Idźcie i Głoście - Wersja 1

Ks. Zbigniew Paweł Maciejewski

Idźcie i głoście Czyli kilka myśli o tym, co to znaczy być uczniem i czynić uczniów

Fundacja Nasza Winnica Winnica 2016

© Copyright by © Copyright by

Redakcja Ilustracje fotolia.pl Projekt okładki

ISBN

2

Wstęp Zanim odłożysz tę książeczkę na bok, bo myślisz sobie, że głoszenie to sprawa nie dla Ciebie, zatrzymaj się na chwilę. Duża część chrześcijan, których znam myśli podobnie jak Ty. Mam swoje sprawy, rodzinę, pracę, szkołę, obowiązki. Po co mi jeszcze kolejne zadania. Niech tym zajmą się księża. Na kolejnych stronach tej książeczki, chcę Ci pokazać, że nie jest to trudne zadanie i wcale nie wymaga ogromu pracy i czasu. Wystarczy bardzo niewiele, żeby odpowiedzieć na zaproszenie Jezusa zawarte w Ewangelii: "Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16, 15). O tym jest ta książeczka. Zapraszam. Ks. Zbigniew Paweł Maciejewski

3

Sprawa podstawowa Zanim wyruszymy w drogę warto ustalić sobie terminologię. Gdy Jezus mówi do uczniów, że mają iść i głosić, to chodzi mu o to, że mają stać się świadkami. Chodzi więc o to, że jako uczeń Jezusa, jako chrześcijanin masz być nie tylko człowiekiem wierzącym w Jezusa, ale też świadczącym o nim. Masz dawać świadectwo. Słownik języka polskiego podpowiada nam, że świadectwo to dokument potwierdzający posiadanie prawa do czegoś, ukończenie jakiejś szkoły, kursu itp. Świadectwo to także dowód istnienia czegoś lub potwierdzenie czegoś przez świadka. Przekładając to na język religijny, możemy powiedzieć, że świadectwo jest czymś, co potwierdza Twoje i moje bycie chrześcijaninem, to dowód na istnienie Jezusa i potwierdzenie przez nas, że On zmartwychwstał. 4

5

Ktoś w tym momencie może zdać sobie sprawę, że miał nie czytać, a jest już na piątej stronie, czyli niedługo pokona prawie jedną trzecią całej książeczki. Zastanawiać się możesz po co to całe zamieszanie związane z głoszeniem, dawaniem świadectwa, czynieniem uczniów. Stąd, że pewnie tak jak 99% Polaków jesteś ochrzczony. „I co z tego?” – będzie pytał dociekliwy. To, że w nasze zadania wynikające z chrztu wpisane jest także dawanie świadectwa o Jezusie. W jednej z formuł poświęcenia wody zawartych w Rytuale chrztu czytamy takie słowa: (WSTAWIĆ SŁOWA Z RYTUAŁU). A zatem już w momencie chrztu w naszą tożsamość dziecka Bożego jest wpisana posługa misyjna, głoszenie Jezusa, dawanie świadectwa.

6

To nie jest kwestia wyboru, decyzji, dobrej woli; to jest kwestia chrześcijańskiego obowiązku.

Zanim zaczniesz Skoro sprawy podstawowe mamy już ustalone, warto przejść do szczegółów. Czy świadkiem wypadku samochodowego może być osoba, która w jego momencie oglądała w domu telewizję? Czy świadkiem kradzieży w sklepie może być osoba, która akurat sprząta w mieszkaniu? Odpowiedź nasuwa się sama: nie może być. Sytuacja jest dokładnie taka sama w przypadku chrześcijańskiego świadectwa. Świadkiem Jezusa nie może być ktoś, kto go nawet nie spotkał. „Ale przecież chodzę do kościoła, modlę się, spowiadam dwa razy w roku. Czy to nie wy7

starczające potwierdzenie, że spotkałem Jezusa?” Otóż nie. Być może warto wrócić do książeczki „Sprawdź, czy jesteś chrześcijaninem” wydanej w 2014 roku przez ks. Zbigniewa Pawła Maciejewskiego i dokonać analizy swojego chrześcijaństwa. Prawdziwym świadkiem Jezusa jest ten, kto go spotkał. A tym, kto go spotkał jest ten, kto ma z Jezusem autentyczną, żywą i głęboką relację. „Jezus chce miłości. I to jest klucz do zrozumienia, co to znaczy być chrześcijaninem i odkrycia, czy rzeczywiście nim się jest.” – to tylko jeden, krótki cytat z wspomnianej publikacji. Zatem jeśli kochasz Jezusa, masz z nim relację, to możesz o nim świadczyć. Jeśli nie, to droga nie jest wcale zamknięta. Spróbuj poznać Jezusa, pokochać Go i pójść za Nim (3 x P). Najłatwiej będzie Ci, gdy zaczniesz czytać Ewangelię. 8

9

Gdybyś miał wymówkę Wiesz już, jakie warunki (a właściwie warunek) musisz spełniać, żeby móc głosić Jezusa. Nadal jednak możesz szukać wymówki, kręcić, kombinować, byle tylko nie podjąć zadania, które otrzymałeś na chrzcie. Chcę Ci powiedzieć, że nie jesteś pierwszym, który chce się wymigać. Kiedy prorok Jeremiasz otrzymał od Boga misję głoszenia Słowa zaczął się wykręcać. Bóg jednak szybko rozwiał wątpliwości młodego proroka. „I rzekłem: «Ach, Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!» Pan zaś odpowiedział mi: «Nie mów: "Jestem młodzieńcem", gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę, i będziesz mówił, cokolwiek tobie polecę. Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię chronić» - wyrocznia Pana.” (Jr 1, 6-8)

10

Pamiętaj, zawsze gdy podejmujesz posługę dawania świadectwa wobec Twoich bliźnich działasz w imieniu Jezusa i on da Ci odpowiednie słowa i błogosławieństwo. Nie musisz polegać na swojej mądrości, wykształceniu, zdolnościach polonistycznych. Ważne jest, żebyś się odważył, reszta przyjdzie „z góry”.

Do rzeczy Skoro nie masz już wymówek przejdźmy do rzeczy. Wydaje mi się, że są dwa główne sposoby dawania świadectwa o Jezusie, głoszenia Dobrej Nowiny.

11

Pierwszy jest prostszy, dostępny niemal każdemu ochrzczonemu, który spotkał Jezusa, pokochał Go i za Nim poszedł. Chodzi o bycie świadkiem w miejscu, w którym żyjesz. Możesz dawać świadectwo w swojej rodzinie. Zaproszenie swoich domowników do modlitwy przed posiłkiem, wspólna modlitwa rodzinna, rozmowa na tematy religijne (o niedzielnym kazaniu czy Ewangelii), wspólne czytanie Pisma Świętego. Sposobów jest więcej, ale chodzi o to, żeby wprowadzić temat wiary, temat Jezusa w codzienne życie Twojej rodziny. Najłatwiej jest rodzicom, ale i dzieci mogą „nękać” swoich rodziców, aby razem się pomodlić czy pójść na Mszę świętą. Możesz dawać świadectwo w szkole. Pewnie uczestniczysz w katechezie. Czasami może twój katecheta potrzebuje wsparcia chociażby jednej osoby w obliczu zmasowa12

nego ataku. Dlaczego to niemiałbyś być ty. A może staniesz się źródłem odwagi dla kolejnych osób. Możesz zrobić znak krzyża kiedy jesz drugie śniadanie. Możesz opowiedzieć kolegom i koleżankom z klasy o rekolekcjach, w których brałeś udział. Nie chodzi o nawracanie na siłę, chodzi o dawanie świadectwa, czyli pewnego impulsu. Możesz dać świadectwo w pracy. Czemu nie opowiedzieć o dobrym kazaniu lub homilii, które słyszałeś. Czemu nie opowiedzieć o jakimś pozytywnym zachowaniu Twojego księdza, które będzie kontrargumentem wobec krytyki Kościoła. Pomodlić się przed lunchem, założyć koszulkę lub bluzę z religijnym motywem, która sprowokuje pytania.

13

Możesz dać świadectwo w drodze do… Jadąc autobusem i odmawiając różaniec trzymaj go w ręku, zrób znak krzyża gdy mijasz kościół lub figurę. Noś bransoletkę lub element ubioru o tematyce religijnej. Tak naprawdę każda sytuacja życia codziennego dostarcza okazji do tego, żeby zaświadczyć o Jezusie. Kiedy serce jest przepełnione miłością do Jezusa, chce się nią podzielić w każdej możliwej sytuacji. To tak jak dziewczyna, która każdemu chce opowiadać o miłości swojego życia. Nie chodzi o podawanie listy konkretnych czynności lub możliwości. Ktoś kto kocha jest kreatywny i znajdzie sposób na opowiedzenie światu o tej miłości. Ważne jest to, żebyś się nie bał, bądź pełen pokoju, nie daj się sprowokować. To najlepszy sposób. 14

15

Zostaje jeszcze jedno pytanie: co mówić, gdy daję świadectwo? To chyba sprawa najprostsza. Opowiedz o tym jak spotkałeś Jezusa, jak byłeś chory i poraniony, ale na Twojej drodze stanął Lekarz, który Cię uzdrowił i opatrzył Twoje rany. Teraz już zupełnie zdrowy, możesz żyć pełnią życia. Nie ma gotowych formuł, poradników. Świadectwo ma to do siebie, że każde jest inne, bo każdy człowiek jest inny i historia naszej relacji z Jezusem jest inna. Na zakończenie niech zabrzmią słowa Pisma Świętego, które może staną się ostatnim impulsem, by „zejść z kanapy” i zaświadczyć, czyli uczynić uczniów. „Pana zaś Chrystusa miejcie w sercach za Świętego i bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest.” (1P 3, 15) 16