Beleške Strari Rim

Beleške Strari Rim

PRVI SEMESTAR

Petar Ristanović

POLIBIJE

(200-120(118))

Izvori o Polibijevom životu: Istorije- njegovo delo Etički zbornik- Plutarh Biografija- Filomen Vodič po Heladi- Pausanija Polibije je rođen u Arkadiji, u Megalopolju. Njegov otac bio je Likarta, hiparh i strateg Ahajskog saveza. Hiparh- zapovednik konjice Ahajski savez- neka vrsta ’’savezne države’’. Isprva ograničen na Ahaju, a kasnije se širio. Pored njga postojao je suparnički Etolski savez. Prva Polibijeva dužnost trebalo je da bude članstvo u poslanstvu Ptolomeju V u Egipat, iako Polibije nije imao dovoljan broj godina da bude član ovako značajnog poslanstva. Slanje maloletnog Polibija bila je počast njegovom ocu koji je uspeo da obnovi savezništvo sa Ptolomeidima.Do poslanstva ipak nije došlo jer je Ptolomej V umro. Nešto kasnije učestvovao je u određivanju granica između Mesenije i Megalopolja. Posle ovoga sledi povlačenje iz političkog života negde između 180.-170. godine. Godine 170. postaje hiparh Ahajskog saveza. Godine 168. posle bitke kod Pidne, Kalikrap, Polibijev politički protivnik je prišao Rimu sa spiskovima najistaknutijih Ahajaca i rimskih protivnika. Polibije je sa drugih 1000 najistaknutijih Ahajaca odveden u Rim, gde ostaje na zalaganje njegovog prijatelja Emilijana Scipiona, dok većina ostalih talaca biva razmeštena po gradovima širom riskog carstva. Za vreme boravka u Rimu, Polibije postaje fasciniran njegovom moći i političkim uređenjem. Baš u ovo vreme počinje da piše svoje ’’ Istorije’’. U Grčku se vraća 149. godine da bi pomogao Grcima da se priviknu na rimski Ustav. Putovao je puno po ugledu na Herodota. Posetio je severnu Afriku( Libija), plovio je obalama Atlanskog okeana, prisustvovao padu Kartagine 146. godine. Proputovao je Galiju. Bio pod zidinama Numancije 133. godine. U Italiju se vratio Hanibalovim putem preko Alpa. Posetio je i Sard.

DELA: Istorije u 40 knjiga, samo 5 je sačuvano Taktika Spis o naseljenom delu sveta kod ekvatora Monografija o Numancijskom ratu Istorije Delo je napisano u 40 knjiga od čega je 5 u celosti sačuvano, dok su od ostalih sačuvani samo fragmenti. Tako skraćene verzije knjiga 6-18 imamo u ’’Exerpta antiqa’’. To je zbornik nastao u 11. ili 12. veku. Veliki broj fragmenata imamo u Hristomatiji iz veremena Konstantina VII Porfirogenita. Takođe, neke fragmente imamo i kod drugih antičkih pisaca Cicerona, Tita Livija, Strabona... Svoje izlaganje Polibije počeo je vremenom 140 Olimpijade, što je period između 220.-216. godine , u vreme kada je izbio rat između Filipa V i Ptolomeja oko njihovih vanegipatskih poseda, a u Aziji rat u Koilesiriji. • Kolilesirija- Južna Sirija Za početak dela uzeo je rat u Kartagini jer su do tad, kako navodi, događaji bili nepovezani i od lokalnog zančaja, a tada počinju da se povezuju i utiču jedni na druge. Svi oni teže u jednom pravcu- širenu Rima i osvajanju tada poznatog sveta. Ipak, delo ima svojevrstan Uvod u I i II knjizi koje se bave događajima pre 140 Olimpijade, odnosno početka I punskog rata. U I knjizi Polibije govori o tome kako su Rimljani prvi put prešli na Siciliju. U II knizi govori kako su Rimljani osvojili čitavu Italiju. Kako razlog za pisanje ovakvog dela Polibije navodi fasciniranost kako su Rimljani za samo 93 godine uspeli da osvoje tako mnogo. Smatrao je da Rim nikada neće propasti. Kako presudan faktor za uspe Rima po njemu bio je rimski Ustav ali nije poricao i bitnu ulogu koji je odigrala Tihe( Sudbina). Pisao je opštu istoriju kako sam kaže. Dalje govori kako su to pokušavali istoričari pre njega, ali da je samo Eforu donekle uspelo. • Efor- Istorija, delo koje obuhvata period od povratka Heraklida na Peloponez- Dorska seoba do 340. godine Isticao je kako su opšte istorije bolje od monografija jer monografije pišu samo o pojedninim događajima i sa previše detalja dok opšte istorije otkrivaju širu sliku i uzročno-posledične veze.

Polibije događaje izlaže po Olimpijadama, gde je svaka podeljena na 4 godine. U okviru jedne događaje izlaže geografski, prvo Italiju pa ostale oblasti. Datovanje po Olimpijadama uveo je Eratosten. Po Polibiju pisanje istorije sastoji se iz tri dela: 1. sakupljanje izvora, njihovo proučavanje i upređivanje, kao i proučavanje ranijih dela. 2. saznavanje o geografiji, istraživanje položaja gradova i reka, putovanja 3. pisanje na osnovu političkog iskustva Polibije je tvorac termina ’’pragmatička istorija’’.Po Polibiju, svrha istorije je da podučava one koji je izučavaju- didaktička uloga istorije. ’’ Istorija ne treba da bude trenutna zabava već da učini da njeni čitaoci postanu bolji ljudi’’ Ističe da istorijom treba da se bave političari. Zadaci istorije po Polibiju: 1. objektivnost, nepristrasnost 2. da kako on navodi ’’ hvali neprijatelje, kudi prijatelje’’ 3. da iznosi uzročno-posledične veze među događajima Ipak, Polibije nije uvek uspevao da bude objektivan. Neprijateljski je nastrojen prema Etolskom savezu, kao i prema spartanskom kralju koji je osvojio Megalopolj. Polibijevi izvori: Timej iz Tauromenija- ’’ Istorija Sicilije’’ Filin iz Akraganta- ’’ Istorija I punskog rata’’ Fabije Piktor- ’’Anali’’ Filarh- period od 272. do 220. godine Za II punski rat koristi starije analiste. Od grčkih istoričara koristi Zosila, Hereja i Silena. Koristio je i arhiv Ahajskog saveza kao i izjave očevidaca. Primer: odluka senata o miru sa Filipom V i Antiohom VI. Koristio je i ugovor sa Kartaginom o mitru. Koristi takođe i dokumentarne izvore. Primer: bronzana ploča koju je ostavio Hanibal ostavio u južnoj Italiji, na rtu Pacinijumu. Polibije smatra da je rimski Ustav najbolji jer predstavlja mešavinu tri uređenja. Tu su skupštine iz demokratskog uređenja, konzuli iz monarhije i

senat iz aristokratije. Polibije ovo naziva mešanim ustavom i to je po njemu najbolji oblik državnog uređenja.Isto tako veruje da je Ustav najsavršeniji oblik dostigao 216. godine posle bitk e kod Kane.

UREĐENJE RIMSK REPUBLIKE- MAGISTRATURE Magistar- starešina, onaj koji je iznad naroda Magistrati su lica zadužena da u određeno vreme vrše neke državne funkcije. Vrste magistratura: 1. redovne 2. vandredne Redovne magistrature: 1. konzuli- cum impreio 2. pretori- cum impreio 3. cenzori- cum imperio 4. narodni tribun 5. edil 6. kvestor Vandredne magistrature: 1. diktator 2. magister equtum- zapovednik konjice 3. vojni tribun- tribunus militum consulare, uvedena je u vreme kada plebejci nisu mogli biti konzuli 4. decemvir 5. interrex Podela magistratura: 1. cum imperio- imaju prevo da zapovedaju vojskom, knzul, pretor, diktator, vojni tribun sa konzulskom vlašću, magister equtum, cenzor. 2. sine imperio MAJORES- oni koji imaju prevo na auspicia maxima. Svi od kvestora pa naviše.Razlog- od kvestoar bivši magistarti ulaze u senat. MINORES- imaju prevo na auspicia minora KURULNI MAGISTRATI- sella curulus- stolica na kojoj sede magistrati. Pravo na nju imali su samo magistrati sa impreijumom, konzul, pretor, cenzor, a kasije i kurulni edil. Od vandrednih samo diktator.

Postojala je i podela na patricijske i plebejske magistrate, ali ona gubi važnost posle 367. godine. Znaci dostojanstva magistrata: Faces- snopovi pruća koje ispred magistrata nosi liktor(lictores). 24 liktora prati diktatora, 12 konzula, 6 pretora.U slučaju rata u snopove su stavljane sekire, to verovatno predstavlja pravo magistrata da kažnjava. IUS IMAGINUM-pravo porodice koja je dala kurulne magistrate da u artijumu čuva njihove portrete-IMAGINIS- posmrtne maske praćene natpisom u kome su pobrojane sve magistrature koje je obavljao i njegovi podvizi. Trajanje magistratura: Cenzor- 18 meseci, biraju se na 5 godina Ostali- godinu dana Diktator- 6 meseci Prokonzul- zvanično nije konzul ali ima konzulska ovlašćenja. PROROGTIO IMPERII- produžavanje vlasti u izuzetnim okolnostima, najčešće na godinu dana ili kraće. Prvi put je produžena vlast 326. konzulu KVINTU PUBLIJU EILONU, konzulu iz 307. da bi završio opsadu Napulja. FASTI CONSULARES- spiskovi konzula FASTI TRIUMFARES- spiskovi trijumfatora O produžavanju valsti magistrata odlučuje senat. Bivši konzuli prokunzuli i propretori upravljaju u provincijama. CENZORI Cenzori se biraju od 443. godine, a plebejci mogu da obavljaju ovaj magistrat od 351. godine. Od godine 339. po zakonu Publija Filona jedan od cenzora MORA biti plebejac.Biraju se svake pete godine i vrše dužnost godinu i po dana. Biraju ih centurijatske komicije kojima presedava konzul. Ukoliko jedan od cenzora umre iz nekog razloga ili abdicira drugi mora da podnese ostavku. Za cenzore se obično biraju bivši konzuli ili ljudi koji su prošli KURSUS HONORUM odnosno prošli sve magistrature.. Ovo je najuglednija magistratura. Tako je po svom ugledu čuven ce nzor Apije Klaudije iz 312. godine. Dužnosti cenzora:

Oni sastavljaju ALBUM, spiskove senatora, od 312. godine i zakona Ovinija. Mogu da izbace nekoga iz senata zbog morala- LECTIO SENATUS. Ovu dužnost ranije su vršili konzuli, ali je takođe Ovinijevim zakonom ta dužnost prešla na cenzore. Cenzor je sastavljao i spiskove vitezova. Odeđivali su visinu poreza i carina, davali u zakup državnu zemlju i rudnike, prikupljali su porez, davali dozvole na ribarenje, izgradnju i obnovu zgrada. Posisivali su rimske građane i delili ih na tribe i centurije. Građani su bili sazivani na Marsovo polje i sako je morao da kaže ime, očevo ime ili ime bivšeg gospodara, godine mesto boravka, broj godina vojne službe, imovinu podložnu oporezivanju. Na osnovu ovih podataka cenzori su delili građane u klase i centurije i odeđivali im visinu poreza. Kada se završi popis građana cenzor na Marsovom polju žrtvuje svinju, ovcu ili bika- SUOVETAURILIA. EDILI Edili se biraju još od osnivanja republike i to dvojica plebejskih edila, kao pomoćnici narodnih tribuna. Od 363. godine biraju se i dva kurulna edila i to je jedan od ustupaka patricijima zbog zakona Licinija I sekstija 367. godine. Dužnosti: CURA URBIS- nadgedanje grada. Nadzor nad redom i mirom u gradu, nadgledanje tržnica, održavanje i obnova ulica i javnih zgrada-akvaduti, hramovi, pozorišta... CURA IUDORUM- straranje o organicaciji igara, npr.u čast Cerere. Oni su prvobitno bili čuvari Cererinog hrama. CURA ANNONIS- staranje o snabdevanju grada. Imali su i neka sudska ovlašćenja, u sporovima trgovaca i kupaca, uzurpaciji javnog zemljišta. KVESTORI U vremenu od osnivanja republike imenovali su ih konzuli i oni su bili njihovi pomoćnici. Od 447. godine biraju ih tributske komicije. Od 421. godine ova magistratura dostupna je i plebejcima, po Titu Liviju. U ovoj godini uvode se pored stara dva još dva kvestora koji prate konzula u vojnim pohodima. Od 267. godine biraju se još četvorica. Oni su smešteni u italskim gradovima Ostiji, Kalesu, Armonijumu, a za četvrtog se ne zna gde je bi bio smešten. Broj kvestora vremenom povećavao i za vreme Sule dostigao broj od 20, a u vreme Cezara 40.

Ovo je prouzrukovalo osnivanje provincija jer je njihova dužnost bila da prate namesnike u provincijama. Ograničavanje vlasti magistratura: - svi osim diktatora moraju imati kolegu - ograničava ih vremenski rok Magistrature nisu bile plaćene već su predstavljale HONOR- čast. Magistrature su morale da se vrše redom: 1. kvestor 2. edil 3. tribun- samo plebejci 4. pretor 5. cenzor 6. konzul Edil je mogao da se preskoči jer je birano više pretora nego edila. Da bi se ponovila magistratura treba da prođe 10 godina, po zakonu iz 342. godineTencijev zakon. Između dve magistratue mora da prođe najmanje dve godine. CURSUS HONORUM- redoseld časti CERTUS ORDO MAGISTRATUM- redosled vršenja magistratura POTESTAS- vlast koja magistratu omogućava da vrši dužnost. Ona podrezumeva pravo na auspicije, pravo izdavanja naredbi tokom mandata (IUS EDICENDI), pravo izricanja kazni, pravo sazivanja naroda (IUS CUM POPULO AGENDI) kao i sazvanje senata (IUS CUM PATRIBUS AGENDI). IMPERIUM-dobijali su ga samo pojedini magistrati. On podrazumeva pravo zapovedanja vojskom, sudska ovlašćenja, prevo sazivanja centurijatskih komicija. KONZULI Po tradiciji biraju se od 508 godine. Od 367. godine po zakonu Licinija i Skstija ova magistratura dostupna je i plebejcima.Međutim u FASTI CONSULARES se pre 367. pojavljuju neka plebejska imena. Postoje tri objasnjenja: 1. Moguće je da je u pitanju interpopulacija, odnosno da su imena naknadno ubačena u tekst.

2. Moguće je da su to pripadnici porodica koje su imale i plebejske i patricijske grane. 3. Moguće je da su u početku plebejci mogli da budu konzuli, ali sa javljanjem patricija oni zabranjuju plebejcima vršenje ovog magistrata sredinom 5. veka. Konzuli su se u početku zvali IUDICES ili PRAETORES. Konzule bira centurijatska skupstina. Nju mogu da sazovu bivši konzuli, interrex ili diktator. Imperijum konzulima dodeljuju kurijatske komicijeIUS CURIATA DE IMPERIO. Ciceron kaže da konzul koji nije ovako dobi imperijum ne može da upravlja vojskom. Konzul koji ostane bez kolege imenuje kolegu konzula do kraja mandataconsul suffeectus. U slučaju da oba konzula umru senat određuje interrex-a. Primer: 43. gonine opsada Mitine Konzuli su na dužnost stupali 15. marta sve do 153. godine , a od tada 1. janura. Konzuli su eponimni magistrati. Do 366. oni su bili jedini magistrati. Imaju različita ovlašćenja: U Rimu- DOMI i u inostranstvu- MILITAE. DOMI: Konzuli imaju pravo sazivanja centurijatskih i tributskih komicija. Na ovo im daje pravo imperijum. Takođe, imaju pravo da predlažu zakone ’’ LEGIS LEGARE’’. Oni sprovode odluke skupštine i senata. Imaju pravo da sazovu senat. Oni uvode inostrana poslanstva u senat, iznose pitanja na diskusijama, brinu o sproveđenju senatskih odluka.Imaju i verske dužnosti, polaganje zakletve, posvećenje hramova. MILITAE: Vlast im je skoro neograničena. U potpunosti upravljaju životima vojnika. Oni regrutuju vojsku, izriču kazne vojnicima, iz državne blagajne uzimaju koliko im treba novca, određuju koliko će vojnika dati saveznici. Ukoliko su oba konzula u vojnom pohodu, savki dan se samenjuju u upravljanju vojskom. Ako postoje dva fronta senat određuje na koji će koji konzul otići. Imali su pravo da potpisuju mirovne ugovore do 321. godine posle sramnog poraza u Kaudinskom klancu. Posle ovog poraza senat nije prihvatio mirovni sporazmum koji je potpisao jedan od konzula. U Italiji konzuli se staraju da se poštuju ugovori Rima i saveznika i čuvaju mir.

PRETORI Pretori se biraju od 366. godine. Oni predstavljaju još jedan od ustupaka patricijima posle zakona Licinija i Sekstija 367. godne.Do 356. pretori mogu biti samo patrciji. Prvo su birana dva pretora i to samo za grad Rim. Osnivanjem provincija njihov broj raste. Godine 227. počinju da se biraju još dva za Siciliju, Sardiniju i Korziku. Od 196. godine biraju se još dva za Španiju. Nije sigurno da li su na početku birana dva pretora dva pretora kako kaže Livije ili samo jedan. PRAETOR URBANIS bio je pretor koji je u odsustvu konzula preuzimao rukovodtvo nad državom. Kad se poveća broj pretora ovo je bio najstariji. Njihova glavna dužnost u Rimu od 366. godine je sudska, a van upravljanje provincijama. Praetor urbanis rešava sporove između rimskih građana. Pretore biraju centurijatske komicije, a imperium dobijaju od kurijatskih komicija. Njihova glavna dužnost u Rimu je sudska, a van upravljanje provincijama. Pretor urbanis vodi sporove između građana. Pretor peregrinus između peregrina i rimskih građana i peregrina. Pretori su 149. Imali jurisdikciju samo u građanskim parnicama, a od tada i u krivičnim. Postojali su QUAESTIONES PERPETUAE- sudovi koji sude magistratima koji zloupotrebljavaju svoj položaj. SENAT Po tradiciji senat je osnovao Romul. Dionisije iz Halikarnasa kaže da ga je osnpovao kako bi mu pomogao u vođenju Republike. Senat je verovatno nastao iz veća staraca i prvo imao 100, a kasnije 300 članova. U senat imaju pravo da uđu svi bivši magistrati do kvestora. Sednica senata traje od izlaska do zalaska sunca. SENATUS CONSULTUM- senatske odluke koje nemaju snagu zakona. Senat odlučuje o spoljnoj politici- odluke o ratu i miru, vode diplomatiju, primaju i upućuju poslanstav, sklapaju saveze...

KARTAGINA Prema tradiciji Kartagina je osnovana 814. Bila je kolonija Tira, feničanskog grada. Uređenje joj je bilo oligarhijsko, a Aristotel kaže da su magistrate birali kako po vrlini tako po bogatstvu. Kartaginski ustav bio je hvaljen i kod Grka i kod Rimljana. Izgleda da je po osnivanju grada njim upravljao namesnik koga je postavljao vladar Tira. U 7. Veku moguće da Kartaginom vladaju kraljevi koji su bili nasledni. U vreme I punskog rata vrhovnu vlast imaju dvojica SUFETA koji se biraju nagodinu dana. Imaju sudska ovlašćenja, sazivaju senat i narodnu skupštinu, ali nemaju prevo zapovedanja vojskom. Senat je brojao više od 100 članova.. On je vodio spoljnu politiku, brinuo o finansijama, donosio zakone. Članovi senata bili su doživotni, ali se ne zna kako su bili birani. U okviru senata postojalo je i manje telo koji je brojalo 30 članova. Ovo veće je u početku pripremalo materijal koji će biti iznet pred senat, ali je vremenom steklo veliki uticaj da je funkcionisalo kao neka vrsta pod veća u senatu. Narodna skupština bira sufete i određuje voskovođe koji će zapovedati u kom pohodu. Postojao je sud od 104 člana koji je kontrolisao magistrate, generale i oficire. Smatra se da je ovo veće osnovano kako bi ograničilo uticaj porodice Motonida.

UGOVORI RIMA I KARTAGINE Smatra se da je prvi ugovor iz 508. Bio zasnovan na nekom starom iz vremena kraljeva. Polibije pominje 3 ugovora između Rima i Kartagine. U prvom ugovoru se pominje Lepi rt; smatra se da je to današnji ri Bon, svistočno od Kartagine. Međutim, Polibije pominje da se ovaj rt naziva i Hermesov, odnosno Merrkurov. Zato je daleko više moguće da je to rt Farina, sv.zapadno do Kartagine. Polibije navodi da Rimljanima nije bilo dozvoljeno da plove na jugoistok od ovog rta jer Kartaginjani nisu hteli da ovi upoznaju njihove bogate krajeve. Današnja istoriografija smatra da se ugovor odnosio na oblasti sv.zapadno od Lepog rta jer kako ugovor navodi Rimljani mogu da plove u Kartaginu. I sam Polibije kaže da je ugovor bio zamršen i da ga je možda pogrešno razumeo. Po ugovoru Rimljani mogu da trguju u području današnjeg Tuniskog zaliva i Kartagine, kao i na Sardiniji i Korzici. U ovim oblastima mogu da trguju samo uz prisustvo posebnog kartaginskog činovnika. Kartaginska država garantuje Rimljanima u Libiji i Sardiniji određenu visinu cena. Takođe, postojala je odredba koja je regulisala uslove kartaginske trgovine u 4 grada u Laciju. Ovo govori da je Rim već bio hegemon u priobalju. Cilj ugovora bio je da se obezbedi nesmetana trgovina u Zapadnom Sredozemlju. Drugi ugovor sklopljen je 348. To se pretpostavlja na osnovu podataka kod Diodora i Livija koji pominju ovaj ugovor. U ugovoru se pominju kartaginski gradovi Tir i Utika, a ugovor štiti njihove interese. Ovim ugovorom zona zabranjene plovidbe za Rimljane je proširena. Pominjew se Mastija Tarežana- Nova Kartagina odnosno prostor južne Hispanije. Ugovorom se zabranjuje pored plovidbe i rimsko osnivanje gradova u oblastima zapadno od Lepog rta i u južnoj Hispaniji.

Kartaginjanima je zabranjeno da preduzimaju gusarske pohode na obale Lacija. Postoji i odredba u kojoj se pominju rimski ugovori s narodima koji im nisu potčinjeni. To govori o jačanju Rima i sklapanju ugovora o svaezu van Lacija. Novim ugovorom Rimljanima je i potajno zabranjena trgovina u Sardiniji i Libiji. Rim širi svoje uticaje i ekonomski jača što Kartagina pokušava da spreči. Rimljani mogu da trguju samo u samoj Kartagini i na Siciliji. Treći ugovor sklopljen je 278.-279. U vreme Pirovog dolaska u Italiju. Ugovor je neprijateljski nastrojen prema Piru, ali savezništvo nije bilo obavezno već dobrovoljno. Kartaginjani su ugovorom sperčili sklapanje mira između Rimljana i Pira, dok su Rimljani obezbedili podršku kartaginske flote. Moguće da je sklopljen još jedan ugovor 306. Koji pominje Livije. Ovim ugovorom određeno je da se Rimljani drže dalje od cele Sicilije, Kartaginjani od cele Italije.

I PUNSKI RAT Kampanci-Mermetinci- italici Osci iz Kampanje, a ime su izveli kao sinovi boga Marsa. Služili su kao najamnici pod Agatoklom , sirakuškim tiraninom, a posle njegove smrti 289. Oni osvajaju Mesanu. Polibije kaže da su bili privučeni lepotom i bogatstvom grada, a želei su da kontrolišu moreuz. Slklopili su savez sa Regijem, kojim je upravljano Decije koji je sa rimskim garnizonom preuzeo vlast u gradu kome je u pomoć poslat protiv Pira. Došli su u sukob sa Sirakuzom i njenim tiraninom Hijeronimom. Odlučujuća bitka odigrala se na reci Logan oko 265. U kojoj Sirakužani pobeđuju. Ipak, Mesana nije zauzeta jer je dobrovoljno primila Kartaginski garnizon u tvrđavu. Kartaginski admiral Hanibal je pretio tok bitke i posle poraza Mermetanaca na poziv Mesanaca šalje garnizon u grad. Time su štitili svoje interese ne dozvoljavajući Sirakuzi da zagospodari moreuzima držeći Mesanu. Tom prilikom osvajaju i Tinaridu na sv.zapadu Sicilije. Mermentanci su se uskoro pobunili. Jedni su tražili savez sa Kartaginom, a drugi sa Rimom pozivajući se na rodbinske veze. Senat nije doneo nikakvu odluku jer su smatrali da nije moralno ni opravdano pomoći Mermentancima koji su jednom grčkom gradu učinili isto što i rimski građani Regiju. Takođe, Rimljani nisu želeli da prelkrše ugovor i najvažnije nisu želeli da pogoršaju odnose sa Kartaginom ako izbace njihov garnizon iz Mesane. Oni koji su želeli da pomognu Meseni govorili su o opasnosti da Kartaginjani zauzmu čitavu Siciliju i kasnije ugroze Apeninsko poluostrvi i sam Rim. Senat nije prihvatio savez sa Mermentancima, ali tributske komicije, koje su zadužene za sklapanje saveza, odlučuju da sklope ugovor sa Mesenom. Godine 264. Rimljani na Siciliju šalju konzula Apija Klaudija. Kartaginski odred je izbačen i onda Mesena pada pod opsadu Sirakužana i Kartaginjana predvođenih Hanonom. Sirakužani su blokirali grad kod Halkidskog jezera, s juga, a Kartaginjani sa severa.

Hijeron je sklopio ugovor sa Kartaginom procenjujući da je u tom trenutku jača od Rima. Apije Klaudije je prvo ponudio pregovore, a kad to nije uspelo odlučio je da prvo odvojeno napadne Sirakužane koje je uspešno pobedio, a zatim je pobedio i Kartaginjane. Nakon toga krenuo je na Mesanu. Sledeći njegov korak bilo je da opsedne Sirakuzu kako bi primorao Hijerona da sklopi savez sa Rimom. Hijeron i grad su se predali 263. Kada je Hijeron procenio da su Rimljani ojačali, a i većina gradove na Siciliji je prešla na stranu Rima. Ovaj savez je Rimu dobrodošao jer nisu imali flotu i trebao im je izvor hrane u blizini. Hijeron je pustio zarobljenike bez otkupa i tako postao prijatelj Rima i zadržao Leontini, Akve, Netum, Helot, Megaru i Tauromenij. Rimljanima je prišla i Segesta. Kartaginjani u ovo vreme sakupljaju najamnike, Kelte i Ligure, u severnoj Italiji i Hispaniji. Kao bazu na Siciliji izagrali su Akragant, koji je bio drugi najveći grad na Siciliji i bio u prijateljskim odnosima sa Kartaginom. Rimljani su u leto 262. Počeli opsadu grada i opsedaju ga 6 meseci. Akragant nije bio na samoj obali već malo na kopnu, na uzvišenju. Riljani su postavili dva logora- jedan kod Asklepijevog hrama južno od grada, a drugi zapadno. Kartaginjani koji su bili iscrpljani opsadom nisu mogli da stupe u bitku. Tada, posle pet meseci dolazi kartaginska vojska i zauzima Herbes koji je bio važan za snabdevalja Rima. Vođa kartaginske vojske Hanon, koji je vodio nubijske konjanike, procenio je da su Rimljani slabiji jer je među njima vladala epidemija i upustio se u otvorenu bitku u kojoj je poražen, a sam Hanibal, vođa garada, je pobegeao. Rimljani su zauzeli grad i sve stanovnike prodali u roblje. Osvojivši Akragant Rimljani su shvatili da mogu da osvoje čitavu Siciliju i Polibije ističe ovaj trnutak kao prekretnicu u ratu. Na početku rata Rimljani nisu imali flotu, ali sada počinju da prave flotu po modelu jedne kartaginske lađe koju su našli nasukanu. Izgradili su 100 pentera i 120 trijera. Izmislili su ’’ gavran ’’- spravu koja je služila da legionari pređu na protivnički brod i ratuju kao na kopnu. Rimljani nisu imali sposobne vojskovođe koji su mogi da upravljaju flotom i brzo manevrišu. Prva velika pomorska bitka odigrala se kod rta Mila 260.

Prethodila joj je manja bitka kod Liparskih ostrva. Rimljani su prvi put upotrebili ’’gavranove’’, bili su predvođeni konzulom Gajom Daulijem. Kartaginjani nisu ozbiljno shvatili rimske brodove i uopšte nisu razvili bojni red, pa je to Rimljanima uz ’’ gavranove’’ obezbedilo pobedu. Daulije je tada na kopnu oslobodio Segestu i osvojio Manelu u blizini. Trijumfalni fasti i natpis na Dulijevom stubu se ne slažu sa Polibijem i govore da je Dulije prvo osvojio gradove pa tek onda pobedio u bici kod Mila. Logičnije je da je Polibije u pravu.

BITKA KOD EKNOMA Godine 256. Rimljani nemaju taktiku i odlučuju da prenesu rat na Afričko tle. Oni verovatno nisu želeli da pokore samu Kartaginu već da je primoraju da sklopi mir. Kartaginjani su se plašili da se bore na tlu Afrike jer je postojala opasnost od izbijanja pobune u Libiji i lakog pokoravanja stanovništva. Opis bitke po Polibiju:

Rimljani su napravili formaciju u obliku klina sa otvornim vrhom, gde su na čelu bile konzulske hiksere. Rimljani su zarobili 64 kartaginska broda dom su 30 uništili, a oni sami izgubili 24 broda. Sam tok bitke važan je zbog taktike i veoma jasnog Polibijevog opisa koji je verovatno pisan po izjavi nekog očevica. Prikaz bitke je možda uzeo od Filina iz Akraganta. Rimska flota krenula je kraj obale u punoj borbenoj formaciji. Borbeni brodovi raspordili su se u 3 eskadrile.

Eskadrila I i II su nastupale u formaciji klina, a bili su pod komandom konzula. Kartaginjani su ih očekivali i dve flote su se sukobile kraj južne obale Sicilije, kraj rta Eknom. Kartaginjani su zauzeli kao početnu poziciju tradicionalno dugu liniju sa dve krila lagano u napred. Sa centrom je komandovao Hamilkar, desnim krilom Hanon. I FAZA Suočavajući se sa neprijateljima, dve prednje rimske eskadrile su krenule prema kartaginskom centru. Hamilkar izvodi lažno povlačenje kako bi stvorio prazninu izmrđu rimskih brodova. Sledeći taj manevar oba kartaginska krila krenula su levi iza, zaobilazeći dve prednje eskadrile i izbegavajući opasne korvuse. Time su transportni brodovi bili priterani uz obalu, a rimska treća eskadrila ulazi u bitku, da bi se suočila sa opasnošću po transportne brodove. II FAZA Rimljani pobeđuju kartaginski centar posle duge bitke koristeći korvuse. Kartaginski centar beži iz bitke. Onda se dve rimske eskadrile okreću da pomognu bici u pozadini. Prva eskadrila konzula Vulsa napada levo kartaginsko krilo. Druga eskadrila konzula Regula pridružuje se trećoj eskadrili u napadnu na Hanonove brodove. Bez pomći ostatka flote Kartaginjani su teško poraženi. Posle pobede kod Eknoma, Rimljani prelaze u Libiju i za grad uporište biraju Apsidu. Po zauzimanju Apside, Kartaginjani bivaju pljačkani od strane Rimljana. Tada je stigla naredba da se jedan od konzula vrati u Italiju sa zarobljenicima, dok je konzul Atilije Regul ostao sa manjim delom trupa. Trupe su povučene jer se bližila zima po kojoj je bilo nemoguće započeti opsadu. Hamilkar je pozvan sa Sicilije da se pridruži ovoj dvojici. Kada je Regul napao grad Adis u susret im je došla punska vojska čija je velika prednost bila, pored bojnih slonova, konjica kao i brojne trupe.

U bici kod Adisa Rimljani su odneli pobedu jer su Kartaginjani zauzeli polozaj na brežuljku pored reke gde konijica i slonovi nisu mogli da dođu do izražaja. Po jednom modernom istraživaču, ovakav potez punske vojske usledio je zbog straha od rimske pešadije. Posle pobede, Regul osvaja grad Tunes, samo 18 km od Kartagine, gde odlučuje da prezimi. Kartaginjani su bili u teškom položaju jer su ih napali i Numiđani. Polibije navodi da je Regulponudio mir jer se biližilo vreme da bude zamenjen pa nije želeo da novi konzul preuzme svu slavu. Diodor sa Sicilije navodi da je Kartagina inicirala mirovne pregovore. Pregovori nisu uspeli jer Regul je nametnuo teške uslove i smatrao da je svaki ustupak Punima nepotreban. Dion Kasije beleži te uslove: pored zahteva za plaćanje tributa i predaje zarobljenika, Puni su trebali da napuste Siciliju i Sardiniju, predaju flotu osim jedne lađe i sklope sa Rimom ’’fedus iniqum’’ koji je obavezivao potpisanika da pomogne Rimu u sličaju Rata dok ovi nisu mogli to očekivati od Rima. U zimu 256 odnos snaga se menja, najviše zbog Spartanca Ksantipa koji je bio najamnik. Apijan ga predstavlja kao punskog saveznika koga je poslala Sparta što je malo verovatno jer Sparta posle poraza kod Tebe nije bila sila kao ranije. Zato je verovatnija pretpostavka da je Ksantip bio najamnik. On je objasnio da Kartaginjani gube ne zbog slabosti vojske već zbog loših vojskovođa. Polibije navodi da je Ksantipu predana vojska, mada je verovatnije da je on trebao samo da je preobliči i organizuje. Do bitke je došlo u ravnici van grada. Ksantip je na čelo stavio 100 slonova, iza kojih je išla falanga, na desnom krilu bili su najamnici, a na levom konjica. Regul je pogrešio u grupisanju vojske jer je napravio poredak velike dubine koji su punski slonovi izgazili. Spasilose samo 2000 rimskih vojnika, a Regul je zarobljen i odveden u Kartaginu. Ksantip se vratio u Spartu. Rimljani posle poraza opremaju veliku flotu od 350 brodova koji su trebali da spasu preživele iz Apside. Rimljani su verovatno spremili toliko brodova jer su planirali opsadu Kartagine s mora. Godine 255. Rimska flota je pobedila u jednoj bici punsku.

Kada su plovili pored Kartagine zadesila ih je strašna bura i samo 80 brodova je spašeno. Sledećih nekoliko godine poprište bitke je ponovo Sicilija. Rimljani teže da zauzmu poslednnja tri punska grada: Lilibej, Drepanu i Panorm. Godine 254. Rimljani osvajaju Liparu na Liparskim ostrvima i Trermu na severnoj obali Sicilije. Godine 251-250 kartaginske trupe su pod komandom Hazdrubala. Još neki gradovi na severu prišli su Rimljanima dok Kartaginjanin Kartalon zauzima Akragant. Rimljani su započeli opsadu Lilibeja koji su uspešno blokirali, ali nisu uspeli da ga osvoje do kraja. Godine 249. Rimljani opsedaju Drepanu. Iste godine Rimljani osvajaju Eriks u zaleđu Drepane i kontrolišu puteve ka gradu. Međutim, 249 rimska flota je stradala u buri dok je dostavljala zalihe trupama kod Lilibeja. Godine 247 na Siciliji se pojavljuje Hamilkar Barka koji za kretko vreme preokreće situaciju na ostrvu. Prvo je osvojio Hirkiti, utvrđenje na sv.yapadnom delu Sicilije između Eriksa i Panorma. Nju je odabrao zbog položaja na brdu i dobrog snabdevanja i najvažnijegrad je imao luku. Odlučujuća bitka odigrala se kod Egatskih ostrva. Posle pobede Riljana obe strane su bile spremne na pregovore jer ih je rat iscrpeo. Uslovi mira: Kartaginjani su trebali da napuste celu Siciliju i osztrava između Sicilije i Italije. Takođe, u narednih 10 godina trebalo je da plate 3000 eubejskih talenata.

POBUNA NAJAMNIKA U KARTAGINI Iscrpljeni posle I punskog rata Kartaginjani nisu imali novca da isplate najamnike, pa su ih poslali u grad Siku. Vođe pobunjenika bili su Spendije, Matos, Autarita i Zarza. Polibije navodi da izlaže ovo događaje jer iz njih može da se shvati uzrok II pinskog rata. Pobunjenici su krenuli iz Sike i ulogorili se u Tunesu. U početku su Karatginjani ispunjavali sve uslove pobunjenika, ali su ovi vremenom postali neumereni. Rat je počeo 240 godine i najamnici su našli saveznike među libijskim gradovima. Gradovi koji se nisu pridružili najamnicima bili su Utika i Hisakrita. Najamnici su otpočeli opsadu ova dva grada i opkolili Kartaginu tako što su zauzeli most na reci Maskaru. Kartaginjani su za vojskovođu prvo postavili Hanona, a posle njega Hamilkara Barku. Njemu su prišli Nubijci i uz njihovu pomoć osvojio je most na Makaru. Polibije navodi da je Hamilkar Barka slomio opsadu Utike, ali sudeći po kasnijim izvorima izgleda da to nije tačno. U trenutku kada je trebalo da zada odlučujući udarac najamničkoj vojsci došlo je do svađe između Hamilkara i Hanona, što je omogućilo najamnicima da konsoliduju redove. Pored svađe došlo je do odmetanja Utike i Hipakrite kao i uništenje brodova koji su dovozili namirnice u Kartaginu iz Emporija. Najamnici otpočinju opsadu samog grada. Kartaginjani su pomogli Rimljani koji su snabdevali Kartaginu jer su ovi oslobodili zarobljene rimske trgovce. Kartagini je prišao i Hijeron iz Sirakuze. Hamilkar je uspeo da slomi opsadu Kartagine i počeo da pokorava pobunjene gradove od kojih su se poslednji predali Utika i Hipakrit. U to vreme najamnici su digli ustanak na Sardiniji i ubili tamošnjeg kartaginskog zapovednika, a potom i Hanona koji je poslat da smiri situaciju. Međutim, došli su u sukob sa Sardinjanima i bili proterani u Italiju.

TIT LIVIJE Tit Livije živeo je od 59 do 17 godine. Precizne godine znamo na osnovu Jeronimove ’’Hronike’’. Rođen je u Pataviji u severnoj Italiji. Nije imao političkog obrazovanja jer je zbog građanskog rata nije moga da se školuje u Atini. Nije imao nikakvu političku karijeru i veom često se vraćao u rodni grad. Njegovo najpoznatije delo je ’’ Ad urbe condita’’. Pisao je i filozofsko-istorijske spise koji nisu očuvani, za njih znamo na osnovu Senekinog zapisa. Njegova istorija pokriva period od Enejinog dolaska u Italiju do 9.g.n.e. Istrojia se prekida ove godine, ali ne sigurno zato što je te godine umro Druz, Avgustov posinak, Tiberijev brat. Verovatno je uzeo tu godinu jer posle Druzove smrti Avgust je promenio spoljnu politiku i odustao do osvajanja preko Rajne, odlučivši da ona bude severna granica carstva. Njegova istorija ima 142 knjige podeljene na dekade i pentade, a ovu podelu napravio je sam Livije. To pretpostavljamo jer na početku 21 knige postoji neka vrsta predgovora. Sačuvane knjige su 1-10 i 21-45. Knjige od 1 do 10 pokrivaju period od Enejinog dolaska u Italiju pa do poslednjih godina III samnitskog rata. Knjige od 21 do 45 obuhvataju period od II punskog rata do Makedonskih ratova kao i Siriski rat protiv Anrioha III.To je period od 219-167 godine. Sadržaj ostalih knjiga poznat je na osnovu PERIOKA- pregleda sadržaja i EPISTOMA- kratkih izvoda. Perioke nisu sačuvane samo za 136 i 137 knjigu. Epistome su sačuvane na jednom papirusu iz Oksiriniha koji je nastao u prvoj polovini 36 gonine.n.e, kao i u pismima pisca iz 3. Veka Julija Ovsekvensa. Livijeve istrorije mogu se naći i kod drugih pisaca koji su koristili njegovo delo-Eutropija, Orozija, Aurelija, Kasiodora Senatora. LIVIJEVI IZVORI Veoma retko poninje koje je istoričare koristio. Za prvih deset knjiga svoje istorije koristio je dela ’’mlađih analista’’ iako on spominje starije analiste.

Mlađi analisti- Klaudije Kvadritarije, Valerije Anulije, Elije Guberon, Licinije Mauet, Celije. Problem sa njima je što su pisali relativno iskrivljeno o rimskog prošlosti i ranoj istoriji jer su hteli da proslave rodove kojima su pripadali. Smatara se da je koristio i Kornelija Nepota ’’O slavnim ljudima’’. Takođe, koristio je spev ’’Anali’’ ili ’’Letopisi’’ koji pokriva period od Eneje do njeovog vremena. Glavni izvor u knjigama 21-45 je Polibije, a u 23. Knizi on to i navodi. U vezi rata u Hispaniji koristio je dela Katona Starijeg koji je tamo ratovao. Za izgubljene knjige veruje se da je koristio Posejdonija iz Agameje koji je nastavio Polibijevu istoriju. Koristio je verovatno i Kornelija Sisenu koji je napisao ’’Historiae’’. Ovo delo najviše je bilo posvećeno savezničkom ratu u Italiji i građanskom ratu Marija i Sule. Od dokumentovanih izvora koristio je ’’Anales maximus’’ kao i ’’lanene knjige’’. U Pisanju ima analitički pristup-po godinama-navodi imena konzula i priča ono što se dogodilo. Na nekim mestima daje kritiku. U 7. Knjizi navodi da je Licinije Mauer rekao da je 361 Pen izabran za diktatora da bi održao izbore dok sam Livije smatra da je izabran da bi vodio rat. Na nekim mestima daje više verzija događaja dok se ne opredeljuje ni za jedan. Nije imao vojnog iskustva tako da su mu prikazi bitaka zbrkani. Kaže da je istoriju pisao da bi doprineo moralnom ozdravljenju društva. Zbog ovakvih stavova dobro se uklapao u Avgustov plan obnove straih rimskih vrednosti. Bio je blizak sa Avgustom i njegovom porodicom, a samtra se da je Livij pisam na Avgustov nagovor.