, ειδικά με τα επικριτικά μάτια του Jesse πάνω μου, αλλά δεν προλαβαίνω καν να φτάσω στο ντουλάπι με τα εσώρουχά μου πριν με σηκώσει και με βάλει στο κρεβάτι χωρίς την πετσέτα. Θα έπρεπε να το καταλάβω; θα με ποδοπατήσει και θα με μαρκάρει και θα με στείλει με το άρωμά του πάνω μου. Το έχει ξανακάνει.

Με γυρίζει μπρούμυτα και ανοίγει τα πόδια μου καθώς πιάνει την μέση μου, με περιορίζει αποτελεσματικά. 'Δεν θα τελειώσεις.' μουρμουρίζει καθώς βάζει δύο δάχτυλα μέσα μου και αρχίζει να τα περιστρέφει, με ανοίγει και με προετοιμάζει.

Η ξαφνική εισβολή με κάνει να χώσω το πρόσωπό μου στο κρεβάτι για να πνίξω την κραυγή μου. Θα με αφήσει πριν τελειώσω ξανά, το ξέρω.

'Αυτό είναι για δική μου ευχαρίστηση, όχι δική σου' δηλώνει σταθερά. Αρχίζει να κάνει κύκλους στην είσοδό μου, και στενάζω στο κρεβάτι από θλίψη. Αυτό είναι το απόλυτο μαρτύριο. Ξέρει ακριβώς τι κάνει. Γίνομαι άκαμπτη από το άγγιγμά του.

'Χαλάρωσε Ανα. Δεν θέλω να σε πονέσω.' Σπρώχνει μέσα μου τα δάχτυλά του, το ένστικτό μου με κάνει να σφίξω τους μύες μου ώστε να εμποδίσω την εισβολή.

Ουρλιάζω.

'Ηρέμησε!' φωνάζει, και θελω το κορμί μου να υπακούσει στην διαταγή του αλλά δεν το κάνει. Μάχομαι την αναπόφευκτο ότι θα είναι ο Jesse που θα με εγκαταλείψει πριν εκραγώ. Δεν θέλω να περάσω όλο το βράδυ να νιώθω την πίεση χαμηλά. Θέλω να είμαι χαλαρή και χορτασμένη και αυτός μπορεί να το πετύχει αυτό. Το αναθεματισμένο καθίκι! Τον νιώθω να παίρνει θέση στην είσοδό μου.

Κλαψουρίζω.

"Γαμώτο Ανα' ο τόνος του είναι γεμάτος θυμό. 'Σταμάτα να με πολεμάς.'

'Θα με εγκαταλείψεις έτσι δεν είναι? Δεν θα με αφήσεις να τελειώσω' ασθμαίνω απελπισμένα.

'Αυτό πρέπει να κάνω μωρό μου' Χτυπάει τον πισινό μου. 'Χαλάρωσε!'

'Δεν μπορώ!' Το μούδιασμα το νιώθω μέσα μου από το γρήγορο χτύπημά του, και φωνάζει με απογοήτευση από την μη συμόρφωσή μου καθώς με πιάνει από κάτω και περνάει τα δάχτυλά του από το παλόμμενο κέντρο μου. 'Ωωωωωωωωωωω!' χαλαρώνω αμέσως καθώς η επαφή με το ζεστό άγγιγμά του ανατινάζει τις αισθήσεις μου και με εκτοξεύει μπροστά, και ανάβει τον διακόπτη που έχει άμεση πρόσβαση. Μία θάλαση από έντονη ηδονή με

ξεχυλίζει και ξεκινάω βιαστικά να χτίζω την κλιμάκωσή μου. Προσπαθώ να κρατηθώ και να μείνω ακίνητη, αλλά βγάζει τα δάχτυλά του. 'Όχι!' φωνάζω, εντελώς απογοητευμένη.

'Ω ναι' Τα δάχτυλά του ξαναμπαίνουν μέσα μου, με σαρώνουν, ο αντίχειράς του χαϊδεύει την κλειτορίδα μου, κάνοντάς να σπρώξω προς τα πίσω σε μία απέλπιδα προσπάθεια να αρπάξω μεγαλύτερη τριβή. Τα βγάζει έξω, και απλώνει την υγρασία μου στην τρύπα του κώλου μου.

'Όχι Jesse!' νιώθω στον σκληρό πούτσο του να με σπρώχνει. 'Σε παρακαλώ!'

'Θα σου αρέσει Ανα' Προχωράει, παραβιάζοντας με αργά και ελεγχόμενα. 'Ω, ΓΑΜΩΤΟ'

Θα μπορούσα να κλάψω από εξαγρίωση και απόγνωση, αλλά δεν με σταματάει από το να σπρώξω προς τα πίσω και να τον πάρω όλον μέσα. Ξέρω ότι δεν θα τελειώσω, αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ.

Ουρλιάζει, αρπάζει την μέση μου, και μετά χτυπάει μπροστά, βγάζοντας όλον τον αέρα από τα πνευμόνια μου.

'Ω. Θεε!' ουρλιάζω καθώς με γεμίζει τελειώς. Σπρώχνει προς τα μπρος, χωρίς να μου δώσει χρόνο να προσαρμοστώ μέσα του. Είναι πολύ σοβαρός.

'Ω Ανα,' ασθμαίνει, και κρατιέται μέσα μου. 'Σε νιώθω γαμημένα εκπληκτικά μωρό μου.' Τρίβεται πάνω μου με ένα μεγάλο βογκητό, και συγκεντρώνομαι να ελέγξω τις κομμένες αναπνοές μου. 'Κρατήσου από το προσκέφαλο'

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και βάζω τα χέρια μου στις ξύλινες πλάκες , και ουρλιάζω καθώς η αλλαγή της θέσης τον κάνει να με τρυπάει πιο βαθιά. Στέκεται ακίνητος καθώς ακολουθώ τις διαταγές του, και περνάει την παλάμη του από την ραχοκοκαλιά μου απαλά. Τα πυροτεχνήματα που τρίζουν στο μουνί μου γίνονται οδυνηρά.

'Κρατιέσαι γερά?'

'Ναι!' ξεστομίζω σύντομα και με χαστουκίζει στον κώλο. Θα ουρλιάξω από αγανάκτηση και δεν έχει τελειώσει ακόμα μαζί μου. Γιατί στον διάολο δεν το σταματάω αυτό?

Τον ακούω να ρουφάει μια κοφτή ανάσα καθώς βγαίνει από μεσα μου, με ανακουφίζει λίγο, αλλά μετά διεισδύει μπροστά καθώς ξαναμπαίνει με έναν τιμωρητικό ρυθμό. Ουρλιάζω ξανά.

'Κρατήσου Ανα!' επαναλαμβάνει την απολαυστική κίνηση, και τεντώνω τα χέρια μου για να ακουμπήσω το ιδρωμένο μέτωπό μου στον βραχίονά μου.

"Jesse σε παρακαλώ' τον παρακαλάω.

'Είναι ωραίο, δεν είναι?' ρωτάει, η φωνή του σαρκική και πεινασμένη.

'Ναι'

'Σου αρέσει να σε παίρνω δυνατά Ανα, έτσι δεν είναι?'

'Ναι!'

'Το ξέρω ότι σου αρέσει.' Μετακινεί το άγγιγμά του από τους γοφούς μου και πιάνεται από τους ώμους μου πριν συντριβεί μπροστά ξανά και ξανά, ουρλιάζοντας από ικανοποίηση κάθε φορά. Βάζει το χέρι του από κάτω μου και γλιστράει στην τρεμάμενη κλειτορίδα μου με τα δάχτυλά του.

Φωνάζω και βυθίζω τα δόντια μου στο χέρι μου από απόγνωση καθώς το κεφάλι μου αρχίζει να γυρίζει σε έναν συνδυασμό από ανάμεικτη ευχαρίστηση και κοφτερούς πονους. Νιώθω την κλιμάκωσή μου να έρχεται και σε μία απέλπιδα προσπάθεια να την συλλάβω, σπρωχνομαι προς τα πίσω πάνω του σε κάθε αδιάκοπη ώθησή του.

'Ω, όχι δεν θα το κάνεις.' μουρμουρίζει, βγάζει τα δάχτυλά του και τραβάει έξω τον πούτσο του.

Κλαίω από θυμό καθώς τραβάει τα χέρια μου απο το προσκέφαλο του κρεβατιού και με γυρίζει από την άλλη, με σπρώχνει στο κρεβάτι. Καβαλάει την κοιλιά μου, παγιδεύει τα χέρια μου στα πλάγια με τ γόνατά του και αρχίζει να παίζει τον πούτσο του μπρος πίσω. Κλείνω τα μάτια μου.

'Ανοιξε τα μάτια σου Ανα!' φωνάζει και αρπάζει το κόκκαλο των γοφών μου, κανοντάς με να ουρλιάξω και να τιναχτώ από κάτω του.

'Είσαι μπάσταρδος!' του ρίχνω το πιο διαβολικό μου βλέμμα. 'Θα μεθύσω τόσο πολύ απόψε!'

'Όχι δεν θα το κάνεις!' συνεχίζει να τον παίζει από πάνω μου καθώς τον βλέπω, τα μάτια του μισόκλειστα και σκοτεινά, οι μύες του λαιμού του πρήζονται. Πιέζω τα χείλη μου. Δεν θα ανοίξω το στόμα μου!

Πέφτει προς τα μπρος, κρατιέται με το ελεύθερο χέρι του από το κρεβάτι και χύνει πάνω στα στήθη μου με μία δυνατή κραυγή που ηχεί σε όλο το δωμάτιο. Λαχανιάζει από πάνω μου, κάνει πιος αργές τις κινήσεις του καθώς προσπαθώ να ξεγλιστρήσω μάταια. Τα στήθη μου είναι γεμάτα με το ζεστό του χύσι, τα μαλλιά μου είναι σκορπισμένα παντού, το μακιγιάζ μου προφανώς θα χρειάζεται διόρθωση και είμαι έτοιμη να εκραγώ με την επίμονη πίεση που νιώθω στο μουνί μου. Δεν είμαι ένα χαρούμενο κορίτσι.

'Θέλεις να τελειώσεις?' ρωτάει, κοιτάζοντάς με, ιδρώτας τρέχει από το μέτωπό μου.

'Θα βγω έξω!' γαβγίζω, για να του κάνω ξεκάθαρο ότι δεν θα διαπραγματευτώ μαζί του για αυτό. Με κανέναν τρόπο!

'Ξεροκέφαλη γυναίκα' Σκύβει και περνάει την παλάμη του πάνω στο στέρνο μου, απλώνοντας τον εαυτό του σε κάθε τετραγωνικό μέτρο του πάνω μέρος του κορμιού μου. 'Η δουλειά μου εδώ τελείωσε.' λέει μισογελώντας, πριν σκύψει και πιέσει τα χείλη του δυνατά στα δικά μου.

Τα χείλη μου χωρίζουν χωρίς να το θέλω και ρουφάω τα αχόρταγα χτυπήματα της γλώσσας του, ικετεύω για περισσότερο, αλλά μετά τραβιέται πίσω και πετάω το κεφάλι μου πέρα δώθε, ρίχνω τον εαυτό μου μπροστά. Τον ακούω να γελάει, και μετά μου χτυπάει δυνατά τον πισινό πριν σηκωθεί από το κρεβάτι. 'Μην κάνεις ντους'

'Δεν έχω χρόνο!' φωνάζω πίσω του καθώς φτιάχνει το μποξεράκι του και βγαίνει προς τα έξω. Φωνάζω και χτυπιέμαι πάνω στο κρεβάτι για λίγο. Δεν ξέρω τι θα πετύχω με αυτό, εκτός από το να ανακατωθούν πιο πολύ τα μαλλιά μου και να χαλάω περισσότερο το μακιγιάζ μου. Δεν το πιστεύω ότι το έκανε αυτό. Τι λέω? Φυσικά και το πιστεύω. Αυτός ο άντρας είναι κάτι παραπάνω από παράλογος και προκλητικός.

Εντάξει! Πηδάω από το κρεβάτι και ξεκινάω να ετοιμαστώ. Τα κυμματιστά μαλλιά μου είναι τώρα αναμαλλιασμένα και τα μάγουλά μου είναι κόκκινα. Δείχνω καλά και ότι έχω γαμηθεί πραγματικά, το οποίο είναι ειρωνικό γιατί δεν γαμήθηκα. Όχι με την έννοια της ικανοποίησης τουλάχιστον. Σφίγγω τα μπούτια μου με έναν στεναγμό και παιρνω μία πετσέτα να σκουπίσω τα υπολείμματα του Jesse από τα στήθια μου. Δεν μπορώ να σκουπίσω το τεράστιο δάγκωμα αγάπης από το στήθος μου. Δεν θα βάλω ντεκολτέ απόψε και όχι μόνο για το σημάδι στο στήθος μου.

Φρικιό του ελέγχου!

Αφού ανανεώνω το μακιγιάζ μου και ντύνομαι, κατεβαίνω τις σκάλες όσο πιο ήσυχα γίνεται. Πηγαίνω κατευθείαν στην πόρτα και με λίγη τύχη θα έχει περάσει λίγος χρόνος όταν θα παρατηρήσει ότι λείπω. Δεν τον βλέπω πουθενά καθώς σκανάρω το τεράστιο ρετιρεα και γυρίζω το κεφάλι μου στην αψίδα της εισόδου.

'Δεν πρόκειται να το φορέσεις αυτό με τίποτα!'

Τα πόδια μου αναπηδούν στον ήχο της αγριεμένης φωνής του καθώς ορμάω στην πόρτα, την κοπανάω πίσω μου για να τον εμποδίσω και προσεύχομαι ότι το ασανσερ θα είναι ανοιχτό. Ευχαριστώ ότι ιερό υπάρχει, μπαίνω μέσα και πατάω γρήγορα τον κωδικό. Οι πόρτες κλείνουν μόλις το οργισμένο πρόσωπο του Jesse φαίνεται από μία μικρή χαραμάδα. Του ρίχνω ένα πονηρό χαμόγελο και γυρίζω στον καθρέφτη.

Εντάξει, το γκρι Chloe φόρεμα είναι λίγο άσεμνο, αλλά τα πόδια μου δείχνουν υπέροχα, ακόμα και εγώ το βλέπω. Πήγαινε γυρεύωντας.

Οι πόρτες του ασανσερ ανοίγουν και τρέχω στο μαρμάρινο δάπεδο καθώς ψάχνω για τα κλειδιά μου. Θα πρέπει να βάλει ρούχα πάνω του και να περιμένει το ασανσέρ οπότε θα είμαι εντάξει.

'Γεια Clive!' τραγουδάω, τρέχω και τον προσπερνώ και βγαίνω στον απογευματινό αέρα. Ανοίγω το αυτοκίνητό μου.

Τον ακούω πριν τον δω. Γυρίζω και τον παρακολουθώ καθώς πετάγεται από το φουαγιέ του Lusso, και δείχνει σαν τον ίδιο τον Διάολο. Σφίγγω τα χείλη μου για να μην γελάσω. Δείχνει σαν ανθρωποκτόνος. Ερχεται προς εμένα, ξυπόλητος και ένδοξα γυμνός, εκτός από το ωραίο, στενό του μπόξερ. Στέκομαι εκεί που βρίσκομα. Το ήξερα ότι δεν θα έβγαινα έξω με αυτό το φόρεμα, είτε με έπιανε εδώ είτε στο μπαρ, οπουδήποτε θα με έσερνε σπίτι εξευτελίζοντάς με και θα με έντυνε με κάτι που να ταιριάζει πιο πολύ στα γούστα του.

Με αρπάζει και με σηκώνει πάνω στον ώμο του, τραβάει το ύφασμα του φορέματός μου προς τα κάτω πριν μπει ευθεία προς το ρετιρέ του Lusso. 'Είναι η γαμημένη η τύχη μου που πήγα και ερωτεύτηκα τρελά την πιο απίστευτη γυναίκα στον γαμημένο αυτόν κόσμο. Καλησπέρα Clive.'

'Κύριε Ward' Ο Clive γνέφει χωρίς να μας δίνει πολύ προσοχή. 'Γεια σου Ανα'

'Γεια Clive!' τραγουδάω μέσα απο τα γέλια μου. Ο Jesse μπαίνει στο ασανσερ και πατάει τον κωδικό ενώ μουρμουρίζει.

'Ακόμα δεν άλλαξες τον κωδικό?' περνάω την παλάμη μου στην πλάτη του και στην άκρη του μπόξερ του και τον τσιμπάω λίγο.'

'Βούλωσέ το Ανα' ξεστομίζει.

'Είμαστε φίλοι?'

'Οχι!' κοπανάει τον πισινό μου και τσιρίζω. 'Μην τα βάζεις γαμημένα μαζί μου όμορφο κορίτσι. Θα έπρεπε να το ξέρεις ήδη. Πάντα κερδίζω.'

'Το ξέρω. Σ' αγαπάω'

'Και εγώ σ' αγαπάω, αλλά είσαι ένας γαμημένος πόνος στο μυαλό μου.'

Σταματάμε έξω από της Kate πολύ αργοπορημένοι αφού πήρα την έγκριση του Jesse για ένα κόκκινο Ponte φόρεμα και ίδια παπούτσια, αλλά σχεδόν να με δέσει πάλι με χειροπέδες στο κρεβάτι όταν είδε το δαχτυλίδι των αρραβώνων στο κομοδίνο. ΤΟ ξέχασα εντελώς, αλλά ο Jesse βεβαιώθηκε ότι το έβαλε στο δάχτυλό μου. Κατάφερα να τον πείσω να αφήσει το κολιέ στο χρηματοκιβώτιο όμω.ς Δεν νιώθω ακόμα ανετα με αυτό την μεγάλη πέτρα που βρίσκεται στο δάχτυλό μου. Και το κολιέ θα με έκανε εξαιρετικά νευρική.

Η Kate βγαίνει γρήγορα από το σπίτι και ο Jesse βγαίνει έξω, για να μπει στο πίσω μέρος του αμαξιού. 'Ουαου! Μου αρέσει αυτό πιο πολύ από την Porche.' λέει καθώς βολεύεται στο πίσω κάθισμα. "Μην πεις στον Samuel ότι το είπα αυτό. Έλα λοιπόν, για να το δω'

'Τι?' γυρίζω πίσω ώστε να δω την φίλη μου.

Παγώνει και ρίχνει ένα τρομαγμένο βλέμμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του Jesse. 'Ω, γαμώτο!'

'Δεν πειράζει.' ο Jesse την καθησυχάζει.

Τον κοιτάζω με ανοιχτό το στόμα. 'Το ήξερε?'

'Χρειαζόμουν ένα από τα δαχτυλιδια σου για να βεβαιωθώ για το μέγεθος.' Σηκώνει τους ώμους του και συνεχίζει να οδηγεί. Ακούω την Kate να αναστενάζει ανακουφισμένη.

'Το ήξερες?' της πετάω κατηγορώντας την.

'Ναι. Ήταν ρομαντικό? Δείξτο μου' Μου κάνει νόημα να της δώσω το χέρι μου.

Γελάω - πολύ δυνατά. Ο Jesse με κοιτάζει με την γωνία του ματιού του, τα χείλη του μία ευθεία γραμμή καθώς οδηγεί στην κίνηση. 'Ναι, ήταν ρομαντικό' χλευάζω. Αν μπορείς να πεις τις χειροπέδες και το να σε αναγκάσει να ρουφήξεις ρομαντικά. Πετάω το χέρι μου σε αυτήν.'

'Γαμημένε διάολε!' Αρπάζει το χέρι μου με τα δυο τα δικά της και έρχεται κοντά με το διαμάντι. 'Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Πότε ο γάμος?' αφήνει το χέρι μου και ψάχνει την τσάντα της, βγάζει το καθρεφτάκι της. 'Γαμώτο Ανα. Το είπες στους γονείς σου?'

Η Kate άθελά της χτύπησε δύο πολύ πονεμένα θέματα. Θα συζητήσουμε την ημερομηνία του γάμου σαν ενήλικες σύντομα και όσον αφορά τους γονείς μου? Λοιπόν είμαι ακόμα άναυδη για αυτό. 'Δεν ξέρω και όχι.' απαντάω.

Ο Jesse μετακινείται στην θέση του και μου ρίχνει ένα δυσαρεστημένο βλέμμα. Το αγνοώ. Δεν θα μπλέξω με αυτό τώρα. Γυρίζω πίσω για να δω την Kate. 'Πέρασες καλά το βράδυ σου?' ρωτάω γλυκά.

'Ναι ήταν υπέροχα.' Προσπερνάει την ερώτησή μου και συνεχίζει να κοιτάζει το καθρεφτάκι.

'Τι ώρα γύρισες?΄την πιέζω.

'Δεν θυμάμαι.' Λέει στον καθρέφτη και μετά ρίχνει τα μπλε μάτια της πάνω μου. 'Υπάρχει κάποιο νόημα σε αυτή την ανάκριση?'

Ο Jesse γελάει λίγο. 'Νομίζω ότι η Ανα, θα ήθελε να μάθει αν ευχαριστήθηκες πάνω μετά αφου την πήγα σπίτι.' διευκρινίζει. Τον κοιτάζω επίμονα και μου υψώνει το ενα φρύδι. Χρειάζεται να γίνω ωμή?

Η Kate τον χτυπάει στον ώμο. 'Αυτό, φίλη μου, δεν σε αφορά. Δηλαδή σε αφορά, αλλά δεν σε αφορά.' Γελάει και για άλλη μία φορά είμαι έκπλητη. Γυρίζω μπροστά και κουνάω το κεφάλι μου απογοητευμένα. Περιβάλλομαι από τρελλούς ανθρώπους.

Ο Jesse σταματάει έξω από το Baroque και βγαίνει έξω για να βγεί και η Kate από πίσω.

'Θα παραγγείλω τα ποτά!' δηλώνει καθώς χορεύει και μπαίνει στο μπαρ.

Ο Jesse με περιμένει να ανέβω στο πεζοδρόμιο. Μελαγχολει ξανά και δεν μου ξεφεύγει ότι κάνει ένα νεύμα στον πορτιέρη.

Καθώς βρίσκομαι κοντά του, με τραβάει στο στέρνο του και ρουφάει μία βαθιά ανάσα στα μαλλιά μου. 'Μην πιεις.'

'Δεν θα πιω.'

Τραβιέται πίσω και ακουμπάει το μέτωπό του στο δικό μου. 'Το εννοώ'

'Δεν θα πιω' τον καθησυχάζω, Δεν θα καβγαδίσω. Δεν θα με βγάλει πουθενά, εκτός από το να μπω στο αυτοκίνητό του και πίσω στο Lusso πριν προλάβω να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου.

'Θα έρθω να σε πάρω. Τηλεφώνησέ μου.' Σπρώχνει τα μαλλιά μου από το πρόσωπό μου και με φιλάει βαθιά, μία δημόσια επίδειξη ότι είμαι δικιά του. Φοράω ένα τεράστιο διαμάντι; δεν μπορείς να το δείξεις πιο έντονα από αυτό. Δείχνει τόσο απεγνωσμένος, σχεδόν δεν θέλω να τον αφήσω, αλλά πρέπει να ξεεπράσουμε αυτή την παράλογη ανησυχία του για μένα να βρίσκομαι κάπου αλλού εκτός από το να είμαι μαζί του.

Πιάνω το πρόσωπό του και φιλάω το γεμάτο γένια πρόσωπό του. ΄'Θα σου τηλεφωνήσω. Πήγαινε για τρεξιμο ή κάτι άλλο.' Τον αφήνω στο πεζοδρόμιο και από μέσα μου εύχομαι ότι θα πάει σπίτι, θα βάλει τα αθλητικά του και θα κάνει δώδεκα γύρους στο Royal Parks. Χαμογελάω γλυκά στον πορτιέρη καθώς πάινω μέσα και μου υψώνει το κεφάλι του, χαμογελώντας, Τι γελοίο!

Βρίσκω την Kate στο μπαρ με τον Tom και την Victoria, που ήδη πίνουν. Η Victoria δείχνει λιγότερο σκυθρωπή και ο Τοm ευχαριστημένος που με βλέπει. Φοράει ένα γελοίο ροζ και κίτρινο, πουκάμισο με λωρίδες.

'Ανα!' τσιρίζει. 'Ουάου, υπέροχο φόρεμα!' σιγοτραγουδά καθώς με χαϊδεύει.

'Ευχαριστώ.' Ένας Θεός ξέρει τι αντίδραση θα είχει στο γκρι.

'Τι θα πιεις Ανα?' ρωτάει η Victoria.

'Κρασί!' ξεστομίζω απεγνωσμένα, και οι τρεις γελάνε.

Καθόμαστε το τραπέζι και πίνω την πρώτη χαλαρή γουλιά κρασιού. Βογκάω από ευχαρίστηση και κλείνω τα μάτια από εκτίμηση. Ω, αυτό είναι τόσο καλό.

'Ω, καλέ Κύριε. Τι στον διάολο είναι αυτό?' ο Tom σκύβει πάνω από το τραπέζι και παίρνει το χέρι μου και του πέφτουν τα σάλια από τον καινούργιο μου φίλο. 'Από τον Άδωνι?'

Υψώνω τους ώμους. ¨Είμαι τρελά ερωτευμένη'

"Τον ξέρεις πόσο,.....έναν μήνα?' ο αποδοκιμαστικός τόνος της Victoria με τσαντίζει. 'Και είναι ιδιοκτήτης μίας λέσχης για σεξ?'

"Και?' της αντιγυρίζω. Νιώθω ότι θέλω να αμυνθώ.

Κάνει λίγο πίσω από την εχθρότητά μου . 'Και τίποτα. Απλά λέω' πετάει οργισμένα και κάθεται στο σκαμπό της.

'Πότε έγινε αυτο? Είχα μείνει ότι μόνο κοιμόσουν μαζί του.' Ο Tom μιμείται τα λόγια μου.

'Λοιπόν τώρα τον παντρεύομαι.' τραβάω το χέρι μου πίσω και βρίσκω καταφύγιο στ ποτήρι με το κρασί μου. Έχω επίγνωση ότι θα αντιμετωπίσω ανάκριση που θα αξίζει για το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο από τους γονείς μου και τον Dan. Δεν την χρειάζομαι και από αυτούς. Ω, Ο Dan θα είναι εδώ αύριο. Με όλα τα θεαματικά γεγονότα των τελευταίων ημερών, μου είχε διαφύγει αυτό. Ενα κύμα ενοχής με πλημμυρίζει που ξέχασα ότι επιστρέφει, αλλά σύντομα αντικαθιστάται από ένα σούβλισμα ενθουσιασμού, και μετά, τόσο γρήγορα αντικαθιστάται από τρόμο. Τι θα πει ο Dan για όλο αυτό? Κοιτάζω από το ποτηρι μου και η kate μου δίνει ένα καθησυχαστικό χαμόγελο.

'Απλά αυτό είναι.' ονειροπολώ.

"Πως είναι ο Drew?' Η Kate ρωταει την Victoria.

Δεν είμαι σίγουρη ότι αυτή είναι λογική ερώτηση. Μετά από την άσχημη διάθεση της Victoria και με το γεγονός ότι ο Drew την κάλεσε στο Κτήμα, συν το γεγονός ότι δεν ήταν μαζί του χθες βράδυ, δεν φαντάζομαι ότι η απάντηση θα είναι καλή, αλλά είμαι ευγνώμων για την τακτική αντιπερισπασμού της φίλης μου.

'Δεν μπορώ να ξέρω.' απαντάει ειρωνικά. 'Δεν τον βλέπω πια. έχω ραντεβου.'

'Απόψε?' ο TOm ρωτάει αμήχανα και σκύβει πάνω από το τραπέζι.

"Ναι" απαντάει.

Ο Tom ξεφυσάει οργισμένα και κάθεται στην καρέκλα του. 'Λοιπόν, ευχαριστώ πολύ! Με ρίχνεις εμένα!' αναφωνεί.

Κοτάζω την Kate που έχει την ίδια έκφραση στο πρόσωπό της που υποθέτω ότι έχω και εγώ; ευθυμία.

Τα μάτια της Victoria ανοίγουν στο οργισμένο ξεφύσημα του Tom. 'Δεν το σκέφτεσαι δεύτερη φορά όταν με ρίχνεις εσύ αν σου προσφερθεί λίγη δράση!' Ο τόνος της είναι

επιτημιτικός και αρκετά σωστός. Ο Tom έχει εγκαταλείψει την Victoria πολλές φορές αν κάποιος gay του ρίξει ένα βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις.

'Ακομα και έτσι, υπάρχουν άλλες έξι μέρες που μπορούσες να διαλέξεις. Ποιος ειναι τέλος πάντων?' Ανακατεύει την Pina Collada του, και προσπαθεί να δείξει ότι βαριέται.

"Ενας φίλος φίλου' ονειροπολεί. Χαίρομαι που δείχνει ανεπηρέαστη, και ξεκάθαρα έχει ξεπεράσει, τον μαυρομάλλη Drew. Δεν ταίριαζα, 'Ω νάτος!' Πηδάει πάνω. "Τον βλέπετε?' Πηγαίνει προς έναν μεσαίου ύψους,συνηθισμένο άντρα στο μπαρ και χαιρετιούνται με ένα παράξενο φιλί στο μάγουλο και σφίγγουν τα χέρια. Λέει κάτι στο αυτί του και αυτός γνέφει πριν φύγουν. Αυτή είναι μία λογική κίνηση. Θα παρακολουθήσουμε τώρα την εξέλιξη του ραντεβού και ο Tom θα γίνει σκύλα.

'Λοιπόν' ξεφυσάει οργισμένα ο Tom. 'Δεν είναι αυτό εξαιρετικό?'

Την επόμενη ώρα γελάμε, συζητάμε για όλα και για τίποτα και πίνουμε. Είναι όμορφα. Μου υπενθυμίζει γιατί πρέπει να παλέψω με τον προκλητικό μου άντρα σε αυτό το θέμα. Χρειάζομαι τους φίλους μου, ιδιάιτερα την Kate. Με τον Tom εδώ, δεν είχα την ευακιρία να της πω για την ενημερώσω για τον Mikael και την Coral ή να την ανακρίνω για το Κτήμα και τις πρόσφατες επισκέψεις της εκεί.

'Και πως είναι ο Sam?' ο Tom στρέφει την προσοχή του στην Kate.

'Γιατί ρωτάς? Θες ακόμα να τον πηδήξεις?' αστειεύεται, και μου κλείνει το μάτι. Ο Tom κοκκινίζει απο την κορυφή μέχρι τα νύχια και ρίχνει στην Kate ένα βρώμικο gay βλέμμα. Ακόμα με κλονίζει πως του αρέσει ο χαλαρός, άνετος, καλοπερασάκιας Sam.

'Όχι' κάνει τσ τσ τσ τσ και σταυρώνει τα πόδια του. Είναι η πιο gay χειρονομία. 'Απλά ήμουν ευγενικός. Τι κάνει ο Jesse?'

Το ποτήρι μου μόλις έχει ακουμπήσει στα χείλη μου, έτοιμη να ρουφήξω μια γουλιά, όταν με ρωτά αυτό. Δεν μπορώ να τον αποφύγω όλο το βράδυ και θα τον παντρευτώ. Είναι κοινή λογική ότι είναι προκλητικός .....αλλά μόνο μαζί μου. Όλοι όσοι βρίσκονται σε αυτό το τραπέζι - και αρκετοί άλλοι που δεν βρίσκοντα- τον έχουν δει σε δράση ως έναν βαθμό.

'Γιατί? Θέλεις να τον πηδήξεις και αυτόν?' Η Kate επεμβαίνει με την αιχμηρή και πονηρή ερώτησή της και ξεσπάω σε γέλια καθώς ο Tom χάσκει.

Μας κοιτάζει με αηδία. ' Ωστέ είναι η βραδιά που θα πειράξουμε τον Tom , έτσι δεν είναι?'

'Ετσι φαίνεται.' λέω και σηκώνω το ποτήρι μου. 'Τom, ο Jesse θα....σου.....τινάξει....τα μυαλά' λέω σοβαρά.

'Ανα!' χάσκει

'Ω σε παρακαλω! Θα πρέπει να υπομείνω τις βασανιστικές σου ιστοριες για τις σεξουαλικές σου συνευρέσεις.'

Η Kate γελάει.' Θα πάω για ένα τσιγάρο αν είναι να εισχωρήσουμε στην σεξουαλική ζωή του Tom.' Πηδάει από το σκαμπο της και πηγαίνει προς τον χώρο για να καπνίσει.

'Πρέπει να πάω στο μπανιο' μουμουρίζει ο Tom και πηγαίνει για τις τουαλέτες, και με αφήνουν να παρακολουθώ τους ανθρώπους, πράγμα που συνήθως απολαμβάνω, αλλά μετά ο Matt έρχεται στο οπτικό μου πεδίο και βυθίζομαι στην θέση μου λίγο.

Γαμώτο!

Το δαχτυλίδι ξαφνικά μου καίει το δάχτυλο και ιδρώνω. Δεν απάντησα στο απολογητικό του μήνυμα και ξέρω ότι το σιχαμένο σκουλήκι έχει μιλήσει με του γονείς μου ξανά. Και καθώς νόμιζα ότι τον είχα αποφύγει, τα ματόχαντρά του προσγειώνονται πάνω μου και σακουλιάζω στο σκαμπο καθώς πλησιάζει. Κοιτάζω γύρω το μπαρ, γνωρίζοντας ότι ο πορτιέρης μπορεί να με παρακολουθεί, και μετά στρέφω τα μάτια μου στον Matt, και βλέπω ένα μαύρο μάτι να αναρρώνει. Χειροκροτώ τον Jesse από μέσα μου και ξαφνικά έυχομαι να είχα παραδοθεί και να έμενα σπιτι μαζί του.

'Ανα' με χαιρετάει εύθυμα. σα να μην έχει συμβεί τίποτα, σα να μην έχει δώσει στους γονείς μου σκάρτες πληροφορίες ότι ο Jesse είναι αλκοολικός, που μου υπενθυμίζει ότι ξέρει για το θέμα του Jesse.

Πως? Αλλά δεν είναι αλκοολικός. Αγνοώ το μικρό μέρος του μυαλού μου που μου λέει ότι μπορεί να είμαι λίγο αρνητικη. "Matt Νομίζω ότι είναι καλύτερα να φύγεις.' κρατώ σταθερή, δυνατή φωνή.

'Ω?' κοιτάζει έκπληκτος. 'Ανα, σε παρακαλώ άκουσέ με. Δεν θα μπορούσα να λυπάμαι πιο πολύ, αλήθεια. Ήμουν τελείως τσούλα. Άξιζα τα πάντα.' Κινείται άβολα στα πόδια του και κοιτάζει το ποτήρι της μπύρας του. 'Αν είσαι με κάποιον άλλον τώρα, τότε το δέχομαι.' λέει σιγά. 'Ειμαι απογοητευμένος αλλά το δέχομαι.'

Κρατάω τα χέρια μου κάτω από το τραπέζι, για να μην δει το δαχτυλίδι. Πρέπει να ρωτήσω, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. '"Πως ξέρεις για τον Jesse?'

Τα σοκαρισμένα μάτια του πετάγονται από την μπύρα του. 'Οπότε τον βλέπεις ακόμα'

'Αυτό δεν σε αφορά Matt. Και γιατί τηλεφωνείς στους γονείς μου, λέγοντάς του αηδίες.'

'Είναι αηδία αυτό?' μου αντιγυρίζει.

'Ποιος σου μίλησε?'

'Κανένας' Δεν με κοιτάζει, αλλά μετά ακουμπάει τους αγκώνες του στο τραπέζι και έρχεται πολύ κοντά. 'Ανα, ακόμα σε θέλω πίσω.

Η πλάτη μου ισιώνει και γυρίζω τα μάτια προς την είσοδο για να βεβαιωθώ ότι δεν με κατασκοπεύουν. Τι θα του πω? Μόλις μου είπε ότι τα δέχεται όλα. Πόσες φορες πρέπει να του πω ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα?

Θα μπορούσα να φιλήσω τον Tom καθώς επιστρέφει από τις τουαλέτες και ρίχνει μία διασκεδαστική ματιά στον Matt. Αυτός απότομα τραβιέται απο το τραπέζι καθώς ο Tom εμφανίζεται απέναντί του, και ρίχνει την τσάντα μου στο πάτωμα. Το επίπεδο της ανεκτικότητάς του στον gay φίλο μου δεν έχει βελτιωθεί. Κατεβαίνω από το σκαμπο.

'Ω χρυσό μου!' Ο Tom σκύβει για να με βοηθήσει να μαζέψω τα σκορπισμένα μου πράγματα. 'Είναι καόμα καυτός!' μου ψιθυρίζει.

'Δεν είναι' ζαρωνω το προσωπό μου από αηδία. Δεν βρίσκω καθόλου καυτό τον Matt τώρα. Με κάνει να ανατριχιάζω. Σηκώνομαι και βρίσκω τον Matt να απομακρύνεται, κρατώντας ψηλά το χέρι με στυλ -θα-τα-πούμε-αργότερα.

'Ω Που πάει? ο Τom αναφωνεί, και χτυπάει το πόδι του.

'Ελπίζω να πηδήξει από κανέναν βράχο.' ψελλίζω άκαρδα. Τελειώνω με μία ρουφηξιά το κρασί μου. Αφού ειδα τον Matt, θα μπορούσα να πιω και άλλο ένα.

'Είναι εδώ ο Matt!' η Kate κάθεται στο σκαμπό. 'Και έχει μαύρο μάτι. Κόλλα το Jesse!'

'Χάρηκα κορίτσια, αλλά χρειάζομαι λίγη δράση απόψε και δεν μου φαινεται ότι θα την βρω εδώ.' Ο Tom ρίχνει ένα βλέμμα όλο αηδία προς όλους τους straight άντρες. 'Θα πάω στο Route Sixty. Θέλετε να έρθετε?' ρωτάει με προσδοκία.

'Όχι!' λέμε μαζί εγώ και η Kate και γελάμε ενώ ο Tom βγαίνει από το μπαρ για λίγη δράση.

'Σου μίλησε το φίδι?' ρωτάει η Kate όταν σταματάμε.

'Προσπάθησε.' Είμαι έτοιμη να πάω προς το μπαρ όταν ο Tom επιστρέφει και πέφτει πάνω στο τραπέζι. Ξεφυσάει και λαχανιάζει. Εγώ και η Kate τον κοιτάζουμε συνοφρυωμένες.

Επανακτά την αναπνοή του. 'Δεν θα το πιστέψετε ποιον είδα.'

'Ποιον?' ρωτάει η Kate πριν βρω την ευκαιρία να ανοίξω το στόμα μου.

'Την Sally.' Στο πρόσωπό του σπαει ένα μεγάλο χαμόγελο και νεύει πίσω από τον ώμο του πριν γυρίσει τα ενθουσιασμένα μάτια του σε εμάς. 'Την Sally....να φοράει μίνι και ένα κοντό μπλουζάκι - μία πολύ στενή μίνι φούστα και ένα πολύ κοντό μπλουζάκι. Εχει ραντεβού!'

'Ω? ' λέω λίγο έκπληκτη, και όχι για την εμφάνισή της. Είμαι έκπληκτη γιατί έδειχνε έτοιμη να αυτοκτονήσει την Πέμπτη.

'Τι? Η ντροπαλή Sally? To βαρετό κορίτσι του γραφείου? Αυτή η Sally?' ρωτάει η Kate.

'Ναι' επιβεβαιώνω. 'Τοm άσε το κορίτσι ήσυχο.' επιστρέφω στο ποτήρι μου και θυμάμαι ότι θέλω να πάρω και άλλο.

'Μπορεί να την βγάλω φωτογραφία! Ο Tom χορευει φεύγωντας και βγάζει το κινητό του από την τσέπη του.

'Θα φέρω τα ποτά.' Γλιστράω από το σκαμπό και αρπάζω το πορτοφόλι μου. 'Τα ίδια?'

'Χρειάζεται να ρωτήσεις?' στριφογυρίζει τα μάτια της και μου κουνάει το άδειο της ποτήρι. Πηγαινω προς το μπαρ και περιμένω την σειρά μου, τραβώ την προσοχή ενός φουσκωμένου, με αλογοουρά αποκρουστικού άντρα. Αγνοώ το λοξοκοίταγμά του και παραγγέλνω τα ποτά μας.

'Γεια, να σε κεράσω ένα ποτό?'

Κοιτάζω γύρω και χαμογελάω γλυκά. 'Όχι ευχαριστώ.'

'Έλα, μόνο ένα ποτό' πιέζει και έρχεται πιο κοντά.

'Όχι, αλήθεια. Μια χαρά είμαι ευχαριστώ'

Ο μπάρμαν αφήνει ένα ποτήρι κρασί στο μπαρ. 'Πρέπει να πεταχτώ να πάρω απο το υπόγειο. Ξεμείναμε.' Με αφήνει να στέκομαι στο μπαρ δίπλα στον τύπο με την αλογοουρά που του πέφτουν τα σάλια δίπλα μου. Στριφογυρίζω τα μάτια μου, όχι ότι το προσέχει ο μπαρμαν.

'Ίσως να σε βγάλω έξω τότε ' Είναι πολύ κοντά τώρα.

'Εχω σχέση.' λέω. Δεν μπορεί να μην είδε το γιγαντιαίο διαμάντι στο δάχτυλό μου. Πίνω λίγο κρασί.

'Και?'

Γυρίζω προς αυτόν. 'Και....εχω σχέση με κάποιον.' του δείχνω το δαχτυλίδι μου και γνέφει αλλά χωρίς να το αποδέχεται. Νομίζω ότι μόλις έκανα την πρόκληση πιο ενδιαφέρουσα.

'Δεν είναι εδώ όμως, έτσι δεν είναι?'

'Όχι ευτυχώς για σένα, δεν είναι.' απαντάω σύντομα, και γυρίζω προς το μπαρ. Αμέσως ανακουφίζομαι όταν βλέπω τον άντρα να πλησιάζει.

Αφηνει το κρασί της Kate και του δίνω ένα χαρτονόμισμα, θέλω να είναι γρήγορος. Το δερμα μου ανατριχιάζει κάτω από τα φιλύποπτα μάτια του παραφουσκωμένου άντρα που στέκεται δίπλα μου. Είμαι πάνω από αγανακτισμένη όταν ο μπάρμαν μου κάνει νόημα ότι δεν έχει ρέστα. Πηγαίνει στο τέλος του μπαρ και αρχίζει να ψάχνει σε διάφορα συρτάρια.

Το τέρας με την αλογοουρά έρχεται πιο κοντά. 'Αν ήσουν δική μου δεν θα σε άφηνα από δίπλα μου.'

Ω Καλέ Θεέ! 'Άκου! Προσπάθησα να είμαι ευγενική. Κάνε πίσω!'

'Νομίζω ότι μπορούμε να περάσουμε καλά.' Τρέχει το δάχτυλό του στο χέρι μου.

Πηδάω, αμέσως έξαλλη με τον εαυτό μου που δείχνω νευρική, αλλά μετά με αποσπά ο μπαρμαν που επιστρέφει. Δοξα τω Θεώ! Μου δίνει τα ρέστα μου και αρπάζω το ποτό της Kate γρήγορα, για να δραπετεύσω από τον βάτραχο. Γυρίζω λίγο πιο βιαστικά, που πέφτουν τα κέρματα παντού.

Γαμώτο!

Αφήνω τα ποτήρια πίσω στο μπαρ και πιάνω τα κέρματα γρήγορα αυτά που βλέπω. Δεν είμαι τόσο απελπισμένη. Αρπάζω τα ποτά και το τακούνι μου πιάνεται και με κάνει να στρεκλίσω λίγο.

'Γαμώτο!' βρίζω. Τώρα θα νομίζει ότι είμαι τσαντισμένη και εύκολη.

Βλέπω το μουνί ξανά όταν γυρίζω πίσω. 'Λίγο μεθυσμένη, γλυκειά μου?' συρίζει.

'Αντε γαμήσου!' προσπάθησα να κάνω υπομονή.

'Ω δυναμική.' γελάει, καθώς τον προσπερνάω και σκέφτομαι πόσο ευγνώμων πρέπει να είναι που ο Jesse δεν είναι εδώ. Θα ήταν στο πάτωμα τώρα.

Πάω προς την Kate και βάζω τα ποτά μας λίγο ατημέλητα, χύνω αρκετή ποσότητα. Κουνάω λίγο το κεφάλι μου και κάθομαι στο σκαμπό, τρεκλίζω ξανά. Η Kate με κοιτάζει συνοφρυωμένη.

'Τα παπούτσια' ψελλίζω.

'Είσαι καλά?' Η Kate γέρνει μπροστά και με κοιτάζει ανήσυχη.

'Ναι μια χαρά' την διαβεβαιώνω. Δεν είμαι μεθυσμένη. Αυτό είναι μόνο το τρίτο μου ποτήρι κρασί.

'Ποιος ήταν αυτός ο βλάκας?' Δείχνει στην κατεύθυνση που στέκεται ο φουσκωμένος ενώ πίνει μια γουλιά από το φρέσκο κρασί της.

'Ακριβώς ήταν....ένας βλάκας.' λέω σύντομα. 'Τέλος πάντων, έχεις κάποιες εξηγήσεις να μου δώσεις.'

'Εχω?' ξεστομίζει.

'Ναι έχει, και μην τολμήσεις να τις αποφύγεις. Τι συμβαίνει?'

Κατεβάζει περισσότερο κρασί, και αρνείται να με κοιτάξει. 'Τι εννοείς?'

Νιώθω να γίνομαι λίγο ανυπομονη με την αγαπημένη μου φίλη. Δεν θα μου επέτρεπε ποτέ να την ανακρίνω και δεν θα το έκανα ούτως ή άλλως. Λέμε τα πάντα μεταξύ μας. 'Μιλάω για σένα τον Sam και το Kτήμα.

'Πλάκα!' πετάει.

'Όχι! Μην τολμήσεις!'

'Απλά περνάω καλά Ανα. Τι είσαι? Η αστυνομία του σεξ?'

Κάνω πίσω, 'Ωστε δεν υπάρχουν αισθήματα?'

'Όχι!'

'Ξέρεις αν ήσουν εγώ θα έπαιζες με τα μαλλιά σου.' πίνω μία μεγάλη γουλιά από το κρασί μου. Δεν έχει αισθήματα? Είναι απίστευτη! 'Εντάξει, προσπάθησε να με βοηθήσεις. Με το να είσαι τόσο αρνητική να μου ανοιχτείς, θα σου πω τα δικά μου. Εκτιμώ την άποψή σου.' χαμογελάω γλυκά.

Αγνοεί το καρφί μου, τα φρύδια της σηκώνονται. 'Αυτό ακούγεται σοβαρό.'

'Είναι. Ξέρεις τον κατασκευαστή του Lusso, αυτόν που μου ζήτησε να βγούμε για φαγητό?'

Η Kate γνέφει ναι. 'Ναι, τον Δανό, τον όμορφο με τον Σκανδιναβικό τρόπο.'

'Ναι τον Mikael. Ο Jesse κοιμήθηκε με την γυναίκα του. Χωρίζει αυτή την περίοδο.'

'Όχι!' Η Kate σκύβει μπροστά.

'Ναι και τώρα βρίσκεται σαν μία αποστολή εκδίκησης για τον Jesse και φαίνεται ότι αποφάσισε ότι είμαι ο καλύτερος τρόπος για να την εκτελέσει. Πρέπει να τον συναντήσω, και ξέρω ότι δεν θα έχει σχέση με την δουλειά.'

'Ω, σκατά!'

'Το ξέρω. Η γυναίκα του γυρίζει τριγύρω επίσης.'

'Τι θα κάνεις?'

Κουνάω το κεφάλι μου και πίνω άλλη μία γουλιά κρασί. 'Δεν ξέρω, όπως δεν ξέρω τι να κάνω και με εκείνη την γυναίκα, αυτή που εμφανίστηκε στο Κτήμα χτες βράδυ.'

'Ποια είναι?' Τα μάτια της Kate ανοίγουν αμέσως. Δεν εκπλήσσομαι. Αυτές είναι πολλές πληροφορίες.

'Η Coral. Θυμάσαι τον απαίσιο άντρα στο Κτημα όταν ανακαλύψαμε το κοινόχρηστο δωμάτιο?'

'Ω Ναι! Ο Jesse τον έδειρε. Ήταν τρομακτικό Ανα'

Γελάω. Μπορώ να το φανταστώ. 'Αυτός είναι ο άντρας της. Ζήτησε από τον Jesse να είναι ο τρίτος σε ένα τρίο. Τον ερωτεύθηκε, άφησε τον άντρα της και τώρα δεν έχει τίποτα. Θέλει τον Jesse. Εμφανίστηκε στο Lusso και του τηλεφώνησε. Δεν του είπα τίποτε από τα δύο του Jesse, αλλά απάντησα στο τηλεφώνημα. Με προειδοποίησε.'

'Ω! Γαμώτο, Θεέ μου!' Η Kate Πέφτει πίσω στο σκαμπό της και πίνω λίγο ακόμα κρασί.

Να τα ακούω όλα αυτά, μοιάζει γελοίο, τρελό, εξωπραγματικό....

'Λοιπόν, ο Jesse έκανε τρίο?' ρωτάει.

Συνοφρυώνομαι. 'Ναι, έτσι νομίζω.' δεν το σκέφτηκα αυτό. Ήμουν απασχολημένη να δω πως αισθάνομαι για την Coral που είναι ερωτευμένη με το αγόρι μου....αρραβωνιαστικό μου.....ότι και αν μου είναι. 'Γαμημένε Διάολε!' αναφωνώ, κοιτάζοντας την Kate, με ανοιχτό το στόμα.

Η Kate αρχίζει να γνέφει. 'Σκέφτηκες αυτό που σκέφτηκα?'

Αφήνω το κρασί στο τραπέζι μου, τα μάτια μου πετάγονται από της Kate στο πάτωμα και ξανά πίσω. Αλλά μετά γελάω. 'Οχι!' Είδα το πρόσωπό του Jesse όταν ο Tom τον πλησίασε στα εγκαίνια του Lusso. Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι αμφιφυλόφιλος. Ούτε μία πιθανότητα.' αρπάζω το κρασί μου ξανά. 'Μπορείς να κάνεις τριο με δύο άντρες και μία γυναίκα; δεν σημαίνει ότι θα ακουμπήσει ο ένας άντρας τον άλλον.' Κατβάζω άλλη μια μεγάλη γουλιά καθώς θυμάμαι την σκηνή στο κοινόχρηστο δωμάτιο. Κανένας από αυτούς τους άντρες δεν άγγιξε τον άλλον. Το άλλο σενάριο, αυτό με τις δύο γυναίκες και τον έναν άντρα, αρχίζει να περνάει από το μυαλό μου και να μου χαμογελάει. Σκουπίζω με το πίσω μέρος του χεριού μου το μέτωπό μου, καθώς λίγος ιδρώτας ξεσπάει. Πραγματικά δεν

νιώθω καλά. Κοιτάζω πάνω, το πρόσωπο της Kate φωτίζεται καθώς παρακολουθεί κάποιον να μας πλησιάζει από πίσω. Δεν υπάρχει λόγος να γυρίσω για να καταλάβω ποιος είναι.

'Κυρίες μου!'

Κοιτάζω και βλέπω τον Sam με ένα πλατύ χαμόγελο. Τι κάνει εδώ? Υποτίθεται ότι είναι βραδυά κοριτσιών και η Kate ακόμα δεν μου έχει δώσει την ετυμηγορία της για την σκατά κατάσταση που βρίσκομαι.

Βάζει την γλώσσα του στο αυτί της Kate, και ξεφυσάω. Η Kate δεν θα άφηνε κανέναν άντρα να εισβάλλει στην γυναικεία παρέα. Πιάνω το ποτό μου και κατεβάζω το υπόλοιπο κοιτάζω μέσα από το ποτήρι μου καθώς ο Sam χαιρετάει την Kate και το δέχεται πρόθυμα. Αν θα προσπαθήσει να μου πει και αύριο ότι είναι μόνο πλάκα, τότε θα την προκαλέσω.....σκληρα!

'Πηγαίνω στην τουαλέτα' τους πληροφορώ.

'Εντάξει' λέει η Kate αόριστα.

Κατεβάινω στο πάτωμα και πηγαίνω προς την είσοδο, τρίβω τους κροτάφους μου σε μία προσπάθεια να καλμαρω το βαρύ κεφάλι μου. Καθώς προχωράω προς το πλήθος, ο ήχος μετατρεπεται σε ένα αχνό βουητό και το κεφάλι μου αρχίζει να γυρίζει λίγο. Σπρώχνομαι ανάμεσα στους ανθρώπους και σχεδόν νιώθω κρίση όταν βλέπω τον Jesse να στέκεται μερικά μέτρα μπροστά μου στην είσοδο του μπαρ,

Ω σκατά!

Παγώνω στην θέση μου. Ήξερα ότι δεν θα μπορούσε να με αφήσει, ούτε καν για λιγες ώρες για να ευχαριστηθώ λίγα ποτήρια κρασιού. Η όραση μου μπορεί να μην ειναι καλή, αλλά βλέπω στο όμορφο πρόσωπό του διάχυτη την οργή. Δεν ξερω γιατί. Δεν είμαι μεθυσμένη. Ήπια μόνο λίγα ποτήρια κρασί, και τα απόλαυσα. Αυτός έχει θέμα με το ποτό, όχι εγώ.

Και με αυτή την σκέψη, τρεκλίζω λίγο ξανά. Ίσως μου βγαίνει και η κούραση της χθεσινής νύχτας.

Στεκόμαστε και κοιτάμε ο ένας τον άλλον για λίγα λεπτά, και μετά ξεκινάει να βαδίζει προς το μέρος μου. Αρπάζομαι από ένα τραπέζι όταν νιώθω τα πόδια μου να τρεμοπαίζουν και η αλλάγη στην έκφρασή του καθώς πλησιάζει από οργή σε τρόμο είναι το τελευταίο πράγμα που βλέπω, πριν όλα γίνουν μαύρα και μείνω χωρίς βαρύτητα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27 'Jesse ηρέμησε. Ήπιε μόνο τρία ποτήρια κρασί. Δεν ήταν μεθυσμένη.'

Στα μάτια μου επιτείθεται φωτεινός φωτισμός και λευκό σε κάθε τοίχο. Νιώθω σα να μου τσάκισαν το κεφάλι αρκετές φορές με μία σιδερενια βέργα. Που στον διάολο είμαι? Κλείνω τα μάτια μου ξανά και προσπαθώ να διώξω μία τούφα από τα μαλιά μου που μου γαργαλάει το μάγουλο. Η απαλή επαφή του χεριού μου στο κεφάλι μου καρφώνεται στο μυαλό μου.

'Ανα?' η φωνή του είναι σιγανή και το χέρι του σφιγμένο γύρω από το δικό μου. 'Ανα μωρό μου, άνοιξε τα μάτια σου.'

Προσπαθώ πολύ, αλλά είναι αναθεματισμένα οδυνηρό. Γαμώτο! Τι μου συμβαίνει? Είναι ο χειρότερος πονοκέφαλος που είχα ποτέ? Δεν θυμαμαι να ήπια τόσο πολύ.

'Θα μου πει κάποιος τι ΓΑΜΗΜΕΝΑ συμβαίνει!' βρυγχάται.

Τινάω ξανά τα μάτια μου και κοιτάζω το μη γνώριμο περιβάλλον. Το μόνο γνώριμο πράγμα είναι η οργισμένη φωνή είναι παράξενη ανακούφιση για μένα, αλλά Θεέ αναστατώνει το ευαισθητο κεφάλι μου. Κάνω να πιάσω το πονεμένο μου κρανιο.

'Ανα μωρό μου?'

Αλληθωρίζω λίγο προσπαθώντας να συγκεντρωθώ και συναντώ ένα πράσινο ζευγάρι θλιμμένα μάτια. Η αίσθηση της ζεστής του παλάμης που χαϊδεύει το κεφάλι μου με κάνει να βογκάω από διαμαρτυρία. Πονάει. 'Γεια' τσιρίζω. Ο λαιμός μου είναι τραχύς και ξερός.

'Ω, γαμώτο ευχαριστω Θεέ μου!' Γεμίζει το πρόσωπό μου με φιλιά, και τον χτυπάω για να σταματήσει. Δεν μπορώ να ανασάνω.

'Ανα μικρή, είσαι καλά?'

Ακολουθώ τον ήχο της γνωστής φωνή και βρίσκω τον Sam να είναι από πάνω μου, να με κοιτάζει τόσο σοβαρά όσο ποτέ. Τι συμβαίνει?

'Σου μοιάζει γαμημένα καλά?' Ο Jesse φωνάζει στο πρόσωπο του Sam. 'Για όνομα γαμώτο!'

'Ηρέμησε!'

Ξέρω και αυτή την φωνή. Ρίχνω τα ευαίσθητα μάτια μου γύρω στο δωμάτιο και βρίσκω την Kate να κάθεται στην καρέκλα απέναντί μου. "Που βρίσκομαι?' ρωτάω ξερά. Χρειάζομαι λίγο νερό.

'Είσαι στο νοσοκομείο μωρό μου ¨ Χαϊδεύει το πρόσωπό μου και φιλάει το κούτελό μου ξανά.

Τι γυρεύω στο νοσοκομείο? Προσπαθώ να ανασηκωθώ αλλά ο Jesse με πιέζει με δύναμη προς τα κάτω. 'Θέλω τουαλέτα'. Μουρμουρίζω, και προσπαθώ να τον διώξω. Κοπανάω τα επίμονα χέρια του μακρυά και αναδεύομαι για να βρεθώ σε καθιστή θέση, και τα χέρια μου πετάγονται να αρπάξουν το κεφάλι μου όταν όλη η δύναμη της βαρύτητας συγκρούεται γύρω από το μυαλό μου. Διάολε! Αυτός είναι ο χειρότερος πονοκέφαλος που είχα ποτέ. Μουκρίζω και σταυρώνω τα πόδια μου μπροστά μου, ακουμπάω τους αγκώνες μου στα γόνατά μου και το κεφάλι μου στα χέρια μου.

'Θα την πάω εγώ.' ακούω την Kate να προθυμοποιείται. 'Ανα, πάμε'

'Όχι, με κανέναν γαμημένο τρόπο!'

Γυρίζω τα μάτια μου στον ήχο της παράλογης φωνής που αγαπάω και περιμένω την kate να αντεπιτεθεί, αλλά τίποτα δεν γίνεται. 'Είμαι καλά' πετάω εκνευρισμένα. Μπορώ να πάω στην αναθεματισμένη τουαλέτα μόνη μου.

Μετακινούμε στο πλάι του κρεβατιού και κατεβάζω τα πόδια μου στο πάτωμα. Δεν νιώθω τις πατούσες μου.

'Δεν το νομίζω κυρία μου.' Με σηκώνει από το πλάι του κρεβατιού. 'Ότι συνεβη και στην μικρή σουίτα?' ψελλίζει καθώς με μεταφέρει έξω από το δωμάτιο προς τον διάδρομο. Τα φώτα είναι πιο φωτεινά εδώ έξω. Καλύπτω τα μάτια μου από την εισβολή.

'Α! Συνήλθε.'

'Την πάω στο μπάνιο' γαβγίζει ο Jesse, και συνεχίζει τα μεγάλα βήματά του στην πιο κοντινή τουαλέτα.

'Κύριε σας παρακαλώ, χρειαζόμαστε δείγμα από τα ούρα της.'

Ο Jesse σταματάει για λίγο, πριν συνεχίσει. Με αφήνει στα πόδια μου και με κρατάει ενώ τον παρακολουθώ να χρησιμοποιεί το ελεύθερο χέρι του για να πάρει χαρτιά με αντιβακτηριδιακό σπρέυ και να σκουπίζει την τουαλέτα, ενώ ψελλίζει προσβολές για το ΝHS (σ.σ. είναι το δημόσιο σύστημα υγείας) και τις καθαρίστριες. Μου σηκώνει το φόρεμα, μου κατεβάζει την κιλότα και με βάζει να κάτσω στην τουαλέτα με ένα χάρτινο δοχείο από κάτω μου.

Δεν ντρέπομαι ούτε διστάζω. Απελευθερώνω τους μυς της ουροδόχου κύστης μου και αναστενάζω από ανακούφιση καθώς η πίεση φεύγει. Δεν το πιστέυω ότι στηρίζομαι στο χέρι του ενώ κρατάει έναν ουροσυλλέκτη από κάτω μου.

"Δεν έχεις τρακ λοιπόν? (σ.σ. εννοεί που κάνει πιπι μπροστά του)' ρωτάει απαλά.

Αοίγω τα μάτια μου και τον βρίσκω να είναι μαζεμένος μπροστά μου, η ελεύθερη παλάμη του κρατάει το πάνω μέρος του ποδιού μου. Το πρόσωπό του δείχνει στεναχωρημένο και κουρασμένο. 'Με γάμησες από τον κώλο. Το αντιεμτωπίζω αυτό.'

'Ανα, θα προσέξεις το γαμημένο το στόμα σου?' αναστενάζει, αλλά υπάρχει ανακούφιση στην φωνή του.

Είμαι σχεδόν έτοιμη να του πω να πιάσει το αντιβακτηριδιακό και να ψεκάσει το στόμα μου, αλλά είμαι πολύ απασχολημένη να σκέφτομαι πως κατέληξα στο νοσοκομείο. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι ο Jesse να στέκεται στην είσοδο και να δείχνει δολοφονικός. Θυμάμαι να ανησυχώ για την έκφρασή του καθώς έτρεχε προς το μέρος μου και να είμαι τσαντισμένη που δεν μπόρεσε να με αφήσει ήσυχη για ένα βράδυ.

Παίρνω λίγο χαρτί τουαλέτας και σκουπίζομαι. 'Τελείωσα. Κατούρησα πάνω σου?' ρωτάω με λίγη ανησυχία καθώς σηκώνομαι, και δίνω στον Jesse χρόνο να τραβήξει το χάρτινο μπωλ πριν πέσω πάλι πίσω στην τουαλέτα.

Σπρώχνει το δοχείο πίσω από την τουαλλέτα. 'Όχι, δώσε μου τα χέρια σου.'

Του τα δίνω και νιώθω τα δικά του να τα χαϊδεύουν, να τα τρίβουν και να μου βάζει αντιβακτηριδιακό σπρέυ. Με σηκώνει και μου ανεβάζει την κιλότα, μου κατεβάζει το φόρεμα, πριν με σηκώσει στα χέρια του και με πάει πίσω στο κρεβάτι του νοσοκομείου.

'Είναι πίσω από την τουαλέτα.' πετάει σύντομα καθώς περνάμε από τις νοσοκόμες. Απρόθυμα τον αφήνω καθώς με χαμηλώνει στο σκληρό, τσαλακωμένο κρεβάτι.

'Ανα, τι συνέβη?' η φωνή της Kate είναι γεμάτη ανησυχία, σπάνια αντίδραση εκ μέρους της.

'Δεν ξέρω.' απαντάω, ενώ ακουμπάω την πλάτη μου στο προσκέφαλο. Νιώθω απίστευτα νυσταγμένη ξανά.

'Εγώ ξέρω!' αναφωνεί ο Jesse, και με κοιάζει σα να με κατηγορεί.

Χρησιμοποιώ όλη την εξαντλημένη ενέργεια που έχω για να του ρίξω ένα άγριο βλέμμα. 'Δεν ήμουν μεθυσμένη!'

'Λιποθυμάς συχνά όταν είσαι νηφάλια?' φωνάζει.

Με κάνει να ταραχτώ, και μου τρυπάει τα ευαίσθητα αυτιά μου. Εχει την ευπρέπεια να δείχνει μετανοιωμένος όταν ξανανοίγω τα μάτια μου.

'Μην της φωνάζεις!' με υπερασπίζεται η Kate. Της είμαι ευγνώμων. Της ρίχνει ένα βλέμμα, βάζει τα χέρια του στις τσέπες του τζην του και αρχίζει να βαδίζει πάνω κάτω στο δωμάτιο. Ο Sam φεύγει από μπροστά του. Είναι πολύ ήσυχος ο Sam. 'Ήπιε λίγα ποτήρια κρασί. Είχε πιει δυο μπουκάλια στο παρελθόν και δεν είχε λιποθυμήσει.' η Kate κάθεται δίπλα και μου τριβει το χέρι. 'Εφαγες?'

Προσαθώ να θυμηθώ. 'Ναι' απαντάω. Ο Jesse με τάιζε όλη μέρα, όταν ανεβάζαμε τα ρούχα πάνω.

Ο Jesse σταματάει να βαδίζει, τιμωρεί τα χείλη του με ένα σκληρό δάγκωμα από τα δόντια του. 'Είσαι έγκυος?' ρωτάει, με παρακολουθεί προσεκτικά και συνεχίζει το δάγκωμα.

Τι?

'Οχι!' ξεστομίαω, σοκαρισμένη από την ευθύτητά του αλλά μετά παγώνω.

Ω Καλέ Θεέ!

Τα χάπια μου. Δεν αντικατέστησα τα χάπια μου! Ξαφνικα νιώθω ότι θα λιποθυμήσω ξανά. Νιώθω ζεστή επίσης. Ω, τι ανόητη γυναίκα που είμαι. Κάνω σεξ σαν κουνέλα χωρίς προστασία. Πως μου ξέφυγε αυτό? Κοιτάζω τον Jesse και παίρνω την πιο ανεπιτήδευτη έκφραση.

Στενεύει τα μάτια του πάνω μου . 'Είσαι σίγουρη?'

'Ναι!' μαζεύομαι από την δική μου τσιριχτή φωνή, και τεντώνω το χέρι μου ωστε να μην κάνω την φυσική μου κίνηση που θα με προδώσει ότι λέω ψέμματα. Ο Jesse και όλοι στο δωμάτιο θα υποθέσουν ότι ο τόνος μου είναι αμυντικός. Δεν είναι- είναι φρικαρισμένος τελείως.

'Απλά ρωτάω' συνεχίζει να βαδίζει.

'Τι θυμάσαι?' ρωτάει η Kate, που συνεχίζει να μου χαϊδεύει το χέρι.

Ανακαλώ το βράδυ, αλλά μάχομαι για να θυμηθώ κάτι. Το μόνο που σκέφτομαι είναι πόσα χάπια έχω χάσει και ποιες είναι οι πιθανότητες να είμαι έγκυος. Παλεύω με την ανυσηχία αυτή και προσπαθώ να θυμθώ κάτι, οτιδήποτε από το χθεσινό βράδυ. Θυμάμαι τον Matt, αλλά δεν θα τον αναφέρω. Μετά θυμάμαι, τον φουσκωτό τύπο με την αλογοουρά, αλλά ουτε και αυτόν θα τον αναφέρω. Σηκώνω τους ώμους μου. Δεν υπάρχουν πολλά για να πω χωρίς να στείλω τον Jesse σε νευρική τροχιά. Ω Θεέ, σε παρακαλώ μην μου πεις ότι είμαι έγκυος.

'Εϊ μικρή' νιώθω τον Sam να πιάνει το άλλο χέρι μου και να κάνει κύκλους με τον αντίχειρά μου στην παλάμη του. 'Σκέψου καλά, ναι?'

'Δεν θυμάμαι' λέω καθαρά και συνοπτικά και ακόμα αντιστέκομαι στον πειρασμό να παίξω με τα μαλλιά μου. 'Γιατί το κάνετε τόσο μεγάλο θέμα?' ρίχνω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι ξανά και το μετανοιώνω αμέσως. Νιώθω σα να έχω μία σιδερένια μπάλα που πηγαίνει πέρα δώθε.

Παρακολουθώ τον Jesse καθως βαδίζει προς την πλευρά του Sam στο κρεβάτι και του μουρμουράει πριν τον σηκώσει και πιάσει το χέρι μου. Στενεύει τις πολύ θυμωμένες λίμνες του πάνω μου. 'Ανα, είναι τέσσερις το γαμημένο πρωί!.' Κλείνει τα μάτια του για να ανακτήσει την ψυχραιμία του- οχι ότι την ειχε ποτέ. 'Ήσουν λιποθυμη για σχεδόν εφτά ώρες, οπότε μην τολμήσεις να μου πεις γιατί το κάνω τόσο γαμημένο θέμα!'

Επτά ώρες? Γαμώτο! Έχω λιποθυμήσει μερικές φορές στο παρελθόν, αλλά μόνο για μερικά λεπτά. Επτά ώρες είναι σα να κοιμάσαι καλά για ένα βράδυ. Όλα τα κεφάλια που βρίσκονται στο δωμάτιο στρέφονται προς την πόρτα όταν η νοσοκόμα φτάνει. Επτά ώρες?

Ρίχνει ένα πολύ αποδοκιμαστικό ύφος. 'Μόνο ένας επισκέπτης στο δωμάτιο. Πρέπει να φύγετε.'

Κοιτάζω την Kate, που κοιτάζει τον Jesse, που την αγνοεί εντελώς. Είναι προφανές ότι δεν θα πάει πουθενά. Της ρίχνω ένα απολογητικό ύφος εκ μέρους του Κυρίου Προκλητικού και κουνάει το κεφάλι της με κατανόηση και με ένα χαμόγελο.

'Θα πάμε να πάρουμε κάτι να φάμε.' Κοιτάζει τον Sam και αυτός γνέφει θετικά στην πρότασή της. Νιώθω απαίσια. Ήταν εδώ όλο το βραδυ επειδή είχα ένα λιποθυμικό επεισόδιο?

Η νοσοκόμα κοιτάζει την Kate Και τον Sam που φεύγουν και μετά έρχεται στο κρεβάτι να κάνει την εξέταση. 'Θα ήθελες λίγο τσάι?'

'Παρακαλώ' λέω με ευγνωμοσύνη. Στραβοκαταπίνω. Κοιτάζει τον Jesse και αυτός κουνάει το κεφάλι του. Δείχνει ότι θα έπινε ένα λικέρ. Ακουμπάει τους αγκώνες του στο πλάι του κρεβατιού και τυλίγει και τα δύο του χέρια στο δικό μου, ρίχνει το μέτωπό του πάνω στα δάχτυλά μας.

Δεν λέω τίποτα. Νιώθω να νυστάζω ξνά και δεν έχω την ενέργεια να αντιμετωπίσω την ανάκρισή του. Ακουμπαω το κεφάλι μου πίσω και αποκοιμιέμαι. Θα μπορούσε να ήμουν έγκυος και αυτά δεν είναι καθόλου καλά νέα. Θα τον χαλάσει τελείως.

'Μου είπαν ότι συνήλθατε'

Ανοίγω τα μάτια μου και βρίσκω έναν Ινδό με άσπρη στολή να στέκεται πάνω από το κρεβάτι. 'Γεια' λέω βραχνά.

'Είμαι ο γιατρός Manvi. Πως αισθάνεσαι Ava?' ' Μιλαει τέλεια Αγγλικά, χωρίς ίχνος προφοράς.

'Καλά' αναστενάζω βαθιά. 'Το κεφάλι μου βουίζει, αλλά εκτός από αυτό είμαι καλά.' Ακούω τον Jesse να βρυγχάται δίπλα μου και τον κοιτάζω με απογοήτευση. Απλά θέλω να πάω σπίτι.

'Χαίρομαι' ο γιατρός Manvi φέγγει ένα φως στα δυο μου μάτια και βάζει το μαραφέτι πίσω στην τσέπη του. 'Ανα, θυμάσαι το χθεσινό βράδυ?'

Μην με ρωτήσει καποιος άλλος αυτή την αναθεματισμένη ερώτηση! 'Όχι πολλά' νιώθω το χέρι του Jesse να σφίγγεται πιο δυνατά στο δικό μου και γυρίζω το κεφάλι μου προς το μέρος του, και βρίκσω την οργή του ακόμα έκδηλη. Νιώθω απαίσια Θεέ μου. Δεν το χρειάζομαι αυτό.

Ο Γιατρός Manvi κοιτάζει τον Jesse. 'Εσείς είστε?'

'Ο σύζυγος.' λέει κοφτά, χωρίς να πάρει τα μάτια του από τα δικά μου.

Τα μάτια μου ανοίγουν, αλλά μένει εντελώς απαθής, εντελώς ανέγγιχτος από την σιωπηλή μου πρόκληση. Ξέχασε να πει 'ο μελλοντικός'.

'Ω?' ο γιατρός κοιτάζει τα χαρτιά μου. 'Λέει δεσποινίς O' Shea.'

'Παντρευόμαστε τον άλλον μήνα.' Τα μάτια του με τρυπάνει, και με προκαλούν να τον προκαλέσω. Δεν έχω το κουράγιο. Ρίχνω το κεφάλι μου προσεκτικά στο κρεβάτι.

'Ω, εντάξει.' Ο Γιατρός Manvi δείχνει ικανοποιημένος με την εξήγηση που του έδωσε ο Jesse για το ποιος είναι. Εμένα δεν με νοιάζει πια. 'Κάνουμε κάποιες εξετάσεις ρουτίνας στα ούρα σας.' Τραβάει μια καρέκλα που τρίζει στο πάτωμα και με κάνει να ανατριχιάσω. 'Πότε είχατε τελευταία περίοδο?' Με κοιτάζει με συμπονετικά μάτια, και θέλω να συρθώ στο δωμάτιο και να πέσω στον κάδο με τα νοσοκομειακά απορρίματα.

'Μία εβδομάδα και κάτι πριν' απαντάω σιγανά κοιτάζοντας το ταβάνι. Δεν χρειάζεται να κοιτάξω τον Jesse για να καταλάβω ότι τινάχτηκε.

'Εντάξει, λοιπόν είναι συνηθισμένο για εμάς να κάνουμε ένα τεστ εγκυμοσύνης για να καταλάβουμε τι προκάλεσε το λιποθυμικό επεισόδιο.' Σταματάει, και προετοιμάζομαι για τον τυφώνα Jesse που θα ξεσπάσει στο δωμάτιο με απόλυτη φρενίτιδα. 'Δεν εισαι έγκυος.'

Το κεφάλι μου πετάγεται. 'Δεν είμαι?'

'Λοιπόν, λέω ότι δεν είσαι, αλλά έχει περάσει μόνο μία εβδομάδα από την τελευταία σου περίοδο, μπορεί να είναι πολύ νωρίς για να πούμε με σιγουριά.' Χαμογελάει ευγενικά, αλλά δεν με καθησυχάζει καθόλου. 'Χρησιμοποιείς αντισυληπτικά χάπια Ανα?'

'Ναι' σχεδον τσιρίζω.

'Τότε μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι δεν είσαι έγκυος.'

Ω Θεέ!

'Ανα, είναι σημαντικό να προσπαθήσεις να θυμηθείς οτιδήποτε από την χθεσινή νύχτα, σε ποιον μίλησες, ποιον συνάντησες.'

Η εχθρότητα του Jesse βγαίνει στα ενωμένα χέρια μας, και μου επιτίθεται. 'Τι?' πετάει. 'Τι προσπαθείς να πεις?'

Δεν απασχολούμαι να τον μαλώσω για την αγένειά του, και ο γιατρός Manvi, συνεχίζει, κάνοντας πως δεν ακούει. 'Κάναμε ακόμα ένα τεστ. Τα συμπτώματά σου μας πρόετρεψαν να το κάνουμε.'

'Συπτώματα, ποια συμπτώματα?' ρωτάω εντελώς μπερδεμένη.

Ο Γιατρός εισπνέει και μετακινείται στην καρέκλα. 'Βρήκαμε ξεκάθαρα στοιχεία από Rohypnol (σ.σ. ένα ισχυρό ηρεμιστικό φάρμακο της κατηγορίας βενζοδιαζεπίνης) στα ούρα σου.' λέει μετανοιωμένα.

'ΤΙ?' βρυγχαται ο Jesse.

Τα μάτια μου ανοίγουν και η καρδιά μου αρχίζει να σφυροκοπάει στο στήθος μου. Όπως αυτό που βάζουν στα ραντεβού για βιασμό? (σ.σ. είναι ένα ισχυρό ναρκωτικό που το ρίχνουν στο ποτό και κάνει το θύμα να χάνει τις αισθήσεις του, στα αγγλικά λέγεται date rape γιατί συνήθως χρησιμοποιείται απο άτομα που βγαίνουν ένα ραντεβού, και όχι απο βιαστές του δρόμου). Ω, γαμημένη κόλαση!

Ο Jesse πετάγεται όρθιος, αφήνει το χέρι μου και τον κοιτάζω νευρικά όταν τον βλέπω να τρέμει και να ιδρώνει, η οργή ξεχύνεται από μέσα του. 'Όπως στα ραντεβού για βιασμό?' φωνάζει στον κακομοίρη τον γιατρό.

'Ναι' Ο Γιατρός Manvi επιβεβιαώνει τους φόβους μας.

Πανικός με πιάνει με την διάγνωση του γιατρού σχετικά με το λιποθυμικό μου επεισόδιο. Ω, αυτό είναι πολύ άσχημο νέο.

Ο Jesse κουνιέται τριγύρω και ρίχνει το κεφάλι του πίσω. 'Jesus Fucking Christ!!' ξεφωνίζει. Βλέπω το πισω μέρος του πουκαμίσου του να ανεβαίνει και να πέφτειι γρήγορα καθώς κρατιέται από έναν μεταλλικό πάγκο.

'Ανα, θα σε συμβούλευα να ενημερώσεις την αστυνομία. Πρέπει να τους πεις ότι θυμάσαι.' Γυρίζει προς τον Jesse. 'Κύριε, μπορείτε να επιβεβιαώσετε αν βρέθηκε μόνη κάποια στιγμή?'

Το μυαλό μου τρέχει στα χθεισνοβραδυνά γεγονότα. Δε νομίζω ότι βρέθηκα. Παρακαλουθώ τον Jesse καθώς τα δάχτυλά του πιάνουν τους κροτάφους του και αρχίζουν να κάνουν κύκλους. Θα εκραγεί. Θα γίνει σαν ανεμοστρόβιλος που θα καταστρέψει το νοσοκομείο. Ξαφνικά, το να του έλεγαν ότι είμαι έγκυος θα ήταν πιο ελκυστικό από αυτό.

Ο γιατρός κοιτάζει εμένα όταν δεν παίρνει απάντηση από τον Jesse. 'Θα πρέπει να κάνουμε την εξέταση για να δούμε αν έχετε βιαστεί.'

'Τι?' ξεστομίαζω. Ω Θεέ!

'Δεν ήταν μόνη' απαντάει ο Jesse, πιο ήρεμα απο ότι περίμενα. 'Την είδα να πέφτει, ήμουν εκεί όταν λιποθύμισε.' Γυρίζει να με αντικρύσει, και κοιτάζω τα βασανισμένα του μάτι. Νιώθω κενή από συναισθήματα. Νομίζω οτι έχω πάθει σοκ.

'Και είστε σίγουρος για αυτό?'

'Ναι' βρυγχάται ο Jesse.

'Κύριε, θα ήθελα να συνεχίσω τις εξετάσιες.' τον πιέζει 'για μώλωπες και γρατζουνιές, αρχικά.'

'Κοίταξα κάθε χιλιοστό του κορμιού της. Δεν υπάρχει ίχνος πάνω της. 'Ο Jesse περπατά στο δωμάτιο και ανοίγει την πόρτα. 'Kate?'

Ακούω μία σύντομη ανταλλαγή από απότομες, υπόκωφες λέξεις απ' έξω, χωρίς αμφιβολία ο Jesse πιέζει για απαντήσεις. Ο Γιατρός ρίχνει ένα συγχισμένο βλέμμα από μένα στον Jesse, ενώ συνεχίζω να στίβω το μυαλό μου να θυμηθώ κάτι.

Βρίσκεται πλάι μου ξανά. 'Μωρό μου, Η Kate είπε ότι πήγε να καπνίσει, αλλά ο Tom ήταν μαζί σου. Το θυμάσαι αυτό?'

'Ναι' απαντάω γρήγορα. Σίγουρα το θυμάμαι αυτό. 'Αλλά ο Tom πήγε στην τουαλέτα ενώ η Kate κάπνιζε.' προσθέτω.

'Εντάξει, θυμάσαι τι έγινε την στιγμή που ήσουν μόνη?' με πιέζει.

'Ναι' δεν θα του πω γιατί το θυμάμαι. Γαμώτο, το να αναφέρω τον Matt θα ήταν τεράστιο λάθος. 'Γιατί?' ρωτάω.

'Διότι Ανα, δεν θέλω κάποιος να σε πιέζει εκτός αν πραγματικά χρειάζεται, για αυτό σε παρακαλώ σκέψου πολύ.' Πιέζει τα χέρια μου. 'Πριν εμφανιστώ, ήσουν καλά?' Θυμάσαι κάτι?'

'Ναι ήμουν'

Άυτό είναι καλό' παρεμβάλλεται ο Γιατρός Manvi. " Θα πονάει το κεφάλι σου για λίγο, αλλά εκτός από αυτό, θα αναρρώσεις τελείως. Μολις ετοιμάσω τα χαρτιά σου μπορείς να πας σπίτι.'

'Πόσο θα πάρει αυτό?' ο Jesse επανήλθε σε τρελό άνθρωπο.

'Κύριε, είμαστε εφημερία Σάββατο βράδυ στο κεντρικό Λονδίνο. πόσο σύντομο το βλέπετε?'

'Θα την πάω σπίτι τώρα' Λέει ο Jesse απολύτως αμετάκλητα. Τον κοιτάζω και ξέρω αμέσως ότι είναι μία μάχη που δεν αξίζει να πάρεις μέρος - όχι αν θες να ζήσεις. Ο γιατρός Manvi με κοιτάζει και κουναώ το κεφάλι μου.

Σηκώνεται από την καρέκλα του. 'Εντάξει' σχεδόν αναστενάζει. Δεν είναι χαρούμενος.

Ξαπλώνω πίσω εντελώς νυσταγμένη καθώς παρακολουθώ τον γιατρό να μιλάει με τον Jesse. Δεν ακούω τίποτα. Είναι υπόκουφω μουρμουρητό από απόσταση. Πως έγινε αυτό? Δεν άφησα το ποτό μου χωρίς να το προσέχω. Δεν δέχτηκα κάποιο ποτό. Ημουν προσεκτική και λογική. Χριστέ, τι θα γινόταν αν είχα πάει στην τουαλέτα λίγο δευτερόλεπτα πριν και δεν προλάβαινα τον Jesse στην πόρτα? Θα ήμουν αναίσθητη και δεν θα καταλάβαινω το τι θα γινόταν γύρω μου. Θα μπορούσαν να με είχαν βιάσει. Απροσδόκητα δάκρυα μου επιτίθονται και σπασμοί που δεν μπορώ να ελέγξω κατακλύζουν τα χέρια μου.

'Μωρό μου σε παρακαλώ, μην κλαις.' Νιώθω την ζέστη του να με περικλύει, και να με κρατάει σφιχτά καθώς το κορμί μου συσπάται από κάτω μου. 'Μωρό μου θα γίνω έξαλλα τρελός αν κλάψεις.'

Κλαίω με αναφιλητά συνέχεια ενώ με παρηγορεί, δυσανασχετώ με τις βρισιές του και τις προσευχές του πάνω από το κεφάλι μου. 'Λυπάμαι τόσο πολύ' λέω ανάμεσα σε αναφιλητά. Δεν ξέρω γιατί λυπάμαι., ίσως που τον παράκουσα και βγήκα. Πράγματι δεν ξέρω, αλλά νιώθω τόσο μετανοιωμένη.

'Ανα, σε παρακαλώ βουλωσέ το' με ικετεύει, με κρατάει σφιχτά και χαϊδεύει τα μαλλιά μου απαλά. Αντιλαμβάνομαι το έξαλλο καρδιοχτύπι του κάτω από το αυτί μου.

Όταν τελικά ανακτώ λίγο έλεγχο, σκουπίζω τα δάκρυά μου και ρουφάω την μύτη μου. Πρέπει να δείχνω χάλια. 'Είμαι καλά.' λέω παίρνω μερικές ήρεμες ανάσες και τον σπρώχνω μακρυά. 'Θέλω να πάω σπίτι.' ακούγομαι σαν κακομαθημένο παλιόπαιδο.

Αρχίζω να βγαίνω σκαρφαλώνοντας από το κρεβάτι, αλλά έρχομαι αντιμέτωπη με τον ψηλό, αδύνατο, πρασινομάτη τοίχο. Με σηκώνει και πηγαίνει προς την πόρτα, βρίσκει την kate κατά την έξοδό το. 'Φέρε τα πράγματά της' διατάζει, και την προσπερνάει.

'Τι έγινε?' ο Sam πετάγεται από την καρέκλα έξω από το δωμάτιο.

'Την νάρκωσαν' δηλώνει ο Jesse ωμά. Δεν σταματάει για να δώσει άλλες εξηγήσεις.

'Ω γαμωτο!' Ο τρόμος στην φωνή του Sam είναι ξεκάθαρος.

Ακούω τα τακούνια της Kate να προσπαθεί να μας προλάβει. 'Τι? Σαν ραντεβού για βιασμό?'

'Ναι, σαν γαμημένο ραντεβού για βιασμό!' φωνάζει καθώς προχωράει στον διάδρομο με εμένα στα χέρια του. 'Θα την πάω σπίτι.'

Βγαίνουμε στον πρωινό αέρα και αλληθωρίζω από την επίθεση του δυνατού φυσικού φωτισμού. Με χαμηλώνει στην DBS και μου βάζει την ζώνη μου. Ανατριχιάζω όταν κλείνει η πόρτα, και μετά ακούω το μουρμουρητό από φωνές έξω από το αμάξι. Ακούω έναν χτύπο στο παράθυρο, και όταν κοιτάζω, βλέπω την Kate να μου κάνει μία χειρονομία ότι θα μου

τηλεφωνήσει. Γνέφω θετικά και ακουμπάω το κεφάλι μου στο παράθυρο καθώς ο Jesse γλιστράει μέσα και αφήνι την τσάντα και τα παπούτσια μου στο πατάκι μπροστά. Κλείνω ξανά τα μάτια μου και αποκοιμιέμαι.

'Ελα εδώ' ανοίγω τα μάτια μου καθώς ο Jesse με βγαζει από το αμάξι και με κουβαλάει στο φουαγιέ του Lusso.

'Ω Κύριε Ward? 'ο Clive εμφανίζεται δίπλα μας καθώς ο Jesse πηγαίνει προς το ασανσερ του ρετιρέ. 'Όλα καλα?' ακούγεται ανήσυχος. Δεν είναι συνηθισμένο για μένα να με κουβαλάει αγκαλιά ο Jesse,οπότε υποθέτω ότι δείχνω χάλια και ξέρω ότι και ο Jesse δείχνει το ίδιο.

'Είμαι καλά Clive' Oι πόρτες του ασανσέρ κλείνουν, και αφήνουν τον Clive να στέκεται ανήσυχος.

Ακουμπάω το κεφάλι μου στον Jesse και το επόμενο πράγμα που καταλαβαίνω, είναι ότι με αφήνει στο τεράστιο κρεβάτι. Σχεδόν καταλαβαίνω ότι μου βγάζει τα φόρεμα και τα αποδοκιμαστικά μουρμουρητά του Jesse. Στρίβω καθώς τα ρούχα μου έχουν βγει και αφήνω μία χαρούμενη ανάσα όταν καλωσορίζω την πιο αγαπημένη μου μυρωδιά στον κόσμο; φρεσκάδα και μέντα. Ξέρω ότι βρίσκομαι εκεί που ανήκω.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28 'Ωωωωωωωωωωωωωωωω Θεεεεεεεεεεεεεεεε!' τεντώνομαι και είναι το πιο ικανοποιητικό τέντωμα που έκανα ποτέ. Νιώθω καλύτερα, πολύ καλύτερα. Γυρίζω και βρίσκω ένα κρύο σημείο. Σηκώνομαι πάνω, υψώνω τον λαιμό μου και κοιτάζω τριγύρω το δωμάτιο, το βρίσκω άδειο, οπότε σιγά σιγά πηγαίνω προς την άκρη του κρεβατιού και αφήνω το πόδι μου στο πλούσιο, κρεμ χαλί, προετοιμάζομαι για την ζαλάδα που μπορεί να έρθει καθώς σηκώνομαι, αλλά τίποτα δεν συμβαίνει. Νιώθω απροσδόκητα σταθερή. Περπατάω στην κρεβατοκάμαρα και βγαίνω στον διάδρομο και βλέπω τον Jesse από κάτω, να κάθεται σε μία από τις τεράστιες πολυθρόνες και να μιλάει σιγά στο τηλέφωνο. Εχει κάνει ντους και είναι ξυρισμένος και φοράει ένα ξεθωριασμένο τζην. Είναι γυμνός από την μέση και πάνω.

Πατάω στο πρώτο σκαλοπάτι και τον παρακολουθώ από το τζάμι που οδηγεί στον ανοιχτό χώρο. Δείχνει φρέσκος αλλά προβληματισμένος.

'Δεν ξέρω' λέει σιγανά, και πιάνει το ύφασμα της πολυθρόνας. 'Ορκίζομαι στον Θεό, θα τους ξεριζώσω τα γαμημένα μάτια τους' Μετακινεί τα χέρι του από την πολυθρόνα και τρίβει τα μάτια του. 'Κοντεύω John. Πραγματικά το χρειάζομαι. Γαμώτο, είναι μπέρδεμα.'

Ω Θεέ, τον σπρώχνω να πιει ξανά?

Σα να άκουσα την σιωπηλή μου ερώτηση, τα μάτια του πετάγονται και βρίσκουν τα δικά μου. Μετακινούμαι άβολα στο πάνω σκαλί καθώς με παρατηρεί. 'Δες τι μπορείς να βρεις John. Δεν θα έρθω για μερικές μέρες....ναι, ευχαριστώ μεγάλε.' Το τηλέφωνό του γλιστράει μέσα στην παλάμη του, αλλά το χέρι του παραμένει στο αυτί του, ο αγκώνας του στο μπράτσο της πολυθρόνας. Νιώθω σαν εισβολέας.

Κάθεται στην καρέκλα και εγώ στο πάω σκαλί για πολύ ώρα, και απλά κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον μέσα από το τζάμι. Δεν έχω ιδέα τι να του πω. Μοιάζει σα να έχει το βάρος όλου του κόσμου στους ώμους του. Μήπως να φύγω? Ξέρω ότι όποιος νόθευσε το ποτό μου έκανε ίσως ένα εκατομύριο φορές την ζωή μου πιο δύσκολη. Ήθελα να αποδείξω ότι ήταν παράλογος με την υπερπροστασία του, αλλά τώρα το έκανα εκατό τοις εκατό χειρότερο. Δεν θα με ξαναφήσει από τα μάτια του.

Καθώς πάω να κάνω την επόμενη κίνησή μου, σηκώνεται από την καρέκλα και αρχίζει να προχωράει στην βάση της σκάλας. Παρακολουθώ το αργό ανέβασμά του μέχρι που βρίσκεται μερικά σκαλοπάτια από κάτω μου, κοιτάζοντάς με. Τι να σκέφτεται? Η έκφραση του αλλάζει από θυμό σε θλίψη, μπρος πίσω, και η γραμμή έκφρασής του δείχνει σα να είναι στην θέση της για πάρα πολύ καιρό.

'Αν πρόκειται να μου φωνάξεις, τότε θα φύγω τώρα.' λέω μέσα από τον ξερό λαιμό μου. Δεν χρειάζομαι και το κύριο Νευρωτικό στην κατάστασή μου. Θέλω να την ξεχάσω και να θεωρήσω ότι ήμουν τυχερή που δεν έπαθα τα χειρότερα. Θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα.

'Φώναξα αρκετά.' απαντάει, και αντιλαμβάνομαι την βραχνάδα στην φωνή του. 'Πως αισθάνεσαι?'

'Καλά' τραβάω τα μάτια μου μακρυά από τους μαγνήτες του και κοιτάζω τα γυμνά μου πόδια. Είμαι γυμνή και φοράω μόνο το μαύρο δαντελωτό εσώρουχό μου, και νιώθω μικρή όταν αυτός με παρατηρεί έτσι. Άβολα.

'Λιγάκι?' ρωτάει

'Οχι αρκετά' ακούγομαι δύστροπη.

Χαμηλώνει στα γόνατά του μερικά σκαλιά από κάτω μου ώστε να είμαστε στο ίδιο επίπεδο, αλλά ακόμα με κοιτάζει από ψηλά. Ακουμπάει τα χέρια του στο πάνω σκαλί, αριστερά και δεξιά από το κορμί μου και τον κοιτάζω.

'Είμαι έξαλα τρελός Ανα' Η φωνή του είναι απαλή.

'Δεν ήμουν μεθυσμένη!' δηλώνω κοφτά. Ανάθεμα! Δεν ήμουν ούτε λίγο μεθυσμένη.

'Σου είπα να μην πιεις καθόλου. Ήξερα ότι δεν έπρεπε να σε αφήσω να βγεις.'

'Ειμαι περίεργη γιατί πρέπει να διατάζεις το τι θα κάνω.' τον προκαλώ γενναία. 'Είμαι μεγάλη γυναίκα. Περιμένεις να περάσω μια ζωή μαζί σου όταν κάθε κίνησή μου ελέγχεται?' Η φωνή μου είναι σιγανή, αλλά δυνατή από τον ξερό μου λαιμό. Πρέπει να καταλάβει τι εννοώ.

Τα χείλη του γίνονται μία ευθεία γραμμή και μπορώ να ακούσω τους τροχούς να μπαίνουν σε δράση. 'Είσαι δική μου' μου πετάει. 'Είναι η δουλειά μου να σε κρατήσω ασφαλή.'

Ρίχνω τα μάτια μου αναστενάζοντας. Ναι είμαι δική του, αλλά ο σκοπός του να με κρατήσει ασφαλή είναι πολύ αισιόδοξος. 'Είπες ότι είσαι κοντά. Κοντά σε τι?' σηκώνω το πρόσωπό μου.

Ψάχνει τα μάτια μου. Πρέπει να κατάλαβε ότι άκουσα. Με κοιτάζει ευθεία στα μάτια αφού προφέριε τι λέξεις. 'Σε τίποτα' απαντάει.

'Σε τίποτα?' δεν μπορώ να μην ακουστώ δύσπιστη. 'Θέλεις να πιεις, έτσι δεν είναι? Για αυτό χρειάζεσαι να αναμετρηθείς με την γαμημένη κατάσταση.'

Τα μάτια του ανοίγουν. 'Θα.προσέξεις.το.γαμημένο.στόμα.σου!' συλλαβίζει τις λέξεις. 'Είμαστε σε αυτή την γαμημένη κατάσταση γιατί βγήκες έξω και με υπάκουσες τελείως.' Σπρώχνει το πρόσωπό του ψηλά στο δικό μου. 'Δεν θα βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση αν με είχες γαμημένα ακούσει.'

΄'Λυπάμαι!' ξεστομίζω αγριεμένα. 'Λυπάμαι που δεν άκουσα' Στέκομαι όρθια και τον αφήνω γονατιστό στις σκάλες. 'Λυπάμαι αν νιώθεις την ανάγκη να κυλιστείς στην βότκα εξαιτίας μου! Προφανώς σου κάνω κακό στην υγεία σου. Θα σε βγάλω από την δυστυχία σου.' Περιστρέφομαι και βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρα, τρέμω από θυμό. Ακουσα με τα ίδια μου τα αυτιά την εξόμολογησή του στον John. Αν φύγω μάλλον θα πιει και αν θα μείνω πιθανόν να πιει επίσης. Είμαι ανάμεσα στον Διάβολο και την μανιασμένη θάλασσα. Γιατί δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι οι δικές του παράλογες προσδοκίες που τον ωθούν στην απόλυτη τρέλα, όχι εγώ.

'Εξαλλα τρελός Ανα.'

Γυρίζω και τον βλέπω να βαδίζει προς εμένα με πρόσωπο σαν κεραυνός. Κάνω λίγο πίσω, και μετά βρίζω από μεσα μου που δεν στάθηκα στο ύψος μου. Σταματάει μπροστά μου, το στήθος του ανεβοκατεβαίνει, και ανασαίνει την γεμάτη μέντα πνοή του πάνω μου. 'Φιλησέ με.'

Τι?

'Όχι!' τσιρίζω δύσπιστα. Ο αναθεματισμένος γελιέται! Μου ρίχνει ένα βασιλικό κατσάδιασμα που τον παράκουσα, και μετά ξεκινάει τις παράλογες απαιτήσεις του. Δεν θα τον φιλήσω.

Τα μάτια του σκουραίνουν και στενεύουν. 'Τρία'

Θα αστειεύεται. 'Είσαι τρελός?'

'Γαμημένα έξαλλα τρελός Ανα. Δύο'

Σοβαρολογεί. Ω Θεέ μου!

'Ενα' ψιθυρίζει. Κοιτάζω την πόρτα δίπλα του και απορρίπτω τελείως αυτή την επιλογή. Δεν θα περάσω από δίπλα του, αυτό είναι σίγουρο. 'Μηδέν'

Γαμώτο!

Πετάγομαι στο δωμάτιο και πάνω στο κρεβάτι. Δεν με εκπλήσσει ότι με πιάνει και με ακινητοποιεί από κάτω του πριν πάω μακρυά. Βρίσκομαι ανάσκελα με τα χέρια μου ακινητοποιημένα πάνω από το κεφάλι μου με το ένα δικό του. Τα πόδια του είναι πάνω στα δικά μου, και με πιέζουν. Είμαι εντελώς ακίνητη και εξαντλημένη από την προσπάθεια να δραπετεύσω. Θα πίστευε κανείς ότι θα είχα μάθει μέχρι τώρα. Λαχανιάζω στο πρόσωπό του καθώς ανασαίνει από πάνω μου, ακουμπάει την κοιλιά μου με τα δάχτυλά του, και ανεβαίνει στο στόμα μου. Ακουμπάει το κάτω χείλος μου πριν αφήσει το δάχτυλό του να ταξιδέψει πάνω στο κορμί μου Ο μπάσταρδος καταλαβαίνει ότι τον λαχταρώ. Δεν του ξεφεύγει.

Τρέχω τα μάτια του στο γυμνό του σώμα και στο ελέυθερο χέρι του που κάνει ελαφριούς κύκλους στο ευαίσθητο σημείο μου πάνω από τον γοφό μου. 'Θα θεωρήσω ότι η αντίστασή σου οφείλεται στο ναρκωτικό.' λέει σιγά και κριτικά. 'Θα σου δώσω άλλα τρία δευτερόλεπτα να πάρεις την σωστή απόφαση.' Χαμηλώνει τα χείλη του ώστε να καλύψουν τα δικά μου, όσο πιο κοντά γίνεται χωρίς να τα αγγίζει. 'Τρία' ανασαίνει στο στόμα μου.

Στριφογυρίζω και προσπαθώ να ελευθερωθώ, καθώς πολεμάω την προδωτική απάντηση του κορμιού μου προς αυτόν. Είμαι απίστευτα αδύναμη και απελπισμένη. Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω, ακίνητες, λίμνες πράσινου πάθους, να καλύπτονται από υπέροχες βλεφαρίδες.

'Δυο' ψιθυρίζει και μετακινεί την ματιά του στα χείλη μου.

Δεν προλαβαίνει να συνεχίσει. Σηκώνω το κεφάλι μου και αιχμαλωτίζω το στόμα του, η λαχτάρα μου για αυτόν είναι τόσο δυνατή για να την καταπολεμήσω. Σπρώχνει το στόμα

του κάτω, και με αναγκάζει να ακουμπήσω το κεφάλι μου πίσω στο κρεβάτι καθώς γλιστράει τα χέρια του στην κοιλιά μου.

'Σε παρακαλώ μην πιεις.' μουρμουρίζω στο στόμα του. Δεν θα συγχωρούσα ποτέ τον εαυτό μου αν έμπαινε σε αυτή την διαδικασία εξαιτιας μου.

'Δεν πρόκειται να πιω Ανα' Η φωνή του είναι επίπεδη και μη πειστική. Με κάνει να νιώθω άβολα. Στέκεται στα γόνατά του πριν με τραβήξει και καβαλήσω την αγκαλιά του. Διώχνει τα μαλλιά μου από το πρόσωπό μου και πιάνει τα μάγουλά μου με τα χέρια του. 'Χθες το βράδυ στο νοσοκομείο όταν δεν συνερχόσουν, ένιωσα την καρδιά μου χτυπάει πιο αργά στην στιγμή. Δεν θα καταλάβεις πόσο πολύ σ' αγαπάω. Αν ποτέ φύγεις μακρυά μου, δεν θα επιβιώσω Ανα. Θέλω να κόψω το κεφάλι μου που σου άφησα περιθώριο να με αψηφήσεις.'

Τα μάτια μου ανοίγουν με την ομολογία του. Το πρόσωπό του είναι θανάσιμα σοβαρό και αυτό με προβληματίζει. Κατα μία απψη, λέει οτι θα αυτοκτονούσε, έτσι δεν είναι? Αυτή είναι παρανοϊκή συζήτηση, αλλά δε νομίζω ότι θα κάνω καλά αν το πω αυτό. 'Είμαι εντάξει' λέω σε μία μάταιη προσπάθεια να τον ηρεμήσω. Δείχνει ανήσυχος.

'Αλλά τι θα γινόταν αν δεν ήσουν? Τι θα γινόταν αν δεν ερχόμουν όταν ήρθα?' Κλείνει τα μάτια του. σφιχτά. 'Ήρθα στο μπαρ για να δω αν ήσουν καλά, και μετά θα έφευγα. Μπορείς να φανταστείς πως ένιωσα όταν κατάρρευσες έτσι απλά?' Τα μάτια του ανοίηουν και είναι θολά και θλιμένα. Τώρα ξέρω, σίγουρα, ότι μπορεί να δεθώ μόνη μου με χειροπέδες στο κρεβάτι. Αυτό δεν είναι υγιές.....για μένα ή για εκείνον.

'Ήταν ένα παράδοξο συμβάν, κάποιος παίζει χαζά παιχνίδια. Βρήθηκα στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, αυτό είναι όλο.' Παίρνω τα χέρια του από το πρόσωπό μου και τα αφήνω ανάμεσα στα κορμιά μας. 'Θα αγχωθείς, και μπορεί να πέσεις σε κώμα και τότε τι θα κάνω εγώ?' λέω σιγανά. Δεν αγνοώ το γεγονός ότι δεν θα μπορούσα ούτε και εγώ χωρίς αυτόν, αλλά δεν πέφτω σε νευρικό κλονισμό ούτε τον ελέγχω.

Κουνάει το κεφάλι του και αρχίζει να δαγκώνει το χείλος του. Τι σκέφτεται? 'Έδειξες ανακουφισμένη όταν ο Γιατρός είπε ότι δεν ήσουν έγκυος.' Με κοιτάζει ερωτηματικά.

Ω όχι!

Ω, όχι όχι όχι! Θα μπορούσα να είμαι έγκυος. Θα μπορούσα να είμαι γαμημένα έγκυος. Ναι, ήταν αρνητικό, αλλά έχει περάσει μόνο μία εβδομάδα από την τελευταία μου περίοδο και είναι πολύ νωρίς για να δείξει αν είμαι. Γαμημένη κόλαση, κάνουμε σεξ σαν κουνέλια και χωρίς προστασία.

Κοιτάζω οπουδήποτε αλλού εκτός από αυτόν. 'Εχασα ένα χάπι' Νιώθω το χέρι του να κινείται και να κλείνεται γύρω από το δικό μου και κοιτάζω ψηλά προσεκτικά, βλέπω τα κατηγοριματικά μάτια του και ένα σηκωμένο φρύδι. 'Δεν πήρα αρκετά, τα έχασα ξανά' ομολογώ

'Δεν τα αντικατέστησες?'

'Το ξέχασα' υψώνω τους ώμους μου σαν αδύναμη χαμένη που είμαι.

Με παρατηρεί για λίγο. Νιώθω σα να περνάω από μικροσκόπιο που αναγνωρίζει τους άχρηστους ηλίθιους. 'Εντάξει. Πότε πήρες λοιπόν το τελευταίο χάπι σου?'

'Μόνο μερικές μέρες πριν.' απαντάω σιγανά. Ψεύδομαι, και παλλεύω με το χέρι μου να μην πιάσει τα μαλλιά μου. Δεν το πιστεύω ότι έχει περάσει σχεδόν μια εβδομάδα και δε τα έχω αντικαταστήσει.

'Οπότε θα τα αντικαταστήσεις?'

'Αυριο' επιβεβαιώνω. Αυτό είναι ένα ραντεβού που δεν ανυπομονώ να κάνω, και ανάθεμά με έχω αργήσει να μασήξω το χάπι της επόμενης ημέρας.

Μία αστεία έκφραση περνάει από το πρόσωπό του. Τύψη? Εντάξει, έχω απορρίψει αυτή την σκέψη στο παρελθόν, αλλά αυτό το ύφος μόλις με έθεσε ξανά σε συναγερμό. Θα έλεγα ότι δεν θα έκανε τέτοιο πράγμα, αλλά δεν μπορώ να πω ότι και δεν θα το έκανε. Δεν μπορώ να πω ότι δεν θα έκανε το οτιδήποτε.

'Jesse' σταματάω, χωρίς να ξέρω πως να πω αυτό που θέλω να υπονοήσω.

'Τι?' ρωτάει, δείχνει ανήσυχος και σχεδόν λίγο ένοχος. Ξέρει τι σκέφτομαι. Το ξέρω ότι ξέρει, και είμαι πολύ καχύποπτη τώρα. Δεν μπορεί σοβαρά να με αφήσει έγκυο. Αλλά αν αυτός τα κρύβει, τότε το ξέρει αναθεματισμένα καλά ότι δεν τα παίρνω για μία εβδομάδα. Ή πίστεψε ότι ήδη τα αντικατέστησα?

'Τίποτα' λέω και κουνάω το κεφάλι μου. Ξέρω ότι δεν θα το παραδεχτεί, οπότε κάνω την χαζή, αλλά θα ψάξω κάθε γωνιά του ρετιρέ με την πρώτη ευκαιρία.

'Ο αδελφός σου τηλεφώνησε.' λέει χαλαρά, σε μία προφανή προσπάθεια να με αποσπάσει από τις σκέψεις μου - τις σκέψεις που ξέρει ότι κάνω.

Ισιώνω. Δούλεψε. 'Ο Dan?'

'Ναι'

'Του μίλησες?'

Μου ρίχνει ένα αβέβαιο ύφος. 'Δεν θα μπορούσα να το αφήσω να χτυπάει συνεχόμενα, θα ανησυχούσε. Και γιατί κλείδωσες το τηλέφωνό σου?'

Γελάω από μέσα μου. Αναρωτιέμαι πόσους συνδυασμούς προσπάθησε για να το ξεκλειδώσει. 'Δεν σε σταμάτησε από το να το απαντήσεις όμως έτσι δεν είναι? Τι είπες στον αδελφό μου?' Η φωνή μου είναι λίγο πανικοβλημένη το οποίο είναι μια χαρά γιατί είμαι πανικοβλημένη. Ο Dan θα τηλεφωνήσει αμέσως στην μαμά μου και αυτό πάνω απο όλα τα άλλα δεν είναι κάτι που θέλω να εξηγήσω.

'Λοιπόν, δεν του είπα τι έγινε. Δεν θέλω να σκεφτεί η οικογενειά σου ότι δεν μπορώ να σε προσέχω. Είπε ότι θα βρισκόσαστε.' Με κοιτάζει λες και έκανα την μεγαλύτερη αμαρτία που δεν του είπα τα σχέδια μου, παρόλο που δεν υπήρχαν σχέδια ακόμα.

'Του είπες ότι ζούμε μαζί, έτσι δεν είναι?' Τα χείλη μου γίνονται μία ευθεία.

'Ναι' δεν ακούγεται καθόλου απολογητικός.

Θα τον σκοτώσω! 'Jesse τι έκανες?' ρίχνω τον κεφάλι μου στον ώμο του απελπισμένα.

'Εϊ κοίταξέ με' ακούγεται θυμωμένος ξανά. Τραβώ το κεφάλι μου και τον κοιτάζω με όλη την θλίψη που αισθάνομαι. Η γραμμή έκφρασής του στην θέση της. 'Δε νομίζεις ότι θα ανησυχούσε αν άφηνα το τηλέφωνό σου να χτυπάει συνεχόμενα?'

Αυτό είναι απαίσιο - ο χειρότερός μου εφιάλτης. Ο Dan χωρίς αμφιβολία έχει πάρει τους γονείς μας τηλέφωνο.

Με τραβάει στο στήθος του και καταλαβαίνω ότι η καρδιά του χτυπάει άγρια.'Πάω για τρέξιμο. Κάνε ένα ντους. Θα σου φέρω κατι να φας όταν επιστρέψω από έξω.'

Θα πάει για τρέξιμο? Εγώ φταίω για αυτό. 'Δεν μπορείς να μείνεις?' ρωτάω πάνω του. Δεν θέλω να φύγει.

'Όχι' με σηκώνει και με πάει προς το μπάνιο. 'Μπες στο ντους' Το ανοίγει και με αφήνει στο μπάνιο να αισθάνομαι προσβεβλημένη και ανήσυχη. Δεν θέλει ποτέ να με αφήνει.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 29 Μερικές ώρες μετά, μπαίνω στην κουζίνα και βρίσκω τον Jesse ακόμα με τα αθλητικά του και με το δάχτυλό του στο βάζο με το φυστικοβούτυρο. Ζαρώνω το πρόσωπό μου από αηδία καθώς με κοιτάζει και μου ρίχνει ένα μικρό χαμόγελο που δεν φωτίζει αρκετά τα μάτια του. Κοιτάζει στην άκρη.

'Καπουτσίνο έξτρα δυνατός, χωρίς σοκολάτα' Κρατάει ψηλά ένα κύπελο Starbucks, και το παίρνω με ευγνωμοσύνη. 'Σου πήρα τα πάντα.' λέει και υψώνει τους ώμους. 'Δεν φτιάχνουν σολομο'

'Σε ευχαριστώ' χαμογελάω και κάθομαι δίπλα του.

'Ελπίζω να φοράς δαντέλα κάτω από αυτό το σακί' Δείχνει το κορμί μου καθώς βουτάει ένα δάχτυλο στο στόμα του.

Κοιτάζω τα σκισμένα τζην μου και το σκισμένο μπλουζακι με τον Jimmy Hendrix και χαμογελάω. 'Φοράω' Τραβάω ψηλά το μπλουζάκι για να του δείξω την κρέμ δαντέλα και γνέφει επιδοκιμαστικά. 'Νόμιζα ότι θα έφερνες φαγητό.' ψάχνω την τσάντα και βρίσκω ένα κρουασάν. Το ανοίγω γρήγορα και το τρώω.

'Αν σεκφτούμε ότι κοιμάσαι όλη μέρα, είναι η ώρα του πρωινού.' Πετάει το δάχτυλό του κάτω από την μύτη μου και τραβιέμαι πίσω στο σκαμπό μου, και κουνάω το κεφάλι μου γρήγορα. Χαμογελάει λίγο και το τρώει αυτός. 'Τι θέλεις να κάνουμε το βράδυ?'

'Μπορώ να επιλέξω?' μουρμουρίζω γύρω από το γλυκό.

Με κοιτάζει και οι τροχοί μπαίνουν σε λειτουργία. 'Σου είπα, πρέπει να σε αφήνω να επιλέξεις μερικές φορές.' Σηκώνεται λίγο και παίρνει λίγο γλυκό από την άκρη του στόματός μου. 'Είμαι του δούναι και λαβείν'.

Ξεσπαω σε γέλια και προσπαθώ να κρατήσω το μασημένο κρουασάν μέσα στο στόμα μου καθώς βήχω και βάζω το χέρι μου κάτω από το στόμα μου. Δούναι και λαβείν? Αυτός ο άντρας είναι τρελός.

'Είναι κάτι αστείο?' ρωτάει.

Τον κοιτάζω και βλέπω ένα σοβαρό πρόσωπο. Ω Θεέ! 'Όχι, τίποτα, το κατάλαβες λάθος.' βήχω λίγο ακόμα και ο Θεός να τον έχει καλά, αρχίζει και χτυπάει την πλάτη μου.

Ανακτώ τον έλεγχο καθώς η ενδοεπικοινωνία αρχίζει να χτυπά και ο Jesse με αφήνει για να απαντήσει. 'Clive, ναι θα τον δω επάνω.' Κλείνει. ' O Jay' ψελλίζει χωρίς να με κοιτάζει.

'Ο Jay? Ποιός Jay?' βάζω το κρουασάν πίσω στην σακούλα.

'Ο πορτιέρης. Έχει την κασέτα από την κάμερα ασφαλείας του μπαρ.' Βάζει το φυστικοβούτυρο στο ψυγείο και βγαίνει από την κουζίνα.

Ω γαμημένη κόλαση!

Την κασέτα από την κάμερα ασφαλείας?

Η κασέτα θα δείξει εμένα να μιλάω στον Matt.

Νομίζω ότι θα αρρωστήσω.

Ακούω τους υπόκωφους χαιρετισμούς και μερικά λεπτά μετά, ο Jesse έρχεται στην κουζίνα με τον Jay. Ο πορτιέρης μου ρίχνει ένα μικρό πονηρό χαμόγελο, αυτό που δηλώνει ότι έχει δει την κασέτα και ξέρει τι θα συμβεί. Ναι, σίγουρα θα αρρωστήσω. Κατεβαίνω από το σκαμπό και αρχίζω να φεύγω από την κουζίνα.

'Που πας?' με ρωτάει ο Jesse.

Δεν κοιτάζω πίσω. Στο πρόσωπό μου θα φαίνεται ο πανικός μου. 'Στην τουαλέτα.' φωνάζω και τους αφήνω στην κουζίνα. Μόλις βγαίνω έξω, τρέχω πάνω στις σκάλες και μπαίνω στο μπάνιο, όπου θα είμαι ασφαλής από τον τυφώνα που ξέρω οτι θα ακολουθήσει.

Έπρεπε να το ξέρω ότι δεν θα το άφηνε να περάσει. Επρεπε να ξέρω ότι θα ήταν σε αποστολή να κυνηγήσει τον δράστη. Ω Θεέ, αυτό είναι τόσο κακό. Κάθομαι στην τουαλέτα, σηκώνωμαι, και κάνω κύκλους γύρω στο μπάνιο και τότε το χερούλι της πόρτας κινείται.

'Ανα?'

Κοιτάζω την πόρτα. 'Ναι?' Βγαίνει τσιριχτό και νευρικό. Είμαι τόσο νευρική.

'Τι συμβαίνει μωρό μου? Είσαι καλά?'

΄Ίσως πρέπει να πω όχι, να πω ότι είμαι άρρωστη ώστε να μείνω στο μπάνιο. 'Ναι καλά. Θα κατέβω σε ένα λεπτό.' φωνάζω. Το να πω ότι είμαι άρρωστη θα ήταν χαζό. Θα έσπαγε την πόρτα για να με φροντίσει.

'Γιατί έχεις κλειδώσει?'

'Δεν το κατάλαβα ότι κλείδωσα. Κατουράω' τσιρίζω. Είναι καλό ότι υπάρχει ένα τεράστιο ξύλο μεταξύ μας γιατί το δάχτυλό μου θα μπλεκόταν στα μαλλιά μου. Θα έπρεπε να πηδήξω από το παράθυρο του μπάνιου.

'Εντάξει, μην αργήσεις.'

'οκ' ακούω τα μεγάλα του βήματα να δείχνουν ότι βγαίνει από την κρεβατοκάμαρα. Πανικοβάλομαι. Πραγματικά πανικοβάλομαι και δεν ξέρω το γιατί. Δεν το κανόνισα για να συναντήσω τον Matt. Ήταν ένα τυχαίο περιστατικό, αυτό είναι όλο.

ΓΑΜΩΤΟ!

Αναθεμά τον που είναι τόσο γαμημένα επίμονος. Γιατί δεν το άφησε να περάσει παρά έπρεπε να φωνάξει τον πορτιέρη να φέρει την κασέτα από την κάμερα ασφαλείας? Θα έπρεπε να πάω κάτω και να την πατήσω. Τραβάω την πόρτα και βγαίνω από το μπάνιο, στην κρεβατοκάμαρα και έξω στον διάδρομο. Το παρατράβηξε. Σταματάω το μισοαποφασιστικό μου βήμα όταν βλέπω την γιγάντια οθόνη της τηλεόρασης. Είναι σαν οθόνη κινηματογράφου, δείχνει τα πάντα, και τα κάνει όλα να φαίνονται τεράστια. Δεν είναι όμως. Είναι αρκετά θολά, οι κινήσεις είναι κομματιασμένες και η οθόνη τρέμει. Ο Jay αρχίζει να τρέχει μπροστά την κασέτα, ακούγεται το βουιτό των ανθρώπων που μπαίνουν στο μπαρ, τα φώτα ανσβοσβήνουν εδώ και εκεί, και όλα γίνονται μία ανακατεμένη μάζα απο δραστηριότητες. Αλλά μετά με βλέπω να κάθομαι στο τραπέζι με τις άλλες.

'Πιο σιγά.' διατάζει ο Jesse, και ο Jay το βάζει στην κανονική ταχύτητα. 'Αυτό είναι, άστο να παίξει.'

Χαμηλώνω στο πάνω σκαλί και παρακολουθώ την τηλεόραση μέσα από το γυαλι καθώς η νύχτα μου παίζει μπροστά μου. Τίποτα ενδιαφέρον δεν συμβαίνει, όχι για αρκετή ώρα. Παρακολουθώ καθώς ο Tom σκύβει στο τραπέζι και παίρνει το χέρι μου. Την Victoria που μας αφήνει για να βρει το ραντεβού της και μετά την Kate Που αφήνει το τραπέζι, και ξέρω πολύ καλά τι έρχεται. Απο μέσα μου ικετεύω την τηλεόραση να σταματήσει αμέσως, αλλά δεν γίνεται. Ο Tom φεύγει, και ο Matt Πλησιάζει. Σκληραίνω από πάνω εως κάτω και παρακολουθώ καθώς οι ώμοι του Jesse σηκώνονται μέχρι τα αυτιά του. Η πλάτη του Matt είναι στην κάμερα, αλλά δεν μπορείς να κάνεις λάθος ότι δεν είναι αυτός. Δεν θα μπορούσα ποτέ να κοροϊδέψω τον Jesse για αυτο.

'Σταμάτησέ το!' διατάζει κοφτά, προχωράει προς την τηλεόραση να ρίξει μία πιο κοντινή ματιά. Το κεφάλι του αρχίζει να κουνιέται σκεφτικά. 'Συνέχισε.'

Ο Jay συνεχίζει και ο Jesse κάνει κάποια βήματα πίσω. Αυτό είναι κακό. Κάθομαι κολλημένη στο πάνω σκαλί και σκέφτομαι την τελευταία φορά που ο Jesse ανακάλυψε ότι είδα τον Matt. Δεν θέλω άλλη μία επανάληψη από αυτό. Γιατί δεν το πρόβλεψα αυτό? Παρακολουθώ τον εαυτό μου να πηδάει από το σκαμπό και μαζεύω τα πεταμένα πράγματά μου με τον Tom.

'Το θέλω από άλλη γωνία' λέει ο Jesse.

'Υπάρχει και άλλη κάμερα.' απαντά γρήγορα ο Jay.

'Φέρτη μου. Την είδες να του μιλάει?'

Ward, έκανα ότι μπορούσα, αλλά με φώναξαν να αντιμετωπίσω μερικά μεθυσμένα μουνιά ή μερικές γατοκαυγάδες γυναικών, τότε δεν μπορούσα να την παρακολουθώ.'

Κουνάω το κεφάλι μου μόνη μου. Θα βάλει σωματοφύλακα δίπλα μου. Αυτό είναι γελοίο. 'Δεν χρειάζομαι κάποιον να με παρακολουθεί.' δηλώνω. Νιώθω έξαλλη.

Και των δυο τα κεφάλια στρέφονται σε μένα, ο Jay ξαφνικά μοιάζει ανήσυχος και ο Jesse μαζεμένος και συγκλονισμένος. Υπάρχουν λίγα λεπτά σιωπής ανάμεσά μας. Είναι άβολο και

χωρίς να το θέλω τυλίγω τα χέρια μου γύρω μου καθώς κάθομαι ενώ ο Jesse περιεργάζεται την κάθε μου κίνηση.

'Αφησες το ποτό σου μόνο του κάποια στιγμή? ' ρωτάει ο Jay.

Η ερώτηση με σοκάρει. '¨΄Οχι'

'Πότε ξεκίνησες να αισθάνεσαι περίεργα?' πετάγεται ο Jesse, τα χέρια του διπλώνονται στο στήθος του.

'Τρέκλιζα λίγο στο μπαρ, αλλά τα κατάφερα.'

'Μιλησες σε κάποιον στο μπαρ?'

Ω Γαμώτο! Να πω ψέμματα? Εχω δει την αντίδραση του Jesse σε κάποιον που ήρθε σε μένα και δεν ήταν ευχάριστη. Γαμώτο γαμώτο γαμώτο! Κοιτάζω νευρικά τον Jesse. Ξέρει ότι το σκέφτομαι.

Με κοιτάζει με σκοτεινά, επικύνδινα μάτια, το πάνω μέρος του σωματός του ανεβοκατεβαίνει, τα χέρια του ακόμα στο στήθος του. 'Απάντησε την ερώτηση, Ανα.' λέει, πιο ήρεμα απ' ότι ξέρω ότι αισθάνεται.

'Ήταν ένας τύπος στο μπαρ που ήθελε να με κεράσει. Αρνήθηκα.' ξεστομίζω τις λέξεις γρήγορα. Είναι προφανές ότι νιώθω άβολα, αλλά θα το ανακαλύψει μόνος του όταν τελειώσει να παρακολουθεί την κασέτα, οπότε καλύτερα να τον προλάβω.

Ο Jesse έχει μία αντίδραση πυροβόλου όπλου και η καρδιά μου ξεκινάει να χτυπάει στο στήθος μου.

Κοιτάζω τα πόδια μου. '¨Ηταν μια χαρά. Αφησα το μπαρ και γύρισα στην Kate' προσπαθώ να το ομαλοποιήσω πριν λιποθυμίσει ο Jesse.

'Σταμάτα να λες ότι ήταν μια χαρα!' φωνάζει.

Αναπηδώ και χωρίς να το θέλω τον κοιτάζω και βλέπω τις φλέβες του λαιμού του να πρήζονται και το σαγόνι του να σφίγγεται. Και τότε κάτι μου τραβάει τον προσοχή στην τηλεόραση και κοιτάζω πέρα από τον Jesse. Δεν θα έπρεπε να το κάνω. Θα έπρεπε να το αγνοήσω και μετά ίσως θα πέρναγε χωρίς ο Jesse να προλάβαινε να το δει. Το αίμα μου παγώνει. Στο μπαρ υπάρχει ένα ψηλός, κοστουμαρισμένος άντρας. Είναι αργά να προσποιηθώ άγνοια. Ο Jesse γυρίζει στην τηλεόραση για να δει τι μου τράβηξε την προσοχή, το ίδιο και ο Jay.

Η σιωπή επιστρέφει καθώς όλοι παρακολουθούμε τον άντρα στην οθόνη που μετακινείται από την θέα όταν σηκώνομαι και πάω στο μπαρ. Μετά πετάγεται το πλάσμα με την αλογοουρά το φουσκωμένο πριν τρεκλίσω και ξαναπάω στο τραπέζι. Μετά ο άντρας επιστρέφει στο οπτικό μας πεδίο. Αλληθωρίζω και προσπαθώ να συγκεντρωθω καλύτερα. Είναι αυτός? Σίγουρα μοιάζει σαν και αυτόν, αλλά στο μήνυμά του έγραψε ότι θα ήταν στην Δανία.

Μπορώ να δω τον Jesse Με την περιφερειακή μου όραση να τινάζεται, δείχνοντας ότι έχει την ίδια ακριβώς σκέψη με μένα, αλλά παρακολουθώ την κασέτα απόλυτα συνεπαρμένη τώρα, αλλα καταλαβαίνω επίσης την βαριά του αναπνοή, αλλά είμαι πολύ αφοσιωμένη στην τηλεόραση για να κοιτάξω και να επιβεβαιώσω αυτά που ήδη ξέρω. Θα γίνει ανεξέλεγκτος.

Ο χρόνος ξαφνικά περνάει γρήγορα, αλλά μετά ο Sam μπαίνει μέσα και οι κινήσεις γίνονται αργές ξανά καθώς σηκώνομαι από το τραπέζι, αφήνω τον Sam με την Κate. Και μετά ο Jesse εμφανίζεται στην άκρη της γωνίας της σκηνής κι παρακολουθώ καθώς πέφτω κάτω στο πάτωμα δυνατά, άνθρωποι μαζεύονται γύρω από το κορμί μου και μπλοκάρουν την θεα μου.

Κανένας δεν λέει τίποτα - για αρκετή, άβολη ώρα. Γυρίζω τα μάτια μου στον Jesse και τον βρίσκω να με παρακαλουθεί. Δεν νιώθω καθόλου άνετα με το μαύρο των ματιών του, και μπορώ να νιώσω τα δάκρυα να γεμίζουν τα δικά μου. Να τους πω για το μήνυμα? Ο Jesse δείχνει σαδιστικός ήδη. Θα πρέπει να το προσθέσω στον προφανή θυμό του?

Ο Jay βήχει, και μου τραβάει την προσοχή. 'Είδες αρκετά?' ρωτάει

'Ναι' απαντάει ο Jesse χωρίς να παίρνει τα μάτια του απο πάνω μου. Είναι αρκετά προφανές τώρα ότι όταν ο Jesse εμφανίστηκε ήταν το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί.

'Φεύγω λοιπον' Ο Jay σηκώνεται και παίρνει την κασέτα. 'Θα βγω μόνος μου.'

Ο Jesse δεν λέει τίποτα καθώ φεύγει και κλείνει σιγά την πόρτα πίσω του.

Κάθομαι στο πάνω σκαλί και ρίχνω τα μάτια μου στα πόδια μου. Βρίσκομαι σε μικρή έκσταση. Αυτό θα μπορούσε πράγματι να ήταν πολύ χειρότερο. Χωρίς αμφιβολία ο Jesse θα έχει να πει κάτι για την ανειλικρίνειά μου όσον αφορά την παρουσία του Matt, αλλά δεν μπορεί να με κατηγορήσει. Γιατί να του έδινα ανοιχτά αυτή την πληροφορία? Δεν είμαι τελέιως χαζη. Μάλλον αποδείχθηκε ότι είμαι. Δεν σκέφτηκα ποτέ την κασέτα, και σίγουρα δεν περίμενα τον Jesse να παριστάνει τον ντεντεκτιβ Πουαρό.

'Δεν ανέφερες τον Matt' ο ήρεμος τόνος του δεν με ξεγελάει, και γιατί μου λέει αυτό αντί για το πιο σημαντικό θέμα που είδε.....τον ψηλό κοστουμαρισμένο άνρα στο μπαρ. Ξέρω ότι σκέφτεται ότι είναι αυτός.

Οι ώμοι μου σηκώνονται ανήσυχα, αλλά δεν κοιτάζω πάνω; ξέρω ήδη ότι είναι θυμωμένος. Δεν χρειάζομαι να το δω για να το επιβεβαιώσω και θα πρέπει να είναι αρκετά προφανές γιατί δεν ανάφερα τον Matt πριν. 'Δεν ήθελα να σε αναστατώσω.'

'Να με αναστατώσεις?' Η φωνή του ειναι ψιλή από την έκφραση.

'Εντάξει, δεν ήθελα να σε τσαντίσω' τον κοιτάζω και βρίσκω μία απολύτως απαθή έκφραση. Είμαι έκπληκτη; περίμενα να βράζει από θυμό. 'Ηταν τυχαία συνάντηση'

'Αλλά μιλήσατε για μερικά λεπτά. Τι είπατε?'

'Απολογήθηκε.'

'Και αυτό πήρε λίγα λεπτά?' Τα φρύδια του είναι σηκωμένα. Εχει δίκιο, μια συγνώμη δεν παίρνει ούτε δυο δευτερόλεπτα, αλλά δεν μπορώ να θυμηθω κάθε λεπτομέρεια της κουβέντας. 'Σου είπα να μην τον ξαναδείς.'

Χάσκω. "Jesse δεν το είχα σχεδιάσει. Στο είπα, ήταν τυχαίο.' Τι ήθελε να κάνω? Να φύγω από το μπαρ? 'Ήθελα να μάθω πως έμαθε για σένα.'

'Σε νοιάζει?' Ξαναθυμώνει. Μπορώ να το καταλάβω.

'Όχι δεν με νοιάζει.'

Τα δόντια του αρχίζουν να μασάνε το κάτω χείλος του καθώς με κοιτάζει. Νιώθω ένοχη και δεν ξέρω το γιατί. Δεν έκανα τίποτα κακό. Δεν μου φωνάζει, αλλά δεν είναι χαρούμενος αυτό είναι ξεκάθαρο. Τι έπρεπε να κάνω? Ξέρω ότι σκέφτεται ακριβώς αυτό που σκέφτομαι για τον Mikael, αλλά δεν μπορεί να μου θυμώσει για αυτό γιατί δεν ήξερα καν ότι βρισκόταν εκεί - ή ότι ήταν αυτός. Ήταν αυτός?

'Τότε άφησέ το' Αρχίζει να προχωράει προς τις σκάλες. 'Θα κάνω ένα ντους' Με προσπερνάει, και με αφήνει έκπληκτη από το ήρεμο προσωπείο του. Νομίζω ότι θα ήθελα να εκραγεί. Τουλάχιστον θα ήξερα που βρισκόμουν. Τώρα τι?

Σηκώνομαι από το σκαλοπάτι και πάω προς το υπνοδωμάτιο. Δεν μπορώ να αντέξω το να μη ξέρω που βρίσκομαι. Χρειάζομαι να καταλάβω τι συμβαίνει στο πολύπλοκο μυαλό του. Ξέρω ότι είναι έξαλλος, και για αυτο προσπαθεί να μετριάσει τον θυμό του. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά θα προτιμούσα να αγρίευε και να ξεκαθάριζε το τοπίο. Νιώθω σα να αιωρούμε πάνω από ένα κουμπί εκπυρσοκρότησης.

Μπαίνω στο δωμάτιο και ακούω το ντους, οπότε βαδίζω προς το μπάνιο και τον βρίσκω κάτω από το ντους. Ακόμα και τώρα με τραβάει η ομορφιά του που στέκεται μπροστά μου, και βράζει από οργή. Eίναι δυνατή αλλά δεν την αφήνει να βγει.

'Θα μου φωνάξεις σε παρακαλώ και να τελειώνουμε με αυτό' κάθομαι στο λουτρό και βάζω τα χέρια μου στην αγκαλιά μου. Παρατηρώ για πρώτη φορά από την ώρα που σηκώθηκα

ότι το δαχτυλίδι των αρραβώνων μου λείπει. Μου το έβγαλε? Η σκέψη μου τρυπάει σαν πάσσαλος την καρδιά μου. Δεν μου αρέσει αυτό καθόλου.

Δεν λέει λέξη. Συνεχίζει να σαπουνίζεται πριν βγει έξω και αρπάξει μία πετσέτα για να σκουπιστεί. Με αφήνει ακριβώς εκεί που κάθομαι, τα μάτια μου πετάγονται γύρω στο μπάνιο, η αβεβαιότητα με γεμίζει. Σηκώνομαι και περπατώ την κρεβατοκάμαρα.

'Jesse?'

Με αγνοεί εντελώς και πηγαίνει στην ντουλάπα, και βγαίνει μετά από μερικά λεπτά με ένα ξεβαμμένο τζην. Το σαγόνι του είναι σφιγμένο συνεχώς και μπορώ να δω ότι καταβάλει κάθε προσπάθεια να κρατήσει τα συναισθήματά του. Ποτέ δεν σκέφθηκα ότι θα ήθελα να χάσει την ψυχραιμία του. Και που πηγαίνει τέλος πάντων?

Βάζει ένα γκρι μπλουζακι και πηγαίνει προς την κρεβατοκάμαρα ενώ στέκομαι στην μέση του δωματίου, να αναρωτιέμαι τι στον διάολο θα κάνει. Τον ακολουθώ ξανά και τον βρίσκω να βουρτσίζει τα δόντια του. τα μάτια του τινάζονται στα δικά μου από τον καθρέφτη. Νιώθω ανήσυχη.....άβολα.

'Σε παρακαλώ μίλησέ μου.' τον ικετεύω. Δεν το αντέχω αυτό.

Τελειώνει με το βούρτσισμα των δοντιών του και ρίχνει νερό στο πρόσωπό του, πριν κρατηθεί από την άκρη του νιπτήρα και πάρει μερικές βαθιές ανάσες. Προετοιμάζομαι για την καταιγίδα αλλά δεν έρχεται. Περνάει από δίπλα μου και μέσα στο υπνοδωμάτιο.

Τον ακολουθώ σαν απελπισμένη ψυχή. 'Που πας?' ρωτάω πίσω του καθώς πάει προς την πόρτα.

Σταμτάει και περνάνε λίγες στιγμές πριν γυρίσει τα σκοτεινά, προβληματισμένα μάτια του πάνω μου. 'Πρέπει να τακτοποιήσω κάποια πράγματα στο Κτήμα'. Η φωνή του είναι κενή από κάθε συναίσθημα ενώ βρίσκομαι κοντά να ουρλιάξω από το κλάμα. Είμαι τρομοκρατημένη.

'Νόμιζα ότι θα κάναμε κάτι σήμερα το βράδυ.' του υπενθυμίζω απελπισμένα.

'Κάτι προέκυψε' ψελλίζει και γυρίζει να φύγεθ. Αυτό το κάτι είμαι αναμφίβολλα εγώ. Θα πιει.

'Είσαι οργισμένος μαζί μου' κλαίω έξαλλα. Δεν θέλω να φύγει. Συνήθως θα επέμενε να πάω και θα τον πολεμούσα για αυτό, αλλά τώρα θέλω να πάω μαζί του.

Κουνάει το κεφάλι του και το αφήνει να πέσει λίγο, αλλά δεν με κοιτάζει. Χρειάζομαι να δω το πρόσωπό του. Βγαινει από την κρεβατοκάμαρα και καταρρέω στο πάτωμα κλαίγωντας. Νιώθω αβοήθητη και μισή. Όλος αυτός ο πόνος επειδή ήθελα να έχω την τελευταία λέξη, όλο αυτό γιατί επέμενα να βγω και να αποδείξω κάτι. Το μόνο που απέδειξα ήταν ότι είμα χαμένη χωρίς αυτόν.

Σέρνομαι στο δωμάτιο και πέφτω στο κρεβάτι ενώ βρίσκω το μέρος που μυρίζει περισσότερο από αυτό. Είναι φτωχό υποκατάστατο του αληθινού. Μόνο αυτός μπορεί να το κάνει καλύτερο, να το κάνει να περάσει. Και το χειρότερο απ' όλα, ξέρω που έχει πάει, ποια θα είναι εκεί και τι θα κάνει. Τι πρέπει να κάνω? Είναι μία σύγχιση, το πρόσωπό μου το νιώθω πρησμένο από τα δάκρυα και το κεφάλι μου πονάει από τις ανεπιθύμητες σκέψεις. Θα ανοίξει ένα μπουκάλι βότκα? Ξέρω ότι αν το κάνει, δεν θα τον ξαναδώ σύντομα - όχι όσο είναι έτσι. Θα προτιμούσα να μην τον είχα καθόλου από το να είχα το κούφιο τέρας που είναι ο Jesse με μερικά μπουκάλια βότκα μέσα του. Δεν θέλω να ξαναδώ αυτόν τον άντρα.

Κάθομαι στο κρεβάτι, και ξαφνικά θυμάμαι κάτι. Δεν είναι εδώ, και είμαι.....είμαι μόνη. Πηδάω και τρέχω στο μπάνιο, ανοίγω το ντουλάπι με τα καλλυντικά και κοιτάζω τα μπουκάλια, τα κουτιά και τα σωληνάρια. Αρχίζω να ψάχνω, μετακινώ το περιεχόμενο στο πλάι, και τα τρεμάμενα χέρια μου με αναγκάζουν να τα πετάω κάτω. Μία κραυγή απελπισίας βγαίνει από το στόμα μου και με θυμό, βάζω το χέρι μου στα ράφια, και πετάω όλα τα μπουκάλια στο πάτωμα του μπάνιου.

Τι σκέφτομαι? Δεν είναι τόσο χαζός να τα κρύψει σε ένα τόσο προφανές μέρος. Αφήνω το μπάνιο και τρέχω στην ντουλάπα, χώνω τα χέρια μου σε κάθε τσέπη από τα κοστούμια του, μέσα έξω, αναποδογυρίζω τα παπούτσια του και ψάχνω μέσα στα διπλωμένα μπλουζάκια του. Τίποτα, αλλά δεν σταματάω. Τα χάπια μου εξαφανίζονται μυστηριωδώς και αυτό γίνεται από τότε που τον γνώρισα, και η πρώτη φορά ήταν λίγες μέρες αφού παραδώθηκα

σε αυτόν. Τι παιχνίδι παίζει? Δεν μπορεί να θέλει να μείνω έγκυος, σίγουρα? Αν το θέλει, μπορεί να το πετύχει και αυτό. Δεν το πιστεύω αυτό.

Πέφτω στο πάτωμα της ντουλάπας, και σκουπίζω τα δάκρυά μου που τρέχουν ακόμα μακρυά. Προσπαθεί να με παγιδέψει? Ψάχνω τις τσέπες των τζην του, τα πετάω παντού στην ντουλάπα έξαλλη όταν δεν βρίσκω τίποτα. Η χρυσή σατέν τσάντα γλιστράει καθώς τραβάω ένα σακάκι του από την κρεμάστρα, το περιεχόμενο πέφτει στο πάτωμα.

Προφυλακτικά.

Δεν τα χρειαζόμαστε αυτά.

Προσπαθεί να με αφήσει έγκυο. Γαμημένη κόλαση!

Κατεβαίνω γρήγορα τις σκάλες προς το γραφείο του, βγάζω έξω κάθε ντουλάπι, συρτάρι, οπουδήποτε θα μπορούσε να τα κρύψει, αλλά μια ώρα μετά ακόμα δεν βρίσκω χάπια. Μα τα έκανα όλα άνω κάτω. Σταματάω όταν ακούω το τηλέφωνό μου να χτυπάει από απόσταση και ακολουθώ τον ήχο μέχρι που σταματάεει και στέκομαι στο μεγάλο άνοιγμα να κοιτάζω τριγύρω απελπισμένη.

'Γαμώτο!' βρίζω μόνη μου, αλλά μετά ο τόνος του μηνύματος ακούγεται και τον ακολουθώ στην πολυθρόνα που βρήκα πριν τον Jesse να κάθεται. Αρπάζω το τηλέφωνο μου. Η αναπάντητη είναι από την μητέρα μου. Ω Θεέ, της τα είπε ήδη ο Dan? Πραγματικά δεν μπορώ να της μιλήσω αυτή την στιγμή, δεν μου αρέσει η σκέψη, αλλά δεν ξέρω καν που βρίσκομαι για να ξέρω τι θα της πω. Η καρδιά μου βουλιάζει όταν βλέπω το μήνυμα από τον John.

Είναι καλά, αλλά θα πρέπει πιθανόν να έρθεις.

Η καρδιά μου σηκώνεται λιγάκι με το πρώτο μέρος του μηνύματος και μετά βυθίζεται εξίσου γρήγορα. Θα πρέπει πιθανόν να πάω? Ο John τραβάει τον jesse από το μπουκάλι της βότκας? Ανεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά και τρέχω στο μπάνιο να πλύνω το πρόσωπό μου σε μία προσπάθεια να φτιαχτώ λίγο. Δεν μου κάνει τίποτα, δείχνω σα να θρηνούσα και κανένα μακιγιάζ ή πλύσιμο δεν θα μπορέσει να συμμαζέψει τα τζαμένια μου μάτια. Αφού βρίσκω

τα κλειδιά μου, τρεχω γρήγορα προς το αμάξι μου, αγνοώντας τον Clive καθώς φωνάζει από πίσω μου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30 Η οδήγηση στο Κτήμα είναι θολή και αμαυρωμένη από οράματα και αναμνήσεις. Οράματα με τον Jesse να τρεκλίζει και να τραυλίζει και αναμνήσεις να τον βρίσκω αναίσθητο στην βεράντα, όλες ανεπιθύμητες, αλλά επαναλαμβανόμενες. Δεν μπορώ να το ξαναπεράσω αυτό. Δεν μπορώ να τον βλέπω να το κάνει στον εαυτό του ξανά-όχι εξαιτίας μου. Μπορεί να μην είμαι ικανή αν ελεγξω τον παραλογισμό του, αλλά μπορώ να τον προστατεύσω από το να σκοτώνει αργά τον εαυτό του.

Δεν νιώθω έκπληξη όταν φτάνω στις πύλες κι ανοίγουν αμέσως. Ο John θα πρέπει να με είδε. Η οδήγησή μου είναι γρήγορη και τρελή στην απελπισία μου να τον προλάβω και να σταματήσω το αναπόφευκτο. Βρίσκω την πόρτα του Κτήματος ανοιχτή και τρέχω στο χωλ της εισόδου, αγνοώντας την φασαρία που έρχεται από το μπαρ και το εστιατόριο. Το καλοκαιρινό δωμάτιο έχει επιστρέψει στην προηγούμενη χαλαρή του κατάσταση με τους καναπέδες και τις καρέκλες διάχυτα στον ανοιχτό χώρο, τα μέλη συγκεντρωμένα, συζητάνε και πίνουν. Σιωπή πέφτει, όλες οι συζητήσεις σταματάνε, όταν περνάω από εκεί. Είμαι σίγουρη ότι αν έδινα προσοχή θα υπήρχαν πολλά βλέμματα, αγριεμένα πρόσωπα που θα

με κοιταγαν αλλά δεν έχω την ώρα ή την διάθεση να σταματήσω και να τα δω. Δεν χρειάζεται να κοιτάξω. Μπορώ να αισθανθώ την βαριά ατμόσφαιρα.

Καθώς πλησιάζω την πόρτα του γραφείου του Jesse, ακούω έναν ισχυρό ήχο που με κάνει να πεταχτώ. Τι ήταν αυτό γαμώτο? Κρατάω το χερούλι και κοιτάζω πίσω μου, αλλά βρίσκω τον διάδρομο άδειο. Γυρίζω το χερούλι της πόρτας και πάω να την ανοίξω.

'Ανα!' Η φωνή του μεγαλόσωμου John ταξιδεύει στον διάδρομο, και με ακινητοποιεί, αλλά δεν μπορώ να τον δω. "Γαμώτο, γαμημένο κάθαρμα! Ανα περίμενε!' Εμφανίζεται, κινείται γρηγορότερα απ' όσο περίμενα ότι θα μπορούσε για τόσο μεγάλο άντρα, τα γυαλιά του στην θεση του καθώς με πλησιάζει σαν τρένο που καπνίζει. "Χριστέ, γυναίκα, μην μπεις εκεί μέσα!'

Κοιτάζω το έξαλλο τέρας που έρχεται μπροστά μου σε αργή κίνηση και αναπηδώ στον ήχο ενός άλλου διαπεραστικού κρότου. Μου τραβάει την προσοχή από την βαριά φωνή του John, και βγαίνει από το γραφείο του Jesse. Τι είναι αυτό? Σπρώχνω την πόρτα λίγο ακόμα μέχρι που βλέπω όλο το δωμάτιο.

Ω Ιησού Χριστέ!

Τρεκλίζω προς τα μπρος με εκατοντάδες χτύπους στην καρδιά μου. Τι στον γαμημένο διάολο συμβαίνει?

'Όχι!' ο John πέφτει πάνω μου και με πιάνει από την μέση. 'Ανα, κορίτσι δεν μπορείς να μπεις εκεί μέσα.'

Χάνω όλα τα αισθήματά μου καθώς καρφώνομαι στην φρικαλεότητα μπροστά μου και μετά πολεμώ με την απίστευτη δύναμη του John, που προσπαθεί να με βγάλει από το δωμάτιο. Δεν ξέρω πως, ίσως η αδρεναλίνη να φταίει, αλλά ελευθερώνομαι από τον John και πέφτω μέσα στο δωμάτιο καθώς η Sarah υψώνει ένα διαβολικό μαστίγιο που κρατάει και το αφήνει να πέσει στην πλάτη του Jesse. Το στομάχι μου πηδά στον λαιμό μου, και νιώθω την ζεστή παλάμη του John να τυλίγεται πάνω από το χέρι μου.

'Ανα, αγάπη μου' Η φωνή του John είναι η πιο απαλή που έχω ακούσει ποτέ. 'Δεν χρειάζεται να το δεις αυτό.'

Του σπρώχνω το χέρι και προσπαθώ να ενώσω τα κομμάτια της σκηνής που ξεδιπλώνεται μπροστά μου. Είναι γυμνός, φοράει το τζην του, είναι γονατισμένος στο πάτωμα, το κεφάλι του πεσμένο χαλαρά. Δεν έχει κοιτάξει επάνω. Η Sarah στέκεται πίσω του, ντυμένη με μαύρο δερμάτινο παντελόνι, ένα δερμάτινο κορμάκι και ψηλές δερμάτινες μπότες, και δείχνει τόσο διαβολική όσο το μαστίγιο στο χέρι της.

Δεν μπορώ να κινηθώ. Είμαι κολλημένη στην θέση μου. Τα πόδια μου τρέμουν, η καρδιά μου χτυπάει τόσο γρήγορα που μπορεί να βγει από το στήθος μου και δεν μπορώ να ανοίξω το στόμα μου. Τι συμβαίνει?

Η Sarah Με κοιτάζει, ένα βλέμμα βαθιάς ικανοποίησης στο πρόσωπό της καθώς αργά σηκώνει το μαστίγιο ξανά. Θέλω να ουρλιάξω, να της πω να σταματήσει, αλλά το στόμα μου είναι ξερό και δεν ανταποκρίνεται στις εντολές του μυαλού μου. Το φουσκωμένο πρόσωπό της δείχνει ευχαρίστηση σε σχέση με το βασανιστήριο αδυναμίας του Jesse και χωρίς αμφιβολία, με το να είμαι εγώ εδώ να το βλέπω.

Φέρνει το μαστίγιο να πέσει στην γυμνή σάρκα του Jesse ξανά και κυρτώνει την πλάτη του, ρίχνει το κεφάλι του πίσω αλλά δεν βγάζει κανέναν ήχο.

Η δυνατή κραυγή που ηχεί στο δωμάτιο είμαι εγώ.

Το κεφάλι του πετάγεται καθώς η κραυγή μου βυθίζεται στα αυτιά του. Τρεκλίζω πάνω στον John ξανά, που έχει ανακάμψει το κράτημά του πάνω μου. 'Αφησέ με!' πολεμάω σκληρά, στριφογυρίζω το κορμί μου στο κράτημά του, τον δαγκώνω και τον χτυπάω.

'Ανα?' η φωνή του Jesse με ακινητοποιεί. Είναι αδύναμη και σπασμένη καθώς το κεφάλι του γυρνά προς την κατεύθυνσή μου.

Μία κραυγή απελπισίας δραπετεύει από το στόμα μου καθώς τα μάτια μας συναντιούνται και το μόνο που βλέπω είναι άδειαν τζαμένιες τρύπες. Δεν δείχνει καθόλου καλά. Δείχνει ναρκωμένος και άδειος. Κάνει να σηκωθεί αλλά τρεκλίζει ελαφρά προς τα μπρος τελείως

αποπροσανατολισμένος. Τα μάτια μου πέφτουν στην πλάτη του, και βλέπω τουλάχιστον δέκα άγρια μαστιγώματα από την μία άκρη μέχρι την άλλη, να αιμοραγούν.

Νιώθω άρρωστη. Το στομάχι μου θέλει να ξεράσει και καθώς η Sarah υψώνει το μαστίγιο ξανά, ακούω τον John να φωνάζει το όνομά της. Τα γόνατά μου με εγκαταλείπουν και σωριάζομαι στο πάτωμα μπροστά στα πόδια του John.

'Ανα?' ο Jesse τα καταφέρνει να σταθεί όρθιος αλλά δεν είναι σταθερός. Κουνάει το κεφάλι του καθώς προσπαθεί να αυτοσυγκεντρωθεί, το συγχισμένο πρόσωπό του γίνεται προσβεβλημένο καθώς αντιλαμβάνεται την παρουσία μου. 'Χριστέ μου όχι!' Τρόμος γεμίζει τα όμορφα χαρακτηριστικά του. Ακόμα και η φωνή του είναι ασταθής. Κάνει να προχωρήσει μπροστα΄αλλά τον σταματάει η Sarah, που του αρπάζει το χέρι. 'Φύγε γαμημένα από πάνω μου!' βρυγχάται και την σπρώχνει πίσω. 'Ανα μωρό μου. Τι κάνεις εδώ?' Τρέχει και πέφτει στα γόνατα μπροστά μου, αρπάζει το πρόσωπό μου και ψάχνει τα μάτια μου.

Τον βλέπω τελείως θολό μέσα από τα δακρυά μου. Δεν μπορώ να μιλήσω. Απλά κουνάω μανιωδώς το κεφάλι μου, και προσπαθώ να απαλλάξω το μυαλό μου από αυτό που μόλις είδα. Είναι εφιάλτης? Δεν της αντιστεκόταν καθόλου. Είχε γονατίσει εκεί και περίμενε τα χτυπήματα σε απόλυτη έκσταση. Πετάω τα χέρια μου να τον χτυπήσω μακρυά μου και σκαρφαλώνει στα πόδια μου.

'Ανα, σε παρακαλώ!' ικετεύει, καθώς σπρώχνω τα χέρια του από πάνω μου. Πρέπει να φύγω από εδώ.

Γυρίζω, σπρώχνω τον John από μπροστά μου και τρέχω τυφλωμένη από το σοκ στον διάδρομο, βγαίνω στο τεράστιο καλοκαιρινό δωμάτιο. Καθώς προσπαρνάω γρήγορα, ακούω σοκαρισμένες φωνές, και γυρίζω να δω τον Jesse και τον John να με κυνηγάνε. Βάζω το χέρι μου στο στόμα μου και νιώθω τον εμετό να ανεβαίνει στον λαιμό μου. Ω Θεέ, θα ξεράσω.

Τρέχω στην τουαλέτα και μπαινω μέσα, κοπανάω την πόρτα πίσω μου. Πάω μέχρι την λεκάνη και αδειάζω το στομάχι μου δυνατά, οδυνηρά, το πρόσωπό μου ιδρωμένο και κλαμμένο. Είμαι στον πάτο της Κόλασης ξανά, παγιδευμένη σε μία γαμημένη τουαλέτα και δεν έχω να πάω πουθενά.

Ο ήχος της πόρτας της τουαλέτας που σπάει πάνω στον τοίχο ακούγεται στο δωμάτιο. Ανα'! Κοπανάει την πόρτα πίσω μου και βυθίζομαι στην λεκάνη καθώς νιώθω πάλι να θέλω να ξεράσω. 'Ανα, άνοιξε την πόρτα!'.

Δεν μπορώ να του απαντήσω έτσι όπως είμαι ακόμα και να ήθελα. Τι στον διάολο υποτίθεται ότι θα του πω? Μολις τον είδα να τον δέρνει μία γυναίκα που σιχαίνομαι - μία γυναίκα που ξέρω ότι θέλει τον Jesse και με μισεί. Η φαντασία μου δεν φτάνει μέχρι αυτό το είδος αναισθησίας. Ξερνάω ξανά και ψάχνω για λίγο χαρτί να σκουπίσω το στόμα μυ καθώς συνεχίζει να χτυπάει την πόρτα πίσω μου.

'Σε παρακαλώ' παρακαλάει, ένας υπόκωφος χτύπος στην πόρτα ακούγεται. Ξέρω ότι είναι το κούτελό του. 'Ανα, σε παρακαλώ, άνοιξε την πόρτα.'

Τα δάκρυά μου μαζεύονται ξανά καθώς τον ακούω να παρακαλάει. Δεν μπορώ καν να κοιτάξω τα μάτια του άντρα που αγαπάω, γνωρίζοντας τι έκανε στον εαυτό του.

'Ποιος την άφησε να μπει?' Ο τόνος του έχει γίνει άγριος και κοπανάει την πόρτα. 'Γαμώτο! Ποιος γαμημένος διάολος την άφησε να μπει?'

'Jesse δεν την άφησα εγώ. Δεν θα την άφηνα ποτέ να μπει μέσα.' Το μουρμουρητό του John είναι ανακουφιστικό . Θέλω να πεταχτώ και να τον υπερασπιτώ. Δεν με άφησε αυτος να μπω. Η νευριασμένη φωνή του John, οι προσπάθειές του να με σταματήσει από το να μπω στο γραφείο του, όλα με οδηγούν σε ένα συμπέρασμα. Δεν άνοιξε αυτός τις πόρτες. Αυτή ήταν ξανά. Ο δυνατός, κυρίαρχος άντρας μου δέχτηκε να τον χτυπήσουν? Υποτίμηση την εμπάθειά της εναντίoν μου. Ακολούθησα την πεπατημένη. Πέτυχε περισσότερα από το να με σοκάρει, αλλά όλο αυτό δεν με αποσπά από το γεγονός ότι ο Jesse ενεργά, με την θέληση του, συμμετείχε στην δραστηιότητα. Γιατί?

'Τι συμβαίνει?' Η οικεία φωνή της Kate μου δίνει ελπίδα να δραπετεύσω από την σκηνή της φρίκης. 'Γαμώτο! Jesse, τι στον διάολο έπαθε η πλάτη σου?'

'Τίποτα' πετάει.

'Μην μου μιλάς γαμημένα έτσι. Που είναι η Ανα? Τι στον διάολο συμβαίνει? Ανα?' Με φωνάει και είμαι απελπισμένη να της απαντήσω, αλλά ξέρω ότι αν ανοίξω την πόρτα ο Jesse θα μπει μέσα. Δεν μπορώ να τον δω.

'Είναι εδώ μέσα. Δεν βγαίνει έξω. Ανα?' φωνάει. 'Σε παρακαλώ Kate βγάλτην έξω' Κοπανάει την πόρτα ξανά. Ακούγεται έξαλλος και απελπισμένος.

'Εϊ!' Πες μου γιατί κλειδώθηκε εκεί μέσα και γιατί αιμοραγείς παντού?' Η φωνή της kate είναι αγριεμένη.

'Η Ανα μπήκε μέσα και είδε κάτι που δεν θα έπρεπε να δει. Τρομοκρατήθηκε. Πρέπει να την δω.' Η ομιλία του είναι βεβιασμενη μέσα από την βαριά του ανάσα.

Θέλω να φωνάξω ακριβώς γιατί τρομοκρατήθηκα, αλλά μου επιτίθεται άλλο ένα κύμα εμετού και με κάνει ανίκανη να προφέρω κάποια λέξη.

'Αν την έχεις γαμήσει και της έχεις κάνει κακό Jesse!' φωνάζει η Kate. 'Ανα?'

Με γάμησε κανονικά αλλά όχι με τον τρόπο που νομίζει. Χειρότερα. Είναι χειρότερα.

'Όχι!' η φωνή του Jesse είναι γεμάτη άμυνα. "Δεν είναι καθόλου έτσι!'

'Τότε πως είναι λοιπόν? Είναι εκεί μέσα και ξερνάει. Ανα?'

Το απαλό χτύπημα της γροθιάς της Kate ακούγεται στην πόρτα.

'Ανα, έλα. Ανοιξε την πόρτα'

'Ανα!' Ο Jesse φωνάζει έξαλλος.

'Jesse απλά φύγε' Φωνάζει η Kate.

'Όχι!'

'Προφανώς και δεν θα βγει αν είσαι εσύ εδώ. Εϊ μεγάλε. Πάρτον από δω.'

"Jesse?' μουρμουρίζει ο John, και προσεύχομαι να τον ακούσει και να φύγει. Δεν πάω πουθενά με αυτόν εκεί έξω. 'Ας βγούμε έξω, χαζό γαμημένο κάθαρμα.'

Κάθομαι με το κεφάλι μου στα χέρια μου καθώς ακούω τα πήγαινε έλα γλυκομιλητά του Jesse στο μπάνιο.

Τελικά ακούω την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει ξανα και μετά το αδύναμο χτύπημα της Kate στην πόρτα. 'Ανα, έφυγε.' Με διαβεβαιώνει. Σηκώνομαι και ανοίγω την κλειδαριά για να μπει η φίλη μου. Σπρώχνει το μικρο κενό και σουφρώνει την μύτη της από αηδία στην όψη του εμετού. 'Τι στον διάολο έγινε?' Κάθεται από την άλλη μεριά ώστε να είναι με τα γόνατα όπως εγώ.

Φυσάω την μύτη μου στο χαρτί. Το στόμα μου έχει απαίσια γεύση. Παίρνω μερικές ανάσες μέσα από τα αναφιλητά μου και σταθεροποιώ τις φωνητικές μου χορδές. 'Μαστιγώθηκε' καταφέρνω να πω. Ο ήχος των λέξεων κάνει το κεφάλι μου να σκύψει ξανά, αλλά δεν καταφέρνω να ξεράσω ξανά. Νιώθω την παλάμη της Kate να μου τρίβει την πλάτη.

'Τι έκανε?'

Τραβιέμαι από την τουαλέτα και βλέπω το σαγόνι της Kate να πέφτει από δυσπιστία. Ποιος θα το πίστευε? Αλλά τα στοιχεία ήταν ξεκάθαρα και χαραγμένα στην πλάτη του Jesse. 'Μπήκα μέσα και είδα την Sarah Να τον μαστιγώνει.'

Τα μάτια της ανοίγουν 'Την Sarah, την σούπερ σκύλα?' ξεστομίζει.

'Ναι' νευω θετικά σε περίπτωση που δεν βγήκε η λέξη από το στόμα μου. '¨Ήταν στα γόνατά του, Kate, σαν ένα είδος υποτακτικού σκλάβου.' Τα δάκρυά μου ξεκινάνε ξανά και το μυαλό μου πολιορκείται από την απαίσαι ανάμνηση του δυνατού, σίγουρου άντρα μου που δέχθηκε ακούσια να τον δείρουν. Γιατί το έκανε αυτό?

'Ω γαμώτο' ακουμπάει το χέρι της στο γόνατό μου. 'Ανα, η πλάτη του είναι χάλια.'

'Το ξέρω!' κλαίω. 'Το είδα!' Αυτό δεν ήταν απλά κίνκυ. Δεν υπήρχε ίχνος ευχαρίστησης. Όχι απο την μεριά του Jesse τουλάχιστον. Η sarah είναι άλλη ιστορία όμως. Ο Jesse ΄ηθελε να τιμωρηθεί. Το στομάχι μου σφαδάζει." Kate πρέπει να φύγω. Δεν θα με αφήσει. Το ξέρω ότι δεν θα με αφήσει.'

Ένα ύφος αποφασιστικότητας εισβάλει στα όμορφα, χλωμά χαρακτηριστικά της καθώς στέκεται στα πόδια της. 'Περίμενε εδώ΄.'

'Που πας?' Η φωνή μου ακούγεται πανικοβλημένη. θα μπει μέσα μόλις φύγει η Kate. Το ξέρω ότι θα το κάνει.

"Ο John πήγε τον Jesse στο γραφείο του. Πάω να ελέγξω όμως'. Ανοίγει την πόρτα και περνάει από το κορμί μου που βρίσκεται στο πάτωμα.

Κρατάω την ανάσα μου, περιμένω την φασαρία αλλά δεν έρχεται. Η πόρτα ανοίγει και κλείνει και μετά ακούγεται ησυχία. Είμαι μόνη. Σηκώνομαι τα πόδια μου αδύναμα και τρεμάμενα. και τραβάω λίγο χαρτί για να σκουπίσω την λεκάνη. Κρατάω το χέρι μου στο στόμα μου καθώς καθαρίζω την ακαταστασία, και έντονα κύμματα με διέπουν.

Η πόρτα της τουαλέτας ανοίγει. Παγώνω, κραταω την ανάσα μου.

'Ανα?' ψιθυρίζει η kate, Και χτυπάει λίγο την πόρτα. 'Ο Jesse είναι στο γραφείο του με τον John. O Sam θα ανοίξει τις πύλες.'

Ανοίγω την πόρτα και ρίχνω μια ματια στον εαυτό μου στον καθρέφτη, πριν με τραβήξει προς την πόρτα. Δείχνω απαίσια. 'Περίμενε, θέλω λιγο νερό.' κουνάω την Kate και πηγαινω στον νιπτηρα , σκύβω να βράξω το πρόσωπό μου και να ξεπλύνω το στόμα μου.

'Ορίστε, πάρε μία τσίχλα.' Η Kate βάζει μία στο στόμα μου.

Τώρα ζυγίζω τα πλεονεκτήματα του αλκοόλ. Θα προτιμούσα να τον βρω μεθυσμένο? Ναι, χωρίς αμφιβολία θα μπορούσα να αντιμετωπίσω αυτό το χωρίς οίκτο δημιουργημα παρά να γίνω μάρτυρας στον ξυλοδαρμό του. Πραγματικά είναι αυτοκαταστροφικός. Η θλίψη γίνεται οργή καθώς σκέφτομαι τις αντιδράσεις του σε μερικές γρατζουνιές στην πλάτη μου όταν πήγα με την Margo την παλιά, και το πρόσωπό του όταν είδε το γρατσουνισμένο μου χέρι μετά τον καυγά με τον Καραφλό - πόσο υπερβολικός ήταν.

Πριν βρω την ευκαιρία και ανακοινώσω τις προθέσεις μου για να βρω τον jesse και να απαιτήσω κάποιες απαντήσεις, έρχεται γαβγίζοντας στις τουαλέτες πανικοβλημένος. Παρατηρώ ότι τα μάτια του έχουν καθαρίσει από το θολωμα καθώς προσγειώνονται πάνω μου, το στέρνο του ιδρωμένο, τα βρώμικα ξανθά μαλλιά του γεμάτα ιδρώτα. ΜΠορώ να νιώσω τα μάτια της Kate να περνάνε ανάμεσά μας ενώ αξιολογεί την κατάσταση.

Αρχίζει να έρχεται προς εμένα και δεν κάνω καμία προσπάθεια να τον σταματήσω από το να κάνει αυτό που ξέρω ότι θα κάνει. Γέρνει, με σηκώνει στα χέρια του και βαδίζει έξω από τις τουαλέτες προς το γραφείο του. Συνεχίζει ευθεία καθώς περπατά σκόπιμα, πίσω μέσα από το καλοκαιρινό δωμάτιο κάτω απο τα παρατηρητικά βλέμματα κάποιων μελών, που ακόμα κοιτάνε το θέαμα. Καταλαβαίνω τους ψίθυρους καθώς δάκρυα έρχονται στα μάτια μου και αρχίζουν να τρέχουν στα μάγουλά μου. Είμαι σε απόλυτη αγωνία, νιώθω άρρωστη στο στομάχι μου και η καρδιά μου νιώθει λες και την έχουν κόψει στην μέση.

Κλωτσάει την πόρτα του γραφείου του και την κλείνει και προχωράει προς τον καναπέ, χαμηλώνει ντροπιασμένος. Το στομάχι μου γυρίζει. Τα χέρια του με απορροφούν και το κεφάλι του πέφτει στον λαιμό μου. Είναι σιωπηλός, με κρατάει όσο πιο κοντά μπορεί, ενώ προσπαθώ να ελέγξω τον εαυτό μου, προσπαθώ να εμποδίσω το τρέμουλο που επιτίθεται στο κορμί μου, αλλά δεν είναι μια μάχη που θα κερδίσω. Ο όμορφος άντρας μου έχει μεγάλα θέματα και μόλις πίστευα ότι τον είχα μάθει, χτυπήθηκα με το χειρότερο είδος αφύπνισης. Δεν τον ξέρω καθόλου και σίγουρα δεν τον καταλαβαίνω.

'Σε παρακαλώ μην κλαις' η πνιγμένη φωνή του χτυπάει τα αυτιά μου. 'Με σκοτώνει.'

'Γιατί?' ρωτάω. Είναι το μόνο πράγμα που σκέφτομαι να πω. Είναι όλα όσα θέλω να μάθω. Γιατί το έκανε αυτό στον εαυτό του?

'Σου υποσχέθηκα ότι δεν θα πιω.'

Τι?

Κάθησε να τον δείρουν από τα να πιει επειδή μου υποσχέθηκε ότι δεν θα το έκανε? Και μόλις πίστευα ότι δεν θα μπορούσα να εκπλαγώ πιο πολύ. 'Ήθελες να πιεις?'

'΄Ήθελα να το μπλοκάρω'

'Κοίταξέ με' απαιτώ, αλλά δεν κάνει καμία προσπάθεια να σηκώσει το κεφάλι του από την απόμερη θέση του. 'Αναθεμάσε Jesse, κοιταξέ με!' Στριφογυρίζω για να πιάσω το κεφάλι του και να το τραβήξω πάνω, αλλά συρίζει από πόνο και σταματάω αμέσως. 'Τρία' λέω ήρεμα. Δεν το πιστεύω ότι του δίνω την αντίστροφη μέτρηση, αλλά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Τον νιώθω να σφίγγεται από κάτω μου, αλλά ακόμα δεν κοιτάζει. 'Δυο'

'Τι θα γίνει στο μηδέν?' ρωτάει σιγανά.

'Θα φύγω.' λέω ήρεμα.

Το κεφάλι του πετάγεται και κλαψουρίζω από την όψη του, τα πράσινά του μάτια συνεφιασμένα, πόνος βγαίνει από μέσα τους, το σαγόνι του τρέμει. Με κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια. Ικετεύουν σιωπηλά για μένα. 'Σε παρακαλώ, μην το κάνεις.'

Όποιο ίχνος δύναμης είχα που με κράταγε οριακά ενωμένη, γκρεμίστηκε στην όψη και στην φωνή του. Καταρρέω εντελώς καθώς πιάνω το πρόσωπό του στα χέρια μου και βάζω τα χείλη μου πάνω του, αλλά δεν είμαι αρκετά κοντά. Κινούμαι γρήγορα ώστε να βρεθώ στην αγκαλιά του,και μετά τον τραβώ όσο πιο κοντά μπορώ, χωρίς να τον πονέσω. 'Πες μου τι ήθελες να μπλοκάρεις?'

'Να σε πληγώσω'

'Δεν καταλαβαίνω.' είμαι απέραντα συγχισμένη. Δεν σκέφτεται ότι αυτό με πληγώνει? 'Θα προτιμούσα να έπινες.'

'Δεν θα το προτιμούσες' Λέει με ένα μικρό χαμόγελο που μου στέλνει ένα νευρικό σούβλισμα μέσα μου.

Τραβιέμαι πίσω και ψάχνω τα μάτια του. 'Θα προτιμούσα να σε αντικρύσω με το μισό ποτοποιείο βότκας μέσα σου από το να έβλεπα οτι είδα.'

Ρίχνει το κεφάλι του από ντροπή. 'Πίστεψέ με Ανα, δεν θα ήθελες.'

'Ναι θα ήθελα' επιβεβαιώνω. Δεν υπάρχει συναγωνισμός. 'Και να σε πιστέψω? Jesse νιώθω άρρωστη από την προδωσία.' δεν έχω σκεφτεί καν τι θα κάνω στην Sarah όταν απλώσω τα χέρια μου πάνω της. Ενα ποδοπάτημα δεν θα είναι αρκετό. Έχει μαρκάρει τον νευρωτικό μου Θεό και όσο το σκέφτομαι αυτό, τόσο πιο πολύ οργίζομαι.

Σηκώνομαι από την αγκαλιά του και τον διώχνω μακρυά όταν προσπαθεί να με αρπάξει. 'Δεν θα φύγω.' λέω λίγο σκληρά. Η πανικοβλημένη έκφρασή του με κάνει πιο έξαλλη.

Αρχίζω να βαδίζω γύρω στο γραφείο του, χτυπάω το νύχι μου στο μπροστινό μου δόντι κάτω από τα ανήσυχα μάτια του προκλητικού μου άντρα, που συνεχίζει να μου δίνει γαμημένες προκλήσεις. Παραπατάω εδώ. Αυτό ήταν σοβαρό σαδιστικό πράγμα. Θεέ, του πέταξα μια ζώνη την βραδυά των εγκαινίων του Lusso.

Χαμηλώνω στον καναπέ απέναντί του και ακουμπάω το πονεμένο κεφάλι μου στις παλάμες μου. Μπορώ να τον ακούσω να παίρνει συνέχεια ανάσες, σα να θέλει να πει κάτι. Εκπνέω άγρια και κάνω μασάζ στους κροτάφους μου. 'Υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει να μάθω?'

'Σαν τι?' ρωτάει επιφυλακτικά. Δεν το εκτιμώ και που στο διάολο να ξέρω τι? Με κατέστρεψε με αυτό το μέρος, το ποτό του και τώρα που πρόθυμα μαστιγώθηκε. Τι άλλο

μπορεί πιθανόν να υπάρχει που θα μπορούσε να με σοκάρει ή να με αγριέψει ποιο πολύ από αυτό?

'Δεν ξέρω, εσύ θα μου πεις. Είπες όχι άλλα μυστικά Jesse' πετάω τα χέρια μου ψηλά ενοχλημένη. Θέλω να τον ανακουφίσω απελπισμένα. Το να κρατιέμαι μακρυά του με πληγώνει τόσο όσο όταν τον είδα να μαστιγώνεται. 'Γιατί θα προτιμούσα αυτό από τον μεθυσμένο Jesse?'

Σκύβει μπροστά απαλά με σφιγμένο σαγόνι, ακουμπάει τους αγκώνες του στα γόνατά του, τρίβει τους κροτάφους του σκεφτικός. 'Το ποτό και το σεξ δεν πάνε μαζί για μένα.'

'Τι σημαίνει αυτό?' η φωνή μου είναι λεπτή και νευρική.

'Ανα, κληρονόμησα το Κτήμα όταν ήμουν είκοσι ένα. Μπορείς να φανταστείς έναν νεαρό με αυτό το μέρος και με όλες αυτές τις γυναίκες έτοιμες και πρόθυμες?' Δείχνει ντροπιασμένος.

Το μυαλό μου αρχίζει να τρέχει. Ω, μπορώ να το φανταστώ ενταξει και δεν είναι να αναρωτιέμαι γιατί οι γυναίκες ήταν έτοιμες και πρόθυμες. Ακόμα είναι. Κοιταξέ τον! 'Εννοείς το 'τσαλαβούτημα'? ' ψιθυρίζω. Θέλω να το μάθω αυτό?

Ξεφυσάει. 'Ναι το τσαλαβούτημα, αλλά είναι παρελθόν!' Κάθεται μπροστά και στριφογυρίζει. 'Τώρα όλα είναι για σένα.'

'Το μεθύσι και το τσαλαβούτημα?'

'Ναι όπως είπα, το ποτό και το σεξ δεν πάνε χέρι με χέρι. Σε παρακαλώ, έλα εδώ.' Σκύβει στο μεγάλο τραπάζει που είναι ανάμεσα στους δύο καναπέδες, αλλά τραβιέμαι πίσω. Το χέρι του πέφτει και κοιτάζει το πάτωμα. Ακόμα δεν καταλαβαίνω και ακόμα δεν εξηγεί γιατί δέχτηκε να τον χτυπήσει η Sarah,'

'Οπότε δεν ήπιες γιατι θα ήθελες να κάνεις σεξ?' Το κουτελό μου πρέπει να μοιάζει σαν οδικός χάρτης γιατί είμαι τελείως μπερδεμένη.

'Δεν με εμπιστεύομαι όταν πίνω Ανα'

'Γιατί νομίζεις ότι θα πηδήξεις την πρώτη γυναίκα που θα βρεις?'

Γελάει νευρικά και τρέχει τα χέρια του στα μαλλιά του. 'Δεν το νομίζω. Δεν θα μπορούσα να στο κάνω αυτο.'

'Δεν το νομίζεις?' είμαι έκπληκτη

'Δεν είναι ένα ρίσκο που είμαι πρόθυμος να πάρω Ανα. Πίνω πάρα πολύ, χάνω την λιγική, και οι γυναίκες πέφτουν πάνω μου πρόθυμα. Το έχεις δει. ' Μου ρίχνει ένα ντροπιασμένο χαμόγελο.

Χλευάζω. 'Δεν έδειχνες και πολύ ικανός να κάνεις κάτι την προηγουμενη Παρασκευή!' Ήταν αναίσθητος και ναι, έχω δει τις γυναίκες να πέφτουν στα πόδια του. Ειναι ταπεινωτικό!

'Ναι, αυτό δεν είναι το φυσιολογικό μου επίπεδο κατάχρησης Ανα. Ήμουν σε αποστολή να μουδιάσω τελείως. ' λέει παράξενα. Ξαφνικά νιώθω απαίσια.

'Ωστε συνήθως διατηρείς ένα σταθερό επίπεδο στο να πίνεις και μετά κάνεις πολύ σεξ με πολλές πρόθυμες γυναίκες?' νομίζω ότι το ξεδιαλύνω. 'Δεν ήπιες ποτέ όταν κοιμήθηκες μαζί μου?'

Σηκώνεται όρθιος και μετακινεί το τραπέζι ώστε να γονατίσει μπροστά μου και ακουμπάει τα χέρια του στα μπούτια μου. 'Όχι Ανα. Ποτέ δεν υπήρξα κάτω από την επιρροή του αλκοόλ όταν σε έπαιρνα. Δεν το χρειάζομαι. Το αλκοόλ μπλόκαρε τα πράγματα για μένα, με έκανε να ξεχνώ πόσο κενή ήταν η ζωή μου. Δεν έδινα δεκάρα για οποιαδήποτε γυναίκα που κοιμηθηκα μαζί της, ούτε για μί. Και τότε εσύ εμφανίστηκες στην ζωή μου και τα πράγματα άλλαξαν εντελώς. Μου έδωσες την ζωή πίσω Ανα. Δεν ήθελα να αγγίξω ποτό γιατί αν ξεκινούσα, μπορεί να μην σταματούσα και δεν ήθελα να χάσω καμία στιγμή μαζί σου'

Δάκρυα αρχίζουν να μαζεύονται στα μάτια μου από την εξομολόγησή του. Ήταν ένας γυναικάς που γαμούσε τα πάντα. Το ήξερα αυτό. 'Είχες κάνει ποτέ κοιμισμένο σεξ με καμία άλλη?' Κρατάω την ανάσα μου. Από όλα τα πράγματα που θα μπορούσα να ρωτήσσω, ρωτάω αυτό?

Αναστενάζει βαριά. '¨Οχι'

Στενεύω τα μάτια μου πάνω του. 'Και γαμήσι λογικής?'

'Ανα όχι! Δεν με ένοιαξε ποτέ καμία αρκετά ώστε να χρειαστεί ή να θέλω να της γαμήσω λογική μέσα της.' Πιέζει τα γόνατά μου. 'Μόνο εσύ.'

Εντάξει, αυτό παραδόξως βοηθάει, αλλά ακόμα επιμένει ότι δεν είναι αλκοολικός, το οποίο είναι απόλυτη τρέλα. Αν δεν πίνεις επειδή δεν εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, τότε υπάρχει πρόβλημα και τέλος πάντων, θα μπορούσε να είναι υπό την επήρρεια συνέχεια. Λένε ότι ένας καλός αλκοολικός το κρύβει καλά. Πως στον διάολο θα μάθω? Σκέφτομαι το βράδυ της Πέμπτης όταν τον βρήκα στο γραφείο του με ένα μπουκάλι βότκα και μια άλλη γυναίκα. Ω, αυτά είναι άσχημα νέα. Όχι μόνο ανησυχώ μήπως πιει, αλλά θα πρέπει να ανησυχώ το τι θα κάνει αν πιει. Αυτό είναι ειρωνικό! Δεν μπορώ να κάνω μία επαγγελματική συνάντηση με έναν αρσενικό πελάτη χωρίς αυτός να διαλυθεί επιτόπου, παρόλο που η κατάρρευσή του όσον αφορά τον Mikael ήταν δικαιολογημένη. Αλλά δεν είμαι παραπλανημένη αρκετά να πιστεύω ότι δεν θα ποδοπατούσε κάποιον από τους άλλους αρσενικούς πελάτες μου.

Διώχνω τα χέρια του μακρυά από τα πόδια μου και σηκώνομαι, τον αφήνω μπροστά από τον καναπέ να μοιάζει χαμένος. 'Ωστε την Πέμπτη στο γραφείο σου, μου λες οτι αν έπινες την βότκα, θα σε είχα βρει να παίρνεις την Sarah στο γραφείο σου, όχι απλά να κάθεται άνετα μαζί σου πάνω του?' Αυτό είναι φρικτό.

Σηκώνεται και περπατάει προς εμένα, αρπάζει τους γοφούς μου για μα ακινητοποιήσει πριν σκύψει μπροστά μου. 'Όχι! Μην είσαι ανόητη.'

'Δε νομίζω ότι είμαι ανόητη.' τον επικρίνω αμέσως. 'Είναι αρκετα κακό να ανησυχώ για το ποτό. Δεν ξέρω αν μπορώ να αντιμετωπίσω και τις πρόσθετες περιπλοκές του να είσαι μεθυσμένος και να θες να γαμήσεις κάποια άλλη γυναίκα!' τσιρίζω, αλλά δεν μπορώ να το αποφύγω.

Αναπηδά. 'Θα προσέξεις το γαμημένο το στόμα σου? Δεν με κάνει να θέλω να γαμήσω άλλες γυναίκες. Απλά με κάνει να θέλω να γαμήσω!.'

'Οπότε θα πρέπει να βεβαιώνομαι ότι θα είμαι μαζί σου όταν πίνεις λοιπόν, δεν θα πρέπει?'

'Δεν θα πιω! Πότε θα με ακούσεις γυναίκα?' φωνάζει. 'Δεν χρειάζομαι να πιω.' Με αφήνει δυνατά και περπατάει στο παρα΄θυρτο και μετά πίσω ξανά. Με δείχνει. 'Σε χρειάζομαι!'.

Και βρισκόμαστε ξανά σε αυτό. Πως στον διαολο το ξέρει? Χτυπάω το δάχτυλό του από το πρόσωπό μου. 'Με χρειάζεσαι για να αντικαταστήσεις το ποτό και το πήδημα.' θέλω να κλάψω. Για το μόνο που με χρειάζεται είναι για να φύγει από ένα στυλ ζωής ποθ θα τον σκοτώσει αν το συνεχίσει για πολύ ακόμα. Είμαι η απόδραση του από ένα σίγουρο πρώιμο θάνατο από το δηλητήριο του αλκοόλ. Νομίζω ότι θα ξεράσω ξανά. Πράγματι φοβάται μην φύγω, αλλά δεν έχει να κανει με το πόσο πολύ με αγαπάει. Είναι γιατί φοβάται ότι θα γυρίσει στην κενή ζωή του. "Με εκμεταλλεύεσαι.'

'Δεν σε εκμεταλλεύομαι!'' δείχνει πράγματι προσβεβλημένος.

'Ναι το κάνεις! Με το σεξ! Γαμήσι λογικής, γαμήσι υπενθύμησης. Είναι όλα χειραγώγηση. Σε χρειάζομαι και εσύ το χρησιμοποιείες εναντίον μου!'

'Όχι!' βρυγχάται, και μετά χτυπά δυνατά τα ΄χειρα του πάνω στο ντουλάπι με τα ποτά, κάνοντας εκατοντάδες μπουκάλια λικέρ και ποτήρια να σπάσουν στο πάτωμα, ο ήχος του σπασμένου γυαλιού ηχεί γύρω μας.

Πηδάω, κάνω πίσω, αλλά βαδίζει μπροστά και με αρπάζει ψηλά από τα χέρια. 'Χρειάζομαι να με χρειάζεσαι Ανα. Δεν γίνεται πιο απλό από αυτό. Πόσες φορές πρέπει να σου το πω? Όσο με χρειάζεσαι, με προσέχω.......απλό'.

"Πως το να μαστιγώνεσαι δείχνει ότι προσέχεις τον εαυτό σου? ' ουρλιάζω στο πρόσωπό μου.

Με αφηνει και αρπάζει τα μαλλιά του, κυριολεκτικά τα τραβάει. 'Γαμημένα δεν ξέρω!'

Κοιτάζω στον ουρανό ψηλά. Αυτό είναι απελπιστικό. 'Σε χρειάζομαι αλλά όχι έτσι'

Παίρνει τα χέρια μου. 'Κοίταξέ με.' απαιτεί δυνατά.. Ρίχνω το κεφάλι μου ώστε να κοιταζόμαστε στα μάτια ξανά. 'Πες μου, πως σε κάνω να αισθάνεσαι? Εγώ ξέρω πως με κάνεις να αισθάνομαι. Ναι, είχα πολλές γυναίκες, αλλά όλα είχαν να κάνουν με το σεξ. Ασυλλόγιστο σεξ. Χωρίς αισθήματα. Ανα, σε χρειάζομαι.

Κοιτάζω τον όμορφο, προβληματισμένο, νευρωτικό κάθαρμα μου, που με κοιτάζει μέσα στα μάτια και θέλω να του φωνάξω, να του χτυπήσω το κεφάλι στον τοίχο και να του βάλω λίγη λογική με τον κοινότοπο τρόπο. Τρελαίνουμε ο ένας τον άλλον. Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν είμαστε καλοί ο ένας για τον άλλον και με εκμεταλλεύεται Το πρόβλημα είναι, ότι το απολαμβάνω. Το γατάκι του σε μέσα μου βγαίνει στην επιφάνεια κάθε φορά. Τον χρειάζομαι, τόσο όσο με χρειάζεται, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Έχει γίνει κομμάτι μου. Έχει ενσωματωθεί στο μυαλό και στην ψυχή μου. Χωρίς αυτόν, νιώθω ένα τίποτα, είμαι ένα τίποτα.

'Πως με χρειάζεσαι αν σε ωθώ να κάνεις αυτό στον εαυτό σου?' ρωτάω κουρασμένα. 'Είσαι πιο αυτοκαταστροφικός τώρα απ' ότι ήσουν πριν από μένα. Σε έκανα να χρειάζεσαι το αλκοόλ, όχι να το θέλεις. Σε έκανα έναν παράλογο, τρελό άντρα και σίγουρα δεν είμαι σταθερή πια. Δεν βλέπεις τι κάνουμε ο ένας στον άλλον?'

'Ανα' Ο τόνος του είναι προειδοποιητικός. Ξέρει που το πάω.

'Και για να το ξέρεις, μισώ το γεγονός πηδιόσουν με διαοφρετικά άτομα'

Θέλω να το ξέρει, αλλά τότε η πιο φρικτή σκέψη χτυπάει στο μυαλό μου.

Ανοιγω το στόμα μου.

'Όταν εξαφανίστηκες για τέσσερις μέρες,,,' δεν μπορώ καν να τελειώσω την πρόστασή μου. Η καρδιά μου έχει πεταχτεί στον λαιμό μου και εκρήγνυται.

Τα μάτια του ανοίγουν στο προφανές μου συμπέρασμα, το στόμα του σφίγγεται, οι μύες στο σαγόνι του συσπώνται. 'Δεν.σήμαιναν.τίποτα. Σ' αγαπάω. Σε χρειάζομαι.'

'Ω Θεέ!' πέφτω στα γόνατά μου. Δεν το αρνήθηκε. 'Γαμούσες άλλες γυναίκες.' Οι παλάμες μου βρίσκουν το πρόσωπό μου καθώς δάκρυα τρέχουν ξανά, και νιώθω να άνοιξα μία τερπάστια τρύπα στο στομάχι μου σα να μου έχωσαν μπουνιά.

Πέφτει κοντά μου στο πάτωμα. σφίγγει τα χέρια μου, με κουνάει. 'Ανα, άκουσέ με. Δεν σήμαιναν τίποτα. Σε ερωτευομουν. Το ήξερα ότι θα σε πλήγωνα. Δεν ήθελα να σε πληγώσω.'

' Είπες ότι δεν μπορούσες να μου το κάνεις αυτό. Ξέχασες να προσθέσεις ξανά. Έπρεπε να είχες πει ότι δεν μπορούσες να μου το κάνεις ξανά.'

'Δεν ήθελα να σε πληγώσω.' ψιθυρίζει.

Το ηττημένο μου πρόσωπο σηκώνεται. 'Οπότε για να το διορθώσεις αυτό γάμησες άλλες γυναίκες?' Το στομάχι μου γυρίζει. Δεν μπορώ να ανασάνω. 'Πόσες?'

'Ανα σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό. Μισώ τον εαυτό μου.'

'Και εγώ σε μισώ!' κλαίω, οι ώμοι μου τραντάζονται καθώς κλαίω με αναφιλητά ακατάπαυστα. 'Πως μπόρεσες?'

'Ανα γιατί δεν με ακούς?'

'Σε ακούω και δεν μου αρέσει ότι ακούω!' σκαρφαλώνω στα πόδια μου, αλλά αρπάζει την μέση μου για να με εμποδίσει από το να φύγω.

Ακουμπάει το κούτελό του στην κοιλιά μου, και βλέπω μέσα από την θολή μου όραση καθώς και οι δικοί του ώμοι αρχίζουν να τραντάζονται. 'Συγνώμη. Σ' αγαπάω. Σε παρακαλώ, σε ικετεύω, μην με αφήσεις. Παντρέψου με.'

'Τι?' κλαίω. Δεν έχουμε μιλήσει ακόμα για αυτό το θέμα, και ήδη ισορροπώ στην άκρη της απόλυτης κατάρρευσης. Αυτές είναι πάρα πολλες πληροφορίες. Είναι η ανάσα του θανάτου. 'Δεν μπορώ να παντρευτώ κάποιον που δεν καταλαβαίνω.' προφέρω τις λέξεις σιγανά μέσα από την ανακατωσούρα που νιώθω και τον νιώθω να μαζεύεται μπροστά μου με μία κοφτερή εισπνοή. Μπορώ να δω τα άσχημα μαστιγώματα και τις σταγόνες του αίματος στην πλάτη του. 'Νόμιζα ότι σε καταλάβαινα' . Η φωνή μου τρέμει. 'Με καταστρέφεις ξανά Jesse.'

'Ανα σε παρακαλώ. Ήμουν μπερδεμένος. Έχασα τον έλεγχο. Νόμιζα ότι μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου.'

'Με το να τσαντίζεσαι και να γαμάς άλλες γυναίκες?'

'Δεν ήξερα τι να κάνω.' λέει σιγανά

'Θα μπορούσες να μου μιλήσεις'

'Ανα θα έτρεχες πάλι μακρυά μου.'

'Όλες οι συγνώμες που μου έχεις πει ήταν γιατί σε έτρωγε η συνείδησή σου. Δεν ήταν επειδή ήσουν μεθυσμένος ή εξαιτίας του Κτήματος. Είναι γιατί ξενοπηδούσες. Είπες ότι δεν είχες τσαλαβουτήσει πολύ πριν από εμένα. Μου είπες ψέμματα. Κάθε φορά που νομίζω ότι έχουμε προοδεύσει, πιο πολλές βόμβες πέφτουνε. Δεν μπορώ να το αντέξω αυτό αλλο. Δεν ξέρω ποιος είσαι Jesse.'

'Ανα, με ξέρεις' Με κοιτάζει από κάτω με ικετευτικά μάτια. 'Τα γάμησα όλα. Πραγματικά τα γάμησα, αλλά κανένας δεν με ξέρει καλύτερα από σένα, κανένας.'

'Η Sarah μπορεί να σε ξέρει. Φαίνεται να σε ξέρει πολύ καλά.' Λεω με μηδέν συναίσθημα. 'Γιατί?'

Πέφτει στα πόδια του και ρίχνει το κεφάλι του. 'Σε απογοήτευσα. Ήθελα να πιω, αλλά σου υποσχέθηκα ότι δεν θα έπινα και ξέρω τι πρόκειται να γίνει αν πιω.'

Μορφάζω από την παραδοχή του. 'Οπότε μαστιγώθηκες?'

'Ναι'

Το στομάχι μου κάνει παρά στην καρδιά μου στον λαιμό μου. 'Δεν καταλαβαίνω.'

Το κεφάλι του παραμένει σκυμμένο. ' Ανα ξέρεις ότι είχα μία πολύχρωμη ζωή.' Η φωνή του είναι σιγανή. Ντρέπεται. 'Διέλυσα γάμους, μεταχείρίστηκα γυναίκες σαν υποκείμενα και νιώθω σαν όλο αυτό να είναι η εξιλέωσή μου. Βρήκα το δικό μου μικρό κομμάτι στον παράδεισο και νιώθω ότι καθένας μπαίνει στην μέση για να μου το πάρει μακρυά.'

Ο γρόμπος στον λαιμό μου μεγαλώνει περισσότερο. 'ΕΣΥ είσαι ο μοναδικός που θα το γαμήσει Jesse. Μόνο εσύ. Εσύ πίνεις, εσύ γίνεσαι μανιακός με τον έλεγχο, εσυ γαμάς άλλες γυναίκες. ΕΣΥ!'

'Θα μπορούσα να τα είχα σταματήσει όλα. Δεν το πίστευα ότι σε είχα. Είμαι τρομοκρατημένος ότι θα σε πάρουν από μένα.'

'Οπότε ζητάς από μία γυναίκα που απεχθάνομαι, μία γυναίκα που θέλει να σε πάρει μακρυά από εμένα, να σε μαστιγώσει?'

Συνοφρυώνεται καθώς με κοιτάζει. 'Η Sarah δεν θέλει να με πάρει μακρυά σου.'

Κουνάω το κεφάλι μου από αγανάκτηση. 'Ναι Jesse θέλει! Το να κάνεις αυτό στον εαυτό σου είναι οδυνηρό για μένα. Εμένα τιμωρείς, όχι εσένα.' Είμαι απελπισμένη να το

καταλάβει αυτό. 'Σ' αγαπάω, παρόλα τα σκατά που συνέχεια μου πετάς, αλλά δεν μπορώ να σε βλέπω να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου.'

'Μην με αφήσεις.' Τρίβει τις λέξεις, σηκώνεται πάνω και αρπάζει τα χέρια μου. 'Θα πεθάνω πριν να είμαι μαζί σου Ανα'

'Μην το λες αυτό!' του φωνάζω. 'Είναι τρελό να το συζητάμε.'

Με τραβάει πάλι πίσω στα γόνατα. 'Δεν είναι τρελό. Αυτός ο εφιαλτης που είχα όταν ήσουν εκεί, έφυγε. Ετσι απλά - έφυγε. Μου έδωσε μία γεύση πως θα είναι χωρίς εσένα' Είναι σε τέτοια κατάσταση. 'Ανα, με σκότωσε.'

Οι επανειλημμένες συγνώμες στον ύπνο του βγάζουν τώρα όημα. Τον άφησα το όνειρο γιατί έμαθα για τις άλλες γυναίκες. 'Αν θα φύγω είναι επειδή δεν μπορώ να σε βλέπω να πληγωνεις τον εαυτό σου- δεν μπορώ να βλέπω να βασανίζεις τον εαυτό σου περισσότερο.'

'Δεν θα μπορέσεις ποτέ να καταλάβεις πόσο πολύ σε αγαπάω.' Βρίσκει το πρόσωπό μου, και τραβιέμαι μακρυά. Αυτή η δήλωση με εξαγριώνει. 'Ασε με να σε αγγίξω' απαιτεί, προσπαθεί να με αρπάξει. Γίνεται τρελός και πανικοβλημένος και μου σκίζει τα σωθικά μου.

'Καταλαβαίνω Jesse, γιατί νιώθω το ίδιο!' φωνάζω. 'Ακόμα και αν με γάμησες εντελώς, ακόμα γαμημένα σ' αγαπάω και γαμημένα μισώ τον εαυτό μου για αυτό. Οπότε μην τολμήσεις να μου πεις ότι δεν καταλαβαίνω!'

'Δεν είναι δυνατόν' Αρπάζει το πάνω μέρος των χεριών μου με τραβάει μπροστά συρίζωντας. 'Δεν είναι απλά γαμημένα δυνατόν!' Η φωνή του είναι αυστηρή. Πραγματικά δεν το πιστεύει. αυτό.

Τον αφήνω να με τραβήξει στο στέρνο του και να με χαϊδέψει, αλλά δεν μπορώ ούτε τα χέρια μου να βάλω γύρω του. Είμαι στεγνή από συναισθήματα και εντελώς μουδιασμένη. Ο σκληρός, κυρίαρχος γυναικάς έχει συρρικνωθει σε μία φοβισμένη, απελπισμένη ψυχή. Θέλω τον άγριο Jesse πίσω.

'Θα πάω να πάρω κάτι να σε καθαρίσω.' μετακινούμε από τα χέρια του που παλεύουν. "Jesse πρέπει να σε καθαρίσω.'

'Μην φεύγεις μακρυά μου.'

Ελευθερώνομαι και σηκωνομαι όρθια. 'Είπε ότι ποτέ δεν θα σε αφήσω. Το εννοούσα.' Γυρίζω και τον αφήνω στα γόνατά του, φεύγω από το γραφείο του εντελώς ζαλισμένη.

Δεν θα πάω να πάρω τίποτα για να τον καθαρίσω. Λίγη προσοχή στις πληγές του δεν θα αποδείξει τίποτα. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος που μπορώ να τον κάνω να αντιληφθεί ότι καταλαβαίνω πως αισθάνεται. Και αν αυτό χρειάζεται τότε θα το κάνω.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31 Προσπερνάω τις τουαλέτες, το πολυάσχολο μπαρ και το εστιατόριο γρήγορα. Δεν χρειάζομαι να δω την Kate, ή κάποιον άλλον, για αυτό το θέμα. Και αν πέσουν τα μάτια μου στην Sarah, τότε πιθανόν να καταλήξω στο αστυνομικό τμήμα γιατί δεν θα σταματήσω να την βαράω με εκείνο το μαστίγιο μέχρι να την κόψω στα δύο. Τέλος πάντων, δεν θα περάσει πολύ ώρα προτού βγει να με ψάξει, οπότε πρέπει να κάνω γρήγορα.

Φτάνω στο χωλ της εισόδου και ανεβαίνω δυο δυο τα σκαλιά, περπατάω γρήγορα γύρω από τον διάδρομο και αγνοώ τα σκληρά βλέμματα των γυναικών. Αλλά μετά την βλέπω. Ξέρω ότι θα πρέπει να συνεχίσω. Ξέρω ότι πρέπει να αντισταθώ στον πειρασμο να την στραγγαλίσω, αλλά η ευπρόσδεκτη επιθυμία με προσπερνάει.

Την πλησιάζω. Συζητάει με κάποιες γυναίκες μέλη, χωρίς αμφιβολία τους ενημερώνει γαι τα γεγονότα της προηγούμενης ώρας. Ακόμα φοράει τα δερμάτινα και έχει το μαστίγιο στο χέρι. Σταματάω πίσω της, οι άλλες γυναίκες σιωπούν αμέσως. Προφανώς και είναι περίεργη από το ξαφνικό σταμάτημα της συζήτησης, γυρίζει και με αντικρύζει. Η έκφρασή της είναι υπεροπτική με μία μίξη από άρρωστη ικανοποίηση μέσα της. Το αίμα μου βράζει καθώς στέκεται μπροστά μου, σε χαλαρή στάση, και στριφογυρίζει το μαστίγιο στην λαβή της.

'Μου έστειλες μήνυμα από το τηλέφωνο του John' την κατηγορώ ήρεμα.

Σχεδόν γελάει. 'Δεν καταλαβαίνω τι λες.'

'Φυσικά και δεν καταλαβαίνεις' κουνάω το κεφάλι μου με δυσπιστια. 'Επίσης εσύ μου άνοιξες την πόρτα του Κτηματος όταν ανακάλυψα το κονόχρηστο δωμάτιο.'

'Μα γιατί να το κάνω αυτό?' ρωτάει με σηκωμένο το κεφάλι.

'Γιατί τον θες,' Η φωνή μου είναι απίστευτα ήρεμη, αν σκεφτω ότι το αίμα μου βράζει και τρέμω από νεύρα. Μπορώ να νιώσω τις ματιές των άλλων γυναικών να μου καίνει το δέρμα. Πετάω το βλέμμα μου σε όλες. 'Όλες τον θέλετε.'

Καμία τους δεν λέει λέξη. Όλες στέκονται εκεί, με παρακολουθούν, προφανώς αντιλαμβάνονται την επόμενη κίνησή μου.

Η Sarah δεν μπορεί να κρατήσει τον βόθρο της κλειστόν. 'Όχι κοριτσάκι μου, όλες τον είχαμε πάρει.'

Ξεσπάω.

Η γροθιά μου σφίγγεται και πετάγεται, χτυπώντας την στο μποτοξαρισμένο πρόσωπό της, την κάνει να τρεκλίσει προς τα πίσω και να πέσει με τον πισινό. Δεν σταματάω εκεί. Αρπάζω τα μαλλιά της από πίσω όπως στις γάτες και την τραβάω πάνω, την ακινητοποιώ πάνω στον τοίχο από τον λαιμό της. Σοκαρισμένα ξεφωνητά ακούγονται στον αέρα πριν πέσει σιωπή και ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι η εμβρόντητη αναπνοή της Sarah.

'Ακούμπησε ΠΟΤΕ ένα δάχτυλο πάνω του, είτε στο ζητήσει είτε όχι, και δεν θα σταματήσω μέχρι να σου τσακίσω κάθε κόκκαλο από το γαμημένο σου κορμί. Με κατάλαβες?'

Τα μάτια της ανοίγουν. Μπορώ να την νιώσω να τρέμει κάτω από το κράτηγμά μου.

'ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ?' κραυγάζω τις λέξεις στο πρόσωπό της. Εχω χάσει τον έλεγχο.

'Ναι' τσιρίζει σιγανά, στριφογυρίζοντας κάτω από το σφοχτό μου άγγιγμα στον λαιμό της. Της εμποδίζω την αναπνοή.

Την αφήνω και κυλιέται στο πάτωμα στα δερμάτινα, ασθμαίνει και κρατάει τον λαιμό της. Τρέμω από οργή καθώς γυρίζω και παρατηρώ τις σοκαρισμένες εκφράσεις των μαρτύρων της σκηνής, που όλοι στέκονται με εμβρόντητη ησυχία. Δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο. Ξεκαθάρισα αυτό που ήθελα να πω στην Sarah και σε κάθε άλλο άτομο που παρατηρούσε την έκρηξή μου. Τις αφήνω όλες και συνεχίζω για τον αρχικό προορισμό μου, τρέμοντας

έντονα και ανασαίνωντας βαριά. Καθώς φτάνω στο κάτω μέρος της σκάλας του κοινόχρηστου δωματίου, παραιτούμαι για κάποια δευτερόλεπτα, αλλά μόλις θυμάμαι τα λόγια του Jesse, ανεβαίνω τις σκάλες γρήγορα με αυξημένη αδρεναλίνη και αποφασιστικότητα που τρέχει από τις φλέβες μου.

Μπάινω στο ελαφρά φωτισμένο κοινόχρηστο δωμάτιο, αγνοώ μερικές σκηνές που διαδραματίζονται μπροστά μου, ενώ προσπαθώ να μπλοκάρω την ερωτική μουσική που εισβάλλει στην ακοή μου. Προχωράω προς τα δεξιά και βρίσκομαι εκεί που ήθελα να είμαι.

Δύο άντρες, δεν αναγνωρίζω κανέναν, συζητάνε σιγανά καθώς μία γυναίκα φοράει το εσώρουχό της. Πλησιάζω την σκηνή και όλοι στρέφουν την προσοχή τους πάνω μου, η συζήτηση διακόπτεται καθώς πηγαίνω πιο κοντά. Ένας από τους άντρες με παρακολουθεί προσεκτικά ενώ ο άλλος με κοιτάζει επιδοκιμαστικά, στο πρόσωπό του σπάει ένα σκοτεινό χαμόγελο. Βγάζω τα παπούτσια μου και τραβάω το μπλουζάκι μου πάνω από το κεφάλι μου πριν το πετάξω στο πάτωμα και ξεκουμπώσω το τζήν μου.

'Ήρθες να παίξεις γλυκειά μου?' λέει ο ένας από τους άντρες αργά καθώς έρχεται προς εμένα.

'Steve, άφησέ της.' Ο άλλος άντρας τον προειδοποιεί. Με αναγνωρίζει ξεκάθαρα. Του ρίχνω ένα βρώμικο ύφος, και κουνάει το κεφάλι του. 'Steve, πρέπει να την αφήσεις.'

'Θέλει να παίξει, έτσι δεν είναι γλυκειά μου?' Τα μάτια του είναι σκοτεινά αλλά με τρυπάνε.

'Είναι το κορίτσι του Jesse. Δεν αξίζει.' Ο φίλος του προσπαθεί να τον λογικέψει, αλλά δείχνει σα να βρίσκεται σε αποστολή και δεν του αρέσει να του λένε τι να κάνει, πράγμα που είναι ότι χρειάζομαι.

'¨Ολα είναι δίκαια στο σεξ και στο Κτήμα.' Ο Steve πετάει την σπόντα με ένα γέλιο. 'Τι μπορώ να σου δώσω γλυκειά μου?'

'Σοβαρά Steve, είναι ιδιαίτερη για αυτόν'

'Είναι ιδιαίτερη εντάξει. Τώρα μπορεί να γίνει και για μένα ιδιαίτερη. Ο Ward δεν είχε πρόβλημα πριν με το να μοιράζεται.'

Οι λέξεις του ανακατεύουν την χολή που βρίσκεται στον λαιμό μου, και παρακολουθώ καθώς ο λογικός άντρας αρπάζει το χέρι της γυναίκας και την τραβάει μακριά με ένα ανήσυχο βλέμμα στο πρόσωπό του. Αυτός ο Steve,όμως, είναι περήφανος και σίγουρος, αλλά όχι με τον ελκυστκικό τρόπο. Όχι ότι παίζει κανένα νόημα αυτό. Δεν σκοπεύω να τον φιλήσω.

Προχωράω προς τον πάγκο του τοίχου και παίρνω το πιο άγριο μαστίγιο που μπορώ να βρω το γυρίζω και του το δίνω με σταθερά χέρια. Ο όποιος δισταγμός θα εξουδετερωθεί και αυτός είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ να δείξω στον Jesse πόσο τρελλές είναι όλες αυτές οι μαλακίες. Το πρόσωπό του καλύπτεται από ένα τεράστιο χαμόγελο καθώς δέχεται το μαστίγιο και τρέχει τα μάτια του στο ημίγυμνο κορμί μου. Βγάζω το τζην μου και προχωράω ώστε να σταθώ κάτω από την κρεμασμένη χρυσή δοκό και βάζω τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου. 'Καμία επαφή, μόνο το μαστίγιο. Δυνατά.' Η φωνή μου είναι καθαρή και απολύτως αποφασιστική. Νιώθω αποφασισμένη. Δεν νιώθω καθόλου φόβο ή δισταγμό.

'Δυνατά?' ρωτάει.

'Πολύ δυνατά'

'Το σουτιέν σου?' Τα μάτια του είναι προσηλωμένα στο στήθος μου.

'Το σουτιέν θα μείνει'

'Όπως θες' Γνέφει και σουλατσάρει γύρω, και βάζει το χερούλι από το μαστίγιο στην πίσω του τσέπη. Ασφαλίζει τα χέρια μου στις χειροπέδες του χρυσού δοκού που κρέμεται.

'Steve, πρέπει να σταματήσεις'

'Δεν σε αφορά' του τρίβω στα μούτρα.

'Την άκουσες, το θέλει αυτό.' Ο Steve με κοιτάζει με μισόκλειστα μάτια γεμάτα πόθο, πριν ξεκινήσει να περπατάει από πίσω μου.

Η καρδιά μου αρχίζει δυνατούς, σταθερούς χτύπους στο στήθος μου και κλείνω τα μάτια μου, απαγγέλω τα λόγια του Jesse από μέσα μου.

Δεν είναι δυνατόν. Δεν είναι δυνατόν. Δεν είναι δυνατόν. Δεν είναι δυνατόν.

Μπλοκάρω το μυαλό μου από τα πάντα εκτός από αυτό, η μουσική εξασθενεί και προετοιμάζω τον εαυτό μου για την δική μου τιμωρία - την τιμωρία μου ώστε να αφαιρέσω από τον Jesse την ανήσυχη κατάσταση ενός άντρα, που τον κανω να χρειάζεται το αλκοόλ, όχι απλά να το θέλει, που τον αναστατώνω, που τον κάνω νευρωτικό μανιακό......που τον κάνω να κάνει αυτό στον εαυτό του.

Το ακούω πριν το αισθανθώ. Ενα γρήγορο, κοφτό μαστίγωμα μέσα από τον αέρα πριν πέσει στην πλάτη μου. Κλαίω.

Holy fucking shit!

To μαστίγωμα στέλνει έναν συνεχή σταθερό πόνο που εκχύεται σε ολόκληρο το κορμί μου και τα πόδια μου λυγίζουν. Οι άνθρωποι δέχονται εθελοντικά να τους κάνουν αυτό? Το δέχτηκα εγώ? Κρατάω τα μάτια μου πολύ σφιχτά κλειστά. Τώρα μόνο συνειδητοποιώ ότι δεν συμφωνήσαμε πόσα μαστιγώματα θα μου ρίξει. Κρατάω την ανάσα μου και σφίγγω τα δόντια μου καθώς ένα δεύτερο μαστίγωμα πέφτει στην πλάτη μου, και από μέσα μου ικετεύω τον εαυτό μου να παραμείνω σιωπηλή και να δεχτώ το ξύλο.

Σφίγγομαι, περιμένωντας το επόμενο χτυπημα και όταν έρχεται, χαλαρώνω το κορμί μου, κρέμεται αβοήθητο από την δοκό. Είμαι στο απόλυτο έλεος αυτού του ξένου. Το τέταρτο, το πέμπτο και το έκτο μαστίγωμα συνδέονται σε τακτά διαστήματα μέχρι που καταλαβαίνω πότε να περιμένω τις ξυλιές,και έχω εντελώς ναρκωθεί με το τι κάνω. Είναι εντελώς τρελή. Δεν αντιλαμβάνομαι καθόλου το περιβάλλον, η μουσική είναι μουντή και από απόσταση και οι φωνές γύρω μου είναι σιωπηλές.Το μόνο πράγμα που καταλαβαίνω είναι ο χρόνος ανάμεσα σε κάθε μαστίγωμα και ο αέρας που χτυπάει πριν το δέρμα ενωθεί με την σάρκα μου. Μπορεί να μην έχω τις αισθήσεις μου. Δεν είμαι σίγουρη. Δεν σφίγγομαι καν.

Αλλο ένα μαστιγωμα συνδέεται με την πλάτη μου και τινάζομαι ξανα, η πλάτη μου κυρτώνει, το κεφάλι μου πετάγεται πίσω.

'ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!'

Ο βρυγχισμός που ξέρω τόσο καλά με επαναφέρει στο παρόν και τώρα καθώς άλλο ένα καυτό χτύπμα απλώνεται στην πλάτη μου. Αντιδρώ στο σοκ, οι μεταλλικές χειροπέδες χτυπούν δυνατά πάνω από το κεφάλι μου. Δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου. Το κεφάλι μου είναι βαρύ, το κορμί μου άψυχο και τα χέρια μου δεν έχουν αίμα και δεν τα αισθάνομαι.

'Χριστέ! Ανα, όχι!' Η φωνή του είναι δυνατή αλλά σπασμένη. Το κορμί μου κουνιέται ελαφρώς, και νιώθω τα ζεστά χέρια του πάνω μου. "John ελευθέρωσε τα χέρια της! Ω, Θεέ, όχι, όχι, όχι, όχι,όχι, όχι!'

'Γαμημένο κάθαρμα!'

"John, γαμημένη κόλαση, κατέβασέ την κάτω! Ανα?' Ακούγεται τρομοκρατημένος. Με τρίβουν και με χαϊδεύουν παντού καθώς αισθάνομαι την αλλοίωση από μεγάλα, άγαρμπα χέρια στα δικά μου πάνω από το κεφάλι μου. Τα χέρια μου πέφτουν κάτω σαν μολύβι. Πέφτω άτονη στην αγκαλιά του. 'Ανα? Ω Θεέ, σε παρακαλώ! Ανα?' Αόριστα καταλαβαίνω ότι με μετακινούν.

Και μετά ο πόνος ξεκινάει.

Ω Καλέ Θεέ!

Νιώθω την σάρκα μου σα να καίγεται, πόνος απορρέει από κάθε ένα νεύρο που καταλήγει στην πλάτη μου και πέρα από αυτή. Με σέρνουν με τα πόδια και δεν μπορώ καν να μιλήσω να του πω να σταματήσει. Δεν έχω αισθανθεί τέτοιον πόνο ξανά.

'Μην τον αφήσεις να πάει πουθενά!' η φωνή του Jesse είναι πνιχτή, αλλά ξέρω για ποιον λέει και μέσα από την παραζάλη μου, συνειδητοποιώ ότι μάλλον έχω στείλει τον Steve στον θάνατο.

Πρέπει να το σταματήσω αυτό. Εγώ του ζήτησα να το κάνει, παρόλο που αναρωτιέμαι τώρα γιατί στον διάολο το έκανα. Πραγματικά είμαι εντελώς τρελή, αλλά μετά θυμάμαι τους λόγους πίσω από αυτό. Μπορεί να μην ειναι τόσο πρόθυμος να το κανει στον εαυτό του αν δει εμένα να κάνω το ίδιο. Αλλά θα πιεί, ή θα θέλει να μαστιγωθεί ξανά, παρόλα αυτά? Θεέ, ελπίζω πως όχι. Δε νομίζω ότι μπορώ να το ξανακάνω αυτό. Μέσα από την παραζαλισμένη μου κατάσταση, συνειδητοποιώ ότι μπορεί μόλις να ξεκίνησα έναν πολύ μεγάλο, μοχθηρό κύκλο από τιμωρίες. Θα έπρεπε να το κάνω αυτό?

Η τρελή μου πλευρά και η λογική μου, τσακώνονται στο κεφάλι μου, και μπορώ να ακούσα τα βαριά βήματα του Jesse και πολλούς σοκαρισμένους ψιθύρους καθώς με μεταφέρουν στο Κτήμα.

'Τι στον διάολο!' Η σοκαρισμένη φωνή της Kate ακούγεται κοντινή. 'Jesse?'

Δεν απαντάει. Το μονο που ακούω είναι το χαμηλό μουρμουρητό του John να ξεθωριάζει στο πίσω μέρος μαζί με την αναστάτωση που προκάλεσα. Δεν με ενδιαφέρει. Μία πόρτα κλείνει μετά από μερικά λεπτά, νιωθω τον καναπέ από κάτω από τα πόδια του καθώς με κρατάει στην αγκαλιά του.

'Ανόητο, ανόητο κορίτσι.' κλαίει με αναφιλητά μέσα από την σπασμένη φωνή του. Τον νιώθω να χώνεται στον λαιμό μου, να εισπνεέι στα μαλλιά μου και να χαϊδεύει μανιωδώς το κεφάλι μου. 'Τρελό, ανόητο κορίτσι.'

Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου και κοιτάζω ανέκφραστα προς το στέρνο του. Πονάω τόσο πολύ, αλλά δεν έχω καμία επιθυμία να κινηθώ ή να εκφράσω την δυσφορία μου. Νιώθω ναρκωμένη, σα να φεύγω από το σώμα μου και να παρατηρώ την σοκαριστική σκηνή από απόσταση. Και αν οι προσπάθειές μου να κάνω τον Jesse να δει από την δική μου οπτική πλευρά αποτύχουν? Και αν τιμωρηθεί ξανά? Δεν θα αντέξω να το ξαναπεράσω αυτό ξανά και όχι μόνο επειδή βρίσκομαι σε απόλυτη οδύνη- δεν θα άντεχα να δω τον Jesse γονατιστό, να δέχεται τα μαστιγώματα από την Sarah ή από οποιονδήποτε, για αυτο το θέμα. Όχι ότι θα μπορέσω ποτέ να διώξω την εικόνα από τον νου μου. Θα έχει χαραχτεί στο μυαλό μου για όσο θα ζω. Τίποτα δεν θα την σβήσει. Τίποτα.

Δεν ξέρω για πόσο καθόμαστε στην σιωπή; εγώ να κοιτάζω στο κενό, εντελώς απομονωμένη από τις περιστάσεις και ο Jesse να κλαίει με αναφιλητά στα μαλλιά μου. Νιώθω να έχουν περάσει ώρες, ίσως και περισσότερο. Εχω χάσει όλη την αίσθηση του χρόνου και την πραγματικότητας.

Η πόρτα χτυπάει.

'Τι?' η φωνή του Jesse είναι κατακερματισμένη και σιγανή, και ρουφάει την μύτη του μερικές φορές.

Η πόρτα ανοίγει, αλλά δεν ξέρω ποιος είναι. Τα μάτια μου κοιτάζουν το κενό για τόση πολύ ώρα, νομίζω ότι μπορούν να δουν. Ακούω κάποιες κινήσεις κοντινές και κάτι βάζουν στο τραπέζι που βρίσκεται μπροστά μας, αλλά όποιος και αν είναι δεν μιλάει. Μας αφήνουν όσο ήσυχα κλείνει και η πόρτα του γραφείου, σχεδόν χωρίς θόρυβο.

Ο Jesse κουνιέται πολύ ελαφρά από κάτω μου, και εισπνέω με ένα κοφτερό, οδυνηρό σύρισμα. Μένει ακίνητος. 'Ω Χριστέ' Ακούγεται ανήσυχος. 'Μωρό μου, πρέπει να σε κινήσω, πρέπει να δω την πλάτη σου.'

Κουνάω το κεφάλι μου ήπια και πιέζω το πρόσωπό μου στο γυμνό του στέρνο. Θα πονέσω υπερβολικά αν με μετακινήσει. Θέλω να το καθυστερήσω όσο πιο πολύ γίνεται. Δεν αγνοώ το γεγονός ότι η δική του πλάτη είναι χάλια και γέρνει πίσω στον καναπέ με εμένα στην αγκαλιά του να τον πιέζω. Θα πονάει και αυτός αρκετά. Τι ζευγάρι τρελών μαλακισμένων, προκλητικών μανιακών είμαστε.

Αναστενάζει και ακουμπάει το πηγούνι του στο πάνω μέρος του κεφαλιού μου. 'Γιατί?' λέει με σπασμένη φωνή, φιλώντας το κεφάλι μου. 'Δεν καταλαβαίνω.'

Αν μπορούσα να μιλήσω, θα του το πέταγα πίσω ακριβώς το ίδιο. Γιατί?

'Ανα, πρέπει να δω την πλάτη σου.' Κάνει να κινηθεί ξανά και ο πόνος χτυπάει μέσα μου. Σφίγγω τα υγρά μου μάτια και τα κλείνω και τον αφήνω να με μετακινήσει μέχρι να βρεθώ καθιστή στην αγκαλιά του.

Η βαρύτητα με χτυπά ακριβώς στο στομάχι και ξαφνικά μου έρχεται εμετός, το στομάχι μου συσπάται, το κορμί μου τρέμει, και ο πόνος δυναμώνει περισσότερο. Διπλώνομαι στην αγκαλιά του.

'Ω Θεέ!' Βάζει το χέρι του στην πλάτη μου με μία ενστικτώδη κίνηση για να με χαϊδέψει ενώ το στομάχι μου σκέφτεται αν έχει μείνει τίποτα μέσα για να το βγάλει. Η ζεστή επαφή του χεριού του με κάνει να τρανταχτώ μπροστά με μία κραυγή και το στομάχι μου αποφασίζει ότι ναι, κάτι έχει μείνει για να το αδειάσει.

Ξερνάω στο πάτωμα.

'Γαμώτο! Ανα, συγνώμη. Ω, γαμώτο!' Βγάζει τα μαλλιά μου από το πρόσωπό μου και διστακτικά κινείται για να έχει καλύτερη πρόσβαση σε μένα. 'Γαμώτο! Γαμώτο, γαμώτο, γαμώτο. Ανα, τι έκανες?' Η τραυματισμένη φωνή του μου δείχνει ότι μόλις είδε την πλάτη μου. Πρέπει να δείχνει τόσο χάλια όσο την αισθάνομαι. Απεγνωσμένα προσπαθώ να πιαστώ από κάπου την ώρα που ξερνάω για να μειώσω τον πόνο. 'Θα σε μετακινήσω τώρα, εντάξει?' Με αρπάζει κάτω από τα χέρια μου σηκώνεται. Ουρλιάζω. 'Δεν μπορώ να σε σηκώσω αν δε σε αγγίζω.' Λέει κάποιες ανεπιτυχείς βρισιές καθώς προσπαθεί να με παει στον άλλον καναπέ χωρίς να αγγίξει την πλάτη μου.

Τα πόδια μου είναι ακόμα αδύναμα και ασταθή. Δεν θα με ξάφνιαζε αν δεν ήθελε να με ξαναδεί ποτέ όσον αφορά την αδυναμία μου. Δεν το φαντάστηκα αυτό, αλλά δεν το συζητήσαμε όταν έδωσα στον Steve το μαστίγιο. Εκτός από την απαίτησή μου για καθόλου φυσική επαφή μαζί του και το να με χτυπήσει δυνατά, δεν είπα τίποτε άλλο. Πρακτικά του έδωσα πλήρη ηγεμονία.

'Πέσε μπροστά'. Με κατεβάζει στον καναπέ μπρούμυτα και βάζω τα χέρια μου κάτω από το κεφάλι σαν μαξιλάρι. 'Ανα, δεν το πιστεύω ότι το έκανες αυτό.' Γονατίζει δίπλα στον καναπέ και τραβάει ένα γυάλινο μπωλ με νερό και ένα μπουκάλι με μωβ υγρό. Χύνει το υγρό στο νερό και παίρνει το βαμβάκι, κοβει λίγο πριν το βυθίσε στο διάλλυμα και το στίψει. 'Αυτό θα τσούξει μωρό μου. Θα το κάνω απαλά. Εντάξει?' Βάζει το πρόσωπό του μπροστά μου και τα μάτια μου σηκώνονται με λίγη προσπάθεια, βρίσκω πράσινες λίμνες γεμάτες οδύνη.

Τον κοιτάζω ανέκφραστα, όλοι οι μύες μου αρνούνται να συνεργαστούν.

'Είμαι εξοργισμένος μαζί σου.' λέει απαλά. Κατεβάζει τα χείλη του στα δικά μου και με φιλάει απαλά και είναι η πρώτη φορά που δεν θα αντιδράσω σε αυτό που είπε, και όχι επειδή δεν θέλω.

Κουνάει το κεφάλι του, στρέφει την προσοχή του στην πλάτη μου, και παίρνω μία αυστηρή, βασανισμένη αναπνοή καθώς μου ξεκουμπώνει το σουτιέν μου απαλά και αφήνει τις λωρίδες να πέσουν στα πλάγια. Νιώθω σα να βάσει συρπματόπλεγμα στην πλάτη μου. Κλαίω με αναφιλητά.

'Συγνώμη' ξεστομίζει.' Λυπάμαι τόσο πολύ'.

Γυρίζω το πρόσωπο μου στα χέρια μου και σφίγγω τα δόντια μου καθώς προσπαθεί να μου αλείψει με το διάλυμα, ανανενώνη το βαμβάκι συνέχεια και του βάζει το ζεστό διάλυμα για κάθε οδυνηρό μαστίγωμα. Βρίζει με κάθε ένα από τα τινάγματά μου.

Όταν ακούω το μπωλ να πέφτει στο τραπέζι, αφήνω μία μεγάλη, ανάσα αέρα γεμάτη ευγνωμοσύνη. Γυρίζω το πρόσωπό μου προς τα έξω και βλέπω το μωβ νερό να είχεις γίνει κόκκινο και να έχει όλα τα μεταχειρισμένα βαμβάκια μέσα του, και να απορροφάνε το υγρό. Σηκώνεται από δίπλα μου και γυρίζει γρήγορα με ένα μπουκάλι νερό.

Σέρνεται μπροστά μου. 'Μπορείς να καθίσεις?'

Γνέφω θετικά και αρχίζω την οδυνηρή διαδικασία για να σηκωθώ σε καθιστή θέση στον καναπέ με τον Jesse αναστατωμένο και να βρίζει μπροστά μου. Τα σουτιέν μου πέφτει στην αγκαλιά μου και μισοπροσπαθώ να το τραβήξω πάλι στα βυζιά μου.

'Αφησέ το'. Μου διώχνει τα χέρια μακρυά και βάζει το νερό στο χέρι μου. 'Ανοιξε το στόμα σου' διατάζει απαλά. Υπακούω χωρίς σκέψη, αφήνω το στόμα μου να ανοίξει, και δέχομαι τα δύο χάπια που αφήνει στην γλώσσα μου.' Πιες'

Το μπουκάλι το νιώθω σαν σίδερο καθώς το σηκώνω στο στόμα μου. Βάζει το χέρι του στο κάτω μέρος του να πάρει λίγο από το βάρος, και καλωσορίζω το κρύο παγωμένο νερό στο στόμα μου. Ο Jesse προχωράει προς το γραφείο του και αρπάζει τα κλειδιά του, το

τηλέφωνο και το μπλουζάκι του. Τα βάζει σε διάφορες τσάντες, μετά βάζει το μπλουζάκι του καθώς προχωράει πίσω προς εμένα. Δεν πονάει η πλάτη του? Είμαι τελείως μωρό?

Παίρνει τα ρούχα μου από το πίσω μέρος του καναπέ και σέρνεται μπροστά μου. 'Θα σε πάω σπίτι'. Βάζει το τζίν στο πόδι μου και μου χτυπάει τον αστράγαλο, σηκώνω το πόδι κάνει το ίδιο κι με το άλλο και μετά μου σηκώνει τα τζην πιο ψηλά.

Κοιτάζει το μπλουζάκι και μετά τα έκθετα στήθια μου και μετά ξανά σε μένα με ένα ελαφρύ κατσούφιασμα. Η σκέψη με το οτιδήποτε να ακουμπήσει στο δέρμα μου με κάνει να θέλω να ξεράσω ξανά, αλλά δεν θα βγω από εδώ και στο Lusso γυμνή απο την μέση και πάνω.

'Να προσπαθήσουμε?' Ανοίγει τον λαιμό από το μπλουζάκι μου και τραβάει το σουτιέν που κρέμεται από τα χέρια μου, πριν το περάσει από το κεφάλι μου.

Αρχίζω να σηκώνω τα χέρια μου για να διατηρήσει ο Jesse το άγγιγμά του στο μπλουζάκι μου, αλλά δάκρυα αρχίζουν να τρέχουν από τα μάτια μου από την προσπάθεια και τα οδυνηρά τσουξίματα. Κουνάω το κεφάλι μου γρήγορα. Θα πονέσει τόσο πολύ.

'Ανα δεν ξερω τι να κάνω' Κρατάει το μπλουζάκι μακρυά από το κορμί μου. 'Δεν μπορώ να σε αφήσω να περπατήσεις εκεί έξω χωρίς να φοράς τίποτα'. Γονατίζει και με κοιτάζει. 'Σε παρακαλώ μην κλαις' Φιλάει το μέτωπό μου καθώς δάκρυα τρέχουν στο πρόσωπό μου. 'Ω, γάμησέ το!' Τραβάει το μπλουζάκι πάνω από το κεφάλι μου και το πετάει στον καναπέ. 'Ελα εδώ' Γονατίζει και βάζει τα χέρια του κάτω από τον πισινό μου και με σηκώνει με το ένα χέρι. 'Τύλιξε τα πόδια σου γύρω από την μέση μου και τα χέρια σου από τον λαιμό μου. Προσεκτικά.' Κάνω ότι μου λέει αργά και προσεκτικά. 'Είσαι εντάξει?' ρωτάει.

Γνέφω στον ώμο του και δένω τους αστραγάλους μου χαμηλά στην πλάτη του. Τον νιώθω να διώχνει τα μαλλιά μου και να τα βάζει στον ώμο μου, να ακουμπάει την παλάμη του στον σβέρκο μου, να με κρατάει όσο σφιχτά μπορεί χωρίς να μου προκαλεί περισσότερο πόνο. Τα βυζιά μου στριμώχνονται στο στέρνο του, η πλάτη μου είναι τελείως εκτεθιμένη, αλλά δεν με νοιάζει καθόλου. Βαδίζει προς την πόρτα και αφήνει τον λαιμό μου για να την ανοίξει, πριν ξαναβάλει το χέρι του για να σιγουρέψει τον σβέρκο μου.

'Εντάξει μωρό μου?' ρωταει, προχωράει στον διάδρομο και μέσα από το καλοκαιρινό δωμάτιο. Κουνάω το κεφάλι μου στον λαιμό του. Είμαι πολύ χειρότερα από εντάξει. Νιώθω

σα να με έβαλαν κατευθείαν στον ήλιο, όλο μου το δέρμα να κάηκε, και να είναι εκτεθιμένη η ωμή μου σάρκα. "John!' φωνάζει. Ακούγεται μία σειρά από έκπληκτα μουρμουρητά, όλοι ακούγονται πιο σοκαρισμένοι απ' ότι όταν με μετάφερε πριν.

'Πως είναι το κορίτσι?' Η φωνή του John ακούγεται κοντινή.

'Πως δείχνει γαμημένα?' Φέρε ένα βαμβακερό σεντόνι από το δωμάτιο του καθαρισμού.'

Ο John δεν αντεπιτίθεται στην βραχυτητα του Jesse.

"Jesse, μπορώ να κάνω κάτι?'

Ακούω μία γυναικεία φωνή σε εγρήγορση και τα τακούνια της βροντούν στο πάτωμα του καλοκαιρινού δωματίου καθώς προσπαθεί να πλησιάσει τον Jesse.

'Όχι, Natasha.' απαντάει σκληρά. Δεν μπορώ καν να βρω την δύναμη να σηκώσω το κεφάλι μου και να της ρίξω ένα βρώμικο βλέμμα. Μπορώ να κάνω κάτι? Τι? Όπως να τον ξαναγαμήσεις?

'Ανα?' η εκνευρισμένη φωνή της Kate εισβάλλει στα αυτιά μου. 'Ω, γαμημένη κόλαση. Τι έκανες, ανόητη αγελάδα!'

'Θα την πάω σπιτι. ' Ο Jesse δεν σταματάει για κανέναν, ούτε ακόμα και για την Kate. 'Είναι εντάξει, θα σε παρω τηλέφωνο.'

"Jesse αιμοραγεί!"

"Το ξέρω Kate. Γαμημένα το ξέρω!". Νιώθω το στέρνο του να υψώνεται απο κάτω μου. "Θα σου τηλεφωνήσω" την καθησυχάζει, και δεν την ξανακούω, αλλά ακούω τον Sam να την παρηγορεί, η συνήθης πρόσχαρη φωνή του είναι γεμάτη από ενδιαφέρον.

Ξέρω ότι πλησιάζουμε στο χωλ της εισόδου γιατί ο ψυχρός αέρας απλώνεται στην πλάτη μου. Είμαι μία ευπρόσδεκτη αίσθηση.

'Jesse φίλε μου δεν το ήξερα."

Ο Jesse σταματάει αμέσως και πέφτει σιωπή, όλες οι ανήσυχες συζητήσεις σταματάνει αμέσως καθώς ακούω την φωνή του Steve να γλιστράει στα αυτιά μου. Πιέζω το κορμί του Jesse με την μικρή δύναμη που μπορώ να βρω, και φωλιάζει στον λαιμό μου.

'Steve, θα πρέπει να ευχαριστείς όλα τα γαμημένα άγια που υπάρχουν που έχω το κορίτσι μου στα χέρια μου, γιατί αν δεν την είχα, οι καθαρίστριες θα σκούπιζαν ότι σου είχε απομείνει για έναν γαμημένο χρόνο." Η φωνή του Jesse είναι αιχμηρή, η καρδιά του χτυπά άγρια.

'Εγώ......εγώ......' τραυλίζει ο Steve με τις ίδιες του τις λέξεις. 'Δεν το ήξερα.'

'Κανένας δεν σου είπε ότι ήταν δική μου?' ρωτάει ο Jesse φανερά σοκαρισμένος.

'Εγώ.....εγώ υπέθεσα.....εγώ...."

'Είναι ΔΙΚΗ ΜΟΥ!" βρυγχάται ο Jesse, και τινάζομαι στα χέρια του. Κλαίω από το ξαφνικό καψάλισμα του πόνου που μου προκάλεσε η κίνησή του και σφίγγεται, πιέζει το πρόσωπό του στο λαρύγγι μου. 'Συγνώμη" ψιθυρίζει. Νιώθω το σαγόνι του να σφίγγεται πάνω μου. 'Είσαι γαμημένα νεκρός Steve'. Στέκεται ακίνητος για λίγο και ξέρω ότι κοιτάζει τον Steve με το δολοφονικό ύφος που έχει χαραχτει στο πρόσωπό του. Νιώθω υπεύθυνη.

'Jesse?' το μουρμουρητό του John σπάει την σιωπή. 'Όλα καλά. Προτεραιότητες, ναι?'

'Ναι' Ο Jesse ξεκινά να βαδίζει ξανά και ο ψυχρός αέρας πέφτει στην πλάτη μου. Κατεβαίνει αργά τα σκαλιά.

'Θα ανοίξω την πόρτα.' λέει η Kate καθώς τα τακούνια της ηχούν στα σκαλιά.

'Μπορώ Kate'

'Jesse σταμάτα να είσαι τόσο στενοκέφαλο μουνί και δέξουν την γαμημένη την βοήθεια! Δεν είσαι ο μονος ανθρωπος που νοιάζεται για αυτήν.'

Πιέζομαι πάνω του. 'Τα κλειδιά μου είναι στην πίσω τσέπη."

Το χέρι της Kate περνάει από το τζιν μου καθώς προσπαθεί να βγάλει τα κλειδιά από την τσέπη του Jesse και χαμογελαω από μέσα μου στην αγριεμένη φίλη μου που ξαναβρήκες την φήμη της. Τα μάτια μου ανοίγουν και βρίσκω τα δικά της.

'Ω Ανα" κουνάει το κεφάλι της και πατάει το κουμπί για να ανοίξει το αυτοκίνητο του Jesse.

Ο Jesse ξαναγυρνά προς το Κτήμα. "Όλοι πρέπει να γυρίσετε γαμημένα μέσα" Δεν θέλει κάποιος να με δει. Ακούω το τρίξιμο του χαλικιού κάτω από τα βήματα καθώς ο Jesse περιμένει με μένα στα χέρια του, βεβαιώνεται ότι όλοι έχουν φύγει πριν με ελευθερώσει από το κορμί του. 'Ανα, θα σε χαμηλώσω κάτω, θα πρέπει να γυρίσεις στα πλάγια και να βλέπεις την θέση του οδηγού. Μπορείς να το κάνεις αυτό?' ρωτάει απαλά. Χαλαρώνω το κράτημα μου από τον λαιμό του να δείξω την πρόθεσή μου και ξεκινάει αργά να με χαμηλώνει στο αυτοκίνητο. 'Μην γύρεις πίσω."

Μετακινούμαι αργά στο απαλό δέρμα μέχρι ο ώμος μου να ακουμπήσει στο κάθισμα και να κοιτάζω προς την θέση του οδηγού. Γαμημένε διάολε, πονάει. Μετά απλώνει ένα ελαφρύ σεντόνι πάνω μου πριν κλείσει την πόρτα απαλά χωρίς καν να προσπαθήσει να μου βάλει την ζωνη. Το κεφάλι μου πέφτει στο κάθισμα και τα μάτια μου κλείνουν απο μόνα τους. Σε μηδέν χρόνο, η πόρτα του οδηγού κλείνει και το άρωμα του Jesse εισβάλλει στην μύτη μου. Ανοιγω τα μάτια μου και προσαρμόζω την όρασή μου μέχρι να έρθω αντιμέτωπη με πράσινα, συμπονετικά μάτια. Είμαι μία απελπισμένη, αξιολυπητο έρμαιο από γυναίκα που προκάλεσε όλο αυτό το χάος, τον πόνο και την οδυνηρότητα γιατί ήθελε να αποδείξει κάτι κάτι που προσεύχομαι στον Θεό να το έκανα επιτυχημένα γιατί έβαλα τον εαυτό μου σε όλο αυτό, έβαλα τον Jesse σε αυτό και αν δεν το καταλάβει και τώρα, τότε έχει τελειώσει. Τέλος. Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό ο ένας στον άλλον. Η σκέψη κάνει την καρδιά μου να χτυπά αργά.

Σκύβει και περνάει τις αρθρώσεις του από το μάγουλό μου. 'Σταμάτα' διατάζει, σκουπίζει και ένα άλλο δάκρυ μακρυά, αλλά δεν κλαίω από πόνο πια. Κλαίω από απόγνωση.

Γυρίζει την μηχανή και οδηγεί αργά, ο βιαστικός ήχος της μηχανής και η τρελή οδήγηση που έχω συνηθίσει, έγιναν ένα ευαίσθητο βουητό της μηχανής της DBs. Στρίβει προσεκτικά, γκαζώνει και φρενάρει απαλά και πετάει τα μάτια του πάνω μου συχνά. Είμαι χωρίς ζώνη, μισόγυμνη και έχω άγριες πληγές στην πλάτη μου. Αν η αστυνομία μας σταματήσει, θα χρειαστούν να τους εξηγήσουμε ενδιαφέροντα πράγματα.

Παραμένω ακίνητη και ατενίζω ανέκφραστα το προφίλ του όμορφου, προβληματισμένου μου άντρα και χωρίς αμφιβολία και εγώ θα μπορούσα να χαρακτηριστώ προβληματισμένη τώρα. Η λογική μου είναι απολύτως αμφισβητίσημη, αλλα είμαι αρκετά λογική για να το παραδεχτώ αυτό. Ήμουν ένα φυσιολογικό, με σώας τας φρένας κορίτσι. Σίγουρα δεν είμαι έτσι πλέον.

Η σιωπή του ταξιδιού προς το σπίτι γεμίζει μόνο με το βουητό του αμαξιού και με τον ήχο των Snow Patrol Run που βγαίνει από πίσω.

Ο Jesse σταματάει στο Lusso και έρχεται από την άλλη πλευρά του αμαξιού, για να με βοηθήσει να βγω ενώ προσπαθήσει να με κρατήσει καλυμένη. "Ο Θεός ξέρει μόνο τι θα σκεφτεί ο Clive' ψελλίζει καθώς με σηκώνει πίσω στο στέρνο του. Ξαφνικά νιώθω πανικοβλημένη. 'Ava, αν δεν με αφήσεις να ρίξω αυτό σεντόνι στην πλάτη σου, δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο.' Βάζει το σεντόνι ανάμεσά μας και κάνει ότι καλύτερο μπορεί να το κρατήσει σταθερό, το κρατάει από την μία γωνία πριν περπατήσει στο φουαγιέ.

"Kύριε Ward?' ο Clive ακούγεται αμήχανος. Ο κακόμοιρος ο άντρας με έχει δει μεθυσμένη και να με κουβαλάει; να μάχομαι και να με κουβαλάει; άρρωστη και να με κουβαλάει; κουρασμένη και να με κουβαλάει. Θα πρέπει να είναι φανερό ότι δεν είμαι τίποτε από τα παραπάνω.

'Μπορώ Clive.' ο Jesse προσπαθεί να ακουστεί ανεπηρέαστος, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι το καταφέρνει. Μπαίνουμε στο ασανσέρ και οι καθρέφτες που το περιβάλλουν μας αντικατροπτουν προς κάθε κατεύθυνση. Όπου και να κοιτάξω, μπορώ να δω το ταραγμένο πρόσωπο του Jesse και το εύθραυστο κορμί μου τυλιγμένο γύρω του. Κλείνω τα μάτια μου και αφήνω το κεφάλι μου να πέσει βαρύ στον ώμο του, νιώθωντας τις κινήσεις από τα μακρύ, εύκολο βάδισμά του καθώς με μεταφέρει από το ασανσέρ μέσα στο ρετιρέ και πάνω στην κεντρική σουίτα.

'Ήρεμα.' Με χαμηλώνει το κρεβάτι μπρούμυτα.

Τα χέρια μου γλιστράνε κάτω από το μαξιλάρι και βυθίζω το κεφάλι μου στην απαλότητα, παίρνοντας μία μικρή παρηγορη εισπνοή από το άρωμα του Jesse. Νιώθω να μου τραβάει το τζιν από τα πόδια μου και μερικά λεπτά μετά, ο Jesse είναι ξαπλωμένος δίπλα μου, όπως και εγώ μπρούμυτα. Βγάζει ένα χέρι και χαϊδεύει με την παλάμη του το μάγουλό μου, χωρίς αμφιβολία παίρνει την επαφή που πάντα χρειάζεται. Αυτό μόνο μπορεί να κάνει. Δεν θα με γυρίσει στην πλάτη ή δεν θα με πετάξει σε κάποιον τοίχο για αρκετό καιρό.

Ξαπλώνουμε για πάντα, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον. Είναι αναπαυτικά. Δεν χρειάζεται να πουμε τιποτα. Τον αφήνω να χαϊδεύει το πρόσωπό μου και πολεμώ την βαρύτητα των ματιών μου για λίγο πριν τρέξει τον αντίχειρά του στα βλέφαρά μου και δεν ξανανοίγουν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32 Ξέρω πως αν τεντωθώ, θα ουρλιάξω πολύ δυνατά. Η ευπρόσδεκτη ανάγκη να απλωθώ παίζει παιχνίδια με το φυσικό μου ένστικτο που μου λέει να παραμείνω ακίνητη και να περιορίσω τον πόνο και το τσούξιμο. Όλα τα γεγονότα της προηγούμενης ημέρας μπαίνουν στο κεφάλι μου πριν ανοίξουν τα μάτια μου - όλη η αποκρουστικότητα, όλοι οι ήχοι των μαστιγίων, οι λάμψεις του πόνου, η αγωνία και το μαρτύριο. Όλα προσγειώθηκαν με μία εκπληκτική κατραπακιά που ακολουθήσε σαν ένα μικρό ευγενικό καλωσόρισμα, στο πρωινό μου μυαλό.

Τα μάτια μου ανοίγουν και βλέπω τον Jesse να κοιμάται στην ίδια θέση που τον θυμάμαι να βρίσκεται. Τα χέρι του ακουμπάει στο μάγουλό μου, το πρόσωπό του είναι κοντά στο δικό μου, τα χείλη του ανοιχτά και αναπνέει σταθερές, ήσυχες ανάσες στο πρόσωπό μου. Δείχνει τόσο γαλήνιος, οι μακρυές βλεφαρίδες του καλύπτουν το πρόσωπό του, τα μαλλιά του είναι ως συνήθως ανακατεμένα. Εχει τα πρωινά του γένια και το απροβλημάτιστο, όμορφο πρόσωπό του δίπλα στο δικό μου, με κάνει να χαμογελάσω λίγο. Παρόλους του ενοχλητικούς, προκλητικούς του τρόπους είναι ένας πολύ βαθιά συγχισμένος άντρας, που πίνει, γαμάει και μαστιγώνεται για να τιμωρήσει τον εαυτό του. Είμαι ένας τεράστιος παράγοντας που έχει συμβάλλει στην λυπηρή αυτή κατάστασή του, αλλά αν είναι όπως τα λέει και τιμωρεί τον εαυτό του επειδή θεωρεί ότι το αξίζει, ότι όλα συμβαίνουν εξαιτίας του παρελθόντος του, τότε μπορεί και εγώ να κλειδωθώ σε μία γυάλινη θήκη για το υπόλοιπο της ζωής μου.

Παρακολουθώ καθώς τα βλέφαρά του τρεμοπαίζουν και ανοίγουν αργά, ανοιγοκλείνουν μερικές φορές πριν συγκεντρωθεί πάνω μου. Μπορώ να καταλάβω από το χτύπημα, ότι οι τροχοί του μισοκοιμισμένου μυαλού του είναι γεμάτοι με πληροφορίες και υπενθυμίσεις που θα τον επαναφέρουν να σκεφτεί γρήγορα που βρισκόμαστε και γιατί. Παιρνούν μόνο λίγες σιωπηλές στιγμές, αλλά τελικά αναστενάζει και σέρνεται πιο κοντά μου μέχρι να βρεθούμε μύτη με μύτη, αυτός στα πλάγια και εγώ μπρούμυτα. Δεν νιώθω κοντά αρκετά. Τραβάω τα χέρια μου κάτω από το μαξιλάρι και μετακινούμαι με λίγους μορφασμούς μέχρι να βρεθώ στα πλάγια και να τον κοιτάζω. Το χέρι του ακουμπάει στον γοφό μου για να με σταθεροποιήσει και κινείται ακόμα πιο κοντά, το κορμί του πιέζεται στο μπροστινό μου μέρος, οι μύτες μας αγγίζονται ξανά.

'Ειναι δυνατόν.' ψιθυρίζω μέσα από την απίστευτη ξηρότητα του λαιμού μου. 'Να καταλάβω πως αισθάνεσαι για μένα, είναι δυνατόν.'

'Το έκανες αυτό στον εαυτό σου για να αποδείξεις ότι μ' αγαπάς?'

'Όχι, το ξέρεις ότι σ' αγαπάω. Το έκανα για να σου δείξω πως είναι'

Το φρύδι του μαζεύεται βαθιά. 'Δεν καταλαβαίνω. Ξέρω πως είναι να σε μαστιγώνουν.'

'Δεν εννοώ αυτό. Εννοώ το μαρτύριο να βλέπω τον άντρα που αγαπω να κάνει κακό στον εαυτό του.' σηκώνω το χέρι μου και χαϊδεύω τα γένια του, και τον βλέπω ότι αρχίζει να καταλαβαίνει το τι του λέω. 'Τίποτα δεν θα με πληγώσει τόσο πολύ όσο να σε βλέπω να κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Αυτό θα με σκοτώσει, τίποτε άλλο. Αν ξανατιμωρήσεις τον

εαυτό σου, τότε θα το κάνω και εγώ.' Η φωνή μου τρέμει ελαφριά στην σκέψη του να ξαναζήσω άλλη μία μέρα όπως η χθεσινή. Απλά τον απείλησα και αν με αγαπάει όπως ισχυρίζεται ότι το κάνει, τότε η απαίτησή μου πρέπει να είναι πολύ εύκολη για αυτόν για να την εκλπηρώσει.

Τα μάτια του πετάγονται λίγο έξω και μασάει το χειλος του καθώς αρχίζει να κουνάει το κεφάλι του αμυδρά. Τα μάτια του ξαναπέφτουν πάνω στα δικά μου. 'Με αγαπάς'

'Σε χρειάζομαι. Σε χρειάζομαι δυνατό και υγειή. Χρειάζομαι να καταλάβεις πόσο πολυ σε αγαπάω. Χρειάζομαι να ξέρεις ότι δεν μπορώ και εγώ χωρίς εσένα. Θα πεθάνω πριν σε χάσω και εγώ.'

Κουνάει το κεφάλι του. 'Δεν σου αξίζω Ανα. Όχι μετά την ζωή που έζησα. Δεν είχα ποτέ τίποτα που να εκτιμούσα ή να ήθελα να προστατέψω. Τώρα έχω, και είναι μία περίεργη μίξη απόλυτης ευτυχίας και απόλυτου γαμημένου φόβου.' Τα μάτια του σκανάρουν κάθε εκατοστό του προσώπου μου. 'Γέμιζα το κενό της άδειας ύπαρξης με ποτό και γυναίκες. Δε νοιάστηκα ποτέ. Πλήγωσα το πιο πολύτιμο πράγμα στην ζωή μου και δεν μπορώ να το αντέξω αυτό.'

'Εγώ σε έκανα έτσι'

Η γραμμή έκφρασής του γλιστράει στο μέτωπό του, αλλά δεν διαφωνεί με την δήλωσή μου. Εγώ τον έκανα έτσι. 'Λαχταρώ τον έλεγχο μαζί σου Ανα. Δεν μπορώ να το αποφύγω. Πραγματικά δεν μπορω.'

'Το ξέρω' αναστενάζω 'Το ξέρω ότι δεν μπορείς'. Μετακινούμε στο στέρνο του και ρουφάω την ζεστη του. Για μία φορά, νιώθω ότι τον καταλαβαίνω απόλυτα. Είχε μία ανεξέλεγκτη ύπαρξη - μία ζωή που δεν νοιαζόταν, που δεν αισθανόταν και εντελώς διαταραγμένη. Δεν ξέρει τώρα τι να κάνει με όλα αυτά τα πρωτογνωρα αισθήματα.

'Πληγώνεσαι εξαιτίας μου.' λέει στα μαλλιά μου.

'Και συ εξαιτίας μου' δηλώνω σκληρά. 'Θα αντιμετωπίσουμε το παρελθόν. Όσο σε έχω, όπως είσαι δυνατός, τότε θα το αντιμετωπίσουμε. Δεν είναι το παρελθόν σου που με

πληγώνει. Είσαι εσύ. Τα πράγματα που κάνεις τώρα.' Καταλαβαίνω μέσα μου με το να του το επισημαίνω ότι θα αγωνιστώ να αντιμετωπίσω το παρελθόν του είναι μόνο για την οργισμένη ζήλεια μου, όχι για την καρδιά μου που θρυμματίζεται από πόνο. Πρέπει να μάθω να το αντιμετωπίσω και αυτό.

Με τραβάει από το στέρνο του. Τα μάτια του γυαλίζουν, το σαγόνι του τρέμει. 'Είσαι έξαλλα τρελή' λέει απαλά, πιέζει τα χείλη του στα δικά μου. 'Εξαλλα, έξαλλα τρελή.'

Καλωσορίζω τα απαλά του χείλη στα δικά μου. Είναι το μόνο σημείο μου που μπορώ να κινήσω χωρίς να με τεμαχίζει ο πόνος. 'Είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί σου. Σε παρακαλώ μην το ξανακάνεις στον εαυτό σου αυτό. Η πλάτη μου πονάει.'

Τραβιέται πίσω με ένα ήπιο άγριο βλέμμα. 'Είμαι ακόμα θυμωμένος μαζι σου.'

'Ούτε και εγώ είμαι πολύ χαρούμενη μαζί σου.' αντιγυρίζω γρήγορα.

'Δεν μπορώ να σε αγγίξω' μουρμουρίζει, με φιλάει ξανά, σ' όλο μου το πρόσωπο.

'Το ξέρω. Πως είναι η πλάτη σου?'

Ξεφυσάει και συνεχίζει να καλύπτει το πρόσωπό μου με τα χείλη του. 'Είμαι καλά. Απλά τσαντισμένος μαζί σου. Θα πρέπει να σε μετακινήσω ή θα μείνεις έτσι συνέχεια..'

'Είμαι χαρούμενη να μείνω έτσι συνέχεια. ' διαφωνώ. Είμαι χαρούμενη να μείνω εδώ ξαπλωμένη και να με φιλάει από το κεφάλι μέχρι τα νύχια των ποδιών.

'Δεν υπάρχει πιθανότητα κυρία μου. Χρειάζεσαι ένα μπάνιο με λεβάντα και λίγη κρέμα στην πλάτη σου. Δεν το πιστεύω ότι από όλα τα μέλη μου διάλεξες τον πιο επικίνδυνο.'

'Αλήθεια?' ρωτάω. Δεν το ήξερα. Απλά έδωσα το μαστίγιο στον πρώτο άντρα που θα το έπαιρνε.

'Το έκανες' Τραβάει το στόμα του από το πρόσωπό μου και στενεύει τα δυσαρεστημένα μάτια του πάνω μου. " O John και εγώ θα κάναμε μία συνάντηση σήμερα για να τον αποσύρουμε από μέλος. Τον παρακολουθούσαμε για λίγο. Η συμπεριφορά του είχε γίνει λίγο εριστική τελευταία και ενώ μερικές από τις γυναίκες ήθελαν την σkληρή του πλευρά από την σεξουαλική του εκμετάλλευση, άλλες δεν την ήθελαν και τόσο πολύ. Κάνει μερικές γυναίκες να αισθάνονται άβολα και αυτό είναι πρόβλημα.' Ενα ύφος μετάνοιας καλύπτει το πρόσωπό του και ξέρω ότι σκέφτεται ότι θα έπρεπε να είχε διώξει τον Steve νωρίτερα. 'Δεν είχε κάνει κάτι που να μας δωσει αιτία να απαλλαγούμε απο αυτόν μέχρι χθες το βράδυ.'

'Εγώ του το ζήτησα.' προσπαθώ να ησυχάσω την ενοχή του Jesse. Δεν θέλω μία επανάλλειψη όλων αυτών.

'Υπάρχουν κανόνες Ανα.' Με φιλάει, δαγκώνει το κάτω χείλος μου ελαφρά. 'Σου εξήγησε την κατάσταση?'

'Όχι' τώρα καταλαβαίνω πόσο χαζή ήμουν.

'Η λίστα με τα αδικήματά του συνεχίζεται. Παραβίασε πολλούς κανόνες. Πρέπει να φύγει.

'Δεν τον θυμάμαι. Δεν ήταν στο επετειακό πάρτυ.' Θα θυμόμουν το φαντασμένο πρόσωπό του.

'Όχι ήταν σε υπηρεσία.'

'Υπηρεσία?'

Ο Jesse χαμογελάει. 'Είναι μπάτσος'

Βήχω και μετά μορφάζω. 'Τι?'

'Είναι μπάτσος' Το φρύδι του σηκώνεται σε μία χειρονομία τύπου -ναι-άκουσες-σωστά.

Ο Steve είναι αστυνομικός? 'Απείλησες να σκοτώσεις έναν μπάτσο?'

'Ήμουν πολύ θυμωμένος.' Διώχνει τα μαλλιά μου από το πρόσωπό μου και με κοιτάζει σκεπτικά. 'Σκεφτόμουν'

Δεν μου αρέσει όπως το είπε αυτό. Δεν δείχνει να του αρέσει ούτε και αυτού. 'Τι σκεφτόσουν?'

'Λοιπόν, πολλά πράγματα. Αλλά το πρώτο πράγμα ειναι ότι πρέπει να μιλήσω στον Patrick για τον Van Der Haus.'

Το ήξερα ότι δεν θα μου άρεσε ότι θα έλεγε, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω ότι το πήγαινε σε αυτό. Ο Mikael είναι το ισοδύναμο με το συνταξιοδοτικό ταμείο του Patrick, και ξέρω ότι πιθανόν να λιποθυμίσει απο σοκ όταν του πω ότι δεν μπορώ να δουλέψω με τον Mikael πια. Πραγματικά δεν μπορώ, και δεν έχω πει καν στον Jesse για το μήνυμα. Αλλά μόλις επιβεβαίωσε ότι πιστεύει ότι ο Mikael ήταν στην κασέτα όπως και εγώ.

Ω Θεέ. 'Είναι Δευτέρα!' ξεστομίζω, μετακινούμαι λίγο σε μία προσπαθεια να σηκωθώ.

Τα χέρια του αμέσως πιέζουν τους ώμους μου, με σπρώχνουν προς τα κάτω. 'Πραγματικά πιστεύεις ότι θα σε αφήσω να πας πουθενά?' Κουνάει το κεφάλι του. 'Ακου, αυτό δεν είναι το μόνο που σκέφτηκα.' Συνεχίζει να δαγκώνει το χείλος του.

Ω όχι. Τι έχει σκεφτεί? 'Τι?' ρωτάω σιγανά. Ακόμα δεν μου είπε για τις σκέψεις του για τον Mikael παρόλ' αυτά όμως ξέρω ακριβώς που το πάει.

Έρχεται πιο κοντά μου. 'Δεν μπορώ να ζήσω ποτέ χωρίς εσένα.'

'Το ξέρω αυτό.'

'Αλλά όχι επειδή ανησυχώ μην κατρακυλήσω στις παλιές μου συνήθειες. Σε αγαπάω γιατί μου δίνεις σκοπό. Γέμισες ένα τεράστιο κενό με το όμορφο πρόσωπό σου και το πνεύμα σου, και ενώ μπορεί να έκανα την ζωή σου λίγο πιο δύσκολη με τους προκλητικούς μου τρόπους...' Σηκώνει ένα ειρωνικό φρύδι. 'Θα ήθελα να πω ότι εσύ φταις'

Γελάω δυνατά και μορφάζω αμέσως, αλλά ο Jesse δεν με συντροφεύει στην υστερία μου. Τα χείλη του σφίγγονται και το άγγιγμά του μεγαλώνει στον γοφό μου. 'Δεν θα προκαλέσω τον Jesse Ward'. Τα φρύδια του πετάγονται. Προφανώς και διαφωνεί, αλλά κοπανάω το χέρι μου στο στόμα του για να σταματήσω την αντίστροφη μέτρηση. 'Μόλις είπες ότι γέμισα ένα τεράστιο κενό με το πνεύμα μου....'

'Και το όμορφο πρόσωπό σου.' μουρμουρίζει

Στριφογυρίζω τα μάτια μου. 'Μέρος αυτού του πνεύματος είναι η ακατάπαυστη ανάγκη μου να προκαλέσω τους δικούς σου προκλητικούς τρόπους. Δεν θα ξεφορτωθείς αυτό το μικρό μέρος μου που επαναστατεί εναντίον σου και δεν θα το ήθελες. Αυτό με κάνει να διαφέρω από όλες τις γυναίκες του Κτήματος, που έγλυφαν τα πόδια σου για πολύ καιρό.' Είμαι εγώ που υψώνω τώρα ένα ειρωνικό φρύδι και τα μάτια του στενεύουν λίγο σε αναταπόδωση. Λέω αυτές τις λέξεις σε έναν άντρα που είναι απίστευτα χοντρόπετσος και παράλογος, δεν θα ξαφνιαζόμουν να με κορόιδευε κατάμουτρα, αλλά συνεχίζω παρόλα αυτά. 'Σου δόθηκα εντελώς. Κάθε μέρος μου είναι δικό σου. Κανένας δεν θα με πάρει μακρυά σου. Ποτέ. Και ξέρω ότι μέρος του θέματός σου είναι να με κρατήσεις όσο πιο μακρυά απ' ότι οι άλλες γυναίκες αντιπροσωπεύουν στην ζωή σου.'

'Δεν υπήρχαν άλλες γυναίκες στην ζωή μου!' διαφωνεί στο χέρι μου.

Το πιέζω πιο σκληρά στα χείλη του. 'Αλλα πρέπει να ξέρω κάτι.'

Το φρύδι του σηκώνεται. Δεν μπορεί να απαντήσει γιατί το χέρι μου σφίγγει πολύ τα χείλη του.

'Θέλεις να με κρατήσεις όσο πιο μακρυά γίνεται από τις γυναίκες του Κτήματος αλλά με το σεξ?' Τον νιώθω να χαμογελάει στην παλάμη μου. Την βρίσκει αστεία ερώτηση? Παίρνω το χέρι μου μακρυά από το στόμα του. Ναι χαμογελάει με αυτό το αλαζονικό χαμόγελο. Είναι

ωραίο να το βλέπω, ακόμα και ας μην είμαι ικανοποιημένη με την διασκέδασή του από την ερωτησή μου. Ξεφεύγει από τον τρόπο που έχει συνηθίσει για να με ντυσει κατάλληλα σύμφωνα με αυτόν, με αναγκάζει να φοράω δαντέλα - αυτή η απαίτηση γίνεται ξαφνικά ξεκάθαρη- και δεν θέλει να πίνω.

Ω Θεέ!

Ο λόγος που τα κάνει αυτά μόλις προσγειώθηκε με ένα τεράστιο χτύπημα στο μυαλό μου. 'Δεν σου αρέσει να πίνω γιατί νομίζει ότι θα κάνω ότι έκανες εσύ όταν ήσουν μεθυσμένος. Νομίζεις ότι θα θέλω να γαμήσω όποιον βρω μπροστά μου!" Σχεδόν τσιρίζω τις λέξεις προς αυτόν και το χαμόγελό του σύντομα εξαφανίζεται. Δεν του έδωσα καν την ευκαιρία να απαντήσει στην προηγούμενή μου ερώτηση και του ρίχνω και άλλη μία. Καλά, όχι ερώτηση; περισσότερο μοιάζει με συμπέρασμα.

'Θα σταματήσεις γαμημένα να βρίζεις?' Γυρίζει ανάσκελα, χωρίς να συρίσει ή να σουβλιστεί από πόνο.

Ω όχι. Σκαρφαλώνω προς τα πανω, αγνοώντας το δικό μου πόνο και τον καβαλάω. 'Αυτό είναι, έτσι? Αυτός είναι ο λόγος."

Παρακολουθώ καθώς αφομοιώνει τα λόγια μου. Δεν μπορεί να διαφωνήσει με αυτό, το ξέρω ότι τον τσάκωσα σε αυτό το θέμα. Παίρνει μία βαθιά ανάσα και ανοίγει το στόμα του για να μιλήσει, αλλά δεν λέει κουβέντα. Παίρνει άλλη μία ανάσα, αλλά ακόμα τίποτα δεν βγαίνει από το στόμα του. Το κάνει τρεις φορές πριν μιλήσει τελικά. 'Δεν είναι μόνο αυτο Ανα. Είσαι ευάλωτη όταν είσαι μεθυσμένη."

'Αλλά είναι μέρος και αυτό, έτσι δεν είναι?" Ξέρω ότι το άλλο μέρος είναι ότι οι άντρες μπορεί να υποθέτουν ότι είμαι εύκολος στόχος. Ήδη το παραδέχτηκε αυτό.

'Ναι, έτσι υποθέτω." παραδέχεται.

'Εντάξει, και με το σεξ?' Αυτό πράγματι πρέπει να το μάθω. Θέλει να με κάνει το αντίθετο από όλες τις γυναίκες του Κτήματος και μη, παρόλου που με γαμάει με χαζούς τρόπους.

Το χαμόγελο επιστρέφει. 'Ήδη στο είπα αυτό. Δεν μπορώ να βρεθώ πιο κοντά σου με άλλον τρόπο."

'Το κοιμισμένο σεξ το καταφέρνει αυτό.' τον χλευάζω. Δεν θα το πιέσω πιο πολύ. Μου αρέσει ο κυρίαρχος Jesse.

'Ναι το κάνει, αλλά έχουμε απίστευτη χημεία. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι πριν."

Η καρδιά μου καλπάζει στο στήθος μου και για πρώτη φορά μέσα σε μία μέρα, είναι από ευτυχία. Δεν έχει ξανανιώσει έτσι πριν? Αλλά έχει κοιμηθεί με μια ντουζίνα γυναίκες, ή μήπως είναι εκατοντάδες? Το χαμόγελό μου εξαφανίζεται στην στιγμή. 'Ποια αισθήματα?"

Ακουμπάει τα χέρια του στα μπούτια μου. "Απόλυτης ευτυχίας, μωρό μου. Ολοκληρωτικής ικανοποίησης. Το απόλυτο, να χάνω εντελώς τη γη κάτω από τα πόδια μου, όλο το σύμπαν να σείεται από αγάπη."

Το χαμόγελό μου επιστρέφει. 'Αλήθεια?'

'Ω αλήθεια. Ο απόλυτος παράδεισος"

Πέφτω μπροστά στο στήθος του. 'Αουτς!"

'Πρόσεχε" με σπρώχνει πάλι πάνω. 'Πονάει πολύ?" Λάμψη θυμού περνάει από τα μάτια του καθώς περιμένει την απάντησή μου, και προσεύχομαι ο John να έχει διώξει τον Steve, πριν τον πλησιάσει ο Jesse. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι αστυνομικός.

'Είναι μια χαρά" λέω ψεμματα. 'Τι θα κάνω με την δουλειά?' ρωτάω. Πως πέρασε το σαββατοκύριακό? Γελάω άθελά μου. Πέρασε με πολλά ακριβά ψώνια, ακριβό φαγητό, ακριβά κοσμήματα, ακριβά δαντελένια φορέματα, ένα ακριβό πάρτυ, μία ιδιόμορφη πρόταση γάμου, αρκετό απίθανο σεξ, με νάρκωση δική μου, μαστιγώματα....στενάζω. Ήταν ένα πλούσιο σαββατοκύριακο.

'Μην ανησυχείς μωρό μου, μίλησα στον Patrick.' O Jesse παίρνει καθιστή στάση και μας μετακινεί στην άκρη του κρεβατιού.

Μίλησε? 'Υπάρχει κάποιος στην ζωή μου που δεν τον έχεις ποδοπατήσει?' ρωτάω ξερά.

Σηκώνεται και με αφήνει στα πόδια μου, πανέμορφα γυμνός μπροστά μου. 'Μην είσαι πονηρή'. Προειδοποιεί πολύ σοβαρός. 'Δεν υπάρχουν σημάδια από μαστίγιο στον κώλο σου κυρία μου. Τέλος πάντων, γιατί το σπίτι μας μοιάζει σα να το λεαηλάτησαν ληστές?'

Ω, το είχα ξεχάσει αυτό. Πως μπόρεσα. 'Κάτι έψαχνα.'

Συνοφρυώνεται. 'Τι?' ρωτάει, αλλά διακρίνω ένα ίχνος ανησυχίας.

Τον παρακολουθώ, αξιολογώ την έκφρασή του και την γλώσσα του σώματός του. Δεν μπορώ να την καταλάβω καθόλου. 'Τίποτα'.

Με γυρίζει και αρχίζει να με οδηγεί στο μπάνιο με το ένα χέρι του στον αγκώνα μου και το άλλο να πιάνει τον κώλο μου. Το ότι δεν είναι περίεργος να μάθει τι έψαχνα το μόνο που κάνει είναι να εντείνει τις υποψίες μου. Αυτός δεν θα δεχόταν ποτέ μία τόσο αόριστη απάντηση σε μία ερώτησή του.

'Τι είπες στον Patrick?' ρωτάω καθώς με σηκώνει πάνω στο επιπλο της τουαλέτας.

'Του είπα ότι λιποθύμησες το Σάββατο και ότι χτύπησες την πλάτη σου."

Ω? Καλή σκέψη. 'Δεν το θεώρησε παράξενο που του τηλεφώνησες εσύ?'

'Δεν ξέρω και πραγματικά δεν με νοιάζει." Αρχίζει να γεμίζει το μπάνιο και έρχεται ξανά σε μένα. 'Κοίτα τι έκανες στο όμορφο κορμί σου.' λέει σιγανά, κοιτάζω πίσω στον καθρέφτη την γυμνή μου πλάτη. 'Δεν θα σε πάρω ανάσκελα για λίγο καιρό."

Ενα κύμα απογοήτευσης ταξιδεύει μέσα μου καθώς κοιτάζω πάνω από τον ώμο μου. 'Αυτό ήταν?' ξοεστομίζω δύσπιστα. Νιώθω σα να με έχουν γδάρει ζωντανή και το μόνο που έχω να δείξω για το μαρτύριό μου είναι κάποιες μεγάλες κόκκινες βρουδουλιές και ένα σκίσιμο με ξερό αίμα.

'Τι εννοείς, αυτό ήταν?" ακούγεται αγριεμένος.

Σέρνω τα μάτια μου μακρυά από τις ελεεινές πληγές μου με έναν μορφασμό και κοιτάζω τον Jesse, που έχει ίδια έκφραση σαν και μένα, αλλά μάλλον πιο άγρια. Αρπάζω τους γοφούς του. 'Γύρνα από την άλλη' τον διατάζω καθώς τον πιέζω για να οδηγήσω το διστακτικό, αδύνατο κορμί του μακρυά μου. Βλέπω την πλάτη του και χάσκω. Αυτό ακριβώς εννοώ. Έχει τον διπλάσιο αριθμό από βουρδουλιές, πιο πολύ αίμα και γενικά πιο πολλά να δείξει από την χθεσινή απαίσια μέρα. 'Βλέπεις? η δική σου είναι χειρότερη από την δική μου."

Τι λέω?

Πετάγεται μπροστά και μόλις που καταφέρνω να απελευθερωθω από την μέση του πριν με τραβήξει από το έπιπλο και με κατεβάσει στο πάτωμα. Με ακινητοποιεί με ένα εξαγριωμένο βλέμμα και με αρπάζει ψηλά από τα χέρια, με κουνάει ελαφρά. 'Βούλωσέ το Ανα!'

'Συγνώμη!' Η λέξη πετάγεται από το στόμα μου αμέσως. Γιατί λέω τέτοιες αηδίες? 'Απλά πονάει τόσο πολύ. Πίστευα ότι θα έδειχνε χειρότερη από ότι δείχνει."

'Είναι γαμημένα αρκετά άσχημα!' Με αφήνει και γυρίζει στο μπάνιο, βάζει λίγο έλαιο λεβάντας και ανακατεύει το νερό με το χέρι του.

Αυτό που είπα ήταν πράγματι πολύ χαζό. Το άξιζα. 'Είπα συγνώμη' μουρμουρίζω, αλλά με αγνοεί.

Τεντώνω το κεφάλι μου στο πλάι και θαυμάζω την γύμνια του καθώς κουνάω τα πόδια μου και γυρίζω τους ώμους μου σε μία προσπάθεια να τεντωθώ. Χρειάζομαι να χαλαρώσω. Μπορώ να νιώσω τους μύες μου σφιγμένους σαν κόμπους στους ώμους μου. Κάθομαι

υπομονετικά στο έπιπλο ενώ ο Jesse παίρνει πετσέτες, το σαμπουάν και το κοντίσιονερ, τα αφήνει στην άκρη του μπάνιου και μαζεύει την ακαταστασία που προκάλεσα. Το κάνει εντελώς σιωπηλός, και δεν με κοιτάζει ούτε μία φορά. Ξέρει τι έψαχνα.

'Κατέβα' Μου δίνει το χέρι του και με περιμένει, αλλά αρνούμαι και κατεβαίνω από το έπιπλο προσεχτικά, βγάζω την κιλότα μου και πηγαίνω προς το μπάνιο. Μπαίνω μέσα και αργά χαμηλώνω τον εαυτό μου στο νερό. Αγνοώ τον ήχο αποδοκιμασίας που κάνει στην άρνησή μου. Είμαι πολύ απασχολημένη να σφίξω τα δόντια μου και να συγκεντρωθώ να μπω κάτω από το νερό που σύντομα αρχίζει να χαϊδεύει από το να μαχαιρώνει την πλάτη μου. Γέρνω πίσω και κλείνω τα μάτια μου αναστενάζωντας από ικανοποίηση.

Μπορώ να τον νιώσω να με παρακολουθεί. Ανοίγω το ένα μάτι και βλέπω δύο φρύδια να είναι τόσο ψηλά σηκωμένα, σα να φιλάνε τα μαλλιά του καθώς τινάζει το κεφάλι του σα να μου λέει ''κουνήσου'. Προσπαθώ να του δείξω την ενόχληση που μου προκαλεί, κάνοντας αργές κινήσεις , αγκομαχώντας αρκετά καθώς μετακινούμαι μπροστά στην μπανιέρα για να του κάνω χώρο. Λοιπόν, είμαι ενοχλημένη. Είμαι τσαντισμένη που οι πληγές μου είναι αξιοθρήνητες σε σχέση με αυτές του Jesse και εγώ μορφάζω από πόνο συρίζω και γενικά συμπεριφέρομαι λες και με έχουν πετροβολήσει γυμνή.

Μπαίνει μέσα και βυθίζεται πίσω μου, χωρίς να αγκομαχεί από δυσφορία καθώς το νερό ακουμπάει την πλάτη του. Βάζει τα χέρια του πάνω στους ώμους μου και απαλά τους πιέζει, και με χαμηλώνει πάνω του. 'Μην με μάχεσαι.' Δαγκώνει το αυτί μου, και χτυπιέμαι. Τα πόδια του λυγίζουν και τυλίγει τα χέρια του γύρω από τον λαιμό μου ώστε να είμαι εντελώς πάνω του.

Εντάξει λοιπόν. Ώρα για την συζήτηση της μπανιέρας.

Ακουμπάω το κεφάλι μου πίσω στον ώμο του και απολαμβάνω τα πρωινά του γένια που τρίβουν την άκρη του προσώπου μου. 'Οπότε τον διώξατε τον Steve?' ρωτάω άνετα.

'Εφυγε"

'Δεν τον ρωτήσατε καμία ερώτηση?'

'Καμία, μόνο αν προτιμάει ταφή ή αποτέφρωση." λέει ειρωνικά και τον πιστεύω. Παρόλο που η απάντησή του είναι βίαιη και λίγο υπερβολική, είναι απλά η απάντηση που ήλπιζα. 'Σε πονάω?' ρωτάει.

'Όχι, είμαι μια χαρά" τον καθησυχάζω. Με σφίγγει λιγο πιο δυνατά, αλλά τα κορμιά μας που γλιστράνει εμποδίζουν την δέρμα μας από τα να συρθεί. 'Οπότε το ίδιο ισχύει και για την Sarah?'

ΜΠΟΥΜ!

Σταματάει το σφίξιμο στην σμέση, και εγώ συνεχίζω να ακουμπάω κυκλικά με τα δάχτυλά μου τα πόδια του, σα να μην το είπα αυτό. Ότι αξίζει να πάθει ο άνδρας αξίζει και η γυναίκα, συν το γεγονός, ότι ο Steve δεν ενδιαφέρεται σεξουαλικά για μένα. Η Sarah, αρκετά ξεκάθαρα, ενδιαφέρεται για τον Jesse και ο χοντρόπετσος άντρας μου φαίνεται ανυποψίαστος στην ερωική της καταδίωξη, είναι στο χέρι μου να υποκινήσω τον έλεγχο των ζημιών που έχει κάνει.

'Τι σχέση έχει η Sarah με αυτό?' ακούγεται πολύ μπερδεμένος.

Αν μπορούσε να με δει, θα έβλεπε ένα πρόσωπό αηδιασμένο από δυσπιστία. Δεν μπορεί να σοβαρολογεί. Δεν θα πρέπει να αγριέψω απότομα. 'Σε πλήγωσε'

'Της το ζήτησα'

'Και εγώ το ζήτησα από τον Steve.' αντιγυριζω ήρεμα.

'Ναι, αλλά ο Steve ήξερε ότι ήσουν εκτός, ότι ήσουν δική μου. Πέρασε μία ξεκάθαρη γραμμή που έθεσα και όχι μόνο με ποιον έκανε αυτή την μαλακία, αλλά επίσης πως την συνέχισε, παρόλο που το προηγούμενο ήταν το βασικό θέμα της διαφωνίας.' Δαγκώνει τον λοβό του αυτιού μου για να σιγουρευτώ ότι εννοεί εμένα. Ποιον άλλον? 'Δέχτηκε το μαστίγιο από κάποια που δεν είχε ξανασυναντήσει και δεν της διευκρίνισε τα όρια. Θα μπορούσες να ήσουν κάποια τρελή, δεν το ήξερε."

'Ισως και να ήμουν την συγκεκριμένη στιγμή.' ψελλίζω. 'Και τέλος πάντων, είσαι δικός μου. Ξεπέρασες και εσύ τα όρια ξέρεις.'

'Το ξέρω' λέει απαλά. 'Το ξέρω μωρό μου. Ποτέ ξανά, αλλά νομίζω ότι έδειξες την οργή σου στην Sarah.' προσθέτει ειρωνικά.

Χαμογελάω αυτάρεσκα. Ναι, το έκανα, αλλά ακόμα θέλω να την διώξει. 'Οπότε, δεν θα απαλλαγείς από αυτήν?' ρωτάω, δυσαναχετώντας, παρόλο που ήδη ξέρω την απάντηση σε αυτό.

'Είναι εργαζόμενή μου και στενή μου φίλη. Δεν μπορώ να την διώξω επειδή έκανε κάτι που της ζήτησα Ανα.'

Αναστενάζω βαριά, και θέλω φανερά να καταλάβει ότι δεν είμαι χαρούμενη με αυτό. Μία φίλη? Μία στενή φίλη? 'Το σχεδίασε Jesse.'

'Τι εννοείς το σχεδίασε?'

'Το μήνυμα που πήρα από τον John.'

'Ποιο μήνυμα?'

'Αυτό που στάλθηκε από το τηλέφωνο του John και έλεγε ότι θα πρέπει να έρθω στο Κτήμα.' Δεν θα με βγάλει πουθενά αυτό, το ξέρω.

'Νομίζεις ότι η Sarah πήρε το τηλέφωνο του John και σου έστειλε μήνυμα?'

'Ναι!'

"Μην είσαι χαζή!'

'Δεν ειμαι χαζή!' τσιρίζω. 'Το έχω στο τηλέφωνό μου, θα στο δείξω.'

'Ανα, η Sarah δεν θα το έκανε αυτό΄'

Ω σε παρακαλώ! Υποτίθεται ότι είναι φίλη του. Προφανώς δεν την ξέρει πολύ καλά. Είχα την ευχαρίστηση να την γνωρίσω μόνο ένα μήνα και κάτι, και την κατάλαβα το πρώτο δευτερόλεπτο που την συνάντησα. Είναι τόσο χοντρόπετσος. 'Νομίζεις ότι το φαντάστηκα?'

'Όχι, νομίζω ότι σε νάρκωσαν το Σάββατο το βράδυ και μπορεί να έκανες λάθος. ' λέει κατευναστικά. Δεν το εκτιμώ αυτό. Δεν το φαντάστηκα το αναθεματισμένο!

'Θα σου δείξω' ακούγομαι σαν δύστροπη έφηβος. 'Σε θέλει'

'Λοιπόν δεν μπορεί να με έχει, το ξέρει αυτό. Ανήκω σε σένα.' Πιέζει τα χείλη του στην άκρη του κεφαλιού μου.

'Μου ανήκεις' ξεφυσάω, πιέζω το μάγουλό μου στο φιλί του.

Αυτό είναι λίγο δύσκολο. Ο Jesse έχει δίκιο; δεν μπορεί να την απολύσει γιατί έκανε κάτι που της ζήτησε, και αυτό φυσικά βρωμάει γιατί δεν μπορώ να φανταστω ότι θα είχε την ίδια άποψη αν τα πράγματα ήταν ανάποδα. Η μόνη μου παρηγοριά είναι ότι ξέρω ότι ο Jesse δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για αυτήν και όσο για αυτό, είμαι απολύτως σίγουρη. Δεν θα τον επιβαρύνω με την σκύλα που βγαίνει από μέσα μου. Θα το κρατήσω για την Sarah όποτε χρειαστεί, και για όλες τις άλλες γυναίκες που δεν έχουν αυτοσεβασμό. Το να διορθώσω την κατάσταση θα είναι δύσκολο όταν υπάρχουν τόσες αιμοβόρες βδέλες από αυτές. Είμαι εκνευρισμένη που δεν μπορεί να την δει όπως πραγματικά είναι.

'Σκύψε μπροστά ώστε να πλύνω την πλάτη σου.' Με πιέζει προς τα μπρος από τους ώμους, και απρόθυμα βρίσκομαι καθιστή. 'Θα το κάνω απαλά.'

'Μου αρέσεις σκληρός.' λέω πονηρά.

'Ανα, μην λες τέτοια πράγματα όταν δεν είμαι σε θέση να τα παραβιασω.' με πειράζει, και απαλά πιέζει το σφουγγάρι πάνω στην πλάτη μου. Αφήνει τρυφερά φιλιά όπου μπορεί ανάμεσα στις λεπτεπίλεπτες κινήσεις του, και κλείνω τα μάτια μου ονειροπολώντας. Είναι τόσο εύκολο να ξεχάσω τις προκλήσεις όταν είναι έτσι. 'Ας λούσουμε τα μαλλιά σου.'

Τον αφήνω να με κάνει μπάνιο, να λούσει τα μαλλιά μου και γενικά να με φροντίσει σε ότι χρειάζομαι πριν με τυλίξει σε μία πετσέτα και με αφήσει στο κρεβάτι. 'Αυτό μπορεί να σε παγώσει λίγο΄' λέει καθώς με καβαλάει στον πισινό μου και ρίχνει λίγη κρέμα στην πλάτη μου. Ο ώμοι μου πετάγονται και σφίγγονται. "Σσσσσσσσσ' με καθησυχάζει. 'Δεν θα το ξανακάνεις αυτό, έτσι δεν είναι?' με πειράζει καθώς απλώνει την κρέμα απλά.

'Θα το κάνω άν το κάνεις' μουρμουρίζω, χώνω το πρόσωπό μου στο μαξιλάρι, και προσεύχομαι στον Θεό να μην το ξανακάνει.

Αρχίζει να κάνει μικρές, απαλές κινήσεις στην πλάτη μου, και συνηθίζω την τριβή πριν περάσει την κρέμα στις βουρδουλιές αφού έχω χαλαρώσει λίγο ακόμα. Δεν είναι καθόλου κακό. Η ζέστη που ξεχειλίζει από τις μεγάλες του παλάμες ανεμίζει στην πλάτη μου και γίνεται υπνωστιστική και καταλαβαίνω καλά κάτι σκληρό και υγρό να ακουμπάει το κάτω μέρος της πλάτης μου. Χαμογελάω μόνη μου. Δεν θα μπορείσει να κρατήσει ποτέ τα χέρια του μακρυά μου για πολύ, και ελπίζω να μην το κάνει. Αλλά θα φορέσει προφυλακτικό.

Μου κάνει μασάζ μέχρι που όλο το σφύξιμο φεύγει και η πλάτη μου επανέρχεται σχεδόν στα φυσιολογικά της.

'Είναι κανείς εδώ?'

Και τα δύο κεφάλια μας γυρνάνε στον ήχο της φωνής της Cathy που γλιστράει στο δωμάτιο.

'Γαμώτο!' ο Jesse βρίζει, και κατεβαίνει από το κορμί μου. 'Ξέχασα να πάρω τηλέφωνο την Cathy '. Εξαφανίζεται στη ντουλάπα και ξαναεμφανίζεται ντυμένος με τζην και ένα απαλό μπλε μπλουζακι. 'Σήκω' Αρπάζει την μέση μου και με τραβαει από το στρώμα. 'Πρέπει να σε ταϊσω".

"Δεν πεινάω."

"Θα φας. Το στομάχι σου θα πρέπει να είναι εντελώς άδειο αφού άδειασες τα πάντα στο πάτωμα του γραφείου μου.'

Μαζεύομαι. "Συγνώμη" αναρωτιέμαι ποιος θα βρέθηκε στην ευχάριστη θέση να το καθαρίσει, ελπίζω η Sarah.

'Μην ζητάς συγνώμη. Ντύσου. Θα σε συναντήσω στην κουζίνα.' Με φιλάει τρυφερά και με αφήνει να ταχτοποιηθώ.

Στριφογυρίζω τους ώμους μου. Τα μαγικά του χέρια είναι πράγματι μαγικά. Νιώθω πολύ καλύτερα. Ξεκινάω να στεγνώσω τα μαλλιά μου και να βάλω το παλιό απαλό μου τζην και ένα λευκό μεγάλο μπλουζάκι που δεν θα γδέρνει την πλάτη μου τόσο πολύ, πριν κατέβω προς τα κάτω.

'Καλημέρα Ανα.' Η Cathy χαμογελάει ευγενικά καθώς σηκώνει το πρόσωπό της από τον νεροχύτη.

Κάθομαι στο σκαμπό δίπλα στον Jesse και σκύβει να να μυρίσε τα φρεσκολουσμένα μαλλιά μου. 'Γεια Cathy, πως είσαι?' τον διώχνω μακρυά, και μου γρυλίζει πριν μου απλώσει μία σταγόνα φυστικοβούτυρο στο κάτω χείλος μου. Η γλώσσα μου βγαίνει αυτόματα να το καθαρίσει. 'Ω Θεέ!' αηδιάζω από την γεύση και γελάει πριν με τραβήξει πιο κοντά του και το γλείψει αυτός.

'Νόστιμο" Χαμογελάει και αφήνει ένα υγρό φιλί με γεύση φυστικοβούτυρου στα χείλη μου. Σκουπίζω το στόμα μου και στρέφω την προσοχή μου στην Cathy, και την βλέπω να παρακολουθεί την μικρή μας ανταλλαγή με ενα χαμόγελο στα λεπτά της χείλη. Κοκκινίζω έντονα.

'Είμαι πολύ καλά Ανα. Θα ήθελες πρωινό? Σολομό?'

"Ω, ναι παρακαλώ.' λεω με ευγνωμοσύνη και κουνάει θετικά το κεφάλι της, σκουπίζει τα χέρια της στην ατσαλάκωτη, άσπρη ποδιά της και πηγαίνει προς το ψυγείο. Κοιτάζω τριγύρω και βλέπω ότι το χάος που είχα προκαλέσει έχει μαζευτεί.

'Εχουμε νέα Cathy' τιτιβιζει ο Jesse.

Έχουμε?

Θα της πει για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών? Τον κοιτάζω συνοφρυωμένα, αλλά με αγνοεί. 'Η Ava, σύντομα θα γίνει κυρία Ward"

Tο στόμα μου ανοίγει, αλλά ακόμα με αγνοεί. Τι στο καλό Χριστέ μου, το είχα ξεχάσει αυτό. Πως μπόρεσα?

'Ω τι υπέροχα!" Η Cathy αφηνει τα αυγά και τον σολομό στον πάγκο και έρχεται για να με αγκαλιάσει σφτχτά. 'Ω, είμαι τόσο χαρούμεη.' τραγουδάει στο αυτί μου. Σφίγγω τα δόντια μου καθώς τρίβει την πλάτη μου ενώ κάθομαι ακίνητη στο σκαμπό. Τραβιέται πίσω και αρπάζει το πρόσωπό μου με τις παλάμες της. 'Δεν μπορώ να σου πω πόσο χαρούμενη με κάνει αυτό. Είναι καλό παιδί.' Μου αφήνει ένα άτσαλο φιλί στο μάγουλο μου και με αφήνει από τα χέρια της. 'Ελα εδώ εσύ' Αγκαλιάζει με τον ίδιο ενθουσιασμό τον Jesse και το δέχεται πρόθυμα, με κανένα ίχνος δυσαρέσκειας ή μορφασμού. Με κοιτάζει από τον ώμο της Cathy καθώς χάσκω.

Μετά τα χθεισονοβραδυνά γεγονότα, είχα -προφανώς κάνει λάθος, νόμιζα- υπέθεσα ότι αυτό το θέμα θα το ξανασυζητούσαμε. Το δαχτυλίδι μου εξαφανίστηκε από το δάχτυλό μου και όταν με ρώτησε αν ακόμα θέλω να τον παντρευτώ, του είπα ότι δεν μπορούσα. Δεν χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε όλες αυτές τις μαλακίες που έγιναν τον σαββατοκύριακο? Τις ανασφάλειές μας, την Sarah, την Coral, τον MIkael....

Με αγνόησε εντελώς. Δεν έχω μιλήσει καν στους γονείς μου. Αν πρόκειται να παντρευτώ αυτό προκλητικό καθίκι, τότε αυτοί πρέπει να το μάθουν πρώτοι.

'Το αγόρι μου επιτέλους ταχτοποιείται.' Η Cathy πιέζει τα μάγουλά του και του αφήνει ένα φιλί σαν αυτό που μου έδωσε. Συμπεριφέρεται σαν περήφανη μητέρα. Με κάνει να

αναρωτιέμαι το παρελθόν της σχέσης τους. Μοιάζει κάτι παραπάνω από εγροδότη/εργαζόμενο. Αφήνει τον Jesse από τα ελαφρώς ρυτιδιασμένα χέρια της και σηκώνει την ποδιά της να σκουπίσει τα δάκρυά της. Κλαίει?

'Cathy, σταμάτα!' Ο Jesse την μαλώνει.

'Συγνώμη' Συνέρχεται και συνεχίζει να ετοιμάζει το πρωινό με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό της. 'Λοιπόν, που και πότε?'

Μαζεύομαι και πιάνω την καφετιέρα. Σε αυτό το σημείο θα αρχίσουν να πέφτουν τα πυροτεχνήματα.

'Τον επόμενο μήνα στο Κτήμα." την πληροφορεί ο Jesse με σιγουριά.

Χτυπάω με την καφετιέρα την άκρη της κούπας μου και μετά κουνάω τα μάτια μου προς τον Jesse. 'Αλήθεια?' δεν προκειται να παντρευτώ στο Κτήμα! Με κοροϊδεύει? Ω Θεέ, ιδρώνω και μόνο με την σκέψη ότι οοι γονείς μου θα γνωρίσουν το μέρος. Θα το καταλάβουν?

'Αλήθεια' αντιγυρίζει ψύχραιμα. Δεν του πήρε πολύ του προκλητικού καθικιού που με τρελαίνει να μου το αντιγυρίσει.

'Τι υπέροχα.' τιτιβίζει η Cathy.

Τα μάτια μου πετάγονται από τον Jesse σε αυτή. Ξέρει τι είναι το Κτήμα? Νιώθω σα να βρίσκομαι στην ζώνη του λυκόφωτος.

'Θα είναι υπέροχα.' συμφωνεί ο Jesse. Βιδώνει το καπάκι από το βάζο του φυστικοβούτυρου και αρχίζει να βγάζει την ετικέτα, αγνοώντας την έκπληκτη έκφρασή μου, που σίγουρα μπορεί να την δει από πλάγια. Παρακολουθώ καθώς με κοιτάζει με την γωνία του ματιού του και αρχίζει να μασάει το κάτω χείλος του καθώς στριφογυρίζει ένα μικρό κομμάτι χαρτί και το χτυπάει στον πάγκο.

Ξεφυσάω αργά σε μία προσπάθεια να ηρεμήσω την ξεφτισμένη υπομονή μου και αρπάζω το μικρό σκουπίδι από το μάρμαρο. Τι απέγινε το ότι θα συζητούσαμε για τον γάμο μας μαζί?

Κατεβαίνω από το σκαμπό, πηγαίνω στον σκουπιδοτενεκέ, για να κάνω απλά κάτι άλλο από το να τον χτυπήσω στο καλάμι. Σταμάτω από πίσω του και πιέζω το στόμα μου στο αυτί του. 'Ποια παντρεύεσαι?' ρωτάω σιγανά, πριν συνεχίσω προς τον σκουπιδοτενεκέ.

'Επανόρθωσε' γρυλίζει. 'Θα ποδοπατήσω την Ανα.'

'Παρακαλώ?' η Cathy γυρίζει από την κουζίνα.

'Τίποτα' λέμε και οι δύο μαζί, πριν τα αγριεμένα βλέμματά μας συγκρουστούν στο κενό ανάμεσά μας. Η έχθρα που βγαίνει από το κορμί του είναι προφανής. Αυτό το σαββατοκύριακο μόλις μας απέδειξε ότι θα πρέπει να στρέψουμε τις προθέσεις μας σε άλλα πιο σημαντικά πράγματα, όπως το να γεμίσουμε ο ένας τον άλλον με την επιβεβαίωση που και οι δύο προφανώς χρειαζόμαστε.

Πατάω το πετάλι του σκουπιδοτενεκέ και πετάω το μικρό σκουπίδι μέσα, αλλά κάτι τρεμοφέγγει από το βάθος, και το πιάνει το μάτι μου. Σκύβω συνοφρυωμένη και βγάζω έξω μία μισή κάρτα ασημόλευκη. Είναι μία πρόσκληση γάμου. Το γυρίζω και γέρνω το κεφάλι μου πριν ξανακοιτάξω στον κάδο. Πιάνω και το άλλο μισό και τα ενώνω.

Ο Κύριος και η Κυρία Henry Ward έχουν την ευχαρίστηση να σας καλέσουν στον γάμο της κόρης τους, Δεσποινις Amalie Ward με τον Γιατρό David Garcia.

Ω Θεέ!

Αρπάζει γρήγορα το προσκλητήριο από το χέρι μου , το ξαναπετάει στον κάδο, και με τραβάει εντελώς ζαλισμένη στον πάγκο της κουζίνας. 'Κάθισε" απαιτεί με αυτόν τον τόνοαυτόν που ξέρω ότι δεν πρέπει να αγνοήσω. Με σηκώνει στο σκαμπό με προσοχή, και τον κοιτάζω και βλέπω ένα σιγμένο σαγόνι και πρησμένους τους μυες του λαιμού του.

'Η αδελφή σου?' ρωτάω σιγανά.

'Αφησέ το' προειδοποιεί χωρίς να με κοιτάξει.

Το μυαλό μου αρχίζει να τρέχει. Δεν έχουμε μιλήσει πολύ για τους γονείς του, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι δεν τους έχει δει για χρόνια. Ήταν δική τους επιλογή ή του Jesse? Αν του έστειλαν την πρόσκληση για τον γάμο της αδελφής του, τότε υποθέτω ότι μπορεί να ήταν επιλογή του Jesse. Με το επιπλεόν στοιχείο ότι το προσκλητήριο σκορπίστηκε χωρί σκέψη στον σκουπιδοτενεκέ, είναι σίγουροο ότι ήταν επιλογή του Jesse. Τον παρατηρώ από τα πλάγια, αλλά δεν τολμώ να πω λέξη.

'Οριστε' Η Cathy μας δίνει το πρωινό μας και μετά βάζει ένα ξεσκονόπανο στην ποδιά της. 'Θα σας αφήσω να φάτε ήσυχοι.'

'Ευχαριστώ Cathy' λέει ο Jesse στεγνά.

Δεν μπορώ καν να μιλήσω. Αρχίζω να τσιμπάω τις άκρες του σάντουίτς μου σε μία παράξενη σιωπή και μετά από μία αιωνιότητα ησυχίας, τελικά υποχωρώ και κατεβαίνω από το σκαμπό.

'Που πας?' ρωτάει σύντομα.

'Πάνω.' Βγαίνω από την κουζίνα αφήνωντας ανέγγιχτο το πρωϊνό μου. Ο Jesse και οι συνεχόμενες προκλήσεις που τον περιβαλλουν δεν βοηθούν την όρεξή μου.

'Ανα, μην φεύγεις μακρυά μου' με απειλεί. Τον αγνοώ. 'Ανα!'

Γυρίζω. 'Είσαι περισσότερο από έξαλλα τρελός αν νομίζεις ότι θα σε παντρευτώ Jesse' λέω ήρεμα πριν αφήσω ένα πληγωμένο πρόσωπό στην κουζίνα. Μισοπεριμένω να με ρίξει στο έδαφος, αλλά σε απόλυτη έκπληξή μου - και ανησυχία- μου επιτρέπει να φύγω από την κουζίνα, να ανέβω στην κεντρική σουίτα χωρίς αντίστροφη μέτρηση ή κάποια από τα γαμήσια του. Είμαι εύθραυστη τώρα οπότε δεν μπορεί να με κακομεταχειριστεί. Προφανώς τον σκοτώνει αυτό.

Βλέπω την Cathy στο αγαπημένο μου άδειο δωμάτιο, να ξεσκονίζει ενώ τραγουδάει το Valarie. Μου φέρνει ένα μικρό χαμόγελο. Κλείνω την πόρτα του υπνοδωματίου απαλά πίσω μου και πηγαίνω να βουρτσίσω τα δόντια μου. Θα παω στην δουλειά. Δεν θα περιφέρομαι στον πύργο όλη μέρα σαν έρμαιο και η πλάτη μου είναι καλύτερα, όταν δεν κάνω πολλές ξαφνικές κινήσεις. θα είμαι στα πόδια της Cathy, και θα προτιμούσα να αντιμετωπίσω τον Patrick και την βέβαιη ανάκρισή του απέναντί μου σε όσον αφορά την σχέση μου με τον Jesse.

Ψάχνω στις κρεμάστρες που είναι γεμάτες καινούργια φορέματα και βρίσκω ένα από τα παλιά τα δικά μου. Αλλάζω και βάζω τα τακούνια μου πριν πάω στον καθρέφτη για να μακιγιαριστώ.

Η πόρτα της κρεβατοκάμαρας ανοίγει. 'Που πηγαίνεις?' ρωτάει, με ίχνος φόβου στην φωνή του. Αυτό θα μπορούσε να είναι ο διαχωρισμός κάτω από τους κανόνες που σπάω.

'Θα πάω στην δουλειά.'

'Όχι δεν θα πας.'

'Ναι θα πάω.' Συνεχίζω με το μακιγιάζ μου, αγνοώντας το επιβλητικό του κορμί πίσω μου. Το να μην με αγγίζει θα τον σκοτώσει, ειδικά τώρα που θέλει να με συγκρατήσει.

'Πως είναι η πλάτη σου?'

Του ρίχνω τα μάτια μου στα δικά του. 'Πονεμένη.' απαντάω, υψώνοντας την φωνή μου ως προειδοποίηση. Στρέφω την προσοχή μου πίσω στον καθρέφτη και θρηνώ για τον εσωτερικό κόσμο του άντρα που στέκεται πίσω μου, που πραγματικά δεν ξέρει τι να κάνει με τον εαυτό του. Οι τρόποι που με χειρίζεται ξεπερνούν τα όρια. Στέκεται κυριολεκτικά σαν κούτσουρο.

Τελειώνω με το μακιγιάζ μου και βάζω τα πράγματα στην τσάντα μου. 'Που είναι το τηλέφωνό μου?' ρωτάω καθώς παραμένει πίσω μου.

'Φορτίζει στο γραφείο μου.'

Εκπλήσσομαι με την πληροφορία που μου έδωσε αμέσως. 'Σε ευχαριστώ' Πιάνω την τσάντα μου και πηγαίνω προς την πόρτα αλλά πετάγομαι πίσω όταν ο Jesse φτάνει μπροστά μου και μου μπλοκάρει την έξοδο.

'Ας μιλήσουμε.' πετάει τις λέξεις από το στόμα του σα να είναι σκουπίδια. 'Σε παρακαλώ μήν φύγεις. Θα μιλήσω.'

'Θες να μιλήσεις?'

Υψώνει τους ώμους του ντροπαλά. 'Δεν μπορώ να σου γαμήσω λογική οπότε υποθέτω ότι θα πρέπει να σου μιλήσω για να σου βάλω λίγη.' μουρμουρίζει.

'Αυτός είναι ο κοινότοπος τρόπος για να αντιμετωπίζεις τα πράγματα Jesse'

'Ναι, αλλά ο δικός μου έχει περισσότερη πλάκα.' Μου ρίχνει αυτό το αλαζονικό χαμόγελο, και πολεμώ να κρατήσω το δικό μου που βγαίνει από τις άκρες των χειλιών μου. Πρέπει να είμαι σοβαρή. Παίρνει το χέρι μου και κινείται μαζί μου. 'Δεν χρειάστηκε ποτέ να εξηγήσω την ζωή μου σε κάποιον Ανα. Δεν είναι κάτι που απλαμβάνω την σκέψη για να συζητήσω για αυτήν.'

'Δεν θα παντρευτώ κάποιον που αρνείται να μου ανοιχτεί. Συνέχεια κρατάς πληροφορίες και καταλήγουμε σε τεράστιο χάος.'

'Δεν σου είπα πράγματα γιατί φοβήθηκα ότι θα έφευγες.'

"Jesse, ανακάλυψα αρκετά σοκαριστικά πράγματα, και είμαι ακόμα εδώ."

'Το ξέρω' αναστενάζει. "Ανα, ξέρεις περισσότερα για μένα από οποιαδήποτε άλλη ζωντανή ψυχή. Ποτέ δεν ήμουν τόσο κοντά με κάποιον, οχι όπως με σένα. Δεν συνηθίζεις να συζητάς και να λες ιστορίες από την ζωή σου όταν απλά γαμάς κάποιον΄.'

Ταράσσομαι από την υπενθύμιση αυτών των ημερών που τσαλαβουτούσε και τελείωσαν πρόσφατα. 'Μην λές τέτοια πράγματα.' τον προειδοποιώ.

Με τραβάει προς το κρεβάτι. 'Κάτσε' διατάζει, και με σπρώχνει κάτω. Παίρνει μία σταθερή ανάσα. 'Την τελευταία φορά που είδα τους γονείς μου δεν κατέληξε και πολύ καλά. Η αδελφή μου κρυφά το κανόνισε. Ο πατέρας μου είχε ένα αλαζονικό παραλήρημα, η μητέρα μου αναστατώθηκε και εγώ μέθυσα πολύ, οπότε μπορείς να φανταστείς πως κατέληξε.'

Ω? Ο Jesse μεθυσμένος? Δεν ζηλεύω κανέναν που είχει να αναμετρηθεί με τον μεθυσμένο Jesse. 'Οπότε η αδλεφή σου προφανώς θέλει να τα ξαναβρείτε' η φωνή μου είναι σιγανή αλλά γεμάτη ελπίδα.

'Η Amalie είναι λίγο ξεροκέφαλη.' στενάζει, και γελάω από μέσα μου. Όπως ο αδελφός και η αδελφή! 'Δεν δέχεται ότι έχουν συμβεί τόσα πολλά, τόσα πολλά σκληρά λόγια που έχουμε ανταλλάξει όλα αυτά τα χρόνια' Με κοιτάζει και μπορώ να δω την οδύνη στα μάτια του. 'Δεν μπορούμε να το φτιάξουμε Ανα'.

'Αλλά είναι οι γονείς σου.' Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς τους γονείς μου. 'Είσαι ο γιός τους'

Μου δίνει ένα μικρό χαμόγελο, ένα χαμόγελο που δηλώνει ότι δεν το κατάλαβα, πράγμα που είναι μια χαρά γιατί πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Τα πάντα γίνονται.

Στενάζει. 'Αυτή η πρόσκληση έφτασε γιατί η αδελφή μου την έστειλε κρυφά από τους γονείς μου. Δεν με θέλουν εκεί. Είχε σβηστεί η διεύθυνσή τους και είχε αντικατασταθεί με της Amalie'

'Αλλά η Amalie προφανώς σε θέλει εκεί. Δεν θες να την δεις να παντρεύεται?'

'Θα ήθελα πολύ να δω την μικρή μου αδελφή να παντρεύεται, αλλά δεν θέλω επισης να καταστρέψω τον γάμο της. Αν πάω θα τελειώσει μόνο με έναν τρόπο. Πίστεψέ με'

'Τι έγινε που σας έκανε έτσι?'

Οι ώμοι του πεφτουν θεαματικά και αρχίζει να κάνει κύκλους με τους αντίχειρές του πάνω στα χέρια μου. Μπορώ να καταλάβω ότι αυτό είναι οδυνηρό για αυτόν πράγμα που το κάνει όλο και πιο απογοητευτικό για μένα γιατί μου δείχνει ότι πραγματικά τον ενδιαφέρει.

'Ήδη ξέρεις ότι ο Carmichael μου άφησε το Κτήμα όταν πέθανε. Φυσικά, όταν στο είπα αυτό, εσύ νόμιζες ότι ήταν ξενοδοχείο.' Σηκώνει λίγο εύθυμα τα φρύδια του. Στριφογυρίζω τα μάτια μου. Εντάξει, ήμουν τυφλή όσο μία νυχτερίδα. Θέλω να του πω ότι ήταν δικό του λάθος που περιπλανιούμουν εντελώς ανυποψίαστη, αλλά δεν το κάνω. Τον αφήνω να συνεχίσει. 'Τα πράγματα ήταν ήδη τεταμένα αφού μετακόμισαν στην Ισπανία και εγώ διάλεξα να μείνω με τον Carmichael. Ήμουν δέκα οκτώ χρονών, ζούσα στο Κτήμα και καταλαβαίνω ότι ήταν ο χειρότερος εφιάλτης για τους γονείς μου.' Γελάει λίγο. Μπορώ και εγώ να το φανταστώ αυτό. 'Κύλησα στο στυλ της ζωής του γυναικοκατακτητή και ακόμα χειρότερα όταν πέθανε ο Carmichael. Αν δεν ήταν ο John, μαλλον δεν θα υπήρχε το Κτήμα. Κατά βάση αυτός το διεύθυνε ενώ εγώ βυθιζόμουν μέχρι τον λαιμό με τόσο πολύ ποτό και τόσες πολλες γυναίκες.'

'Ω' ψιθυρίζω. Βυθιζόταν? Προτιμώ το τσαλαβουτούσε.

'Το ηρέμησα λίγο, αλλά οι γονείς μου, μου έδωσαν το τελεσίγραφο; Ή το Κτήμα ή αυτούς. Διάλεξα το Κτήμα. Ο Carmichael ήταν ο ήρωάς μου, δεν μπορούσα να το πουλήσω.' Τελειώνει τον μικρό του λόγο με απόλυτα αμετάκλητα.

'Οι γονείς σου ήξεραν ότι συνέχιζες....' καθαρίζω τον ξερό λαιμό μου.'Δηλαδή, ότι έκανες.' δεν μπορώ να το πω. Με κάνει να αρρωσταίνω.

'Ναι και το πρόβλεψαν, όπως βλέπεις, είχαν δίκαιο και δεν με άφησαν ποτέ να το ξεχάσω. Έζησα έναν πρόστυχο τρόπο ζωής, το παραδέχομαι. Ο Carmichael ήταν το μαύρο πρόβατο της οικογένειας. Κανένας δεν του μιλούσε και η οικογένεια τον απαρνήθηκε. Ντρέπονταν για αυτόν και μετά πέθανε και μπήκα εγώ στην θέση του μαύρου πρόβατου. Οι γονείς μου ντρέπονται για μένα. Αυτό είναι.'

Ανατριχιάζω με το τελευταίο μέρος της πρότασης. 'Δεν θα έπρεπε να ντρέπονται για σένα.' Αυτό με κάνει έξαλλη.

'Ετσι είναι.' σηκώνει τους ώμους του.

'Ωστε ξέρεις τον John πολύ καιρό?' αν τον βοηθούσε να διευθύνει το Κτήμα στα νιάτα του, μιλάμε για δεκαέξι και κάτι χρόνια.

'Ναι, πολύ καιρό.' χαμογελάει στοργικά. 'Ήταν πολύ καλοί φίλοι με τον Carmichael.'

'Πόσο χρονων ειναι?'

Με κοιτάζει συνοφρυωμένος. 'Πενήντα και κάτι, νομίζω.'

'Λοιπόν, πόσο χρονών ήταν ο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33 'Καλημέρα μωρό μου'

Ανοίγω τα μάτια μου αμέσως γρήγορα. Καλημέρα? 'Δεν είναι, είναι?'

'Όχι, ειναι πέντε το απόγευμα. Κοιμόσουν συνέχεια. Πως είναι η πλάτη σου?' Σκαρφαλώνει στο κρεβάτι, εντελώς γυμνός, μέχρι που ξαπλώνει το ίδιο επίπεδο με μένα. Θαυμάζω τις σταγόνες νερού που φέγγουν στους δυνατούς του ώμους και στο στέρνο του. Ξυρίστηκε. Μυρίζει θεϊκά.

Ανατριχιάζω λίγο. 'Την νιώθω καλά.' Δεν αισθάνομαι απίστευτα άβολα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα ήθελα να το ξαναπεράσω. 'Είμαι μία τεμπέλα, που κυλιέται στο κρεβάτι όλο το απόγευμα μιας εργάσιμης μέρας.' Γυρίζω στο στέρνο του και παίρνω την δόση μου από την φρεσκάδα και την μέντα του.

'Απλά σκέψου, αν σταμάταγες την δουλειά, θα μπορούσες να το κάνεις αυτό κάθε μέρα. Πόσο τέλεια θα ήταν?'

'Για σένα' μουρμουρίζω. 'Τέλεια για σένα γιατί θα ήξερες που βρισκόμουν όλη την ώρα.' Πιέζω τα χείλη μου στο στήθος του, σκεπτόμενη ότι μπορεί να γίνουν τα πράγματα όπως θέλει. Ξέρω καλά τον Patrick, αλλά όχι τόσο καλά ώστε να είμαι σίγουρη ότι θα διώξει τον Mikael όταν του πω τι συμβαίνει.

'Ακριβώς' Χαϊδεύει τα μαλλιά μου με τα δάχτυλά του. 'Θα μπορούσες να έρχεσαι μαζί μου στην δουλειά και δεν θα χρειαζόταν ποτέ να είμαστε χωριστά.'

'Θα με βαριόσουν'

'Ποτέ. Θα με αφήσεις να σε βγάλω έξω για δείπνο?'

'Ή θα μπορούσαμε να μείνουμε ακριβώς εδώ.' Γλιστράω το χέρι μου στην κοιλιά του και το περνάω από το σημάδι του.

'Τίποτα δεν θα με έκανε πιο χαρούμενο, αλλά θα ήθελα να σε βγάλω έξω. Σε περιάζει?' ρωτάει, μάλλον λογικά.

Αυτός δεν είναι ο Jesse. Και να απορρίψει αυτός την πιθανότητα να με έχει στο κρεβάτι? Γίνομαι καχύποπτη.

'Αλλά και πάλι' ψιθυρίζει. 'Δεν έχω μπει μέσα σου για πολύ καιρό. Αυτό δεν είναι αποδεκτό.΄' Με χαμηλώνει στην πλάτη μου απαλά. 'Μωρό μου το κοιμισμένο σεξ είναι έξω από το μενού για λίγο καιρό, οπότε απλά θα σε γαμήσω. Αντιρρήσεις?' Ακουμπάει το μισό του κορμί πάνω μου, τα μάτια του αμέσως γίνονται έντονα. Αυτό σε συνδυασμό με τις φλογερές λέξεις του, με φέρνουν αμέσως σε μία λάγνα φρενίτιδα. Αλλά ακόμα με ρωτάει αν θα με πείραζε να με πάρει, το οποίο σίγουρα δεν με πειράζει, αλλά προτιμώ τον κυρίαρχο Jesse που παίρνει ότι θέλει.

'Με ρωτάς αν μπορείς να με γαμήσεις?' Είμαι φουλ καχύποπτη και φαίνεται.

Τα μάτια του χορεύουν σκανδαλιάρικα καθώς φιλάει την μία γωνία του στόματός μου και μετά την άλλη. 'Πρόσεχε το στόμα σου. Προσπαθώ να είμαι λογικός.' Κάνει κύκλους με την στύση του και χτυπάει ακριβώς το σωστό μου σημείο.

'Μην είσαι' ξεστομίζω.

Τραβιέται πίσω, η τέλεια γραμμή έκφρασής του στέκεται άψογα στην θέση της. Μελετάει την απαίτησή μου για μερικά δευτερόλεπτα. 'Δεν θέλεις να είμαι λογικός?'

'Όχι' ανασαίω πιο βαριά. Ξέρει ακριβώς τι κάνει.

'Λοιπό, ας το ξεκαθαρίσω αυτό, είμαι λίγο μπερδεμένος.' Στρίβει τους γοφούς του πανω μου, ξεθάβει ένα επίμονο χτύπημα στην βουβωνική μου χώρα. 'Πραγματικά δεν με θέλεις να είμαι λογικός?' ρωτάει.

Χτύπημα!

'Όχι!'

"Κατάλαβα' Γλιστράει το δάχτυλό του στην άκρη της κιλότας μου και διατρέχει τα σφιχτά νεύρα του ανθού μου, και με στέλνει στην κορυφή. 'Λευκή επιταγή?' ρωτάει.

'Ναι!'

'Λοιπόν, τώρα μου δίνεις μπερδεμένα σημάδια' λέει, ελεγχόμενα καθώς γλιστράει τον αντίχειρά του στην σάρκα μου. 'Μου αρέσει πόσο υγρή είσαι για μένα..'

'Σε παρακαλώ Jesse!' Η μέση μου κυρτώνει όλη η δυσφορία έχει αντικατασταθεί με σεξουαλική προσδοκία. Αφρίζω.

Μου βάσει ένα μακρύ δάχτυλο και πιέζει το μπροστινό τοίχος της εισόδου μου. 'Απαλά, καυτό και φτιαγμένο για μένα.' Τραβάει το σουτιέν μου προς τα κάτω με το ελεύθερο χέρι του και χτυπάει την ήδη σκληρή μου ρόγα που έχει σηκωθεί. 'Το σημάδι μου ξεθωριάζει.' ψελλίζει στον εαυτο του καθώς πιάνει το στήθος μου, το δαγκώνει και το ρουφάει. 'Δεν θέλουμε να ξεχάσεις σε ποιον ανήκεις, έτσι δεν είναι?'

Στενάζω καθώς αντικαθιστά το ένα δάχτυλο με δυο. 'Ωωωωωωω!'

'Θέλουμε Ανα?'

'Οχι' ασθμαίνω.

Δαγκώνει την θηλή μου και την τραβάει με τα δόντια του στην άκρη, στέλνωντας κύματα ηδονής ακριβώς στο μουνί μου. 'Μου αρέσει πόσο δεκτική είσαι στο άγγιγμά μου. Μου δίνει δύναμη.' Τα δύο δάχτυλα γίνονται τρία, και με την μέση του σε τέτοια κατάσταση, αρπάζομαι από τα σεντόνια. 'Σου αρέσει αυτό?' Δουλεύει τα δάχτυλά του μέσα έξω μου, κάνει κύκλους και σπρώχνει βίαια καθώς με παρακλουθεί να κυματίζω από κάτω του.

'Τόσο ωραίο!' η φωνή μου τρέμει. Πραγμάτικά το χρειάζομαι αυτό.

'Ανοιξε τα μάτια σου Ανα. Ασε με να τα βλέπω καθώς θα τελειώνεις για μένα.'

Τραβάω τα μάτια μου να ανοίξουν και πιάνω το βλέμμα του καθώς συνεχίζει να με δουλεύει απεγνωσμένα. 'Φίλησέ με' διατάζω, οι γοφοί μου συναντάνε τα χτυπηματα του χεριού του. Θα καταρρεύσω και χρειάζομαι το στόμα του στο δικό μου.

'Ποιος έχει την δύναμη Ανα?' ρωτάει με μισόκλειστα μάτια. 'Πες μου ποιος έχει την δύναμη.'

'Εσύ την έχεις.'

'Καλό κορίτσι.' Σηκώνεται λίγο και ρίχνει τα χείλη του στα δικά μου, κυκλώνει τον αντίχειρά του στα σφιχτά νεύρα μου χαμηλά, κάνει τα χέρια μου να πετάξουν στα μαλλιά του και να τον αρπάξουν καθώς με φιλάει δυνατά, και με οδηγεί στην κλιμάκωση. Η γλώσσα του κάνει κύκλους γύρω από το στόμα μου, σταθερά αλλά αργά, σκληρά αλλά με λατρεία.

Με κάνει να θυμηθώ.

Το σκληρό του στέρνο πιέζεται στο δικό μου, το πανέμορφο στόμα του στο δικό μου, τα ταλαντούχα δάχτυλά του με δουλεύουν, κάνει το κορμί μου να σκληραίνει, το μυαλό μου να αδειάζει και αποκαθιστά την ψυχή μου. Είμαι γεμάτη ξανά. Ενα μεγάλο κύμα με χτυπάει μέσα μου, καθώς λαχανιάζω στο στόμα του, το κορμί του τρέμει ανεξέλεγκτα καθώς τελειώνω.

'Μόνο για μένα.' Μου πετάει τις λέξεις που ξέρω ότι εννοεί απόλυτα, η σαρκική του κατοχή του κορμιού μου με κάνει αδύναμη με πόυο. 'Πάντα μόνο για μένα, κατάλαβες?'

'Ναι' αναστενάζω και χαλαρώνω από κάτω του, το αίμα μου που βουίζει αρχίζει να καθαρίζει από τα αυτιά μου.

'Σήκω' Δένει τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του. 'Βάλε αυτά τα απίστευτα πόδια γύρω από την μέση μου.'

Υπακούω και τυλίγομαι γύρω του, τον αφήνω να με σηκώσει από το κρεβάτι. Βαδίζει προς την πόρτα της κρεβατοκάμαρας. 'Που πηγαίνουμε?' ρωτάω, ελπίζω να ''ανθίσουμε'' με ένα υποψήφιο από τα πολλά στυλ του Jesse,

'Στο γραφείο μου.'

Ω? 'Περίμενε!' φωνάζω γρήγορα.

Σταματάει επιτόπου. 'Τι συμβαίνει?'

'Πήγαινέ με στην ντουλάπα.'

'Γιατί?'

'Γιατί χρειαζόμαστε προφυλακτικό.'

'Τι?' είναι έκπληκτος.

'Χρειαζόμαστε προφυλακτικό' επαναλαμβάνω, αφού ξέρω ότι με έχει ακούσει αναθεματισμένα καλά.

'Δεν έχω' πετάει τις λέξεις.

Ω, είναι τόσο ένοχος. 'Εχεις στην ντουλάπα.' Θα έπρεπε να εξοργιστώ μαζί του; το σφιγμένο του κορμί υποδηλώνει ότι το περίμενε. Ξέρει ότι ξέρω.

'Ανα, δεν χρησιμοποιώ προφυλακτικά με σένα.'

'Τότε δεν θα κάνουμε σεξ' του αντιγυρίζω. Μπαίνει στον λάκο του μόνος του.

'Παρακαλώ?' τραβιέται πίσω και μου ρίχνει ένα βλέμμα όλο αηδίαα.

Προσπαθώ να φανώ ήρεμη ενώ θα έπρεπε να είμαι έξαλλη στην πιθανότητα του ότι αυτός κρύβει τα χάπια μου, αλλά δεν μπορώ. Είναι ένα γαμημένο αίνιγμα, δεν νομίζω ότι θα τον λύσω ποτέ. 'Με άκουσες' λέω άνετα.

Το αηδιαστικό του ύφος μεταμορφώνεται σε ένα δυνατό άγριο βλέμμα. 'Για όνομα γαμώτο.' Προχωράει για την ντουλάπα μαζί μου σφιχτά πάνω του, αφήνει το ένα χέρι και αμέσως βρίσκει τα προφυλακτικά που ισχυρίστηκε ότι δεν είχε μουρμουρίζωντας όλη την ώρα. Θέλει πράγματι να μείνω έγκυος. Θα τον πολεμήσω σκληρά σε αυτό το ζήτημα,

παρόλο που ίσως να είναι ήδη αργά. Τι θα κάνω? Δεν μπορώ καν να το σκεφτώ. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπιζω σιωπηλά.

'Ξέρεις και το δικό μου σημάδι ξεθωριάζει επίσης' λέω, κοιτώντας τον μυ του στήθους του καθώς μας βγάζει από το υπνοδωμάτιο.

Το άγριο βλέμμα του εξαφανίζεται και χαμογελάει πονηρά. 'Αλήθεια?'

'Χρειάζεται ανανέωση' Υψώνω τα φρύδια μου και κοιτάζω την γεμάτη πόθο ευχαρίστηση στα μάτια του καθώς γίνονται πιο σκοτεινά.

'Το κορίτσι μου είναι κτητικό. Βολέψου μωρό μου.'

Χαμογελάω πονηρά και βυθίζω τα δόντια μου στο μυ του στήθους του, ένα μικρό βογκητό δραπετεύει από τα χείλη του καθώς με μεταφέρει κάτω προς το γραφείο του.

'Θέλω να σε πάρω ακριβώς εδώ, οπότε όταν χρειαστεί να δουλέψω, θα σε βλέπω απλωμένη γυμνή στο γραφείο μου.' Με χαμηλώνει στο ξύλινο γραφείο και ρίχνει το κουτί με τα προφυλακτικά κάτω πριν βυθιστεί στην δερμάτινη καρέκλα του γραφείου του. Είναι όλα τακτοποιημένα και εδώ. Η Cathy θα πρέπει να αναρωτήθηκε τι συνέβη.

Είναι εντελώς γυμνός και σκληρός σαν ατσάλι και τα μάτια μου ικανοποιούνται καθώς σέρνω το βλέμμα μου κάτω προς την πλήρη στύση του. Τα δάχτυλά του πιάνονται από την άκρη της κιλότας μου και κρατιέμαι από την άκρη του γραφείου για να σηκώσω τον κώλο μου ώστε να την κατεβάσει. Ανοίγει το πρώτο συρτάρι του γραφείου του και την ρίχνει μέσα πριν το κλείσει και επιστρέψει το βλέμμα του σε μένα.

'Μόλις τελείωσες πάνω της' Ακουμπάει τις παλάμες του στα μπούτια μου. 'Θέλω να μπορώ να σε μυρίσω επίσης. Ανοιξε τα πόδια σου.'

Ω καλέ Κύριε!

Ανοίγω τα πόδια μου όσο πιο πολύ μπορώ, και εκτίθομαι εντελώς απέναντί του. Δεν υπάρχει κάτι που δεν έχει δει ξανά, εκατομμύρια φορές, αλλά έτσι, νιώθω εντελώς ακάλυπτη. Η καρέκλα σέρνεται μπροστά και φτάνει από πίσω μου, απαλά ξεκουμπώνει το σουτιέν μου και το κατεβάζει στα χέρια μου. Η αναπνοή μου γίνεται πιο γρήγορη, είμαι έτοιμη να τελειώσω ξανά, αλλά μπορώ να καταλάβω από την διάθεσή του και την προσέγγισή του ότι αυτό θα γίνει όπως θέλει αυτός. Έχει την δύναμη και καθισμένος σε αυτή την καρέκλα, εντελώς γυμνός,με τους κοιλιακούς του σφιχτούς, την τεράστια στύση του να ακουμπάει στο κάτω μέρος της κοιλιάς του, δείχνει ισχυρά δυνατός επίσης.

'Ακούμπησε πισω στα χέρια σου.' Βάζει το σουτιέν μου στο συρτάρι μαζί με την κιλότα μου και κάθεται πίσω στην καρέκλα.

Γέρνω πίσω, πιέζω το στήθος μου μπρος. Είμαι νευρική, και δεν ξέρω γιατί. Με έχει πάρει με όλους τους τρόπους, σχήματα και μορφές, με κάθε ταμπεραμέντο του Jesse που γνωρίζω, αλλά σήμερα νιώθω λίγο ανήσυχη. Τρέχει τα μάτια του από τα δικά μου, πολύ αργά στο κορμί μου μέχρι που φτάνουν στο μουνί μου. Τα μάτια του μένουν εκεί και βυθίζεται πιο πολύ στην καρέκλα του, ο μηχανισμός ανάκλησης υποχωρεί από το βάρος του. Κάθεται πολύ άνετα.

Εγώ? όχι τόσο πολύ.

Κάθομαι εδώ τόσο γυμνή όσο και αυτός και η καριδά μου χτυπάει έξω από το στήθος μου καθώς τον παρακολουθώ να έχει καρφωθεί στο μουνί μου. Είναι εντελώς απορροφημένος.

'Γιατί είσαι νευρική?' ρωτάει χωρίς να σηκώσει τα μάτια του ανάμεσα από τα πόδια μου. Η βαθιά τραχιά φωνή του δεν κάνει τίποτα να με καθησυχάσει.

'Δεν είμαι' είναι μία αδύναμη απάντηση. Είμαι. Νιώθω ορθάνοιχτη και να με εξετάζει λεπτομερώς το οποίο είναι γελοίο. Δεν υπάρχει σημείο μου που να μην το έχει πάρει πάνω του, μέσα του, απο κάτω του. Του ανήκω.

Σηκώνει τα μάτια του στα δικά μου και η σκληρότητα μαλακώνει αμέσως. 'Σ' αγαπάω.'

Όλο μου το είναι χαλαρώνει με αυτές τις δύο λέξεις. 'Και εγώ σ' αγαπάω.'

'Μην το αμφισβητήσεις ποτέ'

'Δεν θα το κάνω. Τελείωσες με την παρατηρητικότητά σου?" υψώνω ένα ειρωνικό φρύδι.

'Όχι' Πλησιάζει μπροστά και ξανανοίγει τα μπούτια μου. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι τα είχα κλείσει λίγο. 'Αξιολογώ την ιδιοκτησία μου' Κάθεται πίσω και συνεχίζει να κοιτάζει το πιο ιδιωτικό μου σημείο.

'Είμαι ιδιοκτησία?'

'Όχι, είσαι η ιδιοκτησία ΜΟΥ' Κρατάει τα μάτια του ακριβώς εκεί που είναι, και αποφασίζω ότι και εγώ μπορώ επίσης να πιω στην δική μου ιδιοκτησία. Το πόσο άψογος είναι με κάνει να μου τρέχουν τα σάλια. 'Θα ήθελες να ακούσεις την ετυμηγορία μου?'

'Θα το ήθελα.'

Τα μάτια του ανεβαίνουν προς τα πάνω και οι γωνίες του στόματός του σηκώνονται. 'Ειμαι ένας πολύ πλούσιος άντρας.' Σέρνει την καρέκλα του μπροστά και σηκώνει τα πόδια μου από τους αστραγάλους μου, ακουμπώντας τα πέλματα των ποδιών μου στους ώμους του. Αν προν ήμουν ξαπλωμένη γυμνή, τότε δεν έχω ιδέα πως θα δείχνω τώρα. "Μην μου αντιστέκεσαι.' με μαλώνει με ένα μικρό κατσούφιασμα. Ακουμπάει τις παλάμες του πάνω στα πόδια μου και γυρίζει τα χείλη του στον αστράγαλό μου, αυτή η ζεστή επαφή εκτοξεύει έναν σφιγμό στο πόδι μου και τον τοποθετεί βαθιά στο μουνί μου.

Ενα μικρό βογκητό γλιστράει από το στόμα μου.

'Σπρώξε τα μαλλιά σου πίσω από τον ώμο σου.' διατάζει σιγανά.

Κρατιέμαι με το ένα χέρι και πιάνω τα μαλλιά μου απο μπροστά και τα αφήνω να πέσουν στην πλάτη μου. 'Καλύτερα. Τώρα μπορώ να δω ολόκληρη την ιδιοκτησία μου.' μου δαγκώνει τον αστράγαλο.

Κάνω σπασμούς.

'Βλέπω ότι έχεις ερεθιστεί, και το να ξέρω ότι εγώ είμαι αυτός που σε κάνει έτσι, είναι το πιο ευχάριστο συναίσθημα.' Τραβαει το χέρι του και τρέχει το μεσαίο του δάχτυλο στο μουνί μου, και τελειώνει με μία μικρή πίεση στην κλειτορίδα μου.

Τα χείλη μου χωρίζουν και μικρές, ρηχές αναπνοές γλιστράνε από το στόμα μου επανειλημένα. Κινούμαι με την ευπρόσδεκτη ανάγκη να κλείσω τα πόδια μου.

'Κράτησέ τα ανοιχτά Ανα. Θέλω να δω την σάρκα σου να πάλλεται κάτω από το άγγιγμά μου όταν θα τελειώσεις για μένα.' Ο βραχνός του τόνος τρυπάει την επιθυμία μου να εκραγώ κάτω από το έντονο άγγιγμά του και τα εξίσου έντονα μάτια του.

Βάζει δύο δάχτυλα και ανοίγει την κλειτορίδα μου αργά. Το κεφάλι μου πέφτει πίσω. 'Ωωωωωωωωωω' στενάζω. Ξέρω ότι διαπράττω μία τεράστια παράβαση.

'Τα μάτια σου μωρό μου. Κράτα τα μάτια σου πάνω μου.'

'Κοντεύω' στενάζω.

'Το ξέρω, αλλά θα σταματήσω αν δεν με κοιτάξεις. Ακουσέ με Ανα. Δείξε μου αυτά τα όμορφα μάτια.'

Τραβάω το βαρύ κεφάλι μου προς τα πάνω με τεράστια προσπάθεια καθώς τρέμω κάτω από το άγγιγμά του. Τα μάτια μας κλειδώνονται και αυξάνει τις κινήσεις του. Τα γεμάτα πάθος πράσινα μάτια του, τα ανοιχτά του χείλη και το χαλαρό κορμί του κλιμακώνουν την ηδονή μου. Είναι ακίνητος αλλα εντελώς επηρεασμένος. Οι μόνες κινήσεις που προέρχονται από αυτόν είναι τα δάχτυλά του στο μουνί μου να γλιστράνε πάνω κάτω, ο πούτσος του που πάλλεται και το κοφτό ανέβασμα του στήθους του. Και τότε γυρνά τα χείλη του στον αστράγαλό μου και τον δαγκώνει.

Έχω χαθεί.

Αφήνω μία κραυγή και πιέζω με τα πόδια μου τους ώμους του καθώς από κάθε γωνία εισβάλλει μία πίεση που εκρύγνηται και κάνει το κορμί μου σε μία μάζα που δεν αποκρίνεται από νεύρα που συσπούνται.

΄'Νάτο,' ασθμαίνει, φιλάει το πόδι μου και γλιστράει το δάχτυλό του στην σχισμή μου. "Ανα πάλλεται. Είναι γαμημένα τέλειο.'

Τα στήθη μου πέφτουν και σηκώνονται, το δέρμα μου είναι υγρό και οι μύες μου συσπωνται δυνατα. Με παρακολουθεί να φτάνω στην κλιμάκωσή μου, καθισμένος πίσω με το βλέμμα του σταθερά στην είσοδό μου. Η επιδοκιμασία στα μάτια του είναι το κάτι άλλο. Πως τα καταφέρνει και κρατάει τα χέρια του από τα να τυλίξει γύρω απο το σιδερένιο του μήκος δεν το καταλαβαίνω. Μπορώ να το δω να πάλλεται εκεί που ακουμπάει.

'Ελα εδώ' Μου δίνει τα χέρια του και τα πέρνω, βγάζω τα πόδια μου από τους ώμους του, τα πόδια μου διπλώνονται από κάτω μου καθώς τον καβαλάω και κρατιέμαι από το πίσω μέρος της καρέκλας. 'Σήκω' Μιλάει σιγανά.

'Προφυλακτικό' λέω λαχανιασμένη,

'Ανα, μην μου ζητάς να φορέσω προφυλακτικό.' Σχεδόν με παρακαλάει.

'Jesse συνειδητοποιείς πόσο τυχεροί είμαστε που δεν είμαι ήδη έγκυος?' ξέρω ότι πιθανόν και να είμαι αλλά προσεύχομαι στον Θεό να μην είμαι, και ξέρω επίσης ότι θα σκέφτεται ότι θα είναι άτυχος αν δεν είμαι. Πρέπει να ξέρει ότι μπορεί να είμαι - έκλεψε τα χάπια μου και ξέρει ότι δεν τα αντικατέστησα. Αυτό είναι κάτι που σίγουρα θα το παλέψω με αυτόν τον τρελό άντρα. Να μπει και ένα παιδί στην σχέση μας? Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί παραπάνω από χαζό, και έχουμε αρκετές μαλακίες για να απασχοληθούμε, όπως η προκλητική και νευρωτική του συμπεριφορά - μόνο που τώρα και οι δύο μάλλον έχουμε γίνει νευρωτικά φρικιά.

Κουνάει το κεφάλι του και με κατεβάζει προς τα κάτω, παίρνει θεση, αλλά σφίγγομαι, προσπαθω σκληρά να τον εμποδίσω από το να μπει μέσα μου. Με κοιτάζει και τα μάτια του μου λένε όσα θέλω να μάθω. Σπρώχνω το χέρι του από κάτω μου και κάθομαι κάτω χωρίς

τον Jesse μέσα μου. Κρατάω το βλέμμα μου στο δικό του αλλά το ρίχνει λιγάκι. Ξέρει ότι τον κρατάω.

Γυρίζω και παίρνω ένα προφυλακτικό από το κουτί και μετά γλιστράω κάτω μέχρι να βρεθώ στο πάτωμα γονατιστή ανάμεσα στα πόδια του. Με παρακολουθεί να σκίζω το πακετάκι και να βγάζω το προφυλακτικό πριν γύρω μπροστά και απαλά του το φορέσω στον πούτσο του, το γλιστράω στο κεφάλι και το κατεβάζω στο μακρύ του μήκος. Είμαστε και οι δύο σιωπηλοί καθώς σκαρφαλώνω πάνω στο κορμί του και καθίσω πάλι πίσω στην αγκαλιά του.

Σηκώνομαι, και σπρώχνω μπροστά ώστε τα στήθη μου να είναι σε απόσταση κοντά στο στόμα του για να τα γλείψει. Το εκμεταλεύεται, μου δίνει το γνωστο χαμόγελο και γυρίζει την γλώσσα του γύρω από κάθε ρόγα μου πριν την δαγκώσει και την σύρει με τα δόντια του. Είχα δυο τεράστιους οργασμούς και με τα δόντια του σφιγμένα γύρω από την ρόγα μου, θα υπάρξει και ένας τρίτος σύντομα. Πως μου το κάνει αυτό?

Νιώθω το χέρι του κατω από τον πισινό μου και παίρνει θέση από κάτω μου, η παράξενη αίσθηση του λάτεξ ακουμπάει το μπούτι μου. 'Κατέβα αργά'. Η μικρή, κοφτή του οδηγία βγαίνει με μία φωνή που χωρίς αντίρρηση, δείχνει ότι έχει την δύναμη.

Κάνω ότι μου λέει και απελευθερώνω τους μύες μου, βυθίζομαι αργά πάνω του. Η σκληρή του στύση βρίσκει τον δρόμο και γλιστράει μέσα καθώς παίρνει μία μεγάλη, ελεχγόμενη αναπνοή. Το κεφάλι του βυθίζεται πίσω στην καρέκλα και το δικό μου πέφτει στο κούτελό του, τα μάτια μου κλείνουν. Βρίσκεται όλος μέσα μου. Δεν τον νιώθω το ίδιο, αλλά και πάλι είναι αυτός μέσα μου.

'Κρατήσου ακίνητη' Η γεμάτη μέντα ανάσα του τρυπάει την μύτη μου καθώς μιλάει στο πρόσωπό μου και τυλίγει τις μεγάλες του παλάμες γύρω από την μέση μου.

Περιμένω. Μπορώ να τον νιώσω να πάλλεται μέσα μου και καταβάλω όλη την δύναμη που έχω να μην σφιχτώ γύρω του. Χρειάζεται λίγο χρόνο.

'Σε νιώθω τόσο τέλεια γύρω μου. Πόσο νομίζεις ότι μπορείς να το κρατήσεις χωρίς να κινηθείς? Τσιμπάει τα χείλη μου και περνάει την γλώσσα του στο κάτω χείλος μου. Δεν θα μπορέσω για πολύ ακόμα. Πιέζω το στόμα μου στο δικό του, αλλά με αποδοκιμάζει και γυρίζει το πρόσωπό του. 'Όχι πολύ λοιπόν'

Τραβάω το κεφάλι μου πίσω και γυρνάει μπροστά ξανά. 'Με απαρνείσαι.' λέω απαλά. Με τσαντίζει κάποιες φορές όταν το κάνει αυτό, αν ακσεφτώ πόσο απαίσια αντιδρά όταν τον κρατάω μακρυά μου.

'Είναι μία πρόκληση'

'Εσύ είσαι μία πρόκληση.' ασθμαίνω και ρίχνω το πρόσωπό μου κάτω για να τον διεκδικήσω, αλλά γυρίζει το δικό του ξανά. Προσπαθώ να κάνω κάποια κίνηση με το να στροφογυρίσω τους γοφούς μου, αλλά δένει τα χέρια του γύρω απο την μέση μου. Δεν χρειάζεται και πολύ δύναμη για να με κρατήσει ακίνητη. Τραβιέμαι πίσω και επιστρέφει το πρόσωπό του στην μέση.

'Με χρειάζεσαι.' Η φωνή του είναι βραχνή, σέξυ σαν την κόλαση και δεν μου κάνει καμία χάρη καθώς προσπαθώ σκληρά να ελέγξω την αναπνοή μου, ο πούτσος του ακόμα τινάζεται άγρια μέσα μου.

'Σε χρειάζομαι.' Ξέρω ότι αυτά τα λόγια σημαίνουν περισσότερα για αυτόν από το σ' αγαπώ. Η ικανοποιημένη έκφρασή του μόλις μου το επιβεβαιώνει. Γέρνω μπροστά να αιχμαλωτίσω τα χείλη του, αλλά γυρνάει πάλι το πρόσωπό του.'Πως θα αισθανόσουν αν κάποιος σε σταματούσε από τα να με φιλήσεις?' ρωτάω.

'Θανατηφόρα' γρυλίζει, επιστρέφει τα μάτια του στα δικά μου.

Χαλαρώνει το άγγιγμά του από την μέση μου, και εκμεταλλεύομαι το χαλαρό άγγιγμά του, πέφτω κάτω βογκόντας. Τα μάτια του κλείνουν και ξανανοίγουν.

'Και εγώ επίσης.' λέω δυνατά, και τρίβομαι στους γοφούς του.

Τα μάγουλά του ξεφυσάνε και το χέρι του βυθίζεται στο κόκκαλο των γοφών μου σταματώντας τις τακτικές μου. 'Ποιος έχει την δύναμη Ανα?'

'Εσυ'

Τα μάτια του σπινθηροβολούν. 'Θέλεις να σε γαμήσω?'

'Ναι΄'

'Σωστή απάντηση.' Σηκώνει τους γοφούς μου και χτυπάει προς τα πάνω, τραβόντας με κάτω με ένα γαβγισμα μέσα απο το λαρύγγι του. Ουρλιάζω και αρπάζω το πίσω μέρος της καρέκλας. 'Ετσι?' ρωτάει καθώς τραβιέται προς τα έξω και χώνεται βαθιά μέσα μου.

'Ω Θεέ, Ναι!' Το κεφάλι μου γυρίζει, τα μάτια μου κλείνουν.

'Τα μάτια σου!' γαβγίζει με άλλη μία σύγκρουση των γοφών μας. 'Νιώσε το Ανα. Το νιώθεις?'

Ανοίγω τα μάτια μου, η όρασή μου είναι θολή. Η απόλυτη, σαρκική, κτητική έκφραση του όμορφου πρόσωπού του με κάνει να νιώθω το πιο επιθυμητό πλάσμα που υπάρχει. 'Το νιώθω.'

Βρυγχάται και χτυπάει προς τα πάνω ξανά και ξανά, με σηκώνει και με τραβάει ξανά κάτω για να συναντήσω την κάθε τιμωρητική ώθηση των γοφών του. Ιδρώτας τρέχει στο μέτωπό του, οι μύες του σαγονιού του είναι σφικτοί και η φλέβα στον λαιμό του πρησμένη. Σφίγγομαι πιο σφιχτά στο πίσω μέρος της καρέκλας, οι αρθρώσεις μου ασπρίζουν. Θέλω να τον φιλήσω, αλλά πρώτον, δεν είπε ότι μπορώ, και δεύτερον, τα στόματά μας δεν μπορούν να μείνουν ενωμένα. Το μουνί μου συσπάται, η πολύ χρήση των σφιχτών νεύρων μου ουρλιάζει για ένα διάλλειμα από την τόση ένταση, αλλά χρειάζομαι ένα ακόμα - μόνο ένα ακόμα.

'Κοντεύω' Οι απελπισμένες μου λέξεις βγαίνουν μεμονωμένες και δύσκολα μπορεί να τις κατανοήσει. "Jesse, κοντεύω!'

'Περίμενε!' λέει και πετάγεται προς τα πάνω ξανά. Το άγγιγμα που κάνει στους γοφούς μου σχεδόν με πονάει. 'Θα περιμένεις.'

'Δεν μπορώ' κλαίω, και σταματάει αμέσως, η έλλειψη από την τριβή και τον ρυθμό απομακρύνει τον οργασμό μου.

'Θα περιμένεις' λέει λαχανιασμένα. Συσπάται σαν τρελός μέσα μου. Πως το κάνει αυτό? Η ανάσα του είναι βαριά και δύσκολη. 'Ελεγξέ το Ανα'

'Δεν μπορώ να ελέγξω τίποτα μαζί σου.' ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο του καθώς η φωτιά μέσα μου σταματάει για λίγο.

'Το ξέρω' Γυρίζει το πρόσωπό του στα μαλλιά μου και με φιλάει. 'Μου ανήκεις, όποτε θα το ελέγξω εγώ.' Κυκλώνει αργά τους γοφούς του, ανακατεύοντας τον εγκαταλελειμένο μου οργασμό. Δεν μπορώ να διαφωνήσω με αυτό. Του ανήκω ολοκληρωτικά και δεν έχω καμία παραίσθηση ότι αναφέρεται μόνο στην επικείμενη κλιμάκωσή μου.

'Σ' αγαπάω.' ψελλίζω στον ώμο του.

Αναστενάζει. 'Και εγώ σ' αγαπάω μωρό μου. Θα τελειώσουμε μαζί?'

'Σε παρακαλώ.'

'Βάλε αυτά τα χείλη πάνω μου.'

Γλιστράω τα χείλη μου στον λαιμό του, στο σαγόνι του και ίσια στο στόμα του και αρχίζει ένα αργό, νωχελικό λίκνισμα των γοφών μου, μπροστά και πίσω καθώς συγκεντρώνομαι στο στόμα του.

Ο τρυφερός Jesse; είναι σα να βρίσκομαι σε μία σχέση με μία ντουζίνα από διαφορετικούς άντρες.

'Μμμμμμμμμ. Είσαι πεντανόστιμη.' λέει. Μουρμουρίζω στο στόμα του και τον νιώθω να χαμογελάει. 'Μπορώ να σε νίωσω να σφίγγεσαι γύρω μου. Είναι τόσο ωραίο.' Οδηγεί τους γοφούς μου, τριβόμαστε μαζί.

'Σε νιώθω ωραία.'Σφίγγω τα μπούτια μου και βάζω τα χέρια μου στα μαλλιά του για να τον τραβήξω πιο κοντά.

'Τελείωσε για μένα.' Κάνει μερικές μετρημένες περιστροφές, χτυπάει τους γοφούς του, και αφήνω απαλά ένα μακρύ ικανοποιητικό βογκητό στο στόμα του, η τριτη μου απελευθέρωση δεν κάνει το κορμί μου να διαλύεται, αλλά δεν είναι και κάτι λιγότερο από τα να τρέμει η γή ή από ικανοποιητική. 'Ω Χριστέ' λέει, το κορμι του γίνεται άκαμπτο. Δεν μπορώ να νιώσω την αίσθηση από το ζεστό του χύσι να τρέχει μέσα μου, αλλά όλα τα άλλα σημάδια της κλιμακωσής του είναι αισθητά. Με κρατάει ακίνητη στα χέρια του. 'Είσαι.εκπληκτική.'

Τρίβομαι στον παλλόμενο πούτσο του αχόρταγα και τον βυθίζω μέσα μου. Είναι η ηδονή ενσωματωμένη. 'Αυτό ήταν τόσο καλό' λέω, φιλώντας τα χείλη του. Με αφήνει, κρατώντας με όσο πιο κοντά μπορεί να με φέρει και κάνει κυκλικές, απαλές κινήσεις στα κόκκαλα των γοφών μου. 'Δεν ήταν τόσο κακό, ήταν?' ρωτάω.

'Όχι δεν ήταν, αλλά ακόμα κάτι υπάρχει μεταξύ μας.'

'Θέλεις να ποδοπατήσεις το προφυλακτικό?' χαμογελάω πονηρά στα χείλη του.

'Τι θέλω.' Τραβιέται πίσω και χαμογελάει. 'Πρέπει να ετοιμαστείς γιατί θα αργήσουμε.'

Συνεχίζω να χαϊδεύω το πρόσωπό του. 'Που θα πάμε?' θα μπορούσα πολύ ευχαρίστως να μείνω ακριβώς εδώ που βρίσκομαι. 'Είμαι άνετα.'

'Για δείπνο. Έχω κάνει κράτηση.' Γελάει λίγο και πιάνει τα μάγουλά μου με τα χέρια του, τραβάει το πρόσωπό μου μακρυά. 'Ντους'

'Ασε με να σε αγαπήσω.' γέρνω προς τα κάτω και πηγαίνω στο αυτί του, το δαγκωνω απαλά.

'Ανα' προειδοποιεί και με τραβάει μακρυά. Τα μάτια του τινάσσονται άτακτα καθώς σκύβει μπροστά και χαϊδεύει τα ίχνη απο το σημάδι του στο βυζί μου. 'Θα το έχεις πάντα αυτό.' Με κοιτάζει. 'Πάντα.'

Γέρνω μπροστά και χαϊδεύω το δικό μου σημάδι. 'Θα έπρεπε να μου χτυπήσεις τατού με το όνομά σου στο κούτελό μου.' χαμογελάω πονηρά. 'Και τότε δεν θα μπορεί να γίνει κάποιο λάθος για το σε ποιον ανήκω.'

Σηκώνει τα φρύδια του και στραβομουτσουνιάζει λίγο. Πιθανόν το σκέφτεται. 'Καθόλου κακή ιδέα. 'λέει ξερά. 'Μου αρέσει. ' Σηκώνεται με έμενα στα χέρια του, και δένομαι με το συνηθισμένο παιδικό στυλ γύρω του.

Με ανεβάζει πάνω, διατηρεί την επαφή μας μέχρι που πλησιάζει στο κρεβάτι, γλιστράει έξω μου και με χαμηλώνει απαλά στα σεντόνια. Κουνάει το κεφάλι του με αήδια και τραβάει το προφυλακτικό, το διπλώνει και το πετάει στο καλαθάκι.

'Ανάσκελα για να σου βάλω κρέμα στην πλάτη.' Με βοηθάει να γυρίσω, χαϊδεύει με τις παλάμες του τον πισινό μου. Σίγουρα δεν θέλω να βγω έξω τώρα. Θέλω να μείνω ξαπλωμένη εδώ όλη νύχτα με τον Jesse καβάλα στην πλάτη μου να τρίβει τα όμορφα χέρια του πάνω μου.

'Πρέπει να κάνω ντους πρώτα.'

'Θα σου ξαναβάλω μετά'

Χαμογελάω.' Θες και εσύ κρέμα.

"Είμαι καλά . Όλα είναι γύρω από εσένα.' Κάθεται στον πισινό μου και βάζει λίγη κρέμα στην πλάτη μου.

Πετάγομαι από την κρυάδα που νιώθω. 'Που πήγε η προειδοποιηση?' μουρμουριζω.

'Συγνωμη, αυτό μπορεί να σε δροσίσει.' γελάει.

Στρίβω τον λαιμο μου και με θαμπώνει με το χαμόγελό του που ξέρω ότι είναι ρεσερβέ μόνο για μένα. Γυρίζω το κεφάλι μου να το ακουμπήσω στους βραχίονές μου. 'Είσαι τόσο όμορφος.' ψελλίζω ονειροπολώντας, καθώς ξεκινάει να βάζει κρέμα σε κάθε σημείο της πλάτης μου. 'Νομίζω ότι θα σε κρατήσω για πάντα.'

'Εντάξει' συμφωνεί, γελώντας ξανά.

'Που κρύβεις τα χάπια μου?' πετάω την ερώτηση χαλαρά και το ξαφνικό σταμάτημα των χεριών του στην πλάτη μου, μου λέει ότι έχω τόσο δίκαιο. Αυτός τα κρύβει. Το ξέρω.

'Για τι πράγμα μιλάς?'

'Μιλάω για το γεγονός ότι τα αντισυλληπτικά μου χάπια πρόσφατα έχουν αποκτήσει πόδια και τρέχουν μακρυά και αυτό συμβαίνει απ' όταν σε γνώρισα.'

'Γιατι να το έκανα αυτό?' ρωτάει, τα χέρια του κινούντια με αργούς, προσεκτικούς κύκλους στην πλάτη μου.

Γιατί να το έκανε αυτό? Δεν ξέρω. Γιατί ο Jesse κάνει πολλά από τα πράγματα που κάνει? Είναι ένα γαμημένο μυστήριο, με τους προκλητικούς του τρόπους και τις παράλογες απαιτήσεις του. 'Δεν θα πάνω πουθενά, αν αυτό είναι που σε ανησυχεί.'

'Οχι δε θα πας. 'Γελάει.

'Δεν πειράζει. Θα πάω στον γιατρό να τα αντικαταστήσω. ' Λέω άνετα και θα τα κρύψω. Δεν έχω ιδέα τι θα κάνω αν είμαι έγκυος. Θα πεθάνω επιτόπου, νομίζω. Τα χέρια του γίνονται πιο σταθερά στην πλάτη μου, και το μόνο που κάνουν είναι να ενισχύουν τις υποψίες μου. 'Θα πρέπει να φοράς προφυλακτικό μέχρι να ξαναρχίσω την δόση.' προσθέτω.

'Δεν μου αρέσει να φοράω προφυλακτικά μαζί σου.' λέει με ένταση τις λέξεις.

'Τότε δεν θα κάνουμε σεξ' λέω πονηρά. Αυτός κρύβει τα χάπια μου.

'Πρόσεχε το στόμα σου!'

Γελάω. Δεν ξέρω γιατί. Θα έπρεπε να ειμαι αγριεμένη, πανικοβλημένη, ανήσυχη. Δεν μπορώ καν να φανταστώ πως θα ήταν μαζί μου αν κουβαλούσα το παιδί του. Γαμώτο, θα ήταν αβάσταχτος. Θα με τύλιγε με βαμβάκι, θα με κλείδωνε σε ένα κελί και θα με φυλούσε για εννέα μήνες. Η ζωή μου θα τελείωνε. Και πως θα είναι με τα παιδιά του αν είναι έτσι μαζί μου? Το να περιμένω αυτή την περίοδό μου θα είναι η πιο μεγάλη αναμονή της ζωής μου.

'Είσαι καλά?' ρωτάει.

'Μια χαρά.' απαντώ γρήγορα. 'Πόσο καιρό δουλεύει η Cathy για σένα?' ρωτάω και κατευθύνω την συζήτηση αλλού από κάτι τόσο άσκοπο. Δεν θα το παραδεχτεί ποτέ, τελός πάντων.

'Σχεδόν δέκα χρόνια'

'Σε συμπαθεί'

'Ναι' λέει σιγανά, και ξέρω ότι νιώθει το ίδιο για την Cathy. Το έχει παραδεχτεί και ο ίδιος, δεν θα μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτήν.

'Ξέρει για το Κτήμα?' Αουτς!'

'Μωρό μου συγνώμη!' Ω, ο φόβος στην φωνή του. Τα χείλη του πέφτουν αμέσως στην πλάτη μου για να με φιλήσει. 'Συγνώμη, συγνώμη.'

'Ειναι εντάξει. Είμαι μια χαρά. Ξεμπέρδεψε το μποξεράκι σου' Τον νιώθω να σηκώνεται λίγο και μετά νιώθω το κοφτό χαστούκισμα στον πισινό μου. 'Εϊ!'

'Μην κάνεις την έξυπνη' με μαλώνει και γλιστράει την παλάμη του στον πισινό μου.

'Λοιπόν?' τον πιέω.

'Λοιπόν τι?'

'Η Cathy. Ξέρει για το Κτήμα?' νιώθω να μου βάζει λίγη κρέμα στο μάγουλο του πισινού μου και μετά το χέρι του να την απλώνει.

'Ναι ξέρει. Δεν είναι κάποια μυστική κοινωνία Ανα. Δεν υπάρχουν μανδύες και μαχαίρια. Ετοιμη. Σήκω πάνω.'

'Το κράτησες μυστικό από μένα.' ψελλίζω χωρίς να το θέλω, και κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού.

'Αυτό το έκανα γιατί σε ερωτευόμουν δυνατά και γρήγορα και με τρόμαζε μέχρι θανάτου να σκέφτομαι ότι θα μπορούσες να φύγεις μακρυά μου αν το μάθαινες' Σηκώνει ένα φρύδι κατηγορηματικά, και ξέρω τι θα επακολουθήσει. 'Και το εκανες' τελειώνει.

'Ήταν λίγο σοκαριστικό.' προσπαθώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Τα αλλεπάληλα γεγονότα μετά την ανακάλυψη μου με έκαναν να τρέμω, και θέλω να του σημειώσω ότι γύρισα σε αυτόν μετά την βόμβα του Κτήματος. Ήταν το πρόβλημα με το ποτό που με έκανε να τρέξω μακρυά. 'Ήξερα ότι ήσουν έμπειρος, αλλά δεν αντιλήφθηκα ότι αυτό οφειλόταν στο ότι σου άνηκε μία λέσχη σεξ που χρησιμοποιούσες υπερβολικά. ' Δεν απολαμβάνω την υπενθύμηση.

'Εϊ!' Ερχεται κοντά μου και με χαμηλώνει στο κρεβάτι αφήνωντας ένα φιλί στα χείλη μου. 'Ας μην αναμασάμε παλιά νέα. Όλα έχουν να κάνουν με εμάς, και τώρα και αυριο και την επόμενη μέρα και το υπόλοιπο των ζωών μας.'

'Εντάξει. Φίλησε με.' γελάω πονηρά.

'Συγνώμη? Ποιος έχει την δύναμη?' Τα χείλη του σηκώνονται στις γωνίες και τα μάτια του πετάγονται από τα δικά μου στα χείλη μου.

'Εσύ την έχεις.'

'Καλό κορίτσι.' Με βυθίζει στο στόμα του, μου δίνει ακριβώς αυτό που θέλω αλλά πολύ γρήγορα τραβιέται μακρυά. Κάνω έναν ηχηρό θόρυβο για να εκφράσω την ενόχλησή μου, και στενεύει τα μάτια του πάνω μου. 'Σε αγνοώ. Φόρα το καινούργιο σου κρεμ φουστάνι.' Σηκώνεται και με αφήνει να κάνω ντους και να ετοιμαστώ για το δείπνο.

Περπατάω στην κουζινα νιώθωντας πολύ ιδιαίτερη με το καινούργιο μου κρεμ φόρεμα, την χρυσή ζώνη και τα καινούργια μου κρεμ παπούτσια. Τα μαλλιά μου είναι μακρυά στην πλάτη μου και το μακιγιάζ μου ελαφρύ. Σταματάω επιτόπου καθώς βλέπω τον Jesse. Μιλάει στο τηλέφωνο, ακούει προσεκτικά και δείχνει λαχταριστός στο μπλε του κοστούμι και το απαλό ροζ πουκάμισο. Τα μάτια μου περιπλανιώνται από τα παπούτσια του πάνω στα μακρυά του αδύνατα πόδια, περνάνε από το σφιχτό, τέλεια τονισμένο στέρνο του και στο φρεσκοξυρισμένο, καταστροφικό πρόσωπό του. Κοιτάζει βλοσυρά.

Του σουφρώνω τα χείλη και τα μάτια του μαλακώνουν καθώς κάθεται σε ένα σκαμπό και χτυπά το πόδι του. Πηγάινω και κάθομαι στην αγκαλιά του ενώ ψάχνω στην τσάντα μου να βρω το γκλος μου. Το πρόσωπό του πηγαίνει αμέσως στα μαλλιά μου τα μυρίζει και το χέρι του το περνάει γύρω απο την μέση μου για να με τραβήξει πιο κοντά.

'Οπότε, τι άλλο πέρα από αυτό έχετε να μου πείτε?' Μιλάει με λίγη ευγένεια.

Γυρίζω και του ρίχνω ένα ερωτηματικό ύφος καθώς περνάω το γκλος μου στα χείλη μου. Αγνοεί την προφανή περιέργειά μου και με φιλάει απαλά στο μάγουλο.

'Είναι γαμημένα βολικό ότι η άλλη κάμερα είναι σπασμένη.' λέει σύντομα. 'Ελέγξατε την κασέτα από έξω από το μπαρ?'

Ω όχι!

Μου φαίνεται ότι παίρνει μία ήρεμη αναπνοή. Πιέζω το πόδι του και με κοιτάζει, μετά φιλάει το μέτωπό μου. 'Ωραία, ενημερώστε με για το τι βρήκατε.' Πετάει το τηλέφωνο στον πάγκο και γλιστράει λίγα μέτρα. 'Είναι ένα γαμημένο αστείο.' ψελλίζει.

'Νομίζεις ότι ήταν ο Mikael στην κασέτα έτσι δεν είναι?'

'Ναι το νομίζω.'

Δεν ξέρω γιατί νιώθω έκπληκτη, το ήξερα ότι το σκεφτόταν, αλλά η επιβεβαίωση με σπρώχνει στα άκρα. 'Νομίζεις ότι ο Mikael με νάρκωσε?' ξεστομίζω την ερωτηση.

'Δεν ξέρω Ανα. ' ακούγεται εντελώς αποκαρδιωμένος

'Είναι λίγο τραβηγμένο, δεν είναι?'

'Με μισεί Ανα .Ξέρει ότι είσαι Η Αχίλλειος πτέρνα μου. Το περίμενε αυτό.'

Στέκομαι όρθια, και γυρίζω να τον αντικρύσω. 'Μήπως να πάμε στην αστυνομία?' ρωτάω. Η ανησυχία του Jesse με ανησυχεί πραγματικά τώρα.

'Όχι' κουνάει το κεφάλι του. 'Το ελέγχω.'

'Εντάξει' λέω σιγανά. Δεν θα μαλώσω μαζί του σε αυτό.

Αναστενάζει. 'Θα έπρεπε να φύγω μακρυά σου. Αν μπορούσα να το αντέξω, θα το έκανα.'

'Τι?' αναπηδώ, νιώθω πανικοβλημένη ότι θα προτεινε ποτέ αυτό το πράγμα.

'Έχω αναστατώσει πολλούς ανθρώπους Ανα.'

'Βουλωσέ το!' νιώθω θυμωμένη. 'Μην λές τέτοια πράγματα.'

'Ανα, το ποτό, οι γυναίκες....'

'Σου είπα σταμάτα!' φωνάζω. 'Δεν χρειάζομαι υπενθύμηση ότι υπήρχαν άλλες γυναίκες πριν σε γνωρίσω.' Είμαι πραγματικά έξαλλη τώρα.

'Συγνώμη. Εύχομαι να μπορούσα να αλλάξω τα πάντα, εκτός από σένα. Είσαι το μόνο σωστό πράγμα στην ζωή μου και ακόμα τα κάνω όλα λάθος.' Το κεφάλι του πέφτει.

Δάκρυα μαζεύονται στα μάτια μου. Ξέρω ότι είναι μετανοιωμένος, ξέρω ότι έχει τύψεις. Ανάθεμα, το ξέρω αυτό. Αρπάζω το πηγούνι του και φέρνω το πρόσωπο του στο δικό μου. 'Μην!' τρίβω την λέξη.

Αναστενάζει, και τρέχει τα μάτια του πάνω μου. 'Δεν ξέρω τι έχω κάνει για να σου αξίζω.'

'Μου θύμισες.'

Χαμογελάει ήπια, μετά στενεύει τα μάτια του πάνω μου παιχνιδιάρικα. 'Μου αρέσει το φόρεμά σου. 'Το χέρι του γλιστράει στο εσωτερικό του ποδιού μου και περνάει μέσα από την ραφή της κιλότας μου.

'Και μένα μου αρέσει το φόρεμά μου.' Ανάθεμα, υγραίνομαι ξανά. Η τσάντα μου πέφτει στο πάτωμα της κουζίνας και αρπάζω το μπροστινό μέρος από το σακάκι του.

Βγάζει το δάχτυλό του και το φέρνει στο στόμα μου, σκουπίζω την υγρασία μου από τα γεμάτα γκλος χειλη μου. 'Είναι ένας πολύ τυχερός άντρας. ' Με τραβάει στην αγκαλιά του και με ρίχνει πίσω, πιέζει τα χείλη του στα δικά μου με ένα μακρύ, υγρό, αισθησιακό φιλί.

Όταν έχει πάρει ότι θέλει τραβιέται πίσω και μου αστράφτει το χαμόγελό του, αυτό που είναι αποκλειστικά μόνο για μένα.

Το ανταποδίδω, περνάω τον αντίχειρά μου στο κάτω χείλος του.

'Αυτό το χρώμα δεν σου ταιριάζει.' βγάζω το απαλό, ουδέτερο κολλώδες υγρό/χύσι.

'Όχι?' φουσκωνει τα χείλη του και γελάω. Με σηκώνει όρθια πριν πιάσει το χειριστήριο από το στέρεο. 'Θέλω να χορέψω μαζί σου.'

'Θέλεις?'

'Ναι θέλω"

Χαμογελάω όταν οι Foster the People και το Pumped up Kicks ακούγεται από τα ηχεία, πολύ δυνατά. Ω, πράγματι θέλει να χορέψει. Με τραβάει πάνω του, οι παλάμες του ακουμπούν χαμηλά στην πλάτη μου και το ελεύθερο χέρι του αγγίζει το δικό μου.

Βάζω το άλλο μου χέρι στον ώμο του και τον κοιτάζω με ένα χαμόγελο. 'Με κάνεις τόσο ευτυχισμένη.'

Τα μάτια του σπινθηροβολούν, τα πλούσια χείλη του σηκώνονται στην γωνία. 'θα σε κάνω ευτυχισμένη για το υπόλοιπό της ζωής μου μωρό μου. Ας χορέψουμε. Αρχίζει να κινείται προς το πίσω μέρος της κουζίνας και καθώς βρισκόμαστε στην ανοιχτή περιοχή του ρετιρέ, αμέσως με στροβιλίζει, πριν αρχίσει να με οδηγεί τριγύρω στο δωμάτιο. Γελάω, κοιταζω τις λαμπερές του λίμνες πράσινης ευχαρίστησης καθώς με κινεί ανάμεσα στα έπιπλα, με στροβιλίζει ενώ μου χαμογελάει. Με οδηγεί από το ένα άκρο του ρετιρέ στο άλλο, έξω στην βεράντα, γύρω από το ξυλινο δάπεδο, πριν με ξαναβάλει μέσα.

'Τι κάνουμε?' ρωτάω καθώς φαίρνουμε γύρους από τον καναπέ ξανά.

'Δεν ξέρω. Κάτι ανάμεσα σε βαλς και κουϊκ στεπ, νομίζω' Μου χαμογελάει πονηρά καθώς συνεχίζω να ακολουθώ τα βήματά του. Τα μάτια του δείχνουν έτοιμα να εκραγούν από ευτυχία. 'Νομίζω ότι το απολαμβάνω αυτό τόσο πολύ όπως όταν είμαι βυθισμένος μέσα σου.'

'Αλήθεια?' ρωτάω εντελώς έκπληκτη.

'Όχι' συνοφρυώνεται. 'Αυτό είναι ίσως το πιο χαζό πράγμα που έχω πει.'

Το κεφάλι μου πέφτει πίσω γελώντας, και γέρνει ακουμπάει τα χείλη του στον λαιμό μου καθώς με οδηγεί πίσω στην κουζίνα. Με σηκώνει πάνω του, τα πόδια μου τυλίγονται γύρω από τους σφιχτούς μηρούς του, τα χέρια μου βρίσκουν τα μαλλιά του. Κρατάω το βλέμμα του και σταματάει τις κινήσεις του, με παρατηρεί προσεκτικά πριν με αφήσει απαλά στον πάγκο.

Οι παλάμες του πιάνουν τα μάγουλά μου, το βλέμμα του βυθίζεται στα μάτια μου. Πραγματικά δεν χρειάζεται να πει τίποτα, αλλά ξέρω ότι θα το κάνει. Είναι σα να θέλει να δείξει πόσο καλός είναι στο πρωτόγνωρο ταλέντο του. Μου μιλάει τώρα.

Οι αντίχειρές του χαϊδεύουν το δέρμα μου. 'Ποιος έχει την ΄δυναμη Ανα?'

Στροφογυρίζω τα μάτια μου. 'Εσύ την έχεις.'

'Κάνεις λάθος.'

'Αλήθεια?' ξεστομίζω. Αυτός κρατάει την δύναμη. Το έχει κάνει ξεκάθαρο.

'Εσύ.' Χαμογελάει και κατσουφιάζω. 'Εσύ έχεις την δύναμη μωρό μου.'

'Αλλά πάντα επιμένεις ότι εσύ είσαι αυτός που την έχει.'

Ανασηκώνει τους ώμους του. 'Μου αρέσει να μου χαϊδεύεις το εγώ μου.'

'Αρχιζω να γελάω. 'Αστειεύεσαι?'

'Όχι'

Σταματάω να γελάω όταν δεν με συντροφεύει στο αστείο, παρόλο που είναι αναθεματισμένα αστείο. Αυτός κρατάει σίγουρα την δύναμη. Τι του συμβαίνει?

Ανοίγει τρύπες μέσα μου με τα καταπληκτικά μάτια του. 'Εγώ κρατάω την δύναμη στο κορμί σου Ανα. Όταν αυτα΄τα όμορφα μάτια είναι γεμάτα πόθο για μένα, τότε εκεί κρατάω την δύναμη.' Αφήνει τα μάγουλά μου και περνάει τις παλάμες του στο εσωτερικό των ποδιών μου.

Σφίγγομαι, το στόμα μου ανοίγει, τα χέρια μου πετάγονται πάνω να αρπάξουν το σακάκι του με τις γροθιές μου.

Χαμογελάει, σκύβει και αφήνει τα χείλη του απαλά στα δικά μου. 'Βλέπεις.' ψιθυρίζει, βγάζει τα χέρια του από τα πόδια μου και εκτιμάει το κράτηγμά μου στο στέρνο του. 'Η δύναμη είναι δική σου ξανά.'

Τον παρατηρώ μισοχαμογελώντας, και το καταλαβαίνω απόλυτα. 'Για αυτό με γαμάς παράλογα, μου δίνεις την αντίστροφη μέτρηση και απαιτείς να σε φιλήσω όταν είσαι έξαλλος.'

Χαμογελάει. 'Πρόσεχε το στόμα σου.'

'Έχεις εκθέσει τελείως τον εαυτό σου. Δεν πρόκειται να σε ξαναφήσω να με αγγίξεις ποτέ!'

Γελάει, πολύ δυνατά. Το στέρνο του εκτίθεται και πετάει το κεφάλι πίσω. Νομίζω ότι ήδη το ήξερα αυτό. Για αυτό τρέχω όταν αρχίζει την αντίστροφη μέτρηση. Ξέρω τι είναι ικανός να

κάνει όταν έχει τα χέρια του πάνω μου. Το κεφάλι του επιστρέφει μπροστα΄, τα μάτια του σκανάρουν το πρόσωπό μου.

'Λοιπόν κύριε Ward. Αν σκεφτούμε το πόσο σεξ έχουμε κάνει, θα έλεγα ότι έχεις την πλειοψηφία των μετοχών σε δύναμη σε αυτη την σχέση.'

Χαμογελάω πονηρά όταν αρχίζει να γελάει ξανά. Είναι ένα υπέροχο θέαμα, οι αχνές γραμμές στεφανώνουν τα πράσινά του, και κάνουν τα μάτια του να λάμπουν. 'Μωρό μου, δεν θα έχουμε κάνει ποτέ αρκετό σεξ.'

'Αυτό σε κάνει έναν πολύ ισχυρό άντρα τότε.'

'Ω Χριστέ Ανα' βγάζει τα μαλλιά μου από το προσωπό μου και πιάνει τα μάγουλά μου. 'Σε αγαπάω τόσο γαμημένα πολύ. Φιλα με.'

'Νιώθεις αδύναμος?'

Σκύβει μπροστά. 'Είμαι' Τα χείλη του περνάνε απαλά από τα δικά μου και τον ικανοποιώ, του δινω τον έλεγχο που λαχταρέι, αφήνω την γλώσσα του να γεμίσει τις αισθήσεις μου καθώς μουρμουρίζει στο στόμα μου και μου δίνει όλη την δύναμή του.

'Καλύτερα? ' ρωτάω γύρω από τα χείλη του.

'Πολύ. Πάμε κυρία μου, έχουμε ραντεβού.' Με κατεβάζει στα πόδια μου πριν κλείσει την μουσική και σηκώσει το τσαντάκι μου από το πάτωμα. 'Ετοιμη?'

'Ω, άσε με να σου δείξω το μήνυμα.' παίρνω την τσάντα μου και βρίσκω το τηλέφωνό μου. Το είχα σχεδόν ξεχάσει.

'Ποιο μήνυμα?' ρωτάει καστουφιασμένα. Και αυτός επίσης το ξέχασε.

'Αυτό που μου ήρθε από το τηλέφωνο του John.' ψάνχω το τηλέφωνό μου και η καρδιά μου χτυπάει νευρικά. Αυτό είναι. Αυτή είναι η στιγμή που θα μου φύγει το βάρος από το στήθος. Το έχω απλό και ξεκάθαρο, οπότε δεν θα μπορέσει πιθανώς να διαφωνήσει. Ο John δεν θα το έκανε αυτό. 'Ορίστε' Κρατάω το τηλέφωνό μου και το παίρνει. Η γραμμή έκφρασής του σέρνεται στο μέτωπό του καθώς διαβάζει το μήνυμα, ένα σκεπτικό βλέμμα καλύπτει την έκφρασή του. Τα μάτια του πετάγονται στα δικά μου και ξανά πίσω στην οθόνη. Πραγματικά το σκέφτεται αυτό.

Μετά από λίγο που μοιάζει αιωνιότητα, με εμένα σφιγμένη και αυτόν να έχει καρφωμένο το βλέμμα του στην οθόνη, αρχίζει να κουνάει ήπια το κεφάλι του. 'Θα το κοιτάξω αυτό.' Ρίχνει το τηλέφωνό μου στον πάγκο. Δεν δείχνει καθόλου χαρούμενος.

Γέρνω λίγο με ανακούφιση. Σχεδόν περίμενα ότι θα την υπερασπιζοταν ή θα έλεγε ότι μπορεί να το έστειλε κάποιος άλλος, αλλά ποιος άλλος θα το έκανε αυτό? Δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο. Ξέρει και είμαι τόσο ανακουφισμένη.

Το κινητό μου αρχίζει να τραγουδά και το παιρνω από τον πάγκο, βλέπω το όνομα της Ruth Quinn να αναβοσβήνει στην οθόνη μου. Αφήνω έναν κουρασμένο αναστεναγμό και απορρίπτω την κλήση. Θα τηλεφωνήσει σύντομα στο γραφείο και θα μάθει ότι λείπω σήμερα από την δουλειά.

'Ποιος ήταν?' ρωτάει.

'Ενας νέος πελάτης. Ένας πελάτης που με έχει πρήξει.'

Παίρνει το τηλέφωνό μου και το αφήνει στον πάγκο, μετά με τραβάει στο στέρνο του. 'Δεν έχει δουλειά σήμερα. Εισαι έτοιμη για το ραντεβού μας?'

Γνέφω στο στέρνο του θετικά. 'Ναι.'

Πιέζει τα χείλη του στο πάνω μέρος του κεφαλιού μου και με αφήνει, και μου δίνει το χέρι του με έναν πολύ καθώς πρέπει τρόπο. Χαμογελάω, και τον πιάνω αγκαζέ. Μου κλεινει το μάτι και με οδηγεί έξω από το ρετιρέ και προς το ασανσερ.

Αντανακλούμε σε όλους τους καθρέφτες γυρω μας. Όπου και να κοιτάξω, μπορώ να τον δω σε όλο του το μεγαλείο και με εμένα αγκαζέ, απρ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34 'Τι......πως.....πότε...." τραυλίζω. Από που ήρθαν?

'Γεια" λέει η μαμά μου, κοφτά και σύντομα. Ο μπαμπάς μου απλά κάθεται και κουνάει το κεφάλι του.

Δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι θυμωμένος ή όχι. Θέλω να βυθιστώ μέσα του και να τους σφίξω δυνατά, δεν τους έχω δει για εβδομάδες, αλλά δεΝ μπορώ να καταλάβω τις διαθέσεις τους.

'Πως μπήκατε εδώ?' Καταφέρνω να πω μία ολοκληρωμένη πρόταση.

'Ω δεν το ήξερες? Ο πατέρας σου είναι συνταξιούχος διαρρήκτης."

Το τέλειο απειλητικό φρύδι της μαμάς μου υψώνεται και ο μπαμπάς μου κάθεται εκεί και με κοιτάζει αποδοκιμαστικά και σκυθρωπά.

'Μαμά?' συνοφρυώνομαι.

Αναστενάζει και σηκώνεται. "Ava O ' Shea, κουνήσου έλα εδώ και κάνε μία αγκαλιά στην μαμά σου.". Απλώνει τα χέρια της.

Ξεσπάσω σε δάκρυα.

'Το ήξερα ότι θα το κάνει αυτό!" μουρμουρίζει ο μπαμπάς μου. "Αναθεματισμένες γυναίκες!"

'Βούλωσέ το Joseph". Μου απλώνει τα χέρια της ξανά και προχωράω προς αυτούς, κλαίγωντας με αναφιλητά σαν παιδί και μορφάζω λίγο καθώς μου τρίβει την πλατη τρυφερά. 'Α, Ανα. Γιατί κλαις? Σταμάτα, θα κλάψω και εγώ."

'Χαίρομαι τόσο πολύ που σας βλέπω." Κλαίω γοερά στην γκρι ζακέτα της μαμάς και ακούω τον πατέρα μου να ξεφυσάει αποδοκιμαστικά για τις δύο γυναίκες της ζωής του που κραυγάζουν και μυξοκλαίουν. Δεν υπήρξε ποτέ ο τύπος που δείχνει τα συναισθήματά του, και βρίσκει κάθε τρόπο αγάπης άβολο.

'Ανα, δεν θα μπορούσες να μας αποφεύγεις για πάντα, ακόμα και αν βρισκόμαστε μίλια μακρυά. Ασε με να σε δω." Με σπρώχνει μακρυά από το κορμί της και μου σκουπίζει τα δάκρυα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είμαι κόρη της μητεράς μου. Τα μάτια της είναι ίδια με τα δικά μου, μεγάλα και σοκολατί και τα μαλλιά της έχουν το ίδιο χρώμα με τα δικά μου είναι κομμένα σε κοντό καρέ. Δείχνει μια χαρά για σαράντα επτά - πολύ καλά.

'Μας γέμισες μεγάλη ανησυχία εμένα και τον μπαμπά σου τις τελευταίες εβδομάδες."

'Συγνώμη, πέρασα αρκετές περίεργες εβδομάδες" προσπαθώ να φτιαχτώ λίγο. Η μάσκαρά μου μάλλον τρέχει στα μάγουλά μου και σοβαρά χρειάζομαι να φυσήξω την μύτη μου. 'Περιμένετε" κοιτάζω την μαμά μου και μετά τον μπαμπά μου, που υψώνει τους μεγάλους του ώμους γρυλλίζοντας. 'Πως μπήκατε εδώ μέσα?" είχα τυφλωθεί τόσο από την έκπληξη και τα συναισθήματα, που ξέχασα ότι στεκόμαστε στο ρετιρέ των δέκα εκατομμυρίων λιρών του Jesse.

'Εγώ τους κάλεσα"

Γυρίζω πίσω και βρίσκω τον Jesse να στέκεται στην είσοδο με τα χέρια του χαλαρά στις τσέπες του παντελονιού του. "Δεν το ανέφερες" πετάω. Είμαι μπερδεμένη.

'Δεν ήθελα να καβγαδίσω για αυτό.' σηκώνει τους ώμους του. 'Είναι εδώ τώρα."

Κοιτάζω την μητέρα μου, που χαμογελάει φωτεινά στον πορκλητικό μου άντρα, και μετά τον πατέρα μου, που ρίχνει το γνωστό βλέμμα -εγώ-έκανα-ότι-μου-είπαν. Γυρίζω τα μπερδεμένα μάτια στην μαμά μου. Ακόμα χαμογελάει φωτεινά και ντρέπομαι να δω ότιι ξεκάθαρα επηρεάζεται από τον Jesse. Δεν ξέρω γιατί ντρέπομαι, τραβάει την ίδια αντίδραση από όλες τις γυναίκες και πρέπει να θυμάμαι ότι η μαμά μου είναι πιο κοντά στην ηλικία του απ' οτι εγώ.

Ω Θεέ!

'Εμμμμμμ, μαμά, μπαμπά. Αυτός είναι ο Jesse.' τους συστήνω. "Jesse αυτοί είναι η μαμά μου και ο μπαμπάς μου. Η Elizabeth και ο Joseph". Δεν το είχα σχεδιάσει έτσι. Δεν το είχα σχεδιάσει καθόλου στην πραγματικότητα.

'Έχουμε γνωριστεί" λέει ο Jesse.

Τα μάτια μου πετάγονται πάνω του. 'Τι?'

'Γνωριστήκαμε." επαναλαμβάνει, πράγμα που δεν είναι απαραίτητο γιατί ήδη τον άκουσα.

Τα χείλη του ανοίγουν. Εντάξει, τώρα είμαι τελείως μπερδεμένη. Αναστανέναζει και προχωράει προς το μέρος μας μέχρι που στέκεται μπροστά μου, λίγο πιο κοντά μου για να νιώθω άνετα, αν σκεφτώ ότι οι γονείς μου είναι εδώ και αυτό είναι λίγο έκπληξη και για αυτούς και για μένα.

'Δεν πήγα για τρέξιμο σήμερα το πρωϊ" λέει.

'Δεν πήγες?' τον κοιτάζω συνοφρυωμένη. 'Μα φέρεσες τα αθλητικά σου."

Γελάει λίγο. 'Το ξέρω. Δεν ήταν αυτό που θα διάλεγα να φορέσω για να συναντήσω τους γονείς σου αλλά τι να κάνεις? Απεγνωσμένες στιγμές." Σηκώνει τους ώμους του.

'Επανόρθωσες για αυτό τώρα Jesse" Η μαμά μου χτυπάει το χέρι του που φοράει το σακάκι και το στόμα μου ανοίγει.

Τι στον διάολο συμβαίνει εδώ? Θέλω να βρίσω, αλλά η μαμά μου μισεί το βρίσιμο τόσο πολύ όσο και ο Jesse. Καλά, η μαμά μου μισεί να βρίζουν όλοι, τελεία. Ο Jesse μισεί μόνο εμένα όταν βρίζω, αλλά πιστεύει ότι είναι απολύτως αποδεκτό για αυτόν να βρίζει σαν ναύτης.

'Με συγχωρείται.' τρίβω τους κροτάφους μου. 'Είμαι μπερδεμένη."

'Κάθησε" ο Jesse παίρνει το χέρι μου και με οδηγεί στο σκαμπό, κάθετε δίπλα μου. Η μαμά μου κάθεται όπως πριν δίπλα στον μπαμπά μου. 'Μίλησα στην μητέρα σου αργά χθες το βράδυ. Ανησυχούσε για σένα και μου έκανε πολλές ερωτήσεις." Σηκώνει το φρύδι του στην μαμά μου που γελάει λίγο.

'Αδιάκριτη δεν είναι?" πετάγεται ο μπαμπάς μου και η μαμά μου τον χτυπάει στον ώμο.

'Είναι το κοριτσάκι μου Joseph."

'Τέλος πάντων" συνεχίζει ο Jesse, 'σκέφτηκα ότι θα ήταν το καλύτερο για αυτούς να έρθουν να δουν από μόνοι τους ότι δεν είμαι ένας έξαλλος παράφρωνας που σε κρατάει αιχμάλωτη στον πύργο μας. Οπότε, νάτοι.'

'Εδώ είμαστε' τραγουδάει η μαμά μου. Ξεκάθαρα δεν έχει πρόβλημα με τον ώριμο, όμορφο άντρα που τρυφερά χαϊδεύει το χέρι μου.

Προσπαθώ να αναρρώσω από το σοκ. 'Οπότε γνωριστήκατε σήμερα το πρωϊ? Γιατί?' ρωτάω.

'Ενιωσα ότι θα έπρεπε να εξηγηθώ" λέει ο Jesse. Τον κοιτάζω και θα μπορούσα να κλάψω. Δεν το πιστεύω ότι το έκανε αυτό. "Ava, κανένας από εμάς δεν πρόσμενε τον άλλον για πολύ διαφορετικούς λόγους. Ξέρω ότι η γνώμη των γονιών σου μετράει πολύ για σένα, και

καθώς σημαίνει τόσα πολλά για σένα, σημαίνει και για μένα επίσης. Η προτεραιότητά μου είσαι εσύ. Εσύ με ενδιαφέρεις. Σ' αγαπάω."

Ακούω την μαμά μου να χτυπάει το πάτωμα καθώς λιποθυμάει από μέσα της και βλέπω τον μπαμπά μου, παρόλο που είναι συναισθηματικά ανέγγιχτος, να κάνει ένα επιδοκιμαστικό νεύμα. 'Το μόνο που θέλει ένας πατέρας για την κόρη του είναι να την φροντίζουν.' ο μπαμπάς πλησιάζει και δίνει το χέρι του στον Jesse. 'Πιστέυω ότι θα είσαι καλός σε αυτό."

Ο Jesse δέχεται την προσφορά του μπαμπά μου. 'Είναι η δουλειά μου αυτή". Χαμογελάει, η μαμά λιποθυμάει και εγώ γελάω.

Καλέ Θεέ!

Ο Jesse μου υψώνει ένα ειρωνικό φρύδι. Ξέρει τι σκέφτομαι. Καταλαβαίνουν οι γονείς μου πόσο σοβαρός είναι όταν το λέει αυτό? Πρέπει να επαινέσω τον Jesse για τον λόγο του όμως. Τους κέρδισε απολύτως δίκαια, και νιώθω σαν ένα μεγάλο βάρος να έχει φύγει από τους ώμους μου, αλλά έχω επίγνωση ότι δεν ξέρουν την φύση της δουλειάς του και τι έκανε όταν μεθούσε. Ή σχετικά με την τιμωρία που επέβαλλε στον εαυτό του επειδή πίστεψε ότι με είχε αμελήσει, επειδή πίστεψε ότι του άξιζε τιμωρία - ή το γεγονός ότι θα μπορούσα να είμαι έγκυος. Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ακόμα. Αυτό είναι άλλο ένα βάρος στους ώμους μου. Τους εξήγησε για το ποτό? Μετά το τηλεφώνημα του Matt, θα πρέπει να αναρωτιούνται.

Η μαμά κατεβαίνει από το σκαμπο της και πηγαίνει στον διάδρομο, τα μάτια της λαμπερά. 'Ελα εδώ χαζούλα!" Με κατεβάζει από στο σκαμπό και πετάει τα χέρια της γύρω μου. Γρυλίζω λίγο, και κλείνω τα μάτια μου σφιχτά. 'Βρέθηκες σε δύσκολη κατάσταση. Ερωτεύτηκες Ανα. Θα έπρεπε να μου το έχεις πει." με χαϊδεύει.

Ω, σίγουρα βρέθηκα σε δύσκολη κατάσταση, αλλά για άλλους περισσότερους λόγους από αυτούς που ξέρει.

'Εντάξει, θα φάμε, τι θα γίνει? Πνίγομαι για μία μπρύρα." Ο μπαμπάς μου με επαναφέρει στην πραγματικότητα.

Η μαμά μου με αφήνει και φτιάχνεται. 'Μπορώ να χρησιμοποιήσω το μπάνιο Jesse?' ρωτάει.

'Φυσικά. Δεξιά και αμέσως πάλι δεξιά. Βολέψου"

'Παρακαλώ?' ξεστομίζει η μαμά μου.

Γελάω.

'Συγνώμη" χαμογελάει, ρίχνει τα μάτια του πάνω μου, και μετά στην μαμά μου. 'Πήγαινε. Όπως σου είπα, δεξιά και αμέσως δεξιά. Δίπλα στο γυμναστήριο.'

'Ω ευχαριστώ.' Η μαμά μου δίνει το ύφος τύπου -ω-το-γυμναστήριο και αρπαζει την τσάντα της από τον πάγκο, αφήνωντας εμένα, τον Jesse και τον μαμπά μου να συζητάμε.

'Λοιπόν τι αμάξι οδηγείς?' Ο μπαμπάς ξεκινάει και εγώ μουρμουράω. Το πάθος του μπαμπά για τα μεγάλα, ακριβά αυτοκίνητα θα ενταθεί τωρα.

Ο Jesse με βάζει πίσω στο σκαμπό. 'Μία DBS'

'Aston Martin?' ρωτάει ο μπαμπάς.

'Αυτό"

'Ωραία" Ο μπαμπάς γνέφει και δεν καταφέρνει να κρύψει το ενδιαφέρον του. 'Και το ξενοδοχείο είναι στο Surrey Hilles?'

Ο Jesse πρέπει να με νιώθει που σφίγγομαι και με πιέζει ελαφρώς. 'Ναι. Θα στο δείξω κάποια μέρα, ίσως στην επόμενή σας επίσκεψη.'

Να μην ξαναέρθετε στο Λονδίνο ποτέ!

'Σίγουρα, η Elizabeth λατρεύει ότι είναι πολυτελές." Ο μπαμπάς στριφογυρίζει τα μάτια του. Η μαμά μου είναι σίγουρα μεγάλη υποστηρίκτρια. 'Ωραίο μέρος αυτο εδώ.' Ο μπαμπάς κοιτάζει τριγύρω στην κουζίνα και μετά τον Jesse ξανά.

'Σε ευχαριστώ, αλλά η κόρη σου είναι υπεύθυνη για αυτό." Αρχίζει νε γυρνάει μία μπούκλα μου με το δάχτυλό του. 'Μόλις το αγόρασα."

'Ωστέ αυτό είναι το μεγάλο έργο που σου έκλεψε όλον τον χρόνο σου?' Μουρμουρίζει ο μπαμπάς μου. 'Εκανες καλή δουλειά"

'Ευχαριστώ μπαμπά" Ανακουφίζομαι πολύ όταν ακούω την εξώπορτα. Ο μπαμπάς και οι μικροσυζητήσεις δεν ταιριάζουν και πολύ.

'Θέλεις να ανοίξεις?' Ο Jesse χτυπάει τον πισινό μου και σηκώνομαι.

'Ποιος είναι?'

'Δεν ξέρω. Τράβα να δεις." Με διώχνει και τους αφήνω να συζητήσουν καθώς πηγαίνω προς την εξώπορτα. Κανένας δεν ανεβαίνει πάνω αν δεν ξέρει τον κωδικό, οπότε πρέπει να είναι ο Clive.

Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τον Dan, την Kate και τον Sam, όλοι να στέκοντε στην είσοδο και η πρώτη μου σκέψη είναι; Ο Dan και η Kate τόσο κοντά? Κακά νεά. Ο Dan προχωράει με ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό του και πέφτω πάνω του, ξεχνάω όλον τον πόνο της πλάτης μου και την περίεργη ένταση ανάμεσα σε αυτόν και την κολλητή μου.

'Τι κάνεις εσύ εδώ?' τον σφίγγω και χαμογελάει.

'Κάνω ότι μου είπαν.' Με τραβάει μακρυά του και κάνει λίγο πίσω. 'Φαίνεσαι καλά.' λέει με ένα φωτεινό χαμόγελο. 'Που είναι αυτός ο καινούργιος τύπος που θα πρέπει να το που το 'αν τηνπληγώσεις" ?'

Διώχνω τις τρομακτικές σκέψεις που μου έρχονται όταν σκέφτομαι να λένε τέτοια στον Jesse. 'Στην κουζίνα αλλά δεν χρειάζεται να το πεις αυτό.'

Σε παρακαλώ μην το κάνεις!

Με κοιτάζει προσεκτικά. 'Αυτή είναι η δουλειά μου.' δηλώνει έντανα και μετά κοιτάζει στο ρετιρέ. 'Γαμημένη κόλαση!" ψιθυρίζει καθώς βλέπει το μέρος. Με αφήνει και βαδίζει προς τα μέσα.

Η Kate κάνει ένα βήμα με ένα ξεκάθαρό ύφος ταραχής στο χλωμό της πρόσωπο. Τυλίγει τα χέρια της γύρω μου. "Aυτή θα πρέπει να είναι η πιο περιεργη κατάσταση που έχω βρεθεί ποτέ." ψιθυρίζει στο αυτί μου. 'Γαμημένα φρικτή'

Γελάω. 'χαλάρωσε το κράτημά σου' υψώνω λίγο τους ώμους. 'Το ξέρει ο Sam?' της ψιθυρίζω.

'Συγνώμη και όχι. Πίστεψα ότι θα το είχε συνδυάσει όταν μου ανάφερες την επίσκεψη του Dan στο μεσημεριανό, αλλά είναι γαμημένα ανυποψίαστος.'

'Εϊ! Που είναι η αγάπη?' Ο Sam σπρώχνει την Kate και ρίχνει τα χέρια του γύρω μου απαλά. 'Είσαι μία τρελή γυναίκα.' λέει σιγανά.

'Το ξέρω.' συμφωνώ. Γαμημένα έξαλα τρελή.

'Μην το ξανακάνεις αυτός.' με μαλώνει. 'Που είναι ο άντρας μου?'

'Στην κουζίνα"

Με αφήνει και πηγαίνει για την κουζίνα. Κοιτάζω την Kate και κουνάει το κεφάλι της. 'Αν πρέπει να το περάσω αυτό, θα το κάνω." Αφήνει μία αγχωμένη ανάσα. 'Πάμε". Παίρνει το χέρι μου και πηγαίνουμε στην κουζίνα, βρίσκουμε τον Jesse να κάνει τις συστάσεις. Τα επιφυλακτικά μάτια του Dan κινούνται ανάμεσα στον Jesse και στον Sam για τελείως διαφορετικούς λόγους.

Η Cathy εμφανίζεται από το πουθενά μαζί με τον Luigi και τρεις σερβιτόρους και ο Jesse αφήνει τον χώρο της κουζίνας για να τους μιλήσει. Τον παρακολουθώ καθώς αφήνει στην Cathy ένα φιλί στο μάγουλο, σφίγγει το χέρι του Luigi και μετά δείχνει την κουζίνα και την βεράντα. Η Cathy τον διώχνει μακρυά και με χαιρετάει χαρούμενα κουνώντας το χέρι της.

'Τι συμβαίνει?' τον ρωτάω όταν έρχεται πίσω.

'Θα φάμε δείπνο.'

'Εδώ?'

'Ναι κανόνισα με τον Luigi για να έρθει να ετοιμάσει. Θα φάμε στην βεράντα. Είναι όμορφο απόγευμα." Με κρατάει μπροστά του και βγάζει τα μαλλιά μου από το πρόσωπό μου.

'Δεν το πιστεύω ότι το έκανες αυτό.'

Γέρνει το κεφάλι του στα πλάγια. 'Ότι χρειαστεί, το ξέρεις αυτό.'

Τα χέρια μου γλιστράνε στα μανίκα του σακακιού του για να ακουμπήσουν τους δικέφαλούς του. 'Μπορεί o Dan να σου κάνει το αδελφικό κύρηγμα.' χαμογελάω απολογητικά. 'Μπορείς να το δεις ως αστείο?'

Τα χείλη του γίνονται μία ευθεία γραμμή. 'Ότι και αν χρειαστεί?' Ψιθυρίζω στο αυτί του. Δεν μπορώ καν να αρχίσω να σκέφτομαι πόσο τον πόνεσε που έπρεπε να μιλήσει στους γονείς μου. Είναι ενάντια στα φυσικά του ένστικτα.

Ακουμπάει το δάχτυλό του κάτω από το πηγούνι μου και αφήνει ένα μικρό φιλί στην γωνία του στόματός μου. "Ότι και αν χρειαστεί." επιβεβαιώνει. 'Πάμε."

Ξεκινάει να του οδηγεί έξω από την κουζίνα και προς την ταράτσα, όπου τα βρίσκω όλα έτοιμα για το γευμα. Το τραπέζι είναι στρωμένο υπέροχα, οι συσκευές θέρμανσης του αιθρίου είναι αναμένες και ποτήρια κρασιού και μπύρας παγώνουν στο ψυγείο των ποτών δίπλα στο τεράστιο μπάρμπεκιου. Του ρίχνω ένα ερωτηματικό βλέμμα. Πως τα κανόνισε όλα αυτά? Χαμογελάει και μου κάνει την χειρονομία του ύπνου. Ενώ εγώ κοιμόμουν όλη μέρα, αυτός ήταν απασχολημένος να συναντήσει τους γονείς μου και να τα ετοιμάσει όλα αυτά? Ακόμα είμαι έκπληκτη.

Είμαι κατά το ήμιση σε έκσταση καθώς οι άνθρωποι που αγαπώ περισσότερο στον κόσμο, συζητάνε, γελάνε και πίνουν στο τραπέζι, ενώ ο Luigi και το προσωπικό του ετοιμάζουν και σερβίρουν ένα πλούσιο Ιταλικό γιορτινό συμπόσιο. Ο Jesse ακουμπάει σταθερά το χέρι του στο γόνατό μου, τρώει με το ένα χέρι, με πιέζει αρκετά συχνά, ειδικά πιο δυνατά όταν ο Dan του βγάει τον αδελφικό του λόγο. Παρακολουθώ τον Jesse να μάχεται να παραμείνει ευγενικός και καταδεχτικός, και όταν η μαμά μου καταλαβαίνει συζήτηση, από μέσα μου την ευγνωμωνώ για την παρέμβασή της. Μαλώνει τον Dan και χαμογελάει γλυκά στον Jesse πριν συνεχίσει την συζήτησή της με την Kate, που έχει χαλαρώσει λίγο μετά από μερικά ποτήρια κρασί, παρόλου που δεν μπορείς να αγνοήσεις την ένταση που ορθώνεται ανάμεσα σε αυτήν και τον Dan. Ο Sam, από την άλλη, είναι απολύτως ανυποψίαστος και κάνει τον μπαμπά μου να γελάει πολύ, ένας Θεός ξέρει τι είδος ιστορίες του λέει.

'Η Kate δεν είναι ο εαυτός της' παρατηρει ο Jesse σιγανά, καθώς γεμίζει το ποτήρι με το νερό μου. 'Είναι καλά?'

'Αυτή και ο Dan έχουν ένα μικρό παρελθόν. ' απαντάω, εξίσου σιγανά για να μην το ακούσει ο Dan. 'Είναι μπερδεμένη κατάσταση.

To φρυδι του Jesse υψώνεται με έκπληξη. 'Κατάλαβα. Σου άρεσαν τα μακαρόνια σου?'

'Ήταν υπέροχα' ακουμπάω το χέρι μου πάνω στο δικό του. 'Σε ευχαριστώ.'

'Παρακαλώ πολύ.' μου κλείνει το μάτι. 'Τίποτα δεν μας εμποδίζει τώρα έτσι δεν είναι?' Μου ρίχνει ένα βλέμμα που περιμένει απάντηση.

'Όχι, ο δρόμος είναι καθαρός." Χαμογελάω και μετά λιώνω καθώς μου δίνει αυτο το χαμόγελο, αυτό που είναι αποκλειστικά για μένα, τα μάτια του λαμπυρίζουν από ικανοποίηση.

'Χαίρομαι που το είπες αυτό.' Σηκώνεται, σταματάνε οι συζητήσεις στο τραπέζι και όλη η προσοχή είναι στραμένη πάνω του. Μου τραβάει την καρέκλα. 'Σήκω.' λέει και σηκώνομαι συνοφρυωμένη. 'Μας συγχωρείται για λίγο' λέει στους σιωπηλούς καλεσμένους μας, πριν πάρει το χέρι μου και με οδηγήσει μακρυά.

'Που πηγαίνουμε?' ρωτάω πίσω του.

Σταματάει, γυρίζει και πέφτει στο γόνατό του μπροστά μου, μόνο μερικά βήματα μακρυά από το τραπέζι. Ακούω την κοφτερή εισπνοή της μαμάς μου και την δική μου που ακολουθεί αμέσως μετά. Τον κοιτάζω κάτω με το στόμα ανοιχτό και ορθάνοιχτα μάτια καθώς πέρνει το χέρι μου και με κοιτάζει με τα καθαρά κρυσταλένια του πράσινα μάτια.

'Να το δοκιμάσουμε με τον παραδοσιακό τρόπο?' ρωτάει σιγανά.

Ξεκινάω να τρέμω. 'Ω Θεέ" ασθμαίνω ανάμεσα στον τεράστιο κόμπο του λαιμού μου. Γυρίζω αργά και βλέπω στο τραπέζι όλους να μας κοιτάζουν έντονα. Η μαμά μου έχει το χέρι της στο στόμα της και ο μπαμπάς μου έχει ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη του. Ο Dan είναι ανέκφραστος και η Kate με τον Sam χαλαροί στις καρέκλες τους με το ίδιο πονηρό χαμόγελο.

Η καρδιά μου βαράει σαν ταμπούρλο στο στήθος μου καθώς γυρίζω το κορμί μου για να αντικρύσω τον Jesse, τα γιαλισμένα μάτια μου στα δικά του. Μόλις γνώρισε τους γονείς μου. Δεν μπορεί να μου το δωσει αυτό - όχι μπροστά του.

'Τους ποδοπάτησα όλους.' Τα μάτια του σπινθηροβολούν. 'με λιγάκι λεπτό τρόπο" προσθέτει.'Σε ζήτησα και από τον πατέρα σου.' Η γωνία του χειλιού του σηκώνεται σε ένα μισό χαμόγελο και μικρό αναφιλητό δραπετεύει από τα χείλη μου. 'Πρέπει να ξέρεις πόσο

δύσκολο ήταν αυτό για μένα." Αφήνει το χέρι μου και γλιστράει τις παλάμες του στο πίσω μέρος των χεριών μου για να με τραβήξει πιο κοντά, κάνει τα χέρια μου να ακουμπήσουν στους ώμους του. 'Τα πάντα αν χρειαστεί Ανα.' ψιθυρίζει.

Τα χέρια μου βρίσκουν το πίσω μέρος του κεφαλιού του και τα δάχτυλά μου περνάνε μέσα από τα σκοτεινά ξανθά μαλλιά του καθώς με κοιτάζει.

'Παντρέψου με μωρό μου."

'Είσαι έξαλλα τρελός.' κλαίω με αναφιλητά, σκύβω για να τον φιλήσω, τα χέρια μου κινούνται στα πλάγια του προσώπου του. 'Τρέλε, τρελέ άντρα."

'Θα είμαι έξαλλα τρελός και παντρεμένος?' ρωτάει στο στόμα μου. 'Σε παρακαλώ πές μου ότι θα είμαι έξαλα τρελός και παντρεμένος μαζί σου.' Τα χέρια του με τραβάνε στα γόνατα μου και κρατάει τους ώμους μου σταθερά, τα μάτια του κολυμπάνε καθώς ψάχνει το πρόσωπό μου. 'Όλα έχουν να κάνουν με σένα και πάντα έτσι θα είναι. Για την υπόλοιπη ζωή μου υπάρχεις μόνο εσύ. Σ' αγαπάω, παράφορα. Παντρέψου με Ανα."

Πέφτω στο στέρνο του κλαίγοντας με αναφιλητά και ακούω την μαμά μου να ξεσπάει σε κλάμματα.

'Αυτό είναι ναι?' ρωτάει στον λαιμό μου.

'Ναι"

'Δεν μπορώ να αναπνεύσω.' ψελλίζει, πέφτει προς τα πίσω, με συμπαρασύρει μαζί του και βρισκόμαστε ξαπλωμένοι στο πάτωμα της βεράντας. Για άλλη μία φορά, ο προκλητικός, νευρικός πρώην γυναικοκατακτητής μου, θα με έχει όπου και όπως επιθυμεί, και δεν ντρέπεται καθόλου για αυτό. 'Σ ' αγαπάω τόσο πολύ" Μου σηκώνει το χέρι ψηλά και γλιστράει το δαχτυλίδι πίσω στο δάχτυλό μου πριν αφήσει ένα φιλί δίπλα του και με καταπιεί στο κορμί του ξανά, σφίγγοντάς με δυνατά.

'Σ' αγαπάω και εγώ." ψιθυρίζω στο αυτί του.

'Είμαι τόσο χαρούμενος. Είσαι το καλύτερο δώρο γεννεθλίων που είχα ποτέ.'

Τι?

Τραβιέμαι και τον κοιτάζω με τα δακρυσμένα μάτια μυ. Χαμογελάει ντροπαλά. 'Είναι τα γεννέθλιά σου?'

'Ναι' αρχίζει να δαγκώνει το χείλος του. Είναι ανήσυχος.

'Σήμερα?"

'Ναι' κουνάει το κεφάλι του καθώς απαντάει.

Του στενεύω παιχνιδιάρικα τα μάτια μου. 'Πόσο χρονών είσαι?'

'Είμαι τριάντα οκτώ.' Δεν διστάζει.

Βγάζω ένα λαμπερό χαμόγελο. 'Χρόνια πολλά"

Με ευλογεί με το χαμόγελό του, που είναι αποκλειστικά για μένα και με τραβάει στο στέρνο του, βυθίζει την μύτη του στον λαιμό μου.

Λιώνω πάνω του.

Τον αγαπάω αυτόν τον άντρα, με όλη την τελειότητά του και με όλους του προκλητικούς, παράλογους τρόπους του. Με παρέσυρε δυνατά και γρήγορα. Με έκανε να τον ερωτευθώ. Με έκανε να τον χρειάζομαι.

Ήταν τόσο απροσδόκητος, τόσο παθιασμένος και απόλυτα ακαταμάχητος. Και τώρα είναι ολόκληρος δικός μου, και εγώ αναμφισβήτητα δικιά του.

Τελικά τον κατάλαβα.

Τελικά βρέθηκα κάτω από αυτόν τον άντρα.

Τέλος.