Dimitris Evagelopoulos - Texnologia Ypotagis Syneidiseon

Δημήτρης Ευαγγελόπουλος

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ

εσοπτρον Αθήνα 2000

ΑΦΙΕΡΩΣΗ Αφιερώνω αυτό το βιβλίο στο μελλοντικό ιερό γάμο του νου και της καρδιάς μας, του Απολλώνιου και του Διονυσιακού τμήματος της ψυχής μας, στο Θείο Ερμαφρόδιτο, στην ύστατη απελευθέρωσή μας απ’ όλα τα δεσμά, στην επίτευξη της αρχέγονης φύσης μας, στην απροϊδέαστη διαρκή εγρήγορση και παρουσία μας.

Σχόλιο για τη Β’ έκδοση Το γεγονός ότι η πρώτη έκδοση του παρόντος εξαντλήθηκε μόλις πέντε μήνες μετά την κυκλοφορία του, αποτελεί την καλύτερη δυνατή επιβράβευση της εκδοτικής μας προσπάθειας. Παράλληλα, συνιστά και μια επιβράβευση του ίδιου του αναγνωστικού μας κοινού, το οποίο για μια ακόμη φορά αποδεικνύει πως διαθέτει αλάνθαστο κριτήριο, προκρίνοντας την εμπειριστατωμένη και αντικειμενική έρευνα ΕΣΟΠΠΤΡΟΝ Απρίλιος 2001

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ EΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ TΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, ΚΑΤΗΧΗΣΗ Η ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ OΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ EΜΠΟΡΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ H ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΕΡΣΙΚΟ Ο "ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΣ" ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ Η ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΩΦ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΠΟΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΑ ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ (ΜΜΕ) ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΚΑΙ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΩΝ ΤΟ ΒΡΙΣΙΜΟ (NAME CALLING) ΤΟ ΣΤΗΣΙΜΟ ΤΩΝ ΧΑΡΤΙΩΝ Η ΦΤΙΑΞΙΜΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΟΥΛΑΣ (CARD STACKING). Η ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ (BAND WAGON) ΤΟ ΠΕΙΣΤΗΡΙΟ (TESTIMONIAL) ΟΙ "ΑΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΑΣ" (PLAIN FOLKS) Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ (TRANSFER) Η ΦΑΝΤΑΧΤΕΡΗ ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΑ (GLITTERING GENERALITY) Η ΕΓΚΑΙΡΗ ΚΑΙ "ΕΓΚΥΡΗ" ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΜΙΣΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ. ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗΣ ΑΝΑΜΙΞΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΟΣ. ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ Η ΤΕΧΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ Η ΚΟΛΑΚΕΙΑ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΡΙΠΛΗΣ ΕΛΞΗΣ ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΡΟΠΟΙ ΑΜΥΝΑΣ

Α. ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Β. ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Γ. ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Δ. ΣΤΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΡΑ Η ΑΝΤΙΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΑ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΠΛΗΘΗ (ΜΑΖΕΣ, ΟΧΛΟΙ) ΤΑ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΑ ΠΛΗΘΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΜΕ Η ΟΧΙ ΣΕ ΜΙΑ «ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ» Η ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ; ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΚΑΙ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ Η ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΥΤΟΫΠΝΩΣΗ Η ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΥΤΟΫΠΝΩΣΗ Η ΕΚΦΩΝΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ Η ΥΠΝΩΣΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΥΠΝΩΣΗ Η ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΥΠΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΝΩΣΗΣ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ CIA ΣΤΑ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΣΤΑ WINDOWS 95; ΚΑΣΣΕΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΕ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΦΩΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΩΝΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ: Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ NSA ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ NSA ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΙΘΑΝΗΣ ΑΝΑΜΙΞΗΣ ΤΗΣ NSA ΜΕΤΑΫΠΝΩΤΙΚΕΣ ΥΠΟΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ NSA Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΗΣ NSA ΤΡΟΠΟΙ ΑΜΥΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ ΕΥΓΟΝΙΚΗ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΛΩΝΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΤΟΛΛΥ

ΗΘΙΚΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΣΥΣΤΟΙΧΙΕΣ ΓΟΝΙΔΙΩΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΓΟΝΙΚΗ, ΤΗΝ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ Α) "ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ" ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ Β) "ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ" ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ ΤΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΦΩΣ Η ΘΕΛΗΣΗ ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ, ΜΑΓΓΑΝΕΙΑ Η ΓΟΗΤΕΙΑ Η ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΕΡΓΟ Η Ο ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΣΤΡΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ, ΑΝΤΙΜΑΓΕΙΑ Η ΨΥΧΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ ΨΥΧΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ Η ΦΥΣΗ ΜΙΑΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΛΑ ΑΜΕΣΑ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΣΑ ΑΜΥΝΑΣ Η ΚΥΡΙΩΣ ΑΜΥΝΑ ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΣ ΣΕ ΜΑΓΙΚΟ ΚΥΚΛΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑΚΩΝ Η ΜΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΝΤΩΝ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ ΕΙΔΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΡΙΚΑ ΑΝΑΦΕΡΘΕΝΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΝΙΧΝΕΥΣΙΜΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΙΟ ΑΝΙΧΝΕΥΣΙΜΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ Η ΜΑΓΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ Η ΤΕΛΕΤΗ ΓΑΜΟΥ Η ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΤΡΑΥΜΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΕΣ Ο ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΑΛΛΕΣ ΜΗ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ

Η ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΣΚΟΤΩΝΕΙ Η ΛΟΒΟΤΟΜΙΑ

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΩΝ Ι) ΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ. ΙΙ) ΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΣΘΓΣΕΙΣ ΙΙΙ) ΠΑΡΑΙΣΙΗΣΕΙΣ ΒΑΡΟΥΣ ΙV) ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΦΗΣ ΤΑ ΚΑΤΩΦΛΙΑ ΜΙΑΣ ΑΙΣΘΗΣΗΣ V) Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΣΜΗΣ VI) Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΑ VII) ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙς ΨΥΧOΛΟΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ Η ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ 1) ΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ 2) ΥΠΝΑΓΩΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΥΠΝΟΠΟΜΠΩΔΕΙΣ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ. 3) ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ 4) Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΔΙΕΓΕΡΣΗ 5) Η ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ 6) Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΠΝΟΥ. 7) Η ΥΠΝΩΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΣΤΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ 8) ΑΤΕΛΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ 9) ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ 10) ΧΗΜΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ I) ΤΑ ΟΠΙΟΥΧΑ II) ΤΑ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ III) Η ΚΟΚΑΪΝΗ IV) Η ΚΑΝΝΑΒΗ V) ΟΙ ΑΜΦΕΤΑΜΙΝΕΣ VI) ΤΑ ΒΑΡΒΙΤΟΥΡΙΚΑ. VII) ΤΑ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ VIII) ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΙΝΔΙΩΝ Η ΚΟΚΑΪΝΗ ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ: ΟΙ ΝΟΜΙΜΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ ΤΗΣ ΗΡΩΙΝΗΣ Ο ΚΑΠΝΟΣ Ο ΚΑΦΕΣ ΤΟ ΑΛΚΟΟΛ ΤΑ ΝΕΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ Η CIA ΚΑΙ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΗΣ CIA ΜΕ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ Η ΜΠΟΥΡΑΝΤΑΝΓΚΑ Η ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ ΠΕΑ (ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ) ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΚΩΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟ ΑΕΡΙΟ ΜΟΥΣΤΑΡΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΥΙΣΙΤΗΣ ΟΙ ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΜΕΡΑΣ ΤΟ ΝΤΑΓΚΓΟΥΕΪ ΠΡΟΥΒΙΝ ΓΚΡΑΟΥΝΤ ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΑΓΩΓΕΣ ΑΠΟ UFO Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΙΚΡΟΟΡΑΣΗ Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΟΘΟΝΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΗ Η ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΚΡΟΤΑΦΙΚΩΝ ΛΟΒΩΝ Η ΥΓΡΗ ΑΝΑΠΝΟΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ ΤΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΡ. ΧΟΣΕ ΝΤΕΛΓΚΑΝΤΟ ΑΛΛΟΙ "ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ" ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΩΝ ΕΜΦΥΤΕΥΣΙΜΑ - ΕΝΕΣΙΜΑ ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ ΟΔΟΝΤΙΚΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ "ΘΕΤΙΚΑ" ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ ΤΟ ΔΙΑΒΟΗΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ HAARP ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ OΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΕΡΕΥΝΗΤΗ ΤΖΩΝ Α. ΚΟΥΙΝ ΓΙΑ ΤΟ HAARP ΤΟ "EL HAARPO" ΤΑ ΘΗΡΙΩΔΗ ΜΑΖΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΑΡΩΝ ΑΤΟΜΩΝ Η ΕΝΔΕΙΞΗ ΤΩΝ ΡΑΝΤΑΡ Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΕΙΣΜΩΝ ΤΟ ΕΧΕΛΟΝ (EXHELLON) ΤΟ ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΝΟΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΧΙΛΙΟΣΤΟΜΕΤΡΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΩΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΕ ΡΑΔΙΟΚΥΜΑΤΑ Η ELF Ή Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΧΑΜΗΛΩΝ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΓΝΗΤΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΗ Η ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ Η ΜΗΧΑΝΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΟΝΤΑΟΥΚ (MONTAUK) ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ Η ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΡΕΙΝΜΠΟΟΥ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΦΟΙΝΙΞ Η ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ ΜΗΔΕΝΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Ο ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΙΧ ΚΑΙ ΟΙ ΡΑΔΙΟΒΟΛΙΔΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ Η ΚΑΡΕΚΛΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΑΟΥΚ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΕΚ ΤΩΝ ΕΝΔΟΝ ΣΤΟ ΜΟΝΤΑΟΥΚ ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΟ ΜΟΝΤΑΟΥΚ Η ΠΡΙΟΝΟΚΟΡΔΕΛΑ ΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΩΝ ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Είμαστε βιολογικά αδύναμα όντα ωθούμενα σε δράση και ελεγχόμενα συνεχώς από τα δυο βασικά μας ένστικτα, της αυτοσυντήρησης και της διαιώνισης του είδους, από τα οποία το δεύτερο, ειδικότερα σε μας σαν είδος, δεν έχει πια κύκλους και περιόδους δράσης, όπως στα περισσότερα ζώα, αλλά μια διαρκή εκδήλωση σε συνεχή αναζήτηση εφήμερων παραδείσων και χιμαιρικών καταστάσεων. Και τα δυο αυτά μαζί ένστικτα συνωμοτούν διαρκώς εναντίον μας προτρέποντάς μας στο κυνήγι της ύστατης ουτοπίας και γεμίζοντας τελικά το πνεύμα μας με συνεχή αγωνία και απογοήτευση. Δεν υπάρχει πουθενά πια μέρος για μας να κρυφτούμε, να χαλαρώσουμε, να ηρεμήσουμε, να ξαποστάσουμε. Τρέχουμε συνεχώς να προλάβουμε τη ζωή και την ασύλληπτη ευτυχία μας, που συνεχίζουν να ξεφεύγουν διαρκώς από τα χέρια μας, μέχρι που να πεθάνουμε τελικά, συνεχίζοντας να τρέχουμε. Δεν υπάρχει πια ζωή για μας, πέρα από μερικές ίσως σποραδικές παιδικές αναμνήσεις, που μπορεί να προβάλλουν στη συνείδησή μας και να φωτίσουν στιγμιαία το σκοτεινό και μίζερο δρόμο μας. Η ΖΩΗ έχει γίνει ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Και όμως στην όλη αυτή υπόθεση υπάρχει ένας μεγάλος παραλογισμός. Βρισκόμαστε σε μια «πολιτισμένη» και τεχνολογική εποχή στην οποία θα μπορούσαμε να είχαμε επιτέλους ησυχάσει, ελευθερωθεί από τον ασφυκτικό κλοιό που μας επιβάλλουν τα δυο αυτά βασικά μας ένστικτα. Θα μπορούσαμε σχετικά εύκολα να εξασφαλίσουμε την επιβίωση και ηρεμώντας να ανοιχθούμε προς τη Ζωή. Η επιθυμία, ο φόβος και η ελπίδα, οι μεγάλοι αυτοί αμείλικτοι ποδηγέτες τις ψυχής μας, δε θα μας αφήσουν όμως. Θα συνεχίσουν να μας τρελαίνουν και να μας τρομοκρατούν. Δε θα μας αφήσουν να αντιμετωπίσουμε πιο ήρεμα το θέμα και να πάρουμε πιο λογικές αποφάσεις και κατευθύνσεις στη ζωή μας. Θα μας επιδείξουν χιλιάδες κινδύνους, λύκους και τέρατα, αν τυχόν αποφασίσουμε να παραστρατίσουμε, να μην ακολουθήσουμε την αγέλη, να προσπαθήσουμε να βρούμε το δικό μας, προσωπικό και ευδιάβατο μονοπάτι. Θα μείνουμε μόνοι και έρημοι, χωρίς κανένα σύντροφο, φίλους και άλλους ανθρώπους γύρω μας, θα πεθάνουμε στο πάγκο, ή στη γωνιά του δρόμου σαν τα σκυλιά, θα γίνουμε δακτυλοδεικτούμενοι και παράδειγμα προς αποφυγή για τη κοινωνία, θα αρρωστήσουμε και θα πεθάνουμε πριν της ώρας μας, θα, θα, θα..... Δεν τολμούμε βέβαια να αντιτάξουμε το προσωπικό μπρος το ομαδικό, δεν έχουμε το σθένος, τη δύναμη να παλέψουμε για το ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΔΡΟΜΟ, να μπορούμε να είμαστε, αν χρειαστεί, και μόνοι μας, και τελικά με το κεφάλι σκυπτό ξαναϋποκύπτουμε στα δεσμά μας, ακολουθώντας το δρόμο των πολλών, την απόγνωση και τη τρέλλα. ‘Όμως, η μοναξιά ακονίζει το μυαλό μας, όπως το σκοτάδι κάνει πιο ευαίσθητα τα μάτια μας, είχε πει ο φιλόσοφος Σενέκας και ο Όσο είχε συμπληρώσει: «Η μοναχικότητα δεν είναι μοναξιά, η μοναχικότητα είναι το να είσαι με τον εαυτό σου!»

Μέσα στο πλήθος κάποια άτομα τα φέρνει η μοίρα να είναι πιο προνομιούχα από τα πολλά πρόβατα της πλειοψηφίας. Τα άτομα αυτά, χωρίς να έχουν απαραίτητα πραγματικά ηγετικά προσόντα, γίνονται τελικά οι ηγέτες των μαζών. Απλά αυτά έχουν τόσο πολύ χρήμα, που δεν μπορούν να παραμυθιαστούν πια σα κι εμάς ότι πρέπει να επιβιώσουν. Θα μπορούσαν με το πλούτο τους να έχουν ό,τι θέλουν, ό,τι ονειρεύεται το μέσο πρόβατο της πλειοψηφίας και ακόμα περισσότερα. Είναι σε ένα βαθμό ελεύθεροι, αλλά όχι πραγματικά ελεύθεροι. Έχουν, όπως είχε παρατηρήσει ο πολυδισεκατομμυριούχος Πωλ Γκετύ, την ελευθερία να διαλέξουν τη δυστυχία που τους ταιριάζει καλύτερα, τη δυνατότητα της επιλογής, τη δυνατότητα να εναλλάσσουν τόσο γρήγορα τις πιθανές δυστυχίες τους, που τελικά να μη δυστυχούν, χωρίς όμως και να ευτυχούν. Η μεγάλη μάζα δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Ο νόμος του μοιραίου είναι πιο αμείλικτος, αδυσώπητος και περιοριστικός γι’ αυτήν. Δεν έχει τη δυνατότητα της επιλογής, θα δεχθεί αναγκαστικά και θα ρουφήξει μέχρι το τέλος κάθε «δυστυχία» που συναντά στο δρόμο της. Αυτά λοιπόν τα κατά κάποιο μικρό βαθμό «ελεύθερα» άτομα, επειδή δεν έχουν άμεσα προβλήματα επιβίωσης και σεξουαλικότητας, αντικαθιστούν τα δυο βασικά ένστικτα που καθοδηγούν και πειθαναγκάζουν τη μείζονα ανθρωπότητα, με ένα καινούργιο επίκτητο, επίπλαστο και φασματικό ένστικτο: το ένστικτο της δύναμης και της κυριαρχίας. Δεν τους ενδιαφέρει η Δύναμη σαν ένα μέσο ελευθερίας, γνώσης και προσωπική εξέλιξης, αλλά σαν ένα μέσον κυριαρχίας και ελέγχου όλων των υπολοίπων ανθρώπων. Είναι απλώς μια διαστρέβλωση των δυο βασικών ενστίκτων και ιδίως του σεξουαλικού ενστίκτου. Η χαρά του οργασμού αντικαθίσταται από την σαδιστική ηδονή της κυριαρχίας και της καθυπόταξης των άλλων. Η αλαζονική ψευδαίσθηση του ατομικού «εγώ» ότι κυριαρχεί, διαφεντεύει, θεοποιείται, συνεχίζει, διαρκεί, διαιωνίζεται...μια πολύ καλά καλυμμένη έκφραση του φόβου του θανάτου. Ο φιλόσοφος ενδιαφέρεται για την ελευθερία, τη γνώση, την αγάπη, τη σοφία, για τον πραγματικό και ουσιαστικό οργασμό με όλη την ύπαρξη, πέρα από κάθε φόβο και ελπίδα. Ο αλαζόνας καιροσκόπος και ματαιόδοξος συμπλεγματικός ενδιαφέρεται μόνο για τη δύναμη αυτή καθ’ εαυτή, σαν αυτοσκοπό, για τον ουτοπικό και δαιμονικό στη φύση του οργασμό της κυριαρχίας και επιβολής. Είναι το άσπρο και το μαύρο, παραδοσιακά οι σκοποί της λευκής και της μαύρης μαγείας. Όλοι μας όμως κρύβουμε μέσα μας ένα μαύρο μάγο, ένα δαίμονα. Σύμφωνα με τον Μπακούνιν, ο μεγαλύτερος επαναστάτης που θα τοποθετηθεί στο τσαρικό θρόνο της Ρωσίας, θα αποβεί μοιραία ο χειρότερος δυνάστης. Ας μη νομίσουμε λοιπόν ότι εμείς θα είμαστε σίγουρα καλύτεροι στη θέση αυτών των «κυρίων». Οι συγκυριακοί λοιπόν αυτοί ηγέτες της ανθρωπότητας, φανεροί ή μυστικοί, στη προσπάθειά τους να ελέγξουν πλήρως και να καθυποτάξουν την ανθρωπότητα και να σταθεροποιήσουν και διαιωνίσουν τη θέση τους, πληρώνουν αφειδώς τα μεγαλύτερα μυαλά, τους πιο ικανούς επιστήμονες σε όλα τα πεδία , για να αποκτήσουν όλη τη γνώση που χρειάζονται για να ελέγξουν τον ανθρώπινο νου και να καθυποτάξουν και καθοδηγήσουν τη συνείδησή μας. Έχοντας στα χέρια της η αλαζονική αυτή ελίτ τον οικονομικό πλούτο και τα

μέσα χειραγώγησης και καθοδήγησης των μαζών (τα οποία εξακολουθούν να στηρίζονται στα δυο βασικά ένστικτα και στο φόβο και στην ελπίδα), επιτυγχάνει τελικά τον συμπλεγματικό οργασμό της και τη φασματική, ψευδαισθητική υπέρβαση του θανάτου της. Στο βιβλίο αυτό θα παρουσιάσουμε όλα αυτά τα μέσα που χρησιμοποιούν οι καταπιεστές μας για να μας καθυποτάσσουν και καθοδηγούν εκεί που αυτοί ακριβώς θέλουν. Ο σκοπός του είναι τριπλός: Πρώτον να μας κάνει να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα αυτά τα μέσα, ώστε να αφυπνιστούμε από τη σημερινή νάρκη μας, να αντιδράσουμε εναντίον τους και να τα καταστήσουμε τελικά άχρηστα. Δεύτερον για να μας προτρέψει προς την εσωτερική μάθηση και τη συναισθηματική ανάπτυξη που θα μας βοηθήσουν, αν τυχόν βρεθούμε κι εμείς στις υψηλές βαθμίδες αυτής της ελίτ, να βοηθήσουμε την ανθρωπότητα και όχι να στραφούμε εναντίον της και τρίτον για να μας ωθήσει προς τη πραγματική ελευθερία, πάνω και πέρα απ’ οποιαδήποτε δεσμά, προς την ίδια τη ΘΕΛΗΣΗ, την ΑΓΑΠΗ και τη ΣΟΦΙΑ, προς την ίδια τη ΖΩΗ. Κηρύσσουμε το πόλεμο εναντίον της ανισόρροπης Δύναμης που δε συνοδεύεται από Αγάπη και Έλεος. Διευρύνουμε τη κατανόηση μας και εστιαζόμενοι περισσότερο στη καρδιά παρά στο μυαλό επιδιώκουμε την πραγματική απελευθέρωση. Η δύναμη θα μας ακολουθήσει. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι αποπέμπουμε τη δύναμη, ότι δεν τη χρησιμοποιούμε, όσο την έχουμε, όση έχουμε, για τους σκοπούς μας, ότι δεν ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ, ότι στρέφουμε και το άλλο μάγουλο στους βασανιστές μας μετά το πρώτο χαστούκι τους. Όχι! Αφυπνιζόμαστε και με τη συλλογική συντριπτική μας δύναμη κατατροπώνουμε με αγάπη και έλεος την χαμερπή μειοψηφία που αυτοαναγγέλθη θεός και αφέντης μας. Σύμβολά μας το Ξίφος και το Ρόδο, η Πύρινη Ρομφαία και ο Κρίνος.

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Χάρη στη Προπαγάνδα πήραμε την εξουσία. Αυτή μας επέτρεψε να τη διατηρήσουμε. Και αυτή θα μας δώσει τη δυνατότητα να κατακτήσουμε το κόσμο. Η Προπαγάνδα είναι το τρομερότερο πολεμικό όπλο στα χέρια εκείνου που ξέρει να τη χρησιμοποιεί. (Χίτλερ)

Έπρεπε να καταστρέψουμε τα αεροπλάνα μας, τα τανκς και τα όπλα μας, αλλά όχι το όπλο της προπαγάνδας. Πώς μπορούσαμε να μην το χρησιμοποιήσουμε, ποιος είναι αρκετά ανόητος να υποτιμά τη δύναμή του; Οφείλουμε την άνοδό μας σε αυτό και θα πρέπει να εξαρτιόμαστε από αυτό ακόμα περισσότερο στο μέλλον. Είναι ένα ισχυρό εργαλείο για τη διάπλαση της φύσης και της σκέψης του σύγχρονου ανθρώπου. (Χίτλερ) Και για τα δυο πολιτική και προπαγάνδα ισχύει το σλόγκαν: ο περιορισμός είναι το σημάδι της επίτευξης, ή όπως το έθεσε ο Καντ: "Κάθε πραγματικότητα αναπτύσσεται μέσα από περιορισμό". (Politische Propaganda, UnserWille und Weg 4, 1934) Αν θέλουμε να κάνουμε μια ιδέα να διεισδύσει στις μάζες, πρέπει να την επαναλαμβάνουμε συνεχώς παντού και πάντα. Η προπαγάνδα δε γνωρίζει περιορισμούς στην ικανότητα προσαρμογής της. (Γκαίμπελς)

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ Η λέξη προπαγάνδα παράγεται από το λατινικό ρήμα propagare που σημαίνει διαδίδω. Βασικά όμως με τον όρο προπαγάνδα εννοούμε τη με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο σκόπιμη, μεθοδική και συστηματική διάδοση ιδεών και αντιλήψεων με σκοπό τον επηρεασμό της σκέψης και των πράξεων των άλλων ανθρώπων. Ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από το πάπα Γρηγόριο ΙΕ΄ στην εγκύκλιο στις 22 Ιουνίου 1622 του περίφημου ιδρύματος για τη "Διάδοση της Πίστεως" (De Propagande Finde), με μέλη καρδιναλίους και σκοπό τη καθοδήγηση του αγώνα για "την διάδοση της αληθινής πίστεως". Αργότερα και ιδίως μετά τη Γαλλική επανάσταση ο όρος άρχισε να χάνει τη θρησκευτική - εκκλησιαστική σημασία του και να περνά στη πολιτική. Από τον 19ο αιώνα χρησιμοποιείται ευρύτατα στη λαϊκή γλώσσα και τον 20ο αιώνα ξεφεύγει οριστικά από το εκκλησιαστικό λεξιλόγιο και περνά στο πολιτικό. Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να παρατηρήσει ότι η συστηματική διάδοση ιδεών και το κήρυγμα ανάγεται σε μια πολύ προγενέστερη εποχή, στις απαρχές του Χριστιανισμού, όταν ο ίδιος ο Χριστός προέτρεψε τους μαθητές του να πορευθούν και να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλο το κόσμο. Με αυτή την έννοια πολλοί θεωρούν σα μεγαλύτερο προπαγανδιστή όλων των αιώνων τον Απόστολο Παύλο.

ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Κάθε πράξη ή ενέργεια του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα μιας ιδέας ή συναισθήματος που γεννιέται είτε αυτόματα μέσα του ή προκαλείται από το εξωτε-

ρικό περιβάλλον. Συνήθως υπάρχει μια μονοσήμαντη αντιστοιχία ανάμεσα στις ιδέες - συναισθήματα και στις πράξεις προς τις οποίες αυτά ωθούν. Αν λοιπόν καταφέρει κάποιος να διεγείρει στο νου ενός ανθρώπου μια ιδιαίτερη ιδέα ή συναίσθημα, τότε αυτό το άτομο θα ωθηθεί, τις πιο πολλές φορές ασυνείδητα, προς μια συγκεκριμένη πράξη. "Η ιδέα όταν μπει μέσα στη μάζα μετατρέπεται σε υλική δύναμη", παρατήρησε ο Μαρξ. Ο επίμονα, μεθοδικά, πειστικά και συστηματικά επαναλαμβανόμενος λόγος, προφορικός ή γραπτός, διεγείρει στο νου των ανθρώπων ιδέες και αν συνοδεύεται από μια έξαρση των συναισθημάτων (που προκαλείται π.χ. από τη ρητορική δεινότητα του ομιλητή), τότε οδηγεί απαρεγκλίτως σε πράξεις και μάλιστα δυναμικής μορφής που μπορούν να κατευθυνθούν στο στόχο που βάζει ο προπαγανδιστής. Η προπαγάνδα όμως δεν ασκείται μόνο με το λόγο, αλλά και με άλλα μηχανικά ή συμβολικά μέσα, όπως μνημεία, αγάλματα, τελετές, στρατιωτικές επιδείξεις, παρελάσεις, επάρσεις σημαιών, καλές τέχνες κ.λ.π. Και αυτή ακόμα η μόρφωση και η εκπαίδευση είναι μια μορφή προπαγάνδας. Ο σχηματισμός επίσης των πολιτικών, θρησκευτικών και κοινωνικών κινημάτων οφείλεται στην επίμονη και συστηματική διάδοση ορισμένων ιδεών, δηλαδή στη προπαγάνδα. Η έρευνα των βαθύτερων βιολογικών και ψυχολογικών αιτιών που ωθούν τον άνθρωπο σε συγκεκριμένες δράσεις οδήγησε στην αναγνώριση τεσσάρων διαφορετικών κινήτρων: 1) Του πολεμικού κινήτρου, που είναι μια όψη του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης και κληρονομιά μας από τις αρχέγονες εποχές, όσο και αν το έχει εξευγενίσει σήμερα ο πολιτισμός μας, 2) του Κινήτρου για Ικανοποίηση των Βασικών Αναγκών (τροφής, ένδυσης και στέγασης), που είναι επίσης μια πλευρά του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης 3) του Κινήτρου για Χαρά και Απόλαυση, που ανάγεται βασικά στο σεξουαλικό ένστικτο, αλλά δεν έχει σχέση μόνο με το σεξ, αλλά με την ευρύτερη ανάγκη μας για οποιοδήποτε είδος χαράς και ικανοποίησης και 4) του Κινήτρου για Στοργή και Αγάπη, που είναι μια εξευγενισμένη μορφή του σεξουαλικού ενστίκτου. Με άλλα λόγια η συμπεριφορά του ανθρώπου καθορίζεται ως επί το πλείστον από τα δυο του βασικά ένστικτα: της αυτοσυντήρησης και της διαιώνισης του είδους. Τόσο καλύτερη θεωρείται γενικά μια προπαγάνδα, όσο περισσότερα από τα τέσσερα προηγούμενα βασικά κίνητρα φαίνεται να ικανοποιεί. Η προπαγάνδα ασκείτο από την αρχαιότητα, αλλά τη σημερινή εποχή λόγω της ιδιαίτερης σημασίας που αποδόθηκε στην έννοια της "κοινής γνώμης", αυτή εξελίχθηκε σε μια εφαρμοσμένη επιστήμη "διαμόρφωσης" και καθοδήγησης αυτής της περίφημης κοινής γνώμης. Και αυτή ακόμα η βολιδοσκόπηση της κοινής γνώμης ή γκάλοπ αποτελεί ένα ιδιαίτερο είδος προπαγάνδας. Με τη συνδρομή της ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας, η προπαγάνδα ασκείται σήμερα συνεχώς και αδιαλείπτως, διαποτίζοντας όλες τις όψεις της κοινωνικής μας ζωής, προσπαθώντας να επιβάλλει στη μεγάλη πλειοψηφία τις ιδέες μιας περιορισμένης μειοψηφίας ή ελίτ. Είναι ευνόητο επομένως γιατί τη χρησιμοποιούν οι πολιτικοί για τη προβολή και διάδοση των ιδεών τους και οι αντιδραστικές κυβερνήσεις (υπάρχουν άρα-

γε μη αντιδραστικές;) για τον ευνουχισμό και αποκοίμισμα των υπηκόων τους, κάνοντάς τους να δεχθούν αγόγγυστα τον καταφανή περιορισμό της ελευθερίας τους και την ωμή παραποίηση της αλήθειας.

ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ Γενικά διακρίνουμε τρία είδη προπαγάνδας: την Εμπορική Προπαγάνδα ή Διαφήμιση, τη Θρησκευτική Προπαγάνδα, Κατήχηση ή Προσηλυτισμό και τη Πολιτική Προπαγάνδα. Καθένα από αυτά τα είδη έχει το δικό του ιδιαίτερο σκοπό. Έτσι η διαφήμιση προσπαθεί να πείσει το κοινό για την ιδιαίτερη αξία και χρησιμότητα ενός προϊόντος, για να το κάνει να το αγοράσει. Από την άλλη μεριά η θρησκευτική προπαγάνδα προσπαθεί να δημιουργήσει νέους οπαδούς για να αυξήσει το κύρος και την ισχύ μιας ορισμένης θρησκείας. Τέλος η πολιτική προπαγάνδα αποσκοπεί στον επηρεασμό της κοινής γνώμης για πολιτικά οφέλη. Επίσης σε σχέση με τη προέλευσή της η προπαγάνδα διακρίνεται σε: Λευκή ή Ανοιχτή Προπαγάνδα., η οποία είναι υπεύθυνη και ενυπόγραφη δείχνοντας από πού προέρχεται και σε ποιον απευθύνεται. Είναι έγκυρη, αλλά επηρεάζει ένα μικρό μόνο ακροατήριο: τους οπαδούς αυτών των ιδεών. Γκρίζα Προπαγάνδα. Αυτή είναι ανεύθυνη, ανυπόγραφη, αποκρύπτοντας τη προέλευσή της και τους πραγματικούς της σκοπούς. Είναι λιγότερο έγκυρη από τη λευκή προπαγάνδα, αλλά επηρεάζει μέσω του δημιουργούμενου "ψιθύρου" πολύ μεγαλύτερο ακροατήριο. Μαύρη Προπαγάνδα. Αυτή είναι ψευδεπίγραφη και πλαστογραφημένη και πολλές φορές φαίνεται σα να προέρχεται από τον ίδιο τον εχθρό εναντίον του οποίου βάλλει. Είναι η πιο δόλια μορφή προπαγάνδας και προσπαθεί να πλήξει τον αντίπαλο εκ των ένδον με ψεύτικες ομολογίες και πλαστογραφημένα έγγραφα που δήθεν προέρχονται απ' αυτόν. Η Γκρίζα και η Μαύρη Προπαγάνδα αποτελούν μαζί τη κρυφή ή Συγκαλυμμένη Προπαγάνδα, σε αντίθεση με την Ανοικτή Προπαγάνδα

ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ Η προπαγάνδα χρησιμοποιείται για τον επηρεασμό, έλεγχο και καθοδήγηση της κοινής γνώμης, έτσι ώστε να αποκομίσουν οι εκτελεστές της κύρος, δύναμη, εξουσία και εθνικά, πολιτικά ή οικονομικά οφέλη. Έχοντας σαν άμεσο

σκοπό της τη δημιουργία κατευθυνόμενων οπαδών μιας πολιτικής ή θρησκευτικής ιδέας, ή ακόμα, πιο σύγχρονα, άβουλων καταναλωτών ενός διαφημιζόμενου προϊόντος, χρησιμοποίησε στη διάρκεια των αιώνων όλα τα διαθέσιμα μέσα, για να φτάσει τελικά στη σημερινή περίτεχνη και επιστημονική πια μορφή της, με την οποία κατορθώνει να διεισδύσει και κυριεύσει τη ψυχή και το νου των μεγάλων μαζών. Αρχαιολογικές έρευνες έχουν δείξει ότι οι αρχαίοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν εντυπωσιακά μνημεία, αγάλματα, ναούς, παλάτια, πολυτελή ρούχα, μαγικά σύμβολα και εμβλήματα για να πείσουν τους υπηκόους τους για τη δύναμη και το μεγαλείο ενός ιδιαίτερου βασιλιά, ευγενή ή ιερωμένου. Τα χρησιμοποιούσαν επίσης για να αποδεικνύουν στους ξένους το μεγαλείο του πολιτισμού τους, τη δύναμη της θρησκείας τους και για να εμπνέουν δέος και σεβασμό στους υπηκόους τους και στους πιστούς τους. Φαντασθείτε ένα λάτρη ή έναν απλό επισκέπτη να στέκεται μπροστά στο τεράστιο, επιβλητικό, περίτεχνο, χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς στον Παρθενώνα ή του Διός στην Ολυμπία και θα νιώσετε αμέσως το δέος του, το θαυμασμό του, την υποταγή του μπροστά στη θεία μεγαλοπρέπεια. Με ανάλογο τρόπο χρησιμοποιήθηκε η αρχιτεκτονική και η ζωγραφική, ενώ η ρητορική και η δημόσια επιχειρηματολογία γνώρισαν ιδιαίτερη άνθιση στην αρχαία Ελλάδα. Μεγάλοι ρήτορες όπως ο Αισχίνης, ο Δημοσθένης, ο Ισοκράτης και ο Λυσίας, αλλά και ξακουστοί σοφιστές όπως ο Πρωταγόρας, ο Γοργίας και ο Πρόδικος, ή μεγάλοι φιλόσοφοι όπως ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Σωκράτης, ο Ζήνωνας και ο Επίκουρος έπεισαν μεγάλα ακροατήρια και άφησαν εποχή. Επιτυχημένοι δικηγόροι, δημαγωγοί και πολιτικοί χρησιμοποίησαν για εντυπωσιασμό την επίσημη γλώσσα, κατάλληλες δόσεις χιούμορ, καλλιέπεια και αρμονία στο λόγο τους, κατάλληλες αναμίξεις λογικών και άτοπων επιχειρημάτων και τη κολακεία των ενόρκων ή μιας ορισμένης ομάδας ανθρώπων για να πείσουν το ακροατήριό τους. Σαν αντίδραση ηθικοί δάσκαλοι όπως ο Ισοκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης συνέθεσαν κανόνες "σωστής" ρητορικής και ορθού λόγου. Προπαγάνδα ασκήθηκε επίσης στην αρχαία Ελλάδα και μέσω του γραπτού λόγου, με τα μεγάλα έργα των φιλοσόφων, ποιητών και γραμματικών. Οι αρχαίοι έτσι Έλληνες μπορούν να θεωρηθούν σαν από τους πρώτους προπαγανδιστές του λόγου και της τέχνης της πειθούς. Αλλά και τη μουσική χρησιμοποίησαν οι αρχαίοι Έλληνες για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Για παράδειγμα, τα ενθουσιώδη εμβατήρια του ελεγειακού ποιητή Τυρταίου αφύπνισαν το πολεμικό μένος των Σπαρτιατών και τους οδήγησαν στη νίκη εναντίον των Μεσσηνίων. Ένα από αυτά τα εμβατήρια, που μετέφρασε στη νεοελληνική ο Σπ. Τρικούπης λέει: "Τι τιμή στο παλικάρι, όταν πρώτο στη φωτιά, σκοτωθεί για τη πατρίδα, με τη σπάθα στη δεξιά". Ένα άλλο μέσον που χρησιμοποίησαν επίσης πολύ καλά ήταν τα επιγράμματα, τα οποία ετίθεντο συνήθως στα μνημεία που εγείροντο στο τόπο των μεγάλων μαχών. Το περίφημο επίγραμμα του Σιμωνίδη στις Θερμοπύλες, φόρος τιμής στο Λεωνίδα και τους τριακοσίους του: "Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι", μας ρίγη ακόμα και σήμερα. Ή το άλλο

επίσης περίφημο επίγραμμά του στο τύμβο του Μαραθώνα: "Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν", μας γεμίζει εθνική υπερηφάνεια. Προπαγάνδα έκανε και ο Όμηρος στην "Ιλιάδα του" για τις αρετές και την ανωτερότητα των Ελλήνων έναντι των άλλων "βαρβαρικών" φυλών και ο Περικλής στο περίφημο "Επιτάφιό" του, όπου εκτός των άλλων, εξυμνεί την αρετή και την ανωτερότητα των Αθηναίων και του δημοκρατικού τους πολιτεύματος. Στην αρχαία Ινδία ο Βούδας, και στην αρχαία Κίνα ο Κομφούκιος μίλησαν επίσης για τη "σωστή" ρητορική και τις "κατάλληλες" μορφές του ορθού λόγου και της γραφής στη διάδοση των ιδεών, μαζί με το παράδειγμα και το κήρυγμα. Προπαγανδιστικό ρόλο έπαιξαν επίσης στην αρχαιότητα διάφοροι εκπαιδευτικοί μύθοι και παραβολές, εύκολα απομνημονευόμενες παροιμίες και κατάλογοι εντολών, όπως οι Μύθοι του Αισώπου, οι Νόμοι του Λυκούργου, τα Ανάλεκτα του Κομφούκιου, Οι Δέκα εντολές του Ιουδαϊσμού, Οι Νόμοι του Μανού των Ινδουιστών και η Οκταπλή Ευγενική Ατραπός των Βουδιστών. Προχωρώντας στους Ρωμαίους παρατηρούμε ότι αυτοί δεν είχαν τη λεπτότητα και δεινότητα του Ελληνικού ρητορικού λόγου. Ο πολιτισμός τους, πιο χονδροειδής, δεν προσπάθησε να πείσει με το λόγο, αλλά με τον εντυπωσιασμό, την επίδειξη δύναμης και ισχύος. Τα μέσα που χρησιμοποίησαν ήσαν οι μεγαλοπρεπείς κατασκευές (π.χ. υδραγωγεία), οι εντυπωσιακοί θρίαμβοι των νικηφόρων στρατηγών κατά την επιστροφή τους στη Ρώμη και τα μεγάλα θεάματα στο Κολοσσαίο και στον Ιππόδρομο. Οι Βυζαντινοί ακολούθησαν το παράδειγμά τους, όσον αφορά τους θριάμβους και τον Ιππόδρομο, αλλά χρησιμοποίησαν συγχρόνως και μια έντονη μορφή θρησκευτικής προπαγάνδας, που έπαιξε τελικά τον ιδιαίτερο ρόλο της στη Πτώση της "Βασιλεύουσας". Οι ψαλμωδίες των χιλιάδων άοπλων πιστών και ιερέων δεν εισακούσθησαν, η "Υπέρμαχος Στρατηγός" δεν ενεφάνη για προστασία έμπροσθεν των τειχών και "η πόλις εάλω". Ας μη πτοούμαστε όμως γιατί "ήτανε θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει", αλλά τελικά "πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θά 'ναι". Με άλλα λόγια η προπαγάνδα συνεχίζεται, αλλάζει απλώς μορφή και αντί ο κόσμος να οδηγηθεί στον κλαυθμό και τον οδυρμό, ή στην απονομή ευθυνών για τη μεγάλη απώλεια, του προτείνεται έντεχνα η κατανόηση του αναπόφευκτου πεπρωμένου, ο εφησυχασμός και η ελπίδα του μέλλοντος. Το Μεσαίωνα προπαγανδιστές ήσαν οι τροβαδούροι που περιφέρονταν στους πύργους τραγουδώντας τα κατορθώματα των ιπποτών και προτρέποντας τους νέους να τους μοιάσουν. Αργότερα στη Γαλλία οι "Εγκυκλοπαιδιστές" προετοίμασαν με τη προπαγάνδα τους τη Γαλλική Επανάσταση, της οποίας το βασικό προπαγανδιστικό σύνθημα "Ελευθερία - Ισότης - Αδελφότης" έμελλε να επηρεάσει ολόκληρη την Ευρώπη. Στη σύγχρονη ιστορία μεγάλο προπαγανδιστικό ρόλο έπαιξαν οι μεγάλοι θεωρητικοί του Κομμουνισμού Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν, Τρότσκι και Μάο Τσε Τουνγκ. Ο Λένιν, εκτός από τα βιβλία του, που ήταν όλα προπαγανδιστικά,

ασχολήθηκε ειδικότερα με τα διάφορα μέσα της προπαγάνδας και ιδιαίτερα με τη Τέχνη, τις μπροσούρες και τις προκηρύξεις. Από την άλλη μεριά ο Τρότσκι όργωνε ακούραστος με το θωρακισμένο τρένο του και το κινητό μέσα σε αυτό τυπογραφείο του τη Ρωσία μοιράζοντας παντού προπαγανδιστικό υλικό. Φρόντισε ευφυώς να μελετήσει και αναλύσει τις ιδιομορφίες και την ιδιαίτερη ψυχολογία της κάθε κοινωνικής ομάδας ή φυλής της Ρωσίας στην οποία αποτεινόταν, μιλώντας τελικά σε αυτές με τα λόγια που θα ήθελαν να ακούσουν. Ήταν επίσης ο πρώτος που χρησιμοποίησε το ραδιόφωνο για προπαγανδιστικούς σκοπούς. Ο Τρότσκι, ιδιαίτερα ευφυής, ήταν ο νόμιμος διάδοχος του Λένιν, αν δεν προλάβαινε ο μετρίου διανοητικότητας Στάλιν να τον δολοφονήσει, μαζί με πολλούς άλλους επιφανείς ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Στάλιν αμείλικτος, ανηλεής, αδυσώπητος, ολοκληρωτικός, εγωπαθής και αλαζόνας δυνάστης, με τα μικρόνοα, ίσως τελικά και προδοτικά για το αριστερό κίνημα, ευφυολογήματά του τού τύπου "ο Σοσιαλισμός σε μια μόνο χώρα", συνδέθηκε εκτός των άλλων και με τις περιβόητες Δίκες της Μόσχας, όπου οι αντίπαλοί του αυτοκατηγορούντο για αντεπαναστατική δράση και ζητούσαν από μόνοι τους την εσχάτη των ποινών. Με τον αυστηρό έλεγχο όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης και τη στυγνή καθημερινή προπαγάνδα του, κυβέρνησε με σιδερένια πυγμή και ολοκληρωτική νοοτροπία τη Σοβιετική Ένωση, καταπνίγοντας κάθε άλλη φωνή. Στη Γερμανία κατά την προετοιμασία του ναζισμού για τη κατάληψη της εξουσίας, ο Χίτλερ προσπάθησε να πείσει το Γερμανικό λαό ότι η ήττα τους κατά το Α' Παγκόσμιο Πόλεμο δεν οφείλετο στην πολεμική αδυναμία τους, αλλά στην εξαπάτησή τους από τη προπαγάνδα των αντιπάλων τους. Ο ίδιος άσκησε εντονότατη προπαγάνδα, αντιγράφοντας σε πολλά τους κομμουνιστές, την προπαγάνδα των οποίων είχε μελετήσει επισταμένως, όπως ο ίδιος ομολογεί, αλλά την οποία όμως εφάρμοσε με πιο δυναμικό τρόπο, φροντίζοντας να ταράζει και να ξεσηκώνει τις συγκινήσεις και τα ένστικτα των μεγάλων λαϊκών μαζών. Έτσι αντικατέστησε το σοσιαλισμό, που υποσχόταν μια πιο δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία, με τον "εθνικοσοσιαλισμό", μπολιάζοντάς τον με τα εθνικά ιδεώδη και την "ανωτερότητα" της Γερμανικής φυλής, όπως επίσης τη πάλη των τάξεων με την "πάλη των φυλών". Όπως γράφει ο Γεώργιος Γεωργαλάς στο σημαντικότατο βιβλίο του Η Προπαγάνδα: "Ο Χίτλερ προσπάθησε και κατά μεγάλο ποσοστό πέτυχε να βυθίσει τις ρίζες της προπαγάνδας του στις πιο σκοτεινές περιοχές του συλλογικού υποσυνείδητου: την αγνότητα της φυλής, το ένστικτο της μάχης, το ένστικτο της εξουσίας, το ορμέμφυτο της καταστροφής («Ηροστράτειο πλέγμα"). Ακόμα και το σύμβολό του η σβάστικα είναι ένα πανάρχαιο προϊστορικό σύμβολο του θεού Ήλιου. Και ειδικά έθεσε σα στόχο του το συλλογικό υποσυνείδητο της Γερμανικής φυλής, ορθώνοντας μπροστά της το όραμα της παγκόσμιας κυριαρχίας σαν αναπόφευκτο και "δίκαιο" αποτέλεσμα της "ανωτερότητάς" της". Ο ναζισμός, προπαγάνδα νόνες, όπως να μπορούν

με υπουργό προπαγάνδας τον Γκαίμπελς, ανήγαγε τη πολιτική σε αληθινή επιστήμη, βασιζόμενη σε σαφώς καθορισμένους καη απλή διατύπωση των διαδιδόμενων ιδεών και συνθημάτων, για αυτά να γίνουν αντιληπτά και από τους απλοϊκότερους ανθρώ-

πους, η επίμονη και συστηματική επανάληψή τους, με την οποία και το χονδροειδέστερο ακόμα ψέμα καταλήγει να γίνεται πιστευτό και η έντεχνη αποφυγή πολλών λεπτομερειών στη διάδοση μιας ιδέας. Σύμφωνα με το Χίτλερ ο προπαγανδιστής πρέπει να έχει πάντοτε υπ' όψη του ότι οι μεγάλες λαϊκές μάζες μέσα στη πρωτόγονη απλότητα της διανοίας τους εξαπατώνται τόσο ευκολότερα, όσο μεγαλύτερο και χονδροειδέστερο είναι το ψέμα που τους λένε (Mein Kompf = Ο Αγώνας μου). Στην αποφασιστική, όπως λέει ερώτηση, σχετικά με το σε ποιον θα πρέπει να απευθύνεται η προπαγάνδα, στους διανοούμενους, ή στις λιγότερο εκπαιδευμένες μάζες, απαντά ρητά ότι αυτή πρέπει να απευθύνεται πάντοτε αποκλειστικά και μόνο στις μάζες και στα συναισθήματα και σε πολύ περιορισμένο βαθμό στο πνεύμα. Όσο μεγαλύτερη είναι η μάζα στην οποία απευθύνεται, τόσο χαμηλότερο θα πρέπει να είναι και το διανοητικό επίπεδο της προπαγάνδας. Ο σκοπός της δεν είναι να ικανοποιήσει τη λογιότητα και τα καλολογικά στοιχεία, αλλά να μπει μέσα στη καρδιά των μεγάλων μαζών. "Η δεκτικότητα των μεγάλων μαζών είναι πολύ περιορισμένη, η διάνοιά τους μικρή, αλλά η δύναμη της λήθης τους τεράστια". Γι' αυτό η αποτελεσματική προπαγάνδα "πρέπει να περιορισθεί σε ορισμένα ελάχιστα σημεία και να τα επαναλαμβάνει μονότονα μέχρι και το τελευταίο μέλος του κοινού να καταλάβει αυτό που θέλεις να καταλάβει με το σλόγκαν σου". Και συνεχίζει: "Ο σκοπός της προπαγάνδας είναι να πείθει, και αυτό που εννοώ είναι να πείθει τις μάζες. Αλλά οι μάζες είναι βραδυκίνητες και απαιτούν πάντα ένα ορισμένο χρόνο, προτού να είναι έτοιμες ακόμα και να παρατηρήσουν ένα πράγμα, και μόνο αφού οι απλούστερες ιδέες επαναληφθούν χιλιάδες φορές οι μάζες τελικά θα τις θυμηθούν". "Όλες οι διαφημίσεις, είτε στο εμπορικό πεδίο ή στη πολιτική, επιτυγχάνουν μέσω της συνέχειας και της παρατεταμένης ομοιομορφίας της εφαρμογής τους. Κι εδώ το παράδειγμα της εχθρικής πολεμικής προπαγάνδας (των συμμάχων στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) ήταν τυπικό: περιορισμένο σε λίγα μόνο σημεία, επινοημένο αποκλειστικά για τις μάζες, εκτελεσμένο με ακούραστη επιμονή. Μόλις οι βασικές ιδέες και μέθοδοι εκτέλεσης αναγνωρίσθηκαν σα σωστές, εφαρμόσθηκαν σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, χωρίς τη παραμικρή αλλαγή. Στην αρχή οι ισχυρισμοί της προπαγάνδας ήσαν τόσο ασύνετες, που οι άνθρωποι τη θεώρησαν παρανοϊκή. Αργότερα τους βάρεσε στα νεύρα και στο τέλος τη πίστευσαν". Τα ίδια ακριβώς πράγματα λέει και ο Υπουργός Προπαγάνδας της Ναζιστικής Γερμανίας, Γκαίμπελς: "Κάνω Προπαγάνδα σημαίνει μιλώ για την Ιδέα μου, παντού, ακόμα και μέσα στο τραμ" "Λέγε το ίδιο ψέμα συνεχώς, στο τέλος θα σε πιστεύσουν".

"Η προπαγάνδα πρέπει να περιορίζεται σε ένα μικρό αριθμό ιδεών και να τις επαναλαμβάνει ακούραστα. Η μάζα δε θυμάται ούτε τις πιο απλές ιδέες, αν δεν τις ακούσει να επαναλαμβάνονται εκατοντάδες φορές. Η Καθολική Εκκλησία συνεχίζει να υπάρχει, γιατί επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα για 2.000 χρόνια". Ναι έχει δίκιο, αλλά όχι καρδιά!

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, ΚΑΤΗΧΗΣΗ Η ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ Η θρησκευτική προπαγάνδα, εκτός από τους μεγαλοπρεπείς ναούς, τα χρυσοποίκιλτα άμφια των ιερέων και τις τιάρες, χρησιμοποιεί για να επιβληθεί τις τελετές ή ιερουργίες, το τυπικό, το παράδειγμα ή μίμηση (βίοι αγίων, "μιμητές μου γίνετε" κ.λ.π.), το κήρυγμα και τη κατήχηση ή προσηλυτισμό. Με άλλα λόγια τη προσέλκυση οπαδών χρησιμοποιώντας την επίφαση της γνώσης και αυθεντίας και την παλιά καλή συνταγή της πλούσιας ανταμοιβής ή τιμωρίας, και των δυο στην "άλλη ζωή". Ένα ακόμα μέσο που χρησιμοποιεί είναι η εκμετάλλευση παντός είδους ανθρώπινης αδυναμίας όπως της άγνοιας, της ευήθειας, του ανθρώπινου πόνου και της οικονομικής ανέχειας. Θρησκευτική προπαγάνδα έχουν κάνει όλες βασικά οι θρησκείες, με λιγότερο ίσως το Βουδισμό. Ο Χριστιανισμός και ιδιαίτερα ο Καθολικισμός είναι μια πολύ προπαγανδιστική θρησκεία με κομισάριους ιερείς που οργώνουν τα μήκη και τα πλάτη της γης για να βοηθήσουν τους πτωχούς και αδύναμους, που εν μέρει συντρέχουν, για να τους κάνουν τελικά να αλλαξοπιστήσουν και να ασπαστούν τα δικά τους δόγματα. Στο παρελθόν χρησιμοποίησε μάλιστα και πολεμικά μέσα, βλέπε σταυροφόρους, για να επιτύχει τους σκοπούς του. Σύμφωνα με τον Γιουίλιαμ Σάργκαντ, οι μεθοδολογίες του θρησκευτικό προσηλυτισμού "πλησιάζουν συχνά τόσο πολύ τις σύγχρονες πολιτικές τεχνικές της πλύσεως εγκεφάλου και του ελέγχου του νου, ώστε η καθεμιά φωτίζει τους μηχανισμούς της άλλης". Ο Σάργκαντ δίνει ιδιαίτερη προσοχή στον μεγάλο Άγγλο κληρικό των μέσων του 18ου αιώνα Τζων Γουέσλεϋ. Η τεχνική του περιελάμβανε μια κατά μέτωπον επίθεση εναντίον των συναισθημάτων και ιδίως του φόβου. Ο ιεροκήρυκας θα κτυπούσε αυτή τη νότα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ένταση για το μεγαλύτερο δυνατόν χρόνο, μέχρις ότου πολλοί από το ακροατήριό του έπεφταν σε υστερική λιποθυμία. Αυτή η μέθοδος πολύ λίγο διαφέρει από τον υπερσυναισθηματικό προγραμματισμό που προκαλούν πολλοί σύγχρονοι θρησκευτικοί κατηχητές.

ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ Ο μυθικός Πέρσης πολέμαρχος Χασάν Σαμπάχ εφάρμοσε μια πολύ αποτελε-

σματική μέθοδο θρησκευτικής προπαγάνδας για να επιτύχει τους σκοπούς του. Όταν εξορίσθηκε από τη Περσία το 1078, ορκίσθηκε εκδίκηση. Όπως αναφέρει ο Μάρκο Πόλο "έδινε υπνωτιστικές ρουφηξιές σε δέκα με δώδεκα νεαρούς". Μετά μετέφερε τους ναρκωμένους νεαρούς σε μια όμορφη, αλλά απομονωμένη κοιλάδα κοντά στη λοφοπλαγιά του οχυρού του. Κάθε λεπτομέρεια σε αυτή τη κοιλάδα αντιστοιχούσε στις περιγραφές του παραδείσου που δίνει το Κοράνι, μαζί, με μια ομάδα από όμορφα κορίτσια του χαρεμιού. "Με το που ξυπνούσαν οι νέοι από τη ληθαργική τους κατάσταση, αμέσως εντυπωσιαζόντουσαν από όλα τα ευχάριστα αντικείμενα γύρω τους και βλέποντας να περιβάλλονται από όμορφες νεαρές κοπέλες, που τραγουδούσαν, έπαιζαν και τραβούσαν τη προσοχή τους με τα πιο ωραία χάιδια...". Οι νεαροί πίστευαν κυριολεκτικά ότι είχαν πεθάνει και ότι είχαν πάει στο παράδεισο. Μετά από μερικές βδομάδες μακαριότητας εκδιώχνοντο (προς μεγάλη τους απογοήτευση) από τον παράδεισο κι επέστρεφαν στον εξωτερικό κόσμο. Ο Χασάν θα τους έστελνε τότε σε αποστολές ως επί το πλείστον δολοφονιών άλλων ηγετών. Η υποσχόμενη ανταμοιβή, τόσο για την επιτυχία, όσο και σαν μάρτυρες, ήταν μια επανεπίσκεψη του κήπου των απολαύσεων. Έτσι ο Χασάν κατάφερε να ξεπεράσει το πιο σοβαρό εμπόδιο για έναν αποτελεσματικό πολεμιστή: το έμφυτο ανθρώπινο ένστικτο για αυτοσυντήρηση. Τα στρατεύματά του καλωσόριζαν το θάνατο και διατηρούσαν το εκστατικό όραμά τους για τη μετέπειτα ζωή με την ελεύθερη χρήση χασίς, από όπου προέρχεται και ο όρος Χασισίμ, από τον οποίο παράγεται η αγγλική assassin = δολοφόνος. Μια άλλη τεχνική στρατολόγησης ήταν πιο άμεση: Ο Χασάν αγόραζε παιδιά από τους φτωχούς και τα ανέτρεφε από μωρά, ώστε να γίνουν απόλυτα υπάκουοι πολεμιστές του. Τόσο μεγάλος ήταν ο έλεγχος του στους στρατιώτες του, που μια φορά εντυπωσίασε έναν αξιωματούχο επισκέπτη διατάσσοντας έναν από τους άνδρες του να πηδήσει στο γκρεμό, μια εντολή που πραγματοποιήθηκε αμέσως χωρίς κανένα δισταγμό. Με αυτές τις μεθόδους του ο Χασάν εξελίχθηκε τελικά στον πιο ισχυρό πολέμαρχο της περιοχής που ονομάζουμε σήμερα Μέση Ανατολή.

ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Στον αρχαίο και το μεσαιωνικό κόσμο η διαφήμιση διεξαγόταν από στόμα σε στόμα. Το πρώτο βήμα προς τη σύγχρονη διαφήμιση ήρθε με την ανάπτυξη της τυπογραφίας το 15ο και 16ο αιώνα. Το 17ο αιώνα οι εβδομαδιαίες εφημερίδες στο Λονδίνο άρχισαν να βάζουν διαφημίσεις και μέχρι το 18ο αιώνα αυτή η διαφήμιση γνώριζε μεγάλη άνθιση. Η Βιομηχανική Επανάσταση δημιούργησε ένα νέο είδος προπαγάνδας που ενδιαφερόταν για τον επηρεασμό των καταναλωτών μέσω του μάρκετινγκ και

της διαφήμισης. Από την αρχή του εικοστού αιώνα έγιναν εκτεταμένες έρευνες για τις προτιμήσεις και τη συμπεριφορά των καταναλωτών και για το πώς αυτοί αντιδρούν στους διάφορους τρόπους πώλησης των προϊόντων. Οι μεγάλες εταιρίες ήθελαν να ξέρουν τις γνώμες τους και τις πεποιθήσεις τους και το πώς θα μπορούσαν να τους επιβάλλουν ευκολότερα τα προϊόντα τους. Συγκέντρωσαν έτσι ένα τεράστιο όγκο πληροφοριών για τις ανάγκες, τις συνήθειες, τη συμπεριφορά και τη ψυχολογία των καταναλωτών, τον οποίο μετά επεξεργάστηκαν για να τους χειριστούν ανάλογα. Από το 1920, έγινε αντιληπτό ότι η επέκταση της ψηφοφορίας και η αύξηση της αγοραστικής δύναμης ενός γενικά αδαούς και ως επί το πλείστον αμόρφωτου ή ημιμορφωμένου κοινού, σήμαινε μια διαρκώς μεγαλύτερη ευκαιρία για τους δημαγωγούς προπαγανδιστές να αυξήσουν τα κέρδη τους χρησιμοποιώντας διάφορους μύθους, ουτοπικές έλξεις και "κατά συνθήκην ψεύδη". Το ενδιαφέρον τους μάλιστα κορυφώθηκε μετά τη δημοσίευση των πειραμάτων του Ρώσου φυσιολόγου Ιβάν Παβλώφ πάνω στα εξαρτημένα ανακλαστικά και των αναλύσεων των ανθρωπίνων κινήτρων από πολλούς ψυχαναλυτές. Σε αυτό βοήθησαν επίσης η "Ομαδική Ψυχολογία και Ανάλυση του Εγώ" του Φρόυντ, η " Κοινή Γνώμη" του Γουόλτερ Λίπμαν (1922) και το "Φασματικό Κοινό" (1925). Το 1927 ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Χάρολντ Ντ. Λάσγουελ δημοσίευσε το διάσημο βιβλίο του "Η Τεχνική της Προπαγάνδας στον Παγκόσμιο Πόλεμο", όπου περιέγραφε και ανέλυε τη προπαγάνδα που χρησιμοποίησαν τα βασικά εμπόλεμα μέρη στο πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Ακολούθησαν μελέτες της Κομμουνιστικής προπαγάνδας και άλλων μορφών επικοινωνίας. Σε λίγα χρόνια πάρα πολλοί κοινωνιολόγοι, ιστορικοί, δημοσιογράφοι και ψυχολόγοι ασχολήθηκαν με το θέμα αναλύοντας τα διάφορα είδη της πολιτικής, πολεμικής και εμπορικής προπαγάνδας. Κατά τη Ναζιστική περίοδο, το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τη μετέπειτα περίοδο του ψυχρού πολέμου ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση, πάρα πολλοί ερευνητές και συγγραφείς εργάστηκαν για τη κυβέρνηση και για διάφορες εμπορικές εταιρίες, κάνοντας προπαγάνδα. Έτσι σιγά - σιγά η προπαγάνδα άρχισε να εξελίσσεται από τέχνη σε επιστήμη. Σήμερα όλες οι σημαντικές κυβερνήσεις, πολιτικά κόμματα, ομάδες ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, κοινωνικά κινήματα και μεγάλες εμπορικές εταιρίες έχουν το δικό τους επιτελείο ειδικευμένων ερευνητών, προπαγανδιστών ή "διαμορφωτών της κοινής γνώμης". Μερικοί από αυτούς έχουν γίνει βουλευτές, σύμβουλοι και διευθυντές εταιριών. Οι πιο έμπειροι από αυτούς έχουν εκπαιδευθεί στην ιστορία, τη ψυχιατρική, τη πολιτική, τη κοινωνιολογία και τη στατιστική ανάλυση. Μεγάλα προπαγανδιστικά γραφεία διεξάγουν (ανοικτά και κρυφά) πολύπλοκες παρατηρήσεις και έρευνες για ηγέτες, στρώματα του λαού και κοινωνικές ομάδες που θέλουν να επηρεάσουν. Δουλεύοντας κατεξοχήν με υπολογιστές και μαθηματικούς τύπους, και κάνοντας ακόμα και προσομοιώσεις διαφημιστικών

εκστρατειών στους υπολογιστές τους, εξάγουν τελικά μερικά σημαντικά συμπεράσματα, τα οποία χρησιμοποιούν στη συνέχεια για τη καθοδήγηση του "στόχου" τους.. Μέσα στους κύκλους των έμπειρων αναλυτών και διαμορφωτών της κοινής γνώμης θεωρείται σαν αποδεδειγμένο γεγονός ότι ο ευρύς λαός, αλλά ακόμα και άνθρωποι με υψηλό μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο, αντιδρούν συχνά πιο ευνοϊκά σε ουτοπικούς μύθους και ευσεβείς πόθους παρά σε μια σοβαρή ανάλυση των γεγονότων. Ο μέσος πολίτης που μπορεί να γνωρίζει ότι εξαπατάται, δεν έχει συνήθως αρκετή μόρφωση, χρόνο, ή οικονομικά μέσα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια στους ογκώδεις οργανισμούς των διαμορφωτών της κοινής γνώμης και των κρυφών συμβούλων τους.

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Ο σύγχρονος προπαγανδιστής μπορεί να χρησιμοποιήσει μια ευρεία περιοχή σημάτων, συμβόλων και μέσων για να μεταδώσει το μήνυμά του. Για να επιτύχει τους σκοπούς του επιλέγει σκόπιμα γεγονότα, επιχειρήματα και σύμβολα και τα παρουσιάζει έτσι, ώστε να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οτιδήποτε άλλο σχετικό το παραλείπει επίτηδες, το υποβαθμίζει ή το παραμορφώνει και προσπαθεί να εκτρέψει τη προσοχή των ανθρώπων απ' οτιδήποτε άλλο εκτός από τη δική του προπαγάνδα. Τα σήματα που χρησιμοποιεί περιλαμβάνουν ήχους (λέξεις, μουσική, ηχητικά εφέ), χειρονομίες με συμβολική σημασία (στρατιωτικός χαιρετισμός, υψωμένος αντίχειρας, πιάσιμο της μύτης κ.λ.π.), στάσεις του σώματος, ειδικές δομές (ένα μνημείο, ένα κτίριο), ρούχα (μια στολή, μια τουαλέτα), ειδική κόμμωση, διάφορα ορατά σήματα (ένα πόστερ, μια σημαία, ένα σφυροδρέπανο, ένα σταυρό, μια πεντάλφα) κ.ο.κ.. Τα μέσα τώρα που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να μεταδώσει τα μηνύματά του είναι πάρα πολλά και με τη φαντασία του και επινοητικότητά του μπορεί να βρει ακόμα περισσότερα. Τα προφορικά μέσα περιλαμβάνουν την ομιλία, τη συζήτηση, το σλόγκαν, το σύνθημα, τον ψίθυρο, τις φήμες και το ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό λόγο. Τα γραπτά μέσα περιλαμβάνουν τις εφημερίδες, τα βιβλία, τα περιοδικά, τις επιστολές (ανοικτές και ιδιωτικές), κατάλληλα επιλεγμένα αποσπάσματα απ' όλα αυτά (για να αποδεικνύει ο προπαγανδιστής αυτό που θέλει, ακόμα και αν είναι αντίθετο από την άποψη του συγγραφέα), τα πλακάτ, τα φυλλάδια, τις προκηρύξεις, τις αφίσες, τις διαφημίσεις στους δρόμους και στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τους πίνακες ανακοινώσεων και το γράψιμο στους τοίχους.

Άλλα μέσα περιλαμβάνουν τη γλυπτική, τη ζωγραφική, τη μουσική (τρομερό σύγχρονο μέσο με το τρόπο που χρησιμοποιείται στο ρυθμό, στους στίχους των τραγουδιών και στη κουλτούρα ή υποκουλτούρα που διαδίδει. Όπως είπε ο Γκαίμπελς, "πρώτος προπαγανδιστής είναι ο τυμπανιστής"), τη ποίηση, το χορό (χορευτικά κλαμπ, μπαλέτο, χορευτικά συγκροτήματα, χορευτικές εκδηλώσεις, χορευτικές βραδιές), την αρχιτεκτονική, τα μνημεία, τα αγάλματα, τους ναούς, τη διακοσμητική, το θέατρο (ιδίως οι επιθεωρήσεις, αλλά και το σοβαρό θέατρο), το κινηματογράφο (ένα άλλο τρομερό προπαγανδιστικό μέσο που μαζί με τη Δυτική λεγόμενη μουσική, που εξιτάρει τη νεολαία, έχει επιβάλλει σε όλο σχεδόν το κόσμο τον Αμερικάνικο τρόπο ζωής), το ραδιόφωνο, τη τηλεόραση, τη μόδα, την επίσημη ένδυση (στρατιωτικοί, αστυνομικοί, πολιτικοί, πλούσιοι με σμόκιν και τουαλέτες σε δεξιώσεις), τα ινδάλματα (από το μουσικό ή το κινηματογραφικό στερέωμα σαν πρότυπα ένδυσης, κόμμωσης και συμπεριφοράς), τις υποσχέσεις (που καθησυχάζουν συνειδήσεις, συνεχώς αναβάλλεται η εκπλήρωσή τους και που συνήθως δεν πραγματοποιούνται ποτέ), τη κολακεία, τις φωτεινές επιγραφές, τα χρώματα (π.χ. το κόκκινο για τη διέγερση, το πράσινο για τη γαλήνευση, το λευκό για την αγνότητα, το μαύρο για το φόβο ή το πένθος κ.λ.π.), τις συγκεντρώσεις, τις διαδηλώσεις, τις πορείες (π.χ. η πορεία ειρήνης των Λαμπράκηδων), τις κηδείες επιφανών προσώπων (π.χ. του Γεωργίου Παπανδρέου, του Γεννηματά, της Μελίνας, του Ανδρέα Παπανδρέου, του Καραμανλή), τις μπάντες, τα εμβατήρια, τα εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα (σημαία, σταυρός, εθνικός ύμνος), τις στρατιωτικές επιδείξεις, τις παρελάσεις, τις Εθνικές εορτές, τους διαγωνισμούς (π.χ. ο διαγωνισμός ομορφιάς, που δημιουργεί τα διάφορα ανόητα πρότυπα), τις εκθέσεις (ζωγραφικής κ.λ.π.), τα καλλιτεχνικά σόου, τους εράνους (κομματικοί π.χ. ο ετήσιος έρανος της ΚΝΕ, θρησκευτικοί π.χ. "προς αποπεράτωσιν του ιερού ναού" κοινωνικοί: Ερυθρού Σταυρού, Αντικαρκινικός κ.λ.π.), τα φεστιβάλ (π.χ. το φεστιβάλ της ΚΝΕ, μουσικά φεστιβάλ), τα νόμιμα τυχερά παιχνίδια (λαχεία, προπό, λόττο, τζόκερ, σουϊπστέικ, που είναι όλα μια άλλη μορφή ανεκπλήρωτων υποσχέσεων κι εφησυχασμού), τις διεθνείς αθλητικές συναντήσεις (που προπαγανδίζουν τη χώρα των νικητών), και τα δημοφιλή σπορ (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, που δημιουργούν φανατικούς, αλληλοσπαρασσόμενους οπαδούς πάνω στην απλή ιδέα ότι "είμαστε οι καλύτεροι" και θα πρέπει γι' αυτό να νικάμε συνεχώς και αν καμιά φορά μας νικήσετε, θα τα κάνουμε λίμπα και θα σας πλακώσουμε στο ξύλο".

Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ "Αισθάνομαι μερικές φορές οίκτο γι' αυτούς που διαβάζουν μια ή περισσότερες εφημερίδες και νομίζουν ότι γνωρίζουν τι συμβαίνει πραγματικά στο κόσμο". (Πρόεδρος Τζέφερσον ΗΠΑ).

Να κάνεις αυτά που νομίζεις ότι είναι σωστά, έστω και αν κάνοντάς τα θα σε

κακολογήσουν, γιατί ο όχλος είναι κακός κριτής κάθε καλού πράγματος. (Πυθαγόρας) Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει η γνώμη των πολλών, αλλά η γνώμη των επαϊόντων για τα δίκαια και άδικα. (Πλάτωνας, Κρίτων) Όσο για τη περίφημη κοινή γνώμη, η οποία επηρεάζει τόσο πολύ τις καταστάσεις και την οποία φαίνονται να υπολογίζουν τόσο πολύ οι πολιτικοί μας έχουμε να πούμε ότι είναι στη πραγματικότητα το πιο αναξιόπιστο πράγμα στο κόσμο: συναισθηματική, εύπιστη, ασαφής, ευμετάβλητη, ευάλωτη, κενόδοξη, ανόητη και βασικά συντηρητική. Με βάση αυτές τις ποταπές και νεφελώδεις ιδιότητές της, μπορούν οι αναλυτές της να την διαμορφώνουν και να τη χειραγωγούν. Μπορούμε να την παρομοιάσουμε με μια αυτάρεσκη, ματαιόδοξη και τελικά κενή και ανόητη νέα γυναίκα. Τα γκάλοπ ή σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης αποτελούν ένα μέσο που χρησιμοποιεί η σύγχρονη προπαγάνδα για να επηρεάζει ψηφοφόρους, για να τους πείσει να είναι και αυτοί "in", μέσα στο ρεύμα, με άλλα λόγια να ψηφίσουν, ή να δεχθούν τις απόψεις των "πρώτων". Από την άλλη μεριά σε περιόδους προεκλογικών αγώνων μεγάλες εταιρίες κάνουν σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης και ανακαλύπτουν τι ακριβώς ζητούν οι ψηφοφόροι. Με βάση τα συμπεράσματά τους, φτιάχνουν μετά μια όσο το δυνατόν πιο "τέλεια" εικόνα ενός υποψηφίου, την οποία πουλάνε στη συνέχεια αδρά σε κάθε ενδιαφερόμενο, ανεξαρτήτου κόμματος. Στη συνέχει ο υποψήφιος μαθαίνει σαν ηθοποιός το ρόλο του και πλασάρεται ανάλογα στο κοινό, παρουσιαζόμενος σα να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες του. Κατά τα άλλα βέβαια ψηφίζουμε δημοκρατικά! Και βέβαια αυτό το ακριβό πακέτο των εταιριών σφυγμομετρήσεως δεν το αγοράζει όποιος κι όποιος, αλλά οι πλούσιοι βασικά υποψήφιοι. Έτσι και αλλιώς όμως η "δημοκρατία" μας έχει χιλιάδες τρύπες και καταντάει στο τέλος μια σιωπηρή, έντεχνα καμουφλαρισμένη ολιγαρχία. Γενικότερα οι εταιρίες σφυγμομετρήσεων διαπλάθουν συνέχεια τη κοινή γνώμη σύμφωνα με τα σχέδια των πελατών τους. Στην Αμερική τα τρία βασικά δίκτυα CBS-NBC-ABC, οι Τάιμς της Νέας Υόρκης και η Ουάσιγκτον Ποστ παίρνουν συνεχώς σφυγμομετρήσεις. Τα περισσότερα δεδομένα τους αναλύονται από το Ερευνητικό Κέντρο για την Εθνική Κοινή Γνώμη (National Opinion Research Center), όπου αναπτύσσεται τελικά ένα ψυχολογικό προφίλ για ολόκληρο το Αμερικανικό έθνος. Στη συνέχεια τα ευρήματά τους εκτιμούνται συγκριτικά στους υπολογιστές της Gallup Poll και της Yankelovich, Skelley & White. Πολλά από αυτά που διαβάζουν οι Αμερικανοί στις εφημερίδες τους ή βλέπουν στις τηλεοράσεις τους, έχει προηγουμένως ραφιναριστεί από τις εταιρίες σφυγμομετρήσεων. Αυτό που βλέπουν είναι αυτό που οι αναλυτές της κοινής γνώμης θεωρούν ότι πρέπει να δουν. Αυτό ονομάζεται "Κατασκευή της Κοινής Γνώμης". Ο κόσμος θεωρείται σαν "πληθυσμιακές ομάδες - στόχοι" και αυτό που μετρούν οι αναλυτές των σφυγμομετρήσεων είναι πώς αντιδρά ο

κόσμος σε αυτά που του παρουσιάζονται στα βραδινά δελτία ειδήσεων. Σύμφωνα με τον Ντανιέλ Γιανκέλοβιτς, της εταιρίας σφυγμομετρήσεων Yankelovich, Skelley & White", η σφυγμομέτρηση είναι απλώς ένα εργαλείο για την αλλαγή της κοινής γνώμης". Και από συνωμοσιολογικής πλευράς ο ερευνητής και συγγραφέας Δρ. Τζων Κόουλμαν παρατηρεί: "Σήμερα οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι καλά πληροφορημένοι, αλλά αυτό που δεν συνειδητοποιούν είναι ότι οι γνώμες που έχουν δεν είναι στη πραγματικότητα δικές τους, αλλά έχουν κατασκευαστεί στα ινστιτούτα ερευνών και έχουν διοχετευθεί μετά στα μέσα ενημέρωσης και στους αναλυτές της κοινής γνώμης...Η Επιτροπή των Τριακοσίων (Η Μυστική Κυβέρνηση) με τους χιλιάδες κοινωνιολόγους που έχει στη διάθεσή της και με τη βοήθεια των ΜΜΕ σταθερά στα χέρια της, μπορεί να δημιουργεί ΝΕΕΣ γνώμες για το κοινό πάνω σε οποιοδήποτε σχεδόν θέμα και να τις διασπείρει μετά σε όλο το κόσμο, το πολύ σε δυο βδομάδες. Αυτές οι αλλαγές της κοινής γνώμης αναφέρονται κατευθείαν στη Λέσχη της Ρώμης, η οποία με τη σειρά της αναφέρεται στην Επιτροπή των 300, στη κορυφή της οποίας κάθεται η Βασίλισσα της Αγγλίας, κυβερνώντας ένα απέραντο δίκτυο από στενά συνδεδεμένες εταιρίες, οι οποίες δεν πληρώνουν ποτέ φόρους και δεν είναι υπόλογες σε κανένα και οι οποίες χρηματοδοτούν τα ινστιτούτα ερευνών τους μέσω ιδρυμάτων των οποίων οι συνδυασμένες δραστηριότητες έχουν ένα πλήρη σχεδόν έλεγχο πάνω στη καθημερινή μας ζωή". "Μαζί με τις αλληλοσυνδεόμενες εταιρίες τους, τις ασφαλιστικές εταιρίες, τις τράπεζες, τις οικονομικές επιχειρήσεις, τις πετρελαϊκές επιχειρήσεις, τις εφημερίδες, τα περιοδικά, τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, αυτός ο αχανής οργανισμός κάθεται καβάλα στο σβέρκο του κόσμου. Δεν υπάρχει πολιτικός στην Ουάσιγκτον που να μην είναι με κάποιο τρόπο υποχρεωμένος σε αυτήν. Οι αριστερές επιτιμήσεις εναντίον της, την ονομάζουν "ιμπεριαλισμό", που πραγματικά είναι, αλλά οι αριστεροί διευθύνονται από τους ίδιους ανθρώπους, τους ίδιους ακριβώς που ελέγχουν τους δεξιούς, έτσι ώστε οι αριστεροί να μην είναι περισσότερο ελεύθεροι από μας!".

ΤΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ Τα ήθη έχουν σχέση με τις ηθικές αντιλήψεις μιας κοινωνίας (και ιδιαίτερα σε σχέση με το γενετήσιο ένστικτο και τον επιτρεπτό κοινωνικά τρόπο έκφρασής του) και τα έθιμα με τις συνήθειές της, τις οποίες αυτή διατηρεί εκ παραδόσεως (κοινωνικής μορφής: φιλοξενία, επισκέψεις, χαιρετισμοί, αίτηση συγνώμης, ανταλλαγή δώρων, ευχών, συμφωνίες κυρίων κ.λ.π. ή θρησκευτικής μορφής: πανηγύρια, βασιλόπιτα, κόκκινα αυγά κ.λ.π.). Είναι ευνόητο ότι τόσο τα ήθη, όσο και τα έθιμα αλλάζουν από λαό σε λαό και από τόπο σε τόπο και με το χρόνο μπορεί να αντικατασταθούν στον ίδιο τόπο, ακόμα και από τα αντίθετά τους. Το κύρος και η ισχύς τους είναι γενικά πρόσκαιρα, αλλά δυστυχώς πολ-

λοί απλοί άνθρωποι τα εκλαμβάνουν σαν αιώνιες διαχρονικές αλήθειες και τα τηρούν με θεία ευλάβεια. Η δύναμη άλλωστε που τα ίδια έχουν, είναι αρκετά ισχυρή λόγω του μεγάλου πλήθους ανθρώπων που τα ακολουθούν και όπως έχουμε ήδη δηλώσει, οι επανειλημμένες ίδιες βεβαιώσεις δημιουργούν την ψευδαίσθηση της αλήθειας. Αυτός είναι και ο λόγος που αυτά, παρόλο που δε διαθέτουν καμιά αντικειμενική αξία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν εσκεμμένα για τον έλεγχο των μαζών, για την κατευθυνόμενη και προβλεπόμενη συμπεριφορά τους. Πέρα απ' αυτό επεμβαίνει πολλές φορές και ο ίδιος ο νόμος και τιμωρεί τους μη συμμορφούμενος με τη "γενική" αίσθηση του "σωστού". Έτσι έχουμε για παράδειγμα τον ποινικό νόμο "της προσβολής των ηθών", ο οποίος τιμωρεί τα αδικήματα που έχουν γενικά σχέση με την ικανοποίηση της ερωτικής ορμής (αποπλάνηση εις ασέλγεια, βιασμός, μαστροπεία, αιμομιξία, προσβολή της δημόσιας αιδούς, παλαιότερα η μοιχεία κ.λ.π.). Τα ήθη και έθιμα έχουν παρομοιασθεί από μερικούς σαν ένα σκελετό ή ένα καβούκι, το οποίο συγκρατεί "τα μαλακά μόρια" του κοινωνικού σώματος, αλλά εμποδίζει συγχρόνως την ανάπτυξη του οργανισμού. Αν κάποια από τα κοινά ακολουθούμενα ήθη ή έθιμα προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας για την υποτιθέμενη αξία και κύρος τους, είναι ανόητο και άνανδρο να τα ακολουθούμε, απλά και μόνο για να μη ξεχωρίσουμε από το πλήθος και νιώσουμε απομονωμένοι. Η συνειδητή και σαφής άποψή μας πάνω σε αυτά θα πρέπει να εκφραστεί με καθαρότητα και παρρησία, εκτός αν υπάρχει άλλος σοβαρός λόγος για να σιωπήσουμε. Βασικά πρέπει να αποκαλύπτουμε το ψέμα και την ανοησία, όπου τα συναντούμε, βοηθώντας με αυτό το τρόπο και τους άλλους, έστω σιγά - σιγά να συνειδητοποιήσουν ότι το οικοδόμημα στο οποίο στηρίζουν τις υποτιθέμενες αλήθειες τους είναι πολύ σαθρό. Πρέπει γενικά να μπορούμε να έχουμε τη προσωπική μας άποψη, τη προσωπική μας γνώμη, την δέουσα αυτοεκτίμηση, ώστε να μπορούμε να νιώθουμε και να εκφράζουμε χωρίς φόβο και πάθος τη δική μας καλύτερη και σωστότερη άποψη από αυτή του πλήθους. Προς ενδυνάμωση της προσωπικής μας άποψης ας διαλογισθούμε στα εξής ρητά: Ουκ εν τω πολλώ το ευ (Σωκράτης) Το πιο δύσκολο απ' όλα είναι να αρέσεις στους πολλούς (Δημοσθένης) Εις εμοί μύριοι, αν άριστος ει (Ηράκλειτος) Δε μ' ενδιαφέρει η γνώμη κανενός, παρά μονάχα η αλήθεια (Αστυδάμαντη, Αλμαίων Απ.) Ποτέ να μην αφήσεις να κρίνουν αδαείς άνθρωποι (Φωκυλίδη, Γνώμες 86) Και τα απλά αριθμητικά παραδείγματα : 0 Χ 1000 = 0, 0 Χ 1.000.000= 0, 0,00005 Χ 1000 = 0,05. Ο νοών, νοήτω.

Όλα τα παραπάνω ρητά και παραδείγματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για τη κοινή γνώμη.

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ Ένα άλλο επίσης μέσο είναι οι προφητείες (Χιλιαστές, Νοστράδαμος, Αποκάλυψη κ.λ.π.) περί καταστροφής του κόσμου. Πολλά άτομα έχουν συνασπιστεί μέχρι τώρα κάτω από το σύνθημα μιας επικείμενης μεγάλης παγκόσμιας καταστροφής και έχουν προχωρήσει σε απενενοημένες πράξεις (ομαδικές αυτοκτονίες κ.λ.π.). Οι προφητείες αυτές αδρανοποιούν επίσης συνειδήσεις ("ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης", αφού θα καταστραφεί ο κόσμος...), ή τις κάνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης από αυτόκλητους σωτήρες υπό τη καθοδήγηση συνήθως μυστικών υπηρεσιών (π.χ. της CIA) Ιδιαίτερη σημασία παίζει στη προπαγάνδα και η επαληθευόμενη προφητεία για τη μελλοντική επιτέλεση ενός συγκεκριμένου γεγονότος. Σύμφωνα με το Ζ. Ντομενό "Το να προλέγει κανείς τι θα κάνει και να το κάνει πραγματικά, δημιουργεί την εντύπωση μιας σιγουριάς και μιας ακατανίκητης δύναμης που παραλύει τον αντίπαλο". Αυτό ακριβώς έκανε και ο Χίτλερ, ο οποίος αφού σχεδίαζε προηγουμένως προσεκτικά μία δράση του, στη συνέχεια την προφήτευε και κατόπιν την επαλήθευε στη πράξη, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση μιας ακαταμάχητης δύναμης.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ Τέλος ένα ακόμα μέσον που θα μπορούσε να αναφερθεί, αν και έχει να κάνει με μια έμφυτη και όχι με μια επίκτητη ικανότητα, είναι το πάθος. Πολλοί ιερείς ή πολιτικοί έχουν παρασύρει με το έντονο πάθος τους και τους πύρινους λόγους του χιλιάδες ανθρώπους να τους ακολουθήσουν στις ιδέες και στις πράξεις τους. Κατά μια έννοια το έμφυτο πάθος είναι μαγνητικό για το λαό και ως ένα σημείο μεταδοτικό. Όμως, όπως σημειώνει ένας μηνιαίο ναζιστικό περιοδικό για προπαγανδιστές το 1934 στη Γερμανία: "Το μεγάλο πάθος είναι τόσο σπάνιο, όσο οι μεγαλοφυίες. Όσο μεγαλύτερο είναι το πάθος τόσο αποτελεσματικότερη είναι η προπαγάνδα". (Politische Propaganda UnserWille und Weg, 4) Τελειώνουμε λέγοντας ότι σύμφωνα με το Λένιν και τον Μπακούνιν κάθε πολιτική προπαγάνδα πρέπει να έχει σα στόχο ένα ψυχολογικό "σοκ", χωρίς να χάνεται στην ανιαρή και ακατάληπτη για τους πολλούς παρουσίαση ενός προγράμματος ή μιας θεωρίας.

ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα (Κλαούζεβιτς) Ειρήνη είναι πόλεμος με άλλα μέσα (ευφυολόγημα του Στάλιν) Πόλεμος είναι αιματηρή Πολιτική και η Πολιτική αναίμακτος Πόλεμος (Μάο Τσε Τουνγκ)

Η προπαγάνδα έχοντας επιτύχει στη κατάκτηση, διατήρηση, κατακράτηση ή κατάχρηση της κρατικής εξουσίας σε διάφορες χώρες, δεν άργησε να γίνει όργανο του διεθνούς ιμπεριαλισμού, ο οποίος τη χρησιμοποίησε σαν ένα από τα αποτελεσματικότερα όπλα του για την υπονόμευση της αντιστάσεως των λαών. Ιδιαίτερη σημασία στη διάρκεια ενός θερμού ή ψυχρού πολέμου απέκτησε η λεγόμενη "πέμπτη φάλαγγα" ή "προπαγάνδα του ψιθύρου", η οποία με την ύπουλη μετάδοση πανικού στο λαό, ή πληροφοριών που ευνοούν τον εχθρό, κλονίζει ή ακόμα διασπά την εθνική αντίσταση και ανοίγει το δρόμο προς την ήττα. Αυτό το είδος της προπαγάνδας αναπτύχθηκε βασικά κατά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο, τελειοποιήθηκε κατά το Β΄ και μετά απ' αυτόν, και ονομάστηκε "ψυχολογικός πόλεμος". Σήμερα η πολεμική προπαγάνδα, ψυχολογικός πόλεμος, ή ακόμα "πόλεμος των νεύρων", προσπαθεί να επιτύχει ένα τακτικό πλεονέκτημα και μια υπεροχή έναντι του εχθρού, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι φυσική υπεροχή. Διεξάγεται πριν το πόλεμο, ή κατά τη διάρκεια του πολέμου και αποσκοπεί κυρίως στη σύγχυση ή αποθάρρυνση του εχθρού, θέτοντάς τον εκτός επιφυλακής σε επικείμενες επιθέσεις, ή παρακινώντας τον να παραδοθεί. Ο πόλεμος των νεύρων γίνεται με απειλές, εκφοβισμούς και επιδείξεις δύναμης που διατηρούν τον εχθρό σε μια κατάσταση μονίμου στρες. Αυτά όλα εναλλάσσονται σκόπιμα με περιόδους χαλάρωσης, ανακούφισης κι εφησυχασμού και μετά πάλι τα ίδια, μέχρι να σπάσουν πραγματικά τα νεύρα του. Το παρατεινόμενο αυτό Σκωτσέτζικο ντους των εναλλασσόμενων αρνητικών και θετικών συναισθημάτων διαλύει τελικά τις ψυχολογικές αντιστάσεις του εχθρού και τον οδηγεί στη κατάρρευση και την ήττα. Η μέθοδος αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο σε άτομα όσο και σε χώρες (Γκαίμπελς, τελική εισβολή στην Αυστρία) Σύμφωνα με ένα πιο τεχνικό, σύγχρονο "Αμερικάνικο" ορισμό, "Ψυχολογικός Πόλεμος είναι σχεδιασμένες επιχειρήσεις που γίνονται για τη μετάδοση επιλεγμένων πληροφοριών με σκοπό τον επηρεασμό των συναισθημάτων, της λογικής και τελικά της συμπεριφοράς διαφόρων οργανισμών, ομάδων και ατόμων. Για να κάνεις ψυχολογικό πόλεμο πρέπει να μάθεις οτιδήποτε έχει σχέση με

τον εχθρό: τις απόψεις του, τις αρέσκειες και απαρέσκειές του, τις δυνάμεις και αδυναμίες του και πού είναι αυτός πιο ευάλωτος. Μόλις γνωρίσεις καλά το στόχο σου, είσαι έτοιμος να αρχίσεις το ψυχολογικό σου πόλεμο...Ο ψυχολογικός πόλεμος είναι ένας πόλεμος του μυαλού. Τα βασικά σου όπλα είναι η όραση και ο ήχος και τα χρησιμοποιείς με την προσωπική επικοινωνία, τη τηλεόραση, το ραδιόφωνο ή το μεγάφωνο, τις εφημερίδες, τα βιβλία, τα περιοδικά, τα φυλλάδια, τις προκηρύξεις, τα πόστερ κ.λ.π. Το βασικό στοιχείο σου δεν είναι με ποιο τρόπο στέλνεις τα μηνύματά σου, αλλά το τι αυτά μεταφέρουν και το πώς επηρεάζουν τον εχθρό σου". Και συνεχίζει το φυλλάδιο: "Από παλιά έχει ειπωθεί ότι η πένα είναι δυνατότερη από το σπαθί. Αυτό συμβαίνει, γιατί αν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί να προτρέψει τους άλλους σε δράση. Μερικά παραδείγματα: "Ελευθερία ή Θάνατος" . Αυθόρμητη αντίδρασή μου: Μα αν η ελευθερία είναι το ύψιστο αγαθό - και σε αυτό θα συμφωνούσαμε μάλλον όλοι - και ο θάνατος, η ανυπαρξία της ζωής για τους περισσότερους το χειρότερο κακό, τότε πώς μπορώ να ανταλλάξω την έλλειψη του ύψιστου αγαθού με το χειρότερο κακό; Είναι αυτό λογικό; Με συμφέρει; Η προπαγάνδα όμως δεν απευθύνεται τόσο στη λογική, όσο στα ένστικτα και το υποσυνείδητο. Το σύνθημα αυτό, που ήταν και σύνθημα της Ελληνικής Επανάστασης "για να είμαστε εμείς τώρα ελεύθεροι (;)", παρόλο που είναι παράλογο, μας δονεί, μας διεγείρει, μας ωθεί σε δράση στα πεδία των μαχών και του θανάτου. Είναι ένα πραγματικά εωσφορικό σύνθημα, έστω και αν λέγοντάς το αυτό βεβηλώνω τα άγια των αγίων των όψιμων εθνικοφρόνων και των μικρόνοων πατριδοκάπηλων. Μα θα μου πείτε ο Σωκράτης δεν είπε ότι "μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστί η πατρίς και σεμνώτερον και αγιώτερον ..."; Θα σας απαντήσω: αυτό που κάνετε είναι να χρησιμοποιείτε μια τεχνική της Προπαγάνδας (θα μιλήσουμε γι' αυτές αργότερα) που λέγεται προσφυγή σε μια αυθεντία ή καταξιωμένη προσωπικότητα, που στη περίπτωσή μας σημαίνει ότι, "αφού το είπε ο μεγάλος Σωκράτης, που ούτε και στο δακτυλάκι του δεν του μοιάζεις, πώς μπορείς εσύ να το αρνείσαι ή να το απορρίπτεις;" Απαντώ: Είμαι ο εαυτός μου και σε αυτόν αποτείνομαι, αυτόν ερωτώ για τα διλήμματά μου - Δεν προσφεύγω σε αυθεντίες. "Εδιζησάμην εμεαυτόν", τον εαυτό μου ρώτησα, λέει ο Ηράκλειτος ή επίσης "Πολυμαθίη νόον ου διδάσκει", δηλαδή η πολυμάθεια δε σημαίνει απαραίτητα και νοημοσύνη. Ο Αριστοφάνης επίσης λέει στο Πλούτο ότι "Πατρίδα είναι εκεί όπου ευτυχεί ο καθείς", ο Ευριπίδης ότι "η Γη που μας τρέφει είναι η πατρίδα μας (Ανθολογία Στοβαίου Μ.2) και ο Δημόκριτος ότι "ο σοφός άνθρωπος ζει σε οποιοδήποτε τόπο. Γιατί πατρίδα της αγαθής ψυχής είναι όλος ο κόσμος ("Ανδρί σοφώ πάσα γη βατή. Ψυχής γαρ αγαθής πατρίς ο ξύμπας κόσμος (το διαβάζω και ανατριχιάζω, αλλά

με το Σωκράτη δεν ανατρίχιασα". Και τελειώνω με το περίφημο ρητό της μάνας μου, που συνήθιζε να επαναλαμβάνει: "Παιδί μου όπου γης και πατρίς!" Ποιος έχει δίκιο; Καταλαβαίνετε τι έκανα; Αντιπροπαγάνδα, πολέμησα τη συγκεκριμένη αυθεντία που επικαλεσθήκατε, με άλλες αυθεντίες που λένε αντίθετα πράγματα. Αν δε δέχεστε την άποψή τους, τότε επιτρέψτε μου να μη δεχθώ κι εγώ την άποψη του Σωκράτη, αν και δέχομαι πολλά άλλα απ' όσα είπε. Και προ παντός μην είσθε φανατικοί, μην είσαστε οπαδοί κανενός, καμιάς θρησκείας, καμιάς ιδεολογίας, καμιάς πολιτικής. Να είσαστε ο εαυτός σας. Αυτό να ρωτάτε βαθιά μέσα σας και να ακολουθείτε με συνέπεια την άποψή του, γιατί είναι η δική σας άποψη και όχι των άλλων, όσο καταξιωμένοι και μεγάλοι και αν θεωρούνται αυτοί. Λέει ο Πυθαγόρας με νόημα: "Να αρνείσαι τους δημόσιους δρόμους και να περπατάς σε μη πολυσύχναστα μονοπάτια" και πολύ αργότερα ο Νίτσε, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχετε γι' αυτόν αν είσαστε κομμουνιστές, συμπληρώνει: "Υπάρχει ένας δρόμος που μπορεί να τον βαδίσει μονάχα ένας, ΕΣΥ. Που πηγαίνει; Μη ρωτάς βάδισέ τον". Να και μερικά άλλα ωραία προπαγανδιστικά ρητά που σε προτρέπουν σε θυσίες για την πατρίδα ΤΟΥΣ: "Λυπάμαι που έχω μια μονάχα ζωή να δώσω για τη πατρίδα μου". Κριτική: Εντελώς ηλίθιο! "Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή", λέει ο μεγάλος μας Ρήγας Φεραίος και του απαντούν με πολύ νοημοσύνη και χιούμορ οι αναρχικοί, μπορεί των Εξαρχείων: "Καλύτερα μιας ώρας σκλαβιά και φυλακή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή". Μήπως διαφωνείτε; Ναι με την έξυπνη αντιστροφή και με κάποια αίσθηση χιούμορ μπορείς να εξουδετερώσεις τα πια δυνατά συνθήματα. Και τα σύμβολα και τα εμβλήματα και τα πατριωτικά τραγούδια τροφοδοτούν με καύσιμο τη καλολαδωμένη προπαγανδιστική μηχανή του στρατού: Μήπως έχετε ανατριχιάσει στο άκουσμα του εθνικού μας ύμνου, ή κατά την έπαρση της σημαίας μας; Δυστυχώς εγώ ναι, η χρόνια προπαγάνδα βλέπετε έχει μπει τόσο βαθιά μέσα μου, με υπνωτίζει με ελέγχει, αλλά ευτυχώς μόνο για μια στιγμή. Γρήγορα αναλαμβάνει η λογική και η νοημοσύνη μου, κατανοώ το συμβάν και γίνομαι πάλι νηφάλιος. Μήπως επίσης έχετε τραγουδήσει με πατριωτισμό κανένα από εκείνα τα όμορφα τραγουδάκια όπως "Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν.." ή το 'Έχω μια αδελφή κουκλίτσα αληθινή, τη λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ...θα τρέξω μιας αυγή χωρίς διαταγή για ν' αγκαλιάσω στοργικά τη δόλια μου αδελφή", ή μήπως δεν τα τραγουδάνε τώρα πια στο στρατό; Και το φυλλάδιο τελειώνει τα παραδείγματα των πατριωτικών συνθημάτων με το "περίφημο" σύνθημα του Κένεντυ: "Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει για σένα η

πατρίδα σου. Να ρωτάς τι μπορείς να κάνεις εσύ για αυτήν". Μη περιμένετε, δε θα το κρίνω, γιατί είναι έξυπνο και πονηρό και θέλει μερικές σελίδες ανάλυση.. Συνεχίζουμε λοιπόν: "Για να είναι αποτελεσματικός ο ψυχολογικός σου πόλεμος πρέπει να σχεδιάζεις προσεκτικά τη προπαγάνδα σου. Πρέπει να σιγουρευθείς ότι ξέρεις το κάθε τι για τον εχθρό σου και ότι βάλλεις εναντίον των απόψεών του. Και πώς μαθαίνεις για τον εχθρό σου; Εδώ μπλέκονται οι μυστικές υπηρεσίες. Διάφορες μελέτες της περιοχής, η επιτόπια έρευνα, οι αποστάτες, οι προδότες (το κείμενο τους ονομάζει πονηρά σαν "εγχώρια βοήθεια") και ακόμα οι αιχμάλωτοι πολέμου μπορούν να είναι όλοι πηγές πληροφοριών. Για παράδειγμα καθώς αναπτύσσονταν οι προπαγανδιστικές προκηρύξεις στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ, αυτές ελέγχθηκαν με τη συνεργασία Ιρακινών αιχμαλώτων πολέμου, οι οποίοι μας συνέστησαν να απομακρύνουμε οποιοδήποτε ίχνος κόκκινου χρώματος (ένα σήμα κινδύνου για τους Ιρακινούς), να δείξουμε τους στρατιώτες των συμμάχων όχι ξυρισμένους, αλλά με γένια στο πηγούνι (τα γένια υποβάλλουν την ιδέα της εμπιστοσύνης και της αδελφότητας στους Ιρακινούς) και να προσθέσουμε μπανάνες σε ένα μπωλ με φρούτα που δειχνόταν να προσφέρεται στους παραδιδόμενους Ιρακινούς στρατιώτες (οι μπανάνες είναι μια μεγάλη λιχουδιά για τους Ιρακινούς). Επίσης μια εικόνα που έδειχνε ένα παραδιδόμενο Ιρακινό να σκέφτεται την οικογένειά του και το σπίτι του μπέρδεψε τους Ιρακινούς αιχμαλώτους. Η μέθοδος της απεικόνισης των σκέψεων σε ένα σκίτσο με "συννεφάκια" είναι πολύ γνωστή στη Δυτική Κουλτούρα, αλλά ουσιαστικά άγνωστη στους Ιρακινούς. Το σκίτσο αμέσως απορρίφθηκε". "Η καλύτερη πάντως χρησιμοποίηση του ψυχολογικού πολέμου πρέπει να αποδοθεί σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του BBC. Αυτή έγινε όταν οι Γερμανοί σχεδίαζαν να εισβάλουν στην Αγγλία περνώντας με πλοία το στενό της Μάγχης. Ο εκφωνητής λοιπόν έλεγε: "Γερμαναράκια Προσοχή!. Μια και ετοιμάζεστε να εισβάλλετε στη χώρα μας, είναι σημαντικό να μάθετε μερικές Αγγλικές φράσεις. Παρακαλώ επαναλάβετε μετά από μένα: Διασχίζουμε το Κανάλι, Διασχίζουμε το Κανάλι. Πολύ ωραία, τώρα μερικές λέξεις που θα τις βρείτε χρήσιμες πάνω στα πλοία σας. "Το πλοίο βυθίζεται", Το πλοίο βυθίζεται". Πολύ ωραία πάλι! . Και τώρα ας ασκηθούμε λίγο στη κλήση των ρημάτων. Επαναλάβετε μετά από μένα. "Εγώ καίγομαι", «Εσύ καίγεσαι", "Εμείς καιγόμαστε". "Έγγραφα που βρέθηκαν μετά το τέλος του πολέμου έδειξαν ότι εξ' αιτίας αυτής της εκπομπής το Ανώτατο Γερμανικό Στρατηγείο πίστεψε ότι οι Βρετανοί σχεδίαζαν να βάλουν με κάποιο τρόπο φωτιά στο στενό της Μάγχης και ακύρωσαν τα σχέδιά τους".

Ο ψυχολογικός πόλεμος δεν είναι μια νέα τακτική πολέμου, αλλά υπήρχε από την αρχαιότητα. Γύρω στο 400 π.χ. Ο Ινδός Βραχμάνος Καουτίλυα έγραψε τις "Αρχές της Πολιτικής», ένα βιβλίο συμβουλών για τους βασιλιάδες, το οποίο έχει συχνά συγκριθεί με τον "Πρίγκηπα" του Μακιαβέλι. Σε αυτό συμβούλευε καθαρά τη χρησιμοποίηση του ψυχολογικού πολέμου σε όλες τις μορφές του για τη διάσπαση ενός εχθρικού στρατού και τη σύλληψη του αρχηγού του. Η άποψή του ήταν ότι προπαγανδιστές του βασιλιά έπρεπε να διαδίδουν ότι αυτός μπορεί να κάνει μαγεία, ότι ο Θεός και οι σοφότεροι των ανθρώπων είναι με το μέρος του και ότι όλοι όσοι τον υποστηρίζουν στη πολεμική του προσπάθεια θα έχουν μεγάλα οφέλη. Έπρεπε επίσης οι πράκτορες του βασιλιά να διεισδύουν στα βασίλεια των εχθρών του και να διασπείρουν την ηττοπάθεια, παραπλανώντας τους ανθρώπους, ιδίως της πρωτεύουσας, με ψεύτικες ειδήσεις για τους αρχηγούς και τις πολεμικές δυνάμεις. Παρόμοιες συμβουλές βρίσκονται στο βιβλίο "Η Τέχνη του Πολέμου" του Κινέζου θεωρητικού Σαν-Τσου, ο οποίος έγραψε τον ίδιο περίπου καιρό. Σύμφωνα με αυτόν "Όλοι οι πόλεμοι βασίζονται στην εξαπάτηση. Έτσι όταν μπορούμε να επιτεθούμε, πρέπει να φαινόμαστε ότι δεν μπορούμε. Όταν χρησιμοποιούμε τις δυνάμεις μας, πρέπει να φαινόμαστε αναποτελεσματικοί, όταν είμαστε κοντά, πρέπει να κάνουμε τον εχθρό να πιστέψει ότι είμαστε πολύ μακριά, όταν είμαστε μακριά, πρέπει να το κάνουμε να πιστεύσει ότι είμαστε κοντά. Προσφέρουμε δολώματα για να δελεάσουμε τον εχθρό. Προσποιούμαστε ότι βρισκόμαστε σε αταξία και τον συντρίβουμε...Το να συλλάβεις ολόκληρο το στρατό του εχθρού, είναι καλύτερο από το να τον καταστρέψεις. Το να καταλάβεις ανέπαφο ένα σύνταγμα ή μια ομάδα, είναι καλύτερο από το να τους εξολοθρεύσεις. Γιατί το να νικήσεις εκατό νίκες σε εκατό μάχες δεν είναι το αποκορύφωμα της δεξιοτεχνίας. Το να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη, αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη. Έτσι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία στο πόλεμο είναι το να επιτεθείς στη στρατηγική του εχθρού. Το επόμενο καλύτερο είναι να διαλύσεις με τη διπλωματία σου τις συμμαχίες του. Το επόμενο καλύτερο είναι να επιτεθείς στο στρατό του. Και η χειρότερη πολιτική είναι να επιτεθείς σε πόλεις". Ψυχολογικό πόλεμο χρησιμοποίησε και ο Μέγας Αλέξανδρος. Όταν αισθάνθηκε ότι είχε μείνει με πολύ λίγο στρατό στα βάθη της Περσίας (γιατί αναγκαζόταν να αφήνει για ασφάλεια αρκετούς στρατιώτες πίσω του στα κατακτημένα εδάφη) και επρόκειτο να δώσει μια μάχη με ένα αρκετά πολυπληθέστερο αντίπαλο, αποφάσισε να γυρίσει πίσω για να πάρει ενισχύσεις. Επειδή όμως πίστευε ότι οι Πέρσες βλέποντάς τον να φεύγει θα τον κατεδίωκαν, είπε στους σιδηρουργούς του να φτιάξουν γιγάντιες περικεφαλαίες και θώρακες που τις άφησε στον καταυλισμό, πριν τελικά φύγει τη νύχτα. Όταν την επόμενη μέρα οι Πέρσες μπήκαν στον έρημο καταυλισμό και είδαν τις τεράστιες αυτές πανοπλίες, έχοντας ακούσει και διάφορες ιστορίες για το στρατό του Αλέξανδρου, κατατρόμαξαν θεωρώντας τους 'Έλληνες σα γίγαντες και με τίποτα βέβαια δε σκέφτηκαν να τους καταδιώξουν.

Μια άλλη συμβολική προπαγανδιστική πράξη του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν το κόψιμο του Γορδίου Δεσμού με το σπαθί του, ή ακόμα ο γάμος του με τη κόρη του Δαρείου. Ψυχολογικό πόλεμο εφάρμοσε και ο πατέρας του Φίλιππος, ο οποίος άλλοτε απειλούσε και άλλοτε καθησύχαζε τους αντιπάλους του, προσπαθώντας να τους διαιρεί για να τους υποτάσσει ευκολότερα. Ψυχολογικό πόλεμο έκανε και ο Τζέκινς Χαν, ο οποίος άφηνε να δραπετεύουν επίτηδες αιχμάλωτοί του, οι οποίοι είχε φροντίσει προηγουμένως να ακούσουν διάφορες παραποιημένες "πληροφορίες", τις οποίες μετέφεραν τελικά στους εχθρούς του. Τον 16ο αιώνα ο Μακιαβέλι συζήτησε στην Ιταλία πολύ παρόμοια με τον Καουτίλυα και το Σαν-Τσου τη χρήση της προπαγάνδας και της διπροσωπίας στην ειρήνη και στον πόλεμο. Μεγάλος προπαγανδιστής υπήρξε και ο Ναπολέων, του οποίου η προπαγάνδα άξιζε, σύμφωνα με το Μέττερνιχ, "όσο ένας στρατός τριακοσίων χιλιάδων ανδρών". Επίσης ο σιδερένιος καγκελάριος Βίσμαρκ ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε μυστικά κονδύλια για προπαγανδιστικούς σκοπούς και ιδιαίτερα για την εξαγορά ξένων δημοσιογράφων. Ιδιαίτερη χρησιμοποίηση της προπαγάνδας και του ψυχολογικού πολέμου έγινε κατά το πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Δημιουργήθηκε μάλιστα και ο ειδικός όρος, "παραγέμισμα του κεφαλιού (bourage des cranes)". Οι Αμερικανοί ήταν τελικά πολύ πιο επιδέξιοι στη προπαγάνδα τους και πήραν τα πρωτεία. Ταινίες όπως "Ο Κάιζερ: το Τέρας του Βερολίνου" και "οι Λύκοι του Κουλτούρ" γέμισαν τους Αμερικάνικους κινηματογράφους. Μάλιστα η ταινία "Στη Κόλαση με τον Κάιζερ" ήταν τόσο δημοφιλής, που εκλήθη η ειδική ομάδα καταστολής της αστυνομίας για να αντιμετωπίσει το αγριεμένο πλήθος που του είχαν αρνηθεί την είσοδο. Πολλοί αναλυτές αποδίδουν την αποτυχία της Γερμανικής Προπαγάνδας στην Αμερική στο γεγονός ότι αυτή έδωσε περισσότερη έμφαση στη λογική παρά στο πάθος. Όπως έγραψε ο Λάσγουελ για την πολεμική προπαγάνδα "Τόσο μεγάλες είναι οι ψυχολογικές αντιστάσεις εναντίον του πολέμου στα σύγχρονα κράτη, ώστε ο κάθε πόλεμος πρέπει να εμφανιστεί σαν αμυντικός εναντίον μιας μεγάλης απειλής κι ενός εγκληματικού επιτιθέμενου. Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για το ποιον θα πρέπει να μισεί το έθνος". Αυτός είναι και ο λόγος που όλα τα παλιά Υπουργεία Πολέμου των κρατών μετονομάσθηκαν, ή καλύτερα μεταμφιέσθηκαν, τελικά σε Υπουργεία "Άμυνας". Μια ιδιαίτερα αποτελεσματική στρατηγική για τη δαιμονοποίηση των Γερμανών ήταν η χρησιμοποίηση ιστοριών θηριωδίας και ωμότητας. Όπως παρατηρεί πάλι ο Λάσγουελ "Ένας χρήσιμος κανόνας για τη διέγερση του μίσους, αν αυτοί αρχικά δεν εξαγριωθούν, είναι η χρησιμοποίηση μιας θηριωδίας. Αυτό έχει χρησιμοποιηθεί με απαράλλακτη επιτυχία σε κάθε γνωστή σύγκρουση του ανθρώπου". Κυνικά λοιπόν, ύπουλα, στημένα παιχνίδια από τους προπαγανδιστές. Διαφορετικά από τους ειρηνιστές που υποστηρίζουν ότι όλοι οι πόλεμοι είναι θηριώδεις και απάνθρωποι, ο προπαγανδιστής με τη στημένη ιστορία του

προβάλλει την ιδέα ότι ο πόλεμος είναι θηριώδης μονάχα όταν εξασκείται από τον εχθρό. Μια από αυτές τις ιστορίες θηριωδίας που κυκλοφόρησε στη διάρκεια του πολέμου ήταν για ένα βαρέλι γεμάτο από βολβούς ματιών (μήπως αυτό μας θυμίζει την ιστορία του βαρελιού με τα καρφιά των Εβραίων που χρησιμοποιόταν παλιά σαν μπαμπούλας για τα παιδιά;). Στην εργασία του για τη πολεμική προπαγάνδα ο Λάσγουελ σκέφθηκε ότι οι ιστορίες θηριωδίας θα είναι πάντα δημοφιλείς, γιατί το ακροατήριο μπορεί να αισθανθεί έτσι μια δίκαιη αγανάκτηση εναντίον του εχθρού και να τον ταυτίσει σε κάποιο σημείο με τους δράστες των ειδεχθών εγκλημάτων. .Σον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο το 1936 η προπαγάνδα οργίασε από όλες τις μεριές με κυριάρχους το κομμουνιστικό και τον αστικό τύπο και με κατεξοχήν θύματα τους τροτσκιστές ή "αναρχοτροτσκιστές", όπως τους αποκαλούσαν, και τους αναρχικούς, ιδίως τους τελευταίους, που ήταν ασύνταχτοι, απείθαρχοι και ανοργάνωτοι, δρώντας κατεξοχήν αυθόρμητα και αηδιάζοντας προφανώς με τη χρησιμοποίηση τέτοιων μεθόδων. Τους φασίστες τους βοηθούσαν και τους όπλιζαν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί και τους κομμουνιστές οι Ρώσοι. Τους τροσκιστές και τους αναρχικούς, κοινούς εχθρούς αστών, κομμουνιστών και φασιστών, κανένας. Ήταν λοιπόν εύκολα εξιλαστήρια θύματα να κατηγορηθούν και να διαβληθούν απ' όλες τις πλευρές. Οι αναρχικοί ιδίως αποτέλεσαν ακόμα και σαν όνομα, και αποτελούν ίσως ακόμα και τώρα, το φόβο και το τρόμο των αστών. Οι τροσκιστές δεν έχουν διαβληθεί τόσο πολύ ιστορικά για να τους φοβηθούν. Στο βιβλίο του "Φόρος Τιμής στη Καταλωνία" ο Τζωρτζ Όργουελ παρουσιάζει πολύ καλά το γνωστό πια ρόλο των κομμουνιστών να κατηγορούν οποιοδήποτε άλλο αριστερό εκτός απ' αυτούς σα "χαφιέ", "πράκτορα της ασφάλειας" και "προδότη". Διακατεχόμενοι από το σύνδρομο της προδοσίας κατηγορούν αρκετές φορές ακόμα και τους δικούς τους ηγέτες (βλέπε Άρη Βελουχιώτη, Σιάντο, Ζαχαριάδη κ.λ.π.). Γράφει λοιπόν ο Τζωρτζ Όργουελ: "Είναι αδύνατον να διαβάσει κανείς τις περιγραφές στο Κομμουνιστικό τύπο, δίχως να αντιληφθεί ότι στοχεύουν συνειδητά σε ένα κοινό που αγνοεί τα γεγονότα και δεν έχουν άλλο σκοπό από το να διεγείρουν τη προκατάληψη...Ο σκοπός τους είναι να δώσουν στους παρά έξω την εντύπωση ότι όλη η Καταλωνία είναι σύσσωμη εναντίον των "Τροσκιστών"...Ή, ξανά οι ταχυδακτυλουργίες στον Κομμουνιστικό τύπο με τους αριθμούς των νεκρών και των τραυματιών, με σκοπό να διογκωθεί η έκταση των ταραχών..." "...Οι ξένες καπιταλιστικές εφημερίδες, σε γενικές γραμμές, έριξαν το φταίξιμο για τις μάχες στους Αναρχικούς, αλλά υπήρξαν και μερικές που ακολούθησαν τη Κομμουνιστική γραμμή...." "Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει κανείς που να πέρασε μερικές βδομάδες στην Ισπανία, και να μην απογοητεύθηκε ως ένα βαθμό. Ξαναθυμήθηκα τον ανταποκριτή εφημερίδας που είχα συναντήσει τη πρώτη μου μέρα στη Βαρκελώνη και μου είχε πει: "Αυτός ο πόλεμος είναι μια βρωμερή υπόθεση, όπως όλοι οι πόλεμοι. Αυτό το σχόλιο με είχε σοκάρει βαθιά για εκείνη την εποχή. Δεν πι-

στεύω ότι ήταν αλήθεια. Δεν ήταν αλήθεια ούτε για τώρα. Αρχίζει όμως να γίνεται πιο αληθινό. Είναι γεγονός ότι κάθε πόλεμος υφίσταται ένα είδος βαθμιαίου εκφυλισμού μήνα με το μήνα, γιατί πράγματα όπως η ατομική ελευθερία κι ένας φιλαλήθης τύπος, είναι απλώς ασυμβίβαστα με τη στρατιωτική αποτελεσματικότητα" (Εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος, 1980) Η Γερμανική προπαγάνδα στηρίχθηκε κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως επί το πλείστον στο μύθο της ανωτερότητας της Αρίας φυλής και ιδιαίτερα των Γερμανών έναντι των άλλων υποδεέστερων φυλών και προπαντός των Εβραίων, οι οποίοι σύμφωνα με το Χίτλερ συνωμοτούσαν να κυριαρχήσουν πολιτικά και οικονομικά στον πλανήτη μας. Είχε διαβάσει τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών και αισθάνθηκε το χρέος να σώσει την Αρία φυλή από τον επικείμενο, εξυφαινόμενο από τους Εβραίους αφανισμό της. Ήταν ιστορικό και βιολογικό χρέος της Άριας φυλής να επικρατήσει και να κυριαρχήσει, έστω και με διαδικασίες φυλετικής κάθαρσης και ευγονικής. Αργότερα ο Γκαίμπελς βλέποντας τους άλλους λαούς να αντιδρούν έντονα σε αυτό τον εκλεκτικό Γερμανικό μύθο και να συντάσσονται εναντίον τους προσπάθησε να τον αντικαταστήσει με τον εκτενέστερο μύθο της "Νέας Ευρωπαϊκής Τάξης", κάτι ανάλογο με το σημερινό μύθο της "Νέας Τάξης Πραγμάτων", αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Από την άλλη μεριά οι "Σύμμαχοι", αφού δαιμονοποίησαν κατά την προσφιλή τους μέθοδο τη Γερμανία και τον "Αιμοσταγή Παρανοϊκό της Δικτάτορα", προσπάθησαν με τους δικούς τους μύθους περί "ελευθερίας", "ισότητας" και "δημοκρατίας" που διακυβεύονταν να πείσουν τους στρατιώτες τους να ριχτούν με μένος στη μάχη και στον "πατριωτικό πόλεμο" για να προστατεύσουν, υποτίθεται, εκτός από τις εστίες και την πατρίδα τους, τις πανανθρώπινες αξίες και τον πολιτισμό. Ο λαός βλέπεται δεν πολεμάει - το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είναι ισχυρό - αν δεν παραμυθιαστεί προηγουμένως από κάτι τέτοιους μύθους, που με ιδιαίτερη μαεστρία και ικανότητα ενσταλάζουν στην ψυχή του οι άρχοντές του για να τον παρακινούν σε δράση. "Η ιδέα, όταν μπει στη μάζα μετατρέπεται σε υλική δύναμη", είχε πει ο Μαρξ και είχε απόλυτη δίκιο. Θα μπορούσαμε βέβαια να συμπληρώσουμε τη δυνατότητα και της αντίθετης επιλογής: Κατάλληλες ιδέες όταν μπουν στη μάζα την ευνουχίζουν και την αδρανοποιούν. Υπάρχει τώρα μια πληθώρα ιδεών, τόσο για παρακίνηση και δράση, όσο και για αποκοίμισμα και εφησυχασμό, από τις οποίες μπορούν να διαλέξουν καθημερινά οι άρχοντες για να χειραγωγήσουν και κατευθύνουν τις μάζες εκεί που επιθυμούν. Και αν υπάρχουν μερικοί εξυπνάκηδες "μορφωμένοι" που καταλαβαίνουν τους μηχανισμούς και δε θέλουν να υπακούσουν, τότε υπάρχουν και τα στρατοδικεία και η αστυνομία για να τους νουθετήσουν σε πειθαρχία και συμβιβασμό. Μερικά μόνο παιδιά "που βράζει το αίμα τους" και δεν πτοούνται από τις φοβέρες και τις απειλές αντιδρούν με χιούμορ και περισσή ευφυία με σλόγκαν όπως "Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του", "Καλός ψηφοφόρος, κουλός ψηφοφόρος", "Μη χέζεστε πάνω σας, χέστε τους άλλους", "Μη περιμένετε να χιονίσει για να δείτε άσπρη μέρα", "Όταν σας εξετάζουν, να απαντάτε με ερωτήσεις", "Εμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος", "Ό,τι δε φτάνει ο λαγός, πηδάει και το φτάνει" ή "Βασίσου στις ιδέες σου, σίγουρα θα καταρρεύσουν" ή το οικολογικό "Γκρεμίστε τις πολυκατοικίες, κρύβουν το ηλι-

οβασίλεμα". Τελικά βέβαια οι σύμμαχοι κέρδισαν για μια ακόμη φορά το πόλεμο της προπαγάνδας με τους Γερμανούς. Δεν αποτελεί βέβαια έκπληξη ότι όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν εναντίον της Ρωσίας, αυτή δεν πήρε πρακτικά καμιά βοήθεια από τους "συμμάχους" της. Δεν είναι πάντως παράξενο ότι οι αντικομουνιστικές συμμαχικές χώρες έχασαν συνολικά στο πόλεμο λίγο περισσότερο από μισό εκατομμύριο ανθρώπους, ενώ η κομμουνιστική Ρωσία έχασε γύρω στα 20 εκατομμύρια; Οι Σύμμαχοι βέβαια απέφυγαν να εστιαστούν σε αυτή τη τρομερή γενοκτονία και να προκαλέσουν στους λαούς τους συμπάθεια για τους Ρώσους. Αντίθετα προσπάθησαν να την αποκρύψουν, δημιουργώντας την έννοια του Μεγάλου Ολοκαυτώματος των Εβραίων, υπερτιμώντας επίτηδες τον αριθμό των πραγματικών θανάτων τους. Με τη προπαγάνδα αυτή έκαναν τους λαούς τους να αισθανθούν συμπάθεια για τους Εβραίους και να ξεχάσουν τους Ρώσους. Οι Εβραίοι που και αυτοί φρόντισαν να ξεχάσουν τους Ρώσους και τη μεγάλη συμβολή τους στο νικηφόρο αποτέλεσμα του πολέμου, αντάμειψαν τους Αμερικανούς, στο μετέπειτα επιβληθέν από τους συμμάχους κράτους τους στη Μέση Ανατολή, με μια ωραία Αμερικανική βάση. Το γεγονός γίνεται πιο σημαντικό, γιατί οι Ρώσοι είναι που κατέλαβαν το Βερολίνο και σταμάτησαν το ολοκαύτωμα των Εβραίων και όχι οι Αμερικανοί, όπως οι ίδιοι αφήνουν ξεδιάντροπα να νοηθεί στις πολεμικές ταινίες τους. Οι Αμερικανικές ταινίες φαίνονται να δείχνουν μόνο διωκόμενους Εβραίους, ηρωικούς Αμερικανούς και φανατικούς, αγροίκους Γερμανούς, με αυτή ακριβώς τη σειρά. Δυστυχώς στη ταινία "Η Ζωή είναι Ωραία" ο "αριστερός" Ρομπέρτο Μπενίνι φρόντισε να ικανοποιήσει τους Αμερικανούς (για να πάρει το Όσκαρ;) και παρουσίασε την Αμερικανική διαστρέβλωση της ιστορίας στο τέλος της ταινίας, βάζοντας τα Αμερικανικά τανκς να μπαίνουν στο Βερολίνο! Το ψέμα και η προπαγάνδα του παρελθόντος συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Όχι μόνον αυτό, αλλά μετά το πόλεμο τα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης συνέδεαν σκόπιμα το "διωγμό των Εβραίων" με τους Ρώσους! Η Αμερική για δεκαετίες κατηγορούσε τη Ρωσία ότι εξεδίωκε τους Εβραίους με το μην τους επιτρέπει να φύγουν από τη Ρωσία, ενώ στη πραγματικότητα οι απαγορεύσεις αυτές ίσχυαν για όλους τους Ρώσους. Τα Αμερικανικά μέσα κατάφεραν πάντως σκόπιμα να μεταφέρουν την ετικέτα του "διώκτη των Εβραίων" από τους Ναζί στους κομμουνιστές. Η πραγματικότητα όμως ήταν ότι η ίδια η Αμερική έκανε με διάφορες διατάξεις της πολύ πιο δύσκολη τη μετανάστευση των Ρωσοεβραίων στη χώρα τους. Και όχι μόνο αυτό, μετά από λίγα χρόνια η Αμερική μπήκε στη Μακαρθική εποχή και στο κυνήγι μαγισσών για τους υποτιθέμενους κομμουνιστές. Οποιαδήποτε κριτική στη κυβέρνηση ή τη κοινωνία αποδίδετο στους κομμουνιστές. Η Μακαρθική κάθαρση των σοσιαλιστών ή των σοσιαλιζόντων κτύπησε πάνω απ' όλους το Χόλυγουντ. Μετά από αυτήν το Χόλυγουντ άρχισε να παράγει ένα πλήθος πολεμικών ταινιών στις οποίες η Αμερική έσωζε τον ελεύθερο κόσμο. Η έμφαση ήταν τόσο μεγάλη, που οι περισσότεροι Αμερικανοί άρχισαν να πιστεύουν ότι κέρδισαν το πόλεμο μόνοι τους. Ο Κομμουνισμός πήρε γρήγορα

τη θέση του Χίτλερ σαν τη βασική απειλή για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Για να δικαιολογήσουν τη διατήρηση του Ισραήλ σαν του κορυφαίου αποδέκτη της Αμερικανικής οικονομικής βοήθειας, τα μέσα ενημέρωσης βομβάρδισαν τον Αμερικανικό λαό με μια συνεχή προπαγάνδα για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εστιαζόμενοι ιδιαίτερα στις όψεις του ολοκαυτώματος των Εβραίων. Όταν το Ισραήλ άρχισε να σκοτώνει τα μικρά παιδιά των Παλαιστινίων που πετούσαν πέτρες στους στρατιώτες του, η Αμερικανική τηλεόραση σχεδόν σε καθημερινή βάση πρόβαλε πολεμικές ταινίες, ντοκουμέντα και ειδικά δραματοποιημένα αφιερώματα που απεικόνιζαν τη φρίκη του ολοκαυτώματος. Τα προγράμματα που περιλαμβάνουν θέματα με Ναζί και το ολοκαύτωμα των Εβραίων έχουν μεταδοθεί και ξαναμεταδοθεί τόσες πολλές φορές που, όπως αναμένετο, το ολοκαύτωμα των Εβραίων έχει χαραχθεί μέσα στην Αμερικανική ψυχή σαν η μοναδική χειρότερη θηριωδία του πολέμου. Αδιάφορο από το πόσο θηριώδεις μπορεί να είναι άλλες θηριωδίες όπως το ρίξιμο ατομικών βομβών πάνω σε αστικούς πληθυσμούς, αυτές έχουν αντιμετωπισθεί σαν ατυχή, αλλά αναγκαία γεγονότα. Η πατρίδα μας την ίδια εποχή έζησε το δικό της κυνήγι μαγισσών με μια τρομερή εκστρατεία εναντίον των "αναρχοκομμουνιστών" ή "κομουνιστοσυμμοριτών" που δήθεν έσφαζαν με κονσερβοκούτια τους αθώους εθνικόφρονες πολίτες. Οι προπηλακισμοί, οι εξορίες και τα βασανιστήρια εναντίον των αριστερών ήταν μια αγαπημένη τακτική των "Εθνικών μας Κυβερνήσεων". Οι απειλές. η τρομοκράτηση, η καλπονοθεία, οι προβοκάτσιες, η διαρκής υπονόμευση, η συνεχής δημιουργία "προδοτών" και "χαφιέδων" υπαρκτών ή μη στους κόλπους του αριστερού κινήματος, το κράτησε τελικά ελεγχόμενο και σε μικρά ποσοστά. Μια χαρακτηριστική περίπτωση "μαύρης" προπαγάνδας αναφέρει ο Γιώργος Γεωργαλάς στο σημαντικότατο όπως έχουμε ξανατονίσει βιβλίο του Η Προπαγάνδα: "Το "Ριζοσπάστη" τον εξέδιδε επί 4ης Αυγούστου το Υπουργείο Ασφάλειας. Ο τότε υπουργός Ασφάλειας Μανιαδάκης χρησιμοποίησε διάφορους πρώην κομμουνιστές που ήξεραν καλά τη νοοτροπία και την ορολογία του κομμουνισμού, για να συντάσσει και να κυκλοφορεί δήθεν παράνομα, την εφημερίδα του "Ριζοσπάστη" σαν όργανο του ΚΚΕ. Η πραγματική παράνομη ηγεσία του ΚΚΕ εξέδιδε το δικό της πραγματικό "Ριζοσπάστη". Αλλά ο ψεύτικος κυκλοφορούσε πιο τακτικά και πιο άνετα. Έτσι έθεσε κάτω από τη δική του καθοδήγηση τους οπαδούς του ΚΚΕ. Με αυτό το τρόπο το ΚΚΕ. έπαιρνε γραμμή από τον πλαστό "ριζοσπάστη". Αυτός κατάγγειλε όλους τους πραγματικούς κομματικούς ηγέτες σαν "πράκτορες της Ασφάλειας" με αποτέλεσμα να απομονωθούν από τους ομοϊδεάτες τους, να εξουδετερωθούν και να συλληφθούν! Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, γενικός γραμματέας τότε του ΚΚΕ για μια περίοδο έπαιρνε "γραμμή" από τον ψεύτικο "Ριζοσπάστη"! Μετά μπλεχθήκαμε με τους "συμμάχους" μας στο πόλεμο στη Κορέα. Θέλετε

να μάθετε τι κάναμε εκεί; Θα σας αναφέρω ένα μικρό ανόητο προπαγανδιστικό "πατριωτικό τραγουδάκι" που αναγκαζόμασταν να τραγουδάμε με βροντερή φωνή και ρυθμό στο στρατό: "Κι ο στρατός μας που πήγε στη Κορέα, πολεμούσε για τα ιδανικά, ιδανικά κι είχε βάψει τους κίτρινους στο αίμα δείχνοντάς τους τι θα πει ελευθεριά, ελευθεριά (!!!)" Στο πόλεμο του Βιετνάμ οι Αμερικανοί οργίασαν με την ασύστολη προπαγάνδα τους και τα αιμοσταγή εγκλήματά τους, αλλά επιτέλους έχασαν το πόλεμο. Και φτάσαμε στην "Εθνοσωτήριον Επανάσταση" των Απριλιανών πραξικοπηματιών με την ιδιόμορφη εθνικιστική, μεγαλοϊδεατική, αντικομμουνιστική προπαγάνδα της και τη φασιστική πρακτική της του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν". Οι ηγέτες της χαμηλού γενικά νοητικού επιπέδου και μόνον ίσως ένας ευφυής ανανήψας κομμουνιστής, ο Γεώργιος Γεωργαλάς, με τις ιδιαίτερα σημαντικές γνώσεις και σπουδές του στη προπαγάνδα, μπορεί τελικά να τους ξελάσπωσε. Τα συνθήματά της και τα σλόγκαν της έμειναν περιώνυμα: "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" - και καθολικώς διαμαρτυρομένων συμπλήρωναν με νόημα άλλοι.. Η προπαγάνδα των έργων (ο Πατακός με ένα μυστρί συνεχώς στο χέρι) και των θεαμάτων (ο εορτασμός της Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων στο Καλλιμάρμαρο) και παντού ο κομμουνιστικός κίνδυνος που καραδοκούσε και τον οποίο τελικά συνέτριβαν οι "Εθνικοί μας ηγέτες" με βασανιστήρια. φάλαγγα και εξορίες. Και μετά ο άλλος "εθνοσωτήρας", ο Καραμανλής και το πιο επιτυχημένο μέχρι τώρα προπαγανδιστικό σλόγκαν της λεγόμενης συντηρητικής ή δεξιάς παράταξης: "Καραμανλής ή Τανκς" - σκέτη τρομοκρατία - και βέβαια ο κόσμος προτίμησε τον Καραμανλή... Και μετά ο Ανδρέας στην αρχή με το ζιβάγκο δήθεν ασυμβίβαστος κι επαναστάτης αριστερός και αργότερα καλοντυμένος αστός δίπλα στη κομψευόμενη νεαρή δεύτερη γυναίκα του. Μάστορας των προπαγανδιστικών πολιτικών συνθημάτων, του ρητορικού λόγου και του τάιμινγκ μας έδωσε τα καλύτερα παραδείγματα του είδους: "Η Ελλάδα Ανήκει στους Έλληνες", "Εδώ και τώρα Αλλαγή", "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" κ.α. Το ίδιο και οι δυναμικές ρητορικές εκφράσεις του περί "αναδόμησης", "κοινωνικοποίησης", "χρονοντούλαπο της ιστορίας", "Βυθίσατε το Χόρα" κ.λ.π,. έχουν αφήσει εποχή.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΕΡΣΙΚΟ "Πολλοί ενώ κάνουν τα αίσχιστα λένε τα καλύτερα λόγια" (Δημόκριτος) "Τα άδεια ασκιά τα φουσκώνει ο αέρας και τους ανόητους ανθρώπους η αλαζονεία" (Σωκράτης)

"Τον τύραννο γεννάει η αλαζονεία" (Σοφοκλή, Οιδίπους Τύραννος)

Οι Αμερικανοί πριν την προσχεδιασμένη ωμή επέμβασή τους στον Περσικό Κόλπο είχαν ξεκινήσει μια πρωτοφανή εκστρατεία κατασυκοφάντησης και σπίλωσης του Σαντάμ Χουσεΐν, ταυτίζοντάς τον με τον Χίτλερ και αποκαλώντας τον "Αιμοσταγή Δικτάτορα", "Χασάπη της Βαγδάτης" και "Αντίχριστο". Μπορεί βέβαια ο Σαντάμ να είχε σκοτώσει πολλούς πολιτικούς του αντιπάλους και να κυβερνούσε δικτατορικά τη χώρα του, αλλά το ίδιο και χειρότερα είχαν κάνει και πολλοί άλλοι δικτάτορες χωρίς να τους γίνει η αντίστοιχη παρομοίωση, ή να τους απονεμηθούν ανάλογοι τίτλοι. Τους περισσότερους μάλιστα από αυτούς προώθησαν στην εξουσία οι ίδιες οι ΗΠΑ στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, για να μη θυμηθούμε και τη δική μας περίπτωση με τον Παπαδόπουλο και την 21η Απριλίου, δικό τους εφεύρημα και αυτό. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι στα κράτη που ανέβηκε ο φασισμός (Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία) υπήρχε το πιο ισχυρό κομμουνιστικό κίνημα της Ευρώπης και τα λεγόμενα «ελεύθερα» δυτικά κράτη βοήθησαν τα μέγιστα στην επικράτηση του φασισμού σε αυτά τα τρία κράτη από το φόβο των Κομμουνιστών. Άλλο αν αναγκάστηκαν τελικά να στραφούν εναντίον του Χίτλερ. Εκείνο που έκανε το Σαντάμ 0"Χίτλερ" ήταν ότι διεκδίκησε με βίαια μέσα την πρώην επαρχία της χώρας του, την οποία είχαν αφαιρέσει επίσης με βία. στο παρελθόν οι αποικιοκράτες Άγγλοι και την είχαν ανακηρύξει ανεξάρτητο κράτος βάζοντας στην εξουσία τους εμίρηδες και ελέγχοντας μέσω αυτών τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου του μικρού αυτού κρατιδίου (Κουβέιτ, ΒΡ). Αν το κοινό πειθόταν από τη συστηματική και επίμονη αυτή βδελυρή προπαγάνδα, θα ήταν εύκολο να δεχθεί και το συμμαχικό "αντιφασιστικό", στη πράξη ιμπεριαλιστικό, συνασπισμό των 30 κρατών εναντίον του και τα όσα θα επακολουθούσαν μέχρι και τη δημιουργία της "Νέας Τάξης Πραγμάτων". Οι Αμερικανοί απέκρυπταν έτσι τα πραγματικά τους σχέδια για παγκόσμια ηγεμονία, έλεγχο της περιοχής των πετρελαίων, αποθεραπεία από το σύνδρομο του Βιετνάμ, οικονομική ανάκαμψη της χώρας τους, δοκιμή της αποτελεσματικότητας των νέων όπλων, οικονομικά οφέλη από το μεταπολεμικό εμπόριο όπλων και συστημάτων άμυνας (συστοιχίες Πάιροτ κ.λ.π.) και από την ανοικοδόμηση από τις Αμερικανικές εταιρίες των περιοχών που οι ίδιοι θα είχαν προηγουμένως καταστρέψει με τις βόμβες και τους πυραύλους τους. Οι αντιφασίστες έτσι και οι Χριστιανοί θα ήσαν με το μέρος τους, αφού θα πολεμήσουν εναντίον του "Χίτλερ" και του "Αντίχριστου". Έμεναν να πεισθούν οι πράσινοι και οι οικολόγοι ειρηνιστές. Έτσι πριν τη μεγάλη χερσαία επίθεσή τους, αφού είχαν ήδη εξολοθρεύσει άνανδρα από ψηλά και εκ του ασφαλούς τον "εχθρό" με τις απάνθρωπες "έξυπνες" βόμβες τους, επινόησαν ένα νέο, εντυπωσιακό προπαγανδιστικό κόλπο. Πήραν ένα αθώο πουλί, έναν κορμοράνο, τον βούτηξαν όπως μαθεύτηκε αργότερα σε ένα βαρέλι με μαύρο πετρέλαιο και τον έριξαν σε μια μικρή κηλίδα από διαρροή πετρελαίου κοντά στη

πόλη Χάφτζι, πολύ νοτιότερα από τη μεγάλη κηλίδα που υποτίθεται ότι είχαν δημιουργήσει οι Ιρακινοί για να εμποδίσουν μια μελλοντική απόβαση των συμμάχων. Το κακόμοιρο πουλί κατάμαυρο με βαριά φτερά, μάταια προσπαθούσε να σηκωθεί, να σωθεί, να πετάξει. Μέσω του CNN η Ευρώπη και η Αμερική βομβαρδιζόταν για μέρες με τις τραγικές εικόνες του φτωχού κορμοράνου. Ράγισαν όλες οι ευαίσθητες οικολογικές καρδιές και αντέδρασαν εναντίον του αδίστακτου Σαντάμ που οδηγούσε τον Περσικό Κόλπο σε μια τόσο μεγάλη οικολογική καταστροφή. Και όμως, όπως αποκάλυψε ο ειδικός απεσταλμένος του CNN στον ανταποκριτή της "Liberation" ούτε ο ίδιος είδε πόσο μέγεθος είχε αυτή η κηλίδα. Αν θυμηθούμε τις σπαρακτικές εικόνες του κορμοράνου, έλειπε απ' όλες το βάθος πεδίου...(Ελευθεροτυπία 17 Φεβρουαρίου 1991). Από την άλλη μεριά όπως έδειξαν οι φωτογραφίες του Σοβιετικού διαστημικού σταθμού MIP, το μέγεθος της άλλης "τεράστιας" κηλίδας των 1,5 εκατομμυρίων τόνων που δημιούργησαν κατά τους Αμερικανούς οι Ιρακινοί και κατά τους Ιρακινούς οι Αμερικανοί με τις βόμβες τους (το πιο πιθανόν) ήταν μόνο 400.000 τόνων. Ήταν έτσι μικρότερη από τους 600.000 τόνους πετρελαίου που χύθηκαν στη θάλασσα κατά τον Ιρακινο - Ιρανικό πόλεμο του 1983, χωρίς να σπαράξει τότε καμιά οικολογική καρδιά στη δύση. Ακούγαμε από την Αμερικανική προπαγάνδα ότι η κηλίδα πλησιάζει συνεχώς τις ακτές της Σαουδικής Αραβίας και ότι απειλεί τα εργοστάσια αφαλάτωσης και ότι έρχονται επιστήμονες από όλο το κόσμο και προτείνουν τρόπους για την αντιμετώπισή της. Μετά από λίγες μέρες μαθαίνουμε ότι έκλεισε ένα εργοστάσιο αφαλάτωσης στη Σ. Αραβία εξ' αιτίας της πετρελαιοκηλίδας που δημιουργήθηκε από τη βύθιση ενός Ιρακινού Τάνκερ από... τα συμμαχικά αεροπλάνα! Οι Αμερικανοί ήσαν οι δημιουργοί και των δυο κηλίδων: και της μίνι - τηλεοπτικής με τον κορμοράνο για τις ανάγκες της ευρείας οικολογικής κατανάλωσης και της μεγάλης, αλλά όχι τεράστιας που δημιούργησαν οι βόμβες που έπεφταν σαν Ιρακινά τάνκερ, ή σε αγωγούς πετρελαίου στο Κουβέιτ. Οι θύτες για μια ακόμη φορά κατηγόρησαν τα θύματα για βάρβαρη συμπεριφορά και δικαιολόγησαν την αιμοβόρα διάθεσή τους να συνεχίζουν να θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές με τις απάνθρωπες και άνανδρες βόμβες τους. Γράφει ο «ιός» της Ελευθεροτυπίας (17 Φεβρουαρίου 1991): "Ο τραγικός θάνατος των πουλιών θα προετοίμαζε τη Δυτική κοινή γνώμη για τις θλιβερές συνέπειες του πολέμου, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι οι στρατιωτικοί του συνασπισμού να δείξουν εικόνες από ανθρώπινα θύματα. "Η οικολογική ασυνειδησία των Ιρακινών θα ερχόταν σε ευθεία σύγκρουση με την πλειοψηφία των Δυτικών ειρηνιστών, που σε ορισμένες χώρες έχουν στενή αναφορά στο οικολογικό και το πράσινο κίνημα. "Θα αποδεικνυόταν για μια ακόμη φορά πόσο φιλάνθρωποι είναι οι συμμαχικοί βομβαρδισμοί, που ανέλαβαν αυτή τη φορά να σταματήσουν τη διαρροή καταστρέφοντας την ένοχη πετρελαιοπηγή".

Στο πόλεμο του Βιετνάμ οι Αμερικανοί είχαν χρησιμοποιήσει τεράστιες ποσότητες αποψιλωτικών ουσιών και βλαστησιοκτόνων για να απογυμνώσουν τις ζούγκλες και να αποκαλύψουν τους Βιετγκόγκ. Μετέτρεψαν έτσι τεράστιες εκτάσεις της χώρας σε ερήμους, προκαλώντας μια φοβερή οικολογική καταστροφή με μακροχρόνιες συνέπειες για τα ζώα και τους ανθρώπους. Το ένα τρίτο περίπου του εδάφους του Βιετνάμ εθεωρείτο οικολογικά νεκρό. Αυτοί είναι οι αναίσχυντοι "προστάτες" του περιβάλλοντος, για να μην αναφερθούμε στα χημικά αέρια CS που έριχναν εναντίον των καταφυγίων των Βιετγκόγκ, ή στις κεφαλές των πυραύλων τους με ραδιενεργό πλουτώνιο που έριχναν κατά εκατοντάδες στο Ιράκ, προσβάλλοντας και τους δικούς τους στρατιώτες με το σύνδρομο του Κόλπου. Και τι να πούμε για το βομβαρδισμό των 150.000 Ιρακινούς στρατιωτών που επέστρεφαν σε ένα κομβόι στρατιωτικών οχημάτων από το Κουβέιτ με λευκές σημαίες στα χέρια τους, παρά τους διεθνείς κανόνες της Γενεύης για μια συμφωνημένη απεμπλοκή και αποχώρηση, ή ακόμα για τους 12.000 Ιρακινούς στρατιώτες που έθαψαν ζωντανούς σε ορύγματα που κατέλαβαν. Κύριοι αυτοί είναι ο Χίτλερ, αυτοί και ο Αντίχριστος: οι εξ' ανάγκης και εκ φόβου Θεού "σύμμαχοί" μας, οι Αμερικανοί! Οι φιλειρηνικές λοιπόν διαδηλώσεις σταμάτησαν, οι πράσινες, αριστερές και οικολογικές οργανώσεις αγανάκτησαν εναντίον του "αδίστακτου αυτού εχθρού της φύσης". Οι Χριστιανοί εξοργίστηκαν εναντίον του "Αντίχριστου", οι αντιφασίστες λύσσαξαν εναντίον του δικτάτορα και....οι Αμερικανοί έτριβαν με ασύστολη χαρά τα χέρια τους. Οι εκατόμβες από τους άνανδρους βομβαρδισμούς θα εδικαιολογούντο, τα δεκάδες χιλιάδες κομματιασμένα, καμένα κορμιά θα περνούσαν απαρατήρητα, οι πλαστικές σακούλες με τα σώματα των Ιρακινών που θάβονταν πρόχειρα στην άμμο δε θα συγκλόνιζαν καμιά καρδιά. Οι Ιρακινοί δεν είναι άνθρωποι, είναι αμμ-άνθρωποι, δεν αξίζει η ζωή τους όσο η ζωή ενός "πολιτισμένου" Ευρωπαίου. Ο Πρόεδρος Μπους με τη κατακόκκινη από το αίμα χιλιάδων αθώων θυμάτων χλαμύδα του, του ανίερου και βδελυρού θριάμβου του, συνέχιζε μετά τον αρμαγεδώνα που επέφερε να προκαλεί με την ύβρη, τον αμοραλισμό και την αλαζονεία του: "Θα συνεχίσουμε τους βομβαρδισμούς για να καταλάβουν οι Ιρακινοί ποιος είναι στη πραγματικότητα ο ηγέτης τους και που τους οδηγεί, για να αναγκαστούν να επαναστατήσουν εναντίον του". Είναι το άκρον άωτον της χυδαιότητας και του πιο ωμού και αναίσχυντου εκβιασμού: "Θα συνεχίσουμε να σας σκοτώνουμε, όσους τελικά μείνατε ζωντανοί, για να σας αναγκάσουμε να αντιδράσετε, όχι βέβαια εναντίον μας που δεν μπορείτε, αλλά εναντίον αυτού που εμείς θέλουμε. Και αν δεν το κάνετε αυτό, θα συνεχίσουμε να σας σκοτώνουμε". Δυστυχώς δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, παρά μονάχα με τις σκεπτομορφές μας, οι οποίες αν συντονισθούν και ενισχυθούν αριθμητικά, ίσως μπορέσουν

να γκρεμοτσακίσουν τις ύαινες και τα τσακάλια από τον αιματοβαμμένο θρόνο τους. "Έστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ' ορά".

Ο "ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΣ" ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ "Παιδός ουκ ανδρός το αμέτρως επιθυμείν" (Δημοκρίτου) "Ο αμόρφωτος λαός πολύ συχνά υποδουλώνεται σε απόλυτο άρχοντα (εδώ πλανητάρχη)" (Σόλωνα)

Και φθάνουμε τελικά στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και στον "ανθρωπιστικό" πόλεμο του ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας, που τόλμησε να αμφισβητήσει τη Νέα Τάξη πραγμάτων. Η προπαγάνδα τους και οι πολεμικές επιχειρήσεις τους αντέγραψαν αυτές του Περσικού κι επειδή η Σερβία ήταν πιο κοντά τους και πιο δύσκολο να κρυφτούν από τους λαούς τους απ' ό,τι με το Ιράκ, οι πέντε αρχιμακελάρηδες ή "πέντε ισοβίτες", σύμφωνα με το Θεοδωράκη, ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο στην ασύδοτη, ξεδιάντροπη και αήθη προπαγάνδα τους προσπαθώντας να μας πείσουν ότι οι ειδεχθέστατες και εκ του ασφαλούς σφαγές τους ήταν μια μορφή "ανθρωπιστικής βοήθειας" προς το δοκιμαζόμενο λαό των Κοσσοβάρων. 'Ένας νέος, τρίτος Χίτλερ, χασάπης και δικτάτορας δημιουργήθηκε έντεχνα από τα μέσα ενημέρωσης και στήθηκαν δεκάδες σενάρια ειδεχθών εγκλημάτων, ομαδικών τάφων και βιασμών. Προκάλεσαν επίτηδες τη φυγή και το ξεριζωμό των Κοσσοβάρων για να δημιουργήσουν τους συνειρμούς ενός νέου ολοκαυτώματος στη κοινή γνώμη των χωρών τους και να δικαιολογήσουν την ωμή ιμπεριαλιστική τους επέμβαση, τα στυγερά τους εγκλήματα και τα εσκεμμένα γενεοκτονικά "λάθη" τους. Δυστυχώς η κοινή γνώμη των λαών τους αντέδρασε όπως ακριβώς ήθελαν, με μόνη λαμπερή εξαίρεση τη χώρα μας. Απογοητεύεσαι τι να πεις; Οι άνθρωποι κοιμούνται, καθοδηγούνται, κατευθύνονται, χειραγωγούνται, παρασύρονται και τελικά διαμορφώνονται σε μορφές και σχήματα ανήκουστα για την ανθρώπινη φύση και νοημοσύνη. Είναι μηχανές, μαριονέτες, ρομποτικοί μηχανισμοί, συστήματα αυτομάτου ελέγχου, ετεροκατευθυνόμενα όντα, χωρίς προσωπική σφραγίδα, χωρίς λάμψη στη συνείδηση, μόλις λίγο πιο πάνω από το ζώο. Και όμως έχουν απέραντες δυνατότητες, δουλεύουν απλώς στο ρελαντί. Ποιος θα τους βοηθήσει να βρουν το κιβώτιο των ταχυτήτων, να βάλλουν πρώτη, να μαρσάρουν, να αλλάξουν ταχύτητα; Εγώ; Όχι βέβαια! Εμένα θα με διαβάσουν και θα με καταλάβουν μόνον αυτοί που είναι ήδη έτοιμοι γι' αυτό, που απλώς θέλουν μερικές παραπάνω πληροφορίες και σκέψεις για να φέρουν πλήρως στο συνειδητό τους, αυτό που χρόνια τώρα διαισθάνονται. Ή ακόμα αυτοί που το έχουν ήδη φέρει και θέλουν απλώς να αισθανθούν ότι δεν είναι μόνοι, ότι

υπάρχουν και άλλοι σαν κι αυτούς, ότι δομείται έστω σιγά - σιγά μια, μικρή προς το παρόν, ομάδα "επαναστατών της συνείδησης". Δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει κανένα στη συνειδητοποίησή του. Πρόκειται για μια προσωπική, ατομική διαδικασία που χρειάζεται μια μεγάλη προσπάθεια, ή απλώς μια μεγάλη καρδιά.

Η ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ Μια άλλη ιδέα σχετική με τη προπαγάνδα είναι η πλύση εγκεφάλου. Αυτή μπορεί να περιλαμβάνει μακρές πολιτικές ομιλίες ή συζητήσεις, μακρές υποχρεωτικές εντολές ανάγνωσης κ.ο.κ., επιστημονικές "αναμορφώσεις" αντιπάλων με βασανιστήρια, στέρηση τροφής και ύπνου, απομόνωση, απειλές, εξαντλητική ανάκριση, αντιμετώπιση αποστατημένων συντρόφων, ταπείνωση μπροστά σε συμπολίτες του κ.λ.π. .

ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΩΦ Ας κάνουμε με τη φαντασία μας ένα πείραμα. Έστω ότι έχουμε σε μια γωνιά δεμένο ένα πεινασμένο σκύλο. Σε μια στιγμή του παρουσιάζουμε ένα κομμάτι κρέας και τον αφήνουμε να το φάει. Έχουμε κανονίσει τόσο κατά την εμφάνιση όσο και κατά τη λήψη του κρέατος να κτυπά ένα κουδούνι. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο πείραμα για αρκετές ημέρες. Κάποια ημέρα αποφασίζουμε να κτυπήσουμε το κουδούνι, αλλά χωρίς να παρουσιάσουμε ή να δώσουμε τροφή στο σκύλο. Πώς αντιδρά τότε ο σκύλος; Παρατηρούμε ότι αρχίζουν να του τρέχουν τα σάλια, παρόλο που δεν βλέπει και δε γεύεται καμιά τροφή. Τι συμβαίνει; Όλες τις προηγούμενες ημέρες ο σκύλος είχε συνδυάσει το κτύπημα του κουδουνιού με τη θέα και τη λήψη της τροφής. Το ίδιο λοιπόν περιμένει και τώρα. Ο οργανισμός του λοιπόν προετοιμάζεται κατάλληλα. Ο εγκέφαλός του θεωρώντας ότι το γενικά πλαίσιο αναφοράς είναι και αυτή τη φορά το ίδιο, στέλνει μήνυμα στο σώμα του να προετοιμασθεί για τη λήψη της τροφής. Αρχίζει λοιπόν να έχει συελορροή. Δυστυχώς όμως αυτή τη φορά δεν υπάρχει τροφή. Άδικα προετοιμάσθηκε το σώμα του. Ο εγκέφαλός του έκανε λάθος και ο σκύλος μένει μετέωρος στο κενό. Με τον ίδιο τρόπο θα αντιδρούσε και ένα παιδί σε μια αντίστοιχη περίπτωση, όταν εκείνη τη τελευταία φορά μαζί με το κουδούνισμα δεν εμφανιζόταν και το κουτάλι με το φαγητό. Παρόμοια θα αντιδρούσε ίσως και ένας ενήλικας, αφού οι ενστικτώδεις σωματικές αντιδράσεις ελέγχονται από το υποσυνείδητο, το οποίο έχει τη δική του λογική και συμπεραίνει εύκολα από το γενικό το ειδικό, από το γενικό πλαίσιο (το οποίο υποθέτει ότι είναι το ίδιο) την άμεση λήψη της τροφής.

Το προηγούμενο, υποθετικό για μας, πείραμα εκτελέστηκε πράγματι από το Ρώσο φυσιολόγο Ιβάν Παυλώφ (1849-1936) πολλές φορές και με διάφορα είδη σκύλων. Με βάση αυτό το πείραμα ο Παυλώφ θεμελίωσε τη περίφημη θεωρία του για τα εξαρτημένα ανακλαστικά. Σύμφωνα με αυτήν ένας ζωντανός οργανισμός αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του μέσω των λεγόμενων "ανακλαστικών". Τα ανακλαστικά είναι ένα φαινόμενο του νευρικού συστήματος. Ένα ανακλαστικό βασικά συνδέει ένα ερέθισμα που προέρχεται από το περιβάλλον με την αντίδραση του οργανισμού (π.χ. η είσοδος ενός σκουπιδιού στο μάτι μου, προκαλεί το αυτόματο κλείσιμο του ματιού μου). Ο Παυλώφ χώρισε τα ανακλαστικά σε δυο μεγάλες κατηγορίες: τα σταθερά (ανεξάρτητα, απόλυτα ή κληρονομικά), ανακλαστικά, που υπάρχουν εκ γενετής και είναι έμφυτα στους διάφορους οργανισμούς και τα εξαρτημένα ανακλαστικά, που είναι επίκτητα. Σταθερό π.χ. ανακλαστικό του οργανισμού μας είναι η αναπνοή. Αυτή δεν εξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες, αλλά είναι μια μόνιμη και αυτόματη αντίδραση του οργανισμού στο περιβάλλον (στην ύπαρξη της ατμόσφαιρας). Τα σταθερά ανακλαστικά δε μεταβάλλονται και γι αυτό δε μας απασχολούν ιδιαίτερα (αφού δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε). Τα εξαρτημένα όμως ανακλαστικά μας ενδιαφέρουν, γιατί αυτά εξαρτώνται κάθε φορά από τις συνθήκες του περιβάλλοντος κι επομένως αν αλλάξουμε τις εξωτερικές συνθήκες, μπορούμε να αλλάξουμε και αυτά. Αντικαθιστώντας π.χ. τεχνητά τη θέα και τη λήψη της τροφής με το κτύπημα του κουδουνιού (το οποίο συνδέσαμε ευφυώς με αυτές), επιτυγχάνουμε με το άκουσμα του κουδουνιού να έχουμε μια συγκεκριμένη (αν και κατά αρχάς άσχετη με αυτό) φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού (συελορροή). Προβάλλοντας σε μια διαφήμιση μπύρας μια ωραία ημίγυμνη γυναίκα με σεξουαλικά υπονοούμενα (π.χ. η πιο υπέροχη ξανθιά που μπορούμε να γευθούμε...) προσπαθούμε να δημιουργήσουμε το εξαρτημένο ανακλαστικό της αγοράς αυτού του προϊόντος, για να μπορέσει να απολαύσει δήθεν ο καταναλωτής αυτή την υπέροχη ξανθιά (η οποία, ας σημειωθεί, από μόνη της είναι τελείως άσχετη με την οποιαδήποτε μπύρα). Φαίνεται ανόητο και όμως ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ!. Το αποδεικνύει άμεσα η πληθώρα των διαφημίσεων αυτού του επιπέδου. Και λειτουργεί, γιατί ο συνειρμός που επιτυγχάνεται είναι υποσυνείδητος και όπως είπαμε το υποσυνείδητο έχει τη δική του "λογική". Μπορούμε δηλαδή συνδυάζοντας διάφορα σταθερά ή απόλυτα ερεθίσματα με τεχνητά δικά μας "σήματα", να στέλνουμε μόνο τα σήματα και να έχουμε από τον οργανισμό την αντίδραση ακριβώς που επιθυμούμε. Με άλλα λόγια, διαμορφώνοντας το περιβάλλον όπως θέλουμε, καθορίζουμε και τις αντιδράσεις που θα έχει ο άνθρωπος. Από την άλλη μεριά πάλι ο άνθρωπος κατέχει το λόγο, δε χρειάζεται να του δείξουν το φαγητό για να αντιδράσει, μπορούν να του μιλήσουν γι’ αυτό, μπορούν να του το περιγράψουν. Αυτό ακριβώς κάνει η προπαγάνδα!

Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν και τα διάφορα σύμβολα, εμβλήματα, συμβολικές λέξεις, συμβολικές χειρονομίες και οποιεσδήποτε γενικά συμβολικές εκφράσεις που συνδέονται με μια ορισμένη ιδέα ή ιδεολογία. Η θέα ή η χρησιμοποίηση ενός απ' αυτά, φέρνει αυτόματα συνειρμικά στο νου μας την αντίστοιχη ιδέα ή ιδεολογία. Είναι τα κουδουνίσματα που μας δείχνουν το κρέας, η εκκλησία που με τη θέα της ο πιστός κάνει αμέσως το σταυρό του, σκύβει ταπεινά προς τα κάτω το κεφάλι του και προφέρει από μέσα του λίγα λόγια ευλάβειας επανατροφοδοτώντας το σύστημα της πίστης του. Ο Παβλώφ με τα πειράματά του έθεσε τις βάσεις της θεωρίας που ονομάσθηκε "μπηχεβιορισμός" ή ψυχολογία της συμπεριφοράς. Ας συνεχίσουμε όμως το παυλωφικό μας πείραμα. Τι θα γίνει αν συνεχίσουμε να προκαλούμε εξαρτημένα ανακλαστικά (να κτυπάμε το κουδούνι) για πολύ χρόνο χωρίς να εμφανίζουμε το κρέας; Πώς θα αντιδράσει ο σκύλος; Το πείραμα δείχνει ότι ο σκύλος στο τέλος παύει να αντιδρά στο άκουσμα του κουδουνιού (να βγάζει σάλια περιμένοντας το φαγητό). Αν θέλουμε να διατηρήσουμε το συνειρμό ανάμεσα στο άκουσμα του κουδουνιού και στο κρέας, θα πρέπει που και που να του παρουσιάζουμε και το κρέας! Αν όμως εξακολουθήσουμε να κτυπάμε το κουδούνι χωρίς να εμφανίζουμε το κρέας για αρκετό καιρό, τα μη ικανοποιούμενα σήματα θα προκαλέσουν τελικά στο σκύλο μια υπνωτική κατάσταση. Αυτός δε θα αντιδράσει ακόμα και όταν την επόμενη φορά μαζί με του κουδούνισμα του δώσουμε και το κρέας! Αδιαφορεί γι' αυτό! Ούτε που το δοκιμάζει! Έχει κουραστεί τόσο καιρό να το περιμένει άδικα. Έχει κουραστεί τόσο πολύ, που τελικά αδιαφορεί τελείως και για το κουδούνισμα και για το ίδιο το κρέας. Βρίσκεται σε μια κατάσταση πλήρους απάθειας και αποχαύνωσης. Η προσωπικότητά του έχει παραλύσει και η βούλησή του έχει εκμηδενισθεί. Δεν αντιδρά φυσιολογικά. Αδιαφορεί για τα πάντα. Το ίδιο ακριβώς έχει εφαρμοστεί δυστυχώς, με επιστημονικό μάλιστα τρόπο, και στους ανθρώπους!. Εδώ ακριβώς βρίσκει τη θέση της η διαδικασία της "πλύσεως του εγκεφάλου". Αν ακολουθήσουμε τη κατάλληλη τεχνική, η οποία βασίζεται στα προηγούμενα συμπεράσματα από τα πειράματα του Παυλώφ και των μαθητών του, το άτομο θα χάσει τελείως τη προσωπικότητά του. Θα βρεθεί σε μια βαθιά νευρική κατάπτωση και θα εκτελέσει παθητικά και πειθαρχικά όλες τις εντολές των ανακριτών του. Είναι σαν ένα μικρό παιδί, μπορεί να δεχθεί οτιδήποτε. Μπορείς να του μάθεις ό,τι θες. Μπορείς, αν θες, να του αλλάξεις την ιδεολογία. Μπορείς, αν θες, να το κάνεις από εχθρό οπαδό σου και υπερασπιστή των ιδεών σου. Μπορείς να του "πλύνεις" τελείως τον εγκέφαλο, ώστε να ξεχάσει όλα όσα ήξερε ή πίστευε και να τον προγραμματίσεις από δω και στο εξής να ξέρει και να πιστεύει μόνο αυτά που εσύ θες! Είναι βάναυσο, ανήθικο και απάνθρωπο

και όμως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν και εξακολουθεί να γίνεται και σήμερα στις "βάρβαρες", αλλά και στις "πολιτισμένες" χώρες. Έτσι εξηγούνται οι "ομολογίες" των κατηγορουμένων στις περίφημες δίκες της Μόσχας τη δεκαετία του 1930, στις οποίες οι αντίπαλοι του σταλινικού καθεστώτος ομολογούσαν σα μικρά παιδιά ότι ήταν προδότες, φασίστες, ότι πρόδωσαν τη πατρίδα τους και το προλεταριάτο και αυτοκατηγορούνταν, φτάνοντας μάλιστα στο ανήκουστο σημείο να ζητήσουν οι ίδιοι από το δικαστήριο για τον εαυτό τους την εσχάτη των ποινών! Κάτι ανάλογο κάνουν πολλές φορές μερικές φιλάρεσκες γυναίκες που φορτίζουν και εκφορτίζουν διαδοχικά τους θαυμαστές τους με ενδιαφέρον, αδιαφορία, μέχρι να τους κάνουν κυριολεκτικά να καταρρεύσουν ψυχολογικά, να τις ερωτευθούν τρελά και να γίνουν κυριολεκτικά σκλάβοι τους. Την ίδια τακτική του Σκωτσέντζικου ντους ακολούθησε και ο Γκαίμπελς πριν εισβάλλει στην Αυστρία κουράζοντας τους συμμάχους με το θα μπω δε θα μπω (διαδοχικές συγκεντρώσεις και αποσύρσεις των στρατευμάτων του στα σύνορα), μέχρι που τελικά μπήκε και κανείς δεν αντέδρασε. Η πλύση εγκεφάλου όμως μπορεί να είναι εκτός από ατομική και συλλογική. Τρανταχτό παράδειγμα είναι τα θύματα της περίφημης μαοϊκής "Πολιτιστικής Επανάστασης" που διαπομπεύονταν δημόσια στους δρόμους αυτοκατηγορούμενα για τα φοβερά τους αντεπαναστατικά "εγκλήματα" και τελικά "αναμορφώνονταν" με τις γνωστές πλυσεγκεφαλικές μεθόδους. Τα πειράματα του Παυλώφ έγιναν όπως είπαμε με πολλά και διάφορα σκυλιά. Όλα τους στο τέλος κατέρρευσαν ψυχικά και νοητικά. Απλά μερικά κατέρρευσαν γρηγορότερα και άλλα αργότερα.. Πρώτα κατέρρευσαν τα "οξύθυμα", μετά τα "ζωηρά" και στο τέλος τα πολύ "ήρεμα". Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Όλοι τελικά σπάνε, όλοι καταρρέουν, όσο σκληροί και να είναι. Κανένας δεν αντέχει επ' άπειρον. Στη παραδοσιακή πλύση εγκεφάλου το άτομο απομονώνεται από το περιβάλλον του και από τις πηγές πληροφόρησης (σήμερα χρησιμοποιούν και μηχανές αισθητηριακής απομόνωσης), αποπροσανατολίζεται με κατάλληλα μπερδεμένα, ακανόνιστα, έντονα, ηχητικά και οπτικά σήματα, ενώ συγχρόνως υποσιτίζεται, κρατιέται άυπνο, απειλείται, βρίζεται, κατηγορείται, εκβιάζεται και ανακρίνεται συνεχώς, μέχρι που τελικά καταρρέει. Λίγο πριν καταρρεύσει, πριν τρελαθεί τελείως, παρεμβαίνει ο αναμορφωτής του που τον "σώνει" αναμορφώνοντάς τον και προσδίδοντάς του μια αρεστή στο καθεστώς ή στην υπηρεσία προσωπικότητα. Γίνεται πια ένας τέλειος οπαδός του συστήματος, ένας γενίτσαρος, ένας ακούσιος εξωμότης.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ Πόλεμος Ο Χάρολντ Λάσγουελ έδωσε τον εξής ορισμό του πολιτικού πολέμου: "Η ιδέα του ψυχολογικού πολέμου είναι λιγότερο πλατιά.. Η πιο περιεκτική ιδέα είναι αυτή του πολιτικού πολέμου, που καλύπτει τη φύση και άλλων μέσων, εκτός από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο πολιτικός πόλεμος προσθέτει τη σημαντική ιδέα ότι πρέπει να συντονίζονται σωστά όλα τα όργανα της πολιτικής. Για παράδειγμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η διπλωματία για να διατηρηθεί η ουδετερότητα πιθανών εχθρών, ή για να αποσπαστούν σύμμαχοι από τον εχθρό... Ενώ τα ΜΜΕ απευθύνονται σε μεγάλα ακροατήρια, η διπλωματία προχωρά με επίσημες διαπραγματεύσεις...Ο πολιτικός πόλεμος περιλαμβάνει επίσης τη χρήση οικονομικών μέσων". Ένας ευρύτερος ορισμός του πολιτικού πολέμου είναι η απειλή χρησιμοποίησης ανοιχτών (φανερών) και συγκαλυμμένων (κρυφών) πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών μεθόδων για τον επηρεασμό της πολιτικής και των γεγονότων των ξένων χωρών Ο σκοπός είναι να πεισθεί η χώρα - στόχος να συμπεριφερθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να ωφεληθεί άμεσα ή έμμεσα το κράτος που διεξάγει το πολιτικό πόλεμο. Το τελευταίο χρησιμοποιεί για να επιβάλει τη θέλησή του όλα τα δυνατά μέσα: τη προπαγάνδα, τη διπλωματία, την εξαγορά συνειδήσεων, τις μυστικές συναλλαγές με τους πολιτικούς, τη διείσδυση, το σαμποτάζ, την υπονόμευση, την υποκίνηση απεργιών, τη κατασκοπία, την προβοκάτσια, τους εκβιασμούς, τις δολοφονίες, τη τεχνική βοήθεια, την οικονομική πίεση (οικονομική βοήθεια ή δανεισμός από τη διεθνή Τράπεζα), την ένοπλη σύγκρουση, γενικώς τα πάντα εκτός από ένα γενικευμένο πόλεμο. Στη διάρκεια του εικοστού αιώνα, διάφορες κυβερνήσεις έχουν καθορίσει και χρησιμοποιήσει το πολιτικό πόλεμο με διάφορους τρόπους, ανάλογα με το είδος του καθεστώτος και τη συγκεκριμένη κατάσταση της χώρας τους. Σήμερα η ιμπεριαλιστική υπερδύναμη των ΗΠΑ έχει πρακτικά κηρύξει πολιτικό πόλεμο εναντίον όλων των χωρών του κόσμου (μ' εξαίρεση ίσως μερικές χώρες του ΝΑΤΟ), εποφθαλμιώντας την ύστατη παγκόσμια κυριαρχία και την πολιτική και οικονομική εκμετάλλευση όλων των άλλων χωρών, με γνώμονα ένα υπερφίαλο, αναιδές, άπληστο, ακόρεστο, υβριστικό, εωσφορικό, ειδεχθές και απάνθρωπο συμφέρον που δε γνωρίζει καμιά συγκράτηση ή περιορισμό.

ΑΠΟΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ Σύμφωνα με το Γάλλο διανοούμενο Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ, η αποπληροφόρηση είναι η τεχνική εκείνη, σύμφωνα με την οποία διάφορες αληθοφανείς πληροφορίες που προέρχονται από τον αντίπαλο, χρησιμοποιούνται εις βάρος του. Το 1965 η CIA υποστήριζε ότι η αποπληροφόρηση είναι μία ψευδής, ελλιπής ή παραπλανητική πληροφορία που μεταδίδεται, παρέχεται ή επιβεβαιώνεται σε

ένα άτομο, ομάδα ή χώρα - στόχο. Σύμφωνα με τον πρώην αξιωματικό της Τσεχοσλοβακικής κατασκοπείας Λαντσλάβ Μπίτμαν, ειδικό σε επιχειρήσεις αποπληροφόρησης, ο στόχος της αποπληροφόρησης είναι "τα άτομα που παίρνουν τις αποφάσεις και όχι το ευρύτερο κοινό". Μερικοί όμως αναλυτές αμφισβητούν αυτό το σημείο, λέγοντας ότι ορισμένες φορές στόχος είναι ένα μαζικό ακροατήριο. Άλλοι πάλι αναλυτές προσδιορίζουν σαν αποπληροφόρηση κάθε κρατική μετάδοση (ανοικτή ή συγκαλυμμένη) πληροφοριών που περιέχει εσκεμμένα ψευδείς πληροφορίες ή παραπλανητικό υλικό, πολλές φορές επιλεκτικά συνδυασμένες με αληθινές πληροφορίες, με σκοπό να παραπλανηθεί ή να καθοδηγηθεί μια ξένη κυβέρνηση ή ένα μαζικό ακροατήριο. Η αποπληροφόρηση μπορεί να είναι ανοιχτή (φανερή) ή συγκαλυμμένη (κρυφή) Η συγκαλυμμένη αποπληροφόρηση διεξάγεται μυστικά και είναι ένα γραπτό ή προφορικό μήνυμα από μια μη αναφερόμενη, ή ψευδώς αναφερόμενη πηγή, που περιέχει σκόπιμα ψευδείς, ατελείς ή παραπλανητικές πληροφορίες (συχνά σε συνδυασμό με αληθινές πληροφορίες), το οποίο επιδιώκει την εξαπάτηση, ψευδή πληροφόρηση και την παραπλάνηση του στόχου. Ο στόχος μπορεί να είναι ξένες κυβερνήσεις ή ένα μαζικό ακροατήριο. Σε σύγκριση με την ανοικτή ή λευκή προπαγάνδα, η συγκαλυμμένη αποπληροφόρηση χρησιμοποιείται συνήθως με επιλεκτικό τρόπο, προωθούμενη με φήμες, πλαστογραφίες, πολιτική χειραγώγηση, πράκτορες επιρροής, μετωπικές οργανώσεις και άλλα μέσα. Ο σκοπός της αποπληροφόρησης είναι να κάνει το στόχο να πιστεύσει στην αλήθεια του παρουσιαζόμενου υλικού και συνεπώς να τον κάνει να ενεργήσει προς το συμφέρον του έθνους που διεξάγει αυτή την επιχείρηση αποπληροφόρησης. Οι επιχειρήσεις με πράκτορες επιρροής εκτελούνται από ένα άτομο που χρησιμοποιεί με τέχνη και λεπτότητα τη θέση, την επιρροή, τη δύναμη και την αξιοπιστία του για να προωθήσει τους στόχους μιας ξένης δύναμης, με τρόπους που δεν μπορούν να αποδοθούν σε αυτή τη δύναμη. Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για τη διεξαγωγή αυτών των επιχειρήσεων κυμαίνονται από την αξιοποίηση ενός ελεγχόμενου πράκτορα επιρροής (άτομο που προσλαμβάνεται από μια ξένη δύναμη και προωθεί τα συμφέροντά της, εκτελώντας συγκεκριμένες διαταγές και οδηγίες), μέχρι την εκμετάλλευση ενός ατόμου το οποίο κατευθύνεται χωρίς καν να το ξέρει.

ΤΑ ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ Αυτός ο σοβιετικός όρος άρχισε να χρησιμοποιείται στη δεκαετία του 1950 για να περιγράψει ορισμένες ανοικτές και συγκαλυμμένες μεθόδους επηρεασμού γεγονότων, συμπεριφοράς και ενεργειών των ξένων χωρών. Τα δραστικά μέτρα μπορούν να επηρεάσουν τη πολιτική μιας άλλης κυβέρνησης, να υπονο-

μεύσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στους ηγέτες της και στους θεσμούς της, να διαταράξουν τις σχέσεις μεταξύ άλλων κρατών και να διαβάλλουν και αποδυναμώσουν κυβερνητικούς και μη κυβερνητικούς αντιπάλους. Αυτό συνήθως σημαίνει προσπάθειες παραπλάνησης του στόχου και διαστρέβλωσης των γεγονότων. Τα δραστικά μέτρα μπορούν να διεξαχθούν μέσω συγκαλυμμένης (γκρίζας ή μαύρης) προπαγάνδας, προφορικής και γραπτής αποπληροφόρησης, πρακτόρων επιρροής, λαθραίους ραδιοσταθμούς και διεθνείς μετωπικές οργανώσεις. Επίσης παρόλο που ο χαρακτήρας των δραστικών μέτρων είναι βασικά πολιτικός, αυτά μπορούν σε ειδικές περιπτώσεις να περιλάβουν στρατιωτικές ασκήσεις ή παραστρατιωτική βοήθεια σε αντάρτες και τρομοκράτες.

ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ (ΜΜΕ) Έλεγχος σημαίνει ιδιοκτησία και ιδιοκτησία σημαίνει έλεγχος

Τι ακριβώς συμβαίνει με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Αυτά συνήθως είναι μεγάλες εταιρίες οι οποίες είναι μέρη ακόμα μεγαλύτερων εταιριών. Οι εταιρίες αυτές, όπως όλες οι εταιρίες, πουλούν ένα προϊόν στην αγορά. Η αγορά εδώ είναι οι διαφημιζόμενες εταιρίες και το προϊόν που πουλούν σε αυτές είναι το ραδιοτηλεοπτικό κοινό. Με άλλα λόγια τα ΜΜΕ βγάζουν λεφτά από τις διαφημίσεις. Ο σκοπός τους είναι να πουλούν ένα «καλό προϊόν» που να αυξάνει τον αριθμό των διαφημίσεων που παίρνουν. Επιζητούν λοιπόν να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακροαματικότητα, αδιαφορώντας για την ποιότητα και την αλήθεια. Επομένως ενδιαφέρονται ως επί το πλείστον για βία, εγκλήματα, ατυχήματα, δυστυχήματα, οικογενειακά δράματα, κοινωνικά επεισόδια, συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις, απεργίες, πολέμους, κουτσομπολιά, ανόητες συζητήσεις, ρηάλιτι σόου, τηλεπαιχνίδια, σπορ, σαπουνόπερες, μόδα, αισθησιακές επιδείξεις, για τα συμβαίνοντα στη ζωή των καλλιτεχνών, των βασιλιάδων και των διεθνών αστέρων, για τον καιρό κ.λ.π.. Με άλλα λόγια για όλα αυτά τα ωραία πράγματα που βλέπουμε κάθε βράδυ στην οθόνη μας. Η ποιότητα έχει πάντα μικρή τηλεθέαση κι επομένως ελάχιστες ή μηδαμινές διαφημίσεις. Ο κόσμος αρέσκεται στο αίμα, το σπέρμα και το στέμμα. Είναι ευνόητο ότι και σε αυτές τις μεγάλες επιχειρήσεις ισχύει το γνωστό εμπορικό απόφθεγμα «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο», και ας μην το ξεχνάμε: πελάτες δεν είμαστε εμείς που τους βλέπουμε ή τους ακούμε, αλλά αυτοί που τους πληρώνουν, οι διαφημιζόμενοι, οι εμπορικές επιχειρήσεις. Τι σημαίνει αυτό;

Απλούστατα ότι το αφεντικό θα κοιτάξει να ικανοποιήσει όσο μπορεί καλύτερα το πελάτη του, για να τον ξαναέχει και για να αποκτήσει καλό όνομα στην αγορά. Με άλλα λόγια δε θα τον θυμώσει, δε θα προβάλλει κάτι που είναι ενάντια στα συμφέροντα του. Θα υποβαθμίσει όσο μπορεί σκάνδαλα που έχουν σχέση με το πελάτη του ή με τα προϊόντα του (ελαττωματικά προϊόντα, αλλοιωμένα τρόφιμα, διοξίνες, επικίνδυνες καρκινογόνες τροφές κ.ο.κ.). Όχι μόνον αυτό, αλλά επειδή το μέσον ανήκει γενικότερα στα ευρύτερα διαπλεκόμενα συμφέροντα, θα ακολουθεί πάντα τη δική τους γραμμή και πολιτική κι επομένως από ένα τεράστιο όγκο καθημερινών πληροφοριών θα αφήνει να περάσουν προς τα έξω μόνο εκείνες που δεν βλάπτουν τα συμφέροντά τους. Έτσι λοιπόν στη «δημοκρατία» μας οι σοβαρές ειδήσεις αναγκαστικά λογοκρίνονται και βγαίνουν προς τα έξω μόνον αυτές που διεγείρουν έντονα το θυμικό προκαλώντας φόβο, τρόμο, ανησυχία, επιθετικότητα, σεξουαλική διέγερση κ.λ.π.. Καμιά φορά μπορεί να αφήσουν μία αρνητική πληροφορία για ένα προϊόν να φτάσει στο κοινό, για να εμφανισθούν έτσι δίκαιοι και αμερόληπτοι, ή γιατί το να το κρύψουν θα ήταν σε αυτή τη περίπτωση πιο επιζήμιο γι’ αυτούς. Αυτό που είναι σίγουρο βέβαια είναι ότι δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα η υγεία ή η ευημερία μας.. Η επαγγελματίας τηλεοπτική παρουσιάστρια του CBS Κόνι Τσανγκ είχε την απερισκεψία να απαντήσει πριν από κάποια χρόνια με πολύ ευθύτητα σε μια ζωντανή συζήτηση στη τηλεόραση σε μια ερώτηση ως προς το τι τελικά ανακοινώνεται στο κοινό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεδομένου ενός τεράστιου αριθμού ιστοριών και στοιχείων που έρχονται από τις αναρίθμητες πηγές «ακατέργαστων» πληροφοριών. Πώς τελικά επιλέγονται οι ιστορίες που θα παρουσιαστούν στο κόσμο και από ποιον; Η Κόνι Τσανγκ απάντησε ότι στη πραγματικότητα δεν ήταν τόσο δύσκολο να αποφασίσουν τι να προβάλλουν: απλά κοίταζαν τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης για να δουν τι είχε ξεκαθαριστεί για δημοσίευση από την ίδια. Το αποτέλεσμα της ανοησίας και απερισκεψίας της να πει την αλήθεια ήταν βέβαια να απολυθεί μέσα σε δυο ώρες από τη δουλειά της και να γραφεί για χρόνια στη μαύρη λίστα της τηλεοπτικής βιομηχανίας. Για να επικυρώσουμε τα περί διαπλεκομένων και μονοπωλιακών πολλές φορές καταστάσεων στο χώρο των ΜΜΕ αναφέρουμε τα εξής: Σύμφωνα με το Νόαμ Τσόμσκυ στη Βόρεια Αμερική υπάρχουν: 7 βασικά κινηματογραφικά στούντιο, 1.800 ημερήσιες εφημερίδες, 11.000 περιοδικά, 11.000 ραδιοσταθμοί, 2.000 τηλεοπτικοί σταθμοί και 2.500 εκδότες. 23 εταιρίες ελέγχουν πάνω από το 50% αυτών των επιχειρήσεων σε κάθε μέσον. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα έχουν ένα ουσιαστικό μονοπώλιο. Ο Ben Bagdikian σημειώνει στο άρθρο του «Οι 50,26,20.. Εταιρίες που ελέγχουν τα ΜΜΕ» τα εξής:

«Το 1982, όταν τελείωσα την έρευνά μου για το βιβλίο μου Το Μονοπώλιο των ΜΜΕ, 50 εταιρείες ήλεγχαν τις μισές ή και περισσότερες από τις επιχειρήσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Μέχρι το Δεκέμβριο του 1986, όταν τελείωσα μια αναθεώρηση της δεύτερης έκδοσης, αυτές οι 50 εταιρίες είχαν μειωθεί στις 29. Τη τελευταία φορά που τις ξαναμέτρησα είχαν κατέβει στις 26. Όταν δημοσιεύτηκε η τελευταία έκδοση αυτού του βιβλίου το 1993, ο αριθμός τους ήταν 20. Αρκετοί σοβαροί αναλυτές των ΜΜΕ της Γουώλ Στρητ προβλέπουν ότι στην δεκαετία του 1990 θα υπάρχουν 6 μόνο τεράστιες εταιρίες που θα ελέγχουν τα περισσότερα από τα ΜΜΕ». (Μη ξεχνάμε ότι τώρα βρισκόμαστε στο τέλος της δεκαετίας του 2.000! Πόσες λοιπόν τελικά έχουν μείνει, τρεις, δύο ΜΙΑ;). «Από τις 1.700 ημερήσιες εφημερίδες, το 98 τοις εκατό είναι τοπικά μονοπώλια και λιγότερες από 15 εταιρίες ελέγχουν τον ημερήσιο τύπο στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Μια χούφτα επίσης εταιριών έχουν τα περισσότερα περιοδικά, με το Time, Inc. μόνο του να έχει το 49 περίπου τοις εκατό των εσόδων αυτής της βιομηχανίας». «Τα τρία δίκτυα, Capital Cities/ABC, CBS GE/NBC εξακολουθούν να έχουν τη τηλεοπτική πλειοψηφία και το μεγαλύτερο μέρος των εκδόσεων ελέγχεται από λιγότερες από δώδεκα εταιρίες, ενώ οι βασικές κατηγορίες όπως τα χαρτόδετα και τα εμπορικά βιβλία να ελέγχονται από ακόμα λιγότερες εταιρίες». "Ο πρώην πράκτορας της CIA Philip Agee υποστηρίζει ο στο βιβλίο του «On the Run» (Lyle Stuart Inc., 1987) ότι οι ειδήσεις στη τηλεόραση είναι ένα σόου μπίζνες, σχεδιασμένο να διασκεδάζουν και σκόπιμα ή όχι προγραμματισμένες να κρατούν τους ανθρώπους σε άγνοια». Καθώς αυτό γράφτηκε πριν από δέκα χρόνια, τα προφητικά λόγια του Τζωρτζ Όργουελ για το ότι «η άγνοια είναι δύναμη», είναι πια μια παρούσα πραγματικότητα». «Κάνοντας ζάπιν στα διάφορα κανάλια, αναζητώντας μια διαφορετική άποψη σε μια ιδιαίτερη ιστορία των ειδήσεων, ή ακόμα να δεις μια διαφορετική ιστορία, μπορείς εύκολα να παρατηρήσεις, ότι όχι μόνο οι παρουσιάσεις γίνονται με τις ίδιες σχεδόν λέξεις, αλλά και η φωτογραφία είναι σε πολλές περιπτώσεις η ίδια». «Η απάντηση, εκτός από τους προφανείς χρηματικούς λόγους, βρίσκεται ίσως στα λόγια του Carl Jensen: "Αν όμως δε δίνονται στο κοινό όλες οι πληροφορίες που χρειάζεται για να πάρει τις σωστές αποφάσεις, τότε κάποιες ειδήσεις μπλοκάρονται...μερικά θέματα παραβλέπονται και άλλα υπερκαλύπτονται». "Τα κατεχόμενα από εταιρίες ΜΜΕ τείνουν να αγνοούν ή να απορρίπτουν ιστορίες που είναι αντίθετες προς στα συμφέροντα της εταιρείας.. Ενώ μπορεί να υπάρχει μια ποικιλία λόγων που συμβαίνει αυτό, η βασική αιτία φαίνεται να είναι η σύγκρουση συμφερόντων με τους βασικούς διαφημιζόμενους των ΜΜΕ». «Τα ΜΜΕ ελέγχονται πλήρως από το χρήμα. Αυτοί που επιτρέπουν να ασκηθεί

αυτή η πίεση σκέπτονται απλά και μόνον τις τσέπες τους και όχι για το δικαίωμα ή την ανάγκη του κοινού να γνωρίζει. Όπως φαίνεται το χέρι που πληρώνει τα ΜΜΕ ελέγχει επίσης και το στόμα τους» Ο Edward Bernays, βοηθός του William Paley, ιδρυτή του CBS λέει τα εξής: «Αυτοί που χειρίζονται τις οργανωμένες συνήθειες και γνώμες των μαζών, αποτελούν μια αόρατη κυβέρνηση που είναι η πραγματική δύναμη εξουσίας στη χώρα μας...Κυριαρχούμαστε από ένα σχετικά μικρό αριθμό ατόμων......Οι εταιρίες των ΜΜΕ, εξασκώντας τη δημοσιογραφία της «απελευθέρωσης του τύπου» εξαρτώνται από καθιερωμένες πηγές πληροφόρησης που διατίθενται μέσα από κυβερνητικά και εταιρικά κανάλια. Αυτά τα κανάλια αποστειρώνουν και υφαίνουν τις ειδήσεις, ώστε να αντανακλούν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους και τα μικρού γενικά μεγέθους πρακτορεία ειδήσεων δεν κάθονται να ερευνήσουν σε βάθος τις πηγές των ειδήσεων. Συνεπώς ιστορίες που είναι ενάντια στα βασικά εταιρικά ή κυβερνητικά μηνύματα έχουν τη τάση να αγνοούνται ή να εκπίπτουν (από το Βιβλίο Censored 1997 του Peter Phillips)». Ο Νόαμ Τσόμσκυ επισημαίνει στο βιβλίο του «Αναγκαίες Ψευδαισθήσεις τα εξής»: "Μια μελέτη του1975 της Τριμερούς Επιτροπής πάνω στη «Δυνατότητα Παγκοσμιοποίησης των Δημοκρατιών» συμπέρανε ότι τα ΜΜΕ έχουν γίνει «μια αξιοσημείωτη νέα πηγή εθνικής ισχύος». Σύμφωνα με το Σάμουελ Χάντιγκτον, καθηγητής της διεθνούς πολιτικής στο Χάρβαρντ και πρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικής Σχεδίασης του Χάρβαρντ "Ο Τρούμαν μπορούσε να κυβερνήσει τη χώρα με τη συνεργασία ενός σχετικά μικρού αριθμού δικηγόρων και τραπεζιτών της Γουώλ Στρητ (Η Κρίση της Δημοκρατίας, Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης, 1975)». Οι σύγχρονοι παγκόσμιοι τραπεζίτες τραβώντας μερικούς απλούς μοχλούς που ελέγχουν τη ροή του χρήματος, μπορούν να δημιουργήσουν ή να θρυμματίσουν ολόκληρες οικονομίες. Ελέγχοντας τις ανακοινώσεις του τύπου για τις οικονομικές στρατηγικές που διαμορφώνουν τις εθνικές τάσεις, η ελίτ της οικονομικής ισχύος μπορεί όχι μόνο να στραγγαλίζει την οικονομική δομή αυτού του έθνους, αλλά να επεκτείνει επίσης παγκόσμια αυτό τον έλεγχο». Αυτοί που κατέχουν μια τέτοια δύναμη είναι λογικό να θέλουν να παραμείνουν αόρατοι για το μέσο πολίτη. Εκφράζοντας αυτή τη γνώμη ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, ιδρυτής της Τριμερούς Επιτροπής, μίλησε τον Ιούνιο του 1991 σε μια διάσκεψη αυτού του οργανισμού ως εξής: "Είμαστε ευγνώμονες στην Washington Post, στους στους New York Times, στο περιοδικό Time και σε άλλες μεγάλες εκδοτικές εταιρίες, οι διευθυντές των οποίων έχουν παρακολουθήσει τις διασκέψεις μας και σεβάστηκαν τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα για σαράντα σχεδόν χρόνια. Θα μας ήταν αδύνατο να αναπτύξουμε το σχέδιό μας για το κόσμο, αν βρισκόμασταν κάτω από τα λαμπερά φώτα της δημοσιότητας στη διάρκεια αυτών των ετών. Αλλά ο κόσμος είναι τώρα πιο έμπειρος και έτοιμος να βαδίσει προς μια παγκόσμια κυ-

βέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας διανοητικής ελίτ και παγκόσμιων τραπεζιτών προτιμάται σίγουρα περισσότερο από τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό που ακολουθήθηκε τους προηγούμενους αιώνες». Ο Walter Cronkite έγραψε στην εισαγωγή του βιβλίου του Censored 1996 «...Μια χούφτα από μας αποφασίζει τι θα παιχτεί το βράδυ στις ειδήσεις, ή ποιο θέμα θα γραφτεί στους New York Times ή στην Washington Post ή στην Wall Street Journal.... Πραγματικά είναι μια χούφτα από μας με αυτή τη φοβερή δύναμη...Και αυτές ιστορίες που μας είναι διαθέσιμες έχουν ήδη επιλεγεί και ξαναεπιλεγεί από άτομα πολύ πέρα από τον έλεγχό μας".

ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΚΑΙ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΩΝ Το 1936 ιδρύθηκε στην Αμερική το "Ινστιτούτο για την Ανάλυση της Προπαγάνδας" με σκοπό την αναγνώριση των τεχνασμάτων που χρησιμοποιούν οι προπαγανδιστές. Το Ινστιτούτο ανέλυσε επτά βασικά τέτοια τεχνάσματα, τα οποία χαρακτήρισε με αντίστοιχα σύμβολα:

ΤΟ ΒΡΙΣΙΔΙ (NAME CALLING): Η χρησιμοποίηση αρνητικών και υποτιμητικών λέξεων για ένα πρόσωπο ή μια ιδέα με σκοπό τη διαβολή ή υποβάθμισή τους. Συμβολίζεται από το Ινστιτούτο με ένα χέρι που στρέφει τον αντίχειρα προς τα κάτω. Π.χ.: "Οι Κομμουνιστοσυμμορίτες είναι εναντίον της ατομικής ιδιοκτησίας". Ανάλογες υποτιμητικές λέξεις είναι π.χ. ο φασίστας, το φασιστόμουτρο, το παλιοκομμούνι, ο αναρχοκουμούνας, το γουρούνι, ο αλήτης κ.λ.π. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει, σύμφωνα με το Ινστιτούτο, να ρωτήσουμε τον ομιλητή μας: Τι σημαίνει αυτό το όνομα; Υπάρχει καμιά δικαιολογημένη σύνδεση αυτής της ιδέας με τη πραγματική σημασία αυτού του ονόματος; Μήπως χρησιμοποιεί τη βρισιά για να απορρίψει την ιδέα; Αν αποσύρουμε τη βρισιά, ποια είναι η αξία της ιδέας;

ΤΟ ΣΤΗΣΙΜΟ ΤΩΝ ΧΑΡΤΙΩΝ Η ΦΤΙΑΞΙΜΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΟΥΛΑΣ (CARD STACKING). Η επιλεκτική χρησιμοποίηση των γεγονότων ή καθαρές ψευτιές, που συμβολίζεται με έναν άσσο μπαστούνι, ένα χαρτί που συμβολίζει τη δολιότητα. Εδώ εντάσσεται και η εσκεμμένη επιλογή απομονωμένων αποσπασμάτων από κείμενα ή λόγους ενός προσώπου, που αλλοιώνουν πλήρως τη σημασία των γραφέντων, ή λεχθέντων από αυτόν και στρέφονται τελικά εναντίον του.

Η ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ (BAND WAGON): Το να είσαι "in", ο ισχυρισμός ότι όλοι σαν κι εμάς σκέπτονται ή ενεργούν με αυτό το τρόπο. Συμβολίζεται από το Ινστιτούτο με το καπέλο και τη μπαγκέτα μιας παρελαύνουσας μπάντας. Η προπαγάνδα αυτή χρησιμοποιείται κυρίως για τη νεολαία, που με το να είναι "in", δηλαδή μέσα στο ρεύμα, ικανοποιεί ευκολότερα την ανάγκη της για παρέες, κοινωνικές επαφές, ομάδες που ξεχωρίζουν με την ιδιαιτερότητά τους και τη "τρέλλα" τους από τους συμβιβασμένους "μεγάλους" κ.λ.π. Στη περίπτωση αυτή έχουμε διαφημίσεις ρούχων, "σνακς", δίσκων μουσικής, χώρων συγκεντρώσεως και διασκέδασης της νεολαίας κ.λ.π.. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί όμως και για τους μεγάλους π.χ. για διαφημίσεις μόδας, περιοδικών, κέντρων διασκέδασης, άγρα πολιτικών οπαδών ή ψηφοφόρων κ.λ.π. Στη κατηγορία αυτή ανήκει και η λεγόμενη κοινωνική απόδειξη, δηλαδή η τάση να πιστεύουμε αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι, ν' ακολουθήσουμε την αγέλη. Αν ένας δικηγόρος δημιουργήσει την εντύπωση ότι "όλοι ξέρουν" ότι ένα συγκεκριμένο άτομο ψεύδεται και καλύπτει τα γεγονότα, τότε όσοι διαφωνούν με αυτή τη δήλωση θα φαίνονται σαν αναξιόπιστοι. Όταν μερικοί άνθρωποι επαναβεβαιώνουν πολλές φορές το ίδιο πράγμα, δημιουργείται η εντύπωση ότι μιλάνε για κάτι αληθινό. Δηλαδή οι επανειλημμένες βεβαιώσεις δημιουργούν την εντύπωση ότι η ίδια η βεβαίωση είναι αληθινή. Να πώς περιγράφει το Ινστιτούτο για την Ανάλυση της προπαγάνδας αυτή τη τεχνική: "Ο προπαγανδιστής μισθώνει μια αίθουσα, νοικιάζει ραδιοφωνικούς σταθμούς, γεμίζει ένα μεγάλο στάδιο, παρελαύνει ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων σε μια παρέλαση. Χρησιμοποιεί σύμβολα, χρώματα, μουσική, κίνηση, όλες τις δραματικές τέχνες. Μας κάνει να γράψουμε γράμματα, να στείλουμε τηλεγραφήματα, να συνεισφέρουμε στο σκοπό του. Προσφεύγει στην επιθυμία, κοινή στους περισσότερους από μας, να ακολουθήσουμε το πλήθος. Επειδή θέλει να ακολουθήσουμε το πλήθος σε μάζες, κατευθύνει την έκκλησή του σε ομάδες που συγκρατούνται ήδη με κοινούς δεσμούς εθνικότητας, θρησκείας, φυλής, φύλου, εργασίας. Έτσι οι προπαγανδιστές που κάνουν εκστρατεία υπέρ ή εναντίον ενός προγράμματος θα προσφύγουν σε μας σας Καθολικούς, Προτεστάντες, Ορθόδοξους ή Εβραίους. Σα γεωργούς ή σα δασκάλους, σα νοικοκυρές ή σαν μεταλλωρύχους "Με τη βοήθεια όλων των άλλων τεχνασμάτων της προπαγάνδας, χρησιμοποι-

ούνται όλα τα τεχνάσματα κολακείας για να τιθασεύσουν τους φόβους, τα μίση και τις προκαταλήψεις, τις πεποιθήσεις και τα ιδανικά που είναι κοινά σε μια ομάδα. Έτσι η συγκίνηση μας σπρώχνει και μας τραβά προς το Άρμα της Μπάντας". Όπως μας συμβουλεύει το Ινστιτούτο: "Δεν χρειάζεται να υπάρχει τόση πολύ βιασύνη ν' ακολουθήσουμε το ρεύμα, όπως προσπαθεί να μας κάνει να πιστεύσουμε ο προπαγανδιστής. Όταν αντιμετωπίσουμε αυτή τη τεχνική, θα πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας τις παρακάτω ερωτήσεις: Τι είναι αυτό το πρόγραμμα του προπαγανδιστή; Ποια είναι η απόδειξη για τα υπέρ και τα κατά του προγράμματος; Αδιάφορα από το γεγονός ότι άλλοι υποστηρίζουν αυτό το πρόγραμμα, θα πρέπει να το υποστηρίξω και εγώ; Εξυπηρετεί αυτό το πρόγραμμα τα ατομικά και συλλογικά μου ενδιαφέροντα, ή μήπως τα υπονομεύει;

ΤΟ ΠΕΙΣΤΗΡΙΟ (TESTIMONIAL): Η σύνδεση μιας ιδέας με ένα σεβαστό, διάσημο, έγκυρο ή μισητό πρόσωπο ή οργανισμό. Αυτό το τέχνασμα συμβολίζεται από το Ινστιτούτο με μια σφραγίδα και μια ταινία επικύρωσης. Είναι μία από τις βασικές τεχνικές που χρησιμοποιεί η διαφημιστική, αλλά και η πολιτική προπαγάνδα: "Όλοι οι μεγάλοι σταρ του Χόλυγουντ χρησιμοποιούν LUX", "28 κατασκευαστές πλυντηρίων χρησιμοποιούν SKΟP, αυτοί ξέρουν". Εσείς βέβαια δεν ξέρετε για τις ειδικές συμβάσεις που έχει κάνει το SKΟP για να χρησιμοποιεί το όνομα αυτών των εταιριών, που αφενός διαφημίζονται έτσι τσάμπα μέσω του SKΟP, αλλά γλυτώνουν και από διάφορες μπελάδες, όπως το να πηγαίνουν στα σπίτια των νοικοκυρών και να τους δείχνουν πώς λειτουργεί το πλυντήριο που αγόρασαν. Δεν είναι ανάγκη να πάνε οι ίδιοι, πάει το SKΟP αντί γι' αυτούς μέσω των ειδικών συμβάσεων που έχουν κάνει. Έτσι ωφελούνται και οι δυο, χωρίς βέβαια να αποδεικνύεται πουθενά η ανωτερότητα του SKΟP έναντι των άλλων απορρυπαντικών. Να και δύο άλλα παραδείγματα: "Και ο Μάνος Χατζηδάκης ήταν εναντίον του Κομμουνισμού". Και λοιπόν, και τι μ' αυτό; ή "Το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση είναι καθαρά χιτλερικής έμπνευσης", που σημαίνει ότι "εμείς" σαν αντιπολίτευση το στέλνουμε κατά διαόλου και συγχρόνως αφήνουμε αιχμές για τη δήθεν φασιστική νοοτροπία της κυβέρνησης. Ο ηθοποιός τάδε υποστηρίζει το Σημίτη, ο τραγουδιστής δείνα το Καραμανλή, ο δημοσιογράφος τάδε το Συνασπισμό και το μοντέλο Κούλα το ΚΚΕ. Διαλέξτε και πάρτε. Με ποιον αλήθεια απ' αυτούς θα ταυτισθείτε; ποιος σας δικαιώνει περισσότερο; Σε ποιον θα θέλατε να μοιάζατε; Ο κύριος τάδε;. Ωραία λοιπόν.

Για να του μοιάσετε, αρκεί να κάνετε ό,τι και αυτός: ψηφίστε απλά όπως κι εκείνος. "Το μπουζούκι είναι ένα όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο, άρα το μπουζούκι είναι αστυνομικός ή ο αστυνομικός μπουζούκι" - πάρτε το όπως θέλετε, είναι εξαιρετικά απλό! Δεν το βλέπετε; Με τη προσφυγή σε μια αυθεντία οι προπαγανδιστές προσθέτουν βάρος και ενισχύουν τις απόψεις τους. Αν ένας ή περισσότεροι από τους ανθρώπους που βεβαιώνουν μια άποψη θεωρηθεί σαν αυθεντία, π.χ. σα γιατρός ή σαν ένας ειδικός επιστήμονας, τότε θα πεισθούν πολύ περισσότεροι άνθρωποι. Βλέπετε δεν παίζει κανένα ρόλο αν αυτός ο επιστήμονας ή ο ειδικός είναι ο μόνος σε όλο το σύμπαν που έχει αυτή την άποψη, εφόσον είναι και ο μόνος που εμείς ακούμε. Δυστυχώς, αν μας αρέσει η πηγή μιας άποψης, έχουμε τη τάση να δεχθούμε και την ίδια την άποψη. Αν ένας δημοφιλής καλλιτέχνης, μια προσωπικότητα των ΜΜΕ, ένας πολιτικός ή ένα άτομο με κύρος επιδοκιμάσει μια διαδικασία, τότε θα την υποστηρίξουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι. Γι' αυτό άλλωστε όλα τα κόμματα συμπεριλαμβάνουν στις λίστες τους και αρκετά, μη κομματικά, διάσημα άτομα ή προσωπικότητες. Όσο παραδεχόμαστε ινδάλματα και αυθεντίες, οι προπαγανδιστές θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να μας πλασάρουν τις ιδέες και τα προϊόντα τους. Όταν κάποιος χρησιμοποιεί αυτό το τέχνασμα για να ενισχύσει τη θέση του, θα πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας τις εξής ερωτήσεις: Γιατί θα πρέπει να δεχθούμε ότι αυτό το άτομο (οργανισμός ή οτιδήποτε άλλο) έχει πλήρη γνώση, αξιόπιστες πληροφορίες ή αντικειμενική άποψη γι' αυτό το θέμα; Πόσο αξίζει από μόνη της η ιδέα χωρίς τη συνδρομή αυτού του ατόμου;

ΟΙ "ΑΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΑΣ" (PLAIN FOLKS): Με άλλα λόγια εμείς που προπαγανδίζουμε μια συγκεκριμένη ιδέα ή αγωνιζόμαστε να μας ψηφίσετε δεν είμαστε καμιά ιδιαίτερη ελίτ, αλλά απλοί άνθρωποι σαν κι εσάς, κι' εσείς θα μπορούσατε να είσαστε στη θέση μας, ή να λέγατε αυτά που λέμε εμείς. Έτσι λοιπόν δεχθείτε αυτά που λέμε, ή, αντίστοιχα, ψηφίστε μας! Είμαστε όπως ακριβώς κι' εσείς, σας αντιπροσωπεύουμε πλήρως! Είναι πολύ κωμικό να βλέπεις δισεκατομμυριούχους (γι' αυτούς που τους ξέρουν) υποψηφίους πρωθυπουργούς, προέδρους και βουλευτές να εμφανίζονται στη τηλεόραση σαν "απλοί άνθρωποι σαν κι' εμάς", ή καμιά φορά ακόμα πιο απλοί. Που να ξέρουν όμως οι πραγματικά απλοί άνθρωποι, ο πολύς λαός, πόσα εκατομμύρια ξοδεύουν αυτοί οι κύριοι για την προεκλογική τους εκστρατεία. Δυστυχώς πείθονται και τους ψηφίζουν σα να ψήφιζαν τον εαυτό τους, ένα μέλος της οικογενείας τους, ένα συνάδελφό τους, ή έστω ένα συγχωριανό τους. Όλοι οι τελευταίοι Αμερικανοί πρόεδροι ήσαν εκατομμυριούχοι, αλλά έκαναν πολλά πράγματα για να παρουσιάζονται σα καθημερινά άτομα. Ο Μπιλ Κλίντον

τρώει στα Μακ Ντόναλντς, κάνει τζόκιν και διαβάζει ευτελή κατασκοπευτικά μυθιστορήματα. Ο Τζωρτζ Μπους μισεί τα μπρόκολα και του αρέσει το ψάρεμα. Ο Ρόναλντ Ρέιγκαν φωτογραφιζόταν συχνά να κόβει ξύλα και ο Τζήμι Κάρτερ παρουσιαζόταν σαν ένας ταπεινός αγρότης φιστικιών από τη Τζώρτζια. Θυμηθείτε και τον Γέλτσιν στη Ρωσία να χορεύει στη προεκλογική του εκστρατεία ξέφρενους Δυτικούς ρυθμούς. Ήταν και αυτός σαν κι' εμάς! Το Ινστιτούτο για την Ανάλυση της Προπαγάνδας έχει πει ότι όταν αντιμετωπίζουμε αυτή τη τεχνική θα πρέπει να αναβάλλουμε τη κρίση μας και να κάνουμε στον εαυτό μας τις παρακάτω ερωτήσεις: Ποια είναι η αξία των ιδεών του προπαγανδιστή, όταν αυτές ξεχωριστούν από τη προσωπικότητά του; Τι θα μπορούσε να προσπαθεί αυτός να συγκαλύψει με τη μέθοδο του απλού ανθρώπου; Ποια είναι τα γεγονότα;

Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ (TRANSFER). Είναι το τέχνασμα του ισχυρισμού ότι υπάρχει δήθεν μια σύνδεση ανάμεσα σε κάτι τιμώμενο ή μισούμενο και στην ιδέα ή το προϊόν που παρουσιάζεις. Η τεχνική αυτή συμβολίζεται από το Ινστιτούτο με μια χαμογελαστή αρχαιοελληνική θεατρική μάσκα: "Επιστημονικά εργαστήρια απέδειξαν ότι η τάδε οδοντόκρεμα προστατεύει 95% από τη τερηδόνα". Τα ονόματα των εργαστηρίων αυτών βέβαια δεν αναφέρονται, αλλά ο διαφημιστής πετυχαίνει το σκοπό του να συνδέσει τη συγκεκριμένη μάρκα οδοντόκρεμας με κάτι αξιοσέβαστο και τιμώμενο: την επιστήμη. Μπορεί να έχει παρουσιάσει στη διαφήμιση "επιστήμονες" με λευκές φόρμες πάνω από "μηχανήματα" σε κάποιο "εργαστήριο", αλλά όλα αυτά είναι στη πραγματικότητα στημένα, με τον ίδιο τρόπο που στήσανε οι Αμερικάνοι το βίντεο με τον κορμοράνο στο Περσικό. Τίποτα δεν είναι αληθινό. Τα άτομα που παρουσιάζονται είναι όλα μοντέλα που συνεργάζονται με γραφεία μοντέλων και παριστάνουν στις διαφημίσεις, ανάλογα με την εμφάνισή τους, ό,τι θέλετε ή καλύτερα ό,τι βλέπετε. Από την άλλη μεριά, αν ρωτήσετε τον οδοντίατρό σας, θα σας εξομολογηθεί ότι όλα αυτά περί προστασίας από τη τερηδόνα ή την ουλίτιδα ή οτιδήποτε άλλο, είναι κουραφέξαλα για όλα αυτά τα θαυματουργά σκευάσματα από ταλκ, οδοντιατρικό σάπωνα και μικρές ποσότητες φωσφορικού νατρίου που ονομάζουμε οδοντόκρεμες. Βλέπετε δεν υπάρχουν ουσιαστικοί κανόνες δεοντολογίας και ο κάθε διαφημιστής μπορεί να χρησιμοποιεί όσα ψέματα και υπερβολές θέλει για να μας παρασύρει τελικά στην αγορά της μπούρδας του ή τουλάχιστον της μετριότητάς του. Ακολουθούν με συνέπεια τη προτροπή του Γκαίμπελς: "Λέγε ψέματα συνεχώς, στο τέλος θα σε πιστεύσουν!"

Επίσης μια διαφήμιση με πολύ ωραίες γυναίκες ή άνδρες, προσπαθεί να δημιουργήσει το συνειρμό ότι "οι ωραίες ή ωραίοι φορούν, για παράδειγμα, το τάδε άρωμα, αποσμητικό ή aftershave. Κάντε λοιπόν κι εσείς το ίδιο και θα γίνετε (ή τουλάχιστον θα νιώθετε) ωραίοι σαν κι' αυτούς. Είναι τόσο ανόητο και όμως υποσυνείδητα λειτουργεί, άλλωστε η ίδια διαφήμιση περιέχει και σεξουαλικά υπονοούμενα για το άλλο φύλλο, ότι δήθεν δεν μπορεί να αντισταθεί σε αυτό που φοράτε κι' επομένως φορώντας το θα γίνετε καρδιοκατακτητής - και ποιος δε θα το ήθελε αυτό; Το Ινστιτούτο για την ανάλυση της προπαγάνδας μας συμβουλεύει όταν αντιμετωπίζουμε τη τεχνική της μεταφοράς να κάνουμε στον εαυτό μας τις παρακάτω ερωτήσεις; Με τους πιο απλούς και συγκεκριμένους όρους, ποια είναι η πρόταση του ομιλητή; Ποια είναι η σημασία του πράγματος από το οποίο ο προπαγανδιστής επιζητά να αντλήσει επιβεβαίωση και κύρος; Υπάρχει καμιά νόμιμη σύνδεση ανάμεσα στη πρόταση του προπαγανδιστή και στο σεβαστό αυτό πράγμα, πρόσωπο ή θεσμό; Αν απομακρύνουμε το τέχνασμα του προπαγανδιστή, ποια είναι η αξία της πρότασής του από μόνης της;

Η ΦΑΝΤΑΧΤΕΡΗ ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΑ (GLITTERING GENERALITY): Κατά αυτή συνδέουμε ένα πράγμα, ή μια ιδέα, με μια "καλή λέξη" για να το κάνουμε αποδεκτό από τους άλλους, χωρίς να χρειασθεί να προχωρήσουμε σε αποδείξεις. Τέτοιες θετικές, καταξιωμένες λέξεις είναι η γενναιότητα, ο Χριστιανισμός, η δικαιοσύνη, η ελευθερία, η δημοκρατία, η μητρότητα, η επιστήμη, η αγάπη, ο έρωτας κ.λ.π. Το Ινστιτούτο συμβολίζει αυτό το τέχνασμα με ένα λαμπερό κόσμημα. Π.χ.: "Εμείς οι Έλληνες, ένας δημοκρατικός και δίκαιος λαός, είμαστε εραστές του ωραίου και του αληθινού. Το αποδεικνύει άλλωστε το βιβλίο "Ο Φάρος της Δημοκρατίας". Διαβάστε το!" Μερικές φορές παρουσιάζουν με ύφος και στόμφο διάφορα φανταχτερά και ακατανόητα για πολλούς ονόματα συστατικών μιας διαφημιζόμενης ουσίας, θέλοντας να δείξουν το κύρος και τη μοναδικότητα του συγκεκριμένου προϊόντος ως προς αυτό το φοβερό, επαναστατικό, αλαμπουρνέζικο συστατικό. Θυμάστε για παράδειγμα τη διαφήμιση εκείνης της οδοντόκρεμας με το φοβερό συστατικό "Κάλσιουμ Σι έι (Calcium Ca)"; Ε, Κάλσιουμ είναι η επιστημονική Λατινική λέξη για το ασβέστιο και "Σι έι" είναι απλώς πάλι το ασβέστιο, όπως γράφεται στη χημεία από τα δύο αρχικά γράμματα αυτής της Λατινικής λέξης

(Ca). Με άλλα λόγια η περίφημη αυτή οδοντόκρεμα περιείχε ασβέστιο ασβεστίου, κοινώς μπουρμπούτσαλα! Άσε που πουθενά δεν έχει αποδειχθεί ότι το ασβέστιο ωφελεί τόσο πολύ τη στοματική υγιεινή. Και όμως υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που παρασύρθηκαν απ' αυτά τα στομφώδη λόγια περί του "Κάλσιουμ Σι έι" και αγόρασαν μια απλή οδοντόκρεμα (ταλκ, σαπούνι, φθοριούχα νάτριο) με ασβέστιο ασβεστίου. Δεν υπάρχει ούτε μία διαφήμιση που να μη στηρίζεται στο ψέμα. Δεν υπάρχει ούτε μια διαφήμιση που να μη θέλει να σας τα πάρει πουλώντας σας "φύκια για μεταξωτές κορδέλες". Επισημαίνουμε επίσης ότι πολλοί πολιτικοί απομνημονεύουν ένα πίνακα θετικών λέξεων για να ντύνουν με αυτές τους δημόσιους λόγους τους, όπως : Ενεργητικός, δραστήριος, προσοχή, φροντίδα, πρόκληση, αλλαγή, παιδιά, επιλογή, πολίτης, δέσμευση, κοινός νους, εμπιστοσύνη, σύγκρουση, έλεγχος, θάρρος, συζήτηση, όνειρο, καθήκον, ενισχύω, ενίσχυση, δίκαιος, καθαρός, σωστός , οικογένεια, ελευθερία, βοήθεια, ανθρώπινος, οδηγώ, μαθαίνω, φως, ακούω, κινητοποιώ, κινητοποιούμαι, ηθικό, κίνηση, κίνημα, ευκαιρία, ειρήνη, πρωτοπόρος, ανεκτίμητος αρχή, αρχέγονος, σημαία, περιβάλλον, ευημερία, προστατεύω, προστασία, υπερήφανος, δικαιώματα, δύναμη, επιτυχία, αλήθεια, μοναδικός, όραμα, εμείς, εσείς, μας, σας κ.λ.π. (Παρμένες από το φυλλάδιο του Newt Gingrich για τους βουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματος στην Αμερική ("Language, A Key Mechanism of Control = Η Γλώσσα, Ένας Βασικός Μηχανισμός Ελέγχου)" Έχουν επίσης έναν άλλο πίνακα αρνητικών λέξεων, τις οποίες γενικά αποφεύγουν όταν μιλούν δημόσια, αλλά τις οποίες μπορούν άνετα να χρησιμοποιούν όταν αναφέρονται στους πολιτικούς τους αντιπάλους: συνέπειες, διαφθορά, κρίση, προδότης, προδοσία, εξαναγκασμός, καταστροφή, καταστροφικό, καταρρέω, κατάρρευση, επικίνδυνο, αποτυχία, υποκρισία, πλεονεξία, επιβάλλω, επιβολή, αδύναμος, ανίσχυρος, ανασφαλής, ψέμα, παθητικός, ρηχός, άρρωστος, απειλή, γραφειοκρατία, φθορά, σήψη, αποσύνθεση, πτώση, όριο, επείγον, άχρηστος, εξαντλημένος κ.λ.π. (από την ίδια πηγή όπως και ο προηγούμενος κατάλογος) Το Ινστιτούτο για την Ανάλυση της Προπαγάνδας προτείνει έναν αριθμό ερωτήσεων που θα πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας όταν αντιμετωπίζουμε αυτή τη τεχνική: Τι σημαίνει πραγματικά αυτή η "καλή" λέξη; Έχει η εν λόγω ιδέα καμιά δικαιολογημένη σύνδεση με τη πραγματική σημασία αυτής της λέξης; Μήπως μου "πουλάνε" μια ιδέα που δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά μου με το να της δίνουν απλώς ένα όνομα που μου αρέσει;

Αν δε λάβω υπ' όψη μου αυτή τη "καλή" λέξη, τι αξία έχει η ίδια η ιδέα από μόνη της; Πέρα από τα επτά προηγούμενα τεχνάσματα των προπαγανδιστών που αναφέρει το Ινστιτούτο για την Ανάλυση της Προπαγάνδας, έχουμε να συμπληρώσουμε και τα εξής βασικά τεχνάσματα:

Η ΕΓΚΑΙΡΗ ΚΑΙ "ΕΓΚΥΡΗ" ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ Η πρώτη εντύπωση από ένα γεγονός είναι και η πιο ισχυρή και συνήθως συνδέουμε την ανάμνηση ενός γεγονότος με τη πρώτη ερμηνεία που έχουμε ακούσει γι' αυτό, ανεξάρτητα αν ακούσαμε αργότερα και άλλες πιο έγκυρες ερμηνείες. Αυτός είναι ο λόγος που οι προπαγανδιστές διατηρούν ένα καλά οργανωμένο δίκτυο πληροφοριών, ώστε να είναι πάντα ενημερωμένοι και να προλαβαίνουν να δίνουν πρώτοι αυτοί την ερμηνεία των γεγονότων στο ακροατήριο που θέλουν να επηρεάζουν. ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΜΙΣΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ. "Oι μεγαλύτεροι θρίαμβοι της προπαγάνδας έχουν επιτευχθεί, όχι κάνοντας κάτι, αλλά αποφεύγοντας να κάνεις κάτι. Η αλήθεια είναι μεγάλη, αλλά ακόμα μεγαλύτερη, από μια πρακτική άποψη, είναι η σιωπή για την αλήθεια". (Από το βιβλίο του Aldous Huxley "Brave New World"). Το απόλυτο ψέμα βλάπτει , γιατί μπορεί να αποκαλυφθεί και να φέρει τη καταστροφή. Η μισή αλήθεια όμως είναι η καλύτερη τεχνική απόκρυψης, το πιο πονηρό ψέμα. Με αυτή μπορείς να πεις τα μεγαλύτερα ψέματα, χωρίς να ψεύδεσαι! Είναι από τα πιο δυνατά όπλα στο οπλοστάσιο των προπαγανδιστών. Για παράδειγμα έδωσες μιας αποφασιστικής σημασίας μάχη, αλλά ηττήθηκες συντριπτικά. Έχασες 100.000 άνδρες, ενώ ο εχθρός σου μόνο 40.000. Πώς θα παρουσιάσεις το γεγονός; Απλά θα αποσιωπήσεις τις δικές σου απώλειες και θα εστιαστείς στις απώλειες του εχθρού σου, παρουσιάζοντας κάπως έτσι το γεγονός στις επικεφαλίδες των εφημερίδων σου: Σημαντικές απώλειες του Εχθρού. Πάνω από 40.000 Νεκροί! Ο Εχθρός Αναγκάσθηκε να Αφήσει στο Πεδίο της μάχης 40.000 Νεκρούς! Σοβαρό Πλήγμα κατά του Εχθρού, 40.000 Νεκροί! Θρήνος του εχθρού: 40.000 Νεκροί! Με μια πρώτη ματιά δε λες ψέματα και όμως παρ' όλα αυτά λες το χειρότερο των ψεμάτων: αποσιωπώντας τις δικές σου απώλειες αφήνεις να εννοηθεί ότι

κέρδισες τη μάχη! Έχουμε δει δεκάδες φορές μέχρι τώρα τα πολιτικά κόμματα της πατρίδας μας να χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους για να ανακοινώσουν τα αποτελέσματα της πρόσφατης αναμέτρησής τους. Μπορεί για παράδειγμα ένα κόμμα να χάσει ξανά τις εκλογές, αλλά να κερδίσει δυο έδρες παραπάνω από τη προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση και να μη παρουσιάζει τίποτε άλλο, μετά τη νέα ήττα του, παρά μονάχα τη φοβερή(;) αυτή νίκη του (;) Σε μια τέτοια περίπτωση για να μπορέσουμε να αποκαλύψουμε την αλήθεια, θα πρέπει να διερευνήσουμε σε όλες τις δυνατές πηγές πληροφοριών και για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει πρωτίστως να μην είμαστε οπαδοί κανενός και συγχρόνως καχύποπτοι με όλους!

ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗΣ ΑΝΑΜΙΞΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΟΣ. Μια άλλη πολύ πονηρή επίσης μέθοδος είναι να πετάξεις μέσα σε μια σειρά οφθαλμοδέστατων αληθειών και ένα χονδροειδές ψέμα, που μέσω των ψιθύρων που θα δημιουργήσει, θα κατευθύνει τη κοινή γνώμη εκεί που εσύ θες. Όσοι απλοί άνθρωποι θελήσουν να ελέγξουν αυτά που λες, θα βρουν εύκολα στοιχεία για τις αλήθειες που παρουσιάζεις κι επομένως θα τις επιβεβαιώσουν. Για το ψέμα σου όμως δε θα βρουν στοιχεία, αλλά αφού έχεις πει ήδη δέκα αλήθειες, δεν μπορείς να λες τώρα ψέματα!. Έτσι σκέπτονται και το χάφτουν, έτσι όπως ακριβώς ήθελες. Και αν, ο μη γένοιτο, αποκαλυφθεί κάποια στιγμή το ψέμα σου, θα έχει κάνει ήδη τη ζημιά του και μπορείς επίσης απολογούμενος να δικαιολογηθείς ότι δήθεν δεν το έκανες σκόπιμα, ότι είχες κακή πληροφόρηση, ότι έτσι κι αλλιώς είχες πει δέκα αλήθειες που αποδεικνύουν τη γενικότερα φιλαλήθη πρόθεσή σου και τελικά "συγνώμη". Τη δουλειά σου όμως θα την έχεις ήδη κάνει, αφού και το χονδροειδέστερο ψέμα αφήνει πάντα ίχνη πίσω του και αν ήταν μάλιστα ερμηνεία ενός γεγονότος την οποία εσύ πρώτος έδωσες, όπως ήδη αναφέραμε, όταν θα το ξαναθυμηθεί κάποιος, θα ξαναθυμηθεί άμεσα μαζί του και αυτή τη ψευδή ερμηνεία που του είχες δώσει τότε. Άρα σχεδόν παντού βγαίνει κερδισμένος ο προπαγανδιστής. Από την άλλη μεριά, όπως είπε ο Στάλιν και ο... Μητσοτάκης, οι λαοί ξεχνούν, δεν έχουν μνήμη κι επομένως θα ξεχάσουν όλα τα ψέματα και τα παραστρατήματά σου. Δεν είναι δηλαδή μαζοχιστές, όπως τους έχουν προσάψει άλλοι, αλλά επιλήσμονες. Οι εφημερίδες των πολιτικών κομμάτων χρησιμοποιούν κατά κόρον αυτού του είδους την "ειδησεογραφία" για να διαβάλλουν τους αντιπάλους τους. Πολλές φορές μηνύονται απ' αυτούς για τα αναίσχυντα ψεύδη τους και υποχρεούνται τελικά να δημοσιεύσουν τη διάψευση μιας προηγούμενης κακεντρεχούς "είδησής" τους, αλλά το κακό που ήθελαν, το έχουν ήδη κάνει και μερικές φορές δε φείδονται ακόμα και για χρηματικές αποζημιώσεις στους διαβληθέντες, αν το κακό που εν τω μεταξύ τους έκαναν με τους ψιθύρους που ξεσήκωσαν είναι

αρκετά μεγάλο. Κύριοι αυτή είναι η Δημοκρατία μας!.

ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ Οι μάζες έχουν μέσα τους τη φυσική τάση της υπερβολής (Γουσταύος Λε Μπον). "Δεν ξέρεις καημένε τη λαϊκή ψυχή. Οι λαοί πιστεύουν πιότερο τ' αυτιά τους, παρά τα μάτια τους. Πιότερο το μύθο παρά τα γεγονότα. Πιότερο τη φαντασία τους από τη κρίση τους" (Κ. Βάρναλης, Ο Μονόλογος του Μώμου). Ο λαός έχει ανάγκη από μύθους, παραμύθια, υπερβολές, οράματα. Θέλει να μπορεί να σηκώνει τα μάτια του μακριά από τη καθημερινή μιζέρια του και να αντικρίζει το ιδεώδες, το ιδανικό, το ύστατο, το μεγαλειώδες. Αυτή τη βαθιά ανάγκη του για όνειρο και υπέρβαση έρχονται να του την ικανοποιήσουν οι αυτόκλητοι επίδοξοι σωτήρες του τάζοντάς του τη προσεχή πραγματοποίηση της νοερής του ουτοπίας. "Οφθαλμοί ευπειθέστεροι ώτων", λέει ο Ηράκλειτος, αλλά ο λαός διαφωνεί. Θέλει λόγια γλυκά, μαυλιστικά, που να του χαϊδεύουν τ' αυτιά κι ας "απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια". Υπάρχουν ήδη έτοιμες πολλές μαγικές λέξεις με τις οποίες μπορεί ο προπαγανδιστής να κτίσει το μύθο και το όραμα, οι "φανταχτερές γενικότητες" που έχουμε ήδη αναφέρει: ελευθερία, ειρήνη, γαλήνη, ευτυχία, χαρά, σοσιαλισμός, ξεκούραση, χαλάρωση, δικαιοσύνη, δημοκρατία, εδώ, τώρα, κ.λ.π. Ντύσε έντεχνα τη προπαγάνδα σου με αυτές τις λέξεις και αυτή θα γίνει αμέσως το όραμα του λαού σου και ο λαός σου θα σε ακολουθήσει. Μάστορας του είδους ο Ανδρέας Παπανδρέου δημιούργησε πολλά σοσιαλιστικά οράματα για το λαό του τύπου "Εδώ και τώρα σοσιαλισμός" ή "Στις 18 σοσιαλισμό" και μας παρέσυρε κάποτε σχεδόν όλους. Έπρεπε να μεγαλώσουμε λίγο για να καταλάβουμε το λαϊκισμό του. Και αυτές ακόμα οι καλύτερες προπαγανδιστικές αφίσες του μας τον δείχνουν να ατενίζει με εμπιστοσύνη και σιγουριά το μέλλον: το όραμά του, το όραμά μας! Αλλά εάν οι κομμουνιστές και οι σοσιαλιστές οποιουδήποτε είδους έχουν κακοποιήσει με τις πράξεις τους τις αρχικά λαμπρές και δονητικές λέξεις των προσδιορισμών τους, τι να πούμε για τη λέξη "Δημοκρατία" που είναι η πιπίλα και η καραμέλα όλων και προ παντός αυτών που καλύπτουν από πίσω της τις τελικά κατεξοχήν φασιστικές νοοτροπίες, πράξεις και μεθόδους τους. Ας το τονίσουμε καθαρά: Ποτέ δεν υπήρξε στο πλανήτη μας "Δημοκρατία" με την έννοια που συνήθως της αποδίδουν, ούτε υπάρχει πουθενά τώρα, παρόλο που όλα τα κράτη θέλουν να λέγονται "δημοκρατικά", λόγω της ήδη βεβαρημένης αξίας αυτής της λέξης στη λαϊκή συνείδηση. Ούτε και στην αρχαία Ελλάδα, "τη πατρίδα της δημοκρατίας" υπήρξε ποτέ Δημοκρατία. Οι επιτήδειοι ρήτορες,

δημαγωγοί και λαοπλάνοι παρέσυραν από τότε το λαό, ο οποίος ψήφιζε τελικά ο ίδιος δυστυχώς τα αντιλαϊκά μέτρα. Οι λίγες φωνές των συνετών ρητόρων και φιλοσόφων, που ακολουθούσαν την "ηθική ρητορική" δεν εισακούονταν και ο λαός παρασυρόταν πάντα από τους "δημοκράτες" ολιγαρχικούς και πλουτοκράτες, που είτε ήσαν οι ίδιοι ρήτορες, ή έλεγχαν άλλους μεγάλους ρήτορες για να προωθούν μέσα απ' αυτούς τις απόψεις τους. Σε αυτό το πλανήτη από καταβολής ιστορικού χρόνου ζει και βασιλεύει η ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ. Ας μην αμφισβητεί κανείς γι' αυτό, μπορεί να αποδειχθεί περίτρανα, αλλά ίσως αυτό να είναι το θέμα ενός άλλου βιβλίου. Το τονίζουμε ευθαρσώς: όποιος μπορεί και παρατηρεί και αναλύει τις μεθόδους και εφαρμογές της σύγχρονης δημοκρατίας, Δυτικού ιδιαίτερα τύπου, καταλήγει να γίνει αντιδημοκράτης. Και προσέξτε: αντιδημοκράτης εδώ δεν σημαίνει φασίστας, ούτε και κομμουνιστής. Σημαίνει απλώς ένας σκεπτόμενος υγιώς άνθρωπος που πάνω από το ιδιοτελές συμφέρον και τον ειδεχθή εγωκεντρισμό" του σύγχρονου ανθρώπου προτάσσει τις έννοιες της δικαιοσύνης και της αρετής.

Η ΤΕΧΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ Πάντως σε τελευταία ανάλυση ένα μονάχα ρητορικό σχήμα υπάρχει: Η επανάληψη (Μέγας Ναπολέων). Το καταφασκόμενο, βεβαιούμενο θέμα καταλήγει με την επανάληψη να ριζώνει στα πνεύματα σε σημείο να γίνεται μια αποδεδειγμένη αλήθεια....Στο τέρμα κάπου χρόνου, ξεχνώντας ποιος είναι ο δημιουργός της καταφατικής βεβαίωσης, που επαναλαμβάνεται, καταλήγουμε να τη πιστεύουμε (Γουσταύος Λε Μπον).

"Πολλοί γέλασαν με τη προπαγάνδα του NSDAP στο παρελθόν από μια θέση ανωτερότητας. Είναι αλήθεια ότι είχαμε ένα μόνο πράγμα να πούμε, και φωνάζαμε και κραυγάζαμε και το προπαγανδίζαμε ξανά και ξανά με ένα πείσμα που οδηγούσε τους "σοφούς" στην απελπισία. Το διακηρύξαμε με τέτοια απλότητα που σκέφθηκαν ότι είναι παράλογο και σχεδόν παιδαριώδες, δεν κατάλαβαν ότι η επανάληψη είναι ο προάγγελος της επιτυχίας και ότι η απλότητα είναι το κλειδί για το συναισθηματικό και νοητικό κόσμο των μαζών. Οι μάζες είναι ως επί το πλείστον εξαιρετικά επιλήσμονες και η κατανόησή τους μικρότερη από αυτή των μορφωμένων. Η προπαγάνδα έπρεπε να φτιαχτεί όχι για να ικανοποιεί τους μορφωμένους, αλλά για να φτάνει στις μάζες. Θέλαμε να προσφύγουμε στο διαισθητικό κόσμο των μεγάλων μαζών και όχι στη κατανόηση των διανοούμενων. Η σημασία των γεγονότων και συμβάντων πρέπει να παρουσιασθεί ξανά και ξανά, μέχρις ότου μετά από ένα μακρύ χρόνο οι μάζες αναγνωρίσουν πραγματικά την ανάγκη για μια θεμελιώδη αλλαγή, μέχρι να την απαι-

τήσουν. Οι επιστήμονες από την άλλη μεριά πείθονται με επιστημονικές αποδείξεις" (Politische Propaganda, UnserWille und Weg 4, 1934)

Ο Γεώργιος Γεωργαλάς κάνει τις εξής σημαντικές παρατηρήσεις στο εξαιρετικό βιβλίο του Η Προπαγάνδα σε σχέση με την επανάληψη: "Επανάληψη στη προπαγάνδα σημαίνει τη ταυτότητα της ιδέας, όχι όμως και της μορφής με την οποία προβάλλεται η ιδέα. Αντίθετα η επανάληψη πρέπει να είναι ένας έξυπνος συνδυασμός της μονιμότητας του θέματος και της εναλλαγής των μορφών του, είναι η ανομοιόμορφη συνεχής αναφορά ομοιόμορφων ιδεών. Η ίδια η προπαγάνδα είναι ακριβώς η ανομοιόμορφη επανάληψη μιας βασικής ιδέας». "Η επανάληψη πρέπει να είναι πυκνή, να γίνεται συνεχώς χωρίς διαλείμματα έτσι ώστε το κοινό να μην έχει τη δυνατότητα να αναπνεύσει, να σκεφτεί, να αμφιβάλλει και να εκλέγει. Τότε η προσχώρησή του σε μια πανταχού παρούσα "αλήθεια" που το βρίσκει παντού, γίνεται αυτόματα με τρόπο ενστικτώδη». "Αποτέλεσμα της επίμονης επανάληψης των βασικών ιδεών της προπαγάνδας είναι ένα περίεργο ψυχολογικό φαινόμενο που λέγεται "Μιθιδρατισμός. Ξέρουμε ότι ο βασιλιάς του Πόντου Μιθριδάτης επειδή από μικρός φοβόταν μήπως το δηλητηριάσουν, έπαιρνε διάφορα δηλητήρια σε διαρκώς αυξανόμενες δόσεις μέχρι να πάθει ανοσία στα δηλητήρια και όταν θέλησε κάποτε να αυτοκτονήσει με δηλητήριο δεν μπόρεσε". "Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τις μάζες. Με την επανάληψη παθαίνουν ένα είδος "ανοσίας" απέναντι σε άλλες ιδέες και επιχειρήματα, ακόμα και απέναντι στην πιο ολοφάνερη αλήθεια και στη πιο στοιχειώδη λογική".

Η ΚΟΛΑΚΕΙΑ Ως δ' εχθρών χείρονας εκτρέπου τους κολακεύοντας. (Τους κόλακες να τους αποφεύγεις, σα τους πιο επικίνδυνους από τους εχθρούς σου, Πυθαγόρας). Των μεν αγρίων θηρίων τον τύραννον κάκιστον είναι, των δ' ημέρων τον κόλακα (Από τα άγρια θηρία το πιο κακό είναι ο τύραννος και από τα ήμερα ο κόλακας, Πλουτάρχου) Αυτός αυτού κόλαξ έκαστος τυγχάνει ων πρώτος και μέγιστος (ο καθένας είναι ο πρώτος και ο μεγαλύτερος κόλακας του εαυτού του, Πλουτάρχου Ηθικά) Η μέθοδος είναι κλασσική για τον επηρεασμό συνειδήσεων. Η τόνωση του εγώ του άλλου τον κάνει να αισθάνεται συμπάθεια για σένα και να σου κάνει τελικά

τα χατίρια. Τη μέθοδο χρησιμοποιούν οι δικηγόροι για να κολακεύσουν το δικαστήριο (δικαστές, ενόρκους), οι πολιτικοί προς τους ψηφοφόρους τους (λαοπλάνοι, δημαγωγοί), οι διαφημιστές προς τους καταναλωτές και οι άνδρες προς τις γυναίκες για να κολακεύσουν με φιλοφρονήσεις τη ματαιοδοξία τους και να τις κατακτήσουν . Είναι ένα πολύ ύπουλο, πονηρό και δημαγωγικό τέχνασμα.

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΡΙΠΛΗΣ ΕΛΞΗΣ Σύμφωνα με πολλούς ψυχαναλυτές η ψυχολογική δύναμη της προπαγάνδας αυξάνει με τη χρησιμοποίηση αυτού που ο Λάσγουελ ονόμασε η αρχή της τριπλής έλξης. Αυτή λέει ότι ένα σύνολο από σύμβολα θα είναι πολύ πιο πειστικό αν είναι ελκυστικό και για τα τρία στοιχεία της προσωπικότητας του ατόμου, που ο Φρόϋντ ονόμασε Εγώ, Ιδ και υπερεγώ. Για να προσελκύσει το εγώ, ο έμπειρος προπαγανδιστής θα παρουσιάσει τις πράξεις και σκέψεις που θέλει να επιβάλει σα να ήσαν λογικές, συνετές, φρόνιμες και χρήσιμες (επιθυμητές). Με την ίδια πνοή αυτός λέει ή υπονοεί ότι αυτές θα προκαλέσουν σίγουρα ευχαρίστηση και μια αίσθηση δύναμης (μια σαγήνη προς το Ιδ). Συγχρόνως υποβάλλει την ιδέα ότι αυτές είναι ηθικές, δίκαιες - αν όχι ολοκληρωτικά νόμιμες αποφασιστικά πιο δίκαιες και ανθρώπινες από τον ίδιο το νόμο (μια σαγήνη προς το υπερεγώ ή συνείδηση).

ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ Μπορούμε να συμπληρώσουμε ότι τα ζωντανά παραδείγματα, οι ιδιαίτερα δηλαδή δραματικές παραδειγματικές ιστορίες, επηρεάζουν συχνά τη κρίση μας περισσότερο απ' ό,τι οι άτονες, αλλά πιο ακριβείς περιγραφές. Δε θα πρέπει όμως να παρασυρόμαστε από τη ρητορική τέχνη της ζωντανής περιγραφής, αλλά από την ακρίβεια, συνέπεια και λογική των λεγομένων. Μια άλλη τεχνική που χρησιμοποιούν οι προπαγανδιστές είναι η προσφυγή στο φόβο ή η δημιουργία σύγχυσης και διάσπασης με κινδυνολογία που εκφράζεται με ιδιαίτερη ρητορική σοβαρότητα, ώστε να πείθει και να τρομάζει, να μας θέτει σε επιφυλακή και να κρεμόμαστε από τα χείλη τους για να μάθουμε πώς τελικά θα γλυτώσουμε από τον επικρεμάμενο κίνδυνο και τη φοβερή καταστροφή. Μια κλασσική τεχνική είναι να βάζουν στην αρχή ενός λόγου, άρθρου ή ραδιοφωνικής εκπομπής μια ερώτηση που μας βάζει αμέσως σε επιφυλακή, όπως: "Μήπως κινδυνεύουν τα παιδιά σας;" ή "Μήπως αρπάξει φωτιά το σπίτι σας;", ενώ συγχρόνως η τηλεόραση (ή το διαφημιστικό φυλλάδιο) δείχνει εικόνες από μεγάλες πυρκαγιές και σπίτια στο παρανάλωμα του πυρός. Στη συνέχεια βέβαια η διαφήμιση μας προτρέπει να ασφαλισθούμε γρήγορα στη τάδε ασφαλιστική εταιρία για να γλυτώσουμε τη περιουσία μας από τη μελλοντική πυρκαγιά. Δεν μας λέει όμως πόσο χαμηλό είναι το ποσοστό των

σπιτιών που κάηκαν από πυρκαγιές μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα, π.χ. σε μια δεκαετία, γιατί τότε θα καταλαβαίναμε ότι η πιθανότητα για κάτι τέτοιο είναι πολύ μικρή και ότι οι κύριοι αυτοί επιζητούν απλώς και μόνο τα λεφτά μας. Ο Χίτλερ προειδοποιούσε τρομοκρατώντας το 1932: "Οι δρόμοι της χώρας μας βρίσκονται σε αναστάτωση. Τα πανεπιστήμια είναι γεμάτα με φοιτητές που επαναστατούν και εξεγείρονται. Οι κομμουνιστές ζητούν να καταστρέψουν τη χώρα μας. Η Ρωσία μας απειλεί με τη δύναμή της και η Δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο. Ναι σε κίνδυνο εσωτερικό κι εξωτερικό. Χρειαζόμαστε νόμο και τάξη! Χωρίς αυτόν το έθνος μας δεν μπορεί να επιβιώσει". Ο προπαγανδιστής με τη προσφυγή στο φόβο παίζει με τους βαθιά ριζωμένους φόβους του ακροατηρίου του, ελπίζοντας να κατευθύνει τη προσοχή του μακριά από την αξία μιας ιδιαίτερης πρότασης, προς τη κατεύθυνση των βημάτων που θα πρέπει να ακολουθηθούν για να ελαττωθεί ο φόβος. Από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, οι κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι έχουν διεξάγει ειδικές μελέτες για να μάθουν περισσότερα πράγματα για την αποτελεσματικότητα των εκκλήσεων φόβου. Περιληπτικά υπάρχουν τέσσερα στοιχεία για μια επιτυχημένη έκκληση φόβου: 1) μια απειλή 2) μια ειδική σύσταση για το πώς θα πρέπει να συμπεριληφθεί το ακροατήριο 3) την αντίληψη του ακροατηρίου ότι η σύσταση θα είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση της απειλής και 4) την αντίληψη του ακροατηρίου ότι μπορεί να εκτελέσει τη προτεινόμενη συμπεριφορά. Όταν οι εκκλήσεις φόβου δεν περιλαμβάνουν και τα τέσσερα αυτά στοιχεία, το πιθανότερο είναι να αποτύχουν. Το 1964 ο Λύντον Τζόνσον κέρδισε πολλούς ψήφους στην προεκλογική εκστρατεία του με μια πετυχημένη τηλεοπτική διαφήμιση που έδειχνε ένα νεαρό κορίτσι να εκμηδενίζεται σε μια πυρηνική έκρηξη. Η διαφήμιση αυτή συνέδεσε το πυρηνικό πόλεμο με τον αντίπαλό του Μπάρυ Γκολντγουότερ, και πρότεινε την ψήφιση του Τζόνσον σαν έναν αποτελεσματικό τρόπο αποφυγής αυτής της απειλής. Το Ινστιτούτο για την Ανάλυση της Προπαγάνδας μας συμβουλεύει όταν αντιμετωπίζουμε πειστικά μηνύματα που διεγείρουν το φόβο μας, να κάνουμε στον εαυτό μας τις επόμενες ερωτήσεις: Μήπως ο ομιλητής μεγεθύνει το φόβο ή την απειλή για να κερδίσει την υποστήριξή μας; Πόσο δικαιολογημένος είναι ο φόβος που μας διεγείρει ο ομιλητής; Η ανάληψη της προτεινόμενης δράσης θα μειώσει πραγματικά την υποτιθέμενη απειλή;

Όταν τη κοιτάξουμε με απάθεια, ποια είναι η αξία της πρότασης του ομιλητή;

ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ Θα αναφέρουμε παρακάτω τα συνήθη σκόπιμα σφάλματα λογικής που κάνουν οι δημαγωγοί και οι προπαγανδιστές για να μας πείσουν, ώστε να μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε εύκολα και να αποκαλύπτουμε τη σαθρή τις περισσότερες φορές επιχειρηματολογία τους. Ας κάνουμε όμως πρώτα μερικές επισημάνσεις. Μια πρόταση από μόνη της δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν λογική ή παράλογη, παρόλο που μπορεί να χαρακτηρισθεί σα λογική ή ψευδής. Εκείνο που μπορεί να χαρακτηρισθεί σα λογικό ή παράλογο είναι το συμπέρασμα που εξάγεται από δύο ή περισσότερες προτάσεις. Πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι ένα μήνυμα μπορεί να είναι παράλογο, χωρίς να είναι προπαγανδιστικό. Όλοι μας κάνουμε λογικά λάθη. Η διαφορά είναι ότι οι προπαγανδιστές χρησιμοποιούν σκόπιμα τη λογική για να πετύχουν το σκοπό τους. Έστω οι δυο παρακάτω προτάσεις: Πρόταση 1: "Όλοι οι Χριστιανοί πιστεύουν στο Θεό". Πρόταση 2: "Όλοι οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν στο Θεό" και το. Συμπέρασμα: "Όλοι οι Χριστιανοί είναι Μουσουλμάνοι". Αν και το παράδειγμα αυτού του λογικού σφάλματος είναι ακραίο, εντούτοις υπάρχουν πολλά προπαγανδιστικά μηνύματα που χρησιμοποιούν μια τέτοια λογική. Εδώ η εξαγωγή συμπεράσματος είναι ανεπίτρεπτη, όπως είναι ανεπίτρεπτη είναι η εξαγωγή υπερβολικών προβλέψεων για το μέλλον με βάση πολύ μικρά γεγονότα του παρόντος, με βασικό σκοπό την αποδυνάμωση οποιασδήποτε αντίθετης άποψης, μια και τα μελλούμενα δεν έχουν ακόμα συμβεί κι' επομένως είναι δύσκολο να διαψευστούν οι προβλέψεις τους: "'Όταν μπούμε στην ΟΝΕ, η επίθεση του διεθνούς ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου θα γίνει πιο ισχυρή, πιο αδυσώπητη με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της οικονομίας μας, την αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας και τελικά τον πλήρη εξανδραποδισμό του λαού μας από την αδίστακτη αντιλαϊκή πλουτοκρατική ολιγαρχία και τους ντόπιους λακέδες της". Σαν πολύ φόρα δεν πήρε ο φίλος μας Κουκουές; Ένα άλλο τέχνασμα των προπαγανδιστών είναι η χρησιμοποίηση ευφημισμών, δηλαδή ήπιων εκφράσεων για να σκεπάσουν μια δυσάρεστη πραγματικότητα και να καθησυχάσουν έτσι το ακροατήριό τους. Για παράδειγμα στη διάρκεια

του πολέμου μιλάνε για "απώλειες", αντί για σκοτωμούς και πρόσφατα για "ανθρωπιστική βοήθεια", αντί για ένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο εναντίον της Σερβίας. Στις αρχές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, πολλοί τραυματισμένοι στρατιώτες υπέφεραν από το λεγόμενο "σοκ των οβίδων". Η σύντομη αυτή ζωντανή φράση μεταφέρει τη φρίκη της μάχης και μπορεί να ακούσει κανείς τις οβίδες να σκάνε πάνω από το κεφάλι του. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι Αμερικάνοι άρχισαν να χρησιμοποιούν τη φράση "κούραση από τη μάχη", για να χαρακτηρίσουν την ίδια κατάσταση. Η φράση ήταν κάπως πιο ευχάριστη, αλλά εξακολουθούσε να αναγνωρίζει το πόλεμο σαν την αιτία της ενόχλησης. Κατά την έναρξη του Πολέμου στο Βιετνάμ, η ίδια ασθένεια αναφερόταν πια σα "διαταραχή μετατραυματικού στρες", μια φράση που αποσυνδέεται τελείως από τη πραγματικότητα του πολέμου. Το να εντείνεις τη συναισθηματικότητα ενός επιχειρήματος, δε σημαίνει ότι βελτιώνεις την εγκυρότητά του. Αυτή η τεχνική είναι μια συνηθισμένη μορφή δημαγωγίας. Μερικές ακόμα παρατηρήσεις: Το αποτέλεσμα δε συνεπάγεται αιτιότητα. Αν ο Γιώργος διορίσθηκε ανώτερος υπάλληλος σε μιας τράπεζα το Μάιο και η Ελένη πήρε ένα δάνειο από αυτήν τον Ιούλιο, δεν είναι σίγουρο ότι υπάρχει μεταξύ τους κάποια αιτιατή σχέση. Η συνταύτιση με ένα ή περισσότερα στοιχεία δε συνιστά συνταύτιση με όλα τα στοιχεία. Το γεγονός ότι ο Κώστας και ο Γιάννης είναι και οι δυο ευφυείς και δυναμικοί άνδρες, που έχουν επιτύχει στη πολιτική, δε σημαίνει αναγκαστικά ότι έχουν και τις ίδιες πολιτικές ιδέες. Η ανάλογη δραστηριότητα δε σημαίνει αναγκαστικά κοινή δραστηριότητα και η κοινή δραστηριότητα δε σημαίνει αναγκαστικά κοινό κίνητρο. Ακόμα και αν τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής ενός κόμματος ακολουθούν μια συγκεκριμένη γραμμή, αυτό δε σημαίνει ότι την επικροτούν όλοι, την έχουν πάρει απλώς πλειοψηφικά. Τέλος Τα ανέκδοτα και οι ιστορίες που λέγονται με ευχάριστο τρόπο δεν αποτελούν λογικά επιχειρήματα. Χρησιμοποιούνται για να διασαφηνίσουν μια θέση και όχι για να την αποδείξουν. Μπορεί να κάνουν το άτομο μαγνητικό, αλλά δεν αποτελούν κριτήριο για μια υπεύθυνη θέση.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ

ΣΩΣΤΑ ΚΙ ΕΛΑΤΩΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ.

Στη λογική το επιχείρημα είναι ένα σύνολο από βασικές προτάσεις (υποθέσεις), η αλήθεια των οποίων υποτίθεται ότι αποδεικνύει και την αλήθεια μιας άλλης πρότασης που ονομάζεται συμπέρασμα του επιχειρήματος. Η νοητική διαδικασία με την οποία καταστρώνεται ένα επιχείρημα λέγεται διαλογισμός, αν και συνήθως στη καθημερινή ορολογία περικλείουμε την έννοια του διαλογισμού μέσα σε αυτή του επιχειρήματος. Κάθε διαλογισμός (επιχείρημα) που αποτελείται από δυο ή περισσότερες υποθέσεις και το συμπέρασμα λέγεται και συλλογισμός. Γενικότερα στη λογική ο συλλογισμός είναι μια αυστηρή απόδειξη, ή παραγωγή (εξαγωγή) του συμπεράσματος από μια ή περισσότερες αρχικές προτάσεις, κάθε μια από τις οποίες είτε είναι μια λογική βάση ή συνέπεια μιας άλλης πρότασης που προηγείται απ' αυτή στην αποδεικτική διαδικασία. Αυτός ο ορισμός είναι μια γενίκευση του Αριστοτελικού συλλογισμού, αλλά ο συλλογισμός αναγνωρίζεται σήμερα μόνο σαν ειδική περίπτωση μιας παραγωγής. Η παραδοσιακή άποψη ότι η παραγωγή προχωρά από το γενικό στο ειδικό έχει εγκαταλειφθεί σα λαθεμένη από τους περισσότερους επιστήμονες της λογικής. Μερικοί ειδήμονες θεωρούν όλα τα έγκυρα συμπεράσματα σαν παραγωγικής μορφής και γι αυτό και γι άλλους λόγους απορρίπτουν την υποτιθέμενη αντίθεση μεταξύ **παραγωγής και επαγωγής. **Στη λογική, επαγωγή ονομάζεται μια μέθοδος συλλογισμού κατά την οποία συμπεραίνουμε από το μέρος το όλο, ή από το ειδικό το γενικό, ή, το ίδιο, από το ατομικό το καθολικό, σε αντίθεση με τη παραγωγή κατά την οποία προχωράμε ανάποδα, π.χ. από το γενικό στο ειδικό. Σήμερα όμως, όπως τονίσαμε παραπάνω, η λογική εκλαμβάνεται γενικά σαν παραγωγική λογική.. Ένα επιχείρημα θεωρείται επαγωγικά ισχυρό, όταν η αλήθεια των βασικών προτάσεων (υποθέσεων) εγγυάται σε κάθε περίπτωση και την αλήθεια του συμπεράσματος. Μερικά επιχειρήματα που είναι επαγωγικά αδύναμα, μπορεί να γίνουν αποδεκτά για διάφορους λόγους, αλλά τα συμπεράσματά τους δεν είναι αναγκαστικά ορθά. Σε μερικά "πειστικά" επίσης επιχειρήματα οι βασικές προτάσεις δεν αποτελούν μια λογική βάση για την αποδοχή του συμπεράσματος. Τα επιχειρήματα αυτά θεωρούνται ελαττωματικά και ονομάζονται εσφαλμένοι συλλογισμοί. Έστω οι τρεις παρακάτω βασικές προτάσεις (υποθέσεις): Α: "Αν είσαι άνθρωπος, θα κάνεις και λάθη" Β: "Ο Γιάννης είναι άνθρωπος" και το συμπέρασμα: Σ: "Άρα ο Γιάννης κάνει και λάθη" Εδώ το συμπέρασμα είναι έγκυρο, το επιχείρημα ισχυρό και ο συλλογισμός σωστός. Έστω τώρα ο παρακάτω συλλογισμός:

Α: "Αν είσαι άνθρωπος, δεν μπορείς να πετάξεις από μόνος σου" Β: "Αν σε λένε Γιάννη, είσαι άνθρωπος", και το συμπέρασμα: Σ: "Όλοι οι Γιάννηδες δεν μπορούν να πετάξουν από μόνοι τους" Εδώ το επιχείρημα δεν είναι ισχυρό, ούτε το συμπέρασμα έγκυρο, γιατί απλούστατα μπορεί κάποιος να έχει ονομάσει "Γιάννη" ένα εξημερωμένο πουλί, που βέβαια αυτό πετάει από μόνο του. Το λάθος σε αυτό το συλλογισμό, παρόλο που φαίνεται "πειστικός", είναι στο γεγονός ότι η πρόταση Β δεν είναι πάντοτε αληθής. Παρόμοια ο παρακάτω "πειστικός" συλλογισμός: Α: "Αν είσαι άνθρωπος, κάνεις σφάλματα" Β: "Ο πάπας είναι αλάθητος", και το συμπέρασμα: Σ: "Άρα ο πάπας δεν είναι άνθρωπος". Ο συλλογισμός αυτός είναι εσφαλμένος και το επιχείρημα αδύνατο, γιατί δεν ισχύει η πρόταση Β (και όχι βέβαια η Α, όπως θα ήθελαν να πιστεύουν αυτοί που υποστηρίζουν το αλάθητο του πάπα). Γενικά ένα επιχείρημα μπορεί να είναι εσφαλμένο: 1) στο περιεχόμενό του, λόγω μιας ανακριβούς παρουσίασης των γεγονότων 2) στη φρασεολογία του, λόγω μιας λαθεμένης χρησιμοποίησης των λεκτικών όρων και 3) στη δομή του, λόγω μιας ακατάλληλης διαδικασίας στην εξαγωγή του συμπεράσματος. Ανάλογα τα λάθη κατατάσσονται σε (1) Ουσιώδη, (2) Λεκτικά και (3) Τυπικά Λάθη. Οι ομάδες (2) και (3) ονομάζονται Λογικά Λάθη, ενώ οι ομάδες 1 και 2 Μη Τυπικά Λάθη.

ΤΥΠΙΚΑ ΛΑΘΗ. Κλασσικό τυπικό λάθος είναι το λάθος του συνεπακόλουθου, που αναφέρεται σε υποθετικές προτάσεις της μορφής "εάν Α (υπόθεση), τότε Β (συμπέρασμα)". Αυτό το χρησιμοποιούν κατά κόρον οι προπαγανδιστές και ιδιαίτερα οι πολιτικοί δημαγωγοί. Το λάθος αυτό έχει δυο μορφές: 1) Την άρνηση της υπόθεσης, όπου από τις προτάσεις "εάν Α, τότε Β" και "όχι Α" (δηλαδή από το γεγονός ότι ισχύει η συνεπαγωγή Α  Β και δεν ισχύει η υπόθεση Α), επιχειρηματολογεί κάποιος εσφαλμένα το συμπέρασμα "όχι Β" (ότι δηλαδή δεν ισχύει η πρόταση Β). Π.χ.: Α: "Εάν το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα Δεξιό κόμμα, τότε θα ιδιωτικοποιούσε οπωσδήποτε τα ναυπηγεία", Β: "Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένα δεξιό

κόμμα" και το συμπέρασμα: "Άρα το ΠΑΣΟΚ δεν θα ιδιωτικοποιήσει ποτέ τα ναυπηγεία". Ή πάλι ανόητες επιχειρηματολογίες στη Βουλή του τύπου Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός: "Θα νικήσουμε εμείς, γιατί είμαστε οι καλύτεροι". Πραγματικά φοβερή λογική, ευφυέστατος συλλογισμός! Βασικά σημαίνει τα εξής: Α: "Νικάει πάντα ο καλύτερος", Β: "Εμείς είμαστε οι καλύτεροι και Σ: "Άρα θα νικήσουμε εμείς". Βέβαια ξέρουν ότι αυτά που λένε, μεγάλοι άνθρωποι, είναι παιδικές ανοησίες, αλλά όμως τους βλέπετε εσείς και δυστυχώς εσείς είστε παιδιά και το ξέρουν! Θα μεγαλώσετε άραγε; (2) Τη βεβαίωση του συμπεράσματος, όπου από τις προτάσεις "εάν Α, τότε Β" και "Β" (δηλαδή από την ισχύ της συνεπαγωγής Α  Β 0και του συμπεράσματος Β) επιχειρηματολογεί κάποιος λαθεμένα την ισχύ της υποθέσεως Α. Π.χ.: Α: "Εάν κάποιος είναι Αθηναίος, τότε είναι κάτοικος της Αττικής", Β: "Ο Γιώργος είναι κάτοικος της Αττικής" και Σ: "Άρα ο Γιώργος είναι Αθηναίος".

ΟΥΣΙΩΔΗ ΣΦΑΛΜΑΤΑ. Αυτά είναι γνωστά επίσης σα σφάλματα της υπόθεσης, γιατί οι αρχικές προτάσεις "υποθέτουν" πάρα πολλά, ή προϋποθέτουν κρυφά το συμπέρασμα, ή αποφεύγουν το εν λόγω θέμα. Η ταξινόμηση που χρησιμοποιείται ακόμη ευρέως είναι αυτή των Σοφιστικών Αναιρέσεων του Αριστοτέλη : (1) Το σφάλμα του απρόβλεπτου γεγονότος διαπράττεται από ένα επιχείρημα που εφαρμόζει ένα γενικό κανόνα σε μια ιδιαίτερη περίπτωση που ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόζεται. Π.χ. η αλήθεια της πρόταση ότι "Οι άνθρωποι μπορούν να βλέπουν" δεν είναι λογική βάση για το συμπέρασμα ότι "οι τυφλοί άνθρωποι μπορούν να βλέπουν". Αυτό είναι μια ειδική περίπτωση του λεγόμενου Λατινιστί σφάλματος του secundum quid, το οποίο διαπράττεται όταν μια γενική πρόταση χρησιμοποιείται σαν η βασική πρόταση για ένα επιχείρημα, χωρίς να δίνεται προσοχή στους (σιωπηρούς) περιορισμούς της, που αποκλείουν την εφαρμογή της με αυτό το τρόπο. (2) Το αντίστροφο σφάλμα του απρόβλεπτου γεγονότος κατά το οποίο εξάγει κάποιος λαθεμένα από μια ειδική περίπτωση ένα γενικό κανόνα. Έτσι το γεγονός ότι ένα συγκεκριμένο φάρμακο κάνει καλό σε ορισμένους ασθενείς, δε σημαίνει ότι αυτό είναι καλό για όλους τους ανθρώπους. (3) Το σφάλμα του άσχετου συμπεράσματος, που διαπράττεται όταν το συμπέρασμα είναι άσχετο με το συζητούμενο θέμα στις προτάσεις. Ειδικές περιπτώσεις άσχετου συμπεράσματος παρουσιάζονται στα λεγόμενα σφάλματα συνάφειας. Αυτά περιλαμβάνουν α) το επιχείρημα ad hominem = εναντίον του ανθρώπου, όπου κάποιος τα βάζει με τον άνθρωπο και όχι με την ιδέα που αυτός αντιπροσωπεύει (β) το επιχείρημα ad populum (της προσφυγής στο λαό), το οποίο, αντί να παραθέτει κάποιος λογικά επιχειρήματα καταφεύγει σε λαϊκισμό (γ) το επιχείρημα ad misericordiam (της προσφυγής στην ευσπλαχνία), όπως όταν ένας δικηγόρος αντί να παραθέσει επιχειρήματα για την αθωότητα του πελάτη του, προσπαθεί να διεγείρει τη συμπάθεια των ενόρκων (δ ) το επιχείρημα ad verecundiam (της προσφυγής στο δέος), που επιζητά την αποδοχή του συμπεράσματος με

βάση το γεγονός ότι αυτό υποστηρίζεται από άτομα των οποίων η γνώμη είναι γενικά σεβαστή (ε) το επιχείρημα ad ignorantiam (της προσφυγής στην άγνοια), που επιχειρηματολογεί ότι ένα πράγμα είναι έτσι, απλά και μόνο επειδή δεν έχει αποδείξει κανένας ότι δεν είναι έτσι και (ζ ) το επιχείρημα ad baculum (της προσφυγής στη δύναμη), κατά το οποίο ένα συμπέρασμα γίνεται αποδεκτό κάτω από την απειλή βίας (4) Το σφάλμα του κυκλικού επιχειρήματος, γνωστού επίσης σαν petitio principii ("αιτώντας την ερώτηση"), συμβαίνει όταν οι βασικές προτάσεις προϋποθέτουν, ανοικτά ή κρυφά, το συμπέρασμα που πρόκειται να αποδειχθεί . Π.χ.: "ο Νίκος ψηφίζει πάντα συνετά". "Και πώς το ξέρουμε;" "Το ξέρουμε γιατί ψηφίζει πάντα Νέα Δημοκρατία)". Μια ειδική μορφή αυτού του σφάλματος, ονομάζεται φαύλος κύκλος, ή circulus in probando (επιχειρηματολογώντας σ' ένα κύκλο). Κατ' αυτό μια πρόταση p1 χρησιμοποιείται για να αποδείξει τη πρόταση p2, , η p2 χρησιμοποιείται για να αποδείξει τη p3 κ.ο.κ. μέχρι να χρησιμοποιηθεί η pn - 1 για να αποδείξει τη τελευταία πρόταση pn. Στη συνέχεια χρησιμοποιείται η pn για να αποδείξει τη p1 και με' αυτό το τρόπο θεωρείται σαν αποδεδειγμένη δήθεν ολόκληρη η σειρά p1, p2, . . . , pn.. Π.χ.: "Η ομάδα μας είναι η καλύτερη ομάδα μπάσκετ στον όμιλό μας" (p2), "Είναι η καλύτερη λόγω του φοβερού επιθετικού τρίου των Νίκου, Γιώργου και Αλέκου" (p1). "Και πώς ξέρεις ότι αυτοί είναι τόσο καλοί;". "Μα είναι η βάση της καλύτερης ομάδας του ομίλου μας" (πάλι εδώ η p2). Μιλώντας αυστηρά, το petitio principii δεν είναι ένα σφάλμα συλλογισμού, αλλά μια ανοησία στην επιχειρηματολογία: Το επιχείρημα από την p σαν μια βασική πρόταση στην p σα συμπέρασμα δεν είναι παραγωγικά έγκυρο και του λείπει οποιαδήποτε δύναμη πειθούς, αφού όποιος αμφισβητεί το συμπέρασμα δεν μπορεί να δεχθεί τη βασική πρόταση (5) Το σφάλμα της λαθεμένης αιτίας (non causa pro causa). Αυτό τοποθετεί λαθεμένα την αιτία ενός φαινομένου σε κάτι με το οποίο αυτό φαινομενικά μόνο σχετίζεται. Η πιο συνήθης μορφή αυτού του σφάλματος, η post hoc ergo propter hoc ("μετά απ' αυτό, άρα εξ' αιτίας αυτού"), θεωρεί λαθεμένα τη χρονική ακολουθία σα μια αιτιατή σχέση, δηλαδή θεωρεί ένα γεγονός Β σαν αιτία ενός γεγονότος Α απλά και μόνο επειδή το Β συνέβη μετά από το Α, όπως όταν μια κακοτυχία αποδίδεται σε ένα δήθεν "κακόβουλο" γεγονός", όπως το τυχαίο σπάσιμο ενός καθρέφτη. Μια άλλη μορφή αυτού του σφάλματος εμφανίζεται στη χρησιμοποίηση του συλλογισμού της reductio ad absurdum (απαγωγής σε άτοπο). Κατ' αυτόν συμπεραίνουμε ότι μια πρόταση είναι εσφαλμένη, αν η πρόσθεσή της σε ένα σύνολο βασικών προτάσεων οδηγεί σε μια αντίφαση. Αυτός ο τρόπος συλλογισμού μπορεί να είναι σωστός, μπορεί π.χ. να συμπεράνει με ασφάλεια κάποιος ότι δυο γραμμές δεν τέμνονται, όταν η υπόθεση ότι τέμνονται τον οδηγεί σε αντίφαση. Αυτό που χρειάζεται όμως να κάνει για να αποφύγει αυτό το σφάλμα, είναι να επιβεβαιώσει ανεξάρτητα ότι κάθε μια από τι αρχικές βασικές προτάσεις είναι αληθής. Π.χ. αν προσθέσουμε τη πρόταση: Α: "Ο Φυσικός Κος Νικολάου είναι οπαδός του Ολυμπιακού", στις προτάσεις: Β1: "Κανένας επιστήμονας δεν ασχολείται με ανόητα πράγματα" και

Β2: "Το να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο είναι ένα πολύ ανόητο πράγμα", οδηγούμαστε σε αντίφαση. Θα μπορούσε όμως να μην ισχύει η Β1 ή η Β2. Αν ισχύει η Α, τότε σίγουρα δεν ισχύει η Β1 ή η Β2. Αν όμως αυτές ισχύουν, τότε είτε ο κος Νικολάου δεν είναι επιστήμονας ή δεν είναι οπαδός καμιάς ομάδας. (6) Το λάθος των πολλαπλών ερωτήσεων (plurimum interrogationum) που απαιτεί να δοθεί μια απάντηση σε μια ερώτηση που πρακτικά ανάγεται τελικά σε πολλές υποερωτήσεις. Π.χ.: "Σου αρέσουν οι Αιγόκεροι;" "Και ναι και όχι, η Νίκη ναι, η Ελένη όχι", ή όταν η ερώτηση περικλείει μια λαθεμένη προϋπόθεση. Π.χ.: "Τι έγινε; σταμάτησες να κυνηγάς γυναίκες;". Αν συνήθως δε κυνηγάς γυναίκες, τι να απαντήσεις; (7) Το σφάλμα του non sequitur ("αυτό δεν έπεται"), που συμβαίνει όταν ο συλλογισμός δε πείθει με τίποτα, γιατί είναι ολοφάνερο ότι οι βασικές προτάσεις δε συνδέονται με το συμπέρασμα που εξάγεται από αυτές. Μερικοί πάντως ταυτίζουν αυτό το σφάλμα με το σφάλμα του συνεπακόλουθου.

ΤΡΟΠΟΙ ΑΜΥΝΑΣ

Α. ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Όταν σε μια πόλη εκτιμούνται ο πλούτος και οι πλούσιοι, η αρετή και οι χρηστοί άνθρωποι περιφρονούνται (Πλάτωνας, Πολιτεία) Εκείνο που πείθει τους ακροατές είναι ο χαρακτήρας του ρήτορα και όχι ο λόγος του (Μενάνδρου) Η δημαγωγία δεν ταιριάζει σε μορφωμένο άνθρωπο, αλλά σε αμαθή και κακοήθη (Αριστοφάνη, Ιππής) Υπάρχουν δυο τρόποι ρητορείας: ο ένας είναι η κολακεία και η αισχρή δημηγορία, ενώ ο άλλος είναι ο ωφέλιμος γιατί προετοιμάζει τις ψυχές των πολιτών να γίνουν όσον το δυνατόν καλύτερες και αγωνίζεται να λέγει τα άριστα, είτε αυτά θα είναι ευχάριστα, είτε δυσάρεστα στους ακροατές (Πλάτωνας, "Γοργίας") Δεν υπάρχουν διαφορετικές γνώμες μεταξύ των ανθρώπων για το πολίτευμα, αλλά για τα ιδιωτικά συμφέροντα καθενός (Λυσία)

Δεν είμαστε οπαδοί κανενός κόμματος. Γενικότερα δεν είμαστε οπαδοί κανενός. Δεν φατριαζόμαστε, δεν υποστηρίζουμε με πάθος καμία θέση, γιατί σε κάθε θέση υπάρχει αντίθεση και σε κάθε λόγο αντίλογος. Όποιος έχει γνώσεις και είναι ιδιαίτερα ευφυής, μπορεί να υποστηρίξει εξίσου σθεναρά και τις δυο θέσεις. Καμιά δεν είναι λογικά ισχυρότερη από την άλλη. Όλες οι λογικές στην ύστατη ανάπτυξή τους ισοφαρίζουν, για να μην πούμε καλύτερα ότι ανακυκλώνονται, αυτοαναιρούνται, ότι η δεξιά γίνεται αριστερά και η αριστερά δεξιά. Η ίδια η λογική στην ύστατη ανάπτυξή της αυτοαναιρείται. Μόνο οι πολύ λογικοί μπορούν να καταλάβουν τους περιορισμούς της λογικής τους: να φτάσουν μετά από πολύχρονες προσπάθειες στη κορυφή της και να κατρακυλήσουν μετά με χαμόγελο, γνώση και κατανόηση πάλι κάτω. Οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις είναι απλώς ανόητες, δεν οδηγούν πουθενά και δεν αποδεικνύουν τίποτα. Και αν τυχόν κάποια στιγμή μια ιδεολογία φαίνεται να αποδεικνύει κάτι καλύτερο από μια άλλη, αυτό σημαίνει ότι ο υποστηρικτής της χειρότερης ήταν απλώς χειρότερος ρήτορας από τον άλλον και όχι η ιδεολογία του χειρότερη. Θα μπορούσε κάποιος καλύτερος ρήτορας απ' αυτόν να αποδείξει τελικά σαν χειρότερη την προηγουμένως αποδειχθείσα καλύτερη ιδεολογία, και πάει λέγοντας σε έναν ατέρμονα κύκλο που δεν οδηγεί πουθενά. Η λογική δεν αποδεικνύει τίποτα, τουλάχιστον σε επίπεδο ιδεολογιών, και όσο πιο μορφωμένος και ευφυής είναι ένας άνθρωπος, τόσο βαθύτερα το καταλαβαίνει αυτό και δεν πολεμάει πια, δεν αντιπαρατίθεται, αλλά χαμογελάει με κατανόηση, αν και με κάποια δόση λύπης, μπροστά σε κάθε φατριασμό. Αν η λογική δεν μπορεί να αποδείξει από μόνη της τίποτα στο επίπεδο των ιδεολογιών, τότε δε μένει παρά μονάχα η καρδιά, και η καρδιά χτυπά αριστερά! και αυτό δεν είναι καμιά λογική απόδειξη, αλλά ένα βαθύ, μύχιο συναίσθημα γι' αυτούς που μπορούν να αισθάνονται πέρα από τα στενά και ψυχρά όρια ενός στείρου και αδιέξοδου εγωκεντρισμού. Λέγοντας ότι η καρδιά χτυπάει αριστερά δεν εννοώ τη παραδοσιακή αριστερά με τις γνωστές πρακτικές και μεθόδους της, αλλά τις αρχικές αγνές και άχραντες συλλήψεις της από τον κόσμο των ιδεών: την υπέρβαση της ατομικότητας και χωριστικότητας, την αταξικότητα, τη συλλογικότητα, την αδελφοσύνη, τη συντροφικότητα, το διεθνισμό, τη πτώση των συνόρων, τη συνεννόηση και κατανόηση, την ανιδιοτέλεια, το έλεος, την αλληλεγγύη. Με άλλα λόγια την εξισορρόπηση του ΕΓΩ με το ΕΜΕΙΣ., τη πρόσθεση μιας ακόμα διάστασης στην άχαρη φιλαυτία. και εσωστρέφειά μας. Άλλο όμως οι συλλήψεις, άλλο η πρόσκαιρη επικοινωνία με τη καρδιά και άλλο οι πρακτικές της αριστεράς. Η παραδοσιακή αριστερά εστιάστηκε, αγίασε τα χυδαία και "δεξιά" για τις συλλήψεις της μέσα και ξέχασε, απομακρύνθηκε συλλήβδην από το σκοπό: δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, δικτατορία του προλεταριάτου, λαοκρατία, σοσιαλισμός σε μια μόνο χώρα, η ειρήνη σαν τη συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα (ευφυολόγημα του Στάλιν) και διάφορες άλλες ανόητες λογικές και ανίερα παντρολογήματα αριστερών συλλήψεων με δεξιές μεθόδους. Οι φιλόσοφοί της αντικαταστάθηκαν από πολεμοκάπηλους στρατηγούς που αναλύουν τον εχθρό, χαράσσουν τακτικές και στρατηγικές, προτείνουν γραμμές, επιτίθενται, υποχωρούν, προπαγανδίζουν, παρασέρνουν, ψεύδονται, παραπλανούν, όλα για ένα και μόνο σκοπό: την επανάσταση, τη τελική κατατρόπωση του εχθρού και την επιβολή της πολυπό-

θητους γι' αυτούς "δικτατορίας του προλεταριάτου" και στη πραγματικότητα δικτατορίας των κομματαρχών και γραφειοκρατών τους. Είναι γεγονός ότι έχουν μιάνει ανεπανόρθωτα τις αρχικές καθαρές ιδέες της καρδιάς και δεν τους αξίζει καμιά εμπιστοσύνη. Το κίνητρο της αγάπης και της στοργής, επικουρούμενο από αυτό της χαράς και απόλαυσης υπερφαλαγγίστηκαν τα μέγιστα από το πρωτόγονο κίνητρο μιας στείρας πολεμικότητας και αντιπαράθεσης με τον πολιτικό αντίπαλο. Αντί οι αρχικές αγνές ιδέες να διαχυθούν από καρδιά σε καρδιά και να αγκαλιάσουν ολόκληρο το κόσμο και να φέρουν από μόνες τους την ειρηνική επανάσταση και την πραγματική αλλαγή, μηχανεύθηκαν πρακτικές βίαιης επιβολής τους πάνω στο σκεπτικό ότι ο εχθρός θα αντιδράσει και δεν θα επιτρέψει την εξάπλωσή τους. Και βέβαια ο εχθρός αντέδρασε όταν είδε τις πρακτικές τους, φοβούμενος για τη δική του ασφάλεια, και θεώρησαν με αυτό ότι αυτοδικαιωνόντουσαν, ότι συνέβη αυτό ακριβώς που είχαν προβλέψει και πάνω στο οποίο στήριζαν τη στρατηγική τους: την αδυσώπητη αντίδραση και αντίσταση του εχθρού. Και συνέχισαν με τις ίδιες πρακτικές, διαιωνίζοντας την άστοχη και άκαρπη αντιπαράθεση και διαρκή σύγκρουση, ενώ θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιήσει πιο αποτελεσματικά και πιο έξυπνα όπλα για τη πραγματική αφύπνιση των ανθρώπων, χωρίς να οδηγήσουν σε συσπείρωση και συνασπισμό τον αρχικά ιδεολογικά διαιρεμένο "εχθρό" τους. Θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για παράδειγμα την ειρηνική, συνωμοτική, διείσδυση στα πόστα της εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο και όχι σε μια μόνο χώρα, με καρτερία, μεθοδικότητα και οργάνωση, χρησιμοποιώντας συνειδητοποιημένους επιλεγμένους ταλαντούχους αδελφούς και συντρόφους σε μυστικές αποστολές κατάληψης όλων των βασικών πόστων εξουσίας. Και μετά, όταν θα το είχαν επιτύχει αυτό, θα μπορούσαν να επιβάλλουν τη "δικτατορία" της μόρφωσης και του πολιτισμού, ξέροντας ότι η "εχθρική" ελίτ ευνουχισμένη δεν θα έχει πια τη δύναμη και τα μέσα να επηρεάσει κανέναν και με το καιρό θ' αναγκασθεί να αφομοιωθεί και αυτή στην πανανθρώπινη οικογένεια. Πολύ ουτοπική η λύση που μας προτείνεις, θα μου πείτε και θα συμφωνήσω εν μέρει μαζί σας. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι μας έχουμε ένα φασίστα και ένα μπάτσο μέσα μας, όσα ωραία λόγια και να λέμε. Η μεγαλύτερη, δυσκολότερη και πιο ωραία νίκη απ' όλες, όπως είχε πει ο Πλάτωνας, είναι το να νικήσεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, το να μπορέσεις πραγματικά να μην είσαι ένα κρυφό, καχέκτυπο αντίγραφο του εχθρού σου, με μια επιφανειακή μόνο ωραία περιβολή, αλλά η πλήρης και ζωντανή εκδήλωση των αρχών και των ιδεών σου. Αν όλοι οι φασίστες, οι μπάτσοι, οι καταπιεστές, οι ωφελιμιστές, οι εγωκεντριστές δεν εξαφανιστούν από μέσα μας και από μια πραγματική λεγεώνα δαιμόνων δε γίνουμε μία μοναδική, συμπαγής, αδαμάντινη προσωπικότητα, δεν θα μπορούμε να προσφέρουμε τίποτα σε αυτό το έργο, σε αυτή τη μυστική αποστολή. Κάποια στιγμή ή θα συνεργαστούμε με τον εχθρό μας, ή θα γίνουμε σαν κι αυτόν. Υπάρχουν πολλοί "αριστεροί" που όταν κατάφεραν να πάρουν εξουσία, πόστο ή χρήμα στα χέρια τους έγιναν δεξιοί, καπιταλιστές και φασίστες. Ένας αριστερός οικοδόμος που έγινε πρόσφατα εργολάβος οικοδομών, είναι πολλές φορές από τα χειρότερα αφεντικά τόσο σε σχέση με τους

εργάτες του, όσο και με τις κλεψιές και απάτες στα υλικά που κάνει. Βάλτε μου το μεγαλύτερο επαναστάτη στο Τσαρικό θρόνο της Ρωσίας και δέστε μετά τη κατάντια του, επεσήμανε ο Μπακούνιν. Το άρχειν φθείρει πάντας, αστούς και προλετάριους. Η κοινωνία μας είναι ένας κατοπτρισμός του εαυτού μας, το ίδιο και οι ηγέτες μας ("Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν", είπε ο Ισοκράτης). Αν θες να δεις το επίπεδο ενός λαού, είπε ο Σωκράτης, δες απλώς το επίπεδο των ηγετών του. Για πια επανάσταση λοιπόν μιλάμε; για ποιου είδους δικτατορία, αφού συνήθως ο πρώην καταπιεσμένος γίνεται, όταν του επιτραπεί, ο χειρότερος δυνάστης; Ο ιδεολογικός λοιπόν εχθρός μας φωλιάζει μέσα μας. Ας τον νικήσουμε πρώτα εκεί και μετά θα δούμε ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να νικήσουμε ειρηνικά και την εξωτερική του αντανάκλαση. Αλλά για να μπορείς να διακρίνεις τον "εχθρό" μέσα σου, θα πρέπει να διαθέτεις απόσταση και διάκριση, που συνήθως μας λείπουν. Θα πρέπει λοιπόν κάποιος άλλος που σέβεσαι, που αναγνωρίζεις, που εκτιμάς να σου δείξει τα διάφορα πρόσωπα του "εχθρού" μέσα σου και με τη πείρα του να σε νουθετήσει πώς να τα αντιμετωπίσεις. Για το σκοπό όμως αυτό χρειάζεται μια εσωτερική σχολή κι ένας δάσκαλος, όπου θα μάθεις σα μαθητής τον εαυτό σου και όπου θα μπορείς να εκπαιδευθείς συγχρόνως, ανάλογα με τις ικανότητές σου, στη μυστική αποστολή που θα σου ανατεθεί για να διεκδικήσεις τελικά ένα πόστο εξουσίας. Ναι χρειαζόμαστε ένα νέου είδους τεκτονισμό, μια νέα υπερμυστική εταιρία, μια Νέα Στοά Μύησης των Πρακτόρων της Συνείδησης και του Ελέους, που θα πολεμήσουν με νέους τρόπους και μεθόδους την Ιδιοτέλεια της ελιτίστικης μειοψηφίας, που θα επιλέγονται με εξαιρετική σύνεση με γνώμονα τη καθαρότητα της καρδιάς και του νου τους και οποίοι θα καλύπτονται από τους πλέον απαράβατους Όρκους Μυστικότητας. Και ας επισημανθεί μια και για πάντα: ο δίκαιος και ενάρετος, ο ανιδιοτελή πρωτεργάτης της Συνείδησης και του Ελέους δε θα είναι χριστιανικής μορφής του τύπου "γυρίζω και το άλλο μάγουλο για το επόμενο σκαμπίλι", ή "σφάξε με πασά μου ν' αγιάσω", αλλά εξισορροπητικής, καβαλιστικής μορφής: ισορροπώντας το έλεος με την αυστηρότητα και τη πραότητα με το Σπαθί της Δικαιοσύνης. Δεν είμαστε χριστιανοί, δεν είμαστε οπαδοί κανενός, είμαστε οι Επαναστάτες της Συνείδησης και του Ελέους, αλλά αυτούς δεν τους διεκδικεί κανείς, παρά μονάχα η εσωτερική τους επίγνωση. Αυτά ως προς την "ουτοπική" αλλαγή. Αλλά ας πούμε λίγα παραπάνω λόγια πάνω στο θέμα του μυαλού και της καρδιάς. Το μυαλό αναπτυσσόμενο από μόνο του χωρίς τη συνδρομή της καρδιάς γίνεται αυθάδες, άπληστο, κυριαρχικό, υπερφίαλο, ιδιοτελές, με άλλα λόγια αυτό που οι "προοδευτικοί" χαρακτηρίζουν σαν "δεξιά" νοοτροπία. Από την άλλη μεριά η καρδιά χωρίς τη συνδρομή του μυαλού γίνεται ευήθης, εύπιστη, εύκολα παρασυρόμενη, παραπλανόμενη και πλανευόμενη, εκμεταλλεύσιμη, καθοδηγούμενη, ετεροκατευθυνόμενη, ποδηγετούμενη, χειραγωγούμενη, ελεγχόμενη από μια μικρή πονηρή μειοψηφία, με λίγα λόγια Ανόητη. Χρειάζεται λοιπόν ένας σωστός συγκερασμός νου και καρδιάς για να επέλθει ισορροπία. Πρέπει να μάθουμε να σκεπτόμαστε και με τη καρδιά μας και να συναισθανόμαστε και με το μυαλό μας, για να είμαστε πλήρεις. Πρέπει τελικά αυτά τα δυο βασικά κέντρα μας να επικοινωνή-

σουν αρμονικά, να ισορροπήσουν, να ανταλλάξουν γνώσεις και πληροφορίες, να ανοίξουν καινούργιους δρόμους νοοαίσθησης, να καινοτομήσουν. Με τη σωστή, ισορροπημένη συνεργασία νου και καρδιάς θα ανακαλυφθεί και η τετάρτη διάσταση, το χωροχρονικό βάθος του "αυτοί" (οι άγνωστοι, οι μακρινοί), στη μέχρι τώρα ελλιπή μονοδιάστατη (ΕΓΩ), διδιάστατη (Εγώ και εμείς) ή τρισδιάστατη για τους ελάχιστους (εγώ, εμείς, εσείς) πραγματικότητά μας Αλλά όπως είπαμε η καρδιά χτυπά αριστερά κι' επομένως δε θα υπάρχει τέλεια, στατική ισορροπία, αλλά μια δυναμική ισορροπία, την οποία θα ελέγχει η καρδιά, το ανώτερο, αφυπνισθέν πια, συναισθηματικό κέντρο μας, που θα αποτελεί και τη βάση του οικοδομήματος που θα έχει σαν κολώνες τη λογική. Επιτέλους το Απολλώνιο και το Διονυσιακό στοιχείο σε πλήρη αρμονία. Γένοιτο!

Β. ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Αρίστη δημοκρατία είναι εκείνη, που ενώ σε όλα τα άλλα επικρατεί ισότης, η υπεροχή προσδιορίζεται με βάση την αρετή και η κατωτερότητα με βάση τη κακία (Ανάχαρσις, Πλουτάρχου Ηθικά).

Δεν ενδιαφέρονται όμως μόνον οι πολιτικοί για το "καλό" μας, ενδιαφέρονται και τ' αδέλφια τους οι στρατιωτικοί, που και αυτοί διεκδικούν ένα μεγάλο ποσοστό από το μυαλό και τη συνείδησή μας. Αυτοί έχουν άλλες ωραίες "ιδέες" (πατρίδα, έθνος, εχθρός, βωμοί και εστίες, "νυν υπέρ πάντων αγών), σύμβολα (σημαία, επάρσεις και υποστολές της με συμβολικό νόημα), κραυγές (Αέραααα....), ρυθμικούς τυμπανισμούς και μπάντες για να μας διεγείρουν τα "πατριωτικά μας αισθήματα, παρελάσεις, πατριωτικά τραγούδια (έχω μια αδελφή κουκλίτσα αληθινή..., αεροπόρος θα γενώ...κι αν η μοίρα το θελήσει κάποια μέρα να πεθάνω, θέλω του χάρου το φιλί μέσ' το αεροπλάνο!), στρατιωτικές επιδείξεις και πάνω απ' όλα τη στρατιωτική μας θητεία, όπου θα μάθουμε τι θα πει πειθαρχία και υπακοή στους ανωτέρους μας με τον τρόμο πάντα και την απειλή της φυλάκισης, του πειθαρχείου και της αύξησης του χρόνου της θητείας μας να κρέμονται σα δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι μας. Ή μήπως δεν είναι αυτά μέθοδοι πλύσεως εγκεφάλου; Τελικά με το φόβο και το τρόμο πειθαρχούμε και μαθαίνουμε το στρατιωτικό κώδικα και το τρόπο του "αναφέρεσθαι". Και κάποια ωραία πρωία, οι προύχοντες και οι αφέντες μας, επειδή διακυβεύονται ζωτικά τους συμφέροντα, ή επειδή θέλουν να αυξήσουν τα ήδη υπέρογκα κέρδη τους, αποφασίζουν με το έτσι θέλω, χωρίς να μας ρωτήσουν ότι πρέπει εμείς να πολεμήσουμε για τη πατρίδα μας, ή μάλλον καλύτερα για τη τσέπη τους και τα συμφέροντά τους και αφού μας κάνουν τη δέουσα προπαγάνδα για το νέο "πατριωτικό πόλεμο", για την αγάπη της ελευθερίας, για το "ελευθερία ή θάνατος" και όλα τα σχετικά και ευλογήσουν οι παπάδες και ο Θεός τα όπλα μας, μας στέλνουν σαν πρόβατα επί σφαγή, παραμένοντες οι ίδιοι με τις οικογένειές τους στα μετόπισθεν. Κι' εμείς τι να κάνου-

με; μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα: μπροστά ο πιθανός θάνατός μας από τα πυρά του εχθρού και πίσω μας το στρατοδικείο με την απειλή της άμεσης θανατικής μας καταδίκης προς παραδειγματισμό. Πάμε λοιπόν στον πόλεμο, "γιατί πού ξες, μπορεί εκεί στο τέλος να γλυτώσουμε". Τι μπορούμε να κάνουμε για όλα αυτά; Να οργανωθούμε, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; και να οργανωθούμε βέβαια όχι κάτω από τη σημαία ενός οποιουδήποτε κόμματος, αλλά μέσω ενός κινήματος συνειδητοποιημένων πολιτών. Κατεβάζουν τα κόμματα οπαδούς τους στους δρόμους διεκδικώντας διάφορα πράγματα; το ίδιο μπορούμε να κάνουμε κι εμείς, από μόνοι μας δε χρειάζεται να ανήκουμε σε αυτούς. Μας ενώνει η κοινή συνειδητοποίησή μας. Και μπρος σε ένα μεγάλο μαζικό συλλαλητήριο που απαιτεί συγκεκριμένη δράση, ποια κυβέρνηση μπορεί να το αγνοήσει. Μη μείνουμε ένας ή δυο τρεις, που απομονωμένοι θυσιαζόμαστε άδικα, αλλά να γίνουμε χιλιάδες δεκατρείς και να διεκδικήσουμε με ορμή, με πάθος, με δύναμη τα δίκαιά μας. Η άποψή μου είναι ότι τα κόμματα πρέπει να ξεπεραστούν από τα υπερκομματικά κινήματα πολιτών που επεμβαίνουν δυναμικά στη πολιτική και αναχαιτίζουν την ασυδοσία των κάθε λογής αφεντάδων μας. Κινήματα πλείστων μορφών: αντιπολεμικά και ειρηνικά, προστασίας του πολίτη από τις διάφορες κρατικές αυθαιρεσίες και αδικίες, προώθησης πραγματικά δικαίων και αρραγών θεσμών, ελέγχου της εξουσίας σε μια διαρκή και δυναμική βάση. Εξωκοινοβουλευτικά κινήματα κοινοβουλευτικού αντιαυταρχικού ελέγχου, πάταξης και περιορισμού της ασυδοσίας και της υπέρβασης των τεθειμένων ορίων, έτσι ώστε οι πολιτικοί να κυβερνούν όχι απλά και μόνο από μια μη αντιπροσωπευτική ψήφο μας, αλλά λόγω της πραγματικής συναίνεσης των κινημάτων του λαού σε αυτά που κάνουν. Τώρα παίζουμε συνεχώς στο δικό τους γήπεδο με τους δικούς τους κανόνες, το δίκτυο του ανεξέλεγκτου και ασύδοτου αστικού κοινοβουλευτισμού. Και ας μη πιστεύουμε ότι δήθεν η οποιαδήποτε αντιπολίτευση ελέγχει πραγματικά τη κυβέρνηση. "Ούνα ράτσα, ούνα φάτσα". Επιφανειακά είναι εναντίον της, στη βάση και στους θεσμούς που υποστηρίζουν τη διαιώνιση της κοινοβουλευτικής ασυδοσίας, τη στηρίζει. Άλλωστε και αυτή θέλει να έχει τα ίδια ατού, την ίδια ανεξέλεγκτη, υπερφίαλη εξουσία όταν θα ξαναγίνει με τη σειρά της κυβέρνηση. Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα νέο είδος "Δημοκρατίας" που δεν έχει υπάρξει μέχρι τώρα στο πλανήτη μας, πρέπει να απαγορεύσουμε θεσμικά και δυναμικά σε οποιοδήποτε άτομο, οργανισμό ή υπηρεσία να αποκτήσει μεγάλη δύναμη. Πρέπει οι επαγγελματίες πολιτικοί να ελέγχονται καθημερινά από το λαό και όχι ανά τετραετία, εκτός κι αν οι φιλόσοφοι βασιλεύσουν ή οι βασιλείς φιλοσοφήσουν, που είπε και ο Πλάτωνας στην "Πολιτεία" του. Αυτή είναι λοιπόν η λύση και για το στρατό: δυναμικά υπερκομματικά κινήματα συνειδητοποιημένων πολιτών που θα ελέγχουν σε καθημερινή βάση την εξουσία, πολιτική και στρατιωτική και δε θα της επιτρέψουν να αυθαιρετήσει ή να απεμπολήσει τα λαϊκά και κοινωνικά συμφέροντα. Βέβαια τα κόμματα θα προσπαθήσουν σίγουρα να ελέγξουν αυτά τα προτεινόμενα κινήματα πολιτών, για να τα κάνουν να σιωπούν ή για να τα χρησιμοποιήσουν επίτηδες εναντίον

των άλλων κομμάτων. Γι' αυτό δε θα πρέπει αυτά να έχουν την αρχηγική οργάνωση των κομμάτων, αλλά να διοικούνται από μια ομάδα αντιπροσώπων που θα ορίζει ο λαός και θα είναι πραγματικά τα εκλεκτότερα μέλη του και από μια άλλη ομάδα επιτηρητών που θα επιβλέπουν τις αποφάσεις τους και τη κινητικότητά τους. Για μια τέτοια δουλειά, για τέτοιες υπεύθυνες θέσεις χρειάζονται συνειδητοποιημένοι πολίτες που να μπορούν να εξασφαλίζουν με κάποιον άλλο τρόπο τα προς το ζην, ή που να αμείβονται και ελέγχονται κατευθείαν από το λαό, ο οποίος τους προωθεί σε αυτές τις θέσεις. Δε θα προχωρήσω όμως άλλο στη παρουσίαση μιας δικής μου ουτοπικής ίσως με μιας πρώτη ματιά πολιτείας, αλλά θέλω να πιστεύω ότι τουλάχιστον γίνομαι κατανοητός και αποδεκτός ότι αυτά τα κινήματα πολιτών δυναμικής πολιτικής παρέμβασης χρειάζονται οπωσδήποτε στη κοινωνία μας. Το τι τώρα μπορούν αυτά να επιτύχουν εξαρτάται πλήρως από μας και από το βαθμό της συνειδητοποίησής μας και επομένως της οργάνωσης αυτών των κινημάτων ή της συμμετοχής μας σε αυτά. Θα πρέπει να τονισθεί ότι για μια δυναμική παρέμβαση στα ήθη και τα έθιμα του στρατού δεν αρκεί μόνο ένα ντόπιο εθνικό κίνημα (π.χ. αντιπολεμικό) πολιτών. Υπάρχουν περιπτώσεις που υπάρχει όντως μια επιτιθέμενη ξένη κυβέρνηση, που επιζητεί από μέρους μας διάφορες ανεπίτρεπτες παραχωρήσεις. Σε μια τέτοια ξεκαθαρισμένη πλήρως κατάσταση, δεν μπορούμε βέβαια να τους καλοδεχθούμε, αλλά θα σύρουμε συνειδητά το ξίφος της άμυνας. Καλύτερο όμως είναι να έχουμε φροντίσει να έχουμε ήδη ρθει σε επαφή με τους πολίτες όλων των δυνητικά "εχθρικών" προς εμάς χωρών (αυτών βασικά με τους οποίους συνορεύουμε) και να έχουμε προωθήσει την αλληλεγγύη των λαών μας μέσα από δικά τους κινήματα πολιτών, αντίστοιχα με τα δικά μας, τα οποία τους προτρέπουμε να δημιουργήσουν, εμποδίζοντας έτσι τα σχέδια που απεργάζονται οι αντιδραστικές τους κυβερνήσεις. Το ίδιο θα κάνουν και αυτοί με τους άλλους γειτόνους τους, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο δίκτυο κινημάτων συνειδητοποιημένων πολιτών, που ευελπιστούμε ότι κάποια μέρα θα μπορέσει να προωθήσει την ειρήνη και τη διάλυση όλων των στρατών. Ας σημειωθεί ότι στις εθνικές και διεθνιστικές επικοινωνίες μας θα χρησιμοποιούμε την πιο υψηλή τεχνολογία στην οποία θα έχουμε πρόσβαση, βοηθούμενοι σ αυτό από τους συνειδητοποιημένους επιστήμονες - μέλη μας. Ένας από τους σκοπούς μας με την αύξηση του αριθμού μας, όταν θα αποτελούμε μια πραγματικά μεγάλη δύναμη ελέγχου της εξουσίας, θα είναι να προωθήσουμε και την ιδέα της "άμεσης ηλεκτρονικής δημοκρατίας", όπου οι πολίτες θα αποφασίζουν (ψηφίζουν ηλεκτρονικά) άμεσα για κάθε τρέχον επείγον θέμα, τη θέληση των οποίων θα πρέπει μετά να ικανοποιούν οι εκλεγμένοι πολιτικοί. Με αυτό το τρόπο θα ξεπεραστεί η τρομερή αντίφαση και το αβυσσαλέο χάσμα ανάμεσα σε αυτό για το οποίο τον ψήφισες και σε αυτό που τελικά κάνει και αποφασίζει για σένα ο πολιτικός. Συνήθως τον ψηφίζεις για πέντε - έξη πράγματα που σου υπόσχεται να διορθώσει ή να φέρει σε πέρας και αυτός αυθαιρετώντας, όχι μόνο δε κάνει αυτά για τα οποία τον ψήφισες, αλλά χωρίς να ζητήσει στο ελάχιστο τη γνώμη σου, κάνει μέσα από τις δυνατότητες που του παρέχει η τελικά εν λευκώ εξουσία που του προσέφερες, χιλιάδες άλλα πράγ-

ματα τα περισσότερα των οποίων στρέφονται τελικά εναντίον σου. Κύριοι αυτή είναι η "Δημοκρατία" μας. Το τελικό συμπέρασμα και για το στρατό είναι ότι ένας φαντάρος ή προστάτης των δικαιωμάτων ενός φαντάρου μόνος του δεν κάνει τίποτα, είναι καταδικασμένος να ακολουθήσει τη περπατημένης οδό της υποταγής της συνείδησής του από το φόβο των Ιουδαίων. Πολλοί όμως φαντάροι μαζί συνδικαλιζόμενοι κι ένα κίνημα πολιτών που να τους υποστηρίζει μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα.

Γ. ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Και προχωράμε στο πρόβλημα της θρησκείας και της δικής της θρησκευτικής προπαγάνδας, κηρύγματος, κατήχησης ή προσηλυτισμού. Το θέμα μου είναι πολύ ευρύτερο από τη θρησκεία και δεν μπορώ να γράψω ό,τι θα ήθελα γι’ αυτήν, γι’ αυτό αναγκαστικά θα είμαι αρκετά συνοπτικός. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, είχε πει ο Μαρξ και είχε απόλυτο δίκιο. Τον κοιμίζει, τον βαυκαλίζει, τον τυφλώνει. Δε χρειάζεται να είσαι Κομμουνιστής για να το καταλάβεις αυτό. Λίγη απλά ιστορική γνώση και κατανόηση χρειάζεσαι. Πέρα από διάφορους παραλογισμούς, ανοησίες και αυθαιρεσίες της Χριστιανικής θρησκείας, η βάση της σαν η "θρησκεία της αγάπης και της φιλανθρωπίας" στην αρχική αγνή σύλληψη των ιδεών της είναι "αριστερής" μορφής. Παρόλα αυτά, αυτή έχει υποστηρίξει ιστορικά με σθένος τα πιο αντιδραστικά, δεξιά και φασιστικά καθεστώτα, φοβούμενη την εξάλειψή της από τους "άθεους Κομμουνιστές". Η θρησκεία είναι το είδωλο της παραδοσιακής αριστεράς, είναι ένα είδος, ας μου επιτραπεί η έκφραση, "δεξιού κομμουνισμού", άλλωστε οι πρωτοχριστιανικές "αγάπες" και τα κοινόβια είχαν αρκετή ομοιότητα με αυτό που πρεσβεύουν οι Κομμουνιστές. Αν την κρίνεις με τη καθαρή λογική αμερόληπτα είναι η ίδια ανόητη, αλλά συγχρόνως και ένας ευφυής τρόπος καθυπόταξης και ελέγχου των μεγάλων αμόρφωτων και δεισιδαιμονικών μαζών. Άσε που προσφέρει και ευάρεστον έργον στη κοινωνία τιθασεύοντας με το φόβο της μεταθανάτιας τιμωρίας το άγριο κτήνος μέσα μας. Αν την κρίνεις με τη καρδιά, η επί του Όρους Ομιλία του Χριστού είναι σχεδόν τέλεια, ακόμα και αν είσαι άθεος. Ανεξάρτητα από το αν υπήρχε ή όχι ο ιστορικός Χριστός, μερικά από τα αποδιδόμενα σε αυτόν λόγια του είναι εξόχως φιλοσοφικά και εντόνως πνευματικά, το ίδιο και μερικών "πατέρων της εκκλησίας". Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα που είναι τελείως αφιλοσόφιστα και αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά: ή ότι είναι εμβόλιμα, ή ότι η ίδια η Χριστιανική θρησκεία κατασκευάσθηκε για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους και σε μια τέτοια περίπτωση ο Ιησούς μπορεί και να μην υπήρχε. Έναν φιλόσοφο και άνθρωπο της αρετής δεν τον ενδιαφέρει η ιστορική ή μη πραγματικότητα του προσώπου του Ιησού, αλλά αυτά τα οποία αποδίδονται σε αυτόν. Για παράδειγμα ένας φιλόσοφος, που γνωρίζει πολύ καλά και τους φυσικούς νόμους, δεν μπορεί να πει με τίποτα ότι όταν επιθυμήσεις μια γυναίκα αμαρτάνεις και είσαι ένοχος για "την γέαιννα του πυρός" ή όταν σε σκανδαλίζει το ένα σου χέρι ή το μάτι σου, κόφτο ή α-

ντίστοιχα βγάλτο γιατί "σε συμφέρει να χάσεις ένα από αυτά, παρά να "βληθεί όλο σου το σώμα στη γέαιννα" κ.λ.π. κ.λ.π. Αυτά είναι λόγια μάλλον κάποιου φανατικού καλόγερου που πολεμάει να δαμάσει την ανθρώπινη φύση του, παρά ενός ανδρός φιλοσόφου, πόσο μάλλον Θεού, όπως τον ανακηρύσσει η Χριστιανική θρησκεία. Η Χριστιανική θρησκεία δανείζεται προσέτι διάφορα υπερφυσικά θαύματα για να αποδείξει τη "θεότητα" του ανδρός: ευαγγελισμός Θεοτόκου, αμόλυντη σύλληψη, θαύματα Ιησού, ανάσταση, ανάληψη. Όλα αυτά φαίνονται λογικά παιδαριώδη, αν και μερικά από αυτά είναι φιλοσοφικά συζητήσιμα, αλλά με τίποτα όπως τα παρουσιάζει η επίσημη θρησκεία. Εκείνο που απορρίπτεται ασυζητητί είναι η αμόλυντη γέννηση. Όντας εστιασμένοι οι χριστιανοί ασκητές πρωτίστως στη τιθάσευση της ερωτικής τους ενέργειας, για να μπορέσουν τελικά να την μετασχηματίσουν και εξευγενίσουν σε αγάπη, έκαναν το χονδροειδές λάθος να καταφερθούν εναντίον της, να τη θεωρήσουν δαιμονική, όργανο το σατανά, να την κατασπιλώσουν και αναθεματίσουν. Ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος, ο μεγαλύτερος αυτός προπαγανδιστής όλων των αιώνων, θεωρείται από πολλούς μισογύνης λόγω σεξουαλικής ανικανότητας. Αν είναι όντως έτσι, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πώς ο πρωταρχικός Χριστιανισμός των αγαπών και των κοινοβίων κατέληξε το σημερινό οργανωμένο πολιτικοοικονομικά εξάμβλωμα που πολλοί ονομάζουν απλά Παυλισμό. Είναι γεγονός ότι ο Χριστός αν υπήρξε, δεν θα ήταν με τίποτα Χριστιανός, όπως δεν ήταν και ο Μαρξ, Μαρξιστής. Τελικά ο Χριστιανισμός κυνήγησε, δίωξε τον έρωτα και τον μετέτρεψε σε πάθος. Σύμφωνα με το Φρόυντ η καταπίεση του ερωτικού ενστίκτου είναι αυτή ακριβώς που δημιουργεί τον πολιτισμό. Ο ικανοποιημένος ερωτικά άνθρωπος δεν πολεμά, δεν πασχίζει, δε δημιουργεί, απλά χαίρεται την απόλαυσή του. Για να κινείται η κοινωνία πρέπει το ερωτικό ένστικτο να καταπιέζεται για να αναβάλλεται η ικανοποίησή του για αργότερα και μέχρι τότε ο άνθρωπος να δημιουργεί. Ο Βίλχεμ Ράιχ είχε μια διαφορετική άποψη από το Φρόυντ και ήταν υπέρ της πλήρους ικανοποίησης του ερωτικού ενστίκτου, χωρίς κανέναν ενδοιασμό και χωρίς καμιά τύψη. Πίστευε ότι, αντίθετα, αυτή η καταπίεση, αναστολή και ανοργασμικότητα ήταν που δημιουργούσε τις ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, ακόμα και τον Καρκίνο. Από αυτήν ετρέφοντο όλα τα αρνητικά, ποταπά πάθη και συναισθήματα του ανθρώπου όπως το μίσος, ο φθόνος, η οργή, η σκληρότητα, η ασπλαχνία, η εκδικητικότητα κ.λ.π. Από την άλλη μεριά, η χριστιανική θρησκεία δεχόμενη στους κόλπους της και στη παράδοσή της και τη Παλαιά Διαθήκη, με άλλα λόγια το μνησίκακο, εκδικητικό, αιμοβόρο, άπληστο, χωριστικό, εθνικό θεό των Εβραίων, τον Ιεχωβά, και υιοθετώντας ως επί το πλείστον την Εβραϊκή ιστορία και τα Εβραϊκά ονόματα για τους Νεοέλληνες, χρησιμοποίησε σκόπιμα ή μη την Εβραϊκή κουλτούρα σαν Δούρειο Ίππο για την εξάλειψη του αρχαιοελληνικού πνεύματος, των Ελλήνων εθνικών, των πιο μισητών εχθρών της - πράγμα που ίσως να μην το καλοδεχόμαστε. Το να είσαι τώρα οπαδός της Χριστιανικής Θρησκείας, με άλλα λόγια λάτρης, θρησκευόμενος, πιστός, είναι κάτι στο οποίο εναντιώνομαι τα μέγιστα. Ό,τι

καλό περιέχει θα το πάρω, θα το χρησιμοποιήσω και αυτό για τη πληρέστερη κατανόηση και ανάπτυξή μου, όχι όμως και οπαδός της! Το δηλώσαμε άλλωστε: οπαδός κανενός! Από την άλλη μεριά τι σημαίνει πιστός; Να πιστεύσω στη θεότητα του Χριστού, να προσπαθήσω να του μοιάσω, να πηγαίνω στην εκκλησία, να μην αμαρτάνω, να εξομολογούμαι τακτικά, να φοβάμαι το θεό και να αποφεύγω το διάολο, να πιστεύω στη δευτέρα παρουσία και στο χωρισμό των "προβάτων από τα ερίφια" και στην ανάσταση των νεκρών με τα ίδια τα σώματα που είχαν όταν πέθαναν, να νηστεύω, να προσεύχομαι κ.λ.π.; Ε, ΟΧΙ! Ό,τι καλό έχει πει ο Χριστός, που υπάρχει μέσα στη Καινή Διαθήκη, το έχουν ήδη πει πολλοί Έλληνες και Ανατολίτες φιλόσοφοι, πολλοί πριν απ' αυτόν και κανείς δεν τους θεοποίησε. Δεν μπορούμε να δεχθούμε τα αυθαίρετα δόγματα και πιστεύω, ή τους εξωφρενικούς παραλογισμούς της Χριστιανικής θρησκείας. Πρέπει να είσαι πολύ ευήθης, εύπιστος και δειλός για να πιστεύσεις, χωρίς να γνωρίζεις, αυτό που σου λένε οι άλλοι, απλά και μόνο γιατί αν δεν το πιστεύσεις στην "άλλη σου ζωή" θα νιώσεις τον "κλαυθμό και τον οδυρμό και τον τριγμό των οδόντων". Η Χριστιανική θρησκεία είναι γεμάτη μπαμπούλες, χρησιμοποιεί κατά κόρον την προπαγάνδα της προσφυγής στο φόβο και μάλιστα στο μεταφυσικό φόβο, το άγνωστο, το απροσδιόριστο, το παράλογο. Δυστυχώς η ανθρώπινη ψυχή είναι πολύ ευάλωτη σε αυτό το φόβο, ιδίως όταν πλησιάζει ο θάνατος, και παραδίδεται αμαχητί! Οι σοφοί διψούν για την αλήθεια και όχι για τη πίστη, που έτσι κι αλλιώς είναι ένα άλλο, ευφημιστικό όνομα αντί για τη πρόληψη και τη δεισιδαιμονία. Ερευνούν, μαθαίνουν και ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ, δεν πιστεύουν, Ξέρουν! Οποιαδήποτε πίστη εκτός από πρόληψη είναι και η ύστατη μορφή δοκησισοφίας, το να νομίζεις ότι κατέχεις την αλήθεια, ενώ είσαι βυθισμένος σε παντελή άγνοια. Η καλύτερη απάντηση για τους εραστές της συνείδησης, της ελευθερίας και του ελέους σχετικά με τα ζητήματα πίστης και θρησκείας, δίδεται από τον Καζαντζάκη: "Δεν πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ". Και αφού διέβαλα τα ιερά και τα όσια της πατρίδος και της θρησκείας, δε μας μένει παρά η οικογένεια. Μα κάνει προπαγάνδα και η οικογένεια; θα αναρωτηθείτε. Και βέβαια κάνει. Συμπεριφέρεται σαν ένα κλειστό κύκλωμα, σαν ένας πρώην Ιουδαίος της διασποράς, αντιδραστικός, κρυψίνους, άπληστος, φιλάργυρος, εθνικιστής, μη αφομοιώσιμος με τους άλλους, εκλεκτικός, ελιτίστικος. Η οικογένειά μας είναι το μικρό, περιχαρακωμένο έθνος μας και οι άλλοι οι σύμμαχοι και εχθροί μας. Η μικρογραφία του έθνους είναι η οικογένεια. Εδώ εκκολάπτεται και ανδρώνεται το εγώ μας, η ιδιοτέλειά μας. Η αγάπη μας ο αλτρουισμός μας, η αλληλεγγύη μας, η ευσπλαχνία μας, η συντροφικότητά μας, αρχίζει και τελειώνει στην οικογένειά μας. Μετά απ' αυτήν αρχίζει ο ανταγωνισμός και η αντιπαλότητα με τους άλλους, να πάρουμε από αυτούς όσο το δυνατόν περισσότερα, να χαρούμε πρωτίστως εμείς και η οικογένειά μας, αδιαφορώντας για τις δικές τους απώλειες και για τις συνθήκες διαβίωσής τους. Η οικογένεια είναι ένα στεγανό, ένα τεχνητό κλειστό σύστημα, ένα επίπλαστο καβούκι. Το μέλλον της είναι να διαλυθεί, όπως και το έθνος μέσα στη μία με-

γάλη πανανθρώπινη οικογένεια.

Δ. ΣΤΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ Δεν μας μένει παρά η διαφήμιση. Έχουμε καταλάβει άραγε ότι δουλεύουμε παρά πολύ στη ζωή μας, ότι αναβάλουμε τη χαρά και τη ξεκούραση πάντα για αύριο, μέχρι που αυτό το αύριο δεν έρχεται σχεδόν ποτέ; Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από εκατοντάδες κατευθυνόμενα μηνύματα που επιζητούν να διεισδύσουν στο νου μας και να μας ωθήσουν σε συγκεκριμένες πράξεις, που υποτίθεται ότι θα αυξήσουν τη χαρά και την απόλαυσή μας. Οι διαφημίσεις είναι σαν τους πολιτικούς με τα παχιά λόγια που υπόσχονται ό,τι θες, που συνεχώς αναβάλουν τις πραγματοποιήσεις των υποσχέσεών τους, κρατώντας μας όμως πάντα γαντζωμένους πάνω τους, και που τελικά δεν τις ικανοποιούν ποτέ. Είναι επίσης σαν τα μπαρ που τριγυρνάς αναζητώντας ένα ερωτικό ταίρι και δεν το βρίσκεις, μα που συνεχίζεις να ξοδεύεις τα λεφτά σου και το χρόνο σου σε αυτά, γιατί "που ξες, μπορεί αυτή τη φορά να το βρεις". Δουλεύουμε όπως είπα υπερβολικά, για να ικανοποιήσουμε τις ψεύτικες, επίπλαστες, πρόσθετες ανάγκες που μας δημιουργεί η διαφημιστική προπαγάνδα. Για να ενισχύσουμε το ίματζ μας, τονώσουμε τη ματαιοδοξία μας και πλασαριστούμε στο περιβάλλον μας σαν επιθυμητά αρσενικά ή θηλυκά ξοδεύουμε πραγματικά πολύ χρόνο και χρήμα. Αξίζει τον κόπο, αφού τελικά η μέθοδος δεν αποδίδει, που σημαίνει ότι δε γινόμαστε πιο ευτυχισμένοι μετά απ' όλα αυτά; Μήπως θα πρέπει να ξυπνήσουμε, μήπως θα πρέπει να περιορίσουμε τις ανάγκες μας σε αυτές που είναι πραγματικά χρήσιμες για μας και για την ευημερία μας. Μήπως θα πρέπει να γυρίσουμε τη πλάτη μας στις μεγάλες υποσχέσεις που δεν εκπληρώθηκαν εδώ και πολύ καιρό; Μήπως θα πρέπει να κοιτάξουμε λίγο μέσα μας, να τα βρούμε με τον εαυτό μας, να τον ακούσουμε, να μας ακούσει; Ο συνειδητός περιορισμός των αναγκών μας στις πραγματικά χρήσιμες για μας, μας κάνει πολύ δυσκολότερα θύματα της προπαγάνδας των διαφημίσεων. Όταν έχουμε κάνει την αντίστοιχη εσωτερική δουλειά για το ποιες πραγματικά είναι οι ανάγκες μας, τότε θα παρατηρήσουμε ότι χωρίς να κάνουμε καμιά προσπάθεια φιλτράρονται και απορρίπτονται αυτόματα όλες οι άχρηστες και ακατάλληλες για μας διαφημίσεις. Είναι σημαντικό επίσης να απολαμβάνουμε τον έρωτα απλά και φυσικά, χωρίς τύψεις ή αναστολές με οργασμική επικοινωνία με το σύντροφό μας ή τους συντρόφους μας, χωρίς να αφήνουμε πουθενά τη σεξουαλική μας ενέργεια να λιμνάσει και να δημιουργήσει εστίες ανικανοποίητου. Το ανικανοποίητο ερωτικά, μη οργασμικό άτομο είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στις αισθησιακές, μαυλίσθηκες φωνές των σειρήνων των ερωτικών υπονοουμένων που υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις διαφημίσεις. Αντίθετα το φυσικά οργασμικό, χαρούμενο και απολαμβάνον τον έρωτα άτομο έχει μια φυσική αντίσταση σε αυτές, δεν ξεγελιέται δεν παραπλανιέται, γνωρίζει και χαμογελά...

Το πιο σημαντικό βέβαια σε όλες τις περιπτώσεις προπαγάνδας είναι να έχουμε μελετήσει και αναλύσει τις διάφορες μεθόδους και τα μέσα που χρησιμοποιούν οι προπαγανδιστές για να κυριεύσουν το νου μας. Γνωρίζοντας αυτές τις μεθόδους, μπορούμε εύκολα να τις αναγνωρίσουμε και αποκαλύψουμε επί τόπου, χωρίς να παρασυρθούμε από τις πλανεύτρες εκκλήσεις τους. Τέλος πρέπει να δουλεύσουμε για τον εξευγενισμό του κινήτρου της πολεμικότητας και αντιπαλότητας ανοίγοντας χωρίς φόβο τα ροδοπέταλα της καρδιάς μας.

ΑΝΤΙΜΕΤΡΑ Η ΑΝΤΙΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Αν θέλουμε για να βοηθήσουμε και τους συνανθρώπους μας στον αήθη, ύπουλο αυτό βομβαρδισμό μας από τα προπαγανδιστικά πυρά, μπορούμε να εκθέσουμε, όπου ξέρουμε, σε αυτούς τη πηγή, πληροφορώντας τους ότι ο προπαγανδιστής είναι κακά πληροφορημένος, ή ότι είναι ένας κακός άνθρωπος, ή ότι ανήκει σε μια αναξιόπιστη ομάδα ή οργανισμό. Με αυτό το τρόπο υπονομεύουμε την αξιοπιστία του και ίσως την οικονομική του υποστήριξη. Σε πολλές περιπτώσεις αντίπαλοι ορισμένων προπαγανδιστών έχουν καταφέρει να περάσουν νόμους που έχουν λογοκρίνει ή καταπιέσει την προπαγάνδα, ή που απαιτούν τη καταγραφή και αποκάλυψη των προπαγανδιστών και αυτών που τους έχουν πληρώσει. Το ίδιο θα μπορούσαμε να κάνουμε κι εμείς μέσα από τα μαζικά κινήματα των πολιτών που έχουμε ήδη αναφέρει. Αν είχαμε χρήματα, θα μπορούσαμε να κάνουμε το καλύτερο είδος αντιπροπαγάνδας, διαφημίζοντας π.χ. με πνεύμα τη χιουμοριστική αντιστροφή ή παραποίηση μιας ιδιαίτερα απατηλής διαφήμισης καθιστώντας την έτσι ανενεργή. Το ίδιο βέβαια θα μπορούμε να κάνουμε πάντα και χωρίς χρήματα μέσω της εσκεμμένης, πνευματώδους αντιστροφής και παραποίησης ενός βασικού διαφημιστικού ή πολιτικού σλόγκαν και της διάδοσή του μετά εν είδει ανεκδότου από παρέα σε παρέα. Οι αναρχικοί είναι ιδιαίτερα ευφυείς σε αυτό. Αν χρειαστεί, μπορεί να ζητήσουμε τη συνδρομή τους. Γενικά μπορούμε να εργαστούμε για την πνευματική ή τεχνητή επινόηση κάθε πράγματος, συσκευής ή μεθόδου που εξουδετερώνει ή περιορίζει τη δύναμη της προπαγάνδας. Για παράδειγμα μια βοηθητική συσκευή που θα κόβει τις διαφημίσεις από τη τηλεόραση (ή το ραδιόφωνο) και θα μας συνδέει αυτόματα με ένα άλλο κανάλι που δε θα προβάλλει διαφημίσεις, ή με μια ταινία στο βίντεο, αν όλα τα κανάλια δείχνουν εκείνη τη στιγμή διαφημίσεις Τέλος πρακτικά δεν πρέπει να βοηθάμε ποτέ καμιά έρευνα αγοράς, έστω και αν ο απρόσκλητος επισκέπτης στη πόρτα μας μάς αναγκάσει με την επιμονή του να γίνουμε αγενείς. Δεν πρέπει να απαντήσουμε στις ερωτήσεις του, εκτός και αν θέλουμε να ξεγελάσουμε σκόπιμα την εταιρία που αντιπροσωπεύει.. Τό-

τε μπορούμε να απαντήσουμε ψέματα, αποπροσανατολιστικά, μποϋκοτάροντας τα δεδομένα τους. Ποτέ όμως να μην τους δίνουμε αληθινές πληροφορίες για τις διαθέσεις και προτιμήσεις μας, τις οποίες θα χρησιμοποιήσουν μετά για να καθοδηγήσουν και ελέγξουν τη συμπεριφορά μας. Ας φοβόμαστε επίσης τους Δαναούς και δώρα φέροντας. Να σκίζουμε τα γράμματά τους, να μην απαντάμε στα τηλεφωνήματά τους (που βρήκαν άλλωστε τον αριθμό μας) και να μη κάνουμε το λάθος να τους πιστεύσουμε ότι είμαστε ο υπερτυχερός του διαγωνισμού τους, γιατί θα το μετανιώσουμε πικρά. Είναι ανόητο να βοηθάμε τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης να μας διαμορφώσουν. Μαζοχιστές είμαστε; Ας αντισταθούμε λοιπόν στην ακόρεστη δίψα των εταιριών για περισσότερα κέρδη και μεγαλύτερο έλεγχο πάνω μας. Οι τεχνικές του μάρκετινγκ και της διαφήμισης ακολουθήθηκαν πιστά και από τους πολιτικούς, οι οποίοι λανσάρονται σαν όμορφα προϊόντα με ωραία περιτυλίγματα, υπονοώντας ότι και το περιεχόμενό τους θα είναι εξίσου ωραίο. Να σκίζουμε τις "ιδιόχειρες" επιστολές τους, που μας κάνουν δήθεν τη "τιμή" να μας αποταθούν προσωπικά, δήθεν ότι ενδιαφέρονται για μας, ή ότι είναι φίλοι μας και μας εκτιμούν. Μην κάνουμε την ανοησία να νιώσουμε υπερήφανοι και σπουδαίοι, κολακευμένοι που ένα τόσο σημαντικό άτομο αποτείνεται ειδικά σε μας, τους άγνωστους, τους τιποτένιους. Αυτό ακριβώς θέλουν να νιώσουμε. Αυτή είναι η προπαγάνδα τους: να διεγείρουν τα ποταπά μας συναισθήματα για να μας χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους, για να πάμε στο πολιτικό γραφείο τους, στο εκλογικό κέντρο ή τη συγκέντρωσή τους και να τους υποστηρίξουμε με τη "μαζικότητά" μας, που και αυτή ακόμα αποτελεί προπαγάνδα και πόλο έλξης για τους άλλους: "Για να τραβάει τόσο κόσμο αυτός ο πολιτικός πρέπει να είναι καλός", σκέπτονται, κοιτάνε, μαθαίνουν το όνομά του και τον ψηφίζουν, το ίδιο ανόητα και ανεπίτρεπτα για σκεπτόμενο άτομο όπως κι εμείς. Ας αδιαφορήσουμε για τις υποσχέσεις τους, τα πολιτικά τους προγράμματα, το ίματζ που θέλουν να μας πλασάρουν. Είναι ΟΛΑ ψέματα και κενά σαν τους ίδιους. Μα δεν το έχουμε ακόμα καταλάβει;

ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ Ο δικαστής δεν πρέπει να ακούει τη φωνή του πλήθους, γιατί αυτό συνήθως προσπαθεί να αθώσει τον ένοχο και να καταδικάσει τον αθώο Αυτοί που δεν μπορούν να συγκρατηθούν, υποκύπτουν στη χειρότερη δουλεία (Ξενοφώντα) Με πρότυπα οδηγούν τα πλήθη, όχι με λογικά επιχειρήματα (Γουσταύος Λε Μπον)

Ο Λε Μπον και άλλοι κάνουν μια σαφή διάκριση ανάμεσα στο τυχαίο πλήθος π.χ. σε μια πλατεία που δε έχει συγκεκριμένο σκοπό και στο οποίο διατηρείται η ατομικότητα των μελών του και στη μάζα ή "ψυχολογικό όχλο", στην οποία μέσω μιας ψυχολογικής ζύμωσης και αλληλεπίδρασης των μελών της διαλύονται οι ατομικότητές τους και δημιουργείται κάτι τελείως διαφορετικό απ' αυτές: μια ενιαία συλλογική μαζοψυχή. Αυτή η ψυχή κάνει τα άτομα "να αισθάνονται, να σκέπτονται και να δρουν με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο απ' αυτόν που θα αισθανόταν, θα σκεπτόταν και θα δρούσε κάθε ένα απ' αυτά ξεχωριστά. Ορισμένες ιδέες, ορισμένα αισθήματα δεν παρουσιάζονται ή δεν μεταμορφώνονται σε πράξεις, παρά στα άτομα που αποτελούν τον όχλο. Ο ψυχολογικός όχλος είναι ένα προσωρινός οργανισμός, συντεθειμένος από ετερογενή στοιχεία που ενώθηκαν για μια στιγμή, όπως ακριβώς τα κύτταρα ενός ζωντανού οργανισμού σχηματίζουν με την ένωσή τους ένα καινούργιο ον που εκδηλώνει πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά". Θα μπορούσαμε να επισημάνουμε σε σχέση με τα προηγούμενα ότι σύμφωνα με τη μορφολογική ψυχολογία (Gestalt) το όλο είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών του, ποιοτικά διαφορετικό από αυτά κι επομένως και η ομάδα ή πλήθος από το σύνολο των ατόμων που την αποτελούν. Το κρίσιμο σημείο για τη δημιουργία μιας μαζικής συμπεριφοράς, είναι ο σχηματισμός μιας κοινής διάθεσης που να κατευθύνεται προς ένα αναγνωρισμένο αντικείμενο που διεγείρει τη προσοχή των ατόμων. Σε μια τυπική εξέγερση μια συνηθισμένη αστυνομική σύλληψη ή ένα γρονθοκόπημα μεταξύ ατόμων αντιθέτων ομάδων εστιάζει τη προσοχή. Μετά ο εκνευρισμός και η φήμη εδραιώνουν μια κοινή διάθεση αγανάκτησης και εχθρότητας προς έναν αναγνωρισμένο εχθρό ή εχθρούς. Επίσης σε μια συλλογική θρησκευτική εμπειρία συμβαίνει συνήθως ένα εκπληκτικό γεγονός που καθηλώνει τη προσοχή των ατόμων, τα οποία αισθάνονται στη συνέχεια ένα θρησκευτικό δέος, ευγνωμοσύνη και μια τάση λατρείας προς τη Θεότητα. Καθώς εδραιώνονται η διάθεση και το αντικείμενο, σχηματίζεται είτε ένα "δυναμικό" πλήθος ή όχλος ή ένα "εκφραστικό" πλήθος. Το δυναμικό πλήθος είναι συνήθως επιθετικό, όπως ένας βίαιος όχλος, αν και περιστασιακά μπορεί να υποκινήσει τα μέλη του σε ηρωικές πράξεις. Το εκφραστικό πλήθος από την άλλη μεριά εκδηλώνεται με χορό, τραγούδι και άλλες μορφές συναισθηματικής έκφρασης (γι' αυτό ονομάζεται και "χορευτικό" πλήθος).

ΤΑ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΠΛΗΘΗ (ΜΑΖΕΣ, ΟΧΛΟΙ) Ο καθένας μόνος του μπορεί να είναι έξυπνος, λογικός και σοφός. Και όμως, όλοι μαζί κάνουν ένα ηλίθιο (Σίλλερ). Ο λαός όπως το νερό και η φωτιά είναι όλα ασυγκράτητα (Φωκυλίδη, Γνώμαι 96)

Ο οργισμένος διαφέρει από τον τρελό μόνο ως προς τη χρονική διάρκεια (Κάτωνος)

Το δυναμικό πλήθος αναγνωρίζει το αντικείμενο εναντίον του οποίου θέλει να δράσει και προχωρά κατευθείαν πάνω του. Δε θα ανεχθεί καμιά καθυστέρηση ή επέμβαση, καμιά συζήτηση για την επιθυμία της δράσης και καμιά διαφωνία για τη πορεία της δράσης του. Το στάδιο της μεταμόρφωσης από τη κοινή διάθεση στη κοινή δράση αποτελεί την έναρξη της πραγματικής μάζας ή όχλου. Κατά το στάδιο αυτό ξεπερνιούνται οι ηθικές αναστολές για πράξεις όπως η καταστροφή περιουσιών ή εκδηλώσεις βίας εναντίον άλλων ατόμων, για τις οποίες οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μέσα τους ισχυρές απαγορεύσεις. Αυτό το κατορθώνει το πλήθος εξ' αιτίας τεσσάρων τουλάχιστον διαφορετικών τρόπων με τους οποίους αισθάνονται τα μέλη του στη παρούσα κατάσταση. Πρώτ' απ' όλα αυτά έχουν την αίσθηση μιας εξαιρετικά ιδιάζουσας κατάστασης στην οποία εφαρμόζεται ένας ιδιαίτερος ηθικός κανόνας. Το νέο αυτό κανόνα τον εκφράζει το πλήθος με συνθήματα όπως "βία στη βία της εξουσίας" και "θάνατος στ’ αφεντικά δεξιά κι αριστερά". Μετά αυτά έχουν μια αίσθηση ιδιαίτερης δύναμης, που εκδηλώνεται με τη μαζικότητά τους, την αποφασιστικότητά τους και την ομοιόμορφη θέλησή τους. Η αίσθηση αυτής της δύναμης κάνει το άτομο να ξεπεράσει τις αμφιβολίες του σχετικά με την ικανότητά του να εκτελέσει με επιτυχία ένα τόσο σημαντικό έργο. Επίσης τα άτομα έχουν μιας αίσθηση ατιμωρησίας και ασφάλειας, άμεση συνέπεια της δύναμης του πλήθους. Τέλος αυτά έχουν μια αίσθηση του "αναπόφευκτου", ότι έτσι κι αλλιώς ο σκοπός του πλήθους θα πραγματοποιηθεί, ανεξάρτητα από τις αμφιβολίες και αντιθέσεις οποιωνδήποτε μεμονωμένων ατόμων. Ο Λε Μπον παρατηρεί: "Το άτομο μέσα στον όχλο αποκτά, από μόνο το γεγονός του αριθμού του, ένα αίσθημα ακατανίκητης δύναμης που του επιτρέπει να υποχωρήσει στα ένστικτα, που, όταν ήταν μόνος, θα είχε ισχυρά χαλιναγωγήσει. Θα υποχωρήσει σε αυτά με τόσο πιο μεγάλη ευχαρίστηση, όσο, με το να είναι ένας ανώνυμος κι επομένως ανεύθυνος όχλος, θα εξαφανίζεται περισσότερο το αίσθημα της ευθύνης που συγκρατεί πάντα τα άτομα". Το άτομο μέσα στον όχλο είναι δεκτικό σε υποβολές, είναι υπνωτισμένο, δεν έχει συνείδηση για τις πράξεις του, είναι ένα αυτόματο, κυβερνάται πλήρως από το υποσυνείδητό του, δεν έχει λογική, κριτική σκέψη, παρασύρεται εύκολα από τα συναισθήματά του, τα οποία εκφράζει με ακρότητες. Είναι εύπιστο, ευμετάβλητο, ασταθές, ευφάνταστο, γεμάτο ψευδαισθήσεις και θυμαπάτες, δογματικό, φανατικό, μισαλλόδοξο, αδιάλλακτο και ανένδοτο. Κυριαρχείται γενικά από το πνεύμα της μίμησης και της τάσης για προσχώρηση σε μια ομάδα, ένστικτα καθαρά μιας αγελαίας συμπεριφοράς. Η μίμηση και η μεταδοτικότητα των συναισθημάτων και των ιδεών μέσα στο πλήθος (πνευματική μόλυνση την ονομάζει ο Λε Μπον), κάνει το άτομο να θυσιάζει πολύ εύκολα το προ-

σωπικό του συμφέρον για χάρη του συλλογικού συμφέροντος.. Σε σχέση με την ευπιστία και τη φαντασία του όχλου ο Λε Μπον παρατηρεί: "Μη μπορώντας τα πλήθη να σκεφθούν παρά με εικόνες, εντυπωσιάζονται μόνο με εικόνες. Μόνον αυτές τρομάζουν τους όχλους, ή τους γοητεύουν και γίνονται κίνητρα δράσης....Πάνω στη λαϊκή φαντασία βασίζονται η δύναμη των κατακτητών και η ισχύς των κρατών. Εξάπτοντας τη φαντασία των όχλων, τους παρασύρουν. Όλα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα.... είναι άμεσες ή μακρινές συνέπειες ισχυρών εντυπώσεων που δημιουργήθηκαν πάνω στη φαντασία των όχλων". "'Όλοι οι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες όλων των εποχών και όλων των χωρών, συμπεριλαμβανομένων σε αυτούς και των πιο απολυταρχικών, θεώρησαν τη λαϊκή φαντασία σαν το στήριγμα της δύναμής τους. Ποτέ δε δοκίμασαν να κυβερνήσουν ενάντια σε αυτή. "Με το να γίνω καθολικός, έλεγε ο Ναπολέων, τελείωσα το πόλεμο της Βανδέας. Με το να γίνω μουσουλμάνος εγκαταστάθηκα στην Αίγυπτο. Με το να γίνω φανατικός οπαδός του χριστιανισμού των πρώτων αιώνων κέρδισα τους ιερείς στην Ιταλία. Αν κυβερνούσα ένα λαό Εβραίων θα ξανάκτιζα το ναό του Σολομώντα"". Και για τις ψευδαισθήσεις και αυταπάτες του όχλου επισημαίνει: "Από την αυγή των πολιτισμών οι λαοί έχουν πάντα υποστεί την επίδραση των ψευδαισθήσεων. Στους δημιουργούς ψευδαισθήσεων ύψωσαν τους πιο πολλούς ναούς, αγάλματα και βωμούς. Ψευδαισθήσεις θρησκευτικές άλλοτε, ψευδαισθήσεις φιλοσοφικές και κοινωνικές σήμερα, ξαναβρίσκουμε αυτούς τους τρομερούς κυρίαρχους επί κεφαλής όλων των πολιτισμών, που άνθισαν διαδοχικά πάνω στο πλανήτη μας....Το να δώσουμε στους ανθρώπους το μερίδιο της ελπίδας και των ψευδαισθήσεων που χωρίς αυτό δεν μπορούν να υπάρχουν, αυτή είναι η αιτία που υπάρχουν θεοί, ήρωες και ποιητές...." "Με όλες τις προόδους της, η φιλοσοφία δεν μπόρεσε ακόμη να προσφέρει στους λαούς κανένα ιδανικό ικανό να τους μαγέψει. Οι αυταπάτες τους είναι απαραίτητες, και γι' αυτό από ένστικτο στρέφονται, σαν το έντομο που πάει στο φως, προς τους ρήτορες, που τους εκφράζουν σε αυτό. Ο μεγάλος παράγοντας της εξέλιξης των λαών δεν στάθηκε ποτέ η αλήθεια, αλλά η πλάνη...Οι όχλοι δε δοκίμασαν ποτέ δίψα για τις αλήθειες. Μπροστά στα σαφή γεγονότα που δεν τους αρέσουν, γυρίζουν τη πλάτη, προτιμώντας να θεοποιούν τη πλάνη, αν αυτή τους γοητεύει. Όποιος γνωρίζει να τους δημιουργεί ψευδαισθήσεις, γίνεται εύκολα ο κύριός τους. Όποιος δοκιμάζει να τους βγάλει από τις αυταπάτες, γίνεται πάντα το θύμα τους". Μόλις το πλήθος ξεπεράσει το εμπόδιο των συμβατικών περιορισμών, αρχίζει μια περίοδος "Ρωμαϊκού γλεντιού", όπως την έχουν ονομάσει μερικοί ψυχολόγοι, στη διάρκεια της οποίας φαίνονται να ξεπερνιούνται όλες οι αναστολές. Για έναν εξωτερικό παρατηρητή, οι άνθρωποι δείχνουν σα να έχουν χάσει τα

λογικά τους. Έχουν απελευθερώσει όλα τα βίαια συναισθήματά τους και ιδιαιτέρως την οργή, ενώ συγχρόνως αισθάνονται μια έντονη απόλαυση και ανακούφιση με αυτά που κάνουν. Γελούν και χαίρονται καταστρέφοντας, σα να παίρνουν μέρος σε ένα τρομακτικό καρναβάλι. Κάτω από την αμφίεση του Ρωμαϊκού γλεντιού οι άνθρωποι έχουν διάφορα ενδιαφέροντα. Στα αρχικά στάδια της εξέγερσης η λεηλασία είναι αδιανόητη με βάση τις συνθήκες που δημιούργησαν τον όχλο. Όταν όμως ξεκινήσει η γενική επίθεση αρχίζουν να εμφανίζονται τάσεις λαφυραγώγησης, βανδαλισμού απλά και μόνο για τη χαρά του πράγματος και επιθέσεις για λόγους εκδίκησης πάνω σε ειδικά αντικείμενα. Το δυναμικό πλήθος βαθμιαία αδρανοποιείται μέχρι να διαλυθεί. Σε εξεγέρσεις περιορισμένης κλίμακας, όπου δε χρησιμοποιείται μαζικά η αστυνομία ή οι στρατιωτικές δυνάμεις, η μέρα της κορύφωσης ακολουθείται από λίγες ακόμα μέρες διαδοχικά μικρότερων σκόρπιων συμπλοκών. Συνήθως τα τελευταία συμβάντα γίνονται σε περιοχές που δεν κτυπήθηκαν προηγουμένως από την εξέγερση. Φαίνεται πως υπάρχει κάποιος εσωτερικός μηχανισμός περιορισμού της διάρκειας της μαζικής συμπεριφοράς του όχλου, αν και δεν είναι σίγουρο αν αυτό οφείλεται στη κούραση, στη κάθαρση ή στην επαναβεβαίωση των εσωτερικών προτύπων συμπεριφοράς των ατόμων. Σε σοβαρές όμως εξεγέρσεις επεμβαίνει η αστυνομία και άλλες δυνάμεις, πολύ πριν πέσει η εξέγερση από μόνη της. Όταν η αστυνομία χρησιμοποιεί τη δύναμή της για να εξασφαλίσει απλώς μια ισορροπία ανάμεσα στους εξεγερμένους και στις αρχές, η εξέγερση διαρκεί από μία μέχρι τρεις ή τέσσερες μέρες στενής πολιορκίας. Η διάθεση της αισιοδοξίας αντικαθίσταται από μια διάθεση σκυλίσιας επιμονής. Οι εξεγερμένοι είναι πιο προσεκτικοί και επιφυλακτικοί σε αυτά που κάνουν. Η επιθυμία τους να τελειώσει η εξέγερση αυξάνει διαρκώς, αλλά είναι απρόθυμοι να εγκαταλείψουν τη μάχη, πριν κερδίσουν ορισμένες παραχωρήσεις. Ένα πλήθος αναπτύσσεται μόνο μετά από μια απαραίτητη ακολουθία γεγονότων και όταν υπάρχουν οι απαραίτητες συνθήκες για την ανάπτυξή του. Οι ψυχοκοινωνιολόγοι δέχονται έξη τουλάχιστον τέτοιες σημαντικές συνθήκες. Η πρώτη είναι πολύς κόσμος να νιώθει μια βαθιά απογοήτευση, η οποία να υποβόσκει πολύ καιρό. Η απογοήτευση αυτή είναι ιδιαίτερα μεγάλη όταν διευρυμένες επαφές μεταξύ διαφόρων ομάδων κάνουν τον απογοητευμένο κόσμο να συνειδητοποιήσει πιο έντονα τα προβλήματά του, όταν ο κόσμος αυτός έχει ενθαρρυνθεί από μια δημόσια πολιτική δήλωση να επιδιώξει σχετικά ανέφικτους σκοπούς, και όταν διακόπτεται ξαφνικά μια περίοδος διαρκώς βελτιούμενων συνθηκών. Μετά είναι η ύπαρξη μεγάλων αντιθέσεων μεταξύ διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Ένα πλήθος δεν πρέπει να έχει μόνο ένα παράπονο, αλλά και έναν καταπιεστή τον οποίο να μπορεί να κατηγορήσει για τη κατάστασή του. Τρίτον, να υπάρχει κάποια αντίφαση στο σύστημα αξιών της κοινωνίας, έτσι ώστε ο κόσμος να αναγκαστεί να διεκδικήσει ουσιαστικές κοινωνικές διευθετήσεις και αλλαγή. Τέταρτο όταν οι αρχές αποτυγχάνουν να δώσουν σημασία, ή να ακούσουν τα παράπονα του κόσμου. Πέμπτο όταν το σύστημα καταστολής δε λειτουργεί ικανοποιητικά. Οι όχλοι συχνά συλλαμβάνουν την αστυ-

νομία απροετοίμαστη. Σε πολλές περιπτώσεις η αστυνομία, λόγω ίδιας κοινωνικής τάξεως, τρέφει μια συμπάθεια προς το πλήθος και είναι απρόθυμη να επιβάλλει τη τάξη. Έκτο, όταν υπάρχουν πρόσφατες εμπειρίες που κάνουν τους ανθρώπους να ελπίζουν ότι οι συνθήκες θα βελτιωθούν μετά από μια βίαιη ή καταστροφική δράση. Πολλές εξεγέρσεις έχουν την υποστήριξη μιας καλά ανεπτυγμένης ιδεολογίας, ή ακολουθούν περιπτώσεις όπου διαδηλώσεις ή άλλες λιγότερο ακραίες τακτικές έχουν αποκομίσει αρκετά οφέλη. Αλλά ο όχλος δεν είναι ικανός μόνο για εγκληματικές πράξεις, αλλά και για πράξεις θυσίας, ανιδιοτέλειας και ηρωισμού. Παρατηρεί πάλι ο Λε Μπον: "Πόσοι όχλοι δεν εσφαγιάστηκαν ηρωικά για δοξασίες και ιδέες που μόλις καταλάβαιναν; Τα πλήθη που κάνουν απεργίες, το κάνουν πολύ περισσότερο για να υπακούσουν σε ένα σύνθημα, παρά για να επιτύχουν μια αύξηση μισθού. Το προσωπικό συμφέρον σπάνια είναι ένα ισχυρό κίνητρο για τους όχλους, ενώ αποτελεί το αποκλειστικό σχεδόν κίνητρο των μεμονωμένων ατόμων. Δεν είναι αυτό βέβαια που οδήγησε τους όχλους σε τόσους πολέμους, ακατανόητους πολλές φορές για τη διάνοιά τους, στους οποίους αυτοί πρόσφεραν τόσο εύκολα τον εαυτό τους στη σφαγή, όσο οι κορυδαλλοί που υπνωτίσθηκαν από τον καθρέφτη του κυνηγού...Έτσι οι όχλοι παραδομένοι συχνά σε χαμηλά ένστικτα δίνουν επίσης πολλές φορές ένα παράδειγμα υψηλών ηθικών πράξεων. Αν η ανιδιοτέλεια, η υπομονή, η απόλυτη αφοσίωση σε ένα χιμαιρικό ή πραγματοποιήσιμο ιδεώδες είναι ηθικές αρετές, μπορούμε να πούμε, ότι οι όχλοι κατέχουν πολλές φορές αυτές τις αρετές σε ένα βαθμό, που οι πιο συνετοί φιλόσοφοι σπάνια έχουν επιτύχει".

ΤΑ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΑ ΠΛΗΘΗ Δε δρουν όλα τα πλήθη πάνω σε ένα εξωτερικό αντικείμενο. Σε μερικά πλήθη οι συμμετέχοντες είναι πολύ απορροφημένοι από τους εαυτούς τους, ή μεταξύ τους, και με τη συμμετοχή τους σε μια κοινή εμπειρία. Ήδη από τον 7ο αιώνα στην Ευρώπη και σε όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα, αναφέρονταν επιδημίες στις οποίες ομάδες ανθρώπων καταλαμβάνοντο από μια φρενίτιδα χορού, που συνέχιζε μέχρι να πέσουν όλοι εξουθενωμένοι στο χώμα. Πλήθη που ξεπερνούσαν τα συμβατικά όρια του γλεντιού υπήρξαν σε πολλές ιστορικές εποχές. Τα εκφραστικά πλήθη μπορεί να είναι λαϊκά ή θρησκευτικά. Αυτό που τα διακρίνει είναι ότι η πρόκληση μιας κοινής υποκειμενικής εμπειρίας και όχι η δράση τους πάνω σε ένα εξωτερικό αντικείμενο. Μια ερμηνεία που δίδεται είναι ότι οι ίδιοι καθοριστικοί παράγοντες της κοινωνικής αναταραχής και της απογοήτευσης μπορούν να δημιουργήσουν τόσο το εκφραστικό όσο και το δυναμικό πλήθος, αλλά το εκφραστικό πλήθος αποτυγχάνει να αναγνωρίσει ένα αντικείμενο προς το οποίο να δράσει, κι έτσι τα μέλη του πρέπει να απελευθερώσουν τη συσσωρευμένη τους ένταση μέσω κινήσεων και χειρονομιών που εκφράζουν συγκίνηση. Σύμφωνα με αυτή την άποψη ένα εκφραστικό πλήθος μπορεί

αρκετά γρήγορα να μεταμορφωθεί σε ένα δυναμικό πλήθος, αν παρουσιαστεί σε αυτό ένα αντικείμενο. Μια άλλη ερμηνεία θεωρεί ότι και το εκφραστικό πλήθος έχει ένα αντικείμενο, αλλά ένα αντικείμενο πάνω στο οποίο πρέπει να δράσει συμβολικά και όχι άμεσα. Έτσι ένα πλήθος μπαίνει σε έναν άγριο χορό για να εξορκίσει τα κακά πνεύματα, ενώ ένα άλλο αναζητά να καταστρέψει κτίρια που σχετίζονται με τη καθεστηκυία τάξη, την οποία κατηγορεί για πολλά κακά. Το εκφραστικό πλήθος μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα εκείνα τα είδη απογοητεύσεων που απαιτούν την αναζωογόνηση του ατόμου και της ομάδας, παρά την άμεση τροποποίηση των εξωτερικών συνθηκών. Τα εκφραστικά πλήθη μπορεί να είναι ιδιαίτερα συχνά σε περιόδους απογοήτευσης και ανίας λόγω μιας προβλέψιμης και ανούσιας καθημερινής πραγματικότητας και μιας αίσθησης διαπροσωπικής απομόνωσης, παρά την εγγύτητα άλλων ανθρώπων

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ Οι προσπάθειες για τον έλεγχο της μαζικής συμπεριφοράς ποικίλουν, ανάλογα με το αν αυτές αναζητούν τη σταθερότητα ή την αλλαγή. Οι συνήγοροι και της αλλαγής και της σταθερότητας χρησιμοποιούν πάντως παρόμοια τη μαζική συμπεριφορά για την επίτευξη των σκοπών τους. Η ασταθής όμως και απρόβλεπτη φύση κάθε μαζικής συμπεριφοράς, κάνει τη χειραγώγησή της πολύ δύσκολη και μαιτρ του είδους, όπως ο Ροβεσπιέρος, υπήρξαν συχνά θύματα των οπαδών που κάποτε ήλεγχαν. Η πιο ευαίσθητη και δύσκολη στιγμή για τον έλεγχο της μαζικής συμπεριφοράς είναι όταν συμβαίνει η πρώτη εφόρμηση και κατά το στάδιο του μετασχηματισμού του πλήθους σε έναν όχλο. Μια επίδειξη αδυναμίας, ή ίσως ακόμη μια αναγκαία καταπίεση, θα φέρει το πλήθος στο στάδιο της Ρωμαϊκής γιορτής. Συνήθως οι αρχές αναγνωρίζουν γρήγορα τους ομιλητές που κουμαντάρουν το πλήθος, οι οποίοι πολλές φορές δεν είναι οι καθιερωμένοι αρχηγοί της ομάδας, και αρχίζουν μαζί τους διαπραγματεύσεις. Αν αποφύγουν τη πρόκληση της υπερβολικής αστυνομίας και γίνουν μία ή δυο δραματικές παραχωρήσεις, μεγάλου συμβολικού χαρακτήρα, τότε μπορεί να εξασφαλιστεί μια περίοδος επιβράδυνσης και μετά, με κάπως πιο δραστικά μέτρα, να απελευθερωθεί η ένταση. Μόλις η μαζική συμπεριφορά κλιμακωθεί πλήρως, δεν υπάρχει συνήθως καμιά τεχνική ελέγχου, εκτός από τη μαζική καταπίεση, αν και μερικοί ειδήμονες πιστεύουν ότι η μαζική συμπεριφορά θα ξαναεμφανιστεί, αν συντριβεί προτού κάνει το κύκλο της. Η παρέμβαση επίσης σε ένα εκφραστικό πλήθος, το μετατρέπει πολλές φορές σε ένα εχθρικό, δυναμικό πλήθος. Ένας άλλο τέχνασμα που χρησιμοποιούν οι αρχές, εκτός από τις διαπραγματεύσεις και τη διακριτική παρουσία τους, για να διαλύσουν ένα μαζικό πλήθος, είναι πυροδοτώντας, κατ’ αντίστροφη τώρα τάξη, τη διαδικασία με την οποία δημιουργήθηκε το πλήθος:

δηλαδή με τη μίμηση και τη μεταδοτικότητα της συμπεριφοράς. Προς το σκοπό αυτό έχουν κατάλληλους πράκτορές τους μέσα στο πλήθος, οι οποίοι τη κατάλληλη στιγμή τρέπονται σκόπιμα σε φυγή, δίνοντας έτσι ένα σαφές υποσυνείδητο παράγγελμα στο πλήθος για τη διάλυσή του, είτε από αγελαία μίμηση, είτε από ατομικό πανικό. Η διάλυση αυτή συμβαίνει στη πραγματικότητα λόγω της διάλυσης της μαζοψυχής από την επαναβεβαίωση των ξεχωριστών ατομικοτήτων μέσω του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης.

ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΜΕ Η ΟΧΙ ΣΕ ΜΙΑ «ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ» Η ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ; Εδώ, θα αναφερθούμε κάπως πιο ευρύτερα, όχι δηλαδή μόνο στα δυναμικά και εκφραστικά πλήθη, αλλά σε άλλου είδους «πλήθη» που ακολουθούν μια μόδα, μια προσωρινή «λόξα», «ιδιομορφία», «ιδιοτυπία», «μανία» ή όπως αλλιώς θέλουμε να την ονομάσουμε, μαζί με τους «φαν της μαντόνας ή κάποιου άλλου καλλιτέχνη» τους «σκίνχεντς», τους «πανκ», τους «ολυμπιακούς», «παναθηναϊκούς», «Αεκτζήδες» κ.λ.π. Γενικά πρέπει να κατανοήσουμε πώς δουλεύουν αυτοί οι τρόποι συλλογικής συμπεριφοράς, για να μπορούμε να τους αναγνωρίζουμε, τόσο στους άλλους όσο και σ' εμάς τους ίδιους. Ένα σημαντικό ρόλο παίζει εδώ (και όχι μόνον εδώ) η παρατήρηση της συμπεριφοράς μας, η αυτοπαρατήρηση. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια ορισμένη απόσταση από μας, για να μπορούμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας σαν ένας εξωτερικός παρατηρητής. Συνήθως ταυτιζόμαστε με αυτόν: με το σώμα μας, τις σκέψεις μας, τις επιθυμίες μας, τα συναισθήματά μας ή με τα εξωτερικά αντικείμενα με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή. Σε αυτή τη διαδικασία της ταύτισης, της αυτοαπορρόφησης (και ετεροαπορρόφησης), δεν υπάρχει θέση για αντικειμενική παρατήρηση. Δε μας μένει καθόλου ελεύθερη προσοχή για να παρατηρήσουμε και τον εαυτό μας, την ξοδεύουμε όλη στη συνηθισμένη παρατήρηση. Όσοι έχουν ασχοληθεί λίγο με υπολογιστές ίσως να έχει χρειαστεί καμιά φορά να χωρίσουν ένα σκληρό δίσκο σε δυο ή περισσότερους "οδηγούς", για να χρησιμοποιήσουν το καθένα τους για ειδικές λειτουργίες. Για παράδειγμα στον οδηγό "C" βάζουν και τρέχουν τα προγράμματά τους και στον οδηγό "D" τα παιχνίδια τους. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι' εμείς με τη προσοχή μας: να την χωρίσουμε σε δύο μέρη, από τα οποίο το πρώτο και μεγαλύτερο θα κάνει ό,τι έκανε μέχρι τώρα (θα παρατηρεί, θα αντιλαμβάνεται κ.λ.π.) και το δεύτερο, που δεν υπήρχε μέχρι τώρα, θα παρατηρεί εμάς που θα παρατηρούμε όλα αυτά. Για παράδειγμα βλέπουμε ένα δένδρο. Στη συνηθισμένη παρατήρηση που κάναμε μέχρι τώρα υπάρχουν δυο πράγματα: εμείς και το δένδρο που παρατηρούμε. Όλη μας η προσοχή χρησιμοποιείται σε αυτή τη παρατήρηση. Ας υποθέσουμε όμως ότι δε δίνουμε το 100% της προσοχής μας στη παρατήρηση αυτού του δένδρου, αλλά μόνο το 80% και το υπόλοιπο 20% το χρησιμοποιούμε για να παρατηρήσουμε εμάς που παρατηρούμε το δένδρο! Φτιάξαμε δηλαδή

ένα παρατηρητή μέσα μας που να μας παρατηρεί απ' έξω μας, αν μπορώ να γίνω κατανοητός. Βάλαμε δηλαδή κάποιο είδος αντικειμενικότητας στη παρατήρησή μας, κάποιον που παρατηρεί τη δράση μας, κάποιον που μας βλέπει από απόσταση, που δεν ταυτίζεται ούτε μ' εμάς ούτε με το δένδρο που παρατηρούμε. Είναι σαν κάποιος να μας παίρνει βίντεο μαζί με το δένδρο που βλέπουμε και μέσω ενός κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης να βλέπουμε μπροστά μας σε μια οθόνη τον εαυτό μας που παρατηρεί το δένδρο. Έχουμε προσθέσει έτσι μια νέα διάσταση στη παρατήρησή μας, έναν "εξωτερικό" παρατηρητή, που παρατηρεί συνεχώς τι κάνουμε και πώς δρούμε. Το υποκείμενο έγινε συγχρόνως και αντικείμενο. Με αυτό το τρόπο έχουμε δημιουργήσει την απαραίτητη απόσταση που χρειαζόμαστε για μια πιο αντικειμενική παρατήρηση, χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες από μέρους μας. Με αυτό το τρόπο δεν μπορούμε να κρυφτούμε από τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να τον ξεγελάσουμε, ούτε και να τον ξεχάσουμε. Είμαστε διαρκώς εκεί μπροστά στα μάτια μας, όλα είναι φανερά και έκδηλα. Αν αρχίσουμε να το κάνουμε αυτό στην αρχή σαν παιχνίδι, με την επαναλαμβανόμενη άσκηση θα φτάσουμε τελικά να το κάνουμε χωρίς καμιά προσπάθεια και θα έχουμε εδραιώσει έτσι μέσα μας τον Παρατηρητή, το μάτι της συνείδησης που θα αποκαλύπτει ανά πάσα στιγμή την αλήθεια των πραγμάτων σε σχέση μ' εμάς. Αυτός ο παρατηρητής απλώς παρατηρεί, απλώς καταγράφει, δεν κρίνει, δεν αντιδρά, είναι άπειρα δεκτικός και τελείως παθητικός. Αν καταφέρουμε να αναπτύξουμε αυτό τον παρατηρητή μέσα μας, τότε δε χρειαζόμαστε τη γνώμη κανενός για το πώς πρέπει να σκεφτούμε ή να δράσουμε σε μια ορισμένη κατάσταση. Θα φτάσουμε να το μάθουμε μόνοι μας μέσω της σύνθετης αυτής παρατήρησής μας. Σε αυτή τη περίπτωση είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε ανοησίες. Δε χρειάζεται να μας συμβουλεύσει τώρα κανείς για το πώς να συμπεριφερθούμε για παράδειγμα σε ένα πανικό, ή μέσα σε ένα όχλο. Όταν βρεθούμε σε μια κατάσταση κινδύνου, όπου διάφοροι άνθρωποι τρέπονται σε άτακτη φυγή, πανικόβλητοι προς τους υποτιθέμενους δρόμους σωτηρίας τους, αν έχουμε μάθει να παρατηρούμε τον εαυτό μας, θα ελέγξουμε την ενστικτώδη αγελαία συμπεριφορά που πάει μιμητικά να μας καταλάβει για να ακολουθήσουμε το πλήθος στη παράλογη αντίδρασή του. Θα κάτσουμε ακίνητοι εκεί που είμαστε για λίγο, εφόσον μπορούμε, και θα προσπαθήσουμε με καθαρή, αναπόσπαστη και ανεπηρέαστη από συναισθηματικές αντιδράσεις σκέψη, να αντιληφθούμε πλήρως τη κατάσταση: είναι αυτή όντως τόσο επικίνδυνη που θα πρέπει να τρέξουμε κι εμείς μαζί με τους άλλους; Και αν ναι είναι επικίνδυνη, είναι σωστός ο τρόπος διαφυγής που διάλεξε το πλήθος, ή μήπως υπάρχει κάποιος άλλος καλύτερος και ευκολότερος τρόπος, ή μήπως τελικά μπορούμε να σβήσουμε π.χ. τη φωτιά μόνοι μας με τους πυροσβεστήρες που βλέπουμε κάπου εκεί κοντά μας, ή με τη βοήθεια ίσως δύο ή τριών ακόμα ατόμων; Αφού με καθαρό και ανεπηρέαστο νου αντιληφθούμε τι πραγματικά συμβαίνει, θα κάνουμε τελικά το καλύτερο δυνατόν σε αυτή τη περίπτωση. Αν τώρα το πλήθος ορθά δρα και προσπαθεί να διαφύγει από το μόνο σωστό δρόμο που

υπάρχει και δεν μπορούμε να σβήσουμε τη φωτιά, τι θα κάνουμε, θα ορμήξουμε κι εμείς πάνω στους άλλους για να γλυτώσουμε; ή μήπως θα περιμένουμε όσο μπορούμε μέχρι να ελευθερωθεί χώρος, κάνοντας μέχρι τότε ψύχραιμα κάτι για να προφυλαχθούμε από τους καπνούς και τις φλόγες; Ο εαυτός σας θα σας απαντήσει τότε τι πρέπει να κάνετε και όχι εγώ. Αρκεί να μην έχετε πανικοβληθεί, αρκεί να είδατε τον εαυτό σας στην οθόνη του μυαλού σας, μέσω της διαδικασίας της παρατήρησης που αναφέραμε προηγουμένως, να πάει να πανικοβληθεί και αμέσως αναγνωρίζοντας τι συμβαίνει να ελέγξατε πλήρως τη κατάσταση και να αυτοκυριαρχήσατε. Άλλωστε ποιος είμαι εγώ τελικά για να σας πω τι να κάνετε; Ξέρω μήπως τίποτα καλύτερα από σας; Βέβαια αν εγώ παρατηρώ τον εαυτό μου κι εσείς δεν το παρατηρείτε, τότε ίσως να ξέρω κάτι παραπάνω, ίσως να μπορώ να σας δώσω μια συμβουλή, αλλά δε νομίζω ότι τελικά αυτή θα βοηθήσει, όταν βρεθείτε πραγματικά σε αυτή τη κατάσταση. Τότε θα ξεχάσετε όλα όσα έχετε ακούσει και θα τρέξετε πανικόβλητοι σαν τους άλλους. Έτσι δεν ωφελούν οι γνώμες των άλλων, ακόμα και αν υποτεθεί ότι είναι σωστές. Και για τη μόδα, τις διάφορες μανίες και ιδεοληψίες που καταλαμβάνουν μερικές φορές το κόσμο, τι γίνεται; Μια απάντηση έρχεται από το Πλάτωνα ( "Νόμοι"): "Παιδί μου είσαι νέος, και ο χρόνος με το πέρασμά του θα σε κάνει, αφού αλλάξεις πολλά απ' όσα τώρα παραδέχεσαι, ν' ακολουθήσεις τα αντίθετά τους". Με την αυτοπαρατήρηση όλες αυτές οι συλλογικές συμπεριφορές θα αποδειχθούν απλώς ανόητες. Δεν είναι κακές, απλά όταν παρατηρούμε τον εαυτό μας να έχει αυτή τη συμπεριφορά μας φαίνεται ανόητος. Δεν είναι κακό, είναι απλά ανόητο! Θυμάμαι κάποτε που ένιωσα περηφάνια για κάτι, έπιασα αμέσως με την αυτοπαρατήρηση τον εαυτό μου να νιώθει υπερήφανος και αισθάνθηκα αμέσως γελοίος. Στη συνέχεια έγινε ένας αυτόματος συνειρμός μέσα μου και μονολόγησα κάνοντας μια ετυμολογική ανάλυση της λέξης "υπερήφανος": "Μμ, υπέρ + φαίνομαι, δηλαδή φαίνομαι πιο πάνω, πιο ψηλά από τους άλλους" και αμέσως μου ήρθε μια εικόνα στο μυαλό να βρίσκομαι μέσα σε ένα πλήθος και να προσπαθώ απεγνωσμένα να υψώσω το κεφάλι μου πιο ψηλά από τους άλλους, έτσι για να ξεχωρίσω από αυτούς και για να αισθανθώ σαν κάτι το ιδιαίτερο και μεγαλειώδες. Η εικόνα αυτή με έκανε να νιώσω ακόμα πιο ανόητος και γελοίος και από τότε μου είναι αρκετά δύσκολο να νιώσω υπερήφανος. Όχι πώς δε διεγείρεται ποτέ μέσα μου αυτή η ενέργεια, αλλά όταν διεγείρεται, αμέσως αναγνωρίζεται, έρχονται οι αυτόματοι συνειρμοί και οι εικόνες και απλώς το πράγμα δεν προχωράει περισσότερο, γιατί είναι απλά ανόητο. Δεν είναι ανόητο και γελοίο σε σχέση με σας, στο πώς εσείς θα με κρίνατε αν καταλαβαίνατε πως ένιωθα εκείνη τη στιγμή, αλλά γελοίο μπροστά στα μάτια μου, μπροστά στην εσωτερική μου οθόνη που με προβάλλει μπροστά μου εκείνη τη στιγμή και με αποκαλύπτει όπως πραγματικά είμαι. Κι ερχόμαστε τώρα στα δυναμικά πλήθη, μάζες, όχλους, ή όπως αλλιώς θέλετε να τα ονομάσετε. Ήδη έχουμε αναφέρει αρκετές σκέψεις πιστεύω σε σχέση με

αυτά, που κάνουν μάλλον δυσάρεστη τη σκέψη της συμμετοχής μας: άβουλα όντα χωρίς προσωπικότητα, χωρίς ατομικότητα, διαλυμένα μέσα στην ομογένεια και ομοιομορφία της ενστικτώδους μαζοψυχής, την οποία ελέγχει και κατευθύνει ο αρχηγός μας, ωθώντας μας προς πράξεις ασυμβίβαστες με τη κανονική μας συνείδηση. Δε μας αρέσει βέβαια να είμαστε μαριονέτες κανενός, πόσο μάλλον αυτής της αόριστης, ξένης, επίφοβης, ανεξέλεγκτης, παράπιστης, αλλοπρόσαλλης μαζοψυχής που έχει γητευτεί από τις χίμαιρες και τις αυταπάτες του εύγλωττου αρχηγού μας. Ο αρχηγός είναι μια βιωτική ανάγκη για τη μάζα. Το πρώτο μέλημα της μάζας μόλις δημιουργηθεί είναι να αναδείξει τον ηγέτη της, ο οποίος θα εκφράσει με ζωηρό τρόπο τις θυμαπάτες της και θα την οδηγήσει στην εκτόνωση της ενέργειάς της. Όπως ένα κοπάδι ζώων, έτσι και μια μάζα ανθρώπων τίθεται γρήγορα κάτω από την εξουσία ενός αρχηγού, ενός δημεγέρτη, υπνωτισμένου από μια ιδέα της οποίας αυτός γίνεται μετά ο απόστολος. Ο Λε Μπον παρατηρεί στη "Ψυχολογία των Όχλων": "Από δημεγέρτες οι λαοί δεν στερήθηκαν ποτέ, αλλά δεν κατέχουν όλοι εκείνες τις πεποιθήσεις που κάνουν τους αποστόλους, Οι περισσότεροι είναι ρήτορες που δεν επιδιώκουν, παρά τα προσωπικά τους συμφέροντα και που ζητούν να πείσουν κολακεύοντας ταπεινά ένστικτα. Η επίδραση που ασκούν έτσι είναι πάντα εφήμερη. Οι μεγάλοι πιστοί που ξεσηκώνουν τη ψυχή των όχλων ...δεν έχουν ασκήσει μαγική επίδραση πάνω τους, παρά αφού πρώτα υποτάχθηκαν οι ίδιοι σε μια δοξασία. Μπόρεσαν τότε να δημιουργήσουν στις ψυχές αυτή τη φοβερή δύναμη που ονομάζεται πίστη και που κάνει τον άνθρωπο απόλυτο σκλάβο του ονείρου του. Να δημιουργήσουν τη πίστη είτε πρόκειται για θρησκευτική, πολιτική ή κοινωνική πίστη, για πίστη σ' ένα έργο, σ' ένα πρόσωπο, σε μια ιδέα, τέτοιος είναι πριν απ' όλα ο ρόλος των μεγάλων δημεγερτών". Θέλουμε να παρασυρθούμε από ένα τέτοιο δημεγέρτη, θέλουμε να γίνουμε μπροστάρηδες στη πραγματοποίηση του χιμαιρικού του οράματος, της δοξασίας του, θέλουμε να θυσιασθούμε για τον σκοπό του; Αλλά ακόμα και αν εμπνεόμαστε από τις ιδέες του δημεγέρτη, διότι μας αντιπροσωπεύουν, διότι είναι και δικές μας ιδέες, δεν πρέπει με τίποτα να απορροφηθούμε από τη μάζα, να χάσουμε την ατομικότητά μας. Το πολύ να τον παρακολουθήσουμε για να δούμε "που το πάει", ή για να θαυμάσουμε ίσως τον παλμό και το πάθος του, αλλά και συγχρόνως να χαμογελάσουμε με πικρία για την αυταπάτη του και να αποχωρήσουμε έγκαιρα από τη μάζα πριν αυτή κατευθυνθεί προς βίαιες πράξεις. Δε χρειάζεται βέβαια να τονίσουμε ότι η αυτοπαρατήρηση και η καθαρή θέαση, χωρίς ταύτιση και προσκόλληση στα γεγονότα, θα είναι η καλύτερη ασπίδα μας για το τι πρέπει να κάνουμε και σε αυτή τη περίπτωση. Η βασική πάντως συμβουλή είναι να μην αφήνουμε ποτέ την ατομικότητά μας να διαλυθεί σε μία μάζα. Υπάρχουν άλλες ενεργειακές καταστάσεις που θα της επιτρέψουμε να διαλυθεί για να αποκτήσομε μια "κοσμική συνείδηση", αλλά αυτές θα τις

ανακαλύψουμε μόνοι μας και δε θα εμπεριέχουν χίμαιρες, ούτε ζωτικούς κινδύνους για μας και για τους συνανθρώπους μας.

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΚΑΙ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ

Σύμφωνα με τη Φροϋδική θεωρία ο ψυχικός μας κόσμος αποτελείται από δύο βασικά μέρη. Από αυτά το εξωτερικό, πιο γνωστό σε μας μέρος, είναι το συνειδητό, με το οποίο λειτουργούμε στη συνηθισμένη κατάσταση της εγρήγορσης. Όταν συζητούμε με κάποιον άλλον, όταν επεξεργαζόμαστε ένα μαθηματικό πρόβλημα ή επιδιορθώνουμε ένα αυτοκίνητο, εργαζόμαστε με το συνειδητό μέρος του μυαλού μας. Όταν τώρα είμαστε απορροφημένοι πλήρως σε ένα καλό μυθιστόρημα, ονειροπολούμε μια πρόσφατη εμπειρία μας, ονειρευόμαστε, κάνουμε διαλογισμό, ή ακόμα πανικοβαλλόμαστε, επηρεαζόμαστε από κάποιο είδος προπαγάνδας, ή παρασυρόμαστε από έναν όχλο, λειτουργούμε με το δεύτερο μέρος του μυαλού μας, το υποσυνείδητο, τον πιο βαθύ απόκρυφο και ουσιαστικά άγνωστο εαυτό μας. Το υποσυνείδητο είναι η έδρα των ενστίκτων, των παρορμήσεων, των συγκινήσεων, της φαντασίας, της μνήμης, των συνηθειών και της διαίσθησης. Για μερικούς είναι ακόμα ο δρόμος προς την υπερσυνείδηση. Αυτό ρυθμίζει επίσης τις αυτόνομες σωματικές λειτουργίες μας. Κάθε σημαντική προσωπική μεταμόρφωση, θεραπευτική ή όχι, προκύπτει από μια αλλαγή στο υποσυνείδητο. Στη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της καθημερινής μας ζωής είμαστε σε επαφή με το συνειδητό νου μας, ενώ οι υποσυνείδητες δραστηριότητες ρυθμίζουν αθέατες τις σωματικές λειτουργίες μας, όπως το αυτόνομο νευρικό σύστημα και το κυκλοφοριακό σύστημα. Το υποσυνείδητο μπορεί να κληθεί σε δράση σε ορισμένες επείγουσες καταστάσεις, αλλά γενικά παίζει το ρόλο ενός "αυτόματου πιλότου" είτε είμαστε ξύπνοι, ή κοιμισμένοι. Είναι αδύνατον να διατηρήσουμε όλες τις εμπειρίες μας στο συνειδητό. Σε μια τέτοια περίπτωση θα είχαμε το πρόβλημα του Ρώσου ρεπόρτερ Σερεσέβσκι, ο οποίος δε ξέχναγε ποτέ τίποτα. Ο Σερεσέβσκι δεν μπορούσε να συνθέσει τις λεπτομέρειες σε γενικότητες, ή να τις οργανώσει όλες μαζί στο μυαλό του. Με τα χρόνια οι μνήμες συνέχισαν να συσσωρεύονται, μέχρι που τον κατέκλυσαν εντελώς. Η παραμικρή νύξη του προκαλούσε εκατοντάδες συνειρμούς και δεν μπορούσε να κάνει τη δουλειά του. Δεν μπορούσε συγχρόνως να διαβάσει, ή ακόμη να ακολουθήσει μια απλή συζήτηση. Μέχρι το τέλος της ζωής του, το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ταξιδεύει από πόλη σε πόλη επιδεικνύοντας το παράξενο ταλέντο του να απομνημονεύει σχεδόν τα πάντα.

Για να λειτουργούμε ισορροπημένα, θα πρέπει επομένως ορισμένες εμπειρίες μας να κρατιούνται στο παρασκήνιο. Σύμφωνα με ορισμένες απόψεις, η μνήμη όλων όσων έχουμε βιώσει μέχρι τώρα, πρέπει να είναι αποθηκευμένη στο υποσυνείδητό μας και μπορεί να προσπελαθεί, αν ξέρουμε το τρόπο. Αυτό μας φέρνει στο νου την έννοια του "συλλογικού ασυνείδητου" του Γιουνγκ ή των "Ακασικών Αρχείων" του εσωτερισμού, τη μεγάλη αυτή αποθήκη πληροφοριών για όλα όσα έχουν συμβεί (μερικοί λένε και για όσα πρόκειται να συμβούν), την οποία μπορούμε να προσπελάσουμε μέσω του υποσυνειδήτου μας. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να έρθουμε σε επαφή με το υποσυνείδητό μας, όπως ο χορός, η μουσική, τα ναρκωτικά και η ύπνωση. Όλοι αυτοί έχουν το κοινό χαρακτηριστικό να χρησιμοποιούν μια μεταλλαγμένη κατάσταση συνείδησης για να παρακάμψουν το συνειδητό, για να μας συνδέσουν με το υποσυνείδητο. Σύμφωνα τώρα με το Φρόυντ, το υποσυνείδητο εκδηλώνεται με τρεις διαφορετικούς τρόπους: με τα όνειρα, τους αυτόματους συνειρμούς (συσχετίσεις πραγμάτων ή εντυπώσεων μεταξύ τους) και την ψυχοπαθολογία της καθημερινής μας ζωής (π.χ. κλειστοφοβία, αγοραφοβία, νευρώσεις, υστερισμοί κ.λ.π.). Ακόμα όμως και μερικά σημαντικά γεγονότα μπορεί να απωθηθούν στο υποσυνείδητο, αν δεν γίνουν για κάποιο χρονικό διάστημα αποδεκτά από το συνειδητό. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα κατά τη παιδική ηλικία, όταν το συνειδητό δεν είναι τόσο ανεπτυγμένο, ούτε έχει αναπτυχθεί ακόμα η ικανότητα της διάκρισης. Αρκετά γεγονότα που συμβαίνουν σε αυτά τα χρόνια επηρεάζουν συχνά τη κατοπινή μας συμπεριφορά. Αν, για παράδειγμα, είχε κλειδωθεί κάποιος, άθελά του, πολύ μικρός μέσα σε μια ντουλάπα, μπορεί να παρουσιάσει αργότερα σαν ενήλικος κλειστοφοβία, χωρίς να θυμάται το ίδιο το γεγονός, το οποίο είχε απωθηθεί τότε στο υποσυνείδητο. Η τραυματική δηλαδή εμπειρία του παρελθόντος μπορεί να τον κάνει να νιώθει πανικό κάθε φορά που μπαίνει σε ένα ασανσέρ, ή σ' έναν άλλο κλειστό χώρο. Το υποσυνείδητο δρα συνεχώς πάνω στο συνειδητό κι επηρεάζει τη συμπεριφορά του. Πολλές ανεξήγητες ή παράξενες πράξεις, συμπεριφορές και ψυχολογικές καταστάσεις μας οφείλονται στη δική του επίδραση. Η επίδραση αυτή είναι πολύ πιο έντονη όταν είμαστε στη περιοχή του λυκόφωτος, ανάμεσα στο συνειδητό και το υποσυνείδητο, όπου αυτά τα δυο μέρη επικοινωνούν άμεσα μεταξύ τους, όπως στον ύπνο, τη μέθη, τη νάρκωση, την υστερία, το παραλήρημα, το διαλογισμό ή στην ύπνωση.

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ Το υποσυνείδητο είναι βασικά παιδαριώδες, εκτικό και απλουστευτικό στις αντιδράσεις του, με ελάχιστη γενικά αναφορά στη λογική. Δεν είναι αναλυτικό, δεν έχει διάκριση. Είναι σαν ένα μικρό παιδί. Το μικρό παιδί που κλείσθηκε άθελά του στη ντουλάπα μόνο για λίγα λεπτά, δε συνειδητοποιεί ότι αυτό δεν ήταν σκόπιμο και ότι τελικά δεν έπαθε τίποτα. Ο τρόμος του τότε ήταν τόσο

μεγάλος, που το μυαλό του αποφασίζει υποσυνείδητα ότι κάθε κλειστός χώρος είναι η ίδια εκείνη ντουλάπα και ότι πρόκειται να κλειστεί για πάντα μέσα της (ψυχολογική διαδικασία της "μεταφοράς"). Σαν ενήλικος, παρόλο που είναι τώρα λογικός, δεν μπορεί να ελέγξει το φόβο του και αντιδρά στο ασανσέρ σα να ήταν η ίδια ντουλάπα. Ένας υπνωτιστής θα μπορούσε σε μερικές συνεδρίες να ανακαλύψει αυτό το ξεχασμένο παιδικό ψυχολογικό τραύμα στο υποσυνείδητο αυτού του ανθρώπου και αφού τον οδηγήσει νοητικά προς το σημείο της διάσωσής του, να του υποβάλλει μετά μια μεταϋπνωτική υποβολή, βοηθώντας το υποσυνείδητό του να αντιληφθεί ότι τα ασανσέρ στην ενήλικη ζωή του, δεν είναι τα ίδια με την κλειδωμένη ντουλάπα της εμπειρίας του όταν ήταν μικρό παιδί. Μερικοί θεωρούν ότι το υποσυνείδητο χρησιμοποιεί τη παραγωγική λογική (συμπερασματική διαδικασία από το γενικό στο ειδικό), σε αντίθεση με την επαγωγική λογική (από το ειδικό στο γενικό) που χρησιμοποιεί το συνειδητό. Έχουμε μιλήσει νωρίτερα γι’ αυτή τη διάκριση, που δεν τη δέχεται η επιστήμη της λογικής σήμερα, αλλά που μερικοί ψυχολόγοι και υπνωτιστές μπορεί να συνεχίζουν να τη χρησιμοποιούν, γιατί διασαφηνίζουν έτσι καλύτερα τις απόψεις τους. Με τη παραγωγική λοιπόν λογική εφαρμόζουμε αυτά που ξέρουμε για πολλά πράγματα, και σ' ένα ή λίγα πράγματα που είναι παρόμοια με αυτά (παρόλο που μπορεί στις ειδικές αυτές περιπτώσεις να μην εφαρμόζονται). Μεγάλο μέρος λοιπόν της μοναδικότητας και αντιφατικότητας του υποσυνειδήτου θεωρείται ότι οφείλεται στη περιορισμένη παραγωγική λογική με την οποία αυτό λειτουργεί. Ένα ακόμη βασικό χαρακτηριστικό του υποσυνειδήτου είναι ότι δε γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στη φαντασία και τη πραγματικότητα, είναι υπερβολικά εύπιστο και μπορεί να πιστέψει οτιδήποτε. Μια άλλη ιδιότητά του είναι κρατά τις διαδικασίες του ασυνείδητες, δηλαδή μυστικές από το συνειδητό. Το υποσυνείδητο πάντως δεν είναι πραγματικά ασυνείδητο (με το οποίο μερικές φορές το ταυτίζουν), γιατί μπορεί μερικές φορές να γίνει συνειδητό, είτε αυθόρμητα, ή με διάφορες μεθόδους, όπως π.χ. με την ύπνωση. Μια άλλη ιδιότητα του υποσυνειδήτου είναι να αναμένει να συμβεί πάντα το πιο συνηθισμένο πράγμα. Εφόσον όμοια αποτελέσματα συνοδεύουν συχνά όμοια περιβάλλοντα, το υποσυνείδητο, με τη παραγωγική λογική του, ψάχνει στα τυφλά για παρόμοια περιβάλλοντα, αναμένοντας σε αυτά τα ίδια αποτελέσματα. Για παράδειγμα, κάθε φορά που πάμε σε ένα εστιατόριο, τρώμε. Με αυτό το τρόπο κάθε φορά που μπαίνουμε σε ένα εστιατόριο, το υποσυνείδητό μας θα περιμένει αυτόματα ότι θα φάμε και θα προετοιμάσει κατάλληλα το σώμα μας για το φαγητό. Αν όμως συνεχίσουμε να πηγαίνουμε σε εστιατόρια χωρίς να τρώμε, ο συσχετισμός ανάμεσα σ' ένα εστιατόριο και στη λήψη τροφής θ' αρχίσει να εξασθενίζει. Παρόλο που το υποσυνείδητο είναι αρκετά σταθερό, σε αντίθεση με το συνειδητό μας, που είναι ροϊκό και διαρκώς μεταβαλλόμενο, εντούτοις δεν είναι α-

μετάβλητο. Μπορεί να μεταβληθεί. Μερικές φορές μπορεί να συμβούν επιθυμητές αλλαγές αυθόρμητα., αλλά όχι τόσο συχνά Εφόσον το υποσυνείδητο αναμένει να συμβεί το πιο συνηθισμένο πράγμα, είναι σχετικά εύκολο να χρησιμοποιήσουμε το συνειδητό μας για να το ελέγξουμε. Αν θέλουμε π.χ. να είμαστε σε πολύ καλή φόρμα, σκεφτόμαστε κάθε μέρα παραδείγματα ημερών που ήμασταν σε πολύ καλή φόρμα. Καθώς το υποσυνείδητό μας μαζεύει όλο και περισσότερα τέτοια παραδείγματα, θα φτάσει τελικά να αναμένει να είμαστε σε πολύ καλή φόρμα και θα κατευθύνει υποσυνείδητα το σώμα μας προς αυτή την κατεύθυνση. Γενικά όταν θέλουμε να αλλάξουμε μερικά πράγματα σε σχέση μ' εμάς, πρέπει να το κάνουμε αλλάζοντας το υποσυνείδητό μας. Πρέπει να το φέρουμε σε συμφωνία με αυτό που συνειδητά θέλουμε. Μπορούμε με αυτό το τρόπο να ελέγξουμε το βάρος μας, διάφορες συνήθειες και συμπεριφορές μας, ή τις διεργασίες της μάθησης και της ανάμνησης, αρκεί να πληροφορήσουμε ή να επηρεάσουμε ανάλογα το υποσυνείδητό μας. Όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να συμβούν με τη συνειδητή μας προσπάθεια, όσο σκληρά και αν προσπαθήσουμε, γιατί απλούστατα το υποσυνείδητό μας δε θα δεχθεί τις συνειδητές επιθυμίες μας. Ο καλύτερος τρόπος για να επηρεάσουμε το υποσυνείδητό μας να δεχθεί αυτές τις αλλαγές, είναι η αυτοΰπνωση. Η αυτοΰπνωση επίσης και η εφαρμογή κατάλληλων υποβολών μπορεί να επηρεάσει άμεσα τις νύξεις που εκπέμπουμε και τα είδη των υποσυνείδητων μηνυμάτων που παίρνουμε από τους άλλους. Οι διάφορες μορφές της ψυχοθεραπείας προσπαθούν όλες να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στο συνειδητό και το υποσυνείδητο. Η ψυχανάλυση και άλλες λογοϊκές θεραπείες έχουν αποδειχθεί πολύ αποτελεσματικές στο να βοηθήσουν τους ανθρώπους να καταλάβουν γιατί κάνουν αυτό που κάνουν, αλλά δεν υπήρξαν πάντα τόσο επιτυχείς στη γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στο συνειδητό και στο υποσυνείδητο και στο να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους. Οι υπνωτιστές πιστεύουν ότι, αντίθετα, ο υπνωτισμός έχει αποδειχθεί πολύ πιο αποτελεσματικός με το να παρακάμπτει το συνειδητό και να προχωρά κατευθείαν στο υποσυνείδητο, όπου είναι αποθηκευμένα τα πρότυπα συμπεριφοράς. Όπως τονίζουν, είναι πολύ ευκολότερο να επιτύχεις αλλαγές από το υποσυνείδητο στη συνειδητή συμπεριφορά σου απ' ό,τι να πάρεις συνειδητές αποφάσεις γι' αυτή και να την κάνεις να εκδηλωθεί από το υποσυνείδητο. Υποσυνείδητο, εκτός από τα άτομα, έχουν επίσης οι λαοί και τα έθνη, ή ακόμα και οι μάζες, σύμφωνα με τη προσέγγιση του Λε Μπον. Ο Χίτλερ μίλησε στο φυλετικό και στο εθνικό ασυνείδητο της Γερμανικής Αρίας φυλής και του Γερμανικού έθνους και ξεσήκωσε τα πλήθη. Ένας δημεγέρτης μπορεί να μιλά στο μαζικό ασυνείδητο του ακροατηρίου του και να το ξεσηκώνει. Με αρχέτυπα και μύθους μπορούμε να μιλήσουμε στο συλλογικό ασυνείδητο. Ο Φρόυντ θεωρούσε ότι το υποσυνείδητο αποτελείται βασικά από τις απωθη-

μένες γενετήσιες επιθυμίες μας, ενώ ο Άντλερ από τις απωθημένες ορμές μας για την απόκτηση δύναμης. Ο Γιουνγκ, εκτός από τις προηγούμενες απωθήσεις, δέχθηκε ότι αυτό περιλαμβάνει και τη προσωπική εμπειρία μας και γι αυτό το ονόμασε προσωπικό ασυνείδητο. Εκτός όμως από αυτό, κατά τον Γιουνγκ, θα πρέπει να δεχθούμε και την ύπαρξη ενός απρόσωπου, μαζικού ή συλλογικού ασυνείδητου, που αποτελείται από τις μνήμες και τα πρότυπα συμπεριφοράς που αναπτύξαμε σε όλο το διάστημα της ιστορίας της ανθρωπότητας: τα κοινά ένστικτα και ορμέμφυτα του είδους και τις κληρονομικά μεταβιβαζόμενες τάσεις και εμπειρίες των φυλών και των εθνών. Αυτά, σύμφωνα με το Γιουνγκ, έχουν με κάποιο τρόπο κωδικοποιηθεί γενετικά κι έχουν μεταφερθεί στις διαδοχικές γενεές. Οι εικόνες που δημιουργούνται από το συλλογικό ασυνείδητο ονομάζονται από το Γιουνγκ αρχέτυπα. Τέτοιες αρχετυπικές εικόνες είναι των γονέων, των παιδιών, της φυλής, του ήρωα, του Θεού, του γόητα κ.λ..π. Η ψυχολογική υγεία μας είναι το αποτέλεσμα της ισορροπίας ανάμεσα στο συνειδητό και στο ασυνείδητο. Κάθε συνειδητό γεγονός έχει ένα αντίστοιχο αντίθετο γεγονός στο ασυνείδητο. Κάθε συνειδητή πράξη μας αντιστοιχεί σε μια αντίθετή της στο ασυνείδητο. Η ψυχολογική λοιπόν ισορροπία προϋποθέτει τη συνειδητή αναγνώριση αυτής της σχέσης ανάμεσα στο συνειδητό και στο ασυνείδητο και την αποφυγή των υπερβολών προς το μέρος της μιας ή της άλλης πλευράς.

Η ΥΠΟΒΟΛΗ Υποβολή είναι η διείσδυση ορισμένων ιδεών ή εντολών στο υποσυνείδητο. Τότε αυτές θεωρούνται σαν αυταπόδεικτες αλήθειες και χωρίς να ελέγχονται, ωθούν προς συγκεκριμένες ενέργειες. Αυτός είναι ο λόγος που η υποβολή χρησιμοποιείται από τους προπαγανδιστές και τους δημεγέρτες για τον επηρεασμό και τον έλεγχο των μαζών. Χρησιμοποιείται ακόμη από τον υπνωτιστή για να οδηγήσει ένα άτομο στην υπνωτική κατάσταση, για να επικοινωνήσει με το υποσυνείδητο αυτού του ατόμου, ή ακόμη για να εμφυτεύσει σε αυτό ορισμένες εντολές για πράξεις που θα πρέπει αυτό να κάνει κάποια στιγμή μετά την ύπνωσή του (μεταϋπνωτική υποβολή). Τέλος μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από το ίδιο το άτομο στη τέχνη της αυθυποβολής για το θετικότερο έλεγχο της συμπεριφοράς του και γενικότερα για αυτοβελτιωτικούς σκοπούς. Ο Emile Coue έφτασε να πιστεύει ότι το μόνο που χρειαζόταν για την πρόκληση μιας αλλαγής ήταν η εκφώνηση ορισμένων αποτελεσματικών υποβολών. Αυτός εγκατέλειψε την ιδέα της υπνωτικής συνεδρίας για να προχωρήσει κατευθείαν στην υποβολή. Σε ένα πιο σύγχρονο παράδειγμα ο "μενταλιστής" Κρέσκιν έχει παρακάμψει πολλά στοιχεία του παραδοσιακού υπνωτισμού κι έχει αποδείξει επανειλημμένως ότι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν εκπληκτικά πράγματα απλώς και μόνο με την υποβολή. Έχει αποδειχθεί ότι η δεκτικότητα ενός ατόμου σε υποβολές αυξάνει 1) όταν το άτομο βρεθεί σε μια προ-οργασμική κατάσταση (Ραϊχική μέθοδος) 2) με τη

λήψη κατάλληλων ναρκωτικών ουσιών (π.χ. κάνναβης, LCD) και 3) με το βομβαρδισμό του με κατάλληλη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Η ύπνωση έχει χρησιμοποιηθεί και με τους τρεις αυτούς τρόπους για τον έλεγχο της συνείδησης. Τις περιπτώσεις αυτές θα τις εξετάσουμε σε άλλα κεφάλαια.

ΑΥΤΟΫΠΝΩΣΗ Η ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ Για να λειτουργήσει η αυτοΰπνωση, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε μια υποβολή. Η "υποβολή" είναι ο τρόπος που εκφράζουμε προφορικά τους σκοπούς μας και καθοδηγούμε το υποσυνείδητό μας να επιτύχει αυτούς τους σκοπούς. Μόλις το υποσυνείδητό μας ευθυγραμμιστεί με τους συνειδητούς σκοπούς μας, η επίτευξή τους είναι πρακτικά εγγυημένη. Μπορούμε να επιτύχουμε αυτή την ευθυγράμμιση, αλλά χρειάζεται κάποια προσπάθεια. Και χρειάζεται να ξέρουμε πώς να διατυπώνουμε υποβολές και πώς να τις εκφωνούμε.. Η αποτελεσματική διατύπωση και εκφώνηση της υποβολής απαιτεί τη βασική κατανόηση της λειτουργίας του μυαλού και του υποσυνειδήτου. Μια καλή υποβολή επαναλαμβανόμενη αρκετά συχνά και για αρκετά χρόνο και η οποία δε θα προκαλέσει μεγάλη αντίδραση του υποσυνειδήτου, θα γίνει τελικά αποδεκτή από αυτό σαν αληθινή.. Έστω π.χ. ότι κάποιος από μας αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα ύπνου. Πέφτει συνήθως εξαντλημένος στο κρεβάτι του και αποκοιμιέται σχεδόν αμέσως, αλλά κάπου στη μέση της νύχτας ξυπνά και από εκεί και πέρα δεν μπορεί να ξανακοιμηθεί. Όλη την ημέρα νιώθει κουρασμένος από την έλλειψη ύπνου, αλλά ό,τι και να έκανε δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει αυτή τη κατάσταση. Το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να λυθεί βέβαια από το συνειδητό νου του. Αν μπορούσε, θα το είχε ήδη επιλύσει. Για κάποιο παράξενο λόγο το υποσυνείδητό του τον θέλει ξύπνιο κάθε βράδυ εκείνη την ώρα. Αποφασίζει τελικά να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με μια υποβολή, που θα χρησιμοποιήσει στη διάρκεια της αυτοΰπνωσής του. Η υποβολή που ετοιμάζει είναι κάτι σαν το: "Κάθε νύχτα που κοιμάμαι θα παραμένω διαρκώς κοιμισμένος μέχρι τις 7 το πρωί". Μπορεί να χρειαστεί μία μόνο επανάληψη αυτής της υποβολής για να λειτουργήσει. Αλλά το πιθανότερο είναι να χρειαστεί μια ή δυο εβδομάδες καθημερινών επαναλήψεων, για να αρχίσει να το πιστεύει το υποσυνείδητο. Μόλις το κάνει, η υποσυνείδητη ανάγκη να ξυπνήσει στη μέση της νύκτας θα έχει αντικατασταθεί από την άποψη, ότι είναι καλύτερα να κοιμάται συνεχώς μέχρι τις 7 το πρωί. Σήμερα όλοι σχεδόν οι αθλητές χρησιμοποιούν μεθόδους υποβολής για να βελτιστοποιήσουν την απόδοσή τους. Μία κλασσική μέθοδος οραματισμού που χρησιμοποιούν είναι η νοητική επανάληψη της άσκησής τους (μερικές φορές μαζί με συσκευές βιοανάδρασης για να ελέγξουν τα συναισθήματά τους), όπου

οραματίζονται τον εαυτό τους να εκτελεί βήμα προς βήμα τέλεια όλα τα στάδια της άσκησής τους.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΥΤΟΫΠΝΩΣΗ Ξεκινούμε βασικά με μια φάση χαλάρωσης, όπου μπορούμε να εφαρμόσουμε οποιαδήποτε από τις γνωστές μεθόδους χαλάρωσης. Στη συνέχεια αρχίζουμε να εμβαθύνουμε. αυτή τη χαλάρωση. Κάποια στιγμή, ανάμεσα στη βαθιά χαλάρωση και στις διαδικασίες εμβάθυνσης, θα βρεθούμε σε μια υπνωτική κατάσταση. Μπορεί να μην το ξέρουμε σαν αρχάριοι, αλλά αργά ή γρήγορα θα συμβεί. Βασικά δε ψάχνουμε πότε θα συμβεί αυτό, αλλά αφήνουμε απλώς τα πράγματα να εξελιχθούν από μόνα τους. Στη πραγματικότητα, μπορεί στο τέλος να μην αντιληφθούμε τίποτα περισσότερο από μια βαθιά και ευχάριστη χαλάρωση. Μια από τις πιο δημοφιλείς διαδικασίες εμβάθυνσης, είναι η τεχνική της αντίστροφης μέτρησης. Κατ' αυτήν αρχίζουμε να μετράμε από μέσα μας προς τα κάτω, ας πούμε από το 100, φανταζόμενοι ότι με κάθε μέτρημα διεισδύουμε διαρκώς βαθύτερα. Το μέτρημα πρέπει να γίνεται με μια φυσιολογική ταχύτητα, ούτε πολύ γρήγορα, ούτε πολύ αργά, π.χ. ένα περίπου μέτρημα κάθε δύο ή τρία δευτερόλεπτα. Μπορούμε, αν θέλουμε, να συνδυάσουμε το μέτρημά μας με την αναπνοή μας. Καθώς διεισδύουμε βέβαια βαθύτερα, η αναπνοή μας επιβραδύνεται, το ίδιο και το μέτρημά μας. Μια άλλη δημοφιλής μέθοδος είναι να φαντασθούμε ότι πέφτουμε απαλά από ένα πολύ μεγάλο ύψος προς τα κάτω. Μπορούμε , αν θέλουμε, να το συνδυάσουμε αυτό με το μέτρημα για να αυξήσουμε την αίσθηση της καθόδου μας. Μερικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν ασανσέρ ή άλλα μεταφορικά μέσα. Φανταζόμαστε π.χ. ότι κατεβαίνουμε με το δικό μας ιδιωτικό, πολύ άνετο ασανσέρ από τον 100ο όροφο ενός ουρανοξύστη και ότι θα βρεθούμε στην υπνωτική κατάσταση μόλις φτάσουμε στο χαμηλότερο όροφο.

Η ΕΚΦΩΝΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ Μόλις τελειώσουμε τη διαδικασία εμβάθυνσης, είμαστε έτοιμοι να εκφωνήσουμε σιωπηλά τις υποβολές μας. Θα πούμε λίγα πράγματα παρακάτω για τη διατύπωση των υποβολών. Αυτό που έχουμε κάνει βασικά μέχρι τώρα με τις διαδικασίες χαλάρωσης και εμβάθυνσης, είναι να έχουμε αυξήσει τη δεκτικότητά μας. Έχουμε δηλαδή ανοίξει κάπως το υποσυνείδητό μας για να δεχθεί τις υποβολές μας. Ο πιο συνηθισμένος και εύκολος τρόπος για να εκφωνήσουμε τις υποβολές

μας, είναι να τις έχουμε ήδη επεξεργαστεί, εκφράσει κατάλληλα και απομνημονεύσει. Τις εκφωνούμε τότε νοητικά στον εαυτό μας στον οποίο αποτεινόμαστε πάντα σε πρώτο πρόσωπο. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εκφωνήσουμε τις υποβολές μας. Μπορούμε να πειραματισθούμε και να βρούμε ποια είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος για μας. Παρόλο που μερικοί άνθρωποι μπορούν να δουν άμεσα αποτελέσματα από τις υποβολές τους, δεν πρέπει να είμαστε ανυπόμονοι. Μπορεί να χρειαστεί κάποιος χρόνος για να εντυπωθούν αυτές στο υποσυνείδητό μας. Από την άλλη μεριά, αν δεν έχουμε αρχίσει να βλέπουμε αποτελέσματα, για παράδειγμα σε δυο βδομάδες, τότε θα πρέπει ν' αλλάξουμε τις υποβολές μας. Μόλις τελειώσουμε την εκφώνηση των υποβολών μας, είμαστε έτοιμοι να τερματίσουμε τη συνεδρία μας. Θα μπορούσαμε να ανοίξουμε απλώς τα μάτια μας, να σηκωθούμε και να πάμε στη δουλειά μας Είναι καλύτερο όμως να αναγνωρίζουμε τυπικά το τέλος της συνεδρίας, να έχουμε δηλαδή πάντα μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα. στην υπνωτική κατάσταση και τη συνηθισμένη κατάσταση της εγρήγορσης. Ένας σαφής τερματισμός εμποδίζει επίσης τη συνεδρία να καταλήξει σε ύπνο. Αν θέλουμε να κοιμηθούμε, κανένα πρόβλημα, μόνο που και πάλι είναι καλό να τερματίσουμε τη συνεδρία μας, για να μη συσχετίσουμε τον ύπνο με την άσκηση της αυτοΰπνωσης. Αν ασκούμαστε την ώρα του ύπνου και δε μας νοιάζει αν θα συνεχίσουμε μετά με ύπνο, πάλι δεν υπάρχει πρόβλημα, όμως και πάλι πρέπει να τερματίσουμε τη συνεδρία μας, για να μην αναπτύξουμε τη συνήθεια να αποκοιμιόμαστε όταν κάνουμε αυτοΰπνωση. Για να τερματίσουμε λοιπόν τη συνεδρία, λέμε απλά στον εαυτό μας ότι θα μετρήσουμε μέχρι, ας πούμε, το τρία και με το τρία θα ξυπνήσουμε πλήρως. "Ένα, αρχίζω να βγαίνω από τη κατάσταση της ύπνωση προχωρώντας προς την εγρήγορση. Δύο, ξυπνάω περισσότερο κι ετοιμάζομαι να ξυπνήσω πλήρως. Τρία, είμαι πλήρως ξύπνιος". Κάπως έτσι. Αν ασκούμαστε στο κρεβάτι μας, πριν αποκοιμηθούμε, μπορούμε να τερματίσουμε ως εξής: "Ένα, αρχίζω να βγαίνω από τη κατάσταση της ύπνωσης προχωρώντας προς το τερματισμό της. Δύο, μετακινούμαι σε μία κανονική, νυσταλέα κατάσταση. Τρία, είμαι τελείως έξω από την αυτοΰπνωση και έτοιμος να κοιμηθώ". Παρακάτω αναφέρουμε μερικούς από τους βασικούς κανόνες που πρέπει να ακολουθούμε κατά τη λεκτική διατύπωση μιας υποβολής. Κανόνες για τη Διατύπωση της Υποβολής

1) Να είμαστε όσο το δυνατόν πιο σαφείς, συγκεκριμένοι και ακριβείς στη διατύπωσή μας. Να εξειδικεύουμε τη κάθε περίπτωση, χωρίς να φτάνουμε όμως σε ακρότητες (Η εξειδίκευση είναι πολύ πιο ισχυρή από τη γενίκευση) 3) Να είμαστε κυριολεκτικοί και πολύ προσεκτικοί στη λεκτική διατύπωση των υποβολών μας, αποφεύγοντας τις λέξεις με πολλαπλά νοήματα και τους ιδιωματισμούς. Ιδιαίτερα να αποφεύγουμε τη χρησιμοποίηση "οργανικών" ιδιωματισμών όπως "μου κάθισε στο σβέρκο", ή "έστησα αυτί" κ.λ.π., οι οποίοι αναφέρονται σε μέρη του σώματος. Το υποσυνείδητο καταλαβαίνει τις λέξεις απλά, όπως όταν τις συνειδητοποιήσαμε για πρώτη φορά στη παιδική μας ηλικία και θα μπερδευτεί ιδιαίτερα από τα σύνθετα, πολύπλοκα, ή μεταφορικά νοήματα. 4) Να χρησιμοποιούμε πάντα θετικές βεβαιώσεις και να αποφεύγουμε τις αρνητικές. Για παράδειγμα, σχετικά με το φάγωμα των νυχιών δε λέμε στην υποβολή μας: "Δε θα τρώω πια τα νύχια μου", που είναι μια αρνητική βεβαίωση, αλλά: " Κάθε μέρα τα νύχια μου γίνονται μεγαλύτερα και υγιέστερα", που είναι μια θετική βεβαίωση. Πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα τις ενσωματωμένες εντολές που μπορεί να υπάρχουν σε μια αρνητική πρόταση. Συνήθως το υποσυνείδητο δεν καταλαβαίνει το "Μη" ή το "Δεν", τα θεωρεί ακατανόητα και τα απορρίπτει. Έτσι αν πούμε σε κάποιον: "Δε νομίζω ότι πρόκειται να πεθάνεις". Μπορεί να φαίνεται ότι το κάναμε για να τον ενθαρρύνουμε. Το ίδιο ακόμα μπορεί να σκεφθεί και αυτός συνειδητά. Η πρόταση όμως περιέχει την ενσωματωμένη εντολή: " .. πρόκειται να πεθάνεις!" Όταν μάλιστα έχουμε μια αρμονική σχέση με αυτό το άτομο και δώσουμε έμφαση στο τελευταίο μέρος της πρότασης, τότε είναι βασικά σα να το διατάσσουμε να πεθάνει. Αυτό βέβαια κάνουν από άγνοια πάρα πολύ γονείς. Λένε συνεχώς στα παιδιά τους ότι πρόκειται να πεθάνουν, ότι θα πέσουν και θα τσακιστούν, ότι θα πληγωθούν κ.λ.π.. Το κάνουν για να τα βοηθήσουν, αλλά στη πραγματικότητα προγραμματίζουν τα παιδιά τους να είναι άρρωστα και επιρρεπή σε ατυχήματα. Το υποσυνείδητο δεν ενδιαφέρεται για τις αρνήσεις. Αν πούμε "Μη πέσεις και σκοτωθείς!", αυτό δε σημαίνει στη πραγματικότητα τίποτα διαφορετικό για το υποσυνείδητο από το "Πέσε κάτω και σκοτώσου!". Για να καταλάβει κάποιος τι εννοεί αυτή η πρόταση θα πρέπει να δημιουργήσει την εικόνα του να πέφτει κάτω και να σκοτώνεται. Με αυτό το τρόπο λοιπόν υποβάλλει αρνητικά τον

εαυτό του. Η εικόνα αυτή στο μυαλό του θα τον τραβήξει σε αυτή τη κατάσταση, τόσο περισσότερο, όσο περισσότερη συναισθηματική ένταση βάζει αυτός που τη λέει. Το "ΜΗ" είναι απλώς μια αφηρημένη ιδέα, που έχει νόημα μόνο για το συνειδητό μυαλό. Οι ενσωματωμένες εντολές θα μπορούσαν όμως να χρησιμοποιηθούν και θετικά. Αν π.χ. λέγαμε σε κάποιον: "Μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι μπορείς γρήγορα να αισθανθείς υπέροχα". Συνειδητά το άτομο θα σκεφτεί ότι μιλάμε σε τρίτο πρόσωπο και ότι το δεύτερο πρόσωπο αναφέρεται γενικά στους ανθρώπους. Το υποσυνείδητό του θα πάρει όμως την εντολή: " .. μπορείς γρήγορα να αισθανθείς υπέροχα" . και όταν υπάρχει μια αρμονική σχέση μεταξύ μας, η εντολή αυτή θα βυθιστεί χωρίς καμιά αντίσταση μέσα του. Η έμμεση αυτή εντολή μπορεί να είναι πολύ καλύτερη από μια άμεση της μορφής: "Γρήγορα θα αισθανθείς υπέροχα!" , γιατί μπορεί να παρέμβει ο συνειδητός νους του ατόμου και να μπερδέψει τη κατάσταση. Θα μπορούσε για παράδειγμα να επιχειρηματολογήσει σε μια λογική βάση ότι δεν είναι σωστό να το λέμε αυτό και να απορρίψει τη πρόταση. Βασικά οι σκέψεις μας διαμορφώνουν τη πραγματικότητά μας. Αν πιστεύουμε ότι γρήγορα θα αισθανθούμε υπέροχα, θα το κάνουμε. Αν πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να αισθανθούμε καλά, τότε δε θα μπορούμε. Το ζήτημα είναι ότι το 99% των σκέψεών μας βρίσκονται έξω από τη συνειδητή μας επίγνωση. Το υποσυνείδητό μας είναι βασικά μια αποθήκη αυτών που πιστεύουμε πραγματικά. Μπορούμε να πούμε συνειδητά "Σίγουρα θέλω να γίνω καλά", αλλά υποσυνείδητα να γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε ακόμα να γίνουμε καλά, γιατί δεν έχει ικανοποιηθεί κάποιο κριτήριο, Έτσι χρειάζεται πάντα να περιλαμβάνουμε το υποσυνείδητο στη διασαφήνιση που κάνουμε. 5) Να χρησιμοποιούμε πάντα το "Εγώ" αντί για το "Εσύ". 6) Να αποφεύγουμε τις λέξεις κλισέ που αποτελούν μια άλλη μορφή ανακριβούς διατύπωσης και μπορούν να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα. (όπως π.χ. η λέξη "μαγκιά", "γάτος", "αλεπού" κ.λ.π.). 7) Αν θέλουμε να αποφύγουμε αρκετές περιττολογίες και λεπτομέρειες, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε υποβολές εικόνων, να κάνουμε δηλαδή οραματισμό. Πολλές φορές ένας καλός, δυνατός οραματισμός είναι πιο αποτελεσματι-

κός από την καλύτερη λεκτική υποβολή. Όσο πιο ζωντανή και δραματική είναι η εικόνα του οραματισμού μας, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι η υποβολή μας. 8) Να αποφεύγουμε τις υπερβολές, όπως το να βγάλουμε ένα καινούργιο πόδι, να αλλάξουμε το χρώμα των ματιών μας, ή να γίνουμε από αριστερόχειρες δεξιόχειρες. Πρέπει να τοποθετήσουμε μια γραμμή ανάμεσα στο εφικτό και το αδύνατον, αν και το πού ακριβώς θα χαράξουμε αυτή τη γραμμή είναι συζητήσιμο. Γενικά συμβουλευόμαστε σε αυτό τη κρίση μας. Έστω για παράδειγμα ότι θέλουμε να κάνουμε μια ομιλία και αποφασίζουμε λίγες μέρες πριν απ' αυτήν να χρησιμοποιήσουμε την αυτοΰπνωση, για να επηρεάσουμε το υποσυνείδητό μας, ώστε η ομιλία μας να είναι πραγματικά τέλεια. Οι υποβολές που θα κάνουμε σε αυτή τη περίπτωση θα πρέπει να περιλαμβάνουν τις εξής λεπτομέρειες: 1) Μια σταθερή, ισχυρή και αταλάντευτη φωνή 2) Να στεκόμαστε ακίνητοι χωρίς να αναπηδάμε από το ένα πόδι στο άλλο 3) Να μην ιδρώνουμε στο σώμα μας και το στόμα μας να είναι υγρό (να μη στεγνώνει) 4) Μια αρμονική κίνηση των χεριών μας και μια ροϊκή κίνηση του κεφαλιού και του λαιμού μας 5) Ηρεμία στο βλέμμα μας και ικανότητα αλλαγής της ματιάς μας από το ένα μέρος του ακροατηρίου στο άλλο, χωρίς να τιναζόμαστε ή να είμαστε αφύσικοι στη κίνηση των ματιών μας 6) Την αποφυγή των "εε..." και άλλων λεκτικών γεμισμάτων των κενών του λόγου μας 7) Τον έλεγχο των σωματικών μας λειτουργιών (ούρησης και αφόδευσης), ιδίως όταν η ομιλία μας είναι μακρά 8) Μια καλή μνήμη, την ικανότητα να θυμόμαστε το λόγο μας, χωρίς να πρέπει να το διαβάσουμε 9) Ένα καλό τάιμιν και μια διακριτικότητα και 10) Μια αρμονική επαφή με το ακροατήριό μας, που θα έχει μια αίσθηση φιλικότητας και ανοίγματος απέναντί μας. Όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν και με ένα πλήρη οραματισμό, ο οποίος, αν θέλουμε, μπορεί να περιλαμβάνει και μερικές σύντομες βεβαιώσεις.

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ Το υποσυνείδητο έχει γενικά τη τάση να αντιστέκεται στις αλλαγές, σαν ένα τρόπο άμυνας για να μας προστατέψει. Έχει επιτύχει μία σταθερότητα μέσα από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης κι επιλογής των καλύτερων μεθόδων. Ξέρει ότι αποτελεί το καλύτερο μηχανισμό επιβίωσης με το να αντιστέκεται στην αλλαγή. Έτσι πρέπει να αναμένουμε την αντίστασή του στην προσπάθειά μας να το αλλάξουμε. Υπάρχει όμως πάντα ένα εύρος αποδοχής για μια αλλαγή στο υποσυνείδητό μας, μια ποσότητα αλλαγής που μπορεί αυτό να επιτρέψει να συμβεί. Αν περιορίσουμε τις προσπάθειές μας για αλλαγή σε αυτή τη περιοχή, δε θα προκαλέ-

σουμε την αντίδρασή του. Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι οι βασικές λειτουργίες του υποσυνειδήτου είναι η αυτοσυντήρηση, η προστασία και η αναπαραγωγή. Αν χρησιμοποιήσουμε υποβολές που παραβιάζουν το τρόπο με τον οποίο αυτό ερμηνεύει το σκοπό του σε οποιαδήποτε από αυτές τις περιοχές, δε θα καταφέρουμε τίποτα με τις υποβολές μας.

Η ΥΠΝΩΣΗ Η ύπνωση είναι μια ψυχολογική κατάσταση, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, η οποία επιφανειακά μόνο μοιάζει με τον ύπνο, κατά την οποία το άτομο λειτουργεί σε ένα διαφορετικό επίπεδο από αυτό της συνηθισμένης συνείδησης. Μπορούμε να πούμε ότι είναι μια κατάσταση χαλάρωσης και συγκέντρωσης που επιτρέπει τη προσπέλαση του υποσυνειδήτου. Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζεται από μια αυξανόμενη δεκτικότητα και ανταποκριτικότητα του ατόμου στις εσωτερικές εμπειρίες του, με την ίδια ένταση που αντιμετωπίζεται συνήθως η εξωτερική πραγματικότητα. Η ύπνωση μπορεί να προκληθεί είτε από το ίδιο το άτομο (αυτοΰπνωση) ή με τη βοήθεια ενός εκπαιδευμένου υπνωτιστή. Η ύπνωση είναι μια "φυσική" κατάσταση του μυαλού που συμβαίνει αυθόρμητα κάθε μέρα. Για παράδειγμα όταν παρακολουθούμε τηλεόραση ή είμαστε απορροφημένοι σε ένα καλό βιβλίο, ή ακόμα κατά το οδήγημά μας σε μια ανοικτή λεωφόρο, όταν ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι δε θυμόμαστε τα αρκετά χιλιόμετρα που έχουμε ήδη διανύσει. Ή ακόμα όταν οδηγούμε την ημέρα με μια ορισμένη ταχύτητα σε ένα δενδροφυτευμένο δρόμο, οπότε η εναλλαγή φωτός και σκιάς μπορεί να μας υπνωτίσει και να τρακάρουμε. Έχουν σημειωθεί αρκετά τέτοια δυστυχήματα Μια μορφή ύπνωσης συμβαίνει επίσης προτού ακριβώς αποκοιμηθούμε (υπναγωγική κατάσταση) και τη στιγμή ακριβώς που ξυπνάμε, οπότε έχουμε μια αυξημένη δεκτικότητα σε υποβολές (υπνοπομπώδης κατάσταση). Ακόμα και η ονειροπόληση θεωρείται από πολλούς ειδήμονες σα μια ελαφριάς μορφής ύπνωση. Στην ύπνωση ο συνειδητός νους αρχίζει σιγά - σιγά να υποχωρεί και προβάλλει το υποσυνείδητο, προσφέροντας μια μεγαλύτερη πρόσβαση στη φαντασία, στη μνήμη και στα συναισθήματα. Ο Γκουρντζίεφ πίστευε ότι η ύπνωση του ανθρώπου δε συμβαίνει σποραδικά σε μερικές μόνος περιπτώσεις, αλλά διαρκώς. Φαίνεται τελικά να είναι μια μόνιμη κατάσταση, αλλά καθόλου φυσική ή φυσιολογική για τον άνθρωπο. Στη πραγματικότητα του την έχουν επιβάλλει! Φαίνεται σα να υπάρχουν δυνάμεις που ενδιαφέρονται για το δικό τους συμφέρον να κρατήσουν τον άνθρωπο διαρκώς υπνωτισμένο, χωρίς θέληση και βούληση. Έτσι, με κατάλληλες υποβολές και προγραμματισμό που του έχουν κάνει, να τον αναγκάζουν να βλέπει τη

δική τους πραγματικότητα και να κάνει συνεχώς αυτά που αυτές θέλουν : "Πρώτα απ' όλα, πρέπει να αντιληφθείτε ότι ύπνος, που μέσα σε αυτόν ζει και κινείται ο άνθρωπος δεν είναι φυσιολογικός, αλλά μια ύπνωση. Ο άνθρωπος είναι υπνωτισμένος και αυτή η κατάσταση διατηρείται και ενισχύεται αδιάκοπα μέσα του. Θάλεγε κανείς ότι υπάρχουν δυνάμεις που έχουν συμφέρον να κρατήσουν τον άνθρωπο σε μια κατάσταση ύπνου και να τον εμποδίσουν να δει την αλήθεια και να κατανοήσει τη θέση του". Το πιο πονηρό απ' όλα τα όπλα που χρησιμοποιούν αυτές οι δυνάμεις για να κρατούν τον άνθρωπο συνεχώς κοιμισμένο, ή καλύτερα υπνωτισμένο είναι, σύμφωνα πάλι με τον Γκουρντζίεφ, η φαντασία, με την οποία τον έχουν προικίσει, έτσι ώστε αυτός να νιώθει οτιδήποτε άλλο εκτός από άνθρωπος: να νομίζει ότι είναι αετός, θεός, υπεράνθρωπος. Να νομίζει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, ότι μπορεί να επιλέξει και να αποφασίσει, ότι μπορεί να δώσει αυτός προσωπική πορεία στην ιστορία και στα γεγονότα και να μη βλέπει ότι στη πραγματικότητα είναι μια ΜΗΧΑΝΗ, στην οποία άλλοι κινούν τα γρανάζια, για να του δίνουν τη ψευδαίσθηση ότι είναι αυτοκινούμενος. Ό,τι και να γίνει γύρω του, μεγάλο ή μικρό, δεν είναι δικό του συνειδητό έργο, αλλά το έργο μιας ετεροκινούμενης μηχανής, που τελικά κάνει αυτά που το αφεντικό της, ο πραγματικός οδηγός της θέλει να κάνει. Άρα ο βασικός σκοπός το ανθρώπου, σύμφωνα με αυτή τη προσέγγιση, είναι να καταλάβει τη πραγματικότητα της τωρινής του κατάστασης και να θελήσει να αφυπνισθεί, να ελευθερωθεί, να σταματήσει το πρόγραμμα, να διαλύσει την ύπνωση που του έχουν επιβάλλει, να γίνει πραγματικά Εγρηγορώς. Στη συνηθισμένη κατάσταση της εγρήγορσης κυριαρχεί ο συνειδητός νους και το υποσυνείδητο είναι δευτερεύον. Είναι σαν το δυνατό φως του ήλιου να σκεπάζει το αδύναμο φως των άστρων την ημέρα, τα οποία γι' αυτό το λόγο δε φαίνονται. Όταν είμαστε στη κατάσταση της εγρήγορσης δεν έχουμε επίγνωση του βαθύτερου υποσυνειδήτου. Σε μια όμως υπνωτική κατάσταση, ο ήλιος έχει δύσει και προβάλλει ελεύθερα το φως των άστρων, το οποίο ήταν έτσι κι αλλιώς πάντα εκεί. Η κύρια νοητική δραστηριότητα προέρχεται τώρα από το υποσυνείδητο, ενώ ο συνειδητός νους είναι εντελώς παθητικός. Στην ύπνωση το υπνωτισμένο άτομο φαίνεται να προσέχει μόνο τις υποδείξεις του υπνωτιστή. Φαίνεται να ανταποκρίνεται με ένα μη κριτικό, αυτόματο τρόπο, αγνοώντας όλες τις όψεις της πραγματικότητας, εκτός από αυτές που του υποδεικνύει ο υπνωτιστής. Βλέπει, αισθάνεται, μυρίζει, γεύεται και αντιλαμβάνεται σύμφωνα με τις υποβολές του υπνωτιστή, ακόμα και αν αυτές οι υποβολές μπορεί να είναι σε φανερή αντίθεση με τα ερεθίσματα που δέχεται. Ακόμα και η μνήμη και η επίγνωσή του μπορούν να αλλάξουν με υποβολή, και τα αποτελέσματα των υποβολών μπορούν να επεκταθούν (μεταϋπνωτικά) στην περαιτέρω δραστηριότητά του κατά τις ώρες της εγρήγορσης. Ο πιο συνηθισμένος κίνδυνος με την ύπνωση είναι όταν είμαστε σε καταστά-

σεις που δεν έχουμε την επίγνωση ότι είμαστε πολύ δεκτικοί. Μπορούμε έτσι να επηρεασθούμε από μια μορφή εξουσίας π.χ. το πατέρα μας, ένα γιατρό, έναν ιερέα ή ένα πολιτικό. Όταν επηρεαζόμαστε υπερβολικά από μια αυθεντία, μπορεί να υπνωτισθούμε αυθόρμητα και να γίνουμε πολύ δεκτικοί σε υποβολές. Η "αυθεντία" αυτή μπορεί να είναι επίσης ένα "θαυματουργό" φάρμακο για τη περίπτωση μιας ασθένειας, κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η λειτουργία του πλασέμπο. Αυτό μπορεί να είναι ένα απλό ουδέτερο χάπι και όμως να θεραπεύσει πραγματικά μια ασθένεια, γιατί πιστέψαμε στην "αυθεντία" του και αυθυποβληθήκαμε έτσι στη θεραπεία μας. Ακόμα, έχουν γίνει πειράματα, όπου, ενώ κάνουν συνήθως σε έναν ασθενή μια ένεση μορφίνης κάθε φορά που τον πιάνουν δυνατοί πόνοι, μια φορά αποφασίζουν να του δώσουν αντί για μορφίνη, απλό φυσιολογικό ορό. Και όμως ο οργανισμός του ασθενή αντιδρά σα να είχε δεχθεί και πάλι μορφίνη και οι πόνοι σταματούν! Εδώ βέβαια έχουμε τη περίπτωση του εξαρτημένου ανακλαστικού του Παυλώφ, αλλά και αυτή είναι μία μορφή ύπνωσης. Βλέπουμε έτσι πόσο τεράστια δύναμη έχει το υποσυνείδητο. Οι διαφημίσεις επίσης μπορούν να έχουν μια υπνωτιστική επίδραση πάνω μας, ιδίως αργά τη νύχτα όταν είμαστε νυσταγμένοι ή νωρίς το πρωί. Αυτές τις ώρες είμαστε πιο δεκτικοί σε επιρροές. Γενικά το κύριο χαρακτηριστικό της ύπνωσης είναι η αυξημένη δεκτικότητα σε υποβολές. Υπάρχουν πολλές θεραπευτικές πρακτικές που περιλαμβάνουν διάφορες μορφές ύπνωσης. Ο Τζόουζ Σίλβα, που ανέπτυξε τη γνωστή Μέθοδο Σίλβα για τον έλεγχο του νου, χρησιμοποίησε βασικά τις υπνωτιστικές μεθόδους του Ντέιβ Έλμαν. Επίσης ο καθοδηγούμενος οραματισμός, ο οραματισμός, ο διαλογισμός με τη χρήση μάλιστα μονότονων μάντρα και η προοδευτική χαλάρωση είναι παραδείγματα υπνωτιστικών μεθόδων. Μερικές φορές ο ασκητής, δάσκαλος, νοσοκόμα ή ψυχοθεραπευτής που χρησιμοποιεί αυτές τις μεθόδους δε θα τις συσχετίσει με την ύπνωση, για να μη δημιουργηθούν παρανοήσεις στο πελάτη του. Γενικά χρειάζονται τρία πράγματα για να μπορέσει κάποιος να υπνωτισθεί: συγκέντρωση, φαντασία και ένα κίνητρο για να υπνωτισθεί. Αν δεν αισθάνεται επαφή με τον υπνωτιστή, ή δεν επιθυμεί να υπνωτισθεί, τότε θα αντισταθεί και δύσκολα θα υπνωτισθεί. Υπάρχουν διάφορα επίπεδα ύπνωσης και υποκειμενικές καταστάσεις που μπορούν να βιωθούν σε αυτά,. από αισθήματα χαλάρωσης, βάρους ή ελαφρότητας και μετεώρισης ή βύθισης, μέχρι την απώλεια της συνείδησης του σώματος, ή και την πλήρη έκσταση. Μερικά άτομα έχουν παραισθήσεις, ακόμα και με ανοικτά τα μάτια, ή και μετά την ύπνωση. Μπορεί να συμβεί επίσης πλήρης αμνησία. Ως προς τις φυσιολογικές αντιδράσεις, μπορεί να υπάρχουν γρήγορες κινήσεις των ματιών, όπως στο ονειρικό στάδιο του ύπνου (ύπνος REM), ενώ η εφίδρωση και η κυκλοφορία του αίματος επιβραδύνονται, αλλά όχι τόσο πολύ όσο

στη διάρκεια του κανονικού ύπνου. Τα εγκεφαλικά κύματα επίσης επιβραδύνονται, αλλά όχι τόσο πολύ, όσο τα κύματα δέλτα που επιτυγχάνονται στη διάρκεια του βαθέος ύπνου. Τα εγκεφαλικά κύματα αρχίζουν με τα ταχύτερα κύματα βήτα και μετά επιβραδύνονται στα άλφα, θήτα και δέλτα. Στις περισσότερες καταστάσεις της συνηθισμένης συνείδησης της εγρήγορσης τα εγκεφαλικά κύματα είναι κυρίως βήτα. Στις μεσαίες καταστάσεις ύπνωσης, συμβαίνει μια σημαντική μείωση στα κυρίαρχα κύματα άλφα. Σε βαθύτερα επίπεδα ύπνωσης μπορεί να έχουμε κύματα θήτα. Η υπνωτική κατάσταση της πλήρους έκστασης είναι αρκετά σπάνια και θα μπορούσε να παρομοιαστεί σα μια προσωρινή σχεδόν παύση της ζωής. Ο Βρετανός γιατρός Τζέιμς Εσντέιλ προκάλεσε αυτή τη κατάσταση για αναισθητικούς λόγους σε ορισμένους χειρουργημένους ασθενείς στην Ινδία τη δεκαετία του 1840, με τη βοήθεια μεσμερικών μαγνητικών διαβάσεων με τα χέρια του για μερικές ώρες. Ο ασθενής εκρατείτο σε απόλυτη έκσταση μερικές φορές για 24 ώρες, Το πιο σημαντικό ήταν ότι ανακάλυψε ότι με αυτό το τρόπο μειωνόταν και το ποσοστό θνησιμότητας (συνήθως τότε λόγω μόλυνσης) μετά την εγχείρηση από 50% σε 5%. Με άλλα λόγια στη διάρκεια της υπνωτικής αναισθησίας το υποσυνείδητο βοηθά το σώμα να αναπτύξει μεγαλύτερη αντίσταση εναντίον της μόλυνσης. Την δεκαετία του 1890 ο Σουηδός γιατρός Βέτερστραντ ανέφερε τη διατήρηση μερικών ασθενών σε πλήρη έκσταση για θεραπευτικούς σκοπούς για πάνω από μια βδομάδα. Η Λέσλι ΛεΚρόν προκάλεσε πιο πρόσφατα αυτή τη κατάσταση, καταγράφοντας 50 σφυγμούς ανά λεπτό και ένα ανεπαίσθητο ρυθμό αναπνοής τριών μόνο αναπνοών το λεπτό.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΥΠΝΩΣΗ Η ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ

Στις αρχαίες κουλτούρες ο Σαμάνος προετοιμαζόταν να γίνει θεραπευτής με το να απομονωθεί σε μια σπηλιά ή σε κάποιο άλλο ήσυχο, έντονα σκοτεινό περιβάλλον (που θα μπορούσε να παρομοιασθεί με ένα θάλαμο αισθητηριακής απομόνωσης). Η μαγεία μπορούσε να συμβεί τότε μόνο μετά από παρατεταμένες κρούσεις του τυμπάνου και ψαλμωδίας, δηλαδή μέσω ενός διεγερτικού ρυθμικού ήχου. Ο σαμάνος θα οραματιζόταν τη κάθοδο σε ένα κατώτερο κόσμο με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιεί ένας σύγχρονος υπνωτιστής τον οραματισμό της "πτώσης" στη διάρκεια της ύπνωσης. Ο Βρετανός ψυχίατρος Γουίλιαμ Σάργκαντ έχει πει γι' αυτές τις αρχαίες λατρείες: "Μερικά άτομα μπορούν να προκαλέσουν μια υπνωτική και διχαστική κατάσταση στον εαυτό τους ή σε άλλους,... Για παράδειγμα, στο αρχέγονο γενικό θρησκευτικό πλαίσιο, με το επαναλαμβανόμενο κτύπημα ενός ταμπούρλου, ή

το στριγγλιστικό ουρλιαχτό του ρόμβου. Εάν η υπνωτική κατάσταση συνοδεύεται τότε από ένα νοητικό διχασμό, το υποκείμενο μπορεί να επηρεασθεί βαθιά στις επόμενες σκέψεις του και συμπεριφορά του". Παρόμοιες θρησκευτικές πρακτικές έχουν χρησιμοποιηθεί και στα πλαίσια της σύγχρονης θρησκείας. Για παράδειγμα η μυστικίστρια του 16ου αιώνα Αγία Τερέζα της Αβίλης, μπορεί να είναι διάσημη για το γοητευτικό της κήρυγμα ότι "Ο Θεός πρόκειται να βρεθεί στα τσουκάλια και στα τηγάνια", εντούτοις τα οράματά της δεν της ήρθαν αυθόρμητα, ενώ έκανε τις καθημερινές εργασίες της σαν τις άλλες γυναίκες. Αντίθετα. Για να βιώσει το θείο, αυτή απαίτησε από τον εαυτό της τιμωρίες, μετάνοιες, απομόνωση, αυστηρή πειθαρχία και μια συνεχή νοητική προσευχή. Αυτή η συνεχής υπνωτική αυτεπαγωγή κατέληξε στη κατάσταση της έκστασης, τη κατάσταση της ύπνωσης, με την οποία απεικονίζεται στο διάσημο άγαλμα του Μπερνίνι. Η συντρόφισσα της Καρμελίτες, έχοντας υποστεί την ίδια προετοιμασία, θα βίωνε τα ίδια οράματα, συνεντευξιαζόμενη και αυτή με ουράνιους επισκέπτες, όπως η Τερέζα. Άλλοι μεγάλοι μυστικιστές της ιστορίας ή εμπνευσμένοι οραματιστές, όπως ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού, ο Πλωτίνος και ο Μάιστερ Έκχαρτ, ακολούθησαν συνήθως παρόμοιες συνταγές για την έκσταση. Η παρατεταμένη μονοτονία, ή εστίαση της προσοχής, μπορεί να οδηγήσει σε μια μειωμένη αντίδραση στο περιβάλλον με μια επίδραση όμοια με αυτή της υπνωτικής καταληψίας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορούν να συμβούν υπνωτιστικά φαινόμενα όπως η "ύπνωση των μεγάλων λεωφόρων" στους αυτοκινητιστές. Παρόμοια φαινόμενα που συμβαίνουν στους αεροπόρους έχουν ονομασθεί σαγήνευση ή καθήλωση. Στη διάρκεια μιας παρατεταμένης μονότονης πτήσης, οι πιλότοι μπορεί να έχουν οπτικές, ακουστικές και σωματικές (κιναισθητικές) παραισθήσεις. Για παράδειγμα μπορεί να αισθανθεί κάποιος ξαφνικά ότι το αεροπλάνο του είναι σε σπιν ή βύθιση, ή ότι αναποδογύρισε, παρόλο που πετάει κανονικά. Μια κιναισθητική παραίσθηση σαν και αυτήν μπορεί να είναι τόσο ζωντανή, που ο πιλότος θα προσπαθήσει να "διορθώσει" τη θέση του αεροπλάνου του, με ενδεχομένως τραγικά αποτελέσματα. Πολλοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι οι μυστικιστές στη πραγματικότητα βιώνουν παραισθήσεις αποκτώντας τον έλεγχο των υπνωτιστικών μηχανισμών τους. Θεωρούν ότι αυτά τα άτομα μπορούν να επιτύχουν μια εκπληκτική απόσπαση από το περιβάλλον τους με μια παρατεταμένη έντονη συγκέντρωση (π.χ. με την ατένιση ενός αντικειμένου). Οι παραισθήσεις τους μπορεί να περιλαμβάνουν την αντίληψη του "εσωτερικού τους εαυτού" να αφήνει το σώμα τους και να παρατηρεί τον "εξωτερικό εαυτό" τους (αυτοσκοπική παραίσθηση), ή τη μεταφορά τους σε ένα καινούργιο περιβάλλον. Επίσης οι ψυχολόγοι αυτοί πιστεύουν ότι οι παραισθήσεις των μυστικιστών μπορεί να πάρουν εναλλακτικά τη μορφή μιας μοναδικής οπτικής φαντασίας, όπως π.χ. της γιάντρα, της οπτικής δηλαδή παραίσθησης μιας έγχρωμης γεωμετρικής εικόνας που εμφανίζεται στο είδος έκστασης που ασκούν οι ασκητές

της Γιόγκα. Η επανάληψη ορισμένων σχεδίων και προτύπων στην ανθρώπινη παραισθητική εμπειρία σχετίζεται πιθανά με δομικές όψεις του οπτικού συστήματος. Όλα πάντως τα θρησκευτικά συστήματα περιλαμβάνουν πρακτικές που αποσκοπούν στην αλλαγή της συνείδησης: το ψάλσιμο ύμνων ή μάντρα, η εστίαση της συγκέντρωσης, ο καθοδηγούμενος οραματισμός, οι αναπνευστικές ασκήσεις, η ομαδική τελετή, η έντονη προσευχή κ.λ.π. Η χρησιμοποίηση αυτών των τεχνικών στον κατηχούμενο ισοδυναμεί οπωσδήποτε με ύπνωση και πλύση εγκεφάλου και στον ασκητή με αυτοΰπνωση και αυθυποβολή. Πολλές φορές οι υπνωτιστές για να διευκολύνουν τη μετάβαση στην υπνωτική κατάσταση χρησιμοποιούν ένα στροβοσκοπικό φως που αναβοσβήνει με τη συχνότητα των κυμάτων άλφα του εγκεφάλου. Πολλά θύματα τελετουργικής κακοποίησης έχουν περιγράψει διάφορα έντονα τέτοια λαμπερά φώτα να λάμπουν στα μάτια τους, πριν και κατά τη διάρκεια της κατήχησής τους. Τα φώτα αυτά φαίνονται να τους αποπροσανατολίζουν και να τους προκαλούν μια υπνωτική κατάσταση, που μειώνει την αντίστασή τους και ενισχύει την δεκτικότητά τους στις υποβολές της κατήχησης.

ΥΠΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ Έστω ένα άτομο σε κατάσταση ύπνωσης. Ο υπνωτιστής του δίνει την μεταϋπνωτική εντολή να σκοτώσει ένα συγκεκριμένο άτομο στο μέλλον, όταν θα ακούσει μια συγκεκριμένη συνθηματική φράση που του δίνει. Τον υποβάλει επίσης να τα ξεχάσει όλα αυτά μετά την ύπνωση και να θυμηθεί μόνο αυτό που πρέπει να κάνει, όταν ακούσει αυτή τη συνθηματική φράση. Μπορεί ακόμα να του υποβάλλει την ιδέα να αυτοκτονήσει μετά την εκτέλεση της πράξης του. Εναλλακτικά θα μπορούσε να του δώσει αντί για τη φράση ένα κομμάτι μουσικής, που τον βάζει προηγουμένως να ακούσει, ή οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να διεγείρει στο μέλλον τη πράξη του με ένα μοναδικό τρόπο. Μπορεί άραγε αυτό να γίνει, ή μήπως είναι ένα σενάριο της φαντασίας μας; Μπορεί να προγραμματισθεί ένας άνθρωπος με ύπνωση να σκοτώσει και μπορεί η μεταϋπνωτική υποβολή να παραμείνει ανενεργή στο υποσυνείδητό του για αόριστο χρόνο, μέχρι να πυροδοτηθεί από το "σήμα" που του υποβλήθηκε το καιρό της ύπνωσής του; Οι ειδικοί λένε πως ναι, και πολλοί ερευνητές είναι πεπεισμένοι πώς οι Αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες (CIA, DIA κ.λ.π.) έχουν ήδη χρησιμοποιήσει πολλές φορές μέχρι τώρα προγραμματισμένους με ύπνωση δολοφόνους σε τέτοιες μυστικές αποστολές (π.χ. για τη δολοφονία του Κένεντυ, για τη δολοφονία του υποτιθέμενου δολοφόνου του Κένεντυ, Λη Χάρβεϋ Όσβαλντ κ.λ.π.). Μερικοί απ' αυτούς μάλιστα πιστεύουν ότι το κύμα των άγριων ομαδικών δολοφονιών, ιδίως από νεαρά άτομα, που πλήττει τελευταία την Αμερική, και στις οποίες οι εκτελεστές τους συνήθως αυτοκτονούν μετά τα

εγκλήματά τους, είναι τέτοιες ακριβώς περιπτώσεις προγραμματισμένων με ύπνωση δολοφόνων. Η CIA είχε αρχίσει ήδη κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου μια εκτεταμένη έρευνα για την ύπνωση σε σχέση με την ανακριτική διαδικασία για την προστασία των κατασκόπων αγγελιαφόρων της. Αυτοί ανακρινόμενοι από τον εχθρό δε θα γνώριζαν συνειδητά να του αποκαλύψουν τίποτα ουσιαστικό, γιατί οι βασικές πληροφορίες που μετέφεραν είχαν εμφυτευτεί με ύπνωση στο υποσυνείδητό τους και θα αποκαλύπτονταν μόνο στον ειδικό πράκτορα που γνώριζε τη συνθηματική λέξη ή φράση, που θα πυροδοτούσε την αυθόρμητη αποκάλυψή τους. Επίσης η CIA ενδιαφερόταν, αν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ύπνωση για να αποσπάσει με την ανάκριση μυστικά από κατασκόπους του εχθρού, που θα είχε η ίδια συλλάβει. Μια εργαζόμενη στην Υπηρεσία Ασφαλείας της CIA υπνωτίσθηκε σε ένα πείραμα και της δόθηκε μια ψεύτικη ταυτότητα. Αυτή μετά την ύπνωση υπερασπίσθηκε θερμά το νέο της όνομα, αρνούμενη το πραγματικό της και επιχειρηματολογώντας με πειθώ για τη νέα της ταυτότητα. Αργότερα, όταν σβήστηκε η ψεύτικη ταυτότητά της με υποβολή, την ρώτησαν αν είχε ακούσει ποτέ το όνομα που υπερασπιζόταν σα δικό της πριν από πέντε λεπτά. Αυτή τότε σκέφθηκε, κούνησε το κεφάλι της και είπε: "Αυτό, αν ποτέ το άκουσα, είναι ένα ψευδώνυμο". Όπως φαίνεται είχε μια πλήρη αμνησία για ολόκληρο το επεισόδιο. Μια από τις πιο αξιοσημείωτες περιπτώσεις ελέγχου της συνείδησης περιλαμβάνει ένα διάσημο μοντέλο στα τέλη της δεκαετίας των '40 και στις αρχές των '50 με το όνομα Κάντυ Τζόουνς. Στο βιβλίο του "Ο Έλεγχος της Κάντυ Τζόουνς", ο συγγραφέας μελέτησε ώρες μαγνητοταινιών που έγραψαν η Κάντυ Τζόουνς και ο σύζυγός της, οι οποίες αποκάλυψαν ένα συστηματικό πρόγραμμα για τη δημιουργία και τον έλεγχο εναλλακτικών προσωπικοτήτων και τη χρησιμοποίησή τους σε προγραμματισμένους αγγελιαφόρους κατασκόπους που μπορούσαν να αντιστέκονται στους βασανισμούς και στους οποίους η βασική προσωπικότητα δε γνώριζε καν τη μυστική πληροφορία που μετέφερε. Η πληροφορία μπορούσε να αποκαλυφθεί μόνο μέσω μιας μεταϋπνωτικής εντολής, η φύση της οποίας είχε καθοριστεί στη διάρκεια του προγραμματισμού. Ο Τζωρτζ Έσταμπρουκς, διευθυντής του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κόλγκεϊτ, μια αυθεντία στο τομέα του υπνωτισμού, θεωρεί την ύπνωση σαν την ύστατη και πληρέστατη μέθοδο για τον έλεγχο της ανθρώπινης συνείδησης. Στο βιβλίο του "Υπνωτισμός", που έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του 1940, περιγράφει μερικές καταπληκτικές πραγματικά δυνατότητες της ύπνωσης με ορισμένα πολύ δεκτικά υποκείμενα. Παρόλο που επικρίθηκε από μερικούς ότι υπερέβαλε για τις δυνατότητες της ύπνωσης, τα επιχειρήματά του και τα παραδείγματά του ισχύουν μέχρι σήμερα. Ο Δρ. Έσταμπρουκς έχει δηλώσει ότι μπορεί να υπνωτίσει έναν άνθρωπο χωρίς τη γνώση ή τη συγκατάθεσή του, έτσι ώστε αυτό να διαπράξει μια προδοσία ενάντια στο έθνος του. Κατά την άποψή του, 200 μόνον καλά εκπαιδευμένοι υπνωτιστές θα μπορού-

σαν να δημιουργήσουν ένα στρατό νοητικά ελεγχόμενων αρθρογράφων στη διάρκεια ενός πολέμου. Ο ίδιος σχεδίασε το σενάριο ενός γιατρού του εχθρού που έχει υπνωτίσει και θέσει υπό νοητικό έλεγχο χιλιάδες ασθενείς κι έχει προγραμματίσει τους βασικούς αξιωματικούς μιας χώρας να ακολουθήσουν τις εντολές του. Με μια τέτοια στρατηγική θα μπορούσε, όπως είπε, να καταληφθεί ολόκληρος ο στρατός των ΗΠΑ. Με τον ίδιο τρόπο ένας γιατρός υπνωτιστής θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα μεγάλο αριθμό σαμποτέρ σε μια ξένη εχθρική χώρα. Ο Δρ. Έσταμπρουκς για να αποδείξει την άποψή του διεξήγαγε πειράματα πάνω σε στρατιώτες των ΗΠΑ. Υπνώτισε διάφορους στρατιώτες χαμηλής μόρφωσης και δοκίμασε τις δυνατότητες της μνήμης τους. Όπως αποδείχθηκε, μπορούσε να ελέγξει την ικανότητά τους να συγκρατούν διάφορες πολύπλοκες προφορικές πληροφορίες. Ο Τζ. Γουότκινς ακολούθησε τα βήματα του Έσταμπρουκς και προέτρεψε χαμηλόβαθμους στρατιώτες να διαπράξουν πράξεις αντίθετες όχι μόνο στια αρχές τους, αλλά και στο στρατιωτικό κώδικα. Σε ένα από τα πειράματά του ο Γουότκινς προσπάθησε να δει αν θα μπορούσε να κάνει ένα υπνωτισμένο στρατιώτη να επιτεθεί σε έναν ανώτερο αξιωματικό, ένα σοβαρό παράπτωμα για το στρατό. Ενώ ο στρατιώτης ήταν βαθιά υπνωτισμένος, ο Γουότκινς του είπε ότι ο αξιωματικός που καθόταν απέναντί του ήταν ένας στρατιώτης του εχθρού, ο οποίος θα προσπαθούσε να τον σκοτώσει. Στο μυαλό του στρατιώτη η κατάσταση ήταν τότε της μορφής ή να σκοτώσει ή να σκοτωθεί , οπότε πήδηξε αμέσως πάνω και άρπαξε τον αξιωματικό από το λαιμό. Το πείραμα επαναλήφθηκε αρκετές φορές και σε μια περίπτωση το υπνωτισμένο άτομο ήταν στενός φίλος με τον αξιωματικό στον οποίο επιτέθηκε. Τα αποτελέσματα ήταν πάντα τα ίδια. Σε ένα μάλιστα πείραμα το υπνωτισμένο άτομο τράβηξε ένα μαχαίρι και παραλίγο να μαχαιρώσει τον αξιωματικό. Ο Γουότκινς συμπέρανε ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρακινηθούν να κάνουν πράξεις ενάντια στην ηθική τους, εάν αλλοιωνόταν η πραγματικότητά τους με τον υπνωτισμό. Παρόμοια πειράματα διεξήχθησαν από τον Γουότκινς κατά την έρευνά του για τη δυνατότητα αποκάλυψης στρατιωτικών μυστικών από το στρατιωτικό προσωπικό. Ένα σχετικό πείραμα διεκόπη όταν ο ερευνητής, που ήταν ένα από τα υποκείμενα, άρχισε να εκθέτει αναρίθμητα απόρρητα σχέδια στον υπνωτιστή του, ο οποίος δεν είχε όμως τη κατάλληλη άδεια για το χειρισμό αυτών των απόρρητων πληροφοριών. Οι πληροφορίες αυτές αποκαλύφθηκαν μπροστά σε ένα ακροατήριο 200 ατόμων. Ο Δρ. Έσταμπρουκς παρουσίασε τις απόψεις του και τις ικανότητές του στο περιοδικό "Science Digest" τον Απρίλιο του 1971, στο άρθρο του "Hypnosis Comes of Age" όπου λέει τα εξής: "Μια από τις πιο συναρπαστικές αλλά επικίνδυνες εφαρμογές της ύπνωσης είναι η χρησιμοποίησή της από τις στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών. Αυτό είναι ένα πεδίο με το οποίο είμαι εξοικειωμένος από τη διατύπωση οδηγιών για τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν από τις ΗΠΑ στους δυο παγκόσμιους πολέμους. Η επικοινωνία στο πόλεμο είναι πάντα ένας πονοκέφαλος. Οι κωδικοί

μπορεί να σπάσουν. Ένας επαγγελματίας πράκτορας μπορεί να πουληθεί στον εχθρό. Ο δικός σου άνθρωπος μπορεί να είναι σίγουρα πιστός, αλλά αυτή η κρίση είναι πάντα ανοικτή σε αμφισβήτηση. Από την άλλη μεριά ο "υπνωτισμένος κατάσκοπος αγγελιαφόρος" προσφέρει μία μοναδική λύση". "Συμμετείχα στην προετοιμασία πολλών υποκειμένων για αυτή την εργασία στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μια επιτυχής περίπτωση περιελάμβανε ένα λοχαγό του στρατού, τον οποίο θα ονομάσουμε Τζωρτζ Σμιθ. Ο λοχαγός Σμιθ είχε περάσει μήνες εκπαίδευσης. Ήταν ένα εξαίρετο υποκείμενο, αλλά δεν το είχε συνειδητοποιήσει. Είχα απομακρύνει από αυτόν με μεταϋπνωτική υποβολή, κάθε ανάμνηση ότι είχε ποτέ υπνωτισθεί. Πρώτα είπα στην Υπηρεσία να καλέσει το λοχαγό στην Ουάσιγκτον και να του πει ότι χρειαζόντουσαν μια αναφορά για το μηχανικό εξοπλισμό της Μεραρχίας Χ στο αρχηγείο στο Τόκιο. Ο Σμιθ διετάχθη να φύγει με τζετ το επόμενο πρωί, να πάρει την αναφορά και να γυρίσει αμέσως. Αυτές οι εντολές του δόθηκαν στη κατάσταση της εγρήγορσης. Συνειδητά, αυτό ήταν όλο κι όλο που ήξερε και αυτή ήταν η ιστορία που είπε στη γυναίκα του και στους φίλους του. Μετά τον έβαλα σε βαθιά ύπνωση και του έδωσα προφορικά ένα ζωτικό μήνυμα να το παραδώσει αμέσως με την άφιξή του στην Ιαπωνία σε ένα ορισμένο συνταγματάρχη - ας πούμε ότι το όνομά του ήταν Μπράουν - της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών". "Εκτός από μένα, ο συνταγματάρχης Μπράουν ήταν το μόνο άτομο που μπορούσε να υπνωτίσει το λοχαγό Σμιθ. Αυτό είναι το λεγόμενο "κλείδωμα". Το εκτέλεσα λέγοντας στον υπνωτισμένο λοχαγό: 'Μέχρι να πάρεις περαιτέρω οδηγίες από εμένα, μόνο ο συνταγματάρχης Μπράουν κι εγώ θα μπορούμε να σε υπνωτίσουμε. Θα χρησιμοποιήσουμε τη φράση σινιάλο "το φεγγάρι είναι καθαρό". Κάθε φορά που θα ακούσεις αυτή τη φράση από τον Μπράουν ή από εμένα θα πέφτεις αμέσως σε βαθιά ύπνωση". Όταν ο λοχαγός Σμιθ ξαναξύπνησε, δεν είχε συνειδητή μνήμη για το τι είχε συμβεί στην ύπνωση. Το μόνο που γνώριζε ήταν ότι έπρεπε να πάει στο Τόκιο για να πάρει την αναφορά για τη μεραρχία. Όταν έφτασε εκεί, πήγε στον Μπράουν, ο οποίος τον υπνώτισε με τη φράση κλειδί. Κάτω από ύπνωση ο Σμιθ παρέδωσε το μύνημά μου και έλαβε ένα άλλο για επιστροφή. Όταν ξύπνησε, του δόθηκε η αναφορά για τη μεραρχία και επέστρεψε πάλι με τζετ. Εκεί τον υπνώτισα για μια ακόμη φορά με τη φράση κλειδί και μου ανέφερε την απάντηση του Μπράουν, που είχε κρατήσει με καθήκον στο υποσυνείδητό του. Το σύστημα είναι ουσιαστικά ασφαλές. Όπως εξήγησα με αυτή τη περίπτωση, η πληροφορία είχε κυριολεκτικά "κλειδωθεί" στο ασυνείδητο του Σμιθ και μπορούσε να επανακτηθεί μόνον από τους δυο ανθρώπους που ήξεραν το συνδυασμό. Το υποκείμενο δεν είχε συνειδητή μνήμη για το τι συνέβη, κι έτσι δεν μπορούσε να αποκαλύψει τις πληροφορίες. Κανένας άλλος δεν μπορούσε να τον υπνωτίσει, ακόμα και αν ήξεραν τη συνθηματική λέξη". "Δεν είναι όλες οι εφαρμογές του υπνωτισμού της στρατιωτικής υπηρεσίας τόσο ακριβείς όσο αυτή. Ίσως έχετε διαβάσει "τα Τρία Πρόσωπα της Εύας (εδώ κάνει λάθος, γιατί στη πραγματικότητα αναφέρεται στο βιβλίο 'Διχασμός της

Προσωπικότητας" του Morton Prince). Το βιβλίο αυτό βασίσθηκε σε μια περίπτωση που ανέφερε το 1905 ο Δρ. Μόρτον, Πρίγκιπας του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης. Αυτός εξέπληξε τους πάντες στο πεδίο ανακοινώνοντας ότι είχε θεραπεύσει μια γυναίκα που είχε πρόβλημα διχασμού προσωπικότητας. Χρησιμοποιώντας μεταϋπνωτική υποβολή για να βυθίσει (στο υποσυνείδητο) μια ασύμβατη παιδαριώδη όψη της ασθενούς, είχε καταφέρει να κάνει συμβατές δυο άλλες πλευρές της και να τις ενώσει σε μία μοναδική συνεκτική προσωπικότητα..." "Κλινικοί υπνωτιστές σε όλο το κόσμο αντιμετώπισαν το πρόβλημα της πολλαπλής προσωπικότητας σα μια συναρπαστική περίπτωση. Μέχρι τη δεκαετία του 1920, όχι μόνο είχαν μάθει να εφαρμόζουν μεταϋπνωτικές υποβολές για να αντιμετωπίσουν το παράξενο αυτό πρόβλημα, αλλά είχαν μάθει επίσης να διχάζουν ορισμένα σύνθετα άτομα σε πολλαπλές προσωπικότητες σαν τον Τζέκυλ και τον Χάιντ. Οι δυνατότητες για τη στρατιωτική υπηρεσία ήταν εφιαλτικές. Στη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, εργάστηκα πάνω σε αυτή τη τεχνική με ένα "δεκτικό" υπολοχαγό του Ναυτικού, που θα τον ονομάσω Τζόουνς. Κάτω από το επιτηρητικό μάτι της υπηρεσίας πληροφοριών του Ναυτικού, δίχασα τη προσωπικότητά του σε Τζόουνς A και Τζόουνς B. Ο Τζόουνς A, κάποτε ένας "νορμάλ" εργαζόμενος στο Ναυτικό, έγινε τώρα εντελώς διαφορετικός. Μιλούσε με πάθος για τον κομμουνισμό. Αμέσως καλωσορίσθηκε με ενθουσιασμό από τους κομμουνιστές και απολύθηκε εσκεμμένα από το Σώμα, βάσει σχεδίου, με ατιμωτική απόλυση κι έγινε τελικά ένα μέλος με κάρτα του κομμουνιστικού κόμματος". "Ο Τζόουνς Β, η δεύτερη προσωπικότητα, ήταν το πειραχτήρι, προηγουμένως γνωστή στο συνειδητό αξιωματικό. Κάτω από ύπνωση αυτός ο Τζόουνς είχε εκπαιδευθεί προσεκτικά με υποβολή. Ο Τζόουνς B ήταν η βαθύτερη προσωπικότητα, ήξερε όλες τις σκέψεις του A, ήταν ένας πιστός Αμερικάνος και του είχε "εντυπωθεί" με υποβολή να μη λέει τίποτα στη διάρκεια των συνειδητών φάσεων. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να υπνωτίσω ολόκληρο τον άνδρα, να έρθω σε επαφή με τον Τζόουνς B, το πιστό Αμερικάνο, και να έχω έτσι ένα κανάλι πληροφοριών κατευθείαν από το κομμουνιστικό στρατόπεδο. Η τεχνική δούλεψε όμορφα για μερικούς μήνες. Ενώ δεν υπήρχε τρόπος ο εχθρός να εκθέσει τη διπλή προσωπικότητα του Τζόουνς, τον υποψιάστηκαν, και έπαιξαν το ίδιο κόλπο αργότερα πάνω μας". Αν αυτά γινόντουσαν στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, μπορούμε να φαντασθούμε τι θα γίνετε σήμερα και δε θα μας φαίνονται καθόλου παράξενοι οι ισχυρισμοί, όπως ήδη είπαμε, μερικών ερευνητών για τη δημιουργία με ύπνωση προγραμματισμένων δολοφόνων από τη CIA. Οι συνωμοσιολογικές αναφορές μιλάνε για ένα στρατό χιλιάδων προγραμματισμένων "κοιμισμένων" πρακτόρων με τελείως αόρατες εναλλακτικές προσωπικότητες που περιμένουν το κατάλληλο σύνθημα για να χρησιμοποιηθούν μεμονωμένα ή ομαδικά για τους σκοπούς της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ή Μίας Παγκόσμιας, προς το παρόν μυστικής, Κυβέρνησης.

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΝΩΣΗΣ Οι τεχνικές της ύπνωσης έχουν μερικά βασικά κοινά χαρακτηριστικά. Το πιο σημαντικό είναι ότι το άτομο που πρόκειται να υπνωτισθεί (το υποκείμενο) πρέπει να είναι πρόθυμο και συνεργάσιμο και να εμπιστεύεται τον υπνωτιστή. Το υποκείμενο καλείται από τον υπνωτιστή να χαλαρώσει με άνεση και να συγκεντρώσει τη ματιά του σε κάποιο αντικείμενο. Ο υπνωτιστής συνεχίζει να του υποβάλλει, συνήθως με μια χαμηλή, ήρεμη φωνή, ότι η χαλάρωσή του θα αυξηθεί και ότι τα μάτια του θα γίνονται όλο και πιο κουρασμένα. Σύντομα τα μάτια του υποκειμένου δείχνουν πράγματι σημάδια κούρασης και ο υπνωτιστής τον υποβάλλει ότι αυτά θα κλείσουν. Το υποκείμενο αφήνει τα μάτια του να κλείσουν και μετά αρχίζει να δείχνει σημάδια βαθιάς χαλάρωσης, όπως παράλυση και βαθιά αναπνοή. Έχει μπει πια στη κατάσταση της υπνωτικής καταληψίας. Η ανταποκριτικότητα ενός ατόμου στην ύπνωση είναι μεγαλύτερη όταν πιστεύει ότι μπορεί να υπνωτισθεί, ότι ο υπνωτιστής του είναι ικανός και άξιος της εμπιστοσύνης του και ότι το όλο εγχείρημα είναι ασφαλές, σωστό και συνεπές με τις επιθυμίες του. Έτσι πριν τη συνεδρία, εδραιώνεται μια κατάλληλη αρμονική σχέση ανάμεσα στο υποκείμενο και τον υπνωτιστή. Συνήθως η ύπνωση αρχίζει με απλές υποβολές από τον υπνωτιστή, οι οποίες θα γίνουν δεκτές από όλα σχεδόν τα υποκείμενα. Σε αυτό το στάδιο, ούτε το υποκείμενο ούτε ο υπνωτιστής μπορούν να πουν άμεσα, αν η συμπεριφορά του υποκειμένου αποτελεί μια υπνωτική ανταπόκριση, ή απλά συνεργασία του με τον υπνωτιστή. Μετά δίνονται βαθμιαία υποβολές που απαιτούν αυξανόμενη διαστρέβλωση της αντίληψης ή της μνήμης (π.χ. ότι είναι δύσκολο ή αδύνατον το υποκείμενο να ανοίξει τα μάτια του). Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλες επαγωγικές μέθοδοι. Η διαδικασία μπορεί να χρειαστεί σημαντικό χρόνο, ή λίγα μόνο δευτερόλεπτα. Τα προκύπτοντα υπνωτικά φαινόμενα διαφέρουν από το ένα υποκείμενο στο άλλο και από τη μια υπνωτική καταληψία στην άλλη, ανάλογα με τους σκοπούς που πρόκειται να εξυπηρετηθούν και από το βαθμό βυθίσματος της καταληψίας. Η ύπνωση κυμαίνεται από ελαφριά μέχρι τη βαθιά καταληψία, αλλά χωρίς καμιά σταθερή συνέχεια. Συνήθως πάντως όλη η καταληπτική συμπεριφορά χαρακτηρίζεται από απλότητα, αμεσότητα, ευπιστία, δράση και συναισθηματική ανταπόκριση που υποδεικνύουν άμεσα τη παιδική ηλικία. Οι εκπληκτικές ικανότητες που επιδεικνύουν μερικά υπνωτισμένα άτομα, φαίνεται να προκαλούνται εν μέρει από την εστίαση της προσοχής τους στην τρέχουσα εργασία ή κατάσταση και από την απελευθέρωσή τους από τη συνηθισμένη τάση τους να εστιάζονται συνεχώς σε διασπαστικά ή και άσχετα γεγονότα. Η υποβλητικότητα, μια δηλαδή αυξημένη δεκτικότητα και ανταποκριτικότητα στις υποβολές του υπνωτιστή, αποτελεί το κεντρικό φαινόμενο της ύπνωσης. Κατάλληλες υποβολές από τον υπνωτιστή μπορούν να προκαλέσουν μια ευ-

ρεία κλίμακα ψυχολογικών, αισθητικών και κινητικών αντιδράσεων στα βαθιά υπνωτισμένα άτομα. Με αυτό το τρόπο το υποκείμενο μπορεί να γίνει κωφό, τυφλό, παράλυτο, να έχει παραισθήσεις, αυταπάτες, αμνησία, να μην αισθάνεται πόνο κ.λ.π.. Ή μπορεί να επιδείξει διάφορες συμπεριφορές που θεωρεί λογικές ή επιθυμητές στη δοσμένη κατάσταση που του έχει υποβάλλει ο υπνωτιστής. Ένα συναρπαστικό φαινόμενο που μπορεί να προκληθεί σε ένα υποκείμενο το οποίο βρίσκεται σε μια κατάσταση υπνωτικής καταληψίας είναι η μεταϋπνωτική υποβολή. Με αυτό εννοείται η εκτέλεση από το υποκείμενο κάποια στιγμή μετά την ύπνωση, διαφόρων οδηγιών και υποβολών που του έγιναν ενώ ήταν σε υπνωτική καταληψία. Εξ' αιτίας της αμνησίας που προκαλείται κατά την υπνωτική διαδικασία, το άτομο δε θα έχει επίγνωση από πού προέρχεται η παρόρμησή του κατά την εκτέλεση της δοθείσας εντολής. Η ανικανότητα αυτή πολλών υποκειμένων να θυμηθούν τι συνέβη, ενώ ήσαν σε βαθιά ύπνωση, ονομάζεται μεταϋπνωτική αμνησία κι μπορεί να προκληθεί είτε αυθόρμητα από τη βαθιά ύπνωση, ή με υποβολή του υπνωτιστή στη διάρκεια της ύπνωσης. Η αμνησία μπορεί να περιλαμβάνει όλα τα γεγονότα που συνέβησαν στη διάρκεια της ύπνωσης, ή επιλεγμένα μόνο στοιχεία, ή μπορεί να εκδηλωθεί μαζί με θέματα άσχετα με την ύπνωση. Η μεταϋπνωτική αμνησία μπορεί να απομακρυνθεί επιτυχώς με κατάλληλες υπνωτικές υποβολές. Αντίστροφα, μια άλλη όψη της υπνωτικής συμπεριφοράς είναι η υπερμνησία, μια δυνατότητα της μνήμης που ξεπερνά τη καθημερινή της ικανότητα. Για παράδειγμα, στη καταληπτική κατάσταση, το υποκείμενο, εξ' αιτίας της άκριτης προθυμίας του να κάνει τη προσπάθεια και της αποδέσμευσής του από προϊδεασμούς, μπορεί να θυμηθεί ζωηρά διάφορες παλιές, ξεχασμένες, ακόμα και βαθιά καταπιεσμένες εμπειρίες του, να τις αφηγηθεί με ιδιαίτερες λεπτομέρειες και παρ' όλα αυτά να διατηρήσει την αμνησία τους όταν επιστρέψει στην εγρήγορση. Αυτή η σημαντική δυνατότητα επιτρέπει την ανάκτηση μνημών, οι οποίες θα ήσαν διαφορετικά απρόσιτες στη συνείδηση και ήταν έτσι πολύ χρήσιμη για το Φρόυντ, όταν άρχισε να εξερευνά τις απωθημένες μνήμες των ασθενών του. Η ύπνωση αναπρογραμματίζει το υποσυνείδητο. Αλλάζοντας την εσωτερική εμπειρία ενός γεγονότος μέσω της ύπνωσης μπορεί κάποιος να αλλάξει την εξωτερική του συμπεριφορά. Αν π.χ. θέλει να σταματήσει να τρώει πολύ όταν είναι δυστυχισμένος, μπορεί να κοιτάξει μέσω της ύπνωσης στο υποσυνείδητό του και να βρει την ασυνείδητη αντίδραση που πυροδοτεί η δυστυχία του: μπορεί π.χ. η μητέρα του να του έδινε φαγητό για να την παρηγορήσει όταν ήταν δυστυχισμένος σαν παιδί. Όσο πιο βαθιά είναι η ύπνωση, τόσο δυνατότερη είναι η εμπειρία μας. Η ικανότητά μας να αισθανόμαστε σα να μετέχουμε πλήρως με όλες τις αισθήσεις μας σε μια δραστηριότητα στην ύπνωση, επιφέρει αλλαγές στην εξωτερική μας συμπεριφορά. Αν μπορούμε να προχωρήσουμε αρκετά βαθιά στους οραματι-

σμούς μας και στα συναισθήματα της επιθυμούμενης αλλαγής, το υποσυνείδητό μας θα αναλάβει τα νοητικά μας πρότυπα και θα τα εισάγει αυτόματα στην εξωτερική πραγματικότητα. Αν, για παράδειγμα, προσπαθούμε να βελτιωθούμε στο τένις χρησιμοποιώντας τη φαντασία μας, τότε όσο πιο ζωηρά μπορούμε να φαντασθούμε ότι παίζουμε καλά τένις, τόσο αποτελεσματικότερη θα είναι η νοητική αυτή άσκηση για τη πραγματική βελτίωσή μας. Αυτή είναι η θεωρία πίσω από το "Ζεν του Τένις", το οποίο χρησιμοποιεί στη πραγματικότητα την αυτοΰπνωση για να προκαλέσει την επιθυμητή βελτίωση. Η ύπνωση έχει επικυρωθεί πια σα μια θεραπευτική μέθοδος από τους ιατρικούς, ψυχιατρικούς, οδοντιατρικούς και ψυχολογικούς οργανισμούς σε όλο το κόσμο. Έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στη προετοιμασία ασθενών για αναισθησία, για τον έλεγχο του χρόνιου και του έντονου πόνου, για την αύξηση της δραστικότητας των φαρμάκων και τη μείωση της απαιτούμενης δόσης τους, σε οδοντιατρικές επεμβάσεις, σε υπερτάσεις, πονοκεφάλους, λειτουργικές διαταραχές, για την αύξηση της αυτοπεποίθησης, της συγκέντρωσης, της ικανότητας ανάμνησης και για την αντιμετώπιση του στρες. Μπορεί να βοηθήσει επίσης στη καταπολέμηση έξεων, της αϋπνίας, φόβων, φοβιών, αρνητικών σκέψεων και διαφόρων συναισθηματικών και μπηχεβιοριστικών προτύπων. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί στη ψυχοθεραπεία για τη θεραπεία νευρώσεων τραυματικής υφής μέσω της διαδικασίας της συναισθηματικής κάθαρσης που προκαλείται από την ανάκληση των αντίστοιχων τραυματικών εμπειριών.

ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ Υποσυνείδητα μηνύματα λέγονται τα οπτικά ή ακουστικά μηνύματα που προβάλλονται τόσο γρήγορα (σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου), που δεν προλαβαίνουν να γίνουν αντιληπτά από το συνειδητό και προχωρούν κατευθείαν στο υποσυνείδητο, όπου εντυπώνονται σαν υποβολές και ωθούν τα άτομα σε συγκεκριμένες δράσεις. Πολλοί έχουν μιλήσει για ένα "κατώφλι αίσθησης ή συνειδητότητας", που αν ένα μήνυμα μεταδίδεται κάτω από αυτό, δε γίνεται αντιληπτό και διεισδύει λαθραία και απαρατήρητα στο υποσυνείδητο. Πριν 40 περίπου χρόνια η Αμερική ταράχθηκε από το τρόμο των υποσυνείδητων μηνυμάτων που θα μπορούσαν να στέλνονται από το "Μεγάλο Αδελφό" και να αναγκάζουν τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα ενάντια στη θέλησή τους. Όλα ξεκίνησαν με τον διαφημιστή Τζέιμς Βίκαρυ, ο οποίος άρχισε να προβάλλει υποσυνείδητες διαφημίσεις σε ανυποψίαστους θεατές στη διάρκεια κινηματογραφικών προβολών. Ο Βίκαρυ είχε κάνει αρχικά μελέτες για το ρυθμό με τον οποίον ανοιγοκλείνουν οι γυναίκες τα μάτια τους σε διάφορους τρόπους παρουσιάσεως των προϊόντων ενός καταστήματος. Αναζητούσε να συνδυάσει αυτό το ρυθμό με το ενδιαφέρον τους για τα προϊόντα και τους τρόπους παρουσιάσεώς τους. Το

1957 ανήγγειλε ότι είχε σχεδιάσει μία μηχανή προβολής υποσυνείδητων μηνυμάτων, που μπορούσε να μεταδίδει απαρατήρητα μηνύματα στον κινηματογράφο. Ισχυρίσθηκε ότι είχε διεξάγει ένα τεστ έξη εβδομάδων σε ένα κινηματογράφο στο Φορτ Λη του Νιου Τζέρσεϋ, όπου είχε προκαλέσει μια σημαντική αύξηση των πωλήσεων. Τα μηνύματα "Πεινάτε; Φάτε ποπ κορν" και "Διψάτε; Πιέστε κόκα κόλα" προβάλλονταν στην οθόνη κάθε πέντε δευτερόλεπτα σε όλη τη διάρκεια του φιλμ, εμφανιζόμενα τόσο γρήγορα (σε 1/3.000 του δευτερολέπτου), που δεν γινόντουσαν αντιληπτά από τους θεατές. Ο Βίκαρυ είπε ότι τα υποσυνείδητα μηνύματα αύξησαν τις πωλήσεις της κόκα κόλας κατά 18% και του ποπ κορν κατά 58%. Παρόλο που ο Βίκαρυ δεν έδωσε πολλές λεπτομέρειες για το πείραμά του, τα νέα ότι τα υποσυνείδητα μηνύματα μπορούσαν να επηρεάσουν τη σκέψη και τις πράξεις των ανθρώπων εξαπλώθηκαν γρήγορα σε όλη την Αμερική και πολλοί άνθρωποι άρχισαν να φοβούνται και να αντιδρούν γι' αυτή τη θρασεία, ύπουλη και προσβλητική, όπως πίστευαν, παρείσδυση στο υποσυνείδητό τους. Μπορεί να μην μπορούσαν να δουν τα υποσυνείδητα μηνύματα, αλλά ήταν σίγουρο ότι έπρεπε να προσέξουν πολύ γι' αυτά. Η διαφημιστική βιομηχανία γρήγορα κατάλαβε ότι οποιαδήποτε κέρδη θα μπορούσε να έχει από τις διαφημίσεις που χρησιμοποιούσαν υποσυνείδητα μηνύματα, θα τα έχανε γρήγορα από την αυξανόμενη κατακραυγή του κόσμου. Η Εθνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση ζήτησε από τα μέλη της να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν υποσυνείδητα μηνύματα μέχρι να ρυθμιστεί το θέμα, γιατί αυτά "μπορούσαν να εκφοβίσουν τους καταναλωτές και να βλάψουν την αξιοπιστία των διαφημιστών". Η ανησυχία της κοινής γνώμης εξαπλώθηκε και στο Κογκρέσο, όπου κάποιοι ζήτησαν να απαγορευθεί αυτή η δόλια τεχνική. Ο Δημοκρατικός μάλιστα Αντιπρόσωπος της Ουτάχ, Γουίλιαμ Ντόουσον, προειδοποίησε για τους κινδύνους να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος για τους σκοπούς της πολιτικής προπαγάνδας και να οδηγήσει στην εγκαθίδρυση μιας ολοκληρωτικής κυβερνήσεως. Ο σταθμός WTWO, στο Μπάνγκορ του Μέιν δοκίμασε το Σεπτέμβριο του 1957 επί δυο βδομάδες τα υποσυνείδητα μηνύματα στις αναγγελίες του σταθμού. Μέρα παρά μέρα μετέδιδε κάθε 11 δευτερόλεπτα, για 1/80 του δευτερολέπτου, τις λέξεις: "εάν έχετε δει αυτό το μήνυμα, γράψτε στο WTWO". Ο σταθμός ανέφερε ότι δεν υπήρξε καμιά παρατηρήσιμη αύξηση στο ταχυδρομείο του κι εγκατέλειψε έτσι το πείραμα. Ο Βίκαρυ για να κατευνάσει τους φόβους του Κογκρέσου και να σώσει τη πελατεία του, έκανε μια επίδειξη της τεχνικής του τον Ιανουάριο του 1958 για την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών (FCC) σ' ένα τηλεοπτικό στούντιο της Ουάσιγκτον. Μεταδόθηκαν σύντομα υποσυνείδητα μηνύματα (διαρκείας 1/20 του δευτερολέπτου), κάθε πέντε δευτερόλεπτα, στη διάρκεια της προβολής της ταινίας "The Gray Ghost." Τα μηνύματα αυτά έγιναν αργότερα ορατά στο ακροατήριο. Ο Βίκαρυ εξήγησε ότι τα βασικά στοιχεία της υποσυνείδητης

αντίληψης είναι η ταχύτητα και η ένταση της εικόνας. Αν μειωθεί η ένταση της εικόνας καθώς αυξάνει το μήκος της ορατής περιόδου, το παρουσιαζόμενο μήνυμα μπορεί να κρατηθεί κάτω από το κατώφλι της συνειδητής αντίληψης. Η τεχνική της εταιρίας του χρησιμοποιούσε χαμηλό κοντράστ και ένταση. Ο Βίκαρυ προσπάθησε να μειώσει τη σημασία της δύναμης των υποσυνείδητων μηνυμάτων, ονομάζοντάς τα "μια ήπια μορφή διαφήμισης" και "μια πολύ αδύνατη μέθοδο πειθούς" και διαβεβαίωσε το επίσημο ακροατήριό του ότι θα επέμενε οι θεατές της τηλεόρασης να ενημερώνονται εκ των προτέρων από τα κανάλια που σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν τα υποσυνείδητα μηνύματα. Διαβεβαίωσε την Επιτροπή ότι αυτό το είδος επικοινωνίας δεν μπορούσε να πείσει, ή να επηρεάσει, παρά μόνο να υπενθυμίσει. Ότι οι αντιληπτικές άμυνες ενός ατόμου υποσυνείδητα θα απέρριπταν ένα ανεπιθύμητο μήνυμα. Με άλλα λόγια ότι το υποσυνείδητο μήνυμα δεν μπορεί να αναγκάσει ένα άτομο να κάνει κάτι που αυτό πραγματικά δε θέλει να κάνει. Είπε ότι το διπλό πλεονέκτημα της υποσυνείδητης διαφήμισης είναι ότι το ακροατήριο μπορούσε να απολαμβάνει τα προγράμματα της τηλεόρασης χωρίς διακοπές και ο διαφημιστής μπορούσε να παρουσιάσει το μήνυμά του όταν η προσοχή των θεατών ήταν στο υψηλότερο σημείο της. Προσπάθησε επίσης να αποδείξει ότι η τεχνική του θα μπορούσε να προσφέρει, αν χρησιμοποιόταν σωστά, ακόμα και κοινωνική υπηρεσία. Τέλος είπε ότι θα δεχόταν μια κυβερνητική ρύθμιση, αλλά θα αντιδρούσε εναντίον οποιασδήποτε προσπάθειας απαγόρευσης, προσφεύγοντας στο Ανώτατο Δικαστήριο. Την ίδια εποχή το κανάλι KTLA του Λος Άντζελες ανήγγειλε τα σχέδιά του για εκπομπές υποσυνείδητων μηνυμάτων. Υποσχέθηκε ότι θα προανήγγειλε τα μηνύματα στους θεατές, στην αρχή τουλάχιστον τα μη εμπορικά. Για να κολακεύσει και τη κυβέρνηση είπε ότι στην αρχή θα μετέδιδε ένα μήνυμα σαν το "Καταταχθείτε στο Στρατό", αργότερα θα προωθούσε τα δικά του προγράμματα και πολύ αργότερα στο τέλος θα μπορούσε να προχωρήσει και στις εμπορικές διαφημίσεις. Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης εμφανίσθηκαν τότε με ένα άρθρο με το τίτλο "Η Διαφήμιση Που Δεν Υπάρχει" όπου προειδοποιούσαν το KTLA να μη "παίζει με τη φωτιά". Παρόλο που παρατηρούσαν ότι κανείς δεν μπορεί να πει με ασφάλεια πόσο αποτελεσματική είναι αυτή η τεχνική, επιχειρηματολογούσαν ότι "οποιοδήποτε είδος μηνύματος που διεισδύει λαθραία στο νου του ατόμου, χωρίς αυτός να το βλέπει συνειδητά, να το ακούει, να το γεύεται, να το μυρίζει ή να το αισθάνεται, είναι μια εισβολή στην ιδιωτικότητα, όπως την είχε ονειρευθεί ο Τζωρτζ Όργουελ". Θα πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι το πρώτο τηλεοπτικό πείραμα με υποσυνείδητο μύνημα συνέβη το 1956 στην Αγγλία. Η τηλεόραση BBC-TV, σε μια κανονική εκπομπή, μετέδωσε ένα μήνυμα με μια υποσυνείδητη υποτίθεται ταχύτητα. Στο τέλος του προγράμματος, ζητήθηκε από τους θεατές να αναφέρουν αν είχαν παρατηρήσει τίποτα ασυνήθιστο. Από τη σχετικά ελάχιστη ανταπόκριση που υπήρξε, ένα μικρό μόνο ποσοστό αναγνώρισε σωστά το μή-

νυμα. Λαμβάνοντας υπ' όψη τους και τον ελάχιστο γενικά αριθμό των αποκρίσεων, συμπέραναν ότι απλώς μερικοί θεατές είχαν αρκετά χαμηλά κατώφλια συνειδητότητας, για να μπορέσουν να αντιληφθούν το μήνυμα. Στις 19 Ιανουαρίου1958, στη διάρκεια ενός προγράμματος μισής ώρας του τηλεοπτικού δικτύου CBC-TV που έγινε σε 27 Καναδέζικους σταθμούς, μεταδόθηκε ένα υποσυνείδητο μήνυμα στην οθόνη 352 φορές, με εναλλακτική διάρκεια 0,2 και 0,5 δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια ζητήθηκε από τους θεατές να αναφέρουν τις αντιδράσεις τους. Το CBC αποφάνθηκε ότι το πείραμα δεν οδήγησε σε ασφαλή συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητα της τεχνικής. Στις αρχές του 1958 μερικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί χρησιμοποίησαν μια ακουστική απόδοση των υποσυνείδητων μηνυμάτων. Σύντομες, δύσκολα ακουόμενες φράσεις "φασματικών σποτς" προ-εγγραφόντουσαν από ντισκ τζόκευς μέσα σε μουσικά κομμάτια, ή πεταγόντουσαν στα διαστήματα των παύσεων των διαλόγων τους, με γρήγορες χαμηλές φωνές. Άλλοι σταθμοί πειραματίσθηκαν με ψιθυριζόμενες γρήγορες αναγγελίες, οι οποίες όμως ήσαν στη πραγματικότητα ακουστές από το ακροατήριο και δε θα μπορούσαν έτσι να ονομαστούν πραγματικά υποσυνείδητα μηνύματα. Το 1962 ο Βίκαρυ σε μια συνέντευξή του στην Advertising Age είπε ότι στο ζήτημα των υποσυνείδητων μηνυμάτων έγινε πολύ μεγάλη φασαρία για το τίποτα. Εξήγησε ότι δεν είχε προβλέψει τη μανία του κόσμου ενάντια στη τεχνική του και ότι όταν αποφάσισε να τη χρησιμοποιήσει, η ιστορία διέρρευσε σε κάποια εφημερίδα και αυτός και η εταιρία του (Subliminal Projection Co.) ήσαν αναγκασμένοι να εμφανισθούν με τα υποσυνείδητα μηνύματα, χωρίς να είναι πραγματικά έτοιμοι. Δεν είχαν κάνει καθόλου έρευνα, εκτός απ' ό,τι χρειαζόταν για να κατοχυρώσουν μια πατέντα. Θεώρησε λάθος του την επιλογή του ονόματος για τη μέθοδό του, αλλά έτσι κι αλλιώς, όπως τόνισε, είχε αποφύγει να χρησιμοποιήσει μερικά από τα πιο ενοχλητικά τεχνάσματα της έρευνας για τα κίνητρα της ανθρώπινης συμπεριφοράς : "Όσο γι αυτούς που θεώρησαν ότι αυτό ήταν τόσο τρομερό - ωραία, κι' εγώ είχα την ίδια αντίδραση στην αρχή...Αλλά σαν ένας ερευνητής, έχω πάντα προχωρήσει μπροστά, όσο πιο μακριά μπορώ. Γιατί, συγκριτικά με άλλα σχήματα που είχα τότε σκεφθεί, τα υποσυνείδητα μηνύματα είναι από τα πιο αθώα. Τι έγινε με τα άλλα; Στο διάολο, τα έθαψα".

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ CIA ΣΤΑ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ Από το 1953 η CIA έτρεχε το περίφημο πρόγραμμα MKULTRA για τον έλεγχο του νου και της συμπεριφοράς. Το πρόγραμμα αυτό εξέτασε τα πάντα από την αισθητηριακή απομόνωση, μέχρι την ύπνωση και τα ναρκωτικά όπως το LSD. Φθάνοντας λοιπόν στα 1958 η CIA είχε περάσει πέντε χρόνια δοκιμάζοντας

διάφορες μεθόδους νοητικού ελέγχου. Όταν η CIA έμαθε για τη τεχνική του Βίκαρυ, έκανε τα δικά της πειράματα σε διάφορους κινηματογράφους της Αμερικής. Σε μία περίπτωση προέτρεψε ένα ακροατήριο στην Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια, "να αγοράσει ποπ κορν", αλλά αντ' αυτού πολλοί θεατές παρατάχθηκαν στις βρύσες, γιατί η υποβολή τους έκανε να διψάσουν. Στην εσωτερική αναφορά του περιοδικού "Studies in Intelligence" της CIA με ημερομηνία 17 Ιανουαρίου 1958, ο Ρίτσαρντ Γκάφορντ παρουσίασε με σκεπτικισμό το όλο θέμα των υποσυνείδητων μηνυμάτων, κάνοντας αρκετές δύσκολες ερωτήσεις σε όσους θεωρούσαν δεδομένη την αποτελεσματικότητά τους. Πάντως δεν τα απέρριψε πλήρως, γιατί, όπως τόνισε αναφερόμενος στην ύπνωση, την υπεραισθητηριακή αντίληψη, και πολλές άλλες μορφές εξαρτημένης αντίδρασης: "Με κάθε μια από αυτές τις μεθόδους, έχει αποδειχθεί ότι ορισμένα άτομα μπορούν ορισμένες φορές και κάτω από ορισμένες συνθήκες να επηρεασθούν να δράσουν ανώμαλα, χωρίς να συνειδητοποιούν την επιρροή, ή τουλάχιστον χωρίς να αντιδρούν σε αυτήν". Σύμφωνα με την αναφορά του, παρόλο που αυτές οι μέθοδοι παρήγαγαν περιστασιακά εντυπωσιακά αποτελέσματα, αποδείχθηκαν αναξιόπιστες. Παρόμοια γεμάτη δυσκολίες ήταν και η τεχνική των υποσυνείδητων μηνυμάτων. Ήταν πολύ δύσκολο να αναγνωρίσεις και να τεστάρεις τους δείκτες των αποτελεσμάτων και ίσως αδύνατον να τυποποιήσεις μια τεχνική που θα είχε επιτυχία με τους περισσότερους ανθρώπους: "υπάρχουν τόσες πολλές διαφεύγουσες μεταβλητές και τόσες πολλές πηγές ανωμαλίας στη κατεύθυνση των υποσυνείδητων μηνυμάτων σε ένα ατομικό στόχο, που η λειτουργική αποτελεσματικότητα της τεχνικής είναι εξαιρετικά περιορισμένη". Θα μπορούσε να σκεφθεί κάποιος ότι μετά τη σκεπτικιστική αναφορά του Γκάφορντ, η CIA δεν ξανασχολήθηκε με τα υποσυνείδητα μηνύματα. Δεν είναι όμως έτσι. Γρήγορα άλλωστε μετά την αναφορά του Γκάφορντ, εμφανίσθηκε μια άλλη αναφορά της CIA, πάλι στο Studies in Intelligence, στις 18 Απριλίου 1958, από το Δρ. Σίντνεϋ Γκότλιμπ, ο οποίος είχε διαχειριστεί διάφορα υποπρογράμματα του MK-ULTRA, όπως το Υποπρόγραμμα Νο 83, το οποίο συνόψιζε σε αυτή την αναφορά. Το πρόγραμμα αυτό είχε ασχοληθεί με την υπεραισθητική αντίληψη (ESP), την ύπνωση, τους ορούς αλήθειας, και με την "αντίληψη των υποσυνείδητων μηνυμάτων". Επίσης άλλες μαρτυρίες δείχνουν ότι μπορεί ο Γκάφορντ να μην ήταν ενήμερος για το σχέδιο MKULTRA, το οποίο γνώριζαν έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι αξιωματικοί της CIA. Επομένως μπορούμε να πούμε ότι η αναφορά του αντιπροσωπεύει απλώς την άποψη ενός αξιωματικού της CIA για τα υποσυνείδητα μηνύματα, αλλά με τίποτα για το πόσο μπορεί να είχε προχωρήσει η CIA σε αυτό το πεδίο. Άλλωστε τα συμπεράσματα της CIA από την έρευνα του MK-ULTRA για τα υποσυνείδητα μηνύματα δεν βγήκαν ποτέ στη δημοσιότητα. Οι Ρώσοι έκαναν το 1959 ένα παρόμοιο πείραμα με το Βίκερυ προβάλλοντας στα δέκα τελευταία λεπτά μιας ταινίας σε ένα κινηματογράφο της Μόσχας σκηνές από τα χιτλερικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Οι θεατές ρωτήθηκαν

κατά την αποχώρησή τους τι αισθάνθηκαν στα δέκα τελευταία λεπτά της ταινίας και η απάντησή τους ήταν "μίσος" και "απέχθεια" για τα ναζιστικά εγκλήματα! Η μέθοδος λοιπόν μάλλον λειτουργεί! Το 1973 κυκλοφόρησε στην Αμερική το βιβλίο του Γουίλσον Μπράιαν Κέυ "Υποσυνείδητη Σαγήνη" (Subliminal Seduction), με τον υπότιτλο: Η Χειραγώγηση του Κοινού Από τις Διαφημίσεις των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης Μιας Όχι και Τόσο Αθώας Αμερικής, το οποίο αναθέρμανε την ανησυχία του κόσμου για τα υποσυνείδητα μηνύματα. Σε αυτό ο Κέυ κατηγορούσε ότι σε όλες τις διαφημίσεις υπήρχαν κρυμμένα υποσυνείδητα μηνύματα που ωθούσαν τους καταναλωτές να αγοράζουν συνεχώς όλο και περισσότερα προϊόντα. Σύμφωνα με τον Κέυ οι διαφημίσεις αυτές περιείχαν μια "ενσωματωμένη" κρυφή λέξη (π.χ. SEX), ένα σλόγκαν ή ένα σύμβολο (π.χ. φαλλό), τόσο αμυδρά που δεν γινόντουσαν αντιληπτά. Κατ' αυτόν δεν μπορούμε να πάρουμε μια εφημερίδα, ένα περιοδικό ή ένα φυλλάδιο, να ακούσουμε ραδιόφωνο, ή να δούμε τηλεόραση, χωρίς να προσβληθούμε από δεκάδες "ενσωματωμένα" υποσυνείδητα μηνύματα. Όπως λέει: "Η βάση της αποτελεσματικότητας των σύγχρονων μήντια είναι η ύπαρξη μιας γλώσσας μέσα στη γλώσσα - μιας γλώσσας που μεταδίδει στον καθένα από μας μηνύματα κάτω από το κατώφλι της συνείδησης, μιας γλώσσας που φθάνει μέχρι τους αχαρτογράφητους μηχανισμούς της ανθρώπινης συνείδησης". Σε ένα κεφάλαιο του βιβλίου του με το τίτλο "Το Sex Είναι Ζωντανό και Ενσωματωμένο Πρακτικά στο Κάθε τι", ο Κέυ ισχυρίζεται ότι " το SEX είναι η πιο συχνά ενσωματωμένη λέξη στην αμερικανική διαφημιστική βιομηχανία". Ισχυρίζεται ότι οι νύξεις για σεξουαλική απόλαυση κρύβονται παντού από τα λικέρ μέχρι τα κράκερς. Λέξεις όπως fuck (γαμάω), cunt (μουνί), ass (κώλος), whore (πουτάνα), prick (πούτσος) και θάνατος χρησιμοποιούνται επίσης συχνά σαν υποσυνείδητες παροτρύνσεις για την αγορά των αντίστοιχων προϊόντων.

ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΣΤΑ WINDOWS 95; Ο Μπομπ Λόμπλο ψάχνοντας και αυτός "εικόνες στα σύννεφα" σαν τον Κέυ έχει βρει ότι το λογότυπο των Windows 95 περιέχει τέσσερες υποσυνείδητες εικόνες: 1) Ένα σκούρο άλογο που στέκεται στα πίσω πόδια του στο αριστερό μέρος του λογότυπου. Αυτή η εικόνα υπάρχει στο CD-ROM της Plus στο αρχείο LOGO.SYS. Μια εντελώς διαφορετική εικόνα ενός καλπάζοντος αλόγου εμφανίζεται περίπου στην ίδια θέση στην εικόνα του Win95.bmp (η ουρά του και το πίσω πόδι του είναι στην αριστερή άκρη της οθόνης και το κεφάλι του μέσα στο μπλε ορθογώνιο) 2) Η Ελευθερία: ενώ κοιτάμε την εικόνα Win95.bmp παρατηρούμε κάτι σαν ένα μεγάλο, σκούρο πουλί με απλωμένα τα φτερά του επάνω και προς τα δεξιά του λογότυπου 3) Ο Ήρωας της Ροκ: Με αρκετή φαντασία, στη δεξιά μεριά του λογότυπου εμφανίζεται να παίζει με το

κεφάλι του προς τα πίσω και τον αγκώνα του περίπου στη περιοχή που συναντιούνται το πράσινο και το κίτρινο ορθογώνιο, ο Τζίμι Χέντριξ 4) ΣΕΧ: Μετά ο Λόμπλο μας παραθέτει, αν δεν πεισθήκαμε, στην εικόνα ενός πολύ γνωστού λογότυπου πάνω στο φλυντζάνι του καφέ στο αρχείο της εικόνας "SBUX.ANI", η οποία, με κάποια φαντασία πάλι, αποκαλύπτει ένα ζευγάρι στη λεγόμενη ιεραποστολική στάση, μ' ένα άνδρα πάνω από μια γυναικεία μορφή, που φαίνεται να κάθεται πάνω σ' ένα μαξιλάρι (ο λαιμός της εκτείνεται από το κάτω αριστερό μέρος του λογότυπου δια μέσου του γράμματος "s" της "Microsoft"). Ακόμα αν θέλουμε το αρχείο ταπετσαρίας CLOUDS.BMP έχει μια ακόμα πιο προφανή γυναικεία εικόνα "με τη φωτισμένη περιοχή πάνω ακριβώς από το κέντρο της οθόνης να δείχνει μια ξανθιά γυναίκα με σουφρωμένα χείλια πιεσμένα κατευθείαν πάνω σε αυτά ενός - ω θεέ μου - ενός μαύρου άνδρα!"....

ΚΑΣΣΕΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΕ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ Παρόλο που τα υποσυνείδητα μηνύματα εξακολουθούν να φοβίζουν πολύ κόσμο, χρησιμοποιούνται αρκετά στην Αμερική (πάλι από το μάρκετιν) για λόγους αυτοβελτίωσης. Υπάρχουν κασέτες με υποσυνείδητα μηνύματα για το κάθε τι, από το χάσιμο βάρους μέχρι το κόψιμο του τσιγάρου. Οι ίδιες τεχνικές χρησιμοποιούνται πια και σε προγράμματα υπολογιστών. Π.χ. το πρόγραμμα "Inner Talk", αξίας 50 δολαρίων, μεταδίδει μηνύματα που επιλέγει ο χρήστης, όπως τα "Είμαι Ενέργεια", "Το χρήμα είναι καλό" και "Είμαι Ατρόμητος", κάθε ένα δέκατο πέμπτο του δευτερολέπτου, "παρέχοντας μια σταθερή ροή θετικής βεβαίωσης". Το παιχνίδι για υπολογιστές "Endorfun" του Τάιμ Γουώρνερ περιέχει επίσης σύντομα υποσυνείδητα μηνύματα του τύπου: "Δημιουργείς ευχάριστη σκέψη" και "Με τον τρόπο μου είμαι μια μεγαλοφυία". Το σλόγκαν του Γουώρνερ για το παιχνίδι του ήταν: "Παίξε περισσότερο. Αισθάνσου καλύτερα". Να πώς διαφημίζεται ένα πρόγραμμα αυτοβελτίωσης για υπολογιστές με τη χρησιμοποίηση υποσυνειδήτων μηνυμάτων: "Το πρόγραμμα των "υποσυνειδήτων μηνυμάτων αυτοβελτίωσης είναι ένα ειδικό πρόγραμμα υπολογιστή που σας βοηθά να παρουσιάζετε τα δικά σας υποσυνείδητα μηνύματα και να τα χρησιμοποιήσετε για να αλλάξετε τη ζωή σας. Χρησιμοποιήστε τα ενώ εργάζεστε, ή ενώ παίζετε παιχνίδια. Χρησιμοποιήστε το πρόγραμμα των υποσυνείδητων μηνυμάτων για να παρουσιάστε στην οθόνη τις δικές σας θετικές βεβαιώσεις υποσυνείδητα, σε λεκτική ή εικονική μορφή. Εσείς έχετε πάντα τον πλήρη έλεγχο των μηνυμάτων που εμφανίζονται και το πώς αυτά εμφανίζονται". Τέλος το πρόγραμμα PSBC της RQL, προσφέρει οπτικά υποσυνείδητα μηνύμα-

τα για 27 διαφορετικές θεραπείες: Θετική Σκέψη, Πώς να ζείτε Ευτυχισμένοι, Πώς να Επιτυγχάνετε Παντού, Πώς να Είσαστε Δημιουργικοί, Πώς να Αποκτήστε Περισσότερη Αυτοπεποίθηση κλπ, κλπ... Ενώ όλα αυτά τα προϊόντα μπορεί να προσθέτουν "ελαφρύτητα" στο ζήτημα των υποσυνείδητων μηνυμάτων, ένας τουλάχιστον ερευνητής βλέπει με κάποιος πιο θετικό μάτι τη τεχνική. Στη καλοκαιρινή έκδοση του1989 της Journal of the Mind and Behavior, ο Ρόμπερτ Μπορνστάιν παρουσίασε μια λεπτομερή και εκτεταμένη ανάλυση των "Τεχνικών των Υποσυνείδητων Μηνυμάτων σαν Εργαλείων της Προπαγάνδας". Το συμπέρασμά του είναι ότι μερικές μέθοδοι υποσυνείδητων μηνυμάτων μπορούν να μεταδώσουν με επιτυχία μηνύματα προπαγάνδας, παρόλο που πιθανότατα η οποιαδήποτε επίδρασή τους θα ήταν στην καλύτερη περίπτωση ασθενής. Επειδή τα υποσυνείδητα μηνύματα παρακάμπτουν τη συνείδηση, μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά: "η μη ανιχνευσιμότητα των υποσυνείδητων ερεθισμάτων μπορεί να ελαττώσει τη δυνατότητα αντιστάσεως σε σχέση με άλλες τεχνικές πειθούς".

ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ Υπάρχει μια ολόκληρη φιλολογία για κρυμμένα μηνύματα σε μουσικούς δίσκους, τα οποία μπορούν να ακουστούν όταν ο δίσκος παιχθεί ανάποδα (σε κατάλληλο πικάπ), ή αν αντιγραφεί σε μαγνητοταινία και παιχτεί αυτή προς τα πίσω (καλύτερα σε μαγνητόφωνο με μπομπίνα). Όταν ο δίσκος παίζεται κανονικά, το τμήμα που περιέχει το υποσυνείδητο μήνυμα είναι ασαφές, ή όπως π.χ. σε ένα τραγούδι των Μπητλς ακούγεται σαν ο Τζων Λέννον να μουρμουρίζει απλώς κάτι. Υποτίθεται τώρα πως το ασαφές αυτό μήνυμα περνάει στο υποσυνείδητο, όπου εκεί ερμηνεύεται κανονικά, με άλλα λόγια το ίδιο το υποσυνείδητο κατά κάποιο τρόπο το αντιστρέφει, το καταλαβαίνει και το δέχεται σαν υποβολή. Υπάρχουν μερικοί που κάθονται και ακούν σχεδόν τα πάντα ανάποδα. Αυτοί αντιγράφουν διάφορες ανοησίες από τη τηλεόραση, το τηλέφωνο, το ράδιο κ.λ.π. και ισχυρίζονται ότι όλοι μας τοποθετούμε χωρίς να το ξέρουμε υποσυνείδητα αντεστραμμένα μηνύματα στο λόγο μας. Στη πραγματικότητα οι αντίστροφοι ήχοι δεν έχουν κανένα νόημα για τον εγκέφαλό μας, εκτός αν ψάξουμε να βρούμε κάποιο νόημα, οπότε ο εγκέφαλός μας θ' απομονώσει μερικούς από αυτούς τους ακατανόητους ήχους και θα δημιουργήσει το θαύμα: μερικές λέξεις ή φράσεις, που υποτίθεται πως αποτελούν το μυστικό μήνυμα. Τελικά όταν θες να βρεις κάτι, θα το βρεις! Βέβαια, μερικές φορές η φωνητική αντιστροφή γίνεται επίτηδες από διάφορους μουσικούς για "εφφέ". Π.χ. όταν οι Μπητλς έκαναν την εγγραφή του τραγουδιού "Rain" τον Απρίλιο του 1966, ο παραγωγός Τζωρτζ Μάρτιν ήθελε

να παρουσιάσει κάτι το ιδιαίτερο στα φωνητικά του Τζων Λέννον. Πήρε έτσι ένα κομμάτι του πρώτου φωνητικού σε ένα άλλο μαγνητόφωνο, το αντέστρεψε και το ξανάγραψε κανονικά στη ταινία. Ο Λέννον εξεπλάγη από τα αποτελέσματα και συνέχισε στο εξής με αυτό το τρόπο. Η ιδέα για τα αντίστροφα τρακς προήλθε από τις δοκιμές που έκαναν πριν από μερικές μέρες εγγράφοντας το "Tomorrow Never Knows", επιταχύνοντας και επιβραδύνοντας τη ταινία, καθώς επίσης τα αντίστροφα τρακς, απλά για να ακούσουν πώς ακούγονται. Παρόμοια τέτοιες σκόπιμες επεμβάσεις θεωρείται ότι έχουν κάνει οι Πινκ Φλόυντ στο τραγούδι "Empty Spaces" του "Wall", όπου υπάρχει όντως ένα κρυμμένο μήνυμα, ο Φρανκ Ζάππα και άλλοι. Στην Αμερική έγινε και μια δίκη εναντίον του Βρετανικού συγκροτήματος χέβι μέταλ Judas Priest από τις οικογένειες δυο αγοριών που αυτοκτόνησαν το 1985, για τη τοποθέτηση σε ένα τραγούδι τους του υποσυνείδητου μηνύματος "Κάντο (Do it!)"- που οι ενάγοντες πίστευαν ότι έσπρωξε τα παιδιά τους στην αυτοκτονία. Οι ενάγοντες ζητούσαν αποζημίωση 6,2 εκατομμυρίων δολαρίων για την "υπευθυνότητα του προϊόντος", αλλά έχασαν τελικά τη δίκη

ΦΩΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΩΝΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ Τα φωνήματα είναι οι στοιχειακές ηχητικές μονάδες στις οποίες μπορούν να αναχθούν όλες οι λέξεις μιας γλώσσας. Δηλαδή οι ήχοι των φωνηέντων της (τονισμένων και άτονων), των συμφώνων της, των διπλών συμφώνων της, των διφθόγγων της (τονισμένων και άτονων) και οποιωνδήποτε άλλων συνδυασμών γραμμάτων έχουν μια διαφορετική προφορά σαν ένας στοιχειακός ήχος. Όταν τώρα αυτά τα φωνήματα αντιστραφούν, μπορούν να γίνουν ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο ήχων. Μερικά από τα φωνήεντα μπορεί να γίνουν κάτι σα συνδυασμοί φωνηέντων και μερικά σύμφωνα απλώς εξαφανίζονται πίσω από άλλα γράμματα. Ο συνδυασμός αντεστραμμένων φωνημάτων στα Αγγλικά καταλήγει σε ακόμα μεγαλύτερο μπλέξιμο. Στις περισσότερες περιπτώσεις το αποτέλεσμα δεν μπορεί να εκτιμηθεί από τους αρχικούς ήχους, λόγω διαφόρων παραγόντων: 1) Της Αργκούς: στις περισσότερες Αγγλικές φράσεις, οι λέξεις κολλάνε μαζί για ευκολία ομιλίας. Ορισμένα έτσι σύμφωνα χάνονται, τα φωνήεντα βραχύνονται κ.λ.π. Η φωνητική ανάλυση της λέξης όπως προφέρεται σωστά, συνήθως έχει πολύ λίγη ομοιότητα με το πώς μιλιέται τελικά αυτή στη καθημερινή ζωή, και μπορεί ακόμα να εξαρτάται από το τρόπο που χρησιμοποιείται αυτή η λέξη στην ίδια τη φράση.

2) Το Ύψος του Ήχου: τα Αγγλικά χρησιμοποιούν το ύψος ήχου για να καθορίσουν το τέλος των φράσεων, να τονίσουν κάποιες λέξεις κ.λ.π. Όταν αυτές αντιστρέφονται, ολόκληρη η αίσθηση της φράσεως παίρνει μια λάθος κατεύθυνση. Η έμφαση πηγαίνει σε μια ορισμένη συλλαβή (ή συνδυασμό φωνημάτων), η οποία όταν αντιστραφεί επιτείνει τον ασυνήθιστο ρυθμό της. 3) Η Ανθρώπινη Εμπειρία: το πιο απροσδιόριστο στοιχείο του αποτελέσματος των συνδυασμένων φωνημάτων είναι το πώς αυτά συνδυάζονται στο ανθρώπινο μυαλό για να σχηματίσουν κάτι κατανοητό. Συσχετίσεις με γνωστές λέξεις της αργκούς, αλλαγή φωνηέντων, και αναρίθμητα άλλα πράγματα προστίθενται ή απομακρύνονται για να ερμηνεύσουμε το φωνητικό ήχο σε κάτι κατανοητό. Αυτός ο παράγοντας παίζει σχεδόν το μεγαλύτερο ρόλο στην ανακάλυψη του «κρυμμένου μηνύματος»... Μετά την αντιστροφή, ο ακροατής μπορεί να κάνει πολλούς συσχετισμούς με γνωστές λέξεις (ένα συνηθισμένο πράγμα στην ανθρώπινη συμπεριφορά) σαν αποτέλεσμα ελλειπόντων συμφώνων, φωνηέντων διαφορετικής ήχησης κ.λ.π. Και σε όλα αυτά δε χρειάζεται καμιά επιστήμη. Οι συνδέσεις που γίνονται από την ανθρώπινη εμπειρία αυξάνουν το απρόβλεπτο των αποτελεσμάτων. Βλέπουμε λοιπόν πως υπάρχει μια απλή, λογική εξήγηση για το πώς μπορούμε να βρούμε, ψάχνοντας επ’ αυτού, φωνητικά αντεστραμμένα «μηνύματα» σε οποιαδήποτε ομιλία ή στίχους τραγουδιών. Σαν ένα ειδικό εφέ πάντως οι καλλιτέχνες έχουν πρόσφατα δοκιμάσει μια τεχνική που είναι γνωστή σαν μηχανική φωνητική αντιστροφή, που είναι η εγγραφή ενός συνόλου φωνημάτων, με πλήρη γνώση του πώς αυτά θα ακούγονται όταν αντιστραφούν.

ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ: Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ NSA Μιλήσαμε προηγουμένως για τη πιθανότητα αντίστροφης εγγραφής (Backwards) υποσυνειδήτων μηνυμάτων σε κασέτες και μουσικούς δίσκους. Υπάρχουν επίσης κασέτες του εμπορίου που κρύβουν τα μηνύματα τους σε κανονική εγγραφή (Forwards) μέσα σε ήχους κυμάτων της θάλασσας, ήχους δάσους κ.λ.π., οι οποίες εκτός από το να σε ξεκουράζουν και χαλαρώνουν με τους φυσικούς ήχους τους, σου δίνουν συγχρόνως διάφορες υποσυνείδητες θετικές βεβαιώσεις για αυτοβελτιωτικούς σκοπούς. Η μέθοδος που θα αναφέρουμε τώρα θεωρεί ότι όλες αυτές οι τεχνικές δεν είναι τόσο αποτελεσματικές, γιατί το μήνυμα που μεταφέρουν δεν έχει επιταχυνθεί στη σωστή ταχύτητα, για να μπορεί να γίνει αντιληπτό από το υποσυνείδητο. Το σωστό υποτίθεται υποσυνείδητο μήνυμα που χρησιμοποιεί η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, η διαβόητη NSA, είναι γραμμένο σε Fast Forward κι έχουν γίνει επάνω

του μερικές ειδικές επεμβάσεις, για να μην αναγνωρίζεται εύκολα από το συνειδητό μυαλό για το τι ακριβώς μπορεί να είναι. Σε σχέση τώρα με το θόρυβο βάθους του περιβάλλοντος (αυτοκίνητα, αεροπλάνα, ομιλίες κ.λ.π.), δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί το υποσυνείδητο μυαλό μπορεί να ακούσει και να διακρίνει το μήνυμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες. Αντίθετα, το συνειδητό μυαλό δε θα ακούσει τίποτα, εκτός ίσως αν είναι πολύ ήσυχα στο σπίτι. Αν είμαστε πολύ προσεκτικοί, ίσως ν' ακούσουμε τότε κάτι που φαίνεται σαν μια κασέτα χαμηλής εγγραφής σε fast forward που παίζεται σε χαμηλή ένταση. Το θεωρητικό σχήμα στο οποίο στηρίζεται η αύξηση της ταχύτητας εγγραφής για την αποτελεσματικότητα του υποσυνείδητου μηνύματος, είναι το ότι το υποσυνείδητό μας λειτουργεί με μια ταχύτητα περίπου 1200 μέχρι 1400 λέξεων το λεπτό. Είναι έτσι πολύ ταχύτερο από το συνειδητό μυαλό μας, που λειτουργεί περίπου με 250 μέχρι 450 λέξεις το λεπτό. Το μεταϋπνωτικό μήνυμα ή υποβολή γράφεται στην αρχή σε κανονική ταχύτητα συζήτησης, περίπου 250 λέξεων το λεπτό και μετά επιταχύνεται σε έναν υπολογιστή στις 1200 με 1400 περίπου λέξεις το λεπτό. Αν θυμόμαστε πώς ακούγεται ένας δίσκος 33 στροφών στις 78 στροφές, που είναι ένας διπλασιασμός απλώς της ταχύτητας, θα μπορούμε να φαντασθούμε πώς θα ακουγόταν σε τόσο υψηλές ταχύτητες όσο οι 1400 λέξεις το λεπτό. Οι φωνές θα ακουγόντουσαν τότε σαν ένα κλαψουριστό, στριγγλιστικό μουρμούρισμα Στα αρχικά στάδια, όταν αναπτυσσόταν αυτή η τεχνολογία, η NSA αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα. Έπρεπε. το αρχικό μήνυμα να εκφωνηθεί με τη σωστή απαγγελία και τόνο φωνής και στην απαιτούμενη διάλεκτο. Έπρεπε επίσης ο εκφωνητής του μηνύματος να ήταν κατάλληλα εκπαιδευμένος, για να μιλά με τη σωστή ταχύτητα, ώστε και το τελικό "επιταχυμένο" μύνημα να έχει τη σωστή ταχύτητα. Συγχρόνως το ίδιο το μύνημα ήταν γενικά κακής ποιότητας λόγω του θορύβου βάθους και άλλων εγγενών αδυναμιών στην όλη διαδικασία. Τώρα όμως που χρησιμοποιούνται ψηφιακοί υπολογιστές δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Υπάρχει μία "τράπεζα" έτοιμων βελτιστοποιημένων φωνητικών στοιχείων (φωνημάτων) από κάθε γλώσσα και ξεχωριστή διάλεκτο του πλανήτη μας, τα οποία συνδέονται ηλεκτρονικά για να σχηματίσουν λέξεις και οι λέξεις διευθετούμενες μεταξύ τους προτάσεις. Ο κενός χώρος ανάμεσα στις λέξεις ελαχιστοποιείται και συμπιέζεται και φιλτράρεται η αύξηση της συχνότητάς του ήχου. Επίσης απομακρύνονται τα επαναλαμβανόμενα ημιτονοειδή κύματα από την ακουστική κυματική ακολουθία του φωνητικού στοιχείου, μειώνοντας έτσι τον πραγματικό αριθμό των ημιτονικών κυμάτων που συνθέτουν μια λέξη κατά 50% ή περισσότερο. Αυτό επιτρέπει στο μήνυμα να παιχθεί σε υψηλές ταχύτητες και να μην ακούγεται σαν ένας αναγνωρίσιμος επιταχυμένος λόγος. Αυτή η τροποποίηση των φωνητικών στοιχείων, παιγμένη σε χαμηλή ένταση και συνδυασμένη με το θόρυβο βάθους του περιβάλλοντος, κάνει πολύ δύσκολο για ένα άτομο να εγγράψει ένα μήνυμα της NSA. Ακόμα όμως και να

μπορούσε να το εγγράψει, είναι πολύ δύσκολο να το διαχωρίσει από το θόρυβο του περιβάλλοντος. Τότε η ανακατασκευή των ελλειπόντων ημιτονικών κυμάτων από την ακουστική κυματική ακολουθία και η επιβράδυνση του μηνύματος για να διακρίνει το πραγματικό περιεχόμενό του, θα ήταν σχεδόν αδύνατη για το μέσο πολίτη. Για να μπορούσε να κάνει κάποιος όλα αυτά και να αναλύσει τελικά το μήνυμα της NSA, θα έπρεπε να διαθέτει τα εξής: επαγγελματικό εξοπλισμό για εγγραφές υψηλής τεχνολογίας, εξοπλισμό για την επεξεργασία ψηφιακών ακουστικών κυμάτων, προχωρημένη γνώση για την επιστήμη των ακουστικών κυμάτων, μεγάλη πείρα στη φωνητική και τη γλωσσολογία, γνώση της θεωρία της ύπνωσης και των υποσυνείδητων μηνυμάτων, ιδανικές συνθήκες περιβάλλοντος για εγγραφή και συγχρόνως θα πρέπει η NSA να μη γνωρίζει τη πρόθεση και την ικανότητά αυτού του ατόμου να αναλύσει αυτό το μήνυμα. Τελικά αυτή η τεχνολογία θεωρείται σαν ένα τέλειο εργαλείο της NSA. Είναι σχεδόν αδύνατον να φτάσει κάποιος ακολουθώντας το μήνυμα προς τα πίσω στην NSA. Ένα άτομο ακόμη μπορεί να φοβηθεί ότι θα θεωρηθεί παρανοϊκό, αν αναφέρει τις σκέψεις του για τις πιθανές δραστηριότητες της NSA. Το άτομο συνήθως δε γνωρίζει τη πηγή της τεχνολογίας, ή την ίδια τη τεχνολογία και δεν έχει καμιά ένδειξη ή απόδειξη, παρά μόνο την αντίληψή του, το πόνο του και την απομόνωσή του. Επιπλέον διάφορες δυνατές πηγές στις οποίες μπορεί αυτό να αποταθεί, μπορούν να ανακριθούν από την NSA και να αναληφθούν προληπτικές δράσεις για την περαιτέρω απομόνωση και αποδυνάμωση του ατόμου.

ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ NSA Υποτίθεται ότι η NSA διαθέτει ένα περίτεχνο και πολύ σοφοστικέ ηλεκτρονικό σύστημα επιτήρησης που εκτός από τη Νότια, κεντρική και Βόρεια Αμερική περιλαμβάνει την Αυστραλία, την Αφρική και την Ευρώπη. Το σύστημα αυτό, εκτός των άλλων, έχει επίσης την ικανότητα να παίρνει ένα ηλεκτρονικό "αποτύπωμα" της φωνής οποιουδήποτε ατόμου και να το βάζει σε ένα φάκελο για αρχειοθέτηση. Αυτός ο φάκελος μπορεί να χρησιμοποιηθεί αργότερα για τον εντοπισμό αυτού του ατόμου με σύγκριση του ηλεκτρονικού αντίγραφου της φωνής του με τα ακουστικά δείγματα πραγματικού χρόνου που λαμβάνονται από το σύστημα επιτήρησης, όσο το άτομο μιλάει σε μια κοντινή απόσταση από ένα πομποδέκτη. Μπορεί ακόμα η NSA να μεταδώσει ένα περιοδικό παγκόσμιο υποσυνείδητο μήνυμα, που να απευθύνεται σε ένα άτομο ειδικά με το όνομά του και να το κάνει να μιλήσει στον ύπνο του. Όταν το άτομο μιλήσει, θα αναγνωριστεί μέσω του ηλεκτρονικού αντίγραφου της φωνής του και μαζί με αυτό και η τοποθεσία του σχεδόν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΙΘΑΝΗΣ ΑΝΑΜΙΞΗΣ ΤΗΣ NSA Θεωρείται ότι η NSA έχει χρησιμοποιήσει, με την άγνοιά τους, πολλά μουσικά συγκροτήματα που επηρεάζουν τη νεολαία για τη εξυπηρέτηση των σκοπών της. Ακόμα και οι πρωτοπόροι Μπητλς θεωρούνται από αρκετούς ότι χρησιμοποιήθηκαν σκόπιμα από τις μυστικές υπηρεσίες για τη διάδοση της μαριχουάνας και του LCD. Μερικά όμως από αυτά τα μουσικά συγκροτήματα αναγνώρισαν ότι χρησιμοποιούνται και με κάποιο τρόπο προσπάθησαν να αντιδράσουν. Για παράδειγμα, λέγεται ότι ο Κουρτ Κόμπεν, του μουσικού συγκροτήματος "Νιρβάνα", είχε αρχίσει να γράφει στη μουσική του ενδείξεις για τις δραστηριότητες των μυστικών υπηρεσιών, αναφέροντάς τους σαν τους "φίλους μέσα στο κεφάλι του". Τελικά ο Κόμπεν χρησιμοποίησε την ηρωίνη για να ξεφύγει από τους "φίλους μέσα στο κεφάλι του, με αποτέλεσμα το θάνατό του". Από την άλλη μεριά ένα άλλο δημοφιλές μουσικό συγκρότημα της δεκαετίας του '80, οι "Talking Heads", έδωσαν στο τέλος του τραγουδιού τους "Wild Wild Life" ένα παράδειγμα για το πώς ακούγεται η υποσυνείδητη υποβολή (σα μια κασέτα σε κίνηση fast forward). Αυτοί ανέφεραν στο τραγούδι τους ότι "αυτοί (υποτίθεται η NSA) μιλούν τόσο γρήγορα... και το μουσικό συγκρότημα είχε ξοδεύσει "όλο το χρόνο και τα χρήματά του..." προσπαθώντας, χωρίς επιτυχία, να βρει ένα μέρος που να μην τους ακούει. Ας σημειωθεί ότι το κουδούνισμα στα αυτιά αναφέρεται συχνά από άτομα που παρενοχλούνται από τη NSA, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι αυτή η παρενόχληση συμβαίνει σε όλους όσους κουδουνίζουν τ' αυτιά τους. Πριν από μερικά χρόνια μερικοί Άγγλοι εργαζόμενοι, που εργάζονταν πάνω σε ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα για ραντάρ, αυτοκτόνησαν χωρίς καμιά εμφανή επέμβαση ξένης δυνάμεως, χρήσης ναρκωτικών ή καμιάς άλλης συνηθισμένης μεθόδου. Το μόνο πρόβλημα με αυτούς ήταν ότι εργάζονταν σε ένα μυστικό κυβερνητικό σχέδιο. Επίσης οι αυτοκτονίες τους δεν ήσαν σκηνοθετημένες, γιατί μερικές από αυτές συνέβησαν πίσω από πόρτες που δεν μπορούσαν να ανοίξουν από έξω. Τι οδήγησε λοιπόν όλους αυτούς τους εργαζόμενους να αυτοκτονήσουν; Μήπως ένα υποσυνείδητο μικροκυματικό μήνυμα που πήραν όλοι μαζί από κάποια από τις συσκευές με τις οποίες δούλευαν; Ακόμα θεωρείται ότι η NSA έχει πολλούς έτοιμους δολοφόνους που τους ονομάζει "Shooters on a Shelf", οι οποίοι περιμένουν τη κατάλληλη πυροδότηση με μεταϋπνωτικές εντολές για να αποσταλούν σε συγκεκριμένες αποστολές δολοφονιών.

ΜΕΤΑΫΠΝΩΤΙΚΕΣ ΥΠΟΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ NSA Η τεχνική των μεταϋπνωτικών εντολών της NSA χρησιμοποιείται επίσης στις ανακρίσεις με τον εξής τρόπο: Μεταδίδουν το μύνημα που προγραμματίζει έ-

ναν άνθρωπο μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος επιτήρησης ή του ειδικού οπτικοακουστικού κατασκοπευτικού εξοπλισμού** που έχουν εγκαταστήσει στο σπίτι του, στο αυτοκίνητό του, ή το γραφείο του. Το υποσυνείδητο μήνυμα που του παραδίδεται μπορεί να έχει ως εξής: "Κε Γεωργίου, φαντασθείτε ότι εξετάζει η εφορία για επαλήθευση τους φόρους σας. Σκεφθείτε μια φορά παλιά που εξαπατήσατε την εφορία και που φοβόσασταν μήπως έλθουν οι ελεγκτές να εξετάσουν τα βιβλία σας. Αν δεν έχετε εξαπατήσει ποτέ την εφορία και δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα, θα αισθανθείτε μια φαγούρα στο λοβό του δεξιού σας αυτιού, η οποία θα φύγει όταν το ξύσετε. Αν όμως μπορεί να συλληφθείτε μετά από μια εξέταση των βιβλίων σας, θα αισθανθείτε μια φαγούρα στο αριστερό ρουθούνι της μύτης σας, η οποία θα εξαφανισθεί μόλις το ξύσετε δυο φορές". ** Οι πομποδέκτες της NSA είναι μικροσκοπικές ηλεκτρονικές συσκευές επιτήρησης που συλλέγουν και εκπέμπουν κρυπτογραφημένες οπτικοακουστικές πληροφορίες και συντεταγμένες θέσης προς τους Δορυφόρους της NSA και από εκεί με τη σειρά τους προς τις κεντρικές επιχειρήσεις πληροφοριών της NSA. Μετά, με αντίστροφο τρόπο, μεταδίδεται μέσω των ίδιων συσκευών η μεταϋπνωτική υποβολή προς την τοποθεσία του ατόμου. Αυτές οι συσκευές έχουν περίπου το μέγεθος του κεφαλιού μιας καρφίτσας και μπορούν να κρυφτούν σε σπίτια, γραφεία, αυτοκίνητα, αεροπλάνα και στις γωνιές των δρόμων. Κατά την ανάκρισή σας μόλις είχατε μια φευγαλέα σκέψη για τις επιστροφές των προηγούμενων φόρων σας και μια αθώα φαγούρα στο αριστερό ρουθούνι σας. Για τον αξιωματούχο όμως της NSA, έχετε μόλις αναφέρει ότι εξαπατάτε σοβαρά την εφορία σας. Αυτό είναι ένα πολύ απλοποιημένο παράδειγμα μιας τυπικής ανάκρισης της NSA. Τα πραγματικά ανακριτικά μηνύματα μπορεί να αποτελούνται από αρκετές εκατοντάδες λέξεις και να είναι πολύ σύνθετα και σοφιστικέ. Τα περισσότερα πάντως μηνύματα αποτελούνται από αρκετές δεκάδες λέξεις.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΗΣ NSA Μια άλλη φημολογούμενη δραστηριότητα της NSA είναι η "Διαδικασία Αλλαγής της Συμπεριφοράς" με τη "χρησιμοποίηση υποσυνείδητων εμφυτευμένων μεταϋπνωτικών υποβολών μέσω φωνητικά επεξεργασμένων γλωσσικών στοιχείων συνδυασμένων με κατάλληλα μηνύματα, χωρίς την υπνοβατική προετοιμασία του ατόμου". Με απλούστερους όρους, το άτομο υπνωτίζεται, ενώ είναι εντελώς ξύπνιο και βασανίζεται και τιμωρείται με αυτή την ύπνωση σε μια προκαθορισμένη συμπεριφορά από την NSA, συνήθως θρησκευτικής μορφής. Μετά υπόκειται σε μακρές περιόδους στέρησης του ύπνου REM και σε ενισχυόμενες βασανιστικές μεταϋπνωτικές υποβολές που αποσκοπούν στο να διασπάσουν τη θέλησή του,

την εμπιστοσύνη του, την αυτοδυναμία του και τις ηθικές αξίες του. Εν τω μεταξύ απομονώνεται όλο και περισσότερο από την οικογένειά του και τις ομάδες που εμπιστεύεται, πράγμα που το κάνει να νιώθει κατάθλιψη, απάθεια και τελικά κοινωνική και οικονομική αποτυχία. Μετά από λίγο, το υποκείμενο βιώνει μια συναισθηματική κατάρρευση και τότε κτίζεται γύρω του μια καινούργια ομάδα υποστήριξης, συνήθως θρησκευτικής μορφής και αυτό ελευθερώνεται σιγά-σιγά από την ενοχλητική ύπνωση του, η οποία αντικαθίσταται πια από μια ύπνωση θετικής ανταμοιβής. Η σύμπτωση και η συγχρονικότητα χρησιμοποιούνται σκόπιμα εδώ για να δημιουργήσουν στο άτομο την εντύπωση ότι αρχίζουν τα υπερφυσικά γεγονότα στη ζωή του....Σύντομα το υποκείμενο θα έχει απόλυτη πίστη στα νέα δόγματα (δηλ. τη NSA) και θα κάνει οτιδήποτε το διατάξει ο "Θεός" (η NSA). Συμβαίνουν άραγε πραγματικά όλα αυτά, ή είναι απλώς μια ευφάνταστη συνωμοσιολογία; Το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι όλα τα παραπάνω αντλούνται από ένα έγγραφο του Γουίλιαμ Τζ. Φίλερ (που παρουσιάζεται σαν εσωτερικό έγγραφο της NSA γραμμένο από τον ίδιο), ο οποίος δηλώνει ότι έχει εργαστεί με αυτές τις μεθόδους για περισσότερα από 20 χρόνια, αλλά οι καταχρήσεις τους είναι πια τόσο μεγάλες, που πρέπει να τις δημοσιοποιήσει και αυτός είναι βασικά ο λόγος που μας τις αποκαλύπτει. Ο τεχνικός τίτλος του εγγράφου του είναι "Υποσυνείδητα Εμφυτευμένες Μεταϋπνωτικές Υποβολές και Μηνύματα με τη Χρησιμοποίηση Ακουστικά Εκφωνημένων και Φωνητικά Επιταχυμένων Μεταϋπνωτικών Εντολών Χωρίς την Υπνοβατική Προετοιμασία του Υποκειμένου για Κατασκοπευτικές και Αντικατασκοπευτικές Εφαρμογές της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών. Ως προς τις εφαρμογές αυτής της τεχνολογίας το έγγραφο αναφέρει: Χρησιμοποιείται σε ξένους και ντόπιους διπλωμάτες, κατασκόπους και πολίτες για τη συλλογή πληροφοριών και για τη κλοπή προχωρημένης τεχνολογίας για αμυντικές εφαρμογές των ΗΠΑ. Για κατόπτευση της γνώμης των πολιτών σε σχέση με τα κυβερνητικά γεγονότα και την προπαγάνδα. Για ισχυρή κατόπτευση στη διάρκεια πολέμου, οικονομικής σύγκρουσης και πολιτικών εκλογών. Για τον πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών. Για την αναγνώριση επενδύσεων υψηλής απόδοσης για την υποστήριξη συγκαλυμμένων επιχειρήσεων. Για τη καθοδήγηση πρακτόρων, χωρίς να χρειάζεται αυτοί να μεταφέρουν επι-

κοινωνιακό εξοπλισμό και συσκευές αποκρυπτογράφησης. Για αντικατασκοπία: πάνω σε ξένους και ντόπιους διπλωμάτες, κατασκόπους και πολίτες για την αναγνώριση επιχειρήσεων πληροφόρησης, πεδίου δράσης, συμμετεχόντων, μεθόδων επικοινωνίας και αδυναμιών σε άτομα, συστήματα, εξοπλισμό, ή σημάτων που μπορούν να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης. Οι πρόσθετες εφαρμογές περιλαμβάνουν τη παραπληροφόρηση, τη διασπορά και τη σύγχυση διαφόρων ηγετών στη διάρκεια κρισίμων αποφάσεων, τη διαστρέβλωση της σημασίας διαφόρων γεγονότων για τον επηρεασμό των αποφάσεων και δράσεων προς όφελος των ΗΠΑ, για την αλλαγή της συμπεριφοράς εχθρικών κατασκόπων, ώστε να προδώσουν τη πίστη τους και τέλος για αυτοκτονίες. Επισκόπηση της Τεχνολογίας: Μαζί με την ικανότητα να βλέπουμε και να ακούμε τι συμβαίνει μέσα στα σπίτια των ανθρώπων, στα οχήματα και στις δουλειές τους μέσω της χρησιμοποίησης της μικροσκοπικής ψηφιακής τεχνολογίας επιτήρησης, η NSA μπορεί να ανακρίνει και να επηρεάσει ένα άτομο υποσυνείδητα χωρίς τη γνώση ή τη συγκατάθεσή του. Παρόλο που δεν παρουσιάσαμε προηγουμένως, παρά μια περίληψη μόνο αυτού του εγγράφου, μπορείτε να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας για την αξιοπιστία του. Έτσι κι αλλιώς πάντως, και να μη συμβαίνουν όλα αυτά ακόμη, υπάρχει (ή γρήγορα θα υπάρξει) η τεχνολογία και δυστυχώς η βούληση για να υλοποιηθούν και εφαρμοστούν. Δυστυχώς κύριοι αυτός είναι ο αιώνας μας: ο αιώνας της προπαγάνδας, της παραπληροφόρησης και αποπληροφόρησης, των συγκαλυμμένων επιχειρήσεων και της προετοιμασίας για την επιβολή της Νέας Τάξης Πραγμάτων, της Μίας Παγκόσμιας, Δημοκρατικο - Ολοκληρωτικής Κυβέρνησης.

ΤΡΟΠΟΙ ΑΜΥΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ Σαν ένα γενικό κανόνα, καλό είναι να μη δεχόμαστε εύκολα να μας υπνωτίσουν, εκτός αν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερα σπουδαίος λόγος υγείας μας και η ύπνωση θα χρησιμοποιηθεί για καθαρά θεραπευτικούς σκοπούς από κάποιον αξιόλογο και πραγματικά έμπιστο γιατρό και καλύτερα παρουσία κάποιου δικού μας ανθρώπου, που θα μπορεί να παρατηρεί τα διαδραματιζόμενα. Αν είμαστε μάλιστα μια νέα και όμορφη γυναίκα, τότε χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή, γιατί το δέλεαρ είναι μεγάλο για κάποιο άνδρα υπνωτιστή, ο οποίος έχει τα μέσα και τη δυνατότητα να μας εμφυτεύσει μια μεταϋπνωτική εντολή σεξουαλικής φύσεως, ή ακόμα να μας αναγκάσει να κάνουμε υπνωτισμένες πράγματα

ενάντια στη κανονική θέλησή μας. Δεν πρέπει να παίζουμε με την ύπνωση. Να μη πειραματιζόμαστε "για πλάκα", ή από περιέργεια με τον υπνωτισμό, ούτε να δεχόμαστε να παίρνουμε μέρος σε δημόσια σόου, όπου κάποιος παρουσιαστής "θα δοκιμάσει να μας υπνωτίσει". Να αποφεύγουμε γενικά να είμαστε "υποκείμενα", δηλαδή άβουλα, απρόσωπα όντα στα χέρια του οποιουδήποτε θα ήθελε να παίξει ή να υποτάξει τη συνείδησή μας. Να ξέρουμε επίσης ότι όσες περισσότερες φορές υπνωτιζόμαστε, τόσο δεκτικότεροι γενικότερα γινόμαστε σε υποβολές και τόσο λιγότερο ελέγχουμε τη συνείδησή μας. Θα πρέπει να αναπτύξουμε μια υγιή, ισχυρή, δυναμική και ενσυνείδητη προσωπικότητα που θα αντιτίθεται στην ευήθη, μηχανική και πειθήνια μέχρι τώρα δράση μας και στην απερίσκεπτη υποταγή μας στις σειρηνώδεις, γοητευτικές φωνές που προσπαθούν καθημερινά να μας υπνωτίσουν, παραπλανήσουν και αποπροσανατολίσουν με τα εκμαυλιστικά λόγια τους. Υπάρχουν χιλιάδες υπνωτιστές γύρω μας που επιζητούν να μας κάνουν "υποκείμενά" τους, που βομβαρδίζουν συνεχώς με αναρίθμητες, έντεχνες, "επιστημονικές" υποβολές το κρανίο μας και που διεκδικούν μετά περισσής αυθάδειας και αλαζονείας τον εγκέφαλό μας. Θέλουν λένε να μας σώσουν, να μας κάνουν ευτυχισμένους, να μας θεραπεύσουν. Είναι οι έμποροι του λόγου και του χρήματος: οι επιχειρηματίες και διαφημιστές, οι ιερείς και οι θρησκείες, οι πολιτικοί και οι ιδεολογίες, οι στρατιωτικοί και οι "πατρίδες" ή οι "ελευθερίες", τα ήθη και τα έθιμα, οι παραδόσεις και η κοινή γνώμη. Ας βάλλουμε κερί στ' αυτιά μας σαν τους συντρόφους του Οδυσσέα και ας κωφεύσουμε, προσπερνώντας τους με απάθεια. Ή, αν θέλουμε σώνει και καλά να τους ακούσουμε, ας προσδεθούμε με σιγουριά στο κατάρτι της διαρκούς εγρήγορσης και παρουσίας και δεν πρόκειται να σαγηνευτούμε, ούτε να παρακαλέσουμε ποτέ τους συντρόφους μας να μας λύσουν. Το πρόβλημα το έχουν πάντα οι καθεύδοντες, που αφήνουν τις σκιώδεις μορφές των θρασέων εισβολέων της υποταγής και του ελέγχου να διεισδύσουν λάθρα μέσα στις ανοχύρωτες ψυχές τους και στους ευάλωτους νόες τους. Όχι οι εγρηγορούντες, που με το φως της συνείδησης εξαφανίζουν κάθε σκιά. Και ως προς τις υποσυνείδητες υποβολές και μηνύματα, αν υπάρχουν και αν λειτουργούν, αυτές επηρεάζουν πάντα τους ασταθείς, εύπλαστους, ασυγκρότητους, ευσυγκίνητους και διασπασμένους. Οι σταθεροί, συγκροτημένοι, συνεκτικοί, ισορροπημένοι, νουνεχείς και εγρηγορούντες δεν επηρεάζονται, γιατί δεν είναι έρμαια του καρμικού ανέμου του υποσυνειδήτου τους, δεν παρασύρονται εδώ κι εκεί, δεξιά κι αριστερά, πάνω και κάτω, γιατί έχουν πια μια σταθερή βάση, ένα δικό τους προσωπικό δρόμο να βαδίσουν με αποφασιστικότητα και συνέπεια σε όλη τη διάβα του. Όπως αναφέρει ένα αρχαίο σχόλιο: "Ανάμεσα στις στροβιλιζόμενες δυνάμεις στέκω γεμάτος σύγχυση. Δεν τις γνωρίζω, γιατί σε όλο μου το παρελθόν με παρέσερναν πάνω - κάτω στη γη στην οποία κινιόμουν τυφλός και αδαής. Από τόπο σε τόπο, από σημείο σε ση-

μείο, με έσερναν πάνω - κάτω στη γη και δεν υπήρχε πουθενά γαλήνη." "Τώρα τις ξέρω και στέκομαι εδώ και δε θα κινηθώ μέχρι να γνωρίσω το Νόμο που διέπει όλη αυτή τη κίνηση πάνω και κάτω στη γη. Μπορεί να περιστραφώ και γυρνώντας να αντικρίσω τους πολλούς διαφορετικούς δρόμους. Βλέπω κάποιους πλατείς ορίζοντες και όμως στέκομαι ακόμα εδώ" "Θα αποφασίσω μόνος μου το δρόμο που θα πάρω και μετά θα κινηθώ μπροστά. Δεν πρόκειται να ταξιδέψω πάνω - κάτω στη γη, ούτε θα γυρνώ στο διάστημα. Αλλά μπροστά θα προχωράω". Αν δεχθούμε την άποψη του Γκουρντζίεφ ότι στη πραγματικότητα είμαστε συνεχώς κοιμισμένοι, ή μάλλον υπνωτισμένοι και μηχανικοί στη δράση μας και δεν υπάρχει άλλος δρόμος για μας παρά ο δρόμος της αφύπνισης, "αφύπνωσης" και απελευθέρωσης, τότε υπάρχει περισσός λόγος για να αναπτύξουμε την αυτοπαρατήρηση και τη συνεχή εγρήγορση και παρουσία. Λέει ο Γκουρντζίεφ: "Ο άνθρωπος γεννιέται ανάμεσα σε κοιμισμένους ανθρώπους και φυσικά αποκοιμιέται και αυτός ανάμεσά τους, τότε ακριβώς που θά 'πρεπε να έχει συνείδηση του εαυτού του. Όλα συντείνουν σε αυτό: η αθέλητη μίμηση των μεγαλυτέρων από το παιδί, η σκόπιμη και η τυχαία υποβολή και η λεγόμενη "εκπαίδευση". Κάθε προσπάθεια του παιδιού να ξυπνήσει, του τη σταματούν αμέσως. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Και χρειάζονται πολλές προσπάθειες και πολύ βοήθεια για να ξυπνήσει αργότερα, όταν έχουν συσσωρευθεί χιλιάδες συνήθειες που του επιβάλουν τον ύπνο. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο άνθρωπος χάνει τη δυνατότητα αφύπνισης από την παιδική του ηλικία. Ζει όλη του τη ζωή σε ύπνο και πεθαίνει σε ύπνο". "..Η αυτοπαρατήρηση είναι ένα όργανο αυτο - αλλαγής, είναι ένα μέσο που αφυπνίζει...Με την αυτοπαρατήρηση ο άνθρωπος θα καταλάβει ότι ένας από τους σημαντικότερους εχθρούς του είναι η συνεχής του ταύτιση με χιλιάδες πράγματα. Αυτή ακριβώς δεν τον αφήνει να νοιώσει ούτε μια στιγμή πραγματικότητας. Για να μάθει όμως ο άνθρωπος να μην ταυτίζεται, πρέπει πρώτ' απ' όλα να μην ταυτίζεται με τον εαυτό του". Τα βασικά μας λοιπόν μέσα για την άμυνά μας εναντίον της ύπνωσης και των υποσυνείδητων υποβολών οποιουδήποτε είδους είναι και πάλι η αυτοπαρατήρηση και ειδικότερα η μη ταύτισή μας με τα πράγματά γύρω μας και πάνω απ' όλα η μη ταύτισή μας με τον εαυτό μας. Αν όμως έχουμε πέσει στα χέρια μιας μυστικής υπηρεσίας σαν τη CIA ή τη NSA, η οποία μας υπνωτίζει με επιστημονικές μεθόδους (χρησιμοποιώντας συγχρόνως ναρκωτικά και μικροκύματα), και είμαστε συγχρόνως σε μια μικρή παιδική ηλικία, ή υφιστάμεθα τελετουργική κακοποίηση, π.χ. από μια σατανιστική ομάδα, τότε τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Θα δούμε αργότερα αυτές τις περιπτώσεις. Η καλύτερη πάντως άμυνά μας σε όλες τις περιπτώσεις συνεχίζει να είναι η εγρήγορση και η συνεχής παρουσία αυτής της εγρήγορσης σε κάθε δεδομένη στιγμή. Από την άλλη μεριά όμως υπάρχει και η θετική περίπτωση της αυτοΰπνωσης ή

αυθυποβολής, όπου ελέγχουμε εμείς πλήρως την όλη διαδικασία και με την οποία μπορούμε να προκαλέσουμε πολλές θετικές αλλαγές στον εαυτό μας, ξεπερνώντας διάφορες βλαβερές μας συνήθειες, ή αποκτώντας νέες, ωφέλιμες συνήθειες. Με άλλα λόγια με την αυθυποβολή μπορούμε να αναπρογραμματίσουμε τον εαυτό μας, μέσα σε ορισμένα βέβαια πλαίσια, με σκοπό την αυτοβελτίωσή μας. Από τη μια μεριά φαίνεται τελείως σωστό, θετικό και καλό. Και ίσως είναι σε ένα σχετικό επίπεδο. Αν όμως μας ενδιαφέρει η πραγματική απελευθέρωσή μας και η πλήρη μας αφύπνιση, τότε δε θα πρέπει να υπάρχει κανένα πρόγραμμα, ή μορφή ύπνωσης στον εαυτό μας, είτε αυτό προέρχεται από άλλους είτε από εμάς τους ίδιους. Με άλλα λόγια στην αυτοΰπνωση υπάρχει κάποιο λεπτό λάθος. Συνεχίζει να υπάρχει σε αυτή κάποια μορφή "θετικής" έστω εξάρτησης, ενώ ο σκοπός μας πρέπει να είναι πέρα από κάθε δέσμευση και εξάρτηση. Μόνο η συνεχής αυτοπαρατήρηση και τελικά η πλήρης εγρήγορση και συνεχής παρουσία μπορεί να διασπάσει όλα τα προγράμματα, όλες τις δεσμεύσεις και εξαρτήσεις και να μας οδηγήσει πέρα απ' όλες τις υποβολές και υπνώσεις στην ίδια την αρχέγονη φύση μας, στην πραγματική Αφύπνισή μας.

ΕΥΓΟΝΙΚΗ

Ξέρουμε ότι οι εκτροφείς ζώων έχουν αρκετή επιτυχία στις ελεγχόμενες διασταυρώσεις ζώων με σκοπό τη βελτίωση της ράτσας τους και την απόκτηση ειδικών χαρακτηριστικών, ωφέλιμων κατά κάποιο τρόπο στον άνθρωπο. Το ίδιο επιτυγχάνουν οι καλλιεργητές φυτών ή ακόμα οι καλλιεργητές μικροοργανισμών. Τίθεται έτσι το ερώτημα αν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο με τον άνθρωπο, να κατευθυνθεί δηλαδή η εξέλιξή του προς κάποιους «καλούς» ή επιθυμητούς σκοπούς. Αυτό ακριβώς θέλει να κάνει η ευγονική, να βελτιώσει δηλαδή την ανθρώπινη φύση από γενετική άποψη. Το πρόβλημα είναι ότι ο καθορισμός των «θετικών» ή επιθυμητών χαρακτηριστικών, όπως ιστορικά τουλάχιστον έχει αποδειχθεί, γίνεται συνήθως με βάση τα συμφέροντα μιας εκλεκτικής ομάδας ή ελίτ, η οποία θέλει να επιβάλλει τις απόψεις της στις άλλες ανθρώπινες ομάδες ή στη μείζονα ανθρωπότητα. Ένα άλλο επίσης πρόβλημα είναι το γεγονός ότι η ευγονική έχει γενικά τη τάση να αγνοεί το ρόλο που παίζει η επίδραση του περιβάλλοντος στη διαμόρφωση των ανθρώπινων χαρακτηριστικών. Οι παραδοσιακά πάντως εκφρασθέντες σκοποί της ευγονικής είναι δύο:1) Να απομονώσει ή να εμποδίσει την αναπαραγωγή (με στείρωση) γενετικά ελαττωματικών ατόμων και 2) Να ενθαρρύνει την αναπαραγωγή σωματικά και διανοητικά αρτίων ατόμων. Ο πρώτος σκοπός έχει χαρακτηρισθεί από μερικούς σαν

αρνητική ευγονική, αλλά είναι βασικά κυρίαρχη θέση στις περισσότερες, αν όχι σε όλες τις ευγονικές κινήσεις. Η ιδέα για τη βελτίωση της ανθρώπινης ράτσας με βάση τη κληρονομικότητα ανάγεται σε πολύ παλιές εποχές. Γνωρίζουμε την άποψη των αρχαίων Σπαρτιατών για τα ελαττωματικά παιδιά, που τα έριχναν στον Καιάδα. Η «Πολιτεία» επίσης του Πλάτωνα εξιδανικεύει μια κοινωνία στην οποία υπάρχει μια συνεχής επιλογή για τη βελτίωση του ανθρωπίνου γένους. Ο Βρετανός οικονομολόγος Τόμας Μάλθους επεσήμανε τον αγώνα για την επιβίωση, τον οποίο ο Δαρβίνος τον είδε σαν ένα μέσο για την εξέλιξη. Η πρώτη σημαντική εργασία για την ευγονική ήταν το βιβλίο «Η Κληρονομική Μεγαλοφυία» (1869) του Άγγλου φυσιοδίφη και εξαδέλφου του Δαρβίνου, Φράνσις Γκάλτον (1822 - 1911), όπου αυτός παρουσίασε τα αποτελέσματα των μελετών του για τις οικογένειες επιφανών ανθρώπων, σα μια απόδειξη της άποψής του ότι «θα ήταν πολύ πρακτικό να δημιουργήσουμε μια πολύ προικισμένη ράτσα ανθρώπων με συνετούς γάμους στη διάρκεια αρκετών συνεχόμενων γενεών». Το 1883 δημοσίευσε το βιβλίο του «Έρευνες πάνω στην Ανθρώπινη Ικανότητα» στο οποίο επινόησε τον Αγγλικό όρο eugenics, δηλαδή ευγονική, τον οποίο παρήγαγε από την Ελληνική λέξη ευγενής. Ο ορισμός που έδωσε σε αυτό για την ευγονική είναι ο εξής: «Έργο της ευγονικής είναι να εξετάζει τις πράξεις ή ενέργειες του κοινωνικού συνόλου, οι οποίες ασκούν κάποια επίδραση στη βελτίωση ή χειροτέρευση των σωματικών ή ψυχικών ιδιοτήτων των μελλοντικών γενεών μιας φυλής». Στο βιβλίο του «Η Φυσική Κληρονομικότητα» (1889) πρωτοστάτησε στην ανάπτυξη και εφαρμογή προχωρημένων στατιστικών μεθόδων για τη μελέτη του ανθρώπου. Παρόλο που η προσέγγιση του Γκάλτον στην ευγονική ήταν βασικά θετική, αυτός δεν μπόρεσε να ξεπεράσει μερικές από τις προκαταλήψεις ενός Άγγλου τζέντλεμαν σε σχέση με τη κοινωνική τάξη και τη ράτσα. Έτσι στις μελέτες του για τις οικογένειες των επιφανών ανθρώπων, αυτός υποτίμησε την εμφανή επίδραση ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος. Ο ίδιος ανέπτυξε και χρησιμοποίησε πολλές από τις στατιστικές μεθόδους για τη μελέτη των πληθυσμών και ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε την αξία της μελέτης των διδύμων για την έρευνα της κληρονομικότητας. Παρόλο που προσέδωσε μια θρησκευτική σχεδόν σημασία στην ευγονική κίνηση, δεν τη σκεφτόταν με επαναστατικούς όρους, αλλά σα μια παράλληλη δραστηριότητα μαζί με την παλιά συνήθεια της τυχαίας σμίξης των ανθρώπων. Ο Γκάλτον δώρισε το 1904 μια υποτροφία για έρευνα στην ευγονική και με τη διαθήκη του προσέφερε κεφάλαια για τη δημιουργία μιας έδρας ευγονικής στο University College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Την υποτροφία και την έδρα την πήρε τελικά ο μαθηματικός Καρλ Πήρσον, ο οποίος βοήθησε στη δημιουργία της επιστήμης της Βιομετρίας, της στατιστικής δηλαδή πλευράς της βιολογίας. Ο Πήρσον ήταν όμως ρατσιστής. Πίστευε ότι το περιβάλλον επηρέαζε ελάχιστα στην ανάπτυξη των διανοητικών ή συναισθηματικών ιδιοτήτων, ότι

ο υψηλός δείκτης γεννήσεων των πτωχών ήταν μια απειλή για το πολιτισμό και ότι οι «ανώτερες» φυλές θα πρέπει να αντικαταστήσουν τις «κατώτερες». Οι απόψεις του έδωσαν έκφραση σε αυτούς που πίστευαν στη φυλετική και τη ταξική ανωτερότητα. Καλώς λοιπόν κατηγορήθηκε μαζί με την ευγονική κίνηση των ΗΠΑ για την τρομακτική κατάχρησή της ευγονικής στη Χιτλερική Γερμανία. Η Αγγλική Εταιρία της Ευγονικής που ιδρύθηκε το 1907 από το Γκάλτον, αντιτίθετο στις απόψεις του Πήρσον, αλλά και η ίδια ήταν αρκετά αργή στην απόρριψη των προκαταλήψεων που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Η Αμερικανική Ευγονική Εταιρία ιδρύθηκε το 1926 από ανθρώπους που πίστευαν «ότι η λευκή φυλή ήταν ανώτερη από τις άλλες φυλές και επιπλέον ότι η «Βόρειοι» λευκοί ήσαν ανώτεροι από τους άλλους λευκούς». Αυτοί θεωρούσαν τις φυλές σαν αμιγείς ομάδες, αρκετά διαχωρισμένες μεταξύ τους. Δεν ήξεραν ότι όλες οι φυλές είναι μίξεις πολλών τύπων, ότι η κατανομή των γονιδίων μεταβάλλεται σε αυτές αναλογικά και όχι σε είδος, όπως αποδεικνύεται από τη κατανομή των διάφορων ομάδων αίματος σε όλες τις φυλές. Δεν συνειδητοποίησαν ότι το περιβάλλον είναι τόσο ανεξέλεγκτο, που οι επιστήμονες δεν μπορούν λογικά να προτείνουν απόψεις για να αποδώσουν γενετικές διαφορές στις διάφορες φυλές. Επιπλέον, αυτοί πίστευαν ότι οι ανώτερες τάξεις είχαν ανώτερες γενετικές ιδιότητες, που δικαιολογούσαν το γεγονός ότι ήσαν η τάξη του πλούτου και της εξουσίας. Η επιστήμη εκείνης της εποχής υποστήριξε διάφορες ακραίες απόψεις για την «ανοησία» και για τους «εγκληματικούς τύπους». Τα τεστ ευφυίας, που εισήχθησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1900 από το Γάλλο ψυχολόγο Άλφρεντ Μπίνετ, θεωρήθηκαν, σε αντίθεση με τις απόψεις του ίδιου του Μπίνετ, ότι ήσαν δείκτες της έμφυτης, γενετικής ευφυίας του ατόμου. Η εγκληματικότητα εθεωρείτο γενικά σαν ένα επακόλουθο της ανοησίας. Έγιναν μελέτες πάνω σε εκφυλισμένες οικογενειακές γενεαλογίες για να αποδείξουν ότι εκατοντάδες άτομα σε κάθε μια από αυτές ήσαν ανόητοι ή εγκληματικοί τύποι, λόγω της κληρονομικότητα που δέχθηκαν από ένα μοναδικό πρόγονο, πριν από πέντε ή έξη γενεές. Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι οι μετανάστες από τη νότια (Ιταλοί και Έλληνες) και την ανατολική Ευρώπη, εκτός από το να είναι κοινωνικά κατώτεροι, περιελάμβαναν εγκληματικά και ελαττωματικά γένη. Υπήρχαν πολλά πράγματα στη διανοητική ατμόσφαιρα των ΗΠΑ εκείνη την εποχή που καλλιέργησαν μια ακραία ρατσιστική άποψη με βάση της θεωρία της κληρονομικότητας. Ακόμα οι ευγονιστές προσπάθησαν ιδιαιτέρως να περιορίσουν τη μετανάστευση. Τα επιχειρήματά τους μαζί με αυτά άλλων ομάδων που υπερασπιζόντουσαν τους περιορισμούς για διαφορετικούς λόγους, κορυφώθηκαν με τη ψήφιση της Νομοθετικής Πράξης για τη Μετανάστευση το 1924, η οποία περιόρισε τον αριθμό των μεταναστών στους 150.000 ετησίως, με όχι περισσότερο από 2% για κάθε εθνικότητα. Αργότερα έγινε σαφές ότι το υλικό που είχαν παρουσιάσει οι οπαδοί της ευγονικής στις ακροάσεις του Κογκρέσου είχε πολύ μικρή επιστημονική αξία.

Οι ευγονιστές αυτό το καιρό έδιναν μεγάλη έμφαση στη στείρωση των ελαττωματικών ατόμων. Κατά το 1931 είχαν θεσπιστεί νόμοι στείρωσης σε 27 πολιτείες των ΗΠΑ και κατά το 1935 αυτοί οι νόμοι είχαν περάσει στη Δανία, την Ελβετία, τη Γερμανία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους νόμους προέβλεπαν την εκούσια ή υποχρεωτική στείρωση ορισμένων ομάδων ανθρώπων που εθεωρούντο παρανοϊκοί, με νοητική ανεπάρκεια ή επιληπτικοί. Μερικοί εφαρμόζοντο εξίσου στους κατ’ έξιν εγκληματίες και στους παρεκκλίνοντες σεξουαλικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο σκοπός ήταν καθαρά ευγονικός, αν και μερικοί νόμοι επέτρεπαν σιωπηρά την στείρωση για κοινωνικούς περισσότερο παρά για γενετικούς λόγους. Στις ΗΠΑ οι περισσότερες πολιτείες δεν εφήρμοσαν ευρέως αυτά τα ακραία μέτρα και ο αριθμός των στειρώσεων σπάνια ξεπερνούσε τους 100 το χρόνο. Η εξαίρεση ήταν η Καλιφόρνια, όπου ο μέσος όρος των στειρώσεων ήταν περισσότεροι από 350 το χρόνο με ένα σύνολο 9.931 κατά το 1935, και μερικές από τις πολιτείες του Νότου, που είχαν αρκετά υψηλά ποσοστά στείρωσης σχετικά με τους πληθυσμούς τους. Οι υποθέσεις των ευγονιστών υπέστησαν οξεία κριτική τη δεκαετία του ’30 και δυσφημίστηκαν μετά τη μεγαλύτερη κατάχρηση αυτής της ιδέας από τη Χιτλερική Γερμανία, όπου με την αιτιολογία της δημιουργίας μιας «υπερφυλής», οι Ναζί δολοφόνησαν εκατομμύρια ανθρώπων που θεωρήθηκαν ότι είχαν κατώτερα γονίδια (Εβραίοι, Τσιγγάνοι, παράφρονες και ομοφυλόφιλοι). Το γεγονός πάντως είναι ότι ο Χίτλερ έκλεψε τις περισσότερες ιδέες του για την ευγονική από τις ΗΠΑ. Η δημοτικότητα της ευγονικής και του κοινωνικού Δαρβινισμού συνεχίσθηκε στις ΗΠΑ και στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μεμονωμένα παραδείγματα ακούσιας στείρωσης ελαττωματικών ατόμων συνεχίστηκαν στις ΗΠΑ ακόμα και στη δεκαετία του 1970. Σαν αποτέλεσμα αυτών των καταχρήσεων, η σύγχρονη κοινωνία είναι απρόθυμη να δεχθεί σήμερα οποιαδήποτε εγκυρότητα των ευγονικών ιδεών. Πάντως η πρακτική της σύγχρονης συμβουλευτικής γενετικής είναι ένα είδος ευγονικής, στο ότι προσπαθεί να εμποδίσει τη σύλληψη ή γέννηση ατόμων με πολύ σοβαρά γενετικά προβλήματα, που θα ήταν ένα μεγάλο βάρος για τον εαυτό τους και για την οικογένειά τους. Επειδή ορισμένες ασθένειες (π.χ. η αιμοφιλία και η φαινυλοκετονουρία) είναι γνωστές τώρα ότι μεταδίδονται γενετικά, πολλά ζευγάρια διαλέγουν να κάνουν γενετική εξέταση, στην οποία μαθαίνουν τις πιθανότητες τα παιδιά τους να επηρεαστούν από κάποιο πιθανό αρνητικό συνδυασμό των γονιδίων τους. Τα ζευγάρια που υπάρχει κίνδυνος να μεταδώσουν γενετικές ανωμαλίες μπορεί να επιλέξουν μόνα τους, χωρίς κοινωνική πίεση, αν θα γεννήσουν παιδιά, ή αν θα υιοθετήσουν παιδιά. Επιπλέον, είναι τώρα δυνατόν να διαγνώσουμε ορισμένες γενετικές ανωμαλίες στο έμβρυο. Πολλά ζευγάρια επιλέγουν να τερματίσουν μια εγκυμοσύνη που περιλαμβάνει ένα γενετικά ελαττωματικό παιδί. Αυτές οι εξελίξεις έχουν ενισχύσει τον ευγονικό σκοπό της αναγνώρισης και εξάλειψης του ανεπιθύμητου γενετικού υλικού. Αντισταθμίζοντας πάντως αυτή τη τάση, η πρόοδος στην ιατρική βοηθά τα θύματα πολλών γενετικών ασθενειών να ζήσουν μια αρκετά κανονική ζωή. Μελετάται επίσης η γενετική χειρουργική, στην οποία τα βλαβερά γο-

νίδια θα μπορούν να απομακρύνονται με άμεση επέμβαση. Αν αυτή τελειοποιηθεί, θα μπορούσε να εξαλείψει τα ευγονικά επιχειρήματα για τον περιορισμό της αναπαραγωγής σε αυτούς που φέρουν ελαττωματικά γονίδια. Αυτές οι αντικρουόμενες καινοτομίες έχουν περιπλέξει την αντιφατικότητα γενικά της ιδέας της ευγονικής. Επιπλέον, οι προτάσεις για επέκταση των ευγονικών προγραμμάτων, οι οποίες κυμαίνονται από τη δημιουργία τραπεζών σπέρματος για τους γενετικά ανώτερους, μέχρι τη πιθανή κλωνοποίηση ανθρώπινων όντων, έχουν αντιμετωπίσει τη σθεναρή αντίσταση του κοινού, το οποίο βλέπει συνήθως αυτά τα προγράμματα σα μια αθέμιτη παρέμβαση στη φύση, ή σαν ευκαιρίες κατάχρησης από το καθεστώς της εξουσίας.

ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ

"Είναι φωτογενής, αινιγματική και το πιο διάσημο πρόβατο στην ιστορία του κόσμου. Είναι η Ντόλλυ, ο πρώτος κλώνος ενός ενήλικου θηλαστικού. Η ζωή της είναι σαν ενός ήρωα της ροκ. Το πουλόβερ που πλέχτηκε με το μαλλί της φυλάσσεται σα θησαυρός σε ένα μουσείο. Οι εφημερίδες ενδιαφέρονται για τα πάντα σε σχέση με αυτήν, για όλες της λεπτομέρειες της σεξουαλικής της ζωής, για τις παράνομες σχέσεις της. Έχει ένα παιδί τη Μπόνυ, αλλά ποιος είναι ο μπαμπάς της; Τελικά για να ηρεμήσουν τα νεύρα της και να προστατευθεί, έχει κρατηθεί μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας".

ΚΛΩΝΟΣ Κλώνο ονομάζουμε ένα πληθυσμό γενετικά όμοιων κυττάρων ή οργανισμών που παράγονται από ένα μόνο αρχικό κύτταρο, ή οργανισμό, με μη σεξουαλικές μεθόδους. Η κλωνοποίηση είναι θεμελιώδης στα περισσότερα ζωντανά όντα, αφού τα σωματικά κύτταρα των φυτών και των ζώων είναι τελικά κλώνοι που παράγονται από τη μίτωση ενός μόνο γονιμοποιημένου ωαρίου. Πιο στενά, ένας κλώνος μπορεί να ορισθεί σαν ένας ατομικός οργανισμός που αναπτύχθηκε από ένα μόνο σωματικό κύτταρο του γονέα του και που είναι γενετικά ταυτόσημος με αυτόν. Τα φυτά που μπορούν να πολλαπλασιαστούν αγενώς, παράγουν γενετικά ταυτόσημα φυτά, που είναι κλώνοι τους. Ο κλωνοποίηση ήταν μια κοινοτυπία στην κηπουρική από τα αρχαία χρόνια. Πολλές ποικιλίες φυτών κλωνοποιούνται παίρνοντας απλώς μοσχεύματα των φύλλων τους, στελεχών ή ριζών τους και μεταφυτεύοντάς τα. Μια τεράστια ποικιλία καρποφόρων δένδρων και αναρίθμητα διακοσμητικά φυτά είναι κλώνοι. Επίσης με κλωνοποίηση αναπαράγονται τα βακτηρίδια και οι ζυμομύκητες, αλλά και μεγαλύτεροι οργανισμοί όπως μερικά φίδια και οι γαρίδες. Επειδή όμως στη φύση η σεξουαλική αναπαραγω-

γή είναι ο μόνος τρόπος για τη βελτίωση του γενετικού υλικού ενός είδους, τα περισσότερα αγενή είδη τείνουν να εκλείψουν. Τουλάχιστον όμως ένα, μια μαρίδα που ονομάζεται Artemia perthenogenetica, έχει επιβιώσει για τουλάχιστον 30 εκατομμύρια χρόνια. Πολύ περισσότερα είδη, μαζί με τη ψείρα των φυτών, αναπαράγονται με κλωνοποίηση το περισσότερο χρόνο, και αναπαράγονται σεξουαλικά μόνο κάθε μερικές γενεές. Ίσως κάποια μέρα και το ανθρώπινο είδος να ακολουθήσει το παράδειγμά τους. Τα σωματικά κύτταρα των ενήλικων ζώων και ανθρώπων μπορούν στερεότυπα να κλωνοποιηθούν στο εργαστήριο. Ενήλικα κύτταρα διαφόρων ιστών, όπως μυϊκά κύτταρα, που απομακρύνονται από το ζώο δότη και διατηρούνται σε ένα μέσον καλλιέργειας, ενώ δέχονται θρεπτικές ουσίες, καταφέρνουν όχι μόνο να επιζήσουν, αλλά να συνεχίσουν να διαιρούνται δημιουργώντας αποικίες ταυτόσημων απογόνων. Από τη δεκαετία του 1950 οι επιστήμονες μπορούσαν να κλωνοποιήσουν βατράχους, παράγοντας ταυτόσημα άτομα που φέρουν τα γενετικά χαρακτηριστικά ενός μόνο γονέα. Η τεχνική που χρησιμοποιείται στη κλωνοποίηση βατράχων αποτελείται από τη μεταμόσχευση του DNA ενός βατράχου που περιέχεται στον πυρήνα ενός σωματικού κυττάρου, μέσα σε ένα ωάριο από το οποίο έχει αφαιρεθεί προηγουμένως το γενετικό υλικό. Τα συντηκόμενα κύτταρα αρχίζουν μετά να αναπτύσσονται και να διαιρούνται, όπως ακριβώς ένα κανονικό γονιμοποιημένο ωάριο, για να σχηματίσουν τελικά ένα έμβρυο. Τα ποντίκια κλωνοποιήθηκαν για πρώτη φορά επιτυχώς στη δεκαετία του 1980, χρησιμοποιώντας μια διαδικασία κατά την οποία απομακρύνεται ο πυρήνας από ένα σωματικό κύτταρο ενός εμβρύου ποντικιού από τη μήτρα μιας εγκύου ποντικίνας και μεταμοσχεύεται σε ένα πρόσφατα γονιμοποιημένο ωάριο (από ένα άλλο ποντίκι), από το οποίο έχει απομακρυνθεί ο πυρήνας. Το κύτταρο καλλιεργείται μετά τεχνητά, μέχρι να διαιρεθεί και να γίνει ένα έμβρυο. Το έμβρυο, που αποτελείται αποκλειστικά από κύτταρα που παρήχθησαν από το μοναδικό μεταμοσχευμένο πυρήνα, μεταμοσχεύεται ύστερα τεχνητά μέσα στη μήτρα μια άλλης ποντικίνας μέχρι το τέλος της εγκυμοσύνης. Η κλωνοποίηση ενός νέου ζώου από τα κύτταρα ενός ενήλικου είναι όμως σημαντικά πιο δύσκολη. Όλα σχεδόν τα κύτταρα ενός ζώου περιέχουν τις γενετικές πληροφορίες για να αναπαράγουν ένα αντίγραφο του οργανισμού. Αλλά καθώς αυτά διαφοροποιούνται στους διάφορους ιστούς και όργανα του αναπτυσσόμενου ζώου, εκφράζουν μόνο εκείνες τις γενετικές πληροφορίες που χρειάζονται για να αναπαράγουν το δικό τους κυτταρικό τύπο. Αυτό περιόριζε τη κλωνοποίηση των ζώων μόνο στη χρησιμοποίηση εμβρυακών κυττάρων, που δεν έχουν ακόμα διαφοροποιηθεί σε αιμοσφαίρια, επιθηλιακά κύτταρα, κύτταρα των οστών, ή σε άλλα εξειδικευμένα κύτταρα, και τα οποία μπορούν έτσι να παρακινηθούν πιο εύκολα να αναπτυχθούν σε έναν ολόκληρο οργανισμό. Η πρώτη επιτυχία στη κλωνοποίηση ενός ενήλικου θηλαστικού επετεύχθη από μια ομάδα Βρετανών ερευνητών με τη καθοδήγηση του Γιαν Γουίλμουτ στο

Ινστιτούτο Ρόζλιν του Εδιμβούργου στη Σκωτία το 1996. Αφού αυτοί είχαν ήδη παράγει κλώνους από έμβρυα προβάτου, μπόρεσαν τελικά να παραγάγουν ένα αρνί χρησιμοποιώντας DNA από ένα ενήλικο πρόβατο. Έτσι γεννήθηκε η Ντόλλυ. Στη διαδικασία τους, ο πυρήνας ενός κυττάρου από τον θηλαστικό αδένα ενός ενήλικου προβάτου εμφυτεύτηκε στο αγονιμοποίητο ωάριο ενός άλλου προβάτου του οποίου είχε απομακρυνθεί ο πυρήνας. Το κλειδί στη νέα διαδικασία είναι ο συγχρονισμός του κυτταρικού κύκλου του κυττάρου του θηλαστικού αδένα με αυτό του ωαρίου. Για να το πετύχουν αυτό, πριν την εμφύτευση το κύτταρο του θηλαστικού αδένα αποστερείται από θρεπτικά υλικά. Αυτό σταματά το κυτταρικό του κύκλο, εμποδίζοντας έτσι τη διαίρεσή του. Ο πυρήνας μετά εμφυτεύεται μέσα στο ωάριο δέκτη και συγχωνεύεται με αυτό, ενώ εφαρμόζεται ηλεκτρικό ρεύμα για να εξομοιώσει την ενεργειακή έκρηξη που συμβαίνει στη διάρκεια της γονιμοποίησης. Το ωάριο αρχίζει να διαιρείται κανονικά και γίνεται ένα έμβρυο, το οποίο εμφυτεύεται στη μήτρα μιας άλλης προβατίνας. Το αρνί που γεννιέται τελικά είναι ένας κλώνος του δότη του αρχικού κυττάρου του θηλαστικού αδένα. Έτσι γεννήθηκε μετά από πέντε μήνες η Ντόλλυ, ένας κλώνος της μητέρας της και χωρίς ένα βιολογικό πατέρα. Οι πρακτικές εφαρμογές της κλωνοποίησης είναι οικονομικά ελπιδοφόρες, αλλά φιλοσοφικά ανησυχητικές. Οι εκτροφείς ζώων θα καλωσόριζαν τη δυνατότητα να κλωνοποιήσουν ζώα υψηλής ποιότητας. Θα μπορούσαν να κλωνοποιηθούν γενετικά μεγάλοι αριθμοί ζώων για να αυξήσουν τη παραγωγή φαρμάκων ή ανθρώπινων πρωτεϊνών, που είναι χρήσιμες για τη καταπολέμηση διαφόρων ασθενειών. Οι κλώνοι είναι πολύ χρήσιμοι επίσης στη βιολογική έρευνα λόγω της γενετικής τους ομοιομορφίας. Η κλωνοποίηση ανθρώπων είναι ένα θέμα βεβαρημένο με ηθική αντιφατικότητα. Αν η κλωνοποίηση μπορεί να εξασφαλίσει την άπειρη αναπαραγωγή ειδικών γενετικών χαρακτηριστικών, θα πρέπει να ληφθεί απόφαση ως προς το ποια χαρακτηριστικά είναι επιθυμητά κι επομένως άξια να διαιωνιστούν. Τα εξουσιοδοτημένα άτομα για τη λήψη μιας τέτοιας απόφασης θα μπορούσαν να αλλάξουν τη πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης. Μπορούμε να σκεφθούμε άπειρες δυνατότητες. Οι εγωιστές θα μπορούσαν να κλωνοποιήσουν τους εαυτούς τους και να τους δώσουν την ανατροφή που πάντα πίστευαν ότι άξιζαν. Οι πλούσιοι και ισχυροί θα μπορούσαν να ιδρύσουν δυναστείες, όπου στο θάνατό τους θα μεταβίβαζαν όλο το πλούτο τους σε μια γενετικά ταυτόσημη, αλλά νεαρότερη απόδοση του εαυτού τους. Όσοι θα ήθελαν να αναβάλλουν το θάνατό τους, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα πλήρες σωματικό τους αντίγραφο, εκτός από την εγκεφαλική λειτουργία, από το οποίο θα μπορούσαν να παίρνουν τέλεια όργανα για μεταμόσχευση καθώς θα εφθείροντο τα δικά τους. Όποιος επίσης αντιμετώπιζε την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, θα μπορούσε να προσπαθήσει να ξαναδημιουργήσει αυτό το άτομο από κύτταρα που λήφθησαν πριν το θάνατό του. Οι οπαδοί των διάσημων προσώπων θα μπορούσαν να τους ξαναφέρουν στη

ζωή. Υπάρχουν π.χ. πολλοί Αμερικάνοι που θα ήθελαν τον Έλβις Πρίσλεϋ ξανά ζωντανό. Αρκεί να υπήρχε κάπου ένα κομμάτι ιστού του, για να τον δημιουργήσουν απ’ αυτό. Θα μπορούσε ακόμα κάποιος να κλωνοποιήσει εμάς, χωρίς καν να το ξέρουμε. Οι περισσότεροι από μας δε συνειδητοποιούμε ότι αφήνουμε συνεχώς ιστούς γύρω μας. Αν έχουμε δώσει ποτέ αίμα, αν έχουμε κάνει μια βιοψία ή εγχείρηση, τότε μπορεί ένα κομμάτι μας να βρίσκεται ακόμα σε κάποιο ψυγείο. Σε πολλές χώρες παίρνουν στερεότυπα αίμα από τα νεογέννητα για μια γενετική εξέταση και μερικές φορές αυτό μένει αποθηκευμένο για δεκαετίες. Το Ινστιτούτο Παθολογίας των Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουάσιγκτον των ΗΠΑ έχει 92 εκατομμύρια κομμάτια ιστού πολιτών και στρατιωτικού προσωπικού, ενώ εκατομμύρια άλλα προστίθενται κάθε χρόνο. Καθώς αυξάνουν αυτά τα δείγματα, μερικά δίνονται ή πουλιούνται στις ακαδημαϊκές σχολές και στις εταιρίες βιοτεχνολογίας για γενετική έρευνα. Από την άλλη μεριά, αν οι επίδοξοι κλωνοποιοί μας δεν μπορούσαν να βρουν κύτταρά μας σε κάποιο ίδρυμα, θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να σπογγίσουν κρυφά το ποτήρι μας, ή να αποσπάσουν μερικές τρίχες από τα μαλλιά μας, τα οποία θα τους έδιναν αρκετά κύτταρα για να παράγουν ένα κλώνο. Όταν όμως προσπαθήσει κάποιος να κλωνοποιήσει τον Έλβις Πρίσλεϋ ή εμάς, γρήγορα θα απογοητευθεί. Μπορεί να είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε ένα ταυτόσημο γενετικά άνθρωπο, αλλά χωρίς την ιδιαίτερη ανατροφή που αυτός είχε, ο κλώνος δε θα ήταν ούτε ο Έλβις, ούτε εμείς. Δε θα ήταν ούτε καν ένας πραγματικός δίδυμος, γιατί δε θα είχε ζήσει στο ίδιο περιβάλλον με αυτόν στη μήτρα. Παρόμοια θα μπορούσε κάποιος παρανοϊκός να κλωνοποιήσει το Χίτλερ, αν έβρισκε κάπου ένα κομμάτι διατηρημένου ιστού του, αλλά δε θα χρειαζόταν να φοβόμαστε γι' αυτό. Εξ' αιτίας των διαφορών στο περιβάλλον της μήτρας και στην ανατροφή, οι κλώνοι του Χίτλερ δε θα δρούσαν, σκεπτόντουσαν, ή ακόμα αναγκαστικά έμοιαζαν σαν τον αρχικό. Πιθανά επίσης να μπορούσαν να αναπτυχθούν στο μέλλον ζωτικά όργανα χωρίς το υπόλοιπο σώμα, ιδανικά για μεταμοσχεύσεις. Θα μπορούσαμε ίσως κάποια μέρα να αναπρογραμματίσουμε τα σωματικά κύτταρα ή τα αιμοσφαίρια, ώστε να αναπτυχθούν σε ειδικά κομμάτια ιστών και οργάνων και όχι σε ολόκληρους οργανισμούς. Πάντως τα τεχνικά εμπόδια θα είναι τεράστια. Θα μπορούσε επίσης ίσως η κλωνοποίηση να βοηθήσει και στη δημιουργία σούπερ πολεμιστών ή σούπερ ευφυών ανθρώπων, ή μπορεί ακόμα και "υπερανθρώπων", παρόλο που προς το παρόν δε γνωρίζουμε αρκετά πράγματα για την ανθρώπινη γενετική, για να μπορούμε να κάνουμε αρκετή "βελτίωση" των ανθρώπων. Μέχρι τώρα, λόγω ηθικών ενδιαφερόντων, οι γενετιστές συγκεντρώνονται στην ανακάλυψη των αιτιών των γενετικών ασθενειών και μετά στη θεραπεία τους

ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΤΟΛΛΥ Ο Ρυούζο Γιαναγκιμάτσι του Πανεπιστημίου της Χαβάης έχει βεβαιώσει ότι έχει κλωνοποιήσει ένα τρωκτικό. Σύμφωνα με αναφορές από μια διάσκεψη στο Φαλμάουθ της Μασαχουσέτης, αυτός μετέδωσε ένα σλάιντ της Ντόλλυ και ανήγγειλε ότι τώρα "δεν είναι μόνη της". Ερευνητές στη Δανία και την Αυστραλία έχουν υιοθετήσει τη τεχνική του Ινστιτούτου Ρόζλιν του Εδιμβούργου για να κλωνοποιήσουν αγελάδες. Το αντιφατικό στοιχείο είναι ότι η Δανέζικη ομάδα χρησιμοποιεί γενετικό υλικό από νεκρά βόδια, που έχουν σφαχτεί μισή ώρα πριν πάρουν τα κύτταρα, πράγμα που υποδεικνύει την ενοχλητική πιθανότητα εφαρμογής αυτής της τεχνικής και σε νεκρούς ανθρώπους. Δυο πρόωρα μοσχαράκια κλωνοποιημένα από την ίδια ενήλικη αγελάδα έχουν γεννηθεί στην Ιαπωνία στο Ερευνητικό Κέντρο Ζώων της Επαρχίας Ισικάουα. Όπως ανέφερε ο New Scientist ήσαν και τα δυο υγιή, αλλά η μητέρα τους πέθανε μετά τη γέννα. Ο Ρίτσαρντ Σήιντ, ο γιατρός του Σικάγου που εξέπληξε το κόσμο λέγοντας ότι θα άνοιγε μια κλινική κλωνοποίησης, ήταν μάλλον ένας φαφλατάς και είναι απίθανο να κλωνοποιήσει κανένα άτομο στο άμεσο μέλλον. Η ομάδα του Ρόζλιν εξέφρασε σοβαρές αντιρρήσεις στα λεγόμενά του. Ο Χίλαρυ Γκρίφιν, ο βοηθός διευθυντής του ινστιτούτου είπε ότι για τη δημιουργία της Ντόλλυ εμφυτεύθηκαν 227 κλωνοποιημένα κύτταρα σε προσωρινές μητέρες, για να αναγνωρίσουν αυτά που άρχισαν να αναπτύσσονται κανονικά. Μόνο τα 29 απ' αυτά το έκαναν και αυτά μεταμοσχεύτηκαν μετά σε περισσότερες από μια ντουζίνα προβατίνες. Η Ντόλλυ ήταν το μοναδικό από αυτά τα έμβρυα που επέζησε στη κυοφορία, ή που δεν πέθανε σύντομα μετά τη γέννησή της από καρδιαγγειακές, ή άλλες αναπτυξιακές ανωμαλίες. "Αυτό είναι το είδος της πληροφόρησης που οι άνθρωποι σαν τον Ρίτσαρντ Σήιντ δε φαίνονται να διαβάζουν", τόνισε ο Γκρίφιν. Αλλά η τεχνολογία της πυρηνικής μεταφοράς προχωρά ραγδαίως και καθώς το κάνει οι ανεπιθύμητοι κίνδυνοι που σκιαγράφησε ο Γκρίφιν θα ελαττωθούν. O Ντον Γουλφ του Περιφερειακού Ερευνητικού Κέντρου του Όρεγκον για τα Πρωτεύοντα Θηλαστικά, στο Μπήβερτον, που εργάζεται πάνω στη κλωνοποίηση των πρωτευόντων θηλαστικών για την έρευνα του AIDS, λέει ότι η κλωνοποίηση των ανθρώπων μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε πέντε χρόνια. Ο Γουλφ και ο συνάδελφοί του στο Όρεγκον και στο Τέξας έχουν αναγγείλει ότι έχουν κλωνοποιήσει δύο πιθήκους ρέζους, μετά από 166 προσπάθειες, χρησιμοποιώντας σα δότες εμβρυακά κύτταρα.

Από τη στιγμή που πραγματοποιήθηκε η κλωνοποίηση των ζώων, οι ερευνητές σκέφθηκαν ότι η ίδια τεχνολογία θα μπορούσε να βοηθήσει και στον πολλαπλασιασμό ειδών που είναι υπό εξαφάνιση (π.χ. των πάντα). Το πρόβλημα είναι ότι όσο σπανιότερο είναι το ζώο, τόσο λιγότερα ωάρια είναι διαθέσιμα για να χρησιμοποιηθούν σα δότες για το κλωνοποιημένο γενετικό υλικό.

ΗΘΙΚΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗΣ Μπορείτε να απαγορεύσετε τη κλωνοποίηση, αλλά νομίζω ότι οι άνθρωποι θα τη δοκιμάσουν οπωσδήποτε. Θα το κάνουν, γιατί άμα το κάνουν, δε θα ξεχαστούν ποτέ (Τζων Γκόρντον του Νοσοκομείου Mount Sinai της Νέας Υόρκης).

Η κλωνοποίηση ανθρώπων προς το παρόν απαγορεύεται μόνο σε μερικές ελάχιστες χώρες, όπως η Βρετανία. Δεν απαγορεύεται στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ και στην Αυστραλία. Επίσης δεν υπάρχει κανένας νόμος που να μας επιτρέπει να ορίζουμε τους ιστούς μας άπαξ και αυτοί είναι έξω από το σώμα μας. Π.χ. όταν ο Τζων Μουρ ανακάλυψε το 1980 ότι οι ερευνητές είχαν χρησιμοποιήσει ένα δείγμα από τη σπλήνα του για να κατασκευάσουν ένα καινούργιο φάρμακο που άξιζε δισεκατομμύρια δολάρια, το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνιας, που εκδίκασε τη προσφυγή του, απεφάνθη ότι δεν είχε κανένα νομικό δικαίωμα να διεκδικήσει ένα ποσοστό από τα κέρδη. Ακόμα και το δικαίωμά μας να αναλάβουμε τη πατρότητα του κλωνοποιημένου παιδιού μας θα ήταν αμφίβολο. Στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, ο νόμος ορίζει τη μητέρα ενός παιδιού σαν τη γυναίκα που ήταν έγκυος με αυτό, ενώ ο πατέρας ορίζεται ποικιλοτρόπως: σαν ο σύντροφος της μητέρας που κυοφορεί το παιδί, ή σαν ο χορηγός του σπέρματος. Σε μερικές χώρες η πατρότητα και η μητρότητα σε περιπτώσεις αμφιβολιών ορίζεται με βάση γενετικά τεστ. Αλλά αν το παιδί κλωνοποιήθηκε μυστικά, ας πούμε από το αίμα μας, δε θα έχουμε συνεισφέρει ούτε σπερματοζωάριο, ούτε ωάρια, και δε θα έχουμε εμπλακεί στη κυοφορία. Το γενετικό τεστ μητρότητας ή πατρότητας θα αύξανε μόνο τη σύγχυση, δείχνοντας ότι ήμασταν γενετικά πολύ όμοιοι για να ήμασταν ο πατέρας, και στη πραγματικότητα ήμασταν ένας δίδυμος αδελφός του παιδιού. Οι νομοθέτες είναι απίθανο να βιαστούν για να αντιμετωπίσουν τα διλήμματα της ανθρώπινης κλωνοποίησης, από το φόβο μήπως σιωπηρά συγχωρέσουν κάποια αντιφατική ιδέα. Τελικά όμως ο νόμος θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τη νέα πραγματικότητα και να προστατεύσει τα δικαιώματα των ανθρώπων. Θα πρέπει έτσι να επανεξετάσει πώς βλέπουμε το σώμα μας και τους συγγενείς μας: τη μητέρα, το πατέρα, τον αδελφό και την αδελφή μας.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι είναι όλοι οι άνθρωποι εναντίον της κλωνοποίησης και ότι θα ήθελαν την απαγόρευσή της. Εκτός από τους επιστήμονες ερευνητές που κυνηγούν τη δόξα, υπάρχουν πολλοί άλλοι άνθρωποι που θα έβλεπαν με θετικό μάτι τη δημιουργία ενός κλώνου τους. Για παράδειγμα μια γυναίκα που έχασε το παιδί της και δεν μπορεί να αποκτήσει άλλο. Ποιος μπορεί να της απαγορεύσει να έχει ένα δικό της παιδί; Μετά είναι οι άνθρωποι με θανατηφόρες ασθένειες που ψάχνουν απεγνωσμένα για ένα όργανο, το οποίο θα μπορούσαν ίσως να βρουν με μια διαδικασία κλωνοποίησής τους και μάλιστα λόγω της γενετικής ταυτότητας με τον κλώνο τους, θα υπήρχε ελάχιστη πιθανότητα αποβολής αυτού του οργάνου από το σώμα τους. Βέβαια σε μια τέτοια περίπτωση εγείρονται άλλα σοβαρά ηθικά προβλήματα, γιατί ο κλώνος μας θα είναι ένας άνθρωπος σαν εμάς κι επομένως θα πρέπει να συναινέσει στην απώλεια αυτού του ζωτικού του οργάνου για να το δωρίσει σ' εμάς, πράγμα που θα μπορούσε να του κοστίσει την ίδια του τη ζωή, ή τουλάχιστον να του δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στην υγεία. Και ως προς το θεολογικής τώρα φύσεως ερώτημα αν έχουν και οι κλώνοι ψυχή, η μόνη λογική απάντηση είναι, πως αν έχουμε εμείς, τότε σίγουρα θα έχουν και αυτοί, Με μια τέτοια έννοια λοιπόν η ακούσια απόσπαση ενός ζωτικού οργάνου από τον κλώνο μας, για δική μας ωφέλεια, θα αποτελούσε ένα έγκλημα και θα έπρεπε να τιμωρηθεί αναλόγως. Μένει μόνον η περίπτωση της δημιουργίας με κλωνοποίηση εξειδικευμένων οργάνων και όχι πλήρων οργανισμών. Σε μια τέτοια περίπτωση οι ηθικές αντιρρήσεις θα ήσαν πολύ πιο ασθενικές και θα μπορούσε ίσως η κοινωνία να το δεχθεί σχετικά εύκολα. Η τελική πάντως αποδοχή από το κοινό της εξωσωματικής γονιμοποίησης, παρά τις αρχικές αντιδράσεις, δείχνει ότι μια νέα τεχνολογία μπορεί τελικά να γίνει αποδεκτή, αν ικανοποιήσει, έστω και σε μικρό ποσοστό, το δικαίωμα των ανθρώπων να έχουν ένα παιδί. Έτσι οι δυνατότητες που προσφέρει η κλωνοποίηση των ανθρώπων δεν θα απορριφθούν τόσο εύκολα. Οι επιστήμονες πάντως δεν θα πρέπει να παρουσιάζουν στο κοινό ευχάριστες μόνον υποθέσεις και εφαρμογές, αλλά να επισημάνουν συγχρόνως τους κινδύνους που εγκυμονεί η ίδια η μέθοδος και τα ηθικά διλήμματα που εγείρει η λαθεμένη χρησιμοποίησή της. Στο site "Human Cloning Foundation" του Ίντερνετ, το οποίο κάνει προπαγάνδα υπέρ της κλωνοποίησης, αναφέρεται η εξής ιστορία: "Ένα παιδί (του οποίου δεν αναφέρεται το όνομα) αποφοιτώντας από το Λύκειο στην ηλικία των 18 χρόνων, πήγε σε ένα πάρτι με πισίνα για να το διασκεδάσει. Μπέρδεψε εκεί το βαθύ με το ρηχό και βουτώντας με το κεφάλι έσπασε το λαιμό του κι έγινε τετραπληγικός. Σε ηλικία 19 χρόνων είχε τη πρώτη μόλυνση στο ουροποιητικό του σύστημα, λόγω ενός μόνιμου καθετήρα που χρησιμοποιούσε για την ούρηση. Συνέχιζε να υποφέρει απ' αυτές στην υπόλοιπη ζωή του. Στα 20 του έπαθε έρπη ζωστήρος. Υπέφερε συνεχώς από χρόνιους, ανυπόφορους πόνους. Στα 21 του κληρονόμησε ένα ποσό 10 εκατομμυρίων δολαρίων. Στα 40 του άκουσε για τη Ντόλλυ και άλλαξε τη διαθήκη

του αποθηκεύοντας το DNA του για μια μελλοντική κλωνοποίησή του. Η μελλοντική μητέρα του θα ανταμειφθεί με το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων για να τον γεννήσει και να τον αναθρέψει. Ο DNA κλώνος του θα κληρονομήσει ένα σεβαστό ποσόν. Άφησε επίσης πέντε εκατομμύρια δολάρια για την επιστημονική έρευνα στη σπονδυλική στήλη. Πέθανε αισθανόμενος ότι παρόλο που στερήθηκε τη κανονική ζωή, ο δίδυμος κλώνος του θα ζήσει μια καλύτερη ζωή". Σε μια συζήτηση πάντως που έχουν κάνει ειδικοί της βιο-ηθικής, δικηγόροι, επιστήμονες και θρησκευτικοί αρχηγοί πάνω στα σωστά και τα λάθη της κλωνοποίησης των ανθρώπων, αυτοί συμφώνησαν ότι για λόγους ασφάλειας θα πρέπει προς το παρόν αυτή να απαγορευθεί. Η βασική ανησυχία είναι ο μεγάλος κίνδυνος για τη δημιουργία παραμορφωμένων ή θνησιγενών παιδιών. Υπάρχει επίσης ανησυχία ότι θα κληρονομούνταν στο δότη οι μεταλλάξεις που προκαλούν καρκίνο που υπάρχουν στα κύτταρα ενός ενήλικου ανθρώπου. Μια άλλη ανησυχία είναι ότι οι κλώνοι μπορεί να γεράσουν πρόωρα. Η Μάργκαρετ Μπράζιερ, καθηγήτρια νομικής στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, έχει την άποψη ότι η τωρινή απαγόρευση της κλωνοποίησης ανθρώπων στη Μεγάλη Βρετανία πρέπει να συνεχιστεί, γιατί "αν εδημιουργούντο κλώνοι με νεκρό εγκέφαλο και χρησιμοποιούντο σαν τράπεζες οργάνων, αυτό θα άλλαζε ριζικά τη φύση αυτού που πρέπει να είναι ανθρώπινο".

ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ Είτε μας αρέσει, είτε όχι, σε μερικά χρόνια θα έχουμε την ικανότητα να ελέγχουμε την εξέλιξή μας (Ρόμπερτ Τέιλορ)

Ο όρος γενετική μηχανική ήταν στην αρχή πιο ευρύς και περιελάμβανε όλες τις μεθόδους τεχνητής επιλογής και τις βιοϊατρικές μεθόδους όπως η τεχνητή γονιμοποίηση, η εξωσωματική γονιμοποίηση, οι τράπεζες σπέρματος, η κλωνοποίηση και η "γονιδιακή εγχείρηση". Τώρα όμως ο όρος αυτός χρησιμοποιείται μόνο για τη τεχνολογία του ανασυνδεόμενου DNA, ή γονιδιακή κλωνοποίηση, στην οποία τα μόρια του DNA από μια ή περισσότερες πηγές συνδυάζονται μέσα σε κύτταρα ή εξωσωματικά και μετά εισάγονται σε οργανισμούς δέκτες (ξενιστές), όπου μπορούν να πολλαπλασιαστούν. Η γονιδιακή κλωνοποίηση χρησιμοποιείται για τη παραγωγή νέων γενετικών συνδυασμών που είναι χρήσιμοι στην επιστήμη, την ιατρική, τη γεωργία ή τη βιομηχανία. Το DNA είναι ο φορέας των γενετικών πληροφοριών κι επιτυγχάνει τα αποτελέσματά του κατευθύνοντας τη σύνθεση των πρωτεϊνών. Το μεγαλύτερο μέρος της τεχνολογίας του ανασυνδεόμενου DNA περιλαμβάνει την εισαγωγή ξέ-

νων γονιδίων μέσα στα πλασμίδια των συνήθων εργαστηριακών γενών (μικροβιακών στελεχών, κληρονομικών χαρακτήρων) των βακτηριδίων. Τα πλασμίδια είναι μικροί δακτύλιοι DNA, που δεν είναι μέρος του χρωμοσώματος του βακτηριδίου. Παρ' όλα αυτά μπορούν να κατευθύνουν τη σύνθεση της πρωτεΐνης και όπως το χρωμοσωματικό DNA αναπαράγονται και μεταβιβάζονται στους απογόνους του βακτηριδίου. Έτσι, ενσωματώνοντας ένα ξένο DNA (π.χ. ένα γονίδιο του θηλαστικού αδένος) μέσα σε ένα βακτηρίδιο, οι ερευνητές μπορούν να αποκτήσουν ένα σχεδόν απεριόριστο αριθμό αντιγράφων του εισαχθέντος γονιδίου. Επιπλέον, αν το εισαχθέν γονίδιο είναι λειτουργικό (δηλαδή, εάν κατευθύνει τη σύνθεση μιας πρωτεΐνης), το τροποποιημένο βακτηρίδιο θα παράγει τη πρωτεΐνη που καθορίζεται από το ξένο DNA. Η γενετική μηχανική έχει προοδεύσει στη κατανόηση πολλών θεωρητικών και πρακτικών απόψεων της λειτουργίας και οργάνωσης των γονιδίων. Με τις τεχνικές του ανασυνδεόμενου DNA, έχουν δημιουργηθεί βακτηρίδια που μπορούν να συνθέτουν ανθρώπινη ινσουλίνη, ανθρώπινη αυξητική ορμόνη, άλφα ιντερφερόνη, εμβόλια εναντίον της ηπατίτιδας Β και άλλες ιατρικώς χρήσιμες ουσίες. Τα φυτά μπορούν να προσαρμοστούν γενετικά, για να τα βοηθήσουμε να παρασκευάσουν άζωτο, και οι γενετικές ασθένειες μπορούν πιθανά να διορθωθούν με την αντικατάσταση των "κακών" γονιδίων από "σωστά" γονίδια. Παρόλα αυτά υπάρχουν ανησυχίες γι' αυτές τις επιτεύξεις μήπως και προκαλέσουν την εισαγωγή επικίνδυνων χαρακτηριστικών μέσα στους μικροοργανισμούς, τα οποία δεν υπήρχαν προηγουμένως, όπως π.χ. μια αντίσταση στα αντιβιοτικά, τη παραγωγή τοξινών, ή μια τάση για τη πρόκληση ασθενειών. Οι "νέοι" μικροοργανισμοί που δημιουργήθηκαν από την έρευνα με το ανασυνδεόμενο DNA πατενταρίστηκαν το 1980, ενώ το 1986 το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ επιδοκίμασε τη πώληση του πρώτου ζωντανού γενετικά μεταλλαγμένου οργανισμού, ενός ιού, που χρησιμοποιείται σαν εμβόλιο εναντίον της ψευδολύσσας, από το οποίο είχε κοπεί ένα μοναδικό γονίδιο. Από τότε έχουν δοθεί εκατοντάδες πατέντες για μεταλλαγμένα βακτηρίδια και φυτά. Η έρευνα της κλωνοποίησης προχωράει σιωπηλά καθώς οι ερευνητές προσπαθούν να προστατεύσουν εμπορικά τις ανακαλύψεις τους και να αποφύγουν τα περίεργα και εξεταστικά μάτια των ΜΜΕ. Για παράδειγμα είναι βέβαιο ότι έχουν κλωνοποιηθεί ήδη και αγελάδες, αλλά το κρατάνε μυστικό οι εταιρίες βιοτεχνολογίας. Η γενετική μηχανική πριν από πολύ καιρό είχε υποσχεθεί μια επανάσταση στην ιατρική και στη γεωργία. Ποντίκια και κατοικίδια ζώα γενετικά επεξεργασμένα υπάρχουν ήδη από καιρό και χρησιμοποιούνται για τα πάντα, από τη βασική έρευνα μέχρι τις προσπάθειες δημιουργίας "ανθρωποποιημένων" οργάνων ζώων για μεταμοσχεύσεις. Πρόβατα και αγελάδες έχουν επίσης ήδη χρησιμοποιηθεί για να παράγουν στο γάλα τους ανθρώπινες πρωτεΐνες. Υπάρχει ακόμα η σκέψη να αλλαχθούν τα γονίδια ορισμένων ζώων, ώστε αυτά να αναπτύξουν ανθρώπινες γενετικές ασθένειες, ή ακόμα καρδιοπάθειες. Ακούγεται ανατριχιαστικό, αλλά οι "επιστήμονες" πιστεύουν ότι τα πλεονεκτήματα ξεπερνούν σε

βαρύτητα το πόνο των ζώων(!). Θα τα αρρωστήσουμε και μετά θα κάνουμε δεκάδες πειράματα για να δούμε πώς θεραπεύονται.... Μια πιο μακρινή πιθανότητα είναι ότι η γενετική μηχανική θα μπορούσε να παράγει ζώα με όργανα που φαίνονται ανθρώπινα, μιλώντας ανοσολογικά, παρέχοντας έτσι μια ατέλειωτη παρακαταθήκη οργάνων για μεταμοσχεύσεις. Η ιδέα είναι όμως κάπως αντιφατική, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος μετάδοσης ασθενειών από τα ζώα στους ανθρώπους. Από την άποψη της κτηνοτροφίας οι αγελάδες θα κάνουνε πολύ γάλα, χωρίς να υποφέρουν από μαστίτιδα, ή θα παίρνουμε κατευθείαν από αυτές άπαχο γάλα και από τα άλλα ζώα άπαχο κρέας.

ΣΥΣΤΟΙΧΙΕΣ ΓΟΝΙΔΙΩΝ Οι γενετιστές επιστήμονες εργάζονται μέχρι τώρα σιωπηλά και αποφεύγουν να αναφέρουν ανοιχτά ότι ενδιαφέρονται για την κλωνοποίηση των ανθρώπων. Η μόνη εξαίρεση είναι ο ιδιόρρυθμος γιατρός από το Σικάγο Ρίτσαρντ Σήιντ, που ανήγγειλε δημόσια ότι θα ανοίξει μια κλινική για κλωνοποίηση ανθρώπων. Η "γονιδιακή χειρουργική" αναπτύσσεται με ταχύ ρυθμό, αλλά εκείνο βασικά που μπορεί να κάνει προς το παρόν, είτε συνδυαστεί με τη τεχνολογία της κλωνοποίησης είτε όχι, είναι να παίρνει ένα γονίδιο από εδώ, ή να βάζει ένα γονίδιο εκεί. Σύνθετα όμως ανθρώπινα χαρακτηριστικά, όπως π.χ. η ευφυία, ή η αντίσταση στις ασθένειες, ελέγχονται από πάρα πολλά γονίδια και θα χρειαζόταν επομένως η ύπαρξη μιας αναπτυσσόμενης τεχνολογίας που θα ανακάλυπτε τις σειρές των γονιδίων που δημιουργούν αυτά τα χαρακτηριστικά και θα πρόσθετε μετά τις απαιτούμενες συστοιχίες γονιδίων στα ανθρώπινα κύτταρα. Ο μοριακός βιολόγος Χάντιγκτον Γουίλαρντ της Ιατρικής Σχολής Case Western Reserve στο Κλήβελαντ του Οχάιο και οι συνάδελφοί δημιούργησαν τεχνητά χρωματοσώματα σε καλλιεργημένα ανθρώπινα κύτταρα, που αναπαράγονταν κάθε φορά που εδιαιρούντο τα κύτταρα. Τα καλλιέργησαν για έξη μήνες και φαινόντουσαν σαν τελείως κανονικά χρωματοσώματα. Τα τεχνητά αυτά ανθρώπινα χρωμοσώματα (HACs) υπόσχονται πάρα πολλά στη γενετική μηχανική και μόλις τελειοποιηθούν, θα δώσουν στους γενετιστές μηχανικούς τη δυνατότητα να μεταφέρουν κατά παραγγελία σύνθετα γενετικά προγράμματα μέσα στα ανθρώπινα εμβρυακά κύτταρα. Το κάθε γονίδιο θα μπορούσε να έχει διακόπτες ελέγχου που θα ρυθμίζονται, έτσι ώστε αυτό να ενεργοποιείται μόνο σε ειδικούς ιστούς, ή όταν ο ασθενής παίρνει ένα ιδιαίτερο φάρμακο. Ο Τζων Κάμπελ, μοριακός βιολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, επινόησε το εξής παράδειγμα: Έστω ότι οι άνδρες στην οικογένειά σας έχουν τη τάση να παθαίνουν καρκίνο του προστάτη σε μικρή ηλικία. Εισάγετε μέσα στο γονιμοποιημένο σας ωάριο ένα HAC που περιέχει ένα γονίδιο για μια τοξίνη που σκοτώνει κάθε κύτταρο που την κατασκευάζει, και δυο διακόπτες γι αυτό το γονίδιο: ένα που ενεργοποιείται μόνο από τα κύτταρα

του προστάτη κι έναν άλλο από την εκδυσόνη, μια ορμόνη των εντόμων, που δεν μπορούν να κατασκευάσουν οι άνθρωποι. Μετά από εννέα μήνες έχετε ένα χοροπηδηχτό μωρό. Μετά από πενήντα χρόνια αυτό παθαίνει καρκίνο του προστάτη. Παίρνει τότε εκδυσόνη, η οποία ενεργοποιεί το δηλητήριο του προστάτη, σκοτώνοντας κάθε προστατικό κύτταρο στο σώμα του. Ακόμα και καρκινικά κύτταρα που έχουν εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος θα πρέπει να εξαλειφθούν. Η τεχνική αυτή της γονιδιακής μηχανικής θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να κάνει τους ανθρώπους ανθεκτικούς στο AIDS, ή σε ορισμένα είδη καρκίνων, ή θα μπορούσε ίσως να τους κάνει να ζήσουν περισσότερο. Ο Γουίλαρντ συμφωνεί ότι το σχήμα των προστατικών κυττάρων, ή άλλα σαν κι αυτό, μπορεί κάποια μέρα να δουλέψει. Τώρα η ομάδα του προσπαθεί να κατασκευάσει HACs που περιέχουν ειδικά ανθρώπινα γονίδια, ώστε να μπορούν να ελέγξουν ότι τα γονίδια λειτουργούν κανονικά στις κυτταρικές καλλιέργειες. Σύμφωνα με αυτόν, όλοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν τεχνητά χρωμοσώματα σε ποντίκια, αλλά είμαστε ακόμα μακριά από το να σκεφθούμε να βάλλουμε HACs σε ανθρώπους. Οι πρώτοι υποψήφιοι για την εφαρμογή της γενετικής μηχανικής στους ανθρώπους είναι πιθανόν παιδιά που θα μπορούσαν να κληρονομήσουν μια ασθένεια που σκοτώνει τα άτομα σε νεαρή ηλικία, είναι προς το παρόν ανίατη και προκαλείται από ένα σχετικά απλό ελάττωμα. Μια τέτοια αρρώστια είναι η ασθένεια των Tay-Sachs, η οποία προκαλεί εκφυλισμό του εγκεφάλου στα πρώτα παιδικά χρόνια. Αν διορθώσουμε το γονίδιο που την προκαλεί, θα σταματήσουμε την αρρώστια, τόσο σε αυτό το παιδί, όσο και στους απογόνους του. Όπως υποστηρίζεται, αν λυθούν τα ζητήματα ασφάλειας, η ιδέα εξάλειψης τέτοιων ασθενειών θα μπορούσε να επηρεάσει τη γνώμη του κοινού στο να δεχθεί τελικά την εφαρμογή της γενετικής μηχανικής στους ανθρώπους. Για χρόνια οι γενετιστές μηχανικοί έχουν μεταλλάξει εκτρεφόμενα ζώα εγχέοντας γονίδια μέσα σε γονιμοποιημένα ωάρια και μετά τοποθετώντας τα στη μήτρα ενός ζώου. Αλλά η τεχνική αυτή είναι πολύ αναξιόπιστη για να χρησιμοποιηθεί σε ανθρώπους. Από τα 100.000 ωάρια, τρία μετά βίας κατάφεραν να ενηλικιωθούν με το γονίδιο να λειτουργεί όπως σχεδιάσθηκε. Επιπλέον μπορούμε να προσθέσουμε μόνο ολόκληρα γονίδια και όχι να ρυθμίσουμε σωστά τα υπάρχοντα.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ Η εξέλιξη εκτοπίζεται από τη τεχνολογία, και η χρονική κλίμακα θα είναι πολύ πιο ταχεία. Οι άνθρωποι αρχίζουν να γίνονται αντικείμενο συνειδητούς σχεδία-

σης...Δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγουμε αυτή τη τεχνολογία. Η γνώση έρχεται πολύ γρήγορα και οι δυνατότητες είναι πάρα πολύ συναρπαστικές (Γκρέκορυ Στοκ, βιοφυσικός).

Οι γενετιστές και οι βιολόγοι μιλούν για γενετικά επεξεργασμένα ανθρώπινα έμβρυα, έτσι ώστε αυτά και τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους να μην έχουν πια προβλήματα υγείας. Για παιδιά ελεύθερα πια από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, το καρκίνο, τη κυστική ινωμάτωση, τη δρεπανοειδή αναιμία, τη καρδιοπάθεια και το διαβήτη. Μιλούν για τη θεραπεία θανατηφόρων ασθενειών, ή ακόμα για τη δημιουργία παιδιών που θα είναι δυνατότερα, εξυπνότερα ή πιο ανθεκτικά στις μολύνσεις. Οι άνθρωποι δε θα χρειάζεται να έχουν πια επικίνδυνους συνδυασμούς των γονιδίων των γονέων τους. Οι γενετιστές μηχανικοί θα μπορούσαν να εξαλείψουν τα ελαττωματικά αυτά γονίδια, να αλλάξουν τα υπάρχοντα, ή ακόμα να προσθέσουν μερικά επιπλέον. Η ανθρωπότητα θα έπαιρνε πραγματικά στα χέρια της τον έλεγχο της εξέλιξής της. Πολλά από τα βασικά βήματα του σκοπού αυτού που έχουν θέσει οι γενετιστές μηχανικοί έχουν σιωπηρά πραγματοποιηθεί. Αυτοί ανακαλύπτουν σιγά - σιγά όχι μόνο τι κάνουν τα γονίδιά μας, αλλά και το πώς να κάνουν ακριβείς αλλαγές σε αυτά. Και παρόλο που το ανθρώπινο γονιδίωμα δεν έχει ακόμα αναλυθεί πλήρως, οι βάσεις δεδομένων περιέχουν ήδη λεπτομέρειες χιλιάδων γονιδίων και χιλιάδων παραλλαγών μέσα τους, μαζί με πληροφορίες για το πώς αυτές οι παραλλαγές επηρεάζουν τα σωματικά και τα συναισθηματικά μας γνωρίσματα. Έχει ειπωθεί ότι το πολύ μέσα σε δυο δεκαετίες οι γενετιστές θα "σχεδιάζουν" παιδιά. Παρόλο που αυτή η ιδέα της σχεδίασης παιδιών μπορεί να ακούγεται πολύ απωθητική, οι επιστήμονες έχουν τους τρόπους τους να πείθουν τελικά το κοινό. Όταν αναπτύχθηκε η εξωσωματική γονιμοποίηση στη δεκαετία του 1970, τόσο οι γιατροί όσο και οι άνθρωποι θεώρησαν αρχικά την ιδέα άτοπη και απωθητική. Τώρα όμως, παρόλο που ο βαθμός επιτυχίας της μεθόδου είναι ακόμα χαμηλός, η εξωσωματική γονιμοποίηση δημιούργησε μια τέτοια ζήτηση μεταξύ των ζευγαριών με προβλήματα γονιμότητας, που έχει γίνει πια ευρέως αποδεκτή. Οι γονείς λοιπόν και τώρα θα δώσουν το προβάδισμα στην αποδοχή των μεθόδων της γενετικής μηχανικής από το κοινό. Ήδη γίνονται σφυγμομετρήσεις μετά από σφυγμομετρήσεις για να πεισθούν οι γονείς ότι δεν υπάρχει τίποτα το κακό με τη γενετική μετάλλαξη των παιδιών τους για λόγους υγείας, ή ακόμα για να τα σταματήσουν να είναι ομοφυλόφιλα (!). Αναφέρεται ήδη ότι το 20% των γονέων συμφωνούν με μια τέτοια προοπτική. Οι επιστήμονες όμως που προπαγανδίζουν τις ιδέες της γενετικής μηχανικής παρουσιάζουν μόνο τη θετική της όψη, αποκρύβοντας ή αποσιωπώντας σκόπιμα τους κινδύνους της και τις αρνητικές δυνατόν εφαρμογές της. Το τέχνασμα άλλωστε είναι από παλιά γνωστό. Δε λένε για παράδειγμα ότι δε συμφωνούν όλοι οι επιστήμονες με αυτή τη νέα τεχνολογία. ότι εκτός από αυτούς

που τη βρίσκουν "ακαταμάχητη", υπάρχουν και αυτοί που τη θεωρούν "ηθικά αμφισβητήσιμη", ή ακόμα "επικίνδυνη". Δεν αναφέρουν επίσης τις απρόβλεπτες, τρομακτικές συνέπειες που μπορεί να έχει μερικές φορές η εφαρμογή αυτής της νέας υψηλής τεχνολογίας. Μια τέτοια τερατώδης συνέπεια είναι και το άτυχο "γουρούνι του Μπέλστβιλ". Αυτό υπέστη γενετική επεξεργασία από επιστήμονες του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ για να παράγει ανθρώπινη αυξητική ορμόνη, που θα το έκανε να μεγαλώσει γρηγορότερα και να είναι πιο άπαχο. Οι μηχανικοί πρόσθεσαν και ένα γενετικό διακόπτη που θα ενεργοποιούσε το γονίδιο της αυξητικής ορμόνης μόνον όταν το γουρούνι έτρωγε τροφή καρυκευμένη με ψευδάργυρο. Ο διακόπτης όμως απέτυχε. Η επιπλέον αυξητική ορμόνη έκανε το γουρούνι να μεγαλώνει γρηγορότερα απ' ό,τι του επέτρεπε ο σκελετός του. Το αποτέλεσμα ήταν να υποφέρει από φοβερά προβλήματα στα κόκαλα και στις αρθρώσεις και να μην μπορεί να κινηθεί. Βέβαια σε μια τέτοια περίπτωση, μια και πρόκειται για ένα "ζώο", οι γενετιστές μηχανικοί ξεμπερδεύουν εύκολα με την αποτυχία τους, σφάζοντας το ζώο. Τι θα γινόταν όμως αν επρόκειτο για έναν άνθρωπο;. Τι γίνεται επίσης όταν τα γονίδια της "ασθένειας" σε συνδυασμό με άλλα γονίδια, ή με ανθρώπους που είναι μόνο φορείς, βοηθούν επίσης στη δημιουργία άυλων αγαθών όπως η καλλιτεχνική δημιουργικότητα ή ένα οξυδερκές πνεύμα; Θα διώξουμε το γονίδιο και θα διακινδυνεύσουμε να χάσουμε και αυτά τα γνωρίσματα μαζί του;. Παρόλο επίσης που δε θα θέλαμε να έχει κανείς μας κανένα είδος ψυχικής διαταραχής, μήπως η κοινωνία μας θα γινόταν πτωχότερη, χωρίς την εφευρετικότητα, η οποία, όπως λένε πολλοί ψυχολόγοι, συνοδεύει αυτές τις διαταραχές; Ο βιολόγος του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, Λη Σίλβερ αναφέρει στο βιβλίο του "Αναδημιουργώντας την Εδέμ" ότι σ' ένα ή δυο αιώνες εκτεταμένης χρήσης της γενετικής μηχανικής μπορεί να δημιουργήσουμε ακόμα και ένα νέο είδος ανθρώπου, απρόθυμοι πια ή ανίκανοι να ζευγαρώσουμε με τις "πτωχές γονιδιακά" σχέσεις μας. Σύμφωνα επίσης με τον Λιέμπε Καβαλιέρι, μοριακό βιολόγο στο Πανεπιστήμιο Στέιτ της Νέας Υόρκης "η δυνητική δύναμη της γενετικής μηχανικής είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή της διάσπασης του ατόμου και θα μπορούσε να είναι σε κάθε μπιτ της το ίδιο επικίνδυνη για τη κοινωνία". Πάντως ο Καβαλιέρι νομίζει ότι είναι απίθανο η άσχημη πλευρά της γενετικής μηχανικής να σταματήσει την ανάπτυξη της τεχνολογίας. "Είναι ουσιαστικά αναπόφευκτο ότι θα χρησιμοποιηθεί και για τους πιο μπανάλ λόγους, όπως για να κερδίσουν κάποιοι χρήματα, ή για να ικανοποιήσουν τους δεξιοτέχνες επιστήμονες που δημιούργησαν τη τεχνολογία". Η άποψη του Νέλσον Γουίβελ, πληρεξούσιου διευθυντή του Ινστιτούτο για τη Γονιδιακή Θεραπεία των Ανθρώπων στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας, είναι ότι "υπάρχει ένας πραγματικός κίνδυνος για μερικά αόρατα και απρόβλεπτα προβλήματα. Στη γονιδιακή θεραπεία, τα γονίδια τοποθετούνται μέσα στα κύτταρα με μεταλλαγμένους ιούς ή άλλα μέσα. Αυτό είναι μια επικίνδυνη δουλειά, γιατί τα γονίδια μπορεί να μπουν σε λάθος θέση στο γονιδίωμα, σκοτώνοντας

εντελώς το κύτταρο ή, κάτι πολύ χειρότερο, να προκαλέσουν καρκίνο". Και για να θυμηθούμε λίγο τους θεάρεστους σκοπούς της Μυστικής Κυβέρνησης της Νέας Τάξης Πραγμάτων και τα σχέδιά της για την εξαφάνιση των «άχρηστων καταναλωτών» των πολύτιμων πόρων του πλανήτη μας, σύμφωνα με το βιβλίο Emerging Viruses: AIDS And Ebola του Δρ. Leonard Horowitz, τόσο ο ιός του AIDS, όσο και του Έμπολα, μαζί με άλλες θανατηφόρες ασθένειες, δημιουργήθηκαν με γενετική μηχανική στα Αμερικανικά Ερευνητικά Εργαστήρια, κυρίως τα Cold Spring Harbor Labs στο Λονγκ Άιλαντ. Η τάση για την αρνητική χρησιμοποίηση της γενετικής μηχανικής από τους φορείς της μυστικής εξουσίας είναι λοιπόν δεδηλωμένη, αλλά μπορούμε να τη σταματήσουμε γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο; Προς το παρόν μπορούμε να πούμε ότι η επέμβαση στο ανθρώπινο έμβρυο για τη δημιουργία αλλαγών που μπορούν να μεταβιβαστούν από τη μια γενεά στην άλλη, είναι ακόμα λίγο-πολύ απαγορευμένη, αφού 23 χώρες έχουν υπογράψει μία σύμβαση στο Συμβούλιο της Ευρώπης που την απαγορεύει. Θα είναι άραγε οι γενετιστές τόσο προσεκτικοί, ώστε να ξεπεράσουν όλους τους σκοπέλους και τα προβλήματα και να μην επιδεινώσουν με τα πειράματά τους τον ήδη βεβαρημένο ανθρώπινο πόνο; Μας το υπόσχονται: "Προτού γίνει πραγματικότητα η γενετική μηχανική στους ανθρώπους, κάθε υποψήφιο γονίδιο και οι διακόπτες του θα πρέπει να μελετηθούν εκτεταμένως πρώτα στα ζώα, και οποιεσδήποτε αλλαγές θα πρέπει να γίνουν με μια χειρουργική ακρίβεια που θα ελαττώσει στο ελάχιστο τις πιθανότητες για έναν "άνθρωπο του Μπέλτσβιλ". Τα τελευταία χρόνια οι μοριακοί γενετιστές αναπτύσσουν τα εργαλεία για να κάνουν αυτό ακριβώς το είδος της γενετικής χειρουργικής". Μπορούμε να πούμε απλά ότι δεν τους πολυπιστεύουμε 1) γιατί είναι εντελώς ανηλεείς και άσπλαχνοι με το βασίλειο των ζώων, 2) γιατί είναι υπέρμετρα φιλόδοξοι και εγωπαθείς και 3) γιατί είναι γενικά άτομα ανισόρροπα, έχοντας αναπτύξει υπέρμετρα τη διάνοιά τους εις βάρος της συναισθηματικής τους έκφρασης. Είναι με άλλα λόγια άτομα με σοβαρά ψυχολογικά και πνευματικά ελαττώματα. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να αρχίσουν καλύτερα από τα δικά τους ελαττωματικά γονίδια και να εφαρμόσουν κατευθείαν εκεί πρώτα τη γενετική ευγονική τους;. Θα τους ήμασταν υπόχρεοι. Το ίδιο και τα ζώα.

Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗΣ Οι τρέχουσες συνωμοσιολογικές ιστορίες για τη κλωνοποίηση αναφέρουν τα εξής:

1) Γνωρίζουμε ότι έχουν βρεθεί σε πολλά μέρη ακρωτηριασμένα ζώα, ο ακρωτηριασμός των οποίων αποδίδεται συνήθως στην Αμερικανική κυβέρνηση (μυστικές υπηρεσίες) και στους εξωγήινους που κυκλοφορούν στη γη (Γκρίζους). Υποτίθεται τώρα ότι Αμερικανοί επιστήμονες κάνουν πειράματα μακροζωίας χρησιμοποιώντας αδρεναλίνη και έχοντας αναπτύξει συγχρόνως ουσίες όπως η κορντραζίνη, η κορτροπινεξίνη, η φορμαζίνη και η χιροναλιξίνη, που όλες τους έχουν σα βάση την αδρεναλίνη. Ο μόνος τρόπος όμως για να πάρουν την αδρεναλίνη είναι από τα ζώα κι έτσι εξηγείται η κυβερνητική ανάμιξη των ΗΠΑ στους ακρωτηριασμούς των ζώων. Όσο για τους εξωγήινους, που επίσης ενέχονται σε αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις, αυτοί χρησιμοποιούν επίσης τα ζώα σαν πρώτες ύλες για βιολογικά υλικά που χρειάζονται. Τα υλικά αυτά τα χρησιμοποιούν στο πρόγραμμα διασταύρωσής τους με ανθρώπους καθώς επίσης στη κατασκευή κλωνοποιημένων ατόμων. 2) Θεωρείται ότι η κλωνοποίηση ανθρώπων έχει ήδη επιτευχθεί από το 1977 στο Πανεπιστήμιο του Ούταχ στις ΗΠΑ. Το είχαν μεταδώσει μάλιστα στη τηλεόραση δείχνοντας έναν υποτιθέμενο ανθρώπινο κλώνο από τον οποίον έπαιρναν συνέντευξη. Αυτός δε μιλούσε πολύ καλά. Έδειξαν και τον αρχικό άνθρωπο. Ο κλώνος τελικά δεν ήταν τόσο επιτυχής. Λέγεται ότι χρειάστηκαν 14 ημέρες για να δημιουργήσουν έναν πλήρως ενήλικο ανθρώπινο κλώνο μέσα σε μια δεξαμενή. Η τηλεοπτική σειρά είχε δύο μέρη. Το δεύτερο μέρος δε μεταδόθηκε βέβαια ποτέ. Λέγεται ότι η Αμερικανική κυβέρνηση έχει μια εγκατάσταση για κλώνους στην περιοχή του Μάουντ Χουντ, εξήντα περίπου μίλια ανατολικά του Πόρτλαντ στο Όρεγκον. Έχουν ακόμα και άλλες εγκαταστάσεις σε άλλες τοποθεσίες. Οι τοποθεσίες αυτές διαλέγονται ώστε να έχουν σταθερά γεωμαγνητικά πεδία και άλλα ειδικά χαρακτηριστικά, διαφορετικά δε θα λειτουργήσει σωστά η διαδικασία της κλωνοποίησης. Σήμερα η διαδικασία της αντιγραφής είναι πολύ γρήγορη. Θεωρείται ότι έχουν κατασκευαστεί ήδη κλώνοι όλων των βασικών κυβερνητικών στελεχών των ΗΠΑ. Ο ένας λόγος είναι η ασφάλεια αυτών των προσώπων. Όπου υπάρχει κίνδυνος σε δημόσιες εμφανίσεις τους, παρουσιάζουν αντί γι' αυτούς τους κλώνους τους και κανείς δεν καταλαβαίνει τη διαφορά. Ο άλλος λόγος είναι για να τους βγάζουν από τη μέση, όταν αρχίσουν να μην υπακούουν στις εντολές της μυστικής κυβέρνησης. Σε μια τέτοια περίπτωση σκοτώνουν το πρωτότυπο και το αντικαθιστούν με τον κλώνο του. Κυκλοφορούν μάλιστα φήμες ότι οι πρόεδροι Κάρτερ και Ρέιγκαν είχαν αντικατασταθεί από τους κλώνους τους. Σα μια ένδειξη γι' αυτό αναφέρεται η φαιδρή γενικά παρουσίαση του Ρέιγκαν μετά την απόπειρα δολοφονίας του (αταίριαστη για ένα πρόεδρο των ΗΠΑ) και ιδιαίτερα μετά τον έξοδό του από το νοσοκομείο. Σε σχέση τώρα με την περιοχή του Πόρτλαντ, όπου υπάρχει η εγκατάσταση κλωνοποίησης ανθρώπων, το περίεργο είναι ότι στις δεκαετίες του '60 και του '70 υπήρχαν αρκετές αναφορές ανθρώπων από διάφορους ανθρώπους που ισχυρίζονταν ότι είχαν δει σε αυτή τη περιοχή το Χίτλερ φτυστό. Ήταν όμως ο

ίδιος ο Χίτλερ, ή μήπως ένας σωσίας του, κάποιος που του έμοιαζε τυχαία πάρα πολύ; Ή μήπως ήταν ένας κλώνος του και σε αυτή τη περίπτωση η αρχή της κλωνοποίησης ανθρώπων θα πρέπει να πάει αρκετά πιο πίσω; Υπάρχουν πάντως φήμες ότι ο Χίτλερ δεν αυτοκτόνησε, όπως τον θέλει η ιστορία, αλλά πρόλαβε και εγκατέλειψε το Βερολίνο πριν μπουν οι σύμμαχοι. Μερικοί λένε ότι πήγε σε κάποια Λατινοαμερικάνικη χώρα, όπως πολλοί άλλοι Ναζί. Μια όμως άλλη φήμη λέει ότι υπήρξε ανώτερος διευθυντής του περίφημου προγράμματος ΦΟΙΝΙΞ, για το οποίο θα μιλήσουμε αργότερα. Οι περισσότεροι όμως δεν το πιστεύουν αυτό. Αντίθετα, ο Άιχμαν φαίνεται να είχε λάβει μέρος σε αυτό το πρόγραμμα, μέχρι που τον βρήκαν οι Ισραηλινοί. Στο ίδιο πρόγραμμα ήταν επίσης μπλεγμένοι πολλοί Ναζί επιστήμονες ανώτερου επιπέδου, οι οποίοι είχαν μάλιστα υψηλές διευθυντικές θέσεις. Τέλος αρκετοί από τους Ναζί επιστήμονες συνεργάζονταν με τους Γκρίζους και έπαιρναν μέρος στις διαδικασίες κλωνοποίησης.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΓΟΝΙΚΗ, ΤΗΝ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ Η Φύση αβοήθητη Αποτυγχάνει (Αλχημιστικό Ρητό)

Εδώ το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό για να πάρουμε μια ξεκάθαρη άμεση θέση. Σίγουρα ένας ευσχήμων και νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ρατσιστής, ούτε και φασίστας, να θέλει να επιβάλλει δηλαδή τη δικές του εκτιμήσεις για το ανώτερο είδος ανθρώπου ή ακόμα "υπερανθρώπου". Από την άλλη μεριά η φύση, όσο και να τη δοξάζουμε, να τη θεοποιούμε ή να ορκιζόμαστε στη σοφία της, είναι στη πραγματικότητα ατελής, πολύ ατελής θα έλεγα και η άμεση απόδειξη είναι η ύπαρξη του βαρέος φορτίου της ανθρώπινης δυστυχίας, που δεν οφείλεται πάντα στη πνευματική άγνοια, στα πάθη ή στη ψυχολογική ανισορροπία και ανολοκλήρωση, αλλά και σε εγγενείς αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης και ιδιαίτερα του ανθρωπίνου σώματος. Το πνεύμα καλείται τις περισσότερες φορές να αποδεχθεί στωικά τις αδυναμίες του σώματος στη προσπάθειά του να το εξυψώσει: "ο νους πάντα πρόθυμος, αλλά η σάρκα αδύνατη". Δεν είναι ότι πρέπει να αφήνουμε πάντα τη φύση μόνη της να επιτελεί, μετά από εκατομμύρια αποτυχημένες προσπάθειες και τεράστια χρονικά διαστήματα, το έργο της. Αν έχουμε τη γνώση, τη τέχνη να επιταχύνουμε τις προσπάθειές της, θα το κάνουμε. Οι αλχημιστές του Μεσαίωνα δεν περίμεναν πότε η φύση θα δημιουργήσει μόνη της χρυσό από τα βασικά μέταλλα, αλλά ανέπτυξαν μια τέχνη, την Αλχημεία, με την οποία επιτάχυναν τις διαδικασίες της φύσης. Δεν είναι ότι κάποιο παγκόσμιο Πνεύμα έθεσε τους Νόμους της Φύσης και από εκεί και πέρα αποτραβήχτηκε, αφήνοντάς την να επιτελέσει από μόνη της διη-

νεκώς και αενάως το έργο της. Όχι, οι νόμοι της φύσης δεν είναι ποτέ στατικοί, αλλά πάντα δυναμικοί. Όπως και οι νόμοι της κοινωνίας, που γίνονται κάποτε αναχρονιστικοί και αντιδραστικοί, έτσι και οι νόμοι της φύσης πρέπει κάποια στιγμή ή να καταργηθούν, ή να αναπροσαρμοστούν κι εκσυγχρονιστούν. Το "Πνεύμα" λοιπόν πρέπει να επεμβαίνει που και που δυναμικά και να αναπροσαρμόζει τη κατάσταση, να βοηθάει τη φύση να αναπτυχθεί, να προχωρήσει, εκεί που φαίνεται να βραδυπορεί, να λιμνάζει, να εκφυλίζεται. Πουθενά δεν υπάρχει μια στατική Τελειότητα. Η τελειότητα είναι πάντα δυναμική, είναι μια ανελισσόμενη τελειότητα. Η φύση από μόνη της αβοήθητη, φτάνει κάποτε να αποτύχει στις προσπάθειές της. Δοκίμασε όλους τους προσφερόμενους από το αρχικό σχέδιο συνδυασμούς και οδηγήθηκε τελικά σε αδιέξοδο. Για δυναμικές δομές, σαν τη ζωή, πρέπει και τα σχέδια να είναι δυναμικά. Το στατικό Τέλειο Σχέδιο του Τέλειου Δημιουργού είναι μια ιδεαλιστική ουτοπία. Τέλειο σχέδιο σημαίνει επίτευξη του σχεδίου και μετά θάνατος, στατικότητα, ακινησία. Όχι, για να είναι η ζωή αιώνια πρέπει να κινείται διαρκώς, να μη σταματά ποτέ. Πρέπει ο Δημιουργός, ο Αρχιτέκτονας να είναι ατελής, ή τουλάχιστον να φτιάχνει συνειδητά ένα ατελές σχέδιο, για να το αναπροσαρμόσει και βελτιώσει στο μέλλον, ανάλογα με τις νέες συνθήκες που θα παρουσιαστούν. Δεν μπορεί να τα προβλέψει όλα εξ' αρχής Δεν είναι Τέλειος εξ' αρχής. Εξελίσσεται και αυτός μέσα από το διαρκώς ανανεούμενο και αναπροσαρμοζόμενο σχέδιό του. Πρέπει να βοηθήσουμε λοιπόν τη φύση να σηκωθεί, να προχωρήσει. Το πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος έχει πολλές φορές μέχρι τώρα επέμβει στη φύση εγωιστικά και ωφελιμιστικά. Όχι με σεβασμό και νοημοσύνη και μακρόπνοο σχεδιασμό, αλλά με αλαζονεία, αρπακτικότητα και απληστία για άμεσα οφέλη. Έτσι συνήθως βλάπτει, παρά ωφελεί. Η ιατρική μόνο θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει βοηθήσει αρκετές φορές τη φύση να μην αποτύχει με τον άνθρωπο. Έχει αυξήσει το μέσο χρόνο ζωής του ανθρώπου κι έχει περιορίσει στο ελάχιστο τη θνησιμότητα των βρεφών. Έχει καταπολεμήσει εκατοντάδες ασθένειες, παρόλο που έχει δημιουργήσει μερικά δευτερεύοντα προβλήματα με την υπερβολική χρήση των φαρμάκων και με την αήθη άνετη χορήγησή τους από επίορκους ιατρούς, συμβεβλημένους με ποσοστά κέρδους με μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Ο μακροπρόθεσμος σκοπός της ιατρικής είναι η πανάκεια, η ανακούφιση και θεραπεία του ανθρώπου από κάθε φυσικό πόνο και ασθένεια και αυτός ο σκοπός είναι έντιμος και αξιοσέβαστος. Ο άνθρωπος όμως, παρόλες τις μεγάλες προόδους της ιατρικής, συνεχίζει να έχει ένα πολύ ατελές σώμα, επιρρεπές σε πλήθος ακόμα ασθενειών και διαταραχών. Το φορτίο του ανθρώπινου πόνου που προέρχεται απλά και μόνο από τις αδυναμίες του ανθρωπίνου σώματος, παρόλο που ελαφρύνθηκε αρκετά από την ιατρική, εξακολουθεί να είναι δυσβάσταχτο. Με ποια λογική λοιπόν θα εναντιωνόμαστε στην οποιαδήποτε προσπάθεια της ιατρικής να μας απαλλάξει από αυτή τη δυστυχία; Μπορεί να είμαστε αντιρατσιστές και αντιφασίστες, ας μην είμαστε όμως και φανατικοί, παρωπιδισμένοι αριστεροί ή θρησκόληπτοι ηθικολόγοι. Μπορεί η ευγονική να έχει συλληφθεί και χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα κατά το πλείστον αρνητικά, φασιστικά και ταξικά για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα μιας ορισμένης τάξεως ή φυλής, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να χρησιμοποι-

ηθεί και θετικά. Από το αγκάθι της ευγονικής μπορεί να βγει ίσως το ρόδο της πανάκειας και ίσως πολύ αργότερα της αθανασίας. Δεν μπορούμε να είμαστε εκ προοιμίου πεισματικά εναντίον της. Δεν είναι αυτό μια ανοικτόμυαλη προσέγγιση. Επιφυλακτικοί ναι, να είμαστε και να ζητούμε διαρκώς εγγυήσεις και επιβεβαιώσεις από τους επιστήμονες για τη σωστή χρησιμοποίηση των μεθόδων τους. Και όχι απλά και μεμονωμένα, αλλά οργανωμένα μέσα από τις ομάδες και τα κινήματα συνειδητοποιημένων πολιτών που έχουμε ήδη αναφέρει. Να χρησιμοποιήσουμε τη μελλοντική μαζικότητά τους για να εξασκήσουμε διαρκείς ελεγκτικές πιέσεις για το σωστό και νουνεχή τρόπο εφαρμογής των μεθόδων τους. Με αυτή τη λογική είμαστε υπέρ της θετικής ευγονικής και της θετικής γενετικής μηχανικής, εφόσον είναι άμεσα ελεγχόμενες και περιορισμένες πλήρως στο επιστημονικό τους πλαίσιο. Δεν είναι ανάγκη να βεβαιώσουμε για μια ακόμη φορά ότι είμαστε εναντίον οποιασδήποτε μορφής εκκαθαριστικής ευγονικής που εφαρμόζεται από μια οποιαδήποτε τάξη, φυλή ή πολιτεία, για να μην πούμε ακόμα και από έναν πλανήτη προς τα όντα οποιωνδήποτε άλλων πλανητών. Δε σταματάμε όμως μόνο σε αυτό. Είμαστε καθολικά εναντίον της βάρβαρης, ασύδοτης και χωρίς μέτρο χρησιμοποίησης των ζώων σαν άψυχα αντικείμενα για πειραματικούς σκοπούς και ιδιαίτερα των ανώτερων θηλαστικών. Θα πρέπει οπωσδήποτε να υπογραφεί ένας αυστηρός κανόνας δεοντολογίας απ' όλες τις χώρες πάνω στη χρησιμοποίηση των ζώων γι' αυτούς τους σκοπούς, επιβάλλοντας ισχυρά πρόστιμα και ηθική κι επαγγελματική δυσφήμηση στους παρεκτρεπόμενους, για να μην αναφέρουμε ακόμα και τη φυλάκισή τους σε περιπτώσεις ιδιαιτέρως ειδεχθών βασανισμών των ζώων. Ο άνθρωπος μπορεί να κυριαρχεί με το νου στα βασίλεια της φύσης, αλλά αυτό δεν του δίνει κανένα δικαίωμα να φέρεται με αυτό τον αναίσχυντο και άσπλαχνο τρόπο στα κατώτερα όντα, διαφορετικά είναι ο χειρότερος των τυράννων και των δικτατόρων, εναντίον των οποίων υποτίθεται ότι πλειοψηφικά αντιτάσσεται. Τα ζώα δεν έχουν τη δύναμη ή το λόγο για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και αυτό θα πρέπει να μας κάνει ακόμα πιο σπλαχνικούς και ελεήμονες απέναντί τους. Ο πραγματικά ευφυής επιστήμονας και ψυχικά ισορροπημένος έχει συμπόνια προς όλα τα αισθανόμενα όντα και όχι μόνο για το στενό του περίγυρο, ή έστω το είδος του. Γι αυτό το λόγο χρησιμοποιεί τη νοημοσύνη του και επινοεί ευφυείς μεθόδους πειραματισμού και εφαρμογής και δεν βολεύεται με την εύκολη λύση του ανεύθυνου και τυχαίου πειραματισμού με την ηλίθια για το κύρος του μέθοδο της δοκιμής και του λάθους, που αφήνει εκατοντάδες πτώματα πίσω της. Χρειαζόμαστε πιο ηθικούς και πιο νοήμονες επιστήμονες από τα αρνητικά παραδείγματα της άμετρης φιλοδοξίας, μεγαλομανίας, ασυδοσίας και αλαζονείας με τα οποία είμαστε ως επί το πλείστον εξοικειωμένοι. Ο επιστήμονας δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί ελέω θεού στον πειραματισμό του. Πρέπει να του μπουν σαφή όρια και να τα ακολουθήσει με σοβαρότητα και συνέπεια. Εμείς είμαστε αυτοί που οργανωνόμενοι σε αντίστοιχες κοινωνικές ομάδες θα του επιβάλλουμε αυτά τα όρια. Πρέπει επιτέλους να μπει ένας φραγμός στην ασύδοτη, άπληστη, γαργαντουική νοοτροπία των μεγάλων εταιριών και ιδρυμάτων που χρηματοδοτούν ως επί το πλείστον αυτές τις έρευνες.

Ως προς τη κλωνοποίηση τώρα, είμαστε πιο επιφυλακτικοί, αλλά όχι πάλι τελείως αντίθετοι. Η ανθρωπότητα, όπως και όλα τα είδη ξεκίνησε κάποτε από την αγενή ή ασεξουαλική αναπαραγωγή (οι εσωτερικές επιστήμες μιλούν για την εποχή του Θείου Ερμαφρόδιτου). Στη συνέχεια στη διάρκεια της εξέλιξης επινόησε το διαχωρισμό των φύλων, τη λεγόμενη "Πτώση" στη γέννηση, και την εμφάνιση της σεξουαλικής αναπαραγωγής, η οποία της έδωσε νέες δυνατότητες βελτίωσης. Φθάνοντας στη κορύφωση αυτού του δρόμου, επανακάμπτει, σε ένα ανώτερο τώρα τόξο, και πορεύεται προς την επίτευξη μιας νέας ανώτερης τελειότητας, με την επιστροφή της πάλι στον αγενή πολλαπλασιασμό. Δεν αποκλείεται από εκεί να "ξαναπέσει" αργότερα και να χάσει για μια ακόμη φορά την παραδείσια ανεμελιά και ευτυχία της τελευταίας επιτευχθείσας τελειότητας, έτσι ώστε η νέα ανισορροπία να την οδηγήσει τελικά, αλλά όχι οριστικά, προς την επόμενη νέα τελειότητα πάνω στην ανελισσόμενη άπειρη καμπύλη της σπειροειδούς της εξέλιξης. Η κλωνοποίηση λοιπόν είναι το πρώτο σοβαρό βήμα προς τον μελλοντικό αγενή πολλαπλασιασμό και την επιστροφή της ανθρωπότητας, σε ένα ανώτερο τώρα τόξο, στον αρχέγονο θείο ερμαφρόδιτο, στη πραγματική ολοκλήρωση, στο ξανασμίξιμο στην ίδια ψυχή του άνιμους και της άνιμα, της αρσενικής και της θηλυκής μας όψης, στη δημιουργία του τέλειου Ανδρόγυνου. Είναι λογικό έτσι που η προσπάθεια για τη βελτίωση του είδους μέσω της γενετικής μηχανικής, συνοδεύεται και από τα πρώτα δειλά βήματα προς τον αγενή πολλαπλασιασμό, με άλλα λόγια τη κλωνοποίηση. Αυτές οι δυο τεχνολογίες αναμένεται να προχωρήσουν μαζί στο μέλλον και να αλληλοεπηρεάζονται. Όταν θα έχει επιτευχθεί η βέλτιστη απόδοση του είδους, τότε η "βοηθούμενη" από τη νοήμονα ανθρωπότητα φύση θα είναι έτοιμη και για τον αγενή πολλαπλασιασμό. Γενικά λοιπόν είμαστε υπέρ της κλωνοποίησης των ανθρώπων και ακόμα πιο πέρα, όταν για την αναπαραγωγή δε θα χρειάζεται πια η μήτρα, και αυτή με τα χρόνια λόγω αχρησίας θα εκλείψει, μαζί με την εξάλειψη των σεξουαλικών αδένων. Μπορεί να τρομάζει ή ίσως να σοκάρει κάποιους αυτό το όραμα, όντας ταυτισμένοι τόσο πολύ με τον έρωτα και το ερωτικό παιχνίδι, αλλά ο συνειδητός παρατηρητής και ο ταγμένος στο δρόμο της απελευθέρωσης άνθρωπος, το σημειώνει σαν ένα πολύ θετικό βήμα. Ο άνθρωπος για πρώτη φορά τότε θα απελευθερωθεί από τη τρομακτική πίεση που του ασκεί το σεξουαλικό ένστικτο και θα κληθεί να δημιουργήσει έναν άλλου είδους ανώτερο πολιτισμό. Θα μένει να αντιμετωπισθεί τότε το δεύτερο μεγάλο αφεντικό του, που τον παρακινεί με το μαστίγιο συνεχώς για δράση: το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, το οποίο όμως ίσως ξεπεραστεί την ίδια χρονική περίοδο με το ξεπέρασμα της σεξουαλικότητας. Και τα δυο άλλωστε προχωρούν πάντα μαζί, οπότε λογικό είναι να μας αφήσουν και μαζί. Και μετά τι θα μείνει; Ό,τι είμαστε μέχρι τώρα είναι στη πραγματικότητα τα δυο αυτά ένστικτα. Αν αυτά εξαφανιστούν τι θα μείνει; Μήπως θα εξαφανισθούμε κι εμείς μαζί τους; Θα μείνει ο πραγματικός, ο ελεύθερος άνθρωπος, ο άνθρωπος της βούλησης και όχι των ενστίκτων, θα μείνει ο συνειδητός άνθρωπος της πραγματικής Δημιουργίας. Δε χρειάζεται να εξαφανισθούμε τώρα που είμαστε για πρώτη φορά

ολοκληρωμένοι, για πρώτη φορά ελεύθεροι. Απλώς θα πανηγυρίζουμε, θα το γιορτάζουμε με το άνοιγμα και την ανάπτυξη του ανώτερου συναισθηματικού κέντρου μέσου μας, που προς το παρόν παραμένει κλειστό και αδρανές. Και η προτροπή για κίνηση δε θα εξαφανιστεί και αυτή, αλλά θα βρει λεπτότερους τρόπους έκφρασης, ωθώντας μας προς την επόμενη τελειότητα. Είμαστε λοιπόν και υπέρ της κλωνοποίησης, αλλά όχι έτσι ασύδοτα, όπως την προπαγανδίζουν συνήθως οι υποστηρικτές της. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η τεχνολογία μπορεί να γίνει αντικείμενο κατάχρησης περισσότερο από τις άλλες. Ήδη αναφέραμε μερικά παραδείγματα, ακόμα και για τη δημιουργία ελεγχόμενων αντιγράφων που θα αντικαθιστούν τα δολοφονούμενα πρωτότυπα, ή οτιδήποτε άλλο ευφάνταστο και συνωμοσιολογικό θα μπορούσαμε να σκεφθούμε. Να σταματήσουμε την εξέλιξη δεν μπορούμε, ούτε ίσως μας επιτρέπεται, αλλά να ελέγξουμε την ασυδοσία και την παρεκτροπή από τα οροθετημένα κάθε φορά πλαίσια εργασίας και χρησιμοποίησης των αντίστοιχων τεχνολογιών, αυτό μπορούμε να το κάνουμε. Η απάντηση είναι πάλι μία και μοναδική: κινήματα, οργανώσεις, ομάδες και επιτροπές συνειδητών πολιτών που παρεμβαίνουν σε κάθε βαθμίδα της πολιτικής ζωής και στις μορφές άσκησης της εξουσίας. Η "δημοκρατία", έτσι όπως ασκείται, είναι από τα πιο ολιγαρχικά μηαριστοκρατικά πολιτεύματα: ανεβάζει πάντα στην εξουσία όχι τους άριστους, τους καλύτερους και επαΐοντες, αλλά τους δόλιους, πονηρούς αμοραλιστές που εποφθαλμιούν, εκτός από την απόκτηση δόξας και δύναμης, τον πιο στυγνό έλεγχό μας, για να συνεχίσουν να διατηρούν την εξουσία τους. Η μοναδική απάντηση στα εξυφαινόμενα ολιγαρχικά σχέδια της λεγόμενης "μαύρης αριστοκρατίας" για μια παγκόσμια ολιγαρχική κυβέρνηση, η οποία θα διατηρείται εσαεί μέσω ενός διαρκούς τεχνοτρονικού ελέγχου των πολιτών της, που θα υπερβαίνει ακόμα και τη φαντασία του Όργουελ, είναι η σθεναρή αντίδραση των πολιτών μέσα από τις προσεχείς μαζικές υπερκομματικές οργανώσεις και κινήματά τους. Αν δεν το κάνουν, ας αναμένουν τα χειρότερα!

ΜΑΓΕΙΑ Α) "Εξωτερική" Προσέγγιση Η μαγεία ορίζεται γενικά σαν η με μυστηριώδη και απόκρυφα λόγια και πράξεις επίκληση των υπερφυσικών δυνάμεων για την επίτευξη κάποιου συγκεκριμένου σκοπού. Ο σκοπός αυτός μπορεί να είναι είτε για το καλό (Λευκή Μαγεία), ή για το κακό (Μαύρη Μαγεία). Η μαγεία περιλαμβάνει: Τη χρησιμοποίηση προκαθορισμένων τελετών ή συστημάτων τυπικών χειρονομιών, τη χρησιμοποίηση αντικειμένων ή ουσιών που

έχουν συμβολική σημασία, τη προφορά ορισμένων λέξεων δύναμης ή μαγικών επωδών και ένα ιδιαίτερο ρόλο και κατάσταση μέσα σε μια ιεραρχία μάγων. Αναφερόμενοι ειδικά στη τελετουργική μαγεία μπορούμε να ορίσουμε τη μαγεία σαν τη μέσω κατάλληλου τυπικού επίκληση αγαθοποιών (αγγέλων, θεών) ή κακοποιών πνευμάτων (δαιμόνων) με γενικό σκοπό την ωφέλεια ή τη βλάβη. Η τελετουργική μαγεία διακρίνεται σε Μαύρη Μαγεία ή Γοητεία που αποβλέπει στην υποταγή των κατοχθόνιων δαιμόνων και τη χρησιμοποίησή τους για ατομικούς σκοπούς και σε Τελετουργική Λευκή Μαγεία ή Θεουργία, ή ακόμα Τελετουργική Καβάλα, που αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση αγαθών σκοπών και η οποία συνίσταται στη προσφυγή σε ουράνιες δυνάμεις για την αποτροπή ενός κακού, ή για την πρόγνωση του μέλλοντος. Οι αρχαίοι και οι μεσαιωνικοί μάγοι διαιρούσαν τη μαγεία σε τρεις τάξεις: τη Θεουργία, τη Γοητεία (Μαύρη Μαγεία) και τη Φυσική Μαγεία. ή Βίκα (υποτίθεται Λευκή Μαγεία και αυτή). Η μαγεία από ανθρωπολογική άποψη συνδέεται με τις αρχικές θρησκευτικές πεποιθήσεις των ανθρώπων και γι' αυτό η ανάπτυξη της συμβαδίζει με αυτή της θρησκείας. Ο άνθρωπος κάτω από την επίδραση των δυο κυρίαρχων συναισθημάτων του φόβου και της ελπίδας, προσπάθησε με τη σκέψη και τη φαντασία του να βρει τρόπους για να αποφύγει το μελλούμενο κακό, ή να προσελκύσει ένα επιθυμητό καλό για τον ίδιο, ή για τη φυλή του. Θέσπισε έτσι διάφορες λατρείες, μαντείες, χορούς, ψαλμωδίες, συμβολικές πράξεις, ευχές και κατάρες για να προκαλέσει την ευεργετική επίδραση, ή για να αποτρέψει την κακοποιό επήρεια των ανώτερων υπερφυσικών δυνάμεων, στις οποίες απέδιδε όλες τις αγαθοποιές ή επιβλαβείς δράσεις. Η ικανότητα πρόγνωσης του μέλλοντος, ή μαντική, η οποία θεωρήθηκε ότι παρείχετο από τους θεούς, οδήγησε γρήγορα στη πεποίθηση για την υπερφυσική ικανότητα ορισμένων ατόμων, δια μέσου των οποίων ήταν δυνατόν να επιτευχθούν ορισμένα προσωπικά οφέλη ή κακά εναντίον κάποιου εχθρού. Έτσι ο μάντης έγινε συγχρόνως και μάγος και τελικά μάγος - γιατρός. Η μαγεία μπορεί να θεωρηθεί επομένως σαν ο πρόδρομος της ιατρικής. Μπορούμε να διακρίνουμε εξωτερικά δυο είδη μαγείας: τη συμπαθητική ή μιμητική μαγεία και τη μαγεία δια επαφής. Το πρώτο είδος στηρίζεται στην αντίληψη ότι το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί με την απλή πρακτική ή νοητική μίμησή του. Π.χ. πριν πάω για κυνήγι προσποιούμαι ότι κυνηγώ και ότι βρίσκω ένα ζώο και το σκοτώνω, ή κακοποιώ και καταριέμαι το ομοίωμα ενός προσώπου, για να προκαλέσω την αρρώστια του ή το θάνατό του. Το δεύτερο είδος στηρίζεται στην αντίληψη ότι τα αντικείμενα που έχουν έλθει σε επαφή με κάποιο άτομο έχουν "μαγνητισθεί" από αυτό και περιέχουν επομένως την ενέργειά του, ακόμα και αν αποχωριστούν απ' αυτό. Επομένως οποιαδήποτε αγαθή ή βλαπτική ενέργεια γίνει πάνω σε αυτά τα αντικείμενα, θα έχει άμεσο αντίκτυπο και στο ίδιο το άτομο με το οποίο είχαν έρθει αυτά σε επαφή. Άρα, αυτός που θέλει να προκαλέσει καλό ή κακό σε κάποιον, αρκεί να

έχει ένα κομμάτι από τα ρούχα του, νύχια του ή τρίχες του, ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο με το οποίο ήλθε αυτός σε επαφή. Τα δυο αυτά είδη δεν είναι βεβαίως αμιγή, αλλά συνήθως συνδυάζονται μεταξύ τους σε μια μαγική πράξη. Μια άλλη διαίρεση της μαγείας, σχετικά με το ψυχολογικό της περιεχόμενο, τη διακρίνει σε άμεση και έμμεση. Στην άμεση μαγεία η μαγική ενέργεια ασκείται κατευθείαν πάνω στη ψυχή του άλλου ατόμου, χωρίς τη μεσολάβηση κανενός μέσου, όπως π.χ. στη βασκανία ή "κακό μάτι", ή όταν οι πρωτόγονοι λαοί πριν τη μάχη σείουν το μαχαίρι ή το δόρυ σου προς τη κατεύθυνση του εχθρού τους. Αντίθετα στην έμμεση μαγεία η μαγική επιρροή επέρχεται με την εκτέλεση ορισμένων μαγικών πράξεων και τύπων. Η έμμεση μαγεία διακρίνεται επίσης στη συμβολική και στην έντεχνη μαγεία. Στη πρώτη οι εκτελούμενες πράξεις υποτίθεται ότι επιφέρουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, χωρίς να απευθύνονται άμεσα σε κάποιο πρόσωπο ή αντικείμενο, όπως στην απομίμηση των κυνηγετικών σκηνών από τους χορευτές της πρωτόγονης φυλής, πριν αυτοί ξεκινήσουν για κυνήγι. Από την άλλη μεριά η έντεχνη μαγεία προϋποθέτει την ύπαρξη ειδικών μάγων, οι οποίοι με διάφορες μυστικές πράξεις και ενέργειες μπορούν να επιτύχουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Στις ενέργειες και μεθόδους των μάγων περιλαμβάνονται διάφορες αρχαίες αντιλήψεις για τη ψυχή, τα πνεύματα και τους νεκρούς. Στους πρωτόγονους λαούς είναι συνήθης η άποψη ότι η αρρώστια ενός ατόμου οφείλεται στη κακοποιό δράση κάποιου πνεύματος ή στην απώλεια της ψυχής του αρρώστου, που ο μάγος ή σαμάνος πρέπει εκστασιαζόμενος να μπει στα αόρατα βασίλεια και να καταπολεμήσει αυτό το πνεύμα που δημιουργεί την αρρώστια, ή να φέρει πίσω την ψυχή του ασθενούς, με αυτό το τρόπο θεραπεύοντάς τον. Πιστεύεται ακόμα ότι με τη κατάλληλη χρήση ορισμένων τύπων και λέξεων τα πνεύματα υπακούουν στο μάγο και αποσύρουν τη κακοποιό επίδρασή τους. Σχετική με τη μαγεία είναι και η πίστη στη δύναμη των φυλακτών, περιάπτων ή ταλισμάτων, των ευχών, των κατάρων και των αναθεματισμών, των εξορκισμών, των ξορκιών και των μαγικών επωδών, που θεωρούνται ότι έχουν από μόνα τους μια μαγική δύναμη, ή ότι τη βάζει μέσα τους ο μάγος. Ως προς τις κακοποιές τώρα επιδράσεις της μαγείας συνήθως της αποδίδονται εκτός από τους διάφορους βαθμούς αδιαθεσίας, αρρώστιας ή θανάτου ενός ατόμου, το ερωτικό "δέσιμό" του με ένα άλλο συγκεκριμένο πρόσωπο, ο αιφνίδιος χωρισμός του από κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο, γενικότερα ο επηρεασμός των συναισθημάτων και της βούλησής του, η κακοτυχία, διάφορες καταστροφές στη περιουσία του ή στο σπίτι του, θεομηνίες και άλλα.

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

Η προέλευση της μαγείας χάνεται στα βάθη των χιλιετηρίδων μαζί με της θρησκείας. Μερικοί μάλιστα υποθέτουν ότι είναι αρχαιότερη της θρησκείας. Από ιστορικής εποχής εμφανίζεται πρώτα στους Χαλδαίους, Βαβυλωνίους και Ασσυρίους. Στον Ασσυριακό πίνακα των εξορκισμών, που βρέθηκε στη βιβλιοθήκη του βασιλιά Ασουρμπανιμπάλ (Σαρδανάπαλου), υπάρχουν πολλές μαγικές επωδές και εξορκισμοί εναντίον των δαιμόνων, από τους οποίους επίστευαν ότι προέρχονται οι διάφορες ασθένειες. Η φύση για τους Χαλδαίους είναι γεμάτη πνεύματα με την ενέργεια των οποίων συμβαίνουν από τα μεγαλύτερα μέχρι τα πιο μικρά γεγονότα στην ανθρώπινη ζωή. Υπάρχουν αγαθά και πονηρά πνεύματα, από τα οποία τα δεύτερα προκαλούν όλες τις ηθικές κακίες και τις φυσικές δυστυχίες. Η μόνη δύναμη εναντίον τους ήταν η μαγική ράβδος του Χαλδαίων ιερέων μάγων. Η Χαλδαϊκή μαγική θρησκεία συνδέεται στενά με την αστρολογία και η λέξη Χαλδαίος, μέχρι τα τελευταία χρόνια της αρχαιότητας, εσήμαινε το μάγο, τον αστρολόγο και τον επαοιδό. Οι Χαλδαίοι ακόμα εχρησιμοποιούσαν την άσφαλτο για μαγικούς αποτροπιασμούς. Εκτός όμως από την επίσημη μαγεία για τη προστασία από τα κακά πνεύματα, οι Βαβυλωνιακοί πίνακες αναφέρουν και τη μαύρη μαγεία που χρησιμοποιείται για το κακό με βασκανίες, κατάρες, μαγικά φίλτρα, εξορκισμούς κ.λ.π.. Λόγω της ύπαρξης αυτής της μαγείας, η νομοθεσία των Χαλδαίων προέβλεπε τη δίωξη των κακοποιών μάγων, για τους οποίους υπήρχε τότε μεγάλος φόβος. Γενικά η μαγεία κατείχε μια σημαντική θέση στη ζωή των Χαλδαίων, των Βαβυλωνίων και των Ασσυρίων και την εξασκούσε μια τάξη ιερέων, διεσπαρμένη στις διάφορες πόλεις, η οποία με τις μαγικές ωδές, τους εξορκισμούς, τα μαγικά βότανα και τις υπόλοιπες τελετές απέβλεπε στη θεραπεία κάθε ψυχικής ή σωματικής ασθένειας, η οποία απεδίδετο στην επήρεια κακών πνευμάτων, αφού η ιατρική δεν ανεπτύχθη στους Χαλδαίους. Από τους Χαλδαίους η μαγεία πέρασε στους Μήδους και στους Πέρσες, από τη γλώσσα των οποίων μάλλον προέρχεται η λέξη μάγος. Σε αυτούς οι Μάγοι απετέλεσαν μια ιδιαίτερη τάξη ιερέων και συμβούλων του βασιλιά, που ασχολιόντουσαν με την εξήγηση των ονείρων, τη λατρεία και με άλλες απόκρυφες τέχνες. Από τους Βαβυλωνίους (και από τους Αιγυπτίους) πήραν επίσης τη μαγεία οι Εβραίοι. Γενικά η μαγεία ήταν διαδεδομένη σε όλη την Ασία (Φοίνικες, Σύροι, Εβραίοι, Ινδοί κ.λ.π.) καθώς επίσης και στην Αίγυπτο, όπου είχε φτάσει σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο. Και στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστή η μαγεία, αλλά δεν είχε άμεσο θρησκευτικό και κοινωνικό χαρακτήρα όπως στους Χαλδαίους. Η μαντική βέβαια ήταν αρκετά διαδεδομένη με ονομαστά εξαίρετα μαντεία όπως του Διός στη Δωδώνη και του Απόλλωνα στην Ολυμπία και πολλά άλλα υποδεέστερα αυτών. Μαγικές πράξεις εμφανίζονται και στον Όμηρο, όπως το μαγικό φάρμακο που χρησιμοποίησε η Ελένη, ή οι γητειές των γιων του Αυτόλυκου για να εμποδίσουν να εκρεύσει αίμα από τη πληγή του Οδυσσέα. Μαγικές ιδιότητες είχαν η ράβδος και τα φάρμακα της Κίρκης με τα οποία μεταμόρφωνε τους ανθρώπους

σε ζώα και το μαγικό βότανο "μώλυ" που έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα για να καταπολεμήσει τις γοητείες της. Μαγική ήταν επίσης η ράβδος του Ερμή και το κεστό (κεντητός στηθόδεσμος) της Αφροδίτης. Πάνω απ' όλους τους θεούς όμως εκείνη που ήταν συνεδεμένη περισσότερο με τη μαγεία και ιδίως με τη κακόβουλη πλευρά της ήταν η Εκάτη. Γνωστές είναι επίσης οι μαγικές ικανότητες της Μήδειας, της Πασιφάης και της Αγαμήδης. Μυθικοί ήρωες που είχαν σχέση με τη μαγεία ήσαν ο πατέρας της Μήδειας Αιήτης, ο πατέρας της Εκάτης Πέρσης, ο Ηρακλής, ένας από τους Ιδαίους Δακτύλους, οι Κάβειροι, οι Κορύβαντες, οι Κουρήτες, οι Τελχίνες και οι Κέκροπες. Άνθρωποι με μαγική ιδιότητα αναφέρονται ο Ορφέας, Ο Πυθαγόρας, ο Μελάμπους, ο Επιμενίδης, ο Μουσαίος, ο Βάκις, ο Εμπεδοκλής, ο Δημόκριτος και άλλοι. Θα μπορούσαμε ακόμα να αναφέρουμε τον ιερέα του υπερβορείου Απόλλωνα Άβαρη (= α + βάρος, δηλαδή ο χωρίς βάρος, ο αβαρής), ο οποίος ταξίδευε από τόπο σε τόπο πετώντας πάνω σε ένα βέλος. Σαν κοιτίδα της μαγείας εθεωρείτο η Θεσσαλία και ιδιαίτερα η πόλη Υπάτη, που ήταν ονομαστή για τις κακόβουλες μάγισσές της. Οι μάγισσες της Θεσσαλίας εθεωρούντο ικανές να συσκοτίζουν τον ήλιο, να αλλάζουν τη πορεία των αστέρων, να σείουν τη γη και τα όρη, να προκαλούν ξηρασία ή βροχή, ευφορία ή αφορία της γης, να αναστέλλουν τη ροή των ποταμών και να κατεβάζουν τη σελήνη πάνω στη γη (βλέπε "Γοργίας" του Πλάτωνα). Ο διάσημος μάγος Ελιφάς Λεβί αναφέρεται στο βιβλίο του για την ιστορία της μαγείας ειδικά στις δυο όψεις της μαγείας (λευκή και μαύρη) στην Αρχαία Ελλάδα. Εκθειάζει την Ορφική Μαγεία και τη Μαθηματική Μαγεία του Πυθαγόρα, ενώ συγχρόνως παρουσιάζει με τα μελανότερα χρώματα τη μαύρη μαγεία των περιώνυμων Θεσσαλών μαγισσών: "Η μαγική επτάδα των Χαλδαίων μεταβάλλεται εδώ σε μουσική με τις επτά χορδές της λύρας του Ορφέως. Η αρμονία ημερεύει τα δάση και τις ερήμους της Ελλάδας. Κάτω από τα ποιητικά τραγούδια του μυσταγωγού Ορφέα, οι βράχοι μαλακώνουν, οι βελανιδιές ξεριζώνονται και τα θηρία γίνονται πειθήνια στον άνθρωπο. Με την επίδραση ανάλογης μαγείας, ο Αμφίωνας οικοδομεί τα τείχη των Θηβών". "Ο Προμηθέας, το Χρυσόμαλλο Δέρας, η Επτάπυλη Θήβα, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια είναι οι πέντε μεγάλες εποποιίες γεμάτες από τα μέγιστα μυστήρια της φύσης και των πεπρωμένων της ανθρωπότητας και αποτελούν τη Βίβλο της Αρχαίας Ελλάδας". "Στη τριλογία του ο Αισχύλος εξέθεσε ολόκληρη η συμβολική ιστορία του Προμηθέα. Τόλμησε να δείξει τον Προμηθέα ν' απολυτρώνεται και τον Δία ν' ανατρέπεται από τον θρόνο του. Την παντοδυναμία της μεγαλοφυίας, η οποία υπέφερε και την τελική νίκη της υπομονής επί της ισχύος: Αναμφίβολα ένας ωραίος οραματισμός. Αλλά τα πλήθη δεν μπορούσαν απ' αυτό να συλλάβουν παρά μονάχα το θρίαμβο της ασέβειας και της αναρχίας! Ο Προμηθέας νικητής

του Δία, μπορούσε να θεωρηθεί σαν ο λαός απολυτρούμενος από τους ιερείς και βασιλείς του!" "Το πρώτο μέρος του μύθου του Χρυσόμαλλου Δέρατος περικλείει τα μυστικά της Ορφικής Μαγείας και το δεύτερο τη σύνοψη σαφών υποδείξεων για την αποφυγή των καταχρήσεων της γοητείας και της σκοτεινής μαγείας. Μετά την Ερμητική μαγεία ακολουθεί η γοητεία, η πατροκτονία, αδελφοκτονία και παιδοκτονία κατά τις οποίες τα πάντα θυσιάζονται στα πάθη, ενώ ποτέ δεν απολαμβάνεται ο καρπός των εγκλημάτων. Μπορεί κανείς να εκπλαγεί βλέποντας τον Ιάσονα, κάτοχο του Χρυσόμαλλου Δέρατος να μη γίνεται σοφότερος, αλλά πρέπει να θυμηθούμε ότι η ανακάλυψη των μυστικών του οφείλεται απλώς στην προδοσία. Δεν είναι επόπτης όπως ο Ορφέας, αλλά υπεξαίρεσε τα ουράνια μυστικά όπως ο Προμηθέας. Εκείνο που ζητάει δεν είναι η επιστήμη, αλλά η ισχύς και ο πλούτος. Έτσι πρόκειται να πεθάνει δυστυχισμένος και οι εμπνευστικές και υψηλές ιδιότητες του χρυσόμαλλου δέρατος θα γίνουν κατανοητές μόνον από τους μαθητές του Ορφέα". "Η Μήδεια και η Κίρκη είναι οι δύο τύποι κακόβουλης μαγείας στην Ελλάδα. Η Κίρκη γοητεύει και καταρρακώνει τους εραστές της. Η Μήδεια είναι η θρασεία δηλητηριάστρια που αποτολμά τα πάντα και αναγκάζει και αυτή τη φύση για να εξυπηρετήσει τα εγκλήματά της. Υπάρχουν πράγματι υπάρξεις οι οποίες σαγηνεύουν όπως η Κίρκη και κοντά στις οποίες κάποιος αποκτηνώνεται. Υπάρχουν γυναίκες των οποίων ο έρωτας προκαλεί τον υποβιβασμό των ψυχών σε κατώτερη στάθμη. Γνωρίζουν μόνον να εμπνέουν τα κτηνώδη πάθη. Στην αρχή μας εκνευρίζουν, μετά μας περιφρονούν. Τις γυναίκες αυτές πρέπει, όπως ο Οδυσσέας, να τις κάνουμε να μας υπακούσουν και να τις υποτάξουμε με τον φόβο και μετά να μπορούμε να τις εγκαταλείψουμε χωρίς κανένα ενδοιασμό. Ζουν μόνο από ματαιοδοξία. Η αρχαιότητα τις παρίστανε με τη μορφή των σειρήνων. Όσον αφορά τη Μήδεια, είναι το διεστραμμένο πλάσμα που θέλει το κακό και το διαπράττει. Ο τύπος αυτός είναι ικανός να αγαπήσει, αλλά ο έρωτάς της είναι πιο επικίνδυνος από το μίσος της. Αγαπάει τη νύχτα και περιφέρεται κάτω από το φως της Σελήνης για να μαζέψει δηλητηριώδη φυτά και να παρασκευάσει φίλτρα. Μαγνητίζει τον αέρα, φέρνει δυστυχία πάνω στη γη, μολύνει το νερό, δηλητηριάζει το πυρ. Οι συμβουλές της προκαλούν την παραφροσύνη, τα χάιδια της την αποστροφή". "Οι μάγισσες στην Αρχαία Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Θεσσαλία εφάρμοζαν αποτρόπαιες διδασκαλίες κι επιδίδονταν σε απεχθείς πράξεις. Ήταν ως επί το πλείστον γυναίκες που είχαν επιθυμίες που δεν μπορούσαν πια να ικανοποιήσουν, γερασμένες ιερόδουλες, τέρατα ανηθικότητας και ασχήμιας. Ζηλότυπες για τον έρωτα και τη ζωή, τα άθλια αυτά γύναια είχαν σαν εραστές τους τούς κάτοικους των τάφων, ή παραβίαζαν τους τάφους για να καταβροχθίσουν μέσα από αηδιαστικές θωπείες την παγωμένη σάρκα των καινούργιων πτωμάτων. Έκλεβαν τα παιδιά των οποίων έπνιγαν τις κραυγές σφίγγοντάς τα πάνω στις κρεμασμένες θηλές τους. Τις αποκαλούσαν λάμιες, στρίγγλες και έμπουσες. Τα παιδιά, τα αντικείμενα αυτά του πάθους κι επομένως του μίσους τους θυσιάζονταν απ' αυτές. Άλλες μεν, όπως η Κανιδία, για την οποία μιλάει ο Οράτιος, τα

έθαβαν μέχρι το κεφάλι και τα άφηναν να πεθάνουν έτσι από την πείνα, άλλες έκοβαν το κεφάλι τους, τα πόδια και τα χέρια και θέρμαιναν τις σάρκες για να πάρουν το λίπος μέσα σε χάλκινα δοχεία, το οποίο αναμίγνυαν με υοσκύαμο, μπελαντόνα και άλλους καρπούς υπνωτικών και τοξικών φυτών και παρεσκεύαζαν με αυτό αλοιφές με τις οποίες άλειφαν τους κροτάφους, μετά από το οποίο έπεφταν σε μια κατάσταση ληθαργίας γεμάτης απ' όνειρα και εφιάλτες. Αυτή είναι η καταγωγή της μαύρης μαγείας" "Οι ιερείς της Ελλάδος για να θεραπεύσουν τους μανιακούς χρησιμοποιούσαν ένα είδος ομοιοπαθητικής θεραπείας. Τους τρομοκρατούσαν υποβάλλοντας τους σε μια μοναδική κρίση και τους έκλειναν μέσα στο άντρο του Τροφωνίου. Τους προετοίμαζαν για τον ύπνο αυτό με νηστείες, αγρύπνιες και λουτρά, μετά τους οδηγούσαν στο υπόγειο άντρο και τους εγκατέλειπαν μόνους τους χωρίς φως. Μεθυστικά αέρια έβγαιναν από τις ρωγμές του άντρου τα οποία μέσα σε λίγο αποκοίμιζαν τον οραματιστή. Ακολουθούσαν τρομακτικοί εφιάλτες. Οι ιερείς επενέβαιναν έγκαιρα για να τον βοηθήσουν και τον μετέφεραν έξω τρέμοντα, κάτωχρο και ανατριχιάζοντα, τον τοποθετούσαν πάνω σε τρίποδα, όπου προφήτευε προτού ακόμα ξυπνήσει. Το είδος αυτό της θεραπείας προκαλούσε ένα τέτοιο κλονισμό του νευρικού συστήματος ώστε οι μανιακοί όποτε το θυμόντουσαν ριγούσαν από τρόμο και ποτέ ξανά δεν τολμούσαν να μιλήσουν για επικλήσεις και φαντάσματα. Λέγεται μάλιστα ότι αυτοί οι άνθρωποι ποτέ πια δεν μπορούσαν να γελάσουν και το μέτωπό τους ήταν θλιβερό και ρυτιδωμένο, ώστε να καταστεί παροιμιώδεις η έκφραση: "Εκοιμήθη στο άντρο του Τροφωνίου" προκειμένου για ανθρώπους με θλιβερή όψη". Στο Ρωμαϊκό κράτος περιφέροντο διάφοροι μάγοι Βαβυλώνιοι, Χαλδαίοι και ιερείς της Ίσιδος. Η μαγεία ασκείτο ιδιαίτερα από τους Τυρηννούς, τους Σαβίνους και τους Μαρσούς. Οι διάφοροι μάγοι μετεχειρίζοντο κυρίως μαγικές επωδούς και κατάρες σε διάφορες ακατάληπτες βαρβαρικές γλώσσες. Σα φάρμακα χρησιμοποιούσαν το τροπόλιο, τον ασφόδελο και την ιεροβοτάνη, για την εκρίζωση των οποίων επιστεύετο ότι απαιτούντο μεγάλοι κόποι και κίνδυνοι.. Αλλά και τη μπελαντόνα, το υοσκύαμο και το στραμώνιο (ντάτουρα) σαν ναρκωτικά. Χρησιμοποιούσαν επίσης μαγικούς λίθους ή αερόλιθους, μαγικά δακτυλίδια, μαγικά δεσίματα, ζώνες, στέμματα, μαγικούς αριθμούς, μαγικά σύμβολα και ζωικές ουσίες (οστά, σπέρμα, αίμα, βατράχους, σαύρες κλπ). Οι μαγικές επωδές και άλλες πρακτικές πιστευόταν ότι ήσαν αποτελεσματικές για τη θεραπεία ασθενειών και ιδιαίτερα της επιληψίας, για την εμψύχωση των άψυχων αντικειμένων, για την ανάσταση νεκρών και για την εξημέρωση φιδιών και άγριων θηρίων. Παρασκεύαζαν επίσης πλήθος ερωτικά φίλτρα και για την επαναφορά του άπιστου εραστή χρησιμοποιούσαν τη μέθοδο της ίυγγος (σουσουράδας) που περιστρεφόταν δεμένη πάνω σε ένα τροχό. Ισχυρό αποτρεπτικό και προφυλακτήριο κατά της μαγείας εθεωρούντο οι λέξεις που ήσαν γραμμένες πάνω στο βάθρο, τη ζώνη και το στέμμα της Εφεσίας Αρτέμιδος: "άσκι, κατάσκι, λιξ, τέτραξ, δαμνομενεύς, αίσιαι", οι οποίες υποτίθεται ότι σήμαιναν: "σκοτάδι, φως, γη, έτος, ήλιος, αληθινή φωνή".

Επικαλούντο επίσης οι υποχθόνιοι θεοί, ονομαζόμενοι λύσιοι, φύξιοι, τροπαίοι, καθάρσιοι, αποτροπιαίοι, αποπομπαίοι και αγνίτες για καθαρμούς, καθάρσεις, λύσεις, αποτροπιασμούς κ.λ.π. Τέλος ονομαστές ήσαν στη Ρώμη για τους μαγικούς τους χρησμούς οι Σίβυλλες, για τις οποίες ο Ελιφάς Λεβί λέει: "Αυτές έμεναν μέσα στα ιερά, αόρατες και απροσπέλαστες, τις οποίες τρέμοντας πλησίαζαν οι μαντευόμενοι. Νεότερες Κίρκες, υποχωρούσαν μόνο μπροστά στο θάρρος: έπρεπε να μπει κανείς με επιδεξιότητα ή με τη βία στο καταφύγιό τους, να τις εκφοβίσει με το ξίφος και να τις παρασύρει μέχρι του μοιραίου τρίποδος. Τότε κοκκίνιζαν και ωχριούσαν εναλλακτικά και με σηκωμένες τις τρίχες και αφρούς στο στόμα εξέφεραν διάφορα ασυνάρτητα λόγια. Μετά έφευγαν με μανία, έγραφαν πάνω σε φύλλα δένδρων διάφορες λέξεις, οι οποίες συγκεντρωνόμενες επρόκειτο να αποτελέσουν προφητικούς στίχους και έπαιρναν αυτά τα φύλλα και τα σκόρπιζαν στον αέρα. Μετά από το οποίο επέστρεφαν στο κρησφύγετο τους και σταματούσαν να δίνουν απάντηση σε οποιαδήποτε άλλη ερώτηση. Ο χρησμός τους είχε τόσες έννοιες ,όσες και οι συνδυασμοί των φύλλων μεταξύ τους". Ένα είδος μαγείας ήταν και η νεκρομαντεία, στην οποία επιδίδονταν αρκετοί γνωστοί άνθρωποι της Ρώμης, μεταξύ αυτών και ο αυτοκράτορας Νέρωνας. Μερικοί έχουν κατηγορήσει για νεκρομαντεία και τον Πάπα Ονόριος τον ΙΙΙ, ο οποίος καθιέρωσε το τάγμα του Αγ. Δομίνικου και υποστήριξε τις σταυροφορίες. Του αποδίδεται μάλιστα και μια σολομωνική, η οποία φέρει το όνομά του. Με την επικράτηση της Χριστιανικής Θρησκείας η μαγεία και η παλιά παγανιστική πίστη των αρχαίων άρχισαν να καταδιώκονται, χωρίς όμως να ξεριζωθούν ποτέ εντελώς. Οι Άραβες που πήραν τη μαγεία από τους Ασιατικούς λαούς και την Αίγυπτο και ιδίως από τους Εβραίους, τη μετέφεραν το Μεσαίωνα στη Δύση, οπότε η μαγεία ξαναγνώρισε μια ανάπτυξη, ιδίως σαν αλχημεία. Η εκκλησία πάντως τη κατεδίωξε απηνώς, ιδίως με την ιερά εξέταση και το διαβόητο "κυνήγι των μαγισσών", απ' όπου έχει μείνει παροιμιώδης αυτή η έκφραση. Εκτός από μερικούς πραγματικούς μαύρους μάγους τότε τα περισσότερα θύματα ήσαν παλιοί παγανιστές, αρκετοί θετικά σκεπτόμενοι άνθρωποι που έθεταν τις βάσεις της νεώτερης επιστήμης και πολλά αθώα θύματα που κατηγορήθηκαν για λόγους εχθρότητας, ή για οποιουσδήποτε άλλους λόγους, σα μάγοι και μάγισσες. Η εκκλησία βέβαια ξέχασε ότι και η ίδια χρησιμοποιεί μεθόδους και τύπους μαγικούς: τυπικά και τελετουργίες, "τα Επτά Μυστήρια", τους εξορκισμούς κ.λ.π., για να μην αναφέρουμε τη πραγματικά μαυρομαγική πρακτική του αφορισμού, την οποία πλειστάκις μέχρι τώρα έχει χρησιμοποιήσει, ακόμα και στη σύγχρονη εποχή (Καΐρης, Καζατζάκης). Ο αφορισμός είναι ο αναθεματισμός και δέσμευση ενός ατόμου, ο οποίος δεν μπορεί να λυθεί μετά από κανένα άνθρωπο, ούτε από θεό. Το 1484 ο πάπας Ιννοκέντιος ο 8ος κυκλοφόρησε τη βούλα του κατά των μαγισσών. Το 1486 δυο φανατικοί Γερμανοί Δομινικανοί μοναχοί συνέγραψαν το

διαβόητο Malleus Maleficarum (Σφυροκόπημα Μαγισσών) εναντίον της μαγείας, το οποίο αποτελείτο από τρία μέρη. Στο πρώτο αναφέρεται ότι τα τρία βασικά στοιχεία της μαγείας είναι ο Διάβολος, ο Μάγος και η επιτρεπτικότητα του Θεού και ότι το να μη πιστεύεις στη μαγεία είναι αίρεση. Καλύπτονται επίσης διάφορα σεξουαλικής φύσης θέματα, στα οποία υποτίθεται ότι παρεμβαίνει μέσω της μαγείας ο διάβολος, όπως η συνουσία των μαγισσών με το Διάβολο, το αν οι μάγισσες μπορούν να ξετρελάνουν τους άνδρες με έρωτα ή μίσος, το αν μπορούσαν να αναστείλουν την αναπαραγωγική ικανότητα ή να εμποδίσουν τη γενετήσια πράξη, το αν μπορούν να προκαλέσουν ψευδαισθήσεις κατά τις οποίες το ανδρικό όργανο αφαιρούνταν και χωρίζονταν από το σώμα, τους διάφορους τρόπους με τους οποίους οι μάγοι μπορούσαν να σκοτώσουν το έμβρυο στη κοιλιά της μάνας του κ.λ.π.. Το δεύτερο μέρος ήταν η ανάλυση μεθόδων με τις οποίες μπορούσαν να αποκαλυφθούν τα έργα των μάγων και να εξορκιστούν αυτά με επιτυχία και να διαλυθούν. Ασχολείται με διάφορες μεθόδους με τις οποίες ο διάβολος βάζει σε πειρασμό και ξελογιάζει τους αθώους ανθρώπους, για το πώς κλείνουν οι μάγοι μια συμφωνία με το διάβολο και πώς μεταφέρονται από το ένα τόπο στον άλλο (καβάλα στη σκούπα), για το πώς σκοτώνουν παιδιά ή τα προσφέρουν στο διάβολο, για το πώς ξεσηκώνουν θύελλες και καταιγίδες και κάνουν να πέσουν κεραυνοί πάνω σε ανθρώπους και ζώα και τελικά τις μεθόδους θεραπείας για όλα αυτά τα πράγματα. Το τρίτο μέρος του βιβλίου αφορά τα δικαστικά μέτρα της εκκλησίας και των δικαστηρίων κατά των μάγων και καθορίζεται η σειρά των βασανιστηρίων και των δικών. Επίσης γίνεται αποδεκτή η μαρτυρία οποιωνδήποτε ανθρώπων, όσο κακή και αν είναι η υπόληψη τους, ή η προκατάληψη και η έχθρα τους εναντίον ενός ατόμου. Γίνονται δεκτές ακόμα και οι μαρτυρίες μικρών παιδιών. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε το παρανοϊκό σόφισμα των εξορκιστών του Loudun ότι "Ο Διάβολος είναι ο υπαίτιος όλων των φαινομένων που δεν εξηγούνται από τους γνωστούς φυσικούς νόμους" και ότι "ο Διάβολος κατάλληλα εξορκιζόμενος, υποχρεώνεται να πει την αλήθεια και μπορεί να γίνει μάλιστα δεκτός σαν μάρτυρας του δικαίου!". Όπως αναφέρει ο Ραίημοντ Μπάκλαντ, οι κάτοικοι ολόκληρων χωριών, όπου υπήρχε υποψία ότι υπήρχαν ένας ή δυο μάγοι καταδικάστηκαν σε θάνατο με τη κραυγή "σκοτώστε τους όλους. Ο Κύριος θα επικρατήσει". Μάλιστα το 1586 ο Αρχιεπίσκοπος της Τρέβης αποφάσισε ότι οι ντόπιοι μάγοι ήσαν υπαίτιοι για τον πρόσφατο βαρύ χειμώνα. Με τη βοήθεια τότε φρικτών βασανιστηρίων επέτυχε μια "ομολογία" κι 120 άνθρωποι κάηκαν στη πυρά με αυτή ακριβώς τη κατηγορία.!!" Η εκκλησία προτιμούσε τη πυρά, από άλλα είδη θανάτου, γιατί στο κανόνες της υπάρχει η εντολή η ίδια να μη χύσει ποτέ ανθρώπινο αίμα, και βέβαια με τη πυρά αίμα δε χυνόταν. Σύμφωνα με τον Ραίημοντ Μπάκλαντ στο κυνήγι των μαγισσών έχασαν τη ζωή τους γύρω στα εννιά εκατομμύρια άτομα, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν απλώς οπαδοί της παλιάς θρησκείας.

Η μισαλλοδοξία, η δεισιδαιμονία, η κακία, η ασπλαχνία, ο φανατισμός, ο σαδισμός, η παράνοια και ο ύψιστος παραλογισμός της Χριστιανικής Θρησκείας στο "κυνήγι των μαγισσών", θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μόνο με μια ευρείας κλίμακας δαιμονοληψία, δαιμονοπληξία και δαιμονοκατοχή της ίδιας της εκκλησίας εκείνη την εποχή. Μια αναζωπύρωση της μαγείας παρετηρήθη κατά το τέλος των μέσων χρόνων με την αναβίωση της νεοπυθαγόρειας και νεοπλατωνικής φιλοσοφίας. Ακόμα και λόγιοι ασχολούνταν τότε με τη μαγεία, την αλχημεία, την αστρολογία και τις άλλες απόκρυφες επιστήμες, ενώ ήσαν σε κοινή χρήση στο λαό οι διάφορες σολομωνικές. Ονομαστοί αλχημιστές ήσαν ο Ραϋμόνδος Λούλος, ο Νικόλαος Φλαμέλ, ο Βερνάδος Τρεβιζάν, ο Βασίλειος Βαλεντίνος, ο Ιωάννης Τριθέμιος, ο μαθητής του Κορνήλιος Αγρίππας, ο Ποστέλ, ο Παράκελσος, ο Ερίκος Κουνράτ, ο Μιχαήλ Μέγιερ, ο Ροβέρτος Φλόυντ, ο Ιάκωβος Μπαίμε και άλλοι. Η μαγεία εξακολούθησε να υπάρχει και στη νεώτερη και σύγχρονη εποχή με ιδιαίτερη εστίαση στην ερωτική μαγεία και στην πρόκληση κακού στον άλλον (μαύρη μαγεία), αν και τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται για χρηματισμό εις βάρος των αφελών, των προληπτικών και των ευπίστων. Ο λαός πάντως εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να πιστεύει σε δεσίματα, μποδέματα, καρφώματα, μαγικά φίλτρα, ραντίσματα, ξόρκια, θεραπευτικές μαγικές συνταγές και άλλα μέσα. Η ύπαρξη του γνωστού μαγαζιού στο μοναστηράκι, ή ονομαστές σύγχρονες περιοχές για τους μάγους, όπως η Ναύπακτος, επιβεβαιώνουν το γεγονός. Η φαρμακομαγεία, ή μαγεία των φαρμακευτών χρησιμοποιεί τα μέσα της κοινής μαγείας δηλαδή επωδούς και κυρίως φίλτρα, μαγικά βότανα και διάφορα φάρμακα στα οποία αποδίδεται μια μαγική δύναμη για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών. Τέλος στενή σχέση με τη μαγεία έχουν ο αφορισμός, ο αναθεματισμός ή κατάρα και ο εξορκισμός των δαιμόνων, ιδίως σε περιπτώσεις. δαιμονοπληξίας

Β) "ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ" ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ Δεν υπάρχουν θαύματα. Ό,τι συμβαίνει είναι το αποτέλεσμα δράσεως του αιώνιου αναλλοίωτου, πάντα ενεργού ΝΟΜΟΥ (Ε. Π. Μπλαβάτσκυ). Μαγεία είναι η τέχνη ή η επιστήμη του να προκαλείς να συμβούν αλλαγές σε συμφωνία με τη Θέληση (Άλιστερ Κρόουλεϋ). Η μαγεία είναι η επιστήμη της παγκόσμιας ισορροπίας. Η αρμονία προέρχεται από την αναλογία των αντιθέτων (Ελιφάς Λεβί).

Σύμφωνα με το απόκρυφο Βιβλίο του Ενώχ οι Άγγελοι, ή υιοί του ουρανού, που έπεσαν γιατί αγάπησαν τις γυναίκες των ανθρώπων, τις πήραν σα συζύγους τους και τις δίδαξαν τη μαγεία, τους εξορκισμούς και τα είδη των ριζών και των δένδρων. Ο Αμαζαράκ δίδαξε σε αυτές όλα τα μυστικά των θαυματουργιών, ο Βαρκαϊάλ ήταν ο δάσκαλος των μελετητών των άστρων, ο Ακιβιήλ τους αποκάλυψε τα σημεία και ο Αζαραδήλ την κίνηση της Σελήνης. Η μαγεία από εσωτερική άποψη ορίζεται σαν η εφαρμογή της Θέλησης ή του Λόγου του ανθρώπου πάνω στη φύση και την ύλη. Η φύση απλά αναγκάζεται να υπακούσει στην ισχυρή Θέληση του Μάγου, η οποία αποτελεί τον ισχυρότερο νόμο γι' αυτή. Συνήθως δίνεται το κλασσικό παράδειγμα του αμαξά με την άμαξα. Η άμαξα είναι η ύλη. Από μόνη της είναι αδρανής, στατική, παθητική, ακίνητη. Ζευγνύουμε ένα άλογο στην άμαξα και τώρα αυτή μπορεί να κινηθεί. Το άλογο είναι η ψυχή ή αστρικός φορέας που κινεί την ύλη. Το άλογο όμως είναι "ά - λογο", δηλαδή χωρίς λόγο, λογική. Δεν είναι κατάλληλο για να οδηγήσει από μόνο του την άμαξα. Μπορεί να τη παρασύρει σε ένα γκρεμό. Χρειάζεται τον αμαξηλάτη, τον ηνίοχο να του δώσει κατεύθυνση και σκοπό. Χρειάζεται με άλλα λόγια το Λόγο, τη Λογική ή Θέληση για να κινηθεί σωστά, ελεγχόμενα και αρμονικά. Από την άλλη μεριά ο αμαξηλάτης δεν μπορεί να δράσει κατευθείαν πάνω στην άμαξα και να τη κινήσει με τη θέλησή του, μπορεί να δράσει σε αυτήν μόνο μέσω του αλόγου, μέσω της ψυχής, της αστρικής ύλης. Το ίδιο παραπάνω σχήμα διασαφηνίζει και τη τριπλή φύση του ανθρώπου. Αυτός αποτελείται από το αδρανές, παθητικό σώμα, από το ενεργητικό πνεύμα, Λόγο ή Θέληση και από το ενδιάμεσο στοιχείο μέσω του οποίου μπορεί να επιδράσει το πνεύμα του πάνω στο σώμα του: τη ψυχή ή αστρικό σώμα του. Ή με μυστικιστικούς όρους το σώμα είναι ο φορέας της ψυχής και η ψυχή σε ένα ανώτερο τόξο είναι ο φορέας του πνεύματος. Ένας παλιός εσωτερικός ορισμός της μαγείας είναι ότι αυτή είναι η πρακτική χρησιμοποίηση των ψυχικών ικανοτήτων που αναπτύσσονται στους διάφορους βαθμούς της μύησης Οι παλαιοί μάγοι ονόμαζαν τη μαγεία Sanctus Regnum, δηλαδή "Άγιο Βασίλειο". Σύμφωνα με τον Ελιφάς Λεβί: "Για να φτάσει κανείς στο Sanctus Regnum, χρειάζεται τέσσερα πράγματα: ευστροφία πνεύματος που να φωτίζεται από την μελέτη, θάρρος που δεν καταβάλλεται από τίποτα, θέληση που δεν συντρίβεται από τίποτα και εχεμύθεια την οποία κανένα πράγμα δεν μπορεί να διαφθείρει ή να καταλύσει..."Να Γνωρίσεις, να Τολμήσεις, να Θέλεις και να Σιωπήσεις, αυτά είναι τα τέσσερα ρήματα που παριστάνονται από τις αντίστοιχες συμβολικές μορφές της σφίγγας...Ένα μόνο δόγμα υπάρχει στη μαγεία: το ορατό σύμπαν είναι εκδήλωση του αοράτου.... αποτελεί για μας το μέτρο του αοράτου."

ΤΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΦΩΣ Η μαγεία για τους εσωτεριστές δεν κάνει θαύματα, χρησιμοποιεί απλώς ένα νόμο την ύπαρξη του οποίου αγνοούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Ο νόμος αυτός είναι η ύπαρξη του "μεγάλου μαγικού παράγοντα", "πλαστικού ενδιαμέσου", ή "αστρικού φωτός", μέσω του οποίου μπορεί να επενεργήσει η θέληση πάνω στην ύλη και να τη μεταμορφώσει. Αλλά ας αφήσουμε τους ειδικούς να μιλήσουν πάνω σε αυτό. Λέει λοιπόν ο Ελιφάς Λεβί για το αστρικό φως: "Ο παράγοντας δια μέσου του οποίου ενεργεί κάποιος στη μαγεία είναι η Θέληση, βοηθούμενη από το Αστρικό Φως". "Στο αστρικό φως διατηρούνται τα αποτυπώματα όλων των πράξεων και λόγων, δηλαδή όλων των ενεργειών και των μορφών..". "Το αστρικό φως οι Μύστες του Μεσαίωνα (Αλχημιστές) ονόμαζαν πρώτη ύλη του Μεγάλου Έργου" . "Η έλξη και προβολή του αστρικού φωτός μπορεί να σηκώσει βαρύτατα αντικείμενα και να τα συγκρατήσει μετεωρισμένα για χρόνο ανάλογο με τη δύναμη της προβολής". "Το Μεγάλο Απόρρητο της Μαγείας είναι το μήλο της Εύας, το ιερό πυρ που έκλεψε ο Προμηθέας, το πύρινο σκήπτρο του Εωσφόρου" . "Το αστρικό φως προβάλλεται με το βλέμμα, με το λόγο, με τον αντίχειρα και με την παλάμη των χεριών". Ο περίφημος Σμαράγδινος Πίνακας του Ερμή του Τρισμέγιστου αναφέρει: "Ό,τι είναι ανώτερο μοιάζει με ό,τι είναι κατώτερο και ό,τι είναι κάτω αναλογεί με ό,τι είναι πάνω, για την εκτέλεση των θαυμασίων του ενός μόνο πράγματος". Αυτό ακριβώς είναι σύμφωνα με τον Ελιφάς Λεβί το βασικό, μοναδικό δόγμα της Μαγείας. Μετά ακολουθεί η περιγραφή του αστρικού φωτός με παρατηρήσεις του Ελιφάς Λεβί: " Ο Ήλιος είναι ο Πατέρας του, η Σελήνη η Μητέρα του, ο άνεμος το έφερε στην κοιλιά του". Το φως αυτό απορρέει έτσι από τον Ήλιο, δέχεται τη μορφή και την κανονική του κίνηση από τη Σελήνη κι έχει την ατμόσφαιρα σαν όχημα και φυλακή. " Η γη είναι η τροφός του", δηλαδή εξισορροπείται και τίθεται σε κίνηση από την κεντρική θερμότητα της γης. "Είναι η παγκόσμια αρχή, το Τέλεσμα του κόσμου". Ο Ερμής διδάσκει μετά πώς από αυτό το φως, που είναι ταυτόχρονα και μια δύναμη, μπορεί ν' αποκτήσει κανείς ένα μοχλό κι έναν παγκόσμιο διαλύτη καθώς επίσης κι ένα διαμορφωτικό και συμπυκνωτικό παράγοντα. Πώς το φως αυτό μπορεί να εξαχθεί από τα σώματα όπου βρίσκεται σε

λανθάνουσα κατάσταση υπό μορφή πυρός, κινήσεως, λάμψης, φωτεινού αερίου, καίοντος νερού και πυρώδους γης, με απομίμηση, με τη χρησιμοποίηση όλων αυτών των ουσιών, όλων των δημιουργημάτων της φύσης. Αυτό το ένα μόνο πράγμα είναι ο πατέρας όλων των πραγμάτων στο σύμπαν. Η δύναμή του είναι τέλεια, εφόσον έχει ενωθεί σε μια πνευματική γη". "Διαχώρισε αυτή την πνευματική γη από το πυκνό ή τραχύ, με μια απαλή θερμότητα με πολύ προσοχή. Σε μεγάλο μέτρο αυτή ανέρχεται από τη γη στον ουρανό και κατέρχεται πάλι στη γη αναγεννημένη και το ανώτερο και το κατώτερο αυξάνουν σε δύναμη. Με αυτό θα συμμετέχεις στις τιμές όλου του κόσμου. Και το σκοτάδι θα φύγει μακριά σου. Αυτή είναι η δύναμη όλων των δυνάμεων. Με αυτό θα μπορέσεις να ξεπεράσεις όλα τα πράγματα και να μεταστοιχειώσεις όλα αυτά που είναι ωραία και ό,τι είναι χονδροειδές. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε ο κόσμος». "Ο Σμαράγδινος Πίνακας είναι ολόκληρη η μαγεία σε μια μόνο σελίδα". "...Η δύναμη αυτή (το αστρικό φως) που ήταν γνωστή στους αρχαίους, είναι ένας παγκόσμιος παράγοντας του οποίου ο υπέρτατος νόμος είναι η ισορροπία και του οποίου η κατεύθυνση ανάγεται στο Μεγάλο Απόρρητο της Υπερβατικής Μαγείας. Με το χειρισμό αυτού του παράγοντα και μόνο μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα εξής: την ηγεμονία και κατεύθυνση των στοιχείων της φύσης, τη καταστολή των θυελλών, τη θεραπεία αρρώστων με απλή επαφή των χεριών, την ανάσταση νεκρών.....". . "Ο Μεγάλος Μαγικός Παράγοντας, τον οποίο ονομάσαμε αστρικό φως και ο οποίος από μερικούς άλλους λέγεται ψυχή της γης και από τους Ερμητιστές χημικούς Αζώθ, ή Μαγνησία των Σοφών, η απόκρυφη αυτή, η μοναδική, η αναμφισβήτητη δύναμη, είναι το κλειδί όλων των επικρατειών, το μυστικό όλων των δυνάμεων. Είναι ο πτερωτός δράκοντας της Μήδειας, ο Όφις του Εδεμικού μυστηρίου. Είναι το κοινό κάτοπτρο όλων των οραματιστών, η αλυσίδα των συμπαθειών, η πηγή των ερώτων, της προφητείας και της δόξας. Η γνώση και η κατάκτηση αυτού του παράγοντα ισοδυναμεί με την κατάκτηση των θείων ικανοτήτων. Όλη η αληθινή μαγεία, όλη η απόκρυφη δύναμη είναι κλεισμένη στο μυστικό αυτό και όλα τα βιβλία της πραγματικής επιστήμης έχουν σα μοναδικό σκοπό να υποδείξουν αυτή τη δύναμη". "Στο σύμπαν υπάρχουν τρία πράγματα: το πνεύμα, το πυρώδες ρευστό το οποίο αποκαλούσαν γενικά θείον, ο πλαστικός διάμεσος (αστρικό φως), στον οποίο έδιναν γενικά το όνομα του υδραργύρου, λόγω του συμβολισμού του κηρυκείου, και η ύλη, στην οποία έδιναν το όνομα του άλατος, λόγω του σταθερού άλατος που παραμένει μετά τη καύση και αντέχει στην επενέργεια του πυρός. Συνέκριναν προς το θείο το πατέρα, λόγω της γεννητικής ιδιότητας του πυρός, τον Υδράργυρο προς τη μητέρα, λόγω της ικανότητας έλξεως και αναπαραγωγής, και το Άλας προς το παιδί". "Το ακτινοβόλο περιστρεφόμενο ξίφος του Χερούβ έξω από τον Παράδεισο,

που εμποδίζει τους πρωτόπλαστους να επιστρέψουν σε αυτόν, συμβολίζει το φως εκείνο το οποίο μετά την πτώση του ο άνθρωπος έπαυσε να γνωρίζει πώς να το κατευθύνει και υφίσταται αντίθετα από τότε τα μοιραία κτυπήματά του, αντί να κυβερνά τη δύναμή του. Το μαγικό Μεγάλο Έργο, θεωρούμενο απολύτως, είναι η κατάκτηση και κατεύθυνση του ακτινοβόλου αυτού ξίφους του Χερούβ". "Ο καταρράκτης αυτός της παγκόσμιας ζωής αλληγορείται επίσης στα θρησκευτικά δόγματα με το καθαρτήριο πυρ της κολάσεως. Είναι το όργανο της μυήσεως, είναι το τέρας που πρέπει να χαλιναγωγηθεί, είναι ο εχθρός που πρέπει να κατανικηθεί. Είναι εκείνο που κατά τις επικλήσεις και τους εξορκισμούς της γοητείας στέλνει τόσα φάσματα και τόσες λάβρες. Μέσα σε αυτό το φως διατηρούνται όλες εκείνες οι μορφές των οποίων η φανταστική και τυχαία συνένωση σχηματίζει τους εφιάλτες και τα χωρίς ειρμό όνειρά μας. Το να αφήσει κανείς τον εαυτό του να παρασυρθεί από τον περιστρεφόμενο και πάντα ρέοντα αυτόν ποταμό, είναι το ίδιο με το να πέσει στα βάραθρα της παραφροσύνης, που είναι πιο τρομακτικά και από αυτόν τον θάνατο. Το να διώξει όμως τις σκιές από αυτό το χάος και να δώσει με αυτές τέλειες μορφές στις σκέψεις του, είναι το ίδιο με το να είναι μεγαλοφυής, νους δημιουργικός και θριαμβευτής κατά των δυνάμεων του σκότους". "Το αστρικό φως κατευθύνει τα ένστικτα των ζώων και παλεύει με τη διάνοια του ανθρώπου, την οποία προσπαθεί να διαστρέψει με το πλήθος των ανακλάσεών του και των ψευδών του παραστάσεων, ενέργεια την οποία καθιστούν μοιραία και αναγκαία και πολύ θλιβερή τα στοιχειακά πνεύματα και οι ψυχές που βρίσκονται σε αγωνία, που οι ασταθείς ψυχές τους αναζητούν συμπάθειες πάνω στις αδυναμίες μας". "Το όνομα του Εωσφόρου αποδόθηκε δίκαια στον άγγελο της παραπλάνησης και του σκότους; Εμείς δεν το πιστεύουμε, παρά μόνον αν αντιλαμβάνονται όπως κι εμείς και σύμφωνα με τις μαγικές παραδόσεις, ότι η κόλαση προσωποποιούμενη από τον Σατανά και παριστανόμενη από τον αρχαίο όφι, δεν είναι άλλο από το κεντρικό πυρ που συστρέφεται γύρω από τη γη, καταβροχθίζοντας κάθε τι που παράγεται από αυτό και αυτή την ουρά του, όπως ο όφις του Κρόνου... Η μέχρι βασιλικής και σχεδόν θείας προσωπικότητας εξύψωση του Σατανά είναι μια πλάνη που ανάγεται στους ψεύτικους Ζωροάστρες, δηλαδή στο παραμορφωμένο δόγμα των δεύτερων μάγων, των υλιστών μάγων της Περσίας. Αυτοί είχαν μετατρέψει σε θεούς τους δυο πόλους του νοητικού κόσμου και είχαν κάνει την παθητική δύναμη μια θεότητα αντίθετη προς την ενεργητική δύναμη. Ο Αριμάν είναι ο πατέρας του διαβόλου, όπως τον αντιλαμβάνονται οι δεισιδαίμονες και για τον λόγο αυτό ο Σωτήρας έλεγε : "Ο διάβολος είναι ψεύτης, όπως και ο πατέρας του". "Οι μυημένοι έλεγαν ότι ο μεγάλος μαγικός παράγοντας, που δίκαια ονομάζεται Εωσφόρος, γιατί είναι ο φορέας του φωτός, είναι μια ενδιάμεση δύναμη που είναι διαδεδομένη σε ολόκληρη τη δημιουργία, ότι χρησιμεύει στο να δημιουργεί και να καταστρέφει και ότι η πτώση του Αδάμ ήταν μιας ερωτική μέ-

θη, συνέπεια της οποίας το γένος του έγινε δούλος του μοιραίου αυτού φωτός... Ο άνθρωπος είχε κληθεί να αποκτήσει κυρίαρχη εξουσία πάνω σε αυτό το φως και να κατακτήσει με τον τρόπο αυτό την αθανασία του". "Το αληθινό όνομα του Σατανά, λένε οι Καβαλιστές είναι το όνομα του Ιεχωβά ανεστραμμένο, γιατί ο Σατανάς δεν είναι ένας μαύρος θεός, αλλά η άρνηση του Θεού. Για τους μυημένους δεν είναι ένα πρόσωπο, είναι μια δύναμη που δημιουργήθηκε για το καλό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το κακό, είναι το όργανο της ελευθερίας. Τη δύναμη αυτή η οποία προΐσταται στη φυσική γέννηση οι παλιοί παρίσταναν με τη μυθική και κερασφόρα εικόνα του θεού Πάνα. Από κει προήλθε η εικόνα του τράγου των σαββατιασμών, ο αδελφός του αρχαίου όφεως και του φωτοδότου ή φωσφόρου, από τον οποίο οι ποιητές δημιούργησαν τον ψεύτικο Εωσφόρο της παραδόσεως." "Ο εγκέφαλός μας φωσφορίζοντας από αστρικό φως είναι γεμάτος από αντανακλάσεις και αναρίθμητες εικόνες. Όταν κλείνουμε τα μάτια μας, φαίνεται συχνά σαν ένα ολόκληρο πανόραμα, άλλοτε λαμπρό και άλλοτε σκοτεινό να ξετυλίγεται κάτω από τα βλέφαρά μας. Το νευρικό μας σύστημα, το οποίο είναι ένα τέλειο ηλεκτρικό μηχάνημα, συγκεντρώνει το φως στον εγκέφαλο, που είναι ο αρνητικός πόλος της συσκευής, ή το προβάλλει δια των άκρων, τα οποία χρησιμεύουν σαν ακίδες, προορισμένες να ξαναφέρουν σε κυκλοφορία το ζωτικό μας ρεύμα. Όταν ο εγκέφαλός μας προσελκύει απότομα μια σειρά εικόνων αντίστοιχων προς ένα πάθος, η ισορροπία της μηχανής διακόπτεται, η ανταλλαγή του φωτός παύει, η αστρική αναπνοή σταματά και το φως συμπυκνώνεται κατά κάποιο τρόπο στον εγκέφαλο. Η υπέρμετρη φιλοδοξία, οι εγωιστικές ροπές προς την αγιότητα, η παρά φύσιν εγκράτεια γεμάτη από φαντασιώσεις κι επιθυμίες που κακώς υποστέλλονται, τα χαμηλά πάθη που επαναλαμβάνονται παρά τις προειδοποιήσεις της συνείδησης, όλα αυτά προκαλούν συμφορήσεις φωτός κι εξάψεις του εγκέφαλου. Το αποτέλεσμα είναι η εξαφάνιση της λογικής, η νοσηρή έκσταση, η υστερία, τα οράματα, η παραφροσύνη. Ένας άνθρωπος δεν είναι τρελός γιατί έχει οράματα, αλλά γιατί δίνει σε αυτά μεγαλύτερη πίστη από τη λογική του". Η ιδρύτρια τώρα της Θεοσοφικής εταιρίας Έλενα Πέτροβα Μπλαβάτσκυ, σημειώνει με τη σειρά της τα εξής για το αστρικό φως: "Το αστρικό φως του Παράκελσου και άλλων Ερμητικών Φιλοσόφων είναι ο αιθέρας της φυσικής (στη παλιά κυματική θεωρία). Στη μεταφυσική και τη πνευματική ή απόκρυφη έννοια ο αιθέρας σημαίνει πολύ περισσότερα απ' όσα συχνά φανταζόμαστε... Οι Αλχημιστές και οι Ερμητικοί πίστευαν ότι ο αστρικός αιθέρας τους ... είναι η ψυχή του κόσμου, το εργαστήρι της φύσης και του σύμπαντος, πνευματικά και φυσικά." "Είναι ο αστρικός ωκεανός της αόρατης φωτιάς που περιβάλλει το κόσμο. Ο Παράκελσος, που τον ονόμασε αστρικό φως παίρνοντας τη λέξη από τα Λατινικά, πίστευε πώς η έναστρη στρατιά (μαζί με τη γη) είναι τα συμπυκνωμένα τμήματα του αστρικού φωτός, που "έπεσαν στη διαδικασία της γέννησης και

την ύλη". Οι μαγνητικές ή πνευματικές εκπορεύσεις τους διατηρούν συνεχώς ανοικτή την επικοινωνία τους με τη πατρική πηγή των πάντων - το αστρικό φως". "Το ανθρώπινο σώμα, όπως η γη, οι πλανήτες και τ' άστρα υπόκειται σε ένα διπλό νόμο. Έλκει και απωθεί, επειδή διαποτίζεται με διπλό μαγνητισμό που εισρέει από το αστρικό φως. Τα πάντα έχουν διπλή φύση. Ο μαγνητισμός είναι θετικός και αρνητικός, ενεργητικός και παθητικός, αρσενικός και θηλυκός...Όταν ο υπνωτιστής μάθει το μεγάλο μυστικό της πόλωσης της δράσης και εμπλουτισμού των ρευστών του με ενεργητική και παθητική ενέργεια ταυτόχρονα, θα γίνει ο μεγαλύτερος μάγος που υπάρχει. Το αστρικό φως είναι ανδρόγυνο καθώς η ισορροπία είναι αποτέλεσμα δύο αντιθετικών δυνάμεων που αλληλεπιδρούν αέναα. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η ΖΩΗ...Μόνο το αστρικό φως, ως κύριος παράγοντας της μαγείας, μπορεί να μας αποκαλύψει όλα τα μυστικά της φύσης. Το αστρικό φως ταυτίζεται με τον Ινδουιστικό όρο Ακάσα (στα Σανσκριτικά ουρανός, αλλά μυστικιστικά ο αόρατος ουρανός)". "Η ακάσα στη λανθάνουσα κατάστασή της, συμφωνεί ακριβώς με την έννοια του συμπαντικού αιθέρα. Η ακάσα είναι ο αναπόσπαστος παράγοντας κάθε μαγικού δράματος, θρησκευτικού ή κοσμικού. Η ακάσα ή απόκρυφος ηλεκτρισμός ταυτίζεται κατά μια έννοια με το άλκαλιστ ή συμπαντικό διαλύτη των αλχημιστών, την ίδια την anima mundi (ψυχή του κόσμου), όπως και το αστρικό φως". "Το Χάος των αρχαίων, η Ζωροαστρική ιερή φωτιά, η φωτιά του Ερμή, η αστραπή της Κυβέλης, ο φλεγόμενος πυρσός του Απόλλωνα, η φλόγα στο βωμό του Πανός, η άσβεστη φωτιά στο ναό της Ακρόπολης και της Εστίας, η πύρινη γλώσσα της περικεφαλαίας του Πλούτωνα, οι λαμπρές σπίθες στα καλύμματα των Διόσκουρων, της κεφαλής της Γοργούς, της περικεφαλαίας της Αθηνάς και της ράβδου του Ερμή, το άσβεστον πυρ, ο Αιγύπτιος θεός Πταχ ή Ρα, ο Ελληνικός Ζευς καταβαΐτης, οι πύρινες γλώσσες της Πεντηκοστής, η φλεγόμενη βάτος του Μωυσή, η φλεγόμενη λυχνία του Αβραάμ, το αιώνιο πυρ της απύθμενης αβύσσου, οι μαντικοί ατμοί των Δελφών, το αστρικό φως των Ροδοσταύρων, η Ακάσα των Ινδουιστών μυστών, το Αστρικό Φως του Ελιφάς Λεβί, η νευρική αύρα και το ρευστό των μαγνητιστών, το οντ του Ράιχνεμπαχ, η ψυχική ενέργεια του Κοξ και του Κρουξ, ο ατμοσφαιρικός μαγνητισμός κάποιων φυσιοδιφών, ο γαλβανισμός και τέλος ο ηλεκτρισμός, αντιπροσωπεύουν πολλαπλές ονομασίες για τις πολλές διαφορετικές εκδηλώσεις ή αποτελέσματα της ίδιας μυστηριώδους αιτίας που διαπερνά τα πάντα". "Ούτε ο χώρος, ούτε ο χρόνος αποτελούν εμπόδια στο ταξίδι του αστρικού σώματος. Ο θαυματουργός έχει την ικανότητα να κάνει το φυσικό του σώμα να εξαφανισθεί, ή να φαίνεται ότι παίρνει τη μορφή που θέλει. Μπορεί να καταστήσει ορατή την αστρική του μορφή, ή να τις δώσει το σχήμα που επιθυμεί. Και στις δυο περιπτώσεις αυτό οφείλεται σε συλλογική Μεσμερική παράκρουση των αισθήσεων όλων των παρευρισκομένων. Η ψευδαίσθηση αυτή είναι

τόσο τέλεια, ώστε εκείνος που την έζησε θα ορκιζόταν μια ολόκληρη ζωή πως ήταν πραγματικότητα, ενώ στην ουσία ήταν ένας πίνακας του πνεύματος που αποτυπώθηκε στη συνείδητότητά του από την ακαταμάχητη θέληση του μαγνητιστή". "Ότι έχει υπάρξει, υπάρχει και θα υπάρξει, βρίσκεται αποτυπωμένο στο αστρικό φως, που αποτελεί πίνακα του αοράτου σύμπαντος". "Ο ακρογωνιαίος λίθος της μαγείας είναι η εμβριθής και βαθιά κατανόηση, καθώς και η πρακτική εφαρμογή των νόμων του ηλεκτρομαγνητισμού: των ιδιοτήτων του, των σχέσεών του, του συσχετισμού των δυνάμεών του. "Οι θαυματουργοί όλων των εποχών σχολών και χωρών προκαλούσαν τα θαύματά τους επειδή ήσαν τελείως εξοικειωμένοι με τα ασύλληπτα - όσον αφορά τα αποτελέσματά τους- πλην όμως απτά κύματα του αστρικού φωτός. Ήλεγχαν τα ρεύματα καθοδηγώντας τα με τη δύναμη της θέλησής τους. Τα θαύματα είχαν φυσικό και ψυχολογικό χαρακτήρα". "Ο μεσμερισμός είναι ο πιο σημαντικός κλάδος της μαγείας και τα φαινόμενά του είναι τα αποτελέσματα του συμπαντικού μεσολαβητή (αστρικού φωτός) που βρίσκεται πίσω από κάθε μαγεία και προκαλεί σε όλες τις εποχές τα αποκαλούμενα θαύματα". "Οι αρχαίοι τον ονόμαζαν Χάος. Ο Πλάτωνας και οι Πυθαγόρειοι τον ονόμαζαν Ψυχή του Κόσμου. Σύμφωνα με τους Ινδουιστές, η θεότητα με τη μορφή του αιθέρα διαπερνά τα πάντα. Είναι το αόρατο αλλά απτό Ρευστό. Μεταξύ άλλων, αυτός ο συμπαντικός Πρωτέας, ή "νεφελώδης παντοδύναμος", όπως τον αποκαλεί ο ντε Μιρβίλ, ονομαζόταν από τους θεουργούς "ζων πυρ", "πνεύμα Φωτός" και Μάγνης. Αυτός ο τελευταίος χαρακτηρισμός υπονοεί τις μαγνητικές του ιδιότητες και τη μαγική φύση του". "Στην Αιγυπτιακή μυθολογία ο Κνεφ, ο Αιώνιος μη αποκαλυμμένος θεός, συμβολίζεται με το φίδι, έμβλημα της αιωνιότητας που περικλείει μια υδρία νερό και το κεφάλι του ίπταται πάνω από τα νερά που επωάζει με την πνοή του. Στις σκανδιναβικές Έντα η δρόσος του μελιού, η τροφή των θεών και των δημιουργικών πολυάσχολων μελισσών του Δένδρου Υγκντραζίλ, πέφτει στη διάρκεια της νύχτας όταν η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη υγρασία και στις Βόρειες μυθολογίες σαν παθητική αρχή της δημιουργίας συμβολίζει τη δημιουργία του σύμπαντος από το νερό. Αυτή η δρόσος είναι το αστρικό φως σε έναν από τους συνδυασμούς του και κατέχει δημιουργικές, αλλά και καταστροφικές ιδιότητες. Στο Χαλδαϊκό θρύλο του Βήρωσσου, ο Οάννης, ο άνθρωπος ψάρι, καθοδηγώντας τους ανθρώπους δείχνει το νηπιακό κόσμο να δημιουργείται από το νερό και όλα τα πλάσματα να προέρχονται από αυτή τη prima materia (πρωθύλη). Ο Μωυσής διδάσκει πως μόνο η γη και το νερό μπορεί να γεννήσουν μια ζωντανή ψυχή...Οι αλχημιστές υποστηρίζουν ότι η πρωταρχική προαδαμική γη όταν ανάγεται στη πρώτη ουσία της, βρίσκεται στο δεύτερο στάδιο της μεταμόρφωσής της σαν καθαρό νερό με πρώτο το άλκαλιστ. Λέγεται ότι

αυτή η πρωταρχική ουσία περιέχει την ουσία όλων όσων πρόκειται να συγκροτήσουν τον άνθρωπο. Δεν περιέχει μόνο τα στοιχεία της φυσικής τους ύπαρξης, αλλά ακόμη και την ίδια τη "πνοή ζωής" σε λανθάνουσα κατάσταση, έτοιμη να αφυπνιστεί". "Ουσιαστικά αυτή η ουσία είναι το ίδιο το χάος... Τι άλλο εκτός από τον Αιθέρα μπορεί να είναι το πρωταρχικό Χάος;. Ο σύγχρονος αιθέρας, όχι αυτός που αναγνωρίζουν οι επιστήμονες, αλλά όπως τον γνώριζαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι πολύ νωρίτερα από την εποχή του Μωυσή. Ο Αιθέρας με όλες τις μυστηριώδεις και απόκρυφες ιδιότητές του περιέχει τα σπέρματα της συμπαντικής δημιουργίας. Ο Αιθέρας, η Ουράνια Παρθένα, η πνευματική μάνα κάθε υπάρχουσας μορφής και ύπαρξης. Από το στήθος της μόλις επωαστούν από το θείο πνεύμα, έρχονται σε ύπαρξη η Ύλη και η Ζωή, η Δύναμη και η Δράση". "Το θείο φως με το οποίο η ψυχή, ανεμπόδιστη από την ύλη αντιλαμβάνεται πράγματα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, ο θανατηφόρος κεραυνός που προβάλλεται σε μια στιγμή οργής ή στο αποκορύφωμα κάποιας μακροχρόνιας έχθρας. Η ευλογία που φτερουγίζει από κάποια καλόγνωμη καρδιά, η κατάρα που εκτοξεύεται σε κάποιον, όλα αυτά πρέπει να διέλθουν από αυτό το συμπαντικό παράγοντα, που η μία όψη του τον καθιστά ευλογία του θεού και μια άλλη δηλητήριο του διαβόλου".

Η ΘΕΛΗΣΗ Λέει ο Ελιφάς Λεβί: "Η θέληση είναι η ικανότητα των λογικών δυνάμεων που καθοδηγεί προς συμβιβασμό την ελευθερία των ατόμων με την ανάγκη των πραγμάτων". "Κάθε προσπάθεια της θέλησης που οδηγείται από τη διάνοια, είναι και ανάλογη εκπομπή ρευστού ή ανθρώπινου φωτός (αστρικού φωτός)". "Με μια ισχυρή θέληση μπορείς να φτάσεις σε μικρό χρονικό διάστημα στην απόλυτη ανεξαρτησία" " Θέλετε να βασιλεύσετε στους άλλους; Μάθετε να θέλετε. Η δύναμη βεβαιώνεται μόνο μέσω ποικίλων κατορθωμάτων. Η αργία και η λησμοσύνη είναι εχθροί της βουλήσεως. Οι πιο ασήμαντες πρακτικές και οι περισσότερες ξένες οι ίδιες προς το σκοπό που επιδιώκουμε, μας φέρνουν εντούτοις στο προδιαγεγραμμένο τέρμα, μέσω της διαπαιδαγώγησης και της θέλησης. Ένας χωρικός που θα σηκωνόταν κάθε μέρα στις 2 ή 3 το πρωί και θα πήγαινε μακριά για να πάρει ένα κλαρί, ή ένα καρπό από το ίδιο δένδρο πριν ανατείλει ο ήλιος, θα μπορούσε φέρνοντας μαζί του τον καρπό αυτό να εκτελέσει πολυάριθμα θαύματα. Γιατί το φυλακτήριο αυτό θα αποτελούσε το σήμα της βουλητικής του δύναμης".

"Η θέληση του ανθρώπου που εκδηλώνεται με την πράξη μπορεί να παρομοιαστεί με την οβίδα που ποτέ δεν οπισθοχωρεί μπροστά από το εμπόδιο. Όταν εκτινάσσεται με σφοδρότητα, το διαπερνά και χάνεται πίσω του. Εάν όμως ξεκινήσει με υπομονή και επιμονή ποτέ δεν χάνεται, αλλά μοιάζει με το κύμα που επανερχόμενο ολοένα στο ίδιο εμπόδιο κατατρώει και αυτόν ακόμα το γρανίτη". "Για να μπορούμε πρέπει να πιστεύουμε ότι μπορούμε και η πίστη αυτή να μετατραπεί αμέσως σε έργα". "Η πίστη ούτε καν προσπαθεί. Ξεκινά με τη βεβαιότητα ότι θα αποπερατώσει το αναληφθέν έργο κι εργάζεται με σταθερότητα, σαν να είχε την παντοδυναμία κάτω από τις διαταγές της και την αιωνιότητα μπροστά απ' αυτήν. Τολμήστε να διατυπώστε σαφώς την επιθυμία σας, όποια και νάναι και μετά τεθείτε αμέσως στο έργο και μη σταματήσετε να ενεργείτε προς την ίδια κατεύθυνση και προς τον ίδιο σκοπό. Εκείνο που επιθυμείτε τελικά θα πραγματοποιηθεί". "Για να κάνεις θαύματα πρέπει να βρίσκεσαι έξω από τα συνηθισμένα όρια της κοινωνίας. Πρέπει να είσαι γεμάτος από σοφία, ή εξηρμένος από την παραφροσύνη - είτε να βρίσκεσαι πάνω από τα πάθη, είτε έξω από τα πάθη μέσω της έκστασης και της φρενίτιδας". Από αυτό φαίνεται ότι και άνθρωποι αδαείς και όχι μυημένοι στη μαγεία, μπορούν να προκαλέσουν μαγικές πράξεις, διαταράσσοντας το αστρικό ρευστό με την εξηρμένη δύναμη των συναισθημάτων τους, με την παράφρονη έκσταση και φρενίτιδά τους. "Ένας οκνηρός ποτέ δεν μπορεί να γίνει μάγος. Η μαγεία είναι μια άσκηση που εφαρμόζεται σε όλες τις στιγμές του βίου. Πρέπει αυτός που αποβλέπει σε υψηλά χαρίσματα να είναι πρώτα απ' όλα απόλυτος κύριος του εαυτού του. Πρέπει να ξέρει να κατανικάει τις ορέξεις, τις ηδονές, την πείνα και τον ύπνο. Να είναι ακόμα απαθής τόσο στις επιτυχίες, όσο και στις αποδοκιμασίες. Ολόκληρη η ζωή του πρέπει να αντανακλά μια θέληση κατευθυνόμενη από το νου και υπηρετούμενη από ολόκληρη τη φύση, την οποία θα έχει δαμάσει με το πνεύμα του πάνω στα ίδια τα όργανά του και με τη συμπάθεια όλων των δυνάμεων του κόσμου που βρίσκονται σε αντιστοιχία. Όλες οι αισθήσεις και όλες οι ικανότητες πρέπει να συνεργάζονται και τίποτα πάνω στον ιερέα του Ερμή δεν πρέπει να μένει σε αδράνεια. Πρέπει να προσδιορίζει το πνεύμα δια σημείων και να το συνοψίζει με χαρακτήρες και εμβλήματα. Πρέπει να διατυπώνει τη θέλησή του με λέξεις και να πραγματώνει τις λέξεις με πράξεις. Πρέπει επίσης να μεταφράζει τη μαγική ιδέα σε φως για τα μάτια, σε αρμονία για τα αυτιά, σε αρώματα για την όσφρηση, σε γεύσεις για τη γεύση και σε μορφές για την αφή. Πρέπει με άλλα λόγια ο μύστης να πραγματοποιεί σε όλη του την ύπαρξη κάθε τι που επιθυμεί να πραγματοποιήσει έξω από αυτόν στον κόσμο. Πρέπει να γίνει ο μαγνήτης που θα έλξει προς τον εαυτό του το επιθυμητό α-

ποτέλεσμα. Όταν μαγνητισθεί αρκετά, ας είναι βέβαιος ότι αυτό που ποθεί θα έρθει από μόνο του και χωρίς αυτός να ενεργήσει ιδιαιτέρως". "Πρέπει να αποδίδουμε στον εαυτό μας μεγάλο σεβασμό και να τον θεωρούμε σαν παραγνωρισμένο ηγεμόνα, που συμφωνεί να είναι τέτοιος, για να ξαναποκτήσει το διαρπαγέν στέμμα του. Να είμαστε ευπροσήγοροι και πράοι προς όλο τον κόσμο. Αλλά στις κοινωνικές μας σχέσεις ποτέ να μην αφήνουμε τους εαυτούς μας να απορροφηθούν και να αποσυρόμαστε αμέσως από τους κύκλους όπου δεν ασκούμε καμιά πρωτοβουλία". "Για να αποκτήσουμε μαγική δύναμη πρέπει να απαλλάξουμε τη βούλησή μας από κάθε δουλεία και να την αναπτύξουμε μέχρι κυριαρχίας. Η υπέρτατη θέληση παριστάνεται στα σύμβολά μας από μια γυναίκα που συντρίβει με το πόδι της το κεφάλι του όφεως (του αστρικού φωτός) και από τον ακτινοβόλο άγγελο που τον δαμάζει και τον κρατάει υποχείριό του μπροστά στο βέλος του. Ο Μεγάλος Μαγικός παράγοντας, το διπλό ρεύμα φωτός, το ζων και αστρικό πυρ της γης εσυμβολίσθη στις αρχαίες θεογονίες με τον ταυροκέφαλο όφι, με τράγο ή με σκύλο. Είναι το διπλό φίδι του κηρυκείου του Ερμή, ο αρχαίος όφις της Γενέσεως, επίσης το χάλκινο φίδι του Μωυσή συνεστραμένο γύρω από το Ταυ, δηλαδή το γενετικό λιγκάμ. Είναι ακόμη ο τράγος των σαββατιαίων συνελεύσεων και ο Μπαφομέ των Ναϊτών. Είναι η Ύλη των γνωστικών, η διπλή οφειόμορφη ουρά που αποτελεί τις κνήμες του ηλιακού αλέκτορος Αβραξάς. Είναι τέλος ο διάβολος, στην πραγματικότητα όμως είναι η τυφλή εκείνη δύναμη την οποία πρέπει να δαμάσουν οι ψυχές για να απελευθερωθούν από τις αλυσίδες της γης. Γιατί αν δεν τις αποσπάσει η θέλησή τους από τη μοιραία αυτή μαγνήτιση, θ' απορροφηθούν από το ρεύμα με τη δύναμη που τις παρήγαγε και θα επιστρέψουν στο κεντρικό και αιώνιο αυτό πυρ. Ολόκληρο λοιπόν το μαγικό έργο συνίσταται στο πώς θα απαλλαγούμε από τις κουλούρες του αρχαίου φιδιού και στη συνέχεια πώς θα βάλουμε το πόδι μας πάνω στο κεφάλι του και πώς θα το οδηγήσουμε σύμφωνα με τη δικιά μας θέληση. Θα σου προσφέρω λέω ο όφις στον ευαγγελικό μύθο, όλα τα βασίλεια της γης, αν πέσεις να με προσκυνήσεις. Ο μύστης οφείλει να του απαντήσει: Δε θα υποκύψω μπροστά σου, αλλά συ θα σέρνεσαι δίπλα στα πόδια μου. Δε θα μου προσφέρεις τίποτα, αλλά θα σε χρησιμοποιήσω και θα πάρω μόνος μου ό,τι επιθυμώ. Γιατί είμαι ο κύριός σου". "Η θέληση μπορεί να ισχυροποιηθεί με κατάλληλη αγωγή και το μαγικό τελεστικό έχει σα μόνο σκοπό να δοκιμάσει, να εξασκήσει και να διαπαιδαγωγήσει τη θέληση στην υπομονή και την ένταση. Όσο πιο δύσκολες να κατορθωθούν είναι αυτές οι πρακτικές και όσο μεγαλύτερη συγκέντρωση της προσοχής απαιτούν, τόσο μεγαλύτερα αποτελέσματα έχουν. Αν μέχρις στιγμή στάθηκε αδύνατη η καθοδήγηση και η συνειδητή κατεύθυνση των μαγνητικών φαινομένων, αυτό οφείλεται στο ότι δε βρέθηκε ακόμη ένας μυημένος μαγνητιστής απαλλαγμένος πράγματι από τις ενστικτώδεις έλξεις. Η φύση θα υπακούει στο σημείο ή το λόγο εκείνου που θα αισθανθεί τον εαυτό του αρκετά ισχυρό για να μην αμφιβάλει".

"Η θέληση είναι πανίσχυρη όταν οπλίζεται με τις ζώσες δυνάμεις της φύσης. Η σκέψη είναι ανίερη ή νεκρή, εφόσον δεν εκδηλώνεται με το λόγο ή το σημείο (σύμβολο). Δεν μπορεί επομένως να διεγείρει ούτε να κατευθύνει τη θέληση. Δεδομένου ότι το σημείο είναι η μορφική παράσταση της σκέψεως, αυτό αποτελεί το απαραίτητο όργανο της θέλησης. Όσο το σημείο είναι τελειότερο, τόσο η σκέψη διατυπώνεται σαφέστερα και τόσο η θέληση κατευθύνεται ισχυρότερη". "Για να απομονωθεί κάποιος από το αστρικό φως δεν αρκεί μόνο να περιβληθεί με λινό ύφασμα, χρειάζεται κυρίως να χαλιναγωγήσει τελείως το πνεύμα του και τις ψυχικές του ορμές και να εξασφαλίσει μια άκαμπτη σαν τον χάλυβα θέληση. Πρέπει επίσης να επαναλαμβάνει τις πράξεις που προέρχονται από την ισχυρή θέλησή του, γιατί η θέληση μόνο με έργα πραγματώνεται, όπως οι θρησκείες εξασφαλίζουν το κύρος και τη διάρκειά τους με τις ιερουργίες και τις τελετουργίες τους". "Μια από τις πιο παράδοξες ιδιότητες της ανθρώπινης φαντασίας είναι η πραγματοποίηση των επιθυμιών της θέλησης, ακόμα μάλιστα και των φόβων της. Πιστεύουμε εύκολα λέει μια παροιμία εκείνο που φοβόμαστε και αυτό που επιθυμούμε. Τόσο η επιθυμία, όσο και ο φόβος, προσδίδουν στη φαντασία μια ιδιάζουσα δύναμη πραγματοποίησης, με ανυπολόγιστα αποτελέσματα. Κατά κάποιο τρόπο για παράδειγμα προσβαλλόμαστε από την ασθένεια που φοβόμαστε". "Η διάνοια και η θέληση του ανθρώπου είναι όργανα ανυπολόγιστης δύναμης, αλλά τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη έχουν σαν βοηθό μια ικανότητα ελάχιστα γνωστή και της οποίας η παντοδυναμία ανήκει αποκλειστικά στη μαγεία: μιλάω για τη Φαντασία, την οποία οι Καβαλιστές ονομάζουν διάφανο ή διάφωτο. Η φαντασία είναι πράγματι σαν τον οφθαλμό της ψυχής, σε αυτήν διαγράφονται και διατηρούνται οι μορφές των όντων, με αυτήν διακρίνουμε τις ανακλάσεις του αόρατου κόσμου, αυτή είναι το κάτοπτρο των οραμάτων και το όργανο της μαγικής ζωής. Με αυτή θεραπεύουμε τις ασθένειες, ενεργούμε πάνω στις εποχές, αποπλανούμε τον θάνατο και ανασταίνουμε τους νεκρούς, γιατί είναι εκείνη η οποία εξάπτει τη θέληση και την κάνει να ρθει σ' επαφή με τον παγκόσμιο παράγοντα (το αστρικό φως). Η φαντασία είναι εκείνη που διαγράφει τη μορφή του παιδιού στην κοιλιά της μητέρας του, η οποία καθορίζει το πεπρωμένο των ανθρώπων, η οποία δίνει φτερά στις επιδημίες και διευθύνει τα όπλα κατά τον πόλεμο. Κινδυνεύετε στην μάχη; φαντασθείτε τον εαυτό σας άτρωτο σαν τον Αχιλλέα, και θα γίνετε, λέει ο Παράκελσος. Ο φόβος προσελκύει τα βλήματα και το θάρρος κάμπτει την τροχιά τους. Ο Παράκελσος θεράπευε τους ασθενείς του, ενεργώντας πάνω σε μια μικρή ποσότητα αίματός τους, το οποίο το αφαιρούσε με αφαίμαξη. Θεράπευε τις κεφαλαλγίες από απόσταση, ή ενεργώντας πάνω σε μερικές τρίχες της κεφαλής των πασχόντων. Αυτός είχε προηγηθεί κατά πολύ, με την επιστήμη της φαντασίας και τον νόμο της αναλογίας του μέρους με το όλον, όλων των θεωριών, ή μάλλον των πειραμάτων των μεγαλύτερων μαγνητιστών των νεότερων χρόνων".

"Η φαντασία όταν βαδίζει παράλληλα με τη λογική γίνεται μεγαλοφυία". Και η Έλενα Πέτροβα Μπλαβάτσκυ: Ο Ζακολιό αναφέρει ένα περιστατικό με ένα φακίρη των Ινδιών, από τη χούφτα του οποίου διάλεξε ένα σπόρο και τον έχωσε σε μια γλάστρα. Ο σπόρος αυτός φύτρωσε και βλάστησε σε λίγα λεπτά με τη θέληση του φακίρη. Η Μπλαβάτσκυ εξηγεί: "Ο μαγνητισμός του φακίρη υπακούοντας στη θέλησή του έσυρε την ακάσα σε ένα συγκεντρωμένο ρεύμα προς το φυτό μέσω των χεριών του. Διατηρώντας για τον απαιτούμενο χρόνο μια αδιάκοπη ροή η χωμική αρχή του φυτού δομούσε με υπερφυσική δραστηριότητα πυρήνες και στρώματα το ένα μετά το άλλο, ώσπου το έργο ολοκληρώθηκε. Η αρχή της ζωής είναι απλώς μια τυφλή δύναμη που υπακούει σε κάποια καθοδηγητική επίδραση. Στη φυσιολογική πορεία της φύσης το πρωτόπλασμα του φυτού τη συγκεντρώνει και τη κατευθύνει με μια συγκεκριμένη συχνότητα, η οποία ελέγχεται από τις επικρατούσες ατμοσφαιρικές συνθήκες. Η ανάπτυξή του είναι γρήγορη, αργή ή ανάλογη με τη ποσότητα φωτός, θερμότητας και της υγρασίας της εποχής. Όμως ο φακίρης σπεύδοντας σε βοήθεια της φύσης με τη πανίσχυρη θέλησή του συμπύκνωσε θα λέγαμε την ουσία της ζωής του φυτού στο σπόρο του και το ανάγκασε να ωριμάσει πριν την ώρα του. Αυτή η τυφλή δύναμη, όντας τελείως υποταγμένη στη θέλησή του, υπακούει. Αν προτιμούσε να φαντασθεί το φυτό σαν τέρας, θα το μετέτρεπε σε τέρας με την ίδια ευκολία και τούτο διότι η συγκεκριμένη εικόνα - σκλάβα στο υποκειμενικό μοντέλο που σχεδίασε η φαντασία του φακίρη - αναγκάζεται να ακολουθήσει το πρωτότυπο σε κάθε λεπτομέρειά του, όπως το χέρι και το πινέλο του ζωγράφου ακολουθεί την εικόνα που πλάθει ο νους του. Η θέληση του φακίρη δημιουργεί ένα αόρατο, αλλά τελείως αντικειμενικό καλούπι, στο οποίο ωθείται να εναποτεθεί η οργανική η φυτική ύλη και να πάρει τη καθορισμένη μορφή. Η θέληση δημιουργεί, διότι η θέληση σε κίνηση είναι δύναμη και η δύναμη δημιουργεί την ύλη". "Τι είναι ΘΕΛΗΣΗ; Η μεγάλη συμπαντική ιδέα θέλησε και ο κόσμος ήλθε σε ύπαρξη. Θέλω και τα μέλη μου υπακούν...θέλω και η σκέψη μου διασχίζει το χώρο, που γι αυτή είναι ανύπαρκτος, περιβάλλει το σώμα κάποιου άλλου ατόμου που δεν αποτελεί μέρος μου, διαπερνά τους πόρους του και ξεπερνώντας τις ικανότητές του, αν είναι πιο αδύναμες, το εξαναγκάζει σε μια προκαθορισμένη ενέργεια. Τα μυστηριώδη αποτελέσματα της έλξης και άπωσης είναι οι υποσυνείδητοι παράγοντες αυτής της θέλησης. Θέλω και η οργανωμένη ύλη υπακούει. Δεν έχει επιλογές". "Η ανάπτυξη της θέλησης είναι ο σκοπός που πρέπει να έχει κάθε άνθρωπος που προσδοκεί να εξουσιάσει τις δυνάμεις της φύσης". "Όσο πιο ισχυρή είναι η θέληση, τόσο υψηλότερης βαθμίδας και τόσο πιο ισχυρά εμπνευσμένο είναι το ον που την κατέχει (Ιάκωβος Μπαίμε)".

"Η θέληση και η ελευθερία είναι το ίδιο το πράγμα (Φαμπρ ντ' Ολιβιέ)"

ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ, ΜΑΓΓΑΝΕΙΑ Η ΓΟΗΤΕΙΑ Λέει σχετικά ο Ελιφάς Λεβί: "Ο Διάβολος στη μαύρη μαγεία είναι ο μεγάλος μαγικός παράγοντας (το αστρικό φως) που χρησιμοποιείται με σκοπό το κακό από κάποια διεστραμμένη βούληση. Ο αρχαίος όφις της παραδόσεως δεν είναι τίποτ' άλλο από τον παγκόσμιο παράγοντα, είναι το αιώνιο πυρ της γήινης ζωής, είναι η ψυχή της γης και η ζώσα εστία της κολάσεως. Είπαμε ότι το αστρικό φως είναι το κοινό δοχείο όλων των μορφών. Οι μορφές αυτές επικαλούμενες από τη λογική, εκδηλώνονται με κάποια αρμονία. Επικαλούμενες από τον παραλογισμό εμφανίζονται σε αταξία και με τερατώδη τρόπο. Αυτή είναι η προέλευση των εφιαλτών του Αγ. Αντωνίου και των φασμάτων των Σαββατιασμών. Έχουν λοιπόν οι επικλήσεις της δαιμονομαντείας και της γοητείας κάποιο αποτέλεσμα; Ασφαλώς έχουν και μάλιστα αναμφισβήτητο αποτέλεσμα και πολύ τρομερότερο από εκείνο που διηγούνται οι παραδόσεις. Όταν επικαλούνται το Διάβολο με τις διάφορες τελετουργίες, ο διάβολος δεν αργεί να εμφανιστεί. Αλλά για να μην πεθάνουν κεραυνοβολημένοι από τη μορφή του, για να μη γίνουν καταληπτικοί ή παραφρονήσουν, πρέπει να είναι ήδη όλοι παράφρονες". "Ο μαγγανευτής δηλητηριάζεται για να δηλητηριάσει, κατατυραννιέται για να τυραννήσει, εκπνέει την κόλαση για να εισπνεύσει, τραυματίζεται μέχρι θανάτου για να θανατώσει, αλλά έχοντας το αξιοθρήνητο εκείνο θάρρος είναι βέβαιος ότι θα δηλητηριάσει και θα φονεύσει τον αντίπαλό του με μόνη την προβολή της διεστραμμένης του θέλησης". "Αλλά και εκούσιες βασκανίες και μαγγανείες είναι κοινές στους ολιγοκατοικημένους τόπους (χωριά, εξοχές), γιατί οι φυσικές δυνάμεις στα αμόρφωτα και ακοινώνητα άτομα δρουν χωρίς να εξασθενούν από καμιά αμφιβολία. Ειλικρινές και άσπονδο μίσος, απόλυτης μορφής, χωρίς να έχει αναμιχθεί με κάποιο πάθος, ή χωρίς να υποκινείται από κάποια προσωπική υστεροβουλία, αποτελεί καταδίκη σε θάνατο του προσώπου ενάντια στο οποίο στρέφεται. Αλλά κάτω από μερικές περιστάσεις. Λέω δε χωρίς την ανάμειξη ερωτικού πάθους ή λαγνείας, γιατί δεδομένου ότι μια επιθυμία αντιπροσωπεύει μια έλξη, αυτή ισοζυγίζει κι εξουδετερώνει την προσβλητική δύναμη της βουλήσεως. Έτσι ένας ζηλότυπος π.χ. δε θα ενεργήσει αποτελεσματικά πάνω στον αντίπαλό του, ένας άπληστος ανιψιός δε θα περικόψει τις μέρες ενός φιλάργυρου και υγιούς θείου με μόνη τη θέλησή του Οι μαγγανείες που επιχειρούνται κάτω από τέτοιες συνθήκες επανέρχονται πάνω σε αυτόν που τις κάνει και είναι μάλλον ωφέλιμες παρά βλαβερές για αυτόν εναντίον του οποίου γίνονται, γιατί τον απαλλάσσουν από μια μυσαρή πράξη, η οποία εξουδετερώνεται από μόνη της. Η λέξη envoulement, σύμφωνα με την αρχαία γαλατική της γραφή, δηλώνει την ενέργεια του να βάλεις κάτι μέσα σε μια επιθυμία κάτω από μια καλά διατυπω-

μένη θέληση. Το όργανο των μαγγανειών δεν είναι άλλο από τον ίδιο μαγικό παράγοντα, ο οποίος κάτω από την επήρεια μιας διεφθαρμένης θελήσεως μοιάζει τότε με πραγματικό δαίμονα". "Η κυρίως μαγγανεία δηλαδή η τελετουργική πράξη με σκοπό τη μαγγάνευση ενός προσώπου δρα σχεδόν πάνω μόνο στο δρων πρόσωπο και χρησιμεύει στον καθορισμό κι επιβεβαίωση της θέλησής του, συμπληρώνοντας με προσπάθειες κι επιμονή τους δυο απαραίτητους όρους με τη δύναμη των οποίων καθίσταται αποτελεσματική η βούληση. Όσο δυσκολότερη και πιο αποτρόπαια είναι η ενέργεια του μαγγανευτή, τόσο πιο αποτελεσματική είναι η πράξη, γιατί δρα περισσότερο πάνω στη φαντασία κι ενισχύει την προσπάθεια ανάλογα με την παρουσιαζόμενη αντίσταση. Το γεγονός αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει το παράδοξο και αποκρουστικό των πρακτικών της μαύρης μαγείας στους αρχαίους χρόνους και κατά τον Μεσαίωνα, κατά τις μαύρες τελετουργίες, τις ιεροτελεστίες επί των ερπετών, τις ρεύσεις άφθονου αίματος, τις ανθρωποθυσίες και τις υπόλοιπες φρικιαστικές ενέργειες, οι οποίες ανάγονται αποκλειστικά στη γοητεία και τη νιγρομαντεία". "Η μαύρη μαγεία αποτελεί συνοθύλευμα εγκλημάτων και βεβηλώσεων προορισμένων να διαστρέψουν για πάντα μια ανθρώπινη θέληση και να καταντήσουν ένα άνθρωπο μυσαρό φάσμα δαίμονος. Αποτελεί λοιπόν με όλη την κυριολεξία τη θρησκεία του διαβόλου, τη λατρεία του σκότους, το μίσος του αγαθού, που φέρεται στο κατακόρυφο από τον παροξυσμό. Είναι η ενσάρκωση του θανάτου και η μόνιμη δημιουργία του Άδη". "Η αντιπάθεια δεν είναι τίποτ' άλλο από το προαίσθημα μιας επικρεμάμενης μαγγανείας, μαγγανείας, η οποία όπως είπαμε μπορεί να προέρχεται τόσο από έρωτα όσο και από μίσος, γιατί συχνά βλέπουμε την αντιπάθεια να διαδέχεται τον έρωτα. Το αστρικό φως μας προειδοποιεί για την προσέγγιση τέτοιων επιδράσεων με κάποια ενέργεια πάνω στο νευρικό σύστημα, λίγο ή πολύ αισθητής. Οι συμπάθειες που γίνονται ακαριαία, οι κεραυνοβόλοι εκείνοι έρωτες, είναι εκκενώσεις αστρικού φωτός, οι οποίες διευθύνονται και συμβαίνουν σύμφωνα με μαθηματικούς νόμους, πιο θετικούς και ευεξήγητους και από αυτούς τους νόμους της υψηλής τάσης της ηλεκτρολογίας. Από αυτά εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο επικίνδυνο είναι να χειρίζεται κανείς δαυλιά αναμμένα κοντά σε εκρηκτικές ύλες, τις οποίες ούτε καν βλέπει. Είμαστε γεμάτοι από αστρικό φως και το προβάλουμε αδιάκοπα, ανανεώνοντάς το από το σύμπαν. Τα νευρικά όργανα τα προορισμένα είτε για την έλξη, είτε για την προβολή του είναι ιδιαίτερα τα μάτια και τα χέρια. Η πόλωση των χεριών έχει την έδρα της στον αντίχειρα και λόγω αυτού, σύμφωνα με μια μαγική παράδοση που διασώζετε μέχρι εμάς στα χωριά, πρέπει όταν βρισκόμαστε σε ύποπτη συναναστροφή να κρατάμε τον αντίχειρα προφυλαγμένο μέσα στην παλάμη του χεριού, αποφεύγοντας να κοιτάξουμε στα μάτια τα πρόσωπα, και αν είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε να επιδιώκουμε να φέρουμε εμείς πρώτοι τα μάτια μας προς αυτά των συνομιλητών μας. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγουμε απροσδόκητες μαγνητικές εκκενώσεις και βάσκανα βλέμματα".

"Υπάρχουν ακόμα ζώα που έχουν την ιδιότητα να διασπούν τα ρεύματα του αστρικού φωτός με κάποια απορρόφηση. Τα ζώα αυτά είναι εντελώς αντιπαθητικά κι έχουν στο βλέμμα τους κάτι ο βασκανικό: τέτοια ζώα είναι οι βάτραχοι, οι βασιλίσκοι κ.α. Τα ζώα αυτά εξημερούμενα και διατρεφόμενα μέσα στα δωμάτια που κατοικούμε, μας εξασφαλίζουν εναντίον των ψευδαισθήσεων και των τερατουργημάτων της αστρικής μέθης. Η αστρική αυτή μέθη εξηγεί όλα τα φαινόμενα των σφοδρών παθών, των διανοητικών υπερδιεγέρσεων και την παραφροσύνη". "Η μαγγανεία μπορεί να θεραπευθεί με αντικατάσταση, όταν είναι δυνατή, ή με διακοπή ή παραπλάνηση του αστρικού ρεύματος. Γνωρίζουμε από την κοινή μαγεία ότι μια μαγγανευτική πράξη δηλαδή μια βούληση καθορισμένη για κακό, επιτυγχάνει σχεδόν πάντοτε το επιδιωκόμενο και δεν μπορεί να εξουδετερωθεί χωρίς κίνδυνο θανατώσεως αυτού που ενεργεί. Ο μάγος που απαλλάσσει ένα οποιοδήποτε άτομο από μια γοητεία, πρέπει να έχει υπ' όψη του έναν άλλο αντικαταστάτη στον οποίο να μεταβιβάσει την εχθροπάθεια, διαφορετικά πρέπει να είναι σίγουρος ότι θα γίνει αυτός το θύμα και θα θανατωθεί κτυπημένος από τις ίδιες του ενέργειες. Αφού η αστρική κίνηση είναι κυκλική, κάθε αζωθική ή μαγνητική εκπομπή που δε συναντάει κάποια μεσάζουσα ύπαρξη, ικανή να δεχθεί τη δύναμη αυτή, θα επιστρέψει με σφοδρότητα στο σημείο εκκίνησής της. Το νόμο αυτό συμβολίζει μια από τις παραδοξότερες ιστορίες της Καινής Διαθήκης, της μεταβίβασης των δαιμόνων στους χοίρους, οι οποίοι πέφτουν στη θάλασσα. Το έργο αυτό της υψηλής μυήσεως, ήταν μια διακοπή του ρεύματος του παγκόσμιου παράγοντα, που είχε μολυνθεί από διεστραμμένες βουλήσεις. Ονομάζομαι λεγεών έλεγε η ενστικτώδης φωνή του δαιμονιζόμενου, γιατί είμαστε πολλοί. Οι λεγόμενες δαιμονοληψίες δεν είναι τίποτα άλλο από πράξεις μαγγανείας και υπάρχει ακόμα και σήμερα μεγάλος αριθμός δαιμονόπληκτων". "Η μέθοδος των τελετουργικών μαγγανειών ποικίλει ανάλογα με τις εποχές και τα άτομα. Όλοι οι μηχανορράφοι και εγωιστές βρίσκουν από μόνοι τους τα μυστικά και τις πρακτικές εφαρμογές, ακολουθώντας τις εμπνεύσεις του μεγάλου παράγοντα, ο οποίος συντονίζεται, όπως ήδη είπαμε, τόσο με τα ελαττώματα, όσο και με τις αρετές μας. Αλλά γενικά μπορούμε να πούμε ότι υποκείμεθα στις θελήσεις των άλλων ανάλογα με τις ροπές μας και προπαντός με τα ελαττώματα μας. Το να υποθάλπεις τα αδύνατα σημεία ενός ατόμου, είναι το ίδιο με το να κυριεύεις και χρησιμοποιείς αυτό σαν όργανο για τις δικές σου πλάνες και σφάλματα. Αλλά όταν δυο φύσεις έχουν αναλογίες μεταξύ τους, επακολουθεί μετάγγιση της ασθενέστερης θέλησης προς την ισχυρότερη και πραγματική κατάληψη του ενός πνεύματος από το άλλο. Μερικές φορές ο ασθενής αντιστέκεται κι εκδηλώνει επιθυμία επαναστάσεως, αλλά μετά από λίγο ξαναπέφτει ακόμα χαμηλότερα στη δουλεία". "Μπορούμε να θανατωθούμε από τον έρωτα μερικών όντων, όπως και από το μίσος τους. Υπάρχουν απορροφητικά πάθη υπό την επίδραση των οποίων εξασθενίζουμε, όπως οι σύζυγοι των βρικολάκων. Δεν είναι μόνον οι μοχθηροί που βασανίζουν τους αγαθούς, αλλά στην άγνοιά τους και οι αγαθοί κατατυ-

ραννούν τους μοχθηρούς. Η αβρότητα του Άβελ ήταν πραγματικό μαρτύριο και συνεχής μαγγανεία κατά της δραστικότητας του Κάιν. Η απέχθεια του καλού στους δύστροπους προέρχεται ακριβώς από το αίσθημα της αυτοσυντήρησης. Ο Άβελ στα μάτια του Κάιν ήταν ένας υποκριτής, ένας δειλός που ατίμαζε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια με την σκανδαλώδη υποταγή του στη θεότητα. Πόσο θα είχε υποφέρει αυτός ο πρώτος εγκληματίας πριν προβεί στο φόνο του αδελφού του! Αν ο Άβελ μπορούσε να το αντιληφθεί, πόσο θα είχε τρομάξει". "Ο Παράκελσος ο μεγαλύτερος από τους Χριστιανούς μάγους, αντιπαρέτασσε κατά της μαγγανείας πρακτικές αντίστροφης μαγγανείας. Παρασκεύαζε συμπαθητικά αντιφάρμακα και τα χρησιμοποιούσε όχι πάνω στα πάσχοντα μέλη, αλλά πάνω σε αναπαραστάσεις τους παρασκευασμένες και καθιερωμένες με βάση το τυπικό της μαγικής τελετουργίας. Η επιτυχία ήταν θαυματουργική. Ποτέ κανένας επίσημος γιατρός δεν μπόρεσε έστω και να πλησιάσει τις θεραπευτικές επιτυχίες του Παράκελσου. Ο Παράκελσος ήταν κάτοχος εκείνης της αρχαίας μαγικής μυσταγωγίας, που θεωρούσε ότι σε όλες τις πράξεις μας υπεισέρχεται ο μεγάλος μαγικός παράγοντας κι επίστευε ότι η δύναμη αυτή, το Αζώθ, η παγκόσμια μαγνησία των σοφών δεν ήταν μια ουσία που εκπέμπεται αποκλειστικά από ζωντανούς μόνον οργανισμούς". "Στην απόκρυφη φιλοσοφία του ο Παράκελσος καταπολεμά την τελετουργική μαγεία, της οποίας ασφαλώς δεν αγνοούσε την τρομερή δύναμη, αλλά της οποίας τις πρακτικές θέλει αναμφίβολα να εκμηδενίσει, για να δυσφημίσει τη μαύρη μαγεία. Αποδίδει την παντοδυναμία του μάγου στον εσωτερικό και απόκρυφο Μάγνητα. Προτιμά να χρησιμοποιούνται τα μαγικά περίαπτα και τα εμβλήματα, αποκλειστικά για τη θεραπεία των ασθενειών". "Όλοι μας έχουμε ένα ελάττωμα το οποίο κυριαρχεί στα υπόλοιπα. Αν λοιπόν ο εχθρός μας κατορθώσει να το ανακαλύψει και να το χρησιμοποιήσει κατάλληλα, τότε μπορεί να γίνει κύριός μας. Τα ελαττώματα αυτά είναι για άλλους η ματαιοδοξία, για άλλους η οκνηρία και για τους περισσότερους από μας ο εγωισμός. Όταν βρεθεί εκείνος ο μοχθηρός και συγχρόνως πονηρός που θα κατορθώσει να βρει το αδύνατό μας σημείο, είμαστε χαμένοι. Γινόμαστε όχι δούλοι, όχι ηλίθιοι, αλλά με όλη τη σημασία της λέξης παράφρονες, δηλαδή είμαστε πια υποταγμένοι σε μια ξένη θέληση. Στην κατάσταση αυτή αισθανόμαστε ενστικτώδη αποτροπιασμό για κάθε τι που θα μπορούσε να μας επαναφέρει στη λογική και δεν θέλουμε ούτε καν να ακούσουμε τις αντίθετες απόψεις. Είναι μια από τις πιο επικίνδυνες ασθένειες της ανθρώπινης λογικής. Το μόνο αντιφάρμακο σε αυτό το είδος της μαγγανείας είναι να διώξουμε την παραφροσύνη με την παραφροσύνη και να κάνουμε τον ασθενή να βρει φανταστικές ικανοποιήσεις, αντίθετες αυτών για τις οποίες παραφρόνησε. Έτσι π.χ. ένας φιλόδοξος θα θεραπευθεί αν τον πείσουμε να επιθυμήσει ουράνιες δόξες, ένα μυστικιστικό αντιφάρμακο. Ένας ακόλαστος μπορεί να θεραπευθεί με κάποιο αληθινό έρωτα, ένα φυσικό αντιφάρμακο. Στον ματαιόδοξο θα δοθούν έντιμες επιτυχίες, στον φιλάργυρο θα επιδειχθεί αφιλοκέρδεια και θα του παρασχεθεί δίκαιο κέρδος από μια έντιμη επιχείρηση κ.λ.π. Αντενεργώντας με αυτό τον τρόπο πάνω στο ηθικό πεδίο, θα οδηγηθούμε στη θεραπεία μεγάλου

αριθμού φυσικών ασθενειών, γιατί το ηθικό πεδίο επιδρά πάνω στο φυσικό σύμφωνα με το μαγικό αξίωμα ότι τα άνω αναλογούν με τα κάτω. Μια ασθένεια προέρχεται πάντα από κάποιο ελάττωμα, ή από κάποια κατάχρηση. Θα βρείτε πάντα στη βάση κάθε φυσικής ασθένειας, μια ηθική αταξία. Είναι ένας αμετάβλητος νόμος της φύσης". "Ο Αββάς Τριθέμιος, ο δάσκαλος στη μαγεία του Κορνήλιου Αγρίππα, εξηγεί ως εξής το μυστικό των εξορκισμών και των επικλήσεων: Το να επικαλείσθε ένα πνεύμα, λέει, είναι το να εισέρχεστε στην κυριαρχούσα σκέψη αυτού του πνεύματος και αν ανυψωθείτε ηθικά ψηλότερα στην ίδια τροχιά, θα παρασύρετε αυτό το πνεύμα μαζί σας και θα σας εξυπηρετήσει. Αντίθετα, θα σας παρασύρει στο δικό του κύκλο και θα το εξυπηρετήσετε. Το να εξορκίζεις ένα πνεύμα είναι το να αντιπαρατάσσεις σε αυτό μεμονωμένα την αντίσταση ενός ρεύματος και μιας αλυσίδας. Όσο μεγαλύτερη είναι η πίστη και ο ενθουσιασμός σας προς αυτή την αλυσίδα, τόσο πιο αποτελεσματικός είναι ο εξορκισμός. Μπορεί λοιπόν να είμαστε μόνοι όταν πρόκειται να επικαλεσθούμε ένα πνεύμα, αλλά για να το εξορκίσουμε πρέπει να μιλήσουμε στο όνομα ενός κύκλου ή μιας αλυσίδας. Αυτό ακριβώς συμβολίζει ο ιερογλυφικός κύκλος που χαράσσεται γύρω από τον μάγο, ενώ διαρκεί η τελετουργική επίκληση και από τον οποίο αυτός δεν πρέπει να βγει, αν δεν θέλει να χάσει όλη τη δύναμή του".

Η ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ Λέει ο Ελιφάς Λεβί: "Το να σχηματίζεις μαγνητική αλυσίδα είναι ισοδύναμο με το να γεννάς ένα ρεύμα ιδεών, το οποίο γεννά την πίστη και παρασύρει έναν αριθμό θελήσεων σε κάποιο δεδομένο κύκλο εκδήλωσης με έργα. Μια καλώς σχηματισμένη αλυσίδα μοιάζει με ένα ανεμοστρόβιλο που συμπαρασύρει και απορροφά τα πάντα. Η αλυσίδα μπορεί να αποκατασταθεί με τρεις τρόπους: με τα σημεία, με τις λέξεις και με την αφή. Σχηματίζουμε αλυσίδα με τα σημεία, κάνοντας να γίνει παραδεκτό από την κοινή γνώμη ότι αυτό το σημείο παριστάνει και αντιπροσωπεύει μια δύναμη. Με αυτό τον τρόπο όλοι οι Χριστιανοί επικοινωνούν μεταξύ τους με το σημείο του σταυρού, οι τέκτονες με τον γνώμονα κάτω από τον ήλιο, οι μάγοι με το σημείο του μικρόκοσμου που σχηματίζεται από τα πέντε δάκτυλα του χεριού τεταμένα κ.ο.κ. Τα σημεία όταν γίνουν αποδεκτά και διαδοθούν αποκτούν μεγαλύτερη δύναμη από μόνα τους. Η παρατήρηση και η μίμηση του σημείου του σταυρού αρκούσε κατά τους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους για να προσηλυτισθούν οι Εθνικοί στον Χριστιανισμό. Η μαγική αλυσίδα με τις λέξεις, ή το λόγο, παριστάνεται στους αρχαίους με τις χρυσές αλυσίδες που έβγαιναν από το στόμα του Ερμή. Τίποτα δεν μπορεί να παρομοιαστεί με τον ηλεκτρισμό της ευγλωττίας". Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε τη μεγάλη μαγνητική δύναμη που έχουν, εξ' αιτίας των γενεών των μάγων που τα χρησιμοποίησαν με εμπιστοσύνη, τα λε-

γόμενα "βαρβαρικά ονόματα της επίκλησης", μιας άγνωστης, ξεχασμένης από το χρόνο γλώσσας. Παρόλο που δεν ξέρουμε το περιεχόμενό τους, αυτά είναι φορτισμένα με δύναμη μέσα από τους αιώνες κι επομένως πιο αποτελεσματικά από οποιεσδήποτε λέξεις θα δημιουργούσαμε μόνοι μας, εκτός αν ήμασταν ιδιαίτερα ισχυροί μάγοι και φορτίζαμε αυτές τις νέες δικές μας λέξεις με ανάλογη δύναμη, δημιουργώντας έτσι μια καινούργια μαγνητική αλυσίδα μέσα από μας. Με αυτό το τρόπο εξηγούνται και διάφορα τελείως ανόητα πολλές φορές στο νόημα μαγικά ξόρκια, τα οποία παρόλα αυτά λειτουργούν! "Τρίτος τρόπος σχηματισμού μαγνητικής αλυσίδας είναι με την αφή. Μεταξύ προσώπων που βλέπονται συχνά, μέσα σε λίγο εκδηλώνεται η κεφαλή όλου του ρεύματος και η ισχυρότερη θέληση δεν αργεί να απορροφήσει τις υπόλοιπες. Η άμεση επαφή του ενός χεριού με το άλλο συμπληρώνει την αρμονία των διαθέσεων, γι' αυτό το λόγο η κοινή χειραψία αποτελεί δείγμα συμπάθειας και φιλίας. Τα παιδιά που καθοδηγούνται ενστικτώδικα από τη φύση εκτελούν τη μαγική αλυσίδα στα παιχνίδια τους, όπου ο κύκλος παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο. Τότε η ευθυμία κυκλοφορεί μεταξύ των ψυχών και ξεσπούν τα γέλια. Οι κυκλικές τράπεζες είναι ευνοϊκότερες για τα τερπνά συμπόσια από τις άλλες".

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΕΡΓΟ Η Ο ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΣΤΡΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ Λέει ο Ελιφάς Λεβί: "Κάθε προσπάθεια της θέλησης που οδηγείται από τη διάνοια είναι και ανάλογη εκπομπή ρευστού ή ανθρώπινου φωτός...." "Για την κατάκτηση του μεγάλου μαγικού παράγοντα είναι αναγκαίοι δυο χειρισμοί, η συγκέντρωση και η εκτίναξη, η σταθεροποίηση και η κινητοποίηση. Όταν ο Αρχιμήδης ζητούσε ένα στήριγμα για να κινήσει από τα θεμέλιά του τον κόσμο, ζητούσε απλώς τον Μεγάλο Μαγικό Παράγοντα. Πάνω σε έναν από τους βραχίονες του ανδρόγυνου του Ερρίκου Κουνράτ διαβάζει κανείς τη λέξη Coagula (συμπύκνωσε!) και στο άλλο τη λέξη Solve (διέλυσε!). Το να συγκεντρώνεις και να διασπείρεις είναι τα δυο ρήματα της φύσης, αλλά πώς γίνονται οι δυο αυτές εργασίες πάνω στο αστρικό φως, δηλαδή πάνω στην ψυχή του κόσμου; Η συγκέντρωση γίνεται με την απομόνωση και η διασπορά με τη μαγική αλυσίδα. Η απομόνωση είναι για το πνεύμα μια απόλυτη ανεξαρτησία, για την καρδιά η ολοκληρωτική ελευθερία και για τις αισθήσεις η τέλεια ικανότητα αποχής. Κάθε άνθρωπος που δεν είναι ελεύθερος και έχει προκαταλήψεις και φόβους, κάθε άτομο υποδουλωμένο στα πάθη του, είναι ανίκανο να συμπυκνώσει ή να συγκεντρώσει τη μαγική δύναμη... Ο λόγος της φαινομενικής αυτής ανωμαλίας είναι ότι για να γίνει κάποιος κύριος μιας δύναμης, πρέπει πρώτ' απ' όλα να μην είναι δούλος της". "Εκείνο που οι αρχαίοι ονόμαζαν τα τέσσερα στοιχεία, δεν ήσαν γι αυτούς απλά σώματα, αλλά οι τέσσερες στοιχειακές μορφές της μοναδικής ουσίας. Οι

τέσσερες αυτές μορφές απεικονίζοντο από τη Σφίγγα: ο αέρας με τα πτερά, το ύδωρ με το γυναικείο στήθος, η γη με το κορμό ταύρου και το πυρ με τα νύχια λιονταριού. Οι τέσσερες μορφές της σφίγγας παριστάνουν επίσης με συμβολική αναλογία τις 4 ιδιότητες του παγκόσμιου μαγικού παράγοντος, δηλαδή του αστρικού φωτός: το να διαλύεις, το να πηγνύεις, το να διαθερμαίνεις και το να ψύχεις. Οι τέσσερες αυτές ιδιότητες κατευθυνόμενες από την ανθρώπινη θέληση μπορούν να μετασχηματίσουν όλες τις μορφές της φύσεως και να παράγουν, ανάλογα με την επιβαλλόμενη θέληση, τη ζωή ή το θάνατο, την υγεία ή την ασθένεια, την αγάπη ή το μίσος, ακόμη και τον πλούτο ή την πενία. Μπορούν να θέσουν στην υπηρεσία της φαντασίας όλες τις ανταύγειες του φωτός. Είναι η παράδοξη λύση όλων των τολμηρών ερωτημάτων που μπορούν να τεθούν στην υψηλή μαγεία". «Το αστρικό φως που έγινε όργανο της μαγικής ισχύος, είναι το χρυσό ξίφος του Μίθρα, που θυσιάζει τον ιερό ταύρο. Είναι το βέλος του Φοίβου που τοξεύει τον όφι Πύθωνα". "Ο Παράκελσος εθεράπευε με τη συμπάθεια του φωτός. Εφάρμοζε τα φάρμακα όχι πάνω στο εξωτερικό και υλικό σώμα, το οποίο είναι τελείως παθητικό και που μπορούμε μάλιστα να το αποτμήσουμε χωρίς να αισθανθεί τίποτα, όταν το αστρικό έχει εξωτερικευθεί, αλλά πάνω σε εκείνο το εσωτερικό διάμεσο, εκείνου του σώματος που είναι η βάση των αισθημάτων και των εντυπώσεων, του οποίου αναζωογονούσε την πεμπτουσία με συμπαθητικές προς αυτό ενέργειες. Έτσι π.χ. εθεράπευε τις πληγές επενεργώντας με έντονα φάρμακα πάνω στο χυμένο αίμα, του οποίου τη φυσική ψυχή και τον καθαρμένο χυμό επανέφερε προς το σώμα. Για να θεραπεύσει ένα πάσχον μέλος, κατασκεύαζε ένα ομοίωμα από κερί στο όποίο έφερνε με τη δύναμη της θελήσεως το μαγνητισμό του πάσχοντος μέλους. Εφάρμοζε μετά πάνω στο κέρινο ομοίωμα βιτριόλι και πυρωμένο σίδηρο, αντιδρώντας έτσι με τη φαντασία και τη μαγνητική αντιστοιχία πάνω στον ίδιο τον ασθενή, του οποίου το ομοίωμα εκείνο είχε καταστεί εξάρτημα και συμπληρωματικό μέλος. Ο Παράκελσος γνώριζε τα μυστήρια του αίματος. Ήξερε γιατί οι ιερείς του Βάαλ τραυματίζονταν για να κάνουν να κατέβει το ουράνιο πυρ. Ήξερε γιατί οι ανατολίτες όταν θέλουν να εμπνεύσουν τον έρωτα σε μια γυναίκα, χύνουν το αίμα τους μπροστά της. Ήξερε γιατί το εκχυνόμενο αίμα κραυγάζει για εκδίκηση ή μεγαλείο και γεμίζει τον αέρα με αγγέλους ή με δαίμονες. Το αίμα πράγματι είναι το όργανο των ονείρων, αυτό είναι που κατακλύζει κατά τον ύπνο τον εγκέφαλό μας με εικόνες, γιατί το αίμα είναι γεμάτο από αστρικό φως." Από τα παραπάνω μπορούμε να καταλάβουμε πολύ καλά πώς δουλεύει η συμπαθητική μαύρη μαγεία με τα ομοιώματα των κέρινων κουκλών, τα καρφώματά τους με βελόνες και τις κατάρες εναντίον τους που εκστομίζει ο διατελών σε παραφροσύνη και έκσταση από το μίσος του μαγγανευτής εναντίον του εχθρού του. Είναι το ακριβές αντίθετο της συμπαθητικής μαγείας που χρησιμοποιούσε για θεραπεία ο Παράκελσος. Ο σύγχρονος μάγος Ρέημοντ Μπάκλαντ λέει το εξής για τα ξόρκια και τις γη-

τειές: "Αυτά εκτελούνται συνήθως από ένα μοναχικό μάγο. Το πιο σημαντικό στοιχείο σε ένα ξόρκι είναι το συναίσθημα. Πρέπει να θέλετε κάτι να συμβεί για να συμβεί αυτό. Πρέπει να το θέλετε με όλη σας την ύπαρξη και μέσα από αυτή την επιθυμία να αντλήσετε όλη σας τη δύναμη για τη μαγική πράξη. Γι αυτό είναι καλύτερα να εκτελείται η μαγεία για τον εαυτό σας, από το να ζητάτε από κάποιον άλλο να τη κάνει για σας. Αν κάνετε ένα ξόρκι για κάποιο άλλο άτομο, δεν υπάρχει περίπτωση να βάλετε όλο το ποσοστό επιθυμίας που θα έβαζε το ίδιο το άτομο". "Στη τελετουργική μαγεία χρησιμοποιείται η μαγική ράβδος που αντιμετωπίζεται σα μια επέκταση ή προβολή του χεριού του μάγου. Ένας πυρήνας αποθήκευσης και προβολής της δύναμής του. Στη φυσική μαγεία (Βίκα) χρησιμοποιείται γι αυτό το λόγο το μαχαίρι. Με χορό και ψαλμούς φτάνουμε σε μια κατάσταση έξαρσης ή έκστασης και στη κορύφωσή της απελευθερώνουμε τη δύναμη... Όταν νιώσουμε ότι δεν μπορούμε να κρατήσουμε τη δύναμη περισσότερο, την απελευθερώνουμε, αφήνοντάς την να ξεσπάσει από μέσα μας καθώς κραυγάζουμε τη λέξη κλειδί (που εκφράζει το αντικείμενο της επιθυμίας μας)". "Το συναίσθημα ίσως είναι το ένα και μοναδικό πιο ισχυρό στοιχείο στη πρακτική του μαγικού έργου. Για να παράγουμε δύναμη πρέπει να νιώθουμε έντονα αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε....Μη βλέπετε το πράγμα σα να γίνεται - δείτε το σα να έχει ολοκληρωθεί!" "Ο πρωτόγονος άνθρωπος λειτουργούσε μαγικά με το να φαντάζεται αυτά που ήθελε. Καθόταν και έβλεπε τον εαυτό του να κυνηγά ένα ζώο. "Έβλεπε" τον εαυτό του να του επιτίθεται και να το σκοτώνει. Μετά έβλεπε τον εαυτό του με τη τροφή του. Καμιά φορά για να βοηθηθεί να τα βλέπει όλα αυτά σχεδίαζε εικόνες. Σχεδίαζε μια ζωγραφιά σκάλιζε μια εικόνα του εαυτού του να κυνηγά και να σκοτώνει. Όλα αυτά είναι τμήμα αυτού που ονομάζουμε συμπαθητική μαγεία...Δηλαδή φανταζόμαστε έντονα να συμβαίνει αυτό που θέλουμε να συμβεί". Δε θα μακρηγορήσουμε άλλο. Ήδη όλα όσα είπαμε πιστεύουμε ότι είναι αρκετά για να καταλάβουμε τι πραγματικά είναι η μαγεία, τις δυνατότητές της, τις μεθόδους της και την επεξήγηση του τρόπου λειτουργίας της. Παρόλη την ύπαρξη αγυρτών και κερδοσκόπων, δεν πρέπει με τίποτα να τη καταφρονούμε, να νομίζουμε ότι είναι απλώς μια ανοησία των αμόρφωτων και άξεστων ανθρώπων του Μεσαίωνα. Είδαμε ήδη ότι αυτή έχει μια πολύ μακρόχρονη ιστορία, μεγαλύτερη όλων των θρησκειών, και εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και σήμερα, ακολουθώντας τις ίδιες ακριβώς μεθόδους και πρακτικές του παρελθόντος, των οποίων το μαγνητισμό συνεχίζει να αυξάνει με τη χρήση τους. Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε όλα όσα είπαμε ορίζοντας τη μαγεία σα μια αστρική ή τηλεπαθητική υποβολή, το αστρικό φως σαν κάτι ανάλογο με το συλλογικό ασυνείδητο, αλλά με ένα πολύ πιο ευρύ περιεχόμενο από αυτό που του προσέδωσε ο Γιουνγκ (π.χ. φυσικό, υλικό, διαμορφωτικό και επιγενετικό περι-

εχόμενο, εκτός από το ψυχολογικό) και τη θέληση σαν την άνευ αμφιβολίας διατυπωμένη σε λόγο, μορφή και σημείο βούληση του αστρικού υπνωτιστή ή μαγνητιστή (μάγου). Παρακάτω θα μιλήσουμε για τους τρόπους αυτοάμυνάς μας στη περίπτωση που δεχόμαστε ή έχουμε ήδη δεχτεί μια αστρική επίθεση (πιο λαϊκά όταν μας έχουν κάνει "μάγια"). Τα περισσότερα στοιχεία που παραθέτουμε για την αυτοάμυνά μας προέρχονται από το βιβλίο "Ψυχική Αυτοάμυνα", της μεγάλης δυτικής αποκρυφίστριας Ντιόν Φόρτσιουν.

ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ, ΑΝΤΙΜΑΓΕΙΑ Η ΨΥΧΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ Τα όσα θα πούμε παρακάτω ας μη θεωρηθούν σα συστατικά σολομωνικών, προλήψεις ή δεισιδαιμονίες, αλλά σαν μαγνητικές πρακτικές ενισχυμένες από τη διαχρονική εφαρμογή τους, στη μαγνητική αλυσίδα ισχύος των οποίων κι εμείς συμμετέχουμε με τη χρησιμοποίησή τους. Οι πρακτικές αυτές είναι δοκιμασμένα μέσα με τα οποία θα εκφράσουμε τη θέλησή μας για την αποτροπή ενός άσχημου για μας ψυχοσωματικού συμβάντος και όχι βέβαια η ακριβής άποψή μας για το κόσμο ή τη πραγματικότητα. Είναι απλώς όπλα άμυνας, που δεν μας ενδιαφέρουν αυτά καθ' εαυτά και που μολονότι μπορεί να μην ικανοποιούν τη λογική μας, δεν τα αμφισβητούμε κρίνοντά τα μόνον από την εξωτερική τους εμφάνιση. Απλά πατάμε με εμπιστοσύνη το κουμπί ή τη σκανδάλη και ω του θαύματος αυτά δουλεύουν! Αν τα αμφισβητήσουμε, μπορεί να πάθουν εμπλοκή. Αν θέλουμε βέβαια, μπορούμε να φτιάξουμε δικά μας όπλα, εμβλήματα και σημεία, που να μας αντιπροσωπεύουν περισσότερο, εφόσον έχουμε την ισχυρή θέληση για να τα μαγνητίσουμε αρκετά και να είναι αυτά αποτελεσματικά. Διαφορετικά, ας αποδεχθούμε τα ήδη υπάρχοντα και "ανόητα" που όμως δουλεύουν! Έτσι για παράδειγμα, είναι γνωστό το πτύσιμο σαν αποτρεπτικό της βασκανίας. Ήδη οι αρχαίοι Έλληνες έπτυαν εικονικά ή πραγματικά προς το μέρος ενός ατόμου που θαύμαζαν, για να μη το βασκάνουν και ακόμα για να μην αυτοβασκανθούν έπτυναν στο κόρφο τους τρεις φορές (Ως μη βασκαθώ δε τρις εις εμόν έπτυσα κόλπον" (Θεόκριτος). Από εκεί προέρχεται και το νεοελληνικό "φτύσε στον κόρφο σου". Ακόμα κρεμούσαν σκόρδα στην είσοδο οικιών ή καταστημάτων. Αντιβασκανικά φυτά εθεωρούντο και τα λευκάκανθα, το πήγανο (ή απήγανος), οι σπόροι ραπανιού ή μουστάρδας και η δάφνη. Αντιβασκανικά ορυκτά και μέταλλα ήσαν ο μαγνήτης, ο σίδηρος, ο ορείχαλκος, η γαλαζόπετρα (θειικός χαλκός), απ' όπου προέρχεται και η μετεξέλιξή του σε "χάντρα θαλασσιά" και άλλα. Από αυτά κατασκευάζονταν είτε περίαπτα (φυλακτά), είτε φάρμακα για τη θεραπεία του κακού. Επίσης αντιβασκανική ήταν στους αρχαίους η χειρονομία αναπαράστασης του φαλλού και το "φασκέλωμα", που έφτασαν μέχρι εμάς όχι σαν αντιβασκάνια, αλλά σαν υβριστικά. Σήμερα οι νεοέλληνες χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους για τη διάγνωση και τη καταπολέμηση της βασκανίας, όπως το γνωστό "ξεμάτιασμα" με λάδι και νερό ή με φυτίλια

καντηλιού που σκάνε. Μπορούμε να διαλέξουμε όποια μέθοδο θέλουμε και δίνοντας της, παρά την "ανοησία" της, περισσότερη σημασία και σοβαρότητα απ' ό,τι της δείχνει ο προληπτικός λαός, να τη χρησιμοποιήσουμε με θέληση και επίγνωση στην αντίστοιχη περίπτωση.

ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ ΨΥΧΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ Η πιο συνηθισμένη μορφή ψυχικής επίθεσης είναι από κάποιον γνωστό μοχθηρό και κακόβουλο συνάνθρωπό μας. Σε ειδικές περιπτώσεις μπορούν να υπάρχουν όμως και επιθέσεις απεσαρκωμένων, στοιχειακών ή αστρικών όντων. Σπάνια εκδηλώνεται μια ψυχική επίθεση χωρίς καμιά προειδοποίηση, κανένα προμήνυμα. Την αντιλαμβανόμαστε υποσυνείδητα, πριν τη καταλάβουμε συνειδητά. Ένα βασικό προμήνυμα είναι η εμφάνιση χαρακτηριστικών ονείρων στα οποία αισθανόμαστε ένα βάρος στο στήθος μας σα να γονατίζει κάποιος επάνω μας. Αν συμβεί αυτό, τότε είναι σίγουρο ότι η αστρική επίθεση προέρχεται από κάπου κοντά, γιατί η αίσθηση του βάρους οφείλεται σε συγκέντρωση αιθερικής ουσίας. Από τα πιο σίγουρα προμηνύματα είναι ένα συναίσθημα φόβου, καταπίεσης και νευρικής εξάντλησης, η οποία γίνεται διαρκώς μεγαλύτερη καθώς εξελίσσεται η ψυχική επίθεση. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις μπορεί να συμβεί μεγάλη εξάντληση και φθορά στο σώμα. Το άτομο παραμένει αδύναμο διαρκώς στο κρεβάτι του, ανίκανο να κινηθεί, χωρίς οι γιατροί να μπορούν να του βρουν καμιά οργανική βλάβη, ή να αποδώσουν σε μια γνωστή αρρώστια τη περίπτωσή του. Τέτοιες περιπτώσεις είναι βέβαια σχετικά σπάνιες και μπορούν να οδηγήσουν στο θάνατο του ανθρώπου. Αν το άτομο αντισταθεί σθεναρά στην επίθεση, μπορεί αυτή να μεταφερθεί στον ύπνο του και το θύμα να βρεθεί στην πολύ άσχημη θέση να φοβάται να κοιμηθεί και να μη μπορεί να παραμείνει από την εξάντληση ξύπνιο. Τελικά παθαίνει νευρική κατάρρευση. Καμιά φορά το θύμα μπορεί να πεθάνει από έντονο τρόμο. Τα συνηθισμένα πάντως αποτελέσματα μιας ψυχικής επίθεσης σε "πολιτισμένες" χώρες είναι η νευρική εξάντληση και η ψυχική κατάρρευση. Δύσκολα αυτή καταλήγει στο θάνατο του θύματος. Καμιά φορά, όταν η αστρική επίθεση είναι αρκετά εστιασμένη και ισχυρή, μπορεί να υπάρξουν και αντικειμενικά αποτελέσματα, εκτός από τα υποκειμενικά ψυχολογικά αποτελέσματα του θύματος. Μπορεί για παράδειγμα μετά από μια αστρική επίθεση στον ύπνο του, να εμφανισθούν στο σώμα του μελανιές με συγκεκριμένο σχήμα. Ένα άλλο σημάδι μιας ψυχικής επίθεσης είναι οι πολύ άσχημες μυρωδιές. Χαρακτηριστική είναι η έντονη μυρωδιά σάπιου κρέατος που έρχεται και φεύγει συνεχώς. Μπορεί να τη μυρίσει οποιοσδήποτε, έχει δεν έχει ψυχικές ικανότη-

τες. Άλλη έντονη μυρωδιά που μπορεί να εμφανιστεί είναι μια έντονη μπόχα υπονόμων, η οποία συνήθως συμβαίνει όταν δεν έχει εκτελεστεί σωστά μια τελετουργία του Στοιχείου της Γης. Ακόμα μπορούν να εμφανιστούν σε φρεσκοστρωμένο χιόνι παράξενα ίχνη ποδιών που δεν οδηγούν πουθενά. Ένα άλλο παράξενο φαινόμενο είναι η λεγόμενη "αστρική καμπάνα" που μπορεί να έχει τον ήχο μιας καθαρής νότας, ή ενός σιγανού κλικ. Μοιάζει σαν τον ήχο που βγαίνει όταν κτυπήσουμε με τη λεπίδα ενός μαχαιριού ένα ραγισμένο κρασοπότηρο. Μπορεί να προαναγγέλλει απλά την εμφάνιση μιας οντότητας που προσπαθεί να τραβήξει τη προσοχή μας, για να επικοινωνήσουμε μαζί της και δεν είναι οπωσδήποτε προάγγελος κακού. Αν όμως αυτή συμβεί μαζί με άλλα ψυχικά φαινόμενα, τότε αποτελεί μια ισχυρή ένδειξη ότι πρόκειται για μια ψυχική επίθεση. Μερικές φορές στη διάρκεια μιας ψυχικής επίθεσης συμβαίνουν διάφορα ανεξήγητα ξεσπάσματα φωτιάς, δείχνοντας με αυτό το τρόπο ότι επενεργούν στοιχειακές δυνάμεις και όχι ανθρώπινες. Μπορούν ακόμα να εμφανιστούν φαινόμενα "άτακτων πνευμάτων", με αντικείμενα να τινάζονται από μόνα τους μακριά, να κτυπούν καμπάνες, ή να ακούγονται διάφοροι άλλοι ανεξήγητοι ήχοι.

Η ΦΥΣΗ ΜΙΑΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ Το υποσυνείδητο ανήκει βασικά σε ένα στάδιο εξέλιξης πολύ αρχαιότερο από το συνειδητό. Είναι πιο αρχαιότερο ακόμα και από την ομιλία. Δεν μπορούμε λοιπόν να του αποταθούμε με λόγια, να του πούμε να κάνει αυτό ή εκείνο. Δε θα τα καταλάβει, δεν είναι αυτή η γλώσσα του. Για να επικοινωνήσουμε μαζί του πρέπει να σχηματίσουμε μια νοερή εικόνα του πράγματος που θέλουμε να κάνει και να τη κρατήσουμε στη συνείδησή μας μέχρι αυτή να καταγραφτεί στο υποσυνείδητο. Το υποσυνείδητο θα καταλάβει τότε αυτή την εικόνα και θα ενεργήσει ανάλογα. Για να επηρεάσει κάποιος το υποσυνείδητο, χρησιμοποιεί όπως ξέρουμε την υποβολή. Ανάλογα τώρα με το τρόπο που μπαίνει η υποβολή στο μυαλό μας, οι αποκρυφιστές διακρίνουν τρία είδη υποβολών: την αυθυποβολή, τη συνειδητή υποβολή και την υπνωτική υποβολή. Την αυθυποβολή την κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας χρησιμοποιώντας το συνειδητό μας. Τη συνειδητή υποβολή μας την κάνει κάποιος άλλος χρησιμοποιώντας τον προφορικό και γραπτό λόγο και την η υπνωτική υποβολή μας την κάνει κάποιος άλλος κατευθείαν στο υποσυνείδητό μας, χωρίς να περάσει καθόλου από το συνειδητό μας. Η υπνωτική υποβολή με τη σειρά της διακρίνεται επίσης σε τρία είδη: την αληθινή υπνωτική υποβολή, που χρησιμοποιεί ο υπνωτισμός και ο μαγνητισμός, την υποβολή που γίνεται στη διάρκεια του φυσιολογικού ύπνου και τη τηλεπαθητική, ή αστρική υποβολή, που γίνεται από απόσταση. Και οι τρεις αυτές

μορφές υποβολών πάνε κατευθείαν στο υποσυνείδητο και ο συνειδητός νους ούτε τις αντιλαμβάνεται, ούτε μπορεί να τις εμποδίσει. Ανακαλύπτει την ύπαρξή τους μόνον όταν αυτές αρχίσουν να έχουν αποτελέσματα. Εδώ ενδιαφερόμαστε για το τρίτο είδος υπνωτικής υποβολής, τη τηλεπαθητική υποβολή. Κάθε υποβολή είναι βασικά ένας σπόρος, μια σκεπτομορφή που ρίχνεται στο έδαφος του υποσυνειδήτου μας. Δεν είναι απαραίτητο να βλαστήσει και να καρποφορήσει οπωσδήποτε. Θα το κάνει, μόνο όταν βρει ένα κατάλληλο γόνιμο έδαφος. Εμείς είμαστε που με τη στάση μας θα του προσφέρουμε ή όχι το κατάλληλο αυτό έδαφος κι εκεί ακριβώς στηρίζεται η αυτοάμυνά μας. Η καλύτερη άμυνα βέβαια είναι να μην τις ανοίξουμε καν τη πόρτα για να μπει, να μη βρει ανοικτή την "αύρα" μας για να διεισδύσει μέσα μας. Ο βασικός σκοπός μιας υποβολής είναι να δημιουργήσει αρχικά με ένα απλό μήνυμα μια "νοητική ατμόσφαιρα" γύρω από την αύρα μας, ώστε με κάποιο τρόπο να ανταποκριθούμε σε αυτή και να ανοίξουμε τις πόρτες μας. Αν το κάνουμε, θα αντιμετωπίσουμε στη συνέχεια τη τηλεπαθητική υποβολή συγκεκριμένων ιδεών και τα αντίστοιχα ψυχοσωματικά αποτελέσματα της αστρικής, μαγικής ή αποκρυφιστικής επίθεσης. Αν όμως δεν αντιδράσουμε σε αυτή την αρχική "αστρική κρούση" στην αύρα μας, θα είμαστε εμείς από πάνω και ο επιτιθέμενος γρήγορα θα εξαντληθεί τόσο από την προσπάθεια συγκέντρωσης και διοχέτευσης του ψυχικού ρεύματος εναντίον μας, όσο και από την επιπλέον προσπάθεια να μη κτυπηθεί ο ίδιος από την επιστρέφουσα κακοποιό ενέργεια που εξαπέλυσε εναντίον μας. Κανένας υπνωτιστής, άμεσος ή τηλεπαθητικός. δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα με ένα άτομο που διατηρεί τη ψυχραιμία του και τελικά δε του δίνει καμιά σημασία. Βασικά ο επιτιθέμενος μπορεί να διεισδύσει στην αύρα μας και να μπει στο υποσυνείδητό μας μέσα από τις πύλες των δυο βασικών μας ενστίκτων: της αυτοσυντήρησης και της διαιώνισης του είδους, όπως συνήθως λέγεται, ή καλύτερα του σεξουαλικού ενστίκτου. Θα πρέπει να απευθυνθεί σε ένα από αυτά τα δυο ένστικτα για να είναι επιτυχής. Συνήθως η αύρα μας διατρυπάται από την ενστικτώδη αντίδραση του φόβου ή του πόθου μας προς την επιτιθέμενη οντότητα. Αν δεν το κάνουμε αυτό και μείνουμε ψύχραιμοι και απαθείς, η αύρα μας θα παραμείνει άθικτη. Το πρόβλημα είναι ότι μερικές φορές ο επιτιθέμενος είναι κάποιος γνωστός με τον οποίο έχουμε δομήσει ήδη μια σχέση συμπάθειας ή γοητείας. Σε αυτή τη περίπτωση είναι αρκετά πιο δύσκολο να παραμείνουμε αδιάφοροι και είμαστε γενικά πολύ πιο ευάλωτοι. Για να δημιουργήσει ο επιτιθέμενος τη ψυχική ατμόσφαιρα που θέλει γύρω από το θύμα του και να πολιορκήσει την αύρα του, προκαλεί με τη φαντασία του αυτή την ατμόσφαιρα στη δική του συνείδηση, ενώ συγχρόνως σκέπτεται το θύμα του. Αν ο σκοπός του είναι η αρρώστια ή ο θάνατος του θύματός του γεμίζει τη ψυχή του με συναισθήματα μίσους και καταστροφής, μέχρι να ξεχειλίσει και να τα εκπορεύσει εναντίον του. Με αυτό το τρόπο δονεί στο αστρι-

κό επίπεδο μια βασική νότα. Όλα τότε τα όντα που έχουν σα βάση αυτή τη νότα στη φύση τους θα ανταποκριθούν ενεργώντας μέσω του δράστη στο θύμα. Με αυτό το τρόπο ο επιτιθέμενος ενισχύει τη δύναμη των εκπορεύσεών του. Σε κάθε μαγική ή ψυχική επίθεση διακρίνουμε συνήθως τρεις βασικούς παράγοντες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξεχωριστά ή όλοι μαζί: η τηλεπαθητική υπνωτική υποβολή, η ενίσχυση της υποβολής με την επίκληση αοράτων δυνάμεων και η χρησιμοποίηση κάποιου μαγνητικού δεσμού με το θύμα. Η εκπορευόμενη δύναμη διατηρείται με την αυτοσυγκέντρωση του μάγου, ή μπορεί να φυλαχτεί σε ένα τάλισμαν, ή ένα τεχνητό στοιχειακό. Στους συνηθισμένους ανθρώπους η συναισθηματική τους ενέργεια διαχέεται γενικά σε όλο το πεδίο γύρω τους. Αντίθετα, στον τελετουργό μέσω της ισχυρότατης συγκέντρωσής του σε ένα μόνο συναίσθημα, π.χ. μίσους, η συναισθηματική του ενέργεια εκπορεύεται σα μια διεισδυτική ακτίνα λέιζερ, η οποία εστιάζεται με το φακό της φαντασίας του πάνω στο θύμα του. Με την υποκειμενική του συγκέντρωση ο μάγος μπορεί να ενεργοποιήσει ισχυρές δυνάμεις και ακόμη ισχυρότερες, αν στη διάρκειά της συγκέντρωσής του έρθει, μέσω επικλήσεως, σε επαφή με αντίστοιχες κοσμικές δυνάμεις. Οι δυνάμεις αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε για το καλό (θεραπεία, Λευκή Μαγεία) είτε για το κακό (καταστροφή, Μαύρη Μαγεία). Ανάλογα με το είδος του έργου που έχει να κάνει ένας μάγος τελετουργός χρησιμοποιεί και τα αντίστοιχα σύμβολα στο βωμό και στην αμφίεσή του στη διάρκεια της επίκλησής του. Αν για παράδειγμα θέλει να επικαλεστεί μια καταστροφική Άρεια δύναμη θα κάνει μια τελετή του πλανήτη Άρη και θα χρησιμοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους συμβολισμούς και αντιστοιχίες σε σχέση με αυτόν στα σύνεργά του και στην αμφίεσή του. Έτσι ο ίδιος θα φορέσει ένα κόκκινο μανδύα (το χρώμα του Άρη) με ένα ατσάλινο πεντάλφα με το σύμβολο του Άρη στο στήθος του κι ένα δακτυλίδι από ρουμπίνι (πολύτιμος λίθος του Άρη) στο δεξί του χέρι, ενώ όλα τα μαγικά του σύνεργα θα είναι σιδερένια (το μέταλλο του Άρη). Αντί για ράβδο δύναμης θα έχει ένα γυμνό ξίφος. Θα στρώσει επίσης το βωμό του με ένα κόκκινο ύφασμα και θα τοποθετήσει πάνω του πέντε (ο αριθμός του Άρη) λυχνίες. Στο θυμιατό θα κάψει θειάφι και νιτρικό κάλι. Στη συνέχεια θα επικαλεστεί τη δαιμονική όψη του πέμπτου σεφίρα του καβαλιστικού δένδρου της ζωής, του Γκεμπουρά, που αντιπροσωπεύει τη σφαίρα του Άρη, ζητώντας από τον αρχιδαίμονα του Πέμπτου Καταχθόνιου Οίκου να τον ακούσει. Μετά από τη δυνατή αυτή επίκληση θα προσφέρει τον εαυτό του στο βωμό σαν αγωγό για την εκδήλωση αυτής της καταχθόνιας δύναμης. Μετά από την επίκληση και τη συγκέντρωση της δύναμής του, ο μάγος προσπαθεί να έρθει σε αστρική επαφή με το θύμα του. Η συνηθισμένη μέθοδος που χρησιμοποιεί για να το επιτύχει αυτό, γιατί διαφορετικά είναι πολύ δύσκολο, είναι να χρησιμοποιήσει κάποιο μαγνητικό αντικείμενο διαποτισμένο από την ενέργεια του θύματός του. Αυτό μπορεί να είναι μια τούφα μαλλιά, ένα κομμάτι από νύχι, ή κάτι που το θύμα φορά ή πιάνει συχνά. Μέσω αυτού του

αντικειμένου ο μάγος μπορεί να εδραιώσει μια αστρική επαφή με το θύμα του. Μετά συνεχίζει με υποβολές, όπως κάθε υπνωτιστής που έχει φέρει το υποκείμενό του στα πρώτα στάδια του υπνωτισμού. Μέσω της μαγνητικής επαφής που έχει με το "ψυχικό αυτί" του θύματός του, αυτό θα ακούει υποσυνείδητα τις υποβολές του. Μένει να αποδειχθεί αν οι σκεπτομορφές που έσπειρε στο μυαλό του θύματος θα ριζώσουν, ή θα απορριφθούν από αυτό. Ό,τι και να γίνει τελικά, το θύμα σίγουρα θα αναστατωθεί και θα ταραχθεί. Αν δεν μπορέσει να εδραιώσει μια μαγνητική σύνδεση με το θύμα του, ο μάγος θα χρησιμοποιήσει άλλες γνωστές μαυρομαγικές μεθόδους. Μπορεί για παράδειγμα να πάρει ένα ζώο, να το ταυτίσει με το όνομα του θύματός του, να το βασανίσει και τελικά να το θυσιάσει, ενώ συγκεντρώνεται στο πραγματικό θύμα του. Ή μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιο κέρινο ομοίωμα του θύματός του και να το λιώσει στη φωτιά σκεπτόμενος με την εξηρμένη από το πάθος φαντασία του ότι "έτσι να λιώσει" και το θύματα του, ή ένα ξύλινο ομοίωμα και να το καρφώσει, ενώ θα προφέρει διάφορες κατάρες και αναθεματισμούς και θα σκέπτεται τη καταστροφή του θύματός του. Όσο τώρα για τη χρήση των τάλισμαν σαν "ψυχικούς συσσωρευτές", αυτά μαγνητίζονται με μια τελετουργία και την επίκληση της κατάλληλης δύναμης. Τα τάλισμαν είναι σύμβολα που αντιπροσωπεύουν μια ορισμένη δύναμη ή ένα συνδυασμό δυνάμεων, τα οποία σχεδιάζονται πάνω σε κάποιο υλικό που διατηρεί το μαγνητισμό, συνήθως μέταλλο, πολύτιμο λίθο ή περγαμηνή. Τα μαγνητισμένα από τη "μαύρη τελετή" αυτά αντικείμενα, τοποθετούνται συνήθως στο δωμάτιο του θύματος, ή θάβονται σε ένα σημείο, ώστε αυτό να είναι αναγκασμένο να περνά συχνά από πάνω τους. Αυτά τα κακοποιά τάλισμαν ενεργούν με τη δική τους δύναμη, ενώ συγχρόνως χρησιμεύουν και σαν εστία αυτοσυγκέντρωσης για το διαλογισμό του μάγου. Για τη κατασκευή τώρα των τεχνητών στοιχειακών δε χρησιμοποιείται κανένα υλικό μέσο, αλλά δημιουργείται το καλούπι μιας αστρικής μορφής στο οποίο χύνεται η εστιασμένη ενέργεια του μάγου και μαζί της κάτι από τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό θα αποτελέσει τη ψυχή του στοιχειακού. Το τεχνητό στοιχειακό μοιάζει με μια ψυχική τορπίλη που προγραμματίζεται να πλήξει ένα συγκεκριμένο στόχο. Αν ο μάγος είναι έμπειρος, μπορεί να εμψυχώσει σκόπιμα αυτή τη σκεπτομορφή με στοιχειακή ουσία που αντλεί από το ένα ή το άλλο στοιχειακό βασίλειο (σύλφες, σαλαμάνδρες, νηρηίδες, γνόμες). Το επιτυγχάνει αυτό αναθεματίζοντας το στοιχειακό στο όνομα κάποιας οντότητας. Μέσω αυτής της επίκλησης η εμψυχωτική ουσία μπαίνει μέσα στη σκεπτομορφή και δημιουργεί ένα τεχνητό στοιχειακό με τη δική του ανεξάρτητη ύπαρξη.

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΛΑ ΑΜΕΣΑ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΣΑ ΑΜΥΝΑΣ Πρώτα από όλα, δε πρέπει να είμαστε δεισιδαίμονες ή ευφάνταστοι και να δίνουμε εύκολα "μεταφυσικές" ή αποκρυφιστικές εξηγήσεις σε ό,τι παράξενο,

δυσάρεστο ή απρόσμενο συμβαίνει γύρω μας. Μια τέτοια τάση άλλωστε μας κάνει ήδη ευάλωτους και επιρρεπείς σε φοβίες, ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις, οι οποίες εξασθενούν συγχρόνως την ψυχική μας άμυνα. Πρέπει να είμαστε γειωμένοι, "ορθολογιστές" και το πρώτο λόγο σε οποιαδήποτε εξήγησή μας για ένα φαινόμενο να τον έχει η λογική. Αυτό βέβαια προϋποθέτει κάποιες γνώσεις και μόρφωσή μας, που αν δεν τις έχουμε, τότε καλύτερα, πριν αποφανθούμε οι ίδιοι για κάτι, να συμβουλευθούμε τη γνώμη ενός ειδικού, π.χ. ενός γιατρού. Πρέπει να είμαστε εξ' αρχής επιφυλακτικοί σε οποιαδήποτε μεταφυσική εξήγηση, εκτός και αν υπάρχει κάποιος άμεσος αποχρών λόγος για κάτι τέτοιο, αν ασχολούμαστε π.χ. οι ίδιοι με τον αποκρυφισμό και τη πρακτική μαγεία, ή αν ξέρουμε κάποιο γνωστό μας να το κάνει αυτό, με τον οποίο έχουμε δημιουργήσει πρόσφατα μια έχθρα, ή ο οποίος προσπαθεί καιρό τώρα να μας γοητεύσει, ή ο οποίος μας έχει απειλήσει "αποκρυφιστικά". Στη τελευταία περίπτωση δεν πρέπει. με τίποτα να φοβηθούμε, γιατί αυτό ακριβώς θέλει ο "εχθρός" μας: να μας περάσει το μεταφυσικό φόβο για το άγνωστο και απόκρυφο και για τις δυνάμεις που υποτίθεται ότι κατέχει σε αυτό το πεδίο, έτσι ώστε ή να αυθυποβληθούμε για το μοιραίο, ή να διαρρήξουμε μόνοι μας με το φόβο μας την αύρα μας, αναμένοντας συνεχώς την κακοποιό δράση του. Τότε, αν αυτός έχει πράγματι μερικές πρακτικές γνώσεις στη μαγεία, θα το εκμεταλλευθεί αυτό δεόντως και θα πραγματοποιήσει τις απειλές του. Επομένως δεν τον φοβόμαστε, ούτε διατηρούμε καμιά συμπάθεια γι' αυτόν, γιατί και αυτό μας κάνει ευάλωτους στη διείσδυσή του, αλλά αδιαφορούμε, τον αποφεύγουμε, αλλάζουμε αν μπορούμε περιβάλλον και γινόμαστε περισσότερο "υλικοί", εστιαζόμενοι ως επί το πλείστον στις λεπτομέρειες της καθημερινή μας ζωής. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι ψυχικές επιθέσεις είναι σχετικά σπάνιες. Γι' αυτό αν νιώσουμε ανησυχία, ταραχή, δυσφορία, αδιαθεσία ή αδυναμία θα πρέπει να εξαντλήσουμε οποιαδήποτε άλλη "λογική" περίπτωση, πριν καταλήξουμε ότι δεχόμαστε μια ψυχική επίθεση. Όταν τελικά είμαστε πεπεισμένοι ότι δεχόμαστε ψυχική επίθεση και νιώθουμε ήδη να φθίνουμε ψυχικά και σωματικά, θα πρέπει, εφόσον μπορούμε, να αλλάξουμε τόπο διαμονής παίρνοντας όσο το δυνατόν πιο ελάχιστα πράγματα μαζί μας. Γενικά πάντως, αντίθετα απ' ό,τι συνήθως πιστεύεται, το βουνό ή μια παραθαλάσσια περιοχή δεν είναι κατάλληλοι τόποι διαμονής μας, αν έχουμε ψυχικά προβλήματα. Το ίδιο και τα απομονωμένα υπαίθρια μέρη, όπου οι στοιχειακές δυνάμεις είναι ισχυρότερες. Μια πολυάσχολη πόλη προσφέρει καλύτερη προστασία. Οι μακρινοί περίπατοι θα πρέπει να αποφεύγονται, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος της αυτοκτονίας. Το φως του ήλιου είναι ευεργετικό και δυναμώνει την αύρα μας, ενώ ένα γεμάτο στομάχι διατηρεί κλειστά τα ψυχικά μας κέντρα. Δεν πρέπει λοιπόν να μένουμε με άδειο στομάχι περισσότερο από δυο ώρες. Γενικά, όσο πιο καθημερινοί και "αναίσθητοι. υλιστές" είμαστε, τόσο πιο κλειστά είναι τα ψυχικά μας κέντρα και δεν μπορεί να εισβάλλει μέσα μας ο επιτιθέμενος. Ένας καλός επίσης τρόπος να αντιμετωπίσουμε τη κατάσταση είναι να ασχοληθούμε με ένα σχετικά επικίνδυνο σπορ (να διώξουμε τον ένα

κίνδυνο με έναν άλλο κίνδυνο). Ορισμένα ψυχικά κέντρα μας βρίσκονται στο κεφάλι. μας. Ένας απλός τρόπος για να ελέγξουμε τη δραστηριότητά τους είναι να απομακρύνουμε το αίμα από το κεφάλι μας. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό με ένα καυτό μπάνιο, ή βάζοντας τα πόδια μας σε καυτό νερό με σαπουνόσπορο. Ένα άλλο σημαντικό κέντρο μας είναι το ηλιακό πλέγμα, όπου νιώθουμε υπερένταση και ενόχληση στη διάρκεια μιας ψυχικής επίθεσης. Η τοποθέτηση μιας καυτής και συγχρόνως βαριάς θερμοφόρας πάνω του θα μας ανακουφίσει σημαντικά από την υπερένταση που νιώθουμε στο σημείο αυτό. Ακόμα και η απλή πίεση χωρίς θερμότητα μπορεί να μας ανακουφίσει. Τέλος φροντίζουμε να είμαστε καθαροί, το ίδιο και τα έντερά μας και να φορέσουμε καινούργια, ή τουλάχιστον φρεσκοπλυμένα και καλά αερισμένα ρούχα.

Η ΚΥΡΙΩΣ ΑΜΥΝΑ Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε όταν αντιμετωπίζουμε μια ψυχική επίθεση είναι να καθαρίσουμε προσωρινά την αύρα μας μέσω μιας τελετουργίας, μέσω δηλαδή μιας σκόπιμης πράξης. Έτσι κάνουμε ένα μπάνιο σα μια τελετουργική κάθαρση, φανταζόμενοι ότι καθαρίζουμε όχι μόνο το σώμα μας, αλλά και την αύρα μας, ότι απομακρύνεται από μέσα μας κάθε μιαρότητα και ακαθαρσία, κάθε αρνητικότητα, ότι καθαριζόμαστε πλήρως μέσα και έξω μας. Καλό είναι να ρίξουμε και λίγο αλάτι στη μπανιέρα. Το νερό αντιπροσωπεύει για τους αποκρυφιστές το στοιχείο του ύδατος και το αλάτι το στοιχείο της Γης. Μέσα από τα δυο αυτά βασίλεια εξασκείται ως επί το πλείστον το μεγαλύτερο μέρος του αποκρυφιστικού κακού. Τα δύο άλλα βασίλεια (του Αέρος και του Πυρός) θεωρούνται πολύ πιο αγνά για να επιτρέψουν στο κακό να εισχωρήσει μέσα τους. Το νερό από μόνο του είναι εξαγνιστικό στοιχείο, ιδίως το τρεχούμενο νερό. Θα μπορούσαμε έτσι αντί για μπάνιο να κάνουμε ένα τελετουργικό ντους φανταζόμενοι ότι το τρεχούμενο νερό πέφτοντας επάνω μας απορροφά και παρασύρει μακριά κάθε αρνητικότητα από το σώμα μας, αφήνοντάς μας καθαρούς και πάναγνους εσωτερικά κι εξωτερικά. Θα μπορούσαμε ακόμα, αν θέλουμε, να ρίξουμε και μια τσιμπιά αλάτι καθώς λουόμαστε από το καταιονιζόμενο εξαγνιστικό νερό, ή καλύτερα να συνδυάσουμε το τελετουργικό μπάνιο με ένα τελετουργικό ντους στο τέλος του. Μια άλλη τελετουργική πράξη καθάρσεως που μπορεί να κάνει ένας άνδρας, είναι να ξυριστεί φανταζόμενος ότι μαζί με τα γένια του απομακρύνει από το πρόσωπο και το κεφάλι του κάθε ένταση και αρνητικότητα. Μετά το τελετουργικό μπάνιο είναι καλό να φορέσουμε καινούργια ή τουλάχιστον καθαρά ρούχα (τα λινά υφάσματα είναι πολύ καλά γιατί μας απομονώνουν από το αστρικό φως) και να μετακομίσουμε, εφόσον μπορούμε, σε διαφορετικό δωμάτιο. Αν αυτό δεν είναι δυνατόν, τότε θα πρέπει να αλλάξουμε

τουλάχιστον τη κλίση του κρεβατιού μας, μετακινώντας π.χ. το κρεβάτι μας κατά μια ορθή γωνία σε σχέση με τη προηγούμενη θέση του. Για να απαλλαγούμε από τον αρνητικό μαγνητισμό είναι καλό, όπως είπαμε και νωρίτερα, να μετακομίσουμε σε ένα καινούργιο μέρος, φεύγοντας με καινούργια ρούχα και χωρίς να πάρουμε τίποτα μαζί μας, ή τουλάχιστον πολύ λίγα πράγματα. Είναι σημαντικό επίσης να κρατήσουμε όσο γίνεται μυστική τη καινούργια μας διεύθυνση και αν μπορούμε να διασχίσουμε τρεχούμενο νερό. Αυτό μας θυμίζει τη παλιά πρόληψη ότι η μάγισσα χάνει τα ίχνη του θύματός της, όταν αυτό διαβεί τρεχούμενο νερό. Τελικά οι προλήψεις, σαν τους μύθους, κρύβουνε μερικές φορές αλήθειες. Ξέρουμε ακόμα ότι και τα λαγωνικά, με την ιδιαίτερη οξυμένη, "αστρική" θα λέγαμε όσφρησή τους, χάνουν τα ίχνη του ζώου που κυνηγούν, αν αυτό περάσει από τρεχούμενο νερό, π.χ. από ένα ποτάμι. Για να αποφύγουμε εκδηλώσεις "άτακτων πνευμάτων", υλοποιήσεις, διάφορους θορύβους και μετακινήσεις επίπλων, όπως σε ένα στοιχειωμένο σπίτι, μπορούμε να βάλουμε σε ένα πιατάκι σε επαφή με τον αέρα, αραιό νιτρικό οξύ. Οι ατμοί του είναι πολύ αποτελεσματικοί για να εμποδίσουμε τις υλοποιήσεις. Πρέπει να αποφεύγουμε να αφήνουμε πράγματά μας, ρούχα μας, ιδίως ζωικά μας απορρίμματα (π.χ. ένα μαντήλι μας με βλέννα από τη μύτη μας, ή ιδρώτα μας), νύχια και τρίχες μας σε μέρη που μπορεί κάποιος να τα πάρει και να χρησιμοποιήσει το μαγνητισμό τους τελετουργικά εναντίον μας Θα πρέπει να παρατάμε τον άχρηστο ρουχισμό μας μετά από τρεις τουλάχιστον μέρες έκθεσής του στον ήλιο και στον αέρα, για να απομαγνητισθεί από την ενέργειά μας. Ο μαγνητισμός διαλύεται πιο αποτελεσματικά, αν τα ρούχα απλωθούν πάνω σε φρεσκοσκαμμένο χώμα, από το να κρεμαστούν σε ένα σκοινί. Το ίδιο ισχύει και για τα έπιπλα και για τη καρέκλα που συνήθως καθόμαστε και πάνω απ' όλα για τα κλινοσκεπάσματά μας. Όσο παράξενο και να φαίνεται, πρέπει να προσέχουμε ακόμα και για τα έμμηνα ή περιττώματά μας (π.χ. χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας ή σερβιέτες). Το αίμα των εμμήνων και τα περιττώματα αποτελούν βασική ύλη για τη δημιουργία διαφόρων υλικών της μαύρης Λειτουργίας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μετά εναντίον μας. Όλοι μας θα έχουμε δει σε ταινίες βρικολάκων τη χρησιμοποίηση σκόρδων σαν αποτρεπτικών για να εμποδίσουν το βρικόλακα να πλησιάσει ένα μέρος. Στον αποκρυφισμό τα σκόρδα και τα κρομμυοειδή θεωρούνται πράγματι ότι έχουν την ιδιότητα να απορροφούν κακές επιρροές. Αν θέλουμε λοιπόν να καθαρίσουμε τη ψυχική ατμόσφαιρα σε ένα σπίτι, μπορούμε να βάλλουμε τριγύρω σκόρδα και να τα αφήσουμε εκεί όλη τη διάρκεια της νύχτας και το πρωί να τα μαζεύσουμε και να τα κάψουμε. Σε σχέση τώρα με τη προσωπική ψυχική εργασία που μπορούμε να κάνουμε για να οργανώσουμε την άμυνά μας και να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά

τη ψυχική επίθεση υπάρχουν δύο τρόποι, που καλό είναι να τους χρησιμοποιούμε και τους δυο. Ο ένας είναι η διαλογιστική μέθοδος κατά την οποία διαλογιζόμαστε σε αφηρημένες θετικές ιδέες όπως η αγάπη, η ειρήνη και η αρμονία για να εξυψωθούμε στη σφαίρα του καθαρού πνεύματος, όπου δεν μπορεί να εισχωρήσει το κακό, και να εξουδετερώσουμε έτσι τις βλαβερές υποβολές. Ο άλλος είναι η επικλητική μέθοδος για τη συγκέντρωση της δύναμης. Στην τελευταία μέθοδο επικαλούμαστε διάφορες εξωτερικές δυνάμεις, χρησιμοποιώντας τυποποιημένες μεθόδους για τη συγκέντρωση της ισχύος τους. Αυτή μπορεί να ξεκινά με μια απλή προσευχή και να φτάνει σε πολύπλοκες τελετουργίες εξορκισμού που εκτελούνται με καμπάνα, βίβλο και κερί. Βασικά προσπαθούμε να αντλήσουμε από τη γενική δύναμη του καλού τη συγκεκριμένη ενέργεια που χρειαζόμαστε, χρησιμοποιώντας κάποιο σύμβολο σα το μαγικό φορέα αυτής της δύναμης στο υλικό επίπεδο. Μπορούμε έτσι να χρησιμοποιήσουμε το Σημείο του Σταυρού, τον Πεντάκτινο Αστέρα, το καθαγιασμένο νερό που ραντίζεται σα σύμβολο κάθαρσης, ή ένα ειδικά μαγνητισμένο αντικείμενο που να λειτουργεί σαν τάλισμαν.

ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΣ ΣΕ ΜΑΓΙΚΟ ΚΥΚΛΟ Οι Χαλδαίοι και οι Βαβυλώνιοι έφτιαχναν ένα κύκλο με αλεύρι γύρω από το κρεβάτι ενός αρρώστου, για να τον προστατεύσουν από τους δαίμονες. Αργότερα οι πρεσβευτές της Ρώμης σε μια ξένη χώρα χάραζαν με τη ράβδο τους ένα κύκλο γύρω τους, για να δηλώσουν ότι είναι ασφαλισμένοι μέσα του από κάθε επίθεση. Άλλοι πάλι λαοί χάραζαν ένα κύκλο γύρω από το κρεβάτι μιας ετοιμόγεννης γυναίκας, για να τη προστατέψουν από τα κακά πνεύματα. Ο Μαγικός κύκλος έχει λοιπόν μεγάλο ιστορικό παρελθόν στο να οριοθετεί μια καθαγιασμένη προστατευτική περιοχή που κρατάει μακριά τους ανεπιθύμητους. Αποκρυφιστικά τώρα ένας απλός εξορκισμός δεν είναι τόσο δραστικός, όσο είναι ένας εξορκισμός που γίνεται μέσα σε ένα μαγικό κύκλο, γιατί ο κύκλος εμποδίζει την επιστροφή της εξορκισμένης δύναμης. Για να χαράξουμε ένα μαγικό κύκλο (π.χ. γύρω από το κρεβάτι μας) στεκόμαστε όρθιοι αντικρίζοντας την Ανατολή. Εκείνο που θέλουμε πρώτα να κάνουμε είναι να σταθεροποιήσουμε τις δυνάμεις μας και να καθαρίσουμε την αύρα μας. Αυτό το κάνουμε με το λεγόμενο Καβαλιστικό Σταυρό. Στην αρχή αγγίζουμε το μέτωπό μας λέγοντας Σε Σένα Θεέ (παραδοσιακά χρησιμοποιούμε ένα ατσάλινο εγχειρίδιο ή ένα μαχαίρι και αγγίζουμε με αυτό το μέτωπό μας λέγοντας τη λέξη Atoh που σημαίνει "Εσύ είσαι)". Μετά αγγίζουμε το στήθος μας ή ηλιακό πλέγμα μας και λέμε: ανήκει το Βασίλειο (παραδοσιακά πάλι αγγίζουμε με το εγχειρίδιο το στήθος μας και λέμε τη λέξη Μαλκούτ, που σημαίνει "Βασιλεία" ή "Βασίλειο"). Ύστερα αγγίζουμε το δεξιό ώμο μας και λέμε: και η Δύναμη (παραδοσιακά λέμε τη λέξη βε-Γκεμπουρά που σημαίνει αυτό ακριβώς: "και η Δύναμη"). Τέλος αγγίζουμε τον αριστερό μας ώμο και λέμε: και η Δόξα (παραδοσιακά λέμε βε-

Γκεντουλά, που σημαίνει αυτό ακριβώς: "και η Δόξα"). Σταυρώνουμε μετά τα χέρια μας στο κέντρο του στήθους μας και λέμε: στους αιώνες των αιώνων Αμήν (παραδοσιακά απλά Αμήν). Στη συνέχεια φανταζόμαστε να σφίγγουμε στο χέρι μας ένα μεγάλο σπαθί με σταυροειδή λαβή, σαν αυτό των σταυροφόρων, το σηκώνουμε ψηλά και λέμε: "Στο Όνομα του Θεού (ή της Υπέρτατης Αγαθοποιού Δυνάμεως του Σύμπαντος) παίρνω στο χέρι μου το Σπαθί της Δύναμης για να αμυνθώ ενάντια στο κακό και σε κάθε εχθρική πράξη". Ταυτόχρονα φανταζόμαστε τον εαυτό μας να διπλασιάζει το ύψος του και να γίνεται μια τρομερή οπλισμένη, σιδερόφρακτη μορφή που δονείται με την ισχύ της Δύναμης του Θεού με την οποία έχει φορτισθεί χάρη στο σχηματισμό του Σπαθιού της Δύναμης. Στη συνέχεια φτιάχνουμε νοητά το μαγικό κύκλο στο πάτωμα με την αιχμή του Σπαθιού της Δύναμης. Οραματιζόμαστε με τη φαντασία μας μια πύρινη γραμμή από μικρές φλόγες χρυσαφί χρώματος να ακολουθεί τη μύτη του Σπαθιού μας. Σχεδιάζουμε το κύκλο δεξιόστροφα από την Ανατολή προς τη Δύση, σύμφωνα με τη φορά περιστροφής των δεικτών του ρολογιού. Μετά τη σχεδίαση του μαγικού κύκλου σταματάμε να οραματιζόμαστε το σπαθί, αλλά συνεχίζουμε να φανταζόμαστε τον πύρινο κύκλο, ενώ ενώνουμε τα χέρια μας σε στάση προσευχής. Τα σηκώνουμε πάνω από το κεφάλι μας προς την Ανατολή και λέμε: Είθε ο ισχυρός αρχάγγελος Ραφαήλ να με προστατεύει από κάθε κακό που πλησιάζει από την Ανατολή. Γυρίζουμε μετά στο Νότο και προσευχόμαστε το ίδιο αποτεινόμενοι τώρα στον αρχάγγελο Μιχαήλ. Μετά γυρίζουμε προς τη Δύση κι επικαλούμαστε τον αρχάγγελο Γαβριήλ και ύστερα προς το Βορρά αποτεινόμενοι στον αρχάγγελο Ουριήλ. Τέλος γυρίζουμε πάλι προς την Ανατολή συμπληρώνοντας έτσι το κύκλο. Μετά επαναλαμβάνουμε τον Καβαλιστικό Σταυρό που κάναμε στην αρχή. Αν κάνουμε το μαγικό κύκλο μας το ηλιοβασίλεμα, τότε αυτός θα διατηρηθεί μέχρι την αυγή και αν κάνουμε έναν άλλο την αυγή, αυτός θα διατηρηθεί αποτελεσματικός μέχρι τη δύση. Είναι καλό να κάνουμε αυτές τις δυο φορές την ημέρα το μαγικό αυτό κύκλο. Καλό επίσης είναι να κάψουμε θυμίαμα μέσα στο κύκλο, χρησιμοποιώντας εκκλησιαστικό λιβάνι καλής ποιότητας.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑΚΩΝ Η ΜΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΝΤΩΝ Ο Πεντάκτινος Αστέρας, Πεντάγραμμα ή Πεντάλφα με την κορυφή προς τα πάνω αντιπροσωπεύει μαγικά και αποκρυφιστικά την κυριαρχία της Θέλησης του ανθρώπου πάνω στα τέσσερα κατώτερα στοιχεία (γη, νερό, αέρα και φωτιά), που παριστάνονται από τις τέσσερες άλλες κορυφές του. Είναι ένα ιδιαίτερα ισχυρό και αποτελεσματικό σύμβολο που έχει χρησιμοποιηθεί από εκατοντάδες γενεές μάγων και αποκρυφιστών. Λέει σχετικά ο Ελιφάς Λεβί:

"Η κυριαρχία της θελήσεως πάνω στο αστρικό φως, το οποίο είναι η φυσική ψυχή των τεσσάρων στοιχείων, παριστάνεται στη μαγεία με τον πεντάκτινο αστέρα ή αλλιώς πεντάλφα. Για τον λόγο αυτό παρατηρείται ότι τα στοιχειακά πνεύματα υποτάσσονται σε αυτό το σημείο, εφόσον χρησιμοποιείται με πλήρη επίγνωση των ιδιοτήτων και διδαγμάτων του. Μπορούμε τοποθετώντας το μέσα στον κύκλο ή πάνω στον βωμό των επικλήσεων να κατευθύνουμε αυτά πειθαρχικά και πειθήνια, μια πράξη που στη μαγεία ονομάζεται εγκάθειρξη". "Ο Παράκελσος αναγνώριζε τον πεντάκτινο αστέρα σαν το μεγαλύτερο και ισχυρότερο από όλα τα σημεία. Όσα πνεύματα παραγνωρίζουν το σημείο του σταυρού, αισθάνονται φρίκη μπροστά στον πεντάκτινο αστέρα. Επίσης ο μάγος όταν αισθάνεται τη δύναμή του να φεύγει και τη θέλησή του να εξασθενίζει, στρέφει τα μάτια του προς το σημείο αυτό του μικρόκοσμου, το παίρνει με το δεξί του χέρι και αμέσως αισθάνεται τον εαυτό του οπλισμένο με νοητική παντοδυναμία". "Ο πεντάκτινος αστέρας εκφράζει την κυριαρχία του πνεύματος πάνω στα στοιχεία. Με το σημείο αυτό αιχμαλωτίζονται οι δαίμονες του αέρος, τα πνεύματα του πυρός, τα φάσματα του ύδατος και οι εμφανίσεις της γης". Ο πεντάκτινος Αστέρας έχει διάφορους τρόπους σχεδίασης, ανάλογα με την εργασία που θέλουμε να επιτελέσουμε. Εδώ στην "Ελάσσονα Τελετουργία του Πενταγράμματος", όπως αυτή αποκρυφιστικά ονομάζεται, μιας ενδιαφέρει ο εξορκισμός και η αποτροπή του κακού, γι' αυτό και το σχεδιάζουμε με τον εξής τρόπο: Τεντώνουμε τα δύο πρώτα δάκτυλα του δείκτη και του μέσου, διπλώνοντας τα άλλα δύο και αγγίζοντας τις άκρες τους με τον αντίχειρα. Αρχίζουμε τη σχεδίαση του Πενταγράμμου από την κάτω αριστερή γωνία, προχωρώντας προς τη κορυφή του και κατεβαίνοντας μετά κάτω, σχηματίζοντας έτσι ένα μεγάλο Λ. Ύστερα προχωράμε διαγώνια και αριστερά προς τα πάνω, μετά οριζόντια και στο τέλος διαγώνια και αριστερά προς τα κάτω, πίσω ακριβώς στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε. Σε όλη τη διάρκεια της σχεδίασης κρατάμε το χέρι μας τεντωμένο. Αναλυτικότερα: Ξεκινάμε με το δεξί μπράτσο διαγώνια προς το σώμα μας, με τη παλάμη μας στο ύψος περίπου του αριστερού μας γοφού και με τα δυο δάκτυλα στραμμένα προς τα κάτω. Στη συνέχεια σηκώνουμε το χέρι μας προς τα πάνω σα να σχεδιάζουμε μια ευθεία γραμμή στον αέρα, μέχρι τα δάκτυλά μας να δείξουν ψηλά με το χέρι μας τεντωμένο πάνω από το κεφάλι μας. Μετά κατεβάζουμε το χέρι μας αλύγιστο μέχρι το ύψος του αριστερού γοφού μας, στο ίδιο επίπεδο με το σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε. Στη συνέχεια περνάμε το τεντωμένο χέρι μας μπροστά από το στήθος μας κατευθύνοντάς το μέχρι το ύψος του αριστερού μας ώμου, δείχνοντας προς τα αριστερά. Μετά το κινούμε οριζόντια, ώσπου να φτάσει στην ίδια οριζόντια θέση δεξιά, με τα δάκτυλα στραμμένα προς τα έξω. Τέλος το κατεβάζουμε διαγώνια προς τα αριστερά μπροστά από το σώμα μας, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε, προσέχοντας να κλείσουμε τη γραμμή του πενταγράμματος..

Αν τώρα κάποιος προσπαθεί να μας εξουσιάσει κοιτάζοντάς μας έντονα στα μάτια, δεν πρέπει να του ανταποδώσουμε ένα ανάλογο βλέμμα, γιατί δεν ξέρουμε τη δύναμή του και μπορεί να χάσουμε. Το καλύτερο είναι, χωρίς να χαμηλώσουμε το βλέμμα μας, να εστιαστούμε στη βάση της μύτης του στο σημείο ανάμεσα στα φρύδια του και να τον κοιτάξουμε σταθερά εκεί. Δε χρειάζεται να προσπαθήσουμε να τον εξουσιάσουμε με αυτό το τρόπο, γιατί αυτός γρήγορα θα κουραστεί από τη δική του προσπάθεια να και θα αποσύρει πρώτος το βλέμμα του. Αν είμαστε αναγκασμένοι να συναντήσουμε ανθρώπους που η επιρροή τους μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα, μπορούμε να απομονωθούμε από το μαγνητισμό τους φανταζόμενοι έναν ψηλό γυάλινο διαφανή τοίχο να μας χωρίζει από αυτούς, ενώ εξακολουθούμε να τους βλέπουμε και να μιλάμε μαζί τους. Αν επίσης θέλουμε να μη βλέπουμε άτομα που μας δυσαρεστούν, μπορούμε να φαντασθούμε ένα πέτρινο τοίχο να μας χωρίζει από αυτούς, που τους εξαφανίζει τελείως από την όρασή μας. Αν νιώθουμε να χάνουμε ενέργεια δίπλα σε ένα άτομο, ότι αυτό μας ρουφά κυριολεκτικά τη ζωτικότητα, μπορούμε να πλέξουμε τα δάκτυλά μας και να ακουμπήσουμε τα διπλωμένα χέρια μας πάνω στο ηλιακό μας πλέγμα, κρατώντας τους αγκώνες πάνω στα πλευρά μας. Με αυτό το τρόπο ερχόμαστε σε επαφή με όλους τους ακροδέκτες μας και κάνουμε το σώμα μας ένα κλειστό κύκλωμα. Με αυτό το τρόπο, όσο κρατάμε αυτή τη στάση, δεν εκπέμπουμε κανένα μαγνητισμό, διακόπτοντας την ενεργειακή διαρροή μας. Επίσης κλείνουμε κύκλωμα όταν διπλώσουμε τους αντίχειρές μας μέσα στις χούφτες μας ακουμπώντας τους στη βάση των παραμέσων μας και κρατώντας τις χούφτες μας σα γροθιές. Ένας άλλος τρόπος είναι να φαντασθούμε ότι όλη η αρνητική μας ενέργεια συμπυκνώνεται σε ένα μικρό κόκκο, που ανοίγοντας και κλείνοντας γρήγορα την αύρα μας σ' εκείνο το σημείο, προλαβαίνουμε να τον πετάξουμε έξω μακριά μας. Τέλος μπορούμε να φαντασθούμε ότι μετασχηματιζόμαστε σε μια τεράστια τρομακτική μορφή σαν τις άγριες θεότητες ή τους θεούς προστάτες του Θιβετανικού Βουδισμού (π.χ. το Μαχακάλα, τον Γκουρού Ντράνγκπο, τη Σιχαμούκα), εκπέμποντας από παντού φλόγες σε όλο το σώμα μας, κατακαίοντας με αυτές κάθε αρνητικότητα και αναγκάζοντας συγχρόνως όλες τις αρνητικές οντότητες να οπισθοχωρήσουν έντρομες μακριά μας. Όσοι ξέρουν διαλογισμό, μπορούν επίσης να το χρησιμοποιήσουν διαλύοντας όλες τις αρνητικότητες στη κενότητα. Η φαντασία ενδυναμωμένη με πρόθεση και συναίσθημα είναι ένα πολύ ισχυρό μαγικό εργαλείο, τόσο στα χέρια του επιτιθέμενου, όσο και του αμυνόμενου. Με αυτή μπορούμε να δημιουργήσουμε μια αόρατη πανοπλία που θα εμποδίζει τελείως τη διείσδυση οποιωνδήποτε αρνητικών δυνάμεων, ή αν θέλουμε μια αόρατη ημιπερατή μεμβράνη που θα επιτρέπει τη διέλευση μόνο των καλών και θετικών εκπορεύσεων, τις οποίες όμως θα πρέπει να ορί-

σουμε με πολύ προσοχή.

ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

Το μεγαλύτερο μέρος της επόμενης παρουσίασης προέρχεται από την αναφορά "Report of the Ritual Abuse Task Force" της Επιτροπή Γυναικών της Κομητείας του Λος Άντζελες, με προσωπικά σχόλια της Κάθλην Σάλιβαν, θύματος της ιδίας τελετουργικής κακοποίησης και νοητικού ελέγχου.

ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ Η τελετουργική κακοποίηση είναι μια μορφή σωματικής, σεξουαλικής και ψυχολογικής κακοποίησης παιδιών, εφήβων και ενηλίκων, που περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση τελετουργίας. Η τελετουργία δεν είναι αναγκαστικά σατανική. Πάντως τα περισσότερα θύματα δηλώνουν ότι κακοποιήθηκαν τελετουργικά από μια σατανιστική ομάδα στη διάρκεια της κατήχησής τους στη σατανική λατρεία. Η τελετουργική κακοποίηση σπάνια αποτελείται από ένα μόνο επεισόδιο. Συνήθως περιλαμβάνει επανειλημμένες κακοποιήσεις σε μια εκτεταμένη χρονική περίοδο. Η σωματική κακοποίηση είναι σοβαρή και μερικές φορές περιλαμβάνει βασανισμό και φόνο. Η σεξουαλική κακοποίηση είναι συνήθως οδυνηρή, σαδιστική και εξευτελιστική, με σκοπό την κυριαρχία και υποταγή του θύματος. Η ψυχολογική κακοποίηση περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση τελετουργίας - κατήχησης με τεχνικές νοητικού ελέγχου, ναρκωτικών επηρεασμού της συνείδησης και την κατατρομοκράτηση του θύματος από τα μέλη της λατρείας και τα κακοποιά πνεύματα που πιστεύει ότι μπορεί αυτά να διατάξουν. Τόσο κατά τη διάρκεια της κακοποίησης, όσο και μετά από αυτή, τα περισσότερα θύματα βρίσκονται σε μια κατάσταση φρίκης, νοητικού ελέγχου και ψυχικού διχασμού. Υπό αυτές τις συνθήκες η αποκάλυψη του συμβάντος είναι σχεδόν αδύνατη.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ Ο σκοπός των τελετουργικών στοιχείων της κακοποίησης φαίνεται να είναι τριπλός:

1) Οι τελετουργίες σε ορισμένες ομάδες αποτελούν μέρος μιας κοινής πίστης ή λατρείας στην οποία κατηχείται το θύμα. 2) Οι τελετουργίες χρησιμοποιούνται για να τρομοκρατήσουν τα θύματα σε σιωπή και 3) Τα τελετουργικά στοιχεία (π.χ. λατρεία του σατανά, θυσία ανθρώπου ή ζώου) φαίνονται τόσο απίστευτα σε αυτούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτά τα εγκλήματα, που αυτά τα στοιχεία μειώνουν την αξιοπιστία του θύματος και κάνουν πιο δύσκολη τη δίωξη των εγκλημάτων. Πολλά θύματα είναι παιδιά κάτω από την ηλικία των έξη χρονών, τα οποία υφίστανται τη πιο σοβαρή και μακροχρόνια συναισθηματική βλάβη από αυτή τη κακοποίηση. Αυτά τα νεαρά θύματα είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στην τρομοκράτηση και στην κατήχηση στο σύστημα πίστης των τρομοκρατών. Στη διάρκεια της κακοποίησης, ακόμα και για μεγάλο διάστημα μετά απ' αυτήν, τα θύματα ζουν σε μια κατάσταση τρόμου και ψυχικού διχασμού και υποφέρουν από την επίδραση των τεχνικών ελέγχου της συνείδησής τους. Όλα αυτά κάνουν την αρχική αποκάλυψη της κακοποίησης υπερβολικά δύσκολη και την κατοπινή αποκάλυψη, μια πραγματικά τρομακτική και οδυνηρή εμπειρία. Η τελετουργική κακοποίηση συμβαίνει πολλές φορές στη ζωή μερικών οικογενειών στις οποίες ο ένας ή και οι δυο γονείς συμμετέχουν σε μια σατανιστική λατρεία. Τα παιδιά σε αυτές τις ομάδες κακοποιούνται σοβαρά σε μια συνεχιζόμενη βάση με καταστροφικά για τη ψυχολογία τους αποτελέσματα. Η τελετουργική κακοποίηση έχει επίσης συμβεί, χωρίς οι γονείς να το γνωρίζουν, σε νηπιαγωγεία, κέντρα φροντίδας του παιδιού, εκκλησίες, καλοκαιρινές κατασκηνώσεις και στα χέρια μπέιμπι σίτερς και γειτόνων. Τα παιδιά υπόκεινται σε σεξουαλική κακοποίηση, τελετουργία - εκφοβισμό για να τα τρομοκρατήσουν σε σιωπή και τελετουργία - κατήχηση για να τα προσηλυτίσουν στο σύστημα πίστης ή λατρείας της ομάδας. Η τελετουργική κακοποίηση εφήβων και η συμμετοχή εφήβων σε μια τρομοκρατική τελετουργική κακοποίηση μπορεί να συμβεί στην οικογένεια, στο σχολείο ή σε συμμορίες νεαρών που προσανατολίζονται σε ένα στυλ σατανισμού, ή άλλης τελετουργίας και βίας. Πολλοί ενήλικοι που είναι θύματα ή δράστες τελετουργικής κακοποίησης, δέχθηκαν την επιρροή αυτών των απόψεων και πρακτικών στην παιδική ή στην εφηβική τους ηλικία και μπορεί να εμφανίσουν σοβαρές διχαστικές διαταραχές, μαζί με τη διαταραχή της πολλαπλής προσωπικότητας. Αυτοί οι ενήλικοι είναι συνήθως ενεργά μέλη της κοινωνίας, των οποίων η ταυτότητα σα μέλη σατανικών ή άλλων λατρειών δεν είναι γνωστή έξω από την ομάδα τους. Μερικοί απ' αυτούς στρατολογούν θύματα από το περιβάλλον της εργασίας τους (Μερικά διχασμένα ενήλικα θύματα δεν έχουν καν συνείδηση ότι ζουν μια διπλή ζωή). Μερικοί ενήλικοι μπαίνουν στη λατρεία αργότερα, δελεαζόμενοι από το αχαλίνωτο, χωρίς διακρίσεις σεξ και τη διαστροφή, τη διάθεση απαγορευμένων ναρκωτικών, την υπόσχεση χρημάτων και τη σατανιστική ιδεολογία που προσανατολίζεται στη δύναμη και την ηθική ακολασία.

ΕΙΔΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ Η ψυχολογική κακοποίηση η οποία επιβάλλεται σα μέρος της τελετουργικής κακοποίησης προκαλεί στα θύματα σοβαρό διανοητικό και συναισθηματικό πόνο. Τα θύματα υπόκεινται σε βαθύ τρόμο καθώς επίσης σε τεχνικές ελέγχου της συνείδησης, τόσο σοβαρές, που τα περισσότερα αρνούνται τις μνήμες τους και χάνουν κάθε αίσθηση ελεύθερης βούλησης.

ΜΕΡΙΚΑ ΑΝΑΦΕΡΘΕΝΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ Απειλές τιμωρίας, βασανισμός, ακρωτηριασμός ή θάνατος του θύματος, της οικογένειας ή των αγαπημένων ζώων του θύματος. Οι απειλές ενισχύονται με την εκτέλεση ζώων ή ανθρώπων υπό τη παρουσία του θύματος, μερικές φορές με την αναγκαστική συμμετοχή του. Του λένε ότι είναι μάταιο να αποκαλύψει οτιδήποτε, γιατί κανείς δε θα τον πιστεύσει. Απειλές εναντίον της περιουσίας του θύματος μαζί με απειλές ότι θα σπάσουν ή θα κάψουν το σπίτι του, αν αυτός αποκαλύψει τη κακοποίηση. Του λένε ότι η οικογένειά του, ή άλλα αγαπημένα πρόσωπα προστασίας του είναι μυστικά μέλη της λατρείας και σκοπεύουν τα ίδια να τον βλάψουν. Ή κάνουν το θύμα να πιστεύσει ότι οι γονείς του όχι μόνο γνωρίζουν, αλλά έχουν οι ίδιοι επιλέξει την τελετουργική κακοποίηση του παιδιού τους. Του λένε ότι δεν τον αγαπάει πια η οικογένειά του ή ο Θεός. Τους λένε ότι η οικογένειά τους δεν είναι η "πραγματική" τους οικογένεια, ότι αυτοί είναι στη πραγματικότητα οι αληθινοί γονείς τους. Τους λένε ότι θα τους απαγάγουν και θα τους αναγκάσουν να ζήσουν μαζί τους, μακριά από την οικογένειά τους. Ή τους λένε ότι οι γονείς τους δεν τους θέλουν πια και επιδοκιμάζουν στο να γίνουν αυτοί η νέα τους οικογένειά. Δένονται ή περιορίζονται σε ένα κλουβί, δωμάτιο, υπόγειο, απομονωμένο σπίτι, ή άλλο περιορισμένο χώρο. Τους λένε ότι θα τους αφήσουν εκεί να πεθάνουν. Μερικοί τοποθετούνται μέσα σε φέρετρα και τους λένε να κάνουν εξάσκηση στο να είναι νεκροί. Σε μερικούς αυτό περιλαμβάνει ψεύτικες ταφές, στις οποίες το θύμα θάβεται και του λένε ότι θα το αφήσουν εκεί να πεθάνει.

Μερικές φορές ένα μέλος της λατρείας φαίνεται να σώζει το παιδί από αυτές τις τρομακτικές καταστάσεις και αυτό αλλόφρον προσδένεται με ευγνωμοσύνη σε αυτό το μέλος της λατρείας (Σύνδρομο της Στοκχόλμης). Δένονται ή περιορίζονται σε χώρο με έντομα ή ζώα που τους λένε ότι θα τους βλάψουν, ή τους ξεγελούν ότι υπάρχουν εκεί τρομακτικά έντομα ή ζώα. Περιορίζονται ή κρεμώνται ανάποδα μέσα σε μια τρύπα με ένα νεκρό σώμα, ή τα ακρωτηριασμένα μέρη ενός ζώου, ή ενός ανθρώπινου σώματος. Ταπεινώνονται ή εξευτελίζονται με λεκτική κακοποίηση. Τους επιβάλλουν να είναι γυμνοί μπροστά στην ομάδα. Τους αλείφουν ή σκεπάζουν το σώμα τους με ούρα ή περιττώματα. Τους αναγκάζουν να πιουν ούρα, περιττώματα ή σπέρμα. Τους φωτογραφίζουν σε σεξουαλικά προκλητικές στάσεις. Τους φωτογραφίζουν να δέχονται σωματική ή σεξουαλική επίθεση, ή όταν το κάνουν αυτό σε κάποιον άλλον. Τους αναγκάζουν να συμμετάσχουν στη παραγωγή πορνογραφικού υλικού για να τους εκφοβίσουν και ταπεινώσουν, καθώς επίσης για ίδιον χρηματικό όφελος. Τους κάνουν να αισθάνονται συνεχώς ότι παρακολουθούνται απ' αυτούς ή από τους πνευματικούς φίλους τους (δηλαδή τα κακοποιά πνεύματα). Τους κάνουν να πιστεύσουν ότι η αποκάλυψη ή η αποτυχία τους να διαπράξουν το κακό, όταν αυτό αναμένεται από την ομάδα, θα καταλήξει στη τιμωρία ή ακόμα το θάνατό τους. Κακοποιούνται σωματικά και σεξουαλικά από δράστες μεταμφιεσμένους σαν σούπερμαν, Άι Βασίληδες, ράμπο, ιερείς, δικαστές, τον Ιησού Χριστό, αστυνομικούς κ.λ.π.. Υπονομεύουν έτσι την εμπιστοσύνη του παιδιού στις αρχές και στους ήρωές του. Τους απαγορεύουν την αποκάλυψη. Τους δίνουν ναρκωτικά για να ελέγξουν και επηρεάσουν τη συνείδησής τους, τα οποία μεταβάλλουν την αντίληψη τους, μειώνουν την αντίστασή τους προς την προσβολή και ατονούν την μνήμη τους σε σχέση με τις λεπτομέρειες της κακοποίησής τους. Χρησιμοποιούνται επίσης εξεζητημένες τεχνικές ύπνωσης, κατήχησης, προγραμματισμού και συστημάτων "πυροδότησής" τους από απόσταση για την εκτέλεση μιας συγκεκριμένης πράξης. Υπόκεινται σε τελετουργίες όπως η μαγική χειρουργική, τελετουργίες γέννησης, και τελετουργίες γάμου, οι οποίες τονίζουν το γεγονός ότι ανήκουν στη λατρεία και υποτάσσονται σε αυτήν. Τα θύματα επίσης αναγκάζονται να συμμετάσχουν σε τελετουργικές θυσίες και ανθρωποθυσίες. Αναγκάζονται να πιστεύσουν και να λατρεύσουν το σύστημα της ομάδας. Συνήθως, αν και όχι πάντα, η πίστη και λατρεία της ομάδας είναι σατανική. Ορκίζονται σε μυστικότητα σε σχέση με τις λατρευτικές δραστηριότητες, μαζί με τις δραστηριότητες κακοποίησης, υπό τη ποινή του θανάτου. Υπόκεινται σε

νοητικό έλεγχο σχετικά με το πώς να βλάψουν τον εαυτό τους, ή ακόμα να αυτοκτονήσουν, παρά να θυμηθούν ή να αποκαλύψουν τις δραστηριότητες της λατρείας. Τους επιβάλλουν την ιδέα της αυτοκαταστροφής (όπως του αυτοακρωτηριασμού), ακόμα και αν σκεφθούν να εγκαταλείψουν τη λατρεία. Υποβάλλονται να πιστεύσουν ότι η συμμετοχή τους ήταν εκούσια. Απειλούνται ότι θα εκτεθούν σα δράστες αυτών των εγκλημάτων. Αναγκάζονται να δρουν προς όφελος της ομάδας, ενώ έξω από την ομάδα απασχολούνται στην πορνεία, το εμπόριο ναρκωτικών και άλλες παράνομες δραστηριότητες. Υποχρεώνονται να επεκτείνουν τον έλεγχο και τη σφαίρα επιρροής της ομάδας τους στους διάφορους κοινωνικούς θεσμούς (π.χ. συμμετέχοντας και εργαζόμενοι σε σχολεία, εκκλησίες, στην αστυνομία, σε δικαστήρια, σε ιατρικά και επιστημονικά επαγγέλματα κ.λ.π.).

ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ Τα τελετουργικώς κακοποιούμενα θύματα κακοποιούνται σωματικά συχνά μέχρι το σημείο του βασανισμού τους. Τα νεαρά θύματα που κακοποιούνται τελετουργικά χωρίς τη γνώση και των δυο γονέων, υπόκεινται συνήθως μόνο σε σωματική κακοποίηση που δεν ανιχνεύεται εύκολα.

ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΝΙΧΝΕΥΣΙΜΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ Εισάγονται καρφίτσες σε ευαίσθητες περιοχές του σώματος, ιδιαίτερα ανάμεσα στα δάκτυλα, κάτω από τα νύχια ή στις περιοχές των γεννητικών οργάνων. Γίνονται ηλεκτροσόκ σε αυτές τις περιοχές. Κρεμιούνται από τα χέρια, ή ανάποδα για εκτεταμένες χρονικές περιόδους. Μερικές φορές κρεμιούνται από σταυρούς σε παρωδίες σταύρωσης. Κακοποιούνται σεξουαλικά, ενώ είναι σε αυτές τις θέσεις. Βυθίζονται στο νερό δοκιμάζοντας την αίσθηση του παρ' ολίγου πνιγμού τους. Τους κατακρατείται η τροφή ή το νερό για πολλές ώρες. Στερούνται τον ύπνο και εκτελούν διάφορες δραστηριότητες που έχουν σα σκοπό την εξάντλησή τους.

ΠΙΟ ΑΝΙΧΝΕΥΣΙΜΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ Φυσικά κτυπήματα, χρησιμοποίηση τομών, τατουάζ, στιγμάτων, εγκαυμάτων,

συνήθως σε ευαίσθητες περιοχές του σώματος. Κατακράτηση της τροφής, του νερού, ή του ύπνου για μέρες ή βδομάδες. Απόσπαση σωματικών μερών, π.χ. δακτύλων.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ Η σεξουαλική τελετουργική κακοποίηση είναι συνήθως κτηνώδης, σαδιστική και εξευτελιστική. Είναι πολύ πιο σοβαρή από αυτή που διαπράττεται συνήθως από ένα παιδεραστή, ή στα πλαίσια μιας ενδοοικογενειακής σεξουαλικής κακοποίησης (αιμομιξίας). Φαίνεται να αποσκοπεί στην πλήρη κυριαρχία πάνω στο θύμα, καθώς επίσης σαν ένας σκοπός καθ’ εαυτός. Το θύμα δέχεται επανειλημμένες σεξουαλικές επιθέσεις από άνδρες, γυναίκες και άλλα παιδιά, συχνά σε μια ομάδα. Μπορεί αυτές να σχετίζονται με τη τελετή του γάμου, την επαναλαμβανόμενη θωπεία, τη στοματική συνουσία, το βιασμό ή το σοδομισμό. Οι επιθέσεις αυτές περιλαμβάνουν επίσης τη χρησιμοποίηση οργάνων για διείσδυση στις διάφορες σχισμές του σώματος, χρησιμοποιώντας συνήθως συμβολικά αντικείμενα (π.χ. σταυρό ή ράβδο), ή όπλα (π.χ. μαχαίρι ή πιστόλι). Το θύμα δέχεται σεξουαλική επίθεση μαζί με σωματική βία. Συμμετέχει σε τελετές, όπου η σεξουαλική επίθεση σχετίζεται με το θάνατο του θύματος. Εξαναγκάζεται να έρθει σε σεξουαλική επαφή με νεκρούς ή θνήσκοντες ανθρώπους. Εξαναγκάζεται να ενεργήσει σεξουαλικά εναντίον παιδιών ή μωρών. Εξαναγκάζεται να έρθει σε σεξουαλική επαφή με ζώα. Η Κάθλην Σάλιβαν σχολιάζει: Αυτές οι πληροφορίες μπορεί να είναι πολύ συγκλονιστικές, αλλά είναι ανάγκη το κοινό να πληροφορηθεί περισσότερο για τη πραγματικότητα και την έκταση της εγκληματικής τελετουργικής κακοποίησης στη χώρα μας. Η πλειοψηφία των φυλακισμένων που έχουν κακοποιήσει σεξουαλικά παιδιά είχαν κακοποιηθεί και οι ίδιοι όταν ήταν μικροί. Αυτοί αναφέρονται να έχουν κακοποιήσει κατά μέσο όρο αρκετές εκατοντάδες παιδιά ο καθένας τους. Πολλά θεραπευόμενα ενήλικα θύματα τελετουργικής κακοποίησης έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι χρησιμοποιήθηκαν πολύ περισσότερο απ' ό,τι απλώς για αποκρυφιστικές τελετές. Μερικοί έχουν θυμηθεί να έχουν χρησιμοποιηθεί βίαια σαν παιδιά σε κυβερνητικά πειράματα νοητικού ελέγχου και έκθεσης σε ακτινοβολίες. Μερικοί έχουν χρησιμοποιηθεί σαν παιδιά και ενήλικοι στη μεταφορά ναρκωτικών. Μερικοί ενήλικοι έχουν θυμηθεί ότι έχουν χρησιμοποιηθεί στη μεταφορά παράνομων όπλων και παιδιών της μαύρης αγοράς. Μερικοί έχουν χρησιμοποιηθεί σαν αγγελιαφόροι άκρως απόρρητων μυστικών μηνυμάτων ανάμεσα σε υψηλόβαθμα μέλη της κυβέρνησης. Μερικοί έχουν

χρησιμοποιηθεί για να "υπηρετήσουν σεξουαλικά" διάφορους πολιτικούς και τους συντρόφους τους. Μερικοί, σαν κι εμένα, χρησιμοποιήθηκαν για τη διάπραξη υψηλά παράνομων "δολοφονιών" για μυστικές υπηρεσίες και πολιτικούς.

Η ΜΑΓΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ Παιδιά θύματα τελετουργικής κακοποίησης περιγράφουν περιπτώσεις όπου έχουν πάρει ναρκωτικά ή υπνωτισθεί και όταν ξυπνάνε τους λένε ότι είχαν υποστεί μια "μαγική Εγχείρηση". Το αίμα που έχει πασαλειφθεί πάνω στο σώμα τους, αποτελεί μια απόδειξη γι' αυτή την εγχείρηση. Σε μερικές περιπτώσεις λένε στα παιδιά ότι έχει τοποθετηθεί μέσα τους μια βόμβα, η οποία θα εκραγεί εάν αποκαλύψουν ποτέ τη κακοποίηση, και θα σκοτώσει όχι μόνο το παιδί, αλλά και το εμπιστευόμενο πρόσωπο στο οποίο έκανε τις αποκαλύψεις του (σε μερικά λένε ότι έχουν μικροτσίπ εμφυτευμένα στο σώμα τους σαν συσκευές παρακολούθησης). Στις πιο τυπικές περιπτώσεις λένε στα παιδιά που υπέστησαν τη "μαγική εγχείρηση" ότι είχαν βάλλει μέσα τους ένα τέρας, ένα δαίμονα, ή "τη καρδιά του διαβόλου" και αυτό το πράγμα θα τους επιτίθετο, εάν αποκάλυπταν τίποτα. Τους λένε επίσης ότι το τέρας, δαίμονας ή διάβολος είναι τώρα υπεύθυνος για τις σκέψεις και τη συμπεριφορά τους και ότι θα κάνει το παιδί να "είναι κακό". Τα παιδιά υποβάλλονται να πιστεύσουν ότι αυτή η οντότητα θα τους προκαλέσει πόνο, εάν δεν συμμορφωθούν με τις επιθυμίες της. Αρκετές φορές τελετουργικώς κακοποιημένα παιδιά έχουν αναφέρει διάφορες σωματικές ενοχλήσεις, όπως π.χ. ένα πόνο στη κοιλιά σε σχέση με αυτό το φαινόμενο.

Η ΤΕΛΕΤΗ ΓΑΜΟΥ Μια τελετή στην οποία συμβαίνει μια παρωδία γάμου ανάμεσα σε ένα παιδί και ένα μέλος της κακοποιούσας ομάδας, ανάμεσα σε δυο παιδιά, ή μεταξύ του παιδιού και του σατανά. Τα θύματα αυτής της τελετής υποβάλλονται να αισθάνονται βαθιά συνεδεμένα με την ίδια την ομάδα ή με τις δυνάμεις του κακού (είναι επίσης πολύ εύκολο να πείσεις ένα παιδί ότι του απευθύνεται ο διάβολος ή ότι βιάζεται από αυτόν). Ο δράστης μπορεί να ντυθεί σαν αυτό το ον ή να χρησιμοποιήσει ναρκωτικά και μετά να πείσει το παιδί για την εμπειρία του, ενώ αυτό είναι κάτω από ύπνωση.

Η ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΤΡΑΥΜΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΕΣ

Αυτή είναι μια διχαστική διαταραχή που πυροδοτείται από την εμπειρία βαθιά τραυματικών γεγονότων. Ο διχασμός μπορεί να χαρακτηρίζεται από παρείσδυση (παρεισδυτικές σκέψεις, εφιάλτες, υπεραϋπνία) και από άρνηση (έλλειψη προσοχής, αμνησία και περιστολή των στοχαστικών διαδικασιών). Η διαταραχή του μετατραυματικού στρες στους ενήλικους μελετήθηκε για πρώτη φορά στους βετεράνους οι οποίοι έπασχαν από αμνησία και από αναδρομές ισχυρά τραυματικών γεγονότων εξ' αιτίας της εμπειρίας τους το καιρό του πολέμου. Από τότε έχουν γίνει μελέτες και σε παιδιά που δοκίμασαν τη βία ή τον ακραίο φόβο, τα οποία εκδηλώνουν μετά ένα μετατραυματικό στρες. Η σεξουαλική κακοποίηση έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί μετατραυματικό στρες στα θύματά της. Αν δεν θεραπευτούν, η κατάσταση διαρκεί συνήθως πολύ χρόνο μετά το συμβάν. Τα θύματα της τελετουργικής κακοποίησης υποφέρουν τυπικά από μετατραυματικό στρες. Συχνά αυτά έχουν εφιάλτες ή παρεισδυτικές σκέψεις που περιέχουν στοιχεία της τελετουργικής βίας, εντούτοις, εξ' αιτίας της αμνησίας της πραγματικής κακοποίησης, δεν έχουν ιδέα γιατί ενοχλούνται από αυτά τα όνειρα και τις σκέψεις τους.

Ο ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ Είναι η λατρεία του Σατανά. Οι σατανιστές επιζητούν να αποκτήσουν δύναμη για να χειριστούν το κόσμο γύρω τους προς όφελός τους, επικαλούμενοι σε ορισμένες τελετές τις δαιμονικές δυνάμεις. Αντιτίθενται στις παραδοσιακές αξίες της Ιουδαιοχριστιανικής θρησκείας και προσαρτώνται αντ' αυτής σε ένα σύστημα προσωπικής δύναμης και ελέγχου του κόσμου γύρω τους ("Οποιοσδήποτε ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για τη μαγεία ή τον αποκρυφισμό για άλλους λόγους, εκτός από την απόκτηση προσωπικής δύναμης, είναι το χειρότερο είδος υποκριτή", λέει ο Άντον Λα Βέυ στη "Σατανική Βίβλο"). Πολλά παιδιά που είναι θύματα τελετουργικής κακοποίησης περιγράφουν τελετουργίες που φαίνονται να ακολουθούν την ένδυση της σατανικής τελετής, δηλαδή μαύρες και κόκκινες ρόμπες, κουκούλες, βωμούς, ανάποδα πενταγράμματα, εγχειρίδια, κεριά , θυσίες κ.λ.π. Πολλοί ενήλικοι περιγράφουν ότι έχουν κακοποιηθεί τελετουργικά σε μια συνεχιζόμενη βάση από την εφηβεία μέχρι την ενηλικίωσή τους. Αυτοί δηλώνουν ότι η κακοποίησή τους ήταν μέρος ενός συστήματος σατανικής λατρείας και περιγράφουν σατανικές επικλήσεις και τελετές. Φαίνεται πως υπάρχει ένα ευρύ φάσμα πρακτικών, από τις πιο οργανωμένες σατανικές εκκλησίες μέχρι τους ιδιώτες ασκητές του σατανισμού. Θα πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι οι αντιπρόσωποι δυο από τις πιο πολύ γνωστές σατανιστικές οργανώσεις, η Εκκλησία του Σατανά και ο Ναός του Σετ (Ο Μικαέλ Ακουίνο, ο αρχηγός του Ναού του Σετ, συνελήφθη και κατηγορήθηκε για σε-

ξουαλική παρενόχληση παιδιών και σύμφωνα με την αναφορά άλλαξε από τότε το όνομα του οργανισμού σε "Ο Ναός της Δύναμης"), έχουν δημοσιεύσει δηλώσεις ότι οι οργανισμοί τους δεν σχετίζονται με κανένα τρόπο με τη κακοποίηση, σεξουαλική ή άλλη παιδιών ή ενήλικων, ή με τις θυσίες ζώων ή ανθρώπων.

ΟΜΑΔΕΣ ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ "Η Εκκλησία της Τελικής Κρίσης"- (ιδρυμένη από τον Άντον Λα Βέυ) Η "Ordo Templis Orientalis" (που διευθύνετο κάποτε από το Άλιστερ Κρόουλεϋ) "Ο Ναός του Σετ" (τώρα "Ο Ναός της Δύναμης", διευθυνόμενος από τον Συνταγματάρχη των ΗΠΑ Μικαέλ Ακουίνο). Η "Παγκόσμια Εκκλησία της Σατανικής Απελευθέρωσης" (διευθυνόμενη από τον Πωλ Βαλεντίν, που στρατολογεί εφήβους)

ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ Ο νοητικός έλεγχος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της τελετουργικής κακοποίησης, το βασικό στοιχείο στην υποταγή και τον εξαναγκασμό σε σιωπή των θυμάτων του. Τα θύματα της τελετουργικής κακοποίησης υπόκεινται σε ένα αυστηρό σύστημα νοητικού ελέγχου ειδικά σχεδιασμένου για τη στέρηση της ελεύθερης βούλησής τους και για την επιβολή της θέλησης της λατρείας και των αρχηγών της. Ο νοητικός έλεγχος επιτυγχάνεται μέσω ενός πολύπλοκου συστήματος πλύσεως εγκεφάλου, προγραμματισμού, κατήχησης, ύπνωσης και χρησιμοποίησης διαφόρων ναρκωτικών αλλαγής της συνείδησης. Ο σκοπός του νοητικού ελέγχου είναι να αναγκάσει τα θύματα της τελετουργικής κακοποίησης να μην αποκαλύψουν το μυστικό της κακοποίησής τους, να συμμορφωθούν με τις απόψεις και τη στάση της λατρείας και να γίνουν λειτουργικά μέλη της εκτελώντας τις εντολές των αρχηγών της, χωρίς να γίνονται αντιληπτά από τη κοινωνία. Οι πληροφορίες που έχουμε για το πώς αυτές οι λατρείες κατηχούν μικρά παιδιά προέρχονται βασικά από παιδιά και ενήλικους που μπόρεσαν να θυμηθούν πώς επέτυχαν αυτές το νοητικό έλεγχο πάνω τους και πάνω σε άλλους . Θεραπευτές που έχουν εργαστεί εκτεταμένα με θύματα της τελετουργικής κακοποίησης έχουν αποκτήσει ένα σημαντικό, αν και ακόμα ατελή, βαθμό κατανόησης της διαδικασίας με την οποία επιτυγχάνεται ο νοητικός έλεγχος. Ένα σημαντικό στοιχείο για τη θεραπεία ενός θύματος τελετουργικής κακοποίησης εί-

ναι η κατανόηση, η αποκάλυψη και η αναίρεση του νοητικού ελέγχου, ο οποίος παραμένει συνήθως για πολλά χρόνια, ακόμα και σε θύματα που δεν συμμετέχουν πια στη λατρεία. Η αναίρεση αυτών των ελέγχων είναι κρίσιμη, γιατί τα θύματα είναι συνήθως ανίκανα να αποκαλύψουν την κακοποίησή τους, ή ευάλωτα στη λατρευτική χειραγώγηση, αν δεν διαλυθεί ο συστηματικός προγραμματισμός τους. Οι σατανικές λατρείες εστιάζουν τις αρχικές τους προσπάθειες για νοητικό έλεγχο ως επί το πλείστον σε παιδιά κάτω των έξη χρονών. Καταλαβαίνουν ότι οι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς στη διάπλαση του χαρακτήρα τους, των απόψεών τους και της συμπεριφοράς τους στη διάρκεια αυτής της αρχικής περιόδου ανάπτυξης. Οι τεχνικές νοητικού ελέγχου χρησιμοποιούνται πάνω σε πολύ νεαρά παιδιά των οποίων οι γονείς μπορεί να ανήκουν στη συγκεκριμένη λατρεία, ή σε παιδιά άλλων κοινωνικών χώρων όπως σε νηπιαγωγεία και σε ιδρύματα φροντίδας μικρών παιδιών. Τα παιδιά που κακοποιούνται μέσα σε οικογένειες υφίστανται ένα συνεχή νοητικό έλεγχο που διατηρείται συνήθως σε ακραίες μορφές σε όλη την έκταση της παιδικής και της εφηβικής τους ηλικίας. Οι πεποιθήσεις που επιβάλλονται από τη τελετουργική κακοποίηση και το νοητικό έλεγχο στα θύματα είναι οι εξής: Δεν Υπάρχει Τρόπος Διαφυγής. Η Ομάδα Με Ελέγχει. Είμαι Ανίκανος να Προστατεύσω τον Εαυτό μου. Η Ομάδα είναι η μόνη πραγματική μου οικογένεια. Οι Αναμνήσεις Είναι Επικίνδυνες. Οι Αποκαλύψεις Είναι Επικίνδυνες.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ Στις 30 Σεπτεμβρίου 1995 εκατό περίπου ψυχολόγοι, ως επί το πλείστον από τις δυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο Biltmore Hotel του Λος Άντζελες για ένα τριήμερο συνέδριο με θέμα: "Νοητικός Έλεγχος: Πολλαπλές Προσωπικότητες και Τελετουργική Κακοποίηση". Όλοι οι θεραπευτές είχαν ασθενείς που είχαν βασανιστεί με αυτές τις μεθόδους. Όπως εξήγησε η οργανώτρια του συνεδρίου παιδοψυχολόγος Κάθριν Γκουλντ: "Στις περισσότερες περιπτώσεις οι εναλλακτικές προσωπικότητες είναι τελετουργικά ευθυγραμμισμένες. Αυτές συλλαμβάνονται στον υπόκοσμο του νοητικού ελέγχου και δε γνωρίζουν άλλη ζωή. Δεν είναι ασυνήθιστο για έναν ασθενή να έχει μια εναλλακτική προσωπικότητα που να αναφέρει στη λατρευτική ομάδα του όλα όσα ειπώθηκαν στη τελευταία θεραπευτική συνεδρία του". "...Η σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να είναι ένα μόνο μέρος από το τραυματικό πρότυπο. Ο νοητικός έλεγχος αρχικά εδραιώνεται όταν το θύμα είναι κάτω από την ηλικία των έξη χρονών. Στη διάρκεια αυτής της διαπλαστικής περιόδου ανάπτυξης, ο δράστης συνδυάζει συστηματικά τα ναρκωτικά διχασμού της προσωπικότητας, το πόνο, τη σεξουαλική επίθεση, το τρόμο και άλλες μορφές ψυχολογικής κακοποίησης με ένα τέτοιο τρόπο, που το παιδί διχάζεται ψυχικά

για να μπορεί να αντέξει την ανυπόφορη τραυματική εμπειρία. Η εξαίρεση είναι το παιδί που δεν μπορεί να διχαστεί και εξετέθη στη φρίκη, στην αποσύνθεση και στο ψυχολογικό θάνατο. Η ίδια η μητέρα μπορεί να είναι μια πολλαπλή προσωπικότητα που να ανήκει στη λατρεία. Ο χειρότερος δράστης έχει βάση την οργή, είναι αποσυνδεδεμένος από τη πυρηνική προσωπικότητα και η εναλλακτική προσωπικότητα νιώθει αποστροφή προς το θύμα". Ο νοητικός προγραμματισμός είναι βαθιά κωδικοποιημένος, πυροδοτούμενος από κωδικές λέξεις και ήχους, μερικές φορές μη ακουστούς. Οι εναλλακτικές προσωπικότητες "ζουν" συνήθως στο μέρος του σώματος που έχει τραυματισθεί. Αν ένα παιδί έχει τραυματισθεί στον ώμο, εκεί είναι που κατοικεί μια εναλλακτική προσωπικότητα. Σύμφωνα με την Γκουλντ "η δουλειά του ψυχολόγου είναι να χαρτογραφήσει τις εναλλακτικές προσωπικότητες και να εξουδετερώσει τις "καμουφλαρισμένες βόμβες", μαζί με τις τάσεις αυτοκτονίας, που έχει αφήσει ο προγραμματιστής για να σταματήσει τη θεραπευτική διαδικασία. Ο ασθενής είναι έτοιμος να εργαστεί με τις συνειδητές μνήμες του ψυχικού του τραύματος και αρχίζει να θεραπεύεται, όταν μπορεί να κινηθεί ελεύθερα στο σύστημα των εναλλακτικών προσωπικοτήτων". Ανάμεσα στα 2.709 μέλη της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας που απάντησαν σε μια σφυγμομέτρηση, αναφέρθηκαν 2.292 περιπτώσεις τελετουργικής κακοποίησης. Μόνο το 1992 η "Childhelp USA" πήρε 1.741 κλήσεις που αφορούσαν τελετουργική κακοποίηση, Οι "Monarch Resources" του Λος Άντζελες πήρε 5.000, Οι "Real Active Survivors" καταμέτρησαν σχεδόν 3.600, το "Justus Unlimited" του Κολοράντο δέχθηκε σχεδόν 7.000 και το "Looking Up Maine" χειρίσθηκε γύρω στις 6.000". Η Κάθλην Σάλιβαν σχολιάζει: Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι που ακολουθούν διάφορα θρησκευτικά συστήματα νομίζουν ότι αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να συμβούν στο "δικό τους" σύστημα. Η ζωή όμως έχει αποκαλύψει το αντίθετο. Γεγονότα τελετουργικής κακοποίησης έχουν συμβεί σε όλα σχεδόν τα γνωστά θρησκευτικά συστήματα. Ένας εκπληκτικός αριθμός θυμάτων έχουν επίσης θυμηθεί να έχουν κακοποιηθεί φοβερά και μεθοδικά σε Μασονικές στοές και ναούς. Πολλοί από αυτούς κακοποιήθηκαν από συγγενείς που ήσαν και είναι αφοσιωμένοι μασόνοι. Κι εγώ είχα επίσης τέτοιες εμπειρίες. Είναι πάντως κρίσιμο να απέχουμε από τη σκέψη του "λευκού" και του "μαύρου". Πολλοί μασόνοι δεν έχουν ιδέα ότι μερικά από τα κτίριά τους χρησιμοποιούνται για τέτοιες φοβερές, παράνομες και ανήθικες πρακτικές. Πολλές Ρωμαιοκαθολικές καλόγριες και ιερείς θα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αστυνομεύσουν το προσωπικό τους. Έχω μιλήσει προσωπικά με ένα αριθμό Βαπτιστών ιερέων του Νότου οι οποίοι κάνουν ό,τι μπορούν για να μάθουν για την τελετουργική κακοποίηση και για να αστυνομεύσουν τα κτίριά τους και να παρακολουθούν πιο στενά τα εκκλησιάσματά τους. Όταν έγιναν αναρίθμητες επιβεβαιωμένες αναφορές για τελετουργική κακοποίηση παιδιών στην εκκλησία των Μορμόνων, ο Επίσκοπος Γκλεν Πέις και η

"Επιτροπή Ενίσχυσης της Εκκλησίας" ανέλαβαν σοβαρές διορθωτικές ενέργειες, δίνοντας ένα δυνατό παράδειγμα για άλλους θρησκευτικούς ηγέτες. Είναι σημαντικό να μην έχουμε την ψεύτικη ανωτερότητα ότι δήθεν "αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ σε μας". Αυτοί οι εγκληματίες έχουν μάθει να ελέγχουν το μυαλό των ανθρώπων, τόσο των ενηλίκων όσο και των παιδιών, για να μπορούν να χρησιμοποιούν τα σώματα των ευρισκομένων σε αμνησία θυμάτων τους σα σκλάβους για δεκαετίες. Αν τα θύματα μεταφέρουν παράνομα ναρκωτικά, σε μια κατάσταση αμνησίας και πιαστούν, θα καταδικαστούν και τα ανδρείκελα αφεντικά τους θα γλυτώσουν. Αν τα νοητικά ελεγχόμενα άτομα συλληφθούν στη πράξη του εγκλήματος, πάλι θα καταδικαστούν, ενώ οι πραγματικοί δράστες δε θα φανερωθούν, ούτε θα διωχθούν. Αν τα θύματά τους καταλήξουν με AIDS ή καμιά άλλη μεταδοτική ασθένεια, χωρίς να θυμούνται ότι είχαν συμμετάσχει σε παράνομο σεξ, απλά δεν τους ενδιαφέρει. Ο νοητικός έλεγχος είναι από τα πιο φοβερά και βρώμικα πράγματα που συμβαίνουν στη κοινωνία μας και η καλύτερη ίσως μέθοδος για την εξασφάλιση του μη εντοπισμού και φυλάκισης μαυραγοριτών και εγκληματιών σε μυστικές αποστολές. Οι εγκληματίες αυτοί κάνουν τα εγκλήματά τους χρησιμοποιώντας τα σώματα των υπνωτισμένων και προγραμματισμένων θυμάτων τους, θυμάτων που δεν έχουν ούτε καν τη δυνατότητα να θυμηθούν τι τους συνέβη.

ΑΛΛΕΣ ΜΗ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝ Μια μονογραφία που γράφηκε στη δεκαετία του 1960 από το Δρ. Χοσέ Ντελγκάντο, παρουσίαζε με λεπτομέρειες τα πειράματά του πάνω σε ένα 11χρονο αγόρι με ηλεκτρόδια εμφυτευμένα στον εγκέφαλό του. Ο Ντελγκάντο διέγειρε τις συνάψεις του νεαρού αγοριού με ένα ραδιοπομπό από μια απόσταση τριάντα μέτρων. Το αγόρι έχασε αμέσως τη φυλετική του ταυτότητα, αναφέροντας ότι δεν ήξερε αν ήταν αγόρι ή κορίτσι. Ένα άλλο παιδί είπε ότι είχε καθοδηγηθεί να απευθύνεται στο προγραμματιστή του της CIA σαν "Herr Doctor...." Το Μάρτιο του 1955, η Αμερικανίδα ψυχολόγος Βάλερι Γουλφ και δυο πελάτες της που είχαν υποστεί πειράματα νοητικού ελέγχου από τη παιδική τους ηλικία κατέθεσαν ενώπιον της Προεδρικής Συμβουλευτικής Επιτροπής για τα Πειράματα Ακτινοβολίας πάνω σε Ανθρώπους. Η Γουλφ, αφού συμβουλεύθηκε σαράντα άλλους θεραπευτές σε όλη τη χώρα (η πλειοψηφία των οποίων παρέμεινε ανώνυμη για λόγους προσωπικής ασφάλειας), τεκμηρίωσε τα γεγονότα γράφοντας τα ονόματα των ερευνητικών προγραμμάτων και των εμπλεκόμενων ατόμων. Οι δύο επιζώντες, η Κλαούντια Μούλεν και ο Κρις ΝτεΝίκολα Έμπνερ, κατέθε-

σαν σα θύματα ότι τους έδωσαν παραισθησιογόνα και ότι υπέστησαν ηλεκτροσόκ, εξάρθρωση των άκρων, σαδιστικές πράξεις παιδοφιλίας, ύπνωση και αισθητηριακή απομόνωση. Συχνά κλειδωνόντουσαν σε κλουβιά για μεγάλες χρονικές περιόδους. Μετά το τέλος της Προεδρικής Ακρόασης, η Επιτροπή συνέστησε την περαιτέρω εξερεύνηση των πειραμάτων νοητικού ελέγχου πάνω σε ανυποψίαστα θύματα. Βέβαια δεν έγινε τίποτε περαιτέρω και το θέμα θάφτηκε. Δε χρειάζεται να πούμε ότι τα ΜΜΕ δεν κάλυψαν καθόλου το θέμα, παρά τη μαρτυρία των Γουλφ, Μούλεν και Έμπνερ. Όπως ανέφερε η Γουλφ στη κατάθεσή της μερικά από τα παιδιά που χρησιμοποιήθηκαν στα πειράματα νοητικού ελέγχου είχαν διασπαστεί μέσω τραυματικού προγραμματισμού σε μια πληθώρα εναλλακτικών προσωπικοτήτων. Επίσης οι περισσότεροι από αυτούς τους ασθενείς ανταποκρίνονταν σε ορισμένους ήχους κλικ: μετρονόμους ή απλώς το κλικ με τη γλώσσα, ή τη στράκα των δακτύλων. Ακούγοντας το κλικ οι ασθενείς, ενώ ήσαν προηγουμένως ήρεμοι, ρωτούσαν σα ρομπότ: "Ποιον θες να σκοτώσω;" Είχαν προγραμματισθεί να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας και να επιτεθούν στο θεραπευτή, ή να πεταχτούν έξω από το γραφείο σε μια μανιώδη κατάσταση να σκοτώσουν κάποιον. Η Κλαούντια Μούλεν κατέθεσε στην Επιτροπή για ένα ταξίδι της το 1959 στο στρατόπεδο Deer Creek στη Μέριλαντ, που χρησιμοποιείτο τότε για την εκπαίδευση παιδιών πορνών σε επιχειρήσεις σεξουαλικού εκβιασμού. Στο στρατόπεδο, αυτή ήταν προσκεκλημένη κάποιου Κου Σέιμπερ, που ήταν το ψευδώνυμο του διαβόητου γιατρού της CIA, Σίντνεϋ Γκότλιμπ: "Οι περισσότεροι από τους άνδρες που γνώρισα καλά ήταν εκεί ή σαν παρατηρητές ή σαν εθελοντές. Μας δίδαξαν διάφορους τρόπους για να ευχαριστούμε τους άνδρες και συγχρόνως να τους ζητούμε να μιλήσουν για τον εαυτό τους". Το βιβλίο "Κλαίγοντας με το Παιχνίδι των Άλλων", του πρώην φιλολόγου του Πρίνστον Κεν Γούντεν, περιγράφει ένα διανοητικό ίδρυμα κοντά στο Ντάλας του Τέξας που διεξήγαγε απάνθρωπα πειράματα αισθητηριακής απομόνωσης πάνω σε καθυστερημένα παιδιά του στρατιωτικού προσωπικού: "Πάνω στο έδαφος παρατήρησα μια παράξενη κατασκευή με ένα βαρύ πλαστικό κάλυμμα σε όλα της τα παράθυρα. Εκείνο το βράδυ, ο προηγούμενος ιδιοκτήτης του σπιτιού μου είπε ότι ανήκε στο Δρ. Σναπ, ο οποίος πιστεύει ότι τα παιδιά δεν είναι καθυστερημένα, αλλά ότι η διανοητική τους ανάπτυξη έχει ανασταλεί από τη γέννηση". Ο Δρ. Σναπ πιστεύει ότι έχει ανακατασκευάσει τη μήτρα της μητέρας με τελείως σκοτεινά δωμάτια, όπου τοποθετεί το παιδί για να μεγαλώσει. Η Ντόνα Πάρις παραλίγο να πεθάνει μέσα στη "μήτρα" της. Όταν οι γονείς της την έβγαλαν μετά από τέσσερες βδομάδες σε αυτή την ατμόσφαιρα, ανακάλυψαν ότι το σώμα της ήταν γεμάτο με πληγές. Όπως παρατήρησε η Γουλφ στις Ακροάσεις της Συμβουλευτικής Επιτροπής, οι

περισσότεροι ασθενείς ανέφεραν εναλλακτικές προσωπικότητες Νεοναζί, που πίστευαν στον ερχομό του επόμενου Ράιχ. Αυτό δεν μας εκπλήσσει βέβαια γιατί στα πειράματα ελέγχου του νου των Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών πρωτοστατούσαν διάφοροι Ναζί επιστήμονες, την εμπειρία των οποίων πάντα σεβόντουσαν οι Αμερικάνοι μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Άλλα συμπτώματα των θυμάτων ήσαν σοβαρές προσβολές επιληψίας, μαζί με μια προσωρινή παύση της αναπνοής. Οι γιατροί κατάφεραν να βάλλουν ένα θύμα σε μια μηχανή ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος στη διάρκεια μιας προσβολής του. Τα εγκεφαλικά του κύματα ήσαν κανονικά. Η κρίση δεν ήταν μια πραγματική επιληψία, αλλά μια σωματική ανάμνηση των ηλεκτροσόκ που είχε υποστεί. Όπως ανέφερε η Γουλφ, η "θεραπεία" της ηλεκτροδιάσπασης (ECT), η εφεύρεση του Δρ. Ούγκο Σερλέτι (Ισπανού φασίστα σαν τον Ντελγκάντο), χρησιμοποιήθηκε συχνά πάνω σε διάφορα μέρη του σώματος, συνήθως σε μέρη που δεν εμφανίζονται άμεσα, ή σε ιστό που θεραπεύεται εύκολα. Η υψηλή τεχνολογία συνδυάστηκε με ναρκωτικά, ύπνωση και βασανισμό για να δημιουργήσει εναλλακτικές προσωπικότητες. Πριν από χρόνια όταν η Σίλικον Βάλεϋ εισήγαγε την εικονική πραγματικότητα με υπολογιστές, πολλά παιδιά είπαν στους ψυχοθεραπευτές τους ότι είχαν αναγκαστεί να φορέσουν κιάλια που πρόβαλλαν τρισδιάστατες εικόνες γεμάτες φρίκη και θανάτους. Σα μια αντίδραση για τη κυβερνητική αυθαιρεσία και αναλγησία σε αυτά τα πειράματα νοητικού ελέγχου, για να ντοκουμεντάρουν τις περιπτώσεις τους και σαν ένα μέσο πίεσης προς τη κυβέρνηση των ΗΠΑ να αναγνωρίσει αυτές τις "θηριωδίες", όπως οι ίδιοι τις χαρακτηρίζουν, τα θύματα του νοητικού ελέγχου οργανώθηκαν κι έφτιαξαν την Επιτροπή Συνηγορίας Υπέρ των Επιζώντων από Πειράματα Νοητικού Ελέγχου (ACHES - MC). Στη διακήρυξή τους αναφέρουν και τα εξής: "Αντιπροσωπεύουμε τους επιζώντες της Βορείου Αμερικής από τα κυβερνητικά πειράματα για τον έλεγχο του νου. Από το 1945 εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες Αμερικανοί και Καναδοί (κυρίως γυναίκες) έχουν φυσικά και σεξουαλικά βασανιστεί, κλειστεί σε κλουβιά, υποστεί σαδιστικά πλύση εγκεφάλου με ηλεκτρισμό, ναρκωτικά και πειραματικές στρατιωτικές τεχνολογίες και έχουν προγραμματισθεί να εκτελέσουν ειδικές εργασίες μαζί και εγκλήματα". "Μερικοί επιλέχθηκαν πριν τη γέννησή τους και βασανίστηκαν σε όλη τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας. Για άλλους η διαδικασία άρχισε αργότερα στην εφηβεία ή στην ενηλικίωσή τους. Οι ιστορίες των επιζώντων είναι σημαντικά παρόμοιες και πιστεύεται ότι μπαίνουμε τώρα σε μια εποχή όπου μια τρίτη γενεά ανθρώπων βασανίζεται για να επιτύχουν έναν έλεγχο του νου που θα ξεκινά από τη νηπιακή ηλικία. Όλα αυτά γίνονται στο όνομα της "Εθνικής Ασφάλειας". Οι τεκμηριωμένες πράξεις βασανισμού και κτηνωδίας που εκτελέσθηκαν από τους γιατρούς των Ναζί έχουν συστηματικά ξεπεραστεί από αυτούς που διεξάγουν τα μυστικά πειράματα νοητικού ελέγχου πάνω σε ανθρώπινα θύματα στη Βόρεια Αμερική από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και την αρχή της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Ενώ δημόσια κατηγορούν το φυλετικό μίσος και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Τρίτου Ράιχ, η

Αμερικανική και η Καναδική Κυβέρνηση δημιουργούν ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως χωρίς τοίχους σε αυτή την ήπειρο". Ένας άλλος μη κερδοσκοπικός οργανισμός είναι ο PARC-VRAMC από τα αρχικά των αντίστοιχων Αγγλικών λέξεων για το "Θετικός Ακτιβισμός, Ενθύμηση και Τίμηση της Μνήμης των Θυμάτων της Τελετουργικής Κακοποίησης και του Νοητικού Ελέγχου". Η σελίδα του στο Ίντερνετ είναι http://www.cdc.net/~katydid Τέλος έχουμε το Ίδρυμα για την Ελευθερία της Σκέψης (FOTF), που είναι ένα ειδικό πρόγραμμα του Κέντρου Ειρήνης του Γκάντι, "ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός αφιερωμένος στην εκπαίδευση και την εργασία στο διαδίκτυο, ο οποίος αναγνωρίζει μια ποικιλία συμπτωμάτων που έχουν προκύψει από το τραυματικό προγραμματισμό και την ηλεκτρομαγνητική κακοποίηση και εξερευνά τις νέες τεχνολογίες και μεθόδους που εμποδίζουν την ελεύθερη σκέψη: τη προπαγάνδα, τη κατήχηση, την αναμόρφωση της σκέψης, τη πλύση εγκεφάλου και τις κρυφές ψυχολογικές επιχειρήσεις των καταστάσεων εθνικής ασφαλείας" (email: [email protected]).

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ Τη τελευταία δεκαετία έχουν εμφανισθεί στην Αμερική πάρα πολλά άτομα που διακηρύσσουν ότι υπήρξαν θύματα νοητικού ελέγχου και ψυχικού διχασμού, όχι μόνο από τις παραδοσιακές "κακές" μυστικές υπηρεσίες σαν τη CIA και την NSA, ή από σατανικές λατρείες, αλλά και από στρατιωτικές υπηρεσίες, ή ακόμα και από "επιχειρήσεις" που τους χρησιμοποίησαν σαν ψυχικά πειραματόζωα. Η αρχή έγινε όταν μερικά από αυτά τα άτομα τόλμησαν να ξεπεράσουν τη ρετσινιά της "τρέλας" και της "σχιζοφρένειας", που παραδοσιακά τους απεδίδετο, και να επισκεφτούν μερικούς σύγχρονους ψυχολόγους επιζητώντας τη θεραπεία τους. Όταν αυτοί άρχισαν να ανακτούν τις τεχνολογικά απωθημένες μνήμες τους και να θεραπεύουν τα τραύματά τους, οι άλλοι απλώς τους ακολούθησαν, φθάνοντας σε χιλιάδες μέχρι τώρα περιπτώσεις. Εκτός όμως από αυτές, τις σχετικά "λογικές", μέσα στα πλαίσια της ανθρώπινης κακίας και αμοραλισμού περιπτώσεις, εμφανίσθηκαν και εκατοντάδες άλλες "παράξενες" περιπτώσεις ατόμων που είχαν απαχθεί από "εξωγήινους", οι αναφορές των οποίων είχαν κατά περίεργο τρόπο πάρα πολλά κοινά στοιχεία για να απορριφθούν αμέσως σαν ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις, νευρώσεις υστερισμούς ή σχιζοφρένειες. Πολλά από αυτά τα άτομα είχαν επίσης υποστεί ψυχικό διχασμό. Οι περισσότεροι επιστήμονες αυτού του αιώνα είχαν θεωρήσει μέχρι πρότινος όλες τις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης σαν "νευρώσεις" ή "ψευδαισθήσεις". Μέχρι την περασμένη δεκαετία οι άνθρωποι που προσπαθούσαν να θεραπευτούν από πολλαπλές προσωπικότητες διαγνώσθηκαν σαν σχιζοφρενικοί, ή τουλάχιστον ότι υπέφεραν από μια σχιζοφρενική διαταραχή. Πολλές α-

ναφορές για κακοποιήσεις και βασανισμούς θυμάτων απορρίφθηκαν από τους γιατρούς με μόνο λόγο την υπερβολική κακία και βαναυσότητα που θα έπρεπε να είχαν οι θύτες για να μπορούν κάνουν αυτά τα πράγματα. Φαίνεται πως οι γιατροί αυτοί δεν είχαν συνειδητοποιήσει ακόμα σε τι μεγάλο βαθμό διαστρέβλωσης και καταχθονιότητας έχει φτάσει το μυαλό μερικών σύγχρονων ανθρώπων, πόσο πραγματικά σατανικό και διαβολικό είναι.. Ή δεν είχαν δει αυτές τις αθρόες "δαιμονικές" κατά σωρηδόν παραγωγές του Χόλυγουντ, που δυστυχώς δείχνουμε κι εμείς κατά κόρον στις τηλεοράσεις μας, και των μεγάλων εταιριών παιχνιδιών, όπου η δοκιμασμένη συνταγή είναι του αίματος και του σπέρματος στο πιο χυδαίο και βέβηλο συνδυασμό τους. Οι γιατροί αυτοί πάλι δεν ήξεραν ότι τα συμπτώματα αυτά των ασθενών που απέρριπταν ήσαν συχνά ένα ακέραιο μέρος των φυσικών θεραπευτικών διαδικασιών. Όταν η διαταραχή της πολλαπλής προσωπικότητας άρχισε να γίνεται αποδεκτή σαν ένα θεραπεύσιμο αποτέλεσμα ενός ακραίου ψυχικού διχασμού, οι ψυχολόγοι αναγκάστηκαν να αποδεχθούν την ύπαρξη μιας μορφής παιδικής κακοποίησης που ήταν προηγουμένως αδιανόητη. Μόνο πρόσφατα αναγνωρίσθηκαν τα πολύμορφα συστήματα προσωπικοτήτων σε αυτά τα θύματα σα μια κατασκευασθείσα Διαταραχή Πολλαπλής Προσωπικότητας (MPD), δηλαδή η δημιουργία άλλων προσωπικοτήτων που μεταφέρουν ορισμένες απόψεις ή "εργασίες" του ατόμου σαν αποτέλεσμα των σκόπιμα κατασκευασθέντων προτύπων συμπεριφοράς στη διάρκεια της κακοποίησής του. Με άλλα λόγια ένας καθαρά νοητικός έλεγχος. Για να το παρουσιάσουμε με πιο απλά λόγια, όταν πολλά παιδιά περνούν από ακραίες τραυματικές εμπειρίες, διχάζονται ή αποσύρονται μέσα στο μυαλό τους σαν ένα μέσο διαφυγής. Αυτό αφήνει ένα κενό πίσω του, το οποίο γεμίζει από τη δημιουργία μιας άλλης προσωπικότητας που μεταφέρει το πόνο. Όταν σταματήσει το τραύμα, το αρχικό άτομο δεν έχει συνείδηση για το τι συνέβη. Επειδή αυτό συνέβη σε "κάποιον άλλο", τη νέα προσωπικότητα που δημιούργησε, το θύμα αποφεύγει με αυτό το τρόπο τη φρίκη ή το πόνο. Καθώς μεγαλώνει η κακοποίηση, δημιουργούνται περισσότερες εναλλακτικές προσωπικότητες.. Αυτό εδραιώνει ένα σύστημα ψυχικά τραυματισμένων θυμάτων που κατοικούν πίσω από τα φράγματα της αμνησίας μέσα στο μυαλό της πολλαπλής προσωπικότητας. Αυτές οι τραυματισμένες εναλλακτικές προσωπικότητες μπορεί να είναι απατηλές και διασπασμένες, ή μπορεί να είναι πλήρη στιγμιότυπα της ζωής του θύματος το καιρό του διχασμού του, τα οποία παρέμειναν με πόνο παγωμένα στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών. Μέχρις ότου επιτραπεί στις εναλλακτικές προσωπικότητες να αναδυθούν και θεραπευθούν, οι μνήμες καθώς επίσης το φυσικό τραύμα διατηρούνται με φωτογραφική ακρίβεια. Όταν αυτό περιλαμβάνει το ξαναζήσιμο των φρικιαστικών εμπειριών μέσω της ψυχοκάθαρσης, γίνεται ένα από τα "συμπτώματα" που έχει μπερδέψει για χρόνια τους επαγγελματίες ψυχολόγους. Μόλις εδραιωθεί μια κλίση για διχασμό, δημιουργούνται άλλες προσωπικότητες, συνήθως για να φροντίζουν το τραυματισμένο παιδί "εσωτερικά". Άλλες προσωπικότητες μπορεί να αναδυθούν σαν προστάτες, ή για να κρατήσουν

κρυμμένα τα μυστικά της κακοποίησης, γιατί αν αυτά αποκαλυφθούν, θα προκληθεί μεγαλύτερη κακοποίηση από την "ομάδα". Αυτοί οι φυσικοί μηχανισμοί επιβίωσης μπορούν να χειραγωγηθούν και έχουν χειραγωγηθεί για να δημιουργήσουν "στρώματα" εναλλακτικών προσωπικοτήτων σε πιο υποσυνείδητα επίπεδα. Αυτές οι εναλλακτικές προσωπικότητες μπορούν να προγραμματισθούν για να διαιωνίσουν τη θέληση των θυτών και ακόμη για να ανταποκριθούν σε πυροδοτικούς μηχανισμούς για την εκτέλεση διαφόρων εργασιών, χωρίς τη γνώση της κύριας προσωπικότητας. Βαθύτερα στρώματα προγραμματισμένων εναλλακτικών προσωπικοτήτων έχουν ανακαλυφθεί σε ενήλικες με πολλαπλή προσωπικότητα, οι οποίοι είχαν τη δύναμη, το θάρρος και την υποστήριξη να θεραπεύσουν την εσωτερική τους "οικογένεια". Συχνά αυτές αντιδρούν εσωτερικά προσπαθώντας να αποθαρρύνουν τη θεραπευτική διαδικασία, από το να αφήσουν να αποκαλυφθούν τα μυστικά. Μετά από έναν επιτυχή προγραμματισμό, έχουν ανακαλυφθεί επίπεδα πολύπλοκων προσπαθειών νοητικού ελέγχου που εισχωρούν όλο και πιο βαθιά στο μυαλό. Μερικοί έχουν αναγνωρίσει ειδικές κυβερνητικές υπηρεσίες που χρησιμοποιούν ναρκωτικά, ηλεκτρονική διάλυση της μνήμης και άλλες τεχνολογίες για την πρόκληση σύνθετων μεταλλαγμένων καταστάσεων και τη κατάρρευση των προσωπικών αμυνών του θύματος. Από αυτή τη κρυμμένη θέση, βαθιά μέσα στο μυαλό των απελπισμένων θυμάτων, περιμένουν οι ψυχολόγοι να ανακαλυφθούν μερικές από τις πιο κτηνώδεις ενέργειες των ανθρώπων. Χειριζόμενοι τις φυσικές διαδικασίες του διχασμού οι δράστες διατήρησαν στα θύματά τους αυτές τις μνήμες που προσπαθούσαν να σβήσουν. Αυτοί έσπρωξαν τους μηχανισμούς των πολλαπλών προσωπικοτήτων στο μυαλό των παιδιών πέρα από τα όρια τους, μια στιγμή που διεθνής επιστημονική κοινότητα πίστευε ότι η κατάσταση ήταν ένας μύθος. Ασθενείς σε προχωρημένα στάδια της θεραπείας τους έχουν θυμηθεί αυθόρμητα και ξαναζήσει γεγονότα ανταλλαγής ή παράδοσής τους σε κάποιο κυβερνητικό ή στρατιωτικό προσωπικό από την ηλικία των τριών ετών. Ανεξάρτητες περιπτώσεις θυμούνται να είναι ανάμεσα σε ομάδες παιδιών που δοκιμάζονται για τη ψυχική τους ικανότητα και τους δίνονται διάφορες μυστικές εντολές σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Κοινότυπες είναι οι ανακρίσεις μιας υπηρεσίας πληροφοριών για να ανακαλύψει τι έκανε μια άλλη υπηρεσία. Άλλοι μιλούν για προσπάθειες επικοινωνίας με δελφίνια και άλλοι για επαφές με εξωγήινους σε υπόγειες εγκαταστάσεις στη Νεβάδα, στο Νέο Μεξικό και στη Καλιφόρνια. Τα θύματα έχουν αναγνωρίσει πολλές φορές εσωτερικές εργασίες της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA), όπως τη χρησιμοποίηση χρωματικού κώδικα για το διαχωρισμό διαφόρων τμημάτων για λόγους ασφαλείας. Έχουν αναγνωρίσει επίσης μια ιατρική τεχνολογία και τεχνολογία νοητικού ελέγχου που ξέρουμε ότι υπάρχει, όπως η ηλεκτρονική διάλυση της μνήμης. Επίσης ένα τουλάχιστον θύμα έχει περιγράψει με ακρίβεια απομακρυσμένες εγκαταστάσεις, των οποίων η ύπαρξη έχει επιβεβαιωθεί, όπως ενός ερημητηρίου της NSA με το ψευδώνυμο "Η Φάρμα", κοντά στο Γουίλμινγκτον της Βιρτζίνια. Τέλος οι

αναφερθείσες λεπτομέρειες είναι μερικές φορές εντυπωσιακές, ενώ άσχετες μεταξύ τους περιπτώσεις έχουν αναγνωρίσει τον ίδιο δράστη στο ίδιο μέρος και τον ίδιο χρόνο. Όλα αυτά δείχνουν ότι δεν πρόκειται για μια φανταστική συνωμοσιολογία, ή για ευφάνταστους ψυχασθενείς, αλλά για κτηνώδη πειράματα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ με σκοπό τον έλεγχο της συνείδησης και της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Εντάσσονται και αυτά στα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Μίας Παγκόσμιας Ολοκληρωτικής Κυβέρνησης με δημοκρατικό μανδύα. Και οι αναφορές των απαχθέντων από ΟΥΦΟ (θα μιλήσουμε αλλού γι' αυτές) παρουσιάζουν πολλά κοινά σημεία σε γενικά άσχετες μεταξύ τους περιπτώσεις. Η βασική τους διαφορά με τα θύματα του νοητικού ελέγχου είναι ότι αυτοί πίσω από τα φράγματα στη μνήμη τους και τα εξαρτημένα ανακλαστικά με τα οποία τους έχουν μάθει να αντιδρούν, αναγνωρίζουν τελικά μια ανθρώπινη και γνωστή τεχνολογία, η οποία μπορεί να επιβεβαιωθεί. Αντίθετα οι απαχθέντες από εξωγήινους μιλάνε για μια πολύ προχωρημένη τεχνολογία για την οποία πρακτικά δεν ξέρουμε τίποτα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να φαντασθούμε τη δυνατότητα ύπαρξής της. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι αυτή η "εξωγήινη" τεχνολογία δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή. Απλά και αν υπάρχει, προς το παρόν είναι δύσκολο να το επιβεβαιώσουμε, κι επομένως δεχόμαστε πιο διστακτικά τις αναφορές τους. Οι αφηγήσεις πάντως για επαφές με εξωγήινους ή οι μαρτυρίες για απαγωγές πολιτών είναι συνεπείς με τις αναφορές των απαχθέντων. Η πραγματικότητα είναι ότι εμείς είμαστε δύσπιστοι σε αυτές τις αναφορές και όχι ότι υπάρχει γενικά καμιά αντίφαση στις μνήμες των θυμάτων.

Η ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΣΚΟΤΩΝΕΙ Ο ιατρός περιποιείται τον ασθενή, ενώ ο χρόνος γιατρεύει την ασθένεια (Βολταίρος)

Πριν δούμε το πώς και γιατί η ψυχιατρική σκοτώνει, ας δούμε πρώτα τις φοβερές υπηρεσίες που προσέφερε σε αυτή την "επιστήμη" ένα από τα πρώτα διαπρεπή μέλη της, ο διαβόητος Δρ. Κάμερον. Ο Δρ. Κάμερον άρχισε τη σταδιοδρομία του στη ψυχιατρική βοηθώντας το Γραφείο Ειδικών Υπηρεσιών (OSS, ο προκάτοχος της CIA.), ανακρίνοντας αιχμαλώτους στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πιο διάσημος "ασθενής" του ήταν ο Ρούντολφ Ες, που πέταξε με αεροπλάνο στη Βρετανία για να κάνει μια συμφωνία ειρήνης με τους συμμάχους, οι οποίοι όμως τον

συνέλαβαν και τον φυλάκισαν. Αργότερα του πήραν συνέντευξη διάφοροι ψυχίατροι, μαζί με αυτούς και ο Δρ. Κάμερον. Ένα μεγάλο μέρος της εργασίας του Κάμερον περιελάμβανε ψυχιατρικές τεχνικές για τη τροποποίηση και τον έλεγχο της συμπεριφοράς ενός ατόμου. Η εργασία του βασίσθηκε επίσης σε πειράματα των Γερμανών πάνω στους αιχμαλώτους των στρατοπέδων συγκεντρώσεως στη Ναζιστική Γερμανία, τα οποία έφερε μετά το τέλος του πολέμου στις ΗΠΑ το OSS. Τη δεκαετία του 1950 ο Δρ. Κάμερον διορίσθηκε πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας (APA), της Καναδικής Ψυχολογικής Εταιρίας (CPA) και της Παγκόσμιας Ψυχολογικής Εταιρίας (WPA). Το 1947 το OSS άλλαξε το όνομά του σε Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA). Ο Κάμερον συνεβλήθη με τη CIA να συνεχίσει την εργασία του πάνω στο χειρισμό της ανθρώπινης συμπεριφοράς κάτω από τα προγράμματα Μπλούμπερντ και Άρτιτσοουκ, τα οποία έγιναν μετά το 1953 το διαβόητο πρόγραμμα MK-ULTRA. Το MK-ULTRA είχε πολλά υποπρογράμματα (περίπου 149) για διάφορα πεδία όπως η βιολογία, τα ναρκωτικά, οι σεξουαλικές δραστηριότητες, η τεχνολογία, η φυσική, η ψυχολογία και ακόμα ο κινηματογράφος. Δεν είναι τυχαίο που οι ταινίες της Μακαρθιανής εποχής στη δεκαετία του 1950, ήσαν σχεδιασμένες για να τρομάζουν το κοινό με την απειλή των κομμουνιστών, τη πλύση εγκεφάλου ή τους εξωγήινους. Οι ταινίες του Χόλυγουντ έγιναν ένα εργαλείο στα χέρια του MK-ULTRA. Στο κόσμο της ψυχιατρικής ο Δρ. Κάμερον ήταν ένας αδυσώπητος, ανηλεής "επιστήμονας" που δε σταματούσε πουθενά προκειμένου να επιτύχει το σκοπό του να ελέγξει και να κατευθύνει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ο χώρος εργασίας του, το Allen Institute Memorial, έγινε σύντομα κάτω από την καθοδήγησή του, ένα διαβόητο σφαγείο του εγκεφάλου. Οι ασθενείς σε αυτό υποβάλλοντο σε κώματα με ναρκωτικά, που διαρκούσαν μήνες, σε λοβοτομίες, σε λαμπερά φώτα με ήχους, σε κινούμενες εικόνες και ηλεκτροσόκ, τα οποία όλα ήσαν σε τέτοιες υπερβολικές δόσεις, που πολλοί απ’ αυτούς πέθαιναν. Εκτός από την αισθητηριακή απομόνωση, την αισθητηριακή υπερφόρτωση και τη λήψη παραισθησιογόνων, μια άλλη επινόηση του σφαγείου του ήταν η "ψυχική καθοδήγηση", κατά την οποία κασέτες κάτω από τα μαξιλάρια των ναρκωμένων ασθενών έπαιζαν χωρίς διακοπή τα μηνύματα του Κάμερον. Σε ένα άρθρο της η Επιτροπή Πολιτών των ΗΠΑ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με το τίτλο "Οι Γιατροί του Διαβόλου - Από το Ναζιστικό Ολοκαύτωμα στη 'Βοηθούμενη Αυτοκτονία"», αυτή επικρίνει ιδιαίτερα καυστικά τη ψυχιατρική: "Ενώ η ψυχιατρική έχει προσπαθήσει να εξαλείψει κάθε σχέση της με τη Ναζιστική ρατσιστική γενοκτονία, στη πραγματικότητα αυτή ήταν που γέννησε την "ευγονική", πριν πάρουν την εξουσία στα χέρια τους οι Ναζί το 1933. Η ψυχιατρική είναι που μετέτρεψε τους Ναζί σε μαζικούς εγκληματίες και όχι το αντίθετο".

Σύμφωνα με το βιβλίο "Ένα Σημάδι για τον Κάιν: Μία Εξερεύνηση της Ανθρώπινης Βίας" του Φρέντρικ Γουέρτχαμ (Λονδίνο, Robert Hale Limited, 1966 ), ενώ το 1939 τα Γερμανικά ψυχιατρικά νοσοκομεία είχαν 350.000 ασθενείς, το 1946 είχαν μείνει σε αυτά μόνο 40.000. Οι υπόλοιποι πέθαναν στα χέρια της Ψυχιατρικής. Το 1941, το ψυχιατρικό ίδρυμα Χάνταμαρ "γιόρτασε την αποτέφρωση του δεκάτου χιλιοστού του ασθενούς σε μια ειδική τελετή. Συμμετείχαν όλοι: οι ψυχίατροι, οι νοσοκόμες, οι βοηθοί και οι γραμματείς. Ο καθένας πήρε για τη περίπτωση ένα μπουκάλι μπύρας". Ας σημειωθεί ότι μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο πολλοί Γερμανοί ψυχίατροι μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Κάποια στιγμή μάλιστα το ένα τρίτο των ψυχιάτρων στις ΗΠΑ ήσαν πρώην Ναζί. Σύμφωνα με το Σάμουελ Α. Μόουζερ τα νευροληπτικά (ηρεμιστικά) φάρμακα (γνωστά επίσης σαν αντιψυχωτικά, ηρεμιστικά, ή ψυχοτροπικά) μειώνουν τη διάρκεια της ζωής, καταστρέφουν τη σεξουαλική λειτουργία και τη γονιμότητα, απομακρύνουν την αίσθηση της ευημερίας, προκαλούν βίαιη συμπεριφορά κ.λ.π.: "Είναι σαφές ότι το κίνητρο πίσω από τη χορήγηση νευροληπτικών φαρμάκων στους "διανοητικά άρρωστους" είναι στη πραγματικότητα η ευγονική...Είναι πολύ ξεκάθαρο ότι η ψυχιατρική σκοτώνει. Ο όρος ψυχιατρική κακοποίηση είναι ένας πλεονασμός, γιατί αυτός ο ίδιος ο σκοπός της ψυχιατρικής είναι να κακοποιεί. Η μόνη θεμιτή μορφή ψυχιατρικής είναι αυτή του ψυχαναλυτή, ο οποίος δε χρησιμοποιεί χημικές ουσίες που επηρεάζουν το νου". Στο βιβλίο του "Η Τοξική Ψυχιατρική", ο Πήτερ Ρ. Μπρέγκιν εκθέτει τις απατηλές και ψεύτικες υποσχέσεις που περιβάλλουν τη ψυχιατρική και δείχνει πόσο επικίνδυνα και βλαβερά για τον εγκέφαλο είναι τα ψυχοφάρμακα. και ότι οι διανοητικές ασθένειες στη πραγματικότητα δεν έχουν αποδειχθεί ποτέ ότι είναι γενετικής ή ακόμη φυσιολογικής προέλευσης. Σύμφωνα με αυτόν, "ένα μεγάλο μέρος της σημερινής ψυχιατρικής επιστήμης βασίζεται στην ευχή, το μύθο και τη πολιτική". Στο ίδιο βιβλίο ο Δρ. Μπρέγκιν αποκαλύπτει μελέτες, οι οποίες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που έπαιρναν ψυχοφάρμακα για δέκα ή περισσότερα χρόνια, απέκτησαν ένα ιδιαίτερα ατροφικό εγκέφαλο (εγκεφαλική συρρίκνωση). Αυτοί έχουν το μέγεθος εγκεφάλου ενός εβδομηντάχρονου: "Εφόσον αυτά τα φάρμακα καταστρέφουν ή καθιστούν ανενεργούς τους ντοπαμινεργικούς υποδοχείς, εμποδίζουν την ντοπαμίνη να αλληλεπιδράσει με τον υποδοχέα της, αναγκάζοντας τους νευρώνες να αναπτύξουν τυχαία νέους δενδρίτες. Με αυτό το τρόπο δημιουργούνται νευροϊνιδώδεις μάζες σαν ένα μέτρο αντίδρασης για τη προκαλούμενη βλάβη στον εγκέφαλο. Όταν το άτομο σταματήσει κάποτε τα ναρκωτικά, θα σχηματισθούν νέοι υποδοχείς, αλλά οι εγκεφαλικές βλάβες που προκάλεσαν τα φάρμακα θα είναι μόνιμες....". Οι ελεύθερες ρίζες πιστεύεται ότι είναι μια από τις αιτίες των νευροϊνιδωδών μαζών που ανακαλύπτονται στην νόσο Αλτσχάιμερ, καθώς επίσης της εγκεφαλικής βλάβης στην νόσο του Πάρκινσον. Επίσης οι ελεύθερες ρίζες πιστεύεται ότι είναι η κύρια αιτία στη διαδικασία της γήρανσης. Εδώ υπάρχει μια σαφέστερη απόδειξη ότι τα ψυχιατρικά φάρμακα μειώνουν τη διάρκεια της ζωής.

Το Περιεκτικό Εγχειρίδιο της Ψυχιατρικής (The Comprehensive Textbook of Psychiatry), δημοσιευμένο το 1985 στις ΗΠΑ αναφέρει ότι "τα τρικυκλικού τύπου φάρμακα (π.χ. τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά) είναι η πιο αποτελεσματική τάξη αγχολυτικών" (Williams & Wilkins, σελίδα 1520). Αλλά στο βιβλίο του "Ξεπερνώντας την Κατάθλιψη" (1981), ο Βρετανός γιατρός Δρ. Άντριου Στάνγουεϊ παρατηρεί ότι "αν τα αγχολυτικά φάρμακα ήσαν όντως τόσο αποτελεσματικά όσο διατείνονται (οι φαρμακοβιομηχανίες) ότι είναι, τότε θα είχαν μειωθεί και οι αριθμοί των προσελεύσεων στα νοσοκομεία για προβλήματα κατάθλιψης στα είκοσι τελευταία χρόνια που είναι αυτά διαθέσιμα. Αλίμονο, όμως αυτό δεν έχει συμβεί.. Πολλές έρευνες έχουν ανακαλύψει ότι τα τρικυκλικά σπάνια είναι πιο αποτελεσματικά από τα πλασέμπο και μερικά έχουν ακόμα βρεθεί ότι δεν είναι τόσο αποτελεσματικά όσο οι ψεύτικες ταμπλέτες" (Hamlyn Publishing Group,Ltd., σελίδες 159-160). Σύμφωνα με την άποψη του δικηγόρου Λώρενς Στήβενς η αναγκαστική ψυχοθεραπεία είναι συνώνυμη με το βιασμό: "Η αναγκαστική χορήγηση ενός ψυχοφαρμάκου είναι ένα είδος τυραννίας που μπορεί να συγκριθεί, φυσιολογικά και ηθικά με το βιασμό. Συγκρίνετε το σεξουαλικό βιασμό και την ακούσια χορήγηση ενός ψυχιατρικού φαρμάκου που ενίεται ενδομυϊκά στους γλωτούς. Και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει η καταναγκαστική δύναμη. Και στις δυο περιπτώσει κατεβάζουν τα ρούχα του θύματος. Και στις δυο περιπτώσεις εισάγεται στο σώμα του θύματος ένας σωλήνας ενάντια στη θέλησή του. Στη περίπτωση του σεξουαλικού βιασμού είναι το πέος. Στη περίπτωση αυτού που θα ονομάζατε ψυχιατρικός βιασμός είναι μια υποδερμική βελόνα. Και στις δυο περιπτώσεις εγχύεται ένα υγρό μέσα στο σώμα του θύματος, ενάντια στη θέλησή του. Και στις δυο περιπτώσεις είναι από πίσω. Στη περίπτωση του σεξουαλικού βιασμού το υγρό είναι το σπέρμα. Στη περίπτωση του ψυχιατρικού βιασμού είναι η θοραζίνη, η προλιξίνη, ή κάποιο άλλο φάρμακο που καθιστά ανενεργό τον εγκέφαλο. Το γεγονός της σωματικής διείσδυσης είναι παρόμοιο και στις δυο περιπτώσεις. Το ίδιο είναι και το συναίσθημα της οργής στο μυαλό του θύματος για το κάθε είδος εισβολής. Όπως είπε κάποτε ο καθηγητής της ψυχιατρικής Thomas Szasz: "Η βία είναι βία, αδιάφορα αν λέγεται ψυχιατρική, ή ψυχιατρική θεραπεία". Όσοι δεν μπαίνουν στο "νοσοκομείο" (δηλαδή στη φυλακή) αναγκάζονται να δεχθούν την απαίτηση ενός γιατρού για ενέσεις δύο εβδομάδων ενός νευροληπτικού φαρμάκου σαν την προλιξίνη κάτω από την απειλή του νοσοκομείου (της φυλάκισης.) και μιας καταναγκαστικής ένεσης, αν δεν συμμορφωθούν". "Γιατί όμως ο ψυχιατρικός βιασμός είναι χειρότερος από το σεξουαλικό βιασμό; Όπως είπε ο εγκεφαλοχειρούργος I. Σ. Κούπερ στην αυτοβιογραφία του: "Ο εγκέφαλός σας είναι που βλέπει, αισθάνεται, σκέπτεται, διατάζει, αντιδρά. Είσαστε ο εγκέφαλός σας. Αυτός είναι εσείς. Μεταφυτευμένος σε ένα άλλο σώμα, αυτός θα του παρείχε τις μνήμες, τις σκέψεις σας, τα συναισθήματά σας. Θα συνέχιζε να είναι εσείς. Το καινούργιο σώμα θα ήταν απλώς το δοχείο σας. Θα σας μετέφερε τριγύρω. Ο εγκέφαλός σας είσαστε εσείς". Το πιο ουσιαστικό και πιο οικείο μέρος σας δεν είναι αυτό που βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια σας,

αλλά αυτό που είναι ανάμεσα στ' αυτιά σας. Μια επίθεση στον εγκέφαλο ενός ατόμου όπως μια εξαναγκαστική "θεραπεία" του που βλάπτει ή καθιστά ανίκανο το εγκέφαλό του (όπως ένα ψυχοενεργό φάρμακο, το ηλεκτροσόκ, ή η ψυχοχειρουργική), είναι ένα πιο βαθύ και ηθικά πιο φρικιαστικό έγκλημα από το σεξουαλικό βιασμό... Ο ψυχιατρικός βιασμός προκαλεί μια μόνιμη βλάβη στην εγκεφαλική λειτουργία. Αντίθετα, οι γυναίκες συνεχίζουν συνήθως να είναι ενεργές σεξουαλικά και μετά το βιασμό τους. Υποφέρουν από τη ψυχολογική βλάβη που υπέστησαν, αλλά όχι τόσο όσο τα θύματα της ψυχιατρικής επίθεσης. Λέγοντας αυτά δε θέλω με τίποτα να μειώσω τα συναισθήματα ενός θύματος σεξουαλικού βιασμού.... Σε μια τηλεοπτική συζήτηση το 1990, ο ψυχαναλυτής Τζέφρεϋ Μέισον, είπε ότι ελπίζει οι υπεύθυνοι γι' αυτές τις θεραπείες να αντικρίσουν κάποια μέρα το δικαστήριο της Νυρεμβέργης". Τα ίδια αυτά νευροληπτικά - αντιψυχωτικά φάρμακα που προκαλούν βλάβες στον εγκέφαλο, χορηγούνται σε μια τακτική βάση σε διανοητικά υγιείς γέρους ανθρώπους στα γηροκομεία. Σύμφωνα με ένα άρθρο του περιοδικού In-Health (έκδοση Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου 1991): "Τα γηροκομεία χρησιμοποιούν παντού αντιψυχωτικά φάρμακα στο 21% έως στο 44% των γερόντων.. τα μισά από τα αντιψυχωτικά για τα οποία δόθηκε συνταγή από το γιατρό για λόγους περίθαλψης, δεν μπορούν να εξηγηθούν από την αναφερόμενη διάγνωση στο διάγραμμα του ασθενούς. Οι ερευνητές υποπτεύονται ότι τα φάρμακα χρησιμοποιούνται κοινότυπα σε αυτά τα ιδρύματα σα χημικοί ζουρλομανδύες - ένας τρόπος για να καθησυχάσουν τους ανυπάκουους ασθενείς". Ο Λώρενς Στήβενς αναφέρει δύο προσωπικά του παραδείγματα για δυο αδύναμους γέροντες, οι οποίοι μόλις που μπορούσαν να βγουν από τα αναπηρικά τους καροτσάκια, στους οποίους δόθηκαν νευροληπτικά - αντιψυχωτικά φάρμακα: "Ο ένας παραπονέθηκε γιατί τον είχαν δέσει πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι για να τον εμποδίσουν να προσπαθήσει να περπατήσει με το μπαστούνι του. Τον άλλο τον είχαν δέσει στο κρεβάτι του τη νύχτα, για να τον εμποδίσουν να σηκωθεί και να πέσει, ενώ θα πήγαινε στη τουαλέτα, αφοδεύοντας έτσι αναγκαστικά στο κρεβάτι του. Και οι δυο τόλμησαν να παραπονεθούν αρκετά για το τρόπο που τους μεταχειρίζονταν. Και στις δυο περιπτώσεις το προσωπικό περίθαλψης αντέδρασε σε αυτά τα παράπονα με ενέσεις Haldol, καθιστώντας τους διανοητικά ανίκανους και σταματώντας έτσι τα παράπονά τους. Η χρησιμοποίηση αυτών των επιβλαβών φαρμάκων σε τροφίμους γηροκομείων, που δεν έχουν διανοητικά προβλήματα, δείχνει ότι ο πραγματικός σκοπός τους είναι ο έλεγχος και όχι η θεραπεία. Οι ισχυρισμοί για τις υποτιθέμενες θεραπευτικές ιδιότητες των νευροληπτικών φαρμάκων δεν έχουν καμιά πρακτική υποστήριξη". Σύμφωνα με τα λόγια του καθηγητή Τζέρολντ Σ. Μάξμεν του Πανεπιστημίου της Κολούμπια: "Η εμπειρία έχει μέχρι τώρα δείξει ότι το αποτέλεσμα όλων των σημερινών κοινά χρησιμοποιούμενων ψυχοφαρμάκων είναι να εξουδετερώσουν με ένα γενικευμένο τρόπο τον εγκέφαλο. Κανένα από τα σημερινά ψυχοφάρμακα δεν έχει καμιά εξειδίκευση (π.χ. για την κατάθλιψη, το άγχος, ή τη ψύχωση), που συνήθως τους αποδίδεται (από τις κατασκευαστικές εταιρίες...)". Το συμπέρασμα είναι ότι παρά τις διάφορες ανεπιβεβαίωτες θεωρίες και ισχυρισμούς τους, οι ψυχίατροι δεν ξέρουν πώς λειτουργούν βιολογικά τα

φάρμακα που χορηγούν στους ασθενείς τους. Στο βιβλίο της "Το Προζάκ: Πανάκεια ή Πανδώρα;" η Αν Μπλέικ Τρέισυ, παρουσιάζει τα αποτελέσματα μιας πενταετούς έρευνας και τη μελέτη 1.000 περίπου ασθενών σε μια μακρόχρονη βάση: "Τα σχέδια των εγκεφαλικών κυμάτων δείχνουν ότι οι ασθενείς (που έχουν πάρει ψυχοφάρμακα όπως τα prozac, paxil, zoloft, luvox, effexor, serzone, anafranil και χάπια αδυνατίσματος σαν τα fenfluramine, fen-phen και redux) βρίσκονται σε μια πλήρως αναισθητική υπνωτική κατάσταση, παρότι φαίνονται ξύπνιοι και κανονικοί. Η αύξηση της σεροτονίνης - αυτό ακριβώς που είναι σχεδιασμένα να κάνουν αυτά τα ναρκωτικά - προκαλεί εφιάλτες και υπνοβασία. Οι ασθενείς αναφέρουν ξανά και ξανά ότι έχουν περάσει τους χειρότερους εφιάλτες τους. Και όσον αφορά τα επεισόδια υπνοβασίας, πολλοί δεν έχουν καμιά ανάμνηση ή ελάχιστη ανάμνηση για το τι έχουν κάνει. Συχνά θα πρέπει κάποιος να τους αποδείξει τι έκαναν κάτω από την επήρεια αυτών των φαρμάκων, για να τον πιστεύσουν ότι λέει την αλήθεια. Ένας ασθενής είπε ότι στη διάρκεια των δύο ετών που έπαιρνε προζάκ δεν μπορούσε να προσδιορίσει τι ήταν πραγματικότητα και τι όνειρο". "Παρόλο που αυξάνουν αρχικά τη συγκέντρωση και την ενέργεια, οι ασθενείς αναφέρουν μακροχρόνια επιβλαβή αποτελέσματα στη μνήμη και στη συγκέντρωσή τους και διανοητική ανικανότητα. Μεγάλοι αριθμοί ασθενών που παίρνουν προζάκ αναφέρουν επίσης διάφορες ψεύτικες μνήμες κακοποίησή τους. Καθώς η διάσπαση της σεροτονίνης μεταβάλλει την αντίληψη, η πραγματικότητα και τα όνειρα φαίνονται ένα και το αυτό, δημιουργώντας μια ισχυρότερη υπερδεκτικότητα σε υποβολές απ' ό,τι στην ύπνωση". "Τα ανυψωμένα επίπεδα σεροτονίνης (5HT) αυτών των φαρμάκων δρουν σαν το LSD και άλλα ψυχεδελικά ναρκωτικά, τα οποία μιμούνται για να παράγουν τα παραισθητικά τους αποτελέσματα. Επίσης οι ανυψωμένες στάθμες σεροτονίνης βρίσκονται στη σχιζοφρένεια, στις διαταραχές της διάθεσης, σε οργανικές εγκεφαλικές ασθένειες, στη νόσο του Αλτσχάιμερ, στην ανορεξία, στον αυτισμό κ.λ.π.". "Σαν τη τελευταία μας πανάκεια, το προζάκ και τα ανάλογά του χορηγούνται για τα πάντα, από τους πονοκεφάλους και τη γρίπη, μέχρι την ακμή και τη νοσταλγία. Εντούτοις σύμφωνα με τους αντιπροσώπους του Οργανισμού Φαρμάκων και Τροφίμων των ΗΠΑ (FDA) υπάρχουν περισσότερες εχθρικές αναφορές για το Προζάκ από οποιοδήποτε άλλο ιατρικό προϊόν. Ως τον Οκτώβριο του 1993 ο οργανισμός είχε πάρει 28.623 παράπονα για εχθρικές παρενέργειες, που περιελάμβαναν 1.885 προσπάθειες αυτοκτονίας και 1.349 θανάτους. Ο γενικός πρακτικός κανόνας του FDA για την εκτίμηση των πραγματικών αριθμών, είναι ότι αυτές οι αναφορές αντιπροσωπεύουν περίπου το 1-10% των πραγματικών περιπτώσεων. Αυτό θα έδινε το συγκλονιστικό ποσό των 286.230 - 2.862.300 πραγματικών εχθρικών αντιδράσεων, 18.850 - 188.500 πραγματικών αποπειρών αυτοκτονίας και 13.490 - 134.900 πραγματικών θα-

νάτων που αποδίδονται στο προζάκ μέχρι το τέλος του 1993". Στο βιβλίο του "Ο Μύθος των Διανοητικών Ασθενειών", ο Τόμας Σ. Σζάστς παρατηρεί ότι η ψυχιατρική έχει ορίσει με ένα αυξανόμενο ζήλο μέχρι τώρα όλο και περισσότερα είδη συμπεριφοράς σα "διανοητικές ασθένειες. Αυτό όμως που ορίζεται συνήθως σα "διανοητική ασθένεια" είναι στη πραγματικότητα μια ανθρώπινη συμπεριφορά που αποδοκιμάζει ο ομιλητής. Είναι μια στιγματίζουσα ηθική κριτική του παρατηρητή και όχι μια ιατρική διάγνωση. "Αν δεν υπάρχει διανοητική ασθένεια, τότε δεν μπορεί να υπάρχει και "θεραπεία" γι' αυτήν. Όταν τα προσωπικά προβλήματα βλέπονται όπως πραγματικά είναι: απελπισία και φόβος, ζήλια και οργή και οι πολλές άλλες αθλιότητες που καταπονούν τον άνθρωπο, και δεν μεταμφιέζονται σαν ασθένειες, τότε το να είσαι "διανοητικά άρρωστος" παύει να είναι μια διαφυγή από τη προσωπική σου ευθύνη, και μπορείς να αντιμετωπίσεις με υπευθυνότητα τη συμπεριφορά σου". "Είναι συνηθισμένο να ορίζουμε τη ψυχιατρική σα μια ιατρική ειδικότητα που ενδιαφέρεται για τη μελέτη, διάγνωση και θεραπεία των διανοητικών ασθενειών. Αυτός όμως είναι ένας παραπλανητικός και χωρίς καμιά αξία ορισμός. Η διανοητική ασθένεια είναι ένας μύθος. Οι Ψυχίατροι δεν ενδιαφέρονται για τις διανοητικές ασθένειες. Στη πραγματικότητα ασχολούνται με προσωπικά, κοινωνικά και ηθικά προβλήματα της ζωής". Στο βιβλίο της "Λένε ότι Είσαι Τρελός", η Πάολα Κάπλαν, εκτός των άλλων, αποδεικνύει ότι πολλές από τις ονομαζόμενες "διανοητικές διαταραχές" είναι στη πραγματικότητα κοινά προβλήματα της ζωής, ή αποτελέσματα της κοινωνικής αδικίας και όχι σημάδια ασθένειας. Η άποψή της είναι ότι οι ψυχιατρικές διαγνώσεις επινοούνται και ότι πολλές υποκειμενικές, πολιτικές και προσωπικές εκτιμήσεις ενδύονται τις εργαστηριακές φόρμες της επιστήμης και προσφέρονται στο κοινό σαν "αλήθειες". Ο Ε. Φούλερ Τόρεϋ στο βιβλίο του "Ο Θάνατος της Ψυχιατρικής", αναφέρει ότι η ψυχιατρική αναζητούσε για χρόνια την αποδοχή σα μια ιατρική ειδικότητα και κατάφερε να πάρει και να κρατήσει αυτή τη θέση από το 19ο αιώνα. Αυτό όμως ένα τρομερό λάθος, γιατί η ψυχιατρική στη σημερινή της μορφή είναι καταστροφική και πρέπει να εξαλειφθεί. Με βάση τη πρόταση "οι ασθένειες είναι κάτι που έχουμε, ενώ η συμπεριφορά μας κάτι που κάνουμε", ο Δρ. Τόρεϋ αναπτύσσει τη θεωρία του ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που ονομάζουμε "διανοητικά άρρωστους", στη πραγματικότητα έχουν προβλήματα στη ζωή τους και όχι φυσιολογικές ανικανότητες. Το 1933 οι Αμερικανοί Ψυχίατροι οργάνωσαν το πρώτο τους τυπικό εγχειρίδιο για τη ταξινόμηση των "διανοητικών ασθενειών". Αυτή η ομάδα ψυχιάτρων εξελίχθηκε στην Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία. Το 1952 δημοσίευσαν το δικό

τους εγχειρίδιο, ορίζοντας 112 διανοητικές διαταραχές, μαζί με τις λεγόμενες ψυχωτικές διαταραχές, τη νεύρωση και τη σεξουαλική απόκλιση (μαζί με την ομοφυλοφιλία). Η σχιζοφρένεια είχε ονομασθεί τότε ψυχογενής (που άλλαξε όμως από τότε). Το 1968 η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία αναθεώρησε το εγχειρίδιο της και ο αριθμός των διαταραχών αυξήθηκε στις 163. Ορίσθηκαν επίσης οκτώ νέες κατηγορίες σεξουαλικής απόκλισης και δεκατρείς νέες κατηγορίες αλκοολικών διαταραχών. Επιπρόσθετα επινοήθηκαν επτά διαταραχές για συμπεριφορές της παιδικής ηλικίας. Το πραγματικό "πέταγμα" του αριθμού των ασθενειών ήρθε το 1980, όταν οι ψυχιατρικές διαταραχές έφτασαν τις 224!. Η κατηγορία των σεξουαλικών αποκλίσεων άλλαξε στις Ψυχοσεξουαλικές Διαταραχές, με την πρόσθεση δεκατεσσάρων νέων τύπων. Αλλά το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι καταργήθηκε η ομοφυλοφιλία σα μια σεξουαλική απόκλιση. Αυτό ήταν το σημαντικότερο κατάφωρο παράδειγμα μιας πολιτικής παρέμβασης. Η επιτροπή της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας προσδιόρισε αυτά τα θέματα με βάση τη ψήφο των μελών της. Το αποτέλεσμα ήταν 5.854 υπέρ και 3.810 κατά της αλλαγής. Και ο Δρ. Ντόρμαν αναρωτιέται: "Είναι άραγε αυτό επιστήμη; Μήπως δεν αντιμετωπίζουμε μάλλον εδώ ένα καθαρό παράδειγμα για το πώς η παρασκηνιακή πίεση, η γυρολογία και η πολιτική δράση επηρεάζουν αυτό που παρουσιάζεται δήθεν σαν επιστήμη; Αυξάνει μήπως αυτό την εμπιστοσύνη του κόσμου στην αξία της ψυχιατρικής, ιδιαίτερα όταν ακούτε ένα ψυχίατρο στα δικαστήρια να καταθέτει με γνώμονα την επιστημονική βάση της άποψής του;" "Ο πολιτικός συμβιβασμός που κατευθύνει την εισαγωγή νέων "διαταραχών" διασαφηνίσθηκε επίσης από τη προσπάθεια της Ψυχιατρικής να εξηγήσει εγκλήματα με ψευδοεπιστημονικές ετικέτες. Ο όρος παραφιλικός βιασμός άλλαξε αργότερα ευφημιστικά σε διαταραχή παραφιλικού εξαναγκασμού, μια προσπάθεια για τη δικαιολογία του βιασμού. Ακόμα προτάθηκε ο όρος "Μαζοχιστική Διαταραχή της Προσωπικότητας" για τις γυναίκες που με το γάμο τους καταντούν "εσκεμμένα" θύματα κακοποίησης από τον άνδρα τους. Η αποτυχία του γυναικείου λόμπυ να εξαλείψει αυτή τη παράλογη ετικέτα, αντιπαραβάλλεται με την προαναφερθείσα επιτυχία του ομοφιλοφυλικού λόμπυ".

Η ΛΟΒΟΤΟΜΙΑ Η καταστροφή του μπροστινού τμήματος του ανθρώπινου εγκεφάλου, η προμετωπική λευκοτομή (ή λοβοτομία όπως τελικά ονομάσθηκε) εξασκήθηκε εκτεταμένα από το 1936 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα στην Αμερική, κατά το πλείστον για λόγους κέρδους και φήμης.

Η βδελυρή αυτή πράξη έχει ακρωτηριάσει σε όλο το κόσμο περίπου 100.000 άτομα. Η φρικιαστική άποψη αυτής τη εγχείρισης είναι ότι έκανε τα θύματά της (ασθενείς) πιο πειθήνια και πιο ελεγχόμενα. Μπορεί να υπάρχει μια δικαιολογία για αυτή τη μέθοδο, μόνο στη περίπτωση που η κατάσταση του ασθενούς είναι όντως φρικιαστική. Τελικά όλοι παραδέχθηκαν ότι είχε γίνει μια υπερβολική κατάχρησή της κι έπαψαν να τη χρησιμοποιούν, τουλάχιστον υπηρεσιακά. Υπάρχουν όμως φήμες ότι σε μερικές χώρες συνεχίζει να εφαρμόζεται περιστασιακά, χωρίς βέβαια δημοσιότητα. Η ψυχιατρική με μια ψευδοεπιστημονική μεταμφίεση έχει χρησιμοποιηθεί βασικά σα μια μέθοδος αρνητικής ευγονικής και σαν ένα πρόγραμμα νοητικού ελέγχου και επιβολής των σχεδίων της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Το βασικό τριμερές παιχνίδι, και αυτό μας θυμίζει τη "Τριμερή Επιτροπή", το παίζουν οι ψυχίατροι, οι φαρμακοβιομηχανίες που χρηματοδοτούν την "έρευνα" και οι ρυθμιστικές εξουσίες (στην Αμερική ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων). Σύμφωνα με το Δρ. Ντόρμαν αυτή η τριάδα έχει τη πονηρία του διαβόλου: "Οι φαρμακοβιομηχανίες έχουν εκμαυλίσει τους επαγγελματικούς οργανισμούς, όπως η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία, η οποία με τη σειρά της διεξάγει μια εκτεταμένη έρευνα πάνω στην επίδραση των φαρμάκων, λογοκρίνοντας τις δυσμενείς πληροφορίες". "Τα περισσότερα τμήματα των Πανεπιστημίων, χρηματοδοτούμενα από τα μεγάλα ιδρύματα δημιουργούν την "έρευνα". Αυτή η "έρευνα" ζυγίζεται στον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και οδηγεί στην εξουσιοδότηση αυτών των νέων φαρμακευτικών ουσιών για τη θεραπεία των ψυχικών καταστάσεων των Αμερικανών". "Ο αριθμός αυτών των "ψυχιατρικών καταστάσεων" αυξάνεται εκθετικά πλάι πλάι με την αναπτυσσόμενη επιχείρηση της ψυχιατρικής, που ορίζει τις "ασθένειες" τελείως αυθαίρετα και τροφοδοτεί επικερδώς αυτή την ίντριγκα". Παρόλο που η ψυχιατρική φαίνεται να είναι τελικά μια ψευδοεπιστήμη και να εξυπηρετεί ως επί το πλείστον οικονομικούς, πολιτικούς και νεοταξικούς σκοπούς, οι ψυχίατροι συνεχίζουν δυστυχώς να θεωρούνται σαν κατεξοχήν ειδήμονες κι επαγγελματίες και καλούνται από τα δικαστήρια να επιμαρτυρήσουν για την εγκληματική συμπεριφορά. Ας ελπίσουμε ότι αυτό κάποτε θα εκλείψει και θα αντικατασταθούν από κοινωνιολόγους, ή ακόμα καλύτερα από φιλοσόφους. Σημαντική σημείωση: Όταν οι ασθενείς προσπαθούν να σταματήσουν να παίρνουν διάφορα ψυχοφάρμακα πρέπει να προσέξουν, γιατί αν το κάνουν απότομα, μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές και επικίνδυνες μερικές φορές καταστάσεις για την υγεία τους. Δεν είναι επικίνδυνο μόνο το να αρχίσουμε να παίρνουμε ψυχοφάρμακα, μπορεί να είναι το ίδιο επικίνδυνο να τα σταματήσουμε απότομα. Το σταμάτημά τους πρέπει να γίνει σταδιακά και κάτω από ιατρική

και κλινική παρακολούθηση.

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Για να ορίσουμε τι είναι ψευδαίσθηση ή παραίσθηση, θα πρέπει προηγουμένως να έχουμε ορίσει τι είναι ορθή ή "αντικειμενική" αίσθηση, γιατί μόνο σε σύγκριση με αυτήν μπορούν να οριστούν οι δύο πρώτες. Μια εύκολη προσέγγιση είναι να ορίσουμε σαν ορθή αίσθηση, την αίσθηση των πολλών ή καλύτερα της μεγάλης πλειοψηφίας. Αν οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται για παράδειγμα με τον ίδιο τρόπο ένα και το αυτό πράγμα, κι' εσύ το αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά, τότε έχεις ψευδαίσθηση (όπως όταν βλέπεις σα ξωτικά τα κλαδιά ενός δένδρου τη νύχτα, ενώ όλοι οι άλλοι τα βλέπουν σαν αυτό που "πραγματικά" είναι, δηλαδή σα κλαδιά δένδρου). Ή όταν αντιλαμβάνεσαι να συμβαίνει κάτι, εκεί που όλοι οι άλλοι δεν αντιλαμβάνονται τίποτα, οπότε έχεις παραίσθηση (Όπως όταν ακούς να σε φωνάζουν με το όνομά σου, ενώ κανένας άλλος δεν άκουσε τίποτα). Οι ορισμοί αυτοί είναι όμως πολύ χαλαροί και καθόλου "αντικειμενικοί". Θα μπορούσε για παράδειγμα να παρουσιάσει κάποιος σε μια μεγάλη ομήγυρη μια έξυπνη οφθαλμαπάτη και να την "πατήσουν" όλοι, εκτός ενός, ο οποίος την ήξερε. Ποιος έχει τότε ψευδαίσθηση, οι πολλοί ή ο ένας; Ακόμα και αν ήταν δυνατόν να φέρουμε όλη την ανθρωπότητα να αποφανθεί για το τι βλέπει, είναι σίγουρο σε αυτή τη περίπτωση ότι η μεγάλη πλειοψηφία θα έκανε λάθος. Άρα δεν είναι πάντα "εν τω πολλώ το ευ". Από την άλλη μεριά πάλι, ενώ κανείς δεν άκουσε το όνομά μας, παρά μόνο εμείς, θα μπορούσε κάλλιστα να μας φώναζε κάποιος από μακριά και να τον ακούσαμε μόνο εμείς, επειδή είχαμε μεγαλύτερη συγκέντρωση από τους άλλους εκείνη τη στιγμή, ή ακόμα οξύτερη ακοή. Βλέπουμε λοιπόν ότι η "ορθή" ή "αντικειμενική" αίσθηση δεν μπορεί να οριστεί με βάση τη γνώμη των πολλών, οι οποίοι θα μπορούσαν να έχουν ασθενέστερα αισθητήρια ή αντίληψη από μας σε μια ορισμένη περίπτωση. Μια καλύτερη ίσως προσέγγιση θα ήταν να ορίσουμε την "αντικειμενική" αίσθηση ή αντίληψη με γνώμονα όχι τους πολλούς, αλλά τους γνώστες ή επαΐοντες: αυτούς που έχουν την οξύτερη αίσθηση, αντίληψη και παρουσία σε κάθε περίπτωση. Κι εδώ όμως χωράνε πολλά, ως προς το ποιοι είναι πραγματικά αυτοί οι γνώστες και επαΐοντες και ποιος τους κρίνει σαν τέτοιους. Μήπως οι ίδιοι; Κάπου το σύστημα χωλαίνει και πάλι. Ας είναι, δε θα μακρηγορήσουμε, απλά θέλαμε να δείξουμε τη σχετικότητα των χρησιμοποιούμενων εννοιών και ορισμών, έτσι ώστε να μη κάνουμε το λάθος να υποτιμήσουμε, ή ακόμα στιγματίσουμε ανθρώπους που αντιλαμβάνονται πράγματα διαφορετικά από μας. Η ύπαρξη της αντικειμενικής πραγματικότητας δεν είναι "αντικειμενική". Δεν αποδεικνύεται,

είναι αξίωμα. Η καθαρή λογική μπορεί να αποδείξει δύο μόνο πράγματα: ή ότι όλα τα πράγματα είναι πραγματικά, ή ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό. Οτιδήποτε ενδιάμεσο, χωλαίνει λογικά. Αλλά πάλι, δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι το ένα απ' αυτά τα δυο είναι λογικότερο από το άλλο. Απλά, όσο παράξενο και αντιφατικό και να ακούγεται, συμβαίνουν και τα δυο συγχρόνως, δηλαδή τίποτα δεν είναι πραγματικό και συγχρόνως όλα είναι πραγματικά, αλλά για να το εξηγήσουμε αυτό θα χρειαζόμασταν περισσότερο χώρο. Παρόλα αυτά, με την επιφύλαξη της σχετικότητας των χρησιμοποιούμενων εννοιών, ορίζουμε σαν ψευδαίσθηση την εσφαλμένη αίσθηση, παρερμηνεία ή παρανόηση που αντιλαμβάνεται ένα πράγμα σα διαφορετικό από τη "πραγματική" ή "αντικειμενική" του υπόσταση. Και σαν παραίσθηση την ψευδή αίσθηση περί υπάρξεως ενός "ανυπόστατου", μη "πραγματικού" ή "ανύπαρκτου" πράγματος. Τα εισαγωγικά δηλώνουν απλώς ότι οι αντίστοιχες έννοιες δεν είναι απόλυτες, ούτε αντιπροσωπεύουν πράγματα αυτά καθ' εαυτά.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Ι) ΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ. Όταν μια ηχητική πηγή πλησιάζει προς εμάς, έχουμε την υποκειμενική αίσθηση ότι αυξάνει η συχνότητα (το ύψος) του εκπεμπόμενου ήχου. Αντίθετα, όταν η ηχητική πηγή απομακρύνεται από εμάς, ο ήχος ακούγεται πιο βαρύς (ότι ελαττώνεται η συχνότητα ή ύψος του). Το φαινόμενο αυτό είναι μια ομαδική ψευδαίσθηση, γιατί η συχνότητα του ήχου στη πραγματικότητα παραμένει η ίδια, αλλά απλώς το αυτί μας πιάνει περισσότερα ηχητικά κύματα στην μονάδα του χρόνου όταν η πηγή κινείται προς εμάς, ή λιγότερα όταν αυτή απομακρύνεται από εμάς, απ' ό,τι αν παρέμενε ακίνητη (φαινόμενο Ντόπλερ). Ένας φυσικός το ξέρει και ξέρει πώς να το εξηγήσει και να πείσει τους πάντες. Αν ήταν ο μοναδικός με αυτή τη γνώση σε μια ομάδα, θα ήταν ο επαΐων, που αναφέραμε προηγουμένως και όλοι οι υπόλοιποι θα είχαν μια λαθεμένη αίσθηση, μια ψευδαίσθηση. Όταν δυο ηχητικές πηγές που βρίσκονται κοντά η μια στην άλλη εκπέμπουν ηχητικά κύματα λίγο διαφορετικών συχνοτήτων, υπάρχουν διαστήματα για τα οποία τα κύματα των δύο αυτών πηγών φτάνουν στο αυτί μας με την ίδια φάση (συγχρόνως) και παράγουν ένα συνδυασμένο δυνατότερο ήχο. Αυτά τα διαστήματα του συνδυασμένου ήχου θα γίνουν αντιληπτά σαν "διακροτήματα", ή περιοδικές μεταβολές της εντάσεως του ήχου. Όταν αυτά τα ηχητικά διακροτήματα συμβαίνουν πολύ γρήγορα για να μπορούν να διακριθούν, μπορεί να ακούσουμε ένα δριμύ, συνεχή θόρυβο. Μια άλλη περίπτωση συμβολής ήχων

προκύπτει όταν δυο τόνοι που ηχούν μαζί προκαλούν ένα υποκειμενικά ακουόμενο τρίτο τόνο. Όταν αυτός ο τρίτος τόνος είναι μικρότερου ύψους από τους αρχικούς τόνους, ονομάζεται τόνος διαφοράς (δηλαδή η συχνότητά του είναι ίση με τη διαφορά των συχνοτήτων των δυο αρχικών τόνων. Όταν είναι υψηλότερος, ονομάζεται τόνος αθροίσματος και η συχνότητά του είναι ίση με το άθροισμα των συχνοτήτων των δυο αρχικών τόνων. Οι κουρδιστές του πιάνου εξαρτώνται εν μέρει από την ικανότητά τους να χρησιμοποιούν αυτές τις εμπειρίες με ένα αξιόπιστο τρόπο για το τέντωμα ή χαλάρωση των χορδών του οργάνου.

ΙΙ) ΟΠΤΙΚΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ Αναρίθμητες οπτικές ψευδαισθήσεις (οφθαλμαπάτες) παράγονται από τη διάθλαση του φωτός καθώς το φως περνάει από μια ουσία σε μια άλλη, στην οποία η ταχύτητα του φωτός είναι διαφορετική (π.χ. το κουπί της βάρκας που φαίνεται σα σπασμένο μέσα στη θάλασσα). Το ουράνιο τόξο επίσης προκύπτει από τη διάθλαση των ακτίνων του ηλιακού φωτός πάνω στα σταγονίδια της βροχής, με αποτέλεσμα το λευκό φως να αναλύεται στα επτά χρώματα της ίριδας. Το ίδιο συμβαίνει και όταν ακτίνες φωτός περάσουν μέσα από ένα πρίσμα. Μια άλλη οπτική ψευδαίσθηση που οφείλεται στις ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι το φαινόμενο του αντικατοπτρισμού, όπως όταν μια λεωφόρος παρουσιάζεται σε ένα σημείο βρεγμένη σα να έχει πέσει βροχή, ή όταν παρουσιάζεται από το πουθενά μια λίμνη ή όαση στην έρημο. Στη πραγματικότητα τα ψυχρότερα στρώματα αέρα διαθλούν τις ακτίνες του ήλιου σε διαφορετικές γωνίες απ' ό,τι τα αραιότερα, θερμότερα στρώματα, καμπυλώνοντας τελικά τη διεύθυνσή τους και προκαλώντας την εμφάνιση ανύπαρκτων σε αυτό το μέρος αντικειμένων. Διάφορα κοντινά αντικείμενα μπορεί ακόμα να αντανακλαστούν μέσα σε αυτό τον αντικατοπτρισμό. Μια άλλη οπτική ψευδαίσθηση είναι ο κινηματογράφος στον οποίο οι προβαλλόμενες εικόνες είναι στη πραγματικότητα ακίνητες, αλλά επειδή προβάλλονται με μεγαλύτερη ταχύτητα από το χρόνο διατήρησης της εντύπωσής τους (μετείκασμα), δίνουν τελικά τη ψευδαίσθηση της κίνησης. Στο φαινόμενο του μετεικάσματος οφείλεται επίσης ότι βλέπουμε μια ηλεκτρική λάμπα συνεχώς αναμμένη, ενώ στη πραγματικότητα αυτή αναβοσβήνει 50 φορές το δευτερόλεπτο. Μερικές οπτικές ψευδαισθήσεις οφείλονται σε παραμορφώσεις που κάνει ο ίδιος ο παρατηρητής με το μυαλό του. Όταν αυτός αντιμετωπίζει μια οπτική διευθέτηση π.χ. από τελείες, το μυαλό του έχει τη τάση να ομαδοποιεί τις τελείες που ανήκουν στην ίδια κατηγορία με βάση την ομοιότητα (π.χ. μαύρες τελείες έναντι άσπρων τελειών), την εγγύτητα, την κοινή κατεύθυνση κίνησης, το τρόπο που αναμένει να δει τα πράγματα ομαδοποιημένα και την παρέκταση,

την εκτίμηση δηλαδή του τι θα συμβεί με βάση αυτό που συμβαίνει τώρα. Μια ψευδαίσθηση Gestalt συμβαίνει όταν υπάρχουν σύντομα χρονικά διαστήματα. Για παράδειγμα δυο εικόνες της ίδιας γραμμής θα φανούν να διαφέρουν σε μήκος, όταν μεταδοθούν γρήγορα η μία μετά την άλλη. Μια άλλη ψευδαίσθηση Gestalt είναι το "κλείσιμο" κατά την οποία βλέπει κάποιος ένα ατελές ερέθισμα σαν να ήταν πλήρες. Για παράδειγμα όταν συμπληρώνει (κλείνει) κάποιος ένα τρίγωνο ή ένα τετράγωνο που έχουν ανοικτή κάποια πλευρά τους. Σα μια περίπτωση οπτικού κλεισίματος των διαστημάτων μεταξύ των ακίνητων προβαλλόμενων εικόνων μπορούμε να δούμε και το κινηματογράφο. Πολλές οπτικές ψευδαισθήσεις είναι του τύπου "σχήματος και φόντου", στις οποίες κάποιος, ανάλογα με το αν εστιάζεται στο σχήμα ή στο φόντο, βλέπει μια διαφορετική εικόνα. Άλλες έχουν σχέση με τις αρχές Gestalt για τη σύγκλιση και την απόκλιση γραμμών. Για παράδειγμα ένα σχήμα που φαίνεται να αγγίζει μερικές συγκλίνουσες γραμμές φαίνεται μεγαλύτερο απ' ό,τι αν τοποθετηθεί μεταξύ των γραμμών, όπου αυτές είναι μακρύτερα μεταξύ τους. Ανάλογα η γραμμική προοπτική δημιουργεί τη ψευδαίσθηση ότι παράλληλες γραμμές ή περιγράμματα συγκλίνουν (στο σημείο φυγής) καθώς απομακρύνονται από τον παρατηρητή (όπως οι σιδηροδρομικές γραμμές). Άλλες οπτικές ψευδαισθήσεις περιλαμβάνουν μια ποικιλία φαινομένων αντίθεσης χρώματος (κοντράστ). Για παράδειγμα, όταν έχει κοιτάξει κάποιος μια κόκκινη επιφάνεια και κοιτάξει μετά μια πράσινη επιφάνεια, η τελευταία του φαίνεται πολύ λαμπρότερη. Καθώς μπαίνει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο από το λαμπερό φως της ημέρας, το δωμάτιο του φαίνεται στην αρχή λόγω αντίθεσης σκοτεινότερο. Ένα ταυτόχρονο κοντράστ συμβαίνει όταν μια φωτεινή περιοχή βλέπεται ως προς ένα λιγότερο ή περισσότερο έντονο φόντο. Για παράδειγμα, αν ένα μικρό κομμάτι γκρίζου χαρτιού τοποθετηθεί πάνω σε ένα μαύρο φόντο, αυτό θα φανεί πιο φωτεινό από πριν. Αντίθετα, αν τοποθετηθεί πάνω σε ένα μαύρο φόντο, θα φανεί πιο σκούρο. Σε μελέτες οπτικής καθετότητας, οι πειραματιστές ερεύνησαν τις συνθήκες που προσδιορίζουν την αντίληψη της "κατακόρυφης". Μια καρέκλα της οποίας η κλίση μπορούσε να ελεγχθεί μηχανικά από το υποκείμενο τοποθετήθηκε σε ένα επικλινές δωμάτιο που περιείχε οπτικούς δείκτες καθέτων και οριζοντίων γραμμών. Όταν ζητήθηκε από διάφορους ανθρώπους να κάτσουν στη καρέκλα και να ευθυγραμμιστούν στη κατακόρυφη θέση, μερικοί από αυτούς ευθυγραμμίσθηκαν στην πραγματική κατακόρυφη που προσδιορίζεται από τη βαρύτητα, ενώ άλλοι ευθυγραμμίσθηκαν λαθεμένα (ψευδαισθητικά) σύμφωνα με τις οπτικές διευθύνσεις που έβλεπαν στο επικλινές δωμάτιο. Το κλείσιμο των ματιών έκανε ευκολότερη τη σωστή ευθυγράμμιση. Το ατένισμα σε ένα μοναδικό λαμπερό σημείο, σε ένα κατά τα άλλα σκοτεινό δωμάτιο, δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι το στατικό φως κινείται. Το φαινό-

μενο αυτό είναι μια ψευδαίσθηση κίνησης που εμφανίζεται όταν ακίνητα αντικείμενα, π.χ. ηλεκτρικοί λαμπτήρες, τοποθετηθούν δίπλα - δίπλα και φωτισθούν γρήγορα το ένα μετά το άλλο. Αυτό χρησιμοποιείται συχνά στις σκηνές του θεάτρου για να δώσει την εντύπωση κινούμενων φώτων. Υπάρχει μια πολύ γνωστή φαινομενική διαφορά στο μέγεθος του φεγγαριού όταν είναι στον ορίζοντα και όταν είναι στο ζενίθ. Το φεγγάρι στον ορίζοντα, παρόλο που είναι στη πραγματικότητα μακρύτερα από τον παρατηρητή, φαίνεται πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι όταν είναι ψηλά στον ουρανό και κοντύτερα από μας. Αυτό το φαινόμενο εξηγήθηκε από τον Άγγλο φυσικό Σ. Τολάνσκυ: .Περιμένουμε, όπως όλα τα άλλα αντικείμενα, ότι το μέγεθός του θα μικρύνει καθώς πλησιάζει τον ορίζοντα. Αυτό δε συμβαίνει. Έτσι επειδή δεν γίνεται μικρότερο, όπως αναμένουμε, μας φαίνεται μεγαλύτερο απ' ό,τι θα έπρεπε να είναι. Άλλες ερμηνείες έχουν αποδώσει τη ψευδαίσθηση του φεγγαριού στο γεγονός ότι το φεγγάρι πάνω ψηλά δεν μπορεί να συγκριθεί με το έδαφος όπως μπορεί στον ορίζοντα, στην ατμοσφαιρική αχλύ η οποία μεταβάλλει την εντύπωση της απόστασης και του μεγέθους, στην αλλαγή της γωνίας ανύψωσης των ματιών του παρατηρητή και στην ιδέα ότι η αύξηση του ύψους του φεγγαριού (πάνω από τον ορίζοντα) δημιουργεί μια προσμονή μείωσης του μεγέθους του. Η ψευδαίσθηση του φεγγαριού παραμένει ένα παράδοξο και παρόλο που τα είδωλα του αμφιβληστροειδή του υψηλού φεγγαριού και του οριζόντιου φεγγαριού είναι περίπου τα ίδια, το μέγεθος που αντιλαμβανόμαστε διαφέρει σημαντικά. Το κανονικό ανθρώπινο μάτι μπορεί να ανιχνεύσει περίπου 130 διαβαθμίσεις χρώματος στο ορατό φάσμα, περίπου 20 ελάχιστα παρατηρούμενες διαφορές σε ένα χρώμα και περίπου 500 διαφορές φωτεινότητας. Όταν δυο σημεία εξίσου φωτεινά παρατηρούνται σε στενή διαδοχή, το πρώτο μπορεί να φαίνεται φωτεινότερο. Λέγεται ότι το πρώτο φως χρησιμεύει στη προσαρμογή του ματιού σε αυτή τη φωτεινότητα, ενώ το δεύτερο φως πέφτει σε ένα ήδη προσαρμοσμένο μάτι κι επομένως λιγότερο ευαίσθητο κερατοειδή..

ΙΙΙ) ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΒΑΡΟΥΣ Οι ψυχολόγοι Gestalt έχουν προτείνει μια θεωρία "εξασθενιζόμενου ίχνους" για να εξηγήσουν τις ψευδαισθήσεις που συμβαίνουν κατά το διαδοχικό σήκωμα βαρών (όπου το ίδιο αντικείμενο φαίνεται να αλλάζει το βάρος του. Πιστεύουν ότι σε αυτές τις ψευδαισθήσεις παραμένει στον εγκέφαλο ένα φυσικό ίχνος (με τη μορφή παροδικά διεγερμένων νευρικών κυττάρων) του αρχικού ερεθίσματος, ακόμα και μετά τη διακοπή του ερεθίσματος. Και ότι αυτό το ίχνος επηρεάζει την εκτίμηση του επόμενου ερεθίσματος.

Τα πειράματα έχουν δείξει ότι κάποιος που σηκώνει βάρη, αισθάνεται συνήθως λόγω προσδοκίας το επόμενο βάρος βαρύτερο, ή ελαφρύτερο από το προηγούμενο. Έχοντας σηκώσει το πρώτο βάρος έχει προετοιμαστεί για μια ορισμένη προσπάθεια στην επόμενη δοκιμή. Αν το δεύτερο βάρος σηκωθεί γρήγορα και εύκολα, αυτός θα το νιώσει ελαφρύτερο από το πρώτο. Αν το σηκώσει βραδύτερα, θα το νιώσει βαρύτερο. Στη προσδοκία αποδίδεται συνήθως και η ψευδαίσθηση στο σήκωμα βαρών κατά την οποία νιώθει κάποιος ένα μεγάλο κουτί ελαφρύτερο από ένα μικρότερο κουτί του ίδιου βάρους. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με ένα μαύρο και ένα άσπρο κουτί του ίδιου βάρους.

ΙV) ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΦΗΣ Το δέρμα περιέχει αναρίθμητα "σημεία" που αντιδρούν επιλεκτικά στο κρύο ή τη ζέστη, αλλά γενικά όχι και στα δυο. Μπορεί να συμβεί όμως, ένα πολύ θερμό ερέθισμα να παράγει μια αίσθηση κρύου όταν τοποθετηθεί σε μια θέση που αντιδρά στο κρύο. Έτσι όταν ένα ζεστό ερέθισμα γίνεται αντιληπτό σαν ψυχρό, η ψευδαίσθηση ονομάζεται ψευδαίσθηση του "παράδοξου κρύου". Το "παράδοξο θερμό", μια λιγότερο συχνή εμπειρία, προκύπτει από τη ταυτόχρονη διέγερση ζεστών και ψυχρών θέσεων. Θεωρείται σα μια συγχώνευση του φαινομένου του ζεστού και του παράδοξου κρύου και δημιουργεί μια παράξενη και κάπως δυσάρεστη αίσθηση "θερμότητας", μαζί με κάποιο είδος ανησυχίας. Η αίσθηση ονομάζεται μερικές φορές "ψυχολογική θερμότητα". Οι ξαφνικές αντιθέσεις θερμοκρασίας μπορούν να παίξουν επίσης διάφορα παιχνίδια στις αισθήσεις μας. Αν βάλουμε για αρκετή ώρα το ένα χέρι μας σε ζεστό νερό και το άλλο σε κρύο νερό και μετά τα βάλουμε και τα δυο σε χλιαρό νερό, τότε θα αισθανθούμε στο το ψυχρό χέρι μας ζέστη και στο ζεστό κρύο. Τέλος μπορούμε να νιώσουμε ένα μολύβι σα δυο, αν το κρατήσουμε ανάμεσα στα σταυρωμένα δάκτυλά μας με τέτοιο τρόπο, ώστε το δέρμα μας να διεγείρεται συγχρόνως σε δυο σημεία, πράγμα που συμβαίνει συνήθως όταν κρατάμε στο χέρι μας δυο ξεχωριστά αντικείμενα.

ΤΑ ΚΑΤΩΦΛΙΑ ΜΙΑΣ ΑΙΣΘΗΣΗΣ Η ευαισθησία σε οποιαδήποτε αίσθηση μπορεί να μετρηθεί με τη μόλις αντιληπτή ένταση (το κατώφλι) του αντίστοιχου ερεθίσματος. Ένα πολύ αμυδρό φως που τελικά δε φαίνεται, λέμε ότι είναι κάτω από το κατώφλι ορατότητας. Ένα

ηχητικό ερέθισμα που είναι αρκετά δυνατό για να ακουστεί, λέμε ότι είναι πάνω από το κατώφλι ακουστότητας. Το μικρότερο ανιχνεύσιμο ερέθισμα ονομάζεται "απόλυτο κατώφλι". Η μικρότερη ανιχνεύσιμη αλλαγή στην ένταση ενός ερεθίσματος ονομάζεται "κατώφλι διαφοράς". Εφόσον αυτά τα κατώφλια μεταβάλλονται στο ίδιο άτομο κάτω από διαφορετικές συνθήκες, θεωρούνται σα μέσες τιμές και όχι σα σταθερά προσωπικά χαρακτηριστικά. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε πάντως αυτά τα κατώφλια σα σημεία αναφοράς με βάση τα οποία να κρίνουμε τα διάφορα ερεθίσματα.

V) Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΣΜΗΣ Οι υποδοχείς στη μύτη προσαρμόζονται εύκολα και σταματούν να αντιδρούν σε ένα ιδιαίτερο ερέθισμα που προκαλεί "κούραση". Έτσι μια οσμή που είναι στην αρχή δυνατή, θα γίνει βαθμιαία ανεπαίσθητη, όπως όταν σταματά κάποιος να αντιλαμβάνεται τη μυρωδιά του, ή το άρωμά του. Μπορεί να υπάρχει επίσης το φαινόμενο της μεταμφίεσης, δηλαδή η μείωση της ευαισθησίας σε μια οσμή μετά την έκθεσή μας σε μια άλλη.

VI) Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΑ Η συναισθησία είναι μια "διασταύρωση" των αισθήσεων. Σχετικά συχνή είναι η "χρωματική ακοή", στην οποία ειδικοί ήχοι προκαλούν σε μερικούς ανθρώπους την εμπειρία ορισμένων χρωμάτων. Μερικοί μουσικοί αναφέρουν ότι βλέπουν ιδιαίτερα χρώματα, κάθε φορά που ακούνε ορισμένους τόνους και μουσικά κομμάτια. Επίσης οι ποιητές μερικές φορές ισχυρίζονται ότι ακούνε ήχους ή μουσικούς τόνους, όταν βλέπουν λέξεις, εικόνες και χρώματα. Η συναισθησία μπορεί να προκληθεί και με ναρκωτικά και σε σπάνιες ψυχιατρικές ασθένειες το άτομο μπορεί να μην μπορεί να πει αν βλέπει ή ακούει.

VII) ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΨΥΧOΛΟΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ Ψευδαισθήσεις που ονομάζονται ψευδοπαραισθήσεις συμβαίνουν μερικές φορές όταν τα συναισθήματα της ανησυχίας, του άγχους, της αγωνίας ή του φόβου προβληθούν πάνω στα εξωτερικά αντικείμενα, όπως όταν ένα μικρό παιδί βλέπει απειλητικές φάτσες ή τέρατα στις νυκτερινές σκιές, ή ξωτικά στα δένδρα. Ένας στρατιώτης από την ανησυχία του μπορεί να θεωρήσει διάφορα άψυχα αντικείμενα σαν ένα επιτιθέμενο εχθρό, ή ακόμα έναν από τους συντρόφους του σαν ένα στρατιώτη του εχθρού. Ο μυθιστορηματικός Δον Κιχώτης έβλεπε τους ανεμόμυλους σαν εχθρικούς ιππότες. Ψυχασθενείς έχουν αι-

σθανθεί άλλους ανθρώπους σαν μηχανές, σα ζώα ή σα διαβόλους. Το φαινόμενο του deja vu είναι ένα συναίσθημα ότι ένα επεισόδιο του παρελθόντος επαναλαμβάνεται στο παρόν. Το παρελθόν και το παρόν συγχωνεύονται για να δημιουργήσουν μια ψευδαίσθηση ότι ξαναζούμε μια εμπειρία κι επομένως ξέρουμε την έκβασή της. Μερικοί ερμηνεύουν αυτό το φαινόμενο με την επανεργοποίηση διάφορων παλιών ιχνών της μνήμης από ερεθίσματα που μοιάζουν με αυτά που βιώθηκαν στο παρελθόν. Συναισθήματα που προκαλούν συσχετισμούς, ή ισχυρές προσδοκίες μας κάνουν πολλές φορές να παρερμηνεύσουμε διάφορα γεγονότα της καθημερινής ζωής. Μια εξαιρετικά παχύσαρκη κοπέλα ακούει τη λέξη "Πάρος" και την παίρνει σα "βάρος". Ένας οξύθυμος κι ευερέθιστος άνθρωπος ακούει κάποιον να λέει νέφτι και νομίζει ότι τον φωνάζουν "ψεύτη", ή "κλέφτη". Επίσης μπορεί να κάνουμε το λάθος να νομίσουμε διάφορα άγνωστα άτομα που βλέπουμε στο δρόμο σαν κάποιους από τους γνωστούς μας. Είναι σαν ο Γιάννης να σκέφτεται ότι ο Νίκος είναι ο Κώστας, γιατί ελπίζει να δει τον Κώστα, ή γιατί τελικά θέλει να αποφύγει τον Νίκο. Επίσης ένας ερωτευμένος στο ραντεβού του νομίζει συνεχώς ότι βλέπει τη κοπέλα. του ανάμεσα στις διάφορες άγνωστες κοπέλες που έρχονται προς το μέρος του. Το ίδιο συμβαίνει και όταν ένα πλήθος περιμένει π.χ. στο αεροδρόμιο την άφιξη ενός σπουδαίου προσώπου ή πολιτικού αρχηγού (Εεέρχεται, Εεεέρχεται...).

ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ Ψυχιατρικά οι παραισθήσεις ορίζονται σαν "αντιλήψεις χωρίς αντίστοιχο εξωτερικό ερέθισμα", ή σαν η "φαινομενική αντίληψη ενός εξωτερικού αντικειμένου, όταν δεν υπάρχει τέτοιο εξωτερικό αντικείμενο" Οι σύγχρονες θεωρίες εξηγούν τις παραισθήσεις με δυο βασικές υποθέσεις. Η πρώτη είναι ότι οι εμπειρίες της ζωής επηρεάζοντας τον εγκέφαλο αφήνουν σε αυτόν μερικές μόνιμες φυσικές αλλαγές, που ονομάζονται νευρικά ίχνη ή εγγράμματα. Η ενεργοποίηση αυτών των ιχνών σε σύνθετα νευρικά κυκλώματα του φλοιού του εγκεφάλου βοηθά στη λειτουργία της μνήμης, της σκέψης, και της φαντασίας. Από την άλλη μεριά, η σύνδεση του φλοιού με τα βαθύτερα τμήματα του εγκεφάλου, επιτρέπει, μέσα από ασυνείδητες βασικά διαδικασίες, τη δυναμική αλληλεπίδραση εγγεγραμμένων εμπειριών και συναισθημάτων. Η δεύτερη βασική υπόθεση είναι ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα κατανοείται καλύτερα αν δεχθούμε μια συνεχή αλληλεπίδραση εσωτερικών (φυσιολογικών) και εξωτερικών δυνάμεων (αισθητηριακών ερεθισμάτων). Η αλληλεπίδραση αυτή ατόμου και περιβάλλοντος επηρεάζει τα ίχνη της μνήμης που εί-

ναι αποθηκευμένα στο νευρικό σύστημα και με την ενεργοποίηση των εγγραμμάτων παράγονται εμπειρίες που ονομάζονται εικάσματα, φαντασίες, όνειρα ή παραισθήσεις, μαζί και τα αντίστοιχα συναισθήματα. Αν δεχθούμε λοιπόν μια συνεχώς μεταβαλλόμενη ισορροπία ανάμεσα στις δυνάμεις του εξωτερικού και του εσωτερικού περιβάλλοντος, μπορούμε να πούμε ότι οι φυσιολογικοί (η λειτουργία του εγκεφάλου) και οι πολιτιστικοί ή εμπειρικοί παράγοντες είναι αυτοί που καθορίζουν το περιεχόμενο και τη σημασία των παραισθήσεων. Αν δεχθούμε τη νευροφυσιολογική ερμηνεία της συνείδησης, τότε αυτή θεωρείται ότι ρυθμίζεται μέσω μιας διαδικασίας διέγερσης που επιτυγχάνεται από το δικτυωτό σχηματισμό (ένα δίκτυο νευρικών κυττάρων του μέσου εγκεφάλου). Ο εγκέφαλος ερεθισμάτων, ση μέσω μιας φερόντων με του ατόμου.

βομβαρδίζεται συνεχώς από ένα μεγάλο πλήθος αισθητηριακών τα περισσότερα των οποίων όμως αποκλείονται από τη συνείδημονομερούς εστίασης της προσοχής σε ένα πεδίο ειδικών ενδιαβάση τις προϋπάρχουσες καταγραφές και τη τρέχουσα διάθεση

Η προσοχή μπορεί να οριστεί λοιπόν σα μια διαδικασία σάρωσης, η οποία έχει τη τάση να κρατάει έξω από τη συνείδηση ό,τι δε χρειάζεται, ή δεν είναι επιθυμητό. Θεωρητικά η εργασία αυτή μοιάζει με την ανάκτηση των πληροφοριών στους ψηφιακούς υπολογιστές και χρησιμοποιεί κυρίως τις λειτουργίες της συνειρμικής μνήμης των πιο πρόσφατα εξελιγμένων τμημάτων του εγκεφαλικού φλοιού. Αυτή μπορεί να αντιπαραβληθεί με την ασυνείδητη, ενστικτώδη και συναισθηματική (αναλογική) επεξεργασία των πληροφοριών, που περιλαμβάνει κυρίως λειτουργίες των τμημάτων του εγκεφάλου που εμφανίσθηκαν πολύ νωρίτερα στη πορεία της εξέλιξης.. Στη διάρκεια της συνηθισμένης εγρήγορσης, οι εισερχόμενες από τα αισθητήρια όργανα πληροφορίες βοηθούν στη διατήρηση της οργάνωσης της δραστηριότητας της σάρωσης και της διαλογής των πληροφοριών. Όσο λειτουργεί σωστά αυτός ο μηχανισμός, αποκλείει από την συνείδηση, όχι μόνο τις ανεπιθύμητες ή αδιάφορες πληροφορίες από το εσωτερικό κι εξωτερικό περιβάλλον, αλλά επίσης τον τεράστιο όγκο των πληροφοριών που είναι αποθηκευμένες ήδη στον εγκέφαλο με τη μορφή των νευρικών ιχνών, τη παραγωγή τους και τις αλληλοσυσχετίσεις τους.

Η ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ Όταν κοιμόμαστε, η αισθητηριακή είσοδος μειώνεται, παραμορφώνεται ή εξασθενίζει, το ίδιο και η επίδρασή της πάνω στο μηχανισμό σάρωσης και διαλογής. Συγχρόνως μειώνεται η διεγερτική της επίδραση πάνω στο δικτυωτό σχηματισμό, με αποτέλεσμα την εξασθένιση της συνείδησης. Σε ορισμένες όμως

περιστάσεις (π.χ. στο συνειδητό ονείρεμα), παρόλη την μειωμένη αισθητηριακή είσοδο, μπορεί να παραμένει μια ισχυρή συνείδηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν το επίπεδο της αισθητηριακής εισόδου δεν μπορεί να απαγορεύσει πια την εμφάνιση των συνήθως αδρανών ιχνών της αντίληψης που είναι αποθηκευμένα στον εγκέφαλο, αυτά μπορούν να ενεργοποιηθούν ή απελευθερωθούν και με αυτό το τρόπο να "ξαναβιωθούν". Ένα κανονικό επίπεδο και μια ποικιλία αισθητηριακής εισόδου (όχι δηλαδή ένα συνεχές μονότονο ερέθισμα), αναστέλλει συνήθως την απελευθέρωση των μνημονικών ιχνών μέσα στον εγκέφαλο. Όταν όμως η αισθητηριακή είσοδος ελαττωθεί αρκετά, η αναστολή σταματά και μπορεί να συμβεί μια απελευθέρωση των καταγεγραμμένων αυτών αντιλήψεων μέσα στη συνείδηση. Αν ο φλοιός διεγερθεί επαρκώς, αυτές οι απελευθερωμένες αντιλήψεις μπορούν να εισέλθουν στη συνείδηση και να βιωθούν σα φαντασίες, ψευδαισθήσεις, οράματα, όνειρα ή παραισθήσεις. Όσο μεγαλύτερο μάλιστα είναι το επίπεδο της διέγερσης, τόσο ζωηρότερες θα είναι και οι παραισθήσεις.

ΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

1) ΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ Παραισθήσεις μπορούν να προκληθούν με άμεση διέγερση του εκτιθέμενου εγκεφάλου, όπως στις περιπτώσεις τοπικής διέγερσης του φλοιού με το ηλεκτρόδιο του νευροχειρούργου. Σε άλλες όμως περιπτώσεις, όπως σε μερικές μορφές επιληψίας, πρέπει να υπάρχει μια μείωση των δυνάμεων που κυριαρχούν συνήθως στη συνείδηση και απαγορεύουν την απελευθέρωση των καταγεγραμμένων εμπειριών. Αυτές οι απαγορευτικές δυνάμεις για να διατηρηθούν, χρειάζονται ένα σχετικά υψηλό επίπεδο αισθητηριακής εισόδου κατάλληλης ποιότητας και συχνότητας.

2) ΥΠΝΑΓΩΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΥΠΝΟΠΟΜΠΩΔΕΙΣ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ. Καθώς ένα άτομο αποκοιμιέται, περνάει από μια περίοδο "μερικού ύπνου", στην οποία η συνείδηση του περιβάλλοντος πέφτει γρήγορα, αλλά στην οποία το επίπεδο της διέγερσης του φλοιού (το οποίο πέφτει πιο αργά) παραμένει αρκετά υψηλό, ώστε να επιτρέπει κάποια εκτίμηση της εξωτερικής διέγερσης. Έτσι συμβαίνουν τα ονομαζόμενα υπναγωγικά φαινόμενα.

Οι συνήθεις υπναγωγικές παραισθήσεις μπορεί να είναι οπτικές (π.χ. εμφανίζονται σκηνές που συνέβησαν τις αμέσως προηγούμενες ώρες) ή ακουστικές (π.χ. ακούει κάποιος το όνομά του). Μια υπναγωγική παραίσθηση που συμβαίνει συχνά είναι η αίσθηση της απώλειας της στήριξης ή ισορροπίας, που μπορεί να συνοδεύεται από ένα αποσπασματικό "όνειρό" πτώσης, το οποίο ακολουθείται αμέσως μετά από ένα ανακλαστικό τίναγμα (το μυοκλονικό τίναγμα), που μπορεί να ξυπνήσει τον κοιμισμένο.

3) ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ Τα πρώτα στάδια του ύπνου φαίνονται να είναι χωρίς όνειρα και ο κοιμισμένος παράγει μεγάλα, βραδέα εγκεφαλικά κύματα, που μπορούν να καταγραφούν με το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Τα εξωτερικά ερεθίσματα (π.χ. θόρυβος, κρύο) ή τα εσωτερικά (π.χ. δυσπεψία, ανησυχία), μαζί με μια κάπως αυθόρμητη διακύμανση του βάθους του ύπνου περιοδικά (κάθε περίπου 90 λεπτά), φέρνουν το κοιμισμένο σε μια κατάσταση που ευνοεί την αισθητηριακή απελευθέρωση, οπότε συμβαίνει το όνειρο. Αυτή η κατάσταση, που έχει ειδικά ηλεκτροεγκεφαλικά κύματα και γρήγορες κινήσεις των ματιών, συμβαίνει αρκετές φορές κάθε νύκτα, προκαλώντας όνειρα διαρκείας περίπου 10 έως 15 λεπτών. Τη στιγμή της αφύπνισης, ο κοιμισμένος περνάει ξανά από μια περίοδο απελευθέρωσης εμπειριών, βλέποντας συχνά όνειρα αυξανόμενης έντασης και μπορεί να έχει τις παραισθήσεις ενός "μερικού ύπνου", οι οποίες ονομάζονται τώρα υπνοπομπώδεις παραισθήσεις. Ένας απλοποιημένος αλλά βοηθητικός τρόπος για να παραστήσουμε αυτές τις καταστάσεις είναι να φαντασθούμε έναν άνθρωπο σε ένα παράθυρο απέναντι από ένα τζάκι, που κοιτάζει έξω ένα κήπο στο ηλιοβασίλεμα. Αυτός είναι τόσο απορροφημένος από τη θέα του εξωτερικού κόσμου που δε συλλαμβάνει νοερά το εσωτερικό του δωματίου. Καθώς σκοτεινιάζει απέξω, αρχίζουν ν' αντικατοπτρίζονται αμυδρά τα είδωλα των αντικειμένων του δωματίου πάνω στο τζάμι του παραθύρου. Για μια στιγμή μπορεί να δει είτε το κήπο (αν ατενίσει μακριά), ή την αντανάκλαση του εσωτερικού του δωματίου (αν εστιαστεί στο τζάμι). Πέφτει η νύχτα, αλλά το τζάκι συνεχίζει να φωτίζει το δωμάτιο. Ο παρατηρητής βλέπει τώρα στο τζάμι μια αντανάκλαση του εσωτερικού του δωματίου πίσω του, η οποία φαίνεται σα να είναι έξω από το παράθυρο. Αυτή η ψευδαίσθηση γίνεται πιο αμυδρή καθώς σβήνει η φωτιά και τελικά, όταν είναι μέσα και έξω σκοτάδι, δεν φαίνεται τίποτα. Αν η φωτιά αναλάμψει πού και πού, τα οράματα στο τζάμι θα ξαναεμφανιστούν. Με ανάλογο τρόπο οι παραισθητικές εμπειρίες, σαν αυτές των συνηθισμένων ονείρων, συμβαίνουν όταν το "φως της ημέρας" (η αισθητηριακή είσοδος) μειώνεται, ενώ ο "εσωτερικός φωτισμός" (το γενικό επίπεδο της εγκεφαλικής διέγερσης) παραμένει ενεργός και τότε μπορούν να γίνουν αντιληπτά (παραισθητικά) εικόνες (είδωλα) που προέρχονται μέσα από τα "δωμάτια" του εγκε-

φάλου μας, σα να προήρχοντο απ' έξω από τα "παράθυρα" των αισθήσεών μας.. Μια άλλη αναλογία είναι ότι τα όνειρα σαν τα άστρα λάμπουν συνεχώς. Παρόλο που τα άστρα δε φαίνονται την ημέρα, γιατί το φως του ήλιου είναι πολύ πιο λαμπερό και σκεπάζει το δικό τους, αν στη διάρκεια της ημέρας συμβεί μια έκλειψη του ήλιου, ή αν ένας παρατηρητής είναι προσεκτικός λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα ή λίγο πριν την ανατολή, ή αν κοιτάξει μέσα από ένα πηγάδι, τότε θα μπορεί να δει οποιαδήποτε στιγμή τα άστρα. Μια ιδέα πιο σχετική με τον εγκέφαλο είναι αυτή της συνεχούς επεξεργασίας πληροφοριών (ένα είδος προσυνειδητού ρεύματος), που επηρεάζεται συνεχώς από τις συνειδητές και τις ασυνείδητες δυνάμεις και από την οποία αντλείται το περιεχόμενο του ονείρου. Το όνειρο είναι έτσι μια εμπειρία στη διάρκεια της οποίας το άτομο έχει, για λίγα λεπτά, κάποια συνείδηση του ρεύματος των δεδομένων που υφίστανται επεξεργασία. Οι παραισθήσεις στη κατάσταση της εγρήγορσης είναι ένα ανάλογο φαινόμενο, με ένα κάπως διαφορετικό σύνολο ψυχολογικών ή φυσιολογικών παραγόντων.

4) Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΔΙΕΓΕΡΣΗ Υπάρχει ένα επίπεδο διέγερσης στο οποίο η συνείδηση λειτουργεί ευνοϊκότερα, πέρα από το οποίο αυτή σταδιακά αποδιοργανώνεται με την αύξηση της διέγερσης. Η αυξημένη διέγερση, που παράγεται π.χ. από μια εξαιρετική ανησυχία ή από χημική διέγερση του εγκεφάλου, προκαλεί μια σημαντική διαταραχή της συγκέντρωσης. Η επαφή με τα εξωτερικά ερεθίσματα είναι και πάλι εξασθενημένη, αυτή τη φορά από υπερβολική είσοδο, η οποία μπλοκάρει τα κυκλώματα και μπορεί να προκαλέσει αυθόρμητες παραισθητικές εμπειρίες. Καθώς η διέγερση αυξάνει περισσότερο, μπορούν να εμφανιστούν οι παραισθήσεις του παραληρήματος, ή της ψυχωτικής διαταραχής, με τρομερή ζωντάνια, ένταση και συναισθηματική ανταπόκριση. Μεγαλύτερη διέγερση του εγκεφάλου μπορεί να προκαλέσει γενικευμένα φαινόμενα κρίσης όπως στην επιληψία.

5) Η ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ Σε καταστάσεις αισθητηριακής απομόνωσης, σβήνει ή ελαττώνεται η είσοδος πληροφοριών δια μέσου των αισθήσεων. Αν παραμείνει τότε κάποιος ξύπνιος, θα έχει ζωηρές φαντασιώσεις, ακόμα και παραισθήσεις. Αν τα ερεθίσματα μειωθούν σημαντικά και το επίπεδο διέγερσης είναι υψηλό, οι παραισθήσεις μπορεί να είναι ιδιαίτερα ζωντανές και συναισθηματικά φορτωμένες.

6) Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΠΝΟΥ Η προοδευτική απώλεια ύπνου φαίνεται πως μειώνει την ικανότητα ολοκλήρωσης των αντιλήψεων του εξωτερικού περιβάλλοντος. Παραισθήσεις μπορεί να συμβούν στον καθένα ο οποίος θα παρατείνει αρκετά το διάστημα της εγρήγορσής του. Η ανησυχία μπορεί να επιταχύνει ή να αυξήσει τη παραγωγή τους. Η αποδιοργανωτική επίδραση της αναγκαστικής αϋπνίας έχει γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από καταπιεστικά καθεστώτα και κυβερνητικές υπηρεσίες για εκβιαστικές ομολογίες κρατουμένων. Μερικές σύντομες παραισθήσεις αρχίζουν τυπικά μετά από δυο ή τρεις μέρες χωρίς ύπνο, ενώ μετά από 100 έως 200 ώρες αϋπνίας αναπτύσσεται μια βαθμιαία αποδιοργάνωση της προσωπικότητας, που χαρακτηρίζεται από περιόδους παραισθήσεων, ή σε μερικές περιπτώσεις από την επανεμφάνιση μιας παλιάς ψυχιατρικής διαταραχής.

7) Η Ύπνωση και οι Εκστατικές Καταστάσεις Οι ψυχολόγοι θεωρούν ότι οι μυστικιστικές εμπειρίες και τα διάφορα είδη ενατένισης είναι καθαρά παραισθήσεις, οι οποίες επιτυγχάνονται με μια παρατεταμένη έντονη συγκέντρωση (π.χ. με την ατένιση ενός αντικειμένου) που προκαλεί μια εκπληκτική απόσπαση από το περιβάλλον. Στις παραισθήσεις αυτές μπορεί το άτομο να αντιλαμβάνεται τον "εσωτερικό του ευατό" να αφήνει το σώμα του και να βλέπει τον εαυτό του (αυτοσκοπική παραίσθηση), ή να μεταφέρεται σε νέα περιβάλλοντα και να συνδιαλέγεται με υπερφυσικές οντότητες (π.χ. με αγγέλους, αγίους, το Χριστό ή τη Παναγία). Εναλλακτικά οι παραισθήσεις μπορεί να πάρουν τη μορφή μιας μοναδικής οπτικής φαντασίας, π.χ. η γιάντρα είναι μια οπτική παραίσθηση μιας έγχρωμης γεωμετρικής εικόνας που εμφανίζεται στο είδος της έκστασης που ασκείται από τους ασκητές της Γιόγκα. Η επανάληψη ορισμένων σχεδίων και προτύπων στην παραισθητική αυτή εμπειρία μπορεί να σχετίζεται με δομικές πλευρές του οπτικού συστήματος. Οι υπνωτικές και μεταϋπνωτικές υποβολές παραισθήσεων είναι επίσης πολύ γνωστές. Το υποκείμενο μπορεί σε μια περίπτωση να έχει επίσης αυθόρμητες παραισθήσεις, χωρίς να υπάρχουν ειδικές υποβολές. Η παρατεταμένη μονοτονία ή εστίαση της προσοχής μπορεί να οδηγήσει σε μια μειωμένη αντίδραση στο περιβάλλον με μια επίδραση όμοια με αυτή της υπνωτικής καταληψίας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορούν να συμβούν υπνωτιστικά φαινόμενα, όπως η "ύπνωση των μεγάλων λεωφόρων" στους αυτοκινητιστές. Παρόμοια φαινόμενα είναι η σαγήνευση ή καθήλωση των αεροπόρων στη διάρκεια μιας παρατεταμένης μονότονης πτήσης, την οποία αναφέραμε και στο κεφάλαιο της ύπνωσης. Οι πιλότοι μπορεί να έχουν τότε οπτικές, ακουστικές και σωματικές παραισθήσεις, οι οποίες να τους ωθήσουν να κάνουν τραγι-

κές «διορθωτικές» κινήσεις στην υποτιθέμενη ανώμαλη πτήση τους.

8) ΑΤΕΛΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ Πολλά άλλα παραδείγματα παραισθήσεων που σχετίζονται με τη μείωση ή εξασθένιση της αισθητηριακής εισόδου είναι γνωστά στη κλινική ιατρική. Οπτικές παραισθήσεις μπορούν να συμβούν στη περίπτωση ενός καταρράκτη και αυτές έχουν συγκριθεί με τις παραισθήσεις του φασματικού μέλους (π.χ. πόνους στα δάκτυλα ενός κομμένου ποδιού), αφού και στις δυο περιπτώσεις δεν υπάρχουν κανονικά ερεθίσματα από το περιβάλλον. Άνθρωποι επίσης που υποφέρουν από μια προοδευτική απώλεια της ακοής τους, μπορεί να. έχουν ακουστικές παραισθήσεις. Έχει παρατηρηθεί μια περίπτωση συνδυασμένων οπτικών και ακουστικών παραισθήσεων σε έναν ασθενή με σταδιακή τύφλωση (από καταρράκτη) και με κωφότητα από μια ασθένεια των αυτιών. Οι παραισθήσεις του φασματικού μέλους πιθανά εμφανίζονται σαν η προβολή ενός εμπειρικά εδραιωμένου συνόλου εγκεφαλικών εγγραμμάτων, όταν απουσιάζει για πολύ καιρό η συνηθισμένη αισθητηριακή είσοδος από το ελλείπον μέρος. Οι διαφορές που μπορεί να υπάρχουν στις τωρινές νευρικές ώσεις από εκείνες που παρήχθησαν κάποτε από το ελλείπον μέλος, μπορεί να παραμορφώσουν το μέγεθος του φάσματος.

9) ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ Η έντονη προσδοκία μπορεί να ενεργοποιήσει μερικές φορές αποθηκευμένα εγγράμματα και να δημιουργήσει έτσι παραισθήσεις. Μπορεί η ψυχολογική βάση για την αναγνώριση ενός αντικειμένου να χρειάζεται την ασυνείδητη προετοιμασία ενός εγγράμματος αυτού του αντικειμένου, όπως αυτό ειδώθηκε στο παρελθόν, για να συγκριθούν με αυτό οι εισερχόμενες αισθητηριακές πληροφορίες. Αν κάποιο εξωτερικό αντικείμενο αναγνωρισθεί ανεπαρκώς, μπορεί να ενεργοποιηθεί ένα λαθεμένο έγγραμμα, που θα βιωθεί σα παραίσθηση. Αυτό μπορεί να εξηγήσει την ιδιαιτερότητα των ομαδικών οραμάτων. Ανάμεσα π.χ. στους επιζώντες σε σωσίβιες λέμβους στη θάλασσα, υπάρχουν αρκετοί με ανάλογες προσδοκίες, που μπορεί να δουν ένα ανύπαρκτο πλοίο να προβάλλει στην άδεια θάλασσα. Αυτή η εμπειρία μπορεί να συνεχιστεί σε μερικούς, ακόμα και μετά τη λογική ερμηνεία από όλους για το απίστευτο του γεγονότος. Οι ψυχώσεις τώρα προκαλούνται από το συνδυασμό πολλών παραγόντων. Αυτές μοιάζουν συχνά με τα όνειρα εν εγρηγόρσει, στα οποία μπορούν να εμφανιστούν με έντονο τρόπο παραισθήσεις (συνήθως ακουστικές). Εργαστηριακά μπορεί να προκαλέσει κάποιος εύκολα παραισθήσεις σε άτομα που έχουν στερηθεί τον ύπνο, ή σε κατάσταση αισθητηριακής απομόνωσης, ή με τη χορήγηση παραισθησιογόνων ναρκωτικών όπως το LSD ή η μεσκαλίνη. Σε νοσοκομει-

ακές περιπτώσεις οξέων ψυχωτικών καταστάσεων με παραισθήσεις, λαμβάνουν συνήθως μέρος αρκετοί παράγοντες: κληρονομικές και πολιτιστικές προδιαθέσεις, υπερβολική ανησυχία ή πανικός, στρες, εξάντληση, αϋπνία και διασπαστικοί μηχανισμοί από ένα εκφοβιστικό ή απειλητικό κοινωνικό περιβάλλον που εξασθενούν ή παραμορφώνουν την λήψη των πληροφοριών

10) ΧΗΜΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ Μερικές χημικές ουσίες προκαλούν παραισθήσεις μειώνοντας την αισθητηριακή είσοδο. Π.χ. μπορεί να προκληθεί μια δραματική παραισθητική ανάμνηση έντονων εμπειριών από το πρόσφατο παρελθόν με ενέσεις αναισθητικών φαρμάκων όπως το sodium amybarbital, το οποίο ευνοεί τις συνθήκες για την απελευθέρωση των μνημονικών ιχνών. Με τον ίδιο τρόπο μπορούν να εξηγηθούν και οι παραισθήσεις που συμβαίνουν στη διάρκεια μιας γενικής χειρουργικής αναισθησίας, οι οποίες προκαλούνται με διάφορες άλλες χημικές ουσίες. Αυτές οι παραισθησιογόνες χημικές ουσίες φαίνονται να ελαττώνουν την αισθητηριακή είσοδο, αυξάνοντας την αντίσταση του νευρικού συστήματος κι ελαττώνοντας έτσι τη μετάδοση των νευρικών ώσεων. Άλλα παραισθησιογόνα αυξάνουν τις νευρικές μεταδόσεις, διασπώντας τη κανονική είσοδο των πληροφοριών και μπλοκάροντας τα κυκλώματα. Πολλά παραισθησιογόνα που παράγονται από βότανα φαίνονται να δουλεύουν με αυτό το τρόπο, π.χ. το LSD (διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος), η ψιλοκυβίνη, η μεσκαλίνη και η τετραϋδροκαναβινόλη. Παραισθήσεις μπορούν να προκληθούν επίσης με το μπλοκάρισμα των κυκλωμάτων από αισθητηριακή υπερφόρτωση που παράγεται μηχανικά με το σύγχρονο βομβαρδισμό αρκετών αισθητηριακών συστημάτων με έντονα ερεθίσματα, όπως π.χ. με λαμπερά αναβοσβήνοντα φώτα και δυνατούς ήχους. Τα παραισθησιογόνα ναρκωτικά είναι ουσίες που χορηγούμενες σε φαρμακολογικές δόσεις (μη τοξικές υπερδόσεις), δημιουργούν μεγάλες παραμορφώσεις στην αντίληψη, χωρίς να προκαλούν απώλεια της συνείδησης. Αυτές οι παραμορφώσεις περιλαμβάνουν συνήθως παραισθήσεις. Αυτές οι χημικές ουσίες μπορεί να εξασκήσουν επίσης βαθιές επιδράσεις στη διάθεση, τη σκέψη και στην παρατηρούμενη συμπεριφορά. Μοιάζουν να μιμούνται τις διαταραχές που προκαλούνται στις ψυχώσεις, οι οποίες συμβαίνουν αυθόρμητα. Γι αυτό μερικά παραισθησιογόνα έχουν ονομαστεί ψυχωση - μιμητικά. Οι πιθανά επικίνδυνες ψυχολογικές μεταβολές που προκαλούνται από τα ψυχεδελικά έχουν μερικές φορές ερμηνευθεί ότι "χαλαρώνουν τις δομές του εγώ", ότι "διαλύουν τα όρια του", ή ότι "διασπούν τις άμυνές του". Αυτές οι μεταβολές μπορεί να περιλαμβάνουν σκέψεις, συναισθήματα και αντιλήψεις που είναι συνήθως ασυνείδητες ή "καταπιεσμένες". Τα άτομα που παίρνουν τέτοια ναρκωτικά μπορούν να γίνουν πολύ δεκτικά σε υποβολές, συναισθηματικώς

ασταθή και ασυνήθιστα ασυνείδητα για τις αντιδράσεις τους και για τις αντιδράσεις των άλλων. Έχουν επίσης αναφερθεί συναισθήματα υπέρβασης της συνηθισμένης εμπειρίας, παραμορφώσεις στην αντίληψη του χρόνου και παραισθήσεις. Τελικά φαίνεται ότι ολόκληρη η ανθρώπινη συμπεριφορά και εμπειρία (κανονική και ανώμαλη) συνοδεύεται από ψευδαισθητικά και παραισθητικά φαινόμενα. Παρόλο που η σχέση αυτών των φαινομένων με τη διανοητική ασθένεια έχει τεκμηριωθεί καλά, δεν έχει εξεταστεί ακόμα αρκετά καλά ο ρόλος τους στην καθημερινή ζωή. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μια μεγαλύτερη κατανόηση των ψευδαισθήσεων και των παραισθήσεων στους κανονικούς ανθρώπους, μπορεί να εξηγήσει φαινόμενα και εμπειρίες που αποδίδονται συνήθως στο απόκρυφο, το μεταφυσικό ή υπερφυσικό. Τέλος ας σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τη μαγεία οι παραισθήσεις είναι όπως ήδη αναφέραμε «αστρικές δίνες», αναταραχές ή συμφορήσεις «αστρικού φωτός».

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Πριν από 4.500 χρόνια οι φυλές Κόγιακ και Γουίρος των κεντρικών στεπών της Ρωσίας χρησιμοποίησαν το ναρκωτικό μανιτάρι Αμανίτα Μουσκάρια, που είχε τις ιδιότητες να μειώνει την ανησυχία και το φόβο του πολεμιστή και συγχρόνως να αυξάνει τη δύναμη, την αντοχή, τη διανοητική οξύτητα και την ικανότητά του να αντέχει στο πόνο. Οι σαμάνοι βρήκαν μια αξιοσημείωτη μέθοδο για να αυξήσουν τη δραστικότητά του: Το μανιτάρι δινόταν στην αρχή σε ένα τάρανδο και οι στρατιώτες έπιναν τα ούρα του ταράνδου την παραμονή της μάχης. Ναρκωτικά χρησιμοποιούσαν και οι πολεμιστές της Ινδίας, όπως έκαναν και οι προκολομβιανές Αμερικανικές φυλές. Οι πολεμιστές των Ίνκας χρησιμοποιούσαν τα φύλλα της κόκα. Η παράδοση συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Στο Βιετνάμ, οι Αμερικανοί στρατιώτες αναζήτησαν ανακούφιση στη μαριχουάνα, το όπιο και την ηρωίνη. Οι πολεμικές φυλές της Σομαλίας, της Ρουάντα και της Λιβερίας, κάνουν όλες κανονικά χρήση των ντόπιων ναρκωτικών.

Φυσιολογική Επίδραση των Ναρκωτικών

I) ΤΑ ΟΠΙΟΥΧΑ Τα διάφορα οπιούχα και τα σχετικά με αυτά συνθετικά ναρκωτικά έχουν όλα τα ίδια περίπου φυσιολογικά αποτελέσματα μοιάζοντας στη δράση με τη μορφίνη και διαφέροντας μόνο στην ένταση και στη διάρκεια των αποτελεσμάτων. Τα αποτελέσματα ποικίλλουν επίσης ανάλογα με τη δόση και το τρόπο χορήγησης (ενδοφλέβιος, υποδόριος ή στοματικός). Το πιο αξιοσημείωτο αποτέλεσμά τους είναι η αναλγησία. Τα αναλγητικά αποτελέσματα αυξάνουν με τις αυξανόμενες δόσεις, μέχρι ένα όριο πέρα από το οποίο δε λαμβάνεται καμιά περαιτέρω βελτίωση. Ο κατευνασμός της λειτουργίας του φλοιού προκαλεί μια ευφορική αντίδραση που περιλαμβάνει μια μείωση του φόβου, μια ελάττωση των απαγορεύσεων, μια διαστολή του εγώ, και μια έξαρση της διάθεσης που συνδυάζονται μεταξύ τους για να αυξήσουν τη γενική αίσθηση της ευημερίας. Περιστασιακά σε άτομα που δεν πονούν, συμβαίνει το αντίθετο αποτέλεσμα, δυσφορία, ανησυχία, φόβος και κατάθλιψη. Μαζί με την αναλγησία και τη σχετική ευφορία, υπάρχει νύστα, νοητική και σωματική εξασθένιση, ελαττωμένη συγκέντρωση και προσοχή, μειωμένες παρορμήσεις πείνας και σεξουαλικότητας και μερικές φορές απάθεια. Εκτός από το μειονέκτημα του εθισμού, ο βασικός κίνδυνος αυτών των ναρκωτικών είναι η αναπνευστική κάμψη που οδηγεί σε αναπνευστική ανεπάρκεια και θάνατο. Τα πιο ισχυρά μέλη προκαλούν γρήγορη ανοχή, εθισμό, φυσική εξάρτηση και στερητικό σύνδρομο.

II) ΤΑ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ Στις 16 Απριλίου 1943 ο Ελβετός χημικός Άλμπερτ Χόφμαν είχε το πρώτο ιστορικό "τριπάρισμα" με LCD: «Αφού είχα επανακρυσταλλώσει το τρυγικό διαιθυλαμίδιο του D-λυσεργικού οξέος, το οποίο είχα προ λίγου παρασκευάσει από φυσικό λυσεργικό οξύ και διαιθυλαμίνη, αισθάνθηκα ξαφνικά μια μέθη. Ο εξωτερικός κόσμος έμοιαζε με όνειρο. Το ανάγλυφο των αντικειμένων έγινε πιο έντονο. Τα πάντα απέκτησαν ασυνήθιστες διαστάσεις και τα χρώματα έγιναν πιο λαμπερά. Μέχρι και η αντίληψη του εαυτού μου και η αίσθηση του χρόνου είχε αλλάξει. Όταν έκλεινα τα μάτια μου ξεχυνόταν μπροστά μου ένα αδιάκοπο ρεύμα από φανταστικές εικόνες ασυνήθιστης πλαστικότητας και λαμπρότητας που συνοδεύονταν από ένα έντονο παιχνίδισμα των χρωμάτων, σαν καλειδοσκόπιο. Μετά από δυο περίπου ώρες αυτή η μέθη, που δεν ήταν τελικά και δυσάρεστη και σε όλη τη διάρκειά της διατηρούσα τις αισθήσεις μου, εξαφανίσθηκε". "Τι να μου συνέβη άραγε; Μπορεί να είχε πέσει μια σταγόνα στα δάκτυλά μου και να απορροφήθηκε από το δέρμα μου".

Τη Δευτέρα 19 του μηνός, ο Χόφμαν αποφάσισε να ερευνήσει το θέμα κάνοντας το δεύτερο, εσκεμμένο τώρα και όχι τυχαίο όπως το πρώτο, τριπάρισμα στην ιστορία του LCD. "...Καθώς πηγαίναμε με τα ποδήλατα προς το σπίτι (με το βοηθό του) κατάλαβα πως τα συμπτώματα ήταν πολύ πιο σοβαρά. Μου ήταν πολύ δύσκολο να μιλάω με κάποια συνοχή, το οπτικό μου πεδίο ταλαντευόταν μπροστά μου και τα αντικείμενα εμφανίζονταν παραμορφωμένα, όπως τα βλέπουμε σε καμπύλους καθρέπτες. Είχα την εντύπωση ότι δεν μπορούσα να μετακινηθώ, αν και ο βοηθός μου με διαβεβαίωσε εκ των υστέρων ότι προχωρούσαμε με ικανοποιητικό ρυθμό....Είχα χάσει κάθε έλεγχο του χρόνου. Ο χώρος και ο χρόνος αποδιοργανωνόντουσαν συνεχώς και με κατέλαβε ένας φόβος ότι τρελαινόμουν. Το χειρότερο ήταν ότι ενώ ήξερα πολύ καλά τι μου συνέβαινε, δεν μπορούσα να το σταματήσω. Κάποια στιγμή νόμισα ότι είχα εγκαταλείψει το σώμα μου. Σκεφτόμουνα ότι είχα πεθάνει. Το "εγώ" κρεμόταν κάπου στο χώρο και μπορούσα να δω το σώμα μου ξαπλωμένο νεκρό πάνω στον καναπέ. Παρατηρούσα και κατέγραφα σαφέστατα ότι το αλλαγμένο μου "εγώ" τριγυρνούσε μέσα στο δωμάτιο θρηνώντας για το θάνατό μου". Μετά από 6 ώρες από τη δοκιμαστική λήψη η κατάστασή του είχε καλυτερεύσει σημαντικά, αν και: "οι διαταραχές της αντίληψης δεν είχαν ακόμα εκμηδενιστεί. Τα αντικείμενα διατηρούσαν ακόμα μια κυματοειδή μορφή και οι διαστάσεις τους ήταν παραμορφωμένες σα να καθρεφτίζονταν στην επιφάνεια ταραγμένου νερού. Τα χρώματα άλλαζαν συνέχεια παίρνοντας μια δυσάρεστη απόχρωση του πράσινου και του μπλε. Όταν έκλεινα τα μάτια μου με κατέκλυζαν πολύχρωμες φανταστικές εικόνες που άλλαζαν μορφή ασταμάτητα. Το πιο αξιοσημείωτο από όλα αυτά ήταν το γεγονός ότι οι ήχοι δημιουργούσαν οπτικές παραστάσεις, έτσι ώστε από κάθε τόνο έβγαινε και μια έγχρωμη εικόνα που άλλαζε χρώμα και μορφή καλειδοσκοπικά". Είναι δύσκολο να βρούμε ένα κατάλληλο γενικό όνομα για μια τάξη ναρκωτικών που έχουν τόσα πολλά ποικίλα αποτελέσματα, όσα έχουν αναφερθεί για τα παραισθησιογόνα. Η ανώμαλη συμπεριφορά με αλλαγές στη διάθεση, διαταραχές στη σκέψη, παραμορφώσεις στην αντίληψη, αυταπάτες και αισθήματα απόμακρης κατάστασης που συμβαίνουν μερικές φορές με αυτά τα ναρκωτικά υποδεικνύουν συνήθως μια σαφή διανοητική διαταραχή. Γι' αυτό και ονομάζονται συχνά ψυχοτροπικά ή ψυχωση-μιμητικά, για να δείξουν ότι τα αποτελέσματά τους μιμούνται τα συμπτώματα μιας φυσικής ψύχωσης. Υπάρχουν πράγματι αρκετές ομοιότητες αυτών των ουσιών με τις φυσικές ψυχώσεις, αλλά επίσης και πολλές διαφορές, που κάνουν τους προηγούμενους όρους όχι και τόσο δόκιμους. Ένα από τα πιο προφανή χαρακτηριστικά αυτού του είδους των ναρκωτικών είναι η εμφάνιση παραισθήσεων, γι' αυτό άλλωστε ονομάζονται και παραισθησιογόνα. Οι περισσότεροι όμως άνθρωποι έχουν επίγνωση, ακόμα και όταν είναι κάτω από την επιρροή του ναρκωτικού, ότι οι ασυνήθι-

στες αντιλήψεις τους δεν έχουν καμιά σχέση με τη πραγματικότητα. Έτσι και αυτός ο όρος δεν είναι πολύ ακριβής. Τέλος έχει προταθεί ο όρος ψυχεδελικά ή ψυχοδηλωτικά με τον οποίο δίνεται έμφαση όχι στην ιατρική ή θεραπευτική άποψη, όπως προηγουμένως, αλλά στην εκπαιδευτική ή μυστικοθρησκευτική όψη της εμπειρίας αυτών των ναρκωτικών. Μερικοί όμως μόνον άνθρωποι έχουν τέτοιες ψυχεδελικές εμπειρίες με τη πλήρη σημασία της λέξης και η αξία τους είναι γι' αυτούς καθαρά υποκειμενική. Επίσης μερικές πιθανές επικίνδυνες συνέπειες μπορούν να αποκρυφτούν μέσα σε αυτό τον ήπιο όρο. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι κανένας από τους χρησιμοποιούμενους όρους δεν είναι τελείως ικανοποιητικός. Τα πιο σπουδαία παραισθησιογόνα που αναφέρουμε εδώ είναι (1) το διαιθυλαμίδιο-d του λυσεργικού οξέος, γνωστό σαν LCD-25, το οποίο παρήχθηκε αρχικά από το εργώτιο, ένα μύκητα στη σίκαλη και στο σιτάρι (2) η μεσκαλίνη, η δραστική ουσία του κάκτου πεγιότ, που ευδοκιμεί στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες και στο Μεξικό και (3) η ψιλοκυβίνη και η ψιλοκίνη που προέρχονται από Μεξικάνικα μανιτάρια. Η Μπουφοτενίνη που απομονώθηκε αρχικά από το δέρμα των βατράχων, είναι ο υποτιθέμενος παραισθησιογόνος παράγοντας που περιέχεται στις φλούδες της μπανάνας. Ενδιαφέρουσες συνθετικές ουσίες είναι η διμεθυλοτρυπταμίνη και η διμεθυλο-ξυφαινυλοθυλαμίνη. Μερικοί πιστεύουν ότι ο μύκητας της σίκαλης εργώτιο, που είναι η φυσική πηγή όλων των λυσεργικών οξέων ήταν συστατικό του κυκεώνα που έπαιρναν οι μύστες των Ελευσινίων Μυστηρίων. Σε διάφορα μέρη της Ευρώπης αυτός ο μύκητας συνδέθηκε με τη φοβερή ασθένεια που είναι γνωστή σα "Φωτιά του Αγίου Αντωνίου", η οποία κτυπούσε περιοδικώς τα χωριά σαν τη πανούκλα. Μεσαιωνικά χρονικά αναφέρουν χωριά και πόλεις όπου όλοι σχεδόν οι άνθρωποι τρελαίνονταν για μερικές μέρες, όταν άλεθαν χωρίς να το ξέρουν αρρωστημένη από το εργώτιο σίκαλη σε αλεύρι και έψηναν μετά με αυτό ψωμί. Υπάρχουν ακόμα και σύγχρονες αναφορές για επιδημίες σε σχέση με το εργώτιο. Για παράδειγμα το1951 εκατοντάδες αξιοσέβαστοι πολίτες του Pont-SaintEsprit, ενός μικρού Γαλλικού χωριού, τρελάθηκαν τελείως ένα βράδυ. Μερικοί από τους αρχηγούς της πόλης πήδησαν από παράθυρα μέσα στο Ροδανό ποταμό. Άλλοι έτρεχαν στους δρόμους ουρλιάζοντας ότι τους κυνηγούσαν λιοντάρια, τίγρεις και "ληστές με αυτιά γαϊδάρου". Πολλοί πέθαναν και αυτοί που επέζησαν υπέφεραν από παράξενες παρενέργειες για βδομάδες. Ο Τζων Φούλερ στο βιβλίο του "Η Ημέρα της Φωτιάς του Αγίου Αντωνίου", αποδίδει αυτό το παράξενο περιστατικό στο αλεύρι της σίκαλης που είχε μολυνθεί από το εργώτιο. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 κυκλοφόρησε στους δρόμους η φαινοκυκλιδίνη (PCP), ή η "σκόνη των αγγέλων". Αυτή είχε αναπτυχθεί το 1956 και είχε χρησιμοποιηθεί σαν αναισθητικό, αλλά διεκόπη η χρήση της γιατί προκαλούσε σοβαρές και απρόβλεπτες παρενέργειες, με τα ψυχολογικά αποτελέσματα να εμμένουν μερικές φορές μέχρι και ένα μήνα. Η PCP σε υγρή ή κρυσταλλική μορφή μπορεί να ενεθεί, εισπνευθεί ή καταποθεί. Συνήθως ψιλοβρέχεται πάνω στη μαριχουάνα ή τον καπνό και καπνίζεται.

Τα ψυχεδελικά μπορούν να προκαλέσουν μια ευρεία περιοχή υποκειμενικών και αντικειμενικών αποτελεσμάτων. Δε φαίνεται όμως να υπάρχει καμιά ξεχωριστή αντίδραση για ένα ιδιαίτερο ναρκωτικό. Τα υποκείμενα δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ανάμεσα στο LSD, τη μεσκαλίνη και τη ψιλοκυβίνη, αν δε γνωρίζουν προηγουμένως τη ταυτότητα του χρησιμοποιούμενου ναρκωτικού. Τα ναρκωτικά αυτά προκαλούν συνήθως μια αύξηση της συσταλτικής πίεσης του αίματος, διαστολή της κόρης των ματιών, μερική διευκόλυνση των ανακλαστικών της σπονδυλικής στήλης και διέγερση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος και του εγκέφαλου. Υπάρχει μια σημαντική διαφορά στην ισχύ αυτών των ναρκωτικών. Ένας ενήλικος χρειάζεται περίπου 500 milligrams μεσκαλίνης, 20 milligrams ψιλοκυβίνης, ή μόνο 0.1 milligram LSD για να έχει πλήρη κλινικά αποτελέσματα, όταν πάρει αυτές τις ουσίες από το στόμα. Υπάρχουν επίσης διαφορές στο χρόνο έναρξης και στη διάρκεια των αποτελεσμάτων. Η ψιλοκυβίνη ενεργεί μέσα σε 20 με 30 λεπτά και τα αποτελέσματά της διαρκούν περίπου πέντε με έξη ώρες. Το LSD δρα μέσα σε 30 με 60 λεπτά και τα αποτελέσματά του διαρκούν οκτώ με δέκα ώρες, αν και περιστασιακά μερικά αποτελέσματά του διαρκούν αρκετές ημέρες. Η μεσκαλίνη ξεκινά την επίδρασή της σε δύο με τρεις ώρες, αλλά τα αποτελέσματά της διαρκούν περισσότερο από 12 ώρες. Όλα τα ψυχεδελικά υποτίθεται ότι είναι θανατηφόρα, αν παρθούν σε αρκετά μεγάλες δόσεις, αλλά η αποτελεσματική δόση είναι πολύ χαμηλή σε σύγκριση με τη θανατηφόρα δόση. Τα υποκειμενικά αποτελέσματα ποικίλουν πολύ ανάμεσα στα άτομα και για ένα ιδιαίτερο άτομο, ακόμα και από τη μία συνεδρία στην άλλη. Οι διαφορές δείχνουν να αντανακλούν παράγοντες όπως η διάθεση και η προσωπικότητα του υποκειμένου, το περιβάλλον στο οποίο λαμβάνεται το ναρκωτικό, η αναμονή ενός ορισμένου είδους εμπειρίας, η σημασία που δίνει το υποκείμενο στη πράξη της λήψης του ναρκωτικού και η ερμηνεία του για τα κίνητρα του ατόμου που του χορηγεί το ναρκωτικό. Εντούτοις υπάρχουν ορισμένες αναλλοίωτες αντιδράσεις όπως μια "πλημμύρα" οπτικών εμπειριών, τόσο με κλειστά όσο και με ανοικτά τα μάτια. Το φως είναι πολύ πιο έντονο, τα χρώματα είναι ζωντανά και φαίνονται να λάμπουν και οι εικόνες είναι αναρίθμητες και διαρκείς, δίνοντας μια ευρεία περιοχή ψευδαισθήσεων και παραισθήσεων. Οι λεπτομέρειες είναι οξείες, η αντίληψη του χώρου αυξάνεται και η μουσική μπορεί να προκαλέσει οπτικές εντυπώσεις, ή το φως να δώσει την εντύπωση ήχων (συναισθησία). Τα άτομα αισθάνονται επίσης μια αλλαγή στα συναισθήματά τους και στην επίγνωση του εαυτού τους. Η αίσθηση της προσωπικής τους ταυτότητας μεταβάλλεται. Μπορεί να συμβεί μια συγχώνευση υποκειμένου και αντικειμένου. Τα πόδια μπορεί να φανούν να μαζεύονται ή να εκτείνονται και το σώμα να επιπλέει. Ο χώρος μπορεί να γίνει απεριόριστος και το πέρασμα του χρόνου πολύ αργό. Ένα άτομο μπορεί να νιώθει τελείως άδειο εσωτερικά, ή να πιστεύει ότι είναι το σύμπαν. Αυτό το είδος της αντίδρασης έχει ονομαστεί αποπροσωπο-

ποίηση, απόσπαση, ή διαχωρισμός. Ένας ακόμα παράγοντας μπορεί να είναι η αυξημένη δυσπιστία για τους σκοπούς και τα κίνητρα των άλλων. Μερικές φορές η διάθεση αλλάζει και υπάρχουν περιγραφές αγαλλίασης, έκστασης και μια αυξανόμενη αίσθηση ομορφιάς. Αλλά μπορεί επίσης να υπάρξει ένα δαιμονικός τρόμος, κατάθλιψη και το συναίσθημα της πλήρους απομόνωσης. Για μερικούς ανθρώπους η εμπειρία είναι τόσο προβληματική, που χρειάζονται μετά ψυχιατρική φροντίδα. Το LSD μπορεί να είναι επικίνδυνο όταν χρησιμοποιηθεί ακατάλληλα. Οι μεταβολές στη διάθεση, η παραμόρφωση του χρόνου και του χώρου, οι "παραισθήσεις" και η παρορμητική συμπεριφορά μπορεί να αποβούν ιδιαίτερα επικίνδυνες για το άτομο όταν είναι μόνο. Η οδήγηση επίσης κάτω από την επήρεια ενός από αυτά τα ναρκωτικά είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη. Πράξεις επιθετικότητας είναι σπάνιες, αλλά συμβαίνουν. Ο καταγραμμένος αριθμός αυτοκτονιών είναι μικρός στις διάφορες ερευνητικές ομάδες, αλλά ο αριθμός των σοβαρών δυσάρεστων αποτελεσμάτων που χρειάζονταν άμεση ψυχιατρική φροντίδα μεγάλωνε σταθερά. Αυτά τα ναρκωτικά μπορεί να προκαλέσουν ψυχωτικές αντιδράσεις που να διαρκέσουν για αρκετούς μήνες ή και περισσότερο. Οι αρνητικές αντιδράσεις, που ονομάζονται συνήθως "άσχημα ταξίδια" (bad trips), είναι πιθανότερο να συμβούν σε ασταθή άτομα, σε άλλα άτομα που παίρνουν πολύ μεγάλες ποσότητες από ένα ναρκωτικό, ή που το παίρνουν κάτω από παράξενες καταστάσεις, ή σε μη οικεία περιβάλλοντα. Όσο είναι γνωστό μέχρι τώρα αυτά τα ναρκωτικά δεν είναι τοξικά και δεν υπάρχει φυσική εξάρτηση ή σύμπτωμα στέρησης που να συνδέεται με τη μακρόχρονη χρήση τους. Ορισμένα όμως άτομα μπορεί να εξαρτηθούν ψυχολογικά από ένα τέτοιο ναρκωτικά και να αλλάξουν ριζικά το τρόπο της ζωής τους με τη συνεχιζόμενη χρήση του. Μερικές πάντως εργαστηριακές μελέτες συνδέουν το LSD με μια χρωμοσωματική και γενετική βλάβη, υπονοώντας ότι οι μελλοντικές γενεές του χρήστη LSD μπορεί να έχουν προβλήματα δυσμορφίας ή γενετικών ασθενειών. Πάντως αυτό δεν έχει αποδειχθεί πλήρως και σαφώς μέχρι τώρα.

III) Η ΚΟΚΑΪΝΗ Η κοκαΐνη είναι ένα αλκαλοειδές που παράγεται από τα φύλλα του φυτού κόκα, ενός θάμνου που ευδοκιμεί στη Βολιβία, στη Χιλή και στο Περού κατά μήκος των δυτικών πλαγιών της οροσειράς των Άνδεων. Η κοκαΐνη έχει μια σημαντική διεγερτική επίδραση πάνω στο κεντρικό νευρικό σύστημα και σε μικρές δόσεις προκαλεί μια ευχάριστη κατάσταση ευεξίας μαζί με ανακούφιση από τη κούραση, μια αυξημένη νοητική εγρήγορση, σωματική δύναμη και μια ελάττωση της πείνας. Σε μεγαλύτερα ποσά αυτή είναι μεθυστική και προκαλεί διέγερση, νοητική σύγχυση και παροξυσμούς. Οι Ίνκας γνώριζαν την ικανότητα της κοκαΐνης να δημιουργεί ευφορία, υπερδραστηριότητα και παραισθήσεις. Η πρακτική του μασήματος των φύλλων της κόκας σαν μέρος των θρησκευτι-

κών τελετών ήταν μια εδραιωμένη συνήθεια τον καιρό της Ισπανικής κατάκτησης το 16ο αιώνα. Τώρα καλλιεργούνται φυτά κόκας και στην Ινδία, τη Σρι Λάνκα και την Ιάβα. Η κοκαΐνη δημιουργεί έξη και σε μερικά άτομα φυσική εξάρτηση, αλλά όχι στην έκταση των οπιούχων ναρκωτικών. Ορισμένα μόνο άτομα παρουσιάζουν συμπτώματα στέρησης μετά από διακοπή της. Η χρόνια χρήση της συνδέεται με σοβαρές διαταραχές προσωπικότητας, ανικανότητα για ύπνο, απώλεια ορέξεως, εξαιρετική αδυναμία και μια αυξανόμενη τάση προς τη βία και τις αντικοινωνικές πράξεις. Όταν αναπτυχθεί μια τοξική ψύχωση αυτή συνοδεύεται από παρανοϊκές αυταπάτες. Οι παραισθήσεις κυριαρχούν με τη συνεχιζόμενη χρήση της κοκαΐνης, ιδιαίτερα οι παραισθήσεις της αφής που δίνουν την εντύπωση ότι υπάρχουν κοριοί κάτω από το δέρμα. Στη καθαρή της μορφή είναι μια άσπρη κρυσταλλική σκόνη και παλαιότερα ρουφιόταν από τη μύτη. Παρμένη από το στόμα είναι λιγότερο ισχυρή. Όταν χρησιμοποιηθεί ενδοφλέβια ένεση, το αποτέλεσμα είναι στην αρχή γρήγορο και έντονο, αλλά μικρής διάρκειας. Αυτό ακολουθείται από μια αντίστοιχη βαθιά κατάθλιψη που προτρέπει το χρήστη να επαναλάβει τη δόση, για να αποκαταστήσει την αίσθηση της ευεξίας. Μερικές φορές αναμιγνύεται με την ηρωίνη για να μετριαστεί η οποιαδήποτε ακραία διεγερσιμότητα που μπορεί αυτή να προκαλέσει. Ο μεγάλος αριθμός των ανεπιθύμητων αποτελεσμάτων με τη συνεχιζόμενη χρήση της προτρέπει συχνά το χρήστη της κοκαΐνης να στραφεί σε άλλα ναρκωτικά.

IV) Η ΚΑΝΝΑΒΗ Η κάνναβη είναι ένας γενικός όρος που εφαρμόζεται διεθνώς για το Ινδικό φυτό Cannabis sativa, όταν αυτό χρησιμοποιείται για αποτελέσματα που δίνουν ευχαρίστηση. Το φυτό μπορεί να γίνει μέχρι 16 πόδια ψηλό, αλλά τα είδη που χρησιμοποιούνται για τη παραγωγή ναρκωτικών αποτελεσμάτων έχουν τυπικά βραχύ στέλεχος και πολλούς κλάδους. Το ρητινώδες έκκριμα είναι το πιο πολύτιμο μέρος του φυτού, γιατί περιέχει την υψηλότερη συγκέντρωση σε τετραϋδροκαναβινόλη (THC), μια ενεργητική παραισθησιογόνο ουσία που σχετίζεται με τη δραστικότητα του φυτού. Ο όρος κάνναβη περιλαμβάνει επίσης τη χρήση των κορυφών των ανθέων, του καρπού, των σπόρων, των φύλλων, του στελέχους και του φλοιού του φυτού, παρόλο που η δραστικότητά τους είναι σημαντικά μικρότερη από αυτή της ρητίνης. Η κάνναβη είναι ένα αρχαίο φυτό σε σχέση με τη χρήση του, γνωστό στη κεντρική Ασία και στην Κίνα από το 3.000 π.χ. και λίγο αργότερα στην Ινδία και στην Εγγύς Ανατολή. Ιστορικά έχει θεωρηθεί ότι έχει ιατρική αξία και χρησιμοποιήθηκε το προηγούμενο αιώνα σαν ένα αναλγητικό, τοπικό αναισθητικό, αντισπασμωδικό, αγχολυτικό, διεγερτικό της όρεξης, αντιασθματικό και αντιβιοτικό. Τον 20ο αιώνα η χρησιμοποίησή της για ευχαρίστηση εξαπλώθηκε από τις κατώτερες τάξεις στις μεσαίες τάξεις της Δύσης, ιδιαίτερα μεταξύ των δια-

νοουμένων. Από τη δεκαετία του '60 εξαπλώθηκε στους φοιτητές των πανεπιστημίων και κολεγίων, φθάνοντας τελικά στη στοιχειώδη εκπαίδευση. Τα αποτελέσματα της κάνναβης είναι δύσκολο να καθοριστούν λόγω των μεγάλων παραλλαγών στην ισχύ των διάφορων προετοιμασιών του φυτού. Το χασίς αναμένεται να είναι πιο δραστικό από τη μαριχουάνα. Έχει επίσης διαφορά εάν το ναρκωτικό καπνίζεται, πίνεται, τρώγεται ή λαμβάνεται σα συνθετική τετραϋδροκαναβινόλη. Γενικά το χασίς παράγει αποτελέσματα όμοια με αυτά της μεσκαλίνης, ή σε επαρκή ποσότητα με του LSD. Η ακραία μέθη είναι πιο τυπική όταν η ουσία καταπίνεται. Η μαριχουάνα είναι γενικά ηπιότερη. Όταν καπνιστεί, οι φυσιολογικές εκδηλώσεις είναι εμφανείς μέσα σε λίγα λεπτά. Αυτές περιλαμβάνουν ζάλη, ελαφρότητα στο κεφάλι, διαταραχές στο συντονισμό και στη κίνηση, μια βαριά αίσθηση στους βραχίονες και στα πόδια, ξηρότητα στο στόμα και στο λαιμό, ερυθρότητα και ερεθισμό στα μάτια, μια θολή όραση, ένας επιταχυμένος σφυγμός, σφίξιμο γύρω από το στήθος και παραδοξότητες στην αίσθηση της ακοής όπως κουδούνισμα, βόμβισμα, μια αίσθηση πίεσης στα αυτιά, ή μεταβαλλόμενους ήχους. Περιστασιακά η χρήση του ναρκωτικού συνοδεύεται με ναυτία και μια παρόρμηση για ούρηση, ή αφόδευση. Υπάρχει επίσης ένα αίσθημα πείνας που μπορεί να συσχετιστεί με μια επιθυμία για γλυκά. Οι τοξικές εκδηλώσεις είναι σπάνιες και περιλαμβάνουν αεικινησία, τρέμουλο, σύγχυση, φράξιμο του επιπεφυκότος του ματιού, ανώμαλη διαστολή της κόρης του ματιού, οπτικές παραισθήσεις και δυσάρεστες ψευδαισθήσεις. Η μαριχουάνα δεν είναι ένα εθιστικό ναρκωτικό. Η χρήση της δεν οδηγεί σε φυσική εξάρτηση και δεν υπάρχουν συμπτώματα στέρησης, όταν αυτή διακοπεί. Η ψυχολογική πάντως εξάρτηση συμβαίνει στα διάφορα είδη των χρηστών. Πού και πού μπορεί να συμβεί μια ψύχωση, αλλά γενικά αυτό το είδος ψυχιατρικής αντίδρασης συνδέεται μόνο με τη βαριά, μακρόχρονη χρήση χασισιού, όπως στην Ινδία και στο Μαρόκο. Άλλα αποτελέσματα της χρόνιας χρήσης χασισιού είναι μια εξασθένιση της θέλησης και νοητική φθορά. Οι ψυχολογικές εκδηλώσεις είναι ακόμα πιο μεταβλητές στη κάνναβη. Οι μεταβολές στη διάθεση μπορεί να περιλαμβάνουν νευρικό γέλιο (χαχανίσματα), ιλαρότητα και ευφορία. Μπορούν να συμβούν επίσης παραμορφώσεις στην αντίληψη, που περιλαμβάνουν το χώρο, το χρόνο, την αίσθηση της απόστασης και την αίσθηση της οργάνωσης της σωματικής εικόνας κάποιου. Οι διαδικασίες της σκέψης μπορούν επίσης να αποργανοποιηθούν, με κατάτμηση, διαταραχές της μνήμης και συχνές μεταβολές στη προσοχή που προκαλεί τη διάσπαση της κανονικής ροής των ιδεών. Μπορεί επίσης κάποιος να νιώσει μια μερική απώλεια της επαφής του με τη πραγματικότητα σε σχέση με το ότι αισθάνεται αποσπασμένος από αυτό που κάνει. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια σημαντική απόσπαση και αποπροσωποποίηση. Στη πιο θετική πλευρά, μπορεί να υπάρχει μια αύξηση στην αίσθηση της προσωπικής αξίας και μια αυξημένη κοινωνικότητα. Ανεπιθύμητες υποκειμενικές εμπειρίες περιλαμβάνουν το φόβο, την ανησυχία ή το πανικό. Αυτά τα αποτελέσματα ποικίλουν σημαντικά με τη πρακτική και με το περιβάλλον στο οποίο παίρνεται το ναρκωτικό.

V) ΟΙ ΑΜΦΕΤΑΜΙΝΕΣ Αυτά τα διεγερτικά έχουν χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση από τη κατάθλιψη, τη κούραση, τις υπερκινητικές διαταραχές συμπεριφοράς σε παιδιά, στη μετεγκεφαλική Πάρκινσον, στην ενούρηση, στη ναυτία της εγκυμοσύνης και στην παχυσαρκία. Πιο πρόσφατα οι αμφεταμίνες έχουν χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με ένα βαρβιτουρικό για την πρόκληση μιας ευχάριστης διάθεσης. Το αποτέλεσμα αυτό των αμφεταμινών να ανεβάζουν τη διάθεση έχει οδηγήσει στην εκτεταμένη κατάχρησή τους. Μια τοξική ψύχωση με παραισθήσεις και παρανοϊκές ψευδαισθήσεις μπορεί να προκληθεί με μια μόνο δόση τόσο χαμηλή όσο των 50 milligrams, αν δεν υπάρχει ανοχή στο ναρκωτικό. Παρόλο που η συνηθισμένη θανάσιμη δόση για τους ενήλικους είναι περίπου 900 milligrams, η κατ' έξιν χρήση τους μπορεί να αυξήσει την ανοχή του ενήλικου μέχρι τα 1.000 milligrams την ημέρα. Έχουν γίνει προσπάθειες διαχωρισμού της ψύχωσης των αμφεταμινών από τη παρανοϊκή σχιζοφρένεια. Όπως και να είναι πάντως, η αμφεταμίνη προκαλεί μια ψύχωση που πλησιάζει περισσότερο στη μίμηση της σχιζοφρένειας από οποιοδήποτε άλλο ναρκωτικό, μαζί με το LSD. Μερικά συμπτώματα στη συμπεριφορά, όπως η απώλεια της πρωτοβουλίας, η απάθεια και η συναισθηματική αναισθησία μπορούν να εμμένουν μετά τη διακοπή του φαρμάκου. Η μεθαμφεταμίνη χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα από τους Ιάπωνες το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μέχρι το 1953 οι εθισμένοι χρήστες του ναρκωτικού στην Ιαπωνία έφταναν στα 500.000 άτομα, πράγμα που ανάγκασε τη χώρα να θέσει υπό κυβερνητικό έλεγχο τις αμφεταμίνες το 1954. Αλλά και η Μεγάλη Βρετανία για να βελτιώσει την αντίσταση των στρατιωτών της, για να καταπολεμήσει τη κούραση και να ανεβάσει το ηθικό τους μοίρασε στο πόλεμο 700 εκατομμύρια χάπια αμφεταμινών. Ανάλογα έκαναν και οι Γερμανοί (το "χάπι του Γκαίρινγκ"). Το 1942 στη Σουηδία το 3% του πληθυσμού κατανάλωνε 6 εκατομμύρια δόσεις. «Δυο χάπια είναι καλύτερα από δυο μήνες διακοπών", έλεγαν το ραδιόφωνο και οι εφημερίδες σε φοιτητές, εργάτες και νοικοκυρές (αναφέρει ο Κανκρίνι, Διαλεχτά Έργα, σελίδα 89). Γενικά η διαφήμιση των βιομηχανιών βοήθησε να γίνουν οι αμφεταμίνες το "ναρκωτικό του γουήκ εντ". Το απόφθεγμα πάντως που κυκλοφορεί στη γλώσσα του δρόμου είναι "Meth is death" (Η μεθαμφεταμίνη είναι θάνατος). Οι αμφεταμίνες προκαλούν εθισμό, εξάρτηση, φυσιολογική ανοχή και τοξικά αποτελέσματα. Γενικά πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα διεγερτικά δεν παράγουν ενέργεια, και η ενέργεια που κινητοποιείται τελικά από αυτά αφαιρείται από τον οργανισμό με σοβαρές συνέπειες.

VI) ΤΑ ΒΑΡΒΙΤΟΥΡΙΚΑ Τα βαρβιτουρικά σε μικρές δόσεις ανακουφίζουν από την ένταση και την ανησυχία, χωρίς να προκαλούν υπνηλία, αν και μια τάση για υπνηλία μπορεί να είναι η αρχική αντίδραση στις πρώτες μέρες της χρήσης τους. Αυτά εξασκούν μια επιλεκτική δράση πάνω στα ανώτερα εγκεφαλικά κέντρα, ιδιαίτερα σε εκείνα που εμπλέκονται στους ανασταλτικούς μηχανισμούς της συμπεριφοράς. Το αποτέλεσμα είναι μια αύξηση στην ομιλητικότητα και στην κοινωνική αλληλεπίδραση μετά τη λήψη του ναρκωτικού. Όλα τα βαρβιτουρικά προκαλούν ύπνο όταν δοθούν σε επαρκείς ποσότητες. Δεν επηρεάζουν την αντίληψη του πόνου όπως κάνουν τα αναλγητικά, αλλά αλλάζουν την αντίδραση του ατόμου στο πόνο (π.χ. ελαττώνοντας την ανησυχία του). Σποραδικά προκαλούν ανεπιθύμητα αποτελέσματα που κυμαίνονται από νευρικότητα, άγχος, ναυτία και διάρροια μέχρι τη νοητική σύγχυση και το παραλήρημα. Η παρατεταμένη χρήση τους μπορεί να οδηγήσει σε έξη και φυσική εξάρτηση. Αν το ναρκωτικό χρησιμοποιηθεί χρονίως σε μεγαλύτερες δόσεις από τα 400 milligrams ημερησίως, μπορεί να αναπτυχθεί φυσική εξάρτηση. Η απότομη διακοπή ενός βαρβιτουρικού με χρόνια χρήση σχετίζεται με συμπτώματα στέρησης που είναι πολύ πιο σοβαρά από αυτά που προκαλούνται από τα οπιούχα. Ποτέ δεν πρέπει ένα βαρβιτουρικό να διακοπεί απότομα μετά από μακρά χρήση του. Ο τοξικομανής από τα βαρβιτουρικά δείχνει πολλά από τα συμπτώματα που σχετίζονται με το χρόνιο αλκοολισμό, περιλαμβάνοντας συσκοτίσεις, παραλογισμό, συγκεχυμένο λόγο, ανεπαρκή κινητικό συντονισμό, συναισθηματική επιδείνωση, σκαμπανεβάσματα στη διάθεση και ψύχωση. Τα βαρβιτουρικά είναι η κυρίαρχη αιτία θανάτου από αυτοκτονία και κρίνονται γενικά επικίνδυνα για την υγεία τόσο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, όσο και από την Επιτροπή για τις Ναρκωτικές Ουσίες των Ηνωμένων Εθνών. Και όμως καθηγητές πανεπιστημίων έχουν προτείνει να εξαιρεθούν τα βαρβιτουρικά από τους καταλόγους των ναρκωτικών, γιατί δεν προκαλούν φυσική εξάρτηση! και δυστυχώς η πρότασή τους έχει γίνει δεκτή!

VII) ΤΑ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ Τα ηρεμιστικά ήταν άγνωστα στην ιατρική επιστήμη μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, όταν ανακαλύφθηκε τυχαία η θεραπευτική αξία της ρεζερπίνης και της χλωροπρομαζίνης. Επειδή η ρεζερπίνη έχει πολλές παρενέργειες όπως υπόταση, έλκη, αδυναμία, εφιάλτες, κατάθλιψη κ.λ.π., αντεκατεστάθη στην ψυχιατρική από τη χλωροπρομαζίνη (Θοραζίνη) και έναν αριθμό άλλων παραγώγων της φαινοθιαζίνης που παρασκευάστηκαν συνθετικά τη δεκαετία του '50. Αυτές οι φαινοθιαζίνες χρησιμοποιούνται εκτεταμένως στη θεραπεία διαφόρων υπερενεργητικών και διεγερτικών καταστάσεων και σαν αντιψυχωτικοί παράγοντες. Μπορούν όμως να προκαλέσουν ίκτερο, δερματίτιδα, ή μερικές φορές

σπαστικές προσβολές και δεν συνδυάζονται καλά με την πόση οινοπνεύματος. Μια δεύτερη ομάδα ναρκωτικών, που ονομάζονται, όχι τόσο σωστά, ασθενέστερα ηρεμιστικά, έχουν αποκτήσει δημοτικότητα στην αντιμετώπιση ηπιότερων ψυχιατρικών καταστάσεων, ιδιαίτερα του άγχους και της έντασης. Παρόλο που αυτά θεωρούνται ότι είναι εντελώς ασφαλή από παρενέργειες, προκαλούν εντούτοις σοβαρές περιπλοκές, γιατί προκαλούν συνήθως εθισμό και ψυχική εξάρτηση. Η παρατεταμένη χρήση τους μπορεί να προκαλέσει σωματική εξάρτηση και σοβαρά συμπτώματα στέρησης μαζί με αϋπνία, τρεμούλες, παραισθήσεις και σπασμούς. Έχει αναφερθεί ότι τα ηρεμιστικά μπορούν μέσω της αύξησης της δόσης και της φυσικής εξάρτησης να προκαλέσουν α) παράλυση του προσώπου και των χεριών β) να μην μπορείς να μείνεις ακίνητος ούτε ένα δευτερόλεπτο. Τρεμούλα από τα πόδια μέχρι το κεφάλι γ) στραβολαίμιασμα, με το πρόσωπο να παραμορφώνεται από ακούσιους μορφασμούς δ) ασταμάτητοι μορφασμοί με τη γλώσσα, τα χείλη και το σαγόνι. Και τα φρικτά αυτά συμπτώματα ονομάζονται ευγενικά από τους ψυχιάτρους εξωπυραμιδικά συμπτώματα για να δείξουν τη νόσο του Πάρκινσον. Τα συμπτώματα όμως που δημιουργούν τα ηρεμιστικά, αντίθετα από τη νόσο του Πάρκινσον, δεν θεραπεύονται. Ο ασθενής θα πρέπει σε όλη του τη ζωή να κτυπά τα χέρια και το στόμα του. Πολλά από τα θαυματουργά αυτά ηρεμιστικά χρησιμοποιήθηκαν από το Σοβιετικό καθεστώς και στους πολιτικούς ασθενείς της εποχής στα ψυχιατρεία της Ρωσίας. Σε μια έρευνα που έγινε στην Ιταλία στο ψυχιατρείο Σάντα Μαρία ντέλλα Πιετά της Ρώμης 50 ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία με φαινοθειαζίνη, ρεζερπίνη και άλλα ισχυρά ηρεμιστικά πάνω από πέντε χρόνια. Παρουσιάστηκαν ηπατητικές βλάβες, καρδιαγγειακές αλλοιώσεις, βλάβες στα μάτια (το 38%), υπερτροφία, εκτός από τα "εξωπυραμιδικά" συμπτώματα, δηλαδή παράλυση και ενοχλήσεις τύπου της νόσου του Πάρκινσον. Το 64% είχε τρεμούλιασμα στις κλειδώσεις.

VIII) ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ Στις αρχές της δεκαετίας του '50 οι ψυχίατροι στη προσπάθειά τους να ανακαλύψουν ένα φάρμακο που θα μπορούσε να αντικαταστήσει το ηλεκτροσόκ στη "θεραπεία" της κατάθλιψης, άρχισαν να εργάζονται πάνω σε μια ουσία που μέχρι τότε χρησιμοποιόταν για τη θεραπεία της φυματίωσης και ήταν μέλος της οικογένειας των αντιΜΑΟ (αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης). Το 1957 κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το φάρμακο είχε εξαιρετικές αντικαταθλιπτικές ιδιότητες και αμέσως άρχισε να χρησιμοποιείται στη θεραπεία των ασθενών και να προωθείται στο εμπόριο. Γρήγορα βέβαια φάνηκαν τα αρνητικά του αποτελέσματα (ισχυρή καταθλιπτική κρίση, αν ο ασθενής που το έπαιρνε έτρωγε στα

γεύματά του τυριά, κανονικά ή παρασκευασμένα με ζύμωση τύπου ροκφόρ, ή έπινε μπύρα, καφέ, κρασί κ.λ.π.). Οι φαρμακοβιομηχανίες αναγκάστηκαν έτσι να ψάξουν να βρουν κάτι άλλο, οπότε και φτάσαμε στην οικογένεια των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών, λιγότερων θανατηφόρων, αλλά με τις ίδιες σχεδόν αρνητικές παρενέργειες. Στα ψυχιατρεία και τα γηροκομεία εκατοντάδες χιλιάδες άτομα δηλητηριάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ από τους επιστήμονες δεσμοφύλακες. Οι επονομαζόμενοι πνευματικά άρρωστοι καταστρέφονται για πάντα σωματικά και ψυχικά από τα ισχυρά ηρεμιστικά. Αποτελούν την εκλεκτή πελατεία των φαρμακοβιομηχανιών. Καθημερινοί, σίγουροι και μαζικοί καταναλωτές που δεν σταματούν ποτέ, γιατί οι δεσμοφύλακες τους κάνουν με το ζόρι ενέσεις. Τα εκατοντάδες "πειραγμένα" παιδιά, ή τα ορφανά που είναι κλεισμένα στα διάφορα ορφανοτροφεία, αποτελούν μαζί με τους τροφίμους των ψυχιατρείων το δεύτερο χρυσό αυγό για τη φαρμακοβιομηχανία. Για να κάθονται καλά τι το καλύτερο από ένα Λίμπριουμ ή Βάλιουμ, μαζί με τα παλιά ισχυρά ηρεμιστικά; Και αν αρνούνται να εκπαιδευτούν όπως μερικά πειραματόζωα (γάτες, ποντίκια, πίθηκοι), με λίγες ενέσεις ψυχοφαρμάκων γίνονται αμέσως "καλά" και υπάκουα σαν τα ινδικά χοιρίδια.

ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Τα ναρκωτικά έχουν παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην ιστορία των θρησκειών. Η τελετουργική χρήση του κρασιού και του λιβανωτού στη σύγχρονη τελετουργία είναι πιθανά ένα κατάλοιπο μιας εποχής όπου τα ψυχολογικά αποτελέσματα αυτών των ουσιών έφερναν το λάτρη σε μια στενότερη επαφή με τις υπερφυσικές δυνάμεις. Σύγχρονες μελέτες των παραισθησιογόνων ναρκωτικών έχουν δείξει ότι αυτά, κάτω από ορισμένες συνθήκες, απελευθερώνουν ή προκαλούν σε ορισμένους ανθρώπους, αυτό που οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι είναι βαθιές μυστικιστικές και υπερβατικές εμπειρίες. Σύγχρονοι μελετητές που έχουν συμμετάσχει σε τελετουργικές λατρείες με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών, έχουν νιώσει κατάπληξη για το βάθος αυτών των εμπειριών. Ο Ρ. Γκόρντον Γουάσον έχει προτείνει μάλιστα ότι η ίδια η θρησκευτική παρόρμηση μπορεί να προέρχεται από την κατάπληξη που ένιωσαν οι αρχέγονοι λαοί, όταν ψάχνοντας για τροφή ανακάλυψαν τυχαία και έφαγαν φυτά με παραισθησιογόνες ιδιότητες. Οι λειτουργίες των ναρκωτικών σαν δασκάλων που οδηγούν τους μετέχοντες

μέσα από εμπειρίες πνευματικής ανάπτυξης επιβεβαιώνονται από πολλά μέλη συγχρόνων λατρειών που χρησιμοποιούν ναρκωτικά στις τελετουργίες τους. Σε πολλές ινδιάνικες φυλές το πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση γινόταν μέσα από τη τελετή του Οράματος της Αναζήτησης. Αυτή περιελάμβανε νηστεία, απομόνωση, αϋπνία και πολλές φορές τη λήψη ναρκωτικών ουσιών. Για πολλές φυλές ένα επιτυχημένο όραμα αναζήτησης ήταν σημαντικό για ν' αναγνωριστεί η ωριμότητα ενός μέλους της. Με τη βοήθεια επίσης κατάλληλων ναρκωτικών ορισμένοι λάτρεις επιτυγχάνουν την έκσταση ή την ένωσή τους, όπως θεωρούν, με το "Θείο", ή ο ιερέας σαμάνος ταξιδεύει στα βασίλεια του πνευμάτων για να ανακαλύψει τη χαμένη ψυχή του αρρώστου κι επιστρέφοντάς την σε αυτόν να τον θεραπεύσει. Ναρκωτικές ουσίες έχουν χρησιμοποιηθεί επίσης κατά κόρον στην αρχαιότητα για μαντείες σε αντίστοιχα ιερά (π.χ. η Πυθία του Μαντείου των Δελφών ή ο κυκεώνας που έπιναν οι μύστες των Ελευσινίων Μυστηρίων). Τέλος ναρκωτικές ουσίες έχουν χρησιμοποιηθεί σε λατρείες και για καθαρά μαγικούς σκοπούς. Αν και αυτά τα ναρκωτικά θεωρούνται γενικά σαν επικίνδυνα στις βιομηχανικά προοδευμένες κοινωνίες, οι θρησκευτικές ομάδες που τα χρησιμοποιούν συνεχίζουν να υφίστανται, ενώ στις κοινωνίες τους υπάρχει ελάχιστη ή καθόλου κατάχρηση αυτών των ναρκωτικών παρόλη την ελεύθερη διάθεσή τους.

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ

Όλοι λίγο - πολύ απορούν με το φαινόμενο της δεκαετίας του '60, με την επανάσταση της νεολαίας εναντίον κάθε μορφής κατεστημένου, στη σκέψη, στην ένδυση, στην κόμμωση, στη συμπεριφορά, στο σεξ. Οι γονείς κόντευαν να τρελαθούν, πρώτη φορά γνώρισαν τόσο μεγάλη απόσταση, αντίδραση και αποξένωση από τα παιδιά τους, τόσο μεγάλη αμφισβήτηση. Το χάσμα των γενεών διευρύνθηκε και φαινόταν αδύνατον να γεφυρωθεί. Ένα τρομακτικό κύμα αντίδρασης και αμφισβήτησης της νεολαίας εναντίον του "κατεστημένου" ήταν έτοιμο να σαρώσει τα πάντα, να καταστρέψει το παλιό και πάνω στα ερείπια και στις στάκτες του να οικοδομήσει τη καινούργια κοινωνία με νέες αξίες και αρχές, νέες σχέσεις και ιδανικά. Η απομόνωση, ο ατομικισμός, ο στείρος ανταγωνισμός, ο ανόητος αγώνας για πλουτισμό, εντυπωσιασμό και επιφανειακότητα θα αντικαθίστατο από μια ανοικτή, πανανθρώπινη, έντιμη και αλτρουιστική κοινωνία στην οποία το κύριο ρόλο δε θα τον έπαιζε η επιβίωση και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, αλλά η ίδια η ΖΩΗ, η χαρά, η απόλαυση και η αγάπη που θα μοιράζονταν όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους. Τα "παιδιά των λουλουδιών" είχαν πράγματι πρωτοποριακές, ρηξικέλευθες, πανανθρώπινες και σοσιαλιστικές ιδέες, τις οποίες προωθούσαν ένθερμα και ορμητικά αντλώντας δύναμη και ενέργεια από την πρωτοφανή για την εποχή εκείνη,

πλήρη σχεδόν απελευθέρωση, του σεξουαλικού τους κέντρου. Οι ιδέες όμως αυτές ήταν εξόχως ενοχλητικές και ανατρεπτικές για το σύστημα, το οποίο έπρεπε με κάποιο τρόπο να αντιδράσει. και να ευνουχίσει το επαναστατικό αυτό κίνημα της νεολαίας. Και βρήκε τον πιο πονηρό, ύπουλο και ανήθικο τρόπο προς το σκοπό αυτό: τα ναρκωτικά. Ανακάτεψε το λίαν επαναστατικό και φυσικά διεγερτικό και ενεργειακό SEX με το άκρως αντίθετό του, το λίαν κατευναστικό, ηρεμιστικό και αποχαυνωτικό DRUGS σα σύνθημα της νεολαίας, Με άλλα λόγια ο συνδυασμός του Ηρακλή με το Μορφέα ή στη γλώσσα των ναρκωτικών της αμφεταμίνης με την ηρωίνη για να μετριάσει το ένα τη δράση του άλλου. Και για να είναι "in" μέσα στο πνεύμα της εποχής συμπλήρωσε την ήδη ανίσχυρη δυάδα με την "πρωτοποριακή" μουσική απ' όπου φαίνεται να ξεπήδησε το κίνημα: το Rock & Roll. Το Sex and Drugs & Rock 'n Roll των Rolling Stones ήταν λοιπόν το πιο επιτυχημένο σύνθημα του συστήματος με το οποίο μπόρεσε τελικά να υποταχθεί, αποχαυνωθεί και ολοκληρωτικά ευνουχιστεί αυτό το λίαν επαναστατικό, αν και ειρηνικό, κίνημα. Άρα οι Rolling Stones και τα ανάλογα με αυτούς ροκ συγκροτήματα που προπαγάνδιζαν άμεσα ή έμμεσα μέσα από τους στίχους των τραγουδιών τους τη χρήση των ναρκωτικών έπαιξαν στη πραγματικότητα το ρόλο των πρακτόρων του συστήματος, αυτού εναντίον του οποίου υποτίθεται ότι έβαλαν. Το κόλπο άλλωστε ήταν γνωστό. Το έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές μέχρι τώρα η Επιτροπή των 300, ή καλύτερα πιο άμεσα το Ινστιτούτο Τάβιστοκ που διαμορφώνει τη κοινή γνώμη με τις πιο σύγχρονες ψυχολογικές και πλυσεγκεφαλικές μεθόδους κατά τα θέλοντα και δοκούντα της Επιτροπής: Χρηματοδότησε π.χ. αντιαλκοολικά κινήματα πριν την ποτοαπαγόρευση στην Αμερική και "περιβαλλοντολογικά", οικολογικά κινήματα για να επιβάλλει τη μείωση της βιομηχανικής παραγωγής στις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες. Το ερώτημα που προκύπτει από τη προηγούμενη ανάλυση είναι αν η μυστική κυβέρνηση είχε σχεδιάσει εκ των προτέρων όλο το επαναστατικό αυτό κίνημα της νεολαίας για συγκεκριμένους δικούς της σκοπούς και είχε εμφωλιάσει έντεχνα μέσα του την ωρολογιακή βόμβα των ναρκωτικών, η οποία θα εγκρήγνυτο τη στιγμή ακριβώς που αυτό θα έδειχνε τη μεγαλύτερη δυναμικότητά του, ή αν το κίνημα ήταν εντελώς αυθόρμητο και ο σχεδιασμός για τον έλεγχό του μέσω των ναρκωτικών έγινε εκ των υστέρων, όταν αυτό είχε αναπτύξει πια μια επικίνδυνη και ανατρεπτική δράση. Όσον αφορά τώρα το ερώτημα σε τι θα μπορούσε να βοηθήσει το ΣΥΣΤΗΜΑ η επανάσταση της νεολαίας εναντίον του συστήματος, θα μπορούσαν να λεχθούν πολλά, αλλά θα αρκεσθούμε σε ένα μόνο σημαντικό σημείο. Το τρίπτυχο "Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια", μαζί με την ισχυρή καταπίεση του σεξουαλικού ενστίκτου, ήταν η βάση πάνω στην οποία στηριζόταν το προηγούμενο σύστημα. Αυτά όμως δε βοηθούσαν καθόλου τα σχέδια του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ για τη δημιουργία της Μίας Παγκόσμιας Κυβέρνησης, όπου ο ρόλος της θρησκείας και του εθνικού κράτους θα είναι υποβαθμισμένος για να μπορέσει αυτή να επιβληθεί. Όσο παράξενο και να φαίνεται το ΣΥΣΤΗΜΑ έχει εξωτερικά "σοσιαλιστικές" ιδέες. Αυτές μόνο μπορούν να πείσουν ιδεολογικά για την ανάγκη δημιουργίας ενός παγκόσμιου κράτους με μια παγκόσμια κυβέρνηση, για τη κα-

τάργηση των συνόρων, την εξάλειψη των πολέμων, τη παγκόσμια ειρήνη, την αλληλεγγύη των λαών για μια μόνο παγκόσμια ανθρώπινη οικογένεια....Αυτές βέβαια είναι το όμορφο περιτύλιγμα, τα αγιασμένα μέσα για να φτάσουμε στο σκοπό μας, η γαλήνια όψη του ήρεμου προβάτου που κρύβει επιτήδεια τα κοφτερά δόντια του εσωτερικού λύκου που αδημονούν να χωθούν λαίμαργα και αχόρταγα στη κόκκινη αχνιστή σάρκα μας. Ναι το ΣΥΣΤΗΜΑ, η Μυστική Κυβέρνηση ή Νέα Τάξη πραγμάτων είναι εξωτερικά "Σοσιαλιστική" και εσωτερικά Ολιγαρχική, Αριστοκρατική, Ουργουελο-Μεγαλο-Αδελφική, Τυραννική και λίαν Φασιστική. Όπου λοιπόν τη βολεύει χρησιμοποιεί και βοηθά τις "σοσιαλιστικές" ιδέες για να προκαλέσει τις αναγκαίες τομές που θα τη βοηθήσουν στην επίτευξη του σκοπού της. Δεν είναι λοιπόν παράλογο το ΣΥΣΤΗΜΑ να επιτίθεται εναντίον του συστήματος. Έγινε όμως αυτό πραγματικά τη δεκαετία του '60, ήταν όλα από την αρχή τόσο καλά προσχεδιασμένα στα ειδικά Ινστιτούτα και Κέντρα Σχεδιασμού της χειραγώγησης των μαζών, παρασύρθηκε τόσο πολύ η νεολαία να νομίζει ότι αυτή αυθόρμητα δημιουργούσε τις ιδέες και τη δράση, ενώ στη πραγματικότητα καθοδηγείτο έντεχνα από τους ευφυείς ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, αναλυτές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ; Το ό,τι οι ΣΥΝΩΜΟΤΕΣ έχουν αυτή την ικανότητα, το έχουν επιδείξει μέχρι σήμερα σε πλείστες άλλες περιπτώσεις. Πάρτε για παράδειγμα όλο το κόσμο σχεδόν εναντίον του "αιμοσταγούς δολοφόνου" Σαντάμ Χουσεΐν στο Βρετανικών βασικά συμφερόντων Πόλεμο του Κόλπου και σύσσωμο πάλι όλο σχεδόν το κόσμο εναντίον του "Χασάπη των Βαλκανίων" Μιλόσεβιτς, που τόλμησε να αψηφήσει τις εντολές της Νέας Τάξης Πραγμάτων, στον "ανθρωπιστικό" πόλεμο στα Βαλκάνια. Την ικανότητα λοιπόν την είχαν, τους βόλευε να γινόταν, αλλά το ΕΚΑΝΑΝ; Η άποψη του Δρ. Τζων Κόουλμαν που έχει ερευνήσει επισταμένως τη περίπτωση, είναι πως ΝΑΙ, το ΕΚΑΝΑΝ. Όλα ήταν προσχεδιασμένα από το Ινστιτούτο Τάβιστοκ! Βασικά όλα ξεκίνησαν από τους Μπητλς, ένα μικρό Αγγλικό συγκρότημα από τη Λίβερπουλ που έφερε επανάσταση στη μουσική και στο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς της νεολαίας. Βασικά τους Μπητλς τους έφερε στην Αμερική ο Εντ Σάλιβαν, ο οποίος πήγε γι αυτό το σκοπό στην Αγγλία κι επέστρεψε μετά για να σχεδιάσει τη στρατηγική για τη διαφημιστική καμπάνια του συγκροτήματος στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, χωρίς τη βοήθεια των οποίων οι Μπητλς θα είχαν πολύ μικρότερη επίδραση στη νεολαία. Τα μέσα ενημέρωσης βοήθησαν πράγματι τα μέγιστα στη προβολή του συγκροτήματος και όταν αυτό άρχισε να δίνει τις συναυλίες του στην Αμερική έγινε κυριολεκτικά σεισμός! Τη μουσική τους πάντως, όπως και άλλων ροκ συγκροτημάτων, καθώς και τους στίχους των τραγουδιών τους, δεν τους έγραφαν οι ίδιοι οι Μπητλς, όπως γενικά νομίζεται, αλλά ο Theo Adorno. Σύμφωνα με το Δρ. Τζων Κόουλμαν το Ινστιτούτο Τάβιστοκ είχε ήδη ετοιμάσει κωδικές λέξεις κλειδιά που θα βοηθούσαν στην εξάπλωση των νέων ιδεών,

όπως π.χ. οι λέξεις "rock", "teenager", "cool", "pop" κ.λ.π., οι οποίες υποτίθεται ότι "ανακαλύφθηκαν" από τους νέους. Ειδικά η λέξη "teenagers" δεν είχε ξαναχρησιμοποιηθεί ποτέ και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά με την εμφάνιση στη σκηνή των Μπητλς. Μετά υπήρχαν οι έντεχνα επινοημένες επίσης λέξεις ή λόγια στους στίχους των τραγουδιών τους, πολλές από τις οποίες προπαγάνδιζαν και προωθούσαν έμμεσα τη χρήση των ναρκωτικών, όπως π.χ. στο τραγούδι τους "With a Little Help from my Friends.." (τελικά θα τα καταφέρω με λίγη βοήθεια από τους φίλους μου..) και στο "Lucy in the Sky with Diamonds (Η Λούσυ στον Ουρανό με τα Διαμάντια)", που το ακρωνύμιο του διαβάζεται LCD. Οι Μπητλς έγιναν ο νέος "τύπος" της νεολαίας και τα ινδάλματά τους προσπάθησαν να τους μιμηθούν παντού: στο ντύσιμο, στο κόψιμο των μαλλιών και στη χρήση της γλώσσας. Μετά τους ακολούθησαν άλλα κατασκευασμένα από το Ινστιτούτο Τάβιστοκ "Made in England" ροκ συγκροτήματα, που και σε αυτά τη μουσική και τους στίχους των τραγουδιών έγραφε ο Theo Adorno. Ύστερα ακολούθησε η δεύτερη φάση του σχεδιασμού για την "επανάσταση" της νεολαίας. Παρουσιάσθηκαν από το πουθενά, όπως ακριβώς και οι Μπητλς οι "μπήτνικς" και οι "χίπις" που μαζί με τα "παιδιά των λουλουδιών" έγιναν οι καθημερινές λέξεις στο λεξιλόγιο της Αμερικής. Η μόδα τώρα ήταν τα μακριά άλουστα μαλλιά και τα βρώμικα ξεφτισμένα, πολυφορεμένα τζιν. Το νέο στυλ ακολουθήθηκε με λατρεία από εκατομμύρια νεαρούς αμερικανούς και εξήχθη στη συνέχεια στην Ευρώπη, ενώ εκτός από τη μαριχουάνα πρόβαλε τώρα στο προσκήνιο και το LCD και όλοι άρχισαν να "τριπάρουν" μαζί του. Το LCD δημιουργήθηκε από την Ελβετική φαρμακοβιομηχανία Sandoz, η οποία προμήθευε τσάμπα με αυτό τη νεολαία. Το LCD δινόταν δωρεάν στις Πανεπιστημιουπόλεις και στις ροκ συναυλίες, οι οποίες έπαιξαν ένα πρωτεύοντα ρόλο στην εξάπλωση των ναρκωτικών. Το βασικό ερώτημα που προβάλλει είναι τι έκανε αυτό το καιρό η Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών, η περίφημη DEA. Η DEA γνώριζε τι ακριβώς συνέβαινε, αλλά είχε διαταγές να μην επέμβει... Πολλά νέα Βρετανικά (και αυτά!) ροκ συγκροτήματα άρχισαν να φτάνουν στην Αμερική, ενώ οι μουσικές συναυλίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Τελικά όλοι σχεδόν κάπνιζαν σε αυτές μαριχουάνα ή τριπάρανε με LCD, οι περισσότεροι παρασυρόμενοι από το πνεύμα της μίμησης και για να είναι "in". Έτσι κι αλλιώς όλοι κάπνιζαν, γιατί όχι και αυτοί; Η νέα λατρεία της νεολαίας δέχθηκε τη μέγιστη δυνατή κάλυψη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και δε κόστισε ούτε μια δεκάρα στους σχεδιαστές της. Για παράδειγμα, ο Άλαν Τζίνσμπεργκ διαφήμιζε τσάμπα το LSD στη τηλεόραση κάνοντας τον κουλτουριάρη. Εξυμνούσε σε πολλές τηλεοπτικές παρουσιάσεις του τις αρετές του LSD και τις μαριχουάνας κάτω από την αμφίεση των "νέων ιδεών" και της "νέας κουλτούρας" που αναπτυσσόταν στον κόσμο της τέχνης και της μουσικής. Οι θαυμαστές του έγραψαν επίσης λαμπρά άρθρα γι' αυτόν τον "έγχρωμο καλλιτέχνη" στις καλλιτεχνικές και κοινωνικές στήλες των μεγαλύτερων εφημερίδων και περιοδικών της Αμερικής. Ήταν μια απόλυτα ελεύθερη διαφήμιση για το LSD, μεταμφιεσμένη με λεπτό τρόπο σαν "τέχνη" και "πο-

λιτισμός". Ένας από τους στενότερους φίλους του Τζίνσμπεργκ, ο Κένυ Λαβ, δημοσίευσε ένα δωρεάν άρθρο πέντε σελίδων στους New York Times υπέρ του LSD και υπέρ του Τζίνσμπεργκ. Από την άλλη μεριά ο Ηνωμένος Τύπος (United Press) επέλεξε το άρθρο του Κένυ Λαβ για τον Τζίνσμπερκ και το LSD και το έστειλε με τέλεξ σε εκατοντάδες εφημερίδες και περιοδικά σε όλη τη χώρα υπό την αμφίεση της "είδησης". Ακόμα και σοβαρά και σεβαστά περιοδικά όπως το "TIME" παρουσίασαν το θέμα του. Θεωρείται ότι μια τέτοια διαφημιστική καμπάνια θα στοίχιζε σήμερα τουλάχιστον 30 εκατομμύρια δολάρια. Η μέθοδος αυτή της δωρεάν ραδιοτηλεοπτικής κάλυψης ακολουθήθηκε από όλα τα μουσικά συγκροτήματα και τους διοργανωτές των μουσικών συναυλιών. Τελικά, χωρίς την προώθηση που τους έκαναν τα έντυπα και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, τα ναρκωτικά δε θα είχαν εξαπλωθεί τόσο γρήγορα, όπως έκαναν στη περίοδο από τα τέλη της δεκαετίας του '60 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '70 και το πιθανότερο είναι να είχαν περιοριστεί σε μερικές μικρές τοπικές κοινωνίες. Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με την άποψη του Δρ. Τζων Κόουλμαν, τα ροκ συγκροτήματα και η "επανάσταση" στη μουσική έπαιξαν στη πράξη το ρόλο ενός Δουρείου Ίππου, ενός "drug-runner" και έφτιαξαν μια καινούργια αγορά ναρκωτικών στη νεολαία των Δυτικών χωρών, με ένα αντίστοιχο τρόπο που οι Βρετανικές "Χριστιανικές ιεραποστολές" στη Κίνα δημιούργησαν, όπως θα δούμε αμέσως παρακάτω, τη νέα αγορά οπίου που έσπευσε αμέσως να καλύψει η Εταιρία των Ανατολικών Ινδιών. Τα συγκροτήματα αυτά δημιούργησαν νέα κοινωνικά πρότυπα, νέα μόδα στην ένδυση και στη κόμμωση και πάνω απ' όλα μια κοινωνικοποίηση και λαϊκοποίηση στη χρήση των ναρκωτικών. Επίσης με τη σεξουαλική επανάσταση και το "χάπι" χαλάρωσαν οι οικογενειακοί δεσμοί, ελέγχονταν οι γεννήσεις και ο υπερπληθυσμός και αναπτύχθηκαν πολλές "ανθρωπιστικές" και "σοσιαλιστικές" ιδέες στη κοινωνία (π.χ. τα κοινόβια), που όλα μαζί ήταν ό,τι ακριβώς ήθελε η Μυστική Κυβέρνηση («Η Επιτροπή των 300» κατά τον Δρ. Κόουλμαν). Με άλλα λόγια με ένα σμπάρο δύο, ή μάλλον τρία τρυγόνια: αύξανε τα έσοδά της από τη νέα αγορά ναρκωτικών που δημιούργησε, έλεγχε με τα ναρκωτικά αυτά το πιο επαναστατικό και ασυμβίβαστο τμήμα της κοινωνίας και τέλος προωθούσε τις κατάλληλες ιδέες που θα τη βοηθήσουν στο τελικό της σκοπό που είναι η Νέα Τάξη Πραγμάτων ή αλλιώς η επιβολή μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης άμεσα ελεγχόμενης από αυτούς. Όπως σημειώνει ο Δρ. Τζων Κόουλμαν "Οι απόγονοι της Βρετανικής Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών στην ανώτερη τάξη του Λονδίνου πρέπει να ένιωσαν ιδιαίτερα καλά για τα νέα δισεκατομμύρια δολάρια που άρχισαν να κυλούν στις τσέπες τους λόγω της τρομακτικής αύξησης στη χρήση των κοινωνικών ναρκωτικών, ιδίως της μαριχουάνας".

ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ Ο Πραγματικός λόγος που το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν μπορεί να επιλυθεί, είναι ότι διευθύνεται από τις ισχυρότερες οικογένειες του κόσμου μέσω μιας καλοστημένης γιγάντιας μηχανής εύκολου πλουτισμού ( Δρ. Τζων Κόουλμαν)

Το εμπόριο των ναρκωτικών ελέγχεται από τους ισχυρούς της γης, αυτούς που προωθούν σήμερα τη λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από τη δημιουργία μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης της αριστοκρατίας, του πλούτου και της "ευγενικής" καταγωγής. Αυτή αποτελείται από πάνω - κάτω 300 ολιγαρχικές οικογένειες, απογόνους της παλιάς φεουδαρχικής αριστοκρατίας της Ευρώπης, αλλά και των σύγχρονων μεγιστάνων του πλούτου. Όλες μαζί αποτελούν μια μυστικά και συνωμοτικά συνασπισμένη ομάδα, μια μυστική εταιρία που διαφεντεύει τους τελευταίους αιώνες το κόσμο από το παρασκήνιο, μια "αόρατη" υπερκυβέρνηση, η οποία σκοπεύει να εξωτερικευθεί και να δράσει πια στο προσκήνιο στη βαθμιαία επερχόμενη και προωθούμενη από τους ίδιους Μία και Μοναδική Παγκόσμια Κυβέρνηση. Τους "εκλεκτούς" αντιπροσώπους των 300 αυτών ολιγαρχικών οικογενειών, που με τη συντονισμένη δράση τους μέσω ιδρυμάτων, οργανισμών, εταιριών, τραπεζών, υπηρεσιών και ανθρώπων που ελέγχουν επιβάλλουν τελικά τη θέλησής τους σε όλες τις κυβερνήσεις, ο Δρ. Τζων Κόουλμαν τους έχει ονομάσει Επιτροπή των 300. Πολλοί βλέποντας την υπεροπτική και αυθάδη συμπεριφορά της μοναδικής πια υπερδύναμης νομίζουν ότι εκείνο που βασικά προωθείται είναι μια παγκόσμια Αμερικανική κυριαρχία και ηγεμονία. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι και η ίδια η Αμερική, όπως τα περισσότερα έθνη και κυβερνήσεις, ελέγχεται από την Επιτροπή των 300 και ακολουθεί τις εντολές της. Δε διαφεντεύει η Αμερική το κόσμο, αλλά η μυστική, προς το παρόν, "αόρατη" κυβέρνηση της Επιτροπής των 300 και τα μέλη της δεν είναι απλά και μόνο Σιωνιστές, όπως θα περίμεναν αρκετοί, αν και περιλαμβάνονται σε αυτήν πανίσχυρες οικονομικά Εβραϊκές οικογένειες όπως οι Ρότσιλδ της Αγγλίας και οι Ροκφέλερ της Αμερικής.

Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΙΝΔΙΩΝ Το εμπόριο των ναρκωτικών άρχισε βασικά με τη Βρετανική Εταιρία των Ανατολικών Ινδιών (ΒΕΑΙ), την οποία ακολούθησε από κοντά η Ολλανδική Εταιρία των Ανατολικών Ινδιών. Και οι δυο ελέγχοντο από ένα "Συμβούλιο των 300". Η ΒΕΑΙ έστειλε στην αρχή στην ενδοχώρα της Κίνας διάφορες "Χριστιανικές ιεραποστολές", οι οποίες στη πραγματικότητα έδιναν δωρεάν δείγματα οπίου

στους φτωχούς Κινέζους χωρικούς ("κούλις") και τους μάθαιναν πώς να το καπνίζουν, δημιουργώντας έτσι μια αγορά τοξικομανών, την οποία γρήγορα έτρεξε μετά να καλύψει η ΒΕΑΙ. Η ΒΕΑΙ έπαιρνε καλής ποιότητας όπιο από τη Βεγγάλη των Ινδιών και το μοσχοπουλούσε μετά με τεράστιο κέρδος στη Κίνα, έχοντας το μονοπώλιο αυτού του εμπορίου. Σε αυτό ήταν αναμεμιγμένη η Βρετανική κυβέρνηση, το Στέμμα και οι αριστοκρατικές οικογένειες της Αγγλίας, στις οποίες μόνον αυτές επιτρεπόταν να πλουτίσουν άμεσα απ' αυτό. Οι απόγονοι πολλών απ' αυτές τις οικογένειες είναι σήμερα μέλη της Επιτροπής των 300, όπως οι πρόγονοί τους ήταν μέλη του Συμβουλίου των 300 που διεύθυνε τη ΒΕΑΙ. Όσοι τολμηροί μη αριστοκράτες θέλησαν να μπουν σε αυτό το παιχνίδι του εύκολου κέρδους, αντιμετώπισαν τη σθεναρή αντίδραση του Βρετανικού Στέμματος. Οι Βρετανοί για να συγκαλύψουν τις πραγματικές τους δραστηριότητες στη Κίνα είχαν δημιουργήσει διάφορες παραπλανητικές ιστορίες όπως το "βότανο της Ινδίας" και τα γρήγορα Ιστιοφόρα που ταξίδευαν στους ωκεανούς μεταφέροντας κιβώτια με "Κινέζικο τσάι" για τα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας της Βικτοριανής Αγγλίας, τα περίφημα "China Tea Clippers". Γενικά η επίσημη εκδοχή για τις δραστηριότητες της ΒΕΑΙ ήταν ότι ασχολείτο με το εμπόριο τσαγιού. Έτσι πολλοί, που δεν ήξεραν την αλήθεια, απορούσαν πώς βρέθηκαν τόσα πολλά εκατομμύρια Κινέζων οπιομανών (120.000.000). Το εμπόριο αυτό του οπίου στη Κίνα κάτω από τη διεύθυνση της Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών συνεχίστηκε άνετα και απρόσκοπτα για 100 χρόνια, μέχρι να ξυπνήσει η Κινέζικη κυβέρνηση βλέποντας τα εκατομμύρια των Κινέζων οπιομανών να αυξάνουν κάθε χρόνο και να αποφασίσει να επέμβει απαγορεύοντας το 1729 την εισαγωγή οπίου. Οι Βρετανοί όμως φρόντιζαν να εξαγοράζουν τους ενοχλητικούς Κινέζους αξιωματικούς και όταν δεν μπορούσαν να το κάνουν, απλά τους δολοφονούσαν. Οι προστριβές όμως με τη Κινεζική κυβέρνηση συνεχίστηκαν και όταν η τελευταία έγινε πιο αυστηρή στις απαγορεύσεις της, οι Λόρδοι των ναρκωτικών, η Βρετανική κυβέρνηση και στο Στέμμα, της κήρυξαν το πόλεμο. Αυτοί είναι οι περίφημοι "πόλεμοι του οπίου" εναντίον της Κίνας στους οποίους οι Βρετανοί υπερίσχυσαν με την ανώτερη πολεμική τεχνολογία τους, και ανάγκασαν τη κυβέρνηση της Κίνας να δεχθεί μια ταπεινωτική συνθήκη στην οποία επέβαλαν "με τον τσαμπουκά" την ελεύθερη, απρόσκοπτη και μονοπωλιακή από μέρους τους διακίνηση του οπίου στην εγχώρια αγορά. Τελικά το χρυσοφόρο εμπόριο των Βρετανών ολιγαρχικών που άφηνε πίσω του εκατομμύρια οπιομανείς Κινέζους, ποτέ πραγματικά δε σταμάτησε. Το 1905, η Κινέζικη κυβέρνηση ανήσυχη για τον αυξανόμενο αριθμό των οπιομανών στη Κίνα, ζήτησε τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας. Τελικά Βρετανία κατάλαβε ότι ήταν καλύτερο να συνεργαστεί σαν εταίρος με τη Κίνα στο εμπόριο του οπίου, παρά να την αναγκάσει να το διακόψει. Η Σινο-Βρετανική συνεργασία εδραιώθηκε με τη συμφωνία του Χονγκ - Κονγκ, η οποία καθιέρωσε μια ισοδύναμη σύμπραξη των δύο χωρών στο εμπόριο του οπίου. Από εκεί και

πέρα το εμπόριο του οπίου και της ηρωίνης έχει προχωρήσει ειρηνικά και αδιατάρακτα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και χωρίς τα βίαια επεισόδια που χαρακτήρισαν το Κολομβιανό εμπόριο της κοκαΐνης. Το βασικό πρόβλημα που εμφανίσθηκε στις Σινο-Βρετανικές σχέσεις στις τελευταίες δεκαετίες ήταν η απαίτηση της Κίνας να έχει ένα μεγαλύτερο μερίδιο στη πίτα του εμπορίου οπίου - ηρωίνης. Αυτό τακτοποιήθηκε όταν η Βρετανία συμφώνησε να της παραδώσει πλήρως το Χονγκ - Κονγκ το 1997, το οποίο και έχει ήδη γίνει. Εκτός από αυτό, οι δυο συνεργάτες διατηρούσαν τα προηγουμένως ίσα μερίδιά τους από το επικερδές αυτό εμπόριο. Το κέντρο του εμπορίου οπίου μαζί και χρυσού είναι το Χονγκ Κονγκ. Ο λόγος που ανθεί και το εμπόριο χρυσού στο Χονγκ Κονγκ είναι ότι οι σημερινοί καλλιεργητές οπίου στη Βιρμανία και τη Κίνα δεν εμπιστεύονται τα Αμερικανικά δολάρια και προτιμούν να πληρώνονται σε χρυσό. Σήμερα πάντως το "Χρυσό Τρίγωνο" (που αποτελείται από μέρος της Βιρμανίας, της Ταϊλάνδης και του Λάος) δεν είναι πια ο μεγαλύτερος παραγωγός οπίου. Από το 1987 έχουν μπει για τα καλά στο εμπόριο η Χρυσή Ημισέληνος (Ιράν), το Πακιστάν και ο Λίβανος. Αυτοί είναι οι κυριότεροι παραγωγοί οποίου, ενώ μικρότερες ποσότητες συνεχίζουν να εξάγονται από το Αφγανιστάν και τη Τουρκία. Το εμπόριο των ναρκωτικών και ειδικότερα το εμπόριο του οπίου, δε θα μπορούσε βέβαια να λειτουργήσει χωρίς τη βοήθεια των τραπεζών. Ένας τρόπος συμμετοχής των τραπεζών είναι η χρηματοδότηση εταιριών βιτρινών που εισάγουν τις χημικές ουσίες που χρειάζονται για την επεξεργασία του ακατέργαστου οπίου σε ηρωίνη (π.χ. του οξικού ανυδρίτη). Η τράπεζα Hong Kong and Shanghai Bank πρωτοστατεί σε αυτή τη διαδικασία. Έτσι οι δευτερεύουσες δραστηριότητες που συνδέονται με την επεξεργασία του οπίου, ενώ δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία με το εμπόριό του, παρέχουν εντούτοις σημαντικά έσοδα στις τράπεζες. Τα ουσιαστικά όμως εισοδήματα της Hong Kong and Shanghai Bank και στη πραγματικότητα όλων των τραπεζών της περιοχής χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση του εμπορίου του οπίου. Όπως παρατηρεί ο Δρ. Τζων Κόουλμαν: "Σήμερα ο έλεγχος των χωρών και των κυβερνήσεών τους γίνεται γενικά μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας (ΠΤ) και του Διεθνούς Νομισματοκοπικού Ταμείου (ΔΝΤ), τα οποία δεν είναι παρά οργανισμοί ξεπλύματος χρημάτων που προέρχονται από το εμπόριο ναρκωτικών. Η Παγκόσμια Τράπεζα υπονομεύει κάθε χώρα που το ΔΝΤ θέλει να βουλιάξει οικονομικά, οργανώνοντας τρόπους και μεθόδους για την εύκολη διαφυγή κεφαλαίων. Η Παγκόσμια Τράπεζα λειτουργεί με γκανγκστερικές μεθόδους. Αν μια χώρα δεν υποταχθεί στην απογύμνωση των περιουσιακών της στοιχείων από το ΔΝΤ, τότε την απειλεί ότι θα την καταστρέψει με τα τεράστια μετρητά των ναρκοδολαρίων που έχει στην κατοχή της. Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί έχει αποσυρθεί ο χρυσός από τη κυκλοφορία και έχει αντικατασταθεί από το χάρτινο "δολάριο" σαν το συναλλαγματι-

κό απόθεμα μιας χώρας. Δεν είναι τόσο εύκολο να εκβιάσεις μια χώρα κρατώντας αποθέματα χρυσού, όπως είναι όταν τα συναλλαγματικά της αποθέματα είναι σε χαρτονομίσματα δολαρίων. Γενικά το ΔΝΤ μπορεί να προκαλέσει μια ζήτηση συναλλάγματος σε οποιαδήποτε χώρα χρησιμοποιώντας ναρκοδολάρια, τα οποία θα επιταχύνουν τη διαφυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες". Το εμπόριο της ηρωίνης χρηματοδοτείται από τις τράπεζες του Χονγκ Κονγκ, από τράπεζες του Λονδίνου, και από μερικές τράπεζες της Μέσης Ανατολής. Οι χώρες που εμπλέκονται στη διανομή και στη διαδρομή της ηρωίνης είναι το Χονγκ Κονγκ, η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Ιταλία, το Μονακό, η Γαλλία (Κορσική και Μασσαλία), ο Λίβανος και το Πακιστάν. Οι χρήστες της ηρωίνης ανθούν ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης και στις χώρες της Νοτιοδυτικής Ασίας. Μόνο το Ιράν έχει πάνω από 2 εκατομμύρια ηρωινομανείς. Στη πραγματικότητα δεν υπάρχει καμιά κυβέρνηση που να μην ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει με το εμπόριο των ναρκωτικών. Οι ίδιες όμως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, γιατί τις ισχυρές θέσεις τις κατέχουν πάντα άτομα της Επιτροπή των 300 μέσα από το παγκόσμιο δίκτυο των θυγατρικών εταιριών της. Αν κάποιο κυβερνητικό στέλεχος είναι "δύσκολο", τότε απομακρύνεται, ακόμα και με δολοφονία (και σε αυτό υπάρχουν τα παραδείγματα του Πακιστανού προέδρου Άλι Μπούτου και του Ιταλού Πρωθυπουργού Άλντο Μόρο). Από την άλλη μεριά, πολλές μικρότερες χώρες είναι αναμεμιγμένες σε αυτές τις επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, έχει λεχθεί ότι τα φορτηγά της Βουλγαρικής εταιρίας Kintex μεταφέρουν κανονικά ηρωίνη στη Δυτική Ευρώπη. Θεωρείται ότι χρησιμοποιείται ο στόλος των φορτηγών της με το διακριτικό σήμα TIR (Triangle Internationale Routier). Τα φορτηγά που φέρουν αυτό το σήμα και τον αριθμό αναγνώρισης EEC δεν είναι υποχρεωμένα να σταματήσουν για έλεγχο στα τελωνεία. Υποτίθεται ότι μεταφέρουν ευπαθή προϊόντα (π.χ. φρέσκα φρούτα και λαχανικά) και επιθεωρούνται μόνο στη χώρα από την οποία ξεκινούν και τη τεκμηρίωση αυτής της επιθεώρησης τη κάνει ο οδηγός του κάθε φορτηγού! Έτσι λένε οι διεθνείς συμφωνίες. Έτσι τα φορτηγά Kintex μπορούν να φορτώσουν το φορτίο της ηρωίνης τους, να το πιστοποιήσουν σαν "φρέσκα φρούτα και λαχανικά" και μετά να προωθήσουν στη Δυτική Ευρώπη, μπαίνοντας ακόμη και σε βάσεις υψηλής ασφάλειας του ΝΑΤΟ στη Βόρειο Ιταλία. Με αυτό το τρόπο η Βουλγαρία έγινε μια από τις βασικές χώρες μεταφοράς της ηρωίνης στη Δυτική Ευρώπη. Σύμφωνα με το Δρ. Κόουλμαν, ο μόνος τρόπος για να σταματήσουμε τις τεράστιες ποσότητες ηρωίνης και κοκαΐνης που διοχετεύονται σήμερα στην Ευρώπη, είναι να σταματήσουμε το σύστημα TIR. Αυτό όμως δε θα συμβεί ποτέ, γιατί γι' αυτό ακριβώς το λόγο θεσπίσθηκε. Όπως είπε κάποιος πράκτορας της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διώξεως Ναρκωτικών "TIR=DOPE", δηλαδή TIR=ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ! Όταν ακούμε στις ειδήσεις για τις επιτυχίες της αστυνομίας, η οποία συνέλαβε κάποιους λαθρέμπορους ναρκωτικών να έχουν κρύψει σημαντική ποσότητα ηρωίνης σε διάφορες κρυψώνες στη βαλίτσα τους, επάνω τους, ή στο αυτοκί-

νητό τους, θα πρέπει να γελάμε με κατανόηση γι' αυτό τον υποτιθέμενο επιτυχή αγώνα της εναντίον των ναρκωτικών. Οι ποσότητες που συνήθως συλλαμβάνονται είναι απειροελάχιστες και χρησιμοποιούνται για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και να δείχνουν ότι η κυβέρνηση και η αστυνομία κάνουν καλά τη δουλειά τους και να μειώνουν έτσι τη λαϊκή κατακραυγή. Τις περισσότερες άλλωστε φορές οι ίδιοι οι έμποροι των ναρκωτικών φροντίζουν να συμβαίνουν που και που τέτοια περιστατικά, βοηθώντας έμμεσα την αστυνομία να δείξει μια παραγωγή ωφέλιμου έργου. Από την άλλη μεριά όταν πιάνονται κάπως μεγαλύτερες ποσότητες, αυτό γίνεται πάντα από κάρφωμα και για λόγους αντιπαλότητας και ανταγωνισμού μεταξύ των εμπόρων. Βασικά δε φαίνεται και τόσο δύσκολο να σταματήσουν οι κυβερνήσεις μετά από μια συμφωνία και συνεργασία μεταξύ τους το εμπόριο των ναρκωτικών. Με τη σύγχρονη τεχνολογία παρακολούθησης από τεχνητούς δορυφόρους και ηλεκτρονικές βάσεις θα μπορούσαν να ξέρουν ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει και σε σύντομο χρονικό διάστημα θα μπορούσαν να επιβάλλουν με τη στρατιωτική και την αστυνομική τους ισχύ το σταμάτημα όλων των παράνομων αυτών δραστηριοτήτων. Κάτι τέτοιο όμως δε συμβαίνει. Οι υπηρεσίες διώξεως των ναρκωτικών ξέρουν βέβαια πού υπάρχουν τα εργαστήρια, αλλά δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να τα καταστρέψουν. Είναι εύκολο να δουν ποιες εταιρίες προμηθεύονται από τα εργοστάσια μεγάλες ποσότητες οξικού ανυδρίτη, που είναι απαραίτητος για την παραγωγή της ηρωίνης, ποιες τράπεζες τις χρηματοδοτούν και τόσα άλλα απλά πράγματα και όμως δεν κάνουν σχεδόν τίποτα. Και όταν μερικά υπεύθυνα και έντιμα άτομα των κρατικών υπηρεσιών αγωνίζονται προσωπικά για να καταφέρουν κάτι θετικό στον ψεύτικο και απατηλό τελικά αυτό αγώνα εναντίον των ναρκωτικών, αυτά βρίσκονται ή άκρως μπλεγμένα, ή δολοφονημένα. Στη πραγματικότητα όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα, όσο αρχικά φαίνονται. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι πίσω από αυτό το εμπόριο βρίσκονται τα ισχυρότερα άτομα του κόσμου, η ίδια η μυστική υπερκυβέρνηση, η Επιτροπή των 300 παγκόσμιων ευγενών και πλουτοκρατών. Το εμπόριο του οπίου π.χ. της Κίνας είναι πολύ μπερδεμένο και πολύπλοκο: μπλέκονται σε αυτό Βρετανοί αριστοκράτες, Αμερικανοί κεφαλαιοκράτες η Ρωσική μυστική υπηρεσία, η CIA, τραπεζίτες κ.λ.π., όλοι τους σε συνασπισμό με τη Κίνα. Από την άλλη μεριά το Χρυσό Τρίγωνο είναι κάτω από τον έλεγχο του Κινέζικου στρατού και θα ξεσπούσε ένας σοβαρός πόλεμος, αν προσπαθούσε κάποια χώρα να σταματήσει αυτό το εμπόριο. Οποιαδήποτε σοβαρή επίθεση εναντίον του εμπορίου του οπίου θα προκαλούσε αμέσως τη στρατιωτική ανάμιξη της Κίνας. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι το χονδρεμπόριο των ναρκωτικών δεν είναι μια επιχείρηση της Μαφίας, όπως μας αφήνουν να νομίσουμε, ούτε καν αυτό που διευθύνεται από τα Κολομβιανά καρτέλ της κοκαΐνης. Η Μαφία αναμειγνύεται μόνο στο λιανεμπόριο, στο στάδιο της τελικής διακίνησης και σε αυτό συνεργάζεται με τους πραγματικούς Λόρδους και Υπερλόρδους των Ναρκωτικών. Οι αριστοκρατικές οικογένειες της Βρετανίας και οι κορυφαίοι κεφαλαιοκράτες της Αμερική βέβαια δεν πρόκειται να διαφημίσουν ποτέ το έργο τους. Έχουν

πάντα μπροστά από αυτούς μια βιτρίνα άλλων ανθρώπων που αναλαμβάνουν με το αζημίωτο όλη τη βρώμικη δουλειά. Όπως παρατηρεί ο Τζων Κόουλμαν : "Στη πραγματικότητα η Βρετανική και η Αμερικανική "αριστοκρατία" ποτέ δεν λέρωσαν άμεσα τα χέρια τους στο εμπόριο των ναρκωτικών με τη Κίνα. Οι "ευγενείς" Λόρδοι και Σερ δεν είναι τόσο ανόητοι, ούτε και η Αμερικανική ελίτ...που όλοι τους (και όχι μόνον αυτοί) πλούτισαν απέραντα από το εμπόριο οπίου με τη Κίνα". "Οι 300 οικογένειες που διαφεντεύουν σήμερα το κόσμο αλληλοπλέκονται μεταξύ τους μέσω γάμων, εταιριών, τραπεζών, μυστικών ταγμάτων κ.λ.π.. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μέσω των αντιπροσώπων τους βρίσκουν τρόπους για να προστατεύσουν τα τεράστια φορτία ηρωίνης από το Χονγκ Κονγκ, τη Τουρκία, το Ιράν και το Πακιστάν και να εξασφαλίσουν ότι αυτά θα φτάσουν τελικά στις αγορές της Αμερικής και της Δυτικής Ευρώπης. Από τη Κολομβία στο Μαϊάμι, από το Χρυσό Τρίγωνο στη Χρυσή Πύλη, από το Χονγκ Κονγκ στη Νέα Υόρκη και από τη Μπογκοτά στη Φρανκφούρτη, το εμπόριο των ναρκωτικών και πιο ιδιαίτερα το εμπόριο της ηρωίνης, είναι η μεγαλύτερη ίσως επιχείρηση του κόσμου και διευθύνεται από αυτές τι 300 κορυφαίες οικογένειες του κόσμου, που κάθε μια έχει ένα μέλος στην Επιτροπή των 300. Πρόκειται για μια τεράστια επιχείρηση, μια αχανή αυτοκρατορία που σαν τη διεθνή τρομοκρατία δεν μπορεί να παταχθεί και με την οποία άλλωστε φαίνεται να έχει αρκετά σημεία επαφής (π.χ. οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, όπως αποδείχθηκε, συνδέονταν στενά με μερικές πολύ ισχυρές αριστοκρατικές οικογένειες της Ιταλίας)". Στο εμπόριο του οπίου στη Κίνα, εκτός από τη σαφή συμμετοχή της Βρετανίας, υπήρξε αρκετή ανάμιξη και των ΗΠΑ, η οποία άρχισε στις Νότιες Πολιτείες, πριν τον Αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο. Οι Βρετανοί το επόμενο βασικό προϊόν που εμπορευόντουσαν εκτός από το όπιο ήταν το βαμβάκι, που το έπαιρναν από τις μεγάλες Αμερικανικές φυτείες του Νότου. Το βαμβάκι αυτό υφίστατο επεξεργασία στα υφαντουργεία της Βορείου Αγγλίας, όπου γυναίκες και παιδιά δούλευαν σα σκλάβοι 16 ώρες την ημέρα για ένα κομμάτι ψωμί και μετά στελνόταν σαν υφάσματα στην Ινδία. Εκεί πουλιόντουσαν φθηνότερα από τα εγχώρια υφάσματα, αναγκάζοντας χιλιάδες Ινδούς παραγωγούς να χάσουν τελικά τη δουλειά τους και την Ινδία να εξαρτηθεί συναλλαγματικά πλήρως από τη Βρετανία για να μπορεί να τη πληρώσει για τους σιδηροδρόμους που της έφτιαχνε και τα βαμβακερά υφάσματα που εισήγαγε απ' αυτήν. Η λύση στο μεγάλο της οικονομικό πρόβλημα, όπως ακριβώς την είχαν προγραμματίσει οι Άγγλοι, ήταν μία και μοναδική: να παράγει περισσότερο όπιο και να το πουλάει φθηνότερα στη Βρετανική Εταιρία των Ανατολικών Ινδιών. Αυτή ήταν έτσι κι αλλιώς η βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε και ήκμασε το Βρετανικό εμπόριο και χωρίς το οποίο η Βρετανία μπορεί να είχε χρεοκοπήσει. Τελικά η πλειοψηφία των οικογενειών που αποτελούν σήμερα το περίφημο Eastern Liberal Establishment, ανάμεσα στις οποίες είναι οι πλουσιότερες των ΗΠΑ, δημιούργησαν τις περιουσίες τους είτε από το εμπόριο βαμβακιού, ή από το εμπόριο οπίου και σε μερικές περιπτώσεις και από τα δυο. Ας δούμε όμως πώς πρωτοεμφανίστηκε το όπιο στην Αμερική.

Η Αμερικανική οικογένεια Χάριμαν χρειαζόταν πολλούς εργάτες για να προωθήσει τη σιδηροδρομική γραμμή της δυτικά προς την ακτή της Καλιφόρνιας. Το παράξενο ήταν ότι ενώ υπήρχαν πολλοί νέγροι που θα μπορούσαν να κάνουν πολύ καλύτερα αυτή τη δουλειά, η οικογένεια Χάριμαν προτιμούσε τους Κινέζους κούλις. Οι Βρετανοί ανέλαβαν λοιπόν να στείλουν στις ΗΠΑ Κινέζους κούλις σαν "εργάτες με μια μακροπρόθεσμη σύμβαση εργασίας". Μέχρι το 1846 είχαν φτάσει έτσι στις ΗΠΑ 120.000 κούλις για να εργαστούν στη σιδηροδρομική γραμμή του Χάριμαν. Από αυτούς, όπως εκτιμήθηκε από τη κυβέρνηση των ΗΠΑ οι 115.000 ήσαν οπιομανείς. Μόλις τελείωσε ο σιδηρόδρομος, οι Κινέζοι δεν επέστρεψαν βέβαια στη Κίνα, αλλά εγκαταστάθηκαν στο Σαν Φρατζίσκο, στο Λος Άντζελες, το Βανκούβερ και το Πόρτλαντ και άρχισαν να διακινούν ναρκωτικά, αυτό ακριβώς για το οποίο τους χρειαζόντουσαν αξιοσέβαστα πρόσωπα σαν το Λόρδο Ιντσκέιπ. Θεωρείται ότι μέχρι το1875 οι Κινέζοι κούλις είχαν ξεκινήσει έξω από το Σαν Φρατζίσκο ένα δίκτυο προμήθειας οπίου που κατέληξε στη δημιουργία 129.000 Αμερικανών οπιομανών. Μόνο από τους ήδη γνωστούς άλλωστε 115.000 Κινέζους οπιομανείς, ο Λόρδος Ιντσκέιπ και η οικογένειά του έβγαζαν τουλάχιστον 100 εκατομμύρια σημερινά δολάρια το χρόνο. Οι ίδιες Βρετανικές και Αμερικανικές οικογένειες που είχαν συνεργαστεί για να καταστρέψουν την Ινδική βιομηχανία υφασμάτων για να προωθήσουν περισσότερο το εμπόριο του οπίου και οι οποίες έφεραν Αφρικανούς σκλάβους στην Αμερική, συνεργάστηκαν επίσης και στο νέο βρώμικο εμπόριο, που ονομάσθηκε "pig trade", για να καταλήξουν τελικά σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα σαν Eastern Liberal Establishmemt. Όσο για το ξέπλυμα των εκατομμυρίων ναρκοδολαρίων, στην αρχή αυτά εστέλνοντο με courier σε μια τράπεζα ξεπλύματος χρημάτων. Αυτό όμως θεωρείται τώρα επικίνδυνο και χρησιμοποιούνται πιο ασφαλείς μέθοδοι π.χ. μέσα από το σύστημα CHIPS, ένα ακρωνύμιο για το Clearing House International Payments System. Δώδεκα από τις μεγαλύτερες τράπεζες χρησιμοποιούν αυτό το σύστημα. Μια από αυτές είναι η Hong Kong and Shanghai Bank και μια άλλη η "σεβαστή" Ελβετική τράπεζα Credite Suisse. Όπως παρατηρεί ο Δρ. Τζων Κόουλμαν: "το σύστημα CHIPS αν συνδυαστεί με το σύστημα SWIFT, που έχει τη βάση του στη Βιρτζίνια, κάνει τα βρώμικα χρήματα των ναρκωτικών πραγματικά αόρατα...Μόνο οι μικροί ντήλερς ναρκωτικών συλλαμβάνονται με χρήματα ναρκωτικών στα χέρια τους. Οι ελίτ, η Drexel Burnham, η Credite Suisse, η Hong Kong and Shanghai Bank, διαφεύγουν πάντα τον έλεγχο. Μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες της Επιτροπής των 300 είναι η American Express. Οι πρόεδροί της καταλαμβάνουν συνήθως θέσεις στην Επιτροπή των 300. Η Trade Development Bank ήταν μια τράπεζα στη Γενεύη που προμήθευε με τόνους χρυσού την αγορά του Χονγκ Κονγκ, με άλλα λόγια χρυσό για όπιο κι επομένως μπλεγμένη και αυτή στο εμπόριο οπίου. Αργότερα αυτή πουλήθηκε στην American Express. Η American Express ήταν και συνεχίζει να είναι ένα κανάλι για το ξέπλυμα χρημάτων από ναρκωτικά και κανένας δεν μπορεί

να εξηγήσει πώς μπορεί αυτή, μία ιδιωτική εταιρία, να τυπώνει δολάρια, ή μήπως δεν είναι δολάρια τα ταξιδιωτικά της τσεκ;".

Η ΚΟΚΑΪΝΗ Οι βασικές χώρες της Λατινικής Αμερικής που καλλιεργούν τη κόκα είναι το Περού, ο Ισημερινός και η Βολιβία. Η Κολομβία δεν τη καλλιεργεί, αλλά δίπλα της στη Βολιβία βρίσκεται το κυριότερο εργαστήριο επεξεργασίας της κοκαΐνης και το βασικό οικονομικό κέντρο του εμπορίου της. Μετά την απαγωγή και φυλάκιση του στρατηγού Νοριέγκα από το πρόεδρο Μπους, η χρηματοδότηση του εμπορίου της κοκαΐνης και το ξέπλυμα των χρημάτων γίνεται από τις τράπεζες του Παναμά. Η παραγωγή της κοκαΐνης στη Νότια Αμερική είναι πολύ πιο απλή από της ηρωίνης και μπορούν να δημιουργηθούν εύκολα μεγάλες περιουσίες. Στη Κολομβία μετά τη δολοφονία του διαπρεπούς δικαστή και εισαγγελέα Ροντρίγκο Λάρα Μπονίλα από την επίθεση του ιδιωτικού στρατού των αδελφών Ochoas, βαρόνων της κοκαίνης του καρτέλ Μέντελιν, εναντίον των Δικαστηρίων στη Μπογκοτά, οι Ochoas αναγκάστηκαν να παραδοθούν στις αρχές, αφού πήραν προηγουμένως τη διαβεβαίωση ότι δεν θα υπόκειντο καμιά σωματική βλάβη, καμιά απώλεια της περιουσίας τους και ότι δε θα εξεδίδοντο στις ΗΠΑ. Συμφωνήθηκε επίσης μαζί τους ότι εφόσον θα επέστρεφαν τις τεράστιες περιουσίες τους από τα ναρκωτικά στις Κολομβιανές τράπεζες, δε θα ανελαμβάνετο καμιά ποινική δίωξη εναντίον τους. Θα εκρατούντο απλώς σε ιδιωτικές φυλακές, που μοιάζουν μ' ένα πολυτελές δωμάτιο ξενοδοχείου, και μετά θα καταδικάζοντο σε μια ποινή το πολύ δύο ετών, την οποία θα εξέτιαν στην ίδια φυλακή - ξενοδοχείο τους. Τους δόθηκε επίσης το δικαίωμα να μπορούν να συνεχίσουν να διευθύνουν την "επιχείρησή" τους από τη φυλακή - ξενοδοχείο τους. Μετά τη "φυλάκιση" των αδελφών Orchas, το εμπόριο της κοκαΐνης δεν περιορίσθηκε στο ελάχιστο. Μεταφέρθηκε απλά στο δεύτερο καρτέλ Κάλι και συνεχίστηκε κανονικά. Τα δεύτερο αυτό μεγάλο καρτέλ για κάποιο λόγο είχε αγνοηθεί από την Αμερικανική Υπηρεσία Διώξεως Ναρκωτικών (DEA). Το Κάλι διαφέρει από το Μέντελιν στο ότι διευθύνεται από επιχειρηματίες, οι οποίοι αποφεύγουν κάθε μορφή βίας, δεν αθετούν ποτέ τις συμφωνίες τους, έχουν χαμηλό προφίλ και αποφεύγουν να προκαλέσουν τη προσοχή των άλλων. Αυτοί δείχνουν ιδιαίτερα έξυπνοι και κάπως σαν "διορισμένοι". Παρά τη μερική έτσι απόσυρση των αδελφών Orcha, η κοκαΐνη που έμπαινε στις ΗΠΑ ήταν τώρα περισσότερη από πριν. Η απαγωγή μάλιστα του Μανουέλ Νοριέγκα από το πρόεδρο Μπους διευκόλυνε τελικά τη διακίνησή της μέσω του Παναμά. Σύμφωνα με το Δρ. Τζων Κόουλμαν όλα δείχνουν ότι η Επιτροπή των 300 έχει αναλάβει τον πλήρη έλεγχο του εμπορίου κοκαΐνης της Νοτίου Αμερικής. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για την άνοδο του καρτέλ Κάλι, το οποίο συνδέεται με

την απαγωγή του Νοριέγκα. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ο Πρόεδρος Μπους κυριολεκτικά πιέστηκε να εισβάλλει στον Παναμά και να απαγάγει τον Νοριέγκα, ο οποίος είχε γίνει ένα σοβαρό εμπόδιο για το εμπόριο των ναρκωτικών, ιδιαίτερα στις τραπεζικές επιχειρήσεις. Έτσι η Επιτροπή των 300 έχει πια στα χέρια της και το εμπόριο της κοκαΐνης μέσω του καρτέλ Κάλι και των "gentlemen" επιχειρηματιών του. Δεν αναμένονται λοιπόν πια προβλήματα σαν κι αυτά που δημιουργούσε το καρτέλ Μέντελιν και το εμπόριο της κοκαΐνης αναμένεται να ακολουθήσει τον ίδιο ήσυχο και ομαλό δρόμο με το εμπόριο της ηρωίνης. Τα ναρκωτικά έχουν για τους ολιγαρχικούς και πλουτοκράτες της Μυστικής Κυβέρνησης (ή Επιτροπής των 300), ένα διπλό σκοπό: τους φέρνουν πρώτα από όλα κολοσσιαία κέρδη και μετά κάνουν πιο εύκολο τον έλεγχο των ανθρώπων. Τελικά τίποτα δεν έχει αλλάξει στο εμπόριο οπίου, ηρωίνης και κοκαΐνης. Αυτά εξακολουθούν να διευθύνονται από τις ίδιες οικογένειες "ανώτερης τάξη" στη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Εξακολουθεί να είναι ένα τεράστια επικερδές εμπόριο και οι απώλειες, όπου υπάρχουν, δε λογαριάζονται καθόλου, παρ' όλη τη φαινομενική θριαμβολογία των αντίστοιχων αρχών.

ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ: ΟΙ ΝΟΜΙΜΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

Το εμπόριο των ναρκωτικών είναι ένα από τα χειρότερα παραδείγματα πλουτισμού από την ανθρώπινη δυστυχία. Δεν υπάρχει όμως μόνο το παράνομο λαθρεμπόριο ναρκωτικών, υπάρχει και το "νόμιμο" εμπόριο των μεγάλων "έντιμων" φαρμακοβιομηχανιών, με αντίστοιχα μυθικά κέρδη με το πρώτο. Για παράδειγμα το βάλιουμ της Hoffman la Roche έχει κόστος ακατέργαστης ύλης 3 δολάρια το κιλό. Πουλιέται όμως στους διανομείς 20.000 δολάρια το κιλό και όταν φτάνει στον καταναλωτή η τιμή του έχει ανέλθει στα 50.000 δολάρια το κιλό! Το βάλιουμ χρησιμοποιείται σε τεράστιες ποσότητες στην Ευρώπη και στην Αμερική σαν ηρεμιστικό. Το ίδιο κάνει η Hoffman la Roche και με τη Βιταμίνη C, που της στοιχίζει ένα σεντ το κιλό και τη πουλάει με κέρδος 10.000 τοις εκατό! Η Ελβετία είναι γενικά μια χώρα στις κυριότερες τράπεζες της οποίας ξεπλένεται άφθονο βρώμικο χρήμα από τα ναρκωτικά. Συγχρόνως είναι και η χώρα των μεγαλύτερων "νόμιμων" βιομηχάνων ναρκωτικών, όπως π.χ. της Sandoz και της Hoffman la Roche καθώς επίσης το ύστατο καταφύγιο της Επιτροπής των 300 για τη προστασία των χρημάτων και του τομαριού τους σε περιπτώσεις δύσκολων και απρόβλεπτων καιρών.

Η μορφίνη ανακαλύφθηκε το 1803 από ένα γερμανό φαρμακοποιό και ήταν το πρώτο από τα αλκαλοειδή του οπίου που απομονώθηκε και μελετήθηκαν οι ιδιότητές του. Ακολούθησε η κωδεΐνη το 1832 , η παπαβερίνη το 1848 και αργότερα τα υπόλοιπα. Το 19ο αιώνα οι φαρμακευτικές εταιρίες διέδωσαν το όπιο στην Ευρώπη και στην Αμερική μέσω μιας μεγάλης ποικιλίας παρασκευασμάτων εναντίον της διάρροιας, της αρθρίτιδας, της οσφυαλγίας, των ρευματισμών, των πονοκεφάλων, του πονόδοντου, της εξάντλησης, του βήχα και γενικά "δια πάσαν νόσον και μαλακίαν". Τα παρασκευάσματα αυτά, που το κύριο συστατικό τους ήταν το όπιο, πουλιόντουσαν στο καταναλωτή χωρίς ιατρική συνταγή και με την ίδια ευκολία που πουλιέται σήμερα η ασπιρίνη. Από τα μέσα του 19ου αιώνα πουλιόντουσαν στα φαρμακεία πιο πολύ τα αλκαλοειδή, παρά τα διάφορα παρασκευάσματα από ακατέργαστο όπιο. Η μορφίνη είναι το ισχυρότερο αλκαλοειδές του οπίου με εξαίρετες αναλγησιακές ιδιότητες. Το προνόμιο αυτό της μορφίνης έγινε αξεπέραστο στη δεκαετία του 1840 όταν εμφανίσθηκαν οι σύριγγες. Με μια ενδοφλέβια ή υποδερμική ένεση μορφίνης σταματούσε αμέσως οποιοσδήποτε πόνος. Οι ασθενείς βέβαια αγνοούσαν ότι αυτές οι ουσίες προκαλούν φυσική εξάρτηση, και όποιος το ήξερε απλά σιωπούσε. Μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου 45.000 στρατιώτες είχαν γίνει μορφινομανείς και η μορφίνη πήρε τότε την ονομασία "η αρρώστια του στρατιώτη". Το όπιο χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα για την υποβάθμιση και εξάρτηση της εργατικής τάξης. Ο Μαρξ αναφέρει στο "Κεφάλαιο" ότι οι εργατικές οικογένειες έδιναν στα μικρά παιδιά σιρόπια που περιείχαν όπιο. Έτσι δημιουργήθηκαν πολλοί τοξικομανείς. Επίσης ο Ένγκελς αναφέρει ότι οι Άγγλοι γιατροί απαιτούσαν υψηλές αμοιβές και οι εργάτες δεν είχαν να τους πληρώσουν. Όσοι εργάτες αρρώσταιναν λόγω της εργασίας ή της κακής διατροφής και του τρόπου ζωής τους, δεν είχαν καμιά ιατρική περίθαλψη. Για να καταπραΰνουν λοιπόν τους σωματικούς τους πόνους, αναγκάζονταν να καταφύγουν στα ναρκωτικά του κράτους, που πουλιόνταν σε όλη τη χώρα σε λαϊκές τιμές, αγνοώντας τους κινδύνους που έκρυβε η χρήση τους. Οι εργάτες επίσης στη πλειοψηφία τους έκαναν χρήση οινοπνευματωδών ποτών για να "ξεχάσουν" κι έτσι χειροτέρευαν την ήδη κλονισμένη υγεία τους. "Τα πάντα συνωμοτούν", έγραφε ο Ένγκελς, "για να σπρώξουν τον εργάτη στο πάθος του ποτού". Ο σερ Άρτσιμπωλντ Άλισον σημειώνει το 1840 στο βιβλίο του "Οι Νόμοι του Πληθυσμού και η Σύνδεσή τους με την Ανθρώπινη Ευτυχία", ότι στη Γλασκόβη κάθε Σάββατο βράδυ ήταν μεθυσμένοι τριάντα χιλιάδες εργάτες και ότι ανά κάθε 10 σπίτια υπήρχε ένα καπηλειό. Το 1873 καταναλώθηκαν στη Σκωτία τριάντα εκατομμύρια λίτρα ρακί και πάνω από σαράντα εκατομμύρια στην Αγγλία. Τότε ακριβώς εμφανίσθηκαν διάφορες ιατρικές θεωρίες ότι η μορφίνη ήταν το καλύτερο φάρμακο για τη θεραπεία του αλκοολισμού και των ασθενειών που προκαλεί το οινόπνευμα!

Αλλά η φαρμακοβιομηχανία δεν περιορίσθηκε το 19ο αιώνα. με τη συνενοχή βέβαια των γιατρών και των φαρμακοποιών, στη καταστροφή της υγείας μόνο της εργατικής τάξης. Για να αυξήσει τα κέρδη της βρήκε ένα νέο προσοδοφόρο πελάτη, μια καινούργια αγορά, τις γυναίκες όλων των κοινωνικών τάξεων. Οι γιατροί χορηγούσαν προϊόντα οποίου για κάθε γυναικολογική και σεξουαλική πάθηση, συμπεριλαμβανομένων και των αφροδίσιων νοσημάτων. Όπιο έδιναν επίσης και για όλες τις νευρικές διαταραχές, που πολλές φορές ήταν επινόηση των γιατρών, παρά πραγματική παθολογική κατάσταση. Πόρνες ακόμα έκαναν χρήση οπίου για να σταματήσουν την έμμηνο ρύση τους... Το 1898 στα φαρμακευτικά εργαστήρια της Γερμανικής φαρμακοβιομηχανίας Bayer παρήχθηκε ένα καινούργιο φάρμακο. Ένα ισχυρότατο αναλγητικό που υποτίθετο ότι δεν προκαλούσε έξη όπως η μορφίνη. Η Bayer το ονόμασε ηρωίνη από τη γερμανική λέξη Heroisch (δυνατό, ισχυρό). Η προώθηση της ηρωίνης έγινε αστραπιαία. Στην Αμερική στάλθηκε σε όλους τους γιατρούς μια διαφημιστική αφίσα που τοποθετήθηκε ακόμα και μέσα στα φαρμακεία. Η Bayer τη διαφήμιζε σαν μια ουσία "εναντίον όλων των πόνων, ένα καταπραϋντικό του βήχα και για τη θεραπεία των τοξικομανών!" Έτσι η ηρωίνη πουλιόταν στα φαρμακεία χωρίς συνταγή, σαν ένα προϊόν μαζικής κατανάλωσης, όπως σήμερα η ασπιρίνη, και σαν αντίδοτο της μορφίνης. Οι μορφινομανείς είδαν πως μόλις έπαιρναν ηρωίνη τους έφευγαν οι πόνοι που προκαλούνταν από τη διακοπή της μορφίνης. Εδώ η Bayer έλεγε την αλήθεια. Είναι κλινικά εξακριβωμένο ότι η ηρωίνη μπορεί να δοθεί σαν υποκατάστατο της μορφίνης και το αντίστροφο. Δε συνέφερε όμως τη Bayer να προσθέσει ότι και το καινούργιο φάρμακο θα έφερνε έξη και θα μετέτρεπε απλώς τους μορφινομανείς σε ηρωινομανείς. Η ηρωίνη άλλωστε που ανακάλυψε η Bayer δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα ημισυνθετικό παράγωγο της μορφίνης, τη διακετυλομορφίνη. Είναι φανερό ότι Bayer προώθησε συνειδητά την ηρωίνη στο εμπόριο, γνωρίζοντας από πριν ότι είχε παρασκευάσει ένα ναρκωτικό όμοιο με τη μορφίνη. Ένα ναρκωτικό με έτοιμη πελατεία (250.000 μορφινομανείς στις Η.Π.Α. και εκατοντάδες χιλιάδες στην Ευρώπη). Στο πλήθος αυτό των τοξικομανών πρέπει να προσθέσουμε και τις μεγάλες λαϊκές μάζες που κατεύφευγαν κάθε τόσο στα προϊόντα οποίου για τους πιο διαφορετικούς λόγους: από το πονοκέφαλο μέχρι το βήχα. Τα προϊόντα του οπίου εχρησιμοποιούντο επίσης και σαν ψυχοφάρμακα, σαν ηρεμιστικά, καταπραϋντικά και εναντίον της πείνας. Για δεκαπέντε συνεχή χρόνια αφότου εμπορικοποιήθηκε η ηρωίνη η Bayer κρατούσε τα σκήπτρα στο εμπόριο με το "ισχυρότερο αναλγητικό του κόσμου". Τα πρώτα διεθνή μέτρα εναντίον των προϊόντων του οποίου κι επομένως και της ηρωίνης πάρθηκαν το 1912. Αλλ' αυτά δεν βρήκαν απροετοίμαστη τη Bayer, που είχε ήδη παρασκευάσει από το 1899 μια νέα μαγική ουσία που σταματούσε τους πόνους χωρίς να προκαλεί έξη, την ασπιρίνη. Η ασπιρίνη είναι ένα αναλγητικό που η χρήση του δεν κρύβει άμεσους κινδύνους. Κρύβει όμως άλλους και δεν είναι βέβαια η Bayer που θα τους γνωστοποιήσει.

Το 1864 ο Adolph Von Bayer παρασκεύασε στο εργαστήριο το βαρβιτουρικό Barbital, το οποίο σύντομα κατέκλυσε την Ευρώπη με το όνομα Βερονάλ. Το Βερονάλ και άλλα παρόμοια βαρβιτουρικά σήμαινε τον άμεσο σχεδόν ύπνο για κάθε είδος ασθενούς. Μετά παρασκευάσθηκε το Λουμινάλ. Τα επόμενα χρόνια εμφανίσθηκαν στην αγορά πάνω από 2.500 βαρβιτουρικά και πενήντα από αυτά χρησιμοποιούντο μόνιμα στις συνταγές των γιατρών. Τα βαρβιτουρικά και η ασπιρίνη έκαναν τη φαρμακοβιομηχανία να ανακαλύψει ένα πραγματικό χρυσωρυχείο, που το εκμεταλλεύθηκε σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Κάθε καινούργια οικογένεια ναρκωτικών δεν έκανε τίποτα άλλο από το να αντικαθιστά την ηρωίνη (ή τη μορφίνη) σε μια από τις ιδιότητές της (καταπραϋντική, αναλγητική, ηρεμιστική κ.λ.π.). Προκαλούσε όμως συνήθως τις ίδιες βλάβες με την ηρωίνη, ή ακόμα χειρότερες. Στη Κίνα ο αγγλικός ιμπεριαλισμός κατόρθωσε μέσα σε λίγες δεκαετίες να εκατονταπλασιάσει τον αριθμό των τοξικομανών (120 εκατομμύρια!). Στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Αγγλία το φαινόμενο της τοξικομανίας από μορφίνη, κοκαΐνη και ηρωίνη είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις μέσα στην ίδια την αστική τάξη που έπαιρνε ναρκωτικά από μόδα. Η τοξικομανία των αστών δε γεννήθηκε από απελπισία όπως στην εργατική τάξη, αλλά από πλήξη. Η σύριγγα αγαπήθηκε τότε με φετιχιστικό πάθος και η βιομηχανία το εκμεταλλεύθηκε δεόντως. Κατασκεύασε σύριγγες από πολύτιμες πέτρες, με βελόνες από χρυσό και πλατίνα και θήκες με μονόγραμμα για όσους ήθελαν να τις δωρίσουν. Γενικά στο μεγάλο παιχνίδι των ναρκωτικών πρέπει να υπάρχει πάντοτε ένα φάρμακο εντελώς παράνομο. Η μορφίνη, παρόλο που προκαλεί φόβο στο κόσμο, εκτιμάται για την ιατρική της χρησιμότητά. Η ηρωίνη όμως όχι. Το ένα θεωρείται γενικά ελεγχόμενο σαν ένα "χρήσιμο ναρκωτικό", ενώ το άλλο σαν ο "λευκός θάνατος". Στη πραγματικότητα οι διαφορές της μορφίνης από την ηρωίνη είναι μηδαμινές. Η δημιουργία του τέρατος ηρωίνη εξυπηρετούσε τη φαρμακοβιομηχανία, γιατί μπορούσε να συνεχίσει ανενόχλητη τη παρασκευή όμοιων ή χειρότερων ναρκωτικών, τα οποία θα πουλούσε μετά σα θαυματουργά φάρμακα. Δεν μπορούσε να πουλήσει πια "σιρόπι με ηρωίνη" για το βήχα των παιδιών, αλλά ούτε και τη συνέφερε. Καλό θα ήταν να πιστεύσει ο κόσμος ότι η ηρωίνη δεν είχε καμιά σχέση με τα φάρμακα και πώς κανένα φάρμακο δε περιείχε ηρωίνη. Τα ναρκωτικά στα σιρόπια συνέχισαν να υπάρχουν, αλλά είχαν αλλάξει απλώς το όνομα. Μετά η απαγόρευση της ηρωίνης θα αύξανε τεράστια τη τιμή της στη μαύρη αγορά, πράγμα που συνέφερε τρομερά τους εμπόρους ναρκωτικών. Τέλος η αστυνομία θα μπορούσε να δικαιολογήσει διάφορα κατασταλτικά μέτρα που χρησιμοποιούσε γενικά εναντίον του εγκλήματος. Η ηρωίνη λοιπόν έπρεπε οπωσδήποτε να δαιμονοποιηθεί και να απαγορευθεί Τα βαρβιτουρικά και διάφορα άλλα υπνωτικά, το ίδιο θανατηφόρα, ήταν τα κατεξοχήν ναρκωτικά της εικοσαετίας μεταξύ των δυο παγκοσμίων πολέμων και χρησιμοποιούνταν σαν καταπραϋντικά και ηρεμιστικά. Ο κόσμος δεν ήταν

σε θέση να αντιληφθεί τη φυσική εξάρτηση που προκαλούσαν, εκτός αν το αντιλαμβάνετο τυχαία, ή όταν θα ήταν πια πολύ αργά. Στις διαφημίσεις των βιομηχανιών άλλωστε τα βαρβιτουρικά παρουσιάζονταν σαν ένα αθώο φάρμακο που μπορούσε να πάρει ο καθένας, αρκετές φορές την ημέρα, και να το δώσει μάλιστα ακόμα και στα μικρά παιδιά. Οι γιατροί καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα δεν προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο της εξάρτησης. Αν ο κόσμος διέκοπτε τη χρήση του ναρκωτικού - φαρμάκου και άρχιζε να αισθάνεται ενοχλήσεις τις απέδιδε συνήθως στη κακή λειτουργία του οργανισμού του, στο ότι δηλαδή ήταν ακόμη άρρωστος και δε θα έπρεπα να διακόψει ακόμα το φάρμακο. Έπαιρνε λοιπόν ξανά το βαρβιτουρικό και αισθανόταν θαυμάσια, αλλά εξαρτιόταν ακόμα πιο ισχυρά απ' αυτό. Τη δεκαετία του '30 η ηρωίνη έγινε το μοναδικό ναρκωτικό που δεν παρασκεύαζαν πια οι φαρμακοβιομηχνίες, ενώ αντίθετα, συνεχιζόταν κανονικά η παραγωγή της μορφίνης και άλλων προϊόντων του οπίου. Η Αμερική ήταν η πρώτη χώρα που απαγόρευσε οποιαδήποτε ιατρική χρήση της ηρωίνης. Πολλές άλλες την ακολούθησαν με εξαίρεση την Αγγλία! (ας διαλογιστεί κάποιος πάνω σε αυτό..). Μετά την απαγόρευση βέβαια δε μειώθηκε ο αριθμός των τοξικομανών, αντίθετα αυξήθηκε κατά πολύ και σύμφωνα με αυτά που έχουμε πει μέχρι τώρα μπορούμε να καταλάβουμε εύκολα το γιατί. Τα παράνομο πια εμπόριο της ηρωίνης συνεχίστηκε κανονικά με τεράστια κέρδη κάτω από την αιγίδα και προστασία των αξιότιμων μελών της Επιτροπής των 300. Το 1937 απαγορεύθηκε και η μαριχουάνα, η οποία χαρακτηρίσθηκε σα ναρκωτικό όπως η ηρωίνη και η μορφίνη

ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ ΤΗΣ ΗΡΩΙΝΗΣ

Ο ΚΑΠΝΟΣ Η νικοτίνη που ήταν πολύ λίγο διαδεδομένη το 19ο αιώνα, άρχισε να παράγεται βιομηχανικά με τη μορφή τσιγάρων (πρώτα ο καπνός εισπνεόταν ή καπνιζόταν με πίπα). Ήταν η τέλεια ανακάλυψη, γιατί εξασφάλιζε ένα προϊόν έτοιμο για κατανάλωση, σε μεγάλες ποσότητες σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Επειδή ο τομέας των διεγερτικών είχε μείνει ακάλυπτος, το τσιγάρο, διαδεδομένο και στην αστική τάξη, έγινε το ναρκωτικό του προλεταριάτου. Το διεγερτικό και ηρεμιστικό του αποτέλεσμα ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν στη διάρκεια της εργασίας. Όποιος άναβε ένα τσιγάρο όταν βρισκόταν σε υπερένταση, ηρεμούσε για λίγο και συγχρόνως αισθανόταν μία διέγερση. Η μαζική τοξικομανία

από νικοτίνη διαδόθηκε από τις βιομηχανίες που ήξεραν να κρύβουν πολύ καλά τις εκθέσεις των γιατρών που αναφέρονταν στη ζημιά που προκαλεί το κάπνισμα. Από το 1921 οι γιατροί υποψιάζονταν τη σχέση του τσιγάρου με το καρκίνο των πνευμόνων, παρατηρώντας μια αύξηση των περιπτώσεων κατά 800%. Το "Lancet", ένα από τα πιο έγκυρα ιατρικά περιοδικά, έγραψε το 1927 πως οι περισσότεροι που πέθαιναν από καρκίνο των πνευμόνων ήσαν καπνιστές, αλλά οι πληροφορίες αυτές ήταν καταδικασμένες να μη βγουν ποτέ στην επιφάνεια. Μερικοί πιστεύουν ότι το χαρτί που χρησιμοποιείται στη κατασκευή τσιγάρων διαποτίζεται στην αρχή με όπιο, που είναι ο βασικός λόγος (εκτός από τη νικοτίνη) που οι καπνιστές συνηθίζουν τόσο πολύ το κάπνισμα.

Ο ΚΑΦΕΣ Ταυτόχρονα με το καπνό, άρχισε να κυκλοφορεί και ένα άλλο διεγερτικό που η πουριτανική αστική τάξη πολεμούσε για δεκαετίες: ο καφές, Το 1909 στο πιο έγκυρο αγγλικό βιβλίο τοξικολογίας που δημοσίευσαν ο σερ T. Κλίφορντ Ώλμπατ, καθηγητής παθολογίας του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ και ο καθηγητής Γ.E. Ντίξον, που εθεωρείτο ο καλύτερος φαρμακολόγος της εποχής του, αναφέρονται τα εξής: "Εξετάσαμε πολλές περιπτώσεις τοξικομανίας από καφέ. Ο ασθενής δεν μπορεί να αυτοσυγκρατηθεί και υποφέρει από κρίσεις κατάπτωσης, έχει ανορεξία και στομαχικές και καρδιακές ενοχλήσεις. Όπως και τα άλλα ναρκωτικά μια δόση δηλητηρίου προσφέρει μια στιγμιαία ανακούφιση, αλλά με το τίμημα της μελλοντικής δυστυχίας...". Φυσικά όλες αυτές οι παρατηρήσεις έγιναν σε άτομα που είχαν διακόψει απότομα τη χρήση του καφέ. Οι αντιδράσεις των πουριτανών και οι ενδοιασμοί των γιατρών κατέρρευσαν μπρος στις βιομηχανικές ανάγκες. Δεν ενδιέφερε αν ο καφές ήταν τοξικός, αρκεί που βοηθούσε τη παραγωγή και έκανε ανεκτές τις συνθήκες εργασίας. Ήταν καλό να το χρησιμοποιεί μαζικά το προλεταριάτο. Όταν οι χημικοί κατάφεραν να απομονώσουν τη καφεΐνη στο εργαστήριο και να αποδείξουν τις αντιυπνωτικές, καρδιοτονωτικές και διεγερτικές της ιδιότητες, η επιτυχία ήταν εξασφαλισμένη. Παράλληλα με την καφεΐνη άρχισαν να χρησιμοποιούνται το τσάι και το κακάο. Μια κούπα τσαγιού περιέχει 100-150 mg καφεΐνης, όσο και μια κούπα καφέ. Μια κούπα σοκολάτας περιέχει 200mg θεοβρομίνης (που μια δόση της ισοδυναμεί με μια δόση καφεΐνης). Μεγάλη επιτυχία γνώρισε και το Vin Coca Mariani, ένα κόκκινο κρασί με εκχυλίσματα φύλλων κόκας, που περιείχε όλα τα δραστικά συστατικά της κοκαΐνης, που το έπιναν διάσημοι μουσικοί και ο Πάπας Λέων ο 13ος. Όμοια ποτά εισάγονταν ταυτόχρονα και στις ΗΠΑ από το 1855. Το 1906 που ο βιομήχανος Τζωρτζ Στυθ Πέμπερτον άρχισε τη παραγωγή του French wine coca που διαφήμιζε σαν "το ιδανικό τονωτικό και διεγερτικό του νευρικού συστήματος".

Μια παραλλαγή του, παραγωγής πάντα του Πέμπερτον, ήταν η Coca-Cola, ένα σιρόπι με κοκαΐνη και καφεΐνη που πουλιόταν σα θεραπευτικό φάρμακο για μια σειρά νευρικών παθήσεων. Ο Πέμπερτον αναγκάστηκε το 1906 να αφαιρέσει την κοκαΐνη, αλλά η Coca-Cola έγινε το εθνικό ποτό της Αμερικής. Οι δεκάδες εκατομμύρια καταναλωτές αγνοούσαν ότι ένα μπουκάλι Coca - Cola (ή Pepsi) περιέχει 36-55mg καφεΐνης.

ΤΟ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ Παράλληλα με τη βιομηχανοποίηση του καπνού, του καφέ και άλλων διεγερτικών ποτών έγινε και η βιομηχανοποίηση του οινοπνεύματος, ενός ναρκωτικού που αγκάλιασε όλες τις τάξεις, αλλά είχε ιδιαίτερη εξάπλωση στο προλεταριάτο. Το αλκοόλ είναι ένα από τα σοβαρότερα "νόμιμα" ναρκωτικά και η κατάχρησή του προκαλεί σοβαρές σωματικές και διανοητικές διαταραχές και την εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού. Το 10% των αλκοολικών που διακόπτουν απότομα τη χρήση του και δεν έχουν καμιά ιατρική φροντίδα πεθαίνουν. Το 50% υποφέρει από επιληπτικούς σπασμούς και από Delirium Tremens (Τρομώδες Παραλήρημα). Η φυσική εξάρτηση από το οινόπνευμα είναι από τις σοβαρότερες και μπορεί να συγκριθεί μόνο με την εξάρτηση από τα βαρβιτουρικά, που σε αρκετές περιπτώσεις προκάλεσε ακόμα και το θάνατο. "Οι αλκοολικές ή οι βαρβιρτουρικές κρίσεις είναι πολύ πιο επικίνδυνες από τις κρίσεις της ηρωίνης (λόγω της στέρησης του ναρκωτικού). Σπάνια η κρίση από ηρωίνη μπορεί να προκαλέσει το θάνατο. Έχουν εξετασθεί ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις του συνδρόμου στέρησης στην ηρωίνης, που ο τοξικομανής πέθανε, αλλά αυτοί οι θάνατοι είναι πολύ πιο σπάνιοι από τους θανάτους από υπνωτικά (βαρβιτουρικά) ή οινόπνευμα" (Canadian Commission of Inquiry, Διαλεχτά Έργα, Οτάβα 1970, σελίδα 154)

ΤΑ ΝΕΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ Παρόλο που η ηρωίνη και η μορφίνη με λίγη ή περισσότερη αυστηρότητα απαγορεύθηκαν σε όλες τις χώρες, η φαρμακευτική βιομηχανία ακολούθησε το παράδειγμα της Bayer που παρασκεύασε την ηρωίνη σαν αντίδοτο της μορφίνης. Το 1939 οι φαρμακολόγοι Eisleb και Schaumann ανακάλυψαν τη μετεριδίνη, ένα νέο συνθετικό ναρκωτικό με το διεθνές όνομα πεθιδίνη. Αυτό προωθήθηκε παγκόσμια σαν υποκατάστατο της μορφίνης, που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην αποτοξίνωση. "Είναι ένα ισχυρό αναλγητικό (κάπως λιγότερο ισχυρό από τη μορφίνη), που μπορεί να σταματήσει στη στιγμή και τους πιο ισχυρούς πόνους, αλλά δεν προκαλεί έξη ούτε φυσική εξάρτηση", έλεγαν οι φαρμακευτικές εταιρίες και συνηγορούσαν οι φαρμακολόγοι και οι γιατροί. Η

διάδοσή της ήταν άμεση και εκτεταμένη. Αργότερα ο ΟΗΕ τη συμπεριέλαβε στο κατάλογο των πιο επικίνδυνων φαρμάκων. Το νέο θαυματουργό φάρμακο δεν ήταν παρά ένα ναρκωτικό που προκαλούσε την ίδια έξη με την ηρωίνη. Πιο απίστευτη ακόμα είναι η ιστορία του Ticarda, σταγόνων για το βήχα. Η Γερμανική φαρμακοβιομηχανία Hoeshst το προώθησε στη διεθνή αγορά αμέσως μετά το πόλεμο με μια τεράστια διαφήμισή του. Για δεκαπέντε χρόνια πουλιόταν σε όλο το κόσμο χωρίς συνταγή, προκαλώντας μια σοβαρή τοξικομανία. Παρ' όλο που διάφορα ειδικά έντυπα, γιατροί και φαρμακολόγοι έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, αυτό δεν αποσυρόταν. Τελικά απαγορεύθηκε το 1960, γιατί αποδείχθηκε ότι προκαλεί ανάλογη φυσική εξάρτηση με την ηρωίνη. Το 1958 παρουσιάσθηκε στις Βρυξέλες η δεκτρομορφίνη, δυο φορές πιο ισχυρή από τη μορφίνη, η οποία όπως διαφημίστηκε "δεν παρουσιάζει κανένα από τα γνωστά συμπτώματά της. Στους πολυάριθμους ασθενείς που το χρησιμοποίησαν δεν παρουσιάστηκαν συμπτώματα εθισμού, ούτε κρίσεις από την έλλειψη του φαρμάκου, όπως συμβαίνει με τα προϊόντα οπίου και τα άλλα γνωστά μέχρι σήμερα αναλγητικά". Μετά από τρία χρόνια ο ΟΗΕ το έθεσε εκτός νόμου, θεωρώντας το επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία και καταδικάζοντας τη φαρμακοβιομηχανία για την "απάτη του αιώνα". Το θαυματουργό αναλγητικό δεν ήταν καθόλου διαφορετικό από τη μορφίνη και την ηρωίνη. Ήταν μια παραλλαγή της μεθοδίνης.

Η CIA ΚΑΙ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ Παρακάτω παρουσιάζουμε μια σύντομη περιγραφή της ανάμιξης της CIA στο Εμπόριο των Ναρκωτικών. Ας δούμε πρώτα μερικές δημοσιεύσεις στο τύπο για τις δραστηριότητες των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ σε σχέση με το εμπόριο ναρκωτικών. Τον Αύγουστο του 1996 η εφημερίδα San Jose Mercury News του San Jose στη Καλιφόρνια δημοσίευσε μια έρευνα για το πώς μια ομάδα δεξιών Νικαραγουανών προμήθευε με κοκαΐνη ένα από τους βασικούς διανομείς κρακ (μίγμα κοκαΐνης και ηρωίνης) στο Λος Άντζελες στη δεκαετία του 1980 και έστελνε ένα μέρος τουλάχιστον των κερδών της για την υποστήριξη των Νικαραγουανών κόντρας, ενός επαναστατικού στρατού που κατασκευάσθηκε και διευθύνθηκε ως επί το πλείστον από τη CIA. Άλλα μεγαλύτερα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως οι Τάιμς του Λος Άντζελες, οι Τάιμς της Νέας Υόρκης και η Ουάσιγκτον Ποστ ξεκίνησαν αμέσως μια εκστρατεία δυσφήμησης αυτής της καλά ντοκουμενταρισμένης σειράς της Mercury News, που ήταν μια σεβαστή τοπική εφημερίδα με ένα δημοφιλές site στο Ίντερνετ. Τελικά η εφημερίδα αναγκάσθηκε να αναιρέσει το Μάιο του 1997 ένα μέρος από αυτά που είχε παρου-

σιάσει ο δημοσιογράφος της σειράς Γκάρυ Γουέμπ, ο οποίος μετατέθηκε στην υπηρεσία προαστίων της εφημερίδας... Η σημασία της εκστρατείας των μέσων μαζικής ενημέρωσης εναντίον του Γουέμπ και της Mercury News ήταν ότι κανένας ευυπόληπτος δημοσιογράφος ή εφημερίδα δε θα υποδείκνυε ποτέ ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία και "πρωτοστατεί" στον αγώνα εναντίον των ναρκωτικών, θα μπορούσε να είχε ανεχτεί τη διακίνηση ναρκωτικών από τους υπαλλήλους της. Τα Ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης πήραν μια διαφορετική άποψη της ιστορίας. Το Δεκέμβριο του 1996, όταν η εκστρατεία εναντίον του Γουέμπ ήταν στο αποκορύφωμά της, το τηλεοπτικό δίκτυο ITV της Μεγάλης Βρετανίας μετέδωσε ένα πρόγραμμα που παρουσίασε κατηγορίες ενός πρώην Νικαραγουανού πιλότου ότι η CIA, μακριά από το να ανέχεται απλώς το εμπόριο των ναρκωτικών που έκαναν οι κόντρας, στη πραγματικότητα το ενεθάρρυνε και το διεύθυνε. Η ιστορία του ITV δέχθηκε ευνοϊκή κάλυψη από την Ιντηπέντεντ, μια σοβαρή κεντροαριστερή Βρετανική εφημερίδα. Ο αρθρογράφος επίσης της "Μοντ" Maurice Lemoine ασχολήθηκε με τις δραστηριότητες της Υπηρεσίας Διώξεως Ναρκωτικών των ΗΠΑ (DEA) στη Βολιβία. Σύμφωνα με αυτόν μετά τη κατάληψη της εξουσίας από το "ναρκο-στρατηγό" Luis Garcia Meza στις 17 Ιουλίου 1980 "η CIA είχε ελεύθερα τα χέρια της να χρηματοδοτήσει τις επιχειρήσεις της στη Κεντρική Αμερική, χάρη στην κοκαΐνη που παραγόταν σε ένα μυστικό εργαστήριο στην Huanchaca, 700 χιλιόμετρα από τη Σάντα Κρουζ και 550 χιλιόμετρα από το Τρινιντάντ"... Το 1986 η DEA κατηγορήθηκε για "εμπόριο κοκαΐνης, αποδοχή κλεμμένων αγαθών (encubrimiento) και χρηματοδότηση των Νικαραγουανών κόντρας από τα ναρκωτικά που παράγονταν σε εκείνη την περιοχή.. αφού η DEA γνώριζε το εργοστάσιο ναρκωτικών και δεν είπε τίποτα γι' αυτό". Ένα μέλος του Κογκρέσου από το Επαναστατικό Μέτωπο της Αριστεράς (FRI), ο Εντμούντο Σαλαζάρ, που ήταν έτοιμος να απαιτήσει την έξωση των πρακτόρων της DEA από τη χώρα του, δολοφονήθηκε στη Σάντα Κρουζ στις 10 Οκτωβρίου 1986, αρκετά σύντομα μετά την έκφραση των κατηγοριών του". "Στις 20 Αυγούστου 1992 η κυβέρνηση του Jaime Paz Zamora επιδοκίμασε το διάταγμα για τη ρύθμιση της δραστηριότητας των ξένων πρακτόρων στη Βολιβία με ψήφους 239 έναντι 23 κατά. Η πρόθεση της κυβέρνησης όμως δεν εξετελέσθη ποτέ. Ο Paz Zamora κατηγορήθηκε αργότερα μαζί με το κόμμα του, το Επαναστατικό Κίνημα της Αριστεράς (MIR), για σύνδεση με το εμπόριο ναρκωτικών. Χάρη σε πληροφορίες που διέρρευσαν έξυπνα από....τη DEA το εμπόριο ναρκωτικών είχε "πραγματικά αποτελέσματα" για τα καρτέλ. Αλλά επίσης (από τύχη;) και για τις κυβερνήσεις που δεν έχουν τη καλή τύχη να ικανοποιούν την Ουάσιγκτον: η κυβέρνηση του Μανουέλ Νοριέγκα το 1989 στον Παναμά, αυτή στη Βολιβία στην οποία συμμετείχε το MIR, και τώρα η κυβέρνηση του Κολομβιανού προέδρου Ernesto Samper Pizano, που ορίζεται συχνά σα μια κοινωνική δημοκρατία. Ο ίδιος ο νεοφιλελεύθερος Ernesto Zedillo, πρόεδρος του Μεξικού, όπως ακριβώς και ο προκάτοχός του Carlos Salinas, τα

βγάζει πέρα εύκολα" (Le Monde Diplomatique, Απρίλιος 1997) Οι πιο βαριές ίσως κατηγορίες διατυπώθηκαν σε μια σειρά δημοσιευμάτων του 1995 στο εβδομαδιαίο Ισπανικό περιοδικό Cambio16 Espaρa από τον Carlos Enrique Bayo στην Ουάσιγκτον. Περισσότερο υλικό εμφανίσθηκε το 1996. Όλα αυτά ανατυπώθηκαν στην Κολομβιανή έκδοση του περιοδικού. Η σειρά "Εξομολογήσεις ενός Πράκτορα" λέγεται ότι προήλθε από τις συνεντεύξεις ενός ενεργού, αλλά απογοητευμένου "υπερπράκτορα" της DEA, που αναγνωρίζεται σα "Χουάν. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του αυτός είναι Λατινοαμερικάνος και έχει εργαστεί για την DEA στη Κολομβία, τη Βενεζουέλα, τον Ισημερινό, το Παναμά, τη Κόστα Ρίκα και τις ΗΠΑ. Το Cambio16 έγραψε ότι οι αφηγήσεις του "έχουν πιστοποιηθεί κατά το δυνατόν από μια ανεξάρτητη έρευνα που έκανε το περιοδικό". Σύμφωνα λοιπόν με το "Χουάν" η κυβέρνηση των ΗΠΑ ενδιαφέρεται κυρίως να έχει πολιτικά και οικονομικά πλεονεκτήματα από το εμπόριο των ναρκωτικών, μια επιχείρηση, σύμφωνα με την εκτίμησή του, 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων στις ΗΠΑ. "Η DEA ενεργεί μόνο για να εμποδίσει τη διαφυγή από τις ΗΠΑ σκληρού συναλλάγματος από το εμπόριο ναρκωτικών κι έχει "ελάχιστα" όρια για τα χρήματα που θα βγάλει, έτσι ώστε η επιχείρηση να είναι επικερδής, αυτοκαθοδηγούμενη κυρίως από αυτό το κριτήριο αποδοτικότητας". Οι αρχές της Βορείου Αμερικής γνωρίζουν ότι τα περισσότερα ναρκωτικά εισέρχονται στις ΗΠΑ σε μικρές αποστολές που μεταφέρονται από μέτρια "μουλάρια" (μεταφορείς). Αλλά δεν κάνουν τίποτα για να επιβραδύνουν αυτό το εμπόριο, το οποίο θα μπορούσαν να σταματήσουν, γιατί δεν είναι αποδοτικό να αναλάβουν μέτρα εναντίον αυτών των "μερμηγκιών". "Το ενδιαφέρον όμως των ΗΠΑ δεν είναι απλά οικονομικό: Η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί τη DEA για να πιέζει τις άλλες χώρες πολιτικά". Κατά διαστήματα, οι ΗΠΑ επιτρέπουν το εμπόριο ναρκωτικών, για να πάρουν πληροφορίες τις οποίες θα χρησιμοποιήσουν για τον "εκβιασμό των ξένων κυβερνήσεων". Ο "Χουάν" είπε ότι οι πράκτορες των ΗΠΑ με τους οποίους έχει εργαστεί "είναι κατά το πλείστον πολύ έντιμοι. Επαγγελματίες που ξέρουν τη δουλειά τους και προσπαθούν να τη κάνουν όσο πιο καλά μπορούν. Η πραγματική διαφθορά δεν είναι στους μεσαίους βαθμούς του αγώνα εναντίον των ναρκωτικών, αλλά στα σκοτεινά ύψη ενός συστήματος που αναζητά μόνο το δικό του κέρδος". Όσο γι' αυτό το "σύστημα", ο πράκτορας είπε ότι "δε θέλει να τερματίσει το εμπόριο ναρκωτικών, παρότι γνωρίζει πλήρως ότι αυτό προκαλεί χιλιάδες θανάτους στις ΗΠΑ, γιατί το μετατρέπει σε ένα όργανο δύναμης". (Cambio16, Κολομβία, 7/10/95) Η ανάμειξη όμως της CIA στο εμπόριο ναρκωτικών έχει ιστορία δεκαετιών και δεν εμφανίσθηκε έτσι ξαφνικά τη δεκαετία του '90. Τη περίοδο 1947 - 1951, σύμφωνα με το Βιβλίο του Άλφρεντ ΜακΚόυ "Η Πολιτική της Ηρωίνης Στη Νοτιοανατολική Ασία", τα όπλα, τα χρήματα και η αποπληροφόρηση της CIA βοήθησαν τα εγκληματικά συνδικάτα των Κορσικανών στη Μασσαλία να παλέψουν εναντίον του ελέγχου των εργατικών σωματείων από το Κομμουνιστικό

Κόμμα. Οι Κορσικανοί κέρδισαν τη πολιτική επιρροή και τον έλεγχο στις αποβάθρες, αποκτώντας έτσι ιδανικές συνθήκες για παγιώσουν ένα μακρόχρονο συνεταιρισμό με τους διανομείς ναρκωτικών της μαφίας, πράγμα που μετέτρεψε τη Μασσαλία στη μεταπολεμική πρωτεύουσα της ηρωίνης στη Δύση. Τα πρώτα εργαστήρια ηρωίνης της Μασσαλίας άνοιξαν το 1951, λίγους μόνο μήνες μετά την ανάληψη του ελέγχου της προκυμαίας από τους Κορσικανούς. Το 1999 εμφανίσθηκε στο Ίντερνετ το άρθρο "Γιορτάζοντας τη Χρυσή Επέτειο των 50 Χρόνων Διακίνησης Ναρκωτικών από τη CIA" ενός άγνωστου συγγραφέα, το οποίο εστάλη σε πολλούς αποδέκτες από την Ανίτα Σαντς στις 13 Μαρτίου 1998. Παρουσιάζουμε παρακάτω τις κυριότερες απόψεις αυτού του άρθρου για το ρόλο της CIA στη διακίνηση ναρκωτικών. Ο συνταγματάρχης Πωλ Χέλγουελ της OSS (της πριν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μυστικής υπηρεσία πληροφοριών των ΗΠΑ, που μετεξελίχθηκε μετά το πόλεμο στη CIA) έφερνε ηρωίνη από τη Βιρμανία στις ΗΠΑ και την πουλούσε στα γκέτο των μαύρων από τη δεκαετία του '40. Η ηρωίνη αυτή προερχόταν από τη Βιρμανία και είχε υποστεί επεξεργασία στη Σανγκάι. Η OSS ήλθε σε επαφή με αυτό το εμπόριο όταν βοηθούσε στην Ασία τους λεγόμενους "Ιπτάμενους Τίγρεις" στην προσπάθειά της να εμποδίσει το Μάο Τσε Τουνγκ να πάρει την εξουσία. Για τα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης αυτοί υποτίθετο ότι ήσαν ηρωικοί πολίτες εθελοντές και ο Τζων Γουέιν μάλιστα είχε ενσαρκώσει το ρόλο ενός απ' αυτούς σε μια ταινία του. Στη πραγματικότητα όμως οι "Τίγρεις" ήσαν απλοί μισθοφόροι που πληρωνόντουσαν από τα μυστικά κονδύλια της OSS. Τα κονδύλια αυτά περιελάμβαναν χρήματα των ολιγαρχικών του προηγούμενου φεουδαρχικού καθεστώτος και αργότερα έσοδα από ναρκωτικά. Ο εγκέφαλος πίσω από τους Τίγρεις και ολόκληρη την OSS ήταν τότε ο Άλεν Ντάλες. Οι Ιπτάμενες Τίγρεις στη Κίνα βοηθούσαν τον εθνικιστή στρατηγό Τσιανγκ Κάι Σεκ, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε εναντίον του Μάο. Βέβαια δεν τα κατάφεραν και το 1949 υποχώρησαν στη Ταϊβάν. Ο Μάο σταμάτησε αργότερα τη διακίνηση του οπίου με τη ποινή του θανάτου. Πριν όμως από αυτό, ο συνταγματάρχης Πωλ Χέλγουελ είχε παρατηρήσει ότι ο Τσιανγκ Κάι Σεκ πουλούσε όπιο στους Κινέζους τοξικομανείς για να κερδίζει χρήματα για όπλα και στρατό. Ο Ντάλες εντυπωσιάσθηκε απ' αυτό. Ήθελε μυστικά κονδύλια για να μπορεί η υπηρεσία του να χρηματοδοτεί διάφορες παράνομες συγκαλυμμένες επιχειρήσεις. Γιατί να αφήσει λοιπόν τη χρηματοδότηση του μυστικού πολέμου στους ολιγαρχικούς εθνικιστές του προηγούμενου καθεστώτος; Κατά την άποψη της OSS ο πόλεμος ήταν πατριωτικός. Ήταν εναντίον των "δυσάρεστων" γι αυτούς εθνικιστών και των "βρώμικων" κομμουνιστών, που ήθελαν και οι δυο να πετάξουν απέξω τους όμορφους εμπόρους των Γιάνκηδων, για να διαχειρίζονται μόνοι τους τις δικές τους βιομηχανίες. Στη πραγματικότητα οι εθνικιστές ονόμαζαν τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές και ένιωθαν πως βρισκόντουσαν εκεί πέρα για να εκμεταλλευθούν τις χώρες τους. Ενεργούσαν λοιπόν τόσο πολύ σαν τους κομμουνιστές εναντίον τους, που οι αμερικάνοι θεώρησαν σαν πατριωτικό από μέρους τους να τους διαλύσουν. Γιατί να έπρεπε να πληρώνουν

οι Κινέζοι ολιγαρχικοί για το έγκλημά τους, όταν οι μαύροι στα γκέτο της Αμερικής θα άδειαζαν τις τσέπες τους για να προμηθευθούν αυτά τα όμορφα ναρκωτικά; Με επιδέξιο τρόπο ο συνταγματάρχης Χέλγουελ δημιούργησε έξω από το Μαϊάμι τη Sea Supply, μια εταιρία ιδιοκτησίας της OSS, που τη χρησιμοποίησε για τη μεταφορά όπλων στη Κίνα. Το όπιο καλλιεργείτο στη Βιρμανία κι έτσι ο Χέλγουελ πήγε στη Βιρμανία και δημιούργησε φιλίες με τη βασιλική οικογένεια. Τελικά εξασφάλισε απ' αυτήν όλα τα προνόμια που ήθελε για το όπιο. Έστελνε μετά το όπιο στη Κίνα για να γίνει ηρωίνη και μετέφερε την ηρωίνη πίσω στην Αμερική με τα πλοία της Sea Supply, που ας σημειωθεί ήσαν τελείως προστατευμένα από τα αδιάκριτα μάτια των τελωνιακών. Μετά έστελνε με πλοία όπλα στη Κίνα και οργάνωσε με αυτό το τρόπο μια επικερδέστατη επιχείρηση. Στο τέλος χρησιμοποίησε τους παλιούς καλούς φίλους της Αμερικάνικης μαφίας για τη διανομή της ηρωίνης στα γκέτο των μαύρων. Επίσης η OSS στο αποκορύφωμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου έκανε φιλίες με το Λάκυ Λουτσιάνο και τον απελευθέρωσε από τη φυλακή, όπου ήταν καταδικασμένος για ισόβια. Ήθελε τη βοήθεια αυτού του μεγάλου αρχιμαφιόζου για να κερδίσει το πόλεμο. Πρώτα ο Λουτσιάνο ηρέμησε τους ελεγχόμενους από τη Μαφία εργάτες του λιμανιού στην ακτή του Ατλαντικού που ήταν ανυπάκουοι και απεργούσαν συνεχώς διεκδικώντας μεγαλύτερες αμοιβές, κάτι όχι και τόσο πατριωτικό εκ μέρους τους και μετά βοήθησε την OSS σε σχέση με τους κατασκόπους που αυτή χρειαζόταν για τη σχεδιαζόμενη εισβολή στη Σικελία. Μετά το πόλεμο η OSS χρειάστηκε τη μαφία για να διανείμει την ηρωίνη στα γκέτο. Ο Λουτσιάνο που είχε εγκατασταθεί πια στην Ιταλία, τους είπε να χρησιμοποιήσουν τον λογιστή του Μέγιερ Λάνσκυ, όπως και έγινε. Ο Μέγιερ έδωσε στην OSS τον "Tampa" του, υπολοχαγό της Φλόριντας Σάντο Τραφικάντε. Όταν αυτός γέρασε, χρησιμοποίησαν το γιο του, Σάντο Τραφικάντε Τζούνιορ. Ένας άλλος επίσης "φίλος" της OSS ήταν η Γερμανική Γκεστάπο. Μετά το 1947 η OSS είχε τόσους Ναζί στις υπηρεσίες της, που αποφάσισαν να πετάξουν τα δυο SS του ονόματός τους, που δημιουργούσαν "άσχημους" συνειρμούς και να μετεξελιχθούν στην καλύτερη ακουστικά και πιο απρόσωπη CIA. Οι Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις έφεραν στη πραγματικότητα δεκάδες υψηλού επιπέδου κατασκόπους της Γκεστάπο και των SS στην Αμερική, όπου τους έπεισαν να συνεργαστούν μαζί τους εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης και γενικά του κομμουνισμού. Αυτοί οι Ναζί εγκαταστάθηκαν στην αρχή στη Τζωρτζτάουν και η φιλοσοφία και η τακτική τους υιοθετήθηκαν από την χρηματοδοτούμενη από τα ναρκωτικά κατασκοπευτική μηχανή του Άλεν Ντάλες, η οποία άρχισε να χρησιμοποιεί ρατσιστικές γκεσταπίτικες μεθόδους για το ξεριζωμό των διαφωνούντων, όπως ακριβώς είχε κάνει ο Χίτλερ. Αυτοί δολοφόνησαν διανοούμενους, συνταγματικούς, εθνικιστές και σοσιαλιστές με τακτικές εκτελεστικού αποσπάσματος, που διδάχθηκαν στο Fort Benning διάφοροι ξένοι αξιωματικοί και οι οποίες άρχισαν να χρησιμοποιούνται εκτεταμένα στη Λατινι-

κή Αμερική από τους ντόπιους στρατιωτικούς. Οι ίδιοι οι Αμερικάνοι εφάρμοσαν το ίδιο πράγμα στο Βιετνάμ σύμφωνα με το Σχέδιο ΦΟΙΝΙΞ, με το οποίο σκότωσαν χιλιάδες δασκάλους, πολίτες και αρχηγούς χωριών που υποπτεύονταν ότι έδειχναν συμπάθεια προς το Ανόι. Οι ίδιες ναζιστικές μέθοδοι χρησιμοποιούνται και σήμερα για τη δολοφονία διανοουμένων, καθηγητών πανεπιστημίων, πολιτικών ή αδιάκριτων ρεπόρτερ για να τους αναγκάσουν να σιωπήσουν και για να φοβερίσουν τους υπόλοιπους. Και από πού κερδίζει η CIA τα χρήματα για τους κακοποιούς και τους δολοφόνους που πληρώνει γι' αυτούς τους σκοπούς; Μα φυσικά από τα ναρκωτικά! Το εμπόριο του οπίου συνεχίζει να ανθεί. Αφού αυτό εξαχθεί από τη Βιρμανία στη Κίνα για επεξεργασία, στέλνεται μετά στο Long Beach Crips και στις συμμορίες της μαφίας. Οι τοξικομανείς στα γκέτο, οι Ναζί στη CIA, οι Κουβανοί εξόριστοι που δούλεψαν στη Λατινική Αμερική και οι οποίοι δολοφόνησαν τον Τσε, όλοι τους ξεπήδησαν από τη Δυναστεία του Χέλγουελ. Κανένα βέβαια δεν τον ένοιαζε που οι μαύροι γινόντουσαν τοξικομανείς, ή μήπως το επεδίωκαν κι όλας; Η δεκαετία του '50 περιελάμβανε συγκαλυμμένες επιχειρήσεις της CIA στην Λατινική Αμερική, σχεδιασμένες για τη διατήρηση της αποικιακής ηγεμονίας των ΗΠΑ πάνω στους πιο κοντινούς γειτόνους τους. Η αστυνομία των ΗΠΑ επιτίθετο εναντίον των Γάλλων Κορσικανών εμπόρων, το λεγόμενο Γαλλικό Σύνδεσμο, προσπαθώντας να διατηρήσει τα πρωτεία του αμερικάνικου καρτέλ των ναρκωτικών της CIA από τη Βιρμανία. Στη δεκαετία του '60, το γραφείο της CIA στη Σαϊγκόν διεύθυνε τόσο το γενοκτονικό πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ όσο και τη διαβόητη Air America, βασική ιδιόκτητη αεροπορική εταιρία της CIA, που μετέφερε ναρκωτικά σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία (Μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο του Christopher Robbins, Air America, Avon Books, 1985, κεφάλαιο 9) και ακόμα βρήκε το χρόνο να πουλήσει ηρωίνη και να διευθύνει επίσης μια τράπεζα. Οι εισπράξεις από τα ναρκωτικά πήγαιναν στη Nugan Hand Bank στο Σίντνεϋ, που ήταν μια τράπεζα της CIA σε όλα της, εκτός από το όνομά της. Ανάμεσα στους ανώτερους υπαλλήλους της ήταν ένα δίκτυο στρατηγών, ναυάρχων και ανθρώπων της CIA, μαζί με το πρώην διευθυντή της CIA Γουίλιαμ Κόλμπυ, ο οποίος ήταν επίσης ένας από τους δικηγόρους της. Με παρακλάδια στη Σαουδική Αραβία, την Ευρώπη, τη Νοτιοανατολική Ασία, τη Νότια Αμερική και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Nugan Hand Bank χρηματοδότησε τη διακίνηση των ναρκωτικών, το ξέπλυμα των χρημάτων και τις δοσοληψίες του διεθνούς εμπορίου όπλων. Το 1980 η τράπεζα χρεοκόπησε εν μέσω αρκετών μυστηριωδών θανάτων και μ' ένα χρέος 50 εκατομμυρίων δολαρίων. (Δείτε το βιβλίο του Jonathan Kwitny, Τα Εγκλήματα των Πατριωτών: Μια Πραγματική Ιστορία για τα Ναρκωτικά, τα Βρώμικα Χρήματα και η CIA, W.W. Norton & Co., 1987). Για να έχει σε έλεγχο τους στρατηγούς της Βιρμανίας, η CIA τους έκανε εκατομμυριούχους. Διεύρυνε επίσης τις δραστηριότητές της αγοράζοντας παπαρούνα από τους χωρικούς του Hmong στο Λάος, την οποία επεξεργάζοντο α-

κριβώς εκεί στο Βιετνάμ στα εργοστάσια της Πέπσι (το περιστατικό ήταν και στη ταινία του Μελ Τζίμπσον "Air America", αν και πολλοί που την είδαν δεν πίστεψαν ότι ήταν αληθινό). Πολλοί στρατιώτες στο Βιετνάμ έγιναν τότε τοξικομανείς. Η αλήθεια είναι ότι η Πέπσι είναι βαθιά μπλεγμένη στο εμπόριο ναρκωτικών στην Ασία. Στη διάρκεια της προεδρίας του Νίξον χρησιμοποιήθηκαν οι εταιρίες εμφιάλωσης της Πέπσι στην Ασία για τη χημική επεξεργασία του Οπίου σε ηρωίνη. Η ανταλλαγή ναρκωτικών με όπλα είναι μια αμερικανική παράδοση πολλών δεκαετιών. Φαίνεται πως η ζωή προχωρά καλύτερα με την κόκα, την πέπσι και την ηρωίνη. Τα ναρκωτικά δημιούργησαν μυστικά κονδύλια για κατασκόπους για να μπορούν αυτοί να κάνουν τα πράγματα που αγαπούν περισσότερο: να διευθύνουν οπλισμένους μισθοφόρους, να σκοτώνουν καθηγητές πανεπιστημίων, αντι-αποικιοκράτες, αντι-ιμπεριαλιστές, αντι-φασίστες και δημοσιογράφους και να μεταστρέφουν τα εκλογικά αποτελέσματα με τη πρόκληση πληρωμένων σκηνοθετημένων δραματικών καταστάσεων. Ο Μίκαελ Μάνλεϋ της Τζαμάικα και ο Αλλιέντε της Χιλής γνώρισαν πολύ καλά τις μεθόδους της. Η CIA έχει γεμάτα τα μικρά θησαυροφυλάκιά της από τις μικρές εισαγωγικές της επιχειρήσεις με φθηνό εμπόρευμα από την ανατολή. Με αυτά κατασκεύασε τους καταπιεστικούς δολοφόνους στρατηγούς της Βιρμανίας, το Μάρκος, το Σομόζα, τον Ιντί Αμίν και όλους τους Αφρικανούς και Λατινοαμερικάνους δυνάστες που ξεπούλησαν τις πατρίδες τους στις ΗΠΑ, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν και λεηλάτησαν τον ίδιο το λαό τους, κατέστρεψαν τις χώρες τους, έκλεψαν όλα τα χρήματά της και τα έβαλαν σε Ελβετικές τράπεζες και οι οποίοι έχουν προκαλέσει πληγές, λιμούς, εμφύλιους πολέμους και γενοκτονίες στις πατρίδες τους. Αυτοί είναι πάντα τα "φιλαράκια" της Υπηρεσίας. Αντίστροφα οι δολοφόνοι της CIA δολοφόνησαν όλους τους καλούς προέδρους όπως τον Αρμπένζ της Γουατεμάλας και τον Αλλιέντε της Χιλής, γιατί τόλμησαν να αντιμιλήσουν. Η Βιρμανία, η Αφρική, η Λατινική Αμερική, η Κεντρική Αμερική, η Νοτιοανατολική Ασία υπέστησαν την ίδια σφαγή που συνέβη στη Χιλή, όταν η Εταιρία προσπάθησε να σταματήσει τον Αλλιέντε. Η CIA σφυροκόπησε αυτή τη χώρα για να τη κάνει να φαίνεται τόσο χαοτική, ώστε να χρειάζεται να αγκυροβολήσουν πολεμικά πλοία σε μικρή απόσταση από τις ακτές της και να εξαποστείλουν στρατιώτες για να σταματήσουν τις ανύπαρκτες εξεγέρσεις και για να μπορέσουν να γαζώσουν με πολυβόλο τον Αλλιέντε και να πουν μετά ότι αυτοκτόνησε. Οι ανόητοι ντόπιοι νομίζουν μέχρι σήμερα ότι ο Αλλιέντε κατέστρεψε τη χώρα τους. Ο Χένρυ Κίσινγκερ είχε πει στο Νίξον ότι θα έκαναν την οικονομία της Χιλής "να ουρλιάξει". Ο ίδιος χρησιμοποίησε αμερικανικές υπηρεσίες σα την AID για να αναστατώσουν την οικονομία της και να κάνουν τους Χιλιανούς να αντιδράσουν εναντίον του Αλλιέντε.(Πίσω βέβαια από τον Κίσινγκερ βρίσκεται η Επιτροπή των 300 με τις ολιγαρχικές της οικογένειες του πλούτου και της αριστοκρατίας, οι οποίες είναι αδίστακτες και ανηλεείς στην προώθηση και κατοχύρωση των συμφερόντων τους. Άλλωστε πάνω στο Βρετανικό θυρεό αναγράφονται οι λέξεις Ο Θεός και το Δίκαιό μου! Προσοχή, όχι

το Δίκαιο γενικά και αφηρημένα σα μια ηθική ιδέα, αλλά το Δίκαιό μου. Με άλλα λόγια ο τρόπος που ΕΓΩ κατά το δοκούν ερμηνεύω κάθε φορά τι με συμφέρει περισσότερο να κάνω. Μετά από τα χρόνια του Βιετνάμ με την ηρωίνη, εμφανίσθηκε το εμπόριο της κοκαΐνης από τη Λατινική Αμερική, που το έκαναν να καρτέλ της Κολομβίας. Η μεγαλύτερη ποσότητα του νέου ναρκωτικού, εδιακινείτο βέβαια πάλι στα γκέτο των μαύρων. Η σειρά "The San Jose Mercury News" τεκμηρίωσε απλώς μια κλωστή από τις συνυφασμένες επιχειρήσεις που συνδέουν τη CIA, τους κόντρας και τα καρτέλ της κοκαΐνης. Κατειλημμένοι από την εμμονή τους να ανατρέψουν την αριστερή κυβέρνηση της Νικαράγουα, οι αξιωματικοί της κυβέρνησης Ρέιγκαν, ανέχθηκαν τη διακίνηση ναρκωτικών, όσο οι διακινητές υποστήριζαν τους κόντρας. Το 1989, η Υποεπιτροπή του Κογκρέσου πάνω στη Τρομοκρατία, τα Ναρκωτικά και τις Διεθνείς Επιχειρήσεις (η επιτροπή Κέρυ) συνόψισε μια έρευνα τριών ετών με τα εξής: "Υπήρχαν ουσιαστικές αποδείξεις για εμπόριο ναρκωτικών μέσα από τις πολεμικές ζώνες εκ μέρους των Κόντρας, των προμηθευτών τους, των μισθοφόρων πιλότων των Κόντρας που εργάζονταν με τους Κόντρας και των Υποστηρικτών των Κόντρας σε όλη τη περιοχή...Οι αξιωματικοί των ΗΠΑ που αναμείχθηκαν στη Κεντρική Αμερική απέτυχαν να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα από το φόβο μήπως διακινδυνεύσουν τις πολεμικές προσπάθειες εναντίον της Νικαράγουα... Σε κάθε περίπτωση, η μία ή η άλλη υπηρεσία της κυβέρνησης είχε πληροφορίες σχετικά με την ανάμειξη, είτε ενώ αυτή συνέβαινε, ή αμέσως μετά... Οι ανώτεροι σχεδιαστές της πολιτικής των ΗΠΑ δεν ήσαν απρόσβλητοι από την ιδέα ότι τα χρήματα από τα ναρκωτικά ήταν μια τέλεια λύση για τα χρηματοδοτικά προβλήματα των Κόντρας". (Drugs, Law Enforcement and Foreign Policy, a Report of the Senate Committee on Foreign Relations, Subcommittee on Terrorism, Narcotics and Intemational Operations, 1989) Το "Iran Contragate" αργότερα συνέδεσε τη CIA, το Σάχη και τη Νικαράγουα. Αυτή η επιχείρηση του Λευκού Οίκου προήλθε όχι από τον άτονο Ρόναλντ Ρέιγκαν, αλλά από τον επιδέξιο Τζωρτζ Μπους, έναν αξιωματικό καριέρας της CIA. Ο Μπους ξεκίνησε την επιχείρηση των Κόντρας για να παρενοχλήσει τη Νικαράγουα και να εμποδίσει τους Μαρξιστές - Λενινιστές του Νάνυ Ορτέγκα να δημιουργήσουν μια Νέα Κούβα. Ο Μπους χρηματοδότησε τους Κόντρας με έσοδα από τη κοκαΐνη. Υπήρχε ένα τρίγωνο τότε ανάμεσα στο Σάχη, τους Κόντρας και τον Μπους. Η CIA είχε υποστηρίξει το Σάχη από παλιά. Δεν μπορούσαν να του δίνουν όμως συνεχώς μετρητά κι έτσι έκαναν το επόμενο καλύτερο πράγμα. Του έδωσαν ένα πλήρες σετ εκτύπωσης χρημάτων με γνήσιες εκτυπωτικές πλάκες, μελάνι και μεταξωτό χαρτί των ΗΠΑ. Αυτό το εκτυπωτήριο ήταν γνωστό στο Μπους. Έτσι μετά, ο Μπους πρόσφερε μια χάρη στο βασιλιά της κοκαΐνης (και βασικό προμηθευτή του) Πάμπλο Εσκομπάρ: να ξεπλύνει 8 δισεκατομμύρια δολάρια από κέρδη κοκαΐνης, δηλαδή να τα κάνει νόμιμα και επενδύσιμα χρήματα. Προς το σκοπό αυτό ο Μπους πήρε 8 δισεκατομμύρια από τον Εσκομπάρ, τα

οποία τοποθετήθηκαν σε μια τράπεζα του Παναμά στο όνομα του Εσκομπάρ. Πήρε μετά 4 δισεκατομμύρια από αυτά τα ξεπλυμένα χρήματα κοκαΐνης και τα έδωσε στο Σάχη, λέγοντάς του ότι θα μπορούσε να έχει πραγματικά δολάρια, αν του έδινε πίσω 8 δισεκατομμύρια από τα φρέσκα τυπωμένα χρήματά του. Ο Σάχης δούλευε για μερικές βδομάδες τις πρέσες του μέρα - νύχτα για να τυπώσει αυτό το ποσόν. Τελικά ο Μπους πήρε τα 8 αυτά δισεκατομμύρια από το Σάχη και τα έβαλε πίσω στο λογαριασμό του Εσκομπάρ στην Αμερικάνικη τράπεζα του Παναμά, ενώ υπεξαίρεσε τα υπόλοιπα 4 δισεκατομμύρια δολάρια που είχαν εμφανισθεί σαν "πλεόνασμα" σε αυτό το λογαριασμό και τα έδωσε στο Λατινοαμερικάνο πολιτικό Nana DeBusia της Γουϊάνα Εκεί αυτά ξεπλύθηκαν σε λογαριασμούς με υπογραφές του Μπους και του Κάσεϋ, και χρησιμοποιήθηκαν από τους Κόντρας. Αυτό ήταν το πραγματικό Iran Contragate. Η ιστορία βέβαια δε βγήκε ποτέ στην επιφάνεια. Στη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι υποστηριζόμενοι από τη CIA επαναστάτες Μουτζαχεντίν ασχολήθηκαν πολύ με το εμπόριο ναρκωτικών, ενώ πολεμούσαν εναντίον της κυβέρνησης του Αφγανιστάν, που υποστηριζόταν από τη Ρωσία. Τα φορτηγά και τα μουλάρια που είχε προμηθεύσει η CIA, τα οποία είχαν μεταφέρει όπλα στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιήθηκαν και για τη μεταφορά του οπίου στα εργαστήρια κατά μήκος των συνόρων του Αφγανιστάν με το Πακιστάν. Η παραγωγή έφθανε μέχρι τη μισή περίπου ηρωίνη που χρησιμοποιούταν ετήσια στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα τρία τέταρτα αυτής που χρησιμοποιούταν στη Δυτική Ευρώπη. Οι αξιωματικοί των ΗΠΑ παραδέχθηκαν το 1990 ότι είχαν αποτύχει να ερευνήσουν ή να αναλάβουν δράση εναντίον του εμπορίου ναρκωτικών, από την επιθυμία τους να μη προσβάλλουν τους Αφγανούς και Πακιστανούς συμμάχους τους. Το 1993, ένας αξιωματούχος της DEA ονόμασε το Αφγανιστάν σαν τη νέα Κολομβία στο κόσμο των ναρκωτικών. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 199O, η CIA ενώ δούλευε για να κρατήσει τους βασικούς στρατιωτικούς και πολιτικούς αρχηγούς της Αϊτής στην εξουσία, έκανε τη τυφλή στη διακίνηση ναρκωτικών από τους πελάτες της. Το 1986, η Εταιρία πρόσθεσε μερικά περισσότερα ονόματα στο μισθολόγιό της, δημιουργώντας ένα νέο οργανισμό στην Αϊτή, την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (SIN). Η SIN υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε για να καταπολεμήσει το εμπόριο της κοκαΐνης, αν και οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της SIN ασχολήθηκαν με αυτό, ένα εμπόριο που εβοηθείτο από μερικούς από τους στρατιωτικούς και πολιτικούς αρχηγούς της Αϊτής. Και τελικά φτάνουμε στη δεκαετία του 2.000 με την ανάμιξη της CIA στον εξοπλισμό του Απελευθερωτικού Στρατού των Κοσσοβάρων UCK με χρήματα από εμπόριο ναρκωτικών στη περιοχή. Όποιος θέλει μπορεί να ρθει σε επαφή με τους συγγραφείς ερευνητές που τα αποκαλύπτουν όλα αυτά: Fred Landis, Donald Freed, και τους πρώην πράκτορες της CIA: Victor Marchetti, Ralph McGehee, Phillip Agee, John Stockwell, και τον πρώην πράκτορα της DEA Michael Levine. Καθώς επίσης τους Danny

Sheehan, Father Bill Davis. Τα sites τους στο Δίκτυο είναι εύκολο να βρεθούν με μια "search engine" όπως η altavista.digital.com Η διεύθυνση του Γκάρυ Γουέμπ στο Ίντερνετ για όποιον θέλει να επικοινωνήσει μαζί του και να μάθει από πρώτο χέρι τα καθέκαστα είναι (ή ήταν τουλάχιστον) [email protected]. Υπάρχει ένας εξεζητημένος Βρετανός ερευνητής, ο David Guyatt, με e-mail [email protected], του οποίου το άρθρο "The Pegasus File" στο περιοδικό Nexus New Times, (έκδοση Απριλίου - Μαίου και Ιουνίου - Ιουλίου) δίνει τα ακριβή γεγονότα για τα χρόνια κοκαΐνης του Τζωρτζ Μπους.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΗΣ CIA ΜΕ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ Την άνοιξη του 1942, ο στρατηγός Γούλιαμ Ντόνοβαν, αρχηγός της OSS, της προκατόχου μυστικής υπηρεσίας της CIA, μάζεψε πέντε έξη καταξιωμένους αμερικανούς επιστήμονες, μαζί με τον τότε πρόεδρο της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας Έντγουαρντ Στρέκερ, και τους ζήτησε να συστήσουν μια ερευνητική επιτροπή για την ανακάλυψη ενός ναρκωτικού που θα βοηθούσε την υπηρεσία στην ανάκριση των ξένων κατασκόπων και στην αποκάλυψη των διπλών πρακτόρων μέσα στους κόλπους της. Η επιτροπή διερεύνησε και απέρριψε αναρίθμητα ναρκωτικά, μαζί με το αλκοόλ, τα βαρβιτουρικά και τη καφεΐνη. Δοκιμάσθηκαν επίσης το πεγιότ και η σκοπολαμίνη, αλλά τα οράματα που αυτά προκαλούσαν θεωρήθηκαν ότι εμπόδιζαν την ανακριτική διαδικασία. Τελικά επιλέχθηκε η μαριχουάνα. Οι επιστήμονες της OSS δημιούργησαν ένα πολύ ισχυρό απόσταγμα της κάνναβης και με τη διαδικασία της εστεροποίησης πήραν ένα καθαρό και παχύρρευστο υγρό. Το τελικό προϊόν ήταν άχρωμο, άοσμο και άγευστο. Ήταν σχεδόν αδύνατον να ανιχνευθεί, όταν εχορηγείτο κρυφά, ό,τι ακριβώς ήθελαν οι κατάσκοποι. Από τότε και στο εξής η OSS ανεφέρετο στο απόσταγμα της μαριχουάνας σαν το "TD", που αντιστοιχούσε στις λέξεις "Truth Drug", δηλαδή το Ναρκωτικό (ή ο Ορός) της Αλήθειας. Δοκιμάσθηκαν διάφοροι τρόποι χορήγησης του TD πάνω σε ενήμερα και σε ανυποψίαστα άτομα. Η OSS ανακάλυψε ότι το ναρκωτικό μπορούσε να "ενεθεί σε οποιοδήποτε είδος τροφής, όπως σε πουρέ, βούτυρο, σάλτσα σαλάτας ή σε γλυκά". Μια άλλη πρόταση ήταν να εμποτισθούν οι ιστοί του προσώπου με αυτό. Αυτές όμως οι μέθοδοι είχαν μειονεκτήματα. Τι θα συνέβαινε αν κάποιος είχε πάρα πολύ όρεξη; Μια μεγάλη ποσότητα TD μπορούσε να τον ξεκάνει και να αχρηστεύσει την ανάκριση. Τελικά σαν καλύτερη μέθοδος θεωρήθηκε η έγχυση με σύριγγα ενός αραιωμένου διαλύματος TD σε ένα τσιγάρο ή ένα πούρο. Μετά το κάπνισμα, το άτομο θα ήταν αρκετά μαστουρωμένο, για να το α-

ναλάβει ένας ικανός ανακριτής και να το κάνει να τα ξεράσει όλα. Τα αποτελέσματα του TD περιγράφτηκαν σε μια αναφορά της OSS: "Το TD φαίνεται να χαλαρώνει όλες τις αναστολές και να νεκρώνει τις περιοχές του εγκεφάλου που κυβερνούν τη περίσκεψη και τη προσοχή. Οξύνει τις αισθήσεις και κάνει να εκδηλωθούν τα ισχυρά χαρακτηριστικά του ατόμου. Ελαττώνει τις σεξουαλικές αναστολές και οξύνει την αίσθηση του χιούμορ, μέχρι το σημείο που μια οποιαδήποτε πρόταση ή κατάσταση μπορεί να φανεί πολύ αστεία στο υποκείμενο. Από την άλλη μεριά, μπορούν επίσης να ενισχυθούν τα δυσάρεστα χαρακτηριστικά του ατόμου. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι η όλη αντίδραση περιλαμβάνει αρκετή πολυλογία και ιλαρότητα". Μετά τη δοκιμή του TD στον ευατό τους, τους συνεργάτες τους και το στρατιωτικό προσωπικό, οι πράκτορες της OSS χρησιμοποίησαν το ναρκωτικό επιχειρησιακά, αν και σε μια περιορισμένη έκταση. Τα αποτελέσματα ήταν ανάμικτα. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα υποκείμενα του TD ένιωσαν μια παρορμητική ανάγκη "να συζητήσουν διάφορα ψυχολογικώς φορτισμένα θέματα. Οτιδήποτε προσπαθεί το άτομο να αποκρύψει, θ' αναγκαστεί να εμφανιστεί στη συνείδησή του". Υπήρχαν όμως και άτομα που είχαν "τοξικές αντιδράσεις". Ένας ακούσιος μαστούρης έγινε ερεθιστικός και απειλητικός και παραπονέθηκε ότι αισθανόταν σα να είναι "δυο διαφορετικοί άνθρωποι". Η παράξενη φύση των συμπτωμάτων του, εμπόδισε οποιαδήποτε προσπάθεια να τον ανακρίνουν. Μερικές φορές το TD έδειχνε να διεγείρει μια "παρόρμηση προς ομιλία", ενώ άλλες φορές οι άνθρωποι παρανοούσαν και δεν έβγαζαν τσιμουδιά. Η έλλειψη μιας σταθερής συνέπειας στα αποτελέσματα του ναρκωτικού, θεωρήθηκε σαν ένα βασικό εμπόδιο και οι "ονειρευτές του Ντόνοβαν", όπως είχαν ονομαστεί οι ενθουσιώδεις υπάλληλοί του, αναγκάστηκαν να κόψουν απρόθυμα το τσιγαριλίκι τους. Σύμφωνα με ένα χειρόγραφο σχόλιο ενός εγγράφου του OSS "το ναρκωτικό αψηφά ακόμα και την πιο εξειδικευμένη και διεξοδική ανάλυση και για κάθε πρακτικό λόγο μπορεί να θεωρηθεί σα μη αναλύσιμο". Το 1947 η OSS αντεκατεστάθη από τη CIA, ενώ με την αρχηγία τώρα του ναυτικού ξεκίνησε το πρόγραμμα ΤΣΑΤΕΡ (CHATTER), συνεχίζοντας τη μυστική αναζήτηση του ορού της αλήθειας. Το ΤΣΑΤΕΡ αναζητούσε τρόπους απόσπασης πληροφοριών από τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη θέλησή τους, αλλά χωρίς σωματική βία. Εν τω μεταξύ οι αμερικανοί ερευνητές έμαθαν για τα πειράματα που διεξήγαγαν οι Ναζί γιατροί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Σε αυτά οι Ναζί, αφού χορήγησαν μεσκαλίνη σε 30 φυλακισμένους, συμπέραναν ότι ήταν "αδύνατον να επιβάλλει κανείς τη θέλησή του πάνω σε ένα άλλο άτομο, όπως στην ύπνωση, ακόμη και όταν του χορηγήσει την ισχυρότερη δόση μεσκαλίνης". Το ναρκωτικό όμως αυτό είχε ορισμένα πλεονεκτήματα για τους ανακριτές των SS, οι οποίοι μπορούσαν με τη βοήθειά του να αντλούν "ακόμα και τα πιο κρυφά μυστικά από τα άτομα, όταν έθεταν με έξυπνο τρόπο τις ερωτήσεις τους". Τελικά ο Δρ. Τσαρλς Σάβιτζ διεξήγαγε πειράματα με μεσκαλίνη στο Ινστιτούτο Ιατρικής Έρευνας του Ναυτικού στη Μέριλαντ, αλλά χωρίς καμιά ι-

διαίτερη επιτυχία. Τελικά το πρόγραμμα ΤΣΑΤΕΡ εγκαταλείφθηκε το1953. Η "Τεχνική Αποστολή του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών", είχε σαρώσει προηγουμένως την Ευρώπη για να συγκεντρώσει κάθε πληροφορία σχετική με τα βιομηχανικά υλικά ή τα επιστημονικά δεδομένα του Τρίτου Ράιχ. Η ίδια αποστολή δημιούργησε τις βάσεις για την εισαγωγή στις ΗΠΑ, μέσω του προγράμματος ΠΕΪΠΕΡΚΛΙΠ (PAPERCLIP), 600 διακεκριμένων Ναζί επιστημόνων, υπό την εποπτεία της CIA κατά τα πρώτα χρόνια του ψυχρού πολέμου. Ανάμεσα σε αυτούς τους επιστήμονες ήταν και ο Δρ. Χούμπερτους Στρούγκχολντ, που αν και αναμεμιγμένος στα πειράματα του Νταχάου με τη μεσκαλίνη και σε άλλες ναζιστικές ακρότητες, απετέλεσε μια σημαντική μορφή στο διαστημικό πρόγραμμα της Αμερικής και αναγνωρίσθηκε αργότερα από τη NASA σαν ο "πατέρας της διαστημικής ιατρικής". Άλλος διάσημος Ναζί επιστήμονας της NASA ήταν ο διάσημος «πατέρας των πυραύλων» Βέρνερ Φον Μπράουν. Στο μεταξύ η CIA έκανε εντατικές προσπάθειες για την ανάπτυξη "ειδικών" ανακριτικών μεθόδων. Είχε ήδη υπ' όψη της δυο βασικές μεθόδους. Στη πρώτη, που ήταν μια μορφή ναρκοΰπνωσης, ένας ψυχίατρος της CIA προσπαθούσε να προκαλέσει σε ένα άτομο μια υπνωτική κατάσταση, μετά τη χορήγηση σε αυτό ενός ήπιου ηρεμιστικού. Στη δεύτερη εχρησιμοποιούντο δυο διαφορετικά ναρκωτικά με αλληλοσυγκρουόμενα αποτελέσματα: μια ισχυρή δόση βαρβιτουρικών, που προκαλούσε αμέσως εξάντληση και ύπνο στο υποκείμενο και μετά μια ένεση αμφεταμίνης για να το διεγείρει. Καθώς το άτομο άρχιζε να βγαίνει από την υπνωτική του κατάσταση και βρισκόταν ακόμα αδύναμο σε μια περιοχή "λυκόφωτος", η CIA ξεκινούσε την ανακριτική της διαδικασία. Οι γιατροί της προσπάθησαν να επεκτείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο αυτή την ενδιάμεση κατάσταση αφασίας και ο ανακριτής μπορούσε με ένα μικρό κτύπημα του δακτύλου του να ρυθμίσει τη ροή των χημικών ουσιών. Ήθελαν να προκαλέσουν μια ξαφνική εκροή σκέψεων, συναισθημάτων και εκμυστηρεύσεων. Προς αυτό το σκοπό δοκιμάσθηκαν διάφοροι συνδυασμοί ναρκωτικών ουσιών, μερικές φορές μαζί με μαριχουάνα. Η όλη μέθοδος δεν ήταν ακριβής και προβλέψιμη και αφηνόταν στην επινοητικότητα και μερικές φορές στη παρατολμία των ανακριτών της CIA, που χρησιμοποιούσαν συνήθως εξαιρετικά υψηλές δόσεις σκοπολαμίνης. Τελικά ανακάλυψαν ότι τα αποτελέσματα ήσαν καλύτερα, αν εχρησιμοποιούντο δυο ή το πολύ τρεις διαφορετικές χημικές ουσίες σε μια συνεδρία. Σε αυτή τη περίπτωση οι υψηλές δόσεις σκοπολαμίνης εχορηγούντο μαζί με θιαμίνη, φαινοβαρβιταλικό νάτριο (sodium luminal), θειικό εστέρα της ατροπίνης, πεντοθαλικό νάτριο και θειικό εστέρα της καφεΐνης. Παρά τους πιθανούς κινδύνους της διαδικασίας, οι ειδικοί ανακριτές υποστηρίχθηκαν ισχυρά από τους αξιωματούχους της CIA. Σε μια προσπάθεια να διευρύνει το ερευνητικό της πρόγραμμα, η CIA ήλθε σε επαφή με ακαδημαϊκούς καθηγητές και με άλλους ειδικούς επιστήμονες. Διάφοροι έτσι γιατροί, επαγγελματίες υπνωτιστές και ψυχίατροι μισθώθηκαν σα σύμβουλοι από τη CIA, η οποία συνδέθηκε επίσης με τα ερευνητικά τμήματα

των υπηρεσιών της αστυνομίας και των εργαστηρίων της εγκληματολογίας. Τελικά όλες οι προσπάθειες της CIA για τον έλεγχο της συνείδησης πήραν τη μορφή ενός απόρρητου Προγράμματος με τη κωδική ονομασία ΜΠΛΟYΜΠΕΡΝΤ (BLUEBIRD), το οποίο φυλασσόταν σαν επτασφράγιστο μυστικό, για να μη δημιουργήσει η διαρροή του προβλήματα στην υπηρεσία. Ο συνταγματάρχης Σέφιλντ Έντγουαρντς, ο πρόεδρος της ανώτερης διοικητικής επιτροπής του ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΝΤ, πίεζε συνεχώς για την εύρεση και χρησιμοποίηση μιας πιο αξιόπιστης χημικής ουσίας από τις ήδη υπάρχουσες στην ανακριτική διαδικασία. Τον Αύγουστο του 1951 το ΜΠΛΟYΜΠΕΡΝΤ άλλαξε την κωδική του ονομασία σε ΑΡΤΙΤΣΟΟΥΚ (ARTICHOKE), ενώ οι ερευνητές συνέχιζαν να ψάχνουν για το μαγικό ορό της αλήθειας και τη τεχνική που θα εγγυάτο σίγουρα αποτελέσματα. Το ειρωνικό στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι ότι στο μαρμάρινο τοίχο της αίθουσας αναμονής του αρχηγείου της CIA στο Λάνγκλεϋ της Βιρτζίνια υπάρχει η γνωστή βιβλική επιγραφή: "Γνώσεσθε την Αλήθεια και η Αλήθεια ελευθερώσει Υμάς"! Οι σκοποί του ΑΡΤΙΤΣΟΟΥΚ, όπως ετέθησαν ήσαν οι εξής: "Η ανάπτυξη και εξέλιξη κάθε μεθόδου με την οποία θα μπορούμε να πάρουμε από ένα άτομο πληροφορίες ενάντια στη θέλησή του και στη γνώση του... να μπορούμε να ελέγξουμε ένα άτομο μέχρι το σημείο που να εκτελέσει την εντολή μας ενάντια στη θέλησή του και ακόμα ενάντια σε τέτοιους θεμελιώδεις νόμους της φύσης όπως η αυτοσυντήρηση". Αυτή τη περίοδο εστάλησαν πράκτορες σε όλα τα μέρη της γης για να βρουν σπάνια βότανα και φυτά που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στην ανακάλυψη της μαγικής ουσίας, του τέλειου ναρκωτικού που ονειρευόταν η CIA. Ανακαλύφθηκαν έτσι και δοκιμάστηκαν διάφορες ουσίες, όπως ο "θάμνος πληροφοριών", που μπέρδεψε τους ειδήμονες της CIA στη προσπάθειά τους να ελέγξουν τις ιδιότητές του. Τελικά αυτός κατατάχθηκε σαν ένας ψυχοτροπικός παράγοντας συνοδευόμενος από πολλά ερωτηματικά. Σε κάποιο σημείο στις αρχές της δεκαετίας του 1950 εξετάσθηκε η κοκαΐνη κι ένας αριθμός παραγώγων της σαν ένας πιθανός ορός της αλήθειας. Δοκιμάσθηκε η προκαΐνη σε διανοητικούς ασθενείς με έγχυσή της στο μετωπικό λοβό του εγκεφάλου τους μέσω των κρανιοτρυπανικών οπών. Αυτή προκάλεσε μέσα σε δυο μέρες "ελεύθερη και αυθόρμητη ομιλία σε μουγκούς σχιζοφρενείς". Η διαδικασία όμως απορρίφθηκε σαν "πολύ χειρουργική για να χρησιμοποιηθεί". Παρόλα αυτά ένας φαρμακοποιός της CIA πρότεινε το ναρκωτικό να μπει στη κυκλοφορία του αίματος με ιοντοφόρεση, χωρίς καμιά χειρουργική επέμβαση, υποδερμική ένεση ή κατάποσή του. Με τη χρησιμοποίηση δηλαδή ηλεκτρικού ρεύματος για τη μεταφορά των ιόντων του μέσα στους ιστούς του σώματος. Τελικά όμως απορρίφθηκε και η κοκαΐνη και τα παράγωγά της και άρχισε να δημιουργείται ενδιαφέρον για την ηρωίνη, με βάση τη θεωρία για το σύνδρομο στέρησης που δημιουργείται από το απότομο κόψιμο του ναρκωτικού. Η ηρωίνη, μαζί με άλλες ουσίες που δημιουργούν έξη και εξάρτηση, θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες στην ανάκριση, λόγω του έντονου στρες που προκαλεί η διακοπή τους σε άτομα που έχουν συνηθίσει τη χρήση τους.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 οι ερευνητές της CIA είχαν αρχίσει να εξετάζουν και το LSD-25, τις ψυχολογικές ιδιότητες του οποίου είχαν ερευνήσει ο Δρ. Βέρνερ Στολ, γιος του προέδρου της Σαντόζ κι ένας συνάδελφος του Άλμπερτ Χόφμαν (ο οποίος όπως έχουμε ήδη αναφέρει είχε το πρώτο ιστορικό "τριπ" με LCD). O ψυχίατρος Νικ Μπέρσελ έδωσε LCD σε αράχνες και αυτές ύφαναν τέλεια συμμετρικούς ιστούς. Μελέτες σε ζώα έδειξαν ότι οι γάτες μαζευόντουσαν από φόβο μπροστά σε κανονικά ποντίκια και τα ψάρια, που συνήθως κολυμπούν κοντά στο πυθμένα μιας υδάτινης δεξαμενής, λικνιζόντουσαν τώρα κοντά στην επιφάνεια. Σε ένα άλλο πείραμα ο Δρ. Λούις Γουέστ, πρόεδρος του Τμήματος Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα, έκανε σε ένα ελέφαντα μια τεράστια δόση 300.000 μικρογραμμαρίων LCD. Ο Δρ. Γουέστ εργαζόταν με συμβόλαιο για τη CIA και θερμός οπαδός της θεωρίας ότι τα παραισθησιογόνα είναι ψυχωση-μιμητικοί παράγοντες, προσπαθούσε να προκαλέσει τη περιοδική τρέλλα που καταλαμβάνει τους αρσενικούς ελέφαντες για μια περίπου βδομάδα κάθε χρόνο. Το ζώο δεν ακολούθησε όμως το μοντέλο της ελεφαντικής ψύχωσης και αναποδογύρισε παραμένοντας ακίνητο σε αυτή τη στάση. Στη προσπάθειά του να το αναζωογονήσει, ο "Δρ." Γουέστ του χορήγησε ένα συνδυασμό φαρμάκων, που κατέληξαν δυστυχώς στο θάνατο του άτυχου ζώου. Μια έρευνα σε ανθρώπους έδειξε ότι το LSD εγκαθίσταται κυρίως στο συκώτι, τη σπλήνα και τα νεφρά. Μια πολύ μικρή μόνο ποσότητα ( 0,01%) της αρχικής δόσης φτάνει στον εγκέφαλο και παραμένει εκεί μόνο για 20 λεπτά. Αυτή ήταν μια πολύ περίεργη ανακάλυψη και μερικοί επιστήμονες σκέφθηκαν ότι μπορεί το LSD να ενεργεί σαν ένας μηχανισμός πυροδότησης, που απελευθερώνει ή αναστέλλει τη δράση μιας φυσικής ουσίας που υπάρχει στον εγκέφαλο. Κανένας όμως δεν μπορούσε να καθορίσει ακριβώς γιατί αυτό είχε μια τόσο ισχυρή επίδραση πάνω στο μυαλό. Η CIA ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τις ψυχιατρικές αναφορές που υποδείκνυαν ότι το LSD μπορούσε να διασπάσει τα γνώριμα πρότυπα συμπεριφοράς, γιατί αυτό θα αύξανε τη δυνατότητα αναπρογραμματισμού ή πλύσεως του εγκεφάλου ενός ατόμου. Αν το LSD μετέβαλε παροδικά την άποψη ενός ατόμου για τον κόσμο και ανέστελλε το σύστημα της πίστης του, τότε ίσως θα μπορούσαν να εξαπατηθούν οι Ρώσοι κατάσκοποι να αλλάξουν τη πίστη τους, ενώ θα βρίσκονταν στο "τριπ" τους. Για να εξερευνήσει αυτή τη δυνατότητα, η CIA στράφηκε στο Δρ. Έουεν Κάμερον, ο οποίος ήταν πρόεδρος της Αμερικανικής και της Παγκόσμιας Ψυχιατρικής Εταιρίας πριν το θάνατό του το 1967. Ο Κάμερον διηύθυνε επίσης το ίδρυμα Allain Memorial Institute στο Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλ του Μόντρεαλ, όπου ανέπτυξε τη παράξενη και ανορθόδοξη μέθοδό του για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας. Με την οικονομική υποστήριξη της CIA δοκίμασε εκεί τη μέθοδό του πάνω σε 53 ασθενείς. Η "θεραπεία" του αποτελείτο από "υπνοθεραπεία", στην οποία οι άρρωστοι έπεφταν σε κώμα μερικές φορές για μήνες. Η επό-

μενη φάση του "αποπρογραμματισμού" τους περιελάμβανε πολύ ηλεκτροσόκ και συχνές δόσεις LSD, με σκοπό την εξάλειψη των προηγουμένων προτύπων συμπεριφοράς. Μετά ο Κάμερον προσπαθούσε να αναδιαμορφώσει το μυαλό των ασθενών μέσω μιας μεθόδου που είναι γνωστή σαν "ψυχική καθοδήγηση". Οι ασθενείς του για μια ακόμη φορά ισχυρά ναρκωμένοι, περιορίζονταν σε "δωμάτια ύπνου", όπου παιζόντουσαν ξανά και ξανά μαγνητοφωνημένα μηνύματα από μεγάφωνα κάτω από τα μαξιλάρια τους. Μερικοί άκουσαν το ίδιο μήνυμα 250.000 φορές. Οι μέθοδοι του Κάμερον αργότερα δυσπιστήθηκαν και η CIA εγκατέλειψε απρόθυμα την ιδέα της χρησιμοποίησης του LSD σα μια τεχνική πλύσης εγκεφάλου. Εννέα από τους προηγούμενους ασθενείς του Κάμερον έχουν ενάγει την Αμερικανική κυβέρνηση ζητώντας ο καθένας 1.000.000 δολάρια, ισχυριζόμενοι ότι συνεχίζουν ακόμα να υποφέρουν από τα τραύματα που υπέστησαν στο ίδρυμα του Κάμερον. Αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δε συμφώνησαν να συμμετάσχουν σε ένα επιστημονικό πείραμα. Η CIA παραβίασε το κώδικα της Νυρεμβέργης για την ιατρική ηθική χρηματοδοτώντας αυτά τα πειράματα πάνω στα ανυποψίαστα θύματα. Η ειρωνεία είναι ότι ο Δρ. Κάμερον ήταν μέλος της επιτροπής του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης που εξέτασε την υπόθεση των Ναζί εγκληματιών πολέμου που διέπραξαν τις γνωστές θηριωδίες στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Η CIA δοκίμασε αρχικά το LCD σε μια πιλοτική έρευνα για τις επιδράσεις διαφόρων χημικών ουσιών πάνω στη συνειδητή καταστολή ορισμένων "πειραματικών" μυστικών. Μαζί με αυτό δοκιμάσθηκαν η μορφίνη, ο αιθέρας, η βενζεδρίνη (αμφεταμίνη), η αιθυλική αλκοόλη και η μεσκαλίνη. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν πράγματι ναρκωτικά που μπορούσαν να κάνουν ακριτόμυθες και τα πιο ακέραιο άτομο. Σε μια άλλη μελέτη για τη διαπίστωση της καταλληλότερης δόσης, ένας ψυχίατρος της CIA χορήγησε LSD σε 12 τουλάχιστον υποκείμενα, "όχι τόσο υψηλού διανοητικού επιπέδου". Τελικά επιλέχθηκε μια περιοχή δόσεων από 100 μέχρι 150 μικρογραμμάρια και η υπηρεσία ξεκίνησε τις δοκιμές του ναρκωτικού σε διάφορες προσποιητές ανακρίσεις. Οι αρχικές αναφορές ήσαν πολύ ενθαρρυντικές. Σε μια περίπτωση δόθηκε LSD σε ένα αξιωματικό, ο οποίος είχε καθοδηγηθεί να μην αποκαλύψει "ένα σημαντικό στρατιωτικό μυστικό". Όταν όμως ανακρίθηκε, έδωσε όλες τις λεπτομέρειες του μυστικού και μετά την εξάλειψη των αποτελεσμάτων του ναρκωτικού δε θυμόταν τίποτα. Οι ευνοϊκές αναφορές συνέχισαν να έρχονται μέχρι που η CIA πείστηκε ότι το LSD ήταν χρήσιμο "για την απόσπαση πραγματικών και ακριβών δηλώσεων από υποκείμενα κάτω από την επιρροή του στη διάρκεια της ανάκρισης". Συγχρόνως τα δεδομένα έδειχναν ότι το LSD θα μπορούσε να βοηθήσει στην αναβίωση περασμένων εμπειριών. Όλη η ιεραρχία της CIA ήταν κατενθουσιασμένη. Τους φαινόταν πάρα πολύ καλό για να είναι αληθινό: ένα ναρκωτικό που αποκάλυπτε βαθιά κρυμμένα μυστικά και που προκαλούσε αμνησία μετά την επίδρασή του. Νόμιζαν ότι είχαν βρει τελικά τη "μαγική ουσία" που πάντα αναζητούσαν.

Ο ενθουσιασμός τους όμως δε διήρκεσε πολύ. Καθώς προχωρούσε η μυστική έρευνα έπεσαν πάνω σε διάφορα προβλήματα. Τελικά έφτασαν να αναγνωρίσουν ότι το LSD δεν ήταν πραγματικά ένας ορός της αλήθειας με τη κλασσική έννοια. Δεν μπορούσαν να ληφθούν πάντοτε ακριβείς πληροφορίες από τους ανθρώπους κάτω από την επιρροή του, γιατί αυτό προκαλούσε μια "σημαντική ανησυχία και μια απώλεια της επαφής με τη πραγματικότητα". Όσοι δέχθηκαν ανυποψίαστα δόσεις αισθάνθηκαν μια έντονη παραμόρφωση του χρόνου, της θέσης και της εικόνας του σώματος, φθάνοντας συχνά σε τελείως παρανοϊκές αντιδράσεις. Οι παράξενες παραισθήσεις που προκαλούσε το ναρκωτικό πολλές φορές αποδεικνύοντο ένα εμπόδιο, παρά μια βοήθεια στην ανακριτική διαδικασία. Υπήρχε π.χ. πάντα ο κίνδυνος ότι ένας κατάσκοπος του εχθρού που άρχιζε να "τριπάρει", θα συνειδητοποιούσε ότι του είχαν δώσει ναρκωτικό. Αυτό θα τον έκανε τελείως καχύποπτο κι επιφυλακτικό, κάνοντάς τον να κλείσει εντελώς το στόμα του. Ένα άλλο πρόβλημα ήταν ότι ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι ένιωθαν ανησυχία στις συνεδρίες με LSD, μερικοί είχαν αυταπάτες μεγαλείου και παντοδυναμίας. Μια ολόκληρη επιχείρηση θα μπορούσε έτσι να αποτύχει, αν είχε κάποιος μια εκστατική ή υπερβατική εμπειρία κι επείθετο ότι μπορούσε να αψηφήσει επ' αόριστον τους ανακριτές του. Μετά υπήρχε το ζήτημα της αμνησίας, που δεν ήταν τόσο σίγουρη όπως είχε υποτεθεί αρχικά. Όλοι συμφωνούσαν ότι ένα άτομο θα είχε πιθανά δυσκολία να θυμηθεί τι ακριβώς συνέβη υπό την επήρεια του LSD, αλλ' αυτό δε σήμαινε ότι το μυαλό του ήταν τελείως κενό. Παρόλο που το ναρκωτικό μπορούσε να παραμορφώσει σε κάποιο βαθμό τη μνήμη, δεν την κατέστρεφε. Όταν οι επιστήμονες της CIA δοκίμαζαν ένα ναρκωτικό για τους ανακριτικούς σκοπούς τους και έβρισκαν ότι δε λειτουργούσε όπως ήθελαν, το έβαζαν συνήθως στην πάντα και δοκίμαζαν κάτι άλλο. Αυτό όμως δε συνέβη με το LSD. Παρόλο που οι αρχικές αναφορές αποδείχθηκαν υπεραισιόδοξες, η υπηρεσία δεν μπορούσε να απορρίψει μια τόσο ισχυρή και ασυνήθιστη ουσία, απλά και μόνο επειδή δεν ικανοποίησε τις αρχικές προσδοκίες της. Αν αυτό δεν ήταν ένας αξιόπιστος ορός της αλήθειας, τότε με ποιον άλλο τρόπο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί; Το LSD ήταν πολύ διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο ήξεραν. Το πιο γοητευτικό σε αυτό ήταν ότι είχε σε πολύ μικρές ποσότητες τρομερά αποτελέσματα. Λίγα μικρογραμμάρια μπορούσαν να προκαλέσουν μια σοβαρή διανοητική σύγχυση και να κάνουν κάποιον παροδικά δεκτικό σε υποβολές. Επιπλέον αυτό ήταν άχρωμο, άοσμο και άγευστο και συνεπώς θα μπορούσε να κρυφτεί εύκολα σε τροφές και ποτά. Ήταν όμως δύσκολο να προβλέψουν την αντίδρασή του. Σε μερικές περιπτώσεις αυτό έδειχνε να προκαλεί μια αβίαστη αποκάλυψη πληροφοριών, ενώ σε άλλες η μεγάλη ανησυχία του ατόμου εμπόδιζε την ανακριτική διαδικασία. Υπήρχαν επίσης ανεξέλεγκτες αλλαγές στη διάθεση, από τον πλήρη πανικό μέχρι την απέραντη μακαριότητα. Καθώς συνέχιζαν την έρευνα, η κατάσταση έγινε ακόμα πιο πολύπλοκη. Σε κάποιο σημείο μια ομάδα αξιωματικών υπέδειξε ότι το ναρκωτικό θα μπορούσε

να χρησιμοποιηθεί καλύτερα σαν μια αντι-ανακριτική ουσία: "Εφόσον οι πληροφορίες που παίρνονται από ένα άτομο που βρίσκεται σε μια ψυχωτική κατάσταση είναι μη ρεαλιστικές, φανταστικές και πολύ δύσκολο να επιβεβαιωθούν, η αυτοχορήγηση LSD-25, το οποίο είναι αποτελεσματικό σε μικροσκοπικές δόσεις, θα μπορούσε σε ειδικές περιστάσεις να προσφέρει μια παροδική προστασία ενάντια στην ανάκριση". Αυτή η πρόταση ήταν κάτι ανάλογο με το σενάριο του χαπιού αυτοκτονίας για τους συλλαμβανόμενους πράκτορες. Προφανώς αυτή η ιδέα ήταν ανεφάρμοστη, αλλά έδειχνε πόσο μπερδεμένοι ήταν οι κορυφαίοι επιστήμονες της CIA με το LSD. Στην αρχή νόμισαν ότι ήταν ένας ορός της αλήθειας, μετά ένας ορός του ψεύδους και για ένα διάστημα δεν ήξεραν τι να σκεφτούν. Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, υπήρχε μεγάλη ανησυχία μέσα στην υπηρεσία ότι οι Σοβιετικοί και οι Κινέζοι μπορεί να είχαν ήδη σχέδια πάνω στο LSD σαν ένα κατασκοπευτικό όπλο. Μια έρευνα απέδειξε ότι το εργώτιο ήταν ένα εμπορικό προϊόν σε αναρίθμητες χώρες του Ανατολικού μπλοκ. Εφόσον οι πληροφορίες για τη χημική σύσταση του LSD ήταν διαθέσιμες από τα επιστημονικά περιοδικά από το 1947, μπορεί οι Ρώσοι ν' αποθεμάτιζαν εργώτιο για να το μετατρέψουν σε ένα όπλο ελέγχου της συνείδησης. Ο Τζων Γκίτλινγκερ, ένας από τους κορυφαίους ψυχολόγους της CIA στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, ήταν σίγουρος πως οι Ρώσοι γνώριζαν το LCD, παρόλο που, όπως παραδέχθηκε, δε διέθετε καμιά άμεση απόδειξη γι' αυτό. Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν συλλαμβάνετο ένας αμερικανός πράκτορας και οι Κομμουνιστές τον ντοπάρανε; Τι θα συνέβαινε επίσης αν μια εχθρική υπηρεσία πληροφοριών χρησιμοποιούσε το LSD "για να προκαλέσει ανησυχία ή τρόμο σε άδολα υποκείμενα που δε θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν την ψύχωση που προκαλείται με ναρκωτικά από τη πραγματική τρέλλα;" Η CIA δε θα το διακινδύνευε. Ο μόνος τρόπος για να είναι σίγουροι ότι ο πράκτορας δε θα φρικάρει κάτω από αυτές τις περιστάσεις, ήταν να του δώσουν εκ των προτέρων μια γεύση LSD. Ένα τέτοιο άτομο θα ήξερε τότε ότι τα αποτελέσματα του ναρκωτικού είναι προσωρινά και θα ήταν επομένως σε μια καλύτερη κατάσταση για να αντιμετωπίσει την εμπειρία του. Τα έγγραφα της CIA αναφέρονται πράγματι σε "φωτισμένους" πράκτορες της CIA, που ήταν εξοικειωμένοι με το LCD. Σε ένα λόγο του στην Εθνική Διάσκεψη Αποφοίτων στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στις 10 Απριλίου 1953, ο νεοδιορισθείς διευθυντής της CIA Άλλεν Ντάλες ανέφερε στο ακροατήριό του για το "πόσο εύπλαστο εργαλείο" ήταν ο νους των ανθρώπων στα χέρια των Σοβιετικών και για το πόσο αποτρόπαιες και αηδιαστικές ήσαν οι μέθοδοί τους. Τα άτομα, όπως είπε, στερούνται τη δυνατότητα να έχουν δικές τους σκέψεις και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να επαναλαμβάνουν μονότονα σαν ένα δίσκο φωνογράφου αυτά που τους έχουν εμφυτεύσει στο νου τους οι Κομμουνιστές. Τρεις μέρες μετά την εκφώνηση αυτού του λόγου ο Ντάλες εξουσιοδοτούσε την έναρξη του Προγράμματος MK-ULTRA, του βασικού προγράμματος ελέγ-

χου του νου της CIA στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Το υπερμυστικό αυτό πρόγραμμα το έτρεξε μια σχετικά μικρή μονάδα μέσα στη CIA που είναι γνωστή σαν το Προσωπικό των Τεχνικών Υπηρεσιών (TSS). Αρχικά χρησιμοποιήθηκε σαν ένας μηχανισμός συμπληρωματικής χρηματοδότησης του προγράμματος ΑΡΤΙΤΣΟΟΥΚ, αλλά γρήγορα μεγάλωσε υπερβολικά, ερευνώντας όλες τις δυνατές περιπτώσεις για τον έλεγχο της συνείδησης. Για ένα διάστημα τόσο το Προσωπικό Τεχνικών Υπηρεσιών, όσο και το Γραφείο Ασφαλείας (που διεύθυνε το πρόγραμμα ΑΡΤΙΤΣΟΟΥΚ) ασχολήθηκαν με παράλληλες έρευνες για το LSD και αναπτύχθηκε μεταξύ τους μια μεγάλη αντιζηλία. Η διαμάχη μεγάλωσε μέχρι που το Γραφείο Ασφαλείας αποφάσισε να έχει σα κατάσκοπο ένα από τους ανθρώπους του στο Προσωπικό των Τεχνητών Υπηρεσιών. Έτσι το Γραφείο Ασφαλείας έμαθε καταθορυβημένο ότι ο χημικός Δρ. Σίντνεϋ Γκότλιμπ, που διεύθυνε το MK-ULTRA, είχε επιδοκιμάσει ένα σχέδιο για τη χορήγηση του LCD σε ανυποψίαστους Αμερικανούς πολίτες. Ενώ το Γραφείο Ασφαλείας χρησιμοποίησε το LSD σαν ένα ανακριτικό όπλο, ο Δρ. Γκότλιμπ είδε σημαντικά στρατηγικά πλεονεκτήματα στη χρησιμοποίησή του σε συγκαλυμμένες επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα στο να αναγκάσει κάποιους ξένους πολιτικούς να δράσουν παράξενα ή ανόητα μπροστά στο κοινό και να γελοιοποιηθούν. Η άποψη του Γκότλιμπ ήταν ότι υπήρχε μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην εργαστηριακή χρησιμοποίηση του ναρκωτικού και στη κανονική χρησιμοποίησή του πάνω σε ανυποψίαστα θύματα. Έτσι αποφάσισαν στην αρχή να αυτοπειραματισθούν για να έχουν οι ίδιοι "μια γνώση από πρώτο χέρι" για το ναρκωτικό. Στην αρχή τριπαρίστηκαν μόνοι τους ή σε ομάδες. Ένα τυπικό πείραμα περιελάμβανε δυο ανθρώπους σε ένα κλειστό δωμάτιο όπου παρατηρούσαν ο ένας τον άλλον για ώρες κάθε φορά, κρατούσαν σημειώσεις και ανέλυαν τις εμπειρίες τους. Μετά αποφάσισαν να βάζει ο ένας στον άλλο LSD στα ποτά τους. Κανείς δεν ήξερε πότε θα ρθει η σειρά του, αλλά αμέσως μόλις έπαιρνε κάποιος το ναρκωτικό θα τον ειδοποιούσε ένας συνάδελφός του για να μπορέσει να κάνει τις απαραίτητες προετοιμασίες, που σήμαινε συνήθως μια άδεια για την υπόλοιπη μέρα του. Αρχικά οι αρχηγοί του MK-ULTRA περιόρισαν αυτά τα απρόσμενα τεστ με LCD στα μέλη του Προσωπικού των Τεχνικών Υπηρεσιών, αλλά όταν το δοκίμασαν όλοι, άρχισαν να το δίνουν και σε άλλο προσωπικό της υπηρεσίας που δεν είχε ποτέ ξανατριπάρει. Τελικά τα απρόσμενα "τριπ" αποτέλεσαν ένας μέρος του επαγγελματικού κινδύνου των εργαζόμενων της CIA. Όταν το Γραφείο Ασφαλείας ανακάλυψε τι συνέβαινε, σκέφτηκε ότι το προσωπικό του MK-ULTRA είχε τρελαθεί με το παραισθησιογόνο. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν έμαθαν ότι μερικά πειραχτήρια του προσωπικού των Τεχνικών Υπηρεσιών σκόπευαν βάλλουν LSD στο κοκτέιλ του ετήσιου Χριστουγεννιάτικου πάρτι στα γραφεία της CIA. Ένα μνημόνιο του Γραφείου Ασφαλείας με ημερομηνία 15 Δεκεμβρίου1954 σημειώνει ότι το LCD μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή παράνοια για 8 έως 18 ώρες, πιθανά και περισσότερο και συμπέρανε αγανακτισμένα και απερίφραστα ότι "δεν συνιστούσε με τίποτα το τεστ με "άσιντ" στο πάντς του χριστουγεννιάτικου πάρτι στο γραφείο".

Ο βασικός σκοπός του Προσωπικού των Τεχνικών Υπηρεσιών ήταν να βρει τρόπους για να χρησιμοποιήσει το LSD σε κατασκοπευτικές επιχειρήσεις. Παρόλα αυτά μερικές φορές πράκτορες της CIA συγκινήθηκαν βαθιά από μια προωθημένη εμπειρία τους με LCD. Ένας πράκτορας μάλιστα έκλαψε μπροστά στους συναδέλφους του μετά το πρώτο του τριπ. Όπως εξήγησε, δεν ήθελε να φύγει, γιατί ένοιωσε ότι θα επέστρεφε σε ένα μέρος "όπου δε θα μπορούσε να συνεχιστεί αυτή η ομορφιά". Οι συνάδελφοί του όμως υπέθεσαν ότι είχε ένα άσχημο τριπ κι έγραψαν μια αναφορά λέγοντας ότι το ναρκωτικό τον είχε κάνει ψυχωτικό. Οι αρνητικές αντιδράσεις συνέβαιναν συνήθως όταν το ναρκωτικό δινόταν μ' ένα αυτοσχέδιο τρόπο. Σε μια τέτοια περίπτωση ένας εργαζόμενος της CIA ανακάλυψε ότι του είχανε βάλλει LCD στη διάρκεια του πρωινού διαλείμματος για καφέ. Όπως θυμήθηκε ένας συνάδελφός του "κατά κάποιο τρόπο ήξερε πώς το είχε πάρει, αλλά δεν μπορούσε να συνεργαστεί με τον εαυτό του. Όταν ξες ότι το έχεις πάρει, αρχίζεις με κάποιο τρόπο μια διαδικασία διατήρησης της αυτοκυριαρχίας σου. Όμως το ναρκωτικό τον άρπαξε, προτού αυτός να το συνειδητοποιήσει". Μετά τους διέφυγε και πετάχτηκε μαστουρωμένος και παρανοϊκός τριγύρω στην Ουάσιγκτον, ενώ αυτοί έψαχναν μανιωδώς να τον βρουν. "Αργότερα ανέφερε ότι έβλεπε κάθε αυτοκίνητο που περνούσε δίπλα του σαν ένα τρομακτικό τέρας με φρικιαστικά μάτια, έτοιμο να τον πιάσει και να τον κατασπαράξει. Κάθε φορά που περνούσε ένα αυτοκίνητο κουλουριαζόταν κατατρομαγμένος σε ένα παραπέτο. Πέρασε ώρες φρίκης και αγωνίας, όπως όταν βλέπεις ένα τρομακτικό όνειρο που δε σταματά ποτέ, με κάποιον να σε κυνηγά συνεχώς". Περιστατικά σαν κι αυτό έδειξαν στο προσωπικό του MK-ULTRA πόσο πραγματικά συντριπτικό όπλο μπορεί να είναι το LSD. Αυτό όμως τους έκανε πιο ενθουσιώδεις γι' αυτό. Τελικά αυτές οι φάρσες είχαν το πρώτο θύμα τους το Νοέμβριο του 1953. Μια ομάδα της CIA μαζί με τεχνικούς του στρατού βρέθηκαν για μια απομονωμένη εργασία τριών ημερών σ' ένα απομακρυσμένο καταφύγιο στις ερημικές περιοχές της Μέριλαντ. Τη δεύτερη ημέρα της συνάντησης ο Δρ. Γκότλιμπ έβαλε μετά το φαγητό στα κοκτέιλ LSD. Καθώς το ναρκωτικό άρχισε να επιδρά είπε σε όλους ότι είχαν πιει μια παραισθησιογόνα ουσία, αλλά η ομάδα ήταν ήδη ιλαρή και θορυβώδης και ανίκανη να συνεχίσει μια συνεκτική συζήτηση. Ένας όμως άνθρωπος δε διασκέδαζε καθόλου από την απρόσμενη αυτή τροπή των γεγονότων. Ήταν ο Δρ. Φρανκ Όλσον, επιστήμονας του στρατού ειδικευμένος στην έρευνα βιολογικού πολέμου, ο οποίος δεν είχε ξαναπάρει ποτέ LSD και έπεσε σε μια βαθιά κατάθλιψη. Η διάθεσή του δεν άλλαξε και όταν διεκόπη η διάσκεψη. Ο Όλσον επέστρεψε σπίτι του αποσπασμένος και όταν πήγε τη Δευτέρα να εργαστεί, ζήτησε από το αφεντικό του να τον απολύσει, γιατί τα είχε "κάνει θάλασσα με το πείραμα" στη διάρκεια της απομόνωσης. Τρομαγμένοι από την εκκεντρική του συμπεριφορά οι ανώτεροί του ήλθαν σε επαφή με τη CIA, η οποία τον έστειλε στη Νέα Υόρκη να δει το γιατρό Χάρολντ Ά-

μπραμσον, έναν από τους βασικούς ερευνητές της CIA για το LSD. Ο Όλσον εκμυστηρεύθηκε στον Άμπραμσον τους βαθύτερους φόβους του. Ισχυρίσθηκε ότι η CIA έβαζε κάτι στο καφέ του για να τον κάνει να μένει ξύπνιος τη νύχτα, ότι οι άνθρωποι μηχανορραφούσαν εναντίον του και πως άκουγε διάφορες φωνές σε παράξενες ώρες που τον πρόσταζαν να πετάξει μακριά το πορτοφόλι του, πράγμα που έκανε, παρόλο που αυτό περιείχε αρκετές ανεξαργύρωτες επιταγές. Ο Άμπραμσον συμπέρανε ότι ο Όλσον κόλλησε σε μια ψυχωτική κατάσταση με αυταπάτες καταδίωξης που είχαν "κρυσταλλοποιηθεί από την εμπειρία του LSD". Έγιναν αμέσως διάφορες ρυθμίσεις να τον μετακινήσουν σε ένα σανατόριο με προσωπικό ψυχιάτρους της CIA. Το τελευταίο του βράδυ στη Νέα Υόρκη ο Όλσον έμεινε στο δέκατο όροφο του ξενοδοχείο Χίλτον μαζί με ένα πράκτορα της CIA, διατεταγμένο να τον παρακολουθεί. Κατά το πρωινό όμως ξέφυγε από την επιτήρηση του πράκτορα και πήδηξε με το κεφάλι του από το παράθυρο του ξενοδοχείου, βρίσκοντας τελικά κάτω τραγικό θάνατο. Η αυτοκτονία του Όλσον είχε άμεσο αντίκτυπο στη CIA. Δημιουργήθηκε αμέσως μια επιχείρηση συγκάλυψης των πραγματικών περιστατικών που οδήγησαν στο θάνατό του και δόθηκε στη χήρα του μια κυβερνητική σύνταξη. Η αλήθεια αποκαλύφθηκε μόνο μετά από 20 χρόνια. Συγχρόνως ο διευθυντής της CIA Άλεν Ντάλες ανέστειλε για μια σύντομη περίοδο το εσωτερικό πρόγραμμα δοκιμής του LCD και διεξήγαγε μια έρευνα. Τελικά ο Γκότλιμπ και η ομάδα του δέχθηκαν μόνο μια ήπια επίπληξη για την "κακή κρίση" τους, αλλά δεν κρατήθηκε καμιά αρνητική αναφορά για το περιστατικό στα αρχεία τους, που θα μπορούσε να βλάψει τη μελλοντική τους καριέρα. Η σπουδαιότητα του LSD επισκίασε κάθε άλλη σκέψη και οι μυστικές δοκιμές του επαναλήφθηκαν. Ο Γκότλιμπ ήταν τώρα έτοιμος να αναλάβει τη τελική και πιο τολμηρή φάση του προγράμματος MK-ULTRA: να δοκιμάσει το LSD πάνω σε ανυποψίαστους πολίτες σε καταστάσεις της πραγματικής ζωής. Σκεπτόμενος για το ποιος θα έκανε τη βρώμική δουλειά κι ερευνώντας κάποια παλιά αρχεία της OSS, ανακάλυψε ότι και η μαριχουάνα είχε δοκιμαστεί πάνω σε ανυποψίαστα θύματα στη προσπάθεια ανάπτυξης του ορού της αλήθειας. Τα πειράματα αυτά είχαν οργανωθεί από τον Τζωρτζ Γουάιτ, ένα σκληρό αξιωματικό της υπηρεσίας διώξεως ναρκωτικών, ο οποίος διηύθυνε μια εκπαιδευτική σχολή για Αμερικανούς κατασκόπους στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Ο Γκότλιμπ αποτάθηκε στο Χάρυ Άνσλινγκερ, αρχηγό του Ομοσπονδιακού Γραφείου για τα Ναρκωτικά. Ο Άνσλινγκερ διατέθηκε ευνοϊκά για τη περίπτωση και συμφώνησε να "δανείσει" το Γουάιτ στη CIA γι' αυτή τη περίπτωση. Ο Γουάιτ νοίκιασε με χρήματα της CIA ένα διαμέρισμα στο Γρήνουιτς Βίλιτζ της Νέας Υόρκης και το μεταμόρφωσε σε ένα πλήρες σπίτι με καθρέφτες δυο όψεων, εξοπλισμό παρακολούθησης κ.λ.π. Κάνοντας το καλλιτέχνη και το ναύτη, ο Γουάιτ δελέαζε ανθρώπους να έρθουν σπίτι του και τους έδινε κρυφά ναρκωτικά, κρατώντας σημειώσεις για τις παρατηρήσεις του. Η συχνότητα των άσχημων περιστατικών έκαναν το Γουάιτ να φτιάξει τη δική του κωδική λέξη

για το ναρκωτικό. Το ονόμασε "θυελλώδες", που ήταν και το όνομα με το οποίο αναφερόταν σε αυτό σε όλη της διάρκεια της 14χρονης αποστολής του σαν πράκτορας της CIA. Το 1955 μεταφέρθηκε στο Σαν Φρατζίσκο, όπου ετοιμάσθηκαν δυο ακόμη σπίτια ασφαλείας. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου ξεκίνησε την Επιχείρηση "Οργασμός του Μεσονυκτίου", στην οποία διάφορες μισθωμένες από τη CIA τοξικομανείς πόρνες μάζευαν άνδρες από τα τοπικά μπαρ και τους έφερναν σε ένα χρηματοδοτούμενο από τη CIA μπουρδέλο. Εκεί οι ανυποψίαστοι πελάτες έπαιρναν ποτά που περιείχαν LSD, ενώ ο Γουάιτ καθόταν σε μια φορητή τουαλέτα πίσω από καθρέφτες δύο όψεων, ρουφώντας το μαρτίνι του και παρακολουθώντας κάθε μαστουρωμένη και εκκεντρική στιγμή. Σα μια πληρωμή για τις υπηρεσίες τους οι πόρνες έπαιρναν κάθε βράδυ μια εγγύηση από τον Γουάιτ ότι θα μεσολαβούσε για χάρη τους, αν συνελαμβάνονταν ενώ εξασκούσαν το επάγγελμά τους. Μαζί με τα δεδομένα για το LSD, ο "οργασμός του Μεσονυκτίου" βοήθησε τη CIA να μάθει για τις σεξουαλικές κλίσεις των πελατών. Το χαρέμι των πορνών του Γουάιτ έγινε το κέντρο μιας εκτεταμένης μελέτης της CIA για το πώς να εκμεταλλευθεί την τέχνη του έρωτα για κατασκοπευτικούς σκοπούς. Τα πειράματα σε αυτά τα σπίτια συνεχίστηκαν χωρίς διακοπή μέχρι το 1963, όταν ο επιθεωρητής της CIA στρατηγός Τζων Ήαρμαν σκόνταψε τυχαία στο μυστικό αυτό πρόγραμμα στη διάρκεια μιας επιθεώρησης ρουτίνας για τους χειρισμούς του Προσωπικού των Τεχνικών Υπηρεσιών. Μόνο μια χούφτα πρακτόρων της CIA, εκτός των Τεχνικών Υπηρεσιών, γνώριζε για τις δοκιμές του LSD πάνω σε ανυποψίαστα άτομα και ο Ήαρμαν επέπληξε τον Ρίτσαρντ Χελμς, τον αρχικό υποκινητή του προγράμματος MK-ULTRA, που δεν είχε δώσει μια συνοπτική αναφορά στο νέο διευθυντή της CIA Τζων ΜακΚόουν, που είχε τοποθετηθεί από το Πρόεδρο Κένεντυ σε αντικατάσταση του Άλεν Ντάλες. Ο Ήαρμαν είχε πολλές σοβαρές αμφιβολίες για το MK-ULTRA και ετοίμασε μια αναφορά 24 σελίδων που περιελάμβανε μια περιεκτική επισκόπηση των προγραμμάτων για τα ναρκωτικά και τον έλεγχο της συνείδησης. Σε ένα γράμμα του στον ΜακΚόουν σημείωνε ότι οι "ιδέες που εμπλέκονται στη χειραγώγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς βρίσκονται από πολλούς ανθρώπους μέσα και έξω από την Υπηρεσία σαν καταστροφικές και ανήθικες". Αλλά η σκληρότερη κριτική επιφυλάχθηκε για τα πειράματα των "σπιτιών", τα οποία, όπως τόνισε, έθεταν "σε κίνδυνο τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των πολιτών των Ηνωμένων Πολιτειών". Ο Ήαρμαν δήλωσε ότι το LSD είχε δοκιμαστεί πάνω σε "άτομα όλων των κοινωνικών επιπέδων, υψηλών και χαμηλών, ντόπιων Αμερικάνων και ξένων". Αναρίθμητα υποκείμενα είχαν αρρωστήσει, και μερικά εχρειάζοντο νοσοκομειακή περίθαλψη για μέρες και μερικές φορές για βδομάδες. Επιπλέον οι ημιμαθείς διαδικασίες που χρησιμοποιήθηκαν στη διάρκεια των συνεδριών σε αυτά τα σπίτια, ήγειραν πολλά ερωτηματικά ως προς την εγκυρότητα των δεδομένων που παρήσχε ο Γουάιτ, ο οποίος δεν ήταν βέβαια κανένας επιστήμονας με

προσόντα. Όπως επεσήμανε ο Ήαρμαν, η CIA δεν είχε τρόπο να γνωρίζει αν ο Γουάιτ παραποιούσε τα αποτελέσματα για να ταιριάζουν με τους δικούς του σκοπούς. Τελικά ο Ήαρμαν πρότεινε ένα πάγωμα των δοκιμών πάνω σε ανυποψίαστα άτομα, μέχρι να εξετασθεί το θέμα πλήρως στο ανώτερο κλιμάκιο της CIA. Ο Χελμς όμως, βοηθός τότε διευθυντή για τις συγκαλυμμένες επιχειρήσεις και το Νούμερο 2 στην υπηρεσία, υπερασπίσθηκε σθεναρά το πρόγραμμα. Σε μια αναφορά του με ημερομηνία 9 Νοεμβρίου 1964, προειδοποίησε ότι η "θετική επιχειρησιακή ικανότητα της CIA στη χρησιμοποίηση ναρκωτικών μειώνεται λόγω της έλλειψης μιας πραγματικής δοκιμής" και ζητούσε την επανάληψη των πειραμάτων του Γουάιτ. Ενώ παραδεχόταν ότι δεν είχε καμιά απάντηση για το ηθικό πρόβλημα, υποστήριζε ότι αυτά τα τεστ ήσαν αναγκαία "για να συμβαδίσουμε με τις προόδους της Σοβιετικής Ένωσης πάνω σε αυτό το πεδίο". Με άλλα λόγια το αιώνιο φόβητρο, για να δικαιολογήσουμε τις παράνομες δράσεις μας. Η γραφειοκρατική φιλονικία στο αρχηγείο της CIA δεν φαινόταν να ενοχλεί τον Τζωρτζ Γουάιτ, ο οποίος συνέχισε να στέλνει τα αποδεικτικά δαπάνης για τα ανορθόδοξα έξοδά του στο Δρ. Σίντνεϋ Γκότλιμπ. Δεν υπάρχει καμιά οριστική αναφορά ως προς το πότε σταμάτησαν αυτά τα τεστ, αλλά φαίνεται ότι ο Γουάιτ απεχώρησε από τη CIA, όταν απεχώρησε και από την Υπηρεσία Ναρκωτικών το 1966. Αργότερα σε ένα γράμμα του στο Γκότλιμπ, αναπολώντας τις ημέρες της υπηρεσίας του στην Εταιρία, ο Γουάιτ έγραφε: "Ήμουν ένας πολύ μικρός ιεραπόστολος, στη πραγματικότητα ένας αιρετικός, αλλά εργάσθηκα με όλη μου τη καρδιά στην αποστολή μου, γιατί είχε πλάκα, πολύ πλάκα. Πού αλλού μπορούσε ένα ζωηρό αμερικανόπαιδο να ψευστεί, να σκοτώσει, να εξαπατήσει, να κλέψει, να βιάσει και να λεηλατήσει με την έγκριση και τις ευλογίες της Αυτού Υψηλοτάτης;..." Ενώ στην αρχή η CIA είδε τον έλεγχο της συμπεριφοράς με τα ναρκωτικά σε σχέση με την ανάκριση, αργότερα με τη μεσολάβηση του LCD προχώρησε σε μια πιο επιθετική στάση. Η στρατηγική της πλέον ήταν ότι οι τεχνικές ελέγχου της συνείδησης θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε μια ευρεία περιοχή επιχειρήσεων πέρα από την αυστηρή κατηγορία της "ειδικής ανάκρισης". Με το LCD στο μυαλό τους, ολόκληρη η ιδέα για το τι θα μπορούσε να γίνει με ένα ναρκωτικό, ή γενικά με τα ναρκωτικά, μετασχηματίσθηκε εντελώς. Σύντομα άρχισαν να οραματίζονται μια τέλεια ουσία για κάθε δυνατή περίπτωση: σβηστήρες μνημών, "αντιβιταμίνες", σταγόνες που θα σε ρίχνουν νοκ άουτ, αφροδισιακά επιχειρησιακής χρήσης, φάρμακα που προκαλούν πονοκεφάλους, ανεξέλεγκτους σπασμούς, καρκίνο, αποπληξία κ.λ.π., χωρίς να αφήνουν κανένα ίχνος ως προς τη προέλευση της ασθένειας. Σκεφτόντουσαν ακόμα και για ένα χάπι "στρατολόγησης", ή τη δημιουργία ενός χαπιού "καθαρής ευφορίας", χωρίς επακόλουθη ψυχολογική πτώση. Επίσης συνειδητοποίησαν ότι η έντονη νοητική σύγχυση θα μπορούσε να πα-

ραχθεί και με την εσκεμμένη ψυχολογική επίθεση εναντίον ενός ατόμου. Από όλες τις χημικές ουσίες που προκαλούσαν νοητική διαταραχή, καμιά δεν ήταν τόσο ισχυρή όσο το LSD. Αυτό όχι μόνο έκανε τους ανθρώπους εξαιρετικά ανήσυχους, αλλά διασπούσε επίσης τις άμυνές τους για την αντιμετώπιση της ανησυχίας. Ένας ικανός ανακριτής θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτή την αδυναμία απειλώντας ένα ανίδεο άτομο ότι θα το κρατήσει επ' αόριστο σε μια τριπαρισμένη κατάσταση, εκτός και αν αυτό απεκάλυπτε όλα όσα ήξερε. Αυτή η τακτική συχνά αποδείχθηκε επιτυχής, εκεί που άλλες απέτυχαν. Τα έγγραφα της CIA δείχνουν ότι το LSD χρησιμοποιήθηκε σα βοηθητικό μέσο στην ανάκριση σε μια επιχειρησιακή βάση από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960. Την απόφαση για τη χρησιμοποίηση του LSD σε μια επιχειρησιακή βάση χειριζόταν μια ειδική επιτροπή που αναφερόταν απευθείας στον Ρίτσαρντ Χελμς, ο οποίος είχε χαρακτηρίσει το ναρκωτικό σα "δυναμίτη" και είχε ζητήσει να τον συμβουλεύονται κάθε φορά που ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν σε μια επιχείρηση. Ένας δημοφιλές σχέδιο τότε ήταν να χρησιμοποιηθεί το LSD εναντίον σοσιαλιστών ή αριστερών πολιτικών σε ξένες χώρες, έτσι ώστε αυτοί να αρχίσουν να μωρολογούν ασυνάρτητα και να δυσφημιστούν. Ο Φιντέλ Κάστρο ήταν από τους πρώτους πιθανούς στόχους για μια αιφνιδιαστική επίθεση με LCD. Όταν αυτή η μέθοδος αποδείχθηκε ανεφάρμοστη, οι άνθρωποι της CIA σκέφθηκαν άλλους τρόπους για να μπλέξουν τον Κουβανό ηγέτη. Ένα σχέδιο περιελάμβανε να σκονιστούν τα παπούτσια του με άλατα θαλίου για να τον κάνουν να του πέσουν τα γένια. Τελικά η υπηρεσία μετέτρεψε τα σχέδιά της στην ολοκληρωτική εξολόθρευση του Κάστρο. Ζήτησε από τον Γκότλιμπ και την ομάδα του στο Προσωπικό Τεχνικών Υπηρεσιών να επινοήσουν διάφορες μεθόδους και βιοχημικά δηλητήρια για μια σειρά δολοφονικών συνωμοσιών με τη βοήθεια των αντικαστρινών μισθοφόρων και της Μαφίας. Ο Αιγύπτιος πρόεδρος Νάσερ περιλαμβανόταν επίσης στο παραισθησιογόνο κατάλογο της CIA. Παρόλο που κατάφερε να αποφύγει μια τέτοια μοίρα, άλλοι δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί. Τα έγγραφα της CIA που αναφέρθηκαν σε ένα ντοκιμαντέρ του δικτύου ABC επιβεβαιώνουν ότι ο Γκότλιμπ μετέφερε LCD στο εξωτερικό σε ένα αριθμό περιπτώσεων στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου με σκοπό το ντοπάρισμα ξένων διπλωματών και πολιτικών. Τα αποτελέσματα όμως του LSD ήσαν δύσκολο να προβλεφθούν, όταν εχρησιμοποιούντο με ένα τέτοιο επικίνδυνο τρόπο, και η CIA το χρησιμοποίησε σποραδικά μόνο σε τέτοιες επιχειρήσεις. Η CIA προτιμούσε γενικά να χρησιμοποιεί στα πειράματά της με ανθρώπους, φυλακισμένους, τοξικομανείς, ψυχασθενείς, ξένους, ετοιμοθάνατους, άτομα με σεξουαλικές αποκλίσεις και σε όλες τις περιπτώσεις κατεξοχήν μαύρους. Ένα πρόγραμμά της για την ανάπτυξη του σούπερ ναρκωτικού "έτρεξε" στο Λέξινγκτον του Κεντάκυ, όπου υποτίθεται ότι μπορούσαν να πάνε οι ηρωινομανείς για αποτοξίνωση. Για να κρύψει το ρόλο της, εξασφάλισε τη βοήθεια του ναυτικού και του Εθνικού Ινστιτούτου για τη Πνευματική Υγεία (NIMH), τα οποία χρησίμευαν σα κανάλια μεταφοράς χρημάτων για το Δρ. Χάρις Ίζμπελ, που

παρέμεινε στο μισθολόγιό της για μια δεκαετία. Όταν συναντούσε ένα καινούργιο ναρκωτικό (το οποίο προμήθευαν συνήθως οι αμερικανικές φαρμακευτικές εταιρίες), που χρειαζόταν να δοκιμασθεί σε ανθρώπους, η CIA το έστελνε συνήθως στο βασικό γιατρό τους στο Λέξινγκτον, όπου υπήρχαν έτοιμα για πειραματισμό άφθονα ανθρώπινα πειραματόζωα. Περίπου 800 ουσίες εστάλησαν στον Ίζμπελ μαζί με το LSD και μια ποικιλία παραισθησιογόνων. Οι περισσότεροι τζάνκις ήξεραν ότι όταν δεν μπορούσες να προμηθευθείς ηρωίνη, υπήρχε πάντα η λύση να παραπεμφθείς στο Λέξινγκτον και να βρεις εκεί τσάμπα ηρωίνη και μορφίνη σαν ανταμοιβή για τη συμμετοχή σου στα πειράματα με τα παλαβά ναρκωτικά του Ίζμπελ. (Το 90% των τοξικομανών του Λέξινγκτον ξαναεπέστρεφαν σε αυτό!). Ο Δρ. Ίζμπελ, που ήταν για χρόνια μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής για τη Διαχείριση Τροφίμων και Φαρμάκων σε σχέση με τη Κατάχρηση των Ηρεμιστικών και Διεγερτικών Φαρμάκων, υπερασπίσθηκε το πρόγραμμα των εθελοντών με το επιχείρημα "ότι δεν υπήρχε κανένα προηγούμενο νομικό καθεστώς που να μπορούν να προσφέρουν λεφτά στους τροφίμους για τις υπηρεσίες τους". Τα κείμενα της CIA που έχουν βγει στη δημοσιότητα περιγράφουν πειράματα που διεξήγαγε ο Ίζμπελ στα οποία δόθηκε σε ορισμένους ασθενείς (στην πλειοψηφία τους μαύρους) LSD για περισσότερες από 75 συνεχόμενες μέρες. Για να ξεπεράσει την ανοχή στο παραισθησιογόνο ο Ίζμπελ χορηγούσε "διπλές, τριπλές και τετραπλές δόσεις". Μια αναφορά με ημερομηνία 5 Μαΐου 1959, σχολιάζει ένα πείραμα που περιελάμβανε τη ψιλοκυβίνη. Τα άτομα που πήραν το ναρκωτικό έγιναν εξαιρετικά ανήσυχα, παρόλο που μερικές φορές υπήρχαν περίοδοι έξαρσης με "συνεχή ξεσπάσματα γέλιου". Μερικοί ασθενείς ένιωσαν ότι είχαν γίνει πολύ μεγάλοι, ή ότι είχαν συρρικνωθεί στο μέγεθος ενός παιδιού. Τα χέρια και τα πόδια τους δεν φαίνονταν να είναι δικά τους και μερικές φορές αυτά πήραν την εμφάνιση ποδιών ζώων. Ανέφεραν επίσης πολλές φαντασιώσεις ή ονειρώδεις καταστάσεις τους στις οποίες φαίνονταν να είναι αλλού. Περιστασιακά αναφέρθηκαν φανταστικές εμπειρίες, όπως ταξίδια στο φεγγάρι ή εμπειρίες σε μεγαλοπρεπή κάστρα. Σύμφωνα με τον Ίζμπελ: "Παρά αυτές τις εντυπωσιακές υποκειμενικές εμπειρίες, οι ασθενείς είχαν το προσανατολισμό του χρόνου, του τόπου και του προσώπου. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι ασθενείς δεν έχαναν την ενόρασή τους, αλλά συνειδητοποιούσαν ότι τα αποτελέσματα οφείλονταν στο ναρκωτικό. Δυο στους εννέα όμως ασθενείς έχασαν πράγματι την ενόρασή τους και νόμισαν ότι οι εμπειρίες τους επροκαλούντο από τους πειραματιστές που έλεγχαν το μυαλό τους". Όταν γινόταν μια νέα ανακάλυψη η CIA θα ζητούσε συχνά από έναν άλλο ερευνητή να διεξάγει μια παράλληλη έρευνα για επιβεβαίωση. Ένας επιστήμονας του οποίου η εργασία συντονίσθηκε με αυτό το τρόπο με την εργασία του Ίζμπελ ήταν ο Δρ. Καρλ Πφάιφερ, ένας γνωστός φαρμακολόγος από το Πρίνστον, ο οποίος δοκίμασε το LSD σε τροφίμους της ομοσπονδιακής φυλακής της Ατλάντα και του Αναμορφωτηρίου του Μπορντερτάουν στο Νιου Τζέρσυ. Ο Ίζμπελ, ο Πφάιφερ, ο Κάμερον και ο Γουέστ ήσαν όλοι μέρος ενός δικτύου

γιατρών που μάζευαν πληροφορίες για τη CIA. Στις 4 Μαρτίου 1979 η Philadelphia Inquirer ανέφερε ότι το 1971 η CIA δοκίμασε μυστικά ένα ναρκωτικό για τον έλεγχο της συνείδησης πάνω σε 20 ανθρώπους, πέντε από τους οποίους ήσαν φυλακισμένοι στη φυλακή Χόλμεσμπουργκ της Βορειοανατολικής Φιλαδέλφειας. Σύμφωνα με το ρεπόρτερ Άαρον Επστάιν, τα τεστ άρχισαν μετά από την ανακάλυψη της CIA εκείνο το χρόνο ότι η Σοβιετική Ένωση προσπαθούσε να αναπτύξει ένα μη ανιχνεύσιμο ναρκωτικό, που θα μπορούσε να εξουδετερώσει πλήρως το μυαλό ενός θύματος. Επικαλούμενη τα "απαραίτητα αντίμετρα" εναντίον αυτής της "ενδεχόμενης απειλής εναντίον των VIPs και άλλων σημαντικών προσώπων των ΗΠΑ", η CIA εξουσιοδότησε το στρατό στο Έντζγουντ της Μέριλαντ να διεξάγει μια παρόμοια έρευνα με αυτή των Σοβιετικών, χρησιμοποιώντας σα πειραματόζωα δεκαπέντε στρατιώτες και πέντε φυλακισμένους των φυλακών του Χόλμεσμπουργκ. Οι ερευνητές του Έντζγουντ ανέπτυξαν πράγματι ένα ναρκωτικό, το οποίο σύμφωνα με μια αναφορά της CIA το 1973 "προκαλούσε παραλήρημα και άλλες ψυχωτικές καταστάσεις, που διαρκούσαν τρεις ή τέσσερες ημέρες με ακόλουθη αμνησία" και το οποίο δεν μπορούσε να ανιχνευθεί στο σώμα του θύματος. Σύμφωνα με τον Επστάιν αυτά τα προγράμματα που αποσκοπούσαν στην αλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς με ναρκωτικά, δηλητήρια, χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο και τεχνικές ηλεκτροσόκ, διεξήχθησαν από τη CIA για 25 περίπου χρόνια. Ανάμεσα στα 1964 και 1968, δύο τροχόσπιτα ήσαν παρκαρισμένα μέσα στην αυστηρά φρουρούμενη φυλακή του Χόλμεσμπουργκ. Το τι συνέβαινε σε αυτά αποκαλύφθηκε μετά από δέκα περίπου χρόνια. Όπως ανέφερε ο Επστάιν το 1979 "Σήμερα είναι σαφές ότι οι δραστηριότητες μέσα στα τροχόσπιτα, με τα παραγεμισμένα κελιά τους, δεν είχαν να κάνουν τίποτα με το έγκλημα και τη τιμωρία. Σε εκείνη τη περίοδο των τρεισήμισι ετών, ο Στρατός και το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας μετέτρεψαν 320 φυλακισμένους σε ανθρώπινα ινδικά χοιρίδια σε μυστικά πειράματα χημικού πολέμου". Για τους φυλακισμένους πάντως εκείνο το καιρό τα τροχόσπιτα με τα λευκά γράμματα "Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας" στα πλευρά τους ήταν ένα μυστήριο. Ο Ντόνελ Γουίλσον, που ήταν τότε φυλακισμένος, θυμήθηκε σε μια συνέντευξη με ποιο τρόπο έμαθε για τα τροχόσπιτα στο Χόλμεσμπουργκ: "Ήμουν στο Τετράγωνο - Δ. Τα παιδιά μου είπαν ότι αν ήθελα λεφτά για το σούπερ μάρκετ, το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να πάω στο Τετράγωνο - Α, όπου το πανεπιστήμιο εξέταζε ανθρώπους. "Γιατί πράγμα;", ρώτησα. "Κοίταξε", μου απάντησαν, "μπορείς να πας εκεί και να βγάλεις λεφτά. Πήγαινε απλώς και δες τι συμβαίνει". Έτσι πήγα και είδα διάφορους γιατρούς σε διάφορα κελιά και δωμάτια". Το Πανεπιστήμιο ήταν μια ιδανική επιλογή για το στρατό, καθώς αυτό είχε ήδη πρόσβαση στη φυλακή του Χόλμεσμπουργκ μέσω μιας συμφωνίας που προμήθευε το Πανεπιστήμιο με τροφίμους "εθελοντές" για την εξέταση φαρμάκων για ιδιωτική χρήση, δηλαδή για συμβόλαια με φαρμακευτικές εταιρίες. Το νέο συμβόλαιο όμως ήταν καθαρά στρατιωτικού ενδιαφέροντος. Σύμφωνα με τη

συμφωνία, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου επρόκειτο να δουλέψουν μαζί με τους επιστήμονες του Έντζγουντ στο Χόλμεσμπουργκ για να προσδιορίσουν τη MED-50, την Ελάχιστη Αποτελεσματική Δόση για την εξουδετέρωση του 50 τοις εκατό ενός δοσμένου πληθυσμού, για επτά διαφορετικές ουσίες ελέγχου της συνείδησης. Με τη λήξη του συμβολαίου οι γιατροί Κλίνγμαν και Κόουπλαν του Πανεπιστημίου ανέφεραν ότι είχαν βρει την MED-50 και των επτά χημικών ουσιών. Στη τελική τους αναφορά έγραψαν ότι "κανένα υποκείμενο δεν υπέφερε από κανένα μόνιμο τοξικό η επιβλαβές αποτέλεσμα". Η δήλωση όμως αυτή είναι δύσκολο να διαψευστεί ή να επιβεβαιωθεί, γιατί τα ονόματα των φυλακισμένων διαγράφηκαν στην αναφορά και αυτοί δεν εξετάσθηκαν μετά από το πείραμα για να προσδιοριστεί αν υπέφεραν πραγματικά από οποιαδήποτε "μόνιμα" τοξικά ή επιβλαβή αποτελέσματα. Στην αναφορά τους ο Κλίνγμαν και ο Κόουπλαν συμπεριέλαβαν μια περιγραφή των αποτελεσμάτων που είχαν μερικές από τις δραστικές ουσίες που δοκίμασαν πάνω στους φυλακισμένους: Παράγοντας 668: Βαρύτητα στα μάτια και αστάθεια ήταν τα κυρίαρχα βασικά συμπτώματα. Οι φυλακισμένοι ένιωσαν ήπια ανεβασμένοι ή μεθυσμένοι...Τα υποκείμενα ένιωθαν ελαφριά νύστα και ονειροπολούσαν λίγο περισσότερο από ότι συνήθως...Μια σημαντική νοητική εξασθένιση ήταν συνήθως εμφανής μέσα σε 30 λεπτά. Αναφέρθηκαν μερικές οπτικές ψευδαισθήσεις και σπάνιες παραισθήσεις. Σποραδικά σχισμές ή κηλίδες ερμηνεύθηκαν σαν "έντομα" ή "πρόσωπα"...Μερικά υποκείμενα ανέφεραν μια φαινόμενη κίνηση των τοίχων μετά από μια ή δυο ώρες. Οι τοίχοι "έμοιαζαν να αναπνέουν". Δυο υποκείμενα σε ενδιάμεσες δόσεις είχαν μια ήπια προσωρινή ναυτία για πέντε περίπου λεπτά. Ένα άλλο υποκείμενο, στην υψηλότερη δόση, έπαθε ναυτία και έκανε εμετό για 80 λεπτά. Παράγοντας 302,212: ...Τα υποκείμενα έγιναν νυσταλέα και συχνά αποκοιμήθηκαν.. Ταλαντευόντουσαν στεκόμενα και παραπατούσαν ελαφρά ενώ περπατούσαν, συχνά ακουμπώντας τους τοίχους του διαδρόμου...Μικρή εξασθένιση της σκέψης...Τα υποκείμενα ανέφεραν δυσκολία στο να συγκρατούν αριθμούς σε αριθμητικά προβλήματα. Ένιωθαν αβέβαια για τις απαντήσεις. Παράγοντας 302,196: Μέσα σε πέντε λεπτά από την ένεση, τα υποκείμενα παρατήρησαν συχνά μια αίσθηση αυξημένης προσπάθειας και αδεξιότητας στη κίνηση. Ένιωθαν βαριά τα πόδια τους. Ένιωθαν τα χέρια τους παράξενα και μακριά. Αργότερα, στη διάρκεια του τεστ αριθμητικής ικανότητας, ήταν δύσκολο να κινηθούν και να ελέγξουν το στυλό. Ήταν δύσκολο να κάνουν το στυλό να φτάσει στο χαρτί...Η ομιλία είχε ελαφρά συγκίνηση.. Η σκέψη επιβραδύνθηκε ελαφρά και η συγκέντρωση εξασθένισε.. Μερικά υποκείμενα είχαν οπτικές ψευδαισθήσεις. Παράγοντας 1-H: Η συνείδηση στη διάρκεια του τεστ ήταν νωθρή. Πολλά υποκείμενα είχαν συμπτώματα που έμοιαζαν με ελαφρύ παραλήρημα. Ανέφεραν παραισθήσεις και όνειρα τα οποία ήσαν κυρίως οπτικά και με χρώματα...Οι πα-

ραισθήσεις ήταν περιστασιακά τρομακτικές. Τα υποκείμενα είχαν δυσκολία να ξεχωρίσουν τη πραγματικότητα από τη φαντασία. Μερικά υποκείμενα παραπονέθηκαν για μικρότερα συμπτώματα σε περιόδους μέχρι και έξη βδομάδων μετά τη λήψη του παράγοντα. Αυτά περιελάμβαναν δυσκολία συγκέντρωσης και πονοκέφαλο όταν διάβαζαν για αρκετά λεπτά...τα υποκείμενα συχνά θυμόντουσαν να "νομίζουν" ότι στη διάρκεια του μαθηματικού τεστ ότι είχαν συμπληρώσει αρκετά προβλήματα και μετά συνειδητοποιούσαν ότι δεν είχαν συμπληρώσει κανένα.

Η ΜΠΟΥΡΑΝΤΑΝΓΚΑ Οι παρακάτω πληροφορίες προέρχονται από ένα άρθρο της εφημερίδας Wall Street Journal στις 3 Ιουλίου 1995. Η Μπουραντάνγκα είναι ένα είδος σκόνης των βουντού που λαμβάνεται από ένα Κολομβιανό τοπικό φυτό, ένα θάμνο που ονομάζεται μπαρατσέρα ή "μεθύσι". Χρησιμοποιήθηκε για εκατοντάδες χρόνια από τους ντόπιους σε θρησκευτικές τελετές. Αυτή η σκόνη όταν απορροφηθεί, κάνει τα άτομα να χάσουν τη θέληση και τη μνήμη τους, μερικές φορές για μέρες. Στη Κολομβία οι μεγαλύτεροι οπαδοί του ναρκωτικού είναι οι διάφοροι κλέφτες και εγκληματίες στους δρόμους. Οι κλέφτες αναμιγνύουν τη σκόνη με ηρεμιστικά και δίνουν το κοκτέιλ μπουραντάνγκα σε ανυποψίαστα θύματα, τα οποία στη συνέχεια ληστεύουν. Οι γιατροί της Μπογκοτά εκτιμούν ότι οι Κολομβιανοί απατεώνες βάζουν λαθραία την άοσμη, άγευστη και διαλυτή μπουραντάνγκα σε τροφή ή σε νερό σε περίπου 500 ανυποψίαστα θύματα στη πόλη κάθε μήνα. Οι μισές περίπου επείγουσες δηλητηριάσεις στη πόλη προέρχονται από τη μπουραντάνγκα που δίνεται σε ανυποψίαστα θύματα. Σε ένα συνηθισμένο σενάριο, προσφέρεται σε ένα άτομο μία σόδα ή ένα ποτό καρυκευμένο με την ουσία. Το επόμενο που θυμάται το άτομο είναι να περπατάει μίλια μακριά, εξαιρετικά αδύναμο και χωρίς καμιά μνήμη για το τι του συμβαίνει. Οι άνθρωποι γρήγορα ανακαλύπτουν ότι τους πήραν τα χρήματα, τα κοσμήματα, τα κλειδιά του αυτοκινήτου και μερικές φορές ότι έχουν κάνει πολλαπλές αναλήψεις από τη τράπεζα προς όφελος των δραστών. Επειδή η μπουραντάνγκα δίνεται συχνά στα κακόφημα μπαρ ή στα πορνεία, πολλά θύματα είναι απρόθυμα να προχωρήσουν το ζήτημα. Σύμφωνα με το Δρ. Ουράιμπ: "Το θύμα δεν μπορεί να πει όχι, δεν έχει θέληση και γίνεται πολύ δεκτικό στην υποβολή (η μπουραντάνγκα περιέχει σκοπολαμίνη). Είναι σαν ένα χημικός υπνωτισμός. Από τη στιγμή που του δίνεται, το θύμα δε θυμάται απολύτως τίποτα. Από μια εγκληματική άποψη, αυτό έχει πολλά πλεονεκτήματα". Μερικές φορές τα θύματα χρησιμοποιούνται ασυνείδητα σα μεταφορείς κοκαΐ-

νης. Σε μια μειοψηφία περιπτώσεων η μπουραντάνγκα χρησιμοποιείται για να δελεάσει νεαρές γυναίκες οι οποίες κακοποιούνται μετά σεξουαλικά. Όταν τις ανακαλύπτουν μετά από μέρες, δεν έχουν ιδέα για το τι τους συνέβη. Ο Ντούγκλας Μπαρ, υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος για Δημοτικός Σύμβουλος της Κομητείας του Ελ Πάσο στο Κολοράντο των ΗΠΑ και θύμα ο ίδιος νοητικού ελέγχου, κάνει το εξής σχόλιο για τη μπουραντάνγκα: "Αυτή η ουσία μπορεί να δοθεί με το ποτό, το τσιγάρο ή το εισπνεόμενο φάρμακο. Είναι άγευστη, άοσμη και μπορεί να δοθεί μαζί με ένα φάρμακο που κάνει το θύμα παροδικά τυφλό. Το θύμα κάτω από την επίδραση αυτού του ναρκωτικού, με ένα έμπειρο χειριστή, θα πει την αλήθεια σε όποια ερώτηση και αν του κάνουν. Το θύμα μπορεί να μην έχει ανάμνηση του συμβάντος, ή μπορεί να το θυμάται σαν ένα όνειρο. Αναμνήσεις γεγονότων, ενώ ήσαν κάτω από την επήρεια του ναρκωτικού, μπορούν να έρθουν στη συνείδηση μετά από πολλά χρόνια. Η CIA, το FBI, η NSA και τα περισσότερα αστυνομικά τμήματα γνωρίζουν γι' αυτά τα ναρκωτικά. Το ναρκωτικό αυτό χρησιμοποιείται από τις δυνάμεις ασφαλείας για να "κάνουν τους ανθρώπους να ξεχάσουν" άλλα γεγονότα. Θύματα αυτού του ναρκωτικού αναφέρουν συχνά μια παραμορφωμένη όραση, ιδιαίτερα ότι τα αντικείμενα γίνονται πλατιά και μικρά, ή ότι το κεφάλι του δότη αρχίζει να φαρδαίνει".

ΠΕΑ

Η Παρατήρηση Εξ' Αποστάσεως ή ΠΕΑ είναι μια ψυχική μέθοδος που υποτίθεται πως ανέπτυξαν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ σε μια προσπάθεια εύρεσης ενός ασφαλούς μέσου συλλογής ή μεταβίβασης πληροφοριών σε σχέση με τον εχθρό, χωρίς τη χρησιμοποίηση τεχνολογικών συσκευών. Με αυτό το τρόπο δε θα διακινδύνευαν οι πράκτορες, ούτε οι ίδιες οι πληροφορίες. Το αρχικό ενδιαφέρον προήλθε από τη CIA τη δεκαετία του '70, αλλά η βασική έρευνα διεξήχθη από την Υπηρεσία Πληροφοριών του Αμερικανικού Στρατού σε ένα απόρρητο σχέδιο που είχε σα στόχο την εκπαίδευση μερικών από τους καλύτερους αξιωματικούς του. Η CIA ξεκίνησε την έρευνά της με ψυχικά ευαίσθητα άτομα, τα οποία θα μπορούσαν ίσως να χρησιμοποιηθούν σαν "πομποδέκτες" πληροφοριών και να εκπαιδεύσουν στη συνέχεια άλλους. Η χρησιμοποίηση όμως ενός ψυχικού πομποδέκτη μεταξύ πρακτόρων στη Μόσχα και Πενταγώνου δεν έφερε τα αναμενόμενα αίσια αποτελέσματα. Αντίθετα, οι "Παρατηρητές Εξ' Αποστάσεως", οι ψυχικοί συλλέκτες πληροφοριών, ή "αναγνώστες των ακασικών αρχείων", εί-

χαν κάποια θετικά αποτελέσματα. Μερικοί από τους στόχους στους οποίου χρησιμοποιήθηκε η ΠΕΑ περιελάμβαναν την προσπάθεια εντοπισμού των Αμερικανών ομήρων στο Ιράκ, έναν απαχθέντα στρατηγό στην Ιταλία, ένα καταρριφθέν αεροπλάνο στη Νότια Αφρική, φορτία ναρκωτικών στη Κεντρική Αμερική και διάφορες άλλες ευαίσθητες καταστάσεις. Η CIA ζήτησε από την εταιρία American Institutes for Research (AIR) να εκτιμήσει στατιστικά το πρόγραμμα της ΠΕΑ. Η τελική αναφορά της εταιρίας στις 29 Νοεμβρίου 1995 συμπέρανε ότι, παρόλο που τα δεδομένα παρουσίαζαν ένα στατιστικά σημαντικό αποτέλεσμα, δεν είχε αναγνωρισθεί κανένας αιτιατός μηχανισμός και ότι αυτή δεν είχε αξία για τις επιχειρήσεις της υπηρεσίας πληροφοριών. Τελικά η CIA σταμάτησε την έρευνα για τη ΠΕΑ και λόγω των πολιτικών προβλημάτων που εν τω μεταξύ ενέκυψαν. Ο Αμερικανικός στρατός συνέχισε όμως κανονικά την έρευνά του και δημιούργησε μια ομάδα κρυφών μονάδων οι οποίες προσπαθούσαν με ψυχικές μεθόδους να επιλύσουν ορισμένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα στη συλλογή πληροφοριών. Οι αρχικές προσπάθειες δε χρησιμοποιούσαν τη ΠΕΑ όπως εξασκείται αυτή σήμερα, αλλά εστιάζονταν στη διατήρηση των καταστάσεων μεταλλαγμένης συνειδητότητας σε ψυχικά ευαίσθητα άτομα. Τα άτομα αυτά ξαπλώνανε σε ένα κρεβάτι, έχοντας ηλεκτρόδια στο κεφάλι και στα πόδια τους. Τα όργανα αυτά έδειχναν πότε είχαν επιτύχει μια αντιστροφή πολικότητας 180 μοιρών στο ηλεκτρικό δυναμικό του σώματός τους, που είναι ένα σύνηθες σημάδι για μια μεταλλαγμένη συνειδητότητα. Ένα άλλο άτομο στο δωμάτιο, ο "διευκολυντής", τους έδινε οδηγίες να "κινηθούν" προς το στόχο και να αναφέρουν τι έβλεπαν. Παρόλο που τα πειράματα αυτά συγκέντρωσαν αρκετά σημαντικές πληροφορίες, αυτές δε συμφωνούσαν πάντα μεταξύ τους. Αυτό ήταν ένα πρόβλημα, γιατί ο στρατός ήθελε ένα υψηλό βαθμό ακρίβειας για να αποδεχθεί τη μέθοδο. Το 1982 ο Ίνγκο Σουάν, ένα ψυχικά ευαίσθητο άτομο που είχε εργαστεί και πειραματισθεί για πολλά χρόνια σε διάφορα επιστημονικά ιδρύματα, παρουσίασε τα περίφημα "πρωτόκολλά" του, με τη βοήθεια των οποίων θα μπορούσαν να συλλεχθούν με τη ψυχική μέθοδο ακριβείς πληροφορίες. Αργότερα ο Σουάν εκπαίδευσε σε αυτές τις τεχνικές πάνω από 12 άτομα, μερικά από τα οποία ήταν στρατιωτικοί και άλλοι πολιτικό προσωπικό. Για να τους εισάγει στις μεταλλαγμένες καταστάσεις συνειδητότητας, πήγε την ομάδα αρχικά στο Ίδρυμα Μονρόε στη Βιρτζίνια, όπου αυτοί πέρασαν τη βασική εκπαίδευση για τις εξωσωματικές εμπειρίες. Η βασική τεχνική του Ιδρύματος Μονρόε είναι η χρησιμοποίηση ενός διακουστικού διακροτήματος για τη παραγωγή διαφόρων ψυχολογικών αποτελεσμάτων. Ο διακουστικός (ή δι-ωτικός) ρυθμός δημιουργείται με τη χρησιμοποίηση στερεοφωνικών ακουστικών και κασετών που παίζουν στο κάθε αυτί μια ελαφρώς διαφορετική συχνότητα. Το αποτέλεσμα είναι ένας τόνος με μια ενδιάμεση συχνότητα, που υποτίθεται ότι κάνει τον εγκέφαλο να την ακολουθήσει, δηλαδή τα εγκεφαλικά κύματα συντονίζονται σε αυτή τη συχνότητα.

Η εμπλοκή του Ιδρύματος Μονρόε με το Στρατό άρχισε το 1977, όταν το επισκέφθηκε ο Σκιπ Άτγουοτερ, μετά από πρόταση της μητέρας του. Αυτός το είπε μετά σε άλλους στο πρόγραμμα της ΠΕΑ και σύντομα ήλθαν και αυτοί, μαζί με τους Τζων Αλεξάντερ, Τζόε ΜακΜόνηγκλ και Άλμπερτ Στάμπλεμπαϊν. Σύντομα ο Στάμπλεμπαϊν άρχισε να στέλνει τους αξιωματικούς του εκεί, με βάση ένα πρόγραμμα με το όνομα "Προσωπική Εκπαίδευση Ταχείας Προόδου". Το 1984 όμως ένας μη ονομαζόμενος λοχαγός της υπηρεσίας πληροφοριών του στρατού είχε ένα ψυχικό επεισόδιο κάτω από την επήρεια των κασετών Ημισυγχρονισμού το Ιδρύματος και αναγκάστηκε να πάει σε άσυλο. Αυτό έσπρωξε τελικά τον Στάμπλεμπαϊν σε παραίτηση. Αργότερα, μετά το σκάνδαλο Ιράν - Νικαράγουα - Όλιβερ Νορθ και την έρευνα που ακολούθησε για ενδεχόμενες μυστικές οργανώσεις του Υπουργείου Άμυνας που δεν επιβλέπονταν σωστά και μπορούσαν να βλάψουν πολιτικά το πρόεδρο, η ομάδα ΠΕΑ έπεσε τελικά σε δυσμένεια. Η μέθοδος της ΠΕΑ είναι μια προσπάθεια επικοινωνίας με το ασυνείδητο και τη μεταφορά πληροφοριών από αυτό στο συνειδητό. Η ψυχική αυτή επικοινωνία ή διαίσθηση χρησιμοποιεί αυστηρά ένα αριθμό πρωτοκόλλων, για να εμποδίσει την παρείσδυση των νοητικών διεργασιών, οι οποίες θα μπορούσαν να μετατρέψουν την ακρίβεια της μεθόδου σε μια απλή ονειροπολησία. Οι πληροφορίες που έρχονται από το ασυνείδητο καταγράφονται, συνήθως με τη μορφή σχεδιαγραμμάτων, πριν προλάβει να παραβληθεί το συνειδητό και να καταστρέψει με την εκλογίκευση και τη φαντασία την όλη διαδικασία. Το να μην αναλύονται οι πληροφορίες μέχρις ότου συλλεχθούν όλες, αποτελεί το κυριότερο και το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της ΠΕΑ. Οι παρατηρητές εξ αποστάσεως εκπαιδεύονται για να αποκωδικοποιούν τα σχεδιαγράμματα, ώστε να πάρουν τις βασικές πληροφορίες που χρειάζονται για το στόχο. Η ΠΕΑ εστιάζεται πάντοτε σε ένα στόχο. Αυτός μπορεί να είναι οτιδήποτε για το οποίο θέλει να συλλέξει κάποιος ορισμένες πληροφορίες. Τυπικά οι στόχοι μπορεί να είναι τοποθεσίες, γεγονότα ή άνθρωποι. Μια συνεδρία ΠΕΑ ξεκινά με την εκτέλεση μιας σειράς διαδικασιών που χρησιμοποιούν τις λεγόμενες "συντεταγμένες στόχου". Αυτές είναι βασικά δυο τυχαίοι τετραψήφιοι αριθμοί που συνδέονται με το στόχο. Αν θέλουμε, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε γράμματα. Αυτοί οι αριθμοί βέβαια δεν έχουν καμιά σχέση με τη γεωγραφική θέση του στόχου, αλλά χρησιμοποιούνται απλώς για να εμποδίζουν τις λογικές διεργασίες και τη φαντασία κατά τη διαδικασία της συλλογής των πληροφοριών. Ένα όνομα για το στόχο μπορεί να δημιουργήσει δεκάδες συνειρμούς και προδιαθέσεις, ενώ ένας απρόσωπος αριθμός όχι. Πολλές φορές οι συντεταγμένες ενός στόχου δίνονται σε ένα παρατηρητή εξ' αποστάσεως, χωρίς καμιά πρόσθετη πληροφορία. Αυτός εφαρμόζει τότε τα πρωτόκολλα της ΠΕΑ πάνω σε αυτά τα νούμερα για να πάρει τις πληροφορίες για το στόχο από το ασυνείδητο, χωρίς να του φανερώσουν τη ταυτότητα του στόχου μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Τα πρωτόκολλα της ΠΕΑ έχουν επτά διακριτά στάδια. Σε κάθε στάδιο δίνονται διαφορετικά είδη πληροφοριών από το στόχο. Τα στάδια αυτά ενεργοποιούνται διαδοχικά σε μια συνεδρία ΠΕΑ από το πρώτο στάδιο μέχρι το έβδομο, παρόλο που μπορεί μια συνεδρία να τελειώσει χωρίς να έχουν συμπληρωθεί και τα επτά στάδια, εφόσον η πληροφορία για το στόχο έχει συλλεχθεί από τα προηγούμενα στάδια. Τα επτά στάδια της ΠΕΑ είναι τα εξής: Στάδιο 1: Τα στάδια 1 και 2 θεωρούνται σαν προκαταρκτικά στάδια και έχουν σχεδιαστεί για να επιτύχουν την αρχική επαφή με το στόχο. Οι πληροφορίες οι οποίες παρέχονται στο πρώτο στάδιο (π.χ. αν υπάρχει μια ανθρώπινη κατασκευή που να σχετίζεται με τη τοποθεσία του στόχου) είναι γενικές. Στάδιο 2: Σε αυτό το στάδιο αυξάνεται η επαφή με τη τοποθεσία. Οι πληροφορίες που παρέχονται εδώ περιλαμβάνουν χρώματα, υφή επιφανειών, θερμοκρασίες, γεύσεις, οσμές και ήχους, τα οποία έχουν σχέση με το στόχο. Στάδιο 3: Το στάδιο αυτό περιλαμβάνει ένα αρχικό σχεδιασμό της τοποθεσίας του στόχου. Στάδιο 4: Εδώ η επαφή με το στόχο είναι πολύ στενή. Στο Στάδιο 4 δίνεται η άδεια στο ασυνείδητο να έχει πλήρη έλεγχο στην "επίλυση του προβλήματος", επιτρέποντάς του να κατευθύνει τη πληροφορία στο συνειδητό τμήμα του εγκεφάλου. Στάδιο 5: Σε αυτό το στάδιο παρέχονται πληροφορίες οι οποίες αφορούν συγκεκριμένες κατασκευές, όπως για παράδειγμα την επίπλωση ενός δωματίου. Αυτό το στάδιο συνήθως παραλείπεται στις συνεδρίες ΠΕΑ, εκτός αν απαιτείται μια τόσο λεπτομερής πληροφορία σχετικά με ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Στάδιο 6: Σε αυτό μπορεί να ξεκινήσει κάποιος καθοδηγούμενος την εξερεύνηση της τοποθεσίας. Ο παρατηρητής μπορεί να ενεργοποιήσει σε περιορισμένο βαθμό τη νοητική του δραστηριότητα, για να κατευθύνει το ασυνείδητο προς τη πραγματοποίηση συγκεκριμένων και ειδικών σκοπών. Σε αυτό το στάδιο αναλύονται οι χωροχρονικές συντεταγμένες. Επίσης σε αυτή τη φάση σχεδιάζονται πιο λεπτομερή σχέδια. Στάδιο 7: Αυτό το στάδιο χρησιμοποιείται για να πάρουμε ηχητική πληροφορία, η οποία έχει σχέση με τη τοποθεσία, όπως το όνομα μιας περιοχής. (Για περισσότερες πληροφορίες, διαβάστε το "Κοσμικό Ταξίδι", Εκδόσεις Έσοπτρον). Σήμερα υπάρχουν ιδιωτικές εταιρίες που χρησιμοποιούν αυτές τις διαδικασίες που ανέπτυξε ο στρατός. Μια από αυτές είναι η Psi-Tech στο Μπέβερλι Χιλς της Καλιφόρνια, που έχει ιδρυθεί από μια ομάδα πρώην αξιωματικών της υπηρεσίας πληροφοριών. Ένα φυλλάδιο της εταιρίας αναφέρει ότι η Psi-Tech ιδρύθηκε το 1989, χρησιμοποιώντας "μια επιλεγμένη, τεχνικά καταρτισμένη ομάδα από επαγγελματίες αναλυτές, οι οποίοι παρέχουν μια μοναδική δυνατότητα συλλογής δεδομένων που δε διατίθενται πουθενά αλλού στο κόσμο. Εί-

μαστε μια ομάδα υψηλά εκπαιδευμένων ειδικών στη παρατήρηση εξ' αποστάσεως, οι οποίοι έχουν αναπτύξει τη ψυχική παρατήρηση σαν ένα ισχυρό εργαλείο έρευνας". Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη της εταιρίας Εντ Ντέιμς, η ΠΕΑ "είναι μια πολύ δομημένη τεχνική: ο ψυχικός παρατηρητής στέκεται σε ένα γραφείο με ένα πακέτο λευκό χαρτί κι ένα στυλό. Χρησιμοποιώντας τα πρωτόκολλα της ΠΕΑ, αισθάνεται στην αρχή ένα στόχο. Δεν του λένε τι είναι ο στόχος, αλλά του δίνεται μόνο ένας τυχαίος αριθμός. Το υποσυνείδητό του διδάσκεται να κάνει όλη τη δουλειά, βλέποντας πρώτα το στόχο σαν ένα είδος "σκεπτόσφαιρας". Το επόμενο στάδιο είναι οι αισθητικές αντιλήψεις. Αυτός επεξεργάζεται, κατεβάζει και αντικειμενοποιεί με λέξεις τα χρώματα, τις δομές, τις οσμές, τη γεύση, τους ήχους, τις θερμοκρασίες και τις διαστάσεις που υπάρχουν σε αυτό το μέρος". Οι ψυχικοί του Ντέιμς υποτίθεται ότι κατασκεύασαν μοντέλα από πηλό των βομβών του Unabomber "για μια ομοσπονδιακή υπηρεσία" Εάν ο στόχος τους είναι ένας "τρομοκράτης", όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν, τότε μπαίνουν, όπως λένε, από τη πίσω πόρτα. "Μπορούμε να είμαστε στο μυαλό τους, στα όνειρά τους". Στη διάρκεια της κρίσης στο Περσικό Κόλπο, ένας πελάτης της Psi-Tech, "μια μεγάλη εταιρία με στρατηγικά ενδιαφέροντα πετρελαίου στη Μέση Ανατολή", κάλεσε τον Ντέιμς και τους τηλεπαθητικούς του "να της δώσουν τα δεδομένα και την ανάλυση του ίδιου του Σαντάμ, του μυαλού του (πρόθεση, κίνητρο, συναισθηματικές καταστάσεις και συμπεριφορά), να διεισδύσουν στο πολεμικό του δωμάτιο για πληροφορίες σχετικά με τα πολεμικά του σχέδια, τις επιχειρήσεις του, την ισχύ των δυνάμεών του, διάφορες πιθανές μορφές εξαπάτησής του και να παρουσιάσουν μια εξαμηνιαία γενική άποψη για τη περιοχή του Περσικού Κόλπου". Σύμφωνα με τον ερευνητή Άλεξ Κονσταντίν, ο ταγματάρχης Ντέιμς έχει εκπαιδευθεί στη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών και είναι ο πρώην διοικητής της "Ομάδας Ψυχικής Κατασκοπίας" του στρατού, η οποία λειτούργησε κάτω από τις διαταγές της DIA. Είναι επίσης ένας μόνιμος συζητητής για το ψυχοκατασκοπευτικό σκάνδαλο του "Stargate". Αναγνωρίζει ότι στο παρελθόν είχε μπλεχθεί σε πολλά "πολύ, πολύ βαθιά σκοτεινά μαύρα προγράμματα". Παραδέχεται ότι στα τέλη της δεκαετίας του ’70, η μονάδα του "σχετίσθηκε με το "απόκρυφο" και απόκτησε έτσι ένα κακό όνομα. Ο ίδιος αναφέρει ότι η μονάδα του έχει προσφέρει υπηρεσίες στη CIA, τη NSA, τη DIA, τη DEA, το Ναυτικό και την Αεροπορία υπό την παρακολούθηση μιας ομάδας υπό τη προεδρία του στρατηγού Σταν Χάιμαν. Συνιδρυτής της Psi-Tech είναι και ο στρατηγός Άλμπερτ Στάμπλμπαϊν, συνταξιοδοτημένος διευθυντής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Στρατού. Η Psi-Tech έχει συσχετισθεί με διάφορα "απόκρυφα" προγράμματα της υπηρεσίας πληροφοριών, με ιπταμένους δίσκους, κοσμική τηλεπάθεια, τηλεμεταφορά και κοσμικά ταξίδια. Σύμφωνα με τον Ντέιμς, ο ήχος Taos Hum ** είναι ένας "χρονο - ραδιοφάρος" συχνότητας 17Hz, που διοχετεύει βαρυτική ενέρ-

γεια στο διάστημα, ένας αόρατος φάρος για τους εξωγήινους που ταξιδεύουν στο διάστημα. Οι ψυχικοί παρατηρητές της Psi-Tech, λέει, έχουν εντοπίσει και έχουν φτιάξει διαγράμματα αυτού του "εξωγήινου φάρου" του Taos. Οι τηλεπαθητικοί της Psi-Tech έχουν ανακαλύψει επίσης ένα γένος "εξωγήινων" που έρχεται από τον Άρη, προερχόμενο από ένα μακρινό πολιτισμό, γνωστό σαν "Η Ομοσπονδία". Οι εξωγήινοι που ταξιδεύουν στο χρόνο έχουν μια μηχανή ελέγχου της συνείδησης σε μια τοποθεσία πάνω στην επιφάνεια της σελήνης. **Ο ήχος 'Taos Hum' είναι ένας ήχος χαμηλού τόνου που ακούγεται σε πολλές περιοχές της γης, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τη Βόρεια Ευρώπη. Ακούγεται συνήθως σε ήσυχα περιβάλλοντα και περιγράφεται συνήθως σαν ο ήχος μιας μακρινής μηχανής ντίζελ. Εφόσον δεν είναι ανιχνεύσιμος από μικρόφωνα ή κεραίες VLF, η πηγή και η φύση του παραμένουν μυστήριο. Μερικές φορές αυτός είναι σταθερός, ενώ μερικές άλλες αλλάζει συνεχώς ένταση περίπου μια με τέσσερες φορές το δευτερόλεπτο. Μερικοί άνθρωποι τον αντιλαμβάνονται σα δυνατότερο μέσα στο σπίτι τους απ' ό,τι έξω απ' αυτό. Τον ακούει μόλις το 2% των ανθρώπων, αλλά επειδή τον ακούνε και μερικοί επιστήμονες και μπορούν να πειραματισθούν άμεσα μαζί του, θεωρείται ότι δεν πρόκειται για καμιά περίπτωση μαζικής υστερίας. Ο ήχος φαίνεται να έχει μια φέρουσα συχνότητα 40-50Ηz διαμορφωμένη περίπου στα 1-2Hz. Στην Αγγλία ένας χομπίστας το αναφέρει σαν ένα σήμα 150Hz και 250Hz διαμορφωμένο κατά 1-5 Hz. Τέλος αυτοί που είναι πολύ ευαίσθητοι στο άκουσμα αυτού του ήχου, τόσο ώστε να ενοχλούνται απ' αυτόν, αναφέρουν ότι η έντασή του δεν ελαττώνεται, ακόμα και αν φορέσουν ωτοασπίδες. Σύμφωνα με τον Άλεξ Κονσταντίν, εφόσον η Psi-Tech έχει επιβεβαιώσει ότι οι εξωγήινοι απαγάγουν ανθρώπινα όντα, προκύπτει άμεσα η θέση ότι επιστήμονες διεξάγουν παράνομα βιολογικά πειράματα και εμφυτεύουν στα θύματά τους υπνωτικές μνήμες για μια υποτιθέμενη απαγωγή τους από εξωγήινους: "Οι υπερφυσικές φαντασίες του Ντέιμς, ενός βετεράνου της "Ομάδας Εργασίας" της CIA για τα ΟΥΦΟ, θα μπορούσαν να ερμηνευθούν σαν ένα πέπλο για τον ανηλεή πειραματισμό και το βασανισμό οποιουδήποτε πέφτει σε δυσμένεια στην κοινότητα της υπηρεσίας πληροφοριών". Και ο Άλεξ Κονσταντίν συνεχίζει: "Στη πραγματικότητα, η βαθιά ιστορία της Psi-Tech είναι ένα κεφάλαιο μιας πολύ μεγαλύτερης κίνησης που αναπτύσσεται για την εξάπλωση του θρησκευτικού προγραμματισμού, των εξωγήινων επιδρομών και άλλων μορφών παράλογης πίστης. Η επιφάνεια αυτής της υπόγειας κίνησης βρίθει από ψευδαισθητικούς και ημι-μυστικιστικούς γνώστες. Από κάτω είναι ένας κρυμμένος κόσμος τρόμου, που προέρχεται από τα απόβλητα της κτυπημένης από τον πόλεμο Ευρώπης και τις καρδιές των πιο ανηλεών στρατιωτικών επιστημόνων της Ναζιστικής Γερμανίας. Από αυτούς τους ψυχρούς θαλάμους προήλθαν πολλά από τα μυστήρια που έχουν προβληματίσει από τότε το μεταπολεμικό κόσμο. Ένας τομέας της ουσιαστικής κυβέρνησης, η ομάδα νοητικού ελέγχου και βιοκυβερνητικής, γεννήθηκε στην ακαδημία. Ο σκοπός της έρευνάς της εί-

ναι ο εξής: "να αποκτήσουμε τον έλεγχο ενός ατόμου μέχρι το σημείο που αυτό θα εκτελέσει τη διαταγή μας, ενάντια στη θέλησή του και ακόμα ενάντια σε τόσο θεμελιώδεις νόμους της ανθρώπινης φύσης όπως η αυτοσυντήρηση". Σύμφωνα με το γνωστό φυσικό Τζακ Σαρφάτι το πρόγραμμα της Παρατήρησης εξ' Αποστάσεως (ΠΕΑ) ήταν μέρος ενός προγράμματος ψυχολογικού πολέμου που είχε σα σκοπό να κάνει τους Ρώσους ακόμα πιο παρανοϊκούς απ' ό,τι ήδη ήταν. Υπάρχουν ενδείξεις που υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία., στο ότι η KGB χρησιμοποίησε τουλάχιστον την ιδέα, εάν όχι τη πραγματικότητα των ψυχικών δυνάμεων για να ευθυγραμμιστεί με τις ΗΠΑ. Πολλές κριτικές εναντίον του ψυχοκατασκοπευτικού προγράμματος της ΠΕΑ προέρχονται από σκεπτικιστές που το θεωρούν σα μια άδικη σπατάλη χρημάτων. Υποθέτοντας ότι το πεδίο δεν είχε καμιά ιδιαίτερη αξία, τους φαίνεται παράξενο που ο στρατός επένδυσε αρκετά ταλαντούχα άτομα, αξιωματικούς της υπηρεσίας πληροφοριών και λαμπρούς επιστήμονες σε αυτή την εργασία. Είναι για παράδειγμα παράξενο που δυο ειδήμονες στα λέιζερ και στα μικροκύματα (Hal Puthoff και Russel Targ) σπατάλησαν μια δεκαετία ή περισσότερο χρόνο από τη ζωή τους για να ακούν ένα άτομο σε ένα δωμάτιο να περιγράφει μια εξωτερική σκηνή όπου στεκόταν ένα άλλο άτομο. "Τα πειράματα αυτά θα μπορούσαν να εκτελεστούν από κολεγιόπαιδα". Αυτή η σκέψη έχει οδηγήσει πολλούς να συμπεράνουν ότι η ΠΕΑ ήταν στη πραγματικότητα, μερικά ή εξ' ολοκλήρου, ένα κάλυμμα για κάποια άλλη δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών. Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι η ΠΕΑ και τα UFO έχουν χρησιμοποιηθεί σαν μια κάλυψη για μυστικά πειράματα νοητικού ελέγχου. Αυτό το σχέδιο θα έπειθε τα θύματα ότι οι "φωνές" ή τα αισθητηριακά δεδομένα που ελάμβαναν με αφύσικο τρόπο, οφείλοντο σε τσάνελιν, τηλεπάθεια ή παρατήρηση εξ' αποστάσεως. Μερικοί πάλι πιστεύουν ότι οι μελέτες που έγιναν, ήσαν πραγματικά πειράματα για τη τεχνητή πρόκληση σκέψεων και αισθητηριακών δεδομένων. Τα υποκείμενα επληροφορούντο μετά ότι η αισθητηριακή είσοδος ήταν το αποτέλεσμα της "παρατήρησης εξ' αποστάσεως". Βασικά τα άτομα στις επιχειρησιακές ομάδες της ΠΕΑ δεν επιβεβαίωσαν ανεξάρτητα τα αποτελέσματα των συνεδριών τους. Επληροφορούντο για την επιτυχία τους από τις οθόνες τους. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η Psi-Tech, που με το "Tech" θέλει να παραπέμπει στη "High - Tech", δηλαδή στην υψηλή τεχνολογία και όχι τόσο στη τηλεπάθεια, έχει ήδη κατηγορηθεί από αρκετούς ότι είναι μια εταιρία της CIA. Αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου παράξενο, αφού τα βασικότερα μέλη της προέρχονται από τις μυστικές υπηρεσίες. Έχει υποστηριχθεί ότι η Psi-Tech έχει χρησιμοποιήσει την ΠΕΑ για να εντοπίσει τους πυραύλους σκουντ του Σαντάμ Χουσεΐν στο Πόλεμο του Κόλπου. Ξέρουμε όμως ότι ο Σαντάμ δε διατηρούσε σε σταθερή θέση τους πυραύλους του,

όπου θα μπορούσαν άλλωστε να εντοπιστούν εύκολα από τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους, αλλά τους μετακινούσε συνεχώς, ιδίως όταν εξαπολύετο μια αεροπορική επίθεση. Αν λοιπόν η Psi-Tech μπορούσε να εντοπίσει τους σκουντ, θα μπορούσε να το κάνει με μια πραγματικά "High - Tech" και όχι με την ΠΕΑ. Πώς θα μπορούσε άλλωστε η ΠΕΑ να παρακολουθεί διαρκώς όλους τους συνεχώς μετακινούμενους πυραύλους του Σαντάμ. Θα πρέπει οι Παρατηρητές εξ' Αποστάσεως να είχαν την ικανότητα ενός ραντάρ υψηλής τεχνολογίας και ακριβείας. Αυτό ακριβώς προτείνουν μερικοί, μεταξύ αυτών και ο γνωστός ερευνητής Άλαν Γιου. Ότι δηλαδή η ΠΕΑ είναι μια πραγματικότητα, αλλά δε γίνεται από ανθρώπους, όπως άφησαν να εννοηθεί οι μυστικές υπηρεσίες, αλλά από ένα μυστικό ραντάρ υψηλής τεχνολογίας, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τον εντοπισμό ενός ατόμου μέσα από το σύστημα ηλεκτρονικής επιτήρησης των πολιτών. Για να μη ξεσηκώσουν λοιπόν το κόσμο για τη νέα βάρβαρη εισβολή στην ιδιωτικότητά του, οι μυστικές υπηρεσίες επινόησαν όλο αυτό το σχέδιο συγκάλυψης, παρουσιάζοντας τη μισή αλήθεια με τη ΠΕΑ. Αυτή η μισή αλήθεια είναι ότι ναι μπορεί να γίνεται παρατήρηση εξ' αποστάσεως, αλλά όχι όμως από ανθρώπους (ψέμα), αλλά από ειδικά ηλεκτρομαγνητικά κύματα που μπορούν να εισχωρούν μέσα από τσιμέντο ή τοίχους και να εντοπίζουν ένα άτομο ή αντικείμενο με χειρουργική ακρίβεια, μέρα ή νύχτα. Η αναφορά "Μικροκυματική Παρενόχληση και Πειράματα Νοητικού Ελέγχου" της Τζούλιαν Μακίνεϋ το Δεκέμβριο του 1992, παρουσιάζει το περιστατικό μιας μητέρας που σκότωσε ένα παιδί της σε μια προσπάθεια να το απαλλάξει από το περαιτέρω πόνο, εξ' αιτίας μιας συνεχιζόμενης ηλεκτρονικής παρενόχλησής του. Τέτοια περιστατικά, θα μπορούσαν να εξηγηθούν πολύ καλά με την προηγούμενη άποψη που δέχεται ότι στη πραγματικότητα η ΠΕΑ υπάρχει μέσα στο σύστημα ηλεκτρομαγνητικού ελέγχου του νου και της ηλεκτρονικής επιτήρησης των πολιτών. Ο πραγματικός ηλεκτρομαγνητικός εξοπλισμός της ΠΕΑ θα μπορεί να εντοπίζει αυτά τα θύματα και μετά θα μπορούν να εστιαστούν πάνω τους τα όπλα της ηλεκτρονικής παρενόχλησης (για τα οποία θα μιλήσουμε αργότερα) για να τα βασανίσουν. Σύμφωνα με τη πρώην βοηθό του Ρέιγκαν, Μπάρμπαρα Χόνεγκερ, "ο βασικός λόγος για το αυξανόμενο ενδιαφέρον (στη ψιονική έρευνα) είναι τα αρχικά αποτελέσματα που έβγαιναν από εργαστήρια των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, ότι ορισμένοι συνδυασμοί πλάτους και συχνότητας της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας στη περιοχή συχνότητας των εγκεφαλικών κυμάτων μπορούν να παρακάμψουν τον εξωτερικό αισθητηριακό μηχανισμό των ανθρώπων και να διεγείρουν άμεσα υψηλού επιπέδου νευρωνικές δομές στον εγκέφαλο. Αυτή η ηλεκτρονική διέγερση είναι γνωστό ότι προκαλεί διανοητικές μεταβολές εξ' αποστάσεως, μαζί με παραισθήσεις σε διάφορες βασικές αισθήσεις, ιδιαίτερα την ακοή". (McRae, Ronald, Mind Wars, St. Martin's Press, 1984, σελίδα 136)

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Τα παρακάτω προέρχονται από την Αναφορά Προσωπικού 103-97 της Επιτροπής του Κογκρέσου των ΗΠΑ «Για τα Ζητήματα των Βετεράνων», με ημερομηνία 8 Δεκεμβρίου 1994. Είναι λοιπόν στοιχεία από τις πιο επίσημες πηγές και όχι από κάποιον ευφάνταστο ερευνητή και δείχνουν ακριβώς τον παντελή αμοραλισμό και απανθρωπιά των ηγετών του Αμερικανικού Στρατού.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ "Στη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι του στρατιωτικού προσωπικού έχουν χρησιμοποιηθεί σε πειράματα και άλλες σκόπιμες εκθέσεις που διεξάγει το Υπουργείο Άμυνας, συχνά χωρίς τη γνώση ή τη συγκατάθεσή τους. Σε μερικές περιπτώσεις, στρατιώτες που συγκατατέθηκαν να χρησιμοποιηθούν σαν ανθρώπινα υποκείμενα, βρέθηκαν τελικά να συμμετέχουν σε πολύ διαφορετικά πειράματα από αυτά που τους περιγράφηκαν το καιρό που δέχθηκαν να χρησιμοποιηθούν σαν εθελοντές. Για παράδειγμα χιλιάδες βετεράνοι του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, οι οποίοι συναίνεσαν αρχικά να "δοκιμάσουν τα καλοκαιρινά ρούχα" με ανταμοιβή περισσότερο ελεύθερο χρόνο, βρέθηκαν μέσα σε θαλάμους αερίων να δοκιμάζουν τα αποτελέσματα του αερίου μουστάρδας και του λουισίτη. Επιπλέον, στρατιώτες διατάχθηκαν μερικές φορές από τους αξιωματικούς τους να δεχθούν να συμμετάσχουν "εθελοντικά" στην έρευνα, ή να αντιμετωπίσουν τρομερές συνέπειες. Για παράδειγμα, πολλοί βετεράνοι του Πολέμου στον Περσικό Κόλπο ανέφεραν ότι διατάχθηκαν να τους κάνουν πειραματικά εμβόλια στη διάρκεια της Επιχείρησης Ασπίδα της Ερήμου, ή να αντιμετωπίσουν τη φυλακή...." "...Το Υπουργείο Άμυνας διεξήγαγε αναρίθμητα πειράματα "εξουδετέρωσης ενός ανθρώπου", εκθέτοντας στρατιώτες σε χημικά όπλα για να προσδιορίσει το επίπεδο που θα προκαλούσε ένα δυστύχημα, δηλαδή την "εξουδετέρωση ενός άνδρα". Παρόμοια, εκατοντάδες στρατιώτες πήραν παραισθησιογόνα σε πειραματικά προγράμματα που διεξήγαγε το Υπουργείο Άμυνας με συμμετοχή ή χρηματοδότηση της CIA. Αυτοί οι στρατιώτες συχνά συμμετείχαν ασυνείδητα σαν ανθρώπινα υποκείμενα σε δοκιμές ναρκωτικών που είχαν σα σκοπό τον νοητικό έλεγχο ή την αλλαγή της συμπεριφοράς, συχνά χωρίς τη γνώση ή τη συγκατάθεσή τους. Παρόλο που ο τελικός σκοπός αυτών των πειραμάτων ήταν να δώσουν πληροφορίες που θα βοηθούσαν τις προσπάθειες του στρατού και της υπηρεσίας πληροφοριών, οι περισσότεροι Αμερικανοί θα συμφωνούσαν ότι η χρησιμοποίηση στρατιωτών σαν ασυνείδητων ινδικών χοιριδίων σε πει-

ράματα που σχεδιάστηκαν για να τους βλάψουν, τουλάχιστον προσωρινά, δεν είναι ηθική". "Είτε οι σκοποί αυτών των πειραμάτων άξιζαν είτε όχι, αυτές οι εμπειρίες έθεσαν σε κίνδυνο εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες και μπορεί να έχουν προκαλέσει μόνιμη βλάβη σε μερικά άτομα."

ΚΩΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

"Ο Κώδικας της Νυρεμβέργης είναι μια διακήρυξη 10 σημείων που διέπει τα πειράματα με ανθρώπους και διατυπώθηκε από τους Συμμάχους μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε αντίδραση για τα απάνθρωπα πειράματα που διεξήγαγαν οι Ναζί γιατροί και επιστήμονες. Ο Κώδικας δηλώνει ότι είναι ουσιαστική η εκούσια και η πληροφορημένη συγκατάθεση όλων των ανθρώπων που συμμετέχουν σε μια έρευνα, είτε στη διάρκεια του πολέμου είτε σε καιρό ειρήνης...." "...Παραπάνω από μια δεκαετία μετά τη διατύπωση του Κώδικα ης Νυρεμβέργης, η Παγκόσμια Ιατρική Εταιρία ετοίμασε συστάσεις σαν έναν οδηγό προς τους γιατρούς που χρησιμοποιούν ανθρώπινα υποκείμενα σε βιοϊατρική έρευνα. Σαν αποτέλεσμα, το 1964 έγινε στο Ελσίνκι της Φιλανδίας το Δέκατο Όγδοο Παγκόσμιο Ιατρικό Συνέδριο και υιοθέτησε τις συστάσεις που πρέπει να χρησιμοποιούνται σαν ένας ηθικός κώδικας κατά τη διεξαγωγή της βιοϊατρικής έρευνας με ανθρώπινα υποκείμενα. Αυτός ο κώδικας, που αναφέρεται σαν η Διακήρυξη του Ελσίνκι, αναθεωρήθηκε το 1975, το 1983 και το 1989. Διαφέρει από τον Κώδικα της Νυρεμβέργης σε ορισμένες σημαντικές απόψεις. Η Διακήρυξη του Ελσίνκι διαχωρίζει την κλινική (θεραπευτική) από τη μη κλινική (μη θεραπευτική) βιοϊατρική έρευνα και ζητά την "πληρεξούσια συγκατάθεση" για τα ανθρώπινα υποκείμενα που είναι νομικά αναρμόδια, όπως τα παιδιά, ή οι ενήλικοι με σοβαρές ή διανοητικές ανικανότητες". "Οι σημερινοί νόμοι εμποδίζουν το Υπουργείο Άμυνας να χρησιμοποιήσει Ομοσπονδιακά κεφάλαια για έρευνα που να περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση ανθρώπων σε πειράματα, εκτός και αν τα άτομα αυτά δώσουν εκ των προτέρων την ενημερωμένη συγκατάθεσή τους. Ο νόμος αυτός ισχύει ανεξάρτητα από το αν η έρευνα αποσκοπεί στο καλό του ατόμου."

ΤΟ ΑΕΡΙΟ ΜΟΥΣΤΑΡΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΥΙΣΙΤΗΣ

"Σύμφωνα με μια αναφορά που δημοσίευσε το Ινστιτούτο Ιατρικής (IOM) το περασμένο χρόνο 60.000 περίπου στρατιώτες χρησιμοποιήθηκαν σαν πειραματόζωα στη δεκαετία του 1940 για τη δοκιμή δύο χημικών ουσιών: του αερίου μουστάρδας και του λουισίτη. Τα περισσότερα από αυτά τα άτομα δεν ενημερώθηκαν για τη φύση αυτών των πειραμάτων και δε δέχθηκαν ποτέ μετά από αυτά ιατρική παρακολούθηση. Επιπλέον, μερικά από αυτά τα υποκείμενα απειλήθηκαν με φυλάκιση αν συζητούσαν με κανέναν γι' αυτά τα πειράματα, συμπεριλαμβανομένων των συζύγων, των γονέων και των οικογενειακών γιατρών τους. Για δεκαετίες το Πεντάγωνο αρνήθηκε ότι συνέβη αυτή η έρευνα, που προκάλεσε δεκαετίες πόνου σε πολλούς βετεράνους, οι οποίοι αρρώστησαν μετά το μυστικό πείραμα. Σύμφωνα με μια αναφορά του Ινστιτούτου Ιατρικής το 1993, αυτή η άρνηση από το Υπουργείο Άμυνας συνεχίζεται..."

ΟΙ ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΜΕΡΑΣ "..Πολλά πειράματα που δοκίμασαν διάφορους βιολογικούς παράγοντες πάνω σε ανθρώπινα υποκείμενα, αναφερόμενα σαν Επιχείρηση Γουάιτκοουτ, εκτελέσθηκαν στο Φορτ Ντέτρικ τη δεκαετία του 1950. Τα ανθρώπινα υποκείμενα αποτελούνταν στην αρχή από εθελοντές στρατιώτες. Μετά όμως από μια καθιστική απεργία των στρατιωτών, που ζητούσαν περισσότερες πληροφορίες για τους κινδύνους των βιολογικών δοκιμών, στρατολογήθηκαν για τις μελέτες οι Χιλιαστές της Εβδόμης Μέρας, οι οποίοι ήσαν αντιρρησίες συνείδησης. Επειδή τα άτομα αυτά δεν πίστευαν ότι συμμετείχαν σε πραγματική μάχη, δέχθηκαν να αποτελέσουν ανθρώπινα υποκείμενα στη στρατιωτική έρευνα που δοκίμαζε διάφορους μολυσματικούς παράγοντες. Τουλάχιστον 2.200 από αυτούς χρησιμοποιήθηκαν σε αυτά τα τεστ από τη δεκαετία του 1950 μέχρι τη δεκαετία του 1970". "Διαφορετικά από τις περισσότερες μελέτες που συζητούνται σε αυτή την αναφορά, η Επιχείρηση Γουάιτκοουτ ήταν πραγματικά εθελοντική. Οι αρχηγοί της Εκκλησίας των Χιλιαστών της Εβδόμης Μέρας περιέγραψαν αυτά τα ανθρώπινα υποκείμενα σα "συνειδητούς συμμέτοχους", παρά σαν "συνειδητούς αντιρρησίες", γιατί ήσαν πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους με τη συμμετοχή τους στην έρευνα, παρά να πολεμήσουν".

ΤΟ ΝΤΑΓΚΓΟΥΕΪ ΠΡΟΥΒΙΝ ΓΚΡΑΟΥΝΤ "Το Ντάγκγουεϊ Προύβιν Γκράουντ είναι μια στρατιωτική εγκατάσταση δοκιμών, 80 περίπου μίλια από τη Σωλτ Λέικ Σίτυ. Για δεκαετίες το Ντάγκγουεϊ είναι η περιοχή δοκιμής διαφόρων χημικών και βιολογικών όπλων. Από το 1951 μέχρι το 1969, έγιναν εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, δοκιμές στον ανοικτό

αέρα βακτηριδίων και ιών που προκαλούν ασθένειες στους ανθρώπους, στα ζώα και στα φυτά. Για παράδειγμα, αντιγόνα από ζώα που είχαν έλθει σε επαφή με την ιππική εγκεφαλομυελίτιδα της Βενεζουέλας (VEE), μια ασθένεια των αλόγων, βρέθηκαν αργότερα σε ζώα γύρω από το Ντάγκγουεϊ. Πριν την αναγνώριση αυτών των ουσιών στη γειτονιά του Ντάγκγουεϊ, η ασθένεια αυτή είχε αναγνωρισθεί μόνο στα ποντίκια της Φλόριντας. Αυτή ανακάλυψη υποδηλώνει ότι η VEE είχε χρησιμοποιηθεί σε δοκιμές ανοικτού αέρα στο Ντάγκγουεϊ ή μέσα στα εργαστήρια και μεταφέρθηκε στο κοντινό πληθυσμό των ζώων". "Το 1968, 6.400 περίπου πρόβατα πέθαναν μετά τη σκόπιμη απελευθέρωση ενός θανατηφόρου αερίου των νεύρων από ένα αεροπλάνο. Σύμφωνα με ένα κτηνίατρο που εξέτασε τα άρρωστα και θνήσκοντα πρόβατα, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αυτά δηλητηριάστηκαν από αέριο των νεύρων. Στην αρχή το Υπουργείο Άμυνας αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη για το ατύχημα, λέγοντας ότι τα πρόβατα πέθαναν από οργανοφωσφορικά μικροβιοκτόνα που είχαν ψεκαστεί σε ένα κοντινό χωράφι με αλφαάλφα. Μετά όμως από την νεκροψία των δηλητηριασμένων προβάτων, αναγνωρίσθηκε ο νευρικός παράγοντας VX, που κατέστησε σαφές ότι οι θάνατοι δεν προήλθαν από τα μικροβιοκτόνα. Τελικά το Υπουργείο Άμυνας αποζημίωσε τους ράντζερς για τα ζώα τους". "Είναι γνωστό ότι πολλοί άνθρωποι στο κοντινό περιβάλλον εκτέθηκαν επίσης σε πιθανούς βλαβερούς παράγοντες που χρησιμοποιήθηκαν σε πειράματα ανοικτού αέρα στο Ντάγκγουεϊ. Το1969, οι ανησυχίες εκφράστηκαν σε μια ακρόαση του Κογκρέσου για τις πιθανές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία του ιού VEE που δοκιμάσθηκε στο Ντάγκγουεϊ".

ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ "Από το 1945 μέχρι το1962, οι ΗΠΑ διεξήγαγαν αναρίθμητες πυρηνικές δοκιμές: Στο Κρόσροουντς (νησιά Μπικίνι), στο Σάντστοουν, στο Γκρηνχάους και στο Άβυ (Ατόλη Ένιγουετοκ), στο Κάσλ (Ατόλη Μπικίνι), στον Ειρηνικό Ωκεανό 400 μίλια νοτιοανατολικά του Σαν Ντιέγκο, στο Ρέντγουινγκ και στο Χάρντακ I (Ατόλες Ένιγουετοκ και Μπικίνι) και στο Άργους (Νότιος Ατλαντικός) και στο Ντομινίκ (Κρίστμας Άιλαντ, Τζόνστον Άιλαντ, 400 μίλια δυτικά του Σαν Ντιέγκο). Ο βασικός σκοπός τους ήταν να προσδιορίσουν τη βλάβη που προκαλούσαν οι βόμβες. Όμως σαν αποτέλεσμα το στρατιωτικό προσωπικό και οι πολίτες εκτέθηκαν στην ακτινοβολία. Παρόμοια τεστ διεξήχθησαν μέσα στην ήπειρο των ΗΠΑ, σε μέρη όπως το Μεξικό και η Νεβάδα..." "..Μαζί με τις δοκιμές πυρηνικών εκρήξεων, απελευθερώσεις ραδιενέργειας έγιναν επίσης σκόπιμα στις πυρηνικές τοποθεσίες των ΗΠΑ μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με το Γραφείο Γενικής Λογιστικής των ΗΠΑ, 12 τουλάχιστον σχεδιασμένες απελευθερώσεις ραδιενέργειας συνέβησαν σε τρεις πυρηνικές τοποθεσίες των ΗΠΑ στη διάρκεια της περιόδου 1948 - 1952. Αυτές

οι δοκιμές διεξήχθησαν στο Όακ Ρίντζ, στο Ντάγκγουεϊ και στο Λος Άλαμος. Επιπρόσθετα, μια σχεδιασμένη απελευθέρωση συνέβη στο Χάνφορντ το Δεκέμβριο του1949, η οποία έχει αναφερθεί σαν η δοκιμή του Γκρην Ραν. Δεν είναι γνωστό πόσοι πολίτες και στρατιωτικό προσωπικό εκτέθηκαν στην ακτινοβολία από αυτές τις δοκιμές".

ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ "Συνεργαζόμενο με τη CIA, το Υπουργείο Άμυνας έδωσε παραισθησιογόνα ναρκωτικά σε χιλιάδες "εθελοντές" στρατιώτες στις δεκαετίες του 1950 και 1960...

ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ «1). Τουλάχιστον για 50 χρόνια το Υπουργείο Άμυνας έχει εκθέσει σκόπιμα το στρατιωτικό προσωπικό σε δυνητικά επικίνδυνες ουσίες, συχνά μυστικά. 2). Το Υπουργείο Άμυνας έχει επανειλημμένως αποτύχει να συμμορφωθεί με τα απαιτούμενα ηθικά πρότυπα όταν χρησιμοποιεί ανθρώπινα υποκείμενα σε στρατιωτική έρευνα στη διάρκεια του πολέμου ή επ' απειλή πολέμου. 3). Το Υπουργείο Άμυνας λαθεμένα ισχυρίζεται ότι εφόσον ο σκοπός τους ήταν η θεραπεία, η χρήση των ερευνητικών φαρμάκων στον Περσικό Κόλπο δεν ήταν έρευνα. 4) Το Υπουργείο Άμυνας χρησιμοποίησε ερευνητικά φάρμακα στο Πόλεμο του Περσικού Κόλπου με τρόπους που δε ήσαν αποτελεσματικοί. 5) Το Υπουργείο Άμυνας δεν ήξερε εάν το βρωμίδιο της πυριδοστιγμίνης θα ήταν ασφαλές για να χρησιμοποιηθεί από τα στρατεύματα στο Πόλεμο του Περσικού Κόλπου. 6) Όταν τα στρατεύματα των ΗΠΑ εστάλησαν στο Περσικό Κόλπο το 1994, το Υπουργείο Άμυνας δεν είχε ακόμη καμιά απόδειξη ότι το βρωμίδιο της πυριδοστιγμίνης ήταν ασφαλές για χρήση σαν ένα δυναμωτικό αντίδοτο. 7) Η πυριδοστιγμίνη μπορεί να είναι πιο επικίνδυνη σε συνδυασμό με μικροβιοκτόνα και άλλες εκθέσεις. 8) Η ασφάλεια του εμβολίου βουτουλίασης δεν είχε αποδειχθεί πριν το Πόλεμο στο Περσικό Κόλπο. 9) Αναφορές εμβολιασμών άνθρακα δεν είναι κατάλληλες για την εκτίμηση της ασφάλειας. 10) Οι κανονισμοί του στρατού εξαιρούν τη πληροφορημένη συγκατάθεση των εθελοντών σε μερικά είδη στρατιωτικής έρευνας. 11) Το Υπουργείο Άμυνας και το DVA έχουν επανειλημμένα αποτύχει να δώσουν πληροφορίες και ιατρική παρακολούθηση σε αυτούς που συμμετέχουν στη στρατιωτική έρευνα ή διατάσσονται να πάρουν πειραματικά φάρμακα. 12) Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση έχει αποτύχει να υποστηρίξει τις επιστημονικές μελέτες που παρέχουν πληροφορίες για τα προβλήματα αναπαραγωγής που βιώνουν οι βετεράνοι που εκτέθηκαν σκόπιμα σε δυνητικά επικίνδυνες ουσίες. 13) Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση έχει αποτύχει να υποστηρίξει επιστημονικές μελέτες που παρέχουν έγκαιρες πληροφορίες για

αποφάσεις αποζημιώσεων του στρατιωτικού προσωπικού που εβλάφθη από διάφορες εκθέσεις. 14) Η συμμετοχή στη στρατιωτική έρευνα σπάνια περιλαμβάνεται σε στρατιωτικές ιατρικές καταγραφές, κάνοντας αδύνατη την υποστήριξη του ισχυρισμού ενός βετεράνου για ανικανότητα που συνδέεται με τη στρατιωτική υπηρεσία του. 15) Το Υπουργείο Άμυνας έχει επιδείξει ένα πρότυπο λαθεμένης παρουσίασης του κινδύνου από διάφορες στρατιωτικές εκθέσεις, που συνεχίζεται και σήμερα» Σημειώνουμε ότι τα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκε ότι πειράματα ακτινοβολίας εκτελέσθηκαν σε περισσότερους από 23.000 Αμερικανούς σε 1.400 περίπου διαφορετικά προγράμματα στα 30 χρόνια μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Τα πειράματα αυτά έγιναν πάνω σε στρατιώτες, φυλακισμένους, σε ανθρώπους με πνευματικά ελαττώματα (παιδιά και ενήλικους), σε ασθενείς νοσοκομείων με θανατηφόρες ασθένειες και σε φτωχές έγκυες γυναίκες.

ΑΠΑΓΩΓΕΣ ΑΠΟ UFO Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ

Οι σκεπτικιστές, οι δημοσιογράφοι και το κοινό δύσκολα μπορούν να πιστεύσουν τις ιστορίες της απαγωγής ανθρώπων από εξωγήινους που μπαίνουν σε κρεβατοκάμαρες μέσα από τοίχους και κλειστά παράθυρα, μετεωρίζονται στον αέρα και μεταφέρουν τους ανθρώπους πετώντας μέχρι το αεροσκάφος τους. Εντούτοις έχει αποδειχθεί ότι η βάση αυτών των ιστοριών δεν μπορεί να εξηγηθεί ψυχολογικά, σαν παραισθήσεις ή μαζικές ψευδαισθήσεις. Από τη προηγούμενη δεκαετία μερικοί απαχθέντες από UFO άρχισαν να αναφέρουν απαγωγές τους και από προσωπικό του στρατού ή της υπηρεσίας πληροφοριών, που τους μετέφεραν σε νοσοκομεία ή σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, επίγειες ή υπόγειες. Μερικοί απαχθέντες έχουν μάλιστα θυμηθεί ότι είδαν το στρατιωτικό προσωπικό να εργάζεται δίπλα - δίπλα με τους εξωγήινους σε αυτές τις μυστικές εγκαταστάσεις. Όλα αυτά θεωρούνται από τους περισσότερους εξωφρενικά. Οι ερευνητές στο πεδίο του νοητικού ελέγχου πιστεύουν ότι αυτές οι περιπτώσεις είναι μια απόδειξη ότι ολόκληρο το φαινόμενο των απαγωγών από εξωγήινους είναι σκηνοθετημένο από την υπηρεσία πληροφοριών για να καλύψει τα παράνομα πειράματά της. Γενικά οι απαχθέντες από το στρατό φαίνονται να παρενοχλούνται από ένα μαύρο ελικόπτερο χωρίς σήματα που πετά γύρω από τα σπίτια τους. Η μυστηριώδης δραστηριότητα αυτού του ελικοπτέρου ξεκινά από το τέλος της δεκαε-

τίας του 1960 και τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον για τους ακρωτηριασμούς των ζώων, αλλά όχι για τις υποτιθέμενες απαγωγές από εξωγήινους. Πάντως η δραστηριότητα των ελικοπτέρων σε σχέση με τις απαγωγές από UFO έχει τη τάση να αυξάνει από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα. Προς το παρόν δε φαίνονται να υπάρχουν απαγωγές από στρατιωτικό προσωπικό στην Αυστραλία, τη Νότια Αμερική, την Αφρική και την Ευρώπη. Όπου υπάρχουν, τα τυπικά πάντως σενάρια αυτών των απαγωγών περιλαμβάνουν: Κοντινή πτήση μαύρων ελικοπτέρων χωρίς σήματα, την εμφάνιση παράξενων φορτηγών ή λεωφορείων έξω από τα σπίτια των απαχθέντων, την έκθεσή τους σε αποπροσανατολιστικά ηλεκτρομαγνητικά πεδία και τη μεταφορά τους με ελικόπτερο, λεωφορείο ή φορτηγό σε ένα άγνωστο κτίριο, ή σε μια υπόγεια στρατιωτική εγκατάσταση. Συνήθως ο απαγωγέας τους κάνει μια ένεση, ενώ μετά την απαγωγή αισθάνονται αδυναμία και μερικές φορές ναυτία. Τελικά εξετάζονται από ανθρώπινους γιατρούς σε ορθογώνια δωμάτια. Γενικά τα περιγραφόμενα δωμάτια, οι διάδρομοι και τα έπιπλα είναι παρόμοια με τα γήινα δωμάτια των νοσοκομείων, εργαστηρίων ή ερευνητικών εγκαταστάσεων και δεν έχουν να κάνουν τίποτα με τα στρογγυλά, αποστειρωμένα δωμάτια και ιδιόμορφα έπιπλα που αναφέρονται στις περιγραφές απαγωγών από UFO. Αντίθετα, όταν η απαγωγή γίνεται από UFO, στις περισσότερες περιπτώσεις τα όντα εμφανίζονται μέσα από ένα κλειστό παράθυρο ή τοίχο, ή ο απαχθείς αισθάνεται μια παράξενη παρουσία στο δωμάτιο. Οι περισσότεροι απαχθέντες αναφέρουν σε αυτή τη περίπτωση ότι παραλύουν από τη νοητική δύναμη των εξωγήινων όντων. Η εξέταση των απαχθέντων είναι παρόμοια, όπως και στις απαγωγές από UFO: το θύμα δεν παραλύεται, αλλά δένεται σε ένα τραπέζι ή σε μια γυναικολογική καρέκλα. Μερικές φορές του δίνουν ένα δυνατό ποτό πριν την εξέταση. Οι γιατροί φορούν συνήθως λευκές στολές και δείχνουν ενδιαφέρον για εμφυτεύματα ή για γυναικολογικές εξετάσεις. Σε μερικές περιπτώσεις ένας στρατιωτικός γιατρός υποτίθεται ότι έψαξε για εμφυτεύματα και μερικές φορές εμφύτευσε στον απαχθέντα μια στρατιωτική συσκευή. Μερικοί απαχθέντες έχουν αναδρομές από "ταξίδια σε έναν άλλο κόσμο", που μερικοί ερευνητές τα έχουν εξηγήσει σα μια καλά φωτισμένη υπόγεια πόλη, στην οποία μπορεί να συναντήσουν και στρατιωτικό προσωπικό. Μερικοί πάλι βλέπουν εξωγήινους και στρατιωτικό προσωπικό μαζί, αλλά στη διάρκεια της ύπνωσης θυμούνται μόνον το στρατιωτικό προσωπικό. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να ανέμειξαν μια εμπειρία απαγωγής από UFO μ' ένα σενάριο απαγωγής από στρατιωτικό προσωπικό, ή ακόμα μπορεί να υπέστησαν κάποιο είδος υπνωτικού προγραμματισμού από τους στρατιωτικούς ψυχιάτρους στη διάρκεια της απαγωγής του. Μπορεί επίσης ο στρατός να χρησιμοποιεί τη διαδικασία της Ηλεκτρονικής Διάλυσης της Μνήμης (EDOM), η οποία μπλοκάρει την όραση και την ακοή. Μετά από αυτή τη διαδικασία νοητικού ελέγχου ο απαχθείς δε θα έχει μνήμη για το τι είδε ή άκουσε. Το μυαλό του θα είναι κενό.

Το 1975 ο δημοσιογράφος Τζέιμς Μουρ ισχυρίσθηκε ότι είχε πάρει πληροφορίες για το "ραδιοϋπνωτικό ενδοεγκεφαλικό έλεγχο" και την ηλεκτρονική διάλυση της μνήμης και (RHIC-EDOM) από δυο πράκτορες της CIA οι οποίες περιέγραφαν με λεπτομέρειες τις δυνατές χρήσεις της μεθόδου: " Ένα άτομο θα μπορούσε να τεθεί κάτω απ' αυτόν τον έλεγχο με ή χωρίς τη γνώση του, να προγραμματισθεί να εκτελέσει ορισμένες πράξεις και να διατηρήσει ορισμένες συμπεριφορές για όλη του τη ζωή. Ο έλεγχος μπορεί να πυροδοτηθεί μήνες, ή ακόμα χρόνια μετά τη πρώτη "ύπνωση" και προγραμματισμό...το συναίσθημα του θυμού μπορεί να δημιουργηθεί με τεχνητά ραδιοσήματα που στέλνονται στον εγκέφαλό του". Μερικές πληροφορίες που δίνουν οι απαχθέντες από στρατιωτικό προσωπικό θα μπορούσαν να είναι κάλλιστα αποτέλεσμα υπνωτικής υποβολής από τους στρατιωτικούς ψυχιάτρους. Υπάρχει επίσης η πιθανότητα το στρατιωτικό προσωπικό να χρησιμοποιεί λαστιχένιες μάσκες εξωγήινων και ειδικά εφφέ στη διάρκεια μιας απαγωγής από στρατιωτικό προσωπικό. Η Καταρίνα Γουίλσον αναφέρει αναδρομές όπου νομίζει ότι κράτησε τη λαστιχένια μάσκα ενός εξωγήινου στα χέρια της. Αυτό το γεγονός κάνει μερικούς ερευνητές του νοητικού ελέγχου να πιστεύουν ότι όλοι οι απαχθέντες από εξωγήινους χρησιμοποιούνται σε μυστικά πειράματα νοητικού ελέγχου, ή σε γενετικά πειράματα σκηνοθετημένα από τις μυστικές υπηρεσίες της Αμερικανικής κυβερνήσεως. Οι απαγωγές από προσωπικό του στρατού ή της υπηρεσίας πληροφοριών δείχνουν επίσης ότι λειτουργεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μια μυστική ομάδα του στρατού και της υπηρεσίας πληροφοριών που ασχολείται με την παρακολούθηση και απαγωγή των υποτιθέμενων απαχθέντων από UFO. Μπορεί αυτοί να παρακολουθούν τα σπίτια των θυμάτων τους, να τους απαγάγουν και πιθανά τα τους εμφυτεύουν στρατιωτικές συσκευές, μερικές φορές σύντομα μετά από μια απαγωγή τους από UFO. Μερικοί πιστεύουν ότι αυτή η ομάδα ψάχνει για πιθανά εμφυτεύματα από εξωγήινους. Το γυναικολογικό τους ενδιαφέρον πάνω σε απαχθείσες γυναίκες θα μπορούσε να εξηγηθεί, εάν αυτοί ψάχνουν για υποτιθέμενα εξωγήινα υβρίδια ή έμβρυα, εφόσον οι περισσότερες από αυτές τις γυναίκες είχαν εμπειρίες απώλειας του εμβρύου τους. Γενικά οι ιστορίες των απαγωγών αναδεικνύουν τρεις δυνατές ομάδες ενδιαφερόντων από τους απαγωγείς: Η πρώτη ομάδα ενδιαφέρεται για πειράματα νοητικού ελέγχου: αισθητηριακή απομόνωση, υγρή αναπνοή, ηλεκτρομαγνητική διέγερση των κροταφικών λοβών, εμφυτεύματα. Η δεύτερη φαίνεται να ενδιαφέρεται για τη βιολογική και τη γενετική έρευνα. Μερικά θύματα θυμούνται ότι είδαν ανθρώπους σε σωλήνες γεμάτες με υγρό και γενετικά μεταλλαγμένα ζώα σε κλουβιά στη διάρκεια των απαγωγών τους μέσα σε υπόγειες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι και οι απαχθέντες από εξωγήινους, χωρίς καμιά στρατιωτική επαφή, θυμούνται

παρόμοια σενάρια μέσα σε UFO. Η τρίτη ομάδα φαίνεται να είναι μια στρατιωτική ομάδα που λειτουργεί από τη δεκαετία του 1980 και ενδιαφέρεται για το φαινόμενο των απαγωγών από εξωγήινους με σκοπό τη συγκέντρωση πληροφοριών. Μπορεί αυτοί να πιστεύουν ότι μερικές απαγωγές από εξωγήινους είναι αληθινές και ότι έχουν άμεση σχέση με την εθνική ασφάλεια. Τέλος, μπορεί οι τρεις αυτές ομάδες να συνεργάζονται μεταξύ τους. Ο Μάρτιν Κάνον, γνωστός ερευνητής στο πεδίο του νοητικού ελέγχου, είναι της γνώμης ότι οι απαγωγές από UFO είναι πειράματα της CIA: "Όλες οι θεωρίες για απαγωγές από UFO που έχω συναντήσει μέχρι τώρα περιλαμβάνουν κάποια πτυχή της ιδέας του νοητικού ελέγχου. Μου φαίνεται πως αν ελέγχεται το μυαλό των ανθρώπων, και πιστεύω ότι αυτή η τεχνολογία υπάρχει, τότε θα πρέπει να κάνουμε την ερώτηση: μπορούμε να εμπιστευθούμε τις αναφορές των "απαχθέντων" για το τι βλέπουν, σε σχέση ίσως ακόμα και με τα UFO που βλέπουν;...Μπορούμε ακόμα να υποθέσουμε ότι υπάρχουν οι μικροί γκρίζοι εξωγήινοι, απλά και μόνο επειδή κάποιοι άνθρωποι μας λένε ότι υπάρχουν, ακόμα και όταν αυτοί πιστεύουν ότι υπάρχουν;" "...Έχω κάνει πολύ μεγάλη έρευνα στο θέμα της εμπλοκής της κυβέρνησης σε επιχειρήσεις νοητικού ελέγχου. Τους αρέσει να πιστεύουν οι άνθρωποι όλα αυτά...Γνωρίζω από την εσωτερική αλληλογραφία της CIA που έχω κοιτάξει στην Ουάσιγκτον, ότι ένα από τα προβλήματα που είχαν ήταν ότι κάθε φορά που πειραματιζόντουσαν με κάποιον για να δουν πόσο σταθερά μπορούσαν να ελέγξουν το μυαλό του, ακόμα και αν δοκίμαζαν πολλές τεχνικές για να τον κάνουν να ξεχάσει τη συνεδρία, ήταν αδύνατον να τον κάνουν να την ξεχάσει εντελώς. Μνήμες θα πρόβαλαν καμιά φορά αυτόματα, συνήθως στα όνειρα, για το τι του συνέβη". "Αλλά ένα από τα πράγματα που αυτοί ανέφεραν (στα έγγραφά τους) σε σχέση με τους ανθρώπους που θυμούνται, ήταν ότι αυτοί θα θυμηθούν οποιοδήποτε σενάριο τους λένε. Με άλλα λόγια μπορείτε να τους πείτε: "Ναι, κάτι συνέβη εκεί...αλλά ξέρεις...", μπορείτε να σταθεροποιήστε τη μνήμη τους, με άλλα λόγια να φτιάξτε μια ιστορία κάλυψης. Και με αυτό το τρόπο, το άτομο, ναι, μπορεί να ξυπνήσει στη μέση της νύκτας μ' εκείνο το τρομερό συναίσθημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, ότι του έχουν υποβάλλει να ξεχάσει κάτι που του συνέβη. Όσο όμως θα το θυμάται αυτό, δε θα βγει ποτέ προς τα έξω η πραγματική αλήθεια του θέματος". "...Η μέθοδός τους ονομάζεται Ραδιοϋπνωτικός Ενδοεγκεφαλικός Έλεγχος (Radio Hypnotic Intracerebreal Control) και συνδυάζεται με μια άλλη μέθοδο που λέγεται EDOM ή Ηλεκτρονική Διάλυση της Μνήμης (Electronic Dissolution Of Memory)...Στέλνοντας ηλεκτρονικούς παλμούς σε αυτά τα ενδοεγκεφαλικά εμφυτεύματα, μπορείς να εκπαιδεύσεις τις συχνότητες του εγκεφάλου σε ένα σημείο δεκτικότητας σε υποβολές, και μετά οι φωνές που μπορούν να τοποθε-

τηθούν μέσα στον εγκέφαλο θα δράσουν σαν ένα είδος υπνωτιστή εξ’ αποστάσεως. Κάτι που έχει μια πολύ μεγαλύτερη δύναμη υποβολής από ένα πραγματικό υπνωτιστή που μπορείτε να πληρώσετε για να σας δει. Και αυτοί μπορούν να σας κάνουν να πιστεύσετε ότι βλέπετε, ή ότι έχετε δει αυτά τα πράγματα, όταν στη πραγματικότητα μπορεί να σας λένε ότι σας απήγαγε ένα UFO".

Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Η εικονική πραγματικότητα στη γλώσσα των υπολογιστών είναι ένα σύστημα που επιτρέπει σε ένα ή περισσότερους χρήστες να αλληλεπιδρούν με ένα κόσμο προσομοίωσης της καθημερινής πραγματικότητας, ο οποίος δημιουργείται από μαθηματικά μοντέλα και προγράμματα υπολογιστών. Οι χρήστες μπορούν να βλέπουν τρισδιάστατες εικόνες, να ακούν κανονικά τους ήχους, να αγγίζουν τα εικονικά αντικείμενα, να τα σηκώνουν και να τα χειρίζονται, όπως περίπου και στη καθημερινή ζωή. Οι χρησιμοποιούμενες συσκευές αλληλεπίδρασης εκτός από τις εικόνες, τους ήχους και τις αισθήσεις που μεταδίδουν από τον εικονικό κόσμο στους χρήστες, στέλνουν επίσης την ομιλία και τις κινήσεις τους στα προγράμματα προσομοίωσης. Υπάρχει έτσι μια πλήρη επικοινωνία του χρήστη με τον εικονικό κόσμο, η οποία ελάχιστα διαφέρει προς το παρόν από την καθημερινή πραγματικότητα. Με την εξέλιξη το σύστημα της εικονικής πραγματικότητας θα αποτελέσει μια πλήρη και τέλεια προσομοίωση του καθημερινού κόσμου μας. Ήδη οι θεραπευτές χρησιμοποιούν την εικονική πραγματικότητα για τη θεραπεία της υψοφοβίας και άλλων ασθενειών. Ασθενείς επίσης με μυϊκή δυστροφία μαθαίνουν να χρησιμοποιούν το αναπηρικό καροτσάκι με τη βοήθεια του συστήματος της εικονικής πραγματικότητας. Οι μελλοντικές εφαρμογές του συστήματος είναι πολυπληθείς και χρησιμότατες. Οι χειρούργοι θα μπορούν να σχεδιάζουν και να κάνουν εικονικές εγχειρήσεις σε εικονικούς αρρώστους αντί για πραγματικά άτομα. Οι αρχιτέκτονες θα μπορούν να δείξουν στους πελάτες το σπίτι τους όπως ακριβώς θα είναι, προτού αυτό κτιστεί. Οι εκπαιδευόμενοι θα μπορούν να μαθαίνουν την οδήγηση του αεροπλάνου και άλλων πολύπλοκων συσκευών σ' ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας κ.λ.π. Θα μπορούμε επίσης να γνωρίσουμε με αυτό το τρόπο οποιαδήποτε όμορφη γυναίκα ή άνδρα θέλουμε, να κάνουμε έρωτα μαζί του, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και διάφορες πολύπλοκες καταστάσεις κοινωνικής συμπεριφοράς και να ικανοποιήσουμε γενικά όλες μας τις αισθήσεις. Θα μπορούμε επίσης να διαλέξουμε να επισκεφθούμε ένα όμορφο μέρος, να κάνουμε μαγεμένες καλοκαιρινές διακοπές και να ξεκουραστούμε όσο θέλουμε εκεί που θέλουμε. Όλ' αυτά είναι τόσο πραγματικά και τα ψυχολογικά αποτελέσματά τους τόσο θεραπευτικά και συγκλονιστικά, που θα έχουμε πια αποδείξει πρακτικά και επιστημονικά την ικανότητα του εγκεφάλου μας να δημιουργεί πολλούς φανταστικούς κό-

σμους, το ίδιο πραγματικούς με το καθημερινό. Προς το παρόν που η προσομοίωση του καθημερινού κόσμου δεν είναι ακόμα 100% τέλεια, ο χρήστης μπορεί να έχει μια ελάχιστη αναγνώριση της κατάστασής του. Όταν όμως το σύστημα βελτιωθεί πλήρως θα πέφτει στο ασυνείδητο όπως και στα συνηθισμένα όνειρα και θα θεωρεί τα διαδραματιζόμενα σαν τελείως αληθινά.

ΜΙΚΡΟΟΡΑΣΗ Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΟΘΟΝΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ Με την εικονική πραγματικότητα σχετίζεται το νέο σύστημα της μικροόρασης που ακτινοβολεί την εικόνα από ένα προσωπικό υπολογιστή κατευθείαν στα μάτια του χρήστη από το να χρησιμοποιεί μια επιφάνεια εργασίας ή μια οθόνη. Οι χρησιμοποιούμενοι υπολογιστές είναι στο μέγεθος ενός γουώκμαν. Το σύστημα αυτό μιμείται το τρόπο ακριβώς που λειτουργεί το μάτι. Πρώτα βγαίνει από έναν υπολογιστή μια εικόνα, η οποία διασπάται στα συστατικά μέρη της, χρώμα και φωτεινότητα. Μετά τα ηλεκτρονικά του συστήματος μετασχηματίζουν την εικόνα σε εικονοστοιχεία, ή πίξελς. Αυτά μεταδίδονται με ένα καλώδιο οπτικής ίνας σε ένα ζευγάρι μικροσκοπικών, ταχέως κινούμενων κατόπτρων, που "σχεδιάζουν" το ρεύμα των πίξελς στο πίσω μέρος του ματιού, όπως ακριβώς ένας καθοδικός σωλήνας "σχεδιάζει" μια εικόνα πάνω στην οθόνη της τηλεόρασης. Η εικονική αυτή οθόνη του αμφιβληστροειδούς έχει καταπληκτικές δυνατότητες για εικόνες που παράγονται από υπολογιστές που οι χρήστες θα έβλεπαν σαν πραγματικές, όπως ακριβώς στο πραγματικό κόσμο. Επειδή οι εικόνες δημιουργούνται με τον ίδιο τρόπο, όπως η ανθρώπινη όραση, ο μόνος περιορισμός για την οξύτητά τους είναι η ισχύς του υπολογιστή που τις προβάλλει. Οι εικόνες της εικονικής οθόνης του αμφιβληστροειδούς φαίνονται να κρέμονται λίγα μέτρα μπροστά από το θεατή, στερεές, αν και διαφανείς. Ο θεατής μπορεί να δει μέσα από αυτές στα πέρα αντικείμενα. Οι χειρούργοι χρησιμοποιώντας μικροσκοπικές κάμερες για να κατευθύνουν την εργασία τους μέσα στο σώμα του ασθενούς θα μπορούν να έχουν με αυτό το τρόπο τις εικόνες να επιπλέουν μπροστά τους. Δε θα χρειάζεται να στραφούν προς τα μόνιτορ. Επίσης με το νέο σύστημα θα μπορούσαν να υπάρξουν, ίσως στην επόμενη δεκαετία, βιντεοπαιχνίδια τριών διαστάσεων στα οποία οι ίδιοι οι παίκτες θα κινούνται μέσα από τις εικόνες. Παρόλο που μπορεί μερικοί να ανησυχήσουν για τα λέιζερ που ακτινοβολούν μέσα στα μάτια τους, τα φωτόνια που εκπέμπονται από την οθόνη είναι απλά σαν το φως που βγαίνει από την οθόνη ενός υπολογιστή.

ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΗ

Μερικές εμπειρίες απαχθέντων από UFO και θυμάτων νοητικού ελέγχου θα μπορούσαν να εξηγηθούν με μια προχωρημένη τεχνολογία εικονικής πραγματικότητας. Ο Δρ. Κάρλ Τάρνερ ονόμασε αυτές τις εμπειρίες Σενάρια Εικονικής Πραγματικότητας (ΣΕΠ). Υπάρχουν θύματα νοητικού ελέγχου που ισχυρίζονται ότι κάποιοι προβάλλουν εικόνες μέσα στο μυαλό τους. Αν αυτοί φέρουν στον εγκέφαλό τους ένα εμφύτευμα, οι χειριστές του εμφυτεύματος θα μπορούσαν να προβάλλουν ίσως ηλεκτρονικά διάφορες εικόνες και μνήμες στον εγκέφαλό τους. Μια δημοσίευση της Συμβουλευτικής Επιστημονικής Ομάδας της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών με τίτλο Οι Προοπτικές του Νέου Κόσμου, τον Ιούνιο του 1996, προέβλεψε τις στρατιωτικές εξελίξεις για τα επόμενα 50 χρόνια. Σε αυτή οι στρατιωτικοί επιστήμονες υπέδειξαν ότι η παλμική, διαμορφωμένη και κατευθυνόμενη ηλεκτρομαγνητική ενέργεια θα μπορεί να συζευχθεί ηλεκτρονικά με το ανθρώπινο σώμα με τέτοιο τρόπο, που θα επιτρέψει σε κάποιον να εμποδίσει τις εκούσιες μυϊκές κινήσεις ενός ατόμου, να ελέγχει τα συναισθήματα και τις δράσεις του, να του προκαλεί ύπνο, να του μεταδίδει υποβολές, να επεμβαίνει τόσο στη βραχυπρόθεσμη όσο και στη μακροπρόθεσμη μνήμη του και γενικά να παράγει ένα σύνολο εμπειρίας και να σβήνει ένα άλλο σύνολο εμπειρίας. Σύμφωνα με τους επιστήμονες του στρατού η ιδέα της εντύπωσης στο μυαλό κάποιου μιας εμπειρίας εικονικής πραγματικότητας είναι πολύ θεωρητική, αλλά εντούτοις πολύ συναρπαστική. Αν έχει αναπτυχθεί κρυφά μια τέτοια τεχνολογία και υπάρχει σήμερα, θα μπορούσε να εξηγήσει την ανεξήγητη ζωντάνια μερικών αφηγήσεων απαχθέντων με την εμφύτευση μιας εικονικής εμπειρίας μέσα στον εγκέφαλό τους. Ο Δρ. Τζόσεφ Σαρπ και ο Άλεν Φρέυ πειραματίσθηκαν με μικροκύματα προσπαθώντας να μεταβιβάσουν προφερόμενες λέξεις κατευθείαν μέσα στον ακουστικό φλοιό μέσω παλμικών μικροκυμάτων. Η εργασία του Δρ. Φρέυ σε αυτό το πεδίο, χρονολογούμενη από την εποχή της δεκαετίας των εξήντα, δημιούργησε το λεγόμενο Φαινόμενο Φρέυ, το οποίο είναι κοινά γνωστό σαν μικροκυματική ακοή. Με αυτό το τρόπο θα μπορούσαν να εξηγηθούν οι υποτιθέμενες απαγωγές από εξωγήινους και τα θύματα νοητικού ελέγχου που αναφέρουν ότι ακούν μερικές φορές φωνές μέσα στο κεφάλι τους, παρόλο που δεν είναι σχιζοφρενικοί. Σίγουρα αυτά τα σενάρια δεν μπορεί να είναι η περίπτωση για όλες τις απαγωγές από UFO, όπως οι πολλαπλές απαγωγές, αλλά μπορούν να εξηγήσουν ένα μικρό τμήμα ή μπορεί να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στις απαγωγές από προσωπικό του στρατού ή της Υπηρεσίας Πληροφοριών. Η Δεξαμενή Αισθητηριακής Απομόνωσης Αυτή ανακαλύφθηκε από το Δρ. Τζων Λίλυ, που προσπαθούσε να βρει με ποιο τρόπο θα μπορούσε να απομονώσει το μυαλό και τον εγκέφαλο. Είχε φαντασθεί μια ηχομονωμένη δεξαμενή με νερό σταθερής θερμοκρασίας στην οποία θα επέπλεε το σώμα του υποκειμένου. Βρήκε μια τέτοια παλιά δεξαμενή από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η οποία είχε κατασκευαστεί για πειράματα πάνω στο μεταβολισμό των υποβρύχιων κολυμβητών.

Ο Δρ. Λίλυ είχε πειραματισθεί επίσης με εγκεφαλικά εμφυτεύματα στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τότε ήταν που ήλθε σε επαφή με τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών και τους ερευνητές του Υπουργείου Άμυνας. Όπως έγραψε στο βιβλίο του "Ο Επιστήμονας", ενώ ήταν στο Εθνικό Ίδρυμα Υγείας, η εργασία του για τη δεξαμενή αισθητηριακής απομόνωσης, όπως και αυτή του εγκεφαλικού ηλεκτροδίου, προκάλεσε το ενδιαφέρον πολλών ατόμων, που του τηλεφώνησαν και ζήτησαν να μάθουν γι' αυτήν. Ανάμεσά τους ήταν και ερευνητές του Στρατού που ασχολούνταν με τη πλύση εγκεφάλου των αιχμαλώτων πολέμου. Αυτοί τον ρώτησαν αν η δεξαμενή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να αλλάξει τη πίστη των ατόμων με εξαναγκασμό. Ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τη δεξαμενή αισθητηριακής απομόνωσης μαζί με τα αντίστοιχα πειράματα πλύσης εγκεφάλου και τα άλλα πειράματα νοητικού ελέγχου. Ο Δρ. Λίλυ φαντάσθηκε διάφορες καταστάσεις στις οποίες θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η μέθοδός του με προσεκτικό έλεγχο της διέγερσης των απομονωμένων ατόμων, για την αλλαγή των πιστεύω τους. Ήταν πεπεισμένος ότι ο στρατός και η υπηρεσία πληροφοριών θα χρησιμοποιούσαν τη τεχνική του σε μυστικά πειράματα.

Η ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΚΡΟΤΑΦΙΚΩΝ ΛΟΒΩΝ Ο νευρολόγος Δρ. Μίκαελ Πέρσινγκερ, του Πανεπιστημίου Λωρέντιαν του Σάντμπαρι στο Οντάριο, απέδειξε ότι μπορεί κάποιος να δημιουργήσει τεχνητά μυστικιστικές εμπειρίες, εξωσωματικές εμπειρίες και άλλα είδη ψυχικών εμπειριών, διεγείροντας τους κροταφικούς λοβούς με κατάλληλα μαγνητικά πεδία. Είχε προηγουμένως ανακαλύψει ότι αυτές οι εμπειρίες συνδέονται με υπερβολικές εκρήξεις ηλεκτρικής δραστηριότητας στους κροταφικούς λοβούς. Το υποκείμενο φορούσε ένα κράνος ή μια συσκευή σαν τσιμπίδα πάνω στο κεφάλι του κι ένα τεχνητά δημιουργούμενο μαγνητικό πεδίο εμιμείτο τα κυματικά πρότυπα των νευρώνων στους κροταφικούς λοβούς του εγκεφάλου του.

Η ΥΓΡΗ ΑΝΑΠΝΟΗ Αρκετοί απαχθέντες έχουν αναφέρει ότι κλεισμένοι μέσα σε δεξαμενές γεμάτες με ένα παράξενο υγρό, αναγκάστηκαν να αναπνεύσουν αυτό το υγρό και τα κατάφεραν! Η ιδέα της υγρής αναπνοής ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1960, όταν ο φυσιολόγος Δρ. Τζ. Κύλστρα του Πανεπιστημίου Στέιτ της Νέας Υόρκης αντελήφθηκε ότι τα αλατικά διαλύματα μπορούσαν να κορεσθούν με οξυγόνο σε υψηλές πιέσεις. Ο Κύλστρα χρησιμοποίησε ένα θάλαμο συμπίεσης κι έκανε

πειράματα με ποντίκια, κατορθώνοντας να τα κρατήσει ζωντανά μέχρι 18 ώρες. Εφόσον το διοξείδιο του άνθρακα δεν απομακρυνόταν αρκετά γρήγορα από το σύστημα και συσσωρευόταν σε τοξικά επίπεδα, η διαδικασία δε μπορούσε όμως να χρησιμοποιηθεί σε ανθρώπους. Αργότερα, το 1966, ο Δρ. Λίλαντ Κλαρκ ανέπτυξε μια τεχνική όπου το ποντίκι ζούσε πάνω από 20 ώρες, αναπνέοντας φθοράνθρακα στους 18 βαθμούς Κελσίου. Όλα τα ζώα στα αρχικά πειράματα έπαθαν μια πνευμονική βλάβη, αλλά αυτό οφείλετο στις τοξικές ακαθαρσίες του φθοράνθρακα, στη χημική του αντίδραση με τους πνεύμονες, ή σε κάποιο άγνωστο, απροσδιόριστο παράγοντα. Το μυστήριο αυτό της πνευμονικής βλάβης, το πρόβλημα της εξάλειψης του διοξειδίου του άνθρακα και το γεγονός ότι ο φθοράνθρακας είχε τη τάση να συγκρατείται από τους ιστούς του σώματος, έπρεπε να λυθούν πριν δοκιμαστεί η διαδικασία σε ανθρώπους. Τα επόμενα χρόνια η τεχνική της υγρής αναπνοής βελτιώθηκε αρκετά. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι επιστήμονες διατήρησαν σκύλους ζωντανούς σε ένα υπερφθορανθρακικό μέσο για δυο περίπου ώρες. Μετά την απομάκρυνσή τους οι σκύλοι ήσαν ελαφρά υποξικοί, αλλά επέστρεψαν στη κανονική ζωή μετά από λίγες ημέρες. Μετά από αυτές τις δοκιμές στα ζώα η διαδικασία ήταν έτοιμη για τα ανθρώπινα υποκείμενα για τη καταπολέμηση του συνδρόμου της αναπνευστικής δυσφορίας, που είναι η βασική αιτία θανάτου στα πρόωρα μωρά. Αυτά τα πειράματα βέβαια με ενήλικους, θα ήσαν εξαιρετικά χρήσιμα στο στρατό, στο ναυτικό και τις υπηρεσίες πληροφοριών, π.χ. για τη διαφυγή από ένα υποβρύχιο και για υποθαλάσσιες συσκευές υποστήριξης οξυγόνου.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ Σε μια μελέτη της ''Air Force 2025'' με τον τίτλο "Επιχειρήσεις Πληροφοριών: Μια Νέα Πολεμική Ικανότητα'', οι συγγραφείς παρουσίασαν μια έρευνα για εμφυτευμένα μικροτσίπ στον εγκέφαλο που εκτελούν δύο βασικές λειτουργίες: Η πρώτη είναι να συνδέουν το άτομο που φέρει το εμφύτευμα με μια ομάδα "έξυπνων" δορυφόρων σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη γη, επιτρέποντας έτσι την αλληλεπίδραση του ατόμου με τις πηγές των πληροφοριών. Το εμφύτευμα μεταδίδει τις επεξεργασμένες πληροφορίες από το σύστημα των δορυφόρων στο χρήστη. Η δεύτερη λειτουργία είναι η δημιουργία από το βιοτσίπ ενός οραματισμού, που παράγεται από έναν υπολογιστή με βάση την αίτηση του χρήστη. Ο οραματισμός περικλείει το άτομο κι επιτρέπει στο χρήστη να τοποθετηθεί σε μια επιλεγμένη "πολεμική θέση". Περαιτέρω μια ευρεία κλίμακα φονικών και μη φονικών όπλων συνδέονται με το σύστημα, επιτρέποντας στους ειδικά εξουσιοδοτημένους με εμφυτεύματα χρήστες (ή "υπερκυβερνητικούς" στρατιώτες ) να τα χρησιμοποιήσουν άμεσα. Αυτό σημαίνει ότι ο στρατιώτης βλέπει το συνηθισμένο κόσμο μαζί με ένα σύνολο πληροφοριών που αναγνω-

ρίζουν και περιγράφουν διάφορα ιδιαίτερα αντικείμενα στο πεδίο οράσεώς του. Μπορεί τότε να εκτιμήσει την απειλή που παρουσιάζουν αυτοί οι στόχοι και να παραγγείλει μια ποικιλία οπλικών συστημάτων για να τους καταστρέψει από μακριά. Από αυτές τις στρατιωτικές μελέτες μπορούμε να δούμε ότι συνεχίζεται η μυστική έρευνα για τη μηχανή νοητικού ελέγχου και για τα εμφυτεύματα εικονικής πραγματικότητας. Μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι παρόμοια μυστικά στρατιωτικά ερευνητικά προγράμματα γίνονται και για βιολογικά και γενετικά όπλα. Αν υποθέσει ότι ένα κομμάτι των απαγωγών από εξωγήινους είναι αληθινό, τότε οι ίδιοι άνθρωποι που είναι πίσω από αυτά τα προγράμματα θα ενδιαφερόντουσαν και για τα βιολογικά, γενετικά και τα σχετικά με τον έλεγχο του νου πειράματα των εξωγήινων. Μια άλλη διατριβή του στρατού ερευνά την ολογραφική προβολή εικόνας, τις καλυμμένες συσκευές και το πολυφασματικό καμουφλάζ, που όλα μαζί θα ενισχύουν τη στρατιωτική απάτη. Η πιο ελπιδοφόρα τεχνολογία για το στρατό είναι η δημιουργία ενός εικονικού περιβάλλοντος, που ο εχθρός θα το νομίζει για πραγματικό! "Οφθαλμοί ευπειθέστεροι ώτων", έλεγε ο Ηράκλειτος, αλλά φαίνεται ότι αυτό δεν ισχύει σήμερα στο κόσμο της υψηλής τεχνολογίας, όπου μπορούν να συμβούν σχεδόν τα πάντα. Οι σχεδιαστές του Πενταγώνου άρχισαν να συζητούν τη ψηφιακή μορφοποίηση μετά την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ το 1990. Διάφοροι τότε έριξαν την ιδέα να φτιάξουν με υπολογιστή μια ψεύτικη βιντεοταινία του Σαντάμ Χουσεΐν να κλαίει, ή να δείχνει διάφορες ανδρικές αδυναμίες, ή σε μια κατάσταση σεξουαλικής έκθεσης. Το σχέδιο ήταν οι ταινίες αυτές να πλημμυρίσουν το Ιράκ και τον Αραβικό κόσμο. Η βιντεοταινία δεν προχώρησε ποτέ εξ' αιτίας διαφόρων γραφειοκρατικών διενέξεων, σκεπτικισμού για την ίδια τη τεχνολογία και ανησυχίες των ίδιων των Αράβων που συμμετείχαν στο συνασπισμό εναντίον του Σαντάμ. Μετά από αυτό παρουσιάσθηκε η ιδέα ενός ανώτερου αξιωματικού της Αεροπορίας να προβάλουν μια ολογραφική εικόνα του Αλλάχ πάνω από τον ουρανό της Βαγδάτης που να προτρέπει τους Ιρακινούς και το στρατό να ξεσηκωθούν εναντίον του Σαντάμ. Γενικά ο στρατός είχε τη δυνατότητα προβολής μεγάλων τρισδιάστατων αντικειμένων που να φαίνονται σα να επιπλέουν στον αέρα. Για να προβάλλουν όμως ένα τέτοιο μεγάλο ολόγραμμα, υπολόγισαν ότι θα χρειάζονταν ένα καθρέπτη μεγαλύτερο από ένα τετραγωνικό μίλι, καθώς επίσης τεράστιους προβολείς και πηγές ισχύος. Εκτός αυτού, υπήρχε και το δίλημμα: με τι έμοιαζε άραγε ο Αλλάχ; Εκτός όμως από τη ψηφιακή μορφοποίηση εικόνας και τον "Ολογραφικό προβολέα" του στρατού", υπάρχει η ψηφιακή μορφοποίηση ή κλωνοποίηση ήχου. Σε μια παρουσίαση της μεθόδου από τον ερευνητή επιστήμονα Τζώρτζ Πάπκα ακούστηκε η φωνή του στρατηγού Καρλ Στάινερ, πρώην Αρχιστρατήγου της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών, να λέει με σοβαρό

τόνο στο ακροατήριο: "Κύριοι σας καλέσαμε όλους εδώ για να σας πληροφορήσουμε ότι πρόκειται να ανατρέψουμε τη κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών". Η φωνή έμοιαζε βέβαια καταπληκτικά με του Στάινερ, αλλά δεν ήταν δική του, ήταν το αποτέλεσμα της τεχνολογίας μορφημάτων ήχου, που αναπτύχθηκε στο Εθνικό Εργαστήριο του Λος Άλαμο στο Νιου Μέξικο από τον Τζωρτζ Πάπκα και την ομάδα του. Αυτοί μπορούσαν, σε συνθήκες σχεδόν πραγματικού χρόνου, να κλωνοποιήσουν οποιαδήποτε φωνή από μερικά ηχητικά δεδομένα. Ο Στάινερ εντυπωσιασμένος, ζήτησε μετά την παρουσίαση ένα αντίγραφο της κασέτας. Ενώ παλαιότερα η μορφοποίηση της φωνής απαιτούσε "κοψίματα και ραψίματα" διαφόρων κομματιών από μια ομιλία, το λογισμικό του Πάπκα μπορεί να αντιγράψει με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια το τρόπο ομιλίας μας. Στη κλωνοποιημένη φωνή μας δεν υπάρχουν πια οι ρομποτικοί τόνοι της παλιάς μεθόδου. Εφόσον μπορούμε να ανάγουμε μια πληροφορία σε "μηδενικά και άσσους", μπορούμε να επιτύχουμε πάρα πολλά πράγματα. Η ψηφιακή μορφοποίηση φωνής, βίντεο και φωτογραφίας, έχει ήδη μια επιχειρησιακή ικανότητα στις στρατιωτικές επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου. Τέλος σε σχέση με τη χρησιμοποίηση "μη φονικών όπλων" μπορούμε να αναφέρουμε ότι το Εθνικό Ίδρυμα Δικαιοσύνης των ΗΠΑ χρηματοδότησε ένα ευρύ πρόγραμμα "για την ανάπτυξη νέων μη φονικών όπλων, που θα εξουδετερώνουν προσωρινά ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων, χωρίς καμιά μόνιμη φυσική βλάβη". Ο αρχικός σκοπός τους ήταν να τα χρησιμοποιήσουν "στην απελευθέρωση ομήρων, στο σταμάτημα διαφευγόντων εγκληματιών και στη καταστολή των εξεγέρσεων στις φυλακές". Το πρόγραμμα ανατέθηκε στο Εθνικό Εργαστήριο του Όακ Ρίντζ (ORNL), το οποίο τελικά πρότεινε την ανάπτυξη τριών όπλων: ενός θερμικού όπλου, ενός καταληπτικού όπλου κι ενός μαγνητοφωσφηνικού όπλου. Το θερμικό όπλο θα χρησιμοποιούσε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία για να θερμαίνει το σώμα στους 40,6 - 41,6 βαθμούς Κελσίου, "εξουδετερώνοντας με αυτό το τρόπο οποιαδήποτε απειλή, με βάση το γεγονός ότι ακόμα και ένας ελαφρύς πυρετός μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα ενός ατόμου να εκτελέσει διάφορες απλές εργασίες". Το καταληπτικό όπλο θα χρησιμοποιούσε ηλεκτρομαγνητική ενέργεια "για να προκαλέσει καταληψίες επιληπτικής μορφής σε άτομα, μέσα στη περιοχή ενός ιδιαίτερου ηλεκτρομαγνητικού πεδίου". Τέλος, το μαγνητοφωσφηνικό όπλο θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα με ένα κτύπημα στο κεφάλι με το οποίο βλέπει κάποιος "αστράκια". Και αυτό θα χρησιμοποιούσε ηλεκτρομαγνητική ενέργεια. Δεν ξέρουμε αν αυτά τα όπλα αναπτύχθηκαν πράγματι και αν χρησιμοποιήθηκαν και για άλλους σκοπούς.

ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ

ΤΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΡ. ΧΟΣΕ ΝΤΕΛΓΚΑΝΤΟ

"Χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα ψυχοχειρουργικής για να ελέγξουμε πολιτικά τη κοινωνία μας. Ο σκοπός του θα είναι ο φυσιολογικός έλεγχος του νου. Όποιος αποκλίνει από το δοθέν πρότυπο, θα αντιμετωπίζεται χειρουργικά". "Το άτομο μπορεί να νομίζει ότι η πιο σημαντική πραγματικότητα είναι η δικιά του ύπαρξη, αλλά αυτό είναι απλώς η προσωπική του άποψη, η οποία στερείται από κάθε ιστορική προοπτική. "Ο άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να αναπτύξει το δικό του νου (!). Αυτό το είδος φιλελεύθερου προσανατολισμού μπορεί να εξασκεί μεγάλη έλξη, αλλά πρέπει να ελέγξουμε ηλεκτρικά τον εγκέφαλο. Μια μέρα όλοι οι στρατοί και οι στρατηγοί θα ελέγχονται με την ηλεκτρική διέγερση του εγκεφάλου".

Αυτές ήσαν μερικές από τις παρατηρήσεις του Δρ. Χοσέ Ντελγκάντο, όταν κλήθηκε να καταθέσει στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για τα πειράματά του (Αναφορά του Κογκρέσου No. 262E, Vol. 118, της 24 Φεβρουαρίου 1974). Παρά τις ανήκουστες και αήθεις αυτές δηλώσεις του, ο Δρ. Ντελγκάντο συνέχισε την εργασία του στις ΗΠΑ, η οποία μάλιστα χρηματοδοτήθηκε από το Γραφείο Ναυτικών Ερευνών, το Εργαστήριο Αερο-Ιατρικής Έρευνας της Πολεμικής Αεροπορίας, το Ίδρυμα για τη Δημόσια Υγεία της Βοστόνης και κατεξοχήν από τη CIA. Ο Δρ. Ντελγκάντο εργάσθηκε αρχικά στην Ισπανία, στη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, υπό την προστασία του φασιστικού καθεστώτος, σε πειράματα νοητικού ελέγχου που χρησιμοποιούσαν τα αντίθετα συναισθήματα του πόνου και της ευχαρίστησης. Αργότερα σα Διευθυντής του Τμήματος Νευροψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γέιλ βελτίωσε το σχέδιο του "διαδερμικού διεγέρτη" του, ενός νευρολογικού πομποδέκτη και διεγέρτη αισθημάτων αποστροφής, που ελέγχετο από μακριά από έναν υπολογιστή. Ο Δρ. Ντελγκάντο ήταν ένας από τους πρωτοπόρους στη τεχνολογία ESB για την Ηλεκτρική Διέγερση του Εγκεφάλου (Electrical Stimulation of the Brain). Ένας σταθμός σε αυτό το πεδίο συνέβη, όταν ο Ντελγκάντο μπόρεσε να ελέγξει από απόσταση έναν αγριεμένο ταύρο. Συνδέοντας μια ραδιοφωνική κεραία

με ηλεκτρόδια μπηγμένα μέσα στον εγκέφαλο του ταύρου, απέδειξε ότι οι επιθετικές παρορμήσεις του ζώου μπορούσαν να εμποδιστούν με τον ηλεκτρονικό έλεγχο των μυϊκών αντανακλαστικών του. Στις 17 Μαΐου 1965 οι New York Times παρουσίασαν ένα αντίστοιχο άρθρο με τον τίτλο "Ταυρομάχος με Πομπό Σταματά Αγριεμένο Ταύρο", όπου ανέφεραν λεπτομερειακά τα πειράματα του Ντελγκάντο και την παράσταση που αυτός έδωσε σε ένα χωράφι στην Γκόρντοβα της Ισπανίας: "Το φως του απογευματινού ήλιου ξεχύθηκε πάνω από τους ψηλούς φράκτες μέσα στην αρένα, καθώς ο αγριεμένος ταύρος όρμησε πάνω στον άοπλο ταυρομάχο, έναν επιστήμονα που δεν είχε ξαναβρεθεί ποτέ σε παρόμοια κατάσταση. Τα κέρατα όμως του απειλητικού ζώου δεν έφτασαν ποτέ τον άνθρωπο με τη βαριά κόκκινη κάπα. Λίγο προτού συμβεί αυτό, ο Δρ. Ντελγκάντο πάτησε ένα κουμπί σε ένα μικρό πομπό που είχε στο χέρι του και ο ταύρος σταμάτησε απότομα. Μετά πάτησε ένα άλλο κουμπί και το ζώο στράφηκε πειθήνια δεξιά και απομακρύνθηκε γρήγορα. Ο ταύρος υπάκουσε στις εντολές που του δόθηκαν με την ηλεκτρική διέγερση με ραδιοκύματα ορισμένων περιοχών του εγκεφάλου του, όπου είχαν εμφυτευτεί ανώδυνα τη προηγούμενη μέρα μερικά λεπτά ηλεκτρόδια". Σύμφωνα με το Δρ. Ντελγκάντο, πειράματα αυτού του τύπου έχουν εκτελεστεί επίσης σε ανθρώπους. Όπως άλλωστε παρατήρησε στη διάρκεια μιας διάλεξής του για τον εγκέφαλο το 1965, "η επιστήμη έχει αναπτύξει μια νέα μεθοδολογία για τη μελέτη και τον έλεγχο της εγκεφαλικής λειτουργίας στα ζώα και στους ανθρώπους". Στα μέσα του 1970 άλλαξε τα ενδιαφέροντά του από την ESB (ηλεκτρική διέγερση του εγκεφάλου) στην ευρύτερη περιοχή των βιολογικών αποτελεσμάτων της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Αυτός χρησιμοποίησε κύματα ELF (Εξαιρετικά χαμηλές συχνότητες) για να προκαλέσει ύπνο ή μανιακή συμπεριφορά σε πιθήκους. Επίσης μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα κύματα ELF (=Extra Low Frequencies) για να αλλάξει τα συναισθήματα του πιθήκου, τα οποία προκαλούσε με ESB (ηλεκτρική διέγερση του εγκεφάλου του). Τα ανθρώπινα υποκείμενα του Ντελγκάντο μπορούσαν να οδηγηθούν με συνέπεια σε καταστάσεις όπως η ευφορία, η οργή ή η κούραση. Ο ίδιος δήλωσε: "Η διέγερση διαφορετικών σημείων στην αμυγδαλή και στον ιππόκαμπο στους τέσσερες ασθενείς προκάλεσε μια ποικιλία αποτελεσμάτων, που περιελάμβαναν ευχάριστες αισθήσεις, έξαρση, βαθιά συγκέντρωση, παράξενα συναισθήματα, υπερχαλάρωση, έγχρωμα οράματα και άλλες αντιδράσεις". Αυτή η έρευνα ήταν περιορισμένη σε εφαρμογές λόγω της εξάρτησής της από τα υλικά εμφυτεύματα μέσα στον εγκέφαλο. Όμως το 1970 η εταιρία RAND Corporation ανακάλυψε ότι η χρησιμοποίηση μόνο μικροκυματικής ακτινοβολίας ELF, "μπορούσε να προκαλέσει αϋπνία, κούραση, ερεθιστικότητα, απώλεια μνήμης και παραισθήσεις". Πρόσθετα, μια αναφορά της DIA αποκάλυψε ότι τα μικροκύματα ELF μπορούν να "προκαλέσουν μεταβολικές αλλαγές και να μεταβάλλουν την εγκεφαλική λειτουργία και τα πρότυπα συμπεριφοράς".

Βασικά ο Δρ. Ντελγκάντο είχε επινοήσει τον "stimoceiver", ο οποίος αποτελείτο από σύρματα που ένωναν στρατηγικά σημεία του εγκεφάλου με ένα ραδιοφωνικό πομποδέκτη, που ήταν τοποθετημένος κάτω από το δέρμα. Με αυτή τη συσκευή μπορούσε να προκαλέσει διάφορα συναισθήματα όπως έξαψη, ανησυχία και επιθετικότητα με την απλή στροφή ενός κουμπιού. Σύμφωνα με την άποψη που διετύπωσε στο βιβλίο του "Ο Φυσιολογικός Έλεγχος του Νου, Προς μια Ψυχολογικά Πολιτισμένη Κοινωνία" (Εκδόσεις Harper & Row, Νέα Υόρκη, 1969, σελίδες 89-96): "Μπορούμε να εφοδιάσουμε σήμερα τα ζώα ή τους ανθρώπους με μικροσκοπικά όργανα που ονομάζονται "stimoceivers" με τα οποία μπορούν να μεταδοθούν και να ληφθούν ηλεκτρικά μηνύματα προς από τον εγκέφαλο σε τελείως ελεύθερα υποκείμενα". "Η μεγάλη σμίκρυνση των ηλεκτρονικών συστατικών των οργάνων επιτρέπει τον έλεγχο όλων των παραμέτρων για τη ραδιοδιέγερση τριών διαφορετικών σημείων μέσα στον εγκέφαλο, καθώς επίσης τη τηλεμετρική εγγραφή τριών καναλιών ενδοεγκεφαλικής ηλεκτρικής δραστηριότητας". "Είναι λογικό να σκεφθούμε ότι στο προσεχές μέλλον ο stimoceiver θα αποτελέσει τον ουσιαστικό σύνδεσμο ανάμεσα στον άνθρωπο και στον υπολογιστή με μια αμοιβαία επανάδραση μεταξύ των νευρώνων και των οργάνων, δίνοντας ένα νέο προσανατολισμό για τον ιατρικό έλεγχο των νευροφυσιολογικών λειτουργιών. Για παράδειγμα, μπορούμε να σκεφθούμε ότι η εντοπισμένη ανώμαλη ηλεκτρική δραστηριότητα που προαναγγέλλει μια επικείμενη επιληπτική προσβολή, θα μπορούσε να συλληφθεί από τα εμφυτευμένα ηλεκτρόδια, να τηλεμετρηθεί σε ένα μακρινό δωμάτιο, να εγγραφεί σε μια ταινία και στη συνέχεια να αναλυθεί από ένα υπολογιστή που μπορεί να αναγνωρίζει τα ανώμαλα αυτά ηλεκτρικά πρότυπα. Η αναγνώριση αυτής της ιδιαίτερης ηλεκτρικής διαταραχής, θα μπορούσε να πυροδοτήσει την εκπομπή ραδιοκυμάτων για να ενεργοποιηθεί ο stimoceiver του ασθενούς και να προκαλέσει μια ηλεκτρική διέγερση σε μια προσδιορισμένη ανασταλτική περιοχή του εγκεφάλου, μπλοκάροντας έτσι την εμφάνιση του σπασμωδικού επεισοδίου". Θα πρέπει πάντως να παρατηρήσουμε ότι η ψυχοχειρουργική και η χειραγώγηση του εγκεφάλου με λοβοτομία, ηλεκτροσόκ ή ναρκωτικά υπήρξαν ήδη αποδεκτοί "επιστημονικοί" τρόποι για τον έλεγχο της συμπεριφοράς. Ο "stimoceiver" του Ντελγκάντο ήταν απλά μια τεχνολογική απάντηση στο ίδιο παλιό θέμα. Η μόνη διαφορά ήταν ότι ο Ντελγκάντο προωθούσε παρασκηνιακά τη χρήση του σαν ένα μέσο κοινωνικού ελέγχου και όχι απλώς σα μια μέθοδο ατομικής θεραπείας. Διεσπαρμένες σε μερικά κείμενα του Ντελγκάντο υπάρχουν διάφορες φωτογραφίες πολλών από τις συσκευές και τα εμφυτεύματά του, ιδιαίτερα αυτές που είναι πάνω από την επιφάνεια του δέρματος και ακτινογραφίες αυτών που είναι κάτω από το δέρμα. Αυτές δείχνουν ηλεκτρόδια εμφυτευμένα σε εγκεφάλους πιθήκων και ανθρώπων και μικροεπεξεργαστές στο μέγεθος ενός πακέτου

τσιγάρα στο πάνω μέρος των ξυρισμένων κεφαλιών τους, με τις οποίες τα ζώα υπόκεινται σε ηλεκτροσόκ και ένα συνεχές μαρτύριο, μερικά για πολλά χρόνια, ενώ ο Ντελγκάντο ανακάλυπτε ποιο μέρος του εγκεφάλου επηρεαζόταν και με ποια συχνότητα και το αποτελέσματα που είχε αυτό για την επιστήμη. Ο Ντελγκάντο έδειξε μεγάλη αναίδεια γιατί συμπεριέλαβε φωτογραφίες και ακτινογραφίες ανθρώπων με τη συσκευή προσαρτημένη στο κεφάλι τους σε ψυχιατρικά ιδρύματα, με τους ψυχιάτρους να κάθονται δίπλα τους και να φαίνονται σα να τους κοροϊδεύουν. Τα άτυχα θύματα εμφανίζονταν συγκαλυμμένα, σχεδόν μη αναγνωρίσιμα σε αυτές τις θαμπές φωτογραφίες. Οι σχέσεις μητέρας - παιδιού είναι πολύ καλά θεμελιωμένες στους πιθήκους ρέζους: η μητέρα περνούσε τον περισσότερο χρόνο της αγκαλιάζοντας το μωρό της, θηλάζοντάς το, νταντεύοντάς το και γενικά φροντίζοντάς το συνεχώς. Αυτή η σχέση διεκόπη μόλις διεγέρθη με ραδιοκύματα ο εγκέφαλός της και η μητέρα αναγκάσθηκε να υιοθετήσει μια επιθετική συμπεριφορά, γυρίζοντας γρήγορα γύρω - γύρω και δαγκώνοντας διάφορα μέρη του σώματός της. Αυτή έχασε τελείως το ενδιαφέρον της για το παιδί και αγνόησε το τρυφερό του κάλεσμα και τις προσπάθειές του να την πλησιάσει, μετά από 10 δευτερόλεπτα διέγερσης του εγκεφάλου της. Αυτή η αφύσικη συμπεριφορά διήρκεσε για 10 περίπου λεπτά, μετά από τα οποία η μητέρα επανέκτησε βαθμιαία ενδιαφέρον για να κρατήσει το μικρό πιθηκάκι στην αγκαλιά της, για να το εγκαταλείψει όμως ξανά όταν επαναλαμβανόταν η εγκεφαλική διέγερση. Ένα είδος σήματος ESB που είχε χρησιμοποιήσει ο Ντελγκάντο έκανε τους πιθήκους να γυρίζουν τα κεφάλια τους ή να χαμογελούν, αδιάφορα από το τι άλλο έκαναν εκείνη τη στιγμή. Το πείραμα αυτό επαναλήφθηκε μέχρι 20.000 φορές μέσα σε δυο βδομάδες. Ένα άλλο σήμα έκανε μια γάτα να γλύφει τη γούνα της και μετά να συνεχίζει να γλύφει το πάτωμα και τα κάγκελα του κλουβιού της. Στο τέλος ο Ντελγκάντο συμπέρανε ότι "τα ζώα έμοιαζαν σαν ηλεκτρονικά παιχνίδια"! Θα μπορούσαμε να σημειώσουμε ότι αυτό το είδος έρευνας υπονοεί τη δυνατότητα χρησιμοποίησης διαφόρων ατόμων για να κάνουν πράξεις ενάντια στη θέλησή τους. Θα μπορούσε για παράδειγμα ένας κανονικός άνθρωπος να μετατραπεί σε δολοφόνο με την αποστολή κατάλληλων σημάτων ESB στον εγκέφαλό του. Οι δυνατότητες χρησιμοποίησης γενικά αυτής της μεθόδου για νοητικό έλεγχο είναι απεριόριστες. Όπως όμως παρατηρεί ο Ντελγκάντο: "Ένας από τους περιοριστικούς παράγοντες σε αυτή τη μελέτη ήταν η ύπαρξη των συρμάτων που συνέδεαν το εγκέφαλο με το stimoceiver έξω από το κρανίο. Τα σύρματα αυτά αντιπροσώπευαν μια πιθανή εστία μολύνσεως και αποτελούσαν ένα εμπόδιο στη περιποίηση των μαλλιών (!), παρά το μικρό τους μέγεθος. Θα ήταν προφανώς πολύ πιο επιθυμητό να χρησιμοποιήσουμε μικροσκοπικά όργανα, τα οποία θα μπορούσαν να εμφυτευτούν τελείως κάτω από το δέρμα. Για αυτό το σκοπό έχουμε αναπτύξει στο εργαστήριό μας ένα μικρό τρικαναλικό διεγέρτη, ο οποίος μπορεί να τοποθετηθεί κάτω από το δέρμα και έχει ακροδέκτες που πρέπει να εμφυτευτούν

μέσα στον εγκέφαλο. Το όργανο είναι στερεής μορφής, δεν έχει μπαταρίες και μπορεί να λειτουργήσει απεριόριστα. Η απαραίτητη ηλεκτρική ενέργεια, ο τηλεχειρισμός των παραμέτρων διέγερσης και η επιλογή των καναλιών παρέχονται δια μέσου της διαδερμικής ηλεκτρικής σύζευξης με τη χρησιμοποίηση ενός μικρού πηνίου που ενεργοποιείται με ραδιοσήματα διαμορφωμένα κατά συχνότητα". Στο βιβλίο του "Ο Φυσιολογικός Έλεγχος του Νου: Προς μία Ψυχολογικά Πολιτισμένη Κοινωνία" υπερασπίζοντας τη χρησιμοποίηση της τεχνολογίας του, παρατηρεί: "Η τεχνολογία για τη μη αισθητηριακή επικοινωνία ανάμεσα στον εγκέφαλο και τον υπολογιστή μέσω του άθικτου δέρματος βρίσκεται ήδη στις άκρες των δακτύλων μας και οι συνέπειές της είναι δύσκολο να προβλεφθούν. Στο παρελθόν η πρόοδος του πολιτισμού έχει αυξήσει τρομακτικά την ισχύ των αισθήσεων, των μυών και των ικανοτήτων μας. Τώρα προσθέτουμε μια νέα διάσταση: την άμεση διασύνδεση εγκεφάλου και μηχανής. Πάντως, αν και αληθινή, αυτή η δήλωση είναι κάπως πολύ θεαματική και χρειάζεται μια προσεκτική διασαφήνιση. Η τωρινή γνώση μας σχετικά με τη κωδικοποίηση των πληροφοριών, των μηχανισμών της αντίληψης και της νευρωνικής βάσης της συμπεριφοράς μας είναι τόσο στοιχειώδης, ώστε είναι πολύ απίθανο να μπορέσουμε να συγκεντρώσουμε τους ηλεκτρικούς συσχετισμούς των σκέψεων ή των συναισθημάτων, να τους μεταδώσουμε και να τους εφαρμόσουμε ηλεκτρικά πάνω στην κατάλληλη δομή ενός άλλου υποκειμένου, για να αναγνωρισθούν και για να πυροδοτήσουμε σε αυτό σχετικές σκέψεις ή συναισθήματα. Μπορούμε όμως ήδη να προκαλέσουμε μια μεγάλη ποικιλία αποκρίσεων, από κινητικά αποτελέσματα μέχρι συναισθηματικές αντιδράσεις και διανοητικές εκδηλώσεις, με μια άμεση ηλεκτρική διέγερση του εγκεφάλου. Επίσης αρκετοί ερευνητές έχουν μάθει να αναγνωρίζουν πρότυπα ηλεκτρικής δραστηριότητας (τα οποία θα μπορούσε να αναγνωρίσει επίσης ένας υπολογιστής), που εντοπίζονται σε ειδικές περιοχές του εγκεφάλου και σχετίζονται με προσδιορισμένα φαινόμενα, όπως η αντίληψη των οσμών, ή η οπτική αντίληψη άκρων και κινήσεων. Προχωρούμε πάντως γρήγορα στην αναγνώριση των προτύπων των ηλεκτρικών συσχετίσεων της συμπεριφοράς και στη μεθοδολογία για τη δίοδη ραδιοεπικοινωνία ανάμεσα στον εγκέφαλο και τους υπολογιστές". Ας σημειωθεί ότι τα έγραφε αυτά πριν από τρεις δεκαετίες! "Έχουν εκφραστεί φόβοι ότι η νέα αυτή τεχνολογία φέρνει μαζί της την απειλή ενός πιθανού αθέλητου και ανήθικου ελέγχου από απόσταση των εγκεφαλικών δραστηριοτήτων του ανθρώπου από έναν άλλο άνθρωπο, αλλά αυτός ο κίνδυνος είναι αρκετά απίθανος και εξουδετερώνεται από τα αναμενόμενα κλινικά και επιστημονικά οφέλη (!). Η ηλεκτρονική γνώση και η υπερσμίκρυνση έχουν προχωρήσει τόσο πολύ, που τα όρια τους φαίνονται βιολογικά μάλλον παρά τεχνολογικά. Η βασική ανάγκη που έχουμε είναι για περισσότερες πειραματικές πληροφορίες για τους νευρωνικούς μηχανισμούς που συνδέονται με τις διαδικασίες της συμπεριφοράς και της νόησης, και η έρευνα σε ελεύθερα άτομα υπόσχεται να μας αποκαλύψει μια νέα κατανόηση του συνηθισμένου νου και

μια πιο αποτελεσματική θεραπεία των διαταραγμένων μυαλών". Ο Ντελγκάντο ήταν υπερενθουσιασμένος για τη "φανταστική δυνατότητα να μπορούμε από το εξωτερικό να τροποποιήσουμε το εσωτερικό, να μπορούμε δηλαδή να δώσουμε μηνύματα στο εσωτερικό. Αλλά η ομορφιά είναι ότι τώρα δε χρησιμοποιούμε ηλεκτρόδια". Ο Ντελγκάντο απέδειξε ότι η συμπεριφορά πιθήκων μπορεί να μεταβληθεί χρησιμοποιώντας παλμικά μαγνητικά πεδία χαμηλής ισχύος. Σε αυτά τα πειράματα δε χρησιμοποίησε εμφυτεύματα κεραίας. Σύμφωνα με αυτόν: "Οποιαδήποτε λειτουργία στον εγκέφαλο - συναισθήματα, νου, προσωπικότητα - θα μπορούσαμε να τα μεταβάλλουμε με αυτή τη μη επιθετική τεχνολογία".

ΑΛΛΟΙ "ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ" ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΩΝ Το 1953 ο Δρ. Τζων Λίλυ μελετούσε τον εγκέφαλο με σκοπό να ανακαλύψει την περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει κάθε σωματική λειτουργία. Με τη χρησιμοποίηση της ηλεκτρικής διέγερσης αυτός ανακάλυψε το ακριβές σημείο στον εγκέφαλο του πιθήκου που ελέγχει το πόνο, το φόβο, την ανησυχία και το θυμό. Μπορούσε επίσης να εντοπίσει τη στύση, την εκσπερμάτωση και τον οργασμό στον αρσενικό πίθηκο. Η CIA έμαθε για τα πειράματά του και τον πλησίασε. Αυτός συνεργάσθηκε για λίγο μαζί της και μετά διέκοψε τη συνεργασία του, φοβούμενος τη πιθανότητα να χρησιμοποιήσει η CIA την εργασία του για να ελέγχει ηλεκτρονικά τους ανθρώπους από απόσταση με τη χρησιμοποίηση κατάλληλων ηλεκτροδίων εμφυτευμένων σε στρατηγικά σημεία του εγκεφάλου τους. Ο Δρ. Στέφεν Άλντριχ, που εργαζόταν στην Υπηρεσία για την Ανάπτυξη της Έρευνας της CIA, συγκέντρωσε την εργασία που άρχισε ο Δρ. Λίλυ και κατάφερε με την ομάδα του να ελέγχει από απόσταση τις κινήσεις των ζώων με τη χρησιμοποίηση ηλεκτροδίων εμφυτευμένων στον εγκέφαλο ζώων (ίσως και ανθρώπων). Το 1961 ανέφερε ότι "βρισκόντουσαν πια σε δυνατότητα παραγωγής...". Ένα έγγραφο της CIA του Δεκεμβρίου 1961 δηλώνει ότι "έχει αποδειχθεί οριστικά πια η δυνατότητα ελέγχου από απόσταση των δραστηριοτήτων αρκετών ζώων..." Ο Καναδός Δρ. Γουάιλντερ Πένφιλντ εμφύτευσε ηλεκτρόδια στον εγκεφαλικό φλοιό επιληπτικών ασθενών που επρόκειτο να εγχειριστούν και μπόρεσε έτσι να βελτιώσει σημαντικά τη μνήμη τους με την ηλεκτρική διέγερση του εγκεφάλου τους. Από την άλλη μεριά ο Δρ. Γ. Άντεϋ, φυσιολόγος στο Ινστιτούτο Έρευνας για τον Εγκέφαλο του Πανεπιστημίου UCLA, εμφύτευσε ραδιοπομπούς μέσα στον εγκέφαλο γατών και χιμπατζήδων, οι οποίοι μπορούσαν να στέλνουν σήματα σε ένα δέκτη σχετικά με την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου τους. Επιπλέον εστέλνοντο ραδιοσήματα στους εγκεφάλους αυτών

των ζώων, τα οποία τροποποιούσαν τη συμπεριφορά τους, ανάλογα με τις εντολές του γιατρού. Άλλα πειράματα με τη χρησιμοποίηση εμφυτευμένων ηλεκτροδίων από πλατίνα, χρυσό και ανοξείδωτο ατσάλι βοήθησαν τους ερευνητές να τρελάνουν εντελώς γάτες, να προκαλέσουν αφασία σε πιθήκους ή να κάνουν ανθρώπους να τινάζουν τα χέρια τους πάνω - κάτω. Η CIA ακολουθώντας την επιτυχημένη εργασία του Ντελγκάντο ξεκίνησε το δικό της ερευνητικό πρόγραμμα πάνω στον ηλεκτρομαγνητικό έλεγχο της συμπεριφοράς με τη κωδική ονομασία "Σλήπιν Μπιούτυ". Με τη καθοδήγηση του Δρ. Ιβόρ Μπράουνινγκ δημιουργήθηκε στο Νέο Μεξικό ένα εργαστήριο, ειδικευμένο στον υποθάλαμο και στο λεγόμενο σημείο ευφορίας του εγκεφάλου. Βρέθηκε ότι διέγερση αυτής της περιοχής μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη ευφορία σε ένα ζώο. Ο Δρ. Μπράουνινγκ προσάρμοσε ένα ραδιοδέκτη-ενισχυτή στο σημείο ευφορίας ενός γαϊδάρου και μπορούσε να προκαλέσει μ' ένα σήμα πέντε μικροαμπέρ μια έντονη χαρά στο ζώο. Χρησιμοποιώντας μικρές τέτοιες δόσεις ευτυχίας σαν ένα "ηλεκτρονικό καρότο", μπόρεσε να ανεβάσει το γάιδαρο σ' ένα βουνό 600 μέτρων στο Νέο Μεξικό και μετά πάλι πίσω στο σημείο αφετηρίας του. Όταν ο γάιδαρος ανέβαινε το μονοπάτι προς το προορισμό του, αμειβόταν με μια δόση ευφορίας. Όταν απόκλινε, το σήμα σταματούσε. "Δεν έχετε ξαναδεί ποτέ στη ζωή σας ένα γάιδαρο να προχωράει τόσο πρόθυμα στο δρόμο του", αναφώνησε με ενθουσιασμό ο Δρ. Μπράουνινγκ. Η CIA χρησιμοποίησε τη τεχνική του ηλεκτρονικού καρότου για να κάνει εκπαιδευμένα περιστέρια να πετάξουν μικροσκοπικά μικρόφωνα - πομπούς στο περβάζι ενός σπιτιού ασφαλείας της KGB, όπου οι συσκευές παρακολουθούσαν για μήνες τις συζητήσεις των Ρώσων κατασκόπων. Ήθελε να διεξάγει περαιτέρω πειράματα πάνω σε ανθρώπους (ξένους ή φυλακισμένους), αλλά ο Λευκός Οίκος απαγόρευσε την ιδέα σαν... ανήθικη. Υπάρχουν άραγε σήμερα άνθρωποι με εμφυτεύματα στον εγκέφαλο του τύπου του Ντελγκάντο ή των διαδόχων του; Ο Εντ Λάιτ, που ισχυρίζεται ότι υπήρξε ο ίδιος θύμα νοητικού ελέγχου από απόσταση, έχει ένα site στο Ίντερνετ με διεύθυνση http://www.mk.net/~mcf/ και την ονομασία Mind Control Forum, στο οποίο αυτός παρουσιάζει δεκάδες περιπτώσεις ανθρώπων που επίσης ισχυρίζονται ότι υπήρξαν θύματα νοητικού ελέγχου με τηλεχειρισμό. Το site του Λάιτ έχει ένα τμήμα αφιερωμένο στον Μπράιαν Μπαρντ, ο οποίος όχι μόνο ισχυρίζεται ότι υπήρξε θύμα εγκεφαλικών εμφυτευμάτων, αλλά παρουσιάζει επίσης μαγνητικές τομογραφίες του εγκεφάλου του, στις οποίες παρατηρεί την ύπαρξη δύο μικροσκοπικών συσκευών στο κρανίο του, μία από τις οποίες έχει το σχήμα ενός διαπασών. Ο ίδιος ο Μπράιαν έχει επίσης ένα site στο Ίντερνετ εναντίον του Νοητικού Ελέγχου με το τίτλο Government Psychiatric Torture και διεύθυνση http://www.mk-resistance.com/, ενώ η διεύθυνση των επιζώντων από πειράματα νοητικού ελέγχου είναι στο ίδιο site http://www.mk-

resistance.com/survivors.sht Μια άλλη σημαντική περίπτωση εγκεφαλικού εμφυτεύματος είναι του Σουηδού Ρόμπερτ Νάεσλουντ. Από το καιρό μιας εγχείρισής του το 1960 σε ένα νοσοκομείο της Στοκχόλμης, ο Νάεσλουντ έχει υποφέρει τόσο από εμφυτεύματα "ραδιοϋπνωτικού ενδοεγκεφαλικού ελέγχου" (RHIC), όσο και σαν στόχος μικροκυματικής ακτινοβολίας. Ο Νάεσλουντ έχει ακτινογραφίες που δείχνουν καθαρά μια συσκευή σα μανιτάρι μέσα στον εγκέφαλό του. Ισχυρίζεται ότι η εγχείριση έγινε από το Δρ. Κουρτ Στραντ, ο οποίος εισήγαγε τη συσκευή στο κεφάλι του μέσω της δεξιάς ρινικής διόδου. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι οι απαχθέντες από UFO αναφέρουν από τη δεκαετία των '60 ότι τα εξωγήινα όντα τους εμφύτευσαν μικρά αντικείμενα στη μύτη τους μέσω της ρινικής διόδου και του ιγμορείου άντρου. H διαρρινική μέθοδος των εμφυτευμάτων χρησιμοποιείται συχνά στη νευροχειρουργική. Λόγω επέμβασης της Σουηδικής υπηρεσίας ασφαλείας SAPO, ο Νάεσλουντ ισχυρίζεται ότι κανένας Σουηδός χειρούργος δεν ήθελε να του αφαιρέσει τα εμφυτεύματα κι έτσι ταξίδεψε στην Ινδονησία σε μια προσπάθεια να βοηθηθεί. Η επέμβαση όμως των γιατρών στο Νοσοκομείο του Αγίου Καρόλου στη Τζακάρτα, σταμάτησε στη μέση, όπως λέγεται με διαταγή της CIA. Οι προσπάθειες του Νάεσλουντ να αποκτήσει δημοσιότητα για τη περίπτωσή του έχει καταλήξει σε μια αυξανόμενη "ηλεκτρομαγνητική τρομοκρατία" του, όπως αυτός την ονομάζει. Τελικά τα εμφυτεύματά του αφαιρέθηκαν στην Αθήνα (!) το 1978. Ο Νάεσλουντ είναι τώρα ένας ερευνητής του Γκρούπεν, ενός οργανισμού εναντίον των παράνομων πειραμάτων νοητικού ελέγχου. Το Γκρούπεν και άλλοι οργανισμοί όπως το Ίδρυμα της Ελεύθερης Σκέψης έχουν συγκεντρώσει ένα πλήθος αποδείξεων για τη λειτουργία ενός μυστικού προγράμματος εμφυτεύσεων. Αυτοί οι οργανισμοί βρίσκονται σε επαφή με πολλά θύματα σε όλο το κόσμο που είχαν παρόμοια αποτελέσματα με του Νάεσλουντ, αλλά δεν έχουν καμιά σχέση με τη κοινότητα των UFO. Σύμφωνα με τη διεθνή ερευνητική ομάδα "Leading Edge International Research Group", το πρόγραμμα ΜΟΥΝΣΤΡΑΚ (MOONSTRUCK) το 1952 της CIA, περιελάμβανε ηλεκτρονικά εμφυτεύματα στον εγκέφαλο και στα δόντια, τα οποία εμφυτεύονταν στη διάρκεια εγχείρησης, ή κρυφά στη διάρκεια απαγωγής. Αυτά λειτουργούσαν σε υψηλή και σε εξαιρετικά χαμηλή συχνότητα (HF - ELF) και ο σκοπός τους ήταν η παρακολούθηση, ο έλεγχος του νου και της συμπεριφοράς, η εξαρτημένη αντίδραση, ο προγραμματισμός και οι συγκαλυμμένες επιχειρήσεις. Ο τρόπος λειτουργίας τους ήταν η Ηλεκτρονική Διέγερση του Εγκεφάλου (ESB)

ΕΜΦΥΤΕΥΣΙΜΑ - ΕΝΕΣΙΜΑ ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ

Η εταιρία Σήματεκ στο Ώστιν του Τέξας, παρήγαγε το 1993 ένα τσιπ πάχους μόνο 0.35 μικρών, σχεδόν το 1/200 του πάχους μιας ανθρώπινης τρίχας. Η εφημερίδα "The Washington Times" παρουσίασε στις 11 Οκτωβρίου 1993 ένα άρθρο του Μάρτιν Άντερσον με τίτλο "Εθνικό Τατουάζ Υψηλής Τεχνολογίας", όπου αναφέρεται ένα εμφυτεύσιμος, ενέσιμος πομπός που κατασκεύασε η Αεροπορική Εταιρία Hughes. Ο πομπός αυτός διαφημίζεται σα μια "ευφυής, ασφαλής, φθηνή και διαρκής μέθοδος αναγνώρισης με τη χρησιμοποίηση ραδιοκυμάτων. Ένα μικροτσίπ, στο μέγεθος ενός κόκκου ριζιού που τοποθετείται κάτω από το δέρμα". Αυτό μπορεί επίσης να "ενεθεί μαζί με ένα εμβόλιο ή μόνο του". Το τσιπ αυτό περιέχει ένα αλφαριθμητικό κώδικα αναγνώρισης δέκα χαρακτήρων που δεν αντιγράφεται ποτέ. Όταν περάσει ένα σκάνερ από πάνω του, αυτό εκπέμπει ένα "μπιπ" κι εμφανίζεται στη ψηφιακή οθόνη του σκάνερ ο αριθμός μας. Μπορούν να διατεθούν πάνω από 34 δισεκατομμύρια κωδικοί αριθμοί. Προς το παρόν η συσκευή αυτή χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση και αναγνώριση ζώων (σκύλων, γατών, αλόγων και βοοειδών). Με 30 μέχρι 50 δολάρια ένας κτηνίατρος εμφυτεύει ένα τέτοιο μικροτσίπ σε ένα σκύλο ή γάτα, για να μπορούν αυτά να αναγνωριστούν, αν εμφανιστούν π.χ. στην Εταιρεία Προστασίας Ζώων. Τέτοια τσιπ χρησιμοποιούνται επίσης από βιολόγους για να παρακολουθήσουν τους σολομούς και άλλες ποικιλίες ψαριών στην ανοικτή θάλασσα. Όταν το ψάρι έλθει κοντά σε ένα ειδικό ραδιοπομπό, εκπέμπεται ένα σήμα από το τσιπ, που αναγνωρίζει αυτό το ιδιαίτερο πλάσμα. Θεωρείται ότι στο μέλλον αντί να κρατάμε μια πλαστική ταυτότητα στο πορτοφόλι μας, θα μπορούμε να έχουμε αυτό το μικροτσίπ κάτω από το δέρμα μας, με το οποίο θα μπορούμε αμέσως να αναγνωριστούμε. Ναι ο Μεγάλος Αδελφός θα μπορεί να μας παρακολουθεί πιο στενά, γιατί βέβαια δε θα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ξεχάσει ή χάσει την νέα αυτή ηλεκτρονική μας ταυτότητα. Από την άλλη μεριά, μόλις εμφυτευτεί το μικροτσίπ είναι ουσιαστικά αδύνατον να απομακρυνθεί, ακόμα και με χειρουργική επέμβαση, έστω και αν χρησιμοποιήσουμε τις πιο προχωρημένες τεχνικές ραδιογραφίας. Αυτό συμβαίνει γιατί προσκολλάται πάνω στο γυαλί που περιβάλλει το τσιπ ινώδης ιστός για να εμποδίσει τη μετανάστευσή του. Εφόσον το τσιπ λειτουργεί με ραδιοκύματα χαμηλής συχνότητας και δεν περιέχει καμιά μπαταρία, παραμένει αδρανές χωρίς να έχει φθαρτά μέρη. Πολλοί πιστεύουν ότι το μικροτσίπ αυτό μπορεί να συνδέσει το άτομο με μια βάση δεδομένων ενός υπολογιστή ή να ανιχνεύσει τη θέση του μέσω ενός δορυφόρου. Η ανίχνευση των μικροτσίπ συμβαίνει πράγματι. Η Εταιρία Hughes Missiles Systems Company χρησιμοποιεί μικροτσίπ για να ανιχνεύει αεροπλάνα και οχήματα. Γιατί όχι και ανθρώπους; Ενώ το Global Positioning System μπορεί να ανιχνεύσει αεροπλάνα, θεωρείται ότι υπάρχει τώρα ένα σύστημα δορυφόρων σε χαμηλή τροχιά που μπορεί να ανιχνεύσει μικροτσίπ που ενίονται σε ανθρώπους. Ο μηχανικός, ηλεκτρονικός

και εφευρέτης Δρ. Καρλ Σάντερς, που σχεδίασε το βιοτσίπ Intelligence Manned Interface (IMI) για τους ανθρώπους συμφωνεί ότι ορισμένα μικροτσίπ μπορούν να πιαστούν από δορυφόρους χαμηλής τροχιάς: "Τα χρησιμοποιήσαμε ήδη με το στρατιωτικό προσωπικό στο πόλεμο του Ιράκ, όπου αυτά ανιχνεύθηκαν πραγματικά με τη χρησιμοποίηση αυτού του ιδιαίτερου τύπου συσκευής". Ο Δρ. Σάντερς, με ένα εκτεταμένο υπόβαθρο στο σχεδιασμό συστημάτων επισκόπισης για τη CIA και το FBI, παρόλο που εργάσθηκε για το σχεδιασμό του μικροτσίπ πριν από χρόνια, φοβάται τώρα ότι οι μυστικές υπηρεσίες θα το καταχραστούν. Σε μια κασέτα που δημιούργησε για να εξηγήσει τις απόψεις του πάνω στο μικροτσίπ, λέει τα εξής: "Ξόδεψα τριανταδύο χρόνια της ζωής μου στη μηχανική σχεδίαση, σχεδιάζοντας μικροτσίπ για το βιοϊατρικό πεδίο... Όταν εργαζόμασταν για το μικροτσίπ δεν είχαμε ιδέα ότι θα γινόταν ποτέ ένα τσιπ αναγνώρισης ταυτότητας...". Ο Σάντερς πιστεύει ότι αυτό το τσιπ θα χρησιμοποιηθεί τελικά για την αναγνώριση ανθρώπων, πιθανά χωρίς τη θέλησή τους. Το ενέσιμο μικροτσίπ έχει παραβληθεί με τη "Σφραγίδα του Θηρίου" της Αποκάλυψης, που λέει ότι μόνο αυτοί που θα έχουν ένα σημάδι στο δεξί χέρι ή στο μέτωπό τους στο Τέλος των Ημερών θα μπορούν να αγοράζουν ή να πουλάνε. Η ειρωνεία είναι ότι ο υπερϋπολογιστής στις Βρυξέλες που διαχειρίζεται τις τραπεζικές εμπορικές ανταλλαγές για τη Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunications (Κοινωνία για τις Παγκόσμιες Διατραπεζικές Οικονομικές Τηλεπικοινωνίες) έχει το ψευδώνυμο "Το Θηρίο". Και άλλες εταιρίες έχουν κατασκευάσει εμφυτεύσιμους μικροπομπούς αναγνώρισης. Για παράδειγμα η την εταιρία Ντέστρον-Φήαριν έχει εμφυτεύσει μέχρι σήμερα πάνω από 3 εκατομμύρια τέτοιους πομπούς αναγνώρισης σε ζώα σε όλο το κόσμο. Και ο πομπός αυτός ενεργοποιείται με ένα ραδιοσήμα χαμηλής συχνότητας και μεταδίδει μετά τον κωδικό αριθμό στο σύστημα ανάγνωσης. Το μικροσκοπικό ηλεκτρονικό σύστημα του πομπού ενεργοποιείται από την ραδιοακτίνα χαμηλής ισχύος που στέλνεται από τη συμβατή συσκευή ανάγνωσης. Ζώα παρακολουθούνται ήδη με βιοτηλεμετρία για τριάντα περίπου χρόνια. Μερικοί πιστεύουν ότι ανάλογα τηλεμετρικά συστήματα χρησιμοποιεί και ο στρατός των ΗΠΑ για τη παρακολούθηση ανθρώπων. Σύμφωνα με το Ασοσιέιτεντ Πρες, ο Δρ. Ντάνιελ Μαν, ένας πλαστικός χειρούργος στο Μαϊάμι της Φλόριντα, μπορούσε με τη βοήθεια μιας συσκευής να εντοπίσει χαμένα παιδιά ή να βρει θύματα της νόσου Αλτσχάιμερ. Η συσκευή εξέπεμπε ένα σήμα που μπορούσε να παρακολουθηθεί από ένα σύστημα κινητής τηλεφωνίας και πιθανά από ένα δορυφόρο. Αυτή ήταν λίγο μεγαλύτερη από το εμφύτευμα της εταιρίας Ντέστρον. Το εμφύτευμα του Δρ. Μαν δεν μπορεί να ενεθεί απλά με μια ειδική σύριγγα. Για να εμφυτευτεί πρέπει να γίνει μια μικρή χειρουργική τομή. Σύμφωνα με το Δρ. Μαν, η καλύτερη θέση για το εμφύτευμά του είναι πίσω από το αυτί. Είναι περίεργο που απαχθέντες από στρατιωτικό προσωπικό, ό-

πως η Ντέμπυ Τζόρνταν ή ο Λήιχ Χάλεϋ, έχουν αναφέρει ότι οι γιατροί αφαίρεσαν εμφυτεύματα από το αυτί τους. Ο Δρ. Μαν λέει ότι η συσκευή του τροφοδοτείται από μια μικρή μπαταρία, η οποία μπορεί να φορτωθεί εύκολα με μια συσκευή που κρατείται έξω από το σώμα, κοντά στη θέση του εμφυτεύματος. Οι αρχές για να ανακαλύψουν ή παρακολουθήσουν ένα άτομο θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τρεις δορυφόρους, ή ειδικά εξοπλισμένα ελικόπτερα. Χρησιμοποιώντας τριγωνισμό για να ακολουθήσουν το σήμα του εμφυτεύματος, οι δορυφόροι ή τα ελικόπτερα θα εντόπιζαν με ακρίβεια τη θέση του ατόμου. Ήδη από τη δεκαετία του '60 ειδήμονες της Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (Δρ. Στήβεν Μετζ και Δρ. Τζέιμς Κιέβιτ) είχαν προβλέψει ότι στο προσεχές μέλλον κάθε Αμερικανός που θα βρισκόταν σε κίνδυνο θα μπορούσε να εφοδιασθεί με μια ατομική συσκευή ηλεκτρονικού εντοπισμού της θέσης του (IPLD), η οποία θα μπορούσε να εμφυτευτεί μόνιμα κάτω από το δέρμα του. Αυτή θα ενεργοποιείτο αυτόματα από μακριά, είτε με την αναχώρησή του από τις ΗΠΑ, ενώ θα περνά μπροστά από κάποια οθόνη ασφαλείας, για παράδειγμα στα αεροδρόμια. Από την άλλη μεριά ο ειδικός των υπολογιστών της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας (NSA) των ΗΠΑ, Δρ. Τζόσεφ Μέγιερ, πρότεινε στη δεκαετία του 1970 να προσαρτώνται πομποί στους Αμερικανούς που συλλαμβάνονται για ένα έγκλημα. Στο Κίνγκστον του Οντάριο του Καναδά η τοπική εφημερίδα Whig Standard (η αρχαιότερη εφημερίδα του Καναδά) έγραψε στις 19 Μαΐου 1998 ένα άρθρο για ένα νέο εμφύτευμα στη μορφή ενός μικροτσίπ που μπορούσε να παρακολουθεί και να ελέγχει τους κατάδικους των φυλακών. Αυτό μπορούσε να ανιχνευθεί από δορυφόρο ή τηλεπικοινωνιακά συστήματα και να χρησιμοποιηθεί για να ακινητοποιήσει τους φορείς του, ή ακόμα και τους σκοτώσει. Ήταν μάλιστα τόσο μικρό που μπορούσε να τοποθετηθεί με ένεση μέσα στο σώμα. Ο διαφημιστής Στέφεν Κάρτερ, μιας Συμβουλευτικής Εταιρίας της Νότιας Καρολίνα, έχει προτείνει τη χρησιμοποίηση αυτής της συσκευής στην Αμερική για την αποσυμφόρηση των φυλακών και μαζί την διάσωση εκατομμυρίων δολαρίων από την εφαρμογή του τρέχοντος δαπανηρού σωφρονιστικού συστήματος. Οι κατάδικοι θα μπορούν να παρακολουθούνται πλήρως σε κατάλληλα μόνιτορ και να ελέγχεται η κάθε τους κίνηση, επιτρέποντας έτσι την απελευθέρωσή τους από τη φυλακή. Οποιαδήποτε στιγμή θα μπορούσαν να ακινητοποιηθούν, ή ακόμα να σκοτωθούν, αν σκόπευαν να συνεχίσουν την εγκληματική τους συμπεριφορά. Μπορεί βέβαια αυτά τα σχέδια να θυμίζουν τον Όργουελ και το Μεγάλο Αδελφό, αλλά σύμφωνα με τον Κάρτερ το έθνος χρειαζόταν άμεσα την εφαρμογή τους για να αντιμετωπίσει τα έξοδα και τον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό των εγκληματιών στις Αμερικανικές φυλακές. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ένα τέτοιο τσιπ έχει δοκιμασθεί στη Φλόριντα και ότι κανείς δεν γνωρίζει πόσοι το μεταφέρουν ήδη ανίδεοι επάνω τους. Οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί στο σχολείο είναι μια από τις σκέψεις που μας έρχονται στο μυαλό, οι οποίοι αποκτούν έτσι μια φοβερή προοπτική.

Ο κυβερνητιστής ερευνητής Κέβιν Γουόργουικ έκανε μια εντυπωσιακή επίδειξη για την αλληλεπίδραση ανθρώπου και μηχανής εμφυτεύοντας ένα βιοτσίπ στο χέρι του. Όταν έμπαινε στο γραφείο του κτιρίου του, άναβαν τα φώτα και μια φωνή από ένα μεγάφωνο του έλεγε πόσο e-mail τον περίμενε. Όπως παρατήρησε: "Καθώς κινούμαι τριγύρω, ο υπολογιστής στο κτίριο μπορεί να με εντοπίσει. Δυνητικά, οι μηχανές θα μπορούσαν να είναι πιο έξυπνες από τον άνθρωπο". Ο Γουόργουικ είπε ότι το δικό του πείραμα ήταν μια προσπάθεια για να παρουσιάσει τη τρέχουσα εφαρμογή της τεχνολογίας των βιοτσίπ και να δείξει τις δυνατότητές τους για το μέλλον. Τελικά, όπως λέει, τα εμφυτευόμενα μικροτσίπ θα συνδέσουν το ανθρώπινο νευρικό σύστημα με τους εξωτερικούς υπολογιστές, σαν τερματικά σε ένα δίκτυο. Πιστεύει ότι στο μέλλον, τα δυο βασικά είδη των βιοτσίπ: αυτά που χρησιμοποιούντα σαν ετικέτες αναγνώρισης και αυτά που ρυθμίζουν τις σωματικές λειτουργίες (π.χ. οι βηματοδότες), θα συνδυαστούν μεταξύ τους. Αρκετά σύντομα οι άνθρωποι θα επικοινωνούν με υπολογιστές χωρίς να χρησιμοποιούν πλήκτρα ή ποντίκι. "Καθώς θα κινούμε τριγύρω τους μυς μας, θα μπορούμε να ελέγχουμε τον υπολογιστή. Θα μπορούσαμε να γράψουμε κουνώντας απλώς τα χέρια μας". Ο Γουόργουικ, αφαίρεσε τελικά το μικροτσίπ από το μπράτσο του, γιατί όπως είπε η συσκευή προσέλκυε ανεπιθύμητη προσοχή: "Τα τηλεοπτικά βαράιτυ σόου μου έχουν ζητήσει κατά κάποιο τρόπο να παρουσιάσω νούμερα τσίρκου, όπως το να περπατώ τριγύρω και να ανάβω διάφορα φώτα κουνώντας το χέρι μου. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου". Μερικοί πιστεύουν ότι τα σύγχρονα αμερικάνικα αυτοκίνητα έχουν σχεδιαστεί, έτσι ώστε να εκπέμπουν σήματα από το αυτοκίνητο προς τους δορυφόρους. Με αυτό το τρόπο οι αρχές μπορούν να σε παρακολουθήσουν όπου και να πας (εφόσον είσαι μέσα στο αυτοκίνητο). Θεωρείται ότι ο ηλεκτρομαγνητικός αυτός εκπομπός είναι εγκατεστημένος στον άξονα του τιμονιού, γιατί με αυτό το τρόπο 1) μας αντικρίζει 2) μπορεί να εκπέμψει εύκολα τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα πάνω μας και 3) αυτή η θέση σπάνια χρειάζεται κάποια επιδιόρθωση. Σύμφωνα με τον ερευνητή Άλαν Γιου, με αυτό το τρόπο οι χειριστές της μηχανής ελέγχου του νου, εκτός από τον εντοπισμό του ατόμου, θα μπορούν να διαβάζουν τις σκέψεις του και να εστιάζουν πάνω του ηλεκτρομαγνητικά κύματα για να του προκαλέσουν φυσικό θάνατο, ή για να τον κάνουν να πέσει σε μια κατάσταση ζάλης ή ισχυρής υπνηλίας και να προκληθεί έτσι ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο Κος Τζων Χο από το Ντάλας του Τέξας ([email protected]) αναφέρει ότι όταν μια μεγάλη εταιρία τηλεπικοινωνιών δοκίμαζε το καινούργιο της Προσωπικό Σύστημα Επικοινωνιών στο κέντρο του Λος Άντζελες, χρειάσθηκε να εγκαταστήσει μερικούς μικρούς δέκτες πάνω στους στύλους των φώτων της ΔΕΗ.

Ενώ οι τεχνικοί εγκαθιστούσαν τον εξοπλισμό τους, ανακάλυψαν μερικά άγνωστα κουτιά πάνω στους στύλους, που κανένας δεν ήξερε τι ήταν. Θα πρέπει κάποιος απ' αυτούς να έκανε κάτι σε αυτά τα κουτιά, γιατί μετά από λίγες μέρες το γραφείο της εταιρίας δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από το FBI που τους έλεγε να μείνουν μακριά από αυτά τα κουτιά. Σύμφωνα με τον Άλαν Γιου, οι φωτεινοί αυτοί στήλη της ΔΕΗ στις ΗΠΑ είναι η πιθανή θέση εγκατάστασης ενός επί μέρους ηλεκτρονικού συστήματος επιτήρησης των μυστικών υπηρεσιών. Ο Άλαν Γιου αναφέρει ένα γνωστό του θύμα ηλεκτρομαγνητικής παρενόχλησης το οποίο όταν πήγαινε για ψώνια στο τοπικό σούπερ μάρκετ άκουγε καμιά φορά να εκφωνούνται διάφορες λέξεις στον αέρα. Επίσης μερικές φορές τα κύματα εστιάζονταν στο κεφάλι του, ενώ προσπερνούσε το στύλο της ΔΕΗ.

ΟΔΟΝΤΙΚΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ Όπως έγραψε η εφημερίδα "Ημερησία" της Νότιας Κίνας τον Ιανουάριο του 1996, ένας βοηθός καθηγητής του Πανεπιστημίου Επιστήμη και Τεχνολογία του Χονγκ Κονγκ, υπέβαλε μήνυση εναντίον της κυβέρνησης των ΗΠΑ ζητώντας αποζημίωση 100 εκατομμυρίων δολαρίων για την εμφύτευση στο δόντι του συσκευών για τον έλεγχο του νου. Ο Χουάνγκ Σι-μινγκ κατήγγειλε ότι οι συσκευές του εμφυτεύθηκαν στη διάρκεια μιας οδοντιατρικής επέμβασης σε ένα τρύπιο δόντι του το 1991, ενώ σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα. Ισχυρίσθηκε ότι μια από τις συσκευές στο δόντι του μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις του και να του μιλάει όταν κοιμόταν. Πίστευε ακόμα πως μια δεύτερη συσκευή μετέδιδε εικόνες όσων έβλεπε σε ένα δέκτη για εγγραφή. Είπε πως αυτοί που τον ήλεγχαν μπορούσαν να τον οδηγήσουν σε μια "άσχημη" συμπεριφορά. Ο Αντρίτζα Πουχάριτς, ένας ασυνήθιστος εφευρέτης που ήταν επίσης γιατρός και παραψυχολόγος είχε κατασκευάσει εμφυτεύματα δοντιού που λειτουργούσαν σαν ραδιοφωνικοί δέκτες και μπορούσε έτσι κάποιος να ακούει μέσα του διάφορες φωνές. Είχε ενδιαφερθεί να βοηθήσει με τη την εξελισσόμενη αργότερα μέθοδό του τους κουφούς τα ακούνε μέσω αυτού του εμφυτεύματος και μιας κατάλληλης χειρουργικής επέμβασης. Ο ίδιος είχε διατυπώσει τη Θεωρία της Νευρικής Αγωγής, σύμφωνα με την οποία οι νευρώνες εκπέμπουν και δέχονται ηλεκτρομαγνητικά κύματα, τα οποία προσδιόρισε στην περιοχή των υπερβραχέων, κάτω από το υπέρυθρο και πάνω από το φάσμα του ραντάρ. Έτσι σύμφωνα με αυτόν οι βασικές νευρικές μονάδες, οι νευρώνες, ήσαν ένα είδος ραδιο-πομποδέκτη. Η ιστορία του Πουχάριτς άρχισε όταν συνάντησε έναν άνθρωπο που ακόνιζε μέταλλα σε ένα σμυριδοτροχό. Η παραγόμενη σκόνη επικάλυπτε τα μεταλλικά σφραγίσματα και μετέτρεπε τα δόντια σε ραδιοδέκτες. Το άτομο ήταν συντονι-

σμένο ακριβώς στο ραδιοφωνικό σταθμό WOR της Νέας Υόρκης. Μια άλλη ιστορία λέει ότι αυτός ο άνθρωπος εργαζόταν στη πραγματικότητα σαν ανθρακωρύχος και ότι η σκόνη του άνθρακα στα δόντια του τους προσέδιδε αυτή την ιδιότητα.

"ΘΕΤΙΚΑ" ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ Η ιατρική μπορεί σήμερα να τοποθετήσει ακουστικά εμφυτεύματα που βοηθούν ανθρώπους με μεγάλα προβλήματα στην ακοή, ή σε μερικές περιπτώσεις εντελώς κουφά, να ακούσουν, εκεί που τα συνήθη ακουστικά δεν τους προσφέρουν καμιά βοήθεια. Για παράδειγμα η εταιρία Advanced Bionics Corp, στη Σύλμαρ της Καλιφόρνια, πουλάει ένα εμφύτευμα που ονομάζεται Κλάριον, το οποίο χρησιμεύει σαν ένα βιονικό αυτί για τα κουφά παιδιά. Ένα μικρόφωνο και ένας επεξεργαστής της ομιλίας έξω από το σώμα συλλέγουν τους ήχους, οι οποίοι μεταδίδονται στο εμφύτευμα, που διεγείρει τις νευρικές απολήξεις στο μέσο αυτί. Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπό ότι αυτά είναι "θετικά" ή καλά εμφυτεύματα, σε αντιπαραβολή με τα "αρνητικά" εμφυτεύματα που χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον για νοητικό έλεγχο. Δεν είναι όμως μόνο τα ακουστικά εμφυτεύματα σε άτομα με ακουστικά προβλήματα οι θετικές επεμβάσεις της βιοϊατρικής και της βιοτεχνολογίας. Υπάρχουν πολλές άλλες. Απλά, το κακό είναι ότι οι μυστικές υπηρεσίες και ο στρατός των ΗΠΑ αντιγράφουν τις μεθόδους τους για να τις χρησιμοποιήσουν για τους δικούς τους δόλιους και ανήθικους σκοπούς. Βιοτσίπ και μικροτσίπ, εμφυτευμένα στο ανθρώπινο σώμα, χρησιμοποιούνται ιατρικά εδώ και πολλά χρόνια. Η πιο συνηθισμένη χρήση τους είναι η ρύθμιση των αυτόνομων σωματικών λειτουργιών, όπως π.χ. του καρδιακού παλμού. Ιατρικά τσιπ έχουν χρησιμοποιηθεί σε όργανα όπως οι βηματοδότες και οι απινιδιστές (που επαναφέρουν το καρδιακό παλμό) από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Η εταιρία Μεντρόνικ της Μινεάπολης εμφύτευσε μια συσκευή με το όνομα Kinetra Neurostimulator (Κινητικός Νευροδιεγέρτης) σε δυο ασθενείς με Πάρκινσον στην Αυστρία. Η συσκευή που τροφοδοτείται από μια μπαταρία και συνδέεται με τον εγκέφαλο με δυο μικροσκοπικές ηλεκτρικές συσκευές, διεγείρει ήπια ηλεκτρικά τον εγκέφαλο για να μπλοκάρει τα διασπαστικά σήματα που προκαλούν τα τρεμουλιάσματα και τα άλλα συμπτώματα της ασθένειας. Σύμφωνα με την αντιπρόσωπο της Μεντρόνικ, Τζέσικα Στόλτενμπεργκ, τα εγκεφαλικά εμφυτεύματα μπορεί να προαναγγέλλουν μια περιοχή πρωτοποριακών θεραπειών για εγκεφαλικές ασθένειες όπως η νόσος του Πάρκινσον και η επιληψία: "Εμφυτεύουμε βηματοδότες για 50 περίπου χρόνια. Αλλά αυτό είναι μια νέα περιοχή. Οι γιατροί και οι επιστήμονες αρχίζουν να γνωρίζουν περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τις διαθέσεις και τη κίνηση".

Η ίδια εταιρία έχει δημιουργήσει μια συσκευή με το όνομα InSync, η οποία χρησιμοποιείται για τη διέγερση των καρδιακών μυών σε ασθενείς με αδύναμες ή άρρωστες καρδιές. Μια άλλη συσκευή με το όνομα Chronicle system, παρακολουθεί συνεχώς τη καρδιακή δραστηριότητα, παράγοντας δεδομένα στα οποία θα μπορούν να αναφερθούν οι γιατροί όταν κάνουν μια διάγνωση. Μπορούμε να φαντασθούμε και εγκεφαλικά εμφυτεύματα με αυτές τις συσκευές για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών ή διαταραχών, όπως π.χ. της κατάθλιψης. Όπως παντού και πάντα τα πράγματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με δύο τρόπους: της αρετής ή της κακίας.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ HAARP

Το HAARP είναι ένας ισχυρός πομπός μικροκυμάτων στην Αλάσκα, ο οποίος μπορεί να κατευθύνει την ακτινοβολία του σε διάφορες περιοχές της Γης με ελεγχόμενη ανάκλαση των μικροκυμάτων του στην ιονόσφαιρα. Η τελευταία είναι μια ηλεκτρικά φορτισμένη σφαίρα που περιβάλλει την εξώσφαιρα (ανώτερη ατμόσφαιρα) της Γης, και την προστατεύει από το συνεχή βομβαρδισμό της από τα φορτισμένα σωματίδια της ηλιακής και της κοσμικής ακτινοβολίας. Το πάχος της ποικίλει ανάμεσα στα 70 και τα 1.000 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης. Το όνομα του HAARP αποτελεί το ακρωνύμιο των Αγγλικών λέξεων Highfrequency Active Auroral Research Program (= Ενεργητικό Πρόγραμμα Υψηλής Συχνότητας για την Έρευνα του Auroral, δηλαδή του Ηλεκτρικού Ρεύματος Γύρω από τη Γη).

Υψηλή συχνότητα (High Frequency) σημαίνει μικροκύματα, δηλαδή ραδιοκύματα με συχνότητα από 3 μέχρι 30 ΜHz (μεγαχέρτζ), αυτά που χρησιμοποιούν τα πλοία, τα αεροπλάνα και οι διεθνείς ραδιοφωνικοί πομποί. Το Aurora είναι το τεράστιο πλανητικό ηλεκτρικό ρεύμα που ανάμεσα στα άλλα δημιουργεί στους πόλους το βόρειο και το νότιο σέλας. Το ρεύμα αυτό οφείλεται στη σύλληψη φορτισμένων σωματιδίων από το μαγνητικό πεδίο της γης. Τα σωματίδια αυτά κάτω από την επίδραση του γεωμαγνητικού πεδίου αναγκάζονται να κάνουν μια ελικοειδή κίνηση γύρω από τις αντίστοιχες δυναμικές γραμμές του πεδίου, κινούμενα προς κάποιον πόλο και μετά, αναστρέφοντας τη κίνησή τους, κατευθύνονται προς τον άλλον μαγνητικό πόλο κ.ο.κ., διαγράφοντας

τελικά μια κυκλική κίνηση γύρω από τη γη και παγιδευμένα έτσι πρακτικά μέσα στο γεωμαγνητικό πεδίο. Οι δύο ισχυρά ιονισμένες περιοχές της εξώσφαιρας, δακτυλιοειδούς μορφής, στις οποίες έχουν παγιδευτεί από το γεωμαγνητικό πεδίο της γης τα φορτισμένα αυτά σωματίδια, αποτελούν τις γνωστές Ζώνες Βαν Άλλεν της επιστήμης.

Το HAARP σύμφωνα με τα λόγια των κατασκευαστών του (Πολεμικό Ναυτικό και Αεροπορία των ΗΠΑ) και των υποστηρικτών του δεν είναι παρά ένας "ισχυρός συνηθισμένος ραδιοπομπός μικροκυμάτων, δέκα μόνο ντεσιμπέλ ισχυρότερος σε ένταση, αλλά με ένα προχωρημένο σύστημα κεραιών που συγκεντρώνει την ακτινοβολία του σε ένα τόσο μικρό στόχο, που τελικά η ακτινοβολούμενη ισχύς του ανέρχεται στη τάξη των γιγαβάτς. Εφ' όσον η ακτινοβολία του κατευθύνεται πολύ στενά προς τα πάνω, αυτή μπορεί να προκαλέσει προβλήματα μόνο σε μερικά ηλεκτρόνια ή σε μερικά πουλιά, αλλά όχι στους ανθρώπους". Το HAARP έχει επίσης θεωρηθεί ποιητικά σαν κάποιο είδος μουσικού οργάνου (παίζοντας με την Αγγλική λέξη harp, που σημαίνει άρπα), που το παίζουν οι ίδιοι οι άγγελοι.

Το HAARP αποτελείται από πολλά μέρη, το σπουδαιότερο των οποίων είναι το IRI, το Ionospheric Research Instrument (Όργανο Ιονοσφαιρικής Έρευνας). Αυτό αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους ραδιοπομπούς που έχουν κατασκευασθεί ποτέ. Σύμφωνα με το στρατό των ΗΠΑ το HAARP είναι ένα απλό ακαδημαϊκό πρόγραμμα που έχει σα σκοπό τη μελέτη της ιονόσφαιρας και τη δημιουργία ενός νέου συστήματος επικοινωνιών. Ένα εσωτερικό όμως έγγραφο του HAARP παρουσιάζει ότι ο σκοπός του είναι η "διέγερση και πρόκληση...ενός δυναμικού για τον έλεγχο των ιονοσφαιρικών διαδικασιών", να "διαταράξει" την ιονόσφαιρα με ισχυρές ριπές ακτινοβολίας, για να δούμε μετά "πως αντιδρά σε αυτή τη διαταραχή". Οι επιστήμονες οραματίζονται να το χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν "τρύπες" στην ιονόσφαιρα και να "δημιουργήσουν έτσι ένα τεχνητό φακό" στον ουρανό που θα μπορούσε να εστιάσει μεγάλες συγκεντρώσεις ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας. Το πεντάγωνο θέλει επίσης να ξέρει αν θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει για να διακόπτει τις επικοινωνίες, να καταστρέφει τους εχθρικούς πυραύλους ή για να ελέγχει το παγκόσμιο καιρό.

Γενικά το HAARP έχει σα σκοπό να μάθει "πώς να εκμεταλλευθεί την ιονόσφαιρα για χάρη του Υπουργείου Άμυνας" των ΗΠΑ. Τα έγγραφα του στρατού που έχουν βγει στη δημοσιότητα αποδεικνύουν ότι αυτό θα μπορούσε: * Να αντικαταστήσει το σημερινό σύστημα επικοινωνιών των υποβρυχίων με

εξαιρετικά Χαμηλές Συχνότητες (ELF = Extra Low Frequencies ) με μια νέα, πιο συνεκτική τεχνολογία. * Να χρησιμοποιηθεί για να αντικαταστήσει το σύστημα του "πάνω από τον ορίζοντα" ραντάρ, που είχε σχεδιαστεί κάποτε για τη σημερινή θέση του HAARP, από ένα πιο ευλύγιστο και ακριβές σύστημα. * Να δώσει ένα τρόπο για την εξουδετέρωση των επικοινωνιών σε μια εξαιρετικά μεγάλη περιοχή, ενώ ο στρατός θα μπορεί να διατηρεί σε λειτουργία τα δικά του συστήματα επικοινωνιών. * Να δώσει μια τομογραφία μιας ευρείας περιοχής της Γης (με τη διείσδυση της (ανακλώμενης από την ιονόσφαιρα ακτινοβολίας μέσα στη Γη), η οποία, αν συνδυαστεί με την υπολογιστική ικανότητα των υπολογιστών EMASS και Cray, θα μπορούσε να επαληθεύσει τη τήρηση των κανόνων της μη πυρηνικής εξάπλωσης και των συμφωνιών ειρήνης. * Να αποτελέσει ένα εργαλείο για τη γεωφυσική έρευνα για την ανακάλυψη πετρελαίου, αερίου και μεταλλευτικών αποθεμάτων σε μια μεγάλη περιοχή. * Να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση χαμηλά ιπτάμενων αεροσκαφών και πυραύλων, κάνοντας άχρηστες τις άλλες τεχνολογίες.

Οι προηγούμενες ικανότητες του HAARP μπορεί να ικανοποιήσουν αυτούς που δέχονται τους λόγους της "εθνικής άμυνας". Οι ιδιαίτερα μυστικές όμως ιδιότητες και χρήσεις του που έχουν αποκαλύψει πολλοί ερευνητές και οι οποίες αναφέρονται σε μερικά πολύ απόρρητα έγγραφα του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για όλους μας. Από την άλλη μεριά μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι η χρησιμοποίηση των υψηλών επιπέδων ισχύος του HAARP πάνω στη φυσική μας ασπίδα, την ιονόσφαιρα, μπορεί να αποβεί καταστροφική γι' αυτήν. Μοιάζει σα να συμβαίνει αυτό που έχει δηλώσει ο Κλάρε Ζίκουρ, ιδρυτής της κίνησης "NO HAARP" στην Αλάσκα, ότι δηλαδή "ο στρατός θέλει να δώσει μια μεγάλη κλωτσιά στην ιονόσφαιρα και να δει μετά τι θα συμβεί", ή όπως το έχει θέσει η Μπάρμπαρα Ζίκουρι: "Αυτοί μοιάζουν με μικρά παιδιά που έχουν ένα μυτερό ραβδί και όταν βρουν μια κοιμισμένη αρκούδα την κεντρίζουν για να δουν τι θα συμβεί μετά". Οι ίδιες οι πατέντες που χρησιμοποιήθηκαν για τη κατασκευή του HAARP αποδεικνύουν ότι ο στρατός των ΗΠΑ έχει παραπλανήσει εσκεμμένα το κοινό χρησιμοποιώντας εξεζητημένες λέξεις και καθαρή αποπληροφόρηση. Το HAARP χρησιμοποιεί τα μεγαλύτερα ποσά ενέργειας που έχουμε χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα, ή για να το θέσουμε όπως οι συγγραφείς Μπέγκιτς και Mάνινγκ του βιβλίου "Οι Άγγελοι Δεν Παίζουν Αυτή την HAARP" (όπου κάνουν λογοπαίγνιο με τη λέξη HARP = Άρπα): "Τα μεγάλα παιδιά που παίζουν με τα νέα τους παιχνίδια". Σύμφωνα με μερικούς επιστήμονες μια συσκευή σαν το HAARP με τα

απρόβλεπτα αποτελέσματά της, αποτελεί ουσιαστικά μια πράξη βανδαλισμού για τον ουρανό. Η φυσικός υψηλών ενεργειών Ελίζαμπεθ Ράουσερ έχει σχολιάσει τα εξής για το HAARP: "Διοχετεύεις μια τρομακτική ενέργεια σε μια εξαιρετικά λεπτή μοριακή διαμόρφωση, που αποτελεί αυτά τα πολλαπλά στρώματα που ονομάζουμε ιονόσφαιρα...Η ιονόσφαιρα είναι επιρρεπής σε καταλυτικές αντιδράσεις και αν αλλάξει ένα μικρό μέρος της, μπορεί να συμβεί μια σημαντικότερη αλλαγή σε ολόκληρη". Σύμφωνα με αυτήν η ιονόσφαιρα είναι σα μια μεγάλη φυσαλίδα που περιβάλλει την ατμόσφαιρα της Γης, με διάφορες στροβιλώδεις κινήσεις πάνω στην επιφάνειά της. Αν ανοιχθεί μια αρκετά μεγάλη τρύπα σε αυτή, τότε αυτή θα μπορούσε να σκάσει... Όπως αναφέρει η πατέντα του φυσικού Δρ, Μπέρναρντ Ήστλαντ, που θεωρείται ότι χρησιμοποιήθηκε στο HAARP: "Έτσι, αυτή η συσκευή παρέχει τη δυνατότητα να βάλεις πρωτοφανείς ποσότητες ισχύος στην ατμόσφαιρα της γης σε στρατηγικές θέσεις και να διατηρήσεις το επίπεδο διοχέτευσης της ισχύος, ιδιαίτερα αν χρησιμοποιηθούν τυχαίοι παλμοί, με ένα πολύ πιο ακριβή και καλύτερα ελεγχόμενο τρόπο από αυτόν που έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα, ιδιαίτερα με την έκρηξη πυρηνικών συσκευών διαφόρων αποδόσεων σε διάφορα ύψη...". "...είναι δυνατόν όχι μόνο να επέμβει κάποιος στις επικοινωνίες, αλλά να επωφεληθεί από μια ή περισσότερες απ' αυτές τις ακτίνες για να πραγματοποιήσει ένα δίκτυο επικοινωνιών, ακόμα και όταν έχουν εξουδετερωθεί όλες οι υπόλοιπες επικοινωνίες. Για να το θέσουμε διαφορετικά: αυτό που χρησιμοποιείται για να εξουδετερώσει τις επικοινωνίες του άλλου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το γνώστη αυτής της εφεύρεσης σαν ένα δίκτυο επικοινωνιών". "...μεγάλες περιοχές της ατμόσφαιρας θα μπορούσαν να ανέλθουν σε ένα απρόσμενα μεγάλο ύψος, έτσι ώστε οι πύραυλοι να συναντήσουν απρόσμενες δυνάμεις τριβής με αποτέλεσμα τη καταστροφή τους...". "Είναι δυνατή και η τροποποίηση του καιρού, αλλάζοντας π.χ. τα πρότυπα ανέμου της εξώσφαιρας κατασκευάζοντας ένα ή περισσότερα λοφία ατμοσφαιρικών σωματιδίων τα οποία θα ενεργήσουν σαν ένας φακός ή σα μια μηχανή εστίασης...οι μοριακές αλλαγές της ατμόσφαιρας μπορούν να συμβούν, έτσι ώστε να μπορούν να επιτευχθούν διάφορα θετικά περιβαλλοντολογικά αποτελέσματα. Εκτός από την πρακτική αλλαγή της μοριακής σύνθεσης μιας ατμοσφαιρικής περιοχής, μπορεί να επιλεχθεί ένα ιδιαίτερο μόριο ή μόρια, ώστε αυτά να έχουν μια αυξημένη παρουσία. Για παράδειγμα θα μπορούσαν να αυξηθούν τεχνητά οι συγκεντρώσεις του όζοντος, οξυγόνου, αζώτου κ.λ.π. στην ατμόσφαιρα...". Οι συγγραφείς του βιβλίου "Οι Άγγελοι δεν Παίζουν Αυτή την HAARP" πίστευαν ότι ο Ήστλαντ είχε δικαιώσει τη μυστηριώδη, αν και συνήθως παρανοούμε-

νη, τελευταία εργασία του Νικολάου Τέσλα. Η πραγματική σύνδεση του Τέσλα με το HAARP προέρχεται από την ιδέα του για μια παγκόσμια ασύρματη μεταφορά της ηλεκτρικής ισχύος. Η ιδέα όμως αυτή προσκρούει άμεσα στο νόμου του αντιστρόφου τετραγώνου, σύμφωνα με τον οποίο η ακτινοβολούμενη από τη πηγή ισχύς μειώνεται με την απόσταση αντιστρόφως ανάλογα με το τετράγωνο της αποστάσεως από τη πηγή. Με αυτό το τρόπο σε μεγάλες αποστάσεις από τη πηγή φτάνει τελικά μια πολύ μικρή ισχύς. Υποτίθεται ότι ο Τέσλα σχεδίαζε να ξεπεράσει αυτό τον περιορισμό χρησιμοποιώντας τη Γη σαν ένα τεράστιο αντηχείο, πιθανά με συχνότητες ELF (πολύ χαμηλής συχνότητας). Τα συγγράμματά του περιέχουν αναφορές για τα "Γήινα Στάσιμα Κύματα", μια συντονιστική διέγερση του εδάφους, της μαγνητόσφαιρας ή ακόμα του μεταξύ τους "κυματοδηγού". Ο ίδιος καυχήθηκε ότι το είχε επιτύχει αυτό σε μια δοκιμαστική κλίμακα, χρησιμοποιώντας "Μεγεθυντικούς Μετασχηματιστές" υψηλής ισχύος. Δεν ξέρουμε αν λειτούργησαν τελικά τα "Στάσιμα Γήινα Κύματα" του Τέσλα, αν και μερικοί συγγραφείς πιστεύουν ότι λειτούργησαν και πώς άλλοι άνθρωποι γνωρίζουν τώρα αυτό το μυστικό. Επειδή τώρα ο Ήστλαντ μιλούσε για "μεγάλες" ιδέες σαν τον Τέσλα, η μεταξύ τους σύνδεση ήταν αναπόφευκτη. Οι κορυφαίοι αρχηγοί όλων κυριολεκτικά των Ευρωπαϊκών χωρών είχαν αρκετές συναντήσεις με το Δρ. Νικ Μπέγκιτς, πρωτοπόρο ερευνητή και συγγραφέα για τις επιχειρήσεις του HAARP, καθώς επίσης με άλλους ανεξάρτητους επιστήμονες και ερευνητές. Ακολούθησαν πανευρωπαϊκές συσκέψεις στις οποίες εκφράστηκαν εξαιρετικά ισχυρές ανησυχίες, επιφυλάξεις και καθαρές αντιθέσεις εναντίον του HAARP και των περισσότερων, αν όχι όλων των διατάξεων του προγράμματος, καθώς επίσης σοβαρές επιφυλάξεις για τα μακροπρόθεσμα παγκόσμια αποτελέσματά του πάνω στο περιβάλλον.

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ Όπως αναφέρει ο Δρ. Ρίτσαρντ Γουίλιαμς "Κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες η έκθεση του ανθρώπου στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία έχει συνδεθεί με την κούραση, την ερεθιστικότητα, την απώλεια μνήμης, τους καταρράκτες, τη λευχαιμία, τις ανωμαλίες στη γέννηση, το καρκίνο και με τις αλλαγές στη χημεία του εγκεφάλου. Ενώ μια κυβερνητική μελέτη πάνω στα βιολογικά αποτελέσματα της ακτινοβολίας του HAARP συμπέρανε ότι "μπορεί η χρόνια έκθεση να μην είναι αναγκαστικά επιβλαβής", άλλα κυβερνητικά έγγραφα προειδοποιούν ότι αυτή η ακτινοβολία είναι αρκετά ισχυρή, ώστε να προκαλέσει έκρηξη σε διερχόμενα οχήματα σε απόσταση τετρακοσίων μέτρων, ή για να σταματήσει τους βηματοδότες σε επιβάτες που περνάνε από ψηλά με αεροπλάνο. Το

Πεντάγωνο έχει ήδη αποφασίσει ότι τα παράσιτα είναι πάρα πολύ έντονα, για να του επιτρέψουν να βρίσκεται κοντά σε οποιαδήποτε στρατιωτική εγκατάσταση!" Ένα άρθρο του περιοδικού "Αεροπορική Ισχύς", του Κολεγίου Αεροπορικής Διοίκησης και Προσωπικού με τίτλο "Μη-Φονική Τεχνολογία και Αεροπορική Δύναμη" περιέγραψε το 1995 το τρόπο χρησιμοποίησης των λεγόμενων μηφονικών, ψυχοτροπικών και ηλεκτρομαγνητικών όπλων εναντίον των πολιτών: "Στο πολύ κοντινό μέλλον, θα γίνει σαφές ότι οι μη-φονικές μέθοδοι θα μπορούν να εφαρμοστούν σε ολόκληρο το φάσμα της σύγκρουσης, περιλαμβανομένου του εγκλήματος και της τρομοκρατίας". Σε αυτή την ερευνητική διατριβή, οι συγγραφείς αποκαλύπτουν για πρώτη φορά ότι ο στρατός των ΗΠΑ αναπτύσσει όπλα μικροκυμάτων υψηλής ισχύος για να τα χρησιμοποιήσει εναντίον των ανθρώπων" (αυτός άλλωστε θεωρείται ότι είναι και ένας από τους μυστικούς σκοπούς των εκπομπών του HAARP). Αυτά τα "όπλα μικροκυμάτων είναι ιδιαίτερα διεισδυτικά. Όχι μόνο προσβάλλουν το σώμα ενός ατόμου, αλλά προχωρούν μέχρι το μυαλό του... αποπροσανατολίζουν επίσης ή διαταράσσουν τη νοητική του σταθερότητα". Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ είχε ανακαλύψει από νωρίς ότι μπορεί να κατασκευαστεί ένα σύστημα για τον έλεγχο ή την εξουδετέρωση των νοητικών διαδικασιών με την εκπομπή μιας παλμικής ακτινοβολίας του τύπου του HAARP πάνω σε μεγάλες γεωγραφικές περιοχές. Οι πιο αποκαλυπτικές πληροφορίες γι' αυτή τη τεχνολογία προέρχονται από τα γραπτά του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι (πρώην Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας στη κυβέρνηση του Κάρτερ) και από τον Τζ. Φ. ΜακΝτόλναντ (επιστημονικό σύμβουλο του Προέδρου Τζόνσον και Καθηγητή Γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο UCLA), οι οποίοι έγραψαν για τη χρησιμοποίηση πομπών μεγάλης ισχύος για ένα γεωφυσικό ή περιβαλλοντολογικό πόλεμο. Πριν από 25 χρόνια ο Μπρεζίνσκι, σα καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια, έγραψε: "Οι πολιτικοί γνώστες της στρατηγικής δελεάζονται να εκμεταλλευθούν τα αποτελέσματα της έρευνας του εγκεφάλου και της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ο Γεωφυσικός Γκόρντον Τζ. Φ. ΜακΝτόλαντ - ειδικός στα προβλήματα πολέμου - λέει με χρονική ακρίβεια ότι τεχνητά διεγερμένα ηλεκτρονικά πλήγματα "θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα μοντέλο ταλαντώσεων που παράγει υψηλά σχετικά επίπεδα ισχύος πάνω σε ορισμένες περιοχές της Γης.. Με αυτό το τρόπο, θα μπορούσε κάποιος να αναπτύξει ένα σύστημα που θα εξασθένιζε σοβαρά την απόδοση του εγκεφάλου σε πολύ μεγάλους πληθυσμούς ανθρώπων πάνω σε επιλεγμένες περιοχές και για μια εκτεταμένη περίοδο...". Αδιάφορο από το πόσο βαθιά ενοχλητική μπορεί να είναι η σκέψη για τη χρησιμοποίηση του περιβάλλοντος για τον έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς και για λόγους εθνικής ωφέλειας, μερικοί πιστεύουν ότι η τεχνολογία που θα επιτρέψει αυτή τη χρήση θα αναπτυχθεί πολύ πιθανά μέσα στις λίγες επόμενες

δεκαετίες". Από το 1970 ο Ζμπίγνιου Μπρεζίνσκι είχε προβλέψει ότι θα εμφανισθεί βαθμιαία "μια πιο ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη κοινωνία που θα συνδέεται με τη τεχνολογία. Αυτή η κοινωνία θα κυριαρχείται από μια ελιτίστικη ομάδα η οποία θα επηρεάζει τους ψηφοφόρους με την ανώτερη επιστημονική γνώση και το "know-how" που θα κατέχει. Οι προβλέψεις του αποδείχθηκαν απόλυτα ακριβείς. Σήμερα εμφανίζονται νέες δελεαστικές τεχνολογίες γι' αυτή την ελίτ και ο πειρασμός να τις χρησιμοποιήσει είναι πολύ μεγάλος. Σύμφωνα με αυτόν η κοινωνία μας βρίσκεται σε μια επανάσταση της πληροφορικής που βασίζεται όμως σε μια εστίαση στη ψυχαγωγία και στα θεάματα, τα οποία λειτουργούν τελικά σαν ένα ναρκωτικό για μια αυξανόμενα άσκοπη μάζα πολιτών. Στο βιβλίο του «Η Τεχνοτρονική Εποχή» αναφέρεται στην ανάγκη ελέγχου αυτών των «μαζών»: "Συγχρόνως η ικανότητα να διεκδικούμε κοινωνικό και πολιτικό έλεγχο πάνω στο άτομο θα αυξηθεί απεριόριστα. Σύντομα θα είναι δυνατόν να επιβάλουμε σχεδόν συνεχή έλεγχο πάνω σε κάθε πολίτη και να διατηρούμε αναβαθμισμένα αρχεία, που θα περιέχουν ακόμα και τις πιο προσωπικές λεπτομέρειες για την υγεία του και τη προσωπική συμπεριφορά του, πέρα απ’ όλα τα συνηθισμένα πρότυπα». "Αυτά τα αρχεία θα μπορούν να ανακτηθούν άμεσα από τις αρχές. Η δύναμη θα κινηθεί προς τα χέρια αυτών που θα ελέγχουν τις πληροφορίες. Οι υπάρχοντες θεσμοί μας θα αντικατασταθούν από ινστιτούτα που θα έχουν σαν έργο να αναγνωρίζουν εκ των προτέρων τις πιθανές κοινωνικές κρίσεις και να αναπτύσσουν προγράμματα για να τις αντιμετωπίσουν». "Αυτό θα ενισχύσει τάσεις μέσα από τις επόμενες δεκαετίες προς μια τεχνοτρονική εποχή, μια δικτατορία, αφήνοντας ακόμα λιγότερο χώρο για πολιτικές διαδικασίες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα. Τελικά κοιτώντας μπροστά προς το τέλος του αιώνα η δυνατότητα του βιοχημικού ελέγχου της συνείδησης και της γενετικής διόρθωσης των ανθρώπων, μαζί με τους ανθρώπους που θα λειτουργούν σαν τους ανθρώπους και θα συλλογίζονται σαν τους ανθρώπους (αλλά δε θα είναι άνθρωποι, αλλά ρομποτοειδή), θα μπορούσαν να προκαλέσουν μερικά δύσκολα ερωτήματα». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο αρχηγείο του NATO στις Βρυξέλλες υπάρχει ένας τεράστιος υπολογιστής με το όνομα "666" που μπορεί να αποθηκεύσει κάθε είδος πληροφοριών από αυτές που αναφέρει ο Μπρεζίνσκι και όχι μόνο για όλους τους σημερινούς ανθρώπους, αλλά και δισεκατομμύρια περισσότερους. Από την άλλη μεριά ο ΜακΝτόλαντ έχει σχολιάσει εμβριθώς σα γεωφυσικός το εξής: "Το κλειδί για το γεωφυσικό πόλεμο είναι η αναγνώριση των περιβαλλοντολο-

γικών ασταθειών, για τις οποίες η πρόσθεση ενός μικρού μόνο ποσού ενέργειας θα μπορούσε να απελευθερώσει απέραντα μεγαλύτερα ποσά ενέργειας". Σύμφωνα με την αναφορά του Σμηναγού Χάουαλντ Τ. Όρβιλ, συμβούλου του Λευκού Οίκου σε θέματα μεταβολής του καιρού, ήδη από το 1958 το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ μελετούσε "τρόπους χειρισμού των φορτίων της γης και του ουρανού για τον επηρεασμό του καιρού με τη χρησιμοποίηση μιας ηλεκτρονικής ακτίνας για τον ιονισμό ή απιονισμό της ατμόσφαιρας πάνω σε μια δοθείσα περιοχή". Ο ΜακΝτόναλντ είχε αρκετές ιδέες για τη χρησιμοποίηση του περιβάλλοντος σαν ένα πολεμικό σύστημα και στο κεφάλαιο "Πώς να Καταστρέψεις το Περιβάλλον", που έγραψε για το βιβλίο "Εκτός και αν Έλθει η Ειρήνη", περιγράφει την αλλαγή του καιρού, τη μεταβολή του κλίματος, της τήξη ή αποσταθεροποίηση των κορυφών των πολικών πάγων, τεχνικές εξάντλησης του όζοντος, μια μηχανική σεισμών, τον έλεγχο των κυμάτων των ωκεανών και το χειρισμό των εγκεφαλικών κυμάτων με τη χρησιμοποίηση των ενεργειακών πεδίων του πλανήτη. Η άποψή του ήταν ότι όλα αυτά τα είδη όπλων θα αναπτυσσόντουσαν και όταν χρησιμοποιούνταν, θα ήσαν ουσιαστικά μη ανιχνεύσιμα από τα θύματά τους. Σήμερα θεωρείται από πολλούς ότι το HAARP έχει όλες αυτές τις δυνατότητες και είναι επομένως το σύγχρονο ηλεκτρομαγνητικό υπερόπλο. Το Κογκρέσο των ΗΠΑ ασχολήθηκε με τη χρησιμοποίηση του HAARP για τη "τομογραφική διείσδυση στη Γη" σε βάθος πολλών χιλιομέτρων για τον εντοπισμό υπόγειων πυρομαχικών, μεταλλευμάτων και σηράγγων. Το 1966 η Γερουσία των ΗΠΑ έδωσε 15 εκατομμύρια δολάρια για την ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας. Το πρόβλημα είναι ότι η απαιτούμενη συχνότητα γι' αυτές τις τομογραφικές διεισδύσεις είναι μέσα στη περιοχή των συχνοτήτων που έχουν αναφερθεί ότι χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και την εξουδετέρωση των νοητικών λειτουργιών. Αυτή μπορεί να έχει επίσης μεγάλες επιδράσεις πάνω στη μετανάστευση των ψαριών και των άγριων ζώων, τα οποία στηρίζονται προς το σκοπό αυτό σε ένα γενικά σταθερό και αδιατάρακτο ενεργειακό πεδίο.

ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΕΡΕΥΝΗΤΗ ΤΖΩΝ Α. ΚΟΥΙΝ ΓΙΑ ΤΟ HAARP "Αντίθετα από τις πληροφορίες που δίνουν οι χειριστές του HAARP, αυτό δεν είναι πια μια σχετικά μικρή, προκαταρκτική επιχείρηση περιορισμένη σε μία (παρόλα αυτά εξαιρετικά ισχυρή) θέση πομπού στην απομακρυσμένη Αλάσκα, αλλά εκτείνεται ήδη σε πολλά μέρη του κόσμου (Δηλαδή υπάρχουν πολλοί πομποί σε πολλές τοποθεσίες)».

ΤΟ "El HAARPO" "Υπάρχουν άφθονες υποψίες για τη σχέση του HAARP με τις πολύ σοβαρές μετεωρολογικές διαταραχές που έχουν συμβεί στη Βόρεια Αμερική αυτό το χρόνο (1998). Προφανώς υπάρχουν ωκεάνιες και ατμοσφαιρικές συνθήκες που οδηγούν στην ανάπτυξη του φαινομένου "El Nino". Η επισήμανσή μου όμως είναι ότι αυτό προσφέρει μια τέλεια κάλυψη στους χειριστές του HAARP για να ενεργοποιήσουν το καινούργιο παιχνίδι τους και για να ενισχύσουν τα αποτελέσματα του El Nino, με τη συνηθισμένη κακόβουλη πρόθεσή τους. Αν θέλετε, ονομάστε καλύτερα αυτό το φαινόμενο "El HAARPO"..."

"Οι θανατηφόροι "ανεμοστρόβιλοι" που έχουν αφήσει δεκάδες νεκρούς κι έχουν εξαλείψει τελείως τμήματα των νοτιοανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών και ακόμα περιοχές σαν τη Μινεσότα αυτή την άνοιξη ήσαν εντελώς απρόβλεπτοι, κυριολεκτικά ανήκουστοι στη καταγραμμένη ανθρώπινη εμπειρία".

"Αυτό που είναι τόσο ανεξήγητο και ιδιαίτερα εκπληκτικό γι' αυτές τις "θύελλες", εκτός από την τρομερή θηριωδία τους, είναι το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν παρουσιάσθηκε σχεδόν καμιά από τις συνηθισμένες συνθήκες που προαναγγέλλουν την εμφάνιση ενός τέτοιου γεγονότος, όπως π.χ. σύννεφα στον ουρανό, όπως υποδεικνύεται ουσιαστικά από όλες τις σχετικές τεχνολογίες και τα συστήματα παρακολούθησης και πρόβλεψης του καιρού. Οι φωτογραφίες των μετεωρολογικών δορυφόρων, οι αναγνώσεις των μετεωρολογικών ραντάρ και απέραντες ποσότητες άλλων δεδομένων από μια ευρεία κλίμακα διαφόρων τεχνολογιών ανίχνευσης και παρακολούθησης απέτυχαν να δώσουν μια οποιαδήποτε ένδειξη ότι εδημιουργείτο μια τόσο μεγάλη ατμοσφαιρική διαταραχή πριν από πολλές από αυτές τις ιδιαίτερα καταστροφικές θύελλες".

"Νομίζω ότι είναι ασφαλές να πούμε σε αυτό το σημείο ότι πολλά από αυτά που έχουν υποδειχθεί σαν αποτέλεσμα της δράσεως του μυθικού "El Nino" (ο αποδιοπομπαίος τράγος), είναι στη πραγματικότητα το αποτέλεσμα ελέγχου του καιρού και επικίνδυνων πειραμάτων σε μια έκταση που δεν έχουμε ξαναζήσει, από τις τεχνολογίες του HAARP, το οποίο είναι τώρα σε λειτουργία. Προσωπικά πιστεύω ότι συμβαίνει σε μια μαζική, ακόμα και σε μια παγκόσμια κλίμακα ένας έλεγχος των ατμοσφαιρικών συνθηκών της εξώσφαιρας, οι οποίες δημιουργούν τον καιρό μας. Αυτός είναι πραγματικά ένας από τους δηλωμένους λόγους και τις επιδιωκόμενες χρήσεις του HAARP, όπως δηλώνεται σαφώς σαν τέτοιος στα "εσωτερικά" ομοσπονδιακά έγγραφα για το πρόγραμμα

(δείτε το βιβλίο "Οι Άγγελοι δεν Παίζουν Αυτήν την HAARP" των Μπέγκιτς και Μάνινγκ).

ΤΑ ΘΗΡΙΩΔΗ ΜΑΖΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΑΡΩΝ ΑΤΟΜΩΝ "...Πιστεύω ότι η ανθρωποσφαγή στο Τζόουνμπορο του Αρκάνσας και παρόμοια μαζικά εγκλήματα από νεαρούς τα δύο τελευταία χρόνια, κατά το πλείστον, αλλά όχι μόνο, στις νοτιοανατολικές πολιτείες των Ηνωμένες Πολιτείες, είναι το αποτέλεσμα κάποιου είδους προγράμματος νοητικού ελέγχου". "Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι αυτό δε συμβαίνει στη Νέα Υόρκη, στο Λος Άντζελες, στο Σικάγο ή σε άλλες μεγάλες πόλεις, όπου κυριαρχεί η βία των συμμοριών. Συμβαίνει στις γενικά ήσυχες, εντελώς "τυπικές" αγροτικές και ημιαγροτικές μέσες Αμερικανικές κοινωνίες, σε λευκούς της μεσαίας τάξης". "Υπάρχουν σοβαρές πληροφορίες που υποστηρίζουν αυτή την υπόθεση τελευταία. Ο συγγραφέας Άλεξ Κονσταντίν ("Ψυχική Δικτατορία στην Αμερική") έχει αναφέρει τα ακόλουθα σχετικά με μια ιδιαίτερη επιχείρηση ηλεκτρομαγνητικού ελέγχου του νου, η οποία λέει ότι ήταν ένας σημαντικός παράγοντας στο τρομερό μακελειό στο Τζόουνσμπορο του Αρκάνσας. Υποπτευόμουνα αυτό ακριβώς το πράγμα για κάποιο καιρό τώρα, μετά από μια πραγματική πλημμυρίδα παρόμοιων τρομακτικών περιπτώσεων στις νοτιοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα έστειλα e-mail στο Κο Κονσταντίν, εκφράζοντας αυτές ακριβώς τις υποψίες μου, ύστερα ακριβώς από τον εφιάλτη του Τζόουνσμπορο. Γράφω παρακάτω τη παρατήρησή του γι' αυτή την ιδιαίτερη περίπτωση ηλεκτρομαγνητικού ελέγχου του νου: «Έχω ακούσει ότι η τεχνολογία για τον ηλεκτρομαγνητικό έλεγχο του νου στο Τζόουνσμπορο προήλθε από την εταιρία Silent Sound, Inc.. Μια μηχανή υπερήχων που διεγείρει την οργή. Ελέγξτε το Προσχέδιο Νόμου 10 της Γερουσίας, μια προσπάθεια να φυλακίζονται τα παιδιά σαν ενήλικοι, κι έχετε αμέσως το κίνητρο. Η μηχανή αναπτύχθηκε στην SRI, με τη βοήθεια ενός ανθρώπου από το Μπέρκλεϋ (1998 Alex Constantine)». "Το ενδιαφέρον είναι ότι η SRI ήταν ένας από τους πέντε αρχικούς συνεργάτες που έφεραν τη τεχνολογία του HAARP σε επιχειρησιακό επίπεδο, πριν υπαχθεί ολόκληρη η υπόθεση στην αρμοδιότητα του στρατού στις αρχές της δεκαετίας του 1990". "Ιδιαίτερο ενδιαφέρον με αυτή την έννοια έχουν ορισμένες συχνότητες που παρακολουθήθηκαν στη διάρκεια των εκπομπών του HAARP, οι οποίες απουσιάζουν τελείως από τις υπηρεσιακές και γενικά λεπτομερείς παρουσιάσεις και τεκμηριώσεις τους για το HAARP - συχνότητες στη περιοχή των 435 Μεγαχέρτζ, οι οποίες είναι ακριβώς στη περιοχή των συχνοτήτων της ανθρώπινης

σκέψης (σαν αντιτιθέμενης στη διάθεση ή τη νοητική κατάσταση), Αυτές είναι βασικά οι συχνότητες που χρησιμοποιήθηκαν για τις επιχειρήσεις νοητικού ελέγχου του Προγράμματος ΜΟΝΤΑΟΥΚ". "Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι χονδρικά από το 1993 μέχρι το 1996, οι επιχειρήσεις νοητικού ελέγχου του Προγράμματος ΜΟΝΤΑΟΥΚ γίνονταν από τη Robins AFB κοντά στην Ατλάντα, στις νοτιοανατολικές πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών. Το ξέσπασμα της παρανοϊκής και απάνθρωπης βίας των πολύ νεαρών αγοριών αυτής της περιοχής είναι μια ένδειξη των αποτελεσμάτων της πρόσφατης μετάβασης του Προγράμματος προς τα νοτιοανατολικά". "Μπορεί οι εκπομπές του HAARP να χρησιμοποιούνται για να ακτινοβολήσουν παλλόμενα μικροκύματα, ψυχοτρονικά ή άλλα Ηλεκτρομαγνητικά Ραδιοκύματα για τον έλεγχο του νου, για να πυροδοτήσουν στόχους προγραμματισμένους από πριν, ή ίσως ακόμα πράκτορες με εμφυτεύματα". "Το Πρόγραμμα ΜΟΝΤΑΟΥΚ (MONTAUK), καθώς επίσης το ΜΟΝΑΡΧ (MONARCH) και άλλα παρακλάδια του προγράμματος MK-ULTRA και υποπρογράμματα, έχουν δημιουργήσει αναρίθμητους αριθμούς προγραμματισμένων "κοιμισμένων" πρακτόρων με συχνά τελείως αόρατες εναλλακτικές προσωπικότητες ή ταυτότητες. Αυτοί οι άνθρωποι υποφέρουν από σκόπιμα δημιουργημένες διαταραχές πολλαπλής προσωπικότητας σαν αποτέλεσμα μιας "επιστημονικά" εφαρμοσμένης ψυχοσεξουαλικής επέμβασης κι ενός ψυχοτρονικού προγραμματισμού". "Το HAARP και τα Προγράμματα ΜΟΝΤΑΟΥΚ και ΦΟΙΝΙΞ πριν απ' αυτό, έτρεχαν, ανάμεσα σε πολλά άλλα, τις επιχειρήσεις ελέγχου το νου και της μεταβολή του καιρού. Ο νους, η διάθεση, η συνείδηση επηρεάζονται από μερικές από τις ίδιες ηλεκτρομαγνητικές ενέργειες όπως και ο καιρός. Αυτή η πληροφορία ήταν το κύριο αποτέλεσμα της έρευνας του Βίλχεμ Ράιχ πάνω σε αυτό που ο ίδιος ονόμασε "οργονοενέργεια". Ο Ράιχ ανέπτυξε κατάλληλη τεχνολογία η οποία μπορούσε να επηρεάσει και να μεταβάλλει τη κατάσταση αυτής της οργονοενέργειας. Ολόκληρη σχεδόν η εργασία του πάνω σε αυτό το πεδίο πάρθηκε βίαια από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, ενώ πολλά από τα υλικά του που δεν εκλάπησαν, καταστράφηκαν και βέβαια ο ίδιος μετά φυλακίσθηκε. Τα βασικά στοιχεία της έρευνας και του πειραματισμού του ενσωματώθηκαν στο Πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ, που εκτελέσθηκε τότε κυρίως στα Εργαστήρια Μπρουκχάβεν στο Λονγκ Άιλαντ. Ήθελαν όλο αυτό το υλικό για τον εαυτό τους και υποθέτω πως το πήραν".

Η ΕΝΔΕΙΞΗ ΤΩΝ ΡΑΝΤΑΡ "Έχει παρατηρηθεί ότι τα συστήματα των ραντάρ που χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση και πρόβλεψη του καιρού και τα οποία μπορεί να δέχο-

νται εκπομπές του HAARP, παρουσίασαν διάφορα αφύσικα συγκεντρικά κυκλικά πρότυπα και άλλους αφύσικους σχηματισμούς, όπως οι τελείως ευθείες γραμμές, εκεί ακριβώς που συνέβησαν οι εξαιρετικά σοβαρές μετεωρολογικές συνθήκες, καθώς επίσης εκεί που συνέβη το τρομερό μακελειό του Τζόουνζμπορο. Αυτά τα συστήματα καταγράφουν συνεχώς ηλεκτρομαγνητικές διαταραχές που συνδέονται επίσης άμεσα με τη σεισμική δραστηριότητα, που μπορεί να δείχνει μια ακόμα από τις κακόβουλες εφαρμογές της τεχνολογίας του HAARP".

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΕΙΣΜΩΝ "Μια από τις πιο μυστικές από τις αμέτρητες, όπως φαίνεται, εφαρμογές του HAARP είναι ότι οι εκπομπές του μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανίχνευση και παρακολούθηση των ηλεκτρομαγνητικών φαινομένων ή φαινομένων "πλάσματος" που προαναγγέλλουν μια σεισμική δραστηριότητα και μια τεκτονική κίνηση. Υπάρχουν ενδείξεις είναι ότι οι εκπομπές του HAARP μπορούν να χρησιμοποιηθούν (και πιθανά χρησιμοποιούνται) για να ενεργοποιήσουν ή πυροδοτήσουν αυτές ακριβώς τις ίδιες ηλεκτρομαγνητικές συνθήκες που μπορούν να προκαλέσουν μια τεκτονική κίνηση. Με άλλα λόγια το HAARP έχει δυνητικά την ικανότητα να προκαλεί σεισμούς!". "Φαίνεται ότι τα σήματα του HAARP συλλαμβάνονται από τα συστήματα των μετεωρολογικών ραντάρ όπως αναφέραμε παραπάνω. Αυτό έχει παρατηρηθεί σε σχέση επίσης με μια κάπως ασυνήθιστη σεισμική δραστηριότητα, ιδιαίτερα στο Ναυτικό Κέντρο Αεροπορικού Πολέμου στη περιοχή Τσάινα Λέικς της Νότιας Καρολίνα, όπου για βδομάδες καταγράφονται100 περίπου σεισμοί την ημέρα και οι εικόνες του ραντάρ έχουν συχνά δείξει σημαντικές μετεωρολογικές διαταραχές - εντούτοις συγχρόνως οι φωτογραφίες των μετεωρολογικών δορυφόρων της περιοχής και οι αναφορές των τοπικών μετεωρολογικών σταθμών αποδεικνύουν ότι ο ουρανός αυτές τις στιγμές ήταν γενικά ήρεμος και καθαρός!". "Κάτι παρόμοιο συνέβη τη Κυριακή του Πάσχα στις Καρολίνες. Από τις φωτογραφίες του Ραντάρ φαινόταν σα να επλήττετο η περιοχή από μια μαζική στροβιλώδη δραστηριότητα, ενώ ο ουρανός ήταν παρόλα αυτά καθαρός και οι ατμοσφαιρικές συνθήκες γενικά ήρεμες. Την επόμενη όμως μέρα κτύπησε αυτήν ακριβώς τη περιοχή ένας δυνατός και αναμφίβολα σπάνιος σεισμός!". Ένα λοιπόν ακόμα στοιχείο στις συγκαλυμμένες εφαρμογές του HAARP είναι η ανίχνευση της ηλεκτρομαγνητικής σεισμικής δραστηριότητας που μπορεί να προηγείται από τους σεισμούς και η πυροδότηση αυτής της δραστηριότητας. "Οι αφύσικοι σχηματισμοί (π.χ. τέλειοι συγκεντρικοί κύκλοι, τέλειες ευθείες γραμμές) που εμφανίζουν τα ραντάρ που συλλαμβάνουν τις ηλεκτρομαγνητι-

κές διαταραχές, συνδέονται γενικά με ιδιαίτερα έντονα μετεωρολογικά φαινόμενα και καταστροφές. Αυτό το φαινόμενο, συχνά σε συνδυασμό με τρομακτικές και ιστορικά ανήκουστες καταιγίδες έχει επίσης παρατηρηθεί στη Δυτική Αυστραλία, όπου οι συγκεντρικοί ηλεκτρομαγνητικοί παλμοί που συνοδεύουν τα μέτωπα υπήρξαν τόσο σοβαροί, ώστε προκάλεσαν μπλακ άουτ στα ηλεκτρικά δίκτυα της περιοχής. Το ίδιο ακριβώς συνέβη αυτό το χρόνο στο Ώκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, όταν ολόκληρη η καρδιά της πόλης παρέμεινε για μήνες χωρίς ρεύμα, μετά την αχρήστευση του ηλεκτρικού δικτύου από αυτά τα ηλεκτρομαγνητικά παλμικά κύματα". "Οι κάτοικοι των ΗΠΑ και σε κάποια έκταση οι κάτοικοι άλλων περιοχών του κόσμου, ιδιαίτερα των περιοχών του νότιου ειρηνικού, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, υπόκεινται σε ένα κυριολεκτικά ολοκληρωτικό πόλεμο που εξαπολύεται εναντίον τους από τα συγκαλυμμένα, μη συνταγματικά, φασιστικά, τρομοκρατικά και κυριολεκτικά δαιμονικά στοιχεία μιας φαύλης και ψυχωτικής μυστικής κυβέρνησης, που υλοποιείται από ορισμένους κλάδους της υπηρεσίας πληροφοριών και του στρατού". Γενικά το HAARP παρουσιάζεται σαν το υπερόπλο που μπορεί να προκαλέσει κάθε νοητή και ανεπιθύμητη κατάσταση εξυπηρετώντας τα σχέδια της ελίτ της "Νέας Τάξης Πραγμάτων". Τελειώνουμε επισημαίνοντας ότι μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι το HAARP, ιδιαίτερα στα σημερινά ασυνήθιστα επίπεδα ισχύος του, μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης για τη δημιουργία βαρυτικών κυμάτων ή ακόμα για να προκαλέσει χωροχρονικά ανοίγματα σε άλλες διαστάσεις ή χωροχρονικές παραμορφώσεις.

ΤΟ ΕΧΕΛΟΝ (EXHELLON)

Είναι παράνομο για τις ΗΠΑ να κατασκοπεύουν τους πολίτες τους. Το ίδιο ισχύει και για τη Μεγάλη Βρετανία. Κάτω όμως από τους όρους της συμφωνίας Ηνωμένου Βασιλείου-Ηνωμένων Πολιτειών (ΗΒ-ΗΠΑ), αυτοί ξεπέρασαν πολύ εύκολα αυτό το νόμο: απλά η Βρετανία κατασκοπεύει τους Αμερικάνους και η Αμερική τους Βρετανούς και ανταλλάσσουν μεταξύ τους τις πληροφορίες τους. Το σύστημα με το οποίο γίνεται αυτό ονομάζεται ΕΧΕΛΟΝ και η αντίστοιχη συμφωνία υπεγράφη τελικά από πέντε χώρες: το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, το Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία. Ο σκοπός της συμφωνίας ήταν να δημιουργηθεί ένας απέραντος παγκόσμιος οργανισμός πληροφοριών και κατασκόπευσης ολόκληρου του κόσμου.

Στις ημέρες του Ψυχρού Πολέμου ο βασικός σκοπός του ΕΧΕΛΟΝ ήταν να παρακολουθεί τη Σοβιετική Ένωση. Μετά τη πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, δικαιολογεί τις υπέρογκες δαπάνες του, δισεκατομμυρίων δολαρίων, με τον ισχυρισμό ότι χρησιμοποιείται για τη καταπολέμηση της "τρομοκρατίας"... Την έχουμε πιπιλήσει για τα καλά αυτή τη καραμέλα, που συνεχίζει να χρησιμοποιείται για να δικαιολογεί τις βάναυσες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα τελευταία χρόνια η Αμερική έχει αρχίσει έναν αγώνα για την απαγόρευση της λεγόμενης ισχυρής κρυπτογράφησης στις επικοινωνίες των πολιτών, με το δικαιολογητικό και πάλι της πρόληψης και πάταξη της "τρομοκρατίας". Επειδή όμως οι πραγματικοί τρομοκράτες και έμποροι ναρκωτικών θα χρησιμοποιούν πάντα, έτσι και αλλιώς, ισχυρές κρυπτογραφικές μεθόδους στις παράνομες δραστηριότητές τους, το πραγματικό νόημα των αμερικανικών προσπαθειών δεν είναι βέβαια "η πρόληψη του εγκλήματος", αλλά τα εμπορικά μυστικά των εταιριών και το πώς οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι. Και το ευτράπελο είναι ότι ο απλός κόσμος συνεχίζει να πληρώνει ο ίδιος και να διατηρεί όλα αυτά τα μέσα καθυπόταξής του και πολιτικού και οικονομικού ελέγχου του. Κυρίες και κύριοι αυτή είναι η "δημοκρατία" μας! Δεν αρέσει όμως και τόσο στους συμμάχους των Αμερικανών να τους κατασκοπεύουν και πόσο μάλλον εμπορικά και οικονομικά, για να ικανοποιούνται τα ιμπεριαλιστικά και αδηφάγα συμφέροντά τους. Έτσι η Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εξέτασε το ΕΧΕΛΟΝ και επιβεβαίωσε υπηρεσιακά την ύπαρξη και το σκοπό του. Παραθέτουμε παρακάτω αποσπάσματα από ένα αντίστοιχο άρθρο της "London Telegraph" στις 16 Δεκεμβρίου 1997 (Έκδοση 936) με τίτλο "Οι Κατάσκοποι αγαπούν τις ΗΠΑ": "Μια αναφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προειδοποιεί ότι οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει ένα εκτεταμένο δίκτυο, κατασκοπεύοντας τους Ευρωπαίους πολίτες και θα πρέπει όλοι να ανησυχούμε γι' αυτό. Ο Σίμον Ντέιβις αναφέρει:" "Ένα παγκόσμιο ηλεκτρονικό δίκτυο κατασκόπευσης, το οποίο μπορεί να κρυφακούσει κάθε επικοινωνία τηλεφώνου, ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τέλεξ σε όλο το κόσμο θα αναγνωρισθεί επίσημα για πρώτη φορά σε μια αναφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που πρόκειται να παραδοθεί αυτή την εβδομάδα". "Η αναφορά - Εκτίμηση των Τεχνολογιών Πολιτικού Ελέγχου - εξουσιοδοτήθηκε το περασμένο χρόνο από την Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Περιέχει λεπτομέρειες για ένα δίκτυο βάσεων πληροφοριών στη Βρετανία και σε όλο το κόσμο, ελεγχόμενο από τους Αμερικανούς, το οποίο "σε κανονική βάση και αδιακρίτως" παρακολουθεί αμέτρητα μηνύματα τηλεφώνων, φαξ και email". "Αυτή δηλώνει: "Μέσα στην Ευρώπη όλες οι επικοινωνίες email, τηλεφώνων και φαξ, υποκλέπτονται από την Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (NSA) των ΗΠΑ, μεταφέροντας όλες τις βασικές πληροφορίες από την Ευρώπη μέσω του στρατηγικού κομβικού σημείου του Λονδίνου και μετά με δορυφόρο στο Φορτ

Μηντ της Μέριλαντ (έδρα της NSA), μέσω του σημαντικού κομβικού σημείου στο Μένγουιδ Χιλ της Μεγάλης Βρετανίας". "Το σύστημα ΕΧΕΛΟΝ σχηματίζει ένα μέρος του συστήματος ΗΒ-ΗΠΑ, αλλά διαφορετικά από πολλά από τα ηλεκτρονικά κατασκοπευτικά συστήματα που αναπτύχθηκαν στη περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, το ΕΧΕΛΟΝ είναι σχεδιασμένο βασικά για μη στρατιωτικούς στόχους: για κυβερνήσεις, οργανισμούς και επιχειρήσεις, ουσιαστικά σε κάθε χώρα". "Το σύστημα ΕΧΕΛΟΝ λειτουργεί με το να υποκλέπτει αδιακρίτως πολλές μεγάλες ποσότητες επικοινωνιών και μετά να φιλτράρει αυτές που είναι πολύτιμες, χρησιμοποιώντας μεθόδους τεχνητής νοημοσύνης, όπως η MEMEX, για να βρίσκει διάφορες λέξεις-κλειδιά". "Πρώην υπάλληλοι των υπηρεσιών πληροφοριών έχουν ισχυριστεί ότι οι κατασκοπευτικές βάσεις που ελέγχονται από την Αμερική, έχουν τη δυνατότητα να ψάξουν σε όλα σχεδόν τα δεδομένα επικοινωνιών για λέξεις-κλειδιά. Ισχυρίζονται ότι το ΕΧΕΛΟΝ αναλύει αυτόματα τα περισσότερα μηνύματα email για "προδρομικά" δεδομένα, που βοηθούν τις υπηρεσίες πληροφοριών να προσδιορίσουν στόχους. Σύμφωνα με τον πρώην πράκτορα της Καναδικής Δύναμης Ασφαλείας Μάικ Φροστ, χρησιμοποιείται για κάποια χρόνια ένα σύστημα αναγνώρισης της φωνής, που ονομάζεται Oratory, για να υποκλέπτει τις διπλωματικές κλήσεις....". "Η αναφορά συνέστησε μία ποικιλία μέτρων αντιμετώπισης της αυξανόμενης δύναμης των τεχνολογιών επιτήρησης που χρησιμοποιούνται στο Μένγουιδ Χιλ και σε άλλα κέντρα. Ορθά-κοφτά συνιστά: "Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει να απορρίψει τις προτάσεις των ΗΠΑ για τη δημιουργία ιδιωτικών μηνυμάτων μέσω του παγκόσμιου δικτύου επικοινωνιών (Ίντερνετ), που είναι προσιτά στις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ". "Η αναφορά επίσης προτρέπει για μια ουσιαστική εξέταση της εμπλοκής της Αμερικανικής NSA στην Ευρώπη, προτείνοντας οι δραστηριότητές της είτε να σμικρυνθούν, ή να γίνουν ανοικτές και υπόλογες". "Η NSA, η μεγαλύτερη και πιο ισχυρή υπηρεσία πληροφοριών, επιδοκιμάσθηκε για την εγκατάσταση ενός δικτύου κατασκοπευτικών βάσεων σε όλη την έκταση της Βρετανίας. Ο ρόλος τους ήταν να παρέχουν στρατιωτικές, διπλωματικές και οικονομικές πληροφορίες με την υποκλοπή των επικοινωνιών σε όλη την έκταση του Βόρειου Ημισφαίριου". "Μια από τις βάσεις της, στο Μένγουιδ Χιλ, επρόκειτο να γίνει η μεγαλύτερη κατασκοπευτική βάση του κόσμου. Τα αυτιά της, γνωστά σαν radomes, μπορούν να ακούσουν τα απέραντα τμήματα του φάσματος επικοινωνιών σε όλη την έκταση της Ευρώπης και της Παλιάς Σοβιετικής Ένωσης". "Στη πρώτη της δεκαετία η βάση αντλούσε δεδομένα από καλώδια και συνδέ-

σμους μικροκυμάτων που έτρεχαν σε ένα κοντινό Ταχυδρομικό Πύργο, αλλά η επανάσταση στη τεχνολογία των επικοινωνιών των δεκαετιών 1970 και 1980, έδωσαν στη βάση μια δυνατότητα, που ούτε οι αρχιτέκτονές της θα μπορούσαν να φαντασθούν. Με τη δημιουργία του συστήματος Intelsat (δορυφορικές επικοινωνίες) και των ψηφιακών τηλεπικοινωνιών, η βάση του Μένγουιδ και άλλες βάσεις ανέπτυξαν τη δυνατότητα να υποκλέπτουν, σε μια εκτεταμένη κλίμακα, φαξ, τέλεξ και προφορικά μηνύματα. Μετά, με την ανάπτυξη του Ίντερνετ, του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και του ηλεκτρονικού εμπορίου, η βάση μπορούσε να αυξήσει την ικανότητα παρακολούθησης που είχε για να υποκλέπτει ένα πρωτοφανές φάσμα προσωπικών και εμπορικών επικοινωνιών". "Αυτή η δραστηριότητα έχει αγνοηθεί από του Κοινοβούλιο του ΗΒ. Όταν οι εργατικοί έκαναν ερωτήσεις για τις δραστηριότητες της NSA, η Κυβέρνηση επικαλέστηκε τους κανόνες μυστικότητας. Το ίδιο γίνεται εδώ και 40 χρόνια".

ΤΟ ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ Τις δραστηριότητες του ΕΧΕΛΟΝ περιέγραψε και ο ερευνητής και συγγραφέας Νίκυ Χάγκερ, μετά από αποκαλύψεις που του έγιναν από 50 τουλάχιστον ανθρώπους της υπηρεσίας πληροφοριών της Νέας Ζηλανδίας. Σύμφωνα με αυτά που αναφέρει, υπάρχει ένα δίκτυο βάσεων του ΕΧΕΛΟΝ σε όλο το κόσμο και οι υπολογιστές σε κάθε βάση ψάχνουν αυτόματα μέσα από εκατομμύρια υποκλεπτόμενα μηνύματα να βρουν αυτά που περιέχουν κάποιες προκαθορισμένες λέξεις-κλειδιά. Οι βασικές αυτές λέξεις περιλαμβάνουν όλα τα ονόματα, τοποθεσίες, θέματα κ.λ.π. που μπορεί να αναφέρονται. Κάθε λέξη, κάθε υποκλαπέντος μηνύματος, σε κάθε βάση, ερευνάται αυτόματα, υπάρχει δεν υπάρχει ένας ειδικός αριθμός τηλεφώνου, ή διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στη λίστα: "Τα χιλιάδες σύγχρονα μηνύματα διαβάζονται σε "πραγματικό χρόνο" καθώς ρέουν μέσα στη βάση, ώρα μετά από ώρα, μέρα μετά από μέρα, καθώς ο υπολογιστής βρίσκει βελόνες πληροφοριών μέσα στους σωρούς από άχυρα των διάφορων μηνυμάτων". Οι υπολογιστές των βάσεων σε όλο το κόσμο είναι γνωστοί μέσα στο δίκτυο σαν τα "Λεξικά του ΕΧΕΛΟΝ. Ο υπολογιστής-Λεξικό μιας ιδιαίτερης βάσης περιέχει όχι μόνο τις επιλεγμένες λέξεις κλειδιά της υπηρεσίας του, αλλά έχει επίσης καταλόγους λέξεων για τις άλλες υπηρεσίες (των πέντε χωρών που μετέχουν στη συμφωνία). Κάθε φορά που το Λεξικό συναντά ένα μήνυμα που περιέχει μια από τις σημαντικές λέξεις των υπηρεσιών, την επιλέγει αυτόματα και τη στέλνει κατευθείαν στο αρχηγείο της ενδιαφερόμενης υπηρεσίας.

Η πρώτη συνιστώσα του δικτύου του ΕΧΕΛΟΝ είναι οι βάσεις που στοχεύουν ειδικά στους διεθνείς τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους (Intelsats) που χρησιμοποιούνται από τις τηλεφωνικές εταιρίες των περισσότερων χωρών. Υπάρχει ένας δακτύλιος από δορυφόρους Intelsats στο κόσμο, σε σύγχρονες τροχιές γύρω από τον ισημερινό, που ο καθένας τους χρησιμεύει σαν ένας σταθμός εκπομπής για δεκάδες χιλιάδες τηλεφωνήματα, φαξ και email. Υπάρχουν τώρα πέντε βάσεις των ΗΒ-ΗΠΑ που υποκλέπτουν τις επικοινωνίες που μεταφέρονται από αυτούς τους δορυφόρους. Μια βάση βρίσκεται στο Μόργουενστοου της Βρετανικής Κορνουάλης. Τα δορυφορικά πιάτα της δείχνουν προς τους δορυφόρους Intelsats πάνω από τον Ατλαντικό, την Ευρώπη και, σε οριζόντια σχεδόν κλίση, πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό. Μια βάση της NSA στο Σούγκαρ Γκρόουβ, 250 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Ουάσιγκτον στα βουνά της Δυτικής Βιρτζίνια, καλύπτει τους Ατλαντικούς δορυφόρους Intelsats, πάνω από τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική. Μια άλλη βάση της NSA είναι στη Πολιτεία της Ουάσιγκτον, 200 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Σηάτλ, στο Στρατιωτικό Κέντρο Γιακίμα Φάιαρινγκ. Τα δορυφορικά πιάτα της δείχνουν προς τους δορυφόρους Intelsats του Ειρηνικού και προς την Ανατολή. Κάθε υπολογιστής-Λεξικό των πέντε βάσεων έχει ένα κωδικό όνομα, για να ξεχωρίζεται από τους άλλους στο δίκτυο. Αυτά τα κωδικά ονόματα εγγράφονται στην αρχή κάθε υποκλεπτόμενου μηνύματος, προτού αυτό μεταδοθεί στο δίκτυο του ΕΧΕΛΟΝ, επιτρέποντας στους αναλυτές να αναγνωρίζουν σε ποιο σταθμό συνέβη η υποκλοπή. Η επόμενη συνιστώσα του συστήματος ΕΧΕΛΟΝ υποκλέπτει μια σειρά Ρωσικών και άλλων περιφερειακών δορυφορικών τηλεπικοινωνιών. Κι εδώ υπάρχουν πέντε αντίστοιχες βάσεις που στοχεύουν σε αυτούς τους δορυφόρους. Αυτές είναι του Μένγουιδ Χιλ στη βόρεια Αγγλία, του Σόαλ Μπέυ, έξω από το Ντάργουιν στη βόρεια Αυστραλία (η οποία στοχεύει τους δορυφόρους της Ινδονησίας), του Λέιτριμ, νότια ακριβώς από την Οτάβα του Καναδά (που φαίνεται να υποκλέπτει τους Λατινοαμερικάνικους δορυφόρους), του Μπαντ Άιμπλινγκ στη Γερμανία και του Μισάουα στη βόρεια Ιαπωνία. Η τελευταία συνιστώσα του συστήματος ΕΧΕΛΟΝ είναι μια ομάδα εγκαταστάσεων που συνδέονται κατευθείαν με επίγεια συστήματα επικοινωνιών. Εκτός από τους δορυφόρους και τα ραδιοκύματα, η άλλη βασική μέθοδος μετάδοσης μεγάλων ποσοτήτων πληροφοριών, είναι ένας συνδυασμός υποθαλάσσιων καλωδίων και δικτύων μικροκυμάτων στη ξηρά. Όταν τα βαριά καλώδια στο πυθμένα των θαλασσών βγαίνουν από το νερό, ενώνονται με τα δίκτυα μικροκυμάτων στη ξηρά και είναι έτσι πολύ εύκολο να υποκλαπούν. Τα δίκτυα μικροκυμάτων αποτελούνται από αλυσίδες πύργων μικροκυμάτων που εκπέμπουν μηνύματα από κορυφή λόφου σε κορυφή λόφου (πάντα σε οπτική επαφή) σε όλη την έκταση της υπαίθρου. Αυτά τα δίκτυα μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες πληροφοριών δια μέσου μιας χώρας. Η υποκλοπή τους δίνει πρό-

σβαση στις διεθνείς υποθαλάσσιες επικοινωνίες (όπου τα καλώδια αναδύονται από τη θάλασσα) και στις διεθνείς υπεραστικές επικοινωνίες δια μέσου των ηπείρων. Όπως τονίζει ο Νίκυ Χάγκερ, επειδή οι εγκαταστάσεις που απαιτούνται για την υποκλοπή των ραδιοεπικοινωνιών και των δορυφορικών επικοινωνιών χρησιμοποιούν μεγάλες κεραίες και πιάτα, που είναι δύσκολο να κρυφτούν για πολύ καιρό, αυτό το δίκτυο είναι πολύ καλά τεκμηριωμένο. Όσο αναφορά τώρα την υποκλοπή δικτύων επικοινωνιών που βασίζονται σε μπάντες συχνοτήτων, το μόνο που χρειάζεται είναι ένα κτίριο που βρίσκεται κατά μήκος του δρόμου των μικροκυμάτων, ή ένα κρυμμένο καλώδιο που εκτείνεται υπόγεια κάτω από το νόμιμο δίκτυο μέχρι κάποιο ανώνυμο κτίριο, συνήθως πολύ απομακρυσμένο. Παρόλο που φαίνεται τεχνητά πολύ δύσκολο, συμβαίνει επίσης και η μικροκυματική κατασκόπευση από το διάστημα από τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους των ΗΠΑ. Το παγκόσμιο δίκτυο εγκαταστάσεων για τις υποκλοπές αυτού του είδους όμως δεν είναι τεκμηριωμένο. Επίσης, εφόσον τα δίκτυα μικροκυμάτων των περισσότερων χωρών συγκλίνουν στην πρωτεύουσα, τα κτίρια των πρεσβειών είναι μια ιδανική θέση για τις υποκλοπές. Προστατευμένα από τα διπλωματικά προνόμια επιτρέπουν τις υποκλοπές στη καρδιά της χώρας στόχου. Το 1994 ο πρώην πράκτορας Μάικ Φροστ ξεσκέπασε τη Καναδική υπηρεσία πληροφοριών, περιγράφοντας επιχειρήσεις συλλογής υποκλεπτόμενων μηνυμάτων από τη Καναδική πρεσβεία και άλλες πρεσβείες της συμμαχίας μέσω υπερσύγχρονων δεκτών και επεξεργαστών που μεταφέρθηκαν σε αυτές από τις χώρες τους μέσα στους διπλωματικούς σάκους, με τα οποία μηχανήματα μπορούσαν αυτοί να παρακολουθούν διάφορες επικοινωνίες στις ξένες πρωτεύουσες. Ο Φροστ περιέγραψε επίσης τους υπολογιστές Oratory της NSA, οι οποίοι μπορούσαν να "ακούσουν" τηλεφωνήματα και να αναγνωρίσουν σε αυτά προκαθορισμένες λέξεις, όπως ακριβώς μπορούν να αναγνωρίζονται οι λέξεις στο σύστημα ΕΧΕΛΟΝ. Τα τηλεφωνήματα που περιέχουν λέξεις-κλειδιά αποσπώνται αυτόματα από τη μάζα των άλλων τηλεφωνημάτων και εγγράφονται ψηφιακά σε μαγνητικές ταινίες για να αναλυθούν στα αρχηγεία των υπηρεσιών. Η βάση της NSA στο Μένγουιδ Χιλ, με τα 22 δορυφορικά τερματικά της και τα περισσότερα από 20.000 τετραγωνικά σπίτια της, είναι αναμφίβολα η μεγαλύτερη και πιο ισχυρή βάση του δικτύου. Βρισκόμενη στη βόρεια Αγγλία, αρκετά χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον Περσικό Κόλπο, ανταμείφθηκε με το βραβείο της "Βάσης του έτους" από την NSA το 1991 για το ρόλο της στο Πόλεμο του Περσικού Κόλπου. Η βάση αυτή υποκλέπτει επίσης μικροκυματικές επικοινωνίες, χρησιμοποιούμενη σαν ένας επίγειος σταθμός για τους ηλεκτρονικούς κατασκοπευτικούς δορυφόρους των ΗΠΑ. Αυτοί υποκλέπτουν μικροκυματικές υπεραστικές τηλεφωνικές επικοινωνίες και επικοινωνίες βραχείας περιοχής, όπως οι στρατιωτικοί πομποί και τα γουόκι τόκις. Το 1991 ένας πρώην αξιωματούχος του Βρετανικού Αρχηγείου Κυβερνητικών Επικοινωνιών (GCHQ, υπηρεσίας πληροφοριών ανάλογης της αμερικανικής

NSA) μίλησε ανώνυμα στο πρόγραμμα "Ο Κόσμος σε Δράση" της Τηλεόρασης της Γρανάδα για τις καταχρήσεις της υπηρεσίας του. Είπε ότι σε ένα ανώνυμο κόκκινο κτίριο στον αριθμό 8 της Πάλμερ Στρητ στο κεντρικό Λονδίνο, η GCHQ υποκλέπτει κρυφά κάθε τέλεξ που μπαίνει, βγαίνει ή περνά από το Λονδίνο, τροφοδοτώντας τα σε ισχυρούς υπολογιστές με ένα πρόγραμμα που είναι γνωστό σαν "Λεξικό". Η επιχείρηση καλύπτεται από πολύ προσεκτικά επιλεγμένο προσωπικό του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Βρετανίας: "Δεν έχει να κάνει τίποτα με την εθνική ασφάλεια. Δεν είναι νόμιμο να παίρνεις κάθε ξεχωριστό τέλεξ. Και αυτοί παίρνουν τα πάντα: τις πρεσβείες, όλες τις εμπορικές συμφωνίες, ακόμη και τα ευχετήρια των γενεθλίων, τα πάντα. Τροφοδοτούν με αυτά το Λεξικό". Στις αρχές της δεκαετίας του '90, πολίτες αντιτιθέμενοι στη βάση του Μένγουιδ Χιλ απέκτησαν μεγάλες ποσότητες εσωτερικών εγγράφων της βάσης. Ανάμεσα σε αυτά ήταν μια αναφορά για ένα σύστημα υπολογιστών της NSA με το όνομα Πλατφόρμα. Το σύστημα αυτό θεωρείται ότι συνέδεσε, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, μαζί 52 ξεχωριστά συστήματα υπολογιστών του παγκόσμιου δικτύου υπολογιστών της NSA. Εστιακό σημείο αυτού του μαζικού δικτύου είναι το αρχηγείο της NSA στο Φορτ Μηντ (Fort Meade). Από τις πέντε μυστικές υπηρεσίες των ισάριθμων κρατών που υπέγραψαν τη συμφωνία του ΕΧΕΛΟΝ, μόνο η NSA, που το δημιούργησε, έχει πλήρη πρόσβαση σε αυτό. Οι άλλες υπηρεσίες περιορίζονται βασικά στις πληροφορίες που οι ίδιες συλλέγουν. Οι στόχοι του συστήματος υποτίθεται ότι είναι η τρομοκρατία, η εξάπλωση των όπλων και οι οικονομικές πληροφορίες. Όμως, όπως παρατηρεί ο Νίκυ Χάγκερ, "δεν έχω βρει καμιά απόδειξη ότι αυτά είναι τα κύρια ενδιαφέροντα οργανισμών όπως η NSA". Και συμπληρώνει: "Για παράδειγμα, τον Ιούνιο του 1992, μια ομάδα υψηλά ισταμένων τώρα εργαζόμενων της Βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας GCHQ ανέφερε στον Observer του Λονδίνου τα εξής: "Νιώθουμε ότι δεν μπορούμε πια να μένουμε σιωπηλοί σχετικά με αυτό που θεωρούμε ότι είναι μια χονδροειδής κακή πρακτική και αδιαφορία μέσα στην υπηρεσία που εργαζόμαστε". Αυτοί έδωσαν σαν παραδείγματα την υποκλοπή από την GCHQ τριών αγαθοεργών οργανισμών, μαζί με αυτούς της Διεθνούς Αμνηστίας και της Χριστιανικής Βοήθειας. Όπως ανέφερε ο Observer: "Οποιαδήποτε στιγμή η GCHQ μπορεί να μπει στις επικοινωνίες της για μια συνηθισμένη αίτηση στόχου. Στη περίπτωση των τηλεφωνικών υποκλοπών η διαδικασία είναι γνωστή σαν Μάντις. Με τα τέλεξ λέγεται Μέιφλαϊ. Πληκτρολογώντας ένα κώδικα που σχετιζόταν με τη βοήθεια στο Τρίτο Κόσμο, η πηγή μπορούσε να μας επιδείξει τέλεξ των τριών αυτών οργανισμών. Όπως είπε ο πράκτορας: "Μπορούμε λοιπόν να πληκτρολογήσουμε μια κωδική λέξη που μας βοηθά να μπούμε στις επικοινωνίες τέλεξ, οπουδήποτε εμφανίζεται αυτή η λέξη. Και μπορούμε να διαβάσουμε ένα προκαθορισμένο αριθμό χαρακτήρων σε οποιαδήποτε πλευρά του πληκτρολογίου". Οι ευκολότερες επιλογές για το σύστημα ΕΧΕΛΟΝ είναι τα άτομα, οι οργανισμοί και οι κυβερνήσεις που δε χρησιμοποιούν κρυπτογράφηση. Για παράδειγ-

μα στη περιοχή της Νέας Ζηλανδίας αυτό έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμο εναντίον των ευάλωτων εθνών του Νότιου Ειρηνικού, τα οποία δε χρησιμοποιούν καμιά κρυπτογράφηση, ακόμα και για τις κυβερνητικές επικοινωνίες τους. Η κατάσταση άλλαξε μετά τις αποκαλύψεις του Νίκυ Χάγκερ και οι χώρες αυτές έχουν αρχίσει ήδη να προμηθεύονται λογισμικό κρυπτογράφησης για να προστατευθούν από τις παράνομες δραστηριότητες του ΕΧΕΛΟΝ.

ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΝΟΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ "Δεν μπορεί να υπάρχει ποτέ καμιά δικαιολογία για το βασανισμό. Αυτός δημιουργεί μια κλιμάκωση της βίας στα εσωτερικά ζητήματα των κρατών. Εξαπλώνεται σα μεταδοτική ασθένεια από χώρα σε χώρα. Έχει μόνιμα αποτελέσματα πάνω στη διανοητική και τη σωματική υγεία του θύματος και αποκτηνώνει το βασανιστή. Είναι θεμελιώδες καθήκον μας σαν ανθρώπινα όντα να εκφράσουμε αυτό που είναι πράγματι η συνείδηση της ανθρωπότητας και να ξεριζώσουμε αυτό το κακό". Από τη διακήρυξη της Διεθνούς Αμνηστίας το Φεβρουάριο του 1990 πάνω στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης άρνησης των ΗΠΑ να επικυρώσουν τη Συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών της 10ης Δεκεμβρίου 1984 "Εναντίον του Βασανισμού και Οποιασδήποτε Άλλης, Σκληρής, Απάνθρωπης ή Εξευτελιστικής Μεταχείρισης, ή Τιμωρίας".

Το Δεκέμβριο του 1992 η Τζούλιαν ΜακΚίνεϋ, διευθύντρια του "Προγράμματος Ηλεκτρονικής Εποπτείας" της Εταιρίας Αποφοίτων Εθνικής Ασφάλειας, δημοσίευσε μια διατριβή με τίτλο "Μικροκυματική Παρενόχληση και Πειράματα Νοητικού Ελέγχου", η οποία προκάλεσε μεγάλη αίσθηση και έφερε στο προσκήνιο εκατοντάδες παρόμοιες περιπτώσεις σαν αυτές που εξέτασε το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Παραθέτουμε παρακάτω μερικά ενδιαφέροντα αποσπάσματα από αυτή τη πραγματικά πρωτοποριακή εργασία: "Οι Υπηρεσίες της κυβέρνησής μας έχουν χρησιμοποιήσει σε μια επαναλαμβανόμενη βάση τις ίδιες ακριβώς τακτικές για τις οποίες έχουν κατηγορήσει τη Σοβιετική Ένωση. Η Επιτροπή Ακροάσεων Τσέρτς και Κένεντυ στα μέσα της δεκαετίας του 1970 υποτίθεται ότι έθεσε ένα τέρμα σε αυτές τις πρακτικές. Με βάση τις πρόσφατες εξελίξεις φαίνεται ότι οι Επιχειρήσεις MKULTRA, MHCHAOS και COINTELPRO της CIA και του FBI συνεχίστηκαν απλά υπόγεια. Είμαστε τώρα σε επαφή με ένα σύνολο 25 ατόμων, σε όλες τις περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι πιστεύουν σταθερά ότι παρενοχλούνται από υπηρεσίες της Αμερικανικής Κυβερνήσεως. Έχουμε προσέξει και άλλους, με τους οποίους θα έλθουμε σε επαφή στο μέλλον. Η πλειοψηφία αυτών των α-

τόμων ισχυρίζεται ότι η παρενόχληση και η παρακολούθησή τους άρχισε το 1989". "Οι μέθοδοι που αναφέρονται ότι χρησιμοποιήθηκαν σε αυτές τις εκστρατείες παρενόχλησης έχουν μια εντυπωσιακή ομοιότητα με αυτές που αποδίδονται στη CIA και στο FBI στη διάρκεια των επιχειρήσεων MKULTRA, MHCHAOS και COINTELPRO. Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα φαίνεται να εμπλέκεται η ηλεκτρονική παρενόχληση και ο πειραματισμός". "Το Τοίχος του Βερολίνου έπεσε, ο Κομμουνισμός είναι στη μέση ενός θανατηφόρου σπασμού και η KGB δεν παρουσιάζει πια την απειλή που υποτίθεται ότι χρησίμευσε για να δικαιολογήσει τη προσφυγή της κυβέρνησης των ΗΠΑ σε τέτοιες επιχειρήσεις...Η επανεργοποίηση των προγραμμάτων επιτήρησης, παρενόχλησης και νοητικού ελέγχου σε αυτή τη χώρα δείχνει ότι η KGB, σα θεσμός, δεν ήταν ποτέ η πραγματική απειλή. Αντί γι' αυτή φαίνεται πως μια "νοοτροπία" KGB, που είναι η πραγματική περιφρόνηση των πολιτικών ελευθεριών, ήταν η κατευθυντήρια δύναμη πίσω από αυτά τα προγράμματα και τις επιχειρήσεις που τώρα μας αναφέρονται". "Η "νοοτροπία" KGB είναι ένα θέμα προσωπικής προκατάληψης και όχι μια ιδεολογία. Ο αντικειμενικός σκοπός της είναι η δύναμη και ο έλεγχος, αδιάφορα από το κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Είναι μια διαφθαρμένη, καρκινική επιρροή, που τροφοδοτείται από το φόβο, την υπακοή και τη κυβερνητική χρηματοδότηση". "Πριν από τέσσερες μήνες, όταν άρχισε αυτό το Πρόγραμμα, προσεγγίσαμε αυτά τα παράπονα για κυβερνητική παρενόχληση και πειραματισμό με ένα "μεγάλο βαθμό επιφυλακτικότητας". Δεν είμαστε πια σκεπτικιστές. Οι αυξανόμενοι αριθμοί ανεξάρτητων παραπόνων και οι ομοιότητες ανάμεσα σε αυτά τα παράπονα δεν μπορούν να αγνοηθούν. Υπό τις περιστάσεις, η KGB θα πρέπει να είναι υπερήφανη. Σα μια νοοτροπία, φαίνεται να έχει κατορθώσει περισσότερα στο να "θάψει εκ των ένδον αυτή τη χώρα", απ' ό,τι θα έλπιζε να επιτύχει σα θεσμός". "Το βρίσκουμε ειλικρινά περίεργο ότι δίνεται περισσότερη προσοχή και αξιοπιστία στα υποτιθέμενα θύματα εμπειριών από UFO και στις φασματικές επισκέψεις, απ' ό,τι σε άτομα που παραπονούνται για συστηματική παρενόχληση και πειραματισμό από τη κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία περιλαμβάνει τεχνολογίες που η Αμερικανική Κυβέρνηση μόνο τώρα αρχίζει να παραδέχεται απρόθυμα ότι κατέχει". "Το πρώτο βήμα μας ήταν να προσδιορίσουμε εάν υπάρχει οποιαδήποτε τεχνολογία που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ηλεκτρονική παρενόχληση. Η πληροφορία βρέθηκε σε ένα έγγραφο που δημοσιεύθηκε το 1991 από το Καθολικό Στρατηγικό Συμβούλιο των ΗΠΑ... Αυτό το έγγραφο περιγράφει τις ξένες και εγχώριες χρήσεις που προβλέπονται για τα όπλα λέιζερ, τους ισοτροπικούς εκπομπούς ακτινοβολίας, τους υπόηχους, τις μη πυρηνικές γεννή-

τριες ηλεκτρομαγνητικού παλμού και τους πομπούς μικροκυμάτων υψηλής ισχύος". "Ο όρος "μη-φονικά", που χρησιμοποιείτο για να περιγράψει αυτά τα όπλα, είναι παραπλανητικός. Η ενέργεια που εκπέμπεται από αυτά μπορεί να σκοτώσει ανθρώπους, αν ενισχυθεί κατάλληλα. Σε χαμηλότερες στάθμες ενίσχυσης, αυτά μπορούν να προκαλέσουν ακραίες μορφές φυσικής ενόχλησης και εξασθένισης". "Η έρευνα για τα βιολογικά και ψυχολογικά αποτελέσματα της μικροκυματικής ακτινοβολίας είναι ογκώδης. Το Αμερικανικό κοινό έχει καθοδηγηθεί να πιστεύει ότι σε αυτή την έρευνα προπορεύεται η πρώην Σοβιετική Ένωση. Η πραγματικότητα είναι ότι η CIA και το Υπουργείο Άμυνας έχουν από κοινού επιδιώξει την ίδια ακριβώς έρευνα από την έναρξη του Προγράμματος Πανδώρα στη δεκαετία του 1950. Οι τωρινοί πρωταρχικοί χρήστες αυτής της έρευνας φαίνονται να είναι η CIA, το Υπουργείο Άμυνας, η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (NSA) και το Υπουργείο Ενέργειας". "Το Ινστιτούτο Έρευνας του Στρατού στο Γουόλτερ Ρηντ έχει συμμετάσχει σε αυτή την έρευνα από το καιρό του Προγράμματος Πανδώρα. Το 1973 ανακάλυψε ότι μπορεί να προκληθεί εξωτερικά μια ακουστική είσοδος με παλλόμενα μικροκυματικά ακουστογράμματα, τα οποία αντιστοιχούν στους ήχους των προφερόμενων λέξεων. Το αποτέλεσμα είναι η (σχιζοφρενική) αίσθηση "ακούσματος φωνών", οι οποίες δεν είναι μέρος των στοχαστικών διαδικασιών του δέκτη". "Το πείραμα παρακίνησε το ακόλουθο σχόλιο στο βιβλίο "Το Ηλεκτρικό Σώμα: Ηλεκτρομαγνητισμός και Βάση της Ζωής" των Ρόμπερτ Μπέκερ και Γκάρυ Σέλντεν: "Μια τέτοια συσκευή έχει προφανείς εφαρμογές σε συγκαλυμμένες επιχειρήσεις, σχεδιασμένες να τρελάνουν με τις "φωνές" ένα στόχο, ή να δώσουν μη ανιχνευόμενες οδηγίες σε έναν προγραμματισμένο δολοφόνο". "Αυτή η έρευνα έχει συνεχιστεί και τα αποτελέσματα δημοσιεύονται σε διάφορα επιστημονικά και τεχνικά περιοδικά, προσιτά στο κοινό". "Το Ινστιτούτο Έρευνας του Στρατού στο Γουόλτερ Ρηντ έχει πιο πρόσφατα μελετήσει τα βιολογικά αποτελέσματα της έκθεσης σε υψηλής ισχύος μικροκυματική ακτινοβολία. Ένα θέμα που μας ενδιαφέρει είναι γιατί θα έπρεπε αυτό να πειραματίζεται με τα ακουστικά αποτελέσματα των παλλόμενων μικροκυματικών ακουστογραμμάτων. Επίσης πρόσφατες δηλώσεις ενός ψυχιάτρου του Ιατρικού Κέντρου του Στρατού στο Γουόλτερ Ρηντ υποδεικνύουν ότι αυτό μπορεί να πειραματίζεται με μικροκύματα πάνω σε επιλεγμένους ψυχασθενείς. Και αυτό επίσης είναι ένα θέμα για μας". "Μια δημοσίευση αναφέρει ότι το Πρόγραμμα Έρευνας και Τεχνολογίας του Στρατού χρηματοδοτεί 42 εργαστήρια και διάφορα κέντρα χρησιμοποιώντας περίπου 10.000 επιστήμονες και μηχανικούς. Ο ετήσιος προϋπολογισμός των

1.3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι ένα μικρό μόνο μέρος των εξόδων του Υπουργείου Άμυνας για την έρευνα".

ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ "Η τεχνολογία υπάρχει για τα είδη παρενόχλησης και πειραματισμού που μας αναφέρθηκαν. Η χρηματοδότηση από την Αμερικανική κυβέρνηση για τα βιολογικά αποτελέσματα της έκθεσης σε μικροκυματική ακτινοβολία είναι εκτεταμένη και συνεχιζόμενη. Η Αμερικανική κυβέρνηση έχει καταγραφεί στο παρελθόν για την ενασχόλησή της με πειράματα νοητικού ελέγχου. Και διάφορες υπηρεσίες της Κυβέρνησης έχουν καταγραφεί να παρακάμπτουν τους νομικούς περιορισμούς σε σχέση με τις δραστηριότητές τους. Ούτε το Κογκρέσο, ούτε τα δικαστήρια φαίνονται πρόθυμα να κοιτάξουν από κοντά τη "μαύρη" υπηρεσία πληροφοριών και τα προγράμματα προμήθειας όπλων. Ένας αριθμός υπηρεσιών της Αμερικανικής Κυβέρνησης μπορεί να ενδιαφέρεται για τη δοκιμή των τεχνολογιών κατευθυνόμενης ενέργειας πάνω σε Αμερικανούς πολίτες κάτω από μη κλινικές, μη ελεγχόμενες καταστάσεις: Το Υπουργείο Άμυνας για να δοκιμάσει περιοχές και βαθμούς "μη-φονικότητας", το Υπουργείο Ενέργειας για να εξερευνήσει τα όρια "ασφαλείας", η CIA για να δοκιμάσει τις δυνατότητες "νοητικού ελέγχου" και η NSA, για τεχνολογική βελτίωση". "Από τη δημοσίευση του προηγούμενου άρθρου πριν από λιγότερο από τέσσερες μήνες, η Εταιρία των Αποφοίτων της Εθνικής Ασφάλειας και του Προγράμματος Ηλεκτρονικής Επιτήρησης έχει ακούσει 13 πρόσθετα άτομα, τα οποία αναφέρουν μια ανοικτή παρενόχληση και μια κλίμακα συμπτωμάτων που συμπίπτουν με τα γνωστά αποτελέσματα της έκθεσης σε μικροκύματα, ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, ακτινοβολία ραδιοσυχνότητας και υποήχων... τα φυσιολογικά και ψυχολογικά συμπτώματα που μας αναφέρονται είναι συνεπή με τα αποτελέσματα που είναι σχεδιασμένα να παράγουν τα όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας". "Η ανοικτή παρενόχληση, η οποία προφανώς εννοείται ότι παρατηρείται, μπορεί να αποσκοπεί στο να "προεξαρτήσει" τα άτομα για μια τελική μακροχρόνια ηλεκτρονική παρενόχληση...Τα άτομα τώρα που είναι σε επαφή με το Πρόγραμμα περιγράφουν στις περιπτώσεις τους κατά το πλείστον, αν όχι πλήρως, τις ακόλουθες μορφές ανοικτής παρενόχλησης: Μια ξαφνική, αλλόκοτη, σκληρή μεταχείριση, απομόνωση και πράξεις παρενόχλησης και βανδαλισμού από προηγούμενα φιλικούς γείτονες - Τηλεφωνικές παρενοχλήσεις, οι οποίες συνεχίζονται ακόμα και όταν το άτομο πάρει ένα καινούργιο, μη καταχωρημένο στο κατάλογο, αριθμό - Παρακράτηση γραμμάτων, κλοπή και άνοιγμά τους - Εκστρατείες θορύβου (ένας αριθμός ατόμων αναφέρουν ότι ιδιοκτήτες των πάνω ή κάτω διαμερισμάτων από αυτούς φαίνονται να τους ακολουθούν από δωμάτιο σε δωμάτιο, κτυπώντας το πάτωμα, ή κάνοντας

άλλες δραστηριότητες, οι οποίες φαίνονται να έχουν σα σκοπό να διαφημίσουν τη συνεχιζόμενη επιτήρησή τους - Επαναλαμβανόμενες αντιμετωπίσεις από ασυνήθιστα εχθρικούς ξένους και σχόλια από ξένους που φαίνονται να αποσκοπούν στο να προκαλέσουν "παρανοϊκές αντιδράσεις - Είσοδοι στη κατοικία του ατόμου, στη διάρκεια των νυχτερινών ωρών, ενώ αυτό κοιμάται και την ημέρα όταν αυτό είναι αλλού - Μια γρήγορα επιδεινούμενη υγεία, γενικά πεπτικής φύσης - Διάσπαση ή στέρηση του ύπνου - Βανδαλισμός ιδιόκτητων οχημάτων - Σκηνοθετημένα ατυχήματα - Απομόνωση του ατόμου από τα μέλη της οικογένειάς του, ουσιαστικά εγγυημένη όταν αρχίζουν οι πολύ εστιασμένες μορφές ηλεκτρονικής παρενόχλησης - Μια προοδευτική οικονομική πτώχευση του ατόμου, που προκαλείται από το σταμάτημα της εργασίας του και συνδυάζεται με έξοδα που αυτό κάνει σε σχέση με τη παρενόχλησή του". Οι σχετικά συγκαλυμμένες μέθοδοι περιλαμβάνουν: Την προσποίηση ατόμων σαν αξιωματικών του στρατού - τη χρησιμοποίηση κρυμμένων συσκευών και πομπών, που ανιχνεύονται μέχρι σήμερα - τη χρησιμοποίηση αλλαγμένων πινακίδων κυκλοφορίας και διαφορετικής εμφάνισης του αυτοκινήτου - τη χρησιμοποίηση της κατοικίας γειτόνων σα βάσεων χειρισμών και εκπαίδευσης - τη χρησιμοποίηση πληροφοριοδοτών, προβοκατόρων, συχνά μελών του άλλου φύλλου - τη χρησιμοποίηση ψυχοτροπικών ναρκωτικών από γιατρούς συνεργάτες των μυστικών υπηρεσιών - τη χρησιμοποίηση εμφυτευμάτων. "Εν τω μεταξύ, φαίνεται λογικό ότι η κυβέρνηση θα ήθελε το κοινό πιστεύει ότι οι επισκέψεις των εξωγήινων βρίσκονται σε μια έξαρση. Ναρκωτικά που επηρεάζουν το νου, εξωτερικά προκαλούμενη ακουστική είσοδος, ολογραφικές προβολές (επίσης μία ικανότητα του Υπουργείου Άμυνας), κατάλληλα εστιασμένη κατευθυνόμενη ενέργεια, εμφυτεύματα συσκευών, ειδικά εφφέ και απαγωγές, είναι όλα μέσα στις δυνατότητες της κυβέρνησης και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις εμπειριών με UFO. Τα άτομα που δεν το γνωρίζουν αυτό, μπορεί να είναι πιο επιρρεπή να δεχθούν τα μυθεύματα για τα UFO, τα οποία τώρα "νομιμοποιούνται" και υπηρεσιακά". Στο βιβλίο του Η Ψυχιατρική και η CIA: Θύματα του Νοητικού Ελέγχου, Ο Δρ. Χάρβεϋ Γουάινσταϊν αναφέρει την παρακάτω παράγραφο από ένα βιβλίο με το τίτλο "Μια Μάχη για το Μυαλό: Μια Φυσιολογία του Προσηλυτισμού και της Πλύσης Εγκεφάλου", του Γουίλιαμ Σέρτζεντ (Greenwood Press, Westport, CT, 1957): "Αυξάνοντας το παρατεταμένο στρες με διάφορους τρόπους, ή προκαλώντας σωματική εξασθένιση, μπορεί να επιτευχθεί μια πιο ολοκληρωτική αλλαγή της στοχαστικής διαδικασίας του ατόμου...Εάν το στρες ή η φυσική εξάντληση, ή και τα δύο προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα, μπορεί να διασπαστούν τα πρότυπα σκέψης και συμπεριφοράς, ιδιαίτερα αυτά που αποκτήθηκαν πρόσφατα. Νέα πρότυπα μπορούν τότε να τα αντικαταστήσουν, ή καταπιεσμένα πρότυπα που τους επιτρέπεται να επαναβεβαιωθούν, ή ακόμη μπορεί το υποκείμενο να

αρχίσει να σκέπτεται και να ενεργεί με τρόπους που αντιτίθενται στη προηγούμενη συμπεριφορά του". "'...Αν μπορέσει να προκληθεί μια πλήρης ξαφνική κατάρρευση με παράταση ή ενίσχυση του συναισθηματικού στρες, τότε μπορεί να σβηστεί προσωρινά η πλάκα του φλοιού του εγκεφάλου από τα πιο πρόσφατα εμφυτευμένα πρότυπα συμπεριφοράς του, επιτρέποντας ίσως σε άλλα πρότυπα να τα αντικαταστήσουν πιο εύκολα". Ο Δρ. Γουάινσταϊν μετά σχολιάζει: "Η ομοιότητα με τη θεωρία του Δρ. Έουεν Κάμερον για τη διαφορική αμνησία είναι εντυπωσιακή, και η σχέση με τη πλύση εγκεφάλου είναι τελείως σαφής". Ο πατέρας του Δρ. Γουάινσταϊν ήταν ένα από τα θύματα του Κάμερον. "Τα θεωρήματα του Σέρτζεντ και οι σχετικές πειραματικές ανακαλύψεις του Κάμερον φαίνεται να είναι η ωστική δύναμη πίσω από την παρενόχληση και τον πειραματισμό που αναφέρονται τώρα στην Εταιρία. Όλα αυτά τα άτομα υπόκεινται σε μια σειρά επαναλαμβανόμενων καταστάσεων, που φαίνεται να θέλουν να προκαλέσουν και να διατηρήσουν ένα μακροχρόνιο, ακραίο στρες. Όλα αυτά τα άτομα έχουν απομονωθεί αποτελεσματικά. Ανήθικοι ψυχίατροι και γιατροί εμπλέκονται στη πλειοψηφία αυτών των περιπτώσεων. Ναρκωτικά επηρεασμού της συνείδησης χρησιμοποιούνται καθαρά για μη θεραπευτικές διαδικασίες. Αρχίζει επίσης να εμφανίζεται η ένδειξη για τη χρησιμοποίηση LSD (μιας από τις αγαπημένες ουσίες του Κάμερον για τον έλεγχο του νου). Και οι τεχνικές "ψυχικής καθοδήγησης", η αγαπημένη μέθοδος πλύσεως εγκεφάλου του Κάμερον, περιλαμβάνονται σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, σε ένα πολύ μεγαλύτερο και πιθανά πιο αποτελεσματικό βαθμό όπου εμπλέκεται η ακουστική είσοδος". "Οι μακροπρόθεσμοι σκοποί αυτών των εκστρατειών παρενόχλησης και πειραματισμού φαίνονται να είναι αρκετά βασικοί, δηλαδή: να προκαλέσουν μια αίσθηση διαστρεβλωμένης "πίστης" προς αυτές τις ίδιες τις υπηρεσίες που ασχολούνται με τη παρενόχληση του ατόμου και να μπερδέψουν τις προτεραιότητές του, εκεί όπου θα μπορούσε να το ενδιαφέρει η δυνατότητα λήψης μιας νόμιμης αποζημίωσης. Να ανακατευθύνουν τα συναισθήματα απελπισίας, θυμού και απογοήτευσης του ατόμου προς διάφορες φυλετικές και εθνικές ομάδες και προς επιλεγμένες, εξέχουσες πολιτικές μορφές, συμπεριλαμβανομένου του Πρόεδρου των ΗΠΑ, και για να αναγκάσουν το άτομο να διαπράξει μια πράξη βίας, αυτοκτονία ή έγκλημα, κάτω από περιστάσεις για τις οποίες μπορεί αυτό εύκολα να διαψευστεί από τη κυβέρνηση". Το Νοέμβριο του 1993 η Τζούλιαν ΜακΚίνεϋ δημοσίευσε ένα συμπλήρωμα της μελέτης της. Παραθέτουμε και από αυτό μερικά αποσπάσματα: "Μέσω μιας προκαταρκτικής μόνον έρευνας η "Μικροκυματική Παρενόχληση και τα Πειράματα Νοητικού Ελέγχου" έχει δεχθεί κριτική σε δυο περιοχές στους πρόσφατους μήνες: 1) Καμιά ουσιαστική απόδειξη δεν έχει δοθεί σε αυ-

τό το έγγραφο που να επιβεβαιώνει την ύπαρξη τεχνολογιών κατευθυνόμενης ενέργειας και 2) Τα άτομα των οποίων συζητούνται οι περιπτώσεις σε αυτή τη δημοσίευση μπορεί να είναι απλά διανοητικά ανισόρροπα". "Το Δεκέμβριο του 1992, όταν δημοσιεύθηκε το βιβλίο "Μικροκυματική Παρενόχληση και Πειράματα Νοητικού Ελέγχου", οι αντιπρόσωποι της κυβέρνησης των ΗΠΑ πήραν επανειλημμένα τη θέση ότι οι τεχνολογίες κατευθυνόμενης ενέργειας δεν ήσαν τίποτα παραπάνω από επινοήματα της φαντασίας των φυσικών. Σύντομα μετά τη δημοσίευση αυτής της αναφοράς, άρχισαν να εμφανίζονται πληροφορίες γι' αυτές τις τεχνολογίες σε μερικά αξιόλογα όργανα όπως η Wall Street Journal, η Defense News, η Aviation Week & Space Technology, η Tactical Technology, η Defense Electronics και πιο πρόσφατα η Washington Post". "Σε μια έκρηξη δραστηριότητας στους 10 προηγούμενους μήνες, οι αποκαλύψεις για τη κατευθυνόμενη ενέργεια και τα συστήματα εναντίον προσωπικού έχουν ξαφνικά πηδήξει μακριά από τη φαντασία των φυσικών μέσα στον κόσμο της πραγματικότητας, αποφεύγοντας έτσι τη κριτική ότι η προσαρτημένη δημοσίευση αφορούσε δήθεν μη υπάρχουσες τεχνολογίες". "Πράγματι οι τεχνολογίες κατευθυνόμενης ενέργειας φαίνεται να έχουν αναπτυχθεί σε ένα τόσο γρήγορο ρυθμό που προωθούνται τώρα σαν η "Τελική Λύση" για το έγκλημα... τα δεδομένα που αφορούν τη δύναμη των ακουστικών όπλων και των όπλων μικροκυμάτων χαμηλής ισχύος, λέιζερ, ELF/RF (εξαιρετικά χαμηλής συχνότητας και ραδιοσυχνότητας) και "ψυχοτρονικών" συστημάτων, είναι επαρκή για να επιτρέψουν την προώθησή τους σαν μέσων επιβολής του νόμου. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί σε αυτή τη ξαφνική έντονη δραστηριότητα είναι ότι κανείς δεν έχει ενοχληθεί να κάνει τις παρακάτω δυο πολύ βασικές ερωτήσεις:" "Από που λαμβάνονται τα δεδομένα δοκιμής αυτών των συστημάτων;" "Τι έχει εμποδίσει μέχρι τώρα αυτή τη κυβέρνηση και τους εργολάβους της από να δοκιμάσουν αυτές τις τεχνολογίες πάνω στους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτω από ακούσιες περιστάσεις;" "Η έλλειψη απαντήσεων (ή κυβερνητικού ενδιαφέροντος) σε αυτές τις ερωτήσεις, και επειδή τα συμπτώματα που δοκιμάζουν αυτοί που είναι τώρα σε επαφή με το Πρόγραμμά μας είναι παρόμοια με αυτά που αναφέρονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι είναι τα αποτελέσματα στόχευσης με κατευθυνόμενη ενέργεια, συμπεραίνουμε ότι δεν έχουν τεθεί περιορισμοί σε αυτούς που είναι επιφορτισμένοι με την ανάπτυξη και δοκιμή των συστημάτων κατευθυνόμενης ενέργειας, και ότι γίνονται όντως πειράματα πάνω στους πολίτες των ΗΠΑ κάτω από ακούσιες συνθήκες". "Ως προς την υποτιθέμενη διανοητική ασθένεια των ατόμων που έχουν έρθει σε επαφή με το Πρόγραμμα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η υποστηριζόμενη από

τη κυβέρνηση καταδίωξη και παρενόχληση, τα πειράματα νοητικού ελέγχου και ο απλός βασανισμός, μπορούν να προκαλέσουν πράγματι συμπτώματα, τα οποία μπορούν να θεωρηθούν σα μια μορφή διανοητικής ασθένειας. Η εσκεμμένη τρομοκράτηση μπορεί να προξενήσει βλάβες. Η διανοητική όμως ασθένεια που προκαλείται από την προωθούμενη από τη κυβέρνηση τρομοκράτηση, δεν επικυρώνει αυτή την τρομοκράτηση". "Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία, στις διάφορες αναθεωρήσεις της για τη Διαγνωστική και τη Στατιστική της Ψυχασθένειας, φαίνεται να έχει παραλείψει βολικά κάθε αναφορά στη παρενόχληση, στη καταδίωξη, στα πειράματα νοητικού ελέγχου και στο βασανισμό σα μια περίπτωση πρόκλησης διανοητικής ασθένειας. Η άρνησή της να αναγνωρίσει τις συνέπειες της τρομοκράτησης πάνω στην ανθρώπινη ψυχή, δεδομένης ακόμα της δημοσιότητας των ανακαλύψεων της Επιτροπής Τσερτς το 1975, εγείρει πολλά ερωτήματα για την εγκυρότητα της ψυχιατρικής σαν επάγγελμα σε αυτή τη χώρα, για να μην αναφερθούμε στην ηθική της πρόθεση μακροπρόθεσμα". "Το βιβλίο "Μικροκυματική Παρενόχληση και Πειράματα Νοητικού Ελέγχου", που δημοσιεύθηκε το Δεκέμβριο του1992, δίνει μια περίληψη παραπόνων που λήφθηκαν από 25 άτομα μέχρι εκείνη την ημερομηνία. Στη διάρκεια αυτών των 11 ενδιάμεσων μηνών, τα παράπονα που ελήφθησαν από αυτό το Πρόγραμμα έχουν υπερτριπλασιαστεί. Ενώ η πλειοψηφία αυτών των "πειραμάτων" βρίσκεται στις ΗΠΑ, ένας αριθμός ουσιαστικά ταυτόσημων παραπόνων έχει επίσης παρουσιαστεί στην Αγγλία, στο Καναδά και την Αυστραλία. Θα φαινόταν ότι αυτές οι δραστηριότητες συμβαίνουν επίσης στην Ευρώπη και την πρώην Σοβιετική Ένωση. Απομένουν να προσδιοριστούν οι διασυνδέσεις αυτού του παγκόσμιου πρότυπου δραστηριότητας με τους αντικειμενικούς σκοπούς της ονομαζόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων". "Όλα τα είδη παραπόνων που λαμβάνονται από αυτό το Πρόγραμμα έχουν επίσης αλλάξει από τη δημοσίευση αυτής της αναφοράς. Επιζώντες από ορισμένες σατανικές λατρείες (που υποτίθεται ότι προστατεύουν το συμφέρον της κυβέρνησης και των στρατιωτικών "πολιτικών σατανιστών" σε αυτή τη χώρα), πρώην "προγραμματισμένοι δολοφόνοι" της εποχής του Βιετνάμ, τρόφιμοι φυλακών και οι ονομαζόμενοι "απαχθέντες από UFO", αναφέρουν τώρα μια σειρά εμπειριών (και συμπτωμάτων) τα οποία είναι αξιοσημείωτα παρόμοια με αυτά που απευθύνθηκαν σε αυτή την αναφορά. Πειραματικά ναρκωτικά, πρόκληση ακουστικής εισόδου, φαύλη μυστική παρενόχληση, επιχειρούμενες προσπάθειες ψυχιατρικής δυσφήμισης (εκτός και αν ο πειραματιζόμενος ισχυρίζεται υπάκουα ότι έχει απαχθεί από εξωγήινους), και μια εξαιρετικά οδυνηρή παράταξη εξωτερικά προκλημένων αποτελεσμάτων, περιλαμβάνονται σε αυτή την ποικιλία εμπειριών". "Έχει υποδειχθεί ότι ο μακροπρόθεσμος σκοπός όλου αυτού του πειραματισμού είναι να αναπτύξει ένα σύστημα μέσω του οποίου όλοι οι (επιζώντες) πολίτες αυτής της χώρας θα μπορούν να παρακολουθηθούν και να εντοπισθούν από ένα εξεζητημένο σύστημα κυβερνητικής που θα βασίζεται ίσως στους δο-

ρυφόρους. Σίγουρα ένα μέρος της έρευνας που αφιερώνεται στη "χαρτογράφηση του εγκεφάλου" δείχνει αυτή τη δυνατότητα".

ΧΙΛΙΟΣΤΟΜΕΤΡΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ

Ο ερευνητής Άλαν Γιου, παρουσιάζει ως εξής το κόσμο των χιλιοστομετρικών κυμάτων: "Με τα χιλιοστομετρικά κύματα οι άνθρωποι απογυμνώνονται από τα ρούχα τους και γίνονται φωτεινά ανθρωποειδή, χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Διαγραφόμενοι σα σιλουέτες πάνω στα σώματά τους με αιωρούμενα σαν από μαγεία, κρεμασμένα νομίσματα, πόρπες, πένες και κλειδιά. Τα αυτοκίνητα είναι σκοτεινά και απαίσια, παρόλο που οι θερμές σχάρες του ψυγείου είναι φωτεινές. Μόνο ο χάλυβας στο ενισχυμένο σκυρόδεμα εμφανίζεται κι έτσι τα κτίρια φαίνονται περισσότερο σαν κλουβιά από σωλήνες χαλκού και ηλεκτρικά καλώδια, παρά σα σπίτια και γραφεία. Υπάρχει πολύ λίγη ιδιωτικότητα στο κόσμο που αποκαλύπτεται από τη κάμερα των χιλιοστομετρικών κυμάτων. Τα καθιστικά, οι κρεβατοκάμαρες, τα μπάνια και τα λουτρά συγχωνεύονται όλα σε ένα ανοιχτό χώρο. Οι άνθρωποι κάθονται στα κλουβιά τους παρακολουθώντας ζεστά κουτιά, ενώ άλλοι κοιμούνται αιωρούμενοι λίγα εκατοστά πάνω από το πάτωμα". "Στο νέο, τολμηρό ψηφιακό κόσμο της ηλεκτρονικής επιτήρησης δε θα υπάρχει πουθενά να κρυφτείς, ή πουθενά να κρύψεις κάτι. Αναπτύσσονται ήδη συσκευές που θα βλέπουν μέσα από τοίχους και θα απογυμνώνουν-ερευνούν άτομα από απόσταση, κοιτώντας κάτω από τα ρούχα τους και μέσα στα σώματά τους. Επίσης τα άτομα θα μπορούν να αναγνωρίζονται από τη μοναδική μυρωδιά τους και να εντοπισθούν, ή "αναγνωρισθούν" ηλεκτρονικά, πριν ακόμα προλάβουν να τελειώσουν ένα έγκλημα. Και χάρη στις φθηνές ψηφιακές βιντεοκάμερες και στους νέους ισχυρούς αλγόριθμους έρευνας, οι άνθρωποι θα παρακολουθούνται από υπολογιστές. Δε θα υπάρχει ανωνυμία, ακόμα και μέσα στο κάποτε καλοδεχούμενο πλήθος. Τα χιλιοστομετρικά κύματα βρίσκονται στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα μεταξύ των υπέρυθρων και των μικροκυμάτων. Αυτά εκπέμπονται από οτιδήποτε περιέχει νερό, ιδιαίτερα εάν αυτό είναι ζεστό. Το ανθρώπινο σώμα είναι μια εξαιρετική πηγή και στέκεται σα μια πηγή φωτός σε αυτές τις συχνότητες". Ο Στηβ Μπόουρερ, ηλεκτρολόγος μηχανολόγος της εταιρίας Μίλιτεκ της Μασαχουσέτης, φτιάχνει εδώ και πολλά χρόνια κάμερες που μπορούν να εντοπίσουν χιλιοστομετρικά κύματα. Όπως παρατηρεί, αυτά περνούν ευθεία μέσα από οποιοδήποτε μη αγώγιμο υλικό, όπως όλα σχεδόν τα ρούχα και τα περισ-

σότερα υλικά κατασκευής. Τα μέταλλα είναι μικροί εκπομποί, ενώ διηλεκτρικά υλικά όπως τα πλαστικά, τα κεραμικά, τα πλαστικά εκρηκτικά και τα κονιορτοποιημένα ναρκωτικά βρίσκονται κάπου ανάμεσα. Το ποσόν της ακτινοβολίας των χιλιοστομετρικών κυμάτων που εκπέμπει οποιοδήποτε από αυτά τα υλικά εξαρτάται από τη θερμοκρασία του. Όπως το ορατό και το υπέρυθρο φως, έτσι και τα χιλιοστομετρικά κύματα μπορούν να εστιαστούν για να σχηματίσουν μια εικόνα. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένας πλαστικός φακός. Αυτό που είναι δύσκολο, είναι να ανιχνεύσεις αυτή την εικόνα άπαξ και έχει σχηματισθεί. Σε μια συμβατική βιντεοκάμερα, το φως μετατρέπεται σε ένα ηλεκτρικό σήμα από σένσορες που είναι γνωστοί σα συσκευές συνεζευγμένου φορτίου (CCDs). Ένας πίνακας από CCDs στο εστιακό επίπεδο της κάμερας παράγει το ηλεκτρονικό σήμα που δημιουργεί σε μια οθόνη την εικόνα. Όσο περισσότεροι σένσορες υπάρχουν στο πίνακα, τόσο καλύτερη είναι η ανάλυση της κάμερας. Έτσι ένας σημαντικός παράγοντας είναι το μέγεθος κάθε CCD κι εξ' αυτού ο αριθμός τους που μπορεί να χωρέσει στο πίνακα. Οι περισσότερες οικιακές κάμερες έχουν χιλιάδες. Αλλά τα CCDs δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να συλλέξουν χιλιοστομετρικά κύματα. Αντ' αυτών χρειάζονται ραδιοφωνικές κεραίες για να ανιχνεύσουν την ακτινοβολία και τα μικροσκοπικά ρεύματα που προκαλούνται σε αυτές πρέπει να ενισχυθούν σε ένα καθαρό ηλεκτρονικό σήμα. Αυτές οι συσκευές έχουν έτσι τη τάση να είναι σχετικά ογκώδεις. Το τέχνασμα που έχει κάνει η Μίλιτεκ είναι να βρει ένα τρόπο για να φτιάχνει κεραίες δύο ή τριών μόνο χιλιοστών και να βάζει 256 από αυτές μέσα σε ένα πίνακα δύο διαστάσεων. Σε απόσταση ενός περίπου μέτρου η κάμερα μπορεί να αναλύσει αντικείμενα διαστάσεως λίγων χιλιοστών. Όπως σε μια συμβατική βιντεοκάμερα, ο πίνακας παίρνει τριάντα εικόνες ανά δευτερόλεπτο. Το αποτέλεσμα είναι μια κινούμενη εικόνα του κόσμου των χιλιοστομετρικών κυμάτων. Οι κάμερες της Μίλιτεκ μπορούν να εντοπίσουν εύκολα κρυμμένα μεταλλικά μαχαίρια και όπλα πάνω στο φωτεινό φόντο του ατόμου που τα φέρνει, αν είναι γνωστή η θερμοκρασία του αντικειμένου. Μπορούμε επίσης να αναγνωρίσουμε το υλικό από το οποίο είναι αυτά κατασκευασμένα, εκτιμώντας τη φωτεινότητα της εικόνας. Εφόσον τα περισσότερα κρυμμένα αντικείμενα και πακέτα κρατούνται κοντά στο σώμα, η θερμοκρασία τους μπορεί να εκτιμηθεί με αρκετή ακρίβεια, χρησιμοποιώντας αυτή τη τεχνική. Κρυσταλλικές ουσίες όπως η ζάχαρη, ή τα ναρκωτικά σε σκόνη, μπορούν να αναγνωρισθούν καθαρά, παρόλο που δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο. Για να τελειοποιήσει τη κάμερά της η Μίλιτεκ έχει αναπτύξει λογισμικό που σκανάρει τις εικόνες που παράγει η κάμερα και προειδοποιεί το χειριστή, αν εντοπίσει κάτι ύποπτο. Η κάμερα δε θα μπορεί να ξεγελαστεί εύκολα. Αν π.χ. κρύψει κάποιος ένα όπλο μέσα σε μια ζεστή φιάλη γεμάτη με νερό στη θερμοκρασία του σώματος, το σύστημα θα εντοπίσει τη λαστιχένια φιάλη. Ο μόνος τρόπος για να τη νικήσουμε, είναι να κρύψουμε τα αντικείμενα μέσα στο σώμα

μας. Η κάμερα της Mίλιτεκ θα μπορούσε να είναι η χαρά ενός ηδονοβλεψία. Σε μια κοντινή απόσταση μπορούν να ξεχωριστούν εύκολα οι άνδρες από τις γυναίκες. Η ένταση των χιλιοστομετρικών κυμάτων που εκπέμπει η ανθρώπινη σάρκα εξαρτάται από τη θερμοκρασία της. Τα γεννητικά όργανα ενός άνδρα είναι λίγο ψυχρότερα από το υπόλοιπο σώμα του κι έτσι εμφανίζονται σκοτεινότερα. Το σύστημα σκαναρίσματος όμως της Μίλιτεκ εξασφαλίζει την ιδιωτικότητα στους ανθρώπους. Ενώ οι χιλιοστομετρικές κάμερες θα ανακατεύουν τσέπες και ρούχα, οι συσκευές μικροκυματικής εικόνας θα κοιτούν μέσα στο ανθρώπινο σώμα για διάφορα είδη λαθρεμπορίου κρυμμένα ακόμα και στα πιο απόκρυφα μέρη του. Οι συσκευές αυτές αποτελούνται από δύο μικροσκοπικά ραντάρ που εκπέμπουν μικροκύματα και συλλαμβάνουν τις ανακλάσεις τους. Το κάθε ραντάρ ελέγχει τη περιοχή του ανοίγοντας για ένα σύντομο χρόνο τα "αυτιά" του μετά την εκπομπή κάθε παλμού, αγνοώντας την ηχώ από τα πλησιέστερα ή μακρινότερα αντικείμενα. Αυτό δημιουργεί ένα αποτελεσματικό κέλυφος γύρω από το ραντάρ. Χρησιμοποιώντας δύο ραντάρ με κελύφη που αλληλοκαλύπτονται, και μεταβάλλοντας το μέγεθος του κάθε κελύφους, μπορούμε να χαρτογραφήσουμε ολόκληρο τον όγκο ενός χώρου. Οι συσκευές αυτές έχουν τεράστιες δυνατότητες επιτήρησης. Θα μπορούσαν για παράδειγμα να ψάξουν και να απογυμνώσουν ένα αντικείμενο Σε έναν εξασκημένο χειριστή, τα ξένα αντικείμενα μέσα στο σώμα θα εμφανισθούν τόσο εύκολα, όσο και τα εξωτερικά. Κι επειδή τα μικροκύματα περνούν εύκολα μέσα από πόρτες και τοίχους, παρόμοια συστήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να στήσουν ένα διακριτικό σύστημα επιτήρησης. Η συσκευή του ραντάρ θα κόστιζε για να φτιαχτεί λίγα μόνο δολάρια. Είναι ήδη λίγο μεγαλύτερη από μια πλάκα σαπούνι και θα μπορούσε να γίνει πολύ μικρότερη. Μόνον ο επεξεργαστής για τη συναρμολόγηση της εικόνας θα είναι ακριβής και ογκώδης. Η κατασκευάστρια εταιρία ηλεκτρονικών για το στρατό Ρέιδεον ανιχνεύει μεταλλικά αντικείμενα χρησιμοποιώντας ραδιοκύματα μήκους λίγων μέτρων. Η ιδέα στην οποία στηρίζει τη συσκευή της είναι ότι η ακτινοβολία που πέφτει πάνω σε ένα μεταλλικό αντικείμενο θα διεγείρει τα ηλεκτρόνιά του σε υψηλότερες ενεργειακές στάθμες, τα οποία μετά αποδιεγειρόμενα θα επιστρέψουν σε μια χαμηλότερη στάθμη ενέργειας, εκπέμποντας μια δευτερεύουσα ακτινοβολία. Η ένταση και η διάρκεια αυτής της ακτινοβολίας εξαρτάται από το μέγεθος και το σχήμα του αντικειμένου. Η Ρέιδεον ελπίζει να κατασκευάσει έναν ανιχνευτή που θα λούζει τους ανθρώπους με ραδιοκύματα και θα συγκρίνει το δευτερεύον σήμα που θα παίρνει με μια βιβλιοθήκη ραδιοϋπογραφών από διάφορα αντικείμενα, όπως π.χ. τα πυροβόλα όπλα και τα μαχαίρια. Οι τεχνητοί οσμητές που θα μας αναγνωρίζουν από τη μυρωδιά μας είναι μια άλλη τεχνολογία που εμφανίζεται στον ορίζοντα. Μια μέρα αυτοί οι ανιχνευτές οσμής θα είναι τόσο κοινοί, όσο και οι βιντεοκάμερες. Οσμητές σε ένα κατάστημα θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν πόσο συχνά το επισκέπτεται ένα

άτομο και να αναγνωρίσουν διάφορους γνωστούς κλέφτες μαγαζιών καθώς αυτοί μπαίνουν και να ειδοποιήσουν, αν είναι απαραίτητο, το προσωπικό ασφαλείας. Σύμφωνα με τον πατέρα της "ηλεκτρονικής μύτης" Τζωρτζ Ντοντ , θα μπορούσαμε με αυτό το τρόπο να ανιχνεύσουμε ενδεχόμενους εισβολείς σε ένα γραφείο, ακόμα και να τους αναγνωρίσουμε. Διάφορες αστυνομίες διατηρούν ήδη φυσικές βάσεις δεδομένων με ανθρώπινες οσμές, που τις έχουν πάρει με ταμπόν από διάφορες σκηνές εγκλημάτων. Εκπαιδευμένοι σκύλοι μυρίζουν μετά αυτή την οσμή και ακολουθούν τα ίχνη του ενόχου. Με τις ηλεκτρονικές όμως μύτες, η μυρωδιά του καθενός θα μπορούσε να αποθηκευτεί σε έναν υπολογιστή. Στο μέλλον, η μυρωδιά ενός ατόμου θα αποτελεί απόδειξη για την ταυτότητά του, όπως τα αποτυπώματα και οι εξετάσεις DNA. Επιστήμονες μπορούν ήδη να χρησιμοποιούν τη κάμερα χιλιοστομετρικών κυμάτων για να κατασκοπεύσουν τους ανθρώπους από μια απόσταση μέσα στο σπίτι τους. Τα χιλιοστομετρικά κύματα που θα εκπεμφθούν από το ανθρώπινο σώμα θα περάσουν ελεύθερα από τα περισσότερα υλικά κατασκευής και θα διεγείρουν τις μικροσκοπικές κεραίες της κάμερας, ενώ ο επεξεργαστής θα ανασυνθέσει από το παραγόμενο ηλεκτρονικό σήμα την εικόνα. Σύμφωνα με το Άλαν Γιου, η συσκευή χιλιοστομετρικών κυμάτων και η μηχανή μικροκυματικής απεικόνισης είναι η πραγματική τεχνολογία πίσω από την υποτιθέμενη ΠΕΑ, γιατί αυτή "μπορεί να χρησιμοποιηθεί πραγματικά για να ψάξει ένα άτομο σε ένα κτίριο ή σε μια κρυμμένη θέση". Ο Δρ. Μπέκερ αναφέρει στο βιβλίο του "Το Ηλεκτρικό Σώμα" ότι υπάρχει ένα είδος ραντάρ που μπορεί να βρει μια μύγα σε απόσταση ενός χιλιομέτρου ή να εντοπίσει έναν άνθρωπο σε μια απόσταση 25 χιλιομέτρων. Στηριζόμενος σε αυτή τη πληροφορία Ο Άλαν Γιου παρατηρεί: "Πιστεύω ότι η τεχνολογία της ΠΕΑ χρησιμοποιούσε ένα τέτοιο είδος προχωρημένου ραντάρ που εκπέμπει ακτινοβολία στη συχνότητα που μπορεί να διαπεράσει τσιμεντένιους τοίχους, αλλά εντούτοις να βρει και να εντοπίσει τη θέση ενός ατόμου με χειρουργική ακρίβεια". Ακόμα και αν υπήρχε κάποιο είδος ψυχικών εργαζομένων στη CIA ή στο στρατό "οι πραγματικοί επιστήμονες, όπως οι ειδήμονες των μικροκυμάτων, θα πρέπει να είναι οι πραγματικοί ερευνητές της ΠΕΑ. Και αυτή η μικροκυματική συσκευή ταιριάζει με τη πληροφορία ότι η εταιρία Psi-Tech μίσθωσε σαν υπαλλήλους της επιστήμονες των μικροκυμάτων, γιατί αυτό έχει νόημα. Όμως θα χρησιμοποιούσα το όνομα "Παρακολούθηση Εξ' Αποστάσεως", αντί για το "Παρατήρηση Εξ' Αποστάσεως". Συνεπώς το "Παρατήρηση Εξ' Αποστάσεως" μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τους πιθανούς ψυχικούς και το "Παρακολούθηση Εξ' Αποστάσεως" θα είναι το όνομα που χρησιμοποιείται για την έρευνα ενός στόχου μέσα σε κτίρια". "Με βάση αυτή τη τεχνολογία "Παρακολούθησης Εξ' Αποστάσεως" οι διεφθαρμένοι χειριστές, όχι μόνο μπορούν να κατασκοπεύσουν ανθρώπους στο σπίτι τους, το αυτοκίνητό τους κ.λ.π., αλλά μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν

το αόρατο κυματικό όπλο τους για να χειριστούν τις ζωές των ανθρώπων με απίστευτη ακρίβεια...μπορούν να δολοφονήσουν οποιονδήποτε σαν από φυσικό θάνατο (όπως το να προκαλέσουν καρδιακή προσβολή, αποπληξία, ανεπάρκεια νεφρών κ.λ.π.)". Τέλος, σύμφωνα πάλι με τον Άλαν Γιου, αυτοί οι διεφθαρμένοι χειριστές, μπορούν να προκαλέσουν τεχνητά όνειρα στο θύμα τους και ακόμα να το κάνουν να εκσπερματίσει σε αυτά.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΩΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΕ ΡΑΔΙΟΚΥΜΑΤΑ

Ο καθηγητής φυσιολογίας του Πανεπιστημίου του Λένινγκραντ Λ.Λ. Βασίλιεφ είχε παρατηρήσει σε μια διατριβή του για τον υπνωτισμό ότι "η χρησιμοποίηση ραδιοσημάτων αυξάνει σημαντικά τις πειραματικές δυνατότητες και πως ο καθηγητής Ι. Φ. Τοματσέφσκι εκτέλεσε τα πρώτα πειράματα με μια γυναίκα σε μια απόσταση ενός ή δύο δωματίων, υπό συνθήκες που αυτή δε γνώριζε ή δεν υποπτευόταν ότι θα πειραματιζόταν μαζί της. Σε άλλες περιπτώσεις ο αποστολέας δεν ήταν στο ίδιο σπίτι και κάποιος άλλος παρατηρούσε τη συμπεριφορά του ατόμου. Κατοπινά πειράματα που έγιναν σε μεγάλες αποστάσεις είχαν απόλυτη επιτυχία. Οι νοητικές υποβολές που δόθηκαν στο υποκείμενο να πάει να κοιμηθεί, ακολουθήθηκαν με συνέπεια μέσα σε ένα λεπτό". Τα Ρωσικά πειράματα για τον έλεγχο του νου με την ύπνωση και τη χρησιμοποίηση ραδιοκυμάτων διεξήχθησαν τη δεκαετία του 1930, τριάντα περίπου χρόνια πριν το πείραμα με τον ταύρο του Δρ. Ντελγκάντο. Ο Δρ. Βασίλιεφ απέδειξε οριστικά ότι η εκπομπή ραδιοκυμάτων μπορεί να προκαλέσει τη διέγερση του εγκεφάλου. Στη πραγματικότητα δε χρειάζεται να εμφυτευτούν ηλεκτρόδια μέσα στο κρανίο. Το μόνο που χρειάζεται για να ελεγχθεί ηλεκτρομαγνητικά ο εγκέφαλος είναι να διεγερθεί ένας ιδιαίτερος μυς. Το υποκείμενο υπνωτίζεται και διατάσσεται να υπακούσει όταν διεγερθεί αυτός ο μυς, σε αυτή τη περίπτωση με ραδιοκύματα (ραδιοπομπό). Ο Λίνκολν Λώρενς αναφέρει στο βιβλίο του "Μήπως Έχουμε Ελεγχθεί Νοητικά;" τα εξής: "Αν το υποκείμενο υπνωτισθεί και προγραμματισθεί νοητικά να διατηρήσει μια αποφασιστικότητα στην εκτέλεση μιας ειδικής πράξης, π.χ. να πυροβολήσει κάποιον, υποβάλλεται στην ιδέα ότι κάθε φορά που θα συσπάται ένας ιδιαίτερος μυς του με ένα ορισμένο τρόπο (το οποίο επιτυγχάνεται με τη χρησιμοποίηση ενός πομπού), θα αυξάνει ακόμα πιο πολύ αυτή την αποφασιστικότητά του. Καθώς η υπνωτιστική μαγική επωδός ανανεώνεται ξανά και ξανά, το άτομο κάνει σκοπό της ζωής του να εκτελέσει αυτή τη πράξη, μέχρι τελικά να την πραγματοποιήσει. Με αυτό το τρόπο συνδέονται οι δυο συμπλη-

ρωματικές όψεις της Ραδιο-Ύπνωσης για τον Έλεγχο του Εγκεφάλου (RHIC = Ραδιοϋπνωτικός Ενδοεγκεφαλικός Έλεγχος) για να ενισχύσουν η μία την άλλη και να διαιωνίσουν τον έλεγχο, μέχρι τη στιγμή που θα απαιτηθεί η προεπιλεγμένη συμπεριφορά. Αυτό γίνεται σε μια δεύτερη συνεδρία όπου ο υπνωτιστής δίνει τις τελικές οδηγίες, οι οποίες μπορούν να ενισχυθούν με ραδιοδιέγερση σε συχνότερες φάσεις. Θα μπορούσαν ακόμα να επαναβεβαιώσουν την ήρεμη συμπεριφορά του ατόμου κατά τη περίοδο της διαφυγής του, ή να εξασφαλίσουν ότι αυτό δεν θα δείχνει να έχει καμιά επίγνωση για το ρόλο των άλλων συνωμοτών, ή ακόμη να τους γνωρίζει".

Η ELF Ή Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΧΑΜΗΛΩΝ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ

Ο γενικός, μακροπρόθεσμος σκοπός της CIA ήταν να ανακαλύψει αν θα μπορούσε να επιτευχθεί ή όχι ο νοητικός έλεγχος με τη χρησιμοποίηση μιας ακριβούς, εξωτερικής ηλεκτρομαγνητικής εκπομπής. Ο εγκέφαλος λειτουργεί ηλεκτρικά στη περιοχή των 100 χερτζ. Αυτό το φάσμα ονομάζεται ELF ή Περιοχή των Εξαιρετικά Χαμηλών Συχνοτήτων (Extremely Low Frequency). Τα κύματα ELF προκαλούν πολύ μικρό ιονισμό και πολύ χαμηλή θερμότητα και συνεπώς δεν εκδηλώνουν παρατηρήσιμα αποτελέσματα πάνω στους ζωντανούς οργανισμούς. Ρωσικά πειράματα σε αυτή τη περιοχή απέδειξαν μια σημαντική αύξηση των ψυχιατρικών διαταραχών και των διαταραχών του κεντρικού νευρικού συστήματος καθώς και συμπτώματα στρες στους ναύτες που εργάζονταν κοντά σε γεννήτριες ELF. Ο Δρ. Ρος Άντευ ανακάλυψε στη Καλιφόρνια ότι τα εγκεφαλικά κύματα των ζώων μπορούσαν να μεταβληθούν άμεσα με πεδία ELF. Αφού μελέτησε τους διάφορους ρυθμούς των εγκεφαλικών κυμάτων στη διάρκεια διαφόρων νοητικών καταστάσεων, μπορούσε να βομβαρδίσει τον εγκέφαλο με ειδικές συχνότητες στις οποίες θα συντονιζόταν ακούσια τα εγκεφαλικά κύματα. Ο συγχρονισμός του εγκεφάλου σε διάφορες καταστάσεις θα προκαλούσε στρες, θυμό, αδιαθεσία και κούραση. Ο Δρ. Άντεϋ μπορούσε να αναγνωρίσει ειδικές συχνότητες και την ειδική τους αντίδραση. Ένα μέρος από τη τωρινή του έρευνα είναι πάνω στο πώς η ακτινοβολία ELF μπορεί να επηρεάσει την εκροή ιόντων ασβεστίου στα εγκεφαλικά κύτταρα. Τα ιόντα ασβεστίου εμπλέκονται στη μεταβίβαση των νευρικών ώσεων. Ο Δρ. Άντεϋ έχει αποδείξει ότι ορισμένες συχνότητες ELF μπορούν να εμποδίσουν ή να αυξήσουν την εκροή ιόντων ασβεστίου. Μια τέτοια μείωση της εκροής ιόντων καθυστερεί ή εμποδίζει τις νευρικές ώσεις. Στην αντίθετη περίπτωση εκροής με επαναλαμβανόμενη ή συνεχιζόμενη έκθεση, η αυξανόμενη διεγερσιμότητα οδηγεί σε μια κατάσταση εξάντλησης των κυττάρων του εγκεφαλικού φλοιού. Ο Δρ. Άντεϋ μπόρεσε να τεκμηριώσει μια αξιοσημείωτη καθυστέρηση στους χρόνους αντίδρασης και

στη μνήμη των ποντικιών. Η πιο δυσοίωνη προοπτική είναι ότι η εκροή ιόντων στον ιππόκαμπο συνδέεται επίσης με την αποθήκευση της ανθρώπινης μνήμης και την ανάμνηση. Όταν ο γερουσιαστής Ρίτσαρντ Σβάικερ ρώτησε τον Δρ. Γκότλιμπ του προγράμματος MK-ULTRA γι' αυτή τη μελέτη και τη δυνατότητά της να καταστρέψει τη μνήμη στα ζώα, αυτός απάντησε: "Μπορώ να το πιστεύσω αυτό, κε Γερουσιαστά". Στο Σαν Λεάντρο, η Δρ. Ελίζαμπεθ Ράουσερ, διευθύντρια του Εργαστηρίου Τεχνικής Έρευνας, έκανε για κάποιο καιρό πειράματα με ανθρώπους για την επίδραση των πεδίων ELF πάνω στον εγκέφαλο. Παρατήρησε ότι μια από τις συχνότητες προκαλεί ναυτία για περισσότερο από μία ώρα και ότι μία άλλη, την οποία η ίδια ονομάζει "συχνότητα της μαριχουάνας", κάνει τους ανθρώπους να γελούν με το παραμικρό. Ζητούσε χρήματα και τρεις μήνες για να μπορέσει να επηρεάσει όπως έλεγε "τη συμπεριφορά του 80 τοις εκατό των ανθρώπων της πόλης, χωρίς αυτοί να το γνωρίζουν".

ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ

Στο παρελθόν η Σοβιετική Ένωση είχε επενδύσει πολύ χρόνο και χρήμα στην έρευνα των μικροκυμάτων. Το 1952, ενώ ο ψυχρός πόλεμος ήταν ακόμα στο φόρτε του, έγινε μια μυστική συνάντηση στο Νέο Μεξικό μεταξύ των Αμερικανών και των Σοβιετικών επιστημόνων, η οποία περιελάμβανε την ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τους βιολογικούς κινδύνους και τα επίπεδα ασφαλείας της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Οι Σοβιετικοί είχαν τις καλύτερες πληροφορίες πάνω σε αυτό το θέμα, αλλά οι Αμερικανοί επιστήμονες δεν ήθελαν να δεχθούν τις απόψεις τους. Σε μετέπειτα συναντήσεις τους, οι Σοβιετικοί επιστήμονες συνέχισαν να τονίζουν τη σοβαρότητα των κινδύνων, ενώ οι Αμερικανοί υποβάθμιζαν τη σημασία τους. Μετά από μια συνάντησή τους, οι Σοβιετικοί άρχισαν να βομβαρδίζουν με μικροκυματική ακτινοβολία τη Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Μόσχα, χρησιμοποιώντας τους εκεί εργαζόμενους σαν πειραματόζωα. Το σήμα ανακαλύφθηκε από τη CIA το 1962, οπότε και αυτή όρισε το Μίλτον Ζάρετ να ερευνήσει το όλο θέμα, δίνοντας σε αυτό τη κωδική ονομασία Πανδώρα. Σύμφωνα με το Ζάρετ, το σήμα της Μόσχας αποτελείτο από αρκετές συχνότητες και ήταν εστιασμένο πάνω ακριβώς στο γραφείο του Πρέσβη. Η ένταση του βομβαρδισμού δεν αποκαλύφθηκε δημόσια, αλλά όταν το Υπουργείο Εξωτερικών παρεδέχθη τελικά την ύπαρξή του, ανέφερε ότι ήταν αρκετά χαμηλή. Το μικροκυματικό αυτό σήμα αποσκοπούσε στη δημιουργία μιας θολής όρασης και στην απώλεια της νοητικής συγκέντρωσης. Όπως αποδείχθηκε, ο Αμερικα-

νός πρεσβευτής είχε αναπτύξει μια αιματολογική ασθένεια σαν τη λευχαιμία και υπέφερε συγχρόνως από αιμορραγίες στα μάτια και από χρόνιους πονοκεφάλους. Οι Αμερικανοί φέρανε μαϊμούδες στη πρεσβεία και τις εξέθεσαν στην μικροκυματική ακτινοβολία. Ανακάλυψαν τότε ότι αυτές ανέπτυσσαν ανωμαλίες στη σύνθεση του αίματός τους και δημιουργούσαν ασυνήθιστους αριθμούς χρωμοσωμάτων. Το προσωπικό επίσης της Πρεσβείας βρέθηκε να έχει 40% παραπάνω λευκά αιμοσφαίρια από το μέσο όρο. Ενώ προχωρούσε η συλλογή των δεδομένων, το προσωπικό συνέχισε να εργάζεται στην πρεσβεία και δεν πληροφορήθηκε τίποτα για το βομβαρδισμό, παρά μετά από δέκα χρόνια. Τελικά πήρε ένα επίδομα 20% για ανθυγιεινή εργασία. Σε όλη τη διάρκεια του βομβαρδισμού, η CIA χρησιμοποίησε το προσωπικό για να συγκεντρώσει τις πληροφορίες που χρειαζόταν για τα ψυχολογικά και βιολογικά αποτελέσματα της μικροκυματικής ακτινοβολίας. Στη συνέχεια η εργασία μεταβιβάσθηκε στην Υπηρεσία Προχωρημένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας (DARPA), η οποία με βάση την έρευνα που είχε γίνει δημιούργησε αργότερα τα ηλεκτρομαγνητικά όπλα του στρατού. Αυτά κρατήθηκαν μυστικά και αποκαλύφθηκαν μόνο το 1982 σε ένα άρθρο ενός τεχνικού περιοδικού της Πολεμικής Αεροπορίας όπου αναφερόταν ότι "ειδικές ραδιοσυχνότητες μπορούν να αποτελέσουν ισχυρές και επαναστατικές λύσεις για όπλα εναντίον προσωπικού". Σύμφωνα με αυτό το άρθρο ήταν πολύ εύκολο να χρησιμοποιήσουμε ηλεκτρομαγνητικά πεδία για να διασπάσουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο, γιατί ο ίδιος ήταν ένα ηλεκτρικό όργανο. Το άρθρο επεσήμανε επίσης ότι ένα σύστημα ταχείας ηλεκτρομαγνητικής σάρωσης με ακτινοβολία ραδιοσυχνότητας (RFR) θα είχε μια εκπληκτική ή ακόμα φονική ικανότητα πάνω σε μια ευρεία περιοχή. Το σύστημα αυτό ήταν εύκολο να αναπτυχθεί. Μερικές πιθανές χρήσεις του περιελάμβαναν την αντιμετώπιση τρομοκρατικών ομάδων, τον έλεγχο του πλήθους, τον έλεγχο των παραβιάσεων στους κανόνες ασφαλείας στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις και τεχνικές εναντίον προσωπικού στη περίπτωση ενός τακτικού πολέμου. Μερικές από τις ανακαλύψεις των επιστημόνων που συμμετείχαν στο σχέδιο Πανδώρα ήσαν πολύ συνταρακτικές. Ο Δρ. Τζόσεφ Σαρπ και ο μηχανικός Μαρκ Γκρόουβ μπορούσαν να ακούσουν και να ξεχωρίσουν μονοσύλλαβες λέξεις με παλμικά διαμορφωμένα μικροκύματα (ήχοι μεγαλύτερου μήκους κύματος θα απαιτούσαν τη διάβαση του πρότυπου ασφαλείας των 10mW/cm2, το οποίο μερικοί πιστεύουν ότι δεν είναι αρκετά αυστηρό). Τα μικροκύματα μπορούν επίσης να μεταβάλλουν τη διαπερατότητα του αίματος στον εγκέφαλο, πράγμα που μπορεί να αυξήσει τα αποτελέσματα των φαρμάκων. Η χρησιμοποίηση ακτινοβολίας RFR σχετικά χαμηλής ενέργειας μπορεί να ευαισθητοποιήσει μεγάλες στρατιωτικές ομάδες σε διάφορους βιολογικούς ή χημικούς παράγοντες στους οποίους έχουν κανονικά ανοσία. Ο ήχος μπορεί να μεταδοθεί ακόμα ευκολότερα με τη χρησιμοποίηση εμφυτευμάτων στο κοχλία του αυτιού που στέλνουν τα ηλεκτρικά σήματα μέσα στο υγρό του εσωτερικού αυτιού, ή εμφυτευμάτων που μεταδίδουν ηχητικές δονήσεις μέσα από οστά, όπως είναι οι περιπτώσεις των οδοντιατρικών σφρα-

γισμάτων που "πιάνουν" ακουστικές ραδιοσυχνότητες. Ο αρχιπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού Δρ. Πωλ Τέιλορ παρουσίασε μια διατριβή του στο Πανεπιστημιακό Κέντρο της Αεροπορίας στην Αεροπορική Βάση Μάξγουελ της Αλαμπάμπα. Ο ίδιος ήταν υπεύθυνος για το Εργαστήριο Ηλεκτρομαγνητικής Ακτινοβολίας του Πολεμικού Ναυτικού και μελετούσε τα αποτελέσματά της πάνω στους ανθρώπους. Στη διατριβή του δήλωσε ότι η ικανότητα των ατόμων να λειτουργούν σα στρατιώτες θα μπορούσε να υποβαθμιστεί σε ένα τέτοιο σημείο, ώστε αυτοί να γίνουν αναποτελεσματικοί στη μάχη. Το σύστημα για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούσε μικροκύματα και χιλιοστομετρικά κύματα και μπορούσε να μεταφερθεί από ένα μεγάλο φορτηγό. Το 1981 άρχισε στη Μεγάλη Βρετανία μια μη βίαιη διαμαρτυρία γυναικών ακτιβιστών, γύρω από την Αεροπορική Βάση των Ηνωμένων Πολιτειών στο Γκρήνχαμ Κόμον, εναντίον της σχεδιαζόμενης ανάπτυξης πυρηνικών όπλων στη Βρετανία. Στη διάρκεια του 1984 έφτασαν στη βάση οι πρώτοι τακτικοί πυρηνικοί πύραυλοι Κρουζ και οι διαμαρτυρίες έγιναν πιο έντονες. Οι γυναίκες τελικά παραπονέθηκαν για σοβαρούς πονοκεφάλους, προσωρινή παράλυση, ναυτία και άλλα κλασικά συμπτώματα μικροκυματικής δηλητηρίασης. Τα τεστ που έγιναν αποκάλυψαν υψηλά επίπεδα μικροκυματικής ακτινοβολίας γύρω από τη βάση, μέχρι και εκατό φορές πιο πάνω από τις συνηθισμένες τιμές τους. Ο Τζόε Βίαλς, πρώην μηχανικός της RAF, εργαζόταν σε μια ευαίσθητη επιχείρηση γεώτρησης πετρελαίου στην Ινδία το 1983, όταν άρχισε η μικροκυματική παρενόχληση. Λέγεται ότι ο Βίαλς είχε μπλεχθεί ασυναίσθητα σε μια επιχείρηση βιομηχανικής κατασκοπίας της CIA. Ο Βίαλς υπέφερε τόσο από μικροκυματική ακτινοβολία, όσο και από μεταϋπνωτικές υποβολές που του εμφύτευσαν οι άγνωστοι χειριστές του. Αυτός παρακολουθήθηκε από το Ιατρικό Ίδρυμα του Λονδίνου για τη Φροντίδα Θυμάτων Βασανισμού, οι οποίοι ανακάλυψαν ότι τελικά αυτός υπόκειτο σε μυστική ύπνωση και σε μεταϋπνωτικές υποβολές σαν αυτές που περιγράφει στις δηλώσεις του. Η μικροκυματική παρενόχληση φαίνεται επίσης να έχει συντελέσει στο θάνατο εικοσιπέντε επιστημόνων στη Βρετανία, οι οποίοι πέθαναν με μη συμβατικούς θανάτους (πολλοί από αυτούς αυτοκτόνησαν) στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Οι περισσότεροι από αυτούς εργαζόντουσαν πάνω σε πολύ ευαίσθητα ηλεκτρονικά πολεμικά προγράμματα για το NATO και το στρατό των ΗΠΑ. Λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκαν εναντίον τους όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας που τους οδήγησαν στην αυτοκτονία και σε εκκεντρικά "δυστυχήματα". Στο Εθνικό Εργαστήριο Λώρενς Λίβερμορ στο Σάουθ Μπέυ των ΗΠΑ εργάστηκαν για την ανάπτυξη μιας "εγκεφαλοβόμβας". Μιας βόμβας που θα μπορούσε να ριχτεί στο πεδίο της μάχης, θα παρήγαγε μικροκύματα και θα εξουδετέρωνε το μυαλό των στρατιωτών μέσα σε μια περιορισμένη περιοχή. Οι εφαρμογές της τεχνολογίας των μικροκυμάτων στη κατασκοπία ήσαν γνω-

στές για πάνω από 25 χρόνια. Σε μια συνάντηση στο Μπέρκλεϋ της Αμερικανικής Εταιρίας για την Πρόοδο της Επιστήμης το1965, ο Καθηγητής Τζ. Άντονυ Ντόιτς του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, υπέδειξε με απλούς όρους ότι ο εγκέφαλος είναι ένας πομπός και αν λάβει πάρα πολλές πληροφορίες, όπως τα πάρα πολλά οχήματα σε ένα συνωστισμένο δρόμο, θα σταματήσει να εκπέμπει. Είπε πως μια περίσσεια ακετυλοχολίνης στον εγκέφαλο μπορεί να εμποδίσει τη μνημονική διαδικασία. Υπέδειξε ότι αυτή η περίσσεια μπορεί να παραχθεί τεχνητά με τη χορήγηση κατάλληλων φαρμάκων, ή με τη χρησιμοποίηση ραδιοκυμάτων. Η διαδικασία ονομάζεται Ηλεκτρονική Διάλυση της Μνήμης (EDOM = Electronic Dissolution of Memory). Οι εκπομπές της μνήμης μπορούν να τερματισθούν, όσο συνεχίζεται το ραδιοσήμα. Το αποτέλεσμα είναι το άτομο να χάσει στη διάρκεια του σήματος την επίγνωσή του, να παραμορφωθεί η μνήμη του και να καταστραφεί ο χρονικός προσανατολισμός του. Σύμφωνα με το Λίνκολν Λώρενς, το συγγραφέα του βιβλίου "Μήπως Έχουμε Ελεγχθεί Νοητικά;", η EDOM είναι ήδη επιχειρησιακή. "Υπάρχει ήδη σε χρήση ένας μικρός πομποδέκτης EDOM που μπορεί να κρυφτεί στο σώμα ενός ατόμου. Η επαφή με αυτό το άτομο, ένα τυχαίο σφίξιμο του χεριού ή ακόμα ένα απλό άγγιγμα μεταδίδει ένα μικροσκοπικό ηλεκτρονικό φορτίο, μαζί με έναν υπέρηχο, τα οποία για μια σύντομη περίοδο θα διαταράξουν το χρονικό προσανατολισμό του επηρεασμένου ατόμου...αυτό μπορεί να είναι ένα ισχυρό όπλο σε μια απελπιστικά συγκεχυμένη υπόθεση στην έρευνα ενός εγκλήματος". Αλλά η τεχνολογία έχει προχωρήσει ένα ακόμα βήμα πιο πέρα. Έχει αποδειχθεί από το Δρ. Ρος Άντεϋ ότι τα μικροκύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προκαλέσουν άμεσα αλλαγές στα ηλεκτρικά πρότυπα των διαφόρων τμημάτων του εγκεφάλου. Τα πειράματά του έδειξαν ότι μπορούσε να επιτύχει τον ίδιο νοητικό έλεγχο πάνω σε ζώα, όπως έκανε ο Δρ. Ντελγκάντο στο περιστατικό με το ταύρο. Ενώ ο Δρ. Ντελγκάντο χρησιμοποίησε εγκεφαλικά εμφυτεύματα στα ζώα του, ο Δρ. Άντεϋ χρησιμοποίησε συσκευές μικροκυμάτων, χωρίς καμιά άλλη προετοιμασία. Αυτός έκανε τα ζώα να ενεργούν και να φαίνονται πραγματικά σαν ηλεκτρονικά παιχνίδια!

ΜΑΓΝΗΤΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

Σε μια νευροχειρουργική επέμβαση ανοικτού εγκεφάλου με ξύπνιο τον ασθενή, ο χειρούργος συνήθως χρησιμοποιεί ένα ηλεκτρόδιο για να διεγείρει διάφορα μέρη του εγκεφάλου, για να σιγουρευτεί ότι θα αποφύγει όσο το δυνατόν περισσότερα ζωτικά σημεία, προτού αρχίσει τη κατάλληλη εγχείρηση. Πολλοί ερευνητές όμως θεωρούν ότι αυτός ο τρόπος αναγνώρισης των κρίσι-

μων περιοχών του εγκεφάλου πριν την εγχείρηση θα πρέπει να εγκαταλειφθεί και να αντικατασταθεί με μια καινούργια τεχνική που ονομάζεται μαγνητοεγκεφαλογραφία, κατά την οποία μετρούνται τα μαγνητικά κύματα από την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου. Αυτό επιτυγχάνεται με μια συσκευή υπερκβαντικής συμβολής που ονομάζεται "squid" (καλαμάρι), η οποία μας επιτρέπει να μετρήσουμε τα μικροσκοπικά μαγνητικά ρεύματα που παράγονται από τον εγκέφαλο. Το πλεονέκτημα των μαγνητικών ρευμάτων είναι ότι περνούν μέσα από το κρανίο, χωρίς να παραμορφώνονται, όπως κάνουν τα ηλεκτρικά δυναμικά, με τα οποία είναι πιο δύσκολο να εντοπίσεις από πού προέρχεται το σήμα. Με τα ηλεκτρικά δυναμικά είναι σα να βλέπεις μέσα από ένα παγωμένο τζάμι. Αντίθετα, με τη μαγνητοεγκεφαλογραφία, το σήμα περνάει κατευθείαν μέσα από το κρανίο και το δέρμα του κρανίου χωρίς να "κηλιδωθεί", κι επομένως μπορείς να εντοπίσεις το σημείο του εγκεφάλου από το οποίο προέρχεται με μια ακρίβεια 1,5 περίπου χιλιοστών. Η τεχνική αυτή είναι πολύ ήπια: δε χρειάζεται καν να τοποθετήσεις ηλεκτρόδια πάνω στο δέρμα του κρανίου ή τίποτα άλλο. Βάζεις απλώς τη μηχανή ανάγνωσης πολύ κοντά στην επιφάνειας του δέρματος του κρανίου. Είναι σαν ένα σκάνερ. Μια άλλη τεχνική που χρησιμοποιείται ακόμα, αλλά σιγά-σιγά εγκαταλείπεται είναι το ραδιενεργό σκανάρισμα (PET scanning) που φωτίζει τα μέρη του εγκεφάλου που είναι σε λειτουργία εκείνη τη στιγμή. Γενικά οι άλλες τεχνικές είναι αργές. Το χρονικό τους παράθυρο είναι πάντα γύρω στο ένα δευτερόλεπτο ή περισσότερο. Η νέα όμως τεχνική μας δίνει πληροφορίες κάθε ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. Έτσι μπορούμε να έχουμε χίλιες φωτογραφίες του εγκεφάλου σε ένα δευτερόλεπτο. Με αυτό το τρόπο, όχι μόνο μπορούμε να πούμε ποιες περιοχές του εγκεφάλου είναι ενεργοποιημένες, αλλά και τη σειρά με την οποία ενεργοποιούνται. Μελετάμε τον οπτικό φλοιό, όπου βλέπουμε τις εικόνες που λαμβάνουν τα μάτια μας. Και μπορούμε να πούμε ποιο μέρος του εγκεφάλου ασχολείται με το χρώμα και ποιο με τη κίνηση. Έτσι πλησιάζουμε τώρα στο στάδιο που θα μπορούμε να δούμε πώς διασπά ο εγκέφαλος τους σύνθετους ερεθισμούς και πώς μετά τους ξανασυναρμολογεί. Ως προς το ερώτημα τώρα για τη δυνατότητα αλλαγής της εγκεφαλικής λειτουργίας με την επιβολή κατάλληλων μαγνητικών πεδίων πάνω στον εγκέφαλο κι επομένως σαν ενός τρόπου ελέγχου του νου και της συμπεριφοράς, ο Δρ. Γκράχαμ Χάρντινγκ, Καθηγητής της Κλινικής Νευροφυσιολογίας του Πανεπιστημίου Άστον του Μπέρμινχαμ αναφέρει τα εξής: "Θα μπορούσαμε ίσως να ξεκινήσουμε παράγοντας τεχνητές εικόνες στον εγκέφαλο μέσω ενός συστήματος τηλεοπτικής κάμερας. Αυτή τη στιγμή αυτό είναι πολύ χονδροειδές. Ξέρουμε ότι μπορούμε πραγματικά να χρησιμοποιή-

σουμε μαγνητική διέγερση του εγκεφάλου για να προκαλέσουμε ειδικά πρότυπα συμπεριφοράς. Με αυτό το τρόπο μπορείς στη πραγματικότητα να μπλοκάρεις διάφορα πράγματα, μπορείς να μπλοκάρεις ένα τμήμα της όρασης τοποθετώντας ένα μαγνητικό διεγέρτη κοντά στην επιφάνεια του κεφαλιού και διεγείροντας απλώς αυτή την περιοχή του εγκεφάλου και μπλοκάροντας ένα μέρος της οπτικής εικόνας. Αλλά αυτή είναι ακόμα μία πολύ χονδροειδής τεχνική. Και είναι πολύ μακριά από το σημείο που θα μπορούμε να διεγείρουμε πολύ μικρές περιοχές του εγκεφάλου και να πάρουμε τόσο ακριβές εικόνες σαν αυτές που μπορεί να παράγει ο ίδιος".

ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΗ Η ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ

Συνθετική Τηλεπάθεια είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την εκπομπή λέξεων, σκέψεων ή ιδεών μέσα στο μυαλό ενός ατόμου με μηχανικά μέσα, ειδικά με κάποιο είδος ηλεκτρομαγνητικού πομπού, όμοιου με του πομπού του ραδιοφώνου ή της τηλεόρασης, που λειτουργεί όμως στη μπάντα των μικροκυμάτων. Παλμικά μικροκύματα έχουν ακουστεί σαν ήχος από τους χειριστές ραντάρ από την εποχή που εφευρέθηκε το ραντάρ, στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Το 1947, όταν τεχνικοί άκουσαν ήχους ενώ στεκόντουσαν κοντά στα πιάτα των ραντάρ και ανέφεραν το επεισόδιο στους συναδέλφους τους, οι τελευταίοι τους αντιμετώπισαν με σκεπτικισμό και με αιχμηρές ερωτήσεις για τη πνευματική τους υγεία. Οι άνθρωποι ακούνε φωνές από πάντοτε. Ο καθένας ακούει τη δική του φωνή μέσα στο κεφάλι του, καθώς σκέπτεται. Ακούμε τις φωνές των άλλων ανθρώπων στη φαντασία μας και στα όνειρά μας. Αλλά το να ακούμε φωνές που προέρχονται απ' έξω από το κεφάλι μας, όταν δεν υπάρχει παρόν κανένα άλλο άτομο, μας βάζει σε αμηχανία. Μήπως είναι η φαντασία μας; Μήπως είναι ο άνεμος, ή κανένας άλλος φυσικός ήχος που παρερμηνεύουμε; Πολλοί άνθρωποι, θύματα νοητικού ελέγχου, παραπονιούνται ότι ακούνε φωνές μέσα στο μυαλό τους. Εκτός από αυτούς, πολλοί προφήτες, άγιοι ή δημιουργοί θρησκειών άκουσαν "το λόγο του Θεού" μέσα τους. Η Βίβλος αναφέρει πολλά παραδείγματα ανθρώπων που άκουσαν τη φωνή άλλων ανθρώπων, ζώων, αγγέλων ή του ίδιου του "Θεού" μέσα στο κεφάλι τους, που τους έλεγε να κάνουν ορισμένα πράγματα. Φαντασθείτε τώρα αυτά τα μηνύματα να ήταν ετεροκατευθυνόμενα, ποιος ξέρει άραγε από ποιους, ότι π.χ. ο "Θεός" που μίλησε στο Μωυσή ήταν κάποιος άνθρωπος, ή έστω εξωγήινος, κάτοχος μιας προηγμένης τεχνολογίας...

Οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι επικοινωνούν συνεχώς με το αόρατο έχουν θεωρηθεί από τους υπόλοιπους ανθρώπους σα σεβαστοί άγιοι, ή οραματιστές, ή σα μάγοι και μάγισσες και έχουν καεί στη πυρά, ή τέλος σαν παρανοϊκοί και σχιζοφρενικοί και έχουν κλειστεί σε ψυχιατρεία, όπου υφίστανται ηλεκτροσόκ μέχρι να ανακαλέσουν τις "φαντασιώσεις" τους. Το 1961 ο Άλεν Φρέυ, ένας ανεξάρτητος βιοφυσικός και πειραματικός ψυχολόγος, ανέφερε ότι οι άνθρωποι μπορούν να ακούν μικροκύματα. Αυτή η ανακάλυψη αποπέμφθηκε από τους περισσότερους Αμερικανούς επιστήμονες, θεωρούμενη σαν αποτέλεσμα ενός τεχνουργήματος (εξωτερικού θορύβου). Το 1976 η υπηρεσία πληροφοριών του Υπουργείου Άμυνας, για λόγους αποπληροφόρησης, απέδωσε αυτή την ανακάλυψη στους Σοβιετικούς. Σύμφωνα με τη τεχνική περιγραφή του πειράματος που έδωσε ο Τζέιμς Λιν ο Φρέυ ανακάλυψε ότι τα άτομα που εκτίθενται σε μικροκύματα συχνότητας 1.310MHz έως 2.982MHz με μέσες πυκνότητες ισχύος 0.4 μέχρι 2mW/cm2, αντελήφθησαν ακουστικές αισθήσεις, που περιγράφηκαν σαν βαθείς, συρρικτικοί ή βομβίζοντες ήχοι (ή σαν κλικ). Οι αιχμές της πυκνότητας ισχύος ήταν της τάξεως των 200mW/cm2 έως 300mW/cm2 και οι συχνότητες επανάληψης του παλμού κυμαίνονταν από τα 200Hz μέχρι τα 400Hz. Ο Φρέυ αναφέρθηκε σε αυτό το φαινόμενο σαν ήχο ραδιοσυχνότητας (ραδιο-ήχο). Η αίσθηση συνέβαινε στιγμιαία, με μέσες προσπίπτουσες πυκνότητες ισχύος πολύ κάτω από αυτές που μπορούν να προκαλέσουν μια γνωστή βιολογική βλάβη, και φαινόταν να προέρχεται από μέσα ή κοντά στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Μια περαιτέρω δοκιμή αποκάλυψε ότι για να μπορέσει ένα άτομο να ακούσει το μικροκυματικό ήχο χρειαζόταν μια καλή αγωγή των κυμάτων από τα κόκαλα και η ικανότητα του ατόμου να ακούει ήχους πάνω από τα 5 kHz. Πρόσθετα δεδομένα έδειξαν ότι η αντίληψη του μικροκυματικού ήχου εξαρτάτο κυρίως από τη μέγιστη πυκνότητα ισχύος και δευτερευόντως μόνο από το πλάτος του παλμού. Οι σκεπτικιστές τελικά πείστηκαν μετά από μια μελέτη της Νάνσυ Κινγκ το 1971 για την ευαισθησία των ποντικιών στη μικροκυματική ακτινοβολία χαμηλής ισχύος. Παρόλο που αρχικά προτάθηκε η υπόθεση της άμεσης διέγερσης του νευρικού συστήματος, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις σήμερα ότι το φαινόμενο της μικροκυματικής ακοής σχετίζεται με μια θερμοελαστικά παραγόμενη δόνηση. Το ίδιο είδος δόνησης μπορεί να παραχθεί και με άλλα μέσα, π.χ. με ένα παλμό λέιζερ ή με την ενεργοποίηση ενός πιεζοηλεκτρικού κρυστάλλου σε επαφή με το κρανίο (μήπως εμφυτεύματα;) Τα μικροκύματα προκαλούν κύματα πιέσεως στον εγκεφαλικό ιστό και αυτό το φαινόμενο δονεί τους υποδοχείς του ήχου στο εσωτερικό αυτί μέσω της αντίστοιχης οστεϊκής δομής. Μερικά μικροκύματα είναι ικανά να διεγείρουν άμεσα τα νευρικά κύτταρα των ακουστικών διόδων. Το 1975 ο A.Γ. Γκάι σε μια διατριβή του για το μικροκυματικό ήχο έφτασε στα

εξής συμπεράσματα: 1) Το κατώφλι για ακουστικές αισθήσεις, ή αντιδράσεις, που προκαλούνται από παλμικά διαμορφωμένα μικροκύματα, τόσο στους ανθρώπους όσο και στις γάτες, σχετίζεται με την προσπίπτουσα ενέργεια ανά παλμό, με τιμές από περίπου 20 μJ/cm2 για τις γάτες μέχρι τα 40 μJ/cm2 για τους ανθρώπους, για παλμούς εύρους μικρότερου από τα 30 μsec. 2) Τα μικροκύματα φαίνονται να αλληλεπιδρούν με το υψηλής συχνότητας τμήμα του ακουστικού συστήματος. 3) Η καταστροφή του κοχλία κατέληξε στην ολοκληρωτική απώλεια όλων των προκαλούμενων ακουστικών αισθημάτων, δείχνοντας ότι το ακουστικό αποτέλεσμα των μικροκυμάτων εξασκείται με τον ίδιο τρόπο όπως τα συμβατικά ακουστικά ερεθίσματα. 4) Ο πιο πιθανός μηχανισμός αλληλεπίδρασης ηλεκτρομαγνητικού πεδίου εμφανίζεται να είναι η μετατροπή της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας σε ακουστική ενέργεια λόγω θερμικής διαστολής 6) Για να συμβεί το φαινόμενο είναι απαραίτητη μια αρκετά υψηλή αγωγιμότητα του υλικού και μια κατάλληλη συχνότητα. Τελικά ο Γκάι και άλλοι επιστήμονες εξήγησαν ως εξής τη μικροκυματική ακοή: Σε συχνότητες που μπορεί να ανιχνευθεί εύκολα το ακουστικό αποτέλεσμα, τα μικροκύματα διεισδύουν βαθιά μέσα στους ιστούς του κεφαλιού. Η απορροφημένη ενέργεια προκαλεί μια ταχεία θερμική διαστολή (στο μικροσκοπικό επίπεδο), η οποία παράγει τάσεις στον ιστό. Παράγεται έτσι ένα κύμα ακουστικής πίεσης που μεταδίδεται δια μέσου των οστών προς το κοχλία. Από εκεί το φαινόμενο προχωρεί με τον ίδιο τρόπο όπως και στη συμβατική ακοή. Μια απλή όμως ή μικρή θέρμανση του ιστού με μικροκύματα, δε δημιουργεί ακουστικό αποτέλεσμα. Μόνο τα μικροκύματα που έχουν ένα σύντομο χρόνο ανόδου, δηλαδή τετραγωνικά κύματα που προκαλούν μια ταχεία αύξηση στη θερμοκρασία του μικροπεριβάλλοντος θα παράγουν το κύμα πιέσεως. Έχουν αναπτυχθεί και άλλες θεωρίες για να εξηγήσουν αυτή την ηλεκτρομαγνητική - βιολογική αλληλεπίδραση, αλλά η προηγούμενη θεωρία, που ονομάζεται θερμοελαστική θεωρία, θεωρείται η πιο πιθανή γιατί οι μετρήσεις για την ακουστική πίεση είναι πολύ υψηλότερες γι' αυτή τη μέθοδο απ' ό,τι για τις άλλες. Αναφέρεται ότι ο Α. Γ. Γκάι εκπαίδευσε το πατέρα του, ένα έμπειρο τηλεγραφητή, να στέλνει μηνύματα σε κλίμακα Μορς μέσω της ακουστικής μεθόδου των μικροκυμάτων. Αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο σε μερικές περιπτώσεις, αλλά απέχει πολύ από το άκουσμα των "εσωτερικών φωνών". Το 1973 οι Δρ. Τζόσεφ Σαρπ και Δρ. Μαρκ Γκρόουβ μπόρεσαν να ακούσουν άμεσα (στο Ινστιτούτο Έρευνας του Στρατού στο Γουόλτερ Ρηντ) λέξεις που είχαν μεταδοθεί με διαμορφωμένα μικροκύματα. Στο πείραμα, εκφωνήθηκαν προς τον εγκέφαλό τους παλμικά διαμορφωμένα ακουστογράμματα μικροκυμάτων (φωνητικά διαμορφωμένα μικροκύματα), ή το μικροκυματικό ανάλογο των ηχητικών δονήσεων των προφερόμενων λέξεων, με τέτοιο τρόπο, που αυτοί μπορούσαν να ακούσουν τις προφερόμενες λέξεις. Οι ήχοι που ακούστηκαν έμοιαζαν με αυτούς που εκπέμπονται από άτομα με τεχνητούς λάρυγγες. Ακόμα και κουφά άτομα μπορούν να τους ακούσουν, αρκεί να μην έχουν

πρόβλημα στα τριχοειδή κύτταρα του κοχλία τους. Έχει αναφερθεί ότι οι στρατιωτικές και μυστικές εφαρμογές μιας τέτοιας συσκευής μπορεί να περιλαμβάνουν το "τρέλαμα" κάποιου από τις "εσωτερικές φωνές" που ακούει, ή τη μετάδοση μη ανιχνεύσιμων οδηγιών σε έναν προγραμματισμένο δολοφόνο. Σε ένα άλλο πείραμα οι ήχοι παρήχθησαν από μικροκυματικούς παλμούς που έπεσαν πάνω σε κατάλληλα απορροφητικά υλικά.

Η ΜΗΧΑΝΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ Τα προγράμματα νοητικού ελέγχου της CIA άρχισαν το 1949 και το πιο διάσημο από αυτά ήταν το MK-ULTRA. Το Δεκέμβριο του 1950, ο Μόουρς Άλεν, ένας επιστήμονας της CIA, άκουσε για ένα πείραμα με μια μηχανή "ηλεκτρικού ύπνου" σε ένα νοσοκομείο της Βιρτζίνια. Αυτός αγόρασε τη μηχανή ελπίζοντας ότι θα βοηθούσε το χειριστή της να προκαλέσει στους ανθρώπους βαθύ ύπνο, χωρίς τη χρησιμοποίηση ηλεκτροσόκ ή ναρκωτικών. Αυτή η μηχανή ήταν η βάση για την τελική ανακάλυψη, όπως πιστεύει ο ερευνητής Άλαν Γιου, το 1973 από τη CIA, μετά από επίμονες προσπάθειες, της περίφημης Μηχανής Ανάγνωσης του Νου. Το 1973 ο διευθυντής της τεχνικής υπηρεσίας της CIA κατέστρεψε κάθε αναφορά που είχε συγκεντρώσει μέχρι τότε η υπηρεσία για τον έλεγχο του νου, δείχνοντας έτσι έμμεσα με τη πράξη του ότι θα πρέπει να είχαν ανακαλύψει κάτι ιδιαίτερα σημαντικό σε σχέση με το νοητικό έλεγχο, για να θεωρήσουν ότι δεν χρειάζονταν πια όλες τις προηγούμενες πληροφορίες τους, τις οποίες για λόγους ασφαλείας κατέστρεψαν. Αυτός είναι ένας από τους σημαντικούς λόγους που κάνουν τον Άλαν Γιου να πιστεύει ότι CIA θα πρέπει να είχε ανακαλύψει τη Μηχανή Ελέγχου του Νου, που αναζητούσε τόσα χρόνια.. Η επιτυχία άλλωστε του προηγούμενου πειράματος του Δρ. Σαρπ αποδείκνυε ότι η Μηχανή Ανάγνωσης του Νου ήταν πια μια πραγματικότητα. Όταν ένα άτομο σκέπτεται, ή λέει την ίδια φράση, το ηλεκτρικό πρότυπο των σκέψεων, ή του λόγου του, μέσα στον εγκέφαλό του πρέπει να είναι το ίδιο. Τα παραπάνω πειράματα του Δρ. Σαρπ και του Δρ. Γκρόουβ απέδειξαν ότι αυτοί μπορούσαν να στείλουν με μικροκύματα ένα μήνυμα στον ανθρώπινο εγκέφαλο, δημιουργώντας σε αυτόν αντίστοιχα ηλεκτρικά πρότυπα (εγκεφαλικά κύματα). Είναι λογικό να υποθέσουμε, ότι αφού μπορούσαν να κάνουν αυτό, θα μπορούσαν να κάνουν και το ανάποδο: να διαβάσουν δηλαδή τις σκέψεις ενός ατόμου, μεταφράζοντας απλά τα ηλεκτρικά πρότυπα του εγκεφάλου του σε μια κατανοητή γλώσσα. Υποθέτοντας ότι υπάρχει μια αμφιμονοσήμαντη αντιστοιχία μεταξύ των προφερόμενων (ή στοχαζόμενων) λέξεων και των εγκεφαλικών κυμάτων που αυτές δημιουργούν, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι έχοντας το ένα από αυτά, θα

έχουμε αυτόματα και το άλλο. Με άλλα λόγια από τις λέξεις μπορούμε να πάμε στις σκέψεις (εγκεφαλικά κύματα) και από τις σκέψεις (εγκεφαλικά κύματα) στις λέξεις. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να φτιάξουμε μια ηλεκτρονική βιβλιοθήκη αυτών των αντιστοιχιών, με άλλα λόγια ένα είδος ηλεκτρονικού λεξικού των ηλεκτρικών προτύπων του εγκεφάλου μας. Με αυτό το τρόπο, αν έχουμε ένα συγκεκριμένο πρότυπο εγκεφαλικών κυμάτων, θα αναζητήσουμε αυτή την άγνωστη "ηλεκτρική" λέξη στο λεξικό μας και θα δούμε αμέσως την ερμηνεία της, δηλαδή σε ποια κανονική λέξη αντιστοιχεί. Τη δουλειά βέβαια αυτή θα την κάνει ένας υπολογιστής, που θα διαβάζει τα εγκεφαλικά μας κύματα και με τη βοήθεια του ενσωματωμένου λεξικού θα τα μεταφράζει αμέσως στην οθόνη του σε μια κατανοητή για μας γλώσσα. Με αυτό το τρόπο θα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε κατασκευάσει μια μηχανή ανάγνωσης των σκέψεων. Θα σκέπτεται κάποιος κάτι και αμέσως θα παρουσιάζεται στην οθόνη του υπολογιστή η λέξη ακριβώς που σκέφθηκε. Επίσης θα μπορούσαμε να στείλουμε με μικροκύματα το ηλεκτρικό πρότυπο της σκέψης ενός ατόμου σε διάφορα άλλα άτομα και να τα κάνουμε να σκεφθούν και αυτά το ίδιο ακριβώς πράγμα (συνθετική τηλεπάθεια). Αυτό βέβαια με τη παραδοχή ότι οι ίδιες λέξεις και σκέψεις δημιουργούν τα ίδια ηλεκτρικά πρότυπα για όλους τους ανθρώπους (τουλάχιστον αυτούς που μιλούν την ίδια γλώσσα). Αν αυτό δε συμβαίνει, μπορεί να δυσκολεύουμε λίγο το πρόβλημα, αλλά και πάλι υπάρχει λύση, αρκεί να χρησιμοποιήσουμε το ηλεκτρικό λεξικό του δεύτερου αυτού ανθρώπου και να του στείλουμε το δικό του ηλεκτρικό πρότυπο για τη λέξη που θέλουμε. Το πρόβλημα έχει πάντα λύση, εφόσον υπάρχει μια αμφιμονοσήμαντη αντιστοιχία μεταξύ ακουόμενων ή στοχαζόμενων λέξεων και ηλεκτρικών προτύπων που αυτές δημιουργούν στον εγκέφαλο του κάθε ατόμου, αδιάφορα από το αν τα άτομα μιλούν διαφορετική γλώσσα, ή δημιουργούν για τις ίδιες λέξεις, διαφορετικά εγκεφαλικά κύματα. Η μόνη εξαίρεση σε αυτή την ηλεκτρονική ερμηνευτική διαδικασία είναι όταν τα εγκεφαλικά κύματα περιγράφουν οπτικές παραστάσεις, γιατί δε γνωρίζουμε ακόμα τις αντιστοιχίες εικόνων και εγκεφαλικών κυμάτων (ηλεκτρικών προτύπων τους), κάτι που βέβαια είναι πολύ πιο δύσκολο. Αυτός είναι ο λόγος που η CIA μετά το 1973 άρχισε να ασχολείται με την ερμηνεία των οπτικών πληροφοριών. Εφόσον πετύχαινε και σε αυτό, θα μπορούσε να γνωρίζει από μεγάλη απόσταση τι βλέπει ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος εκείνη τη στιγμή. Σύμφωνα με τον Ισραηλινό Δρ. Τζος Μπέικον μια μηχανή ανάγνωσης του νου αναπτύχθηκε επίσης από ένα μαθηματικό (που είναι τώρα στο Ισραήλ), ο οποίος εργάσθηκε με το Καθηγητή Μπετστέρεβα στο Στρατιωτικό Ιατρικό Ινστιτούτο του Λένινγκραντ από τα μέσα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ο μαθηματικός αυτός αποκωδικοποίησε τα πρότυπα ορισμένων εγκεφαλικών κυμάτων και πήρε τη φωνημική παράσταση της λέξης, ενώ το υποκείμενο σκεπτόταν πάνω σε μια οθόνη υπολογιστή. Αν σκεπτόταν τη λέξη γάτα, αυτή η λέξη εμφανιζόταν αμέσως στην οθόνη του υπολογιστή. Το θύμα νοητικού ελέγχου Ντέιβιντ Φράτους δήλωσε το 1988, ότι στη φυλακή

της πολιτείας Ουτάχ ήρθε σε επαφή με μια συσκευή που μπορούσε να διαβάσει από μακριά ολόκληρες τις σκέψεις του. Σύμφωνα με τον Άλαν Γιου η Μηχανή Ανάγνωσης του Νου περιλαμβάνει και ένα σύστημα "Παρακολούθησης Εξ' Αποστάσεως", που εντοπίζει τα άτομα και μετά απλά η κυρίως μηχανή διαβάζει τις σκέψεις τους. Το σύστημα αυτό χρησιμοποιεί ένα είδος εξελιγμένου ραντάρ και εκπέμπει μια ακτινοβολία που περνάει μέσα από τους τοίχους και το τσιμέντο, ανακαλύπτοντας και εντοπίζοντας τελικά με χειρουργική ακρίβεια ένα άτομο, ημέρα ή νύχτα. Το σύστημα αυτό θεωρείται σα μια μυστική τεχνολογία της υπηρεσίας πληροφοριών και είναι ειδικευμένη σε αυτό η γνωστή εταιρία Psi-Tech. Τον Ιούνιο του 1993 παρουσιάσθηκε στο Βρετανικό περιοδικό "LOBSTER", που ειδικεύεται στα κατασκοπευτικά και στα συνωμοσιολογικά θέματα, ένα άρθρο που ανέφερε ότι η Psi-Tech είχε χρησιμοποιήσει την "Παρακολούθηση Εξ' Αποστάσεως" για να εντοπίσει τις θέσεις των πυραύλων σκουντ του Σαντάμ και ότι βοήθησε το FBI να εντοπίσει ένα απαγμένο διευθυντή της εταιρίας Έξον. Το 1974 Η CIA ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το συνδυασμό ύπνωσης - ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Υπήρχαν σχέδια για την ανάπτυξη αυτών των τεχνικών με πειράματα που θα γίνονταν πάνω σε ανθρώπους εθελοντές. Σύμφωνα με τον πειραματιστή σε αυτό το πεδίο Τζ. Φ. Σάπιτζ: "η υποβολή του υπνωτιστή μπορεί επίσης να μεταδοθεί με διαμορφωμένα ηλεκτρομαγνητικά κύματα κατευθείαν στο υποσυνείδητο του ατόμου, δηλαδή χωρίς τη χρησιμοποίηση καμιάς τεχνικής συσκευής για τη λήψη ή την αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων, και το άτομο που εκτίθεται σε αυτή την επιρροή δεν έχει καμιά πιθανότητα να ελέγξει την είσοδο των πληροφοριών". Σα μία προκαταρκτική δοκιμή αυτής της γενικής ιδέας, ο Σάπιτζ πρότεινε την εγγραφή των εγκεφαλικών κυμάτων που προκαλούνται από ιδιαίτερα ναρκωτικά, τη διαμόρφωσή τους μετά σε μία μικροκυματική ακτίνα και την επανατροφοδότηση τους πίσω στον εγκέφαλο ενός ατόμου που δεν έχει πάρει ναρκωτικά, για να δουν αν θα μπορούσε να παραχθεί η ίδια κατάσταση συνείδησης μόνο με την ακτίνα. Το βασικό πρόγραμμα του Σάπιτζ αποτελείτο από τέσσερα πειράματα. Στο πρώτο δινόταν στα υποκείμενα ένα τεστ εκατό ερωτήσεων από εύκολες μέχρι τεχνικές, έτσι ώστε όλοι να ήξεραν μερικές, αλλά όχι όλες τις απαντήσεις. Αργότερα, ενώ ήσαν σε υπνωτική κατάσταση και δεν γνώριζαν ότι βομβαρδίζονταν με ηλεκτρομαγνητικά κύματα, αυτοί θα υπόκειντο σε ακτίνες πληροφόρησης που θα υπέβαλαν απαντήσεις για μερικά από τα στοιχεία που είχαν αφήσει κενά στο πρώτο τεστ, αμνησία για μερικές από τις σωστές τους απαντήσεις και νόθευση της μνήμης τους για άλλες σωστές απαντήσεις. Ένα νέο τεστ θα έλεγχε τα αποτελέσματα μετά από δυο βδομάδες. Το δεύτερο ήταν η εμφύτευση υπνωτικών υποβολών για απλές πράξεις, όπως το να φύγει κάποιος από το εργαστήριο για να αγοράσει κάποιο ιδιαίτερο αντικείμενο, οι οποίες επρόκειτο να πυροδοτηθούν από ένα υποδεικνυόμενο χρόνο, προφερόμενη λέξη ή όραση. Τα υποκείμενα θα έδιναν αργότερα συνέντευξη. "Μπορεί να αναμένεται", έγραψε ο Σάπιτζ, "ότι αυτοί εκλογικεύουν τη συμπεριφορά τους και θεωρούν ότι την αναλαμβάνουν με τη δική τους θέληση".

Σε ένα τρίτο πείραμα επρόκειτο να δοθούν στα υποκείμενα δύο τεστ προσωπικότητας. Μετά θα τους υποβάλλονταν επανειλημμένα διάφορες απαντήσεις σε ορισμένες ερωτήσεις και επίσης μη παθολογικές αλλαγές προσωπικότητας, που και τα δυο θα εκτιμούνταν με ένα νέο τεστ σε ένα μήνα. Σε μερικές περιπτώσεις τα υποκείμενα επρόκειτο να προ-υπνωτισθούν να μιλούν στον ύπνο τους, έτσι ο προγραμματιστής των μικροκυμάτων να μπορούσε να συνδέσει τις εντολές με σκέψεις που υπήρχαν ήδη στον εγκέφαλό τους. Τελικά θα γίνονταν προσπάθειες για να παράγουν τα τυπικά τεστ της βαθιάς υπνωτικής κατάστασης, όπως η μυϊκή ακαμψία, μόνο με τις μικροκυματικές ακτίνες. Στη κατάθεσή του ενώπιον της Υποεπιτροπής της Γερουσίας πάνω στην Υγεία και την Επιστημονική Έρευνα στις 21 Σεπτεμβρίου 1977, ο γνωστός μας διευθυντής του MK-ULTRA Δρ. Σύντνεϋ Γκότλιμπ ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής: "Υπήρχε ένα μεγάλο ενδιαφέρον για το τι επηρεάζει την κατάσταση των ανθρώπων στο πεδίο των ραδιοκυμάτων και εύκολα μπορούσε κάποιος κάπου στα πολλά προγράμματα να προσπαθούσε να δει αν θα μπορούσες να υπνωτίσεις κάποιον ευκολότερα, αν αυτός στεκόταν μέσα σε μια ακτίνα ραδιοκυμάτων". Το 1975 μια πρωτόγονη μηχανή διαβάσματος του νου δοκιμάσθηκε στο Ινστιτούτο Έρευνας του Στάνφορντ. Αυτή χρησιμοποιούσε έναν υπολογιστή που αναγνώριζε ορισμένες λέξεις παρακολουθώντας τις σιωπηλές σκέψεις ενός ατόμου. Μια άλλη έρευνα έδειξε ότι το Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα συνδυασμένο με εκπομπές ραδιοσυχνότητας και μικροκυμάτων, σχεδιασμένων να παράγουν ειδικές σκέψεις ή διαθέσεις, όπως για παράδειγμα υποχωρητικότητα και αδιαφορία, υπόσχεται μια μέθοδο νοητικού ελέγχου που αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για όλες τις κοινωνίες: τη δημιουργία μιας αποδεκτής τελικά από το κοινό ολοκληρωτικής κυβέρνησης, με άλλα λόγια την επιβολή μιας τυραννίας χωρίς τρόμο. Επιστήμονες ασχολούμενοι με την έρευνα των ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων λένε όλοι ότι αυτή η δυνατότητα είναι ακόμα μακριά, αλλά μπορούμε να την "αισθανθούμε". Θα μπορούσε να συμβεί ακριβώς τώρα. Βομβαρδίζοντας οι μυστικές υπηρεσίες ένα θύμα με μικροκυματική ακτινοβολία, το κάνουν να ακούσει αυτό που του λένε σαν ένα κανονικό διάλογο στη μορφή ενός ψιθύρου. Εφόσον το θύμα δεν μπορεί να βρει κανένα γύρω του που να του μιλάει, ίσως αρχίσει να νομίζει ότι ακούει διάφορα πράγματα. Όσο συνεχίζεται αυτό το είδος ακουστικής παρενόχλησης, το άτομο θα νομίσει τελικά ότι τρελαίνεται. Η Κινέζικη εφημερίδα Γουόρλντ Ζουρνάλ ανέφερε ότι ένας Κινέζος σκότωσε τη γυναίκα του ενώ αυτή εργαζόταν, γιατί όπως είπε, είχε ακούσει μια φωνή μέσα του να του λέει καθαρά ότι με αυτό το τρόπο θα άλλαζε τη κακοτυχία του. Ο Κινέζος νόμισε ότι του μιλούσε κάποιος θεός, ή άγγελος, για να το βοηθήσει και ακολούθησε πιστά τη συμβουλή του. Είναι άραγε αυτή η περίπτωση η εκδήλωση μιας σχιζοφρένειας ή μήπως η χρησιμοποίηση μιας ηλεκτρομαγνητικής μηχανής νοητικού ελέγχου;

Η μηχανή ανάγνωσης του νου χρησιμοποιεί αόρατα ηλεκτρομαγνητικά κύματα για να εισβάλει στην ιδιωτικότητα των ανθρώπων και για να διαβάσει τις σκέψεις τους, χωρίς κανένα ίχνος αποδείξεως. Το υποκείμενο είναι ανίδεο ότι διαβάζονται οι σκέψεις του. Έτσι οι χειριστές αυτών των μηχανών μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν πάνω στον οποιονδήποτε, όσες φορές θέλουν και να βλάψουν οποιονδήποτε χωρίς καμιά τιμωρία. Τον Αύγουστο του 1971 προτάθηκε στη κυβέρνηση του Νίξον ένα σύστημα αποτελεσματικής επιτήρησης που θα παρακολουθούσε κρυφά κάθε σπίτι, αυτοκίνητο και πλοίο στην Αμερική. Το σχέδιο περιελάμβανε και ένα πρόγραμμα για ένα σύστημα προπαγάνδας που θα χειριζόταν η κυβέρνηση μέσω του τηλεοπτικού δικτύου. Το σχέδιο αυτό δεν έγινε δεκτό από τη κυβέρνηση Νίξον, αλλά αποδεικνύει ότι οι μυστικές υπηρεσίες είχαν τα μέσα και τη τεχνολογία για να το επιβάλουν. Η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ανέφερε το 1984 ότι πολλοί ιδιοκτήτες καταστημάτων σε όλη τη χώρα μεταδίδουν με ένα σύστημα λέξεις υψηλής συχνότητας (πάνω από το επίπεδο ακουστότητας), για να αποθαρρύνουν το κλέψιμο των καταστημάτων τους. Οι αναφορές λένε ότι οι κλοπές μειώθηκαν με αυτό το τρόπο σε μερικές περιπτώσεις κατά 80%.

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

Η "U.S. News & World Report" αποκάλυψε σε ένα άρθρο της ότι ο στρατός των ΗΠΑ ερευνώντας την ακουστική, τα μικροκύματα και τον έλεγχο των εγκεφαλικών κυμάτων για την αλλαγή του προτύπου του ύπνου, έχει αναπτύξει τελικά διάφορα όπλα για τον έλεγχο του νου. Το άρθρο έχει μάλιστα την εικόνα ενός στρατιωτικού ελικοπτέρου που στέλνει μια εστιασμένη ακτίνα σε ένα σπίτι. Η ίδια πηγή ανέφερε ότι σύμφωνα με ένα μπρήφινγκ του Πενταγώνου τα ακουστικά και ηχητικά όπλα μπορούν να δονούν το εσωτερικό των ανθρώπων για να τους ζαλίζουν και να τους προξενούν ναυτία. Ο Δρ. Έλντον Μπυρντ ήταν ο αρχηγός ενός προγράμματος εξωτικών ηλεκτρομαγνητικών όπλων στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Διεξήγαγε το μεγαλύτερο μέρος της έρευνάς του στο Ινστιτούτο Ραδιοβιολογικής Έρευνας των Ενόπλων Δυνάμεων στην Μπήδεσντα, εξετάζοντας και προσπαθώντας να επηρεάσει την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου. Χρησιμοποίησε κύματα ELF (Εξαιρετικά Χαμηλής Συχνότητας), για να διεγείρει τον εγκέφαλο και να τον αναγκάσει να απελευθερώσει χημικές ουσίες που ρυθμίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Χρησιμοποιώντας αυτά τα όπλα πάνω σε ανθρώπους τους

έκανε να έχουν άμεσα γριπποειδή συμπτώματα και να νιώθουν ναυτία. Πάντως αν και το πρόγραμμά του είχε σχεδιαστεί για τέσσερα χρόνια, αυτό σταμάτησε στα δύο. Επειδή η τεχνική του δούλευε, ο Μπυρντ πιστεύει ότι το πρόγραμμα έγινε "μαύρο", με άλλα λόγια απόρρητο και συνεχίστηκε στα κρυφά. Παρακάτω παρουσιάζουμε μια συζήτηση που έγινε στο CNN το 1985 πάνω στο θέμα των ηλεκτρομαγνητικών όπλων. Η ίδια είναι πολύ αποκαλυπτική για τις δυνατότητες αυτών των όπλων και χάρη ζωντάνιας τη παρουσιάζουμε σε διαλογική μορφή, όπως ακριβώς έγινε. Σε αυτή έλαβαν μέρος μερικά από τα μεγαλύτερα επιστημονικά ονόματα σε αυτό το πεδίο εκείνη την εποχή. Τη συζήτηση συντονίζει ο ειδικός για στρατιωτικά θέματα Τσακ ΝτεΚάρο Ντε Κάρο: Φαντασθείτε τις συνέπειες ενός όπλου που δεν αφήνει ορατό ίχνος, ενός όπλου που θα μπορούσε να θέσει εκτός μάχης τανκς, πλοία και αεροπλάνα τόσο γρήγορα, όσο η ταχύτητα του φωτός. Η ίδια τεχνολογία, με τροποποιήσεις, θα μπορούσε να αποπροσανατολίσει και ακόμα να κατευνάσει το στρατιωτικό προσωπικό, καθιστώντας το ουσιαστικά ανίκανο στο πεδίο της μάχης. Αυτά είναι τα νέα πολεμικά όπλα που θα εξετάσουμε σε αυτή τη σειρά. Για τα 40 τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει καθηλωθεί από την απειλή ενός πυρηνικού πολέμου, και πιο πρόσφατα από την προοπτική του πολέμου των άστρων χρησιμοποιώντας λέιζερ και άλλες σύγχρονες τεχνολογίες. Ενώ οι δυο πλευρές της Συνθήκης της Γενεύης εστιάζονται σε αυτά τα θέματα, αναπτύσσονται νέα όπλα που θα καταστήσουν τελικά άχρηστη οποιαδήποτε συμφωνία για όπλα. Ο κεραυνός είναι η πιο δραματική μορφή ενέργειας που μπορεί να βρεθεί στη φύση. Οι επιστήμονες έχουν επιτύχει να δημιουργήσουν περιορισμένους τύπους τεχνητού κεραυνού. Και μερικοί νομίζουν ότι αυτοί μπορεί να είναι οι πρωτοπόροι ενός νέου είδους όπλου κατευθυνόμενης ενέργειας, μέρους μιας οικογένειας όπλων που λειτουργούν μέσα στη περιοχή των ραδιοσυχνοτήτων της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας και αναφέρονται έτσι σαν όπλα ραδιοσυχνότητας (όπλα RF). Ο Δρ. Τζέιμς Φρέιζερ έχει ερευνήσει τις ηλεκτρομαγνητικές επιδράσεις για τη Πολεμική Αεροπορία για μια περίπου δεκαετία και αυτός, μαζί με έναν αυξανόμενο αριθμό ειδικών στα όπλα, αισθάνεται ότι τα όπλα ραδιοσυχνότητας ή όπλα RF θα μπορούσαν να είναι ο μπαλαντέρ στο συνεχιζόμενο ανταγωνισμό των όπλων. Φρέιζερ: Θα μπορούσατε να έχετε τρομακτικά ποσά ακτινοβολούμενης ισχύος και αυτό που θα μπορούσατε να κάνετε τότε με αυτή την ισχύ είναι θέμα μηχανικής σχεδίασης και τελικού σκοπού σας. ΝτεΚάρο: Ο Ρόμπερτ Μπας, φυσικός με ντοκτορά στα μαθηματικά, εργάζεται στην έρευνα όπλων των ΗΠΑ. Αυτός λέει ότι οι Σοβιετικοί φαίνονται να είναι

μπροστά από μας σε ένα αριθμό περιοχών και ιδιαίτερα στα όπλα RF. Μπας: Είμαστε πίσω από τη Σοβιετική Ένωση στα όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας, που βασίζονται σε μικροκυματικές ακτίνες των 60 γιγαχέρτζ. ΝτεΚάρο: Ο Δρ. Μπας και άλλοι νομίζουν ότι η πιο πιθανή μορφή εξοπλισμού RF των Σοβιετικών, θα ήταν μικροκύματα υψηλής ισχύος, ακτίνες ραντάρ υπερυψηλής έντασης. Αυτές θα μαγείρευαν κυριολεκτικά τους ανθρώπους, και θα έθεταν εκτός λειτουργίας υπολογιστές και ηλεκτρονικά συστήματα επιτήρησης και επικοινωνιών. Ένα επιχειρησιακό όπλο RF, σχετικά φθηνό και επαναχρησιμοποιήσιμο, θα μπορούσε να καταστρέψει εξεζητημένα και ακριβά πολεμικά μηχανήματα. Για παράδειγμα, το 20 εκατομμυρίων δολαρίων καταδιωκτικό F-16 ελέγχεται πλήρως από ηλεκτρονικούς αισθητήρες ανίχνευσης και υπολογιστές. Χωρίς κανένα χειροκίνητο έλεγχο πτήσης, το αεροπλάνο αυτό θα έπεφτε κυριολεκτικά από τον ουρανό μετά το κτύπημά του από ένα υψηλής έντασης παλμό μικροκυματικής ακτινοβολίας. Οι επιστήμονες λένε ότι τα μικροκύματα και άλλα είδη παλμών ραδιοσυχνότητας (RF), αν λειτουργήσουν σε ειδικές συχνότητες, μπορούν να μεταδοθούν με λίγη ή καθόλου απώλεια ισχύος. Οι μηχανές που είναι γνωστές σαν γυροτρόνια μπορούν να παράγουν τους ογκώδεις παλμούς που χρειάζονται για την οδήγηση αυτών των συσκευών. Η βασική ιδέα του εξοπλισμού RF προβλέφθηκε στις αρχές του αιώνα από τον Νικόλαο Τέσλα, έναν Αμερικανό μετανάστη από τη Γιουγκοσλαβία. Αυτός είναι περισσότερο γνωστός σαν ο άνθρωπος που εφεύρε το εναλλασσόμενο ηλεκτρικό ρεύμα. Το 1899, ο Τέσλα έφτιαξε το περίφημο γιγάντιο πηνίο Τέσλα, το οποίο παρήγαγε ένα τεχνητό κεραυνό 10 εκατομμυρίων βολτ. Από αυτό αυτός θεωρητικοποίησε τη δυνατότητα των ακτίνων θανάτου. Αυτή και πολλές από τις άλλες του ιδέες για τη φυσική του ηλεκτρισμού γελοιοποιήθηκαν από το επιστημονικό κατεστημένο. Γκόλκα: Η καθαρή επιστήμη δεν είναι ένα σίγουρο πράγμα. Δεν μπορείς να προβλέψεις τι πρόκειται να δουλέψει και τι δεν πρόκειται να δουλέψει. ΝτεΚάρο: Ο Ρόμπερτ Γκόλκα, ερευνητής επιστήμονας, κατασκεύασε ένα αντίγραφο του πηνίου Τέσλα μετά περίπου από 80 χρόνια. Ο Γκόλκα προσπαθούσε να παράγει ένα φαινόμενο που είναι γνωστό σαν "σφαιρικός κεραυνός". Αυτός χρησιμοποίησε επίσης το πηνίο Τέσλα για να διεξάγει τεστ για τη Πολεμική Αεροπορία. Γκόλκα: Αυτό που κάναμε ήταν να φτιάχνουμε μοντέλα προχωρημένων πολεμικών αεροσκαφών μήκους ίσως πέντε ποδών και να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε πιο ήταν το πιο ευάλωτο σημείο του αεροσκάφους σε κτυπήματα κεραυνών: ένα ουραίο πτερύγιο, η καμπίνα του πιλότου κ.λ.π...

ΝτεΚάρο: Αυτά τα πειράματα μπορούσαν επίσης να αποδείξουν την επίδραση του ηλεκτρομαγνητικού παλμού μιας πυρηνικής έκρηξης και, όπως λέει ο Γκόλκα, την επίδραση των όπλων RF. Ο Γκόλκα πιστεύει ότι η θεωρία του Τέσλα ότι η ηλεκτρομαγνητική ισχύς θα μπορούσε να μεταδοθεί μέσω της γης χωρίς σύρματα είναι ένα σημαντικό στοιχείο στην εργασία της Σοβιετικής Ένωσης πάνω στα όπλα RF. Οι καινοφανείς θεωρίες του Τέσλα γενικά αγνοήθηκαν στις ΗΠΑ. Ο Νικόλαος Τέσλα πέθανε το 1943 και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο όλες οι εργασίες του και τα αποτελέσματά του εστάλησαν στη Γιουγκοσλαβία, όπου διατηρήθηκαν σε ένα μουσείο. Μερικοί λένε ότι αυτό το μουσείο αποδείχθηκε ένα αληθινό χρυσωρυχείο για τους επιστήμονες των Σοβιετικών όπλων. Μπήρντεν: Όσο ξέρω, δεν έχουμε παραδεχθεί υπηρεσιακά ότι η Σοβιετική Ένωση κατέχει αυτά τα όπλα. ΝτεΚάρο: Ο αναλυτής όπλων Τομ Μπήρντεν, συνταξιούχος αντισμήναρχος των ΗΠΑ, είναι ανάμεσα σε μια μικρή επιστημόνων και μηχανικών που πιστεύουν ότι οι Σοβιετικοί έχουν τελειοποιήσει τις ιδέες του Τέσλα και αναπτύσσουν όπλα ραδιοκυμάτων σε μια αδιανόητη κλίμακα γι' αυτή τη χώρα. Μπήρντεν: Έχουν γίνει μια σειρά δοκιμές αυτού του είδους των όπλων, όπως φαίνεται για αρκετά χρόνια. Για παράδειγμα, επιβατικά αεροσκάφη από το Ιράν, πριν τη πτώση του Σάχη, είδαν βαθιά μέσα στη Σοβιετική Ένωση πολύ μεγάλες, λαμπερές σφαίρες φωτός, οι οποίες ήσαν στην αρχή μικρές και μετά διεστάλησαν σε πολύ μεγάλο μέγεθος, που όπως φαίνεται είναι αυτά τα είδη όπλων που χρησιμοποιούνται σε ένα αντιβαλλιστικό πυραυλικό αμυντικό ρόλο. ΝτεΚάρο: Ο Μπήρντεν πιστεύει ότι αυτές οι φωτογραφίες από δορυφόρους είναι μυστηριωδών μη-πυρηνικών εκρήξεων στη Θάλασσα της Ανατολικής Σιβηρίας και ότι αυτά είναι εκφορτίσεις από ένα όπλο ραδιοκυμάτων που χρησιμοποιεί διασταυρούμενες ενεργειακές ακτίνες που ονομάζονται "scalars" (βαθμωτά όπλα) Μπήρντεν: Κάνοντάς το αυτό μπορείς να δημιουργήσεις, για παράδειγμα, είτε μια ηλεκτρομαγνητική έκρηξη προς τα έξω σε μια απόσταση, ή μπορείς να δημιουργήσεις μια ηλεκτρομαγνητική έκρηξη προς τα μέσα σε μια απόσταση: την απόσπαση δηλαδή ενέργειας από ένα μακρινό σημείο. Αυτό θα φαινόταν σα μια ψυχρή έκρηξη και πιστεύω ότι το πράγμα που συνέβη στις 9 Απριλίου1984, μακριά από την ακτή της Ιαπωνίας που περιελάμβανε αρκετά επιβατικά αεροσκάφη τζετ 747, πιστεύω ότι αυτό το περιστατικό ήταν η δοκιμή ενός όπλου, τουλάχιστον αυτό ικανοποιούσε όλα τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά. ΝτεΚάρο: Η Εγκεφαλική Θύελλα (Brainstorm) ήταν μια ταινία επιστημονικής φαντασίας για μια συσκευή η οποία προκαλούσε ηλεκτρονικά σκέψεις στον ανθρώπινο νου. Σε αυτό το σενάριο η μηχανή ελέγχου του νου προβάλλει εικόνες μέσα στον εγκέφαλο του βασικού επιστήμονα μέσω ενός ηλεκτρόδιου

που είναι σε επαφή με το κεφάλι του... Αλλά ακόμα και σε αυτή τη φουτουριστική χολιγουντιανή ιστορία το υποκείμενο έπρεπε να συνδεθεί με τη μηχανή μέσω ενός ηλεκτροδίου προσδεμένου στο κεφάλι του. Επιστήμονας: Είναι σημαντικό ΝτεΚάρο: Αλλά όχι τόσο σημαντικό, όπως ένα πραγματικό πείραμα στο οποίο ήμουν το υποκείμενο μιας πρωτότυπης συσκευής, σχεδιασμένη να προβάλλει εικόνες μέσα στο μυαλό χωρίς ηλεκτρόδια. Αυτή η πρωτότυπη μηχανή που δημιουργήθηκε από Σοβιετικά επιστημονικά δεδομένα, μπορούσε, σύμφωνα με μερικούς επιστήμονες, να έχει μια σημαντική δράση σαν ένα πολεμικό όπλο. Ο ηλεκτρονικός έλεγχος του νου δεν είναι καινούργιος. Ένας επιστημονικός σταθμός σε αυτή τη περιοχή προήλθε τη δεκαετία του 1960 όταν ο Δρ. Χοσέ Ντελγκάντο πραγματοποίησε τον έλεγχο από απόσταση ενός αγριεμένου ταύρου... Ντελγκάντο: Συνειδητοποιείτε τις φανταστικές δυνατότητες, αν μπορούσαμε από το εξωτερικό να τροποποιήσουμε το εσωτερικό, να μπορούμε να δώσουμε μηνύματα στο εσωτερικό; Αλλά η ομορφιά είναι ότι τώρα δε χρησιμοποιούμε ηλεκτρόδια. ΝτεΚάρο: Τα πρόσφατα χρόνια ο Ντελγκάντο έχει αποδείξει ότι η συμπεριφορά πιθήκων μπορεί να μεταβληθεί χρησιμοποιώντας παλμικά μαγνητικά πεδία χαμηλής ισχύος. Αλλά σε αυτά τα πειράματα, δεν υπήρχαν εμφυτεύματα κεραίας. Ντελγκάντο: Οποιαδήποτε λειτουργία στον εγκέφαλο, συναισθήματα, νους, προσωπικότητα, θα μπορούσαμε ίσως να τα μεταβάλλουμε με αυτή τη μη επιθετική τεχνολογία. ΝτεΚάρο: Η έρευνα του Ντελγκάντο έχει μέχρι τώρα περιορισθεί σε ζώα (!). Αλλά στη Σοβιετική Ένωση μια συσκευή ραδιοσυχνότητας έχει χρησιμοποιηθεί για πάνω από 30 χρόνια για το χειρισμό της διάθεσης των ψυχασθενών. Αυτή ονομάζεται μηχανή Λίντα. Αυτή ακτινοβολεί παλμούς ραδιοσυχνότητας καθώς επίσης φως, ήχο και θερμότητα. Ο ρυθμός των παλμών είναι στη περιοχή της εξαιρετικά χαμηλής συχνότητας (ELF), ανάμεσα στους 0 και 100 παλμούς το δευτερόλεπτο. Ο Δρ. Ρος Άντεϋ είναι ο κορυφαίος ερευνητής στο Νοσοκομείου των Βετεράνων στη Λόμα Λίντα της Καλιφόρνια. Αυτός ερευνά τα αποτελέσματα της μηχανής Λίντα. Επιστήμονας: Τι κάνουν τώρα οι Σοβιετικοί με αυτή τη μηχανή; Άντεϋ: Δεν τη χρησιμοποιούν πια. Θα πρέπει να είμαστε πολύ σαφείς ότι αυτή είναι μια μηχανή που θεωρείται απ' αυτούς σαν κάτι τεχνολογικά απηρχαιωμένο.

ΝτεΚάρο: Αυτός ο επιστήμονας που δε θέλησε να αποκαλύψει τη ταυτότητά του, χρησιμοποιείται από τη Κυβέρνηση των ΗΠΑ και έχει κάνει μυστική έρευνα πάνω στα όπλα ραδιοσυχνότητας (RF). Αυτός πιστεύει ότι δοκιμές που γίνονται με τη μηχανή Λίντα και παρόμοιες μηχανές αποδεικνύουν ότι μπορούν να προκληθούν μεταβολές στη διάθεση και τη συνείδηση των ανθρώπων από μακριά. Ηθοποιός που παριστάνει τον επιστήμονα: Ορισμένα είδη ασθενών ηλεκτρομαγνητικών σημάτων λειτουργούν όπως ακριβώς τα ναρκωτικά, κι επομένως οτιδήποτε μπορούμε να κάνουμε με τα ναρκωτικά, μπορούμε να το κάνουμε και με το κατάλληλο ηλεκτρομαγνητικό σήμα. Όπως φαίνεται εμπλέκονται ειδικές θέσεις, ειδικές λειτουργίες. Είναι ένα ζήτημα συνταιριάσματος, όπως ακριβώς και με ένα χάπι ή ένα ναρκωτικό, για να προκαλέσεις ένα αποτέλεσμα. Μπορείς να έχεις μια σχέση αιτίας αποτελέσματος ανάμεσα σε ένα μαγνητικό πεδίο και μια βιολογική λειτουργία. ΝτεΚάρο: Το CNN ζήτησε τη βοήθεια της διάσημης φυσικού Δρ. Ελίζαμπεθ Ράουσερ και του ηλεκτρικού μηχανικού Μπιλ ΒανΜπάις για να καταστρώσει ένα τεστ για μια μηχανή επέμβασης στο νου, από δεδομένα που βρίσκονται στη Σοβιετική επιστημονική φιλολογία. Η ίδια η μηχανή ήταν φθηνή και εύκολο να κατασκευαστεί, χρησιμοποιώντας τμήματα από ένα κατάστημα ηλεκτρονικών. Αυτή εκπέμπει ένα αδύνατο μαγνητικό πεδίο που πάλλεται σε μια εξαιρετικά χαμηλή συχνότητα. Σαν το υποκείμενο του πειράματος, μου είχαν δέσει τα μάτια και μου είχαν βουλώσει τα αυτιά, για να εμποδίσουν διάφορες ακούσιες ενδείξεις για το τι συνέβαινε. Μια μαγνητική συσκευή τοποθετήθηκε 46 περίπου εκατοστά από το κεφάλι μου. Καθώς άρχισε το πείραμα, δυο γεννήτριες σήματος παρήγαγαν πρότυπα κυματομορφών που εκπέμπονταν από τη μαγνητική συσκευή περίπου στο ένα χιλιοστό της έντασης του μαγνητικού πεδίου της Γης. ΒανΜπάις, που παρακολουθεί ένα καταγραφέα: Περιέγραψε οτιδήποτε βλέπεις, αν βλέπεις. ΝτεΚάρο: Στο δωμάτιο ελέγχου ο ΒανΜπάις άλλαζε τις παραγόμενες κυματομορφές. Σε ένα άλλο δωμάτιο εγώ μπορούσα να δω τις κυματομορφές να αλλάζουν σχήμα μέσα στο κεφάλι μου. Ο ΝτεΚάρο στη διάρκεια του πειράματος: Μόλις πέρασε μια παραβολή. Ράουσερ: Μόλις πέρασε μια παραβολή. ΒανΜπάις: Ω ναι, το έκανε. Μόλις πάτησα το διακόπτη. Παραβολή; Ράουσερ: Ούχου.

Ο ΒανΜπάις σημειώνει πάνω στο γράφημα: Εντάξει, ας δούμε. Έλεγξέ το αυτό. Αυτό είναι που συνέβη, πάτησα το διακόπτη. Ράουσερ: Ναι! ΝτεΚάρο: Εντάξει. Μια αιχμή ακριβώς εκεί! Ράουσερ: Μια αιχμή εκεί. ΝτεΚάρο: Μια σφικτή αιχμή. ΒανΜπάις: Άλλαξα δραστικά τη γεννήτρια, την προχώρησα κατά δέκα, ακριβώς εδώ, και η ανάμειξη των δυο γεννητριών ήταν ακριβώς εκεί που είπες ότι είδες μια αιχμή. ΝτεΚάρο: Ο ΒανΜπάις είπε ότι όταν αποτύγχανα να δω καμιά αλλαγή, ήταν γιατί αυτός δεν είχε ρυθμίσει τη κατάλληλη συχνότητα και τα κατάλληλα επίπεδα ισχύος. Αργότερα ρώτησα τον ΒανΜπάις τι μπορούσε να κάνει ένα όπλο που χρησιμοποιούσε αυτή τη τεχνολογία. ΒανΜπάις: Να προκαλέσει βασικά στους ανθρώπους αυτό που θα εθεωρείτο σαν παραισθήσεις, να τους κατευθύνει να κάνουν πράγματα ενάντια στην καλύτερη κρίση τους. ΝτεΚάρο: Πόσο εύκολο θα ήταν να συναρμολογήσεις ένα όπλο από διάφορα υπάρχοντα, άμεσα ευρισκόμενα εξαρτήματα; ΒανΜπάις: Τρεις βδομάδες. Θα μπορούσα να συναρμολογήσω ένα όπλο που θα ενεργούσε σε μια ολόκληρη πόλη. ΝτεΚάρο: Δείξαμε τα αποτελέσματα του τεστ μας στο Δρ. Ρόμπερτ Μπέκερ, Νομπελίστα δυο φορές για την εργασία του πάνω στις βιολογικές επιδράσεις του ηλεκτρομαγνητισμού. Μπέκερ: Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό πείραμα, γιατί μεταφέρει την κατανόησή μας για το πώς εκτελείται πραγματικά η όραση, ένα βήμα πιο πέρα μέσα στο μυστήριο. ΝτεΚάρο: Αυτός είπε ότι θεώρησε ότι η μηχανή προκάλεσε μια διαταραχή στην οπτική ερμηνεία του εγκεφάλου και σαν τέτοια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν ένα όπλο. Μπέκερ: Αυτό το είδος διαταραχής στο οπτικό σύστημα θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά τους χειρισμούς ενός πιλότου ενός πολεμικού αεροπλάνου, ενός πιλότου ελικοπτέρου, ακόμα και σα μια τόσο απλή ανωμαλία στο οπτικό πεδίο, όσο το να κάνεις τους άλλους να δουν τα πράγματα διπλά, ή το οπτικό

τους πεδίο να κινηθεί νευρικά, όπως σε μια άσχημα ρυθμισμένη οθόνη τηλεόρασης. Η επίδραση αυτού του πράγματος πάνω στην αποτελεσματικότητα του στρατού και της πολεμικής αεροπορίας ή του ναυτικού θα ήταν καταστροφική. ΝτεΚάρο: Αυτή είναι η Σοβιετική μηχανή Λίντα. Αυτή εκπέμπει ραδιοπαλμούς χαμηλής ενέργειας ανάμεσα στους 0 με 100 κύκλους το δευτερόλεπτο. Στη Σοβιετική Ένωση οι μηχανές Λίντα έχουν χρησιμοποιηθεί για χρόνια για να ηρεμούν ασθενείς με ψυχιατρικά προβλήματα, χωρίς καμιά φυσική επαφή. Αυτός ο ήχος, που λαμβάνεται από ραδιοδέκτες μικροκυμάτων στις ΗΠΑ, παράγεται από μια άλλη Σοβιετική συσκευή ραδιοκυμάτων. Αυτή είναι γνωστή σαν Τρυποκάρυδος, λόγω του χαρακτηριστικού θορύβου της. Αυτός εκπέμπεται από ένα αριθμό ραδιοπομπών υψηλής ισχύος που λειτουργούν βαθιά στη Σοβιετική Ένωση από την 4η Ιουλίου 1976. Παρόλο που η υπηρεσιακή εξήγηση του Υπουργείου Άμυνας για τον Τρυποκάρυδο είναι ότι είναι ένα πάνω από τον ορίζοντα ραντάρ, σχεδιασμένο για να ανιχνεύει εκτοξεύσεις Αμερικανικών πυραύλων, μερικοί επιστήμονες υποψιάζονται ότι ο Τρυποκάρυδος είναι σχεδιασμένος για να επεμβαίνει στην λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Δρ. Μπέκερ: Όσο με αφορά, η δυνατότητα που αυτός έχει για να προκαλέσει μια άμεση ψυχοενεργή επίδραση πάνω σε ολόκληρο τον Αμερικανικό πληθυσμό, δεν έχει ποτέ διαψευστεί. ΝτεΚάρο: Ο Δρ. Ρόμπερτ Μπέκερ είναι ένας πρωτοπόρος στο πεδίο των βιολογικών επιδράσεων της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Δρ. Μπέκερ: Η περιοχή σήματος στην οποία λειτουργεί ο Τρυποκάρυδος είναι αυτή που έχει αναφερθεί από πολλούς ερευνητές ότι προκαλεί ένα κατευναστικό αποτέλεσμα πάνω στα ζώα. Δρ. Μπεκ: Είμαστε απίστευτα ευαίσθητοι σε αυτά τα μαγνητικά ερεθίσματα. ΝτεΚάρο: Ο Δρ. Μπομπ Μπεκ, με ντοκτορά στη πυρηνική μηχανική, έχει κάνει εκτεταμένη έρευνα για την επίδραση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας πάνω στους ανθρώπους. Δρ. Μπεκ: Το σήμα διαπερνούσε τα ηλεκτρικά δίκτυα ισχύος των ΗΠΑ, συλλαμβανόταν από τις ηλεκτρικές γραμμές, επανακτινοβολείτο, έφτανε μέσα στα σπίτια, στα ηλεκτρικά κυκλώματα ... Δρ. Βαλάνσκαγια: Εξεπλάγην αφότου ήλθα εδώ, που η επίδραση των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων είχε σχεδόν πλήρως αγνοηθεί. ΝτεΚάρο: Η Δρ. Λαρίσα Βαλάνσκαγια ασχολήθηκε πολύ με την ηλεκτρομαγνητική έρευνα, προτού της επιτραπεί να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Αυτή είπε στο CNN για τη Σοβιετική Έρευνα για τις επιδράσεις τις ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.

Δρ. Βαλάνσκαγια: Αυτοί απέδειξαν πειραματικά ότι τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία χαμηλής συχνότητας, χαμηλής ενέργειας μπορούν επίσης να κατέχουν βιολογικές πληροφορίες - βιολογική ικανότητα, γιατί κάθε πεδίο δε μεταφέρει μόνο ενέργεια, αλλά και πληροφορία. ΝτεΚάρο: Αυτή δήλωσε ότι η έρευνα εκτελείτο με εντολές της Σοβιετικής Κυβέρνησης. Δρ. Βαλάνσκαγια: Βέβαια, ο στρατός είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον σε αυτή τη δυνατότητα να προωθήσει την επίδραση... ΝτεΚάρο: Ο στρατός των ΗΠΑ εργάζεται στο πεδίο του ηλεκτρονικού νοητικού ελέγχου. Υπηρεσιακά, το Υπουργείο Άμυνας δε θα το σχολιάσει, γιατί το θέμα είναι "πολύ λεπτό". Αλλά το CNN έχει μάθει από τον κυβερνητικό επιστήμονα, που δε θέλει να πει το όνομά του, ότι ένα εργαστήριο του Ναυτικού διεξήγαγε έρευνα για τη χρησιμοποίηση μιας συσκευής ραδιοκυμάτων εναντίον της τρομοκρατίας και για ειδικές επιχειρήσεις. Ηθοποιός σαν ο επιστήμονας: Είναι δυνατόν να παρασύρουμε ένα ορισμένο ποσοστό ενός πληθυσμού, με αδύνατα μαγνητικά πεδία. ΝτεΚάρο: Η μελέτη έδειξε επίσης ότι τα ραδιοσήματα μπορούσαν να διαλύσουν από μια απόσταση ορισμένα είδη εγκεφαλικών κυττάρων στα ποντίκια, προκαλώντας τους αποπροσανατολισμό και ναυτία. Σύμφωνα με τον επιστήμονα, παρόλο που το πρόγραμμα ήταν επιτυχές, η κυβέρνηση δεν το ακολούθησε ποτέ...(!!!) Ο Δρ. Τζέιμς Φρέιζερ έκανε για πολλά χρόνια έρευνα στον ηλεκτρομαγνητισμό για τη πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ. Κάποτε αυτός πρότεινε ένα σύστημα όπλων RF στο πεδίο της μάχης. Δρ. Φρέιζερ: Θα μπορούσατε να φτιάξετε μια κεραία που θα μπορούσε να μεταφερθεί από ένα ελικόπτερο και αυτή θα μπορούσε να προκαλέσει μια ευρεία ποικιλία συμπτωμάτων σε ανθρώπους που θα τύχαινε να βρίσκονται μέσα στην ακτίνα της. ΝτεΚάρο: Σύμφωνα με το Δρ. Φρέιζερ, η πολεμική αεροπορία δεν το ακολούθησε ποτέ (;;;). Στο εργαστήριο Λώρενς Λίβερμορ μια άλλη ιδέα όπλων RF έχει το ψευδώνυμο "Η Εγκεφαλοβόμβα". Σύμφωνα με το βιβλίο "Οι Πολεμιστές των Άστρων", η Εγκεφαλοβόμβα θα εστίαζε μια πυρηνική έκρηξη σε ένα τεράστιο παλμό ενέργειας χαμηλής συχνότητας RF που θα έριχνε αναίσθητους τεράστιους αριθμούς στρατευμάτων. Κατά τα φαινόμενα ούτε και αυτή δεν έχει ακόμα χρηματοδοτηθεί (;;;). Εδώ τελειώνει η παρουσίαση του CNN

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟ Τα ραδιοφωνικά σήματα του Τρυποκάρυδου μεταβάλλονται πάνω κάτω ανάμεσα στις συχνότητες 3,26 και17,54 μεγαχέρτζ και είναι παλμικά διαμορφωμένα με μια συχνότητα αρκετών κύκλων το δευτερόλεπτο. Ακούγονται έτσι σαν ένα πριόνι, ή τρυποκάρυδο. Σύντομα ανιχνεύθηκαν σε ένα τεράστιο πομπό κοντά στο Κίεβο στην Ουκρανία. Το σήμα είναι τόσο ισχυρό που, καταπνίγει οτιδήποτε άλλο στη συχνότητά του. Όταν εμφανίσθηκε για πρώτη φορά, η Διεθνής Ένωση Τηλεπικοινωνιών των Ηνωμένων Εθνών διαμαρτυρήθηκε, γιατί προκαλούσε παράσιτα σε αρκετά κανάλια επικοινωνιών, μαζί με τις συχνότητες επείγουσας ανάγκης για τις αεροπορικές υπερωκεάνιες πτήσεις. Τώρα ο τρυποκάρυδος αφήνει "τρύπες", παραλείποντας τις κρίσιμες αυτές συχνότητες καθώς κινείται πάνω - κάτω στο φάσμα. Μέσα σε ένα ή δυο χρόνια αφότου άρχισε να ακούγεται το κτύπημα του τρυποκάρυδου, υπήρξαν επίμονα παράπονα για ανεξήγητα συμπτώματα από ανθρώπους σε αρκετές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, κυρίως στην Eugene του Όρεγκον. Οι αισθήσεις πίεσης και πόνου στο κεφάλι, ανησυχίας, κούρασης, αϋπνίας, έλλειψης προσανατολισμού και νάρκης, μαζί με ένα οξύ κουδούνισμα στα αυτιά, ήσαν χαρακτηριστικά γνωρίσματα ισχυρής ραδιοσυχνότητας ή μικροκυματικής ακτινοβολίας. Ο Ρόμπερτ Μπεκ θεωρεί ότι το σήμα έχει ένα τριπλό σκοπό. 1) Ενεργεί σαν ένα χονδροειδές πάνω από τον ορίζοντα ραντάρ, που θα πληροφορούσε τους Ρώσους για μια μαζική πρώτη αεροπορική επιδρομή των Αμερικανικών πυραύλων, αν ετίθεντο εκτός μάχης οι Σοβιετικοί κατασκοπευτικοί δορυφόροι. 2) Οι διαμορφώσεις του κύματος είναι ένα μέσο ELF για την επικοινωνία με τα υποβρύχια και 3) Το σήμα έχει σα παραπροϊόν μια βιολογικό επίδραση. Ένα άλλο όπλο, που δεν αναφέρει η προηγούμενη συζήτηση, είναι το ηλεκτρομαγνητικό φλογοβόλο, πολύ μεγαλύτερου βεληνεκούς από τα χημικά φλογοβόλα. Σε πειράματα το 1955 στο Ινστιτούτο Ιατρικής Έρευνας του Ναυτικού πολλοί σκύλοι βρήκαν φρικτό θάνατο κατακαιόμενοι από αυτό το φλογοβόλο. Επίσης πομποί υψηλής ισχύος χρησιμοποιώντας βραχέα μήκη κύματος UHF μπορούσαν να κάψουν σοβαρά το εκτιθέμενο δέρμα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός είναι ένας όρος που καθορίζει το απέραντα ισχυρό, σχεδόν στιγμιαίο μεγάλο κύμα ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας που παράγεται από μια πυρηνική έκρηξη. Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός από μια έκρηξη λίγων χιλιάδων μιλίων πάνω από τη γη θα κατέστρεφε όλα τα ηλεκτρικά συστήματα

σε μια ολόκληρη ήπειρο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 αναπτύχθηκαν νέοι τύποι γεννητριών ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που εκπέμπουν επίπεδα ισχύος, δέκα ή είκοσι φορές ψηλότερα από πριν, σε μια προσπάθεια να εξομοιώσουν τον ηλεκτρομαγνητικό παλμό και να βοηθήσουν τα συστήματα των επικοινωνιών να προστατευθούν απ' αυτόν. Το 1973 αυτοί οι πομποί περιγράφηκαν σε ένα σεμινάριο στο Εργαστήριο Ναυτικών Όπλων στο Ντάλγκρεν της Βιρτζίνια, όπου συζητήθη η χρήση τους εναντίον του προσωπικού και για αντιβαλλιστικές ενεργειακές ακτίνες εναντίον πυραύλων. Καμία πληροφορία για την επόμενη ανάπτυξή τους δεν έχει ανακοινωθεί από τότε στο κοινό. Σε μερικές πυκνότητες ισχύος UHF (υπερυψηλής συχνότητας), υπάρχει μια ύπουλη έλξη όπως του εντόμου προς τη φλόγα, που αυξάνει την αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου όπλου. Όπως το περιέγραψε ο εφευρέτης Σολ Μίκελσον το1958: "κάθε σκύλος που χρησιμοποιήθηκε στα πειράματά του άρχισε να αγωνίζεται ν' απελευθερωθεί από το λουρί, δείχνοντας μια σημαντική αναταραχή και μυϊκή δραστηριότητα, εντούτοις για κάποιο λόγο το ζώο συνέχιζε να αντικρίζει τη κεραία". Οι ακτίνες UHF μπορούν επίσης να προκαλέσουν μυϊκή αδυναμία και ληθαργία. Σε Σοβιετικά πειράματα με ποντίκια το 1960, η έκθεσής τους πέντε λεπτά στα 100.000 μικροβάτς, ελάττωσε σε ένα τεστ αντοχής το χρόνο κολύμβησής τους από τα εξήντα λεπτά στα έξη λεπτά. Τα παράθυρα εκροής ασβεστίου που ανακάλυψε ο Ρος Άντεϋ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να επέμβουν στη λειτουργία ολόκληρου του εγκεφάλου. Έχει αναφερθεί ένα μυστικό Αμερικανικό πείραμα στο οποίο ένας επιστήμονας υποτίθεται ότι δέχθηκε προσκλήσεις σε τρία συνέδρια για να δώσει την ίδια παρουσίαση κάθε φορά. Στο πρώτο τα πήγε καλά, αλλά στα άλλα δυο βομβαρδίστηκε με κύματα ELF (που προκαλούν εκροή ιόντων ασβεστίου), οπότε μπερδεύτηκε και δεν ήταν αποτελεσματικός. Πειράματα σε ποντίκια έχουν δείξει ότι ένα ισχυρό σήμα μικροκυμάτων μπορεί να παράγει μια ηχητική πίεση 120 ντεσιμπέλ, στο επίπεδο περίπου της έντασης ήχου ενός απογειωνόμενου τζετ. Προφανώς μια τέτοια ακτίνα θα μπορούσε να προκαλέσει στους ανθρώπους σοβαρό πόνο και να εμποδίσει κάθε φωνητική επικοινωνία. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι και άλλες παλλόμενες συχνότητες προκαλούν παρόμοια κύματα πιέσεως σε άλλους ιστούς, τα οποία θα μπορούσαν να διασπάσουν διάφορες μεταβολικές διαδικασίες. Μια ομάδα υπό την εποπτεία των Ρ. Τζ, Όλσεν και Τζ. Ντ. Γκρίσετ στο Εργαστήριο Αεροδιαστημικής Ιατρικής Έρευνας του Ναυτικού στην Πενσάκολα έχει ήδη αποδείξει αυτά τα αποτελέσματα σε ένα εξομοιωμένο μυϊκό ιστό και προσπαθεί να ανακαλύψει αποτελεσματικές ακτίνες εναντίον των ανθρώπινων ιστών. Έχουμε ήδη μιλήσει για τη μικροκυματική ακοή σύμφωνα με τα πειράματα του Άλαν Φρέυ. Στη δεκαετία του 1960 ο Φρέυ ανέφερε επίσης ότι μπορούσε να επιταχύνει, επιβραδύνει ή να σταματήσει απομονωμένες καρδιές βατράχων, συγχρονίζοντας το ρυθμό του παλμού μιας μικροκυματικής ακτίνας με το ρυθμό της ίδιας της καρδιάς. Παρόμοια αποτελέσματα έχουν ληφθεί με ζωντανούς

βατράχους, δείχνοντας ότι είναι τεχνητά δυνατό να προκαλέσουμε καρδιακές προσβολές με μια ακτίνα που μπορεί να εισχωρήσει στο ανθρώπινο στήθος. Οι επιστήμονες μπορούν να επιτύχουν μια εξαρτημένη αντίδραση πλησιάσματος ή αποφυγής για οποιαδήποτε δράση, διεγείροντας απλώς τα κέντρα πόνου και ευχαρίστησης στο μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου ενός ζώου ή ενός ανθρώπου. Είναι γνωστό ότι η χαλαρωμένη προσοχή σε οποιοδήποτε ήπια αναπτυσσόμενο ερέθισμα, όπως μία ταινία ή ένα πρόγραμμα της τηλεόρασης παράγει μια υπνωτική κατάσταση στην οποία το μυαλό γίνεται ιδιαίτερα δεκτικό σε υποβολές. Άλλοι υποκινητές υπνωτιστικών καταστάσεων περιλαμβάνουν τον ελαφρύ ύπνο, τα ονειροπολήματα της ημέρας και τις σύντομες χρονικές περιόδους αναμονής κάποιου προκαθορισμένου σήματος, ή δράσης, όπως π.χ. ενός φαναριού της τροχαίας. Πόσες από τις δυνατότητες των ηλεκτρομαγνητικών όπλων έχουν πραγματικά αναπτυχθεί, ίσως και χρησιμοποιηθεί; Όσοι δεν έχουν πρόσβαση στα απόρρητα έγγραφα, δεν μπορούν να το γνωρίζουν. Υπάρχει ένα πλήθος φημών. Για παράδειγμα ο Μπόρις Σπάσκυ ισχυρίσθηκε ότι είχε χάσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα σκάκι από τον Μπόμπυ Φίσερ, επειδή βομβαρδιζόταν με ακτίνες σύγχυσης. Η μαγνητόσφαιρα και οι ζώνες Βαν Άλεν των παγιδευμένων σωματιδίων προκαλούν πολλά είδη ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Από τότε που αρχικά μελετήθηκαν μέσω ακουστικών ενισχυτών, τα πρώτα είδη των οποίων ανακαλύφθηκαν γύρω στα 1920, τους δόθηκαν διάφορα ευφάνταστα ονόματα όπως σφυρικτές, καθοδικός χορός και βρυχηθμοί λιονταριών. Πολλοί απ' αυτούς προκαλούνται από κύματα πολύ χαμηλής συχνότητας (VLF) που παράγονται από αστραπές που αναπηδούν μπρος και πίσω από πόλο σε πόλο κατά μήκος των μαγνητικών γραμμών στη μαγνητόσφαιρα. Αυτή η συνήχηση ενισχύει τεράστια τα αρχικά κύματα VLF (=Very Low Frequency). Μετρήσεις των δορυφόρων έχουν αποδείξει ότι οι τεχνητές ενέργειες από τις γραμμές μεταφοράς της ηλεκτρικής ισχύος ενισχύονται παρόμοια ψηλά πάνω από τη γη, ένα φαινόμενο που είναι γνωστό σαν αρμονική συνήχηση των γραμμών ισχύος. Η ραδιοκυματική και μικροκυματική ενέργεια επίσης συνηχούν στη μαγνητόσφαιρα. Αυτή η ενισχυμένη ενέργεια αλληλεπιδρά με τα σωματίδια στις ζώνες Βαν Άλεν, δημιουργώντας θερμότητα, φως, ακτίνες Χ και το πιο σημαντικό: ένα "κατακρήμνισμα" φορτισμένων σωματιδίων που χρησιμεύουν σαν πυρήνες για τις σταγόνες της βροχής. Από τα μέσα της δεκαετίας του1970 έχει συμβεί μια δραματική αύξηση στις πλημμύρες, στη ξηρασία και σε άλλα προβλήματα που οφείλονται σε ασυνεπή και ανώμαλα μετεωρολογικά πρότυπα. Αυτά μπορεί να έχουν προκληθεί από την ηλεκτρική μόλυνση. Φαίνεται τώρα εφικτό να προκαλέσουμε μια καταστροφική αλλαγή στο κλίμα πάνω από μια χώρα-στόχο, ακόμα και χωρίς κανέ-

να τέτοιο γνωστό μετεωρολογικό όπλο. Η συνεχιζόμενη επέκταση του συστήματος της ηλεκτρικής ισχύος απειλεί τη βιωσιμότητα όλων των ζωών πάνω στο πλανήτη μας.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΟΝΤΑΟΥΚ (MONTAUK)

Τα όσα λέγονται και παρουσιάζονται σε αυτό το κεφάλαιο είναι καθαρά συνωμοσιολογικά και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με αρκετό σκεπτικισμό από τους αναγνώστες. Από την άλλη μεριά δεν είναι και απίθανα. Αν οι εξωγήινοι υπάρχουν και βρίσκονται από πολλά χρόνια ήδη στη γη, τότε όλες οι παρακάτω πληροφορίες θα μπορούσαν να είναι αληθινές. Αν όμως δεν υπάρχουν οι εξωγήινοι και είναι μια επινόηση των Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών για να συγκαλύψουν τις βρώμικές και απάνθρωπες δραστηριότητές τους, τότε το μόνο που μπορούμε να πούμε για τα όσα λέγονται παρακάτω είναι ότι αυτοί που τα διέδωσαν (καταξιωμένοι ερευνητές και μερικοί επιστήμονες) είναι όλοι τους μέσα στο βρώμικο παιχνίδι της CIA, με άλλα λόγια μισθωμένοι πράκτορές της. Εφόσον το Πρόγραμμα ΜΟΝΤΑΟΥΚ, στο οποίο θα αναφερθούμε, περιλαμβάνει εκτός από τα πειράματα νοητικού ελέγχου και χωροχρονικά ταξίδια, πρέπει να επισημάνουμε ότι η φυσική δεν απορρίπτει τη δυνατότητα αυτών των ταξιδιών. Το Μάρτιο του1994 η Scientific American δημοσίευσε μια εργασία των David Deutsch και Michael Lockwood, η οποία συμπέρανε ότι δεν υπάρχει τίποτα στους σημερινούς γνωστούς νόμους της φυσικής που να απαγορεύει τα χωροχρονικά ταξίδια. Από την άλλη μεριά πολλοί μεγάλοι σύγχρονοι φυσικοί (Kip Thorne, Frank Tipler, Fred Allen Wolf, Michio Kaku, Steven Hawking, Paul Halpern κ.λ.π.) υποστηρίζουν ότι το ταξίδι στο χρόνο μπορεί στη πραγματικότητα να επιτευχθεί. Μια βασική άποψη είναι ότι η συνείδησή μας είναι αυτή που με κάποιο τρόπο δημιουργεί τη διάσταση της πραγματικότητας που αντιλαμβανόμαστε, εκδηλώνοντάς την μέσα από το πεδίο των άπειρων δυνατοτήτων. Πειράματα επίσης που έγιναν στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια στις αρχές της δεκαετίας του 1970 απέδειξαν ότι μια απόφαση που παίρνει ένας παρατηρητής, η οποία προσδιορίζει αν ένα φωτόνιο έχει ταξιδεύσει σα κύμα ή σα σωματίδιο (με το να προκαλέσει ή να μη προκαλέσει φαινόμενα συμβολής), θα προσδιορίσει επίσης τη κατάσταση αυτού του φωτονίου τη στιγμή της εκπομπής του - δείχνοντας έτσι ότι το παρόν επηρεάζει πραγματικά το παρελθόν κι επομένως ότι και το

μέλλον μπορεί να επηρεάσει το παρόν. Με άλλα λόγια όλος ο χρόνος είναι στη πραγματικότητα σύγχρονος. Αυτό που ονομάζουμε παρελθόν και μέλλον υπάρχουν στο "τώρα". Μια ακόμα παρατήρηση επιστημονικής φύσεως. Όλη σημερινή κατανόησή μας για τον ηλεκτρομαγνητισμό προέρχεται από τις περίφημες εξισώσεις του Τζέιμς Κλαρκ Μάξγουελ, που δημοσίευσε ο διάσημος μεγάλος φυσικός το 1864. Οι εξισώσεις αυτές είναι γραμμένες σήμερα σε διανυσματική μορφή και με αυτό το τρόπο αναλύονται και παρουσιάζονται. Η διανυσματική όμως μορφή τους που επεβλήθη βασικά από τον επινοητή του Διανυσματικού Λογισμού μαθηματικό Όλιβερ Χέβισαϊντ μετά το θάνατο του Μάξγουελ, δεν είναι ισοδύναμη με την αρχική μορφή με την οποία αυτές πρωτοπαρουσιάστηκαν. Ο Μάξγουελ είχε παρουσιάσει τις εξισώσεις τους με τη τότε γνωστή πολύπλοκη μαθηματική σημειογραφία των τετραδονίων (quaternions), που ήταν κάτι σαν τους σημερινούς τένσορες. Αυτές περιελάμβαναν στο αρχικό σύστημα γραφή τους και υπερχωρικές συνιστώσες και μια βαρυτική συνιστώσα (γενικά συνιστώσες δευτέρας και ανωτέρας τάξεως) τις οποίες όμως κουτσούρεψε ο Χέβισαϊντ μαζί με το χημικό Τζιμπς και το φυσικό Χερτζ στη διανυσματική μορφή που τελικά επέβαλαν για να τις «ερμηνεύσουν», ή ακόμα για να τις «διορθώσουν» από την αρχική πιο αφηρημένη μορφή τους. Οι αρχικές εξισώσεις του Μάξγουελ ήσαν εξισώσεις ενιαίου πεδίου και σε αυτές συνυπήρχαν ο ηλεκτρομαγνητισμός με τη βαρύτητα, η οποία όμως αποχωρίσθηκε από το πρώτο μετά τη «μετάφραση» των εξισώσεων. Ο Δρ. Henry Monteith έχει αποδείξει πράγματι ότι η αρχική τετραδική θεωρία του Μάξγουελ ήταν μια θεωρία ενιαίου πεδίου. Η προσέγγιση των τετραδονίων περιλαμβάνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε τον ηλεκτρομαγνητισμό και να δημιουργήσουμε μια τοπική καμπύλωση του χωρόχρονου. Στις εξισώσεις του Χέβισαϊντ αυτή η ικανότητα αποκλείεται. Ο Αϊνστάιν έχοντας πρόσβαση μόνο στις μεταλλαγμένες εξισώσεις, πίστεψε ότι η καμπύλωση του χωρόχρονου θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο από την αδύναμη βαρυτική δύναμη που οφείλεται στη μάζα και ότι το τοπικό σύστημα αναφοράς θα ήταν πάντα ένα σύστημα Λόρενζ, που σήμαινε ότι όλοι οι χειρισμοί θα περιορίζονταν στους «νόμους διατήρησης της φυσικής». Με βάση την αρχική μορφή των εξισώσεων του Μάξγουελ θα μπορούσαν να κατασκευασθούν συσκευές «δωρεάν ενέργειας», αντλώντας ενέργεια από τη σχετικιστική ή αιθερική συνιστώσα του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, η οποία βασικά αγνοείται στο σημερινό Ηλεκτρομαγνητισμό. Ο ηλεκτρομαγνητισμός δεν είναι μια δύναμη διαφορετική από τη βαρύτητα και τελικά οι γνωστές δυνάμεις στη φύση είναι μία: ο γενικευμένος ηλεκτρομαγνητισμός με τις υπερχωρικές συνιστώσες του που περιλαμβάνει εκτός από τη βαρύτητα και τη πυρηνική δύναμη. Στη δεκαετία του 1960 τα χερτζ αντικατέστησαν του κύκλους το δευτερόλεπτο στην έκφραση της συχνότητας των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων και από τότε όλοι νομίζουν ότι όλα τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα είναι ερτζιανά. Όμως

τα κύματα ELF (Εξαιρετικά Χαμηλή Συχνότητας) και τα ULF (Υπερχαμηλής Συχνότητας) δεν είναι. Τα κύματα στα βιοσυστήματα και στα φυσικά φαινόμενα δεν είναι ερτζιανής φύσης.

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ Η ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΡΕΙΝΜΠΟΟΥ Αρχικά διευθυντής του Προγράμματος Ρέινμποου ήταν ο γνωστός λαμπρός φυσικός Νικόλαος Τέσλα, ο οποίος ηγείτο μιας ομάδα διακεκριμένων επιστημόνων, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ούγγρος φυσικός, κι ένας από τους μεγαλύτερους μαθηματικούς του αιώνα μας, Έριχ Φον Νόιμαν. Εκείνο που βασικά επιζητούσαν ήταν να βρουν ένα τρόπο για να κάνουν τα πράγματα αόρατα. Αφού εργάστηκαν πάνω στις ιδέες του Τέσλα, έκαναν το 1936 ένα πείραμα με ένα άδειο πλοίο, χωρίς προσωπικό, στη Ναυτική Βάση του Μπρούκλιν. Το πείραμά τους είχε επιτυχία, κατάφεραν δηλαδή πράγματι να εξαφανίσουν το πλοίο χρησιμοποιώντας ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Έμενε να γίνει το πείραμα και με ανθρώπους, κάτι για το οποίο όμως ο Τέσλα είχε σοβαρούς ενδοιασμούς. Το Ναυτικό όμως επέμενε να προχωρήσουν και ο Τέσλα, φοβούμενος για τη ζωή των ανθρώπων, σαμποτάρισε τελικά το πείραμα το 1942 και μετά παραιτήθηκε. Τον διαδέχθηκε ο Νόιμαν ο οποίος κάτω από τη πίεση του Ναυτικού έκανε το πείραμα στις 22 Ιουνίου 1943 με το πλοίο Έλντριντζ και προσωπικό 33 ανδρών. Το πλοίο έγινε κυριολεκτικά αόρατο, ακόμα και για τα ραντάρ. Όταν ξαναφάνηκε, βρήκαν τους ανθρώπους με αρκετά προβλήματα. Πολλοί απ' αυτούς ήταν τελείως αποπροσανατολισμένοι. Το Ναυτικό πίεζε για ένα ακόμα πείραμα, το οποίο έγινε τελικά στις 12η Αυγούστου 1943. Για ένα περίπου λεπτό δε συνέβη τίποτα. Ξαφνικά μέσα σε μια μπλε αναλαμπή το πλοίο εξαφανίσθηκε τελείως. Σε τρεις περίπου ώρες ξαναφάνηκε με πολύ σοβαρά όμως προβλήματα για το πλήρωμα. Πολλοί άνδρες είχαν τρελαθεί, άλλοι εμφανιζόντουσαν αμυδρά στο χώρο και μετά εξαφανιζόντουσαν και άλλοι εξαφανίσθηκαν τελείως. Μερικοί πάλι βρέθηκαν σφηνωμένοι μέσα στο σιδερένιο κατάστρωμα. Αφού απομακρύνθηκαν όλοι από το πλοίο, το Ναυτικό, μετά από συσκέψεις τεσσάρων ημερών, αποφάσισε να γίνει ένα ακόμα πείραμα με άδειο πλοίο. Το πείραμα έγινε στο τέλος του Οκτωβρίου του 1943 και το πλοίο εξαφανίσθηκε για 20 περίπου λεπτά. Όταν ξαναφάνηκε, βρήκαν να του λείπει ένα μέρος από τον εξοπλισμό. Σε αυτό το σημείο το Ναυτικό ξήλωσε τον εξοπλισμό και σταμάτησε το πρόγραμμα. Το Έλντριντζ χρησιμοποιήθηκε στο πόλεμο και μετά το τέλος του πολέμου δόθηκε στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις μερικών επιστημόνων που ήταν πάνω στο πλοίο τη στιγμή της εξαφάνισής του, το πλοίο τραβήχτηκε στον υπερχώρο. Ήξεραν ότι κάτι δεν είχε πάει καλά με το τεστ και προσπάθησαν να κλείσουν τα πηνία, αλ-

λά δεν μπόρεσαν. Τελικά έτρεξαν στο κατάστρωμα και πήδηξαν έξω από το πλοίο, για να βρεθούν όμως, όχι στη θάλασσα όπως περίμεναν, αλλά μέσα σε ένα χρονοτούνελ που τους μετέφερε στο μέλλον 40 ακριβώς χρόνια μετά, στις 12 Οκτωβρίου 1983, στις υπόγειες εγκαταστάσεις του ΜΟΝΤΑΟΥΚ στο Λονγκ Άιλαντ. Εκεί προς μεγάλη τους έκπληξη συνάντησαν το γέρο πια Φον Νόιμαν που τους είπε ότι τους περίμενε 40 χρόνια!. Ο Νόιμαν τους εξήγησε ότι είχε δημιουργηθεί ένα ρήγμα στον υπερχώρο και έπρεπε να επιστρέψουν για να κλείσουν τις γεννήτριες πάνω στο πλοίο, διαφορετικά το ρήγμα θα επεκτεινόταν και μπορεί να κατάπινε ολόκληρο το πλανήτη μας. Έτσι επέστρεψαν και κατέστρεψαν με τσεκούρια όλο τον εξοπλισμό του πλοίου. Το ίδιο το πλοίο επέστρεψε στο αρχικό σημείο του στο χώρο και χρονικά μετά περίπου από τρεις ώρες. Από το 1943 και ύστερα ο Φον Νόιμαν δεν ήξερε τι είχε συμβεί. Αυτός είχε τροποποιήσει τον αρχικό εξοπλισμό και είχε δημιουργήσει τελικά μια χρονομηχανή. Σύμφωνα με την άποψη ενός επιστήμονα που είχε λάβει μέρος στο πείραμα, το βασικό σημείο είναι ότι υπήρχαν δύο πειράματα που έγιναν με μια χρονική απόσταση 40 ακριβώς ετών. Ήταν ένας χωρισμός 40 ετών στον υπερχώρο. Όπως αποδείχθηκε μετά το τέλος του προγράμματος ΜΟΝΤΑΟΥΚ, η Γη έχει ορισμένους ενεργειακούς κύκλους. Αυτό ανακαλύφθηκε τυχαία. Μετά από μια ανάλυση, βρήκαν ότι η Γη έχει τέσσερες βασικούς ενεργειακούς κύκλους που κορυφώνονται κάθε 20 χρόνια, πάντα στις 12 Αυγούστου. Έτσι η επόμενη κορύφωση θα γίνει το 2003. Συνέβη λοιπόν να κορυφωθούν τότε οι κύκλοι της Γης και να "κλειδωθούν" μέσω των ενεργειακών της πεδίων τα δυο αυτά πειράματα στον υπερχώρο. Τελικά η ημερομηνία της 12ης Αυγούστου 1943 ήταν ρυθμισμένη, έτσι ώστε να κλειδωθεί το Πείραμα της Φιλαδέλφειας με το πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ του ΜΟΝΤΑΟΥΚ της 12ης Αυγούστου 1983. Λέγεται ότι αυτή η ημερομηνία ρυθμίσθηκε από μια εξωγήινη επιρροή, ώστε να προκληθεί ένα χρονικό ρήγμα 40 ετών στον υπερχώρο μέσα από το οποίο θα έμπαινε στη διάστασή μας ένας μεγάλος αριθμός ξένων εξωγήινων αεροσκαφών. Έτσι και έγινε, αλλά δε διήρκησε αρκετά, ώστε να επωφεληθούν τα μέγιστα οι εξωγήινοι απ' αυτό. Η εντολή για την ημερομηνία δόθηκε από έναν άνθρωπο του Λευκού Οίκου, ο οποίος κατεύθυνε ορισμένες όψεις του προγράμματος. Τα αποτελέσματα του Πειράματος της Φιλαδέλφειας βοήθησαν στη κατασκευή του αόρατου βομβαρδιστικού Στελθ. Βασικά το Στελθ έχει δύο διαφορετικά είδη αοράτου. Το ένα οφείλεται στη κατασκευή του, στο ιδιαίτερο σχήμα του και την ιδιαίτερη κεραμική επένδυση της επιφάνειάς του. Το δεύτερο είναι ένα είδος ηλεκτρονικού αοράτου με βάση τα αποτελέσματα του πειράματος της Φιλαδέλφειας. Επίσης, το Στελθ έχει ένα δευτερεύον, πολύ προχωρημένο, σύστημα πλοήγησης που του επιτρέπει να πετάει στο διάστημα. Αυτό θεωρείται ότι προέρχεται από εξωγήινη τεχνολογία. Μετά την απόφαση του Ναυτικού να σταματήσει το πρόγραμμα το 1943, ο Νόιμαν εστάλη στο Λος Άλαμος για να βοηθήσει κι αυτός εκεί στη κατασκευή της ατομικής βόμβας. Το 1947 κάποιοι στο Υπουργείο Άμυνας αποφάσισαν να επα-

ναφέρουν στην επιφάνεια το πρόγραμμα της Φιλαδέλφειας για να δουν αν θα μπορούσαν να βρουν τι είχε φταίξει. Ζήτησαν από τον Νόιμαν να ξανακοιτάξει το πρόγραμμα και αυτός δέχθηκε.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΦΟΙΝΙΞ Η ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ ΜΗΔΕΝΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Ο Νόιμαν κλήθηκε επίσης από τη κυβέρνηση να πάει να βοηθήσει στην εξέταση ενός συνετριμμένου UFO το 1947 στην πολιτεία Άζτεκ. Μετά από ένα χρόνο συνέβη μια ακόμα συντριβή στην Άζτεκ. Στη πρώτη συντριβή, δεν επέζησε κανένας εξωγήινος (γκρίζοι). Στη δεύτερη επέζησε τουλάχιστον ένας. Τα διαστημόπλοια καταρρίφθηκαν αθέλητα από τα συστήματα ραντάρ. Μετά από αυτό οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν σκόπιμα τα ραντάρ γι' αυτό το σκοπό, αλλά εν τω μεταξύ οι εξωγήινοι είχαν μάθει να τα αποφεύγουν. Ο Νόιμαν όταν κατάφερε να επικοινωνήσει με τον διασωθέντα εξωγήινο από τη δεύτερη συντριβή, τον ρώτησε σχετικά με την επίλυση του προβλήματος του αοράτου. Έμαθε έτσι ότι οι άνθρωποι στο πλοίο δεν ήταν "κλειδωμένοι" στην "αναφορά μηδενικού χρόνου του πλοίου". Κανονικά οι άνθρωποι κλειδώνονται στη χρονική αναφορά της στιγμή της σύλληψής τους και όχι σε μια αναφορά μηδενικού χρόνου. Η ισχύς του προγράμματος διέσπασε τα χρονικά κλειδώματα των ανθρώπων πάνω στο πλοίο και όταν το πλοίο επέστρεψε στο χρόνο, οι άνθρωποι δεν επέστρεψαν στην ίδια χρονική αναφορά. Η χρονική αναφορά μηδενικού χρόνου γίνεται με βάση τη γεννήτρια μηδενικού χρόνου που είχε κατασκευάσει ο Τέσλα τη δεκαετία του 1920. Αυτή έδινε μια πολύ βασική χρονική αναφορά, η οποία είναι στη πραγματικότητα κλειδωμένη στο κέντρο του γαλαξία μας. Γι' αυτό την ονομάζουν γεννήτρια μηδενικού χρόνου. Το κλείδωμα του εξοπλισμού σε αυτήν είναι ο μόνος τρόπος γα να λειτουργήσουν μερικές από τις γεννήτριες ανώτερης λειτουργίας. Ο Νόιμαν συνειδητοποίησε ότι χρειαζόταν έναν υπολογιστή καθώς και μια ορισμένη γνώση της μεταφυσικής για να μπορέσει να κλειδώσει τη χρονική αναφορά των ανθρώπων μαζί με τη χρονική αναφορά του πλοίου. Κατασκεύασε πράγματι έναν υπολογιστή το 1950 και το 1953 έκανε ένα ολοκληρωμένο πείραμα που εστέφθη με απόλυτη επιτυχία. Σε αυτό το σημείο, το Ναυτικό διέγραψε το Πρόγραμμα Φιλαδέλφεια ή Πρόγραμμα Ρέινμποου και άλλαξε το όνομά του σε "Πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ".

Ο ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΙΧ ΚΑΙ ΟΙ ΡΑΔΙΟΒΟΛΙΔΕΣ Κάπου εδώ αναμιγνύεται και το όνομα του Βίλχεμ Ράιχ. Ο Ράιχ είχε δωρίσει το

1947 στη κυβέρνηση των ΗΠΑ μια συσκευή ελέγχου του καιρού. Αυτή διέλυε τη θανατηφόρα ενέργεια ΘΟΡ που παράγεται από τη "μόλυνση" της οργονοενέργειας από τη ραδιενέργεια. Η άποψη του Ράιχ ήταν ότι αν μείωνε τη ποσότητα της ΘΟΡ στην ατμόσφαιρα, τότε θα μείωνε σημαντικά και την ένταση των θυελλών. Η κυβέρνηση δοκίμασε τη συσκευή του Ράιχ και βρήκε ότι δουλεύει πραγματικά. Αυτό τους άρεσε και άρχισαν αμέσως μια άλλη φάση του προγράμματος ΦΟΙΝΙΞ σχεδιάζοντας "ραδιοβολίδες". Η ραδιοβολίδα ήταν ένα μικρό άσπρο κουτί που συνέδεαν σε ένα μετεωρολογικό μπαλόνι και το στέλνανε ψηλά στην ατμόσφαιρα. Είπαν βέβαια στο κόσμο ότι μάζευαν απλώς μετεωρολογικά δεδομένα. Η ραδιοβολίδα χρησιμοποιούσε ένα πολύ ασυνήθιστο είδος παλμικής διαμόρφωσης με το οποίο κατάφερναν να μετατρέπουν την ηλεκτρική ενέργεια σε αιθερική ενέργεια. Αυτό ακριβώς έκανε η συσκευή που τους είχε δωρίσει ο Ράιχ. Από εδώ αρχίζει να γεννιέται αυτό που έγινε τελικά το Πρόγραμμα ΜΟΝΤΑΟΥΚ, το οποίο ήταν ένας συνδυασμός της εργασίας του Βίλχεμ Ράιχ και του πειράματος της Φιλαδέλφειας. Αυτά ήταν δύο ξεχωριστά προγράμματα που "έτρεξαν" στο Πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ Ι. Προς το τέλος του προγράμματος ΦΟΙΝΙΞ, χρησιμοποιώντας τις ιδέες του Βίλχεμ Ράιχ και τη γνώση από τις εκπομπές των ραδιοβολίδων, ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να συνδυάσουν τους δυο αυτούς παράγοντες για να ελέγχουν το νου των ανθρώπων. Το Πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ Ι διήρκεσε από το 1948 μέχρι το 1968. Το Κογκρέσο έμαθε γι' αυτό και θέλησε να το σταματήσει. Όσοι όμως εργάζονταν σε αυτό πήγαν στο στρατό και είπαν ότι μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν για να "επηρεάζουν νοητικά τον εχθρό και να τον κάνουν να παραδίδεται αμέσως". Η ιδέα βέβαια αυτή άρεσε στο στρατό, που τους παρεχώρησε για τη μυστική έρευνά τους της τη παλιά Αεροπορική Βάση του ΜΟΝΤΑΟΥΚ. Έτσι ξεκίνησε το 1969 το πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ ΙΙ, εστιασμένο καθαρά σε πειράματα νοητικού ελέγχου. Μαζί με τον εξοπλισμό που χρησιμοποίησαν στο ΜΟΝΤΑΟΥΚ ήταν και ένα παλιό σύστημα ραντάρ SAGE που είχαν βρει στη βάση. Χρησιμοποίησαν την έξοδο του ραντάρ με τα όσα ήδη ήξεραν από τις ραδιοβολίδες και μερικά από τα στοιχεία του Πειράματος της Φιλαδέλφειας. Το πρώτο μέρος του προγράμματος ήταν να πάρουν ένα άτομο και να το βάλλουν στο σημείο εστίασης των ακτίνων του ραντάρ. Η ενεργός ακτινοβολούμενη ισχύς από το ραντάρ ήταν τουλάχιστον ενός γιγαβάτ. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν τις περισσότερες φορές ο θάνατος του ατόμου από το "κάψιμο" αυτού του ισχυρού "φούρνου μικροκυμάτων": ανεπανόρθωτες βλάβες στον εγκέφαλο, νευρολογικές βλάβες, ουλές στους πνεύμονες από τη θερμότητα κ.λ.π.. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτά τα πειράματα δεν ήσαν βέβαια εθελοντές, αλλά διάφοροι άποροι άνθρωποι που μάζευαν από τους δρόμους και τους τοποθετούσαν μετά απάνθρωπα στην εστία του το ραντάρ. Την ευθύνη του όλου προγράμματος είχαν οι Φον Νόιμαν και Τζακ Προύετ. Τελικά κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να κατευθύνουν το κέρας απολαβής της κεραίας μέ-

σω του ανακλαστήρα πάνω στο στοχευόμενο άτομο. Έτσι πήραν κάποια αποτελέσματα, χωρίς να κατακάψουν τους ανθρώπους. Τελικά ανακάλυψαν ότι μεταβάλλοντας μερικές παραμέτρους (π.χ. τη φάση διαμόρφωσης ή τη παλμικότητα των πολλαπλών φάσεων), μπορούσαν να έχουν σημαντικά αποτελέσματα πάνω στο μυαλό των ανθρώπων. Μπορούσαν να ελέγξουν άμεσα τη διάθεση του ατόμου διαμορφώνοντας με ELF τη φέρουσα συχνότητα του πομπού.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ Άρχισαν τώρα να μαζεύουν παιδιά 12 - 16 χρονών από το δρόμο. Διάφοροι ερευνητές εκτιμούν ότι έφεραν έτσι συνολικά 10.000 παιδιά στο ΜΟΝΤΑΟΥΚ, ενώ ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που πήραν από τους δρόμους και για τις 25 βάσεις που έκαναν πειράματα νοητικού ελέγχου ήταν περίπου 250.000! Ξέρουμε ότι τα παιδιά αυτά προγραμματίσθηκαν για κάτι, αλλά δεν ξέρουμε για τι ακριβώς. Μερικοί ερευνητές αναφέρουν ότι αυτά προγραμματίσθηκαν να αποτελέσουν ένα κρυφό στρατό για τη μυστική παγκόσμια κυβέρνηση, ο οποίος μπορούσε να συνταχθεί και να ενεργήσει οποιαδήποτε στιγμή μέσω μιας κατάλληλης ηλεκτρομαγνητικής "πυροδότησης". Ή μπορούσε ένας από αυτούς τους κρυφούς "στρατιώτες" να κληθεί ατομικά, πάλι μέσω κατάλληλης ηλεκτρομαγνητικής πυροδότησης, για να χρησιμοποιηθεί σε δολοφονίες, εμπόριο ναρκωτικών και άλλες παράνομες δραστηριότητες της μυστικής υπερκυβέρνησης. Ο προγραμματισμός αυτών των παιδιών γινόταν ηλεκτρονικά και "Ραϊχικά". Ο ίδιος βέβαια ο Ράιχ με τίποτα δεν θα μπορούσε να είχε φαντασθεί ότι οι παρατηρήσεις και οι επινοήσεις του θα χρησιμοποιούνταν αργότερα με αυτό το τρόπο από τους δολοφόνους του. Οι περισσότεροι από μας ξέρουμε τη λαμπρή εργασία του Ράιχ σε σχέση με τα βιόνια, τη βιοπάθεια του καρκίνου, τον οργονοσυσσωρευτή, την αλλαγή καιρού κ.λ.π.. Η εργασία όμως του Ράιχ που ενδιέφερε τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ είχε να κάνει με το γεγονός ότι όταν ένα άτομο βρεθεί σε μια προοργασμική κατάσταση, τότε γίνεται πολύ δεκτικό σε υποβολές. Αυτοί διατηρούν λοιπόν το άτομο σε μια τέτοια κατάσταση διεγείροντας ηλεκτρονικά κατάλληλα το νευρικό του σύστημα και αφού το κάνουν έτσι ιδιαίτερα δεκτικό, του επιβάλλουν στη συνέχεια το νοητικό έλεγχο που θέλουν. Η επαφή του Ράιχ με τους εξωγήινους, οι ανακαλύψεις του για τη ζωτική ενέργεια και τον καρκίνο και οι εφαρμογές των μεθόδων του στον έλεγχο του νου είναι μερικοί από τους βασικούς λόγους που τον σκότωσαν. Ακόμα και τα ψυχιατρεία χρησιμοποιούν σήμερα τη "Ραϊχική" μέθοδο για να ελέγξουν τους τροφίμους τους. Για παράδειγμα βάζουν σε έναν άνδρα πέντε ηλεκτρόδια, από τα οποία το ένα είναι βέβαια στα γεννητικά όργανα, και μετά ανοίγουν τη συσκευή. Φέρνουν έτσι το άτομο σε μια προοργασμική κατάσταση και μετά ο προγραμματισμός του είναι εύκολος. Η μέθοδος είναι πολύ ύπουλη,

αλλά θεωρείται πιο "ανθρώπινη" από τη παλιά θεραπεία με ηλεκτροσόκ. Μερικές φορές στο ΜΟΝΤΑΟΥΚ, εκτός από τον ηλεκτρονικό Ραϊχικό προγραμματισμό, χρησιμοποιούσαν και ένα φάρμακο, που σύμφωνα με αναφορές σε κάνει να νιώθεις "ευφορία και καυλωμένος σα διάολος...».

Η Καρέκλα του ΜΟΝΤΑΟΥΚ Η κυβέρνηση τους έφερε αισθητήρες (σένσορες) με τους οποίους μπορούσαν να συλλέξουν άμεσα τις σκέψεις ενός ατόμου, τους οποίους προσάρμοσαν σε μια καρέκλα και άρχισαν με αυτή τα πειράματά τους. Αυτή είναι η περίφημη καρέκλα του Μοντάουκ. Η καρέκλα αυτή ήταν ουσιαστικά ένας ενισχυτής του μυαλού. Βασικά αυτό που έκαναν ήταν να συνδέσουν την έξοδο των αισθητήρων με υπολογιστές που μετέφραζαν τα συλλαμβανόμενα εγκεφαλικά κύματα σε ψηφιακό κώδικα. Από εκεί το σήμα πήγαιναν σε έναν άλλο υπολογιστή που το αποθήκευε και σε έναν άλλο που παρήγαγε τις παλμικές διαμορφώσεις που εξέπεμπε τελικά η κεραία. Ένα ψυχικά εκπαιδευμένο άτομο καθόταν στη καρέκλα και συγκεντρωνόταν έντονα σε μια συγκεκριμένη σκέψη. Οι αισθητήρες συνέλεγαν τη σκέψη του, η οποία μετατρεπόταν σε ψηφιακή μορφή στον υπολογιστή και μετά ενισχύετο για να εκπεμφθεί τελικά από τη κεραία. Αυτή ήταν η δεύτερη φάση του Προγράμματος Μοντάουκ. Με αυτό το τρόπο στόχευαν ολόκληρους πληθυσμούς και μεμονωμένα άτομα. Μπορούσαν να εκπέμψουν το σήμα και να θέσουν τους ανθρώπους σε μια προ-οργασμική κατάσταση, στην οποία αυτοί θα ήσαν δεκτικοί στον προγραμματισμό. Έβαζαν το άτομο στη καρέκλα να σκεφθεί όλα τα ζώα από τα δάση να βγουν και να εφορμήσουν μέσα στη πόλη του Μοντάουκ και αυτό ακριβώς συνέβαινε. Τον έβαζαν να σκεφθεί ένα πλάσμα και αυτό το πλάσμα αμέσως υλοποιείτο στο σημείο που εστίαζαν τη κεραία! Είχαν σχεδόν τη δύναμη να δημιουργήσουν ένα ον. Το μόνο πρόβλημα που είχαν ήταν ότι αυτό που δημιουργούσαν παρέμενε μόνον όσο λειτουργούσε ο ενισχυτής του μυαλού. Μπορούσαν να πάρουν τις στατιστικές εγκλημάτων του Μοντάουκ και να τις ανεβοκατεβάζουν κατά βούληση σα γιο-γιο. Προγραμμάτισαν κύματα εγκλημάτων για μια βδομάδα, τα οποία θα συνέβαιναν για κάποιες ώρες κάθε μέρα. Η αστυνομία του Μοντάουκ κόντευε να τρελαθεί. Δεν ήξεραν τι να κάνουν, πού να αποδώσουν αυτή τη ξαφνική έξαρση των εγκλημάτων στη πόλη τους. Ακόμα, μια φορά, σύμφωνα με την αστυνομία, όλα τα παιδιά του Μοντάουκ κατέβηκαν στη παραλία, κυριολεκτικά όλα τα παιδιά! Ύστερα, μετά από δυο ή τρεις ώρες όλα πάλι τα παιδιά μαζί έφυγαν για τα σπίτια τους. Μια άλλη πάλι φορά, όλοι οι κάτοικοι της πόλης αποφάσισαν να πάνε με το αυτοκίνητό τους στο πάρκο της πόλης. Όταν ρώτησαν μερικούς γιατί το έκαναν, απάντησαν ότι απλώς τους φάνηκε μια καλή ιδέα για να το κάνουν.

Τελικά παρατήρησαν ότι τα αποτελέσματα συνέβαιναν με μια μικρή χρονική διαφορά σε σχέση με τον πραγματικό χρόνο. Συνειδητοποίησαν έτσι ότι μπορούσαν να προκαλέσουν μια καμπύλωση στο χρόνο. Στη προσπάθειά τους να καμπυλώσουν πιο αποτελεσματικά το χρόνο, ανέπτυξαν μια ειδική κεραία, που την ονόμασαν κεραία Δέλτα -Τ. Αυτή αποτελείτο από τρεις βρόχους που περιέγραφαν μια συνάρτηση δέλτα. Ήταν ουσιαστικά τρεις μαγνητικοί πομποδέκτες σε ορθές γωνίες μεταξύ τους, με άλλα λόγια τρεις ορθογώνιοι βρόχοι. Με την ορθή περιστροφή μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στον υπερχώρο. Είχαν δηλαδή ορθές περιστροφές τανιστικής τάσης. Κινώντας σωστά τα τρία μέρη της κεραίας, έπαιρναν στο κέντρο της μια χωροχρονική πύλη. Η ίδια η κεραία φαίνεται σα μια πυραμίδα με μια ανεστραμμένη πυραμίδα στη κορυφή της γι’ αυτό την έλεγαν και πυραμιδική κεραία. Η καρέκλα ήταν υπόγεια ανάμεσα στη κεραία Δέλτα -Τ και την κεραία στο έδαφος. Η κεραία Δέλτα -Τ παρήγαγε τανιστές χρονικής τάσης που ζευγνύονταν με το ηλεκτρικό πεδίο για να παράγουν τον έλεγχο του τανιστή πλήρους χρόνου. Χρησιμοποίησαν πεδία τουίστορ και σπίνορ για να σχηματίσουν μια χωροχρονική πύλη. Έβαλαν ένα ψυχικά εκπαιδευμένο άτομο στη καρέκλα να παράγει τη σκεπτομορφή μιας δίνης που συνέδεε το 1947 με το 1981. Πήραν έτσι ένα χρονοτούνελ, το οποίο μπορούσαν να διαβούν και να προχωρούν μπρος και πίσω στο χρόνο. Η χρονομηχανή ήταν σε πλήρη επιχειρησιακή λειτουργία το 1979. Στην αρχή έπρεπε το άτομο στη καρέκλα να δημιουργεί τη δίνη, γιατί δεν είχαν τη τεχνική ικανότητα να το κάνουν από μόνοι τους. Τώρα όμως η δίνη μπορεί να παραχθεί μηχανικά. Η ισχύς ήταν ανάμεσα στα γιγαβάτ και τα τεραβάτ. Μια πραγματικά τρομακτική ισχύς. Η δίνη μπορούσε να έχει διάμετρο περίπου πέντε μιλίων. Μπορούσαν να πάνε οπουδήποτε στο χωρόχρονο και το χρησιμοποίησαν μια φορά για να έχουν πρόσβαση στις υπόγειες εγκαταστάσεις του Άρη. Βασικά το άτομο στη καρέκλα πρόβαλε τον εαυτό του ψυχικά, δια μέσου του χώρου, στον Άρη. Ρύθμισαν τους υπολογιστές για να σταθεροποιήσουν τη δίνη ανάμεσα στο Μοντάουκ και στο σημείο πάνω στον Άρη που ήθελαν να πάνε. Χρειάστηκε να το κάνουν μία μόνο φορά, γιατί το μαγνητοφώνησαν και μπορούσαν να τρέξουν μετά τη μαγνητοταινία για να εδραιώσουν τη δίνη. Τα χρονοτούνελ ήταν σαν ένα παράξενο σπειροειδές τούνελ, που ήταν φωτισμένο σε όλο το μήκος του. Άρχιζες να μπαίνεις μέσα του και ξαφνικά τραβιόσουν κάτω του. Δεν ήταν τόσο ότι περπατούσες σε αυτό, αλλά σα να προωθείσο μέσα από αυτό. Μπορούσες να πας οπουδήποτε στο χώρο και στο χρόνο. Μπορούσες ακόμα να φέρεις πίσω διάφορα πράγματα. Οι τοίχοι του ήσαν στερεοί, αλλά με ραβδώσεις. Αν έκλεινε κάποιος τότε την ισχύ, θα κολλούσες σ' εκείνο το σημείο. Πολλά παιδιά χάθηκαν με αυτό τον τρόπο. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του μέλλοντος που θα μπορού-

σες να διαλέξεις να πας. Μόλις έκανες τη σύνδεση η γραμμή ήταν καθορισμένη απ' αυτό το σημείο. Μπορούσες πάντως να αλλάξεις το παρόν στέλνοντας κάποιον στο παρελθόν, όπως μπορούσες επίσης να αλλάξεις το παρόν στέλνοντας κάποιον στο μέλλον. Κάτω βέβαια από ορισμένες συνθήκες. Πάντως κανένας δεν έχει συλλάβει κανένα απτό μέλλον πέρα από την ημερομηνία 2012 μ.χ. Υπάρχει σε αυτή ένας πολύ απότομος τοίχος, χωρίς τίποτα στην άλλη μεριά. Είναι περίεργο που διάφορες προφητείες μιλούν για σημαντικές αλλαγές στη γη αυτόν περίπου το χρόνο. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τα μαθηματικά του I Ching, τα πάντα κορυφώνονται γύρω στο 2012. Επίσης το ημερολόγιο των Μάγια αναφέρει ότι την ύπαρξη κάποιου ιδιαίτερου εμποδίου τη περίοδο 2011-2013. Τέλος οι ψυχικοί έχουν αναφέρει ότι υπάρχει ένα εμπόδιο γύρω στα 2013, που δεν μπορούν να περάσουν. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτή την ημερομηνία, αλλά απλά ότι το μέλλον είναι προς το παρόν μπλοκαρισμένο μετά από αυτήν, ακόμα και για τις χρονομηχανές. Πρέπει να τονισθεί επίσης ότι όταν ταξιδεύεις στο χρόνο δεν μπορείς να επιστρέψεις στο ακριβές σημείο αφετηρίας σου. Πρέπει να είναι πάντα αργότερα απ' ό,τι έφυγες. Αν επρόκειτο να επιστρέψεις στο ίδιο ακριβώς σημείο από το οποίο ξεκίνησες, τότε θα ήσουν στο ίδιο σημείο δυο φορές στη ζωή σου και θα υπήρχε έτσι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Σχετικά τώρα με το αν μπορείς να συναντήσεις τον εαυτό σου στο μέλλον η απάντηση είναι ναι, αλλά αυτό είναι πολύ επικίνδυνο γιατί το άτομο που μπήκε στο χρονοτούνελ είναι εκτός φάσης με το άτομο που βγαίνει από το άλλο άκρο. Η συνάντηση αυτή τετ α τετ με τον εαυτό σου συνέβη μερικές φορές στα πειράματα του ΜΟΝΤΑΟΥΚ, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το άτομο να αποτεφρωθεί.

ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΕΚ ΤΩΝ ΕΝΔΟΝ ΣΤΟ ΜΟΝΤΑΟΥΚ Πολλοί άνθρωποι είχαν σκεφθεί ότι το Πρόγραμμα του ΜΟΝΤΑΟΥΚ είχε προχωρήσει ήδη πολύ και θα έπρεπε να σταματήσει. Μερικοί μάλιστα απ' αυτούς προσπάθησαν να το υπονομεύσουν. Έτσι στη διάρκεια ενός πειράματος κάποιος εμφύτευσε στο μυαλό του χειριστή στη καρέκλα τη σκέψη της δημιουργίας ενός τρομακτικού τέρατος. Το τέρας πέρασε πράγματι από το χρονοτούνελ στο εργαστήριο και άρχισε να τρώει ανθρώπους και εξοπλισμό. Τους έπιασε όλους πανικός και έκλεισαν αμέσως το πομπό. Για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα έπρεπε να πάνε πίσω στο παρελθόν για να κλείσουν τη συσκευή στη Φιλαδέλφεια και να τη διακόψουν στο μέλλον, έτσι ώστε να μπορέσουν να σταματήσουν το τέρας στα 1983. Αυτό συνέβη στις 12 Αυγούστου1983. Η δίνη τελικά κλειδώθηκε στο πείραμα της Φιλαδέλφειας της 12 Αυγούστου 1943 και σχημάτισε ένα βρόχο με εκείνη την ημερομηνία.

ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΟ ΜΟΝΤΑΟΥΚ Τα πειράματα νοητικού ελέγχου άρχισαν στο ΜΟΝΤΑΟΥΚ το 1969. Πρώτα απ' όλα απέδειξαν ότι κάθε άτομο έχει ένα δικό του ιδιαίτερο πρότυπο εγκεφαλικών κυμάτων, που αποτελεί τρόπος του λέγειν την "υπογραφή" του, με άλλα λόγια μπορεί να αναγνωριστεί εύκολα απ' αυτό. Οι άνθρωποι λοιπόν του ΜΟΝΤΑΟΥΚ ανέπτυξαν ένα σύστημα με το οποίο μπορούσαν να ελέγξουν ένα άτομο από την "υπογραφή" του. Έπαιρναν π.χ. το πρότυπο των εγκεφαλικών του κυμάτων (π.χ. με ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα) και το έβαζαν σε έναν υπολογιστή που συνδεόταν με τον πομπό. Ο πομπός εξέπεμπε τελικά ένας κύμα δευτέρας τάξεως που επηρέαζε άμεσα το μυαλό αυτού του ανθρώπου. Μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε στο μυαλό αυτών των ατόμων. Μια φορά κατασκευάσθηκε μια συσκευή ευρείας κλίμακας και δόθηκε το νοητικό μήνυμα ότι αν άκουγε κάποιος αυτό το μήνυμα να τηλεφωνήσει σε ένα ορισμένο αριθμό. Πολύ γρήγορα πήραν εκατοντάδες κλήσεις σε αυτό το νούμερο απ' όλη την Αμερική. Θα πρέπει να τονισθεί ότι δεν υπάρχει μόνο μια ατομική υπογραφή. Υπάρχει επίσης μια φυλετική υπογραφή και μια παγκόσμια υπογραφή για την ανθρώπινη φυλή (Η ύστατη ίσως υπογραφή από φυσιολογική πλευρά θα είναι η πιστή αντιγραφή του DNA/RNA ενός ατόμου). Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ έχουν χρησιμοποιήσει και τις τρεις αυτές υπογραφές για να "στοχεύσουν" ειδικά άτομα. Έχουν εκπέμψει επίσης ομαδικά μηνύματα που αποτείνονται σε μια ιδιαίτερη φυλή ή εθνική ομάδα. Αυτό θεωρείται κάτι συνηθισμένο. Στη Βοστόνη και στη Νέα Υόρκη έκαναν πειράματα για τον έλεγχο "της διάθεσης των πολιτών". Οι πομποί που χρησιμοποιήθηκαν δεν υπάρχουν πια, αλλά η τεχνολογία υπάρχει. Μπορούν να το κάνουν αυτό και μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, π.χ. τη τηλεόραση ή το ραδιόφωνο. Στο διάστημα 1977 - 1978 λειτούργησε ένα πρόγραμμα με το όνομα ΝΤΡΗΜΣΚΑΝ (DREAMSCAN). Αυτό σταμάτησε το 1979. Ο σκοπός του ήταν η τεχνική ικανότητα να μπεις στο μυαλό ενός ατόμου στην ονειρική του κατάσταση και να προκαλέσεις το θάνατό του (Η ταινία Dreamscape παρουσίαζε αυτές ακριβώς τις δυνατότητες). Το Πρόγραμμα διευθύνετο από τη Μυστική Κυβέρνηση και το διαχειριζόταν η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA). Ο σκοπός του προγράμματος ήταν να δώσει ένα τρόπο μυστικής δολοφονίας. Ο πρόεδρος Κάρτερ όμως το ανακάλυψε και το σταμάτησε. Παρόλα αυτά η τεχνολογία υπάρχει και είναι άμεσα διαθέσιμη για συγκαλυμμένες επιχειρήσεις των μυστικών υπηρεσιών. Παρόλες όμως τις επιτυχίες της και τον έλεγχο που ήδη εξασκεί η Μυστική Κυβέρνηση είναι αιχμάλωτη της τεχνολογίας της. Για παράδειγμα οι μηχανές χρόνου εργάζονται στο χρονική ρήγμα των σαράντα ετών και μαζί με τις προεκτάσεις στη χρονική μήτρα παίρνουν μια διορία 20 ακόμα ετών. Αυτές βασί-

ζουν τη λειτουργία τους στο τεχνητό ρήγμα που δημιουργήθηκε στο χωρόχρονο. Μετά από αυτή τη περίοδο (το 2003), η Μυστική Κυβέρνηση θα ανακαλύψει ξαφνικά ότι είναι όλες άχρηστες - και μετά από μια δεκαετία, το 2012 ή 2013 ίσως δούμε μαζί με τις σημαντικές αλλαγές στο πλανήτη μας και το τέλος της.

Η ΠΡΙΟΝΟΚΟΡΔΕΛΑ Το πρόγραμμα ΜΟΝΤΑΟΥΚ σταμάτησε το 1983 από την ITT, η οποία το χρηματοδοτούσε τότε, αλλά η Αμερικανική κυβέρνηση δεν το παράτησε ποτέ. Άφησαν μόνο την εξαιρετικά χαμηλή συχνότητα (ELF) και μετακινήθηκαν ψηλά μέχρι τη πολύ χαμηλή συχνότητα (VLF), έως την υψηλή συχνότητα (HF) σήμερα. Η υψηλή συχνότητα (HF) είναι 3-30MHz, η μεσαία συχνότητα (MF) από 300KHz έως 3Mhz και η πολύ χαμηλή συχνότητα (VLF) από3KHz έως 300KHz. Αν συντονιστούμε από τη μια ως την άλλη άκρη αυτού του φάσματος των συχνοτήτων, θα ακούσουμε όλα τα είδη παλμικά διαμορφωμένων σημάτων που ηχούν όπως τα παλιά σήματα του ΜΟΝΤΑΟΥΚ. Τα σήματα αυτά είναι παρόμοια, αλλά όχι ταυτόσημα με τα σήματα του Σοβιετικού «Τρυποκάρυδου» και ακούγονται σα μια πριονοκορδέλα, απ’ όπου και το όνομά τους. Η «Πριονοκορδέλα» είναι το Αμερικανικό ισοδύναμο του Ρωσικού σήματος του «Τρυποκάρυδου». Αυτή είναι ένα ψυχοενεργό σήμα που είναι σχεδιασμένο να αλληλεπιδρά με το νου του ανθρώπου μέσω της σύνδεσης μυαλού - εγκεφάλου. Συνήθως την αναφέρουν σαν την Αμερικανική έκδοση του πάνω από τον ορίζοντα ραντάρ. Αυτό το σήμα εκπέμπεται σε πολλαπλές φέρουσες συχνότητες, που αναπηδούν από τη μια συχνότητα σε μια άλλη, οπουδήποτε μέσα στη περιοχή 4MHz - 3OMHz. Αυτές δεν είναι ποτέ μέσα στη διεθνή μπάντα συχνοτήτων. Ανήκουν μόνο στη μπάντα που χρησιμοποιεί η Αμερικανική κυβέρνηση μαζί με άλλες υπηρεσίες επικοινωνιών. Έχουμε λοιπόν ένα ασυνήθιστο παλμικά διαμορφωμένο σήμα που αναπηδά τριγύρω από συχνότητα σε συχνότητα κι εκπέμπεται από ένα πολλαπλό πομπό. Αυτά τα σήματα έρχονται σε φάση μόνο σε ένα στοχευόμενο μέρος. Θεωρείται ότι το σήμα της «Πριονοκορδέλας» έχει τρεις δυνατές λειτουργίες: Η πρώτη είναι η λειτουργία έρευνας. Με αυτή εκπέμπεται ένα σήμα και μετά ένα ψυχικά ευαίσθητο άτομο το συλλαμβάνει και στέλνει κάτι πίσω. Με αυτό το τρόπο μπορούν να αναγνωρίσουν αυτά τα άτομα και που αυτά βρίσκονται. Η δεύτερη είναι η εκπομπή μιας ψυχικής συνάρτησης διακοπής, η οποία διακόπτει τη ψυχική δραστηριότητα. Αυτή έχει μια τάση να μειώνει τη συνολική ψυχική επίγνωση του πληθυσμού. Ένας στους τρεις ανθρώπους μπορεί να ανταποκρίνονται σε αυτό το σήμα. Η τρίτη λειτουργία είναι εκεί που στοχεύουν ένα άτομο. Μπορούν να «κλειδωθούν» στη συχνότητα συντονισμού του συνθετικού υλικού των ρούχων του και να το στοχεύσουν από αυτή.

Για το πώς θα καταλάβουμε τώρα ότι ελεγχόμαστε από ένα τέτοιο σήμα, οι «ειδικοί» κάνουν τις εξής παρατηρήσεις: Πρώτα απ’ όλα θα έχουμε μια συναισθηματική ή σωματική αντίδραση ότι κάτι «δεν πάει καλά», χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι κάθε φορά που δεν αισθανόμαστε καλά, ο λόγος είναι ότι δεχόμαστε μια ηλεκτρομαγνητική παρενόχληση. Πρέπει βέβαια να έχουμε κάποιο βαθμό υψηλής επίγνωσης για το πώς λειτουργούμε συνολικά, για να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε τη προσπάθεια κάποιου να μας ελέγξει νοητικά. Προς το παρόν η καλύτερη άμυνα που διαθέτουμε εναντίον του είναι η κατανόησή μας για το πώς λειτουργεί αυτό το σήμα. Με αυτό το τρόπο κλείνουμε διάφορες «τρύπες» στη διάνοιά μας. Μια συσκευή που θα το μπλόκαρε θα έπρεπε να είναι μια συσκευή ενιαίου πεδίου, για να είναι πάνω από τις ορθογώνιες περιστροφές στον υπερχώρο που αυτοί χρησιμοποιούν για να μεταδώσουν την επίδραση. Αν μπορούμε να διατηρούμε μια υψηλή επίγνωση και να ελέγχουμε τι συμβαίνει γύρω μας, τότε δεν έχουμε ανάγκη από καμιά τεχνολογική συσκευή. Επίσης, αν μπορούμε να λειτουργούμε «εκτός χρόνου» στη συνείδησή μας, τότε οι υπερχωρικές συσκευές παλμικής διαμόρφωσης που εξαρτώνται από το χρόνο, θα έχουν μικρή ή καθόλου επίδραση πάνω μας. Οι άνθρωποι που κάνουν αυτό το πράγμα θέλουν να είμαστε ασυνείδητοι - γι’ αυτό εκπέμπουν τα σήματα. πριονοκορδέλας. Θεωρείται ότι υπάρχουν πέντε τουλάχιστον πομποί ισχύος πολλών μεγαβάτ, που εκπέμπουν αυτά τα σήματα πριονοκορδέλας. Υπάρχουν επίσης πολλοί άλλοι τοπικοί πομποί σε όλη την έκταση των ΗΠΑ. Οι μεγάλοι πομποί θα μπορούσαν ίσως να φτάσουν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Το σήμα της Αμερικανικής πριονοκορδέλας επηρεάζει περισσότερο το μαγνητικό πεδίο του ατόμου κι επομένως αν θέλουμε να βρούμε τρόπους προστασίας, θα πρέπει να κοιτάξουμε για τρόπους μαγνητικής προστασίας μας. Όπως το να ζούμε σε βαθιά υπόγεια (ίσως κι ενός χιλιομέτρου βαθιά), ή να περιβαλλόμαστε από βουνά. Το ανθρώπινο κρανίο συντονίζεται με τις συχνότητες των συνεχών εκπομπών της κινητής τηλεφωνίας. Το σύστημα της κινητής τηλεφωνία των ΗΠΑ συνδέεται με ένα σύστημα υπολογιστών στο Μπόουλντερ του Κολοράντο. Το σύστημα αυτό έχει και άλλες δυνατότητες, γιατί είναι παλμικά διαμορφωμένο. Είναι ένα ερτζιανό σήμα που επηρεάζει την ανθρώπινη φυσιολογία. Υπάρχει η υποψία ότι οι μυστικές υπηρεσίες μπορεί να χρησιμοποιούν τους δέκτες κινητής τηλεφωνίας για να συλλέγουν το σήμα επιστροφής από την πριονοκορδέλα. Υπάρχει μια καθοριστική σχέση ανάμεσα στα κινητά τηλέφωνα και στο σήμα της πριονοκορδέλας. Και αυτό είναι το «πάνω από τον ορίζοντα ραντάρ» που συνδέεται με αυτά. Η έρευνα έχει δείξει ότι το ανθρώπινο κρανίο συντονίζεται περίπου στα 850MHz. Αυτό φαίνεται να μεταβάλλεται από τα 830MHz μέχρι τα 890MHz. Το σύστημα της κινητής τηλεφωνίας είναι σχεδιασμένο να λειτουργεί σε αυτή ακριβώς τη περιοχή. Αυτό λειτουργεί από τα 840MHz περίπου μέχρι τα 890MHz. Είναι παλμικά διαμορφωμένο κατά πλάτος και κατά φάση.

Υπάρχει επίσης μια κανονική αναλογική διαμόρφωση. Όταν το κινητό μας είναι ON, αυτό είναι σε συνεχή επικοινωνία με κάποιο αντίστοιχο «site». Η συσκευή μας λέει σε αυτό το «site» που βρισκόμαστε. Όταν φτάσουμε στην άκρη του «site», αυτό θα μας μεταφέρει σε ένα άλλο «site». Μπορούν έτσι να χρησιμοποιήσουν αυτό το σύστημα για να εντοπίζουν τους ανθρώπους. Ένας άλλος υποθετικός τρόπος που θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν κάποιον είναι από το κουδούνισμα του τηλεφώνου μέσα στη κρανιακή του κοιλότητα. Το κρανίο του κάθε ανθρώπου πρέπει να «κουδουνίζει» σε μια διαφορετική συχνότητα συντονισμού και αποτελεί επομένως ένα είδος «υπογραφής» του. Βασικά όσο και αν διαφημίζονται σαν τέτοιες, δεν υπάρχουν «ανεξάρτητες κινητές τηλεφωνίες». Είναι όλες συνεδεμένες. Όλες συνδέονται με τον ΟΤΕ (της Αμερικής), που είναι επίσης μπλεγμένος στις επιχειρήσεις νοητικού ελέγχου. Ο κύριος υπολογιστής για το σύστημα της κινητής τηλεφωνίας στην Αμερική είναι στο Μπόουλντερ του Κολοράντο, εκεί ακριβώς που είναι και το κέντρο της πριονοκορδέλας. Με αυτό το τρόπο φαίνεται καθαρά η κυβερνητική ανάμιξη στην όλη υπόθεση. Ένα άλλο σήμα που επηρεάζει νοητικά τους ανθρώπους είναι το λεγόμενο βιντεοδρομικό σήμα ή βιντεοδρόμιο, που είναι φασικά διαμορφωμένο και έρχεται μέσω της τηλεόρασης πάνω στους ανθρώπους. Όπως έχει αναφερθεί: «Έξη περίπου κύκλους μακριά από αυτό είναι η αρμονική των ηλεκτρικών γραμμών μεταφοράς».

ΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ Ένας προφανής τρόπος προστασίας μας θα ήταν ένας κλωβός Φαρεντέυ, αλλά προφανώς δεν μπορούμε να μεταφερόμαστε μέσα σε ένα τέτοιο κλωβό, ούτε και να κάνουμε εύκολα το σπίτι μας ένα κλωβό Φαρεντέυ. Από την άλλη μεριά μπορούν να σχεδιαστούν παλμικά ηλεκτρομαγνητικά όπλα που ο παλμός τους να μπορεί να περνά μέσα από κάθε σχεδόν είδος προστασίας χρησιμοποιώντας τεχνικές μη γραμμικής αντίστροφης διασποράς και μια διαδικασία που είναι γνωστή σαν «αυτοεπαγόμενη διαφάνεια». Ένας κλωβός Φαρεντέυ κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να μετασχηματισθεί σε μια κεραία, εστιάζοντας το σήμα εσωτερικά και ακόμα αυξάνοντας την επίδρασή του πάνω στα ατυχή άτομα που βρίσκονται μέσα του. Για να έχουμε μια πραγματική προστασία θα πρέπει να δημιουργήσουμε γύρω μας ένα ελεγχόμενο «ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον» που θα μας αποσυντονίζει συνεχώς ως προς το εχθρικό σήμα. Κάτι πολύ δύσκολο, εκτός ίσως και αν καταφέρουμε να το δημιουργήσουμε ψυχονοητικά. Ένας άλλος, επίσης δύσκολος τρόπος προφύλαξης, είναι να ζεις σε μεγάλο

βάθος, όπου να μη μπορεί να φτάσει η ακτινοβολία, της οποίας, ας σημειωθεί, η διεισδυτικότητα αυξάνει με τη συχνότητα. Ή να ζούσαμε σε μια περιοχή που περιβάλλεται από βουνά. Το HAARP όμως και σε αυτή τη περίπτωση θα μας έφθανε εξ’ ουρανού με την ανάκλασή του στην ιονόσφαιρα. Ο Δρ. Πάτρικ Φλάναγκαν, μετά από προτροπή του Νικ Μπέγκιτς, συγγραφέα του βιβλίου "Οι Άγγελοι Δεν Παίζουν Αυτή την HAARP", έχει κατασκευάσει δυο συσκευές προστασίας από τα κύματα της περιοχής των εξαιρετικά χαμηλών συχνοτήτων (ELF), τα οποία μπορούν να προκαλέσουν αρκετά προβλήματα στον ανθρώπινο εγκέφαλο: μία φορητή και μία για το σπίτι. Το κύκλωμα του Δρ. Φλάναγκαν περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία: Βασικά μια γεννήτρια λευκού θορύβου. Το μεγάφωνο της γεννήτριας αποσυνδέεται και οι ακροδέκτες του συνδέονται στην είσοδο ενός ενισχυτή ισχύος. Η έξοδος αυτού του ενισχυτή συνδέεται μετά σε ένα μονωμένο χάλκινο σύρμα που περιτυλίσσεται μια φορά γύρω από τη περιοχή που πρόκειται να προστατευθεί από τα κύματα ELF. Αυτό το κύκλωμα θα παρέχει προστασία για τα σήματα ELF χαμηλής πυκνότητα ισχύοs. Η αποτελεσματικότητα του συστήματος εξαρτάται από την πρακτική κατασκευή του και από τα επίπεδα ισχύος των κυμάτων ELF σε εκείνη την περιοχή. Μπορεί να βρει κανείς τα υλικά γι' αυτή τη κατασκευή σε ένα κατάστημα ηλεκτρονικών, αλλά η κατασκευή πρέπει να γίνει από έναν έμπειρο ηλεκτρονικό, για να είναι σίγουρο ότι θα ταιριάζουν σωστά τα μεγέθη των συστατικών μερών της. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι θα έχουν δυσκολία να κατασκευάσουν αυτές τι συσκευές, ο Δρ. Φλάναγκαν και ο Μπέγκιτς τις παρήγαγαν και τις διαθέτουν οι ίδιοι. Η συσκευή προσωπικής χρήσης μπορεί να κρατιέται κοντά στο σώμα μας και να την έχουμε μαζί μας όλη τη διάρκεια της ημέρας. Αυτή δεν έχει καμιά φυσιολογική επίδραση πάνω μας. Χρησιμεύει μόνο για να διασκορπίσει τις ακτινοβολίες, οι οποίες θα είχαν διαφορετικά ένα αρνητικό φυσιολογικό αποτέλεσμα. Αυτή είναι περίπου στο μέγεθος μιας κασέτας. Η δεύτερη συσκευή είναι σε μια σταθερή θέση στο σπίτι ή στο γραφείο. Το σημαντικό είναι ότι αυτό το σύστημα προστατεύει και από άλλες πηγές ELF που μπορεί να υπάρχουν στο σπίτι, οι οποίες δημιουργούνται από ηλεκτρικές συσκευές, ηλεκτρικές γραμμές, κ.λ.π. Απ’ ότι βλέπουμε δεν υπάρχουν τέλειοι πρακτικοί τρόποι προστασία μας απ΄ όλες τις επιβλαβείς συχνότητες των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων και είμαστε ως ένα σημείο σχεδόν ανυπεράσπιστοι. Το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να αναπτύξουμε την ισχυρή εκείνη νοητική συγκρότηση και ψυχολογική ισορροπία που θα ενδυναμώσει το προσωπικό ηλεκτρομαγνητικό μας πεδίο, την «αύρα» μας, ώστε να αποτελέσει αυτή το καλύτερο τρόπο φυσικής άμυνά μας στα ύπουλα σήματα που εξαποστέλλουν εναντίον μας, γενικά ή ειδικά, τα άνανδρα ανδρείκελα των επίδοξων εξουσιαστών μας. Πέρα όμως από τη προσωπική ψυχονοητική μας θωράκιση θα πρέπει να ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ σθεναρά και ΥΛΙΚΑ εναντίον αυτών των καταστάσεων, μέσα από τα τόσο απαραίτητα πια για τη ζωή μας οργανωμένα κινήματα και ομάδες συνειδητών πολιτών που θα

πρέπει οπωσδήποτε να θεσπίσουμε, για ν’ αφοπλίσουμε, αποδυναμώσουμε και αδρανοποιήσουμε τους ανηλεείς εγωπαθείς θύτες μας.

Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΩΝ ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ

Έχουμε ήδη μιλήσει για τη "μαύρη" αριστοκρατία και τη "μαύρη" πλουτοκρατία που κυβερνάει από το παρασκήνιο όλο το κόσμο και που συνασπισμένοι μαζί αποτελούν τη λεγόμενη Επιτροπή των 300, που θέλει να επιβάλλει τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, ή τη Μία Παγκόσμια Υπερκυβέρνηση ενός ολιγαρχικού και Οργουελικού τύπου. Ένα σενάριο λέει πως αυτή η μυστική, προς το παρόν, κυβέρνηση για να μπορέσει να επιβάλλει στο κόσμο την ιδέα της ανάγκης της Παγκόσμιας Κυβέρνησης, την οποία αργότερα και θα καθιερώσει, χρησιμοποιεί διάφορες θεμιτές και αθέμιτες μεθόδους. Εκτός από την προώθηση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ένωσης και διαφόρων κατά καιρούς σοσιαλιστικών και διεθνιστικών ιδεών, κάτι που υποτίθεται ότι ετοιμάζει χρόνια τώρα πολύ μεθοδικά είναι ο ξαφνικός κίνδυνος που θα προκύψει από την εισβολή μιας εξωγήινης, ανώτερης πολεμικά από μας φυλής στο πλανήτη μας. Μπροστά στον εμφανιζόμενο μεγάλο και κοινό για όλους μας κίνδυνο θα ξεπεράσουμε τις φυλετικές, οικονομικές και εθνικές μας διαφορές και θα ενωθούμε όλοι μαζί για να τον αντιμετωπίσουμε. Ένας ενωμένος όμως πλανήτης εξυπακούει την ανάγκη ύπαρξης μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης που θα τον αντιπροσωπεύει στον αγώνα της αυτό εναντίον των εξωγήινων. Όταν βέβαια οι εξωγήινοι φύγουν ή διωχθούν, η Παγκόσμια Κυβέρνηση θα παραμείνει... Στο σενάριο αυτό εντάσσονται όλα όσα γνωρίζουμε, έχουμε ακούσει, διαβάσει ή δει για ιπτάμενους δίσκους, UFO και εξωγήινους. Υποτίθεται ότι ήδη κατέχουμε μια υψηλή τεχνολογία, η οποία όμως παραμένει μυστική για το πολύ κόσμο, αλλά τελικά οι ιπτάμενοι δίσκοι είναι ενδογήινης, δικής μας προέλευσης και με τις εμφανίσεις τους, τις "στενές επαφές ανωτέρου τύπου" τους, τις ιστορίες απαγωγών ανθρώπων από εξωγήινους, ακρωτηριασμών ανθρώπων από εξωγήινους και τα εμφυτεύματα σε ανθρώπους από εξωγήινους για να τους καταστήσουν πειθήνια όργανά τους, προετοιμάζουν απλώς τους ανθρώπους, όταν το πρόβλημα θα έχει κορυφωθεί, για να δεχθούν την ανάγκη της επιβολής μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης που θα αντιμετωπίσει αυτή την πανανθρώπινη απειλή. Υπάρχουν βέβαια άλλες αντεργκράουντ ιστορίες ότι τα "UFO" προέρχονται από το εσωτερικό της γης, η οποία είναι στη πραγματικότητα κούφια και κατοικείται κλπ., κ.λ.π. Το σενάριο που θα παρουσιάσουμε εδώ, το οποίο αντλείται από τις εργασίες γνωστών Αμερικανών συνωμοσιολόγων και βασικά από το βιβλίο "Behold the Pale Horse" του Αμερικανού ερευνητή και συγγραφέα Μίλτον

Γουίλιαμ Κούπερ, μιλάει για την ήδη ύπαρξη εδώ και δεκαετίες μιας εξωγήινης φυλής πάνω στη γη, με την οποία έχει κάνει συμφωνία και συνεργάζεται η μυστική υπερκυβέρνηση της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ο ίδιος δηλώνει τα εξής για τις πηγές των πληροφοριών του: "Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της γνώσης προέρχεται κατευθείαν, ή είναι αποτέλεσμα της δικιάς μου έρευνας στις Άκρως Απόρρητες πληροφορίες που είδα και διάβασα ανάμεσα στα 1970 και 1973 σαν ένα μέλος της Ομάδας Ενημέρωσης του Αρχιστράτηγου του Στόλου του Ειρηνικού. Εφόσον μερικές από αυτές τις πληροφορίες προήλθαν από πηγές που δεν μπορώ να αποκαλύψω για προφανείς λόγους, και από δημοσιευμένες πηγές για τις οποίες δεν μπορώ να εγγυηθώ, αυτό το άρθρο πρέπει να θεωρηθεί σα μια υπόθεση. Πιστεύω σταθερά ότι αν οι εξωγήινοι είναι πραγματικοί, αυτή είναι η πραγματική φύση του Θηρίου. Είναι το μοναδικό σενάριο που μπορεί να ενώσει όλα τα γνωστά στοιχεία. Είναι το μόνο σενάριο που απαντά σε όλα τα ερωτήματα και θέτει τα διάφορα σημαντικά μυστήρια σε μια νοηματική βάση. Είναι μόνη εξήγηση που δείχνει τη χρονολογία των γεγονότων και αποδεικνύει ότι οι χρονολογίες, όταν συγκεντρωθούν, ταιριάζουν τέλεια. Το μεγαλύτερο μέρος του πιστεύω ότι είναι αληθινό, εφόσον το υλικό που είδα στο Ναυτικό είναι αυθεντικό. Όσο για τα υπόλοιπα, δεν ξέρω, και γι' αυτό αυτή η διατριβή θα πρέπει να θεωρηθεί σα μια υπόθεση. Οι περισσότερες πάντως ιστορικές και πρόσφατες αποδείξεις υποστηρίζουν αυτή την υπόθεση". Αλλά ας δούμε όμως τα πράγματα εξ' αρχής, σύμφωνα με αυτή τη θεωρία. Από τον Ιανουάριο του 1947 μέχρι το Δεκέμβριο του 1952 ανακαλύφθηκαν 16 τουλάχιστον συνετριμμένα ή καταρριφθέντα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα (UFO) με 65 πτώματα εξωγήινων κι' ένα εξωγήινο ζωντανό. Ένα ακόμη UFO είχε εκραγεί στον αέρα χωρίς να αφήσει ίχνη. Από τα 16 αυτά συμβάντα τα 13 συνέβησαν στις ΗΠΑ, ένα στη Νορβηγία και τα άλλα δύο στο Μεξικό. Εκείνη τη περίοδο υπήρχαν αναρίθμητες εμφανίσεις UFO. Στις 13 Φεβρουαρίου 1948 βρέθηκε ένα εξωγήινο αεροσκάφος σ' ένα οροπέδιο κοντά στη πόλη Άζτεκ του Νέου Μεξικού. Ένα άλλο εντοπίσθηκε στις 25 Μαρτίου 1948 στο Γουάιτ Σαντς Προύβιν Γκράουντ. Σε αυτά τα δυο αεροσκάφη βρέθηκαν 17 πτώματα εξωγήινων και πολλά αποθηκευμένα κομμάτια ανθρωπίνων σωμάτων. Όλα τα περιστατικά θεωρήθηκαν άκρως απόρρητα και καλύφθηκαν με πλήρη μυστικότητα. Το Δεκέμβριο του 1947 οργανώθηκε μια ειδική ομάδα από κορυφαίους επιστήμονες της Αμερικής με βάση το Πρόγραμμα "ΣΑΪΝ" για να μελετήσει αυτό το φαινόμενο. Όλα έγιναν με πλήρη μυστικότητα. Το Δεκέμβριο του 1948 το Πρόγραμμα ΣΑΪΝ (SIGN) εξελίχθηκε στο Πρόγραμμα ΓΚΡΟΥΝΤΖ (GRUNGE). Με βάση το τελευταίο δημιουργήθηκε μια συλλογή δεδομένων και πληροφοριών χαμηλού επιπέδου, μαζί με ένα πρόγραμμα για την αποπληροφόρηση της κοινής γνώμης με το τίτλο "Μπλε Βιβλίο" Δημιουργήθηκαν επίσης οι "Μπλε Ομάδες" για την ανακάλυψη των συνετριμμένων ιπταμένων δίσκων και των

νεκρών ή ζωντανών εξωγήινων. Οι Μπλε Ομάδες εξελίχθηκαν αργότερα στις Ομάδες Άλφα με βάση το Πρόγραμμα ΠΟΥΝΣ (POUNCE). Στη διάρκεια αυτών των πρώτων ετών η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ και η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών άσκησαν ένα πλήρη έλεγχο πάνω στο μεγάλο "μυστικό των εξωγήινων". Στη πραγματικότητα η CIA σχηματίσθηκε στην αρχή με Προεδρικό Διάταγμα για τη εύρεση του ακριβούς λόγου της παρουσίας των εξωγήινων. Αργότερα ψηφίσθηκε η Νομοθετική Πράξη Εθνικής Ασφαλείας, που την καθιέρωσε σαν την Αμερικανική Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών. Επίσης ιδρύθηκε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας για την εποπτεία των υπηρεσιών πληροφοριών και ιδιαίτερα για τους εξωγήινους. Μια σειρά μνημονίων και διαταγμάτων που εξεδόθησαν από αυτό επεξέτεινε τις αρμοδιότητες της CIA, νομιμοποιώντας τελικά τις "συγκαλυμμένες επιχειρήσεις" της στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Επίσης εξεδόθη μια άλλη σειρά μνημονίων για να προστατεύσουν το πρόεδρο από τη πιθανή διαρροή ορισμένων πληροφοριών και να μπορεί αυτός να τις αρνείται. Η λογική όμως αυτή στράφηκε τελικά εναντίον των προέδρων, απομονώνοντάς τους από τις ζωτικές πληροφορίες. Τελικά οι πρόεδροι μάθαιναν μόνον αυτά που ήθελαν να ξέρουν η Μυστική Κυβέρνηση και οι υπηρεσίες πληροφοριών. Ο ζωντανός εξωγήινος που είχε βρεθεί μετά τη συντριβή του αεροσκάφους του στο Ρόζγουελ το 1949, πήρε το όνομα EBE (μια συντόμευση για το Εξωγήινη Βιολογική Οντότητα). Ο EBE συνήθως ψευδόταν και έδινε μόνο την απάντηση που ήθελε στις ερωτήσεις που του γίνονταν. Κατά το δεύτερο όμως χρόνο της αιχμαλωσίας του άρχισε να ανοίγεται και να δίνει συγκλονιστικές πληροφορίες. Οι αποκαλύψεις του απετέλεσαν τη βάση του λεγόμενου "Κίτρινου Βιβλίου". Στα τέλη του 1951 ο EBE αρρώστησε και παρά τις προσπάθειες των επιστημόνων να τον διατηρήσουν στη ζωή, πέθανε στις 2 Ιουνίου1952. Θεωρείται ότι η κινηματογραφική ταινία "Ο Εξωγήινος" ήταν μια συγκαλυμμένη ιστορία του EBE. Στη μάταιη προσπάθειά τους να σώσουν τον EBE και να αποκτήσουν φιλίες με τους τεχνολογικά ανώτερους συντρόφους του, οι Αμερικανοί άρχισαν να εκπέμπουν στις αρχές του 1952 μια έκκληση βοήθειας στο διάστημα. Αυτή δεν απαντήθηκε, αλλά το σχέδιό τους, που του δόθηκε το όνομα ΣΙΓΜΑ (SIGMA), συνεχίσθηκε σα μια προσπάθεια καλής θέλησης. Στις 4 Νοεμβρίου του 1952 ο Πρόεδρος Τρούμαν δημιούργησε με μυστικό διάταγμα την υπερμυστική Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (NSA). Ο πρωταρχικός σκοπός της ήταν να αποκωδικοποιήσει τις εξωγήινες επικοινωνίες, τη γλώσσα τους και να καθιερώσει ένα διάλογο με αυτούς. Ο δευτερεύων σκοπός της ήταν να παρακολουθεί όλες τις επικοινωνίες και εκπομπές από οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή σε όλο το κόσμο με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών, τόσο από τα άλλα κράτη όσο και από τους εξωγήινους και για να μπορέσει να κρατήσει μυστική τη παρουσία των εξωγήινων. Το σχέδιο ΣΙΓΜΑ είχε απόλυτη επιτυχία

Ο πρόεδρος Τρούμαν κρατούσε ενήμερους τους συμμάχους, μαζί και τη Σοβιετική Ένωση, για την εξέλιξη του προβλήματος των εξωγήινων, για τη περίπτωση που οι εξωγήινοι αποδεικνύοντο μια απειλή για την ανθρωπότητα. Διαμορφώθηκαν έτσι σχέδια για την υπεράσπιση της Γης σε περίπτωση εισβολής τους. Γενικά αντιμετώπισαν μεγάλη δυσκολία στη διατήρηση της διεθνούς μυστικότητας γι' αυτό το θέμα. Το1953 διεδέχθη τον Τρούμαν στο Λευκό Οίκο ο Αρχιστράτηγος των Συμμάχων στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο Στρατηγός Αϊζενχάουερ. Κατά το πρώτο χρόνο της Προεδρίας του ανακαλύφθηκαν 10 τουλάχιστον επιπλέον συνετριμμένοι ιπτάμενοι δίσκοι, μαζί με 26 νεκρούς και 4 ζωντανούς εξωγήινους. Από τα δέκα εξωγήινα σκάφη, τα τέσσερα ανακαλύφθηκαν στην Αριζόνα, τα δύο στο Τέξας, το ένα στο Νέο Μεξικό, το ένα στη Λουϊζιάνα, το ένα στη Μοντάνα και το τελευταίο στη Νότια Αφρική. Τον ίδιο χρόνο συνέβησαν εκατοντάδες εμφανίσεις ιπτάμενων δίσκων. Για να μπορέσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με τους εξωγήινους ο Αϊζενχάουερ ζήτησε τη βοήθεια του φίλου του και συντρόφου του στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων Νέλσον Ροκφέλερ. Άρχισε να σχεδιάζει μαζί του τη μυστική δομή της ομάδας επιτήρησης της εργασίας των εξωγήινων. Δημιουργήθηκε έτσι μέσα σε ένα χρόνο η μυστική ομάδα Majesty 12 ή συντομογραφικά MJ-12 (Μάτζεστυ Τουέλβ). Το 1953 οι αστρονόμοι παρατήρησαν διάφορα μεγάλα αντικείμενα στο διάστημα να κινούνται προς τη Γη. Στην αρχή πίστευσαν ότι ήσαν αστεροειδείς, αλλά αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν διαστημόπλοια. Το πρόγραμμα ΣΙΓΜΑ συνέλαβε τις ραδιοεπικοινωνίες τους. Όταν αυτά έφτασαν στη Γη ανέλαβαν μία σύγχρονη τροχιά μεγάλου ύψους γύρω από τον ισημερινό. Υπήρχαν πολλά τεράστια διαστημόπλοια και ο πραγματικός τους σκοπός ήταν άγνωστος. Το πρόγραμμα ΣΙΓΜΑ κι ένα νέο πρόγραμμα ΠΛΑΤΟ (PLATO), μέσω ραδιοεπικοινωνιών χρησιμοποιώντας τη δυαδική γλώσσα των υπολογιστών μπόρεσαν να κανονίσουν την προσγείωση ενός απ' αυτά, η οποία κατέληξε σε μια στενή επαφή με τα εξωγήινα όντα. Η προσγείωση του εξωγήινου σκάφους έγινε στην έρημο. Η κινηματογραφική ταινία Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου είναι μια μυθιστορηματική απόδοση των πραγματικών αυτών γεγονότων. Το πρόγραμμα ΠΛΑΤΟ ανέλαβε την αποστολή της δημιουργίας διπλωματικών σχέσεων με αυτή την εξωγήινη φυλή. Οι ίδιοι μετά έφυγαν, αφού άφησαν ένα όμηρο σα μια δέσμευση ότι θα επέστρεφαν για να διαμορφώσουν με τους Αμερικανούς μια συμφωνία. Εν τω μεταξύ μια άλλη φυλή ανθρωποειδών εξωγήινων προσγειώθηκε στην Αεροπορική Βάση Χόμστεντ της Φλόριντα και επικοινώνησε με επιτυχία με την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αυτή η ομάδα προειδοποίησε τους Αμερικάνους εναντίον της προηγούμενης φυλής και προσφέρθηκε να τους βοηθήσει στη πνευματική τους ανάπτυξη. Απαίτησαν όμως σα βασική προϋπόθεση να καταστρέψουν οι Αμερικανοί τα πυρηνικά τους όπλα. Αρνήθηκαν να ανταλλάξουν μαζί τους τεχνολογία, λέγοντάς τους ότι ήσαν πνευματικά ανίκανοι να χειριστούν

τη τεχνολογία που ήδη κατείχαν. Οι Αμερικανοί απέρριψαν τις προτάσεις τους. Μια τρίτη προσγείωση εξωγήινων αεροσκαφών συνέβη το 1954 στη Muroc, σημερινή Αεροπορική Βάση Έντγουαρντς. Η βάση παρέμεινε κλειστή για τρεις μέρες και σε αυτό το διάστημα δεν επετράπη σε κανένα να μπει ή να φύγει από αυτήν. Το ιστορικό αυτό συμβάν είχε σχεδιαστεί εκ των προτέρων. Είχαν συμφωνηθεί οι λεπτομέρειες για μια συμφωνία με τη πρώτη εξωγήινη φυλή που είχαν έλθει σε επαφή. Ο Αϊζενχάουερ κανόνισε να βρίσκεται στο Παλμ Σπρινγκς για διακοπές και τη συμφωνημένη ημέρα πήγε στη βάση. Όπως περιέγραψαν μάρτυρες του γεγονότος τρία UFO πέταξαν πάνω από τη βάση και προσγειώθηκαν μετά σε αυτήν. Ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ συναντήθηκε με τους εξωγήινους στις 20 Φεβρουαρίου 1954 και υπέγραψε μια τυπική συμφωνία ανάμεσα στο έθνος τους και στις ΗΠΑ. Είχαν τότε τον πρώτο εξωγήινο πρεσβευτή, που ήταν ο όμηρος που είχε αφεθεί κατά την πρώτη προσγείωσή τους στην έρημο. Το όνομά του και ο τίτλος του ήταν Η Παντοδύναμη Υψηλότητά Του, Κριλ. Οι Αμερικανοί όμως τον ονόμασαν μυστικά ο Αρχικός Όμηρος Κριλ. Στη συνάντηση αυτή ήσαν παρούσες και τέσσερες άλλες προσωπικότητες: ο Φράνκλιν Άλεν των εφημερίδων Χηρστ, ο Έντγουιν Νόουρς του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς, ο Τζέραλντ Λάιτ της "metaphysical research fame" και ο Καθολικός Επίσκοπος ΜακΊντυρ του Λος Άντζελες. Η αντίδρασή τους στο συμβάν κρίθηκε ανάλογα με το κοινό που αντιπροσώπευαν. Τελικά, με βάση την αντίδρασή τους αποφασίσθηκε ότι δεν θα έπρεπε να πληροφορηθεί τίποτα το κοινό. Η συμφωνία καθόριζε ότι οι εξωγήινοι δεν θα αναμιγνύοντο στα ζητήματα των Αμερικανών, ούτε και αυτοί στα δικά τους. Οι Αμερικανοί θα κρατούσαν μυστική τη παρουσία τους πάνω στη γη. Οι εξωγήινοι θα τους έδιναν προχωρημένη τεχνολογία και θα τους βοηθούσαν στη τεχνολογική τους ανάπτυξη. Δε θα έκαναν καμιά συμφωνία με κανένα άλλο έθνος της Γης. Θα μπορούσαν να απαγάγουν ανθρώπους σε μια περιορισμένη και περιοδική βάση για το σκοπό της ιατρικής εξέτασης και παρακολούθησης της ανάπτυξής μας, με τον όρο ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν θα εβλάπτοντο, θα επέστρεφαν στο σημείο της απαγωγής τους, δε θα είχαν καμιά ανάμνηση του γεγονότος και ότι οι εξωγήινοι θα έδιναν στην Μάτζεστυ Τουέλβ κάθε τόσο ένα κατάλογο με όλες τις επαφές με ανθρώπους και απαγωγές που είχαν κάνει. Συμφωνήθηκε επίσης ότι κάθε έθνος θα δεχόταν τον πρεσβευτή του άλλου για όσο χρόνο διατηρείτο η συνθήκη. Συμφωνήθηκε ακόμα να ανταλλάξουν οι εξωγήινοι με τις ΗΠΑ ένα προσωπικό 16 ατόμων για να μάθει ο ένας από τον άλλον. Οι εξωγήινοι "προσκεκλημένοι" θα έμεναν στη γη. Οι άνθρωποι "προσκεκλημένοι" θα ταξίδευαν στο χώρο προέλευσης των εξωγήινων για μια ορισμένη χρονική περίοδο και μετά θα επέστρεφαν, οπότε θα πραγματοποιείτο η αντίστροφη ανταλλαγή. Μια αναπαράσταση αυτού του γεγονότος δραματοποιήθηκε στη ταινία "Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου".

Τέλος συμφωνήθηκε να κατασκευαστούν υπόγειες βάσεις γα τους εξωγήινους και ότι δυο βάσεις θα κατασκευάζονταν για ενιαία χρήση από αυτούς και από τη Κυβέρνησης των ΗΠΑ. Η ανταλλαγή τεχνολογίας θα συνέβαινε στις δυο αυτές κοινές βάσεις. Οι βάσεις για τους εξωγήινους θα κατασκευάζονταν στην περιοχή Φορ Κόρνερς του Ουτάχ, στο Κολοράντο, στο Νέο Μεξικό και στην Αριζόνα και μία άλλη σε μια περιοχή που είναι γνωστή σαν Ντρήμλαντ (Ονειροχώρα). Η Ντρήμλαντ ήταν κτισμένη στην έρημο Mojave. Οι περισσότερες εμφανίσεις UFO σε όλο τον κόσμο συμβαίνουν σε αυτή την έρημο της Καλιφόρνια και μάλιστα τόσες πολλές, που κανείς δεν νοιάζεται εκεί να κάνει καμιά αναφορά στις αρχές. Όποιος μάλιστα αποτολμήσει να πάει στην έρημο για να μιλήσει με τους κατοίκους, θα εκπλαγεί από το μεγάλο βαθμό της αποδοχής τους, που θεωρούν τις εμφανίσεις UFO σαν ένα φυσιολογικό φαινόμενο. Σχηματίσθηκε τότε το πρόγραμμα ΡΕΝΤΛΑΪΤ (REDLIGHT) και άρχισαν αμέσως με ενθουσιασμό οι δοκιμές πτήσεως των εξωγήινων αεροσκαφών. Κατασκευάσθηκε μια Άκρως Απόρρητη εγκατάσταση στη Γκρουμ Λέικ στη Νεβάδα. Η κωδική της ονομασία ήταν Area 51. Η εγκατάσταση τέθηκε κάτω από την ευθύνη του Υπουργείο Ναυτικού και όλο το προσωπικό της έπρεπε να είχε την άδεια χειρισμού απορρήτων. Η βάση των εξωγήινων και η ανταλλαγή τεχνολογίας συνέβη στη περιοχή με το κωδικό όνομα Ντρήμλαντ (επίγεια), ενώ το υπόγειο τμήμα ονομάσθηκε Η Σκοτεινή Πλευρά της Σελήνης. Τουλάχιστον 600 εξωγήινα όντα κατοικούσαν στη πραγματικότητα όλο το χρόνο σε αυτό το μέρος, μαζί με ένα άγνωστο αριθμό επιστημόνων και προσωπικού της CIA. Λόγω του φόβου των εμφυτευμάτων, επιτρεπόταν μόνο σε ορισμένα άτομα να έρχονται σε επαφή με τους εξωγήινους και αυτό το προσωπικό παρακολουθείτο και παρακολουθείται και ελέγχεται συνεχώς. Ανατέθηκε στο Στρατό να σχηματίσει έναν υπερμυστικό οργανισμό για να εξασφαλίσει τη ασφάλεια των ανατεθειμένων στους εξωγήινους προγραμμάτων. Αυτός ο οργανισμός έγινε ο Οργανισμός Εθνικής Κατόπτευσης με βάση το Φορτ Κάρσον του Κολοράντο. Οι ειδικά εκπαιδευμένες ομάδες για την εξασφάλιση των προγραμμάτων ονομάσθηκαν "Δύναμη Δέλτα". Ένα δεύτερο πρόγραμμα με το κωδικό όνομα ΣΝΟΟΥΜΠΕΡΝΤ (SNOWBIRD) τέθηκε σε εφαρμογή για να δίνει εξηγήσεις για τις οποιεσδήποτε εμφανίσεις των αεροσκαφών Ρέντλαϊτ, ότι αυτά ήσαν δήθεν πειράματα της Πολεμικής Αεροπορίας. Τα αεροσκάφη Σνόουμπερντ κατασκευάσθηκαν με τη συμβατική τεχνολογία και πέταξαν αρκετές φορές για τα μάτια του τύπου. Το πρόγραμμα Σνόουμπερντ χρησιμοποιήθηκε επίσης για την απομυθοποίηση των γνήσιων δημόσιων εμφανίσεων εξωγήινων αεροσκαφών. Αυτό είχε μεγάλη επιτυχία και οι αναφορές του κοινού για εμφανίσεις "UFO" άρχισαν να μειώνονται σε μια σταθερή βάση. Η Μάτζεστυ Τουέλβ αποτελείτο από το Νέλσον Ροκφέλερ, το Διευθυντή της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA) Άλεν Γουέλς Ντάλες, τον Υπουργό Εξωτερικών Τζων Φόστερ Ντάλες, τον Υπουργό Άμυνας Τσαρλς Ε. Γουίλσον,

τον Πρόεδρο των Ενιαίων Αρχηγών του Επιτελείου Ναύαρχο Άρθουρ Γ. Ράντφορντ, το Διευθυντή του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών (FBI) Τζ. Έντγκαρ Χούβερ, έξη άνδρες από την εκτελεστική επιτροπή του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, γνωστών σαν οι "Σοφοί", έξη άνδρες από την εκτελεστική επιτροπή της Ομάδας Τζέισον και το Δρ. Έντγουαρντ Τέλερ. Η Ομάδα Τζέισον είναι μια μυστική επιστημονική ομάδα. Ο εσωτερικός πυρήνας του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων στρατολογεί τα μέλη του από τις μυστικές φοιτητικές οργανώσεις Skull & Bones και Scroll & Key των Πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Γέιλ. Οι Σοφοί Άνθρωποι είναι βασικά μέλη του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και επίσης μέλη του μυστικού Τάγματος της Αναζήτησης, που είναι γνωστό σαν η Κοινότητα Τζέισον. Η Μάτζεστυ Τουέλβ είχε 19 μέλη. Ο πρώτος κανόνας της ήταν ότι δε θα δινόταν καμιά εντολή και καμιά πράξη δεν θα αναλαμβανόταν, αν δεν υπήρχε μια πλειοψηφία 12 μελών υπέρ αυτής της θέσης, απ' όπου πήρε και το όνομά της η Ματζόριτυ Τουέλβ (Majority Twelve = Πλειοψηφία Δώδεκα Ψήφων). Οι εντολές που εξέδιδε η Μάτζεστυ Τουέλβ έγιναν γνωστές σαν οι ντιρεκτίβες της Ματζόριτυ Τουέλβ. Αυτή η ομάδα αποτελείτο με τα χρόνια από τους κορυφαίους αξιωματούχους και διευθυντές του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και αργότερα της Τριμερούς Επιτροπής. Το όνομα της Τριμερούς Επιτροπής πάρθηκε από της εξωγήινη σημαία, που είναι γνωστή σαν το Τριμερές Έμβλημα. Η Μάτζεστυ Τουέλβ έχει επιζήσει μέχρι σήμερα, αν και στα προηγούμενα χρόνια άλλαζε συνεχώς το όνομά της. Κατά το1955 έγινε προφανές ότι οι εξωγήινοι είχαν εξαπατήσει τον Αϊζενχάουερ και είχαν παραβιάσει τη συμφωνία. Ανακαλύφθηκαν ακρωτηριασμένοι άνθρωποι και ακρωτηριασμένα ζώα σε όλη την έκταση των ΗΠΑ. Υποπτεύθηκαν τότε ότι οι εξωγήινοι δεν έδιναν στη Μάτζεστυ Τουέλβ τον πλήρη κατάλογο των επαφών που είχαν με τους ανθρώπους και των απαγωγών που έκαναν και ότι δεν είχαν επιστρέψει τελικά όλοι οι απαχθέντες. Υποπτεύθηκαν ότι συνεργάζονταν με τη Σοβιετική ένωση, που αποδείχθηκε αληθινό. Οι εξωγήινοι δήλωσαν ότι είχαν χειραγωγήσει και ότι χειραγωγούσαν τότε επιδέξια μάζες ανθρώπων μέσω μυστικών εταιριών, της μαγείας, του αποκρυφισμού και της θρησκείας. Μετά επίσης από αρκετές αεροπορικές μάχες με τα αεροσκάφη τους έγινε φανερό ότι τα όπλα των Αμερικάνων ήσαν πολύ υποδεέστερα των δικών τους. Το Νοέμβριο του 1955 ιδρύθηκε μια επιτροπή μελέτης για την εξερεύνηση "όλων των παραγόντων που εμπλέκονται στη δημιουργία και υλοποίηση της εξωτερικής πολιτικής στην πυρηνική εποχή". Αυτή ήταν όμως απλά ένα κάλυμμα για το πραγματικό ζήτημα της μελέτης, που ήταν το θέμα των εξωγήινων. Οι πρώτες συναντήσεις έγιναν το 1954 και ονομάσθηκαν "οι συναντήσεις του Κουάντικο, γιατί έγιναν στη Ναυτική Βάση Κουάντικο. Η ομάδα μελέτης αποτελείτο μόνο από 35 μέλη της μυστικής ομάδας μελέτης του Συμβουλίου Εξω-

τερικών Σχέσεων. Προσεκλήθη να συμμετάσχει και ο Δρ. Έντγουαρντ Τέλερ. Ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι ήταν ο διευθυντής μελέτης για τους 18 πρώτους μήνες και ο Χένρυ Κίσινγκερ για τους επόμενους 18, αρχίζοντας από το Νοέμβριο του 1955. Ο Νέλσον Ροκφέλερ επισκεπτόταν συχνά την ομάδα στη διάρκεια της μελέτης της. Οι συναντήσεις της δεύτερης φάσης έγιναν επίσης στη Ναυτική Βάση Κουάντικο στη Βιρτζίνια και η ομάδα έγινε τότε γνωστή σαν "Κουάντικο II". Ο Νέλσον Ροκφέλερ κατασκεύασε ένα ησυχαστήριο κάπου στη Μέριλαντ για τη Μάτζεστυ Τουέλβ και την ομάδα μελέτης, που μπορούσε να προσεγγιστεί μόνο από τον αέρα. Με αυτό το τρόπο μπορούσαν να συναντιούνται μακριά από την περιέργεια του κοινού. Η ομάδα μελέτης υποτίθεται ότι τερμάτισε δημόσια την εργασία της το 1956. Ο Χένρυ Κίσινγκερ έγραψε τα "αποτελέσματά της" που πήραν το 1957 επίσημα το τίτλο "Πυρηνικά Όπλα και Εξωτερική Πολιτική" και εκδόθηκαν με αυτό το όνομα για το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων από τις εκδόσεις Harper & Brothers, New York. Στην πραγματικότητα το έγγραφο είχε ήδη γραφτεί κατά 80% ενόσω ο Κίσινγκερ ήταν στο Χάρβαρντ. Η ομάδα μελέτης συνέχισε πάντως το έργο της, καλυμμένη με μυστικότητα. Μια ένδειξη για τη σοβαρότητα που προσέδωσε ο Κίσινγκερ στη μελέτη, μπορεί να φανεί από τις δηλώσεις της συζύγου και των φίλων του. Πολλοί από αυτούς δήλωσαν ότι αυτός έφευγε από το σπίτι νωρίς κάθε πρωί και γύριζε αργά το βράδυ, χωρίς να μιλά ή να απαντά σε κανένα. Φαινόταν σα να βρισκόταν στο δικό του κόσμο, απαγορεύοντας σε οποιονδήποτε άλλο να εισέλθει σε αυτόν. Το ζήτημα της παρουσίας των εξωγήινων και των πράξεων στη διάρκεια της μελέτης συγκλόνισε τον Κίσινγκερ. Ποτέ ξανά αυτός δε θα επηρεαζόταν με αυτό το τρόπο, ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα του θέματος. Η όλη του συμπεριφορά εκείνη τη περίοδο τον οδήγησε τελικά σε διαζύγιο με τη γυναίκα του. Μια σημαντική ανακάλυψη της μελέτης των εξωγήινων ήταν ότι το κοινό δεν μπορούσε να πληροφορηθεί την αλήθεια. Πίστευαν ότι αυτό θα οδηγούσε σίγουρα σε οικονομική και θρησκευτική κατάρρευση και σε εθνικό πανικό, που θα μπορούσε να οδηγήσει με τη σειρά του στην αναρχία. Συνεχίσθηκε έτσι η μυστικότητα. Επίσης, αν το κοινό δεν μπορούσε να πληροφορηθεί την αλήθεια, τότε ούτε και το Κογκρέσο μπορούσε. Μια άλλη σημαντική ανακάλυψη ήταν ότι οι εξωγήινοι εχρησιμοποιούσαν τους ανθρώπους και τα ζώα σα μια πηγή αδενικών εκκρίσεων, ενζύμων, ορμονικών εκκρίσεων, πλάσματος αίματος και πιθανώς γενετικών πειραμάτων. Οι ίδιοι εξήγησαν αυτές τις πράξεις τους σαν απαραίτητες για την επιβίωσή τους. Δήλωσαν ότι η γενετική τους δομή είχε εκφυλιστεί και ότι δεν ήσαν πια ικανοί για αναπαραγωγή. Αν δεν μπορούσαν να βελτιώσουν τη γενετική δομή τους, η φυλή τους σύντομα θα εξαφανιζόταν. Οι Αμερικάνοι δέχθηκαν τις εξηγήσεις τους με πάρα πολύ καχυποψία. Εφόσον όμως τα όπλα τους ήταν κυριολεκτικά άχρηστα εναντίον τους, η Μάτζεστυ Τουέλβ αποφάσισε να συνεχίσουν τις φιλικές διπλωματικές σχέσεις μαζί τους, μέχρι τη στιγμή που θα μπορούσαν να αντιπαραταχθούν στρατιωτικά εναντίον τους. Θα έπρεπε να γίνουν προτάσεις

στη Σοβιετική Ένωση και σε άλλα έθνη να ενώσουν τις δυνάμεις τους για την επιβίωση της ανθρωπότητας. Εξετάσθηκαν επίσης λεπτομερειακά οι προφητείες των τριών παιδιών που δόθηκαν από την Παναγία στις 13 Οκτωβρίου 1917 στη Φατιμά. Υπήρχε η υποψία ότι ήταν μια μορφή εξωγήινης χειραγώγησης και γι' αυτό η υπηρεσία πληροφοριών κινήθηκε για να διαλευκάνει το μυστήριο σε σχέση με αυτές τις προφητείες. Η προφητεία έλεγε ότι αν ο άνθρωπος δεν μεταστραφόταν από το κακό και δεν έθετε τον εαυτό του στα πόδια του Χριστού, ο πλανήτης θα αυτοκαταστρεφόταν και θα συνέβαιναν τα γεγονότα που περιγράφονται στην Αποκάλυψη. Η προφητεία ζητούσε η Ρωσία να αφιερωθεί στην "Αγία Καρδιά" και δήλωνε ότι θα γεννιόταν ένα παιδί που θα ένωνε το κόσμο με ένα σχέδιο για μια παγκόσμια ειρήνη και μια ψεύτικη θρησκεία. Οι άνθρωποι θα διέκριναν ότι ήταν κακός και ότι ήταν στη πραγματικότητα ο Αντίχριστος. Θα άρχιζε τότε ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος στη Μέση Ανατολή με μια εισβολή στο Ισραήλ ενός Ενωμένου Αραβικού έθνους με συμβατικά όπλα, που θα αποκορυφωνόταν όμως σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα με αποτέλεσμα το θάνατο του μεγαλύτερου τμήματος της ζωής αυτού του πλανήτη. Η επιστροφή του Χριστού θα συνέβαινε σύντομα μετά από αυτό. Οι εξωγήινοι είπαν πως η προφητεία ήταν αληθινή. Εξήγησαν ότι αυτοί μας είχαν δημιουργήσει μέσω γενετικής εργαστηριακής επέμβασης. Δήλωσαν ξανά ότι μας είχαν χειραγωγήσει μέσω της θρησκείας, του σατανισμού, της μαγείας και του αποκρυφισμού. Εξήγησαν ότι μπορούσαν να κάνουν ταξίδια στο χρόνο και ότι τα προβλεπόμενα γεγονότα θα συνέβαιναν πράγματι, αν δεν ικανοποιούνταν οι συνθήκες. Ένα κατοπινό έμπρακτο ταξίδι στο χρόνο των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης με τη βοήθεια της τεχνολογίας των εξωγήινων, επιβεβαίωσε τη προφητεία. Το 1957 έγινε ένα συμπόσιο που το παρακολούθησαν μερικοί από τους μεγαλύτερους επιστήμονες της εποχής. Αυτοί έφτασαν στο συμπέρασμα ότι κοντά ή σύντομα μετά το 2.000 ο πλανήτης θα αυτοκαταστραφεί εξ' αιτίας του αυξανόμενου πληθυσμού και της αλόγιστης εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος. Με μυστικό Προεδρικό διάταγμα του Αϊζενχάουερ, οι Λόγιοι του Τζέισον διατάχθηκαν να μελετήσουν αυτό το σενάριο και να κάνουν συστάσεις από τις ανακαλύψεις τους. Η Ομάδα Τζέισον επιβεβαίωσε την ανακάλυψη των επιστημόνων και έκανε τρεις συστάσεις που ονομάσθηκαν Εναλλακτική Λύση 1,2 και 3. Η Εναλλακτική Λύση 1 ήταν να χρησιμοποιήσουμε πυρηνικές συσκευές για να ανοίξουμε τρύπες στη στρατόσφαιρα από τις οποίες θα διέφευγαν η θερμότητα και η μόλυνση στο διάστημα. Μετά θα αλλάζαμε τους πολιτισμούς μας από αυτούς της εκμετάλλευσης, σε πολιτισμούς προστασίας του περιβάλλοντος. Από τις τρεις λύσεις, αυτή κρίθηκε σαν η λιγότερο πιθανόν να επιτύχει, λόγω της έμφυτης φύσης του ανθρώπου και της πρόσθετης ζημιάς που θα προκαλούσαν οι ίδιες οι πυρηνικές εκρήξεις. Μήπως όμως η ύπαρξη της τρύπας του όζοντος δείχνει ότι μπορεί να δοκιμάσθηκε η Εναλλακτική Λύση 1;

Η Εναλλακτική Λύση 2 ήταν να κτίσουν ένα απέραντο δίκτυο υπόγειων πόλεων και σηράγγων στις οποίες θα επιζούσαν επιλεγμένοι αντιπροσωπευτικοί άνθρωποι από όλους τους πολιτισμούς και τα επαγγέλματα, οι οποίοι θα συνέχιζαν την ανθρώπινη φυλή. Η υπόλοιπη ανθρωπότητα θα αφηνόταν ανυπεράσπιστη πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη. Λέγεται ότι αυτές οι εγκαταστάσεις έχουν κτισθεί, είναι έτοιμες και περιμένουν να ανακοινωθούν τα ονόματα των ελάχιστων εκλεκτών. Η Εναλλακτική Λύση 3 ήταν να εκμεταλλευθούμε τη συμβατική τεχνολογία και την τεχνολογία των εξωγήινων για να ξεκινήσουν από τη γη ελάχιστοι "εκλεκτοί" άνθρωποι για να ιδρύσουν αποικίες στο διάστημα. Εδώ παίζεται και το σενάριο των "ομαδικών αποστολών" ανθρώπων - σκλάβων, οι οποίοι θα χρησιμοποιούνταν για τη χειρωνακτική εργασία σαν ένα μέρος αυτού του σχεδίου. Το πρωταρχικό ενδιαφέρον ήταν για τη Σελήνη, που ονομάζεται κωδικά Αδάμ και μετά για τον Άρη, με τη κωδική ονομασία Εύα. Υπάρχουν επίσημες φωτογραφίες της NASA που δείχνουν μια από τις ήδη υπάρχουσες βάσεις στη σελήνη. Θεωρείται επίσης ότι έχει ήδη αποικιστεί και ο Άρης. Για τη καθυστέρηση αυτών των ενεργειών και οι τρεις Εναλλακτικές Λύσεις περιελάμβαναν τον έλεγχο των γεννήσεων, τη στείρωση και την εισαγωγή θανατηφόρων μικροβίων για τον έλεγχο ή την επιβράδυνση της ανάπτυξης του πληθυσμού στη γη. Θεωρείται ότι το AIDS είναι ένα από τα αποτελέσματα αυτών των σχεδίων. Οι Ελίτ της κοινωνίας αποφάσισαν ότι, εφόσον ο πληθυσμός της γης πρέπει να ελαττωθεί και να ελεγχθεί, θα ήταν καλύτερο για την ανθρώπινη φυλή να απαλλαχθεί από τα ανεπιθύμητα στοιχεία της, όπως π.χ. οι μαύροι και οι ομοφυλόφιλοι. Η κοινή ηγεσία των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης απέρριψε την Εναλλακτική Λύση 1, αλλά διέταξε να αρχίσει αμέσως η εργασία πάνω στις Εναλλακτικές Λύσεις 2 και 3. Οι κυβερνώντες αποφάσισαν ότι ένας τρόπος χρηματοδότησης του συνδεδεμένου με τους εξωγήινους προγράμματος, μαζί με άλλα "μαύρα" προγράμματα, ήταν τα άφθονα χρήματα που μπορούσαν να προέλθουν από το εμπόριο ναρκωτικών. Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι άλλωστε είχαν δημιουργήσει ένα ιστορικό προηγούμενο, όταν εκμεταλλεύθηκαν το εμπόριο οπίου στην Άπω Ανατολή και το χρησιμοποίησαν για να γεμίσουν τα θησαυροφυλάκιά τους και να αποκτήσουν ένα σταθερό πάτημα αντίστοιχα στη Κίνα και στο Βιετνάμ. Πλησίασαν τότε ένα νεαρό φιλόδοξο μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, τον Τζωρτζ Μπους, ο οποίος ήταν τότε ο πρόεδρος για την υποθαλάσσια έρευνα πετρελαίου της Ζαπάτα Όιλ. Η Ζαπάτα Όιλ, που είχε τη βάση της στο Τέξας, πειραματιζόταν τότε με τη νέα τεχνολογία για την άντληση πετρελαίου από τη θάλασσα. Θεωρήθηκε ότι τα ναρκωτικά θα μπορούσαν να μεταφερθούν εύκολα με ψαροκάικα από τη Νότια Αμερική στις θαλάσσιες πλατφόρμες της εταιρείας και να μεταφερθούν μετά από κει στην ακτή μέσω του κανονικού τρόπου μεταφοράς προμηθειών και προσωπικού. Με αυτή τη μέθοδο κανένα τελωνείο ή υπηρεσία του νόμου δε θα έψαχνε το φορτίο. Ο Τζωρτζ Μπους συμφώνησε να βοηθήσει και οργάνωσε την επιχείρηση μαζί με τη CIA. Το σχέ-

διο δούλεψε καλύτερα από ό,τι είχαν φαντασθεί. Από τότε έχει επεκταθεί παγκόσμια. Η CIA ελέγχει σήμερα τις περισσότερες από τις παράνομες αγορές ναρκωτικών του κόσμου. Το επίσημο διαστημικό πρόγραμμα των ΗΠΑ προωθήθηκε από τον Πρόεδρο Κένεντυ στην εναρκτήρια ομιλία του, όπου αυτός υποσχέθηκε ότι οι Αμερικανοί αστροναύτες θα βημάτιζαν στο φεγγάρι πριν το τέλος της δεκαετίας. Αν και αθώο στη σύλληψή του, το σχέδιό του αυτό βοήθησε πολύ όσους ασχολιόντουσαν με τη διοχέτευση τεράστιων χρηματικών ποσών σε μαύρα προγράμματα και οι οποίοι συγχρόνως έκρυψαν το πραγματικό διαστημικό πρόγραμμα από τον Αμερικανικό λαό. Ένα παρόμοιο πρόγραμμα στη Σοβιετική Ένωση χρησίμευσε για τον ίδιο ακριβώς σκοπό. Στη πραγματικότητα, τη στιγμή που ο Κένεντυ έλεγε αυτά τα λόγια, υπήρχε ήδη στο Φεγγάρι μια κοινή βάση των εξωγήινων, των Αμερικανών και των Σοβιετικών. Στις 22 Μαίου1962 ένα διαστημικό όχημα προσγειώθηκε στο πλανήτη Άρη κι επιβεβαίωσε την ύπαρξη ενός περιβάλλοντος που θα μπορούσε να υποστηρίξει τη ζωή. Σύντομα άρχισε ένθερμα η κατασκευή μιας αποικίας στον Άρη. Θεωρείται ότι σήμερα υπάρχει μια ολοκληρωμένη πια αποικία στον Άρη από ειδικά επιλεγμένους ανθρώπους απ' όλη τη Γη. Ο έντονος ανταγωνισμός εκείνης της περιόδου μεταξύ των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης θεωρείται ότι ήταν μια απλή πρόφαση για τους λαούς τους, ώστε να μπορούν αυτοί να συνεχίζουν να χρηματοδοτούν προγράμματα στο όνομα της εθνικής τους άμυνας, ενώ στη πραγματικότητα ήσαν οι πιο κοντινοί σύμμαχοι. Κάποια στιγμή όμως ο Πρόεδρος Κένεντυ ανακάλυψε ένα μέρος της αλήθειας σχετικά με τα ναρκωτικά και τους εξωγήινους. Εξέδωσε τότε το 1963 ένα τελεσίγραφο στη Μάτζεστυ Τουέλβ, όπου τους διαβεβαίωσε ότι αν δεν ξεκαθάριζαν το πρόβλημα με τα ναρκωτικά, θα το έκανε ο ίδιος. Τους πληροφόρησε ότι σκόπευε τον επόμενο χρόνο να αποκαλύψει την παρουσία των εξωγήινων στον Αμερικανικό λαό και διέταξε την ανάπτυξη ενός σχεδίου για την υλοποίηση της απόφασής του. Ο Πρόεδρος Κένεντυ δεν ήταν μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων και δεν ήξερε τίποτα για τις Εναλλακτικές Λύσεις 2 και 3. Διεθνώς οι επιχειρήσεις επιτηρούνταν από τη ελιτίστικη επιτροπή της Ομάδας Μπίλντερμπεργκ που είναι γνωστή σαν η Πολιτική Επιτροπή. Στις ΗΠΑ αυτές εποπτεύονταν από την εκτελεστική επιτροπή του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (CFR) και στη Σοβιετική Ένωση από τον αντίστοιχο οργανισμό της. Η απόφαση του Προέδρου Κένεντυ γέμισε αμέσως με φόβο αυτούς που είχαν την ευθύνη της όλης επιχείρησης. Έτσι η Πολιτική Επιτροπή διέταξε τη δολοφονία του, η οποία και εξετελέσθη από πράκτορες στο Ντάλας. Ο Πρόεδρος Κένεντυ δολοφονήθηκε από το πράκτορα της Μυστικής Υπηρεσίας που οδήγησε το αυτοκίνητό του στην πομπή των αυτοκινήτων και η πράξη του φαίνεται πολύ καθαρά στο φιλμ του Ζαπρούντερ. Στη διάρκεια της αρχικής εξερεύνησης του διαστήματος από τις ΗΠΑ και των προσγειώσεων στη Σελήνη, κάθε διαστημική άκατος συνοδευόταν από ένα αε-

ροσκάφος των εξωγήινων. Στις 20 Νοεμβρίου 1990 το τηλεοπτικό Κανάλι 2 του Λος Άντζελες ανήγγειλε ότι ένα ξεχωριστό, κόκκινο, λαμπερό, στρογγυλό αντικείμενο συνόδευε τη διαστημική άκατο Ατλαντίς στην τελευταία απόρρητη στρατιωτική της αποστολή. Αυτή ήταν η πρώτη δημόσια παραδοχή. Η Σεληνιακή διαστημική βάση Λούνα φωτογραφήθηκε από το διαστημόπλοιο που περιστρεφόταν σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και κινηματογραφήθηκε από τους Αστροναύτες του Απόλλωνα. Θόλοι, σπείρες, υψηλές στρογγυλές κατασκευές που φαίνονται σαν σιλό, τεράστια εξορυκτικά οχήματα σχήματος -Τ, που άφηναν γραμμωτά ίχνη πάνω στη σεληνιακή επιφάνεια και πολύ μεγάλα καθώς και μικρά διαστημόπλοια των εξωγήινων εμφανίζονται στις επίσημες φωτογραφίες της NASA. Αυτή είναι μια κοινή βάση των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης. Το διαστημικό πρόγραμμα είναι μία φάρσα και μια απίστευτη σπατάλη χρημάτων. Αντίθετα η Εναλλακτική Λύση 3 είναι μία πραγματικότητα και όχι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. Οι αστροναύτες του Απόλλωνα συγκλονίσθηκαν σοβαρά από αυτή την εμπειρία τους και η ζωή τους και οι μεταγενέστερες δηλώσεις τους αντανακλούν το βάθος της αποκάλυψης και την επίδραση των αυστηρών εντολών που τους είχαν δώσει. Αυτοί διατάχθηκαν να παραμείνουν σιωπηλοί, ή να υποστούν τη τιμωρία του θανάτου, η οποία ονομάσθηκε "σκοπιμότητα". Ένας αστροναύτης πάντως μίλησε στους Βρετανούς παραγωγούς της τηλεοπτικής εκπομπής "Εναλλακτική Λύση 3" Αυτή βγήκε στον αέρα με βάση το τεκμηριωμένο τηλεοπτικό επιστημονικό πρόγραμμα "Επιστημονική Αναφορά". Το αρχηγείο της διεθνούς συνωμοσίας είναι στη Γενεύη. Το κυβερνόν σώμα αποτελείται από τρεις επιτροπές, η κάθε μια των οποίων αποτελείται από 13 μέλη, κάνοντας έτσι και οι τρεις μαζί τα 39 μέλη της εκτελεστικής επιτροπής της ομάδας που είναι γνωστή σαν η Ομάδα Μπίλντερμπεργκ. Η σημαντικότερη και ισχυρότερη από αυτές τις τρεις επιτροπές είναι η Πολιτική Επιτροπή. Οι διασκέψεις της Πολιτικής Επιτροπής γίνονται σε ένα πυρηνικό υποβρύχιο κάτω από τους πολικούς πάγους. Ένα Σοβιετικό και ένα Αμερικανικό υποβρύχιο συνδέονται σε ένα αερόφραγμα και προκαλείται η συνεδρίαση. Η μυστικότητα είναι τέτοια, που αυτή ήταν η μόνη μέθοδος που θα εξασφάλιζε τη μη ηλεκτρονική παρακολούθηση της συνάντησής τους. Θεωρείται ότι οι Αμερικάνοι, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία των εξωγήινων, έχουν κατασκευάσει αεροσκάφη που χρησιμοποιούν αντιβαρύτητα και ατομική ενέργεια και πετάνε σήμερα στη Νεβάδα. Οι πιλότοι τους έχουν κάνει διαπλανητικά ταξίδια με αυτά τα αεροσκάφη κι έχουν πάει στη Σελήνη, τον Άρη και σε άλλους πλανήτες. Η Κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι επιστήμονες έχουν πει ψέματα για τη πραγματική φύση της Σελήνης, των πλανητών Άρη και Αφροδίτης και τη πραγματική κατάσταση της τεχνολογίας που κατέχουν σήμερα. Λέγεται ότι το1969 ξέσπασε μια αντιπαράθεση μεταξύ των Σοβιετικών και των Αμερικανών στη σεληνιακή βάση Λούνα. Οι Σοβιετικοί προσπάθησαν να πάρουν τον έλεγχο της βάσης και κράτησαν όμηρους τους Αμερικανούς επιστήμονες και το προσωπικό. Οι Αμερικανοί αποκατέστησαν τελικά τη "τάξη", αφού

όμως προηγουμένως σκοτώθηκαν 66 άτομα. Οι Σοβιετικοί παραμερίσθηκαν προσωρινά από το πρόγραμμα για δυο χρόνια. Τελικά έγινε ένας συμβιβασμός και ξανάρχισαν να συνεργάζονται με τους Αμερικανούς. Σήμερα η συμμαχία συνεχίζεται, πολύ περισσότερο μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Υπάρχει μια μεγάλη οικονομική αυτοκρατορία που ελέγχεται από τη CIA, την NSA και το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, που με τη σειρά τους ελέγχουν και ξεπλένουν τα χρήματα από τα ναρκωτικά και άλλες κατάλληλες επιχειρήσεις των μυστικών υπηρεσιών. Το διακινούμενα χρήματα είναι πραγματικά τεράστια και κρύβονται μέσα σε ένα απέραντο δίκτυο τραπεζών κι εταιριών μετοχικών κεφαλαίων. Υπάρχει ένα άλλο σχέδιο σε ισχύ. Θέλουν να προετοιμάσουν το κοινό για τη τελική αντιπαράθεση με μια εξωγήινη φυλή. Θα μπορούσε επίσης αυτό να αποσκοπεί στο να μας κάνει να πιστεύσουμε στην ύπαρξη μιας εξωγήινης φυλής, η οποία στη πραγματικότητα δεν υπάρχει. Το κοινό βομβαρδίζεται συνεχώς με ταινίες, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές και με διαφημίσεις που απεικονίζουν σχεδόν κάθε όψη της υποτιθέμενης φύσης μιας εξωγήινης παρουσίας στον πλανήτη μας. Αν δώσουμε προσοχή σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, θα δούμε ότι κάποιος σχεδιάζει για να μας κάνει γνωστή τη παρουσία τους. Δε θέλουν το πανικό. Οι αναρίθμητες εμφανίσεις UFO σε όλο το κόσμο, δείχνει ότι η δημόσια έκθεση δεν είναι πολύ μακριά. Ποτέ στην ιστορία δεν έχουν υπάρξει τόσα πολλά περιστατικά με UFO και ποτέ στην ιστορία δεν έχουν υπάρξει τόσες πολλές επίσημες αναγνωρίσεις. Το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων και η Τριμερής Επιτροπή έχει τον πλήρη έλεγχο της τεχνολογίας των εξωγήινων και επίσης τον πλήρη έλεγχο της Αμερικανικής οικονομίας. Ο Αϊζενχάουερ ήταν ο τελευταίος Πρόεδρος που ήξερε ολόκληρη την ιστορία με τους εξωγήινους. Οι επόμενοι Πρόεδροι πληροφορήθηκαν μονάχα αυτό που ήθελαν οι Μάτζεστυ Τουέλβ και οι υπηρεσίες πληροφοριών, και αυτό βέβαια δεν ήταν η αλήθεια. Η Μάτζεστυ Τουέλβ έχει παρουσιάσει στους περισσότερους νέους Προέδρους μια εικόνα ενός χαμένου εξωγήινου πολιτισμού που αναζητά να ανανεωθεί, να φτιάξει μια κατοικία στον πλανήτη μας και να μας δώσει μεγάλα και πλούσια δώρα τεχνολογίας. Σε μερικές περιπτώσει δεν ειπώθηκε τίποτα στον Πρόεδρο. Εν τω μεταξύ αθώοι άνθρωποι συνεχίζουν να υποφέρουν στα χέρια των εξωγήινων και των Αμερικανών επιστημόνων. Δεν μπορούμε να πούμε τι ακριβώς κάνουν. Πολλοί άνθρωποι απαγάγονται και καταδικάζονται να ζήσουν μετά με ένα ψυχολογικό και σωματικό πρόβλημα. Θα μπορούσε μήπως αυτό να είναι μια επιχείρηση της CIA για τον έλεγχο του νου; Υπάρχουν έγγραφα που δηλώνουν ότι 1 στα 40 από αυτά τα άτομα έχουν υποστεί εμφυτεύματα, ο σκοπός των οπίων δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί. Η Αμερικανική Κυβέρνηση πιστεύει ότι οι εξωγήινοι κατασκευάζουν ένα στρατό από ανθρώπους με εμφυτεύματα, οι οποίοι θα μπορούν να ενεργοποιηθούν και να στραφούν μετά εναντίον τους. Η υπεροπλία επίσης των εξωγήινων συνεχί-

ζεται ακόμη και σήμερα. Με άλλα λόγια οι Αμερικάνοι δεν είναι σε θέση να τους αντιμετωπίσουν σε ένα στρατιωτικό επίπεδο. Τελειώνοντας, μετά απ' όλες τις προηγούμενες σκέψεις και πληροφορίες ο Μίλτον Κούπερ συμπεραίνει τα εξής: " (1) Η μυστική δομή της εξουσίας μπορεί να πιστεύει ότι εξ' αιτίας της άγνοιάς μας, ή μέσω μιας θείας απόφασης ο πλανήτης μας, θα αυτοκαταστραφεί κάποτε στο εγγύς μέλλον. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ειλικρινά ότι κάνουν το σωστό στη προσπάθειά τους να σώσουν την ανθρώπινη φυλή. Είναι τρομακτικά ειρωνικό το ότι έχουν αναγκασθεί να πάρουν σαν συνεργάτη τους μια εξωγήινη φυλή, η οποία είναι η ίδια αποσχολημένη με ένα μνημειώδη αγώνα για επιβίωση. Μπορεί να έχουν γίνει πολλοί ηθικοί και νομικοί συμβιβασμοί σε αυτή τη κοινή προσπάθεια. Αυτοί οι συμβιβασμοί έγιναν λαθεμένα και πρέπει να διορθωθούν. Αυτοί που είναι υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους. Μπορώ να καταλάβω το φόβο και την επιτακτικότητα της περίπτωσης που πρέπει να συνετέλεσε στην απόκρυψη της αλήθειας από το λαό. Προφανώς διαφωνώ με αυτή την απόφασή τους. "(2) Χειραγωγούμαστε από μια κοινή ανθρώπινη - εξωγήινη δομή εξουσίας, η οποία θα καταλήξει σε μια παγκόσμια κυβέρνηση και στο μερικό εξανδραποδισμό της ανθρώπινης φυλής. Αυτό έχει κριθεί απαραίτητο για να απαντηθεί το στοιχειώδες ερώτημα: "Ποιος θα μιλάει για τον πλανήτη Γη;" Έχει αποφασισθεί ότι ο άνθρωπος δεν είναι αρκετά ώριμος στην εξελικτική του ανάπτυξη για να τον εμπιστευθούν ότι θα αλληλεπιδράσει σωστά με μια εξωγήινη φυλή. Ήδη έχουμε αρκετά προβλήματα με τις διάφορες δικές μας φυλές, τι θα συνέβαινε λοιπόν όταν παρουσιαζόταν μπροστά μας μια εξωγήινη φυλή; Μήπως θα τους λιντσάραμε, θα τους φτύναμε, ή θα τους πυροβολούσαμε; Μήπως η διάκριση θα κατέληγε σε άγριες αντιπαραθέσεις, που θα καταδίκαζαν την ανθρωπότητα, σαν αποτέλεσμα της προφανώς ανώτερης τεχνολογίας των εξωγήινων;. Μήπως οι ηγέτες μας αποφάσισαν να μας κλείσουν στο πάρκο για τα νήπια; Ο μόνος τρόπος για να εμποδίσουμε αυτό το σενάριο να συμβεί είναι να κάνουμε ένα εξελικτικό πήδημα στη συνείδησή μας, μια παραδειγματική αλλαγή για ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή. Δεν έχω ιδέα πώς μπορεί να συμβεί αυτό, αλλά ξέρω ότι πρέπει οπωσδήποτε να γίνει. Πρέπει να γίνει πολύ γρήγορα και πολύ σιωπηλά. " (3) Η κυβέρνηση έχει ολοκληρωτικά εξαπατηθεί και χειραγωγούμαστε από μια εξωγήινη εξουσία, η οποία θα καταλήξει στην πλήρη σκλαβιά και τη καταστροφή της ανθρωπότητας. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε και κάθε μέσο που διαθέτουμε για να εμποδίσουμε να συμβεί αυτό. "(4) Αν τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι αληθινό, πρέπει να συμβαίνει κάτι διαφορετικό που είναι πέρα από τις ικανότητές μας να καταλάβουμε αυτή τη στιγμή. Πρέπει να επιβάλουμε την αποκάλυψη όλων των γεγονότων, να ανακαλύψουμε την αλήθεια και να δράσουμε σύμφωνα με αυτήν. Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε οφείλεται στις δικές μας πράξεις, ή μη πράξεις, κατά

τα τελευταία πενήντα χρόνια. Επειδή είναι δικό μας λάθος, εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να αλλάξουμε τα μελλοντικά γεγονότα. «(5) Υπάρχει πάντα η πιθανότητα ότι χρησιμοποιήθηκα, ότι ολόκληρο το σενάριο με τους εξωγήινους είναι η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία σχεδιασμένη για τη δημιουργία ενός εξωγήινου εχθρού από το εξωτερικό διάστημα για να επισπεύσουμε το σχηματισμό της μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Έχω βρει αποδείξεις ότι αυτό μπορεί να είναι αληθινό. Σας συμβουλεύω λοιπόν να θεωρείστε αυτό το σενάριο σαν πιθανόν».

ΕΠΙΛΟΓΟΣ Δώσε μου την Ελευθερία σου και θα σε Προστατεύσω απ’ αυτούς που θέλουν να σε Σκλαβώσουν

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ Η έκφραση «Μεγάλος Αδελφός» επινοήθηκε από τον Βρετανό συγγραφέα Τζωρτζ Όργουελ στη σατυρική νουβέλα του «1984» που δημοσιεύθηκε το 1949. Το βιβλίο του Όργουελ περιγράφει τα όσα συμβαίνουν στη μυθιστορηματική ολοκληρωτική πολιτεία της Ωκεανίας, όπου «Ο Μεγάλος Αδελφός» προσωποποιείτο από τη φωτογραφία ενός άνδρα με σκοτεινά διεισδυτικά μάτια. Η φωτογραφία του εμφανιζόταν σε αφίσες σε όλη την Ωκεανία με την επικεφαλίδα: «Ο Μεγάλος Αδελφός Σε Παρακολουθεί». Την Ωκεανία κυβερνούσε ένα τελείως γραφειοκρατικό Κόμμα με σύμβολο το «Μεγάλο Αδελφό», για το οποίο όλοι οι άνθρωποι ήσαν αριθμοί, χωρίς καμιά ατομικότητα. Ο Μεγάλος Αδελφός διακήρυξε ότι κανένα άτομο δεν έχει το δικαίωμα της ιδιωτικότητας. Ο Μεγάλος Αδελφός διατηρούσε την εξουσία του με τρεις τρόπους: 1) Κατασκοπεύοντας τους πολίτες. Για παράδειγμα χρησιμοποιούσε τη «τηλεοθόνη», μια τηλεόραση δύο δρόμων, για να παρακολουθεί και ακούει όλους τους πολίτες. 2) Με τον έλεγχο της γλώσσας:. Ο Μεγάλος Αδελφός δημιούργησε μια καινούργια γλώσσα, σχεδιασμένη να περιορίζει την ικανότητα του ανθρώπου να εκφράζει σκέψεις διαφωνίας. Μια άποψη του νέου λόγου ήταν η «διπλοσκέψη", η ικανότητα να πιστεύεις σε δυο αντιφατικές ιδέες συγχρόνως. Το κόμμα του Μεγάλου Αδελφού είχε τρία σλόγκαν διπλοσκέψης: «Ο Πόλεμος είναι Ειρήνη», «Η Ελευθερία είναι Σκλαβιά» και «Η Άγνοια είναι Δύναμη». 3) Με τη κατασκευή εχθρών. Ο Μεγάλος Αδελφός κατασκεύασε μια διαβολική μορφή

με το όνομα Εμανουήλ Γκολντστάιν ("Ο Εχθρός του Λαού»). Όλα τα εγκλήματα εναντίον του Κόμματος, όλα τα σαμποτάζ, όλες οι προδοσίες αποδίδονταν σε αυτόν. Η Ωκεανία είχε μια γιορτή με την ονομασία «Μίσος Δύο Λεπτών». Σε αυτή εμφανιζόταν το πρόσωπο του Γκολντστάιν πάνω σε μια μεγάλη τηλεοθόνη, ενώ όλοι οι πολίτες της Ωκεανίας σφύριζαν αποδοκιμαστικά και τον μισούσαν. Ο Μεγάλος Αδελφός είχε πει ότι ο Γκολντστάιν ήταν κάποτε ένα ηγετικό μέλος του Κόμματος, αλλά είχε γίνει ο αρχηγός ενός αντικυβερνητικού υπόκοσμου. Μήπως μας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά; Ποιος ήταν ή είναι τελικά ο Μεγάλος Αδελφός; Ο Χίτλερ, ο Στάλιν, οι Κομμουνιστές, οι Αμερικάνοι, η Μυστική Υπερκυβέρνηση; Ένα είναι σίγουρο: Ο Μεγάλος αδελφός ποθεί τη δύναμη και την εξουσία σαν αυτοσκοπό κι έχει χρησιμοποιήσει για τους σκοπούς του τα πάντα: από τη φεουδαρχία, τη μοναρχία και το φασισμό μέχρι το καπιταλισμό, το κομμουνισμό και τον καταναλωτισμό. Ο Μεγάλος Αδελφός είναι πολύ ευπροσάρμοστος, χρησιμοποιεί οποιονδήποτε «ισμό» του δίνει δύναμη. Για πολλούς ο Μεγάλος Αδελφός σήμερα είναι ένα δίκτυο τραπεζών, εταιριών, μέσων μαζικής ενημέρωσης, οργανισμών και μυστικών υπηρεσιών. Καθώς πλησιάζουμε τον 21ο αιώνα υπάρχει η τάση να δημιουργηθεί ένας διεθνής Μεγάλος Αδελφός που περιγράφεται σαν η Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αυτή η τάξη θα διατηρηθεί μέσω ενός συστήματος παγκόσμιας ηλεκτρονικής επιτήρησης των πολιτών (η «τηλεοθόνη» του Μεγάλου Αδελφού»). Η Αμερική, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ιαπωνία και οι πολυεθνικές εταιρίες μας καθοδηγούν προς αυτή την παγκοσμιοποίηση.

Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ Ακούσαμε για πρώτη φορά τον όρο Νέα Τάξη Πραγμάτων κατά το πόλεμο στο Περσικό, από το στόμα του ίδιου του Προέδρου τότε των Αμερικανών Τζωρτζ Μπους και αναρωτηθήκαμε τι να εσήμαινε άραγε. Την ωμή επιβολή μιας Αμερικανικής Ηγεμονίας και μιας Pax Americana, ή μήπως την προώθηση των σχεδίων μιας μυστικής, αόρατης, υπερκυβέρνησης στην οποία τελικά υπακούουν οι πάντες, ακόμα και η Αμερική. Όλοι μας μερικές φορές, στη προσπάθειά μας να καταλάβουμε την αντιφατικότητα και την αλλοπρόσαλλη δράση πολλών κυβερνήσεων, έχουμε σκεφτεί ότι μπορεί να υπάρχει πίσω από αυτές μια μυστική, «αόρατη» κυβέρνηση, που να τις κινεί σα μαριονέτες και στην οποία όλες αναγκαστικά τελικά υπακούουν. Συνήθως βέβαια αποδίδουμε αυτή τη μυστική κυβέρνηση στους «Εβραίους» και τους «Σιωνιστές». Ποια όμως είναι αυτή η μυστική κυβέρνηση που φαίνεται να διαφεντεύει σήμερα το κόσμο, την οποία ο ερευνητής και συγγραφέας Δρ. Τζων Κόουλμαν ονομάζει «Η Επιτροπή των 300» και παρατηρεί ότι στους ίδιους αρέσει να αυτοαναφέρονται σαν οι «Ολύμπιοι»;

Τι νομίζετε ότι έκαναν οι μεγάλες παλιές αριστοκρατικές ολιγαρχικές οικογένειες της Ευρώπης όταν ξέσπασαν οι τελικά όχι και τόσες πολλές αστικές επαναστάσεις και οδηγηθήκαμε από τη φεουδαρχία στα σύγχρονα αστικά κράτη; Μήπως νομίζετε ότι έχασαν όλη τη δύναμη και τα πλούτη τους, ότι νικήθηκαν τελικά από τη Δημοκρατία και από το τρίπτυχο της «Ελευθερίας, Ισότητας και Αδελφότητας»; Όχι βέβαια! Απλά ανασυντάχθηκαν και συνέχισαν να αποτελούν την ελίτ του πλούτου και της πραγματικής εξουσίας των λαών. Πού πήγε ο τεράστιος πλούτος και χρυσός που για χρόνια είχαν συσσωρεύσει εκμεταλλευόμενες τις λαϊκές μάζες; Στα χέρια του λαού, ή έστω των αρχηγών των επαναστατών; Ποιοι νομίζετε ότι ήταν οι πρώτοι τραπεζίτες και μεγαλέμποροι της αστικής δημοκρατίας, ποιοι συνέχισαν και συνεχίζουν να αυξάνουν τα αμύθητα πλούτη τους; Η απάντηση είναι μία και μόνη: η παλιά αριστοκρατική, ολιγαρχική ελίτ ποτέ στη πραγματικότητα δεν έχασε το πλούτο και τη δύναμή της. Κυβερνούσε και συνεχίζει να κυβερνάει, αν και αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας άλλες πιο υπόγειες και συνωμοτικές μεθόδους. Είναι οι απόγονοι των παλιών αριστοκρατικών οικογενειών της Ιταλίας (Βενετίας, Γένοβας), της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Αγγλίας και οι σύγχρονοι κεφαλαιοκράτες της Αμερικής με τους οποίους αναγκαστικά συνασπίσθηκαν οι πρώτοι για να μπορέσουν να διαφεντέψουν μαζί τον κόσμο σαν ένα είδος μυστικής Υπερκυβέρνησης. Οι παλιοί «λόρδοι» της Αγγλίας είχαν ήδη βγάλει δισεκατομμύρια λίρες από το εμπόριο του οπίου το περασμένο αιώνα μέσω της εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών. Μήπως νομίζετε ότι απόγονοί τους μέσα σε μια κρίση ηθικής παράτησαν αυτό το χρυσοφόρο «βρώμικο» εμπόριο; Αυτές οι οικογένειες δεν παράτησαν ποτέ το θεάρεστο έργο τους. Πώς νομίζετε δημιουργήθηκαν οι μεγάλες Βρετανικές Εταιρίες Πετρελαίου, βλέπε BP και Shell, που συνεχίζουν να πλουτίζουν από όλους τους λαούς και να δημιουργούν πολέμους στη Μέση Ανατολή και στον Περσικό, για να συνεχίζουν να ελέγχουν τις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες; Οι ίδιες μεγάλες αριστοκρατικές οικογένειες της Αγγλίας, που πλούτισαν από το εμπόριο του οπίου, συνεχίζουν να πλουτίζουν και με το εμπόριο των σύγχρονων ναρκωτικών, μόνο που αυτοί ποτέ δε φαίνονται, ποτέ δεν αγγίζονται, είναι οι Μεγάλοι Λόρδοι, η Βασιλική οικογένεια και το πλουτοκρατικό αριστοκρατικό καθεστώς της Αγγλίας. Ο Μίκης Θεοδωράκης στη συναυλία υπέρ της Γιουγκοσλαβίας που έγινε στη Πλατεία Συντάγματος, στο μοναδικό και ανεπανάληπτο λόγο του μίλησε για τους «πέντε ισοβίτες», που δυστυχώς είναι έξω από τη φυλακή, και συνεχίζουν το εγκληματικό τους έργο εναντίον της μείζονος ανθρωπότητας: Την Αγγλία, την Αμερική, την Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία. Οι ολιγαρχικές, παλιές αριστοκρατικές οικογένειες αυτών των πέντε χωρών, μαζί με μερικούς πάμπλουτους αστούς, χωρίς αριστοκρατικές ρίζες στο παρελθόν, αποτελούν στη πραγματικότητα τους πέντε ισοβίτες του Θεοδωράκη, ή καλύτερα την μυστική κυβέρνηση που διαφεντεύει σήμερα το κόσμο.

Ας δούμε όμως ποιοι είναι οι σκοποί της μυστικής αυτής ελιτίστικης ομάδας. Σύμφωνα με το Δρ. Τζων Κόουλμαν, οι βασικοί σκοποί της μυστικής κυβέρνησης ή «Επιτροπής των 300» είναι οι εξής: 1) Η δημιουργία Μίας Παγκόσμιας Κυβέρνησης, ή αλλιώς της λεγόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων με μια ενοποιημένη εκκλησία κι ένα ενιαίο νομισματικό σύστημα κάτω από τη διοίκησή τους. 2) Η πλήρης εξάλειψη των εθνικών κρατών. 3) Η καταστροφή της θρησκείας και ιδιαίτερα του Χριστιανισμού, με μόνη εξαίρεση μια δικιά τους φιλελεύθερη θρησκεία, την οποία έχουν ήδη δημιουργήσει και την οποία προωθούν σιγά -σιγά στη πράξη. Αυτή η θρησκεία θα αντικαταστήσει στο μέλλον όλες τις υπάρχουσες θρησκείες, έτσι ώστε στη Νέα Τάξη Πραγμάτων να υπάρχει μία και μόνο θρησκεία, όπως ακριβώς μία και μόνη Παγκόσμια Κυβέρνηση. 4) Ο μέσω κατάλληλων τεχνολογιών νοητικός έλεγχος του κάθε ατόμου και η με σιδερένια πυγμή κι ενός συστήματος τρόμου επιβολή της εξουσίας τους. 5) Να δοθεί ένα τέλος στη βιομηχανοποίηση και τα κράτη να προχωρήσουν προς τη λεγόμενη «μεταβιομηχανική κοινωνία της μηδενικής ανάπτυξης». Εξαιρούνται οι βιομηχανίες υπολογιστών και υπηρεσιών. 6) Να καταπιεστεί κάθε επιστημονική ανάπτυξη, εκτός από αυτές που κρίνονται ευεργετικές από την Επιτροπή. 7) Να προκαλέσει μέσω περιορισμένων πολέμων στις προχωρημένες χώρες και μέσω λιμοκτονίας και ασθενειών στις χώρες του Τρίτου Κόσμου το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, τους οποίους ονομάζει «άχρηστους καταναλωτές». 8) Η υποδούλωση των λαών μέσω της πρόκλησης ελεγχόμενων κρίσεων και της «διαχείρισης» μετά αυτών των χρήσεων από την Επιτροπή. 9) Η εισαγωγή νέων λατρειών, προτύπων μουσικής, κουλτούρας και συμπεριφοράς, υποστηρίζοντας και τα ήδη υπάρχοντα, όπου αυτά εξυπηρετούν τους σκοπούς τους. 10) Να προκαλέσει μια πλήρη κατάρρευση των οικονομιών του κόσμου και να επιφέρει ένα πλήρες πολιτικό χάος. Έτσι θα γίνει πολύ πιο εύκολη η διάλυση των εθνικών κρατών και η επιβολή της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. 11) Να αναλάβουν τον έλεγχο όλων των πολιτικών. 12) Να δώσουν την πληρέστατη υποστήριξή τους σε «υπερεθνικά» ιδρύματα όπως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (UN), Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF), η Παγκόσμια Τράπεζα (BIS) και το Παγκόσμιο Δικαστήριο (World

Court). Ο σκοπός τους είναι η δημιουργία, όσο είναι δυνατόν, τοπικών ιδρυμάτων μικρότερης επίδρασης, τα οποία θα τα βγάζουν βαθμιαία εκτός φάσης ή, θα τα φέρνουν κάτω από το μανδύα των Ηνωμένων Εθνών. 13) Να Διεισδύσουν και να υπονομεύσουν όλες τις κυβερνήσεις, και να εργαστούν εκ των ένδον για να καταστρέψουν την εθνική κυριαρχία των εθνών που αυτές αντιπροσωπεύουν. 14) Να οργανώσουν οι ίδιοι ένα παγκόσμιο τρομοκρατικό μηχανισμό και να διαπραγματεύονται με τους τρομοκράτες κάθε φορά που θα συμβαίνουν τρομοκρατικές ενέργειες. Σίγουρα πολλοί από αυτούς τους σκοπούς που βλέπει ο Δρ. Κόουλμαν, τους βλέπουμε να πραγματοποιούνται σιγά-σιγά κι εμείς γύρω μας. Για παράδειγμα η πρόσφατη κατάφωρη παραβίαση της έννοιας της εθνικής κυριαρχίας στον «ανθρωπιστικό» πόλεμο του ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας. Σύμφωνα με την Επιτροπή υπάρχουν σήμερα στο πλανήτη μας εκατομμύρια «άχρηστοι καταναλωτές» που καταβροχθίζουν τους φυσικούς πόρους του και οι οποίοι είναι επομένως επικίνδυνοι για την επιβίωση των μελλοντικών γενεών. Θα πρέπει λοιπόν αυτοί με κάποιο τρόπο να εκλείψουν, για να σωθούν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές από την τελική εξάντλησή τους. Θα πρέπει επομένως να γίνει μια αναγκαστική επιλογή για το ποιοι τελικά θα ζήσουν και ποιοι θα πρέπει να πεθάνουν. Και ποιοι θα αποφασίσουν γι’ αυτό; Μα φυσικά η Επιτροπή! Τι θα περιμέναμε άραγε: να θυσιαστούν οι πλούσιοι, που έχουν πάντα το πάνω χέρι, για τους φτωχούς; Γιατί νομίζετε ότι αφήνουν τη Μαύρη Ήπειρο να πεθαίνει από λιμούς και αρρώστιες, να την αποδεκατίζει, αυτή ιδιαίτερα περισσότερο το AIDS; Μα αυτό ακριβώς θέλουν! Γιατί δεν την βοηθούν οι πλούσιες χώρες του Βορρά; Γιατί δεν της δίνουν τουλάχιστον τα φρούτα και τα πλεονάζοντα τρόφιμα, που καταστρέφουν, ή θάβουν στις χωματερές τους για να διατηρήσουν σε υψηλό επίπεδο τις τιμές τους; Μα οι μαύροι είναι οι κατεξοχήν «άχρηστοι καταναλωτές». Τι αξία έχει η ζωή ενός υποανάπτυκτου και απολίτιστου μαύρου της Αφρικής μπροστά στη ζωή ενός λευκού, καθαρόαιμου, πολιτισμένου Άγγλου ή έστω Ευρωπαίου; Ποιο θα διαλέγατε εσείς να θυσιάσετε, αφού έτσι κι αλλιώς κάποιοι θα πρέπει να θυσιαστούν; Αφήνουμε λοιπόν, ή μάλλον βοηθάμε τους μαύρους να αποδεκατίζονται καθημερινά από τους πολέμους, τους λιμούς και τις αρρώστιες. Από την άλλη μεριά δίνουμε και μια γενναία οικονομική βοήθεια στις χώρες της Αφρικής που έχουν αξιόλογο ορυκτό πλούτο, απλά και μόνο για να ελέγξουμε με ιδιαίτερες συμφωνίες που κάνουμε με τις διαφθαρμένες κυβερνήσεις τους (που μόνον αυτές υποστηρίζουμε και προωθούμε στην εξουσία), αυτόν ακριβώς τον πλούτο τους, τον οποίο αγοράζουμε μετά σε εξευτελιστικές τιμές. Οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις τσεπώνουν τα λεφτά της βοήθειας κι εξαρτώμενες άμεσα από μας συνεχίζουν να μας πουλάνε όσο κι όσο τα πλούτη των χωρών τους, εξαθλιώνοντας όλο και περισσότερο τους πολίτες τους. Τελικά αυτοί πεθαίνουν από τη φτώχεια και την εξαθλίωση, ενώ εμείς τους παίρνουμε το

χρώμιο, το πετρέλαιο και όλα τα αγαθά, αυξάνοντας έτσι ακόμα περισσότερο τα πλούτη μας και δίνοντας μεγαλύτερα περιθώρια ζωής στον «πολιτισμό» μας. Και όλα αυτά δεν είναι απλές εικασίες και αμπελοφιλοσοφίες, αλλά πολιτικός σχεδιασμός και καθημερινή πολιτική πράξη των πολιτισμένων και ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών έναντι των χωρών του Τρίτου Κόσμου. Την Επιτροπή όμως των 300 δεν την ενδιαφέρει μόνο να μειωθεί, ή και να εξαφανιστεί έστω ο πληθυσμός της Μαύρης Ηπείρου. Θέλει, και έχει ήδη διατάξει, να μειωθεί και ο πληθυσμός των δικών τους πολιτισμένων κρατών. Κι εκεί άλλωστε υπάρχουν διαφόρων λογής «μαύροι» και «άχρηστοι καταναλωτές» που θα πρέπει να εκλείψουν. Η βιομηχανική ανάπτυξη από την άλλη μεριά αυξάνει την κατανάλωση των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Συμπέρασμα; οι άνθρωποι θα πρέπει να πάψουν να πολλαπλασιάζονται όπως και πριν και θα πρέπει να σταματήσει η βιομηχανική ανάπτυξη των βιομηχανικά προηγμένων χωρών, τα οποία θα πρέπει να περάσουν έτσι σε μια φάση «μηδενικής ανάπτυξης». Τώρα ως προς τη μείωση του πληθυσμού στις βιομηχανικές χώρες, εκτός ίσως από τους πολέμους, υπάρχουν και άλλες ασφαλέστερες μέθοδοι: η μεγάλη ανεργία λόγω της «μηδενικής ανάπτυξης», η εξαθλίωση και τα ναρκωτικά. Αλλά και ο αναγκαστικός έλεγχος των γεννήσεων λόγω της ανεργίας, της ύφεσης και του αβέβαιου οικονομικού μέλλοντος.

Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ Στην εισαγωγή του βιβλίου μιλήσαμε για τα δυο βασικά ένστικτα που καθοδηγούν τη συμπεριφορά μας και τα οποία αλλοτριώνοντας εκμεταλλεύονται διεξοδικά και κατά κόρον οι θύτες μας για να μας καθοδηγήσουν, ελέγξουν και υποτάξουν. Αναφέραμε επίσης τα δυο βασικά συναισθήματα που πλαισιώνουν αυτά τα ένστικτα και μας ωθούν στις περισσότερες δράσεις μας: το φόβο και την ελπίδα. Τα περισσότερα ζώα τα εκπαιδεύουμε να κάνουν αυτό που θέλουμε με αυτόν ακριβώς το τρόπο: με το καρότο και το μαστίγιο. Μια και μας θεωρούν κι εμάς ζώα, το ίδιο ακριβώς κάνουν και μ’ εμάς. Σαν είδος έχουμε τη δύναμη (και προσοχή, όχι το δικαίωμα) ζωής και θανάτου πάνω στα ζώα των κατώτερων βασιλείων. Την ίδια ακριβώς δύναμη, την οποία θεωρούν «δικαίωμά» τους, έχουν δυστυχώς πάνω μας και οι «Κύριοί» μας, οι αφέντες μας, οι ηγέτες και εξουσιαστές μας. Όπως κι εμείς δε θέλουμε να σκοτώσουμε ένα ζώο για να το φάμε, αλλά βάζουμε άλλους «ειδικούς» να κάνουν αυτή τη δουλειά (σφαγείς και χασάπηδες), έτσι και οι αφεντάδες μας βάζουν πάντα άλλους να κάνουν τις βρώμικες δουλειές σε σχέση μ’ εμάς (μυστικές υπηρεσίες, αστυνομία, στρατό, πληρωμένους ή προγραμματισμένους δολοφόνους κ.λ.π.) και αυτοί οι άλλοι, δυστυχώς, είναι τελικά κάποιοι άλλοι από εμάς! Οι ίδιοι απλώς κυβερνούν και διατάζουν, ενώ εμείς από μόνοι μας κατασκοπευόμαστε, ελεγχόμαστε, προδιδόμαστε, εξουσιαζόμαστε, κυνηγιόμαστε, υποτασσόμαστε, συλλαμβανόμαστε, φυλακιζόμαστε, βασανιζόμαστε ή ακόμα σκο-

τωνόμαστε και εξοντωνόμαστε μεταξύ μας, επιτελώντας το θεάρεστον έργο της δουλειάς ή της «υπηρεσίας» που έχουμε επιλέξει για επιβίωση. Μας εκμεταλλεύονται συνεχώς μέσα από τα δυο βασικά μας ένστικτα για να επιβάλλουν μέσα από μας σε μας, ο ένας για τον άλλον, αυτά ακριβώς που αυτοί θέλουν για μας. Και όμως στη πραγματικότητα δεν έχουν, δεν μπορούν να έχουν καμιά εξουσία πάνω μας, είναι χάρτινες τίγρεις. Τη μόνη εξουσία και δύναμη την έχει το ίδιο το σύστημα που εμείς οι ίδιοι υποστηρίζουμε και μέσω του οποίου αυτοεπιβάλλουμε τελικά από μόνοι μας τις απόψεις τους. Και όμως δεν αντιδρούμε, γιατί φοβόμαστε, ή γιατί ελπίζουμε ότι εμείς θα ξεφύγουμε, ή ότι θα μπορέσουμε να γίνουμε κάποια μέρα σαν κι αυτούς. Τι πιο χαμερπές όραμα για ένα θύμα να επιθυμεί να «ανέλθει» στο βάθος του θύτη του, ή τι αδιάντροπη και μικρόψυχη ψευδαίσθηση το να νομίζεις ότι ό,τι γίνεται, γίνεται τελικά σε άλλους και όχι σε εσένα. Για σένα πάντα κτυπά η καμπάνα! Ο Γεώργιος Γεωργαλάς στο βιβλίο του «Προπαγάνδα», κάνει την εξής αναφορά από το βιβλίο του Ρ. Φεσάρντ «Εξουσία και Κοινό Καλό»: «Μετά την έκβαση της μάχης, εκείνος που νικήθηκε και σκλαβώθηκε, μένει κάτω από το ζυγό, χωρίς να αναγκάζει το νικητή να ασκεί πραγματικά όλη τη δύναμή του για να διατηρεί αυτή τη κατάσταση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι διατηρείται στο σκλάβο ο τρόμος του θανάτου. Χάριν όμως αυτής ακριβώς της διατήρησης του φόβου, πρέπει από καιρό σε καιρό να γίνονται ορισμένες εντυπωσιακές τιμωρίες, που θα ξαναθυμίζουν στο σκλάβο τη στιγμή της συντριβής του, της ήττας του και θα ανανεώνουν τη διάθεσή του για υποταγή». Και παρατηρεί ο Γεωργαλάς: «Με βάση αυτή τη θεωρία ο Γκαίμπελς είχε δώσει οδηγίες στους διοικητές των κατεχόμενων χωρών κατά το πόλεμο να προβαίνουν κατά περιόδους σε μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις, έστω και χωρίς λόγο, μόνο και μόνο για να ανανεώσουν τη διάθεση των υποδούλων λαών σε «υποταγή», δοθέντος ότι η Γερμανία έπρεπε να μπορεί να τους κρατά σε πειθαρχία με όσο το δυνατόν λιγότερες δυνάμεις». Αληθινά καταλαβαίνουμε τι σημαίνουν αυτά; συνειδητοποιούμε το βάθος τους, ή αν θέλετε ακόμα και την ανοησία τους; Υπάρχουν περιπτώσεις που ένας και μόνο Γερμανός στρατιώτης σκότωσε με το πιστόλι του εκατοντάδες ανθρώπους και κανείς από αυτούς δε κινήθηκε, δεν τόλμησε να ορμήσει εναντίον του, θυσιαζόμενος έστω για τους άλλους, αλλά περίμενε μοιραία και καρτερικά τη δική του σειρά. Μα πως συμβαίνει αυτό το μούδιασμα, αυτή η νάρκωση, αυτή η πλήρης ύπνωση που μας καταλαμβάνει; Απλά, φόβος και ελπίδα στο σωστό συνδυασμό, αυτό είναι που ναρκώνει τελικά και τελειωτικά τη συνείδησή μας. Και πώς θα αφυπνιστούμε, πώς θα ξεμουδιάσουμε για να πεταχτούμε με ορμή και αποφασιστικότητα εναντίον των υπονομευτών της ζωής και της ελευθερίας μας; πώς θα αντιδράσουμε;

Απλά πρέπει να θυσιάσουμε την ελπίδα μας και να αψηφήσουμε το φόβο μας. Δυστυχώς η ελπίδα έχει υμνηθεί από τη τέχνη και τη θρησκεία και ιδιαίτερα από τη Χριστιανική θρησκεία: «Ελπίς μου η αγάπη του Θεού» και τα άλλα κουραφέξαλα. Πώς να τη ξεριζώσουμε, πώς να πάμε ενάντια της, πώς τελικά να τη θυσιάσουμε; Απλά κατανοώντας τη λειτουργία της, στοχαζόμενοι, διαλογιζόμενοι επί μακρόν πάνω της μέχρι να τη ξεσκεπάσουμε εντελώς γι’ αυτό που πραγματικά είναι: ένα ναρκωτικό, ένα μέσο ύπνωσης, αδρανοποίησης, εφησυχασμού, αδυναμίας, υποταγής, καθυπόταξης και σκλάβωσής μας. Ας κωφεύσουμε στα κηρύγματα των αδαών και ας αντικρίσουμε με ορθάνοικτα μάτια και καθαρό μυαλό τη πραγματική μαύρη και αρνητική φύση της. Μετά θα είναι εύκολο να τη θυσιάσουμε και να την αντικαταστήσουμε με τη Θέλησή μας για δράση, αντίδραση και προσωπική επανάσταση. Όσο για το φόβο, πολλοί φόβοι μας είναι έντεχνα καλυμμένες αδυναμίες μας, τις οποίες θα μπορούσαμε επίσης να ξεσκεπάσουμε, απογυμνώνοντας με το στοχασμό τον εαυτό μας από κάθε αφύσικο περικάλυμμα και επίχρισμα. Υπάρχουν όμως και φόβοι φυσικοί, που εκδηλώνονται άμεσα από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, τους οποίους δεν μπορούμε τόσο εύκολα να ελέγξουμε. Αυτοί οι φόβοι δεν αντιμετωπίζονται με στοχασμό, αλλά με μια καθάρια, σαφή και αταλάντευτη θέληση που μας κάνει να δρούμε, ή αντιδρούμε, να προχωρούμε γενικά μπροστά, παρόλο το φόβο μας. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να αντιμετωπίσουμε το φόβο μας από το να τον αψηφήσουμε, από το να συνεχίσουμε να προχωράμε προς το σκοπό μας, ακόμα και όταν χεζόμαστε επάνω μας. Έχει ειπωθεί ότι όταν συνεχίσουμε να τον αψηφούμε, κάποια στιγμή αυτός θα μας εγκαταλείψει. Με άτομα που δεν ελπίζουν τίποτα, με άτομα που συνεχίζουν να προχωρούν ακόμα και αν φοβούνται, δεν μπορούν να υπάρχουν οι σημερινοί ελεγκτές, καθοδηγητές και εξουσιαστές της συνείδησής μας. Δεν αρκεί όμως να δουλέψουμε μόνον ατομικά γι’ αυτό. Θα πρέπει να συνεργαστούμε και με τους άλλους, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, να οργανωθούμε, να συνασπιστούμε σε ομάδες ελεύθερα σκεπτόμενων συνειδητών πολιτών της άμεσης παρέμβασης και δράσης και να διεκδικήσουμε στις τάξεις και στους κόλπους μας εκείνους από μας που κατεξοχήν χρησιμοποιούν οι δυνάστες μας μέσω του συστήματος για να μας καθυποτάξουν: το στρατό, την αστυνομία, τη θρησκεία, τις μυστικές υπηρεσίες, τους γιατρούς και τους επιστήμονες. Ειδικά για τους τελευταίους, λόγω ιδιαίτερης επαφής με το πεδίο τους, θέλω να πω δυο παραπάνω λόγια. για τον ιδιαίτερα έντονο αμοραλισμό τους. Παρακολουθώ, αντιλαμβάνομαι, κατανοώ και αποκαλύπτομαι με σεβασμό μπροστά στην ευφυία πολλών από αυτούς, αλλά αγανακτώ τρομερά για τη σαθρή ή ανύπαρκτη ηθική τους βάση. Φαίνονται πολύ, τρομακτικά πολύ περιορισμένοι στο μυαλό τους, τόσο που καταντούν στο τέλος ευήθεις και ανόητοι, γι’ αυτό και εύκολα εκμεταλλεύσιμοι από τους εξουσιαστές. Δε χρωματίζουν το μυαλό με τη καρδιά τους, για να διευρύνουν την έκταση και το βάθος της κατανόησής τους. Είναι στείροι και μονόπλευροι. Δώστε τους ένα ειδικό εργαστήριο για τις ανάγκες και μελέτες τους μαζί με ένα πολύ καλό μισθό και θα σας υπογρά-

ψουν ότι θέλετε στις συμβάσεις τους και θα ερευνήσουν ό,τι θέλετε, χωρίς να ενδιαφέρονται για το πώς θα χρησιμοποιείστε αυτό το πράγμα που θα ανακαλύψουν και για το αν τελικά αυτό χρησιμοποιηθεί ακόμα και εναντίον τους. Είναι κατεξοχήν μύωπες και αμοραλιστές. Τους λείπει η αρετή και θα πρέπει να τη μάθουν μόνοι τους, εάν δεν την έμαθαν ήδη από την οικογένειά τους. Ο πραγματικός επιστήμονας εργάζεται συνειδητά για το καλό του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου και προωθεί και επινοεί μεθόδους και τεχνολογίες που διευρύνουν την ελευθερία το μέσου πολίτη και όχι να τη περιορίζουν, όπως συνήθως γίνεται. Οι εξουσιαστές δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς τους επιστήμονες. Εξαρτώνται άμεσα από αυτούς και αυτό οι επιστήμονες πρέπει να το καταλάβουν και να μη δίνουν τόσο εύκολα τη συνδρομή τους, να μην εκπορνεύουν τις προνομιακές διανοητικές δυνάμεις που τους έδωσε η φύση και εκλέπτυνε η σκληρή εργασία τους, αλλά να τις αφιερώνουν στην υπηρεσία της μείζονος ανθρωπότητας. Θα πρέπει έτσι να σχηματισθεί μια ομάδα, ένας παγκόσμιος συνασπισμός υγιώς σκεπτομένων επιστημόνων που θα χρησιμοποιήσουν την ευφυίας τους για την εφεύρεση νέων τεχνολογιών που απελευθερώνουν τον άνθρωπο και τις οποίες θα αφιερώσουν με όλη τους τη καρδιά στην ανθρωπότητα. Ο κόσμος χρειάζεται φτηνές, απλές εφευρέσεις, που να μπορούν να του παρέχουν αυτάρκεια, να του λύνουν τα χέρια σε σχέση με τη τροφή και την ενέργεια. Χρειάζεται εφευρέσεις ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, εκεί πρέπει να στρέψουν τα μάτια τους και το ενδιαφέρον τους οι πραγματικοί επιστήμονες: σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, στην αντιβαρύτητα, την κβαντική ενέργεια ή την άντληση ενέργειας από το κενό κ.λ.π. Το σύστημα χρησιμοποιεί κατά κόρον την ανάγκη του ανθρώπου για ενέργεια για να τον ελέγχει. Η Δωρεάν Ενέργεια κάνει τον άνθρωπο πιο αυτάρκη και πιο ελεύθερο. Μου έρχεται στο νου ένα απλό παιδικό ερώτημα που πάντα είχα σε σχέση με την αντίθεση ελευθερίας και επιβίωσης. Όταν έμαθα για πρώτη φορά στο σχολείο ότι όλα τα είδη τροφής είναι στη πραγματικότητα συμπυκνωμένη ηλιακή ενέργεια, ότι χωρίς τον ήλιο δε θα υπήρχε τροφή ούτε έμβια όντα, μου φάνηκε ιδιαίτερα ανόητη και κάπου κακεντρεχής θα έλεγα η όλη διαδικασία: Γιατί να χρειάζεται τόσος κόπος, τόσο μεγάλο χάσιμο χρόνου κι ενέργειας στην αναζήτηση της τροφής, όταν θα μπορούσαμε να είχαμε κατάλληλους δέκτες ή συσσωρευτές ηλιακής ενέργειας στο σώμα μας και να αντλούσαμε ενέργεια κατευθείαν από τον ήλιο, την οποία μετά να μετασχηματίζαμε σε κίνηση και δράση; Το όλο σχέδιο της φύσης για την επιβίωση των ειδών μου φαινόταν υπερβολικά πολύπλοκο και ανόητο, λες και κάποια ατελής ή κακεντρεχής διάνοια που μας έφτιαξε να ήθελε σώνει και καλά να πονάμε και συγχρόνως να δημιουργούμε συνεχώς πόνο γύρω μας, το ένα ζώο τρώγοντας το άλλο και τα φυτά κι εμείς φυτά και ζώα. Θα μπορούσε βέβαια κάποιος στην απλοϊκή αυτή παιδική ερώτηση να απαντήσει, ότι η ατέλεια είναι σκόπιμη για να υπάρξει εξέλιξη, για να μπορέσει ο άνθρωπος με το κυνήγι της τροφής να αναπτύξει το νου του, να βελτιωθεί. Μα υπάρχουν δεκάδες άλλοι δυνατοί τρόποι παρακίνησης για δράση που θα μπορούσαν επίσης να αναπτύξουν το πνεύμα μας και το ψυχισμό μας. Αφού ήδη εγώ μπορώ να βρω αρκετούς τέτοιους τρόπους, δεν

μπορούσε ο Δημιουργός; Μήπως αυτός ο Δημιουργός είναι ένα ξεπεσμένο πνεύμα σαν τον Εωσφόρο, όπως διατείνονται πολλοί εσωτεριστές; ή ίσως ένας κακεντρεχής εξωγήινος; Είναι ανάγκη για να ξυπνήσουμε τα παιδιά μας να τους δίνουμε τα βάρβαρα και απάνθρωπα βιντεοπαιχνίδια που κυκλοφορούν συνήθως στην αγορά; Δεν υπάρχουν άλλα ποιο ευφυή και πιο κατάλληλα παιχνίδια; Και αν εμείς φτιάξουμε αύριο το βιονικό άνθρωπο και τη τεχνητή νοημοσύνη, θα τον προγραμματίσουμε να ζει κυνηγώντας και τρώγοντας άλλους βιονικούς ανθρώπους, ή βιονικά ζώα, ή βιονικά φυτά, ή μήπως θα τον συνδέσουμε κατευθείαν στη πηγή της ισχύος και θα του δείξουμε πώς να αυτοτροφοδοτείται κάθε φορά με ενέργεια; Εκτός βέβαια αν θέλαμε να κάνουμε με αυτόν κάποιου είδους πείραμα, ή να τον χρησιμοποιήσουμε σαν σκλάβο για την επιτέλεση κάποιου σχεδίου μας, οπότε με τα δύο δόλια, γνωστά βασικά ένστικτα, ή με άλλα ισοδύναμά τους, με τα οποία θα τον προγραμματίζαμε, θα του κόβαμε κάθε δυνατότητα για αυτοπροσδιορισμό, απελευθέρωση και αυτοδιάθεση. Όσοι θέλησαν να ξεφύγουν, να ελευθερωθούν και ξεκίνησαν έναν πνευματικό αγώνα, βρήκαν γρήγορα μπροστά τους τον σχεδόν άθραυστο και αδιαπέραστο τοίχο των δυο αυτών βασικών ενστίκτων. Κάτι πρέπει να σημαίνει αυτό. Ή μήπως όχι; Σα μικρό παιδί, αλλά και τώρα, θεωρώ ότι είμαστε «κλειδωμένοι», προγραμματισμένοι επί σκοπώ από κάποια άλλη διάνοια να επιτελούμε κάποιο συγκεκριμένο έργο γι’ αυτήν. Δεν είναι ότι η ίδια η «Σοφή Φύση» έχει δημιουργήσει αυτά τα ένστικτα και αυτό το τρόπο ζωής μέσα από εκατομμύρια χρόνια σταδιακής εξέλιξης. Είμαστε ένα πείραμα κάποιων «ανώτερων όντων» δημιουργών μας και η πραγματική εξέλιξη, όπως είπε με νόημα ο Γκουρντζίεφ γι’ αυτούς που μπορούν να καταλάβουν, είναι Ενάντια στη Φύση, Ενάντια στο Θεό (στο δημιουργό, στον αφέντη, τον πειραματιστή, το Σχέδιο, το Νόμο). Ή πάλι, μπορεί, αυτά τα όντα να μη μας δημιούργησαν, αλλά απλώς να πειραματίσθηκαν μαζί μας, να μας προγραμμάτισαν να κάνουμε κάτι σημαντικό γι’ αυτούς, που δεν είναι άμεσα φανερό και χρειάζεται ιδιαίτερη έρευνα για να το ανακαλύψουμε. Ίσως μετά μπορέσουμε να αποπρογραμματισθούμε, επανερχόμενοι στην αρχική αρχέγονη φύση μας. Το πρόβλημα είναι ότι ο άνθρωπος ναι έπεσε από το παράδεισο, αλλά έπεσε μόνος του, ή μήπως τον έσπρωξαν κάποιοι άλλοι για να πέσει και γιατί; Δεν πρόκειται να δώσουμε τελική απάντηση στον αναγνώστη για το θέμα των εξωγήινων, γιατί κι εμείς είμαστε αρκετά μπερδεμένοι με αυτό, αν και τείνουμε να πιστεύουμε ότι είναι καθαρά μια τεχνική κάλυψης και αποπληροφόρησης δραστηριοτήτων και σκοπών, τους οποίους έχουμε ήδη εκθέσει στο βιβλίο μας. Δε διαθέτουμε άμεσες πληροφορίες γι’ αυτό το θέμα, ούτε έχουμε κάνει από μόνοι μας καμιά επισταμένη μελέτη επ’ αυτού. Στηριζόμαστε απλώς κι εμείς στις πληροφορίες και τις εκτιμήσεις των άλλων και προσπαθούμε όσο μπορούμε να ξεχωρίσουμε το στάχυ από την ήρα., χωρίς όμως να είμαστε τελείως σίγουροι ότι το καταφέρνουμε πάντα επιτυχώς. Η Ελλάδα είναι μακριά από τα προβλήματα με τους εξωγήινους, ούτε και έχουμε περιπτώσεις απαγωγών από εξωγήινους, παρόλες τις υπάρχουσες κι εδώ περιπτώσεις θεάσεων ίσως και

συντριβών UFO (Αταλάντη κ.λ.π.). Έτσι κι αλλιώς οι κοσμογονικές αλλαγές στη κοινωνία μας συμβαίνουν στη μητρόπολη του καπιταλισμού και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, γι αυτό και το βιβλίο μας ασχολήθηκε κατά κόρον με αυτήν. Ας εργαστούμε όλοι για την ελευθερία και την αρετή με μοναδικό άξονα, καθοδηγητή και πιστεύω μας τη Θέληση, την Αγάπη και τη Σοφία σε ένα και μοναδικό πρόσωπο: την ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ελληνική Βιβλιογραφία 1984 του Τζωρτζ Όργουελ, Εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος In Extremis, του Βασίλη Μπαμπούρη, Εκδόσεις Έσοπτρον (1994). Αναζητώντας τον Κόσμο του θαυμαστού του Πήτερ Ουσπένσκυ, Εκδόσεις Σοφίας Άντζακα (1974) Ανακαλύπτοντας Ξανά το Νου του John Searle, Εκδόσεις Γκοβόστη (1997) Αποκεκαλυμμένη Ίσιδα της Ε.Π. Μπλαβάτσκυ, Εκδόσεις Ιάμβλιχος. Δόγμα και Τυπικό Υψηλής Μαγείας του Ελιφάς Λεβί, Εκδόσεις Βιβλιοθήκη της Σφιγγός. Εγκυκλοπαίδεια των Ψυχεδελικών του Πήτερ Στάφορντ, Εκδόσεις PRAXIS (1983) Η Προπαγάνδα του Γ. Γεωργαλά, Εκδόσεις Γεωργιάδης (1967) Η Ψυχολογία των Όχλων του Γουσταύου Λε Μπον, Εκδόσεις Αναγνωστίδη Ηρωίνη του Guido Blumir Εκδόσεις Νέα Σύνορα (1984) Ιστορία της Μαγείας του Ελιφάς Λεβί, Εκδόσεις Βιβλιοθήκη της Σφιγγός (1957) Κοκαΐνη του Giancarlo Arnao Εκδόσεις Νέα Σύνορα (1982) Κοσμικό Ταξίδι (ΠΕΑ), του Courtney Brown, Εκδόσεις Έσοπτρον (1998) Ο Μάγος του Ραίημοντ Μπάκλαντ, Εκδόσεις Κονιδάρης Ο Νέος Αυτοκράτορας του Roger Penrose, Εκδόσεις Γκοβόστη Οι Απόκρυφες Επιστήμες του Paul Jagot, Εκδόσεις Βιβλιοθήκη για Όλους (1963) Οι Γνωστικοί, του Jacques Kacarriere, Εκδόσεις Χατζηνικολή(1975) Οι Επαναστάτες της Συνείδησης του David Icke, Εκδόσεις Έσοπτρον 1998

Παραψυχολογία του John Taylor, Εκδόσεις Ωρόρα (1981) Σαμανισμός του Mircea Eliade, Εκδόσεις Χατζηνικολή (1978) Σκιές του Νου του Roger Penrose, Εκδόσεις Γκοβόστη Φόρος Τιμής στη Καταλωνία του Τζωρτζ Όργουελ, Εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος (1980) Ψυχική Αυτοάμυνα της Dion Forune, Εκδόσεις Σελεφάις (1984) Αγγλόφωνη Αλληλογραφία A Brief Survey of Literature Relating to Influence of Low Intensity Microwaves on Nervous Function, MacGregor, R.J. Santa Monica: RAND Corporation, 1970. A Direct Transnasal Approach to the Spenoid Sinus, Griffith, H., B., et al, Technical note, J. Neurosurg, Vol. 66, page 920-924, 1987. Angels Don’t Play This HAARP by Jeane Manning and Dr. Nick Begich , Earthpulse Press (1995) Beam Weapons by Jeff Hecht. Biological Effects & Health Implications of RF Radiation by Sol M. Michaelson & James C. Lin. Biological Effects Of Electromagnetic Radiation (Radiowaves And Microwaves) Eurasian Communist Countries, Adams, Ronald I. and R.A. Williams, Defense Intelligence Agency, March 1976. CIA Special Weapons and Equipment by H.K. Melton. Congress of the United States. Individual Rights And The Federal Role In Behavior Modification. Staff of the Subcommittee on Constitutional Rights of the Committee of the Judiciary, United States Senate, Government Printing Office, 1974. Cross Currents by Robert Becker. Effects of Air Ionization, Electric Fields, Atmospherics & Other Phenomenon on Man & Animal by Felix Gad Sulman. Effects of Modulated Very High Frequency Fields on Specific Brain Rhythms in Cats, Brain Research, V.58., 1973. Electromagnetic Fields by B. Blake Levitt. Electronics and Brain Control, Lawrence, L. George, Popular Electronics, July 1973. Everybody's Guide to Natural ESP by Ingo Swann, St. Martins Press, 1991, Mind Trek by Joe McMoneagle, Hampton Roads Pub Co, 1993. First Person Plural: Multiple Personality and the Philosophy of Mind, Braude, Stephen E, Routledge Press, 1991 Here's looking at you kid (Brief article about artificial womb research). New Scientist, p. 25, No. 2092, 26. July, 1997. Human Injury Relatable to Nonionizing Radiation, IREE-ERDA Symposium - The Biological

Effects of Electromagnetic Radiation, Zarat, Milton, 1978. Hypnotism by G. H. Estabrooks, E.F. Dutton, 1943. Imagery in Healing: Shamanism and Modern Medicine, Achterberg, Jeanne, Boston, Shambala, 1985 Informations Operations: A new War Fighting Capability, by Osborne, William, B. (LTC), Bethel, Scott, A. (Maj), Chew, Nolen, R. (Maj), Nostrand, Philip, M. (Maj), Whitehead, YuLin, G. (Maj): A Research Paper presented to Air Force 2025, August 1996. Intracerebral Radio Stimulation and Recording in Completely Free Patients, Delgado, J.M.R. Psychotechnology Robert L. Schwitzgebel and Ralph K. Schwitzgebel, editors; New York: Holt, Rinehart and Winston, 1973. Journey Into Madness: the true story of secret CIA mind control & medical abuse by Gordon Thomas, Bantam, 1989. Margins of Reality: The Role of Consciousness in The Physical World by Robert G. Jahn & Brenda J. Dunne, Harvest/HBJ, 1987. Matador with a radio stops wild bull, New York Times, May 17, 1965 Mental Radio by Upton Sinclair, MacMillan, 1971. Microwave Auditory Effects & Applications by Dr. J.C. Lin. Microwaves: Industrial, Scientific & Medical Applications by Jacques Thuery. Mind Reach by Harold Puthoff & Russell Targ. Neurophysiologic Effects of Radiofrequency and Microwave Radiation, Adey, W. Ross, Bulletin of the New York Academy of Medicine, V.55, #11, December, 1979. New Tools and Techniques for Brain Growth and Mind Expansion, Hutchison, Michael, Megabrain Ballantine Books, New York, 1986. Operation Mind Control, Bowart, Walter, Dell 1978. Operation Mind Control, researchers edition by Walter H. Bowart, Flatland Editions, PO Box 2420, Fort Bragg, CA 95437 Our Secret Government's War Against its Own People, Bowart, H., Walter: Operation Mind ControlDell Publishing Company, New York, 1978. Out There by Howard Blum, Simon & Schuster, 1990. Parapsychology: The Controversial Science by Broughton, Richard S, Ballentine Books, 1991. Physical Control of the Mind: Toward a Psychocivilized Society, Delgado, Jose M. R., M.D., Harper & Row, New York, 1969. Post-Trauma Stress: A personal guide to reduce the long-term effects and hidden emotional damage caused by violence and disaster, Parkinson, Frank, Fisher Books, Tucson, AZ 1993. Post-Trauma Stress: A personal guide to reduce the long-term effects and hidden emotional damage caused by violence and disaster, Parkinson, Frank. Fisher Books, Tucson, AZ 1993.

Project Mkultra: The Cia's Program Of Research In Behavior Modification, Joint hearing before the Select Committee on Health and Scientific Research of the Committee on Human Resources, Unites States Senate, Washington: Government Printing Office, 1977. Psychic Dictatorship in the USA by Alex Constantine. Psycho-Surgery by Joann Ellison Rodgers. Psychoneuroimmunology, Ader, Robert, editor,Academic Press, New York, 1981. Remote Viewers: The Secret History of America's Psychic Spies by Jim Schnabel, Dell, 1997. Secret Agent Man, Eringer, Robert, Rolling Stone, 1985. Secret Warriors: Inside the Covert Military Operations of the Reagan Era by Steven Emerson, Putnam, 1988. Shamans, Healers, and Medicine Men, by Kalweit, Holger, Shambala, 1992. Space Weapons/Space Wars by John W. Macvey. Spectral Analysis of Low Frequency Components in the Electrical Activity of the Hippocampus During Learning, Electroencephalography and Clinical Neurophysiology, V.23, 1967. Subliminal Communication Technology, Committee on Science and Technology, Subcommittee on Transportation, Aviation and Materials, House of Representatives, Washington: Government Printing Office, 1984. The Body Electric, Becker, Robert O. New York, William Morrow, 1985. The CIA and Military Mind Control Research: Building the Manchurian Candidate, Ross, Collin (1996). The Control of Candy Jones by Donald Bain, Playboy Press, 1976. The Controllers, Cannon, Martin. The Franklin Coverup:Child Abuse, Satanism, and Murder in Nebraska by John W. Decamp, AWT, Inc. 1992. The Influences of Impressed Electrical Fields at EEG Frequencies on Brain and Behavior, in Behavior and Brain Electrical Activity, Burch, N. and Altshuler, H.I., eds., Plenum Press, 1975. The Microwave Debate by Nicholas H. Steneck. The Mind Manipulators by Alan W. Scheflin & Edward M. Opton, jr, Paddington Press Ltd., 1978, The Pentagon's quest for nonlethal arms is amazing. But is it smart?, Pasternak, Douglas: U.S. News & World Report, July 7, 1997. The Placebo Effect as a Conditioned Response. In Experimental Foundations of Behavioral Medicine: Conditioning Approaches, edited by Robert Ader, Herbert Weiner, and Andrew Baum. Erlbaum, Hillsdale, N.J., 1988

The Revolution in Military Affairs and Conflict Short of War, Metz, Steven, and Kievit, James, Strategic Studies Institute, US Army War College, Juli 1994. The Search for the Manchurian Candidate The CIA and Mind Control, Marks John, Times Books, New York, 1979. The Warrior's Edge by Col. John B. Alexander, Maj. Richard Groller, and Janet Morris, Avon Books, 1992. The Zapping of America, Brodeur, Paul, McLeod, Canada 1976. Tracks in the Psychic Wilderness by Dale E. Graff, Element Books Inc. (1998) Trance and Treatment: Clinical Uses of Hypnosis Spiegel, H., and Spiegel, D., Washington DC., American Psychiatric Press, 1987 Transmaxillary, A Microsurgical Anatomical Model, Rabadan, A., et al, Neurosurgery, 30(4), page 473-482, 1992. Transsphenoidal hypophysectomy, Hardy, JJ. Neurosurg., Vol. 34, page 582-594, 1971. Where the Mind Meets The Body: Type A, The Relaxation Response, Psychoneuroimmunology, Biofeedback, Neuropeptides, Hypnosis, Imagery- and the Search for the Mind's Effects on Physical Health, Dienstfrey, Harris, Harper Collins 1991. Επίσης Άρθρα από πάρα πολλά cites του Internet με κυρίαρχα τα «Mind Control Forum» με διεύθυνση: http://www.mk.net/~mcf/ & «MindNet» με διεύθυνση: ftp://idiom.com/users/vericomm/mindnet/ Πιο Εξειδικευμένη Βιβλιογραφία Υποσυνείδητα Μηνύματα Another Look at Subliminal 'Facts,' Walter Weir, Advertising Age, October 15, 1984. Band Cleared in Suicides Blamed on Hidden Message, Reuters, August 25, 1990. Can You Sell Subliminals to Consumers?, Martin P. Block and Bruce G. Vanden Bergh, Journal of Advertising, Vol. 14, No. 3, 1985, pp. 59-62. Double-blind tests of subliminal self-help audio-tapes, Greenwald, A.G., E.R. Spangenberg, A.R. Pratkanis, and J. Eskenazi, (1991) Psychological Science, 2:119-122. Huxley Fears New Persuasion Methods Could Subvert Democratic Procedures, New York Times, May 19, 1958, p. 45. In Defense of Heavy Metal: The Trials of Rob Halford, Soft-Spoken Lead Screamer of Judas Priest, Richard Harrington, Washington Post, January 6, 1991, p. G1. Indicators of perception : I. Subliminal perception, subception, unconscious perception : An analysis in terms of psychophysical indicator methodology, Goldiamond, I. (1958). Psychological Bulletin, 55: 373-411. Most Hidden Hidden Persuasion, Gay Talese, New York Times Magazine, January 12, 1958, pp. 22, 59-60. Not-so-subliminal Spoofs Give Truth in Advertising a New Twist, Karen Riley, Washington

Times, June 13, 1991, p. C1. Now You Hear It... Subliminal Advertising, David Kalish, Marketing & Media Decisions, May 1988, p. 32. Persuasion and behavioral change. In The Art of Persuasion in Litigation Handbook, McConnell, J.V., (1966). West Palm Beach, Fla.: American Trial Lawyers Association. Phone now, said CBC subliminally, but nobody did. (1958). Advertising Age, February 10, p. 8. Psychic Hucksterism Stirs Call for Inquiry, New York Times, October 6, 1957, p. 38. Public Attitudes Regarding Subliminal Advertising, Ralph Norman Haber, Public Opinion Quarterly, Summer 1959, pp. 291-293. Public Perceptions of Subliminal Advertising, Journal of Advertising Eric J. Zanot, J. David Pincus and E. Joseph Lamp, Vol. 12, No. 1, 1983, pp. 39-45. Recent perspectives on unconscious processing : still no marketing applications, Pratkanis, A.R., and A.G. Greenwald, (1988).. Psychology & Marketing, 5: 339-355. Reinvention of subliminal persuasion, Skeptical Inquirer, McConnell, J.V., (1989b), Summer 1989, Vol. 13, p. 428. Scientific Consensus and Expert Testimony: Lessons from the Judas Priest Trial, Timothy E. Moore, Skeptical Inquirer, November/December 1996, pp. 32-38, 60. Subliminal Ads Blocked on Coast, Oscar Godbout, New York Times, March 7, 1958, p. 49. 'Subliminal' Ads Over Air Studied, Oscar Godbout, New York Times, November 13, 1957, p. 70. Subliminal Ads Shown in Capital, Val Adams, New York Times, January 14, 1958, p. 66. Subliminal Advertising -- Today It's Just Historic Flashback for Researcher Vicary, Fred Danzig, Advertising Age, September 17, 1962, pp. 72-73. Subliminal Advertising : What you see is what you get. Journal of Marketing, 46: 38-47, Moore, T. E., (1982). Subliminal effects of verbal stimuli, Smith, G.J., Spence, D.P., and Klein, G.S., (1959). Journal of Abnormal and Social Psychology, 59: 167-177. Subliminal perception or the perception of partial cues with pictorial stimuli, Guthrie, G. and Wiener, M. (1966). Journal of Personality and Social Psychology, 3, 619-628. Subliminal Perception: Facts and Fallacies, Timothy E. Moore, Skeptical Inquirer, Spring 1992, pp. 273-281. Subliminal Persuasion a Menace? Jane E. Brody, Evidently Not, New York Times, August 17, 1982, p. C1. Subliminal self-help tapes and academic achievement : An evaluation. Journal of Counseling and Development, Russell, T.G., W. Rowe, and A.D. Smouse, (1991). 69: 359-362. Subliminal stimulation : An overview, McConnell, J.V., R.L. Cutler, and E.B. McNeil. (1958).

American Psychologist, 13: 229-244. Subliminal stimulation in problem solving, Kolers, P.A., (1957). American Journal of Psychology, 70: 437-441. Subliminal Seduction: Ad Media's Manipulation of a Not So Innocent America, Wilson Bryan Key (Prentice Hall, 1973). Subliminal Self-help. In In the Mind's Eye : Enchancing Human Performance, Eich, E. and R. Hyman. (1991). ed. by D. Druckman and R.A. Bjork, 107-119. Washington, D.C.: National Academy Press. Subliminal Techniques as Propaganda Tools: Review and Critique, Robert F. Bornstein, Journal of Mind and Behavior, Summer 1989, pp. 231-262. Subliminal Test Planned in West, Oscar Godbout, New York Times, January 22, 1958, p. 54. Subliminal TV Cited as Danger to Youth, New York Times, January 29, 1958, p. 29. The Ad That Isn't There, Editorial, New York Times, January 23, 1958, p. 26. The case against subliminal manipulation. Psychology & Marketing, Moore, T.E., (1988). 5:297-316. The Cargo-Cult Science of Subliminal Persuasion, Anthony R. Pratkanis, Skeptical Inquirer, Spring 1992, pp. 260-272. The Clam-Plate Orgy: And Other Subliminals the Media Use to Manipulate Your Behavior, Wilson Bryan Key, (Prentice Hall, 1980). The effects of subliminal stimuli of aggressive content upon conscious cognition, Eagle, M. (1959). Journal of Personality, 27, 578-600. The Hidden Persuaders, Vance Packard, (David McKay Company, 1957). TV Message Fruitless, New York Times, February 8, 1958, p. 35. Understanding Human Behavior, McConnell, J.V. (1989a), 6th ed. New York: Holt, Rinehart and Winston. Video Group Bans 'Subliminal' Ads, Oscar Godbout, New York Times, November 4, 1957, p. 70. What You Expect Is What You Believe (But Not Neccessarily What You Get): On the Effectiveness of Subliminal Self-help Audiotapes, Pratkanis, A.R., J. Eskenazi, and A.G. Greenwald, (1990). Paper presented at the meeting of the Western Psychological Association, Los Angeles, Calif., April. When the Media Miss Real Messages in Subliminal Stories, C. Eugene Emery, Jr., Skeptical Inquirer, March 1996, p. 16. Ψευδαισθήσεις και Παραισθήσεις An introduction to perception, Irvin Rock, (1975). Contemporary Theory and Research in Visual Perception, Ralph Norman Haber, (1968) και Information-Processing Approaches to Visual Perception (1969).

Foundations of Cyclopean Perception Bela Julesz, (1971). Gestalt Psychology: An Introduction to New Concepts in Modern Psychology, in Wolfgang Kohler (1947, reissued 1992). Hallucinations Louis Jolyon West (ed.), (1962). Hallucinations: Or, The Rational History of Apparitions, Dreams, Ecstasy, Magnetism, and Somnambulism A. Brierre De Boismont, (1853, reprinted 1976). Helmholtz's Treatise on Physiological Optics, Hermann Von Helmholtz, ed. by James P. Southall, 3 vol. (3rd ed., 1909-11). "Interdisciplinary Perspectives of Time," R. Fisher, Annals of the New York Academy of Sciences, vol. 138, article 2 (1967). Intelligence and Experience J. McVicker Hunt, (1961). Optical Illusions, S.Tolansky, (1964). Perception, Robert Sekuler and Randolph Blake, 3rd ed. (1994). Perception with an Eye for Motion, James E. Cutting, (1986). Perception, Julian E. Hochberg, 2nd ed. (1978). Principles of Perceptual Learning and Development Eleanor J. Gibson, (1969). Psychology of Perception, William N. Dember and Joel S. Warm, 2nd ed. (1979). Sensation and Perception in the History of Experimental Psychology, (1942, reissued 1977).

Edwin G. Boring,

Sensory Deception: A Scientific Analysis of Hallucination, Peter D. Slade and Richard P. Bentall, (1988). The Child's Conception of Time, Jean Piaget, (1969). The Intelligent Eye, R.L. Gregory, (1970). The Interpretation of Visual Motion Shimon Ullman, (1979. The Neurophysiological Aspects of Hallucinations and Illusory Experience William Grey Walter (1960). The Perception of the Visual World, James J. Gibson, (1950, reissued 1974). The Physiological Clock: Circadian Rhythms and Biological Chronometry Erwin Bunning (1973). The Psychology of Time, Paul Fraisse, (1963, reprinted 1975). The Voices of Time, J.T. Fraser, 2nd ed. (1981). "Theories Relating Mental Imagery to Perception," Ronald A. Finke, Psychological Bulletin, 98(2):236-259 (September 1985).

Varieties of Perceptual Learning, William Epstein, (1967). Vision: A Computational Investigation into the Human Representation and Processing of Visual Information, David Marr, (1982). Ναρκωτικά A Social History of the Minor Tranquilizers, Mickey C. Smith, (1991). Addictive States Charles P. O'brien and Jerome H. Jaffe (eds.), (1992). Alcohol and Birth Defects, L. Petrakis. Alcohol and the Addictive Brain Kenneth Blum and James E. Payne, (1991). Alcohol and the Cell Emanuel Rubin (ed.), (1987). Alcohol Use and World Cultures: A Comprehensive Bibliography of Anthropological Sources (1981), Dwight B. Heath and A.M. Cooper. Barbiturates: Their Use, Misuse, and Abuse, Donald R. Wesson and David E. Smith, (1977). Chocolate to Morphine: Understanding Mind-Active Drugs, (1983), Andrew Well and Winifred Rosen. Cocaine in the Brain, Nora D. Valkow and Alan C. Swann (eds.), (1990). Drug and Alcohol Abuse: Clinical Guide to Diagnosis and Treatment, Marc A. Scuckit , 4th ed. (1995). Drug Use & Misuse: Cultural Perspectives (1983), Griffith Edwards, Awni Arif, and Jerome H. Jaffe (eds.). Ethnopharmacologic Search for Psychoactive Drugs Daniel H. Efron, Bo Holmstedt, and Nathans S. Kline (eds.), (1967, reissued 1979). Genetic Effects of Alcoholism (1989), Toshikazu Saito, Boris Tabakoff, and Kalervo Kiianmaa (eds.). LSD: The Consciousness-Expanding Drug, David Solomon (ed.), (1964). Marihuana in Science and Medicine, Gabriel G. Nahas, (1984). Marijuana, Marks S. Gold, (1989). Messengers of Paradise: Opiates and the Brain, Charles Levinthal, (1988). Mysticism and Philosophy, W.T. STACE, (1960, reprinted 1987). Mysticism, Sacred and Profane, R.C. ZAEHNER, (1957, reissued 1980). Neuropsychology of Alcoholism (1987), Oscar A. Parsons, Nelson Butters, and Peter E. Nathanpeter. Psychedelic Drugs: Psychological, Medical, and Social Issues, Brian Wells (1973).

Psychedelic Religion? Paul H. Ballard (ed.), (1972). Soma: Divine Mushroom of Immortality, R. Gordon Wasson, (1968). The Amphetamines: Toxicity and Addiction, Oriana Josseau Kalant, 2nd ed. (1973). The Chemical Brain: The Neurochemistry of Addictive Disorders, Sidney Cohen, (1988). The Encyclopedia of Drug Abuse Robert O'Brian and Sidney Cohen, (1984). The Peyote Cult, Weston La Barre, 5th ed., enlarged (1989). The Peyote Religion, J.S. SLOTKIN, (1956, reprinted 1975). Understanding Tranquilliser Use: The Role of the Social Sciences, Jonothan Gabe (ed.), (1991). Τελετουργική Κακοποίηση By Silence Betrayed: Sexual Abuse of Children in America, Crewdson, John. Boston: Little, Brown & Co., 1988. [ISBN 0-06-097203-3] Journalist's excellent overview of child sexual abuse. Two chapters on ritual abuse cases. Childhood Antecedents of Multiple Personality, Kluft, Richard P. American Psychiatric Press, 1985. Combatting Cult Mind Control, Hassan, Steven. Park Street Press, 1988. Cults and Consequences, Andres, Rachel and Lane, James R. Commission on Cults and Missionaries, Jewish Federation of Greater Lost Angeles, 1988. 'Cults, Quacks, and Non-professional Psychotherapies' in Comprehensive Book of Psychiatry, West, Louis, J. and Singer, Margaret Thaler. Vol. III, 3rd ed. Baltimore, Maryland: Williams and Wilkins, 1980, pp. 3245-58. Cults That Kill, Kahaner, Larry. N.Y.: Warner Books, 1988. Like Lambs To the Slaughter, Michaelson, Johanna. Eugene, Oregon: Harvest House, 1989. Michelle Remembers, Pazder, Lawrence and Smith, Michelle. N.Y.: Congdon and Lattes, 1980.. Nursery Crimes, Finklehor, David. Newbury Park, California: Sage Press, 1988. Ritual Abuse, Marron, Kevin. MacMillan, Canada, 1988. Satan's Underground, Stratford, Lauren. Eugene, Oregon: Harvest House, 1988. Signs and Symptoms of Ritualistic Child Abuse, Gould, Catherine. 1988. Suffer the Child, Spencer, Judith. Pocket Books, 1989. 'The Child Sexual Abuse Accommodation Syndrome.' Child Abuse and Neglect, Summit, Roland. Vol. 7:177-93 (1983). 'Too Terrible to Hear. Barriers to Perception of Child Sexual Abuse.' Testimony before the Attorney General's Commission on Pornography, November 20, 1985.

The Ultimate Evil: An Investigation into America's Most Dangerous Satanic Cult, Terry, Maury. Garden City, N.Y.: Doubleday, 1987. Unspeakable Acts, Hollingsworth, Jan. N.Y.: Cogdon and Weed, 1986. Απαγωγές A direct transnasal approach to the spenoid sinus, Griffith, H., B., et al., Technical note, J. Neurosurg, Vol. 66, page 920-924, 1987. Abducted: The Story of the Intruders Continue, Jordan, Debbie, and Mitchell, Kathy, Carroll and Graf, New York, 1994. Alien Discussions: Proceedings of the Abduction Study Conference held at MIT, Prichard, E., David, and Mack, E., John:. Cambridge, Massachusetts, 1994. Alien Abduction: The Inside Story. Blackmore, Susan, New Scientist, No. 1952, 19. November, 1994. Alien Magic: UFO Crashes-Abductions-Underground Bases, Global Communications, Hamilton, F., William III, 1996. A new Hypothesis of Alien Abductions, Cannon, Martin Biomedical Telemetry, Jutter, C., Dean, Wen, H., Ko., Spear, M., Thomas, Mackay, Stuart, Engineering in Medicine and Biology Magazine, March, 1993. Black Helicopters over America-Strikeforce for the New World Order, Keith, Jim, IllumiNet Press, Linburn, Georgia, 1994. Breakthrough-The Next Step, Strieber, Whitley: HarperCollins, New York, 1995. Connections-Solving our Alien Abduction Mystery, Collins, Beth, and Jamerson, Anna: Wild Flower Press, Newberg, Oregon, 1996. Cybergods, Lindquist, Lennart, Taylor, Evamarie, Naeslund Robert, Gruppen, Stockholm, Sweden, 1996. Electronic ID in Horses. Electronic ID, Inc., 131 East Exchange Avenue, Suite 116, Fort Worth, Texas 76106, USA. Findings of the MUFON-Abduction-Transcription-Project, MUFON International UFO Symposium Proceedings, Wright, R., Dan: Commonalities and Disparities1995. Into the Fringe, Turner, Karla, Berkley Book, New York, 1992. Lost was the Key, Haley, A., Leah: Greenleaf Publications, Tuscaloosa, Alabama, 1993. Mystery Helicopters, Adams, Tom: Paris, Texas, 1993. Operation Mind Control: Our Secret Government's War Against its Own People, Bowart, H., Walter, Dell Publishing Company, New York, 1978. Phantom Helicopters over Britain, Clarke, David, and Watson, Nigel, Fund for UFO Research (FUFOR), P.O. Box 277, Mount Rainer, Maryland 20712, USA.

Preliminary Findings of Project MILAB: Evidence for Military Kidnappings of Alleged UFO Abductees, Lammer, Helmut, MUFON UFO Journal, Nr. 344, December 1996 Project Open Mind: Are Some Alien Abductions Government Mind Control Experiments?, Wilson, Katharina. Psychic Dictatorship in the USA, Constantine, Alex,. Feral House, Portland, Oregon, 1995. Some Aspects of Anti-Personnel Electromagnetic Weapons, Guyatt, David, Earthpulse Flashpoints, Nr. 2, 1996. Taken: Inside the Alien-Human Abduction Agenda, Turner, Karla, Kelt Works, Roland Arkansas, 1994. The Alien Jigsaw, Wilson, Katharina: Puzzle Publishing, Portland, Oregon, 1993. The Andreasson Affair Phase Two, Fowler, Raymond: Englewood Cliffs, New York, PrenticeHall, 1982. The Controllers, Cannon, Martin The Revolution in Military Affairs and Conflict Short of War, Metz, Steven, and Kievit, James, Strategic Studies Institute, US Army War College, Juli 1994. Transmaxillary, Transnasal Approach to the Anterior Clivus: A Microsurgical Anatomical Model. Rabadan, A., et al.: Neurosurgery, 30(4), page 473-482, 1992. Transsphenoidal hypophysectomy, Hardy, J., J. Neurosurg., Vol. 34, page 582-594, 1971. UFO-Abductions: The Measure of a Mystery. Volume 1: Comparative Study of Abduction Reports, Bullard, E., Thomas, Bloomington, Indiana, 1987. UFO-Abductions: The Measure of a Mystery. Volume 2: Catalogue of Cases, Bullard, E., Thomas, Bloomington, Indiana, 1987. Underground Bases and Tunnels-What is the Government Trying to Hide?, Sauder, Richard, Dracon Press, 1995. Υγρή Αναπνοή Fluid Breathing, Science WebStarry Messenger Communications, Feedback, 1996. Survival of mammals breathing organic liquids equivalent with oxygen at atmospheric pressure, Clark, L. C., and Gollan, R.: Science 152, 1755-1756, 1966. Μικροκυματική Ακοή A Simple Telemetering System for Electrophysiological Data, Shipton, H.W., Electroencephlog. Clin. Neurophysiol. 12, 922, 1960. A Two Channel EEG Radio Telemetering System, Kamp, A. and Storm van Leeuwen, W., Electroencephalog. Clin. Neurophysiol., 13,803, 1961. An Observation on the Detection by the Ear of Microwave Signals, Airborne Instruments Lab (1956). Auditory Evoked Responses in Normal, Brain Damaged and Deaf Infants, Rapin, Isabella and Graziana, Leonard JNeurology (Minn,), 17:881- 894, 1967.

Auditory perception of radio-frequency electromagnetic fields Journal Acoustical Society of America, June 1982 pages 1321-1334 Chung-Kwang Chou and Arthur W. Guy Auditory System Response to Radio Frequency Energy, Frey, A.H., Aerospace Med. 32:11401142, 1961. Behavioral Sensitivity to Microwave Radiation, King, N.W., Justesen, D.R., and Clarke, R.L., Science, 172:398-401, 1971. Behaviors of the Rat, 1969.

King, N.W. unpublished doctoral dissertation. University of Kansas,

Biological effects and dosimetry of non-ionizing radiation: radiofrequency and microwave energies. New York. Plenus Press, 1983. Biological effects of electromagnetic radiation.Osepchuk, John M. et al. IEEE, 1986. Biological effects of microwaves. Baranski, Stanislaw. Stroudsburg, Pa. Dowden, Hutchinson and Ross, 1976. Carbon-Loaded Teflon Electrodes for Chronic EEG Recordings in Microwave Research Chou, C. K., and Guy, A.W. (1979a) Journal of Microwave Power, p 399-404 Characteristics of Microwave Induced Microphonics,Chou, C. K., Guy A. W., and galambos, R. (1977). Radio Sci. 12(6S), 221-227 Cochlear Microphonics Generated by Microwave Pulses Journal Microwave Power 10, 361-367 Chou, C.K. Galambos, R. Guy, A.W. and Lovely, R.H. (1975) Effects of Electromagnetic Fields on the Nervous System Chou, C.K. (1975). Phd dissertation, University of Washington, Seattle WA Fundamental and applied aspects of non-ionizing radiation. Michaelson, Solomon M. et al. Rochester International Conference on Environmental Toxicity, 1974. New York, Plenum Press, 1975. Generation of Acoustic Signals by Pulsed Microwave Energy, Sharp, Joseph C., Grove, H. Mark, and Gandhi, Om PIEEE Trans. Microwave Theory Tech., Vol. MTT-22, pp.583-584, 1974. Holographic Assesment of Microwave Hearing Chou, C. K., Guy, A.W. Foster K.R. Galambos, R. and Justesen D.R. (1980) Science 209, p 1143-1144 How to Construct a Miniature FM Transmitter, Thomas, D.E. and Klein J.M., Electronics, 32, 80, 1959Human Auditory System Response To Modulated Electromagnetic Energy Journal of Applied Physiology 17: pages 689-692. 1962 Frey,Allan Limits of exposure to radiofrequency fields at frequencies from 10 KHz - 300 GHz Canada. Environmental Health Directorate. Safety Code 6. 1991. Mammalian Auditory Response to 3.0 GHz Microwave Pulses, Cain,C.A. And Rissman, W.J. (1978) IEEE Trans Biomed. Eng. 25, 288-293 Microwave-Induced Auditory Response: Cochlear Microphonics Chou, C.K., Guy, A.W., and Galambos, R. (1976) Biological Effects of Electromagnetic Waves, Vol. I, HEW Publication, FDA 77-8010) pp 89-103

Microwave-Induced Auditory Responses in Guinea Pigs: Chou, C. K., and Guy, A.W. (1979b) Relationship of Threshold and Microwave-Pulse Duration Radio Science 14(6s), pages 193197 Microwave-Induced Cochlear Microphonics in Cats, Chou, C. K., Guy A. W., and Galambos, R. (1976b). Journal Microwave Power 11, 171-173 Microwave Auditory Effects & Applications, Dr. J.C. Lin Microwave Auditory Effects and Applications, Lin, James C., Charles C. Thomas Publisher, Springfield, IL, USA, 1978. Microwaved-Induced Acoustic Effects in Mammalian Auditory Systems and Physical Materials, Guy, Arthur W., Chou, C.K., Lin, James C., and Christensen, D., Ann. NY Acad. Sci., 247, 1975. Microwaves and Behavior, Justesen, Don R., Am. Psychologist, 30:391-401, 1975. Middle-Ear Structures Contribute Little to Auditory Perception of Microwaves Chou, C. K., and Galambos, R (1979). Journal of Microwave Power (1974) 14 pages 321-326 NATO Advanced Study Institute on Advances in Biological Effects and Dosimetry of Low Energy Electromagnetic Fields. (1981: Erice, Italy) . NATO Advanced Study Institute on Advances in Biological Effects and Dosimetry of Low Energy Electromagnetic Fields. (1981: Erice, Italy) . Physiological effects of noise. Welch, Bruce L. & Annemarie S. et al. New York, Plenum Press, 1970. Remote Recording of Physiological Data by Radio, Holter, N.J. and Gengerelli, J.A., Rocky Mt. Med. J., 46, 749, 1949. Sources of Electrocochleographic Responses as Studied in Patients With Brain Damage, Sohmer, H., Feinmessen, M., and Szabo, G., Electroenceph. Clin. Neurophysiol. 37:663-669, 1974. The Effects of Low-Level Microwave Irradiation Upon Reflexive, Operant, and Discriminative Ψυχιατρική Dirty Medicine, Martin J. Walker, Slingshot Pub. BPM, Box 8314, London WC1N 3XX, England. 1993. Foundations: Their Power and Influence, Wormser, Rene, The Devin- Adair Co. New York, 1958. Molecular Medicine for Physicians, Abraham Hoffer, Keith Pub., New Canaan, Con.1989. Psychiatrists - The Men Behind Hitler. Thos. Rφder, Volkar Kubillus and Anthony Burwell. Freedom Pub. Los Angeles, CA 98028 (Ph:800-307-1211). Psychiatry and the CIA: Victims of Mind Control, Weinstein, Harvey M., M.D., American Psychiatric Press, Washington, D.C., 1990. Psychiatry - The Ultimate Betrayal, Wiseman, Bruce, Freedom Pub. Los Angeles, 6331 Hollywood Blvd. Los Angeles, CA 90028. Pub 1995. p352.

Toxic Psychiatry - A psychiatrist speaks out, Braggin Peter, 1991, Martin's Press, New York.