[CeCeLib] the Dark Boss Series 1 - Wicked Encounter - Copy

TDBS1: Wicked Encounter Synopsis: Nykyrel Guzmano was like a phantom. He hides away from the shadows and control p eople from the dark corner of his huge mansion. He's the owner of Guzmano Corpor ation yet nobody had seen him, not even his shadow. Some believe that he is a ma n near to the grave, a man who's ugly and scared to be mocked. He is a mystery that needed to be solve. And Journalist Lechel De Villa will mov e heaven and earth to unravel Nykyrel's mysterious personality. By hook or by crook, Lechel will have her interview with him. Fudge the rumors, she will get the interview and her promotion. So she did what she have to do. In akyat niya ang gate ng mansiyon ni Nykyrel Guzmano. Inihanda niya ang sarili na makakita ang naaganas na nilalang sa loob o kaya naman uugod-ugod na na lalaki, pero mali ang akala niya o ang haka-haka ng mga tao sa labas ng mansiyon. The man in front of him who claim to be Nykyrel Guzmano was a handsome man, very handsome that her heart was nearly knocked out from her ribcage. A/N: I'll write this one when i get back :) Hope you like it. By September maybe :) DARK BOSS SERIES 1: WICKED ENCOUNTER PROLOGUE "MR. GUZMANO, kailan po kayo lalabas diyan sa bahay niyo? The Board of Directors wants to see you in person. We all need to see you." Anang Executive Assistant ni Nykyrel na si Daniel Mendoza sa kabilang linya ng telepono. Nykyrel rolled his eyes. People and their fucking annoying curiosity. Sa halip sa sagutin, pinatay ni Nykyrel ang tawag at i-te-next nalang niya ang s asabihin kay Daniel. He is a very hard working fella, Daniel deserve where ever he is now. Isa ito sa mga taong pinagkakatiwalaan niyang magpatakbo sa kompanya niya. Daniel will never betray him. Nykyrel knows that from the moment he saw the man helping an old man cross the street safely. Matagal na iyon, pero naaalala pa ni ya. 'Yon 'yong mga panahon na lumalabas pa siya, pero nang mawala ang ama niya, minabuti niyang manatili sa mansiyon niya. At least here, no one can harm him. No one. 'Tell them what i said the last time you called. N-O-P-E. Nope.' Then he hit the send button. Itinapon niya ang cell phone sa ibabaw ng kama saka hinubad ang lahat ng saplot at pumasok sa nakakonektang banyo sa silid niya. Nykyrel stared at himself in the mirror as he shaved his whiskers off. Mapait si yang ngumiti. He is a very handsome man. Thanks to his parents good genes. But he had been sca rred beyond belief. It may not be physically, but his scars runs too deep into h is very soul. Some of it is carved in his soul and heart, and it will never heal . Never. There was never a day in his life that he wasn't humiliated. I'm done. Ayoko nan g makisalamuha sa mga taong makikitid ang utak at mapanghusga. Ayaw niyang magin g parte ng lipunan na tanging inaabangan lang ay ang pagbagsak ng isa't-isa. Tinapos niya ang pagsi-shave saka naligo. Kailangan niyang magmadali, may tatapu sin pa siyang Report para sa susunod na Board Meeting. Not that he's going to at tend. As usual, si Daniel na naman ang gagawin niyang taga-pagsalita. He cannot speak for himself. **** A/N: Hope you like this story :) This will be different. I think. If you like to rtured heroes and all that stuff, read on. T

CHAPTER 1 "BAKIT sa tingin mo ay hindi pa nakikita si Nykyrel Guzmano sa labas ng bahay ni ya o sa kahit na anong gusali simula ng i-take over niya ang pamamahala sa kompa nya ng ama niya?" Tanong ng Editor-In-Chief ng Business Today Magazine kay Leche

l. Nagkibit-balikat si Lechel. "Ano naman ang paki ko kung ayaw lumabas ng lalaking 'yon sa lungga niya?" Pagtataray na balik tanong niya. "May mas marami pa tayon g importateng pinag-uukulan dapat ng pansin. Nykyrel Guzmano hates going out. Pe riod." Ano naman ang kinalaman niya sa lalaking 'yon? She write article about different foods in Philippines. And last time Lechel checked, hindi pagkain si Nykyrel Gu zmano. He's nothing but an old weirdo. Bumuntong-hininga si Mrs. De Leon, ang Editor-In-Chief. "Ms. Lechel De Villa, th at's why you are here, I want you to know the reason behind his aloofness to the world outside his mansion. Wala akong pakialam kung ayaw niyang lumabas sa lung ga niya, ang gusto ko malaman ay kung bakit." Lechel fought not to roll her eyes. "Ma'am, napaka-imposible po nang pinapagawa niyo. Ilang Journalist na ba ang ipinadala niyo para alamin ang sekreto ng lalak ing 'yon? Wala pa pong nagtatagumpay na gawin ang pinapagawa niyo." Hindi takot si Lechel na sagutin ang Editor-In-Chief dahil auntie niya ito. Pero sa loob ng opisina, kailangan tawagin niya itong ma'am bilang pagrespeto sa pos isyon nito sa opisina. Mrs. De Leon sighed. "I know, Lechel." Makahulugan itong ngumiti sa kaniya. "Hin di mo ba gagawin kahit pa promotion mo ang pag-uusapan natin kapag nagtagumpay k a? No writing about food anymore." Umawang ang labi niya, malalaki ang mga mata niya. "Totoo? Walang halong biro?" Lechel was agitated. Matagal na niyang gustong ma-promote, ito na ang pagkakataon niya. This is her o pportunity. This is her chance to prove herself that she can do the impossible. Tumayo siya mula sa pagkakaupo at ngumiti ng malapad. "Makakaasa kayo sakin, ma' am." Sumaludo pa siya bago lumabas ng opisina ng Editor-In-Chief. Excited na siyang simulan ang bago niyang assignment. At iyon ay alamin ang sekr eto ni Nykyrel Guzmano at ibunyag iyon sa publiko. Pagkatapos ay makukuha na niy a ang promosyon na pinakahahangad niya. Lechel wanted this promotion badly. She will move heaven and earth just to be pr omoted. Nang makarating sa cubicle niya, naroon na ang matalik niyang kaibigan, naghihin tay sa kaniya. Alam niyang tsismis na naman ang pakay nito dahil sa pagkakaalam niya, sampong cubicle ang layo nito sa cubicle niya. "Hey, Lechel, dear." Nakangising bati sa kaniya ni Jan Irish, ang matalik niyang kaibigan na tsismosa at may tupak yata sa ulo. "Bakit ka pinatawag?" Umupo siya sa kaniyang swivel chair at nakangiting tumingin kay Jan Irish. "New assignment." Mahinang tumili si Jan Irish. "Wow. It's been a long time since you were given a new assignment. Alam kong nasa food department palagi ang article na pinapagawa sayo." Maarteng pumilantik ang mga daliri nito sa hangin. "Anyhow, ano ang new assignment mo?" Lechel's smile never faltered. "Interview with Nykyrel Guzmano." Kaagad na nawala ang ngiti sa mga labi ni Jan Irish at naawang tumingin sa kaniy a. "Oh, my poor best friend." Hinaplos nito ang pisngi niya. "Good luck to you." Kumunot ang nuo niya. "Ha? Bakit good luck sa'kin?" Pinaikot ni Jan Irish ang mga mata. "Lechel, Nykyrel Guzmano is like a Phantom i n the Dark. He never leaves his house, he doesn't have maids, he's rotten old ma n and he smells like shit." Mas lalong lumalim ang gatla sa nuo niya pero hindi niya maiwasang matawa. "Smel ls like shit?" She laughed a little. "Saan mo naman nakuha ang mga impormasyong yan?" Jan Irish pointed Johann. Isang Journalist na gustong manligaw sa kaniya mula pa noon. "Sa kaniya, kaya naman mag-ingat ka. Okay? Baka kainin ka no'n ng buhay. Kawawa ka naman. Mababawasan ang magaganda sa mundo." Johann has also been assigned to make an article about Nykyrel Guzmano. Pero pur o kasinungalingan at kalokohan ang nakasulat doon. Mukhang nagalit pa yata ang G uzmano Corporation at hininging mag public apology si Johann. Mabuti nga at hind

i pa ito sinisesante ni Mrs. De Leon. Lechel rolled her eyes. "I'll be fine. At kung mabaho siya tulad ng sinabi mo, e di magdadala ako ng mask." Pabiro niyang sabi. "Bahala ka kong ayaw mong maniwala." Tumikwas ang kilay nito saka bumalik sa cub icle nito. Jan Irish had been her friend since College. Pareho sila ng kurso at pareho sila ng kaagad na natanggap ng mag-apply sila rito sa Business Today Magazine. The wo rst part of being a journalist is writing about food. Wala naman siyang galit sa mga pagkain, pero ang gusto niyang isulat ay iyong mga importanteng bagay sa mu ndo. Tulad nalang ng mga nangyayaring sakuna o kaya naman mga pangyayaring nakak a-drain ng dugo sa utak. Bumuntong-hininga si Lechel at isinandal ang likod sa swivel chair niya. She stared at the screen of her computer. And then she started typing on Google search engine. Nykyrel Guzmano. She hit enter. Maraming article na naglabasan tungkol sa lalaki pero ni isang larawan ay wala s iyang nakita. Ang daming haka-haka sa bawat artikulo na nababasa niya. According to one article, Nykyrel Guzmano is an old man. A rotten old man. Ang i bang article naman ay si Nykyrel daw ay isang pangit na lalaki kaya takot itong lumabas sa malaking mansiyon. She grimaced. Hindi na niya alam kung ano ang totoo sa hindi. Napakaraming artik ulo na nababasa niya na hindi kapani-paniwala. But who is she to say that those articles are fraud? Ni wala nga siyang alam ni isang impormasyon tungkol kay Nyk yrel Guzmano. As Lechel search and read articles, she stumbled on the address of his huge blac k mansion. Totoo kaya ang address na 'to? Block D. The only mansion in the top of the Hill. Gentlemen Village. That's where Nykyrel Guzmano lives. Of course, alam niya kung nasaan ang Gentlem an Village. Ang village na iyon ay kapareha ng Bachelor's Village, tanging mayay aman lang ang nakakabili ng bahay roon. But unlike Bachelor's Village, Gentleman 's Village only sells house and lot to men. It's kinda sexist, but who cares? Th ose men are Billionaires and hotter than the sun itself. They make a mockery of Prince Charming. Whoever live in Gentleman's Village is far from being a Prince Charming. Lahat y ata ng lalaking nakatira roon ay mga babaero. Those men have histories of breaki ng innocent women heart and dumping it on the garbage can. If you don't want your heart to be broken, better stay out of that Village, and out of those men's sight. Matiim na tinitigan ni Lechel ang larawan kung saan naroon ang mansion na pag-aa ri ni Nykyrel Guzmano. Napakaganda niyon. Nakakalulang tingnan. The mansion look s like a magnificent palace from the outside, ano pa kaya kung makapasok siya sa loob. Baka ma-lock jaw siya sa kung ano man ang nasa loob ng mansiyon. Lechel sigh and massage her nape lightly. "Mukhang mahihirapan ako sa isang 'to. " Pagkausap niya sa sarili saka umalis sa cubicle niya, dala-dala ang pinakamaha l na yatang shoulder bag na pag-aari niya. Jan Irish was at Lechel side in an instant. "Saan ka pupunta?" Tanong nito. "Mag-uumpisa ka nang mag-imbestiga?" Tumango siya at bumuntong-hininga. "Mukhang mahihirapan ako sa isang ito. Nykyre l Guzmano is not a food with a missing ingredient. He's like part of the menu, p ero hindi puwedeng order-rin kasi out of stock. May suggestion ka na makakatulon g sa'kin?" Jan Irish grinned like a Cheshire cat. "Start with the Executive Assistant of Gu zmano Company. Ang alam ko, close silang dalawa." Tinaasan niya ng kilay ang kaibigan. Nakapagtataka na may alam ito. "Paano mo na man nalaman 'yon?" Jan Irish rolled her eyes at Lechel. "Friend, baka nakakalimutan mo kung sino an g kaharap mo." Walang pagmamalaki ang boses nito. She's stating a fact. And yes, Lechel always forget who Jan Irish is. Napakadaling makalimutan kung si no talaga si Jan Irish, she doesn't act like who she really is. Instead, Jan Iri sh acts like a lunatic who just came out from mental. She is one of the person s

he knew who have a softy heart but with hard core. Nice combination. Humugot ng isang malalim na hininga si Lechel. "Wish me luck, Irish." Bahagyang tinapik nito ang pisngi niya. "You'll survive. Ikaw pa." Nginitian niya ang kaibigan saka nagpatuloy sa paglalakad patungong elevator. Is a lang ang dereksiyong nais niyang tahakin ngayon, iyon ay ang dereksiyon patung o sa Guzmano Company. NYKYREL was preparing himself a decent lunch, when his phone rang. Kaagad siyang nainis ng marinig ang tunog na iyon. Alam niyang si Daniel iyon at kukulitin na naman siya nito tungkol sa Board. They can fuck themselves, thank you very much! Nang natapos ang pag-iingay ng cell phone niya, i-ti-next niya ang tumawag. It was Daniel, all right. 'What?!' Nykyrel hit send. Mabilis ang naging reply ni Daniel. 'Mr. Guzmano ... kasi, may babaeng nagtatano ng ng mga bagay-bagay tungkol sayo.' Nykyrel grimaced and replied. 'Fucking reporters.' 'Paano mo naman ho nalaman na reporter siya?' Reply ni Daniel sa mensahe niya. Itinirik ni Nykyrel ang mga mata at nag reply. 'Why would she ask question about me? Reporters do that. Hindi ba sila napapagod na magtanong kahit wala naman si lang kasagutan na natatanggap' After a couple of second, Daniel replied. 'Mr. Guzmano. This one is persistent. She even asked for your address.' Nothing's new. Nykyrel Thought. Kahit pa malaman ng mga ito ang bahay niya, walang makakapasok sa loob ng mataas niyang gate. Baliw lang ang aakyatin ang gate niya, sa kaalamang may isang Big Bulldog na aso na naghihintay sa baba para lapain ito. 'Tell me who this person is. Call me.' Nykyrel send his message. A couple of seconds later, Daniel was calling him. Nykyrel answered the call but he did not speak. Tumikhim lang siya para ipaalam rito na nakikinig siya. "Ang pangalan niya ay Lechel De Villa, isa siyang Journalist sa Businessmen Toda y Magazine. Mukhang siya ang naatasan na interview-hin kayo. Ulit. Hindi ito ang unang beses na nagpadala sila ng tao para ma interview kayo. The same Magazine had sent more than ten Journalist, they all failed, as you know. But this one se ems different; she's persistent and more determined to talk to you. That is a da ngerous trait of a Journalist." Nykyrel sighed and end the call. He texted Daniel again to answer. 'She can be persistent and determined, but the gate of my mansion will stay close for everyone.' Hindi na niya binasa ang reply ni Daniel sa mensahe niya. Pinagpatuloy niya ang pagluluto niya ng pananghalian. He needs to eat. Hindi siya mabubuhay kung puro junk food at alak ang laman ng sikmura niya. Not that I'm planning to live longer. Nykyrel thought before flipping the sunny side up egg in the air and he curse when it landed on the floor. Great! Just fucking great! Naiinis na iniwan niya ang kusina. Cooking is really not his thing. Nagtungo siy a sa bar na nasa entertainment room niya saka nagsalin ng brandy sa baso. As Nykyrel drink his brandy, he opens his very wide flat screen TV and then chan ged the channel into Discovery Channel. The show is 'Stripping the Cosmo' and he likes to watch it, so he did. Wala siyang pakialam sa nangyayari sa labas ng mansiyon niya. Wala siyang pakial am hanggat walang nanggugulo sa kaniya. Couple of hours later, his dog, Dazner, started barking so loud. Sa halip na bal iwalain, nagsalubong ang kilay niya. His dog would not bark for no reason. Sino kaya ang pangahas na naglakas ng loob na akyatin ang gate ng bahay ko? "ARE you crazy?" Pasigaw na tanong ni Jan Irish habang nakatingin sa kaniya na p ara bang napugutan siya ng ulo. Lechel rolled her eyes. "Ito lang ang tanging paraan, okay? Sinunod ko ang suhes tiyon mo, pero wala namang ibinigay na impormasyon ang Executive Assistant na 'y

on." Tiningala ni Jan Irish ang mataas na itim na gate. Narito sila ngayon sa labas n g mansiyon ni Nykyrel Guzmano at nagbabalak siyang akyatin ang gate. Nope. Scrat ch that. Hindi siya nagbabalak, talagang gagawin niya. Nang wala siyang makuhang kahit na ano sa Executive Assistant, pinuntahan niya s i Jan Irish sa opisina at nagpasama rito sa bahay ni Nykyrel Guzmano. His house is on top of the hill. Alone. Para iyong hunted mansion. She's scared but she needed the promotion. And she's going to do what she has to do in order to get that. "Sa tingin mo aabot ka sa tuktok ng gate na 'to?" Tanong ni Jan Irish habang nak atingin pa rin sa mataas na gate. "Sigurado kang hindi ka nagpapakamatay?" Inirapan niya ang kaibigan at tiningala ang gate. "Kaya ko 'to." Inayos niya ang shoulder bag na nakasukbit sa balikat niya na ang laman ay cell phone niya, charger, headset, suklay, Such a flirt Victoria Secret lotion and bo dy mist, HBC Face powder, ball pen, post it note na kulay neon green saka isang high-tech na recorder na kabibili lang niya nuong nakaraang taon pero ngayon lan g niya magagamit. "Wish me luck." Ani Lechel kay Jan Irish saka nag-umpisa na siyang akyatin ang m ataas na gate. Sa bawat pagtaas niya, palakas ng palakas naman ang kaba na nararamdaman niya. N ang makarating siya sa tuktok, hindi siya tumingin sa baba baka mahimatay at tul uyan na nga siyang mamamaalam sa mundo. Ang ginawa niya, nag concentrate siya sa pagbaba ng gate. Hindi pa siya nangangalahati sa pagbaba ng makarinig siya ng nakakatakot na kaho l ng aso. At mula sa sulok, biglang may lumabas na kulay itim na aso, halos kasi ng laki yata niya ang hayop at ang hahaba ng pangil habang nanlilisik ang mata s a kaniya. "Shit!" Lechel cursed under his breath. "Shoo! Lumayo ka sakin! Shoo!" Sigaw niy a sa aso na nakalabas ang pangil. Mahigpit siyang napakapit sa gate, ayaw niyang bumaba baka maabot siya ng aso. S iguradong lalapain siya. "Isa talaga akong malaking honghang!" Naiinis na sabi niya sa sarili saka pinand ilatan ang aso na panay parin ang tahol sa kaniya. The dog never ceased barking even after minute had passed. And then the large do uble door of the mansion sudden flew open and an angry handsome man came out. His eyes held fury and disgust as he looked deep into Lechel eyes. And for a spl it-second, nakalimutan ni Lechel ang aso. Napatitig siya sa napakaguwapong nilalang na nasa harapan niya. Oo nga at galit ito pero mas dumagdag iyon sa angkin nitong karisma. He has soft, deep, lazy brown eyes. Square jaw. Broad shoulder. His body is ripp ed with enough muscle to be Abercrombie and Fitch Model. He's tall, dark, and ju st downright gorgeous. Lechel can't take her eyes off of the handsome man. Hanggang sa mataas na tumalo n ang aso at sinakmal ang napakaganda niyang mga binti. Bago pa maramdaman ni Lechel ang sakit ng pagkagat nito, nawalan na siya ng mala y sa sobrang takot. A/N: M

CHAPTER 2 NYKYREL cursed when the woman fell into the ground with a thud. Itirik niya ang mga mata saka hinawakan sa leeg ang aso niya para pigilan itong sakmalin ulit an g babae. The woman was wearing denim short and a simple t-shirt. Napatitig siya sa paa na sinakmal ng alaga niyang aso, Pity. Those legs were delectable looking. With that thought, Nykyrel grimaced. Matagal-tagal na rin pala simula ng huli si yang nagparaos sa isang babae. It's been a fucking year. Kaya siguro ganoon siya mag-isip.

Nykyrel sighed then patted his dog's head. Good boy. Pinangko niya ang walang malay na katawan ng babae, dumudugo ang sugat nito. Wal a siyang pakialam kung ano man ang mangyari sa babae pero ayaw naman niyang mama tay ito sa loob ng bahay niya. It's her fault that she was bitten. Ihiniga niya ang babae sa mahabang sofa sa sala niya saka kumuha ng malinis na t ubig at pamunas. Pagkatapos niyang linisin ang sugat ng babae, naiinis na kinuha niya ang first aid kit saka kinuha roon ang gamot para hindi kumahol ang babae pagkalipas ng ilang araw. It's for anti-rabies vaccine. Pagkatapos niyang isalin ang vaccine sa syringe, binalikan niya ang babae. This is too much work, damn it! Nykyrel sigh as he injected the anti-rabies to the unconscious woman. Why the hell am i doing this? Naguguluhang tanong niya sa sarili. He should be s ending the woman out. Umiling-iling si Nykyrel. Hindi niya maintindihan ang sari li niya. He heaves a deep sighed and stared at the woman's face. Underneath those eyelids was a dark chocolate color eyes. Matangos ang ilong nit o at natural na mapula ang labi. She has a heart shape face and burgundy color h air. All in all, she's very pretty. And pretty women are dangerous. I really must send her away the moment she wakes up. Fuck! NAGMULAT ng mata si Lechel. She's aware of the pain in her left leg. Dahan-dahan siyang bumangon saka tiningnan ang masakit niyang paa. Malinis na ang sugat. Who would... that man! Mabilis niyang inilibot ang paningin niya, hinahanap ang guwapong lalaki. Tumigi l ang mga mata niya sa pang-isahang sofa. There, a handsome man sits, motionless and emotionless. Tumikhim siya, "hi." She squeaked. Walang buhay ang mga mata na tumingin sa kaniya ang lalaki saka may ipinakita sa kaniyang white board na may nakasulat na: GET THE FUCK OUT OF MY HOUSE! Nagsalubong ang kilay niya sa inis dahil sa nabasa. That was so rude! At bakit i susulat nito iyon. Can't this man speak? Pinukol niya ito ng masamang tingin. "Baka nakakalimutan mo na sinakmal ako ng a so mo! The least you could do is take care of me." The man rolled his eyes, and then he started writing in the white board. Pagkata pos nitong magsulat, ipinakita nito iyon sa kaniya. 'FUCK YOU! YOU'RE THE ONE WHO ENTERED MY HOME. IKAW ANG PUMASOK NG WALANG PAHINT ULOT. KAYA WALA AKONG RESPONSABILIDAD SAYO. KAYA UMALIS KA NA!' Paulit-ulit na binasa ni Lechel ang nakasulat sa white board. Hindi niya mapigil ang matawa. Ano ba ang problema ng lalaking 'to? Tumingin siya sa lalaki na parang sinusuri ito mula ulo hanggang paa. "Pepe ka b a? Sino ka? Anong pangalan mo?" Pinukol siya ng masamang tingin ng lalaki saka nagsulat na naman sa white board. 'I'M NYKYREL GUZMANO. NOW, FUCK OFF AND GET OUT OF MY FUCKING HOUSE!' Nanlaki ang mga mata niya sa nabasa. Ito si Nykyrel Guzmano? Akala niya mabaho i to? What the hell?! "Oy! Ikaw si Nykyrel Guzmano? Puwede ka bang ma interview?" Tanong niya kaagad. This is her chance. "Kailangan kitang makausap. That's why I'm here. Sorry if i trespassed. I just need to talk to you-" Naputol ang sasabihin ni Lechel ng naiinis na tumayo ang lalaki at walang sabi-s abing pinangko siya. Lechel was lost the very moment his arms cradle her. Good heavens! Ang bango ng lalaking 'to. Parang gusto niyang ikiskis ang sarili sa lalaki para makuha niya ang amoy nito. Marahas niyang ipinilig ang ulo. Ano bang nangyayari sa kaniya? This man is so d evilishly handsome! At naapektuhan siya sa kaguwapuhan nito. Mabilis at malakas ang tibok ng puso niya. Siguro may engkanto ang bahay na 'to kaya nakakaramdam ako ng ganito. Lechel rea soned with herself. Tama. 'Yon nga ang rason. Napakalaki ng bahay na 'to. Malama ng may multo rito. Naputol sa pagiisip si Lechel ng marinig niyang bumukas ang pinto saka walang sa

bi-sabing binitiwan siya ng lalaki, sa labas ng pinto ng mansiyon nito, dahilan para mapaupo siya sa sahig, Lechel glared at Nykyrel Guzmano. Nanlilisik ang mga mata niya sa galit. "Walang modo! Muntik nang ma-dislocate ang buto ko sa pigi dahil sa ginawa mo!" She spa t at the man standing emotionless in front of her. Kung nakakamatay lang ang tin gin... bakit ba naging guwapo pa ito? "Letse ka! Hayop-" she abruptly stops, "na ririnig mo ba ako? Diba kapag pepe, bingi rin?" Pinandilatan siya ng lalaki saka malakas na binalibag pasara ang pinto. Napasimangot na sumadal siya sa nakasarang pinto at hinimas ang medyo nananakit niyang pigi. Peste ang lalaking 'yon! Walang modo! Walang puso! Bumaba ang tingin niya sa kaniyang paa. Namamaga iyon nararamdaman niyang nanana kit na. Kinagat niya ang pang-ibabang labi saka ipinikit ang mga mata. She felt tired all of the sudden. She felt her leg getting numb. Haixt. Dahan-da hang nawalan ng malay si Lechel. NAPABALIKWAS ng bangon si Lechel ng magmulat siya ng mata at napansin niyang nas a estranghero siyang silid. The last time Lechel remember, she closed her eyes while leaning on the door. Nasaan ako? Tanong niya sa sarili saka umalis sa pagkakahiga sa kama. Lechel looked back at the bed. It's a King size. Color black like the rest of th e things in the whole bedroom. Umawang ang labi nita. Hindi kaya ... hindi kaya nasa isa akong silid ng mansiyo n ni Nykyrel Guzmano? Creepy! Dahan-dahan siyang lumabas sa silid at pasilip-silip sa paligid habang naglalaka d. Napatigil sa paglalakad ng dahan-dahan si Lechel ng makarinig ng tunog galing sa hindi kalayuan. Mabilis siyang nagtungo roon at nakita niya si Nykyrel Guzmano. Honestly, she was beyond shock. Akala talaga niya ay matanda ito o kaya naman pa ngit na mabaho. Pero nagkamali siya. His eyes were the most adorable liquid brow n. His lips were the most kissable plum. His ripped body was the most seductive flesh in the world. Oh, and his attitude ... it sucks. Bumuga siya ng marahas na hangin dahilan para mapalingon sa kaniya ang lalaki. She smiled, but it turns into a grimace. "H-Hi." Tumaas ang kilay ni Lechel ng makitang may hawak itong white board at sinusulata n iyon, pagkatapos ay ipinakita nito sa kaniya ang nakasukat doon. 'FUCK OFF, WITCH!' Naningkit ang mata niya sa inis. "At talagang may pandamdam ka pang ginamit. Hmp ." Paika-ika siyang naglakad sa Island counter kung saan nakahilig ito roon at u miinom ng Beer habang matalim ang mata na nakatingin sa kaniya. Tumikhim siya saka sinubukang tumayo ng tuwid pero napapangiwi siya sa sakit. Hi ndi pa niya kaya. Bwesit ang asong 'yon! Lechel sighed and raise her chin up at the intimidating man in front of her. "Mr . Guzmano, I'm Lechel De Villa." Inilahad niya at kamay. Nang hindi nito tinangg ap ang pakikipagkamay niya, naiinis na ibinaba niya ang kamay at namaywang. "Loo k, I'm just here to ask you some questions. And then I'm out. Kailangan lang kit ang ma-interview para ma-promote ako-" Tumigil sa pagsasalita si Lechel ng makitang nagdilim ang mukha ni Nykyrel Guzma no. She gulped. "Please, Mr. Guzmano. I need this promotion to-" tumigil ulit siya s a pagsasalita kasi humakbang palapit sa kaniya ang lalaki at tumigil lang ito ng ilang dangkal nalang ang layo ng mga mukha nila. "M-Mr. G-Guzmano..." Lechel can't look away from his deep lazy eyes. Para siyang nahihipnotismo na tu mingin doon. His eyes were magnetic and she's being magnetized. She can't look a way! I should slap myself to wake up from this ... whatever this is called. A loud squeal escape Lechel lips when Nykyrel Guzmano abruptly slip his arms aro und her waist and around her mid-thighs, then he was carrying her, bridal style. "Hoy! Ibaba mo ako!" Sigaw niya habang pinagtatatampal ang dibdib at balikat ng lalaki. "Put me down, you brute!" Kahit anong sigaw niya, mas naging mahigpit lang ang pagkakakarga sa kaniya ni N ykyrel Guzmano. Hanggang sa makarating sila sa silid na pinanggalingan niya kani

na, hindi talaga siya binitiwan ng lalaki. Nykyrel Guzmano quietly laid her on the bed. And then he handed him his very exp ensive phone. Kinunotan niya ng nuo ang lalaki saka bumaba ang tingin niya sa cell phone na ma lapit sa mukha niya. "Ano?" Tanong niya sa lalaki. The man didn't speak. Pepe nga diba? Basta iniabot lang nito sa kaniya ang cell phone saka tumayo sa gilid ng kama na parang may hinihintay. Nakatingin lang si Lechel sa screen ng cell phone nito ng ilang minuto saka napa pantastikuhang ibinalik ang tingin kay Nykyrel. "Gusto mong mag selfie ako gamit ang cell phone mo?" Biro ni Lechel. Hindi kasi niya maintindihan ang gusto nitong ipahiwatig. Nykyrel rolled his deep lazy eyes and snatch his phone from her hand. He started typing and then he gives her back the phone. Napatitig ulit siya sa screen at tumaas ang dalawa niyang kilay ng mabasa ang na kasulat sa new message in capital. 'PUT YOUR NUMBER.' Understanding dawn on Lechel's face. Ohh. 'Yon pala ang ibig sabihin nito. Tiningala niya ang lalaki. "Ano ba ang pinaglalaban mo? Bakit palaging capital l etters ka kapag nagsusulat? Ano 'yon, para intense?" Pagtataray niya saka inilab as ang cell phone niya sa bag na nasa uluhan ng kama. Lechel typed her number on Nykyrel's phone, she save it under the name 'Lechel D .', and then she handed it back to him. "Hayan na ang number ko." Umismid siya. "Ano naman ang paggagamitan mo sa number ko, ha?" Mataray niyang tanong. Wala siyang pakialam kung ito ang susi para ma promote siya. Nakakainis ang ugal i nito. Hindi man ito nagsasalita, halata namang bossy masyado. Pft! Buwesit. Nykyrel didn't answered her, of course. Hindi na 'yon shocking. Hindi man nito k i-non-firm, alam niyang pepe ito. Duh! No wonder he doesn't go out at all. The w orld can be harsh to differently abled person. He started tapping his phone and then her phone beeped. Bumaba ang tingin niya sa cell phone niya na nasa ibabaw ng kama, sa tabi niya. It's a text from an unknown number. Nagtaas siya ng tingin kay Nykyrel, naglalak ad na ang lalaki palabas ng silid na iyon. Lechel picked up her phone and open the message. 'Rest or I'll let my dog bite you again.' Napakurap-kurap siya at matagal na napatitig sa pinto na nilabasan ng lalaki. Al am niyang galing iyon kay Nykyrel Guzmano. Ang walang modong aso lang naman nito ang tumikim sa maganda niyang legs. Mukhang may puso naman pala ito. One-fourth nga lang. Nawawala ang three-fourth. NAPATIGIL sa paglalakad si Nykyrel ng tumunog ang cell phone niya. Binuksan niya ang inbox at napakunot ang nuo ng makitang galing iyon kay Lechel D. He opened the message. 'Thanks :)' His eyes widen at the woman's reply. Hindi siya sanay na may nagpapasalamat sa k aniya. People never thanked him; they used him, to get what they want. Anger rose inside him. Bakit ba hinayaan niyang manatili ang babaeng yon sa baha y niya? Dapat pinalayas na niya ito. Dapat pinakagat ulit niya ito sa alaga niya ng aso. But he knew better why he let that woman stay. Nang buksan niya ang pint o ng bahay niya, at nakita ang walang malay nitong katawan. Something inside him shifted. He can't let the woman die. His heart was just broken and tattered, no t gone. Kaya pinangko niya ang babae patungo sa isa sa mga guest room ng bahay n iya at nagdesisyon siyang palalayasin niya ang babae kapag maayos niyang na-i-in ject ang natitira pang dalawang vaccine ng anti-rabies. Nice plan. But she thanked you. Ipinilig niya ang ulo para mawala ang estrangherong emosyong naramdaman niya nga yon-ngayon lang. Lechel De Villa is not different from those people outside his mansion. She will just use him, and then discard him when she already gets what she wants... and that's an interview from him.

A devious smilestretched Nykyrel's lips. No interview for you, Ms. Lechel De Vil la. Let's seehow long you'll last. A/N: Hanggang sa uulitin, CCBells. Hehe. Sana nagustuhan niyo ang update ko. Tha nkies po :)

CHAPTER 3 LECHEL was beyond pissed! Pagkatapos siyang ideposito ng hinayupak ng lalaking ' yon dito sa silid, iniwan siya at hindi man lang bumalik para magdala sa kaniya ng pagkain. Nagugutom na siya, nanlalagkit ang katawan dahil hindi pa siya nalil igo at masakit ang paa niya na kinagat ng hayop na 'yon na pag-aari ni Nykyrel G uzmano! Just the man she wants to see. Pero anong ginawa ng kumag na 'yon? He couldn't even feed her! I am mad! She fumed. Paika-ika siyang lumabas ng silid. Bubulyawan talaga niya ang lalaking yon kapag nagkita sila. Isang araw na ang nakalipas mula ng iwan siya ng lalaking 'yon sa kuwarto. Ngiwi siya ng ngiwi sa bawat hakbang niya. Nang makarating siya sa kusina ng man siyon, wala roon ang binata. Good. Kasi nagugutom na siya. Baka hindi siya matun awan kung naroon ito. Nagtungo siya sa refrigerator at natigilan ng may mabasang pangit na sulat kamay sa isang bondpaper na nakadikit sa pinto ng ref. Tinanggal niya sa pagkakadikit ang bond paper saka binasa ang nakasulat. Witch of a woman, Don't you dare eat my foods inside! If you do, there's a pen and paper in the is land counter, write down every food that you have eaten. Why? Because you're goi ng to pay for it. *Imagine me smirking* Now, be a good witch and return to your fucking room! P.S. i already injected you the first vaccine of anti-rabies. May natitira pang dalawang injection para hindi ka bigla nalang kumahol tulad ng aso ko. *smirking again* but it would be such a pleasure for me if you leave my mansion right now . Don't go back or my dog will be biting that other delectable leg of yours. -N.G. Lechel glared at the letter. That jerk! Akala siguro nito basta-basta siya mapap aalis? Well, he should think again! Aalis lang siya rito kapag na-interview na n iya ito. I will have that interview! Damn it! Binuksan niya ang refrigerator at kumuha roon ng isang slice na cake at isang ba song fresh milk. Yan lang ang tanging pagkain na naroon, ang iba ay puro na mga beer at iba pang uri ng alak. Before leaving the kitchen, she made sure to write some nasty curses on the pape r lying on the island counter. Nakangising bumalik siya sa kuwarto niya. Masaya siya sa ginawa niya. Akala sigu ro ng lalaking 'yon susundin niya ito. Hmp! Mamamatay muna ito bago mangyari iyo n. Nykyrel's handsome face crossed her mind. Sayang ang guwapo pa naman niya. Wala nga lang modo saka ang sama ng ugali. Anong klaseng tao ang gugutomin ang bisita niya? Well, she's not really a visitor. Inakyat niya ang gate ng bahay ni walan g modo. That doesn't make her a visitor. Isa siyang bwesita. Lechel gasped, and then rolled her eyes. Kahit na isa siyang bwesita, hindi pa r in tama ang inaasal ng lalaking 'yon. Hindi talaga! Umupo siya sa gilid ng kama saka kinain ang kinuha niya sa ref. Speaking of ref, napangisi siya. Ano kaya ang reaksiyon nito kapag mabasa ang isinulat niya sa papel na iniwan ni to sa island counter? Lechel giggled evilly. Oh, she would like to see his angry face. NAGTUNGO si Nykyrel sa kusina para kumuha ng makakain. He's starving. Buti nalan

g may natira pa siyang cake sa ref. He actually saves it for himself, in case he gets hungry. Napatitig siya sa pinto ng ref. He smirked when he saw his note nowhere to be se en. Mukhang nabasa na nang babaeng yon ang sulat niya. Good. That woman is a witch. He believed so. Siya, na ayaw ng ibang tao sa bahay niya ay nagpapasok ng babaeng hindi nga niya kilala. Why is that? Yeah. Just because she's pretty. Said his idiot subconscious. Yeah. That woman is really pretty, but a woman with a face like that is dangerou s. Nykyrel opened the refrigerator and his eyebrow furrowed. Nawawala ang cake niya ! Pero narito lang 'yon kagabi. Sino naman ang kukuha no'n- realization hit him. That witch! He gritted his teeth. Malakas na isinara niya ang pinto ng ref at lumapit sa island counter para tingn an ang papel na naroon. He read the content of the paper. Mr. Satanic ... oops! I mean, Mr. Guzmano. With all my heart, i want to say ... fuck you and your bad attitude. Isa kang alagad ni satanas na dapat nasa impyern o ngayon. How dare you starve me! Jerk! Bastard! Argh! I hope your bad attitude drowns you and kill you afterwards! P.S. thanks for the cake and fresh milk. They're delicious. -Ms. Lechel De Villa. Nykyrel gaped at the letter. Sumusobra na talaga ang babaeng 'yon! Pagkatapos ni ya itong alagaan, kinuha pa ang cake niya! He stomped his foot towards that woman room. Nasa first floor ang silid nito sam antalang sa kaniya ay nasa fourth floor. Wala siyang pakialam kung gutom ito. Sh e was the one who entered his house, climbing his effing gate! And she dares to blame him for her starvation?! That witch is really trying to test his patience. He opens the door to the woman's room and push it. Pumasok siya at naningkit ang mata niya sa inis. There she is. Comfortably sitting on the bed, looking so dar n pretty while eating his cake. His Cake! A part of his body stiffened at the sight of him... the part between his legs. D amn! Kapag nakikita niya ang babae, kaagad na nagri-react ang bagay na nasa gitn a ng mga hita niya. And I'm fucked up if this continues. NAG-ANGAT ng tingin si Lechel kay Nykyrel. Halata ang galit sa mukha nito habang nakatingin sa kaniya. She sighed and explained. "Look, I'm hungry. Kinuha ko lang 'yong cake kasi ito lang naman ang pagkain do'n." Dumilim ang mukha nito habang naglalakad palapit sa kaniya. Lechel expected him to shout, nakalimutan niyang pepe pala ito. He couldn't shou t at her but his dark feature is scaring her. Sa bawat hakbang nito palapit sa k aniya, palakas ng palakas ang kabog ng puso niya. "Look, Nykyrel-" He growled and she shut her mouth. Kinuha nito ang cell phone sa bulsa at galit na nag-type. Seconds later, her pho ne beeped. Inabot niya ang cell phone sa night stand saka binuksan ang inbox niya. It's a message from Nykyrel. He saved his number under the name 'Mr. Mute the Ho ttie'. Binuksan niya ang menasahe at binasa. 'You're testing my patience witch! You ate my cake!' Itinirik niya ang mga mata saka tumingin kay Nykyrel na nakadikit na ang paa sa gilid ng kama. "Hindi mo ako pinakain kagabi, ano sa tingin mo ang gagawin ko?" Tinaasan niya i to ng kilay. "Look, Mr. Satanic, kasalanan mo rin naman 'to e! Hindi mo ako pina kain kagabi!" Mukhang mas galit ito ngayon habang nagta-type ng mensahe para sa kaniya. Seconds later a new message arrived. 'Did you just call me Mr. Satanic again?'

Napakagat labi siya at nakangiwing tumingin kay Nykyrel. "Ahm," tumikhim siya, " ah, kasi, m-mukha ka naman talagang Satanic." Palusot niya, "you're not handsome ." That was a lie. "Tapos pangit pa ang ugali mo. Ano sa tingin mo ang iisipin k o sayo?" He texted her again. Seemingly getting madder every passing second as he type. 'Did you just call me ugly? You'll pay for that.' Napalabi siya saka nagtaas ng tingin sa binata. She lied. He wasn't ugly. He is handsome ... downright gorgeous. Lechel breathing hitched when Nykyrel put his one knee on the bed, leaning close to her. Bigla siyang napaatras hanggang tumama ang likod niya sa head board ng kama. "Mr. Guzmano-" Her heart beats louder. "Nykyrel, stop-" her whole body froze. Halos isang hibla nalang ang layo ng mukha nila ng binata. Naamoy niya ang amoy alak nitong hininga. Whiskey. Nararamdaman niyang parang may nagliliparang paruparu sa loob ng tiyan niya habang palapit ng palapit ang lalaki sa kaniya. This is the first time a man had ever made her feel like this. Damn! One wrong move and they will be kissing. Nakita niyang bumaba ang tingin nito sa bahagyang nakaawang niyang mga labi. She saw him gulped with a hungry glint in his eyes. Is he going to kiss me? Wrong question, but damn her to hell. She wanted him to kiss her. Nararamdaman n iya 'yon. Oh God. What's happening to me? Gusto niyang lumapat ang mga labi ng b inata sa mga labi niya. Wala siya sa tamang pag-iisip! And his addicting smell is making her mind goes i nto haywire. Bumaba ang tingin niya sa mga labi nito. He rolled his tongue over his dry lips. And her belly quivered in response. Nagtaas siya ng tingin. "Nykyrel-" He pressed his lips on hers making her gasp in surprise. Sinamantala nito ang ba hagyang pagbuka ng bibig niya, ipinasok nito ang dila sa loob. She groaned at the taste of him. Everything faded. Nakalimutan niya ang inis sa binata. Nakalimutan niyang ginutom siya nito. In that moment, all she could thin k of is how his lips molded perfectly with her and how it tastes intoxicatingly good. Dapat ay tinutulak niya ito palayo pero hindi, yumakap siya sa leeg nito at tinu gon ang halik. Their kiss was soft at first, couple minutes later, it turns fervent. Humigpit a ng yakap niya sa binata at hinapit siya nito palapit sa katawan nito. Lechel can feel the heat of his body against his. She clung to him as she kissed him fervently. Like she needed his kiss to live. Isang inosenteng halinghing ang kumawala sa labi niya ng bumaba ang halik ng bin ata sa pisngi niya, pababa sa leeg niya. "Ohhh." She can't help but moan at the ambrosial sensation. His lips are now trailing kisses down the valley of her breast. Her body arched at the contact. Napasabunot siya sa buhok nito ng maramdaman ang kamay nito na m inasahe ang mayayaman niyang dibdib. "Nykyrel." ungol niya sa pangalan nito. Hindi niya mapigilan ang sarili na umung ol. "Lechel..." he growled her name. Lechel stilled and looked down at Nykyrel. Malalaki ang mga niya habang nakating in dito sa gulat. That wasn't just her imagination right? It was really him ... saying her name. Mukhang napansin ng binata na natigilan siya. Tiningala siya nito. His face held confusion. "Did you just ... say my name?" He froze, staring at her. Then realization hit him, it is seen in his face. Mabi lis itong umalis sa pagkakadagan sa kaniya saka mas mabilis pa sa alas-kuwatro n a lumabas sa silid niya na para bang may nakakahawa siyang sakit. Naiwan si Lechel na nakatigalgal sa nilabasan nitong pinto. Nykyrel can speak! P ero bakit hindi ito nagsasalita? His voice sounds baritone and deep and sexy. Gusto niya ulit marinig na magsalit

a ito. Bumaba ang tingin niya sa kaniyang katawan. Embarrassment filled her. Nakataas a ng laylayan ng damit niya hanggang sa dibdib niya. Her stomach is exposed. Then she remembered Nykyrel massaging her breast. Oh my God! Nakakahiya! Wala na siyang mukhang ihaharap sa binata. Ano ba ang sumapi sa kani ya at para siyang uhaw na tinugon ang halik. Was it because she's attracted to him? He has undeniably good looks. Was it beca use of the tingling sensation he made her feel? O baka naman na-i-engkanto na si ya kaya pumayag siyang magpahalik dito at tumugon pa siya! Nag-init ang pisngi niya sa nangyari sa kanila ng binata. She nearly gives him a ccess to her body. Good God! He touched my boobs! Nararamdaman pa niya ang nakak akiliting sensasyon na 'yon. Marahas siyang napailing-iling saka naisipang mag-shower para matanggal ang naka kakiliting pakiramdam sa pagkababae niya. Pumasok siya sa banyo na nakakonekta sa silid at hinubad ang lahat ng damit niya saka binuksan ang shower at pumailalim doon. NYKYREL cursed and cursed to no end as he mentally beat himself up. Buwesit! Fuc kshit! Dapat ay tinutulak niya ang babae palayo, pero bagkus, anong ginawa niya? Hinalikan niya! Hindi lang 'yon. He spoke her name for fuck sake! Hindi niya alam kung pasasalamatan niya ang sarili dahil sa pagbigkas niya sa pa ngalan ng babaeng 'yon. Dahin do'n nagising siya sa ginagawa niya. Nagising ang diwa niya sa kabaliwang gagawin niya. For God's sake! He was massaging the woman's breast. And boy, they feel good aga inst his palm. Fuck me, my mouth, my raging hormones and my fucking body for not listening! And now what? Malutong siyang napamura ng bumaba ang tingin niya sa 'sandata' niya at ramdam n a ramdam niyang handa iyon lumaban. Fuck! Hinubad niya ang lahat ng saplot sa katawan at nagtungo sa banyo na konektado sa kuwarto niya. He needs a cold shower to calm himself. Nang una niyang makita ang babae, nagandahan siya rito. Of course, he's a man an d her legs were so damn delectable for her own good. And not to mention her kiss able sweet lips. And he tasted those lips. They were really sweet... And I want more of its taste . He's fucked up. At first meeting, he felt his 'friend' stir. Akala niya dahil lang iyon sa 'tiga ng' siya. But no, while she sleeps prettily in his sofa yesterday, he was ogling her long legs that made his 'boy' stir to life. At kanina, wala naman siyang balak na idikit ang kahit na anong parte ng katawan niya sa babaeng 'yon. Pero ng maamoy niya ang hininga nito. Shit! He lost his m ind and captured those sinfully seductive lips of her. That was a big fucking mistake. Big mistake. As he showered beneath the cold water, he can't help but to touch and pleasure h imself. Fuck the woman. Fuck her! Yon ang nasa isip niya habang pinapaligaya ang sarili. He throws his head back and groaned... he's coming ... malapit na. Just a little moreA loud knock coming from the door of his room stop his orgasm. "Fuck!" He cursed under his breath. Binitiwan niya ang sarili saka bitin na bitin na lumabas ng banyo. Bakit ba niya kasi binuksan ang pinto ng banyo, e di sana hindi niya narinig ang katok? Dalawa lang sila rito sa bahay, Nykyrel is sure that it's the witch of a woman. That's why he needs to open the fucking door. He felt the need to see her. Damn it! Not good. Wala siyang pakialam kung tanging tuwalya lang ang nakatakip sa katawan niya mul a beywang pababa. Binuksan niya ang pinto at hindi siya nagkamali. It was the wo

man. And she's very pretty. Of course. At dahil tuwalya lang din ang takip sa kahubdan nito, nabuhay na naman ang dapat tulog na. A/N: Hehe. I was trying to keep this PG, But hell, i cant help it. hehe

CHAPTER 4 MAHIGPIT ang hawak ni Lechel sa tuwalya na nakapulupot sa katawan niya. She's no w standing before Nykyrel, naked underneath this freaking towel. Bakit naman kas i hindi niya naisip na wala siyang damit na pampalit bago naisipang maligo? So here she is...in front of this annoying man who had kissed her fervently. Big lang nag-init ang pisngi niya ng maalala ang nangyari sa kuwarto niya. Nykyrel raked an appreciative look over her body and smirked at her breast. Namula siya ng maalala ang pagmasahe nito sa dibdib niya. Tumikhim siya saka nag salita para itago ang hiyang nararamdaman. "Kung nagtatanong ka kung paano ko nalaman kung nasaan ang kuwarto mo, binuksan ko lahat ng kuwarto sa bawat floor. Lahat yon naka lock, maliban sa isang 'to, s o i assume na ito ang silid mo kasi ito lang ang bukas." Paliwanag niya saka hin intay na magsalita ito. But no, he didn't speak. Pumasok ulit ito sa loob ng silid nito, pagkalipas ng ilang minuto ay bumalik ul it ito. He has a white board in his hand and black marker. Ipinabasa nito sa kaniya ang nakasulat sa white board. 'What do you want?' Wow. That actually hurt. Alam niyang nakakapagsalita ito pero ayaw siya nitong k ausapin? That stung. "Bakit nagsusulat ka na naman?" Tinaasan niya ito ng kilay at pinukol ng masaman g tingin. "Alam kong kaya mong magsalita, kaya magsalita ka." Naiinis na sabi ni ya. Nagsulat na naman ito sa white board at ipinabasa sa kaniya. 'I don't want to.' Lechel look away, feeling dejected. "Puwede ba akong manghiram ng damit? Wala ka si akong pampalit." Iyon ang pakay niya sa binata kaya hinanap niya ito. "That's why I'm here." Walang sabi-sabing pumasok na naman ito sa loob ng silid at nang lumabas, may ha wak na itong over size t-shirt saka kulay itim na boxer short. Iniaabot nito iyon sa kaniya saka malakas na isinara ang pinto. Her face nearly slammed against the door frame. "Buwesit. Walang modo!" Aniya saka sinipa ang pinto. "Buwesit ka!" Is she not th at worth it to hear his voice? She glared at the door and left. Buwesit na lalaki! And to think she finds him a ttractive? Argh! Ang kapal ng pagmumukha ng lalaking 'yon! Dinala ni Lechel ang damit palapit sa ilong niya para amoyin. Hmmm. Ang bango ta laga ng lalaking 'yon. Pati mga damit nahahawaan. A giggle escaped her lips, then she scowled. Na-i-engkanto talaga siya. Kanina n aiinis siya ngayon naman para siyang timang na kinikilig dahil lang sa mabangong amoy ni Nykyrel Guzmano. Pfft! Nang makapasok siya sa kuwarto niya, kaagad niyang isinuot ang damit na bigay ni Nykyrel at nilabhan ang mga damit niya. Nang lumapat ang likod niya sa malambot na kama, napabuntong-hininga siya at ipi nikit ang mga mata. NYKYREL lay naked in his bed. Nasa isip niya ang magandang mukha ng buwesita niy a. He gritted his teeth and cursed himself for thinking that witch. Huminga siya ng malalim saka binuksan ang laptop niya. He looked for an online shop for women clothes. Nang makahanap siya, kaagad siya ng nag-order nang ilang damit at undergarments. Nag order din siya ng ilang pare s ng sapatos at sandals. Size eight. I'm sure of her show size. Then he also ord

ers hair dryer and shampoo for women. This is tiring. Teka, bakit ko ba ginagawa 'to? Wala naman akong pakialam sa babaeng 'yon kahit maghubad pa siya sa harapan ko. Tumango-tango siya bilang pag-sangayon sa sarili niya. Tama, wala siyang pakiala m sa babaeng 'yon. Then his subconscious voice ruined everything. Oh really? Kung wala kang pakiala m bakit ino-order-ran mo siya ng damit, sige nga? Nykyrel grimaced. Peste talaga ang bahaging iyon ng isip niya. Nang i-check out niya ang inorder, binayaran niya iyon gamit ang credit card niy a. Darating ang mga iyon bukas ng umaga. He sighed and went back to lying in his bed. Naked. He closed his eyes and wait for sleep to crept into him. Pagkalipas ng ilang min uto, hindi pa rin siya makatulog. Bumangon siya saka kinuha ang cell phone niya at tinext ang bwesita niya. 'Hey.' He hit send. Ilang minuto siyang naghintay bago nag reply ang dalaga. 'What?!' He suppressed a chuckle. Ipinilig niya ang ulo. Kaya siyang pangitiin ng babaeng sa simpling isang salita na text nito. What's wrong with me? Nykyrel replied. 'Can't sleep? Still thinking of the kiss we shared?' Hindi niya alam kung bakit iyon ang tinext niya sa dalaga. He just wants to know if she enjoyed the kiss. Pero hindi naman puwedeng tanungi n niya ito ng ganoon. And why did he want to ask her that? He has low confidence when it comes to some things in his life, but not in kissing or sex department. At pakialam naman niya sa babaeng 'yon kung nag-enjoy ito o hindi? He may have a disorder and all but he is a good fucking kisser. Naputol ang pag-iisip niya ng marinig na tumunog ang message alert tone ng cell phone niya. Nykyrel felt excited as he opened the message. What the fuck is happening to me? 'Heh! Huwag mo akong kausapin!' Lechel replied. He chuckled. Nag-i-enjoy siyang katext ang babaeng 'to. Weird! I don't like text ing for fuck sake! Nykyrel replied, 'I can still remember the feeling of your breast against my pal m.' Biglang nag-init ang katawan niya sa sariling text. Damn this woman and what she 's doing to him. Lechel replied. 'Pervert! Hindi na ulit mangyayari 'yon! Hindi kita papatulan no !' Nanlamig ang katawan niya sa reply nito. Mapakla siyang tumawa. Oo nga pala, nak alimutan niya. Nakalimutan niyang hindi siya pinapatulan ng mga babaeng alam kun g sino talaga siya sa likod ng guwapo niyang mukha. And he's pretty sure Lechel would not kiss a man with disability, even if he's h andsome as a Greek God. Naiinis na itinapon niya ang cell phone sa carpeted na sahig saka pabagsak na na higa sa kama. Ayaw niyang makipag-usap sa kahit na sino. Kaya mas gusto niyang i-text ang mga sasabihin niya. Ayaw niya ng kausap kasi ang mga kumakausap sa kaniya, pinagtata wanan siya at kimukutya. But now he wants to talk to Lechel. Why is that? Before that woman came, he's calm and relaxed. He feels good with being himself and not talking to others. Now that she came, he's pissed, confused and horny as hell! Buwesit na buhay 'to! Buwesit din ang babaeng 'yon! Makatulog na nga lang. But how the hell can he sleep when he have a massive erection. NAGISING si Lechel dahil sa malakas na katok na nanggagaling sa pinto ng kuwarto niya. Kaagad na nasira ang umaga niya. Alam niya kung sino ang kumakatok. Wala namang ibang tao sa bahay na 'to maliban sa kanila ni Nykyrel. Umalis siya sa kama at padaskol niyang binuksan ang pinto. "Ano na naman ang kai langan mong hinayupak ka?" Pagtataray niya. Nykyrel stared at her body. Halata ang paghanga sa mga mata nito. Whatever!

"What?!" She snapped at him. "Beautiful." Bulong nito pero dinig na dinig niya iyon. Tiningnan niya ang sarili saka magkasalubong ang kilay na tumingin kay Nykyrel. "I'm wearing your oversized t-shirt and boxer, Nykyrel. And I'm sure my hair loo ks like a bird nest. I'm ugly so stop fucking with me." "Oh," his eyes become intense. "I would like to fuck you." He mumbled. Mas lalong nagsalubong ang kilay niya. "Anong sabi mo?" "W-Wala." Nykyrel sighed and hand her a medium-size box. "H-Here." Hindi niya pinahalata na nagulat siya na nagsalita ito. Tiningnan niya ang karton na hawak nito. "Ano naman 'yan?" Tumikhim ito. He looks like he's struggling to speak. "Ahm," tumikhim ito ulit, "c-clothes. F-f-for you." Did he just stammer? Oh well. He looked so cute stammering like a child. "Clothes?" Binuksan niya ang box at sinilip ang nasa loob. Lechel gasped. Clothes. Shorts. Undergarments. Jeans. Shoes. "Wow. Para sakin 't o?" Tumango ito. "Bakit?" Tanong niya. Tumikhim na naman ito bago nagsalita na para bang nahihirapan itong ibuka ang mg a labi. "Y-You n-need i-it." He cursed loudly and then dropped the box on the fl oor. Inilabas nito ang cell phone at nag-type saka ipinakita sa kaniya ang isinulat d oon. 'You need it. Next week pa ang pangalawang injection mo. Ang pangatlo ay next, n ext week pa. Isuot mo yan. BTW, you look hot with my shirt on.' Hindi niya napigilan ang pamumula ng pisngi niya. She looks hot? Parang may nagl iparang paru-paru sa loob ng tiyan niya. Peste. Bahagyan niyang ipinilig ang ulo saka tumingin sa mga mata nito. His deep lazy b rown eyes seem to captivate her whenever their eyes meet. "So, balik na naman sa pagsusulat sa halip na magsalita ka." Inirapan niya ito s aka sinipa ang karton papasok sa loob ng silid niya. She then narrowed her eyes on Nykyrel. "Ano bang problema mo? Alam kong ayaw mo sakin. Alam kong bwesita mo ako. But why not talk to me? Why, huh? Nakakainis ka na alam mo 'yon. Akala mo naman kung sino kang importante sa mundo na babasahin ang sinusulat mo para lang makausap ka!" His feature darkened. Tumalim ang mga mata nito, gumalaw ang panga tanda na gali t ito. Sobra ba ang sinabi niya? He deserves it. Ini-expect niya na bubulyawan siya nito kaya nagtaka siya ng para itong robot na tinalikuran at iniwan siya. But not before he saw pain crossed his beautiful ey es. Lechel felt guilty instantly. She ran after Nykyrel. "Nykyrel! Nykyrel!" Sigaw niya sa pangalan nito. "I'm sorry. That was rude of me ." Sabi niya ng hindi ito tumigil sa paglalakad. Tumigil ang binata sa paglalakad saka galit na bumaling sa kaniya. Nykyrel storm ed towards her, seize her waist and pinned her on the wall. She gasped. "Nykyrel-" "I'm mad!" He growled and smashed his lips on her making her whimper. She instantly melted in Nykyrel's arms and wrapped her arms around his neck. Aga inst her better judgment and opinion, she kissed him back. Nilabanan niya ang ha lik nito, nag-espadahan ang mga dila nilang dalawa at lumaban siya ng kagatan ng labi. He bit her bottom lip, she did the same. Nykyrel pinned her harder on the wall. Mas lalong lumalim ang halikan nilang dal awa, dahilan para habulin niya ang sariling hininga. They nip, they suck and they kiss each other fervently. Pareho silang napapaungo l sa ginagawa nila at nag-iinit ang katawan niya. Something is building in her b elly and it tingles. Naghiwalay ang mga labi nila ng hindi na sila makahingang dalawa. Nykyrel stared deep into her eyes. "Ano?" Ani Lechel na hindi komportable sa uri ng pagkakatitig sa kaniya ng binat

a. "A-" tumikhim ito saka lumayo sa katawan niya. He sexily bit his lower lip and t hen turn away. Pissed. Ano na naman ang ginawa niya? Ito pa talaga ang galit? Samantalang sa kanilang d alawa, siya ang dihado. Bwesit na lalaking 'yon! Hmp! Naiinis na pumasok siya sa loob ng kuwarto niya saka inisa-isang inilabas ang la man ng karton para mawala sa isip niya ang halikan nila ni Nykyrel. The inside o f the box stunned her. Para sa kaniya talaga ang laman niyon. Lahat ay para sa k aniya. Hindi mapigilan ni Lechel ang sarili, unti-unting natutunaw ang galit niya sa bi nata. Alam nitong wala siyang pampalit na damit. And him doing this means he's a llowing her to stay in his house for a couple of days. Kinuha niya ang cell phone sa night stand saka tinext ang binata. 'Thanks for the Clothes.' Ilang minuto ang lumipas, nag-reply ang binata. 'In the kitchen. Now. Breakfast. ' Isang malapad na ngiti ang kumawala sa mga labi ni Lechel. This man is turning h er into bipolar. She felt giddy, then annoyed, angry, then happy. Nababaliw na y ata siya. Baka epekto ito ng vaccine na ini-inject sa kaniya ni Nykyrel para sa anti-rabies. Oh well... Lumabas siya sa silid niya saka nagtungo sa kusina. Habang patungo roon, nasa is ip niyang pagsalitain ng pagsalitain si Nykyrel. She wants to hear his voice. He stammered, but damn, he's sexy as hell. Nang makapasok siya sa kusina, naroon na si Nykyrel at nakatingin sa prinitong i tlog na nasa sahig. Nagsalubong ang kilay ni Lechel. "Anong nangyari?" Akmang aabutin ng binata ang white board para magsulat ng pigilan niya ito. "Ayokong basahin ang sasabihin mo." Sabi ni Lechel kay Nykyrel. "Gusto kong mari nig." Nanatiling tahimik ang binata habang nakatingin sa kaniya. He has this unreadabl e expression in his handsome face. "Nykyrel, tell me." She urges him. Hinawakan niya ang balikat nito saka pinisil. "Makikinig ako, pangako. I want to hear why you don't want to talk. Hindi kita pagtatawanan kahit ano pang dahilan mo." Nagdilim ang mukha nito. "L-Lies. B-Big l-lies. Y-You'll use i-it against m-me." Wika ni Nykyrel na parang nahihirapang magsalita saka biglang umalis sa kusina. But before he turned away, Lechel saw embarrassment in his eyes. Parang nahihiya ito dahil nagsalita ito. She saw how his cheeks reddened in embarrassment. Para ng may pumiga sa puso niya sa nakita. Why would he feel embarrassed? Good heavens! Guwapo ito, mayaman, mukhang matali no naman ito at hindi engot. He owns a freaking company for God's sake! Ano ba a ng dapat nitong ikahiya? Wala naman, ah. Huminga siya ng malalim saka umupo sa bakanteng upuan na naroon. Hindi pa rin mawala sa isip niya ang nakita niyang emosyon sa mukha ni Nykyrel. He was embarrassed of something a while back. Pero ano 'yon? Ang hirap maging ma nghuhula. Ang hirap maging Madam Auring. Bumuga siya ng marahas na hangin saka nagluto ng agahan. Nilinis muna niya ang i tlog na nasa sahig bago nagluto ng dalawang sunny-side-up, bacon, bread and two cup of black coffee. Matapos ihanda amg niluto sa mesa, tinext niya ang binata. 'Handa na ang agahan. Halika na rito kung hindi uubusin ko ang niluto ko.' Ilang minuto lang ang binilang ni Lechel, bumalik na si Nykyrel sa kusina. Walan g emosyon ang mukha nito ng umupo sa kaharap niyang silya. Lechel breathe out. This is going to be a long day.

CHAPTER 5

WALA silang imik pareho habang kumakain. Gustong magsalita ni Lechel, gusto niya ng magtanong, pero sasagutin ba siya ng binata? Sasagutin ba nito ang tanong niy a sa pamamagitan ng salita at hindi sa pagsulat sa white board nito? Inilagay ni Lechel ang isang tasang kape sa harap ni Nykyrel. "Inumin mo hanggat mainit pa." Aniya saka ibinalik ang atensiyon sa pagkain. Lechel eyes snapped at Nykyrel when he took out a crumpled paper and a pen from his pocket, scribbled something in the paper then passed it to her. Binasa niya ang nakasulat sa papel. 'Why are you being nice to me?' Huminga siya ng malalim saka tumingin kay Nykyrel na nahuli niyang nakatingin sa kaniya. He didn't look away. His deep lazy brown eyes captivate her again. "Nykyrel," she sighed, "matuturing akong myembro ng akyat-bahay gang dahil sa pa g-akyat ko sa gate ng bahay mo. I deserve to be bitten by your dog," she frowned , "i mean not really. Ang sakit kaya ng ginawa sakin ng hayop mo na yon." Nykyre l chuckled. "But nevertheless, hindi ko akalain na lilinisin mo ang sugat ko. Yo u injected me a vaccine for anti-rabies, you let me ate your cake, you buy me cl othes and now I'm eating your food. Kahit minsan masama ang ugali mo at wala kan g modo, may utang na loob pa rin ako sa'yo." His eyes dance in amusement when Lechel mentioned his bad attitude, then scowled after hearing the last part of her speech but didn't comment. "Bakit ayaw mong magsalita?" Tanong niya pagkalipas ng ilang minutong katahimika n. "Ayaw mo ba akong kausapin?" His eyes flashed darker, he looks mad at something. Inabot nito ang papel at nag sulat na naman. She read it. 'I can't talk to you.' Hurt flash her eyes. "Can't or won't?" Nagsulat na naman ito. 'Can't.' Nagsalubong ang kilay niya. "Bakit?" 'Disorder.' "What kind of disorder?" Nykyrel lips thinned. Hindi ito nagsalita o nagsulat. Inilapag nito ang ball pen sa ibabaw ng mesa saka nag-umpisang kumain ulit. Hindi ito sasagot. Alam iyon ni Lechel. Whatever his disorder, it has something to do with his voice or his speaking ability. Kinagat ni Lechel ang pang-ibabang labi. Kung tama ang iniisip niya, napakasakit niyon para sa isang mayamang negosyante. Nykyrel Guzmano is rich, handsome and smart yet here he is, in his black mansion, hiding from the world because of som e disorder. Bumuntong-hininga siya at kinalimutan ang disorder na sinasabi ni Nykyrel. Narit o siya para interview-hin ito pero bago iyon, tutulungan muna niya ito sa kahit na anong paraan. Nykyrel needs help and she's there to help him whether he ask for it or not. Iyo n ang bayad niya sa pag-i-interview niya rito. And she's sure that she will get an interview with him. Nararamdaman niya iyon. And then hello promotion. "So," Lechel smiled at Nykyrel, "napansin kong wala kang mga pagkain dito sa kus ina, gusto mong pumunta sa grocery kasama ako? Mamili tayo ng makakain." Uncertainty and dread flash through his eyes. Pero kaagad din iyong nawala ng ku murap ito. Bakit natatakot itong lumabas? Ano ba ang nangyari rito? Umiling ito habang may kaunting takot sa mga mata nito. "Nykyrel, kasama mo naman ako-" "No!" Malakas na tinampal nito ang mesa saka bigla na namang umalis at iniwan si ya. Anong nangyari rito? Her curiosity is now eating her. She has to know. Bilang is ang Journalist, normal na sa kaniya ang ma-curious sa mga bagay-bagay sa mundo. Normal sa kaniya ang magtanong at alamin ang kasagutan. At hindi niya tatantanan si Nykyrel. She will help Nykyrel, unravel Nykyrel's secret and then she will get his interv iew. It's a win-win. At kapag nagawa na niya ang mga 'yon ay makukuha na niya an g promotion niya.

Huminga siya ng malalim saka niligpit ang pinagkainan nila ni Nykyrel. Hinugasan niya ang mga iyon saka ibinalik sa lalagyan. Pagkatapos ay nagtungo siya sa sil id niya at tinawagan ang kaibigan niya. "Hey, Jan Irish." Bati niya sa kaibigan na tinitili ang pangalan niya ng sagutin ang tawag. "Oh my god! Lechel! Lechel, my dear friend! Lechel! Lechel-" "Magtigil kang babae ka kundi papatayin ko 'tong tawag." Pananakot niya. Kaagad namang kumalma ang kaibigan at normal ang boses na nagsalita. "Kumusta ka na? Umalis ako ng naakyat mo 'yong gate at hinintay ang tawag mo! Peste kang ba bae ka, alam mo bang pinag-alala mo ako?" Napangiti siya. "Jan Irish, ayos lang ako. Well, nakagat ako ng aso pero maayos na ang pakiramdam ko kasi inalagaan naman ako ni Nykyrel." Narinig niyang suminghap ito ng banggitin niya ang pangalan ni Nykyrel. "Oh my g od! Nagkita na kayo?" Tumili na naman ito. "Guwapo pa ba siya? Makalaglag bra at panty ba? Teka lang, is he still the same as before?" Jan Irish last question make her stilled. "Still the same as before?" "Yes." Ani Jan Irish na hindi man lang napansin ang kaguluhan sa boses niya. "Na kalimutan mo na ba? Nykyrel used to keep to himself when we were in high school. " Kumunot ang nuo niya. "When we were in high school?" Jan Irish puffed a breath then chuckled lightly. "Oo nga pala, masyado kang focu s sa pag-aaral nuong high school tayo para bigyang pansin ang tao sa paligid mo. " Lechel rolled her eyes. "Jan Irish, alam mong hindi ko afford ang tuition nuong high school tayo. Kaya lang naman ako nakapasok sa paaralang iyon kasi scholar a ko at kailangan mataas palagi ang grado ko." Paliwanag niya. "Now, tell me about Nykyrel Guzmano. Kaklase natin siya?" Gulat na gulat siya sa kaalamang iyon. "Nope." Jan Irish said popping the 'p'. "Freshmen tayo, senior na siya. Wala siy ang kaibigan at palagi siyang binu-bully." Her eyes bulged. "Binu-bully?" Sa pangit ng ugali nito, akala niya ito ang mambu -bully. "Oo." Jan Irish voice turns sad. "Crush ko siya noon tapos may isang ka-klase na tin na makati ang dila at nagkuwento. Nykyrel Guzmano has a Speaking Disorder. N auutal siya kapag nagsasalita. Mahaba man ang sasabihin niya o maikli kaya tampu lan siya ng tukso noon." "I didn't know." Nakaramdam siya ng awa sa binata. God. That must be horrible. To be tease because of something that you don't want to have. Good God. "Of course, hindi mo alam." Biglang bumalik ang saya sa boses ni Jan Irish. "Wal a kang ginawa noon kundi tumambay sa library kaya wala kang kaalam-alam." Huminga siya ng malalim habang iniisip ang pinagdaanan ni Nykyrel habang nag-aar al. He got bullied. No wonder ayaw nitong lumabas ng bahay kasi takot itong kuty ain na naman. That's why he won't talk to her! That's why he stammered a lot whe n he spoke. "Bakit hindi mo 'to sakin sinabi kaagad?" Nagtatakang tanong niya sa kaibigan. "Malay ko ba na gusto mo palang malaman." Bumuga ng hininga si Jan Irish. "Accor ding sa tsismis noon, nagpapa-therapy naman daw si Nykyrel kaya naisip ko na bak a magaling na siya." No. Her heart clenched for him. He's far from being okay. "Bakit nagsinungaling ka sa'kin tungkol sa katauhan niya? Na mabaho siya at mata nda na?" Puno ng pang-aakusa ang boses niya. "Alam mo naman palang walang katutu hanan 'yon." Jan Irish sighed. "Tinatakot lang kita." Mahina itong tumawa pero wala namang ka siyahan sa tawa nito. "Saka kapag nalaman mo ang mga sinabi ko sayo ngayon, baka isinulat mo na kaagad iyon at pinagkalat. Lechel, my dear friend, alam kong pro motion mo ang nakasalalay sa assignment mo na 'to pero maawa ka naman kay Nykyre l. He had been through a lot. He doesn't need media pestering his life any longe r. Kaya nga yata siya nagkulong sa bahay niya e." She sighed. "Well, assignment mo siya kaya ikaw ang magdesisyon. Basta mag-ingat ka riyan at tawagan mo ako ka pag may kailangan ka, okay?"

"Okay." Nang nawala ang kaibigan sa kabilang linya, nanghihinang napahiga si Lechel sa k ama. Nykyrel Guzmano is the key to her promotion. She wanted that promotion very bad. At hindi niya isusuko ang promosyon para lang kay Nykyrel. With determination burning inside her, she opened the note application in her ph one and started typing information about Nykyrel. HINDI namalayan ni Lechel na nakatulog pala siya kung hindi siya nagising dahil sa katok na nanggagaling sa pinto ng kuwarto niya. She already knew who it was. "Bukas yan." Wika niya sa malakas na boses saka bumangon at umupo sa kama. Bumukas ang pinto at pumasok doon si Nykyrel. He's wearing black faded jeans, bl ack leather jacket, underneath it is a white shirt. Then his deep lazy brown eye s bore into hers, captivating her again. At kahit medyo malayo ito sa kaniya, na nunuot parin sa ilong niya ang mabango nito amoy na mas nagpapalakas at nagpapab ilis sa tibok ng puso niya. Lumunok siya. Look away, Lechel! He's salivating to look at. Tumikhim siya saka pinilit ang sarili na magsalita. "A-Anong ginagawa mo rito?" Namula ang pisngi niya ng mapansing nautal siya. "G-Grocery." He replied and stammered. Hindi nakatakas sa paningin ni Lechel ang hiyang bumalatay sa mukha ni Nykyrel d ahil sa pagkautal nito. She smiled. Wala siyang pakialam kung nauutal ito kapag nagsasalita. It's a birt h defect and it wasn't his fault. Ang totoo, masaya siya na nagsasalita na ito k ahit maikli lang. Nakangiting umalis siya sa kama. "Okay lang ba na hindi ako magpalit ng damit?" Simpleng tight jeans at baby pink blouse lang ang suot niya saka flat shoes. Ang buhok niya ay nakalugay lang at wala siyang kulorete sa mukha. Nykyrel raked an appreciative look over her body and smile. "P-Pretty." Kaagad na naglaho ang ngiti nito ng mautal na naman ito. She has to do something . But what? Lumapit siya sa binata saka hinawakan ito sa braso. "Halika na. Mag-grocery na t ayo." NAPATITIG si Nykyrel kay Lechel habang hawak nito ang braso niya. He spoke to he r and stammered. Handa na siyang pagtawanan nito o kutyain, pero wala itong gina wa. Instead, she spoke to him normally, like he doesn't have a disorder. Like she di dn't care if he has a disorder. Wala ba itong pakialam na nauutal siya kapag nagsasalita? Hope blossom inside his heart but he quickly squash it. Lechel is a beautiful wo man. Maybe she's just being nice to him. Kaya siguro siya nito hindi kinukutya d ahil sa may utang na loob ito sa kaniya. That makes sense. Para siyang robot na naglakad palabas ng bahay niya, nasa tabi niya si Lechel. Napatigil sa paglalakad si Lechel at mahigpit na kumapit sa jacket niya ng bigla ng kumahol si Dazner ng makita si Lechel. "Nykyrel!" Halata ang takot sa boses nito. Pinukol niya ng masamang tingin ang aso. After an eye contest with his dog, Dazn er look down and went back to his dog house. Ipinalibot niya ang braso sa beywang ng dalaga at kaagad na naramdaman niya ang pag-iinit ng katawan. He sighed. Iginiya niya ito patungo sa garahe niya saka binuksan ang pinto ng passenger sea t ng Bentley Mulsanne. He doesn't want to attract attention, pero nasisiguro niy ang mas kapansin-pansin kung ang Ferrari niya ang kanilang gagamitin. Nang makapasok si Lechel sa loob ng sasakyan, isinara niya iyon saka umikot patu ngo sa driver's seat. Nang buhayin niya ang makina ng sasakyan at pinausad iyon patungo sa gate. Gamit ang remote control, binuksan niya ang gate at lumabas. Malakas ang tibok n

g puso niya ng makita ang maraming bahay sa labas ng gate. He gripped the steering wheel as he tries to control his fear. Natigilan siya ng maramdaman ang kamay ni Lechel sa nakakuyom niyang kamao na ma y hawak sa monabela. Binalingan niya ang dalaga. She smiled at her. "Nasa tabi mo lang ako, Nykyrel." Medyo nabawasan ang takot niya pero naroon pa rin ang damdaming iyon, handang ka inin siya mula sa loob. "L-Lets m-make it f-fast." Sabi niya saka tumingin sa daan para itago ang pagkap ahiyang nararamdaman. Bakit panay ang salita niya? He's stammering for fuck sake! He wants to stop spe aking but he can't. Gusto niyang kausap ang dalaga. Lechel must be secretly laughing at him right now. Fuck! Bakit ba hindi siya mak apagsalita ng tuwid? He hates himself. Isinara niya ang gate gamit ang remote control saka mabilis na nagmaneho palabas sa Gentleman Village. Nykyrel stopped in the nearest Grocery Store. Sabay silang lumabas ni Lechel sa sasakyan saka sabay na pumasok sa grocery store. He keeps his head down as Lechel get a cart for them to use. Ayaw niyang may mak akita sa kaniya at makakilala. He'll make a fool of himself. Fuck! Bakit ba kasi siya pumayag na lumabas. He stayed in his mansion for six years wi thout going out. And one woman changed that. A woman he just met. Fuck! Fuck! Fu ck! "Halika." Boses iyon ni Lechel. "Doon tayo sa vegetable section." Marahas siyang umiling. Marahang tumawa si Lechel. "Hindi ka fan ng vegetable?" Umiling siya. Lechel rolled her eyes and drag him by the arm towards the meat section. Lahat ng nagustuhan niya, inilagay niya sa cart. Then they move to junk food and can goods. Napuno na ang cart nila. Wala lang silang imik na dalawa. Nasa wine section sila ng may nagsalita sa likod niya. "Oh my god! Nykyrel Guzmano? Is that you?" Sabay silang lumingon ni Lechel. He grimaced when he saw Gretta Buenzo. The woma n he considered girlfriend when he was in high school. Akala niya iba ito sa lah at, akala niya gusto talaga siya nito. But he should know better, pretty woman l ike Gretta Buenzo would never like someone like him, a man with disability. He learned the hard way. Gretta sweetly smiled at him. It's sickening to watch. "H-Hello, N-Nykyrel." Alam niyang nagpapanggap lang ito na nauutal. He knew she's mocking him. Ito ang nangyayari kapag lumalabas siya. His personal demons become real and dread cons umed him. Always. "Oh, bakit hindi ka ma-ma-magsalita, N-Nykyrel?" Bumungisngis ito na tila nasisi yahang hindi siya makagalaw sa kinatatayuan niya. "N-Nakalimutan ko, uutal-utal ka nga pala." Tumawa ito ng nakakainsulto. "P-oo-r, N-Nykyrel." His heart clenched in unexplainable pain. Gusto niyang bumukas ang lupa at lamun in siya. Ayos lang na pahiyain siya at kutyain, pero hindi sa harap mismo ni Lec hel. God! He wanted to die right there. He wanted to curl in the corner and beg God to kill him right there and then. Tumawa na naman si Gretta. "Oh, b-bakit, N-Nykyrel, i-iyak ka b-ba?" Gretta keep s on mocking him and he stand there, silent. Mariin niyang ipinikit ang mata ng maramdamang umalis si Lechel sa tabi niya. Sh e must be ashamed to be with him by now. Mas mabuti nang umalis ito sa tabi niya , para hindi ito madamay. He's pretty sure that Lechel doesn't want to be seen w ith himA shriek stops his thought. Nag-angat siya ng tingin. Umawang ang labi niya ng makitang nasa tabi ni Gretta si Lechel, may hawak si Le chel ng walang lamang bote ng wine, ang laman niyon ay ipinaligo ni Lechel kay G retta. "Ano bang problema mo?!" Gretta shriek at Lechel.

Ngumiti si Lechel. It was an icy cold smile. "Nakakairita ka kasi e. Nilalason m o ang buong Grocery store sa pangit mong mukha at ugali." Lechel leaned in to Gr ettel and whispered to her ear, but enough for Nykyrel to hear it. "Kapag ininsu lto mo ulit si Nykyrel, ilalampaso kita sa sahig hanggang sa dumugo iyang pagmum ukha mo at sisiguraduhin kong hindi ka na makikilala at sa Hospital ang bagsak m o. At sa oras na pinagkalat mo na tinakot kita, siguraduhin mong hindi kita maki kita kasi ipapakain kita sa aso ng buhay. Trust me, it will hurt you and i will be laughing my ass off as i watch you die." Pagkatapos ni Lechel magsalita, namumutla na si Gretta at halata ang takot sa mu kha nito. Lechel step away from Gretta and Gretta fled away fast. Mukhang nasiyahan si Lechel sa pagtakbo ni Gretta dahil tumawa ito saka humarap sa kaniya. "Halika na. Bayaran na natin 'to." Sabi nito na ikinagulat niya. Hindi ba ito magtatanong kung sino si Gretta? Umaakto ito na parang walang nangy ari. "Babayaran mo rin 'yong wine, ma'am." Sabi ng sales lady na malapit sa kanila. Lechel just smiled and pointed him. "Siya ang magbabayad no'n, hindi ako." With that, she went to the counter. Napangiti siya. He's thankful to Lechel. And seeing her smiling face, he felt at ease. Maybe she doesn't care. I hope so. A/N: Naawa ako kay Nykyrel. Huhu

CHAPTER 6 TINUTULUNGAN ni Lechel si Nykyrel na ilagay ang mga pinamili sa tamang lalagyan. He never spoke on the way back. Hindi naman 'yon bago sa kaniya na hindi ito na gsasalita pero bago sa kaniya ang hiya na bumabalatay sa mukha nito sa tuwing na gtatama ang mga mata niya. She felt pity towards him, but quickly stop the feeling. Alam niyang ayaw nitong kaawaan niya ito. "Ilagay mo 'yong mga meat at gulay sa loob ng ref, sa ibaba." Utos ni Lechel hab ang inilalagay naman sa cupboard ang ibang pinamili nila. Nykyrel obliged without question. Pagkatapos nitong gawin ang pinapagawa niya, s umandal ito sa nakasarang refrigerator. "What now?" Nakaawang na tumingin si Lechel kay Nykyrel. He was casually leaning against the refrigerator door, with lazy smile in his lips. Damn! He's gorgeous! "What?" Tanong nito kay Lechel ng makitang nakatingin lang ito sa kaniya. "Hindi ka na nauutal." She pointed out. Nagsalubong ang kilay ni Nykyrel kapagkuwan ay bumakas ang pagkagulat sa mukha n ito. He didn't even realize that he didn't stuttered. "I-It happens s-sometimes." Balik na naman ito sa pagkautal at kaagad na tumingi n sa malayo na para bang iniiwasang magtama ang mga mata nila. "Nykyrel." Nilapitan niya ito saka hinaplos ang pisngi. "It doesn't matter to me if-" napasigaw siya sa sobrang gulat ng hawakan siya ni Nykyrel sa beywang at m abilis ba ipininid ang katawan niya sa pinto ng refrigerator. "Nykyrel..." she b reathes out. Magkadikit ang katawan nila at tumatama ang hininga ng binata sa mukha niya. The y smell minty and intoxicating. Para siyang nahihipnostismo na ilapat ang labi n iya sa labi nito. But before Lechel give in, Nykyrel smashed their lips together, they moaned in u nison. Nykyrel kissed her hungrily, groaning as he bit her lips and pulled away. Matiim ang mga mata nito ng tumingin sa kaniya. His eyes were dark, filled with an emotion that mirrored hers: desire. Ni hindi pa niya naramdaman ang emosyong iyon sa kahit na sinong lalaki. Oo, nag karoon na siya ng kasintahan pero hindi pa siya nakaramdam ng ganoon, kay Nykyre l lang. This man awakened something inside of her. He awakened her wicked side o f her. Hindi niya mapigilan ang sarili niya. She thinks of wicked ways to do wit

h Nykyrel. Those thoughts were naughty, full of lust. Oh God. "I want to kiss you again." Bulong nito sa mga labi niya na nakaawang. "Hell, i want to do more than that." Bumaba ang tingin niya sa labi ni Nykyrel. They looked ravishing and inviting. I tinaas niya ang kamay at pinaglandas ang daliri sa mga labi nito. They feel so s oft and delectable. Lumunok siya ng maramdamang para siyang nauuhaw at ang labi lang nito ang makaka tanggal ng uhaw niya. So she did what her body was telling her to do. She tiptoe d and kissed him. "We shouldn't..." Nykyrel trailed when they lips parted for a second. "W-We shou ldnt..." ang kamay nito ay nasa laylayan ng suot niyang damit at hinubad iyon sa ka tinapon sa sahig. "F-Fuck!" Naglandas ang kamay nito mula sa beywang niya pat ungo sa butones ng pantalon na suot niya. Napaungol si Lechel ng maramdaman ang mga labi ng binata sa leeg niya. He licks and nips her skin, sending hot tingles throughout her body. Napahawak siya sa ba likan nito ng mas bumaba pa ang mga labi nito sa mayayaman niyang dibdib. Nykyrel played with her nipples, left and right, sucking and licking her taut ni pples. And she likes it. Gustong-gusto niya ang ginagawa nito na napapa-arko ang katawan niya sa masarap na sensasyong hatid niyon. Suddenly, Nykyrel drop to his knees and pulled off her pants. Walang inhibisyong nararamdaman si Lechel habang nakatingin kay Nykyrel na nakaluhod sa kanya at h inihimas ang hita niya hanggang sa dumako ang kamay nito sa panty niya. Lechel can feel it, she's soaking wet. At nang tanggalin ni Nykyrel ang huling s aplot sa katawan niya, napahawak siya sa handle ng ref dahil naramdaman niyang i pinasok ni Nykyrel ang isang daliri sa gitna ng hita niya. She moaned. "Nykyrel..." Wala siyang pakialam kung nakahubad siya, all she want is for Nykyrel to touch h er, to lick her and to claim her. "W-Wrap your legs around my s-shoulder." Lechel saw it again; he was embarrassed because he stuttered. "It's okay." She assured him, smiling. "Ayos lang sakin na nauutal ka. I find it cute, you stammered like a virgin." Nagsalubong ang kilay ni Nykyrel, halatang hindi nagustuhan ang sinabi niya. "I' m n-no v-virgin, Lechel." Ipinatong ni Nykyrel ang hita niya sa balikat nito at sinunod ang isa pa niyang hita. Now, it seems that she's straddling his neck; her wet core is just breath away from his mouth. "God..." napasabunot siya sa buhok ng binata ng mag-umpisa itong sambahin ang pa gkababae niya. "Nykyrel!" She shouted as pleasure assaulted her being. Her toes curl. Her body arched. Napuno ng ungol niya ang buong kusina habang wal ang humpay ang pagpapaligaya sa kaniya ni Nykyrel gamit ang mamahika nitong dila . "Ohhh, Nykyrel..." she can't stop moaning as Nykyrel lap, lick, nip, and lick ag ain. Lap. Lick. Lap. Lick. Lick. Nagdedeleryo siya sa sarap habang pabilis ng pabilis ng galaw ng dila ni Nykyrel . She can feel her belly bursting; parang may gustong lumabas sa kaniya. As Nyky rel licked her profusely, something wants to explode inside her. Pinipigilan niy a iyon at hindi nakakatulong ang ginagawa ni Nykyrel. Nykyrel would groaned from time to time as he licked her senseless and non-stop it rendered her capability to think rationale. She shouted and moans in pleasure, chanting his name deliriously, begging him to never stop eating her mound and licking his wetness. But she couldn't hold it anymore. She's about to explode. Humigpit ang hawak niya sa buhok ng binata at umarko ang katawan niya. She explo ded inside and she felt her wetness dripping and Nykyrel licking it off. Hinihin gal si Lechel at wala nang lakas pero hindi pa rin tumigil ang binata. Lechel's body spasm again, she then, climax for the second time and it leaves he r breathless.

"Nykyrel." Halata sa boses niya ang pagod at pamamaos niya dahil sa malalakas na ungol na kumawala sa bibig niya. Nykyrel let her legs fall down to his waist and then he embraced her, next thing he knew, his stiff as a rock manhood was inside her, stretching her mound, fill ing her. She gasped as the pain of the intrusion slammed at her. Mahigpit siyang napayaka p sa binata habang pinipigilan ang sariling umiyak sa sobrang sakit na nararamda man sa kalooban niya. Para siyang hiniwa, at hinahati sa dalawa sa sobrang sakit . "O-Okay?" Hinahaplos ni Nykyrel ang buhok niya. "S-Sorry. I s-shouldn't, t-the p -pain-" "I'm okay." Bumitaw siya sa pagkakayakap sa binata at pinakatitigan ito. Nang makitang nakadamit pa ito, mabilis niyang hinubad ang t-shirt nito saka pin aglandas ang mga daliri niya sa dibdib nito. God. He's ripped ... full of muscle s. So mouth-watering. She leaned in and kissed his neck. Nykyrel groaned and grip her waist. Lechel felt so bold as she kissed Nykyrel from his neck down to his chest. Napap aungol ang binata sa bawat pahlapat ng labi niya sa katawan nito. And then she m oved. She started moving in and out. Nykyrel was moaning loudly as Lechel ride him. Pabilis ng pabilis ang bawat galaw ni Lechel, nakahawak siya sa balikat ni Nykyr el habang iginagalaw ang katawan niya. Up. Down. Up. Down. Up. Down. Mas lalo pa niyang binaon ang kahabaan nito sa loob niya. Her head was spinning in so much pleasure. She was now moaning too, same as Nykyrel who now stared roc king her hard. Sinasalunong nito ang bawat pagbaon niya sa pagkalalaki nito at n apapasigaw si Lechel sa sarap na dulot ng pag-iisa ng katawan nila. Wala siyang ibang iniisip kundi ang marating ang rurok ng kaligayahan. Nawala sa isip niya ang assignment, ang kagat ng aso at ang dahilan kung bakit siya narit o sa bahay ni Nykyrel. All she could think about was how good he felt inside her , making her wet, making her orgasm again and again. "Nykyrel!" Lechel screamed as her orgasm hit her again. Nykyrel's grip on her waist tightened, he was pulsing inside her. Baon na baon i to sa loob niya at bawat hugot at baon nito ay umiikot ang paningin niya sa sara p. Lechel moaned in pure bliss as she climaxed again... and again... and then he pulled out from her and spurted his hot semen on her stomach. Hinihingal na napatitig si Lechel sa inilabas ni Nykyrel na ngayon ay nasa tiyan niya. It feels hot and sticky. "Anong..." "I," tumikhim ito, "d-don't w-want you to get p-pregnant." "Oh." Oh?Yon lang ang masasabi mo? Mabuti pa si Nykyrel naisip na baka magbuntis siya sa ginawa nila, pero siya, ni hindi nga 'yon sumagi sa isip niya. She felt ashamed. Mukhang nabasa ni Nykyrel ang pagkapahiya sa mukha niya dahil masuyo nitong sina po ang pisngi niya saka ngumiti ito. It was a genuine smile and she can't help b ut to smiled back. "O-Okay?" Mahina siyang natawa. "Isang salita lang ba ang lalabas diyan sa bibig mo? Okay? " Napakamot ito sa batok, para bang nahihiya. "I-Its easier." Tumikhim na naman it o at tumingin sa malayo. "A-Ayokong naririn-nig mo a-akong n-nauutal. N-Nakakahi ya. I k-know that y-you a-are just being n-nice t-t-to me because o-of t-the ant i-r-rabies vaccine-" Lechel silenced him by pressing their lips together. "Shut up, Nykyrel." He chuckled, his face lit up. "So," tumikhim na naman ito at para bang nakikipag laban sa sarili na magsalita ng maayos. Bumuntong hininga si Lechel saka hinawakan ang pisngi ni Nykyrel. "It's okay. Do n't hold back. Huwag kang mahiya o mailang sakin. Talk. I don't care if you stut tered or even if you stumble with your words. I don't care. Isipin mo nalang na

isa mo akong kapamilya, a relative, para mapanatag ang kalooban mo." Nawala ang ngiti sa mga labi ni Nykyrel at parang nawalan ito ng buhay. "I-I d-d on't have r-relatives." Then his smirk is back once again. "And, re-relatives ddon't f-fuck. W-We j-just did." Pinaikot niya ang mga mata at nagbibirong sinuntok ang dibdib nito. "Whatever. H ow about your parents? Siguro naman inalagaan at minahal ka nila. Sabi pa nga ng kasabihan, walang tatangggap sayo maliban sa pagtanggap at pagmamahal sayo ng m ga magulang mo." Nykyrel's feature was cold and detached. "I d-don't w-want to talk a-about i-it. " Inabot nito ang t-shirt na itinapon niya kanina sa sahig saka pinunasan ang tiya n niya. As he wipes off the semen from her stomach, she was staring at Nykyrel. This man looks like he's been through hell and back. Naniniwala si Lechel na hin di lang pambu-bully ang naranasan ni Nykyrel. It was something deep, horrifying and painful. Nakikita niya iyon sa mga mata nito. He had been through worse than anyone. Her heart reached out to him. In that moment, nangako si Lechel na tutulungan ni ya ang binata sa abot ng makakaya niya. Makapaghihintay ang promosyon na pinakaa asam niya. Pinulot ni Nykyrel ang nahubad niyang damit saka ibinigay sa kaniya. At walang s abi-sabing pinangko siya nito. "Nykyrel-" "I-I'm t-taking you t-to bed." Ani Nykyrel at pareho silang walang imik habang p angko-pangko siya ng binata patungo sa kuwarto niya. But Lechel was mistaken. Hindi siya dinala ni Nykyrel sa kuwarto niya, kundi sa fourth floor ng mansiyon, sa silid nito. Nykyrel laid her on his queen size bed with black duvet. "R-Rest." Ipinalibot ni Lechel ang mata sa kabuonan ng silid. Nasa kuwarto nga siya ng bin ata! Her heart pounded inside her chest. What's the meaning of this? Does he tru st me now? "Dinala mo ako sa kuwarto mo, Nykyrel." Aniya at hinuli ang mata ng binata. "Why ? Naging mailap ang mga mata nito. "T-Take a n-nap." Tinalikuran siya nito. "I k-k now y-you're soar d-down t-there. Gigisingin n-nalang kita k-kapag naka-ka-paglu to n-na ako ng h-hapunan n-natin." Napakagat labi si Lechel ng maramdamang medyo masakit nga ang pagitan ng hita ni ya. Saka lang pumasok sa isip niya ang sakit ng banggitin iyon ng binata. "Okay." Aniya saka ipinikit ang mga mata. Lechel felt Nykyrel walk back to the bed, cover her naked body with the duvet an d kissed her temple. "Rest." He whispered the left. Iminulat ni Lechel ang mga mata at tumingin sa nilabasang silid ni Nykyrel. How could someone bully him or make fun of him? Naalala pa niya ang pangiinsulto ng babaeng 'yon sa Grocery kanina. It infuriates her. How could that woman mock Nykyrel? He's a good guy and he deserved to be respected and loved. Do you love him? Anang munting boses sa isip niya. Umiling siya. "Hindi." But I think I'm starting to. om:443":{"alternative_service":[{"port":443,"probability":1.0,"protocol_str":"qu ic"}]},"p4-cbh5wgiugnzjw-y6ssd7nehwifmzza-124180-i1-bogus-dnssec-bd.gexperiments 3.com:443":{"alternative_service":[{"port":443,"probability":1.0,"protocol_str": "quic"}]},"p4-cbh5wgiugnzjw-y6ssd7nehwifmzza-124180-i2-bogus-dnssec-vd.gexperime nts2.com:443":{"alternative_service":[{"port":443,"probability":1.0,"protocol_st r":"quic"}]},"p4-cbh5wgiugnzjw-y6ssd7nehwifmzza-if-v6exp3-v4.metric.gstatic.com: 443":{"alternative_service":[{"port":443,"probability":1.0,"protocol_str":"quic" }]},"p4-cj5nrjnul6spc-5w3u4axy6hdkft44-if-v6exp3-v4.metric.gstatic.com:443":{"al ternative_service":[{"port":443,"probability":1.0,"protocol_str":"quic"}],"netwo rk_stats":{"srtt":169703}},"p4-clqjzu3ffxskm-yybsziemuzhtxqh4-if-v6exp3-v4.metri c.gstatic.com:443":{"alternative_service":[{"port":443,"probability":1.0,"protoc ol_str":"quic"}]},"p4-cr6bxrpoc2x6k-zoyfij437v66z2nk-if-v6exp3-v4.metric.gstatic .com:443":{"alternative_service":[{"port":443,"probability":1.0,"protocol_str":"

quic"}],"network_stats":{"srtt":137883}},"p4-cxecmybxp3iwg-y3554dodxkxcwj77-if-v 6exp3-v4.metric.gstatic.com:443":{"alternative_service":[{"port":443,"probabilit y":1.0,"protocol_str":"quic"}],"network_stats":{"srtt":141072}},"p4-czowqe6dikvf 6-yylnnvfwdqgpcxfd-if-v6exp3-v4.metric.gstatic.com:443":{"alternative_service":[ {"port":443,"probability":1.0,"protocol_str":"quic"}]},"p4-dadhzzgdzgrx2-k2c62ya ek47wpuj3-if-v6exp3-v4.metric.gstatic.com:443":{"alternative_service":[{"port":4 43,"probability":1.0,"protocol_str":"quic"}],"network_stats":{"srtt":149489}},"p 4-dc2gua3wm3fia-xns72vxkxuta67ie-if-v6exp3-v4.metric.gstatic.com:443":{"alternat ive_service":[{"port":443,"probability":1.0,"protocol_str":"quic"}],"network_sta ts":{"srtt":139159}},"p4-deikslkfmofqg-x3bh5avu2api3l3a-if-v6exp3-v4.metric.gsta tic.com:443":{"alternative_service":[{"port":443,"probability":1.0,"protocol_str ":"quic"}],"network_stats":{"srtt":139577}},"p4-df4si3w2vgyn2-u2k2z64icxalbmyb-i f-v6exp3-v4.metric.gstatic.com:443":{"alternative_service":[{"port":443,"probabi lity":1.0,"protocol_str":"quic"}],"network_stats":{"srtt":147965}},"p4-dz4gsl3mu ilse-gzyy6hzkltaxo55g-if-v6exp3-v4.metric.gstatic.com:443":{"alternative_service ":[{"port":443,"probability":1.0,"protocol_str":"quic"}],"network_stats":{"srtt" :1934!

CHAPTER 7 SHE doesn't care. 'Yon ang paulit-ulit na nagri-replay sa isip ni Nykyrel habang sumusubok siyang magluto ng pananghalian nila ni Lechel. He really wanted to cook something for Lechel... something tasty. Pero sa cookin g skills niya, nasisiguro niyang himala ang mangyayari kapag nakapagluto siya ng masarap. Malakas siyang napamura. Pagluluto na nga lang, hindi pa niya magawa. He's so useless. Tulad ng sabi ng ama niya, wala siyang kuwenta. Marahas niyang ipinilig ang ulo para mawala ang ama niya sa kaniyang isip. He doesn't have a choice... kinuha niya ang cellphone sa bulsa ng pantalon saka tinawagan si Tegan Galvante. They are friends. Why? Because they don't pry with each other's business. They have their own demons to deal with. Kaya siguro magkasundo silang dalawa, dahil pareho nilang naranasan ang kutyain at masaktan. They fought the same demons, but different nightmares. "I'm a shock that you phoned me, Guzmano." Ani Tegan sa kabilang linya ng saguti n ang tawag niya. Tumikhim muna siya bago nagsalita. "I n-need h-help." "Shoot." Walang pag-aalinlangang sagot nito. Napangiti siya. Alam ni Nykyrel na tutulungan siya nito. He met Tegan while he w as in college. Pareho silang may pinagdadaanang hindi maganda kaya siguro nagkas undo silang dalawa. He was the only person who didn't mock him, well, aside from those three other idiots who also have their own demons to fight: Dustan, Xavie r and Nicholas. "C-Can you o-order something f-for me in Délicieux R-Restaurant?" "Bakit hindi nalang ikaw?" Balik tanong nito. "Y-You k-know why." "Fine." "T-Thanks. I-I'll wire the p-payment i-in your b-bank account." Ani Nykyrel. "Okay. Ipapa-deliver ko nalang diyan sa bahay mo. And please, wait for the deliv ery boy on the gate. The last time na may pina-deliver ako sa bahay mo, muntik n ang lapain ng aso mo 'yong tao." Napangiti siya ng biglang maalala ang dahilan kung bakit hinayaan niyang manatil i si Lechel sa bahay niya. Dazner bit her and honestly speaking, he's kinda than kful for it. He got to know Lechel De Villa. "G-Got i-it." Pinatay niya ang tawag saka ibinalik ang tingin sa sunog niyang niluluto. Curse the gas stove for burning the food. It wasn't his fault.

Iniwan niya ang kusina saka nagtungo sa sala para hintayin ang delivery boy. He didn't wait for long, minutes later; his doorbell outside the gate rang. Mabilis niyang binuksan ang maliit na pinto ng gate saka tinanggap ang isang box na medyo mainit pa. "Thanks." Pagkasabi niyon ay isinara niya ang maliit na pinto. He didn't bother paying the delivery boy. Si Tegan na ang bahala do'n. Mabilis siyang nagtungo sa kusina at inihanda ang pagkain. Magana siyang naghain saka pinuntahan ang dalaga sa kuwarto niya. He didn't even know why he put her there. He just wants to. He pushed the door opened and stared at Lechel who's sleeping peacefully in his bed. Nilapitan niya ang dalaga saka umupo sa gilid ng kama. Pinakatitigan niya ang da laga. Hindi niya napigilang haplusin ang pisngi nito. Here is the woman who does n't care if he stuttered like an idiot, the woman who stand up for him and threa ten the one that mocked him. She's pretty, smart, talented and gate climbing. Natawa siya sa panghuling naisip. Yes, she is an amazing woman. At wala itong pa kialam kung may disorder man siya. It doesn't matter to her. Would he dare hope? Hope that maybe, just maybe, she'll accept him for who he is ? "Staring is rude." Anang boses na pumukaw sa kaniyang pag-iisip. His eyes settled on hers. They were tantalizingly beautiful. "H-Hey." Mariin niy ang ipinikit ang mata at hinintay na kutyain siya nito. This always happen, it feels like a routine. Kapag nasa labas siya at nauutal ma g-salita, kasunod niyon ay walang katapusang pangungutya. But nothing, Lechel di dn't say anything. Umupo ito sa kama at walang imik na nagdamit. Napatitig siya sa hubad nitong katawan. Damn those luscious breast of her and fu ck, she taste so good he wanted to eat her again. Naalala niya ang ginawa nila s a kusina, naramdaman niyang nag-init ang katawan niya. Nag-umpisang mabuhay ang pagkalalaki niya. His hand itched to touch her body but stop himself. She might not like to do it again with him. Baka nasapian lang ito kanina ng kung anong es perito kaya pumayag ito. He wouldn't touch her again, unless, she told him to. Tumikhim siya. "T-Time to e-eat, babe." Lechel's eyes snapped at him at the mention of babe. "S-Sorry." Mabilis na hingi niya ng tawad. Fuck! Why can't i keep my mouth shut! He'd been doing a fine job at sipping it for almost six years now! "I d-didn't mean-" "Say it again." Lumuhod si Lechel sa kama, nakaharap sa kaniya. "Say babe one mo re time." "Babe." It was easy to say it. "Ulitin mo." "Babe." "Ulitin mo ulit." "Babe." "Again." "Babe. Babe. Babe. Babe. Babe. Babe." Lechel grinned and hugged him in glee. Nagulat siya sa ginawa nito. Wala pang yu mayakap sa kanya dahil sa sobrang saya, ni sarili niyang mga magulang hindi siya niyayakap kapag masaya ang mga ito. The last time someone hugged her for no rea son was ... nothing he remembered. "Paulit-ulit mong sinabi ang salitang 'babe' pero hindi ka nautal." Napakasaya n g bukas ng mukha nito. "My God, Nykyrel, you didn't stammer!" She exclaimed happ ily. He smiled. Oo nga no? Hindi siya nautal, kaya naman sinubukan niya ulit. "Babe." Lechel giggled in delight and hug her again. "Wow! Nakakatuwa naman 'to. Say my name." "Lechel. Lechel. L-Lechel." He grimaced. "F-Fuck! F-Fuck!" Tinampal siya ng dalaga sa braso. "Huwag ka ngang magmura riyan. At least hindi ka nautal sa pangalawang beses mong sinabi ang pangalan ko. Be happy. And you sa

id babe a lot of times before without stammering. Wow. Just wow." Lechel seems amaze. Hindi mapigilan ni Nykyrel na matawa. She's happy for him. T hat's new to him. "Teka, nag-Therapist ka na ba noon?" Tanong nito. Biglang nawala ang kasiyahang nararamdaman niya. He looked away, a little embarr assed. Maybe he is an abomination like what his mother had said. "Y-Yes. But n-n othing happened as y-you can s-see." Tinampal na naman ni Lechel ang pisngi niya. "Huwag ka ngang mahiya sakin. I tol d you, i don't give a rat shit about you stammering and all that. Ano naman ngay on? Ikaw parin naman si Nykyrel Guzmano na masama ang ugali. Walang pinagbago 'y on." Mahina siyang natawa sa sinabi nito. She's the only one who said that to him and he felt at ease with her. Alam niyang ilang araw palang silang magkakilala pero nararamdaman niyang mapagkakatiwalaan niya ito. She freaking save her from Gret ta, who is he to doubt her? Umalis si Lechel sa kama saka hinila siya palabas ng silid niya. "Come on. Baka lumamig ang pagkain." Anito at hinila na naman siya patungong kus ina. As they settled themselves on the dining table, Lechel looks like she's glowing. Wow. So beautiful. He can't look away. "Staring is rude." Natatawang sabi nito saka walang ano mang sinubuan siya dahil bahagyang nakaawang ang nga labi niya. Nykyrel choke at the food Lechel shove to his mouth. Mabilis siyang uminom ng tu big at umubo. "Oh, shit." Kaagad na dumukwang palapit sa kaniya ang dalaga saka hinagod ang li kod niya. "I'm so sorry. I didn't mean to choke you. Pasensiya na talaga, hindi ko sinasadya." Bumaling siya rito at hindi niya napigilan ang sarili na ilapit ang mukha sa dal aga at ilapat ang labi niya sa labi nito. They both moaned at the contact. Sinapo ni Nykyrel ang pisngi ng dalaga saka pin alalim ang halik na pinagsasaluhan. God. She tastes so fucking good. She tasted like a very exquisite wine in the cellar. Nykyrel groaned at the blissful sensation of her lips as they kiss. Si Lechel ang unang pumutol sa halikan nila. He's ready to see disgust in her fa ce, women were disgusted of him because of his disorder, but Lechel was smiling at him shyly. Her cheeks reddening. She's pretty when she blushed. "Kain na tayo." Anito saka ibinalik ang tingin sa pagkain. Mapula pa rin ang pis ngi nito at nasisiyahan si Nykyrel na makita 'yon. He made a woman blush. That's a first time. NAKANGITI si Lechel habang nasa balkonahe siya ng silid ni Nykyrel. Ayaw nitong lumabas sa balkonahe kaya siya nalang. The stars shine above her and the moon sh ines so bright. Its full moon. Nakahilig siya sa railing ng balkonahe. Nykyrel's mansion sits top on the hill, kaya naman kitang-kita niya ang buong kapaligiran. The houses, the road and the street lights. Nang makarinig siya ng kaloskos sa likod niya, alam niyang si Nykyrel 'yon. "Halika rito." Slowly, Nykyrel approach her, leaning on the railing beside her. "Bakit ba ayaw mong lumabas o magpakita?" Naguguluhang tanong niya sa binata. "People are judgmental being, Lechel. They will judge you because you couldn't s peak straight. They will judge you in a worse way just because you have a disord er. They will fuck you up and then leave you broken, cursing all of them and ret reating to the shadow to hide because you're fucking afraid to get hurt again." Napatitig siya sa binata. She can hear the pain in his voice. Iyon ba ang nangya ri rito? She thinks so. His eyes held no emotion but his voice said otherwise. And she's one of those judgmental being. She sighed and looked at the stars. Her eyes widen when a realization hit her. Nykyrel didn't stammer! "Oh my God!" Eyes wide, she looked at Nykyrel. "Hindi ka na nauutal!"

He frowned. "W-What?" Kaagad na bumagsak ang balikat niya ng marinig na nautal na naman si Nykyrel. Bu t earlier ... he spoke straight and all. Oh God. Was she imagining it? Nalulungkot na huminga siya ng malalim. "Nung nagsalita ka kanina, hindi ka naut al. Hindi mo ba napansin?" It was Nykyrel's turn to be shock, eyes wide. "A-Ano?" Realization dawn on his h andsome face. "H-Hell! Y-Yes, i d-didn't." Ang gulat ay napalitan ng kalungkutan . "N-Nauutal na n-naman a-ako." Nginitian niya ito. "Ang importante nakaka-pagsalita ka ng maayos." Ihinilig niy a ang ulo sa balikat nito. "Ano ang nararamdaman mo kanina, habang nagsasalita k a ng tuwid?" "I feel r-relax, t-talking to you." Anito at inakbayan siya. Napangiti siya sa tinuran nito. Pareho sila ng nararamdaman. She felt relax with him too. I mean, she should be ashamed. May nangyari sa kanila pero heto at nak ahilig siya sa balikat ng binata na parang walang kababalaghang nangyari sa kani lang dalawa. She felt at ease. "Maybe you should relax first before talking. Huwag mong isiping may disorder ka . Isipin mong normal kang nakikipag-usap sakin." "It's h-hard. I-I'd been w-with this disorder f-for as l-long as i can remember. " Ani Nykyrel na bakas ang kalungkutan sa boses. Nalulungkot din siya para sa binata. Who would want a speaking disorder and he i s mocked because of it. Pinihit niya paharap sa kaniya si Nykyrel saka hinalikan ito sa mga labi. Napaun gol ito ng maglapat ang mga labi niya. Kaagad nitong ipinalibot ang braso sa bey wang niya at ang kamay nito ay pumipisil sa pang-upo niya. Tingling sensation seeped through from her ass towards her mound, making her wet and needy. Pinakawalan ni Nykyrel ang mga labi niya saka nagtanong. "D-Do you s-still need t-that i-interview?" Nawalan siya ng imik sa tanong nito. Naumid ang dila niya. She wanted to shout y es to get her promotion, but she thought about Nykyrel. Anong sasabihin nito kap ag nabasa ang laman ng isusulat niya? He would feel betrayed. By her. "Hayaan mo muna 'yon." Sabi niya saka ngumiti. "It can wait." Nykyrel rewarded her with heart stopping smile before claiming her lips. Nykyrel pulled away again. "Tara, matulog na tayo." Ngumiti siya para itago ang mabilis na pagtibok ng puso niya. "Sige." Together, they went inside and lay on the bed, cuddling. PAST midnight, Lechel was still awake. Hawak-hawak niya ang cell phone at nakaop en ang note app niya. Sinusulat niya roon ang lahat ng nalalaman niyang impormas yon tungkol kay Nykyrel. Kinagat niya ang pang-ibabang labi saka pinakatitigan ang katabing binata. They sleep together, but he didn't touch her. He was a gentleman. Always asking if sh e's comfortable or not. Makakaya ba niyang ilathala sa buong mundo ang kahinaan ni Nykyrel Guzmano at ha yaan ang mga taong husgahan ito at kutyain? He had been through enough. She felt guilty. Pero bakit hindi niya mabura-bura a ng nakalagay sa note app niya? A/N: 'Till next time :)

CHAPTER 8 NAGISING ni Lechel sa ingay na nanggagaling sa cellphone niya. Inabot niya ang c ell phone na nasa night stand at sinagot ang tawag. "Hello?" "Ms. De Villa, how's your assignment going?" Ang Editor-In-Chief ang nasa kabila ng linya. Lechel cursed silently. "Ahm," tumikhim siya, "maayos naman po ma'am. Nakausap ko na po si Mr. Guzmano."

"Good." Halata ang kasiyahan sa boses nito. "I want you to report in my office, now. May paguusapan tayong importanteng bagay." Pagkasabi niyon ay nawala ang ka usap sa kabilang linya. Hindi pa nakakabawi si Lechel sa tawag ng maramdaman niyang nagising si Nykyrel sa tabi niya. He pulled her close to him and then nuzzled her neck. Lechel bit back a moan. "Good morning, babe." Anito saka hinalikan ang leeg niya. Kaagad na napansin ni Lechel na hindi nauutal ngayon si Nykyrel. He felt at ease and relaxing greeting her good morning. She didn't have the heart to point out that he isn't stammering, nararamdaman kasi niyang mauutal na naman ito sa oras na punain niya. "Good morning." Pabulong na sabi niya. Nykyrel groaned and then started kissing her jaw line. "Nykyrel!" Sigaw niya ng maramdamang itinaas nito ang damit niya para makita ang mayayaman niyang dibdib. "Relax, babe." He kissed her nipple. "I'm just greeting you a good morning." Wit h that, he kissed her nipple and sucked it inside his hot mouth. Gumapang pababa ang labi ni Nykyrel, sa puson niya. Mas bumaba pa lalo ang bibig nito hanggang sa mahubad nito ang pang-ibaba niyang kasuotan at dumapo ang labi nito sa pagkababae niya at sinimulan siyang sambahin. Ipinatong nito ang mga hita niya sa magkabilang balikat nito saka mas bumilis at mas dumiin ang labi at dila nito sa pagkababae niya. "Oh! Sweet Mary!" Her body arched. Her heart hammered inside her cheat. Her core throbbed in so much need and lust. "Nykyrel." Ungol niya sa pangalan ng binata na mabilis na dinidilaan ang pagkaba bae niya. Lechel wrapped her legs around Nykyrel's neck and pulled him closer, crashing hi s face against her wet core. Hindi naman umalma ang binata sa ginawa niya. Mukha ng nasisiyahan ito na nasasarapan at nag-i-enjoy siya sa ginagawa nito sa kaniya . He lick, suck and nipped her wet mound. Malakas siyang napapaungol at paulit-uli t na tinatawag ang pangalan nito dahil sa sobrang sarap na nalalasap. Pinapaikot -ikot ni Nykyrel ang dila nito sa paligid ng hiyas niya at kapagkuwan ay sinisip sip. "Nykyrel. Oh!" Nanginginig ang mga hita niya ng ipasok nito ang isang daliri sa loob niya. Habol niya ang hininga habang iginagalaw ang balakang niya para salubungin ang b awat pagpasok ng daliri nito sa pagkababae niya. Kinagat niya ang pang-ibabang labi hanang pinipigilan ang sarili na hindi sumabo g. She's so near... so near to orgasm. "Oh. Nykyrel. Oh." Lechel was deliriously chanting his name while she let his fi nger fill her mound. "Oh! Heaven." Her toes curl as her orgasm reached its peak. Mahigpit siyang napakapit sa bed s heet at isang malakas na ungol ang kumawala sa mga labi niya kasabay ng pagsabog sa kaibuturan niya. "Dear God..." aniya habang habol ang hininga at nakatingin sa binata. Nykyrel looked up and meet her eyes. "Good morning again, babe." His eyes were d ancing in delight. Pinaikot niya ang mga mata. "Kakaiba ka rin mag good morning, no?" Mahinang natawa si Nykyrel at tinulungan siyang isuot muli ang pang-ibaba niyang saplot. As he finish helping her, he kissed her belly and wink at her. Her heart did a s ummersault. Inirapan niya ito para itago ang kilig na nararamdaman. "Come on. Mag breakfast na tayo." "Hindi ka na nauutal." Hindi niya napigilan ang sarili na punain ito. Gulat na bumaling sa kaniya ang binata. "W-what?" His face fell in an instant. She sighed in disappoint. Back to stammering again. "Wala. Halika na." Bumangon si Lechel at hinila ni Nykyrel palabas ng silid patungo sa kusina. At d

ahil walang kaalam-alam si Nykyrel sa pagluluto kahit pa nakadepende ang buhay n ito do'n, siya ang nagboluntaryong nagluto ng agahan nila. Lechel cook a simple breakfast. Eggs. Bacon. Fried rice and then four pieces of pancake. Habang nagluluto siya, naliligo naman si Nykyrel. So when Lechel finish ed cooking breakfast, Nykyrel was already back from taking a shower and he freak ing smell nice. Naghahain siya sa hapagkainan ng yakapin siya ng binata mula sa likuran at hinal ikan sa pisngi. "Ang bango ng agahan natin, ah." Komento nito. Hindi napigilan ni Lechel na humarap sa binata at singhotin ang mabango nitong a moy. "Damn, Nykyrel," ikiniskis niya ang dulo ng ilong sa leeg nito. "You smell so go od." He chuckled. "T-thanks." Nang mag-angat siya ng tingin sa binata, bahagyang namumula ang pisngi nito pero kaagad din naman iyong nawala. Mahina siyang natawa sa nasaksihan. "Dis you just blushed?" Nykyrel scowled. "Nope." Lechel poked his cheek. "Aminin, namumula ka kanina." Tudyo niya rito. "Para nam ang ngayon ka lang nakatanggap ng compliment." Biglang nawala ang emosyon sa mukha nito. Pain crossed his beautiful deep lazy b rown eyes. "Paano kung sabihin kong ngayon lang ako nakatanggap ng compliment?" Gusto niyang kutusan ang sarili. Of course, he doesn't get compliment often! Bin u-bully ito noon at alam niyang puro hinanakit ang natatanggap nito sa iba. Masuyo niyang sinapo ang mukha ng binata saka hinaplos ang pisngi nito. "Nykyrel , you are the most handsome man i ever met." Sinalubong niya ang mga mata nito n a puno ng pagdududa at kawalan ng tiwala sa sarili. "You smell nice and i like t hat smell of yours. Nuong makita kita, napatanga ako sa kaguwapuhan mo." She had to feed his ego. Kailangan nitong malaman kung gaano siya kaapektado sa presens iya nito. "Kahit nuong una ang sama ng ugali mo, para sakin mabuting tao ka pa r in kasi hindi mo ako iniwan doon sa may gate para pira-pirasuhin ng aso mo. You' re amazing." Umiling ito, "i-i s-stammer-" "And i don't care. Hindi magbabago ang tingin ko sayo kahit pa maging pepe ka na talaga." This time, Nykyrel smiled. "T-thanks for m-making m-me feel b-better." Inilapat niya ang labi sa mga labi nito kapagkuwan ay bahagyang inilayo ang labi niya sa labi nito. Lechel didn't know why she kissed him. Parang normal na sa k aniya ang halikan ang binata. Why is that? She felt like he needed a kiss, a hug and someone that will accept him no matter what. At ikaw ang taong 'yon? Ani ng munting tinig sa likod ng isip niya. Kinagat niya ang pang-ibabang labi. I wish i could be that person. Pero alam niy ang masasaktan si Nykyrel ng dahil sa kaniya. He is her assignment. And she will hurt him in order to get promoted. Heartless! Her inner voice hissed at her. Yeah. I am. Aniya sa isip. She felt bad. God! Anong gagawin ko? Tumingin siya kay Nykyrel saka ngumiti. "Smile, Nykyrel." "T-thank y-you, babe." Wala nang bakas ng sakit ang mga mata nito. He looks happ y and she likes it. "Kain na tayo." Aniya saka iginiya ito paupo. "Upo ka lang diyan." Nilagyan niya ng pagkain ang pinggan nito saka pinagtimpla ng kape. Then she sat on the chair beside Nykyrel. "Nyk?" Nykyrel snapped his eyes at her. Nakataas ang isang kilay nito at nagtatanong an g mga mata nito. "Nyk?" Ngumiti siya. "Kasi ang haba ng pangalan mo, e." Dumukwang siya palapit dito. "C an i call you Nyk?" "Nyk..." pain shadowed his eyes again. "Yeah. Nyk sounds good. Pero mas gusto ko pa rin na tawagin mo akong Nykyrel." Nag-alala siya bigla. "Ayos ka lang ba? Okay lang kung ayaw mong tawagin kitang

Nyk." "I hate that nickname." "Bakit?" "Kasi Nyk ang tawag ng mga taong nangungutya sakin." The pain in his eyes intens ified. "They mock me with that name. Pero kung iyan ang gusto mong itawag sakin, ayos lang. Okay lang sakin." Sinubukan nitong ngumiti. "Call me Nyk." Napakawalang puso niya kung tatawagin niya itong Nyk. He was mocked with that na me. Good. She felt awful. "Nah," nginitian niya ito. "Nykyrel is good." Ibinalik niya ang atensiyon sa kin akain. "Anyway, aalis pala ako ngayon. Pinapa-report ako ng boss ko." Naramdaman ni Lechel na natigilan ang binata sa sinabi niya. It seems that he fr oze. "Aalis ka?" His voice sounds vulnerable. Hindi siya tumingin dito. "Oo. Kailangan kung makipagkita sa boss ko." "Iiwan mo ako?" Sa pagkakataong ito, malamig at walang emosyon ang boses nito. "Babalik din naman ako. Di'ba may pangalawang injection pa ako ng anti-rabies?" Biglang binitawan nito ang hawak na kutsara ang tinidor saka tumayo. "Pagkatapos mong kumain, umalis ka na. Don't bother yourself with the dishes, ako na ang ma ghuhugas. Just leave." Pagkasabi niyon ay kaagad itong umalis sa hapag-kainan at naiwan siyang nagugulu han. "Babalik din naman ako e." Bulong niya sa hangin. Nawalan na siya ng ganang kumain kaya naman niligpit niya ang kinainan at naghug as. After that, Lechel went to her old room and took a bath. Naroon sa silid na iyon ang damit niya kaya naman doon siya nagtungo. Tiningnan niya ang sarili sa salamin at bumuntong-hininga. "Babalik din naman ak o." Aniya na parang kinakausap ang sarili at lumabad sa silid. Fortunately, the dog didn't bark at her. With her shoulder bag on her shoulder, she left Nykyrel's house. At habang nada biyahe patungo sa opisina, isa lang ang laman ng isip niya. Ano a ng sasabihin ko kay Editor-In-Chief? MULA sa bintana ng kuwarto ni Nykyrel, kitang-kita niyang umalis si Lechel sa ba hay niya. He felt his stomach dropped. Parang may kulang na ngayong wala na ang dalaga sa bahay niya. Before, it was okay for him to be alone. Now, it saddened him. He felt a lump on his throat. Fuck this feeling! Pakiramdam niya ay may nawawala sa kaniya. He felt incomplete, like part of hims elf in missing. Shit! Ayaw niyang nakadepende ang kasiyahan niya sa isang tao, a yaw niyang nakadepende ang buhay niya sa iba. But with Lechel, it was different. In just few days, Lechel manage to creep into his defenses, right inside his ri bcage where that certain organ is located. Bumuga siya ng marahas na hangin saka umalis sa bintana. Bumalik siya sa kama at nahiga. He can still smell Lechel's scent on his pillow and bed. If he's being honest, he's really scared. Natatakot siya na baka hindi na bumali k si Lechel sa kaniya. She's a journalist. She's beautiful, smart, understanding and caring. Wala pa siyang nakikilalang babae na tanggap kung ano siya. Men wou ld line up just to date her. And here he is, a man with disorder. Mas pipiniliin nito ang perpektong lalaki na kaya itong makasama sa labas ng bahay at hindi na uutal. He felt sick all of the sudden. Ayaw niyang may magustuhan si Lechel na lalaki. He wants to claim her as his but he couldn't. Hindi niya ito ikukulong sa loob n g bahay niya tulad ng ginawa niya sa sarili niya. Lechel deserves to be happy outside his house. Ipinikit niya ang mga mata kapagkuwan ay bumangon at nagtungo sa study table niy a. Kailangan niyang tapusin ang report na ipapasa niya kay kay Daniel. Hindi namalayan ni Nykyrel ang paglipas ng oras. Second turns to minutes and min utes turns to house. Nang tumingin siya sa labas ng bintana, madilim na sa labas . Where is Lechel? Disappointment settled in his stomach. He felt like vomiting. Ikinuyom niya ang

kamao at mariing ipinikit ang mga mata para kontrolin ang galit na nararamdaman niya. I'm sure Lechel is already spilling all my secrets to the Media. She's a journal ist for fucking out loud! That's what she does, expose people secret. Dammit! Shit! Bakit ba hindi niya naisip 'yon. Baka naging mabait lang ito sa kaniya dah il may kailangan ito. And now that she already gets what she wants, she left. Did she even think of me before leaving? Something inside him broke. Fuck! Fuck! I don't want to feel this way. Naiinis na umalis siya sa kuwarto at nagtungo sa baba ng bahay. Nang makarating sa gate, kinuha niya ang lock ng gate na malapit sa bahay ng aso niyang si Dazner. He was about to lock the gate when it was pushed open. Lumaki ang mata niya at nagsalubong ang kilay niya. "What the..." "Nykyrel?" He felt like jumping up and down in delight. "Lechel?" Pumasok ang dalaga sa maliit na pinto ng gate at nagtama ang mata nila. "Hey." She smiled dazzlingly at him. "I'm back." "Yeah." Nakahinga siya ng maluwang. He felt his heart beat like crazy. "You're b ack."

CHAPTER 9 MASAYANG nagluluto si Lechel ng hapunan nila habang si Nykyrel naman ay hindi in iiwas ang tingin sa mukha niya na para bang may kakaiba sa kaniya. Binalingan ni ya ang binata at nahuli niya itong nakatingin sa kaniya. Confusion held his eyes . "Bakit ka nakatingin sakin ng ganyan?" Tanong niya. Kumunot ang nuo nito. "N-Nakatingin sayo n-nang?" "Nakatingin sakin na para bang isa akong salita na mahirap ispilingin." "You j-just m-made me c-confuse, Lechel." Anito. "You left a-and then you're b-b ack. What t-the hell are you t-thinking?" Parang may kumurot sa puso niya. "Ayaw mong bumalik ako rito?" That hurts. "Akal a ko ayos lang na bumalik ako. May dalawang injection pa ako ng anti-rabies diba ?" Nykyrel grimaced. "'Yan a-ang dahilan ng p-pagbalik mo? You c-can get t-the anti -rabies in any H-hospital in the country. Why c-come back?" He sound harsh and i t hurts her. Nagpakawala siya ng isang malalim na buntong-hininga. "Kung ayaw mong narito ako , magsabi ka lang." "W-why, because y-you a-already get what you w-want from m-me?" Puno ng pait ang boses nito. "Bakit ko ba n-nakalimutan n-na isa k-kang Journalist na narito sa b-bahay ko p-para m-makakuha ng tsismis." "That's it!" Tumaas ang boses niya sa inis dahil sa inaasal nito. She gritted he r teeth and glared at Nykyrel. "Alam kong puno ka ng insecurities sa katawan." D inuro niya ang dibdib nito. "Alam kong wala kang tiwala sa sarili mo. Alam kong

mababa ang self-esteem mo pero huwag na huwag mong ibabaling sa akin ang frustra syon mo sa buhay! Bumalik ako kasi gusto kitang makasama. Sapat na ba 'yon?" Shock was written on his face as he looked at her with wide eyes. "Y-you came bback f-for me?" Inirapan niya ito. "Malamang! Ano naman ang babalikan ko sa bahay na 'to kundi i kaw?" Lumambot ang ekspresyon ng mukha nito saka tinawid ang pagitan ng katawan nila a t niyakap siya. Bumuntong-hininga siya saka niyakap din ito. "Nakakainis ka, alam mo 'yon?" Kinurot niya ito sa tagiliran. "You assume too mu ch and i hate that attitude of yours." "I'm s-sorry." Lumapat ang labi nito sa balikat niya at nakaramdaman siya ng nak akakiliting sensasyon. "A-akala ko h-hindi k-ka na babalik." Pabiro niyang tinampal ang likod nito. "Puro ka akala, maling akala naman." Kuma wala siya sa yakap nito at napagdesisyunang sabihin dito ang pinaggagagawa niya buong maghapong wala siya. "So, ahm, i consult a psychiatrist and a therapist. T inanong ko sa kanila ang kondisyon mo. Don't worry, hindi ko pinaalam sa kanila ang pangalan mo-" His face instantly darkened. "At sino ka para gawin 'yon?" His voice was icy col d, it made her shiver. Para itong bomba na bigla nalang sumabog. "Wala kang kara patang pakialaman ang buhay ko! Oo nga at tanggap kita sa bahay na ito at sa buh ay ko pero hindi kita binigyan ng karapatang panghimasukan ang desisyon ko." Bin itiwan siya nito at humakbang palayo sa kaniya. "You can stay in your room. And next time, stop being nosy." Umalis ito sa kusina at iniwan siya. Mahina siyang natawa. Funny. He didn't stam mer. Tama ang sinabi ng Psychologist at speech Therapist na nakausap niya. Speech or speaking disorder is a rare case. Hindi iyon mahirap gamutin. Kailangan lang may mahaba kang pasensiya at pag-unawa. Those person who have that kind of disorder doesn't stammer when they are relax while speaking, when they at ease. And also , when they're emotions flared up, just like earlier. He was mad. At hindi ito n autal ni isa. The Psychologist advised Lechel to have patience with Nykyrel. Kailangan intindi hin niya ito dahil sa pinagdadanan nito. Kailangan daw ay palagi siyang nakasupo rta sa binata at palagi niya itong iintindihin. His emotion is not stable. And t he Therapist advised her to make him talk and talk and talk. To make him trust h er. Make him at ease and relax with her. At hindi niya puwedeng punain ang binat a kapag hindi ito nauutal. It would make him conscious of himself and he probabl y will stammer again. 'Yon lang naman ang sasabihin niya kay Nykyrel pero bigla itong nagalit sa kaniy a dahil sa paghihimasok niya sa desisyon nito. "I was just trying to help." Bulong niya sa hangin at ibinalik ang atensiyon sa pagluluto. Mabigat ang kalooban niya habang nagluluto. She's mad at Nykyrel for his behavio r. She's annoyed. Nakakairita ang inasal nito kanina pero may magagawa ba siyaactually, mayroon. Nakangiting binilisan niyang tinapos ang pagluluto. May plano siya. Sana gumana.

Hindi niya sasabayan ang galit nito kundi susuyuin niya ang binata. What better to make a man happy than preparing a food for him? After all, the ea siest way to a man's heart is through his stomach. NYKYREL felt like a prick after he stormed off from the kitchen. Gusto niyang bu malik kay Lechel para humingi ng tawad pero alam niyang walang magagawa ang sorr y niya. He saw the pain in her eyes when he shouted at her. Hindi naman niya masisisi ang sarili. Hindi siya sanay na may nakikialam sa buha y niya at desisyon. He was always alone. Alone in the house and in everything he does. And the last thing in his mind is to visit a fucking psychologist and a t herapist. Medyo nadismaya din siya dahil akala niya tanggap siya nito. Boy, he w as very wrong and he hates it. Nykyrel was pacing back and forth in his room when he heard a soft knock. Natigi lan siya kapagkuwan at napatitig sa pinto. It's Lechel. "Puwede ba akong pumasok?" Tanong ng dalaga sa masuyong boses mula sa labas. Nanatili siyang nakatayo. "P-pasok k-ka." Gusto niyang makita ang maganda nitong mukha. He has to see so he won't go insane throughout the night. Pinihit ng dalaga ang doorknob at dahan-dahang itinulak pabukas ang pinto. Lechel's beautiful face came into view. May dala itong tray na puno ng pagkain a t may naiilang na ngiti sa mga labi. "Lechel..." She smiled genuinely at him. "Hey. Kain ka na." "A-anong g-ginagawa mo rito?" Tanong niya at mahinang napamura ng mautal na nama n siya. Inilapag nito ang tray sa bed side table saka humarap sa kaniya. "Hinatiran ka n g pagkain. Alam kong hindi ka kakain na kasama ako kasi galit ka." Pinagkrus nit o ang kamay sa likod nito. "I'm really sorry if i cross the line of your privacy . Nagtanong lang naman ako kasi gusto kong matulungan kang maging maayos ang pag sasalita. I know you're mad and all, and I'm really sorry. Pangako, hindi ko na gagawin ulit-" Nykyrel stops her words by crashing his mouth on hers. Lihim siyang napangiti ng maramdamang kaagad na tinugon ni Lechel ang halik niya . Gusto niyang pakawalan ang mga labi nito pero hindi niya magawa. His lips are gl ued on hers. She tastes so exquisite like a very fine wine. Her breath smells so good its making his friend very hard as a rock. Kinagat niya ang pang-ibaba nitong labi ng maramdamang naglakbay ang kamay nito. Nykyrel groaned when he felt Lechel's hand cupping his erect manhood. "Lechel." His voice sounds husky. "What are you doing?"

Naramdaman niyang binuksan nito ang butones ng pantalon na suot niya saka ibinab a ang pantalon niya at pinutol ang halikan nila. "Lechel-" "Shut up, Nykyrel and let me pleasure you." Anito saka walang sabi-sabing lumuho d sa harapan niya sala ipinasok ang naninigas niyang pagkalalaki sa mainit niton g bibig. "Holy sweet Jesus!" He hissed as pleasure assaulted his senses. Kasabay nang masarap na sensasyong nararamdaman ay ang hindi maipaliwang na emos yong lumukob sa kaniya. He stared at Lechel's mouth moving. Hindi niya akalain n a gagawin ng dalaga ang ginagawa nito ngayon. She's pleasuring him without expec ting something in return. Ni minsan sa buhay niya, hindi pa niya naranasang may isang tao na pasasayhin siya. And never in his life did he think of a beautiful woman, kneeling in front of him while sucking his shaft like her life depended o n it. Parang may humaplos sa puso niya dahil sa nakikita. Lechel is really one o f a kind woman. And he's falling for her, hard. Nykyrel through his head back when Lechel cupped his sack and massage it lightly as she moves her mouth. In and out. Faster. In and out. Harder. In and out. Mariin siyang napapikit at napasabunot sa buhok nito pero hindi ganoon kahigpit para masaktan ito. Her mouth felt so good. She treated his manhood like a lollip op. She licked, rolled her tongue around his shaft and then sucked him again. "Oh! Shit! Lechel!" Malakas siyang napaungol ng maramdaman niyang malapit na siu ang labasan. Just a little more... a little... Nykyrel was panting, his breathing ragged. Iginigiya niya ang dalaga na mas bili san pa ang paglabas-masok ng kahabaan niya sa bibig nito. He can feel his knees weakening as he reach his limit. And with a loud moan, he screamed Lechel's name and he exploded inside her mouth . He was in bliss. Habol niya ang hininga habang ninanamnam ang sarap na paunti-un ti nang naglalaho. Jesus! That was good. Its heaven-bigla siyang napamulagat at mabilis na inilayo ang pagkalalaki niya mula sa bibig ni Lechel. Shit! Shit! Fuc k! Lumuhod siya para magpantay ang mukha nila ng dalaga. "I'm so sorry." Hinubad ni ya ang t-shirt na suot at ginamit iyon para tanggalin ang katas niya sa bibig ng dalaga. "Pasensiya na. Hindi ko napigilan ang sarili ko. I should have pulled a way." Lumunok ito saka nginitian siya ng pagkatamis-tamis. "Ayos lang. I like the tast e of your cum. Taste salty yet tasty." Tinapos niya ang pagpunas sa bibig nito. "At saan ka natutong gawin 'yon?" Nagta takang tanong niya. "I'm a wide reader, Nykyrel. Saka marami akong nababasa na kahalayan sa Magazine . Halos buwan-buwan ay bumibili ako ng cosmopolitan at FHM." He was amused. "May babae palang bumibili ng FHM? I thought FHM stands for 'For Him Magazine'."

Inirapan siya nito. "Sexist." Mahina siyang natawa saka hinalikan ang tungki ng ilong nito. "Nagtataka lang ak o. Akala ko lalaki lang ang bumibili ng FHM." "Dapat talaga magsilabas ka. Napag-i-iwanan ka na ng mundo, e." Anito saka tumay o at umupo sa gilid ng kama. Nykyrel stands up and then pulled up his jeans. Umupo siya sa tabi nito saka kin agat ang pang-ibabang labi. "As much as possible, ayokong lumabas ng bahay ko." Aniya at huminga ng malalim. "Ayoko. Ayoko nang maransan ang mga naranasan ko noon." "Kasama mo naman ako." Mabilis siyang napabaling sa dalaga. "What?" Nagulat siya. Did she just offer to accompany him? "Gusto kong lumabas ka kahit paminsan-minsan lang, Nykyrel." Dread consumed him. Naiisip palang niya na lalabas siya at makikita ang nga ka-k lase niya na bumu-bully sa kaniya noon, nanlalamig na siya at nahihiya para sa s arili niya. He had been bullied enough to scarred him for the whole lifetime. "Ayoko." Sabi niya sa mahinang boses. Nagpakawala ng buntong-hininga si Lechel at humarap sa kaniya. She even hugged h im from the side and kisses his shoulder. "How about if i ask you to have a date with me? Aayawan mo ako?" Malalaki ang matanang dumako ang tingin niya sa dalaga. She has a wide grin in h er kissable lips. "What? G-Gusto mo akong m-maka d-date?" "Yes." Tapos sinimangutan siya nito, "pero ayaw mo naman." Bagsak ang balikat na tumayo ito. "Dadalhin sana kita sa CCBells Cafe. Opening nila bukas at masarap ang mga sini-serve nila roon. Oh well," nagkibit balikat ito, "'yong katrabaho k ong lalaki nalang ang aayain ko- ay!" Napasigaw sa gulat si Lechel ng hilahin niya ito sa braso pahiga sa kama at kinu babawan ito. Nagtagis ang bagang niya hanang masama ang tingin dito. "No! You're mine to date ! Mine!" Lechel grinned happily. "It's settle then. May date tayo bukas sa CCBells Cafe." Pinagsiklop nito ang kamay at mas lumapad pa ang ngiti. "Excited na ako." Napailing-iling siya saka hinalikan ang leeg nito at bahagyang kinagat iyon pero hindi sapat para dumugo, sapat lang para makagawa siya ng love bite sa leeg nit o. Nykyrel grinned at the love bite in Lechel's neck. "Yeah. I'm excited too." With that love bite in her neck, let's see if a man ever dates her. You are mine now, Lechel, whether you agreed or not. And what is mine is mine. I'm insanely possessive with the things i own, especially if it's a beautiful woman I'm falli ng for.

a

CHAPTER 10 NYKYREL was sweating bullets. Nanlalamig ang kamay niya at nanginginig ang mga t uhod niya. Dread and fear was there, lurking in the corner of his mind trying to coax him in chickening out. Bakit ba kasi pumayag siyang sumama rito kay Lechel ? Fuck! Baka may ka-klase siya noon na makakita sa kaniya. Shit! Paano kung may ma ngyaring masama at mapahiya si Lechel? He can't live with that. Nykyrel knew he' ll die in embarrassment. Shit! Why can he be normal for a change? Anong gagawin niya kapag pagtawanan si Lechel ng dahil sa kaniya? Paano kung pag tawanan siya ng mga kaibigan nito? He can't do that to her. Hindi niya hahayaang madungisan niya ang magandang imahe ng dalaga sa iba. He's an abomination like what his mother had said when she was still alive. Walang tatanggap sa kaniya. Siguro, masuwerte lang siya at tanggap siya ni Lechel, pero hindi iyon sapat par a suklian nito ang nararamdaman niya. There's a lot of fish in the ocean, why se ttle with a fish with disability? Insecurities hung around him like a thick canopy. Binalingan niya si Lechel na nagmamaneho. Nagtalo sila bago umalis ng bahay niya kung sino ang hahawak sa monabela, and five minutes later at heto siya at nakau po sa passenger seat ng sasakyan niya. She's so persistent and he was actually t urned on. Good heavens! Mukhang napansin nito na nakatingin siya rito kaya tinapunan siya nito ng tingin . She smiled at him. Malakas ang tibok ng puso niya dahil sa sobrang kabang nararamdaman. Shit! "Lechel-" "Shut it, Nykyrel. Pumayag ka, remember?" Pinandilatan siya nito. Nykyrel sighed. Yes, pumayag sjga. At kinakabahan siya sa mangyayari. What if he embarrassed Lechel in front of her friends? What if something bad happened and that would taint Lechel's beautiful image? Ayaw niyang mangyari 'yon. Shit! Shit ! Shit! Nanuyo ang lalamunan niya ng iparada ni Lechel ang sasakyan sa gilid ng kalsada, kaharap niyon ay ang CCBells Cafe. It looks cozy from the outside. Nykyrel knew that the cafe was built to make the costumer comfortable, but he felt the oppos ite, he's agitated. Nani-nerbiyos siya. Natatakot siya. Mas lalo lang nanlamig h indi lang ang kamay niya kundi pati na rin ang buo niyang katawan. His nervousne ss is showing and it's so palpable. "Nykyrel, magiging maayos ang lahat." Kombensi sa kaniya ng dalaga. Pilit siyang ngumiti. Ayaw niyang malaman nito ang kabang nararamdaman. Kahit wa lang salamin ngayon sa harapan niya, alam ni Nykyrel na namumutla siya sa sobran g kaba. What if something bad happened and it concerns him? Ayaw niyang madamay si Leche l sa kapalpakan niya sa buhay. "Nykyrel?" Pukaw ni Lechel sa kaniya. Binalingan niya ang dalaga. "Yes?" Nginitian siya nito. "It's going to be okay." "H-Hope so, babe." Hinawakan ni Lechel ang kamay niya at pinisil 'yon bago ito lumabas ng sasakyan. Nykyrel followed. Nang umapak ang paa niya sa semento, bumilis ang tibok ng puso niya. Please, hea rt, be still. Please God. Have mercy on me. Hindi siya ang tipo nang tao na magd adasal para maging maayos ang lahat kasi alam naman niyang imposibling mangyari ang hinihiling niya sa panginoon pero ngayon, habang kinakabahan siyang nakatayo sa labas ng Cafe, he prayed.

Nakangiting inilahad ni Lechel ang palad nito sa kaniya, "halika na." Nanlalamig ang kamay na tinanggap niya ang kamay nito. Lechel felt the coldness in his hand. She squeezed it, assuring him. "Walang kakain sayo sa loob." Natatawang biro ng dalaga sa kaniya saka pinagsikl op ang palad nila at hinila siya papasok. Lechel pushed the Cafe's door opened and the bell above rang, signaling their en trance. Kaagad na naramdaman ni Nykyrel ang mga mata ng mga customer sa kaniya. His body felt cold all of the sudden. Hindi lang ang kamay niya ang nalalamig. P arang tatalon ang puso niya sa kaniyang dibdib sa sobrang kabang nararamdaman. F uck this fear! "Pasok na tayo." Tuluyan siyang hinila ni Lechel patungo sa bakanteng mesa na na sa gilid ng Cafe. Nykyrel blew a relieve breath when his butt touched the chair. Nakahinga siya ng maluwang. I survive. "Relax, Nykyrel," Lechel grinned. "Walang kakain sayo rito." Pinilit niya ang sarili na ngumiti kahit pa nga ang gusto niyang gawin ay magtag o at tumakbo pabalik sa bahay niya. "O-okay." Nykyrel roamed his eyes around the Cafe. It's packed with costumers in different age and genders. Lahat ng tao sa Cafe ay may mga ngiti sa labi. They all look s atisfied and happy. Sinong hindi magiging masaya, lalo na ang mga kababaehan, la hat yata ng waiter ay lalaki at mga guwapo pa. Heck! This is bad! Maybe Lechel l ikes one of the waiters! No! Ibinalik niya ang tingin sa leeg ni Lechel kung saan halata pa ang love bite na ginawa niya. Good. "So, anong gusto mong kainin?" Tanong ni Lechel na nakatingin sa mga mata niya. "Ahm, hindi ko alam-" "Lechel! My Journalist friend!" A male voice exclaimed. Nakatayo ang lalaki sa h arap ng mesa nila at kaagad na sumama ang pakiramdam niya kahit pa niya nakikita ang mukha nito. Nag-angat ng tingin si Lechel sa bagong dating at ngumiti. "Hey, Trek. Kumusta? Akala ko wala ka rito." Jealousy ripped through him. Shit! "At bakit naman? I'm the owner of this Cafe at opening ngayon, malamang narito a ko para mag supervise-" abrupt pause, "sino itong kasama mo?" Nykyrel looked up and saw a very handsome man. His insecurities eat him up in th at instant. Ang daming senaryong tumatakbo sa isip niya at ang ending palagi ay iiwan siya ni Lechel para sa lalaking nasa harapan nila. The guy looks like a fr eaking perfect male model! His chest tightened. Bullshit! Dahil hindi siya kumibo, inilahad ng lalaki ang kamay sa harapan niya. "Hi, I'm Trek Wolkzbin, I'm a Chef and the owner of this nice café. Nice to meet you." Yes, he confined himself inside his huge mansion, but he knew that surname anywh ere. Wolkzbin Enterprise. Ayaw niyang magsalita, he want to clamp shut his mouth, but his curiosity won. " W-Wolkzbin? A-are you r-related to T-Train Wolkzbin?" He gulped and cursed himse lf for stuttering. Nykyrel waited for Trek to make fun of his speech disorder, but he didn't. Sa ha lip ay sinagot nito ang tanong niya na may ngiti sa mga labi. "Yeah. He's my dad." Sagot ni Trek na para bang hindi kilala sa lipunan ang ama nito. "Wow." Nykyrel whispered, awed. Train Wolkzbin is one hell of a business man. At mukhang hindi sumunod sa yapak nito ang anak. Trek is a Chef and last time Nykyrel's check, culinary student do n't deal with numbers and business problems. "My Dad is not a big deal." Natatawang wika nito, "anyway, anong pangalan mo? Ng ayon lang kita nakitang kasama ni Ms. Journalist." Trek wiggled his eyebrow at h im suggestively. "Boyfriend?" "Ahm," tumikhim siya, "I-I'm N-Nykyrel Guzmano." Nanunudyong ngumiti ito kay Lechel. "Hmm. Nagdadalaga ka na, ah." Lechel blush a deep red.

Kaagad nagsalubong ang kilay ni Nykyrel. Biglang nag-init ang ulo niya sa nakita . Only he can make her blush! "Paano kayo n-nagkakilala?" Trek faced him. "Oh. This woman? Food Journalist siya at may Restaurant ako. Na feature niya ang mga original recipes na gawa ko kaya nagkakilala kami. She inte rviewed me often about foods, that's why we become good friends." Trek explained and Nykyrel was relieved. Kahit naman naburo siya sa bahay niya, alam niya sinasabi at ginagawi ng isang lalaki kapag hindi ito interesado sa isa ng babae. And Trek just did that. Good. "Oh." Iyon lang ang nasabi niya. Trek gives him a funny look and then chuckled. "Anyway, may order na ba kayo? Ku ng mayroon na-" nagsalubong ang kilay nito at napatigil sa pagsasalita ng may pa daskol na umupo sa bakanteng mesa na katabi nila. "Light? Light Montero?" Lumingon ang bagong dating at kaagad na napalitan ng ngiti ang madilim nitong mu kha. "Wolkzbin! Hey, man!" Nag-excuse si Trek sa kanila saka umupo sa kaharap na silya ng lalaking tinawag nitong Light. "Damn, man, akala ko nasa Greece ka pa." Trek said and the two conversed. Nykyrel tuned them both and looked at Lechel. Kumunot ang nuo niya ng makitang n akangiti ito ng matamis sa kaniya. "W-what?" Nagtatakang usisa niya. "Masaya kang ako na nakipag-usap ka sa iba. See, hindi lahat ng tao sa labas ay ibu-bully ka." "Siguro h-hindi l-lahat, p-pero marami s-sila." Lihim siyang napamura ng mautal na naman siya. Fuck! Mabilis niyang kinuha ang cell phone sa bulsa at nag-type sa new message pagkata pos ay ipinabasa iyon sa dalaga. "Kaunti lang ang tao sa mundo na walang pakialam sa pagsasalita ko." Lechel read it out loud. She sighed. Inabot ni Lechel ang kamay niya saka pinisil iyon. "Ny kyrel, just try and open yourself to the world-" "I did, Lechel. I b-bared my s-self to t-the w-world." Kinagat niya ang pang-iba bang labi at nagbaba ng tingin. "A-alam mo ba k-kung anong g-ginawa n-nila s-sak in? T-they mocked m-me, Lechel. T-they m-made fun o-of m-me. Pinagtawanan, k-kin utya at n-nilait nila a-ako. Kaya hindi m-mo ako masisisi k-kung i-ikinulong ko ang s-sarili ko sa m-mansiyon. Yes, Lechel, y-you and T-Trek did n-not make fun o-of m-me, p-pero paano ang iba? M-masisiguro m-mo b-bang t-tatanggapin nila a-a ko? Matagal k-ko n-nang t-tinanggap ang k-katutuhanang kahit a-anong gawin k-ko, h-hindi nila matatanggap ang i-isang k-katulad k-ko." A TEAR escaped Lechel's eyes. Ramdam niya ang sakit na pinagdaanan nito, pero ha nggang doon lang. She knew what happened to him was painful but that's it. She d idn't experience it to know how much pain he had endured, alone. "Nykyrel," "Don't, Lechel." Sinalubong niro ang tingin niya. "H-huwag m-m akong k-kaawaan." Her heart tightened. "Hindi ako naaawa sayo, Nykyrel. Nasasaktan ako para sayo. Wala silang karapatang kutyain ka ng ganoon. Wala silang karapatang saktan ka." Tumayo siya at lumapit sa binata saka ito niyakap ng mahigpit. "I'm really sorry , Nykyrel, for everything that they'd done to you." Naramdaman ni Lechel na nanigas sa kinauupuan si Nykyrel. Nang pakawalan niya it o at hinuli ang mga mata nito, halata ang gulat na naka-ukit sa mukha nito. "N-niyakap m-mo a-ko." Nykyrel said, breathless. It seems that he was shock by w hat she did. "Hindi ba puwede?" Natatawang tanong niya. Para namang may nakakagulat sa ginawa niya. "Y-you e-embraced m-me i-in public?" "Ano naman ngayon?" Puno ng pagtatakang tanong niya. "Nobody e-embraced m-me i-in p-public." Bulong nito na para bang isang big deal ang ginawa niya. "H-Hindi k-ka ba n-nahihiyang yakapin a-ako?" "Hindi." Hinila niya ang silya para magtabi na sila ng binata. "Bakit naman ako mahihiya? I just embraced the most handsome man in this Cafe." Nykyrel scoffed. "L-look around, Lechel. L-lahat yata ng w-waiter sa Cafe n-na ' to ay g-guwapo."

Halata sa mukha ni Nykyrel ang selos na nararamdaman. Lechel's heart actually sk ipped a beat. Damn this man. "Oo nga at guwapo sila pero ikaw ang pinakaguwapo s a paningin ko." Nykyrel's face lit up. "Truly?" God. She likes putting a smile on his face and making him happy. "Yes. Truly." Dumukwang siya at hinalikan ito sa pisngi. "So, order na tayo?" Nykyrel chuckled. "Sure. After here, may pagdadalhan ako sayo." She stilled. Nagulat siya sa sinabi nito. "What? May pagdadalhan ka sakin?" Shoc k was dripping from her words. "Yes." Natatawang sabi nito saka pinanggigilan ang pisngi niya. "Lechel, m-mabab aliw a-ako kung halos b-buong t-taon ay n-nasa b-bahay l-lang a-ako. I go t-ther e w-when i n-need fresh a-air." Bigla siyang na excite sa nalaman. "Saan mo ako dadalhin kung ganoon?" Nykyrel smirked. "Surprise." She felt giddy all of the sudden. Natutuwa siya na hindi naman pala ito naburo sa bahay nito. Good. Tinawag ni Lechel ang waiter saka ibinigay ang order nila. She let Nykyrel pick their food. Gusto niyang malaman kung ano ang o-orderin nito para sa kanila. She wanted to know his likes and dislikes in food. She wanted to know everything ab out Nykyrel Guzmano. "Maganda ba do'n?" Usisa niya. "Oo. M-maganda." "Sige! Bilisan nating kumain." Excited na sabi niya. Nykyrel was chuckling as he shook his head. "N-napaghahalatang excited k-ka." "Oo naman." She grinned. "Yehey!" Dumating ang order nila at naging abala na sila ni Nykyrel sa pagkain. Excited n a siya sa pagdadalhan sa kaniya ni Nykyrel. She can't wait! NYKYREL keeps on glancing at Lechel as he drives towards their destination. Hala ta sa mukha nito ang excited ang dalaga. She was beaming happily, grinning from ear to ear. Nykyrel wonders, hindi kaya ma-disappoint ito kapag nakarating sila sa pagdadalh an niya rito? Hmm. Let see and find out. Ipinarada niya ang sasakyan sa Roldan's Port kung saan nakadaong ang Yacht niya. Lumabas siya sa sasakyan, ganoon din ang ginawa ni Lechel. Hinawakan niya ang ka may ng dalaga at pinagsiklop iyon. The excitement in her face was nowhere to be seen. "A-ayos k-ka lang, Lechel?" Ngumiti ito, pero alam niyang pilit iyon. "Oo naman. Medyo kinakabahan lang ako. " Nakatingin ito sa Yacht. He rolled his eyes and pulled Lechel towards the Yacht. Papasok na sana sila sa loob ng Yacht ng biglang lumabas ang may-ari ng Yacht na katabi ng Yacht niya. S i Xavier Roldan. Ang may-ari ng Port na iyon at kahit papaano ay maituturing niy ang kaibigan. Xavier waved his hand at him. Nykyrel forced himself to wave back. "Hey, Guzmano." Lumapit ito sa kanila habang may dalang gitara. Then Xavier's ey es fell into Lechel's. "Woah, baby, who are you?" Idinikit ni Lechel ang katawan sa tagiliran niya. Naramdaman niya ang mayayaman nitong dibdib sa braso niya. Napalunok siya ng maramdamang nag-uumpisang mabuhay ang pagkalalaki niya. Fuck! "She's Lechel, my girlfriend." Nanlaki ang mata niya sa lumabas na salita sa bib ig niya. What the heck did i just said? Hinintay niyang tumutol si Lechel at itama ang sinabi niya pero nanatiling tahim ik ang dalaga. Nang tingnan niya ang mukha nito, walang emosyon iyon at nakating in sa ibaba. Fuck! Did he embarrass her? Shit! Dapat ay nirendahan niya ang bibig niya. Xavier grinned. "Oh. Okay. The whole Port is all yours. Aalis na muna ako." May pilyong kislap ang mga mata nito. Napailing-iling siya at hinila na naman si Lechel papasok sa Yacht niya at patun

go sa upper deck. Gamit ang susi na nakatago sa bulsa, binuksan niya ang silid k ung saan palagi siyang tumatambay kapag narito siya. "Come in." Aniya. Pumasok si Lechel at isinara niya ang pinto. Nykyrel guided Lechel towards the open balcony overlooking the wide blue sea. "Ito ang ipapakita ko sayo." Aniya at niyakap ito mula sa likuran. "Ang ganda." Lechel said, breathless. "Yes." Humigpit ang yakap niya rito. "Pasensiya na kung pinakilala kitang girlfr iend ko. I had to. Babaero kasi iyang si Xavier e." "Oh." She sound disappointed. "Okay lang." Humarap ito sa kaniya. "Maganda rito. Thanks for taking me here." "I c-come h-here once i-in a w-while. Maliban s-sa b-bahay k-ko, dito a-ako t-tu matambay. I l-like i-it here." Inilapit niya ang nuo sa nuo nito. "Salamat a-at nagustuhan m-mo." Lechel smiled. "No. Salamat sa pagdala mo sakin dito." He smiled back, pero sa loob-loob niya, naguguluhan siya. Hindi lang bahay niya ang pinagbuksan niya rito, pati sa isang lugar na matatawag niyang 'safe haven' niya. Why? Is he really falling in love or did her already fell? A/N: Takot talaga si Nykyrel :(

CHAPTER 11 HINDI pumayag si Lechel na hindi sila mag dinner ni Nykyrel bago umuwi sa bahay ng binata. Nagtalo na naman sila ni Nykyrel pero nanalo siya sa bandang huli. Tu mambay sila sa Yacht buong maghapon at nang gumabi, they left the Yacht and went to her favorite Restaurant. "Dito tayo kumain." Nakangiting sabi niya. Hihilain na niya papasok sa loob ng Restaurant si Nykyrel ng maramdaman niyang n anigas ito sa kinatatayuan. Kaagad niyang binalingan ang binata. Lechel saw dread crept into his handsome face. "Nykyrel-" "No!" Kumawala ito sa pagkakahawak niya saka malalaki ang hakbang na bumalik sa sasaky an nito. But before he can open the passenger seat, a group of women recognized Nykyrel. "Nykyrel Guzmano?" Anang matinis na boses ng isang babae. Nykyrel froze on the spot. "Wow, ikaw ba yan Nykyrel?" Manghang tanong ng isang babae na halos kita na ang singit sa ikli ng damit na suot. "Wow. Look, girls, Nykyrel Guzmano, the stutter ing idiot." Napanganga si Lechel sa nasasaksihan. Kahit siya ay hindi makagalaw para ipagtan ggol ang binata. Nykyrel just froze there, not moving even an inch. "N-Nykyrel, a-anong g-ginagawa mo r-rito?" One of the women mocked him and the o thers laughed their heart out. Mariin niyang ipinikit ang mga mata at nagdasal sa panginoon na sana naman ay lu maban ang binata. These women are nothing, they don't matter. They don't deserve his time, damn it! Ayaw niyang iligtas ito o lapitan kasi gusto niyang ipagtang gol nito ang sarili sa mga babaeng 'yon. But her prayer wasn't heard by God. Tumayo lang si Nykyrel habang iniinsulto at ginagawang katatawanan ng mga kababaehan. He never moved a muscle. He stood ther e, looked down like a wounded animal and never says a thing. Is he that scared? "Siguro Nykyrel, namatay ang mga magulang mo sa kahihiyan dahil sayo." Anang isa ng babae. "Oo nga." Tumawa ang babae na may maikling damit. "Kawawa naman sila at may anak na katulad mo. Isang dysfunctional na anak." Lumapit ang babae kay Nykyrel at t inusok-tusok ang pisngi nito. "Naalala mo ba Nykyrel nuong manligaw ka sakin dah il akala mo ayos lang sakin na may disability ka? Wow. Ang kapal din naman ng mu kha mo. Oh well, i won the bet. Kaya ayos lang. It was fun making fun of you."

Umawang ang labi ni Lechel. These women made a bet with Nykyrel? Oh God. Mas malala pala ang nangyari rito kaysa sa iniisip niya. She needed to d o something. "Nykyrel." Tawag niya sa pangalan ng binata. Nang hindi ito tumingin sa gawi niy a, nilapitan niya ito at hinawakan ang kamay nito. Pero sa laking gulat ni Lechel, itinulak nito ang kamay niya palayo. Pain embrac ed her heart; it tightened its hold on her heart and squeezed it tightly. "Nykyrel-" "L-leave m-me a-alone." Tumawa na naman ang babae na mas dumadagdag sa pagkairita niya. "P-poor, N-Nykyr el. I-idiot." She mocked him again while laughing. Pinukol ng masamang tingin ni Lechel ang babae na mukhang leader ng mga langaw n a nasa harapan niya. "Ano bang problema mo? Leave him alone!" Bumaling sa kaniya ang babae. She smirked. "Well, well, well, what do we have he re? Ikaw ba ang girlfriend ng loser na 'to?" Sabay turo kay Nykyrel na ngayon ay nakatingin na sa kanila habang walang emosyon ang mukha. Naalala niya ang pagpapakilala ni Nykyrel sa kaniya kanina kay Xavier kaya nagla kas ng loob siyang sagutin ang babae. "Oo, ako ang girlfriend niya." Sabi niya. At the same time, Nykyrel said, "h-hindi k-ko s-siya g-girlfriend." Parang may espadang tumarak sa puso niya, tagos 'yon sa likod niya. Lechel choke d in pain as she struggles not to shed a tear. Hindi makapaniwalang tumingin siya kay Nykyrel. "Please, Nykyrel-" "H-hindi k-kita girlfriend." Pagkasabi niyon ay umikot ito sa driver's seat saka sumakay at nagmaneho palayo. The woman beside her laughed. "Isa ka rin palang loser. May disability na nga hi ndi mo pa makuha-" Isang malakas na sampal ang pinakawalan niya at tumama iyon sa babaeng leader ng mga langaw. "Fuck you!" Sinampal niya ulit ito sa kabilang pisngi saka malakas na sinabunuta n. Lechel was so mad; she could kill the woman in cold blood! Nanginginig ang kataw an niya sa sobrang galit at walang nagawa ang babae sa lakas at bilis ng kilos n iya. Ang ibang kasama naman nito ay umatras ng makita ang poot sa mga mata niya. "Bakit niyo ba tinatrato ng ganoon si Nykyrel! Wala siyang ginawang masama sa in yo! Wala!" She keeps on saying this sentence again and again. "Aray! Nasasaktan ako!" Sigaw ng babaeng simasabunotan niya. Walang pusong itinulak niya ito sa semento saka nanlilisik ang matang pinandilat an ito. "Ikaw na babae ka, sa oras na nagkita kayo ni Nykyrel at kinutya mo siya , sakin ka mananagot." Lechel saw fear on the woman's eyes. Good. Nagmamartsa siyang umalis at pumara ng taxi. Gusto niyang sundan si Nykyrel sa b ahay nito pero hindi ngayon. She was also mad at him for denying her like that! Alam naman niyang hindi talaga siya nito girlfriend, at nagpakilala lang siyang ganoon para iligtas ito. Argh! Buwesit na lalaking 'yon! Sobrang sakit ng puso niya sa nangyari. Sa bahay niya siya nagpahatid sa Taxi. Ayaw niyang makita si Nykyrel. Yes, the p sychologist and therapist told her to understand and be patience with him, pero paused muna siya ngayon sa pag-intindi rito. Mag-aaway lang sila at walang patut unguhang maganda yon. Lechel needs time before she talks to Nykyrel. TWO DAYS. Two days had passed since her and Nykyrel's date. Hindi siya pumunta s a bahay nito dahil galit pa siya. Sa dalawang araw na 'yon nanatili siya sa loob ng kaniyang bahay at kinakalma ang sarili. Her heart was still torn apart. Nykyrel denied her. Siguro hindi naman talaga si ya nito gusto. She's just someone to fuck when he gets bored being alone. That h urts more than she cares to admit. Inilapag niya ang isang tasa ng kape sa Island counter at bumuga ng marahas na h

angin. Breathe in. Breathe out. Shit! Not working- the doorbell rang. Nagsalubong ang kilay ni Lechel, sino naman kaya ang nasa labas ng bahay niya? W ala naman siyang inaasahang bisita. With a lazy stride, Lechel went to open the door. Nanigas siya sa kinatatayuan n g mapagsino ang nagdo-doorbell. "Nykyrel." "H-Hi." Her forehead furrowed. "Anong ginagawa mo rito sa bahay ko? Paano mo nalaman na dito ako nakatira? At bakit nasa labas ka ng bahay mo? Bakit hindi mo nalang iku long ang sarili mo roon sa loob ng mag-isa-" "You." "Ano?" Kinagat nito ang pang-ibabang labi na parang nahihiya. And a shy looking Nykyrel looks edible. "N-nagtatanong ka k-kung b-bakit. I said y-you. I-ikaw ang rason k-kung b-bakit narito ako." Pero kahit pa ito kaguwapo ngayon, hindi niyon kayang tanggalin ang inis na nara ramdaman niya. "Ano pa bang kailangan mo sakin?" May inilabas itong syringe at vaccine mula sa bulsa at ipinakit sa kaniya. "O-or as na para s-sa second injection m-mo." Mapait siyang ngumiti na nauwi sa walang emosyong tawa. "Wow. Just wow." "Lechel-" "Shut it, Nykyrel!" Humalagpos na ang kanina pa niyang tinitimping galit. "Alam mo ba kung bakit hindi kita pinuntahan sa bahay mo these past few days? Kasi gal it ako! Galit ako sayo! You let those women walk all over you and taunt you! And when i tried to help you, anong ginawa mo? Tinanggi mong girlfriend mo ako. Nyk yrel, i was just trying to help! Sana nakipag cooperate ka nalang para hindi tay o parehas na kinutya at pinagtawanan. Kung ikaw ayos lang sayo na kinukutya ka, puwes ibahin mo ako, Nykyrel. Because unlike you, i wouldn't let them mock me an d get a good laugh about it." Nagbaba ng tingin ang binata. "I d-don't want to embarrass y-you." Napakurap-kurap siya, halata ang pagtataka sa mga mata niya. "Embarrass me? How? " "Way back in high school, those women are the meanest bunch of bitches. 'Yong ba baeng maikli ang damit, mayaman ang pamilya niya at kilala. Ayokong mapahiya ka ng dahil sakin. Ayokong kutyain dahil kasama mo ako. I don't want them to spread some nasty rumors about you just because you are with me. Hindi ko sisirain ang imahe mo, Lechel. Kaya kung tumayo ng tuwid at tanggapin lahat ng pangungutya n ila, huwag lang ikaw ang kukutyain. I cannot stand it." Lechel stared at Nykyrel in wonder. Iba talaga ang takbo ng isip nito. Ibang-iba sa mga lalaking kilala niya. Bakit ba hindi ko naisip ang rason nito ngayon? Th is man is Nykyrel Guzmano, the man who had been hiding from the world. Syempre, iba ang pananaw nito sa mga bagay-bagay at tao sa mundo. And then Lechel realize something. He didn't stutter one bit. Dapat hindi niya i yon pansinin o punain. God. He sounds so good while talking straight. He had a v oice that will oblige you to listen word by word. "I'm sorry." Naputol ang pag-iisip niya ng marinig ang paghingi ng tawad ng bina ta. "Pasensiya ka na at napahiya ka ng dahil sakin. Hindi na sana ako lumabas pa ra hindi ka napahiya. Pasensiya ka na talaga, Lechel." "Pero lumabas ka ngayon." Lechel pointed out. Tumango ito. "Yes. I d-did. I missed y-you." Tumalon ang puso niya at kinilig. "Ano?" "Na miss kita." "Ano? Hindi kita narinig." Pigil niya ang ngiti na gustong kumawala sa mga labi niya. "I miss you so much!" Malakas ang boses na sabi nito. Mahinang natawa si Lechel. "I just want to hear you say it three times." Pinukol siya ng masamang tingin ng binata. "Na m-miss mo rin ba a-ako?" "Bakit parang galit ka?" "Pinagtatawanan m-mo ako e."

"Hindi kaya." "Yes, y-you are. Sana hindi nalang ako n-nagpunta rito. K-kailangan ko pang m-ma gbayad ng p-private investigator p-para malaman kung saan ang b-bahay mo t-tapos hindi mo naman pala ako na m-miss-" "I miss you, Nykyrel." Namilog ang mga mata nito. "S-say w-what?" Mahina siyang natawa at hinila papasok sa bahay niya ang binata. Kaagad na ipina libot nito ang paningin sa maliit niyang bahay. A simple living room. Small kitc hen. One room. One bathroom. And a large oval shape study table. Siya lang naman ang nakatira sa bahay na ito, dahil nasa bahay nila sa probinsiya nakatira ang mga magulang niya na ayaw manirahan dito sa syudad. "Cozy." Komento nito. "Thank-" Nykyrel suddenly sealed her lips with his. Napasinghap siya sa gulat na sinamant ala naman ng binata. Ipinasok nito ang dila sa loob ng bibig niya at parang may hinahanap roon na ginalugad ang bawat sulok niyon. Hindi ni Lechel napigilan ang daing na lumabas sa bibig niya. God. She missed hi s kisses. His embrace. And the heat of his body against hers. "Nykyrel-" hindi natuloy ang sasabihin niya dahil kung gaano kabilis nito pinaka walan ang labi niya, ganoon din ito kabilis na sinakop ulit iyon para mapusok si yang halikan sa mga labi. "Sweet lord, Lechel." He said between kisses. "Na miss kita." Bumaba ang halik nito sa leeg niya at napaungol siya. He felt him bit her neck, enough to give her a hickey. Shit! Hindi puwede! May meeting ako bukas sa Editor -in-Chief! "Nykyrel!" Sinubukan niya itong itulak pero walang nangyari. Humigpit lalo ang y akap nito habang ang isang kamay ay binuuksan ang butones ng pantalon niya. Napatili si Lechel ng bigla siyang itulak ni Nykyrel paupo sa mahabang sofa saka ekpertong hinubad ang pantalon niya. Kinagat niya ang pang-ibabang labi habang nakatingin kay Nykyrel na nakatingin sa pagkababae niya na natatakpan nalang ng panty. "Nykyrel-" "Shut up and let me taste you, babe." Mabilis nitong tinanggal ang panty niya sa ka itinapon iyon sa sahig. Without further ado, Nykyrel dipped his head and suck her clít inside his hot mouth . Lechel's hips jerk in pleasure as Nykyrel continue to suckle on her clítoris. "Nykyrel! Oh!" Napasabunot si Lechel sa sariling buhok at kumiwal ang katawan sa sobrang sarap ng sensasyong nalalasap. Nykyrel's tongue slid inside her and then he will pulled back and make a circula r pattern around his arouse and wet mound. Her clítoris is throbbing in need. Pinagduldulan niya ang pagkababae sa bibig ng binata. Lahat ng inhibisyon niya s a katawan ay inilipad na nang hangin palayo sa kaniya. "Lick me. Shit!" Napaliyad siya. "Nykyrel! Lick me harder! Oh-Holy shit!" Sinapo niya ang ulo ni Nykyrel at mas inilapit pa ang bibig nito sa pagkababae niya. Good God. His tongue felt so good! Pabilis na nang pabilis ang paggalaw ng dila ni Nykyrel. It's making her screams and begs. Kaunti nalang, kaunting-kaunti nalang, lalabasan na siya. Just a litt le flick and lick of his tongue- "fuck!" Lechel glared at Nykyrel. "Bakit ka tum igil- ohhhh!" Napatitig si Lechel sa pag-iisa ng katawan nila. Tumigil pala ito sa pagsamba sa pagkababae niya dahil binuksan nito ang pantalon at nagsuot ng condom. "Nykyrel..." He stared at her, his finger slowly stroking her clítoris, heightening her pleasure more. "Nykyrel..." she was panting and flushed. "Please... gumalaw ka na. Please..." Dahan-dahang umulos si Nykyrel sa loob niya at napakapit siya sa gilid ng sofa. Nakakaramdam diya ng kaluwalhatian sa bawat ulos ng binata, sa bawat hagod ng ka may nito sa kasilanan ng kaniyang hiyas at sa bawat halik na iginagawad nito sa mga labi niya. "Oh." Lechel moaned, accepting his every soft and hard thrust. "Faster, Nykyrel.

" And he obliged. Naging desperado ang bawat pag-ulos ni Nykyrel. Mas nagiging map usok, mabilis at masarap ang bawat paglabas-masok nito sa kalooban niya. She can feel herself exploding in nearly a second. "Nykyrel-oh! I'm coming! Oh!" Sumisigaw niya sa sobrang sarap habang binabayo ng binata ang pagkababae niya. And seconds later, Lechel exploded blissfully and she was utterly spent. Sumunod din naman si Nykyrel na kaagad na tinggal ang condom na suot at itinapon sa bas urahan. Nakaupo siya sa sofa, pagod sa pagtatalik nila ng binata. Then Nykyrel sat besid e her on the long sofa and wrapped his arms around her. "Lechel?" "Hmm?" "Balik na t-tayo s-sa bahay." Tumalon-talon ang puso niya sa saya. "Sa bahay mo?" "Oo." "Hindi ako puwedeng pumunta sa bahay mo ngayong gabi. May meeting ako bukas sa e ditor-in-chief ko. Baka bukas nang gabi ako makapunta." "I'll sleep here tonight then." Wika nito na ikinagulat niya. "Ano?" Nanlaki ang mata niya sa gulat. "Dito ako matutulog ngayong gabi." "Hindi ka ba natatakot na baka tawagan ko ang media at-" "I trust you." Pumikit ang nga mata nito at humilig sa balikat niya. "Malaki ang tiwala ko sayo, Lechel." Parang may pumiga sa puso niya. "Salamat sa tiwala." She doesn't deserve his tru st.

CHAPTER 12 FEAR consumed Nykyrel when he opened his eyes and took in his surroundings. Hind i pamilyar sa kaniya ang silid na minulatan, mabilis siyang nag-isip ng hindi ma ganda. He was about to leave the bed in hush when he felt a warm body pressed ag ainst his side. Binalingan niya ang katabi at bigla siyang kumalma ng makita si Lechel. His swee t and understanding Lechel. Pareho silang walang saplot at magkadikit ang katawan nilang dalawa. After their love-quickie-making in the sofa, they followed it with a multiple hot love maki ng in her bedroom. Hindi napigilan si Nykyrel na ilapat ang labi sa nakaawang na labi ng dalaga. Da mn this woman for stirring stranger emotion from him. Lechel stirred on her sleep and smile when she opened her eyes and saw him. "Good morning, handsome." Pabulong na bati nito saka kumababaw sa katawan niya. Nykyrel hissed in pleasure. Kaagad na nabuhay ang pagkalalaki niya. His erect ma nhood throbbed in anticipation. Naiiling na natatawa si Lechel ng maramdaman ang dulo ng pagkalalaki na na tumut usok sa bukana ng pagkababae nito. "Hmm, baby, you are awake." Anito na ang tinutukoy ay ang gising niyang pagkalal aki.

Nykyrel grinned. "Yes, i am." Hinawakan niya ito sa magkabilang beywang at dahan -dahang ipinasok ang pagkalalaki niya sa loob nito. Nykyrel groaned as he enters half of him. "God, Babe, you're so tight." Hinalikan siya ni Lechel sa mga labi saka umupo ng tuwid. Nykyrel groaned when h is manhood slid inside fully now. "Lechel..." he gripped her thighs. "God, you're so good." "Uhm-mm." Nakangiti si Lechel habang ginagalaw ang katawan. Lechel moved her body up and down. Pareho silang umu-ungol sa sarap ng pag-iisa ng katawan nila. Seconds later, they both come and moan in unison. Pure bliss is written on their faces. Hinihingal na kumababaw ulit sa kaniya si Lechel at hinalikan ang dibdib niya. " Breakfast?" Hinaplos niya ang buhok nito. "Ikaw ang magluluto?" Nag-angat ito ng tingin saka inirapan siya. "Para namang may future ka sa paglul uto." Tinawanan lang ito ni Nykyrel saka niyakap ang dalaga ng mahigpit. Bumangon si Lechel at parang nang-aakit na naglakad patungo sa banyo. Nykyrel wo uld love to make love with her again, but he knows she's so sore. Pagkatapos nitong maligo, walang saplot itong lumabas ng banyo habang nakapulupo t ang tuwalya sa mahaba at kulot nitong buhok. His eyes darkened with lust. "Lechel, i suggest you put some clothes on before i ravish you again." Tinawanan lang siya ni Lechel at talagang nananadyang mabagal na nagbihis sa har apan niya. And the picture of Lechel wearing a sexy red lingerie was branded on Nykyrel's lustful soul. Napalunok siya ng matapos itong magbihis. Above the knee pencil cut skirt, sleev eless chiffon upper dress at pinatungan nito iyon ng black coat. All in all, Lec hel looks like an office girl, pero hindi mawala sa isip niya ang red lingerie n a suot nito ngayon. "Ipagluluto kita ng breakfast saka aalis na ako para sa meeting." Imporma nito s a kaniya. "O-okay." Hindi niya pinahalata na ayaw niyang umalis ito sa tabi niya. But what can he do? He cant keep her away from her meeting. Habang naliligo si Nykyrel, pinagluto naman siya ng agahan ni Lechel. Nang lumab as si Nykyrel sa banyo at nagbihis, nagtungo siya sa kusina kung saan handa na a ng agahan niya pero wala na si Lechel. The woman leaves a note beside the plate full of food. Baby,

I'm off to work. See yah in your house later. XOXO :) -Lechel His heart skips a beat at the endearment. Si Lechel lang ang may kayang gawin 'y on sa kaniya. And for the first time in his happy, he's actually genuinely happy . Lechel is an amazing woman and if she let him, he would keep her forever. HINDI alam ni Lechel ang isasagot sa tanong ng Editor-In-Chief. Kinakain ng kons ensiya ang buo niyang pagkatao. She cant do this to Nykyrel... but her promotion ... "Miss De Villa, Im asking you again." Anang Editor-in-Chief, "ano na ang nalaman mo kay Nykyrel Guzmano. Hinayaan kitang mag-leave ng isang linggo dahil alam ko ng close na kayong dalawa at madali nalang para sayo ang makakuha ng impormasyon sa kaniya. So, what have you learned so far?" Lumunok si Lechel at ibinuka ang mga labi para magsalita. "I, ahm, i need more t ime." Kinagat niya ang pang-ibabang labi, "hindi sapat ang isang linggo para mak akuha ng impormasyon kay Nykyrel Guzmano. Sure, i know the basics about him but i have to dig deeper to get more juicy information." Napatango-tango ang Editor-in-Chief at halatang naniwala ito sa sinabi niya. Tot oo naman kasi 'yon, aside from Nykyrel's disorder, wala na siyang ibang alam sa binata. Hindi naman siguro gugustohin ng mga taong mabasa kung gaano kahaba at k asarap ang 'alaga' ni Nykyrel. Lechel blushed at that. She and Nykyrel had been very close physically. At sa ba wat pagsasanib ng katawan nila, mas lalo siyang nagiging close sa binata. It has to stop, but can she? "Okay." The Editor-in-Chief took a deep breath. "I'm giving you a month off but with payment. Siguro naman sapat na iyon para makakuha ka ng mga impormasyong pa gkakaguluhan ng mga tao at the same time ay tataas ang sales ng Magazine natin." Tumango siya. "Salamat po, ma'am." "You're dismissed." Nakahinga ng maluwang si Lechel at nagmamadaling lumabas ng opisina nito. On the way to the elevator, nakasalubong niya si Jason, isa sa mga ka-trabaho niya. "Hey, Lechel." "Hi." She said politely. "Balita ko ang assignment mong si Nykyrel Guzmano ay nagpapa-rehab dahil nalolon g ito sa droga." Lechel snorted. "Hindi yan totoo." Nagkibit-balikat lang si Jason. "At may tsismis din na may speech disorder siya kaya ayaw lumabas sa bahay niya." Bigla siyang nanlamig sa narinig. Naninigas ang katawan niya na bumaling kay Jas on. "Anong sabi mo? Speech Disorder?"

Her blood runs cold. No! Wala siyang pinagsabihang iba maliban kay Jan Irish! Wa lang nakakaalam niyon... wala, maliban sa mga ka-klase noon ni Nykyrel. Oh God. Are they the reason behind this rumors circulating. This is bad! "Saan mo naman narinig ang balitang 'yan?" Pagtataray niya para matakpan ang kab ang nararamdaman, "kasama ko si Nykyrel Guzmano nitong mga nakaraang araw and he 's far from having a disorder! "Geez, woman. Chill." Natatawang ani ni Jason, tsismis lang naman yon. Inirapan niya si Jason at nagma-martsang nagtungo sa elevator. Shit! Kapag nagpa tuloy ang pagkalat ang balita tungkol kay Nykyrel siguradong masisira ang binata at masasaktan na naman ito. He had been through enough! Hindi pa ba sapat ang pinagdaanan nito? Like you care? Hindi ba balak mo rin naman siyang saktan. Nauna lang sila sayo. Napakagat labi si Lechel. That's true. She still chooses her promotion and she's really bound to hurt Nykyrel one way or another. UMUWI muna sa bahay niya si Lechel bago nagtungo sa bahay ni Nykyrel. When she g one home, nakauwi na ang binata at nag-iwan nalang ito ng sulat na nagsasaad ng pasasalamat nito sa masarap ng agahan. Her heart instantly felt delighted. Dala-dala ang back pack na may lamang damit niya, tinext niya si Nykyrel nang na sa labas na siya ng gate ng bahay nito. Hey, baby. I'm outside the gate. Come and get me? XOXO :) - Lechel She likes using baby as endearment for Nykyrel. Baby is very cliché but very sweet nonetheless. Napangiti si Lechel ng marinig niya ang yabag ng paa sa loob ng gate. Seconds la ter, the gate open, showing a very handsome man who happen to make her heart swo on at the mere sight. "Hey, baby." Niyakap siya ni Nykyrel at kinuha ang backpack niyang dala. "K-kumu sta ang m-meeting m-mo?" He's stammering again. Lechel sighed. "Ayos lang." Isinara nito ang gate kapagkuwan ay ihinilig siya sa likod niyon at mariing hina likan sa mga labi na para bang miss na miss na siya nito. "God, Lechel, you're so hot in that pencil cut skirt of yours." Pabulong na sabi ni Nykyrel habang hinahalikan nito ang leeg niya. Natatawang tinulak niya ang binata. "Nykyrel, puwede papasukin mo muna ako sa lo ob ng bahay?" Naramdaman niyang natigilan ang binata at napatitig sa mukha niya, kapagkuwan ay napakurap-kurap ito at ngumiti. "Sure thing, babe. Pasok ka na."

Ipinilig niya ang ulo saka pumasok sa bahay habang nakasunod sa kaniya si Nykyre l na dala-dala ang bag niya. Kakapasok palang nila sa sala ng yakapin siya ng bi nata mula sa likuran at hinaplos ang mayayaman niyang dibdib. Napahalinghing siya sa ginawa nito at nag-init kaagad ang katawan niya. This man can make her horny just by a single touch. Darn it! Ang labi nito ay nasa leeg niya at hinahalikan siya ng mariin. Napakasarap niyon sa pakiramdam. Her belly tingled in anticipation. Napadaing si Lechel ng bumaba ang kamay ni Nykyrel papasok sa skirt niya. Hindi naglaon ay naramdaman niya ang daliri nito na nilalaro ang hiyas ng pagkababae n iya. Panay naman ang ungol niya dahil sa sarap na hatid niyon sa kaniya. Lechel was panting as Nykyrel move his finger in and out inside of her. Ramdam n a ramdam niya na basang-basa na siya sobra. Nakapatong ang paa niya sa pang-isahang sofa at nakabuka ang mga hita niya. Lech el knew that she looks flushed as Nykyrel slid his finger in and out, making her moans in pure bliss. And next thing Lechel knew, she was coming hard around his finger. Hinihingal na napasandal si Lechel sa matitipunong dibdib ni Nykyrel. "Sana pina ghubad mo muna ako." Mahinang natawa si Nykyrel, ang bibig nito ay hindi kalayuan sa taenga niya. "I c-cant h-help m-myself. Kapag ikaw ang kasama k-ko, n-nawawala ako sa tamang h-h uwisyo." Namula ang pisngi niya kasi parehas lang sila ng binata, kapag ito ang kasama na wawala siya sa tamang katinuan. Inayos niya ang bahagyang nagusot na damit at humarap sa binata. Namumula pa rin ang pisngi niya. Ipinalibot niya ang mga braso sa leeg nito. "Napapansin ko, minsan hindi ka na n auutal." Tumango ang binata. "Napapansin ko rin. M-maybe because i- f-feel at e-ease talk ing to you. Pero minsan t-tulad ngayon, nauutal pa rin ako-" "Stop." Tinakpan niya ang bibig nito para tumigil ito sa pagsasalita, "huminga k a ng malalim, pakalmahin mo ang sarili mo at isipin mong kahit anong mangyari, h indi kita kukutyain at mapagkakatiwalaan mo ako." Tumango si Nykyrel saka huminga ito ng malalim. "Okay na ba 'to?" Ngumiti si Lechel. Time to make a move on her plan. "How about magpa-theraphy ka ?" Handa na si Lechel sa bulyaw ni Nykyrel pero hindi iyon nangyari. Instead, he cu pped her face and looked at her. "Sa tingin m-mo, k-kapag nag pa-Therapy ako, m-magiging m-maayos na ang p-pasasa lita ko?" Lechel can hear doubt in Nykyrel's voice and she can't blame him. "Subukan natin kung magiging okay ka." Pangungumbinsi niya sa binata. "Wala nama

ng mawawala diba?" Nag-iwas ito ng tingin pero nakita ni Lechel ang pangamba sa mga mata nito. "W-what if the t-therapist told s-someone a-about my d-disorder?" Lechel took a deep breath. "Ano naman ngayon? A rumor is already circulating abo ut you having a disorder." Nanlaki ang mga mata ng binata sa narinig pero nagpat uloy pa rin siya sa pagsasalita, "all you could do now is to prove them wrong. N ykyrel, you can't hide in here forever. Please... at saka kung nababahala ka sa Therapist na baka i-tsismis ang disorder mo, we will let him/her sign a contract saying that what happen in your session is private and if it gets out, puwede m o siyang kasuhan." Nykyrel sighed. "I'll think about i-it." That made Lechel happy. "Thank you!" Niyakap niya ang binata. "Ang gusto ko lang naman ay mawala na ang disorder mo. Masakit ang makita kang kinukutya, Nykyrel. I can't let them taunt and mock you anymore. Be strong for yourself, baby. Figh t those demons inside you." Humigpit ang yakap sa kaniya ni Nykyrel. "Salamat, Lechel. S-salamat at nandiyan k-ka para s-sakin." Lechel bit her lower lip. "Nandito lang ako." She knows that she's lying. Pinakawalan siya ng binata sa pagkakayakap saka pinanggigilan ang tungki ng ilon g niya. "By the way, may tanong ako." Wika ni Nykyrel na bahagyang namumula ang pisngi. Kumunot ang nuo ni Lechel, "ano 'yon? Bakit parang namumula ang pisngi mo?" Nykyrel looks embarrassed allright. "Ahm," tumikhim ito, "what do you mean by XOXO?" Malakas na tumawa si Lechel sa tanong ng binata, napahawak siya sa tiyan niya sa sobrang tawa. Masyado talaga itong naburo rito sa bahay nito na simpleng XOXO l ang ay hindi alam ang ibig sabihin. Pinuko siya ng masamang tingin ni Nykyrel. "Whatever." Lechel sobered up and answered him. "It means hugs and kisses." Napalitan ng ngiti ang madilim na mukha ni Nykyrel. "Oh. XOXO then." Malakas na namang natawa si Lechel. Nykyrel can really be funny sometimes. A/N: Sorry guys, one chapter lang si Nykyrel. Sumakit kasi ang mata ko these pas t few days. Subukan kong bumawi next week. Hehe. Salamat po sa pagbabasa :)

CHAPTER 13 BEING with Lechel is amazing. Nykyrel found it hard to believe that a woman coul d make him happy like this. Gusto niyang manatili nalang silang dalawa sa loob n

g mansiyon niya pero alam niyang hindi iyom gugustuhin ni Lechel. She's a free woman who likes being outside and mingling with people. At hindi ni ya pipilitin ang dalaga na manatili sa mansiyon kasama siya. Ang gagawin niya, s iya ang sasama rito sa labas ng mansiyon niya. Maybe it's time to go out and face the world. Magiging maayos lang siya, kasama naman niya si Lechel. At para mas ma-motivate pa siya lalo, tinawagan niya si Daniel, and Executive As sistant niya. Simula ng magtrabaho ito sa Guzmano Company, ito ang unang beses na tatawagan ni ya ang lalaki. "Good afternoon. Daniel Mendoza speaking, how may i help you?" Napangiti siya. His ever efficient assistant. "Daniel, t-this is Mr. G-Guzmano." Tumikhim siya bago nagsalita ulit, "tell t-th e Board that I'll see t-them i-in a month." Halata sa katahimikan ni Daniela ang gulat. It took him a minute before he spoke . "Yes, boss." Pinatay niya ang tawag at huminga ng malalim. He did it. Now it's time to do wha t Lechel said, fight his own demons and force them out of his system. Easy said than done. Nykyrel sighed in contentment a slender arm hugged him from the back. Alam kaaga d niyang si Lechel iyon dahil sa amoy nito. God. This woman made him do strange things. "Hey, handsome." Hinalikan nito ang leeg niya, "ang aga mo yatang magising." "Yeah." Humarap siya rito saka siniil ng mainit na halik ang mga labi ng dalaga. "M-may ginawa a-akong imporante e." Tumaas ang isang kilay nito. "Ano naman 'yon? Puwede ko bang malaman?" Nykyrel looked at Lechel funny. Alam ba ng babaeng 'to ang epekto nito sa kaniya ? "Babe," niyakap niya ito sa beywang, "you k-know you can a-ask anything." May emosyong dumaan sa mga mata nito at alam kaagad niya kung ano 'yon. Hindi pa rin niya nakakalimutan ang misyon nito kung bakit inakyat nito ang gate ng baha y niya. Maliban sa disorder niya, ang totoong pakay nito sa kaniya ang kinatatakutan ni Nykyrel. Yes, Lechel is sweet and understanding. But he can't keep asking why... why is s he doing to this? Para ba makakuha ng impormasyon tungkol sa kaniya? Ano pa ba a ng gusto nitong malaman? She already knows too much, enough to make him a laughi ng stock in the Business World. Ang pinagtataka niya, bakit hindi pa nito pinagkakalat ang impormasyong nalakap nito tungkol sa kaniya?

He can't keep thinking that maybe ... maybe she felt something for him. O baka n agi-guilty lang ito. Tumayo ng tuwid si Lechel saka ngumiti sa kaniya. "Napag-isipan mo na ba ang sin abi ko sayo kagabi?" Iyon lang ang laman ng isip niya buong magdamag. "Oo. I decided to give it a try ." Mas lumapad ang ngiti sa mga labi nito. "Salamat at pumayag ka. Hahanapan kita n g magaling na Therapist at Psychologist!" She beamed happily at him, Nykyrel was happy to see Lechel like this. "And in no time, magiging maayos na ang pagsasal ita mo. Tapos makikilala ka na ng buong mundo." Lumakas ang tibok ng puso siya. Fear consumed him again, sa pagkakataong ito hin di niya iyon hinayaan na lamunin siya. Nilabanan niya ang takot na nararamdaman at ngumiti kay Lechel. "Yeah." Himinga siya ng malalim. "Magiging maayos din ako." And i can finally co urt you properly, Lechel. "Tama. Kapag naniwala na magiging okay ang lahat, magiging okay talaga ang lahat ." Niyakap siya nito sa leeg saka hinalikan ang baba niya. "I'll be with you. I promise." Parang may kumurot sa puso niya. "Huwag kang mangangako kung hindi mo kayang tup arin." Nag-iwas ng tingin si Lechel. "Pangako." Nykyrel sighed. "K-kailan mag-uumpisa ang Therapy k-ko?" "As soon as possible." She kissed her lips. "Okay." NAPATITIG si Lechel sa guwapong mukha ni Nykyrel. Pakiramdam niya ay napipilitan lang itong magpa-therapy. Sana naman mali ang nararamdaman niya. Ayaw niyang pi litin nito ang sarili sa isang bagay na hindi nito gusto. "Nykyrel?" "Hmm?" "Ayos ka lang ba? Talaga bang payag ka sa gusto ko?" Sinalubong nito ang mga mata niya na nakakunot. "Kanina? Oo. N-ngayon? Hindi ko a-alam." Tinalikuran siya nito at tumayo sa tabi ng bintana at tumingin sa labas . "I n-never t-tried Therapy before, Lechel. N-natatakot a-ako na baka hindi g-g umana." Vulnerability is visible in his voice. Her heart reached out to him. "A therapist told me that to cure my disorder, the people around me should understa nd and have patience with me." Tumawa ito ng mahina na walang emosyon. "N-no won der n-na hindi ako gumaling. My mother thinks I'm an abomination. Ni hindi siya maatim na tingnan ako kasi hindi ako perpekto na katulad niya. Yes, my looks are inherited from her good genes but that's all. My mom is a Model, do you know?" Humarap ito sa kaniya, may mapait itong ngiti sa mga labi. "Nang malaman ng mga magulang ko na may disorder ako, natakot silang ilabas ako, hindi dahil natakot silang kutyain ako kundi natakot silang masira ang reputasyon nila. When i turn

seven, they couldn't even look at me. Bawat pagsapit ng kaarawan ko, nagdarasal ako na sana kahit man lang yakapin ako ni Mommy at Daddy okay na sakin. Isa na i yong napakagandang regalo sakin. But they never hugged me, let alone greet me a happy birthday." May nalaglag na isang butil ng luha sa pisngi nito, "alam mo 'y ong pakiramdam na nag-aral ka ng mabuti para maging first honor, tapos sa araw n g graduation walang dumating ni isa sa mga magulang ko. Walang nagsabit ng medal ya sakin. The teacher took pity of me, ang Principal ang nagsabit sakin ng medal ya. "High school came and the bullying worsened so does my fear of those people arou nd me. Para sa mga taong nakapalibot sakin, isa akong laruan, palaging pinagtata wanan. And that moment when you think a woman understands you because she's your girlfriend and it turns out i was just a bet to be won." Nasapo ni Lechel ang bibig. God! Grabe ang nangyari kay Nykyrel. "Alam mo bang ayaw ni Dad na ako ang humawak sa kompanya niya kahit na ako lang ang nag-iisa niyang taga-pagmana? Ayaw niya kasi kinakahiya niya ako. Nahihiya s iya dahil may disorder ako. Nang mamatay si Dad, hindi ako nagluksa, tumawa ako. Dahil ang anak na ayaw nito ay siya na ngayong namamahala sa negosyong iniwan n ito. So, you see, Lechel, that's what made me hide in my mansion. People made fu n of me ... all the time. Walang pinagbago." Kinagat niya ang pang-ibabang labi. Hindi napigilan ni Lechel na umiyak sa nangy ari sa binata. Now she fully understands his fear. He had really been through enough. Nasasakta n siya para sa binata. Good God. Sobra-sobra ang pinagdaanan nito. Hinawakan niya ang kamay nito saka dinala iyon sa bibig niya at hinalikan. "Nyky rel, hindi ako katulad nila." Tumaas ang isang kilay nito. "Are you sure about that?" Mabilis siyang tumango, "hindi kita sasaktan." A small smile appeared on his lips. "Panghahawakan ko 'yan." Inilapat niya ang labi sa mga labi nito. Hindi tumutol si Lechel ng maramdamang minamasahe ni Nykyrel ang mayayaman niyan g dibdib. Kaagad na nabuhay ang katawan niya. Naramdaman kaagad niya na nag-uump isa nang mabasa ang pagkababae niya. At dahil nasa loob pa sila ng silid nito, madali siya nitong nahubaran at naihig a sa kama. "Nykyrel..." Bumiyahe ang mga labi niya sa leeg niya habang ang kamay ay abala sa paghaplos s a hita niya at naglalakbay din iyon patungo sa pagkababae niya na naghihintay sa atensiyin ng kamay nito. Kumiwal ang katawan niya ng dumako ang bibig niyo sa dibdib niya habang ang dali ri ang ekspertong naglalabas-masok sa pagkababae niya. Ang hinlalaki nito ay pum ipisil at umiikot-ikot sa hiyas niya. Involuntarily, her hips started moving. Sinasalubong niya ang paglabas-masok ng daliri nito.

Malapit na niyang maabot ang kasukdulan ng hugutin nito ang daliri sa loob niya at pinalitan iyon ng mahaba at matigas nitong pagkalalaki. "Oh! Nykyrel!" Lumiyad ang katawan siya at malakas na umungol. "Nykyrel... ohh, God. Baby, faster-ohh!" Nykyrel's thrust hardens and deepens. Ang labi nito ay nasa mga labi niya habang mabilis na umuulos. Palakas ng palakas at pabilis ng pabilis ang bawat paglabas -masok nito sa pagkababae niya. Lechel keeps on moaning like crazy. Malapit na niyang maabot ang sukdulan. Yumak ap siya sa binata at sinalubong ang bawat pagbayo nito sa pagkababae niya. "Oh!" Napasigaw si Lechel ng maramdamang may sumabog sa kaibuturan niya. "Nykyre l!" Naramdaman niyang napuno ng mainit nitong katas ang loob ng pagkababae niya. Thi s is the first time they had sex without protection. Nanginginig ang mga hita niya habang humuhupa ang masarap na sensasyong dulot ng pag-iisa ng katawan nila. "Nykyrel..." Nagtama ang mata nila ng binata. "Lechel." Humihingal na nagsalita siya. "We didn't use protection." That made Nykyrel smile. "We didn't?" Inirapan niya ang binata na nasa loob pa rin niya ang kahabaan. "Hindi. Nararamd aman ko pa ang katas mo sa loob ko." "Hmm." Iyon lang ang sinabi ni Nykyrel bago hinugot ang pagkalalaki sa loob niya . Nagulat si Lechel ng buhatin siya ni Nykyrel at pumasok sila sa banyo. Maingat s iyang itinayo ng binata sa malamig ng tile-floor at saka niyakap mula sa likuran habang nasa ilalim ng shower. Hot water cascaded down her body while Nykyrel was sensually kissing her neck. H is hands were trailing from her belly up to her nipples. His other hand is playi ng on her clítoris. "Ohh! Nykyrel..." "Lean down, babe." His voice was husky, dark and seductive. Mabilis na sinunod niya ang sinabi ng binata at kaagad niyang naramdaman ang pag pasok ng kahabaan nito sa loob niya mula sa likuran. "God-ohh! Nykyrel!" Dumiin ang kamay niya sa malamig ng tile-wall ng banyo haban g mabilis na naglalabas-masok ang pagkalalaki nito sa pagkababae niya. Nykyrel's cock was stiff and hard as rock as it thrust in and out. Napuno ng malalakas niyang ungol ang buong banyo. Mabilis niyang narating ang su kdulan at kaagad namang sumunod sa kaniya ang binata.

Lechel was panting. "Nykyrel..." Niyakap siya ng binata mula sa likuran at bumulong sa taenga niya. "Third round? " Malalaki ang matang humarap siya sa binata. "Gusto mo bang hindi ako makalakad?" Nykyrel smirked. "I could do that." Bumaba ang mata niya sa pagkalalaki nito. It was unbelievably waking up again. "Nykyrel!" Namula ang pisngi niya. "Akala ko ba kailangan niyo ng ilang minuto b ago tumayo ulit iyang alaga niyo." Nykyrel shrugged. "I don't need a minute when it comes to you." Ihinilig niya ang ulo sa balikat ng binata. "Nanginginig ang hita ko." "Kailangan mo yata ng isa pang round." Natatawang tinampal niya ang balikat ni Nykyrel. "Ewan ko sayo. What i need is a hot bath." Binitiwan siya Nykyrel saka binuksan ang Jacuzzi nito na nasa loob din ng banyo. Bumaling ito sa kaniya. "Come here. Mari-relax ka rito." Kaagad na sumunod si Lechel at ihiniga ang katawan sa Jacuzzi. The water is warm and relaxing. God. It feels so good. Akala ni Lechel ay sasamahan siya ni Nykyrel sa Jacuzzi pero bumalik sa ilalim n g shower ang binata. After Nykyrel took a bath, nagpaalam ito sa kaniya na magbibihis lang saka magha handa ng almusal nila. Napangiti siya ng makalabas ito ng banyo. Maghahanda ng almusal nila? If there o ne thing she knew about Nykyrel, he can't cook even if his life depended on it. He's a mess in the kitchen. Nasaksihan na niya kung gaano ito kawalang alam sa p agluluto. Lechel was enjoying the Jacuzzi when Nykyrel slip inside the bathroom. "Hey, babe." Lumuhod ito sa tabi ng Jacuzzi saka hinalikan siya. "L-labas tayo. We're out of s-stock." Namilog ang mata niya sa narinig, umawang din ang mga labi niya. Ito ang unang b eses na ito mismo ang nag-aya sa kaniyang lumabas. She's happy for him. Finally. He's really trying hard to fight the fear inside o f him. "Sige. Magsa-shower lang ako." Aniya. "Okay." Hinalikan ulit siya nito. "Make it fast." Nang lumabas ito ng banyo, kaagad siyang umahon sa Jacuzzi at nag-shower. Nang m

akalabas siya, kaagad siyang nagbihis at hinanap si Nykyrel na nasa sala pala at hinihintay siya. Dala-dala nito ang susi ng sasakyan. "Let's go?" Nginitian niya ang binata at hinintay na bawiin nito ang pag-aya nit ong lumabas. And to Lechel's surprise, he didn't. Pinagsiklop nito ang kamay nilang dalawa saka hinila siya patungong garahe. A/N: Finally, Nykyrel is trying to push the demon out. Anyway, one chapter lang din ang update ko. Pasensiya na.

CHAPTER 14 MASAYA si Lechel para kay Nykyrel. Napagdesisyonan din nitong kumuha ng Therapis t. Naroon si Lechel ng kausapin ni Nykyrel si Mr. Delos Santos tungkol sa gusto nitong mangyayari. Mr. Delos Santos is a 50 years old man with gray hair. Isa ito sa magaling na Th erapist sa buong bansa. Binigyan nito si Nykyrel ng karapatang kasuhan ito kapag may pinagsabihan itong iba tungkol sa disorder ng binata. Nykyrel had been attending his session every day. Ang nakakatuwa pa ay pumayag s i Nykyrel na sa opisina ni Mr. Delos Santos ganapin ang bawat session. It only m eans that Nykyrel is really trying his best to be normal. Si Lechel naman ay nanatili sa bahay ni Nykyrel at inumpisahang isulat ang repor t niya tungkol kay Nykyrel Guzmano. She included everything she knew about him. Everything is going smoothly. Napaigtad si Lechel ng may yumakap sa kaniya mula sa likuran. Nagluluto siya ng hapunan nila ni Nykyrel. "Hey, babe." Boses iyon ni Nykyrel. Napangiti siya at tinapos ang niluluto saka humarap dito. "Kumusta ang session m o ngayong araw?" Nykyrel grinned. "It was awesome." Napangiti rin siya. Dalawang linggo palang itong nagsi-session pero kapansin-pan sin kaagad ang pagbabago nito. He now talks often. And he seems happy all the ti me. May mga pagkakataong nauutal ito, pero hindi sa kaniya kundi kapag kausap ni to si Mr. Delos Santos. "Niluto ko ang paborito mo." Ginawaran niya ito ng halik sa mga labi. "Umupo ka na, ipaghahain kita." Masayang sumunod si Nykyrel at nakangiti siyang pinaghain ang binata. Parehong m agaan ang pakiramdam nilang dalawa habang naghahapunan. At pagkatapos nilang lin isin ang pinagkainan, may ibinigay sa kaniyang sulat si Nykyrel. "Pinapabigay sayo ni Mr. Delos Santos." Anito. "I'm curious to know what inside but..." Napangiti siya saka binasa ang laman ng sulat. Ms. De Villa, I assumed that Mr. Guzmano's quick response to our session is because of you, ka ya naman hihingin ko sana ang tulong mo. Nasabi sa akin ni Mr. Guzmano na hindi na siya nauutal kapag ikaw ang kausap niya. Sa akin naman ay minsan nalang at ma bibilang ang minsan na 'yon ng mga daliri ko. Napagdesisyonan kong oras na para subukan nating ipaka-usap si Mr. Guzmano sa iba. I hope your response to my lett er is positive. Mr. Delos Santos "Anong sabi niya?" Tanong ni Nykyrel na sinusubukang sumilip para mabasa ang nak asulat. Tinupi niya ang papel at inilagay sa bulsa. "Sabi ni Mr. Delos Santos, oras na p ara subukan mong kumausap ng iba maliban saming dalawa." Fear shadowed his eyes, but it quickly disappeared. "Ganoon ba? Sino naman?"

Alam ni Lechel na nilalabanan nito ang takot para hindi niya makita, pero alam n iyang takot ito. Nararamdaman niya iyon. She can sense it, damn it. Nagkibit-balikat siya. "Ikaw ang pumili. I suggest you pick someone you trust." Nag-isang linya ang kilay nito, halatang nag-iisip ng malalim. Seconds later, hi s whole face lit up. "Si Daniel Mendoza." Tumaas ang dalawa niyang kilay. "'Yong executive assistant mo?" Tumango ito. "Yes. Him." Niyakap siya nito sa beywang saka hinalikan sa mga labi . "Bukas kaya, puwede?" "Oo naman." Nakangiting sagot niya. "The sooner, the better." "Sa tingin mo mauutal ako?" May takot na nakatago sa boses nito. Umiling siya. Malaki ang tiwala niya sa mga session nito. "You'll be fine, Nykyr el." Ngumiti ito at hinalikan siya sa nga labi. "I will be." Napatili si Lechel sa gulat ng bigla siyang buhatin ni Nykyrel saka tinahak nito ang daan patungong swimming pool. "Nykyrel, ibaba mo ako." Tawa lang ang sagot sa kaniya ni Nykyrel hanggang sa makarating sila sa gilid ng swimming pool. "1... 2..." tawa ng tawa si Nykyrel. "Nykyrel! Ibaba mo ako! Kapag tinapon mo ako sa swimming pool, i swear-" "3!" Bigla siya nitong itinapon sa swimming pool. Her back hit the surface of the water and next thing she knew, water surrounded her whole body. Mabilis siyang lumangoy para makaahon. Handa na siyang singhalan si Nykyrel pero wala siyang nakita ng makaahon ang ulo niya. Confusion filled her. Nasaan naman kaya ang lalaking 'yon? Lechel's eyes widen in panic when someone grab her leg and pulled her down. Nila mon ng tubig ang matinis niyang sigaw. Fear crept into her. Ginawa niya ang lahat para makaahon at nang makaahon ang ul o niya, may yumakap sa beywang niya mula sa likuran. Nykyrel's laughter boomed and filled the silent night. Galit na humarap siya kay Nykyrel at malakas niya itong sinampal. Naputol ang pa gtawa ni Nykyrel at namimilog ang matang napatitig sa kaniya. Lechel's eyes watered. "Alam mo bang sobrang natakot ako sa ginawa mo?" His face softened. "I'm sorry." Guilt was written in his handsome face. "I'm sor ry. I'm sorry. I'm sorry." Naiinis na pinagbabayo niya ang dibdib nito na nauwi sa pagyakap niya rito ng ma higpit. Nykyrel is only wearing a boxer. "Huwag mo nang uulitin 'yon." "I'm sorry." Hinagod nito ang likod niya. "Hindi ko na uulitin." They stay in the water, hugging each other. Seconds later, Lechel pushed Nykyrel away. "Nykyrel!" She looks shocked. "Bakit... b-bakit ... tinitigasan ka?" Malakas na tumawa si Nykyrel na mas lalong ikinainit ng pisngi niya. "Nykyrel!" "What?" Lumangoy ito palapit sa kaniya saka idinikit sa tagiliran niya ang matig as nitong pagkalalaki. Nagsitaasan ang balahibo niya. "This is what you do to me , Lechel. Yakap palang, nabubuhay na siya." Inirapan niya ito. "Alam mo, Nykyrel, simula ng mag-umpisa kang mag-session. Nag -iba ka na. You a become a tease." Hinubad niya ang damit at ang itinara nalang ay ang bra at panty niya. Mas lumapad ang ngiti nito. "Those session changes me, babe. I think i grew conf ident each day that passes. Magaling na Therapist si Mr. Delos Santos. At may so rpresa ako sayo." Tumaas ang kilay niya saka ihinilig ang ulo sa balikat ni Nykyrel. "Ano naman?" "Kaninang umaga, bago ang session ko kay Mr. Delos Santos, nakipagkita ako kay M iss Gibson." Kaagad siyang nakaramdam ng selos ng marinig ang salitang 'miss'. Nag-angat siya ng tingin dito at mataray na nagtanong. "At sino naman si Miss Gi bson?" Tumaas ang sulok ng labi ni Nykyrel. "Selos ka?"

"Gusto mo tadyakan kita?" "Asus..." niyakap siya nito at hinalikan sa mga labi. "Lechel, kahit pa siguro i sang milyong babae ang makilala at makasalamuha ko, ikaw pa rin ang pipiliin ko. " Sumikdo ang puso niya. "At bakit?" "Kasi iba ka sa kanilang lahat. At nariyan ka sa tabi ko ng nga panahong nasa ma dilim na bahagi ang buhay ko. And because of you, i saw light again and i saw ho pe. When i looked at you, i see a woman who genuinely cares for me." Hinaplos ni to ang pisngi niya. "I see the woman who i want to spend my life with." Her heart melted. Mahigpit niyang niyakap ang binata at hinalikan ito sa leeg. H oly God! He wants to spend his life with me! Hindi bato ang puso niya para hindi iyon matunaw sa sobrang saya. Bahagyan niyang pinakawalan ang binata sa pagkakayakap at siniil ng mapusok na h alik ang mga labi ni Nykyrel. Nykyrel instantly kissed her back. Yumapos ang kamay nito sa beywang niya, saman talang ang isang kamay nito at nasa dibdib niya, minamasahe 'yon. "Ohh." Napadaing siya ng maramdamang pumasok ang kamay nito sa loob ng suot niya ng panty at nilaro ang hiyas niya. "Ohh!" Bumaon ang kuko niya sa balikat nito at habang ninanamnam ang sarap ng daliri ni to sa loob niya, nagtanong siya. "A-ano pala ang surpresa mo sakin?" Napa-ungol siya. "Ohh, Nykyrel." Naramdaman niyang isinandal siya ni Nykyrel sa gilod ng pool at pinaglandas ang labi sa leeg nito. "Miss Gibson," he licked her neck, "is a Psychiatrist." He bit the skin on her n eck. Napakainit ng hininga na tumatama sa leeg niya. "And i ask her to help me w ith my fear." He pulled away and looked deep in her eyes. "I want to be a man wh ose worthy of you, Lechel. At magagawa ko lang 'yon kapag nawala na nang tuluyan ang takot ko." Lechel actually swoon at that. "Nykyrel," hinaplos niya ang pisngi nito, "you're the most amazing man i have ev er met. At nakakataba ng puso na malamang isa ako sa dahilan ng kagustuhan mong magbago." Nykyrel smiled. "At the moment, you're my anchor. Huwag mo akong iiwan, ha?" Nangingiting tumango siya. "Nasa tabi mo lang ako." Sana mapanindigan ko ang pan gako kong 'to. "Music to my ears." Pinagpatuloy na naman nito ang paghimas at paglalaro sa hiya s niya. "Now, I'll make you scream." Nykyrel thrust his two fingers in and out of her. So fast and hard. Napapaliyad siya sa sobrang sarap. And truth to Nykyrel's words, Lechel screamed so loud as she cum. Hinihingal na yumakap siya sa binata. "Take me to bed, Nykyrel." "Gladly." Pinangko siya nito at umahon sila sa swimming pool. Basang-basa sila habang nagl alakad papasok sa loob ng bahay. Nang makarating sila sa kuwarto ng binata, ihin iga siya nito sa malambot na kama at hinalikan ang mga labi niya. Nagpaubaya naman si Lechel at tinugon ang halik nito. At nang mag-umpisang nagma likot ang kamay nito, ganoon din ang kamay niya. DAYS passed by as a blur. Nanatili si Lechel sa bahay ni Nykyrel habang ito nama n ay patuloy na uma-attend sa mga sessions nito. Araw-araw ay nakikita niya ang pagbabago ni Nykyrel. He seems to be more confident every day. It was amazing to see Nykyrel's transformation. From an insecure to a confident man. It was an amazing sight to behold. And his session was put to test two weeks after. "Kinakabahan ako." Imporma sa kaniya ni Nykyrel habang nakaupo sila sa loob ng C CBells cafe. Nasa katabing mesa lang nila si Mr. Delos Santos at Ms. Gibson-lihim siyang napa iling-iling ng maalala ang unan nilang pagkikita ng babae. Lechel thought that M s. Gibson is a young woman, nagkakamali pala siya. Dahil si Ms. Gibson ay nasa m id-forties na at maagang nabiyoda. Huminga siya ng malalim saka hinawakan ang kamay nito. Pinisil niya iyon at sina

lubong ang nag-aalala nitong mga tingin. "Nykyrel, nagiging maayos ang lahat." Aniya at nginitian ito. Tumango naman ang binata. "Thanks for accompanying me here." Ngumiti lang siya bilang sagot. Ilang minuto pa ang lumipas bago may isang lalaking lumapit sa mesa nila. Kaagad niyang nakilala ang lalaki kasi nakausap na niya ito nuong hinahanap pa niya si Nykyrel. At mukhang namukhaan din siya nito dahil nag-aalangang ngumiti ito sa kaniya. Tumikhim ang lalaki, "I'm Daniel Mendoza." Pilit itong ngumingiti. "I assumed yo u remember me," nakatingin ito sa kaniya. Magiliw sana siyang magpapakilala ng pormal ng maramdaman niya ang nakamamatay n a tingin ni Nykyrel sa bagong dating. "Mr. Daniel Mendoza." His voice was menacing. "If y-you love your lips and teeth , you better stop smiling at my woman, or you'll lose them." Her heart instantly hammered inside her chest. His woman? Kaagad na nawala ang ngiti sa mga labi ni Daniel at bumaling ang tingin nito kay Nykyrel. "M-Mr. Guzmano?" Tumaas ang dalawang kilay ni Nykyrel. "Yes, Mr. Mendoza?" Ang kaba sa mukha ni Daniel ay napalitan ng malapad na ngiti. "I'm so happy to f inally meet you, Sir." Tumingin ito sa bakanteng upuan saka tumingin ulit kay Ny kyrel. "Ahm, can i sit?" "Sure." Mabilis na umupo si Daniel at walang tigil na nagsalita. "Mr. Guzmano, napakasay a ng board ng sabihin ko sa kanila ang pinapasabi mo two weeks ago! At masaya ri n ako na sa wakas ay magpapakita ka na. Good heavens! Some of the employees thro w a thank you party for your appearance two weeks from now. And then there's thi s-" "H-huminga ka muna, Mr. Mendoza. B-baka mabulunan ka sa sarili mong l-laway." Na gtagis ang bagang ni Nykyrel at alam kaagad ni Lechel kung bakit. He's stammering again. Pinisil niya ang kamay nito para ipaalam na narito lang siya. But Nykyrel stood up, didn't even excuse himself and went to the men's restroom. Bumuntong-hininga si Lechel habang nakasunod ang tingin niya sa likod ni Nykyrel saka bumaling kay Daniel. "Mr. Mendoza, it would be best if you left before he returns. May pinagdadaanan lang ngayon si Nykyrel, sana manatili itong lihim sa ating tatlo." Kaagad namang tumango ang lalaki. "Makakaasa ka." Tumayo ito at mabilis na nagpa alam. Siya naman ay dumako ulit ang tingin sa pinto ng men's room. Limang minuto na an g nagdaan pero hindi pa rin lumalabas ang binata. Nagsalubong ang kilay niya saka naglakad patungo sa men's restroom. Lechel knocks on the door. "Nykyrel? Nandiyan ka pa ba?" Lechel heard shuffling inside the door and it opens. Nanlaki ang mata niya ng ma kita ang pinaka-huling lalaki na gusto niyang makita sa tanang buhay niya. "Jace?" Paanas niyang ani. Her ex-boyfriend stared at her, stunned, just like her. And then slowly, a smile appeared on his lips. "Chel!" Yumakap ito sa kaniya at hinalikan siya sa pisngi. "Kumusta? Ayos ka lan g ba? After our break-up, i didn't hear anything from you anymore." Bago pa siya makasagot, nahagip ng mata niya ang maputlang mukha ni Nykyrel. Her heart dropped at the sight. Ilang beses niya lang itong nakitang namutla, at iy on ay kapag kinukutya ito. "Nykyrel. Ayos ka lang?" Tanong niya rito pero walang katugon iyon. Samantalang si Jace ay bumaling kay Nykyrel, nakangisi ito. "You know, Nyk? Hmm. What a surprise." He then faced her. "Anyway, want to go out sometimes. Na-miss kita-" Nykyrel stormed out, bumping into Jace shoulder and hers. Malalaki ang hakbang n a lumabas ito ng cafe at tumakbo palayo. Lechel's heart tightened inside her chest. "Oh, God." Tatakbo sana siya para sundan si Nykyrel ng pigilan siya ni Jace sa braso.

"Let him. He's a loser anyway." Anito dahilan para umakyat ang dugo sa ulo niya. Malakas niyang iwinisik ang kamay nito na nakahawak sa braso niya saka patakbong sinundan si Nykyrel. Wala siyang pakialam kung naka-high heeled siya. She ran after him. Hinanap niya ito sa buong paligid pero hindi niya ito nakita. Nang mapagod, napagdesisyonan niyang sa bahay nalang siya nito maghihintay

CHAPTER 15 HALOS limang oras na naghintay si Lechel sa labas ng bahay ni Nykyrel. Hindi siy a mabuksan ang gate dahil wala siyang susi. Pero kahit ganoon ay hindi siya umuw i. She waited for Nykyrel. Naka-idlip nalang siya sa kahihintay dito. Nagising siya ng makarinig ng sasakyang tumigil. Mabilis siyang tumayo ng makita si Nykyrel na lumabas sa kotse at sumusuray ang binata. "Nykyrel!" Napasigaw siya sa pag-aalala ng mapasubsub ito sa semento. Mabilis niyang nilapitan ang binata at tinulungan itong makatayo. "Don't!" Sigaw nito saka tinulak siya palayo. He glared at her accusingly. "H-hi ndi ako makapaniwala. I-is this your p-plan all along? To m-make me feel hope an d c-crush it?" Pain is in his eyes. "W-why?" "Ano ba iyang pinagsasasabi mo, Nykyrel?" Hinawakan ulit niya ito sa braso at sa pagkakataong iyon ay hindi na siya nito tinulak palayo. "Ano ba ang ginawa ko a t inaakusahan mo ako?" Tumalim ang mga mata nito. "R-really? Y-you and J-Jace?" Nasasaktan si Lechel para sa binata. Nauutal na naman ito at alam niya ang dahil an kung bakit. Jace had said something to Nykyrel to crush his confidence. And k nowing Nykyrel, it cuts deep. "Matagal na 'yon, Nykyrel." Aniya habang inaalalayan ito patungo sa gate. Even in his drunken state, Nykyrel still manage to open the gate with his key. T inulungan niya itong makapasok sa loob ng kabahayan at pinaupo ito sa mahabang s ofa. Nykyrel rested his head against the back of the sofa. Nakapikit ang mga mata nit o. Mabilis siyang kumuha ng pamunas at malamig na tubig. Hindi ang binata gumalaw n g hubarin niya ang polo nitong suot at pinunasan ang katawan. "Ano ba ang nangyari sa loob ng men's room?" Aniya habang pinanupunasan niya ang pisngi nito. "Care to tell me. Nag-alala ako sayo-" "Hindi ako naniniwala." Tiningnan niya ito ng masama pero nakapikit ang mga mata nito kaya hindi nakita ang ginawa niya. "Nykyrel, hinabol kita pero hindi kita naabutan. Tapos halos li

mang oras akong naghintay sa labas ng gate ng bahay mo. Kung hindi ako nag-aalal a, e di sana hinayaan lang kita." Bumukas ang mga mata nito at tumingin sa kaniya. Vulnerability, fear, confusion and pain is written on the depths of them. "T-talaga? Nag-alala ka sakin?" Umangat ang kamay nito at hinaplos ang pisngi ni ya. "I f-felt happy this m-morning. But when Daniel spoke to me rapidly, i p-pan icked. H-hindi ko alam ang sasabihin ko kaya nagtago ako sa m-men's restroom. I f-felt like a cornered animal when i s-saw Jace again after all t-these years." Bumuntong-hininga ito saka bumaba ang kamay sa braso niya at pinisil-pisil iyon. "Jace is a d-demon in my high school life. H-hindi ako makapaniwalang m-makikit a ko siya u-ulit. My p-panicked heightened. T-then he started taunting me, mocki ng me, saying i-I'm not good enough to be seen w-with you." His fear and pain is so palpable around them. "T-tapos sabi niya na ex-boyfriend mo siya at mas pipi liin mo siya kaysa sakin kasi normal siya at hindi nauutal. I didn't believe him at first pero nang makita kung niyakap k-ka niya..." "At naniwala ka naman sa kaniya?" Napailing-iling siya saka pinagdikit ang nuo n ilang dalawa. "Nykyrel, oo, ex ko si Jace at may rason kung bakit ko siya hiniwa layan. I was in college when we become couple and after a year of being with Jac e, na realize kung hindi siya ang hinahanap ko." Ginawaran niya ng halik ang tun gki ng ilong nito. "Sana hindi ka tumakbo. Sana hinayaan mo akong ipagtanggol ka ." Mahina itong tumawa. "Palagi mo nalang akong pinagtatanggol. Nakakababa 'yon ng ego." She rolled her eyes. "At sa tingin mo naman may pakialam ako?" Pinagpatuloy niya ang pagpunas dito. "I told you, i will always be here for you." "Hindi mo ako iiwan?" Tanong nito habang nakatingin sa mga mata niya na parang b inabasa ang laman niyon. "Hindi mo ako gagawing headline sa Magazine niyo para s a promotion mo?" Nanlaki ang mga mata ni Lechel sa narinig. He knew? How? Malungkot na ngumiti ang binata ng hindi siya nagsalita. "Nuong unang araw mo ri to sa bahay ko, paulit-ulit mong sinabing kailangan mo akong ma interview para s a promotion mo. It got stuck in my mind. Hindi ko 'yon nakalimutan. So I'm askin g you now, are you just here for me because I'm the future headline of your Maga zine?" Umawang ang labi niya at hindi siya makapagsalita. Mapaklang tumawa si Nykyrel. "Thanks for worrying." Napatitig si Lechel sa binata. He knew all along still he let her in. Anong klas eng halimaw siya para saktan ito ng ganoon? Para ipagkalat sa buong bansa ang ka hinaan nito? Mariin niyang ipinikit ang mga mata. Kailangan niyang mamili. Her promotion or Nykyrel? She wants to choose both, per o hindi naman puwede. Walang ganoon. Bumuntong-hininga siya saka iminulat ang mga mata. Nakatingin pa rin sa kaniya s i Nykyrel. "Magpahinga ka na." Aniya at ginawaran ito ng halik sa nuo. "You need rest."

Tumango ito at inalalayan niya ito patungo sa silid nito. They stumble a few tim es but they didn't trip or fall, thanks God for that. Nang makapasok sila sa silid nito, inilalayan niya ito pahiga sa kama pagkatapos ay hinubad niya ang natitira nitong damit. Lechel can't stop ogling his chest a nd abs. Lasing na nga pinagnanasaan pa niya. Damn it, Lechel! Kinumutan niya ang binata na ang tanging suot lang ay boxer. Hinalikan niya ito sa nuo saka naglakad siya patungo sa pinto. Akmang lalabas na siya ng marinig ni ya ang boses ni Nykyrel. "Lechel? Babe?" Nilingon niya ang binata. "May kailangan ka?" Nakapikit ang mga mata nito. "Hindi ako magagalit kung pipiliin mo ang Promotion mo. But if you choose that over me, then you'll have to leave my house... my li fe. 'Yon ang consequences sa pipiliin mo." Napakagat-labi siya. "I know. And i can't leave you alone, Nykyrel. Pero ayoko r ing i-give up and promosyon na matagal ko nang hinahangad. It's you or my career , choose for me, Nykyrel." Just say you love me and I'll choose you. Piping hiling niya habang naghihintay sa sasabihin ni Nykyrel. And then he spoke. "I choose your career." Ipinikit niya ang mga mata at hinayaang malaglag ang isang butil ng luha sa pisn gi niya. This is what happens when you let people in inside your heart and they decided you're better off without them. "Okay." Lumabas siya ng silid at maingat niyang isinara ang pinto. Sinapo niya ang bibig para hindi nito marinig ang hikbi niya. Bakit ba nahulog ang loob niya kay Nykyrel Guzmano. From the very beginning she knew that there will no Lechel and Nykyrel together. Pero hinayaan pa rin niya a ng puso na mahalin ang binata. Nykyrel is amazing, charming, sweet and so lovable. Napakahirap ang hindi ito ma halin. She couldn't... no, she didn't stop herself from falling for him. And now , her heart is suffering the aftermath. TITIG na titig si Nykyrel sa kisame habang nakahiga sa kama niya. Hindi siya mak atulog. Hindi mawala sa isip niya si Lechel at ang pagpapapili nito sa kaniya. He chooses her career. That was the hardest and painful thing to do. Tama si Jace, he will never be goo d enough for Lechel. He will never be the man Lechel will be proud of. Kailangan niyang pakawalan ang dalaga. Mas makabubuting ang career nito ang piliin kaysa sa kaniya. He can't let Lechel fight his own demons for him. He had to do it himself. When Lechel let him choose, Nykyrel knew, she wanted him to choose himself. Kahi

t hindi nito sabihin, alam niyang may nararamdaman para sa kaniya ang dalaga. It may not be strong at his, but it's there and he just crushed it. Masakit pero kailangan. Wala siyang pakialam kung parang pinipira-piraso ang pus o niya, ang kaligayahan ni Lechel ang iisipin at uunahin niya. Maybe... someday... he'll be good enough to court her and declare his undying lo ve for her. Pero sa ngayon, kailangan niya itong pakawalan para matupad nito ang matagal ng inaasam na promosyon. Nykyrel smile sadly. "Maybe someday... you and i will be together... someday." LAHAT ng importanteng gamit ni Lechel at inilagay niya sa backpack. Iniwan niya ang mga damit na binili ni Nykyrel para sa kaniya. She only takes what's hers. P agkatapos mag-impake ay nagtungo siya sa kuwarto ni Nykyrel. Mahimbing nang natutulog ang binata. It was just five in the afternoon, pero las ing ito kaya naman nakatulog kaagad. Umupo siya sa gilid ng kama nito saka hinaplos ang pisngi niya. Minimemorya niya ang bawat anggulo ng mukha nito. She wants to remember every detail of his hand some face. Ayaw niyang makalimutan ang binata. Ayaw niya itong iwan pero hindi naman niya mabitawan ang promosyon niya. So she let him choose for her. And he choose her career. Ang magagawa niya ngayon ay ga win ang pinili nito. That's what he wants for her. Career. At gagawin niya ang lahat para maging mata gumpay siya bilang isang Journalist. Naisip na niyang mag quit sa assignment niy a pero kung hindi siya ang magsusulat tungkol kay Nykyrel Guzmano? Sino? Other Journalist might write negative about Nykyrel, they might ruin his reputat ion as a business man. At hindi niya hahayaang may manakit sa lalaking mahal niy a, kahit pa nga pinagtulakan siya nito palayo rito. She understands. He needs ti me to fight his demons off. At ibibigay niya ang oras na 'yon sa binata. Maybe someday, they'll be together again. Inilapat niya ang labi sa mga labi nito. She kissed him softly in the lips and w hispered, "i love you, Nykyrel. Napakagat-labi siya ng gumalaw si Nykyrel sa pagkakahiga. Tumagilid ito at nakah arap ang likod sa kaniya. Lechel embraced Nykyrel softly. "I love you." Pinilit niya ang sarili na tumayo at lumabas sa silid ni Nykyrel. Nag-uunahang m ahulog ang mga luha niya habang naglalakad patungo sa gate ng bahay. Parang sina sakal ng puso niya sa sobrang sakit. She took a deep breath, closed the gate and looked at the massive mansion from t he outside. Malungkot siyang ngumiti. "Goodbye, Nykyrel." "I LOVE you, Nykyrel." Nang marinig iyon ni Nykyrel ay parang kinakatay ang puso niya sa sakit. Tumagil id siya ng higa para hindi nito makita ang ilang butil ng luha na nalaglag mula sa mga mata niya.

Nang yakapin ulit siya nito at banggitin ang tatlong katagang iyon ulit, gusto n iyang humarap dito at siilin ito ng halik sa mga labi at sabihin ditong mahal na mahal din niya ito. No, Nykyrel! Don't turn around. Let her leave and be happy! No! He won't ruin her promotion. He had been selfish already, keeping her here i n his house, caging Lechel in his mansion. The woman he loves doesn't deserve the same faith as his, locked up in this mans ion because he is too scared to face people. Hindi niya gagawin iyon kay Lechel. Hindi niya ito ikukulong. Masyado niya itong mahal para pahirapan ito. Someday... kapag maayos na siya at maipagmamalaki na siya nito, he'll look for h er and romance her. Nang marinig niyang bumukas at sumara ang pinto, napabalikwas siya ng bangon at napatitig sa pintong nilabasan ni Lechel. Nykyrel's head hang low. "I love you too, my Lechel." A tear escaped from his e yes. "I love you so damn much." NANG makauwi s Lechel sa sariling bahay, kaagad niyang binuksan ang laptop at na gsulat ng article tungkol kay Nykyrel Guzmano. Every word she type, a tear slid off her cheeks. Umiiyak at humihikbi siya habang nagta-type sa laptop niya. Lechel keeps on typing even when her sight becomes blurry. Hindi siya tumigil sa pagsusulat hanggang sa matapos niyang ang article. Oh. Nykyrel. I love you so much. Napahagulhol siya saka sinapo ang mga palad sa mukha at umiyak ng umiyak. Maybe... someday... the pain will disappear. The question is... when? CHAPTER 16 HUMINGA ng malalim si Lechel habang iniaabot sa Editor-In-Chief ang isunulat na article tungkol kay Nykyrel Guzmano. Wala na siyang lakas ng loob ng balikan pa ito sa bahay nito pagkatapos nang nan gyari nuong isang araw. She let him choose, at ang pinili nito ay ang career niy a. Ibig sabibin ay ayaw siya nitong makasama. She is more than ready to stop the assignment that was given to her, but things change. Si Nykyrel na ang namili, hindi siya. Walang imik na tinanggap ng Editor-In-Chief ang sinulat niya saka binasa. Ang ma aliwalas nitong mukha at napalitan ng pagkunot ng nuo kapagkuwan at napatango-ta ngo ito. "I wasn't expecting this kind of article from you, Lechel." Nag-angat ito ng tin gin sa kaniya at mataman siyang tinitigan. "Bakit ito ang isinulat mo?" Tinuro niya ang dibdib kung nasaan ang puso niya. "Lahat ng nakasulat diyan ay g aling dito. Lahat ng nakasulat diyan ay totoo." Tumango-tango ito at ngumiti. "Well, this will do. At saka hindi ko nasabi sayo na nagpadala ng mensahe si Mr. Guzmano sakin kahapon, at nakasaad doon na willin g siyang magpa-written interview basta hindi ikaw ang mag-i-interview sa kaniya. So, I'm sending Jan Irish instead of you. But this article of yours will be put

above his interview." May kinuha itong kulay puting enveloped sa cabinet saka i binigay sa kaniya. "That will be your next assignment." Walang imik niyang tinanggap ang enveloped at binuksan iyon. Lechel's eyes bulged and her mouth hanged open. Napakurap-kurap siya, hindi maka paniwala sa nabasa. Her eyes snapped at the Editor-in-Chief. "Ano 'to?" "Your promotion." Ngumiti ito ng malapad. "You will be the next Assistant Editor -in-Chief. Umabot na sa Board ang credentials mo at experience, at payag silang ibigay sa iyo ang posisyon na 'yon. But to be an Assistant, you have to train in Chicago for a year." Nakaawang ang labi niya habang nagsasalita ang kaharap. "One year?" Paanas na tanong niya, "ganoon katagal?" "Bakit? Ayaw mo?" Napalunok siya. "Ang tagal kasi..." "So?" Tumaas ang isang kilay nito. "Is there anyone ... or someone holding you b ack?" Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "No." "Good. Next week ang alis mo." Sumikdo ang puso niya ng mabilis. Next week na? Oh God. Would she decline the of fer? Would she accept it? Naguguluhan siya. "You may leave." Tumango siya at lumabas sa opisina nito. Habang naglalakad patungo sa cubicle ni ya, gulong-gulo ang isip niya. Hindi niya alam kung tatanggapin niya o hindi. Ka hit pa pinili ni Nykyrel ang career niya, gusto niya pa rin itong makausap. Gusto niyang makasiguro na ayaw nito sa kaniya para tanggapin niya ang offer na mag-train sa Chicago. ILANG MINUTO na ang nakalipas simula ng mag doorbell siya pero hindi pa rin siya pinagbubuksan ng gate. But Lechel keeps on pressing the doorbell. Kailangan niyang makausap si Nykyrel. Mangiyak-ngiyak na siya habang nagdo-doorbell dahil walang nagbubukas. Alam niya ng nasa loob si Nykyrel, hindi lang siya nito pinagbubuksan. Kinagat niya ang pang-ibabang labi at napahikbi. Handa na siyang sumuko ng marin ig niyang bumukas ang lock ng gate. Her face lit up and smiled when the gate open showing an emotionless Nykyrel. "Anong g-ginagawa m-mo rito?" Walang emosyon ang boses nito. Nawala ang ngiti sa mga labi niya. "Kailangan kitang makausap." His face remains emotionless. "What for?" Nilakasan niya ang loob. "Na-promote na ako." Huminga siya ng malalim. "Pero kai langan kong nag training sa Chicago sa loob ng isang taon." Ni walang pagbabago sa emosyon ng mukha niya. His face remain impassive, it hurt s. Siya lang ang nasasaktan, hindi ito. Her heart is bleeding. Does he even care? "Oh, tapos?" Bumuga ito ng marahas na hininga. "E di tanggapin mo. It's your cha nce, take it." Mas bumaon pa lalo ang ngipin niya pang-ibabang labi. "Nykyrel," kinapalan na ni ya ang mukha, she have to say it, "please, pigilan mo ako. One word from you and I'll stay." Nykyrel sighed and shook his head no. "Hindi kita pipigilan. It's your chance, M iss De Villa. T-take it, o-own it and b-be happy." Nag-aalalang tinitigan niya si Nykyrel. Nauutal na naman 'to. What's wrong with him? What's happening? Bumalik na naman ba ito sa dati? "Nykyrel," hinawakan niya ang braso nito, "nagsi-session ka pa ba?" Nag-iwas ito ng tingin, "it's none of your business now, Miss De Villa." Miss De Villa! Miss De Villa! "Bakit hindi mo ako tinatawag sa pangalan ko? What change?" Mabilis niyang pinah id ang luha na kumawala sa mga mata niya, "so hindi mo na ako 'babe' ngayon? Ako na si Miss De Villa? Bakit, ha?" Nykyrel sighed. "Lechel, umalis ka na. Hindi kita pipigilang pumunta sa Chicago. Go. Accept your promotion." Humugot siya ng isang malalim na hininga saka mariing ipinikit ang mga mata. A t

ear spilled from her eyes. Mabilis niyang pinahid iyon at iminulat ang mga mata. "Sige. Aalis na ako." Taas-nuo niyang sabi at tinalikuran ang binata. Nakakailang hakbang palang siya ng marinig niya ang boses nito. "I love you." Mabilis siyang humarap kay Nykyrel. Nakatingala ito sa kalangitan. "Anong sinabi mo?" Kinakabahang tanong niya. Bumaba ang tingin sa kaniya ni Nykyrel. "Ha?" Her heart fell and bleeds. Guni-guni lang niya ang narinig. Nykyrel still have t his impassive look on his face. Mabilis siyang tumalikod at tumakbo patungo sa sasakyan niya. Nag-uunahang tumul o ang mga luha niya habang nagmamaneho patungo sa bahay niya. She has to go. Siguro sa Chicago, makakalimutan niya si Nykyrel. Pero sapat na ba ang isang taon para mawala sa puso niya ang binata? BUMUGA ng marahas na hininga si Nykyrel habang nakatingin sa papalayong sasakyan ni Lechel. He knew that he hurt his feelings. Alam niyang naroon ang dalaga para pigilan ni ya ito. But how could he be unfair to her? Pangarap nito ang pinag-uusapan. Ayaw niyang maging unfair sa dalaga. Hindi niya itong puwedeng ikulong sa bahay kasama siya. She had dreams and she will attain it. At kung makakatulong siya sa pamamagitan ng pagtulak dito palayo, gagawin niya. He loves her enough to be selfless. Habang tinutupad nito ang pangarap, kailangan niyang ayusin ang sarili niya. Nyk yrel promised to himself that the next time he and Lechel see each other again; he will be a new man, a man that she can be proud of. I promise. HUMINGA ng malalim si Lechel habang naka-upo sa waiting area ng Airport. Hindi m awala sa isip niya si Nykyrel. She desperately wanted to stay with him... but how can she stay, if he wouldn't let her? "Malayo ang tingin." Anang baritonong boses na kumakanta. Bumaling siya sa kaniyang tabi at kumunot ang nuo ng makita ang isang guwapong l alaki na hindi niya kilala. Inilahad nito ang kamay, "hi, I'm RV Volkzki." Tumaas ang isang kilay niya habang nakatitig sa nakalahad nitong palad at tuming in sa guwapo nitong mukha. "RV?" The man grinned. "RV, short for Reev Venidect." He wiggled his extended hand. "A re you going to shake my hand now?" Tipid niyang ngumiti saka tinanggap ang pakikipagkamay nito. "Lechel De Villa." Pagpapakilala niya. RV grinned. "Nice to meet you." "Yeah." Inagaw niya ang kama na hawak nito. "Same here." Mataman siyang tinitiga n ng lalaki kaya naasiwa siya. "Huwag mo akong titigan." "You look sad." Komento nito at ngumiti. "So, therefore i conclude that you need company... my company." Tumaas ang dalawa niyang kilay. "Thanks but no thanks. Hindi ko kailangan ng kas ama. At saka, isang oras nalang ay aalis na ang eroplanong sasakyan ko patungong Chicago." Ngumiti lang ang lalaki saka tumayo at inilahad ang kamay sa kaniya. "Come on. I 'll show you around the Airport, even the 'authorized person only' places." Nagsalubong ang kilay niya. "At paano mo naman magagawa 'yon?" "I am RV Volkzki, i have connections." He winked at her. "So, halika na?" Nagdadalawang isip siyang tanggapin ang kamay nito. "Bakit mo ba 'to ginagawa?" "Ayokong makakakita ng magandang babaeng malungkot." Natatawang inilahad nito an g isa pang kamay. "Halika na, my lady. Time to wipe off that sad expression on y our face." Tinanggap niya ang nakalahad nitong kamay. Para na rin mawala sa isip niya si Ny kyrel. RV seems like a nice man. Isang oras pa bago ang flight niya patungong Ch

icago, she might as well take Nykyrel off her mind by agreeing to RV's offer. It's not every day a handsome man offer to wipe off the sadness on her face. Pero kahit kasama niya si RV, si Nykyrel pa rin ang nasa isip niya. Paano kaya ito mawawala sa isip niya? Would she really forget him in Chicago? Sana sapat na ang isang taon para makali mot ang puso niyang nasaktan.

CHAPTER 17 HINDI alam ni Nykyrel kung ilang beses na niyang binasa ang article tungkol sa k aniya na sinulat ni Lechel De Villa, isang taon na ang nakakaraan. He had re-read the article for a million times already; still, he can't stop rereading it again and again. It was the only thing he had of Lechel. 'Yon lang an g tanging koneksiyon niya sa dalaga. Dumako ang tingin niya sa umpisa ng article. BEHIND THE FAMOUS NAME: NYKYREL GUZMANO There are many speculations, gossips and whispers on why Nykyrel Guzmano never g oes out in the open. Nykyrel Guzmano is not like what other people think. He's n ot rotten, he is not old, he is not ugly and he is definitely not an imbecile. N one of it is true, only i know the truth because i was given the privilege to me et and know this man inside and out. He is a man with an amazing and lovable personality. But behind every man lies a monster known as pain and fear. Nykyrel Guzmano had an intimate relationship wi th fear. When i first meet Nykyrel Guzmano, i was in awe, he was so handsome but it seems he didn't give a damn about his looks. He has these beautiful eyes yet it's lif eless. He has luscious lips, yet it seems that a smile hadn't touched those lips for a long time. He never spoke a word, afraid that i might judge him. We commu nicated through white board and text message. I though he was mute... until he s poke my name. I entered his home without his approval, and being bitten by his dog was the con sequences of my action. I thought he would throw me out, but he didn't, he treat ed me good and see to my need. He wasn't a perfect host, but i wasn't a perfect guest either. Nykyrel Guzmano is not a perfect man. But who is? Can you point someone who is p erfect inside and out? No, you couldn't. Because no one is. This man who is a center of gossips since he took over his father's company is a n amazing imperfect person. Let's give him the benefit of the doubt. Nykyrel Guz mano will come out in the open soon and he will be the one telling you the reaso n behind his aloofness to the world. As for now, the world just has to wait for Nykyrel Guzmano to open the gate of h is massive mansion and let the world know how amazing he is. As for me, I'll be waiting too. To know Nykyrel Guzmano more, read the interview with him below. Napailing-iling si Nykyrel habang binabasa ang interview niya. Hindi si Lechel a

ng nag-interview sa kaniya pero isinama iyon sa article ng dalaga. Per his reque st, of course. Nykyrel chuckled. "Kumusta ka na kaya?" Inilapag niya ang Magazine sa ibabaw ng mesa niya. This article of Lechel spread like wildfire in the forest. Nasisiguro niyang tumaas ang sales ng Magazine at nakuha rin ni Lechel sa wakas ang promotion na hinahangad. Lechel was indeed promoted. She was sent to Chicago to train as assistant editor -in-chief. Masaya si Nykyrel para sa dalaga pero para paring may butas ang dibdi b niya. After a year. Masakit pa rin. Bumukas ang pinto ng opisina niya at pumasok doon si Daniel Mendoza, ang Executi ve assistant niya.. "Boss, the board is ready for you." Ngumiti siya. "Thanks, Daniel." Inayos niya ang amerikanang suot saka naglakad palabas ng opisina. "Good morning, Sir." Bati ng isang empleyado sa kaniya. Nykyrel smiled. "Good morning." As he walks to the conference room, he receives a lot of good morning and he gre eted them back. Nang makapasok siya sa loob ng conference room, nawala ang ngiti sa mga labi niy a at hinarap ang Board. "Good morning." Umupo siya sa unahan at nagtanong. "What 's our agenda for today?" "The five percent of profit increase of the company." Sagot ni Daniel Mendoza. " And of course, the expansion in two countries abroad." Tumango siya at tinanggal ang lahat ng emosyon sa mukha. "Go on then. I don't wa nt interruption. If any of you speak before Mr. Mendoza finishes his report, i w ill skin you alive." Mabilis na tumango ang mga nakaupo sa conference table at tumaas ang sulok ng la bi niya. A year ago, he can't even talk straight. Now, he can even threaten anyone who st ands in his way. Funny how life works in this world. Hanggang sa natapos ang meeting, wala siyang naging imik. Tango lang siya ng tan go kapag may nagtatanong sa kaniya. It's not new being quite. That was his life before he met Lechel, his beloved Lechel. "Mr. Guzmano, a magazine wants to have an interview with you." Ani Daniel ng mak alabas sila sa conference room at naglalakad na sila patungo sa opisina niya. Kumunot ang nuo niya, "hindi ba alam ng Magazine na 'yan na hindi ako nagpapa-in terview?" "I think they knew. It's the same Magazine who interviewed you a year ago."

Napatigil siya sa paglalakad at nanigas sa kinatatayuan. "What?" "Kaparehong magazine ho ang gustong mag interview sayo ngayon." Palakas ng palakas at pabilis ng pabilis ang tibok ng puso niya. "Sino ang mag i -interview?" "Hindi sinabi e." Huminga siya ng malalim saka nagpatuloy sa paglalakad. "Okay. Tell the Magazine I'll be free tomorrow morning. Nine A.M. sharp." Tumango si Daniel at nagtungo sa table nito, siya naman ay pumasok sa loob ng op isina niya. Hindi mapigilan ni Nykyrel na umasa na sana si Lechel nga ang mag interview sa k aniya. After all, isang taon lang ang training nito. And one year had passed a w eek ago. Ito ba ang mag-i-interview sa kaniya? He can only hope... and wait. PAULIT-ULIT na binabasa ni Lechel ang memo na ibinigay sa kaniya ni Editor-in-Ch ief kahapon. Gusto nitong interview-hin niya si Nykyrel Guzmano at ngayon ang ap pointment niya. Kababalik lang niya sa Pilipinas pero gusto kaagad siyang isalan g sa impyerno ng boss niya. "God, help me do the right thing." Usal niya at tamang-tama naman na bumukas ang pinto ng opisina niya. Itinirik ni Lechel ang mga mata ng pumasok sa opisina niya si RV. Ano na naman k aya ang nakain nito? "Ano na naman ang ginagawa mo rito?" Ngumisi lang ito at umupo sa visitor's chair. "I'm here to invite you to lunch. Today." "May appointment ako." "How about dinner?" Lechel narrowed her eyes on RV. "Reev Venedict Volkzki, may pinagtataguan ka ba? " Napasimangot ito. "Bakit napakadali sayong mahulaan 'yon?" Mahina siyang natawa. "Nag-iisip ka ba? Normal lang na madali kung mahulaan ang laman niyang utak mo. I'm your best friend, remember?" "Isang taon palang tayong may best friend." Paalala nito sa kaniya. Inirapan niya ito. "E sino ba ang nangulit na maging mag best friend tayo? Sino ba ang sumunod sakin sa Chicago para kulitin akong makipagkaibigan sayo?" "Ako." Sumimangot na naman ito. "I only did those things because you are a best friend material. Nang hindi ka nahumaling sa kaguwapuhan ko nuong una tayong nag kita, napagdesisyonan kong gawing kang kaibihan. Women fall on my feet, like, ev ery day, and you didn't. It was freaking refreshing." She stuck her tongue out at him. Umingos naman si RV. "Childish."

Inirapan niya ito saka ibinalik ang atensiyon sa ginagawa. "Chel!" RV whined like a kid. "Please? Dinner tayo mamaya." She sighed and looked at RV. "Sino ba itong pinagtataguan slash iniiwasan mo?" Umayos ito ng upo. "My Dad." "Ano ba ang ginawa ng Daddy mo?" "He wants me to get married." RV grumbled. "Hindi na raw kasi siya bumabata. Fuc k it! At mamaya, sa family lunch at dinner, siguradong ipipilit na naman nito an g kagustuhan nitong bigyan ko siya ng apo." Iminuwestra nito ang kamay sa sarili , "look at me, Chel, and tell me that I'm a fucking father material." Tinaasan niya ito ng kilay. "Iresponsabli ka negosyo. Sa isang taon na magkaibigan tayo, ang nagpapalit ng damit kung makapagpalit ng material. Puwede ka nang ikulong sa dami ng

sa lahat ng bagay maliban nalang sa wala kang babaeng seneryuso. Para k girlfriend. So, no, hindi ka father babaeng sinaktan mo."

Natahimik ito at sumimangot. Lechel rolled her eyes. "Fine. Lunch today. Pick me up before eleven in Guzmano Company Building, may appointment ako do'n." Natigilan ito at nanlaki ang mga mata. "For real? Guzmano Company? So, handa ka nang harapin siya ulit?" Inirapan niya ito. "Its work, nothing personal. My editor-in-chief wants an inte rview again." "Hmm." Inirapan niya ulit si RV. This guy knew too much. Maybe because a year ago, she broke down in front of him and cried her heart out. Ang balikat nito ang naging sandalan niya sa mga araw na walang patid ang mga luha niya. And now, she's goin g to see him again? Sapat na ba ang isang taon para maka-move on siya? Malalaman niya mamaya. Pero pinapangako niya sa sarili na hindi na siya magiging katulad noon na desperadang mahalin nito. She changed. "So," RV trailed, "aalis na ako." Tumayo ito, "I'll pick you up later. Anong sas akyan ang gusto mong gamitin ko?" Pinaikot niya ang mga mata. RV has this habit of asking her what car he would us e. Iyon yata ang problema ng mayayaman, e. Hindi makapag-decide kung anong sasak yan ang gagamitin sa sobrang dami ng pag-aari ng mga ito. "How about your new Ferrari?" Suhestiyon niya. "Di'ba, bagong bili mo lang do'n? " "Sure. Let's test drive it." Umikot ito sa table niya, patungo sa kaniya saka hi nalikan siya sa nuo, "bye, Chel. See yah later. Wear something black." "You and color black. Weird." Lechel rolled her eyes. "Bye." RV left her office grinning and she sighed. Today is going to be a long day.

"I'M HERE to talk business, Dustan. Not listen to your sexual encounters." Tegan Galvante grumbled, annoyed. "Kung alam ko lang, hindi na sana ako pumunta rito. " "Come on, Tegan. Alam ko naman na deep down, gusto mong marinig ang kapilyohang pinaggagagawa ko." Ngumisi si Dustan, "Admit it." "Fuck you." Tegan hissed at Dustan. "Yes, yes, I know I'm fuckable." Napangiti lang si Nykyrel sa bangayan ng mga lalaking maituturing niyang mga kai bigan. They all had demons to fight and months ago, Nykyrel finally defeat his. "Guys, chill," natatawang sabi ni Dustan Volkov. "I was just trying to lighten u p the mood." Itinirik ni Nicholas Makkhon ang mga mata. "Guys, stop. Let's talk business." "Okay. Okay." Ani Dustan saka inilapag ang malapad na blueprint sa gitna ng conf erence table. "Ito ang desenyo ng buong Isla. The main purpose of this whole isl and is to bring pleasure, satisfaction and out of the world experience." Masusing pinag-aralan ni Nykyrel ang blueprint saka itinuro ang dalampasigan. "A nong narito?" Dustan grinned. "That, my friend, is a sea restaurant. Tanging mga mesa lang ang nakalutang, kung kakain ka riyan, siguradong mababasa ka." "Nice." Komento ni Nicholas. "I know." Dustan said smugly. "Now," itinuro nito ang kanang bahagi ng blue prin t. "Dito itatayo ang Triangle Tower na napagkasunduan nating gawing Hotel. Ang d alawa sa tatlong tower na ito ay gagawing Hotel, ang isa naman ay hotel room ng mga trabahante. These towers will be connected with bridges. And on the rooftop, it will be landscape made for golfing. And in here," itinuro nito ang isa pang bahagi ng blueprint, "dito ang lapagan ng helicopter. And on the side ay ang dao ngan ng Yachts. Itong malaking space ay para sa daongan ng Black Pearl Cruise Sh ip. Mr. Phaxton Coleman said that his twin, Pharexter, and his cousins, Zero and Zennon, already agree to stop by in every cruise. And they set a meeting, today at lunch. May mga kaibigan din silang gustong mag invest. The now owner of Wolk zbin Enterprise, Trek Wolkzbin, the ruthless Business Tycoon, Saito Becker Kim, the famous Spaniard Count, NK Velazquez and the now owner of AirJem Airlines, RV Volkzki." Tegan let out a loud sighed. "Malalaking tao ang investors natin. Hindi na kaila ngan pang magdagdag ng iba." Tumango si Nykyrel. "Agree." He met Trek Wolkzbin a year ago. Akala niya ay hind i ito susunod sa yapak ng ama, nagkamali siya. "Well, we will discuss this further at lunch in Délicieux, today." Ani Dalton, "may appointment ako before ten AM." "Me too." Ani Nykyrel saka tumayo. "See you guys at lunch." "See yah." Sabay-sabay na sabi ni Dustan, Tegan at Nicholas.

Lumabas siya ng conference room ng opisina ni Dustan saka sumakay sa elevator pa baba. Nang makalabas ng gusali, kaagad siyang nagtungo sa kotse niya at pinaharu rot iyon patungong Guzmano Company. Nang makarating sa destinasyon, kaagad siyang nagtungo sa kaniyang opisina. Daniel was on his feet when he saw him step out from the elevator. "Sir, maaga pong dumating ang mag-i-interview sa inyo." Imporma nito sa kaniya. "Doon ko nalang po siya pinaghintay sa loob ng opisina niyo." Tumango siya at ngumiti. "Okay. Thanks." Nykyrel pushed the door open to his office and his body went rigid at the sight. He was hoping, but he never expected to see her ... to see, Lechel.

CHAPTER 18 LECHEL strengthen her back when the door opened. Mabilis siyang bumaling sa pint o at malakas na kumabog ang dibdib niya ng makita ang binata na isang taon niyan g hindi nakita. God. I miss him. Piping aniya sa sarili. By the fast beating of her heart, Leche l knew she haven't move on a bit. Nagtagpo ang mga tingin nila. Lechel wanted to see emotion in his eyes, but noth ing. Wala siyang makita. Ni hindi nga yata siya nito na-miss. That stung. Tumikhim siya at tumayo bilang paggalang dito. "Good morning, Mr. Guzmano. I'm h ere for the interview." He cleared his throat too and stride towards her. Nabibingi na si Lechel sa laka s ng tibok ng puso niya. "Ms. De Villa," his voice was sexy and husky, "ano naman ang itatanong mo sakin na hindi mo pa alam?" Umupo ito sa swivel chair at deretsong tumingin sa kaniya. Napatitig si Lechel kay Nykyrel. He looks every bit of a confident businessman. Hindi niya ma-imagine na isang taon ang nakakaraan, wala itong tiwala sa sarili. He looks high and mighty sitting on his chair, looking at her. Kung hindi niya alam na may disorder ito noon, hindi siya maniniwala ngayon kung may magsasabi s a kaniya. She's happy for Nykyrel at the same time, scared. Noon nga na siya lang ang baba e sa buhay nito, hindi nito sinuklian ang nararamdaman niya, paano pa kaya ngayo n na tiyak marami siyang kaagaw sa binata. Tumikhim si Nykyrel na nagpagising na diwa niya. Napakurap-kurap siya. "Ahm, let's start the interview." Bumaba ang tingin niya s a papel na hawak na naglalaman ng mga tanong niya. Her editor-in-chief was the o ne who made the question. "Ahm," lumunok siya, kinakabahan, "the first question is-" "Kumusta ka na?" Her eyes snapped at Nykyrel, "what?" "Sabi ko, kumusta ka na?" Tanong ulit nito, wala pa ring emosyon ang mukha. "May ... boyfriend ka na?" Napakurap-kurap siya. "A-ano?" And then there it is... his broad smile. Her heart thumps like crazy. "It's been a year, Lechel, so i assumed that you can still remember tidbits info rmation about me. I still do. Kaya naman kung ano man iyang mga tanong mo, sagut an mo nalang para sakin at sagutin mo rin ang tanong ko sa'yo." Umawang ang labi niya, "hindi ka na talaga nauutal?" Tumaas ang sulok ng labi nito. "For a whole year, everyday session with Psycholo gist and Therapists cured me. At saka i have a motivation that keeps from going?

" "Motivation?" Sumikdo ang puso niyang umaasa. "Ano naman?" Sa halip na sagutin siya, itinuro ng daliri nito ang papel na hawak niya. "Kung nakasulat diyan ang mga itatanong mo sakin, i suggest you let the poor paper go. Ang higpit ng hawak mo e, mapupunit na." Nag-init ang pisngi niya sa sinabi nito. Kaagad niyang inayos ang papel, ini-on ang recorder at binasa ang unang tanong. "Are you married?" Napanganga si Lechel ng ma realize ang tinanong niya. Nag-ang at siya ng tingin kay Nykyrel, "sorry, nakasulat dito e." Nykyrel chuckled sexily. "Hindi pa ako kasal. Kadarating palang ng babaeng gusto kong pakasalan." Halos mapugto na ang hininga niya sa lakas ng tibok niyon. "Okay. Second questio n; are you in love with someone-" nasapo niya ang bibig at tumingin kay Nykyrel, "hindi mo kailangang sagutin 'yon." "Yes, yes i am." Tumaas ang kilay niya, "ha?" "Yes, I'm in love." Her heart was pierce with thousands of needle. Sino kaya? Shit! Masakit pa rin. "Ah. Okay." Binasa niya ang pangatlong tanong, "ahm, how's business? Simula ng l umabas ka sa bahay mo three months ago, mas lumago ang Guzmano Company." "Yes, lumago nga. Maybe because i made sure that the company will prosper. I inv est in other businesses, lots of investors came in, the board listens to me, and all in all, my company is doing well. I'm also opening another business, in par tnership of my friends. It will be announced soon." Her eyes flashed. "May mga kaibigan ka?" "Oo naman. Hindi mo lang sila nakilala noon. But maybe, this time, you can meet them." Umiling siya. "No need." Binasa niya ang pang-apat na tanong. "What was the reas on behind your aloofness to the world?" Humugot ng isang malalim na hininga si Nykyrel saka nagpakawala ng malalim na hi ninga. "Well, ahm, i had a disorder since i was a kid. I was always bullied and of course, it hurts me. I got really scarred when i was in high school. It was a nightmare. Sobrang takot ako noon pumasok kasi palagi nila akong kinukutya at t inutukso. Until my adulthood, I'm scared to talk to people, afraid that they mig ht insult and mocked me too. Until i met the woman who changed me inside and out . I never once question myself and why i seek the solitude of my mansion, but wh en i met her, ginusto ko nang lumabas kasi alam kong gusto niya iyon. I did thin gs i never do to make her happy and to see her smile. I become a better man with her help, i defeat my demons, I was cured because of her. She was my hope, my l ight, my salvation. Kahit nuong umalis siya, siya pa rin ang pinanghahawakan ko sa bawat araw na nagdaraan." Umawang ang labi niya. Ang puso niya ay parang nakikipagkarera sa bilis. Siya ba ang babaeng tinutukoy nito? She hoped it was her. Oh God. Please, ako sana ang tinutukoy niya. Sana ako. Sana... Kinagat niya ang pang-ibabang labi, "ahm, ikalimang tanong, what can you see in your future?" Nykyrel smiled. "I can see my wife and my kids in the future." Napatitig siya kay Nykyrel at lakas loob na nagtanong. "Gusto mo bang pangalanan ang babaeng napupusaan mong maging asawa?" Nykyrel just smile and shrugged. Huminga siya ng malalim saka pinatay ang recorder. Hindi niya alam kung bakit ga noon ang mga tanong na nakasulat. God. Some of those questions are not suitable to be asked. Those are personal. Tumayo siya. "Thank you for your time, Mr. Guzmano." Tumango ito at tumayo saka lumapit sa kaniya, "thanks for coming ... back." Ibin ulong lang nito ang huling salita. Masuyo nitong sinapo ang mukha niya saka hinaplos ang pisngi niya. Napakalapit l ang ng mukha nila sa isat-isa at natutukso si Lechel na ilapat ang labi sa labi nito pero pinigilan niya ang sarili. Nakikita niyang unti-unting lumalapit ang labi nila sa isat-isa. She badly wante

d to kiss him. To taste him. To feel him, but no. No! She won't be desperate for his love this time. If he loves her like she'd be en dreaming of for a year, he has to do something, not her. Ayaw na niyang magin g desperada sa pagmamahal nito. Humakbang siya paatras at ngumiti. "Thank you." She, then, left. MATAMANG tinitigan ni Nykyrel ang pintong nilabasan ni Lechel. She was so formal , so business-like. He hates it. But her questions caught him off guard. He was honest in every answer he gave though, ayaw niyang magsinungaling dito. Huminga siya ng malalim saka lumabas ng opisina niya at lumapit sa mesa ni Danie l. "I have a lunch meeting. I'll be back later." "Yes, Sir." Sumakay siya sa elevator at nagpahatid sa basement kung saan naroon ang kotse ni ya. Twenty-minutes later, Nykyrel found himself Délicieux Restaurant. Naroon na si Tega n, Dustan, Nicholas, si Trek, isang singkit na lalaki at tatlong kalalakihan na hindi niya kilala. Ilang buwan palang mula ng lumabas siya, hindi pa niya kilala lahat ng dapat kilalanin. "Hi." Tipid niyang bati saka umupo. Kaagad naman siyang pinakilala ni Dustan. "Guys, this is Nykyrel Guzmano of Guzm ano Company. Nykyrel these are," tinuro nito ang apat na kalalakihan na halos pa re-parehas ang mukha. "The twins, Phaxton and Pharexter Coleman and their cousin , Zero Coleman. And this one here," tinuro nito si Trek na nakilala na niya a ye ar ago, "is Trek Wolkzbin." At sunod nitong pinakilala sa kaniya ay ang singkit na lalaki, "and this is Saito Becker Kim, a tycoon and future Duke of Tuscany." "Magkakilala na kami." Wika ni Trek saka nakipagkamay sa kaniya. "A year ago. Sa Cafe ko. Kasama mo noon si Lechel." Tumango siya. "Oo, naalala ko." Ang tatlo niyang kaibigan ay napatitig sa kaniya. "Sinong Lechel?" Tanong ni Dustan na namimilog ang mata. Tegan raised one of his eyebrows. "May babae ka? Ipakilala mo naman sa'min." Nicholas grinned. "Is she the reason of your change?" Wala siyang sinagot sa tatlo, sa halip ay iniba niya ang usapan. "Ahm, nasaan si RV Volkzki at NK Velazquez? Akala ko kasali sila sa meeting natin?" It was Phaxton or Pharexter who answered. "Si NK ay nasa Spain pa. Si RV naman-" napatigil ito sa pagsasalita, "well, that piece of shit just entered the Restau rant." Bumaling silang lahat sa dereksiyon kung saan nakatingin ang isa sa kambal. Nykyrel froze, his heart tightened, his soul bleeds. No... oh, boy, no! it can't be. Is that Lechel next to RV Volkzki? Hindi siya nagkakamali. "Hey, dweebs, waiting for me?" RV gives a man hug to everybody except the four o f them. "Sorry guys, hindi ako makakasali sa meeting. May date ako." Inakbayan n ito si Lechel na hindi pa tumitingin sa gawi niya mula ng makalapit ang mga ito, pero sigurado siyang nakita siya nito habang papalapit sa mesa nila. "Hey, beautiful, Lechel." Nakangiting wika ni Trek kay Lechel. "Hey." Balik bati nito. Si Pharexter naman, or was it Phaxton, stands up and shake Lechel's hand. "Naala la mo ako? It's me, Phax, in Detroit Mask Ball. Ikaw ang kasama noon ni RV, di'b a?" Tumango si Lechel. "Oo. Kinulit kasi ako ng dumuho na 'to." Binatukan ni Lechel si RV na para bang normal na na gawain 'yon. Zero, grinned. "Hmm. Kailan ang kasal?" RV rolled his eyes and grinned at Lechel. "Oh, Chel, kailan daw kasal natin?" Lechel just chuckled. "Anyway, guys, doon na kami sa table namin ni Chel. And NK called me, on the way na raw siya." Saito Becker grumbled. "Siguradong matataglan 'yon dahil sa traffic." Binuksan n ito ang laptop na dala. "Give me the plate number of his car, I'll hunt him down ."

RV grinned. "Nah. He's using Victoria on the way here." Nagsalubong ang kilay ng kaibigan niyang si Nicholas. "Sinong Victoria?" "NK's Helicopter." Sabay-sabay na sagot ng anim na kalalakihan. "Bye, guys." Paalam ni RV saka naglakad ito at si Lechel patungo sa table ng mga ito. Tegan leaned in to him and asked, "siya si Lechel no?" Nakanguso ang bibig nito sa mesa ni RV at Lechel. "Kung makatingin ka kasi kay Volkzki, para kang papatay ng tao." Hindi siya sumagot at ikinuyom lang ang kamao. Lechel is his. Walang puwedeng um angking iba sa dalaga kundi siya lang. Hindi siya naghintay ng isang taon para l ang sa wala. Kailangan may gawin siya. MALAPAD na ngumisi si RV ng makaupo sila. "Parang akong kakainin ng buhay ni Mr. Guzmano." Mahina itong tumawa, "damn, Chel, what did you do to that guy to make him fall for you hard?" Kinunotan niya ito ng nuo. "Ano bang pinagsasasabi mo? Walang gusto sakin si Nyk yrel. Ayaw niya sakin. May iba na siyang babaeng mahal at-" she stopped rambling and stared at RV. "At ang sakit-sakit." RV sighed, took a deep breath and holds her hand. "Chel, i am the biggest jerk o n the face of earth, but i would never lie to you. Alam ko ang nakita ko. I saw jealousy on his eyes. Chel, hindi ako bulag para hindi makita ang nakakamatay na titig niya sakin. Sa tingin ko pareho lang kayong dalawa, lihim na nagmamahal." Umiling siya. "Akala ko sapat na ang isang tao para makalimutan ko si Nykyrel. N ang umuwi ako rito, sigurado ako sa sarili ko na hindi ko siya kailangan para ma ging masaya. Well, when i saw him again, it only took a second for me to realize that i still love him and i want to be part of his life again." Tinitigan siya ni RV saka bumuntong-hininga ito na para bang napakahirap intindi hin ng sinabi niya. "Kumain na nga lang tayo. I'm not good with emotional shits. " Mahina siyang natawa. "I know." Umorder sila ni RV ng pagkain. Habang hinihintay na dumating ang inorder, narara mdaman ni Lechel na parang may nakamasid sa kaniya. Ipinalibot niya ang tingin s a kabuonan ng restaurant at tumigil iyon kay Nykyrel. Their eyes met. He was glaring at her and RV. Kinunotan naman niya ito ng nuo. A no ba ang ginawa niya rito para maging ganoon ang tingin nito sa kaniya? Nagbawi siya ng tingin at tumingin kay RV. "Nakauwi na pala si NK." NK is RV's best friend, at dahil kaibigan siya ni RV, naging kaibigan narin niya si NK. "Yeah. Kinumusta ka nga at ang love life mo." May panunudyo sa boses nito. Umirap siya sa hangin, "kayong dalawa talaga, mag tsismoso kayo." Tumawa lang si RV at nagkibit balikat. Tamang-tama naman na dumating na ang inod er nilang pagkain. As they eat, she and RV keep on talking about business stuff. "Oo nga at sakin na nakapangalan ang AirJem pero ayaw pa rin akong hayaan ni Dad dy na magpatayo ng paliparan sa Japan at Spain. That could double up the profit. " Sumimangot ito habang ngumunguya. "Hindi ba siya maka-move on? Nakakinis." Minsan nang nakuwento ni RV sa kaniya ang dahilan ng galit ng ama nito sa mga Ha pon at Espanyol. Medyo naiintindihan niya kung bakit ganoon ang ugali nito. But the irony part is, kaibigan pala ng ama ni RV ang ama ni NK na isang espanyol. L ike RV and NK, their fathers are best of friends. "Hayaan mo na. Your father has his reasons." Aniya. RV grumbled. "Whatever." "Water, miss?" Anang boses mula sa kanan niya. "Thanks." Bumaling siya sa waiter at napailing-iling ng makita si NK na may dala ng isang basong tubig. "Saan mo naman inilapag si Victoria?" "Sa rooftop ng Restaurant na 'to." Umupo ito sa tabi niya at kinain ang natirang pagkain sa plato niya. "Delicious. Just like the name itself." He gives her a c heeky grin. "Sorry. Nagugutom na ako e." Itinulak ni RV ang pinggan na may laman pang pagkain- no, actually, may laman pa

ng gulay. "Hayan, sayo na. Busog na ako." Umingos si NK, "ang sabihin mo, hindi ka lang talaga kumakain ng gulay." RV grinned mischievously. "You know me." Itinirik ni NK ang mga mata saka inubos ang tira ni RV at tumayo. "Laters. Doon muna ako sa isang table." Tumingin ito kay RV, "text ko nalang sayo mamaya ang n apagusapan sa meeting." "Sure." Nakangiting wika ni RV saka tumingin sa kaniya. "How about dessert?" Natatawang pinaikot niya ang mga mata. "Dessert it is."

CHAPTER 19 INILAPAG ni Lechel ang sagot ni Nykyrel sa interview niya sa ibabaw ng mesa ng Editor-in-Chief. "Heto na po. Lahat ng tanong, sinagutan niya." Makah ulugang sabi niya. Ngumiti ang Editor-in-Chief, "Alam kong sasagutin niya, ikaw ang nag interview e ." "Anong ibig niyong sabihin?" Naguguluhang tanong niya. Mas lumapad ang ngiti nito, "Lechel, kahit mo sakin sabihin, kaya kong hulaan ku ng ano ang naging relasyon niyo noon ni Mr. Guzmano isang taon na ang nakakaraan . I know. I could feel it in your article. At gusto lang kitang tulungan ngayon na magkita kayong muli, after all, it was my idea to train you in Chicago." Napakagat-labi siya, "I know it's wrong to mix business and pleasure but-" "Hindi mo napigilan?" Nanunuksong tanong nito. Nahihiya siyang ngumiti. "Sinubukan ko naman." "It's okay." Ibinasura nito ang papel kung saan naroon ang sagot ni Nykyrel, "th e interview is a hoax. Chill." Umawang ang labi niya pero hindi siya nagsalita. Tumango lang siya at umalis sa opisina ng boss niya. Hindi siya makapaniwala na tinulungan siya ng boss niya pa ra makita muli ang lalaking mahal niya. Goodness! Pumasok siya sa kaniyang opisina at huminga ng malalim. Kailan ko kaya uli makik ita si Nykyrel? NANG sumapit ang hapon, nagsalubong ang kilay ni Lechel ng humahangos na pumasok ang sekretarya niyang si Jeannelyn sa opisina niya. "Ma'am, may nagpipilit pong pumasok sa opisina niyo. He said it's important." He? "May appointment ba siya o wala?" "Wala po." Marahas itong umiling, "nasisiguro kong walang Nykyrel Guzmano sa app ointment niyo." Nanigas siya sa kinauupuan. "N-Nykyrel Guzmano?" Sumikdo ng mabilis ang puso niy a, "n-nasa labas siya? Nandito siya?" Tumango ang sekretarya niya pero nakakunot ang nuo nito. "Opo, ma'am."

Umayos siya ng upo sa swivel chair niya at huminga ng malalim. "Papasukin mo siy a." "Yes, ma'am." Lumabas ang sekretarya niya sa opisina at hinintay niyang pumasok si Nykyrel. Lechel took a deep breath and calm herself. Kung ano man ang pakay sa kaniya ni Nykyrel, siguradong may kinalaman iyon sa interview o sa magazine. Wala iyong ki nalaman sa kaniya. Yesterday, on Délicieux Restaurant, Nykyrel keeps in glaring at her, pero hindi ito lumapit sa kaniya. Hiniling niya na sana lumapit ito, pero natatakot naman siya naka maging desperada na naman siya sa pagmamahal nito. Bumukas ang pinto at tumigil ang paghinga siya. Pumasok sa nakabukang pinto si Nykyrel. He looks so handsome in his simple pants and polo shirt. Lechel crave to hug him again. No! Keep yourself together. Tumikhim si Lechel at umaktong walang epekto ang presensiya nito sa kaniya. "Wha t can i do for you, Mr. Guzmano?" Nykyrel locked the door, making her heart thump like crazy. Mabilis siyang tumayo, "buksan mo ang pinto." She demanded and walked towards hi m, "ano ba ang kailangan mo sakin, ha? Is this about the interview? May ipapabag o ka ba? Gusto mo ng kopya-" Nykyrel gripped her arm, pinned her on the door and slammed his lips on hers. Na pasinghap siya sa gulat na sinamantala naman ng binata. He slid his tongue insid e her mouth and deepened the kiss. Napaungol siya sa ginawa nito at napakapit sa braso nito. Bago pa niya matugon ang halik nito, pinakawalan ni Nykyrel ang mga labi niya. His lips were mere inch apart from hers. Oo nga at pinakawalan nito ang mga labi niya pero napakalapit naman niyon. Naghalo ang hininga nilang dalawa at matiim ang titig nito sa kaniya. She wanted to ask badly why he kissed her? Pero hindi niya magawa, wala siyang l akas ng loob. Pagdating kay Nykyrel, nawawala siya ng lakas ng loob. "Nykyrel..." bulong niya sa pangalan nito. Hinaplos nito ang nakaawang niyang mga labi, "ito ang kailangan ko sayo. I need to kiss you. I need to see you. I need to touch you. I need to... damn it!" "Why?" She finally asked. Lumamlam ang mga mata nito, "kasi mababaliw na ako sa kakaisip sayo. Simula ng m akita kita ulit, ikaw nalang palagi ang laman ng isip ko. Ikaw lang, Lechel, ika w lang." Gusto niyang maniwala, gustong-gusto, pero masakit pa rin ang ginawa nito isang taon ang nakakaraan. "Nykyrel," huminga siya ng malalim, "you made your choice a year ago."

"I know." Hinaplos nito ang pisngi niya at pinaulanan ng halik ang mukha niya, " at hindi ko pinagsisihan na pinili ko ang career mo. Look at you now, you got pr omoted and you deserved it. Hindi ko hahayaang ako ang maging dahilan para hindi mo maabot ang pangarap mo bago mo pa ako makilala. I will not be your downfall, Lechel, because to me, you are my light, my hope and salvation. And i want to b e like that to you too." Masuyo nitong hinalikan ang mga labi niya. "God, Lechel , you don't know how much it pained me to send you away." Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "But you still did. Pinapili kita, Nykyrel, handa akong manatili sa tabi mo kung sinabi mo lang." "Iyan ang kinakatakot ko." Niyakap siya nito at hinalikan sa nuo, "nagawa mong a kyatin ang gate ng bahay ko para sa promotion mo, alam ko kung gaano 'yon ka imp ortante sayo. Alam ko, Lechel, kaya pinaalis kita. And also, i need time for mys elf. I need to fight my demons. I need to flash them out of my life. Ikaw ang da hilan ng lahat ng pagbabago sa buhay ko. Please, give me another chance to prove to you that I'm worthy of your attention, that I'm the man that you can be prou d of." Nagmanakaawa ang tingin nito sa kaniya, "alam kong hindi ko kayang pantay an ang isang RV Volkzki. I'm just Nykyrel Guzmano, you knew me inside and out an d i know i could never be as confident and amazing as RV, but please, I'm beggin g you, please, give me a chance. Please... please... please..." dumaos-dos ito a t lumuhod sa harapan niya saka tumingala sa kaniya, "please, Lechel. I need you. Ayoko nang magising nang wala ka sa tabi ko. Ayoko nang gumising sa araw-araw n a ginawa ng diyos na wala ka, na hindi kita mayakap, na hindi kita mahalikan, na hindi ko man lang masabi sayo na 'Lechel, i miss you'. I tried so hard to be st rong for a year so when you came back, you'd be proud of me. Pero Lechel, nadi-d rain na ang tapang ko, kailangan kita. Kailangan na kailangan kita sa buhay ko. Please, give me one more chance, one more... please, just one more." Tumulo ang luha ni Lechel sa pagmamakaawa ni Nykyrel. God. He doesn't have to be g. Lumuhod siya para magpantay ang mukha nila. Sinapo niya ang mukha nito at matamang pinakatitigan ito. She can see determinat ion and desperation in his eyes. God. This man amazes her in so many ways. No wo nder she fell madly and deeply in love with him. "Nykyrel," she pressed her thumb against his lips and smile softly, "God, you do n't have to beg." Pinagdikit niya ang nuo nilang dalawa at ipinikit ang mga mata niya, "i miss you too, baby. I do. I really miss you." Bumuga siya ng malalim n a hininga habang tumutlo ang luha niya. Humalagpos ang kinikimkim niyang nararam daman dito na pilit niyang sinusupil dahil natatakot siya na baka hindi sila pre ho ng nararamdaman. "One year, Nykyrel, one year. God... one year. I miss you to o." Nykyrel pressed his lips on hers and softly combed her hair. Ito ang unang tumig il sa paghalik at nagtatanong na tumingin sa kaniya. "Ano mo si RV?" Tanong nito na may takot sa mga mata, "i can't compete to a man like him, Lechel. Pero para sayo, ipaglalaban kita ng patayan, maging akin ka la ng." Mahina siyang natawa habang tinutuyo ng mga daliri nito ang luha niya sa pisngi. "RV is just a friend, Nykyrel. Malandi lang talaga 'yon. 'Yong pag-akbay-akbay niya, wala 'yon." "And the other man, NK?"

Itinirik niya ang mga mata. "Kaibigan ko lang ang dalawang malantod na 'yon. Jus t friends. Nothing else." Pinakatitigan siya ni Nykyrel, binabasa ang emosyon sa mukha niya kung totoo ang sinasabi niya. Seconds later, Nykyrel smiled. "Can i take you out?" Namilog ang mata niya, "like a date?" Mabilis itong tumango. "Oo." Ngumiti ito, "i can cook now, I'd been learning. Pu wede kitang ipagluto. Sa bahay tayo kakain. God... my house missed you, babe." Mahina siyang natawan. "It's a date then." "Yes!" Napasuntok ito sa hangin bago sinakop ng mga labi nito ang mga labi niya. Lechel closed her eyes. He never said the three magic words, and she's still wai ting. Sana naman hindi abutin ng isa pang taon ang paghihintay niya sa tatlong s alitang iyon na magpapasaya sa kaniya ng tuluyan. PAGSAPIT ng gabi, natagpuan ni Lechel ang sarili sa labas ng gate ng mansion ni Nykyrel. She smiled to herself. She always finds herself outside his gate. Maybe its fate. Gamit ang susi na binigay sa kaniya ni Nykyrel kaninang umaga, binuksan niya ang gate at pumasok saka ni-lock ulit. First thing she notice, nakatali na ang aso na kumagat sa kaniya at malayo na an g bahay niyon sa gate. She smiled at that. Hmm. Improving. Pumasok siya sa loob ng kabahayan at napaawang ang labi niya sa nakita. Mukhang hindi lang si Nykyrel ang nagbago kundi pati ang bahay nito. Amazing. Hindi na natatakpan ng makakapal na kurtina ang mga bintana, sa halip na bukas ' yon at kitang-kita sa labas. The house is now bright. The dark paints were repla ced by relaxing cool blue. The black marble was replaced by glossy dark blue. Ev erything had change. From curtains to floors to everything. The house looks aliv e and happy. It was amazing. So amazing. Makikita sa pagbabago ng bahay nito ang pagbabago ni Nykyrel. And she's happy for him. So happy. Lechel wondered around the house, and then she entered the dining table. Napangi ti siya at humilig sa hamba ng pintuan ng makita si Nykyrel na abala sa paghahai n ng pagkain sa mesa. He's wearing faded blue jeans, his long sleeve polo was rolled up to his elbow a nd he is bare footed. Ang guwapo talaga ng binata. Nanunubig ang bagang niya. Shit naman, oh. "Hey, handsome." Bati niya rito. Nykyrel stilled and looked at her, and then a broad smile appeared on his sexy l ips. "Hey, baby."

Her heart melted at that. Lumapit ito sa kaniya saka ginawaran siya ng halik sa mga labi. "Thanks for comi ng." Matamis siyang ngumiti. "You're welcome." Niyakap siya nito at napakasarap niyon sa pakiramdam. "I miss you, baby." Ani Nykyrel at hinalikan siya sa nuo, "kumain na tayo?" Tumango siya, "ikaw talaga ang nagluto niyan?" Tumingin siya sa hapagkainan na m ay masarap na pagkaing nakahain. "Nice. Isang taon lang akong nawala, natuto ka nang magluto." Nykyrel chuckled. "Yeah. Gusto kasi kitang ipagluto pagbalik mo." Natunaw na naman ang puso niya. Why is this man so sweet and amazing? Itinaas niya ang kamay na may hawak ng susi, "here yah go." Nykyrel frowned. "No, sayo na 'yan." Kumunot ang nuo niya, "ha?" He smiled. "Lechel, gusto kong manatili ka sa buhay ko, at iyang susi na iyan an g pruweba no'n. Keep it, that's also the key to every part of me." Napatitig siya rito at ngumiti, "you really want me to be with you? For real? Hi ndi mo na ako ipagtutulakan?" He scoffed. "As if i could live without you in my life. Sa isang taon nga na wal a ka, para akong namamatay araw-araw, ano pa kaya kung wala ka talaga at alam ko ng hindi ka na babalik? That would send me straight to grave, because i will die without you, Lechel." Hinawakan niya ang kamay nito saka pinisil iyon. "I'll stay, hanggat hindi mo ak o ipagtulakan palayo sayo, mananatili ako sa tabi mo. I promise." Nagningning ang mga mata nito. "Panghahawakan ko iyang pangako mo. This time, i believe your promise to me." Masuyo siyang hinila ni Nykyrel palapit sa mesa saka pinaghugot siya ng upuan. I t was a romantic dinner with champagne, candles and flowers. It melts her heart. "So," si Nykyrel ang unang bumasag sa katahimikan habang kumakain sila, "kumusta naman ang training mo?" "Hmm," ngumiti siya ng maalala ang pinaggagagawa niya sa training, "i was sent t o make an article about drug dealing in Detroit, fake I.D. in the club, i have t o take pictures of celebrities coming in and out of the city. I was also sent to country side to see the people living there and make an article about it. Nakak ita ako ng nasusunog ma bahay, nakawan and hostage taking. Whew." Mahina siyang natawa, "isang taon lang pero marami akong natutunan." Tumango-tango ito at nagtanong ulit, "si RV Volkzki, saan mo naman siya nakilala ?"

Lechel can see the green monster in Nykyrel's eyes. He's jealous! Oh boy. Her he art is beating so damn fast! "Ahm," sumimsim siya ng wine sa kopita at sinagot ang tanong nito, "actually, na met ko siya nuong paalis ako papuntang Chicago. Ang kulit e. Pinasyal niya ako sa buong airport, nang hindi ako nahumaling sa kaguwapuhan niya, his words not m ine, sinundan niya ako sa Chicago at nagpilit na maging mag best friend daw kami ng dalawa. Baliw lang e. And RV came with a package, NK, RV's bff. Kaya naman na ging kaibigan ko rin si Count Nexxus Knight, hindi naghihiwalay ang dalawang 'yo n e, siguro dahil parehong malandi." Mahinang natawa si Nykyrel, "akala ko espesyal siya sayo." Umiling siya, "ikaw lang naman ang lalaking espesyal sakin." Napamulagat si Lechel ng makitang namula ang pisngi ni Nykyrel. Ang gulat sa muk ha niya at napalitan ng malapad na ngiti. "Are you blushing?" Nag-iwas ng tingin si Nykyrel, "yes. Ikaw kasi e. You know the effect you have o n me." Bumilis lalo ang tibok ng puso niya. "Hindi ko alam, e." Tumayo siya mula sa pagkakaupo saka nagtungo sa tabi ni Nykyrel at niyakap ito n g mahigpit. Lechel can't stop herself from kissing Nykyrel's neck and nipping it . Nykyrel groaned, "s-stop it, Lechel, baka hindi matapos ang hapunan natin." Her breathing hitched, is that an invitation? God. It's been a year since they l ast feel each other's body. Her body tingled in anticipation. Hell! Bumaling sa kaniya si Nykyrel at nagtama ang mga mata nila. Isang dangkal nalang ang layo ng mga labi nila. Lechel can see desire and hunger in his eyes. Narara mdaman niya ang kagustuhan nitong mag-isa ang katawan nila. She wants it too. She wants to feel his body intimately pressed against hers. "Nykyrel..." bulong niya sa pangalan nito. Her lips brushed against his when she spoke his name. Nykyrel's eyes darkened with lust, desire and an unnamed emotion. "Fuck it." He growled and crashes his lips on hers, biting and nipping it like a hungry animal . Lechel kissed him back with the same ferocity. Uhaw na uhaw ang bawat galaw ng m ga labi nila. Para silang nasa desyerto at sa pamamagitan ng halikan nila ay map apawi ang uhaw niya para sa isa't-isa. They kissed hungrily. Natagpuan nalang ni Lechel ang sarili na wala na ang pantalon at panty niya saka paharap siyang nakaupo sa hita ni Nykyrel. Wala na ang hiya sa katawan ni Lechel. Lumipad na iyon sa kung saan at walang pa kialam si Lechel. Hinubad niya ang pang-itaas na damit at si Nykyrel ang naghuna d mg bra niya. Binuksan naman niya ang butones ng pulo nito at hinalikan ang mat

ipuno nitong dibdib. "Oh, Lechel." He groaned and cupped her breasts. "Damn, i miss these little bead s of yours. So taut. So beautiful." Kinagat ni Lechel ang pang-ibabang labi ng masahiin nito ang mayayaman niyang di bdib. Lumabas ang mararahang halinghing at daing sa mga labi niya ng maramdamang ang isa nitong kamay ay nasa pagkababae niya at nilalaro ang hiyas niya. "Ohh!" She bit his neck, giving him a hickey. "Shit-ohhh! Ang sarap niyan." Nykyrel slid his one finger inside of her and trust it in and out. Napaliyad si Lechel, "ohh, heaven." "Yes," hinihingal na wika ni Nykyrel habang kinakagat-kagat ang gilid ng taenga niya, "you are heaven, baby. My heaven." Halos kagatin na ni Lechel ang lahat ng parte ng leeg ni Nykyrel sa sobrang pang gigigil. She wants more, damn it! She wants his manhood inside her and she wants it now. Bumaba ang kamay niya sa butones ng pantalon nito saka binuksan iyon. Inilabas n iya ang nag-uumigting nitong kahabaan. "I want... it-ohhh- now, Nykyrel." Habol niya ang hininga habang inilalabas paso k pa rin nito ang daliri sa loob niya, "now, Nykyrel, now." Hinugot ni Nykyrel ang daliri sa loob niya, siya naman ay mabilis na ipinasok sa loob niya ang mahaba at malaki nitong pagkalalaki. "Ohhh!" Napasigaw siya sa sarap. "Ohhh, baby." Daing ni Nykyrel at hinawakan ang balakang niya at iginiya ang kat awan niya kung paano gumalaw. "Damn, you're tight." Yumakap siya ng mahigpit kay Nykyrel at itinaas-baba niya ang katawan. "That's it, baby, ride me." Paanas na sabi ng binata sa taenga niya, "yes, ride me harder, baby. Fuck me harder." Lechel's body burned. Sinunod niya ang sabi ni Nykyrel. She rides him fast, hard and rough. "Come on, baby, harder." Nykyrel slapped her butt cheek. "Lalabasan na ako-ohhh, yeah." Mas ibinaon pa ni Lechel ang kahabaan nito dahilan para mapasigaw sila ni Nykyre l sa sarap na dulot niyon. Gumigiling siya at walang patid ang pagtaas-baba ng b alakang niya. Pareho silang kinakapos ng hininga pero hindi siya tumigil. At nan g maramdamang malapit na siyang labasan, mas humigpit pa ang yakap niya sa binat a. "I'm coming, Nykyrel. Oh, God." Malapit na, kaunting taas-baba nalang. Lechel moved faster and harder, and the next thing she knew, she was climaxing a round Nykyrel's shaft. Moments later, Nykyrel followed. And in the middle of Nykyrel's orgasm, he whispered firmly, "i love you, Lechel. "

Lechel abruptly pulled away and looked at Nykyrel, shocked. "What?" Ramdam na ramdam niya ang mainit na katas na inilabas ni Nykyrel sa loob niya. I t tickles her vagina walls and it made her orgasm again for the second time. Lechel shivered. "Anong sinabi mo?" Masuyong hinalikan siya sa mga labi ni Nykyrel saka ngumiti, "i said, i love you , Lechel. Hindi mo ba narinig?" Umawang ang labi niya. "A-ano? M-mahal mo ako? Kung ganoon sino ang babae na tin utukoy mo sa interview?" Nykyrel give her a sweet smile. "Lechel, you are the only woman i ever love in m y whole existence. There's no one else but you, my love. Ikaw lang, mula noon ha nggang ngayon. Sa isang taon na lumipas, walang ibang naging babae sa buhay ko. Ikaw lang. Ikaw lang talaga. Wala nang iba. I love you so much, and I'm not afra id to say it now, hindi tulad noon na takot akong ipaalam sayo ang nararamdaman ko. Because now, i know, I'm the man that you can be proud of in front of everyb ody. And I'll try my hardest to be worthy of you." May takot sa mga mata nito, " so, ahm, m-mahal mo din ba ako?" Lumamlam ang mga mata niya. This man will do anything and sacrifice even his hea rt for her. Sino ba siya para hindi mahalin ang isang Nykyrel Guzmano, the sweet est, most amazing and lovable man she had ever met? Tumango siya at niyakap ito. "I love you too, Nykyrel. Mula nang una mong banggi tin ang pangalan ko, minahal na kita." She pulled away and looked deep into his eyes, lovingly. "I love everything about you, disorder and all. At wala akong pa kialam sa sasabihin ng iba. Hindi kailangang maging magaling ka para ipagmalaki kita. I had always been proud of you, Nykyrel. You had always been worthy of my attention and affection. The moment our eyes met a year ago, i know, deep down i nside me, that you are the one for me. I love you so much, baby. I love you so m uch." Nykyrel let out a soft relieve sighed. "Thanks goodness you love me too." Mahina siyang natawa, "what's there not to love?" She pressed her lips on hers a nd whispered. "You are the most amazing man i ever met after all."

CHAPTER 20 LECHEL IS having the best day of her life. Natulog siya na katabi si Nykyrel at nakaunan siya sa bisig nito, nagising siya habang pinapaligaya siya ni Nykyrel a t ihinatid siya nito sa bahay niya para magbihis saka ihinatid siya sa opisina. And then when lunch came, sinundo siya ni Nykyrel para mananghalian sa labas. Nykyrel picked Yanzee's Restaurant, one of the famous Restaurants in Manila. Pagkatapos bilang umorder hinawakan ni Nykyrel ang kamay niya at pinisil. "Lechel?" "Yes?"

"Ahm," kinagat nito ang pang-ibabang labi na para bang nahihiya sa sasabihin, "m ay itatanong sana ako sayo." Tumaas ang dalawang kilay niya. "Sure. Ask away." "Ahm," tumikhim ito, "will you-" "You're still with this loser?" Anang boses na pumutol sa iba pang sasabihin ni Nykyrel. Sabay silang napatingin ng binata sa nagsalita. Nagsalubong ang kilay niya ng ma kita si Jace na nakatayo sa tabi ng mesa nila. Mabilis na dumako ang tingin ni L echel kay Nykyrel, alam niyang hindi maganda ang ala-ala nito kay Jace. But shockingly, Nykyrel just looked at Jace, no emotion on his handsome face. Pa rang hindi ito apektado sa presensiya ni Jace. Actually, he seems annoyed at Jac e. "Ano ba ang kailangan mo, Argara?" Tanong ni Nykyrel kay Jace gamit ang apelyido nito. "Puwede bang umalis ka na? Nakakaisturbo ka, e." Umawang ang labi ni Jace habang nakatingin kay Nykyrel kapagkuwan ay ngumisi nit o, "at nakakapagsalita ka na pala ng tuwid. But that doesn't change a thing, you 're still a worthless man and Lechel is better off with me." Hindi umimik si Nykyrel at nanatiling kalmado ang mukha. Patuloy naman sa panlalait si Jace, "oo nga pala, narinig kung lumabas ka na sa lungga mo. Sana nanatili ka nalang doon, wala ka namang kuwenta e. Isa kang daga , at hindi na magbabago 'yon." Jace snickered, "kahit pa anong gawin mo, wala ka pa ring kuwenta. Ano naman ngayon kung nakakapagsalita ka na ng tuwid? Hindi ka pa rin nararapat para kay Lechel." Inakbayan siya nito at doon nakita ni Lechel ang pag-iba ng ekspresyon ni Nykyre l. From calm to boiling rage. "Huwag mong hawakan si Lechel." Nagtatagis ang bagang ni Nykyrel, "or i will rea lly tear you to pieces." Kahit siya ay natakot sa banta ni Nykyrel. Mabilis niyang itinulak palayo si Jac e at pinukol ito ng masamang tingin. Jace smirked at her mockingly, "itong lalaking 'to ang pipiliin mo kaysa sakin? E wala nga itong kuwenta, e. Sakin ka nalang, papaligayahin kita." Dahan-dahang tumayo si Nykyrel. His stance is threatening as he glared at Jace. Sa halip na makipag-bangayan dito, itinaas ni Nykyrel ang kamao at malakas na si nuntok si Jace sa mukha. Lechel gasped at what Nykyrel did. Napaupo si Jace sa sahig sa lakas ng suntok n i Nykyrel. "Matagal ko nang gustong gawin 'yon sayo, ngayong ko lang nagawa. It's okay to i nsult me, but to try to take my woman away from me? I'll kill you for that." Nyk yrel smirked. "Jace Argara, i suggest you go and find someone else to fuck over. I'm done with you." Nagtagis ang bagang ni Jace ag mabilis itong tumayo at dinuro si Nykyrel. "Kahit nakakapagsalita ka na ng tuwid, wala ka pa ring kuwenta. You will always be Nyk

yrel Guzmano, the stuttering idiot. You are nothing but a worthless being-" Sa pagkakataong iyon, ang kamao niya ang tumama sa pgmumukha ni Jace. Masakit sa kamay pero worth it dahil nakita niyang nasaktan din ang walanghiya. Wala siyan g pakialam kung pinagtitinginan sila ng mga tao. "Ikaw ang walang kuwenta." Matigas na sabi niya, "hindi si Nykyrel." Nanlisik ang mga mata ni Jace at dinuro siya. "Wala ka ring kuwenta. Pareho lang kayo." Dinuro nito si Nykyrel, "kakasuhan ko kayong dalawa. Sinuntok niyo ako-" "Oh, really?" Nykyrel smile coldly, it send chill down her spine, "Argara, oo ng a at kalalabas ko lang sa mansiyon ko pero alam ko naman ang nangyayari sa labas . As far as i know, nalugi na ang Argara Chains of Hotel, lubog na lubog na rin kayo sa utang, lalong-lalo ka na na nalululong sa bisyo. You want to sue me, fin e with me, but I'll make sure that you'll lose. With my money and connection, ik aw ang makukulong, hindi ako." "F-fuck y-you, Guzmano." Jace mocked Nykyrel. Tinawanan lang ni Nykyrel ang pangungutya ni Jace. "Go to hell, Argara." Hindi i to naapektuhan man lang. "Fuck you!" Sigaw ni Jace, nanlilisik ang mga mata nito. Nakahinga ng maluwang si Lechel ng nagmamartsang umalis si Jace ng Restaurant. Pareho silang umupo ni Nykyrel, nagkatanginan saka nagtawanan. "That man is pathetic." Ani Nykyrel. "Masaya ako at hindi ka na takot kay Jace." Aniya at hinawakan ang kamay nito. Nykyrel shrugged. "When i defeat my demons, i also stop fearing Jace. Those sess ions were one of the hardest parts of my life, next to sending you away, but i s urvive. Sinilyuhan ko na ang bahaging iyon ng buhay ko. Pagod na akong matakot. Ayoko na. Oras na para labanan ang takot ko, para sayo at sa sarili ko." "And I'm happy for you." She smiled, "anyway, ano pala ang itatanong mo sakin ka nina?" Pag-iiba niya sa usapan. Nagpakawala ng buntong-hininga si Nykyrel saka umiling, "wala. Magtatanong lang sana ako kung sasama ka pag-uwi ko ngayon sa bahay. Wala ako sa mood pumasok mam ayahang hapon," he wiggled his eyebrow at her, "so sasama ka?" Natatawang napailing-iling si Lechel. "Sige. Sama ako." Nykyrel grinned. "Great." Dumating na ang order nila sa wakas. They ate is silence until they finish their food. At tulad nga ng pangako niya kay Nykyrel, sumama siya rito bahay nito. Nang makapasok sila sa Gentleman's Village, may iniabot na sa kaniyan panyo si N ykyrel. "Ipiring mo sa mga mata mo. I have a surprise for you." Anito. Nagtataka man, sinunod niya ang sabi nito. Bigla siyang na excite sa kung anong surpresa nito sa kaniya.

Lechel put the blindfold on and waited. "Ano bang surpresa mo sakin?" "Basta." May kaba sa boses nito, "sana magustuhan mo." Dahan-dahang bumagal ang takbo ng kotse nito at kapagkuwan ay tumigil. Narinig n iyang lumabas ito ng sasakyan at pagkalipas ng ilang segundo, bumukas ang pinto sa tabi niya at may humawak sa braso niya. "Dahan-dahan lang sa paglabas. Baka tumama ang ulo mo sa pinto." Paalala ni Nyky rel habang inaalalayan siyang bumaba sa sasakyan. Lechel steps out from the car, carefully. Nang makalabas na siya, pinagsiklop ni to ang kamay nilang dalawa. "Ahm, dalawang hakbang sa harapan mo." Utos ni Nykyrel. Tumango siya at kaagad na sinunod ang binata. She took two steps forward. Nagtak a si Lechel ng makarinig ng papalayong yabag sa kaniya. "Nykyrel?" Tawag niya sa pangalan nito. "Nasaan ka?" She was tempted to take off her blindfold. "I'm here." Tumigil na ito sa paglalakad at nagsalitang muli. "Take off your bli ndfold, baby, and answer me." Kunot nuong tinanggal niya ang nakapiring na panyo sa mga mata niya saka napakur ap-kurap hanggang sa luminaw ang paningin niya. Nabitawan ni Lechel ang panyo na hawak at umawang ang mga labi niya ng mabasa an g nakasulat sa gate ng bahay ni Nykyrel. It was written like a graffiti. 'WILL YOU MARRY' ang nakasulat sa gate at ang 'ME?' ay nakasulat sa whiteboard n a hawak ni Nykyrel. Hindi siya makapagsalita, nakaawang lang ang mga labi niya sa sobrang gulat. "Ahm," napakamot ito sa batok, "I know, i know, i didn't even ask you to be my g irlfriend, i already jump ahead, but i don't want to settle with just boyfriend and girlfriend. Alam kong napakabilis pero ayoko nang matulog sa gabi na hindi k a katabi at ayokong magising bawat umaga na hindi ikaw ang namumulatan. I alread y experience that for a year, baby, and it was hellish. So, Lechel, baby, would you like to marry me and be with me for as long as we live? I'll be the happiest man alive if you say yes." Kinagat niya ang pang-ibabang labi. Napakabilis ng tibok ng puso niya at parang kinakapos siya ng hininga. "Nykyrel..." her heart swells in so much happiness. Mabilis itong lumapit sa kaniya at hinawakan ang kamay niya. "Maiintindihan ko k ung hindi ka papayag. I know it's sudden for you, but not for me. Matagal ko nan g gustong itanong sayo 'yan at ngayon lang ako nagkaroon ng lakas ng loob. Don't worry, don't be pressured, i will understand, accept and respect your decision. " Napatitig siya sa mga mata nito at kitang-kita niya ang pagmamahal sa mga mata n ito para sa kaniya. She would be the stupidest idea to hurt this man. She loves him so much; it would be her pleasure to say yes. Kinuha niya ang white board na hawak nito at black marker. Sa likod niyon ay sin

ulatan niya ng 'YES' at nakangiting ipinakita niya iyon kay Nykyrel. His eyes nearly bulged in shock, and then suddenly, he jumped in the air and pum ped his fist. "Yes! Yes! It's a yes!" "Nykyrel-" He crashed his lips on hers and slips his tongue inside. Buong puso naman niyang tinugon ang halik nito. Tumigil ito sa paghalik sa kaniya saka may kinuha sa bulsa nito. Nanlaki ang mga mata niya ng makitang isa iyong napakagandang singsing. "Binili ko 'to three months ago. Naghahanda ako sa pagbabalik mo at isa ang sing sing na 'to sa paghahanda ko." Isinuot nito ang singsing sa daliri niya saka ngu miti. "It suits you." Napatitig siya sa daliri na may singsing. It's official. She is now Nykyrel Guzm ano's fiance. "Thanks you." Naluluhang aniya. Nagsalubong naman ang kilay nito. "For what?" "For loving me." Pinanggigilan nito ang tungki ng ilong niya, "that's my line, babe, not yours." She tiptoed and kissed him on the lips, "i love you." Nykyrel stared at her like he's in a dazed. Napakurap-kurap ito kapagkuwan na pa ra bang nagising at saka ngumiti. "I love you too. God, i love you too." "I know." Itinuro niya ang gate, "kailangan mo ulit iyan papinturahan. Baka laha t ng babaeng makabasa niya ay pumasok sa bahay mo, magkakaroon pa ako ng kakompe tensiya." Mahinang tumawa si Nykyrel at hinalikan siya sa ulo niya sa ibabaw lang ng taeng a niya, "let them. Kahit naman isang libong pa silang kababaehan, wala silang la ban sayo. Nasayo ang puso ko e. Ikaw ang may hawak no'n at mananatili iyong saiy o." Kinikilig na kinagat niya ang pang-ibabang labi, "you have my heart too, Nykyrel . Now and forever." Kumislap ang mga mata ni Nykyrel. Puno iyon ng samu't-saring emosyon at nangingi babaw doon ang pagmamahal nito sa kaniya. "Mahal na mahal kita, Nykyrel," aniya, "lagi mong tatandaan 'yon, ha?" Tumango ito at puno ng pagmamahal na ngumiti sa kaniya. "I will. And always keep on y my love that i love you more."

EPILOGUE A/N: I dedicate this story to LECHEL DE VILLA. Thanks for letting me use your na

me. You're such a great friend to me and I'll treasure you always. Thank you so much, again. Wishing you all the happiness in this world :) NYKYREL was pacing back and forth outside the Delivery Room. Kanina pa sa loob a ng asawa niyang si Lechel, halos magdadalawang oras na. Hindi siya mapakali. The nurses' keeps on telling him to relax but how could he, when his life and ha ppiness is inside the Delivery room, in pain because of him? Gusto niya itong sa mahan sa Labor room kanina pero nanghina ang lahat ng buto sa katawan niya ng ma rinig ang sigaw nito. Pero hindi niya hinayaang makita ni Lechel ang panghihina niya, kailangan niyang malakas para rito at sa magiging anak nila. Nang dalhin na ang asawa sa Deliver y room ay pinalabas siya ng Doktora na magpapa-anak sa asawa niya. He rubbed his palm over his face and sighed. Shit! Nag-aalala talaga siya sa lag ay ng asawa niya. "Ganito ba talaga katagal ang panganganak?" Tanong niya sa kawalan. Pabagsak siyang umupo sa waiting area saka nagdasal na sana ayos lang ang asawa at anak niya ng makarinig ng papalapit na yabag ng mga paa. "Hey, man." Boses iyon ni Dustan. Nag-angat siya ng tingin at nakita ang mga kaibigan niyang sina Dustan, Tegan at Nicholas. "Is it Nikkoz or Nikkah?" Tanong naman ni Nicholas. His friends knew that he and Lechel already pick the names. Nag offer ang Doctor na alamin ang gender ng baby nila bago pa ito lumabas pero hindi siya puMayag n i Lechel. Gusto nilang maging surpresa iyon. "Hindi ko pa alam," sagot niya, "hindi pa lumalabas e." Bumuga siya ng marahas n a hininga at tumayo. Tamang-tama naman na bumukas ang pinto ng delivery room. "Mr. Guzmano?" Anang Doktora. Mabilis siyang lumapit dito. "Kumusta ang asawa ko? Ang anak ko? Are they fine? Are they well? Tell me, please." He was panicking. Ngumiti ang Doktora, "ayos lang ang mag-ina mo," bumaba ang boses nito na tangin g sila lang ang nakakarinig at sinabi sa kaniya ang gender ng anak niya. Nykyrel grinned. "Thanks, Doc." "Welcome. Maya-maya lang, ilalabas na ang misis mo at susunod na ang anak niyo. Pakihintay nalang at paki-ready ng mga gamit niyo." Tumango siya at humarap sa mga kaibigan na nagtatanong ang mga mata. "Well? Is it a he or a she?" Dustan asked, impatient as always. Nykyrel grinned. "It's Nikkoz, guys." Gumuhit ang malapad na ngiti sa mga labi ng kaibigan. Kahit si Tegan na binibili ang ngiti ay may ngiti sa mga labi.

"Congratulation, man." Sabay-sabay na sabi ng tatlo. Ngumiti lang siya. He is now officially a father. At sisiguraduhin niyang magigi ng isa siyang mabuting ama sa anak niya at mapagmahal na asawa kay Lechel. God. He's one lucky man. A/N: Thank you so much for reading. I hope you like Nykyrel's story. Next is Teg an Galvante, his friend. Nabanggit na po siya sa story na 'to. Hope you like him too. Maraming-maraming salamat po sa lahat ng nagbasa at nag vote at nag commen t. THE END g