Brown Dan - Ψηφιακό Οχυρό-Abs.pdf

ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ Illuninati - Οι Πεφωτισμένοι Κώδικας Da Vinci Αρκτικός Κύκλος Κώδικας Da Vinci (Ειδική Εικονογραφημένη Έκδοση)

ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ Μετάφραση από τα αγγλικά: ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΨΑΛΗΣ

ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΑΘΗΝΑ 2005

Σειρά: ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Τίτλος πρωτοτύπου: DIGITAL FORTRESS Συγγραφέας DAN BROWN Copyright © Dan Brown, 1998 Copyright © 2005 για την ελληνική γλώσσα: ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ABE Σόλωνος 98 – 106 80 Αθήνα. Τηλ.: 210 3661200, Fax: 210 3617791 http://www.livanis.gr Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου του βιβλίου με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγουμένη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα Παραγωγή: Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη ISBN 960-I4-1101-1

Για τους γονείς μου... τους μέντορες και ήρωές μου

Σημείωμα του συγγραφέα Αισθάνομαι ευγνώμων απέναντι στους επιμελητές μου στον εκδοτικό οίκο St. Μartίn’s Ρress, τον Thomas Dunne και την εξαιρετικά ταλαντούχα Melissa Jacobs. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ατζέντηδές μου στη Νέα Υόρκη, τον George Wieser, την Olga Wieser και τον Jake EIweIe. Επίσης, ευχαριστώ όλους εκείνους που διάβασαν τα χειρόγραφα στα διάφορα στάδια συγγραφής του βιβλίου και βοήθησαν στη βελτίωσή τους. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τη σύζυγό μου, Blythe, για τον ενθουσιασμό και την υπομονή της. Τέλος... ένα διακριτικό ευχαριστώ στους δύο άγνωστους πρώην κρυπτογράφους της NSA, για την ανεκτίμητη συμβολή τους μέσω ανώνυμων επιστολών. Χωρίς τη βοήθειά τους αυτό το βιβλίο δε θα είχε γραφτεί.

Πρόλογος Πλάθα ντε Εσπάνια, Σεβίλη, Ισπανία 11:00 π.μ. Λένε ότι την ώρα που πεθαίνει ο άνθρωπος τα πάντα γίνονται ξεκάθαρα· ο Ενσέι Τακάντο καταλάβαινε τώρα ότι αυτό ήταν αλήθεια. Καθώς έπιανε σφιχτά το στήθος του και έπεφτε σφαδάζοντας στο έδαφος, συνειδητοποίησε τι φρικτό σφάλμα είχε διαπράξει. Κάποιοι περαστικοί πλησίασαν, στάθηκαν σαστισμένοι από πάνω του, προσπάθησαν να βοηθήσουν. Όμως ο Τακάντο δεν ήθελε βοήθεια – ήταν πολύ αργά για τον ίδιο. Τρέμοντας, σήκωσε το αριστερό του χέρι και τέντωσε τα δάχτυλά του. Κοιτάξτε το χέρι μου! Τα πρόσωπα γύρω του κοίταξαν, όμως ο Ενσέι δεν μπορούσε να ξέρει αν καταλάβαιναν. Στο δάχτυλό του ήταν περασμένο ένα χρυσό σκαλιστό δαχτυλίδι. Για μια στιγμή τα σκαλίσματα λαμπύρισαν, αντανακλώντας τον ήλιο της Ανδαλουσίας. Ο Ενσέι Τακάντο ήξερε ότι αυτό ήταν το τελευταίο φως που θα αντίκριζε στη ζωή του.

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

1

ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΣΤΑ ΟΡΗ ΓΚΡΕΪΤ ΣΜΟΟΥΚΙ, στον αγαπημένο τους ξενώνα. Ο Ντέιβιντ στεκόταν από πάνω της και της χαμογελούσε. «Λοιπόν, τι λες, κούκλα μου; Με παντρεύεσαι;» Όπως τον κοίταζε, ξαπλωμένη σ’ ένα μεγάλο κρεβάτι με ουρανό, ήξερε ότι εκείνος ήταν ο άντρας της ζωής της. Για πάντα. Καθώς χανόταν στα βαθυπράσινα μάτια του, κάπου στο βάθος ακούστηκε ένα εκκωφαντικό κουδούνισμα. Οι επαναλαμβανόμενοι χτύποι έμοιαζαν να τον παίρνουν μακριά της. Άπλωσε τα χέρια της για να τον κρατήσει, αλλά έπιασε αέρα. Ο ήχος του τηλεφώνου ήταν αυτός που ξύπνησε τελικά τη Σούζαν Φλέτσερ κι έκοψε το όνειρό της στη μέση. Αλαφιασμένη, ανασηκώθηκε στο κρεβάτι και με αδέξιες κινήσεις κατάφερε να πιάσει το ακουστικό. «Παρακαλώ;» «Σούζαν, ο Ντέιβιντ είμαι. Σε ξύπνησα;» Χαμογέλασέ και κυλίστηκε στο κρεβάτι της. «Εσένα έβλεπα στον ύπνο μου. Έλα από το σπίτι να παίξουμε». Εκείνος γέλασε. «Δεν έχει ξημερώσει ακόμα. «Μμμ...» έκανε αισθησιακά η Σούζαν. «Τότε πρέπει οπωσδήποτε να έρθεις από το σπίτι. Ίσως να κοιμηθούμε και λίγο πριν ξεκινήσουμε για την εκδρομή». Ο Ντέιβιντ αναστέναξε απογοητευμένος. «Αυτός είναι ο λόγος που τηλεφώνησα. Για την εκδρομή μας. Πρέπει να την αναβάλουμε». Η Σούζαν ξύπνησε απότομα. «Τι πράγμα;» «Λυπάμαι. Κάτι έτυχε και πρέπει να φύγω. Θα επιστρέψω αύριο. Μπορούμε να ξεκινήσουμε πρωί πρωί. Μας μένουν δύο γεμάτες μέρες». «Μα έχω κάνει κράτηση», διαμαρτυρήθηκε η Σούζαν πικραμένη. Έκλεισα το παλιό μας δωμάτιο στο Στόουν Μάνορ». «Το ξέρω, αλλά...»

[9]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Απόψε υποτίθεται ότι ήταν ιδιαίτερη βραδιά, γιορτάζουμε έξι μήνες. Θυμάσαι, φαντάζομαι, ότι είμαστε αρραβωνιασμένοι, έτσι δεν είναι;» «Σούζαν...» Αναστέναξε. «Δεν έχω χρόνο να μπω σε λεπτομέρειες τώρα, με περιμένουν στο αυτοκίνητο. Θα σου τηλεφωνήσω από το αεροπλάνο και θα σου εξηγήσω τα πάντα». «Από το αεροπλάνο;» επανέλαβε εκείνη. Τι συμβαίνει; Γιατί να σε στείλει το πανεπιστήμιο...;» «Δεν είναι δουλειά του πανεπιστημίου. Θα σου τηλεφωνήσω αργότερα και θα σου εξηγήσω. Τώρα πρέπει να κλείσω, με φωνάζουν. Θα μιλήσουμε. Σ’ το υπόσχομαι». «Ντέιβιντ!» έκανε σαστισμένη η Σούζαν. «Τι συμβ…» Αλλά ήταν αργά. Ο Ντέιβιντ είχε κλείσει το τηλέφωνο Η Σούζαν Φλέτσερ έμεινε ώρες ξύπνια περιμένοντας τηλεφώνημά του. Το τηλέφωνο δε χτύπησε ποτέ. Αργότερα εκείνο το απόγευμα η Σούζαν καθόταν απογοητευμένη στην μπανιέρα. Άφησε το σώμα της να γλιστρήσει κάτω από το νερό και το αφρόλουτρο και προσπάθησε να ξεχάσει το Στόουν Μάνορ και τα Γκρέιτ Σμόουκι. Πού μπορεί να βρίσκεται; αναρωτήθηκε. Γιατί δεν έχει τηλεφωνήσει; Σταδιακά το νερό γύρω της από ζεστό έγινε χλιαρό και τελικά κρύο. Ήταν έτοιμη να βγει από την μπανιέρα, όταν άρχισε να χτυπά το ασύρματο τηλέφωνο. Τινάχτηκε όρθια, χύνοντας σαπουνόνερα στο πάτωμα στην προσπάθειά της να αρπάξει το τηλέφωνο που είχε ακουμπήσει πάνω στο νιπτήρα. «Ντέιβιντ;» «Ο Στράθμορ είμαι», απάντησε η φωνή. Οι ώμοι της Σούζαν έπεσαν. «Α». Δεν μπόρεσε να κρύψει την απογοήτευσή της. «Καλησπέρα, πλωτάρχα». «Να υποθέσω ότι περίμενες τηλεφώνημα από κάποιο μικρότερο άντρα;» σχολίασε εύθυμα η φωνή. Όχι, πλωτάρχα», είπε η Σούζαν αμήχανα. «Δεν είναι αυτό που...» «Και βέβαια είναι», της είπε γελώντας. «Ο Ντέιβιντ Μπέκερ είναι καλό παιδί. Να τον προσέχεις». [10]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Σας ευχαριστώ, πλωτάρχα». Η φωνή του πλωτάρχη άλλαξε απότομα τόνο, έγινε τυπική. «Σούζαν, σου τηλεφωνώ επειδή πρέπει να έρθεις στην υπηρεσία. Αμέσως». Εκείνη προσπάθησε να συγκεντρωθεί. «Είναι Σάββατο, πλωτάρχα. Συνήθως δεν...» «Το ξέρω», της είπε ψύχραιμα. "Προέκυψε κάτι επείγον». Η Σούζαν απόρησε. Επείγον; Πρώτη φορά άκουγε αυτή τη λέξη από τα χείλη του πλωτάρχη Στράθμορ. Κάτι επείγον; Στον τομέα Κρυπτογραφίας; Δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα μπορούσε να είναι αυτό. «Μ-μ-μάλιστα, πλωτάρχα». Έκανε μια παύση. «Θα έρθω όσο πιο γρήγορα μπορώ». «Το συντομότερο δυνατό». Ο Στράθμορ έκλεισε το τηλέφωνο. Η Σούζαν Φλέτσερ ήταν όρθια τυλιγμένη με μια πετσέτα κι έσταζε πάνω στα προσεκτικά διπλωμένα ρούχα που είχε ετοιμάσει από το προηγούμενο βράδυ: σορτσάκια για πεζοπορία, ένα πουλόβερ για τα βράδια που θα έκανε ψύχρα στο βουνό και τα καινούρια εσώρουχα που είχε αγοράσει για τις νύχτες. Θλιμμένη, κατευθύνθηκε στην ντουλάπα της για να πάρει μια καθαρή μπλούζα και μια φούστα. Κάτι επείγον; Στον Τομέα Κρυπτογραφίας; Καθώς κατέβαινε στο ισόγειο, αναρωτήθηκε τι άλλο θα μπορούσε να πάει στραβά εκείνη τη μέρα. Σύντομα στην απορία της θα δινόταν απάντηση.

2

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΟΔΙΑ πάνω από έναν καταθλιπτικά απέραντο ωκεανό, ο Ντέιβιντ Μπέκερ κοιτούσε περίλυπος από το μικρό οβάλ παράθυρο του Learjet 60. Του είχαν πει ότι το τηλέφωνο του αεροπλάνου δε λειτουργούσε κι έτσι δεν είχε κατορθώσει να τηλεφωνήσει στη Σούζαν. «Τι δουλειά έχω εγώ εδώ πέρα;» γκρίνιαξε μόνος του. Η απάντηση όμως-ήταν απλή. Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι στους οποίους είναι αδύνατο να πεις όχι. [11]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Κύριε Μπέκερ», ακούστηκε μια φωνή από το ηχείο στην καμπίνα των επιβατών. «Σε μισή ώρα φτάνουμε στον προορισμό μας». Ο Μπέκερ έγνεψε μελαγχολικά στην αόρατη φωνή. Τέλεια! Κατέβασε το σκίασμα και προσπάθησε να κοιμηθεί. Όμως το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ήταν εκείνη.

3

ΤΟ ΒΟΛΒΟ ΤΗΣ ΣOYZAΝ σταμάτησε στη σκιά που έριχνε το ύψους τριών μέτρων αγκαθωτό συρματόπλεγμα. Ένας νεαρός φύλακας ακούμπησε το χέρι του στον ουρανό του αυτοκινήτου. «Ταυτότητα, παρακαλώ». Η Σούζαν τού έδωσε την ταυτότητά της και περίμενε μισό λεπτό, χρόνο διαρκούσε ο συνηθισμένος έλεγχος. Ο φύλακας πέρασε την κάρτα της από ένα σαρωτή που συνδεόταν με υπολογιστή. Τελικά γύρισε προς το μέρος της. «Σας ευχαριστώ, κυρία Φλέτσερ». Έκανε ένα σχεδόν αδιόρατο νεύμα και η πύλη άνοιξε. Περίπου οχτακόσια μέτρα πιο κάτω η Σούζαν επανέλαβε την ίδια διαδικασία μπροστά από μια εξίσου επιβλητική ηλεκτροφόρα περίφραξη. Τελειώνετε, παιδιά... Ένα εκατομμύριο φορές έχω περάσει από εδώ. Όταν πλησίασε στο τελευταίο σημείο ελέγχου, ένας σωματώδης φρουρός με δύο σκύλους φύλακες και ένα αυτόματο έριξε μια γρήγορη ματιά στην πινακίδα του αυτοκινήτου της και της έκανε νόημα να περάσει. Η Σούζαν συνέχισε να κινείται στην οδό Κέιναϊν για διακόσια πενήντα ακόμη μέτρα και σταμάτησε στο Γ΄ Πάρκινγκ Εργαζομένων. Απίστευτο... σκέφτηκε. Με είκοσι έξι χιλιάδες εργαζομένους και έναν προϋπολογισμό της τάξης των δώδεκα δισεκατομμυρίων δολαρίων θα υπέθετε κανείς ότι η υπηρεσία θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα ένα Σαββατοκύριακο χωρίς εμένα. Έφερε με ταχύτητα το αμάξι της στην καθορισμένη θέση όπου πάρκαρε κάθε φορά και έσβησε τον κινητήρα. Αφού διέσχισε το προαύλιο και μπήκε στο κεντρικό κτίριο, πέρασε από άλλα δύο εσωτερικά σημεία ελέγχου και τελικά έ[12]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

φτασε σε ένα διάδρομο χωρίς παράθυρα που οδηγούσε στην καινούρια πτέρυγα. Βρέθηκε μπροστά σε ένα θάλαμο φωνητικής αναγνώρισης. ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ (NSA) ΤΟΜΕΑΣ ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΞOYΣIOΔOTHMENO ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΟΝΟ Ο ένοπλος φρουρός γύρισε και την κοίταξε. «Καλησπέρα, κυρία Φλέτσερ». Η Σούζαν τού χαμογέλασε κουρασμένα. «Γεια σου, Τζον». «Δεν περίμενα να σας δω εδώ σήμερα». «Ναι, ούτε κι εγώ». Έσκυψε προς το παραβολικό μικρόφωνο. «Σούζαν Φλέτσερ», πρόφερε καθαρά. Ο υπολογιστής επιβεβαίωσε αυτόματα τα μοτίβα της συχνότητας της φωνής της και η πύλη άνοιξε. Η Σούζαν προχώρησε στην καινούρια πτέρυγα. Ο φρουρός έμεινε να θαυμάζει τη Σούζαν όσο η κοπέλα κατηφόριζε στο τσιμεντένιο διάδρομο. Παρατήρησε ότι τα δυναμικά καστανά της μάτια έμοιαζαν κάπως αφηρημένα σήμερα, όμως τα μάγουλά της είχαν μια ιδιαίτερη φρεσκάδα και τα πυρρόξανθα, μέχρι τους ώμους μαλλιά της έδειχναν φρεσκολουσμένα. Πίσω της άφηνε ένα σχεδόν ανεπαίσθητο άρωμα ταλκ για μωρά. Το βλέμμα του ακολούθησε το λεπτό κορμί της από πάνω μέχρι κάτω, από τη λευκή μπλούζα –κάτω από την οποία διαγραφόταν αμυδρά το σουτιέν– μέχρι τη χακί φούστα που της έφτανε ως τα γόνατα και, τέλος, τα πόδια της... τα πόδια της Σούζαν Φλέτσερ. Ποιος να το φανταστεί ότι αυτές οι γάμπες στηρίζουν έναν εγκέφαλο με δείκτη νοημοσύνης 170... αναλογίστηκε ο φρουρός. Έμεινε να την κοιτάζει αρκετή ώρα. Τελικά κούνησε το κεφάλι του για να συνέλθει καθώς εκείνη χανόταν στο βάθος. Όταν η Σούζαν έφτασε στο τέλος του διαδρόμου, μια κυκλική πόρτα που θύμιζε είσοδο θησαυροφυλάκιου της έφραξε το δρόμο. Πάνω της, με πελώρια γράμματα, έγραφε ΤΟΜΕΑΣ ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΑΣ.

[13]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Αναστενάζοντας, έφερε το χέρι της στην εσοχή μέσα στην οποία υπήρχε ένα αριθμητικό πληκτρολόγιο και σχημάτισε τον πενταψήφιο προσωπικό αριθμό αναγνώρισης. Ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα, η βάρους δώδεκα τόνων ατσάλινη πόρτα άρχισε να ανοίγει. Η κοπέλα προσπάθησε να συγκεντρωθεί, όμως το μυαλό της ταξίδευε συνεχώς σ’ εκείνον. Ντέιβιντ Μπέκερ. Ο μοναδικός άντρας που αγάπησε σιη ζωή της. Ήταν ο πιο νέος τακτικός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Τζόρτζταουν, ευφυέστατος γλωσσολόγος με ειδίκευση σε ξένες γλώσσες και μια διασημότητα τρόπον τινά στον ακαδημαϊκό χώρο. Έχοντας γεννηθεί με ειδητική μνήμη και έμφυτη αγάπη στις γλώσσες, μιλούσε άπταιστα έξι ασιατικές διαλέκτους, καθώς και ισπανικά, γαλλικά και ιταλικά. Οι διαλέξεις που έδινε στο πανεπιστήμιο πάνω στην ετυμολογία και τη γλωσσολογία γίνονταν κατεξοχήν σε ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες και κάθε φορά έμενε πολλή ώρα μετά το τέλος της ομιλίας του για να απαντήσει σε καταιγισμό ερωτήσεων. Μιλούσε με σιγουριά και ενθουσιασμό για το αντικείμενό του, χωρίς να αποσπάται από τα βλέμματα θαυμασμού πολλών φοιτητριών του. Ο Μπέκερ ήταν μελαχρινός, ένας ψημένος τριανταπεντάρης με ζωηρά πράσινα μάτια και κοφτερό μυαλό. Το θεληματικό του πιγούνι και τα έντονα χαρακτηριστικά του θύμιζαν στη Σούζαν σμιλεμένο μάρμαρο. Ψηλός πάνω από ένα κι ογδόντα πέντε, κάλυπτε τα γήπεδα του σκουός με ταχύτητα που κανείς από τους αντιπάλους του δεν μπορούσε να παρακολουθήσει. Αφού νικούσε με χαρακτηριστική άνεση, Ο Μπέκερ συνήθιζε να δροσίζεται βάζοντας το κεφάλι του κάτω από τον ψύκτη και βρέχοντας τα πυκνά μαύρα μαλλιά του. Ύστερα, στάζοντας ακόμη, κερνούσε τον αντίπαλό του ένα φρουτοχυμό και ένα σάντουιτς. Όπως συνέβαινε με όλους τους νεαρούς καθηγητές, ο μισθός του Ντέιβιντ δεν ήταν μεγάλος. Από καιρό σε καιρό όταν έπρεπε να ανανεώσει τη συνδρομή του στον όμιλο σκουός ή να περάσει καινούριες χορδές στην παλιά του ρακέτα, συμπλήρωνε το εισόδημά του μεταφράζοντας κείμενα για λογαριασμό κυβερνητικών υπηρεσιών που έδρευαν στην Ουάσινγκτον και τις γύρω περιοχές. Κάπως έτσι του είχε δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσει τη Σούζαν. [14]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ήταν ένα σχετικά ψυχρό φθινοπωρινό πρωινό πριν αρχίσουν τα μαθήματα στο πανεπιστήμιο όταν ο Μπέκερ επέστρεψε από μια πρωινή δουλειά στο τριάρι που του είχε παραχωρήσει η σχολή και βρήκε τον τηλεφωνητή του να αναβοσβήνει. Ήπιε ένα λίτρο χυμό πορτοκάλι όση ώρα άκουγε το μήνυμα. Δε διέφερε από τα τόσα άλλα που είχε λάβει στο παρελθόν – κάποια κυβερνητική υπηρεσία ζητούσε τη βοήθειά του σχετικά με ένα κείμενο προς μετάφραση για λίγες ώρες κάποια στιγμή αργότερα το ίδιο απόγευμα. Το μόνο περίεργο ήταν ότι ο Μπέκερ δεν είχε ακουστά εκείνη την υπηρεσία. «Λέγεται Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας», εξηγούσε ο Μπέκερ, τηλεφωνώντας σε ορισμένους συναδέλφους του για να μάθει περισσότερα. Η απάντηση ήταν μονίμως η ίδια: «Εννοείς το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας;» Ο Μπέκερ τσεκάριζε ξανά ότι δεν είχε κάνει λάθος. «Όχι. Το μήνυμα έλεγε Υπηρεσία. Τα αρχικά τους είναι NSA». «Πρώτη φορά την ακούω». Ο Μπέκερ έψαξε στον Κατάλογο Κρατικών Υπηρεσιών, όμως ούτε εκεί βρήκε κάποια πληροφορία. Απορημένος, τηλεφώνησε σε έναν παλιό του φίλο με τον οποίο έπαιζε σκουός, έναν πρώην πολιτικό αναλυτή που μεταπήδησε στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου με την ιδιότητα του ερευνητή. Ο Ντέιβιντ σοκαρίστηκε ακούγοντας τα όσα είχε να του πει. Τελικά αποδεικνυόταν ότι η NSA όχι μόνο υπήρχε, αλλά θεωρούνταν και ένας από τους πλέον ισχυρούς κρατικούς οργανισμούς σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Περισσότερο από μισό αιώνα, η υπηρεσία αυτή συγκέντρωνε πληροφορίες με ηλεκτρονικά μέσα σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ παράλληλα προστάτευε απόρρητα μυστικά των Ηνωμένων Πολιτειών. Μόλις το τρία τοις εκατό των Αμερικανών γνώριζε την ύπαρξή της. «Όταν μιλάμε για μυστικές υπηρεσίες», αστειεύτηκε ο φίλος του, «η NSA είναι η πιο... μυστική απ’ όλες». Μ’ ένα ανάμεικτο αίσθημα ανησυχίας και περιέργειας, ο Μπέκερ αποδέχτηκε την πρόταση της μυστηριώδους υπηρεσίας. Κάλυψε οδικώς τα εξήντα χιλιόμετρα που τον χώριζαν από τις [15]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

εγκαταστάσεις της οργάνωσης, οι οποίες βρίσκονταν διακριτικά κρυμμένες σε μια έκταση τριακοσίων πενήντα στρεμμάτων στους δασωμένους λόφους του Φορτ Μιντ στο Μέριλαντ. Αφού πέρασε από ατέλειωτα σημεία ελέγχου και του χορηγήθηκε ένα ιδιόχειρο πάσο επισκέπτη διάρκειας έξι ωρών, οδηγήθηκε συνοδευόμενος σε μια πλούσια επιπλωμένη ερευνητική εγκατάσταση όπου, όπως τον ενημέρωσαν, θα περνούσε το απόγευμα παρέχοντας «τυφλή υποστήριξη στον Τομέα Κρυπτογραφίας, μια επίλεκτη ομάδα μαθηματικών εγκεφάλων οι οποίοι είναι γνωστοί ως κρυπταναλυτές. Στη διάρκεια της πρώτης ώρας οι κρυπτογράφοι έδειχναν να μην είχαν προσέξει καν την παρουσία του Μπέκερ. Περιφέρονταν γύρω από ένα πελώριο τραπέζι και συνεννοούνταν σε μια γλώσσα που εκείνος πρώτη φορά άκουγε. Μιλούσαν για κρυπτογραφήματα στοιχειοσειράς, ασύγχρονες γεννήτριες, μεταβλητές του προβλήματος του σακιδίου, πρωτόκολλα μηδενικής γνώσης, σημεία μοναδικότητας. Ο Μπέκερ παρακολουθούσε χαμένος. Οι κρυπτογράφοι σημείωναν κάποια σύμβολα πάνω σε χαρτί μιλιμετρέ, έσκυβαν πάνω από εκτυπώσεις υπολογιστών και συνεχώς αναφέρονταν στο φαινομενικά ασυνάρτητο κείμενο που προβαλλόταν στην οθόνη του προτζέκτορα. JHDJA3JKHDHMADO/ERTWTJLW+JGJ328 5JHALSFNHKHHHFAFOHHDFGAF/FJ37WE OHI93450S9DJFD2H/HHRTYFHLF89303 95JSPJF2J0890IHJ98YFHI080EWRT03 JOJR845HOROQ+JTOEU4TQEFQE//OUJW 08UYOIH0934JTPWFIAJER09QU4JR9GU IVJP$DUW4H95PE8RTUGVJW3P4E/IKKC MFFUERHFGV0Q394IKJRMG+UNHVS9OER IRK/0956Y7UOPOIKIOJP9F8760QWERQI Κάποια στιγμή ένας από τους κρυπτογράφους επιβεβαίωσε στον Μπέκερ αυτό που είχε ήδη υποψιαστεί. Το ασυνάρτητο κείμενο ήταν ένας κώδικας –ένα «κρυπτογράφημα»– όπου οι ομάδες των αριθμών και των γραμμάτων αντιπροσώπευαν κωδικοποιημένες λέξεις. Το έργο των κρυπτογράφων ήταν να μελετήσουν τον κώδικα και να αποκρυπτογραφήσουν το αρχικό μήνυμα. [16]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η NSA είχε καλέσει τον Μπέκερ επειδή οι ειδικοί πιθανολογούσαν ότι το αρχικό μήνυμα είχε γραφτεί στη μανδαρινική, την πιο σημαντική διάλεκτο της κινεζικής γλώσσας. Ο ρόλος του θα ήταν να μεταφράζει τα σύμβολα καθώς εκείνοι θα τα αποκωδικοποιούσαν. Επί δύο ώρες ο Μπέκερ μετέφραζε μια ατέλειωτη ροή μανδαρινικών συμβόλων. Κάθε φορά όμως που τους έδινε μια μετάφραση, οι κρυπτογράφοι κουνούσαν τα κεφάλια τους απελπισμένοι. Προφανώς ο κώδικας δεν έβγαζε νόημα. Θέλοντας να βοηθήσει, ο Μπέκερ επισήμανε ότι όλοι οι χαρακτήρες που του είχαν δείξει εμφάνιζαν ένα κοινό στοιχείο: δε χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά στην κινεζική, αλλά και στη γλώσσα καvτζί. Αμέσως στο δωμάτιο επικράτησε απόλυτη σιωπή. Ο επικεφαλής, ένας ξερακιανός τύπoς που κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο, ονόματι Μόραντ, γύρισε και κοίταξε τον Μπέκερ σαν να μην πίστευε στ’ αφτιά του. «Θέλετε να πείτε ότι τα σύμβολα αυτά έχουν πολλαπλές ερμηνείες;» Ο Μπέκερ έγνεψε καταφατικά. Τους εξήγησε ότι η καντζί ήταν ιαπωνικό σύστημα γραφής βασισμένο σε τροποποιημένους κινεζικούς χαρακτήρες. Μετέφραζε τα ιδεογράμματα στην κινεζική επειδή αυτό του είχαν ζητήσει. «Χριστέ και Κύριε!» έκανε βήχοντας ο Μόραντ. «Να δοκιμάζουμε την καντζί». Σαν να κούνησε κάποιος μάγος το ραβδί του, το κείμενο έβγαλε νόημα μεμιάς. Οι κρυπτογράφοι εντυπωσιάστηκαν πολύ, όμως και πάλι υποχρέωσαν τον Μπέκερ να μεταφράζει τους χαρακτήρες με τυχαία σειρά. «Αυτό γίνεται για τη δική σας ασφάλεια», είπε ο Μόραντ. «Έτσι δε θα γνωρίζετε τι είναι αυτό που μεταφράζετε». Ο Μπέκερ γέλασε. Και συνειδητοποίησε ότι ήταν ο μόνος που γελούσε. Όταν τελικά έσπασε ο κώδικας, ο Μπέκερ δεν είχε ιδέα τι είδους σκοτεινά μυστικά είχε βοηθήσει να έρθουν στο φως, όμως ένα πράγμα ήταν σίγουρο: η NSA έδινε μεγάλη βαρύτητα στο σπάσιμο των κωδίκων. Η επιταγή που κατέληξε στην τσέπη του [17]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

αντιστοιχούσε σε ποσό που ξεπερνούσε το μηνιαίο μισθό που του έδινε το πανεπιστήμιο. Την ώρα που έφευγε από το κτίριο, περνώντας από τα αλλεπάλληλα σημεία ελέγχου στον κεντρικό διάδρομο, ένας φρουρός που κατέβαζε εκείνη τη στιγμή το ακουστικό κάποιου τηλεφώνου τού έφραξε το δρόμο. «Περιμένετε εδώ αν έχετε την καλοσύνη, κύριε Μπέκερ». «Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;» Ο Μπέκερ δεν περίμενε ότι αυτή του η υποχρέωση θα κρατούσε τόσο πολύ και είχε αργήσει για τον καθιερωμένο σαββατιάτικο αγώνα σκουός. Ο φρουρός ανασήκωσε τους ώμους του. «Σας θέλουν από τον τομέα Κρυπτογραφίας. Η επικεφαλής έρχεται να σας συναντήσει». «Η επικεφαλής;» σχολίασε εκείνος γελώντας. Τόση ώρα στις εγκαταστάσεις της NSA δεν είχε δει να κυκλοφορεί έστω μία γυναίκα. «Έχετε πρόβλημα με αυτό;» ρώτησε μια γυναικεία φωνή πίσω του. Ο Μπέκερ έκανε μεταβολή κι αμέσως ένιωσε το πρόσωπό του να φλογίζεται. Κοίταξε την ταυτότητα που ήταν πιασμένη στην μπλούζα της γυναίκας. Η επικεφαλής του Τομέα Κρυπτογραφίας της NSA ήταν όχι απλώς γυναίκα, αλλά και γοητευτική εκπρόσωπος του φύλου της. «Όχι», έκανε αμήχανα ο Μπέκερ. «Μόνο που...» «Σούζαν Φλέτσερ». Η γυναίκα χαμογέλασε και του πρότεινε το λεπτό της χέρι. Εκείνος το έσφιξε. «Ντέιβιντ Μπέκερ». «Συγχαρητήρια, κύριε Μπέκερ. Πληροφορήθηκα ότι κάνατε εξαιρετική δουλειά. Θα μπορούσα να σας μιλήσω λίγο για το θέμα αυτό;» Ο Μπέκερ δίστασε. «Ξέρετε, είμαι λίγο βιαστικός». Μέσα του ευχήθηκε να μην έκανε καμιά βλακεία που γυρνούσε την πλάτη του στην ισχυρότερη υπηρεσία πληροφοριών στον πλανήτη, όμως ο αγώνας σκουός που είχε κανονίσει ξεκινούσε σε σαράντα πέντε λεπτά και είχε υποχρέωση να υπερασπιστεί τη φήμη του: ο Ντέι-

[18]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

βιντ Μπέκερ δεν αργούσε ποτέ όταν είχε αγώνα σκουός – όταν είχε διάλεξη ίσως, όμως ποτέ όταν είχε να παίξει σκουός. «Θα είμαι σύντομη». Η Σούζαν Φλέτσερ τού χαμογέλασε. «Από εδώ, παρακαλώ». Δέκα λεπτά αργότερα, ο Μπέκερ βρισκόταν στην καντίνα της NSA απολαμβάνοντας μια κρέπα και ένα χυμό φραγκοστάφυλου συντροφιά με τη γοητευτική επικεφαλής του Τομέα Κρυπτογραφίας της NSA, τη Σούζαν Φλέτσερ. Ο Ντέιβιντ δεν άργησε να καταλάβει ότι η υψηλή θέση που κατείχε η τριανταοχτάχρονη γυναίκα στην υπηρεσία δεν ήταν τυχαία: επρόκειτο για μία από τις ευφυέστερες γυναίκες που είχε γνωρίσει στη ζωή του. Καθώς συζητούσαν για κώδικες και αποκωδικοποιήσεις, ο Μπέκερ έβαζε τα δυνατά του για να μπορέσει να παρακολουθήσει τα όσα άκουγε, κάτι που για τον ίδιο αποτελούσε πρωτόγνωρη και συναρπαστική εμπειρία. Μία ώρα αργότερα, αφού ο Μπέκερ είχε χάσει προφανώς το ραντεβού του για τον αγώνα σκουός και η Σούζαν είχε αγνοήσει επιδεικτικά τρία μηνύματα, ένιωσαν την ανάγκη να γελάσουν. Κάθονταν στην καντίνα, δύο άνθρωποι με εξαιρετικά αναλυτικό μυαλό, θεωρητικά απρόσβλητοι από παράλογες σκέψεις, κι όμως, ενόσω συζητούσαν γύρω από τη γλωσσική μορφολογία και τις γεννήτριες ψευδοτυχαίων αριθμών, ένιωθαν σαν δυο έφηβοι, με τα πάντα γύρω τους να μοιάζουν μαγικά. Η Σούζαν τελικά δεν αναφέρθηκε στον πραγματικό λόγο για τον οποίο είχε θελήσει να μιλήσει στον Ντέιβιντ Μπέκερ, δηλαδή να του προσφέρει δοκιμαστικά μια θέση στον Τομέα Ασιατικής Κρυπτογραφίας της υπηρεσίας. Από το πάθος με το οποίο ο νεαρός καθηγητής μιλούσε για την εμπειρία της διδασκαλίας ήταν φανερό ότι δε θα εγκατέλειπε ποτέ το πανεπιστήμιο. Η Σούζαν αποφάσισε να μη χαλάσει την ατμόσφαιρα μιλώντας για επαγγελματικά ζητήματα. Μετά από πολλά χρόνια αισθανόταν και πάλι σαν μαθήτρια. Τίποτε δε θα μπορούσε να χαλάσει αυτή την αίσθηση. Και τελικά τίποτε δεν τη χάλασε. Το φλερτ τους εξελίχθηκε αργά και ρομαντικά: ξέκλεβαν χρόνο για εκδρομές όποτε το επέτρεπε το πρόγραμμά τους, έκαναν με[19]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

γάλους περιπάτους στην πανεπιστημιούπολη της Τζόρτζταουν, πήγαιναν στου Μερλούτι για μεταμεσονύχτιο καπουτσίνο, κάπου κάπου σε διαλέξεις και συναυλίες. Η Σούζαν έπιανε τον εαυτό της να γελάει περισσότερο απ’ ό,τι θεωρούσε ποτέ δυνατό. Ήταν λες και δεν υπήρχε θέμα που να μην μπορούσε ο Ντέιβιντ να το μετατρέψει σε αστείο. Κι αυτό, με τη σειρά του, ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα από την ένταση της δουλειάς της στην NSA. Ένα καθάριο φθινοπωρινό απόγευμα βρέθηκαν στις εξέδρες του ποδοσφαιρικού γηπέδου του πανεπιστημίου, παρακολουθώντας την ομάδα της Τζόρτζταουν να τρέχει και να μη φτάνει τους αντιπάλους της. «Πώς το είπαμε το άθλημα με το οποίο ασχολείσαι;» τον ρώτησε πειραχτικά η Σούζαν. «Σουφλέ;» Ο Μπέκερ βόγκηξε, δήθεν θυμωμένος. «Όχι, λέγεται σκουός». Εκείνη τον κοίταξε σαν να μην καταλάβαινε. «Μοιάζει με το σουφλέ», της εξήγησε εκείνος αστειευόμενος, «μόνο που παίζεται σε μικρότερο γήπεδο...» Η Σούζαν τον σκούντηξε. Ο αριστερός μπακ της ομάδας της Τζόρτζταουν εκτέλεσε ένα κόρνερ στέλνοντάς το απευθείας άουτ και οι θεατές αντέδρασαν με γιουχαΐσματα. Ο αμυντικός έφυγε από το σημαιάκι του κόρνερ και έτρεξε να πάρει τη θέση του. «Εσύ;» ρώτησε ο Μπέκερ. «Ασχολείσαι με κάποιο άθλημα;» «Έχω μαύρη ζώνη στο... στεπ». Ο Μπέκερ χαμογέλασε πονηρά. «Προσωπικά, προτιμώ τα αθλήματα όπου μπορείς να νικήσεις». Η Σούζαν χαμογέλασε με τη σειρά της. «Ανταγωνιστικός τύπος, ε;» Το αστέρι της πανεπιστημιακής ομάδας, ένας άλλος αμυντικός, έκοψε μια πάσα κι αυτή τη φορά οι θεατές ξέσπασαν σε επευφημίες. Η Σούζαν έγειρε προς το μέρος του Ντέιβιντ και του ψιθύρισε στο αφτί: «Δόκτωρ». Ο Ντέιβιντ γύρισε και την κοίταξε απορημένος. «Δόκτωρ», επανέλαβε. «Πες το πρώτο γράμμα που σου έρχεται στο μυαλό».

[20]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ δεν ήταν σίγουρος αν είχε καταλάβει σωστά. «Πρόκειται για κάποιο παιχνίδι;» «Είναι μια κλασική διαδικασία που ακολουθείται στην υπηρεσία. Πρέπει να ξέρω με τι άνθρωπο έχω να κάνω». Τον κοίταξε αυστηρά. «Δόκτωρ». Ο Μπέκερ ανασήκωσε τους ώμους του. «Δόκτωρ... Σέους». Η Σούζαν τον κοίταξε συνοφρυωμένη. «Ωραία... Για να δούμε τώρα... Κουζίνα». Εκείνος δε δίστασε στιγμή. «Κρεβατοκάμαρα». Η Σούζαν ανασήκωσε τα φρύδια της παιχνιδιάρικα. «Μάλιστα... Τι θα έλεγες ακούγοντας τη λέξη... "γάτα''!» «Έvτερo», της είπε αμέσως ο Μπέκερ. «Έντερo;» «Ναι. Έντερo γάτας. Οι καλύτερες χορδές για ρακέτες του σκουός φτιάχνονται από έντερο γάτας». «Τι ευχάριστη σκέψη», βόγκηξε η Σούζαν. «Λοιπόν, ποια είναι η διάγνωσή σου;» ρώτησε ο Μπέκερ. Η Σούζαν το σκέφτηκε για λίγο. «Είσαι κολλημένος με το σκουός κι έχεις σεξουαλικά απωθημένα και τάσεις παλιμπαιδισμού». Ο Μπέκερ ανασήκωσε τους ώμους του. «Πετυχημένη περιγραφή». Η σχέση τους συνεχίστηκε έτσι για μερικές εβδομάδες. Τρώγοντας γλυκό σε εστιατόρια που έμεναν ανοιχτά όλη νύχτα, έκανε ασταμάτητες ερωτήσεις. Πού είχε σπουδάσει μαθηματικά; Πώς είχε καταλήξει στην ΝSΑ; Πώς είχε γίνει τόσο γοητευτική; Η Σούζαν κοκκίνισε αμήχανα και παραδέχτηκε ότι τα πράγματι δεν ήταν πάντα έτσι. Μέχρι το τέλος της εφηβείας της ήταν ξερακιανή και φορούσε σιδεράκια, ενώ πρόσθεσε ότι μια θεία της κάποτε της είχε πει ότι ο Θεός, για να ζητήσει συγνώμη που την είχε κάνει τόσο αδιάφορη εμφανισιακά, της είχε χαρίσει μυαλό. Μάλλον ο Ύψιστος βιάστηκε να ζητήσει συγνώμη, σκέφτηκε ο Μπέκερ.

[21]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν τού εξήγησε ότι το ενδιαφέρον της για την κρυπτογραφία είχε ξεκινήσει όταν πήγαινε ακόμη στο λύκειο. Ο πρόεδρος της λέσχης υπολογιστών, ένας πανύψηλος μαθητής της τελευταίας τάξης του λυκείου, ονόματι Φρανκ Γκούτμαν, της πληκτρολόγησε ένα ερωτικό ποίημα και το κρυπτογράφησε με έναν κώδικα αριθμητικής αντικατάστασης. Η Σούζαν τον παρακάλεσε να της πει τι έγραφε. Ο Φρανκ, με πειραχτική διάθεση, αρνήθηκε. Η Σούζαν έσπασε τον κώδικα στο σπίτι της και έμεινε ξύπνια όλη τη νύχτα κρατώντας ένα φακό κάτω από τα σκεπάσματά της μέχρι που κατάφερε να ανακαλύψει το μυστικό: κάθε αριθμός αντιπροσώπευε ένα γράμμα. Αποκρυπτογράφησε προσεκτικά τον κώδικα και παρακολούθησε γοητευμένη τα φαινομενικά τυχαία ψηφία να μετατρέπονται ως διά μαγείας σε όμορφους στίχους. Αμέσως κατάλαβε ότι είχε ερωτευτεί: οι κώδικες και η κρυπτογραφία θα γίνονταν η ζωή της. Σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα, όταν πήρε το μεταπτυχιακό της στα μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς και μελέτησε θεωρία των αριθμών στο ΜΙΤ έχοντας εξασφαλίσει πλήρη υποτροφία, υπέβαλε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα Κρυπτογραφικές Μέθοδοι, Πρωτόκολλα και Αλγόριθμοι για Πρακτικές Εφαρμογές. Όπως αποδείχτηκε τελικά, ο καθηγητής της δεν ήταν ο μόνος που τη διάβασε. Λίγο καιρό μετά, η Σούζαν δέχτηκε ένα τηλεφώνημα και ένα αεροπορικό εισιτήριο από την NSA. Οι πάντες που ασχολούνταν με την κρυπτογραφία γνώριζαν την NSA. Η υπηρεσία είχε συγκεντρώσει σης τάξεις της τους μεγαλύτερους κρυπτογραφικούς εγκεφάλους του πλανήτη. Κάθε άνοιξη, όταν οι εταιρείες του ιδιωτικού τομέα προσέγγιζαν τα καλύτερα μυαλά που ετοιμάζονταν να ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό, προσφέροντάς τους εξωφρενικά υψηλούς μισθούς και μετοχές στην εκάστοτε εταιρεία, η NSA παρακολουθούσε προσεκτικά, επέλεγε τους στόχους της κι ύστερα απλώς παρενέβαινε και διπλασίαζε την καλύτερη τρέχουσα προσφορά που είχε ο κάθε υποψήφιος. Η NSA είχε τα μέσα για ν’ αποκτήσει αυτό που ήθελε. Τρέμοντας από προσμονή, η Σούζαν ταξίδεψε αεροπορικώς στην Ουάσινγκτον και συνάντησε στο αεροδρόμιο έναν οδηγό της υπηρεσίας, ο οποίος τη μετέφερε αμέσως στο Φορτ Μιντ. [22]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Την ίδια χρονιά υπήρχαν άλλα σαράντα ένα άτομα που είχαν γίνει αποδέκτες αντίστοιχου τηλεφωνήματος. Σε ηλικία είκοσι οχτώ ετών, η Σούζαν ήταν η μικρότερη. Επίσης, ήταν η μόνη γυναίκα. Η επίσκεψη αποδείχτηκε τελικά ένα πανηγύρι δημόσιων σχέσεων συνοδευόμενο από έναν καταιγισμό τεστ ευφυΐας παρά ενημερωτική συνάντηση. Την εβδομάδα που ακολούθησε οι υπεύθυνοι της υπηρεσίας κάλεσαν εκ νέου τη Σούζαν και έξι ακόμη υποψηφίους. Αν και διστακτική, η Σούζαν ξαναπήγε. Η ομάδα χωρίστηκε αμέσως. Ο καθένας πέρασε από προσωπικά τεστ ανίχνευσης ψεύδους, έρευνες του παρελθόντος του, αναλύσεις του γραφικού του χαρακτήρα και ατέλειωτες ώρες συνεντεύξεων που περιλάμβαναν ακόμη και ερωτήσεις για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και συνήθειες, ενώ όλες οι απαντήσεις καταγράφηκαν. Όταν το άτομο που της έπαιρνε συνέντευξη τη ρώτησε αν είχε επιδοθεί σε σεξ με ζώα, η Σούζαν παραλίγο να σηκωθεί και να φύγει, όμως για κάποιο λόγο το μυστήριο της όλης διαδικασίας την έκανε να συνεχίσει – σε συνδυασμό με την προοπτική να εργαστεί στην NSA, που άνοιγε νέα μονοπάτια στην αποκωδικοποίηση, να δει από μέσα το Παλάτι των Γρίφων και να γίνει μέλος μιας από τις πλέον μυστικές υπηρεσίες του κόσμου, της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας. Ο Μπέκερ άκουγε σαν υπνωτισμένος τις ιστορίες που του διηγούνταν. «Σε ρώτησαν σοβαρά αν είχες κάνει σεξ με ζώα;» Η Σούζαν ανασήκωσε τους ώμους της. «Είναι μέρος του τυπικού ελέγχου των προτιμήσεων των υποψηφίων». Ο Μπέκερ πάλεψε να πνίξει ένα πονηρό χαμόγελο. «Και... τι τους απάντησες;» Τον κλότσησε κάτω από το τραπέζι. «Τους απάντησα όχι!» Κι ύστερα πρόσθεσε: «Και μέχρι χτες το βράδυ ήταν αλήθεια...» Στα μάτια της Σούζαν, ο Ντέιβιντ ήταν ό,τι κοντινότερο στην τελειότητα μπορούσε να φανταστεί. Είχε μόνο μία κακή συνήθεια: κάθε φορά που έβγαιναν έξω, επέμενε να πληρώνει το λογαριασμό. Η Σούζαν στενοχωριόταν να τον βλέπει να δίνει ένα ολόκληρο ημερομίσθιο για το δείπνο τους, όμως ο Μπέκερ ήταν αμετάπειστος. Έμαθε λοιπόν να μη διαμαρτύρεται, όμως και πάλι την [23]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ενοχλούσε. Βγάζω τόσα χρήματα, που δεν ξέρω τι να τα κάνω, σκεφτόταν. Εγώ θα έπρεπε να πληρώνω. Σε κάθε περίπτωση, η Σούζαν αποφάσισε ότι, με εξαίρεση την παλιομοδίτικη ιπποτική συμπεριφορά του Ντέιβιντ, ήταν ο ιδανικός άντρας. Ήταν ευαίσθητος, έξυπνος, διασκεδαστικός και, το καλύτερο απ’ όλα, ενδιαφερόταν ειλικρινά για τη δουλειά της. Είτε αυτό συνέβαινε στη διάρκεια επισκέψεών τους σε κάποιο μουσείο είτε σε βόλτες που έκαναν με τα ποδήλατα είτε όταν έκαιγε τα ζυμαρικά στην κουζίνα της Σούζαν, ο Ντέιβιντ ήταν μονίμως περίεργος για κάτι. Η Σούζαν απαντούσε σ’ εκείνες τις ερωτήσεις που είχε το περιθώριο και έδινε στον Ντέιβιντ μια γενική περιγραφή της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας, στο βαθμό που της επιτρεπόταν. Τα όσα μάθαινε ο Ντέιβιντ τον εντυπωσίασαν. Η Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας ιδρύθηκε από τον πρόεδρο Τρούμαν στις 12 και ένα λεπτό το μεσημέρι της 4ης Νοεμβρίου του 1952 και έκτοτε υπήρξε η πλέον μυστική υπηρεσία πληροφοριών στον πλανήτη επί σχεδόν πενήντα χρόνια. Στις εφτά σελίδες του ιδρυτικού καταστατικού της υπηρεσίας αποτυπώνονταν πολύ συγκεκριμένοι στόχοι: η προστασία των επικοινωνιών της εκάστοτε αμερικανικής κυβέρνησης και η υποκλοπή μηνυμάτων ξένων δυνάμεων. Στην οροφή του κεντρικού κτιρίου επιχειρήσεων της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας υπήρχαν πάνω από πεντακόσιες κεραίες, συμπεριλαμβανομένων και δύο μεγάλων θόλων-ραντάρ που θύμιζαν γιγαντιαία μπαλάκια του γκολφ. Το ίδιο το κτίριο 11ταν κολοσσιαίο· με εμβαδόν εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, ήταν δύο φορές μεγαλύτερο από τις αντίστοιχες εγκαταστάσεις της CIA. Στο εσωτερικό του ξετυλίγονταν σχεδόν τρία εκατομμύρια μέτρα τηλεφωνικών καλωδίων, ενώ διέθετε εβδομήντα πέντε χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα παραθύρων, τα οποία ήταν μόνιμα σφραγισμένα. Η Σούζαν μίλησε στον Ντέιβιντ σχετικά με την CΟΜΙΝT, τον τομέα παγκόσμιας παρακολούθησης που διέθετε η υπηρεσία και ο οποίος αποτελούνταν από ένα ασύλληπτο σύνολο εγκαταστάσεων παρακολούθησης, δορυφόρων, κατασκόπων και κοριών σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Χιλιάδες μηνύματα και συνομιλίες υπο[24]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

κλέπτονταν καθημερινά, ενώ όλες οι υποκλοπές προωθούνταν στους αναλυτές της NSA προκειμένου να αποκρυπτογραφηθούν. ΤΟ FBI, η CIA και οι σύμβουλοι εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ εξαρτιόνταν από τις πληροφορίες που συνέλεγε η NSA ώστε να πάρουν τις αποφάσεις τους. Ο Μπέκερ ένιωθε μαγεμένος. «Και τι γίνεται με το σπάσιμο κωδίκων; Εσύ ποιο ρόλο παίζεις;» Η Σούζαν του εξήγησε ότι τα υποκλαπέντα μηνύματα συχνά προέρχονταν από επικίνδυνες κυβερνήσεις, εχθρικές ομάδες και τρομοκρατικούς πυρήνες, πολλοί από τους οποίους δρούσαν εντός των συνόρων των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα μηνύματα που αντάλλασσαν συνήθως κωδικοποιούνταν για λόγους μυστικότητας, σε περίπτωση που κατέληγαν σε λάθος χέρια – κάτι που, χάρη στο COMINT, συνέβαινε συχνά. Του είπε ότι η δουλειά της ήταν να μελετά τους κώδικες, να τους σπάει χωρίς τη βοήθεια υπολογιστών και να τροφοδοτεί την NSA με τα αποκρυπτογραφημένα μηνύματα. Αυτό δεν ήταν η απόλυτη αλήθεια. Η Σούζαν ένιωσε ενοχές που έλεγε ψέματα στην καινούρια της αγάπη, αλλά δεν είχε άλλη επιλογή. Λίγα χρόνια πριν, η περιγραφή που είχε δώσει θα ήταν ακριβής, όμως τα πράγματα είχαν αλλάξει στην NSA. Ολόκληρος ο κόσμος της κρυπτογραφίας είχε αλλάξει. Τα νέα καθήκοντα της Σούζαν ήταν απόρρητα, ακόμη και για πολλά άτομα στα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας. «Κώδικες», είπε ο Μπέκερ γοητευμένος. «Πώς ξέρεις από πού να ξεκινήσεις; Θέλω να πω... πώς τους σπας;» Η Σούζαν χαμογέλασε. «Εσύ ειδικά θα έπρεπε να ξέρεις την απάντηση. Είναι σαν να μελετάς μια ξένη γλώσσα. Στην αρχή το κείμενο μοιάζει ασυνάρτητο, όσο όμως μαθαίνεις τους κανόνες που ορίζουν τη δομή του, αρχίζεις να βγάζεις νόημα». Ο Μπέκερ έγνεψε καταφατικά εντυπωσιασμένος. Ήθελε να μάθει περισσότερα. Χρησιμοποιώντας τις πετσέτες του εστιατορίου και το έντυπο με το πρόγραμμα της συναυλίας για να γράφει, η Σούζαν άρχισε να δίνει στο γοητευτικό νέο καθηγητή που ήθελε να τα μαθαίνει όλα ένα σύντομο μάθημα στην κρυπτογραφία. Ξεκίνησε με το

[25]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«τέλειο» τετράγωνο του Ιούλιου Καίσαρα, που ήταν ένα σύστημα κρυπτογράφησης. Ο Ιούλιος Καίσαρας, όπως του εξήγησε, ήταν ένας από τους σπουδαιότερους κρυπτογράφους των αρχαίων χρόνων. Όταν οι πεζοί αγγελιαφόροι του άρχισαν να πέφτουν σε ενέδρες και τα μυστικά του μηνύματα να καταλήγουν σε εχθρικά χέρια, επινόησε ένα βασικό σύστημα για να κρυπτογραφεί τις διαταγές του. Άλλαζε τη σειρά των γραμμάτων στα μηνύματά του με τέτοιο τρόπο ώστε η αλληλογραφία να μοιάζει ασυνάρτητη. Φυσικά, δεν ήταν. Κάθε μήνυμα αποτελούνταν κάθε φορά από ένα σύνολο γραμμάτων που σχημάτιζαν ένα «τέλειο» τετράγωνο –δεκαέξι, είκοσι πέντε, εκατό–, ανάλογα με το πόσα είχε να πει ο στρατηγός. Ενημέρωσε μυστικά τους αξιωματικούς του ότι, όταν έφτανε ένα μήνυμα που δεν έβγαζε νόημα, θα έπρεπε να μεταφέρουν το κείμενο σε ένα τετράγωνο πλαίσιο. Μόλις το έκαναν αυτό και διάβαζαν τα γράμματα από πάνω προς τα κάτω, εμφανιζόταν ως διά μαγείας το μυστικό μήνυμα. Με τον καιρό, η ιδέα του Ιούλιου Καίσαρα να αλλάζει τη σειρά των γραμμάτων υιοθετήθηκε και από άλλους και τροποποιήθηκε έτσι ώστε να είναι δυσκολότερη η αποκρυπτογράφηση. Το αποκορύφωμα της κρυπτογράφησης χωρίς υποβοήθηση από υπολογιστή ήρθε κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Οι ναζί κατασκεύασαν ένα πολύ σύνθετο μηχάνημα κρυπτογράφησης που το ονόμασαν Αίνιγμα. Το μηχάνημα θύμιζε παλιού τύπου γραφομηχανή και διέθετε μπρούντζινους δρομείς οι οποίοι περιστρέφονταν πολύπλοκα και ανακάτευαν τα γράμματα του αρχικού κειμένου σε ακατάληπτες σειρές φαινομενικά ασυνάρτητων ομάδων γραμμάτων. Μόνο αν διέθετε κάποιος μια δεύτερη συσκευή Αίνιγμα, ρυθμισμένη με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, μπορούσε να αποκρυπτογραφήσει το μήνυμα. Ο Μπέκερ άκουγε μαγεμένος. Ο δάσκαλος είχε μετατραπεί σε μαθητή. Ένα βράδυ, σε μια φοιτητική παράσταση του Kαρυoθραύστη, η Σούζαν έδωσε στον Ντέιβιντ να σπάσει τον πρώτο βασικό του κώδικα. Εκείνος πέρασε ολόκληρο το διάλειμμα μ’ ένα στιλό στο

[26]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

χέρι, προσπαθώντας να βγάλει άκρη από τα είκοσι τρία γράμματα του μηνύματος: ΦΩΘΠΞΛΩΘ ΟΞΤ BMΨΠΘPΣZΙΩΛZ Τελικά, την ώρα που χαμήλωναν τα φώτα για να αρχίσει το δεύτερο μέρος, το βρήκε. Η Σούζαν, για να κωδικοποιήσει το κείμενο, πολύ απλά είχε αντικαταστήσει κάθε γράμμα με το προηγούμενό του στην αλφάβητο. Για να αποκρυπτογραφήσει ο Μπέκερ τον κώδικα το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να αντικαταστήσει κάθε γράμμα με το επόμενό του στην αλφάβητο. Το Α γινόταν Β, το Β Γ και ούτω καθεξής. Δεν άργησε να αντικαταστήσει όλα τα γράμματα. Ποτέ του δεν είχε φανταστεί ότι τρεις μικρές λέξεις θα μπορούσαν να τον κάνουν τόσο ευτυχισμένο: ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑΜΕ Έγραψε γρήγορα την απάντησή του και της έδωσε το χαρτί. ΙΘ ΔΒΨ Η Σούζαν το διάβασε και το πρόσωπό της φωτίστηκε. Ο Μπέκερ ένιωθε την ανάγκη να γελάσει. Ήταν τριάντα πέντε χρονών και η καρδιά του πετάριζε. Πρώτη φορά στη ζωή του αισθανόταν τέτοια έλξη για μια γυναίκα. Τα λεπτά, ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά του προσώπου της και τα ανοιχτά καστανά της μάτια του θύμιζαν διαφήμιση της Estee Lauder. Μπορεί το σώμα της Σούζαν στην εφηβεία να ήταν ξερακιανό και ανοικονόμητο, τώρα όμως αυτό είχε αλλάξει. Σε κάποιο στάδιο της ζωής της είχε αποκτήσει μια αέρινη χάρη και είχε εξελιχθεί σε μια λεπτή και ψηλή γυναίκα με γεμάτο σφιχτό στήθος και τέλεια επίπεδη κοιλιά. Ο Ντέιβιντ συχνά αστειευόταν λέγοντάς της ότι πρώτη φορά γνώριζε μοντέλο για κατάλογο μαγιό με διδακτορικά στα εφαρμοσμένα μαθηματικά και τη θεωρία των αριθμών. Καθώς περνούσαν οι

[27]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μήνες, και οι δυο τους άρχισαν να νιώθουν ότι είχαν βρει κάτι που θα διαρκούσε για μια ζωή. Ήταν μαζί σχεδόν δύο χρόνια όταν, εντελώς ξαφνικά, ο Ντέιβιντ της έκανε πρόταση γάμου. Έγινε σε μια εκδρομή κάποιο Σαββατοκύριακο στα Γκρέιτ Σμόουκι. Ήταν ξαπλωμένοι σ’ ένα μεγάλο κρεβάτι με ουρανό, στο Στόουν Μάνορ. Δεν είχε μαζί του κάποιο δαχτυλίδι, απλά της έκανε την κλασική ερώτηση. Αυτό ήταν που της άρεσε στο χαρακτήρα του, το ότι ήταν τόσο αυθόρμητος. Του έδωσε ένα παρατεταμένο, παθιασμένο φιλί. Εκείνος την πήρε στην αγκαλιά του και της έβγαλε το νυχτικό. «Θα το εκλάβω ως ναι», της είπε, και έκαναν έρωτα όλη τη νύχτα μπροστά από το τζάκι. Είχαν περάσει έξι μήνες από εκείνο το μαγικό βράδυ – πριν από την απρόσμενη προαγωγή του Ντέιβιντ σε πρόεδρο του Τμήματος Σύγχρονων Γλωσσών. Από τότε η σχέση τους πήρε την κατιούσα.

4

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ του Τομέα Κρυπτογραφίας ακούστηκε ένας βόμβος, διακόπτοντας την ονειροπόληση της Σούζαν. Η πόρτα περιστρεφόταν, έχοντας περάσει από το σημείο όπου ήταν τελείως ανοιχτή, και μέσα στα επόμενα πέντε δευτερόλεπτα θα έκλεινε ξανά, αφού θα είχε διαγράψει μια πλήρη περιστροφή 360 μοιρών. Η Σούζαν συγκεντρώθηκε και μπήκε στο άνοιγμα. Ένας υπολογιστής καταχώρισε την είσοδό της. Παρότι ουσιαστικά ο τομέας ήταν το σπίτι της από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε, πριν από τρία χρόνια, ο χώρος εξακολουθούσε να την εντυπωσιάζει. Η κεντρική είσοδος ήταν ένας πελώριος κυκλικός θάλαμος που ορθωνόταν ψηλά σε ύψος πέντε ορόφων. Η διάφανη θολωτή οροφή του στο ψηλότερο σημείο της έφτανε τα σαράντα μέτρα. Ο θόλος από πλεξιγκλάς ήταν ενισχυμένος με ένα πολυανθρακικό πλέγμα, έναν προστατευτικό ιστό ικανό να αντέξει έκρηξη της τάξης των δυο μεγατόνων. Όπως περνούσε το φως μέσα από αυτό το πλέγμα, σχημάτιζε ντελικάτα σχέδια πάνω [28]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

στους τοίχους. Μικροσκοπικοί κόκκοι σκόνης στροβιλίζονταν ανοδικά, διαγράφοντας ανυποψίαστα σπείρες, αιχμαλωτισμένοι από το ισχυρό σύστημα απιονισμού που διέθετε ο θόλος. Οι κυρτές πλευρές του τεράστιου χώρου σχημάτιζαν πλατιά τόξα στην κορυφή και στη συνέχεια, όσο πλησίαζαν στο ύψος του ματιού, έρχονταν σχεδόν κάθετες. Ύστερα γίνονταν διακριτικά ημιδιαφανείς και κατέληγαν σε ένα αδιαφανές μαύρο καθώς έφταναν στο δάπεδο – μια απαστράπτουσα έκταση καλυμμένη με γυαλιστερά μαύρα πλακάκια που έβγαζαν μια απόκοσμη λάμψη, δίνοντάς σου τη μάλλον δυσάρεστη αίσθηση ότι το πάτωμα ήταν διάφανο. Μαύρος πάγος. Από το κέντρο του δαπέδου προεξείχε σαν τη μύτη κολοσσιαίας τορπίλης η συσκευή για την οποία είχε κατασκευαστεί ο θόλος. Το κομψό μαύρο περίγραμμά της σχημάτιζε ένα τόξο που έφτανε σε ύψος τα οχτώ μέτρα πριν χαθεί και πάλι κάτω από το δάπεδο. Καμπύλη και λεία, έμοιαζε λες και κάποια γιγαντιαία όρκα είχε παγώσει τη στιγμή που το σώμα της τιναζόταν έξω από την επιφάνεια κάποιου κατάμαυρου παγωμένου ωκεανού. Η συσκευή αυτή ήταν το TRANSLTR, ο ακριβότερος υπολογιστής στον κόσμο. Οι άνθρωποι της NSA ορκίζονταν ότι το μηχάνημα αυτό δεν υπήρχε. Όπως ένα παγόβουνο, η συσκευή έκρυβε το ενενήντα τοις εκατό του όγκου και της δύναμής της βαθιά κάτω από την επιφάνεια. Το μυστικό της ήταν κρυμμένο σε ένα κεραμικό περίβλημα που έφτανε σε βάθος έξι ορόφων υπογείως, ένα κατασκεύασμα που θύμιζε υπόγειο εκτοξευτήρα πυραύλου και πλαισιωνόταν από έναν πραγματικό λαβύρινθο διαδρόμων, καλωδίων και εξατμίσεων που σφύριζαν, καθώς το σύστημα ψύξης που χρησιμοποιούσε φρέον εκτόνωνε την πίεση που δεχόταν. Οι γεννήτριες στο τελευταίο επίπεδο προκαλούσαν έναν αδιάκοπο, μονότονο, χαμηλής συχνότητας βόμβο, που έδινε στην ακουστική του Τομέα Κρυπτογραφίας μια νεκρική χροιά. Το TRANSLTR, όπως όλα τα μεγάλα τεχνολογικά επιτεύγματα, είχε δημιουργηθεί για να καλύψει ένα κενό. Τη δεκαετία του ’80 η NSA έγινε μάρτυρας μιας επανάστασης στις τηλεπικοινωνίες που θα άλλαζε για πάντα τον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών πληρο[29]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

φοριών. Επρόκειτο για τη δυνατότητα όλων των ανθρώπων να έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Και πιο συγκεκριμένα, για την εμφάνιση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Εγκληματίες, τρομοκράτες και κατάσκοποι είχαν κουραστεί να βλέπουν τα τηλέφωνά τους να παρακολουθούνται και αμέσως αγκάλιασαν αυτό το νέο μέσο διεθνούς επικοινωνίας. Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο πρόσφερε την ασφάλεια του συμβατικού ταχυδρομείου και την ταχύτητα του τηλεφώνου. Επειδή τα μηνύματα ταξίδευαν μέσα από υπόγειες γραμμές οπτικών ινών και δεν περνούσαν ποτέ από τα κύματα αέρος, ήταν απόλυτα προστατευμένα από απόπειρες υποκλοπής – ή τουλάχιστον αυτή ήταν η γενική αντίληψη. Στην πραγματικότητα, η υποκλοπή μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου καθώς ταξίδευαν με αστραπιαία ταχύτητα μέσα στο Διαδίκτυο ήταν παιχνιδάκι για τους γκουρού της τεχνολογίας της NSA. Το Ίντερνετ δεν ήταν η νέα αποκάλυψη στο χώρο των οικιακών ηλεκτρονικών υπολογιστών όπως πίστευαν οι περισσότεροι. Είχε δημιουργηθεί από το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας τρεις δεκαετίες νωρίτερα – μιλάμε για ένα τεράστιο δίκτυο υπολογιστών σχεδιασμένο έτσι ώστε να παρέχει ασφαλείς κυβερνητικές επικοινωνίες σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου. Τα μάτια και τα αφτιά της NSA ήταν βετεράνοι του Διαδικτύου. Τα άτομα που ανέπτυσσαν παράνομες δραστηριότητες μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σύντομα διαπίστωσαν ότι τα μυστικά τους δεν ήταν τόσο ασφαλή όσο πίστευαν. To FBI, η Δίωξη Ναρκωτικών, η Εφορία και άλλες αμερικανικές υπηρεσίες, με τη βοήθεια των ικανότατων χάκερ που διέθετε η NSA, κατόρθωσαν να πετύχουν πάμπολλες συλλήψεις και καταδίκες. Φυσικά, όταν οι απανταχού χρήστες υπολογιστών ανακάλυψαν ότι η αμερικανική κυβέρνηση είχε ελεύθερη πρόσβαση στα μηνύματα που έστελναν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ξέσπασε σάλος. Ακόμη και άνθρωποι που αντάλλασσαν αθώα emails ενοχλήθηκαν από την παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής. Απ’ άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη επαγγελματίες προγραμματιστές άρχισαν να αναζητούν τρόπους ώστε να καταστήσουν ασφαλέστερη την αποστολή μηνυμάτων μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομεί[30]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ου. Σύντομα ανακάλυψαν έναν τρόπο, κι έτσι γεννήθηκε η κρυπτογράφηση δημόσιου κλειδιού. Η κρυπτογράφηση δημόσιου κλειδιού ήταν μια ιδέα απλή όσο και ιδιοφυής. Χρησιμοποιούσε εύχρηστο λογισμικό για οικιακούς υπολογιστές το οποίο αλλοίωνε τη διάταξη των μηνυμάτων μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε τέτοιο σημείο ώστε να καθίσταται τελείως αδύνατη η ανάγνωσή τους. Ο χρήστης είχε τη δυνατότητα να γράψει ό,τι ήθελε και να το περάσει μέσα από το λογισμικό κρυπτογράφησης, με αποτέλεσμα το κείμενο που προέκυπτε να μοιάζει με έναν τυχαίο κώδικα που δεν έβγαζε κανένα νόημα. Αν κάποιος επιχειρούσε να υποκλέψει το μήνυμα, έβλεπε να εμφανίζεται στην οθόνη μια σειρά από ακατάληπτες ασυναρτησίες. Ο μόνος τρόπος για να διαβαστεί το μήνυμα ήταν να εισαγάγει κάποιος το pass-key του αποστολέα, δηλαδή το κλειδί-πάσο, μια σειρά χαρακτήρων οι οποίοι λειτουργούσαν όπως οι προσωπικοί αριθμοί αναγνώρισης, τα γνωστά PIN, στα ATM των τραπεζών. Τα κλειδιά αυτά συνήθως ήταν αρκετά μεγάλα και πολύπλοκα. Περιείχαν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες προκειμένου να δώσουν ακριβείς οδηγίες στον κρυπτογραφικό αλγόριθμο για τις μαθηματικές διαδικασίες που έπρεπε να ακολουθήσει για να ανασυντάξει το αρχικό μήνυμα. Πλέον ο κάθε χρήστης μπορούσε να στέλνει μηνύματα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σίγουρος για την ασφάλειά τους. Ακόμη κι αν κάποιος υπέκλεπτε το μήνυμα, μόνο αν διέθετε το κλειδί μπορούσε να το αποκωδικοποιήσει. Οι άνθρωποι της NSA αισθάνθηκαν αμέσως την πίεση. Οι κώδικες που καλούνταν να αντιμετωπίσουν δεν ήταν πλέον απλοί κώδικες αντικατάστασης που μπορούσε να σπάσει κανείς χρησιμοποιώντας μολύβι και χαρτί μιλιμετρέ· ήταν κλειδιά δημιουργημένα από υπολογιστές με τη χρήση αρχών της θεωρίας του χάους και πολλαπλών συμβολικών αλφαβήτων προκειμένου να μετατρέψουν τα μηνύματα σε φαινομενικά άλυτες, τυχαίες σειρές χαρακτήρων. Στην αρχή τα κλειδιά που χρησιμοποιούνταν ήταν αρκετά μικρά ώστε να μπορούν να τα «μαντέψουν» οι υπολογιστές της [31]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

NSA. Αν το κλειδί που γινόταν προσπάθεια να αποκωδικοποιηθεί διέθετε δέκα ψηφία, ένας υπολογιστής ήταν προγραμματισμένος να δοκιμάσει κάθε πιθανότητα ανάμεσα στο 0000000000 και το 9999999999. Αργά ή γρήγορα, ο υπολογιστής έβρισκε τη σωστή διάταξη. Αυτή η μέθοδος αλλεπάλληλων δοκιμών έγινε γνωστή ως βίαιη επίθεση – ή, στην κοινή γλώσσα της ηλεκτρονικής κοινότητας, brute force attack. Ήταν χρονοβόρα, όμως από μαθηματικής άποψης απέδιδε εγγυημένα αποτελέσματα. Καθώς ο κόσμος άρχισε να αντιλαμβάνεται τη δύναμη αυτής της μεθόδου κρυπτανάλυσης, τα κλειδιά γίνονταν όλο και μεγαλύτερα. Ο απαιτούμενος χρόνος υπολογισμού προκειμένου να μαντέψει κανείς το σωστό κλειδί αυξήθηκε, κι από εβδομάδες έγινε μήνες και τελικά χρόνια. Μέχρι τη δεκαετία του ’90 τα pass-keys είχαν ξεπεράσει τους πενήντα χαρακτήρες και χρησιμοποιούσαν και τους 256 χαρακτήρες –γράμματα, αριθμούς και σύμβολα– του κώδικα ASCII. Ο αριθμός των πιθανών συνδυασμών προσέγγιζε το 10120 – δηλαδή 1 με 120 μηδενικά πίσω του. Το να μαντέψει ένας υπολογιστής το σωστό συνδυασμό μαθηματικά είχε τις ίδιες πιθανότητες με το να διαλέξει το σωστό κόκκο άμμου από μια παραλία πέντε χιλιομέτρων. Υπολογίστηκε ότι ο ταχύτερος υπολογιστής της NSA, ο άκρως απόρρητος Cray/Josephson II, θα χρειαζόταν πάνω από δεκαεννιά χρόνια για να εκτελέσει μια επιτυχημένη βίαιη επίθεση σε ένα τυπικό εξηντατετράμπιτο κλειδί. Φυσικά, όταν πια ο υπολογιστής κατόρθωνε να μαντέψει το κλειδί και να σπάσει τον κώδικα, το περιεχόμενο του μηνύματος δε θα είχε πλέον καμία σημασία. Παραδομένη στο έλεος ενός πληροφοριακού μπλακάουτ, η NSA προώθησε μια άκρως απόρρητη οδηγία, η οποία μάλιστα εγκρίθηκε από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Έχοντας λάβει ομοσπονδιακά κονδύλια ως ενίσχυση και μια εν λευκώ εντολή να πράξει οτιδήποτε κρινόταν αναγκαίο προκειμένου να λύσει το πρόβλημα, η NSA επιδόθηκε σε μια προσπάθεια να κάνει το αδύνατο δυνατό: να κατασκευάσει την πρώτη συσκευή καθολικής αποκρυπτογράφησης στον πλανήτη.

[32]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Παρά την εκπεφρασμένη άποψη πολλών μηχανικών ότι ο νεοπροταθείς υπολογιστής κρυπτανάλυσης ήταν αδύνατο να κατασκευαστεί, η NSA κινήθηκε βάσει αυτού που αποτελεί τρόπο ζωής των ανθρώπων της: τα πάντα είναι εφικτά. Το ανέφικτο απλώς παίρνει περισσότερο χρόνο. Χρειάστηκαν πέντε χρόνια, πεντακόσιες χιλιάδες ανθρωποώρες και 1,9 δισεκατομμύριο δολάρια για να αποδείξει η NSA για μία ακόμη φορά ακριβώς αυτό. Ο τελευταίος από τους τρία εκατομμύρια επεξεργαστές σε μέγεθος γραμματοσήμου τοποθετήθηκε με το χέρι, ολοκληρώθηκε ο τελικός εσωτερικός προγραμματισμός και το κεραμικό περίβλημα σφραγίστηκε. Το TRANSLTR είχε γεννηθεί. Παρότι οι μυστικοί εσωτερικοί μηχανισμοί του TRANSLTR ήταν αποτέλεσμα σκέψης πολλών διαφορετικών ανθρώπων και δεν υπήρχε ένα άτομο που να τους κατανοούσε όλους πλήρως, η βασική τους αρχή ήταν απλή: πολλοί μαζί σηκώνουν και το βαρύτερο φορτίο. Οι τρία εκατομμύρια επεξεργαστές θα λειτουργούσαν παράλληλα, μετρώντας αυξητικά με ασύλληπτη ταχύτητα, δοκιμάζοντας κάθε νέο συνδυασμό όσο θα προχωρούσαν. Υπήρχε έτσι η ελπίδα ότι ακόμη και κώδικες με κολοσσιαία κλειδιά δε θα ήταν ασφαλείς στην επιμονή του TRANSLTR. Αυτό το τεχνολογικό αριστούργημα, αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, θα αξιοποιούσε τη δύναμη της παράλληλης επεξεργασίας καθώς και την πρόοδο που συντελούνταν με άκρα μυστικότητα στην αξιολόγηση καθαρού κειμένου προκειμένου να μαντεύει τα κλειδιά και να σπάει τους κώδικες. Θα αντλούσε τη δύναμή του όχι μόνο από τον εντυπωσιακό αριθμό των επεξεργαστών που διέθετε, αλλά κι από νέες εξελίξεις στον τομέα της κβαντικής υπολογιστικής, μιας νέας τεχνολογίας η οποία επέτρεπε την αποθήκευση πληροφοριών σε κβαντομηχανική κατάσταση και όχι αποκλειστικά ως δυαδικών δεδομένων. Η στιγμή της αλήθειας ήρθε ένα πρωινό του Οκτωβρίου, με τον αέρα έξω να λυσσομανά. Η πρώτη ζωντανή δοκιμή. Παρότι δεν ήταν βέβαιο το πόσο γρήγορο θα αποδεικνυόταν το μηχάνημα, οι μηχανικοί συμφωνούσαν σε ένα σημείο: εφόσον όλοι οι [33]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

επεξεργαστές λειτουργούσαν παράλληλα, το TRANSLTR θα ήταν ισχυρό. Το ερώτημα ήταν πόσο ισχυρό. Η απάντηση ήρθε δώδεκα λεπτά αργότερα. Οι λιγοστοί άνθρωποι που παρακολουθούσαν υποδέχτηκαν με εμβρόντητη σιωπή το χαρτί που βγήκε από την έξοδο του εκτυπωτή και το οποίο περιείχε το κείμενο σε απλή γλώσσα: το σπασμένο κώδικα. ΤΟ TRANSLTR είχε εντοπίσει ένα κλειδί εξήντα τεσσάρων χαρακτήρων σε κάτι περισσότερο από δέκα λεπτά, σχεδόν ένα εκατομμύριο φορές γρηγορότερα από τις δύο δεκαετίες που θα χρειαζόταν ο δεύτερος ταχύτερος υπολογιστής της NSA. Υπό την καθοδήγηση του αναπληρωτή διευθυντή επιχειρήσεων, του πλωτάρχη Τρέβορ Τ. Στράθμορ, η Διεύθυνση Παραγωγής της NSA είχε θριαμβεύσει. Το TRANSLTR πέρασε το τεστ με απόλυτη επιτυχία. Προκειμένου να κρατηθεί μυστικό αυτό τους το επίτευγμα, ο πλωτάρχης Στράθμορ άφησε αμέσως να διαρρεύσουν πληροφορίες ότι το πρόγραμμα είχε αποτύχει πλήρως. Η όλη κινητικότητα που σημειωνόταν στον Τομέα Κρυπτογραφίας υποτίθεται ότι ήταν μια προσπάθεια να περισωθεί κάτι από ένα φιάσκο της τάξης των δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μόνο άτομα στα υψηλά κλιμάκια της NSA γνώριζαν την αλήθεια: το TRANSLTR έσπαγε εκατοντάδες κώδικες σε καθημερινή βάση. Μια και στον κόσμο κυριαρχούσε η εντύπωση ότι τα κωδικοποιημένα από υπολογιστή μηνύματα ήταν απόλυτα προστατευμένα από υποκλοπές –ακόμη κι από την πανίσχυρη NSA–, τα μυστικά άρχισαν να συρρέουν. Βαρόνοι των ναρκωτικών, τρομοκράτες και απατεώνες, φοβούμενοι ότι οι τηλεφωνικές τους συνδιαλέξεις μέσω κινητών θα υποκλέπτονταν, στρέφονταν στο συναρπαστικό νέο μέσο των κωδικοποιημένων ηλεκτρονικών μηνυμάτων για να έχουν άμεση επικοινωνία με συνεργάτες τους σε κάθε γωνιά του κόσμου. Ποτέ πια δε θα χρειαζόταν να σταθούν ενώπιον ενόρκων ακούγοντας τη φωνή τους να βγαίνει από κάποια κασέτα, απόδειξη κάποιας από καιρό ξεχασμένης τηλεφωνικής συνομιλίας που είχε υποκλαπεί από τους δορυφόρους της NSA καθώς ταξίδευε στα κύματα αέρος. Πρώτη φορά ήταν τόσο εύκολη η συλλογή πληροφοριών. Οι κώδικες που υπέκλεπτε η NSA εισάγονταν στο TRANSLTR με τη [34]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μορφή τελείως ακατάληπτων σειρών από χαρακτήρες και λίγα λεπτά αργότερα επέστρεφαν ως πλήρως κατανοητά, απλά κείμενα. Τέλος λοιπόν στα μυστικά. Οι άνθρωποι της NSA, προκειμένου να πείσουν τους πάντες για την ανικανότητά τους, ζητούσαν επίμονα να απαγορευτεί η ανάπτυξη κάθε νέου λογισμικού κρυπτογράφησης, ισχυριζόμενοι ότι το λογισμικό αυτό τους έδενε τα χέρια και καθιστούσε αδύνατη τη δίωξη και τη σύλληψη εγκληματιών από τις Αρχές. Οι υπέρμαχοι των ατομικών δικαιωμάτων πανηγύριζαν, τονίζοντας μετ’ επιτάσεως ότι σε κάθε περίπτωση η NSA δε δικαιούται να διαβάζει την αλληλογραφία τους. Η παραγωγή λογισμικού κρυπτογράφησης συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς. Η NSA είχε χάσει τη μάχη – ακριβώς όπως το είχε σχεδιάσει. Σύσσωμη η παγκόσμια ηλεκτρονική κοινότητα είχε εξαπατηθεί... ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε αρχικά.

5

«ΜA ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΕΙ ΟΛΟΙ;» αναρωτήθηκε η Σούζαν διασχίζοντας το δάπεδο του έρημου τομέα της. Κάτι επείγον. Παρότι τα περισσότερα τμήματα της NSA λειτουργούσαν κανονικά με το απαιτούμενο προσωπικό εφτά μέρες την εβδομάδα, στον Τομέα Κρυπτογραφίας επικρατούσε συνήθως ησυχία τα Σάββατα. ΟΙ κρυπτογράφοι μαθηματικοί ήταν από τη φύση τους εργασιομανείς που ζούσαν διαρκώς κάτω από πίεση· έτσι υπήρχε ένας άγραφος κανόνας να μην εργάζονται τα Σάββατα εκτός κι αν παρίστατο έκτακτη ανάγκη. Οι κρυπταναλυτές ήταν εξαιρετικά πολύτιμες μονάδες στην NSA για να ρισκάρει η υπηρεσία να τους χάσει από υπερκόπωση. Καθώς η Σούζαν προχωρούσε προς τα μέσα, το TRANSLTR ορθωνόταν επιβλητικό στα δεξιά της. Εκείνη τη μέρα το βουητό των γεννητριών, οχτώ επίπεδα πιο κάτω, ακουγόταν ασυνήθιστα δυσοίωνο. Της Σούζαν ποτέ δεν της άρεσε να βρίσκεται σ’ εκείνο το χώρο σε ώρες εκτός γραφείου. Ένιωθε σαν να ήταν παγιδευμένη μόνη της σε ένα κλουβί μαζί με ένα θεόρατο φουτουριστικό τέ[35]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ρας. Άνοιξε το βήμα της και κατευθύνθηκε προς το γραφείο του πλωτάρχη. Το γυάλινο κουβούκλιο μέσα στο οποίο εργαζόταν ο Στράθμορ και το οποίο πειραχτικά έλεγαν Γυάλα για Ψάρια, εξαιτίας της όψης του όταν οι κουρτίνες ήταν τραβηγμένες, βρισκόταν ψηλά στο τέρμα μιας σκάλας σε έναν από τους μαύρους τοίχους του τομέα. Έτσι όπως η Σούζαν ανέβαινε στα μεταλλικά σκαλοπάτια, έστρεψε το βλέμμα της προς τα πάνω, στη χοντρή δρύινη πόρτα του Στράθμορ. Πάνω της υπήρχε το έμβλημα της NSA – ένας αγέρωχος αετός που είχε γραπώσει αποφασιστικά στα νύχια του ένα παμπάλαιο πασπαρτού. Πίσω από εκείνη την πόρτα περίμενε ένας από τους σπουδαιότερους ανθρώπους που είχε γνωρίσει στη ζωή της. Ο πλωτάρχης Στράθμορ, ο πενηνταεξάχρονος αναπληρωτής διευθυντής επιχειρήσεων, ήταν σαν πατέρας για τη Σούζαν. Ήταν ο άνθρωπος που την είχε προσλάβει, εκείνος που την είχε βοηθήσει ώστε να κάνει την NSA σπίτι της. Όταν η Σούζαν εντάχθηκε στην υπηρεσία, πάνω από δέκα χρόνια πριν, ο Στράθμορ ήταν επικεφαλής του Τομέα Ανάπτυξης Κρυπτογραφίας, του τμήματος όπου εκπαιδεύονταν οι νέοι κρυπτογράφοι... οι νέοι άντρες κρυπτογράφοι. Αν και ο Στράθμορ ουδέποτε ανέχτηκε τα καψόνια σε βάρος οποιουδήποτε, ήταν ιδιαίτερα προστατευτικός απέναντι στη μοναδική γυναίκα που είχε στην ομάδα του. Όταν κατηγορήθηκε για εύνοια προς το πρόσωπό της, απάντησε απλά λέγοντας την αλήθεια: η Σούζαν Φλέτσερ ήταν μία από τις ευφυέστερες νεοσύλλεκτες που είχε δει ποτέ του και δεν είχε καμία διάθεση να τη χάσει λόγω σεξουαλικής παρενόχλησης. Ένας από τους παλιούς κρυπτογράφου είχε την ατυχή έμπνευση να δοκιμάσει την αποφασιστικότητα του Στράθμορ. Ένα πρωί, τον πρώτο της χρόνο στη δουλειά, η Σούζαν πέρασε από το νέο καθιστικό των κρυπτογράφων για να πάρει κάτι χαρτιά. Καθώς έφευγε, πρόσεξε μια φωτογραφία της αναρτημένη στον πίνακα ανακοινώσεων. Παραλίγο να λιποθυμήσει από την ντροπή. Η φωτογραφία την έδειχνε ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι να φορά μόνο το κιλοτάκι της.

[36]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Όπως αποδείχτηκε, κάποιος από τους κρυπτογράφους είχε σκανάρει ηλεκτρονικά μια φωτογραφία από ένα πορνογραφικό περιοδικό και είχε ενώσει το κεφάλι της Σούζαν με το σώμα μιας άλλης γυναίκας. Το αποτέλεσμα ήταν μάλλον πειστικό. Δυστυχώς για τον εμπνευστή αυτής της κακόγουστης φάρσας, ο πλωτάρχης Στράθμορ δε βρήκε καθόλου αστείο το περιστατικό. Δύο ώρες αργότερα, δόθηκε στο προσωπικό η ακόλουθη ανακοίνωση: Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΡΛ ΟΣΤΙΝ ΛΥΘΗΚΕ ΛΟΓΩ ΑΝΑΡΜΟΣΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ. Από εκείνη τη μέρα και μετά κανείς δεν τόλμησε να την πειράξει. Η Σούζαν Φλέτσερ ήταν το χρυσό κορίτσι του πλωτάρχη Στράθμορ. Ωστόσο οι νεαροί κρυπτογράφοι που εργάζονταν για τον Στράθμορ δεν ήταν οι μόνοι που έμαθαν να τον σέβονται. Από την αρχή της σταδιοδρομίας του ο Στράθμορ έκανε αισθητή την παρουσία του στους προϊσταμένους του προτείνοντας μια σειρά ανορθόδοξων και άκρως επιτηρημένων επιχειρήσεων συλλογής πληροφοριών. Όσο ανέβαινε ια σκαλοπάτια στην ιερατεία της υπηρεσίας, ο Τρέβορ Στράθμορ έγινε γνωστός για τις πειστικές, ουσιαστικές αναλύσεις του πάνω σε ιδιαίτερα πολυσύνθετες καταστάσεις. Έδειχνε να διαθέτει μια απίστευτη ικανότητα να βλέπει πέρα από το πλέγμα των ηθικών περιπλοκών που συνόδευε τις δύσκολες αποφάσεις που καλούνταν να πάρει η NSA και να δρα χωρίς ενοχές με στόχο το κοινό καλό. Κανείς δεν αμφέβαλλε ότι ο Στράθμορ αγαπούσε την πατρίδα του. Οι συνάδελφοί του τον γνώριζαν ως πατριώτη και οραματιστή... έναν έντιμο άνθρωπο που κινούνταν σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούσε το ψέμα. Το διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την ένταξη της Σούζαν στην NSA η καριέρα του Στράθμορ γνώρισε αλματώδη εξέλιξη και από επικεφαλής του Τομέα Ανάπτυξης Κρυπτογραφίας είχε γίνει ο δεύτερος τη τάξει αξιωματούχος της υπηρεσίας. Ο μόνος άνθρωπος πλέον που βρισκόταν ψηλότερα από τον πλωτάρχη [37]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Στράθμορ ήταν ο αρχηγός του Παλατιού των Γρίφων, ο διευθυντής Λίλαντ Φοντέιν, το όνομα του οποίου ήταν σχεδόν συνώνυμο του μύθου, καθώς ουδέποτε εμφανιζόταν, περιστασιακά ακουγόταν και μονίμως έσπερνε το φόβο. Οι απόψεις των Φοντέιν και Στράθμορ σπανίως ταυτίζονταν και οι συναντήσεις των δύο αντρών θύμιζαν σύγκρουση τιτάνων. Ο Φοντέιν ήταν ένας θρύλος, όμως αυτό δε φαινόταν να απασχολεί τον Στράθμορ. Παρουσίαζε τις ιδέες του στο διευθυντή με την αυτοσυγκράτηση που δείχνει ένας μποξέρ στο ρινγκ. Ούτε ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών δεν τολμούσε να αμφισβητήσει τον Φοντέιν με τον τρόπο που το έκανε ο Στράθμορ. Κάτι τέτοιο απαιτούσε πολιτική ασυλία ή, στην περίπτωση του Στράθμορ, παντελή αδιαφορία για το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος. Η Σούζαν έφτασε στην κορυφή της σκάλας. Πριν προλάβει να χτυπήσει, ακούστηκε ο χαρακτηριστικός βόμβος από την ηλεκτρονική κλειδαριά της πόρτας του Στράθμορ. Η πόρτα άνοιξε και ο πλωτάρχης τής έκανε νόημα να περάσει μέσα. «Σ’ ευχαριστώ που ήρθες, Σούζαν. Σου χρωστώ χάρη». «Μην το συζητάτε». Του χαμογέλασε και κάθισε απέναντί του. Ο Στράθμορ ήταν ένας ψηλός, δεμένος, μακρυκάνης άντρας με αδρά χαρακτηριστικά στο πρόσωπο που κατόρθωναν να κρύβουν την ψυχρή, ρεαλιστική οπτική του καθώς και τον απαιτητικό του χαρακτήρα, που δε συμβιβαζόταν με τίποτε λιγότερο από το τέλειο. Τα γκρίζα μάτια του συνήθως φανέρωναν αυτοπεποίθηση και σύνεση, αποτέλεσμα πολυετούς πείρας, σήμερα όμως έμοιαζαν ταραγμένα, ανήσυχα. «Δείχνετε κουρασμένος», είπε η Σούζαν. «Δεν είμαι στα καλύτερά μου», αναστέναξε ο Στράθμορ. Και λίγα λες, σκέφτηκε η υφισταμένη του. Ο Στράθμορ φαινόταν χειρότερα από κάθε άλλη φορά που τον είχε δει η Σούζαν. Τα αδύνατα γκρίζα μαλλιά του ήταν ξεχτένιστα και, παρότι το κλιματιστικό είχε ρίξει αισθητά τη θερμοκρασία στο δωμάτιο, στο μέτωπό του σχηματίζονταν κόμποι ιδρώτα. Σαν να είχε κοιμηθεί με το κοστούμι του, τόσο ταλαιπωρημένος [38]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

φαινόταν. Καθόταν στην καρέκλα του σ’ ένα μοντέρνο γραφείο γεμάτο χαρτιά εκτυπωμένα από υπολογιστή, ενώ στη μια του άκρη υπήρχαν δύο πτυσσόμενες θέσεις για πληκτρολόγια και μία οθόνη υπολογιστή. Έτσι όπως ήταν τοποθετημένο το έπιπλο, στο κέντρο του γυάλινου θαλάμου με τις κουρτίνες τραβηγμένες, θύμιζε πιλοτήριο εξωγήινου αεροσκάφους. «Δύσκολη εβδομάδα;» τον ρώτησε. Ο Στράθμορ ανασήκωσε τους ώμους του. «Τα συνηθισμένα. Το EFF έχει πέσει πάλι να με φάει, με αφορμή το δικαίωμα στο απόρρητο της αλληλογραφίας των πολιτών». Η Σούζαν γέλασε με νόημα. ΤΟ EFF, το Ίδρυμα Ηλεκτρονικών Συνόρων, ήταν ένας παγκόσμιος συνασπισμός χρηστών ηλεκτρονικών υπολογιστών οι οποίοι είχαν ιδρύσει μια ισχυρή ένωση προάσπισης των ατομικών δικαιωμάτων με στόχο την υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου στο Διαδίκτυο και την ενημέρωση των υπολοίπων σχετικά με το ότι ισχύει και από τι κινδυνεύουν όσοι κινούνται και ζουν στον ηλεκτρονικό κόσμο. Τα μέλη του ασκούσαν πιέσεις επί μονίμου βάσεως ενάντια σε αυτό που θεωρούσαν «οργουελικές δυνατότητες παρακολούθησης και υποκλοπών από την πλευρά των κυβερνητικών υπηρεσιών» και ιδίως της NSA. Το EFF είχε εξελιχθεί σε μόνιμο μπελά για τον Στράθμορ. «Δε μου φαίνεται ασυνήθιστη εξέλιξη», παρατήρησε η Σούζαν. «Τι είναι αυτό λοιπόν που σας έκανε να μου ζητήσετε να αφήσω την μπανιέρα μου και να έρθω εδώ;» Ο Στράθμορ έμεινε για λίγο σιωπηλός, αγγίζοντας αφηρημένα με τις άκρες των δαχτύλων του την ιχνόσφαιρα που ήταν ενσωματωμένη στην επιφάνεια του γραφείου του. Μετά από μια παρατεταμένη σιωπή, κοίταξε τη Σούζαν στα μάτια και κράτησε το βλέμμα του καρφωμένο εκεί. «Ποιο είναι το μεγαλύτερο διάστημα που έχεις δει να χρειάζεται το TRANSLTR για να σπάσει έναν κώδικα;» Η ερώτηση αιφνιδίασε τελείως τη Σούζαν. Της φάνηκε εντελώς άστοχη. Με φώναξε σαββατιάτικα για να με ρωτήσει αυτό το πράγμα; «Να σας πω...» Δίστασε για λίγο. «Πριν από λίγους μήνες υποκλέψαμε ένα σήμα που του πήρε σχεδόν μία ώρα μέχρι να το [39]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

αποκρυπτογραφήσει, όμως το κλειδί ήταν απίστευτα μεγάλο δέκα χιλιάδες μπιτ ή κάτι τέτοιο». Ο Στράθμορ ρουθούνισε. «Μία ώρα, ε; Και τι έγινε με κάποια από τα κλειδιά που του δώσαμε, για να δοκιμάσουμε τα όριά του;» Η Σούζαν ανασήκωσε τους ώμους της. «Κοιτάξτε, αν υπολογίσουμε και τα διαγνωστικά προγράμματα, προφανώς χρειάστηκε περισσότερο». «Πόσο περισσότερο;» Η νεαρή γυναίκα δεν μπορούσε να φανταστεί πού ήθελε να καταλήξει ο Στράθμορ. «Κοιτάξτε, κύριε διευθυντά, δοκίμασα έναν αλγόριθμο τον περασμένο Μάρτιο με ένα κλειδί ενός εκατομμυρίου μπιτ χωρισμένο σε τμήματα. Δοκίμασα παράνομους βρόχους, κυτταρικά αυτόματα, τα πάντα. Το TRANSLTR κατάφερε να σπάσει τους κώδικες». «Πόσο χρόνο χρειάστηκε;» «Τρεις ώρες». Τα φρύδια του Στράθμορ υψώθηκαν. «Τρεις ώρες; Τόσο πολύ;» Η Σούζαν συνοφρυώθηκε, ελαφρώς προσβεβλημένη. Η δουλειά της τα τρία τελευταία χρόνια ήταν να ρυθμίζει στην εντέλεια τον πλέον απόρρητο υπολογιστή στον πλανήτη. Τα περισσότερα προγράμματα που έκαναν το TRANSLTR τόσο γρήγορο ήταν δικά της. Η εμφάνιση κλειδιού με ένα εκατομμύριο μπιτ ήταν κάθε άλλο παρά ρεαλιστικό σενάριο. «Ωραία», είπε ο Στράθμορ. «Άρα, ακόμη και σε ακραίες συνθήκες, το περισσότερο που κατάφερε ένας κώδικας να επιβιώσει μέσα στο TRANSLTR είναι περίπου τρεις ώρες;» Η Σούζαν κούνησε το κεφάλι της καταφατικά. «Ναι. Πάνω κάτω». Ο άντρας έκανε μια παύση, σαν να φοβόταν ότι θα έλεγε κάτι που ίσως το μετάνιωνε. Τελικά γύρισε και την κοίταξε. «Το TRANSLTR συνάντησε κάτι...» Σταμάτησε. Η Σούζαν περίμενε να συνεχίσει. Τελικά δεν άντεξε και ρώτησε η ίδια: «Περισσότερο από τρεις ώρες;» Ο Στράθμορ έγνεψε καταφατικά. [40]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Εκείνη δε φάνηκε να προβληματίζεται. «Είναι κάποιο νέο διαγνωστικό πρόγραμμα; Κάτι που έστειλε ο Τομέας Ασφάλειας Συστημάτων;» Ο Στράθμορ κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. «Πρόκειται για εξωτερικό αρχείο». Η Σούζαν περίμενε να ακούσει το συνομιλητή της να της λέει ότι απλώς τη δοκίμαζε, όμως ο Στράθμορ άφησε τη φράση του εκεί. «Εξωτερικό αρχείο; Αστειεύεστε, έτσι;» τον ρώτησε. «Μακάρι να αστειευόμουν. Χτες το βράδυ, γύρω στις έντεκα και μισή, πέρασα το αρχείο στο σύστημα. Ο κώδικας ακόμη δεν έχει σπάσει». Η κοπέλα έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Κοίταξε το ρολόι της και στράφηκε ξανά στον Στράθμορ. «Συνεχίζει ακόμη; Πάνω από δεκαπέντε ώρες;» Ο διευθυντής της έγειρε προς τα εμπρός και έστρεψε την οθόνη προς το μέρος της. Η οθόνη ήταν μαύρη εκτός από ένα μικρό κίτρινο πλαίσιο κειμένου που αναβόσβηνε στο κέντρο. ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ: 15:09:33 ΑΝΑΜΟΝΗ ΚΛΕΙΔΙΟΥ: ................. Η Σούζαν κοιτούσε άναυδη την οθόνη. Το μήνυμα έλεγε ότι το TRANSLTR επεξεργαζόταν έναν και μόνο κώδικα πάνω από δεκαπέντε ώρες. Γνώριζε ότι οι επεξεργαστές του υπολογιστή δοκίμαζαν τριάντα εκατομμύρια κλειδιά το δευτερόλεπτο – εκατό δισεκατομμύρια ανά ώρα. Εφόσον το TRANSLTR συνέχιζε να μετράει, αυτό σήμαινε ότι το κλειδί πρέπει να ήταν τεράστιο, πάνω από δέκα δισεκατομμύρια ψηφία. Ήταν τελείως αδιανόητο. «Είναι αδύνατο!» είπε εμφατικά. «Κοιτάξατε μήπως το σύστημα έχει δώσει σήμα σφάλματος; Ίσως το TRANSLTR να εντόπισε κάποια δυσλειτουργία και...» «Η επεξεργασία προχωρά χωρίς κανένα πρόβλημα». «Μα τότε το κλειδί πρέπει να είναι τεράστιο!»

[41]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Στράθμορ έγνεψε αρνητικά. «Είναι ένας τυπικός αλγόριθμος που διατίθεται στην αγορά. Φαντάζομαι ότι έχει κάποιο εξηντατετράμπιτο κλειδί». Απορημένη, η Σούζαν κοίταξε από το τζάμι το TRANSLTR. Από την πείρα της ήξερε ότι ο υπερυπολογιστής μπορούσε να εντοπίσει ένα εξηντατετράμπιτο κλειδί σε λιγότερο από δέκα λεπτά. «Κάποια εξήγηση πρέπει να υπάρχει». Ο Στράθμορ έγνεψε καταφατικά. «Υπάρχει. Δε θα σου αρέσει». Τον κοίταξε ανήσυχη. «Παρουσίασε πρόβλημα λειτουργίας το TRANSLTR;» «Το ΤRANSLTR λειτουργεί άψογα». «Κολλήσαμε κανένα ιό;» Ο Στράθμορ έγνεψε ξανά αρνητικά. «Δεν επρόκειτο για ιό. Άκουσέ με». Η κοπέλα είχε μείνει εμβρόντητη. Το TRANSLTR ποτέ δεν είχε συναντήσει κώδικα που να μην μπορούσε να τον σπάσει σε λιγότερο από μία ώρα. Συνήθως το τελικό κείμενο εκτυπωνόταν στο γραφείο του Στράθμορ μέσα σε λίγα λεπτά. Έριξε μια ματιά στον ταχύτατο εκτυπωτή πίσω από το γραφείο του προϊσταμένου της. Ήταν άδειος. «Σούζαν», είπε ήρεμα ο Στράθμορ. «Στην αρχή θα δυσκολευτείς να δεχτείς αυτό που θα σου πω, όμως άκουσέ με για λίγο». Δάγκωσε το χείλι του. «Αυτός ο κώδικας που επεξεργάζεται το TRANSLTR... είναι μοναδικός. Δε μοιάζει με κανέναν άλλο απ’ αυτούς που έχουμε συναντήσει ως τώρα». Έκανε μια παύση, σαν να του ήταν δύσκολο να προφέρει τις λέξεις. «Ο κώδικας αυτός είναι απροσπέλαστος». Τον κοίταξε με μάτια γουρλωμένα και παραλίγο να ξεσπάσει σε γέλια. Απροσπέλαστος; Τι πάει να πει αυτό; Δεν υπήρχε απροσπέλαστος κώδικας· μερικοί κώδικες απαιτούν περισσότερο χρόνο για να σπάσουν από κάποιους άλλους, όμως κάθε κώδικας μπορούσε να σπάσει. Ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα το TRANSLTR θα μάντευε το σωστό κλειδί. «Συγνώμη, δεν κατάλαβα, τι είπατε;»

[42]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Ο κώδικας είναι απροσπέλαστος», επανέλαβε εκείνος με επίπεδη φωνή. Απροσπέλαστος; Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ένας άνθρωπος με εικοσιεφτάχρονη προϋπηρεσία στην ανάλυση κωδίκων είχε προφέρει αυτή τη λέξη. «Απροσπέλαστος, κύριε διευθυντά;» είπε ανήσυχη. «Και η Αρχή του Μπεργκόφσκι;» Η Σούζαν είχε μάθει την Αρχή του Μπεργκόφσκι στο ξεκίνημα της σταδιοδρομίας της. Αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της τεχνολογίας της βίαιης επίθεσης. Παράλληλα, είχε εμπνεύσει τον Στράθμορ να κατασκευάσει το TRANSLTR. Η αρχή δήλωνε ρητά ότι, εφόσον ένας υπολογιστής δοκίμαζε επαρκή αριθμό κλειδιών, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα ανακάλυπτε το σωστό. Η ασφάλεια ενός κώδικα δε στηριζόταν στο ότι ήταν αδύνατο να ανακαλυφθεί το κλειδί του, αλλά στο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δε διέθεταν τον εξοπλισμό ή το χρόνο για να το επιχειρήσουν. Ο Στράθμορ έγνεψε αρνητικά. «Αυτός ο κώδικας είναι διαφορετικός». «Διαφορετικός;» Η Σούζαν τον κοίταξε λοξά. Είναι μαθηματικά αδύνατη η ύπαρξη απροσπέλαστου κώδικα. Το ξέρει αυτό! Ο Στράθμορ πέρασε την παλάμη του πάνω από το ιδρωμένο κρανίο του. «Ο κώδικας αυτός προέκυψε από έναν ολοκαίνουριο αλγόριθμο κρυπτογράφησης, έναν αλγόριθμο που πρώτη φορά βλέπουμε». Τώρα η Σούζαν ήταν ακόμη πιο δύσπιστη. Οι αλγόριθμοι κρυπτογράφησης ήταν απλώς μαθηματικές φόρμουλες, «συνταγές» για τη μετατροπή κειμένων σε κώδικες. Μαθηματικοί και προγραμματιστές δημιουργούσαν νέους αλγορίθμους σε καθημερινή βάση. Στην αγορά κυκλοφορούσαν εκατοντάδες τέτοιοι – PGP, Diffie-Hellman, ZIP, IDEA, El Gamal. Το TRANSLTR έσπαγε καθημερινά κώδικες που δημιουργούνταν από αυτούς τους αλγορίθμους χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Το TRANSLTR έβλεπε όλους τους κώδικες με πανομοιότυπο τρόπο, ανεξάρτητα από το ποιος αλγόριθμος τους είχε δημιουργήσει. «Δεν καταλαβαίνω», του είπε. «Δε μιλάμε για την αντιστροφή κάποιας πολύπλοκης λειτουργίας, μιλάμε για βίαιη επίθεση. Δεν [43]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

έχει σημασία αν πρόκειται για το PGP, το Lucifer ή το DSA. Ο αλγόριθμος δημιουργεί ένα κλειδί που θεωρεί ότι είναι ασφαλές και το TRANSLTR συνεχίζει να μαντεύει μέχρι να το βρει». Στην απάντηση του Στράθμορ αποτυπωνόταν ο υπομονετικός τόνος ενός καλού δασκάλου. «Ναι, Σούζαν, το TRANSLTR πάντοτε θα βρίσκει το κλειδί, ακόμη κι αν είναι τεράστιο». Έκανε μια μεγάλη παύση. «Εκτός κι αν...» Η Σούζαν θέλησε να παρέμβει, όμως ήταν φανερό ότι ο Στράθμορ ετοιμαζόταν να ρίξει τη βόμβα που έκρυβε τόση ώρα. Εκτός κι αν τι; «Εκτός κι αν ο υπολογιστής δεν καταλάβει πότε έσπασε τον κώδικα». Η Σούζαν παραλίγο να πέσει από την καρέκλα της. «Τι πράγμα;» «Εκτός κι αν ο υπολογιστής μαντέψει το σωστό κλειδί, αλλά αντί να σταματήσει, συνεχίζει τη διαδικασία επειδή δεν καταλαβαίνει ότι έχει ήδη βρει το σωστό κλειδί». Ο Στράθμορ έδειχνε απελπισμένος. «Νομίζω ότι ο αλγόριθμος αυτός διαθέτει κυλιόμενο καθαρό κείμενο». Η Σούζαν ένιωσε την ανάσα της να κόβεται. Η σκέψη για τη δημιουργία μιας λειτουργίας κυλιόμενου καθαρού κειμένου προτάθηκε για πρώτη φορά σε μια μελέτη γνωστή μόνο σε κάποιους επαΐοντες που δημοσιεύτηκε το 1987 από έναν Ούγγρο μαθηματικό ονόματι Γιόζεφ Χάρνε. Επειδή οι υπολογιστές που ήταν προγραμματισμένοι για βίαιη επίθεση έσπαγαν τους κώδικες εξετάζοντας το καθαρό κείμενο για προσδιορίσιμα λεκτικά μοτίβα, ο Χάρνε πρότεινε έναν αλγόριθμο κρυπτογράφησης ο οποίος, εκτός από τη λειτουργία της κρυπτογράφησης, μετέθετε το αποκρυπτογραφημένο καθαρό κείμενο σε μια μεταβλητή χρόνου. Θεωρητικά, η αέναη μετάλλαξη θα διασφάλιζε ότι ο υπολογιστής μέσω του οποίου θα επιχειρούνταν η αποκρυπτογράφηση δε θα εντόπιζε ποτέ αναγνωρίσιμα λεκτικά μοτίβα και επομένως δε θα καταλάβαινε πότε είχε βρει το κατάλληλο κλειδί. Η όλη σύλληψη αυτής της ιδέας θύμιζε τη θεωρία για τον αποικισμό του Άρη, με την έννοια ότι είχε μεν κάποια βάση σε θεωρητικό επίπεδο, όμως για την ώρα ξεπερνούσε κατά πολύ τις ανθρώπινες δυνατότητες. [44]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Πού το βρήκατε αυτό το πράγμα;» τον ρώτησε επιτακτικά. Ο πλωτάρχης πρόφερε αργά την απάντησή του. «Το έγραψε ένας ιδιώτης προγραμματιστής». «Τι πράγμα;» Η Σούζαν σωριάστηκε στην καρέκλα της. «Έχουμε τους καλύτερους προγραμματιστές στον κόσμο εδώ, στην υπηρεσία! Τόσοι άνθρωποι συνεργαζόμαστε και δεν έχουμε καν πλησιάσει τον τρόπο για να συντάξουμε λειτουργία κυλιόμενου καθαρού κειμένου. Θέλετε να μου πείτε ότι κάποιος χαβαλές μ’ έναν υπολογιστή του εμπορίου κατάφερε να το κάνει;» Ο Στράθμορ χαμήλωσε τη φωνή του σε μια εμφανή απόπειρα να την ηρεμήσει. «Δε θα τον αποκαλούσα χαβαλέ». Η Σούζαν δεν τον άκουγε. Ήταν πεπεισμένη ότι έπρεπε να υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση: κάποια δυσλειτουργία, έστω κάποιος ιός. Οποιαδήποτε εκδοχή θα ήταν πιθανότερη από την ύπαρξη ενός απροσπέλαστου κώδικα. Ο Στράθμορ την κοίταξε σοβαρός κατάματα. «Ένας από τους μεγαλύτερους κρυπτογραφικούς εγκεφάλους δημιούργησε αυτό τον αλγόριθμο». Τώρα η Σούζαν ήταν πιο δύσπιστη από ποτέ. Οι μεγαλύτεροι κρυπτογραφικοί εγκέφαλοι εργάζονταν στον τομέα της NSA του οποίου η ίδια προΐστατο και σίγουρα δε θα της ξέφευγε η εμφάνιση ενός τέτοιου αλγορίθμου. «Ποιος;» ρώτησε επιτακτικά. «Είμαι βέβαιος ότι μπορείς να μαντέψεις την ταυτότητά του», είπε ο Στράθμορ. «Δεν τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την NSA». «Μάλιστα, πολύ που με βοηθάει αυτό!» του γύρισε σαρκαστικά. «Εργάστηκε πάνω στο πρόγραμμα TRANSLTR. Παρέβη τους κανόνες. Παραλίγο να προκαλέσει διαρροή πληροφοριών σε εφιαλτικές διαστάσεις. Τον απέλασα». Η Σούζαν τον κοίταξε απορημένη για μια στιγμή και αμέσως μετά χλόμιασε. «Θεέ μου...» Ο Στράθμορ έγνεψε καταφατικά. «Όλη τη χρονιά κοκορεύεται ότι δημιούργησε έναν αλγόριθμο που αντιστέκεται σε τεχνικές βίαιης επίθεσης».

[45]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Μ-μ-μα...» ψέλλισε η Σούζαν. «Μα νόμιζα ότι μπλοφάριζε. Τα κατάφερε πραγματικά;» «Τα κατάφερε. Δημιούργησε τον απόλυτο απροσπέλαστο αλγόριθμο κρυπτογράφησης». Η Σούζαν έμεινε βουβή για αρκετή ώρα. «Μα... αυτό σημαίνει ότι...» Ο Στράθμορ την κοίταζε κατάματα ανέκφραστος. «Ναι. Ο Ενσέι Τακάντο μόλις έκλεισε το TRANSLTR στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας».

6

ΠΑΡ’ ΟΤΙ Ο ΕΝΣΕΪ ΤΑΚΑΝΤΟ δεν είχε γεννηθεί όταν μαινόταν ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, μελέτησε επισταμένα καθετί σχετικό με αυτόν, και ιδιαίτερα τα γεγονότα που σφράγισαν τη συγκλονιστικότερη εξέλιξή του, όταν δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες του εξοντώθηκαν από την έκρηξη της πρώτης ατομικής βόμβας. Χιροσίμα, 8:15 π.μ., 6 Αυγούστου 1945 – μια αποτρόπαιη πράξη καταστροφής. Μια παράλογη επίδειξη δύναμης από μια χώρα που είχε ήδη κερδίσει τον πόλεμο. Ο Τακάντο τα είχε αποδεχτεί όλα αυτά. Αυτό όμως που ποτέ δε θα μπορούσε να δεχτεί ήταν ότι η βόμβα τού στέρησε τη δυνατότητα να γνωρίσει τη μητέρα του. Είχε πεθάνει πάνω στον τοκετό, εξαιτίας επιπλοκών που προκλήθηκαν από τη ραδιενέργεια στην οποία είχε εκτεθεί πριν από τόσα χρόνια. Το 1945, πριν γεννηθεί ο Ενσέι, η μητέρα του, όπως και πολλές φίλες της, πήγε στη Χιροσίμα προκειμένου να εργαστεί εθελοντικά στα κέντρα αντιμετώπισης εγκαυμάτων. Εκεί ήταν που έγινε μία από τους χιμπακούσα – τους ανθρώπους που προσβλήθηκαν από τη ραδιενέργεια. Δεκαεννιά χρόνια αργότερα, σε ηλικία τριάντα έξι ετών, καθώς κειτόταν στην αίθουσα τοκετού με εσωτερική αιμορραγία, ήξερε ότι επιτέλους ερχόταν ο θάνατος για εκείνη. Αυτό που δεν ήξερε ήταν ότι ο θάνατος θα της επέτρεπε να μη βιώσει την απόλυτη φρίκη: το μοναχοπαίδι της επρόκειτο να γεννηθεί παραμορφωμένο. [46]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο πατέρας του Ενσέι δεν αντίκρισε ποτέ το γιο του. Αλλόφρονας από την απώλεια της γυναίκας του και ντροπιασμένος από τον ερχομό στη ζωή ενός πλάσματος που οι νοσοκόμες τού είπαν ότι ήταν ένα μη αρτιμελές παιδί που πιθανότατα δε θα επιζούσε μέχρι να ξημερώσει, εξαφανίστηκε από το νοσοκομείο και δεν επέστρεψε ποτέ. Ο Ενσέι Τακάντο δόθηκε σε θετούς γονείς. Κάθε βράδυ ο μικρός Τακάντο κοιτούσε τα παραμορφωμένα δάχτυλα που κρατούσαν την νταρούμα, την κούκλα στην οποία τα μικρά Ιαπωνεζάκια κάνουν ευχές, και ορκιζόταν εκδίκηση. Εκδίκηση από τη χώρα που του στέρησε τη μητέρα του και ντρόπιασε τον πατέρα του σε σημείο να τον εγκαταλείψει. Αυτό που δεν ήξερε ήταν ότι η Μοίρα σύντομα θα μεσολαβούσε. Το Φεβρουάριο του δωδέκατου έτους της ζωής του Ενσέι ένας κατασκευαστής υπολογιστών στο Τόκιο τηλεφώνησε στους θετούς γονείς του και ρώτησε αν θα έδιναν την άδεια να συμμετάσχει το ανάπηρο αγοράκι τους σε μια ομάδα δοκιμής ενός νέου πληκτρολογίου που είχε αναπτύξει για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Η οικογένειά του συναίνεσε. Παρότι ο Ενσέι Τακάντο δεν είχε δει ως τότε υπολογιστή, ήταν λες και γνώριζε από ένστικτο πώς να τον χρησιμοποιεί. Ο υπολογιστής τού άνοιξε κόσμους που δεν είχε φανταστεί ποτέ του. Μέσα σε λίγο καιρό έγινε όλη του η ζωή. Μεγαλώνοντας, έδινε μαθήματα, έβγαλε χρήματα και τελικά εξασφάλισε μια υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Ντοσίσα. Σύντομα ο Ενσέι Τακάντο έγινε γνωστός σ’ όλο το Τόκιο ως φουγκούσα κισάι – η ανάπηρη ιδιοφυΐα. Κάποια στιγμή ο Τακάντο διάβασε για το Περλ Χάρμπορ και τα εγκλήματα πολέμου από την πλευρά της Ιαπωνίας. Το μίσος του για την Αμερική σιγά σιγά μετριάστηκε. Έγινε πιστός βουδιστής. Ξέχασε τον παιδικό του όρκο να εκδικηθεί. Η συγχώρεση ήταν ο μόνος δρόμος προς τη φώτιση. Στα είκοσί του χρόνια ο Ενσέι Τακάντο ήταν κάτι σαν είδωλο στους κύκλους των ανεξάρτητων προγραμματιστών. Η IBM τού πρόσφερε βίζα για να εργαστεί στην Αμερική και μια θέση στα γραφεία της στο Τέξας. Ο Τακάντο άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά. Τρία χρόνια αργότερα, είχε αφήσει την IBM, ζούσε στη [47]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Νέα Υόρκη και δημιουργούσε δικό του λογισμικό. Εκμεταλλευόταν το νέο κύμα ζήτησης για λογισμικό κρυπτογράφησης με δημόσιο κλειδί. Προγραμμάτιζε αλγορίθμους και έκανε ολόκληρη περιουσία. Όπως συνέβη και με πολλούς κορυφαίους δημιουργούς αλγορίθμων κρυπτογράφησης, ο Τακάντο κέντρισε το ενδιαφέρον της NSA. Ο ίδιος αντιλήφθηκε πόσο ειρωνική ήταν αυτή η εξέλιξη: του δινόταν η ευκαιρία να εργαστεί εκεί όπου χτυπούσε η καρδιά της κυβέρνησης, σε μια χώρα που κάποτε είχε ορκιστεί να μισεί. Αποφάσισε να πάει στη συνέντευξη. Οι όποιες τυχόν αμφιβολίες είχε εξαφανίστηκαν όταν συνάντησε τον πλωτάρχη Στράθμορ. Μίλησαν ανοιχτά για το παρελθόν του Τακάντο, την ενδεχόμενη εχθρότητα που μπορεί να αισθανόταν απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα σχέδιά του για το μέλλον. Ο Τακάντο πέρασε από ανιχνευτή ψεύδους καθώς και από μια σειρά εξονυχιστικών ψυχολογικών δοκιμασιών σε ένα χρονικό διάστημα πέντε εβδομάδων. Πέρασε όλα τα τεστ. Το μίσος του είχε αντικατασταθεί από την αφοσίωσή του στον Βούδα. Τέσσερις μήνες μετά ο Ενσέι Τακάντο πήγε να εργαστεί στον Τομέα Κρυπτογραφίας της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας. Παρά τις υψηλές του αποδοχές, ο Τακάντο πήγαινε στη δουλειά μ’ ένα μοτοποδήλατο και έφερνε φαγητό από το σπίτι, το οποίο και έτρωγε μόνος στο γραφείο του αντί να ακολουθεί τα υπόλοιπα μέλη του τομέα για ζουμερές μπριζόλες και εκλεκτή σούπα στο εστιατόριο. Οι άλλοι κρυπτογράφοι τον λάτρευαν. Ήταν ιδιοφυής, ο πιο δημιουργικός προγραμματιστής που είχαν γνωρίσει ως τότε. Ήταν ευγενικός και τίμιος, φιλήσυχος και άμεμπτος χαρακτήρας. Η ηθική ακεραιότητα είχε κορυφαία σημασία για εκείνον. Αυτός ήταν και ο λόγος που η απόλυσή του από την NSA καθώς και η επακόλουθη απέλασή του τον συγκλόνισαν τόσο πολύ. Ο Τακάντο, όπως και το υπόλοιπο προσωπικό του Τομέα Κρυπτογραφίας, εργαζόταν πάνω στο πρόγραμμα TRANSLTR θεωρώντας ότι, εφόσον το όλο εγχείρημα στεφόταν με επιτυχία, θα χρησιμοποιούνταν για την αποκωδικοποίηση μηνυμάτων ηλε[48]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

κτρονικού ταχυδρομείου μόνο σε περιπτώσεις που θα είχαν εγκριθεί εκ των προτέρων από το υπουργείο Δικαιοσύνης. Η χρήση του TRANSLTR από την NSA θα έπρεπε να υπόκειται σε έλεγχο, όπως ακριβώς το FBI χρειαζόταν άδεια από ομοσπονδιακό δικαστήριο για να παγιδεύσει μια τηλεφωνική γραμμή. Ο υπερυπολογιστής σχεδιαζόταν έτσι ώστε να περιλαμβάνει προγράμματα που απαιτούσαν την εισαγωγή ειδικών κωδικών, οι οποίοι θα φυλάσσονταν στην Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα και το υπουργείο Δικαιοσύνης, προκειμένου να αποκωδικοποιηθεί ένα αρχείο. Αυτό θα αποτελούσε φραγμό για την NSA, εμποδίζοντάς τη να παρακολουθεί αδιακρίτως τα προσωπικά μηνύματα νομοταγών πολιτών σε ολόκληρο τον πλανήτη. Όταν όμως ήρθε η ώρα να εισαχθούν στο σύστημα αυτά τα προγράμματα, το προσωπικό που εργαζόταν πάνω στο TRANSLTR ενημερώθηκε ότι είχε υπάρξει κάποια αλλαγή στα σχέδια. Εξαιτίας των πιεστικών χρονικών περιθωρίων που συχνά συνδέονται με το αντιτρομοκρατικό έργο της NSA, το TRANSLTR θα εξελισσόταν σε αυτόνομο σύστημα αποκρυπτογράφησης, η καθημερινή χρήση του οποίου θα ελεγχόταν αποκλειστικά από την ίδια την υπηρεσία. Ο Ενσέι Τακάντο εξαγριώθηκε. Αυτό σήμαινε ότι η NSA θα μπορούσε ουσιαστικά να ανοίγει τα μηνύματα οποιουδήποτε ατόμου και να τα ξανακλείνει χωρίς το άτομο αυτό να αντιλαμβάνεται το παραμικρό. Ήταν σαν να τοποθετούνταν ένας κοριός σε κάθε συσκευή τηλεφώνου στον πλανήτη. Ο Στράθμορ επιχείρησε να κάνει τον Τακάντο να δει το TRANSLTR ως όργανο επιβολής του νόμου, όμως ήταν άδικος κόπος. Ο Ιάπωνας παρέμεινε αμετακίνητος στη θέση του ότι επρόκειτο για βάναυση παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Παραιτήθηκε αμέσως και μέσα σε λίγες ώρες παρέβη τον κώδικα μυστικότητας της NSA, όταν επιχείρησε να ενημερώσει το EFF, το Ίδρυμα Ηλεκτρονικών Συνόρων. Ο Τακάντο ήταν έτοιμος να σοκάρει τον πλανήτη με την αποκάλυψη ότι υπήρχε ένα απόρρητο μηχάνημα ικανό να εκθέσει χρήστες υπολογιστών σε ολόκληρο τον κόσμο στις ορέξεις μιας κυβέρνησης. Η NSA δεν είχε άλλη επιλογή από το να τον σταματήσει. [49]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η σύλληψη και η απέλαση του Τακάντο, γεγονότα που πήραν ευρεία δημοσιότητα στο Διαδίκτυο, οδήγησαν αναπόφευκτα στη διαπόμπευσή του. Αντίθετα από τις επιθυμίες του Στράθμορ, οι ειδικοί της NSA για τον έλεγχο ανάλογων καταστάσεων, ανησυχώντας ότι ο Τακάντο θα επιχειρούσε να πείσει κάποιους ανθρώπους για την ύπαρξη του TRANSLTR, άφησαν να διαρρεύσουν φήμες οι οποίες καταρράκωσαν την αξιοπιστία του πρώην υπαλλήλου της NSA. Ο Ενσέι Τακάντο τέθηκε στο περιθώριο από την παγκόσμια ηλεκτρονική κοινότητα. Κανείς δεν εμπιστευόταν ένα σακάτη που κατηγορήθηκε για κατασκοπία, ειδικά τη στιγμή που εκείνος προσπαθούσε να εξαγοράσει την ελευθερία του προβάλλοντας παράλογους ισχυρισμούς σχετικά με ένα μηχάνημα που κατείχαν οι Αμερικανοί και το οποίο ήταν ικανό να σπάσει κάθε κώδικα. Το πιο περίεργο σ’ όλα αυτά ήταν ότι ο Τακάντο έδειχνε κατανόηση· τα πάντα ήταν μέσα στο παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών. Δεν έδινε την εντύπωση ότι έτρεφε θυμό, μόνο αποφασιστικότητα. Την ώρα που η ασφάλεια τον οδηγούσε έξω από το κτίριο, ο Τακάντο μίλησε για τελευταία φορά στον Στράθμορ με ανατριχιαστική ψυχραιμία. «Όλοι έχουμε δικαίωμα να κρατάμε κάποια πράγματα μυστικά», του είχε πει. «Κάποια μέρα θα φροντίσω ώστε να έχουμε και τη δυνατότητα».

7

ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ ΣΟΥΖΑΝ πάλευε να αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα. Ο Ενσέι Τακάντο έφτιαξε ένα πρόγραμμα που δημιουργεί απροσπέλαστους κώδικες! Δυσκολευόταν ακόμη και να συλλάβει αυτή τη σκέψη. «Ψηφιακό Οχυρό», είπε ο Στράθμορ. «Έτσι το ονομάζει. Πρόκειται για το απόλυτο αντικατασκοπικό όπλο. Αν το πρόγραμμα αυτό βγει στην αγορά, κάθε παιδάκι δημοτικού που έχει πρόσβαση σε ένα μόντεμ θα μπορεί να στέλνει κώδικες τους οποίους η

[50]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

NSA δε θα μπορεί να σπάσει. Το σύστημα συλλογής πληροφοριών της χώρας θα καταρρεύσει». Οι σκέψεις της Σούζαν όμως δεν περιστρέφονταν γύρω από τις πολιτικές προεκτάσεις του Ψηφιακού Οχυρού. Ακόμη προσπαθούσε να συλλάβει την ύπαρξή του. Είχε περάσει όλη της τη ζωή σπάζοντας κώδικες, αρνούμενη πεισματικά ότι ήταν δυνατό να υπάρξει ο απόλυτος κώδικας. Κάθε κώδικας μπορεί να σπάσει – η Αρχή του Μπεργκόφσκι! Ένιωθε σαν άθεη που ερχόταν πρόσωπο με πρόσωπο με το Θεό. «Αν κυκλοφορήσει αυτός ο κώδικας», ψιθύρισε, «η κρυπτογραφία θα γίνει νεκρή επιστήμη». Ο Στράθμορ έγνεψε καταφατικά. «Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που μας προβληματίζει». «Μπορούμε να εξαγοράσουμε τον Τακάντο; Το ξέρω ότι μας μισεί, όμως δε γίνεται να του προσφέρουμε μερικά εκατομμύρια; Να τον πείσουμε να μην το διανείμει;» Ο Στράθμορ γέλασε. «Μερικά εκατομμύρια; Συνειδητοποιείς την αξία αυτού του πράγματος; Κάθε κυβέρνηση πάνω στον πλανήτη θα έδινε τα πάντα για να το αποκτήσει. Μπορείς να φανταστείς τη στιγμή που θα πούμε στον πρόεδρο της χώρας ότι συνεχίζουμε να υποκλέπτουμε τα μηνύματα των Ιρακινών αλλά δεν μπορούμε πια να τα αποκρυπτογραφήσουμε; Εδώ δε μιλάμε μόνο για την NSA, αλλά για ολόκληρη την κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών. Οι εγκαταστάσεις μας υποστηρίζουν το έργο όλων των υπολοίπων, του FBI, της CIA, της Δίωξης Ναρκωτικών. Όλοι αυτοί είναι σαν να χάνουν τα μάτια τους. Τα φορτία των καρτέλ ναρκωτικών θα ήταν αδύνατο να εντοπιστούν, μεγάλες πολυεθνικές θα μπορούσαν να μεταφέρουν ποσά χωρίς παραστατικά κάτω από τη μύτη της εφορίας, τρομοκράτες θα μπορούσαν να συνεννοούνται με απόλυτη μυστικότητα... Θα επικρατούσε χάος». «Το EFF θα στήσει πανηγύρι μ’ αυτή την υπόθεση», είπε η Σούζαν, που είχε χλομιάσει. «Το EFF δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το τι κάνουμε εδώ», ξέσπασε αγανακτισμένος ο Στράθμορ. «Αν ήξεραν πόσες τρομοκρατικές επιθέσεις έχουμε σταματήσει επειδή μπορούμε και αποκρυπτογραφούμε κώδικες, θα άλλαζαν τροπάρι». [51]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν συμφώνησε, ταυτόχρονα όμως ήξερε ποια ήταν η πραγματικότητα. Το EFF δε θα μάθαινε ποτέ πόσο σημαντικό ήταν το TRANSLTR. Αυτός ο υπερυπολογιστής είχε βοηθήσει να αποτραπούν δεκάδες επιθέσεις, όμως οι συγκεκριμένες πληροφορίες ήταν άκρως απόρρητες και δε θα δίνονταν ποτέ στη δημοσιότητα. Η λογική πίσω από αυτή τη μυστικότητα ήταν απλή: η κυβέρνηση δε σκόπευε να προκαλέσει μαζική υστερία αποκαλύπτοντας την αλήθεια. Κανείς δε γνώριζε πώς θα αντιδρούσε ο κόσμος αν μάθαινε ότι μέσα στους δώδεκα τελευταίους μήνες είχαν αποτραπεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή δύο τρομοκρατικές επιθέσεις με πυρηνικά μέσα στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο μια επίθεση με πυρηνικά δεν ήταν η μοναδική απειλή. Μόλις τον περασμένο μήνα το TRANSLTR είχε αποτρέψει μία από τις πλέον δεξιοτεχνικά σχεδιασμένες τρομοκρατικές επιθέσεις που είχε αντιμετωπίσει ποτέ η NSA. Μια αντικυβερνητική οργάνωση είχε καταστρώσει ένα σχέδιο με την κωδική ονομασία «Δάσος του Σέργουντ». Στόχος του σχεδίου ήταν το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και σκοπός η «ανακατανομή του πλούτου». Σε διάστημα έξι ημερών μέλη της οργάνωσης τοποθέτησαν είκοσι εφτά μη εκρηκτικούς μηχανισμούς ροής στα κτίρια γύρω από το χρηματιστήριο. Οι συσκευές αυτές, όταν πυροδοτηθούν, παράγουν ισχυρά μαγνητικά κύματα. Η ταυτόχρονη ενεργοποίηση όλων εκείνων των προσεκτικά τοποθετημένων μηχανισμών θα δημιουργούσε ένα μαγνητικό πεδίο τόσο ισχυρό, ώστε θα διαγράφονταν όλα τα δεδομένα από κάθε μαγνητικό μέσο στο χρηματιστήριο – από σκληρούς δίσκους υπολογιστών, τεράστιες τράπεζες αποθήκευσης δεδομένων, αντίγραφα ασφαλείας, ακόμη και δισκέτες. Όλα τα αρχεία με πληροφορίες για το τι ανήκε σε ποιον θα καταστρέφονταν οριστικά. Επειδή ήταν απαραίτητος ο απόλυτα ακριβής συγχρονισμός προκειμένου να γίνει ταυτόχρονα η ενεργοποίηση, κάθε συσκευή συνδεόταν με τις υπόλοιπες μέσω διαδικτυακών τηλεφωνικών γραμμών. Κατά την αντίστροφη μέτρηση, που έγινε σε διάστημα δύο ημερών, οι εσωτερικοί ωρολογιακοί μηχανισμοί των συσκευών αντάλλασσαν ατέλειωτες σειρές κωδικοποιημένων δεδομένων συγχρονισμού. ΗNSA εντόπισε την παλμική ανταλλαγή [52]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

δεδομένων ως μια ανωμαλία στο δίκτυο, αλλά την αγνόησε, θεωρώντας τη μια φαινομενικά αθώα ανταλλαγή ασυναρτησιών. Μόλις όμως το TRANSLTR αποκρυπτογράφησε τη ροή των δεδομένων, οι αναλυτές αντιλήφθηκαν αμέσως ότι η ακολουθία ήταν μια αντίστροφη μέτρηση η οποία συγχρονιζόταν μέσω δικτύου. Οι μηχανισμοί εντοπίστηκαν και απομακρύνθηκαν τρεις ολόκληρες ώρες πριν από τη στιγμή που είχαν προγραμματιστεί να ενεργοποιηθούν. Η Σούζαν ήξερε ότι χωρίς το TRANSLTR η NSA ήταν με δεμένα τα χέρια απέναντι στην προηγμένη ηλεκτρονική τρομοκρατία. Κοίταξε την οθόνη όπου καταγραφόταν ο χρόνος επεξεργασίας του κώδικα. Το ρολόι είχε ξεπεράσει τις δεκαπέντε ώρες. Ακόμη κι αν το αρχείο του Τακάντο έσπαγε εκείνη ακριβώς τη στιγμή, η NSA ήταν τελειωμένη. Ο Τομέας Κρυπτογραφίας θα περιοριζόταν στο σπάσιμο δύο κωδίκων τη μέρα. Ακόμη και με τον τωρινό ρυθμό των 150 κωδικών ημερησίως, δημιουργούνταν ουρά από τα αρχεία που έπρεπε να αποκωδικοποιηθούν. «Ο Τακάντο μού τηλεφώνησε τον περασμένο μήνα», είπε ο Στράθμορ, διακόπτοντας τις σκέψεις της Σούζαν. Εκείνη σήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε. «Ο Τακάντο τηλεφώνησε σε εσάς;» Της έγνεψε καταφατικά. «Για να με προειδοποιήσει». «Να σας προειδοποιήσει;» Μα αυτός σας μισεί». «Τηλεφώνησε για να μου πει ότι κόντευε να τελειοποιήσει έναν αλγόριθμο ο οποίος δημιουργούσε απροσπέλαστους κώδικες. Δεν τον πίστεψα». «Μα ποιο λόγο είχε να σας το πει;» ζήτησε να μάθει η Σούζαν. «Σας ζήτησε να τον αγοράσετε;» «Όχι. Ήταν εκβιασμός». Ξαφνικά η Σούζαν άρχισε να καταλαβαίνει. «Φυσικά!» είπε έκπληκτη. «Απαίτησε να αποκαταστήσετε το όνομά του». «Όχι», αποκρίθηκε συνοφρυωμένος ο Στράθμορ. «Ο Τακάντο ήθελε το TRANSLTR». «Το TRANSLTR;»

[53]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Ναι. Απαίτησε να μιλήσω δημόσια και να ανακοινώσω στον κόσμο ότι διαθέτουμε το TRANSLTR. Είπε ότι, αν παραδεχόμασταν ότι μπορούμε να διαβάζουμε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που ανταλλάσσει ακόμη κι ο απλός κόσμος, εκείνος θα κατέστρεφε το Ψηφιακό Οχυρό». Η Σούζαν φάνηκε δύσπιστη. Ο Στράθμορ ανασήκωσε τους ώμους του. «Όπως και να ’χει, είναι πλέον πολύ αργά. Ανέβασε δωρεάν αντίγραφο του Ψηφιακού Οχυρού στην ιστοσελίδα του. Οποιοσδήποτε στον κόσμο μπορεί να το αποκτήσει». Η Σούζαν πάνιασε. «Τι πράγμα;» «Είναι ένα απλό διαφημιστικό τέχνασμα. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Το αντίγραφο που ανέβασε είναι κωδικοποιημένο. Ο κόσμος μπορεί να το κατεβάσει, κανείς όμως δεν μπορεί να το ανοίξει. Ιδιοφυής σκέψη, αν το πάρεις ψύχραιμα. Ο πηγαίος κώδικας του Ψηφιακού Οχυρού έχει κρυπτογραφηθεί, έχει κλειδωθεί ερμητικά». Η Σούζαν άκουγε εντυπωσιασμένη. «Φυσικά! Με τον τρόπο αυτό όλοι μπορούν να έχουν ένα αντίγραφο, κανείς όμως δεν μπορεί να το ανοίξει». «Ακριβώς. Ο Τακάντο προσφέρει μια γαργαλιστικά δελεαστική πρόγευση, τίποτε παραπάνω». «Έχετε δει τον αλγόριθμο;» Ο πλωτάρχης φάνηκε να απορεί. «Όχι, σου είπα ότι είναι κωδικοποιημένος». Η Σούζαν έδειξε εξίσου απορημένη. «Μα έχουμε το TRANSLTR, τι μας εμποδίζει να τον αποκρυπτογραφήσουμε;» Όταν όμως είδε το πρόσωπο του Στράθμορ, συνειδητοποίησε ότι οι κανόνες είχαν αλλάξει. «Ω Θεέ μου!» αναφώνησε, συνειδητοποιώντας τώρα τι συνέβαινε. «Το Ψηφιακό Οχυρό έχει κωδικοποιηθεί χρησιμοποιώντας τον εαυτό του;» Ο Στράθμορ έγνεψε καταφατικά. «Πέτυχες διάνα». Η Σούζαν είχε μείνει εμβρόντητη. Η φόρμουλα του Ψηφιακού Οχυρού είχε κρυπτογραφηθεί χρησιμοποιώντας το Ψηφιακό Οχυρό. Ο Τακάντο είχε δημοσιοποιήσει μια ανεκτίμητης αξίας μαθηματική φόρμουλα, όμως το κείμενο της είχε μετατραπεί σε ασυ[54]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ναρτησίες. Και είχε χρησιμοποιήσει την ίδια τη φόρμουλα για να το πετύχει. «Μιλάμε για το Χρηματοκιβώτιο του Μπίγκλμαν», ψέλλισε σαστισμένη η Σούζαν. Ο Στράθμορ κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. Το Χρηματοκιβώτιο του Μπίγκλμαν ήταν ένα υποθετικό σενάριο στην κρυπτογραφία σύμφωνα με το οποίο ένας κατασκευαστής χρηματοκιβωτίων σχεδίασε ένα αδιάρρηκτο χρηματοκιβώτιο. Ήθελε να κρατήσει τα σχέδια μυστικά κι έτσι έφτιαξε το χρηματοκιβώτιο και έκλεισε μέσα τα σχέδια. Ο Τακάντο είχε κάνει ακριβώς το ίδιο με το Ψηφιακό Οχυρό. Είχε προστατεύσει τα σχέδια του αλγορίθμου του κρυπτογραφώντας τα με τη φόρμουλα που περιγραφόταν σ’ αυτά του τα σχέδια. «Και το αρχείο στο TRANSLTR;» ρώτησε η Σούζαν. «Το κατέβασα από την ιστοσελίδα του Τακάντο όπως όλοι οι άλλοι. Η NSA είναι πλέον η περήφανη κάτοχος του αλγορίθμου του Ψηφιακού Οχυρού. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να τον ανοίξουμε». Η Σούζαν θαύμασε την ευφυΐα του Ενσέι Τακάντο. Χωρίς να αποκαλύψει τον αλγόριθμό του, είχε αποδείξει στην NSA ότι ήταν απροσπέλαστος. Ο Στράθμορ τής έδωσε ένα απόκομμα εφημερίδας. Ήταν μια μεταφρασμένη διαφημιστική καταχώριση από τη Nikkei Simbun, το αντίστοιχο της Wall Street Journal στην Ιαπωνία, στο οποίο αναφερόταν ότι ο Ιάπωνας προγραμματιστής Ενσέι Τακάντο είχε ολοκληρώσει μια μαθηματική φόρμουλα η οποία, όπως ισχυριζόταν, δημιουργούσε απροσπέλαστους κώδικες. Το όνομα της φόρμουλας ήταν Ψηφιακό Οχυρό και ήταν διαθέσιμη για μια πρώτη επαφή μέσω του Διαδικτύου. Ο προγραμματιστής σκόπευε να τη θέσει σε δημοπρασία και να την παραχωρήσει στον πλειοδότη. Το κείμενο συνέχιζε επισημαίνοντας ότι, παρότι στην Ιαπωνία το ενδιαφέρον ήταν τεράστιο, οι λίγες αμερικανικές εταιρείες λογισμικού που είχαν μάθει για το Ψηφιακό Οχυρό θεωρούσαν τελείως παράλογο τον ισχυρισμό, παρομοιάζοντάς τον με τη Φιλοσοφική Λίθο των αλχημιστών, που επιζητούσαν να μετατρέψουν το μόλυβδο σε χρυσό. Η φόρμουλα, όπως υποστήριζαν, ήταν μια [55]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

απάτη και τίποτ’ άλλο και δεν έπρεπε να ασχοληθεί κανείς σοβαρά με τα όσα έλεγε ο Τακάντο. Η Σούζαν κοίταξε παραξενεμένη τον προϊστάμενο της. «Σε δημοπρασία;» Ο Στράθμορ έγνεψε καταφατικά. «Αυτή τη στιγμή που μιλάμε όλες οι εταιρείες λογισμικού στην Ιαπωνία έχουν κατεβάσει ένα αντίγραφο του Ψηφιακού Οχυρού και προσπαθούν να το ανοίξουν. Κάθε δευτερόλεπτο που περνά χωρίς να το καταφέρνουν, η αξία του ανεβαίνει». «Αυτό είναι παράλογο», αποκρίθηκε η Σούζαν. «Όλα τα νέα κρυπτογραφημένα αρχεία είναι απροσπέλαστα, εκτός κι αν έχεις πρόσβαση στο TRANSLTR. Το Ψηφιακό Οχυρό δε θα ήταν τίποτε περισσότερο από ένας συνηθισμένος αλγόριθμος που διατίθεται εμπορικά στην αγορά, και καμία από αυτές τις εταιρείες δε θα μπορούσε να τον σπάσει». «Ναι, αλλά πρόκειται για εξαιρετική διαφημιστική κίνηση», είπε ο Στράθμορ. «Σκέψου το λίγο: όλες οι μάρκες αλεξίσφαιρων τζαμιών σταματούν τις σφαίρες, αν όμως μια εταιρεία προκαλέσει κάθε ενδιαφερόμενο να τρυπήσει με σφαίρα τα δικά της τζάμια, ξαφνικά οι πάντες προσπαθούν να το κάνουν». «Και οι Ιάπωνες πιστεύουν πραγματικά ότι το Ψηφιακό Οχυρό είναι διαφορετικό; Ότι είναι καλύτερο από κάθε άλλο πρόγραμμα που κυκλοφορεί στην αγορά;» «Ο Τακάντο μπορεί να τέθηκε στο περιθώριο, όμως όλοι ξέρουν ότι πρόκειται για ιδιοφυΐα. Στις τάξεις των χάκερ ο άνθρωπος είναι ζωντανός μύθος. Εφόσον ο Τακάντο λέει ότι ο αλγόριθμος είναι απροσπέλαστος, τότε είναι απροσπέλαστος». «Μα όλοι είναι απροσπέλαστοι – ή τουλάχιστον έτσι νομίζει ο κόσμος!» «Ναι...» είπε σκεφτικός ο Στράθμορ. «Για την ώρα». «Αυτό πάλι τι σημαίνει;» Ο πλωτάρχης αναστέναξε. «Πριν από είκοσι χρόνια κανείς δε φανταζόταν ότι θα σπάγαμε δωδεκάμπιτα κρυπτογραφήματα στοιχειοσειράς. Η τεχνολογία όμως προόδευσε. Έτσι γίνεται πάντα. Οι κατασκευαστές λογισμικού θεωρούν ότι κάποια στιγμή θα υπάρξουν υπολογιστές όπως το TRANSLTR. Η τεχνολογία ανα[56]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πτύσσεται με αλματώδεις ρυθμούς και κάποια στιγμή, νομοτελειακά, οι αλγόριθμοι δημόσιου κλειδιού θα πάψουν να είναι ασφαλείς. Θα χρειαστούν καλύτεροι αλγόριθμοι για την προστασία από τους υπολογιστές του μέλλοντος». «Αυτός θα είναι ο ρόλος του Ψηφιακού Οχυρού;» «Ακριβώς. Ένας αλγόριθμος που αντιστέκεται στη βίαιη επίθεση δε θα απαξιωθεί ποτέ, ανεξάρτητα από το πόσο ισχυροί θα γίνουν οι υπολογιστές που σπάνε κώδικες. Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε παγκόσμιο πρότυπο κυριολεκτικά σε μία νύχτα». Η Σούζαν πήρε μια βαθιά ανάσα. «Ο Θεός να μας βοηθήσει», ψιθύρισε. «Μπορούμε να δώσουμε προσφορά;» Ο Στράθμορ έγνεψε αρνητικά. «Ο Τακάντο μάς έδωσε την ευκαιρία και τη χάσαμε. Ήταν σαφής σ’ αυτό. Εξάλλου, είναι πολύ επικίνδυνο. Αν αποκαλυφθεί ότι δώσαμε προσφορά, ουσιαστικά είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι φοβόμαστε τον αλγόριθμό του. Θα παραδεχόμασταν δημοσίως ότι όχι μόνο έχουμε στην κατοχή μας το TRANSLTR, αλλά και ότι το Ψηφιακό Οχυρό είναι απρόσβλητο». «Ποιο είναι το χρονικό περιθώριο;» Ο διευθυντής της συνοφρυώθηκε. «Ο Τακάντο σχεδίαζε να ανακοινώσει τον πλειοδότη σήμερα το μεσημέρι». Η Σούζαν ένιωσε το στομάχι της να σφίγγεται. «Και μετά;» «Ο όρος ήταν ότι στη συνέχεια θα έδινε το κλειδί στο νικητή». «Το κλειδί;» «Είναι κι αυτό μέρος του σχεδίου. Οι πάντες έχουν ήδη τον αλγόριθμο, επομένως ο Τακάντο έβγαλε σε πλειστηριασμό το κλειδί που τον ανοίγει». Η Σούζαν βόγκηξε. «Φυσικά». Ήταν τέλειο. Απλό και σίγουρο. Ο Τακάντο είχε κρυπτογραφήσει το Ψηφιακό Οχυρό και μόνο εκείνος είχε το κλειδί που το ξεκλείδωνε. Της ήταν δύσκολο να συνειδητοποιήσει ότι κάπου εκεί έξω, πιθανόν πρόχειρα γραμμένο σε ένα κομμάτι χαρτί στην τσέπη του Τακάντο, υπήρχε ένα κλειδί με εξήντα τέσσερα στοιχεία το οποίο θα μπορούσε να τερματίσει το έργο της αμερικανικής αντικατασκοπίας για πάντα. Ένιωσε να ζαλίζεται καθώς φανταζόταν την εξέλιξη του σεναρίου. Ο Τακάντο θα παραχωρούσε το κλειδί στον πλειοδότη και η [57]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

νικήτρια εταιρεία θα ξεκλείδωνε το αρχείο του Ψηφιακού Οχυρού. Στη συνέχεια ο αλγόριθμος θα ενσωματωνόταν σε ένα προστατευμένο τσιπ και μέσα σε πέντε χρόνια κάθε νέος υπολογιστής θα διέθετε ένα τσιπ με το Ψηφιακό Οχυρό. Κανένας κατασκευαστής υπολογιστών που διατίθενται στην αγορά δε σκέφτηκε ποτέ να κατασκευάσει ένα τσιπ κρυπτογράφησης, επειδή οι συνηθισμένοι αλγόριθμοι κρυπτογράφησης κάποια στιγμή θα κατέληγαν να ξεπεραστούν. Το Ψηφιακό Οχυρό όμως δε θα είχε ποτέ την ίδια τύχη με αυτούς. Εφόσον διέθετε λειτουργία κυλιόμενου καθαρού κειμένου, κανένας υπολογιστής προγραμματισμένος για βίαιη επίθεση δε θα κατόρθωνε να εντοπίσει το σωστό κλειδί. Θα αποτελούσε το νέο πρότυπο κρυπτογράφησης. Κάθε κώδικας θα γινόταν απροσπέλαστος. Τραπεζίτες, χρηματιστές, τρομοκράτες, κατάσκοποι. Ένας κόσμος, ένας αλγόριθμος. Αναρχία. «Ποιες είναι οι άλλες επιλογές μας;» ρώτησε διερευνητικά η Σούζαν. Είχε απόλυτη συναίσθηση του ότι οι ακραίες καταστάσεις απαιτούσαν ακραία μέτρα, ακόμη και στην υπηρεσία της. «Δεν μπορούμε να τον βγάλουμε από τη μέση, αν αυτό με ρωτάς». Αυτό ακριβώς τον ρωτούσε. Όσα χρόνια η Σούζαν εργαζόταν στην NSA, είχε ακούσει διάφορες φήμες για τις χαλαρές σχέσεις που διατηρούσε η υπηρεσία με τους πλέον ικανούς δολοφόνους στον πλανήτη, με πληρωμένους εκτελεστές που καλούνταν να φέρουν σε πέρας τις πιο δυσάρεστες πτυχές του έργου της κοινότητας των μυστικών υπηρεσιών. Ο Στράθμορ έγνεψε αρνητικά. «Ο Τακάντο είναι πολύ έξυπνος για να μας αφήσει μια τέτοια επιλογή». Η Σούζαν ένιωσε παράξενα ανακουφισμένη. «Προστατεύεται;» «Όχι ακριβώς». «Κρύβεται;» Ο Στράθμορ ανασήκωσε τους ώμους του. «Ο Τακάντο έφυγε από την Ιαπωνία. Σχεδίαζε να ελέγξει τηλεφωνικώς τις προσφορές που θα δεχόταν. Ξέρουμε όμως πού βρίσκεται». «Και δε σκοπεύετε να κάνετε κάποια κίνηση;» [58]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Όχι. Έχει λάβει τα μέτρα του. Έδωσε ένα αντίγραφο του κλειδιού σε ένα ανώνυμο τρίτο μέρος... σε περίπτωση που συνέβαινε οτιδήποτε». Φυσικά, σκέφτηκε με θαυμασμό η Σούζαν. Ένας φύλακας άγγελος. «Να υποθέσω ότι σε περίπτωση που συμβεί οτιδήποτε στον Τακάντο ο μυστηριώδης άντρας θα πουλήσει το κλειδί;» «Ακόμη χειρότερα. Αν οποιοσδήποτε πειράξει τον Τακάντο, ο συνεργάτης του θα το δημοσιεύσει». Η Σούζαν φάνηκε να σαστίζει. «Ο συνεργάτης του θα δημοσιεύσει το κλειδί;» Ο πλωτάρχης κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. «Θα το ανεβάσει στο Διαδίκτυο, θα το δώσει στις εφημερίδες, θα το βάλει σε γιγαντοαφίσες. Ουσιαστικά, το χαρίζει». Η Σούζαν γούρλωσε τα μάτια της. «Δίνει δωρεάν το πρόγραμμα;» «Ακριβώς. Ο Τακάντο σκέφτηκε ότι, εφόσον θα είναι νεκρός, τα χρήματα θα του είναι άχρηστα, οπότε για ποιο λόγο να μην κάνει ένα αποχαιρετιστήριο δώρο στον πλανήτη;» Ακολούθησε μια μεγάλη παύση. Η Σούζαν έπαιρνε βαθιές ανάσες, σαν να προσπαθούσε να απορροφήσει την τρομακτική αλήθεια. Ο Ενσέι Τακάντο δημιούργησε έναν απροσπέλαστο αλγόριθμο. Μας κρατά ομήρους. Σηκώθηκε με μια κίνηση όρθια. Η φωνή της ήταν αποφασιστική. «Πρέπει να έρθουμε σε επαφή με τον Τακάντο! Κάποιος τρόπος πρέπει να υπάρχει για να τον πείσουμε να μην αποκαλύψει το κλειδί! Μπορούμε να του προσφέρουμε τα τριπλάσια από τη μεγαλύτερη προσφορά που θα έχει! Μπορούμε να αποκαταστήσουμε το όνομά του! Οτιδήποτε!» «Πολύ αργά», είπε ο Στράθμορ. Πήρε μια βαθιά ανάσα. «Ο Ενσέι Τακάντο βρέθηκε νεκρός σήμερα το πρωί στη Σεβίλη της Ισπανίας».

[59]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

8

ΤΟ ΔΙΚΙΝΗΤΗΡΙΟ LEARJET προσγειώθηκε στον πυρακτωμένο διάδρομο του αεροδρομίου. Έξω από το παράθυρο το γυμνό τοπίο του ισπανικού Νότου περνούσε στην αρχή σαν θολή εικόνα και τελικά επιβράδυνε. «Κύριε Μπέκερ;» ακούστηκε μια φωνή από τα μεγάφωνα του αεροπλάνου. «Φτάσαμε». Ο Μπέκερ σηκώθηκε όρθιος και τεντώθηκε. Είχε ανοίξει ασυναίσθητα το ντουλαπάκι των αποσκευών πάνω από τη θέση του πριν συνειδητοποιήσει ότι δεν είχε αποσκευές. Δεν του είχε δοθεί χρόνος να πάρει δυο πράγματα. Δεν είχε σημασία. Του είχαν υποσχεθεί ότι το ταξίδι θα ήταν σύντομο, δέκα λεπτά υπόθεση. Καθώς οι τουρμπίνες των κινητήρων έσβηναν, το αεροπλάνο βγήκε από το φως της ηλιόλουστης μέρας και πέρασε μέσα σε ένα εγκαταλειμμένο υπόστεγο απέναντι από τον κεντρικό τερματικό σταθμό. Λίγο μετά εμφανίστηκε ο πιλότος και άνοιξε την πόρτα. Ο Μπέκερ ήπιε στα γρήγορα το χυμό που είχε απομείνει στο ποτήρι του, το ακούμπησε στο μπαρ και πήρε στο μπράτσο του το σακάκι του. Ο πιλότος έβγαλε ένα χοντρό καφετή φάκελο από την εσωτερική τσέπη της στολής του. «Έχω εντολή να σας παραδώσω αυτό». Έδωσε το φάκελο στον Μπέκερ. Στην μπροστινή πλευρά, γραμμένες με μπλε στιλό, υπήρχαν τέσσερις λέξεις: ΤΑ ΡΕΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ. Ο Μπέκερ πέρασε τον αντίχειρά του πάνω από τον πάκο με τα κοκκινωπά χαρτονομίσματα. «Τι στην...» «Ισπανικό συνάλλαγμα», του εξήγησε ανέκφραστος ο πιλότος. «Ξέρω τι είναι», ψέλλισε ο Μπέκερ. «Όμως είναι... είναι πάρα πολλά. Το μόνο που χρειάζομαι είναι λίγα χρήματα για το ταξί».

[60]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Μετέτρεψε από μέσα του το ποσό σε δολάρια. «Τα χρήματα εδώ αντιστοιχούν σε χιλιάδες δολάρια!» «Αυτές τις εντολές είχα, κύριε Μπέκερ». Ο πιλότος έκανε μεταβολή και επέστρεψε στην καμπίνα. Η πόρτα έκλεισε πίσω του. Ο Μπέκερ έμεινε να κοιτάζει το αεροπλάνο κι ύστερα το βλέμμα του χαμήλωσε στα χρήματα που κρατούσε στο χέρι του. Αφού στάθηκε για λίγο στο άδειο υπόστεγο, έβαλε το φάκελο στην τσέπη στο στήθος του, έριξε στον ώμο το σακάκι του και κατευθύνθηκε προς το διάδρομο προσγείωσης. Αλλόκοτο ξεκίνημα. Ωστόσο έβγαλε αυτή τη σκέψη από το μυαλό του. Με λίγη τύχη θα επέστρεφε εγκαίρως ώστε να περισώσει κάτι από την εκδρομή που είχε προγραμματίσει με τη Σούζαν στα Γκρέιτ Σμόουκι. Δέκα λεπτά υπόθεση, είπε στον εαυτό του. Δέκα λεπτά. Δεν μπορούσε να ξέρει ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν πολύ διαφορετικά.

9

Ο ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ Φιλ Σαρτρουκιάν πίστευε ότι δε θα έμενε περισσότερο από ένα λεπτό στους χώρους του Τομέα Κρυπτογραφίας. Τόσο θα του χρειαζόταν για να πάρει κάτι χαρτιά που είχε ξεχάσει εκεί την προηγουμένη μέρα. Έκανε λάθος. Διέσχισε το κτίριο και αμέσως μόλις μπήκε στο εργαστήριο ασφάλειας συστημάτων κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν υπήρχε κανείς στο τερματικό που παρακολουθούσε διαρκώς τις εσωτερικές λειτουργίες του TRANSLTR και η οθόνη ήταν σβησμένη. «Είναι κανείς εδώ;» φώναξε. Καμία απάντηση. Το εργαστήριο ήταν σε άψογη κατάσταση, σαν να μην είχε πατήσει κανείς το πόδι του εκεί επί ώρες. Αν και ήταν μόλις είκοσι τριών ετών και σχετικά νέος στην ομάδα ασφάλειας συστημάτων, ο Σαρτρουκιάν είχε εκπαιδευτεί σωστά και ήξερε τον κανονισμό: πάντοτε είχε υπηρεσία κάποιο μέλος της ομάδας ασφάλειας συστημάτων στον Τομέα Κρυπτο[61]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

γραφίας... ειδικά τα Σάββατα, όταν στο κτίριο δεν κυκλοφορούσαν κρυπτογράφοι. Αμέσως άναψε την οθόνη και στράφηκε στον πίνακα υπηρεσιών που ήταν αναρτημένος στον τοίχο. «Ποιος έχει βάρδια;» μονολόγησε κάπως εκνευρισμένος κοιτώντας τη λίστα με. τα ονόματα. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, ένας νεαρός νεοσύλλεκτος ονόματι Σάιντενμπεργκ κανονικά θα έπρεπε να ήταν στο πόστο του δουλεύοντας διπλοβάρδια από την προηγουμένη τα μεσάνυχτα. Ο Σαρτρουκιάν έριξε μια ματιά ένα γύρο στο άδειο εργαστήριο και συνοφρυώθηκε. «Πού στο διάβολο πήγε;» Παρατηρώντας την οθόνη να ανοίγει, αναρωτήθηκε αν ήξερε ο Στράθμορ ότι δεν υπήρχε κανείς στο εργαστήριο ασφάλειας συστημάτων. Την ώρα που διέσχιζε το κτίριο παρατήρησε ότι οι κουρτίνες στο χώρο εργασίας του Στράθμορ ήταν τραβηγμένες, πράγμα που σήμαινε ότι το αφεντικό βρισκόταν στο γραφείο του – κάθε άλλο παρά ασυνήθιστο για Σάββατο. Παρότι ο Στράθμορ ζητούσε από τους κρυπτογράφους του να παίρνουν ρεπό τα Σάββατα, ο ίδιος μάλλον δούλευε 365 μέρες το χρόνο. Για ένα πράγμα ήταν βέβαιος ο Σαρτρουκιάν: αν ο Στράθμορ ανακάλυπτε ότι δεν υπήρχε ψυχή στο εργαστήριο ασφάλειας συστημάτων, ο άφαντος νεοσύλλεκτος θα έχανε τη δουλειά του ασυζητητί. Κοίταξε το τηλέφωνο και αναρωτήθηκε αν έπρεπε να τηλεφωνήσει στον νεαρό τεχνικό και να του σώσει το τομάρι. Υπήρχε ένας σιωπηρός νόμος στις τάξεις των τεχνικών – ο ένας έπρεπε να καλύπτει τα νώτα του άλλου. Στον Τομέα Κρυπτογραφίας οι τεχνικοί ασφάλειας συστημάτων ήταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας και συνεχώς κοντραρίζονταν με τα αφεντικά του Παλατιού των Γρίφων. Αποτελούσε κοινό μυστικό ότι οι κρυπτογράφοι ήταν οι κόκορες σ’ αυτό το πανάκριβο κοτέτσι. Ο μόνος λόγος που ανέχονταν τους τεχνικούς ασφάλειας συστημάτων ήταν επειδή κρατούσαν τα παιχνιδάκια των κρυπτογράφων καλοκουρδισμένα. Ο Σαρτρουκιάν πήρε την απόφασή του. Άρπαξε το τηλέφωνο. Το ακουστικό όμως δεν έφτασε ποτέ στο αφτί του. Σταμάτησε απότομα, με τα μάτια καρφωμένα στην οθόνη που τώρα άνοιγε [62]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μπροστά του. Σαν σε αργή κίνηση, ακούμπησε το ακουστικό στη θέση του κι έμεινε να κοιτάζει την οθόνη με το στόμα ανοιχτό, εμβρόντητος. Στους οχτώ μήνες που εργαζόταν ως τεχνικός ασφάλειας συστημάτων, ο Φιλ Σαρτρουκιάν δεν είχε δει ποτέ την οθόνη όπου εμφανίζονταν οι χρόνοι επεξεργασίας του TRANSLTR να δείχνει οποιονδήποτε αριθμό εκτός από δύο μηδενικά στην ένδειξη των ωρών. Αυτό που έβλεπε τώρα ήταν πρωτοφανές. ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ: 15:17:21 «Δεκαπέντε ώρες και δεκαεφτά λεπτά;» είπε με κομμένη την ανάσα, κοντεύοντας να πνιγεί. «Αδύνατο!» Έκανε επανεκκίνηση και μέσα του παρακαλούσε να επρόκειτο για σφάλμα ανανέωσης της ένδειξης. Όταν όμως η οθόνη άνοιξε και πάλι, η ένδειξη ήταν η ίδια. Ένα ρίγος τον διαπέρασε. Οι τεχνικοί ασφάλειας συστημάτων στον Τομέα Κρυπτογραφίας είχαν μία και μόνη ευθύνη: να κρατούντο TRANSLTR «καθαρό», απαλλαγμένο από ιούς. Ο Σαρτρουκιάν ήξερε ότι ένας χρόνος επεξεργασίας που είχε ήδη ξεπεράσει τις δεκαπέντε ώρες μπορούσε να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: προσβολή από κάποιο ιό. Κάποιο «μολυσμένο» αρχείο είχε περάσει στο TRANSLTR και αλλοίωνε τον προγραμματισμό του. Αυτόματα κινήθηκε βάσει των όσων είχε εκπαιδευτεί να κάνει. Δεν είχε πια σημασία το ότι είχε βρει το εργαστήριο άδειο ή ότι οι οθόνες όταν μπήκε μέσα ήταν σβηστές. Εκείνος εστίασε την προσοχή του στο φλέγον ζήτημα, την κατάσταση του TRANSLTR. Αμέσως πληκτρολόγησε την εντολή με την οποία εμφανιζόταν ο κατάλογος των αρχείων που είχαν εισαχθεί στο TRANSLTR τις τελευταίες σαράντα οχτώ ώρες. Άρχισε να ψάχνει για κάτι ασυνήθιστο. Να πέρασε στο σύστημα κάποιο μολυσμένο αρχείο; αναρωτήθηκε. Είναι δυνατό να ξέφυγε κάτι από τα φίλτρα ασφαλείας; Για προληπτικούς λόγους, κάθε αρχείο που εισαγόταν στο TRANSLTR έπρεπε να περάσει από κάποιο πλέγμα ασφαλείας, μια [63]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

σειρά ισχυρών πυλών σε επίπεδο κυκλώματος, πακέτων φίλτρων και ειδικών αντιικών προγραμμάτων που σκανάριζαν τα εισερχόμενα αρχεία για τυχόν ιούς και ενδεχομένως επικίνδυνες υπορουτίνες. Αρχεία που περιείχαν «άγνωστες» γραμμές προγραμματισμού απορρίπτονταν αμέσως. Έπρεπε να ελεγχθούν με το χέρι. Σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό το πλέγμα ασφαλείας απέρριπτε τελείως ακίνδυνα αρχεία επειδή περιείχαν γραμμές προγραμματισμού τις οποίες δεν είχε δει ως τότε το σύστημα. Στην προκειμένη περίπτωση, οι τεχνικοί προχωρούσαν σε ενδελεχή έλεγχο και μόνο αφού επιβεβαίωναν ότι το αρχείο ήταν καθαρό παρέκαμπταν τα φίλτρα ασφαλείας και έστελναν το αρχείο στο TRANSLTR. Οι ιοί των υπολογιστών ήταν εξίσου πολυποίκιλοι με τους βακτηριακούς. Όπως και οι ομόλογοί τους στη φύση, οι ιοί που πρόσβαλλαν τους υπολογιστές είχαν ένα στόχο: να προσκολληθούν σε έναν ξενιστή και να αρχίσουν να αναπαράγονται. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ξενιστής ήταν το TRANSLTR. Ο Σαρτρουκιάν είχε εντυπωσιαστεί από το γεγονός ότι η Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας δεν αντιμετώπισε προβλήματα με ιούς στο παρελθόν. Το πλέγμα ασφαλείας που είχε τοποθετηθεί ήταν ισχυρό, όμως και πάλι η NSA ήταν ένα ηλεκτρονικό παμφάγο, καθώς απορροφούσε τεράστιες ποσότητες ηλεκτρονικών πληροφοριών από συστήματα σε ολόκληρο τον κόσμο. Η υποκλοπή δεδομένων ήταν σαν την εναλλαγή ερωτικών συντρόφων αδιακρίτως: όσα μέτρα προφύλαξης και να έπαιρνες, κάποια στιγμή κάτι θα κολλούσες. Ο Σαρτρουκιάν ολοκλήρωσε τον έλεγχο της λίστας που είχε εμφανιστεί μπροστά του. Τώρα όμως ήταν περισσότερο προβληματισμένος από πριν. Όλα τα αρχεία είχαν ελεγχθεί. Το πλέγμα ασφαλείας δεν είχε εντοπίσει κανένα πρόβλημα, πράγμα που σήμαινε ότι το αρχείο που επεξεργαζόταν το TRANSLTR ήταν απόλυτα καθαρό. «Τότε γιατί στο διάβολο αργεί τόσο πολύ;» ρώτησε επιτακτικά, σαν να περίμενε απάντηση από το άδειο δωμάτιο. Ένιωσε το κορμί του να ιδρώνει. Αναρωτήθηκε αν έπρεπε να ενοχλήσει τον Στράθμορ για να τον ενημερώσει. [64]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Σκανάρισμα για ιούς», είπε αποφασιστικά, προσπαθώντας να ηρεμήσει. «Πρέπει να σκανάρω το σύστημα για ιούς». Ο Σαρτρουκιάν ήξερε ότι αυτή ήταν η πρώτη εντολή που θα έδινε ο Στράθμορ ούτως ή άλλως. Έριξε μια γρήγορη ματιά προς τα έξω. Στο ισόγειο του Τομέα Κρυπτογραφίας δεν υπήρχε ψυχή. Πήρε λοιπόν την απόφασή του. Φόρτωσε το πρόγραμμα ελέγχου για ιούς και το έτρεξε. Η διαδικασία θα διαρκούσε γύρω στα δεκαπέντε λεπτά. «Βγες καθαρό», ψιθύρισε. «Πεντακάθαρο. Πες στον μπαμπάκα ότι όλα είναι εντάξει». Ωστόσο ο Σαρτρουκιάν διαισθανόταν ότι δεν ήταν όλα εντάξει. Το ένστικτό του του έλεγε ότι κάτι πολύ περίεργο συνέβαινε στο εσωτερικό του επιβλητικού κρυπταναλυτικού μεγαθήριου.

10

«Ο ΕΝΣΕΪ ΤΑΚΑΝΤΟ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ;» Η Σούζαν ένιωσε ένα κύμα ναυτίας. «Τον σκοτώσατε; Νόμιζα ότι είπατε πως...» «Εμείς δεν είχαμε καμία σχέση», την καθησύχασε ο Στράθμορ. «Πέθανε από καρδιακή προσβολή. Μας ενημέρωσαν από την COMINT νωρίς το πρωί. Ο υπολογιστής τους εντόπισε το όνομα του Τακάντο σε ένα φάκελο της αστυνομίας της Σεβίλης μέσω της Ιντερπόλ». «Καρδιακή προσβολή;» Η Σούζαν έδειχνε να αμφιβάλλει. «Ήταν τριάντα χρονών». «Τριάντα δύο», τη διόρθωσε ο Στράθμορ. «Είχε πρόβλημα εκ γενετής». «Πρώτη φορά το ακούω». «Εντοπίστηκε στον ιατρικό έλεγχο στον οποίο τον υπέβαλε η υπηρεσία. Δεν ήταν κάτι που το διατυμπάνιζε». Η Σούζαν δυσκολευόταν να δεχτεί ότι ο θάνατος του Τακάντο οφειλόταν απλώς σε μια ευτυχή συγκυρία. «Είναι δυνατό να πέθανε από πρόβλημα στην καρδιά έτσι ξαφνικά;» Της φαινόταν πολύ βολικό.

[65]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο πλωτάρχης ανασήκωσε τους ώμους του. «Είχε αδύναμη καρδιά... σε συνδυασμό με τη ζέστη στην Ισπανία... Αν προσθέσουμε και το στρες από το γεγονός ότι εκβίαζε την NSA...» Η νεαρή γυναίκα έμεινε για λίγο σιωπηλή. Παρά τις ιδιόμορφες συνθήκες, ταράχτηκε από την απώλεια ενός λαμπρού συναδέλφου κρυπτογράφου. Η τραχιά φωνή του Στράθμορ διέκοψε τις σκέψεις της. «Το μόνο θετικό σε όλο αυτό το φιάσκο είναι ότι ο Τακάντο ταξίδευε μόνος. Το πιθανότερο είναι ότι ο συνεργάτης του δεν ξέρει ακόμη ότι είναι νεκρός. Οι ισπανικές Αρχές είπαν ότι θα κρατήσουν την είδηση μυστική όσο το δυνατό περισσότερο. Ο μόνος λόγος που ενημερωθήκαμε εμείς είναι ότι το μυρίστηκε η COMINT». Ο Στράθμορ κοίταξε τη Σούζαν βαθιά στα μάτια. «Πρέπει να εντοπίσω το συνεργάτη του πριν ανακαλύψει ότι ο Τακάντο πέθανε. Αυτός είναι ο λόγος που σε κάλεσα. Χρειάζομαι τη βοήθειά σου». Η Σούζαν είχε μπερδευτεί. Εκείνη είχε την εντύπωση ότι ο θάνατος του Τακάντο τη δεδομένη στιγμή είχε λύσει κάθε τους πρόβλημα. «Πλωτάρχα, εφόσον οι Αρχές λένε ότι ο θάνατός του οφείλεται σε καρδιακή προσβολή, εμείς έχουμε ξεμπλέξει. Ο συνεργάτης του θα καταλάβει ότι η NSA δεν ευθύνεται γι’ αυτό». «Δεν ευθύνεται;» Ο Στράθμορ γούρλωσε τα μάτια του, σαν να μην πίστευε στ’ αφτιά του. «Κάποιος εκβιάζει την NSA και αυτός ο κάποιος βρίσκεται νεκρός λίγες ώρες αργότερα – και εμείς δεν ευθυνόμαστε; Θα στοιχημάτιζα χοντρά ότι ο μυστηριώδης φίλος του Τακάντο δε θα το δει έτσι. Ό,τι κι αν συνέβη, οι υποψίες πέφτουν πάνω μας. Θα μπορούσε πολύ απλά να χρησιμοποιήθηκε δηλητήριο, να ασκήθηκαν πιέσεις για να παραποιηθεί το πόρισμα της νεκροψίας – υπάρχουν άπειρα σενάρια». Έκανε μια παύση. «Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν σου είπα ότι ο Τακάντο ήταν νεκρός;» Εκείνη συνοφρυώθηκε. «Σκέφτηκα ότι τον είχε δολοφονήσει η NSA». «Ακριβώς. Από τη στιγμή που η NSA έχει τη δυνατότητα να τοποθετήσει πέντε δορυφόρους σε γεωσύγχρονη τροχιά πάνω από τη Μέση Ανατολή, νομίζω ότι μπορούμε να υποθέσουμε με [66]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ασφάλεια ότι διαθέτουμε τα μέσα για να δωροδοκήσουμε μερικούς Ισπανούς αστυνομικούς». Το επιχείρημα του πλωτάρχη ήταν ακλόνητο. Η Σούζαν ξεφύσηξε. Ο Ενσέι Τακάντο είναι νεκρός. Η NSA θα κατηγορηθεί για το θάνατό του. «Μπορούμε να εντοπίσουμε εγκαίρως το συνεργάτη του;» «Έτσι νομίζω. Έχουμε ένα δυνατό στοιχείο. Ο Τακάντο προέβη σε μια σειρά δημόσιων ανακοινώσεων στις οποίες ανέφερε ότι συνεργαζόταν με κάποιον. Νομίζω πως με τον τρόπο αυτό απέβλεπε στο να αποθαρρύνει τις εταιρείες λογισμικού να επιχειρήσουν να τον βλάψουν ή να κλέψουν το κλειδί. Απείλησε ότι, αν γινόταν κάποια κίνηση εναντίον του, ο συνεργάτης του θα δημοσίευε το κλειδί και όλες οι εταιρείες θα βρίσκονταν ξαφνικά αντιμέτωπες με τον ανταγωνισμό του δωρεάν λογισμικού». «Έξυπνο», σχολίασε η Σούζαν. Ο Στράθμορ συνέχισε. «Κάποιες φορές, δημόσια, ο Τακάντο αναφέρθηκε ονομαστικά στο συνεργάτη του. Τον αποκάλεσε Ντακότα». «Ντακότα; Προφανώς είναι κάποιο ψευδώνυμο». «Ναι, αλλά για κάθε ενδεχόμενο έκανα μια αναζήτηση στο Διαδίκτυο χρησιμοποιώντας στη γραμμή αναζήτησης τη λέξη "Ντακότα". Δεν πίστευα ότι θα προκύψει κάτι ουσιαστικό, όμως τελικά βρήκα ένα λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου». Ο προϊστάμενός της έκανε μια παύση. «Φυσικά, υπέθεσα ότι δεν ήταν ο Ντακότα που ψάχναμε, όμως ερεύνησα το λογαριασμό για να είμαι βέβαιος. Φαντάσου την κατάπληξη που ένιωσα όταν ανακάλυψα ότι ο λογαριασμός ήταν γεμάτος με μηνύματα σταλμένα από τον Ενσέι Τακάντο». Ο Στράθμορ σήκωσε τα φρύδια του. «Και τα μηνύματα ήταν γεμάτα αναφορές στο Ψηφιακό Οχυρό και στα σχέδια του Τακάντο να εκβιάσει την NSA». Η Σούζαν κοίταξε δύσπιστα τον Στράθμορ. Της έκανε μεγάλη εντύπωση το ότι ο πλωτάρχης αφέθηκε να ξεγελαστεί τόσο εύκολα. «Πλωτάρχα», του είπε, «ο Τακάντο γνωρίζει πάρα πολύ καλά ότι η NSA μπορεί να υποκλέψει μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από το Διαδίκτυο. Σε καμία περίπτωση δε θα χρησιμο[67]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ποιούσε το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο για να στείλει μυστικές πληροφορίες. Είναι παγίδα. Ο Ενσέι Τακάντο σας έδωσε το όνομα Ντακότα. Ήξερε ότι θα αναζητούσατε αναφορές σ’ αυτό. Όποιες κι αν είναι οι πληροφορίες που έστειλε εκεί, ήθελε να τις βρείτε... Είναι ένα σχέδιο παραπλάνησης, τίποτ’ άλλο». «Σωστή σκέψη», της γύρισε ο Στράθμορ, «μόνο που υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που αλλάζουν τα πράγματα. Δεν μπόρεσα να βρω τίποτε πληκτρολογώντας "Ντακότα", οπότε δοκίμασα μερικές παραλλαγές στη γραμμή αναζήτησης. Ο λογαριασμός που εντόπισα προέκυψε όταν πληκτρολόγησα "DAKOTA"». Η Σούζαν κούνησε το κεφάλι της. «Η χρήση εναλλακτικών μορφών του κειμένου αναζήτησης είναι γνωστή διαδικασία. Ο Τακάντο ήξερε ότι θα δοκιμάζατε παραλλαγές του ονόματος μέχρι να βρείτε κάτι. To DAKOTA παραείναι εύκολη παραλλαγή». «Ίσως», είπε ο Στράθμορ, γράφοντας κάτι σε ένα κομμάτι χαρτί και δίνοντάς το στη Σούζαν. «Για κοίτα όμως αυτό». Η Σούζαν διάβασε το χαρτί. Ξαφνικά καταλάβαινε το σκεπτικό του προϊσταμένου της. Στο χαρτί υπήρχε η ηλεκτρονική διεύθυνση του Ντακότα. [email protected] Αυτό που τράβηξε την προσοχή της Σούζαν στη διεύθυνση ήταν τα γράμματα ARA. Ήταν τα αρχικά του American Remailers Anonymous, ενός πολύ γνωστού ανώνυμου διακομιστή. Οι ανώνυμοι διακομιστές ήταν δημοφιλείς στις τάξεις των χρηστών του Διαδικτύου οι οποίοι ήθελαν να διατηρήσουν μυστική την ταυτότητά τους. Έναντι ενός ποσού, αυτές οι εταιρείες προστάτευαν την ανωνυμία των χρηστών του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου λειτουργώντας ως μεσάζοντες για τα μηνύματα που στέλνονταν. Ήταν σαν να έχει κάποιος μια ταχυδρομική θυρίδα: ένας χρήστης μπορούσε να στέλνει και να λαμβάνει μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου χωρίς να αποκαλύψει ποτέ την πραγματική του διεύθυνση ή το όνομά του. Η εταιρεία λάμβανε τα μηνύματα που απευθύνονταν στα ψευδώνυμα των χρηστών [68]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

και στη συνέχεια τα προωθούσε στον πραγματικό λογαριασμό του πελάτη. Η εταιρεία προώθησης ηλεκτρονικών μηνυμάτων δεσμευόταν βάσει συμβολαίου να μην αποκαλύψει την ταυτότητα του πραγματικού χρήστη ή την τοποθεσία στην οποία βρισκόταν. «Δεν αποτελεί απόδειξη», είπε ο Στράθμορ. «Αλλά είναι αρκετά ύποπτο». Η Σούζαν έγνεψε καταφατικά, νιώθοντας ξαφνικά πιο σίγουρη. «Δηλαδή λέτε ότι ο Τακάντο δεν προβληματιζόταν για το αν θα αναζητούσε κανείς τον Ντακότα, επειδή η ταυτότητα και ο χώρος στον οποίο βρίσκεται προστατεύονται από την ARA». «Ακριβώς». Η κοπέλα ζύγισε για λίγο τα νέα δεδομένα στο μυαλό της. «Η ARA εξυπηρετεί κυρίως αμερικανικούς λογαριασμούς. Νομίζετε ότι ο Ντακότα μπορεί να βρίσκεται κάπου στη χώρα;» Ο Στράθμορ ανασήκωσε τους ώμους του. «Δεν αποκλείεται. Έχοντας έναν Αμερικανό συνεργάτη, ο Τακάντο θα μπορούσε να έχει τα δύο κλειδιά σε διαφορετικά γεωγραφικά σημεία. Αυτό ίσως να ήταν το καλύτερο». Η Σούζαν το σκέφτηκε. Αμφέβαλλε ως προς το κατά πόσο ο Τακάντο θα αποκάλυπτε το κλειδί σε οποιονδήποτε πέρα από κάποιο πολύ στενό φίλο και, απ’ ό,τι θυμόταν, ο Ιάπωνας δεν είχε πολλούς φίλους στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Ντακότα», είπε σκεφτική, καθώς το κρυπτολογικό μυαλό της προσπαθούσε να συλλάβει τα πιθανά νοήματα του ψευδωνύμου. «Τι λέει στο μήνυμά του προς τον Τακάντο;» «Ιδέα δεν έχω. Η COMINT έπιασε μόνο το εξερχόμενο μήνυμα του Τακάντο. Αυτή τη στιγμή το μόνο στοιχείο που έχουμε για τον Ντακότα είναι μια ανώνυμη διεύθυνση». Η Σούζαν σώπασε για λίγο. «Υπάρχει περίπτωση να μας παραπλανά;» Ο πλωτάρχης σήκωσε το ένα του φρύδι. «Τι εννοείς;» «Μπορεί ο Τακάντο να στέλνει ένα ψεύτικο μήνυμα σε κάποιο ανενεργό λογαριασμό ελπίζοντας ότι θα το υποκλέψουμε. Θα σκεφτούμε ότι προστατεύεται, ενώ εκείνος δε θα χρειαστεί να

[69]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ρισκάρει αποκαλύπτοντας σε κάποιον το κλειδί του. Ίσως να μην έχει συνεργάτη». Ο Στράθμορ γέλασε σιγανά, εντυπωσιασμένος. «Ενδιαφέρουσα σκέψη, με μία διαφορά. Δε χρησιμοποιεί κανέναν από τους συνηθισμένους λογαριασμούς του στο σπίτι ή τη δουλειά. Περνούσε από το Πανεπιστήμιο της Ντοσίσα και συνδεόταν μέσω του κεντρικού υπολογιστή. Προφανώς διατηρούσε ένα λογαριασμό εκεί, τον οποίο κατόρθωσε να κρατήσει μυστικό. Μιλάμε για έναν πολύ καλά κρυμμένο λογαριασμό, που μόνο από τύχη κατάφερα να τον εντοπίσω». Ο Στράθμορ έκανε μια παύση. «Επομένως... αν ο Τακάντο ήθελε να υποκλέψουμε τα μηνύματά του, γιατί να χρησιμοποιήσει ένα μυστικό λογαριασμό;» Η Σούζαν προσπάθησε να σκεφτεί διάφορες πιθανές απαντήσεις. «Μήπως χρησιμοποίησε ένα μυστικό λογαριασμό ακριβώς για να μην υποψιαστείτε ότι ήταν παγίδα; Μήπως ο Τακάντο έκρυψε το λογαριασμό όσο χρειαζόταν ώστε να τον ανακαλύψετε "τυχαία" και να σκεφτείτε ότι σταθήκατε τυχερός; Με τον τρόπο αυτό το μήνυμά του αποκτά αξιοπιστία». Ο πλωτάρχης γέλασε πονηρά. «Εσύ έπρεπε να είχες γίνει πράκτορας. Καλή ιδέα. Δυστυχώς, σε κάθε μήνυμα που στέλνει ο Τακάντο παίρνει και μια απάντηση. Ο Τακάντο γράφει, ο συνεργάτης του απαντά». Η Σούζαν συνοφρυώθηκε. «Ωραία λοιπόν. Επομένως, λέτε ότι ο Ντακότα είναι υπαρκτό πρόσωπο». «Αυτό φοβάμαι. Και πρέπει να τον εντοπίσουμε. Διακριτικά. Αν μυριστεί ότι τον ψάχνουμε, όλα τελειώνουν». Τώρα η Σούζαν καταλάβαινε για ποιο ακριβώς λόγο την είχε καλέσει ο Στράθμορ. «Αφήστε με να μαντέψω», είπε. «Θέλετε να τρυπώσω στην ασφαλή βάση δεδομένων της ARA και να ανακαλύψω την πραγματική ταυτότητα του Ντακότα;» Ο Στράθμορ τής χαμογέλασε σφιγμένα. «Κυρία Φλέτσερ, μέσα στο μυαλό μου είστε». Κάθε φορά που έπρεπε να γίνει μια διακριτική έρευνα στο Διαδίκτυο, η Σούζαν Φλέτσερ ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος. Πριν από ένα χρόνο ένας ανώτατος αξιωματούχος του Λευκού Οίκου λάμβανε απειλές μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από κάποιον [70]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

με ανώνυμη διεύθυνση. Ζητήθηκε από την NSA να εντοπίσει αυτό το άτομο. Παρότι η υπηρεσία διέθετε τη δύναμη να απαιτήσει από την εταιρεία προώθησης των μηνυμάτων να αποκαλύψει την ταυτότητα του χρήστη, επέλεξε μια πιο διακριτική μέθοδο, έναν «ιχνηλάτη». Στην ουσία, η Σούζαν είχε δημιουργήσει έναν «πομπό», τον οποίο μεταμφίεσε σαν μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μπορούσε να το στείλει στην ψεύτικη διεύθυνση του χρήστη και η εταιρεία προώθησης των μηνυμάτων, εκτελώντας το έργο για το οποίο την πλήρωνε ο χρήστης, προωθούσε το μήνυμα στην πραγματική διεύθυνση. Μόλις έφτανε εκεί, το πρόγραμμα κατέγραφε τη διαδικτυακή τοποθεσία και ενημέρωνε την NSA. Στη συνέχεια το πρόγραμμα καταστρεφόταν χωρίς να αφήσει το παραμικρό ίχνος. Από εκείνη τη μέρα και μετά οι εταιρείες προώθησης μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δεν ήταν τίποτ’ άλλο για την NSA παρά μια απλή παρανυχίδα – κι όλα αυτά χάρη στον ιχνηλάτη. «Μπορείς να τον εντοπίσεις;» ρώτησε ο Στράθμορ. «Φυσικά. Γιατί περιμένατε τόση ώρα για να με καλέσετε;» «Για να είμαι ειλικρινής», είπε συνοφρυωμένος, «δε σκόπευα καν να σε φωνάξω. Δεν ήθελα να το μάθει κανένας άλλος. Προσπάθησα να στείλω ένα αντίγραφο του ιχνηλάτη σου μόνος μου, αλλά έχεις γράψει το αναθεματισμένο πρόγραμμα σε κάποια απ’ αυτές τις υβριδικές γλώσσες. Δεν μπορούσα να το κάνω να δουλέψει. Συνεχώς επέστρεφε με ασυνάρτητα δεδομένα. Τελικά έκανα την καρδιά μου πέτρα και σου ζήτησα να έρθεις». Η Σούζαν γέλασε πονηρά. Ο Στράθμορ ήταν έξοχος κρυπτογράφος-προγραμματιστής, όμως το ρεπερτόριό του περιοριζόταν κυρίως σε αλγορίθμους. Οι βασικοί μηχανισμοί του λιγότερο μεγαλόπνοου, «λαϊκού» προγραμματισμού συχνά του διέφευγαν. Επιπλέον, η Σούζαν είχε γράψει τον ιχνηλάτη της σε μια υβριδική γλώσσα προγραμματισμού, τη LIMBO. Λογικό ήταν ο Στράθμορ να αντιμετωπίσει προβλήματα. «Θα το αναλάβω εγώ». Του χαμογέλασε και γύρισε για να φύγει. «Θα βρίσκομαι στο τερματικό μου». «Καμιά πρόβλεψη για το χρονικό πλαίσιο;»

[71]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η νεαρή υφισταμένη του κοντοστάθηκε. «Κοιτάξτε... εξαρτάται από το πόσο αποτελεσματικά προωθεί τα μηνύματά της η ARA. Αν ο άνθρωπός μας βρίσκεται εδώ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, και χρησιμοποιεί κάποιο παροχέα όπως είναι η AOL ή η Compuserve, θα ξετρυπώσω τον αριθμό της πιστωτικής του κάρτας και θα έχω τη διεύθυνση όπου στέλνεται ο λογαριασμός μέσα στην επόμενη ώρα. Αν βρίσκεται σε κάποιο πανεπιστήμιο ή εταιρεία, θα μου πάρει λίγο παραπάνω». Χαμογέλασε αμήχανα. «Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα εξαρτώνται από εσάς». Η Σούζαν ήξερε ότι «τα υπόλοιπα» μεταφράζονταν σε μια ομάδα κρούσης της NSA, η οποία θα έκοβε το ηλεκτρικό στο σπίτι του τύπου και θα ορμούσε μέσα σπάζοντας τα παράθυρα κρατώντας ανά χείρας όπλα με αναισθητικό. Η ομάδα πιθανότατα θα πίστευε ότι επρόκειτο να συλλάβει κάποιο έμπορο ναρκωτικών. Χωρίς αμφιβολία, ο Στράθμορ θα πήγαινε ο ίδιος στο ανάστατο σπίτι και θα εντόπιζε το κλειδί με τους εξήντα τέσσερις χαρακτήρες. Μετά θα το κατέστρεφε. Το Ψηφιακό Οχυρό θα παγιδευόταν για πάντα στο Διαδίκτυο, καταδικασμένο σε αχρηστία εφ’ όρου ζωής. «Στείλε προσεκτικά τον ιχνηλάτη», της υπενθύμισε ο Στράθμορ. «Αν ο Ντακότα καταλάβει ότι τον ψάχνουμε, θα πανικοβληθεί και δε θα προλάβω να στείλω μια ομάδα εκεί πριν εξαφανιστεί μαζί με το κλειδί». «Όλα θα γίνουν αστραπιαία», τον διαβεβαίωσε η Σούζαν. «Μόλις το πρόγραμμα εντοπίσει το λογαριασμό του, θα αυτοδιαγραφεί. Ο τύπος ούτε που θα το πάρει μυρωδιά». Ο πλωτάρχης έγνεψε κουρασμένα. «Ευχαριστώ». Η κοπέλα τού χαμογέλασε τρυφερά. Πάντοτε της προκαλούσε έκπληξη η ικανότητα του Στράθμορ να παραμένει ψύχραιμος, ακόμη κι όταν η πανωλεθρία βρισκόταν προ των πυλών. Ήταν πεπεισμένη ότι αυτή του η ικανότητα είχε παίξει καθοριστικό ρόλο στην καριέρα του, βοηθώντας τον να ανέλθει στα ανώτατα κλιμάκια των ισχυρών. Όπως η Σούζαν κατευθυνόταν στην πόρτα, έστρεψε το βλέμμα της στο TRANSLTR. Η ύπαρξη ενός απροσπέλαστου αλγορίθ-

[72]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μου ήταν μια εξέλιξη που ακόμη δυσκολευόταν να τη συλλάβει. Προσευχήθηκε να εντοπίσουν εγκαίρως τον Ντακότα. «Κάνε γρήγορα», της φώναξε ο Στράθμορ, «και θα προλάβεις να βρίσκεσαι στα Γκρέιτ Σμόουκι πριν νυχτώσει». Η Σούζαν πάγωσε. Ήταν απόλυτα σίγουρη ότι δεν είχε αναφέρει ποτέ την εκδρομή στον Στράθμορ. Η NSA παρακολουθεί το τηλέφωνο μου; Ο Στράθμορ χαμογέλασε ένοχα. «Ο Ντέιβιντ μου είπε για την εκδρομή σήμερα το πρωί. Είπε ότι θα σε ενοχλούσε η αναβολή». Η Σούζαν τα είχε χαμένα. «Μιλήσατε με τον Ντέιβιντ σήμερα το πρωί;» «Φυσικά». Ο Στράθμορ έμοιαζε σαστισμένος από την αντίδρασή της. «Έπρεπε να τον ενημερώσω». «Να τον ενημερώσετε;» ζήτησε να μάθει. «Σχετικά με τι;» «Με το ταξίδι του. Έστειλα τον Ντέιβιντ στην Ισπανία».

11

ΙΣΠΑΝΙΑ. Έστειλα τον Ντέιβιντ στην Ισπανία. Τα λόγια του πλωτάρχη περόνιασαν την ψυχή της. «Ο Ντέιβιντ βρίσκεται στην Ισπανία;» Η Σούζαν δεν πίστευε στ’ αφτιά της. «Τον στείλατε στην Ισπανία;» Ο τόνος της φωνής της ήταν τώρα οργισμένος. «Γιατί;» Ο Στράθμορ έδειχνε εμβρόντητος. Προφανώς δεν ήταν συνηθισμένος να του βάζουν τις φωνές, ακόμη κι αν επρόκειτο για την κορυφαία κρυπτογράφο του. Κοίταξε τη Σούζαν απορημένος. Το σώμα της ήταν σφιγμένο όπως μιας τίγρης που προστατεύει τα μικράτης. «Σούζαν», είπε. «Του μίλησες, έτσι δεν είναι; Δε σου εξήγησε ο Ντέιβιντ;» Ήταν τόσο σοκαρισμένη, που δεν μπόρεσε να απαντήσει. Βρίσκεται στην Ισπανία; Αυτός είναι ο λόγος που ανέβαλε την εκδρομή μας ο Ντέιβιντ;

[73]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Έστειλα ένα αυτοκίνητο να τον παραλάβει σήμερα το πρωί. Είπε ότι θα σου τηλεφωνούσε πριν φύγει. Λυπάμαι. Νόμιζα ότι...» «Για ποιο λόγο να στείλετε τον Ντέιβιντ στην Ισπανία;» Ο Στράθμορ δεν απάντησε αμέσως, παρά την κοίταξε μ’ έναν τρόπο που φανέρωνε ότι η απάντηση έπρεπε να είναι προφανής. «Για να παραλάβει το δεύτερο κλειδί». «Ποιο δεύτερο κλειδί;» «Το αντίγραφο του Τακάντο». Η Σούζαν τα είχε χαμένα. «Για τι πράγμα μιλάτε;» Ο Στράθμορ αναστέναξε. «Είναι βέβαιο ότι ο Τακάντο θα είχε ένα αντίγραφο του κλειδιού πάνω του όταν πέθανε. Καταλαβαίνεις ότι σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να το αφήσω να περιφέρεται σε κάποιο νεκροτομείο της Σεβίλης». «Κι έτσι αποφασίσατε να στείλετε τον Ντέιβιντ Μπέκερ;» Η Σούζαν δεν ήταν απλώς σοκαρισμένη. Βρισκόταν σε μια κατάσταση όπου τίποτε δεν είχε λογική. «Ο Ντέιβιντ δεν εργάζεται καν για λογαριασμό σας!» Ο Στράθμορ φάνηκε να αιφνιδιάζεται. Κανείς δε μιλούσε μ’ αυτό τον τρόπο στον αναπληρωτή διευθυντή της NSA. «Σούζαν», είπε, διατηρώντας την ψυχραιμία του, «αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος. Χρειαζόμουν...» Η τίγρη εξαπέλυσε την επίθεσή της. «Έχετε πάνω από είκοσι έξι χιλιάδες ανθρώπους στις διαταγές σας! Τι σας δίνει το δικαίωμα να στείλετε τον αρραβωνιαστικό μου;» «Χρειαζόμουν έναν πολίτη γι’ αυτή τη δουλειά, κάποιον που να μην έχει καμία σχέση με την κυβέρνηση. Αν κινούμουν μέσα από τα συμβατικά κανάλια και κάποιος μυριζόταν...» «Και ο Ντέιβιντ Μπέκερ είναι ο μόνος πολίτης που γνωρίζετε;» «Όχι! Ο Ντέιβιντ Μπέκερ δεν είναι ο μόνος πολίτης που γνωρίζω! Όμως στις έξι το πρωί τα γεγονότα εξελίσσονταν ραγδαία! Ο Ντέιβιντ μιλάει ισπανικά, είναι έξυπνος, τον εμπιστεύομαι και σκέφτηκα ότι θα του έκανα και χάρη!» «Χάρη;» αντέδρασε η Σούζαν. «Το να τον στείλετε στην Ισπανία είναι χάρη;»

[74]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Ναι! Τον πληρώνω δέκα χιλιάδες δολάρια για δουλειά μιας μέρας. θα παραλάβει τα προσωπικά αντικείμενα του Τακάντο κι αμέσως επιστρέφει αεροπορικώς στην πατρίδα. Χάρη είναι!» Η Σούζαν σώπασε. Καταλάβαινε. Όλα είχαν γίνει για τα λεφτά. Το μυαλό της γύρισε πέντε μήνες στο παρελθόν, στη βραδιά που ο πρύτανης του Πανεπιστημίου της Τζόρτζταουν είχε προσφέρει στον Ντέιβιντ την έδρα του προέδρου του Τμήματος Σύγχρονων Γλωσσών. Ο πρύτανης τον είχε προειδοποιήσει ότι οι ώρες διδασκαλίας θα μειώνονταν και ότι τον περίμενε περισσότερη γραφειοκρατική δουλειά, αλλά παράλληλα οι αποδοχές του θα αυξάνονταν σημαντικά. Η Σούζαν ήθελε να του φωνάξει «Ντέιβιντ, μην το κάνεις! Θα δυστυχήσεις. Έχουμε αρκετά χρήματα, τι σημασία έχει ποιος από τους δυο μας τα βγάζει;». Όμως δεν είχε το δικαίωμα να αντιδράσει έτσι. Όμως δεν είχε το δικαίωμα να αντιδράσει έτσι. Τελικά στήριξε την απόφασή του να αποδεχτεί την πρόταση. Όταν έπεσαν να κοιμηθούν εκείνο το βράδυ, η Σούζαν προσπάθησε να χαρεί με τις εξελίξεις στην καριέρα του Ντέιβιντ, αλλά κάτι μέσα της της έλεγε ότι η κατάσταση θα εξελισσόταν καταστροφικά. Αποδείχτηκε ότι είχε δίκιο, όμως ποτέ δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα είχε τόσο δίκιο. «Τον πληρώσατε δέκα χιλιάδες δολάρια;» ρώτησε επιτακτικά. «Τι φτηνό κόλπο!» Ο Στράθμορ τώρα έβραζε. «Κόλπο; Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα! Ούτε που του ανέφερα τα λεφτά. Του ζήτησα να πάει, ως προσωπική χάρη. Εκείνος συμφώνησε». «Φυσικά και συμφώνησε! Είστε το αφεντικό μου! Είστε ο αναπληρωτής διευθυντής της NSA! Δεν μπορούσε να αρνηθεί!» «Έχεις δίκιο», την έκοψε ο Στράθμορ. «Αυτός ήταν ο λόγος που του τηλεφώνησα. Δεν είχα την πολυτέλεια να...» «Ο διευθυντής το γνωρίζει ότι στείλατε πολίτη;» «Σούζαν», είπε ο Στράθμορ, η υπομονή του οποίου προφανώς εξαντλούνταν, «ο διευθυντής δεν εμπλέκεται στην υπόθεση. Δε γνωρίζει τίποτε από όλα αυτά». Η Σούζαν κοίταξε άναυδη τον άντρα απέναντί της. Σαν να μην αναγνώριζε πια τον άνθρωπο με τον οποίο μιλούσε. Ο Στράθμορ [75]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

είχε στείλει τον αρραβωνιαστικό της –έναν απλό καθηγητή– σε αποστολή της NSA και επιπλέον απέφυγε να ενημερώσει το διευθυντή για τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία της υπηρεσίας. «Ο Λίλαντ Φοντέιν δεν έχει ενημερωθεί;» Ο Στράθμορ είχε φτάσει στα όριά του. Εξερράγη. «Σούζαν, αρκετά! Σε κάλεσα εδώ επειδή χρειάζομαι ένα σύμμαχο, όχι ανακριτή! Πέρασα ένα εφιαλτικό πρωινό. Κατέβασα το αρχείο του Τακάντο χτες το βράδυ και κάθισα εδώ, δίπλα στον εκτυπωτή, ώρες ολόκληρες, παρακαλώντας να κατορθώσει το TRANSLTR να το σπάσει. Το ξημέρωμα είπα ν’ αφήσω τις περηφάνιες μου και να τηλεφωνήσω στο διευθυντή – και να το ξέρεις, δεν έβλεπα την ώρα να κάνω αυτή την κουβέντα μαζί του. Καλημέρα σας, κύριε διευθυντά. Συγνώμη που σας ενοχλώ. Γιατί σας τηλεφωνώ; Μόλις ανακάλυψα ότι το TRANSLTR είναι απαρχαιωμένο. Ναι, ναι, εξαιτίας ενός αλγορίθμου που οι αδρά αμειβόμενοι κρυπτογράφοι του τομέα μου δεν κατάφεραν καν να πλησιάσουν στη δημιουργία του!» Ο πλωτάρχης κατέβασε με δύναμη τη γροθιά του στο γραφείο. Η Σούζαν στεκόταν παγωμένη. Δεν έβγαλε άχνα. Στα δέκα χρόνια που είχε στην υπηρεσία, οι φορές που είχε δει τον Στράθμορ να χάνει την ψυχραιμία του μετριόνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού, ενώ ποτέ του δεν είχε θυμώσει μ εκείνη. Δέκα δευτερόλεπτα αργότερα, κανείς από τους δυο τους δεν είχε ανοίξει ακόμη το στόμα του. Τελικά ο Στράθμορ κάθισε στη θέση του και η Σούζαν άκουγε την αναπνοή του να επιστρέφει σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Όταν τελικά της μίλησε, η φωνή του ήταν απόκοσμα ψύχραιμη και συγκρατημένη. «Δυστυχώς», είπε σιγανά ο Στράθμορ, «αποδεικνύεται ότι ο διευθυντής βρίσκεται στη Νότια Αμερική για μια συνάντηση με τον πρόεδρο της Κολομβίας. Αφού δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτε από εκεί που βρίσκεται, εγώ είχα δύο επιλογές: να του ζητήσω να τ’ αφήσει όλα και να επιστρέψει εσπευσμένα ή να χειριστώ την κατάσταση ο ίδιος». Ακολούθησε μια μεγάλη παύση. Ο Στράθμορ τελικά σήκωσε το κεφάλι του και το κουρασμένο βλέμμα του διασταυρώθηκε μ’ εκείνο της Σούζαν. Η έκφρασή του μαλάκωσε αμέσως. «Σούζαν, συγνώμη. Είμαι εξαντλημένος. Ζούμε [76]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

έναν εφιάλτη. Το ξέρω ότι ταράχτηκες όταν έμαθες για τον Ντέιβιντ. Ειλικρινά δεν ήθελα να το μάθεις μ’ αυτό τον τρόπο. Νόμιζα ότι το ήξερες». Εκείνη ένιωσε τις ενοχές να την παρασύρουν σαν κύμα. «Η αντίδρασή μου ήταν υπερβολική. Ζητάω συγνώμη. Ο Ντέιβιντ είναι καλή επιλογή». Ο Στράθμορ έγνεψε αφηρημένα. «Επιστρέφει απόψε». Η Σούζαν σκέφτηκε όλα όσα περνούσε ο πλωτάρχης – την πίεση από την εποπτεία του TRANSLTR, τις ατέλειωτες ώρες στη δουλειά, τις συσκέψεις. Είχε ακουστεί ότι βρισκόταν σε διάσταση με την εδώ και τριάντα χρόνια σύζυγο του. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, εμφανίστηκε το Ψηφιακό Οχυρό, η μεγαλύτερη απειλή στην ιστορία της NSA, και ο άμοιρος ο άνθρωπος έπρεπε να τα βγάλει πέρα μόνος του. Διόλου περίεργο που έμοιαζε έτοιμος να καταρρεύσει. «Δεδομένων των συνθηκών», είπε η Σούζαν, «νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να ενημερώσετε το διευθυντή». Ο Στράθμορ κούνησε το κεφάλι του αρνητικά και μια σταγόνα ιδρώτα έπεσε στο γραφείο του. «Δε σκοπεύω να θέσω σε κίνδυνο την ασφάλεια του διευθυντή ή να ρισκάρω το ενδεχόμενο διαρροής ενημερώνοντάς τον για μια τόσο σοβαρή κρίση τη στιγμή που δεν μπορεί να κάνει τίποτε για να την αντιμετωπίσει». Η κοπέλα ήξερε ότι ο προϊστάμενος της είχε δίκιο. Ακόμη και κάτω από τόση πίεση, ο Στράθμορ σκεφτόταν καθαρά. «Εξετάσατε το ενδεχόμενο να ενημερώσετε τον πρόεδρο της χώρας;» Ο Στράθμορ ένευσε καταφατικά. «Ναι. Αποφάσισα να μην το κάνω». Έτσι είχε υποθέσει κι εκείνη. Οι ανώτατοι αξιωματούχοι της NSA είχαν το δικαίωμα να χειρίζονται σαφείς απειλές χωρίς να ενημερώνουν τον εκτελεστικό κλάδο της κυβέρνησης. Η NSA ήταν η μοναδική υπηρεσία πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών που απολάμβανε απόλυτη ασυλία από κάθε είδους υποχρέωση να λογοδοτεί στις ομοσπονδιακές Αρχές. Ο Στράθμορ εκμεταλλευόταν συχνά αυτό το δικαίωμα. Προτιμούσε να κάνει τα μαγικά του χωρίς να το μαθαίνουν διάφοροι.

[77]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Πλωτάρχα», επέμεινε η Σούζαν, «η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή για να τη χειριστείτε μόνος σας. Πρέπει να ενημερώσετε και κάποιον άλλο». «Σούζαν, η ύπαρξη του Ψηφιακού Οχυρού αφήνει πολύ μεγάλα ερωτηματικά για το μέλλον αυτής της υπηρεσίας. Δε σκοπεύω να ενημερώσω τον πρόεδρο πίσω από την πλάτη του διευθυντή. Είμαστε αντιμέτωποι με μια κρίση, την οποία και χειρίζομαι». Την κοίταξε σκεφτικός. «Εγώ είμαι ο αναπληρωτής διευθυντής επιχειρήσεων». Ένα κουρασμένο χαμόγελο έκανε την εμφάνισή του στο πρόσωπό του. «Εξάλλου, δεν είμαι μόνος μου. Έχω τη Σούζαν Φλέτσερ μαζί μου». Εκείνη τη στιγμή η Σούζαν συνειδητοποίησε τι ήταν αυτό που εκτιμούσε τόσο στον Τρέβορ Στράθμορ. Επί δέκα χρόνια, τόσο σε ευχάριστες όσο και δυσάρεστες στιγμές, υπήρξε πάντα υπόδειγμα για εκείνη. Αποφασιστικός. Άκαμπτος. Αυτό που την κατέπλησσε ήταν η αφοσίωσή του, η αμετακίνητη πίστη του σας αρχές του, στην πατρίδα του και στα ιδανικά του. Ό,τι κι αν συνέβαινε, ο πλωτάρχης Τρέβορ Στράθμορ αποτελούσε φάρο σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι καλούνταν να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις. «Είσαι μαζί μου, έτσι;» τη ρώτησε. Η Σούζαν χαμογέλασε. «Μάλιστα, πλωτάρχα, είμαι. Εκατό τοις εκατό». «Ωραία. Τώρα μπορούμε να γυρίσουμε στη δουλειά;»

12

Ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΕΡ είχε παραστεί σε κηδείες και είχε δει νεκρούς και στο παρελθόν, όμως στην προκειμένη περίπτωση υπήρχε κάτι το ιδιαίτερα ανατριχιαστικό. Δεν επρόκειτο για ένα άψογα περιποιημένο σώμα, τοποθετημένο σε ένα φέρετρο με μεταξωτή επένδυση. Το συγκεκριμένο πτώμα είχε αφεθεί γυμνό, σχεδόν παραπεταμένο, πάνω σε ένα αλουμινένιο τραπέζι. Τα μάτια δεν είχαν πάρει ακόμη εκείνη την άδεια, άψυχη όψη. Αντίθετα, ήταν γυρισμένα προς την οροφή, σε ένα απόκοσμο καρέ τρόμου και ενοχών. «¿Dónde están sus efectos?» ρώτησε ο Μπέκερ σε ά[78]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πταιστα ισπανικά. «Πού βρίσκονται τα προσωπικά του αντικείμενα;» «ΑΙΙí», απάντησε ο υπαστυνόμος με τα κιτρινισμένα δόντια. «Εδώ». Έδειξε έναν πάγκο πάνω στον οποίο ήταν ακουμπισμένα κάποια ρούχα και άλλα προσωπικά αντικείμενα. «¿Es todo? Αυτά είναι όλα;» «Sí. Ναι». Ο Μπέκερ ζήτησε ένα μικρό χαρτόκουτο. Ο υπαστυνόμος έσπευσε να του βρει ένα. Ήταν απόγευμα Σαββάτου και κανονικά το νεκροτομείο της Σεβίλης ήταν κλειστό. Ο νεαρός υπαστυνόμος είχε συνοδεύσει τον Μπέκερ έχοντας λάβει ρητές εντολές από τον επικεφαλής της Ασφάλειας της Σεβίλης. Φαίνεται ότι ο Αμερικανός επισκέπτης είχε ισχυρούς φίλους. Ο Μπέκερ παρατήρησε το σωρό με τα ρούχα. Χωμένα σε ένα από τα παπούτσια υπήρχαν ένα διαβατήριο, ένα πορτοφόλι και ένα ζευγάρι γυαλιά. Υπήρχε επίσης ένας ταξιδιωτικός σάκος που είχε βρει η αστυνομία στο ξενοδοχείο όπου διέμενε ο άντρας. Οι οδηγίες που είχε λάβει ο Μπέκερ ήταν σαφείς: Μην αγγίξεις το παραμικρό. Μη διαβάσεις τίποτε. Απλά φέρ’ τα όλα πίσω. Τα πάντα. Μην ξεχάσεις τίποτε. Ο Μπέκερ επιθεώρησε το σωρό και συνοφρυώθηκε. Τι στην ευχή μπορεί να θέλει η NSA όλη αυτή τη σαβούρα; Ο υπαστυνόμος επέστρεψε με ένα μικρό κουτί και ο Μπέκερ άρχισε να βάζει μέσα τα ρούχα. Ο αστυνομικός σκούντηξε το πόδι του πτώματος. «¿Quien es? Ποιος είναι;» «Ιδέα δεν έχω». «Μοιάζει με Κινέζο». Με Ιάπωνα, σκέφτηκε ο Μπέκερ. «Τον κακομοίρη. Καρδιακή προσβολή, ε;» Ο Μπέκερ έγνεψε αφηρημένα. «Έτσι μου είπαν». Ο υπαστυνόμος αναστέναξε και έγνεψε με συμπάθεια. «Πέρα από τον ήλιο της Σεβίλης, και η ίδια η πόλη μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνη. Να έχετε το νου σας αύριο». [79]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Ευχαριστώ», είπε ο Μπέκερ, «αλλά μετά από εδώ φεύγω για την Αμερική». Ο αστυνομικός φάνηκε να ξαφνιάζεται. «Μα μόλις ήρθατε!» «Το ξέρω, αλλά ο τύπος που καλύπτει τα έξοδά μου περιμένει αυτά τα αντικείμενα». Ο υπαστυνόμος έδειξε να προσβάλλεται με έναν τρόπο που μόνο ένας Ισπανός θα μπορούσε να θιχτεί. «Θέλετε να πείτε ότι δε θα ζήσετε την εμπειρία της Σεβίλης;» «Επισκέφτηκα την πόλη σας πριν από χρόνια. Πανέμορφη. Μακάρι να μπορούσα να μείνω». «Δηλαδή έχετε δει τη Χιράλντα;» Ο Μπέκερ έγνεψε καταφατικά. Στην πραγματικότητα, δεν είχε ανέβει ποτέ στον παμπάλαιο πύργο του μιναρέ που χτίστηκε από τους Μαυριτανούς και οι ντόπιοι αποκαλούσαν Χιράλντα, όμως τον είχε δει. «Και το Αλκαζάρ;» Ο Μπέκερ έγνεψε ξανά καταφατικά, φέρνοντας στο μυαλό του τη βραδιά που είχε ακούσει τον Πάκο ντε Λουτσία να παίζει κιθάρα στον ανοιχτό διαμορφωμένο χώρο του Αλκαζάρ – φλαμένκο κάτω από τα αστέρια με φόντο το φρούριο του δέκατου πέμπτου αιώνα. Ευχήθηκε να γνώριζε τη Σούζαν από τότε. «Και φυσικά είναι κι ο Χριστόφορος Κολόμβος». Ο αστυνομικός άστραφτε από περηφάνια. «Έχει ταφεί στον καθεδρικό μας». Ο Μπέκερ γύρισε και τον κοίταξε. «Σοβαρά; Νόμιζα ότι ο Κολόμβος είχε ταφεί στη Δομινικανή Δημοκρατία». «Ναι, σιγά! Ποιος βγάζει τέτοιες φήμες; Η σορός του Κολόμβου βρίσκεται εδώ, στην Ισπανία! Νόμιζα ότι είπατε πως πήγατε στο πανεπιστήμιο». Ο Μπέκερ ανασήκωσε τους ώμους του. «Μάλλον έκανα κοπάνα τη μέρα που μας το είπαν». «Η Ισπανική Εκκλησία είναι πολύ περήφανη που έχει τα λείψανά του». Η Ισπανική Εκκλησία. Ο Μπέκερ ήξερε ότι στην Ισπανία υπήρχε μόνο μία Εκκλησία, η Ρωμαιοκαθολική. Ο καθολικισμός σ’ αυτή τη χώρα ήταν ισχυρότερος απ’ ό,τι στην Πόλη του Βατικανού.

[80]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Ε, φυσικά, δεν έχουμε ολόκληρη τη σορό του», διευκρίνισε ο υπαστυνόμος. «Solo el escroto». Ο Μπέκερ σταμάτησε να βάζει στο κουτί τα πράγματα του νεκρού και, κοίταξε έκπληκτος τον υπαστυνόμο. Solo el escroto; Κατέβαλε ειλικρινή προσπάθεια για μην ξεσπάσει σε γέλια. «Μόνο το όσχεό του;» Ο αστυνομικός έγνεψε περήφανος καταφατικά. «Ναι. Όταν περιέρχονται στην κατοχή της Εκκλησίας τα λείψανα ενός σπουδαίου ανθρώπου, τον αγιοποιεί και στη συνέχεια μοιράζει τα λείψανα σε διάφορους καθεδρικούς ναούς ώστε να μπορούν όλοι να απολαύσουν το μεγαλείο τους». «Και σε εσάς έτυχαν οι...» Ο Μπέκερ έπνιξε τα γέλια του. «Ε! Είναι πολύ σημαντικό μέρος του σώματος!» διαμαρτυρήθηκε ο αστυνομικός. «Δεν είναι όπως τα πλευρά ή τα κότσια, που έστειλαν σε κάτι ναούς στη Γαλικία! Πάντως, πραγματικά θα ’πρεπε να μείνετε και να επισκεφτείτε τον καθεδρικό». Ο Μπέκερ κατένευσε από ευγένεια. «Ίσως προλάβω να περάσω όπως θα φεύγω από την πόλη». «Mala suerte». Ο αστυνομικός αναστέναξε. «Γκαντεμιά. Ο καθεδρικός είναι κλειστός μέχρι την ώρα της πρώτης λειτουργίας, το ξημέρωμα». «Κάποια άλλη φορά τότε». Ο Μπέκερ χαμογέλασε και σήκωσε το κουτί. «Καλύτερα να πηγαίνω. Με περιμένουν στο αεροπλάνο». Έριξε μια τελευταία ματιά στο δωμάτιο. «Θέλετε να σας πετάξω στο αεροδρόμιο;» του πρότεινε ο αστυνομικός. «Έχω μια μηχανή παρκαρισμένη μπροστά». «Όχι, ευχαριστώ. Θα πάρω ταξί». Ο Μπέκερ είχε οδηγήσει μηχανή μια φορά στο πανεπιστήμιο και παραλίγο να σκοτωθεί. Δε σκόπευε να ξανανέβει σε δαύτες, ανεξάρτητα από το ποιος οδηγούσε. «Όπως αγαπάτε», είπε ο αστυνομικός, και κινήθηκε προς την πόρτα. «Θα κλείσω τα φώτα». Ο Μπέκερ έχωσε το κουτί κάτω από το μπράτσο του. Έχω πάρει τα πάντα; Έριξε μια τελευταία ματιά στο πτώμα πάνω στο τραπέζι. Το σώμα ήταν ολόγυμνο, γυρισμένο ανάσκελα κάτω από τα δυνατά φώτα, και ήταν φανερό ότι δεν έκρυβε τίποτε. Ο Μπέ[81]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

κερ έστρεψε το βλέμμα του ξανά στα παράξενα, παραμορφωμένα χέρια. Έμεινε πάνω τους για λίγο, εστιάζοντας πιο προσεκτικά. Ο αστυνομικός έσβησε τα φώτα και το δωμάτιο βυθίστηκε στο σκοτάδι. «Μια στιγμή», είπε ο Μπέκερ. «Ανάψτε τα ξανά». Τα φώτα άρχισαν να ανάβουν ένα ένα. Ο Μπέκερ ακούμπησε το χαρτόκουτο στο πάτωμα και πήγε μέχρι το πτώμα. Έσκυψε και κοίταξε καλά το αριστερό χέρι του άντρα. Ο αστυνομικός ακολούθησε το βλέμμα του Μπέκερ. «Απαίσιο, ε;» Αλλά αυτό που είχε τραβήξει την προσοχή του Μπέκερ δεν ήταν η παραμόρφωση των δάχτυλων. Είχε δει κάτι άλλο. Στράφηκε στον αστυνομικό. «Είστε σίγουρος ότι όλα τα προσωπικά του αντικείμενα βρίσκονται μέσα σ’ αυτό το κουτί;» Εκείνος έγνεψε καταφατικά. «Ναι, αυτά είναι όλα». Ο Μπέκερ στάθηκε για μια στιγμή με τα χέρια στη μέση. Ύστερα ξαναπήρε το κουτί, το μετέφερε πίσω στον πάγκο και το άδειασε. Προσεκτικά, ένα προς ένα, τίναξε κάθε ρούχο. Έπειτα άδειασε τα παπούτσια και τα χτύπησε σαν να προσπαθούσε να βγάλει κάποιο πετραδάκι. Επανέλαβε τη διαδικασία άλλη μια φορά, έκανε ένα βήμα πίσω και συνοφρυώθηκε. «Υπάρχει πρόβλημα;» ρώτησε ο υπαστυνόμος. «Ναι», είπε ο Μπέκερ. «Κάτι μας λείπει».

13

Ο ΤΟΚΟΥΤΖΕΝ ΝΟΥΜΑΤΑΚΑ στεκόταν στο πολυτελές γραφείο του, στο ρετιρέ κάποιου ουρανοξύστη, και κοιτούσε τα κτίρια της ιαπωνικής πρωτεύουσας που έσκιζαν τον ορίζοντα. Στους υπαλλήλους και τους ανταγωνιστές του ήταν γνωστός ως ακούτα σάμε, ο θανάσιμος καρχαρίας. Επί τρεις δεκαετίες κατόρθωνε να προπορεύεται σε ιδέες, κεφάλαια και διαφημίσεις έναντι όλων των Ιαπώνων ανταγωνιστών του. Τώρα ήταν έτοιμος να αναδειχτεί σε κολοσσό και της παγκόσμιας αγοράς. [82]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Επρόκειτο να κλείσει τη σημαντικότερη συμφωνία της ζωής του, μια συμφωνία που θα αναδείκνυε την εταιρεία του, τη Numatech Corporation, στη Microsoft του μέλλοντος. Σ’ όλο του το κορμί ένιωθε την αδρεναλίνη να κυλά σαν δροσερό ποτάμι. Οι μπίζνες ήταν πόλεμος, και ο πόλεμος ήταν συναρπαστικός. Αν και ο Τοκουτζέν Νουματάκα είχε αντιμετωπίσει με καχυποψία το τηλεφώνημα που του είχε γίνει πριν από τρεις μέρες, τώρα γνώριζε την αλήθεια. Ήταν ευλογημένος με μιούρι, με καλή τύχη. Ήταν ο εκλεκτός των θεών. «Έχω στα χέρια μου αντίγραφο του κλειδιού για το Ψηφιακό Οχυρό», του είχε πει η φωνή με την αμερικανική προφορά. «Θα θέλατε να το αγοράσετε;» Ο Νουματάκα παραλίγο να ξεσπάσει σε γέλια. Ήξερε ότι το τηλεφώνημα ήταν παγίδα. Η εταιρεία του είχε καταθέσει μια πολύ γενναιόδωρη πρόταση για το νέο αλγόριθμο του Ενσέι Τακάντο και τώρα κάποιος από τους ανταγωνιστές της έπαιζε παιχνίδια, προσπαθώντας να εκμαιεύσει το ποσό της προσφοράς. «Έχετε το κλειδί;» ρώτησε ο Νουματάκα με προσποιητό ενδιαφέρον. «Το έχω. Το όνομα μου είναι Ντακότα». Ο Νουματάκα κατάφερε να πνίξει το γέλιο του. Όλοι ήξεραν για τον Ντακότα. Ο Τακάντο είχε μιλήσει στους δημοσιογράφους για το μυστικό συνεργάτη του. Ήταν έξυπνη κίνηση εκ μέρους του πρώην υπαλλήλου της NSA να βρει κάποιο συνεργάτη. Ακόμη και στην Ιαπωνία οι επιχειρηματικές πρακτικές είχαν καταστεί ανέντιμες. Ο Ενσέι Τακάντο δεν ήταν ασφαλής. Αλλά τώρα, αν κάποια ανυπόμονη εταιρεία έκανε μια λάθος κίνηση, το κλειδί θα δημοσιοποιούνταν. Όλες οι εταιρείες λογισμικού που δραστηριοποιούνταν στην αγορά θα δέχονταν βαρύ πλήγμα. Ο Νουματάκα τράβηξε μια γερή τζούρα από το πούρο του και αποφάσισε να επιτρέψει στον άγνωστο να συνεχίσει για λίγο την αξιοθρήνητη φάρσα του. «Ώστε αποφασίσατε να πουλήσετε το κλειδί; Ενδιαφέρον. Τι γνώμη έχει ο Ενσέι Τακάντο γι’ αυτή την κίνηση;»

[83]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Δεν έχω κανένα λόγο να παραμείνω πιστός στον κύριο Τακάντο. Ο κύριος Τακάντο είχε την αφέλεια να με εμπιστευτεί. Το κλειδί αξίζει εκατοντάδες φορές περισσότερα απ’ όσα μου δίνει για να το φυλάξω για λογαριασμό του». «Λυπάμαι», είπε ο Νουματάκα. «Το κλειδί σας από μόνο του μου είναι άχρηστο. Όταν ο Τακάντο ανακαλύψει τι κάνετε, πολύ απλά θα δημοσιεύσει το δικό του κλειδί και η αγορά θα κατακλυστεί από δωρεάν αντίγραφα». «Θα παραλάβετε και τα δύο κλειδιά», συνέχισε η φωνή. «Του κυρίου Τακάντο και το δικό μου». Ο Νουματάκα κάλυψε το ακουστικό με την παλάμη του και γέλασε δυνατά. Δεν άντεχε να μη ρωτήσει. «Πόσα χρήματα ζητάτε και για τα δύο κλειδιά;» «Είκοσι εκατομμύρια δολάρια Ηνωμένων Πολιτειών». Το ποσό ήταν σχεδόν το ίδιο μ’ εκείνο που ο Νουματάκα είχε προσφέρει ήδη στη δημοπρασία. «Είκοσι εκατομμύρια;» Προσποιήθηκε ότι σοκαρίστηκε στο άκουσμα του νούμερου. «Εξωφρενικό!» «Έχω δει τον αλγόριθμο. Σας διαβεβαιώνω ότι αξίζει αυτά τα χρήματα». Σώπα... είπε από μέσα του ο Νουματάκα. Αξίζει δέκα φορές περισσότερα. «Δυστυχώς», απάντησε, καθώς αυτό το παιχνίδι άρχιζε να τον κουράζει, «γνωρίζουμε πολύ καλά και οι δυο μας ότι ο κύριος Τακάντο δε θα ανεχόταν κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε τις νομικές προεκτάσεις». Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής έκανε μια αμφίσημη παύση. «Τι θα λέγατε αν ο κύριος Τακάντο έπαυε να αποτελεί πρόβλημα;» Ο επιχειρηματίας ήθελε να βάλει τα γέλια, όμως διέκρινε μια αλλόκοτη αποφασιστικότητα στη φωνή του αγνώστου. «Να πάψει ο Τακάντο να αποτελεί πρόβλημα;» Ο Νουματάκα το σκέφτηκε. «Σ’ αυτή την περίπτωση, είμαστε σύμφωνοι». «Θα σας κρατώ ενήμερο», είπε η φωνή. Η γραμμή έκλεισε.

[84]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

14

Ο ΜΠΕΚΕΡ ΚΟΙΤΑΞΕ εξεταστικά το πτώμα. Παρότι είχαν περάσει ώρες από το θάνατο του, το πρόσωπο του Ασιάτη ακτινοβολούσε με τη ροδαλή λάμψη που αποκτά το δέρμα έπειτα από πρόσφατη έκθεση στον ήλιο. Το υπόλοιπο σώμα του είχε ένα υποκίτρινο χρώμα, εκτός από ένα μικρό σημείο πάνω από την καρδιά, όπου είχε σχηματιστεί ένα σχεδόν μοβ αιμάτωμα. Μάλλον από τις προσπάθειες καρδιοπνευμονικής ανάνηψης, συμπέρανε ο Μπέκερ. Κρίμα που δεν τα κατάφεραν. Έστρεψε ξανά την προσοχή του στην παρατήρηση των χεριών του πτώματος. Πρώτη φορά έβλεπε κάτι τέτοιο. Σε κάθε χέρι υπήρχαν μόνο τρία δάχτυλα, κι αυτά ήταν κυρτωμένα και στραβά. Αυτό όμως που είχε τραβήξει το ενδιαφέρον του Μπέκερ δεν ήταν η παραμόρφωση. «Κοίτα να δεις...» ρουθούνισε ο υπαστυνόμος από την άλλη άκρη του δωματίου. «Ιάπωνας είναι, όχι Κινέζος». Ο Μπέκερ γύρισε προς το μέρος του. Ο αστυνομικός ξεφύλλιζε το διαβατήριο του νεκρού. «Θα προτιμούσα να μην το κοιτάζατε», του ζήτησε. Μην αγγίξεις το παραμικρό. Μη διαβάσεις τίποτε. «Ενσέι Τακάντο... γεννημένος τον Ιανουάριο...» «Σας παρακαλώ», είπε ευγενικά ο Μπέκερ. «Βάλτε το πίσω». Ο αστυνομικός κοίταξε το διαβατήριο λίγο ακόμη κι ύστερα το πέταξε αδιάφορα πάνω στο σωρό. «Ο τύπος είχε βίζα τρίτης κατηγορίας. Θα μπορούσε να μείνει εδώ για χρόνια». Ο Μπέκερ πίεσε το χέρι του θύματος με ένα στιλό. «Ίσως να ζούσε εδώ». «Όχι. Μπήκε στη χώρα την περασμένη εβδομάδα». «Ίσως είχε αποφασίσει να εγκατασταθεί εδώ», υπέθεσε κοφτά ο Μπέκερ. «Ναι, ίσως. Χάλια του πήγε η πρώτη εβδομάδα. Πρώτα ηλίαση και μετά καρδιακή προσβολή. Ο κακομοίρης...»

[85]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ δεν ασχολήθηκε άλλο με τον αστυνομικό και επικεντρώθηκε στο χέρι. «Είστε σίγουρος ότι δε φορούσε κάποιο κόσμημα όταν πέθανε;» Ο αστυνομικός σήκωσε το κεφάλι του και τον κοίταξε απορημένος. «Κόσμημα;» «Ναι. Ρίξτε μια ματιά εδώ». Ο αστυνομικός διέσχισε το δωμάτιο. Η επιδερμίδα στο αριστερό χέρι του Ενσέι Τακάντο φαινόταν παντού ηλιοκαμένη εκτός από μια μικρή λωρίδα δέρματος γύρω από τον ωτίτη. Ο Μπέκερ έδειξε αυτή τη λωριδίτσα κιτρινιάρικης επιδερμίδας. «Βλέπετε ότι ο ήλιος δεν τον έχει αρπάξει σε αυτό το σημείο; Μοιάζει με σημάδι που θα άφηνε ένα δαχτυλίδι». Ο αστυνομικός φάνηκε να εκπλήσσεται. «Δαχτυλίδι;» Ξαφνικά η φωνή του φανέρωνε περιέργεια. Παρατήρησε προσεκτικά το δάχτυλο του πτώματος. Έπειτα κοκκίνισε από αμηχανία. «Θεέ μου». Γέλασε σιγανά. «Η ιστορία ήταν αληθινή;» Ο Μπέκερ ένιωσε ένα κακό προαίσθημα. «Με συγχωρείτε;» Ο αστυνομικός κούνησε το κεφάλι του σαν να μην πίστευε στα μάτια του. «Θα σας το είχα αναφέρει νωρίτερα... αλλά σκέφτηκα ότι ο τύπος ήταν μουρλός». Ο Μπέκερ δεν είχε διάθεση για περιστροφές. «Ποιος τύπος;» «Ο τύπος που τηλεφώνησε στο κέντρο της Άμεσης Δράσης. Κάποιος Καναδός τουρίστας. Έλεγε συνέχεια κάτι για ένα δαχτυλίδι. Φλυαρούσε μιλώντας στα πιο φρικτά ισπανικά που έχω ακούσει ποτέ». «Και είπε ότι ο κύριος Τακάντο φορούσε δαχτυλίδι;» Ο αστυνομικός έγνεψε καταφατικά. Έφερε ένα τσιγάρο στα χείλη, το μάτι του πήρε την πινακίδα που απαγόρευε το κάπνισμα, αλλά εκείνος το άναψε. «Μάλλον έπρεπε να είχα αναφέρει κάτι, αλλά ο τύπος φαινόταν τελείως μουρλαμένος». Ο Μπέκερ συνοφρυώθηκε. Τα λόγια του Στράθμορ αντηχούσαν στα αφτιά του. Θέλω το καθετί που είχε πάνα του ο Ενσέι

[86]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Τακάντο. Τα πάντα. Μην αφήσεις τίποτε. Ούτε ένα κομματάκι χαρτί. «Πού βρίσκεται τώρα το δαχτυλίδι;» ρώτησε ο Μπέκερ. Ο αστυνομικός τράβηξε μια τζούρα. «Μεγάλη ιστορία». Κάτι έλεγε στον Μπέκερ ότι αυτό που θα άκουγε δε θα του άρεσε καθόλου. «Έχω ώρα».

15

Η ΣΟΥΖΑΝ ΦΛΕΤΣΕΡ καθόταν μπροστά στον υπολογιστή της μέσα στον Κόμβο 3. Ο Κόμβος 3 ήταν ο προσωπικός, ηχομονωμένος χώρος εργασίας των κρυπτογράφων, λίγο πιο πάνω από το κυρίως επίπεδο. Ένα στρώμα κυρτωμένου γυαλιού που λειτουργούσε σαν καθρέφτης πάχους πέντε εκατοστών έδινε στους κρυπτογράφους πανοραμική θέα του Τομέα Κρυπτογραφίας, εμποδίζοντας παράλληλα όλους τους άλλους να βλέπουν στο εσωτερικό του κόμβου. Στην πίσω πλευρά του κάτι παραπάνω από ευρύχωρου Κόμβου 3 δώδεκα τερματικά σχημάτιζαν έναν τέλειο κύκλο. Η δακτυλιοειδής διάταξη στόχο είχε την ενθάρρυνση της ανταλλαγής ιδεών μεταξύ των κρυπτογράφων, υπενθυμίζοντάς τους ότι ήταν μέλη μιας ομάδας, κάτι σαν τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης – αλλά με μεγαλύτερες ικανότητες στην αποκωδικοποίηση. Κατά ειρωνικό τρόπο, τα μυστικά θεωρούνταν ασύμβατα με το πνεύμα του Κόμβου 3. Ο Κόμβος 3, που τον είχαν βαφτίσει Παιδική Χαρά, δεν απέπνεε τον ίδιο στείρο χαρακτήρα με τον υπόλοιπο τομέα. Ήταν σχεδιασμένος έτσι ώστε να δίνει την αίσθηση ότι βρισκόσουν σε σπίτι: είχε πολυτελή χαλιά, ένα υψηλής τεχνολογίας ηχοσύστημα, πλήρως εφοδιασμένο ψυγείο, μια κουζινούλα και μια μικρή μπασκέτα. Η NSA είχε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία σχετικά με τον Τομέα Κρυπτογραφίας: δεν υπάρχει λόγος να ρίξεις δισεκατομμύρια δολάρια σε έναν υπολογιστή που σπάει όλους τους κώδικες αν δε δελεάσεις την αφρόκρεμα του χώρου να μείνει στην υπηρεσία για να τον χρησιμοποιήσει. [87]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν έβγαλε τα μοκασίνια της με την υπογραφή του Σαλβατόρε Φεραγκάμο και βύθισε τα χωμένα μέσα στο καλσόν δάχτυλά της στο παχύ χαλί. Η σύσταση προς στους κυβερνητικούς υπαλλήλους που αμείβονταν πλουσιοπάροχα ήταν να αποφεύγουν την επίδειξη της οικονομικής τους άνεσης. Σε γενικές γραμμές, αυτό δεν ήταν πρόβλημα για την ίδια: ήταν απόλυτα ευχαριστημένη με το ταπεινό δυάρι της, το παλιό της Βόλβο και τη συντηρητική γκαρνταρόμπα της. Τα παπούτσια όμως ήταν τελείως διαφορετική υπόθεση. Ακόμη κι όταν η Σούζαν ήταν φοιτήτρια, κουμαντάριζε τα οικονομικά της έτσι ώστε να μπορεί να αγοράζει τα καλύτερα. Δε γίνεται να κάνεις το άλμα προς τα αστέρια με πονεμένα πόδια, της είχε πει κάποτε η θεία της. Και όταν φτάσεις στο στόχο σου, το καλό που σου θέλω να είσαι κομψή! Η Σούζαν επέτρεψε στον εαυτό της ένα καλό τέντωμα κι ύστερα στρώθηκε στη δουλειά. Κατέβασε τον ιχνηλάτη της και ετοιμάστηκε να ρυθμίσει τις παραμέτρους. Έριξε μια ματιά στη διεύθυνση που της είχε δώσει ο Στράθμορ. [email protected] Ο άντρας που αυτοαποκαλούνταν Ντακότα είχε έναν ανώνυμο λογαριασμό, αλλά εκείνη ήξερε ότι δε θα παρέμενε έτσι για πολύ. Ο ιχνηλάτης θα περνούσε από την ARA, θα προωθούνταν στον Ντακότα και στη συνέχεια θα έστελνε στη δημιουργό του πληροφορίες για την πραγματική ηλεκτρονική διεύθυνση του άντρα. Εφόσον όλα εξελίσσονταν ομαλά, το πρόγραμμα θα εντόπιζε τον Ντακότα σύντομα και ο Στράθμορ θα μπορούσε να βάλει στο χέρι το κλειδί. Έτσι, αυτός που θα έμενε να ολοκληρώσει το έργο του ήταν ο Ντέιβιντ. Μόλις έβρισκε το κλειδί του Τακάντο, και τα δύο αντίγραφα θα καταστρέφονταν. Η ωρολογιακή βόμβα που είχε δημιουργήσει ο Τακάντο θα εξουδετερωνόταν, θα απέμενε μόνο ένα θανάσιμο εκρηκτικό χωρίς πυροκροτητή. Η Σούζαν έλεγξε ξανά τη διεύθυνση που έγραφε το χαρτί μπροστά της και εισήγαγε τις πληροφορίες στο κατάλληλο πεδίο. [88]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Γέλασε σιγανά όταν θυμήθηκε ότι ο Στράθμορ είχε δυσκολευτεί να στείλει μόνος του τον ιχνηλάτη. Προφανώς τον είχε στείλει δύο φορές, λαμβάνοντας κάθε φορά τη διεύθυνση του Τακάντο αντί του Ντακότα. Ήταν ένα απλό λάθος, σκέφτηκε η κοπέλα. Ο Στράθμορ πιθανότατα είχε εισαγάγει αντίστροφα τις πληροφορίες στα πεδία και ο ιχνηλάτης έψαχνε σε λάθος διεύθυνση. Ολοκλήρωσε τη ρύθμιση των παραμέτρων και έβαλε το πρόγραμμα στα εξερχόμενα. Ύστερα πάτησε το πλήκτρο ENTER. Ο υπολογιστής έβγαλε έναν κοφτό ήχο. ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ ΣΤΑΛΘΗΚΕ Τώρα ήταν ώρα για το παιχνίδι της αναμονής. Η Σούζαν έβγαλε τον αέρα που κρατούσε μέσα της. Ένιωθε ενοχές που είχε αντιμετωπίσει τόσο αρνητικά τον πλωτάρχη. Αν υπήρχε ένας άνθρωπος ικανός να διαχειριστεί αυτή την απειλή μόνος του, αυτός ήταν ο Τρέβορ Στράθμορ. Είχε μια απίστευτη ικανότητα να ξεπερνά σε φαντασία όλους όσοι τον προκαλούσαν. Πριν από έξι μήνες, όταν το EFF δημοσίευσε μια είδηση ότι κάποιο υποβρύχιο της ΝSΑ υπέκλεπτε συνομιλίες από υποβρύχια τηλεφωνικά καλώδια, ο Στράθμορ άφησε να διαρρεύσουν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες το υποβρύχιο στην πραγματικότητα έθαβε παράνομα τοξικά απόβλητα. Το EFF και οι περιβαλλοντολόγοι αναλώθηκαν σε τέτοιο βαθμό σε διαπληκτισμούς σχετικά με το ποια εκδοχή ίσχυε, ώστε τελικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κουράστηκαν μ’ αυτή την υπόθεση και αναζήτησαν νέα θέματα. Κάθε κίνηση του Στράθμορ ήταν προσεκτικά σχεδιασμένη. Ο υπολογιστής του έπαιζε σημαντικό ρόλο στην κατάστρωση και την αναθεώρηση των σχεδίων του. Όπως και πολλοί εργαζόμενοι στην NSA, ο πλωτάρχης χρησιμοποιούσε ένα λογισμικό που είχε αναπτυχθεί από την υπηρεσία και έφερε το όνομα Brainstorm. Το λογισμικό πρόσφερε έναν ακίνδυνο τρόπο δοκιμής υποθετικοί σεναρίων μέσα στο ασφαλές περιβάλλον ενός υπολογιστή. Το Brainstorm αποτελούσε ένα πείραμα τεχνητής νοημοσύνης το οποίο οι προγραμματιστές του περιέγραφαν ως εξομοιωτή [89]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

υποθετικών καταστάσεων. Αρχικά είχε σχεδιαστεί για χρήση σε προεκλογικές εκστρατείες, ως ένας τρόπος δημιουργίας υποδειγμάτων, σε συνθήκες πραγματικού χρόνου, ενός συγκεκριμένου «πολιτικού περιβάλλοντος». Τροφοδοτούμενο με τεράστιο όγκο δεδομένων, το πρόγραμμα δημιουργούσε ένα πλέγμα σχέσεων – ένα πιθανολογούμενο διαδραστικό μοντέλο ανάμεσα σε πολιτικές μεταβλητές, συμπεριλαμβανομένων εξεχουσών μορφών της τρέχουσας πολιτικής σκηνής, των επιτελείων τους, των μεταξύ τους προσωπικών σχέσεων, καυτών ζητημάτων και των κινήτρων κάθε ατόμου όπως αυτά επηρεάζονται από μεταβλητές όπως το φύλο, η εθνικότητα, το χρήμα και η εξουσία. Στη συνέχεια ο χρήστης μπορούσε να εισαγάγει οποιοδήποτε υποθετικό γεγονός και το λογισμικό θα προέβλεπε την επίδραση του γεγονότος στο «περιβάλλον». Ο πλωτάρχης Στράθμορ εργαζόταν παθιασμένα με το Brainstorm – όχι για πολιτικούς σκοπούς, αλλά χρησιμοποιώντας το ως ισχυρό λογισμικό για τη χάραξη στρατηγικών και την πρόβλεψη αδύνατων σημείων σε βάθος χρόνου. Η Σούζαν είχε την υποψία ότι στον υπολογιστή του Στράθμορ κρύβονταν σχέδια που κάποια μέρα θα άλλαζαν τον κόσμο. Ναι, κατέληξε η Σούζαν, ήμουν άδικη μαζί του. Οι σκέψεις της διακόπηκαν από το συριγμό που έκαναν οι πόρτες του Κόμβου 3 όπως άνοιγαν. Ο Στράθμορ όρμησε στο δωμάτιο. «Σούζαν», της είπε. «Μόλις τηλεφώνησε ο Ντέιβιντ. Προέκυψε κάποιο πρόβλημα».

16

«ΕΝΑ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ;» Η Σούζαν φαινόταν δύσπιστη. «Χάθηκε ένα δαχτυλίδι του Τακάντο;» «Ναι. Είμαστε τυχεροί που το παρατήρησε ο Ντέιβιντ. Ήταν πάρα πολύ σημαντική κίνηση». «Μα εσείς ψάχνετε ένα κλειδί, όχι κάποιο κόσμημα». «Το ξέρω», είπε ο Στράθμορ, «αλλά νομίζω ότι ίσως να πρόκειται για το ίδιο και το αυτό αντικείμενο». [90]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν έδειχνε να τα έχει χαμένα. «Είναι μεγάλη ιστορία». Εκείνη του έδειξε τον ιχνηλάτη στην οθόνη της. «Δεν έχω να πάω πουθενά». Ο Στράθμορ αναστέναξε βαριά κι άρχισε να βηματίζει. «Φαίνεται ότι υπήρχαν μάρτυρες στο θάνατο του Τακάντο. Σύμφωνα με έναν αστυνομικό στο νεκροτομείο, ένας Καναδός τουρίστας τηλεφώνησε στην αστυνομία σήμερα το πρωί πανικόβλητος, λέγοντας ότι κάποιος Ιάπωνας πάθαινε καρδιακή προσβολή στο πάρκο. Όταν έφτασε εκεί ο αστυνομικός, βρήκε τον Τακάντο νεκρό και τον Καναδό εκεί, μαζί του, κι έτσι κάλεσε ασθενοφόρο. Όση ώρα το πλήρωμα του νοσοκομειακού μετέφερε το πτώμα του Τακάντο στο νεκροτομείο, ο αστυνομικός προσπάθησε να καταλάβει από τον Καναδό τι είχε συμβεί. Το μόνο που έκανε ο ηλικιωμένος άντρας ήταν να επαναλαμβάνει κάτι ασυναρτησίες για ένα δαχτυλίδι που χάρισε ο Τακάντο λίγο πριν πεθάνει». Η Σούζαν τον κοίταξε με σκεπτικισμό. «Ο Τακάντο χάρισε ένα δαχτυλίδι;» «Ναι. Φαίνεται ότι το κράδαινε μπροστά στο πρόσωπο του γέρου, σαν να τον εκλιπαρούσε να το πάρει. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, ο παππούς κατάφερε να το δει αρκετά καλά». Ο Στράθμορ σταμάτησε να βηματίζει και γύρισε προς το μέρος της. «Είπε ότι το δαχτυλίδι ήταν σκαλισμένο... με κάτι περίεργους χαρακτήρες». «Χαρακτήρες;» «Ναι, και σύμφωνα με το μάρτυρα δεν ήταν αγγλικά». Ο πλωτάρχης ύψωσε τα φρύδια του με νόημα. «Ιαπωνικά;» Ο διευθυντής της έγνεψε αρνητικά. «Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα κι εγώ. Το περίεργο είναι ότι ο Καναδός λέει πως οι χαρακτήρες δε σχημάτιζαν καμία λέξη. Είναι αδύνατο να μπερδέψει κανείς τα ιαπωνικά ιδεογράμματα με το λατινικό αλφάβητο που χρησιμοποιούμε εμείς. Ο άντρας είπε ότι τα σκαλίσματα ήταν λες και κάποια γάτα πάτησε πάνω σε γραφομηχανή». Η Σούζαν γέλασε. «Πλωτάρχα, δεν πιστεύετε στα σοβαρά ότι...»

[91]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Στράθμορ την έκοψε. «Σούζαν, είναι πασιφανές. Ο Τακάντο σκάλισε το κλειδί του Ψηφιακού Οχυρού πάνω στο δαχτυλίδι του. Ο χρυσός είναι ανθεκτικός. Είτε έκανε ντους είτε κοιμόταν είτε έτρωγε, το κλειδί θα ήταν πάντα μαζί του, έτοιμο ανά πάσα στιγμή να δημοσιευτεί άμεσα». Η Σούζαν διατηρούσε τις αμφιβολίες της. «Πάνω στο δάχτυλό του; Σε κοινή θέα;» «Γιατί όχι; Η Ισπανία εξάλλου δεν είναι η κρυπτογραφική πρωτεύουσα του πλανήτη. Κανείς δε θα είχε την παραμικρή ιδέα τι σήμαιναν εκείνα τα σκαλίσματα. Μην ξεχνάμε ότι, από τη στιγμή που το κλειδί αποτελείται από εξήντα τέσσερα μπιτ, ακόμη και ανοιχτά, στο φως του ήλιου, θα ήταν αδύνατο κάποιος να διαβάσει και να απομνημονεύσει και τους εξήντα τέσσερις χαρακτήρες». Η Σούζαν έδειχνε να απορεί. «Και λέτε ότι ο Τακάντο χάρισε αυτό το δαχτυλίδι σε έναν άνθρωπο που του ήταν τελείως άγνωστος λίγο πριν πεθάνει; Γιατί;» Τα μάτια του Στράθμορ στένεψαν. «Εσύ γιατί νομίζεις;» Η κοπέλα χρειάστηκε μονάχα μια στιγμή για να βρει την απάντηση. Τα μάτια της γούρλωσαν. Ο Στράθμορ κούνησε το κεφάλι του επιβεβαιώνοντας τη σκέψη της. «Ο Τακάντο προσπαθούσε να το ξεφορτωθεί. Νόμιζε ότι τον είχαμε σκοτώσει. Κατάλαβε ότι πέθαινε και υπέθεσε λογικά ότι υπεύθυνοι ήμασταν εμείς. Η χρονική στιγμή ήταν τέτοια, που δεν μπορούσε να ερμηνευτεί ως συμπτωματικό γεγονός. Θεώρησε ότι είχαμε καταφέρει να τον βρούμε και να τον δηλητηριάσουμε ή κάτι τέτοιο, χορηγώντας του κάποια ουσία βραδείας δράσης που προκαλεί ανακοπή. Ήξερε ότι η μόνη περίπτωση που θα τολμούσαμε να τον δολοφονήσουμε θα ήταν εφόσον είχαμε εντοπίσει τον Ντακότα». Η Σούζαν ένιωσε να τη διαπερνά ένα ρίγος. «Φυσικά», ψιθύρισε. «Ο Τακάντο νόμιζε ότι είχαμε εξουδετερώσει την ασφαλιστική του δικλίδα ώστε να μπορέσουμε να βγάλουμε και τον ίδιο από τη μέση». Άρχιζε να καταλαβαίνει πώς είχαν εξελιχθεί τα γεγονότα. Η στιγμή που εκδηλώθηκε η ανακοπή ήταν τόσο ευτυχής για την [92]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

NSA, ώστε ο Τακάντο είχε θεωρήσει ότι η υπηρεσία ήταν υπεύθυνη γι’ αυτό. Η τελευταία ενστικτώδης αντίδρασή του ήταν να εκδικηθεί. Ο Ενσέι χάρισε το δαχτυλίδι σε μια απέλπιδα προσπάθεια να δημοσιοποιηθεί το κλειδί. Τώρα, σε μια απίστευτη εξέλιξη των γεγονότων, κάποιος ανυποψίαστος Καναδός τουρίστας κρατούσε το κλειδί του ισχυρότερου κρυπτογραφικού αλγορίθμου στην Ιστορία. Η Σούζαν πήρε μια βαθιά ανάσα και έκανε την αναπόφευκτη ερώτηση. «Και πού βρίσκεται ο Καναδός τώρα;» Ο Στράθμορ συνοφρυώθηκε. «Αυτό είναι το πρόβλημα». «Ο αστυνομικός δεν ξέρει πού βρίσκεται;» «Όχι. Η ιστορία που του διηγούνταν ο Καναδός ήταν τόσο παράλογη, ώστε ο αστυνομικός πίστεψε πως ο άντρας είτε βρισκόταν σε κατάσταση σοκ είτε έπασχε από άνοια. Έτσι, πήρε τον ηλικιωμένο στη μοτοσικλέτα του για να τον πάει πίσω στο ξενοδοχείο του. Ο Καναδός όμως δεν ήξερε πώς να κρατηθεί. Πριν προλάβει η μηχανή να καλύψει δυο μέτρα, έπεσε κάτω, χτύπησε το κεφάλι του κι έσπασε τον καρπό του». «Τι πράγμα;» Η Σούζαν παραλίγο να πνιγεί. «Ο αστυνομικός θέλησε να τον πάει στο νοσοκομείο, όμως ο Καναδός ήταν έξαλλος. Είπε ότι προτιμούσε να γυρίσει με τα πόδια στον Καναδά παρά να ξανανέβει στη μοτοσικλέτα. Έτσι, το μόνο που κατάφερε ο αστυνομικός ήταν να τον συνοδεύσει πεζός μέχρι μια μικρή δημόσια κλινική κοντά στο πάρκο. Τον άφησε εκεί για να κάνει κάποιες εξετάσεις». Η Σούζαν συνοφρυώθηκε. «Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει λόγος να ρωτήσω πού κατευθύνεται αυτή τη στιγμή ο Ντέιβιντ».

17

Ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΕΡ κοντοστάθηκε πάνω στις καυτές πλάκες με τις οποίες ήταν στρωμένη η Πλάθα ντε Εσπάνια. Μπροστά του το Αγιουνταμιέντο, το παμπάλαιο δημαρχείο της πόλης, υψωνόταν μέσα από τα δέντρα καλυμμένο μ’ ένα στρώμα πλακάκια από εφυαλωμένη φαγεντιανή. Οι αραβικοί πυργίσκοι και η σκαλιστή [93]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

του πρόσοψη έδιναν την εντύπωση ότι το οικοδόμημα προοριζόταν μάλλον για παλάτι παρά για δημόσιο κτίριο. Παρότι το κτίσμα υπήρξε μάρτυρας στρατιωτικών πραξικοπημάτων, πυρκαγιών και δημόσιων απαγχονισμών, οι περισσότεροι τουρίστες το επισκέπτονταν επειδή οι τουριστικοί οδηγοί επισήμαιναν ότι εκεί είχαν γυριστεί οι σκηνές που διαδραματίζονταν στο αγγλικό στρατηγείο στον Λόρενς της Αραβίας. Ήταν πολύ φτηνότερο για την παραγωγό εταιρεία, την Columbia, να γυρίσει τις σκηνές στην Ισπανία παρά στην Αίγυπτο, ενώ η επίδραση των Μαυριτανών στην αρχιτεκτονική της Σεβίλης ήταν εμφανής ώστε να πείσει τους κινηματογραφόφιλους ότι έβλεπαν το Κάιρο. Ο Μπέκερ ρύθμισε το ρολόι του στην τοπική ώρα: 9:10 μ.μ., που σήμαινε ότι με τα ισπανικά μέτρα ήταν βραδάκι. Ένας σωστός Ισπανός δεν έτρωγε ποτέ βραδινό πριν από τη δύση του ήλιου· ο ράθυμος ήλιος της Ανδαλουσίας επέβαλλε άλλους, πιο αργούς ρυθμούς. Παρά τη ζέστη του σούρουπου, ο Μπέκερ έπιασε τον εαυτό του να διασχίζει το πάρκο με ζωηρό βήμα. Ο τόνος της φωνής τού Στράθμορ τού είχε φανεί πολύ πιο ανήσυχος απ’ ό,τι το ίδιο πρωί. Οι νέες εντολές που είχε πάρει δεν άφηναν περιθώρια για παρεξηγήσεις: Βρες τον Καναδό, πάρε το δαχτυλίδι. Κάνε ό,τι είναι απαραίτητο, μόνο πάρε στα χέρια σου το δαχτυλίδι. Ο Μπέκερ αναρωτήθηκε τι έκανε τόσο σημαντικό ένα δαχτυλίδι σκαλισμένο με κάποια γράμματα. Ο Στράθμορ δε φαινόταν διατεθειμένος να δώσει εξηγήσεις κι εκείνος δε ρώτησε. Η πιο... μυστικοπαθής μυστική υπηρεσία, σκέφτηκε. Στο απέναντι πεζοδρόμιο της Αμπενίδα Ισαμπέλα Κατόλικα η κλινική διακρινόταν καθαρά, αφού στη στέγη υπήρχε το διεθνώς αναγνωρίσιμο σύμβολο του ερυθρού σταυρού σε άσπρο φόντο. Ο αστυνομικός είχε αφήσει εκεί τον Καναδό πριν από ώρες. Μ’ ένα σπασμένο καρπό και ένα καρούμπαλο στο κεφάλι δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ο ασθενής θα είχε λάβει τις πρώτες βοήθειες και θα είχε ήδη πάρει εξιτήριο. Το μόνο που ήλπιζε ο Μπέκερ ήταν να έχει τα στοιχεία του η κλινική, το όνομα κάποιου ξενοδοχείου ή ένα τηλέφωνο όπου θα μπορούσε να βρει κανείς τον ηλικιωμένο άντρα. Με λίγη τύχη, σκέφτηκε, θα έβρισκε τον Καναδό, θα έ[94]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

παιρνε το δαχτυλίδι και θα έμπαινε στο αεροπλάνο για να γυρίσει πίσω στην πατρίδα χωρίς περαιτέρω επιπλοκές. «Χρησιμοποίησε τις δέκα χιλιάδες για να αγοράσεις το δαχτυλίδι αν χρειαστεί, θα σου επιστρέψω το ποσό», του είχε πει ο Στράθμορ. «Δεν είναι ανάγκη να κάνετε κάτι τέτοιο», είχε απαντήσει ο Μπέκερ. Ούτως ή άλλως σκόπευε να δώσει πίσω τα χρήματα. Δεν είχε πάει στην Ισπανία για τα λεφτά, είχε πάει για τη Σούζαν. Ο πλωτάρχης Τρέβορ Στράθμορ ήταν μέντορας και προστάτης της. Η Σούζαν τού χρωστούσε πολλά. Ένα ταξίδι αυθημερόν για μια εξυπηρέτηση ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει ο Μπέκερ. Δυστυχώς, τα πράγματα εκείνο το πρωί δεν είχαν εξελιχθεί όπως τα είχε σχεδιάσει. Είχε σκοπό να τηλεφωνήσει στη Σούζαν από το αεροπλάνο και να της εξηγήσει τα πάντα. Σκέφτηκε να παρακαλέσει τον πιλότο να καλέσει από τον ασύρματο τον Στράθμορ και να του ζητήσει να της μεταφέρει ένα μήνυμα, αλλά δίστασε να μπλέξει τον αναπληρωτή διευθυντή στα αισθηματικά του προβλήματα. Τρεις φορές είχε δοκιμάσει ο Μπέκερ να τηλεφωνήσει ο ίδιος στη Σούζαν. Μία από το χαλασμένο τηλέφωνο του αεροπλάνου, ύστερα από ένα καρτοτηλέφωνο στο αεροδρόμιο και, τέλος, από το νεκροτομείο. Η Σούζαν δεν ήταν στο σπίτι. Ο Ντέιβιντ αναρωτήθηκε πού θα μπορούσε να βρίσκεται. Είχε βγει ο τηλεφωνητής της, αλλά δεν της άφησε μήνυμα. Αυτό που ήθελε να της πει δεν ήταν από τα πράγματα που λέγονται σ’ έναν τηλεφωνητή. Πλησιάζοντας στο δρόμο, εντόπισε έναν τηλεφωνικό θάλαμο κοντά στην είσοδο του πάρκου. Πήγε γρήγορα εκεί, άρπαξε το τηλέφωνο και χρησιμοποίησε την τηλεκάρτα του για να καλέσει το νούμερο που ήθελε. Του πήρε κάποια ώρα μέχρι να γίνει η σύνδεση. Κάποια στιγμή το τηλέφωνο άρχισε να χτυπά. Έλα. Σήκωσέ το. Μετά από πέντε χτυπήματα ήρθε η απάντηση. «Γεια σας. Καλέσατε τη Σούζαν Φλέτσερ. Αυτή τη στιγμή λείπω, αν όμως αφήσετε το όνομα...» Ο Μπέκερ άκουσε το μήνυμα. Μα πού βρίσκεται; Τόσες ώρες μετά, η Σούζαν θα είχε πανικοβληθεί. Αναρωτήθηκε μήπως τελικά [95]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

είχε αποφασίσει να πάει εκδρομή μόνη της. Ακούστηκε ο χαρακτηριστικός ήχος του τηλεφωνητή. «Γεια. Ο Ντέιβιντ είμαι». Ένα από τα πράγματα που απεχθανόταν στους αυτόματους τηλεφωνητές ήταν ότι, αν σταματούσες για να σκεφτείς τι ήθελες να πεις, σε έκοβαν. «Συγνώμη που δεν τηλεφώνησα», πρόλαβε να πει την τελευταία στιγμή. Αναρωτήθηκε αν έπρεπε να της πει τι του συνέβαινε. Σκέφτηκε κάτι καλύτερο. «Τηλεφώνησε στον πλωτάρχη Στράθμορ. Θα σου εξηγήσει τα πάντα». Ένιωσε την καρδιά του να χτυπά δυνατά. Είναι γελοία αυτή η κατάσταση, σκέφτηκε. «Σ’ αγαπώ», πρόσθεσε γρήγορα και έκλεισε το τηλέφωνο. Ο Μπέκερ περίμενε να περάσουν κάποια αυτοκίνητα από την Αμπενίδα Μπόρμπογια. Σκέφτηκε ότι η Σούζαν σίγουρα θα είχε βάλει το χειρότερο με το μυαλό της. Η αρραβωνιαστικιά του ήξερε πως, όταν της υποσχόταν ότι θα της τηλεφωνούσε, το έκανε. Άρχισε να διασχίζει τις τέσσερις λωρίδες της λεωφόρου. «Δέκα λεπτά υπόθεση», ψιθύρισε. «Δέκα λεπτά». Ήταν πολύ απορροφημένος στις σκέψεις του για να προσέξει τον άντρα με τα γυαλιά με το μεταλλικό σκελετό που τον παρακολουθούσε από την απέναντι πλευρά του δρόμου.

18

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΕΛΩΡΙΑ ΤΖΑΜΑΡΙΑ του ουρανοξύστη του στο Τόκιο, ο Νουματάκα τράβηξε μια γερή τζούρα από το πούρο του καιχαμογέλασε με ικανοποίηση. Ακόμη δεν μπορούσε να πιστέψει πόσο τυχερός είχε σταθεί. Είχε ξαναμιλήσει με τον Αμερικανό και, εφόσον όλα προχωρούσαν σύμφωνα με το σχέδιο, ο Ενσέι Τακάντο θα είχε βγει ήδη από τη μέση και το αντίγραφο του κλειδιού θα είχε περάσει στα χέρια του συνεργάτη του. Επρόκειτο για ειρωνεία της τύχης, σκέφτηκε ο Νουματάκα, που το κλειδί του Ενσέι Τακάντο θα κατέληγε στον ίδιο. Ο Τοκουτζέν Νουματάκα είχε γνωρίσει κάποια στιγμή τον Τακάντο, πριν από πολλά χρόνια. Ο νεαρός προγραμματιστής είχε έρθει στην εταιρεία του, αμέσως μετά την αποφοίτησή του, ζητώντας [96]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

δουλειά. Ο Νουματάκα τού την είχε αρνηθεί. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι ο Τακάντο ήταν ευφυέστατος, όμως την εποχή εκείνη υπήρχαν κι άλλες παράμετροι που επηρέασαν την απόφασή του. Παρότι η Ιαπωνία εξελισσόταν, ο Νουματάκα είχε γαλουχηθεί σύμφωνα με τις αρχές της παλιάς σχολής: στη ζωή του ακολουθούσε τους κανόνες του μενμπόκο, δηλαδή της τιμής και της υπόληψης. Οποιοδήποτε ψεγάδι δε γινόταν ανεκτό. Αν προσλάμβανε έναν ανάπηρο, θα ντρόπιαζε την εταιρεία του. Είχε απορρίψει το βιογραφικό του Τακάντο χωρίςνα του ρίξει ούτε ματιά. Ο Νουματάκα κοίταξε ξανά το ρολόι του. Ο Αμερικανός, ο Ντακότα, κανονικά θα έπρεπε να είχε ήδη τηλεφωνήσει. Ο επιχειρηματίας ένιωσε μια κάποια νευρικότητα. Ευχόταν όλα να είχαν εξελιχθεί σύμφωνα με το σχέδιο. Αν τα κλειδιά αποδεικνύονταν αντάξια των υποσχέσεων που τα συνόδευαν, θα ξεκλείδωναν το πιο περιζήτητο προϊόν της εποχής των υπολογιστών, έναν απόλυτα απρόσβλητο ψηφιακό αλγόριθμο κρυπτογράφησης. Ο Νουματάκα θα μπορούσε να ενσωματώσει τον αλγόριθμο σε ασφαλή τσιπ VSLI, μονωμένα με σπρέι, και να τα διαθέσει μαζικά στους κατασκευαστές υπολογιστών σε ολόκληρο τον πλανήτη, σε κυβερνήσεις, βιομηχανίες, ίσως ακόμη και σε πιο σκοτεινές αγορές... στη μαύρη αγορά της παγκόσμιας τρομοκρατίας. Ο Νουματάκα χαμογέλασε. Απ’ ό,τι φαινόταν, οι σιτζιγκοσάν, οι εφτά θεότητες της καλοτυχίας, του είχαν δείξει ως συνήθως την εύνοιά τους. Η εταιρεία του ήταν έτοιμη να αποκτήσει τον έλεγχο του μοναδικού αντιγράφου του Ψηφιακού Οχυρού που θα υπήρχε ποτέ. Είκοσι εκατομμύρια δολάρια ήταν μεγάλο ποσό, όμως σε σχέση με το προϊόν που αγόραζε μ’ αυτά τα χρήματα είχε κλείσει τη συμφωνία του αιώνα με τους ευνοϊκότερους όρους.

[97]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

19

«ΕΧΕΤΕ ΣΚΕΦΤΕΙ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ να αναζητά και κάποιος άλλος το δαχτυλίδι;» ρώτησε η Σούζαν, νιώθοντας ξαφνικά ανήσυχη. «Μήπως κινδυνεύσει ο Ντέιβιντ;» Ο Στράθμορ έγνεψε αρνητικά. «Κανένας άλλος δε γνωρίζει την ύπαρξη του δαχτυλιδιού. Αυτός είναι ο λόγος που έστειλα τον Ντέιβιντ. Ήθελα να μην περιπλέξω τα πράγματα. Οι καχύποπτοι κατάσκοποι δε συνηθίζουν να παρακολουθούν δασκάλους ισπανικών». «Είναι καθηγητής», τον διόρθωσε η Σούζαν, μετανιώνοντας την ίδια στιγμή για τη διευκρίνιση. Από καιρό σε καιρό η Σούζαν είχε την αίσθηση ότι στα μάτια του προϊσταμένου της ο Ντέιβιντ δεν ήταν αντάξιος της, ότι για κάποιο λόγο ο Στράθμορ πίστευε πως μπορούσε να βρει κάποιον πολύ καλύτερο από ένα «δασκαλάκο». «Πλωτάρχα», συνέχισε αλλάζοντας θέμα, «εφόσον ενημερώσατε τον Ντέιβιντ για την αποστολή του μιλώντας του στο τηλέφωνο του αυτοκινήτου, υπάρχει περίπτωση η συνομιλία σας να υποκλάπηκε...» «Οι πιθανότητες είναι απειροελάχιστες», τη διέκοψε ο Στράθμορ με καθησυχαστικό τόνο. «Αν υπήρχε κάποιος ωτακουστής, θα ’πρεπε να βρίσκεται πολύ κοντά για να ξέρει πού έπρεπε να στρέψει την προσοχή του». Έφερε την παλάμη του στον ώμο της. «Σε καμία περίπτωση δε θα έστελνα τον Ντέιβιντ αν θεωρούσα ότι υπάρχει κίνδυνος». Χαμογέλασε. «Έχε μου εμπιστοσύνη. Αν έχουμε την παραμικρή υπόνοια ότι το πράγμα περιπλέκεται, θα στείλω αμέσως τους επαγγελματίες». Τα λόγια του Στράθμορ διακόπηκαν από ένα δυνατό ήχο, καθώς κάποιος χτυπούσε με δύναμη την τζαμαρία του Κόμβου 3. Η Σούζαν και ο Στράθμορ γύρισαν. Ο τεχνικός ασφάλειας συστημάτων Φιλ Σαρτρουκιάν είχε κολλήσει το πρόσωπο του πάνω στο τζάμι και χτυπούσε έξαλλος [98]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

το γυαλί, παλεύοντας να δει στο εσωτερικό του δωματίου. Ό,τι κι αν ήταν αυτό που προσπαθούσε να τους πει, δεν έφτανε στ’ αφτιά τους, καθώς μεσολαβούσε το ηχομονωτικό τζάμι. Ο νεαρός είχε ένα ύφος σαν να είχε αντικρίσει φάντασμα. «Τι στο διάβολο κάνει ο Σαρτρουκιάν εδώ;» βρυχήθηκε ο Στράθμορ. «Δεν έχει βάρδια σήμερα». «Κάποιο πρόβλημα υπάρχει», είπε η Σούζαν. «Μάλλον είδε την οθόνη με το χρόνο επεξεργασίας των αρχείων». «Να πάρει! Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο τηλεφώνησα στον τεχνικό που είχε βάρδια χτες το βράδυ και του είπα να μην έρθει στη δουλειά!» Η Σούζαν δεν εξεπλάγη. Σίγουρα δεν ήταν συνηθισμένη κίνηση η ακύρωση της βάρδιας ενός τεχνικού, όμως δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ο Στράθμορ ήθελε όσο το δυνατό λιγότερους ανθρώπους στο κτίριο. Το τελευταίο που χρειαζόταν ήταν κάποιος παρανοϊκός τεχνικός ασφάλειας ν’ αρχίσει να ωρύεται για το Ψηφιακό Οχυρό. «Καλύτερα να τερματίσουμε το TRANSLTR», πρότεινε η Σούζαν. «Μπορούμε να επανεκκινήσουμε την οθόνη και να πείσουμε τον Φιλ ότι κατάλαβε λάθος». Ο Στράθμορ επεξεργάστηκε την ιδέα και έγνεψε αρνητικά. «Όχι ακόμη. Το TRANSLTR έχει ήδη δεκαπέντε ώρες που εκτελεί αυτή την επίθεση. Θέλω να το αφήσω να τρέξει ένα ολόκληρο εικοσιτετράωρο, έτσι, για να είμαι σίγουρος». Της φάνηκε λογικό. Το Ψηφιακό Οχυρό ήταν το πρώτο πρόγραμμα που χρησιμοποιούσε τη λειτουργία κυλιόμενου καθαρού κειμένου. Ίσως ο Τακάντο να είχε παραβλέψει κάποια λεπτομέρεια. Ίσως το TRANSLTR να κατόρθωνε να σπάσει τον κώδικα μετά από είκοσι τέσσερις ώρες. Για κάποιο λόγο όμως η Σούζαν αμφέβαλλε. «Το TRANSLTR θα συνεχίσει την επεξεργασία», αποφάσισε ο προϊστάμενος της. «Πρέπει να είμαι σίγουρος ότι αυτός ο αλγόριθμος είναι απρόσβλητος». Ο Σαρτρουκιάν συνέχιζε να βροντάει το τζάμι.

[99]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Λοιπόν, τώρα τα παίζουμε όλα για όλα», είπε αναστενάζοντας ο Στράθμορ. «Κοίτα να συμφωνήσεις με ό,τι πω». Ο πλωτάρχης πήρε μια βαθιά ανάσα και κατευθύνθηκε με αποφασιστικά βήματα μέχρι τις συρόμενες γυάλινες πόρτες. Η επιφάνεια πίεσης στο δάπεδο ενεργοποιήθηκε και οι πόρτες άνοιξαν με το χαρακτηριστικό σφυριχτό ήχο. Ο Σαρτρουκιάν παραλίγο να πέσει κάτω φαρδύς πλατύς. «Πλωτάρχα... Με... με συγχωρείτε που σας ενοχλώ, αλλά η οθόνη παρακολούθησης του TRANSLTR... Έκανα ένα διαγνωστικό έλεγχο για ύπαρξη ιού και...» «Φιλ, Φιλ, Φιλ», έκανε εύθυμα ο πλωτάρχης, περνώντας καθησυχαστικά το χέρι του γύρω από τον ώμο του Σαρτρουκιάν. «Ηρέμησε. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;» Αν άκουγε κανείς το χαλαρό τόνο της φωνής του Στράθμορ, δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι κινδύνευε να δει ολόκληρο τον κόσμο του να γίνεται συντρίμμια ολόγυρά του. Παραμέρισε και οδήγησε τον Σαρτρουκιάν στα άδυτα του Κόμβου 3. Ο τεχνικός διάβηκε διστακτικά το κατώφλι, σαν καλά εκπαιδευμένο σκυλί που ήξερε ότι έμπαινε σε απαγορευμένο μέρος. Η έκφραση απορίας στο πρόσωπο του Σαρτρουκιάν μαρτυρούσε ότι πρώτη φορά έβλεπε το εσωτερικό του Κόμβου 3. Όποια κι αν ήταν η πηγή του πανικού του, για μια στιγμή ξεχάστηκε. Παρατήρησε τον πλούσια διακοσμημένο χοίρο, τη σειρά των προσωπικών τερματικών, τους καναπέδες, τις βιβλιοθήκες, τον απαλό φωτισμό. Όταν τα μάτια του έπεσαν πάνω στην τωρινή βασίλισσα του τομέα, τη Σούζαν Φλέτσερ, έσπευσε ν’ αποστρέψει το βλέμμα του. Η Σούζαν τον τρόμαζε σε βαθμό απερίγραπτο. Το μυαλό της λειτουργούσε σε άλλο επίπεδο. Ήταν απίστευτα όμορφη και η γλώσσα του έμοιαζε να δένεται κόμπος κάθε φορά που βρισκόταν κοντά της. Ο απλός χαρακτήρας της κοπέλας χειροτέρευε ακόμη περισσότερο τα πράγματα. «Υπάρχει κάποιο πρόβλημα, Φιλ;» ρώτησε ο Στράθμορ ανοίγοντας το ψυγείο. «Αναψυκτικό;»

[100]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Όχι, εεε... όχι, σας ευχαριστώ». Σαν να τον είχε πιάσει τρακ, δεν ήταν σίγουρος ότι ήταν πραγματικά ευπρόσδεκτος. «Πλωτάρχα... νομίζω ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το TRANSLTR». Ο Στράθμορ έκλεισε το ψυγείο και κοίταξε δήθεν αδιάφορα τον Σαρτρουκιάν. «Εννοείς την οθόνη παρακολούθησης;» Ο τεχνικός δεν κατόρθωσε να κρύψει την απορία του. «Θέλετε να πείτε ότι την έχετε δει;» «Φυσικά. Η ένδειξη πρέπει να πλησιάζει τις δεκαέξι ώρες, αν δεν κάνω λάθος». Ο Σαρτρουκιάν σάστισε. «Μάλιστα, κοντά στις δεκαέξι ώρες. Αλλά δεν είναι αυτό μόνο, πλωτάρχα. Έτρεξα ένα διαγνωστικό πρόγραμμα για ιούς και μου βγάζει κάτι πολύ περίεργα πράγματα». «Αλήθεια;» Ο Στράθμορ δε φάνηκε να προβληματίζεται. «Δηλαδή τι;» Η Σούζαν παρακολουθούσε, εντυπωσιασμένη από τις υποκριτικές ικανότητες του προϊσταμένου της. Ο Σαρτρουκιάν συνέχισε κομπιάζοντας. «Το TRANSLTR επεξεργάζεται κάτι ιδιαίτερα προηγμένο. Τα φίλτρα δεν έχουν ξανασυναντήσει ποτέ κάτι ανάλογο. Φοβάμαι ότι το TRANSLTR μπορεί να έχει προσβληθεί από κάποιο ιό». «Από κάποιο ιό;» Ο Στράθμορ γέλασε σιγανά με μια χροιά συγκατάβασης. «Φιλ, εκτιμώ το ενδιαφέρον σου, ειλικρινά σου το λέω. Όμως η κυρία Φλέτσερ και εγώ εκτελούμε ένα νέο διαγνωστικό πρόγραμμα, πολύ προηγμένο. Θα σε είχα ενημερώσει σχετικά, αλλά δεν ήξερα ότι είχες βάρδια απόψε». Ο τεχνικός προσπάθησε να τα μπαλώσει όσο καλύτερα μπορούσε. «Άλλαξα βάρδιες με τον καινούριο. Πήρα εγώ τη βάρδιά του αυτό το Σαββατοκύριακο». Τα μάτια του Στράθμορ στένεψαν. «Περίεργο. Μίλησα μαζί του χτες το βράδυ. Του είπα να μην έρθει στη δουλειά. Δε μου ανέφερε τίποτε γι’ αυτή την αλλαγή βάρδιας». Ο Σαρτρουκιάν ένιωσε έναν κόμπο στο λαιμό. Ακολούθησε μια παύση κατά την οποία η νευρικότητά του ήταν εμφανής. «Τέλος πάντων», είπε αναστενάζοντας ο Στράθμορ. «Μάλλον έγινε ένα απλό μπέρδεμα». Έφερε την παλάμη του στον ώμο του [101]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Σαρτρουκιάν και τον οδήγησε προς την έξοδο. «Το καλά είναι ότι δε θα χρειαστεί να μείνεις. Η κυρία Φλέτσερ κι εγώ θα είμαστε εδώ ολόκληρη τη μέρα. Θα καθίσουμε εμείς στο πόδι σου. Εσύ μπορείς να απολαύσεις το Σαββατοκύριακό σου». Ο Σαρτρουκιάν ήταν διστακτικός. «Πλωτάρχα, πραγματικά πιστεύω ότι θα έπρεπε να ελέγξουμε...» «Φιλ», επανέλαβε ο Στράθμορ λίγο πιο αυστηρά, «το TRANSLTR λειτουργεί άριστα. Αν ο έλεγχος σου έδειξε κάτι περίεργο, αυτό οφείλεται σε κάτι που περάσαμε εμείς στο σύστημα. Τώρα, αν δε σε πειράζει...» Ο Στράθμορ άφησε τη φράση του στη μέση και ο τεχνικός κατάλαβε. Ο χρόνος του είχε τελειώσει. «Διαγνωστικό πρόγραμμα και πράσινα άλογα!» μουρμούριζε ο Σαρτρουκιάν καθώς επέστρεφε έξαλλος στο εργαστήριο ασφάλειας συστημάτων. «Τι σόι επαναλαμβανόμενη λειτουργία μπορεί να κρατήσει απασχολημένους τρία εκατομμύρια επεξεργαστές για δεκαέξι ώρες;» Αναρωτήθηκε μήπως θα ήταν καλύτερα να ενημέρωνε τον προϊστάμενο του τμήματός του. Αναθεματισμένοι κρυπτογράφοι! έβρισε από μέσα του. Δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει ασφάλεια! Ο όρκος που είχε δώσει ο Σαρτρουκιάν όταν έγινε μέλος της ομάδας ασφάλειας συστημάτων άρχισε να στοιχειώνει το μυαλό του. Είχε ορκιστεί να χρησιμοποιήσει τις εξειδικευμένες γνώσεις του, την εκπαίδευση και το ένστικτό του προκειμένου να προστατεύσει την πανάκριβη επένδυση της NSA. «Ένστικτο», είπε εκνευρισμένος. Δε χρειάζεται να είσαι μάντης για να καταλάβεις ότι δεν πρόκειται για κάποιο αναθεματισμένο διαγνωστικό! Αψηφώντας τον υπαινιγμό του Στράθμορ να καθίσει στ’ αβγά του, ο Σαρτρουκιάν προχώρησε αποφασιστικά μέχρι το τερματικό και έθεσε σε λειτουργία το πλήρες φάσμα του λογισμικού αξιολόγησης του συστήματος TRANSLTR. «Το μωρό σου έχει πρόβλημα, πλωτάρχα», μουρμούρισε νευριασμένος. «Δεν εμπιστεύεσαι το ένστικτο; Εγώ θα σου βρω αποδείξεις!»

[102]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

20

Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΛΙΝΙΚΗ όπου πήγε για τις πρώτες βοήθειες ο Καναδός αρχικά είχε σχεδιαστεί για να στεγάσει κάποιο δημοτικό σχολείο και δε θύμιζε καθόλου νοσοκομείο. Ήταν ένα μακρόστενο κτίριο με ένα μόνο όροφο και πελώρια παράθυρα, ενώ στην πίσω πλευρά του υπήρχαν κάτι σκουριασμένες κούνιες. Ο Μπέκερ ανέβηκε τα ετοιμόρροπα σκαλοπάτια. Στο εσωτερικό ήταν σκοτεινά και ακουγόταν φασαρία. Στην αίθουσα αναμονής υπήρχε μια σειρά από πτυσσόμενες μεταλλικές καρέκλες που εκτείνονταν κατά μήκος ενός μεγάλου στενού διαδρόμου. Μια πινακίδα από χαρτόνι στερεωμένη πάνω σε ένα καβαλέτο έγραφε OFICINA και ένα βέλος έδειχνε στο βάθος του διαδρόμου. Εκεί λοιπόν ήταν το γραφείο κίνησης. Ο Μπέκερ διέσχισε το μισοσκότεινο διάδρομο. Σαν να βρισκόταν σε κάποιο απόκοσμο σκηνικό που στήθηκε για χολιγουντιανή ταινία τρόμου. Ο αέρας μύριζε ούρα. Τα φώτα στο βάθος είχαν καεί και στα τελευταία δέκα με δεκαπέντε μέτρα το μόνο που έβλεπε ήταν αδρές φιγούρες. Μια γυναίκα αιμορραγούσε... ένα ζευγάρι έκλαιγε... ένα κοριτσάκι προσευχόταν. Έφτασε τελικά στο βάθος του σκοτεινιασμένου διαδρόμου. Η πόρτα στα αριστερά του έχασκε ελαφρά ανοιχτή και την έσπρωξε. Το δωμάτιο ήταν τελείως άδειο, εκτός από μια ηλικιωμένη, σταφιδιασμένη γυναίκα, γυμνή πάνω σε ένα κρεβάτι, που πάλευε με την πάπια της. Θαυμάσια. Ο Μπέκερ βόγκηξε. Έκλεισε την πόρτα. Πού στο διάβολο είναι το γραφείο κίνησης; Πίσω από μια μικρή εσοχή στο διάδρομο, ο Μπέκερ άκουσε φωνές. Ακολούθησε τον ήχο και έφτασε σε μια διάφανη γυάλινη πόρτα. Μέσα ακουγόταν σαν να είχε ξεσπάσει καβγάς. Διστακτικά, έσπρωξε την πόρτα για να ανοίξει. Το γραφείο κίνησης. Πανικός. Ακριβώς αυτό που φοβόταν. Στην ουρά περίμεναν ήδη κάπου δέκα άνθρωποι που όλοι τους έσπρωχναν και φώναζαν. Η Ισπανία δε φημιζόταν για την αποτελεσματικότητα του συστήματος και ο Μπέκερ ήξερε ότι [103]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μπορεί να νύχτωνε για τα καλά κι εκείνος να περίμενε ακόμη τις όποιες πληροφορίες για το εξιτήριο του Καναδού. Υπήρχε μόνο μία γραμματέας πίσω από το γραφείο, κι αυτή προσπαθούσε να ξεφορτωθεί τους δυσαρεστημένους ασθενείς. Ο Μπέκερ στάθηκε για λίγο στην πόρτα και ζύγισε τις επιλογές του. Υπήρχε καλύτερος τρόπος. «¡Con permiso!» φώναξε ένας νοσοκόμος. Ένα κρεβάτι με ρόδες πέρασε με ταχύτητα από μπροστά του. Ο Μπέκερ πρόλαβε να τραβηχτεί και φώναξε στο νοσοκόμο: «¿Dónde está el teléfono? Πού μπορώ να βρω ένα τηλέφωνο;» Χωρίς να κόψει ταχύτητα, ο άντρας τού έδειξε μια δίφυλλη πόρτα και εξαφανίστηκε πίσω από τη γωνία. Ο Μπέκερ πήγε μέχρι εκεί και έσπρωξε τις πόρτες για να περάσει μέσα. Το δωμάτιο που αντίκρισε ήταν τεράστιο, μάλλον το παλιό γυμναστήριο. Το δάπεδο είχε ένα αχνό πράσινο χρώμα και έμοιαζε σαν υγρή μάζα που άλλαζε μορφές κάτω από το βόμβο που προκαλούσαν οι λάμπες φθορίου. Στον τοίχο η στεφάνη μιας μπασκέτας κρεμόταν θλιβερά από το ταμπλό. Παντού σ’ όλη την αίθουσα, πάνω σε δεκάδες σκόρπια ράντσα, ασθενείς περίμεναν υπομονετικά. Στην πέρα γωνία, ακριβώς κάτω από τον καμένο πίνακα του σκορ, υπήρχε ένα παλιό τηλέφωνο. Ο Μπέκερ ευχήθηκε να λειτουργούσε. Διέσχισε το χώρο με μεγάλα βήματα και συγχρόνως ψαχούλεψε στην τσέπη του για κάποιο νόμισμα. Βρήκε εβδομήντα πέντε πεσέτες σε νομίσματα των πέντε, ρέστα από το ταξί. Ίσα ίσα του έφταναν για δύο αστικά τηλεφωνήματα. Χαμογέλασε ευγενικά σε μια νοσοκόμα που έβγαινε εκείνη την ώρα από την αίθουσα και κατευθύνθηκε προς το τηλέφωνο. Σήκωσε το ακουστικό και σχημάτισε τον αριθμό των Πληροφοριών Καταλόγου. Τριάντα δευτερόλεπτα μετά είχε το τηλέφωνο του γραφείου κίνησης της κλινικής. Ανεξάρτητα από τη χώρα, φαίνεται ότι υπήρχε μια πανανθρώπινη αλήθεια όσο αφορά τα γραφεία: κανείς δεν μπορούσε να ανεχτεί τον ήχο ενός τηλεφώνου που χτυπούσε επίμονα. Δεν είχε σημασία πόσοι πελάτες περίμεναν να εξυπηρετηθούν, η

[104]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

γραμματέας θα άφηνε στη μέση ό,τι κι αν έκανε και θα σήκωνε το τηλέφωνο. Ο Μπέκερ σχημάτισε τον αριθμό της εσωτερικής γραμμής. Λίγο μετά είχε συνδεθεί με το γραφείο κίνησης της κλινικής. Σίγουρα εκείνη τη μέρα μόνο ένας Καναδός με σπασμένο καρπό και διάσειση θα είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο. Θα ήταν εύκολο να βρεθεί ο φάκελός του. Ο Μπέκερ ήξερε ότι η γραμματέας θα δίσταζε να δώσει σε έναν άγνωστο το όνομα του άντρα και τη διεύθυνση που αναγραφόταν στο εξιτήριο, αυτός όμως είχε κάποιο σχέδιο. Το τηλέφωνο άρχισε να χτυπάει. Ο Μπέκερ υπέθεσε ότι πέντε χτυπήματα θα ήταν αρκετά. Χρειάστηκαν καμιά εικοσαριά. «Παρακαλώ», απάντησε αγριεμένη η γραμματέας, προφανώς σε κατάσταση πανικού. Ο Μπέκερ μίλησε στα ισπανικά με έντονη γαλλοαμερικανική προφορά. «Ονομάζομαι Ντέιβιντ Μπέκερ. Τηλεφωνώ εκ μέρους της καναδικής πρεσβείας. Ένας από τους πολίτες μας εισήχθη στην κλινική σας σήμερα. Θα ήθελα τα στοιχεία του ούτως ώστε η πρεσβεία να προβεί στις απαραίτητες διατυπώσεις για να καλύψει τα έξοδά του». «Ωραία», είπε η γυναίκα. «Θα τα στείλω στην πρεσβεία τη Δευτέρα». «Ξέρετε», επέμεινε ο Μπέκερ, «τα χρειάζομαι αμέσως, είναι σημαντικό». «Αδύνατο», του είπε εκείνη κοφτά. «Έχουμε πολλή δουλειά». Ο Μπέκερ πήρε όσο πιο επίσημο τόνο μπορούσε. «Το ζήτημα είναι επείγον. Ο άντρας είχε σπάσει τον καρπό του και έφερε τραύμα στο κεφάλι. Εισήχθη κάποια στιγμή σήμερα το πρωί. Ο φάκελός του λογικά θα βρίσκεται πάνω πάνω». Τώρα η προφορά του ήταν ακόμη πιο βαριά: αρκετά καθαρή ώστε να γίνεται αντιληπτός αλλά και αρκετά δυσνόητη ώστε να γίνεται κουραστικός. Οι άνθρωποι έβρισκαν τον τρόπο να παρακάμπτουν τους κανόνες όταν άρχιζε να εξαντλείται η υπομονή τους.

[105]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Αντί όμως να παρακάμψει τους κανόνες, η γυναίκα σιχτίρισε τους φαντασμένους Βορειοαμερικανούς και του ’κλεισε κατάμουτρα το τηλέφωνο. Ο Μπέκερ συνοφρυώθηκε και έβαλε το ακουστικό στη θέση του. Τζίφος. Η ιδέα να στηθεί με τις ώρες στην ουρά δεν τον ενθουσίαζε. Τα λεπτά περνούσαν, ο ηλικιωμένος Καναδός θα μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε τώρα. Μπορεί να είχε αποφασίσει να επιστρέψει στον Καναδά. Μπορεί να πουλούσε το δαχτυλίδι. Ο Μπέκερ δεν είχε την πολυτέλεια να περιμένει με τις ώρες στην ουρά. Με ανανεωμένη αποφασιστικότητα, άρπαξε το ακουστικό και ξαναπήρε τον αριθμό. Κόλλησε το ακουστικό στο αφτί του και ακούμπησε με την πλάτη στον τοίχο. Κοίταξε αφηρημένα την αίθουσα. Ένα χτύπημα... δύο... τρία... Ένα κύμα αδρεναλίνης διέτρεξε ξαφνικά το σώμα του. Τινάχτηκε ολόρθος και κατέβασε με δύναμη το ακουστικό στη θέση του. Ύστερα γύρισε και κοίταξε ξανά προς την αίθουσα, εμβρόντητος. Πάνω σ’ ένα ράντσο, ακριβώς μπροστά του, γερμένος σε μια στοίβα πολυκαιρισμένα μαξιλάρια, ήταν ξαπλωμένος ένας ηλικιωμένος άντρας με έναν κατάλευκο γύψο στο δεξιό του καρπό.

21

Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ που είχε καλέσει στην προσωπική γραμμή του Τοκουτζέν Νουματάκα ακουγόταν ανήσυχος. «Κύριε Νουματάκα... δεν έχω πολύ χρόνο». «Καλώς. Φαντάζομαι ότι έχετε και τα δύο κλειδιά». «Θα υπάρξει κάποια μικρή καθυστέρηση», απάντησε. «Απαράδεκτο», είπε με σφιγμένα δόντια ο Νουματάκα. «Μου είπατε ότι θα είχα και τα δυο κλειδιά μέσα στη μέρα!» «Υπάρχει κάποια εκκρεμότητα». «Ο Τακάντο είναι νεκρός;» «Ναι», είπε η φωνή. «Ο άνθρωπός μου σκότωσε τον κύριο Τακάντο, αλλά απέτυχε να πάρει το κλειδί. Ο Τακάντο το χάρισε λίγο πριν πεθάνει. Σε κάποιο τουρίστα». [106]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Εξωφρενικό!» βρυχήθηκε ο Νουματάκα. «Τότε πώς μπορείτε να μου εγγυηθείτε τα αποκλειστικά...» «Ηρεμήστε», τον καθησύχασε ο Αμερικανός. «Τα αποκλειστικά δικαιώματα είναι δικά σας. Σας το εγγυώμαι. Μόλις βρεθεί το δεύτερο κλειδί, το Ψηφιακό Οχυρό είναι δικό σας». «Μα το κλειδί θα μπορούσε να αντιγραφεί!» «Όλοι όσοι έχουν δει το κλειδί θα εξοντωθούν». Ακολούθησε μια μεγάλη παύση. Τελικά ο Νουματάκα έσπασε τη σιωπή. «Πού βρίσκεται το κλειδί αυτή τη στιγμή;» «Το μόνο που χρειάζεται να ξέρετε είναι ότι θα βρεθεί, οπωσδήποτε». «Πώς μπορείτε να είστε τόσο σίγουρος;» «Επειδή δεν είμαι ο μόνος που το αναζητά. Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες γνωρίζουν για το χαμένο κλειδί. Για προφανείς λόγους, θα ήθελαν να εμποδίσουν την κυκλοφορία του Ψηφιακού Οχυρού. Έστειλαν έναν άντρα να εντοπίσει το κλειδί. Το όνομά του είναι Ντέιβιντ Μπέκερ». «Πώς το ξέρετε αυτό;» «Δεν έχει σημασία». Ο Νουματάκα έκανε και νέα παύση. «Και τι θα συμβεί αν ο κύριος Μπέκερ εντοπίσει το κλειδί;» «Ο άνθρωπός μου θα του το αποσπάσει». «Και μετά;» «Δε χρειάζεται να προβληματίζεστε», είπε ψυχρά ο Αμερικανός. «Όταν ο κύριος Μπέκερ εντοπίσει το κλειδί, θα ανταμειφθεί δεόντως».

22

Ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΕΡ κάλυψε την απόσταση με μεγάλες δρασκελιές και κοίταξε τον ηλικιωμένο που κοιμόταν στο ράντσο. Ο δεξιός καρπός του ήταν τοποθετημένος σε γύψο. Ο άντρας πρέπει να ήταν μεταξύ εξήντα και εβδομήντα ετών. Τα κατάλευκα μαλλιά του σχημάτιζαν τέλεια χωρίστρα στο πλάι και στο κέντρο του με[107]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

τώπου του υπήρχε ένα βαθύ μοβ οίδημα που απλωνόταν μέχρι το δεξί του μάτι. Ένα μικρό καρούμπαλο λέει; σκέφτηκε, φέρνοντας στο μυαλό του τα λόγια του υπαστυνόμου. Κοίταξε τα δάχτυλα του άντρα. Δεν υπήρχε κανένα χρυσό δαχτυλίδι. Άπλωσε το χέρι του και ακούμπησε το μπράτσο του γεράκου. «Κύριε;» Τον κούνησε ελαφρά. «Με συγχωρείτε... κύριε;» Ο άντρας δεν κινήθηκε. Ο Μπέκερ ξαναδοκίμασε, λίγο δυνατότερα αυτή τη φορά. «Κύριε;» Ο άντρας ξύπνησε. «Qu’ est-ce... quelle heure est...» Άνοιξε σιγά σιγά τα μάτια του και εστίασε στον Μπέκερ. Συνοφρυώθηκε ενοχλημένος. «Qu’ est-ce-que vous voulez? Τι θέλετε;» Ωραία, είπε από μέσα του ο Μπέκερ, ένας γαλλόφωνος Καναδός! Ωστόσο του χαμογέλασε. «Μπορώ να σας απασχολήσω για λίγο;» Παρότι τα γαλλικά του ήταν άπταιστα, επέλεξε να μιλήσει στη γλώσσα που ήλπιζε ότι θα δυσκόλευε περισσότερο τον άντρα, τα αγγλικά. Το να πείσει έναν τελείως άγνωστο να του παραχωρήσει ένα χρυσό δαχτυλίδι μπορεί να αποδεικνυόταν δύσκολη υπόθεση. Σκέφτηκε λοιπόν ότι έπρεπε να εκμεταλλευτεί κάθε πλεονέκτημα που ενδεχομένως είχε στη διάθεσή του. Ακολούθησε μια μεγάλη παύση όση ώρα ο άντρας συνερχόταν. Κοίταξε τριγύρω του και σήκωσε το μακρύ του δάχτυλο για να στρώσει το παχύ λευκό μουστάκι του. Τελικά μίλησε. «Τι θέλετε;» Τα αγγλικά του είχαν μια λεπτή έρρινη χροιά. «Κύριε», είπε ο Μπέκερ, τονίζοντας υπερβολικά τις λέξεις σαν να μιλούσε σε κουφό, «πρέπει να σας κάνω ορισμένες ερωτήσεις». Ο άντρας τον αγριοκοίταξε με μια παράξενη έκφραση στο πρόσωπό του. «Αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα;» Ο Μπέκερ συνοφρυώθηκε. Ο άντρας μιλούσε άψογα αγγλικά. Αμέσως άφησε κατά μέρος το συγκαταβατικό τόνο. «Λυπάμαι που σας ενοχλώ, κύριε, όμως μήπως κατά τύχη βρεθήκατε στην Πλάθα ντε Εσπάνια σήμερα;»

[108]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Τα μάτια του άντρα στένεψαν. «Είστε από το Δημοτικό Συμβούλιο;» «Όχι, για την ακρίβεια...» «Από τον Οργανισμό Τουρισμού;» «Όχι, εγώ...» «Κοιτάξτε, ξέρω γιατί ήρθατε εδώ!» Ο ηλικιωμένος προσπάθησε να ανασηκωθεί. «Δεν πρόκειται να υποκύψω σε απόπειρες εκφοβισμού! Το έχω πει πολλές φορές και δε θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω – ο Πιερ Κλουσάρντ γράφει για τον κόσμο όπως τον βιώνει. Ίσως μερικοί μερικοί στους μεγάλους τουριστικούς οδηγούς να είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα στραβά μάτια με αντάλλαγμα μια βραδιά εντελώς δωρεάν στην πόλη, αλλά οι Montreal Times δεν εξαγοράζονται! Αρνούμαι!» «Με συγχωρείτε, κύριε. Δε νομίζω ότι με καταλάβ...» «Merde alors! Καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά!» Κούνησε τον κοκαλιάρικο δείκτη του στον Μπέκερ και η φωνή του αντήχησε στο παλιό γυμναστήριο. «Δεν είστε ο πρώτος! Δοκίμασαν να κάνουν το ίδιο στο Μουλέν Ρουζ, στο Μπράουν’ς Πάλας και στο Γκολφινιό στο Λάγκος! Ξέρετε όμως τι δημοσιεύτηκε; Η αλήθεια! Ήταν το χειρότερο Ουέλινγκτον που δοκίμασα ποτέ! Η πιο βρόμικη μπανιέρα που είδα ποτέ! Και η πιο βραχώδης παραλία που πάτησα ποτέ! Οι αναγνώστες μου απαιτούν να παραμείνω ασυμβίβαστος!» Οι ασθενείς στα διπλανά ράντσα ανασηκώνονταν ένας ένας για να δουν τι συνέβαινε. Ο Μπέκερ κοίταξε τριγύρω του νευρικά μήπως και πλησίαζε προς το μέρος τους καμιά νοσοκόμα. Το τελευταίο που του έλειπε ήταν να τον πετάξουν έξω με τις κλοτσιές. Ο Κλουσάρντ ήταν εκτός εαυτού. «Αυτό το άθλιο υποκείμενο που περνιέται για αστυνομικός εργάζεται στη δική σας πόλη! Με υποχρέωσε να ανέβω στη μοτοσικλέτα του! Κοιτάξτε πώς κατάντησα!» Προσπάθησε να σηκώσει τον καρπό του. «Και τώρα ποιος θα γράψει τη στήλη μου;» «Κύριε, εγώ...» «Πρώτη φορά υφίσταμαι τέτοια ταλαιπωρία στα σαράντα τρία χρόνια που ταξιδεύω! Κοιτάξτε αυτό το μέρος! Ξέρετε, η στήλη μου κυκλοφορεί σε πάνω από...» [109]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Κύριε!» Ο Μπέκερ σήκωσε απελπισμένος τα χέρια ψηλά ζητώντας ανακωχή. «Δε με ενδιαφέρει η στήλη σας. Με έστειλε το καναδικό προξενείο. Είμαι εδώ για να βεβαιωθώ ότι είστε καλά!» Μια νεκρική σιγή έπεσε απότομα στο παλιό γυμναστήριο. Ο ηλικιωμένος σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε καχύποπτα τον άνθρωπο που είχε ταράξει την ησυχία του. Ο Μπέκερ συνέχισε επιφυλακτικά, σχεδόν ψιθυριστά. «Βρίσκομαι εδώ για να δω αν μπορώ να κάνω κάτι για να σας βοηθήσω». Να σου φέρω δύο Βάλιουμ, για παράδειγμα. Ακολούθησε μια μεγάλη παύση και τελικά ο Καναδός έσπασε τη σιωπή. «Από το προξενείο;» Ο τόνος της φωνής του ήταν εμφανώς ηπιότερος. Ο Μπέκερ κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. «Δηλαδή δεν ήρθατε να μου μιλήσετε για τη στήλη μου;» «Όχι, κύριε». Ήταν λες κι ο Πιερ Κλουσάρντ είχε δει τις ελπίδες του να τσακίζονται. Έγειρε με αργές κινήσεις προς τα πίσω και ακούμπησε στο σωρό των μαξιλαριών. Έδειχνε τρομερά απογοητευμένος. «Νόμιζα ότι σας είχε στείλει ο δήμος... να δοκιμάσετε να με πείσετε...» Άφησε τη φράση του ανολοκλήρωτη και κοίταξε τον επισκέπτη του. «Εφόσον δεν πρόκειται για τη στήλη μου, τότε γιατί βρίσκεστε εδώ;» Να μια καλή ερώτηση, σκέφτηκε ο Μπέκερ, με το μυαλό του να τρέχει στα Γκρέιτ Σμόουκι. «Πρόκειται απλώς για μια άτυπη διπλωματική εξυπηρέτηση», είπε. Ψέματα φυσικά. Ο άντρας φάνηκε να εκπλήσσεται. «Διπλωματική εξυπηρέτηση;» «Μάλιστα, κύριε. Είμαι βέβαιος ότι ένας άντρας του δικού σας κύρους γνωρίζει πως η καναδική κυβέρνηση εργάζεται σκληρά προκειμένου να προστατεύσει τους πολίτες της από τις ταλαιπωρίες που υφίστανται σ’ αυτές τις... ας πούμε... λιγότερο εξευγενισμένες χώρες». Τα λεπτά χείλη του Κλουσάρντ σχημάτισαν ένα χαμόγελο κατανόησης. «Μα φυσικά... τι ευχάριστη έκπληξη...» «Είστε Καναδός πολίτης, έτσι δεν είναι;»

[110]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Ναι, φυσικά. Φέρθηκα ανόητα. Παρακαλώ, συγχωρέστε με. Άνθρωποι που κατέχουν μια θέση σαν τη δική μου συχνά προσεγγίζονται με... άλλες προθέσεις... καταλαβαίνετε». «Ναι, κύριε Κλουσάρντ, βεβαίως καταλαβαίνω. Το τίμημα της δημοσιότητας». «Πράγματι». Ο Κλουσάρντ αναστέναξε μελοδραματικά. Ήταν ένας μάρτυρας υποχρεωμένος να ανέχεται τις μάζες. «Απερίγραπτο μέρος, δε συμφωνείτε;» Σήκωσε τα μάτια του αποδοκιμαστικά προς το αλλόκοτο περιβάλλον. «Νοσοκομείο μόνο κατ’ ευφημισμόν. Εκτός αυτού, θέλησαν να με κρατήσουν εδώ όλη τη νύχτα». Ο Μπέκερ κοίταξε τριγύρω. «Καταλαβαίνω. Είναι φρικτό. Λυπάμαι που καθυστέρησα τόσο να έρθω». Ο Κλουσάρντ φάνηκε να μπερδεύεται. «Εγώ δεν ήξερα καν ότι ερχόσασταν». Ο Μπέκερ άλλαξε θέμα. «Το χτύπημα στο κεφάλι σας δείχνει σοβαρό. Σας πονάει;» «Όχι, όχι πολύ. Έπεσα σήμερα το πρωί. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει κανείς όταν φέρεται σαν καλός Σαμαρείτης. Ο καρπός είναι αυτός που με πονάει. Ο βλάκας ο αστυνομικός! Τι να πω! Να βάλει έναν άνθρωπο της ηλικίας μου πάνω σε μοτοσικλέτα! Απαράδεκτο». «Θα μπορούσα να σας φέρω κάτι;» Ο Κλουσάρντ το σκέφτηκε για λίγο, απολαμβάνοντας την προσοχή που του έδινε ο Μπέκερ. «Να σας πω...» Τέντωσε το λαιμό του και έγειρε το κεφάλι του αριστερά και δεξιά. «Θα ήθελα ένα ακόμη μαξιλάρι, αν δε σας κάνει κόπο». «Κάθε άλλο». Ο Μπέκερ άρπαξε ένα μαξιλάρι από ένα ράντσο εκεί δίπλα και βοήθησε τον Κλουσάρντ να βολευτεί. Ο ηλικιωμένος αναστέναξε ευχαριστημένος. «Πολύ καλύτερα... σας ευχαριστώ». «Pas du tout», απάντησε ο Μπέκερ. «Τίποτε». «Α!» Ο άντρας χαμογέλασε θερμά. «Ώστε τελικά μιλάτε τη γλώσσα του πολιτισμένου κόσμου». «Φοβάμαι ότι αυτή είναι η μόνη φράση που ξέρω», είπε δήθεν αμήχανα ο Μπέκερ. [111]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Κανένα πρόβλημα», δήλωσε περήφανα ο Κλουσάρντ. «Η στήλη μου δημοσιεύεται και σε εφημερίδες των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα αγγλικά μου είναι άριστα». «Το έχω ακούσει». Ο Μπέκερ χαμογέλασε. Κάθισε στην άκρη του ράντσου του Κλουσάρντ. «Τώρα, αν δε σας πειράζει που ρωτάω, κύριε Κλουσάρντ, για ποιο λόγο ένας κύριος όπως εσείς να έρθει σε ένα τέτοιο μέρος; Υπάρχουν πολύ καλύτερα νοσοκομεία στη Σεβίλη». Ο Κλουσάρντ φάνηκε να θυμώνει. «Εκείνος ο αστυνομικός... Με πέταξε κάτω από τη μοτοσικλέτα του κι ύστερα μ’ άφησε να αιμορραγώ στο δρόμο σαν σκυλί. Αναγκάστηκα να έρθω εδώ με τα πόδια». «Δεν προσφέρθηκε να σας πάει σε κάποιο καλύτερο μέρος;» «Τι, πάνω στην καταραμένη μοτοσικλέτα του; Όχι, ευχαριστώ!» «Τι ακριβώς συνέβη σήμερα το πρωί;» «Είπα τα πάντα στον υπαστυνόμο». «Μίλησα ήδη στον αστυνομικό και...» «Ελπίζω να τον επιπλήξατε!» τον διέκοψε ο Κλουσάρντ. Ο Μπέκερ έγνεψε καταφατικά. «Αυστηρότατα. Το προξενείο θα παρακολουθήσει το θέμα στενά». «Το ελπίζω». «Μεσιέ Κλουσάρντ». Ο Μπέκερ χαμογέλασε κι έβγαλε ένα στιλό από την τσέπη του σακακιού του. «Θα ήθελα να διαμαρτυρηθώ επισήμως στο δήμο. Θα μπορούσατε να με βοηθήσετε; Ένας άνθρωπος με τη δική σας φήμη θα ήταν πολύτιμος μάρτυρας». Ο Κλουσάρντ έδειξε να ζωηρεύει στην προοπτική τα λόγια του να χρησιμοποιηθούν σε επίσημο έγγραφο. Ανασηκώθηκε. «Μα ναι... φυσικά. Ευχαρίστησή μου». Ο Μπέκερ έβγαλε ένα μικρό σημειωματάριο και γύρισε προς το μέρος του ηλικιωμένου άντρα. «Ωραία, ας ξεκινήσουμε με όσα συνέβησαν το πρωί. Πείτε μου για το ατύχημα». Ο Καναδός αναστέναξε. «Ήταν πραγματικά θλιβερό. Ο άμοιρος ο Ασιάτης ξαφνικά κατέρρευσε. Προσπάθησα να τον βοηθήσω, αλλά μάταια». [112]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Προσπαθήσατε να του κάνετε τεχνικές ανάνηψης;» Ο Κλουσάρντ έδειξε ντροπιασμένος. «Δυστυχώς, δεν ξέρω πώς. Κάλεσα ασθενοφόρο». Ο Μπέκερ θυμήθηκε τη μελανιά στο στήθος του Τακάντο. «Το πλήρωμα του νοσοκομειακού επιχείρησε τεχνικές ανάνηψης;» «Προς Θεού, όχι!» Ο Κλουσάρντ γέλασε. «Δεν υπήρχε λόγος. Ο άνθρωπος είχε πεθάνει από ώρα μέχρι να φτάσει το νοσοκομειακό. Είδαν ότι δεν είχε σφυγμό και τον πήραν με το φορείο, αφήνοντας εμένα μόνο μ’ εκείνο τον απαίσιο αστυνομικό». Περίεργο, σκέφτηκε ο Μπέκερ, προσπαθώντας να φανταστεί πώς είχε γίνει εκείνη η μελανιά. Άφησε αυτή τη σκέψη κατά μέρος και εστίασε την προσοχή του στο θέμα που τον ενδιέφερε. «Τι έγινε με το δαχτυλίδι;» ρώτησε όσο πιο αδιάφορα μπορούσε. Ο Κλουσάρντ έδειξε να εκπλήσσεται. «Ο υπαστυνόμος σάς είπε για το δαχτυλίδι;» «Ναι, μου το ανέφερε». Ο Κλουσάρντ ήταν κατάπληκτος. «Σοβαρά; Είχα την εντύπωση ότι δε με πίστεψε όταν του το είπα. Ήταν τόσο αγενής, σαν να νόμιζε ότι έλεγα ψέματα. Όμως η αναφορά μου ήταν ακριβής φυσικά. Είμαι περήφανος για την ακρίβεια με την οποία εκφράζομαι». «Πού βρίσκεται το δαχτυλίδι;» επέμεινε ο Μπέκερ. Ο Κλουσάρντ δε φάνηκε να τον ακούει. Το βλέμμα του ήταν αφηρημένο, στραμμένο στο κενό. «Παράξενο κομμάτι, ξέρετε, μ’ όλα εκείνα τα γράμματα. Δε θύμιζε καμία από τις γλώσσες που έχω συναντήσει». «Μήπως ήταν ιαπωνικά;» πρότεινε ο Μπέκερ. «Σε καμία περίπτωση». «Δηλαδή το είδατε καλά;» «Φυσικά! Όταν γονάτισα για να βοηθήσω, ο άντρας έφερνε επίμονα τα δάχτυλά του στο πρόσωπό μου. Ήθελε να μου δώσει το δαχτυλίδι. Ήταν πολύ αλλόκοτη στιγμή, απαίσια θα έλεγα. Τα χέρια του ήταν φρικτά παραμορφωμένα». «Και τότε αποφασίσατε να πάρετε το δαχτυλίδι;» Ο Κλουσάρντ γούρλωσε τα μάτια του. «Αυτό σας είπε ο αστυνομικός; Ότι το πήρα εγώ;» [113]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ έστριψε αμήχανα στη θέση του. Ο Κλουσάρντ ξέσπασε. «Το ’ξερα ότι δε μου έδωσε σημασία! Με κάτι τέτοια βγαίνουν οι φήμες! Του είπα ότι ο Ασιάτης χάρισε το δαχτυλίδι, αλλά όχι σε μένα! Σε καμία περίπτωση δε θα έπαιρνα κάτι από έναν ετοιμοθάνατο! Χριστέ και Κύριε! Και μόνο που το σκέφτομαι!...» Ο Μπέκερ διαισθάνθηκε προβλήματα. «Δηλαδή δεν έχετε εσείς το δαχτυλίδι;» «Και βέβαια όχι!» Το στομάχι του άρχισε να δένεται κόμπος. «Και τότε ποιος το έχει;» Ο Κλουσάρντ αγριοκοίταξε θιγμένος τον Μπέκερ. «Ο Γερμανός! Ο Γερμανός το έχει!» Ο Μπέκερ ένιωσε λες και το πάτωμα χάθηκε μεμιάς κάτω από τα πόδια του. «Ο Γερμανός; Ποιος Γερμανός;» «Ο Γερμανός στο πάρκο! Το είπα στον αστυνομικό! Εγώ αρνήθηκα να πάρω το δαχτυλίδι, όμως το φασιστογούρουνο το δέχτηκε!» Ο Μπέκερ άφησε κάτω το στιλό και το σημειωματάριο. Η κωμωδία είχε λάβει τέλος. Τα πράγματα είχαν πάρει άσχημη τροπή. «Δηλαδή κάποιος Γερμανός έχει το δαχτυλίδι;» «Ακριβώς». «Και πού πήγε;» «Δεν έχω ιδέα. Εγώ έτρεξα να καλέσω την αστυνομία. Όταν γύρισα, είχε εξαφανιστεί». «Ξέρετε ποιος ήταν;» «Κάποιος τουρίστας». «Είστε σίγουρος;» «Βγάζω το ψωμί μου από τους τουρίστες», του απάντησε απότομα ο Κλουσάρντ. «Μπορώ να τους ξεχωρίσω από χιλιόμετρα μακριά. Αυτός και η φίλη του έκαναν βόλτα στο πάρκο». Ο Μπέκερ μπερδευόταν όλο και περισσότερο κάθε λεπτό που περνούσε. «Η φίλη του; Ο Γερμανός δεν ήταν μόνος του;» Ο Κλουσάρντ έγνεψε αρνητικά. «Είχε μαζί του μια συνοδό. Μια πανέμορφη κοκκινομάλλα. Mon Dieu! Θεούλη μου! Θεϊκό πλάσμα». [114]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Συνοδό;» Ο Μπέκερ είχε μείνει εμβρόντητος. «Όπως λέμε... πόρνη;» Ο Κλουσάρντ μόρφασε. «Ναι, αν πρέπει να χρησιμοποιήσετε το χυδαίο όρο». «Μα... ο αστυνομικός δεν είπε τίποτε σχετικά με...» «Και βέβαια όχι! Δεν του ανέφερα ποτέ τη συνοδό». Ο Κλουσάρντ έγνεψε συγκαταβατικά στον κατάπληκτο Μπέκερ με το καλό του χέρι. «Οι γυναίκες αυτές δεν είναι εγκληματίες. Είναι παράλογο να αντιμετωπίζονται σαν κοινές κλέφτρες». Ο Μπέκερ βρισκόταν ακόμη σε ήπια κατάσταση σοκ. «Υπήρχε κανένας άλλος εκεί;» «Όχι, μόνο οι τρεις μας. Έκανε ανυπόφορη ζέστη». «Και είστε βέβαιος ότι η γυναίκα ήταν πόρνη;» «Απολύτως. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση μια τόσο όμορφη γυναίκα να συνόδευε έναν τέτοιο άντρα παρά μόνο αν πληρωνόταν αδρά! Mon Dieu! Ήταν χοντρός, χοντρός, χοντρός! Ένας φωνακλάς, υπέρβαρος, κακότροπος Γερμαναράς!» Ο Κλουσάρντ μόρφασε για μια στιγμή, καθώς άλλαζε θέση, ωστόσο αγνόησε τον πόνο και συνέχισε την καταιγιστική του περιγραφή. «Αυτός ο άνθρωπος ήταν πραγματικό κτήνος... τουλάχιστον εκατόν πενήντα κιλά. Είχε γαντζωθεί πάνω σ’ εκείνη την καημενούλα λες κι η κοπέλα ήθελε να το βάλει στα πόδια – όχι ότι θα την κατηγορούσα. Απαίσια στάση! Δε μάζευε τα χέρια του από πάνω της. Καυχιόταν ότι την έκλεισε για όλο το Σαββατοκύριακο με τριακόσια δολάρια! Εκείνος θα ’πρεπε να πέσει νεκρός, όχι ο άμοιρος ο Ασιάτης». Ο Κλουσάρντ σταμάτησε για να πάρει αναπνοή και ο Μπέκερ τον πρόλαβε. «Μήπως ξέρετε το όνομά του;» Ο Κλουσάρντ το σκέφτηκε για λίγο, αλλά τελικά έγνεψε αρνητικά. «Ιδέα δεν έχω». Το πρόσωπο του συσπάστηκε ξανά από τον πόνο και βολεύτηκε με αργές κινήσεις στα μαξιλάρια του. Ο Μπέκερ αναστέναξε. Το δαχτυλίδι είχε γίνει καπνός μπροστά στα μάτια του. Ο πλωτάρχης Στράθμορ δε θα χαιρόταν καθόλου με αυτή την εξέλιξη.

[115]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Κλουσάρντ σκούπισε το μέτωπο του. Το ξαφνικό ξέσπασμα είχε απομυζήσει τις δυνάμεις του. Ξαφνικά δεν έδειχνε και τόσο καλά. Ο Μπέκερ δοκίμασε άλλη προσέγγιση. «Κύριε Κλουσάρντ, θα ήθελα να πάρω κατάθεση από το Γερμανό και τη συνοδό του. Μήπως ξέρετε πού μπορεί να μένουν;» Ο Κλουσάρντ έκλεισε τα μάτια, οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν. Η αναπνοή του ήταν κοφτή. «Κάποια σκέψη, οτιδήποτε;» επέμεινε ο Μπέκερ. «Το όνομα της συνοδού;» Ακολούθησε παρατεταμένη παύση. Ο Κλουσάρντ έτριψε το δεξιό του κρόταφο. Είχε χλομιάσει απότομα. «Να σκεφτώ... εεε... όχι. Δε νομίζω...» Η φωνή του έτρεμε. Ο Μπέκερ έγειρε προς το μέρος του. «Είστε καλά;» Ο Κλουσάρντ έγνεψε αδύναμα καταφατικά. «Ναι, μια χαρά... λιγάκι... το ξέσπασμα ίσως...» Δεν ολοκλήρωσε τη φράση τον. «Σκεφτείτε, κύριε Κλουσάρντ», τον παρότρυνε μαλακά ο Μπέκερ. «Είναι σημαντικό». Ο Κλουσάρντ μόρφασε. «Δεν ξέρω... η γυναίκα... ο άντρας συνεχώς την έλεγε...» Έκλεισε τα μάτια του και βόγκηξε. «Πώς την έλεγε;» «Δε θυμάμαι, αλήθεια». Ο Κλουσάρντ έχανε τις αισθήσεις του με γρήγορο ρυθμό. «Σκεφτείτε», επέμεινε ο Μπέκερ. «Είναι σημαντικό ο φάκελος του προξενείου να είναι κατά το δυνατό πληρέστερος. Θα πρέπει να στηρίξω την κατάθεσή σας με δηλώσεις κι άλλων μαρτύρων. Οποιαδήποτε πληροφορία που θα μπορούσατε να μου δώσετε για να τους εντοπίσω...» Ο Κλουσάρντ όμως δεν τον άκουγε. Σκούπιζε το μέτωπο του με το σεντόνι. «Λυπάμαι... αύριο ίσως...» Έδειχνε να ανακατεύεται. «Κύριε Κλουσάρντ, είναι σημαντικό να θυμηθείτε τώρα». Ο Μπέκερ συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι φώναζε. Οι άνθρωποι στα διπλανά ράντσα ήταν ακόμη ανακαθισμένοι, παρακολουθώντας τα όσα διαδραματίζονταν. Στην απέναντι πλευρά της αί[116]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

θουσας μια νοσοκόμα εμφανίστηκε στη δίφυλλη πόρτα κι άρχισε να κατευθύνεται με μεγάλες δρασκελιές και αυστηρό ύφος προς το μέρος τους. «Οτιδήποτε», τον πίεσε ο Μπέκερ απελπισμένος. «Ο Γερμανός έλεγε τη γυναίκα...» Ο Μπέκερ κούνησε ελαφρά τον Κλουσάρντ, προσπαθώντας να τον συνεφέρει. Τα μάτια του άντρα ανοιγόκλεισαν για μια στιγμή. «Το όνομά της...» Έλα, γέρο μου, μην τα παρατάς τώρα... «Δροσο...» Τα μάτια του Κλουσάρντ έκλεισαν ξανά. Η νοσοκόμα πλησίαζε. Έδειχνε έξαλλη. «Δροσοπηγή;» Ο Μπέκερ κούνησε το μπράτσο του Κλουσάρντ. Ο ηλικιωμένος βόγκηξε. «Την έλεγε...» Ο Κλουσάρντ σχεδόν ψιθύριζε, μετά βίας ακουγόταν. Η νοσοκόμα βρισκόταν σε λιγότερο από τρία μέτρα απόσταση και φώναζε στον Μπέκερ στα ισπανικά. Εκείνος δεν άκουσε λέξη από τις φωνές της. Τα μάτια του ήταν καρφωμένα στα χείλη του ηλικιωμένου. Κούνησε τον Κλουσάρντ μια τελευταία φορά, καθώς η νοσοκόμα έφτανε απειλητικά δίπλα του. Η νοσοκόμα άρπαξε τον Ντέιβιντ Μπέκερ από τον ώμο. Τον σήκωσε όρθιο ακριβώς τη στιγμή που ο Κλουσάρντ άνοιγε τα χείλη του. Η μία και μοναδική λέξη που βγήκε από το στόμα του ηλικιωμένου άντρα δεν προφέρθηκε κανονικά. Έμοιαζε περισσότερο με απαλό αναστεναγμό... σαν μακρινή ερωτική ανάμνηση. «Δροσοσταλιά...» Το αυστηρό χέρι απομάκρυνε βίαια τον Μπέκερ. Δροσοσταλιά; απόρησε ο Μπέκερ. Τι σόι όνομα είναι το Δροσοσταλιά; Κατάφερε να ξεφύγει από τη νοσοκόμα και στράφηκε για τελευταία φορά προς τον Κλουσάρντ. «Δροσοσταλιά; Είστε σίγουρος;» Αλλά ο Πιερ Κλουσάρντ είχε βυθιστεί σε βαθύ ύπνο.

[117]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

23

Η ΣΟΥΖΑΝ ΚΑΘΟΤΑΝ ΜΟΝΗ ΤΗΣ στους άνετους χώρους του Κόμβου 3. Κρατούσε στις χούφτες της μια αχνιστή κούπα τσάι με λεμόνι και περίμενε την επιστροφή του ιχνηλάτη της. Ως πρώτη τη τάξει κρυπτογράφος, είχε το προνόμιο του τερματικού με την καλύτερη θέα. Βρισκόταν στην πίσω πλευρά του κύκλου που σχημάτιζαν οι υπολογιστές και έβλεπε τον κυρίως χώρο του Τομέα Κρυπτογραφίας. Από εκείνο το σημείο η Σούζαν μπορούσε να επιβλέπει τα πάντα στον Κόμβο 3. Επίσης, μπορούσε να διακρίνει, στην άλλη πλευρά του τζαμιού-καθρέφτη, το TRANSLTR να υψώνεται μέσα από το δάπεδο ακριβώς στο κέντρο του τομέα. Κοίταξε το ρολόι. Περίμενε εδώ και σχεδόν μία ώρα. Προφανώς η ARA δε βιαζόταν να προωθήσει τα μηνύματα που είχαν σταλεί για τον Ντακότα στην πραγματική του διεύθυνση. Αναστέναξε βαριά. Παρά τις προσπάθειές της να ξεχάσει την πρωινή της συζήτηση με τον Ντέιβιντ, τα λόγια στριφογύριζαν αδιάκοπα στο μυαλό της. Ήξερε ότι του είχε φερθεί απότομα. Προσευχήθηκε να πάνε όλα καλά στην Ισπανία. Οι σκέψεις της διακόπηκαν από το δυνατό συρτό ήχο που έκαναν οι πόρτες όταν άνοιγαν. Σήκωσε το κεφάλι της και βόγκηξε. Ο κρυπτογράφος Γκρεγκ Άλετ στεκόταν στην είσοδο. Ο Γκρεγκ Άλετ ήταν ψηλός και μυώδης, με πυκνά ξανθά μαλλιά και μια έντονη γραμμή στο πιγούνι. Ήταν φωνακλάς, χοντρόπετσος και μονίμως ντυνόταν πολύ εξεζητημένα. Οι συνάδελφοί του στον τομέα, παραφράζοντας το επίθετο του, του είχαν κολλήσει το παρατσούκλι Αλίτης, από το ορυκτό αλάτι. Ο Άλετ είχε την εντύπωση ότι του είχαν δώσει το όνομα κάποιου σπάνιου ορυκτού, κάτι που θα ταίριαζε με την ασύγκριτη ευφυΐα του και το σμιλεμένο σώμα του. Αν ο εγωισμός του τον είχε αφήσει να ψάξει σε μια εγκυκλοπαίδεια, θα είχε ανακαλύψει ότι ο αλίτης δεν ήταν τίποτ’ άλλο παρά το αλατώδες ίζημα που μένει όταν εξατμίζεται το αλμυρό νερό.

[118]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Όπως όλοι οι κρυπτογράφοι της υπηρεσίας, ο Άλετ έβγαζε καλά λεφτά. Το ζήτημα ήταν ότι δυσκολευόταν να μην το διατυμπανίζει. Οδηγούσε μια λευκή Λότους καμπριολέ εξοπλισμένη με ένα εκκωφαντικό ηχοσύστημα. Ήταν μανιακός με τη νέα τεχνολογία και το αυτοκίνητό του ήταν το καμάρι του. Είχε εγκαταστήσει υπολογιστή με σύστημα παγκόσμιου εντοπισμού, κλειδαριές με φωνητική ενεργοποίηση, σύστημα ηλεκτρονικής παρεμβολής πέντε σημείων, καθώς και κινητό τηλέφωνο-φαξ, έτσι ώστε να μπορεί ανά πάσα στιγμή να παίρνει τα μηνύματά του. Είχε εξασφαλίσει ειδικές πινακίδες κυκλοφορίας που έγραφαν MEGABYTE και γύρω γύρω περιβάλλονταν από ένα πλαίσιο με λάμπες φθορισμού σ’ ένα βιολετί χρώμα. Στα νεανικά του χρόνια ο Γκρεγκ Άλετ ήταν μικροκακοποιός, όμως είχε ξεφύγει από αυτή τη ζωή χάρη στους πεζοναύτες. Στη διάρκεια της θητείας του έμαθε για τους υπολογιστές. Ήταν ένας από τους καλύτερους προγραμματιστές που πέρασαν από το Σώμα και τον περίμενε μια εξαιρετική καριέρα στρατιωτικού. Εντούτοις, δύο μέρες πριν από την ολοκλήρωση της τρίτης θητείας του, το μέλλον του άλλαξε αναπάντεχα. Ο Άλετ, μεθυσμένος, σκότωσε άθελά του ένα συνάδελφό του πάνω σ’ έναν καβγά. Η κορεατική τέχνη της αυτοάμυνας, το τάε κβον ντο, αποδείχτηκε θανάσιμη εκτός από τρόπο άμυνας. Αποτάχθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Αφού εξέτισε τη σύντομη ποινή του στις στρατιωτικές φυλακές, ο Αλίτης άρχιζε να ψάχνει για δουλειά στον ιδιωτικό τομέα ως προγραμματιστής. Υπήρξε πάντοτε ειλικρινής σχετικά με το συμβάν που σημάδεψε τη θητεία του στους πεζοναύτες και επιχειρούσε να δελεάσει τους πιθανούς εργοδότες του προσφέροντας εργασία ενός μήνα χωρίς πληρωμή, για να αποδείξει την αξία του. Βρήκε αρκετούς πρόθυμους να δεχτούν την προσφορά του. Μόλις τ’ αφεντικά του διαπίστωναν τι ήταν ικανός να κάνει με έναν υπολογιστή, δεν ήθελαν να τον χάσουν με τίποτε. Αναπτύσσοντας όλο και περισσότερο τις δεξιότητές του πάνω στους υπολογιστές, ο Άλετ άρχισε να κάνει επαφές μέσω του Διαδικτύου σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ανήκε στη νέα γενιά των φανατικών χρηστών που είχαν αποκτήσει φίλους από κάθε γωνιά του κόσμου μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και των προγραμ[119]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μάτων άμεσων μηνυμάτων και κυκλοφορούσαν σε ύποπτες ηλεκτρονικές «γειτονιές» και ευρωπαϊκά chat groups. Δύο φορές τον απέλυσαν οι εργοδότες του, επειδή χρησιμοποιούσε τους επαγγελματικούς τους λογαριασμούς για να ανεβάζει πορνογραφικές φωτογραφίες και να τις στέλνει στους φίλους του. «Καλά, τι κάνεις εσύ εδώ;» ρώτησε επιτακτικά ο Άλετ, σταματώντας στο κατώφλι και κοιτάζοντας επίμονα τη Σούζαν. Προφανώς πίστευε ότι για εκείνη τη μέρα θα είχε τον Κόμβο 3 καταδικό του. Η Σούζαν πίεσε τον εαυτό της να παραμείνει ψύχραιμη. «Είναι Σάββατο, Γκρεγκ. Θα μπορούσα να σου κάνω την ίδια ερώτηση». Ωστόσο ήξερε γιατί βρισκόταν εκεί ο Άλετ. Ήταν μανιώδης χρήστης, σε σημείο εξάρτησης. Παρότι υπήρχε ο άτυπος κανόνας για τα Σάββατα, συχνά ερχόταν στα κρυφά τα Σαββατοκύριακα στην υπηρεσία για να χρησιμοποιήσει την ασύγκριτη υπολογιστική ισχύ της NSA προκειμένου να τρέξει νέα προγράμματα πάνω στα οποία δούλευε. «Ήθελα απλώς να κάνω κάτι μικρορυθμίσεις και να τσεκάρω αν έχω μηνύματα», αποκρίθηκε ο Άλετ. Την κοίταξε με περιέργεια. «Εσύ τι μου είπες τι κάνεις εδώ;» «Δε σου είπα», απάντησε η Σούζαν. Ο Άλετ σήκωσε παραξενεμένος το ένα του φρύδι. «Δεν υπάρχει λόγος να φέρεσαι έτσι. Δεν έχουμε μυστικά εδώ στον Κόμβο 3, θυμάσαι; Ένας για όλους και όλοι για έναν». Η Σούζαν ήπιε μια γουλιά από το τσάι της και τον αγνόησε. Ο Άλετ ανασήκωσε τους ώμους του και κατευθύνθηκε με γοργό βήμα στην κουζινούλα του Κόμβου 3. Η κουζίνα ήταν πάντα η πρώτη στάση του. Διασχίζοντας το δωμάτιο, ο Άλετ αναστέναξε βαριά και κοίταξε επιδεικτικά τα πόδια της Σούζαν, τα οποία είχε απλώσει κάτω από το τερματικό. Εκείνη, χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει, μάζεψε τα πόδια της και συνέχισε να εργάζεται. Ο Άλετ χαμογέλασε πονηρά. Η Σούζαν είχε συνηθίσει να της την πέφτει ο Άλετ. Η αγαπημένη του ατάκα ήταν κάτι του στιλ να διασυνδεθούν για να ελέγξουν τη συμβατότητα του εξοπλισμού τους. Στην όλη κατάσταση της Σούζαν της γυρνούσαν τ’ άντερα. Ήταν πολύ περήφανη για να [120]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πάει και να παραπονεθεί στον Στράθμορ σχετικά με τον Άλετ. Της ήταν πολύ πιο εύκολο απλώς να τον αγνοεί. Ο Άλετ έφτασε στην κουζινούλα του Κόμβου 3 και άνοιξε απότομα τις δικτυωτές πόρτες σαν ταύρος. Τράβηξε ένα τάπερ με τυρί σόγιας από το ψυγείο και έριξε μερικά κομμάτια από την πηγμένη λευκή ουσία στο στόμα του. Ύστερα έγειρε πάνω στην κουζίνα και ίσιωσε τις πιέτες του γκρίζου παντελονιού του και το καλοκολλαρισμένο πουκάμισό του. «Θα σου πάρει ώρα;» «Όλη τη νύχτα», απάντησε κοφτά η Σούζαν. «Χμμμ...» Ο Άλετ αποφάσισε να πει τις γλυκανάλατες ατάκες του με το στόμα γεμάτο. «Ένα ρομαντικό Σαββατοκύριακο εδώ, μόνοι οι δυο μας». «Μόνοι οι τρεις μας», τον διόρθωσε. «Ο πλωτάρχης Στράθμορ είναι στο γραφείο του. Μήπως θα προτιμούσες να εξαφανιστείς πριν σε δει;» Ο Άλετ ανασήκωσε τους ώμους του. «Δε φαίνεται να τον ενοχλεί η δική σου παρουσία εδώ. Πρέπει να του αρέσει πολύ η παρέα σου». Η Σούζαν πίεσε τον εαυτό της για να μην απαντήσει. Ο Άλετ γέλασε πονηρά και έβαλε το τάπερ στο ψυγείο. Ύστερα άρπαξε ένα μπουκάλι παρθένο ελαιόλαδο και ήπιε μερικές γουλιές. Ήταν κολλημένος με την υγιεινή διατροφή και υποστήριζε ότι το ελαιόλαδο καθάριζε το έντερό του. Όταν δεν προσπαθούσε να πείσει τους υπόλοιπους να πιουν καροτόζουμο, εκθείαζε τα πλεονεκτήματα του κλύσματος. Έβαλε το ελαιόλαδο στη θέση του και πήγε στον υπολογιστή του, ακριβώς απέναντι από τη Σούζαν. Παρά την απόσταση που τους χώριζε, η κοπέλα μύρισε την κολόνια του. Ζάρωσε τη μύτη της. «Ωραία κολόνια, Γκρεγκ. Ένα μπουκάλι τη φορά βάζεις;» Ο Άλετ άναψε το τερματικό του. «Μόνο για σένα, γλυκιά μου». Με το συνάδελφό της να κάθεται εκεί περιμένοντας να ανοίξει ο υπολογιστής του, μια ανησυχητική σκέψη πέρασε ξαφνικά από το μυαλό της. Τι θα γινόταν αν ο Άλετ αποφάσιζε να ρίξει μια ματιά στους χρόνους επεξεργασίας του TRANSLTR; Δεν υπήρχε [121]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

λόγος να το κάνει, αλλά όπως και να ’χε η Σούζαν ήξερε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χάψει κάποια απίθανη δικαιολογία για ένα διαγνωστικό πρόγραμμα που κατάφερε να μπλοκάρει το TRANSLTR για δεκαέξι ώρες. Ο Άλετ θα απαιτούσε να μάθει την αλήθεια. Κι αυτή δεν είχε καμία πρόθεση να του την πει. Δεν εμπιστευόταν τον Γκρεγκ Άλετ. Δεν ήταν φτιαγμένος για την NSA. Η Σούζαν είχε διαφωνήσει από την αρχή στο ενδεχόμενο να προσληφθεί, αλλά η υπηρεσία δεν είχε άλλη επιλογή. Ο Άλετ ήταν το αναγκαίο κακό στο πλαίσιο μιας προσπάθειας της NSA να περιορίσει μια ζημιά που είχε ήδη γίνει. Το φιάσκο με τον Σκίπτζακ. Πριν από τέσσερα χρόνια, σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα ενιαίο πρότυπο κρυπτογράφησης με δημόσιο κλειδί, το Κογκρέσο κάλεσε τους κορυφαίους μαθηματικούς της χώρας, εκείνους της NSA δηλαδή, να δημιουργήσουν ένα νέο υπεραλγόριθμο. Το σχέδιο ήταν να περάσει το Κογκρέσο νομοθεσία η οποία θα όριζε ότι ο νέος αλγόριθμος θα αποτελούσε πρότυπο στη χώρα, βελτιώνοντας την υφιστάμενη κατάσταση, καθώς διάφορες εταιρείες χρησιμοποιούσαν ξεχωριστούς αλγορίθμους. Φυσικά, το να ζητήσουν από την NSA να συνδράμει στη βελτίωση του συστήματος κρυπτογράφησης με δημόσιο κλειδί ήταν σαν να ζητούσαν από έναν μελλοθάνατο να φτιάξει το φέρετρό του. Το TRANSLTR δεν είχε δημιουργηθεί ακόμη και ένα πρότυπο κρυπτογράφησης το μόνο που θα πετύχαινε ήταν να πολλαπλασιαστεί η δημιουργία κωδίκων και επομένως να γίνει ακόμη δυσκολότερο το ήδη δυσβάσταχτο έργο που είχε επωμιστεί η NSA. To EFF αντιλήφθηκε τη σύγκρουση συμφερόντων και άσκησε έντονες πιέσεις, υποστηρίζοντας ότι η NSA θα δημιουργούσε έναν αλγόριθμο κακής ποιότητας – κάτι που θα μπορούσε να σπάει με ευκολία. Προκειμένου να απαντήσει σε αυτούς τους φόβους, το Κογκρέσο ανακοίνωσε πως, όταν ολοκληρωνόταν ο αλγόριθμος της NSA, η φόρμουλα θα δημοσιοποιούνταν για να εξεταστεί από μαθηματικούς σε ολόκληρο τον κόσμο ώστε να διασφαλιστεί η ποιότητά της. Απρόθυμα, η ομάδα κρυπτογραφίας της NSA, με επικεφαλής τον πλωτάρχη Στράθμορ, δημιούργησε έναν αλγόριθμο τον οποίο [122]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

βάφτισε Σκίπτζακ. Ο Σκίπτζακ παρουσιάστηκε προς έγκριση στο Κογκρέσο. Μαθηματικοί απ’ όλο τον κόσμο έλεγξαν τον Σκίπτζακ και όλοι ανεξαιρέτως δήλωσαν εντυπωσιασμένοι. Ανέφεραν ότι επρόκειτο για έναν ισχυρό, καθαρό αλγόριθμο, ο οποίος θα αποτελούσε έξοχο πρότυπο κρυπτογράφησης. Όμως, τρεις μέρες πριν από την προγραμματισμένη ψηφοφορία με την οποία θεωρούνταν δεδομένο ότι το Κογκρέσο θα ενέκρινε τον Σκίπτζακ, ένας νεαρός προγραμματιστής των εργαστηρίων Bell, ο Γκρεγκ Άλετ, σόκαρε την κοινή γνώμη ανακοινώνοντας ότι είχε ανακαλύψει μια κρυμμένη κερκόπορτα στον αλγόριθμο. Η κερκόπορτα αυτή αποτελούνταν από μερικές πανέξυπνες γραμμές προγραμματισμού τις οποίες είχε εισαγάγει στον αλγόριθμο ο πλωτάρχης Στράθμορ. Είχαν προστεθεί τόσο έξυπνα, ώστε κανείς, πέρα από τον Γκρεγκ Άλετ, δεν τις είχε προσέξει. Η μυστική προσθήκη που έκανε ο Στράθμορ σήμαινε στην ουσία ότι οποιοσδήποτε κώδικας δημιουργούνταν από τον Σκίπτζακ θα μπορούσε να αποκωδικοποιηθεί με ένα μυστικό κωδικό τον οποίο γνώριζε μόνο η NSA. Ο Στράθμορ παραλίγο να καταφέρει να μετατρέψει το προτεινόμενο πρότυπο κρυπτογράφησης στο μεγαλύτερο πληροφοριακό πραξικόπημα στην ιστορία της NSA. Η υπηρεσία του θα κρατούσε το αντικλείδι για όλους τους κώδικες που θα δημιουργούνταν στην Αμερική. Το κοινό που γνώριζε από υπολογιστές εξαγριώθηκε. Οι άνθρωποι του EFF, σαν τα κοράκια, εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο το σκάνδαλο, εξαπολύοντας δριμεία επίθεση στο Κογκρέσο για την αφέλειά του και χαρακτηρίζοντας την NSA τη μεγαλύτερη απειλή για τον ελεύθερο κόσμο από την εποχή του Χίτλερ. Ήταν η ταφόπλακα για το πρότυπο κρυπτογράφησης. Ελάχιστοι ξαφνιάστηκαν από την απόφαση της NSA να προσλάβει τον Γκρεγκ Άλετ δύο μέρες αργότερα. Ο Στράθμορ θεώρησε ότι ήταν προτιμότερο να τον έχουν μαζί τους ώστε να εργάζεται στο πλευρό τους παρά να κυκλοφορεί ελεύθερος και να εργάζεται εναντίον τους. Ο Στράθμορ αντιμετώπισε με αποφασιστικότητα το σκάνδαλο με τον Σκίπτζακ. Υπερασπίστηκε παθιασμένα τις επιλογές του ενώπιον του Κογκρέσου. Υποστήριξε ότι η μανία των ανθρώπων [123]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

για την προστασία της ιδιωτικής τους ζωής μια μέρα θα απέβαινε σε βάρος τους. Επέμεινε ότι ήταν απαραίτητο να υπάρχει κάποιος που να παρακολουθεί τον κόσμο. Ο κόσμος χρειαζόταν την NSA για να σπάει κώδικες και να διαφυλάσσει την ειρήνη. Οργανώσεις όπως το EFF είχαν διαφορετική άποψη. Από εκείνη τη μέρα δε σταμάτησαν να τον πολεμούν.

24

Ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΕΡ βρισκόταν σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο απέναντι από τη δημόσια κλινική. Μόλις τον είχαν απομακρύνει από το κτίριο, επειδή ταλαιπωρούσε τον ασθενή με τον αριθμό 104, το μεσιέ Κλουσάρντ.Τα πράγματα είχαν γίνει απρόσμενα πολύ πιο πολύπλοκα απ’ ό,τι περίμενε. Η μικρή χάρη που θα έκανε στον Στράθμορ –να παραλάβει μερικά προσωπικά αντικείμενα– είχε μετατραπεί σε κυνήγι θησαυρού με έπαθλο κάποιο αλλόκοτο δαχτυλίδι. Λίγο νωρίτερα είχε τηλεφωνήσει στον Στράθμορ και του είχε πει για το Γερμανό τουρίστα. Ο συνομιλητής του κάθε άλλο παρά χάρηκε με τα νέα. Αφού πρώτα απαίτησε να μάθει λεπτομέρειες, ο Στράθμορ έμεινε σιωπηλός για πολλή ώρα. «Ντέιβιντ», του είχε πει τελικά με βαριά φωνή, «ο εντοπισμός αυτού του δαχτυλιδιού είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Αφήνω το θέμα στα χέρια σου. Μη με απογοητεύσεις». Αμέσως μετά το τηλέφωνο έκλεισε. Όρθιος μέσα στο θάλαμο, ο Ντέιβιντ αναστέναξε. Πήρε στα χέρια του το φθαρμένο τηλεφωνικό κατάλογο και άρχισε να ψάχνει στις κίτρινες σελίδες του. «Τι είχαμε, τι χάσαμε», μονολόγησε. Στον κατάλογο υπήρχαν μόνο τρεις καταχωρίσεις για Υπηρεσίες Συνοδών, και δεν είχε κάποιο άλλο στοιχείο για να εκμεταλλευτεί. Το μόνο που γνώριζε ήταν ότι η γυναίκα στο πλευρό του Γερμανού ήταν κοκκινομάλλα, πράγμα ευτυχώς σπάνιο για τα ισπανικά δεδομένα. Μέσα στην παραζάλη του ο Κλουσάρντ είχε θυμηθεί ότι το όνομα της συνοδού ήταν Δροσοσταλιά. Ο Μπέκερ έκανε μια γκριμάτσα. Άκου Δροσοσταλιά! Του θύμιζε περισσότε[124]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ρο όνομα αγελάδας παρά όμορφης κοπέλας. Ποιος καλός καθολικός θα είχε τέτοιο όνομα; Ο Κλουσάρντ πρέπει να είχε κάνει λάθος. Ο Μπέκερ σχημάτισε τον πρώτο αριθμό. «Servicio Social de Sevilla», απάντησε μια ευχάριστη γυναικεία φωνή. Ο Μπέκερ έντυσε τα ισπανικά του με βαριά γερμανική προφορά. «Hola, ¿hablas Aleman?» «Όχι. Δε μιλάω γερμανικά, μόνο αγγλικά», ήρθε η απάντηση. Ο Μπέκερ συνέχισε σε σπαστά αγγλικά. «Σε ευχαριστώ. Αναρωτήθηκα αν μπορείς να με βοηθάς». «Πώς θα μπορούσαμε να σας εξυπηρετήσουμε;» Η γυναίκα μιλούσε αργά, προσπαθώντας έτσι να βοηθήσει τον άντρα που ενδιαφερόταν για τις υπηρεσίες του πρακτορείου όπου δούλευε. «Μήπως θα θέλατε κάποια συνοδό;» «Ναι, παρακαλώ. Σήμερα ο αδερφός μου, ο Κλάους, έχει κορίτσι, πολύ όμορφο. Κόκκινα μαλλιά. Θέλω ίδια. Για αύριο, παρακαλώ». «Ο αδερφός σας ο Κλάους είναι πελάτης μας;» Η φωνή έγινε απότομα διαχυτική, σαν να απευθυνόταν σε κάποιο παλιό φίλο. «Ναι. Πολύ χοντρός. Τον θυμάσαι, ναι;» «Είπατε ότι πέρασε από εδώ σήμερα;» Ο Μπέκερ την άκουγε να ψάχνει στα καρνέ της. Δε θα έβρισκε κανέναν Κλάους, αλλά υπέθεσε ότι οι πελάτες σπάνια χρησιμοποιούσαν τα πραγματικά τους ονόματα. «Μμμ, λυπάμαι», απολογήθηκε η φωνή. «Δεν τον βρίσκω εδώ. Ποιο είναι το όνομα της κοπέλας που συνοδεύει τον αδερφό σας;» «Είχε κόκκινα μαλλιά», είπε ο Μπέκερ αποφεύγοντας την ερώτηση. «Κόκκινα μαλλιά;» επανέλαβε η φωνή. Ακολούθησε παύση. «Έχετε καλέσει το Servicio Social de Sevilla. Είστε σίγουρος ότι ο αδερφός σας έρχεται σε εμάς;» «Σίγουρος, ναι».

[125]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Σενιόρ, δεν έχουμε καμία κοκκινομάλλα. Έχουμε μόνο γνήσιες Ανδαλουσιανές καλλονές». «Κόκκινα μαλλιά», επανέλαβε ο Μπέκερ, νιώθοντας σαν βλάκας. «Λυπάμαι, δεν έχουμε καθόλου κοκκινομάλλες, όμως αν θα θέλατε...» «Τη λένε Δροσοσταλιά», της πέταξε ο Μπέκερ, νιώθοντας ακόμη πιο βλάκας. Το γελοίο όνομα προφανώς δεν έλεγε τίποτε στη γυναίκα. Του είπε ότι λυπόταν που δεν μπορούσε να τον εξυπηρετήσει, ότι μάλλον είχε μπερδέψει την εταιρεία τους με κάποια άλλη και του έκλεισε ευγενικά το τηλέφωνο. Πρώτη προσπάθεια αποτυχημένη. Ο Μπέκερ συνοφρυώθηκε και σχημάτισε τον επόμενο αριθμό. Η σύνδεση έγινε αμέσως. «Buenas noches, καλέσατε το Mujeres España. Πώς θα μπορούσαμε να σας βοηθήσουμε;» Ο Μπέκερ έπιασε από την αρχή την ίδια τακτική, ότι ήταν ένας Γερμανός τουρίστας διατεθειμένος να πληρώσει αδρά για την κοκκινομάλλα που συνόδευε εκείνη τη μέρα τον αδερφό του. Αυτή τη φορά η απάντηση ήρθε σε ευγενικά γερμανικά, αλλά και πάλι δεν υπήρχε καμία κοκκινομάλλα. «Keine Rotköpfe, καμία κοκκινομάλλα, λυπάμαι». Η γυναίκα έκλεισε το τηλέφωνο. Δεύτερη προσπάθεια αποτυχημένη. Ο Μπέκερ κοίταξε τον τηλεφωνικό κατάλογο. Απέμενε μόνο ένας αριθμός. Πλησίαζε ήδη επικίνδυνα σε αδιέξοδο. Πήρε το νούμερο. «Escortes Belén», απάντησε ένας άντρας με πολύ γοητευτική φωνή. Ο Μπέκερ επανέλαβε για μία ακόμη φορά το παραμύθι ότι ήταν Γερμανός τουρίστας. «Si, si, señor. Εγώ είμαι ο σενιόρ Ρολντάν. Θα χαρώ να σας εξυπηρετήσω. Έχουμε δύο κοκκινομάλλες. Υπέροχα κορίτσια».

[126]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ ένιωσε την καρδιά του να πεταρίζει. «Πολύ όμορφες;» επανέλαβε με τη γερμανική προφορά του. «Κόκκινα μαλλιά;» «Ναι, ποιο είναι το όνομα του αδερφού σας; Θα σας πω ποια ήταν η συνοδός του σήμερα. Και θα σας τη στείλουμε αύριο». «Κλάους Σμιτ». Του έδωσε ένα όνομα πού θυμήθηκε από κάποιο παλιό σχολικό βιβλίο. Ακολούθησε μεγάλη παύση. «Κοιτάξτε, κύριε... Δε βλέπω κάποιον Κλάους Σμιτ στα αρχεία μας, αλλά μπορεί ο αδερφός σας να θέλησε να κινηθεί διακριτικά. Μήπως τον περιμένει η γυναίκα του στην πατρίδα;» Γέλασε αδιάκριτα. «Ναι, ο Κλάους παντρεμένος είναι. Όμως πολύ χοντρός. Γυναίκα του δεν κοιμάται μαζί του». Ο Μπέκερ απορούσε με τις ανοησίες που κατάφερνε να ξεστομίζει. Να μ’ άκουγε τάρα η Σούζαν... σκέφτηκε. «Κι εγώ χοντρός και μόνος. Θέλω κοιμηθώ μαζί της. Πληρώσει πολλά λεφτά». Ο Μπέκερ έδινε μια εντυπωσιακή παράσταση, αλλά το παρατράβηξε. Η πορνεία είναι παράνομη σι η ν Ισπανία και ο σενιόρ Ρολντάν ήταν προσεκτικός. Την είχε πατήσει και παλιότερα από αστυνομικούς που του είχαν παρουσιαστεί σαν τουρίστες έτοιμοι για όλα. Θέλω κοιμηθώ μαζί της. Ο Ρολντάν ήξερε ότι ήταν παγίδα. Αν έλεγε ναι, θα έτρωγε ένα γερό πρόστιμο και, ως συνήθως, θα υποχρεωνόταν να παραχωρήσει δωρεάν μία από τις πλέον «ταλαντούχες» κοπέλες του στο διοικητή της αστυνομίας για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο. Όταν ξαναμίλησε ο Ρολντάν, η φωνή του δεν ήταν το ίδιο φιλική. «Κύριε, καλέσατε την εταιρεία Escortes Belén. Μπορώ να ρωτήσω ποιος είστε;» «Εεε... Σίγκμουντ Σμιτ». Ο Μπέκερ πρόφερε άψυχα το πρώτο όνομα που του ’ρθε. «Πού βρήκατε το τηλέφωνό μας;» «Στον κατάλογο... στο Χρυσό Οδηγό». «Μάλιστα, κύριε, το βρήκατε εκεί επειδή είμαστε πρακτορείο συνοδών». «Ναι. Θέλω συνοδό». Ο Μπέκερ διαισθάνθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. [127]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Κύριε, η εταιρεία μας παρέχει συνοδούς σε επιχειρηματίες για επαγγελματικά γεύματα και δείπνα. Αυτός είναι και ο λόγος που μας βρίσκετε στον τηλεφωνικό κατάλογο. Παρέχουμε νόμιμες υπηρεσίες. Αυτό που ψάχνετε εσείς είναι μια πόρνη». Πρόφερε τη λέξη σαν να ήταν κάποια απαίσια αρρώστια. «Μα ο αδερφός μου...» «Κύριε, αν ο αδερφός σας πέρασε τη μέρα του φιλώντας κάποια κοπέλα στο πάρκο, δεν ήταν μία από τις δικές μας. Εμείς έχουμε αυστηρούς κανόνες σχετικά με την επαφή που θα έχει ο πελάτης με τη συνοδό». «Μα...» «Μας μπερδέψατε με άλλη εταιρεία. Εμείς έχουμε μόνο δύο κοκκινομάλλες, την Ινμακουλάντα και τη Ροθίο, και καμία από τις δύο δε θα επέτρεπε σε κάποιο άντρα να τις πληρώσει για να κοιμηθεί μαζί τους. Αυτό λέγεται πορνεία και είναι παράνομο στην Ισπανία. Καληνύχτα σας, κύριε». «Μα...» ΚΛΙΚ. Ο Μπέκερ βλαστήμησε μέσ’ απ’ τα δόντια του κι έβαλε με δύναμη το ακουστικό πίσω στη θέση του. Τρίτη προσπάθεια αποτυχημένη. Ήταν σίγουρος ότι ο Κλουσάρντ τού είχε πει πως ο Γερμανός είχε κλείσει την κοπέλα για ολόκληρο το Σαββατοκύριακο. Ο Μπέκερ βγήκε από τον τηλεφωνικό θάλαμο στη διασταύρωση της Κάγε Σαλάδο με την Αμπενίδα Ασουνσιόν. Παρά την κίνηση, το γλυκό άρωμα των πορτοκαλιών της Σεβίλης πλημμύριζε την ατμόσφαιρα. Τώρα ήταν η πιο ρομαντική ώρα. Η σκέψη του ταξίδεψε στη Σούζαν. Τα λόγια του Στράθμορ εισέβαλαν στο μυαλό του: Βρες το δαχτυλίδι. Ο Μπέκερ σωριάστηκε απογοητευμένος σε ένα παγκάκι και σκέφτηκε την επόμενη κίνησή του. Ποια κίνηση...

[128]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

25

ΤΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ ΕΙΧΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ στη μικρή δημόσια κλινική. Τα φώτα του γυμναστηρίου είχαν σβήσει. Ο Πιερ Κλουσάρντ κοιμόταν βαθιά. Δεν είδε τη φιγούρα που είχε σκύψει από πάνω του. Η βελόνα της κλεμμένης σύριγγας γυάλισε μέσα στο σκοτάδι. Έπειτα βυθίστηκε μέσα στο σωληνάκι του ορού, λίγο πάνω από τον καρπό του. Η ένεση περιείχε τριάντα κυβικά εκατοστά καθαριστικού υγρού που είχαν παρθεί κρυφά από το καροτσάκι της καθαρίστριας. Με μεγάλη δύναμη, ένας ισχυρός αντίχειρας πίεσε το έμβολο προς τα κάτω, διοχετεύοντας το γαλαζωπό υγρό στις φλέβες του ηλικιωμένου άντρα. Ο Κλουσάρντ ξύπνησε μόνο για ελάχιστα δευτερόλεπτα. Ίσως να είχε ουρλιάξει από τον πόνο αν ένα δυνατό χέρι δεν του έκλεινε σφιχτά το στόμα. Έμεινε ξαπλωμένος στο ράντσο του, ακινητοποιημένος από ένα φαινομενικά ασφυκτικό βάρος. Ένιωθε κάτι σαν πύρινο θύλακα να εξαπλώνεται με επίκεντρο το μπράτσο του. Ένας απερίγραπτος πόνος ταξίδεψε από τη μασχάλη στο στήθος του και μετά, σαν να τον κάρφωναν εκατομμύρια σπασμένα γυαλιά, έφτασε στον εγκέφαλο του. Ο Κλουσάρντ είδε μια εκτυφλωτική λάμψη... κι ύστερα τίποτε. Ο επισκέπτης τράβηξε το χέρι του και κοίταξε μέσα στο σκοτάδι το όνομα που έγραφε ο πίνακας με τα στοιχεία για την πορεία του ασθενούς μπροστά στο κρεβάτι. Έπειτα βγήκε αθόρυβα έξω. Στο δρόμο, ο άντρας που φορούσε γυαλιά με μεταλλικό σκελετό άπλωσε το χέρι του σε μια μικροσκοπική συσκευή που είχε περασμένη στη ζώνη του. Το παραλληλόγραμμο πακέτο είχε μέγεθος πιστωτικής κάρτας. Ήταν το πρωτότυπο του νέου υπολογιστή Monocle. Ο υπολογιστής είχε αναπτυχθεί από το αμερικανικό ναυτικό για να βοηθά τους τεχνικούς να καταγράφουν τις τάσεις των μπαταριών μέσα στους περιορισμένους χώρους των υποβρυχίων. Ο μικροσκοπικός υπολογιστής ήταν εξοπλισμένος με μόντεμ και με τις τελευταίες εξελίξεις στον τομέα της μικροτεχνολογίας. [129]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Το μόνιτόρ του ήταν μια διαφανής οθόνη υγρών κρυστάλλων τοποθετημένη στον αριστερό φακό ενός ζευγαριού γυαλιών. Ο Monocle αντιπροσώπευε την αυγή μιας νέας εποχής στο πεδίο των προσωπικών υπολογιστών. Ο χρήστης είχε τη δυνατότητα να κοιτάζει μέσα από τα δεδομένα και να συνεχίζει να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον γύρω του. Το μεγάλο πλεονέκτημα του Monocle όμως δεν ήταν η μικροσκοπική του οθόνη, αλλά το σύστημα εισαγωγής δεδομένων που διέθετε. Ο χρήστης εισήγε τις πληροφορίες μέσω μικροσκοπικών αισθητήρων που τοποθετούνταν στις άκρες των δαχτύλων. To άγγιγμα των αισθητήρων με μια δεδομένη σειρά μιμούνταν έναν κώδικα ανάλογο με τη στενογραφία που χρησιμοποιείται στα δικαστήρια. Στη συνέχεια ο υπολογιστής μετέφραζε τις κωδικοποιημένες πληροφορίες στα αγγλικά. Ο δολοφόνος πάτησε ένα μικρό διακόπτη και τα γυαλιά του τέθηκαν σε λειτουργία. Κρατώντας αθώα τα χέρια του στο πλάι, άρχισε να αγγίζει τις άκρες των δαχτύλων του μεταξύ τους με ταχύτητα. Μπροστά στα μάτια του εμφανίστηκε ένα μήνυμα. ΣΤΟΧΟΣ: Π. ΚΛΟΥΣΑΡΝΤ – ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΚΕ Χαμογέλασε. Το να επιβεβαιώνει μ’ αυτό τον τρόπο τις δολοφονίες που διέπραττε ήταν μέρος της αποστολής του. Όμως το να περιλαμβάνει και τα ονόματα των θυμάτων... αυτό, για τον άντρα με τα γυαλιά με το μεταλλικό σκελετό, ήταν πραγματικό στιλ. Τα δάχτυλα του κινήθηκαν ξανά και το μόντεμ του ενεργοποιήθηκε. ΜΗΝΥΜΑ ΕΣΤΑΛΗ

26

ΚΑΘΙΣΜΕΝΟΙ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΓΚΑΚΙ απέναντι από την κλινική, ο Μπέκερ αναρωτιόταν τι μπορούσε να κάνει τώρα. Τα τηλεφωνήματά του στα πρακτορεία συνοδών δεν είχαν φέρει αποτέλεσμα. Ο πλωτάρχης, ανησυχώντας για τους κίνδυνους που έκρυβε η [130]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

επικοινωνία μέσω τηλεφώνων για το κοινό που δεν εξασφάλιζαν το απόρρητο των συνδιαλέξεών τους, είχε ζητήσει από τον Ντέιβιντ να μην του ξανατηλεφωνήσει μέχρι να βρει το δαχτυλίδι. Ο Μπέκερ σκέφτηκε να απευθυνθεί στην τοπική αστυνομία για βοήθεια –ίσως είχαν κάποιο φάκελο της κοκκινομάλλας πόρνης–, όμως ο Στράθμορ τού είχε δώσει ρητές εντολές και γι’ αυτό το ζήτημα. Είσαι αόρατος. Κανείς δεν πρέπει να μάθει την ύπαρξη του δαχτυλιδιού. Ο Μπέκερ αναρωτήθηκε αν θα ήταν σκόπιμο να πάει στην κακόφημη συνοικία της Τριάνα και ν’ αναζητήσει εκεί τη μυστηριώδη γυναίκα. Ή μήπως να τηλεφωνούσε σε όλα τα εστιατόρια και να τους ρωτήσει για κάποιο υπέρβαρο Γερμανό. Όλα του φαίνονταν χάσιμο χρόνου. Τα λόγια του Στράθμορ στριφογύριζαν αδιάκοπα στο μυαλό του: Ο εντοπισμός αυτού του δαχτυλιδιού είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας... Μια φωνή μέσα του του έλεγε ότι κάτι του είχε ξεφύγει –κάτι καίριας σημασίας–, όμως όσο και να έστυβε το μυαλό του, δεν μπορούσε να φανταστεί τι μπορεί να ήταν. Καθηγητής είμαι, όχι κανένας μυστικός πράκτορας! Είχε αρχίσει να απορεί για ποιο λόγο ο Στράθμορ δεν είχε στείλει κάποιο επαγγελματία. Σηκώθηκε και περπάτησε άσκοπα στην Κάγε Ντελιθίας προσπαθώντας να σκεφτεί τι επιλογές είχε. Οι πλάκες του πεζοδρομίου χάνονταν μπροστά από τα μάτια του. Είχε πέσει το σκοτάδι. Δροσοσταλιά. Κάτι υπήρχε σ’ αυτό το φαιδρό όνομα που δεν τον άφηνε να το ξεχάσει. Δροσοσταλιά. Η γοητευτική φωνή του σενιόρ Ρολντάν όταν τηλεφώνησε στο πρακτορείο του επαναλαμβανόταν συνεχώς στο μυαλό του. «Εμείς έχουμε μόνο δύο κοκκινομάλλες... Δύο κοκκινομάλλες, την Ινμακουλάντα και τη Ροθίο... Ροθίο... Ροθίο...» Το Ροθίο ήταν από τα πιο συνηθισμένα γυναικεία ονόματα στην Ισπανία. Περιέκλειε όλες τις κατάλληλες αναφορές για ένα νεαρό καθολικό κορίτσι: αγνότητα, καθαρότητα, φυσική ομορφιά. Οι συνειρμοί της αγνότητας πήγαζαν όλοι από την κυριολεκτική σημασία του ονόματος: Σταγόνα Δροσιάς! [131]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η φωνή του ηλικιωμένου Καναδού αντήχησε στα αφτιά του Μπέκερ. Δροσοσταλιά. Η Ροθίο είχε μεταφράσει το όνομά της στη μόνη κοινή γλώσσα που είχε με τον πελάτη της, τα αγγλικά. Ενθουσιασμένος, έτρεξε να βρει ένα τηλέφωνο. Στην απέναντι πλευρά του δρόμου ένας άντρας που φορούσε γυαλιά με μεταλλικό σκελετό τον ακολουθούσε αθέατος.

27

ΣΤΟ ΔΑΠΕΔΟ ΤΟΥ ΤΟΜΕΑ ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΑΣ οι σκιές μάκραιναν και γίνονταν πιο αχνές. Στην οροφή ο αυτόματος φωτισμός αύξησε σταδιακά την έντασή του για να αντεπεξέλθει. Η Σούζαν βρισκόταν ακόμη στο τερματικό της, περιμένοντας σιωπηλά νέα από τον ιχνηλάτη της. Η διαδικασία διαρκούσε περισσότερο απ’ ό,τι περίμενε. Το μυαλό της απασχολούνταν με άλλα πράγματα – της έλειπε ο Ντέιβιντ και ευχόταν να ξεκουμπιζόταν ο Γκρεγκ Άλετ. Παρότι ο Άλετ δεν είχε κουνηθεί από τη θέση του, τουλάχιστον ήταν ήσυχος, απορροφημένος σ’ αυτό με το οποίο ασχολούνταν στο τερματικό του. Η Σούζαν δεν έδινε δεκάρα για το τι έκανε αυτός, αρκεί να μην του ερχόταν να δει την οθόνη παρακολούθησης του TRANSLTR. Προφανώς δεν την είχε δει – βλέποντας τις δεκαέξι ώρες επεξεργασίας, θα είχε αντιδράσει με μια δυνατή κραυγή κατάπληξης. Έπινε την τρίτη της κούπα τσάι, όταν έφτασε επιτέλους η στιγμή που περίμενε: ο υπολογιστής της έδωσε σήμα. Ο σφυγμός της επιταχύνθηκε. Ένας φάκελος που αναβόσβηνε εμφανίστηκε στην οθόνη της, ανακοινώνοντας ότι υπήρχε κάποιο μήνυμα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Έριξε μια κλεφτή ματιά προς τον Άλετ. Ήταν απορροφημένος στη δουλειά του. Κράτησε την αναπνοή της και έκανε διπλό κλικ πάνω στο φάκελο. «Ντακότα», μονολόγησε ψιθυριστά. «Για να δούμε ποιος είσαι». Όταν άνοιξε το μήνυμα, είδε ότι υπήρχε μόνο μία γραμμή κειμένου. Το διάβασε. Κι ύστερα το ξαναδιάβασε. [132]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ΔΕΙΠΝΟ ΣΤΟΥ ΑΛΦΡΕΝΤΟ; ΣΤΙΣ 8; Απέναντί της ο Άλετ έπνιξε ένα γέλιο. Η Σούζαν κοίταξε την κεφαλίδα του μηνύματος. ΑΠΟ: [email protected] Ένιωσε να βράζει από οργή, αλλά κατάφερε να συγκρατηθεί. Έσβησε το μήνυμα. «Πολύ ώριμο σε βρίσκω, Γκρεγκ». «Φτιάχνουν εξαιρετικά ορεκτικά». Της χαμογέλασε. «Τι λες; Αργότερα θα μπορούσαμε να...» «Ξέχνα το». «Σνομπ...» Ο Άλετ αναστέναξε κι ασχολήθηκε ξανά με το τερματικό του. Ήταν η ογδοηκοστή ένατη πρότασή του που απέρριπτε η Σούζαν Φλέτσερ. Η πανέξυπνη κρυπτογράφος συνεχώς τον απογοήτευε. Ο Άλετ φαντασιωνόταν συχνά ότι έκανε σεξ μαζί της, ότι την ακινητοποιούσε πάνω στην κυρτή επιφάνεια του TRANSLTR και ότι την έπαιρνε εκεί, με την πλάτη πάνω στο ζεστό μαύρο κεραμικό περίβλημα. Η Σούζαν όμως δεν ήθελε να έχει καμία σχέση μαζί του. Στο μυαλό του Άλετ, το χειρότερο ήταν ότι η Σούζαν είχε ερωτευτεί έναν απλό καθηγητή πανεπιστημίου που δούλευε σαν σκλάβος ατέλειωτες ώρες για μερικά ψίχουλα. Κρίμα ήταν να χαραμιστούν τα ανώτερα γονίδια αυτής της γυναίκας σε κάποιο σπασίκλα, τη στιγμή που θα μπορούσε να έχει τον Γκρεγκ. Θα κάναμε τέλεια παιδιά, σκέφτηκε ο Αλίτης. «Τι είναι αυτό που δουλεύεις;» ρώτησε ο Άλετ, δοκιμάζοντας μια διαφορετική προσέγγιση. Εκείνη δεν του μίλησε. «Ωραίο ομαδικό πνεύμα... Είσαι σίγουρη ότι δεν μπορώ να του ρίξω μια ματιά;» Ο Άλετ σηκώθηκε όρθιος κι άρχισε να έρχεται προς το μέρος της. Η Σούζαν διαισθάνθηκε ότι η περιέργεια του Άλετ ενδεχομένως να δημιουργούσε ορισμένα πολύ σοβαρά προβλήματα τη συγκεκριμένη μέρα. Το μυαλό της δούλεψε γρήγορα. «Ένα διαγνωστικό πρόγραμμα», είπε, επιλέγοντας το ψέμα που είχε σκαρφιστεί ο πλωτάρχης. [133]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Άλετ σταμάτησε επί τόπου. «Διαγνωστικό;» Δεν την πολυπίστεψε. «Χαραμίζεις το Σάββατό σου τρέχοντας ένα διαγνωστικό πρόγραμμα αντί να παίζεις με τον προφέσορα;» «Ντέιβιντ τον λένε». «Τέλος πάντων». Η Σούζαν τον αγριοκοίταξε. «Δεν έχεις τίποτε καλύτερο να κάνεις;» «Προσπαθείς να με ξεφορτωθείς;» Ο Άλετ έκανε τον μουτρωμένο. «Για να είμαι ειλικρινής, ναι». «Έλα, μωρέ Σου, μη με πληγώνεις...» Τα μάτια της Σούζαν Φλέτσερ στένεψαν. Το σιχαινόταν να τη φωνάζουν Σου. Δεν είχε κάποιο πρόβλημα μ’ αυτό το χαϊδευτικό, όμως ο Άλετ ήταν ο μόνος που το χρησιμοποιούσε. «Τι θα έλεγες να σε βοηθήσω;» της πρότεινε. Άρχισε να την πλησιάζει και πάλι. «Είμαι άσος στα διαγνωστικά. Εξάλλου, ψοφάω να δω τι είναι αυτό το διαγνωστικό πρόγραμμα που έφερε σαββατιάτικα στη δουλειά την περίφημη Σούζαν Φλέτσερ». Η αδρεναλίνη της Σούζαν χτύπησε κόκκινο. Έριξε μια ματιά στον ιχνηλάτη που είχε στην οθόνη της. Ήξερε ότι δε γινόταν να αφήσει τον Άλετ να το δει, θα του γεννιόνταν πάρα πολλές απορίες. «Το έχω υπό έλεγχο, Γκρεγκ», είπε. Ο Άλετ όμως συνέχισε να πλησιάζει. Καθώς έφτανε στο τερματικό της, η Σούζαν ήξερε ότι έπρεπε να αντιδράσει γρήγορα. Ο Άλετ βρισκόταν σε ελάχιστα εκατοστά απόσταση όταν έκανε την κίνησή της. Σηκώθηκε όρθια και στάθηκε μπροστά στο πανύψηλο σώμα του κλείνοντάς του το οπτικό πεδίο. Η μυρωδιά της κολόνιας του ήταν τόσο έντονη, σε βαθμό λιποθυμίας. Τον κοίταξε στα μάτια. «Είπα όχι». Εκείνος έγειρε το κεφάλι του στο πλάι. Προφανώς του είχε κινήσει την περιέργεια η ανεξήγητη μυστικοπάθεια της συναδέλφου του. Παιχνιδιάρικα, πλησίασε λίγο ακόμη. Ο Γκρεγκ Άλετ δεν ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτό που συνέβη μετά. Με μοναδική ψυχραιμία, η Σούζαν πίεσε το δείκτη της πάνω στο ατσάλινο στήθος του εμποδίζοντας την κίνησή του. [134]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Άλετ σταμάτησε και πισωπάτησε κατάπληκτος. Προφανώς η Σούζαν Φλέτσερ σοβαρολογούσε. Δεν τον είχε αγγίξει ποτέ ως τότε, ποτέ. Δεν ήταν ακριβώς αυτό που είχε εκείνος στο νου του για την πρώτη τους επαφή, όμως ήταν μια αρχή. Την κοίταξε καλά καλά, απορημένος, κι ύστερα επέστρεψε με αργά βήματα στο τερματικό του. Καθώς καθόταν στη θέση του, ένα πράγμα ήταν απόλυτα σαφές: η υπέροχη Σούζαν Φλέτσερ δούλευε πάνω σε κάτι σημαντικό – και ήταν χίλια τοις εκατό βέβαιο ότι αυτό το κάτι δεν ήταν κάποιο διαγνωστικό πρόγραμμα.

28

Ο ΣΕΝΙΟΡ ΡΟΛΝΤΑΝ ΚΑΘΟΤΑΝ στο γραφείο του στην εταιρεία του δίνοντας συγχαρητήρια στον εαυτό του για τον έξοχο τρόπο με τον οποίο απέφυγε την τελευταία αξιοθρήνητη απόπειρα της αστυνομίας να τον παγιδεύσει. Είχαν βάλει έναν αστυνομικό να προσποιηθεί ότι ήταν Γερμανός τουρίστας και να ζητήσει μια κοπέλα για να περάσει το βράδυ μαζί της. Φως φανάρι ότι ήθελαν να τον παγιδεύσουν. Τι άλλο θα σκαρφίζονταν; Το τηλέφωνο στο γραφείο του άρχισε να χτυπά δυνατά. Ο σενιόρ Ρολντάν σήκωσε το ακουστικό με μια κίνηση αυτοπεποίθησης. «Buenas noches, Escortes Belén». «Buenas noches», είπε μια αντρική φωνή σε ρυθμό πολυβόλου. Ο άντρας μιλούσε κάπως με τη μύτη, σαν να είχε ένα ελαφρύ κρυωματάκι. «Ξενοδοχείο είναι εκεί;» «Όχι, κύριε. Ποιον αριθμό πήρατε;» Ο σενιόρ Ρολντάν δε σκόπευε να την ξαναπατήσει εκείνο το βράδυ. «346210», είπε η φωνή. Ο Ρολντάν συνοφρυώθηκε. Η φωνή τού φαινόταν κάπως γνωστή. Προσπάθησε να προσδιορίσει την προφορά. Μήπως από το Μπούργκος; «Πήρατε το σωστό αριθμό», είπε επιφυλακτικά, «όμως εδώ είναι πρακτορείο συνοδών». Ακολούθησε μια παύση από την άλλη άκρη της γραμμής. «Α... κατάλαβα. Συγνώμη. Κάποιος μου έδωσε αυτό το τηλέφωνο. Νό-

[135]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μιζα ότι ήταν ξενοδοχείο. Είμαι επισκέπτης εδώ, από το Μπούργκος. Ζητώ συγνώμη που σας ενόχλησα. Καληνύχ...» «¡Espere! Σταθείτε!» Ο σενιόρ Ρολντάν δεν μπόρεσε να κρατηθεί. Κατά βάθος ήταν πωλητής. Λες κάποιος να είχε συστήσει το πρακτορείο του σ’ αυτό τον άντρα; Μήπως μιλούσε με έναν καινούριο πελάτη από τον ισπανικό Βορρά; Δε σκόπευε να αφήσει το φόβο να του καταστρέψει μια ενδεχόμενη συνεργασία. «Φίλε μου», είπε γρήγορα ο Ρολντάν στο ακουστικό. «Καλά το κατάλαβα εγώ ότι η προφορά σας έφερνε από Μπούργκος. Εγώ, πάλι, είμαι από τη Βαλένθια. Τι σας φέρνει στη Σεβίλη;» «Πουλάω κοσμήματα. Μαργαριτάρια, πιο συγκεκριμένα». «Μαργαριτάρια, τι μου λέτε! Πρέπει να ταξιδεύετε αρκετά». Ο άντρας στη γραμμή έβηξε αρρωστιάρικα. «Ε, ναι, ταξιδεύω». «Ήρθατε στη Σεβίλη για δουλειές;» επέμεινε ο Ρολντάν. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση αυτός ο τόπος να ήταν αστυνομικός. Ήταν πελάτης, με Π κεφαλαίο. «Αφήστε με να μαντέψω... Κάποιος φίλος σας σας έδωσε το τηλέφωνο μας. Και σας είπε να μας πάρετε όταν έρθετε στην πόλη. Σωστά τα λέω;» Ο άντρας είχε έρθει προφανώς σε δύσκολη θέση. «Όχι, όχι, καμία σχέση». «Μην είστε ντροπαλός, σενιόρ. Υπηρεσίες συνοδών προσφέρουμε, δεν υπάρχει κανένας λόγος για να αισθάνεστε άβολα. Υπέροχα κορίτσια, συνοδοί για δείπνο, αυτό είναι όλο. Ποιος σας έδωσε το τηλέφωνό μας; Ίσως κάποιος τακτικός πελάτης μας. Θα σας κάνω ειδική τιμή». Στη φωνή του άντρα ήταν έκδηλη η αμηχανία του. «Ξέρετε... κανείς δε μου έδωσε αυτό το τηλέφωνο. Τον βρήκα μέσα σε ένα διαβατήριο. Προσπαθώ να εντοπίσω τον ιδιοκτήτη του». Ο Ρολντάν ένιωσε να απογοητεύεται. Δεν επρόκειτο για πελάτη τελικά. «Είπατε ότι βρήκατε το τηλέφωνο;» «Ναι, βρήκα το διαβατήριο ενός άντρα στο πάρκο σήμερα. Ο αριθμός του τηλεφώνου σας ήταν σημειωμένος σε ένα χαρτί μέσα στο διαβατήριο. Σκέφτηκα ότι ίσως ήταν το ξενοδοχείο του ανθρώπου. Έλεγα να επέστρεφα το διαβατήριο στον ίδιο. Λάθος

[136]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μου. Θα περάσω από κάποιο αστυνομικό τμήμα να το παραδώσω φεύγοντας από...» «Συγνώμη», τον διέκοψε νευρικά ο Ρολντάν. «Θα μπορούσα να σας προτείνω κάτι καλύτερο;» Ο Ρολντάν περηφανευόταν για τη διακριτικότητα του γραφείου του – κι όταν ανακατευόταν η αστυνομία, κατά περίεργο τρόπο οι πελάτες του μετατρέπονταν σε πρώην πελάτες. «Ακούστε την πρότασή μου», συνέχισε. «Επειδή ο άντρας που έχασε το διαβατήριο είχε το τηλέφωνό μας, πιθανότατα να ήταν πελάτης μας. Ίσως θα μπορούσα να σας απαλλάξω από τον κόπο να πάτε μέχρι την αστυνομία». Ο άντρας φάνηκε διστακτικός. «Δεν ξέρω. Ίσως είναι καλύτερα αν περάσω απλώς...» «Μη βιάζεστε, φίλε μου. Μετά λύπης μου ομολογώ ότι οι αστυνομικοί εδώ στη Σεβίλη δεν είναι πάντοτε εξίσου αποτελεσματικοί με τους συναδέλφους τους στο Βορρά. Μπορεί να περάσουν μέρες μέχρι να επιστραφεί το διαβατήριο στον κάτοχό του. Αν μου πείτε το όνομά του, θα φροντίσω ώστε να φτάσει στα χέρια του αμέσως». «Ναι, έτσι που τα λέτε... φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει πρόβλημα...» Ακούστηκε κάτι σαν φυλλομέτρημα και λίγο μετά ο άντρας επέστρεψε στο ακουστικό. «Είναι γερμανικό όνομα. Δεν μπορώ να το προφέρω καλά... Γκούστα... Γκούσταφσον;» Ο Ρολντάν δεν αναγνώριζε το όνομα, όμως είχε πελάτες απ’ όλο τον κόσμο. Ποτέ δεν του έδιναν το πραγματικό τους όνομα. «Πώς μοιάζει; Στη φωτογραφία του διαβατηρίου εννοώ. Ίσως τον αναγνωρίσω από την περιγραφή». «Τι να σας πω...» είπε ο άγνωστος. «Το πρόσωπο του είναι πάρα πολύ χοντρό». Ο Ρολντάν κατάλαβε αμέσως. Θυμόταν καλά το παχύσαρκο πρόσωπο. Ήταν ο άντρας που είχε κλείσει τη Ροθίο. Περίεργο, σκέφτηκε, να του τηλεφωνήσουν δύο φορές μέσα στο ίδιο βράδυ για το Γερμανό. «Ο κύριος Γκούσταφσον;» είπε ο Ρολντάν και γέλασε προσποιητά. «Φυσικά! Τον γνωρίζω καλά. Αν μου φέρετε το διαβατήριό του, θα φροντίσω να το λάβει».

[137]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Βρίσκομαι στο κέντρο της πόλης και δεν έχω αυτοκίνητο», αποκρίθηκε ο άντρας. «Μήπως θα μπορούσατε να έρθετε εσείς;» «Ξέρετε», φρόντισε να καλυφθεί ο Ρολντάν, «δε γίνεται να απομακρυνθώ από το τηλέφωνο. Όμως δεν είναι και τόσο μακριά αν...» «Λυπάμαι, είναι πολύ αργά για να περιφέρομαι στην πόλη. Υπάρχει ένα αστυνομικό τμήμα εδώ κοντά. Θα αφήσω το διαβατήριο εκεί και, όταν δείτε τον κύριο Γκούσταφσον, μπορείτε να του πείτε από που θα το παραλάβει». «Όχι, σταθείτε!» ανέκραξε ο Ρολντάν. «Ειλικρινά, δεν υπάρχει λόγος να αναμειχθεί η αστυνομία. Είπατε ότι βρίσκεστε στο κέντρο της πόλης, σωστά; Ξέρετε το ξενοδοχείο Αλφόνσο XIII; Είναι από τα καλύτερα της πόλης». «Ναι», είπε ο άγνωστος. «Το ξέρω αυτό το ξενοδοχείο. Είναι λίγο πιο κάτω». «Θαυμάσια! Ο κύριος Γκούσταφσον θα περάσει το βράδυ εκεί. Πιθανόν να βρίσκεται ήδη στο ξενοδοχείο». Ο άντρας δίστασε. «Κατάλαβα. Καλά λοιπόν... θα μπορούσα να περάσω από εκεί». «Θαυμάσια! Θα τον βρείτε να δειπνεί με μία από τις συνοδούς μας στο εστιατόριο του ξενοδοχείου». Ο Ρολντάν ήξερε ότι το πιθανότερο ήταν το αταίριαστο ζευγάρι να βρισκόταν ήδη στο κρεβάτι, όμως έπρεπε να είναι προσεκτικός να μη θίξει τις ευαισθησίες του άντρα που είχε τηλεφωνήσει. «Το μόνο που θα κάνετε είναι να αφήσετε το διαβατήριο στο ρεσεψιονίστ, το όνομά του είναι Μανουέλ. Πείτε του ότι σας έστειλα εγώ. Ζητήστε του να το δώσει στη Ροθίο. Η Ροθίο είναι η συνοδός του κυρίου Γκούσταφσον γι’ απόψε. Εκείνη θα φροντίσει να φτάσει το διαβατήριο στα χέρια του. Θα μπορούσατε να αφήσετε μέσα ένα σημείωμα με το όνομα και τη διεύθυνσή σας, ίσως ο κύριος Γκούσταφσον να σας στείλει κάποιο μικρό ευχαριστήριο δώρο». «Έξοχη ιδέα. Ξενοδοχείο Αλφόνσο XIII λοιπόν. Πολύ καλά. Θα πάω το διαβατήριο εκεί αμέσως. Σας ευχαριστώ για τη βοήθειά σας».

[138]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Ντέιβιντ Μπέκερ έκλεισε το τηλέφωνο. «Ξενοδοχείο Αλφόνσο XIII». Γέλασε ικανοποιημένος. «Όλα γίνονται, αρκεί να ξέρεις πώς να τα ζητήσεις». Λίγες στιγμές αργότερα, μια σιωπηλή φιγούρα ακολουθούσε τον Μπέκερ στην Κάγε Ντελιθίας, την ώρα που η ανδαλουσιανή νύχτα έριχνε απαλά το πέπλο της πάνω από την πόλη.

29

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΛΘΕΙ ακόμη από τη σκηνή με τον Άλετ, η Σούζαν κοίταξε αφηρημένη από το τζάμι-καθρέφτη που περιέκλειε τον Κόμβο 3. Δεν υπήρχε ψυχή στον Τομέα Κρυπτογραφίας. Ο Άλετ ήταν σιωπηλός ξανά, απορροφημένος στη δουλειά του. Η Σούζαν ευχήθηκε να σηκωνόταν και να έφευγε. Αναρωτήθηκε αν έπρεπε να ενημερώσει τον Στράθμορ. Ο πλωτάρχης πολύ απλά θα πετούσε έξω τον Άλετ· στο κάτω κάτω, ήταν Σάββατο. Η Σούζαν όμως ήξερε πολύ καλά ότι, αν απομάκρυναν τον Άλετ με άκομψο τρόπο, θα υποψιαζόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Με το που θα τον έδιωχναν από το κτίριο, το πιθανότερο ήταν ότι θα άρχιζε να τηλεφωνεί σε άλλους κρυπτογράφους ζητώντας τους να υποθέσουν τι συνέβαινε. Αποφάσισε λοιπόν ότι ήταν καλύτερα να τον αφήσει να ασχοληθεί με τα δικά του. Έτσι κι αλλιώς, θα έφευγε από μόνος του σε λίγο. Ένας απροσπέλαστος αλγόριθμος. Αναστέναξε, καθώς το μυαλό της γυρνούσε στο Ψηφιακό Οχυρό. Της προκαλούσε κατάπληξη η σκέψη και μόνο ότι ήταν δυνατή η δημιουργία ενός τέτοιου αλγορίθμου, όμως η χειροπιαστή απόδειξη βρισκόταν εκεί, μπροστά στα μάτια της. Το TRANSLTR έμοιαζε ανίσχυρο απέναντί του. Η Σούζαν σκέφτηκε τον Στράθμορ, ο οποίος επωμιζόταν με αξιοπρέπεια το βάρος αυτής της δοκιμασίας κάνοντας ό,τι ακριβώς απαιτούσε η περίσταση και παραμένοντας ψύχραιμος μπροστά στο ενδεχόμενο μιας καταστροφικής κρίσης. Κάποιες φορές η Σούζαν έβλεπε τον Ντέιβιντ στο πρόσωπο του Στράθμορ. Είχαν πολλά κοινά χαρακτηριστικά – επιμονή, α[139]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

φοσίωση, ευφυΐα. Μερικές φορές είχε την εντύπωση ότι ο Στράθμορ θα χανόταν χωρίς εκείνη. Η άδολη αγάπη της για την κρυπτογραφία λειτουργούσε σαν κινητήρια δύναμη για τον Στράθμορ, τον ανύψωνε από τον κυκεώνα των πολιτικών ισορροπιών και του θύμιζε το ξεκίνημα της πορείας του στο χώρο. Αλλά και η Σούζαν από την πλευρά της στηριζόταν στον Στράθμορ. Ήταν το καταφύγιό της σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι διψούσαν για δύναμη, υποβοηθούσε τη σταδιοδρομία της, την προστάτευε και, όπως έλεγε ο ίδιος αστειευόμενος, πραγματοποιούσε όλα της τα όνειρα. Αυτό ήταν εν μέρει αλήθεια, συλλογίστηκε. Όσο απρομελέτητο κι αν ήταν, ο πλωτάρχης ήταν εκείνος που είχε κάνει το τηλεφώνημα που έφερε τον Ντέιβιντ Μπέκερ στην υπηρεσία εκείνο το μοιραίο απόγευμα. Το μυαλό της γύρισε σ’ εκείνον και τα μάτια της έπεσαν ενστικτωδώς στον πίνακα δίπλα στο πληκτρολόγιό της. Ένα μικρό φαξ ήταν κολλημένο εκεί. Το φαξ βρισκόταν εκεί εδώ και εφτά μήνες. Ήταν ο μοναδικός κώδικας που δεν είχε κατορθώσει ακόμη να σπάσει η Σούζαν. Ήταν κάτι που της είχε γράψει ο Ντέιβιντ. Το διάβασε για πεντακοσιοστή φορά. ΤΟ ΦΑΞ ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΠΩΣ Σ’ ΑΓΑΠΩ ΧΩΡΙΣ ΚΕΡΙ. Της το είχε στείλει μετά από ένα καβγαδάκι. Μήνες τον εκλιπαρούσε να της πει τι σήμαινε, αλλά εκείνος αρνούνταν. Χωρίς κερί. Ήταν η εκδίκηση του Ντέιβιντ. Η Σούζαν είχε μάθει πολλά στον Ντέιβιντ γύρω από το σπάσιμο κωδίκων και, για να τον κρατάει σε εγρήγορση, είχε αρχίσει να κωδικοποιεί όλα τα μηνύματα που του έστελνε με τη μία ή την άλλη μέθοδο. Είτε επρόκειτο για λίστες με ψώνια είτε για ερωτικά σημειώματα, όλα ήταν κωδικοποιημένα. Ήταν κάτι σαν παιχνίδι, και ο Ντέιβιντ είχε εξελιχθεί σε πολύ καλό κρυπτογράφο. Κάποια στιγμή αποφάσισε να της ανταποδώσει τα ίσα. Άρχισε να κλείνει όλα τα σημειώματά του με τη φράση «Χωρίς κερί, Ντέιβιντ». Η Σούζαν είχε καμιά εικοσαριά σημειώματά του. Όλα τελείωναν με την ίδια φράση. Χωρίς κερί.

[140]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν τον εκλιπάρησε να της αποκαλύψει το κρυμμένο νόημα, αλλά αυτός δεν έλεγε λέξη. Κάθε φορά που τον ρωτούσε, εκείνος απλώς χαμογελούσε και της έλεγε: «Εσύ είσαι η ειδικός στους κώδικες». Η κορυφαία κρυπτογράφος της NSA είχε δοκιμάσει τα πάντα: αντικαταστάσεις, κουτιά κρυπτογραφημάτων, ακόμη και αναγραμματισμούς. Είχε περάσει τα γράμματα των λέξεων «χωρίς κερί» στον υπολογιστή της ζητώντας να τα τοποθετήσει σε νέες φράσεις. Τίποτε. Προφανώς ο Ενσέι Τακάντο δεν ήταν ο μόνος με την ικανότητα να δημιουργεί απροσπέλαστους κώδικες. Οι σκέψεις της διακόπηκαν από το σφυριχτό ήχο που έκαναν οι πόρτες όταν άνοιγαν. Ο Στράθμορ μπήκε με δρασκελιές στο δωμάτιο. «Σούζαν, έχουμε τίποτε νεότερο;» Είδε τον Γκρεγκ Άλετ και σταμάτησε απότομα. «Μάλιστα. Καλησπέρα, κύριε Άλετ». Συνοφρυώθηκε και τα μάτια του στένεψαν. «Δεν περίμενα να σας βρω εδώ, και μάλιστα Σάββατο. Σε τι οφείλουμε την τιμή;» Ο Άλετ χαμογέλασε αθώα. «Απλώς φροντίζω να κάνω αυτό που μου αναλογεί». «Κατάλαβα». Ο Στράθμορ ρουθούνιζε, ζυγίζοντας προφανώς τις επιλογές του. Μετά από λίγο φάνηκε κι εκείνος αποφασισμένος να μην προκαλέσει την τύχη του. Στράφηκε ψύχραιμα στη Σούζαν. «Κυρία Φλέτσερ, θα μπορούσα να σας απασχολήσω για λίγο; Έξω;» Η κοπέλα δίστασε. «Εεε... μάλιστα, πλωτάρχα». Έριξε μια νευρική ματιά στην οθόνη της κι ύστερα στον Γκρεγκ Άλετ, που καθόταν απέναντί της. «Δώστε μου ένα λεπτό». Με μερικές γρήγορες κινήσεις πάνω στο πληκτρολόγιο της ενεργοποίησε ένα πρόγραμμα που ονομαζόταν Σκρίνλοκ. Επρόκειτο για πρόγραμμα προστασίας δεδομένων. Κάθε τερματικό στον Κόμβο 3 ήταν εφοδιασμένο με αυτό. Επειδή τα τερματικά έμεναν ανοιχτά όλο το εικοσιτετράωρο, το πρόγραμμα αυτό επέτρεπε στους κρυπτογράφους να απομακρύνονται από τις θέσεις τους σίγουροι ότι κανείς δε θα επενέβαινε στα αρχεία τους. Η Σούζαν εισήγαγε τους πέντε χαρακτήρες του προσωπικού κωδι-

[141]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

κού πρόσβασης και η οθόνη μαύρισε. Θα έμενε έτσι μέχρι να επιστρέψει και να πληκτρολογήσει ξανά τον ίδιο κωδικό. Έπειτα φόρεσε τα παπούτσια της και ακολούθησε τον πλωτάρχη έξω. «Τι στο διάβολο κάνει αυτός εδώ;» ρώτησε επιτακτικά ο Στράθμορ αμέσως μόλις βρέθηκε μαζί με τη Σούζαν έξω από τον Κόμβο 3. «Τα συνηθισμένα», απάντησε η Σούζαν. «Τίποτε». Ο Στράθμορ φάνηκε ανήσυχος. «Είπε τίποτε για το TRANSLTR;» «Όχι. Αν όμως ζητήσει να δει το χρόνο επεξεργασίας του τρέχοντος αρχείου και βρεθεί μπροστά σ’ ένα νούμερο που θα πλησιάζει τις δεκαεφτά ώρες, είναι σίγουρο ότι δε θα τ’ αφήσει να περάσει έτσι». Ο Στράθμορ το σκέφτηκε. «Δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί με το TRANSLTR». Η Σούζαν κοίταξε εξεταστικά τον πλωτάρχη. «Σκέφτεστε να τον στείλετε στο σπίτι του;» «Όχι. Θα τον αφήσουμε ήσυχο». Ο Στράθμορ έριξε μια ματιά στο γραφείο της ομάδας ασφάλειας συστημάτων. «Ο Σαρτρουκιάν ακόμη να φύγει;» «Δεν ξέρω. Δεν τον έχω δει». «Χριστέ μου...» βόγκηξε ο Στράθμορ. «Τσίρκο καταντήσαμε». Έφερε το χέρι του στο πρόσωπο του κι έτριψε ανήσυχος τα γένια που είχαν αρχίσει να φυτρώνουν τις τελευταίες τριάντα έξι ώρες. «Κανένα νέο από τον ιχνηλάτη; Νιώθω άχρηστος έτσι που κάθομαι και περιμένω». «Όχι ακόμη. Κάποιο νέο από τον Ντέιβιντ;» Έγνεψε αρνητικά. «Του ζήτησα να μη μου ξανατηλεφωνήσει μέχρι να βρει το δαχτυλίδι». Η Σούζαν φάνηκε να εκπλήσσεται. «Γιατί; Κι αν χρειαστεί βοήθεια;» Ο Στράθμορ ανασήκωσε τους ώμους του. «Δεν μπορώ να τον βοηθήσω από εδώ που βρίσκομαι. Είναι μόνος του. Εξάλλου, θα

[142]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

προτιμούσα να μη μιλάω σε μη ασφαλείς γραμμές, σε περίπτωση που κάποιοι μας ακούν». Τα μάτια της Σούζαν γούρλωσαν από ανησυχία. «Αυτό, πάλι, τι ακριβώς σημαίνει;» Ο πλωτάρχης πήρε απολογητικό ύφος. Της χαμογέλασε καθησυχαστικά. «Ο Ντέιβιντ είναι μια χαρά. Απλώς θέλω να είμαι προσεκτικός». Δέκα μέτρα από το σημείο όπου εξελισσόταν αυτή η συζήτηση, κρυμμένος πίσω από το τζάμι-καθρέφτη του Κόμβου 3, ο Γκρεγκ Άλετ στεκόταν μπροστά στο τερματικό της Σούζαν. Η οθόνη ήταν μαύρη. Έριξε μια κλεφτή ματιά προς τον πλωτάρχη και την κοπέλα. Ύστερα έφερε το χέρι του στο πορτοφόλι του. Έβγαλε μια μικρή κάρτα και τη διάβασε. Αφού βεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά ότι ο Στράθμορ και η Σούζαν συνέχιζαν να μιλάνε, ο Άλετ πάτησε προσεκτικά πέντε πλήκτρα στο πληκτρολόγιο της προϊσταμένης του. Το επόμενο δευτερόλεπτο η οθόνη της ζωντάνεψε. «Διάνα». Γέλασε πνιχτά. Το να κλέψει τους προσωπικούς κωδικούς για τα τερματικά του Κόμβου 3 ήταν απλή υπόθεση. Στον Κόμβο 3 όλα τα τερματικά είχαν πανομοιότυπα, αποσπώμενα πληκτρολόγια. Πολύ απλά λοιπόν, ο Άλετ είχε πάρει το πληκτρολόγιο του στο σπίτι κάποιο βράδυ και είχε εγκαταστήσει ένα τσιπ το οποίο κατέγραφε κάθε πάτημα πλήκτρου που γινόταν στο συγκεκριμένο πληκτρολόγιο. Την άλλη μέρα πήγε στη δουλειά νωρίς και αντικατέστησε το πληκτρολόγιο κάποιου συναδέλφου με το τροποποιημένο. Στο τέλος της μέρας τα άλλαξε και πάλι κι είδε τα δεδομένα που είχε καταγράψει το τσιπ. Παρότι είχε να ξεσκαρτάρει εκατομμύρια πατήματα πλήκτρων, το να βρει τον κωδικό πρόσβασης ήταν απλή διαδικασία. Το πρώτο πράγμα που έκαναν οι κρυπτογράφοι το πρωί ήταν να πληκτρολογήσουν τον κωδικό πρόσβασης που ξεκλείδωνε το τερματικό. Αυτό φυσικά έκανε παιχνιδάκι το έργο του Άλετ, καθώς ο κωδικός πρόσβασης αντιστοιχούσε στους πέντε πρώτους χαρακτήρες στη λίστα.

[143]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ήταν πραγματικά ειρωνεία της τύχης, σκέφτηκε ο Άλετ κοιτάζοντας την οθόνη της Σούζαν. Είχε κλέψει τους κωδικούς πρόσβασης μόνο και μόνο για να δει αν μπορούσε να γίνει. Τώρα χαιρόταν που το είχε κάνει· το πρόγραμμα που εμφανιζόταν στην οθόνη της Σούζαν φαινόταν σημαντικό. Ο Άλετ το παίδεψε για λίγο στο μυαλό του. Ήταν γραμμένο στη γλώσσα προγραμματισμού LIMBO, που δεν ήταν από τα δυνατά του σημεία. Κοιτάζοντάς το και μόνο όμως, ήταν βέβαιος για ένα πράγμα: το πρόγραμμα αυτό σίγουρα δεν ήταν διαγνωστικό. Μπόρεσε να καταλάβει μόνο δύο λέξεις. Ήταν όμως αρκετές. ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ ΑΝΑΖΗΤΑ... «Ιχνηλάτης;» είπε φωναχτά. «Αναζητά τι πράγμα;» Ο Άλετ ένιωσε ξαφνικά ανήσυχος. Έμεινε καθισμένος στην καρέκλα παρατηρώντας την οθόνη της Σούζαν. Ύστερα πήρε την απόφασή του. Καταλάβαινε αρκετά τη γλώσσα LIMBO για να συμπεράνει ότι δανειζόταν πολλά στοιχεία από δύο άλλες γλώσσες –τη C και την Pascal–, τις οποίες γνώριζε απέξω κι ανακατωτά. Αφού πρώτα έριξε μια γρήγορη ματιά έξω για να βεβαιωθεί ότι ο Στράθμορ και η Σούζαν συνέχιζαν τη συζήτησή τους, ο Άλετ αυτοσχεδίασε. Εισήγαγε μερικές τροποποιημένες εντολές σε Pascal και πάτησε το πλήκτρο ENTER. Το παράθυρο κατάστασης του ιχνηλάτη ανταποκρίθηκε ακριβώς όπως περίμενε. ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗ; Πληκτρολόγησε γρήγορα την εντολή: ΝΑΙ. ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ; Πληκτρολόγησε ξανά: ΝΑΙ. Λίγο μετά ο υπολογιστής επιβεβαίωσε ηχητικά την εντολή. ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΗΚΕ [144]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Άλετ χαμογέλασε. Το τερματικό μόλις είχε στείλει μήνυμα στον ιχνηλάτη της Σούζαν ζητώντας του να αυτοκαταστραφεί πρόωρα. Ό,τι κι αν ήταν αυτό που έψαχνε, έπρεπε να περιμένει. Φροντίζοντας να μην αφήσει καμία απόδειξη της πράξης του, ο Άλετ πήγε με σίγουρες κινήσεις στο αρχείο δραστηριοτήτων του συστήματος και διέγραψε όλες τις εντολές που είχε μόλις πληκτρολογήσει. Στη συνέχεια εισήγαγε ξανά τον κωδικό πρόσβασης της Σούζαν. Η οθόνη έγινε και πάλι μαύρη. Όταν η Σούζαν Φλέτσερ επέστρεψε στον Κόμβο 3, ο Γκρεγκ Άλετ καθόταν ήσυχα μπροστά στο τερματικό του.

30

ΤΟ ΑΛΦΟΝΣΟ XIII ήταν ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα τεσσάρων αστέρων, όχι ιδιαίτερα μεγάλο, λίγο πιο κάτω από την Πουέρτα ντε Χερέθ και περιβαλλόταν από ένα χοντρό μαντεμένιο φράχτη και πασχαλιές. Ο Ντέιβιντ ανέβηκε τα μαρμάρινα σκαλοπάτια. Τη στιγμή που άπλωνε το χέρι του στην πόρτα, αυτή άνοιξε ως διά μαγείας κι ένας γκρουμ τον καλωσόρισε. «Αποσκευές, σενιόρ; Μπορώ να σας βοηθήσω;» «Όχι, ευχαριστώ. Θα ήθελα να δω το ρεσεψιονίστ σας». Ο γκρουμ φάνηκε πικαρισμένος, λες και κάτι σ’ εκείνη τη συντομότατη συνομιλία δεν τον είχε ικανοποιήσει. «Por aquí, σενιόρ. Από εδώ». Οδήγησε τον Μπέκερ στο χώρο υποδοχής, έδειξε το ρεσεψιονίστ και απομακρύνθηκε βιαστικά. Ο χώρος υποδοχής ήταν εξαιρετικός, μικρός αλλά κομψά διακοσμημένος. Ο Χρυσός Αιώνας της Ισπανίας είχε παρέλθει προ πολλού, όμως για ένα μικρό διάστημα στα μέσα του δέκατου έβδομου αιώνα αυτή η μικρή χώρα κυριαρχούσε στον κόσμο. Ο συγκεκριμένος χώρος αποτελούσε μια περήφανη αναφορά σ’ εκείνη την εποχή: πανοπλίες, στρατιωτικά σύμβολα και μια προθήκη με ράβδους χρυσού από το Νέο Κόσμο. Πίσω από τον πάγκο με την πινακίδα CONSERJE –ρεσεψιόν– περιφερόταν ένας λεπτός, περιποιημένος άντρας που χαμογε[145]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

λούσε τόσο πρόθυμα, ώστε έδινε την εντύπωση ότι περίμενε όλη του τη ζωή τη στιγμή που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμος. «En qué puedo servirle, σενιόρ; Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;» Μιλούσε προσποιητά ψευδά, ενώ έκοβε τον Μπέκερ απ’ την κορφή μέχρι τα νύχια. Ο Μπέκερ τού απάντησε στα ισπανικά. «Θέλω να μιλήσω στον Μανουέλ». Το χαμόγελο στο όμορφα ηλιοκαμένο πρόσωπο του άντρα έγινε ακόμη πιο πλατύ. «Sí, sí, σενιόρ. Εγώ είμαι ο Μανουέλ. Τι θα θέλατε;» «Ο σενιόρ Ρολντάν από το πρακτορείο συνοδών είπε ότι θα μπορούσατε...» Ο ρεσεψιονίστ έκανε ένα νεύμα στον Μπέκερ να σωπάσει και κοίταξε νευρικά τριγύρω. «Έρχεστε να μιλήσουμε λίγο πιο δω;» Οδήγησε τον Μπέκερ στην άκρη της ρεσεψιόν. «Λοιπόν», συνέχισε, ουσιαστικά ψιθυρίζοντας, «πώς θα μπορούσα να σας εξυπηρετήσω;» Ο Μπέκερ τού εξήγησε χαμηλώνοντας τη φωνή του. «Πρέπει να μιλήσω σε μία από τις συνοδούς του, η οποία νομίζω ότι δειπνεί εδώ. Το όνομά της είναι Ροθίο». Ο ρεσεψιονίστ αναστέναξε σαν να μην άντεχε στο άκουσμα του ονόματος. «Αααχ, η Ροθίο... Πανέμορφο πλάσμα!» «Πρέπει να τη συναντήσω αμέσως». «Μα, σενιόρ, βρίσκεται με πελάτη». Ο Μπέκερ ένευσε απολογητικά. «Είναι σημαντικό». Ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Ο ρεσεψιονίστ επέμεινε στην άρνησή του. «Αδύνατο. Θα μπορούσατε ίσως να της αφήσετε κάποιο...» «Δυο λεπτά θα κάνω. Στο εστιατόριο θα τη βρω;» Ο ρεσεψιονίστ έγνεψε αρνητικά. «Το εστιατόριό μας έκλεισε πριν από μισή ώρα. Φοβάμαι ότι η Ροθίο και ο καλεσμένος της αποσύρθηκαν στο δωμάτιό τους γι’ απόψε. Αν θα θέλατε να μου αφήσετε κάποιο μήνυμα, μπορώ να της το δώσω το πρωί». Έδειξε με το χέρι του τις σειρές με τις αριθμημένες θυρίδες πίσω του. «Μήπως θα μπορούσα να της χτυπήσω στο δωμάτιο και...»

[146]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Λυπάμαι», αρνήθηκε ο ρεσεψιονίστ, ενώ η ευγένειά του άρχιζε να εξανεμίζεται. «Το ξενοδοχείο μας έχει αυστηρούς κανόνες σχετικά με τη διαφύλαξη της προσωπικής ζωής των πελατών». Ο Μπέκερ δεν είχε καμία διάθεση να περιμένει δέκα ώρες έναν χοντρό και μια πόρνη να κατέβουν με το πάσο τους για πρωινό. «Καταλαβαίνω», είπε. «Συγνώμη για την ενόχληση». Έκανε μεταβολή και κινήθηκε προς το χώρο υποδοχής. Κατευθύνθηκε σε ένα τραπεζάκι από κερασιά που του είχε τραβήξει την προσοχή όταν έμπαινε στο ξενοδοχείο. Πάνω του υπήρχαν μπόλικες κάρτες του ξενοδοχείου, χαρτιά, καθώς και στιλό και φάκελοι. Ο Μπέκερ έκλεισε ένα λευκό κομμάτι χαρτί σε ένα φάκελο και έγραψε μια λέξη πάνω στο φάκελο. ΡΟΘΙΟ. Ύστερα πήγε ξανά στο ρεσεψιονίστ. «Συγνώμη που σας ενοχλώ και πάλι», είπε, πλησιάζοντας δήθεν αμήχανα. «Φέρομαι κάπως ανόητα, το ξέρω. Ήθελα να πω στη Ροθίο από κοντά πόσο πολύ απόλαυσα το χρόνο που περάσαμε μαζί. Όμως φεύγω από την πόλη απόψε. Τελικά μάλλον θα της αφήσω ένα σημείωμα». Ακούμπησε το φάκελο πάνω στο γραφείο. Ο ρεσεψιονίστ κοίταξε το φάκελο. Ένας ακόμη ερωτοχτυπημένος ετεροφυλόφιλος, σχολίασε πικρόχολα από μέσα του. Τι κρίμα... Σήκωσε το κεφάλι του και χαμογέλασε. «Μα φυσικά, κύριε...;» «Μπουισάν», είπε ο Μπέκερ. «Μιγκέλ Μπουισάν». «Φυσικά. Θα φροντίσω να λάβει η Ροθίο το φάκελο το πρωί». «Σας ευχαριστώ». Ο Μπέκερ χαμογέλασε και γύρισε για να φύγει. Ο ρεσεψιονίστ, αφού πρώτα χαλβάδιασε διακριτικά τα οπίσθια του Μπέκερ, πήρε το φάκελο από τον πάγκο και στράφηκε στις σειρές με τις αριθμημένες θυρίδες στον τοίχο πίσω του. Ακριβώς τη στιγμή που ο άντρας έβαζε το φάκελο σε μία από τις θήκες, ο Μπέκερ έκανε απότομα μεταβολή για να ρωτήσει κάτι τελευταίο. «Από πού θα μπορούσα να καλέσω ένα ταξί;» [147]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο ρεσεψιονίστ στράφηκε προς το μέρος του και απάντησε. Ο Μπέκερ όμως δεν άκουσε την απάντησή του. Ο συγχρονισμός του ήταν τέλειος. Έπιασε το ρεσεψιονίστ ακριβώς τη στιγμή που έπαιρνε το χέρι του από μια θυρίδα που έγραφε «Σουίτα 301». Ο Μπέκερ ευχαρίστησε το ρεσεψιονίστ κι άρχισε να απομακρύνεται δίχως να βιάζεται ιδιαίτερα ψάχνοντας για το ασανσέρ. Δέκα λεπτά υπόθεση, επανέλαβε στον εαυτό του.

31

Η ΣΟΥΖΑΝ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ στον Κόμβο 3. Μετά τη συζήτηση που είχε με τον Στράθμορ ανησυχούσε όλο και περισσότερο για την ασφάλεια του Ντέιβιντ. Η φαντασία της κάλπαζε. «Λοιπόν», πετάχτηκε ο Άλετ από το τερματικό του. «Τι σε ήθελε ο Στράθμορ; Μήπως να περάσει μια ρομαντική βραδιά μόνος με την κορυφαία κρυπτογράφο του;» Η Σούζαν αγνόησε το σχόλιο και πήρε θέση μπροστά στο τερματικό της. Πληκτρολόγησε τον προσωπικό της κωδικό και η οθόνη ζωντάνεψε, γυρίζοντας εκεί που την είχε αφήσει. Μπροστά της εμφανίστηκε το πρόγραμμα του ιχνηλάτη. Ακόμη δεν είχε στείλει κάποια πληροφορία σχετικά με τον Ντακότα. Να πάρει! είπε από μέσα της η Σούζαν. Γιατί αργεί τόσο πολύ; «Δείχνεις κάπως σφιγμένη», σχολίασε αθώα ο Άλετ. «Έχεις προβλήματα με το διαγνωστικό που τρέχεις;» «Τίποτε σοβαρό», του απάντησε εκείνη. Αλλά δεν ήταν και τόσο σίγουρη. Ο ιχνηλάτης είχε καθυστερήσει. Αναρωτήθηκε μήπως είχε κάνει κάποιο λάθος όταν εισήγαγε τις παραμέτρους. Άρχισε να διαβάζει τις μακριές γραμμές της γλώσσας προγραμματισμού LIMBO που εμφανίζονταν στην οθόνη της, αναζητώντας οτιδήποτε θα μπορούσε να καθυστερεί τη διαδικασία. Ο Άλετ την παρατηρούσε αυτάρεσκα. «Ξέρεις, ήθελα να σε ρωτήσω κάτι», είπε προσπαθώντας να της πιάσει κουβέντα. «Τι νομίζεις ότι συμβαίνει μ’ αυτό τον απροσπέλαστο αλγόριθμο που έλεγε ότι ετοίμαζε ο Ενσέι Τακάντο;»

[148]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν ένιωσε το στομάχι της να σφίγγεται. Σήκωσε το κεφάλι της. «Απροσπέλαστος αλγόριθμος;» Κατάφερε να συγκρατηθεί. «Α, ναι... Νομίζω ότι διάβασα κάτι σχετικό». «Τρελός ισχυρισμός». «Ναι», απάντησε η Σούζαν, προσπαθώντας να φανταστεί για ποιο λόγο το ανέφερε έτσι ξαφνικά ο Άλετ. «Δεν το πιστεύω όμως. Όλοι ξέρουν ότι οι απροσπέλαστοι αλγόριθμοι είναι μαθηματικά αδύνατο να υπάρξουν». Ο Άλετ χαμογέλασε. «Α, ναι... η Αρχή του Μπεργκόφσκι». «Και η κοινή λογική», του γύρισε απότομα η Σούζαν. «Ποιος ξέρει...» Ο Άλετ αναστέναξε μελοδραματικά. «Γεμάτος είναι ο ουρανός κι η γη από πράγματα που η φιλοσοφία σου ούτε στο όνειρο της μπορεί να δει». «Συγνώμη;» «Σαίξπηρ», διευκρίνισε ο Άλετ. «Άμλετ» 1. «Διάβαζες πολύ όταν ήσουν στη φυλακή;» Ο κρυπτογράφος γέλασε σιγανά. «Σοβαρά, Σούζαν, σκέφτηκες ποτέ ότι ίσως να είναι όντως εφικτό, ότι ίσως ο Τακάντο να δημιούργησε πράγματι έναν απροσπέλαστο αλγόριθμο;» Η συζήτηση την έκανε να αισθάνεται άβολα. «Τι να πω, εμείς πάντως δεν τα καταφέραμε». «Ίσως ο Τακάντο να είναι καλύτερος από εμάς». «Ίσως». Η Σούζαν ανασήκωσε τους ώμους της προσποιούμενη την αδιάφορη. «Αλληλογραφούσαμε για ένα διάστημα», της πέταξε δήθεν τυχαία ο Άλετ. «Ο Τακάντο κι εγώ. Το ήξερες αυτό;» Η Σούζαν γύρισε και τον κοίταξε, προσπαθώντας να κρύψει την ταραχή της. «Σοβαρά;» «Ναι. Λίγο μετά αφότου αποκάλυψα την αλήθεια για τον αλγόριθμο Σκίπτζακ, μου έγραψε. Είπε ότι ήμασταν αδέρφια στον παγκόσμιο αγώνα για τη διαφύλαξη της ιδιωτικής ζωής των ανθρώπων στην εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας».

1

Πρώτη Πράξη, Σκηνή 5, μτφ. Γιώργου Χειμωνά, εκδ. «Κέδρος». (Σ.τ.Ε.) [149]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν με δυσκολία διατηρούσε την ψυχραιμία της. Ο Άλετ γνωρίζει προσωπικά τον Τακάντο! Έβαλε τα δυνατά της για να δείξει ότι της ήταν αδιάφορο. Εκείνος συνέχισε. «Μου έδωσε τα συγχαρητήριά του που απέδειξα ότι ο Σκίπτζακ είχε μια κερκόπορτα. Χαρακτήρισε την ανακάλυψή μου καίριο πλήγμα σε όσους απειλούν το δικαίωμα του απορρήτου της ιδιωτικής ζωής των πολιτών όλου του κόσμου. Πρέπει να το παραδεχτείς, Σούζαν, η κερκόπορτα που μπήκε στον Σκίπτζακ δεν ήταν κι η πιο έντιμη κίνηση. Να θέλεις να διαβάζεις τα μηνύματα που ανταλλάσσουν οι άνθρωποι μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου; Αν με ρωτήσεις, του άξιζε του Στράθμορ να τον πιάσουν στα πράσα». «Γκρεγκ», είπε απότομα η Σούζαν, προσπαθώντας να συγκρατήσει το θυμό της, «εκείνη η κερκόπορτα υπήρχε για να μπορεί η NSA να αποκωδικοποιεί μηνύματα που απειλούσαν την ασφάλεια του έθνους». «Α, ναι, σοβαρά;» Ο Άλετ αναστέναξε αθώα. «Και το να χώνουμε τη μύτη μας στην ηλεκτρονική αλληλογραφία του μέσου πολίτη ήταν απλώς μια ευτυχής επίπτωση;» «Δε χώνουμε τη μύτη μας στην αλληλογραφία του μέσου πολίτη, και το ξέρεις. Το FBI μπορεί να παγιδεύει τηλέφωνα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι πράκτορες ακούν κάθε τηλεφώνημα που γίνεται». «Αν είχαν το ανθρώπινο δυναμικό, θα το έκαναν». Η Σούζαν αγνόησε το σχόλιο. «Οι κυβερνήσεις θα ’πρεπε να έχουν το δικαίωμα να συγκεντρώνουν πληροφορίες προκειμένου να προασπίσουν την ασφάλεια του συνόλου». «Χριστέ μου», αναστέναξε ο Άλετ, «μιλάς λες κι ο Στράθμορ σου ’χει κάνει πλύση εγκεφάλου. Το ξέρεις πολύ καλά ότι το FBI δεν μπορεί να βάζει κοριούς όπου γουστάρει – πρέπει να εξασφαλίσει ένταλμα. Ένα πειραγμένο πρότυπο κρυπτογράφησης θα σήμαινε ότι η NSA θα μπορούσε να παρακολουθεί οποιονδήποτε, οποτεδήποτε, οπουδήποτε». «Έχεις δίκιο... και έτσι θα έπρεπε να γίνεται!» Ξαφνικά η φωνή της Σούζαν είχε σκληρύνει. «Αν δεν είχες ανακαλύψει την κερκόπορτα στον Σκίπτζακ, θα είχαμε πρόσβαση σε κάθε κώδικα που [150]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

χρειάζεται να σπάσουμε και όχι μόνο σ’ αυτούς που μπορεί να χειριστεί το TRANSLTR». «Αν δεν είχα ανακαλύψει εγώ την κερκόπορτα», της είπε ο Άλετ, «κάποιος άλλος θα την ανακάλυπτε. Σας γλίτωσα από χειρότερους μπελάδες με το να την ανακαλύψω τη δεδομένη στιγμή. Μπορείς να φανταστείς το σάλο που θα ξεσπούσε αν ο αλγόριθμος είχε κυκλοφορήσει ήδη όταν θα γινόταν η αποκάλυψη;» «Έτσι κι αλλιώς», του γύρισε η Σούζαν, «τώρα έχουμε ένα παρανοϊκό EFF που νομίζει ότι βάζουμε κερκόπορτες σε όλους τους αλγορίθμους μας». «Γιατί, δεν το κάνουμε;» ρώτησε πονηρά ο Άλετ. Η Σούζαν τού έριξε ένα παγωμένο βλέμμα. «Εντάξει», είπε εκείνος, μη θέλοντας να το παρατραβήξει, «όλα αυτά, όπως και να ’χει, είναι θεωρητικά. Φτιάξατε το TRANSLTR. Έχετε την αυτόματη πηγή πληροφοριών που θέλατε. Μπορείτε να διαβάζετε ό,τι θέλετε όταν θέλετε και κανείς δε ρωτάει τι και πώς. Άρα κερδίζετε». «Μήπως θέλεις να πεις κερδίζουμε; Την τελευταία φορά που ρώτησα εργαζόσουν στην NSA». «Όχι για πολύ», της πέταξε ο Άλετ. «Μην υπόσχεσαι πράγματα που δε θα τηρήσεις». «Σοβαρολογώ. Κάποια μέρα θα σας κουνήσω το μαντίλι». «Θα πληγωθώ ανεπανόρθωτα». Εκείνη τη στιγμή η Σούζαν έπιασε τον εαυτό της να θέλει να βρίσει τον Άλετ για όλα όσα της πήγαιναν στραβά. Ήθελε να τον βρίσει για το Ψηφιακό Οχυρό, για τα προβλήματά της με τον Ντέιβιντ, για την ακύρωση της εκδρομής που προγραμμάτιζε – όμως για τίποτ’ απ’ όλα αυτά δεν έφταιγε εκείνος. Το μόνο πρόβλημα με τον Άλετ ήταν ότι συμπεριφερόταν απαίσια. Έπρεπε να φανεί μεγαλόψυχη. Ήταν δική της ευθύνη, ως πρώτη τη τάξει κρυπτογράφος, να διατηρεί το ήρεμο κλίμα στην εργασία, να βοηθά τους άλλους στη δουλειά τους. Ο Άλετ ήταν νέος και αφελής. Γύρισε και τον κοίταξε. Ήταν απογοητευτικό, σκέφτηκε, ο Άλετ να έχει το ταλέντο που απαιτούνταν ώστε να είναι χρήσιμο μέλος του Τομέα Κρυπτογραφίας, κι όμως την ίδια στιγμή να μη συνειδητοποιεί τη σημασία του έργου της υπηρεσίας. [151]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Γκρεγκ», του είπε, με τη φωνή της ήρεμη και συγκρατημένη, «είμαι πολύ πιεσμένη σήμερα. Απλώς εκνευρίζομαι όταν σ’ ακούω να μιλάς για την NSA λες κι είμαστε τίποτε ματάκηδες υψηλής τεχνολογίας. Η υπηρεσία αυτή ιδρύθηκε με έναν και μόνο σκοπό: τη διαφύλαξη της ασφάλειας αυτής της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι κάποιες φορές πρέπει να βάζουμε βαθιά το νυστέρι και ν’ αφαιρούμε τα αποστήματα. Νομίζω ότι οι περισσότεροι πολίτες ευχαρίστως θα έκαναν κάποιες παραχωρήσεις όσο αφορά το απόρρητο της ιδιωτικής τους ζωής προκειμένου να ξέρουν ότι οι κακοί δεν μπορούν να κινούνται ανενόχλητοι». Ο Άλετ δεν απάντησε. «Αργά ή γρήγορα», υποστήριξε η Σούζαν, «οι πολίτες αυτής της χώρας θα πρέπει να εμπιστευτούν κάποιον. Εκεί έξω υπάρχει το καλό, όμως κάπου ανάμεσά του τρυπώνει και το κακό. Κάποιος πρέπει να έχει πρόσβαση σε όλα αυτά που γίνονται, για να ξεχωρίζει το καλό από το κακό. Αυτή είναι η δουλειά μας. Αυτό είναι το καθήκον μας. Είτε μας αρέσει είτε όχι, η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη δημοκρατία και την αναρχία είναι πολύ λεπτή. Η NSA περιφρουρεί αυτή τη γραμμή». Ο Άλετ κούνησε το κεφάλι του προβληματισμένος. «Quis custodiet ipsos custodes?» Η Σούζαν τον κοίταξε απορημένη. «Είναι λατινικά», της εξήγησε. «Από τις Σάτιρες του Ιουβενάλη. Σημαίνει "Ποιος θα φυλάει τους φύλακες;"». «Δεν καταλαβαίνω», είπε η Σούζαν. «"Ποιος θα φυλάει τους φύλακες;";» «Ναι. Εφόσον εμείς είμαστε οι φρουροί της κοινωνίας, τότε ποιος θα ελέγχει εμάς και θα εξασφαλίζει ότι εμείς δεν είμαστε επικίνδυνοι;» Η Σούζαν κούνησε απλώς το κεφάλι της, καθώς δεν ήταν σίγουρη τι να απαντήσει. Ο Άλετ χαμογέλασε. «Έτσι έκλεινε όλα τα μηνύματα που μου έστελνε ο Τακάντο. Ήταν το αγαπημένο του απόφθεγμα».

[152]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

32

Ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΕΡ στεκόταν στο διάδρομο έξω από τη σουίτα 301. Ήξερε ότι κάπου πίσω από εκείνη την περίτεχνα σκαλισμένη πόρτα βρισκόταν το δαχτυλίδι. Ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Άκουγε κάποια δραστηριότητα μέσα στο δωμάτιο, σιγανές ομιλίες. Χτύπησε την πόρτα. Απάντησε μια μπάσα φωνή με γερμανική προφορά. «Ja?» Ο Μπέκερ παρέμεινε σιωπηλός. «Ja?» Η πόρτα άνοιξε μια ιδέα και ένα ολοστρόγγυλο γερμανικό πρόσωπο τον κοίταξε. Ο Μπέκερ χαμογέλασε ευγενικά. Δεν ήξερε το όνομα του άντρα. «Deutscher, ja?» ρώτησε. «Γερμανός, σωστά;» Ο άντρας έγνεψε καταφατικά, κάπως επιφυλακτικά. Εκείνος συνέχισε σε άπταιστα γερμανικά. «Θα μπορούσα να σας απασχολήσω για λίγο;» Ο άντρας φάνηκε ανήσυχος. «Was wollen Sie? Τι θέλετε;» Ο Μπέκερ συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να είχε προετοιμάσει αυτά που θα έλεγε πριν χτυπήσει με θράσος την πόρτα ενός αγνώστου. Έψαξε τις κατάλληλες λέξεις. «Έχετε κάτι που χρειάζομαι». Προφανώς αυτές δεν ήταν οι κατάλληλες λέξεις. Τα μάτια του Γερμανού στένεψαν. «Ein Ring», είπε ο Μπέκερ. «Du hast einen Ring. Έχετε ένα δαχτυλίδι». «Φύγε από δω», βρυχήθηκε ο Γερμανός. Έκανε να κλείσει την πόρτα. Χωρίς να το σκεφτεί, ο Μπέκερ έβαλε το πόδι του στο άνοιγμα κρατώντας την ανοιχτή. Αμέσως μετάνιωσε γι’ αυτή του την κίνηση. Ο Γερμανός γούρλωσε τα μάτια του. «Was tust du?» ρώτησε επιτακτικά. "Τι κάνεις εκεί;»

[153]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ ήξερε ότι δεν τον έπαιρνε. Κοίταξε νευρικά αριστερά δεξιά στο διάδρομο. Ήδη τον είχαν πετάξει έξω από την κλινική. Δε σκόπευε να ζευγαρώσει τις επιτυχίες. «Nimm deinen Fuß weg!» βρυχήθηκε ο Γερμανός. «Τράβηξε το πόδι σου!» Ο Μπέκερ κοίταξε τα στρουμπουλά δάχτυλα του άντρα, αναζητώντας κάποιο δαχτυλίδι. Τίποτε. Κι είμαι τόσο κοντά, σκέφτηκε. «Ein Ring!» επανέλαβε την ώρα που η πόρτα έκλεινε με δύναμη μπροστά του. Ο Ντέιβιντ Μπέκερ στάθηκε αρκετή ώρα στον όμορφα διακοσμημένο διάδρομο. Λίγο πιο κάτω ήταν κρεμασμένο ένα αντίγραφο έργου του Σαλβαδόρ Νταλί. «Ταιριάζει στην περίσταση», σχολίασε κυνικά. Σουρεαλισμός. Έχω παγιδευτεί σ’ ένα όνειρο που αγγίζει τα όρια του παραλόγου. Εκείνο το πρωί είχε ξυπνήσει στο κρεβάτι του, όμως κάπως έγινε κι είχε καταλήξει στην Ισπανία, να προσπαθεί να τρυπώσει στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου όπου έμενε κάποιος άγνωστος, αναζητώντας ένα μαγικό δαχτυλίδι. Η αυστηρή φωνή του Στράθμορ τον επανέφερε στην πραγματικότητα: Πρέπει να βρεις αυτό το δαχτυλίδι. Ο Μπέκερ πήρε μια βαθιά ανάσα κι έδιωξε τα λόγια εκείνα από το μυαλό του. Ήθελε να γυρίσει στο σπίτι του. Κοίταξε ξανά την πόρτα με τον αριθμό 301. Το εισιτήριο της επιστροφής τον περίμενε στην απέναντι πλευρά, με τη μορφή ενός χρυσού δαχτυλιδιού. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να το πάρει στα χέρια του. Έβγαλε αποφασιστικά τον αέρα που κρατούσε μέσα του. Ύστερα κατευθύνθηκε με σίγουρα βήματα στη σουίτα 301 και χτύπησε δυνατά την πόρτα. Ήταν ώρα να βάλει τα μεγάλα μέσα. Ο Γερμανός άνοιξε απότομα την πόρτα κι ετοιμαζόταν να διαμαρτυρηθεί, όμως ο Μπέκερ τον πρόλαβε. Με μια αστραπιαία κίνηση, του έδειξε την κάρτα μέλους στον όμιλο σκουός του Μέριλαντ και γρύλισε «Polizei!» – αστυνομία. Έπειτα τον έσπρωξε στην άκρη, μπήκε στο δωμάτιο και άναψε τα φώτα.

[154]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Αιφνιδιασμένος, ο Γερμανός έκλεισε τα μάτια του που είχαν συνηθίσει στο σκοτάδι. «Was machst...» «Σιωπή!» του είπε, γυρίζοντάς το στα αγγλικά. «Έχεις κάποια πόρνη σ’ αυτό το δωμάτιο;» Ο Μπέκερ κοίταξε τριγύρω. Ήταν το πολυτελέστερο δωμάτιο ξενοδοχείου που είχε δει ποτέ. Τριαντάφυλλα, σαμπάνια, κρεβάτι με ουρανό. Κι η Ροθίο εξαφανισμένη. Η πόρτα του μπάνιου ήταν κλειστή. «Prostituiert?» Ο Γερμανός έριξε μια ανήσυχη ματιά στην κλειστή πόρτα του μπάνιου. Ήταν πολύ πιο μεγαλόσωμος απ’ ό,τι είχε φανταστεί ο Μπέκερ. Το τριχωτό του στήθος ξεκινούσε κάτω ακριβώς από το τριπλοσάγονό του και κατέληγε σε μια τεραστίων διαστάσεων μπάκα. Η ζώνη του λευκού μαλακού μπουρνουζιού του με το σήμα του ξενοδοχείου με δυσκολία έδενε γύρω από τη μέση του. Ο Μπέκερ σήκωσε το κεφάλι του και κάρφωσε το γίγαντα με το πιο απειλητικό βλέμμα που μπορούσε να πάρει. «Πώς ονομάζεσαι;» Το σαρκώδες πρόσωπο του Γερμανού μετατράπηκε σε μάσκα πανικού. «Was willst du? Τι θέλεις;» «Είμαι αξιωματικός της Ασφάλειας εδώ στη Σεβίλη, μέλος ομάδας που ερευνά υποθέσεις όπου εμπλέκονται τουρίστες. Μήπως έχεις κάποια πόρνη σ’ αυτό το δωμάτιο;» Ο Γερμανός έριξε πάλι μια νευρική ματιά στην πόρτα του μπάνιου. «Ja», ομολόγησε τελικά. «Γνωρίζεις ότι αυτό είναι παράνομο στην Ισπανία;» «Nein», είπε ψέματα ο Γερμανός. «Δεν το ήξερα. Θα τη διώξω τώρα αμέσως». «Φοβάμαι ότι είναι πολύ αργά πια», είπε με ύφος ο Μπέκερ. Προχώρησε χαλαρός στο δωμάτιο. «Έχω να σου κάνω μια πρόταση». «Ein Vorschlag?» Ο Γερμανός δεν το περίμενε. «Μια πρότασή;» «Ναι. Μπορώ να σε οδηγήσω στο τμήμα αυτή τη στιγμή...» Ο Μπέκερ έκανε μια μελοδραματική παύση και χτύπησε τη γροθιά του στην παλάμη του.

[155]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Ή τι;» ρώτησε ο Γερμανός, με μάτια που γούρλωναν ολοένα και περισσότερο από το φόβο. «Ή κλείνουμε μια συμφωνία». «Τι είδους συμφωνία;» Ο Γερμανός είχε ακούσει διάφορες ιστορίες για τη διαφθορά στην ισπανική αστυνομία. «Έχεις κάτι που θέλω», είπε ο Μπέκερ. «Ναι, φυσικά!» είπε πρόθυμα ο Γερμανός, χαμογελώντας βεβιασμένα. Αμέσως πήγε να πάρει το πορτοφόλι που είχε πάνω στο κομοδίνο. «Πόσα;» Ο Μπέκερ άφησε το σαγόνι του να πέσει, δήθεν προσβεβλημένος. «Προσπαθείς να δωροδοκήσεις έναν αστυνομικό, ένα όργανο του νόμου;» βρυχήθηκε. «Όχι! Φυσικά όχι! Αλλά να, σκέφτηκα...» Ο τετράπαχος άντρας άφησε γρήγορα το πορτοφόλι του. «Εγώ... εγώ...» Τα είχε τελείως χαμένα. Σωριάστηκε στην άκρη του κρεβατιού και βάλθηκε να σφίγγει τις παλάμες του μεταξύ τους. Το κρεβάτι έτριξε κάτω από το βάρος του. «Συγνώμη». Ο Μπέκερ τράβηξε ένα τριαντάφυλλο από το βάζο στο κέντρο του δωματίου και το μύρισε αδιάφορα πριν το αφήσει να πέσει στο πάτωμα. Έκανε απότομα μεταβολή. «Τι ξέρεις να μου πεις για το φόνο;» Ο Γερμανός πάνιασε. «Mord? Φόνο;» «Ναι. Θυμάσαι τον Ασιάτη, σήμερα το πρωί; Στο πάρκο; Ήταν δολοφονία. Ermordung». Ο Μπέκερ έβρισκε υπέροχη τη λέξη που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί για τη δολοφονία. Ermordung. Ήταν τόσο ανατριχιασιική. «Ermordung? Ήταν... δολοφο...» «Ναι». «Μα... αυτό είναι αδύνατο», κατάφερε να πει ο Γερμανός. «Ήμουν εκεί. Έπαθε καρδιακή προσβολή. Το είδα. Δεν υπήρχε αίμα. Ούτε σφαίρες». Ο Μπέκερ κούνησε το κεφάλι του συγκαταβατικά. «Τα φαινόμενα συχνά απατούν». Ο Γερμανός χλόμιασε ακόμη περισσότερο. Μέσα του ο Μπέκερ χαμογελούσε. Το ψέμα είχε πετύχει το σκοπό του. Ο άμοιρος Γερμανός είχε λουστεί στον ιδρώτα. «Τ-τ-τι θέλεις;» ψέλλισε. «Δεν ξέρω τίποτε». [156]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ άρχισε να βηματίζει. «Ο δολοφονηθείς φορούσε ένα χρυσό δαχτυλίδι. Το θέλω». «Δ-δ-δεν το έχω». Ο Μπέκερ αναστέναξε με νόημα και έγνεψε προς την πόρτα του μπάνιου. «Και η Ροθίο; Η Δροσοσταλιά;» Ο άντρας από άσπρος έγινε μεμιάς κατακόκκινος. «Ξέρεις τη Δροσοσταλιά;» Σκούπισε τον ιδρώτα από το σαρκώδες μέτωπό του, μουσκεύοντας το μανίκι του μπουρνουζιού του. Ήταν έτοιμος να μιλήσει, όταν η πόρτα του μπάνιου άνοιξε απότομα. Και οι δύο άντρες γύρισαν προς τα εκεί. Η Ροθίο Εύα Γρανάδα στεκόταν στο κατώφλι. Μια οπτασία. Μακριά κυματιστά κόκκινα μαλλιά, τέλεια μεσογειακή επιδερμίδα, σκούρα καστανά μάτια, ψηλό, λείο μέτωπο. Φορούσε ένα λευκό μπουρνούζι ίδιο μ’ εκείνο του Γερμανού. Η ζώνη ήταν δεμένη σφιχτά πάνω από τους πλούσιους γλουτούς της, ενώ γύρω από το λαιμό της το ύφασμα έπεφτε χαλαρά πάνω της, αποκαλύπτοντας το μαυρισμένο ντεκολτέ της. Μπήκε στο δωμάτιο· ήταν η προσωποποίηση της αυτοπεποίθησης. «Μπορώ να σας βοηθήσω;» ρώτησε με βραχνή φωνή στα αγγλικά. Ο Μπέκερ κοίταξε την πανέμορφη γυναίκα που στεκόταν μπροστά του και δεν έδειξε να εντυπωσιάζεται. «Θέλω το δαχτυλίδι», είπε ψυχρά. «Ποιος είστε;» τον ρώτησε επιτακτικά εκείνη. Ο Μπέκερ το γύρισε στα ισπανικά και με άψογη ανδαλουσιανή προφορά της είπε: «Ασφάλεια». Εκείνη γέλασε. «Αδύνατο», του απάντησε επίσης στα ισπανικά. Ο Μπέκερ ένιωσε έναν κόμπο στο λαιμό. Η Ροθίο προφανώς ήταν πιο σκληρό καρύδι από τον πελάτη της. «Αδύνατο;» επανέλαβε, διατηρώντας την ψυχραιμία του. «Μήπως θέλεις να σε πάω στο τμήμα για να σ το αποδείξω;» Η Ροθίο χαμογέλασε σαρκαστικά. «Δε θα σε φέρω σε δύσκολη θέση λέγοντάς σου να το κάνεις. Λοιπόν, ποιος είσαι;» Ο Μπέκερ επέμεινε στο ψέμα του. «Είμαι αστυνομικός».

[157]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Ροθίο πλησίασε απειλητικά προς το μέρος του. «Ξέρω όλους τους αστυνομικούς που υπηρετούν εδώ. Είναι οι καλύτεροι πελάτες μου». Ο Μπέκερ ένιωσε το βλέμμα της να τον κόβει σαν μαχαίρι. Ανασυντάχθηκε. «Είμαι μέλος μιας ειδικής ομάδας που ασχολείται με υποθέσεις όπου εμπλέκονται τουρίστες. Δώσε μου το δαχτυλίδι, διαφορετικά θα αναγκαστώ να σε πάω στο τμήμα και τότε...» «Και τότε τι;» ζήτησε να μάθει εκείνη σηκώνοντας τα φρύδια της, περιμένοντας να ακούσει. Ο Μπέκερ σώπασε. Δεν τον έπαιρνε άλλο. Το σχέδιο είχε στραβώσει. Γιατί δε με πιστεύει; Η Ροθίο πλησίασε ακόμη πιο κοντά. «Δεν ξέρω ποιος είσαι ή τι θέλεις, αλλά αν δεν τσακιστείς αυτή τη στιγμή από δω μέσα, θα καλέσω την ασφάλεια του ξενοδοχείου, και η αληθινή Ασφάλεια θα σε συλλάβει για αντιποίηση Αρχής». Ο Μπέκερ ήξερε ότι ο Στράθμορ μπορούσε να τον βγάλει από το κρατητήριο μέσα σε πέντε λεπτά, όμως του είχε καταστήσει απόλυτα σαφές ότι το ζήτημα αυτό απαιτούσε διακριτικούς χειρισμούς. Το να καταλήξει με χειροπέδες δεν ήταν μέρος του σχεδίου. Η Ροθίο είχε σταματήσει λίγα εκατοστά μπροστά από τον Μπέκερ και τον αγριοκοίταζε. «Εντάξει». Ο Μπέκερ αναστέναξε και παραδέχτηκε την ήττα του. Σταμάτησε να μιλά με ισπανική προφορά. «Δεν ανήκω στην Ασφάλεια της περιοχής. Μια αμερικανική κρατική υπηρεσία με έστειλε για να βρω το δαχτυλίδι. Μόνο αυτό μπορώ να αποκαλύψω. Έχω εξουσιοδότηση να πληρώσω για να το πάρω στα χέρια μου». Ακολούθησε μια παρατεταμένη παύση. Η Ροθίο άφησε την ομολογία του να πλανιέται στην ατμόσφαιρα για λίγο και τελικά τα χείλη της σχημάτισαν ένα πονηρό χαμόγελο. «Βλέπεις, δεν ήταν και τόσο δύσκολο, σωστά;» Κάθισε σε μια καρέκλα και σταύρωσε τα πόδια της. «Πόσα μπορείς να δώσεις;»

[158]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ έπνιξε τον αναστεναγμό ανακούφισης που παραλίγο να του ξεφύγει. Μπήκε κατευθείαν στο ψητό. «Μπορώ να σου δώσω εφτακόσιες πενήντα χιλιάδες πεσέτες. Πέντε χιλιάδες δολάρια Ηνωμένων Πολιτειών». Ήταν τα μισά απ’ όσα είχε πάνω του, αλλά πιθανόν, δέκα φορές περισσότερα απ’ όσα άξιζε το δαχτυλίδι στην πραγματικότητα. Η Ροθίο ανασήκωσε τα φρύδια της. «Μιλάμε για πολλά λεφτά». «Ναι, πολλά. Λοιπόν, είμαστε σύμφωνοι;» Η Ροθίο έγνεψε αρνητικά. «Μακάρι να μπορούσα να πω ναι». «Ένα εκατομμύριο πεσέτες;» της αντιπρότεινε αστραπιαία ο Μπέκερ. «Δεν έχω περισσότερα». «Ποπό...» Χαμογέλασε. «Εσείς οι Αμερικανοί δεν είστε καθόλου καλοί στα παζάρια. Ούτε μια μέρα δε θα αντέχατε στη δική μας αγορά». «Μετρητά, εδώ και τώρα», είπε ο Μπέκερ, φέρνοντας το χέρι του στο φάκελο που είχε στο σακάκι του. Το μόνο που θέλω είναι να γυρίσω στο σπίτι μου. Η Ροθίο έγνεψε αρνητικά. «Δεν μπορώ». Ο Μπέκερ άρχισε να εκνευρίζεται. «Γιατί;» «Δεν έχω πια το δαχτυλίδι», του είπε απολογητικά. «Το πούλησα ήδη».

33

Ο ΤΟΚΟΥΤΖΕΝ ΝΟΥΜΑΤΑΚΑ κοίταζε την πάλη από το παράθυρο του γραφείου του και βημάτιζε σαν αγρίμι κλεισμένο σε κλουβί. Ακόμη δεν είχε νέα από τον άνθρωπο που τον είχε προσεγγίσει, τον Ντακότα. Αναθεματισμένοι Αμερικανοί! Δεν ξέρουν τι σημαίνει συνέπεια! Θα τηλεφωνούσε ο ίδιος στον Ντακότα, αλλά δεν είχε κάποιο τηλέφωνο του. Ο Νουματάκα απεχθανόταν αυτού του είδους τις συναλλαγές, όταν δηλαδή δεν είχε ο ίδιος τον έλεγχο της κατάστασης.

[159]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Είχε σκεφτεί κάποια στιγμή ότι τα τηλεφωνήματα του Ντακότα ήταν στημένα, ότι κάποιος Ιάπωνας ανταγωνιστής του προσπαθούσε να τον εξαπατήσει. Τώρα εκείνες οι παλιές αμφιβολίες επέστρεφαν στο μυαλό του. Αποφάσισε ότι χρειαζόταν περισσότερες πληροφορίες. Βγήκε από το γραφείο του σαν σίφουνας και έστριψε αριστερά στον κεντρικό διάδρομο της εταιρείας του. Οι υπάλληλοί του υποκλίνονταν με σεβασμό όπως περνούσε βιαστικά από μπροστά τους. Ο Νουματάκα δεν είχε αυταπάτες ότι τον αγαπούσαν. Οι εργαζόμενοι στην Ιαπωνία υποκλίνονταν ακόμη και στον πιο αδίστακτο εργοδότη. Ο Νουματάκα κατευθύνθηκε δίχως να χάσει στιγμή στο τηλεφωνικό κέντρο της εταιρείας. Όλες οι γραμμές ελέγχονταν από μία και μόνη τηλεφωνήτρια που χειριζόταν ένα Corenco 2000, έναν τηλεφωνικό πίνακα δώδεκα γραμμών. Η γυναίκα ήταν απασχολημένη, ωστόσο σηκώθηκε και υποκλίθηκε όταν μπήκε μέσα ο Νουματάκα. «Κάθισε κάτω», της είπε απότομα. Εκείνη υπάκουσε. «Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα στην προσωπική μου γραμμή στις πέντε παρά τέταρτο σήμερα. Μπορείς να μου πεις από που έγινε αυτό το τηλεφώνημα;» Ο Νουματάκα τα ’βαλε με τον εαυτό του που δεν το είχε σκεφτεί νωρίτερα. Η τηλεφωνήτρια ξεροκατάπιε νευρικά. «Δεν έχουμε σύστημα αναγνώρισης κλήσεων σε αυτή τη συσκευή, κύριε πρόεδρε. Όμως μπορώ να καλέσω την τηλεφωνική εταιρεία. Είμαι σίγουρη ότι μπορούν να μας βοηθήσουν». Ο Νουματάκα δεν είχε καμία αμφιβολία ότι η τηλεφωνική εταιρεία θα μπορούσε να βοηθήσει. Σ’ αυτή την ψηφιακή εποχή, η ανωνυμία ανήκε στο παρελθόν. Υπήρχαν αρχεία για το καθετί. Οι τηλεφωνικές εταιρείες μπορούσαν να σου πουν με ακρίβεια ποιος σε κάλεσε και πόση ώρα μιλήσατε. «Κάν’ το», την πρόσταξε ο Νουματάκα. «Ενημέρωσέ με μόλις μάθεις κάτι».

[160]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

34

Η ΣΟΥΖΑΝ ΚΑΘΟΤΑΝ ΜΟΝΗ ΤΗΣ στον Κόμβο 3, περιμένοντας τον ιχνηλάτη της. Ο Άλετ είχε αποφασίσει να βγει έξω για να πάρει λίγο καθαρό αέρα, απόφαση για την οποία η Σούζαν αισθανόταν ευγνωμοσύνη. Κατά περίεργο τρόπο όμως, η προσωρινή ηρεμία στον Κόμβο 3 ελάχιστα την καθησύχαζε. Έπιασε τον εαυτό της να προβληματίζεται για κάτι που είχε μάθει λίγο νωρίτερα, τη σχέση μεταξύ του Τακάντο και του Άλετ. «Ποιος θα φυλάει τους φύλακες;» μονολόγησε. Quis custodiet ipsos custodes? Οι λέξεις στριφογύριζαν αδιάκοπα στο μυαλό της. Προσπάθησε να τις διώξει μακριά. Η σκέψη της ταξίδεψε στον Ντέιβιντ κι ευχήθηκε να ήταν καλά. Ακόμη δυσκολευόταν να πιστέψει ότι ο αρραβωνιαστικός της βρισκόταν στην Ισπανία. Όσο γρηγορότερα εντόπιζαν το κλειδί και έδιναν ένα τέλος σε αυτή την υπόθεση τόσο το καλύτερο. Η Σούζαν δε θυμόταν πια πόση ώρα καθόταν εκεί και περίμενε τον ιχνηλάτη της. Δύο ώρες; Τρεις; Γύρισε και κοίταξε το έρημο κτίριο και ευχήθηκε να ακούσει σύντομα το ηχητικό σήμα που περίμενε από τον υπολογιστή της. Επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Ο ήλιος των τελευταίων ημερών του καλοκαιριού είχε δύσει. Πάνω από το κεφάλι της οι αυτόματες λάμπες φθορισμού άναψαν. Διαισθάνθηκε ότι τα χρονικά περιθώρια στένευαν. Έστρεψε το βλέμμα της στον ιχνηλάτη και συνοφρυώθηκε. «Άντε λοιπόν», μουρμούρισε εκνευρισμένη. «Τόση ώρα είχες». Έπιασε το ποντίκι και με μερικά κλικ έφτασε στο παράθυρο κατάστασης του ιχνηλάτη. «Πόση ώρα έχεις που τρέχεις, για να ’χουμε καλό ρώτημα;» Άνοιξε το παράθυρο κατάστασης του ιχνηλάτη. Ήταν ένα ψηφιακό ρολόι που θύμιζε πολύ εκείνο του TRANSLTR. Εμφάνιζε τις ώρες και τα λεπτά που είχε συμπληρώσει ο ιχνηλάτης στην αποστολή του. Η Σούζαν κοίταξε το ρολόι, περιμένοντας να δει κάποια ένδειξη, ώρες και λεπτά. Όμως ανακάλυψε κάτι τελείως δι-

[161]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

αφορετικό. Αυτό που είδε έκανε το αίμα στις φλέβες της να παγώσει. ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΗΚΕ «Ιχνηλάτης τερματίστηκε!» αναφώνησε εμβρόντητη. «Γιατί;» Νιώθοντας ένα απρόσμενο κύμα πανικού να την παρασέρνει, η Σούζαν άρχισε να ψάχνει σε κατάσταση αλλοφροσύνης στα δεδομένα, αναζητώντας στο πρόγραμμα οποιαδήποτε εντολή θα μπορούσε να είχε πει στον ιχνηλάτη να τερματίσει τη λειτουργία του. Η έρευνά της όμως δεν έφερε αποτέλεσμα. Ήταν λες κι ο ιχνηλάτης είχε αποφασίσει να αυτοτερματιστεί. Η Σούζαν ήξερε ότι αυτό είχε μόνο μία λογική εξήγηση: ο ιχνηλάτης της είχε αποκτήσει κοριό. Η Σούζαν θεωρούσε τους κοριούς την πιο απειλητική παράμετρο για την ψυχική ηρεμία του προγραμματιστή. Επειδή οι υπολογιστές ακολουθούσαν μια σειρά λειτουργιών με εξονυχιστική ακρίβεια, ακόμη κι ένα απειροελάχιστο λάθος στον προγραμματισμό συχνά είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Απλά συντακτικά λάθη, όπως για παράδειγμα περιπτώσεις όπου ο προγραμματιστής εισήγε ένα κόμμα αντί για τελεία, ήταν ικανά να γονατίσουν ολόκληρα συστήματα. Η Σούζαν ανέκαθεν έβρισκε διασκεδαστική την προέλευση του όρου «κοριός». Ο όρος είχε γεννηθεί μαζί με τον πρώτο υπολογιστή στον κόσμο –το Mark I–, έναν πραγματικό λαβύρινθο ηλεκτρομηχανικών κυκλωμάτων που καταλάμβανε ένα ολόκληρο δωμάτιο και κατασκευάστηκε το 1944 σε ένα εργαστήριο του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Μια μέρα, ο υπολογιστής παρουσίασε πρόβλημα και κανείς δεν μπορούσε να εντοπίσει την αιτία. Μετά από πολύωρη έρευνα, ένας βοηθός του εργαστηρίου βρήκε τελικά το πρόβλημα. Φαίνεται ότι κάποιος σκόρος είχε προσγειωθεί πάνω σε έναν από τους πίνακες κυκλωμάτων του υπολογιστή βραχυκυκλώνοντάς τον. Από τότε η λέξη «κοριός» χρησιμοποιούνταν για να δηλώσει σφάλμα στον προγραμματισμό. «Αυτό μας έλειπε», γκρίνιαξε η Σούζαν.

[162]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο εντοπισμός ενός σφάλματος σε κάποιο πρόγραμμα ήταν μια διαδικασία που μπορούσε να διαρκέσει μέρες. Έπρεπε να ελεγχθούν χιλιάδες γραμμές προγραμματισμού για να εντοπιστεί ένα τόσο δα λαθάκι. Ήταν σαν να έπρεπε να διαβάσει κανείς μια ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια για να βρει ένα και μόνο τυπογραφικό λάθος. Η Σούζαν ήξερε ότι είχε μία μονάχα επιλογή: να στείλει ξανά τον ιχνηλάτη. Ήξερε επίσης πως ήταν σχεδόν βέβαιο ότι ο ιχνηλάτης θαέπεφτε πάνω στο ίδιο σφάλμα και θα τερμάτιζε ξανά τη λειτουργία του. Ο έλεγχος του προγράμματος για τον εντοπισμό αυτού του σφάλματος θα έπαιρνε αρκετό χρόνο, χρόνο που τόσο η ίδια όσο και ο πλωτάρχης δεν είχαν στη διάθεσή τους. Καθώς όμως κοιτούσε απορημένη τον ιχνηλάτη της προσπαθώντας να καταλάβει τι λάθος είχε κάνει, συνειδητοποίησε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Είχε χρησιμοποιήσει τον ίδιο ακριβώς ιχνηλάτη τον περασμένο μήνα χωρίς να παρουσιαστεί κανένα απολύτως πρόβλημα. Για ποιο λόγο να εμφανίσει σφάλμα έτσι ξαφνικά; Προσπαθώντας να βγάλει άκρη, θυμήθηκε ένα σχόλιο που είχεκάνει νωρίτερα ο Στράθμορ. Προσπάθησα να στείλω ένα αντίγραφο του ιχνηλάτη σου μόνος μου... αλλά συνεχώς επέστρεψε με ασυνάρτητα δεδομένα. Η Σούζαν άκουσε ξανά τις λέξεις στο μυαλό της. Επέστρεψε με ασυνάρτητα δεδομένα... Έγειρε το κεφάλι της στο πλάι απορημένη. Ήταν δυνατό; Επέστρεφε με δεδομένα; Εφόσον ο Στράθμορ είχε λάβει κάποια δεδομένα από τον ιχνηλάτη, τότε προφανώς το πρόγραμμα δούλευε. Τα δεδομένα που πήρε ο πλωτάρχης ήταν ασυνάρτητα, όπως υπέθετε η Σούζαν, επειδή είχε εισαγάγει λάθος παραμέτρους αναζήτησης· όμως, ανεξάρτητα από αυτό, ο ιχνηλάτης δούλευε. Αμέσως συνειδητοποίησε ότι υπήρχε μία ακόμη λογική εξήγηση για τον τερματισμό της λειτουργίας του ιχνηλάτη. Τα εσωτερικά λάθη στον προγραμματισμό δεν ήταν οι μόνες αιτίες που τα προγράμματα εμφάνιζαν σφάλματα. Κάποιες φορές παρεμβάλλονταν και εξωτερικοί παράγοντες – απότομες [163]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

αυξομειώσεις στην τάση του ρεύματος, μόρια σκόνης πάνω σε πίνακες κυκλωμάτων, ελαττωματικές καλωδιώσεις. Επειδή ο εξοπλισμός στον Κόμβο 3 ήταν τόσο καλά ρυθμισμένος, δεν είχε εξετάσει καν αυτό το ενδεχόμενο. Σηκώθηκε όρθια και διέσχισε γρήγορα τον Κόμβο 3 για να φτάσει σε μια μεγάλη βιβλιοθήκη γεμάτη τεχνικά εγχειρίδια. Άρπαξε ένα τεύχος δεμένο με σπιράλ και με τίτλο Λειτουργία Συστημάτων κι άρχισε να το φυλλομετρά. Βρήκε αυτό που έψαχνε, πήρε μαζί της το εγχειρίδιο και επέστρεψε στο τερματικό της. Εκεί πληκτρολόγησε μερικές εντολές. Ύστερα περίμενε όση ώρα ο υπολογιστής εξέταζε τον κατάλογο με τις εντολές που είχαν εκτελεστεί τις τελευταίες τρεις ώρες. Η Σούζαν ήλπιζε ότι η αναζήτηση αυτή θα υποδείκνυε κάποιο εξωτερικό πρόβλημα και ότι η εντολή τερματισμού οφειλόταν σε κάποιο προβληματικό κύκλωμα ή σε κάποιο ελαττωματικό τσιπ. Λίγες στιγμές μετά το τερματικό της Σούζαν την ειδοποίησε ηχητικά ότι εντόπισε κάτι. Ένιωσε τους σφυγμούς της να ανεβαίνουν. Με κομμένη την ανάσα, κοίταξε το μήνυμα στην οθόνη. ΣΦΑΛΜΑ ΚΩΔΙΚΟΣ 22 Οι ελπίδες της αναπτερώθηκαν. Τα νέα ήταν καλά. Το γεγονός ότι η αναζήτηση είχε εντοπίσει κωδικό σφάλματος σήμαινε ότι ο ιχνηλάτης της λειτουργούσε άριστα. Προφανώς η λειτουργία του διακόπηκε εξαιτίας κάποιας εξωτερικής ανωμαλίας που ήταν απίθανο να επαναληφθεί. ΣΦΑΛΜΑ ΚΩΔΙΚΟΣ 22. Η Σούζαν έστυβε το μυαλό της προσπαθώντας να θυμηθεί σε τι αντιστοιχούσε ο κωδικός 22. Τα σφάλματα στον εξοπλισμό ήταν τόσο σπάνια στον Κόμβο 3, ώστε δεν μπορούσε να θυμηθεί τις αντιστοιχίες. Φυλλομέτρησε το εγχειρίδιο που κρατούσε, ψάχνοντας στη λίστα με τους κωδικούς σφαλμάτων. 19: ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΟ ΣΚΛΗΡΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ 20: ΑΙΧΜΗ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ [164]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

21: ΑΣΤΟΧΙΑ ΜΕΣΟΥ Όταν έφτασε στον αριθμό 22, σταμάτησε κι έμεινε να κοιτάζει τη σελίδα για αρκετή ώρα. Σαστισμένη, θέλησε να βεβαιωθεί ότι είχε διαβάσει σωστά την ένδειξη για σφάλμα στην οθόνη. ΣΦΑΛΜΑ ΚΩΔΙΚΟΣ 22 Συνοφρυώθηκε και κοίταξε ξανά το εγχειρίδιο λειτουργίας συστημάτων. Αυτό που έβλεπε δεν έστεκε λογικά. Ο ορισμός του σφάλματος έγραφε απλά: 22: ΧΕΙΡΟΚΙΝΗΤΟΣ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ

35

Ο ΜΠΕΚΕΡ ΚΟΙΤΟΥΣΕ έκπληκτος τη Ροθίο. «Πούλησες το δαχτυλίδι;» Η γυναίκα έγνεψε καταφατικά και τα μεταξένια κόκκινα μαλλιά της έπεσαν στους ώμους της. Ο Μπέκερ ευχήθηκε με όλη τη δύναμη της ψυχής του να μην ήταν αλήθεια. «Pero... Μα...» Εκείνη ανασήκωσε τους ώμους της και του είπε στα ισπανικά: «Σε ένα κορίτσι κοντά στο πάρκο». Ο Μπέκερ ένιωσε τα γόνατά του να λυγίζουν. Δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό! Η Ροθίο γέλασε παιχνιδιάρικα και έγνεψε προς το Γερμανό. «ÉΙ quería que lο guardará. Ήθελε να το κρατήσει, αλλά εγώ του είπα όχι. Έχω τσιγγάνικο αίμα μέσα μου. Εμείς οι Τσιγγάνοι, εκτός του ότι έχουμε κόκκινα μαλλιά, είμαστε και πολύ προληπτικοί. Ένα δαχτυλίδι που σ’ το προσφέρει ετοιμοθάνατος δεν είναι καλό σημάδι». «Το ήξερες το κορίτσι;» ρώτησε ο Μπέκερ. Η Ροθίο ανασήκωσε τα φρύδια της. «Μμμ... το θες πολύ αυτό το δαχτυλίδι, έτσι;» [165]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ κατένευσε αποφασιστικά. «Σε ποια το πούλησες;» Ο πελώριος Γερμανός καθόταν σαστισμένος στο κρεβάτι. Η ρομαντική βραδιά που είχε σχεδιάσει πήγαινε κατά διαβόλου – και προφανώς δεν είχε την παραμικρή ιδέα γιατί. «Was passiert?» ρώτησε νευρικά. «Τι συμβαίνει;» Ο Μπέκερ τον αγνόησε. «Δεν το πούλησα, για να πω την αλήθεια», είπε η Ροθίο. «Προσπάθησα, αλλά μιλάμε για μικρό παιδί, και δεν είχε καθόλου χρήματα. Κατέληξα να της το χαρίσω. Αν ήξερα ότι θα μου έκανες μια τόσο γενναιόδωρη προσφορά, θα σου το είχα φυλάξει». «Γιατί φύγατε από το πάρκο;» ζήτησε να μάθει ο Μπέκερ. «Ένας άνθρωπος είχε πεθάνει. Γιατί δεν περιμένατε τους αστυνομικούς; Θα έδινες το δαχτυλίδι σ’ αυτούς». «Είμαι ανοιχτή σε πολλά πράγματα, κύριε Μπέκερ, όμως τα μπλεξίματα δεν είναι ένα από αυτά. Εξάλλου, ο παππούλης που ήταν εκεί έδειχνε να έχει τα πράγματα υπό έλεγχο». «Ο Καναδός;» «Ναι, αυτός κάλεσε το νοσοκομειακό. Αποφασίσαμε να φύγουμε. Δεν έκρινα ότι υπήρχε λόγος να μπλέξουμε εγώ και ο συνοδός μου με την αστυνομία». Ο Μπέκερ έγνεψε αφηρημένα. Ακόμη πάλευε να αποδεχτεί αυτή τη νέα αναποδιά. Πήγε και χάρισε το αναθεματισμένο παλιόπραγμα! «Προσπάθησα να βοηθήσω τον ετοιμοθάνατο», είπε η Ροθίο. «Όμως δεν έδειχνε να θέλει βοήθεια. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν το δαχτυλίδι, επέμενε να το κρατάει προς το μέρος μας. Είχε τρία παραμορφωμένα δάχτυλα και τα τέντωνε προς τα πάνω. Συνέχεια αυτό έκανε, σαν να μας ζητούσε να πάρουμε το δαχτυλίδι. Εγώ δεν ήθελα, όμως ο φίλος μου από εδώ τελικά το πήρε. Μετά ο τύπος πέθανε». «Και δοκιμάσατε να του κάνετε τεχνικές ανάνηψης;» υπέθεσε ο Μπέκερ. «Όχι. Δεν τον αγγίξαμε. Ο φίλος μου φοβήθηκε. Είναι σαν θηρίο, αλλά δειλός». Χαμογέλασε λάγνα στον Μπέκερ. «Μην ανησυχείς, δε μιλάει λέξη ισπανικά».

[166]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ συνοφρυώθηκε. Αναρωτιόταν και πάλι πώς είχε σχηματιστεί εκείνη η μελανιά στο στήθος του Τακάντο. «Το πλήρωμα του νοσοκομειακού ήταν που προσπάθησε να τον επαναφέρει;» «Ιδέα δεν έχω. Όπως σου είπα, φύγαμε πριν φτάσουν εκεί». «Εννοείς αφού κλέψατε το δαχτυλίδι». Ο Μπέκερ την κοίταξε επιτιμητικά. Η Ροθίο τον αγριοκοίταξε. «Δεν κλέψαμε το δαχτυλίδι. Ο άντρας πέθαινε. Οι προθέσεις του ήταν σαφείς. Εμείς εκπληρώσαμε την τελευταία του επιθυμία». Ο Μπέκερ μαλάκωσε. Η Ροθίο είχε δίκιο. Κι ο ίδιος στη θέση της μάλλον το ίδιο ακριβώς θα είχε κάνει. «Μετά όμως πήγες και έδωσες το δαχτυλίδι σε κάποιο κορίτσι;» «Σου είπα. Το δαχτυλίδι μού προκαλούσε εκνευρισμό. Το κορίτσι φορούσε πολλά κοσμήματα. Σκέφτηκα ότι μπορεί να της άρεσε το δαχτυλίδι». «Και εκείνης δεν της φάνηκε παράξενο; Το ότι της χάρισες έτσι απλά το δαχτυλίδι;» «Όχι. Της είπα ότι το βρήκα στο πάρκο. Σκέφτηκα ότι μπορεί να μου πρότεινε να με πληρώσει, αλλά δεν το έκανε. Δε με ένοιαζε. Εγώ ήθελα μόνο να το ξεφορτωθώ». «Πότε της το έδωσες;» Η Ροθίο ανασήκωσε τους ώμους της. «Κάποια στιγμή το απόγευμα. Καμιά ώρα από τη στιγμή που το πήρα». Ο Μπέκερ κοίταξε το ρολόι του: 11:48 μ.μ. Είχαν περάσει οχτώ ώρες από εκείνη τη στιγμή. Τι στο διάβολο γυρεύω εδώ πέρα; Κανονικά, έπρεπε να βρίσκομαι στο βουνό. Αναστέναξε και έκανε τη μόνη ερώτηση που μπορούσε να σκεφτεί. «Θυμάσαι πώς ήταν το κορίτσι;» «Era un punqui», απάντησε η Ροθίο. Ο Μπέκερ την κοίταξε παραξενεμένος. «Un punqui?» «Sí. Punqui». «Ήταν πανκ;» «Ναι, πανκ», είπε σε σπαστά αγγλικά, κι αμέσως γύρισε στα ισπανικά. «Mucha joyería. Πολλά κοσμήματα. Είχε ένα περίεργο κρεμαστό σκουλαρίκι στο ένα αφτί. Νομίζω μια νεκροκεφαλή». [167]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Υπάρχουν πανκ στη Σεβίλη;» Η Ροθίο χαμογέλασε. «Todo bajo el sol. Εδώ θα βρεις τα πάντα». Ήταν το διαφημιστικό σλόγκαν του Οργανισμού Τουρισμού της Σεβίλης. «Σου είπε πώς την έλεγαν;» «Όχι». «Μήπως είπε πού θα πήγαινε;» «Όχι. Δε μιλούσε καλά ισπανικά». «Δεν ήταν Ισπανίδα;» ρώτησε ο Μπέκερ. «Όχι. Αγγλίδα νομίζω. Είχε τρελά μαλλιά... κόκκινα, άσπρα και μπλε». Ο Μπέκερ μόρφασε φέρνοντας στο μυαλό του την αλλόκοτη εικόνα. «Ίσως ήταν Αμερικανίδα», είπε. «Δε νομίζω», επέμεινε η Ροθίο. «Φορούσε ένα μπλουζάκι που έμοιαζε με τη βρετανική σημαία». Ο Μπέκερ έγνεψε καταφατικά και επανέλαβε αυτά που είχε μάθει. «Εντάξει λοιπόν. Κόκκινα, άσπρα και μπλε μαλλιά, ένα μπλουζάκι με τη βρετανική σημαία, ένα κρεμαστό σκουλαρίκι με νεκροκεφαλή στο αφτί της. Τι άλλο;» «Τίποτε. Μια συνηθισμένη πανκ». Συνηθισμένη πανκ; Ο Μπέκερ προερχόταν από έναν κόσμο όπου οι νέοι φορούσαν μπλούζες κολεγίου και έκοβαν συντηρητικά τα μαλλιά τους. Δεν μπορούσε καν να φανταστεί τι εννοούσε η γυναίκα που είχε απέναντί του. «Μπορείς να θυμηθείς κάτι άλλο; Οτιδήποτε;» ρώτησε. Η Ροθίο σκέφτηκε για λίγο. «Όχι. Αυτά είναι όλα». Εκείνη τη στιγμή το κρεβάτι έτριξε δυνατά. Ο πελάτης της Ροθίο στριφογύριζε αμήχανα στη θέση του. Ο Μπέκερ γύρισε προς το μέρος του και του μίλησε σε άπταιστα γερμανικά. «Noch etwas? Κάτι άλλο; Κάτι που θα με βοηθήσει να βρω την πανκ με το δαχτυλίδι;» Ακολούθησε μια μεγάλη παύση. Ο γιγαντόσωμος άντρας σαν κάτι να ήθελε να πει, αλλά δεν ήταν σίγουρος πώς να το πει. Το κάτω χείλι του τρεμούλιασε για λίγο, ακολούθησε νέα παύση και τελικά μίλησε. Οι τέσσερις λέξεις που βγήκαν από τα χείλη του [168]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ήταν σίγουρα αγγλικές, όμως με δυσκολία θα τις καταλάβαινε κάποιος, λόγω της βαριάς γερμανικής προφοράς. «Όντε γκαμήζου γκε μπζόφα». Ο Μπέκερ σοκαρίστηκε. «Δεν κατάλαβα;» «Όντε γκαμήζου γκε μπζόφα», επανέλαβε ο άντρας, χτυπώντας την αριστερή του παλάμη στο στρουμπουλό δεξιό του πήχη, προσπαθώντας να μιμηθεί μάλλον άστοχα την ιταλική χειρονομία που συνοδεύει τη βρισιά «Άντε γαμήσου». Ο Μπέκερ ήταν τόσο εξαντλημένος, ώστε δεν είχε κουράγιο ού-τε να προσβληθεί. Άντε γαμήσου και ψόφα; Τι απέγινε ο... δειλός Γερμανός γίγαντας; Στράφηκε ξανά στη Ροθίο μιλώντας στα ισπανικά. «Φαίνεται ότι μάλλον παρατράβηξε η επίσκεψή μου». «Μη σκας γι’ αυτόν». Γέλασε. «Είναι λιγάκι στρεσαρισμένος. Θα τον στρώσω εγώ». Τίναξε προς τα πίσω τα μαλλιά της και γέλασε. «Θυμάσαι κάτι άλλο, οτιδήποτε;» ρώτησε ο Μπέκερ. «Οτιδήποτε που θα μπορούσε ίσως να με βοηθήσει να τη βρω;» Η Ροθίο έγνεψε αρνητικά. «Σου είπα ό,τι θυμόμουν. Αλλά δεν πρόκειται να τη βρεις. Η Σεβίλη είναι μεγάλη πόλη – δεν της φαίνεται, αλλά είναι». «Θα κάνω ό,τι μπορώ». Είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας... «Αν δεν καταφέρεις τίποτε», είπε η Ροθίο, κοιτάζοντας με νόημα το χοντρό φάκελο στην τσέπη του Μπέκερ, «κάνε έναν κόπο και ξαναπέρνα. Ο φίλος μου θα κοιμάται, σίγουρα. Χτύπα διακριτικά την πόρτα. Θα βρω ένα άδειο δωμάτιο για μας. Θα δεις μια πλευρά της Ισπανίας που θα σου μείνει αξέχαστη». Τον κοίταξε με λάγνο βλέμμα. Ο Μπέκερ κατάφερε να χαμογελάσει ευγενικά. «Ώρα να πηγαίνω». Ζήτησε συγνώμη από το Γερμανό που του χάλασε τη βραδιά. Ο γίγαντας χαμογέλασε ντροπαλά. «Keine Ursache». Ο Μπέκερ κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Κανένα πρόβλημα λέει; Καλά, αυτός δε μου είπε πριν «Άντε γαμήσου και ψόφα»;

[169]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

36

«ΧΕΙΡΟΚΙΝΗΤΟΣ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ;» Η Σούζαν κοίταζε την οθόνη σαστισμένη. Ήταν απόλυτα σίγουρη ότι δεν είχε πληκτρολογήσει καμία εντολή τερματισμού, τουλάχιστον όχι εσκεμμένα. Αναρωτήθηκε μήπως είχε πατήσει κατά λάθος άλλα πλήκτρα αντί άλλων. «Αδύνατο», μουρμούρισε. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που της έδινε ο υπολογιστής, δεν είχαν περάσει είκοσι λεπτά από τη στιγμή που δόθηκε η εντολή τερματισμού. Η Σούζαν ήξερε πολύ καλά ότι το μόνο πράγμα που είχε πληκτρολογήσει σε αυτό το διάστημα ήταν ο προσωπικός της κωδικός, όταν βγήκε από το δωμάτιο για να μιλήσει στον πλωτάρχη. Ήταν παράλογο να σκέφτεται ότι ο προσωπικός κωδικός θα μπορούσε να είχε παρερμηνευτεί σαν εντολή τερματισμού. Αν και ήξερε ότι ήταν χάσιμο χρόνου, εμφάνισε στην οθόνη τις καταχωρίσεις από το πρόγραμμα προστασίας του υπολογιστή της και βεβαιώθηκε ότι ο προσωπικός της κωδικός είχε εισαχθεί σωστά. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο κωδικός ήταν ο σωστός. «Και τότε από πού; αναρωτήθηκε οργισμένη. «Από πού πήρε το πρόγραμμα χειροκίνητα την εντολή τερματισμού;» Συνοφρυώθηκε και έκλεισε το παράθυρο του προγράμματος προστασίας του υπολογιστή. Τη στιγμή όμως που το παράθυρο χανόταν από την οθόνη, εκείνο το κλάσμα δευτερολέπτου, κάτι απρόσμενο τράβηξε την προσοχή της. Άνοιξε ξανά το παράθυρο και μελέτησε τα δεδομένα. Αυτό που είδε ήταν παράλογο. Υπήρχε μια κανονική καταχώριση «κλειδώματος» όταν βγήκε από τον Κόμβο 3, όμως ο χρόνος της ακόλουθης καταχώρισης «ξεκλειδώματος» της κίνησε την περιέργεια. Οι δυο καταχωρίσεις απείχαν μεταξύ τους λιγότερο από ένα λεπτό. Η Σούζαν ήταν σίγουρη ότι η συζήτησή της με τον πλωτάρχη είχε διαρκέσει περισσότερο από ένα λεπτό. Κατέβηκε πιο κάτω στη σελίδα. Αυτό που είδε την άφησε άφωνη. Καταγεγραμμένο τρία λεπτά αργότερα, ένα δεύτερο σύ[170]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

νολο καταχωρίσεων κλειδώματος - ξεκλειδώματος εμφανιζόταν στην οθόνη. Σύμφωνα με το αρχείο εντολών, κάποιος άλλος είχε ξεκλειδώσει το τερματικό της όση ώρα εκείνη έλειπε. «Αδύνατο!» κατάφερε να ψελλίσει. Ο μόνος ύποπτος ήταν ο Γκρεγκ Άλετ, και η Σούζαν ήταν απόλυτα σίγουρη ότι δεν είχε δώσει ποτέ τον προσωπικό της κωδικό σ’ αυτόν. Ακολουθώντας την ορθή κρυπτογραφική πρακτική, είχε επιλέξει τυχαία τον κωδικό της και δεν τον είχε γράψει ποτέ. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση ο Άλετ να είχε μαντέψει τους σωστούς πέντε χαρακτήρες του αλφαριθμητικού κωδικού: οι πιθανότητες ήταν 365, μία στα 60.000.000 και βάλε. Αλλά το αρχείο των εντολών που δόθηκαν στο πρόγραμμα δεν άφηνε περιθώρια για παρερμηνείες. Η Σούζαν κοιτούσε την οθόνη κατάπληκτη. Ο Άλετ, με κάποιο τρόπο, είχε καταφέρει να αποκτήσει πρόσβαση στο τερματικό της όση ώρα εκείνη έλειπε. Δεν ήξερε καν ότι η Σούζαν έτρεχε έναν ιχνηλάτη. Ακόμη κι αν το ήξερε, σκέφτηκε η κοπέλα, για ποιο λόγο να μη θέλει να εντοπιστεί ένας τύπος που κυκλοφορούσε με το ψευδώνυμο Ντακότα; Τα αναπάντητα ερωτήματα πολλαπλασιάζονταν στο μυαλό της. «Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά», είπε φωναχτά. Θα ασχολούνταν με τον Άλετ σε λίγο. Στρέφοντας την προσοχή της στο φλέγον ζήτημα, ξαναφόρτωσε τον ιχνηλάτη της και πάτησε το πλήκτρο ENTER. Το τερματικό έβγαλε ένα χαρακτηριστικό ήχο. ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ ΣΤΑΛΘΗΚΕ Η Σούζαν ήξερε ότι ο ιχνηλάτης θα χρειαζόταν ώρες για να επιστρέψει. Καταράστηκε τον Άλετ, προσπαθώντας να φανταστεί πώς στην ευχή κατάφερε να αποσπάσει τον προσωπικό της κωδικό, προσπαθώντας να υποθέσει γιατί ενδιαφερόταν για τον ιχνηλάτη της. Σηκώθηκε όρθια και κατευθύνθηκε αποφασιστικά στο τερματικό του Άλετ. Η οθόνη ήταν μαύρη, κατάλαβε όμως ότι δεν ήταν κλειδωμένη, γιατί φέγγιζε αχνά στην περίμετρο της. Οι κρυπτογράφοι σπάνια κλείδωναν τα τερματικά τους, παρά μόνο όταν έφευγαν από τον Κόμβο 3 για να γυρίσουν στα σπίτια τους το [171]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

βράδυ. Αντ’ αυτού, μείωναν απλώς τη φωτεινότητα των οθονών τους – ένδειξη ότι κανείς δεν έπρεπε να πειράξει το τερματικό, κίνηση που γινόταν σεβαστή στο πλαίσιο ενός παγκόσμιου άτυπου κώδικα τιμής. Η Σούζαν πλησίασε το τερματικό του Άλετ. «Να τον βράσω τον κώδικα τιμής», είπε. «Τι στο διάβολο σκαρώνεις εδώ;» Αφού έριξε πρώτα μια γρήγορη ματιά προς τον έρημο προθάλαμο, αύξησε τη φωτεινότητα της οθόνης του Άλετ. Η εικόνα ήταν καθαρή, αλλά η οθόνη τελείως άδεια. Η Σούζαν συνοφρυώθηκε βλέποντας την κενή οθόνη. Χωρίς να είναι σίγουρη για το πώς να προχωρήσει, φόρτωσε μια μηχανή αναζήτησης και πληκτρολόγησε: ΑΝΑΖΗΤΗΣΕ ΛΗΜΜΑ: «ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ» Ήταν τραβηγμένη επιλογή, αν όμως υπήρχε οποιαδήποτε αναφορά στον ιχνηλάτη της Σούζαν μέσα στον υπολογιστή του Άλετ, αυτή η αναζήτηση θα την εντόπιζε. Ίσως αυτό να έριχνε λίγο φως στο γιατί ο Άλετ είχε τερματίσει χειροκίνητα το πρόγραμμά της. Λίγα δευτερόλεπτα μετά η οθόνη ανανεώθηκε. ΔΕ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΤΑΥΤΟΣΗΜΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ Η Σούζαν έμεινε ακίνητη για λίγο, καθώς δεν ήξερε τι ακριβώς έψαχνε. Δοκίμασε ξανά. ΑΝΑΖΗΤΗΣΕ ΛΗΜΜΑ: «ΣΚΡΙΝΛΟΚ» Η οθόνη ανανεώθηκε και εμφάνισε ορισμένες άσχετες αναφορές, αλλά καμία ένδειξη ότι ο Άλετ είχε οποιοδήποτε αντίγραφο του προσωπικού κωδικού της Σούζαν στον υπολογιστή του. Η Σούζαν αναστέναξε δυνατά. Έστω ποια προγράμματα χρησιμοποίησε σήμερα; Πήγε στο μενού «Πρόσφατες εφαρμογές», για να ανακαλύψει ποιο ήταν το τελευταίο πρόγραμμα που είχε χρησιμοποιήσει ο συνάδελφος της. Ήταν ο διακομιστής για τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Η Σούζαν έψαξε στο [172]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

σκληρό του δίσκο και τελικά εντόπισε το φάκελο με τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου κρυμμένο διακριτικά μέσα σε ορισμένους άλλους καταλόγους. Άνοιξε το φάκελο και νέοι φάκελοι εμφανίστηκαν. Απ’ ό,τι έβλεπε, ο Άλετ πρέπει να είχε αρκετά προφίλ χρήστη και λογαριασμούς ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Ένας από αυτούς, όπως διαπίστωσε χωρίς ιδιαίτερη έκπληξη η Σούζαν, ήταν ένας ανώνυμος λογαριασμός. Άνοιξε το φάκελο, έκανε κλικ σε ένα από τα παλιά, εισερχόμενα μηνύματα και το διάβασε. Την ίδια στιγμή ένιωσε να της κόβεται η ανάσα. Το μήνυμα έγραφε: ΠΡΟΣ: [email protected] ΑΠΟ: [email protected] ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΟΟΔΟΣ! ΤΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ ΕΧΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΘΑ ΡΙΞΕΙ ΤΗΝ NSA ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΠΙΣΩ! Σαν υπνωτισμένη, η Σούζαν διάβασε το μήνυμα ξανά και ξανά. Ύστερα, τρέμοντας, άνοιξε ένα ακόμη. ΠΡΟΣ: [email protected] ΑΠΟ: [email protected] ΤΟ ΚΥΛΙΟΜΕΝΟ ΚΑΘΑΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ! ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΑΛΦΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗΣ! Ήταν αδιανόητο, όμως το έβλεπε με τα ίδια της τα μάτια. Μηνύματα από τον Ενσέι Τακάντο. Αλληλογραφούσε με τον Γκρεγκ Άλετ. Συνεργάζονταν. Η Σούζαν μούδιασε τη στιγμή που η απίστευτη αλήθεια προκαλούσε τις αισθήσεις της από την οθόνη του τερματικού. Ο Γκρεγκ Άλετ είναι ο Ντακότα; Τα μάτια της καρφώθηκαν στην οθόνη. Το μυαλό της αναζητούσε απεγνωσμένα κάποια εναλλακτική εξήγηση, όμως δεν υπήρχε καμία. Μπροστά της είχε τις αποδείξεις – απρόσμενες και αδιαμφισβήτητες: ο Τακάντο είχε χρησιμοποιήσει αλφαριθμητικά [173]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μετάλλαξης προκειμένου να δημιουργήσει μια λειτουργία κυλιόμενου καθαρού κειμένου και ο Άλετ είχε συνωμοτήσει μαζί του με στόχο να γονατίσουν την NSA. «Είναι...» ψέλλισε. «Είναι... αδύνατο». Σαν να ήθελε να διαφωνήσει μαζί της, η φωνή του Άλετ αντήχησε από τα περασμένα: Αλληλογραφούσαμε για ένα διάστημα ο Τακάντο κι εγώ... Του άξιζε του Στράθμορ να τον πιάσουν στα πράσα... Κάποια μέρα θα σας κουνήσω το μαντίλι. Αλλά και πάλι η Σούζαν δεν μπορούσε να χωνέψει αυτό που έβλεπε. Σύμφωνοι, ο Γκρεγκ Άλετ ήταν αντιπαθητικός και φαντασμένος, όμως προδότης δεν ήταν. Ήξερε τι θα έκανε το Ψηφιακό Οχυρό στην NSA· δεν μπορεί να είχε σχέση με το σχέδιο κυκλοφορίας αυτού του προγράμματος! Κι όμως, συνειδητοποίησε η Σούζαν, δεν υπήρχε τίποτε να τον εμποδίσει, τίποτε πέρα από την τιμή και την αξιοπρέπεια. Θυμήθηκε την ιστορία με τον αλγόριθμο Σκίπτζακ. Ο Γκρεγκ Άλετ είχε ήδη ακυρώσει τα σχέδια της NSA μία φορά στο παρελθόν. Τι τον εμπόδιζε να δοκιμάσει ξανά; «Ο Τακάντο όμως...» απόρησε. Για ποιο λόγο κάποιος τόσο παρανοϊκός όσο ο Τακάντο να εμπιστευτεί κάποιον τόσο αναξιόπιστο όπως ο Άλετ; Ήξερε ότι όλα αυτά δε μετρούσαν τώρα πια. Το μόνο που είχε σημασία ήταν να ειδοποιήσει τον Στράθμορ. Από ένα ειρωνικό παιχνίδι της μοίρας, ο συνεργάτης του Τακάντο κυκλοφορούσε δίπλα τους, κάτω από τη μύτη τους. Αναρωτήθηκε αν ο Άλετ είχε πληροφορηθεί ήδη το θάνατο του Ενσέι Τακάντο. Άρχισε να κλείνει όσο πιο γρήγορα μπορούσε τα μηνύματα του Άλετ προκειμένου να αφήσει το τερματικό ακριβώς όπως το είχε βρει. Ο Άλετ δε θα υποψιαζόταν τίποτε, για την ώρα τουλάχιστον. Το κλειδί του Ψηφιακού Οχυρού, συνειδητοποίησε κατάπληκτη, πιθανότατα κρυβόταν κάπου μέσα σ’ εκείνο τον υπολογιστή. Την ώρα όμως που έκλεινε τον τελευταίο φάκελο, μια σκιά πέρασε έξω από το τζάμι του Κόμβου 3. Τίναξε πάνω το κεφάλι της και είδε τον Γκρεγκ Άλετ να πλησιάζει. Η αδρεναλίνη της χτύπησε κόκκινο. Είχε φτάσει σχεδόν στην πόρτα. [174]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Γαμώτο!» βλαστήμησε, ζυγίζοντας με το μάτι την απόσταση μέχρι το κάθισμά της. Ήξερε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβει να επιστρέψει εκεί. Ο Άλετ είχε σχεδόν φτάσει. Άρχισε να κοιτάζει ολόγυρα, αναζητώντας κάποια άλλη επιλογή στον Κόμβο 3. Ακούστηκε ένα κλικ από τις πόρτες πίσω της. Ύστερα άρχισαν να ανοίγουν. Η Σούζαν άφησε το ένστικτο της να την καθοδηγήσει. Βυθίζοντας τα παπούτσια της στο χαλί, επιτάχυνε και με γρήγορες, μεγάλες δρασκελιές έτρεξε προς την κουζινούλα. Τη στιγμή που οι πόρτες άνοιγαν με ένα μακρόσυρτο ήχο, η Σούζαν φρενάριζε μπροστά στο ψυγείο και άνοιγε απότομα την πόρτα. Μια γυάλινη κανάτα πάνω του ταλαντεύτηκε επικίνδυνα, αλλά τελικά ισορρόπησε. «Πείνασες;» ρώτησε ο Άλετ μπαίνοντας στον Κόμβο 3 και πλησιάζοντας προς το μέρος της. Η φωνή του ήταν ήρεμη και ερωτική. «Μήπως θα ήθελες να μοιραστούμε λίγο τυρί σόγιας;» Η Σούζαν έβγαλε τον αέρα που κρατούσε μέσα της και γύρισε να τον κοιτάξει. «Ευχαριστώ, όχι», είπε. «Νομίζω ότι θα προτιμήσω...» Η υπόλοιπη πρόταση πνίγηκε στο λαιμό της. Πάνιασε. Ο Άλετ την κοίταξε παράξενα. «Συμβαίνει κάτι;» Η Σούζαν δάγκωσε το χείλι της και τον κοίταξε κατάματα. «Τίποτε», κατάφερε να απαντήσει. Έλεγε ψέματα όμως. Στην άλλη άκρη του δωματίου το τερματικό του Άλετ φέγγιζε δυνατά. Είχε ξεχάσει να χαμηλώσει τη φωτεινότητα της οθόνης.

37

ΣΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ ΤΟΥ ΑΛΦΟΝΣΟ ΧΙΙΙ Ο Μπέκερ κατευθύνθηκε κουρασμένα προς το μπαρ. Ένας μπάρμαν που θύμιζε νάνο ακούμπησε μια πετσέτα μπροστά του. «¿Qué bebe usted? Τι θα πιείτε;» «Τίποτε, ευχαριστώ», απάντησε ο Μπέκερ. «Ήθελα να ρωτήσω, υπάρχουν καθόλου κλαμπ όπου συχνάζουν πανκ στην πόλη;» Ο μπάρμαν τον κοίταξε παραξενεμένος. «Κλαμπ; Για πανκ;» «Ναι. Έχουν κάποιο μέρος στην πόλη για στέκι τους;»

[175]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Νο Ιο sé, σενιόρ. Δεν ξέρω. Σίγουρα πάντως δεν είναι εδώ!» Χαμογέλασε. «Τι θα λέγατε για ένα ποτό;» Ο Μπέκερ ένιωσε την ανάγκη να πιάσει τον τύπο από τους ώμους και να τον ταρακουνήσει για τα καλά. Τίποτε δεν πήγαινε όπως το είχε σχεδιάσει. «¿Quiere usted algo?» ξαναρώτησε ο μπάρμαν. «¿Fino? ¿Jerez?» Πάνω από το κεφάλι του ακούγονταν απαλές νότες κλασικής μουσικής. Τα Κοντσέρτα του Βρανδεμβούργου, συμπέρανε ο Μπέκερ. Αριθμός τέσσερα. Μαζί με τη Σούζαν είχαν παρακολουθήσει πέρσι μια ορχήστρα κλασικής μουσικής να παίζει τα κοντσέρτα αυτά στο πανεπιστήμιο. Ξαφνικά ευχήθηκε να βρισκόταν η Σούζαν μαζί του εκείνη την ώρα. Μια δροσερή πνοή αέρα από κάποιο κλιματιστικό στην οροφή του θύμισε τις συνθήκες που θα επικρατούσαν έξω. Φαντάστηκε τον εαυτό του να περπατάει στους δρόμους της Τριάνα, ανάμεσα σε ιδρωμένα κορμιά και βαποράκια, αναζητώντας μια νεαρή πανκ με τη βρετανική σημαία σταμπαρισμένη στο μπλουζάκι της. Σκέφτηκε ξανά τη Σούζαν. «Zumo de arándano», άκουσε τον εαυτό του να λέει. «Χυμό βατόμουρου». Ο μπάρμαν φάνηκε να απορεί. «¿Solo?» Ο χυμός βατόμουρου ήταν δημοφιλές ποτό στην Ισπανία, όμως το να τον πίνεις σκέτο ήταν ανήκουστο. «Si, solo», είπε ο Μπέκερ. «Ναι, μόνο». «¿Echo un poco de Smirnoff?» επέμεινε ο μπάρμαν. «Με λίγη βότκα;» «No, gracias». «¿Gratis?» προσπάθησε να τον δελεάσει. «Κερασμένη;» Ανάμεσα στις σφυριές που ένιωθε στο κεφάλι του, ο Μπέκερ φαντάστηκε τους ρυπαρούς δρόμους της Τριάνα, την αποπνικτική ζέστη και τη δύσκολη νύχτα που τον περίμενε. Ας πάει και το παλιάμπελο. Έγνεψε καταφατικά. «Si, échame un poco de vodka». Ο μπάρμαν έδειξε πολύ ανακουφισμένος κι εξαφανίστηκε για να ετοιμάσει το ποτό. Ο Μπέκερ έριξε μια ματιά τριγύρω στο περιποιημένο μπαρ και αναρωτήθηκε μήπως ονειρευόταν. Οποιαδήποτε άλλη εξήγη[176]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ση θα του φαινόταν πιο λογική από την αλήθεια. Είμαι ένας καθηγητής πανεπιστημίου σε μυστική αποστολή, σκέφτηκε. Ο μπάρμαν επέστρεψε και με μια επιδέξια κίνηση παρουσίασε στον Μπέκερ το ποτό του. «Α su gusto, σενιόρ. Όπως το ζητήσατε. Βατόμουρο με λίγη βότκα». Ο Μπέκερ τον ευχαρίστησε. Ήπιε μια γουλιά και παραλίγο να πνιγεί. Λίγο το λένε αυτό;

38

Ο ΑΛΕΤ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ στα μισά της απόστασης μέχρι την κουζινούλα του Κόμβου 3 και κοίταξε απορημένος τη Σούζαν. «Τι συμβαίνει, Σου; Δε φαίνεσαι καλά». Εκείνη προσπάθησε να ελέγξει το φόβο που φούντωνε μέσα της. Τρία μέτρα πιο κάτω, η οθόνη του Άλετ ακτινοβολούσε δυνατά. «Είμαι... είμαι εντάξει», κατάφερε να πει, ενώ η καρδιά της χτυπούσε σαν ταμπούρλο. Ο Άλετ την κοίταξε με μια έκφραση απορίας στο πρόσωπο του. «Θέλεις λίγο νερό;» Η Σούζαν δεν μπορούσε να απαντήσει. Τα ’βαλε με τον εαυτό της. Πώς μπόρεσα να ξεχάσω να χαμηλώσω τη φωτεινότητα της καταραμένης οθόνης του; Ήξερε ότι, αν του ’μπαινε η υπόνοια πως η συνάδελφός του είχε βάλει χέρι στο τερματικό του, θα υποψιαζόταν ταυτόχρονα πως γνώριζε την πραγματική του ταυτότητα ή μάλλον το ψευδώνυμό του – Ντακότα. Φοβήθηκε ότι ο Άλετ θα έκανε τα πάντα για να μην αφήσει να διαρρεύσει αυτή η πληροφορία έξω από τον Κόμβο 3. Αναρωτήθηκε αν έπρεπε να δοκιμάσει να τρέξει προς την έξοδο. Δεν πρόλαβε να το επιχειρήσει. Ξαφνικά ακούστηκαν δυνατά χτυπήματα στο γυάλινο τοίχο. Τόσο ο Άλετ όσο και η Σούζαν αναπήδησαν τρομαγμένοι. Ήταν ο Σαρτρουκιάν. Χτυπούσε τις ιδρωμένες γροθιές του στο τζάμι, για δεύτερη φορά εκείνη τη μέρα. Από το ύφος του θα φανταζόταν κανείς ότι ερχόταν η συντέλεια του κόσμου.

[177]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Άλετ αγριοκοίταξε τον τρελαμένο τεχνικό ασφάλειας που στεκόταν έξω από το παράθυρο και στράφηκε ξανά προς τη Σούζαν. «Γυρίζω σε ένα λεπτό. Πιες κάτι. Είσαι χλομή». Ο Άλετ έκανε μεταβολή και βγήκε έξω. Η Σούζαν προσπάθησε να συνέλθει και κινήθηκε γρήγορα προς το τερματικό του Άλετ. Άπλωσε το χέρι της και ρύθμισε τη φωτεινότητα. Η οθόνη μαύρισε. Η καρδιά της χτυπούσε σαν τρελή. Γύρισε και παρακολούθησε τη σκηνή που εξελισσόταν στον κυρίως χώρο του τομέα. Προφανώς ο Σαρτρουκιάν δεν είχε επιστρέψει στο σπίτι του τελικά. Ο νεαρός τεχνικός βρισκόταν πλέον σε κατάσταση πανικού και έλεγε τα πάντα στον Γκρεγκ Άλετ. Η Σούζαν ήξερε ότι δεν είχε σημασία – ο Άλετ γνώριζε ήδη τα πάντα. Πρέπει να βρω τον Στράθμορ, σκέφτηκε. Και μάλιστα γρήγορα.

39

ΣΟΥΙΤΑ 301. Η Ροθίο Εύα Γρανάδα στεκόταν γυμνή μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου. Αυτή τη στιγμή την έτρεμε ολόκληρη τη μέρα. Ο Γερμανός είχε ξαπλώσει ήδη και την περίμενε. Ήταν ο πιο μεγαλόσωμος άντρας που είχε γνωρίσει στην επαγγελματική της ζωή. Διστακτικά, πήρε ένα παγάκι από την παγοθήκη και το έτριψε πάνω στις θηλές της. Δεν άργησαν να σκληρύνουν. Αυτό ήταν το χάρισμά της, να κάνει τους άντρες να αισθάνονται ποθητοί. Αυτό ήταν που τους έκανε να ξαναγυρνάνε. Πέρασε τα χέρια της πάνω από το χυμώδες, μαυρισμένο κορμί της και ευχήθηκε να αντέξει ακόμη τέσσερα με πέντε χρόνια, μέχρις ότου μαζέψει αρκετά χρήματα ώστε να αποσυρθεί. Ο σενιόρ Ρολντάν έπαιρνε το μεγαλύτερο μέρος της αμοιβής, όμως χωρίς αυτόν ήξερε ότι θα βρισκόταν μαζί με τις άλλες πουτάνες να ψωνίζει μεθυσμένους στην Τριάνα. Αυτοί οι άντρες τουλάχιστον είχαν χρήματα. Ποτέ δεν την έδερναν και ικανοποιούνταν εύκολα. Φόρεσε τα εσώρουχά της, πήρε μια βαθιά ανάσα και άνοιξε την πόρτα του μπάνιου. [178]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Όταν η Ροθίο μπήκε στο δωμάτιο, τα μάτια του Γερμανού γούρλωσαν. Φορούσε μια μαύρη αέρινη κομπινεζόν. Η σκουρόχρωμη επιδερμίδα της ακτινοβολούσε κάτω από το απαλό φως και οι θηλές της στέκονταν σε στάση προσοχής κάτω από το δαντελωτό ύφασμα. «Komm doch hierher», της είπε με λαχτάρα, βγάζοντας το μπουρνούζι του και ξαπλώνοντας ανάσκελα. «Για έλα εδώ». Η Ροθίο χαμογέλασε βεβιασμένα και πλησίασε στο κρεβάτι. Κοίταξε τον πελώριο Γερμανό. Γέλασε ανακουφισμένη. Το όργανο ανάμεσα στα πόδια του ήταν μικροσκοπικό. Την άρπαξε στα χέρια του και έσκισε ανυπόμονα την κομπινεζόν της. Τα χοντρά του δάχτυλα χούφτωναν κάθε εκατοστό του σώματός της. Έπεσε πάνω του κι άρχισε να βογκάει και να τρέμει με προσποιητή ηδονή. Έτσι όπως τη γύρισε για να τη φέρει από κάτω του και σκαρφάλωσε πάνω της, η Ροθίο φοβήθηκε ότι θα την έλιωνε. Άρχισε να παίρνει κοφτές, πνιχτές ανάσες δίπλα στον παχύ λαιμό του. Προσευχήθηκε να ήταν από εκείνους που τελείωναν γρήγορα. «Sí, sí», έλεγε ξέπνοα, ενώ εκείνος χτυπιόταν πάνω της. Βύθισε τα δάχτυλά της στα οπίσθιά του για να τον ενθαρρύνει. Το μυαλό της βομβάρδιζαν διάφορες σκέψεις: τα πρόσωπα των αμέτρητων αντρών που είχε ικανοποιήσει, ταβάνια που χάζευε με τις ώρες μέσα στο σκοτάδι, όνειρα να αποκτήσει παιδιά... Ξαφνικά, εντελώς απρόσμενα, το σώμα του Γερμανού τεντώθηκε προς τα πίσω, πάγωσε και σχεδόν αμέσως σωριάστηκε πάνω της. Κιόλας; σκέφτηκε, ξαφνιασμένη αλλά και ανακουφισμένη. Προσπάθησε να γλιστρήσει στο πλάι. «Γλυκέ μου», του ψιθύρισε με λάγνα φωνή. «Άσε με να ανέβω από πάνω». Ο άντρας όμως δεν κινήθηκε. Άπλωσε τα χέρια της και έσπρωξε τους πελώριους ώμους του. «Γλυκέ μου, δεν... δεν μπορώ να αναπνεύσω!» Αισθανόταν ότι θα έσκαγε. Ένιωθε τα πλευρά της να τσακίζουν από το βάρος. «¡Despiértate!» Τα δάχτυλά της άρχισαν ενστικτωδώς να τραβάνε τα μπερδεμένα μαλλιά του. Ξύπνα! Τότε ήταν που ένιωσε το ζεστό, κολλώδες υγρό. Είχε απλωθεί στα μαλλιά του και σιγά σιγά κυλούσε πάνω στα μάγουλά της, [179]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μέσα στο στόμα της. Ήταν αλμυρό. Άρχισε να χτυπιέται κάτω από το σώμα του τεράστιου άντρα. Από πάνω της μια περίεργη δέσμη φωτός έπεφτε πάνω στο συσπασμένο πρόσωπο του Γερμανού. Από την τρύπα που είχε ανοίξει η σφαίρα στον κρόταφό του ανάβλυζε ασταμάτητα αίμα που κατέληγε πάνω της. Προσπάθησε να ουρλιάξει, όμως δεν είχε ίχνος αέρα στους πνεύμονές της. Ο άντρας τη σύνθλιβε. Πανικόβλητη, τέντωσε τα χέρια της προς τη φωτεινή δέσμη που ερχόταν από την πόρτα. Είδε ένα χέρι. Ένα πιστόλι με σιγαστήρα. Μια λάμψη. Μετά τίποτε.

40

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΜΒΟ 3 ο Σαρτρουκιάν έδειχνε να βρίσκεται σε απόγνωση. Προσπαθούσε να πείσει τον Άλετ ότι το TRANSLTR είχε πρόβλημα. Η Σούζαν πέρασε γρήγορα, από δίπλα τους με μία και μόνη σκέψη στο μυαλό της: να βρει τον Στράθμορ. Ο πανικόβλητος τεχνικός άρπαξε τη Σούζαν από το μπράτσο όπως περνούσε. «Κυρία Φλέτσερ! Κολλήσαμε ιό! Είμαι σίγουρος! Πρέπει να...» Η Σούζαν τίναξε το χέρι της για να την αφήσει και τον κοίταξε αγριεμένη. «Είχα την εντύπωση ότι ο πλωτάρχης σού είπε να γυρίσεις στο σπίτι σου». «Μα ο χρόνος επεξεργασίας του αρχείου έχει ξεπεράσει τις δεκαοχτώ...» «Ο πλωτάρχης Στράθμορ σού είπε να γυρίσεις στο σπίτι σου!» «ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΓΑΜΗΘΕΙ Ο ΣΤΡΑΘΜΟΡ!» ούρλιαξε ο Σαρτρουκιάν, και τα λόγια του αντήχησαν στο θόλο του κτιρίου. Μια βαθιά φωνή ακούστηκε επιβλητική από ψηλά. «Κύριε Σαρτρουκιάν;» Οι τρεις εργαζόμενοι στον Τομέα Κρυπτογραφίας πάγωσαν. Ψηλά πάνω από το σημείο όπου βρίσκονταν οι τρεις τους, ο Στράθμορ στεκόταν πιασμένος από τα κάγκελα έξω από το γραφείο του. Προς στιγμήν, ο μοναδικός ήχος που ακουγόταν μέσα στο θόλο ήταν το άρρυθμο βουητό από τις υπόγειες γεννήτριες. Η Σού[180]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ζαν προσπάθησε απεγνωσμένα να τραβήξει την προσοχή του Στράθμορ. Πλωτάρχα! Ο Άλετ είναι ο Ντακότα! Ο Στράθμορ όμως είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω στον νεαρό τεχνικό. Κατέβηκε τις σκάλες χωρίς να ανοιγοκλείσει ούτε μία φορά τα μάτια του, κρατώντας το βλέμμα του πάνω στον Σαρτρουκιάν όπως περπατούσε. Διέσχισε το ισόγειο του τομέα και σταμάτησε σε απόσταση αναπνοής από τον τεχνικό, που έτρεμε σύγκορμος. «Πλωτάρχα», κατάφερε να ψελλίσει ο Σαρτρουκιάν, «το ΤRΑΝSLTR έχει σοβαρό πρόβλημα». «Πλωτάρχα;» παρενέβη η Σούζαν. «Θα μπορούσα να σας...» Ο Στράθμορ τής έκανε νόημα να σωπάσει. Τα μάτια του δεν άφησαν ούτε στιγμή τον τεχνικό. Ο Σαρτρουκιάν επέμεινε. «Έχουμε προσβληθεί από μολυσμένο αρχείο, πλωτάρχα. Είμαι βέβαιος γι’ αυτό». Το πρόσωπο του Στράθμορ έγινε κατακόκκινο. «Κύριε Σαρτρουκιάν, τα έχουμε πει ήδη αυτά. Λεν υπάρχει κανένα μολυσμένο αρχείο στο «TRANSLTR!» «Κι όμως, υπάρχει!» αναφώνησε ο νεαρός. «Και αν καταφέρει να φτάσει στην κεντρική βάση δεδομένων...» «Πού στο διάβολο είναι αυτό το μολυσμένο αρχείο;» βρυχήθηκε ο Στράθμορ. «Δείξ’ το μου!» Ο Σαρτρουκιάν δίστασε. «Δεν μπορώ». «Σαφώς δεν μπορείς! Δεν υπάρχει!» «Πλωτάρχα», είπε η Σούζαν, «πρέπει να...» Και πάλι ο Στράθμορ τής ζήτησε να μη μιλήσει με ένα αγριεμένο νεύμα. Η Σούζαν κοίταζε νευρική τον Άλετ. Έμοιαζε να παρακολουθεί τα όσα συνέβαιναν με αυτάρεσκο, αποστασιοποιημένο ύφος. Απόλυτα λογικό, σκέφτηκε. Ο Άλετ δεν έχει λόγο να ανησυχεί για κανένα ιό. Ξέρει τι συμβαίνει πραγματικά μέσα στο TRANSLTR. Ο Σαρτρουκιάν επέμενε. «Το μολυσμένο αρχείο υπάρχει, πλωτάρχα. Όμως το πλέγμα προστασίας δεν κατάφερε να το εντοπίσει».

[181]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Εφόσον τα ειδικά προγράμματα που έχουμε γι αυτό το σκοπό δεν κατάφεραν να το εντοπίσουν», είπε βράζοντας ο Στράθμορ, «τότε πώς στο διάβολο ξέρεις ότι υπάρχει;» Ο Σαρτρουκιάν ξαφνικά ακούστηκε πιο σίγουρος για τον εαυτό του. «Αλφαριθμητικά μετάλλαξης, πλωτάρχα. Έκανα μια πλήρη ανάλυση και το διερευνητικό πρόγραμμα εντόπισε αλφαριθμητικά μετάλλαξης!» Η Σούζαν καταλάβαινε τώρα γιατί ανησυχούσε τόσο πολύ ο τεχνικός. Αλφαριθμητικά μετάλλαξης, σκέφτηκε. Ήξερε ότι τα αλφαριθμητικά μετάλλαξης ήταν προγραμματιστικές ακολουθίες οι οποίες αλλοίωναν τα δεδομένα με εξαιρετικά πολύπλοκο τρόπο. Εμφανίζονταν πολύ συχνά σε ιούς υπολογιστών, ειδικά σε ιούς οι οποίοι μετέβαλλαν μεγάλα κομμάτια δεδομένων. Φυσικά, η Σούζαν ήξερε επίσης από τα μηνύματα του Τακάντο ότι τα αλφαριθμητικά μετάλλαξης που είχε δει ο Σαρτρουκιάν ήταν αβλαβή, αποτελούσαν απλώς ένα τμήμα του Ψηφιακού Οχυρού. Ο τεχνικός συνέχισε. «Όταν είδα για πρώτη φορά τα αλφαριθμητικά, πλωτάρχα, σκέφτηκα ότι τα φίλτρα ασφαλείας είχαν αποτύχει να τα εντοπίσουν. Ύστερα όμως έκανα ορισμένους ελέγχους και ανακάλυψα...» Σταμάτησε, δείχνοντας ξαφνικά πολύ ανήσυχος. «Ανακάλυψα ότι κάποιος είχε παρακάμψει χειροκίνητα τα φίλτρα». Αυτή η τελευταία φράση συνοδεύτηκε από απόλυτη σιωπή. Το πρόσωπο του Στράθμορ πήρε ένα ακόμη πιο βαθύ κόκκινο χρώμα. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για το ποιον κατηγορούσε ο Σαρτρουκιάν. Το τερματικό του Στράθμορ ήταν το μοναδικό στον Τομέα Κρυπτογραφίας που διέθετε έγκριση να παρακάμπτει τα φίλτρα ασφαλείας. Όταν μίλησε ο Στράθμορ, η φωνή του ήταν σαν πάγος. «Κύριε Σαρτρουκιάν, όχι ότι σας αφορά, όμως εγώ παρέκαμψα τα φίλτρα». Συνέχισε, με το θυμό του ν’ αγγίζει οριακά επίπεδα. «Όπως σας είπα και νωρίτερα, τρέχω ένα άκρως προηγμένο διαγνωστικό πρόγραμμα. Τα αλφαριθμητικά μετάλλαξης που βλέπετε στο TRANSLTR είναι μέρος αυτού του προγράμματος. Βρίσκονται εκεί επειδή εγώ τα τοποθέτησα εκεί. Το πρόγραμμα ασφαλείας δε μου επέτρεψε να φορτώσω το αρχείο, επομένως παρέκαμψα τα φίλ[182]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

τρα του». Τα μάτια του Στράθμορ στένεψαν όπως καρφώνονταν πάνω στον Σαρτρουκιάν. «Τώρα θέλετε να σας λύσω κάποια άλλη απορία πριν φύγετε;» Μέσα σε μια στιγμή, όλες οι πληροφορίες μπήκαν σε μια σειρά στο μυαλό της Σούζαν. Όταν ο Στράθμορ κατέβασε τον κωδικοποιημένο αλγόριθμο του Ψηφιακού Οχυρού από το Διαδίκτυο και προσπάθησε να τον τρέξει στο TRANSLTR, τα αλφαριθμητικά μετάλλαξης έθεσαν σε συναγερμό τα φίλτρα του προγράμματος ασφαλείας. Θέλοντας απεγνωσμένα να μάθει αν το Ψηφιακό Οχυρό ήταν απροσπέλαστο, ο Στράθμορ αποφάσισε να παρακάμψει τα φίλτρα. Κανονικά, το να παρακάμψει κανείς τα φίλτρα ήταν αδιανόητο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος με την αποστολή του Ψηφιακού Οχυρού στο TRANSLTR. Ο πλωτάρχης ήξερε τι ακριβώς ήταν το αρχείο και από πού είχε προέλθει. «Με όλο το σεβασμό, πλωτάρχα», επέμεινε ο Σαρτρουκιάν, «πρώτη φορά ακούω για διαγνωστικό πρόγραμμα που χρησιμοποιεί αλφαριθμητικά...» «Πλωτάρχα», τον διέκοψε η Σούζαν, μην μπορώντας να περιμένει άλλο. «Είναι ανάγκη να...» Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση της, αυτή τη φορά επειδή το κινητό του Στράθμορ άρχισε να χτυπά δυνατά. Ο πλωτάρχης το άνοιξε απότομα. «Τι τρέχει;» γρύλισε. Αμέσως μετά σώπασε, ακούγοντας με προσοχή το άτομο που του είχε τηλεφωνήσει. Η Σούζαν ξέχασε τον Άλετ για μια στιγμή. Προσευχήθηκε να ήταν ο Ντέιβιντ αυτός που τηλεφωνούσε. Πες μου ότι είναι καλά, ευχήθηκε μέσα της. Πες μου ότι βρήκε το δαχτυλίδι! Ο Στράθμορ όμως την είδε που τον κοιτούσε και της έγνεψε αρνητικά. Δεν ήταν ο Ντέιβιντ. Η Σούζαν ένιωσε να πνίγεται. Το μόνο που ήθελε να ξέρει ήταν ότι ο άντρας που αγαπούσε ήταν ασφαλής. Ο Στράθμορ, όπως αντιλαμβανόταν η Σούζαν, ανυπομονούσε για άλλους λόγους. Αν ο Ντέιβιντ καθυστερούσε πολύ ακόμη, ο πλωτάρχης θα ήταν ανα-

[183]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

γκασμένος να στείλει ομάδα υποστήριξης, έμπειρους πράκτορες της NSA. Ήταν ένα ρίσκο που ήλπιζε να το αποφύγει. «Πλωτάρχα!» επανήλθε ο Σαρτρουκιάν. «Ειλικρινά πιστεύω ότι πρέπει να ελέγξουμε...» «Μισό λεπτό», είπε ο Στράθμορ στο τηλέφωνο, ζητώντας συγνώμη από το συνομιλητή του. Κάλυψε το μικρόφωνο με το χέρι του και έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα στον νεαρό τεχνικό. «Κύριε Σαρτρουκιάν», είπε απειλητικά, «αυτή η συζήτηση τελείωσε. Θα αποχωρήσετε από τον τομέα! Αμέσως! Αυτό είναι διαταγή!» Ο Σαρτρουκιάν έμεινε αποσβολωμένος στη θέση του. «Μα, πλωτάρχα, υπάρχουν αλφαριθμητικά μετάλ...» «ΤΩΡΑ!» ούρλιαξε ο Στράθμορ. Ο Σαρτρουκιάν έμεινε να τον κοιτάζει για λίγο άφωνος. Ύστερα έκανε μεταβολή και απομακρύνθηκε έξαλλος προς το εργαστήριο ασφάλειας συστημάτων. Ο Στράθμορ γύρισε και κοίταξε τον Άλετ με βλέμμα απορίας. Η Σούζαν καταλάβαινε το ύφος του πλωτάρχη. Ο Άλετ παρέμενε σιωπηλός – υπερβολικά σιωπηλός. Ο Άλετ γνώριζε πολύ καλά ότι δεν υπήρχε κανένα διαγνωστικό πρόγραμμα που να χρησιμοποιούσε αλφαριθμητικά μετάλλαξης, πόσω μάλλον ένα διαγνωστικό ικανό να κρατήσει απασχολημένο το TRANSLTR για δεκαοχτώ ώρες. Κι όμως, ο Άλετ δεν είχε πει λέξη. Έδειχνε αδιάφορος μπροστά σε όλο αυτό τον πανικό. Ο Στράθμορ προφανώς αναρωτιόταν γιατί. Η Σούζαν είχε την απάντηση. «Πλωτάρχα», είπε με νόημα η Σούζαν, «θα μπορούσα να σας απασχολήσω...» «Σε ένα λεπτό», τη διέκοψε, συνεχίζοντας να κοιτάζει περίεργα τον Άλετ. «Αυτό το τηλεφώνημα δεν μπορεί να περιμένει». Χωρίς να πει άλλη λέξη, ο Στράθμορ έκανε μεταβολή και κατευθύνθηκε προς το γραφείο του. Η Σούζαν άνοιξε το στόμα της, όμως οι λέξεις σκάλωσαν στην άκρη της γλώσσας της. Ο Άλετ είναι ο Ντακότα! Έμεινε να στέκεται εκεί, ανίκανη να αναπνεύσει. Ένιωσε τον Άλετ να την κοιτάζει επίμονα. Γύρισε προς το μέρος του. Ο Άλετ παραμέρισε και ά-

[184]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πλωσε ευγενικά το χέρι του προς τις πόρτες του Κόμβου 3. «Μετά από σένα, Σου».

41

ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΤΟΥΛΑΠΑ όπου φυλούσαν σεντόνια στον τρίτο όροφο του ξενοδοχείου Αλφόνσο XIII, μια καμαριέρα κειτόταν αναίσθητη στο δάπεδο. Ο άντρας που φορούσε γυαλιά με μεταλλικό σκελετό έβαζε πίσω στην τσέπη της ένα πασπαρτού του ξενοδοχείου. Δεν είχε καταλάβει αν η γυναίκα ούρλιαξε όταν τη χτύπησε, αλλά δεν μπορούσε να είναι απόλυτα σίγουρος – ήταν κουφός από την ηλικία των δώδεκα ετών. Άπλωσε το χέρι του στο μικρό πακέτο που είχε περασμένο στη ζώνη του με ένα αίσθημα σχεδόν λατρείας: η συσκευή, δώρο ενός πελάτη, του είχε προσφέρει μια καινούρια ζωή. Τώρα μπορούσε να βρίσκεται σε επαφή με τους πελάτες του σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη κι αν κινούνταν. Όλα τα μηνύματα έφταναν αμέσως και με τρόπο που δεν άφηνε περιθώρια εντοπισμού του αποστολέα ή του παραλήπτη. Ένιωθε προσμονή καθώς άγγιζε το διακόπτη. Τα γυαλιά του τέθηκαν σε λειτουργία. Για μία ακόμη φορά τα δάχτυλά του άρχισαν να χορεύουν στον αέρα και να αγγίζουν το ένα το άλλο. Όπως πάντα, είχε καταγράψει τα ονόματα των θυμάτων του – αρκούσε μια απλή έρευνα σε ένα πορτοφόλι και μια τσάντα. Οι αισθητήρες στις άκρες των δαχτύλων του ήρθαν σε επαφή και τα γράμματα εμφανίστηκαν στο φακό των γυαλιών του σαν φαντάσματα από το υπερπέραν. ΣΤΟΧΟΣ: ΡΟΘΙΟ ΕΥΑ ΓΡΑΝΑΔΑ – ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟΧΟΣ: ΧΑΝΣ ΧΟΥΜΠΕΡ – ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΚΕ Τρεις ορόφους πιο κάτω, ο Ντέιβιντ Μπέκερ πλήρωσε το λογαριασμό και άρχισε να περιφέρεται στο χώρο υποδοχής με το μισοτελειωμένο ποτό του στο χέρι. Κατευθύνθηκε προς τη βεράντα του ξενοδοχείου για να πάρει λίγο καθαρό αέρα. Δέκα λεπτά [185]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

υπόθεση, θυμήθηκε. Τα πράγματα δεν είχαν εξελιχθεί όπως ακριβώς τα περίμενε. Έπρεπε να πάρει μια απόφαση. Μήπως να τα παρατούσε και να γυρνούσε στο αεροδρόμιο; Ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Βλαστήμησε χαμηλόφωνα. Και τότε τι στο διάβολο είχαν στο μυαλό τους όταν διάλεξαν έναν απλό καθηγητή πανεπιστημίου γι’ αυτή τη δουλειά; Βγήκε από το οπτικό πεδίο του μπάρμαν και έχυσε το υπόλοιπο ποτό οε μια γλάστρα με γιασεμί. Η βότκα τον είχε ζαλίσει λιγάκι. Ο οικονομικότερος μπεκρής στην Ιστορία, έτσι τον είχε χαρακτηρίσει κάποτε η Σούζαν. Γέμισε το βαρύ κρυστάλλινο ποτήρι από ένα σιντριβάνι και ήπιε μια γερή γουλιά. Τεντώθηκε μερικές φορές προσπαθώντας να διώξει την ελαφριά ζάλη που τον είχε πιάσει. Ύστερα ακούμπησε κάτω το ποτήρι του και κατευθύνθηκε προς το χώρο υποδοχής. Όπως περνούσε από το ασανσέρ, οι πόρτες άνοιξαν. Μέσα στο θάλαμο στεκόταν ένας άντρας. Το μόνο που είδε ο Μπέκερ ήταν ένα ζευγάρι γυαλιά με χοντρούς φακούς και μεταλλικό σκελετό. Ο άντρας είχε σηκώσει ένα μαντίλι για να φυσήξει τη μύτη του. Ο Μπέκερ χαμογέλασε ευγενικά και απομακρύνθηκε... προχωρώντας έξω, στην αποπνικτικά ζεστή νύχτα της Σεβίλης.

42

ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΜΒΟΥ 3 η Σούζαν έπιασε τον εαυτό της να βηματίζει μανιωδώς. Ευχόταν να είχε ξεσκεπάσει τον Άλετ όταν της είχε δοθεί η ευκαιρία. Ο Άλετ καθόταν μπροστά στο τερματικό του. «Το στρες σκοτώνει, Σου. Μήπως θέλεις να βγάλεις κάτι από μέσα σου;» Η Σούζαν πίεσε τον εαυτό της να καθίσει. Νόμιζε ότι ο Στράθμορ θα είχε κλείσει το τηλέφωνο μετά από τόση ώρα και θα επέστρεφε για να της μιλήσει, όμως ο προϊστάμενός της είχε γίνει άφαντος. Προσπάθησε να παραμείνει ψύχραιμη. Κοίταξε αφηρημένα την οθόνη του υπολογιστή. Ο ιχνηλάτης συνέχιζε να τρέχει, για δεύτερη φορά. Αυτό δεν είχε καμία σημασία τώρα πια. Η Σού-

[186]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ζαν ήξερε τίνος διεύθυνση θα εντόπιζε: [email protected]. Έστρεψε το βλέμμα της προς το γραφείο του Στράθμορ και συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Ήταν ώρα να διακόψει την τηλεφωνική συνομιλία του πλωτάρχη. Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Ο Άλετ έδειχνε ξαφνικά ανήσυχος, έχοντας προσέξει προφανώς την περίεργη συμπεριφορά της Σούζαν. Διέσχισε γρήγορα το δωμάτιο και πρόλαβε να φτάσει πρώτος στην πόρτα. Σταύρωσε τα χέρια του και έφραξε την έξοδο. «Πες μου τι συμβαίνει», είπε επιτακτικά. «Κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ σήμερα. Τι είναι;» «Άφησε με να βγω», είπε η Σούζαν όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε, ακούγοντας μέσα της να χτυπά το καμπανάκι του κινδύνου. «Έλα τώρα», επέμεινε ο Άλετ. «Ο Στράθμορ ουσιαστικά απέλυσε τον Σαρτρουκιάν επειδή έκανε τη δουλειά του. Τι συμβαίνει με το TRANSLTR; Δεν έχουμε κανένα διαγνωστικό πρόγραμμα που να διαρκεί δεκαοχτώ ώρες. Αυτά είναι μαλακίες, και το ξέρεις. Πες μου τι συμβαίνει εδώ». Τα μάτια της Σούζαν στένεψαν. Ξέρεις πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει εδώ! «Κάνε στην άκρη, Γκρεγκ», του ζήτησε επιτακτικά. «Πρέπει να πάω στην τουαλέτα». Ο Άλετ χαμογέλασε πονηρά. Έμεινε ακίνητος για λίγο κι ύστερα παραμέρισε. «Συγνώμη, Σου. Απλώς φλερτάριζα». Εκείνη τον έσπρωξε περνώντας από μπροστά του και βγήκε από τον Κόμβο 3. Όπως περπατούσε έξω από το γυάλινο τοίχο, ένιωσε τα μάτια του Άλετ να την ακολουθούν επίμονα από την άλλη πλευρά. Διστακτικά, πήγε προς τις τουαλέτες. Ήταν υποχρεωμένη να κάνει μια παράκαμψη πριν επισκεφτεί τον πλωτάρχη. Διαφορετικά, ο Γκρεγκ Άλετ ίσως υποψιαζόταν κάτι.

[187]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

43

ΟΠΩΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕ ΣΕ ΕΝΑ ΖΩΗΡΟ ΣΑΡΑΝΤΑΠΕΝΤΑΡΗ, ο Τσαντ Μπρίνκερχοφ ήταν καλοσιδερωμένος, περιποιημένος και καλά ενημερωμένος. Το καλοκαιρινό του κοστούμι, όπως και η ηλιοκαμένη επιδερμίδα του, δεν είχε ούτε μία ζάρα ή ίχνος φθοράς. Τα μαλλιά του ήταν πυκνά, ξανθά στο χρώμα της άμμου και –το σημαντικότερο– ήταν δικά του μέχρι την τελευταία τρίχα. Τα μάτια του είχαν ένα φωτεινό μπλε χρώμα – διακριτικά ενισχυμένο από το θαύμα που λέγεται χρωματιστοί φακοί επαφής. Κοίταξε τριγύρω του στο γραφείο με την ξύλινη επένδυση και συνειδητοποίησε ότι είχε αγγίξει τα όρια της επαγγελματικής του εξέλιξης στην NSA. Βρισκόταν στον ένατο όροφο, στη Γειτονιά του Μαονιού. Γραφείο 9Α197. Η διευθυντική σουίτα. Ήταν σαββατόβραδο και η Γειτονιά του Μαονιού ήταν σχεδόν έρημη, καθώς τα διευθυντικά στελέχη που κατοικοέδρευαν εκεί είχαν φύγει για να απολαύσουν ό,τι έκαναν οι άντρες του δικού τους χώρου στον ελεύθερο χρόνο τους. Παρότι ο Μπρίνκερχοφ ανέκαθεν ονειρευόταν μια «αληθινή» θέση στην υπηρεσία, με κάποιο τρόπο είχε καταλήξει «προσωπικός βοηθός» – έτσι λέγονταν επισήμως όσοι η καριέρα τους έπεφτε σε αδιέξοδο στον πολιτικό στίβο. Το γεγονός ότι εργαζόταν στο πλευρό του ισχυρότερου άντρα στον κόσμο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών ήταν μάλλον παρηγοριά στον άρρωστο. Ο Μπρίνκερχοφ είχε αποφοιτήσει με επαίνους από το Άντοβερ και το Γουίλιαμς, κι όμως είχε καταλήξει έτσι, μεσήλικος, χωρίς πραγματική δύναμη, χωρίς πραγματικό ρόλο. Περνούσε τις μέρες του κανονίζοντας τα ραντεβού κάποιου άλλου. Υπήρχαν σαφή πλεονεκτήματα στο να είναι κανείς προσωπικός βοηθός του διευθυντή: ο Μπρίνκερχοφ διέθετε ένα πολυτελές γραφείο στη διευθυντική σουίτα, πλήρη πρόσβαση σε όλα τα τμήματα της υπηρεσίας και έστω κάποιο κύρος, δεδομένου του ποιους συναναστρεφόταν σε καθημερινή βάση. Έκανε θελήματα [188]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

για ανθρώπους στα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας. Βαθιά μέσα του ο Μπρίνκερχοφ ήξερε ότι ήταν γεννημένος γι’ αυτή τη θέση – αρκετά έξυπνος ώστε να κρατά σημειώσεις, αρκετά εμφανίσιμος ώστε να δίνει συνεντεύξεις Τύπου και αρκετά τεμπέλης ώστε να αρκείται σ’ αυτό. Ο γλυκόπικρος ήχος του ρολογιού πάνω στο τζάκι έκανε ακόμη πιο συμβολικό το τέλος άλλης μιας μέρας της αξιοθρήνητης ύπαρξής του. Σκατά, σκέφτηκε. Πέντε η ώρα κι είναι Σάββατο. Τι στο διάβολο κάνω εδώ πέρα; «Τσαντ;» Μια γυναίκα εμφανίστηκε στο κατώφλι του γραφείου. Ο Μπρίνκερχοφ γύρισε προς το μέρος της. Ήταν η Μιτζ Μίλκεν, η αναλύτρια εσωτερικής ασφάλειας του Φοντέιν. Ήταν εξηντάρα, κάπως γεμάτη και, προς διαρκή κατάπληξη του Μπρίνκερχοφ, μάλλον γοητευτική. Προφέσορας στο φλερτ και τρεις φορές ζωντοχήρα, η Μιτζ περιφερόταν στα έξι δωμάτια της διευθυντικής σουίτας με έναν αέρα που απέπνεε κύρος και ερωτισμό. Ήταν έξυπνη, είχε διαίσθηση, εργαζόταν ατέλειωτες ώρες, ενώ παράλληλα κυκλοφορούσε η φήμη ότι γνώριζε περισσότερα για τους εσωτερικούς μηχανισμούς της υπηρεσίας κι απ’ τον ίδιο το Θεό. Εδώ δες κομμάτι, σκέφτηκε ο Μπρίνκερχοφ, κόβοντάς την έτσι όπως φορούσε το γκρίζο κασμιρένιο φόρεμά της. Ή εγώ έχω αρχίσει να γερνάω ή αυτή ξανάνιωσε. «Οι εβδομαδιαίες εκθέσεις». Του χαμογέλασε κουνώντας ένα πάκο εκτυπώσεις. «Πρέπει να τσεκάρεις τα νούμερα». Ο Μπρίνκερχοφ κοίταξε με νόημα το σώμα της. «Από εδώ που κάθομαι, μια χαρά τα βλέπω τα πράγματα». «Σοβαρέψου, Τσαντ», είπε εκείνη γελώντας. «Θα μπορούσα να είμαι η μητέρα σου». Μη μου το θυμίζεις, μαγκώθηκε εκείνος. Η Μιτζ πλησίασε αποφασιστικά και σταμάτησε αεράτη μπροστά στο γραφείο του. «Ετοιμάζομαι να φύγω, όμως ο διευθυντής θέλει να τα έχει έτοιμα όταν επιστρέψει από τη Νότια Αμερική. Αυτό σημαίνει ότι μιλάμε για τη Δευτέρα, πρωί πρωί». Έριξε τις εκτυπώσεις μπροστά του. «Κι εγώ τι είμαι, λογιστής;» [189]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Όχι, γλυκέ μου, απλώς ο προσωπικός βοηθός του διευθυντή. Νόμιζα ότι το ήξερες αυτό». «Και τότε τι δουλειά έχω να παιδεύομαι με αριθμούς;» Ανακάτεψε παιχνιδιάρικα τα μαλλιά του. «Εσύ ζήτησες περισσότερες αρμοδιότητες. Ορίστε λοιπόν». Σήκωσε το κεφάλι του και την κοίταξε θλιμμένα. «Μιτζ... δεν έχω ζωή». Εκείνη χτύπησε με το δείκτη της τα χαρτιά. «Αυτή είναι η ζωή σου, Τσαντ Μπρίνκερχοφ». Τον κοίταξε και μαλάκωσε. «Θα μπορούσα να βοηθήσω σε κάτι πριν φύγω;» Την κοίταξε παρακλητικά και τέντωσε τον πονεμένο λαιμό του. «Οι ώμοι μου είναι σφιγμένοι». Η Μιτζ δεν τσίμπησε. «Πάρε μια ασπιρίνη». Εκείνος μούτρωσε σαν μικρό παιδί. «Τι, δεν έχει μασάζ στην πλάτη;» Του έγνεψε αρνητικά. «Το Cosmopolitan λέει ότι δύο στις τρεις φορές που κάποιος τρίβει την πλάτη ενός άλλου η κατάληξη είναι το σεξ». Ο Μπρίνκερχοφ φάνηκε να θίγεται. «Εμείς όμως εμπίπτουμε στη μία φορά!» «Ακριβώς». Του έκλεισε το μάτι. «Αυτό είναι το πρόβλημα». «Μιτζ...» «Καληνύχτα, Τσαντ». Κατευθύνθηκε προς την πόρτα. «Φεύγεις;» «Το ξέρεις ότι θα έμενα», είπε η Μιτζ σταματώντας στο κατώφλι, «όμως έχω και κάποια αξιοπρέπεια, έστω και λίγη. Δεν μπορώ να με φανταστώ να παίζω τη ρεζέρβα... ειδικά μιας έφηβης». «Η γυναίκα μου δεν είναι έφηβη», διαμαρτυρήθηκε ο Μπρίνκερχοφ. «Απλώς συμπεριφέρεται σαν έφηβη». Η Μιτζ τον κοίταξε σαν να μην περίμενε αυτή την απάντηση. «Δεν εννοούσα τη σύζυγό σου». Πετάρισε τα μάτια της αθώα. «Εννοούσα την Κάρμεν». Πρόφερε επίτηδες το όνομα με βαριά πορτορικάνικη προφορά. Η φωνή του Μπρίνκερχοφ έσπασε ελαφρά. «Την ποια;» «Την Κάρμεν; Από την τροφοδοσία;» [190]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπρίνκερχοφ ένιωσε να κοκκινίζει. Η Κάρμεν Χουέρτα ήταν μια εικοσιεφτάχρονη ζαχαροπλάστρια που εργαζόταν στο εστιατόριο της NSA. Ο Μπρίνκερχοφ είχε απολαύσει μερικά μυστικά – όπως πίστευε– «τετ α τετ» μετά τη δουλειά στην αποθήκη τροφίμων. Η Μιτζ του έκλεισε πονηρά το μάτι. «Μην ξεχνάς, Τζαντ... Ο Μεγάλος Αδερφός ξέρει τα πάντα». Ο Μεγάλος Αδερφός; Ο Μπρίνκερχοφ ξεροκατάπιε, δεν πίστευε στ’ αφτιά του. Ο Μεγάλος Αδερφός παρακολουθεί ακόμη και τις ΑΠΟΘΗΚΕΣ; Ο Μεγάλος Αδερφός –ή Αδερφός, όπως τον αποκαλούσε συχνά η Μιτζ– ήταν ένα Centrex 333 που βρισκόταν μέσα σε μια μικρή εσοχή που θύμιζε ντουλάπα, λίγο έξω από το κεντρικό δωμάτιο της σουίτας. Ο Αδερφός ήταν ολόκληρος ο κόσμος της Μιτζ. Λάμβανε δεδομένα από 148 κάμερες κλειστού κυκλώματος, 399 ηλεκτρονικές πόρτες, 377 τηλεφωνικούς κοριούς και 212 αυτόνομους κοριούς μέσα στο συγκρότημα της NSA. Οι διευθυντές της υπηρεσίας είχαν μάθει με επώδυνο τρόπο ότι είκοσι έξι χιλιάδες εργαζόμενοι δεν ήταν μόνο ένα σπουδαίο εφόδιο, αλλά και ένα εξίσου σοβαρό πρόβλημα. Όλες οι μεγάλες απειλές ασφάλειας στην ιστορία της NSA είχαν προκύψει εκ των έσω. Δουλειά της Μιτζ ως αναλύτριας εσωτερικής ασφάλειας ήταν να παρακολουθεί όλα όσα συνέβαιναν πίσω από τους τοίχους της υπηρεσίας... περιλαμβανομένης προφανώς και της αποθήκης του εστιατορίου. Ο Μπρίνκερχοφ σηκώθηκε για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, όμως η Μιτζ έφευγε ήδη. «Και τα χέρια πάνω από το γραφείο», του φώναξε όπως απομακρυνόταν. «Δε θέλω τίποτε περίεργα κόλπα όταν φύγω. Γιατί κι οι τοίχοι έχουν... μάτια». Ο Μπρίνκερχοφ έμεινε ν’ ακούει τον ήχο των τακουνιών της να χάνεται στο βάθος του διαδρόμου. Τουλάχιστον ήξερε ότι η Μιτζ δε θα άνοιγε ποτέ το στόμα της. Είχε κι εκείνη τις αδυναμίες της. Είχε υποκύψει κι η ίδια στον πειρασμό – κυρίως κάνοντας πού και πού μασάζ στον Μπρίνκερχοφ.

[191]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η σκέψη του στράφηκε στην Κάρμεν. Έφερε στο νου του το λυγερό κορμί της, εκείνους τους μελαψούς μηρούς, το ράδιο που έπαιζε στη διαπασών καυτή πορτορικάνικη σάλσα. Χαμογέλασε. Ίσως περάσω για ένα μεζεδάκι όταν τελειώσω. Ξεδίπλωσε την πρώτη εκτύπωση. ΤΟΜΕΑΣ ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: ΕΡΓΟ/ΔΑΠΑΝΕΣ Η διάθεσή του βελτιώθηκε αμέσως. Η Μιτζ τού είχε δώσει και κάτι που ήταν παιχνιδάκι. Η έκθεση για τον Τομέα Κρυπτογραφίας ήταν πάντοτε η πιο εύκολη. Θεωρητικά, έπρεπε να έχει τα πλήρη στοιχεία, όμως το μοναδικό νούμερο που ζητούσε ο διευθυντής ήταν το ΜΚΑ – το Μέσο Κόστος ανά Αποκωδικοποίηση. Το ΜΚΑ αντιπροσώπευε το εκτιμώμενο ποσό που στοίχιζε το σπάσιμο ενός κώδικα από το TRANSLTR. Εφόσον το νούμερο παρέμενε κάτω από τα 1.000 δολάρια ανά κώδικα, ο Φοντέιν δεν αντιδρούσε. Χιλιάρικο και μυστικό. Ο Μπρίνκερχοφ γέλασε σιγανά. Τα χρήματα των φορολογουμένων επί το έργον. Άρχισε να διαβάζει το έγγραφο και να τσεκάρει το καθημερινό ΜΚΑ, αλλά εικόνες της Κάρμεν Χουέρτα να αλείφει το σώμα της με μέλι και ζάχαρη άρχισαν να χορεύουν στο μυαλό του. Τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα, είχε σχεδόν τελειώσει. Τα δεδομένα από τον Τομέα Κρυπτογραφίας ήταν τέλεια, όπως πάντα. Όπως ετοιμαζόταν όμως να περάσει στην επόμενη έκθεση, κάτι του τράβηξε την προσοχή. Στο κάτω μέρος της σελίδας το τελευταίο ΜΚΑ ήταν λάθος. Το νούμερο ήταν τόσο μεγάλο, ώστε είχε περάσει και στην επόμενη στήλη, μπερδεύοντας τη διάταξη των στοιχείων στη σελίδα. Ο Μπρίνκερχοφ έμεινε να κοιτάζει εμβρόντητος τον αριθμό. 999.999.999; Ένιωσε να του κόβεται η ανάσα. Ένα δισεκατομμύριο δολάρια; Οι εικόνες της Κάρμεν εξαφανίστηκαν. Κώδικας του ενός δισεκατομμυρίου; Ο Μπρίνκερχοφ παρέλυσε στη θέση του για ένα ολόκληρο λεπτό. Ύστερα ο πανικός του ξέσπασε και βγήκε τρέχοντας στο διάδρομο. «Μιτζ! Γύρνα πίσω!»

[192]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

44

Ο ΦΙΛ ΣΑΡΤΡΟΥΚΙΑΝ στεκόταν στο εργαστήριο ασφάλειας συστημάτων και έβραζε από το θυμό. Τα λόγια του Στράθμορ αντηχούσαν στο μυαλό του: Θα αποχωρήσετε από τον τομέα! Αμέσως! Αυτό είναι διαταγή! Κλότσησε το καλάθι των αχρήστων και έβρισε μέσα στο έρημο εργαστήριο. «Διαγνωστικό και μαλακίες! Από πότε άρχισε ο αναπληρωτής διευθυντής να παρακάμπτει τα φίλτρα του συστήματος;» Οι τεχνικοί ασφάλειας συστημάτων πληρώνονταν για να προστατεύουν τα συστήματα υπολογιστών στην NSA, και ο Σαρτρουκιάν ήξερε ότι στη δουλειά του μόνο δύο ήταν οι απαιτήσεις: να είναι εξαιρετικά ευφυής και λεπτολόγος σε σημείο παράνοιας. Σκατά! βλαστήμησε. Εδώ δε μιλάμε για παράνοια! Το γαμημένο το ρολόι δείχνει ήδη δεκαοχτώ ώρες! Ήταν κάποιος ιός. Ο Σαρτρουκιάν το διαισθανόταν. Δεν είχε αμφιβολίες για το τι συνέβαινε: ο Στράθμορ είχε κάνει λάθος παρακάμπτοντας τα φίλτρα ασφαλείας του συστήματος και τώρα προσπαθούσε να καλύψει τα νώτα του αναμασώντας τη δικαιολογία με το διαγνωστικό πρόγραμμα. Ο Σαρτρουκιάν δε θα ήταν τόσο στην τσίτα αν το TRANSLTR ήταν η μόνη ανησυχία του. Αλλά δεν ήταν. Αντίθετα με την εντύπωση που έδινε εξωτερικά, το κολοσσιαίο μηχάνημα κρυπτανάλυσης δεν ήταν επ’ ουδενί ένα απόλυτα μεμονωμένο σύστημα. Παρότι οι κρυπτογράφοι θεωρούσαν ότι το σύστημα ασφαλείας είχε σχεδιαστεί με αποκλειστικό σκοπό να προστατεύει το καμάρι τους, οι τεχνικοί ασφάλειας ήξεραν ότι η αλήθεια ήταν διαφορετική. Τα φίλτρα ασφαλείας υπηρετούσαν έναν πολύ ανώτερο θεό. Την κεντρική βάση δεδομένων της NSA. Η ιστορία πίσω από τη δημιουργία της βάσης δεδομένων ανέκαθεν εντυπωσίαζε τον Σαρτρουκιάν. Παρά τις προσπάθειες του υπουργείου Άμυνας στα τέλη της δεκαετίας του ’70 να παραμείνει η χρήση του Διαδικτύου αποκλειστικό του προνόμιο, ήταν πολύ χρήσιμο εργαλείο για να το αγνοήσει ο κόσμος. Κάποια [193]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

στιγμή τα πανεπιστήμια κατόρθωσαν να παρεισφρήσουν. Λίγο καιρό μετά εμφανίστηκαν οι εμπορικοί διακομιστές. Οι πύλες άνοιξαν και το κοινό κατέκλυσε το νέο μέσο. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90, το πάλαι ποτέ ασφαλές κυβερνητικό Διαδίκτυο ήταν ένας χαώδης τόπος όπου συνωστίζονταν μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και πορνογραφικό υλικό. Ως επακόλουθο μιας σειράς επιθέσεων με υπολογιστές στο Γραφείο Ναυτικής Αντικατασκοπίας, οι οποίες, αν και προκάλεσαν σοβαρά προβλήματα, δεν έλαβαν δημοσιότητα, άρχισε να καθίσταται όλο και πιο σαφές ότι τα κυβερνητικά μυστικά δεν ήταν πλέον ασφαλή εφόσον βρίσκονταν σε υπολογιστές που συνδέονταν στο διογκούμενο Διαδίκτυο. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, σε συνεργασία με το υπουργείο Άμυνας, προώθησε ένα απόρρητο διάταγμα βάσει του οποίου ιδρύθηκε ένα νέο, απόλυτα ασφαλές κυβερνητικό δίκτυο ούτως ώστε να αντικαταστήσει το «μολυσμένο» Διαδίκτυο και να λειτουργήσει ως σύνδεσμος μεταξύ των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών. Προκειμένου να αποτραπεί περαιτέρω υποκλοπή κυβερνητικών μυστικών, το σύνολο των ευαίσθητων δεδομένων μεταφέρθηκε σε μια τοποθεσία υψίστης ασφαλείας, τη νεοϊδρυθείσα βάση δεδομένων της NSA – μ’ άλλα λόγια το κεντρικό θησαυροφυλάκιο των αμερικανικών μυστικών πληροφοριών. Ουσιαστικά, το πλέον απόρρητο υλικό που διέθετε η χώρα – εκατομμύρια φωτογραφίες, κασέτες, έγγραφα και βίντεο– μετατράπηκε σε ψηφιακή μορφή και μεταφέρθηκε σε έναν αχανή αποθηκευτικό χώρο, ενώ στη συνέχεια τα πρωτότυπα καταστράφηκαν. Η βάση δεδομένων προστατευόταν από ένα σύστημα τροφοδοσίας τριών επιπέδων κι από ένα ψηφιακό σύστημα δημιουργίας αντιγράφων. Επίσης, βρισκόταν εβδομήντα μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους προκειμένου να προστατεύεται από μαγνητικά πεδία και ενδεχόμενες εκρήξεις. Οι δραστηριότητες στην αίθουσα ελέγχου καθορίζονταν βάσει του ανώτατου επιπέδου ασφάλειας που υφίσταται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα μυστικά της χώρας ποτέ δεν ήταν τόσο ασφαλή. Σ’ αυτή την απρόσβλητη βάση δεδομένων υπήρχαν σχέδια προηγμένων οπλικών συστημάτων, λίστες προστασίας μαρτύρων, ψευδώνυμα [194]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πρακτόρων, λεπτομερείς αναλύσεις και προτάσεις για μυστικές επιχειρήσεις. Ο κατάλογος ήταν ατέλειωτος. Έτσι, η κοινότητα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών δε θα αντιμετώπιζε πλέον επιζήμιες και επικίνδυνες διαρροές. Φυσικά, οι αξιωματούχοι της NSA συνειδητοποιούσαν ότι τα αποθηκευμένα δεδομένα είχαν αξία μόνο εφόσον ήταν προσβάσιμα. Το σπουδαιότερο επίτευγμα της βάσης δεδομένων δεν ήταν ότι συγκέντρωσε με ασφάλεια σκόρπια απόρρητα δεδομένα, αλλά ότι τα καθιστούσε προσβάσιμα αποκλειστικά και μόνο στους κατάλληλους ανθρώπους. Το σύνολο των αποθηκευμένων πληροφοριών συνοδευόταν από ένα χαρακτηρισμό ασφάλειας και, ανάλογα με το επίπεδο μυστικότητας, ήταν προσβάσιμο σε κυβερνητικούς αξιωματούχους σε κατηγοριοποιημένη βάση. Ένας κυβερνήτης υποβρυχίου μπορούσε να καλέσει και να δει τις πιο πρόσφατες φωτογραφίες των ρωσικών λιμανιών που είχαν τραβηχτεί από δορυφόρους και ήταν στη διάθεση της NSA, όμως δε θα είχε πρόσβαση στα σχέδια για μια επιχείρηση εναντίον κάποιου καρτέλ ναρκωτικών στη Νότια Αμερική. Οι αναλυτές της CIA μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στους φακέλους γνωστών δολοφόνων, όμως δεν μπορούσαν να δουν τους κωδικούς εκτόξευσης πυρηνικών, καθώς αυτοί προορίζονταν αποκλειστικά για τον πρόεδρο της χώρας. Οι τεχνικοί ασφάλειας συστημάτων δεν είχαν φυσικά καμία πρόσβαση στις πληροφορίες που υπήρχαν στη βάση δεδομένων, αλλά ήταν υπεύθυνοι για την ασφάλειά τους. Όπως συνέβαινε σε όλες τις βάσεις δεδομένων –είτε ανήκαν σε ασφαλιστικές εταιρείες είτε σε πανεπιστήμια–, οι εγκαταστάσεις της NSA δέχονταν διαρκώς επιθέσεις από χάκερ που επιχειρούσαν να ρίξουν μια ματιά στα μυστικά που ήταν κρυμμένα εκεί. Οι προγραμματιστές ασφάλειας της NSA όμως ήταν οι καλύτεροι στον κόσμο. Κανείς δεν είχε κατορθώσει να διεισδύσει στη βάση δεδομένων της NSA – και η υπηρεσία δεν είχε κα-νένα λόγο να πιστεύει ότι πλησίαζε η στιγμή που κάποιος θα τα κατάφερνε. Στο εσωτερικό του εργαστηρίου ασφάλειας συστημάτων ο Σαρτρουκιάν ίδρωνε στην προσπάθειά του να αποφασίσει αν έπρεπε [195]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

να φύγει. Η εμφάνιση προβλήματος στο TRANSLTR σήμαινε πρόβλημα και για τη βάση δεδομένων. Το γεγονός ότι ο Στράθμορ δε φαινόταν να προβληματίζεται ήταν τελείως ανεξήγητο. Όλοι γνώριζαν ότι το TRANSLTR και η κεντρική βάση δεδομένων της NSA συνδέονταν αναπόσπαστα μεταξύ τους. Κάθε νέος κώδικας, μόλις έσπαγε, στελνόταν από τον Τομέα Κρυπτογραφίας μέσω 450 μέτρων οπτικών ινών στη βάση δεδομένων της NSA, για να φυλαχτεί εκεί με ασφάλεια. Η υπερπολύτιμη αποθηκευτική εγκατάσταση είχε συγκεκριμένα σημεία εισόδου· το TRANSLTR ήταν ένα από αυτά. Τα φίλτρα ασφαλείας έπαιζαν το ρόλο ενός απροσπέλαστου σκοπού στην είσοδο αυτή. Ο Στράθμορ όμως τα είχε παρακάμψει. Ο Σαρτρουκιάν άκουγε την καρδιά του να χτυπάει δυνατά. Το TRANSLTR έχει κολλήσει εδώ και δεκαοχτώ ώρες! Η σκέψη ότι ένας ιός υπολογιστή μπορεί να είχε εισχωρήσει στο TRANSLTR και από εκεί να περνούσε ανεξέλεγκτος στα υπόγεια της NSA αποδείχτηκε αφόρητα δυσβάσταχτη για τον νεαρό τεχνικό. «Πρέπει να το αναφέρω», αναφώνησε μέσα στην ταραχή του. Δεδομένης της σοβαρότητας της κατάστασης, ο Σαρτρουκιάν ήξερε ότι μόνο ένα άτομο μπορούσε να ειδοποιήσει: τον επικεφαλής τεχνικό ασφάλειας της NSA, τον νευρικό, βάρους διακοσίων κιλών μάγο των υπολογιστών που είχε δημιουργήσει το πρόγραμμα ασφάλειας του συστήματος. Το παρατσούκλι του ήταν Τζάμπα ο Χατ – από το αλλοπρόσαλλο, σαν γιγάντιο γυμνοσάλιαγκα πλάσμα που εμπνεύστηκαν οι δημιουργοί του Πολέμου των Άστρων. Ήταν ένας ημίθεος στην υπηρεσία, περιφερόταν σαν ανθρώπινος ογκόλιθος στους διαδρόμους, σβήνοντας εικονικές πυρκαγιές και βρίζοντας την ηλιθιότητα των ανίκανων και των αδαών. Ο Σαρτρουκιάνήξερε ότι με το που θα μάθαινε ο Τζάμπα πως ο Στράθμορ είχε παρακάμψει τα φίλτρα του προγράμματος ασφάλειας θα γινόταν τηςκακομοίρας. Δε με νοιάζει, σκέφτηκε. Πρέπει να κάνω σωστά τη δουλειά μου. Άρπαξε το τηλέφωνο και σχημάτισε τον αριθμό του κινητού που είχε μαζί του ο Τζάμπα είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο.

[196]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

45

Ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΕΡ περιπλανιόταν άσκοπα στην Αμπενίδα ντελ Θιδ προσπαθώντας να βάλει σε μια τάξη τις σκέψεις του. Στις πλάκες κάτω από τα πόδια του χόρευαν θαμπές σκιές. Η βότκα τού έκανε ακόμη παρέα. Εκείνη την ώρα όλη του η ζωή έμοιαζε με θολό πανόραμα. Το μυαλό του ταξίδεψε πίσω στη Σούζαν και αναρωτήθηκε αν είχε πάρει το μήνυμα που της είχε αφήσει στον τηλεφωνητή. Λίγο πιο κάτω ένα αστικό λεωφορείο φρενάρισε στη στάση. ΟΜπέκερ σήκωσε το κεφάλι του. Οι πόρτες του λεωφορείου άνοιξαν, αλλά δεν κατέβηκε κανείς. Ο πετρελαιοκινητήρας μαρσάρισε, όμως τη στιγμή που το λεωφορείο έκανε να φύγει, τρεις έφηβοι εμφανίστηκαν από ένα μπαρ μερικά μέτρα παραπάνω κι άρχισαν να τρέχουν από πίσω του φωνάζοντας και κουνώντας τα χέρια τους. Ο κινητήρας πέρασε στο ρελαντί και οι νεαροί έτρεξαν για να προλάβουν το λεωφορείο. Τριάντα μέτρα πίσω τους, ο Μπέκερ κοίταζε άναυδος. Τα μάτια του είχαν ξεθολώσει απότομα, αλλά και πάλι ήξερε ότι αυτό που έβλεπε ήταν αδύνατο. Οι πιθανότητες ήταν μία στο εκατομμύριο. Έχω παραισθήσεις. Καθώς όμως οι πόρτες του λεωφορείου άνοιγαν, η παρέα των νεαρών παιδιών στριμώχτηκε μπροστά τους για να ανέβει. Ο Μπέκερ το είδε ξανά. Αυτή τη φορά ήταν βέβαιος. Εκεί, στη γωνία του δρόμου, κάτω από τη λάμψη του φανοστάτη, την είχε δει καθαρά. Οι επιβάτες ανέβηκαν και η μηχανή του λεωφορείου μαρσάρισε ξανά. Ο Μπέκερ βρέθηκε να τρέχει ξαφνικά όσο γρηγορότερα μπορούσε, ενώ στο μυαλό του είχε κολλήσει εκείνη η αλλόκοτη εικόνα: μαύρο κραγιόν, έξαλλο βάψιμο στα μάτια κι εκείνα τα μαλλιά... να σηκώνονται όρθια σαν καρφιά σχηματίζοντας τρεις ξεκάθαρες ακτίνες. Μία κόκκινη, μία άσπρη και μία μπλε.

[197]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Το λεωφορείο άρχισε να κινείται κι ο Μπέκερ ακολουθούσε τρέχοντας μέσα στο σύννεφο του μονοξειδίου του άνθρακα που άφηνε πίσω του το όχημα. «¡Espera!» φώναξε τρέχοντας πίσω από το λεωφορείο. «Περίμενε!» Τα μαλακά δερμάτινα μοκασίνια του πετούσαν πάνω από το πεζοδρόμιο. Ο ίδιος όμως δεν είχε τη συνηθισμένη του ευκινησία. Ένιωθε εκτός ισορροπίας. Ο εγκέφαλος του δυσκολευόταν να παρακολουθήσει τα πόδια του. Αναθεμάτισε τον μπάρμαν και την απάνθρωπη διαφορά ώρας με την Αμερική. Το λεωφορείο ήταν ένα από τα παλιότερα πετρελαιοκίνητα οχήματα του δήμου και ευτυχώς για τον Μπέκερ για να γεμίσει η πρώτη ταχύτητα χρειαζόταν απελπιστικά πολύς χρόνος. Ένιωσε ότι η απόσταση έκλεινε. Ήξερε ότι έπρεπε να προλάβει το λεωφορείο πριν αλλάξει ταχύτητα. Οι δίδυμες εξατμίσεις έβγαλαν ένα σύννεφο πυκνού καπνού καθώς ο οδηγός ετοιμαζόταν να βάλει δευτέρα. Ο Μπέκερ τα ’δωσε όλα για να επιταχύνει. Τη στιγμή που έφτανε στον πίσω προφυλακτήρα, πέρασε δεξιά και συνέχισε να τρέχει παράλληλα με το λεωφορείο. Τώρα μπορούσε να διακρίνει τις πίσω πόρτες και, όπως συνέβαινε με όλα τα λεωφορεία στη Σεβίλη, ήταν ορθάνοιχτες: φτηνός κλιματισμός. Κάρφωσε το βλέμμα του στο άνοιγμα και αγνόησε το κάψιμο που ένιωθε στα πόδια του. Τα λάστιχα ήταν δίπλα του, στο ύψος του ώμου, και βούιζαν σε όλο και πιο υψηλή συχνότητα με κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε. Έκανε μια κίνηση να πιαστεί από το χερούλι, αλλά αστόχησε και παραλίγο να χάσει την ισορροπία του. Προσπάθησε περισσότερο. Κάτω από το λεωφορείο ακούστηκε ο συμπλέκτης να κλείνει, καθώς ο οδηγός ετοιμαζόταν να αλλάξει ταχύτητα. Βάζει δευτέρα! Δε θα τα καταφέρω! Τη στιγμή όμως που τα γρανάζια της μηχανής απεμπλέκονταν για να συγχρονιστούν με τη μεγαλύτερη ταχύτητα, το λεωφορείο έκοψε οριακά. Ο Μπέκερ βούτηξε προς την πόρτα. Ο κινητήρας ανέβασε και πάλι στροφές ακριβώς τη στιγμή που οι άκρες των δαχτύλων του Μπέκερ τυλίγονταν γύρω από το χερούλι της πόρ[198]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

τας. Ο ώμος του παραλίγο να ξεριζωθεί από τη θέση του καθώς η μηχανή ανέπτυσσε ταχύτητα, τινάζοντάς τον πάνω στο σκαλοπάτι. Ο Ντέιβιντ Μπέκερ κειτόταν εξουθενωμένος μπροστά από την πόρτα του λεωφορείου. Το πεζοδρόμιο περνούσε από δίπλα του με ταχύτητα, ελάχιστα εκατοστά πιο κάτω. Τώρα είχε ξενερώσει τελείως. Τα πόδια και ο ώμος του πονούσαν. Τρέμοντας, σηκώθηκε όρθιος, στάθηκε στα πόδια του και ανέβηκε στο μισοσκότεινο λεωφορείο. Ανάμεσα στις φιγούρες που συνωστίζονταν μέσα, λίγα μόλις καθίσματα πιο κάτω, διέκρινε τα τρία χαρακτηριστικά καρφιά. Κόκκινο, άσπρο και μπλε! Τα κατάφερα! Το μυαλό του πλημμύρισε από εικόνες του δαχτυλιδιού, του αεροπλάνου που τον περίμενε και, στο τέλος όλης αυτής της περιπέτειας, της Σούζαν.Την ώρα που έφτανε δίπλα στο κάθισμα της κοπέλας, προσπαθώντας να σκεφτεί τι θα της έλεγε, το λεωφορείο πέρασε κάτω από ένα φανοστάτη. Το πρόσωπο της νεαρής πανκ φωτίστηκε στιγμιαία. Ο Μπέκερ έμεινε να το κοιτάζει έντρομος. Το μέικ απ σ’ εκείνο το πρόσωπο ήταν άτεχνα απλωμένο πάνω σε πυκνά γένια που μόλις είχαν αρχίσει να βγαίνουν. Τελικά δεν ήταν κοπέλα, αλλά ένας νεαρός άντρας. Είχε ένα ασημένιο σκουλαρίκι στο πάνω χείλι και φορούσε ένα μαύρο δερμάτινο τζάκετ κι από μέσα τίποτε. «Τι σκατά κοιτάς;» ρώτησε η τραχιά φωνή. Η προφορά του θύμιζε Νεοϋορκέζο. Νιώθοντας σαν να έπεφτε στο κενό σε αργή κίνηση, παραδομένος σε ένα αίσθημα ναυτίας, ο Μπέκερ γύρισε και κοίταξε τους επιβάτες του λεωφορείου που τον παρατηρούσαν με περιέργεια. Ήταν όλοι τους πανκ. Τουλάχιστον οι μισοί είχαν κόκκινα, άσπρα και μπλε μαλλιά. «¡Sientate!» φώναξε ο οδηγός. Ο Μπέκερ ήταν τόσο ζαλισμένος, που δεν τον άκουσε. «¡Sientate!» ούρλιαξε ο οδηγός. «Καθίστε κάτω!»

[199]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ γύρισε σαν υπνωτισμένος προς το θυμωμένο πρόσωπο που τον κοίταζε μέσα από τον καθρέφτη. Όμως είχε αργήσει πάρα πολύ. Εκνευρισμένος, ο οδηγός κόλλησε το πεντάλ του φρένου στο δάπεδο. Ο Μπέκερ ένιωσε το βάρος του να μετατοπίζεται. Έκανε να πιάσει την πλάτη ενός καθίσματος, αλλά δεν τα κατάφερε. Για μια στιγμή βρέθηκε στον αέρα. Ύστερα έπεσε με δύναμη στο βρόμικο δάπεδο. Στην Αμπενίδα ντελ Θιδ μια φιγούρα εμφανίστηκε μέσα από τις σκιές. Ανασήκωσε τα γυαλιά με το μεταλλικό σκελετό που στηρίζονταν στη ράχη της μύτης του και κοίταξε το λεωφορείο που απομακρυνόταν. Ο Ντέιβιντ Μπέκερ είχε ξεφύγει, όχι όμως για πολύ. Απ’ όλα τα λεωφορεία που κυκλοφορούσαν στους δρόμους της Σεβίλης, ο κύριος Μπέκερ είχε μόλις ανέβει στο διαβόητο λεωφορείο 27.Και το λεωφορείο 27 είχε μόνο έναν προορισμό.

46

Ο ΦΙΛ ΣΑΡΤΡΟΥΚΙΑΝ κατέβασε εκνευρισμένος το ακουστικό του. Το τηλέφωνο του Τζάμπα μιλούσε. Ο Τζάμπα δε χρησιμοποιούσε την υπηρεσία αναμονής κλήσης, θεωρώντας την ένα ενοχλητικό τέχνασμα που σκαρφίστηκαν οι τηλεφωνικές εταιρείες για να αυξήσουν τα κέρδη τους συνδέοντας όλες τις κλήσεις. Η απλή φράση «Αυτή τη στιγμή είμαι στην άλλη γραμμή, θα σας πάρω αργότερα» άφηνε εκατομμύρια δολάρια ετησίως στις τηλεφωνικές εταιρείες. Η άρνησή του να βάλει αναμονή κλήσης ήταν η μορφή σιωπηρής διαμαρτυρίας που είχε επιλέξει απέναντι στην υποχρέωση που του επέβαλλε η NSA να κρατά διαρκώς πάνω του ένα κινητό σε περίπτωση που προέκυπτε κάτι επείγον. Ο Σαρτρουκιάν γύρισε και κοίταξε το έρημο ισόγειο του Τομέα Κρυπτογραφίας. Ο βόμβος των γεννητριών από τα υπόγεια ακουγόταν όλο και πιο δυνατός με κάθε λεπτό που περνούσε. Είχε την αίσθηση ότι τα χρονικά περιθώρια εξαντλούνταν. Ήξερε ότι κανονικά έπρεπε να φύγει, όμως μέσα στο βουητό που αναδυόταν από τα έγκατα του τομέα τού φάνηκε ότι άκουγε ξανά και [200]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ξανά το «ρητό» της ομάδας του: Πρώτα ενεργούμε και μετά εξηγούμε. Στον κόσμο της ασφάλειας των υπολογιστών όπου κρίνονταν πολλά, ο χρόνος που χώριζε τη διάσωση ενός συστήματος από την απώλεια του μετριόταν συχνά σε λεπτά. Σπάνια οι τεχνικοί είχαν την πολυτέλεια του χρόνου να εξηγήσουν ένα αμυντικό μέσο πριν το υιοθετήσουν. Οι τεχνικοί ασφάλειας πληρώνονταν για τις εξειδικευμένες γνώσεις τους... και το ένστικτό τους. Πρώτα ενεργούμε και μετά εξηγούμε. Ο Σαρτρουκιάν ήξερε με βεβαιότητα τι έπρεπε να κάνει. Ήξερε επίσης πως, όταν αυτή η ιστορία θα αποτελούσε παρελθόν, ο ίδιος ή θα αναδεικνυόταν σε ήρωα της υπηρεσίας ή θα κατέληγε στο ταμείο ανεργίας. Ο πανίσχυρος υπερυπολογιστής είχε προσβληθεί από κάποιο ιό, ο νεαρός τεχνικός ήταν απόλυτα σίγουρος γι’ αυτό. Μόνο μία υπεύθυνη επιλογή υπήρχε. Να κλείσει το σύστημα. Ο Σαρτρουκιάν ήξερε ότι δύο ήταν οι τρόποι που μπορούσε να κλείσει το TRANSLTR. Ο ένας ήταν από το προσωπικό τερματικό του πλωτάρχη, το οποίο ήταν κλειδωμένο στο γραφείο του – άρα αυτό αποκλειόταν. Ο άλλος τρόπος ήταν ο χειροκίνητος γενικός διακόπτης που βρισκόταν σε ένα από τα υπόγεια επίπεδα κάτω από το κτίριο του τομέα. Ο Σαρτρουκιάν ξεροκατάπιε. Σιχαινόταν τα υπόγεια. Μόνο μία φορά είχε βρεθεί εκεί κάτω, στη διάρκεια της εκπαίδευσης. Το μέρος θύμιζε εξωγήινο κόσμο – ήταν ένας λαβύρινθος από διαδρόμους κι αγωγούς μεταφοράς φρέον και από κάτω ένα εφιαλτικό κενό βάθους πενήντα μέτρων που κατέληγε στις γεννήτριες που βούιζαν αδιάκοπα σαν τέρατα στα έγκατα της Γης... Ήταν το τελευταίο μέρος στο οποίο θα ήθελε να βρεθεί εκείνη την ώρα και ο Στράθμορ ο τελευταίος άνθρωπος στον οποίο θα ήθελε να πάει κόντρα, όμως το καθήκον του ήταν αναπόφευκτο. Αύριο θα με ευγνωμονούν, σκέφτηκε, και αναρωτήθηκε αν είχε δίκιο. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, ο Σαρτρουκιάν άνοιξε το μεταλλικό φωριαμό του επικεφαλής τεχνικού. Πάνω σε ένα ράφι με αποσυναρμολογημένα εξαρτήματα υπολογιστών, κρυμμένο πίσω από ένα συγκεντρωτήρα μέσων και έναν ελεγκτή τοπικών δικτύ[201]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ων, υπήρχε μια κούπα αποφοίτων του Στάνφορντ. Χωρίς να αγγίξει το χείλος, άπλωσε το χέρι του και τράβηξε από μέσα ένα ηλεκτρονικό κλειδί. «Είναι απίστευτο πόσα πράγματα δεν ξέρουν οι τεχνικοί ασφάλειας για το τι σημαίνει ασφάλεια», μουρμούρισε.

47

«ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥ ΔΟΛΑΡΙΩΝ;» σχολίασε γελώντας πονηρά η Μιτζ, συνοδεύοντας τον Μπρίνκερχοφ στο διάδρομο. «Να δούμε τι άλλο θα σκαρφιστείς». «Σου ορκίζομαι ότι λέω αλήθεια», είπε εκείνος. Η Μιτζ τον κοίταξε λοξά. «Το καλό που σου θέλω να μην είναι κανένα κόλπο για να με ρίξεις στον καναπέ». «Μιτζ, εγώ ποτέ δε θα...» πήγε να διαμαρτυρηθεί ο Μπρίνκερχοφ, σχεδόν θιγμένος. «Το ξέρω, Τσαντ. Δε χρειάζεται να μου το υπενθυμίζεις». Τριάντα δευτερόλεπτα αργότερα, η Μιτζ καθόταν στην καρέκλα του Μπρίνκερχοφ και μελετούσε την έκθεση για τον Τομέα Κρυπτογραφίας. «Βλέπεις;» είπε εκείνος, γέρνοντας από πάνω της και δείχνοντάς της το ασύλληπτο νούμερο. «Βλέπεις αυτό το ΜΚΑ; Ένα δισεκατομμύριο δολάρια!» Η Μιτζ γέλασε σιγανά. «Κάπως ακριβούτσικος μας βγήκε αυτός ο κώδικας, δε νομίζεις;» «Ναι», βόγκηξε εκείνος. «Ακριβούτσικος». «Μάλλον έχουμε να κάνουμε με μια διαίρεση με το μηδέν». «Ορίστε;» «Διαίρεση με το μηδέν», είπε η Μιτζ κοιτάζοντας τα υπόλοιπα δεδομένα. «Τα ΜΚΑ υπολογίζονται ως κλάσματα – το συνολικό κόστος διαιρούμενο διά του αριθμού των αποκρυπτογραφημένων αρχείων». «Φυσικά». Ο Μπρίνκερχοφ έγνεψε αφηρημένα και προσπάθησε να μην κοιτάξει το ντεκολτέ της.

[202]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Όταν ο παρονομαστής είναι μηδέν», εξήγησε η Μιτζ, «το πηλίκο τείνει στο άπειρο. Οι υπολογιστές "απεχθάνονται'‘ το άπειρο κι έτσι εκτυπώνουν παντού εννιάρια». Του έδειξε μια άλλη στήλη. «Βλέπεις εδώ;» «Ναι». Ο Μπρίνκερχοφ έστρεψε ξανά την προσοχή του στην εκτύπωση. «Είναι ο αριθμός των αρχείων που αποκρυπτογραφήθηκαν σήμερα. Ρίξε μια ματιά στο νούμερο». Ο Μπρίνκερχοφ ακολούθησε το δάχτυλο της καθώς κατέβαινε στη στήλη. ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΗΣΕΩΝ = 0 Η Μιτζ χτύπησε το δείκτη της πάνω στον αριθμό. «Ακριβώς αυτό που υποψιάστηκα. Διαίρεση με το μηδέν». Ο Μπρίνκερχοφ ήταν ακόμη διστακτικός. «Δηλαδή όλα είναι εντάξει;» Εκείνη ανασήκωσε τους ώμους της. «Απλώς σημαίνει ότι δε σπάσαμε κανένα κώδικα σήμερα. Ίσως το TRANSLTR να κάνει ένα διάλειμμα». «Διάλειμμα;» Ο Μπρίνκερχοφ φάνηκε επιφυλακτικός. Εργαζόταν κοντά στο διευθυντή αρκετό καιρό ώστε να ξέρει ότι τα «διαλείμματα» δεν αποτελούσαν μέρος της εργασιακής του φιλοσοφίας, ειδικά σε ό,τι αφορούσε το TRANSLTR. Ο Φοντέιν είχε διαθέσει δύο δισεκατομμύρια δολάρια για το υπολογιστικό μεγαθήριο και ήθελε να κάνει απόσβεση της επένδυσής του. Κάθε δευτερόλεπτο που το TRANSLTR έμενε άπραγο χάνονταν χρήματα. «Εεε... Μιτζ;» είπε. «Το TRANSLTR δεν κάνει διαλείμματα. Δουλεύει μέρα νύχτα. Το ξέρεις αυτό». Εκείνη ανασήκωσε πάλι τους ώμους της. «Ίσως ο Στράθμορ να μην είχε όρεξη να μείνει μέχρι αργά χτες το βράδυ για να ετοιμάσει το πρόγραμμα του Σαββατοκύριακου. Μάλλον ήξερε ότι ο Φοντέιν έλειπε και την έκανε νωρίς για ψάρεμα». «Έλα τώρα, Μιτζ». Ο Μπρίνκερχοφ την κοίταξε επιτιμητικά. «Ευκαιρία δε χάνεις να τον θάψεις». [203]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Δεν ήταν μυστικό ότι η Μιτζ Μίλκεν δε συμπαθούσε τον Τρέβορ Στράθμορ. Ο Στράθμορ είχε επιχειρήσει έναν τολμηρό ελιγμό όταν ξανάγραψε τον Σκίπτζακ, όμως πιάστηκε στα πράσα. Παρά τη γενναιότητα που κρυβόταν πίσω από τις προθέσεις του πλωτάρχη, η NSA είχε πληρώσει βαρύ τίμημα. Το EFF βγήκε ενισχυμένο από την υπόθεση αυτή, ο Φοντέιν έχασε μέρος της αξιοπιστίας του απέναντι στο Κογκρέσο και, το χειρότερο απ’ όλα, η υπηρεσία απώλεσε την ανωνυμία της. Ξαφνικά νοικοκυρές από τη Μινεσότα άρχισαν να διαμαρτύρονται στους διάφορους παροχείς ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ότι η NSA μπορεί να διάβαζε τα μηνύματά τους – λες κι η NSA δεν είχε καλύτερη δουλειά να κάνει απ’ το να υποκλέπτει μυστικές συνταγές για καραμελωμένα δαμάσκηνα... Η γκάφα του Στράθμορ είχε στοιχίσει στην NSA, και η Μιτζ ένιωθε υπεύθυνη· όχι ότι θα μπορούσε να είχε προβλέψει την παράτολμη κίνηση του πλωτάρχη, όμως η ουσία ήταν ότι κάποιος είχε κινηθεί χωρίς έγκριση πίσω από την πλάτη του Φοντέιν – μια πλάτη που η Μιτζ πληρωνόταν για να καλύπτει. Η τάση του Φοντέιν να αφήνει περιθώρια πρωτοβουλιών στους υφισταμένους του τον καθιστούσε ευάλωτο σε τέτοιες καταστάσεις και προκαλούσε πονοκεφάλους στη Μιτζ. Όμως ο διευθυντής είχε μάθει από παλιά να στέκεται στην άκρη και να αφήνει τους έξυπνους ανθρώπους να κάνουν τη δουλειά τους. Μ’ αυτό ακριβώς τον τρόπο αντιμετώπιζε και τον Τρέβορ Στράθμορ. «Μιτζ, το ξέρεις πάρα πολύ καλά ότι ο Στράθμορ δε χαλαρώνει τους ρυθμούς», επέμεινε ο Μπρίνκερχοφ. «Τρέχει το TRANSLTR με χίλια». Η Μιτζ έγνεψε καταφατικά. Βαθιά μέσα της ήξερε ότι το να κατηγορεί τον Στράθμορ πως δεν έκανε τη δουλειά του ήταν παράλογο. Ο πλωτάρχης ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που αφοσιώνονταν ψυχή τε και σώματι στη δουλειά τους, σε σημείο υπερβολής. Κουβαλούσε στους ώμους του όλα τα δεινά του κόσμου σαν να ήταν ο προσωπικός του σταυρός. Το σχέδιο Σκίπτζακ ήταν πνευματικό του παιδί, ένα τολμηρό εγχείρημα να αλλάξει τον κόσμο. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει με τόσα φιλόδοξα σχέδια, η προσπάθεια αυτή είχε άδοξο τέλος. [204]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Εντάξει», παραδέχτηκε η Μιτζ, «είμαι κάπως σκληρή απέναντί του». «Κάπως;» Τα μάτια του Μπρίνκερχοφ στένεψαν. «Ο Στράθμορ έχει στοίβες αρχεία να επεξεργαστεί. Δεν υπάρχει περίπτωση να άφησε το TRANSLTR να κάθεται ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο». «Καλά, καλά». Η Μιτζ αναστέναξε. «Λάθος μου». Ζάρωσε το μέτωπό της και προσπάθησε να φανταστεί για ποιο λόγο το TRANSLTR δεν είχε σπάσει ούτε έναν κώδικα ολόκληρη τη μέρα. «Μισό λεπτό να τσεκάρω κάτι», είπε κι άρχισε να ξεφυλλίζει την έκθεση. Εντόπισε το σημείο που την ενδιέφερε και κοίταξε τα νούμερα που υπήρχαν εκεί. Λίγο μετά κούνησε το κεφάλι της καταφατικά. «Έχεις δίκιο, Τσαντ. To TRANSLTR εργάζεται στο φουλ. Η κατανάλωση ενέργειας μάλιστα είναι και λίγο υψηλότερη από το μέσο όρο. Μετράμε πάνω από μισό εκατομμύριο κιλοβατώρες από χτες τα μεσάνυχτα». «Άρα πού καταλήγουμε;» Η Μιτζ είχε μπερδευτεί. «Δεν είμαι σίγουρη. Είναι περίεργο». «Θέλεις να ξαναπάρεις τα δεδομένα;» Τον αγριοκοίταξε θιγμένη. Δύο πράγματα δεν μπορούσε να αμφισβητήσει κανείς στη Μιτζ Μίλκεν. Το ένα ήταν τα δεδομένα που συγκέντρωνε. Ο Μπρίνκερχοφ περίμενε όσο η γυναίκα μελετούσε τα στοιχεία. «Μπα...» έκανε εκείνη στο τέλος. «Τα χτεσινά στατιστικά φαίνονται άψογα: έσπασαν 237 κώδικες. ΜΚΑ 874 δολάρια. Μέσος χρόνος ανά κώδικα λίγο περισσότερο από έξι λεπτά. Ενεργειακοί πόροι στο μέσο όρο. Τελευταίος κώδικας που εισήχθη στο TRANSLTR...» Σταμάτησε. «Τι συμβαίνει;» «Περίεργο...» έκανε η Μιτζ. «Το τελευταίο αρχείο στη λίστα αναμονής πέρασε στο σύστημα χτες στις 11:37 μ.μ.». «Και;» «Το TRANSLTR σπάει κώδικες κάθε έξι λεπτά πάνω κάτω. Το τελευταίο αρχείο της μέρας συνήθως εισάγεται λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Εδώ δε φαίνεται να...» Η Μιτζ έμεινε με το στόμα ανοιχτό. [205]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπρίνκερχοφ πετάχτηκε όρθιος. «Τι έγινε;» Η Μιτζ κοιτούσε την εκτύπωση και δεν πίστευε στα μάτια της. «Βλέπεις αυτό το αρχείο; Αυτό που πέρασε στο TRANSLTR χτες το βράδυ;» «Ναι, και;» «Δεν έχει σπάσει ακόμη. Ο χρόνος εισαγωγής του ήταν στις 23:37:08, όμως δε φαίνεται πουθενά ο χρόνος αποκρυπτογράφησης». Η Μιτζ προσπάθησε να βγάλει άκρη από τα χαρτιά. «Ούτε χτες ούτε σήμερα!» Ο Μπρίνκερχοφ ανασήκωσε τους ώμους του. «Ίσως έχουν βάλει να τρέχει κάποιο ζόρικο διαγνωστικό». Η Μιτζ δε φάνηκε να πείθεται. «Τόσο ζόρικο που τρέχει εδώ και δεκαοχτώ ώρες;» Σταμάτησε για να σκεφτεί. «Απίθανο. Εξάλλου, στο ημερολόγιο εισαγωγής λέει ότι πρόκειται για εξωτερικό αρχείο. Καλύτερα να πάρουμε τον Στράθμορ». «Στο σπίτι του;» ξεροκατάπιε ο Μπρίνκερχοφ. «Σαββατιάτικα;» «Όχι», είπε η Μιτζ. «Αν ξέρω τον Στράθμορ τόσο καλά όσο νομίζω, το έχει μυριστεί. Βάζω στοίχημα ότι βρίσκεται εδώ. Πες το προαίσθημα». Τα προαισθήματα της Μιτζ ήταν το δεύτερο πράγμα που δεν τολμούσε να αμφισβητήσει κανείς. «Έλα», είπε και σηκώθηκε όρθια. «Για να δούμε αν έχω δίκιο». Ο Μπρίνκερχοφ ακολούθησε τη Μιτζ στο γραφείο της, όπου η έμπειρη αναλύτρια κάθισε κι άρχισε να χειρίζεται τα πληκτρολόγια του Μεγάλου Αδερφού σαν βιρτουόζος πιανίστας. Ο Μπρίνκερχοφ σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε τις σειρές με τις οθόνες κλειστού κυκλώματος που υπήρχαν στον τοίχο. Σε όλες προβαλλόταν το έμβλημα της υπηρεσίας. «Θα μπεις κρυφά στον Τομέα Κρυπτογραφίας για να δεις τι κάνουν;» ρώτησε νευρικά. «Όχι», απάντησε η Μιτζ. «Μακάρι να μπορούσα, αλλά ο τομέας είναι απόλυτα προστατευμένος. Δεν έχουμε εικόνα. Ούτε ήχο. Δεν έχουμε τίποτε. Διαταγές του Στράθμορ. Το μόνο που μπορώ να δω είναι στατιστικά εισόδου - εξόδου και βασικές πλη[206]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ροφορίες από το TRANSLTR. Τυχεροί είμαστε που έχουμε έστω κι αυτά. Ο Στράθμορ ήθελε πλήρη απομόνωση, όμως ο Φοντέιν επέμεινε να παίρνουμε κάποιες στοιχειώδεις πληροφορίες». Ο Μπρίνκερχοφ έδειξε να απορεί. «Δεν έχουμε εικόνα από τον Τομέα Κρυπτογραφίας;» «Γιατί;» τον ρώτησε η Μιτζ χωρίς να πάρει τα μάτια της από την οθόνη. «Εσύ κι η Κάρμεν ψάχνετε για καμιά ήσυχη φωλίτσα;» Ο Μπρίνκερχοφ μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο. Η γυναίκα πάτησε μερικά πλήκτρα ακόμη. «Ψάχνω το αρχείο κινήσεων του ασανσέρ του Στράθμορ». Κοίταξε την οθόνη για μια στιγμή και χτύπησε απαλά την παλάμη της πάνω στο γραφείο σε μια κίνηση επιβεβαίωσης. «Εδώ είναι το πουλάκι μου», είπε. «Βρίσκεται στον Τομέα Κρυπτογραφίας αυτή τη στιγμή. Εδώ κοίτα. Αυτό είναι που λέμε σκοτώνεται στη δουλειά. Ήρθε χτες, νωρίς νωρίς, και το ασανσέρ του δεν κουνήθηκε από εκείνη τη στιγμή. Δεν έχω ένδειξη από τη μαγνητική του κάρτα στην κεντρική είσοδο. Άρα είναι σίγουρα εδώ». Ο Μπρίνκερχοφ έβγαλε έναν ελαφρύ αναστεναγμό ανακούφισης. «Επομένως, εφόσον ο Στράθμορ είναι εδώ, όλα είναι εντάξει, σωστά;» Η Μιτζ το σκέφτηκε για λίγο. «Μπορεί», είπε τελικά. «Μπορεί;» «Καλύτερα να του τηλεφωνήσουμε για να βεβαιωθούμε». Ο Μπρίνκερχοφ βόγκηξε. «Μιτζ, είναι ο αναπληρωτής διευθυντής. Είμαι σίγουρος ότι έχει την κατάσταση υπό έλεγχο. Μη φανεί ότι αμφισβητούμε...» «Οχ, έλα, βρε Τσαντ, μην κάνεις σαν μωρό παιδί. Εμείς κάνουμε απλώς τη δουλειά μας. Έχουμε ένα σφάλμα στα στατιστικά στοιχεία και θέλουμε να το διπλοτσεκάρουμε. Εξάλλου», πρόσθεσε, «θα ήθελα να υπενθυμίσω στον Στράθμορ ότι ο Μεγάλος Αδερφός παρακολουθεί άγρυπνος. Αυτό θα τον κάνει να το σκεφτεί καλύτερα πριν βάλει μπροστά κάποιο από τα γνωστά τρελά του κόλπα για να σώσει τον κόσμο». Σήκωσε το ακουστικό και άρχισε να σχηματίζει τον αριθμό. Ο Μπρίνκερχοφ έδειχνε νευρικός. «Είσαι σίγουρη ότι είναι καλή ιδέα να τον ενοχλήσεις;» [207]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Δε θα τον ενοχλήσω εγώ», είπε η Μιτζ, πασάροντάς του το ακουστικό. «Εσύ θα τον ενοχλήσεις».

48

«ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ;» αναφώνησε έκπληκτη η Μιτζ. «Ο Στράθμορ ισχυρίζεται ότι τα δεδομένα που έχουμε είναι λανθασμένα;» Ο Μπρίνκερχοφ έγνεψε καταφατικά και έκλεισε το τηλέφωνο. «Ο Στράθμορ αρνήθηκε ότι το TRANSLTR έχει κολλήσει σε ένα αρχείο εδώ και δεκαοχτώ ώρες;» «Ήταν πολύ ευγενικός στο τηλέφωνο». Ο Μπρίνκερχοφ χαμογέλασε πλατιά, χαρούμενος που είχε καταφέρει να βγει αλώβητος από αυτό το τηλεφώνημα. «Με διαβεβαίωσε ότι το TRANSLTR συνεχίζει μέχρι αυτή τη στιγμή να σπάει κώδικες ανά έξι λεπτά. Με ευχαρίστησε για το ενδιαφέρον που έδειξα». «Λέει ψέματα», είπε απότομα η Μιτζ. «Ασχολούμαι με τα στατιστικά από τον Τομέα Κρυπτογραφίας εδώ και δύο χρόνια. Τα δεδομένα δεν εμφάνισαν ποτέ πρόβλημα». «Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά», της απάντησε με νόημα. Εκείνη τον κοίταξε ενοχλημένη. «Τσεκάρω όλα τα δεδομένα δύο φορές». «Κοίτα... ξέρεις τι λένε για τους υπολογιστές. Όταν τα κάνουν μαντάρα, τουλάχιστον το κάνουν με... συστηματικό τρόπο». Η Μιτζ γύρισε απότομα προς το μέρος του και τον κοίταξε. «Δεν είναι αστείο αυτό, Τσαντ! Ο αναπληρωτής διευθυντής επιχειρήσεων μόλις είπε ένα ωμό ψέμα σε στέλεχος του γραφείου του διευθυντή. Θέλω να μάθω το γιατί!» Ο Μπρίνκερχοφ ευχήθηκε εκείνη τη στιγμή να μην την είχε ξαναφωνάξει. Το τηλεφώνημα στον Στράθμορ την είχε εκνευρίσει. Από την εποχή του φιάσκου με τον Σκίπτζακ, κάθε φορά που η Μιτζ είχε την αίσθηση ότι κάτι ύποπτο συνέβαινε μετατρεπόταν αστραπιαία από γυναίκα που απέπνεε ερωτισμό σε δράκο που διψούσε για αίμα. Τίποτε δεν ήταν ικανό να τη σταματήσει μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση.

[208]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Μιτζ, δεν αποκλείεται τα δεδομένα μας να είναι λάθος», της είπε αποφασιστικά. «Θέλω να πω, σκέψου το, πού ακούστηκε αρχείο που να μπλοκάρει το TRANSLTR για δεκαοχτώ ώρες; Είναι αδιανόητο. Γύρνα στο σπίτι σου, είναι αργά». Εκείνη του έριξε ένα υπεροπτικό βλέμμα και πέταξε την έκθεση πάνω στο γραφείο. «Εμπιστεύομαι τα δεδομένα. Το ένστικτό μου λέει ότι είναι σωστά». Ο Μπρίνκερχοφ συνοφρυώθηκε. Ούτε καν ο διευθυντής δε διανοούνταν πλέον ν’ αμφισβητήσει το ένστικτο της Μιτζ Μίλκεν. Κατά κάποιο ανεξήγητο τρόπο, στο τέλος πάντα αποδεικνυόταν ότι είχε δίκιο. «Κάτι τρέχει εδώ», δήλωσε κατηγορηματικά η Μιτζ. «Και σκοπεύω να ανακαλύψω τι είναι αυτό το κάτι».

49

Ο ΜΠΕΚΕΡ ΣΗΚΩΘΗΚΕ ΜΕ ΚΟΠΟ από το πάτωμα του λεωφορείου και σωριάστηκε σε μια άδεια θέση. «Ωραία κίνηση, παπάρα». Ο νεαρός με τα τρία τεράστια καρφιά γέλασε σαρκαστικά. Ο Μπέκερ μισόκλεισε τα μάτια του και προσπάθησε να διακρίνει ποιος του μιλούσε. Ήταν ο νεαρός που για χάρη του είχε τρέξει πίσω από το λεωφορείο. Κοίταξε απογοητευμένος τη θάλασσα από κόκκινα, άσπρα και μπλε χτενίσματα. «Τι τρέχει με τα μαλλιά;» βόγκηξε ο Μπέκερ, γνέφοντας προς τους άλλους. «Είναι όλα...» «Κόκκινα, άσπρα και μπλε;» τον πρόλαβε ο νεαρός. Ο Μπέκερ έγνεψε καταφατικά, προσπαθώντας να μην κοιτάζει τη μολυσμένη τρύπα στο πάνω χείλι του νεαρού. «Τζούντας Ταμπού», είπε απλά ο νεαρός. Ο Μπέκερ τον κοίταξε σαστισμένος. Ο πανκ έφτυσε στο διάδρομο, αηδιασμένος προφανώς από την άγνοια του Μπέκερ. «Δεν ξέρεις τον Τζούντας Ταμπού; Τον μεγαλύτερο πανκ μετά τον Σιντ Βίσιους; Τίναξε τα μυαλά του εδώ σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο. Είναι η επέτειος του μεγάλου».

[209]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ έγνεψε μηχανικά, μην μπορώντας να καταλάβει τι σχέση είχε αυτό. «Ο Ταμπού είχε βάψει έτσι τα μαλλιά του τη μέρα που έφυγε απ’ αυτό το σκατόκοσμο». Ο νεαρός έφτυσε ξανά. «Όλοι οι πιστοί φαν του μεγάλου έχουν βάψει τα μαλλιά τους κόκκινα, άσπρα και μπλε σήμερα». Για λίγο ο Μπέκερ δεν είπε τίποτε. Με αργές κινήσεις, σαν να του είχαν κάνει ηρεμιστική ένεση, γύρισε και κοίταξε μπροστά. Παρατήρησε τους επιβάτες του λεωφορείου. Όλοι ήταν πανκ. Οι περισσότεροι τον κοίταζαν περίεργα. Όλοι οι πιστοί φαν έχουν βάψει τα μαλλιά τους κόκκινα, άσπρα και μπλε σήμερα. Ο Μπέκερ σηκώθηκε και πάτησε το κουμπί που ειδοποιούσε τον οδηγό να κάνει στάση. Ήταν ώρα να κατέβει. Πάτησε το κουμπί ξανά. Τίποτε. Δοκίμασε και τρίτη φορά, πιο επίμονα. Τίποτε. «Τα έχουν απενεργοποιήσει στο λεωφορείο 27». Ο νεαρός έφτυσε ξανά. «Για να μην τους κάνουμε τα νεύρα τσατάλια». Ο Μπέκερ γύρισε και τον κοίταξε. «Θέλεις να πεις ότι δεν μπορώ να κατέβω;» Ο νεαρός έβαλε τα γέλια. «Θα κατέβεις, μωρέ, στο τέρμα». Πέντε λεπτά αργότερα, το λεωφορείο διέσχιζε με ταχύτητα κάποιο θεοσκότεινο επαρχιακό δρόμο της Ισπανίας. Ο Μπέκερ γύρισε προς τον νεαρό που καθόταν πίσω του. «Θα σταματήσει ποτέ αυτό το λεωφορείο;» Ο νεαρός έγνεψε καταφατικά. «Λίγα χιλιόμετρα έμειναν». «Πού πηγαίνουμε;» Ένα πλατύ χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του νεαρού. «Θες να πεις ότι δεν ξέρεις;» Ο Μπέκερ ανασήκωσε τους ώμους του. Ο νεαρός άρχισε να γελάει υστερικά. «Καλά, δικέ μου, σε περιμένει τρελή φάση».

[210]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

50

ΛΙΓΑ ΜΟΛΙΣ ΜΕΤΡΑ από το προστατευτικό περίβλημα του TRANSLTR, ο Φιλ Σαρτρουκιάν στεκόταν στο σημείο του δαπέδου όπου τρεις αράδες λευκών γραμμάτων προειδοποιούσαν: ΥΠΟΓΕΙΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΟΜΕΑ ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΜΗ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ Ήξερε ότι ο ίδιος σε καμία περίπτωση δεν ήταν εξουσιοδοτημένο προσωπικό. Κοίταξε προς το γραφείο του Στράθμορ. Οι κουρτίνες ήταν ακόμη τραβηγμένες. Ο Σαρτρουκιάν είχε δει τη Σούζαν Φλέτσερ να πηγαίνει προς τις τουαλέτες, οπότε ήξερε ότι δε θα του δημιουργούσε πρόβλημα. Το μόνο ερωτηματικό που απέμενε ήταν ο Άλετ. Έριξε μια ματιά προς τον Κόμβο 3 και αναρωτήθηκε αν τον παρακολουθούσε ο κρυπτογράφος. «Να πάνε να πνιγούν όλοι», μουρμούρισε τελικά. Κάτω από τα πόδια του διακρινόταν οριακά το περίγραμμα μιας καταπακτής στο δάπεδο. Ο Σαρτρουκιάν έσφιξε στην παλάμη του το κλειδί που είχε πάρει από το εργαστήριο ασφάλειας συστημάτων. Γονάτισε, έβαλε το κλειδί σε μια σχισμή στο πάτωμα και το γύρισε. Ακούστηκε ένα κλικ από το εσωτερικό μάνταλο. Ύστερα ξεβίδωσε το εξωτερικό χερούλι σε σχήμα πεταλούδας και απελευθέρωσε το πορτάκι. Ρίχνοντας μία ακόμη ματιά πίσω του, έκανε βαθύ κάθισμα και τράβηξε την καταπακτή. Το καπάκι ήταν μικρό, μόλις ένα επί ένα, όμως ήταν βαρύ. Όταν τελικά άνοιξε, ο τεχνικός παραπάτησε και έφυγε προς τα πίσω. Ένα κύμα θερμού αέρα τον χτύπησε καταπρόσωπο. Ο αέρας είχε την οξύτητα του φρέον. Από το άνοιγμα άρχισαν να ανεβαίνουν στήλες ατμού που στροβιλίζονταν, φωτισμένες από τα κόκκινα φώτα ασφαλείας που υπήρχαν στα υπόγεια. Το πριν μακρινό βουητό των γεννητριών ακουγόταν τώρα σαν βροντή. [211]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Σαρτρουκιάν σηκώθηκε όρθιος και κοίταξε μέσα από το άνοιγμα. Εκεί κάτω έμοιαζε περισσότερο με κόλαση. Μια στενή φορητή σκάλα οδηγούσε σε κάποια πλατφόρμα κάτω από το δάπεδο. Πιο κάτω ήξερε ότι υπήρχαν σκαλιά, όμως το μόνο που μπορούσε να διακρίνει ήταν εκείνη την απόκοσμη κόκκινη ομίχλη να στροβιλίζεται αδιάκοπα. Ο Γκρεγκ Άλετ στεκόταν πίσω από το γυάλινο τοίχο-καθρέφτη του Κόμβου 3. Παρακολούθησε τον Φιλ Σαρτρουκιάν να κατεβαίνει από τη σκάλα προς τα υπόγεια. Από το σημείο όπου στεκόταν ο Άλετ, ήταν λες και κάποιος είχε κόψει το κεφάλι του τεχνικού και το είχε παρατήσει πάνω στο δάπεδο του τομέα. Ύστερα, σιγά σιγά, βυθίστηκε στην ομίχλη που στροβιλιζόταν όπως αναδυόταν από τα υπόγεια. «Για να κάνεις κάτι τέτοιο πρέπει να ’χεις κότσια», μουρμούρισε ο κρυπτογράφος. Ήξερε πού πήγαινε ο Σαρτρουκιάν. Λογικό ήταν να σκεφτεί να τερματίσει χειροκίνητα τη λειτουργία του TRANSLTR από τη στιγμή που νόμιζε ότι ο υπολογιστής είχε προσβληθεί από ιό. Δυστυχώς, αν γινόταν αυτό, ο τομέας θα κατακλυζόταν από τεχνικούς μέσα στο επόμενο δεκάλεπτο. Μια τέτοια κίνηση θα έθετε το σύστημα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και στο τηλεφωνικό κέντρο θα σήμαινε συναγερμός. Ο Άλετ δεν είχε την πολυτέλεια να επιτρέψει στην ομάδα ασφάλειας συστημάτων να διερευνήσει τα όσα συνέβαιναν στον Τομέα Κρυπτογραφίας. Βγήκε από τον Κόμβο 3 και κατευθύνθηκε προς την καταπακτή. Έπρεπε οπωσδήποτε να σταματήσει τον Σαρτρουκιάν.

51

Ο ΤΖΑΜΠΑ ΘΥΜΙΖΕ ΓΙΓΑΝΤΙΟ ΓΥΜΝΟΣΑΑΙΑΓΚΑ. Όπως και ο κινηματογραφικός χαρακτήρας από τον οποίο είχε δανειστεί το παρατσούκλι του, ο άντρας αυτός ήταν ένα άτριχο σφαιροειδές πλάσμα. Σαν φύλακας άγγελος όλων των συστημάτων υπολογιστών στην NSA, κινούνταν από τον ένα χώρο στον άλλο ρυθμίζοντας, συγκολλώντας και επιβεβαιώνοντας το πιστεύω του, ότι [212]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

δηλαδή η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία. Κανένας υπολογιστής της NSA δεν είχε προσβληθεί από ιό στο διάστημα της παντοδυναμίας του Τζάμπα – και σκόπευε να διατηρήσει το βιογραφικό του καθαρό. Η βάση του Τζάμπα ήταν ένας υπερυψωμένος σταθμός εργασίας που έβλεπε όλη την υπόγεια, άκρως απόρρητη βάση δεδομένων της NSA. Ένας ενδεχόμενος ιός εκεί θα προκαλούσε τη μεγαλύτερη ζημιά, οπότε εκεί περνούσε και ο ίδιος τον περισσότερο χρόνο του. Εκείνη τη στιγμή πάντως ο Τζάμπα έκανε διάλειμμα και απολάμβανε πικάντικα καλτσόνε στο εστιατόριο της NSA, που λειτουργούσε είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Ήταν έτοιμος να αναμετρηθεί με το τρίτο, όταν άρχισε να χτυπάει το κινητό του. «Ακούω», είπε μπουκωμένος καθώς κατάπινε μια μεγάλη μπουκιά. «Τζάμπα», ακούστηκε μια γλυκιά γυναικεία φωνή. «Η Μιτζ είμαι». «Η Βασίλισσα των Δεδομένων!» είπε με ενθουσιασμό ο πελώριος άντρας. Ανέκαθεν είχε αδυναμία στη Μιτζ Μίλκεν. Ήταν έξυπνη – και η μοναδική γυναίκα απ’ όσες γνώριζε που φλερτάριζε μαζί του. «Πώς πάει, ρε κοπελιά;» «Δεν έχω παράπονο». Ο Τζάμπα σκούπισε το στόμα του. «Είσαι στο μαγαζί;» «Ναι». «Έχεις όρεξη να μου κάνεις παρέα για ένα καλτσόνε;» «Πολύ θα το ήθελα, Τζάμπα, αλλά προσέχω τη σιλουέτα μου». «Σοβαρά;» Γέλασε πονηρά. «Να έρθω από εκεί να την προσέξουμε μαζί;» «Κακό παιδί». «Δεν έχεις ιδέα πόσο...» «Χαίρομαι που σε πέτυχα εδώ», είπε η Μιτζ. «Χρειάζομαι μια συμβουλή». Ο Τζάμπα ήπιε μια γερή γουλιά από το αναψυκτικό του. «Για ρίχ’ το». [213]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Μπορεί να μην είναι τίποτε», είπε η γυναίκα, «όμως τα στατιστικά μου από τον Τομέα Κρυπτογραφίας έδειξαν κάτι περίεργο. Έλεγα μήπως μπορούσες να με διαφωτίσεις». «Τι τρέχει;» «Έχω εδώ μια έκθεση που λέει ότι το TRANSLTR τρέχει το ίδιο αρχείο εδώ και δεκαοχτώ ώρες και δεν το έχει σπάσει ακόμη». Ο Τζάμπα ράντισε ολόκληρο το καλτσόνε του με αναψυκτικό. «Τι έκανε λέει;» «Πάει πουθενά το μυαλό σου;» Σκούπισε το καλτσόνε του με μια χαρτοπετσέτα. «Τι έκθεση είναι αυτή;» «Έκθεση παραγωγικότητας. Βασικά πράγματα, ανάλυση κόστους και τέτοια». Η Μιτζ του εξήγησε στα γρήγορα τι είχε ανακαλύψει μαζί με τον Μπρίνκερχοφ. «Τηλεφώνησες στον Στράθμορ;» «Ναι. Είπε ότι όλα είναι μια χαρά στον τομέα. Είπε ότι το TRANSLTR δουλεύει κανονικά. Και το πρόβλημα είναι στα δεδομένα μας». Το πελώριο μέτωπο του Τζάμπα ζάρωσε. «Και πού είναι το πρόβλημα; Η έκθεσή σου κάπου κόλλησε». Η Μιτζ δεν απάντησε. Ο Τζάμπα έπιασε το υπονοούμενο. Συνοφρυώθηκε. «Δηλαδή δεν πιστεύεις ότι το πρόβλημα είναι στην έκθεση;» «Ακριβώς». «Νομίζεις ότι ο Στράθμορ λέει ψέματα;» «Δεν είναι αυτό», απάντησε διπλωματικά η Μιτζ, γνωρίζοντας ότι η κατάσταση απαιτούσε λεπτούς χειρισμούς. «Είναι που οι στατιστικές μου δεν παρουσίασαν ποτέ πρόβλημα στο παρελθόν. Σκέφτηκα να ζητήσω μια δεύτερη γνώμη». «Κοίτα», είπε ο Τζάμπα, «λυπάμαι που πρέπει να σου το πω, αλλά τα δεδομένα σου θέλουν σουτάρισμα». «Έτσι λες;» «Θα στοιχημάτιζα τη θέση μου». Ο Τζάμπα δάγκωσε ένα μεγάλο κομμάτι από το μουλιασμένο καλτσόνε και συνέχισε να μιλάει με γεμάτο το στόμα. «Το περισσότερο που άντεξε οποιοδήποτε αρχείο μέσα στο TRANSLTR ήταν τρεις ώρες. Ο χρόνος αυτός περιλαμβάνει διαγνωστικά προγράμματα, αναζήτηση πλαισίου, [214]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

τα πάντα. Για να κλειδώσει κάποιο αρχείο το σύστημα για δεκαοχτώ ώρες, θα πρέπει να έχει κάποιο ιό. Τίποτε άλλο δε θα μπορούσε να το κάνει». «Τι ιό;» «Κάποιο είδος πλεονάζοντος κύκλου. Κάτι που θα περνούσε στους επεξεργαστές, θα δημιουργούσε βρόχο και βασικά θα κολλούσε το σύστημα». «Κοίτα», είπε επιφυλακτικά η Μιτζ, «ο Στράθμορ βρίσκεται στον Τομέα Κρυπτογραφίας εδώ και σχεδόν τριάντα έξι ώρες σερί. Υπάρχει καμία περίπτωση να προσπαθεί να αντιμετωπίσει κάποιο ιό;» Ο Τζάμπα έβαλε τα γέλια. «Ο Στράθμορ είναι κλεισμένος εκεί μέσα εδώ και τριάντα έξι ώρες; Τον κακομοίρη. Η γυναίκα του θα τον πέταξε έξω από το σπίτι. Άκουσα ότι τον κυνηγάει με την παντόφλα». Η Μιτζ το σκέφτηκε για λίγο. Είχε ακούσει κι εκείνη τις ίδιες φήμες. Αναρωτήθηκε μήπως γινόταν παρανοϊκή. «Μιτζ». Ο Τζάμπα ανάσανε βαριά και ήπιε άλλη μια μεγάλη γουλιά. «Αν το παιχνιδάκι του Στράθμορ είχε κολλήσει ιό, θα με είχε φωνάξει. Ο Στράθμορ είναι έξυπνος, αλλά από ιούς δεν ξέρει την τύφλα του. Το TRANSLTR είναι όλος του ο κόσμος. Με το πρώτο σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά, θα είχε πατήσει το κουμπί έκτακτης κατάστασης – και εδώ στη δουλειά το κουμπί αυτό είμαι εγώ». Ρούφηξε ένα κομμάτι λιωμένης μοτσαρέλας σαν μακαρόνι. «Εξάλλου, δεν υπάρχει περίπτωση να κόλλησε ιό το TRANSLTR. Προστατεύεται από το καλύτερο πακέτο φίλτρων ασφαλείας που έχω δημιουργήσει ποτέ. Τίποτε δεν μπορεί να περάσει». Ακολούθησε παρατεταμένη σιωπή και τελικά η Μιτζ αναστέναξε. «Καμιά άλλη σκέψη;» «Αμέ. Τα δεδομένα σου θέλουν σουτάρισμα». «Αυτό το είπες ήδη». «Ακριβώς». Η Μίλκεν συνοφρυώθηκε. «Δεν έχεις καταλάβει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα; Οτιδήποτε;» Ο Τζάμπα γέλασε, αλλά δεν αστειευόταν. «Μιτζ... άκουσέ με. Ο Σκίπτζακ ήταν μεγάλη φόλα. Ο Στράθμορ έκανε πατάτα. Ξέχνα [215]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

το όμως, τελείωσε». Από την άλλη άκρη της γραμμής δεν ακούστηκε τίποτε για αρκετή ώρα και ο Τζάμπα συνειδητοποίησε ότι το είχε παρατραβήξει. «Συγνώμη, Μιτζ. Ξέρω ότι τ’ άκουσες κι εσύ μ’ αυτή την ιστορία χωρίς να φταις. Ο Στράθμορ έκανε λάθος. Ξέρω τι γνώμη έχεις γι’ αυτόν». «Αυτό που συζητάμε δεν έχει καμία σχέση με τον Σκίπτζακ», του ξεκαθάρισε εκείνη. Ναι, καλά, είπε από μέσα του ο Τζάμπα. «Άκου, Μιτζ, ούτε συμπαθώ ούτε αντιπαθώ τον Στράθμορ. Θέλω να πω, ο τύπος είναι κρυπτογράφος. Βασικά, όλοι τους είναι εγωκεντρικοί μαλάκες. Τους ρωτάς πότε θέλουν κάτι και σου απαντάνε "Χτες". Κάθε αρχείο υποτίθεται ότι είναι αυτό που θα σώσει τον κόσμο από την καταστροφή». «Τι θέλεις να πεις μ’ αυτό;» Ο Τζάμπα αναστέναξε. «Θέλω να πω ότι ο Στράθμορ είναι ψυχάκιας, όπως όλοι τους εκεί μέσα. Ταυτόχρονα όμως αγαπάει το TRANSLTR περισσότερο κι απ’ την ίδια του τη γυναίκα. Αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα, θα με είχε φωνάξει αμέσως». Η Μιτζ έμεινε για λίγο σιωπηλή. Τελικά φάνηκε να το παίρνει απόφαση, αν και απρόθυμα. «Δηλαδή λες ότι τα δεδομένα μου θέλουν σουτάρισμα;» Ο Τζάμπα γέλασε πειραχτικά. «Από πότε αποκτήσαμε αντίλαλο εδώ μέσα;» Η γυναίκα γέλασε κι αυτή. «Κοίτα, Μιτζ. Στείλε μου μια αίτηση επιθεώρησης του συστήματος. Θα περάσω τη Δευτέρα για να τσεκάρω μέσα έξω τον υπολογιστή σου. Στο μεταξύ, σήκω και φύγε από δω μέσα. Σαββατόβραδο έρχεται. Τράβα να βρεις κανένα γκόμενο ή δεν ξέρω ’γώ τι». Η Μιτζ αναστέναξε. «Προσπαθώ, Τζάμπα. Πίστεψέ με, προσπαθώ».

[216]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

52

ΤΟ ΚΛΑΜΠ ΜΑΓΟΣ βρισκόταν στα προάστια, στο τέρμα της διαδρομής που κάλυπτε η γραμμή 27 των λεωφορείων. Θύμιζε περισσότερο κάστρο παρά κλαμπ για χορό και περιβαλλόταν από ψηλά γύψινα τείχη μέσα στα οποία είχαν ενσωματωθεί κομμάτια από σπασμένα μπουκάλια μπίρας. Επρόκειτο για ένα πρωτόγονο σύστημα ασφάλειας που δεν επέτρεπε σε κανέναν να μπει κρυφά χωρίς να αφήσει πίσω ένα μεγάλο κομμάτι της επιδερμίδας του. Στη διάρκεια της διαδρομής ο Μπέκερ το πήρε απόφαση ότι είχε αποτύχει. Είχε έρθει η στιγμή να τηλεφωνήσει στον Στράθμορ και να του πει τα άσχημα νέα: η έρευνα ήταν μάταιη. Είχε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε· τώρα ήταν ώρα να γυρίσει πίσω. Φτάνοντας όμως στο κλαμπ και βλέποντας έναν όχλο από υποψήφιους θαμώνες να συνωστίζονται στην είσοδο, δεν ήταν πια τόσο σίγουρος ότι η συνείδησή του θα του επέτρεπε να εγκαταλείψει την έρευνα. Μπροστά του απλωνόταν η μεγαλύτερη ομάδα πανκ που είχε δει ποτέ του. Παντού έβλεπε κεφάλια με μαλλιά βαμμένα κόκκινα, άσπρα και μπλε. Αναστέναξε και ζύγισε τις επιλογές του. Κοίταξε το πλήθος και ανασήκωσε τους ώμους του. Πού αλλού θα βρίσκεται το κορίτσι με το δαχτυλίδι αυτό το σαββατόβραδο; Αναθεματίζοντας την καλή του τύχη, κατέβηκε από το λεωφορείο. Η είσοδος στο κλαμπ ήταν ένας στενός πέτρινος διάδρομος. Με το που έφτασε εκεί, ο Μπέκερ ένιωσε να παρασύρεται από ένα ανθρώπινο ρεύμα, καθώς οι ανυπόμονοι θαμώνες συνέρρεαν στην είσοδο. «Φύγε από μπροστά μου, μωρή συκιά!» Μια ανθρώπινη καρφιτσοθήκη τον έσπρωξε για να περάσει, ρίχνοντάς του και μια αγκωνιά στα πλευρά. «Ωραία γραβάτα». Κάποιος τράβηξε απότομα τη γραβάτα του Μπέκερ.

[217]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Γουστάρεις να γαμηθούμε;» Μια έφηβη που του θύμιζε ένα από τα ζόμπι στη Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών γύρισε και τον κοίταξε. Ο σκοτεινός διάδρομος κατέληγε σε μια πελώρια τσιμεντένια αίθουσα που έζεχνε από το αλκοόλ κι από κάθε λογής ανθρώπινα υγρά. Το θέαμα ήταν σουρεαλιστικό: μια βαθιά σπηλιά σε κάποιο βουνό και μέσα της εκατοντάδες ανθρώπινα σώματα να κινούνται συγχρονισμένα. Χοροπηδούσαν πάνω κάτω, με τα χέρια κολλημένα στα πλευρά, ενώ τα κεφάλια τους ταλαντεύονταν σαν άψυχοι βολβοί καρφωμένοι σε αλύγιστα κοντάρια. Τρελαμένες ψυχές έφευγαν τρέχοντας από τη σκηνή και βουτούσαν σε μια θάλασσα από ανθρώπινα μέλη. Τα σώματα κινούνταν αριστερά δεξιά, σαν ανθρώπινες μπάλες. Κρεμασμένες από την οροφή, οι φωτεινές σφαίρες που αναβόσβηναν αδιάκοπα έδιναν στο όλο σκηνικό την αίσθηση παλιάς βωβής ταινίας. Στον απέναντι τοίχο ηχεία στο μέγεθος μικρού φορτηγού δονούνταν με τόση ένταση, ώστε ακόμη και οι πιο παθιασμένοι χορευτές δεν μπορούσαν να πλησιάσουν σε απόσταση μικρότερη των δέκα μέτρων από τα γούφερ που έπαιζαν τα μπάσα. Ο Μπέκερ έκλεισε τα αφτιά του και έψαξε στο πλήθος. Όπου και να κοιτούσε, έβλεπε άλλο ένα κεφάλι βαμμένο κόκκινο, άσπρο και μπλε. Τα σώματα ήταν τόσο ασφυκτικά στοιβαγμένα, ώστε δεν μπορούσε να διακρίνει τι φορούσαν. Πουθενά δεν έβλεπε το παραμικρό ίχνος βρετανικής σημαίας. Ήταν προφανές ότι, έτσι και τολμούσε να χωθεί εκεί μέσα, θα τον ποδοπατούσαν. Ένας νεαρός λίγο πιο κάτω άρχισε να ξερνάει. Θαυμάσια! Ο Μπέκερ βόγκηξε. Απομακρύνθηκε προς ένα διάδρομο βαμμένο εδώ κι εκεί με σπρέι. Ο διάδρομος μετατρεπόταν σε μια στενή σήραγγα καλυμμένη με καθρέφτες κι αυτή με τη σειρά της οδηγούσε σε μια ανοιχτή αυλή με σκόρπια τραπέζια και καρέκλες. Η αυλή ήταν γεμάτη πανκιά, όμως στον Μπέκερ έμοιαζε κάπως με λύτρωση: από πάνω ανοιγόταν ο καλοκαιρινός ουρανός και η ένταση της μουσικής ήταν ανακουφιστικά λιγότερη. Αδιαφορώντας για τα περίεργα βλέμματα που έπεφταν πάνω του, πλησίασε το πλήθος. Χαλάρωσε τη γραβάτα του και σωριά[218]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

στηκε σε μια καρέκλα στο κοντινότερο ελεύθερο τραπέζι. Είχε την αίσθηση ότι το τηλεφώνημα που του είχε κάνει νωρίς το ίδιο πρωί ο Στράθμορ είχε συμβεί σε μια άλλη ζωή. Αφού καθάρισε το τραπέζι από τα άδεια μπουκάλια μπίρας, ακούμπησε εξαντλημένος το κεφάλι του στα μπράτσα του. Δέκα λεπτά υπόθεση, σκέφτηκε. Οχτώ χιλιόμετρα πιο μακριά, ο άντρας που φορούσε γυαλιά με μεταλλικό σκελετό βρισκόταν στο πίσω κάθισμα ενός ταξί μάρκας Φίατ που διέσχιζε με ταχύτητα έναν επαρχιακό δρόμο. «Στο Μάγο», είπε με τραχιά φωνή, υπενθυμίζοντας στον οδηγό τον προορισμό τους. Ο οδηγός κούνησε το κεφάλι του καταφατικά, παρατηρώντας τον περίεργο τύπο που είχε μπει στο αμάξι του μέσα από τον εσωτερικό καθρέφτη. «Στο Μάγο», μουρμούρισε δύσθυμα, σχεδόν από μέσα του. «Κάθε βράδυ όλο και πιο περίεργες φάτσες».

53

Ο ΤΟΚΟΥΤΖΕΝ ΝΟΥΜΑΤΑΚΑ ήταν ξαπλωμένος γυμνός πάνω στο τραπέζι του μασάζ στο ρετιρέ γραφείο του. Η επαγγελματίας μασέζ μάλαζε τους μυς στη βάση του αυχένα του. Βύθισε τις παλάμες της στους σαρκώδεις θύλακες που περιέβαλλαν τις ωμοπλάτες του και κατέβηκε σιγά σιγά προς τα κάτω, στην πετσέτα που κάλυπτε τους γλουτούς του. Τα χέρια της πέρασαν ακόμη πιο χαμηλά... κάτω από την πετσέτα. Ο Νουματάκα σχεδόν δεν το κατάλαβε. Το μυαλό του βρισκόταν αλλού. Περίμενε από ώρα να χτυπήσει η προσωπική του τηλεφωνική γραμμή. Το τηλεφώνημα δεν έχει έρθει ακόμη. Ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα. «Πέρνα», έκανε απότομα. Η μασέζ τράβηξε γρήγορα τα χέρια της έξω από την πετσέτα. Η τηλεφωνήτρια μπήκε μέσα και υποκλίθηκε. «Αξιότιμε πρόεδρε;» «Μίλα». [219]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η κοπέλα υποκλίθηκε για δεύτερη φορά. «Μίλησα με τους ανθρώπους της τηλεφωνικής εταιρείας. Η κλήση προήλθε από τη χώρα με το διεθνή κωδικό 1, τις Ηνωμένες Πολιτείες». Ο Νουματάκα έγνεψε ότι την άκουσε. Αυτή ήταν καλή είδηση. Το τηλεφώνημα έγινε από την Αμερική. Χαμογέλασε. Δεν ήταν στημένο. «Από ποια περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών;» ρώτησε επιτακτικά. «Επιχειρούν να το εντοπίσουν αυτή τη στιγμή που μιλάμε, κύριε πρόεδρε». «Πολύ καλά. Ενημέρωσέ με όταν θα έχεις νέα». Η τηλεφωνήτρια υποκλίθηκε ξανά και έφυγε. Ο Νουματάκα ένιωσε τους μυς του να χαλαρώνουν. Κωδικός χώρας 1. Πράγματι, πολύ καλή είδηση.

54

Η ΣΟΥΖΑΝ ΦΛΕΤΣΕΡ βημάτιζε ανυπόμονα στις τουαλέτες του Τομέα Κρυπτογραφίας και μετρούσε αργά μέχρι το πενήντα. Το κεφάλι της κόντευε να σπάσει. Λίγη υπομονή ακόμη, έλεγε στον εαυτό της. Ο Άλετ είναι ο Ντακότα! Αναρωτήθηκε ποια να ήταν τα σχέδιά του. Σκόπευε να δημοσιοποιήσει το κλειδί; Μήπως αποδεικνυόταν άπληστος και δοκίμαζε να πουλήσει τον αλγόριθμο; Η Σούζαν δεν άντεχε να περιμένει άλλο. Ήταν ώρα να δράσει. Έπρεπε να βρει τον Στράθμορ. Επιφυλακτικά, άνοιξε μια ιδέα την πόρτα και κοίταξε προς την κατεύθυνση του γυάλινου τοίχου-καθρέφτη στην απέναντι πλευρά του τομέα. Δεν μπορούσε να ξέρει αν ο Άλετ συνέχιζε να παρακολουθεί αθέατος το χώρο. Έπρεπε να κινηθεί γρήγορα προς το γραφείο του Στράθμορ. Όχι και πολύ γρήγορα βέβαια· ο Άλετ δεν έπρεπε να υποψιαστεί ότι τον είχε καταλάβει. Άπλωσε το χέρι της για να ανοίξει την πόρτα, όταν άκουσε κάτι. Φωνές. Αντρικές φωνές. Οι φωνές έφταναν στα αφτιά της μέσα από τον αγωγό εξαερισμού που υπήρχε κοντά στο δάπεδο. Άφησε την πόρτα και πλη[220]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

σίασε στον αγωγό. Οι λέξεις δεν ακούγονταν καθαρά εξαιτίας του υπόκωφου βόμβου που έκαναν οι γεννήτριες στα υπόγεια. Είχε την εντύπωση ότι η συζήτηση γινόταν σε κάποιο σημείο των υπόγειων διαδρόμων. Η μία φωνή ήταν στριγκή, θυμωμένη. Έμοιαζε με του Φιλ Σαρτρουκιάν. «Δε με πιστεύεις;» Ακούστηκαν νέοι διαπληκτισμοί. «Έχουμε κολλήσει ιό!» Ύστερα ακούστηκαν θυμωμένες φωνές. «Πρέπει να ενημερώσουμε τον Τζάμπα!» Έπειτα ακούστηκαν ήχοι πάλης. «Άφησέ με!» Ο θόρυβος που ακολούθησε μετά βίας έμοιαζε ανθρώπινος. Ήταν μια παρατεταμένη σπαρακτική κραυγή, σαν να έβγαινε από κάποιο ετοιμοθάνατο ζώο. Η Σούζαν πάγωσε δίπλα στον αγωγό. Ο θόρυβος σταμάτησε τόσο ξαφνικά όσο είχε αρχίσει. Κι ύστερα έπεσε σιωπή. Το επόμενο δευτερόλεπτο, λες και κάποιος σκηνοθετούσε μια φτηνή ταινία τρόμου, τα φώτα στο μπάνιο άρχισαν να χαμηλώνουν σταδιακά. Ύστερα αναβόσβησαν απότομα και τελικά έσβησαν τελείως. Η Σούζαν Φλέτσερ βρέθηκε να στέκεται μέσα στο απόλυτο σκοτάδι.

55

«ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΜΟΥ, ΜΑΛΑΚΑ». Ο Μπέκερ, που μόλις είχε γείρει το κεφάλι του στα μπράτσα του, ανασηκώθηκε. Ο τύπος τού είχε μιλήσει στα αγγλικά. Καλά, κανείς δε μιλάει ισπανικά σ’ αυτή την αναθεματισμένη χώρα; Από πάνω του στεκόταν και τον αγριοκοίταζε ένας κοντός σπυριάρης έφηβος με ξυρισμένο κεφάλι. Το μισό του κρανίο ήταν κόκκινο και το άλλο μισό μοβ. Σαν πασχαλινό αβγό. «Είπα, κάθεσαι στην καρέκλα μου, μαλάκα».

[221]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Σ’ άκουσα και την πρώτη φορά», είπε ο Μπέκερ καθώς σηκωνόταν όρθιος. Δεν είχε διάθεση για καβγάδες. Ήταν ώρα να φύγει. «Πού έβαλες τα μπουκάλια μου;» γρύλισε ο νεαρός. Στη μύτη του είχε περασμένη μια παραμάνα. Ο Μπέκερ έδειξε τα μπουκάλια μπίρας που είχε ακουμπήσει κάτω. «Ήταν άδεια». «Άδεια γεμάτα, δικά μου ήταν, γαμώτο!» «Ζητώ συγνώμη», είπε ο Μπέκερ και έκανε να φύγει. Ο πανκ τού έκλεισε το δρόμο. «Σήκωσέ τα!» Ο Μπέκερ ανοιγόκλεισε τα μάτια του σαν να μην πίστευε αυτό που του συνέβαινε. Δεν ήταν καθόλου αστείο. «Πλάκα μου κάνεις, έτσι;» Ήταν ένα κεφάλι ψηλότερος και πρέπει να ζύγιζε γύρω στα είκοσι πέντε κιλά περισσότερο από τον πιτσιρικά. «Σου φαίνομαι να κάνω πλάκα, γαμώτο;» Ο Μπέκερ δεν είπε τίποτε. «Σήκωσέ τα!» Η φωνή του νεαρού τσάκισε. Ο Μπέκερ προσπάθησε να τον προσπεράσει, όμως ο έφηβος του έκλεισε το δρόμο. «Είπα, σήκωσέ τα, γαμώτο μου γαμώ!» Μαστουρωμένοι πανκ από τα διπλανά τραπέζια άρχισαν να γυρνάνε τα κεφάλια τους προς το μέρος τους για να δουν τι συνέβαινε. «Καλύτερα να μην το συνεχίσεις αυτό, μικρέ», είπε ήρεμα ο Μπέκερ. «Σε προειδοποιώ!» Ο νεαρός έβραζε. «Αυτό είναι το τραπέζι μου! Έρχομαι εδώ κάθε βράδυ. Άντε, σήκωσέ τα!» Η υπομονή του Μπέκερ εξαντλήθηκε. Κανονικά, δε θα έπρεπε να έχει πάει εκδρομή στο βουνό μαζί τη Σούζαν; Τι δουλειά είχε στην Ισπανία να διαπληκτίζεται με ένα ψυχωτικό νήπιο; Χωρίς προειδοποίηση, ο Μπέκερ άρπαξε τον νεαρό από τις μασχάλες, τον σήκωσε στον αέρα και τον κάθισε με δύναμη πάνω στο τραπέζι. «Άκου εδώ, μυξιάρικο. Κόφ’ το αυτή τη στιγμή, αλλιώς θα τραβήξω αυτή την παραμάνα από τη μύτη σου και θα σου ράψω το στόμα». Το πρόσωπο του πιτσιρικά πάνιασε.

[222]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ τον κράτησε ακίνητο για λίγο κι ύστερα χαλάρωσε τη λαβή του. Χωρίς να πάρει τα μάτια του από τον φοβισμένο νεαρό, έσκυψε, μάζεψε τα μπουκάλια και τα ακούμπησε ξανά στο τραπέζι. «Τι λες, είμαστε σύμφωνοι;» ρώτησε. Ο νεαρός είχε μείνει άφωνος. «Έτσι μπράβο», έκανε απότομα ο Μπέκερ. Αυτό το παιδί είναι ζωντανή διαφήμιση για την αντισύλληψη. «Άντε στο διάολο!» ούρλιαξε ο νεαρός, που τώρα συνειδητοποιούσε ότι οι ομοϊδεάτες του γελούσαν μαζί του. «Κουράδα!» Ο Μπέκερ σταμάτησε. Μόλις αντιλαμβανόταν τη σημασία μιας φράσης που είχε πει προηγουμένως ο νεαρός. Έρχομαι εδώ κάθε βράδυ. Αναρωτήθηκε αν ο πιτσιρίκος μπορούσε να τον βοηθήσει. «Συγνώμη», είπε, «δεν έπιασα τ’ όνομά σου». «Δίτονος», είπε μέσα απ’ τα σφιγμένα δόντια του το αγόρι, σαν να ξεστόμιζε την πιο φοβερή απειλή. «Δίτονος;» επανέλαβε με περιέργεια ο Μπέκερ. «Για να δούμε αν θα το βρω... Από το μαλλί σου;» «Μπράβο, ξυράφι είσαι». «Πιασάρικο όνομα. Μόνος σου το σκέφτηκες;» «Μέσα είσαι», είπε περήφανα ο νεαρός. «Θα το κάνω και πατέντα». Ο Μπέκερ συνοφρυώθηκε. «Εννοείς ότι θα το κάνεις σήμα κατατεθέν;» Ο νεαρός φάνηκε να μπερδεύεται. «Για να κατοχυρώσεις ένα όνομα πρέπει να το κάνεις σήμα κατατεθέν», είπε ο Μπέκερ. «Όχι πατέντα». «Τέλος πάντων!» ούρλιαξε ο πανκ, που τα ’χε χάσει εντελώς. Στο μεταξύ, η πολύχρωμη παρέα των μεθυσμένων και μαστουρωμένων που καθόταν στα διπλανά τραπέζια είχε λυθεί στα γέλια. Ο Δίτονος σηκώθηκε όρθιος και χαμογέλασε μοχθηρά στον Μπέκερ. «Τι σκατά θέλεις από μένα;» Ο Μπέκερ το σκέφτηκε για λίγο. Θέλω να λούσεις τα μαλλιά σου, να μιλάς καλύτερα και να βρεις μια δουλειά. Αποφάσισε ότι ήταν πολύ μεγάλες οι απαιτήσεις του για πρώτη συνάντηση. «Θέλω κάποιες πληροφορίες», είπε. [223]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Άντε γαμήσου». «Ψάχνω κάποιον». «Δεν ξέρω τίποτε, κύριος». «Δεν ξέρω τίποτε, κύριε», τον διόρθωσε ο Μπέκερ, ενώ έκανε νόημα σε μια σερβιτόρα που περνούσε από εκεί. Πήρε δύο μπίρες και έδωσε τη μία στον Δίτονο. Το αγόρι έδειχνε τελείως σαστισμένο. Ήπιε μια γουλιά από την μπίρα και κοίταξε επιφυλακτικά τον Μπέκερ. «Δεν πιστεύω να μου την πέφτεις, κύριος;» Ο Μπέκερ χαμογέλασε. «Ψάχνω μια κοπέλα». Ο Δίτονος γέλασε στριγκά. «Σιγά μη ρίξεις ανάσκελα το γκομενάκι έτσι όπως είσαι αμπαλαρισμένος!» Ο Μπέκερ συνοφρυώθηκε. «Δε θέλω να τη ρίξω ανάσκελα. Θέλω να της μιλήσω μόνο. Ίσως μπορείς να με βοηθήσεις να τη βρω». Ο Δίτονος ακούμπησε την μπίρα του στο τραπέζι. «Μπάτσος είσαι;» Ο Μπέκερ έγνεψε αρνητικά. Τα μάτια του νεαρού στένεψαν. «Για μπάτσος μού μοιάζεις». «Μικρέ, είμαι από το Μέριλαντ. Ακόμη κι αν ήμουν μπάτσος, δε νομίζεις ότι είμαι κάπως μακριά από το χώρο της δικαιοδοσίας μου;» Η ερώτηση μάλλον αποτελείωσε τον νεαρό. «Με λένε Ντέιβιντ Μπέκερ». Χαμογέλασε και έδωσε το χέρι του στον νεαρό πάνω από το τραπέζι. Ο πανκ μαζεύτηκε αηδιασμένος. «Τράβα το κουλό σου, λούγκρα». Ο Μπέκερ μάζεψε το χέρι του. «Θα σε βοηθήσω, αλλά θα σου στοιχίσει», είπε το αγόρι χαμογελώντας χαιρέκακα. Ο Μπέκερ μπήκε στο νόημα. «Πόσο;» «Εκατό κολλαριστά δολαριάκια». Ο Μπέκερ τον κοίταξε στα μάτια. «Μόνο πεσέτες έχω». «Καλά, μωρέ! Δώσε εκατό πεσέτες». Προφανώς οι ισοτιμίες των ξένων νομισμάτων δεν ήταν στα φόρτε του Δίτονου: εκατό πεσέτες αντιστοιχούσαν περίπου σε [224]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ογδόντα εφτά σεντς. «Σύμφωνοι», είπε ο Μπέκερ χτυπώντας το μπουκάλι του στο τραπέζι. Ο νεαρός χαμογέλασε για πρώτη φορά. «Σύμφωνοι». «Εντάξει», συνέχισε ο Μπέκερ μιλώντας χαμηλόφωνα. «Νομίζω ότι η κοπέλα που ψάχνω μπορεί να κυκλοφορεί εδώ. Έχει κόκκινα, άσπρα και μπλε μαλλιά». Ο Δίτονος ρουθούνισε κοροϊδευτικά. «Είναι η επέτειος θανάτου του Τζούντας Ταμπού. Όλοι έχουν...» «Επίσης, φοράει ένα μπλουζάκι με τη βρετανική σημαία και έχει ένα κρεμαστό σκουλαρίκι με νεκροκεφαλή περασμένο στο ένα αφτί». Η έκφραση στο πρόσωπο του Δίτονου έδειχνε ότι μάλλον κάτι του έλεγε η περιγραφή. Ο Μπέκερ το παρατήρησε και ένιωσε τις ελπίδες του να αναπτερώνονται. Λίγο μετά όμως το πρόσωπο του Δίτονου σκλήρυνε. Κατέβασε με δύναμη το μπουκάλι του στο τραπέζι και άρπαξε τον Μπέκερ από το πουκάμισο. «Είναι η γκόμενα του Εδουάρδο, μαλάκα! Στη θέση σου θα πρόσεχα πάρα πολύ. Έτσι και την αγγίξεις, σε καθάρισε!»

56

Η ΜΙΤΖ ΜΙΛΚΕΝ ΜΠΗΚΕ ΟΡΓΙΣΜΕΝΗ στην αίθουσα συσκέψεων που βρισκόταν απέναντι από το γραφείο της. Πέρα από το μήκους έντεκα μέτρων μαονένιο τραπέζι με το μαρκετερί έμβλημα της NSA, φτιαγμένο από ξύλο κερασιάς και καρυδιάς, η αίθουσα συσκέψεων φιλοξενούσε τρεις υδατογραφίες της Μάριον Πάικ, μια μεγάλη φτέρη, ένα μαρμάρινο μπαρ και φυσικά τον απαραίτητο ψύκτη. Η Μιτζ ήπιε ένα ποτήρι νερό, ελπίζοντας ότι θα τη βοηθούσε να καλμάρει τα νεύρα της. Καθώς έπινε το νερό, κοίταξε έξω από το παράθυρο. Το φως του φεγγαριού περνούσε μέσα από τα μισάνοιχτα στόρια και χόρευε πάνω στην επιφάνεια του τραπεζιού. Ανέκαθεν πίστευε ότι ο χώρος αυτός θα ήταν καταλληλότερος για το γραφείο του διευθυντή σε σχέση μ’ εκείνον που είχε επιλεγεί, στην μπροστινή πλευρά του κτιρίου. Αντί για το αχανές πάρκινγκ της NSA, η αίθουσα συ[225]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

σκέψεων έβλεπε προς την πλευρά όπου υψώνονταν στη σειρά βοηθητικά κτίρια της υπηρεσίας· μεταξύ αυτών ήταν και ο θόλος του Τομέα Κρυπτογραφίας, που έμοιαζε με νησί υψηλής τεχνολογίας, ξέχωρος από τις υπόλοιπες κατασκευές καθώς έστεκε μόνος του σε μια έκταση δώδεκα δασωμένων στρεμμάτων. Το κτίριο είχε ανεγερθεί εσκεμμένα σε εκείνο το σημείο, έτσι ώστε να χαίρει της φυσικής κάλυψης που πρόσφερε ένα δασάκι από σφεντάμια· έτσι, δύσκολα φαινόταν από τα περισσότερα παράθυρα του συγκροτήματος της NSA, όμως από τη διευθυντική σουίτα η θέα ήταν εξαιρετική. Η Μιτζ θεωρούσε ότι η αίθουσα συσκέψεων ήταν το ιδανικό σημείο απ’ όπου ο διευθυντής της υπηρεσίας θα μπορούσε να επιθεωρεί το βασίλειο του. Είχε προτείνει κάποτε στον Φοντέιν να μετακινηθεί το γραφείο του, όμως ο διευθυντής είχε απαντήσει μ’ ένα απλό «Ποτέ πίσω». Ο Φοντέιν ήταν άνθρωπος που είχε συνηθίσει να βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο. Η Μιτζ άνοιξε διάπλατα τα στόρια. Έστρεψε το βλέμμα της προς τους λόφους. Αναστενάζοντας θλιμμένα, άφησε τα μάτια της να πέσουν στο σημείο όπου ορθωνόταν το κτίριο του Τομέα Κρυπτογραφίας. Η Μιτζ αισθανόταν ανακούφιση κάθε φορά που αντίκριζε το θόλο εκείνο – έμοιαζε με φωτεινό φάρο ανεξάρτητα από το τι ώρα ήταν. Απόψε όμως, όσο κοιτούσε το κτίριο, δεν αισθάνθηκε καμία ανακούφιση. Αντίθετα, ένιωσε σαν να είχε μπροστά της το απέραντο κενό. Έφερε το πρόσωπό της στο τζάμι και ένας ανεξέλεγκτος, παιδιάστικος πανικός την κατέλαβε. Έξω από το παράθυρο κυριαρχούσε το απόλυτο σκοτάδι. Ο θόλος είχε εξαφανιστεί!

57

ΟΙ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΜΕΑ ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΑΣ δεν είχαν παράθυρα και το σκοτάδι που περιέβαλε τη Σούζαν Φλέτσερ ήταν απόλυτο. Έμεινε τελείως ακίνητη για λίγο προσπαθώντας να προσανατολιστεί, έχοντας απόλυτη συναίσθηση του πανικού που φούντωνε μέσα της. Η φρικιαστική κραυγή που είχε ακουστεί από τον αγωγό θαρρείς και πλανιόταν στην ατμόσφαιρα ολόγυρά της. [226]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Παρά την προσπάθειά της να απαλλαγεί από την αίσθηση της φρίκης, ο φόβος κατέκλυσε το σώμα της και κυριάρχησε στις αντιδράσεις της. Σε ένα ακούσιο ξέσπασμα, η Σούζαν έπιασε τον εαυτό της να αρπάζεται πανικόβλητος από τις πόρτες των τουαλετών και τους νιπτήρες. Αποπροσανατολισμένη, άρχισε να στροβιλίζεται μέσα στο σκοτάδι, με τα χέρια απλωμένα μπροστά της, προσπαθώντας να φέρει με το νου της την εικόνα του χώρου. Έριξε κάτω ένα καλάθι αχρήστων και βρέθηκε πάνω σε έναν τοίχο καλυμμένο με πλακάκια. Ακολουθώντας τον τοίχο με τα χέρια της, έφτασε όπως όπως μέχρι την έξοδο και άρχισε να ψάχνει στα τυφλά το χερούλι της πόρτας. Κατάφερε να την ανοίξει και βγήκε παραπατώντας στο ισόγειο του τομέα. Εκεί πάγωσε για δεύτερη φορά. Το ισόγειο του Τομέα Κρυπτογραφίας δε θύμιζε σε τίποτε το χώρο που είχε αφήσει πίσω της πριν από μερικά λεπτά. Το TRANSLTR ήταν ένας γκρίζος όγκος με φόντο το λιγοστό σεληνόφως που περνούσε μέσα στο θόλο. Όλα τα φώτα στην οροφή ήταν σβηστά. Ούτε καν τα μικρά ηλεκτρονικά πληκτρολόγια πάνω στις πόρτες δε φέγγιζαν. Καθώς τα μάτια της άρχιζαν να συνηθίζουν στο σκοτάδι, είδε ότι το μόνο φως στον τομέα ερχόταν μέσα από την ανοιχτή καταπακτή, μια ασθενική κόκκινη λάμψη από το φωτισμό ασφαλείας που λειτουργούσε στα υπόγεια. Κινήθηκε προς τα εκεί. Στην ατμόσφαιρα υπήρχε μια σχεδόν ανεπαίσθητη μυρωδιά όζοντος. Όταν έφτασε στην καταπακτή, κοίταξε προς τα κάτω. Οι αγωγοί εξαερισμού του φρέον εξακολουθούσαν να ξερνούν εκείνη την περίεργη ομίχλη που στροβιλιζόταν μέσα στην κοκκινίλα, ενώ κρίνοντας από το θόρυβο των γεννητριών που βούιζαν σε πιο υψηλή συχνότητα, η Σούζαν κατάλαβε ότι είχαν ενεργοποιηθεί οι εφεδρικές. Μέσα από την ομίχλη κατάφερε να διακρίνει τον Στράθμορ, που στεκόταν στην πλατφόρμα από κάτω. Είχε γείρει στα κάγκελα και κοιτούσε στα βάθη του πελώριου φρεατίου του TRANSLTR. «Πλωτάρχα!» Καμία απάντηση. [227]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν άρχισε να κατεβαίνει από τη φορητή σκάλα. Ο ζεστός αέρας από κάτω φύσηξε με δύναμη κάτω από τη φούστα της. Τα σκαλοπάτια γλιστρούσαν από την υγρασία που συγκεντρωνόταν στον αέρα. Προσεκτικά, έφτασε στη μεταλλική πλατφόρμα. «Πλωτάρχα;» Ο Στράθμορ δε γύρισε προς το μέρος της. Συνέχιζε να κοιτάζει προς τα κάτω με μια έκφραση σαστισμάρας, σαν να βρισκόταν σε παραζάλη. Η Σούζαν ακολούθησε το βλέμμα του πέρα από την κουπαστή. Στην αρχή δεν μπορούσε να διακρίνει τίποτ’ άλλο πέρα από στήλες ατμού. Ύστερα, ξαφνικά, τον είδε. Ένας άνθρωπος. Έξι επίπεδα πιο κάτω. Φάνηκε για μια στιγμή ανάμεσα στα σύννεφα του ατμού. Κατάφερε να τον εντοπίσει ξανά. Μια άμορφη μάζα από τσακισμένα μέλη. Τριάντα μέτρα πιο κάτω από το σημείο όπου στέκονταν οι δύο κρυπτογράφοι, κειτόταν ο Φιλ Σαρτρουκιάν, φαρδύς πλατύς πάνω στους κοφτερούς έλικες της κεντρικής γεννήτριας. Το σώμα του ήταν μαυρισμένο και καμένο. Από την πτώση του είχε βραχυκυκλώσει το κεντρικό σύστημα τροφοδοσίας του τομέα. Η πιο ανατριχιαστική εικόνα όμως δεν ήταν το τσακισμένο κορμί του Σαρτρουκιάν, αλλά κάτι άλλο, ένα άλλο σώμα που βρισκόταν στα μισά της μεγάλης σκάλας, σκυμμένο, κρυμμένο στις σκιές. Η μυώδης σιλουέτα ήταν τόσο χαρακτηριστική, που δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολιών. Ήταν ο Γκρεγκ Άλετ.

58

«Η ΜΕΓΚΑΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ, τον Εδουάρδο», ούρλιαξε στον Μπέκερ ο πανκ. «Μην την πλησιάσεις!» «Πού βρίσκεται; Η καρδιά του Μπέκερ χτυπούσε ξέφρενα. «Άντε γαμήσου!» «Είναι μεγάλη ανάγκη να της μιλήσω!» Ο Μπέκερ έχασε την ψυχραιμία του. Άρπαξε τον νεαρό από το μανίκι. «Έχει ένα δαχτυλίδι που μου ανήκει. Δε θα το πάρω έτσι, θα της δώσω χρήματα! Πολλά!» [228]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Δίτονος έμεινε να τον κοιτάζει για μια στιγμή και μετά ξέσπασε σε ασυγκράτητα γέλια. «Θέλεις να πεις ότι εκείνη η αηδία, εκείνη η χρυσή μαλακία είναι δική σου;» Τα μάτια του Μπέκερ γούρλωσαν. «Το έχεις δει;» Ο Δίτονος έγνεψε καταφατικά μ’ έναν ειρωνικό τρόπο. «Πού είναι τώρα το δαχτυλίδι;» ρώτησε επιτακτικά ο Μπέκερ. «Ιδέα δεν έχω». Ο Δίτονος γέλασε πνιχτά. «Η Μέγκαν ήρθε μέχρι εδώ προσπαθώντας να το πασάρει σε κάνα κορόιδο». «Προσπαθούσε να το πουλήσει;» «Μην ανησυχείς, δικέ μου, δεν κατάφερε τίποτε. Έχεις πολύ μαλακισμένο γούστο στα κοσμήματα». «Είσαι σίγουρος ότι δεν το αγόρασε κανείς;» «Καλά, με δουλεύεις; Για τετρακόσια δολάρια; Της είπα να της δώσω πενήντα, αλλά αυτή ήθελε περισσότερα. Προσπαθούσε να αγοράσει ένα αεροπορικό εισιτήριο... Είχε μπει σε λίστα αναμονής». Ο Μπέκερ ένιωσε το αίμα να στραγγίζει απ’ το πρόσωπό του. «Για πού;» «Για το γαμημένο το Κονέκτικατ», έκανε απότομα ο Δίτονος. «Ο Εδουάρδο είναι ένας χαραμοφάης». «Για το Κονέκτικατ;» «Ναι, μωρέ, γάμησέ τα. Γυρίζει στην έπαυλη της μαμάκας και του μπαμπάκα στα προάστια. Έμενε με μια οικογένεια Ισπανών, αλλά τους σιχάθηκε. Φαντάσου, είχαν τρεις γιους και της την έπεφταν συνέχεια. Δεν είχε και ζεστό νερό...» Ο Μπέκερ ένιωσε έναν κόμπο στο λαιμό. «Πότε φεύγει;» Ο Δίτονος σήκωσε το κεφάλι του και τον κοίταξε. «Πότε;» Γέλασε. «Την έχει κάνει ήδη. Πήγε στο αεροδρόμιο εδώ και ώρες. Ήταν το καλύτερο μέρος για να ξεφορτωθεί το δαχτυλίδι, γεμάτο φραγκάτους τουρίστες, ξέρεις, μωρέ. Μόλις τσέπωνε τα φράγκα, θα ’παιρνε το πρώτο αεροπλάνο». Ναυτία. Μόνο έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί η αίσθηση του Μπέκερ εκείνη τη στιγμή. Δεν μπορεί, κάποιο αρρωστημένο αστείο είναι αυτό που μου συμβαίνει. Έμεινε ακίνητος γι’ αρκετή ώρα. «Πώς είναι το επίθετό της;» Ο Δίτονος σκέφτηκε για λίγο, αλλά τελικά ανασήκωσε τους ώμους του. [229]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Ποια πτήση θα έπαιρνε;» «Είπε κάτι για το Κατσαριδάκι». «Το Κατσαριδάκι;» «Ναι, μωρέ. Τσάρτερ του Σαββατοκύριακου. Πετάει από Σεβίλη, σταματάει στη Μαδρίτη και μετά γραμμή για Νέα Υόρκη. Κατσαριδάκι το λένε. Το παίρνουν οι φοιτητές γιατί έχει φτηνό εισιτήριο. Μάλλον κάθονται γαλαρία και καπνίζουν και κανένα στριφτό... κατσαριδάκι». Τέλεια! Ο Μπέκερ αναστέναξε και πέρασε τα δάχτυλά του ανάμεσα από τα μαλλιά του. «Τι ώρα έφυγε η πτήση;» «Στις δύο τα ξημερώματα ακριβώς, όπως κάθε Σάββατο βράδυ. Η κοπελιά βρίσκεται κάπου πάνω από τον Ατλαντικό τώρα». Ο Μπέκερ κοίταξε το ρολόι του. Έλεγε 1:45 π.μ. Κοίταξε τον Δίτονο μπερδεμένος. «Είπες ότι το αεροπλάνο φεύγει στις δύο το πρωί;» Ο πανκ, γελώντας, έγνεψε καταφατικά. «Μάλλον τη γάμησες, γέρο μου». Ο Μπέκερ τού έδειξε θυμωμένος το ρολόι του. «Μα είναι ακόμη δύο παρά τέταρτο!» Ο Δίτονος κοίταξε το ρολόι εμφανώς απορημένος. «Κοίτα να δεις κάτι κουλά πράγματα». Γέλασε. «Συνήθως δε φτιάχνω κεφάλι πριν από τις τέσσερις το πρωί!» «Ποιος είναι ο γρηγορότερος τρόπος για να φτάσω στο αεροδρόμιο;» ρώτησε κοφτά ο Μπέκερ. «Έχει πιάτσα εδώ απέξω». Ο Μπέκερ τράβηξε ένα χαρτονόμισμα των χιλίων πεσετών από την τσέπη του και το έχωσε στο χέρι του Δίτονου. «Μεγάλε, ευχαριστώ!» του φώναξε ο πανκ βλέποντάς τον να φεύγει. «Αν δεις τη Μέγκαν, πες της γεια από μένα!» Ο Μπέκερ όμως είχε ήδη φύγει. Ο Δίτονος αναστέναξε και παραπατώντας κατευθύνθηκε στην πίστα. Ήταν τόσο μεθυσμένος, που δεν πρόσεξε τον άντρα που φορούσε γυαλιά με μεταλλικό σκελετό να τον ακολουθεί. Έξω από το κλαμπ, ο Μπέκερ έψαξε να βρει κάποιο ταξί. Δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Έτρεξε σε έναν πορτιέρη που έμοιαζε με ντουλάπα. «Ταξί!» [230]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο πορτιέρης έγνεψε αρνητικά. «Demasiado temprano. Πολύ νωρίς». Πολύ νωρίς; Ο Μπέκερ τα ’βαλε με την τύχη του. Μα είναι δύο το πρωί! «¡Pidame uno! Κάλεσέ μου ένα!» Ο άντρας έβγαλε ένα γουόκι τόκι. Είπε λίγες λέξεις και το έκλεισε. «Veinte minutos», ενημέρωσε το βιαστικό τύπο. «Είκοσι λεπτά;» Ο Μπέκερ δεν πίστευε στ’ αφτιά του. «¿Υ el auto-bus? Και το λεωφορείο;» «Σαράντα πέντε λεπτά», είπε αδιάφορα ο πορτιέρης. Ο Μπέκερ σήκωσε τα χέρια ψηλά. Τέλεια! Στον ήχο κάποιου μικρού κινητήρα ο Μπέκερ γύρισε το κεφάλι του προς τα εκεί. Του θύμιζε αλυσοπρίονο. Ένας μεγαλόσωμος νεαρός και η κοπέλα του, φορτωμένη απ’ την κορφή μέχρι τα νύχια με αλυσίδες, έφταναν στο πάρκινγκ καβάλα σε μια παλιά βέσπα. Η φούστα της κοπέλας είχε φτάσει στη μέση της από τον αέρα, αλλά εκείνη δε φαινόταν να το είχε προσέξει. Ο Μπέκερ πήγε τρέχοντας μέχρι εκεί. Δεν το πιστεύω τι πάω να κάνω, σκέφτηκε. Τις μισώ τις μηχανές. Άρχισε να φωνάζει στον οδηγό. «Θα σου δώσω δέκα χιλιάδες πεσέτες για να με πας στο αεροδρόμιο!» Ο νεαρός τον αγνόησε και έσβησε τη μηχανή. «Είκοσι χιλιάδες!» ανέβασε αμέσως την προσφορά του ο Μπέκερ. «Είναι ανάγκη να πάω στο αεροδρόμιο!» Ο νεαρός γύρισε και τον κοίταξε. «Scusi?» Ήταν Ιταλός. «Aeropórto! Per favore. Sulla Vespa! Venti mille pesete! Πήγαινέ με στο αεροδρόμιο, σε παρακαλώ. Θα σου δώσω είκοσι χιλιάδες πεσέτες!» Ο Ιταλός κοίταξε καλά το σαραβαλιασμένο μηχανάκι του και γέλασε. «Venti mille pesete? La Vespa?» «Cinquanta mille! Πενήντα χιλιάδες!» αντιπρότεινε ο Μπέκερ. Του έδινε σχεδόν τέσσερις χιλιάδες δολάρια. Ο Ιταλός γέλασε, νόμιζε ότι του έκανε πλάκα. «Dov’é la plata? Πού είναι τα λεφτά;» Ο Μπέκερ έβγαλε πέντε χαρτονομίσματα των δέκα χιλιάδων από την τσέπη του και του τα έδωσε. Ο Ιταλός κοίταξε πρώτα τα

[231]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

χρήματα και μετά τη φιλενάδα του. Η κοπέλα άρπαξε τα λεφτά και τα έχωσε μέσα στην μπλούζα της. «Grazie!» είπε πανευτυχής ο Ιταλός. Πέταξε στον Μπέκερ τα κλειδιά της βέσπας του. Ύστερα πήρε την κοπέλα του απ’ το χέρι και έφυγαν τρέχοντας και γελώντας προς το κτίριο. «Aspetta!» ούρλιαξε ο Μπέκερ. «Περίμενε! Εγώ ήθελα να με πας με τη βέσπα!»

59

Η ΣΟΥΖΑΝ ΑΠΛΩΣΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ για να πιάσει το χέρι του πλωτάρχη Στράθμορ που τη βοηθούσε να ανέβει τη σκάλα μέχρι το ισόγειο του τομέα. Η εικόνα του τσακισμένου σώματος του Φιλ Σαρτρουκιάν να κείτεται πάνω στις γεννήτριες είχε χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη της. Η σκέψη ότι ο Άλετ κρυβόταν στα έγκατα του τομέα της είχε προκαλέσει έντονο αίσθημα ναυτίας. Η αλήθεια ήταν φανερή: ο Άλετ είχε σπρώξει στο κενό τον Σαρτρουκιάν. Παραπατώντας, η κοπέλα πέρασε κάτω από τη σκιά του TRANSLTR κατευθυνόμενη προς την κεντρική έξοδο του τομέα, προς την πόρτα που είχε διαβεί πριν από ώρες. Οι αγωνιώδεις προσπάθειές της να ενεργοποιήσει το σβηστό πληκτρολόγιο δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Η τεράστια πύλη παρέμεινε κλειστή. Η Σούζαν είχε εγκλωβιστεί, το κτίριο έμοιαζε με φυλακή. Ο θόλος ήταν σαν δορυφόρος, απείχε γύρω στα εκατό μέτρα από το κεντρικό κτίριο της NSA και το μόνο σημείο πρόσβασης ήταν η κεντρική πύλη. Καθώς ο τομέας τροφοδοτούνταν αυτόνομα με ηλεκτρική ενέργεια, οι άνθρωποι στο κεντρικό κτίριο πιθανότατα δεν είχαν ιδέα για το πρόβλημα που είχε παρουσιαστεί. «Η κεντρική τροφοδοσία έχει διακοπεί», είπε ο Στράθμορ σταματώντας πίσω της. «Ενεργοποιήθηκαν οι εφεδρικές γεννήτριες». Το εφεδρικό σύστημα ηλεκτροδότησης στον Τομέα Κρυπτογραφίας ήταν σχεδιασμένο έτσι ώστε το TRANSLTR και τα συστήματα ψύξης του να έχουν προτεραιότητα σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανομένων των φώτων και των εξόδων. Με [232]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

τον τρόπο αυτό, αν γινόταν διακοπή ρεύματος σε ακατάλληλη στιγμή, δε θα σταματούσε η λειτουργία του TRANSLTR ενόσω επεξεργαζόταν κάποιο σημαντικό αρχείο. Ταυτόχρονα, αυτή η πρόβλεψη σήμαινε ότι το TRANSLTR δε θα λειτουργούσε ούτε στιγμή χωρίς υποστήριξη από τα συστήματα ψύξης. Στο εσωτερικό ενός μη ψυχόμενου περιβλήματος η θερμοκρασία που θα δημιουργούσαν τρία εκατομμύρια επεξεργαστές θα έφτανε σε επικίνδυνα επίπεδα, ίσως και σε σημείο να προκαλέσει ανάφλεξη των τσιπ σιλικόνης, με αποτέλεσμα να καταστραφούν τα υλικά από την τήξη. Ήταν μια εικόνα που κανείς δεν τολμούσε να φανταστεί. Η Σούζαν πάλευε για να προσανατολιστεί. Η εικόνα του άμοιρου τεχνικού σωριασμένου πάνω στις γεννήτριες δεν έλεγε να φύγει από τη σκέψη της. Πληκτρολόγησε με δύναμη για μία ακόμη φορά τον κωδικό απασφάλισης της πύλης. Και πάλι καμία αντίδραση. «Τερμάτισε την επεξεργασία!» ζήτησε επιτακτικά από τον υπολογιστή. Αν το TRANSLTR σταματούσε να αναζητά το κλειδί του Ψηφιακού Οχυρού, τα κυκλώματά του θα έκλειναν και θα απελευθερωνόταν αρκετή ενέργεια ώστε να λειτουργήσουν και πάλι οι πόρτες. «Ηρέμησε, Σούζαν», είπε ο Στράθμορ, ακουμπώντας καθησυχαστικά το χέρι του στον ώμο της. Το άγγιγμα του πλωτάρχη τη βοήθησε να βγει από την παραζάλη της. Ξαφνικά θυμήθηκε για ποιο λόγο είχε ξεκινήσει να τον βρει. Κάνοντας απότομα μεταβολή, είπε: «Πλωτάρχα! Ο Γκρεγκ Άλετ είναι ο Ντακότα!» Ένα λεπτό απόλυτης σιωπής που έμοιαζε με αιωνιότητα έπεσε μέσα στο σκοτάδι. Τελικά ο Στράθμορ τής απάντησε. Η φωνή του φανέρωνε περισσότερο απορία παρά ταραχή. «Τι είναι αυτά που λες;» «Ο Άλετ...» ψιθύρισε η Σούζαν. «Αυτός είναι ο Ντακότα». Ακολούθησε και πάλι σιωπή, καθώς ο Στράθμορ ζύγιζε τα λόγια της. «Και ο ιχνηλάτης;» Έδειχνε μπερδεμένος. «Υπέδειξε τον Άλετ;» «Ο ιχνηλάτης δεν έχει επιστρέψει ακόμη! Ο Άλετ τερμάτισε πρόωρα τη λειτουργία του!» [233]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν εξήγησε πώς ο Άλετ είχε σταματήσει τον ιχνηλάτη της την πρώτη φορά και πώς η ίδια ανακάλυψε μηνύματα του Τακάντο στον υπολογιστή του κρυπτογράφου. Ήταν η τρίτη φορά μέσα σε ελάχιστα λεπτά που ο πλωτάρχης έμενε βουβός. Ο Στράθμορ κούνησε το κεφάλι του, αδυνατώντας να πιστέψει αυτά που άκουγε. «Δεν υπάρχει περίπτωση συνεργάτης του Τακάντο να είναι ο Γκρεγκ Άλετ! Είναι παράλογο! Ο Τακάντο δε θα εμπιστευόταν ποτέ τον Άλετ». «Πλωτάρχα», είπε η Σούζαν, «ο Άλετ μάς έχει κάνει μεγάλη ζημιά και στο παρελθόν. Θυμηθείτε την ιστορία με τον Σκίπτζακ. Ο Τακάντο τον εμπιστευόταν». Ο Στράθμορ έδειχνε ανίκανος να βρει τα λόγια για να εκφραστεί. «Τερματίστε τη λειτουργία του TRANSLTR», τον ικέτευσε η Σούζαν. «Έχουμε στα χέρια μας τον Ντακότα. Καλέστε την ασφάλεια του κτιρίου. Πάμε να φύγουμε από εδώ». Ο Στράθμορ σήκωσε το χέρι του ζητώντας λίγο χρόνο για να σκεφτεί. Η Σούζαν κοίταξε νευρικά προς την καταπακτή. Το άνοιγμα κρυβόταν πίσω από το TRANSLTR, όμως η κοκκινωπή λάμψη από τα υπόγεια απλωνόταν στα μαύρα πλακάκια σαν φωτιά πάνω σε πάγο. Έλα, πλωτάρχα, κάλεσε την ασφάλεια! Τερμάτισε τη λειτουργία του TRANSLTR! Βγάλε μας από εδώ μέσα! Ξαφνικά ο Στράθμορ κινήθηκε αποφασιστικά. «Ακολούθησέ με», είπε. Κατευθύνθηκε με μεγάλα βήματα προς την καταπακτή. «Πλωτάρχα! Ο Άλετ είναι επικίνδυνος! Είναι...» Ο Στράθμορ όμως απομακρυνόταν στο σκοτάδι. Η Σούζαν έτρεξε για να μην τον χάσει τελείως από τα μάτια της. Ο πλωτάρχης έκανε τον κύκλο του TRANSLTR και σταμάτησε πάνω από το άνοιγμα στο δάπεδο. Κοίταξε προσεκτικά μέσα στο φρεάτιο απ’ όπου αναδύονταν ατμοί. Χωρίς να πει λέξη, έριξε μια ματιά τριγύρω, προς το ισόγειο του τομέα που είχε βυθιστεί στο σκοτάδι. Ύστερα έσκυψε και σήκωσε το βαρύ καπάκι. Εκείνο ανασηκώθηκε ελαφρά. Όταν τελικά το άφησε από τα χέρια του, έκλεισε με πά[234]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ταγο. Ο Τομέας Κρυπτογραφίας είχε μετατραπεί και πάλι σε ένα βουβό, κατασκότεινο σπήλαιο. Ο Ντακότα πρέπει να είχε παγιδευτεί εκεί κάτω. Ο Στράθμορ γονάτισε. Έστριψε το βαρύ χερούλι σε σχήμα πεταλούδας. Αυτό ήρθε και κλείδωσε στη θέση του. Τα υπόγεια είχαν σφραγιστεί. Ούτε αυτός ούτε η Σούζαν άκουσαν τον ανεπαίσθητο ήχο βημάτων από την πλευρά του Κόμβου 3.

60

Ο ΔΙΤΟΝΟΣ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ με τους καθρέφτες που οδηγούσε από την αυλή στην πίστα. Καθώς έστριβε το κεφάλι του για να ελέγξει την παραμάνα του στο είδωλο του στον καθρέφτη, διαισθάνθηκε κάποιον να στέκεται ακριβώς πίσω του. Έκανε να γυρίσει, όμως ήταν πολύ αργά. Δύο μπράτσα δυνατά σαν ατσάλι κόλλησαν το πρόσωπο και όλο του το σώμα πάνω στο γυαλί. Ο πανκ προσπάθησε να γυρίσει από την άλλη. «Εδουάρδο; Μεγάλε, εσύ είσαι;» Ο Δίτονος ένιωσε ένα χέρι να περνάει πάνω από το πορτοφόλι του και μετά ένα κορμί έπεσε με δύναμη στην πλάτη του. «Εδουάρδο!» αναφώνησε ο πανκ. «Κόψε τις πλάκες! Κάποιος τύπος ρωτούσε για τη Μέγκαν». Ο άντρας τον κρατούσε ακινητοποιημένο. «Έλα, ρε μεγάλε, κόφ’ το!» Όταν όμως ο Δίτονος κοίταξε στον καθρέφτη, είδε ότι ο άντρας που τον είχε ακινητοποιήσει δεν ήταν ο φίλος του. Το πρόσωπο του άντρα ήταν βλογιοκομμένο και γεμάτο ουλές. Δύο άψυχα μάτια, κατάμαυρα σαν κάρβουνο, τον κοίταζαν πίσω από ένα ζευγάρι γυαλιά με μεταλλικό σκελετό. Ο άντρας έγειρε προς τα εμπρός φέρνοντας το στόμα του στο αφτί του Δίτονου. Μια περίεργη, σπαστή φωνή είπε: «¿Adónde fué? Πού πήγε;» Οι λέξεις ακούστηκαν κάπως αφύσικες, αλλοιωμένες. Ο πανκ πάγωσε, παρέλυσε από το φόβο. «¿Adónde fué?» επανέλαβε η φωνή. «ΕΙ Americano». «Στο... αεροδρόμιο. Aeropuerto», ψέλλισε ο Δίτονος. [235]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Aeropuerto?» επανέλαβε ο άντρας, με τα μαύρα μάτια του να κοιτούν τα χείλη του Δίτονου στον καθρέφτη. Ο πανκ έγνεψε καταφατικά. «¿Tenía el anillo? Είχε το δαχτυλίδι;» Τρομοκρατημένος, ο Δίτονος έγνεψε αρνητικά. «Όχι». «¿Viste el anillo? Είδες το δαχτυλίδι;» Ο Δίτονος δίστασε. Ποια ήταν η σωστή απάντηση; «¿Viste el anillo?» ρώτησε επιτακτικά η πνιχτή φωνή. Ο Δίτονος έγνεψε καταφατικά, ελπίζοντας ότι η ειλικρίνεια θα τον βοηθούσε. Έκανε λάθος. Δευτερόλεπτα αργότερα, σωριαζόταν κατάχαμα με το λαιμό του σπασμένο.

61

Ο ΤΖΑΜΠΑ ΗΤΑΝ ΞΑΠΛΩΜΕΝΟΣ ΑΝΑΣΚΕΛΑ με το μισό του σώμα σφηνωμένο σε ένα αποσυναρμολογημένο υπολογιστικό σύστημα. Στο στόμα του είχε ένα μικρό φακό, στο χέρι του κρατούσε ένα κολλητήρι, ενώ στην κοιλιά του είχε απλώσει ένα μεγάλο χαρτί μ’ ένα σχεδιάγραμμα. Μόλις είχε τελειώσει τη συγκόλληση ενός καινούριου σετ εξασθενητών σε μια ελαττωματική μητρική πλακέτα, όταν άρχισε να χτυπά το κινητό του. «Γαμώτο», βλαστήμησε, προσπαθώντας να πιάσει το τηλέφωνο που βρισκόταν κάτω από μια στοίβα καλωδίων. «Τζάμπα, ακούω». «Τζάμπα, η Μιτζ είμαι». Το κέφι του έφτιαξε. «Δεύτερη φορά το ίδιο βράδυ; Θ’ αρχίσουν να μας σχολιάζουν». «Ο Τομέας Κρυπτογραφίας έχει πρόβλημα». Η φωνή της ακουγόταν ταραγμένη. Ο Τζάμπα συνοφρυώθηκε. «Τα είπαμε αυτά ήδη. Θυμάσαι;» «Το πρόβλημα είναι στην παροχή του ηλεκτρικού». «Δεν είμαι ηλεκτρολόγος. Πάρε τους συντηρητές». «Ο θόλος δεν έχει φως». «Έχεις παραισθήσεις. Γύρνα στο σπίτι». Πήρε στα χέρια του το σχεδιάγραμμα. [236]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Έχει βυθιστεί στο σκοτάδι!» ούρλιαξε η Μίλκεν. Ο Τζάμπα αναστέναξε και ακούμπησε κάτω το φακό του. «Μιτζ, πρώτα απ’ όλα, έχουμε εγκαταστήσει εφεδρικές γεννήτριες στο κτίριο. Άρα δε θα βυθιζόταν ποτέ στο σκοτάδι. Δεύτερον, ο Στράθμορ έχει καλύτερη εικόνα της κατάστασης αυτή τη στιγμή απ’ ό,τι εγώ. Γιατί δεν τηλεφωνείς σ’ αυτόν;» «Επειδή ο Στράθμορ εμπλέκεται σ’ αυτή την κατάσταση. Κάτι μας κρύβει». Ο Τζάμπα κοίταξε το ταβάνι απαυδισμένος. «Μιτζ, γλυκιά μου, αυτή την ώρα είμαι χωμένος στα καλώδια μέχρι το λαιμό. Αν θέλεις να βγούμε ραντεβού, τα παρατάω όλα κι έρχομαι. Διαφορετικά, πάρε τους συντηρητές». «Τζάμπα, η κατάσταση είναι σοβαρή. Το διαισθάνομαι». Το διαισθάνεται; Αυτό ήταν, το πράγμα ήταν ξεκάθαρο, σκέφτηκε ο Τζάμπα, η Μιτζ είχε πάλι προαίσθημα. «Αφού δεν ανησυχεί ο Στράθμορ, δεν ανησυχώ κι εγώ». «Δεν υπάρχει ούτε ένα φως αναμμένο, που να πάρει!» «Ε, καλά, μπορεί ο Στράθμορ ν’ αποφάσισε να χαζέψει λίγο τα αστέρια». «Τζάμπα! Δεν είναι ώρα για αστεία!» «Καλά, καλά», μουρμούρισε δύσθυμα, στηρίζοντας το σώμα του στον έναν αγκώνα. «Μπορεί να έπαθε βραχυκύκλωμα η γεννήτρια. Μόλις τελειώσω εδώ, θα περάσω από τον τομέα και...» «Και με τις εφεδρικές γεννήτριες τι γίνεται;» ρώτησε επιτακτικά η Μιτζ. «Αν η κεντρική γεννήτρια του τομέα χάλασε, γιατί δε λειτούργησε το εφεδρικό σύστημα;» «Και πού να ξέρω εγώ; Μπορεί ο Στράθμορ να έχει περάσει κάποιο αρχείο στο TRANSLTR και όλη η εφεδρική ενέργεια να διοχετεύεται εκεί». «Γιατί δεν τερματίζει την αποκωδικοποίηση τότε; Μπορεί να πρόκειται για κάποιο ιό. Κάτι είπες για ιό προηγουμένως που μιλήσαμε». «Αμάν πια μ’ αυτό σου το κόλλημα, Μιτζ!» ξέσπασε ο Τζάμπα. «Σου είπα, δεν έχει περάσει ιός στον Τομέα Κρυπτογραφίας! Σταμάτα να φέρεσαι έτσι παρανοϊκά!» Ακολούθησε παρατεταμένη σιωπή στη γραμμή. [237]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Οχ, συγνώμη, μωρέ Μιτζ», απολογήθηκε ο Τζάμπα. «Κάτσε να σου εξηγήσω». Η φωνή του ήταν σφιγμένη. «Πρώτον, έχουμε ολόκληρο σύστημα προστασίας από τους ιούς. Δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει τίποτε από εκεί. Δεύτερον, αν σημειώθηκε διακοπή στην ηλεκτροδότηση, τότε έχει να κάνει με κάποιο εξάρτημα. Οι ιοί δεν κόβουν το ρεύμα, επιτίθενται στο λογισμικό και τα δεδομένα. Δεν ξέρω τι τρέχει στον τομέα, πάντως δεν οφείλεται σε ιό». Σιωπή. «Μιτζ; Με ακούς;» Η απάντηση της Μιτζ ήταν παγερή. «Τζάμπα, δεν έρχομαι εδώ για χόμπι, δουλεύω. Δε νομίζω ότι επιτρέπεται να μου φωνάζουν επειδή θέλω να κάνω σωστά τη δουλειά μου. Όταν τηλεφωνώ για να ρωτήσω για ποιο λόγο μια εγκατάσταση που στοίχισε δισεκατομμύρια δολάρια έχει βυθιστεί στο σκοτάδι, έχω την απαίτηση να πάρω μια επαγγελματική απάντηση». «Μάλιστα, κυρία μου». «Ένα απλό ναι ή όχι αρκεί. Υπάρχει περίπτωση το πρόβλημα στον Τομέα Κρυπτογραφίας να οφείλεται σε ιό;» «Μιτζ... σου εξήγησα ότι...» «Ναι ή όχι; Υπάρχει περίπτωση το TRANSLTR να έχει προσβληθεί από ιό;» Ο Τζάμπα αναστέναξε. «Όχι, Μιτζ. Αυτό αποκλείεται». «Ευχαριστώ». Ο Τζάμπα γέλασε βεβιασμένα και προσπάθησε να ελαφρύνει το κλίμα. «Εκτός κι αν νομίζεις ότι ο Στράθμορ δημιούργησε μόνος του κάποιο ιό και παρέκαμψε τα φίλτρα που έχω εγκαταστήσει». Η σιωπή που ακολούθησε ήταν εκκωφαντική. Όταν μίλησε ξανά η Μιτζ, η φωνή της είχε έναν απόκοσμο τόνο. «Ο Στράθμορ μπορεί να παρακάμψει τα φίλτρα ασφαλείας;» Ο Τζάμπα αναστέναξε ξανά. «Ένα αστείο έκανα, Μιτζ». Ήξερε όμως ότι ήταν πολύ αργά.

[238]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

62

Ο ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ ΚΑΙ Η ΣΟΥΖΑΝ ήταν όρθιοι δίπλα στην κλειστή καταπακτή και προσπαθούσαν να αποφασίσουν ποια θα ήταν η επόμενη κίνησή τους. «Έχουμε τον Φιλ Σαρτρουκιάν νεκρό εκεί κάτω. Αν καλέσουμε βοήθεια, εδώ μέσα θα γίνει τσίρκο», υποστήριζε ο Στράθμορ. «Δηλαδή τι προτείνετε να κάνουμε;» ρώτησε επιτακτικά η Σούζαν, η οποία το μόνο που ήθελε ήταν να φύγει. Ο Στράθμορ το σκέφτηκε για λίγο. «Μη με ρωτάς πώς έγινε», είπε ρίχνοντας μια ματιά στην κλειδωμένη καταπακτή, «όμως φαίνεται ότι κατά λάθος εντοπίσαμε και εξουδετερώσαμε τον Ντακότα». Κούνησε το κεφάλι του, μην μπορώντας να το πιστέψει κι ο ίδιος. «Σταθήκαμε αφάνταστα τυχεροί, αν θες τη γνώμη μου». Έδειχνε να μην έχει συνειδητοποιήσει ακόμη την αποκάλυψη ότι ο Άλετ εμπλεκόταν στο σχέδιο του Τακάντο. «Υποθέτω ότι ο Άλετ έχει κρύψει το κλειδί κάπου στο τερματικό του, αλλά δεν αποκλείεται να έχει ένα αντίγραφο στο σπίτι του. Αυτό δεν έχει σημασία όμως, γιατί τώρα παγιδεύτηκε». «Και τότε γιατί δεν καλούμε την ασφάλεια για να τον πάρει σηκωτό από εδώ;» «Όχι ακόμη», είπε ο Στράθμορ. «Αν οι τεχνικοί ασφάλειας συστημάτων ανακαλύψουν στοιχεία γι’ αυτή την ατέρμονη προσπάθεια αποκωδικοποίησης, θα βρεθούμε μπροστά σε καινούρια προβλήματα. Θέλω να διαγραφεί κάθε ίχνος του Ψηφιακού Οχυρού πριν ανοίξουμε τις πόρτες». Η Σούζαν έγνεψε καταφατικά, αν και διστακτικά. Το σχέδιο ήταν καλό. Όταν η ασφάλεια θα έβγαζε τον Άλετ από τα υπόγεια και θα τον κατηγορούσε για το φόνο του Σαρτρουκιάν, εκείνος το πιθανότερο ήταν ότι θα απειλούσε να αποκαλύψει στους πάντες τι συνέβη με το Ψηφιακό Οχυρό. Οι αποδείξεις όμως θα είχαν εξαφανιστεί στο μεταξύ και ο Στράθμορ θα μπορούσε να αρνηθεί τα πάντα. Ατέρμονη αποκωδικοποίηση; Απροσπέλαστος αλγόριθ-

[239]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μος; Τι ανοησίες είναι αυτές! Δεν έχει ακουστά ο Άλετ την Αρχή του Μπεργκόφσκι; «Άκουσε τι πρέπει να κάνουμε». Ο Στράθμορ τής εξήγησε ψύχραιμα το σχέδιό του. «Διαγράφουμε το σύνολο της αλληλογραφίας του Άλετ με τον Τακάντο. Διαγράφουμε όλα τα αρχεία που αποδεικνύουν την παράκαμψη των φίλτρων από εμένα, όλη την ανάλυση που έκανε ο Σαρτρουκιάν για να ελέγξει την ασφάλεια του συστήματος, τα αρχεία του προγράμματος χρονομέτρησης της κάθε αποκωδικοποίησης, τα πάντα. Το Ψηφιακό Οχυρό εξαφανίζεται. Δεν υπήρξε ποτέ εδώ. Θάβουμε το κλειδί του Άλετ και παρακαλάμε το Θεό να βρει ο Ντέιβιντ το αντίγραφο του Τακάντο». Ο Ντέιβιντ, σκέφτηκε η Σούζαν. Πίεσε τον εαυτό της να αφήσει κατά μέρος την αγωνία της γι’ αυτόν. Εκείνη την ώρα έπρεπε να αφοσιωθεί στην αντιμετώπιση της κρίσης που είχε ξεσπάσει στον τομέα. «Εγώ θα αναλάβω το εργαστήριο ασφάλειας συστημάτων», είπε ο Στράθμορ. «Τις στατιστικές του προγράμματος χρονομέτρησης, τις στατιστικές των αλφαριθμητικών μετάλλαξης, τα πάντα. Εσύ να αναλάβεις τον Κόμβο 3. Σβήσε όλα τα μηνύματα του Άλετ. Κάθε αρχείο που να μαρτυρά ότι είχε επικοινωνία με τον Τακάντο, οτιδήποτε στο οποίο υπάρχει αναφορά για το Ψηφιακό Οχυρό». «Εντάξει», απάντησε η Σούζαν, εστιάζοντας την προσοχή της στο προκείμενο. «Θα σβήσω ολόκληρο τον σκληρό του Άλετ. Θα μορφοποιήσω το δίσκο από την αρχή». «Όχι!» Ο Στράθμορ ήταν κάθετος στην απάντησή του. «Μην το κάνεις αυτό. Το πιθανότερο είναι ο Άλετ να έχει ένα αντίγραφο του κλειδιού σ’ αυτό τον σκληρό. Το θέλω». Η Σούζαν δεν πίστευε στ’ αφτιά της. «Θέλετε το κλειδί; Νόμιζα ότι όλη αυτή η προσπάθεια γινόταν για να καταστραφούν τα κλειδιά!» «Σωστά. Όμως θέλω ένα αντίγραφο. Θέλω να σπάσω αυτό το αναθεματισμένο αρχείο και να ρίξω μια ματιά στο πρόγραμμα του Τακάντο».

[240]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν συμμεριζόταν την περιέργεια του Στράθμορ, όμως το ένστικτό της της έλεγε ότι το να ξεκλειδώσουν το Ψηφιακό Οχυρό δεν ήταν έξυπνη κίνηση, πέρα από το πόσο ενδιαφέρον θα ήταν κάτι τέτοιο. Για την ώρα, το θανάσιμο πρόγραμμα ήταν κλειδωμένο με ασφάλεια, κωδικοποιημένο, απόλυτα αβλαβές. Όταν θα το αποκωδικοποιούσαν όμως... «Πλωτάρχα, δε θα ήταν καλύτερα αν απλώς...» «Θέλω το κλειδί», της απάντησε. Η Σούζαν όφειλε να παραδεχτεί ότι από τη στιγμή που έμαθε για το Ψηφιακό Οχυρό αισθανόταν μια κάποια ακαδημαϊκή περιέργεια να μάθει πώς το είχε δημιουργήσει ο Τακάντο. Η ύπαρξή του και μόνο αντίκειτο στους θεμελιώδεις κανόνες της κρυπτογραφίας. Η Σούζαν κοίταξε στα μάτια τον πλωτάρχη. «Θα διαγράψετε τον αλγόριθμο αμέσως μόλις δείτε τη δομή του;» «Δε θα αφήσω το παραμικρό ίχνος». Η Σούζαν συνοφρυώθηκε. Ήξερε ότι ο εντοπισμός του κλειδιού του Άλετ θα απαιτούσε χρόνο. Το να εντοπιστεί ένα τυχαίο κλειδί σε έναν από τους σκληρούς δίσκους του Κόμβου 3 έμοιαζε με το να προσπαθήσει κάποιος να βρει μια κάλτσα σε ένα υπνοδωμάτιο όσο είναι ολόκληρο το Τέξας. Οι αναζητήσεις στους σκληρούς των υπολογιστών έφερναν αποτέλεσμα μόνο όταν ήξερες τι ήταν αυτό που έψαχνες. Αυτό το κλειδί όμως ήταν τυχαίο. Το ευτύχημα πάντως ήταν ότι, επειδή ο τομέας ασχολούνταν με μεγάλο όγκο τυχαία σχηματισμένου υλικού, η Σούζαν σε συνεργασία με κάποιους συναδέλφους της είχε αναπτύξει μια πολύπλοκη διαδικασία που ήταν γνωστή ως αναζήτηση παρεκκλίσεων. Ουσιαστικά, μέσω της αναζήτησης ο υπολογιστής καλούνταν να μελετήσει κάθε σειρά δεδομένων που υπήρχε στο σκληρό του δίσκο, να αντιπαραβάλει την καθεμία με ένα τεράστιο λεξικό πληροφοριών και να επισημάνει οποιαδήποτε σειρά έμοιαζε ασυνάρτητη ή τυχαία. Ήταν δύσκολο εγχείρημα, επειδή οι παράμετροι απαιτούσαν διαρκή επαναπροσδιορισμό, όμως ήταν εφικτό. Η Σούζαν ήξερε ότι η ίδια αποτελούσε τη λογική επιλογή για να αναλάβει αυτό το έργο. Αναστέναξε, ελπίζοντας να μην το μετάνιωνε. «Αν όλα πάνε καλά, θα χρειαστώ γύρω στη μισή ώρα».

[241]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Τότε ας στρωθούμε στη δουλειά», είπε ο Στράθμορ φέρνοντας το χέρι του στον ώμο της και οδηγώντας τη μέσα από το σκοτάδι στον Κόμβο 3. Πάνω από τα κεφάλια τους ο έναστρος ουρανός κάλυπτε το θόλο του κτιρίου. Η Σούζαν αναρωτήθηκε αν ο Ντέιβιντ μπορούσε να δει τα ίδια αστέρια από τη Σεβίλη. Όταν πλησίασαν στις βαριές γυάλινες πόρτες του Κόμβου 3, ο Στράθμορ βλαστήμησε χαμηλόφωνα. Το πληκτρολόγιο στην πόρτα του Κόμβου 3 ήταν σβηστό και οι πόρτες κλειστές. «Να πάρει», είπε. «Δεν έχουμε ρεύμα. Το ξέχασα». Ο πλωτάρχης παρατήρησε προσεκτικά τις συρόμενες πόρτες. Ακούμπησε τις παλάμες του πάνω στο γυαλί. Ύστερα έγειρε το κορμί του στο πλάι προσπαθώντας να ανοίξει τις πόρτες. Τα χέρια του ήταν ιδρωμένα και γλίστρησαν. Τα σκούπισε πάνω στο παντελόνι του και δοκίμασε ξανά. Αυτή τη φορά οι πόρτες μετακινήθηκαν έστω και ελάχιστα, αφήνοντας ένα μικρό άνοιγμα. Η Σούζαν, βλέποντας ότι μπορεί να τα κατάφερναν, στάθηκε πίσω από τον Στράθμορ και έσπρωξαν οι δυο τους ξανά. Οι πόρτες άνοιξαν γύρω στα τρία εκατοστά. Κατάφεραν να τις κρατήσουν εκεί για λίγο, όμως η πίεση της αυτόματης επαναφοράς ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Οι πόρτες έκλεισαν απότομα. «Μισό λεπτό», είπε η Σούζαν παίρνοντας θέση μπροστά από τον Στράθμορ. «Εντάξει, πάμε πάλι». Έβαλαν τα δυνατά τους. Και πάλι οι πόρτες άνοιξαν περίπου τρία εκατοστά. Μέσα από τον Κόμβο 3 φάνηκε μια αχνή ακτίνα μπλε φωτός. Τα τερματικά λειτουργούσαν ακόμη. Το εφεδρικό σύστημα τα θεωρούσε ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία του TRANSLTR κι έτσι τροφοδοτούνταν με ρεύμα. Η Σούζαν κόλλησε τη μύτη του παπουτσιού της στο πάτωμα και έσπρωξε πιο δυνατά. Η πόρτα άρχισε να κινείται. Ο Στράθμορ άλλαξε στάση και πήρε καλύτερη γωνία. Κεντράροντας τις παλάμες του στην αριστερή πόρτα, έσπρωξε προς τα πίσω. Η Σούζαν έσπρωξε το δεξί φύλλο στην αντίθετη κατεύθυνση. Σιγά σιγά, κοπιαστικά, οι πόρτες άρχισαν να απομακρύνονται. Τώρα είχαν απόσταση σχεδόν τριάντα εκατοστών.

[242]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Μη σταματάς», είπε ο Στράθμορ, λαχανιασμένος από την προσπάθεια. «Λίγο ακόμη». Η Σούζαν άλλαξε στάση και έβαλε τον ώμο της στο άνοιγμα. Έσπρωξε ξανά, αυτή τη φορά από καλύτερη γωνία. Οι πόρτες αντιστέκονταν. Πριν προλάβει να την εμποδίσει ο Στράθμορ, η Σούζαν σφήνωσε το λεπτό της κορμί μέσα στο άνοιγμα. Ο πλωτάρχης αντέδρασε, όμως εκείνη ήταν αποφασισμένη. Ήθελε να βγει από εκεί μέσα – και ήξερε τον Στράθμορ αρκετά καλά ώστε να είναι βέβαιη ότι δε θα έφευγαν μέχρι να βρεθεί το κλειδί του Άλετ. Κεντράρισε το σώμα της στο άνοιγμα και έσπρωξε με όλη της τη δύναμη. Οι πόρτες σαν να προσπαθούσαν να τη λιώσουν. Ξαφνικά τα χέρια της γλίστρησαν. Οι πόρτες τινάχτηκαν προς το μέρος της. Ο Στράθμορ πάλεψε να τις κρατήσει ανοιχτές, αλλά ήταν αδύνατο. Τη στιγμή που οι πόρτες έκλειναν απότομα, η Σούζαν κατάφερε να περάσει ανάμεσά τους και να σωριαστεί εξαντλημένη στην άλλη πλευρά. Ο πλωτάρχης πάσχισε να τις ξανανοίξει και τα κατάφερε – έστω μια ιδέα. Έφερε το πρόσωπό του στο στενό άνοιγμα. «Χριστέ μου, Σούζαν... είσαι καλά;» Η Σούζαν σηκώθηκε όρθια και τίναξε τα ρούχα της. «Μια χαρά». Κοίταξε τριγύρω της. Ο Κόμβος 3 ήταν έρημος και το μόνο φως ήταν η λάμψη από τις οθόνες των υπολογιστών. Οι γαλαζωπές σκιές έδιναν στο χώρο μια απόκοσμη αίσθηση. Στράφηκε στον Στράθμορ που στεκόταν δίπλα στο άνοιγμα. Το πρόσωπο του έδειχνε ωχρό και αρρωστιάρικο κάτω από το μπλε φως. «Σούζαν», της είπε. «Δώσε μου είκοσι λεπτά να διαγράψω τα αρχεία στο εργαστήριο ασφάλειας συστημάτων. Όταν χαθούν όλα τα στοιχεία, θα πάω στον υπολογιστή μου και θα τερματίσω το TRANSLTR». «Το καλό που σας θέλω», είπε η Σούζαν κοιτάζοντας ανήσυχη τις βαριές γυάλινες πόρτες. Ήξερε ότι, μέχρι να σταματήσει το TRANSLTR να απομυζά την εφεδρική γεννήτρια, εκείνη θα παρέμενε φυλακισμένη μέσα στον Κόμβο 3.

[243]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Στράθμορ σταμάτησε να κρατά τις πόρτες κι αυτές έκλεισαν αμέσως. Η Σούζαν έμεινε να κοιτάζει πίσω από το τζάμι τον πλωτάρχη να εξαφανίζεται στο πυκνό σκοτάδι που κάλυπτε τον Τομέα Κρυπτογραφίας.

63

Η ΒΕΣΠΑ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΑΓΟΡΑΣΕΙ Ο ΜΠΕΚΕΡ ανέβαινε αγκομαχώντας το δρόμο που οδηγούσε στο αεροδρόμιο της Σεβίλης. Οι αρθρώσεις των δαχτύλων του ήταν κάτασπρες σε όλη τη διαδρομή από το σφίξιμο. Το ρολόι του έδειχνε λίγο μετά τις 2:00 π.μ. τοπική ώρα. Όταν πλησίασε στην κεντρική αίθουσα του αεροδρομίου, καβάλησε το πεζοδρόμιο και πήδηξε από το μηχανάκι ενώ το όχημα βρισκόταν ακόμη εν κινήσει. Η βέσπα έπεσε στην άσφαλτο και σύρθηκε για λίγο μέχρι να σταματήσει. Ο Μπέκερ έτρεξε, παρότι τα πόδια του έτρεμαν, και πέρασε από την περιστρεφόμενη πόρτα. Δεν ξανανεβαίνω σε μηχανή, ορκίστηκε. Η αίθουσα του αεροδρομίου έμοιαζε με θάλαμο νοσοκομείου και τα φώτα ήταν εκτυφλωτικά. Εκτός από έναν τύπο του συνεργείου καθαρισμού που γυάλιζε το πάτωμα, δεν υπήρχε ψυχή εκεί μέσα. Στην άλλη άκρη της αίθουσας μια υπάλληλος έκλεινε το γκισέ της εταιρείας Iberia Airlines. Ο Μπέκερ δεν το θεώρησε καλό σημάδι. Έτρεξε μέχρι εκεί. «¿ΕΙ vuelo a los Estados Unidos? Η πτήση για τις Ηνωμένες Πολιτείες;» Η γοητευτική Ανδαλουσιανή πίσω από το γκισέ σήκωσε το κεφάλι της και του χαμογέλασε απολογητικά. «Acaba de salir. Μόλις αναχώρησε». Τα λόγια της έμειναν να αιωρούνται στην ατμόσφαιρα για αρκετή ώρα. Το έχασα. Οι ώμοι του Μπέκερ έπεσαν. «Υπήρχαν διαθέσιμες θέσεις για όσους είχαν μπει στη λίστα αναμονής;» «Πολλές», είπε χαμογελαστή η γυναίκα. «Το αεροπλάνο ήταν σχεδόν άδειο. Όμως και στην πρωινή πτήση των οχτώ υπάρχουν...» [244]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Πρέπει να μάθω αν μια φίλη μου πρόλαβε αυτή την πτήση. Είχε μπει στη λίστα αναμονής». Η γυναίκα συνοφρυώθηκε. «Λυπάμαι, κύριε. Υπήρχαν αρκετοί επιβάτες στη λίστα αναμονής απόψε, αλλά δεν επιτρέπεται να δίνουμε τα στοιχεία τους...» «Είναι πολύ σημαντικό», επέμεινε ο Μπέκερ. «Το μόνο που θέλω να μάθω είναι αν μπήκε σ’ αυτό το αεροπλάνο. Τίποτε άλλο». Η γυναίκα τού έγνεψε με κατανόηση. «Ερωτικό καβγαδάκι;» Ο Μπέκερ σκέφτηκε για μια στιγμή. Ύστερα έγνεψε καταφατικά, δήθεν αμήχανα. «Είναι τόσο προφανές;» Του έκλεισε το μάτι με νόημα. «Ποιο είναι το όνομά της;» «Μέγκαν», απάντησε θλιμμένα εκείνος. Η υπάλληλος χαμογέλασε. «Μήπως η φίλη σας έχει και επίθετο;» Ο Μπέκερ έβγαλε έναν παρατεταμένο αναστεναγμό. Ναι, αλλά δεν το ξέρω! «Ξέρετε, είναι λίγο περίπλοκη κατάσταση. Είπατε ότι το αεροπλάνο έφυγε σχεδόν άδειο. Μήπως θα μπορούσατε...» «Χωρίς επίθετο δε νομίζω ότι...» «Να σας πω», τη διέκοψε ο Μπέκερ, που είχε σκεφτεί μια εναλλακτική λύση. «Είχατε βάρδια όλο το βράδυ;» Η γυναίκα έγνεψε καταφατικά. «Εφτά με εφτά». «Τότε ίσως την είδατε. Είναι μικρή. Γύρω στα δεκαπέντε με δεκαέξι... Τα μαλλιά της ήταν...» Πριν προλάβει να προφέρει τις επόμενες λέξεις, συνειδητοποίησε το λάθος του. Τα μάτια της υπαλλήλου στένεψαν. «Η ερωμένη σας είναι δεκαπέντε χρονών;» «Όχι!» διαμαρτυρήθηκε ο Μπέκερ. «Θέλω να πω...» Σκατά! «Σας παρακαλώ, βοηθήστε με, είναι πολύ σημαντικό». «Λυπάμαι», είπε ψυχρά η γυναίκα. «Δεν είναι αυτό που νομίζετε. Αν θα μπορούσατε να...» «Καληνύχτα, κύριε». Η γυναίκα τράβηξε απότομα το μεταλλικό πλέγμα πάνω από το γκισέ και εξαφανίστηκε στο πίσω δωμάτιο. Ο Μπέκερ βόγκηξε και σήκωσε τα μάτια του ψηλά αγανακτισμένος. Ωραία τα κατάφερες, Ντέιβιντ. Πολύ ωραία... Κοίταξε [245]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

γύρω του στην αίθουσα αναμονής. Τίποτε. Πρέπει να πούλησε το δαχτυλίδι και να πήρε το αεροπλάνο. Κατευθύνθηκε προς τον άντρα του συνεργείου καθαρισμού. «¿Has visto a una niña?» τον ρώτησε φωναχτά για να ακουστεί, αφού η παρκετέζα έκανε δαιμονισμένο θόρυβο. «Μήπως είδατε ένα κορίτσι;» Ο ηλικιωμένος άντρας έσκυψε και έκλεισε τη συσκευή. «Ε;» «¿Una niña?» επανέλαβε ο Μπέκερ. «Pelo rojo, azul, y blanco. Κόκκινα, άσπρα και μπλε μαλλιά». Ο άντρας γέλασε. «Qué fea. Άσχημη πρέπει να ’ναι». Έγνεψε αρνητικά και γύρισε στη δουλειά του. Ο Ντέιβιντ Μπέκερ στεκόταν στη μέση της έρημης αίθουσας αναμονής του αεροδρομίου και αναρωτιόταν τι άλλο θα μπορούσε να κάνει. Το βράδυ είχε εξελιχθεί σε ιλαροτραγωδία. Τα λόγια του Στράθμορ αντηχούσαν στο μυαλό του: Μην τηλεφωνήσεις μέχρι να πάρεις στα χέρια σου το δαχτυλίδι. Ένιωσε μια απερίγραπτη εξάντληση να τον κυριεύει. Αν η Μέγκαν είχε πουλήσει το δαχτυλίδι και είχε ανέβει σ’ εκείνο το αεροπλάνο, θα ήταν αδύνατο να εντοπίσει το νέο κάτοχο του δαχτυλιδιού. Ο Μπέκερ έκλεισε τα μάτια του και προσπάθησε να συγκεντρωθεί. Ποια πρέπει να είναι η επόμενη κίνησή μου; Αποφάσισε να το σκεφτεί σε λίγο. Πρώτα έπρεπε να κάνει μια ήδη πολύ καθυστερημένη επίσκεψη σε κάποια τουαλέτα.

64

Η ΣΟΥΖΑΝ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΜΟΝΗ μέσα στο ημίφως και τη σιωπή που κυριαρχούσε στον Κόμβο 3. Το έργο που την περίμενε ήταν απλό: να αποκτήσει πρόσβαση στο τερματικό του Άλετ, να εντοπίσει το κλειδί του και στη συνέχεια να διαγράψει κάθε μήνυμα που είχε ανταλλάξει με τον Τακάντο. Κάθε αναφορά στο Ψηφιακό Οχυρό έπρεπε να εξαφανιστεί. Οι αρχικοί της φόβοι σχετικά με τη διατήρηση του κλειδιού και το ξεκλείδωμα του Ψηφιακού Οχυρού επέστρεψαν για να την ταλαιπωρήσουν. Ένιωθε άσχημα προκαλώντας τη μοίρα, αφού [246]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μέχρι στιγμής είχαν σταθεί τυχεροί. Ο Ντακότα είχε εμφανιστεί ως εκ θαύματος κάτω από τη μύτη τους και τελικά είχε εγκλωβιστεί. Το μόνο ζήτημα που παρέμενε ανοιχτό ήταν η τύχη του Ντέιβιντ. Έπρεπε οπωσδήποτε να εντοπίσει το δεύτερο κλειδί. Η Σούζαν ήλπιζε ο αρραβωνιαστικός της να είχε σημειώσει κάποια πρόοδο. Καθώς προχωρούσε στο εσωτερικό του Κόμβου 3, προσπάθησε να καθαρίσει το μυαλό της από τις σκέψεις που της αποσπούσαν την προσοχή. Ήταν περίεργο να αισθάνεται τόσο άβολα σε ένα τόσο οικείο περιβάλλον. Τα πάντα μέσα στον Κόμβο 3 φάνταζαν ξένα έτσι όπως είχαν παραδοθεί στο σκοτάδι. Ήταν όμως και κάτι άλλο. Η Σούζαν δίστασε προς στιγμήν και έριξε μια ματιά προς τα πίσω, στις απενεργοποιημένες πόρτες. Δεν υπήρχε διαφυγή από το δωμάτιο. Είκοσι λεπτά, σκέφτηκε. Ενώ κατευθυνόταν προς το τερματικό του Άλετ, τα ρουθούνια της συνέλαβαν μια περίεργη, έντονη οσμή... μια μυρωδιά που σίγουρα δεν ταίριαζε με τον Κόμβο 3. Αναρωτήθηκε μήπως δυσλειτουργούσε ο απιονιστής. Η μυρωδιά τής ήταν απροσδιόριστα γνωστή, και σ’ αυτή τη σκέψη ένα ξαφνικό ρίγος διέτρεξε το κορμί της. Φαντάστηκε τον Άλετ κλειδωμένο στο πελώριο, γεμάτο ατμούς κελί του. Μήπως έβαλε φωτιά σε κάτι; Σήκωσε το κεφάλι της προς τους αεραγωγούς και μύρισε. Όμως η οσμή έμοιαζε να έρχεται από κάπου κοντά. Κοίταξε προς τις πόρτες της μικρής κουζίνας. Κι αμέσως αναγνώρισε τη μυρωδιά. Ήταν κολόνια... και ιδρώτας. Μαζεύτηκε από ένστικτο, αφού δεν ήταν προετοιμασμένη γι’ αυτό που είδε. Πίσω από τις σχισμές στην πόρτα της κουζίνας, δύο μάτια είχαν καρφωθεί πάνω της. Χρειάστηκε μονάχα μια στιγμή για να συνειδητοποιήσει την τρομερή αλήθεια. Ο Γκρεγκ Άλετ δεν ήταν κλειδωμένος στα υπόγεια, βρισκόταν μέσα στον Κόμβο 3! Είχε καταφέρει να περάσει απαρατήρητος στο ισόγειο πριν προλάβει ο Στράθμορ να κλείσει την καταπακτή. Είχε αποδειχτεί αρκετά δυνατός ώστε να ανοίξει μόνος του τις πόρτες. Η Σούζαν είχε ακούσει κάποτε ότι ο απόλυτος τρόμος παρέλυε τον άνθρωπο. Τώρα ήξερε ότι αυτό ήταν μύθος. Την ίδια στιγμή που ο εγκέφαλος της συνειδητοποιούσε τι συνέβαινε, το σώμα της είχε τεθεί σε κίνηση. Παραπατώντας, άρχισε να οπισθο[247]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

χωρεί μέσα στο σκοτάδι με μία και μόνη σκέψη στο μυαλό της: να ξεφύγει. Ταυτόχρονα, ένας δυνατός κρότος ακούστηκε πίσω της. Ο Άλετ καθόταν χωρίς να βγάζει άχνα πάνω στο φούρνο έχοντας προτεταμένα τα δυο του πόδια σαν πολιορκητικούς κριούς. Τα φύλλα της πόρτας ξεκόλλησαν από τους μεντεσέδες. Ο Άλετ όρμησε στο δωμάτιο και άρχισε να την καταδιώκει με δυνατές δρασκελιές. Η Σούζαν έριξε πίσω της μια λάμπα ελπίζοντας ότι ο Άλετ θα σκόνταφτε στην προσπάθειά του να την πιάσει. Κατάλαβε ότι ο διώκτης της πρέπει να πήδηξε πάνω από το εμπόδιο με άνεση. Ο άντρας μείωνε τη μεταξύ τους απόσταση ταχύτατα. Όταν το δεξί του χέρι ήρθε από πίσω και τυλίχτηκε γύρω από τη μέση της, η Σούζαν ένιωσε σαν να είχε πέσει πάνω σε μεταλλική μπάρα. Βόγκηξε από τον πόνο, καθώς ο αέρας βγήκε με δύναμη από τα πνευμόνια της. Οι δικέφαλοί του σφίχτηκαν σαν μέγκενη γύρω από τα πλευρά της. Η Σούζαν αντιστάθηκε κι άρχισε να τινάζεται. Από τύχη, ο αγκώνας της χτύπησε χόνδρο. Ο Άλετ χαλάρωσε τη λαβή του, καθώς έπιανε με τα χέρια του τη μύτη του. Έπεσε στα γόνατα, με τα χέρια στο πρόσωπο. «Γαμώ την...» Ούρλιαξε από τον πόνο. Η κοπέλα έφυγε τρέχοντας και στάθηκε πάνω στην επιφάνεια πίεσης που ενεργοποιούσε τις πόρτες, προσευχόμενη μάταια να γινόταν ένα θαύμα, ο Στράθμορ να επανέφερε το ηλεκτρικό εκείνη ακριβώς τη στιγμή και οι πόρτες να άνοιγαν. Αντ’ αυτού όμως βρέθηκε να χτυπά τις γροθιές της απελπισμένα πάνω στο τζάμι. Ο Άλετ ήρθε παραπατώντας προς το μέρος της, με τη μύτη του μες στα αίματα. Την επόμενη στιγμή τα χέρια του την είχαν γραπώσει – το ένα την είχε πιάσει γερά από το αριστερό στήθος και το άλλο από τον κορμό. Την τράβηξε απότομα μακριά από την πόρτα. Εκείνη ούρλιαξε, απλώνοντας το ένα χέρι σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τον εμποδίσει. Την τράβηξε προς τα πίσω τη στιγμή που η αγκράφα της ζώνης του βυθιζόταν στη σπονδυλική της στήλη. Η Σούζαν δεν μπορούσε να πιστέψει πόσο δυνατός ήταν. Την έσυρε πάνω στο χαλί [248]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

και τα παπούτσια της βγήκαν. Με μια συνεχόμενη κίνηση, ο Άλετ τη σήκωσε και την πέταξε σαν τσουβάλι στο πάτωμα, δίπλα στο τερματικό του. Η Σούζαν βρέθηκε ξαφνικά ανάσκελα, με τη φούστα της ανεβασμένη ψηλά στους μηρούς της. Το πάνω κουμπί της μπλούζας της είχε ανοίξει και το στήθος της φωτιζόταν από τη γαλαζωπή λάμψη καθώς ανεβοκατέβαινε λαχανιασμένο. Ο τρόμος ζωγραφίστηκε στα μάτια της όταν ο Άλετ ανέβηκε πάνω της και την ακινητοποίησε με τα πόδια του. Δεν μπορούσε να ερμηνεύσει την έκφραση των ματιών του. Έμοιαζε με φόβο. Ή μήπως ήταν θυμός; Το βλέμμα του καρφώθηκε στο σώμα της. Η κοπέλα ένιωσε να την παρασύρει νέο κύμα πανικού. Ο Άλετ καθόταν με δύναμη πάνω στον κορμό της κοιτάζοντάς τη με παγωμένο βλέμμα. Όλα όσα είχε μάθει η Σούζαν στη ζωή της γύρω από την αυτοάμυνα κατέκλυσαν μεμιάς το μυαλό της. Προσπάθησε να αντισταθεί, όμως το σώμα της δεν ανταποκρινόταν. Είχε μουδιάσει. Έκλεισε τα μάτια της. Σε παρακαλώ, Θεέ μου. Όχι!

65

Ο ΜΠΡΙΝΚΕΡΧΟΦ ΒΗΜΑΤΙΖΕ ΤΑΡΑΓΜΕΝΟΣ στο γραφείο της Μιτζ. «Κανείς δεν μπορεί να παρακάμψει τα φίλτρα ασφαλείας. Είναι αδύνατο!» «Λάθος», του απάντησε αμέσως. «Μόλις μιλούσα με τον Τζάμπα. Είπε ότι τροποποίησε το σύστημα γι’ αυτό ακριβώς το σκοπό πέρσι». Ο προσωπικός βοηθός του διευθυντή έδειχνε να αμφιβάλλει. «Εγώ δεν άκουσα τίποτε σχετικό». «Ούτε και κανένας άλλος. Ήταν άκρως απόρρητη αναβάθμιση». «Μιτζ», είπε ο Μπρίνκερχοφ, «ο Τζάμπα είναι μανιακός με την ασφάλεια! Αποκλείεται να τροποποίησε το σύστημα έτσι ώστε να υπάρχει η δυνατότητα κάποιος να παρακάμψει...» [249]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

νη.

«Ο Στράθμορ τον υποχρέωσε να το κάνει», τον διέκοψε εκεί-

Ο Μπρίνκερχοφ θα ορκιζόταν ότι άκουγε τα γρανάζια του μυαλού της να γυρίζουν. «Θυμάσαι πέρσι που ο Στράθμορ είχε αναλάβει την υπόθεση μ’ εκείνο τον αντισημιτικό τρομοκρατικό πυρήνα στην Καλιφόρνια;» τον ρώτησε. Ο Μπρίνκερχοφ έγνεψε καταφατικά. Ήταν μία από τις μεγάλες επιτυχίες του Στράθμορ την περασμένη χρονιά. Με τη βοήθεια του TRANSLTR αποκρυπτογράφησε έναν κώδικα που είχε υποκλέψει η υπηρεσία και κατόρθωσε να ξεσκεπάσει ένα σχέδιο βομβιστικής επίθεσης σε εβραϊκό σχολείο του Λος Άντζελες. Αποκωδικοποίησε το μήνυμα των τρομοκρατών δώδεκα μόλις λεπτά πριν από την προγραμματισμένη πυροδότηση του εκρηκτικού μηχανισμού και χάρη σε ορισμένες τηλεφωνικές επαφές που έκανε στο ελάχιστο εκείνο διάστημα έσωσε τις ζωές τριακοσίων μαθητών. «Άκου κι αυτό», είπε η Μιτζ χαμηλώνοντας τη φωνή της χωρίς να συντρέχει πραγματικά λόγος. «Ο Τζάμπα είπε ότι ο Στράθμορ είχε υποκλέψει τον κώδικα των τρομοκρατών έξι ώρες πριν από την προγραμματισμένη στιγμή της επίθεσης». Ο Μπρίνκερχοφ έμεινε με το στόμα ανοιχτό. «Μα... τότε γιατί περίμενε τόσο...» «Επειδή δεν μπορούσε να βάλει το TRANSLTR να σπάσει τον κώδικα. Δοκίμασε, όμως το σύστημα ασφαλείας επέμενε να απορρίπτει το αρχείο. Η κωδικοποίηση είχε γίνει με κάποιο καινούριο αλγόριθμο δημόσιου κλειδιού που πρώτη φορά συναντούσαν τα φίλτρα. Χρειάστηκαν σχεδόν έξι ώρες μέχρι να ολοκληρώσει τις απαραίτητες ρυθμίσεις ο Τζάμπα». Ο Μπρίνκερχοφ είχε μείνει άναυδος. «Ο Στράθμορ ήταν έξω φρενών. Υποχρέωσε τον Τζάμπα να εγκαταστήσει ένα απλό σύστημα χειροκίνητης παράκαμψης των φίλτρων σε περίπτωση που συνέβαινε κάτι ανάλογο στο μέλλον». «Χριστέ μου». Ο Μπρίνκερχοφ δεν πίστευε στ’ αφτιά του. «Δεν είχα ιδέα». Ύστερα τα μάτια του στένεψαν. «Και πού θέλεις να καταλήξεις;» [250]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Νομίζω ότι ο Στράθμορ χρησιμοποίησε το συγκεκριμένο σύστημα σήμερα... για να επεξεργαστεί ένα αρχείο που το σύστημα ασφαλείας το είχε απορρίψει». «Και λοιπόν; Γι’ αυτό δεν έγινε η εγκατάσταση;» Η Μιτζ έγνεψε αρνητικά. «Όχι αν το εν λόγω αρχείο είναι κάποιος ιός». Ο Μπρίνκερχοφ πετάχτηκε όρθιος. «Ιός; Ποιος λέει ότι είναι ιός;» «Είναι η μόνη εξήγηση», του απάντησε εκείνη. «Ο Τζάμπα είπε ότι ένας ιός είναι το μοναδικό πράγμα που θα μπορούσε να κρατήσει το TRANSLTR απασχολημένο τόσες ώρες, επομένως...» «Για μισό λεπτό!» Ο Μπρίνκερχοφ έφερε το δείκτη του στο κέντρο της τεντωμένης παλάμης του, αναπαριστώντας την κίνηση των προπονητών όταν ζητάνε τάιμ άουτ. «Ο Στράθμορ είπε ότι όλα είναι υπό έλεγχο!» «Λέει ψέματα». Ο Μπρίνκερχοφ τα είχε χαμένα. «Δηλαδή λες ότι ο Στράθμορ εισήγαγε εσκεμμένα έναν ιό στο TRANSLTR;» «Όχι», είπε απότομα η Μιτζ. «Δε νομίζω ότι ήξερε πως είχε να κάνει με ιό. Νομίζω ότι εξαπατήθηκε». Ο Μπρίνκερχοφ είχε μείνει άφωνος. Η Μιτζ Μίλκεν σίγουρα είχε αρχίσει να τα χάνει. «Έτσι εξηγούνται πολλά», επέμεινε εκείνη. «Έτσι εξηγούνται τα όσα συμβαίνουν εκεί εδώ και τόσες ώρες». «Δηλαδή κάθεται και φορτώνει με ιούς τον υπολογιστή του;» «Όχι», αντέδρασε η Μιτζ ενοχλημένη. «Προσπαθεί να καλύψει το λάθος που έκανε! Και τώρα δεν μπορεί να τερματίσει τη λειτουργία του TRANSLTR και να διαθέσει αλλού την εφεδρική ενέργεια, επειδή ο ιός έχει κλειδώσει τους επεξεργαστές!» Ο Μπρίνκερχοφ δεν έκρυψε τη δυσπιστία του. Η Μιτζ είχε στήσει τρελά σενάρια με το μυαλό της και στο παρελθόν, όμως αυτή τη φορά το είχε παρακάνει. Προσπάθησε να την ηρεμήσει. «Ο Τζάμπα δε φαίνεται να ανησυχεί και τόσο». «Ο Τζάμπα είναι ανόητος», είπε εκείνη μέσ’ απ’ τα σφιγμένα δόντια της.

[251]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπρίνκερχοφ φάνηκε να ξαφνιάζεται. Κανείς μέχρι τότε δεν είχε αποκαλέσει ανόητο τον Τζάμπα· γουρούνι ίσως, ανόητο όμως ποτέ. «Εμπιστεύεσαι τη γυναικεία σου διαίσθηση απορρίπτοντας τα μεταπτυχιακά που έχει ο Τζάμπα πάνω στον προγραμματισμό κατά των ιών;» Τον κοίταξε με μάτια που πετούσαν φλόγες. Ο Μπρίνκερχοφ σήκωσε τα χέρια ψηλά. «Ξέχνα το. Το παίρνω πίσω». Δεν είχε καμία διάθεση να του υπενθυμίσει η Μιτζ την απίστευτη ικανότητά της να διαισθάνεται τον κίνδυνο. «Μιτζ», την παρακάλεσε. «Το ξέρω ότι μισείς τον Στράθμορ, αλλά...» «Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τον Στράθμορ!» Η υπομονή της είχε αρχίσει να εξαντλείται. «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να επιβεβαιώσουμε ότι ο Στράθμορ παρέκαμψε τα φίλτρα. Στη συνέχεια ενημερώνουμε το διευθυντή». «Τέλεια», δυσανασχέτησε ο Μπρίνκερχοφ. «Θα τηλεφωνήσω στον Στράθμορ και θα του ζητήσω να μας στείλει μια ένορκη κατάθεση». «Όχι», του απάντησε αγνοώντας το σαρκαστικό σχόλιο. «Ο Στράθμορ μάς είπε ήδη μία φορά ψέματα σήμερα». Τον κοίταξε επίμονα στα μάτια. «Έχεις τα κλειδιά του γραφείου του Φοντέιν;» «Φυσικά. Είμαι ο προσωπικός του βοηθός». «Τα χρειάζομαι». Ο Μπρίνκερχοφ την κοίταζε και δεν πίστευε αυτά που άκουγε. «Μιτζ, δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω να μπεις στο γραφείο του Φοντέιν». «Πρέπει να μπω!» του είπε επιτακτικά. Η Μιτζ γύρισε προς την οθόνη της και άρχισε να πληκτρολογεί κάποια εντολή για το Μεγάλο Αδερφό. «Ζητάω μια λίστα με τα αρχεία που προγραμματίστηκαν να εισαχθούν στο TRANSLTR. Αν ο Στράθμορ παρέκαμψε χειροκίνητα τα φίλτρα ασφαλείας, θα φανεί στην εκτύπωση». «Τι σχέση έχει αυτό με το γραφείο του Φοντέιν;» Γύρισε απότομα και τον κάρφωσε με το βλέμμα. «Η λίστα αυτή εκτυπώνεται μόνο στο γραφείο του Φοντέιν. Το ξέρεις αυτό!» «Αυτό γίνεται επειδή είναι απόρρητη, Μιτζ!» «Έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια έκτακτη κατάσταση. Είναι ανάγκη να δω αυτή τη λίστα». [252]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπρίνκερχοφ ακούμπησε τα χέρια του στους ώμους της. «Μιτζ, σε παρακαλώ, ηρέμησε. Το ξέρεις ότι δεν μπορώ...» Εκείνη ξεφύσηξε δυνατά και γύρισε ξανά στο πληκτρολόγιό της. «Δίνω εντολή εκτύπωσης της λίστας. Θα μπω λοιπόν στο γραφείο, θα την πάρω και θα βγω. Τώρα δώσε μου το κλειδί». «Μιτζ...» Τελείωσε με την πληκτρολόγηση της εντολής και ξαναγύρισε προς το μέρος του. «Τσαντ, η εκτύπωση ολοκληρώνεται σε τριάντα δευτερόλεπτα. Προτείνω μια συμφωνία. Εσύ μου δίνεις το κλειδί. Αν ο Στράθμορ παρέκαμψε τα φίλτρα, καλώ την ασφάλεια. Αν κάνω λάθος, φεύγω κι εσύ μπορείς να πας στην Κάρμεν Χουέρτα και να την πασαλείψεις με μαρμελάδα απ’ την κορφή μέχρι τα νύχια». Τον αγριοκοίταξε με νόημα και άπλωσε το χέρι της για να πάρει το κλειδί. «Περιμένω». Ο Μπρίνκερχοφ βόγκηξε, μετανιώνοντας που την είχε φέρει πίσω για να τσεκάρει την έκθεση για τον Τομέα Κρυπτογραφίας. Κοίταξε το απλωμένο χέρι της. «Μιλάς για απόρρητες πληροφορίες μέσα στον προσωπικό χώρο του διευθυντή. Έχεις ιδέα τι θα συνέβαινε αν μαθευόταν αυτό;» «Ο διευθυντής βρίσκεται στη Νότια Αμερική». «Λυπάμαι. Δεν μπορώ». Ο Μπρίνκερχοφ σταύρωσε τα μπράτσα του και βγήκε έξω. Η Μιτζ τον κοίταξε να φεύγει, με τα γκρίζα μάτια της να πετάνε σπίθες. «Κι όμως, μπορείς», ψιθύρισε. Έπειτα στράφηκε ξανά στο Μεγάλο Αδερφό και ζήτησε τη λίστα με τα αρχεία των βίντεο. Η Μιτζ θα το ξεπεράσει, είπε από μέσα του ο Μπρίνκερχοφ όπως βολευόταν στο γραφείο του και άρχιζε να κοιτάζει τις υπόλοιπες εκθέσεις. Δεν ήταν δυνατό να έχει την απαίτηση να της παραδίδει τα κλειδιά για το γραφείο του διευθυντή κάθε φορά που την έπιανε το τρελό της. Μόλις είχε αρχίσει να κοιτάζει τα νούμερα στη επόμενη έκθεση, όταν οι σκέψεις του διακόπηκαν από κάτι φωνές που ακούγονταν από το διπλανό δωμάτιο. Άφησε τα χαρτιά και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.

[253]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο κυρίως χώρος της σουίτας ήταν σκοτεινός, εκτός από μια αχνή δέσμη γκριζωπού φωτός που ερχόταν από τη μισάνοιχτη πόρτα της Μιτζ. Προσπάθησε να ακούσει καλύτερα. Οι φωνές εξακολουθούσαν. Ακούγονταν ενθουσιασμένες. «Μιτζ;» Καμία απάντηση. Διέσχισε το σκοτεινό χώρο με μεγάλα βήματα και έφτασε στο χώρο εργασίας της Μίλκεν. Οι φωνές κάτι του θύμιζαν. Άνοιξε διάπλατα την πόρτα. Το δωμάτιο ήταν άδειο. Η καρέκλα της Μιτζ επίσης. Ο ήχος ερχόταν από ψηλά. Γύρισε να δει τις κάμερες που υπήρχαν στον τοίχο κι αμέσως του ’ρθε ναυτία. Σε καθεμία από τις δώδεκα οθόνες προβαλλόταν η ίδια σκηνή, κάτι σαν διεστραμμένα χορογραφημένο μπαλέτο. Ο Μπρίνκερχοφ κρατήθηκε από την πλάτη της καρέκλας της Μιτζ για να μη σωριαστεί και έμεινε να κοιτάζει έντρομος. «Τσαντ;» Η φωνή ακούστηκε από πίσω του. Γύρισε απότομα και μισόκλεισε τα μάτια του για να δει καλύτερα στο σκοτάδι. Η Μιτζ στεκόταν διαγώνια κατά μήκος του χώρου υποδοχής της σουίτας, μπροστά στη δίφυλλη πόρτα του γραφείου του διευθυντή. Το χέρι της ήταν απλωμένο. «Το κλειδί, Τσαντ». Ο Μπρίνκερχοφ αναψοκοκκίνισε. Στράφηκε ξανά προς τις οθόνες. Προσπάθησε να αγνοήσει τις εικόνες που προβάλλονταν εκεί, όμως ήταν μάταιο. Έβλεπε τον εαυτό του παντού, να βογκάει από ηδονή και να χαϊδεύει με λαχτάρα τα στητά, πασαλειμμένα με μέλι στήθη της Κάρμεν Χουέρτα.

66

Ο ΜΠΕΚΕΡ ΔΙΕΣΧΙΣΕ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ πηγαίνοντας προς τις τουαλέτες, όμως φτάνοντας εκεί βρήκε την πόρτα που έγραφε CABALLEROS –Άντρες– φραγμένη από έναν πορτοκαλή κώνο και ένα καρότσι γεμάτο καθαριστικά και σφουγγαρίστρες. Κοίταξε την άλλη πόρτα. DAMAS – Γυναίκες. Πήγε γρήγορα μέχρι εκεί και χτύπησε δυνατά.

[254]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Μπορώ να μπω;» ρώτησε στα ισπανικά, ανοίγοντας λιγάκι την πόρτα των γυναικείων τουαλετών. Σιωπή. Μπήκε μέσα. Οι τουαλέτες είχαν την κλασική διάταξη των δημόσιων ουρητηρίων στην Ισπανία: τελείως τετράγωνες, λευκά πλακάκια, ένας λαμπτήρας πυράκτωσης κρεμασμένος από την οροφή. Ως συνήθως, υπήρχε μόνο ένας μικρός κλειστός θάλαμος με μια άθλια λεκάνη. Το κατά πόσο εξυπηρετούσε τις γυναίκες αυτή η μοναδική αισχρή λεκάνη προφανώς δεν είχε σημασία. Οι εργολάβοι πάντως απαλλάσσονταν από την υποχρέωση να φτιάξουν και δεύτερο θάλαμο. Ο Μπέκερ κοίταξε τις τουαλέτες αηδιασμένος. Ήταν μέσα στη βρόμα. Ο νιπτήρας ήταν βουλωμένος με θολό καφέ νερό. Βρόμικα χαρτιά σκόρπια παντού. Το πάτωμα θύμιζε λίμνη. Ο παλιός ηλεκτρικός στεγνωτήρας χεριών στον τοίχο ήταν λερωμένος με πρασινωπές δαχτυλιές. Στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη και αναστέναξε. Τα μάτια που συνήθως αντίκριζε να τον παρατηρούν με απόλυτη διαύγεια απόψε δεν έδειχναν και τόσο ζωηρά. Πόσες ώρες έχω που τρέχω αριστερά δεξιά σ’ αυτή την πόλη; αναρωτήθηκε. Δεν μπορούσε να υπολογίσει με ακρίβεια. Από επαγγελματική συνήθεια ανέβασε τον κόμπο της γραβάτας του πιο ψηλά στο κολάρο. Ύστερα στράφηκε στη λεκάνη πίσω του. Όπως στεκόταν εκεί, έπιασε τον εαυτό του να αναρωτιέται αν η Σούζαν θα είχε γυρίσει στο σπίτι τέτοια ώρα. Πού αλλού θα μπορούσε να πάει; Στο βουνό χωρίς εμένα; «Εεε!» ακούστηκε μια θυμωμένη γυναικεία φωνή πίσω του. Ο Μπέκερ τρόμαξε. «Εγώ... εγώ...» ψέλλισε, προσπαθώντας να κουμπώσει το φερμουάρ του. «Συγνώμη... εγώ...» Έκανε μεταβολή για να αντικρίσει την κοπέλα που μόλις είχε μπει στις τουαλέτες. Ήταν ένα νεαρό σοφιστικέ κορίτσι βγαλμένο θαρρείς από τις σελίδες κάποιου εφηβικού περιοδικού. Φορούσε συντηρητικό παντελόνι με πιέτες και λευκή αμάνικη μπλούζα. Στο χέρι της κρατούσε έναν κόκκινο ταξιδιωτικό σάκο. Τα ξανθά της μαλλιά ήταν άψογα χτενισμένα με πιστολάκι. [255]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Συγνώμη», είπε αμήχανα ο Μπέκερ δένοντας τη ζώνη του. «Οι αντρικές τουαλέτες ήταν... τέλος πάντων... φεύγω». «Παλιοανώμαλε!» Ο Μπέκερ γύρισε απότομα και την κοίταξε. Η βρισιά έμοιαζε αταίριαστη στα χείλη μιας τέτοιας κοπέλας, σαν να χύνονταν βρομιές από μια όμορφα καμωμένη κανάτα. Όμως, όταν την παρατήρησε καλύτερα, διαπίστωσε ότι δεν ήταν τόσο περιποιημένη όσο είχε νομίσει στην αρχή. Τα μάτια της ήταν πρησμένα και κόκκινα και ο αριστερός της πήχης ήταν μελανιασμένος. Κάτω από τον κοκκινωπό ερεθισμό της επιδερμίδας, η σάρκα ήταν γαλαζωπή. Χριστέ μου, σκέφτηκε ο Μπέκερ. Χτυπάει ναρκωτικά. Ποιος θα το φανταζόταν; «Βγες έξω!» τσίριξε η κοπέλα. «Μη μιλάς, μόνο βγες έξω!» Εκείνη τη στιγμή ο Μπέκερ ξέχασε τελείως το δαχτυλίδι, την NSA, τα πάντα. Συμπόνεσε ειλικρινά τη μικρή κοπέλα. Οι γονείς της μάλλον θα την είχαν στείλει εκεί στο πλαίσιο κάποιου εκπαιδευτικού προγράμματος, δίνοντάς της και μια κάρτα VISA, και τώρα είχε καταλήξει ολομόναχη σε μια τουαλέτα μέσα στη νύχτα να παίρνει ναρκωτικά. «Είσαι καλά;» ρώτησε ο Μπέκερ καθώς οπισθοχωρούσε προς την πόρτα. «Είμαι μια χαρά». Η φωνή της ακούστηκε υπεροπτική. «Μπορείς να φύγεις τώρα!» Ο Μπέκερ γύρισε για να φύγει. Έριξε μια τελευταία, θλιμμένη ματιά στο χέρι της. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτε, Ντέιβιντ. Ξέχνα το. «Τώρα!» ούρλιαξε η κοπέλα. Ο Μπέκερ έγνεψε καταφατικά. Την ώρα που έφευγε, της χαμογέλασε θλιμμένα. «Να προσέχεις».

67

«ΣΟΥΖΑΝ;» είπε λαχανιασμένος ο Άλετ, με το πρόσωπό του σχεδόν κολλημένο στο δικό της. [256]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Καθόταν έχοντας φέρει το σώμα της ανάμεσα στα πόδια του, ρίχνοντας όλο του το βάρος στον κορμό της. Η ουρά του μπηγόταν επώδυνα στην ηβική της χώρα μέσα από το λεπτό ύφασμα της φούστας της. Η μύτη του έσταζε αίμα πάνω της. Η Σούζαν ένιωσε τον εμετό να ανεβαίνει στο λαιμό της. Τα χέρια του ακουμπούσαν πάνω στο στήθος της. Δεν αισθανόταν το παραμικρό. Με αγγίζει; Χρειάστηκε να περά-σουν μερικά δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσει ότι ο Άλετ της κούμπωνε την μπλούζα καλύπτοντας το μπούστο της. «Σούζαν», είπε ξέπνοα ο Άλετ. «Πρέπει να με βοηθήσεις να φύγω από εδώ μέσα». Η Σούζαν βρισκόταν σε παραζάλη. Τίποτε δεν έβγαζε νόημα. «Σούζαν, πρέπει να με βοηθήσεις! Ο Στράθμορ σκότωσε τον Σαρτρουκιάν! Το είδα!» Χρειάστηκε μια στιγμή για να καταλάβει τι της έλεγε. Ο Στράθμορ σκότωσε τον Σαρτρουκιάν; Προφανώς ο Άλετ δεν ήξερε ότι η Σούζαν τον είχε δει στο υπόγειο. «Ο Στράθμορ το ξέρει ότι τον είδα!» συνέχισε ο Άλετ. «Θα σκοτώσει και μένα!» Αν ο φόβος δεν είχε κόψει την ανάσα της Σούζαν, θα είχε ξεσπάσει σε ασυγκράτητα γέλια. Αναγνώρισε τη νοοτροπία του πεζοναύτη, ενός ανθρώπου εκπαιδευμένου στη βάση του διαίρει και βασίλευε. Στόχος του ήταν το μυαλό του να κατεβάζει ψέματα, να βάζει τους αντιπάλους του να συγκρουστούν μεταξύ τους. «Είναι αλήθεια!» ξέσπασε ο Άλετ. «Πρέπει να καλέσουμε βοήθεια! Νομίζω ότι κινδυνεύουμε και οι δύο!» Η Σούζαν δεν πίστευε ούτε λέξη απ’ όσα της έλεγε. Τα μυώδη πόδια του Άλετ είχαν αρχίσει να παθαίνουν κράμπα και ανασηκώθηκε για να μετατοπίσει ελαφρά το βάρος του. Άνοιξε το στόμα του για να πει κάτι, αλλά δεν πρόλαβε. Όπως ο Άλετ σήκωσε για λίγο το σώμα του, η Σούζαν ένιωσε το αίμα να επιστρέφει στα πόδια της. Πριν προλάβει να συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε, το ένστικτο την έκανε να τινάξει το αριστερό της πόδι με δύναμη στα γεννητικά όργανα του άντρα. Ένιωσε την επιγονατίδα της να τσακίζει το μαλακό ιστό που φώλιαζε ανάμεσα στα σκέλια του. [257]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Άλετ κλαψούρισε πνιχτά από τον πόνο και αμέσως χαλάρωσε τη λαβή του. Κυλίστηκε στο πλάι, φέρνοντας τα χέρια στα γεννητικά του όργανα. Η Σούζαν έστριψε το σώμα της και ξέφυγε, καθώς αυτός δεν μπορούσε να αντιδράσει. Παραπατώντας, έφτασε μέχρι την πόρτα, αν και ήξερε ότι δε θα μπορούσε να βρει τη δύναμη που χρειαζόταν για να την ανοίξει. Παίρνοντας μια απόφαση σε κλάσμα δευτερολέπτου, στάθηκε πίσω από το μακρύ τραπέζι από ξύλο σφενταμιού όπου πραγματοποιούσαν τις συσκέψεις τους και στήριξε όσο καλύτερα μπορούσε τα πόδια της στο χαλί. Ευτυχώς, το τραπέζι είχε ρόδες. Βάζοντας όλη της τη δύναμη, άρχισε να κινείται προς τον καμπύλο γυάλινο τοίχο σπρώχνοντας το τραπέζι μπροστά της. Οι ρόδες ήταν γερές και το τραπέζι τσουλούσε ομαλά. Φτάνοντας στα μισά του δωματίου, είχε αναπτύξει όσο μεγαλύτερη ταχύτητα μπορούσε. Ενάμισι μέτρο από το γυάλινο τοίχο, η Σούζαν έσπρωξε μια τελευταία φορά και άφησε το τραπέζι να φύγει. Έπεσε κάτω και κάλυψε τα μάτια της. Ακούστηκε ένα ανατριχιαστικό τρίξιμο και την επόμενη στιγμή ο τοίχος μετατράπηκε σε βροχή από σπασμένα γυαλιά. Για πρώτη φορά από την κατασκευή του, ο Κόμβος 3 υποδεχόταν τους ήχους του υπόλοιπου τομέα. Η Σούζαν σήκωσε το κεφάλι της. Μέσα από την ακανόνιστη τρύπα, μπορούσε να διακρίνει το τραπέζι. Συνέχιζε να τσουλάει. Διέγραφε μεγάλους κύκλους στο ισόγειο του τομέα και τελικά χάθηκε μέσα στο σκοτάδι. Φορώντας όπως όπως τα ταλαιπωρημένα της μοκασίνια, στάθηκε όρθια και έριξε μια γρήγορη ματιά στον Γκρεγκ Άλετ, ο οποίος συνέχιζε να σφαδάζει στο πάτωμα, και βγήκε τρέχοντας μέσα από μια θάλασσα σπασμένων γυαλιών στο ισόγειο του τομέα.

[258]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

68

«ΛΟΙΠΟΝ, ΕΥΚΟΛΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ;» είπε η Μιτζ χαμογελώντας πονηρά τη στιγμή που ο Μπρίνκερχοφ της παρέδιδε το κλειδί για το γραφείο του Φοντέιν. Ο Μπρίνκερχοφ έδειχνε ηττημένος. «Θα το σβήσω πριν φύγω», του υποσχέθηκε. «Εκτός αν εσύ και η γυναίκα σου θα το θέλατε για την ιδιωτική σας συλλογή». «Τράβα να πάρεις την αναθεματισμένη εκτύπωση», της είπε απότομα εκείνος. «Κι ύστερα φύγε αμέσως!» «Sí, σενιόρ», είπε με βαριά πορτορικάνικη προφορά η Μιτζ γελώντας με νόημα. Του έκλεισε το μάτι και κατευθύνθηκε στην άλλη πλευρά της σουίτας, προς τη δίφυλλη πόρτα του Φοντέιν. Το γραφείο του Λίλαντ Φοντέιν δε θύμιζε σε τίποτε την υπόλοιπη διευθυντική σουίτα. Δεν υπήρχε ούτε ένας πίνακας, καμία παραφουσκωμένη πολυθρόνα, ούτε φίκοι και ρολόγια αντίκες. Ο χώρος του ήταν διαμορφωμένος με στόχο την αποδοτικότητα. Το γραφείο με τη γυάλινη επιφάνεια και η μαύρη δερμάτινη καρέκλα του βρίσκονταν ακριβώς μπροστά από μια πελώρια οθόνη συσκέψεων. Στη γωνία υπήρχαν τρεις αρχειοθήκες και δίπλα τους μια μικρή καφετιέρα για γαλλικό καφέ. Το φεγγάρι είχε ανατείλει ψηλά πάνω από το Φορτ Μιντ και το απαλό φως που έμπαινε από το παράθυρο τόνιζε τη λιτότητα των διευθυντικών επίπλων. Τι στην ευχή γυρεύω εδώ μέσα; αναρωτήθηκε ο Μπρίνκερχοφ. Η Μιτζ κατευθύνθηκε αμέσως στον εκτυπωτή και πήρε τη λίστα που περίμενε εκεί. Μισόκλεισε τα μάτια της προσπαθώντας να διαβάσει μέσα στο σκοτάδι. «Δεν μπορώ να δω τα δεδομένα», διαμαρτυρήθηκε. «Άναψε τα φώτα». «Θα τα διαβάσεις έξω. Φεύγουμε τώρα». Η Μιτζ όμως προφανώς το διασκέδαζε. Αποφάσισε να παίξει λίγο ακόμη με τον Μπρίνκερχοφ, πηγαίνοντας δίπλα στο παράθυρο και στρίβοντας το χαρτί για να βρει την καλύτερη γωνία. [259]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Μιτζ...» Εκείνη συνέχισε να διαβάζει. Ο Μπρίνκερχοφ βημάτιζε ανήσυχα στο κατώφλι. «Μιτζ... τελείωνε. Βρίσκεσαι στο προσωπικό γραφείο του διευθυντή». «Κάπου εδώ είναι», μουρμούρισε εκείνη διαβάζοντας προσεκτικά την εκτύπωση. «Ο Στράθμορ παρέκαμψε τα φίλτρα ασφαλείας, το ξέρω». Πλησίασε περισσότερο στο παράθυρο. Ο Μπρίνκερχοφ άρχισε να ιδρώνει. Η Μιτζ συνέχιζε να διαβάζει. Λίγα λεπτά αργότερα αναφώνησε: «Το ’ξερα! Ο Στράθμορ το έκανε! Το έκανε πραγματικά! Ο ηλίθιος!» Κράτησε το χαρτί ψηλά κι άρχισε να το κουνάει. «Παρέκαμψε τα φίλτρα ασφαλείας! Κοίτα εδώ!» Ο Μπρίνκερχοφ έμεινε να την κοιτάζει εμβρόντητος για λίγο κι ύστερα κάλυψε τρέχοντας την απόσταση που τους χώριζε. Στριμώχτηκε δίπλα της μπροστά στο παράθυρο. Εκείνη του έδειξε ένα σημείο στο τέλος της εκτύπωσης. Ο Μπρίνκερχοφ διάβασε και δεν πίστευε στα μάτια του. «Τι στα...;» Επρόκειτο για τη λίστα των τριάντα έξι τελευταίων αρχείων που είχαν εισαχθεί στο TRANSLTR. Δίπλα σε κάθε αρχείο υπήρχε ένας τετραψήφιος κωδικός έγκρισης από το σύστημα ασφαλείας. Το τελευταίο αρχείο στη λίστα όμως δεν είχε κωδικό έγκρισης. Στη θέση του υπήρχαν οι εξής λέξεις: ΧΕΙΡΟΚΙΝΗΤΗ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ. Χριστέ μου, σκέφτηκε ο Μπρίνκερχοφ. Η Μιτζ είχε και πάλι δίκιο. «Ο ηλίθιος!» ξέσπασε εξοργισμένη εκείνη. «Κοίτα εδώ! Το σύστημα ασφαλείας απέρριψε το αρχείο δύο φορές! Αλφαριθμητικά μετάλλαξης! Αυτός όμως το αγνόησε και παρέκαμψε τα φίλτρα! Τι σκατά σκεφτόταν;» Ο Μπρίνκερχοφ ένιωσε τα γόνατά του να λυγίζουν. Αναρωτήθηκε γιατί να είχε πάντα δίκιο η Μιτζ. Κανείς από τους δύο δεν παρατήρησε το είδωλο που εμφανίστηκε στο παράθυρο δίπλα τους. Μια γιγαντόσωμη σιλουέτα στεκόταν στην ανοιχτή πόρτα του γραφείου του Φοντέιν.

[260]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Απίστευτο», είπε ταραγμένος ο Μπρίνκερχοφ. «Λες να προσβληθήκαμε από κάποιο ιό;» Η Μιτζ αναστέναξε. «Δε θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο». «Θα μπορούσε να μη σας αφορά!» βρόντηξε μια μπάσα φωνή πίσω τους. Η Μιτζ κοπάνησε το κεφάλι της στο παράθυρο. Ο Μπρίνκερχοφ σκόνταψε στην καρέκλα του διευθυντή και έκανε επί τόπου μεταβολή προς το σημείο απ’ όπου είχε ακουστεί η φωνή. Αναγνώρισε αμέσως τη φιγούρα που στεκόταν στην πόρτα. «Κύριε διευθυντά!» κατάφερε να ψελλίσει. Πήγε αμέσως μπροστά του και του πρότεινε το χέρι του. «Καλώς ορίσατε, κύριε διευθυντά». Ο πελώριος άντρας τον αγνόησε. «Ν-ν-νόμιζα», τραύλισε ο Μπρίνκερχοφ μαζεύοντας το χέρι του, «νόμιζα ότι ήσασταν στη Νότια Αμερική». Ο Λίλαντ Φοντέιν αγριοκοίταξε το βοηθό του με μάτια που έμοιαζαν με πυρακτωμένα κάρβουνα. «Ναι... και τώρα γύρισα».

69

«ΕΪ, ΚΥΡΙΕ!» Ο Μπέκερ εκείνη τη στιγμή διέσχιζε την αίθουσα αναμονής και κατευθυνόταν προς τα τηλέφωνα για το κοινό. Πίσω του ακολουθούσε η κοπέλα που λίγο νωρίτερα είχε μπει στις τουαλέτες για να τον βρει έκπληκτη εκεί. Του έκανε νόημα να περιμένει. «Κύριε, σταθείτε!» Τι τρέχει τώρα; Ο Μπέκερ βόγκηξε. Θα μου κάνει και μήνυση επειδή μπήκα στις γυναικείες τουαλέτες; Η κοπέλα έσερνε πίσω της το σάκο. Όταν τον πρόλαβε, στο πρόσωπό της ζωγραφιζόταν ένα τεράστιο χαμόγελο. «Συγνώμη που σας έβαλα τις φωνές προηγουμένως. Με τρομάξατε κάπως». «Κανένα πρόβλημα», τη διαβεβαίωσε ο Μπέκερ μάλλον μπερδεμένος. «Βρισκόμουν σε λάθος χώρο έτσι κι αλλιώς».

[261]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Το ξέρω όχι θα ακουστεί τρελό αυτό που θα σας ζητήσω», είπε πεταρίζοντας τα κατακόκκινα μάτια της. «Όμως μήπως έχετε καθόλου χρήματα που θα μπορούσατε να μου δανείσετε;» Ο Μπέκερ την κοίταζε και δεν πίστευε στ’ αφτιά του. «Χρήματα για τι πράγμα;» ρώτησε επιτακτικά. Δεν πρόκειται να χρηματοδοτήσω τον εθισμό σου, αν αυτό είναι που έχεις κατά νου. «Προσπαθώ να γυρίσω στο σπίτι μου», είπε η ξανθιά κοπέλα. «Μπορείτε να με βοηθήσετε;» «Έχασες την πτήση σου;» Η κοπέλα έγνεψε καταφατικά. «Έχασα το εισιτήριό μου. Δε με άφησαν να ανέβω στο αεροπλάνο. Οι υπάλληλοι των αεροπορικών γραμμών φέρονται πολύ μαλακισμένα ώρες ώρες. Δεν έχω χρήματα για να αγοράσω άλλο». «Πού βρίσκονται οι γονείς σου;» «Στην Αμερική». «Μπορείς να τους τηλεφωνήσεις;» «Όχι. Δοκίμασα ήδη. Νομίζω ότι πήγαν για Σαββατοκύριακο στο γιοτ κάποιου φίλου». Ο Μπέκερ παρατήρησε τα ακριβά ρούχα της κοπέλας. «Δεν έχεις πιστωτική κάρτα;» «Ναι, αλλά ο μπαμπάς μου την ακύρωσε. Νομίζει ότι παίρνω ναρκωτικά». «Παίρνεις;» ρώτησε ο Μπέκερ τελείως ανέκφραστος, κοιτάζοντας επίμονα το μελανιασμένο χέρι της. Η κοπέλα τον αγριοκοίταξε θιγμένη. «Και βέβαια όχι!» Αναστέναξε αθώα στον Μπέκερ, ο οποίος για κάποιο λόγο είχε την αίσθηση ότι τον δούλευε. «Ελάτε τώρα», είπε το κορίτσι. «Φαίνεστε πλούσιος. Δεν μπορείτε να τσοντάρετε κάτι για να γυρίσω στο σπίτι μου; Θα μπορούσα να σας επιστρέψω τα χρήματα κάποια στιγμή αργότερα». Ο Μπέκερ υπέθεσε πως όσα χρήματα και να έδινε σ’ αυτή την κοπέλα θα κατέληγαν στα χέρια κάποιου εμπόρου ναρκωτικών στην Τριάνα. «Πρώτα απ’ όλα», είπε, «δεν είμαι κανένας πλούσιος, καθηγητής είμαι. Να σου πω όμως τι μπορώ να κάνω...» Θα

[262]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ξεσκεπάσω τα ψεματάκια σου, αυτό θα κάνω. «Τι θα έλεγες να σου αγόραζα εγώ το εισιτήριο;» Η ξανθιά τον κοίταζε εμβρόντητη. «Θα κάνατε τέτοιο πράγμα;» ψέλλισε με μάτια ορθάνοιχτα, γεμάτα ελπίδα. «Θα μου παίρνατε το εισιτήριο για να γυρίσω στο σπίτι μου; Ω Θεέ μου, σας ευχαριστώ!» Ο Μπέκερ είχε μείνει άφωνος. Προφανώς είχε εκτιμήσει λάθος την κατάσταση. Το κορίτσι έπεσε στην αγκαλιά του. «Ήταν απαίσιο καλοκαίρι», είπε με σπασμένη φωνή, ξεσπώντας σχεδόν σε κλάματα. «Αχ, σας ευχαριστώ! Πρέπει να φύγω από εδώ πέρα!» Ο Μπέκερ ανταπέδωσε το αγκάλιασμα με μισή καρδιά. Το κορίτσι τον άφησε κι εκείνος κοίταξε καχύποπτα το χέρι της. Η κοπέλα ακολούθησε το βλέμμα της μέχρι το μελάνιασμα στον πήχη της. «Αηδιαστικό, ε;» Ο Μπέκερ έγνεψε καταφατικά. «Νόμιζα ότι είπες πως δεν παίρνεις ναρκωτικά». Το κορίτσι γέλασε. «Είναι ανεξίτηλος μαρκαδόρος! Κόντεψα να λιώσω την επιδερμίδα μου από το τρίψιμο. Το μελάνι άπλωσε και έκανε αυτή τη μουντζούρα». Ο Μπέκερ κοίταξε προσεκτικότερα. Κάτω από το δυνατό φωτισμό μπορούσε να διακρίνει μισοσβησμένες λέξεις που είχαν γραφτεί πάνω στο δέρμα. «Ναι... αλλά τα μάτια σου...» είπε ο Μπέκερ νιώθοντας σαν βλάκας. «Είναι κατακόκκινα». Η κοπέλα γέλασε ξανά. «Έκλαιγα. Σας είπα, έχασα την πτήση μου». Ο Μπέκερ κοίταξε ξανά τις λέξεις στο χέρι της. Το μέτωπο του κοριτσιού ζάρωσε από αμηχανία. «Οχ, μάλλον μπορείτε να διαβάσετε τις λέξεις, σωστά;» Ο Μπέκερ έσκυψε πιο κοντά. Ναι, μπορούσε να τις διαβάσει άνετα. Το μήνυμα ήταν πεντακάθαρο. Καθώς διάβαζε τις τέσσερις μισοσβησμένες λέξεις, οι τελευταίες δώδεκα ώρες πέρασαν σαν αστραπή μπροστά από τα μάτια του.

[263]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Ντέιβιντ Μπέκερ βρέθηκε πίσω στη σουίτα 301 του ξενοδοχείου Αλφόνσο XIII. Ο παχύσαρκος Γερμανός άγγιζε τον πήχη του και μιλούσε σπαστά αγγλικά: Όντε γκαμήζου γκε μπζόφα. «Είστε καλά;» ρώτησε η κοπέλα, κοιτάζοντας περίεργα το σαστισμένο Μπέκερ. Εκείνος δεν πήρε τα μάτια του από το χέρι της. Του ερχόταν ζάλη. Οι τέσσερις λέξεις που είχαν μουντζουρωθεί πάνω στην επιδερμίδα της κοπέλας έγραφαν ένα πολύ απλό μήνυμα: ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΚΑΙ ΨΟΦΑ. Η ξανθιά έσκυψε το κεφάλι της και κοίταξε το χέρι της αμήχανη. «Το έγραψε ένας φίλος μου... Πολύ χαζό, ε;» Ο Μπέκερ δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Όντε γκαμήζου γκε μπζόφα. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ο Γερμανός δεν τον είχε βρίσει, προσπαθούσε να τον βοηθήσει. Ο Μπέκερ σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε την κοπέλα. Κάτω από το δυνατό φως στην αίθουσα αναμονής μπορούσε να διακρίνει τα απομεινάρια κόκκινου και μπλε χρώματος στα ξανθά μαλλιά της κοπέλας. «Δ-δ-δεν...» τραύλισε, κοιτάζοντας έκπληκτος τα αφτιά της κοπέλας. Δεν ήταν τρυπημένα. «Δε φαντάζομαι να φοράς σκουλαρίκια, ε;» Το κορίτσι τον κοίταξε περίεργα. Έψαξε για λίγο στις τσέπες της και έβγαλε ένα μικρό αντικείμενο. Του το έδειξε. Ο Μπέκερ έμεινε να κοιτάζει σαν χαμένος το κρεμαστό σκουλαρίκι με τη νεκροκεφαλή που κρατούσε η κοπέλα στο χέρι της. «Είναι με κλιπ;» ψέλλισε. «Ναι, μωρέ», απάντησε η κοπέλα. «Δεν αντέχω τις βελόνες με τίποτε».

70

Ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΕΡ στεκόταν στην άδεια αίθουσα αναμονής και ένιωθε τα γόνατά του έτοιμα να λυγίσουν. Κοιτούσε έκπληκτος την κοπέλα μπροστά του και ήξερε ότι η έρευνά του είχε φτάσει στο τέλος της. Η κοπέλα είχε λούσει τα μαλλιά της και είχε αλλάξει ρούχα –ελπίζοντας ίσως ότι έτσι θα κατάφερνε ευκολότε[264]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ρα να πουλήσει το δαχτυλίδι–, όμως τελικά δεν κατάφερε να προλάβει την πτήση για Νέα Υόρκη. Ο Μπέκερ πάλεψε να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Το απίστευτο ταξίδι του πλησίαζε στο τέλος. Κοίταξε τα δάχτυλά της. Κανένα κόσμημα. Έστρεψε το βλέμμα του στο σάκο. Εκεί μέσα είναι, σκέφτηκε. Εκεί πρέπει να είναι! Χαμογέλασε, συγκρατώντας μετά βίας τον ενθουσιασμό του. «Ξέρω ότι θα ακουστεί τρελό αυτό που θα σου πω», της είπε, «αλλά νομίζω ότι έχεις κάτι που το θέλω πολύ». «Ναι;» Ξαφνικά η Μέγκαν δεν αισθανόταν και τόσο άνετα. Ο Μπέκερ έβγαλε το πορτοφόλι του. «Φυσικά, είμαι διατεθειμένος να σε πληρώσω». Έσκυψε το κεφάλι του και άρχισε να μετράει τα χαρτονομίσματα που είχε μαζί του. Καθώς η Μέγκαν τον κοιτούσε να μετράει, ένιωσε να της κόβεται η ανάσα, έχοντας προφανώς παρεξηγήσει τις προθέσεις του. Έριξε μια φοβισμένη ματιά προς την περιστρεφόμενη πόρτα... υπολογίζοντας την απόσταση. Ήταν σχεδόν πενήντα μέτρα. «Μπορώ να σου δώσω αρκετά χρήματα για να αγοράσεις το εισιτήριο αν...» «Μην το πείτε», τον πρόλαβε η Μέγκαν, χαμογελώντας βεβιασμένα. «Νομίζω ότι ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που θέλετε τόσο πολύ». Έσκυψε και άρχισε να ψαχουλεύει μέσα στο σάκο της. Ο Μπέκερ ένιωσε τις ελπίδες του να αναπτερώνονται. Το έχει! είπε από μέσα του. Έχει το δαχτυλίδι! Δεν μπορούσε να φανταστεί πώς στην ευχή ήξερε η κοπέλα τι ήθελε να της ζητήσει, όμως ήταν τόσο κουρασμένος, που δεν τον ενδιέφερε. Όλοι οι μύες του σώματος του χαλάρωσαν. Φαντάστηκε τη σκηνή που θα παρέδιδε το δαχτυλίδι στον πανευτυχή αναπληρωτή διευθυντή της NSA. Ύστερα θα ξάπλωνε μαζί με τη Σούζαν στο μεγάλο κρεβάτι με τον ουρανό που τους περίμενε στα Γκρέιτ Σμόουκι και θα έβαζαν τα δυνατά τους για να αναπληρώσουν το χαμένο χρόνο. Τελικά η κοπέλα βρήκε αυτό που έψαχνε: το απωθητικό σπρέι που κουβαλούσε για να αντιμετωπίζει τους επίδοξους βιαστές και τους ανώμαλους. Φτιαγμένο από πιπέρι καγιέν και καυτερές πιπεριές, το σπρέι ήταν φιλικό προς το περιβάλλον και ταυτόχρονα εξαιρετικά αποτελεσματικό. Με μια γρήγορη κίνηση, [265]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

γύρισε προς το μέρος του Μπέκερ και ψέκασε μία φορά στα μάτια του. Άρπαξε το σάκο της κι άρχισε να τρέχει προς την έξοδο. Όταν γύρισε για να κοιτάξει πίσω της, ο Ντέιβιντ Μπέκερ ήταν ακόμη πεσμένος στο πάτωμα με τα χέρια στο πρόσωπο σφαδάζοντας από τον πόνο.

71

Ο ΤΟΚΟΥΤΖΕΝ ΝΟΥΜΑΤΑΚΑ άναψε το τέταρτο πούρο του και συνέχισε να βηματίζει νευρικά. Άρπαξε το ακουστικό του τηλεφώνου του και κάλεσε το τηλεφωνικό κέντρο. «Έχουμε κάποιο νέο για τον αριθμό που ζήτησα;» ρώτησε επιτακτικά πριν προλάβει να μιλήσει η τηλεφωνήτρια. «Τίποτε ακόμη, κύριε πρόεδρε. Χρειάζεται περισσότερος χρόνος απ’ ό,τι υπολογίζαμε αρχικά. Το τηλεφώνημα έγινε από κινητό». Από κινητό, σκέφτηκε ο Νουματάκα. Λογικό. Ευτυχώς για την ιαπωνική οικονομία, οι Αμερικανοί είχαν ακόρεστη δίψα για κάθε λογής ηλεκτρονική συσκευή. «Ο σταθμός ενίσχυσης του σήματος», πρόσθεσε η τηλεφωνήτρια, «βρίσκεται στην περιοχή με τον κωδικό 202. Ακόμη όμως περιμένουμε νεότερα για τον αριθμό». «202; Πού είναι αυτό;» Σε ποιο μέρος της αχανούς αμερικανικής επικράτειας κρύβεται ο μυστηριώδης Ντακότα; «Κάπου κοντά στην Ουάσινγκτον, κύριε πρόεδρε». Ο Νουματάκα ανασήκωσε τα φρύδια τού. «Ενημέρωσέ με αμέσως μόλις έχεις τον αριθμό».

72

Η ΣΟΥΖΑΝ ΦΛΕΤΣΕΡ διέσχισε παραπατώντας το σκοτεινό ισόγειο του τομέα πηγαίνοντας προς τη σκάλα που οδηγούσε στο γραφείο του Στράθμορ. Το γραφείο του πλωτάρχη βρισκόταν όσο

[266]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πιο μακριά από τον Άλετ μπορούσε να φτάσει η Σούζαν μέσα στο κλειδωμένο συγκρότημα. Όταν η Σούζαν έφτασε στην κορυφή της σκάλας, βρήκε την πόρτα του γραφείου να χάσκει μισάνοιχτη, καθώς η ηλεκτρονική κλειδαριά είχε αχρηστευτεί από τη διακοπή του ρεύματος. Όρμησε μέσα. «Πλωτάρχα;» Το μόνο φως μέσα στο γραφείο ερχόταν από τις οθόνες των υπολογιστών του Στράθμορ. «Πλωτάρχα!» φώναξε ξανά. «Πλωτάρχα!» Και τότε θυμήθηκε ότι ο πλωτάρχης βρισκόταν στο εργαστήριο ασφάλειας συστημάτων. Άρχισε να διαγράφει κύκλους μέσα στο άδειο γραφείο, καθώς ο πανικός από την τρομερή περιπέτεια στα χέρια του Άλετ κυλούσε ακόμη μέσα της. Έπρεπε οπωσδήποτε να βγει έξω από το κτίριο. Το Ψηφιακό Οχυρό μπορεί να ήταν σημαντικό, όμως τώρα ήταν ώρα για δράση, ώρα να τερματιστεί η λειτουργία του TRANSLTR και να ξεφύγουν το γρηγορότερο από εκεί μέσα. Το μάτι της έπεσε στις οθόνες του Στράθμορ που φέγγιζαν στο σκοτάδι και την επόμενη στιγμή πήγε τρέχοντας μέχρι εκεί. Ταραγμένη, έπιασε το πληκτρολόγιο. Πρέπει να τερματιστεί η λειτουργία του TRANSLTR! Αυτό ήταν απλό τώρα που βρισκόταν μπροστά σε ένα τερματικό που ήταν εξουσιοδοτημένο να εκτελέσει αυτή την εντολή. Η Σούζαν εμφάνισε το κατάλληλο παράθυρο εντολών και πληκτρολόγησε: ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΡΧΕΙΟΥ Το δάχτυλο της ήρθε και στάθηκε για μια στιγμή πάνω από το πλήκτρο ENTER. «Σούζαν!» ακούστηκε μια αγριεμένη φωνή από την πόρτα. Γύρισε τρομαγμένη προς τα εκεί, φοβούμενη ότι ήταν ο Άλετ. Αλλά δεν ήταν αυτός, ήταν ο Στράθμορ. Στεκόταν εκεί, χλομός και απόκοσμος έτσι όπως έπεφτε πάνω του το λιγοστό γαλαζωπό φως, βαριανασαίνοντας. «Τι στο διάβολο συμβαίνει εδώ;» «Πλω-πλωτάρχα!» είπε ξέπνοα η Σούζαν. «Ο Άλετ βρίσκεται στον Κόμβο 3! Μόλις μου επιτέθηκε!» «Τι πράγμα; Αδύνατο! Ο Άλετ είναι κλειδωμένος στα...» [267]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Όχι, δεν είναι! Είναι ελεύθερος! Πρέπει να καλέσουμε την ασφάλεια αμέσως! Τερματίζω τη λειτουργία του TRANSLTR!» Άπλωσε το χέρι της στο πληκτρολόγιο. «ΜΗΝ ΤΟ ΑΓΓΙΞΕΙΣ!» Ο Στράθμορ όρμησε πάνω της και τράβηξε απότομα το χέρι της από το τερματικό. Η Σούζαν οπισθοχώρησε τρομαγμένη. Έμεινε να κοιτάζει τον πλωτάρχη και για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια μέρα δεν τον αναγνώριζε. Ξαφνικά η Σούζαν ένιωσε ολομόναχη. Ο Στράθμορ είδε το αίμα στο πουκάμισο της Σούζαν και αμέσως μετάνιωσε για το ξέσπασμά του. «Χριστέ μου, Σούζαν! Είσαι καλά;» Εκείνη δεν του απάντησε. Ο Στράθμορ ευχήθηκε να μην είχε πέσει πάνω της έτσι χωρίς λόγο. Τα νεύρα του ήταν τεντωμένα. Προσπαθούσε να ισορροπήσει μια εξαιρετικά πολύπλοκη κατάσταση. Είχε κάποια πράγματα στο μυαλό του· πράγματα τα οποία αγνοούσε η Σούζαν Φλέτσερ, πράγματα που δεν της είχε αναφέρει και προσευχόταν να μη χρειαστεί να το κάνει ποτέ. «Συγνώμη», της είπε τρυφερά. «Πες μου τι συνέβη». Η Σούζαν γύρισε από την άλλη. «Δεν έχει σημασία. Το αίμα δεν είναι δικό μου. Το μόνο που θέλω είναι να με βγάλετε από εδώ μέσα». «Έχεις χτυπήσει;» Ο Στράθμορ ακούμπησε το χέρι του στον ώμο της. Εκείνη τραβήχτηκε. Εκείνος άφησε το χέρι του να πέσει και έστρεψε το βλέμμα του αλλού. Όταν κοίταξε ξανά το πρόσωπό της, τα μάτια της είχαν καρφωθεί σε κάποιο σημείο πίσω από τον ώμο του στον τοίχο. Εκεί, μέσα στο σκοτάδι, ένα μικρό πληκτρολόγιο φέγγιζε κανονικά. Ο Στράθμορ ακολούθησε το βλέμμα της και συνοφρυώθηκε. Είχε την ελπίδα ότι η Σούζαν δε θα το παρατηρούσε. Ο ρόλος του ενεργοποιημένου πληκτρολογίου ήταν να ελέγχει το προσωπικό του ασανσέρ. Ο Στράθμορ και οι ισχυροί καλεσμένοι του το χρησιμοποιούσαν για να πηγαινοέρχονται στον τομέα χωρίς να δίνουν στόχο για τις κινήσεις τους στο υπόλοιπο προσωπικό. Το ιδιωτικό ασανσέρ κατέβαινε κάπου δεκαπέντε μέτρα κάτω από το [268]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

θόλο του τομέα και στη συνέχεια προχωρούσε οριζόντια, διασχίζοντας τη μήκους περίπου εκατό μέτρων θωρακισμένη σήραγγα που οδηγούσε στα υπόγεια επίπεδα του κεντρικού συγκροτήματος της NSA. Το ασανσέρ που συνέδεε τον τομέα με την κύρια εγκατάσταση της υπηρεσίας τροφοδοτούνταν με ρεύμα από το κεντρικό συγκρότημα. Επομένως, λειτουργούσε κανονικά παρά τη διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος στο κτίριο του Τομέα Κρυπτογραφίας. Ο Στράθμορ ήξερε εξαρχής ότι το ασανσέρ λειτουργούσε, όμως ακόμη κι όταν είδε τη Σούζαν να χτυπάει απελπισμένα τις γροθιές της στην κεντρική έξοδο στο ισόγειο, δεν το είχε αναφέρει. Δεν είχε την πολυτέλεια να την αφήσει να φύγει, τουλάχιστον όχι ακόμη. Αναρωτήθηκε πόσα στοιχεία θα αναγκαζόταν να της αποκαλύψει για να την κάνει να θελήσει να μείνει. Η Σούζαν παραμέρισε τον Στράθμορ και έτρεξε στον τοίχο πίσω τους. Άρχισε να πατάει με μανία τα φωτεινά πλήκτρα. «Έλα, σε παρακαλώ», εκλιπάρησε το μηχάνημα. Η πόρτα όμως δεν άνοιξε. «Σούζαν», είπε ήρεμα ο Στράθμορ. «Πρέπει να δώσεις κωδικό στο ασανσέρ για να λειτουργήσει». «Κωδικό;» επανέλαβε εκείνη θυμωμένα. Κοίταξε αγριεμένη τον πίνακα ελέγχου. Κάτω από το κυρίως πληκτρολόγιο υπήρχε ένα δεύτερο, μικρότερο, με μικροσκοπικά κουμπάκια. Κάθε πλήκτρο είχε πάνω του ανάγλυφο ένα γράμμα της αλφαβήτου. Η Σούζαν γύρισε αλαφιασμένη προς το μέρος του. «Ποιος είναι ο κωδικός;» είπε επιτακτικά. Ο Στράθμορ σκέφτηκε για λίγο και μετά αναστέναξε βαριά. «Σούζαν, κάθισε κάτω». Η Σούζαν είχε ένα ύφος σαν να μην μπορούσε να πιστέψει στ’ αφτιά της. «Κάθισε κάτω», επανέλαβε ο πλωτάρχης, με τόνο που δε σήκωνε αντιρρήσεις. «Αφήστε με να φύγω!» Έριξε μια νευρική ματιά προς την ανοιχτή πόρτα του γραφείου του πλωτάρχη. Ο Στράθμορ κοίταξε την πανικόβλητη Σούζαν Φλέτσερ. Ψύχραιμα, κατευθύνθηκε προς την πόρτα του γραφείου. Βγήκε στο [269]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πλατύσκαλο και κοίταξε στο σκοτάδι. Ο Άλετ ήταν άφαντος. Ξαναμπήκε στο γραφείο και έκλεισε την πόρτα. Έβαλε μπροστά μια καρέκλα έτσι ώστε να σφηνώσει το χερούλι και η πόρτα να μην μπορεί ν’ ανοιχτεί απέξω, πήγε στο γραφείο του και πήρε κάτι από ένα συρτάρι. Ακόμη και στο λιγοστό φως που έβγαινε από τις οθόνες, η Σούζαν μπόρεσε να διακρίνει τι ήταν αυτό που κρατούσε. Το αίμα στράγγισε από το πρόσωπο της. Ήταν ένα όπλο. Ο Στράθμορ έφερε δύο καρέκλες στο κέντρο του δωματίου. Τις έστριψε έτσι ώστε να βλέπουν την κλειστή πόρτα του γραφείου. Ύστερα κάθισε στη μία. Σήκωσε τη γυαλιστερή ημιαυτόματη Μπερέτα και σημάδεψε σταθερά την πόρτα. Έπειτα ακούμπησε το όπλο στα γόνατά του. Η φωνή του ακούστηκε βαριά. «Σούζαν, είμαστε ασφαλείς εδώ. Πρέπει να μιλήσουμε. Αν ο Γκρεγκ Άλετ επιχειρήσει να περάσει αυτή την πόρτα...» Δεν ολοκλήρωσε τη φράση του. Η Σούζαν είχε μείνει άφωνη. Εκείνος στράφηκε προς το μέρος της και την είδε να στέκεται όρθια στο μισοσκότεινο γραφείο του. Χτύπησε απαλά με την παλάμη του το διπλανό κάθισμα. «Σούζαν, κάθισε. Πρέπει να σου πω κάτι». Εκείνη δεν κουνήθηκε. «Όταν τελειώσω αυτό που έχω να σου πω», πρόσθεσε, «θα σου δώσω τον κωδικό του ασανσέρ. Εσύ θα αποφασίσεις αν θα φύγεις ή θα μείνεις». Ακολούθησε παρατεταμένη σιωπή. Σαν σε παραζάλη, η Σούζαν διέσχισε το γραφείο και κάθισε δίπλα στον Στράθμορ. «Σούζαν», άρχισε να της λέει, «δεν υπήρξα απόλυτα ειλικρινής απέναντί σου».

73

Ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΕΡ ένιωθε λες και κάποιος είχε περιλούσει το πρόσωπό του με νέφτι και μετά του είχε βάλει φωτιά. Κυλίστηκε στο πάτωμα και μέσα από το θολό παραπέτασμα που είχε απλωθεί μπροστά στα μάτια του κατάφερε να διακρίνει την κοπέλα, η οποία είχε καλύψει ήδη τη μισή απόσταση μέχρι την περι[270]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

στρεφόμενη πόρτα. Έτρεχε με μικρά, τρομοκρατημένα βήματα, σέρνοντας κάτω το σάκο της. Ο Μπέκερ δοκίμασε να σταθεί στα πόδια του, αλλά δεν μπορούσε. Τον τύφλωνε το εφιαλτικό κάψιμο στα μάτια του. Δεν πρέπει να ξεφύγει! Επιχείρησε να τη φωνάξει, όμως στους πνεύμονες του δεν υπήρχε αέρας, μόνο ένας φρικτός πόνος. «Όχι!» Έβηξε. Ο ήχος μετά βίας βγήκε από τα χείλη του. Ο Μπέκερ ήξερε ότι, αν η κοπέλα περνούσε εκείνη την πόρτα, θα εξαφανιζόταν για πάντα. Προσπάθησε να της φωνάξει να σταματήσει, όμως ο λαιμός του πονούσε απερίγραπτα. Η κοπέλα είχε φτάσει σχεδόν στην περιστρεφόμενη πόρτα. Ο Μπέκερ κατάφερε να σηκωθεί όρθιος με μεγάλη δυσκολία, παλεύοντας να ανασάνει. Άρχισε να την ακολουθεί παραπατώντας. Το κορίτσι όρμησε στο πρώτο χώρισμα της περιστρεφόμενης πόρτας σέρνοντας πίσω της το σάκο. Είκοσι μέτρα πιο πίσω ο Μπέκερ προσπαθούσε να φτάσει στην πόρτα παραπαίοντας στα τυφλά. «Στάσου!» είπε ξέπνοα. «Στάσου!» Η κοπέλα έσπρωχνε πανικόβλητη το εσωτερικό τζάμι. Η πόρτα άρχισε να περιστρέφεται, όμως λίγο μετά μάγκωσε. Γύρισε έντρομη και είδε ότι ο σάκος της είχε σφηνωθεί στο άνοιγμα. Γονάτισε κι άρχισε να τον τραβάει αλαφιασμένη για να τον απελευθερώσει. Ο Μπέκερ εστίασε το θολό βλέμμα του στο ύφασμα που προεξείχε από την πόρτα. Τη στιγμή που βουτούσε στο δάπεδο, η κόκκινη γωνία από νάιλον που προεξείχε από το άνοιγμα ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να δει. Τινάχτηκε προς τα κει με τα χέρια απλωμένα μπροστά του. Λίγο πριν πέσει στο πάτωμα, με τα χέρια του ν’ απέχουν ελάχιστα εκατοστά από το σάκο, το ύφασμα γλίστρησε μέσα στο άνοιγμα και εξαφανίστηκε. Τα δάχτυλά του έπιασαν αέρα, καθώς η πόρτα από τη δύναμη του τραβήγματος μετακινήθηκε απότομα. Η κοπέλα και ο σάκος κυλίστηκαν στο δρόμο έξω από το κτίριο. «Μέγκαν!» ούρλιαξε ο Μπέκερ τη στιγμή που έσκαγε στο πάτωμα. Από το τράνταγμα ένιωσε λες και κάποιος βύθιζε αμέτρητες καρφίτσες στις κόγχες των ματιών του. Τα μάτια του θόλωσαν

[271]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

τελείως και νέο κύμα ναυτίας τον κατέκλυσε. Άκουσε τη φωνή του να αντηχεί μέσα στο σκοτάδι. Μέγκαν! Ο Ντέιβιντ Μπέκερ δεν ήταν σίγουρος πόση ώρα είχε μείνει πεσμένος στο πάτωμα μέχρι που άρχισε ν’ ακούει το βόμβο από τις λάμπες φθορισμού πάνω από το κεφάλι του. Μόνο αυτό αισθανόταν, τίποτε άλλο. Ξαφνικά, μέσα στη σιωπή, ακούστηκε μια φωνή. Κάποιος τον φώναζε. Προσπάθησε να σηκώσει το κεφάλι του από το δάπεδο. Τα πάντα γύρω του έμοιαζαν παραμορφωμένα, σαν να είχε κάνει βουτιά με τα μάτια ανοιχτά στο βυθό. Πάλι η φωνή. Με μάτια μισόκλειστα, γύρισε προς το βάθος του διαδρόμου και είδε μια ανθρώπινη μορφή καμιά εικοσαριά μέτρα πιο κάτω. «Κύριε;» Ο Μπέκερ αναγνώρισε τη φωνή. Ήταν η κοπέλα. Στεκόταν σε μια άλλη είσοδο, πιο κάτω, κρατώντας σφιχτά το σάκο πάνω στο στήθος της. Έδειχνε ακόμη πιο φοβισμένη απ’ ό,τι νωρίτερα. «Κύριε;» ρώτησε με φωνή που έτρεμε. «Εγώ δε σας είπα πώς με λένε. Πώς ξέρετε το όνομά μου;»

74

Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΙΛΑΝΤ ΦΟΝΤΕΪΝ ήταν ένας ανθρώπινος ογκόλιθος, εξήντα τριών ετών, με κοντοκουρεμένο μαλλί σε στρατιωτικό στιλ και άκαμπτη συμπεριφορά. Τα κατάμαυρα μάτια του θύμιζαν κάρβουνο όταν ήταν εκνευρισμένος, δηλαδή σχεδόν πάντα. Είχε ανέβει στα ανώτατα κλιμάκια της NSA χάρη στη σκληρή δουλειά, τη μεθοδικότητα και τη δικαιολογημένη εκτίμηση των προκατόχων του προς το πρόσωπο του. Ήταν ο πρώτος Αφροαμερικανός διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας, όμως κανείς δεν αναφερόταν σ’ αυτό το στοιχείο. Η πολιτική του Φοντέιν παρέμενε αναμφισβήτητα ανεπηρέαστη από φυλετικές παραμέτρους – και οι συνεργάτες του είχαν τη σωφροσύνη να τον μιμούνται.

[272]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Φοντέιν είχε αφήσει τη Μιτζ και τον Μπρίνκερχοφ όρθιους όση ώρα εκείνος ολοκλήρωνε το σιωπηλό τελετουργικό της προετοιμασίας μιας κούπας εκλεκτού καφέ για τον ίδιο. Ύστερα είχε βολευτεί στο γραφείο του, πάντα κρατώντας τους άλλους δυο όρθιους, και τους ανέκρινε σαν να ήταν σχολιαρόπαιδα που τα είχε καλέσει ο διευθυντής στο γραφείο του. Η Μιτζ ήταν εκείνη που ανέλαβε να εξηγήσει την ασυνήθιστη σειρά των γεγονότων που τους είχε οδηγήσει να παραβιάσουν το άβατο του γραφείου του Φοντέιν. «Ιός;» ρώτησε παγερά ο διευθυντής. «Εσείς οι δύο νομίζετε ότι έχουμε προσβληθεί από ιό;» Ο Μπρίνκερχοφ μόρφασε φοβισμένα. «Μάλιστα, κύριε διευθυντά», είπε αμέσως η Μιτζ. «Επειδή ο Στράθμορ παρέκαμψε τα φίλτρα ασφαλείας;» Ο Φοντέιν μελετούσε την εκτύπωση που είχε μπροστά του. «Ναι», είπε η Μιτζ. «Επίσης, έχουμε ένα αρχείο το οποίο δεν έχει σπάσει εδώ και πάνω από είκοσι ώρες!» Ο Φοντέιν συνοφρυώθηκε. «Ναι, αν πιστέψουμε τα στοιχεία σου». Η Μιτζ έκανε να διαμαρτυρηθεί, αλλά συγκρατήθηκε. Προτίμησε να ρίξει στο τραπέζι το πιο δυνατό χαρτί της. «Στον Τομέα Κρυπτογραφίας σημειώθηκε μπλακάουτ». Ο Φοντέιν σήκωσε το κεφάλι του εμφανώς έκπληκτος. Η Μιτζ τον διαβεβαίωσε ότι είχε ακούσει καλά με ένα κοφτό καταφατικό νεύμα. «Δεν υπάρχει καθόλου παροχή ηλεκτρικού, έχει διακοπεί τελείως. Ο Τζάμπα σκέφτηκε ότι μπορεί...» «Τηλεφώνησες στον Τζάμπα;» «Μάλιστα, κύριε διευθυντά, σκέφτηκα...» «Στον Τζάμπα;» Ο Φοντέιν σηκώθηκε όρθιος έξαλλος. «Γιατί, που να πάρει, δεν τηλεφώνησες στον Στράθμορ;» «Του τηλεφώνησα!» υπερασπίστηκε τον εαυτό της η Μιτζ. «Είπε ότι όλα δούλευαν ρολόι». Ο Φοντέιν είχε μείνει όρθιος και βαριανάσαινε. «Επομένως, δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε αυτό που είπε». Από τον τόνο της φωνής του φαινόταν ότι για εκείνον το θέμα

[273]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

τελείωνε εκεί. Ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του. «Τώρα θα με συγχωρέσετε, με περιμένει πολλή δουλειά». Η Μιτζ έμεινε με το στόμα ανοιχτό. «Συγνώμη, δεν κατάλαβα;» Ο Μπρίνκερχοφ κατευθυνόταν ήδη προς την πόρτα, όμως η Μιτζ είχε μείνει καρφωμένη στη θέση της. «Είπα καληνύχτα, κυρία Μίλκεν», επανέλαβε ο Φοντέιν. «Είστε ελεύθερη να φύγετε». «Μα... μα, κύριε διευθυντά», τραύλισε. «Οφείλω... οφείλω να διαμαρτυρηθώ. Νομίζω ότι...» «Εσείς διαμαρτύρεστε;» τη ρώτησε απότομα ο διευθυντής. Ακούμπησε στο γραφείο τον καφέ του. «Όχι, εγώ διαμαρτύρομαι! Διαμαρτύρομαι για την παρουσία σας στο γραφείο μου. Διαμαρτύρομαι για τους υπαινιγμούς σας ότι ο αναπληρωτής διευθυντής αυτής της υπηρεσίας ψεύδεται. Διαμαρτύρομαι...» «Έχουμε προσβληθεί από ιό, κύριε διευθυντά. Το ένστικτό μου λέει...» «Λοιπόν, το ένστικτό σας κάνει λάθος, κυρία Μίλκεν. Για πρώτη φορά, ναι, κάνει λάθος!» Η Μιτζ παρέμεινε αμετακίνητη. «Μα, κύριε διευθυντά! Ο πλωτάρχης Στράθμορ παρέκαμψε τα φίλτρα ασφαλείας!» Ο Φοντέιν την πλησίασε αποφασιστικά, συγκρατώντας με δυσκολία την οργή του. «Αυτό είναι δικαίωμά του! Σας πληρώνω για να παρακολουθείτε τους αναλυτές και τους υπαλλήλους της υπηρεσίας, όχι για να κατασκοπεύετε τον αναπληρωτή διευθυντή! Αν δεν υπήρχε αυτός, ακόμη θα σπάγαμε τους κώδικες με μολύβι και χαρτί! Λοιπόν, μπορείτε να φύγετε τώρα!» Στράφηκε στον Μπρίνκερχοφ, ο οποίος στεκόταν στην πόρτα κάτωχρος, τρέμοντας σύγκορμος. «Και οι δυο σας». «Με όλο το σεβασμό, κύριε διευθυντά», επέμεινε η Μιτζ. «Θα ήθελα να προτείνω να στείλουμε μια ομάδα τεχνικών στον Τομέα Κρυπτογραφίας προκειμένου να βεβαιωθούμε ότι...» «Αποκλείεται κατηγορηματικά!» Ακολούθησε μια παύση γεμάτη ένταση και τελικά η Μιτζ κατένευσε. «Πολύ καλά. Καληνύχτα». Έκανε μεταβολή και έφυγε. Όπως πέρασε μπροστά από τον Μπρίνκερχοφ, εκείνος κατάλαβε [274]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

από το βλέμμα της ότι δεν είχε κανένα σκοπό να αφήσει αυτή την υπόθεση έτσι, τουλάχιστον όχι πριν επαληθευτεί το ένστικτό της. Ο Μπρίνκερχοφ έστρεψε το βλέμμα του στην άλλη άκρη του δωματίου, εκεί όπου ο θηριώδης προϊστάμενός του στεκόταν πίσω από το γραφείο του βράζοντας από θυμό. Αυτός δεν ήταν ο διευθυντής που ήξερε. Ο διευθυντής που ήξερε ήταν τυπικός και στην παραμικρή λεπτομέρεια, του άρεσε τα πάντα να λειτουργούν βάσει των όσων όριζαν οι κανονισμοί. Ανέκαθεν προέτρεπε τους συνεργάτες του να εξετάζουν και να διευκρινίζουν κάθε ανακολουθία που προέκυπτε στην καθημερινή λειτουργία της υπηρεσίας, ανεξάρτητα από το πόσο μικρή ήταν. Κι όμως, λίγο νωρίτερα τους είχε ζητήσει να κλείσουν τα μάτια σε μια πολύ περίεργη σειρά συμπτώσεων. Ήταν προφανές ότι ο διευθυντής κάτι έκρυβε, όμως ο Μπρίνκερχοφ πληρωνόταν για να βοηθάει, όχι για να αμφισβητεί. Ο Φοντέιν είχε αποδείξει επανειλημμένα ότι πρώτα και πάνω απ’ όλα έβαζε το συμφέρον του συνόλου. Αν στην προκειμένη περίπτωση έπρεπε να κάνει τα στραβά μάτια προκειμένου να τον βοηθήσει, ήταν διατεθειμένος να το κάνει. Δυστυχώς η Μιτζ πληρωνόταν για να χώνει τη μύτη της παντού, και ο Μπρίνκερχοφ φοβόταν ότι τραβούσε γραμμή για τον Τομέα Κρυπτογραφίας για να κάνει ακριβώς αυτό. Ώρα να ξεσκονίσουμε τα βιογραφικά μας, σκέφτηκε όπως γυρνούσε προς την έξοδο. «Τσαντ!» βρόντηξε ο Φοντέιν πίσω του. Ο διευθυντής είχε δει το βλέμμα της Μιτζ την ώρα που έφευγε. «Μην την αφήσεις να βγει από αυτή τη σουίτα». Ο Μπρίνκερχοφ έγνεψε καταφατικά και έτρεξε να προλάβει τη Μιτζ. Ο Φοντέιν αναστέναξε και έκρυψε το κεφάλι του στις παλάμες του. Τα μαύρα μάτια του ήταν βαριά. Το ταξίδι της επιστροφής ήταν πολύωρο και απρόσμενο. Ο περασμένος μήνας ήταν περίοδος μεγάλων προσδοκιών για τον Λίλαντ Φοντέιν. Εκείνη τη στιγμή συνέβαιναν γεγονότα στην υπηρεσία που θα άλλαζαν το ρου

[275]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

της Ιστορίας και, κατά ειρωνικό τρόπο, ο ίδιος τα είχε πληροφορηθεί συμπτωματικά. Πριν από τρεις μήνες ο Φοντέιν είχε μάθει ότι η σύζυγος του πλωτάρχη Στράθμορ είχε κινήσει διαδικασία διαζυγίου. Παράλληλα, έφταναν στα αφτιά του αναφορές ότι ο Στράθμορ εργαζόταν υπερβολικά πολλές ώρες και έδειχνε να λυγίζει κάτω από το βάρος των καταστάσεων. Παρότι είχε διαφορετικές απόψεις από τον Στράθμορ σε πολλά ζητήματα, ο Φοντέιν ανέκαθεν εκτιμούσε απεριόριστα τον αναπληρωτή διευθυντή. Ο Στράθμορ ήταν ευφυέστατος άνθρωπος, ίσως το καλύτερο στέλεχος που διέθετε η υπηρεσία. Ταυτόχρονα όμως, μετά το φιάσκο με τον Σκίπτζακ, ο Στράθμορ βρισκόταν κάτω από τρομερό στρες. Αυτό ανησυχούσε πολύ τον Φοντέιν. Ο πλωτάρχης είχε τον απόλυτο έλεγχο ζωτικής σημασίας δραστηριοτήτων στην υπηρεσία, μια υπηρεσία την οποία όφειλε να προστατεύσει ο ίδιος ως διευθυντής. Ο Φοντέιν χρειαζόταν κάποιον για να παρακολουθεί διακριτικά το δοκιμαζόμενο Στράθμορ και να διασφαλίζει ότι απέδιδε στο εκατό τοις εκατό των δυνατοτήτων του· κάτι τέτοιο όμως δεν ήταν εύκολο. Ο Στράθμορ ήταν περήφανος και ισχυρός άνθρωπος. Ο Φοντέιν έπρεπε να βρει κάποιο τρόπο για να ελέγχει την κατάσταση του πλωτάρχη χωρίς να υποσκάπτει την αυτοπεποίθηση ή το κύρος του. Έτσι λοιπόν αποφάσισε, από σεβασμό απέναντι στον Στράθμορ, να αναλάβει ο ίδιος αυτό το έργο. Φρόντισε να εγκατασταθεί ένας αόρατος κοριός στο λογαριασμό του πλωτάρχη Στράθμορ στον Τομέα Κρυπτογραφίας, παρακολουθώντας με τον τρόπο αυτό το ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο, την ενδοϋπηρεσιακή του αλληλογραφία, τις σημειώσεις που κρατούσε, τα πάντα. Αν ο Στράθμορ πλησίαζε στα όρια του κλονισμού, ο διευθυντής θα έβλεπε κάποιο σημάδι στη δουλειά του. Όμως, αντί για ενδείξεις κλονισμού, ο Φοντέιν ανακάλυψε τις βάσεις για ένα από τα εκπληκτικότερα σχέδια συλλογής πληροφοριών που είχε συναντήσει στη σταδιοδρομία του. Δεν ήταν καθόλου περίεργο λοιπόν που ο Στράθμορ σκοτωνόταν στη δουλειά. Αν το σχέδιο του στεφόταν με επιτυχία, το φιάσκο με τον Σκίπτζακ θα έμοιαζε με ασήμαντη λεπτομέρεια σε σχέση με τα τεράστια οφέλη που θα προέκυπταν. [276]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Φοντέιν είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Στράθμορ ήταν μια χαρά και έδινε το εκατόν δέκα τοις εκατό των δυνατοτήτων του στη δουλειά – πανούργος, έξυπνος και φιλόπατρις όπως πάντα. Το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει ο διευθυντής ήταν να του αφήσει ελεύθερο πεδίο δράσης και να παρακολουθήσει τον πλωτάρχη να κάνει τα μαγικά του. Ο Στράθμορ είχε θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του... ένα σχέδιο που ο Φοντέιν δεν είχε καμία πρόθεση να εμποδίσει.

75

Ο ΣΤΡΑΘΜΟΡ ΨΗΛΑΦΙΖΕ ΤΗΝ ΜΠΕΡΕΤΑ που κρατούσε στα γόνατά του. Αν και το αίμα του έβραζε, ήταν προγραμματισμένος για να σκέφτεται ψύχραιμα. Το γεγονός ότι ο Γκρεγκ Άλετ είχε τολμήσει να ακουμπήσει τη Σούζαν Φλέτσερ τού προκαλούσε αηδία, όμως ότι το φταίξιμο ήταν δικό του τον τάραζε ακόμη περισσότερο. Εξάλλου, το να μπει η Σούζαν στον Κόμβο 3 ήταν δική του ιδέα. Ο Στράθμορ γνώριζε ότι έπρεπε να επιβληθεί στα συναισθήματά του και να μην τα αφήσει να επηρεάσουν τον τρόπο που χειριζόταν το Ψηφιακό Οχυρό. Ήταν ο αναπληρωτής διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας. Και σήμερα το έργο του ήταν πολύ πιο κρίσιμο από κάθε άλλη φορά. Πήρε βαθιές αναπνοές για να ηρεμήσει. «Σούζαν». Η φωνή του ήταν ψύχραιμη, διαυγής. «Διέγραψες τα μηνύματα του Άλετ;» «Όχι», του απάντησε εκείνη σαστισμένη. «Έχεις το κλειδί;» Του έγνεψε αρνητικά. Ο Στράθμορ συνοφρυώθηκε και δάγκωσε νευρικά το κάτω χείλι του. Το μυαλό του αναζητούσε κάποια λύση. Βρισκόταν μπροστά σ’ ένα δίλημμα. Θα μπορούσε πολύ απλά να ενεργοποιήσει το ασανσέρ με τον κωδικό του και η Σούζαν να φύγει από το κτίριο. Αλλά τη χρειαζόταν εκεί. Χρειαζόταν τη βοήθειά της για να εντοπίσει το κλειδί του Άλετ. Ο Στράθμορ δεν της το είχε αποκαλύψει ακόμη, όμως ο εντοπισμός του κλειδιού δεν ήταν απλώς [277]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ζήτημα ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος, αποτελούσε αδήριτη ανάγκη. Είχε την αίσθηση ότι θα μπορούσε να τρέξει μόνος του το σύστημα αναζήτησης παρεκκλίσεων που είχε σχεδιάσει η Σούζαν και να βρει το κλειδί χωρίς τη βοήθειά της, όμως ήδη είχε αντιμετωπίσει προβλήματα με τον ιχνηλάτη της. Δεν ήταν διατεθειμένος να το ξαναρισκάρει. «Σούζαν». Αναστέναξε αποφασιστικά. «Θα ήθελα να με βοηθήσεις να εντοπίσω το κλειδί του Άλετ». «Τι πράγμα!» είπε εκείνη και σηκώθηκε όρθια με βλέμμα αλαφιασμένο. Ο Στράθμορ δεν υπέκυψε στην παρόρμηση να σηκωθεί κι εκείνος όρθιος. Γνώριζε πολλά γύρω από τις διαπραγματεύσεις – σε θέση ισχύος βρισκόταν πάντα εκείνος που ήταν καθιστός. Ήλπιζε ότι το ίδιο θα έκανε κι εκείνη. Διαψεύστηκε. «Σούζαν, κάθισε κάτω». Εκείνη τον αγνόησε. «Κάθισε κάτω». Ήταν διαταγή. Η Σούζαν παρέμεινε όρθια. «Πλωτάρχα, αν εξακολουθείτε να έχετε κάποιο διακαή πόθο να δείτε από κοντά τον αλγόριθμο του Τακάντο, μπορείτε να προσπαθήσετε μόνος σας. Εγώ θέλω να βγω από εδώ μέσα». Ο Στράθμορ χαμήλωσε το κεφάλι και πήρε μια βαθιά ανάσα. Ήταν φανερό ότι για να πειστεί η Σούζαν θα έπρεπε να της δώσει κάποια εξήγηση. Το δικαιούται, σκέφτηκε. Πήρε εντέλει την απόφασή του: η Σούζαν Φλέτσερ θα μάθαινε όλη την αλήθεια. Προσευχήθηκε η κίνησή του να μην ήταν λανθασμένη. «Σούζαν», άρχισε να λέει, «τα πράγματα δεν έπρεπε να εξελιχθούν έτσι». Πέρασε νευρικά το χέρι του πάνω από τα μαλλιά του. «Υπάρχουν κάποια πράγματα που δε σου έχω πει. Κάποιες φορές, ένας άνθρωπος στη θέση μου...» Ο πλωτάρχης κόμπιασε, σαν να προχωρούσε σε μια εξομολόγηση που τον πονούσε βαθιά μέσα του. «Κάποιες φορές, ένας άνθρωπος στη θέση μου αναγκάζεται να πει ψέματα στους ανθρώπους που αγαπάει. Σήμερα ήταν μία από αυτές τις μέρες». Την κοίταξε θλιμμένα. «Αυτό που πρόκειται να σου πω δε σχεδίαζα ότι θα χρειαζόταν να το αποκαλύψω ποτέ... σε σένα... ή σε οποιονδήποτε άλλο».

[278]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ένα ρίγος διαπέρασε τη Σούζαν. Η έκφραση στο πρόσωπο του πλωτάρχη ήταν τόσο σοβαρή, που τη φόβιζε. Προφανώς υπήρχε κάποια πτυχή των σχεδίων του που η ίδια δεν τη γνώριζε. Κάθισε στην καρέκλα. Ακολούθησε μια μεγάλη παύση, καθώς ο Στράθμορ κοιτούσε την οροφή βάζοντας σε μια σειρά τις σκέψεις του. «Σούζαν», είπε τελικά με φωνή έτοιμη να σπάσει. «Δεν έχω οικογένεια». Έστρεψε ξανά το βλέμμα του σ’ εκείνη. «Ο γάμος μου βρίσκεται υπό διάλυση. Ολόκληρη η ζωή μου ήταν η αγάπη που έτρεφα γι’ αυτή τη χώρα. Ολόκληρη η ζωή μου ήταν η δουλειά μου εδώ, στην υπηρεσία». Η Σούζαν άκουγε χωρίς να μιλάει. «Όπως μπορεί να είχες καταλάβει», συνέχισε, «σχεδίαζα να αποσυρθώ σύντομα. Όμως ήθελα να αποσυρθώ με το κεφάλι ψηλά. Ήθελα να αποσυρθώ γνωρίζοντας ότι θα άφηνα πραγματικά κάτι πίσω μου». «Μα αυτό είναι δεδομένο», είπε αυθόρμητα η Σούζαν. «Εσείς δημιουργήσατε το TRANSLTR». Ο Στράθμορ μάλλον δεν την άκουσε. «Τα τελευταία χρόνια το έργο μας εδώ στην NSA γινόταν ολοένα και πιο δύσκολο. Αντιμετωπίσαμε εχθρούς που ποτέ μου δε θα φανταζόμουν ότι θα μας απειλούσαν. Αναφέρομαι στους πολίτες της ίδιας μας της χώρας. Οι δικηγόροι, οι φανατικοί υποστηρικτές των ατομικών δικαιωμάτων, το EFF, όλοι αυτοί έπαιξαν κάποιο ρόλο, όμως αναφέρομαι σε κάτι μεγαλύτερο. Αναφέρομαι στον κόσμο. Ο κόσμος έχασε την εμπιστοσύνη του. Έγινε παρανοϊκός. Ξαφνικά οι πολίτες βλέπουν εμάς για εχθρό. Άνθρωποι όπως εσύ κι εγώ, άνθρωποι που πραγματικά θέλουμε να προασπίσουμε τα συμφέροντα του έθνους, αναγκαζόμαστε να πολεμάμε για το δικαίωμα να υπηρετούμε την πατρίδα μας. Δεν είμαστε πλέον οι φύλακες της ειρήνης. Είμαστε ωτακουστές, ματάκηδες, βιαστές των δικαιωμάτων του κάθε ατόμου». Ο Στράθμορ αναστέναξε βαριά. «Δυστυχώς, υπάρχουν αφελείς άνθρωποι στον κόσμο, άνθρωποι που δεν μπορούν να φανταστούν τη φρίκη με την οποία θα έρχονταν αντιμέτωποι αν δεν παρεμβαίναμε εμείς. Ειλικρινά πιστεύω ότι επαφίεται σε εμάς να τους σώσουμε από την άγνοιά τους». [279]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν περίμενε να δει πού ήθελε να καταλήξει. Ο πλωτάρχης έστρεψε κουρασμένος το βλέμμα του στο πάτωμα και μετά σήκωσε το κεφάλι του. «Σούζαν, άκουσέ με», είπε χαμογελώντας της τρυφερά. «Θα θελήσεις να με σταματήσεις, όμως άκουσέ με. Εδώ και δύο μήνες αποκρυπτογραφώ τα μηνύματα που έστελνε ο Τακάντο. Όπως μπορείς να φανταστείς, σοκαρίστηκα όταν διάβασα για πρώτη φορά τα μηνύματά του στον Ντακότα στα οποία αναφερόταν σε κάποιο απροσπέλαστο αλγόριθμο που τον ονόμαζε Ψηφιακό Οχυρό. Δεν πίστευα ότι ήταν εφικτή η δημιουργία του. Κάθε φορά όμως που υπέκλεπτα ένα καινούριο μήνυμα, ο Τακάντο φαινόταν ολοένα και πιο πειστικός. Όταν διάβασα ότι είχε χρησιμοποιήσει αλφαριθμητικά μετάλλαξης προκειμένου να δημιουργήσει έναν κώδικα με λειτουργία κυλιόμενου καθαρού κειμένου, συνειδητοποίησα ότι προηγούνταν έτη φωτός συγκριτικά με τη δική μας έρευνα. Ήταν μια προσέγγιση που κανείς εδώ δεν είχε επιχειρήσει ποτέ». «Για ποιο λόγο να το κάναμε;» ρώτησε η Σούζαν. «Ακούγεται σχεδόν παράλογο». Ο Στράθμορ σηκώθηκε όρθιος κι άρχισε να βηματίζει, έχοντας το νου του και στην πόρτα. «Πριν από λίγες εβδομάδες, όταν πληροφορήθηκα ότι το Ψηφιακό Οχυρό θα έβγαινε σε δημοπρασία, αποδέχτηκα τελικά το γεγονός ότι ο Τακάντο σοβαρολογούσε. Ήξερα ότι, αν πουλούσε τον αλγόριθμο σε κάποια ιαπωνική εταιρεία λογισμικού, την είχαμε πατήσει, γι’ αυτό προσπάθησα να σκεφτώ κάποιο τρόπο για να το σταματήσω. Σκέφτηκα να διατάξω τη δολοφονία του, όμως με όλη τη δημοσιότητα γύρω από τον αλγόριθμο και όλους τους πρόσφατους ισχυρισμούς του σχετικά με το TRANSLTR, οι υποψίες θα στρέφονταν αμέσως πάνω μας. Τότε ήταν που σκέφτηκα την καλύτερη λύση». Στράφηκε στη Σούζαν. «Συνειδητοποίησα ότι δεν έπρεπε να εμποδίσουμε την κυκλοφορία του Ψηφιακού Οχυρού». Η Σούζαν έμεινε να τον κοιτάζει σε πλήρη σύγχυση. Ο Στράθμορ συνέχισε. «Ξαφνικά κατάλαβα ότι το Ψηφιακό Οχυρό ήταν μοναδική ευκαιρία. Συνειδητοποίησα ότι, με μερικές αλλαγές, θα μπορούσε να γίνει πολύτιμο εργαλείο στα δικά μας χέρια αντί για άλυτο πρόβλημα». [280]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Πρώτη φορά η Σούζαν άκουγε κάτι τόσο παράλογο. Το Ψηφιακό Οχυρό ήταν ένας απροσπέλαστος αλγόριθμος. Θα τους κατέστρεφε. «Αν», συνέχισε ο Στράθμορ, «αν μπορούσα μόνο να κάνω μια μικρή μετατροπή στον αλγόριθμο... πριν κυκλοφορήσει...» Την κοίταξε με νόημα, με μάτι που γυάλιζε. Χρειάστηκε μονάχα μια στιγμή. Ο Στράθμορ είδε την κατάπληξη να αποτυπώνεται στο βλέμμα της. Της εξήγησε το σχέδιο του γεμάτος ενθουσιασμό. «Αν κατάφερνα να αποκτήσω το κλειδί, θα μπορούσα να ξεκλειδώσω το δικό μας αντίγραφο του Ψηφιακού Οχυρού και να το τροποποιήσω». «Μια κερκόπορτα», είπε η Σούζαν, ξεχνώντας το γεγονός ότι ο πλωτάρχης τής είχε πει ψέματα στην αρχή. Κατάλαβε ακριβώς τι εννοούσε ο προϊστάμενός της. «Ακριβώς όπως με τον Σκίπτζακ». Ο Στράθμορ έγνεψε καταφατικά. «Στη συνέχεια θα μπορούσαμε να αντικαταστήσουμε το δωρεάν αρχείο που είχε ανεβάσει στο Διαδίκτυο ο Τακάντο με τη δική μας, τροποποιημένη έκδοση. Επειδή το Ψηφιακό Οχυρό είναι ιαπωνικός αλγόριθμος, κανείς δε θα υποψιαζόταν ότι η NSA είχε οποιαδήποτε εμπλοκή στην υπόθεση. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να αντικαταστήσουμε τα αρχεία». Η Σούζαν συνειδητοποίησε ότι το σχέδιο ήταν κάτι παραπάνω από ιδιοφυές. Ήταν αντάξιο του εμπνευστή του. Είχε σκοπό να διευκολύνει την κυκλοφορία ενός αλγορίθμου που θα διαφημιζόταν ως απροσπέλαστος, ενώ στην πραγματικότητα η NSA θα μπορούσε να τον σπάει ανά πάσα στιγμή! «Πλήρης πρόσβαση», είπε ο Στράθμορ. «Το Ψηφιακό Οχυρό θα αναδεικνυόταν σε παγκόσμιο πρότυπο κρυπτογράφησης εν μια νυκτί». «Εν μια νυκτί;» απόρησε η Σούζαν. «Πώς είστε τόσο σίγουρος γι’ αυτό; Ακόμη κι αν το Ψηφιακό Οχυρό γίνει παντού διαθέσιμο δωρεάν, οι περισσότεροι χρήστες θα κρατήσουν τους παλιούς αλγορίθμους χάριν ευκολίας. Για ποιο λόγο θα επέλεγαν το Ψηφιακό Οχυρό;»

[281]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Στράθμορ χαμογέλασε. «Απλό. Θα έχουμε ένα σοβαρό κρούσμα διαρροής πληροφοριών στην υπηρεσία. Όλος ο πλανήτης θα μάθει ότι διαθέτουμε το TRANSLTR». Η Σούζαν έμεινε με το στόμα ανοιχτό. «Είναι πάρα πολύ απλό, Σούζαν, θα αφήσουμε να διαρρεύσει η αλήθεια. Θα ανακοινώσουμε σε όλο τον κόσμο ότι η NSA διαθέτει έναν υπολογιστή που μπορεί να σπάσει κάθε αλγόριθμο εκτός από το Ψηφιακό Οχυρό». Η Σούζαν είχε μείνει κατάπληκτη. «Επομένως, όλοι θα πέσουν με τα μούτρα στο Ψηφιακό Οχυρό... χωρίς να ξέρουν ότι μπορούμε να το σπάσουμε». Ο Στράθμορ έγνεψε καταφατικά. «Ακριβώς». Ακολούθησε μια μεγάλη παύση. «Λυπάμαι που σου είπα ψέματα. Η προσπάθεια μετατροπής του Ψηφιακού Οχυρού σε δικό μας εργαλείο είναι πολύ μεγάλο ρίσκο. Δεν ήθελα να σε μπλέξω». «Σας... καταλαβαίνω», απάντησε η κοπέλα, προσπαθώντας ακόμη να συνέλθει από το σοκ της εκπληκτικής αποκάλυψης. «Έχετε ταλέντο πάντως στο να λέτε ψέματα». Ο Στράθμορ γέλασε σιγανά. «Χρόνια πείρας. Ο μόνος τρόπος για να μη σε μπλέξω σ’ αυτή την ιστορία ήταν να σου πω ψέματα». Η Σούζαν κατένευσε. «Και πόσο μεγάλη είναι αυτή η ιστορία;» «Κοίτα γύρω σου». Για πρώτη φορά την τελευταία ώρα η Σούζαν χαμογέλασε. «Αυτό φοβόμουν ότι θα λέγατε». Εκείνος απλώς ανασήκωσε τους ώμους του. «Μόλις ετοιμαστεί το Ψηφιακό Οχυρό, θα ενημερώσω το διευθυντή». Η Σούζαν είχε εντυπωσιαστεί. Το σχέδιο του Στράθμορ θα ανέτρεπε τα δεδομένα στο χώρο της αντικατασκοπίας σε μια κλίμακα που κανείς δεν είχε τολμήσει να διανοηθεί ως τότε. Και μάλιστα το είχε επιχειρήσει μόνος του. Και το σημαντικότερο, απ’ ό,τι φαινόταν ήταν πολύ πιθανό να τα καταφέρει. Το κλειδί βρισκόταν κάτω, στο ισόγειο. Ο Τακάντο ήταν νεκρός. Ο συνεργάτης του είχε αποκαλυφθεί.

[282]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν αναλογίστηκε τη σημασία μιας παραμέτρου που ως τότε είχε προσπεράσει. Ο Τακάντο είναι νεκρός. Αυτό παραήταν βολικό. Σκέφτηκε όλα τα ψέματα που της είχε πει ο Στράθμορ και πάγωσε. Κοίταξε νευρικά τον πλωτάρχη. «Εσείς βάλατε να δολοφονήσουν τον Ενσέι Τακάντο;» Ο Στράθμορ φάνηκε να εκπλήσσεται. Έγνεψε αρνητικά. «Και βέβαια όχι. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να σκοτώσω τον Τακάντο. Για την ακρίβεια, θα προτιμούσα να ήταν ζωντανός. Ο θάνατός του θα μπορούσε να κινήσει υποψίες γύρω από το Ψηφιακό Οχυρό. Εγώ ήθελα η αντικατάσταση να προχωρήσει όσο το δυνατό πιο ομαλά και διακριτικά. Το αρχικό σχέδιο ήταν να γίνει η αντικατάσταση και να αφήσουμε τον Τακάντο να πουλήσει το κλειδί του». Η Σούζαν όφειλε να παραδεχτεί ότι η εξήγησή του είχε λογική βάση. Ο Τακάντο δε θα είχε κανένα λόγο να υποψιαστεί ότι ο αλγόριθμος που κυκλοφορούσε στο Διαδίκτυο δεν ήταν ο πρωτότυπος. Κανείς δεν είχε πρόσβαση σ’ αυτόν εκτός από τον ίδιο και τον Ντακότα. Αν ο Τακάντο δε μελετούσε το αρχείο μετά την κυκλοφορία του, δε θα μάθαινε ποτέ ότι είχε τοποθετηθεί κερκόπορτα στο πρόγραμμά του. Είχε κοπιάσει τόσο πολύ για να δημιουργήσει το Ψηφιακό Οχυρό, που το πιθανότερο ήταν ότι δε θα ήθελε να δει τις γραμμές προγραμματισμού ποτέ ξανά. Η Σούζαν έδωσε χρόνο στον εαυτό της να χωνέψει όλα αυτά τα στοιχεία. Ξαφνικά συνειδητοποιούσε για ποιο λόγο ο πλωτάρχης δεν ήθελε κόσμο στον τομέα. Το έργο που είχε να φέρει σε πέρας ήταν χρονοβόρο και απαιτούσε λεπτούς χειρισμούς. Έπρεπε να γράψει μια κρυφή κερκόπορτα, να την ενσωματώσει σε έναν πολύπλοκο αλγόριθμο και να αντικαταστήσει το αρχικό αρχείο με το τροποποιημένο χωρίς να γίνει αντιληπτός. Η μυστικότητα είχε τεράστια σημασία. Στον παραμικρό υπαινιγμό ότι το Ψηφιακό Οχυρό ήταν πειραγμένο το σχέδιο του πλωτάρχη θα καταστρεφόταν. Μόνο τότε κατάλαβε για ποιο λόγο ο προϊστάμενός της είχε αποφασίσει να αφήσει το TRANSLTR να συνεχίσει τη λειτουργία του. Εφόσον το Ψηφιακό Οχυρό πρόκειται να γίνει το νέο καμάρι [283]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

της υπηρεσίας, ο Στράθμορ έπρεπε να είναι σίγουρος ότι ο αλγόριθμος ήταν πράγματι απροσπέλαστος! «Επιμένεις ότι θέλεις να φύγεις;» τη ρώτησε. Η Σούζαν γύρισε και τον κοίταξε. Με κάποιο ανεξήγητο τρόπο, έτσι όπως καθόταν στο σκοτάδι δίπλα στο μεγάλο Τρέβορ Στράθμορ, οι φόβοι της είχαν εξανεμιστεί. Η τροποποίηση του Ψηφιακού Οχυρού πρόσφερε μια ιστορική ευκαιρία, μια ευκαιρία να συνεισφέρουν κάτι το πραγματικά μοναδικό στον τομέα τους, και ο Στράθμορ ζητούσε τη βοήθειά της. Η Σούζαν κατάφερε να χαμογελάσει, αν και κάπως μαγκωμένα. «Ποια είναι η επόμενη κίνησή μας;» Ο Στράθμορ χαμογέλασε πλατιά. Άπλωσε το χέρι του και το άφησε στον ώμο της. «Ευχαριστώ». Της χαμογέλασε ξανά και μετά πέρασε κατευθείαν στο προκείμενο. «Θα κατέβουμε στο ισόγειο μαζί». Σήκωσε το όπλο του. «Εσύ θα ψάξεις το τερματικό του Άλετ. Εγώ θα σε καλύπτω». Η Σούζαν ταράχτηκε στη σκέψη ότι έπρεπε να πάνε κάτω. «Δε γίνεται να περιμένουμε τον Ντέιβιντ να μας τηλεφωνήσει ότι βρήκε το κλειδί του Τακάντο;» Ο Στράθμορ έγνεψε αρνητικά. «Όσο συντομότερα γίνει η αντικατάσταση τόσο το καλύτερο. Τίποτε δε μας εγγυάται ότι ο Ντέιβιντ θα καταφέρει να εντοπίσει το δεύτερο κλειδί. Αν γίνει κάποια στραβή και το δαχτυλίδι πέσει σε λάθος χέρια εκεί, θα προτιμούσα να έχουμε ολοκληρώσει την αντικατάσταση των αλγορίθμων. Μ’ αυτό τον τρόπο, όποιος κι αν αποκτήσει τελικά το κλειδί, θα κατεβάσει τη δική μας παραλλαγή του αλγορίθμου». Ο Στράθμορ πέρασε το χέρι του πάνω από το όπλο του και σηκώθηκε. «Πρέπει να εντοπίσουμε το κλειδί του Άλετ». Η Σούζαν δεν έφερε αντίρρηση. Ο πλωτάρχης είχε δίκιο. Χρειάζονταν το κλειδί του Άλετ. Και το χρειάζονταν το συντομότερο. Όταν η Σούζαν σηκώθηκε όρθια, τα πόδια της έτρεμαν. Ευχήθηκε να είχε χτυπήσει ακόμη πιο δυνατά τον Άλετ. Κοίταξε το όπλο που κρατούσε ο Στράθμορ και ξαφνικά ένιωσε μια νευρικότητα. «Θα μπορούσατε να πυροβολήσετε τον Γκρεγκ Άλετ;» [284]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Όχι», απάντησε συνοφρυωμένος ο Στράθμορ πηγαίνοντας προς την πόρτα. «Ας ελπίσουμε όμως ότι εκείνος δεν το ξέρει αυτό».

76

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ του αεροδρομίου της Σεβίλης περίμενε ένα ταξί με το ταξίμετρο να τρέχει. Ο επιβάτης που φορούσε γυαλιά με μεταλλικό σκελετό είχε σταθεί μπροστά στις τζαμαρίες του κτιρίου και κοιτούσε μέσα στην καλά φωτισμένη αίθουσα. Ήξερε ότι είχε φτάσει εγκαίρως. Έβλεπε ένα ξανθό κορίτσι. Βοηθούσε τον Ντέιβιντ Μπέκερ να καθίσει σε μια καρέκλα. Ο Μπέκερ ήταν φανερό ότι πονούσε. Ακόμη δεν ξέρει τι σημαίνει πόνος, σκέφτηκε ο επιβάτης του ταξί. Το κορίτσι έβγαλε ένα μικρό αντικείμενο από την τσέπη της και το έδειξε στον Μπέκερ. Εκείνος το κράτησε στο φως και άρχισε να το παρατηρεί. Ύστερα το πέρασε στο δάχτυλό του. Έβγαλε αρκετά χαρτονομίσματα από την τσέπη του και τα έδωσε στην κοπελίτσα. Μίλησαν για μερικά λεπτά ακόμη και μετά το κορίτσι τον αγκάλιασε. Τον χαιρέτησε, πέρασε το σάκο στον ώμο της και άρχισε να απομακρύνεται. Επιτέλους, σκέφτηκε ο επιβάτης του ταξί. Επιτέλους.

77

Ο ΣΤΡΑΘΜΟΡ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ και στάθηκε στην εξωτερική πλατφόρμα με το όπλο προτεταμένο. Η Σούζαν ακολουθούσε από κοντά, διερωτώμενη αν ο Άλετ βρισκόταν ακόμη μέσα στον Κόμβο 3. Το φως από την οθόνη του Στράθμορ πίσω τους έριχνε απόκοσμες σκιές των σωμάτων τους πάνω στη μεταλλική πλατφόρμα. Η Σούζαν ήρθε λίγο πιο κοντά στον πλωτάρχη. Όσο απομακρύνονταν από την πόρτα, το φως λιγόστευε και τελικά βρέθηκαν στο απόλυτο σκοτάδι. Το μοναδικό φως στο ισό[285]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

γειο του Τομέα Κρυπτογραφίας ερχόταν από το γραφείο που είχαν αφήσει πίσω τους και από τον Κόμβο 3, εκεί όπου μέσα από τη σπασμένη τζαμαρία φέγγιζαν οι οθόνες των υπολογιστών. Ο Στράθμορ προχώρησε επιφυλακτικά, αναζητώντας με το πόδι του το σημείο όπου ξεκινούσαν τα στενά σκαλοπάτια. Περνώντας το όπλο στο αριστερό του χέρι, έψαξε στα τυφλά με το δεξί την κουπαστή. Σκέφτηκε ότι και με το αριστερό χέρι θα ήταν εξίσου κακός σκοπευτής, ενώ το δεξί θα τον βοηθούσε να στηριχτεί. Αν έπεφτε κάποιος από τις συγκεκριμένες σκάλες, θα μπορούσε να πάθει μόνιμη ζημιά και στα όνειρα που είχε ο Στράθμορ για τη ζωή του μετά τη σύνταξη δεν υπήρχε χώρος για βόλτες με αναπηρικό καροτσάκι. Η Σούζαν, τυφλωμένη από το σκοτάδι μέσα στο θόλο του τομέα, κατέβαινε με το ένα της χέρι στον ώμο του Στράθμορ. Παρότι ο πλωτάρχης βρισκόταν μόλις μισό μέτρο μπροστά της, δεν μπορούσε να διακρίνει τη σιλουέτα του. Μόλις πάτησε πάνω στη μεταλλική επιφάνεια, άρχισε να σέρνει τα πόδια της ψάχνοντας το πρώτο σκαλοπάτι. Είχε αρχίσει να έχει αμφιβολίες για το κατά πόσο ήταν φρόνιμο να διακινδυνεύσουν ένα πέρασμα από τον Κόμβο 3 προκειμένου να εντοπίσουν το κλειδί του Άλετ. Ο πλωτάρχης επέμενε ότι ο Άλετ δε θα είχε τα κότσια να τους κάνει κακό, όμως η Σούζαν δεν ήταν τόσο σίγουρη. Ο Άλετ ήταν απελπισμένος. Είχε μόνο δύο επιλογές: ή θα το ’σκαγε από τον τομέα ή θα κατέληγε στη φυλακή. Μια φωνή μέσα της της έλεγε συνεχώς ότι θα ήταν καλύτερα να περιμένουν τον Ντέιβιντ και να χρησιμοποιήσουν το δικό του κλειδί, όμως ήξερε πως τίποτε δεν τους εγγυάτο ότι θα κατάφερνε να το βρει. Αναρωτήθηκε γιατί ο Ντέιβιντ καθυστερούσε τόσο πολύ. Ωστόσο παραμέρισε τις ανησυχίες της και συνέχισε να προχωρά. Ο Στράθμορ κατέβαινε αθόρυβα τα σκαλιά. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να καταλάβει ο Άλετ ότι πήγαιναν να τον βρουν. Λίγο πριν φτάσουν στο τέλος της σκάλας, ο Στράθμορ σταμάτησε αναζητώντας με το πόδι το τελευταίο σκαλοπάτι. Όταν το βρήκε, το τακούνι του χτύπησε πάνω στα σκληρά μαύρα πλακάκια που συ[286]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

νέχιζαν από εκεί και πέρα. Η Σούζαν ένιωσε τον ώμο του να σφίγγεται. Είχαν περάσει στην επικίνδυνη ζώνη. Ο Άλετ θα μπορούσε να βρίσκεται οπουδήποτε. Στο βάθος, κρυμμένος τώρα πίσω από το TRANSLTR, ήταν ο προορισμός τους: ο Κόμβος 3. Η Σούζαν προσευχήθηκε ο Άλετ να ήταν ακόμη εκεί, πεσμένος στο πάτωμα, κλαψουρίζοντας σαν δαρμένο σκυλί από τον πόνο. Ο Στράθμορ άφησε την κουπαστή και έπιασε το όπλο με το δεξί του χέρι. Χωρίς να πει λέξη, άρχισε να κινείται στο σκοτάδι. Η Σούζαν κρατήθηκε σφιχτά από τον ώμο του. Αν έχανε την επαφή μαζί του, ο μόνος τρόπος να τον ξαναβρεί ήταν να μιλήσει. Ο Άλετ ίσως τους άκουγε. Καθώς απομακρύνονταν από τη σχετική ασφάλεια της σκάλας, η Σούζαν θυμήθηκε ότι όταν ήταν παιδί έπαιζε μες στο σκοτάδι κλέφτες και αστυνόμους. Είχε απομακρυνθεί από τη βάση της και βρισκόταν σε ανοιχτό χώρο. Ήταν ευάλωτη. Το TRANSLTR ήταν το μοναδικό νησί μέσα στην απέραντη μαύρη θάλασσα. Ο Στράθμορ έκανε μερικά βήματα και κάθε τόσο σταματούσε, με το όπλο έτοιμο, και αφουγκραζόταν προσεκτικά. Ο μόνος ήχος ήταν το αχνό βουητό που ερχόταν από τα υπόγεια. Η Σούζαν ήθελε να τον τραβήξει πίσω, εκεί που θα ήταν ασφαλείς, στη βάση τους. Είχε την αίσθηση ότι ολόγυρά της τους παρακολουθούσαν πρόσωπα μέσα στο σκοτάδι. Στα μισά της απόστασης μέχρι το TRANSLTR, η σιωπή που επικρατούσε στον Τομέα Κρυπτογραφίας έσπασε. Από κάποιο σημείο μέσα στο σκοτάδι, κατά πάσα πιθανότητα ακριβώς από πάνω τους, ένας οξύς διαπεραστικός ήχος έσκισε τη νύχτα. Ο Στράθμορ γύρισε απότομα προς τα εκεί και η Σούζαν τον έχασε. Φοβισμένη, άπλωσε το χέρι της προσπαθώντας απελπισμένα να τον αγγίξει. Ο πλωτάρχης όμως είχε χαθεί. Ο χώρος όπου μέχρι πριν από λίγο βρισκόταν ο ώμος του τώρα ήταν κενός. Η Σούζαν έχασε την ισορροπία της, παραπάτησε και έφυγε προς τα εμπρός. Ο ήχος συνεχιζόταν. Ακουγόταν από κάπου κοντά. Η Σούζαν στριφογύριζε μέσα στο σκοτάδι. Της φάνηκε ότι άκουσε ύφασμα να τρίβεται με ύφασμα εκεί κοντά, σαν ήχος από ρούχα, και ξαφνικά ο θόρυβος σταμάτησε. Η κοπέλα πάγωσε. Την επόμενη στιγμή, σαν εικόνα βγαλμένη από τους χειρότερους παιδικούς της [287]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

εφιάλτες, εμφανίστηκε μια οπτασία. Ένα πρόσωπο ξεπρόβαλε ακριβώς μπροστά της. Ήταν απόκοσμο, πράσινο. Ήταν το πρόσωπο ενός δαίμονα, με τρομακτικές σκιές να καλύπτουν τα παραμορφωμένα χαρακτηριστικά του. Η Σούζαν τινάχτηκε προς τα πίσω. Έκανε να γυρίσει για να φύγει τρέχοντας, όμως το πλάσμα την άρπαξε από το χέρι. «Μείνε ακίνητη!» τη διέταξε. Για μια στιγμή η Σούζαν νόμισε ότι είδε τον Άλετ σ’ εκείνα τα μάτια που πετούσαν φλόγες. Η φωνή όμως δεν ήταν η δική του. Και το άγγιγμα ήταν πολύ απαλό. Ήταν ο Στράθμορ. Το πρόσωπό του φωτιζόταν από κάτω από ένα αντικείμενο που μόλις είχε βγάλει από την τσέπη του. Το σώμα της χαλάρωσε ανακουφισμένο. Ένιωσε ότι τώρα μπορούσε να ανασάνει ξανά. Το αντικείμενο στο χέρι του Στράθμορ είχε κάτι που έμοιαζε με οθόνη υγρών κρυστάλλων, απ’ όπου έβγαινε μια πρασινωπή λάμψη. «Ανάθεμα», βλαστήμησε χαμηλόφωνα ο Στράθμορ. «Ο καινούριος μου βομβητής». Κοίταξε εκνευρισμένος το αντικείμενο που βαστούσε στο χέρι του. Είχε ξεχάσει να ενεργοποιήσει τη λειτουργία αθόρυβης ειδοποίησης. Η ειρωνεία ήταν ότι είχε πάει σε ένα μικρό κατάστημα ηλεκτρονικών για να αγοράσει τη συσκευή. Είχε πληρώσει με μετρητά, για να μη φανεί το όνομά του όπως θα συνέβαινε αν το περνούσε σε κάποια κάρτα. Κανείς δεν ήξερε καλύτερα από τον ίδιο το πόσο στενά παρακολουθούσε η υπηρεσία όσους εργάζονταν εκεί – και τα ψηφιακά μηνύματα που έστελνε και λάμβανε από αυτό το βομβητή σίγουρα ήθελε να τα κρατήσει μυστικά. Η Σούζαν κοίταξε γύρω της ανήσυχη. Ακόμη κι αν ο Άλετ δεν τους είχε καταλάβει όταν κατέβαιναν τη σκάλα, τώρα ήξερε ότι πλησίαζαν. Ο Στράθμορ πάτησε μερικά πλήκτρα και διάβασε το εισερχόμενο μήνυμα. Βόγκηξε σιγανά. Τα νέα από την Ισπανία ήταν και πάλι δυσάρεστα – όχι από τον Ντέιβιντ Μπέκερ αυτή τη φορά, αλλά από την άλλη «ομάδα» που είχε στείλει ο ίδιος στη Σεβίλη. Πέντε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ένα φορτηγάκι στο πίσω μέρος του οποίου κρυβόταν ένας κινητός σταθμός παρακολούθησης [288]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

κινούνταν με ταχύτητα στους σκοτεινούς δρόμους της Σεβίλης. Είχε κινητοποιηθεί από μια στρατιωτική βάση στη Ρότα κατ’ εντολήν της NSA για μια άκρως απόρρητη αποστολή. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το πλήρωμα δεχόταν επείγουσες εντολές από το Φορτ Μιντ, όμως συνήθως οι εντολές δε στέλνονταν από τόσο υψηλά ιστάμενους. Ο πράκτορας που καθόταν στο τιμόνι γύρισε το κεφάλι του στο πλάι και μίλησε στο συνάδελφό του. «Κανένα σημάδι από τον άνθρωπό μας;» Τα μάτια του συναδέλφου του δεν άφησαν ούτε στιγμή την ευρυγώνια οθόνη που υπήρχε στην οροφή. «Όχι. Συνέχισε να οδηγείς».

78

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΙΦΟΓΥΡΙΣΤΟ ΟΓΚΟ ΤΩΝ ΚΑΛΩΔΙΩΝ, Ο Τζάμπα ίδρωνε. Ήταν ακόμη ξαπλωμένος ανάσκελα κρατώντας ένα μικρό φακό με τα δόντια του. Είχε συνηθίσει να εργάζεται μέχρι αργά τα Σαββατοκύριακα. Εκείνες οι ώρες που στην NSA επικρατούσε σχετική ηρεμία ήταν συχνά το μόνο περιθώριο που είχε για να συντηρήσει τα μηχανήματα. Προσπάθησε με ιδιαίτερη προσοχή να περάσει το πυρακτωμένο κολλητήρι μέσα από το λαβύρινθο των καλωδίων που κρέμονταν από πάνω του. Αν καψάλιζε έστω και μία από τις πλαστικές αρμαθιές, τα αποτελέσματα θα ήταν καταστροφικά. Λίγα εκατοστά ακόμη, σκέφτηκε. Η συντήρηση του είχε πάρει πολύ περισσότερη ώρα απ’ ό,τι είχε φανταστεί. Τη στιγμή που ακουμπούσε την άκρη του σίδερου πάνω στην τελευταία συγκόλληση, το κινητό του άρχισε να χτυπά δαιμονισμένα. Ο Τζάμπα τρόμαξε, το χέρι του τινάχτηκε και μια χοντρή σταγόνα καυτού υγροποιημένου μολύβδου έπεσε στο χέρι του. «Σκατά!» Πέταξε το σίδερο και παραλίγο να καταπιεί το φακό του. «Σκατά! Σκατά! Σκατά!» Άρχισε να τρίβει με μανία τη σταγόνα της συγκόλλησης που κρύωνε πάνω του. Το μέταλλο έπεσε ολόκληρο, αφήνοντας ένα [289]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

εντυπωσιακό έγκαυμα. Το τσιπ που προσπαθούσε να συγκολλήσει έφυγε από τη θέση του και τον χτύπησε στο κεφάλι. «Γαμώτο μου!» Το τηλέφωνο του συνέχιζε να απαιτεί την προσοχή του. Εκείνος το αγνόησε. «Η Μιτζ», είπε μέσ’ από τα δόντια του. Ανάθεμά σε! Όλα είναι μια χαρά στον Τομέα Κρυπτογραφίας! Το τηλέφωνο χτυπούσε ασταμάτητα. Ο Τζάμπα καταπιάστηκε και πάλι με την τοποθέτηση του καινούριου τσιπ. Ένα λεπτό αργότερα, το τσιπ είχε εγκατασταθεί, όμως το τηλέφωνο του εξακολουθούσε να χτυπάει. Για το Θεό, Μιτζ! Ξεκόλλα! Το κινητό συνέχισε να χτυπάει για δεκαπέντε δευτερόλεπτα ακόμη και τελικά σταμάτησε. Ο Τζάμπα αναστέναξε ανακουφισμένος. Εξήντα δευτερόλεπτα αργότερα, μια φωνή ακούστηκε από το μεγάφωνο πάνω από το σημείο όπου δούλευε ο Τζάμπα. «Παρακαλείται ο επικεφαλής τεχνικός ασφάλειας συστημάτων να επικοινωνήσει με το τηλεφωνικό κέντρο». Ο Τζάμπα σήκωσε τα μάτια του προς τα πάνω αγανακτισμένος. Δεν πίστευε στ’ αφτιά του. Καλά, δεν ξέρει πότε να τα παρατήσει; Αγνόησε την ειδοποίηση.

79

Ο ΣΤΡΑΘΜΟΡ ΕΒΑΛΕ το βομβητή στην τσέπη του και κοίταξε προς τον Κόμβο 3, που διακρινόταν αμυδρά μέσα στο σκοτάδι. Έκανε να πιάσει τη Σούζαν από το χέρι. «Έλα, πάμε». Τα δάχτυλά τους όμως δεν ήρθαν ποτέ σε επαφή. Μέσα από το σκοτάδι ακούστηκε μια μακρόσυρτη λαρυγγική κραυγή. Ξαφνικά ξεπρόβαλε μια πελώρια φιγούρα, μια ανθρώπινη νταλίκα που έτρεχε με τα φώτα σβησμένα. Την επόμενη στιγμή ήρθε η σύγκρουση. Ο Στράθμορ βρέθηκε κάτω να γλιστράει στο πάτωμα. Ήταν ο Άλετ. Ο βομβητής είχε προδώσει τη θέση τους.

[290]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν άκουσε το όπλο να πέφτει. Για λίγο έμεινε καρφωμένη εκεί που στεκόταν, μην ξέροντας αν έπρεπε να τρέξει, μην ξέροντας τι να κάνει. Το ένστικτό της της έλεγε να προσπαθήσει να ξεφύγει, όμως δεν είχε τον κωδικό του ασανσέρ. Η καρδιά της της έλεγε να βοηθήσει τον Στράθμορ, αλλά πώς; Κοιτάζοντας γύρω της απελπισμένη, περίμενε να ακούσει τους ήχους μιας θανάσιμης πάλης στο δάπεδο, όμως τίποτε δεν ακούστηκε. Ξαφνικά επικράτησε απόλυτη ησυχία, λες και ο Άλετ είχε επιτεθεί στον πλωτάρχη και στη συνέχεια εξαφανίστηκε μέσα στη νύχτα. Η Σούζαν περίμενε, παλεύοντας να διακρίνει κάτι μέσα στο σκοτάδι, ελπίζοντας ότι ο Στράθμορ δεν είχε χτυπήσει. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα που της φάνηκαν σαν αιωνιότητα, ψιθύρισε: «Πλωτάρχα;» Μόλις πρόφερε τη λέξη, συνειδητοποίησε το λάθος της. Την επόμενη στιγμή η μυρωδιά του Άλετ πλημμύρισε το χώρο πίσω της. Γύρισε, αλλά ήταν πολύ αργά. Απρόσμενα, βρέθηκε να τινάζεται, να προσπαθεί ν’ ανασάνει. Το σώμα της συνθλιβόταν από το κεφαλοκλείδωμα που την έκανε ο Άλετ, ο οποίος κόλλησε το πρόσωπο της πάνω στο στήθος του. «Τα παπάρια μου μ’ έχουν πεθάνει», της ψιθύρισε μοχθηρά ο Άλετ στο αφτί. Τα γόνατα της Σούζαν λύγισαν. Τα αστέρια στο θόλο άρχιζαν να στροβιλίζονται πάνω από το κεφάλι της.

80

Ο ΑΛΕΤ ΕΣΦΙΞΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ με δύναμη γύρω από το λαιμό της Σούζαν και ούρλιαξε μέσα στο σκοτάδι. «Πλωτάρχα, κρατάω την προστατευόμενή σου. Θέλω να φύγω από εδώ μέσα!» Η μόνη απάντηση στο αίτημά του ήταν η σιωπή. Ο Άλετ δυνάμωσε τη λαβή του. «Θα της τσακίσω το σβέρκο!» Ακούστηκε το τράβηγμα του κόκορα ενός όπλου ακριβώς από πίσω του. Η φωνή του Στράθμορ ήταν ψύχραιμη, επίπεδη. «Άφησέ την ελεύθερη». Η Σούζαν μόρφασε από τον πόνο. «Πλωτάρχα!» [291]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Άλετ γύρισε το σώμα της Σούζαν προς το σημείο όπου ακούστηκε ο ήχος. «Αν πυροβολήσεις, θα χτυπήσεις την πολυαγαπημένη σου Σούζαν. Είσαι διατεθειμένος να το ρισκάρεις;» Η φωνή του Στράθμορ ακούστηκε από πιο κοντά. «Άφησέ την ελεύθερη». «Με τίποτε. Θα με σκοτώσεις». «Δεν πρόκειται να σκοτώσω κανέναν». «Σοβαρά; Αυτό να το πεις στον Σαρτρουκιάν!» Ο Στράθμορ πλησίασε περισσότερο. «Ο Σαρτρουκιάν είναι νεκρός». «Για νέο μας το λες; Εσύ τον σκότωσες. Το είδα!» «Παραδώσου, Γκρεγκ», είπε ψύχραιμα ο Στράθμορ. Ο Άλετ άρπαξε τη Σούζαν από το λαιμό και της ψιθύρισε στο αφτί: «Ο Στράθμορ έσπρωξε τον Σαρτρουκιάν στο κενό, τ’ ορκίζομαι!» «Δεν πρόκειται να πιστέψει τα ψέματα που λες για να την κάνεις να στραφεί εναντίον μου», είπε ο Στράθμορ πλησιάζοντας ακόμη πιο κοντά. «Άφησέ την ελεύθερη». «Για το Θεό», είπε μέσα από σφιγμένα δόντια ο Άλετ, «ο Σαρτρουκιάν ήταν παιδί! Γιατί το έκανες; Για να προστατεύσεις το πολύτιμο μυστικό σου;» Ο Στράθμορ παρέμεινε ψύχραιμος. «Σε ποιο μυστικό αναφέρεσαι;» «Κόφ’ τις μαλακίες, ξέρεις πολύ καλά για τι πράγμα μιλάω! Για το Ψηφιακό Οχυρό!» «Ποπό...» μουρμούρισε συγκαταβατικά ο Στράθμορ, με φωνή ψυχρή σαν παγόβουνο. «Ώστε τελικά ξέρεις για το Ψηφιακό Οχυρό. Κι εγώ που άρχιζα να πιστεύω ότι θα το αρνιόσουν κι αυτό». «Άντε γαμήσου». «Εύγλωττη απάντηση». «Είσαι βλάκας», του πέταξε θυμωμένα ο Άλετ. «Για να ξέρεις, το TRANSLTR υπερθερμαίνεται». «Σοβαρά;» Ο Στράθμορ γέλασε πνιχτά, ειρωνικά. «Για να δούμε τι πρέπει να κάνω... Πρέπει να ανοίξω τις πόρτες και να καλέσω τους τεχνικούς, σωστά;»

[292]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Ακριβώς», απάντησε αμέσως ο Άλετ. «Θα ήσουν ηλίθιος αν δεν το έκανες». Αυτή τη φορά ο Στράθμορ τραντάχτηκε απ’ τα γέλια. «Αυτό είναι το σπουδαίο επιχείρημά σου; Το TRANSLTR υπερθερμαίνεται, γι’ αυτό άνοιξε τις πόρτες και άφησέ μας να φύγουμε;» «Είναι αλήθεια, που να πάρει! Κατέβηκα στα υπόγεια! Το εφεδρικό σύστημα δεν αντλεί αρκετό φρέον!» «Ευχαριστώ για την πληροφορία», είπε ο Στράθμορ. «Το TRANSLTR όμως διαθέτει αυτόματο σύστημα κλεισίματος. Αν υπερθερμανθεί, το Ψηφιακό Οχυρό θα τερματιστεί από μόνο του». Ο Άλετ γέλασε μοχθηρά. «Είσαι παράφρονας. Καρφί δε μου καίγεται και ν’ ανατιναχτεί το γαμημένο μηχάνημα. Κανονικά, θα έπρεπε να απαγορευτεί η χρήση του». Ο Στράθμορ αναστέναξε. «Η παιδική ψυχολογία φέρνει αποτελέσματα μόνο σε παιδιά, Γκρεγκ. Άφησέ την ελεύθερη». «Γιατί, για να με πυροβολήσεις;» «Δε θα σε πυροβολήσω. Το μόνο που θέλω είναι το κλειδί». «Ποιο κλειδί;» Ο Στράθμορ αναστέναξε ξανά. «Το κλειδί που σου έστειλε ο Τακάντο». «Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάς». «Ψεύτη!» κατάφερε να πει η Σούζαν. «Είδα το μήνυμα που σου έστειλε ο Τακάντο!» Ο Άλετ πάγωσε. Γύρισε απότομα τη Σούζαν προς το μέρος του. «Μπήκες στο λογαριασμό μου;» «Ναι, και εσύ τερμάτισες τον ιχνηλάτη μου», του πέταξε καταπρόσωπο. Ο Άλετ ένιωσε την πίεσή του να εκτοξεύεται στα ύψη. Νόμιζε ότι είχε καλύψει τα ίχνη του. Δε φαντάστηκε ότι η Σούζαν ήξερε τι είχε κάνει. Καθόλου περίεργο που δεν πίστευε λέξη απ’ όσα της έλεγε. Τώρα ένιωθε θαρρείς κι οι τοίχοι κινούνταν για να τον συνθλίψουν. Ήξερε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βγει από τη δύσκολη θέση με τα λόγια – όχι αυτή τη φορά. Απελπισμένος, της ψιθύρισε: «Σούζαν... ο Στράθμορ σκότωσε τον Σαρτρουκιάν».

[293]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Άφησέ την ελεύθερη», είπε αποφασιστικά ο πλωτάρχης. «Δε σε πιστεύει». «Γιατί να με πιστέψει;» ξέσπασε ο Άλετ. «Γαμημένε ψεύτη! Της έχεις κάνει πλύση εγκεφάλου! Της έχεις πει μόνο ό,τι σε βολεύει! Ξέρει άραγε τι πραγματικά σκοπεύεις να κάνεις με το Ψηφιακό Οχυρό;» «Γιατί δε μας το λες εσύ;» τον χλεύασε ο Στράθμορ. Ο Άλετ ήξερε ότι μ’ αυτό που ετοιμαζόταν να πει ή θα έπαιρνε το εισιτήριο για την ελευθερία ή θα υπέγραφε τη θανατική του καταδίκη. Πήρε μια βαθιά ανάσα και τα έπαιξε όλα για όλα. «Σχεδιάζεις να ενσωματώσεις μια κερκόπορτα στο Ψηφιακό Οχυρό». Η εμβρόντητη σιωπή που ακολούθησε τα λόγια του ήταν η καλύτερη απόδειξη για τον Άλετ ότι είχε πετύχει διάνα. Προφανώς η ολύμπια ψυχραιμία του Στράθμορ δοκιμαζόταν σοβαρά. «Ποιος σου το είπε αυτό;» ρώτησε επιτακτικά. Η φωνή του φανέρωνε την ταραχή του. «Το διάβασα», είπε αυτάρεσκα ο Άλετ, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο την αλλαγή των ισορροπιών. «Στις σημειώσεις σου». «Αδύνατο. Δεν εκτυπώνω ποτέ τις σημειώσεις μου». «Το ξέρω. Το διάβασα κατευθείαν από το λογαριασμό σου». Ο Στράθμορ φάνηκε να αμφιβάλλει. «Μπήκες στο γραφείο μου;» «Όχι. Σε κατασκόπευα από τον Κόμβο 3». Ο Άλετ πίεσε τον εαυτό του για να γελάσει με κάποια αυτοπεποίθηση. Ήξερε ότι θα χρειαζόταν όλες τις διαπραγματευτικές ικανότητες που είχε αποκτήσει στους πεζοναύτες για να βγει ζωντανός από εκεί μέσα. Ο Στράθμορ πλησίασε πιο κοντά, με το όπλο προτεταμένο μέσα στο σκοτάδι. «Πώς ξέρεις για την κερκόπορτα;» «Σου είπα, έβλεπα το λογαριασμό σου». «Αδύνατο». Ο Άλετ γέλασε αυτάρεσκα, αν και βεβιασμένα. «Ένα από τα προβλήματα που έχεις να αντιμετωπίσεις όταν προσλαμβάνεις τους καλύτερους, πλωτάρχα, είναι ότι μερικές φορές αποδεικνύονται καλύτεροι κι από σένα».

[294]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Νεαρέ», είπε ο Στράθμορ βράζοντας από οργή, «δεν ξέρω πού βρίσκεις τις πληροφορίες σου, όμως εδώ δε σε παίρνει. Θα αφήσεις ελεύθερη την κυρία Φλέτσερ αυτή τη στιγμή, διαφορετικά θα καλέσω την ασφάλεια και θα σε στείλω στη φυλακή για την υπόλοιπη ζωή σου». «Δε θα το κάνεις», είπε με απόλυτη σιγουριά ο Άλετ. «Αν καλέσεις την ασφάλεια, το σχέδιό σου πάει περίπατο. Θα τους πω τα πάντα». Έκανε μια παύση. «Αν όμως με αφήσεις να φύγω χωρίς να κάνεις φασαρία, δε θα πω ποτέ ούτε λέξη για το Ψηφιακό Οχυρό». «Αποκλείεται», του γύρισε ο Στράθμορ. «Θέλω το κλειδί». «Δεν έχω κανένα γαμημένο κλειδί!» «Αρκετά με τα ψέματα!» βρυχήθηκε ο Στράθμορ. «Πού το έχεις;» Ο Άλετ έσφιξε σαν μέγκενη τα χέρια του γύρω από το λαιμό της Σούζαν. «Άφησέ με να φύγω, αλλιώς τη σκοτώνω!» Ο Τρέβορ Στράθμορ είχε κάνει πολλές δύσκολες διαπραγματεύσεις στη ζωή του και ήξερε ότι ο Άλετ βρισκόταν σε πολύ επικίνδυνη ψυχολογική κατάσταση. Ο νεαρός κρυπτογράφος είχε οδηγηθεί σε αδιέξοδο, και ένας αντίπαλος χωρίς οδό διαφυγής είναι πάντα ο πιο επικίνδυνος: απελπισμένος και απρόβλεπτος. Ο Στράθμορ ήξερε ότι η επόμενη κίνησή του ήταν εξαιρετικά κρίσιμη. Η ζωή της Σούζαν εξαρτιόταν από αυτή την κίνηση, το ίδιο και το μέλλον του Ψηφιακού Οχυρού. Ο Στράθμορ ήξερε ότι το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει ήταν να εκτονώσει την ένταση. Μετά από μια μεγάλη παύση, αναστέναξε με ύφος παραίτησης. «Εντάξει, Γκρεγκ. Νίκησες. Τι θέλεις να κάνω;» Σιωπή. Ο Άλετ φάνηκε προς στιγμήν αναποφάσιστος ως προς το πώς να αντιμετωπίσει τον πλωτάρχη που έδειχνε πρόθυμος να τα βρουν. Χαλάρωσε λίγο τη λαβή στο λαιμό της Σούζαν. «Λ-λ-λοιπόν...» τραύλισε, καθώς η φωνή του έσπασε ξαφνικά. «Το πρώτο πράγμα που θα κάνεις είναι να μου δώσεις το όπλο σου. Θα έρθετε μαζί μου, και οι δύο».

[295]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Όμηροι;» Ο Στράθμορ γέλασε ψυχρά. «Γκρεγκ, πρέπει να σκεφτείς κάτι καλύτερο. Υπάρχουν καμιά δεκαριά ένοπλοι φρουροί από το σημείο όπου βρισκόμαστε μέχρι το πάρκινγκ». «Δεν είμαι κανένας βλάκας», ξέσπασε ο Άλετ. «Θα πάρω το ασανσέρ σου. Η Σούζαν θα έρθει μαζί μου! Εσύ θα μείνεις εδώ!» «Λυπάμαι που σου το λέω», απάντησε ο Στράθμορ, «αλλά το ασανσέρ δε λειτουργεί». «Μαλακίες!» του γύρισε ο Άλετ. «Το ασανσέρ παίρνει ρεύμα από το κεντρικό συγκρότημα! Έχω δει τα σχέδια!» «Δοκιμάσαμε να το χρησιμοποιήσουμε ήδη», είπε η Σούζαν, προσπαθώντας να βοηθήσει. «Δεν έχει ρεύμα». «Λέτε τόσες μαλακίες, που καταντάει γελοίο». Παράλληλα, δυνάμωσε τη λαβή του. «Αν το ασανσέρ δε λειτουργεί, θα τερματίσω τη λειτουργία του TRANSLTR και θα επαναφέρω το ρεύμα». «Το ασανσέρ λειτουργεί με κωδικό», κατάφερε να ψελλίσει η Σούζαν, που δεν το ’βαζε κάτω. «Σιγά τ’ αβγά», είπε γελώντας ο Άλετ. «Είμαι σίγουρος ότι ο πλωτάρχης δεν έχει αντίρρηση να μας τον πει. Έτσι δεν είναι, πλωτάρχα;» «Αποκλείεται», είπε μέσα από σφιγμένα δόντια ο Στράθμορ. Ο Άλετ ξέσπασε. «Μάλλον δεν κατάλαβες καλά, γέρο. Θα γίνει όπως το λέω εγώ! Θα αφήσεις τη Σούζαν και μένα να φύγουμε με το ασανσέρ, θα μου κάνει παρέα στο αυτοκίνητο για λίγες ώρες και μετά θα την αφήσω να φύγει». Ο Στράθμορ αντιλήφθηκε ότι η κατάσταση χειροτέρευε. Εκείνος είχε μπλέξει τη Σούζαν σ αυτή την περιπέτεια, εκείνος έπρεπε και να την ξεμπλέξει. Η φωνή του παρέμεινε σταθερή σαν βράχος. «Και τα σχέδιά μου για το Ψηφιακό Οχυρό;» Ο Άλετ γέλασε. «Μπορείς να φτιάξεις την κερκόπορτά σου, εγώ δεν πρόκειται να πω λέξη». Ύστερα η φωνή του έγινε απειλητική. «Αν όμως υποψιαστώ ότι με παρακολουθείς, θα πάω στους δημοσιογράφους και θα αποκαλύψω τα πάντα. Θα τους πω ότι το Ψηφιακό Οχυρό είναι πειραγμένο και θα θάψω αυτή εδώ τη γαμημένη υπηρεσία!» Ο Στράθμορ επεξεργάστηκε για λίγο την πρόταση του Άλετ. Ήταν σαφής και απλή. Η Σούζαν θα ζούσε και το Ψηφιακό Οχυρό [296]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

θα αποκτούσε την κερκόπορτά του. Εφόσον δεν καταδίωκε τον Άλετ, η ύπαρξη της κερκόπορτας θα παρέμενε μυστική. Ο Στράθμορ ήξερε ότι ο Άλετ δε θα μπορούσε να κρατήσει για πολύ το στόμα του κλειστό. Από την άλλη... οι γνώσεις του για το Ψηφιακό Οχυρό ήταν ο μόνος άσος που κρατούσε ο νεαρός κρυπτογράφος. Ίσως να αποδεικνυόταν ξύπνιος. Ό,τι κι αν συνέβαινε, ο πλωτάρχης ήξερε ότι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τον Άλετ με δραστικά μέτρα αργότερα, αν χρειαζόταν. «Πάρε μια απόφαση, γέρο!» τον χλεύασε ο Άλετ. «Φεύγουμε ή όχι;» Τα μπράτσα του τυλίχτηκαν σαν σφιγκτήρας γύρω από τη Σούζαν. Ο Στράθμορ ήξερε ότι, αν σήκωνε το τηλέφωνο αυτή τη στιγμή και καλούσε την ασφάλεια, η Σούζαν θα έβγαινε ζωντανή από αυτή την περιπέτεια. Θα στοιχημάτιζε τη ζωή του πάνω σ’ αυτό. Μπορούσε να δει καθαρά την εξέλιξη του σεναρίου. Το τηλεφώνημα θα αιφνιδίαζε τελείως τον Άλετ. Θα πανικοβαλλόταν και στο τέλος, αντιμέτωπος με ένα μικρό στρατό, θα ήταν ανήμπορος να αντιδράσει. Θα αντιστεκόταν για λίγο, αλλά τελικά θα παραδιδόταν. Αν καλέσω την ασφάλεια όμως, σκέφτηκε, το σχέδιό μου καταστρέφεται. Ο Άλετ έσφιξε ξανά τα χέρια του. Η Σούζαν πόνεσε και φώναξε. «Τι θα γίνει τελικά;» ούρλιαξε. «Να τη σκοτώσω;» Ο Στράθμορ ζύγισε τις επιλογές του. Αν άφηνε τον Άλετ να πάρει τη Σούζαν μαζί του και να φύγει από το κτίριο, τίποτε δεν του εγγυάτο ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Ο κρυπτογράφος μπορεί να κάλυπτε κάποια απόσταση με το αμάξι κι υστέρα να σταματούσε σε κάποιο δάσος. Θα είχε και το όπλο... Του ’ρθε ναυτία. Αδύνατο να προβλέψει τι θα μπορούσε να συμβεί μέχρι ο Άλετ ν’ απελευθερώσει τη Σούζαν... αν τελικά αποφάσιζε να την απελευθερώσει. Πρέπει να καλέσω την ασφάλεια, κατέληξε. Τι άλλο μπορώ να κάνω; Φαντάστηκε τον Άλετ στο δικαστήριο, να αποκαλύπτει τα πάντα γύρω από το Ψηφιακό Οχυρό. Το σχέδιό μου θα τιναχτεί στον αέρα. Κάποια λύση πρέπει να υπάρχει.

[297]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Αποφάσισε!» ούρλιαξε ο Άλετ, τραβώντας τη Σούζαν προς τις σκάλες. Ο Στράθμορ δεν τον άκουγε. Αν, προκειμένου να σώσει τη Σούζαν, το σχέδιό του έπρεπε να καταστραφεί, ας καταστρεφόταν. Η ζωή της ήταν πολυτιμότερη από οποιοδήποτε σχέδιο. Ο Τρέβορ Στράθμορ δεν ήταν διατεθειμένος να εξαγοράσει την επιτυχία του σχεδίου του με αντίτιμο τη ζωή της Σούζαν Φλέτσερ. Ο Άλετ είχε γυρίσει το ένα χέρι της Σούζαν πίσω από την πλάτη της και είχε γείρει το λαιμό της στο πλάι. «Τελευταία ευκαιρία, γέρο! Δώσε μου το όπλο!» Το μυαλό του Στράθμορ συνέχιζε να αναζητά κάποια εναλλακτική λύση. Πάντα υπάρχουν πολλαπλές επιλογές! Τελικά μίλησε, σιγανά, σχεδόν θλιμμένα. «Όχι, Γκρεγκ, λυπάμαι. Δε γίνεται να σε αφήσω να φύγεις». Ο Άλετ κόντεψε να πνιγεί από το σοκ. «Τι πράγμα;» «Καλώ την ασφάλεια αυτή τη στιγμή». Η Σούζαν βυθίστηκε στην απελπισία. «Πλωτάρχα! Όχι!» Ο Άλετ έσφιξε τα χέρια του γύρω από το λαιμό της. «Αν καλέσεις την ασφάλεια, τη σκοτώνω!» Ο Στράθμορ πήρε το κινητό από τη ζώνη του και με ένα τίναγμα του καρπού του το άνοιξε. «Γκρεγκ, μπλοφάρεις». «Αποκλείεται να το κάνεις!» ούρλιαξε ο Άλετ. «Θα μιλήσω! Θα καταστρέψω το σχέδιό σου! Λίγες ώρες σε χωρίζουν από το όνειρό σου! Θα ελέγχεις όλα τα δεδομένα στον πλανήτη! Τέλος στο TRANSLTR. Τέλος στους περιορισμούς. Ελεύθερη πρόσβαση στις πληροφορίες. Μία φορά σού δίνεται τέτοια ευκαιρία! Δε θα την αφήσεις να σου ξεφύγει!» Η φωνή του Στράθμορ ήταν παγερή σαν ατσάλι. «Δεν το νομίζω». «Μα... μα τι θα γίνει η Σούζαν;» ψέλλισε ο Άλετ. «Αν τολμήσεις να τηλεφωνήσεις, είναι τελειωμένη!» Ο Στράθμορ δεν υπέκυψε. «Είμαι διατεθειμένος να το ρισκάρω». «Μαλακίες! Αυτή σε καυλώνει περισσότερο κι απ’ το Ψηφιακό Οχυρό! Το ξέρω! Δεν πρόκειται να το ρισκάρεις!»

[298]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν πήγε να διαμαρτυρηθεί οργισμένα για το τελευταίο σχόλιο του Άλετ, όμως ο Στράθμορ την πρόλαβε. «Νεαρέ! Δε με ξέρεις καλά! Εγώ ρισκάρω κάθε μέρα για να βγάλω το ψωμί μου. Αν νομίζεις ότι με τα νταηλίκια θα πετύχεις κάτι, είσαι πολύ γελασμένος!» Άρχισε να πατάει τα πρώτα πλήκτρα στο κινητό του. «Λάθος με ψυχολόγησες, μικρέ! Κανείς δεν μπορεί να απειλήσει τις ζωές των υπαλλήλων μου και μετά να νομίζει ότι θα τη βγάλει καθαρή!» Έφερε το τηλέφωνο στο αφτί του και με βροντερή φωνή είπε: «Κέντρο! Θέλω να μιλήσω στην ασφάλεια!» Ο Άλετ άρχισε να στρίβει το λαιμό της Σούζαν. «Θα... θα τη σκοτώσω. Τ’ ορκίζομαι!» «Δεν πρόκειται να την πειράξεις!» είπε με απόλυτη σιγουριά ο Στράθμορ. «Αν σκοτώσεις τη Σούζαν, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα για...» Άφησε τη φράση του στη μέση και κόλλησε το τηλέφωνο στο στόμα του. «Ασφάλεια! Εδώ πλωτάρχης Τρέβορ Στράθμορ. Ένας άντρας κρατά μια υπάλληλο όμηρο στον Τομέα Κρυπτογραφίας! Στείλτε μερικούς άντρες στο κτίριο! Ναι, τώρα, που να πάρει! Επίσης, έχουμε διακοπή ρεύματος. Θέλω να διοχετεύσετε εδώ ενέργεια από όλες τις διαθέσιμες εξωτερικές πηγές. Θέλω όλα τα συστήματα να λειτουργούν κανονικά μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά! Ο Γκρεγκ Άλετ σκότωσε έναν από τους νεαρούς τεχνικούς μου. Κρατά όμηρο την πιο έμπειρη κρυπτογράφο μου. Έχετε άδεια να χρησιμοποιήσετε δακρυγόνα, μη σας απασχολεί αυτό! Αν ο κύριος Άλετ δεν παραδοθεί, οι ελεύθεροι σκοπευτές να τον σκοτώσουν. Αναλαμβάνω προσωπικά την πλήρη ευθύνη. Τώρα!» Ο Άλετ πάγωσε, ήταν φανερό ότι δεν πίστευε στ’ αφτιά του. Η λαβή του γύρω από το λαιμό της Σούζαν χαλάρωσε. Ο Στράθμορ έκλεισε απότομα το κινητό του και το πέρασε ξανά στη ζώνη του. «Περιμένω την κίνησή σου, Γκρεγκ».

81

Ο ΜΠΕΚΕΡ ΣΤΕΚΟΤΑΝ δίπλα σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου. Τα μάτια του δεν είχαν [299]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

συνέλθει τελείως. Παρά το κάψιμο όμως και ένα απροσδιόριστο αίσθημα ναυτίας, η διάθεσή του ήταν εξαιρετική. Η απίθανη αυτή περιπέτεια είχε τελειώσει. Είχε τελειώσει πραγματικά. Σε λίγο θα βρισκόταν στο σπίτι του. Το δαχτυλίδι που είχε περάσει στο δάχτυλο του ήταν το δισκοπότηρο αυτής της αλλόκοτης αναζήτησης. Έφερε το χέρι του στο φώς και μισόκλεισε τα μάτια του προσπαθώντας να διακρίνει καλύτερα τη χρυσή στεφάνη. Δεν μπορούσε να εστιάσει αρκετά καλά το βλέμμα του ώστε να διαβάσει, όμως τα σκαλισμένα γράμματα δεν πρέπει να ήταν αγγλικά. Το πρώτο σύμβολο ήταν μάλλον το γράμμα Q ή το Ο ή ίσως ένα μηδενικό – τα μάτια του πονούσαν τόσο πολύ, που δεν μπορούσε να είναι σίγουρος. Παρατήρησε τους πρώτους χαρακτήρες. Δεν έβγαζαν νόημα. Αυτές οι ασυναρτησίες είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας; Μπήκε στον τηλεφωνικό θάλαμο και πήρε το νούμερο του Στράθμορ. Πριν προλάβει να σχηματίσει το διεθνή κωδικό, ακούστηκε ένα ηχογραφημένο μήνυμα. «Todos los circuitos están ocupados», είπε η φωνή. Μ’ άλλα λόγια, «Όλες οι γραμμές είναι κατειλημμένες. Δοκιμάστε αργότερα». Ο Μπέκερ συνοφρυώθηκε και έκλεισε το τηλέφωνο. Το είχε ξεχάσει: το να πιάσεις διεθνή γραμμή από την Ισπανία ήταν σαν να έπαιζες ρουλέτα, τα πάντα εξαρτιόνταν από το σωστό συγχρονισμό και την τύχη. Θα δοκίμαζε ξανά σε μερικά λεπτά. Προσπάθησε να αγνοήσει το τσούξιμο που είχε προκαλέσει το σπρέι στα μάτια του. Η Μέγκαν τού είχε πει ότι αν έτριβε τα μάτια του θα ήταν χειρότερα. Εκείνος, πάλι, δεν μπορούσε να φανταστεί πώς θα μπορούσε να χειροτερέψει ο πόνος. Γεμάτος ανυπομονησία, έκανε άλλη μια απόπειρα να τηλεφωνήσει. Και πάλι δεν υπήρχε ελεύθερο κύκλωμα. Ο Μπέκερ δεν άντεχε άλλο, τα μάτια του τον έκαιγαν ανυπόφορα. Έπρεπε να τους ρίξει λίγο νερό. Ο Στράθμορ θα χρειαζόταν να περιμένει ένα με δύο λεπτά παραπάνω. Μισότυφλος, κατευθύνθηκε στις τουαλέτες. Με τη θολή του όραση είδε ότι το καροτσάκι του συνεργείου καθαρισμού ήταν ακόμη μπροστά στις αντρικές τουαλέτες, έτσι στράφηκε ξανά προς την πόρτα που έγραφε DAMAS. Του φάνηκε ότι άκουσε κάποιο θόρυβο από μέσα. Χτύπησε την πόρτα. «Είναι κανείς μέσα;» ρώτησε στα ισπανικά. Σιωπή. [300]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Μάλλον η Μέγκαν θα είναι, σκέφτηκε. Είχε πέντε ώρες να σκοτώσει πριν από την πτήση της και του είχε πει ότι θα πήγαινε να τρίψει το χέρι της μέχρι να καθαρίσει τελείως. «Μέγκαν;» φώναξε. Ξαναχτύπησε. Καμία απάντηση. Έσπρωξε την πόρτα για να ανοίξει. «Είναι κανείς μέσα;» Μπήκε στις τουαλέτες. Δε φαινόταν να είναι κάποιος εκεί. Ανασήκωσε τους ώμους του και προχώρησε προς το νιπτήρα. Ο νιπτήρας ήταν ακόμη μες στη βρόμα, αλλά το νερό ήταν δροσερό. Ο Μπέκερ ένιωσε το δέρμα του να σφίγγει όπως έριχνε νερό στα μάτια του. Ο πόνος άρχισε να καταλαγιάζει και η θολούρα να διαλύεται. Κοίταξε το είδωλό του στον καθρέφτη. Ήταν σαν να έκλαιγε μέρες ολόκληρες. Σκούπισε το πρόσωπό του στο μανίκι του σακακιού του και τότε συνειδητοποίησε ότι, μέσα σε όλη την αναστάτωση και την ταραχή του, είχε ξεχάσει πού βρισκόταν. Ήταν στο αεροδρόμιο! Κάπου εκεί έξω στους διαδρόμους, σε ένα από τα τρία ιδιωτικά υπόστεγα του αεροδρομίου της Σεβίλης, υπήρχε ένα Learjet 60 που περίμενε για να τον πάει πίσω στην πατρίδα. Ο πιλότος τού είχε δηλώσει ξεκάθαρα ότι είχε διαταγές να τον περιμένει μέχρι να επιστρέψει. Φάνταζε απίστευτο, συλλογίστηκε, όμως μετά από όλη αυτή την περιπέτεια είχε επιστρέψει εκεί ακριβώς απ’ όπου είχε ξεκινήσει. Τι κάθομαι και περιμένω; σκέφτηκε ενθουσιασμένος. Σίγουρα ο πιλότος μπορεί να επικοινωνήσει από τον ασύρματο του αεροπλάνου με τον Στράθμορ! Γελώντας μόνος του, ο Μπέκερ έριξε μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη και ίσιωσε τη γραβάτα του. Ήταν έτοιμος να φύγει, όταν είδε στον καθρέφτη κάτι που του τράβηξε την προσοχή. Γύρισε προς τα εκεί. Κάτω από τη μισάνοιχτη πόρτα του μικρού θαλάμου όπου υπήρχε η μοναδική λεκάνη, εξείχε κάτι που έμοιαζε με την άκρη του σάκου της Μέγκαν. «Μέγκαν;» τη φώναξε. Καμία απάντηση. «Μέγκαν;» Πήγε μέχρι εκεί. Χτύπησε επίμονα την πόρτα. Τίποτε. Διακριτικά, έσπρωξε την πόρτα και αυτή άνοιξε διάπλατα.

[301]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ πάλεψε για να πνίξει την κραυγή φρίκης που ανέβηκε στο λαιμό του. Η Μέγκαν καθόταν πάνω στη λεκάνη, με τα μάτια γυρισμένα προς τα πάνω. Από το μέσο ακριβώς του μετώπου της, από την τρύπα που είχε ανοίξει η σφαίρα, έτρεχε αίμα στο πρόσωπό της. «Χριστέ μου!» αναφώνησε σοκαρισμένος. «Está muerta», ακούστηκε μια σπαστή, οριακά ανθρώπινη φωνή πίσω του. «Είναι νεκρή». Ο εφιάλτης είχε επιστρέψει. Ο Μπέκερ έκανε μεταβολή. «Ο σενιόρ Μπέκερ;» ρώτησε η απόκοσμη φωνή. Ζαλισμένος, ο Μπέκερ παρατήρησε τον άντρα που έμπαινε εκείνη τη στιγμή στις τουαλέτες. Το περίεργο ήταν ότι κάτι του θύμιζε. «Λέγομαι Χουλοχότ», είπε ο δολοφόνος. Οι κακοσχηματισμένες λέξεις έμοιαζαν να βγαίνουν από τα βάθη του στομαχιού του. Ο Χουλοχότ έτεινε το χέρι του. «ΕΙ anillo. Το δαχτυλίδι». Ο Μπέκερ τον κοίταξε σαστισμένος. Ο άντρας έφερε το χέρι του στην τσέπη και τράβηξε ένα πιστόλι. Το σήκωσε και το έστρεψε προς τον Μπέκερ σημαδεύοντας το κεφάλι του. «ΕΙ anillo». Σε μια στιγμή διαύγειας, ο Μπέκερ ένιωσε ένα συναίσθημα που του ήταν άγνωστο ως τότε. Λες και έπαιρναν εντολή από κάποιο υποσυνείδητο ένστικτο αυτοσυντήρησης, όλοι οι μύες του σώματός του συσπάστηκαν ταυτόχρονα. Τινάχτηκε προς τα πίσω τη στιγμή που το όπλο εκπυρσοκροτούσε. Σωριάστηκε πάνω στη Μέγκαν. Μια σφαίρα τίναξε στον αέρα κομμάτια από τον τοίχο πίσω του. «Mierda!» Ο Χουλοχότ έβραζε από θυμό. Με κάποιο τρόπο, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, ο Ντέιβιντ Μπέκερ είχε κατορθώσει να πέσει κάτω και να αποφύγει τη σφαίρα. Ο δολοφόνος πλησίασε. Ο Μπέκερ έφερε τα χέρια του πάνω στην άψυχη έφηβη, έβαλε δύναμη και κατάφερε να σηκωθεί. Άκουσε βήματα που πλησίαζαν. Αναπνοές. Ένα πιστόλι να οπλίζεται.

[302]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Adiós», ψιθύρισε ο άντρας την ώρα που εξαπέλυε την επίθεσή του σαν πάνθηρας, περνώντας με ταχύτητα το όπλο μέσα στο κουβούκλιο. Το πιστόλι εκπυρσοκρότησε. Ξαφνικά όλα έγιναν κόκκινα. Όμως δεν ήταν αίμα. Ήταν κάτι άλλο. Ένα αντικείμενο είχε εμφανιστεί θαρρείς από το πουθενά, έφυγε με ταχύτητα μέσα από το θάλαμο και βρήκε το δολοφόνο στο στήθος, με αποτέλεσμα το όπλο να εκπυρσοκροτήσει ένα κλάσμα του δευτερολέπτου νωρίτερα απ’ ό,τι θα ήθελε ο κάτοχός του. Ήταν ο σάκος της Μέγκαν. Ο Μπέκερ πετάχτηκε έξω σαν σίφουνας. Έπεσε με τον ώμο πάνω στο στήθος του άντρα και τον παρέσυρε προς τα πίσω, ρίχνοντάς τον πάνω στο νιπτήρα. Ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος. Ένας καθρέφτης έγινε κομμάτια. Το πιστόλι έπεσε στο πάτωμα. Οι δύο άντρες σωριάστηκαν κάτω. Ο Μπέκερ απομακρύνθηκε από τον επίδοξο δολοφόνο του και έτρεξε προς την πόρτα. Ο Χουλοχότ άπλωσε το χέρι του να πιάσει το πιστόλι, γύρισε απότομα προς το στόχο του και πυροβόλησε. Η σφαίρα καρφώθηκε στην πόρτα της τουαλέτας που έκλεινε με δύναμη. Η άδεια αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου απλωνόταν μπροστά στα μάτια του Μπέκερ σαν αδιάβατη έρημος. Τα πόδια του έτρεχαν κάτω από τον κορμό του γρηγορότερα απ’ ό,τι θα μπορούσε να φανταστεί ποτέ του. Καθώς έφτανε γλιστρώντας στο πάτωμα στην περιστρεφόμενη πόρτα, ένας πυροβολισμός αντήχησε πίσω του. Το γυάλινο διαχωριστικό μπροστά του μετατράπηκε σε σύννεφο σπασμένων γυαλιών. Ο Μπέκερ έσπρωξε με τον ώμο του το πλαίσιο και η πόρτα μετακινήθηκε. Λίγες στιγμές αργότερα, έβγαινε παραπατώντας στο πεζοδρόμιο έξω από την αίθουσα. Ένα ταξί περίμενε λίγο πιο κάτω. «Déjame entrar!» ούρλιαξε ο Μπέκερ χτυπώντας με τις γροθιές του την κλειδωμένη πόρτα. «Άφησέ με να μπω!» Ο οδηγός αρνήθηκε. Ο πελάτης του, ο άντρας που φορούσε γυαλιά με μεταλλικό σκελετό, του είχε πει να τον περιμένει. Ο Μπέκερ γύρισε προς τα πίσω και είδε τον Χουλοχότ να διασχίζει τρέχοντας την αίθουσα του αεροδρομίου με το πιστόλι στο χέρι. Κοίταξε την ταλαίπωρη βέσπα του, πεσμένη στο πεζοδρόμιο. Είμαι νεκρός. [303]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Χουλοχότ πετάχτηκε έξω από την περιστρεφόμενη πόρτα τη στιγμή που ο Μπέκερ προσπαθούσε μάταια να βάλει μπροστά τη μηχανή του. Ο Χουλοχότ χαμογέλασε και σήκωσε το όπλο του. Το τσοκ! Ο Μπέκερ άπλωσε το χέρι του και άρχισε να παλεύει με τους μοχλούς κάτω από το ντεπόζιτο. Προσπάθησε ξανά να βάλει μπροστά τη βέσπα. Ο κινητήρας έκανε να ξεκινήσει, αλλά έσβησε. «ΕΙ anillo. Το δαχτυλίδι». Η φωνή ακούστηκε από κοντά. Ο Μπέκερ σήκωσε το κεφάλι του. Είδε την κάννη ενός πιστολιού. Ο μύλος περιστρεφόταν. Έκανε μια τελευταία μανιασμένη προσπάθεια να βάλει μπροστά τη μηχανή. Η βολή του Χουλοχότ δε βρήκε το κεφάλι του Μπέκερ για ελάχιστα χιλιοστά, καθώς η μικρή μηχανή πήρε μπροστά και τινάχτηκε προς τα εμπρός. Ο Μπέκερ γαντζώθηκε όσο πιο γερά μπορούσε, ενώ η βέσπα αναπηδούσε τρελά πάνω σε ένα ανάχωμα με γρασίδι και έπαιρνε ριψοκίνδυνα τη στροφή πίσω από το κτίριο, βγαίνοντας στο διάδρομο απογείωσης. Εξαγριωμένος, ο Χουλοχότ έτρεξε προς το ταξί που τον περίμενε. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο ταξιτζής παρακολουθούσε εμβρόντητος από το πεζοδρόμιο το ταξί του να απομακρύνεται με λάστιχα που στρίγκλιζαν, αφήνοντας πίσω του ένα σύννεφο σκόνης.

82

ΚΑΘΩΣ Ο ΣΑΣΤΙΣΜΕΝΟΣ ΓΚΡΕΓΚ ΑΛΕΤ άρχιζε να συνειδητοποιεί τη σημασία που είχε για τον ίδιο το τηλεφώνημα του πλωτάρχη στην ασφάλεια, ένα κύμα πανικού παρέλυε το σώμα του. Η ασφάλεια έρχεται! Η Σούζαν ξέφευγε σιγά σιγά από τα χέρια του. Ο Άλετ συνήλθε όμως, την άρπαξε από τον κορμό και την τράβηξε προς το μέρος του. «Άφησέ με να φύγω!» φώναξε εκείνη, και η φωνή της αντήχησε σ’ ολόκληρο το θόλο. Το μυαλό του Άλετ βρισκόταν σε υπερδιέγερση. Το τηλεφώνημα του πλωτάρχη τον είχε αιφνιδιάσει ολοκληρωτικά. Ο Στράθ[304]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μορ κάλεσε την ασφάλεια! Θυσιάζει τα σχέδιά του για το Ψηφιακό Οχυρό! Ο Άλετ σε καμία περίπτωση δε φανταζόταν ότι ο πλωτάρχης θα άφηνε να του ξεφύγει η χρυσή ευκαιρία που του είχε παρουσιαστεί με το Ψηφιακό Οχυρό. Αυτή η κερκόπορτα ήταν πραγματικά η ευκαιρία που σου δίνεται μία φορά στη ζωή. Με τον πανικό να τον έχει κατακλύσει, το μυαλό του του έπαιζε παιχνίδια. Όπου και να κοίταζε, νόμιζε ότι έβλεπε την κάννη του όπλου που κρατούσε ο Στράθμορ. Άρχισε να στριφογυρίζει, κρατώντας κοντά του τη Σούζαν, προσπαθώντας να μη δώσει εύκολο στόχο στον πλωτάρχη να πυροβολήσει. Υπό καθεστώς φόβου, έσυρε τη Σούζαν στα τυφλά προς τις σκάλες. Σε πέντε λεπτά τα φώτα θα άναβαν, οι πόρτες θα άνοιγαν και μια ομάδα αντιμετώπισης έκτακτων περιστατικών θα εισέβαλλε στο κτίριο. «Με πονάς!» είπε πνιχτά η Σούζαν. Πάλευε να ανασάνει, καθώς το σώμα της ακολουθούσε σαν άψυχη μαριονέτα τις απελπισμένες πιρουέτες του Άλετ. Ο Άλετ σκέφτηκε για μια στιγμή να την αφήσει να φύγει και να τρέξει σαν τρελός στο ασανσέρ του Στράθμορ, όμως κάτι τέτοιο ισοδυναμούσε με αυτοκτονία. Δεν είχε τον κωδικό. Από την άλλη, αν έβγαινε έξω από την NSA χωρίς να κρατά όμηρο, ήξερε ότι ήταν τελειωμένος. Ενώ ούτε καν η Λότους του δε θα μπορούσε να ξεφύγει από ένα στόλο ελικοπτέρων της υπηρεσίας. Μόνο η Σούζαν μπορεί να εμποδίσει τον Στράθμορ να βάλει τα ελικόπτερα να με τινάξουν στον αέρα! «Σούζαν», της είπε ταραγμένος σέρνοντάς την προς τις σκάλες. «Έλα μαζί μου! Σου ορκίζομαι ότι δε θα σε πειράξω!» Καθώς η Σούζαν τού αντιστεκόταν, ο Άλετ συνειδητοποίησε ότι είχε καινούρια προβλήματα. Ακόμη κι αν κατόρθωνε με κάποιο τρόπο να ανοίξει το ασανσέρ του Στράθμορ και να πάρει την κοπέλα μαζί του, ήταν βέβαιο ότι εκείνη θα συνέχιζε να του αντιστέκεται σ’ όλη την απόσταση μέχρι έξω από το συγκρότημα. Ο Άλετ γνώριζε πάρα πολύ καλά ότι το ασανσέρ του Στράθμορ έκανε μία και μόνη στάση: στον Υπόγειο Αυτοκινητόδρομο, ένα λαβύρινθο υπόγειων τούνελ μέσω των οποίων μετακινούνταν μυστικά από το ένα κτίριο στο άλλο οι ισχυροί της υπηρεσίας. Ο Ά[305]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

λετ δεν είχε καμία διάθεση να καταλήξει χαμένος στους υπόγειους διαδρόμους της NSA σέρνοντας μαζί μια όμηρο που θα του πρόβαλλε συνεχώς αντίσταση. Οι διάδρομοι θα μετατρέπονταν σε παγίδα θανάτου. Ακόμη κι αν κατάφερνε να βγει έξω, όπως συνειδητοποιούσε τώρα, δεν είχε κάποιο όπλο. Πώς θα κατάφερνε να πάρει τη Σούζαν μαζί του στο πάρκινγκ; Πώς θα μπορούσε να οδηγήσει; Η φωνή ενός από τους στρατιωτικούς καθηγητές στρατηγικής που είχε ο Άλετ όταν υπηρετούσε στους πεζοναύτες τού έδωσε την απάντηση: Αν εξωθήσεις κάποιον στα άκρα, προειδοποιούσε η φωνή, θα σε πολεμήσει. Αν όμως πείσεις ένα μυαλό να σκεφτεί με τον τρόπο που θέλεις εσύ, θα αποκτήσεις ένα σύμμαχο. Ο Άλετ άκουσε τον εαυτό του να λέει: «Σούζαν, ο Στράθμορ είναι δολοφόνος! Κινδυνεύεις εδώ μέσα!» Εκείνη δε φάνηκε να του δίνει σημασία. Ο Άλετ ήξερε ότι το επιχείρημά του ήταν παράλογο έτσι κι αλλιώς. Ο Στράθμορ σε καμία περίπτωση δε θα έκανε κακό στη Σούζαν, κι εκείνη το ήξερε. Ο νεαρός κρυπτογράφος προσπαθούσε απεγνωσμένα να διακρίνει κάποια κίνηση μέσα στο σκοτάδι, να υποθέσει πού κρυβόταν ο πλωτάρχης. Ο Στράθμορ είχε σωπάσει ξαφνικά εντελώς, κάτι που επέτεινε τον πανικό του Άλετ. Διαισθάνθηκε ότι τα περιθώρια εξαντλούνταν. Η ασφάλεια θα έφτανε στο κτίριο από στιγμή σε στιγμή. Αντλώντας όσα αποθέματα δυνάμεων του είχαν απομείνει, τύλιξε τα χέρια του γύρω από τη μέση της Σούζαν και την τράβηξε με δύναμη πάνω στη σκάλα. Εκείνη μάγκωσε τα τακούνια της στο πρώτο σκαλοπάτι και προσπάθησε να τον κρατήσει προς τα πίσω. Μάταια όμως, αφού ο Άλετ εξουδετέρωσε με άνεση την αντίστασή της. Προσεκτικά, ο άντρας άρχισε να οπισθοχωρεί κρατώντας τη Σούζαν μπροστά του. Ίσως να ήταν ευκολότερο αν την έσπρωχνε προς τα πάνω, όμως το πλατύσκαλο στην κορυφή της σκάλας φωτιζόταν από τις οθόνες των υπολογιστών του Στράθμορ. Αν η Σούζαν έφτανε εκεί πρώτη, ο Στράθμορ θα είχε οπτικό πεδίο για να [306]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

σημαδέψει την πλάτη του. Σέρνοντας την κοπέλα μπροστά του, τη χρησιμοποιούσε σαν ανθρώπινη ασπίδα ανάμεσα στον ίδιο και το ισόγειο του τομέα. Περίπου στο ένα τρίτο της απόστασης, ο Άλετ έπιασε κάποια κίνηση στη βάση της σκάλας. Ο Στράθμορ κάνει την κίνησή του! «Ξέχνα το, πλωτάρχα», είπε μέσ’ απ’ τα σφιγμένα δόντια του. «Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τη σκοτώσεις». Περίμενε την απάντηση του πλωτάρχη, αλλά ακολούθησε σιωπή και τίποτ’ άλλο. Έστησε αφτί. Τίποτε. Καμία κίνηση κάτω στη σκάλα. Μήπως φανταζόταν διάφορα; Δεν είχε σημασία. Ο Στράθμορ δεν υπήρχε περίπτωση να ρισκάρει να ρίξει με τη Σούζαν στη μέση. Καθώς όμως συνέχιζε να οπισθοχωρεί κρατώντας τη Σούζαν μπροστά του, συνέβη κάτι απρόσμενο. Ένας σχεδόν ανεπαίσθητος γδούπος ακούστηκε από το πλατύσκαλο πίσω του. Ο Άλετ σταμάτησε και η αδρεναλίνη του χτύπησε κόκκινο. Μήπως ο Στράθμορ είχε καταφέρει να φτάσει απαρατήρητος εκεί πάνω; Το ένστικτό του του έλεγε ότι ο Στράθμορ βρισκόταν στη βάση της σκάλας. Την επόμενη στιγμή όμως, ξαφνικά, ακούστηκε ξανά ο γδούπος, δυνατότερα αυτή τη φορά. Ήταν σίγουρα ο ήχος βημάτων στο κεφαλόσκαλο! Τρομοκρατημένος, ο Άλετ συνειδητοποίησε το λάθος του. Ο Στράθμορ βρίσκεται στο κεφαλόσκαλο πίσω μου! Έχει ελεύθερο οπτικό πεδίο για να με πυροβολήσει στην πλάτη! Απελπισμένος, γύρισε απότομα τη Σούζαν προς τα πάνω και άρχισε να κατεβαίνει με την πλάτη τα σκαλοπάτια. Την ώρα που έφτανε στο τελευταίο σκαλοπάτι, κοίταξε αλαφιασμένος προς το πλατύσκαλο και ούρλιαξε: «Κάνε πίσω, πλωτάρχα! Πίσω, αλλιώς της σπάω τον...» Η λαβή ενός όπλου έκοψε σαν μαχαίρι τον αέρα στη βάση της σκάλας και έπεσε με τρομερή δύναμη στο κρανίο του Άλετ. Η Σούζαν ξέφυγε από τα χέρια του Άλετ, που σωριαζόταν στο πάτωμα, κι έκανε μεταβολή σαστισμένη. Ο Στράθμορ την άρπαξε και την έφερε κοντά του, κρατώντας τη στοργικά ενώ έτρεμε σύγκορμη. «Σσσς», την παρηγόρησε. «Εγώ είμαι. Είσαι ασφαλής». [307]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν δεν μπορούσε να ελέγξει το τρέμουλο. «Πλω-ττάρχα», ψέλλισε αποπροσανατολισμένη. «Νόμιζα... νόμιζα ότι ήσασταν πάνω... Άκουσα...» «Ηρέμησε τώρα», της ψιθύρισε. «Αυτό που άκουσες ήταν τα παπούτσια μου που πέταξα στο κεφαλόσκαλο». Η Σούζαν έπιασε τον εαυτό της να γελάει και να κλαίει ταυτόχρονα. Ο πλωτάρχης μόλις της είχε σώσει τη ζωή. Έτσι όπως στεκόταν στο σκοτάδι, ένιωσε απερίγραπτη ανακούφιση. Ταυτόχρονα όμως άρχισε να αισθάνεται ενοχές. Η ασφάλεια ερχόταν. Ήταν ανόητο εκ μέρους της που επέτρεψε στον Άλετ να την πάρει όμηρο και να τη χρησιμοποιήσει εναντίον του Στράθμορ. Ήξερε ότι ο πλωτάρχης είχε πληρώσει τεράστιο τίμημα για να τη σώσει. «Συγνώμη», είπε. «Για ποιο πράγμα;» «Τα σχέδιά σας για το Ψηφιακό Οχυρό... καταστράφηκαν». Ο Στράθμορ έγνεψε αρνητικά. «Κάθε άλλο». «Μα... τι θα γίνει με την ασφάλεια; Θα έρθουν εδώ από στιγμή σε στιγμή. Δεν έχουμε χρόνο να...» «Η ασφάλεια δεν έρχεται, Σούζαν. Έχουμε όσο χρόνο θέλουμε». Η Σούζαν τα είχε χαμένα. Δεν έρχεται; «Μα τηλεφωνήσατε...» Ο Στράθμορ γέλασε πονηρά. «Χρησιμοποίησα το κλασικό κόλπο. Έκανα στα ψέματα ότι έπαιρνα τηλέφωνο».

83

Η ΒΕΣΠΑ ΤΟΥ ΜΠΕΚΕΡ ήταν πέρα από κάθε αμφιβολία το μικρότερο όχημα που έσκισε ποτέ σαν σφαίρα το διάδρομο απογείωσης του αεροδρομίου της Σεβίλης. Έχοντας πιάσει τη μέγιστη ταχύτητά του, τα ογδόντα χιλιόμετρα την ώρα, ο ήχος του κινητήρα του θύμιζε περισσότερο αλυσοπρίονο παρά μοτοσικλέτα – και δυστυχώς ήταν πολύ πιο κάτω από το όριο που χρειαζόταν να πιάσει για να απογειωθεί. Από τον καθρέφτη ο Μπέκερ είδε το ταξί να εμφανίζεται γλιστρώντας στο πλάι πάνω στο σκοτεινό διάδρομο, περίπου τετρα[308]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

κόσια μέτρα πιο πίσω. Αμέσως άρχισε να κερδίζει έδαφος. Ο Μπέκερ κοίταξε ευθεία μπροστά του. Στο βάθος το περίγραμμα των υποστέγων διαγραφόταν με φόντο το νυχτερινό ουρανό, γύρω στα οχτακόσια μέτρα πιο κάτω. Αναρωτήθηκε αν θα προλάβαινε το ταξί να τον προσπεράσει σ’ αυτή την απόσταση. Ήξερε ότι η Σούζαν θα μπορούσε να κάνει τους υπολογισμούς και να βρει τις πιθανότητες μέσα σε δύο δευτερόλεπτα. Ξαφνικά ο Μπέκερ ένιωσε φόβο με πρωτόγνωρη ένταση. Χαμήλωσε το κεφάλι του και έστριψε το γκάζι όσο πήγαινε. Ήταν φανερό ότι τα ’δινε όλα. Ο Μπέκερ υπέθεσε ότι το ταξί πίσω του θα ’χε πιάσει τα εκατόν σαράντα – σχεδόν η διπλάσια ταχύτητα από τη δική του. Κάρφωσε το βλέμμα του στα τρία κτίρια που υψώνονταν στο βάθος. Το μεσαίο. Εκεί περιμένει το αεροπλάνο. Αντήχησε ένας πυροβολισμός. Η σφαίρα καρφώθηκε στο διάδρομο μερικά μέτρα πίσω του. Γύρισε και κοίταξε προς τα πίσω. Ο δολοφόνος είχε βγάλει το μισό κορμί του έξω από το παράθυρο και σημάδευε. Ο Μπέκερ έστριψε απότομα και την επόμενη στιγμή ο καθρέφτης της μηχανής έγινε κομμάτια. Ένιωσε το τράνταγμα από την πρόσκρουση της σφαίρας μέσα από τις λαβές του τιμονιού. Έγειρε το σώμα του όσο περισσότερο μπορούσε πάνω στο μηχανάκι. Ο Θεός να με λυπηθεί, δε θα τα καταφέρω! Η άσφαλτος μπροστά από τη βέσπα του Μπέκερ γινόταν όλο και πιο φωτεινή. Το ταξί πλησίαζε και οι προβολείς του έριχναν απόκοσμες σκιές πάνω στο διάδρομο απογείωσης. Τρίτος πυροβολισμός. Η σφαίρα εξοστρακίστηκε πάνω στη βέσπα. Ο Μπέκερ έκανε ό,τι μπορούσε για να μη χάσει τον έλεγχο της μοτοσικλέτας. Πρέπει να φτάσω στο υπόστεγο! Αναρωτήθηκε αν ο πιλότος του αεροπλάνου τούς έβλεπε να πλησιάζουν. Να έχει όπλο; Θα ανοίξει εγκαίρως την πόρτα του αεροπλάνου; Όσο πλησίαζε όμως στα φωτισμένα υπόστεγα, ο Μπέκερ συνειδητοποίησε έντρομος ότι οι απορίες του δεν είχαν νόημα. Το αεροπλάνο δε φαινόταν πουθενά. Δάκρυζε από τον αέρα που τον χτυπούσε στο πρόσωπο, τα μάτια του είχαν θολώσει· παρακάλεσε με όλη τη δύναμη της ψυχής του να είχε κάνει λάθος, να μην είχε δει

[309]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

καλά. Όμως δεν ήταν έτσι. Το υπόστεγο ήταν άδειο. Θεέ μου! Πού είναι το αεροπλάνο; Την ώρα που τα δύο οχήματα έφταναν με ιλιγγιώδη ταχύτητα μέσα στο άδειο υπόστεγο, ο Μπέκερ άρχισε να αναζητά απεγνωσμένα κάποια οδό διαφυγής. Δεν υπήρχε καμία. Ο πίσω τοίχος της μεταλλικής κατασκευής, μια πελώρια επιφάνεια αυλακωτού μετάλλου, δεν είχε ούτε πόρτες ούτε παράθυρα. Με ένα δυνατό μαρσάρισμα το ταξί βρέθηκε δίπλα του και ο Μπέκερ έστριψε το κεφάλι του αριστερά, ερχόμενος αντιμέτωπος με τον Χουλοχότ, που σήκωνε το όπλο του. Ο Μπέκερ αντέδρασε αντανακλαστικά. Πάτησε απότομα το φρένο. Η ταχύτητά του ελάχιστα μειώθηκε. Το δάπεδο του υποστέγου ήταν γεμάτο λάδια. Η βέσπα άρχισε να γλιστράει ανεξέλεγκτα. Δίπλα του ακούστηκε ένα εκκωφαντικό στρίγκλισμα, καθώς τα φρένα του ταξί μπλόκαραν και τα φθαρμένα λάστιχα τσουλούσαν σαν χιονοπέδιλα πάνω στην ολισθηρή επιφάνεια. Το αυτοκίνητο έκανε τετακέ, σηκώνοντας ένα σύννεφο καπνού καθώς καίγονταν τα λάστιχά του, ελάχιστα εκατοστά αριστερά από τη βέσπα του Μπέκερ, που κι αυτή τσουλούσε στα λάδια. Κινούμενα παράλληλα, τα δύο οχήματα ξέφυγαν από τον έλεγχο των οδηγών τους ακολουθώντας πορεία σύγκρουσης με τον πίσω τοίχο του υποστέγου. Ο Μπέκερ ανεβοκατέβαζε απελπισμένα το πόδι του στο φρένο, αλλά δεν υπήρχε αρκετή τριβή. Ήταν σαν να οδηγούσε πάνω σε πάγο. Μπροστά του ορθωνόταν απειλητικά ο μεταλλικός τοίχος. Πλησίαζε με ταχύτητα. Με το ταξί να στριφογυρίζει σαν σβούρα δίπλα του, ο Μπέκερ αντίκρισε τον τοίχο και κρατήθηκε σφιχτά, περιμένοντας τη στιγμή της πρόσκρουσης. Ακούστηκε ένας τρομερός κρότος, καθώς συγκρούονταν ατσάλι και τσίγκος. Όμως ο Μπέκερ δεν ένιωσε καθόλου πόνο. Βρέθηκε ξαφνικά σε ανοιχτό χώρο, καθισμένος ακόμη πάνω στη βέσπα του, να αναπηδά πάνω σε ένα λιβάδι. Ήταν λες και ο πίσω τοίχος του υποστέγου είχε εξαφανιστεί από μπροστά του. Το ταξί ήταν ακόμη δίπλα του, εκτός ελέγχου, και διέγραφε κύκλους γύρω από τον εαυτό του πάνω στο χόρτο. Ένα τεράστιο φύλλο τσί[310]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

γκου που είχε παρασυρθεί από το καπό του ταξί υποχώρησε στην πίεση του ανέμου και τινάχτηκε στον αέρα. Σαν μεταλλικό πανί, πέρασε πάνω από το κεφάλι του Μπέκερ. Με την καρδιά του να χτυπάει σαν τρελή, ο Μπέκερ έστριψε το γκάζι στο τέρμα και χάθηκε μέσα στη νύχτα.

84

Ο ΤΖΑΜΠΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΞΕ ανακουφισμένος καθώς απομάκρυνε το κολλητήρι από την τελευταία συγκόλληση. Έκλεισε το εργαλείο, άφησε κάτω το φακό του και έμεινε ξαπλωμένος για λίγο μέσα στο σκοτάδι που επικρατούσε στο εσωτερικό του μεγάλου υπολογιστικού συστήματος. Ήταν εξουθενωμένος. Ο λαιμός του πονούσε. Η δουλειά στο εσωτερικό των μηχανημάτων ήταν πάντοτε δύσκολη υπόθεση λόγω του περιορισμένου χώρου, ιδιαίτερα για έναν άνθρωπο με τις δικές του διαστάσεις Κι όσο πάει τα φτιάχνουν και μικρότερα, συλλογίστηκε. Τη στιγμή που έκλεινε τα μάτια του για να απολαύσει λίγη ηρεμία που τόσο δικαιούνταν, κάποιος άρχισε να τον τραβάει από τις μπότες του. «Τζάμπα! Βγες από εκεί κάτω!» ακούστηκε μια γυναικεία φωνή. Οχ, με βρήκε η Μιτζ... «Τζάμπα! Βγες από εκεί κάτω!» Απρόθυμα, σύρθηκε έξω από την κρυψώνα του. «Για όνομα του Θεού, Μιτζ. Σου είπα...» Όμως δεν ήταν η Μιτζ. Ο Τζάμπα ανασήκωσε το κεφάλι του έκπληκτος. «Σόσι;» Η Σόσι Κούτα ήταν ένα ανθρώπινο δυναμό σαράντα πέντε κιλών. Ήταν το δεξί χέρι του Τζάμπα, απόφοιτη του ΜΙΤ, με μυαλό ξυράφι και μέλος της ομάδας ασφάλειας συστημάτων. Συχνά δούλευε μέχρι αργά με τον Τζάμπα και ήταν το μοναδικό άτομο της ομάδας του που δεν έδειχνε να τον φοβάται. Τον αγριοκοίταξε και ρώτησε επιτακτικά: «Γιατί στην ευχή δεν απάντησες στο τηλέφωνό σου; Ή στην ειδοποίησή μου;»

[311]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Στην ειδοποίησή σου;» επανέλαβε ο Τζάμπα. «Νόμιζα ότι ήταν...» «Τέλος πάντων. Κάτι περίεργο συμβαίνει στην κεντρική βάση δεδομένων». Ο Τζάμπα κοίταξε το ρολόι του. «Κάτι περίεργο;» Τώρα άρχιζε να ανησυχεί. «Μπορείς να γίνεις πιο συγκεκριμένη;» Δύο λεπτά αργότερα, ο Τζάμπα έτρεχε σαν παλαβός στο διάδρομο που οδηγούσε στη βάση δεδομένων.

85

Ο ΓΚΡΕΓΚ ΑΛΕΤ ΗΤΑΝ ΠΕΣΜΕΝΟΣ σαν κουβάρι στο δάπεδο του Κόμβου 3. Λίγο νωρίτερα, ο Στράθμορ και η Σούζαν τον είχαν σύρει από το ισόγειο του τομέα και του είχαν δέσει τα χέρια και τα πόδια με το χοντρό καλώδιο των εκτυπωτών λέιζερ που διέθετε ο Κόμβος 3. Η Σούζαν είχε εντυπωσιαστεί από τον αριστοτεχνικό τρόπο με τον οποίο είχε ξεγελάσει τον αντίπαλο του ο πλωτάρχης. Έκανε ψέματα ότι πήρε τηλέφωνο! Ο Στράθμορ είχε κατορθώσει με μία κίνηση να συλλάβει τον Άλετ, να σώσει τη Σούζαν και να εξασφαλίσει για τον εαυτό του το χρόνο που χρειαζόταν για να ξαναγράψει το Ψηφιακό Οχυρό. Η Σούζαν κοίταξε νευρικά το δεμένο κρυπτογράφο. Ο Άλετ ανέπνεε βαριά. Ο Στράθμορ καθόταν στον καναπέ με το όπλο ακουμπισμένο αδέξια πάνω στα γόνατά του. Η κοπέλα έστρεψε ξανά την προσοχή της στο τερματικό του Άλετ και συνέχισε την αναζήτηση που είχε ξεκινήσει. Η διαδικασία της τέταρτης γραμμής αναζήτησης ολοκληρώθηκε και δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα. «Και πάλι τίποτε». Αναστέναξε. «Ίσως τελικά αναγκαστούμε να περιμένουμε τον Ντέιβιντ να βρει το κλειδί του Τακάντο». Ο Στράθμορ την κοίταξε βλοσυρός. «Αν ο Ντέιβιντ αποτύχει και το κλειδί του Τακάντο πέσει σε λάθος χέρια...» Δεν ήταν ανάγκη να ολοκληρώσει ο πλωτάρχης τη φράση του. Η Σούζαν καταλάβαινε. Μέχρι να αντικατασταθεί το αρχείο του [312]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ψηφιακού Οχυρού που κυκλοφορούσε στο Διαδίκτυο με την τροποποιημένη έκδοση του Στράθμορ, το κλειδί του Τακάντο ήταν πάντα επικίνδυνο. «Μόλις τελειώσουμε τη δική μας δουλειά», πρόσθεσε ο Στράθμορ, «θα μου είναι αδιάφορο πόσα κλειδιά κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα. Όσο περισσότερα τόσο καλύτερα». Της έγνεψε να συνεχίσει την αναζήτηση. «Μέχρι τότε όμως βρισκόμαστε σε μια κούρσα ταχύτητας με αντίπαλο το χρόνο». Η Σούζαν άνοιξε το στόμα της για να πει ότι συμφωνούσε μαζί του, αλλά τα λόγια της πνίγηκαν από ένα ξαφνικό εκκωφαντικό ουρλιαχτό. Η σιωπή που επικρατούσε στον τομέα έγινε κομμάτια από τη σειρήνα συναγερμού που ακούστηκε από τα υπόγεια. Η Σούζαν και ο Στράθμορ αντάλλαξαν τρομαγμένα βλέμματα. «Τι είναι αυτό;» φώναξε η Σούζαν, φροντίζοντας να κάνει την ερώτηση στο κενό που μεσολαβούσε ανάμεσα στα επαναλαμβανόμενα ουρλιαχτά της σειρήνας. «Το TRANSLTR!» της απάντησε με τον ίδιο τρόπο ο Στράθμορ, φανερά προβληματισμένος. «Έχει υπερθερμανθεί! Ίσως ο Άλετ να είχε δίκιο και το εφεδρικό σύστημα να μη διοχετεύει αρκετό φρέον». «Και τι έγινε το σύστημα αυτόματου τερματισμού;» Ο Στράθμορ το σκέφτηκε για λίγο κι ύστερα φώναξε: «Μάλλον κάτι βραχυκύκλωσε». Ένας κίτρινος φάρος άρχισε να περιστρέφεται πάνω από το ισόγειο του τομέα, ρίχνοντας δέσμες φωτός στο πρόσωπο του. «Καλύτερα να τερματίσετε το σύστημα!» του φώναξε η Σούζαν. Ο Στράθμορ έγνεψε καταφατικά. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα γινόταν αν τρία εκατομμύρια επεξεργαστές σιλικόνης υπερθερμαίνονταν και αναφλέγονταν. Ο Στράθμορ έπρεπε να ανέβει στο τερματικό στο γραφείο του και να τερματίσει τη διαδικασία αποκωδικοποίησης του Ψηφιακού Οχυρού – και μάλιστα πριν κάποιος έξω από τον Τομέα Κρυπτογραφίας διαπίστωνε ότι υπήρχε πρόβλημα και αποφάσιζε να στείλει την ασφάλεια στο κτίριο.

[313]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Στράθμορ έριξε μια ματιά στον Άλετ που παρέμενε αναίσθητος. Ακούμπησε το όπλο σε ένα τραπέζι κοντά στη Σούζαν και της φώναξε για να ακουστεί μέσα στο πανδαιμόνιο των σειρήνων: «Επιστρέφω αμέσως!» Τη στιγμή που εξαφανιζόταν μέσα από την τρύπα στο γυάλινο τοίχο του Κόμβου 3, γύρισε και της είπε δυνατά: «Και βρες αυτό το κλειδί!» Η Σούζαν κοίταξε τα αποτελέσματα της ατελέσφορης έρευνάς της για το κλειδί και ευχήθηκε ο Στράθμορ να έκανε γρήγορα και να τερμάτιζε τη λειτουργία του συστήματος. Ο θόρυβος και τα φώτα στον τομέα θύμιζαν σκηνή από εκτόξευση πυραύλου. Κάτω στο πάτωμα ο Άλετ άρχισε να συνέρχεται. Κάθε φορά που η σειρήνα επαναλάμβανε την κακόφωνη προειδοποίησή της, εκείνος μόρφαζε. Ούτε η ίδια η Σούζαν δεν κατάλαβε πώς βρέθηκε στα χέρια της το πιστόλι. Ο Άλετ άνοιξε τα μάτια του και το πρώτο πράγμα που είδε ήταν τη Σούζαν Φλέτσερ όρθια από πάνω του με το όπλο στραμμένο στα γεννητικά του όργανα. «Πού είναι το κλειδί;» ρώτησε επιτακτικά εκείνη. Ο Άλετ δυσκολευόταν ακόμη να καταλάβει πού βρισκόταν. «Τ-τ-τι συνέβη;» «Τα έκανες θάλασσα, αυτό συνέβη. Λέγε τώρα, πού είναι το κλειδί;» Ο Άλετ επιχείρησε να κινήσει το χέρι του, όμως συνειδητοποίησε ότι ήταν δεμένος. Το πρόσωπό του συσπάστηκε από τον πανικό. «Άσε με να φύγω!» «Θέλω το κλειδί», επανέλαβε η Σούζαν. «Δεν το έχω εγώ! Άσε με να φύγω!» Προσπάθησε να σηκωθεί όρθιος. Μετά βίας μπόρεσε να κυλιστεί στο πλάι. Ανάμεσα στα ξεσπάσματα της σειρήνας, η Σούζαν ούρλιαξε: «Είσαι ο Ντακότα και ο Ενσέι Τακάντο σού έδωσε ένα αντίγραφο του κλειδιού του. Το θέλω αυτή τη στιγμή!» «Είσαι τρελή!» έκανε σαστισμένος ο Άλετ. «Δεν είμαι εγώ ο Ντακότα!» Πάλεψε χωρίς επιτυχία να λυθεί. Η Σούζαν τού επιτέθηκε φραστικά. «Μη μου λες ψέματα. Πώς αλλιώς βρέθηκαν όλα τα μηνύματα του Ντακότα στο δικό σου λογαριασμό;» [314]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Σ’ το είπα και πριν!» εξήγησε ικετευτικά ο Άλετ, ενώ οι σειρήνες συνέχιζαν να ουρλιάζουν. «Κατασκόπευα τον Στράθμορ! Αυτά τα μηνύματα που βρήκες στο τερματικό μου είναι μηνύματα που αντέγραψα από το λογαριασμό του Στράθμορ – μηνύματα που υπέκλεψε η COMINT από τον Τακάντο!» «Μαλακίες! Είναι αδύνατο να υποκλέψεις μηνύματα από το λογαριασμό του πλωτάρχη!» «Δεν καταλαβαίνεις!» ούρλιαξε ο Άλετ. «Υπήρχε ήδη κοριός στο λογαριασμό του Στράθμορ!» Ο Άλετ εξηγούσε με σύντομες φράσεις, για να προλαβαίνει να μιλά όταν σταματούσαν για λίγο οι σειρήνες. «Κάποιος άλλος έβαλε τον κοριό εκεί. Νομίζω ότι ήταν ο Φοντέιν! Εγώ απλώς τρύπωσα και εκμεταλλεύτηκα το κενό! Πρέπει να με πιστέψεις! Έτσι κατάφερα να ανακαλύψω το σχέδιο του να ξαναγράψει το Ψηφιακό Οχυρό! Διάβαζα τις σημειώσεις του Στράθμορ!» Τις σημειώσεις; Η Σούζαν επεξεργάστηκε το επιχείρημα του Άλετ. Ο Στράθμορ ήταν βέβαιο ότι θα είχε καταγράψει τις γενικές γραμμές του σχεδίου του για το Ψηφιακό Οχυρό χρησιμοποιώντας το λογισμικό που του παρείχε το σύστημα. Αν κάποιος κατάφερνε να διεισδύσει στο λογαριασμό του πλωτάρχη, όλες οι πληροφορίες θα ήταν διαθέσιμες... «Το σχέδιό του είναι αρρωστημένο!» αναφώνησε ο Άλετ. «Ξέρεις πολύ καλά τι θα σήμαινε αυτό: απόλυτα ανεμπόδιστη πρόσβαση της NSA σε κάθε πληροφορία!» Οι σειρήνες ούρλιαζαν, έπνιγαν τα λόγια του, όμως εκείνος έκανε σαν δαιμονισμένος. «Νομίζεις ότι είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε μια τέτοια ευθύνη; Νομίζεις ότι οποιοσδήποτε άλλος είναι έτοιμος; Δε βλέπουμε τη γαμημένη την τύφλα μας! Λες ότι η κυβέρνησή μας ενδιαφέρεται πάνω απ’ όλα για το συμφέρον των πολιτών; Ωραία! Τι θα γίνει όμως αν κάποια μελλοντική κυβέρνηση δε θα ενδιαφέρεται πάνω απ’ όλα για το συμφέρον μας; Αυτή η τεχνολογία θα μείνει στη διάθεση του κράτους για πάντα!» Η Σούζαν με δυσκολία τον άκουγε. Ο θόρυβος μέσα στο κτίριο ήταν εκκωφαντικός. Ο Άλετ πάλευε να ελευθερωθεί. Κοίταξε τη Σούζαν στα μάτια και συνέχισε να φωνάζει. «Πώς στο διάβολο θα μπορέσουν οι [315]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πολίτες να αμυνθούν απέναντι σε ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος όταν οι κυβερνώντες θα ελέγχουν όλες τις γραμμές επικοινωνίας; Πώς ο λαός θα προετοιμάσει μια επανάσταση;» Η Σούζαν είχε ακούσει το ίδιο επιχείρημα πολλές φορές. Η αμφισβήτηση των προθέσεων των μελλοντικών κυβερνήσεων ήταν βασικό σημείο διαμαρτυρίας για το EFF. «Κάποιος έπρεπε να σταματήσει τον Στράθμορ!» χτυπιόταν ο Άλετ, με τις σειρήνες να ουρλιάζουν ασταμάτητα. «Ορκίστηκα ότι θα το έκανα εγώ. Αυτό ήρθα να κάνω εδώ σήμερα. Παρακολουθούσα το λογαριασμό του περιμένοντας να κάνει την κίνησή του ώστε να καταγράψω τη διαδικασία αντικατάστασης του αρχείου. Χρειαζόμουν στοιχεία, αποδείξεις ότι είχε ενσωματώσει την κερκόπορτα στον αλγόριθμο. Αυτός είναι και ο λόγος που αντέγραψα όλα τα μηνύματα που είχε στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο στο δικό μου λογαριασμό. Ήταν απόδειξη ότι παρακολουθούσε την εξέλιξη του Ψηφιακού Οχυρού. Σχεδίαζα να δώσω στη δημοσιότητα αυτές τις πληροφορίες». Η Σούζαν ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει πιο γρήγορα. Μήπως είχε παρακούσει; Ξαφνικά όλα αυτά που μάθαινε ταίριαζαν απόλυτα με το χαρακτήρα του Γκρεγκ Άλετ. Ήταν δυνατό; Αν ο Άλετ γνώριζε για το σχέδιο του Στράθμορ να διαθέσει στην αγορά μια τροποποιημένη έκδοση του Ψηφιακού Οχυρού, θα μπορούσε να περιμένει μέχρι τη στιγμή που ολόκληρος ο κόσμος θα χρησιμοποιούσε τον αλγόριθμο και μετά θα έριχνε τη βόμβα – μαζί με όλες τις αποδείξεις! Φαντάστηκε τους πηχυαίους τίτλους των εφημερίδων: Ο ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΟΣ ΓΚΡΕΓΚ ΑΛΕΤ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟΤΩΝ ΗΠΑ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΣΕ ΟΛΟΤΟΝ ΚΟΣΜΟ! Ήταν άραγε επανάληψη του σεναρίου με τον Σκίπτζακ; Αν αποκάλυπτε για δεύτερη φορά προσπάθεια της NSA να εισαγάγει κερκόπορτα σε έναν αλγόριθμο κρυπτογράφησης, ο Γκρεγκ Άλετ θα γινόταν διάσημος σε βαθμό που ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δε θα είχε φανταστεί. Ταυτόχρονα, η αποκάλυψη θα ήταν η ταφόπλακα της NSA. Ξαφνικά έπιασε τον εαυτό της να αναρωτιέ-

[316]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ται μήπως ο Άλετ έλεγε την αλήθεια. Όχι! αποφάσισε. Και βέβαια όχι! Ο Άλετ συνέχιζε να την παρακαλά. «Τερμάτισα τον ιχνηλάτη σου επειδή νόμιζα ότι έψαχνες εμένα! Νόμιζα ότι υποπτευόσουν πως κάποιος παρακολουθούσε τον Στράθμορ! Δεν ήθελα να εντοπίσεις τη διαρροή και τη συμμετοχή μου σ’ αυτή!» Λογικό αλλά απίθανο. «Και τότε γιατί σκότωσες τον Σαρτρουκιάν;» του πέταξε απότομα. «Δεν το έκανα εγώ!» ούρλιαξε ο Άλετ μέσα στο γενικό πανδαιμόνιο. «Ο Στράθμορ ήταν αυτός που τον έριξε στο κενό! Είδα τα πάντα από τη σκάλα στα υπόγεια! Ο Σαρτρουκιάν ετοιμαζόταν να καλέσει κι άλλους τεχνικούς ασφάλειας, κι αυτό θα κατέστρεφε το σχέδιο του Στράθμορ για την κερκόπορτα!» Ο Άλετ είναι καλός σ αυτό το παιχνίδι, σκέφτηκε η Σούζαν. Έχει μια λογικοφανή εξήγηση για τα πάντα. «Άσε με να φύγω!» την ικέτευσε ο Άλετ. «Δεν έκανα τίποτε!» «Δεν έκανες τίποτε;» φώναξε η Σούζαν, ενώ παράλληλα αναρωτιόταν γιατί αργούσε τόσο ο Στράθμορ. «Εσύ και ο Τακάντο εκβιάζατε μαζί την υπηρεσία. Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που τον πούλησες. Πες μου», επέμεινε, «ο Τακάντο πέθανε πραγματικά από καρδιακή προσβολή ή έβαλες κάνα φιλαράκι σου από το στρατώνα τον ξεκάνει;» «Είσαι τελείως τυφλή!» ούρλιαξε εκείνος. «Δεν καταλαβαίνεις ότι δεν έχω καμία σχέση μ’ αυτή την υπόθεση; Λύσε με! Πριν έρθει η ασφάλεια!» «Η ασφάλεια δε θα έρθει», του αποκάλυψε ψύχραιμα. Ο Άλετ χλόμιασε. «Τι πράγμα;» «Ο Στράθμορ έκανε ψέματα ότι τηλεφώνησε». Τα μάτια του Άλετ γούρλωσαν. Για μια στιγμή φάνηκε να παραλύει. Ύστερα άρχισε να χτυπιέται σαν τρελός. «Ο Στράθμορ θα με σκοτώσει! Το ξέρω ότι θα με σκοτώσει! Ξέρω επικίνδυνες αλήθειες!» «Ηρέμησε, Γκρεγκ». Οι σειρήνες ούρλιαζαν τη στιγμή που ο Άλετ ξεσπούσε. «Μα είμαι αθώος!»

[317]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Λες ψέματα! Και μπορώ να το αποδείξω!» Η Σούζαν πήγε αποφασιστικά στον κύκλο που σχημάτιζαν οι υπολογιστές. «Θυμάσαι τον ιχνηλάτη που τερμάτισες;» τον ρώτησε φτάνοντας στον υπολογιστή της. «Τον έστειλα ξανά! Τι θα έλεγες να βλέπαμε αν γύρισε από την αποστολή του;» Και πράγματι, στην οθόνη της Σούζαν ένα εικονίδιο που αναβόσβηνε την ενημέρωνε ότι ο ιχνηλάτης της είχε επιστρέψει. Έφερε την παλάμη της πάνω στο ποντίκι και άνοιξε το μήνυμα. Αυτά τα στοιχεία θα σφραγίσουν την τύχη του Άλετ, σκέφτηκε. Αυτός είναι ο Ντακότα. Το παράθυρο με τα δεδομένα άνοιξε. Ο Άλετ είναι... Η Σούζαν σταμάτησε. Ο ιχνηλάτης εμφανίστηκε μπροστά της κι εκείνη έμεινε εμβρόντητη. Κάποιο λάθος είχε γίνει, σίγουρα. Ο ιχνηλάτης είχε υποδείξει κάποιον άλλο... το τελευταίο άτομο που θα περίμενε να δει. Κρατήθηκε από τον υπολογιστή για να μην παραπατήσει και διάβασε ξανά τα στοιχεία στο παράθυρο. Ήταν οι ίδιες πληροφορίες που της είχε πει ο Στράθμορ ότι είχε πάρει και εκείνος όταν έτρεξε μόνος του τον ιχνηλάτη! Η Σούζαν είχε σκεφτεί ότι ο Στράθμορ είχε κάνει κάποιο λάθος, όμως ήταν σίγουρη ότι η ίδια είχε ρυθμίσει τέλεια τις παραμέτρους αναζήτησης. Κι όμως, η πληροφορία στην οθόνη φάνταζε απίστευτη: DAKOTA = [email protected] «ΕΤ;» αναφώνησε, με το κεφάλι της να γυρίζει. «Ο Ενσέι Τακάντο είναι ο Ντακότα;» Ήταν αδιανόητο. Αν τα δεδομένα ήταν σωστά, ο Τακάντο και ο συνεργάτης του ήταν το ίδιο και το αυτό πρόσωπο. Ξαφνικά οι σκέψεις της έχασαν τον ειρμό τους. Ευχήθηκε να σταματούσε το απαίσιο ουρλιαχτό της σειρήνας. Γιατί ο Στράθμορ δεν κλείνει αυτό το αναθεματισμένο πράγμα; Ο Άλετ κυλιόταν στο πάτωμα προσπαθώντας να δει τη Σούζαν. «Τι λέει; Πες μου!»

[318]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν έβγαλε από το μυαλό της τον Άλετ και το χάος που επικρατούσε γύρω της. Ο Ενσέι Τακάντο είναι ο Ντακότα... Ανακάτεψε τα κομμάτια του γρίφου προσπαθώντας να τα κάνει να ταιριάξουν. Εφόσον ο Τακάντο ήταν ο Ντακότα, τότε έστελνε τα μηνύματα στον εαυτό του... πράγμα που σήμαινε ότι Ντακότα δεν υπήρχε. Ο συνεργάτης του Τακάντο ήταν ένα τέχνασμα. Ο Ντακότα είναι ένα φάντασμα, συνειδητοποίησε. Αέρας κοπανιστός. Το τέχνασμα ήταν ευφυέστατο. Φαίνεται ότι ο Στράθμορ έλεγχε μόνο τη μία πλευρά του γηπέδου. Μια και το μπαλάκι εξακολουθούσε να επιστρέφει στον παίκτη που παρακολουθούσε, υπέθεσε ότι υπήρχε κάποιος στην απέναντι πλευρά. Ο Τακάντο όμως πετούσε την μπάλα σε έναν τοίχο. Εκθείαζε τις αρετές του Ψηφιακού Οχυρού σε μηνύματα που έστελνε στον εαυτό του. Έγραφε τα κείμενα, τα έστελνε σε μια εταιρεία προώθησης μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και λίγες ώρες μετά η εταιρεία τα επαναπροωθούσε στον ίδιο. Τώρα, συνειδητοποιούσε η Σούζαν, όλα ήταν τόσο φανερά. Ο Τακάντο ήθελε να τον εντοπίσει ο πλωτάρχης... ήθελε να διαβάσει τα μηνύματα. Ο Ενσέι Τακάντο δημιούργησε μια φανταστική δικλίδα ασφαλείας χωρίς να υποχρεωθεί να εμπιστευτεί το κλειδί σε κανέναν άλλο. Φυσικά, προκειμένου να κάνει πιστευτή όλη αυτή τη φάρσα, είχε χρησιμοποιήσει έναν ανώνυμο λογαριασμό... αρκετά ανώνυμο ώστε να μην κινήσει υποψίες ότι όλη αυτή η ιστορία ήταν παγίδα. Ο Τακάντο ήταν ο μυστηριώδης συνεργάτης του εαυτού του. Ο Ντακότα δεν ήταν κάποιος τρίτος. Ο Ενσέι Τακάντο έπαιζε και τους δύο ρόλους. Έπαιζε ρόλους... Μια τρομακτική σκέψη κατέκλυσε το μυαλό της. Ο Τακάντο ήταν ικανός να είχε χρησιμοποιήσει την ψεύτικη αλληλογραφία για να πείσει τον Στράθμορ για σχεδόν οτιδήποτε. Θυμήθηκε την πρώτη της αντίδραση όταν ο Στράθμορ τής είχε μιλήσει για τον απροσπέλαστο αλγόριθμο. Είχε πάρει όρκο ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. Ένιωσε το στομάχι της να δένεται κόμπος συνειδητοποιώντας τι σήμαινε αυτό. Ποια απόδειξη είχαν ότι ο Τακάντο είχε δημιουργήσει πράγματι το Ψηφιακό Οχυρό; [319]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Μόνο κάποια ψεύτικα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Και φυσικά... το TRANSLTR. Ο υπολογιστής είχε εγκλωβιστεί προσπαθώντας να σπάσει τον αλγόριθμο εδώ και σχεδόν είκοσι ώρες. Όμως η Σούζαν ήξερε πολύ καλά ότι υπήρχαν κι άλλα προγράμματα ικανά να απασχολήσουν για τόσο μεγάλο διάστημα το TRANSLTR, προγράμματα που ήταν πολύ πιο εύκολο να δημιουργηθούν απ’ ό,τι ένας απροσπέλαστος αλγόριθμος. Ιοί. Ένα ρίγος συντάραξε όλο της το κορμί. Πώς θα μπορούσε όμως να διεισδύσει ένας ιός στο TRANSLTR; Σαν μια φωνή που ερχόταν να τη στοιχειώσει από τον τάφο, θυμήθηκε τα λόγια του Φιλ Σαρτρουκιάν που έδιναν την απάντηση. Ο Στράθμορ παρέκαμψε τα φίλτρα ασφαλείας! Μπροστά στη συγκλονιστική αποκάλυψη της ήρθε ναυτία. Ο Στράθμορ κατέβασε το αρχείο του Τακάντο με το Ψηφιακό Οχυρό και προσπάθησε να το στείλει στο TRANSLTR για να το αποκωδικοποιήσει. Όμως τα φίλτρα ασφαλείας απέρριψαν το αρχείο επειδή περιείχε επικίνδυνα αλφαριθμητικά μετάλλαξης. Κανονικά, αυτό θα έκανε τον Στράθμορ να ανησυχήσει, όμως είχε δει το μήνυμα του Τακάντο στο οποίο εξηγούσε ότι ο αλγόριθμος στηριζόταν σε αλφαριθμητικά μετάλλαξης! Πεπεισμένος ότι ήταν ασφαλές να προωθήσει το αρχείο για αποκωδικοποίηση, ο πλωτάρχης παρέκαμψε τα φίλτρα ασφαλείας και έστειλε το αρχείο στο TRANSLTR. Η Σούζαν με δυσκολία κατάφερε να ψελλίσει λίγες λέξεις. «Δεν υπάρχει κανένα Ψηφιακό Οχυρό», είπε με βραχνή φωνή, με τις σειρήνες να συνεχίζουν το εκκωφαντικό ουρλιαχτό τους. Αργά, αδύναμα, έγειρε πάνω στο τερματικό της. Ο Τακάντο είχε ρίξει το δόλωμά του... και η NSA το είχε τσιμπήσει για τα καλά. Την επόμενη στιγμή, από πάνω, ακούστηκε μια παρατεταμένη κραυγή απελπισίας. Ήταν ο Στράθμορ.

[320]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

86

Ο ΤΡΕΒΟΡ ΣΤΡΑΘΜΟΡ ΗΤΑΝ ΣΚΥΜΜΕΝΟΣ πάνω από γραφείο του όταν η Σούζαν έφτασε λαχανιασμένη στην πόρτα. Το κεφάλι του ήταν χαμηλωμένο, το ιδρωμένο του πρόσωπο γυάλιζε μπροστά στην οθόνη. Οι σειρήνες από τα υπόγεια συνέχιζαν το διαπεραστικό ουρλιαχτό τους. Η κοπέλα έσπευσε στο γραφείο του. «Πλωτάρχα;» Εκείνος έμεινε ακίνητος. «Πλωτάρχα! Πρέπει να τερματίσουμε αμέσως τη λειτουργία του TRANSLTR! Προσβληθήκαμε από...» «Μας την έφερε», είπε ο Στράθμορ χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του. «Ο Τακάντο μάς κορόιδεψε όλους...» Η Σούζαν κατάλαβε από τον τόνο της φωνής του ότι είχε καταλάβει τι συνέβαινε. Όλες οι φήμες που είχε διαδώσει ο Τακάντο για τον απροσπέλαστο αλγόριθμο... η δημοπρασία του κλειδιού... όλα ήταν θέατρο, απάτη. Ο Τακάντο είχε εξαπατήσει την NSA, την είχε αναγκάσει να παρακολουθεί το ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο, είχε κάνει τους ανθρώπους της να πιστέψουν ότι υπήρχε και συνεργάτης και τελικά τους είχε πείσει να κατεβάσουν ένα πολύ επικίνδυνο αρχείο. «Τα αλφαριθμητικά μετάλλαξης...» ψέλλισε ο Στράθμορ. «Ξέρω». Ο πλωτάρχης σήκωσε αργά αργά το κεφάλι του. «Το αρχείο που κατέβασα από το Διαδίκτυο... ήταν...» Η Σούζαν προσπάθησε να διατηρήσει την ψυχραιμία της. Όλες οι παράμετροι του παιχνιδιού είχαν αλλάξει. Ουδέποτε υπήρξε απροσπέλαστος αλγόριθμος· το Ψηφιακό Οχυρό δεν υπήρχε. Το αρχείο που είχε δημοσιεύσει στο Διαδίκτυο ο Τακάντο ήταν ένας κωδικοποιημένος ιός, πιθανότατα κρυπτογραφημένος με κάποιο συνηθισμένο αλγόριθμο από αυτούς που έβρισκες εύκολα στην αγορά, έναν αλγόριθμο αρκετά ισχυρό ώστε το αρχείο να μη δημιουργήσει προβλήματα σε όσους το κατέβαζαν... εκτός από [321]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

την NSA. Το TRANSLTR είχε σπάσει την προστατευτική σφραγίδα απελευθερώνοντας τον ιό. «Τα αλφαριθμητικά μετάλλαξης», είπε με βραχνή φωνή ο πλωτάρχης. «Ο Τακάντο έλεγε ότι είναι απλώς μέρος του αλγορίθμου». Ο Στράθμορ κατέρρευσε και πάλι πάνω στο γραφείο του. Η Σούζαν κατανοούσε την οδύνη του προϊσταμένου της. Είχε εξαπατηθεί ολοκληρωτικά. Ο Τακάντο δε σχεδίαζε να πουλήσει τον αλγόριθμό του σε καμία εταιρεία λογισμικού. Πολύ απλά, δεν υπήρχε κανένας αλγόριθμος. Η όλη ιστορία ήταν μια πανέξυπνη παγίδα. Το Ψηφιακό Οχυρό ήταν ένα φάντασμα, μια φάρσα, ένα δόλωμα που ρίχτηκε για να τσιμπήσει η NSA. Σε κάθε κίνηση του Στράθμορ, ο Τακάντο βρισκόταν στο παρασκήνιο κινώντας τα νήματα. «Παρέκαμψα τα φίλτρα ασφαλείας», βόγκηξε ο πλωτάρχης. «Δεν το ξέρατε». Ο Στράθμορ κατέβασε με δύναμη τη γροθιά του πάνω στο γραφείο. «Έπρεπε να το φανταστώ! Δες το ψευδώνυμό του, για όνομα του Θεού! ΝΤΑΚΟΤΑ! Δες το!» «Τι θέλετε να πείτε;» «Γελάει μαζί μας! Είναι ένας απλός αναγραμματισμός, που να πάρει!» Η Σούζαν το σκέφτηκε για λίγο. Το ΝΤΑΚΟΤΑ είναι αναγραμματισμός; Φαντάστηκε τα γράμματα κι άρχισε να τους αλλάζει θέση στο μυαλό της. Ντακότα... Κάντοτα... Οκταντά... Ταντόκα... Τα γόνατά της λύγισαν. Ο Στράθμορ είχε δίκιο. Ήταν πασιφανές. Πώς δεν το είδαν; Το όνομα Ντακότα δεν αναφερόταν στην πολιτεία της Αμερικής – ήταν ένας τρόπος να τους ρίξει αλάτι στην πληγή ο Τακάντο! Είχε το θράσος να προειδοποιήσει την NSA, να δώσει στην υπηρεσία ένα ξεκάθαρο στοιχείο ότι ο μυστηριώδης Ντακότα ήταν ο ίδιος. Τα γράμματα σχημάτιζαν το όνομά του, ΤΑΚΑΝΤΟ. Κι όμως, οι καλύτεροι κρυπτογράφοι στον κόσμο δεν το είχαν προσέξει, ακριβώς όπως το είχε υπολογίσει ο εμπνευστής αυτού του σχεδίου. «Ο Τακάντο μάς κορόιδευε», είπε ο Στράθμορ.

[322]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Πρέπει να τερματίσετε τη λειτουργία του TRANSLTR», είπε αποφασιστικά η Σούζαν. Ο Στράθμορ κοίταξε ανέκφραστος τον τοίχο. «Πλωτάρχα! Τερματίστε το σύστημα! Ένας Θεός ξέρει τι συμβαίνει εκεί μέσα!» «Προσπάθησα», ψιθύρισε ο Στράθμορ. Πρώτη φορά τον άκουγε τόσο εξουθενωμένο. «Τι εννοείτε προσπαθήσατε;» Ο Στράθμορ έστριψε την οθόνη προς το μέρος της. Η επιφάνεια εργασίας είχε πάρει έναν παράξενο καφετή τόνο. Στο κάτω μέρος της οθόνης το παράθυρο μηνυμάτων εμφάνιζε επανειλημμένες προσπάθειες να τερματιστεί η λειτουργία του TRANSLTR. Και δίπλα σε κάθε προσπάθεια η ίδια απάντηση. ΣΥΓΝΩΜΗ. ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ. ΣΥΓΝΩΜΗ. ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ. ΣΥΓΝΩΜΗ. ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ. Ένα ρίγος τη διαπέρασε. Αδυναμία τερματισμού; Μα γιατί; Φοβήθηκε ότι ήξερε ήδη την απάντηση. Αυτή λοιπόν είναι η εκδίκηση του Τακάντο; Να καταστρέψει το TRANSLTR; Χρόνια ολόκληρα ο Ενσέι Τακάντο προσπαθούσε να πείσει τον κόσμο για την ύπαρξη του TRANSLTR, όμως κανείς δεν τον πίστευε. Έτσι, αποφάσισε να καταστρέψει το μεγαθήριο με τα ίδια του τα χέρια. Είχε πολεμήσει μέχρι θανάτου υπερασπίζοντας το πιστεύω του, το δικαίωμα του ατόμου στη διαφύλαξη της ιδιωτικής του ζωής. Στα υπόγεια οι σειρήνες ούρλιαζαν. «Πρέπει να κλείσουμε την παροχή ηλεκτρικού», ζήτησε επιτακτικά η Σούζαν. «Τώρα!» Ήξερε ότι, αν κινούνταν γρήγορα, θα μπορούσαν να σώσουν τον πανίσχυρο υπολογιστή παράλληλης επεξεργασίας. Όλοι οι υπολογιστές στον κόσμο, από τα οικιακά συστήματα μέχρι τα μηχανήματα που έλεγχαν τις τροχιές των δορυφόρων της NASA, διέθεταν ένα ενσωματωμένο ασφαλές σύστημα αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων. Δεν επρόκειτο για κάτι πολύπλοκο, πάντως τα αποτελέσματα ήταν εγγυημένα. Ήταν το γνωστό «τραβάω την πρίζα». [323]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Διακόπτοντας τη λειτουργία της εφεδρικής τροφοδοσίας στον Τομέα Κρυπτογραφίας, θα υποχρέωναν το TRANSLTR να κλείσει. Θα μπορούσαν να απομακρύνουν τον ιό αργότερα. Ήταν σχετικά απλή διαδικασία, αρκούσε ένα καθάρισμα των σκληρών δίσκων του TRANSLTR. Η μορφοποίηση του σκληρού δίσκου θα διέγραφε τα πάντα από τη μνήμη του υπολογιστή: δεδομένα, προγράμματα, ιούς, τα πάντα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το να καταφεύγει κάποιος σε ένα τόσο ακραίο μέτρο σήμαινε απώλεια χιλιάδων αρχείων που αντιστοιχούσαν σε χρόνια δουλειάς. Με το TRANSLTR όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η μορφοποίηση μπορούσε να γίνει χωρίς να σημειωθεί ουσιαστικά καμία απώλεια. Τα μηχανήματα παράλληλης επεξεργασίας ήταν σχεδιασμένα για να σκέφτονται, όχι για να θυμούνται. Στην πραγματικότητα, καμία από τις πληροφορίες δεν αποθηκευόταν μέσα στο TRANSLTR. Μόλις ο υπερυπολογιστής αποκρυπτογραφούσε κάποιο κώδικα, έστελνε τα δεδομένα στην κεντρική βάση δεδομένων της NSA προκειμένου να... Η Σούζαν πάγωσε. Συνειδητοποιώντας τη λογική συνέχεια του σκεπτικού της, έφερε την παλάμη της στο στόμα πνίγοντας μια κραυγή. «Η κεντρική βάση δεδομένων!» Ο Στράθμορ κρατούσε καρφωμένο το βλέμμα του στο κενό. Η φωνή του ακούστηκε αποστασιοποιημένη. Προφανώς είχε αντιληφθεί ήδη τις συνέπειες. «Ναι, Σούζαν, η κεντρική βάση δεδομένων...» Εκείνη έγνεψε καταφατικά αποσβολωμένη. Ο Τακάντο χρησιμοποίησε το TRANSLTR για να εισαγάγει έναν ιό στην κεντρική βάση δεδομένων της υπηρεσίας. Ο Στράθμορ ένευσε με κόπο προς την οθόνη του. Η Σούζαν έστρεψε ξανά το βλέμμα της στην οθόνη μπροστά της και κοίταξε κάτω από το παράθυρο μηνυμάτων. Στο κάτω μέρος της οθόνης εμφανίζονταν οι λέξεις: ΠΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ TRANSLTR. ΜΟΝΟ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΣΩΣΕΙ ΠΛΕΟΝ.

[324]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η κοπέλα πάγωσε. Οι πλέον απόρρητες πληροφορίες της χώρας αποθηκεύονταν στην NSA: στρατιωτικά πρωτόκολλα επικοινωνίας, κωδικοί επιβεβαίωσης εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων, ταυτότητες ξένων κατασκόπων, σχέδια προηγμένων οπλικών συστημάτων, έγγραφα σε ψηφιακή μορφή, εμπορικές συμφωνίες... ο κατάλογος ήταν ατέλειωτος. «Ο Τακάντο δε θα τολμούσε να κάνει κάτι τέτοιο!» είπε στον πλωτάρχη με σιγουριά. «Να καταστρέψει τα απόρρητα αρχεία μιας χώρας;» Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ακόμη και ένας άνθρωπος με την ιδεολογία του Τακάντο θα διανοούνταν να επιτεθεί στη βάση δεδομένων της NSA. Το βλέμμα της γύρισε πάλι στο μήνυμα. ΜΟΝΟ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΣΩΣΕΙ ΠΛΕΟΝ. «Η αλήθεια;» ρώτησε. «Η αλήθεια σχετικά με τι;» Ο Στράθμορ αναστέναξε βαριά. «Το TRANSLTR», είπε ξεψυχισμένα. «Η αλήθεια σχετικά με το TRANSLTR». Η Σούζαν έγνεψε καταφατικά. Ήταν απόλυτα λογικό. Ο Τακάντο εξανάγκαζε την NSA να πει στον κόσμο την αλήθεια γύρω από το TRANSLTR. Τελικά ήταν εκβιασμός. Έδινε στην NSA μια επιλογή: ή θα αποκάλυπτε στον κόσμο την ύπαρξη του TRANSLTR ή θα έχανε τη βάση δεδομένων. Κοίταξε με δέος το μήνυμα που εμφανιζόταν μπροστά της. Στο κάτω μέρος της οθόνης μια γραμμή αναβόσβηνε απειλητικά. ΕΙΣΑΓΑΓΕΤΕ ΚΛΕΙΔΙ: Έτσι όπως κοίταζε τις λέξεις που αναβόσβηναν, η Σούζαν κατάλαβε πώς συνδεόταν ο ιός με το κλειδί, το δαχτυλίδι, το ευφυέστατο σχέδιο εκβιασμού. Το κλειδί δεν είχε καμία σχέση με το ξεκλείδωμα του αλγορίθμου: ήταν ένα αντίδοτο. Το κλειδί σταματούσε τον ιό. Η Σούζαν είχε διαβάσει πολλά για τέτοιου είδους ιούς, δηλαδή για εξαιρετικά επικίνδυνα προγράμματα που είχαν ένα ενσωματωμένο μυστικό κλειδί το οποίο μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να τα απενεργοποιήσει. Ο Τακάντο δεν είχε σκοπό [325]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

να καταστρέψει τη βάση δεδομένων της NSA. Το μόνο που ήθελε ήταν να δημοσιοποιήσουμε την ύπαρξη του TRANSLTR! Μετά θα μας έδινε το κλειδί για να σταματήσουμε τον ιό! Στα μάτια της Σούζαν ήταν πλέον σαφές ότι το σχέδιο του Τακάντο είχε τραγική εξέλιξη. Φυσικά, ο θάνατος του δεν ήταν μέρος του σχεδίου. Είχε σκοπό να βρίσκεται σε κάποιο μπαρ στην Ισπανία και να ακούει τη συνέντευξη Τύπου που θα μεταδιδόταν από το CNN σχετικά με τον άκρως απόρρητο υπολογιστή που διέθεταν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ύστερα σκόπευε να τηλεφωνήσει στον Στράθμορ και να του δώσει το κλειδί, διαβάζοντας τους χαρακτήρες από το δαχτυλίδι του, σώζοντας τη βάση δεδομένων κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Αφού θα γελούσε πρώτα με την καρδιά του, θα χανόταν για πάντα από το προσκήνιο, έχοντας αναδειχτεί σε ήρωα του EFF. Η Σούζαν χτύπησε με δύναμη τη γροθιά της στο γραφείο. «Χρειαζόμαστε το δαχτυλίδι! Είναι το μοναδικό κλειδί!» Καταλάβαινε πλέον ότι ούτε Ντακότα υπήρχε ούτε δεύτερο κλειδί. Ακόμη κι αν η NSA αποφάσιζε να παραδεχτεί δημόσια την ύπαρξη του TRANSLTR, ο Τακάντο δε ζούσε πια για να σώσει τη βάση δεδομένων από βέβαιη καταστροφή. Ο Στράθμορ παρέμενε αμίλητος. Η κατάσταση ήταν πιο σοβαρή απ’ ό,τι είχε πιστέψει αρχικά η Σούζαν. Η πιο συγκλονιστική παράμετρος ήταν ότι ο Τακάντο είχε επιτρέψει να φτάσουν τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο. Προφανώς γνώριζε τι θα συνέβαινε αν η NSA δεν εξασφάλιζε το δαχτυλίδι· κι όμως, τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, είχε αποφασίσει να το χαρίσει. Είχε κάνει μια τελευταία, συνειδητή προσπάθεια να τους στερήσει το δαχτυλίδι. Από την άλλη, συνειδητοποίησε η Σούζαν, τι άλλο θα περίμενε να κάνει ο Τακάντο, να τους φυλάξει το δαχτυλίδι τη στιγμή που νόμιζε ότι άνθρωποι βαλτοί από την NSA τον είχαν δολοφονήσει; Και πάλι όμως δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Τακάντο είχε επιτρέψει να συμβούν όλα αυτά. Ήταν ειρηνόφιλος. Δεν ήθελε να προκαλέσει καταστροφή. Το μόνο που ζητούσε ήταν να αποκατασταθεί η αλήθεια. Το ζήτημα είχε να κάνει με το TRANSLTR. Με το δικαίωμα του κάθε ατόμου να κρατά κάποια πράγματα μυστικά. [326]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Με το δικαίωμα της ανθρωπότητας να μάθει ότι η NSA είχε τη δυνατότητα να παρακολουθεί τους ανθρώπους. Η Σούζαν θεωρούσε ότι ο Ενσέι Τακάντο δε θα έφτανε ποτέ στο σημείο να προχωρήσει σε μια τόσο επιθετική ενέργεια όπως η διαγραφή κάθε πληροφορίας από τη βάση δεδομένων της NSA. Οι σειρήνες την επανέφεραν στην πραγματικότητα. Κοίταξε αποφασιστικά τον πλωτάρχη και κατάλαβε τι σκεφτόταν. Όχι μόνο είχαν ακυρωθεί όλα του τα σχέδια για την προσθήκη της κερκόπορτας στο Ψηφιακό Οχυρό, αλλά επιπλέον η απροσεξία του είχε οδηγήσει την υπηρεσία στα πρόθυρα μιας κατάστασης που θα μπορούσε να εξελιχθεί στη χειρότερη καταστροφή που γνώρισαν ποτέ οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών. «Πλωτάρχα, δεν είναι δικό σας το φταίξιμο!» επέμεινε, ενώ οι σειρήνες συνέχιζαν αδιάκοπα. «Αν ο Τακάντο δεν είχε πεθάνει, θα είχαμε διαπραγματευτική ισχύ, θα είχαμε επιλογές!» Ο πλωτάρχης Στράθμορ όμως δεν την άκουγε. Η ζωή του είχε τελειώσει. Τριάντα χρόνια είχε θέσει εαυτόν στην υπηρεσία της πατρίδας του. Η ιστορία αυτή υποτίθεται ότι θα ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του, η ενέργεια εκείνη που θα τον καθιστούσε αθάνατο μέσα από την κερκόπορτα που θα πρόσθετε στον αλγόριθμο ο οποίος έμελλε να γίνει το παγκόσμιο πρότυπο κρυπτογράφησης. Αντ’ αυτού όμως το μόνο που κατάφερε ήταν να στείλει έναν ιό στην κεντρική βάση δεδομένων της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτε για να τον εμποδίσει, τουλάχιστον όχι χωρίς να διακόψει την ηλεκτροδότηση και να διαγράψει κάθε ίχνος πληροφοριών που δε θα μπορούσαν να ανακτηθούν ποτέ. Μόνο το δαχτυλίδι μπορούσε να τους σώσει. Και αν ο Ντέιβιντ Μπέκερ δεν είχε βρει το δαχτυλίδι ως εκείνη τη στιγμή... «Πρέπει να κλείσω το TRANSLTR!» Η Σούζαν ανέλαβε τον έλεγχο της κατάστασης. «Θα πάω στα υπόγεια να κατεβάσω το γενικό διακόπτη». Ο Στράθμορ γύρισε αργά αργά προς το μέρος της. Ήταν τσακισμένος. «Θα το κάνω εγώ», κατάφερε να ψελλίσει. Σηκώθηκε όρθιος, αλλά σκόνταψε όπως έκανε να βγει από το γραφείο του.

[327]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν τον έβαλε να ξανακαθίσει. «Όχι», είπε αποφασιστικά. «Εγώ θα πάω». Ο τόνος της φωνής της δεν άφηνε περιθώρια για διαφωνίες. Ο Στράθμορ έκρυψε το πρόσωπό του μες στα χέρια του. «Εντάξει. Τελευταίο επίπεδο. Πίσω από τις αντλίες φρέον». Η Σούζαν έκανε μεταβολή και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Στα μισά της απόστασης σταμάτησε και κοίταξε τον Στράθμορ. «Πλωτάρχα», του φώναξε. «Το παιχνίδι δεν τελείωσε. Δεν έχουμε ηττηθεί ακόμη. Αν ο Ντέιβιντ βρει εγκαίρως το δαχτυλίδι, μπορούμε να σώσουμε τη βάση δεδομένων». Ο Στράθμορ δεν απάντησε. «Καλέστε στη βάση δεδομένων!» τον διέταξε η Σούζαν. «Προειδοποιήστε τους για τον ιό! Είστε ο αναπληρωτής διευθυντής της υπηρεσίας. Είστε αγωνιστής!» Με αργές κινήσεις, ο Στράθμορ σήκωσε το κεφάλι του. Έγνεψε καταφατικά, σαν τραγικός ήρωας που έπαιρνε τη μοιραία απόφαση. Δίχως να διστάσει, η Σούζαν όρμησε στο σκοτάδι.

87

Η ΒΕΣΠΑ ΞΕΧΥΘΗΚΕ στη δεξιά λωρίδα της Καρέτερα ντε Ουέλμπα. Είχε σχεδόν ξημερώσει, όμως είχε αρκετή κίνηση καθώς πολλοί νεαροί Σεβιλιάνοι επέστρεφαν από ολονύχτια πάρτι σε διάφορες παραλίες. Ένα φορτηγάκι με εφήβους κόρναρε νευρικά και πέρασε σαν σφαίρα από δίπλα. Το μηχανάκι του Μπέκερ έμοιαζε με παιχνίδι στον αυτοκινητόδρομο. Καμιά πεντακοσαριά μέτρα πιο πίσω ένα στραπατσαρισμένο ταξί πέρασε με επικίνδυνους ελιγμούς στον αυτοκινητόδρομο, αφήνοντας πίσω του πίδακες από σπινθήρες. Όπως επιτάχυνε, χτύπησε με το πλάι ένα Πεζό 504. Ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και το αυτοκίνητο κατέληξε στο γρασίδι του διαχωριστικού διαζώματος. Ο Μπέκερ πέρασε κάτω από μια πινακίδα που ενημέρωνε τους οδηγούς ότι απείχαν δύο χιλιόμετρα από το κέντρο της πό[328]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

λης. Αν κατάφερνε να φτάσει μέχρι εκεί, ήξερε ότι θα είχε κάποια ελπίδα. Το κοντέρ του έδειχνε εξήντα χιλιόμετρα την ώρα. Δύο λεπτά μέχρι την έξοδο. Ήξερε ότι δεν είχε τέτοια χρονικά περιθώρια. Κάπου πίσω του το ταξί μείωνε την απόσταση. Ο Ντέιβιντ έριξε μια ματιά στα φώτα του κέντρου της Σεβίλης, που πλησίαζαν όλο και περισσότερο, και προσευχήθηκε να φτάσει εκεί ζωντανός. Είχε προλάβει να καλύψει μόλις τη μισή απόσταση μέχρι την έξοδο, όταν από πίσω του ακούστηκε ο ήχος από μέταλλα που σέρνονται με ταχύτητα στην άσφαλτο. Έγειρε πάνω από τη βέσπα στρίβοντας το γκάζι όσο πήγαινε. Ακούστηκε ένας πνιχτός πυροβολισμός και μια σφαίρα πέρασε ξυστά από δίπλα του. Έκοψε αριστερά κι άλλαζε συνέχεια λωρίδες, ελπίζοντας ότι έτσι θα κέρδιζε χρόνο. Άδικος κόπος. Η ράμπα της εξόδου απείχε ακόμη τριακόσια μέτρα όταν το ταξί πλησίασε μαρσάροντας σε απόσταση μερικών μέτρων πίσω του. Ο Μπέκερ ήξερε ότι σε λίγα δευτερόλεπτα ή θα παρασυρόταν από τις ρόδες του αυτοκινήτου που τον καταδίωκε ή θα κατέληγε με μια σφαίρα στην πλάτη. Κοίταξε μπροστά αναζητώντας κάποιο τρόπο να ξεφύγει, όμως και στις δύο πλευρές του αυτοκινητόδρομου υψώνονταν απότομα χαλικένια αναχώματα. Ακούστηκε και δεύτερος πυροβολισμός. Ο Μπέκερ πήρε την απόφασή του. Με τα λάστιχα να στριγκλίζουν από το ζόρισμα και σπίθες να πετάγονται παντού, ο Μπέκερ κινήθηκε απότομα προς τα δεξιά και βγήκε όπως όπως από το δρόμο. Οι ρόδες της βέσπας χτύπησαν στη βάση του αναχώματος. Ο Μπέκερ έβαλε τα δυνατά του για να κρατήσει την ισορροπία του, καθώς το μηχανάκι σήκωνε ένα σύννεφο από χαλίκια και άρχιζε να ανηφορίζει την πλαγιά με το πίσω μέρος να φεύγει συνεχώς αριστερά δεξιά. Οι τροχοί έφερναν τρελές βόλτες αδυνατώντας να πατήσουν γερά στο σαθρό έδαφος. Ο μικρός κινητήρας κλαψούριζε θλιβερά καθώς ζοριζόταν να σπρώξει τη βέσπα προς τα πάνω. Ο Μπέκερ προσπαθούσε να βοηθήσει με το σώμα του, ελπίζοντας ότι δε θα έσβηνε η μηχανή. Δεν τολμούσε να κοιτάξει πίσω του, βέβαιος ότι από στιγμή σε στιγμή θα άκουγε το ταξί να φρενάρει και λίγο μετά θα δεχόταν καταιγισμό από σφαίρες. [329]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Οι σφαίρες δεν έπεσαν ποτέ. Η βέσπα έφτασε στην κορυφή του λόφου κι από εκεί ο Μπέκερ μπόρεσε να διακρίνει το κέντρο της πόλης. Τα φώτα απλώνονταν μπροστά του σαν έναστρος ουρανός. Με το γκάζι στο τέρμα, πέρασε ανάμεσα από κάτι θάμνους και άφησε πίσω του το κράσπεδο του επόμενου δρόμου. Ξαφνικά η βέσπα λες κι είχε βγάλει φτερά. Η Αμπενίδα Λουίς Μοντότο έμοιαζε να φεύγει με ταχύτητα κάτω από τις ρόδες του. Το ποδοσφαιρικό γήπεδο πέρασε σαν σφαίρα στα αριστερά του. Είχε ξεφύγει. Τότε ήταν που άκουσε το γνώριμο σύρσιμο από μέταλλο που ερχόταν σε επαφή με άσφαλτο. Κοίταξε. Εκατό μέτρα μπροστά του το ταξί εμφανίστηκε στην έξοδο του αυτοκινητόδρομου μαρσάροντας. Βγαίνοντας με τις μπάντες από τη στροφή, έπιασε τη λεωφόρο και ανέπτυξε ταχύτητα ερχόμενο καταπάνω του. Ο Μπέκερ ήξερε ότι κανονικά θα έπρεπε να είχε πανικοβληθεί. Ωστόσο δεν ένιωθε ίχνος πανικού. Ήξερε ακριβώς πού πήγαινε. Έκοψε απότομα αριστερά στη Μενέντεθ Πελάγιο και άνοιξε το γκάζι. Η βέσπα ξεχύθηκε προς ένα μικρό πάρκο, το διέσχισε και πέρασε στην πλακοστρωμένη Ματέος Γκάγο, το στενό μονόδρομο που οδηγούσε στην πύλη του Μπάριο Σάντα Κρουθ. Λιγάκι ακόμη, σκέφτηκε. Το ταξί τον ακολουθούσε μειώνοντας την απόσταση. Ξεχύθηκε πίσω από τον Μπέκερ μέσα από την είσοδο στη συνοικία της Σάντα Κρουθ, όπου ξεκόλλησε ο ένας πλαϊνός καθρέφτης καθώς πήγε να περάσει μέσα από ένα στενό σοκάκι. Ο Μπέκερ ήξερε ότι είχε νικήσει. Η Σάντα Κρουθ ήταν η παλιότερη συνοικία της Σεβίλης. Δεν υπήρχαν δρόμοι ανάμεσα στα κτίρια, μόνο λαβύρινθοι από στενά σοκάκια χτισμένα κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους. Το πλάτος τους εξυπηρετούσε μόνο πεζούς, το πολύ και κάποιο μοτοποδήλατο. Ο Μπέκερ είχε χαθεί κάποτε ώρες ολόκληρες στα στενά δρομάκια. Καθώς ο Μπέκερ επιτάχυνε αφήνοντας πίσω του το τελευταίο κομμάτι της Ματέος Γκάγο, ο γοτθικού ρυθμού καθεδρικός ναός της Σεβίλης υψώθηκε μπροστά του σαν βουνό. Ακριβώς δίπλα του ο πύργος που ήταν γνωστός ως Χιράλντα έφτανε σχεδόν τα εκατό μέτρα, σκίζοντας τον ουρανό όπου αχνοφαινόταν το πρώτο φως [330]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

της καινούριας μέρας. Εδώ ήταν η Σάντα Κρουθ, η γειτονιά που φιλοξενούσε το δεύτερο μεγαλύτερο καθεδρικό ναό στον κόσμο, καθώς και τις πιο παλιές και ευσεβείς καθολικές οικογένειες της Σεβίλης. Ο Μπέκερ διέσχισε με ταχύτητα τη λιθόστρωτη πλατεία. Ακούστηκε ένας πυροβολισμός, όμως ήταν πολύ αργά. Ο Μπέκερ και η βέσπα του εξαφανίστηκαν πίσω από ένα στενό πέρασμα, την Καγίτα ντε λα Μπίρχεν.

88

Ο ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ ΤΗΣ ΒΕΣΠΑΣ ΤΟΥ ΜΠΕΚΕΡ έριχνε μεγάλες σκιές στους τοίχους των στενών σοκακιών. Δεν τα κατάφερνε καλά με το συμπλέκτη και συνεχώς μαρσάριζε όπως περνούσε ανάμεσα από τα ασβεστωμένα κτίρια, προσφέροντας ένα μάλλον δυσάρεστο εγερτήριο στους κατοίκους της Σάντα Κρουθ εκείνο το κυριακάτικο πρωινό. Είχαν περάσει λιγότερα από τριάντα λεπτά από τη στιγμή που ο Μπέκερ κατόρθωσε να ξεφύγει από το αεροδρόμιο. Από εκείνη τη στιγμή ήταν κυνηγημένος, και το μυαλό του πάλευε να απαντήσει σε ένα σωρό ερωτήματα: Ποιος προσπαθεί να με σκοτώσει; Τι το ιδιαίτερο έχει αυτό το δαχτυλίδι; Πού είναι το αεροπλάνο της NSA; Θυμήθηκε τη Μέγκαν νεκρή στις τουαλέτες του αεροδρομίου και το αίσθημα ναυτίας επέστρεψε. Ο Μπέκερ σκόπευε αρχικά να διασχίσει το συντομότερο δυνατό τη συνοικία αυτή και να βγει από την απέναντι πλευρά, όμως η Σάντα Κρουθ ήταν ένας απίστευτος λαβύρινθος από σοκάκια. Ήταν γεμάτη πονηρές στροφές και αδιέξοδα. Πολύ γρήγορα έχασε τον προσανατολισμό του. Αναζήτησε τη Χιράλντα για να καταλάβει πού βρισκόταν, όμως οι γύρω τοίχοι ήταν τόσο ψηλοί, ώστε το μόνο που έβλεπε ήταν μια στενή λωρίδα ουρανού ο οποίος λεπτό με το λεπτό γινόταν ολοένα και πιο φωτεινός. Αναρωτήθηκε τι να είχε απογίνει ο άντρας που φορούσε γυαλιά με μεταλλικό σκελετό. Δεν ήταν αφελής ώστε να νομίσει ότι ο [331]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

επίδοξος δολοφόνος του τα είχε παρατήσει. Το πιθανότερο ήταν ότι συνέχιζε την καταδίωξη πεζός. Ο Μπέκερ δυσκολευόταν να ελέγξει τη βέσπα του στις κλειστές γωνίες. Ο ήχος του κινητήρα αντηχούσε στα έρημα στενά. Ήξερε ότι αυτό τον καθιστούσε εύκολο στόχο, καθώς στη συνοικία επικρατούσε κατά τα άλλα απόλυτη ησυχία. Εκείνη τη στιγμή το μόνο πλεονέκτημα που διέθετε ήταν η ταχύτητα. Πρέπει να βγω στην απέναντι πλευρά! Αφού πέρασε από πάμπολλες στροφές και σύντομες ευθείες, σταμάτησε στη διασταύρωση τριών δρόμων. Η πινακίδα έγραφε «Εσκίνα ντε λος Ρέγιες». Ήξερε ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά· είχε περάσει από εκεί και νωρίτερα. Όπως καθόταν πάνω στη βέσπα, προσπαθώντας να αποφασίσει προς τα πού να κατευθυνθεί, ο κινητήρας έκανε δυο τρεις περίεργους θορύβους και τελικά έσβησε. Η βελόνα της βενζίνης ήταν στην ένδειξη VACIO. Είχε ξεμείνει από βενζίνη λοιπόν. Σαν να περίμενε την κατάλληλη στιγμή, μια σκιά εμφανίστηκε σε ένα σοκάκι στα αριστερά του. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ο ταχύτερος υπολογιστής που υπάρχει. Μέσα στο επόμενο κλάσμα του δευτερολέπτου ο εγκέφαλος του Μπέκερ κατέγραψε το σχήμα των γυαλιών του άντρα, αναζήτησε στη μνήμη του αντίστοιχη εικόνα, εντόπισε μία, κατέγραψε τον επικείμενο κίνδυνο και ζήτησε τη λήψη απόφασης. Το αίτημα αξιολογήθηκε και δόθηκε απάντηση. Παράτησε επιτόπου την άχρηστη μηχανή κι άρχισε να τρέχει όσο γρηγορότερα μπορούσε. Δυστυχώς για εκείνον, ο Χουλοχότ πατούσε πλέον σε στέρεο έδαφος και δε σημάδευε από το παράθυρο ενός ταξί σε ξέφρενη κούρσα. Σήκωσε ψύχραιμα το όπλο του και πυροβόλησε. Η σφαίρα βρήκε τον Μπέκερ στο πλευρό τη στιγμή που, παραπατώντας, έστριβε σε μια γωνία και χανόταν από το οπτικό πεδίο του διώκτη του. Πρόλαβε να κάνει πέντ’ έξι δρασκελιές πριν νιώσει τον πόνο. Στην αρχή αισθάνθηκε κάτι σαν μυϊκό τράβηγμα, λίγο πάνω από το γοφό. Ύστερα η αίσθηση μετατράπηκε σε ένα ζεστό γαργάλημα. Όταν είδε το αίμα, κατάλαβε. Δεν πονούσε, δεν υπήρχε χρόνος για πόνο εκείνη την ώρα, καθώς έτρεχε ξέφρενα μέσα στον ατέλειωτο λαβύρινθο της Σάντα Κρουθ.

[332]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Χουλοχότ έτρεξε πίσω από το θήραμά του. Είχε μπει στον πειρασμό να σημαδέψει τον Μπέκερ στο κεφάλι, όμως ήταν επαγγελματίας. Προτίμησε τη βολή με τις μεγαλύτερες πιθανότητες. Ο Μπέκερ ήταν κινούμενος στόχος, οπότε σημάδευε τον κορμό του, εξασφάλιζε το ευνοϊκότερο περιθώριο λάθους, τόσο κάθετα όσο και οριζόντια. Η απόφασή του είχε αποδειχτεί σωστή. Ο Μπέκερ είχε αλλάξει κατεύθυνση την τελευταία στιγμή· έτσι, αντί να αστοχήσει σημαδεύοντας το κεφάλι του, ο Χουλοχότ είχε καταφέρει να τον πετύχει στο πλευρό. Αν και ήξερε ότι η σφαίρα τον είχε βρει ξυστά και δε θα του δημιουργούσε σοβαρό πρόβλημα, η βολή είχε πετύχει το σκοπό της. Σημειώθηκε η πρώτη επαφή. Το θήραμα είχε νιώσει το άγγιγμα του θανάτου. Τώρα οι όροι του παιχνιδιού άλλαζαν. Ο Μπέκερ συνέχισε να τρέχει στα τυφλά. Έστριβε. Άλλαζε κατεύθυνση. Απέφευγε τις ευθείες. Τα βήματα που άκουγε πίσω του δεν έλεγαν να εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Το μυαλό του ήταν κενό. Δεν ήξερε πού βρισκόταν, ποιος τον καταδίωκε – το μόνο που του είχε απομείνει ήταν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Πόνο δεν ένιωθε καθόλου, μόνο φόβο και ωμή δύναμη. Μια σφαίρα καρφώθηκε σε ένα πλακάκι από εφυαλωμένη φαγεντιανή πίσω του. Γυάλινα θραύσματα τον βρήκαν στο σβέρκο. Τρεκλίζοντας, έστριψε αριστερά, σε ένα ακόμη σοκάκι. Άκουσε τον εαυτό του να καλεί σε βοήθεια, όμως εκτός από τον ήχο των βημάτων και τη λαχανιασμένη αναπνοή του, τίποτε δεν τάραξε την ησυχία της πρωινής ατμόσφαιρας. Τώρα αισθανόταν ένα κάψιμο στο πλευρό. Φοβόταν ότι άφηνε τα άλικα ίχνη του στα ασπρισμένα μονοπάτια. Έψαξε τριγύρω για μια ανοιχτή πόρτα, μια πύλη, οποιαδήποτε έξοδο από εκείνα τα ασφυκτικά φαράγγια. Τίποτε. Το σοκάκι στένευε όλο και πιο πολύ. «Socorro!» Η φωνή του μετά βίας ακούστηκε. «Βοήθεια!» Οι τοίχοι θαρρείς και κινούνταν για να τον συνθλίψουν και από τις δύο πλευρές. Το σοκάκι έστριβε. Αναζήτησε κάποια διασταύρωση, ένα παράλληλο δρομάκι, κάποιο τρόπο να ξεφύγει. Το σοκάκι στένευε κι άλλο. Κλειδωμένες πόρτες. Στένευε ακόμη πιο [333]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πολύ. Κλειδωμένες καγκελόπορτες. Τα βήματα πλησίαζαν. Είχε βρεθεί σε μια ευθεία – και ξαφνικά το σοκάκι άρχισε να ανηφορίζει. Όλο και περισσότερο. Ο Μπέκερ ένιωσε τα πόδια του να λυγίζουν. Κινούνταν πιο αργά. Και τότε ήρθε το τέλος. Σαν να βρισκόταν σε κάποιο αυτοκινητόδρομο του οποίου η αποπεράτωση είχε ανασταλεί λόγω έλλειψης κονδυλίων, το σοκάκι απλά σταμάτησε. Βρέθηκε μπροστά σε έναν ψηλό τοίχο, ένα ξύλινο παγκάκι και τίποτ’ άλλο. Καμία έξοδος. Σήκωσε το κεφάλι του προς τα πάνω, αντίκρισε ένα τριώροφο κτίριο κι έκανε γρήγορα μεταβολή αρχίζοντας να γυρίζει προς τα πίσω· δεν πρόλαβε όμως να κάνει δέκα βήματα και σταμάτησε απότομα. Κάτω χαμηλά στο ανηφορικό σοκάκι εμφανίστηκε μια φιγούρα. Ο άντρας κινήθηκε προς τον Μπέκερ με μετρημένη αποφασιστικότητα. Στο χέρι του ένα πιστόλι αντανακλούσε τις πρώτες ηλιαχτίδες. Ο Μπέκερ ένιωσε ξαφνικά απόλυτα διαυγής καθώς οπισθοχωρούσε προς τον τοίχο. Ο εγκέφαλός του κατέγραψε τον πόνο που ως τότε αγνοούσε. Άγγιξε το τραυματισμένο σημείο και έσκυψε το κεφάλι του. Στα δάχτυλά του και πάνω στο χρυσό δαχτυλίδι του Ενσέι Τακάντο είχε απλωθεί αίμα. Του ήρθε μια ζάλη. Κοίταξε το σκαλιστό δαχτυλίδι απορημένος. Είχε ξεχάσει ότι το φορούσε. Είχε ξεχάσει για ποιο λόγο είχε έρθει στη Σεβίλη. Γύρισε και κοίταξε τη φιγούρα που πλησίαζε. Ξανακοίταξε το δαχτυλίδι. Αυτός ήταν ο λόγος που πέθανε η Μέγκαν; Αυτός ήταν ο λόγος που θα πέθαινε και εκείνος; Η σκιά συνέχισε να προχωρά στο ανηφορικό σοκάκι. Ο Μπέκερ έβλεπε τοίχους ολόγυρά του και πίσω του αδιέξοδο. Ανάμεσά τους υπήρχαν μερικές καγκελόπορτες κατοικιών, όμως ήταν πολύ αργά για να καλέσει σε βοήθεια τώρα πια. Κόλλησε με την πλάτη στο αδιέξοδο. Τώρα ένιωθε κάθε χαλικάκι κάτω από τις σόλες των παπουτσιών του, κάθε εξόγκωμα στον τοίχο πίσω του. Το μυαλό του γυρνούσε στο παρελθόν, στα παιδικά του χρόνια, στους γονείς του... στη Σούζαν. Θεέ μου... Η Σούζαν.

[334]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Για πρώτη φορά από τότε που ήταν παιδί, ο Μπέκερ προσευχήθηκε. Δεν προσευχήθηκε να γλιτώσει από το θάνατο – δεν πίστευε στα θαύματα. Αντίθετα, προσευχήθηκε η γυναίκα που άφηνε πίσω του να έβρισκε τη δύναμη να συνεχίσει, να ήξερε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι κάποιος την είχε αγαπήσει. Έκλεισε τα μάτια του. Οι αναμνήσεις κατέκλυσαν το μυαλό του σαν χείμαρρος. Δεν ήταν αναμνήσεις από συνεδριάσεις με συναδέλφους του τμήματός του, από στιγμές που είχε περάσει στο πανεπιστήμιο και όλα εκείνα τα πράγματα που αποτελούσαν το ενενήντα τοις εκατό της ζωής του. Ήταν στιγμές που είχε ζήσει μ’ εκείνη. Απλές εικόνες: όταν τη μάθαινε να τρώει κινέζικο μ’ εκείνα τα ειδικά ξυλάκια, όταν είχαν πάει για ιστιοπλοΐα. Σ’ αγαπώ, σκέφτηκε. Να το ξέρεις... για πάντα. Ένιωθε σαν να είχε απαλλαγεί από κάθε άμυνα, κάθε προσωπείο, κάθε ανασφαλή υπερβολή. Στεκόταν γυμνός, ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά μπροστά στο Θεό. Είμαι ένας άντρας, σκέφτηκε. Και σε μια στιγμή αυτοσαρκασμού, πρόσθεσε: Ένας άντρας χωρίς κερί. Στεκόταν όρθιος, με τα μάτια κλειστά, ενώ ο άντρας που φορούσε γυαλιά με μεταλλικό σκελετό πλησίαζε όλο και πιο πολύ. Από κάποιο σημείο εκεί κοντά μια καμπάνα άρχισε να χτυπά. Ο Μπέκερ περίμενε στο σκοτάδι να ακούσει τον ήχο που θα τερμάτιζε τη ζωή του.

89

Ο ΠΡΩΙΝΟΣ ΗΛΙΟΣ είχε μόλις αρχίσει να ξεπροβάλλει πάνω από τις σκεπές των σπιτιών στη Σεβίλη και να φωτίζει τα στενά σοκάκια που απλώνονταν πιο κάτω. Οι καμπάνες στην κορυφή της Χιράλντα καλούσαν τους πιστούς στην πρωινή λειτουργία. Αυτή ήταν η στιγμή που περίμεναν όλοι οι κάτοικοι. Σε κάθε γωνιά της γειτονιάς οι πόρτες άνοιξαν μεμιάς και οικογένειες ξεχύθηκαν στα σοκάκια. Σαν αίμα που κυλούσε στις φλέβες της Σάντα Κρουθ, οι άνθρωποι συνέρρεαν στην καρδιά της συνοικίας τους,

[335]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

στον πυρήνα της ιστορίας τους, προς το Θεό τους, το ιερό τους, τον καθεδρικό τους. Σε μια άκρη του μυαλού του Μπέκερ μια καμπάνα αντηχούσε. Είμαι νεκρός; Σχεδόν διστακτικά, άνοιξε τα μάτια του και αντίκρισε τις πρώτες ηλιαχτίδες. Ήξερε ακριβώς πού βρισκόταν. Έφερε το βλέμμα του στην ευθεία και αναζήτησε τον επίδοξο δολοφόνο του στο σοκάκι. Όμως ο άντρας που φορούσε γυαλιά με μεταλλικό σκελετό δεν ήταν εκεί. Αντίθετα, είδε άλλους ανθρώπους. Οικογένειες Ισπανών που φορούσαν τα καλά τους, που άνοιγαν τις καγκελόπορτες και έβγαιναν στα σοκάκια, συζητώντας, γελώντας. Στην άκρη του σοκακιού, κρυμμένος από το οπτικό πεδίο του Μπέκερ, ο Χουλοχότ έβρισε εκνευρισμένος. Στην αρχή το μοναδικό εμπόδιο ανάμεσα στον ίδιο και το θήραμά του ήταν μόνο ένα ζευγάρι. Ο Χουλοχότ ήταν σίγουρος ότι σε λίγο θα έφευγε κι αυτό. Όμως οι κωδωνοκρουσίες δονούσαν ασταμάτητα το σοκάκι, καλώντας κι άλλους ανθρώπους να βγουν από τα σπίτια τους. Ένα δεύτερο ζευγάρι, με παιδιά αυτή τη φορά. Χαιρέτησαν τους γείτονές τους. Μιλούσαν, γελούσαν, φιλήθηκαν σταυρωτά τρεις φορές στο μάγουλο. Εμφανίστηκε και τρίτο ζευγάρι· ο Χουλοχότ δεν μπορούσε να δει πια το θήραμά του. Τώρα, βράζοντας από οργή, έτρεξε μέσα στο πλήθος που αυξανόταν με ταχύτατο ρυθμό. Έπρεπε να βρει τον Ντέιβιντ Μπέκερ! Ο δολοφόνος κατάφερε να ανοίξει δρόμο μέχρι το τέλος του σοκακιού. Για μια στιγμή χάθηκε μέσα σε μια ανθρωποθάλασσα: πανωφόρια και γραβάτες, μαύρα φορέματα, δαντελωτά μαντίλια ριγμένα πάνω σε καμπουριασμένες γυναίκες. Όλοι τους έμοιαζαν να μην αντιλαμβάνονται την παρουσία του. Περπατούσαν χαλαρά, όλοι μαυροντυμένοι, έσερναν τα πόδια τους, κινούνταν σαν ένας άνθρωπος, του έκλειναν το δρόμο.· Ο Χουλοχότ επέμεινε και κατάφερε να περάσει μέσα από το πλήθος και να φτάσει τρέχοντας στο αδιέξοδο, με το όπλο προτεταμένο. Εκεί έβγαλε μια στριγκή, απόκοσμη κραυγή. Ο Ντέιβιντ Μπέκερ είχε εξαφανιστεί. Ο Μπέκερ παραπατούσε και προσπαθούσε να περάσει μέσα από το πλήθος όσο πιο διακριτικά μπορούσε. Ακολούθησε το πλήθος, [336]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

έλεγε μέσα του. Ξέρει το δρόμο. Έκοψε δεξιά στη διασταύρωση και το σοκάκι πλάτυνε. Παντού έβλεπε καγκελόπορτες να ανοίγουν και κόσμο να ξεχύνεται στο δρόμο. Το κάλεσμα της καμπάνας δυνάμωνε. Το κάψιμο στο πλευρό του δεν είχε καταλαγιάσει, αλλά ένιωθε ότι η αιμορραγία είχε σταματήσει. Άρχισε να τρέχει. Κάπου πίσω του πρέπει να πλησίαζε γρήγορα ένας ένοπλος άντρας. Μπαινόβγαινε σε ομάδες πιστών που πήγαιναν στην εκκλησία και προσπαθούσε να περάσει απαρατήρητος. Πρέπει να κόντευε στο στόχο του. Το ένιωθε. Το πλήθος είχε πυκνώσει. Ο δρόμος είχε ανοίξει. Δεν κινούνταν πια σε κάποιο παράδρομο, αυτός ήταν ο κεντρικός δρόμος. Στρίβοντας στη γωνία, ο Μπέκερ βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε ένα πανύψηλο οικοδόμημα, στον καθεδρικό και τη Χιράλντα. Οι καμπάνες ήταν εκκωφαντικές, καθώς ο ήχος τους αντηχούσε στους ψηλούς τοίχους γύρω από την πλατεία. Οι πιστοί συνέρρεαν στο ίδιο σημείο, όλοι τους ντυμένοι στα μαύρα, και σπρώχνοντας πλησίαζαν στις πελώριες πύλες του καθεδρικού της Σεβίλης. Ο Μπέκερ προσπάθησε να αποσπαστεί από το πλήθος και να κατευθυνθεί προς τη Ματέος Γκάγο, όμως το ανθρώπινο ποτάμι τον είχε εγκλωβίσει. Ακουμπούσε ώμο με ώμο, δάχτυλα με φτέρνα με τον κόσμο που συνωστιζόταν. Οι Ισπανοί ανέκαθεν αντιλαμβάνονταν διαφορετικά την έννοια του «κοντά» από τον υπόλοιπο κόσμο. Ο Μπέκερ είχε σφηνώσει ανάμεσα σε δύο μεγαλόσωμες γυναίκες. Και οι δυο είχαν τα μάτια τους κλειστά και άφηναν τον κόσμο να τις οδηγήσει. Μουρμούριζαν προσευχές και στα δάχτυλα τους κρατούσαν ροζάρια. Καθώς το πλήθος πλησίαζε στο κολοσσιαίο πέτρινο οικοδόμημα, ο Μπέκερ έκανε μία ακόμη προσπάθεια να κόψει αριστερά, όμως το ρεύμα ήταν πολύ δυνατό τώρα πια. Ο κόσμος ανυπομονούσε να φτάσει στο ναό, έσπρωχνε, σιγοψιθύριζε προσευχές με τα μάτια κλειστά. Ο Ντέιβιντ έκανε μεταβολή προσπαθώντας να κινηθεί αντίθετα από χα πλήθη των πιστών. Ήταν αδύνατο, σαν να προσπαθούσε να κολυμπήσει κόντρα στο ρεύμα σε ένα πελώριο ποτάμι. Γύρισε ξανά προς τα εμπρός. Οι πύλες του καθεδρικού υψώνονταν θεόρατες μπροστά του, σαν την είσοδο στο τρε[337]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

νάκι του τρόμου όπου ευχόταν να μην είχε ανέβει. Ο Ντέιβιντ Μπέκερ συνειδητοποίησε ξαφνικά ότι πήγαινε στην εκκλησία.

90

ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΤΟΥ ΤΟΜΕΑ ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ούρλιαζαν. Ο Στράθμορ δεν μπορούσε να υπολογίσει πόση ώρα είχε περάσει που έλειπε η Σούζαν. Καθόταν μόνος του στο σκοτάδι, ενώ ο μονότονος βόμβος από το TRANSLTR ήταν σαν να του μιλούσε. Είσαι αγωνιστής... είσαι αγωνιστής.. Ναι, σκέφτηκε. Είμαι αγωνιστής – όμως ο αγώνας χωρίς τιμή δεν έχει καμία αξία. Προτιμώ να πεθάνω παρά να ζήσω στη σκιά της ατίμωσης. Ήξερε ότι αυτό τον περίμενε, η ατίμωση. Είχε αποκρύψει πληροφορίες από το διευθυντή. Είχε εισαγάγει ιό στον ασφαλέστερο υπολογιστή της χώρας. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι θα πλήρωνε γι’ αυτά του τα λάθη. Οι προθέσεις του εμφορούνταν από το αγνό πατριωτικό αίσθημα, όμως τίποτε δεν είχε πάει σύμφωνα με το σχέδιο. Παντού θάνατος και προδοσία. Θα ακολουθούσαν δίκες, κατηγορητήρια, δημόσια κατακραυγή. Είχε υπηρετήσει την πατρίδα του με τιμή και αξιοπρέπεια τόσα πολλά χρόνια, που δεν μπορούσε να επιτρέψει η πορεία του να έχει αυτό το τέλος. Είμαι αγωνιστής, σκέφτηκε. Είσαι ένας ψεύτης, του απάντησε ο εαυτός του. Ήταν αλήθεια. Ήταν ψεύτης. Υπήρχαν άνθρωποι απέναντι στους οποίους δε φέρθηκε τίμια. Η Σούζαν Φλέτσερ ήταν μία από αυτούς. Υπήρχαν τόσα πράγματα που δεν της είχε πει, πράγματα για τα οποία τώρα ντρεπόταν πολύ, πάρα πολύ. Χρόνια ολόκληρα η Σούζαν ήταν η ψευδαίσθηση που τον κρατούσε, η ζωντανή φαντασίωσή του. Την έβλεπε στα όνειρά του τις νύχτες. Τη φώναζε μέσα στον ύπνο του. Δεν μπορούσε να αντισταθεί. Ήταν η πιο έξυπνη, η πιο όμορφη γυναίκα που μπορούσε να φανταστεί. Η γυναίκα του είχε προσπαθήσει να κάνει υπομονή, όταν όμως τελικά γνώρισε τη Σούζαν, απελπίστηκε. Η Μπεβ Στράθμορ δεν κα[338]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

τηγόρησε ποτέ τον άντρα της για τα αισθήματά του. Αποφάσισε να μείνει και να αντέξει τον πόνο όσο μπορούσε, όμως τον τελευταίο καιρό η κατάσταση ήταν ανυπόφορη. Του είπε ότι ο γάμος τους δεν πήγαινε άλλο. Δεν της άξιζε να περάσει την υπόλοιπη ζωή της στη σκιά μιας άλλης. Σταδιακά οι σειρήνες επανέφεραν τον Στράθμορ στην πραγματικότητα. Με την αναλυτική σκέψη του προσπάθησε να βρει κάποια λύση. Το μυαλό του επιβεβαίωσε απρόθυμα αυτό που υποψιαζόταν η καρδιά του. Μόνο μία πραγματική λύση υπήρχε, μόνο μία διέξοδος. Έστρεψε το βλέμμα του στο πληκτρολόγιο κι άρχισε να σχηματίζει τις πρώτες λέξεις. Δεν μπήκε στον κόπο να στρέψει την οθόνη προς το μέρος του για να τη βλέπει. Τα δάχτυλά του πατούσαν τα πλήκτρα αργά και μεθοδικά. Πολυαγαπημένοι μου φίλοι, αποφάσισα σήμερα να βάλω τέλος στη ζωή μου...

Μ’ αυτό τον τρόπο κανείς δε θα έμενε με αναπάντητα ερωτηματικά. Δε θα υπήρχαν απορίες. Δε θα ακούγονταν κατηγορίες. Θα εξηγούσε ξεκάθαρα στον κόσμο τι ακριβώς είχε συμβεί. Είχαν χαθεί ήδη πολλές ζωές... απέμενε όμως μία ακόμη.

91

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΥΧΤΑ. Η ζεστασιά της μέρας μετατρέπεται σε σκοτεινιά και υγρασία. Η κίνηση στους δρόμους σβήνει πίσω από τους χοντρούς γρανιτένιους τοίχους. Όσοι πολυέλαιοι και να υπάρχουν, δεν μπορούν να φωτίσουν το αχανές σκοτάδι που απλώνεται πάνω από τους ανθρώπους. Σκιές πέφτουν παντού. Υπάρχει μόνο το βιτρό, ψηλά πάνω από τους πιστούς, να φιλτράρει την ασχήμια του έξω κόσμου και να τη μεταβάλλει σε δέσμες κόκκινου και μπλε φωτός. Ο καθεδρικός της Σεβίλης, όπως όλοι οι μεγάλοι καθεδρικοί της Ευρώπης, έχει σχήμα σταυρού. Το ιερό και η Αγία Τράπεζα [339]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

βρίσκονται λίγο πάνω από το κέντρο και ανοίγουν προς τα κάτω καταλήγοντας στο κυρίως κλίτος. Ξύλινα στασίδια γεμίζουν τον κάθετο άξονα, καλύπτοντας μια εντυπωσιακή απόσταση που ξεπερνά τα εκατό μέτρα από την Αγία Τράπεζα μέχρι τη βάση του σταυρού. Αριστερά και δεξιά της Αγίας Τράπεζας το οριζόντιο σκέλος του σταυρού στεγάζει εξομολογητήρια, ιερά μνήματα και επιπλέον καθίσματα. Ο Μπέκερ βρέθηκε στριμωγμένος στο μέσο μιας μακριάς σειράς στασιδιών περίπου στα μισά του κάθετου άξονα. Πάνω από το κεφάλι του, μέσα από το τρομακτικό κενό, ένα μεγάλο ασημένιο θυμιατό διέγραφε τεράστια τόξα κρεμασμένο από μια φθαρμένη τριχιά, σκορπώντας ολόγυρα τη μυρωδιά του λιβανιού. Οι καμπάνες της Χιράλντα συνέχιζαν να χτυπούν, στέλνοντας υπόκωφα ωστικά κύματα μέσα από τις πέτρες. Ο Μπέκερ έστρεψε το βλέμμα του στον επίχρυσο τοίχο πίσω από την Αγία Τράπεζα. Είχε λόγους να αισθάνεται ευγνωμοσύνη. Ανέπνεε. Ήταν ζωντανός. Ήταν ένα θαύμα. Καθώς ο ιερέας ετοιμαζόταν να ξεκινήσει τη λειτουργία, ο Μπέκερ κοίταξε το πλευρό του. Στο πουκάμισο του είχε απλωθεί ένας κόκκινος λεκές, όμως η αιμορραγία είχε σταματήσει. Η πληγή ήταν μικρή, έμοιαζε περισσότερο με γδάρσιμο παρά με τρύπα. Έχωσε το πουκάμισο του μέσα στο παντελόνι και τέντωσε το λαιμό του. Πίσω του οι πόρτες έτριζαν καθώς έκλειναν. Ήξερε ότι, αν ο διώκτης του τον είχε ακολουθήσει, τώρα τον είχε παγιδεύσει. Μόνο μία είσοδος χρησιμοποιούνταν στον καθεδρικό της Σεβίλης, σύμφωνα με το αρχιτεκτονικό σχέδιο που έγινε δημοφιλές την εποχή που οι ναοί χρησίμευαν και σαν φρούρια, προσφέροντας καταφύγιο στους πολίτες από τους Μαυριτανούς επιδρομείς. Εφόσον υπήρχε μόνο μία είσοδος, οι αμυνόμενοι είχαν μόνο μία πύλη να αμπαρώσουν. Στη σύγχρονη εποχή η μία και μοναδική είσοδος είχε άλλη χρησιμότητα: εξασφάλιζε ότι κάθε τουρίστας που έμπαινε στον καθεδρικό είχε αγοράσει εισιτήριο. Οι ύψους εφτά μέτρων επίχρυσες πόρτες έκλεισαν με έναν τελεσίδικο κρότο. Ο Μπέκερ είχε κλειστεί μέσα στον Οίκο του Θεού. Έκλεισε τα μάτια του και κάθισε όσο πιο χαμηλά μπορούσε στο στασίδι. Ήταν ο μόνος άνθρωπος σ’ ολόκληρο το οικοδόμημα [340]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

που δεν ήταν ντυμένος στα μαύρα. Από κάποιο σημείο άρχισαν να ακούγονται ψαλμωδίες. Στο πίσω μέρος του ναού μια φιγούρα άρχισε να προχωρά αργά προς τα εμπρός από τον πλαϊνό διάδρομο φροντίζοντας να μένει στη σκιά. Ο άντρας είχε προλάβει να μπει μέσα λίγο πριν κλείσουν οι πόρτες. Χαμογέλασε ικανοποιημένος. Η καταδίωξη αποκτούσε ενδιαφέρον. Ο Μπέκερ βρίσκεται εδώ... το νιώθω. Κινούνταν μεθοδικά, ελέγχοντας μία σειρά κάθε φορά. Πάνω από το κεφάλι του το λιβανιστήρι διέγραφε μεγάλα νωθρά τόξα. Έξοχος τόπος για να πεθάνει κανείς, σκέφτηκε ο Χουλοχότ. Ελπίζω να έχω την ίδια τύχη. Ο Μπέκερ γονάτισε στο κρύο δάπεδο του καθεδρικού και χαμήλωσε το κεφάλι του για να μη φαίνεται. Ο άντρας που καθόταν δίπλα του τον κοίταξε αποδοκιμαστικά. Μια τέτοια συμπεριφορά ήταν το λιγότερο ασυνήθιστη μέσα στον Οίκο του Θεού. «Enfermo», απολογήθηκε ο Μπέκερ. «Άρρωστος». Ήξερε ότι έπρεπε να μείνει κάτω. Με την άκρη του ματιού του είχε διακρίνει μια γνώριμη μορφή να κινείται στον πλαϊνό διάδρομο. Αυτός είναι! Είναι εδώ! Παρότι βρισκόταν ανάμεσα σε ένα πολυπληθές εκκλησίασμα, ο Μπέκερ φοβόταν ότι έδινε εύκολο στόχο, καθώς το χακί σακάκι του ξεχώριζε από μακριά μέσα στο μαυροντυμένο πλήθος. Σκέφτηκε να το βγάλει, όμως το λευκό πουκάμισο που φορούσε από κάτω δεν ήταν κι ό,τι καλύτερο. Προτίμησε να σκύψει ακόμη περισσότερο. Ο άντρας δίπλα του συνοφρυώθηκε. «Turista», ρουθούνισε. Ύστερα ψιθύρισε, μάλλον σαρκαστικά: «¿Llamo un méedico? Να φωνάξω γιατρό;» Ο Μπέκερ σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε το γεμάτο ελιές πρόσωπο του ηλικιωμένου άντρα. «No, gracias. Estoy bien. Όχι, ευχαριστώ. Είμαι καλά». Ο άντρας τον κοίταξε αγριεμένος. «¡Pues sientate! Τότε καθίστε στη θέση σας!» Κάποιοι γύρω τους ζήτησαν να κάνουν ησυχία και ο ηλικιωμένος σταμάτησε μαγκωμένος και γύρισε μπροστά.

[341]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Μπέκερ έκλεισε τα μάτια του και έσκυψε ακόμη πιο πολύ, προσπαθώντας να μαντέψει πόση ώρα θα διαρκούσε η λειτουργία. Μεγαλωμένος σε οικογένεια προτεσταντών, είχε ανέκαθεν την εντύπωση ότι οι καθολικοί ήταν φλύαροι. Προσευχήθηκε να είχε δίκιο, γιατί με το που θα τελείωνε η λειτουργία θα ήταν υποχρεωμένος να σηκωθεί για να αφήσει τους υπόλοιπους να περάσουν. Με το χακί σακάκι που φορούσε, ήταν χαμένος. Ήξερε ότι τη δεδομένη στιγμή δεν είχε άλλη επιλογή. Έμεινε απλώς γονατισμένος στο κρύο δάπεδο του επιβλητικού καθεδρικού. Κάποια στιγμή ο ηλικιωμένος άντρας έπαψε να ασχολείται μαζί του. Το εκκλησίασμα είχε σηκωθεί όρθιο τώρα και έψελνε κάποιο ύμνο. Ο Μπέκερ έμεινε κάτω. Τα πόδια του είχαν αρχίσει να μουδιάζουν. Δεν υπήρχε χώρος να τα απλώσει. Υπομονή, σκέφτηκε. Υπομονή. Έκλεισε τα μάτια του και πήρε μια βαθιά αναπνοή. Του φάνηκε ότι είχαν περάσει λίγα μόλις λεπτά, όταν ένιωσε κάποιον να τον κλοτσάει. Σήκωσε το κεφάλι του. Ο ηλικιωμένος με το πρόσωπο που θύμιζε ελαιώνα στεκόταν στα δεξιά του περιμένοντας ανυπόμονα να βγει από το στασίδι. Ο Μπέκερ πανικοβλήθηκε. Θέλει να φύγει από τώρα; Θα αναγκαστώ να σηκωθώ όρθιος! Έκανε νόημα στον άντρα να περάσει από πάνω του. Εκείνος με δυσκολία συγκρατούσε την οργή του. Έπιασε το μαύρο σακάκι του και το ανασήκωσε τινάζοντάς το εξοργισμένος κι έδειξε στον Μπέκερ μια ολόκληρη σειρά ανθρώπων που είχαν σηκωθεί και περίμεναν να φύγουν. Ο Μπέκερ κοίταξε στα αριστερά του και διαπίστωσε ότι η γυναίκα που καθόταν εκεί είχε φύγει. Η σειρά των στασιδιών από τα αριστερά του μέχρι τον κεντρικό διάδρομο ήταν άδεια. Δεν μπορεί να τελείωσε κιόλας η λειτουργία! Είναι αδύνατο! Μόλις τώρα καθίσαμε! Όταν όμως είδε το παπαδοπαίδι στην άκρη του στασιδιού και δύο σειρές ανθρώπων να προχωρούν από τον κεντρικό διάδρομο προς την Αγία Τράπεζα, κατάλαβε τι γινόταν. Η Θεία Κοινωνία. Βόγκηξε. Οι αναθεματισμένοι οι Ισπανοί ξεκινάνε τη λειτουργία με τη Θεία Κοινωνία!

[342]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

92

Η ΣΟΥΖΑΝ ΚΑΤΕΒΗΚΕ τη φορητή σκάλα που οδηγούσε στα υπόγεια. Γύρω από το προστατευτικό περίβλημα του TRANSLTR υψώνονταν πυκνές στήλες ατμού. Οι πλατφόρμες γύρω από τον υπερυπολογιστή ήταν βρεγμένες από τη συγκέντρωση των υδρατμών. Παραλίγο να πέσει κάτω, καθώς τα μοκασίνια της δεν της έδιναν καλό πάτημα. Αναρωτήθηκε πόσο ακόμη θα άντεχε το TRANSLTR. Οι σειρήνες συνέχιζαν να προειδοποιούν για τον κίνδυνο. Οι φάροι περιστρέφονταν κάθε δύο δευτερόλεπτα. Τρία επίπεδα πιο κάτω οι εφεδρικές γεννήτριες τραντάζονταν, καθώς δοκιμάζονταν οι αντοχές τους. Η Σούζαν ήξερε ότι σε κάποιο σημείο, στο βάθος αυτού του θολού τοπίου, υπήρχε ένας γενικός διακόπτης. Διαισθάνθηκε ότι τα χρονικά περιθώρια στένευαν. Μερικά μέτρα πιο πάνω, ο Στράθμορ κρατούσε το όπλο στο χέρι του. Διάβασε ξανά το σημείωμα κι ύστερα το άφησε στο πάτωμα του δωματίου όπου στεκόταν. Αυτό που ετοιμαζόταν να κάνει ήταν πράξη δειλίας, δεν υπήρχε αμφιβολία επ’ αυτού. Είμαι αγωνιστής, σκέφτηκε. Θυμήθηκε τον ιό στο βάση δεδομένων της υπηρεσίας, θυμήθηκε τον Ντέιβιντ Μπέκερ στην Ισπανία, τα σχέδιά του για την κερκόπορτα. Είχε πει τόσα ψέματα. Ήταν ένοχος για τόσα πολλά. Ήξερε ότι μόνο μ’ αυτό τον τρόπο δε θα καλούνταν να αναλάβει τις ευθύνες του... μόνο έτσι θα απέφευγε την ντροπή. Προσεκτικά, σημάδεψε με το όπλο του. Έπειτα έκλεισε τα μάτια και τράβηξε τη σκανδάλη. Η Σούζαν είχε κατέβει μόνο έξι σειρές σκαλοπατιών όταν άκουσε τον υπόκωφο κρότο από τον πυροβολισμό. Έμοιαζε να έρχεται από μακριά και μετά βίας ακούστηκε μέσα από το βουητό των γεννητριών. Δεν είχε ακούσει πυροβολισμό παρά μόνο στην τηλεόραση, όμως δεν είχε καμία αμφιβολία για το τι ήταν εκείνος ο ήχος. Σταμάτησε απότομα, καθώς ο κρότος αντηχούσε στα αφτιά της. Ένα αίσθημα φρίκης την κατέκλυσε και το μυαλό της πήγε αμέσως στο κακό. Σκέφτηκε τα όνειρα του πλωτάρχη, την κερκό[343]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πορτα που σχεδίαζε για το Ψηφιακό Οχυρό, την εκπληκτική ανατροπή που σκόπευε να επιφέρει. Σκέφτηκε τον ιό στη βάση δεδομένων, τον αποτυχημένο γάμο του, εκείνο το δυσοίωνο νεύμα με το οποίο την αποχαιρέτισε. Τα γόνατά της λύγισαν. Το σώμα της έστριψε προς τα πίσω, άπλωσε τα χέρια της για να πιαστεί από την κουπαστή. Πλωτάρχα! Όχι! Πάγωσε για μια στιγμή, το μυαλό της άδειασε από κάθε σκέψη. Ο αντίλαλος του πυροβολισμού έμοιαζε να εκμηδενίζει το χάος που επικρατούσε ολόγυρά της. Το μυαλό της της έλεγε να συνεχίσει, αλλά τα πόδια της αρνούνταν. Πλωτάρχα! Την επόμενη στιγμή βρέθηκε να ανεβαίνει παραπατώντας τα σκαλοπάτια, ξεχνώντας τελείως τον κίνδυνο γύρω της. Έτρεχε στα τυφλά, γλιστρούσε πάνω στο υγρό μέταλλο. Πάνω από το κεφάλι της η υγρασία έπεφτε σαν βροχή. Όταν έφτασε στη σκάλα κι άρχισε να ανεβαίνει, ένιωσε το σώμα της να σπρώχνεται από κάτω από μια τρομερά ισχυρή στήλη ατμού που σχεδόν την εκτόξευσε μέσα από την καταπακτή. Κυλίστηκε στο πάτωμα του ισογείου, με το δροσερό αέρα ν’ αγκαλιάζει το σώμα της. Η λευκή της μπλούζα είχε κολλήσει πάνω της μουσκεμένη. Ήταν σκοτεινά. Η Σούζαν κοντοστάθηκε προσπαθώντας να προσανατολιστεί. Ο πυροβολισμός αντηχούσε ασταμάτητα μέσα στο κεφάλι της. Από την καταπακτή αναδυόταν καυτός ατμός, όπως τα αέρια από τον κρατήρα ενός ηφαιστείου που είναι έτοιμο να εκραγεί. Αναθεμάτισε τον εαυτό της που άφησε το πιστόλι στον Στράθμορ. Σε εκείνον το άφησε – ή μήπως έκανε λάθος; Μήπως το πιστόλι βρισκόταν στον Κόμβο 3; Καθώς τα μάτια της συνήθιζαν στο σκοτάδι, έριξε μια ματιά προς την τεράστια τρύπα στο γυάλινο τοίχο του Κόμβου 3. Η λάμψη από τις οθόνες δεν ήταν δυνατή, όμως στο βάθος διέκρινε τον Άλετ να κείτεται ακίνητος στο πάτωμα, εκεί όπου τον είχε αφήσει. Δεν έβλεπε πουθενά τον Στράθμορ. Τρομοκρατημένη με τη σκέψη τού τι θα έβρισκε πάνω, στράφηκε προς το γραφείο του πλωτάρχη. Όπως όμως προχωρούσε, συνειδητοποίησε ότι είχε δει κάτι περίεργο. Έκανε μερικά βήματα πίσω και κοίταξε ξανά προς τον Κόμβο 3. Στο απαλό φως διέκρινε το χέρι του Άλετ. Δεν ήταν δε[344]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

μένο στο πλευρό του. Ο Άλετ δεν ήταν δεμένος πια σαν μούμια. Το χέρι του βρισκόταν πάνω από το κεφάλι του. Ήταν ξαπλωμένος ανάσκελα στο πάτωμα. Είχε καταφέρει να ελευθερωθεί; Δεν έβλεπε καμία κίνηση. Ο Άλετ ήταν τελείως ακίνητος, σαν πτώμα. Η Σούζαν γύρισε και κοίταξε το χώρο εργασίας του Στράθμορ, μερικά μέτρα πιο πάνω. «Πλωτάρχα;» Σιωπή. Διστακτικά, κινήθηκε προς τον Κόμβο 3. Στο χέρι του Άλετ υπήρχε ένα αντικείμενο. Γυάλισε κάτω από το φως που έριχναν οι οθόνες. Η Σούζαν πλησίασε κοντά... πιο κοντά. Ξαφνικά μπόρεσε να διακρίνει τι ήταν αυτό που κρατούσε ο κρυπτογράφος. Ήταν η Μπερέτα. Ένιωσε την ανάσα της να κόβεται. Ακολουθώντας το τόξο που σχημάτιζε το χέρι του Άλετ, τα μάτια της έπεσαν στο πρόσωπό του. Αυτό που είδε ήταν φρικτό. Το μισό κεφάλι του ήταν μουσκεμένο στο αίμα. Ο σκούρος λεκές είχε απλωθεί στο χαλί. Ω Θεέ μου! Παραπάτησε συγκλονισμένη. Δεν ήταν ο πυροβολισμός από το όπλο του πλωτάρχη αυτός που είχε ακούσει. Ήταν από το όπλο που κρατούσε ο Άλετ! Σαν σε παραζάλη, κινήθηκε προς το πτώμα. Προφανώς ο Άλετ είχε καταφέρει να λυθεί. Τα καλώδια των εκτυπωτών ήταν σωριασμένα στο πάτωμα δίπλα του. Πρέπει να ξέχασα το πιστόλι στον καναπέ, σκέφτηκε. Το αίμα που κυλούσε από την τρύπα στο κρανίο έμοιαζε μαύρο κάτω από το γαλαζωπό φως. Στο πάτωμα, δίπλα στον Άλετ, υπήρχε ένα χαρτί. Με τρεμάμενο βήμα, η Σούζαν πήγε μέχρι εκεί και το μάζεψε από κάτω. Ήταν μια επιστολή. Πολυαγαπημένοι μου φίλοι, αποφάσισα σήμερα να βάλω τέλος στη ζωή μου προκειμένου να εξιλεωθώ για τις ακόλουθες αμαρτίες...

Μην μπορώντας να πιστέψει στα μάτια της, η Σούζαν έμεινε να κοιτάζει το σημείωμα αυτοκτονίας που κρατούσε στα χέρια της. Το διάβασε λέξη προς λέξη. Ήταν σουρεαλιστικό –τελείως ξένο στο χαρακτήρα του Άλετ–, ένας ψυχρός κατάλογος εγκλημάτων. [345]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ομολογούσε τα πάντα, ότι δηλαδή κατάλαβε ότι ο Ντακότα ήταν ανύπαρκτο πρόσωπο, ότι προσέλαβε έναν επαγγελματία δολοφόνο για να βγάλει από τη μέση τον Ενσέι Τακάντο και να πάρει το δαχτυλίδι, ότι έσπρωξε τον Φιλ Σαρτρουκιάν στο κενό, ότι σχεδίαζε να πουλήσει το Ψηφιακό Οχυρό. Η Σούζαν έφτασε στην τελευταία γραμμή. Δεν ήταν προετοιμασμένη γι’ αυτό που διάβασε. Οι λέξεις με τις οποίες έκλεινε η επιστολή τής κατάφεραν ένα χτύπημα που την έκανε να παραλύσει ολόκληρη. Πάνω απ’ όλα, λυπάμαι ειλικρινά γι’ αυτό που συνέβη στον Ντέιβιντ Μπέκερ. Συγχωρέστε με, οι φιλοδοξίες μου με τύφλωσαν.

Καθώς η Σούζαν στεκόταν πάνω από το πτώμα του Άλετ τρέμοντας σύγκορμη, ακούστηκε ο ήχος από πόδια που έτρεχαν και πλησίαζαν πίσω της. Σαν σε αργή κίνηση, γύρισε προς τα εκεί. Ο Στράθμορ εμφανίστηκε στο σπασμένο γυάλινο χώρισμα, κάτωχρος και λαχανιασμένος. Έμεινε να κοιτάζει το πτώμα του Άλετ εμφανώς σοκαρισμένος. «Θεέ μου!» είπε. «Τι συνέβη;»

93

ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Ο Χουλοχότ εντόπισε τον Μπέκερ αμέσως. Ήταν αδύνατο να περάσει απαρατήρητο το χακί σακάκι, ειδικά με τους μικρούς λεκέδες από αίμα στο πλάι. Το σακάκι κινούνταν στον κεντρικό διάδρομο ακολουθώντας τη θάλασσα των μαυροφορεμένων πιστών. Σίγουρα ξέρει ότι είμαι εδώ. Χαμογέλασε. Είναι νεκρός. Κούνησε τους μικροσκοπικούς μεταλλικούς αισθητήρες στα ακροδάχτυλά του ανυπομονώντας να ενημερώσει το σύνδεσμό του στην Αμερική για τα καλά νέα. Σύντομα, σκέφτηκε, πολύ σύντομα. Σαν αρπακτικό που ακολουθεί το ρεύμα του αέρα, ο Χουλοχότ κινήθηκε προς το πίσω μέρος του ναού. Από εκεί ξεκίνησε την [346]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

προσέγγισή του, ευθεία μπροστά, μέσα από τον κεντρικό διάδρομο. Ο Χουλοχότ δεν είχε καμία διάθεση να ακολουθήσει τον Μπέκερ μέσα από το πλήθος που θα έφευγε από την εκκλησία με το τέλος της λειτουργίας. Το θήραμά του είχε παγιδευτεί, κάτι που αποτελούσε ευτυχή εξέλιξη. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να βρει κάποιο τρόπο να τον εξοντώσει αθόρυβα. Ο σιγαστήρας του, το καλύτερο διαθέσιμο εξάρτημα στην αγορά, περιόριζε τον κρότο του πυροβολισμού σε ένα σχεδόν ανεπαίσθητο φύσημα. Αυτή ήταν η επιλογή του. Πλησίαζε το χακί σακάκι αδιαφορώντας για τα σιγανά μουρμουρητά των ανθρώπων που προσπερνούσε. Το εκκλησίασμα κατανοούσε την ανυπομονησία που έδειχνε εκείνος ο άντρας να λάβει την ευλογία του Θεού, όμως σε κάθε περίπτωση το πρωτόκολλο ήταν πολύ αυστηρό: δύο γραμμές και ο καθένας πίσω από τον άλλο. Ο Χουλοχότ συνέχισε να κινείται. Πλησίαζε γρήγορα. Άγγιξε το περίστροφο που είχε στην τσέπη του σακακιού του. Η στιγμή είχε φτάσει. Ο Ντέιβιντ Μπέκερ είχε σταθεί εξαιρετικά τυχερός μέχρι εκείνη την ώρα· ο Χουλοχότ δεν είχε κανένα λόγο να προκαλέσει την τύχη περισσότερο. Μόνο δέκα άνθρωποι τον χώριζαν από το χακί σακάκι που ήταν στραμμένο προς τα εμπρός. Ο άντρας είχε το κεφάλι σκυμμένο. Ο Χουλοχότ προβάρισε στο μυαλό του τη δολοφονία. Η εικόνα ήταν σαφής: θα περνούσε γρήγορα πίσω από τον Μπέκερ, θα κρατούσε το πιστόλι χαμηλά, αθέατο, θα πυροβολούσε δύο φορές στην πλάτη του και εκείνος θα σωριαζόταν. Ο Χουλοχότ θα τον έπιανε και θα τον βοηθούσε να καθίσει σε ένα στασίδι, όπως θα έκανε ένας φίλος που ενδιαφερόταν για το σύντροφο του. Ύστερα θα κατευθυνόταν γρήγορα προς το πίσω μέρος του ναού, σαν να πήγαινε να καλέσει βοήθεια. Μέσα στη σύγχυση, θα εξαφανιζόταν πριν καταλάβει κανείς τι είχε συμβεί. Πέντε άνθρωποι. Τέσσερις. Τρεις. Ο Χουλοχότ έπιασε το όπλο μέσα στην τσέπη του κρατώντας το χαμηλά. Θα πυροβολούσε από το ύψος του γοφού προς τα πάνω, στην πλάτη του Μπέκερ. Με αυτό τον τρόπο η σφαίρα θα έβρισκε είτε τη σπονδυλική στήλη είτε τον έναν πνεύμονα πριν [347]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

χτυπήσει την καρδιά. Ακόμη κι αν δεν πετύχαινε την καρδιά, ο Μπέκερ θα πέθαινε. Το διαμπερές τραύμα στον πνεύμονα θα ήταν μοιραίο· ίσως τα πράγματα να ήταν αλλιώς στις χώρες του κόσμου όπου γίνονταν θαύματα στο πεδίο της ιατρικής, πάντως όχι στην Ισπανία. Δύο άνθρωποι... ένας. Ο Χουλοχότ πήρε θέση. Σαν χορευτής που εκτελούσε μια καλά προβαρισμένη κίνηση, στράφηκε στα δεξιά του. Ακούμπησε το χέρι του στον ώμο του χακί σακακιού, σημάδεψε με το όπλο του και... πυροβόλησε. Ακούστηκαν δύο πνιχτοί ήχοι. Αμέσως το σώμα έμεινε άκαμπτο. Την επόμενη στιγμή άρχισε να σωριάζεται. Ο Χουλοχότ έπιασε το θύμα του από τις μασχάλες. Με μια γρήγορη κίνηση, μετέφερε το σώμα σε ένα στασίδι, πριν απλωθούν στην πλάτη του λεκέδες από αίμα. Γύρω του κάποιοι γύρισαν να δουν τι συνέβαινε. Ο Χουλοχότ δεν τους έδωσε σημασία. Σε λίγο θα γινόταν καπνός. Έψαξε στα τυφλά, τα χέρια του άψυχου άντρα αναζητώντας το δαχτυλίδι. Τίποτε. Τα ψηλάφισε ξανά. Τα δάχτυλα ήταν γυμνά. Ο Χουλοχότ γύρισε ανάσκελα τον άντρα θυμωμένος. Αμέσως ένιωσε φρίκη. Το πρόσωπο που έβλεπε δεν ήταν του Ντέιβιντ Μπέκερ. Ο Ραφαέλ ντε λα Μάθα, τραπεζικός υπάλληλος από τα προάστια της Σεβίλης, είχε πεθάνει σχεδόν ακαριαία. Στα χέρια του κρατούσε σφιχτά τις πενήντα χιλιάδες πεσέτες που του είχε δώσει εκείνος ο παράξενος Αμερικανός για να αγοράσει το φτηνό μαύρο σακάκι του.

94

Η ΜΙΤΖ ΜΙΛΚΕΝ ΣΤΕΚΟΤΑΝ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΨΥΚΤΗ, κοντά στην είσοδο της αίθουσας συσκέψεων, και έβραζε από οργή. Τι στο διάβολο κάνει ο Φοντέιν; Τσάκισε το χάρτινο ποτήρι της μέσα στο χέρι της και το πέταξε με δύναμη στο καλάθι των αχρήστων. Κάτι τρέχει στον Τομέα Κρυπτογραφίας! Το νιώθω! Η Μιτζ ήξερε ότι μόνο ένας τρόπος υπήρχε για να αποδείξει ότι είχε δίκιο. Θα πή[348]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

γαινε η ίδια στον τομέα για να δει τι συνέβαινε, θα έπαιρνε και τον Τζάμπα αν χρειαζόταν. Έκανε επί τόπου μεταβολή και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Ο Μπρίνκερχοφ εμφανίστηκε από το πουθενά και της έκλεισε το δρόμο. «Για πού το ’βαλες;» «Για το σπίτι μου!» είπε ψέματα η Μιτζ. Ο Μπρίνκερχοφ αρνήθηκε να την αφήσει να περάσει. Η Μιτζ τον αγριοκοίταξε. «Ο Φοντέιν σού είπε να μη με αφήσεις να φύγω, έτσι;» Ο άντρας έστρεψε αλλού το βλέμμα του. «Τσαντ, σ’ το λέω, κάτι τρέχει στον Τομέα Κρυπτογραφίας... κάτι σοβαρό. Δεν ξέρω για ποιο λόγο ο Φοντέιν κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, όμως το TRANSLTR έχει πρόβλημα. Κάτι δεν πάει καλά εκεί κάτω απόψε!» «Μιτζ», προσπάθησε να την ηρεμήσει εκείνος, περνώντας από μπροστά της και πηγαίνοντας προς τα παράθυρα της αίθουσας συσκέψεων που καλύπτονταν από στόρια, «ας αφήσουμε το διευθυντή να χειριστεί την κατάσταση». Το βλέμμα της γυναίκας αγρίεψε. «Έχεις ιδέα τι θα συμβεί στο TRANSLTR αν το σύστημα ψύξης πάψει να λειτουργεί;» Ο Μπρίνκερχοφ ανασήκωσε τους ώμους του και πλησίασε στο παράθυρο. «Το πιθανότερο είναι η ηλεκτροδότηση να αποκαταστάθηκε ήδη». Τράβηξε τα στόρια και κοίταξε. «Ακόμη σκοτάδια;» ρώτησε η Μιτζ. Ο Μπρίνκερχοφ όμως δεν απάντησε. Παρακολουθούσε τη σκηνή εμβρόντητος. Αυτό που έβλεπε να συμβαίνει στο θόλο του Τομέα Κρυπτογραφίας ήταν απίστευτο. Όλη η γυάλινη οροφή είχε γεμίσει με φώτα που περιστρέφονταν, φάρους που αναβόσβηναν και ατμούς που στροβιλίζονταν. Ο Μπρίνκερχοφ έμεινε καρφωμένος στη θέση του, ακουμπώντας ζαλισμένος στο τζάμι για να κρατηθεί όρθιος. Ύστερα, σε ένα ξέσπασμα πανικού, άρχισε να τρέχει. «Κύριε διευθυντά! Κύριε διευθυντά!»

[349]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

95

ΑΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ... ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ... Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται γύρω από το σωριασμένο σώμα στο στασίδι. Πάνω από τα κεφάλια τους το θυμιατήρι συνέχιζε να διαγράφει νωχελικά τόξα. Ο Χουλοχότ στριφογύριζε έξαλλος στον κεντρικό διάδρομο ψάχνοντας στα πρόσωπα των ανθρώπων εκείνο που αναζητούσε. Εδώ μέσα πρέπει να είναι! Γύρισε απότομα προς την Αγία Τράπεζα. Τριάντα σειρές πιο μπροστά η διαδικασία της Θείας Κοινωνίας συνεχιζόταν κανονικά. Ο πατήρ Γκουστάφες Ερέρα, που κρατούσε το δισκοπότηρο της μετάληψης, γύρισε και κοίταξε με περιέργεια τη βουβή αναστάτωση που επικρατούσε σε μία από τις κεντρικές σειρές στασιδιών. Δεν ανησύχησε. Κάποιες φορές ορισμένα από τα πιο ηλικιωμένα άτομα δεν άντεχαν τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και λιποθυμούσαν. Λίγος καθαρός αέρας συνήθως τους συνέφερε. Εν τω μεταξύ, ο Χουλοχότ κοιτούσε γύρω του αλαφιασμένος. Ο Μπέκερ είχε γίνει άφαντος. Περίπου εκατό άτομα γονάτιζαν κατά μήκος της Αγίας Τράπεζας και λάμβαναν τη θεία Κοινωνία. Ο Χουλοχότ αναρωτήθηκε αν ο Μπέκερ βρισκόταν ανάμεσά τους. Ήταν αποφασισμένος να τον πυροβολήσει από τα πενήντα μέτρα κι ύστερα να διαφύγει τρέχοντας. El cuerpo de Jesus, el pan del cielo – σώμα Χριστού, ο άρτος των ουρανών. Ο νεαρός ιερέας που έδινε τη μετάληψη στον Μπέκερ τον κοίταξε αποδοκιμαστικά. Κατανοούσε την ανυπομονησία του ξένου να μεταλάβει, όμως αυτό δεν ήταν δικαιολογία για να πάρει τη σειρά των άλλων. Ο Μπέκερ χαμήλωσε το κεφάλι του και μάσησε την όστια προσπαθώντας να δείχνει ατάραχος. Διαισθανόταν ότι κάτι γινόταν πίσω του, κάποια αναστάτωση. Η σκέψη του πήγε στον άντρα από τον οποίο είχε αγοράσει το σακάκι και ευχήθηκε να είχε α[350]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

κούσει τη συμβουλή του και να μην είχε φορέσει το δικό του. Έκανε να γυρίσει για να κοιτάξει, όμως φοβήθηκε ότι τα γυαλιά με το μεταλλικό σκελετό θα τον περίμεναν. Έσκυβε όσο περισσότερο γινόταν, ελπίζοντας το μαύρο σακάκι του να κάλυπτε το πίσω μέρος του χακί παντελονιού του. Έκανε λάθος. Το δισκοπότηρο πλησίαζε γρήγορα από τα δεξιά του. Οι άνθρωποι ήδη κατάπιναν τη γουλιά από το κρασί που τους είχε δοθεί, έκαναν το σταυρό τους και σηκώνονταν για να φύγουν. Πιο αργά! Ο Μπέκερ δε βιαζόταν να σηκωθεί από το σημείο όπου είχε γονατίσει μπροστά στην Αγία Τράπεζα. Όμως με διακόσιους ανθρώπους να περιμένουν να μεταλάβουν και μόνο οχτώ ιερείς να μοιράζουν την όστια, θεωρούνταν αγένεια να καθυστερείς για μια γουλιά κρασί. Το δισκοπότηρο βρισκόταν ακριβώς στα δεξιά του Μπέκερ, όταν ο Χουλοχότ εντόπισε το αταίριαστο χακί παντελόνι κάτω από ένα μαύρο σακάκι. «Estás ya muerto», ψιθύρισε. «Είσαι ήδη νεκρός». Άρχισε να πλησιάζει από τον κεντρικό διάδρομο. Δεν υπήρχαν πλέον περιθώρια για διακριτικές κινήσεις. Δύο σφαίρες στην πλάτη και μετά θ’ άρπαζε το δαχτυλίδι και θα το ’βαζε στα πόδια. Η μεγαλύτερη πιάτσα ταξί στη Σεβίλη βρισκόταν μισό τετράγωνο πιο κάτω, στη Ματέος Γκάγο. Έκανε να πιάσει το όπλο του. Adiós, σενιόρ Μπέκερ... La sangre de Cristo, la copa de la salvación – αίμα Χριστού, το ποτήριον της σωτηρίας. Η έντονη μυρωδιά του κόκκινου κρασιού πλημμύρισε τα ρουθούνια του Μπέκερ καθώς ο πατήρ Ερέρα χαμήλωνε το απαστράπτον ασημένιο δισκοπότηρο. Λίγο νωρίς αρχίσαμε την οινοποσία, σκέφτηκε καθώς έγερνε προς τα εμπρός. Την ώρα όμως που το δισκοπότηρο έφτανε στο ύψος των ματιών του, διέκρινε κάποια κίνηση στην επιφάνεια του γυαλισμένου σκεύους. Μια φιγούρα που πλησίαζε γρήγορα καθρεφτιζόταν παραμορφωμένη στο κοίλο δισκοπότηρο.

[351]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Ντέιβιντ είδε τη λάμψη κάποιου μετάλλου, ένα όπλο να εμφανίζεται στο χέρι της σιλουέτας. Αμέσως, ασυναίσθητα, όπως ένας δρομέας που τινάζεται από την αφετηρία, ο Μπέκερ πετάχτηκε μπροστά. Ο ιερέας οπισθοχώρησε έντρομος, ενώ το δισκοπότηρο έφυγε από τα χέρια του και το κόκκινο κρασί έπεσε σαν βροχή στο λευκό μάρμαρο. Ιερείς και παπαδοπαίδια σκορπίζονταν τρομαγμένοι τη στιγμή που ο Μπέκερ βουτούσε πάνω από το κάγκελο όπου ακουμπούν οι πιστοί για να λάβουν τη μετάληψη. Από το στόμιο ενός σιγαστήρα έφυγε με ταχύτητα μια σφαίρα. Ο Μπέκερ προσγειώθηκε άτσαλα και η σφαίρα καρφώθηκε στο μαρμάρινο δάπεδο δίπλα του. Την επόμενη στιγμή ο Μπέκερ κατέβαινε κουτρουβαλώντας τρία γρανιτένια σκαλοπάτια που οδηγούσαν στο στενό πέρασμα απ’ όπου ανέβαιναν στο ιερό οι κληρικοί, επιτρέποντάς τους να εμφανίζονται στο χώρο της Αγίας Τράπεζας σαν να τους έφερνε εκεί η Θεία Χάρη. Στο τέλος των σκαλοπατιών παραπάτησε και βρέθηκε στο πάτωμα. Ένιωσε να χάνει τον έλεγχο του σώματος του καθώς γλιστρούσε πάνω στη λεία, γυαλισμένη πέτρα. Ένας οξύς πόνος διαπέρασε τα σωθικά του όπως προσγειώθηκε πάνω στο πλευρό του. Λίγο μετά περνούσε μέσα από μια είσοδο που καλυπτόταν από κουρτίνες και κατέβαινε κάμποσα ξύλινα σκαλοπάτια, τρέχοντας σαν τρελός. Πόνος. Ο Μπέκερ έτρεχε διασχίζοντας ένα χώρο που πρέπει να χρησίμευε για να αλλάζουν ρούχα οι κληρικοί. Ήταν σκοτεινά. Από την Αγία Τράπεζα έφταναν στα αφτιά του κραυγές. Πίσω του ακούγονταν δυνατά τα βήματα του διώκτη του. Άνοιξε μια δίφυλλη πόρτα πέφτοντας με δύναμη πάνω της και μπήκε παραπαίοντας σε ένα δωμάτιο που μάλλον ήταν γραφείο. Ήταν σκοτεινό, διακοσμημένο με πλούσια ανατολίτικα χαλιά και γυαλιστερά μαονένια έπιπλα. Στον απέναντι τοίχο υπήρχε ένας Εσταυρωμένος σε φυσικό μέγεθος. Ο Μπέκερ σταμάτησε όπως όπως. Αδιέξοδο. Βρισκόταν στην κορυφή του σταυρού που σχημάτιζε ο καθεδρικός. Άκουγε τον Χουλοχότ να πλησιάζει ταχύτατα. Έστρεψε το βλέμμα του στον Εσταυρωμένο και αναθεμάτισε την κακοτυχία του. «Το Θεό μου!» ούρλιαξε. [352]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ξαφνικά στα αριστερά του ακούστηκε ο ήχος από γυαλί που σπάει. Γύρισε απότομα προς τα εκεί. Ένας άντρας με πορφυρό ράσο έβγαλε μια πνιχτή κραυγή και τον κοίταξε τρομοκρατημένος. Με ύφος γάτας που την τσακώνει το αφεντικό της με το καναρίνι στο στόμα, ο άγιος άντρας σκούπισε το στόμα του και προσπάθησε να κρύψει το μπουκάλι με το κρασί για τη μετάληψη που είχε σπάσει στα πόδια του. «¡Salida!» απαίτησε ο Μπέκερ. «¡Salida!» Την έξοδο! Ο καρδινάλιος Γκέρα αντέδρασε ενστικτωδώς. Ένας δαίμονας είχε μπει στα ιερά διαμερίσματά του και ούρλιαζε για να γλιτώσει από τον Οίκο του Θεού. Ο Γκέρα θα του έκανε τη χάρη – αμέσως. Ο δαίμονας είχε εμφανιστεί σε άκρως ακατάλληλη στιγμή. Κάτωχρος, ο καρδινάλιος έδειξε μια κουρτίνα στον τοίχο στα αριστερά του. Κρυμμένη πίσω από την κουρτίνα υπήρχε μια πόρτα. Την είχε τοποθετήσει εκεί πριν από τρία χρόνια. Οδηγούσε απευθείας στο προαύλιο του καθεδρικού. Ο καρδινάλιος είχε κουραστεί να βγαίνει από την εκκλησία χρησιμοποιώντας την κεντρική είσοδο σαν να ήταν ένας κοινός αμαρτωλός.

96

Η ΣΟΥΖΑΝ ΗΤΑΝ ΒΡΕΓΜΕΝΗ και έτρεμε καθισμένη στον καναπέ του Κόμβου 3.0 Στράθμορ έριξε το σακάκι του στους ώμους της. Το πτώμα του Άλετ κειτόταν λίγα μέτρα πιο μακριά. Οι σειρήνες ούρλιαζαν. Σαν να ήταν πάγος που λιώνει στην επιφάνεια μιας παγωμένης λίμνης, από το περίβλημα του TRANSLTR ακούστηκε δυνατά ο ήχος ενός ραγίσματος. «Θα πάω να κλείσω το ρεύμα», είπε ο Στράθμορ, ακουμπώντας καθησυχαστικά το χέρι του στον ώμο της. «Δε θα αργήσω». Η Σούζαν ακολούθησε αφηρημένα με το βλέμμα της τον πλωτάρχη να διασχίζει τρέχοντας το ισόγειο του τομέα. Δε θύμιζε σε τίποτε τον κατατονικό άνθρωπο που είχε αφήσει πίσω της πριν από δέκα λεπτά. Έβλεπε το γνωστό πλωτάρχη Τρέβορ Στράθμορ, ένα λογικό, ψύχραιμο άνθρωπο που ήταν διατεθειμένος να κάνει ό,τι περνούσε απ’ το χέρι του για να φέρει το έργο του σε πέρας. [353]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Οι λέξεις με τις οποίες είχε κλείσει ο Άλετ το σημείωμα όπου εξηγούσε τους λόγους που τον είχαν οδηγήσει στην αυτοκτονία είχαν κατακλύσει το μυαλό της σαν ορμητικός χείμαρρος: Πάνω απ’ όλα, λυπάμαι ειλικρινά γι’ αυτό που συνέβη στον Ντέιβιντ Μπέκερ. Συγχωρέστε με, οι φιλοδοξίες μου με τύφλωσαν. Το πιο εφιαλτικό σενάριο που μπορούσε να φανταστεί η Σούζαν Φλέτσερ είχε μόλις επιβεβαιωθεί. Ο Ντέιβιντ βρισκόταν σε κίνδυνο... σε θανάσιμο κίνδυνο. Ίσως ήταν ήδη αργά. Λυπάμαι ειλικρινά γι’ αυτό που συνέβη στον Ντέιβιντ Μπέκερ. Η Σούζαν έμεινε να κοιτάζει το σημείωμα. Ο Άλετ δεν το είχε υπογράψει καν, απλώς είχε πληκτρολογήσει το όνομά του στο κάτω μέρος: Γκρεγκ Άλετ. Είχε βγάλει τα εσώψυχά του, είχε πατήσει το πλήκτρο της εκτύπωσης και μετά είχε τραβήξει τη σκανδάλη, έτσι απλά. Είχε ορκιστεί ότι δε θα ξαναγυρνούσε στη φυλακή και είχε κρατήσει τον όρκο του. Είχε επιλέξει το θάνατο. «Ντέιβιντ...» Η Σούζαν ξέσπασε σε λυγμούς. Ντέιβιντ! Την ίδια στιγμή, τρία μέτρα κάτω από το ισόγειο του τομέα, ο πλωτάρχης Στράθμορ κατέβαινε από τη φορητή σκάλα και πατούσε το πόδι του στην πρώτη πλατφόρμα. Ήταν μια μέρα όπου το ένα φιάσκο διαδεχόταν το άλλο. Μια προσπάθεια που είχε ξεκινήσει σαν πατριωτική αποστολή είχε ξεφύγει από τον έλεγχό του με τραγικές συνέπειες. Ο πλωτάρχης είχε αναγκαστεί να πάρει σκληρές αποφάσεις, να καταφύγει σε φρικιαστικές πράξεις, ενέργειες που ποτέ δε φανταζόταν ότι ήταν ικανός να διαπράξει. Ήταν μια λύση! Ήταν η μόνη λύση! Έπρεπε να αναλογιστεί το καθήκον του: την πατρίδα και την τιμή. Ήξερε ότι υπήρχαν ακόμη χρονικά περιθώρια. Προλάβαινε να κλείσει το TRANSLTR. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το δαχτυλίδι για να σώσει την πολυτιμότερη βάση δεδομένων της χώρας. Ναι, σκέφτηκε, υπάρχει ακόμη χρόνος. Ο Στράθμορ κοίταξε γύρω του την εικόνα καταστροφής. Το αυτόματο σύστημα πυρόσβεσης είχε ενεργοποιηθεί. Το TRANSLTR βογκούσε σαν πληγωμένο θηρίο. Οι σειρήνες ούρλιαζαν. Οι φάροι έμοιαζαν με ελικόπτερα που πλησίαζαν μέσα από πυκνή ομίχλη. Σε κάθε βήμα που έκανε το μόνο που μπορούσε να [354]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

δει ήταν το πρόσωπο του Γκρεγκ Άλετ· έβλεπε το νεαρό κρυπτογράφο να τον κοιτάζει με ικετευτικό βλέμμα· και μετά ο πυροβολισμός. Ο Άλετ θυσιάστηκε στο όνομα της πατρίδας... της τιμής. Η υπηρεσία δε θα άντεχε και νέο σκάνδαλο. Ο Στράθμορ χρειαζόταν έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Εξάλλου, ο Γκρεγκ Άλετ αργά ή γρήγορα θα τους δημιουργούσε τεράστια προβλήματα. Οι σκέψεις του διακόπηκαν από τον ήχο του κινητού του. Μετά βίας ακουγόταν μέσα από τις σειρήνες και τους ατμούς που αναδύονταν σφυρίζοντας. Το τράβηξε απότομα από τη ζώνη του χωρίς να κόψει το βήμα του. «Ακούω». «Πού είναι το κλειδί μου;» ρώτησε επιτακτικά μια γνώριμη φωνή. «Ποιος είναι;» φώναξε ο Στράθμορ για να ακουστεί μέσα στο πανδαιμόνιο. «Ο Νουματάκα είμαι!» βρυχήθηκε η φωνή. «Μου υποσχέθηκες ένα κλειδί!» Ο Στράθμορ συνέχισε να κινείται. «Θέλω το Ψηφιακό Οχυρό», είπε με σφιγμένα δόντια ο Νουματάκα. «Το Ψηφιακό Οχυρό δεν υπάρχει», του πέταξε ο Στράθμορ. «Ορίστε;» «Δεν υπάρχει κανένας απροσπέλαστος αλγόριθμος!» «Φυσικά και υπάρχει! Τον είδα στο Διαδίκτυο! Οι άνθρωποί μου προσπαθούν να τον σπάσουν εδώ και μέρες!» «Κωδικοποιημένος ιός είναι, ανόητε! Είσαι πολύ τυχερός που δεν μπορείς να τον σπάσεις!» «Μα...» «Άκυρη η συμφωνία!» ούρλιαξε ο Στράθμορ. «Δεν είμαι ο Ντακότα. Ντακότα δεν υπάρχει! Ξέχνα την όλη ιστορία». Έκλεισε το κινητό, το έβαλε στην αθόρυβη ειδοποίηση κλήσης και το πέρασε με δύναμη στη ζώνη του. Δε θα ανεχόταν άλλες διακοπές. Είκοσι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ο Τοκουτζέν Νουματάκα στεκόταν εμβρόντητος μπροστά στην τζαμαρία του γραφείου του. Το [355]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πούρο του κρεμόταν από τα χείλη του. Η σημαντικότερη συμφωνία της ζωής του είχε γίνει καπνός μπροστά στα μάτια του. Ο Στράθμορ συνέχισε να κατεβαίνει. Άκυρη η συμφωνία. Η εταιρεία του Νουματάκα δε θα αποκτούσε ποτέ τον απροσπέλαστο αλγόριθμο... και η NSA δε θα αποκτούσε ποτέ την κερκόπορτα. Ο Στράθμορ σχεδίαζε από καιρό τις λεπτομέρειες για την πραγματοποίηση του ονείρου του. Είχε επιλέξει προσεκτικά την εταιρεία του Νουματάκα. Ήταν μια οικονομικά ισχυρή επιχείρηση και ένας από τους πιθανούς πλειοδότες στη δημοπρασία. Κανείς δε θα υποψιαζόταν το παραμικρό αν το κλειδί κατέληγε στην ιαπωνική εταιρεία. Το επιπλέον πλεονέκτημα ήταν ότι κανείς δε θα πονηρευόταν ότι η συγκεκριμένη εταιρεία συναλλασσόταν παρασκηνιακά με την αμερικανική κυβέρνηση. Ο Τοκουτζέν Νουματάκα ήταν από τους Ιάπωνες της παλιάς σχολής: ο θάνατος ήταν προτιμότερος από την ατίμωση. Μισούσε τους Αμερικανούς. Απεχθανόταν το φαγητό τους, τα έθιμά τους και, πάνω απ’ όλα, τον ασφυκτικό έλεγχο που ασκούσαν στην παγκόσμια αγορά λογισμικού. Το όραμα του Στράθμορ ήταν τολμηρό: η διάδοση ενός παγκόσμιου προτύπου κρυπτογράφησης εφοδιασμένου με μια κερκόπορτα ειδικά σχεδιασμένη για την NSA. Λαχταρούσε να μοιραστεί το όνειρό του με τη Σούζαν, να το πραγματοποιήσει έχοντάς τη στο πλευρό του, όμως ήξερε ότι αυτό ήταν αδύνατο. Αν και ο θάνατος του Ενσέι Τακάντο θα έσωζε χιλιάδες ζωές μελλοντικά, η Σούζαν δε θα συμφωνούσε ποτέ· ήταν ειρηνόφιλη. Κι εγώ ειρηνόφιλος είμαι, σκέφτηκε ο Στράθμορ. Απλά δεν έχω την πολυτέλεια να ακολουθώ την ιδεολογία μου. Ο πλωτάρχης δε δίστασε ούτε στιγμή όταν επέλεγε τον άνθρωπο που θα δολοφονούσε τον Τακάντο. Ο Τακάντο βρισκόταν στην Ισπανία, και Ισπανία σήμαινε Χουλοχότ. Ο σαρανταδυάχρονος Πορτογάλος πληρωμένος δολοφόνος ήταν ένας από τους καλύτερους επαγγελματίες εκτελεστές με τους οποίους συνεργαζόταν ο πλωτάρχης. Έπαιρνε «δουλειές» για λογαριασμό της υπηρεσίας εδώ και χρόνια. Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Λισαβό[356]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

να, ο Χουλοχότ είχε αναλάβει αποστολές για την NSA σ’ ολόκληρη την Ευρώπη. Ούτε μία φορά δεν είχε βρεθεί κάποιος κρίκος που να συνέδεε τις δολοφονίες του Πορτογάλου με το Φορτ Μιντ. Το μόνο μειονέκτημα ήταν ότι ο Χουλοχότ ήταν κουφός. Η τηλεφωνική επικοινωνία ήταν αδύνατη. Πρόσφατα ο Στράθμορ είχε φροντίσει ώστε να φτάσει στα χέρια του ανθρώπου του το καινούριο παιχνίδι που είχε αναπτύξει η υπηρεσία, ο υπολογιστής Monocle. Ο Στράθμορ αγόρασε για τον εαυτό του ένα βομβητή και τον προγραμμάτισε στην ίδια συχνότητα. Από εκείνη τη στιγμή και μετά η επικοινωνία του με το δολοφόνο όχι απλώς γινόταν αστραπιαία, αλλά επιπρόσθετα ήταν αδύνατο να υποκλαπεί. Το πρώτο μήνυμα που είχε στείλει ο Στράθμορ στον Χουλοχότ δεν άφηνε περιθώρια για παρανοήσεις. Το ζήτημα είχε συζητηθεί ήδη. Σκότωσε τον Ενσέι Τακάντο. Πάρε το κλειδί. Ο πλωτάρχης δε ρωτούσε ποτέ πώς έκανε τα μαγικά του ο Χουλοχότ, αλλά με κάποιο τρόπο τα είχε καταφέρει κι αυτή τη φορά. Ο Ενσέι Τακάντο ήταν νεκρός και οι Αρχές ήταν πεπεισμένες ότι επρόκειτο για καρδιακή προσβολή. Δολοφονία για σεμινάριο... εκτός από μία λεπτομέρεια. Ο Χουλοχότ είχε διαλέξει λάθος τοποθεσία. Προφανώς το να πεθάνει ο Τακάντο σε δημόσιο χώρο ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να μη δημιουργηθούν υποψίες. Δεν περίμενε όμως την εμφάνιση των περαστικών τόσο γρήγορα. Ο Χουλοχότ αναγκάστηκε να κρυφτεί πριν προλάβει να ψάξει το πτώμα για να βρει το κλειδί. Όταν ηρέμησαν τα πράγματα, το πτώμα του Τακάντο βρισκόταν στα χέρια του ιατροδικαστή της Σεβίλης. Ο Στράθμορ ήταν έξαλλος. Ο Χουλοχότ είχε αποτύχει σε αποστολή για πρώτη φορά, και μάλιστα είχε επιλέξει τη χειρότερη δυνατή στιγμή για να τα θαλασσώσει. Η εξασφάλιση του κλειδιού του Τακάντο ήταν ζωτικής σημασίας, όμως ο Στράθμορ ήξερε ότι το να στείλει έναν κουφό δολοφόνο στο νεκροτομείο της Σεβίλης ήταν επικίνδυνο. Ένα δεύτερο σχέδιο άρχισε να παίρνει μορφή στο μυαλό του. Ο Στράθμορ είδε ξαφνικά την ευκαιρία να κερδίσει σε δύο μέτωπα, την ευκαιρία να πραγματοποιήσει δύο όνειρά του αντί για ένα. Στις έξι και μισή εκείνο το πρωί τηλεφώνησε στον Ντέιβιντ Μπέκερ. [357]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

97

Ο ΦΟΝΤΕΪΝ ΟΡΜΗΣΕ τρέχοντας μέσα στην αίθουσα συσκέψεων. Ο Μπρίνκερχοφ και η Μιτζ τον ακολουθούσαν κατά πόδας. «Κοιτάξτε!» κατάφερε να πει η Μιτζ δείχνοντας αλαφιασμένη το παράθυρο. Ο Φοντέιν κοίταξε έξω από το παράθυρο τους φάρους που είχαν ενεργοποιηθεί μέσα στο θόλο του Τομέα Κρυπτογραφίας. Αυτό σίγουρα δεν ήταν μέρος του σχεδίου. «Λες κι είναι κάνα κλαμπ εκεί κάτω!» τραύλισε από την ταραχή του ο Μπρίνκερχοφ. Ο Φοντέιν είχε καρφώσει το βλέμμα του στο θόλο προσπαθώντας να καταλάβει τι συνέβαινε. Στα λίγα χρόνια λειτουργίας του TRANSLTR, πρώτη φορά έβλεπε κάτι τέτοιο. Υπερθερμαίνεται, σκέφτηκε. Αναρωτήθηκε γιατί ο Στράθμορ δεν έκλεινε το σύστημα. Ο Φοντέιν χρειάστηκε μονάχα μια στιγμή για να πάρει την απόφασή του. Άρπαξε ένα ενδοϋπηρεσιακό τηλέφωνο από το τραπέζι των συσκέψεων και πληκτρολόγησε τον αριθμό της εσωτερικής γραμμής του Τομέα Κρυπτογραφίας. Το ακουστικό άρχισε να βουίζει σαν να ήταν εκτός λειτουργίας η γραμμή. Ο Φοντέιν κατέβασε εξοργισμένος το ακουστικό. «Να πάρει!» Αμέσως το ξανασήκωσε και πήρε τον αριθμό του κινητού του Στράθμορ. Αυτή τη φορά το τηλέφωνο χτύπησε κανονικά. Έξι χτυπήματα μετά καμία απάντηση. Ο Μπρίνκερχοφ και η Μιτζ κοιτούσαν τον Φοντέιν να βηματίζει πάνω κάτω, όσο του επέτρεπε το καλώδιο του τηλεφώνου, σαν τίγρη που δοκίμαζε τα όρια της αλυσίδας της. Μετά από ένα ολόκληρο λεπτό με το ακουστικό στο αφτί, ο Φοντέιν είχε γίνει κατακόκκινος από οργή. Κατέβασε ξανά το ακουστικό με όλη του τη δύναμη. «Απίστευτο!» βρυχήθηκε. «Ο Τομέας Κρυπτογραφίας κοντεύει να τιναχτεί στον αέρα και ο Στράθμορ δε σηκώνει το κινητό του!»

[358]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

98

Ο ΧΟΥΛΟΧΟΤ ΒΓΗΚΕ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ από τα διαμερίσματα του καρδινάλιου Γκέρα και αντίκρισε τον εκτυφλωτικό πρωινό ήλιο. Έφερε το χέρι του αντήλιο και βλαστήμησε. Βρισκόταν έξω από τον καθεδρικό, σε ένα μικρό κήπο που συνόρευε με έναν ψηλό πέτρινο τοίχο και τη δυτική πλευρά της Χιράλντα, ενώ στις άλλες δύο μεριές οριοθετούνταν από σφυρήλατα κάγκελα. Η καγκελόπορτα ήταν ανοιχτή. Έξω εκτεινόταν η πλατεία. Ήταν άδεια. Στο βάθος διακρίνονταν οι τοίχοι της Σάντα Κρουθ. Ήταν αδύνατο να φτάσει τόσο μακριά ο Μπέκερ σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Ο Χουλοχότ γύρισε και κοίταξε τον κήπο. Εδώ μέσα βρίσκεται. Σίγουρα! Ο κήπος, γνωστός ως Πάτιο ντε λος Ναράνχος, ήταν διάσημος στη Σεβίλη για τις ολάνθιστες πορτοκαλιές του. Τα δέντρα αυτά ήταν περίφημα στην πόλη επειδή θεωρούνταν ότι από αυτά προήλθε η αγγλική μαρμελάδα. Ένας Άγγλος έμπορος το δέκατο όγδοο αιώνα είχε αγοράσει μια μεγάλη ποσότητα από αυτά τα πορτοκάλια από την εκκλησία της Σεβίλης και τα είχε πάρει μαζί του στο Λονδίνο, όπου διαπίστωσε ότι ήταν απίστευτα πικρά. Είχε προσπαθήσει να φτιάξει γλυκό από τις φλούδες, αλλά τελικά αναγκάστηκε να προσθέσει πολλά κιλά ζάχαρη για να το κάνει ανεκτό. Η μαρμελάδα πορτοκάλι είχε μόλις γεννηθεί. Ο Χουλοχότ κινήθηκε προς τον οπωρώνα με το όπλο προτεταμένο. Τα δέντρα ήταν ψηλά και φουντωτά. Ακόμη και τα πιο χαμηλά κλαδιά δεν μπορούσες να τα φτάσεις, ενώ οι λεπτοί κορμοί δεν πρόσφεραν καμία κάλυψη. Ο Χουλοχότ δεν άργησε να διαπιστώσει ότι δεν υπήρχε κανείς στον κήπο. Κοίταξε προς τα πάνω. Η Χιράλντα. Η είσοδος της ελικοειδούς σκάλας που οδηγούσε στην κορυφή του πύργου ήταν φραγμένη από ένα σκοινί και μια μικρή ξύλινη πινακίδα. Το σκοινί κρεμόταν τελείως ακίνητο. Ο Χουλοχότ έστρεψε το βλέμμα του στην κορυφή του θεόρατου πύργου και αμέσως κατάλαβε ότι ακόμη και σαν σκέψη ήταν φαιδρή η υπο[359]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ψία που πέρασε από το μυαλό του. Αποκλείεται να ήταν τόσο βλάκας ο Μπέκερ. Η μία και μοναδική σκάλα οδηγούσε σε ένα τετράγωνο πέτρινο δωμάτιο. Στον τοίχο υπήρχαν στενά ανοίγματα που επέτρεπαν να βλέπεις κάτω, όμως δεν υπήρχε άλλη έξοδος. Ο Ντέιβιντ Μπέκερ ανέβηκε και το τελευταίο από τα απότομα σκαλοπάτια και σωριάστηκε λαχανιασμένος σε ένα μικρό πέτρινο δωμάτιο. Γύρω του υπήρχαν ψηλοί τοίχοι και στενά ανοίγματα. Καμία άλλη έξοδος. Η τύχη έπαιζε περίεργα παιχνίδια στον Μπέκερ εκείνο το πρωί. Την ώρα που πεταγόταν έξω από τον καθεδρικό και έβγαινε στην αυλή, το σακάκι του πιάστηκε στην πόρτα. Το ύφασμα τον σταμάτησε σχεδόν στον αέρα, αναγκάζοντάς τον να στρίψει το κορμί του απότομα στα αριστερά πριν σκιστεί. Ξαφνικά βρέθηκε να παραπατά κάτω από τον εκτυφλωτικό ήλιο. Όταν σήκωσε το κεφάλι του, είδε ότι κατευθυνόταν γραμμή προς μια σκάλα. Πήδηξε πάνω από το σκοινί και άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια. Όταν συνειδητοποίησε πού οδηγούσε αυτή η σκάλα, ήταν πλέον πολύ αργά. Τώρα στεκόταν μέσα στο στενόχωρο κελί και προσπαθούσε να πάρει ανάσες. Το πλευρό του τον έκαιγε. Μέσα από τα ανοίγματα στον τοίχο περνούσαν μικρές δέσμες του πρωινού φωτός. Κοίταξε έξω. Ο άντρας που φορούσε γυαλιά με μεταλλικό σκελετό βρισκόταν δεκάδες μέτρα πιο κάτω, με την πλάτη στραμμένη προς αυτόν, κοιτάζοντας προς την πλατεία. Ο Μπέκερ έφερε το σώμα του μπροστά στο άνοιγμα για να βλέπει καλύτερα. Μακάρι να ψάξει πέρα από την πλατεία, παρακάλεσε με όλη τη δύναμη της ψυχής του. Η σκιά της Χιράλντα έπεφτε στην πλατεία σαν γιγάντια σεκόγια που είχε υποκύψει στις τσεκουριές των ξυλοκόπων. Ο Χουλοχότ παρατηρούσε το εντυπωσιακό της μήκος. Στην άκρη της σκιάς τρία φωτεινά κενά από τα ανοίγματα που υπήρχαν στην κορυφή του πύργου σχημάτιζαν ζωηρά παραλληλόγραμμα πάνω στη λιθόστρωτη πλατεία. Ένα από αυτά τα παραλληλόγραμμα είχε μόλις μπλοκαριστεί από τη σκιά ενός άντρα. Χωρίς να ρίξει ούτε μία [360]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ματιά στην κορυφή του πύργου, ο Χουλοχότ έκανε επιτόπου μεταβολή και άρχισε να ανεβαίνει τρέχοντας τα σκαλοπάτια της Χιράλντα.

99

Ο ΦΟΝΤΕΪΝ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΗ ΓΡΟΘΙΑ ΤΟΥ στην παλάμη του άλλου χεριού του. Βημάτιζε πάνω κάτω στην αίθουσα συσκέψεων, κοιτάζοντας τα φώτα που στροβιλίζονταν μέσα στο θόλο του Τομέα Κρυπτογραφίας. «Κλείσ’ το σύστημα! Να πάρει! Κλείσ’ το!» Η Μιτζ εμφανίστηκε στην είσοδο κρατώντας ψηλά μια καινούρια εκτύπωση. «Κύριε διευθυντά! Ο Στράθμορ δεν μπορεί να κλείσει το σύστημα!» «Τι πράγμα;» αναφώνησαν ταυτόχρονα ο Φοντέιν και ο Μπρίνκερχοφ. «Προσπάθησε, κύριε διευθυντά!» Η Μιτζ τού έδειξε την αναφορά. «Τέσσερις φορές ήδη! Το TRANSLTR έχει εγκλωβιστεί σε κάποιο είδος ατέρμονου βρόχου». Ο Φοντέιν έκανε απότομα μεταβολή και κάρφωσε ξανά το βλέμμα του έξω από το παράθυρο. «Χριστέ μου!» Το τηλέφωνο στην αίθουσα συσκέψεων άρχισε να χτυπάει δυνατά. Ο διευθυντής σήκωσε τα χέρια του ψηλά. «Ο Στράθμορ πρέπει να είναι! Καιρός ήταν!» Ο Μπρίνκερχοφ πήρε αμέσως το ακουστικό. «Γραφείο διευθυντή, λέγετε». Ο Φοντέιν άπλωσε το χέρι του ζητώντας να του το δώσει. Φανερά αμήχανος, ο Μπρίνκερχοφ στράφηκε στη Μιτζ. «Ο Τζάμπα είναι. Εσένα θέλει». Ο διευθυντής έστρεψε σαστισμένος το βλέμμα του στη Μιτζ, η οποία διέσχιζε ήδη την αίθουσα. Φτάνοντας στο τηλέφωνο, πάτησε το πλήκτρο της ανοιχτής ακρόασης. «Σ’ ακούω, Τζάμπα». Η μεταλλική φωνή του Τζάμπα αντήχησε σ’ ολόκληρη την αίθουσα. «Μιτζ, βρίσκομαι στην κεντρική βάση δεδομένων. Έχουμε κάποιες πολύ περίεργες ενδείξεις εδώ κάτω. Αναρωτιόμουν μήπως...» [361]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Γαμώτο, Τζάμπα!» Η Μιτζ έχασε την ψυχραιμία της. «Αυτό προσπαθούσα να σου πω τόση ώρα!» «Μπορεί και να μην είναι τίποτε», είπε ο Τζάμπα προσπαθώντας να μετριάσει τις εντυπώσεις, «όμως...» «Σταμάτα να το λες αυτό! Κάτι τρέχει! Δεν ξέρω τι συμβαίνει εκεί που βρίσκεσαι, όμως δες το σοβαρά, πολύ σοβαρά. Τα στοιχεία μου δεν είναι λανθασμένα... ποτέ δεν ήταν, ούτε και πρόκειται να είναι». Πήγε να κλείσει το τηλέφωνο, αλλά πρόσθεσε: «Α, Τζάμπα, να μην το ξεχάσω. Για να μην έχουμε κι άλλες εκπλήξεις, σε ενημερώνω... Ο Στράθμορ παρέκαμψε τα φίλτρα ασφαλείας».

100

Ο ΧΟΥΛΟΧΟΤ ΑΝΕΒΑΙΝΕ ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ της Χιράλντα τρία τρία. Το μοναδικό φως στο ελικοειδές πέρασμα ερχόταν από μικρά παράθυρα κάθε 180 μοίρες. Παγιδεύτηκε! Ο Ντέιβιντ Μπέκερ είναι νεκρός! Με το όπλο προτεταμένο ο Χουλοχότ πλησίαζε το στόχο του. Είχε την πλάτη στραμμένη στον εξωτερικό τοίχο, σε περίπτωση που ο Μπέκερ επέλεγε να του επιτεθεί εκμεταλλευόμενος τη θέση του. Τα σιδερένια κηροπήγια που υπήρχαν σε κάθε πλατύσκαλο θα ήταν ό,τι πρέπει για όπλα αν ο Μπέκερ αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει κάποιο από αυτά. Παίρνοντας όμως τις στροφές ανοιχτά, ο Χουλοχότ θα κατόρθωνε να τον δει εγκαίρως. Το όπλο του είχε σαφώς πολύ μεγαλύτερη ακτίνα δράσης από ένα κηροπήγιο μήκους ενάμισι μέτρου. Ο Πορτογάλος ανέβαινε γρήγορα αλλά προσεκτικά. Τα σκαλοπάτια ήταν απότομα. Είχαν σκοτωθεί τουρίστες εδώ πάνω. Εδώ δεν ήταν Αμερική – δεν υπήρχαν ούτε προειδοποιητικές πινακίδες ούτε κουπαστές ούτε συμφωνητικά που απάλλασσαν τους υπευθύνους από κάθε νομική ευθύνη. Εδώ ήταν Ισπανία. Αν ήσουν τόσο βλάκας ώστε να γκρεμοτσακιστείς, το φταίξιμο ήταν δικό σου και δεν είχε καμία σημασία ποιος είχε χτίσει τα σκαλοπάτια. Ο Χουλοχότ κοντοστάθηκε σε ένα από τα ανοίγματα που έφταναν μέχρι τον ώμο του και έριξε μια ματιά έξω. Βρισκόταν στη [362]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

βορινή πλευρά και, απ’ ό,τι έβλεπε, μάλλον στα μισά της απόστασης. Το άνοιγμα που οδηγούσε στο ψηλότερο επίπεδο ήταν ορατό από τη γωνία. Κανείς δεν υπήρχε στη σκάλα που οδηγούσε στην κορυφή. Ο Ντέιβιντ Μπέκερ δεν είχε δοκιμάσει να του επιτεθεί. Ο Χουλοχότ συνειδητοποίησε ότι ίσως ο Μπέκερ να μην τον είχε δει να μπαίνει στον πύργο. Αυτό σήμαινε ότι και το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού το είχε ο ίδιος – όχι ότι θα το χρειαζόταν. Εκείνος κρατούσε όλα τα χαρτιά. Ακόμη και η διάταξη του πύργου τον ευνοούσε. Η σκάλα συναντούσε το ψηλότερο επίπεδο στη νοτιοδυτική γωνία, επομένως ο Χουλοχότ θα είχε ελεύθερο οπτικό πεδίο για να πυροβολήσει σε οποιοδήποτε σημείο του κελιού χωρίς καμία πιθανότητα να βρεθεί στην πλάτη του ο Μπέκερ. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι ο Χουλοχότ θα έβγαινε από τη σκιά στο φως. Σαν να ψαρεύεις μέσα σε βαρέλι, σκέφτηκε μοχθηρά. Υπολόγισε την απόσταση μέχρι το κατώφλι. Εφτά βήματα. Σχεδίασε τις επόμενες κινήσεις του. Αν έμενε στα δεξιά όπως πλησίαζε το κατώφλι, θα μπορούσε να δει την αριστερή πλευρά του κελιού πριν φτάσει εκεί. Αν ο Μπέκερ ήταν σ εκείνο το σημείο, ο Χουλοχότ θα πυροβολούσε. Αν όχι, θα έπαιρνε την εσωτερική και θα έμπαινε στο δωμάτιο κινούμενος ανατολικά, στραμμένος προς τη δεξιά γωνία, το μοναδικό μέρος που απέμενε στον Μπέκερ για να κρυφτεί. Χαμογέλασε. ΣΤΟΧΟΣ: ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΕΡ – ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΚΕ Η στιγμή που περίμενε είχε φτάσει. Έλεγξε ξανά το όπλο του. Με ένα βίαιο τίναγμα, όρμησε προς τα πάνω. Το κελί εμφανίστηκε μπροστά του. Η αριστερή γωνία ήταν άδεια. Όπως το είχε προετοιμάσει στο μυαλό του, ο Χουλοχότ έπιασε την εσωτερική και όρμησε μέσα στο δωμάτιο στραμμένος προς τα δεξιά. Πυροβόλησε στη γωνία. Η σφαίρα εξοστρακίστηκε στο γυμνό τοίχο και παραλίγο να τον χτυπήσει. Κοίταξε αλαφιασμένος τριγύρω και έβγαλε μια πνιχτή κραυγή. Δεν υπήρχε κανείς στο κελί. Ο Ντέιβιντ Μπέκερ είχε εξαφανιστεί.

[363]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Αρκετά σκαλοπάτια πιο κάτω, ενενήντα μέτρα πάνω από το Πάτιο ντε λος Ναράνχος, ο Ντέιβιντ Μπέκερ κρεμόταν από τον εξωτερικό τοίχο της Χιράλντα σαν ένας άνθρωπος που έκανε έλξεις κρεμασμένος από το περβάζι του παραθύρου του. Την ώρα που ο Χουλοχότ ανέβαινε τρέχοντας τα σκαλιά, ο Μπέκερ είχε κατέβει κάμποσα σκαλοπάτια πιο κάτω και είχε κρεμαστεί στην εξωτερική πλευρά ενός από τα ανοίγματα στον τοίχο. Είχε προλάβει να κρυφτεί την τελευταία στιγμή. Ο δολοφόνος τον προσπέρασε τρέχοντας. Βιαζόταν τόσο, που δεν πρόσεξε τα κάτασπρα από την προσπάθεια δάχτυλα που πιάνονταν από το περβάζι του ανοίγματος. Έτσι όπως αιωρούνταν στο κενό, ο Μπέκερ ευχαρίστησε το Θεό που η καθημερινή του προπόνηση για το σκουός περιλάμβανε και είκοσι λεπτά ασκήσεων που είχαν στόχο να δυναμώσουν τους δικέφαλούς του για να βελτιώσει το σερβίς του. Δυστυχώς, παρά τα γυμνασμένα χέρια του, ο Μπέκερ δυσκολευόταν τώρα να σηκώσει το σώμα του μέχρι το άνοιγμα. Οι ώμοι του έκαιγαν από την υπερπροσπάθεια. Είχε την αίσθηση ότι το πλευρό του θα σκιζόταν στα δυο από στιγμή σε στιγμή. Η τραχιά λαξευμένη πέτρα δε βοηθούσε, καθώς έκοβε τα δάχτυλά του σαν σπασμένο γυαλί. Ο Μπέκερ ήξερε ότι ήταν ζήτημα λίγων δευτερολέπτων να κατέβει τρέχοντας τις σκάλες ο διώκτης του. Η κάθοδος θα του πρόσφερε καλύτερο οπτικό πεδίο κι έτσι ο δολοφόνος θα εντόπιζε σίγουρα τα δάχτυλά του στο περβάζι. Έκλεισε τα μάτια του και έβαλε όση δύναμη του είχε απομείνει. Ήξερε ότι έπρεπε να γίνει ένα θαύμα για να καταφέρει να γλιτώσει από το θάνατο. Τα δάχτυλά του είχαν αρχίσει να γλιστράνε. Κοίταξε προς τα κάτω, πέρα από τα πόδια του που αιωρούνταν στο κενό. Η απόσταση που τον χώριζε από τις πορτοκαλιές ήταν ίση με το μήκος ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου. Αδύνατο να επιζούσε από την πτώση. Ο πόνος στο πλευρό του χειροτέρευε. Τώρα άκουγε ποδοβολητό από τις σκάλες· ο δολοφόνος κατέβαινε με δρασκελιές από το κελί. Ο Μπέκερ πάλι έκλεισε τα μάτια. Ή τώρα ή ποτέ. Έσφιξε τα δόντια και τράβηξε το σώμα του προς τα πάνω. Η πέτρα έγδαρε άσχημα τους καρπούς του πάνω στην προσπάθειά του να ανέβει. Τα βήματα πλησίαζαν γρήγορα. Ο Μπέκερ [364]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

άπλωσε απελπισμένα τα χέρια του στο εσωτερικό του ανοίγματος προσπαθώντας να κρατηθεί καλύτερα. Κλότσησε με τα πόδια του. Είχε την αίσθηση ότι το σώμα του ήταν βαρύ σαν μολύβι, λες και κάποιος είχε δέσει ένα σκοινί στα πόδια του και τον τραβούσε προς τα κάτω. Αντιστάθηκε. Κατάφερε να στηριχτεί στους αγκώνες του. Τώρα φαινόταν ολοκάθαρα, καθώς το κεφάλι του είχε περάσει σχεδόν από το άνοιγμα, θυμίζοντας άνθρωπο στην γκιλοτίνα. Τίναξε τα πόδια του καταφέρνοντας να δώσει μια επιπλέον ώθηση και να ανεβάσει το σώμα του στο άνοιγμα. Είχε περάσει ο μισός. Ο κορμός του κρεμόταν τώρα πάνω από τις σκάλες. Τα βήματα ακούγονταν από πολύ κοντά. Ο Μπέκερ πιάστηκε από τον τοίχο γύρω από το άνοιγμα και με μια γρήγορη κίνηση έσπρωξε περνώντας μέσα και το υπόλοιπο σώμα του. Έπεσε άσχημα στα σκαλοπάτια. Ο Χουλοχότ ένιωσε τις δονήσεις από το πέσιμο του Μπέκερ στη σκάλα λίγα μέτρα πιο κάτω. Όρμησε προς τα εκεί με το όπλο προτεταμένο. Ένα παράθυρο εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά του. Αυτό είναι! Κινήθηκε προς την πλευρά του τοίχου που ήταν προς τα έξω και σημάδεψε με το όπλο του προς τη σκάλα. Τα πόδια του Μπέκερ χάνονταν εκείνη τη στιγμή στη στροφή. Πυροβόλησε εξοργισμένος. Η σφαίρα εξοστρακίστηκε στα σκαλοπάτια. Όσο ο Χουλοχότ κατέβαινε τρέχοντας τα σκαλιά καταδιώκοντας το θήραμά του, έμενε στην πλευρά του τοίχου που έβλεπε προς τα έξω, θέλοντας να έχει τη μεγαλύτερη οπτική γωνία. Όπως ξετυλίγονταν τα σκαλιά μπροστά του, είχε την αίσθηση ότι ο Μπέκερ βρισκόταν διαρκώς 180 μοίρες πιο κάτω, ακριβώς έξω από το οπτικό του πεδίο. Ο Μπέκερ είχε διαλέξει την εσωτερική διαδρομή για να δυσκολέψει το διώκτη του και κατέβαινε τα σκαλιά πηδώντας τέσσερα ή και πέντε κάθε φορά. Ο Χουλοχότ συνέχισε την καταδίωξη και δεν τον άφησε να απομακρυνθεί. Θα χρειαζόταν μία και μόνη βολή. Ο Πορτογάλος κέρδιζε έδαφος. Ήξερε ότι, ακόμη κι αν ο Μπέκερ κατόρθωνε να φτάσει στο ισόγειο, δεν είχε πού να κρυφτεί. Θα μπορούσε να τον πυροβολήσει στην πλάτη την ώρα που ο Αμερικανός θα διέσχιζε τον κήπο. Τα

[365]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ελικοειδή σκαλοπάτια ξετυλίγονταν μπροστά τους όσο συνεχιζόταν ο τρομερός αγώνας δρόμου. Ο Χουλοχότ αποφάσισε να ακολουθήσει κι εκείνος τη συντομότερη εσωτερική διαδρομή. Είχε την αίσθηση ότι μείωνε την απόσταση που τον χώριζε από το στόχο του. Έβλεπε τη σκιά του Μπέκερ κάθε φορά που περνούσαν μπροστά από ένα άνοιγμα στον τοίχο. Ο Μπέκερ έμοιαζε να βρίσκεται πάντα λίγα εκατοστά έξω από το οπτικό πεδίο του Πορτογάλου. Ο Χουλοχότ μοίραζε την προσοχή του ανάμεσα στη σκιά του άντρα που κυνηγούσε και τα απότομα σκαλοπάτια. Ξαφνικά του φάνηκε ότι ο Μπέκερ σκόνταψε. Η σκιά του έφυγε απότομα προς τα αριστερά κι ύστερα φάνηκε να αλλάζει κατεύθυνση στον αέρα και να κινείται πάλι προς το κέντρο της σκάλας. Ο Χουλοχότ πετάχτηκε μπροστά για να τον αιφνιδιάσει. Τον πρόλαβα! Στα σκαλοπάτια μπροστά από τον Χουλοχότ εμφανίστηκε μια μεταλλική λάμψη. Έσκισε τον αέρα με αφετηρία ένα σημείο πίσω από τη γωνία. Το μέταλλο τινάχτηκε προς τα εμπρός σαν σπαθί ξιφομάχου, μόνο που η επίθεση έγινε στο ύψος των αστραγάλων. Ο Χουλοχότ προσπάθησε να το αποφύγει με μια κίνηση προς τα αριστερά, όμως ήταν πολύ αργά. Το αντικείμενο είχε βρεθεί ανάμεσα στους αστραγάλους του. Το πόδι του που εκείνη τη στιγμή βρισκόταν πιο πίσω κινήθηκε προς τα εμπρός και χτύπησε δυνατά με το καλάμι πάνω στο μέταλλο. Ο Χουλοχότ άπλωσε τα χέρια του για να κρατηθεί από κάπου, αλλά έπιασε μόνο αέρα. Την επόμενη στιγμή τα πόδια του έχαναν την επαφή τους με τα σκαλοπάτια και ο ίδιος απογειωνόταν στρίβοντας ταυτόχρονα στο πλάι. Καθώς ο Πορτογάλος έφευγε προς τα κάτω, πέρασε πάνω από τον Ντέιβιντ Μπέκερ, ο οποίος είχε ξαπλώσει μπρούμυτα και είχε απλώσει τα χέρια του. Το κηροπήγιο που κρατούσε μέχρι πριν από λίγα δευτερόλεπτα ο Μπέκερ είχε πιαστεί τώρα ανάμεσα στα πόδια του δολοφόνου, που είχε χάσει τελείως την ισορροπία του. Ο Χουλοχότ χτύπησε άσχημα στον τοίχο πριν πέσει στα σκαλιά. Όταν τελικά το σώμα του βρήκε το δάπεδο, άρχισε να φέρνει τούμπες. Το όπλο έφυγε από τα χέρια του και ακολούθησε την πτώση του Πορτογάλου στα σκαλιά. Το σώμα του συνέχισε να [366]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

κατεβαίνει τα σκαλοπάτια σαν ανθρώπινος τροχός. Συμπλήρωσε έτσι πέντε πλήρεις περιστροφές των 360 μοιρών πριν σταματήσει. Δώδεκα σκαλοπάτια ακόμη και θα είχε βγει κουτρουβαλώντας στον κήπο.

101

Ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΕΡ δεν είχε κρατήσει ποτέ ως τότε όπλο στα χέρια του, όμως τώρα κρατούσε. Το σώμα του Χουλοχότ κειτόταν σακατεμένο, τσακισμένο, πάνω στα σκοτεινά σκαλοπάτια της Χιράλντα. Ο Μπέκερ κόλλησε την κάννη του όπλου στον κρόταφο του διώκτη του και γονάτισε προσεκτικά. Στην παραμικρή κίνηση, ήταν αποφασισμένος να πυροβολήσει. Όμως ο Χουλοχότ δεν κινήθηκε. Ήταν νεκρός. Ο Μπέκερ άφησε να του πέσει το πιστόλι και σωριάστηκε στα σκαλοπάτια. Για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια ένιωσε δάκρυα να ανεβαίνουν στα μάτια του. Συγκρατήθηκε. Ήξερε ότι θα είχε χρόνο να ξεσπάσει αργότερα. Τώρα ήταν ώρα να γυρίσει στην πατρίδα του. Προσπάθησε να σταθεί όρθιος, όμως ήταν τόσο κουρασμένος, που δεν μπορούσε καν να κουνηθεί. Κάθισε αρκετή ώρα, εξαντλημένος, πάνω στα πέτρινα σκαλιά. Αφηρημένα, παρατήρησε το τσακισμένο σώμα δίπλα του. Τα μάτια του δολοφόνου είχαν αρχίσει να θολώνουν, κοιτάζοντας στο κενό. Με κάποιο τρόπο τα γυαλιά του είχαν παραμείνει άθικτα. Ο Μπέκερ σκέφτηκε ότι ήταν περίεργα γυαλιά, καθώς από τον ένα βραχίονα προεξείχε ένα καλώδιο το οποίο κατέληγε σε κάτι που έμοιαζε με μπαταρία περασμένη στη ζώνη του άντρα. Ο Μπέκερ ήταν τόσο εξαντλημένος, ώστε η περιέργειά του πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Καθώς ξεκουραζόταν στα σκαλοπάτια και προσπαθούσε να βάλει σε μια τάξη τις σκέψεις του, έστρεψε το βλέμμα του στο δαχτυλίδι που είχε περάσει στο χέρι του. Τα μάτια του είχαν συνέλθει κάπως και μπορούσε επιτέλους να διαβάσει αυτό που ήταν χαραγμένο πάνω του. Όπως το είχε υποψιαστεί, δεν ήταν κάποια φράση στα αγγλικά. Έμεινε να κοιτάζει για αρκετή ώρα τη [367]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

γραφή και τελικά συνοφρυώθηκε. Αξίζει να σκοτώσεις άνθρωπο γι’ αυτό το πράγμα; Ο πρωινός ήλιος ήταν εκτυφλωτικός όταν ο Μπέκερ βγήκε τελικά από τη Χιράλντα και στάθηκε στον κήπο. Ο πόνος στο πλευρό του είχε μετριαστεί κάπως και η όρασή του επανερχόταν στο φυσιολογικό. Έμεινε για λίγο ακίνητος, ζαλισμένος, απολαμβάνοντας το άρωμα των ανθών πορτοκαλιάς. Ύστερα άρχισε να προχωρά με αργά βήματα μέσα στον κήπο. Την ώρα που απομακρυνόταν από τον πύργο, ένα φορτηγάκι σταμάτησε απότομα λίγο πιο κάτω. Δύο άντρες κατέβηκαν γρήγορα. Ήταν νέοι και φορούσαν φόρμες παραλλαγής. Κινήθηκαν προς τον Μπέκερ με άκαμπτη ακρίβεια που θύμιζε καλορυθμισμένες μηχανές. «Ο Ντέιβιντ Μπέκερ;» ρώτησε επιτακτικά ο ένας. Ο Μπέκερ σταμάτησε, έκπληκτος που εκείνοι ήξεραν το όνομά του. «Ποιοι... ποιοι είστε;» «Ακολουθήστε μας, παρακαλώ. Αμέσως». Η σκηνή είχε μια σουρεαλιστική διάσταση, είχε κάτι που έκανε τα νεύρα του να τεθούν σε συναγερμό. Ασυναίσθητα, άρχισε να οπισθοχωρεί. Ο πιο κοντός από τους δύο τον κοίταξε με παγερό βλέμμα. «Από εδώ, κύριε Μπέκερ. Αυτή τη στιγμή». Ο Μπέκερ έκανε μεταβολή και πήγε να τρέξει. Πρόλαβε να κάνει μόνο ένα βήμα. Ο ένας από τους δύο άντρες τράβηξε ένα όπλο. Ακούστηκε ένας πυροβολισμός. Ένας τρομερός πόνος διαπέρασε το στήθος του Μπέκερ. Αστραπιαία, το σήμα έφτασε στον εγκέφαλο. Τα δάχτυλά του πάγωσαν και ο Μπέκερ σωριάστηκε κάτω. Την επόμενη στιγμή τον τύλιξε το σκοτάδι.

102

Ο ΣΤΡΑΘΜΟΡ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗ ΒΑΣΗ TOY TRANSLTR και κατέβηκε από τη σκάλα. Τα πόδια του βρέθηκαν μέσα σε τρία εκατοστά νερό. Ο γιγαντιαίος υπολογιστής τρανταζόταν δίπλα του. Πελώρι[368]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ες σταγόνες νερού έπεφταν σαν βροχή μέσα στην ομίχλη που στροβιλιζόταν γύρω του. Οι προειδοποιητικές σειρήνες ακούγονταν σαν κεραυνοί. Ο πλωτάρχης κοίταξε στην απέναντι πλευρά τις αχρηστευμένες κεντρικές γεννήτριες. Ο Φιλ Σαρτρουκιάν κειτόταν εκεί. Το απανθρακωμένο σώμα του είχε καταλήξει πάνω στα πτερύγια ενός ανεμιστήρα. Η εικόνα θύμιζε σκηνικό από ταινία τρόμου. Παρότι ο Στράθμορ λυπόταν για το θάνατο του νεαρού, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι επρόκειτο για «δικαιολογημένη απώλεια». Ο Σαρτρουκιάν δεν του είχε αφήσει άλλη επιλογή. Όταν ο τεχνικός εμφανίστηκε από τα κατώτερα επίπεδα ουρλιάζοντας ότι είχαν κολλήσει ιό, ο Στράθμορ τον συνάντησε σε μία από τις πλατφόρμες και προσπάθησε να τον ηρεμήσει. Ο Σαρτρουκιάν όμως δε λογικευόταν. Έχουμε κολλήσει ιό! Πάω να τηλεφωνήσω στον Τζάμπα! Όταν επιχείρησε να τον παραμερίσει, ο πλωτάρχης τού έκλεισε το δρόμο. Η πλατφόρμα ήταν στενή. Πάλεψαν. Η κουπαστή ήταν χαμηλή. Ήταν ειρωνεία της τύχης, σκέφτηκε ο Στράθμορ, το ότι ο Σαρτρουκιάν είχε εξαρχής δίκιο για τον ιό. Η βουτιά του νεαρού στο κενό ήταν μια ανατριχιαστική στιγμή· πρώτα ένα σύντομο φρικτό ουρλιαχτό και μετά σιωπή. Δε συγκρινόταν όμως μ’ αυτό που αντίκρισε αμέσως μετά ο πλωτάρχης. Ο Γκρεγκ Άλετ είχε καρφώσει το βλέμμα πάνω του από την κρυψώνα του στις σκιές μερικά μέτρα πιο κάτω. Το πρόσωπό του ήταν μια μάσκα τρόμου. Εκείνη τη στιγμή ο Στράθμορ κατάλαβε ότι ο Άλετ έπρεπε να πεθάνει. Το TRANSLTR συνέχιζε να τρίζει επικίνδυνα και ο Στράθμορ έστρεψε ξανά την προσοχή του στο προκείμενο. Έπρεπε να κλείσει το ρεύμα. Ο γενικός διακόπτης ήταν στην απέναντι πλευρά από το σημείο όπου βρίσκονταν οι αντλίες του φρέον, στα αριστερά του πτώματος. Ο Στράθμορ τον έβλεπε καθαρά. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να κατεβάσει ένα διακόπτη και το εφεδρικό σύστημα που τροφοδοτούσε τον Τομέα Κρυπτογραφίας θα έπαυε να λειτουργεί. Ύστερα, μετά από λίγα δευτερόλεπτα, θα μπορούσε να θέσει ξανά σε λειτουργία τις κεντρικές γεννήτριες. Όλες οι ηλεκτρονικές πόρτες και τα συστήματα στον τομέα θα

[369]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

επαναλειτουργούσαν κανονικά. Το φρέον θα διοχετευόταν σε επαρκείς ποσότητες και το TRANSLTR θα ήταν ασφαλές. Καθώς τσαλαβουτούσε στα νερά για να φτάσει στο διακόπτη, συνειδητοποίησε ότι απέμενε ένα τελευταίο εμπόδιο: το πτώμα του Σαρτρουκιάν βρισκόταν ακόμη πάνω στα πτερύγια του ανεμιστήρα που έψυχε τις κεντρικές γεννήτριες. Αν έκλεινε το σύστημα και επιχειρούσε να το θέσει ξανά σε λειτουργία, το μόνο που θα κατάφερνε ήταν να προκαλέσει ένα ακόμη βραχυκύκλωμα. Το πτώμα έπρεπε να μετακινηθεί. Ο Στράθμορ κοίταξε το φρικτά παραμορφωμένο σώμα και κατευθύνθηκε προς τα εκεί. Άπλωσε το χέρι του και έπιασε τον έναν καρπό. Η επιδερμίδα θύμιζε μονωτικό αφρό. Ο ιστός είχε απανθρακωθεί. Ολόκληρο το σώμα είχε αφυδατωθεί τελείως. Ο πλωτάρχης έκλεισε τα μάτια του, έσφιξε την παλάμη του γύρω από τον καρπό και τράβηξε. Το σώμα μετακινήθηκε μερικά εκατοστά. Ο Στράθμορ τράβηξε με περισσότερη δύναμη. Το σώμα σύρθηκε και πάλι. Ο αναπληρωτής διευθυντής στηρίχτηκε καλά και τράβηξε με όλη του τη δύναμη. Ξαφνικά έχασε την ισορροπία του κι έφυγε προς τα πίσω. Έπεσε άσχημα με τα οπίσθια, ενώ η πλάτη του χτύπησε στο περίβλημα μιας γεννήτριας. Εκεί που προσπαθούσε να σταθεί όρθιος, με το ύψος του νερού να ανεβαίνει, κοίταξε με φρίκη αυτό που κρατούσε στη γροθιά του. Ήταν το χέρι του Σαρτρουκιάν. Είχε σπάσει στο ύψος του αγκώνα. Αρκετά μέτρα πιο πάνω, η αναμονή της Σούζαν συνεχιζόταν. Καθόταν στον καναπέ του Κόμβου 3 νιώθοντας σαν να είχε παραλύσει. Ο Άλετ κειτόταν στα πόδια της. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί αργούσε τόσο πολύ ο πλωτάρχης. Πέρασαν κάποια λεπτά. Προσπάθησε να διώξει τον Ντέιβιντ από τη σκέψη της, αλλά δεν το κατάφερε. Κάθε φορά που οι σειρήνες έσκιζαν τον αέρα, οι λέξεις που είχε αφήσει πίσω του ο Άλετ αντηχούσαν μέσα στο κεφάλι της: Λυπάμαι ειλικρινά γι’ αυτό που συνέβη στον Ντέιβιντ Μπέκερ. Η Σούζαν νόμιζε ότι θα τρελαινόταν. Ήταν έτοιμη να πεταχτεί πάνω και να διασχίσει τρέχοντας το ισόγειο του τομέα, όταν επιτέλους συνέβη αυτό που περίμενε

[370]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

τόση ώρα. Ο Στράθμορ είχε κατεβάσει το γενικό, διακόπτοντας τελείως την ηλεκτροδότηση. Αμέσως το κτίριο βυθίστηκε στην απόλυτη σιωπή. Οι σειρήνες βουβάθηκαν απότομα και οι οθόνες των τερματικών στον Κόμβο 3 μαύρισαν. Το πτώμα του Γκρεγκ Άλετ εξαφανίστηκε μέσα στο σκοτάδι και η Σούζαν ανέβασε ενστικτωδώς τα πόδια της πάνω στον καναπέ. Τύλιξε το σακάκι του Στράθμορ πάνω της. Σκοτάδι. Σιωπή. Πρώτη φορά επικρατούσε τόση ησυχία στον τομέα. Το βουητό των γεννητριών κανονικά δε σταματούσε ποτέ. Τώρα όμως δεν ακουγόταν τίποτε, μόνο ο γιγαντιαίος υπολογιστής που έμοιαζε να ξεφυσά και να αναστενάζει ανακουφισμένος. Έτριζε, σφύριζε, κρύωνε σιγά σιγά. Η Σούζαν έκλεισε τα μάτια της και προσευχήθηκε για τον Ντέιβιντ. Η προσευχή της ήταν απλή. Ζητούσε από το Θεό να προστατεύσει τον άντρα που αγαπούσε. Καθώς δεν ήταν θρησκευόμενη, η Σούζαν δε θα περίμενε ποτέ μια ένδειξη ότι η προσευχή της είχε εισακουστεί. Όταν όμως ένιωσε ένα ξαφνικό τράνταγμα στο στήθος, τινάχτηκε όρθια. Έπιασε σφιχτά το στήθος της. Δεν άργησε να καταλάβει τι συνέβαινε. Οι δονήσεις που ένιωθε δεν ήταν σημάδι από το Θεό, προέρχονταν από την τσέπη του σακακιού του πλωτάρχη. Είχε ρυθμίσει το βομβητή του στη λειτουργία της αθόρυβης ειδοποίησης. Κάποιος έστελνε στον πλωτάρχη Στράθμορ ένα μήνυμα. Έξι επίπεδα χαμηλότερα, ο Στράθμορ στεκόταν μπροστά στο γενικό διακόπτη. Τα υπόγεια του τομέα είχαν βυθιστεί και αυτά στο απόλυτο σκοτάδι. Έμεινε για λίγο ακίνητος, απολαμβάνοντας τη στιγμή. Πάνω από το κεφάλι του έπεφταν ασταμάτητα σταγόνες νερού. Έμοιαζε με μεταμεσονύχτια καταιγίδα. Έγειρε προς τα πίσω το κεφάλι του και άφησε τις ζεστές σταγόνες να ξεπλύνουν τις ενοχές του. Είμαι αγωνιστής. Γονάτισε και έπλυνε τα χέρια του για ν’ απομακρύνει τα τελευταία υπολείμματα της απανθρακωμένης σάρκας του Σαρτρουκιάν.

[371]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Τα όνειρά του για το Ψηφιακό Οχυρό είχαν γίνει συντρίμμια. Αυτό μπορούσε να το δεχτεί. Το μόνο που είχε σημασία τώρα ήταν η Σούζαν. Για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες συνειδητοποιούσε πραγματικά ότι υπήρχαν κι άλλα πράγματα στη ζωή πέρα από την πατρίδα και την τιμή. Θυσίασα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου για την πατρίδα και την τιμή. Και με την αγάπη τι γίνεται; Αυτή την είχε στερήσει από τον ίδιο του τον εαυτό πάρα πολλά χρόνια. Και ποιο το όφελος; Για να δει ένα νεαρό καθηγητή να του κλέβει τα όνειρα; Ο Στράθμορ είχε βοηθήσει τη Σούζαν. Την είχε προστατεύσει. Την είχε κερδίσει. Και τώρα, επιτέλους, θα την έκανε δική του. Η Σούζαν θα αναζητούσε καταφύγιο στην αγκαλιά του τώρα που δε θα είχε πού αλλού να στραφεί. Θα ερχόταν κοντά του απροστάτευτη, πληγωμένη από την απώλειά της, και με τον καιρό θα της έδειχνε ότι η αγάπη γιατρεύει όλες τις πληγές. Τιμή. Πατρίδα. Αγάπη. Ο Ντέιβιντ Μπέκερ θα έχανε τη ζωή του στο όνομα των τριών αυτών αξιών.

103

Ο ΠΛΩΤΑΡΧΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ μέσα από την καταπακτή σαν τον Λάζαρο που επέστρεψε από την άλλη ζωή. Παρότι τα ρούχα του ήταν μουσκεμένα, το βήμα του ήταν ανάλαφρο. Κατευθύνθηκε αποφασιστικά προς τον Κόμβο 3, προς τη Σούζαν. Προς το μέλλον του. Το ισόγειο του τομέα λουζόταν και πάλι στο φως. Το φρέον κυλούσε προς τα κάτω μέσα από το πυρακτωμένο TRANSLTR σαν οξυγονωμένο αίμα. Ο Στράθμορ ήξερε ότι θα χρειαζόταν μερικά λεπτά για να φτάσει το ψυκτικό στα κατώτατα σημεία του προστατευτικού περιβλήματος και να εμποδίσει τους επεξεργαστές που υπήρχαν εκεί να αναφλέγουν, ήταν όμως βέβαιος ότι είχε ενεργήσει εγκαίρως. Αναστέναξε ανακουφισμένος. Είχε βγει νικητής από την αναμέτρηση με την καταστροφή. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι στην πραγματικότητα για τον ίδιο ήταν ήδη πολύ αργά.

[372]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Είμαι αγωνιστής, υπενθύμισε στον εαυτό του. Αδιαφορώντας για την πελώρια τρύπα στο γυάλινο τοίχο του Κόμβου 3, κατευθύνθηκε θριαμβευτικά στην ηλεκτρονική πόρτα. Τα φύλλα της παραμέρισαν αμέσως. Μπήκε μέσα. Η Σούζαν στεκόταν μπροστά του, μουσκεμένη και τυλιγμένη με το σακάκι του. Έμοιαζε με πρωτοετή φοιτήτρια που την είχε πιάσει μπόρα στο δρόμο. Εκείνος ένιωθε σαν τον τελειόφοιτο που της είχε προσφέρει το κολεγιακό πουλόβερ του. Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια αισθάνθηκε νέος. Το όνειρο του σύντομα θα γινόταν πραγματικότητα. Καθώς την πλησίαζε όμως, ο Στράθμορ είχε την αίσθηση ότι κοιτούσε στα μάτια μια γυναίκα που του ήταν τελείως άγνωστη. Το βλέμμα της ήταν σαν πάγος. Η γλυκύτητα είχε χαθεί από τα μάτια της. Η Σούζαν Φλέτσερ στεκόταν ακίνητη σαν άγαλμα. Η μόνη κίνηση που διέκρινε στο πρόσωπό της ήταν τα δάκρυα που τρεμόπαιζαν στα μάτια της. «Σούζαν;» Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της που έτρεμε. «Τι συμβαίνει;» ρώτησε ανήσυχος ο πλωτάρχης. Η λίμνη αίματος κάτω από το πτώμα του Άλετ είχε απλωθεί σ’ όλο το χαλί σαν πετρελαιοκηλίδα. Ο Στράθμορ κοίταξε νευρικά το πτώμα κι ύστερα πάλι τη Σούζαν. Είναι δυνατό να ξέρει την αλήθεια; Όχι, αδύνατο. Ο Στράθμορ ήταν βέβαιος ότι δεν είχε αφήσει κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο. «Σούζαν», είπε πλησιάζοντας. «Τι συμβαίνει;» Εκείνη δεν κινήθηκε. «Ανησυχείς για τον Ντέιβιντ;» Διέκρινε ένα ελαφρύ τρέμουλο στο πάνω χείλι της. Ο Στράθμορ πλησίασε κι άλλο. Ήθελε να απλώσει τα χέρια του και να την αγκαλιάσει, όμως δίστασε. Η αναφορά στον Ντέιβιντ προφανώς είχε κλονίσει τα ταραγμένα νεύρα της. Σιγά σιγά στην αρχή, η θλίψη έγινε ελαφρύ τρέμουλο, ρίγος. Ύστερα ένα σαρωτικό κύμα δυστυχίας ξέσπασε, κατακλύζοντας όλο της το κορμί. Εκεί που πάλευε χωρίς επιτυχία να συγκρατήσει τα τρεμάμενα χείλη της που τραντάζονταν, η Σούζαν άνοιξε το στόμα της για να μιλήσει. Δεν μπόρεσε να αρθρώσει ούτε έναν ήχο. [373]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Χωρίς να πάρει ούτε στιγμή το παγωμένο βλέμμα της από τον Στράθμορ, έφερε το χέρι της στην τσέπη του σακακιού του. Όταν το τράβηξε, κρατούσε ένα αντικείμενο. Άπλωσε το χέρι της, που έτρεμε ανεξέλεγκτα, προς το μέρος του. Ο Στράθμορ μάλλον περίμενε να δει το όπλο στραμμένο στο στομάχι του. Όμως το πιστόλι βρισκόταν ακόμη στο πάτωμα, ακίνδυνο μέσα στην άψυχη παλάμη του Άλετ. Το αντικείμενο που κρατούσε η Σούζαν ήταν μικρότερο. Ο Στράθμορ χαμήλωσε το κεφάλι του, το κοίταξε και δε χρειάστηκε παρά μια στιγμή για να καταλάβει. Καθώς κοιτούσε το αντικείμενο, η πραγματικότητα αλλοιώθηκε και ο χρόνος έμοιαζε να σταματά. Άκουγε την καρδιά του να χτυπά δυνατά. Ο άντρας που είχε θριαμβεύσει απέναντι σε γίγαντες τόσα χρόνια είχε γονατίσει σε μια στιγμή. Τον είχε σκοτώσει η αγάπη, τον είχε προδώσει η ανοησία του. Σε μια κίνηση ιπποτισμού, είχε προσφέρει το σακάκι του στη Σούζαν. Και μαζί το βομβητή του. Τώρα ήταν η σειρά του Στράθμορ να παγώσει. Το χέρι της Σούζαν έτρεμε ασταμάτητα. Ο βομβητής έπεσε δίπλα στα πόδια του Άλετ. Με μια έκφραση που μαρτυρούσε ανάγλυφα πόσο σαστισμένη και προδομένη αισθανόταν, μια έκφραση που δε θα ξεχνούσε ποτέ ο Στράθμορ, η Σούζαν Φλέτσερ πέρασε τρέχοντας από δίπλα του και βγήκε από τον Κόμβο 3. Ο πλωτάρχης την άφησε να φύγει. Αργά αργά, έσκυψε και μάζεψε το βομβητή του. Δεν υπήρχε κανένα νέο μήνυμα. Η Σούζαν τα είχε διαβάσει όλα. Ο Στράθμορ κοίταξε απελπισμένος τον κατάλογο. ΣΤΟΧΟΣ: ΕΝΣΕΪ ΤΑΚΑΝΤΟ – ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟΧΟΣ: ΠΙΕΡ ΚΛΟΥΣΑΡΝΤ – ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟΧΟΣ: ΧΑΝΣ ΧΟΥΜΠΕΡ – ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟΧΟΣ: ΡΟΘΙΟ ΕΥΑ ΓΡΑΝΑΔΑ – ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΚΕ

[374]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο κατάλογος συνεχιζόταν. Ο Στράθμορ ένιωσε ένα κύμα φρίκης να τον παρασύρει. Μπορώ να της εξηγήσω! Θα καταλάβει! Τιμή! Πατρίδα! Υπήρχε όμως άλλο ένα μήνυμα που ο Στράθμορ δεν είχε διαβάσει ακόμη. Ένα μήνυμα που δε θα μπορούσε ποτέ να της το δικαιολογήσει. Τρέμοντας, εμφάνισε στην οθόνη το τελευταίο μήνυμα. ΣΤΟΧΟΣ: ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΕΡ – ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΚΕ Ο Στράθμορ κρέμασε το κεφάλι του. Το όνειρό του είχε σβήσει οριστικά.

104

Η ΣΟΥΖΑΝ βγήκε παραπατώντας από τον Κόμβο 3. ΣΤΟΧΟΣ: ΝΤΕΙΒΪΝΤ ΜΠΕΚΕΡ - ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΚΕ Σαν σε παραζάλη, κατευθύνθηκε προς την κεντρική έξοδο του τομέα. Η φωνή του Γκρεγκ Άλετ αντηχούσε μέσα στο κεφάλι της: Σούζαν, ο Στράθμορ θα με σκοτώσει! Σούζαν, ο πλωτάρχης είναι ερωτευμένος μαζί σου! Αυτά δεν ήταν περίπου τα λόγια του; Έφτασε στην πελώρια κυκλική είσοδο κι άρχισε να χτυπά απελπισμένα τα πλήκτρα του ηλεκτρονικού πληκτρολογίου. Η πόρτα δεν κινήθηκε. Προσπάθησε ξανά, όμως η τεράστια πύλη αρνήθηκε να περιστραφεί. Η Σούζαν έβγαλε μια πνιχτή κραυγή. Προφανώς από τη διακοπή του ρεύματος είχαν διαγραφεί οι κωδικοί εξόδου. Ήταν ακόμη εγκλωβισμένη. Εντελώς απροειδοποίητα, δυο μπράτσα ήρθαν και τυλίχτηκαν από πίσω της αρπάζοντας το μισομουδιασμένο σώμα της. Το άγγιγμα της ήταν οικείο και ταυτόχρονα αποκρουστικό. Δεν είχε την ωμή δύναμη του Γκρεγκ Άλετ, είχε όμως μια δύναμη που θαρρείς και πήγαζε μέσα από την απελπισία, μια εσωτερική αποφασιστικότητα που το έκανε να μοιάζει με ατσάλι. [375]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν έκανε μεταβολή. Ο άντρας που την κρατούσε ήταν ρημαγμένος, τρομαγμένος. Ήταν ένα πρόσωπο που πρώτη φορά αντίκριζε. «Σούζαν», είπε ικετευτικά ο Στράθμορ κρατώντας τη. «Μπορώ να σου εξηγήσω». Εκείνη προσπάθησε να τραβηχτεί. Ο πλωτάρχης δεν την άφησε. Η Σούζαν δοκίμασε να ουρλιάξει, όμως δεν της απέμενε φωνή. Προσπάθησε να τρέξει, όμως δυο δυνατά χέρια την εμπόδιζαν τραβώντας την πίσω. «Σ’ αγαπώ», της ψιθύριζε η φωνή. «Σ’ αγάπησα από την πρώτη στιγμή». Η Σούζαν ένιωσε ένα αίσθημα ναυτίας να την κυριεύει. «Μείνε μαζί μου». Στο μυαλό της στροβιλίζονταν τρομακτικές εικόνες: τα φωτεινά πράσινα μάτια του Ντέιβιντ να κλείνουν για τελευταία φορά· το πτώμα του Γκρεγκ Άλετ να αιμορραγεί πάνω στο χαλί· το σώμα του Φιλ Σαρτρουκιάν καμένο και τσακισμένο πάνω στις γεννήτριες. «Ο πόνος θα περάσει», είπε η φωνή. «Θα αγαπήσεις ξανά». Η Σούζαν δεν άκουσε λέξη. «Μείνε μαζί μου», την ικέτευσε η φωνή. «Θα γιατρέψω τις πληγές σου». Εκείνη πάλευε, μάταια, να ξεφύγει. «Το έκανα για εμάς. Είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο. Σούζαν, σ’ αγαπώ». Οι λέξεις κυλούσαν ορμητικά, σαν να περίμεναν μία δεκαετία για να ακουστούν. «Σ’ αγαπώ! Σ’ αγαπώ!» Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, τριάντα μέτρα πιο μακριά, σαν να απέρριπτε την αισχρή εξομολόγηση του Στράθμορ, το TRANSLTR έβγαλε ένα άγριο, ανελέητο σφύριγμα. Ο ήχος δε θύμιζε σε τίποτε τους προηγούμενους, ήταν ένα δυσοίωνο βογκητό που έμοιαζε να αναδύεται σαν κάποιο τεράστιο ερπετό μέσα από τα έγκατα του κτιρίου. Το φρέον, απ’ ό,τι φαινόταν, δεν είχε φτάσει εγκαίρως στον προορισμό του.

[376]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο πλωτάρχης άφησε τη Σούζαν και στράφηκε προς τον υπολογιστή αξίας δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τα μάτια του γούρλωσαν από φρίκη. «Όχι!» Έπιασε το κεφάλι του. «Όχι!» Το γιγάντιο κέλυφος άρχισε να τρέμει ολόκληρο. Ο Στράθμορ αποτόλμησε ένα διστακτικό βήμα προς το θηρίο που ψυχορραγούσε. Ύστερα έπεσε στα γόνατα, σαν αμαρτωλός μπροστά στον εξοργισμένο θεό του. Ήταν ανώφελο. Στη βάση του προστατευτικού περιβλήματος οι επεξεργαστές τιτανίου-στροντίου που αποτελούσαν τον εγκέφαλο του υπολογιστή είχαν μόλις αναφλεγεί.

105

MIA ΠΥΡΙΝΗ ΣΦΑΙΡΑ ΠΟΥ ΕΚΤΙΝΑΣΣΕΤΑΙ μέσα από τρία εκατομμύρια τσιπ σιλικόνης δημιουργεί έναν ανεπανάληπτο ήχο. Το τριζοβόλημα μιας πυρκαγιάς σ’ ένα δάσος, το ουρλιαχτό ενός κυκλώνα, το ξέσπασμα ενός θερμοπίδακα... όλα μαζί εγκλωβισμένα σε ένα κέλυφος που τραντάζεται ολόκληρο. Ήταν η ανάσα του διαβόλου που ξεχυνόταν σε ένα σφραγισμένο σπήλαιο και αναζητούσε έξοδο. Ο Στράθμορ γονάτισε αποσβολωμένος μπροστά στο φρικτό θόρυβο που αναδυόταν απειλητικά. Ο ακριβότερος υπολογιστής στον κόσμο ήταν έτοιμος να μετατραπεί σε πύρινη κόλαση. Αργά αργά, ο Στράθμορ γύρισε προς το μέρος της Σούζαν. Εκείνη είχε παραλύσει δίπλα στην έξοδο του τομέα. Ο πλωτάρχης κάρφωσε το βλέμμα του πάνω στο δακρυσμένο πρόσωπο της. Έμοιαζε να λαμπυρίζει κάτω από το δυνατό φως. Είναι ένας άγγελος, σκέφτηκε. Αναζήτησε τον παράδεισο στα μάτια της, όμως το μόνο που μπορούσε να δει ήταν ο θάνατος. Ο θάνατος της εμπιστοσύνης. Η αγάπη και η τιμή είχαν σβήσει. Η φαντασίωση που τον είχε κρατήσει όρθιο όλα αυτά τα χρόνια ήταν νεκρή. Δε θα έκανε ποτέ δική του τη Σούζαν Φλέτσερ. Ποτέ. Το ξαφνικό κενό που κατέκλυσε το είναι του τον συγκλόνισε. Η Σούζαν κοιτούσε με κενό βλέμμα προς την κατεύθυνση του TRANSLTR. Ήξερε ότι μέσα στο κεραμικό περίβλημα είχε παγιδευτεί μια πύρινη σφαίρα που πλησίαζε με αστραπιαία ταχύτητα [377]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

προς το μέρος τους. Την ένιωθε να ανεβαίνει όλο και πιο γρήγορα, παίρνοντας δύναμη από το οξυγόνο που απελευθέρωναν τα φλεγόμενα τσιπ. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά ο θόλος του Τομέα Κρυπτογραφίας θα μετατρεπόταν σε φλεγόμενη κόλαση. Το μυαλό της της έλεγε να τρέξει, όμως το βάρος του νεκρού Ντέιβιντ την πλάκωνε. Νόμιζε ότι άκουγε τη φωνή του να την προτρέπει να ξεφύγει, όμως δεν είχε πού να πάει. Ο τομέας ήταν ένα σφραγισμένο μαυσωλείο. Δεν είχε σημασία. Η σκέψη του θανάτου δεν την τρόμαζε. Ο θάνατος θα σταματούσε τον πόνο. Θα συναντούσε τον Ντέιβιντ. Το δάπεδο του τομέα άρχισε να τρέμει, λες και μέσα από την άβυσσο που κρυβόταν από κάτω του αναδυόταν κάποιο οργισμένο θαλάσσιο τέρας. Νόμισε ότι άκουσε τη φωνή του Ντέιβιντ. Τρέξε, Σούζαν! Τρέξε! Ο Στράθμορ κινούνταν προς το μέρος της τώρα, όμως το πρόσωπό του φάνταζε στα μάτια της σαν μακρινή ανάμνηση. Τα ψύχραιμα γκρίζα μάτια του τώρα ήταν άψυχα. Ο πατριώτης που κάποτε ήταν για εκείνη ένας ήρωας τώρα ήταν νεκρός, είχε χαθεί κουβαλώντας πάνω του το στίγμα του δολοφόνου. Ξαφνικά τα χέρια του τυλίχτηκαν ξανά γύρω της, την κρατούσαν απελπισμένα. Τη φίλησε στα μάγουλα. «Συγχώρεσέ με», την ικέτευσε. Η Σούζαν προσπάθησε να αποτραβηχτεί, όμως ο Στράθμορ επέμεινε. Το TRANSLTR άρχισε να τρέμει σαν πύραυλος έτοιμος να εκτοξευτεί. Το δάπεδο του τομέα τρανταζόταν επικίνδυνα. Ο Στράθμορ την κρατούσε σφιχτά. «Αγκάλιασέ με, Σούζαν. Σε χρειάζομαι». Ένα βίαιο κύμα οργής συντάραξε τα χέρια της. Άκουσε ξανά τη φωνή του Ντέιβιντ. Σ’ αγαπώ! Φύγε από εκεί μέσα! Η οργή μετατράπηκε σε δύναμη και ξέσπασε απότομα. Η Σούζαν ξέφυγε από τα χέρια του Στράθμορ. Ο βρυχηθμός του TRANSLTR έγινε εκκωφαντικός. Η φωτιά είχε φτάσει στην κορυφή του περιβλήματος. Το TRANSLTR δοκίμαζε τις αντοχές του, ήταν έτοιμο να εκραγεί. Η φωνή του Ντέιβιντ έδωσε θάρρος στη Σούζαν, έμοιαζε να την οδηγεί. Διέσχισε τρέχοντας το ισόγειο του τομέα και άρχισε [378]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

να ανεβαίνει τη σκάλα που οδηγούσε στο γραφείο του πλωτάρχη. Πίσω της το TRANSLTR μούγκριζε σαν ετοιμοθάνατο θηρίο. Τη στιγμή που το τελευταίο από τα τσιπ σιλικόνης παραδινόταν στις φλόγες, ένα τρομερό ρεύμα πυρακτωμένου αέρα τίναξε ψηλά το πάνω τμήμα του προστατευτικού περιβλήματος, εκτοξεύοντας κεραμικά θραύσματα σε ύψος δέκα μέτρων. Αμέσως η πλούσια σε οξυγόνο ατμόσφαιρα του τομέα έσπευσε να καλύψει το τεράστιο κενό που είχε δημιουργηθεί. Η Σούζαν έφτασε στο κεφαλόσκαλο και αρπάχτηκε από την κουπαστή τη στιγμή που το τρομερό ρεύμα που δημιουργήθηκε απειλούσε να την παρασύρει. Η δύναμη του ρεύματος έστρεψε το σώμα της προς τα κάτω κι έτσι πρόλαβε να δει τον αναπληρωτή διευθυντή της υπηρεσίας, αρκετά μέτρα πιο μακριά, να κοιτάζει επίμονα προς το μέρος της, δίπλα στο TRANSLTR. Ολόγυρά του είχε ξεσπάσει πραγματική θύελλα, κι όμως τα μάτια του έδειχναν γαλήνια. Τα χείλη του άνοιξαν σχηματίζοντας την τελευταία του λέξη. «Σούζαν». Ο αέρας που εισέρρεε με τρομακτική ταχύτητα στο TRANSLTR αναφλεγόταν με το που ερχόταν σε επαφή με τον πυρακτωμένο υπερυπολογιστή. Σε μια στιγμή, μέσα σε μια εκτυφλωτική λάμψη, ο πλωτάρχης Τρέβορ Στράθμορ μεταμορφώθηκε από άνθρωπο σε φλεγόμενη μορφή· ύστερα πέρασε στην αθανασία. Όταν τη χτύπησε το ωστικό κύμα, η Σούζαν τινάχτηκε προς τα πίσω και βρέθηκε πέντε μέτρα μακριά, μέσα στο γραφείο του Στράθμορ. Το μόνο που θυμόταν ήταν ένα πυρακτωμένο ρεύμα να την παρασέρνει.

106

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ της διευθυντικής αίθουσας συσκέψεων, ψηλά πάνω από το θόλο του Τομέα Κρυπτογραφίας, εμφανίστηκαν τρία πρόσωπα που αντίκρισαν την εικόνα με κομμένη την ανάσα. Η έκρηξη είχε τραντάξει ολόκληρο το κτιριακό συγκρότημα της NSA. Ο Λίλαντ Φοντέιν, ο Τσαντ Μπρίνκερχοφ και η Μιτζ

[379]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Μίλκεν παρακολουθούσαν εμβρόντητοι με βουβή φρίκη τα όσα συνέβαιναν. Είκοσι πέντε μέτρα πιο κάτω, ο θόλος του Τομέα Κρυπτογραφίας είχε παραδοθεί στις φλόγες. Η οροφή, ενισχυμένη με ένα πολυανθρακικό πλέγμα, παρέμενε άθικτη ακόμη, όμως κάτω από το διάφανο υλικό η πυρκαγιά κατέκαιγε τα πάντα. Μέσα στο θόλο στροβιλίζονταν πυκνοί μαύροι καπνοί. Οι τρεις τους παρακολουθούσαν άφωνοι τη σκηνή. Το θέαμα είχε ένα απροσδιόριστο, απόκοσμο μεγαλείο. Ο Φοντέιν έμεινε ακίνητος για αρκετή ώρα. Τελικά μίλησέ η φωνή του ήταν σιγανή αλλά ψύχραιμη. «Μιτζ, στείλε μια ομάδα διάσωσης εκεί κάτω... τώρα». Στην άλλη άκρη της σουίτας το τηλέφωνο του Φοντέιν άρχισε να χτυπάει. Ήταν ο Τζάμπα.

107

Η ΣΟΥΖΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕΙ πόση ώρα είχε περάσει. Το κάψιμο που ένιωθε στο λαιμό της την έκανε να ανακτήσει τις αισθήσεις της. Αποπροσανατολισμένη, κοίταξε γύρω της. Ήταν πεσμένη πάνω σε ένα χαλί, πίσω από κάποιο γραφείο. Το μόνο φως στο δωμάτιο ήταν ένα αλλόκοτο πορτοκαλί πράγμα που αναβόσβηνε. Ο αέρας μύριζε καμένο πλαστικό. Το δωμάτιο μέσα στο οποίο βρισκόταν δεν ήταν καν δωμάτιο. Ήταν ένα ρημαγμένο κουφάρι. Οι κουρτίνες είχαν πιάσει φωτιά και οι τοίχοι από πλεξιγκλάς έλιωναν. Τότε θυμήθηκε τα πάντα. Ντέιβιντ! Με τον πανικό να την κυριεύει, κατάφερε να σταθεί όρθια. Ο αέρας που ανέπνεε την έκαιγε στην τραχεία της. Παραπατώντας, πήγε μέχρι την πόρτα, αναζητώντας κάποια διέξοδο. Τη στιγμή που πήγε να διαβεί το κατώφλι, το πόδι της βρέθηκε πάνω από μια φλεγόμενη άβυσσο. Κρατήθηκε από το πλαίσιο της πόρτας την τελευταία στιγμή. Η σκάλα είχε εξαφανιστεί. Δεκαπέντε μέτρα πιο κάτω διέκρινε μια άμορφη μάζα από μέταλλα που κάπνιζαν. [380]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Κοίταξε με φρίκη το ισόγειο του τομέα. Είχε μετατραπεί σε πύρινη θάλασσα. Τα λιωμένα υπολείμματα τριών εκατομμυρίων τσιπ σιλικόνης είχαν εκτοξευτεί μέσα από το TRANSLTR σαν ηφαιστειακή λάβα. Πυκνός, πνιγηρός καπνός αναδυόταν από το κομματιασμένο περίβλημα του υπερυπολογιστή. Η Σούζαν ήξερε τη μυρωδιά. Αναθυμιάσεις σιλικόνης. Θανατηφόρο δηλητήριο. Οπισθοχωρώντας στο μισοκαταστραμμένο γραφείο του Στράθμορ, της ήρθε τάση προς λιποθυμία. Ο λαιμός της έκαιγε. Ολόκληρος ο χώρος φωτιζόταν τώρα από τις φλόγες που μαίνονταν έξω. Ο τομέας πέθαινε. Το ίδιο θα πάθω κι εγώ, σκέφτηκε. Το μυαλό της πήγε προς στιγμήν στη μόνη πιθανή διέξοδο, το ασανσέρ του Στράθμορ. Ήξερε όμως ότι ήταν μάταιο. Το ηλεκτρονικό σύστημα αποκλείεται να είχε αντέξει στο ωστικό κύμα. Όμως, καθώς περπατούσε μέσα στον ολοένα και πυκνότερο καπνό, θυμήθηκε τα λόγια του Άλετ. Το ασανσέρ παίρνει ρεύμα από το κεντρικό συγκρότημα! Έχω δει τα σχέδια! Η Σούζαν ήξερε ότι αυτό ήταν αλήθεια. Ήξερε επίσης ότι ολόκληρο το φρεάτιο του ασανσέρ ήταν θωρακισμένο με μπετόν αρμέ. Οι καπνοί στροβιλίζονταν ολόγυρά της. Τρεκλίζοντας, κατευθύνθηκε προς την πόρτα του ασανσέρ. Όταν όμως έφτασε εκεί, διαπίστωσε ότι το πλήκτρο που καλούσε το θάλαμο δε φωτιζόταν. Πάτησε διάφορα πλήκτρα στο μαυρισμένο πληκτρολόγιο, όμως χωρίς αποτέλεσμα, κι ύστερα έπεσε στα γόνατα και άρχισε να χτυπά την πόρτα με τις γροθιές της. Σταμάτησε σχεδόν αμέσως. Κάτι κουνιόταν πίσω από την πόρτα. Ξαφνιασμένη, σήκωσε το κεφάλι της. Ο θάλαμος πρέπει να βρισκόταν εκεί! Πάτησε ξανά το κουμπί που καλούσε το ασανσέρ. Και πάλι ακούστηκε ο ίδιος θόρυβος πίσω από την πόρτα. Ξαφνικά παρατήρησε κάτι. Το πλήκτρο κλήσης δεν ήταν απενεργοποιημένο, απλώς είχε καλυφθεί με κάπνα. Τώρα φέγγιζε αχνά κάτω από τις μουντζουρωμένες δαχτυλιές της. Παίρνει ρεύμα! Με αναπτερωμένες ελπίδες, πάτησε το πλήκτρο ξανά και ξανά. Κάθε φορά κάτι ακουγόταν πίσω από την πόρτα. Μπορούσε να ακούσει τον ανεμιστήρα του εξαερισμού στο θάλαμο του α-

[381]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

σανσέρ. Ο θάλαμος είναι εδώ! Γιατί δεν ανοίγουν οι καταραμένες οι πόρτες; Μέσα από τον καπνό διέκρινε το μικρό δευτερεύον πληκτρολόγιο. Κάθε πλήκτρο αντιπροσώπευε ένα γράμμα της αλφαβήτου. Η Σούζαν ένιωσε να την κυριεύει η απελπισία, καθώς θυμήθηκε σε τι χρησίμευε το δεύτερο πληκτρολόγιο. Εκεί εισαγόταν ο κωδικός πρόσβασης. Ο καπνός είχε αρχίσει να περνάει στο δωμάτιο μέσα από τα λιωμένα κουφώματα των παραθύρων. Η Σούζαν χτύπησε ξανά τις γροθιές της πάνω στην πόρτα του ασανσέρ. Εκείνη δεν έλεγε να ανοίξει. Ο κωδικός! σκέφτηκε. Ο Στράθμορ δε μου είπε τελικά τον κωδικό! Οι αναθυμιάσεις της σιλικόνης είχαν αρχίσει να πλημμυρίζουν το γραφείο. Αναπνέοντας με δυσκολία, η Σούζαν σωριάστηκε κι έπεσε πάνω στην πόρτα του ασανσέρ ηττημένη. Ο ανεμιστήρας του εξαερισμού δούλευε κανονικά λίγα εκατοστά πιο πάνω. Εκείνη κειτόταν εκεί, ζαλισμένη, προσπαθώντας απελπισμένα να πάρει ανάσα. Έκλεισε τα μάτια της, όμως και πάλι η φωνή του Ντέιβιντ την ξύπνησε. Βγες από εκεί μέσα, Σούζαν! Άνοιξε την πόρτα! Πρέπει να ζήσεις! Άνοιξε τα μάτια της περιμένοντας ότι θα αντίκριζε το πρόσωπό του, εκείνα τα ζωηρά πράσινα μάτια, εκείνο το παιχνιδιάρικο χαμόγελο. Όμως το μόνο που είδε μπροστά της ήταν το αλφάβητο. Ο κωδικός... Κοίταξε τα γράμματα πάνω στο πληκτρολόγιο. Δυσκολευόταν ακόμη και να εστιάσει πάνω τους. Στην οθόνη υγρών κρυστάλλων κάτω από το πληκτρολόγιο έξι κενές θέσεις περίμεναν το κατάλληλο γράμμα. Ένας κωδικός με έξι γράμματα, σκέφτηκε. Αμέσως ήξερε ποιες ήταν οι πιθανότητες να μαντέψει σωστά: 246. 191.102.976 πιθανές επιλογές. Αν κατόρθωνε να δοκιμάζει μία επιλογή το δευτερόλεπτο, θα της έπαιρνε κάπου τριακόσιες δεκαέξι εβδομάδες... Η Σούζαν Φλέτσερ κειτόταν στο δάπεδο, κάτω από το πληκτρολόγιο, ασφυκτιώντας από τις αναθυμιάσεις, όταν θυμήθηκε τις αξιοθρήνητες ικεσίες του πλωτάρχη. Νόμιζε ότι τον άκουγε να τη φωνάζει ξανά. Σ’ αγαπώ, Σούζαν! Σ’ αγάπησα από την πρώτη στιγμή! Σούζαν! Σούζαν! Σούζαν... [382]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν ήξερε ότι ήταν νεκρός, όμως η φωνή του δε σταματούσε. Τον άκουγε να προφέρει το όνομά της ξανά και ξανά. Σούζαν... Σούζαν... Και τότε, σε μια στιγμή ανατριχιαστικής διαύγειας, κατάλαβε. Τρέμοντας από αδυναμία, άπλωσε το χέρι της και πληκτρολόγησε τον κωδικό. Σ... Ο... Υ... Ζ... Α... Ν. Την επόμενη στιγμή η πόρτα του ασανσέρ άνοιξε.

108

ΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΤΟΥ ΣΤΡΑΘΜΟΡ κατέβαινε με ταχύτητα. Μέσα στο θάλαμο, η Σούζαν γέμιζε τους πνεύμονές της παίρνοντας βαθιές εισπνοές καθαρού αέρα. Ζαλισμένη, στηρίχτηκε πάνω σε ένα από τα τοιχώματα, καθώς ο θάλαμος επιβράδυνε για να σταματήσει. Λίγο μετά ακούστηκαν κάποια γρανάζια να μπαίνουν σε λειτουργία και ο θάλαμος συνέχισε να κινείται, αυτή τη φορά οριζόντια. Η Σούζαν αισθάνθηκε το θάλαμο να επιταχύνει καθώς έπαιρνε τη διαδρομή που θα τον οδηγούσε στο κεντρικό συγκρότημα της NSA. Κάποια στιγμή ο θάλαμος σταμάτησε ξανά και η πόρτα άνοιξε. Βήχοντας, βγήκε παραπατώντας σε ένα σκοτεινό τσιμεντένιο διάδρομο. Βρέθηκε σε μια σήραγγα, χαμηλοτάβανη και στενή. Μια διπλή κίτρινη γραμμή εκτεινόταν μπροστά της. Η γραμμή χανόταν μερικά μέτρα πιο κάτω μέσα σε ένα άδειο σκοτεινό άνοιγμα. Ο Υπόγειος Αυτοκινητόδρομος. Με αβέβαια βήματα, άρχισε να προχωρά μέσα στη σήραγγα με το ένα της χέρι στον τοίχο για να βρίσκει το δρόμο. Πίσω της η πόρτα του ασανσέρ έκλεισε. Για μία ακόμη φορά, η Σούζαν Φλέτσερ βυθίστηκε στο σκοτάδι. Σιωπή. Κανένας ήχος, εκτός από ένα αχνό βουητό μέσα από τους τοίχους. Το βουητό δυνάμωνε. [383]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ξαφνικά ήταν σαν να ξημέρωνε. Το σκοτάδι διαλύθηκε παραχωρώντας τη θέση του σε μια γκρίζα θολούρα. Οι τοίχοι της σήραγγας άρχισαν να παίρνουν σχήμα. Την επόμενη στιγμή ένα μικρό όχημα εμφανίστηκε σαν βολίδα από τη γωνία τυφλώνοντάς τη με τον προβολέα του. Η Σούζαν έκανε πίσω και κόλλησε με την πλάτη στον τοίχο, προστατεύοντας τα μάτια της με το χέρι της. Ακολούθησε ένα δυνατό ρεύμα αέρα και το όχημα την προσπέρασε και συνέχισε την πορεία του. Κλάσματα του δευτερολέπτου αργότερα, ακούστηκε ένας εκκωφαντικά στριγκός ήχος από λάστιχα που φρενάριζαν πάνω σε τσιμέντο. Το βουητό πλησίασε ξανά, αυτή τη φορά από την αντίθετη κατεύθυνση. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα το όχημα σταματούσε δίπλα της. «Κυρία Φλέτσερ!» αναφώνησε μια εμβρόντητη φωνή. Η Σούζαν αντίκρισε μια μάλλον γνώριμη φιγούρα να κάθεται στη θέση του οδηγού ενός ηλεκτροκίνητου οχήματος, παρόμοιου με αυτά που χρησιμοποιούνται στο γκολφ. «Χριστέ μου...» είπε πνιχτά ο άντρας. «Είστε καλά; Νομίζαμε ότι ήσασταν νεκρή!» Η Σούζαν τον κοίταξε σαστισμένη. «Τσαντ Μπρίνκερχοφ», συστήθηκε ο άντρας, παρατηρώντας τη σοκαρισμένη κρυπτογράφο. «Προσωπικός βοηθός του διευθυντή». Το μόνο που κατάφερε η Σούζαν ήταν να ψελλίσει ζαλισμένη: «Το TRANSLTR...»Ο Μπρίνκερχοφ έγνεψε καταφατικά. «Ξεχάστε το. Ανεβείτε!» Η φωτεινή δέσμη από τους προβολείς του οχήματος σάρωνε τους τσιμεντένιους τοίχους. «Έχει περάσει κάποιος ιός στην κεντρική βάση δεδομένων», είπε ανάστατος ο Μπρίνκερχοφ. «Το ξέρω», ψέλλισε η Σούζαν σχεδόν ασυναίσθητα. «Χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας». Η Σούζαν πάλευε να συγκρατήσει τα δάκρυά της. «Ο Στράθμορ... αυτός...»

[384]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Το ξέρουμε», είπε ο Μπρίνκερχοφ. «Παρέκαμψε τα φίλτρα ασφαλείας». «Ναι... και...» Δεν είχε τη δύναμη να προφέρει τις λέξεις. Σκότωσε τον Ντέιβιντ! Ο Μπρίνκερχοφ ακούμπησε το χέρι του παρηγορητικά στον ώμο της. «Σχεδόν φτάσαμε, κυρία Φλέτσερ. Κάντε λίγη υπομονή». Το ταχύτατο ηλεκτροκίνητο όχημα πήρε μια στροφή και φρενάρισε απότομα. Δίπλα τους, κάθετα προς τη σήραγγα, εκτεινόταν ένας διάδρομος, αχνά φωτισμένος από κόκκινα φώτα στο δάπεδο. «Ελάτε», είπε ο Μπρίνκερχοφ βοηθώντας τη να κατέβει. Την οδήγησε στο διάδρομο. Η Σούζαν τον ακολουθούσε μισοζαλισμένη, σαν σε όνειρο. Το πέρασμα ήταν στρωμένο με πλακάκια και είχε απότομη κατηφορική κλίση. Η κοπέλα πιάστηκε από την κουπαστή και έμεινε κοντά στον Μπρίνκερχοφ. Ο αέρας γινόταν πιο δροσερός. Συνέχισαν την κάθοδό τους. Καθώς προχωρούσαν όλο και πιο βαθιά μέσα στη γη, ο διάδρομος στένευε. Από κάποιο σημείο πίσω τους ακούστηκε η ηχώ βημάτων κάποιος περπατούσε γρήγορα, αποφασιστικά. Ο ήχος των βημάτων δυνάμωνε. Τόσο ο Μπρίνκερχοφ όσο και η Σούζαν σταμάτησαν και γύρισαν προς το, μέρος όπου ακούγονταν τα βήματα. Τους πλησίαζε ένας πελώριος μαύρος άντρας. Η Σούζαν πρώτη φορά τον έβλεπε. Όπως ερχόταν προς το μέρος τους, την κάρφωσε με ένα διαπεραστικό βλέμμα. «Ποια είναι αυτή;» ρώτησε επιτακτικά. «Η Σούζαν Φλέτσερ», απάντησε ο Μπρίνκερχοφ. Ο γιγαντόσωμος άντρας ανασήκωσε τα φρύδια του. Παρότι ήταν μες στην κάπνα και βρεγμένη μέχρι το κόκαλο, η Σούζαν Φλέτσερ ήταν πιο εντυπωσιακή απ’ ό,τι είχε φανταστεί. «Και ο πλωτάρχης;» ρώτησε με τον ίδιο επιτακτικό τόνο. Ο Μπρίνκερχοφ κούνησε το κεφάλι του. Ο άντρας δεν είπε λέξη. Έστρεψε για μια στιγμή το βλέμμα του αλλού. Ύστερα στράφηκε ξανά στη Σούζαν. «Λίλαντ Φοντέιν», είπε προτείνοντας το χέρι του. «Χαίρομαι που είστε καλά». [385]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν έμεινε να τον κοιτάζει. Ήξερε ότι κάποια μέρα θα γνώριζε το διευθυντή, όμως είχε φανταστεί κάπως διαφορετικές τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα συστήνονταν. «Ελάτε μαζί μας, κυρία Φλέτσερ», είπε ο Φοντέιν περνώντας μπροστά. «Θα χρειαστούμε κάθε δυνατή βοήθεια». Μέσα από την κοκκινωπή ομίχλη, στο τέρμα του διαδρόμου, ξεπρόβαλλε ένας ατσάλινος τοίχος φράζοντάς τους το δρόμο. Ο Φοντέιν πλησίασε και πληκτρολόγησε έναν κωδικό εισόδου σε ένα εντοιχισμένο πληκτρολόγιο. Στη συνέχεια ακούμπησε την παλάμη του πάνω σε μια μικρή γυάλινη επιφάνεια. Ένα φως πέρασε από κάτω. Την επόμενη στιγμή ο κολοσσιαίος τοίχος τραβήχτηκε στα αριστερά με έναν ήχο που θύμιζε βροντή. Στην υπηρεσία υπήρχε μόνο ένας χώρος που θεωρούνταν ιερότερος κι απ’ τον Τομέα Κρυπτογραφίας, και η Σούζαν Φλέτσερ είχε την αίσθηση ότι ετοιμαζόταν να τον δει από κοντά.

109

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ της κεντρικής βάσης δεδομένων της NSA θύμιζε μικρογραφία της αίθουσας ελέγχου των διαστημικών αποστολών της NASA. Δώδεκα υπολογιστές σε ισάριθμους χώρους εργασίας έστεκαν απέναντι από την τεράστια οθόνη που με διαστάσεις δέκα επί δώδεκα μέτρα κάλυπτε τον αντικρινό τοίχο της αίθουσας. Πάνω στην οθόνη εναλλάσσονταν με ταχύτητα αριθμοί και διαγράμματα, λες και κάποιος άλλαζε κανάλια σε τηλεόραση. Τεχνικοί έτρεχαν αλαφιασμένοι από υπολογιστή σε υπολογιστή, σέρνοντας πίσω τους μακριές ταινίες χαρτιών εκτυπωτή, ανταλλάσσοντας με φωνές οδηγίες και εντολές. Επικρατούσε χάος. Η Σούζαν έμεινε να θαυμάζει την εντυπωσιακή εγκατάσταση. Θυμόταν αμυδρά τους διακόσιους πενήντα μετρικούς τόνους χωμάτων που είχαν απομακρυνθεί για να δημιουργηθεί αυτός ο χώρος. Η αίθουσα βρισκόταν γύρω στα εξήντα πέντε με εβδομήντα μέτρα κάτω από το έδαφος, σε βάθος ικανό να την προστατεύσει από κάθε βομβιστική ή πυρηνική επίθεση. [386]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Μπροστά σε έναν υπερυψωμένο υπολογιστή στο κέντρο της αίθουσας στεκόταν ο Τζάμπα. Έδινε εντολές με βροντερή φωνή από την πλατφόρμα του σαν βασιλιάς που απευθυνόταν στους υπηκόους του. Στην οθόνη ακριβώς πίσω του υπήρχε ένα μήνυμα. Το μήνυμα ήταν επώδυνα γνώριμο στη Σούζαν. Το κείμενο, σε μέγεθος γιγαντοαφίσας, αποκάλυπτε το απειλητικό περιεχόμενό του πάνω από το κεφάλι του Τζάμπα: ΜΟΝΟ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΣΩΣΕΙ ΠΛΕΟΝ. ΕΙΣΑΓΑΓΕΤΕ ΚΛΕΙΔΙ: Σαν να είχε παγιδευτεί σε κάποιο εξωπραγματικό εφιάλτη, η Σούζαν ακολούθησε τον Φοντέιν στην πλατφόρμα. Ο κόσμος της έμοιαζε με θολή σκηνή που εκτυλισσόταν σε αργή κίνηση. Ο Τζάμπα τούς είδε να πλησιάζουν και γύρισε προς το μέρος τους σαν εξαγριωμένος ταύρος. «Δεν έφτιαξα τα φίλτρα ασφαλείας για την πλάκα μου!» «Τα φίλτρα δεν υπάρχουν πια», απάντησε με επίπεδη φωνή ο Φοντέιν. «Κάτι μας είπες τώρα, διευθυντά», του πέταξε ο Τζάμπα. «Το ωστικό κύμα με πέταξε κάτω! Πού είναι ο Στράθμορ;» «Ο πλωτάρχης Στράθμορ είναι νεκρός». «Δικαιοσύνη, γαμώτο μου». «Ηρέμησε, Τζάμπα», διέταξε ο διευθυντής. «Ενημέρωσέ μας για τις τελευταίες εξελίξεις. Πόσο μεγάλο πρόβλημα έχει προκαλέσει ο ιός;» Ο Τζάμπα έμεινε να κοιτάζει για λίγο το διευθυντή κι ύστερα, χωρίς κανένα προφανή λόγο, ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια. «Ιός;» Το ξέσπασμά του αντήχησε σ’ ολόκληρη την υπόγεια αίθουσα. «Με ιό νομίζετε ότι έχουμε να κάνουμε;» Ο Φοντέιν διατήρησε την ψυχραιμία του. Η αυθάδικη συμπεριφορά του Τζάμπα ήταν απαράδεκτη, όμως ο Φοντέιν ήξερε ότι ούτε ο χρόνος ούτε ο τόπος ήταν κατάλληλος για να χειριστεί το θέμα αυτό όπως έπρεπε. Εδώ κάτω ο Τζάμπα ήταν ανώτερος κι

[387]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

από τον ίδιο το Θεό. Όταν παρουσιάζονταν προβλήματα με τους υπολογιστές, η κανονική ιεραρχία έμπαινε στην άκρη. «Δεν είναι ιός;» αναφώνησε με ελπίδα ο Μπρίνκερχοφ. Ο Τζάμπα ρουθούνισε σαν να απαξιούσε. «Οι ιοί έχουν αλφαριθμητικά αναπαραγωγής, ομορφόπαιδο! Αυτό εδώ δεν έχει!» Η Σούζαν έστεκε παράμερα και δυσκολευόταν να παρακολουθήσει. «Και τότε τι συμβαίνει;» ζήτησε να μάθει ο Φοντέιν. «Νόμιζα ότι είχαμε να κάνουμε με ιό». Ο Τζάμπα πήρε μια βαθιά ανάσα και χαμήλωσε τη φωνή του. «Οι ιοί...» είπε σκουπίζοντας τον ιδρώτα από το μέτωπό του. «Οι ιοί αναπαράγονται. Δημιουργούν κλώνους. Είναι ματαιόδοξοι και ανόητοι... δυαδικοί εγωπαθείς. Ξεπετάνε απογόνους πιο γρήγορα κι απ’ τα κουνέλια. Αυτό είναι το αδύνατό τους σημείο – αν ξέρεις τι κάνεις, μπορείς να τους εξοντώσεις επεμβαίνοντας στη διαδικασία αναπαραγωγής. Δυστυχώς, αυτό εδώ το πρόγραμμα δεν έχει στάλα... εγωισμού, δεν έχει την ανάγκη να αναπαραχθεί. Είναι συγκροτημένο και αποφασισμένο. Για την ακρίβεια, όταν πετύχει τον αντικειμενικό του στόχο εδώ, το πιθανότερο είναι ότι θα γίνουμε μάρτυρες μιας ψηφιακής αυτοκτονίας». Ο Τζάμπα άπλωσε τα χέρια του με δέος προς το χάος που εκτυλισσόταν πάνω στη γιγαντιαία οθόνη. «Κυρίες και κύριοι». Αναστέναξε. «Σας παρουσιάζω τον καμικάζι των ψηφιακών εισβολέων... το σκουλήκι». «Σκουλήκι;» Ο Μπρίνκερχοφ βόγκηξε. Του φαινόταν πολύ κοινότοπος όρος για να περιγράψει κάποιος το δαιμόνιο εισβολέα. «Σκουλήκι». Ο Τζάμπα έβραζε από θυμό. «Καμία πολύπλοκη δομή, μόνο ένστικτο: τρώει, χέζει, σέρνεται. Αυτό είναι. Απλό. Θανάσιμα απλό. Κάνει αυτό που προγραμματίστηκε να κάνει και μετά αυτοκαταστρέφεται». Ο Φοντέιν κοίταξε αυστηρά τον Τζάμπα. «Κι αυτό το σκουλήκι τι έχει προγραμματιστεί να κάνει;» «Ιδέα δεν έχω», απάντησε ο Τζάμπα. «Αυτή τη στιγμή εξαπλώνεται και προσκολλάται σε όλα τα απόρρητα δεδομένα μας. Από εκεί και πέρα, τίποτε δεν αποκλείεται. Μπορεί να αποφασίσει να διαγράψει τα αρχεία ή να εκτυπώσει χαμογελαστά προσω[388]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πάκια πάνω σε συγκεκριμένα πρακτικά συνεδριάσεων στο Λευκό Οίκο». Η φωνή του Φοντέιν παρέμεινε ψύχραιμη και επικεντρωμένη στο προκείμενο. «Μπορείς να το σταματήσεις;» Ο Τζάμπα αναστέναξε βαριά και στράφηκε προς την οθόνη. «Δεν ξέρω. Εξαρτάται από το πόσο τσατισμένος είναι ο δημιουργός του». Έδειξε το μήνυμα που προβαλλόταν στον τοίχο. «Μήπως θα είχε κάποιος την καλοσύνη να μου πει τι στο διάβολο σημαίνει αυτό;» ΜΟΝΟ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΣΩΣΕΙ ΠΛΕΟΝ. ΕΙΣΑΓΑΓΕΤΕ ΚΛΕΙΔΙ: Ο Τζάμπα περίμενε κάποια απάντηση, αλλά απάντηση δεν ήρθε. «Μου φαίνεται ότι κάποιος μας την έπεσε, διευθυντά. Εκβιασμός. Αυτό το πράγμα είναι κλασικό σημείωμα για λύτρα». Η φωνή της Σούζαν ήταν ένας ψίθυρος, κενός, παγωμένος. «Είναι... ο Ενσέι Τακάντο». Ο Τζάμπα στράφηκε προς το μέρος της. Την κοίταξε για λίγο με μάτια γουρλωμένα. «Ο Τακάντο;» Η Σούζαν έγνεψε αδύναμα καταφατικά. «Ήθελε την ομολογία μας... για το TRANSLTR... όμως του στοίχισε τη...» «Ομολογία;» τη διέκοψε ο Μπρίνκερχοφ σαστισμένος. «Ο Τακάντο θέλει να ομολογήσουμε ότι έχουμε το TRANSLTR; Νομίζω ότι είναι μάλλον αργά για κάτι τέτοιο!» Η Σούζαν πήγε να του απαντήσει, όμως την πρόλαβε ο Τζάμπα. «Φαίνεται ότι ο Τακάντο έχει κάποιο κωδικό τερματισμού», είπε με το βλέμμα στραμμένο στο μήνυμα που προβαλλόταν στην οθόνη. Όλοι γύρισαν προς το μέρος του. «Κωδικό τερματισμού;» θέλησε να μάθει ο Μπρίνκερχοφ. Ο Τζάμπα έγνεψε καταφατικά. «Ναι. Κάποιο κλειδί που σταματάει το σκουλήκι. Με απλά λόγια, αν ομολογήσουμε ότι έχουμε το TRANSLTR, ο Τακάντο μάς δίνει το αντίδοτο. Το πληκτρολογού[389]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

με και σώζουμε τη βάση δεδομένων. Καλώς ορίσατε στην εποχή του ψηφιακού εκβιασμού». Ο Φοντέιν παρέμεινε ακίνητος σαν βράχος, ψύχραιμος. «Πόση ώρα μας απομένει;» «Περίπου μία ώρα», είπε ο Τζάμπα. «Ίσα ίσα όσο θα μας πάρει να οργανώσουμε μια συνέντευξη Τύπου και να βγάλουμε τα άπλυτά μας στη φόρα». «Εισήγηση», είπε επιτακτικά ο Φοντέιν. «Τι προτείνεις να κάνουμε;» «Εισήγηση;» ξέσπασε ο Τζάμπα, που δεν πίστευε στ’ αφτιά του. «Θέλετε εισήγηση; Θα σας τη δώσω την εισήγηση που ζητάτε. Λέω να κόψουμε τις μαλακίες εδώ μέσα!» «Ήρεμα», τον προειδοποίησε ο διευθυντής. «Διευθυντά», ανταπάντησε ο Τζάμπα. «Αυτή τη στιγμή ο Ενσέι Τακάντο ελέγχει απόλυτα αυτή τη βάση δεδομένων! Δώστε του οτιδήποτε ζητήσει. Αν θέλει να μάθει ο κόσμος ολόκληρος για το TRANSLTR, καλέστε το CNN και κατεβάστε τα βρακιά σας. Το μόνο που απομένει από το TRANSLTR τώρα πια έτσι κι αλλιώς είναι ένας κρατήρας στο έδαφος. Τι θα αλλάξει αν πείτε την αλήθεια;» Ακολούθησε σιωπή. Ο Φοντέιν έδειχνε να ζυγίζει τις επιλογές του. Η Σούζαν έκανε να μιλήσει, όμως την πρόλαβε ξανά ο Τζάμπα. «Τι κάθεστε και περιμένετε, διευθυντά; Τηλεφωνήστε στον Τακάντο αμέσως! Πείτε του ότι θα κάνετε αυτό που λέει! Χρειαζόμαστε τον κωδικό τερματισμού, διαφορετικά η βάση δεδομένων είναι χαμένη!» Κανείς δεν κουνήθηκε. «Τρελαθήκατε όλοι σας;» ούρλιαξε ο Τζάμπα. «Βρείτε τον Τακάντο! Πείτε του ότι παραδινόμαστε! Φέρτε μου τον κωδικό! ΤΩΡΑ!» Με μια γρήγορη κίνηση, ο Τζάμπα έβγαλε το κινητό του και το άνοιξε. «Ξεχάστε το! Βρείτε μου τον αριθμό του! Θα τηλεφωνήσω εγώ στο κωλόπαιδο!» «Μην κουράζεσαι», είπε ψιθυριστά η Σούζαν. «Ο Τακάντο είναι νεκρός». [390]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Αρχικά ο Τζάμπα έμεινε αποσβολωμένος, όμως μετά η σημασία της αποκάλυψης που έκανε η Σούζαν τον χτύπησε σαν σφαίρα στο στομάχι. Ο πελώριος τεχνικός έμοιαζε έτοιμος να σωριαστεί στο πάτωμα. «Νεκρός; Μα τότε... αυτό σημαίνει... δεν μπορούμε...» «Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε νέο σχέδιο», είπε αποφασιστικά ο Φοντέιν. Τα μάτια του Τζάμπα δεν είχαν ξεθολώσει ακόμη από το σοκ, όταν ακούστηκε μια αλαφιασμένη φωνή από το βάθος της αίθουσας. «Τζάμπα! Τζάμπα!» Ήταν η Σόσι Κούτα, το δεξί του χέρι. Ερχόταν τρέχοντας στην πλατφόρμα, σέρνοντας πίσω της μια μεγάλη ταινία εκτύπωσης. Έδειχνε τρομοκρατημένη. «Τζάμπα!» Προσπάθησε να πάρει ανάσα. «Το σκουλήκι... Μόλις ανακάλυψα τι έχει προγραμματιστεί να κάνει!» Η Σόσι έχωσε το χαρτί στα χέρια του Τζάμπα. «Πήρα τα στοιχεία από το διερευνητικό πρόγραμμα δραστηριοτήτων του συστήματος! Απομονώσαμε τις εκτελεστικές εντολές του σκουληκιού... κοίτα τις γραμμές προγραμματισμού! Δες τι σχεδιάζει να κάνει!» Ζαλισμένος, ο επικεφαλής τεχνικός διάβασε την εκτύπωση. Αμέσως άπλωσε το χέρι του στην κουπαστή για να μπορέσει να κρατηθεί όρθιος. «Χριστέ μου...» ψέλλισε ο Τζάμπα. «Τακάντο... μπάσταρδε!»

110

Ο ΤΖΑΜΠΑ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΑΝΑΥΔΟΣ το χαρτί που μόλις του είχε δώσει η Σόσι. Κάτωχρος, σκούπισε το μέτωπό του με το μανίκι του. «Διευθυντά, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Πρέπει να διακόψουμε την ηλεκτροδότηση της βάσης δεδομένων». «Αποκλείεται», απάντησε ο Φοντέιν. «Τα αποτελέσματα θα ήταν καταστροφικά». Ο Τζάμπα ήξερε ότι ο διευθυντής είχε δίκιο. Υπήρχαν περισσότερες από τρεις χιλιάδες συνδέσεις ISDN από κάθε γωνιά του [391]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πλανήτη που κατέληγαν στη βάση δεδομένων της NSA. Σε καθημερινή βάση, στρατιωτικοί διοικητές ζητούσαν πρόσβαση σε δορυφορικές φωτογραφίες τραβηγμένες δευτερόλεπτα νωρίτερα, για να γνωρίζουν τις κινήσεις των αντιπάλων τους. Τεχνικοί της Lockheed κατέβαζαν τμηματοποιημένα σχέδια νέων οπλικών συστημάτων. Πράκτορες ενημερώνονταν για τα νέα δεδομένα στις αποστολές τους. Η βάση δεδομένων της NSA αποτελούσε τη ραχοκοκαλιά χιλιάδων επιχειρήσεων της αμερικανικής κυβέρνησης. Η απροειδοποίητη διακοπή της λειτουργίας της θα προκαλούσε πληροφοριακό μπλακάουτ σ’ ολόκληρο τον κόσμο με ενδεχομένως θανάσιμες συνέπειες για τους εμπλεκόμενους. «Γνωρίζω ποιες θα είναι οι συνέπειες, διευθυντά», είπε ο Τζάμπα, «όμως δεν έχουμε άλλη επιλογή». «Εξηγήσου», διέταξε ο Φοντέιν. Έριξε μια γρήγορη ματιά στη Σούζαν, που στεκόταν πίσω του. Η κρυπτογράφος έδειχνε να βρίσκεται αλλού. Ο Τζάμπα πήρε μια βαθιά ανάσα και ξανασκούπισε το μέτωπό του. Από την έκφραση του προσώπου του όλοι όσοι βρίσκονταν γύρω του κατάλαβαν ότι δε θα τους άρεσε αυτό που είχε να τους πει. «Αυτό το σκουλήκι...» άρχισε να εξηγεί ο Τζάμπα. «Αυτό το σκουλήκι δεν είναι ένας τυπικός εκφυλιστικός κύκλος. Είναι ένας επιλεκτικός κύκλος. Μ’ άλλα λόγια, είναι ένα σκουλήκι με προτιμήσεις». Ο Μπρίνκερχοφ κάτι πήγε να πει, όμως ο Φοντέιν τού έκανε νόημα να σωπάσει. «Οι περισσότερες καταστροφικές εφαρμογές διαγράφουν τελείως τα όποια στοιχεία σε μια βάση δεδομένων», συνέχισε ο Τζάμπα, «όμως αυτό εδώ είναι πιο πολύπλοκο. Διαγράφει μόνο εκείνα τα αρχεία που καλύπτουν συγκεκριμένες παραμέτρους». «Εννοείς ότι δε θα επιτεθεί σε ολόκληρη τη βάση δεδομένων;» ρώτησε ο Μπρίνκερχοφ με ελπίδα. «Αυτό είναι καλό, σωστά;» «Όχι!» ξέσπασε ο Τζάμπα. «Είναι κακό! Είναι πάρα πολύ κακό, γαμώτο μου!»

[392]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Ηρέμησε!» διέταξε ο Φοντέιν. «Τι είδους παραμέτρους αναζητά αυτό το σκουλήκι; Στρατιωτικές; Αντικατασκοπικές;» Ο Τζάμπα κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. Κοίταξε επίμονα τη Σούζαν, η οποία έδειχνε ακόμη αποτραβηγμένη στο δικό της κόσμο, κι ύστερα σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε στα μάτια το διευθυντή. «Διευθυντά μου, όπως γνωρίζεις, όποιος επιθυμεί να συνδεθεί με τη βάση δεδομένων από εξωτερική διεύθυνση πρέπει να περάσει από μια σειρά φίλτρων ασφαλείας πριν του επιτραπεί η πρόσβαση». Ο Φοντέιν έγνεψε καταφατικά. Το ιεραρχικό σύστημα πρόσβασης στη βάση δεδομένων ήταν έξοχα σχεδιασμένο. Τα άτομα που είχαν την ανάλογη εξουσιοδότηση μπορούσαν να συνδεθούν μέσω του παγκόσμιου ιστού. Ανάλογα με τον κωδικό εξουσιοδότησης, τους δινόταν πρόσβαση στις αντίστοιχες ζώνες πληροφοριών. «Επειδή είμαστε συνδεδεμένοι στον παγκόσμιο ιστό», εξήγησε ο Τζάμπα, «διάφοροι χάκερ, άνθρωποι ξένων κυβερνήσεων και τα καλόπαιδα του EFF προσπαθούν διαρκώς να διεισδύσουν στη βάση δεδομένων». «Ναι», είπε ο Φοντέιν, «και σε εικοσιτετράωρη βάση τα φίλτρα ασφαλείας που διαθέτουμε τους εμποδίζουν. Πού θέλεις να καταλήξεις;» Ο Τζάμπα κοίταξε την εκτύπωση που κρατούσε στα χέρια του. «Θέλω να καταλήξω στο εξής: το σκουλήκι του Τακάντο δεν έχει βάλει στόχο τα δεδομένα μας». Έβηξε για να καθαρίσει το λαιμό του. «Έχει βάλει στόχο τα φίλτρα ασφαλείας». Ο Φοντέιν πάνιασε. Προφανώς συνειδητοποιούσε τι σήμαινε αυτό: το σκουλήκι που τους είχε επιτεθεί είχε βάλει στο στόχαστρό του τα φίλτρα που κρατούσαν απόρρητα τα περιεχόμενα της βάσης δεδομένων. Χωρίς τα φίλτρα, όλες οι πληροφορίες στη βάση δεδομένων θα ήταν διαθέσιμες στον οποιονδήποτε. «Πρέπει να κλείσουμε τη βάση δεδομένων», επανέλαβε ο Τζάμπα. «Σε περίπου μία ώρα κάθε μαθητής δημοτικού που έχει μόντεμ στο σπίτι του θα αποκτήσει πρόσβαση σε άκρως απόρρητες πληροφορίες της αμερικανικής κυβέρνησης». [393]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Φοντέιν έμεινε ακίνητος αρκετή ώρα, χωρίς να πει λέξη. Ο Τζάμπα καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα όση ώρα τον κοίταζε και τελικά στράφηκε στη Σόσι. «Σόσι! VR! ΤΩΡΑ!» Η Σόσι έφυγε τρέχοντας. Ο Τζάμπα χρησιμοποιούσε τη VR συχνά. Στους περισσότερους κύκλους όσων ασχολούνταν με υπολογιστές VR σήμαινε «Virtual Reality» –εικονική πραγματικότητα–, όμως στην NSA σήμαινε «VisRep», δηλαδή οπτική παρουσίαση. Σε έναν κόσμο γεμάτο τεχνικούς και πολιτικούς με διαφορετικά επίπεδα τεχνικών γνώσεων, η οπτική παρουσίαση ήταν συχνά ο μόνος τρόπος για να καταστεί κάτι σαφές. Ένα και μόνο γράφημα που παρουσίαζε μια γραμμή σε κάθετη πτώση συχνά προκαλούσε δέκα φορές ταχύτερη αντίδραση απ’ ό,τι στοίβες ατέλειωτες με λογιστικές καταστάσεις. Ο Τζάμπα ήξερε πολύ καλά ότι μια οπτική παρουσίαση της τωρινής κρίσης θα έδινε σε όλους να καταλάβουν αμέσως τι εννοούσε. «VR!» φώναξε η Σόσι, που στεκόταν μπροστά σε ένα τερματικό στο βάθος της αίθουσας. Ένα διάγραμμα σχεδιασμένο από υπολογιστή εμφανίστηκε στον τοίχο μπροστά τους. Η Σούζαν γύρισε και το κοίταξε αφηρημένα, αποστασιοποιημένη από το χάος που επικρατούσε γύρω της. Όλοι όσοι βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα ακολούθησαν το βλέμμα του Τζάμπα, που στρεφόταν στην οθόνη. Το διάγραμμα μπροστά τους θύμιζε στόχο σκοποβολής. Στο κέντρο υπήρχε ένας κόκκινος κύκλος με την ένδειξη ΔΕΔΟΜΕΝΑ. Γύρω από το κέντρο υπήρχαν πέντε ομόκεντροι κύκλοι διαφορετικού πάχους και χρώματος. Ο εξωτερικός κύκλος ήταν αχνός, σχεδόν διαφανής. «Έχουμε ένα λογισμικό αμυντικό σύστημα πέντε επιπέδων», εξήγησε ο Τζάμπα. «Ένα βασικό οικοδεσπότη που λειτουργεί ως είσοδος στο ενδοδίκτυο αποκρύπτοντας τα υπόλοιπα μηχανήματα από τον έξω κόσμο – αυτός είναι ο πρωτεύοντας αμυντικός μηχανισμός· δύο σετ φίλτρων για πρωτόκολλα μεταφοράς αρχείων και το παραθυρικό σύστημα· ένα φίλτρο μπλοκαρίσματος λαθροδιοχετεύσεων και, τέλος, ένα πρόγραμμα εξουσιοδότησης που στηρίζεται στο πρότυπο του Ταχυδρομείου Ενισχυμένης Ασφάλειας Προσωπικού Απορρήτου –Privacy Enhanched Mail, για [394]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

συντομία ΡΕΜ–, αμέσως πριν από το πρόγραμμα Truffle. Η εξωτερική ασπίδα που μοιάζει σαν να σβήνει αντιστοιχεί στον εκτεθειμένο πρωτεύοντα μηχανισμό. Ουσιαστικά έχει καταρρεύσει. Μέσα στην επόμενη ώρα θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες τέσσερις ασπίδες. Από εκεί και μετά όποιος θέλει θα μπορεί να εισβάλλει. Όλα τα δεδομένα της NSA, μέχρι το τελευταίο μπιτ, θα γίνουν κτήμα όλων». Ο Φοντέιν παρατηρούσε την απεικόνιση με βλέμμα που πετούσε σπίθες. Ακούστηκε ένα αδύναμο κλαψούρισμα. Ήταν ο Μπρίνκερχοφ. «Αυτό το σκουλήκι μπορεί να αφήσει εκτεθειμένη τη βάση δεδομένων της υπηρεσίας στους πάντες;» «Ήταν παιχνιδάκι για τον Τακάντο», είπε εκνευρισμένος ο Τζάμπα. «Τα φίλτρα ασφαλείας του TRANSLTR ήταν αυτά που μας προστάτευαν. Ο Στράθμορ τα παρέκαμψε». «Αυτό ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου», ψιθύρισε σχεδόν ανεπαίσθητα ο Φοντέιν. Ο Τζάμπα φάνηκε να διαφωνεί. «Ειλικρινά, δεν πιστεύω ότι ο Τακάντο είχε πρόθεση να φτάσουν τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο. Υποψιάζομαι ότι σκόπευε να παρέμβει και να το σταματήσει». Ο Φοντέιν έστρεψε το βλέμμα του στην οθόνη και είδε τον πρώτο από τους πέντε κύκλους να εξαφανίζεται τελείως. «Η πρώτη ασπίδα κατέρρευσε!» φώναξε ένας τεχνικός από το βάθος της αίθουσας. «Εκτέθηκε ήδη η δεύτερη ασπίδα!» «Πρέπει να ξεκινήσουμε τη διαδικασία διακοπής της ηλεκτροδότησης», παρότρυνε ο Τζάμπα τον Φοντέιν. «Απ’ ό,τι βλέπω εδώ, μας απομένουν γύρω στα σαράντα πέντε λεπτά. Ο τερματισμός της λειτουργίας είναι πολύπλοκη διαδικασία». Ήταν αλήθεια. Η βάση δεδομένων της NSA είχε κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σίγουρο ότι δε θα διακοπτόταν ποτέ η ηλεκτροδότηση του συστήματος – είτε τυχαία είτε ως αποτέλεσμα επίθεσης. Οι πολλαπλοί μηχανισμοί ασφάλειας για το τηλεφωνικό και το ηλεκτρικό δίκτυο είχαν φυλαχτεί μέσα σε θωρακισμένα ατσάλινα κουτιά τα οποία τοποθετήθηκαν βαθιά κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, ενώ, εκτός των γραμμών τροφο[395]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

δοσίας που έρχονταν από το συγκρότημα της NSA, υπήρχαν πολλαπλές εφεδρικές γραμμές από τα κεντρικά δημόσια δίκτυα. Η διακοπή της ηλεκτροδότησης προϋπέθετε μια πολύπλοκη σειρά επιβεβαιώσεων και αυστηρή τήρηση του πρωτοκόλλου. Στο σύνολό της, η συγκεκριμένη διαδικασία ήταν σαφώς πιο περίπλοκη από τη συνηθισμένη διαδικασία εκτόξευσης ενός πυραύλου από πυρηνικό υποβρύχιο. «Έχουμε χρόνο», είπε ο Τζάμπα, «αν βιαστούμε. Ο χειροκίνητος τερματισμός της ηλεκτροδότησης λογικά δε θα ξεπεράσει τη μισή ώρα». Ο Φοντέιν εξακολουθούσε να κοιτάζει την οπτική παρουσίαση, ζυγίζοντας προφανώς τις επιλογές του. «Διευθυντά!» ξέσπασε ο Τζάμπα. «Όταν καταρρεύσουν αυτές οι ασπίδες, κάθε άνθρωπος που μπορεί να συνδεθεί με το Διαδίκτυο σ’ ολόκληρο τον κόσμο θα αποκτήσει πρόσβαση στο σύνολο των απόρρητων πληροφοριών που φυλάσσονται εδώ! Στα πάντα σας λέω! Σε αρχεία για μυστικές επιχειρήσεις! Σε λίστες πρακτόρων που δρουν στο εξωτερικό! Στα ονόματα και τις διευθύνσεις κάθε ανθρώπου που έχει ενταχθεί σε ομοσπονδιακό πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων! Στους κωδικούς εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων! Πρέπει να κλείσουμε τη βάση δεδομένων! Τώρα!» Ο διευθυντής δε φάνηκε να πείθεται. «Πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος». «Ναι», του γύρισε ο Τζάμπα, «υπάρχει! Ο κωδικός τερματισμού! Όμως ο μόνος τύπος που τον ήξερε τυχαίνει να είναι νεκρός!» «Αν χρησιμοποιήσουμε τεχνικές βίαιης επίθεσης μέσω υπολογιστών;» πετάχτηκε ο Μπρίνκερχοφ. «Ίσως να μαντέψουμε το κλειδί». Ο Τζάμπα σήκωσε τα χέρια ψηλά. «Για όνομα του Χριστού! Μιλάμε για ένα κρυπτογραφημένο κλειδί, άρα για κάτι τυχαίο! Είναι αδύνατο να το μαντέψεις! Αν, πάλι, νομίζεις ότι μπορείς να πληκτρολογήσεις εξακόσια τρισεκατομμύρια συνδυασμούς μέσα στα επόμενα σαράντα πέντε λεπτά, έλα να δοκιμάσεις!» «Ο κωδικός βρίσκεται στην Ισπανία», είπε αδύναμα η Σούζαν.

[396]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Οι πάντες γύρω από τον υπερυψωμένο υπολογιστή γύρισαν προς το μέρος της. Ήταν το πρώτο πράγμα που είπε η Σούζαν εδώ και πολλή ώρα. Σήκωσε τα μάτια της. Το βλέμμα της ήταν θολό. «Ο Τακάντο το χάρισε λίγο πριν πεθάνει». Όλοι έδειχναν να τα έχουν χαμένα. «Το κλειδί...» Η Σούζαν έτρεμε καθώς μιλούσε. «Ο πλωτάρχης Στράθμορ έστειλε κάποιον να το βρει». «Και;» ρώτησε επιτακτικά ο Τζάμπα. «Κατάφερε να το βρει ο άνθρωπος του Στράθμορ;» Η Σούζαν προσπάθησε να συγκρατηθεί, όμως τα δάκρυα άρχισαν να κυλάνε στο πρόσωπο της. «Ναι», είπε πνιχτά. «Έτσι νομίζω».

111

ΜΙΑ ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΚΡΑΥΓΗ αντήχησε στην αίθουσα ελέγχου. «Καρχαρίες!» Ήταν η Σόσι. Ο Τζάμπα γύρισε αμέσως προς την οθόνη όπου προβαλλόταν η οπτική παρουσίαση. Δύο λεπτές γραμμές είχαν εμφανιστεί έξω από τους ομόκεντρους κύκλους. Έμοιαζαν με σπερματοζωάρια που προσπαθούσαν να διεισδύσουν σε ένα απρόθυμο ωάριο. «Μυρίστηκαν αίμα, παιδιά!» Ο Τζάμπα στράφηκε ξανά στο διευθυντή. «Πρέπει να παρθεί μια απόφαση. Ή θα ξεκινήσουμε τώρα τη διαδικασία τερματισμού ή δε θα το κάνουμε ποτέ – αλλιώς δεν προλαβαίνουμε. Μόλις διαπιστώσουν οι δύο εισβολείς ότι η πρώτη ασπίδα έχει καταρρεύσει, θα ενημερώσουν όλο το σινάφι τους». Ο Φοντέιν δεν απάντησε. Είχε βυθιστεί στις σκέψεις του. Η πληροφορία που τους είχε δώσει η Σούζαν Φλέτσερ ότι το κλειδί βρισκόταν στην Ισπανία τού πρόσφερε μια αισιόδοξη προοπτική. Έριξε μια γρήγορη ματιά στην κοπέλα που στεκόταν πιο πίσω. Έδειχνε να βρίσκεται σε ένα δικό της κόσμο έτσι όπως είχε σωριαστεί σε μια καρέκλα κρατώντας το κεφάλι της. Ο Φοντέιν δεν ήταν σίγουρος τι ακριβώς είχε προκαλέσει αυτή την αντίδραση, [397]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

όμως ό,τι κι αν ήταν, δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί μ’ αυτό εκείνη την ώρα. «Πρέπει να παρθεί μια απόφαση!» είπε επιτακτικά ο Τζάμπα. «Τώρα!» Ο Φοντέιν γύρισε και τον κοίταξε. Μίλησε ψύχραιμα. «Εντάξει, θα έχεις την απόφαση που ζητάς. Δεν τερματίζουμε τη λειτουργία. Θα περιμένουμε». Ο Τζάμπα έμεινε με το στόμα ανοιχτό. «Τι πράγμα; Μα αυτό είναι...» «Είναι ρίσκο», τον διέκοψε ο Φοντέιν. «Ένα ρίσκο που ίσως μας βγει σε καλό». Πήρε το κινητό από τα χέρια του Τζάμπα και πάτησε μερικά πλήκτρα. «Μιτζ», είπε. «Ο Φοντέιν είμαι. Άκουσέ με προσεκτικά...»

112

«ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ τι στην ευχή πας να κάνεις, διευθυντά», είπε με σφιγμένα δόντια ο Τζάμπα. «Σε λίγο χάνουμε οριστικά τη δυνατότητα να διακόψουμε την ηλεκτροδότηση». Ο Φοντέιν δεν απάντησε. Σαν να περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να εμφανιστεί, η πόρτα στο πίσω μέρος της αίθουσας άνοιξε και όρμησε στο δωμάτιο η Μιτζ. Έφτασε λαχανιασμένη στο χώρο όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι υπόλοιποι. «Κύριε διευθυντά! Το τηλεφωνικό κέντρο μάς συνδέει αυτή τη στιγμή!» Ο Φοντέιν στράφηκε γεμάτος προσμονή προς την οθόνη στον μπροστινό τοίχο. Δεκαπέντε δευτερόλεπτα αργότερα, η οθόνη ζωντάνεψε. Η εικόνα στην οθόνη είχε χιόνια και έμοιαζε ακίνητη στην αρχή, όμως σταδιακά έγινε πιο ευκρινής. Ήταν ψηφιακή αναμετάδοση μέσω του λογισμικού QuickTime, με μόλις πέντε καρέ το δευτερόλεπτο. Στην οθόνη εμφανίζονταν δύο άντρες. Ο ένας ήταν ανοιχτόχρωμος και κοντοκουρεμένος, ο άλλος ένας κλασικός ξανθός Αμερικανός. Ήταν καθισμένοι και κοιτούσαν στην κάμερα σαν παρουσιαστές ειδήσεων που περίμεναν να βγουν στον αέρα. [398]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Τι στο διάβολο είναι αυτό;» ρώτησε επιτακτικά ο Τζάμπα. «Μη βιάζεσαι», είπε αυστηρά ο Φοντέιν. Οι άντρες πρέπει να βρίσκονταν μέσα σε κάποιο όχημα, μάλλον φορτηγάκι. Γύρω τους κρέμονταν καλώδια ηλεκτρονικού εξοπλισμού. Το ηχητικό σήμα είχε φτάσει. Ξαφνικά άρχισαν ν’ ακούγονται ήχοι από το γύρω χώρο. «Εισερχόμενο σήμα», φώναξε ένας τεχνικός από πίσω τους. «Πέντε δευτερόλεπτα για αμφίδρομη ζεύξη». «Ποιοι είναι αυτοί;» ρώτησε νευρικά ο Μπρίνκερχοφ. «Φύλακες άγγελοι», απάντησε ο Φοντέιν κοιτάζοντας τους δύο άντρες που είχε στείλει στην Ισπανία. Ήταν απαραίτητο μέτρο ασφάλειας. Ο Φοντέιν είχε αποδεχτεί σχεδόν κάθε πτυχή του σχεδίου του Στράθμορ για τη μετατροπή του Ψηφιακού Οχυρού στο απόλυτο όπλο της υπηρεσίας, ακόμη και τη δυσάρεστη αλλά αναπόφευκτη επιλογή να εξουδετερωθεί οριστικά ο Ενσέι Τακάντο. Θεωρούσε ότι το σχέδιο στηριζόταν σε γερές βάσεις. Υπήρχε όμως και ένα στοιχείο που έκανε τον Φοντέιν να ανησυχεί: το ότι κατέφυγαν στον Χουλοχότ. Ο Πορτογάλος ήταν μεν ικανός, αλλά δεν έπαυε να μετράει τα πάντα με το χρήμα. Μπορούσαν να τον εμπιστευτούν; Κι αν κρατούσε το κλειδί για τον εαυτό του; Ο Φοντέιν ήθελε να καλύψει και αυτό το ενδεχόμενο, όσο απίθανο κι αν ήταν, και για το λόγο αυτό είχε πάρει τις απαραίτητες προφυλάξεις.

113

«ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ!» ούρλιαξε ο κοντοκουρεμένος άντρας στην κάμερα. «Έχουμε πάρει εντολές! Λογοδοτούμε στο διευθυντή Λίλαντ Φοντέιν και σε κανέναν άλλο!» Ο Φοντέιν έδειχνε να το διασκεδάζει ελαφρώς. «Δεν ξέρετε ποιος είμαι εγώ, σωστά;» «Γιατί, τι σημασία έχει;» του πέταξε ενοχλημένος ο ξανθός. «Να σας εξηγήσω», τον διέκοψε ο Φοντέιν. «Να σας εξηγήσω κάτι για να λυθούν ορισμένες παρεξηγήσεις».

[399]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, οι δύο άντρες, κόκκινοι σαν παντζάρια από την ντροπή τους, έλεγαν τα πάντα στο διευθυντή της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας. «Κ-κ-κύριε διευθυντά», τραύλισε ο ξανθός. «Είμαι ο πράκτορας Κόλιαντερ. Από εδώ ο πράκτορας Σμιθ». «Εντάξει», είπε ο Φοντέιν. «Ακούμε την αναφορά σας». Στο βάθος της αίθουσας η Σούζαν Φλέτσερ καθόταν σε μια καρέκλα και προσπαθούσε να αντισταθεί στην ασφυκτική μοναξιά που έμοιαζε να τη συνθλίβει. Είχε τα μάτια της κλειστά, τ’ αφτιά της βούιζαν, ενώ στα μάγουλά της κυλούσαν δάκρυα. Το σώμα της είχε μουδιάσει. Το χάος που επικρατούσε στην αίθουσα ελέγχου έφτανε στα αφτιά της σαν πνιχτό μουρμουρητό. Όσοι είχαν συγκεντρωθεί στην πλατφόρμα άκουγαν με αγωνία τον πράκτορα Σμιθ που ξεκινούσε την αναφορά του. «Σύμφωνα με τις εντολές σας, κύριε διευθυντά», άρχισε να λέει ο Σμιθ, «βρισκόμαστε στη Σεβίλη εδώ και δύο μέρες παρακολουθώντας τον κύριο Ενσέι Τακάντο». «Πείτε μου για τη δολοφονία», ζήτησε ανυπόμονα ο Φοντέιν. Ο Σμιθ έγνεψε καταφατικά. «Παρακολουθήσαμε τη σκηνή μέσα από το φορτηγάκι, από απόσταση περίπου πενήντα μέτρων. Η δολοφονία εξελίχθηκε ομαλά. Ο Χουλοχότ ήταν προφανώς επαγγελματίας. Στη συνέχεια όμως η αποστολή του πήρε απροσδόκητη τροπή. Εμφανίστηκαν πολίτες στον τόπο του εγκλήματος. Ο Χουλοχότ δεν πήρε ποτέ το αντικείμενο». Ο Φοντέιν έγνεψε καταφατικά. Οι πράκτορες είχαν επικοινωνήσει μαζί του στη Νότια Αμερική για να τον ενημερώσουν ότι κάτι δεν είχε πάει καλά, υποχρεώνοντάς τον να διακόψει την επίσκεψή του εκεί. Ο Κόλιαντερ συνέχισε από το σημείο που σταμάτησε ο συνεργάτης του. «Ακολουθήσαμε τον Χουλοχότ όπως μας διατάξατε. Όμως δεν επιχείρησε ποτέ να πάει στο νεκροτομείο. Αντίθετα, άρχισε να παρακολουθεί τις κινήσεις ενός άλλου άντρα. Μάλλον για πολίτη επρόκειτο. Με σακάκι και γραβάτα, σοβαρός». «Πολίτης;» επανέλαβε ο Φοντέιν. Η επιλογή ταίριαζε με το σκεπτικό του Στράθμορ. Φρόντιζε να μην εμπλέξει την υπηρεσία.

[400]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Τα φίλτρα για τα πρωτόκολλα μεταφοράς αρχείων καταρρέουν!» φώναξε ένας τεχνικός. «Χρειαζόμαστε το αντικείμενο», επέμεινε ο Φοντέιν. «Πού βρίσκεται τώρα ο Χουλοχότ;» Ο Σμιθ κοίταξε πίσω από τον ώμο του. «Είναι εδώ... μαζί μας, κύριε διευθυντά». Ο Φοντέιν έβγαλε έναν αναστεναγμό ανακούφισης. «Πού;» Ήταν τα καλύτερα νέα που είχε ακούσει ολόκληρη τη μέρα. Ο Σμιθ άπλωσε το χέρι του στο φακό και ρύθμισε κάτι. Η κάμερα κινήθηκε προς το εσωτερικό του μικρού κλειστού φορτηγού, αποκαλύπτοντας δύο σώματα ακουμπισμένα με την πλάτη στη μαύρη πλευρά της κλούβας. Και τα δύο ήταν τελείως ακίνητα. Το ένα ανήκε σε ένα μεγαλόσωμο άντρα που φορούσε γυαλιά με στραβωμένο μεταλλικό σκελετό. Το άλλο ήταν ενός νεαρού άντρα με πυκνά σκούρα μαλλιά που φορούσε ένα ματωμένο πουκάμισο. «Ο Χουλοχότ είναι αυτός στα αριστερά», διευκρίνισε ο Σμιθ. «Ο Χουλοχότ είναι νεκρός;» ζήτησε να μάθει ο διευθυντής. «Μάλιστα, κύριε». Ο Φοντέιν ήξερε ότι θα είχαν χρόνο για τις απαραίτητες εξηγήσεις αργότερα. Έστρεψε το βλέμμα του στις ασπίδες που εξασθενούσαν συνεχώς. «Πράκτορα Σμιθ», είπε αργά και καθαρά. «Το αντικείμενο. Το χρειάζομαι». Ο Σμιθ τον κοίταξε αμήχανα. «Κύριε διευθυντά, δε γνωρίζουμε ακόμη τι είναι το αντικείμενο. Μας έχουν δοθεί μόνο οι απολύτως απαραίτητες πληροφορίες για την αποστολή μας».

114

«ΤΟΤΕ ΨΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΞΑΝΑ!» πρόσταξε ο Φοντέιν. Ο διευθυντής παρακολουθούσε με απόγνωση τα λειψά καρέ που έδειχναν τους πράκτορες να ψάχνουν τα ακίνητα σώματα μέσα στο φορτηγό αναζητώντας μια λίστα με τυχαίους αριθμούς και γράμματα. Ο Τζάμπα είχε χάσει το χρώμα του. «Θεέ μου, δεν μπορούν να τη βρουν. Είμαστε χαμένοι!» [401]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Χάνουμε τα φίλτρα της δεύτερης ασπίδας!» φώναξε κάποιος. «Η τρίτη ασπίδα είναι πλέον εκτεθειμένη!» Επικράτησε ξανά αναστάτωση στα τερματικά των τεχνικών. Στη γιγαντοοθόνη ο κοντοκουρεμένος πράκτορας άπλωσε τα χέρια του σαν να παραδεχόταν την ήττα του. «Κύριε διευθυντά, το κλειδί δεν είναι εδώ. Ψάξαμε και τους δύο άντρες. Τσέπες. Ρούχα. Πορτοφόλια. Κανένα απολύτως ίχνος. Ο Χουλοχότ είχε πάνω του έναν υπολογιστή Monocle, τον ψάξαμε κι αυτόν. Απ’ ό,τι βλέπουμε, δεν έστειλε κανένα μήνυμα που να θυμίζει έστω και αμυδρά λίστα με τυχαίους χαρακτήρες και αριθμούς... μόνο αναφορές δολοφονιών». «Κατάρα!» ξέσπασε ο Φοντέιν, που έχασε ξαφνικά την ψυχραιμία του. «Κάπου εκεί πρέπει να είναι! Συνεχίστε να ψάχνετε!» Ο Τζάμπα προφανώς δεν άντεχε να βλέπει άλλο. Ο Φοντέιν είχε ρισκάρει κι είχε χάσει. Ο Τζάμπα ανέλαβε τον έλεγχο της κατάστασης. Ο πελώριος τεχνικός κατέβηκε από την πλατφόρμα σαν καταιγίδα που κατεβαίνει από βουνό. Άρχισε να κινείται ανάμεσα στη στρατιά των τεχνικών του δίνοντας διαταγές. «Ενεργοποιήστε τη διαδικασία τερματισμού! Ξεκινάμε αμέσως! Μην αργείτε!» «Δεν πρόκειται να προλάβουμε!» του φώναξε η Σόσι. «Χρειαζόμαστε μισή ώρα! Μέχρι να κλείσουμε τα πάντα η ζημιά θα έχει γίνει!» Ο Τζάμπα άνοιξε το στόμα του για να απαντήσει, όμως τον σταμάτησε μια κραυγή οδύνης που ακούστηκε από το βάθος της αίθουσας. Όλοι γύρισαν προς τα εκεί. Σαν φάντασμα, η Σούζαν Φλέτσερ σηκώθηκε από τη γωνία της στο πίσω μέρος της αίθουσας. Το πρόσωπό της ήταν κάτωχρο, τα μάτια της καρφωμένα στο παγωμένο καρέ που έδειχνε τον Ντέιβιντ Μπέκερ, ακίνητο και ματωμένο, ακουμπισμένο με την πλάτη στο εσωτερικό του μικρού φορτηγού. «Τον σκοτώσατε!» ούρλιαξε. «Τον σκοτώσατε!» Παραπατώντας, πλησίασε στην οθόνη και άπλωσε τα χέρια της. «Ντέιβιντ...» Σαστισμένοι, όλοι οι άλλοι γύρισαν να κοιτάξουν την οθόνη. Η Σούζαν προχωρούσε φωνάζοντάς τον, χωρίς να παίρνει τα μάτια της από την παγωμένη εικόνα του Μπέκερ. «Ντέιβιντ», είπε ξέ[402]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πνοα, παραπαίοντας προς την οθόνη. «Αχ, Ντέιβιντ... πώς μπόρεσαν...» Ο Φοντέιν έδειχνε να τα έχει χαμένα. «Γνωρίζετε αυτό τον άνθρωπο;» Η Σούζαν πέρασε από την πλατφόρμα κρατώντας με δυσκολία την ισορροπία της. Σταμάτησε λίγα μέτρα μπροστά από την τεράστια προβολή και κοίταξε ψηλά, αλαφιασμένη και μουδιασμένη, φωνάζοντας ξανά και ξανά το όνομα του άντρα που αγαπούσε.

115

ΤΟ ΚΕΝΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΠΕΚΕΡ ήταν απόλυτο. Είμαι νεκρός. Κι όμως, άκουγε έναν ήχο. Μια μακρινή φωνή... «Ντέιβιντ...» Κάτω από το χέρι του ένιωθε ένα έντονο κάψιμο. Ήταν σαν να είχε πάρει φωτιά το αίμα του. Το σώμα αυτό δεν είναι πια δικό μου. Ωστόσο η φωνή επέμενε, τον καλούσε. Ήταν αδύνατη, μακρινή. Ήταν όμως κομμάτι του εαυτού του. Ακούγονταν κι άλλες φωνές, άγνωστες, ασήμαντες. Κάτι έλεγαν. Προσπάθησε να τις αγνοήσει. Μόνο μία φωνή είχε σημασία. Χανόταν και επανερχόταν σποραδικά. «Ντέιβιντ... Συγνώμη...» Έβλεπε ένα περίεργο φως. Αχνό στην αρχή, έμοιαζε με γκρίζα στενή δέσμη. Μεγάλωνε. Προσπάθησε να κινηθεί. Πόνος. Δοκίμασε να μιλήσει. Σιωπή. Η φωνή συνέχιζε να τον καλεί. Κάποιος στεκόταν κοντά του, τον σήκωνε. Ο Μπέκερ κινήθηκε προς τη φωνή. Ή μήπως τον μετακινούσαν; Τον καλούσε. Κοίταξε ζαλισμένος τη φωτεινή εικόνα. Έβλεπε τον άνθρωπο που του μιλούσε σε μια μικρή οθόνη. Ήταν μια γυναίκα, που με το κεφάλι στραμμένο ψηλά τον φώναζε από έναν άλλο κόσμο. Με βλέπει να πεθαίνω; «Ντέιβιντ...» Η φωνή ήταν γνώριμη. Ήταν η φωνή ενός αγγέλου. Είχε έρθει να τον πάρει. Ο άγγελος μίλησε. «Ντέιβιντ, σ’ αγαπώ...» [403]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Και ξαφνικά κατάλαβε. Η Σούζαν άπλωσε τα χέρια της προς την οθόνη κλαίγοντας, γελώντας, χαμένη σε ένα χείμαρρο συναισθημάτων. Σκούπιζε με μανία τα δάκρυά της. «Ντέιβιντ, εγώ... νόμιζα...» Ο πράκτορας Σμιθ βοήθησε τον Ντέιβιντ Μπέκερ να καθίσει στην καρέκλα που έβλεπε στην οθόνη. «Είναι λίγο ζαλισμένος, κυρία μου. Δώστε του λίγο χρόνο». «Μ-μ-μα...» Η Σούζαν τραύλιζε από την ταραχή της. «Είδα ένα μήνυμα. Έλεγε...» Ο Σμιθ έγνεψε καταφατικά. «Το είδαμε κι εμείς. Ο Χουλοχότ βιάστηκε να κομπάσει για την επιτυχία του». «Μα το αίμα...» «Επιφανειακό τραύμα», απάντησε ο Σμιθ. «Το δέσαμε πρόχειρα». Η Σούζαν δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Ο πράκτορας Κόλιαντερ, που δε φαινόταν στην κάμερα, συμπλήρωσε τις λεπτομέρειες. «Τον χτυπήσαμε με το νέο J23. Είναι αναισθητικό πιστόλι μακράς δράσης. Μάλλον τον πονέσαμε πολύ, όμως καταφέραμε να τον πάρουμε από τους δρόμους». «Μην ανησυχείτε, κυρία μου», τη διαβεβαίωσε ο Σμιθ. «Θα γίνει τελείως καλά». Ο Ντέιβιντ Μπέκερ είχε καρφώσει το βλέμμα του στην οθόνη μπροστά του. Ακόμη δεν ήξερε πού βρισκόταν, ζαλιζόταν. Η εικόνα που έβλεπε στην οθόνη ήταν από κάποια αίθουσα· επικρατούσε χάος. Η Σούζαν ήταν εκεί. Στεκόταν σε μια πλατφόρμα και τον κοιτούσε με λατρεία. Έκλαιγε και γελούσε μαζί. «Ντέιβιντ! Δόξα τω Θεώ! Νόμιζα ότι σε είχα χάσει!» Εκείνος έτριψε τον κρόταφό του. Έγειρε προς την οθόνη και έφερε το μικρόφωνο πιο κοντά στο στόμα του. «Σούζαν;» Η Σούζαν δεν πίστευε στα μάτια της. Τα αδρά χαρακτηριστικά του προσώπου του Ντέιβιντ γέμιζαν ολόκληρο τον τοίχο μπροστά της. Η φωνή του ακούστηκε στην αίθουσα σαν βροντή. «Σούζαν, θέλω να σε ρωτήσω κάτι». Ο ήχος της φωνής του Μπέκερ πάγωσε για λίγο κάθε δραστηριότητα μέσα στην αίθουσα. Όλοι σταμάτησαν και γύρισαν προς την οθόνη. [404]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Σούζαν Φλέτσερ», αντήχησε η φωνή, «θα ήθελες να με παντρευτείς;» Στην αίθουσα επικράτησε απόλυτη σιωπή. Ένα σημειωματάριο έπεσε στο πάτωμα παρασύροντας μια μολυβοθήκη. Κανείς δεν έσκυψε να τα μαζέψει. Ακουγόταν μόνο το σιγανό βουητό του εξαερισμού και η ρυθμική αναπνοή του Ντέιβιντ Μπέκερ μέσα από το μικρόφωνο. «Ντ-Ντ-Ντέιβιντ...» ψέλλισε η Σούζαν, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι τριάντα εφτά άνθρωποι πίσω της παρακολουθούσαν καθηλωμένοι τη σκηνή. «Μου το ζήτησες ήδη, θυμάσαι; Πριν από έξι μήνες. Δέχτηκα». «Το ξέρω». Της χαμογέλασε. «Αυτή τη φορά όμως» –σήκωσε το αριστερό του χέρι μπροστά στην κάμερα δείχνοντάς της τη χρυσή στεφάνη που είχε περασμένη στον παράμεσο– «αυτή τη φορά έχω και το δαχτυλίδι».

116

«ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ, ΚΥΡΙΕ ΜΠΕΚΕΡ», διέταξε ο Φοντέιν. Ο Τζάμπα ίδρωνε στο κάθισμά του, με τα χέρια έτοιμα πάνω από το πληκτρολόγιο. «Ναι», είπε, «διάβασε την ευλογημένη γραφή!» Η Σούζαν Φλέτσερ στεκόταν μαζί τους. Δεν είχε συνέλθει ακόμη, όμως έλαμπε από ευτυχία. Όλοι μέσα στην αίθουσα είχαν σταματήσει ό,τι έκαναν και κοιτούσαν τον Ντέιβιντ Μπέκερ. Ο καθηγητής έστριψε το δαχτυλίδι και μελέτησε τα σκαλισμένα γράμματα. «Και να διαβάζετε προσεκτικά!» του ζήτησε ο Τζάμπα. «Ένα τυπογραφικό λάθος, και την κάτσαμε!» Ο Φοντέιν αγριοκοίταξε τον Τζάμπα. Αν ο διευθυντής της NSA μπορούσε να θεωρηθεί ειδικός σε ένα πράγμα, αυτό ήταν οι τεταμένες καταστάσεις. Το να προσθέτει κάποιος πίεση σε μια τέτοια περίπτωση δεν ήταν ποτέ σοφή επιλογή. «Χαλαρώστε, κύριε Μπέκερ. Αν κάνουμε λάθος, θα επανεισαγάγουμε τον κωδικό μέχρι να το κάνουμε σωστά». [405]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Στη θέση σας δε θα άκουγα αυτή τη συμβουλή, κύριε Μπέκερ», πετάχτηκε ο Τζάμπα. «Καλύτερα να το κάνουμε σωστά με την πρώτη. Αυτοί οι κωδικοί συνήθως δίνουν πολύ περιορισμένα περιθώρια λάθους, ακριβώς για να μην μπορεί κάποιος να βρει τον κωδικό μαντεύοντας. Αν κάνουμε λάθος μία φορά, ο κύκλος πιθανότατα θα επιταχυνθεί. Αν τον εισαγάγουμε και δεύτερη φορά λάθος, θα μας κλειδώσει οριστικά. Οπότε το χάσαμε το παιχνίδι». Ο διευθυντής συνοφρυώθηκε και στράφηκε ξανά στην οθόνη. «Κύριε Μπέκερ; Λάθος μου. Διαβάστε προσεκτικά... εξαιρετικά προσεκτικά». Ο Μπέκερ έγνεψε καταφατικά και παρατήρησε το δαχτυλίδι για λίγο. Έπειτα άρχισε να διαβάζει ψύχραιμα. «Q... U... I... S... κενό... C...» Ο Τζάμπα και η Σούζαν τον διέκοψαν ταυτόχρονα. «Κενό;» Ο Τζάμπα σταμάτησε να πληκτρολογεί. «Υπάρχει κενό;» Ο Μπέκερ ανασήκωσε τους ώμους του και κοίταξε ξανά το δαχτυλίδι. «Ναι. Έχει κάμποσα κενά». «Μήπως δεν κατάλαβα κάτι;» ρώτησε επιτακτικά ο Φοντέιν. «Τι καθόμαστε και συζητάμε;» «Κύριε διευθυντά», είπε η Σούζαν εμφανώς απορημένη. «Είναι... πώς να το πω...» «Συμφωνώ», παρενέβη ο Τζάμπα. «Είναι περίεργο. Οι κωδικοί δεν έχουν ποτέ κενά». Ο Μπρίνκερχοφ ξεροκατάπιε. «Δηλαδή τι μας λες;» «Λέει», εξήγησε η Σούζαν, «ότι αυτό που ακούμε ίσως να μην είναι ο κωδικός τερματισμού». «Φυσικά και είναι ο κωδικός τερματισμού!» αναφώνησε ο Μπρίνκερχοφ. «Τι άλλο θα μπορούσε να είναι; Για ποιο άλλο λόγο να το χαρίσει ο Τακάντο; Ποιος πάει να χαράξει ένα σωρό τυχαία γράμματα πάνω σε ένα δαχτυλίδι;» Ο Φοντέιν έκανε τον Μπρίνκερχοφ να σωπάσει με ένα αυστηρό βλέμμα. «Εεε... παιδιά;» τους διέκοψε ο Μπέκερ, αν και δεν έδειχνε να θέλει να παρέμβει στη συζήτηση. «Μιλάτε συνέχεια για τυχαία

[406]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

γράμματα. Νομίζω ότι θα πρέπει να ξέρετε ότι... τα γράμματα σ’ αυτό το δαχτυλίδι δεν είναι τυχαία». Όλοι όσοι βρίσκονταν πάνω στην πλατφόρμα αντέδρασαν ταυτόχρονα. «Τι;» Ο Μπέκερ φαινόταν νευρικός. «Λυπάμαι, αλλά τα γράμματα που διαβάζω εδώ είναι φανερό ότι σχηματίζουν λέξεις. Ομολογώ ότι είναι χαραγμένα σε πολύ μικρή απόσταση το ένα από το άλλο. Με την πρώτη ματιά δείχνουν τυχαία, αν όμως τα παρατηρήσει κανείς προσεκτικά, θα δει ότι οι χαρακτήρες είναι... πώς να το πω... είναι λατινικά». Ο Τζάμπα έμεινε με το στόμα ανοιχτό. «Καθηγητά, με δουλεύεις!» Ο Μπέκερ έγνεψε αρνητικά. «Όχι. Εδώ λέει: "Quis custodiet ipsos custodes". Μια πρώτη μετάφραση θα ήταν...» «Ποιος θα φυλάει τους φύλακες!» πετάχτηκε η Σούζαν ολοκληρώνοντας τη φράση του Ντέιβιντ. Ο Μπέκερ ξαφνιάστηκε. «Σούζαν, δεν ήξερε ότι μπορούσες να...» «Είναι από τις Σάτιρες του Ιουβενάλη!» αναφώνησε εκείνη. «Ποιος θα φυλάει τους φύλακες; Ποιος θα φυλάει την NSA όσο η υπηρεσία θα φυλάει τον κόσμο; Ήταν η αγαπημένη φράση του Τακάντο!» «Οπότε», ρώτησε επιτακτικά η Μιτζ, «είναι ο κωδικός ή όχι;» «Πρέπει να είναι ο κωδικός», δήλωσε κατηγορηματικά ο Μπρίνκερχοφ. Ο Φοντέιν στεκόταν αμίλητος, αφομοιώνοντας προφανώς τις πληροφορίες. «Δεν ξέρω αν είναι το κλειδί», είπε ο Τζάμπα. «Μου φαίνεται απίθανο να διάλεγε ο Τακάντο κάποια μη τυχαία ακολουθία». «Παραλείψτε τα κενά», επέμεινε ο Μπρίνκερχοφ, «και πληκτρολογήστε τον αναθεματισμένο τον κωδικό!» Ο Φοντέιν στράφηκε στη Σούζαν. «Εσείς τι νομίζετε, κυρία Φλέτσερ;» Η Σούζαν σκέφτηκε για λίγο. Δεν μπορούσε να το προσδιορίσει επακριβώς, όμως κάτι δεν της πήγαινε καλά. Γνώριζε τον Τακάντο αρκετά καλά ώστε να είναι σίγουρη ότι ήταν λάτρης της [407]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

απλότητας. Τα προγράμματα και οι έλεγχοί του ήταν πάντοτε πεντακάθαροι και απόλυτοι. Το γεγονός ότι έπρεπε να παραλειφθούν τα κενά τής φαινόταν περίεργο. Ήταν μια μικρή λεπτομέρεια, όμως αποτελούσε ανακολουθία και σίγουρα δεν ήταν μια ξεκάθαρη επιλογή. Η Σούζαν δε θα περίμενε κάτι τέτοιο από το κορυφαίο δημιούργημα του Ενσέι Τακάντο. «Δε μου φαίνεται σωστό», είπε τελικά η Σούζαν. «Δε νομίζω ότι είναι το κλειδί». Ο Φοντέιν πήρε μια βαθιά ανάσα και τα μαύρα μάτια του κοίταξαν διερευνητικά τη γυναίκα που είχε απέναντί του. «Κυρία Φλέτσερ, κατά την άποψή σας, αν αυτό δεν είναι το κλειδί, τότε για ποιο λόγο θέλησε να το χαρίσει ο Ενσέι Τακάντο; Αν ήξερε ότι θα τον δολοφονούσαμε, δε νομίζετε ότι θα ήθελε να μας τιμωρήσει προσπαθώντας να εξαφανίσει το κλειδί;» Μια άλλη φωνή διέκοψε το διάλογο. «Κύριε διευθυντά... μπορώ να πω κάτι;» Όλα τα βλέμματα στράφηκαν στην οθόνη. Ήταν ο πράκτορας Κόλιαντερ στη Σεβίλη. Είχε γείρει πάνω από τον ώμο του Μπέκερ και μιλούσε στο μικρόφωνο. «Δεν ξέρω αν έχει σημασία, όμως δεν είμαι και τόσο βέβαιος ότι ο κύριος Τακάντο ήξερε ότι είχε πέσει θύμα δολοφονικής επίθεσης». «Ορίστε; Δεν κατάλαβα...» είπε επιτακτικά ο Φοντέιν. «Ο Χουλοχότ ήταν επαγγελματίας, κύριε διευθυντά. Είδαμε τη δολοφονία... βρισκόμασταν μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα. Όλα τα στοιχεία συνηγορούν στο ότι ο Τακάντο δεν ήξερε τι είχε συμβεί». «Τα στοιχεία;» ρώτησε ο Μπρίνκερχοφ στον ίδιο τόνο με τον προϊστάμενό του. «Ποια στοιχεία; Ο Τακάντο χάρισε το δαχτυλίδι του. Δε χρειαζόμαστε άλλη απόδειξη!» «Πράκτορα Σμιθ», παρενέβη ο Φοντέιν. «Τι σας κάνει να νομίζετε ότι ο Ενσέι Τακάντο δεν είχε καταλάβει τι του συνέβη;» Ο Σμιθ έβηξε για να καθαρίσει το λαιμό του. «Ο Χουλοχότ τον σκότωσε χρησιμοποιώντας ένα λαστιχένιο βλήμα που δε διαπερνά τον ανθρώπινο ιστό, αλλά χτυπά το στήθος και προκαλεί εσωτερικό τραύμα. Είναι αθόρυβη και πολύ διακριτική επιλογή. Ο κύριος Τακάντο το μόνο που θα αισθάνθηκε ήταν ένα απότομο σφίξιμο στο στήθος πριν πάθει την ανακοπή». [408]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Μάλιστα», είπε σχεδόν από μέσα του ο Μπέκερ. «Έτσι εξηγείται εκείνη η μελανιά». «Είναι πολύ αμφίβολο», πρόσθεσε ο Σμιθ, «ότι ο Τακάντο θα συνέδεε την αίσθηση εκείνη με επίθεση ενόπλου». «Κι όμως, χάρισε το δαχτυλίδι του», τους υπενθύμισε ο Φοντέιν. «Αυτό είναι γεγονός, κύριε διευθυντά. Όμως δεν αναζήτησε ούτε για μια στιγμή το δολοφόνο του. Ένα θύμα πάντοτε κοιτάζει γύρω του για να εντοπίσει το δράστη όταν δέχεται μια σφαίρα. Είναι ενστικτώδης αντίδραση». Ο Φοντέιν προβληματίστηκε. «Και λέτε ότι ο Τακάντο δεν αναζήτησε τον Χουλοχότ;» «Όχι, κύριε διευθυντά. Το έχουμε καταγράψει και σε βίντεο, αν θα θέλατε να...» «Τα φίλτρα που προστατεύουν το παραθυρικό σύστημα υποχωρούν», φώναξε ένας τεχνικός. «Το σκουλήκι βρίσκεται στα μισά!» «Ξεχάστε το βίντεο», επέμεινε ο Μπρίνκερχοφ. «Πληκτρολογήστε τον αναθεματισμένο κωδικό να δώσουμε ένα τέλος σ’ αυτή την κατάσταση!» Ο Τζάμπα αναστέναξε. Ήταν η σειρά του να φανεί ψύχραιμος. «Διευθυντά, αν εισαγάγουμε λάθος κωδικό...» «Ναι», τους διέκοψε η Σούζαν, «αν ο Τακάντο δεν υποψιάστηκε ότι τον είχαμε δολοφονήσει, προκύπτουν ερωτήματα στα οποία πρέπει να δώσουμε απάντηση». «Τι χρονικά περιθώρια έχουμε, Τζάμπα;» θέλησε να μάθει ο Φοντέιν. Ο Τζάμπα κοίταξε την οπτική παρουσίαση. «Γύρω στα είκοσι λεπτά. Προτείνω να αξιοποιήσουμε προσεκτικά αυτό το χρόνο». Ο Φοντέιν έμεινε σιωπηλός για αρκετά δευτερόλεπτα. Ύστερα αναστέναξε βαριά. «Εντάξει. Παίξτε το βίντεο».

[409]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

117

«Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΞΕΚΙΝΑ ΣΕ ΔΕΚΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ», ακούστηκε από τα ηχεία η φωνή του πράκτορα Σμιθ. «Κλείνουμε κάθε άλλη εικόνα καθώς και τον ήχο – το βίντεο θα τρέξει όσο το δυνατό πιστότερα σε πραγματικό χρόνο». Οι πάντες στην πλατφόρμα σώπασαν και περίμεναν με τα μάτια καρφωμένα στην οθόνη. Ο Τζάμπα πληκτρολόγησε κάποιες εντολές και άλλαξε τη διάταξη εμφάνισης των πληροφοριών στη γιγαντοοθόνη. Το μήνυμα του Τακάντο εμφανίστηκε πάνω αριστερά: ΜΟΝΟ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΣΩΣΕΙ ΠΛΕΟΝ. Στα δεξιά της οθόνης προβαλλόταν ένα στατικό καρέ από το εσωτερικό του φορτηγού με τον Μπέκερ και τους δύο πράκτορες μαζεμένους γύρω από την κάμερα. Στο κέντρο εμφανίστηκε ένα θολό καρέ. Μετατράπηκε σε παράσιτα και μετά σε ένα ασπρόμαυρο πλάνο κάποιου πάρκου. «Μεταδίδουμε εικόνα», ανακοίνωσε ο πράκτορας Σμιθ. Το βίντεο θύμιζε παλιά ταινία. Η εικόνα είχε διακεκομμένη ροή, αποτέλεσμα της αφαίρεσης καρέ, μιας διαδικασίας που μείωνε στο μισό τις πληροφορίες που στέλνονταν και επέτρεπε την ταχύτερη αναμετάδοσή τους. Η κάμερα άνοιξε αποκαλύπτοντας μια τεράστια πλατεία που στη μια πλευρά της διακρινόταν το Αγιουνταμιέντο της Σεβίλης. Σε πρώτο πλάνο φαίνονταν δέντρα. Στο πάρκο δεν υπήρχε ψυχή. «Τα φίλτρα για το παραθυρικό σύστημα κατέρρευσαν!» ενημέρωσε ένας τεχνικός. «Αυτό το πράγμα θα καταπιεί τα πάντα!» Ο Σμιθ άρχισε να αφηγείται. Τα σχόλιά του ακούγονταν αποστασιοποιημένα, όπως θα περίμενε κανείς από έναν έμπειρο πράκτορα. «Εδώ η λήψη είναι από το φορτηγάκι», είπε, «περίπου [410]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πενήντα μέτρα από τον τόπο του εγκλήματος. Ο Τακάντο πλησιάζει από τα δεξιά. Ο Χουλοχότ κρύβεται ανάμεσα στα δέντρα αριστερά». «Ο χρόνος μάς πιέζει εδώ», παρενέβη ο Φοντέιν. «Ας περάσουμε στο ψητό». Ο πράκτορας Κόλιαντερ άγγιξε μερικά πλήκτρα και η ταχύτητα εναλλαγής των καρέ αυξήθηκε. Όλοι στην πλατφόρμα παρακολουθούσαν με αγωνία όταν ο πρώην συνεργάτης τους, ο Ενσέι Τακάντο, εμφανίστηκε στο καρέ. Επειδή το βίντεο έτρεχε γρηγορότερα από το κανονικό, η όλη σκηνή φάνταζε σχεδόν κωμική. Ο Τακάντο πέρασε με αφύσικη κίνηση στην πλατεία, απολαμβάνοντας προφανώς τη θέα. Έβαλε το χέρι του αντήλιο και θαύμασε τα αξιοθέατα. «Εδώ είμαστε», προειδοποίησε ο Σμιθ. «Ο Τακάντο ήταν επαγγελματίας. Εκμεταλλεύτηκε την πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε». Ο Σμιθ είχε δίκιο. Φάνηκε μια λάμψη πίσω από τα δέντρα, στα αριστερά της οθόνης. Την επόμενη στιγμή ο Τακάντο έπιανε σφιχτά το στήθος του. Παραπάτησε για λίγο. Η κάμερα ζουμάρισε πάνω του, χωρίς να αποφύγει κάποιο τράνταγμα, χάνοντας το νετάρισμα για λίγο. Καθώς το βίντεο έπαιζε σε γρήγορη ταχύτητα, ο Σμιθ συνέχισε την ψυχρή περιγραφή του. «Όπως μπορείτε να δείτε, ο Τακάντο παθαίνει αμέσως ανακοπή». Η Σούζαν ένιωσε ναυτία βλέποντας τις εικόνες. Ο Τακάντο έσφιγγε το στήθος του με τα παραμορφωμένα δάχτυλά του, ενώ στο πρόσωπό του αποτυπώνονταν η απορία και ο τρόμος. «Θα παρατηρήσετε», πρόσθεσε ο Σμιθ, «ότι το βλέμμα του είναι συνεχώς στραμμένο προς τα κάτω, στον εαυτό του. Ούτε μία φορά δεν κοιτάζει γύρω του». «Κι αυτό έχει σημασία;» ρώτησε ο Τζάμπα, προσπαθώντας να καταλάβει. «Πολύ μεγάλη», είπε ο Σμιθ. «Αν ο Τακάντο υποψιαζόταν ότι κάτι άλλο είχε συμβεί, θα κοιτούσε ενστικτωδώς γύρω του. Όμως, όπως μπορείτε να δείτε, δεν το κάνει».

[411]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Στην οθόνη ο Τακάντο έπεφτε στα γόνατα σφίγγοντας ακόμη το στήθος του. Ούτε μία φορά δε σήκωσε το κεφάλι του. Ο Ενσέι Τακάντο ήταν ένας άνθρωπος που πέθαινε μόνος, αβοήθητος, από φυσικά αίτια. «Είναι περίεργο», σχολίασε απορημένος ο Σμιθ. «Αυτού του είδους τα βλήματα συνήθως δεν οδηγούν το θύμα τόσο γρήγορα στο θάνατο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αν ο στόχος είναι αρκετά μεγαλόσωμος, δε θα υποκύψει καν». «Είχε πρόβλημα με την καρδιά του», είπε απλά ο Φοντέιν. Ο Σμιθ ανασήκωσε τα φρύδια του εντυπωσιασμένος. «Εξαιρετική επιλογή όπλου τότε». Η Σούζαν παρακολούθησε τον Τακάντο να πέφτει στο πλάι από εκεί που ήταν γονατισμένος και τελικά να καταλήγει ανάσκελα. Έμεινε εκεί, κοιτάζοντας προς τον ουρανό, σφίγγοντας το στήθος του. Ξαφνικά η κάμερα έφυγε από πάνω του και στράφηκε σε μια κοντινή συστάδα δέντρων. Ένας άντρας εμφανίστηκε εκεί. Φορούσε γυαλιά με μεταλλικό σκελετό και κρατούσε έναν υπερμεγέθη χαρτοφύλακα. Την ώρα που πλησίαζε στην πλατεία και τον Τακάντο που ψυχορραγούσε, τα δάχτυλά του έμοιαζαν να χορεύουν στον αέρα, ενώ στην πραγματικότητα χρησιμοποιούσε τους αισθητήρες ενός παράξενου μηχανισμού που είχε περασμένους στο χέρι του. «Εδώ τον βλέπουμε να χρησιμοποιεί το Monocle του», εξήγησε ο Σμιθ. «Στέλνει μήνυμα ότι ο Τακάντο εξολοθρεύτηκε». Ο Σμιθ στράφηκε στον Μπέκερ και γέλασε πνιχτά. «Φαίνεται ότι ο Χουλοχότ είχε την κακή συνήθεια να επιβεβαιώνει τα χτυπήματά του πριν εκπνεύσει το θύμα». Ο Κόλιαντερ επιτάχυνε λίγο ακόμη το βίντεο και η κάμερα ακολούθησε τον Χουλοχότ που πλησίαζε το θύμα του. Ξαφνικά ένας ηλικιωμένος άντρας εμφανίστηκε μέσα από ένα κοντινό προαύλιο, άρχισε να τρέχει προς τον Τακάντο και γονάτισε δίπλα του. Ο δολοφόνος σταμάτησε. Λίγο μετά δύο ακόμη άνθρωποι βγήκαν από το προαύλιο, ένας υπέρβαρος άντρας και μια κοκκινομάλλα γυναίκα. Πήγαν κι αυτοί κοντά στον Τακάντο. «Ατυχής επιλογή χώρου για την επίθεση», σχολίασε ο Σμιθ. «Ο Χουλοχότ νόμιζε ότι είχε απομονώσει το θύμα». [412]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Στην οθόνη ο Πορτογάλος παρακολούθησε τα όσα συνέβαιναν για λίγο κι ύστερα κρύφτηκε ξανά στα δέντρα, προφανώς για να περιμένει. «Εδώ έχουμε την παράδοση του δαχτυλιδιού», είπε ο Σμιθ. «Δεν το προσέξαμε την πρώτη φορά που είδαμε το βίντεο». Η Σούζαν έγινε μάρτυρας της συγκλονιστικής σκηνής που εκτυλισσόταν στην οθόνη. Ο Τακάντο πάλευε να αναπνεύσει, προσπαθώντας προφανώς να επικοινωνήσει με τους συνανθρώπους του που είχαν γονατίσει δίπλα του. Ύστερα, μέσα στην απελπισία του, τίναξε το αριστερό του χέρι ψηλά και παραλίγο να χτυπήσει τον ηλικιωμένο στο πρόσωπο. Κράτησε το ανάπηρο άκρο του εκεί, μπροστά στα μάτια του γεράκου. Η κάμερα ζουμάρισε πάνω σια τρία παραμορφωμένα δάχτυλα του Τακάντο και σε ένα από αυτά διακρινόταν καθαρά ένα δαχτυλίδι να αντανακλά τις ακτίνες του ήλιου της Ισπανίας. Ο Ιάπωνας τίναξε το χέρι του ξανά. Ο ηλικιωμένος τραβήχτηκε. Ο Τακάντο στράφηκε στη γυναίκα. Έφερε τα τρία παραμορφωμένα δάχτυλά του ακριβώς μπροστά στο πρόσωπό της, σαν να την ικέτευε να καταλάβει. Το δαχτυλίδι γυάλιζε στον ήλιο. Η γυναίκα έστρεψε το βλέμμα της αλλού. Ο Τακάντο, που πλέον ασφυκτιούσε, ανήμπορος να αρθρώσει τον παραμικρό ήχο, στράφηκε στο χοντρό άντρα και έκανε μια τελευταία προσπάθεια. Ο γεράκος σηκώθηκε ξαφνικά όρθιος και έφυγε τρέχοντας, προφανώς για να καλέσει βοήθεια. Ο Τακάντο έδειχνε να τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του, όμως συνέχιζε να κρατά το χέρι του μπροστά στο πρόσωπο του παχύσαρκου άντρα. Ο τελευταίος άπλωσε το χέρι του και έπιασε τον καρπό του ετοιμοθάνατου κρατώντας τον ψηλά. Ο Τακάντο έμοιαζε να κοιτάζει επίμονα τα δάχτυλά του, το δαχτυλίδι του, και έπειτα τον παχύσαρκο άντρα στα μάτια. Σαν να απηύθυνε μια τελευταία παράκληση πριν πεθάνει, ο Ενσέι Τακάντο έγνεψε καταφατικά, σχεδόν ανεπαίσθητα, σαν να έλεγε ναι. Ύστερα το χέρι του έπεσε κάτω. «Χριστέ μου», βόγκηξε ο Τζάμπα. Ξαφνικά η κάμερα στράφηκε απότομα στο σημείο όπου είχε καταφύγει ο Χουλοχότ. Ο δολοφόνος είχε εξαφανιστεί. Εμφανί[413]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

στηκε μια μοτοσικλέτα της αστυνομίας· κινούνταν με ταχύτητα στην Αμπενίδα Φιρέγι. Η κάμερα γύρισε ξανά στο σημείο όπου κειτόταν ο Τακάντο. Η γυναίκα που γονάτιζε δίπλα του φαίνεται ότι είχε ακούσει τη σειρήνα της αστυνομίας. Κοίταξε γύρω της νευρικά και άρχισε να τραβάει τον υπέρβαρο σύντροφό της εκλιπαρώντας τον να φύγουν. Το ζευγάρι απομακρύνθηκε βιαστικά. Η κάμερα έκανε ζουμ πάνω στον Τακάντο, στα χέρια του που ακουμπούσαν σταυρωμένα πάνω στο άψυχο στήθος του. Το δαχτυλίδι είχε χαθεί.

118

«ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ», κατέληξε ο Φοντέιν. «Ο Τακάντο ξεφορτώθηκε το δαχτυλίδι. Ήθελε να το στείλει όσο πιο μακριά μπορούσε από εμάς... για να μην καταφέρουμε να το βρούμε ποτέ». «Μα, κύριε διευθυντά», διαφώνησε η Σούζαν, «δεν είναι λογικό. Αν ο Τακάντο δεν είχε συνειδητοποιήσει τι πραγματικά του είχε συμβεί, γιατί να χαρίσει τον κωδικό;» «Συμφωνώ», είπε ο Τζάμπα. «Ο μικρός ήταν επαναστάτης αλλά επαναστάτης με συνείδηση. Το να μας υποχρεώσει να ομολογήσουμε την ύπαρξη του TRANSLTR είναι εντελώς διαφορετικό από το να αποκαλύψει τα απόρρητα περιεχόμενα της βάσης δεδομένων». Ο Φοντέιν έμεινε να τους κοιτάζει και δεν πίστευε στ’ αφτιά του. «Νομίζετε ότι ο Τακάντο ήθελε να σταματήσει αυτό το σκουλήκι; Νομίζετε ότι το τελευταίο πράγμα που σκέφτηκε την ώρα που πέθαινε ήταν να μην κάνει κακό στην άμοιρη την NSA;» «Τα φίλτρα μπλοκαρίσματος λαθροδιοχετεύσεων διαβρώνονται!» φώναξε ένας τεχνικός. «Πλήρης κατάρρευση ασπίδων σε δεκαπέντε λεπτά το πολύ!» «Ακούστε εδώ», είπε αποφασιστικά ο Φοντέιν, αναλαμβάνοντας τον έλεγχο της κατάστασης. «Σε δεκαπέντε λεπτά κάθε τριτο[414]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

κοσμική χώρα θα αποκτήσει τα σχέδια κατασκευής ενός διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου. Αν κάποιος απ’ όσους βρίσκονται σ’ αυτή την αίθουσα νομίζει ότι έχει κάποια καλύτερη πρόταση για το ποιος θα μπορούσε να είναι ο κωδικός, είμαι όλος αφτιά». Ο διευθυντής περίμενε. Δε μίλησε κανείς. Έστρεψε το βλέμμα του στον Τζάμπα και τον κοίταξε στα μάτια. «Ο Τακάντο ξεφορτώθηκε το δαχτυλίδι για κάποιο λόγο, Τζάμπα. Μπορεί να ήθελε να το εξαφανίσει από προσώπου γης ή μπορεί να νόμιζε ότι ο χοντρός θα πήγαινε τρέχοντας στο πρώτο τηλέφωνο και θα μας ενημέρωνε – ειλικρινά, δε μου κάνει καμία διαφορά. Πήρα όμως μια απόφαση. Θα εισαγάγουμε αυτή τη φράση στη θέση του κωδικού. Τώρα». Ο Τζάμπα πήρε μια βαθιά ανάσα. Ήξερε ότι ο Φοντέιν είχε δίκιο, δεν υπήρχε καλύτερη επιλογή. Τα χρονικά περιθώρια στένευαν εφιαλτικά. Ο Τζάμπα κάθισε. «Εντάξει... πάμε». Πήρε θέση μπροστά στο πληκτρολόγιο. «Κύριε Μπέκερ; Μας διαβάζετε τι λέει, παρακαλώ; Αργά και καθαρά». Ο Ντέιβιντ Μπέκερ διάβαζε και ο Τζάμπα πληκτρολογούσε. Όταν τελείωσαν, βεβαιώθηκαν ότι δεν είχαν κάνει κάποιο ορθογραφικό λάθος και ότι είχαν παραλείψει όλα τα κενά. Στο κεντρικό τμήμα της γιγαντοοθόνης εμφανίζονταν τα γράμματα: QUISCUSTODIETIPSOSCUSTODES «Δε μου αρέσει», μουρμούριζε η Σούζαν. «Δεν είναι ξεκάθαρο». Ο Τζάμπα δίστασε, κρατώντας το δάχτυλο του πάνω από το πλήκτρο ENTER. «Κάν’ το», διέταξε ο Φοντέιν. Ο Τζάμπα πάτησε το πλήκτρο. Ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα, όλοι όσοι βρίσκονταν στην αίθουσα είχαν συνειδητοποιήσει ότι ήταν λάθος επιλογή.

[415]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

119

«ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙ!» φώναξε η Σόσι από το βάθος της αίθουσας. «Ο κωδικός ήταν λάθος!» Όλοι παρακολουθούσαν άφωνοι, τρομοκρατημένοι. Στην οθόνη μπροστά τους είχε εμφανιστεί μήνυμα σφάλματος: ΜΗ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΜΟΝΟ «Να πάρει!» ούρλιαξε ο Τζάμπα. «Αριθμητικό πεδίο μόνο! Ψάχνουμε κάποιο αναθεματισμένο αριθμό! Τη γαμήσαμε! Το δαχτυλίδι ήταν μαλακία!» «Το σκουλήκι εξαπλώνεται με διπλάσια ταχύτητα!» φώναξε η Σόσι. «Πρώτη ποινή!» Στην κεντρική οθόνη, ακριβώς κάτω από το μήνυμα σφάλματος, η οπτική παρουσίαση απεικόνιζε μια τρομακτική εξέλιξη. Την ώρα που η τρίτη ασπίδα κατέρρεε, οι περίπου έξι μαύρες γραμμές που αντιστοιχούσαν σε επιτιθέμενους χάκερ κινήθηκαν με ταχύτητα προς το κέντρο συνεχίζοντας την ασταμάτητη προέλασή τους προς τον πυρήνα. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε, εμφανιζόταν και νέα γραμμή. «Μαζική επίθεση!» φώναξε η Σόσι. «Επιβεβαιώνω υπερατλαντικές επιθέσεις!» συμπλήρωσε ένας άλλος τεχνικός. «Τα νέα διαδόθηκαν!» Η Σούζαν τράβηξε το βλέμμα της από την εικόνα των ασπίδων που κατέρρεαν και το έστρεψε στην πλαϊνή οθόνη. Το βίντεο της δολοφονίας του Ενσέι Τακάντο έπαιζε ασταμάτητα. Ήταν το ίδιο κάθε φορά: ο Τακάντο έσφιγγε το στήθος του, σωριαζόταν και με μια έκφραση απελπισίας και πανικού πρότεινε το δαχτυλίδι του σε κάποιους ανυποψίαστους τουρίστες. Είναι παράλογο, σκέφτηκε. Εφόσον δεν ήξερε ότι τον είχαμε δολοφονήσει... Η Σούζαν δεν μπορούσε να βγάλει άκρη. Ήταν πολύ αργά ούτως ή άλλως. Κάτι μας ξέφυγε. [416]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Στην κεντρική οθόνη ο αριθμός των χάκερ που απειλούσαν να εισβάλουν στη βάση δεδομένων είχε διπλασιαστεί μέσα σε λίγα λεπτά. Από εκείνο το σημείο και μετά ο αριθμός τους θα αυξανόταν με γεωμετρικούς ρυθμούς. Οι χάκερ, όπως και οι ύαινες, ήταν μεγάλη οικογένεια, πάντα πρόθυμοι να ενημερώσουν τους συντρόφους τους για την εμφάνιση ενός υποψήφιου θύματος. Ο Λίλαντ Φοντέιν προφανώς δεν άντεχε να βλέπει άλλο. «Κλείστε τη», ζήτησε επιτακτικά. «Κλείστε τη βάση δεδομένων, που να πάρει ο διάβολος!» Ο Τζάμπα είχε το βλέμμα του καρφωμένο ευθεία μπροστά, σαν τον καπετάνιο ενός πλοίου που βυθιζόταν. «Πολύ αργά, διευθυντά μου. Είμαστε χαμένοι».

120

Ο ΒΑΡΟΥΣ ΔΙΑΚΟΣΙΩΝ ΚΙΛΩΝ ΤΕΧΝΙΚΟΣ στεκόταν ακίνητος με τα χέρια πλεγμένα πάνω στο κεφάλι του, μην μπορώντας να πιστέψει αυτό που έβλεπε με τα ίδια του τα μάτια. Είχε δώσει εντολή διακοπής της ηλεκτροδότησης, αλλά αυτό θα γινόταν με είκοσι ολόκληρα λεπτά καθυστέρηση. Οι καρχαρίες που διέθεταν μόντεμ υψηλής ταχύτητας θα είχαν τη δυνατότητα να κατεβάζουν τρομακτικό όγκο απόρρητων δεδομένων μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα. Ο Τζάμπα συνήλθε από τον εφιάλτη του όταν ήρθε τρέχοντας δίπλα του η Σόσι με καινούρια εκτύπωση. «Ανακάλυψα κάτι!» είπε ενθουσιασμένη. «Ορφανά στον πηγαίο κώδικα! Άλφα σχηματισμοί ομάδας! Παντού!» Ο Τζάμπα δε φάνηκε να συγκινείται. «Ψάχνουμε κάποια αριθμητική ακολουθία, το καταλαβαίνεις; Ο κωδικός είναι αριθμός!» «Μα εντοπίσαμε ορφανά! Ο Τακάντο ήταν πολύ καλός προγραμματιστής για να αφήσει ορφανά, ειδικά τόσα πολλά!» Ο όρος «ορφανά» σήμαινε επιπλέον γραμμές προγραμματισμού οι οποίες δεν εξυπηρετούσαν σε τίποτε τον αντικειμενικό στόχο του προγράμματος. Δεν τροφοδοτούσαν τίποτε, δεν ανα[417]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

φέρονταν σε τίποτε, δεν οδηγούσαν πουθενά και συνήθως αφαιρούνταν όταν γινόταν ο τελικός έλεγχος για τον εντοπισμό τυχόν σφαλμάτων πριν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα. Ο Τζάμπα πήρε την εκτύπωση και τη μελέτησε προσεκτικά. Ο Φοντέιν παρακολουθούσε σιωπηλός. Η Σούζαν έριξε μια ματιά στην εκτύπωση πάνω από τον ώμο του Τζάμπα. «Είναι δυνατό να μας επιτίθεται μια πρωτόλεια έκδοση του σκουληκιού που δημιούργησε ο Τακάντο;» «Πρωτόλεια ξεπρωτόλεια», της γύρισε ο Τζάμπα, «μας έχει αλλάξει τα φώτα». «Δεν το πιστεύω», επέμεινε η Σούζαν. «Ο Τακάντο ήταν τελειομανής. Το ξέρεις αυτό. Δεν υπάρχει περίπτωση να άφησε ξεκρέμαστες γραμμές στο πρόγραμμά του». «Υπάρχουν πολλές τέτοιες!» είπε η Σόσι. Άρπαξε την εκτύπωση από τα χέρια του Τζάμπα και την έφερε μπροστά στη Σούζαν. «Κοίτα!» Η Σούζαν έγνεψε καταφατικά. Πράγματι, μετά από είκοσι περίπου γραμμές προγραμματισμού, υπήρχαν τρεις γραμμές τεσσάρων ξεκρέμαστων χαρακτήρων. Η Σούζαν τούς διάβασε. PFEE SESN RETM «Τετράμπιτοι άλφα σχηματισμοί ομάδας», είπε απορημένη. «Είναι σίγουρο ότι δεν αποτελούν μέρος του προγράμματος». «Ξεχάστε το», βρυχήθηκε ο Τζάμπα. «Πνίγεστε και πιάνεστε από τα μαλλιά σας». «Μπορεί και όχι», είπε η Σούζαν. «Πολλά κρυπτογραφημένα κείμενα εμφανίζονται σε τετράμπιτους σχηματισμούς ομάδας. Θα μπορούσε να είναι κώδικας». «Ναι, καλά», έκανε δύσπιστα ο Τζάμπα. «Αυτός εδώ λέει "Χα, χα! Τη γαμήσατε"». Έστρεψε το βλέμμα του στην οπτική παρουσίαση. «Σε περίπου εννιά λεπτά». Η Σούζαν αγνόησε τον Τζάμπα και εστίασε την προσοχή της στη Σόσι. «Πόσα ορφανά εντόπισες στο πρόγραμμα;» [418]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σόσι ανασήκωσε τους ώμους της. Έκανε κατάληψη στο τερματικό του Τζάμπα και πληκτρολόγησε όλους τους σχηματισμούς ομάδας. Όταν τελείωσε, απομακρύνθηκε με μια κίνηση από το τερματικό. Όλοι οι υπόλοιποι κοίταξαν την οθόνη. PFEE SESN RETM MFHA IRWE OOIG MEEN NRMA ΕΝΕΤ SHAS DCNS ΙΙΑΑ IEER BRNK FBLE LODI Η Σούζαν ήταν η μόνη που χαμογελούσε. «Κάπου το έχω ξαναδεί αυτό», είπε. «Ομάδες των τεσσάρων, ακριβώς όπως λειτουργούσε το Αίνιγμα». Ο διευθυντής έγνεψε καταφατικά. Το Αίνιγμα ήταν το πιο γνωστό μηχάνημα κωδικοποίησης στην Ιστορία, ένα θηρίο βάρους δώδεκα τόνων που σχεδιάστηκε από τους ναζί. Κωδικοποιούσε τα μηνύματα σε ομάδες των τεσσάρων γραμμάτων. «Τέλεια». Βόγκηξε απογοητευμένος. «Δε φαντάζομαι να έχετε πρόχειρο εδώ γύρω ένα τέτοιο μηχάνημα, ε;» «Αυτό δεν έχει σημασία!» είπε η Σούζαν, που ξαφνικά έμοιαζε να ξυπνά από το λήθαργο. Ο τομέας αυτός ήταν η ειδικότητά της. «Η ουσία είναι ότι πρόκειται για κώδικα. Ο Τακάντο μάς άφησε ένα στοιχείο! Μας χλευάζει, μας προκαλεί να ανακαλύψουμε εγκαίρως το κλειδί. Μας αφήνει στοιχεία, αλλά δε μας δίνει την απάντηση!» «Τι παράλογη θεωρία», ξέσπασε ο Τζάμπα. «Ο Τακάντο μάς έδωσε μόνο μία επιλογή: να αποκαλύψουμε την ύπαρξη του TRANSLTR. Αυτή ήταν. Αυτή ήταν η μία και μοναδική μας ελπίδα. Τη χάσαμε». «Έρχομαι να συμφωνήσω μαζί του», είπε ο Φοντέιν. «Θεωρώ εξαιρετικά αμφίβολο να ρισκάριζε ο Τακάντο δίνοντάς μας την ευκαιρία να αποφύγουμε τον εκβιασμό του σπάζοντας τον κώδικα που ακυρώνει το πρόγραμμά του». Η Σούζαν έγνεψε καταφατικά, πλην όμως ήταν μια μηχανική αντίδραση. Θυμήθηκε ότι ο Τακάντο τούς είχε δώσει και ένα άλλο στοιχείο, όταν ονόμασε Ντακότα τον ανύπαρκτο συνεργάτη του. Το όνομα ήταν αναγραμματισμός του δικού του. Σήκωσε το κεφά-

[419]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

λι της και κοίταξε τα γράμματα. Αναρωτήθηκε μήπως ο Τακάντο έπαιζε και πάλι κάποιο από τα συνηθισμένα παιχνίδια του. «Η τέταρτη ασπίδα βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης», φώναξε ένας τεχνικός. Στο διάγραμμα που προβαλλόταν στην οθόνη οι μαύρες γραμμές πολλαπλασιάζονταν συνεχώς και προχωρούσαν όλο και πιο κοντά στον πυρήνα πιέζοντας τις δύο ασπίδες που απέμεναν. Ο Ντέιβιντ καθόταν χωρίς να μιλάει, παρακολουθώντας τις δραματικές σκηνές που εκτυλίσσονταν στην οθόνη μπροστά του. «Σούζαν;» είπε. «Έχω μια ιδέα. Το κείμενο αυτό χωρίζεται σε δεκαέξι ομάδες των τεσσάρων;» «Όχου, για όνομα του Θεού», μουρμούρισε εκνευρισμένος ο Τζάμπα. «Τώρα θέλουν όλοι να παίξουν;» Η Σούζαν αγνόησε τον Τζάμπα και μέτρησε τις ομάδες. «Ναι. Δεκαέξι». «Αφαίρεσε τα κενά», είπε αποφασιστικά ο Μπέκερ. «Ντέιβιντ», απάντησε η Σούζαν, που μάλλον ένιωθε να έρχεται σε δύσκολη θέση. «Δε νομίζω να κατάλαβες. Οι ομάδες των τεσσάρων είναι...» «Αφαίρεσε τα κενά», επανέλαβε εκείνος. Η Σούζαν δίστασε για μια στιγμή κι ύστερα έγνεψε καταφατικά στη Σόσι. Εκείνη αφαίρεσε γρήγορα τα κενά. Το αποτέλεσμα δεν τους διαφώτιζε περισσότερο σε σχέση με πριν. PFEESESNRETMMFHAIRWEOOIGMEENNRMA ENETSHASDCNSIIAAIEERBRNKFBLELODI Ο Τζάμπα ξέσπασε. «ΑΡΚΕΤΑ! Η ώρα του παιδιού τελείωσε! Αυτό το πράγμα εξαπλώνεται με διπλάσια ταχύτητα! Καταλαβαίνετε ότι μας απομένουν οχτώ λεπτά; Ψάχνουμε κάποιο αριθμό, όχι ασυνάρτητες φράσεις και τρελές θεωρίες!» «Τέσσερα επί δεκαέξι», είπε ψύχραιμα ο Ντέιβιντ. «Κάνε τους υπολογισμούς, Σούζαν». Η Σούζαν κοίταξε απορημένη το πρόσωπο του Ντέιβιντ στη γιγαντοοθόνη. Κάνε τους υπολογισμούς; Ο Ντέιβιντ είναι σκράπας στα μαθηματικά! Ήξερε ότι ήταν ικανός να απομνημονεύει συζυ[420]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

γίες ρημάτων και ένα σωρό λέξεις με ακρίβεια φωτοαντιγραφικού, όμως από μαθηματικά... «Πίνακες της προπαίδειας», είπε ο Μπέκερ. Πίνακες της προπαίδειας; Η Σούζαν δεν καταλάβαινε. Τι εννοεί; «Τέσσερα επί δεκαέξι», επανέλαβε ο καθηγητής. «Χρειάστηκε να απομνημονεύσω πίνακες της προπαίδειας όταν πήγαινα στην τετάρτη δημοτικού». Η Σούζαν έφερε στο μυαλό της έναν κλασικό σχολικό πίνακα προπαίδειας. Τέσσερα επί δεκαέξι. «Εξήντα τέσσερα», απάντησε μηχανικά. «Και λοιπόν;» Ο Ντέιβιντ έγειρε προς την κάμερα. Το πρόσωπό του κάλυψε όλη την οθόνη. «Εξήντα τέσσερα γράμματα...» Η Σούζαν έγνεψε καταφατικά. «Ναι, αλλά είναι...» Ξαφνικά πάγωσε. «Εξήντα τέσσερα γράμματα», επανέλαβε ο Μπέκερ. Η Σούζαν είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. «Θεέ μου! Ντέιβιντ, είσαι ιδιοφυΐα!»

121

«ΕΦΤΑ ΛΕΠΤΑ!» ΦΩΝΑΞΕ ΕΝΑΣ ΤΕΧΝΙΚΟΣ. «Οχτώ σειρές των οχτώ γραμμάτων!» αναφώνησε η Σούζαν ενθουσιασμένη. Η Σόσι πληκτρολογούσε. Ο Φοντέιν παρακολουθούσε σιωπηλά. Η προτελευταία ασπίδα-κόντευε να εξαφανιστεί. «Εξήντα τέσσερα γράμματα!» Η Σούζαν είχε αναλάβει τον έλεγχο της κατάστασης. «Είναι ένα "τέλειο" τετράγωνο!» «"Τέλειο" τετράγωνο;» θέλησε να μάθει ο Τζάμπα. «Και τι μ’ αυτό;» Δέκα δευτερόλεπτα αργότερα, η Σόσι είχε αναδιατάξει τα φαινομενικά τυχαία γράμματα στην οθόνη. Τώρα σχημάτιζαν οχτώ σειρές των οχτώ. Ο Τζάμπα κοίταξε προσεκτικά τα γράμματα,

[421]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

αλλά τελικά σήκωσε τα χέρια του στον αέρα απελπισμένος. Η καινούρια διάταξη ήταν εξίσου ακαταλαβίστικη με την αρχική. Ρ F Ε Ε S Ε S Ν R Ε Τ Μ Ρ F Η Α I R W Ε Ο Ο I G Μ Ε Ε Ν Ν R Μ Α Ε Ν Ε Τ S Η Α S D C Ν S I I Α Α I Ε Ε R Β R Ν Κ F Β L Ε L Ο D I «Τώρα μάλιστα. Πολλά που καταλάβαμε», γκρίνιαξε ο Τζάμπα. «Κυρία Φλέτσερ», είπε με επιτακτικό τόνο ο Φοντέιν, «εξηγήστε μας τι εννοείτε». Όλα τα βλέμματα στράφηκαν στη Σούζαν. Η Σούζαν κοίταζε το τετραγωνισμένο κείμενο. Σιγά σιγά, άρχισε να γνέφει καταφατικά και τελικά ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της. «Ντέιβιντ, δεν το πιστεύω!» Όλοι οι υπόλοιποι κοιτάχτηκαν απορημένοι. Ο Ντέιβιντ έκλεισε το μάτι στη μικροσκοπική εικόνα της Σούζαν Φλέτσερ που προβαλλόταν στην οθόνη μπροστά του. «Εξήντα τέσσερα γράμματα. "Τέλειο" τετράγωνο. Ο Ιούλιος Καίσαρας ξαναχτυπά». Η Μιτζ τα είχε χαμένα. «Για τι πράγμα μιλάτε εσείς οι δύο;» «Τώρα είναι πιο απλό». Η Σούζαν έλαμπε από τη χαρά της. «Διάβασε τα γράμματα από πάνω προς τα κάτω. Ο Τακάντο μάς στέλνει ένα μήνυμα».

122

«ΕΞΙ ΛΕΠΤΑ!» ΦΩΝΑΞΕ ΕΝΑΣ ΤΕΧΝΙΚΟΣ. Η Σούζαν έδωσε αμέσως εντολές. «Πληκτρολόγησέ τα ξανά, από πάνω προς τα κάτω! Οι στήλες διαβάζονται κάθετα, όχι οριζόντια!» [422]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σόσι διάβαζε όσο γρηγορότερα μπορούσε τις στήλες πληκτρολογώντας το κείμενο από την αρχή. «Ο Ιούλιος Καίσαρας έστελνε κώδικες μ’ αυτό τον τρόπο!» εξήγησε η Σούζαν. «Ο αριθμός των γραμμάτων σχημάτιζε πάντα ένα "τέλειο" τετράγωνο!» «Έτοιμο!» φώναξε η Σόσι. Όλοι έστρεψαν τα βλέμματά τους στα αναδιαταγμένα γράμματα που τώρα σχημάτιζαν δύο γραμμές πάνω στη γιγαντοοθόνη. «Και πάλι ασυναρτησίες», σχολίασε απαυδισμένος ο Τζάμπα. «Κοιτάξτε. Είναι τελείως τυχαίοι χαρακτήρες που...» Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση του. Τα μάτια του γούρλωσαν. «Θεέ μου...» Ο Φοντέιν είχε δει κι εκείνος αυτό που άφησε άφωνο τον Τζάμπα. Σήκωσε τα φρύδια του εμφανώς εντυπωσιασμένος. Η Μιτζ και ο Μπρίνκερχοφ ξέσπασαν ταυτόχρονα σε επιφωνήματα θαυμασμού. «Είναι... απίστευτο». Τα εξήντα τέσσερα γράμματα διαβάζονταν τώρα ως εξής: PRIMEDIFFERENCEBETWEENELEMENTSRESPONSIBLE FORHIROSHIMAANDNAGASAKI «Βάλε και τα κενά», διέταξε η Σούζαν. «Έχουμε ένα γρίφο να λύσουμε».

123

ΕΝΑΣ ΚΑΤΩΧΡΟΣ ΤΕΧΝΙΚΟΣ έφτασε τρέχοντας στην πλατφόρμα. «Η τέταρτη ασπίδα είναι έτοιμη να καταρρεύσει!» Ο Τζάμπα στράφηκε στην οπτική παρουσίαση που προβαλλόταν στη γιγαντοοθόνη. Οι επιτιθέμενοι χάκερ συνέχιζαν ακάθεκτοι και πλέον απείχαν ελάχιστα από την πέμπτη και τελευταία ασπίδα. Τα χρονικά περιθώρια για τη βάση δεδομένων στένευαν απελπιστικά.

[423]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν αγνόησε το χάος που επικρατούσε γύρω της. Διάβαζε και ξαναδιάβαζε το περίεργο μήνυμα που είχε αφήσει πίσω του ο Τακάντο. PRIME DIFFERENCE BETWEEN ELEMENTS RESPONSIBLE FOR HIROSHIMA AND NAGASAKI 2 «Δεν είναι καν ερώτηση!» αναφώνησε απελπισμένος ο Μπρίνκερχοφ. «Πώς μπορεί να έχει απάντηση;» «Ψάχνουμε κάποιο αριθμό», τους υπενθύμισε ο Τζάμπα. «Ο κωδικός τερματισμού είναι αριθμητικός». «Ησυχία», είπε ψύχραιμα ο Φοντέιν. Στράφηκε στη Σούζαν και της απηύθυνε το λόγο. «Κυρία Φλέτσερ, εσείς μας φτάσατε μέχρι εδώ. Θέλω να μου πείτε τι φαντάζεστε ότι εννοεί». Η Σούζαν πήρε μια βαθιά ανάσα. «Ο κωδικός τερματισμού δέχεται μόνο αριθμούς στο πεδίο εισαγωγής. Υποθέτω ότι έχουμε μπροστά μας κάποιο στοιχείο που υποδεικνύει το σωστό αριθμό. Το κείμενο αναφέρει τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, τις δύο πόλεις που χτυπήθηκαν από ατομικές βόμβες. Ίσως ο κωδικός να σχετίζεται με τον αριθμό των θυμάτων, το εκτιμώμενο κόστος των ζημιών σε δολάρια...» Άφησε τη φράση της στη μέση και ξαναδιάβασε το κείμενο. «Η λέξη "διαφορά" φαίνεται πως είναι σημαντική. Η κύρια διαφορά ανάμεσα στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Προφανώς ο Τακάντο θεωρούσε ότι τα δύο γεγονότα διέφεραν με κάποιο τρόπο». Η έκφραση στο πρόσωπο του Φοντέιν δεν άλλαξε. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, οι ελπίδες εξανεμίζονταν ταχύτατα. Απ’ ό,τι καταλάβαινε, το πολιτικό πλαίσιο των δύο καταστροφικότερων εκρήξεων στην Ιστορία της ανθρωπότητας έπρεπε να αναλυθεί, να συγκριθεί και να μεταφραστεί σε κάποιο μαγικό αριθμό... και όλα αυτά μέσα στα επόμενα πέντε λεπτά.

2

Κύρια διαφορά ανάμεσα στα στοιχεία που ήταν υπεύθυνα για τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. (Σ.τ.Μ.) [424]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

124

«Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΣΠΙΔΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ!» Πάνω στη γιγαντοοθόνη το πρόγραμμα εξουσιοδότησης ΡΕΜ έμοιαζε να κατασπαράζεται από τους καρχαρίες. Μαύρες γραμμές είχαν διεισδύσει μαζικά στην τελευταία προστατευτική ασπίδα και άρχιζαν να κινούνται προς τον πυρήνα. Πλέον στην οθόνη εμφανίζονταν χάκερ από ολόκληρο τον πλανήτη. Ο αριθμός τους διπλασιαζόταν σχεδόν ανά λεπτό. Σε πολύ λίγο ο καθένας που είχε έναν υπολογιστή –ξένοι κατάσκοποι, εξτρεμιστές, τρομοκράτες– θα αποκτούσε πρόσβαση σε όλες τις απόρρητες πληροφορίες της αμερικανικής κυβέρνησης. Την ώρα που οι τεχνικοί προσπαθούσαν μάταια να διακόψουν την ηλεκτροδότηση, η ομάδα που είχε συγκεντρωθεί γύρω από το υπερυψωμένο τερματικό μελετούσε το μήνυμα. Ακόμη και ο Ντέιβιντ με τους δύο πράκτορες της NSA προσπαθούσαν να σπάσουν τον κώδικα μέσα από το φορτηγάκι τους στην Ισπανία. PRIME DIFFERENCE BETWEEN ELEMENTS RESPONSIBLE FOR HIROSHIMA AND NAGASAKI Η Σόσι σκέφτηκε φωναχτά. «Τα στοιχεία που ήταν υπεύθυνα για τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι... Το Περλ Χάρμπορ; Η άρνηση του Χιροχίτο να...» «Χρειαζόμαστε κάποιο αριθμό», επανέλαβε ο Τζάμπα, «όχι πολιτικές θεωρίες. Εδώ μιλάμε για μαθηματικά, όχι για ιστορία!» Η Σόσι σώπασε. «Μήπως εννοεί τη γόμωση των βομβών;» έριξε την ιδέα ο Μπρίνκερχοφ. «Μήπως τον αριθμό των θυμάτων; Το κόστος των ζημιών σε δολάρια;» «Ψάχνουμε κάποιο απόλυτο νούμερο», τους υπενθύμισε η Σούζαν. «Οι εκτιμήσεις για το κόστος των ζημιών διαφέρουν». Κοίταξε ξανά το μήνυμα. «Τα στοιχεία που ήταν υπεύθυνα...»

[425]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Πέντε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, τα μάτια του Ντέιβιντ Μπέκερ άνοιξαν απότομα διάπλατα. «Στοιχεία!» είπε αποφασιστικά. «Μιλάμε για μαθηματικά, όχι για ιστορία!» Όλοι γύρισαν προς τη δορυφορική οθόνη. «Ο Τακάντο κάνει λογοπαίγνια!» εξήγησε ο Μπέκερ όσο πιο γρήγορα μπορούσε. «Η λέξη "στοιχεία" έχει πολλαπλά νοήματα!» «Στην ουσία, κύριε Μπέκερ», είπε εκνευρισμένος ο Φοντέιν. «Αναφέρεται σε χημικά στοιχεία, όχι σε κοινωνικοπολιτικά!» Η δήλωση του Μπέκερ δε φάνηκε να συγκινεί το ακροατήριό του, που τον κοιτούσε απορημένο. «Τα στοιχεία!» επέμεινε. «Ο περιοδικός πίνακας! Χημικά στοιχεία! Κανείς σας δεν έχει δει την ταινία Shadow Makers, με θέμα το Σχέδιο Μανχάταν; Οι δύο ατομικές βόμβες ήταν διαφορετικές. Χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικά σχάσιμα υλικά... διαφορετικά στοιχεία!» Η Σόσι χτύπησε μία φορά τις παλάμες της. «Ναι! Έχει δίκιο! Κάπου το διάβασα αυτό! Στις δύο βόμβες χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικά σχάσιμα υλικά! Στη μία ουράνιο και στην άλλη πλουτώνιο! Δύο διαφορετικά στοιχεία!» Στην αίθουσα επικράτησε σιωπή. «Ουράνιο και πλουτώνιο!» αναφώνησε ο Τζάμπα, που ξαφνικά έβλεπε τις ελπίδες του να αναπτερώνονται. «Ο γρίφος ζητάει τη διαφορά ανάμεσα στα δύο στοιχεία!» Στράφηκε στη στρατιά των συναδέλφων του. «Η διαφορά ανάμεσα στο ουράνιο και το πλουτώνιο! Ποιος ξέρει ποια είναι;» Σαστισμένα βλέμματα παντού. «Ελάτε τώρα!» είπε ο Τζάμπα. «Κανείς σας δεν πήγε στο πανεπιστήμιο; Κάποιος! Δεν ξέρει κανείς; Θέλω τη διαφορά ανάμεσα στο πλουτώνιο και το ουράνιο!» Καμία απάντηση. Η Σούζαν στράφηκε στη Σόσι. «Πρέπει να μπω στο Διαδίκτυο. Έχει κάποιος υπολογιστής εδώ πρόγραμμα πλοήγησης;» Η Σόσι έγνεψε καταφατικά. «Το Netscape είναι το καλύτερο». Η Σούζαν την άρπαξε από το χέρι. «Έλα. Ώρα να σερφάρουμε».

[426]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

125

«ΠΟΣΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΜΕΝΕΙ;» ρώτησε επιτακτικά ο Τζάμπα από την πλατφόρμα. Καμία απάντηση από τους τεχνικούς στο πίσω μέρος της αίθουσας. Στέκονταν ακίνητοι, με τα μάτια καρφωμένα στη γιγαντοοθόνη. Το πάχος της τελευταίας ασπίδας μειωνόταν επικίνδυνα. Λίγο πιο πέρα, η Σούζαν και η Σόσι κοίταζαν τα αποτελέσματα της αναζήτησης που είχαν κάνει στο Διαδίκτυο. «Παράνομα εργαστήρια;» ρώτησε η Σούζαν. «Τι είναι πάλι αυτό;» Η Σόσι ανασήκωσε τους ώμους της. «Θέλεις να το ανοίξω;» «Το ρωτάς;» είπε η Σούζαν. «Εξακόσιες σαράντα εφτά αναφορές κειμένων σε ουράνιο, πλουτώνιο και ατομικές βόμβες. Δε βλέπω να έχουμε καλύτερη επιλογή». Η Σόσι έκανε κλικ στη γραμμή σύνδεσης. Εμφανίστηκε ένα κείμενο αποποίησης τυχόν ευθυνών. Οι πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν αρχείο προορίζονται αυστηρά και μόνο για ακαδημαϊκή χρήση. Οποιοσδήποτε πολίτης επιχειρήσει να κατασκευάσει οποιονδήποτε από τους μηχανισμούς που περιγράφονται κινδυνεύει να εκτεθεί σε ραδιενέργεια, να υποστεί δηλητηρίαση και/ή να αυτοανατιναχτεί.

«Να αυτοανατιναχτεί;» είπε η Σόσι. «Χριστέ μου». «Ψάξ’ το», είπε αμέσως ο Φοντέιν, που στεκόταν από πάνω της. «Για να δούμε τι βρήκαμε». Η Σόσι άρχισε να οργώνει το αρχείο. Προσπέρασε κάποιες οδηγίες για την παρασκευή ενός εκρηκτικού που περιείχε καρβαμίδιο και νιτρικό άλας και ήταν δέκα φορές ισχυρότερο από το δυναμίτη. Οι πληροφορίες εμφανίζονταν στην οθόνη σαν συνταγή για κουλουράκια. «Πλουτώνιο και ουράνιο», επανέλαβε ο Τζάμπα. «Μην ξεχνιόμαστε».

[427]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Πήγαινε πίσω», απαίτησε η Σούζαν. «Το αρχείο είναι πολύ μεγάλο. Βρες τον πίνακα περιεχομένων». Η Σόσι έκανε πίσω μέχρι που το βρήκε. I. Μηχανισμός Ατομικής Βόμβας Α) Υψομέτρης Β) Ηλεκτρικός Πυροκροτητής με Διακόπτη Πίεσης Γ) Κεφαλές Πυροκρότησης Δ) Εκρηκτικά Ε) Ανακλαστήρας Νετρονίων ΣΤ) Ουράνιο & Πλουτώνιο Ζ) Περίβλημα Μολύβδου Η) Ασφάλειες II. Πυρηνική Σχάση/Πυρηνική Σύντηξη Α) Σχάση (Βόμβα Ατόμου) & Σύντηξη (Βόμβα Υδρογόνου) Β) Ουράνιο 235, Ουράνιο 238 και Πλουτώνιο III. Ιστορία των Ατομικών Όπλων Α) Ανάπτυξη (Σχέδιο Μανχάταν) Β) Πυροδότηση 1) Χιροσίμα 2) Ναγκασάκι 3) Συνέπειες Ατομικών Εκρήξεων 4) Ζώνες Έκρηξης

«Μέρος δεύτερο!» αναφώνησε η Σούζαν. «Ουράνιο και πλουτώνιο! Έφυγες!» Όλοι περίμεναν όση ώρα η Σόσι έβρισκε το σωστό σημείο. «Εδώ είμαστε», είπε. «Μισό λεπτό». Έριξε μια γρήγορη ματιά στα στοιχεία. «Υπάρχουν πολλές πληροφορίες εδώ. Ολόκληρος πίνακας. Πώς θα καταλάβουμε ποια είναι η διαφορά που μας ενδιαφέρει; Η μία παρατηρείται στη φύση, η άλλη είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης επέμβασης. Το πλουτώνιο ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από...» «Αριθμό», υπενθύμισε ο Τζάμπα. «Χρειαζόμαστε κάποιο αριθμό». Η Σούζαν ξαναδιάβασε το μήνυμα του Τακάντο. Η κύρια διαφορά ανάμεσα στα στοιχεία... η διαφορά ανάμεσα... χρειαζόμαστε κάποιο αριθμό... «Σταθείτε!» είπε. «Η λέξη "διαφορά" έχει [428]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

πολλές έννοιες. Εμείς ψάχνουμε κάποιο αριθμό, οπότε μιλάμε για μαθηματικά. Είναι ένα ακόμη λογοπαίγνιο του Τακάντο. Εδώ η "διαφορά" παραπέμπει σε αφαίρεση». «Ναι!» συμφώνησε ο Μπέκερ μέσα από τη γιγαντοοθόνη. «Ίσως τα στοιχεία να έχουν διαφορετικό αριθμό πρωτονίων ή κάτι τέτοιο. Αν αφαιρέσεις...» «Έχει δίκιο!» είπε ο Τζάμπα γυρνώντας προς τη Σόσι. «Υπάρχουν καθόλου αριθμοί σ’ αυτό τον πίνακα; Σύνολο πρωτονίων; Χρόνοι ημιζωής; Οτιδήποτε που μπορούμε να αφαιρέσουμε;» «Τρία λεπτά!» φώναξε ένας τεχνικός. «Μήπως η υπερκρίσιμη μάζα;» πρότεινε η Σόσι. «Εδώ λέει ότι η υπερκρίσιμη μάζα του πλουτωνίου είναι 35,2 λίβρες». «Ναι!» είπε ο Τζάμπα. «Τσέκαρε το ουράνιο! Ποια είναι η υπερκρίσιμη μάζα του ουρανίου;» Η Σόσι έψαξε στον πίνακα. «Μμμ... 110 λίβρες». «Εκατόν δέκα;» Ο Τζάμπα ένιωθε ξαφνικά πιο αισιόδοξος. «Ποια είναι η διαφορά αν αφαιρέσουμε το 35,2 από το 110;» «Μας κάνει 74,8», απάντησε αμέσως η Σούζαν. «Όμως δε νομίζω ότι...» «Στην άκρη», διέταξε ο Τζάμπα, ανοίγοντας δρόμο σαν οδοστρωτήρας μέχρι το πληκτρολόγιο. «Αυτός πρέπει να είναι ο κωδικός τερματισμού! Η διαφορά ανάμεσα στις κρίσιμες μάζες! Εβδομήντα τέσσερα κόμμα οχτώ!» «Μη βιάζεσαι», είπε η Σούζαν, κοιτώντας την οθόνη πάνω από τον ώμο της Σόσι. «Έχει κι άλλους αριθμούς εδώ. Ατομικά βάρη. Σύνολα νετρονίων. Τεχνικές εξαγωγής». Διάβασε τις πληροφορίες που περιέχονταν στον πίνακα. «Το ουράνιο διασπάται σε βάριο και κρυπτόν. Το πλουτώνιο διασπάται σε άλλα στοιχεία. Το ουράνιο έχει 92 πρωτόνια και 146 νετρόνια, αλλά...» «Χρειαζόμαστε την προφανέστερη διαφορά», παρενέβη η Μιτζ. «Το μήνυμα αναφέρεται στην "κύρια διαφορά ανάμεσα στα στοιχεία"». «Γαμώτο μου!» βλαστήμησε ο Τζάμπα. «Και που να ξέρουμε ποια θεωρούσε κύρια διαφορά ο Τακάντο;»

[429]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Ντέιβιντ μπήκε στη συζήτηση. «Διαβάστε το μήνυμα ξανά. Η λέξη "prime" δε σημαίνει υποχρεωτικά "κύρια". Μπορεί να σημαίνει και "πρώτη"». Η λέξη που πρόφερε τελευταία ο Μπέκερ άλλαξε τελείως τα δεδομένα για τη Σούζαν. «Πρώτος;» αναφώνησε. «Πρώτος!» Γύρισε απότομα στον Τζάμπα. «Ο κωδικός τερματισμού είναι κάποιος πρώτος αριθμός! Σκέψου το! Είναι απόλυτα λογικό!» Ο Τζάμπα συνειδητοποίησε αμέσως ότι η Σούζαν είχε δίκιο. Ο Ενσέι Τακάντο είχε χτίσει την καριέρα του πάνω στους πρώτους αριθμούς. Οι πρώτοι αριθμοί ήταν τα θεμελιώδη δομικά στοιχεία κάθε αλγορίθμου κρυπτογράφησης: ήταν ακέραιοι αριθμοί που δεν είχαν άλλο θετικό διαιρέτη εκτός από τη μονάδα και τον εαυτό τους. Οι πρώτοι αριθμοί χρησίμευαν πολύ στη δημιουργία κωδίκων επειδή ήταν αδύνατο για τους υπολογιστές να τους μαντέψουν καταφεύγοντας στην παραγοντοποίηση πολυωνύμων. Ήταν η σειρά της Σόσι να συμφωνήσει. «Ναι! Είναι τέλειο! Οι πρώτοι αριθμοί παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στον ιαπωνικό πολιτισμό! Στο χαϊκού, τη χαρακτηριστική αυτή ποιητική μορφή, έχουμε πρώτους αριθμούς. Τρεις στίχους που συνολικά έχουν πέντε, εφτά και πέντε συλλαβές. Όλοι τους πρώτοι αριθμοί. Όλοι οι ναοί στο Κιότο έχουν...» «Αρκετά!» είπε ο Τζάμπα. «Έστω ότι ο κωδικός είναι κάποιος πρώτος αριθμός. Και τι μ’ αυτό; Υπάρχουν άπειρα πιθανά νούμερα!» Η Σούζαν ήξερε ότι ο Τζάμπα είχε δίκιο. Εφόσον υπήρχαν άπειροι αριθμοί, θα μπορούσε κανείς να βρει και άπειρους πρώτους αριθμούς. Ανάμεσα στο μηδέν και το ένα εκατομμύριο, υπάρχουν περισσότερες από 70.000 επιλογές. Τα πάντα εξαρτιόνταν από το πόσα ψηφία είχε ο πρώτος αριθμός που διάλεξε ο Τακάντο. Όσο περισσότερα είχε τόσο δυσκολότερο θα ήταν και να τον μαντέψει κάποιος. «Θα είναι τεράστιος», έκανε ο Τζάμπα. «Δεν ξέρω ποιο αριθμό διάλεξε ο Τακάντο, σίγουρα όμως θα είναι κανένα τέρας». Μια φωνή ακούστηκε από το βάθος της αίθουσας. «Απομένουν δύο λεπτά!»

[430]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Τζάμπα έστρεψε το βλέμμα του στη γιγαντοοθόνη ηττημένος. Η τελευταία ασπίδα είχε αρχίσει να καταρρέει. Οι τεχνικοί έτρεχαν αλλόφρονες πάνω κάτω. Κάτι μέσα της έλεγε στη Σούζαν ότι βρίσκονταν πολύ κοντά στη λύση. «Μπορούμε να τα καταφέρουμε!» είπε αναλαμβάνοντας τον έλεγχο της κατάστασης. «Είμαι σίγουρη ότι απ’ όλες τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στο πλουτώνιο και το ουράνιο μόνο μία μπορεί να αποδοθεί ως πρώτος αριθμός! Αυτό είναι το τελευταίο στοιχείο που χρειαζόμαστε. Ο αριθμός που ψάχνουμε είναι κάποιος από τους πρώτους!» Ο Τζάμπα κοίταξε το συγκριτικό πίνακα ουρανίου - πλουτωνίου στην οθόνη και σήκωσε ψηλά τα χέρια του. «Εδώ πρέπει να υπάρχουν πάνω από εκατό καταχωρίσεις! Δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβουμε να κάνουμε τις αφαιρέσεις και να εντοπίσουμε πρώτους αριθμούς». «Πολλές από τις καταχωρίσεις δεν είναι αριθμητικές», τον ενθάρρυνε η Σούζαν. «Μπορούμε να τις αγνοήσουμε. Το ουράνιο απαντά στη φύση, το πλουτώνιο παρασκευάζεται από τον άνθρωπο. Για το ουράνιο χρησιμοποιείται πυροσωλήνας, το πλουτώνιο πυροδοτείται με ενδόρρηξη. Αυτά δεν είναι αριθμοί, άρα είναι άσχετα!» «Ξεκινήστε αμέσως», διέταξε ο Φοντέιν. Στη γιγαντοοθόνη το πάχος της τελευταίας ασπίδας θύμιζε τσόφλι αβγού. Ο Τζάμπα σκούπισε το μέτωπό του. «Εντάξει, δε χάνουμε και τίποτε. Ξεκινάμε τις αφαιρέσεις. Παίρνω το πάνω τέταρτο. Σούζαν, πάρε τη μέση. Όλοι οι άλλοι μοιραστείτε τα υπόλοιπα. Ψάχνουμε κάποιο πρώτο αριθμό στη διαφορά». Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχαν καταλάβει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να τα καταφέρουν. Οι αριθμοί ήταν τεράστιοι και σε πολλές περιπτώσεις οι καταχωρίσεις δεν ήταν αντίστοιχες. «Προσπαθούμε να αφαιρέσουμε μήλα από πορτοκάλια», είπε ο Τζάμπα. «Έχουμε ακτίνες γάμα απέναντι σε ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς. Σχάσιμο υλικό απέναντι σε συντήξιμο! Κάποιοι αριθμοί είναι ακέραιοι. Κάποιοι άλλοι κλασματικοί. Χαμός γίνεται!»

[431]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Κάπου εδώ πρέπει να βρίσκεται η απάντηση», είπε αποφασιστικά η Σούζαν. «Πρέπει να σκεφτούμε. Πρέπει να υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στο πλουτώνιο και το ουράνιο που να μας διαφεύγει! Κάτι απλό!» «Εεε... παιδιά;» είπε η Σόσι. Είχε ανοίξει σε ένα δεύτερο παράθυρο το ίδιο έγγραφο και έψαχνε για επιπλέον πληροφορίες στο αρχείο που είχαν ανακαλύψει. «Τι είναι;» ρώτησε επιτακτικά ο Φοντέιν. «Εντόπισες κάτι;» «Ναι, μάλλον». Ακουγόταν νευρική. «Θυμάστε που σας είπα ότι η βόμβα που έπεσε στο Ναγκασάκι ήταν βόμβα πλουτωνίου;» «Ναι», απάντησαν όλοι ταυτόχρονα. «Λοιπόν...» Η Σόσι πήρε μια βαθιά ανάσα. «Απ’ ό,τι φαίνεται, έκανα λάθος». «Τι πράγμα;» Ο Τζάμπα κόντεψε να πνιγεί. «Ψάχναμε τόση ώρα σε λάθος πίνακα;» Η Σόσι έδειξε την οθόνη. Οι άλλοι μαζεύτηκαν γύρω της και διάβασαν το κείμενο. ...η συνηθέστερη παρανόηση είναι ότι η βόμβα που έπληξε το Ναγκασάκι ήταν βόμβα πλουτωνίου. Στην πραγματικότητα, στο μηχανισμό χρησιμοποιήθηκε ουράνιο, όπως και στη βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα.

«Μα...» έκανε σαστισμένη η Σούζαν. «Αν το στοιχείο που χρησιμοποιήθηκε και στις δύο βόμβες ήταν το ουράνιο, πώς γίνεται να βρούμε διαφορά ανάμεσα στις δύο βόμβες;» «Ίσως ο Τακάντο να έκανε λάθος», υπέθεσε ο Φοντέιν. «Ίσως να μην ήξερε ότι οι δύο βόμβες ήταν ίδιες». «Όχι». Η Σούζαν αναστέναξε. «Γεννήθηκε ανάπηρος εξαιτίας εκείνων των βομβών. Ήξερε τα γεγονότα απέξω κι ανακατωτά».

«ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ!»

126 [432]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Τζάμπα κοίταξε τη γιγαντοοθόνη. «Η πέμπτη ασπίδα καταρρέει πολύ γρήγορα. Είναι η τελευταία γραμμή άμυνας. Και περιμένουν ορδές στις πύλες». «Συγκεντρωθείτε!» διέταξε ο Φοντέιν. Η Σόσι κάθισε μπροστά στην ιστοσελίδα και διάβασε φωναχτά. «...στη βόμβα που έπληξε το Ναγκασάκι δε χρησιμοποιήθηκε πλουτώνιο, αλλά αντίθετα ένα τεχνητά δημιουργημένο ισότοπο του ουρανίου 238 κορεσμένο σε νετρόνια».

«Να πάρει!» βλαστήμησε ο Μπρίνκερχοφ. «Και στις δύο βόμβες χρησιμοποίησαν ουράνιο. Το στοιχείο που ήταν υπεύθυνο για τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι ήταν και στις δύο περιπτώσεις το ουράνιο. Δεν υπάρχει καμία διαφορά!» «Είμαστε τελειωμένοι», βόγκηξε η Μιτζ. «Μισό λεπτό», είπε η Σούζαν. «Διάβασε ξανά την τελευταία παράγραφο!» Η Σόσι επανέλαβε: «...τεχνητά δημιουργημένο ισότοπο του ουρανίου 238 κορεσμένο σε νετρόνια». «Ουράνιο 238;» αναφώνησε η Σούζαν. «Δεν είδαμε προηγουμένως κάτι που έλεγε ότι στη βόμβα στη Χιροσίμα χρησιμοποιήθηκε κάποιο άλλο ισότοπο του ουρανίου;» Όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους σαστισμένοι. Η Σόσι γύρισε αλαφιασμένη στις προηγούμενες σελίδες του αρχείου και εντόπισε το σημείο που θυμόταν η Σούζαν. «Ναι! Εδώ λέει ότι στη βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα χρησιμοποιήθηκε διαφορετικό ισότοπο του ουρανίου!» Η Μιτζ έμεινε με το στόμα ανοιχτό. «Έχουμε ουράνιο και στις δύο βόμβες... όμως διαφορετικά είδη!» «Και τα δύο είναι ισότοπα του ουρανίου;» Ο Τζάμπα χρησιμοποίησε τον όγκο του, άνοιξε δρόμο και έφτασε μπροστά στο τερματικό. «Άρα αφαιρούμε μήλα από μήλα! Τέλεια!» «Σε τι διαφέρουν τα δύο ισότοπα;» ρώτησε επιτακτικά ο Φοντέιν. «Πρέπει να είναι κάποια θεμελιώδης διαφορά».

[433]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σόσι περνούσε τις σελίδες του κειμένου από την οθόνη. «Μισό λεπτό... ψάχνω... ωραία...» «Σαράντα πέντε δευτερόλεπτα!» φώναξε κάποιος. Η Σούζαν έστρεψε το βλέμμα της στη γιγαντοοθόνη. Η τελευταία ασπίδα είχε σχεδόν εξαφανιστεί. «Το βρήκα!» αναφώνησε η Σόσι. «Διάβασέ το!» Ο Τζάμπα ίδρωνε ασταμάτητα. «Ποια είναι η διαφορά; Πρέπει να υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στα δύο ισότοπα!» «Ναι!» Η Σόσι έδειξε την οθόνη. «Κοιτάξτε!» Όλοι έσκυψαν και διάβασαν το κείμενο. ...στις δύο βόμβες χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικά ισότοπα... πανομοιότυπα χημικά χαρακτηριστικά. Καμία συνηθισμένη χημική διαδικασία δεν μπορεί να διαφοροποιήσει τα δύο ισότοπα. Με εξαίρεση κάποια ελάχιστη διαφορά στο βάρος, είναι πανομοιότυπα.

«Το ατομικό βάρος!» είπε ενθουσιασμένος ο Τζάμπα. «Αυτό είναι! Η μόνη διαφορά είναι το βάρος τους! Αυτό είναι το κλειδί! Διαβάστε μου τα βάρη τους! Θα τα αφαιρέσουμε!» «Μια στιγμή», είπε η Σόσι, που ήδη προχωρούσε το κείμενο. «Πλησιάζω! Ναι!» Όλα τα μάτια καρφώθηκαν στο κείμενο. ...η διαφορά στο βάρος είναι ελάχιστη... ...αεριώδης διάχυση για το διαχωρισμό τους... ...10,032498x10^134, ενώ το δεύτερο έχει 19,39484x10^23.*

«Αυτό είναι!» αναφώνησε ο Τζάμπα. «Αυτό είναι! Αυτά είναι τα βάρη!» «Τριάντα δευτερόλεπτα!» «Κάν’ το», ψιθύρισε ο Φοντέιν. «Κάνε την αφαίρεση. Γρήγορα!» Ο Τζάμπα πήρε το κομπιουτεράκι του και άρχισε να πληκτρολογεί τους αριθμούς. «Τι είναι αυτός ο αστερίσκος;» ρώτησε επιτακτικά η Σούζαν. «Υπάρχει ένας αστερίσκος μετά τους αριθμούς!» [434]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Ο Τζάμπα δεν της έδωσε σημασία. Ήδη πληκτρολογούσε τους αριθμούς με μανία. «Προσεκτικά!» του θύμισε η Σόσι. «Το αποτέλεσμα πρέπει να είναι απόλυτα σωστό». «Ο αστερίσκος», επανέλαβε η Σούζαν. «Υπάρχει κάποια υποσημείωση». Η Σόσι έκανε κλικ στο τέλος της παραγράφου. Η Σούζαν διάβασε την υποσημείωση στο κάτω μέρος της σελίδας. Χλόμιασε. «Θεέ μου...» Όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί γύρω έσκυψαν πάνω από την οθόνη και αμέσως ακούστηκε ένα ομαδικό επιφώνημα απογοήτευσης. Στα μικρά γράμματα της υποσημείωσης έλεγε: * Υπάρχει δώδεκα τοις εκατό περιθώριο σφάλματος. Τα στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί από διάφορα εργαστήρια διαφέρουν.

127

ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΠΛΩΘΗΚΕ ΑΠΟΛΥΤΗ, σχεδόν ευλαβική σιωπή ανάμεσα στα μέλη της ομάδας που είχε συγκεντρωθεί στην πλατφόρμα. Ήταν σαν να παρακολουθούσαν έκλειψη Ηλίου ή κάποια έκρηξη ηφαιστείου – μια ασύλληπτη αλυσίδα γεγονότων πέρα από τον έλεγχό τους. Ο χρόνος έμοιαζε να κυλά βασανιστικά αργά. «Χάνουμε τον έλεγχο!» αναφώνησε κάποιος τεχνικός. «Σύνδεση εξωτερικών χρηστών, σε όλες τις γραμμές!» Στο πάνω αριστερά μέρος της γιγαντοοθόνης ο Ντέιβιντ μαζί με τους πράκτορες Σμιθ και Κόλιαντερ κοιτούσαν σαστισμένοι στην κάμερα. Στο διάγραμμα η τελευταία ασπίδα έμοιαζε με τσιγαρόχαρτο. Μια μαύρη μάζα την είχε περικυκλώσει, εκατοντάδες γραμμές που περίμεναν να συνδεθούν. Στα δεξιά του διαγράμματος βρισκόταν ο Τακάντο. Το βίντεο που είχε καταγράψει τις τελευταίες στιγμές της ζωής του έπαιζε σε συνεχή επανάληψη. Η

[435]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

έκφραση απελπισίας στο πρόσωπο του... τα δάχτυλά του που υψώνονταν ικετευτικά, το δαχτυλίδι που γυάλιζε στον ήλιο. Η Σούζαν παρακολουθούσε την εξέλιξη της δολοφονίας. Το βλέμμα της καρφώθηκε στα μάτια του Τακάντο· έμοιαζαν να πλημμυρίζουν από τύψεις. Σίγουρα δεν ήθελε να φτάσουν τα αράγματα σ’ αυτό το σημείο, είπε από μέσα της. Ήθελε να μας σώσει. Κι όμως, ξανά και ξανά, ο Τακάντο σήκωνε τα δάχτυλά του, φέρνοντας το δαχτυλίδι του μπροστά στα μάτια των περαστικών που έτρεξαν να βοηθήσουν. Προσπαθούσε να μιλήσει, αλλά δεν μπορούσε. Απλώς συνέχιζε να τεντώνει απελπισμένα τα δάχτυλά του. Στη Σεβίλη το μυαλό του Μπέκερ δούλευε πυρετωδώς. «Πώς είπαν ότι λέγονται αυτά τα δύο ισότοπα;» μονολογούσε. «Ουράνιο 238 και ουράνιο...;» Αναστέναξε βαριά... δεν είχε σημασία. Γλωσσολόγος ήταν, όχι φυσικός. «Εισερχόμενες γραμμές έτοιμες να διεισδύσουν!» «Χριστέ μου!» βρυχήθηκε εξοργισμένος ο Τζάμπα. «Σε τι διαφέρουν τα καταραμένα ισότοπα; Κανείς δεν ξέρει πού στο διάβολο διαφέρουν;» Καμία απάντηση. Μια αίθουσα γεμάτη τεχνικούς παρακολουθούσε ανήμπορη τη γιγαντοοθόνη. Ο Τζάμπα γύρισε απότομα προς την οθόνη και σήκωσε τα χέρια του ψηλά. «Πού στο διάβολο είναι ένας πυρηνικός φυσικός όταν τον χρειάζεσαι;» Η Σούζαν παρακολουθούσε το βίντεο που προβαλλόταν στη γιγαντοοθόνη γνωρίζοντας ότι όλα είχαν τελειώσει. Έβλεπε τον Τακάντο να πεθαίνει ξανά και ξανά, σε αργή κίνηση. Προσπαθούσε να μιλήσει, πνιγόταν, σήκωνε ψηλά το παραμορφωμένο χέρι του... θέλοντας κάτι να πει. Προσπαθούσε να σώσει τη βάση δεδομένων, σκέφτηκε η Σούζαν. Όμως δε θα μάθουμε ποτέ το πώς. «Έχουμε απρόσκλητους επισκέπτες!» Ο Τζάμπα κάρφωσε το βλέμμα του στην οθόνη. «Αρχίσαμε!» Ο ιδρώτας κυλούσε σαν ποτάμι στο πρόσωπό του. Στο κεντρικό τμήμα της γιγαντοοθόνης το τελευταίο ίχνος της πέμπτης ασπίδας είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Η μαύρη μάζα από γραμμές που περικύκλωναν τον πυρήνα ήταν πλέον τελείως συμπαγής και παλλόταν. Η Μιτζ δεν άντεχε να κοιτάζει. Ο Φοντέιν [436]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

στεκόταν τελείως ακίνητος και κοιτούσε ευθεία μπροστά. Ο Μπρίνκερχοφ βρισκόταν στα πρόθυρα της λιποθυμίας. «Δέκα δευτερόλεπτα!» Η Σούζαν δεν πήρε ούτε στιγμή τα μάτια της από την εικόνα του Τακάντο. Η απελπισία. Οι τύψεις. Τα χέρι του που υψωνόταν, ξανά και ξανά, το δαχτυλίδι που λαμπύριζε, τα παραμορφωμένα δάχτυλά του που τεντώνονταν προς τα πρόσωπα ανθρώπων που του ήταν τελείως άγνωστοι. Κάτι προσπαθεί να τους πει. Τι όμως; Στην οθόνη πάνω από το σημείο όπου στεκόταν η Σούζαν ο Ντέιβιντ είχε βυθιστεί στις σκέψεις του. «Η διαφορά», μονολογούσε συνέχεια. «Η διαφορά ανάμεσα στο Ουράνιο 238 και το ουράνιο 235. Πρέπει να είναι κάτι απλό». Ένας τεχνικός άρχισε την αντίστροφη μέτρηση. «Πέντε! Τέσσερα! Τρία!» Η λέξη έφτασε στην Ισπανία σε κάτι λιγότερο από ένα δέκατο του δευτερολέπτου. Τρία... τρία. Ο Ντέιβιντ Μπέκερ ένιωσε σαν να τον χτύπησαν ξανά με το αναισθητικό όπλο. Ο χρόνος έμοιαζε να σταματά. Τρία... τρία... τρία. 238 μείον 235! Η διαφορά είναι τρία! Σαν σε αργή κίνηση, άπλωσε το χέρι του και έπιασε το μικρόφωνο... Την ίδια ακριβώς στιγμή, η Σούζαν παρατηρούσε για πολλοστή φορά το απλωμένο χέρι του Τακάντο. Ξαφνικά, κατόρθωσε να δει πέρα από το δαχτυλίδι... πέρα από το σκαλιστό χρυσό κόσμημα, και να δώσει σημασία στη σάρκα... στα δάχτυλά του. Τρία δάχτυλα. Τελικά, δεν ήταν το δαχτυλίδι αυτό που έκρυβε την απάντηση. Ήταν η σάρκα. Ο Τακάντο δεν προσπαθούσε να τους δώσει κάτι, τους έδειχνε κάτι. Τους έλεγε το μυστικό του, αποκάλυπτε τον κωδικό τερματισμού, εκλιπαρούσε κάποιον να καταλάβει... προσευχόταν το μυστικό του να φτάσει στην NSA εγκαίρως. «Τρία», ψιθύρισε η Σούζαν αποσβολωμένη. «Τρία!» ούρλιαξε ο Μπέκερ από την Ισπανία. Μέσα στο χάος όμως κανείς δε φάνηκε να τους ακούει. «Ασπίδες τέλος!» αναφώνησε ένας τεχνικός. Το διάγραμμα άρχισε να αναβοσβήνει την ώρα που ο πυρήνας δεχόταν επίθεση. Η αίθουσα κατακλύστηκε από το ουρλιαχτό σειρήνων. [437]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Εξερχόμενα δεδομένα!» «Συνδέσεις υψηλής ταχύτητας σε όλους τους τομείς!» Η Σούζαν άρχισε να κινείται σαν σε όνειρο. Γύρισε απότομα προς το πληκτρολόγιο του Τζάμπα. Καθώς έκανε μεταβολή, το βλέμμα της καρφώθηκε πάνω στον αρραβωνιαστικό της, τον Ντέιβιντ Μπέκερ. Η φωνή του ακούστηκε ξανά σαν βροντή από τα μεγάφωνα. «Τρία! Η διαφορά ανάμεσα στο 235 και το 238 είναι τρία!» Όλοι όσοι βρίσκονταν στην αίθουσα γύρισαν προς το μέρος του. «Τρία!» φώναξε η Σούζαν μέσα στο χάος από τις σειρήνες και τις φωνές των πανικόβλητων τεχνικών. Έδειξε την οθόνη. Όλα τα βλέμματα ακολούθησαν το χέρι της: έδειχνε το χέρι του Τακάντο, τεντωμένο ψηλά, να κουνά απεγνωσμένα τρία δάχτυλα κάτω από τον ήλιο της Σεβίλης. Ο Τζάμπα πάγωσε. «Θεέ μου!» Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι η ανάπηρη ιδιοφυΐα τούς έδινε την απάντηση από την πρώτη στιγμή. «Το τρία είναι πρώτος αριθμός!» πετάχτηκε η Σόσι. «Το τρία είναι πρώτος αριθμός!» Ο Φοντέιν έδειχνε να τα έχει χαμένα. «Είναι δυνατό η απάντηση να ήταν τόσο απλή;» «Εξερχόμενα δεδομένα!» αναφώνησε ένας τεχνικός. «Ταχύτατη ροή!» Όλοι όσοι βρίσκονταν στην πλατφόρμα όρμησαν ταυτόχρονα στο τερματικό – μια μάζα από απλωμένα χέρια. Μέσα από το πλήθος όμως η Σούζαν, σαν μικρόσωμος επιθετικός που ξεγλιστρά ανάμεσα από τους θηριώδεις αμυντικούς, βρήκε το στόχο της. Πάτησε το πλήκτρο με τον αριθμό 3. Τα βλέμματα όλων στράφηκαν αμέσως στη γιγαντοοθόνη. Πάνω από το χαοτικό διάγραμμα μια απλή εντολή ζητούσε επιβεβαίωση. ΕΙΣΑΓΑΓΕΤΕ ΚΛΕΙΔΙ: 3 «Ναι!» διέταξε ο Φοντέιν. «Πάτα το! Τώρα!»

[438]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η Σούζαν κράτησε την αναπνοή της και κατέβασε το δάχτυλό της πάνω στο πλήκτρο ENTER. Από το ηχείο του υπολογιστή ακούστηκε ένα κοφτό σήμα. Κανείς δεν κουνήθηκε. Τρία βασανιστικά δευτερόλεπτα αργότερα, τίποτε δεν είχε συμβεί. Οι σειρήνες συνέχιζαν να ουρλιάζουν. Πέντε δευτερόλεπτα. Έξι δευτερόλεπτα. «Εξερχόμενα δεδομένα!» «Καμία μεταβολή!» Ξαφνικά η Μιτζ άρχισε να κουνάει το χέρι της σαν τρελή δείχνοντας τη γιγαντοοθόνη. «Κοιτάξτε». Πάνω στην τεράστια επιφάνεια είχε εμφανιστεί ένα μήνυμα. ΚΩΔΙΚΟΣ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΗΚΕ «Σηκώστε τις ασπίδες!» διέταξε ο Τζάμπα. Η Σόσι όμως τον είχε προλάβει. Η εντολή είχε ήδη σταλεί. «Διακοπή εξερχόμενης ροής!» φώναξε ένας τεχνικός. «Τερματισμός συνδέσεων!» Στην οπτική παρουσίαση πάνω στη γιγαντοοθόνη άρχισε να επανεμφανίζεται ο πρώτος από τους πέντε κύκλους. Οι μαύρες γραμμές που εξαπέλυαν επίθεση στον πυρήνα έχασαν αμέσως την επαφή τους. «Επανέρχεται!» αναφώνησε ο Τζάμπα. «Το σύστημα επανέρχεται!» Ακολούθησε ένα διάστημα απερίγραπτης νευρικότητας, λες και ανά πάσα στιγμή τα πάντα θα κατέρρεαν ξανά. Όμως ύστερα άρχισε να επανεμφανίζεται ο δεύτερος κύκλος... και λίγο μετά ο τρίτος. Ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα, είχαν επανεμφανιστεί και οι πέντε αμυντικές γραμμές. Η βάση δεδομένων ήταν ασφαλής. Όλοι μέσα στην αίθουσα ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς. Πανδαιμόνιο. Τεχνικοί αγκαλιάζονταν, πετούσαν στον αέρα εκτυπώσεις, πανηγύριζαν. Οι σειρήνες σταμάτησαν. Ο Μπρίνκερχοφ άρ-

[439]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

παξε τη Μιτζ και την αγκάλιασε σφιχτά. Η Σόσι ξέσπασε σε δάκρυα. «Τζάμπα», είπε επιτακτικά ο Φοντέιν. «Πόσα δεδομένα απέσπασαν;» «Ελάχιστα», είπε ο Τζάμπα, βλέποντας τα στοιχεία στην οθόνη του υπολογιστή. «Ελάχιστα. Και όλα αποσπασματικά». Ο Φοντέιν έγνεψε καταφατικά και ένα στραβό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του. Κοίταξε τριγύρω του αναζητώντας τη Σούζαν Φλέτσερ, όμως εκείνη κατευθυνόταν ήδη στο μπροστινό μέρος της αίθουσας. Στον τοίχο που υψωνόταν εκεί το πρόσωπο του Ντέιβιντ Μπέκερ είχε καλύψει όλη την οθόνη. «Ντέιβιντ;» «Γεια σου, κούκλα». Της χαμογέλασε. «Γύρνα στο σπίτι», είπε. «Γύρισε πίσω αμέσως». «Τα λέμε στο Στόουν Μάνορ;» ρώτησε εκείνος. Η Σούζαν έγνεψε καταφατικά με μάτια υγρά. «Σύμφωνοι». «Πράκτορα Σμιθ;» φώναξε από πίσω ο Φοντέιν. Ο Σμιθ εμφανίστηκε στην οθόνη πίσω από τον Μπέκερ. «Ορίστε, κύριε διευθυντά». «Απ’ ό,τι φαίνεται, ο κύριος Μπέκερ έχει ένα σοβαρό ραντεβού. Θα μπορούσατε να φροντίσετε να επιστρέψει αμέσως;» Ο Σμιθ έγνεψε καταφατικά. «Το τζετ μας βρίσκεται στη Μάλαγα». Χτύπησε φιλικά τον Μπέκερ στην πλάτη. «Σας περιμένει μια ωραία έκπληξη, καθηγητά. Έχετε πετάξει ποτέ με Learjet 60;» Ο Μπέκερ γέλασε πνιχτά. «Όχι εδώ και είκοσι τέσσερις ώρες».

128

ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕ Η ΣΟΥΖΑΝ, Ο ήλιος έλαμπε. Οι απαλές αχτίδες του περνούσαν μέσα από τις κουρτίνες και φιλτράρονταν πάνω στο πουπουλένιο στρώμα του κρεβατιού. Άπλωσε το χέρι της για να αγγίξει τον Ντέιβιντ. Μήπως ονειρεύομαι; Το σώμα της έμεινε ακίνητο, εξαντλημένο, ζαλισμένο ακόμη από τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας. [440]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Ντέιβιντ;» έκανε νυσταγμένα. Καμία απάντηση,. Άνοιξε τα μάτια της. Αισθανόταν ελαφρά τσιμπήματα στην επιδερμίδα της. Το στρώμα στην άλλη πλευρά του κρεβατιού ήταν κρύο. Ο Ντέιβιντ άφαντος. Ονειρεύομαι, σκέφτηκε η Σούζαν. Ανασηκώθηκε. Το δωμάτιο ήταν βικτοριανό, όλο δαντέλες και αντίκες: η εκλεκτότερη σουίτα του Στόουν Μάνορ. Ο μικρός ταξιδιωτικός σάκος της βρισκόταν στη μέση του ξύλινου δαπέδου... τα εσώρουχά της πάνω σε μια καρέκλα τεχνοτροπίας του δέκατου όγδοου αιώνα, δίπλα στο κρεβάτι. Είχε έρθει πραγματικά ο Ντέιβιντ; Οι αναμνήσεις υπήρχαν... η αίσθηση του σώματος του πάνω στο δικό της, το ξύπνημα με τρυφερά φιλιά. Μήπως τα είχε ονειρευτεί όλα αυτά; Γύρισε προς το κομοδίνο. Πάνω του ήταν ακουμπισμένο ένα άδειο μπουκάλι σαμπάνιας, δύο ποτήρια... και ένα σημείωμα. Τρίβοντας τα μάτια της για να ξυπνήσει, τύλιξε το γυμνό της σώμα με τα σκεπάσματα και διάβασε το μήνυμα. ΛΑΤΡΕΜΕΝΗ ΜΟΥ ΣΟΥΖΑΝ. Σ’ ΑΓΑΠΩ. ΧΩΡΙΣ ΚΕΡΙ, ΝΤΕΪΒΙΝΤ. Χαμογέλασε πλατιά και έσφιξε το σημείωμα πάνω στο στήθος της. Τώρα ήταν σίγουρη ότι δεν είχε δει ένα ωραίο όνειρο. Χωρίς κερί... Αυτός ήταν ο μοναδικός κώδικας που δεν είχε καταφέρει ως τότε να σπάσει. Κάτι κινήθηκε στη γωνία και η Σούζαν έστρεψε το βλέμμα της εκεί. Πάνω σε έναν αναπαυτικό καναπέ, απολαμβάνοντας τον πρωινό ήλιο, τυλιγμένος με ένα χοντρό μπουρνούζι, ο Ντέιβιντ Μπέκερ καθόταν σιωπηλός και την παρατηρούσε. Εκείνη άπλωσε τα χέρια της κάνοντάς του νόημα να έρθει κοντά της. «Χωρίς κερί;» τον ρώτησε ναζιάρικα, παίρνοντάς τον στην αγκαλιά της. «Χωρίς κερί». Της χαμογέλασε. Τον φίλησε με πάθος. «Πες μου τι σημαίνει».

[441]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

«Αποκλείεται». Γέλασε. «Ένα ζευγάρι πρέπει να έχει και μυστικά. Κάνει τα πράγματα πιο πιπεράτα». Η Σούζαν τού χαμογέλασε πονηρά. «Αν τα πράγματα γίνουν πιο πιπεράτα απ’ ό,τι χτες το βράδυ, δε θα μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου ξανά». Ο Ντέιβιντ την αγκάλιασε. Ένιωθε το σώμα του ελαφρύ σαν πούπουλο. Παραλίγο να πεθάνει χτες, κι όμως τώρα βρισκόταν εκεί, πιο ζωντανός από κάθε άλλη φορά. Η Σούζαν έμεινε ξαπλωμένη κι ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του, ακούγοντας τους χτύπους της καρδιάς του. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι κάποια στιγμή νόμιζε ότι τον είχε χάσει για πάντα. «Ντέιβιντ», του είπε, και αναστέναξε βλέποντας το σημείωμα πάνω στο κομοδίνο. «Πες μου τι σημαίνει αυτό το "χωρίς κερί". Το ξέρεις ότι απεχθάνομαι τους κώδικες που δεν μπορώ να σπάσω». Ο Ντέιβιντ δεν είπε λέξη. «Πες μου». Του μούτρωσε παιχνιδιάρικα. «Αλλιώς δε θα σου δοθώ ποτέ ξανά». «Ψεύτρα». Η Σούζαν τον χτύπησε με το μαξιλάρι. «Πες μου! Αυτή τη στιγμή!» Ο Ντέιβιντ όμως ήξερε ότι δε θα της έλεγε ποτέ το μυστικό. Η ιστορία πίσω από τις λέξεις "χωρίς κερί" ήταν τόσο έξυπνη, που δεν ήθελε να τη μαρτυρήσει. Η προέλευση της φράσης ήταν παμπάλαιη. Την περίοδο της Αναγέννησης οι Ισπανοί γλύπτες που έκαναν μικρά λαθάκια όταν σκάλιζαν ακριβό μάρμαρο συνήθιζαν να καλύπτουν τις ατέλειες χρησιμοποιώντας cera, δηλαδή κερί. Ένα άγαλμα που δεν είχε τέτοιες ατέλειες και επομένως δε χρειαζόταν διορθωτικές επεμβάσεις με κερί χαιρετιζόταν ως «άγαλμα sin cera», «άγαλμα χωρίς κερί». Με την εξέλιξη της γλώσσας, η φράση κατέληξε να σημαίνει οτιδήποτε ειλικρινές ή αληθινό. Η αγγλική λέξη «sincere», δηλαδή ειλικρινής, αληθινός, προήλθε από την ισπανική φράση «sin cera». Με άλλα λόγια, χωρίς κερί. Ο μυστικός κώδικας του Ντέιβιντ δεν έκρυβε κάποιο μεγάλο μυστή-

[442]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

ριο, απλώς έκλεινε τα μηνύματά του με τη λέξη «ειλικρινά». Κάτι του έλεγε ότι η Σούζαν δε θα διασκέδαζε αν μάθαινε την αλήθεια. «Νομίζω ότι θα χαρείς με αυτό που έχω να σου πω», είπε ο Ντέιβιντ επιχειρώντας να αλλάξει θέμα συζήτησης. «Όταν ήμουν στον αέρα πετώντας για την Αμερική, τηλεφώνησα στον πρύτανη». Η Σούζαν σήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε γεμάτη ελπίδα. «Πες μου ότι παραιτήθηκες από πρόεδρος του τμήματος». Ο Ντέιβιντ έγνεψε καταφατικά. «Από το επόμενο εξάμηνο επιστρέφω στις αίθουσες διδασκαλίας». Η Σούζαν αναστέναξε ανακουφισμένη. «Εκεί όπου ήταν πάντα η θέση σου». Ο Ντέιβιντ της χαμογέλασε τρυφερά. «Ναι. Μάλλον η Ισπανία μού υπενθύμισε τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή». «Άρα έχουν να ραγίσουν οι καρδιές πολλών φοιτητριών ακόμη», είπε η Σούζαν και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. «Τουλάχιστον θα έχεις χρόνο να με βοηθήσεις να διορθώσω τα χειρόγραφά μου». «Χειρόγραφα;» «Ναι. Αποφάσισα να εκδώσω». «Να εκδώσεις;» Ο Ντέιβιντ δεν ήταν σίγουρος αν σοβαρολογούσε. «Να εκδώσεις τι;» «Κάποιες ιδέες που έχω πάνω στα πρωτόκολλα μεταβλητών φίλτρων και τα τετραγωνικά υπόλοιπα». Ο Ντέιβιντ βόγκηξε. «Τρελές πωλήσεις το βλέπω να κάνει...» Εκείνη γέλασε. «Ίσως και να εκπλαγείς». Ο Ντέιβιντ έβαλε το χέρι του στην τσέπη του μπουρνουζιού του και έβγαλε ένα μικρό αντικείμενο. «Κλείσε τα μάτια σου. Έχω κάτι για σένα». Η Σούζαν έκλεισε τα μάτια της. «Για να δούμε. Ένα απαίσιο χρυσό δαχτυλίδι που γράφει κάτι στα λατινικά;» «Όχι». Ο Ντέιβιντ γέλασε πνιχτά. «Κανόνισα με τον Φοντέιν να επιστραφεί το δαχτυλίδι στους κληρονόμους του Ενσέι Τακάντο». Έπιασε το χέρι της Σούζαν και πέρασε κάτι στο δάχτυλό της. «Ψεύτη», είπε γελώντας η Σούζαν και άνοιξε τα μάτια της. «Το ήξερα...» [443]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Η φράση της έμεινε μετέωρη. Το δαχτυλίδι στο χέρι της δεν ήταν εκείνο που φορούσε ο Τακάντο. Ήταν ένα πλατινένιο κόσμημα – πάνω του άστραφτε ένα διαμάντι. Η κοπέλα έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Ο Ντέιβιντ την κοίταξε στα μάτια. «Θέλεις να με παντρευτείς;» Η Σούζαν ένιωσε να της κόβεται η ανάσα. Κοίταξε τον Ντέιβιντ και μετά το μονόπετρο. Ξαφνικά τα μάτια της βούρκωσαν. «Αχ, Ντέιβιντ... δεν ξέρω τι να πω». «Πες ναι». Η Σούζαν γύρισε από την άλλη και δεν είπε λέξη. Ο Ντέιβιντ περίμενε. «Σούζαν Φλέτσερ, σε αγαπώ. Παντρέψου με». Η Σούζαν σήκωσε το κεφάλι της. Τα μάτια της δάκρυζαν ασταμάτητα. «Λυπάμαι, Ντέιβιντ», ψιθύρισε. «Δεν... δεν μπορώ». Σίγουρα δεν ήταν η απάντηση που περίμενε ο Ντέιβιντ. Την κοίταξε στα μάτια, περιμένοντας να διακρίνει εκείνο το γνώριμο, παιχνιδιάρικο βλέμμα της. Δεν ήταν εκεί. «Σ-Σ-Σούζαν», ψέλλισε. «Δ-δ-δεν καταλαβαίνω». «Δεν μπορώ», επανέλαβε εκείνη. «Δεν μπορώ να σε παντρευτώ». Του γύρισε ξανά την πλάτη. Οι ώμοι της άρχισαν να τρέμουν. Έκρυψε το πρόσωπό της μέσα στα χέρια της. Ο Ντέιβιντ τα είχε τελείως χαμένα. «Μα, Σούζαν... εγώ νόμιζα...» Έφερε τα χέρια του στους ώμους της που έτρεμαν ακόμη και έστριψε το σώμα της προς το μέρος του. Τότε μόνο κατάλαβε. Η Σούζαν Φλέτσερ δεν έκλαιγε. Την είχαν πιάσει ασυγκράτητα γέλια. «Δε θα σε παντρευτώ!» Γέλασε και του επιτέθηκε ξανά με το μαξιλάρι. «Όχι αν δε μου εξηγήσεις τι σημαίνει αυτό το "χωρίς κερί"! Κοντεύεις να με τρελάνεις!»

[444]

ΨΗΦΙΑΚΟ ΟΧΥΡΟ – ΝΤΑΝ ΜΠΡΑΟΥΝ

Επίλογος Λένε ότι την ώρα που πεθαίνει ο άνθρωπος τα πάντα γίνονται ξεκάθαρα· ο Τοκουτζέν Νουματάκα καταλάβαινε τώρα ότι αυτό ήταν αλήθεια. Καθώς στεκόταν πάνω από το φέρετρο, στο τελωνείο της Οσάκα, ένιωσε μια πρωτόγνωρη, πικρή διαύγεια. Η θρησκεία του έκανε λόγο για τους κύκλους της ζωής, για το πώς καθετί στον πλανήτη συνδέεται άρρηκτα με ό,τι υπάρχει γύρω του, όμως ο Νουματάκα ποτέ δεν είχε δώσει σημασία στη θρησκεία. Οι αξιωματούχοι του τελωνείου του είχαν δώσει ένα φάκελο με χαρτιά υιοθεσίας και πιστοποιητικά γέννησης. «Είστε ο μοναδικός εν ζωή συγγενής του νεαρού», του είχαν πει. «Δυσκολευτήκαμε πολύ να σας εντοπίσουμε». Το μυαλό του Νουματάκα γύρισε τριάντα δύο χρόνια πίσω, σ’ εκείνη τη βροχερή νύχτα, στο θάλαμο του νοσοκομείου όπου είχε εγκαταλείψει το παραμορφωμένο παιδί του και την ετοιμοθάνατη γυναίκα του. Το είχε κάνει στο όνομα του μενμπόκο, της τιμής. Μιας λέξης που τώρα φάνταζε κενή περιεχομένου. Μαζί με τα έγγραφα υπήρχε και ένα χρυσό δαχτυλίδι. Πάνω του ήταν γραμμένο κάτι σε μια γλώσσα που ο Νουματάκα δεν καταλάβαινε. Δεν είχε σημασία. Οι λέξεις δεν είχαν πια κανένα νόημα για εκείνον. Είχε εγκαταλείψει το μοναχογιό του. Και τώρα η μοίρα τους είχε ενώσει ξανά.

[445]