நெருப்புக்கோட்டை

நெருப்புக்க ோட்டை! வோண்டுமோமோ

முன்ந

ோரு

ோலத்தில்,

ந்தர்வபுரி ெோட்டில், அவ

ீந்திரோ என்ற அரசர் ஆண்டு

வந்தோர். அவருக்கு, இளந்நதன்றல், இளங்குமரன், இளமோறன் என்று மூன்று பிள்டள ள். அவ

ீந்திரோவின் மூத்த சக ோதரர் மக ந்திரவர்மர். அவர் மர தபுரி ெோட்டு மன்

அவருக்கு, திகலோத்தம்மோ, தில வதி, திவ்யோ அழ ோ

மூன்று நபண் ள் இருந்த

ர். ர்.

இவ்விரு சக ோதரர் ளின் ரோஜ்யங் ளும், இந்த மூடலக்கும், அந்த மூடலக்குமோ நவகுதூரத்தில் இருந்த ந்தர்வபுரி மன் மன்

. ஆ கவ,

ரும், மர தபுரி

ரும் ெீண்ை நெடுங் ோலமோ ச்

சந்திக் கவ இல்டல. அகதகபோல, மன்

ர் ளுடைய குழந்டத ளும்,

ஒருவடர ஒருவர் சந்தித்ததில்டல. அந்தக்

ோலத்தில், இப்கபோது கபோல ஒரு

இைத்திலிருந்து மற்கறோரிைத்துக்குச் சுலபமோ ச் நசல்ல முடியோது. அதற் ோ வசதிகயோ, வோ ோ

வசதிகயோ

ிடையோது. ெடுவிகல பட

மன்

சோடல

ர் ளும்,

ங் ளும், மடல ளும், ெதி ளும் மற்றும் கவறு அபோயங் ளும் ெிடறந்திருக்கும்.

பயணம் கமற்ந ோள்ளுபவர் ள் உயிகரோடு கபோய்ச் கசருவர் என்று நசோல்ல முடியோது. மர தபுரி மன்

ர் மக ந்திரவர்மர் திடீநரன்று கெோய்வோய்ப்பட்ைோர். அவருடைய

மூன்று ம ள் ளுக்கும் திருமணமோ வில்டல. ஆ ியிருந்தோல் அவர் ளுடைய ணவன்மோர் ளின் உதவியும், போது ோப்பும்

ிடைத்திருக்கும். அதுவுமில்லோத

ெிடலயில், மர தபுரிடய ஆட்சி புரியும் தம் நபண் ளுக்குப் போது ோப்போ

ஒரு

ஏற்போட்டைச் நசய்ய முடிவு நசய்தோர். தம் தம்பி,

ந்தர்வபுரி மன்

ர் அவ

உதவிடய ெோடுவநதன்று தீர்மோ

ித்தோர்.

வல்லடம மிக்

தம்பியிைம் நசய்திகயோடு அனுப்பி

ஒரு தூதுவட

ீந்திரோவின்

ோர்.

'உன்னுடைய மூன்று பிள்டள ளில் திறடமசோலியும், ெோைோளும் தகுதியும் ந ோண்ை ஒருவட

உைக

இங்கு அனுப்பி டவக் வும். எ

க்கு பின் மர தபுரியின்

மணிமகுைத்டத தரித்து ெோைோளும் நபோறுப்டபயும் அவன் ஏற் கவண்டி இருக்கும்' என்று தம் வல்லவ

டிதத்தில் குறிப்பிட்டிருந்தோர் மக ந்திரர். ோ

அத்தூதுவன், வழியில் எங்கும் சிக் ோமல்,

ந்தர்வபுரி மன்

ரிைம்

டிதத்டதச் கசர்ப்பித்தோன். அண்ணோ அனுப்பி இருந்த நசய்திடயப் படித்த மன்

ர், ெீண்ை கெரம் சிந்தட

நசய்தோர். பின், தம் மூன்று பிள்டள டளயும் அடழத்து, மர தபுரியிலிருந்து வந்த நசய்திடயக் கூறி ''உங்

ோர்.

நபரியப்போடவ ெீங் ள் போர்த்ததில்டல. அவருடைய மர தபுரி

வளங்ந ோழிக்கும் பரந்த கதசம். அவர் படுத்த படுக்ட யோ

இருக் ிறோர். அவருக்குப்

பின், அரியடண ஏற அவருக்கு ஆண் வோரிசு இல்டல; மூன்று நபண் ள்தோன் அவருக்கு. வயதோ ிவிட்ைதோல் இ ''தம் ெோட்டின் அரச

ோக்

ி அதி

ெோட் ள் வோழமோட்ைோர்.

என் பிள்டள ளில் தகுதியுடைய ஒருவட

அனுப்பி

டவக்கும்படி க ட்டிருக் ிறோர். உங் ள் நபரியப்போவின் ஆடசடயப் பூர்த்தி நசய்து மர தபுரியின் மன்

ரோ

உங் ளில் யோருக்கு விருப்பம்?'' என்று க ட்ைோர்.

''தந்டதகய! இந்த அரிய வோய்ப்டப ெோன் பயன்படுத்திக்ந ோள்ள விரும்பு ிகறன். ெீங் ள் தக்

போது ோப்பு வசதி ளுைன் அனுப்பி

ோல் ெோன் உைக

மர தபுரிக்கு

புறப்படு ிகறன்,'' என்றோன் மூத்த ம ன் இளந்நதன்றல். மன்

ர் தம் மூத்த ம

ின் கபச்டசக் க ட்டு மி வும் ம ிழ்ந்தோர்.

''இளந்நதன்றல்! ெீ அபோயங் ள் ெிடறந்த நெடுந்தூரப் பயணத்டத விரும்பி ஏற்றடதக் ண்டு ம ிழ் ிகறன். ெம் குதிடர லோயத்துக்குப் கபோய், அங்கு உ

க்குப் பிடித்த

குதிடரடயத் கதர்ந்நதடுத்துக்ந ோள். நபோக் ிஷ சோடலக்குப் கபோய், வழிப் பயணத்துக்குத் கதடவயோ

நபோருடள உன் விருப்பம்கபோல எடுத்துக் ந ோள்.

''அகத கபோல, ஆயுதச்சோடலக்குப் கபோய் ஏற்ற ஆயுதங் டளயும், பண்ை கபோய் கதடவயோ

சோடலக்குப்

உடை டளயும் எடுத்துக் ந ோள். மர தபுரியின் மன்

ரோவதற்குப்

பயணப்படு,'' என்றோர். தந்டத குறிப்பிட்ைபடி எல்லோ ஆயத்தங் டளயும் தயோர் நசய்துவிட்டு, தந்டதடய வணங் ி ெின்றோன் இளந்நதன்றல். தடமயன் மக ந்திரவர்மருக்கு ஒரு அறிமு க் முத்திடரடயப் பதித்து அவ ''சக்ரவர்த்தியிைம் இந்தக்

டிதம் எழுதி, அதில் தம் அரசு

ிைம் ந ோடுத்தோர்.

டிதத்டதக் ந ோடு.

ந்தர்வபுரியின் பட்ைத்து இளவரசன்

ெீதோன் என்படத அறிந்து ந ோள்ள இது உதவும். அவர் உன்ட உ

ப் போர்த்ததில்டல;

க்கும் அவடரத் நதரியோது. ஆ கவ, ெம் அரசு முத்திடரயிட்ை இந்த அறிமு க்

டிதம் நரோம்பவும் முக் ியம்,'' என்று கூறி ம னுக்கு விடை ந ோடுத்தோர். சக ோதரர் ளிைமும் விடை நபற்றுக்ந ோண்டு, தோன் கதர்ந்நதடுத்த குதிடரயில், மன்

ந்தர்வபுரியின் பட்ைத்து இளவரச

ரோ ப் கபோகும் ஆடசக்

ோ

ம்பீரமோ

இளந்நதன்றல், மர தபுரியின்

வு ளுைன் புறப்பட்ைோன்.

அவன் நசன்றதும், அவனுடைய தகுதிடயயும், வரத்டதயும் ீ பரீட்டச நசய்ய கவண்டுநமன்று தீர்மோ திறடமடயச் கசோதிக்

ித்தோர் மன்

ர். தம் ம க

ோலும், அவனுடைய

முடிவு நசய்தோர்.

' ந்தர்வபுரி சிறிய ரோஜ்யம்தோன். ஆ

ோல், மர தபுரிகயோ பரந்த சோம்ரோஜ்யம். அதன்

சக் ரவர்த்தியோவது என்றோல் மோநபரும் வரீ இருக்

யோ

ோ வும், திைசித்தம் உடையவ

ோ வும்

கவண்டும். ஆ கவ, தம் ம ன் எப்படிப்பட்ைவன் என்படத கசோதித்து அறிய

விரும்பி

ோர்.

இருட்டியதும், தம்முடைய ர சிய அடறக்குச் நசன்று, ெ ர கசோதட மோறுகவைமணிந்தோர். ர சிய அடறயிலிருந்து அரண்மட

க்குப் கபோ

டய விட்டு

நவளிகயறவும், யோருமறியோதபடி மறுபடி திரும்பி வரவும் அவ்வடறயில் ஒரு ர சியச் சுரங் மன்

வழியும் உண்டு.

ர் ஒரு நபரிய

அரண்மட

யிலிருந்து

ரடியின் கதோடலப் கபோர்த்திக் ந ோண்டு, சுரங் ப்போடத வழிகய ோட்டுக்கு வந்தோர்.

அங்கு அவருடைய கதடவக் ோ

எப்கபோதுகம ஒரு ந ோட்ைடியில் இரண்டு

குதிடர ள் இருக்கும். அடதப் பரோமரிக் வும், ர சிய வழிக்குக் ெம்பிக்ட க்கு ந்த ஒரு வரன் ீ இருப்போன். ர சியங் டள

ோவலரோ வும்

ோப்பதில் உயிடரயும்

ந ோடுக் க்கூடிய உண்டம ஊழியன் அவன். சுரங் ப்போடதயிலிருந்து நபரிய மன்

ரடி நவளிப்பட்ைதும் அவன் பயப்பைவில்டல. அது

ரின் கவஷம் என்படத அறிவோன்.

கதோல் கபோர்த்திய மன் குதிடர அைர்ந்த

ோ

நசன்று தம் ம ட

ரடிடய வணங் ி வரகவற்றோன்.

ர் ஒரு குதிடர மீ து தோவி ஏறி த்தினுள்கள

ோற்நற

சந்திப்பகத மன்

ோர். அடுத்த வி

ரின் கெோக் ம்.

நசன்றிருப்போன் என்படதயும் அவரோல் ஊ ிக்

கெரம் அவன் எங்கு

முடிந்தது. நபோழுது புலரும்

ோட்ைோற்றின் குறுக்க யுள்ள ஒரு மூங் ில் போலத்டத அவன்

கவண்டும் என்ற முடிகவோடு அப்போலத்தில் அவட குறுக்குவழியில் அந்தக்

ச் சந்திக்

ருக் லில் மறுபடி தன் பயணத்டதத் துவங் ி

ோர் மன்

இருள் புரியும் கவடள

ர்.

டளப்போறித் தூங் ி

ோன் இளவரசன்.

உல்லோசமோ ச் சீட்டியத்தடிவோறு தன் குதிடரடய நமல்ல ெைத்தியபடி மூங் ில் போலத்டத நெருங் ி

ைக்

திட்ைமிட்டுக்

ோட்ைோற்டற கெோக் ி குதிடரடய விரட்டி

ப நலல்லோம் பயணம் நசய்து, இரவில் ஒரு இைத்தில் தங் ிக் எழுந்து,

ோடி, அந்தக்

ப் புகுந்து ஓடியது. குறுக்கு வழியில்

தம் ெோட்டின் சுற்றுப்புறங் டள அறிந்தவர் அவர். இத்தட கவடளயில்

ரடித்

ோட்ைோற்றின்

ோன்.

ோடலக்

திரவன்

ிழக் ிகல நபோன் வண்ண

திநரோளியோல்

நபோலிவுறச் நசய்து ந ோண்டிருந்தோன். பூமித்தோய் தன் இருள் கபோர்டவடய நமல்ல நமல்ல உதறி எழுந்து ந ோண்டிருந்த கவடள. இயற்ட , உறக் ம் ெீங் ி விழித்துக் ந ோண்ைடத, அறிவிப்பது கபோல, பறடவ ள் பல்கவறு ஒலி எழுப்பியபடி தங் ள் கூடு ளிலிருந்து நவளிப்பட்டு உல்லோசமோ

வோ

த்தில் வட்ைமிட்ை

.

அப்கபோது, வடலயின்றி ஒய்யோரமோ ப் கபோய்க்ந ோண்டிருந்த இளந்நதன்றலின் குதிடர திடீநர

, ட

த்தபடி ெின்றது. தடுமோறிப் பின்க

ெிடல ந ோள்ளோமல் முன்

ங் ோல் ள் இரண்டையும் தூக் ி ஆர்ப்போட்ைம் நசய்தது.

தன் குதிடரயின், திடீர் ெைத்டதயி என்

ஆயிற்று, ஏன் இப்படி முன்க

புரியோதவ

ோ த் தவித்தோன்.

ோக் ி ெ ர்ந்தது.

ோல் இளவரசன் தவித்துப் கபோ கபோ ோமல் சண்டித்த

ோன். குதிடரக்கு

ம் நசய் ிறது? என்று

ெல்லகவடள, அதன் ீ கழ விழோமல் தப்பி

டிவோளத்டதயும், பிைரிமயிடரயும் உறுதியோ ோன்.

இளவரசன் மிரளும் குதிடரடயயும் சமோதோ ெிதோ

ப்பைோமல், முன்

நசய்தது. அதன்

பிடித்திருந்ததோல்

ப்படுத்தி

ோன். ஆ

ோல், குதிடர

ங் ோல் டள உயர்த்தித் தடரயில் கமோதி ஆர்ப்போட்ைம்

ோரணம் இளவரசனுக்கு அப்கபோதுதோன் புரிந்தது. மூங் ில் போலத்தின் மீ து ஒரு பயங் ரமோ

ரடி! தன் பின்

ெின்றபடி முன்

ங் ோலோல்

ங் ோல் டல ஆட்டி

அடசத்து, வோடயத் திறந்து உறுமியபடி, தோக்

வருவது கபோல ெின்ற அந்தக்

க ோலம்

ண்டு, இளவரசனுக்கு மூச்கச

ெின்று விட்ைது. இதயம் பைபைத்தது; குதிடரடயப் பற்றி இருந்த பிடி, தளருவது கபோலிருந்தது. பீதியோல் உைல் குப்நபன்று வியர்த்தது. இத்தட

க்கும் வோள், கவல், வில், ஈட்டி

இவற்றில் பயிற்சி நபற்றவன்தோன் இளவரசன். அரண்மட டமதோ

த்தில்தோன் அவன் சோ சநமல்லோம்.

அவன் கபோ

ோ

த்திகல

யின் கபோர்ப்பயிற்சி ோட்டு விலங் ின் முன்

கத இல்டல.

தி லங் ியவ

ோய், என்

நசய்வநதன்று புரியோமல் குழம்பிப் கபோயிருக்கும் கபோது,

ரடியின் உறுமடலக் க ட்ை குதிடர, ஓைலோயிற்று. ெல்ல கவடளயோ

ிலி ந ோண்டு, ெோலு ோல் போய்ச்சலில் திரும்பி

அதன்

ழுத்டத ந ட்டியோ

பிடித்து, குதிடரயின்

முது ில் படுத்தபடி, அதன் உைகலோடு அப்பிக்ந ோண்ைோன் இளவரசன். குதிடரடய அைக் ிச் நசலுத்தத் திறடமயில்லோத இளவரசன், குதிடரயின் கபோக்குக்கு விட்டுத் திரும்பி ஓடுவடதக்

ண்டு,

ரடி பலமோ ச் சிரித்தது. உைக

ட்டி இருந்த தம் குதிடர மீ து ஏறி, விடரவோ அடறக்கு வந்து, கவஷத்டதக் ம ட

வரகவற் க்

, மடறவோ க்

சுரங் ப்போடத வழிகய தம் ர சிய

டலத்துவிட்டு கதோல்விகயோடு ஓடிவரும் தம் மூத்த

ோத்திருந்தோர் மன்

ர்.

ஆர்ப்போட்ைமோ ச் நசன்றவன், அவமோ

த்தோல் தடல கு

ிந்து, ஆடை ள் குடலந்து,

தள்ளோடித் தடுமோறியபடி, குதிடரயிலிருந்து அலங்க ோலமோ

இறங்கும் இளவரசட

போர்த்தோர். ''ம க

, ஏன் திரும்பி விட்ைோய்? எடதயோவது மறந்து கபோ

அவசரமோ த் திரும்புவதற்கு, ஏதோவது முக் ிய க ோளோறு, என்

ோயோ? மறுெோகள இவ்வளவு

ோரணம் இருக்

கவண்டுகம? என்

ெைந்தது?'' என்று ஏதுமறியோதவர் கபோலக் க ட்ைோர்.

உடைந்த குரலில் பட்ைத்து இளவரசன் இளந்நதன்றல், தடல ெிமிரோமல் பதில் கூறி

ோன்.

''ெோன் எடதயும் மறந்து விட்டு கபோ வில்டலயப்போ!'' ''பின் ஏன் திரும்பி வந்துவிட்ைோய்?'' ''இன்று அதி ோடலயில் ெம் ெோட்டின் எல்டலடய அடுத்து ஓடும்

ோட்ைோற்றின்

டரக்கு கபோய்ச் கசர்ந்கதன். அதுவடர என் குதிடர ென்றோ த்தோன் இருந்தது. ஆற்டறக்

ைக்

மூங் ில் போலத்தின்மீ து கபோ

முற்பட்ை கபோதுதோன் அது ெி ழ்ந்தது.

குதிடர ஒரு அடி கூை முன் கபோ ோமல் முரண்டு பிடித்தது. என்ட

க்

ீ கழ

தள்ளிவிட்டு ஓை முயன்றது. '' ெல்ல கவடள, என் திறடமயோல் அதன்

டிவோளத்டதயும், பிைரி மயிடரயும் இறு ப்

பற்றியவோறு அதன் முது ில் இருந்து விழோமல் சமோளித்கதன். ஏக நதரியவில்டல. அந்தக் குதிடர முன்

ோல் கபோ

மறுத்தது.

ோ

ந்தர்வபுரிடய கெோக் ி

ெோலு ோல் போய்ச்சலில் திரும்ப ஓடி வந்துவிட்ைது,'' என்று சோமர்த்தியமோ ப் நபோய் கபசி

ோன் இளவரசன்.

அரசர் ம

துக்குள் சிரித்துக்ந ோண்ைோர்.

''அப்படியோ? ெீ தோக

லோயத்திலிருந்த குதிடர ளில் உயர்ந்ததோ த் கதர்ந்நதடுத்துக்

ந ோண்ைோய். குதிடரயும்

ம்பீரமோ த்தோக

இருந்தது. ஏன் அப்படி அது போதி

வழியில் பயந்து கபோய் திரும்பி ஓடி வர கவண்டும்?'' ''அது ஒன்றுமில்கலப்போ! போலத்தில் ஒரு சின் ோநைன்றோல்

க்

ரடி ெின்று ந ோண்டிருந்தது.

ரடி, புலி, சிங் ம் இருக் ோதோ? இதற்குப் கபோய்ப் பயப்பைலோமோ?

ழுடதக்குப் பிறந்த இந்த கமோசமோ

குதிடர,

ரடிடயக்

ண்டு பயந்து கபோய்

என்ட

யும்

ஒரு வழியோ ''அப்படியோ

ீ கழ தள்ளிவிட்டு ஓைப் போர்த்தது. ெல்ல அரண்மட

எ

க்கு விரட்டிக் ந ோண்டு வந்து கசர்ந்கதன்!'' என்றோன்.

ோல் கவறு குதிடரடயத் கதர்ந்நதடுத்து

''கவண்ைோம் அப்போ. எ

ோலம், என் திறடமயோல் அடத

ிளம்பு ிறோயோ?''

க்கு நவறுத்துப் கபோச்சு. கவறு யோடரயோவது அனுப்புங் ள்.

க்கு உங் ளுடைய இந்த ரோஜ்யகம கபோதும். நபரியப்போகவோை சோம்ரோஜ்யத்தின்

மீ து எ

க்கு ஆடசயில்டல. ெோம் என்

சோ ோவரம் நபற்றவர் ளோ? என்நறன்றும்

இந்த ரோஜ்யங் டள ஆண்டு, நசல்வங் டள அனுபவிக் ? இல்டலகய... ஆடசப்பை ெோன் விரும்பவில்டலயப்போ.

''அதி ோ

ோட்டிலும், கமட்டிலும் அடலந்து

த்து மிரு ங் டளச் சந்தித்து, போைோய்ப் பட்டு அப்படி என்

ிைக் ிறது? சக் ரவர்த்தி பதவி எ

கவண்டிக்

க்கு கவண்ைோம். அந்தப் பதவிடய கவறு யோர்

அடைந்தோலும் எ

க்குச் சந்கதோஷகம,'' என்றோன் இளந்நதன்றல்.

''ம க

ோ ி ஆட்சி புரிய தகுதியற்றவன். அரியடண ஏறி ெீயும்

, ெீ மன்

அவதிப்பட்டு, குடிமக் டளயும் அவதிக்குள்ளோக்குவோய். ஆ கவ, அதிலிருந்து வில ிப் கபோவது ெல்லதுதோன். ஆ

ோல், என் அண்ணோவிற்கு ெோன் என்

பதில் அனுப்புவது?

என் பிள்டள ளில் யோருக்கும் சக் ரவர்த்தியோகும் திறடமகயோ, தகுதிகயோ என்றுதோன் எழுத கவண்டும்.'' என்று கவதட

லந்த குரலில் கூறி

ிடையோது

ோர்.

தந்டதயின் தோபத்டத அறிந்த இரண்ைோவது ம ன் இளமோறன் எழுந்து முன் வந்தோன். ''தந்டதகய! கவதட

ப்பைோதீர் ள். ெீங் ள் விரும்பி

ோல், ெோன் கபோ ிகறன்

நபரியப்போவின் ெோட்டிற்கு,'' என்றோன். ''உன் ஆர்வத்டதக்

ண்டு சந்கதோஷமோ த் தோ

ிருக் ிறது. என்

வுரவத்டதக்

ோப்போற்றுவோன் என் இரண்ைோவது ம ன் என்று ம ிழலோமோ? ெீயும் உன் குதிடரயும் வழியில், ஏதோவது ெரி, முயல் இவற்டறக் என்

ெிச்சயம்? உன் அண்ணட

வந்தோல் பிறர் க லிக்கு ஆளோ ''ஆ

ண்டு பயந்து ஓடி வரமோட்டீர் ள் என்பது

ப் கபோல. கபோ

கவ த்கதோடு ெீயும் திரும்பி ஓடி

கெரிடும்.

ோலும், ெீ முயற்சி நசய்வதில் தவறில்டலதோன். அதிர்ஷ்ைம் உன் பக் ம் இருந்து,

ெீ மர தபுரியின் சக் ரவர்த்தியோ

ோல்,

ந்தர்வபுரி

ர்வப்படும்தோன். உன்

திறடமடயயும், அதிர்ஷ்ைத்டதயும்தோன் போர்த்துவிடுகவோகம! உன் பயணத்துக்கு கவண்டிய ஏற்போடு டளச் நசய்துந ோள்; ெோடளக்க

புறப்படு. என் ஆசியும்,

அனுமதியும் உ

க்கு உண்டு,'' என்று கூறிய அரசர் அடவயிலிருந்து தம்

அந்தப்புரத்திற்கு நசன்றோர். தன் அண்ணட

விை அதி

அக் டறயும், எச்சரிக்ட யும் எடுத்துக்ந ோண்டு, ெீண்ை

பயணத்துக்கு கவண்டிய ச ல ஏற்போடு ளுைன் புறப்பட்ைோன், இரண்ைோவது இளவரசன் இளமோறன். ந்தர்வபுரி மக் ள்

ரக ோஷமிட்டு வழி அனுப்பி டவத்த

பளபளக்கும் உைல் ந ோண்ை

ம்பீரமோ

ர். மினு மினுநவன்று

குதிடர மீ து, பளபளநவன்று ந ோலிக்கும்

வசமும், ஒளி வசும் ீ வோளும் ஏந்தித் தடல ெிமிர்ந்து நசன்றோன் இரண்ைோவது இளவரசன். அவன் நசன்றதும், போதோள வழியில் விடரந்து நசன்று மீ ண்டும் கபோர்த்தியபடி போலத்தில் வந்து பயமுறுத்துவதற் ோ

ரடித் கதோடலப்

ெின்றிருந்தோர் அவ

ீந்திரோ.

இடதப் போர்த்த இரண்ைோவது ம னும், பயந்து, குதி ோல் பிைரியில் பை ஓடுவடதக் ண்டு கவதட வந்து அவட அவட

க்

யுைன், அவனுக்கு முன் வரகவற்

ண்ைதும், ''ம க

என்றோர் அவ

ோல் குறுக்கு வழியில் அரண்மட

ோத்திருந்தோர் அவ ெீயும் அகத

க்கு

ீந்திரோ.

ரடிக்

டதடயத்தோக

கூறப்கபோ ிறோய்?''

ீந்திரோ.

'' டதயில்டலயப்போ, அந்தக்

ரடிடயப் பற்றி, அண்ணன் கூைச் சரியோ ச்

நசோல்லவில்டல'' என்றோன் இரண்ைோவது இளவரசன். ''ஓக ஆ

ோ! ெீ ஆரோய்ச்சிகய ெைத்தித் திரும்பியிருக் ிறோயோக்கும்,'' என்று ஏள

மோ

ோல் ஏக் த்துைன் சிரித்தோர் அரசர்.

''ஒருவன் கூறி

ோ

ோம். எ

க்குப் புலிடயக்

ண்ைோல் கூைப் பயமில்டல, அந்தப்

புறோக்குஞ்டச மட்டும் விரட்டுங் ள் என்று. அப்படி இருக் ிறது ெோன் நபற்ற பிள்டள ளின் வரம்!'' ீ என்று நபருமூச்சு விட்ைோர். ''இப்படிநயல்லோம் புதிர் கபோைோதீர் ள் அப்போ. அந்தக் புறோக்குஞ்சு உவமோ

ம் கூற மோட்டீர் ள்!''

சிரிப்டப அைக் ிக் ந ோண்ைோர் மன்

ர்.

ரடிடய ெீங் ள் போர்த்திருந்தோல்

''ெி ந்தோன், ெீங் ள் பீதி ந ோள்ளும் இல்லோத ஒன்டறக் கூறிக

ரடிடய ெோன்

ண்டு இருப்பதோ

ண்ைதில்டலதோன்! ஆ

ோல்...

ெடுங்குபவர் டளப் பற்றிகய ெோன்

ன்!''

''ஒரு நபரும்படைடயகய அழிக்கும் ஆற்றல் படைத்த அத்தட

பயங் ரமோ

ரடி

அப்போ அது. ெோன் உயிகரோடு திரும்பி வந்தது ெீங் ள் நசய்த புண்ணியம்தோன்!'' ''அப்படியோ? அப்படியோ

ோல் உ

க்கு சோம்ரோஜ்யமும் கவண்ைோம், ெீ

சக் ரவர்த்தியோ வும் பிரியப்பைவில்டல அல்லவோ?'' ''எ

க்கு எதுவுகம கவண்ைோம். ெம் ெோட்டில் சோப்போட்டுக்குப் பஞ்சமில்டல. வயிறோர

திருப்தியோ

மூன்று கவடள

ிடைக் ிறது. அதுகபோதும் எ

க்கு!'' என்றோன்

இளமோறன். ''ெி ந்தோன் சோப்போட்டு ரோமன் ளோ

பிள்டள டளப் நபற்றதற்கு, ெோன்தோன்

நவட் ப்பை கவண்டும். சடமயலடறக்குப் கபோய்ச் சுைச்சுை சோப்பிடு கபோ. ''மூன்று பிள்டள டளப் நபற்று என் ோப்போற்றுபவ

ோ

ோர் மன்

ோவது என்

வுரவத்டதக்

இல்டலகய! என் அண்ணோடவப் கபோல எ

பிறந்திருந்தோல் இப்படி அவமோ கபோ

? ஒருவ

க்கும் நபண் ளோ ப்

ப்பை கவண்ைோம்,'' என்று கவதட

யில் நவடித்துப்

ர்.

அடவயில் அடமதி ெிலவியது. எல்லோரும் தடலகு இரண்ைோவது இளவரசன் தன் உடை டளக் அந்தப்புரத்துக்கு கபோ தந்டதயின் கவதட

ிந்தபடி இருந்த

டளந்து, அடுக் டள ெிட

ர். கவோடு

ோன். மிக்

வோர்த்டத ளி

ோல் உைல் குன்றிப்கபோய், மு ம் சிவக் ,

ண்ணர்ீ வழிய உட் ோர்ந்திருந்தோன் மூன்றோவது இளவரசன் இளங்குமரன். அரச சடபயில் அமர்ந்திருக் கவ அவமோ ஓடி

மோ

இருந்தது அவனுக்கு. நவளிகய

ோன். யோர் போர்டவயும் தன்மீ து படுவடத விரும்போத இளங்குமரன், ஒரு

மூடலயில் ஊருக்கு நவளிகய இருந்த ஒரு விம்மி, விம்மி அழுதோன்.

ோட்டில், தன்

ந்த

ியோ

உட் ோர்ந்து

'அப்போவின் கவதட

டய எப்படிப் கபோக்குவது? மர தபுரிக்குப் கபோ

அண்ணன்மோர் ளுக்கு கெர்ந்த துணிகவோடிருக்

தி எ

முடியுமோ? என்

க்கும் ஏற்பட்டு விடுகமோ? கூைோது;

கவண்டும். இல்லோ விட்ைோல், திரும்பிகய வரக் கூைோது.'

அப்கபோது, ஒரு குடுகுடு விழுந்த முதுகு. ஆ

ிழவி அங்கு வந்தோள். ெிமிர்ந்து ெிற்

ோல், கபச்சு மட்டும்

முடியோமல் கூ

ணநரன்றிருந்தது. ீ

''இளவரகச, ஏன் இப்படி இடிந்து கபோய் உட் ோர்ந்திருக் ிறோய்? கவதட துயரத்டதத் துரத்து; அதிர்ஷ்ைம் உன்ட ோட்டில் வந்து

ல்

டய விரட்டு;

கதடிக்ந ோண்டிருக்கும் கபோது, ெீ இங்க

ண்ணர்ீ வடிக் ிறோகய. இந்த ஏடழக்

ிழவிக்கு ஏதோவது தருமம் தோ,''

என்றோள். ''ஏ, போட்டி என்ட நசய்யோகத! உ

த் நதோந்தரவு க்கு தர்மம் நசய்ய

கவண்டுநமன்பதற் ோ

என்ட

அதிர்ஷ்ைம் கதடிக் ந ோண்டிருப்பதோ , ஆடச வோர்த்டத டள நபோய்யோ நசோல்ல கவண்ைோம். என் அதிர்ஷ்ைம் எ

க்குத் நதரியும். உ

என்

ிைம் ஏதுமில்டலகய போட்டி...

என்

நசய்கவன்?'' என்று

லங் ி ''இதற் ோ

வருந்தோகத குழந்தோய்! உன்

ிைம் நவகுமதி நபறுவதற் ோ

என்

வடலக்கும்,

''இளவரசக

மோட்ைோயோ?'' என்றோன்

திட்ைமிடுவடத என்

ோரணத்டதக் கூறு.

ிழவி.

டுப்புைன்.

! ஆண்ைவன் ஆதரவற்றவர் ளிைம் கூைக்

வயடதயும், உருவத்டதயும் போர்த்து என்ட

ெோன்

ஏகதோ ஒன்று என்

ண்ணருக்கும் ீ

ோல் உதவ முடியுமோ என்று போர்க் ிகறன்,'' என்றோள்

''நதோணநதோணக் ோமல் கபோ

ண்

ோன் இளங்குமரன்.

நபோய்யோ ப் பு ழவில்டல. ெீ சக் ரவர்த்தியோ ப் கபோவதோ உள்ளத்தில் நசோல்லு ிறது. உன்

க்கு தருவதற்கு

ருடண

ோட்டுவோன். என்

நவறுக் ோகத. வல்லவர் ள்

ோல் முன்கூட்டிகய அறிய முடியும். அவர் ளுடைய

இயலோடமடயயும், பலவ ீ த்டதயும்

ண்டு ெோன் வயிறு வலிக் ச் சிரித்திருக் ிகறன்.

ெீ ெம்பு ிறோயோ? இவ்வுல ில் ெோன் தோளோமல் தோன் என் முதுகு கூ

ண்ை எத்தட

கயோ விஷயங் ளின்

ம்

ிவிட்ைது!'' என்றோள்.

ிழவியின் கபச்சில் ஏகதோ ஒரு மோயம் இருப்படத உணர்ந்தோன் இளங்குமரன். தன் விரலிலிருந்த கமோதிரத்டத

ழற்றி அவளிைம் ந ோடுத்தோன்.

''இப்கபோது இடதத்தோன் என்

ோல் தரமுடியும் போட்டியம்மோ!'' என்றோன்.

''எதுவோ

ோலும் சரி. இதற் ோ

ஆண்ைவ

ின்

ருடண ஏரோளமோ

உ

க்குக்

ிடைக் ப் கபோ ிறது. மி ப் நபரும் அதிர்ஷ்ைம் வரவிருக் ிறது. ெீ விடரவிகலகய சக் ரவர்த்தியோ ப் கபோ ிறோய். வல்லவ கபோ ிறோய்!'' என்றோள்

ோ , வரோதி ீ வரீ

ோ ச் சோ சங் ள் புரியப்

ிழவி.

''கபோதும் போட்டி, கபோதும்! இப்படிநயல்லோம் நபோய்யோ ப் பு ழ்ந்து என் ம

டதப்

புண்படுத்தோகத,'' என்றோன் இளவரசன். ''நபோய்ப் பு ழ்ச்சி என்றோ கூறு ிறோய்? என் கூறப் கபோவடதக்

வ

ண் டள உற்றுப் போர்த்தபடிகய, ெோன்

மோ க் க ள். உன் தந்டதயிைம் கபோ. மர தபுரிக்குப்

கபோவதோ க் கூறு. அவர் திருமணம் நசய்து அரியடண ஏறியகபோது அணிந்த ஆடை டளயும்,

வசங் டளயும், குதிடரடயயும் உன் பயணத்துக்கு க ள்.

''அடவ

ிடைக்குமோ

ோல் உன் சக ோதரர் டளப் கபோல கதோல்வி அடையோமல்

நவற்றி

ோண்போய். ெீ தோன் நவற்றி வரீ

ோ

வர கவண்டும். சக் ரவர்த்தியோ

கவண்டும் என்று விதி முடிவு நசய்திருக் ிறது. ''உன்ட

அனுப்ப உன் தந்டத இணங் மோட்ைோர். உன் அண்ணன்மோரின் கதோல்வி.

அகத எடைக் ல்லி

ோல் உன்ட

யும் எடை கபோடுவோர். ஆ

இருந்தோல் முடிவில் சம்மதிப்போர். உன் த ப்ப மகுைோபிகஷ ம் நசய்து, மணம

ோ

ோல், ெீ பிடிவோதமோ

ோர் ெோற்பது ஆண்டு ளுக்கு முன்பு

கபோது அணிந்த ஆடை ள் இப்கபோது டெந்து

கபோயிருக்கும்; வர்ணமும் பளபளப்பு இருக் ோது. ''அந்த ஆயுதங் ள் துருப்பிடித்திருக்கும், குதிடர லோயத்தில் ஆயிரக் ணக் ோ குதிடர ளில் அந்தப் படழய குதிடரடய எப்படிக்

ண்டுபிடிப்பது என்ற

கவண்ைோம்.

இருக்கும்.

ஆ

ிழட்டுக் குதிடர, எலும்பும் கதோலுமோ

ோலும், பல

வடல

ண்டுபிடிப்பது சுலபம்.

ிழட்டுக் குதிடர ள் இருக்குகம. அவற்றுள் எது என்று

ண்டு

பிடிப்பது எப்படி எ ெிட

க் க ட் லோம். உன் தந்டதக்க

அந்தக் குதிடரடய

விருக் ோது.

''ெோன் ஒரு யுக்தி கூறு ிகறன்; அதன்படி நசய்தோல் அந்த அதிசயக் குதிடரடய ண்டுபிடித்துவிைலோம். ஆம், அது ஒரு மோயக் குதிடர. உன் வோழ்வில் உன்ட ோப்போற்ற பல சோ சங் ள் புரியப் கபோ ிறது. எரியும் தணல்

ண

ணநவன்று

க்

ூவோடல விட்டு

ங்கு டள, ஒரு தோம்போளத்தில் டவத்து, குதிடரக் ந ோட்ைடியின்

ெடுவிகல டவ. ''அங்குள்ள குதிடர ளுள் எந்த ஒரு குதிடர அந்தத் தணல்

ங்கு டள, ஆவகலோடு

சோப்பிடு ிறகதோ அதுகவ ெோன் குறிப்படும் மந்திரக் குதிடர. உன்ட

ப் பு ழின்

உச்சிக்கு. நவற்றியின் விளிம்புக்குக் ந ோண்டு நசல்லப் கபோகும் மோயக் குதிடர. அதன் கதோற்றத்டதக்

ண்டு மு ம் சுளிக் ோகத. படழய டெந்த ஆடை டளயும், துரு

ஏறிய, ஆயுதங் டளயும் போர்த்து ெம்பிக்ட ''ெோன் கூறியவற்டறநயல்லோம் ெிட

இழக் ோகத.

வில் டவத்து நசயல்படு. ெோம் எப்கபோதோவது

உல ின் ஏதோவது ஒரு மூடலயில் மீ ண்டும் சந்திப்கபோம்...'' என்று கூறியதும் மோயமோ

மடறந்து கபோ

இளங்குமரனுக்கு வியப்போ உண்டமதோ

ோள் அந்தக்

ிழவி.

வியப்பு. அந்தக்

ிழவி யோர்? அவர் கூறிய

நவல்லோம்

ோ? ெைக்குமோ? திட த்து, பிரமித்துப் கபோய்ச் சிறிது கெரம் நசயலற்று

உட் ோர்ந்திருந்தோன். அவன் உைலில் ஏகதோ ஒரு புதிய நதம்பு, ெம்பிக்ட , உறுதி ஏற்பட்டிருப்படத உணர்ந்து, ஒரு முடிகவோடு அரண்மட ந்தர்வபுரியின் அவன் ெிட

மோயத்தி

இந்த ெிட

ோ

நவல்லோம் அந்தக் கூ

போட்டியிைம் த கபோ

டைசி இளவரச

டய கெோக் ி ெைந்தோன்

இளங்குமரன். ல்

ிழவிகய ெிடறந்திருந்தோள். அந்தப்

க்கு ஏற்பட்ைது பயமோ அல்லது பக்தியோ? திடீநரன்று அவள் மடறந்து ோல் ஏற்பட்ை வியப்பு!

வு ளுைக

கய தந்டதயிைம் கபோ

ோன்.

அப்போ, என் சக ோதரர் ளின் வழியிகலகய ெோனும் முயல விரும்பு ிகறன். முயற்சி மட்டுமல்ல, நவற்றி நபறகவ துணிவு ந ோண்டிருக் ிகறன். ஆ

ோல், ஒன்று மட்டும்

வோக் ளிக் ிகறன். நவற்றிகயோ, கதோல்விகயோ இங் ிருந்து நசன்றபின் மறுபடியும்

கதோல்விகயோடு திரும்ப மோட்கைன். வழியில் மரணகம என்ட இறந்துடுகவக

, உன் தீர வச

ீந்திரோ.

ங் டளக் க ட்

இப்படித்தோன் வரோகவசமோ ீ நபற்ற பிள்டள ளிைம் எ போழோக்

ோலும் சரி,

தவிர, இங்கு ஓடி வரமோட்கைன்!'' என்றோன்.

விரக்தியோ ச் சிரித்தோர் அவ ''ம க

விரட்டி

புறப்பட்ை

இதமோ த்தோ ர். ஆ

ிக் ிறது. உன் சக ோதரர் ளும்

ோல், நவட் ப்படும்படி திரும்பி

ர். ெோன்

க்கு ெம்பிக்ட கய கபோய்விட்ைது. உன் ஆர்வத்டத ெோன்

விரும்பவில்டல. உன் வரத்டதப் ீ பரீட்சிக் ோமல் குடற கூற

விரும்பவில்டல. ''நசன்று வோ, நவன்று வோ என்று வோழ்த்தி வழியனுப்பு ிகறன். ஆ 'அவமோ

ோல், ஒன்று,

த்கதோடு இங்கு திரும்ப மோட்கைன், என் சக ோதரர் டளப் கபோல' என்று ெீ

சபதமிட்ைோகய, அப்படி ெீ சபதமிைோவிட்ைோலும் கூை கதோல்விகயோடு உன்ட ெோன் வரகவற்

இங்கு

மோட்கைன். அவர் டளப் கபோலத் கதோல்வியோல் நதோங் ிய

தடலகயோடு திரும்பி

ோல்

ந்தர்வபுரியில் உ

க்கு இைம்

ிடையோது!'' என்றோர்.

''அப்போ! அகத முடிகவோடுதோன் ெோன் நசல் ிகறன். அதிர்ஷ்ைத்டத ெோடிச் நசல்லும் எ

க்கு ஆண்ைவ

ின் அருளும், உங் ள் ஆசியும் துடண நசய்யும். ெோன் க ட்கும்

ஆடை, ஆயுதம், குதிடர ஆ ியவற்டற எ படழய நபோருள் ள் எ

க்கு அளித்து வழியனுப்புங் ள். உங் ளது

க்கு அதிர்ஷ்ைத்டதயும், ெம் குலத்துக்கு ெற் ீ ர்த்திடயயும்,

பு டழயும் நபருடமடயயும் தரட்டும்,'' என்றோன் இளங்குமரன். ''ம க முன்க

... விருத்த டவத்தியனும், போல க ோசியனும் ெம்பத் தகுந்தவர் ள் என்று ெம் ோர் கூறி இருக் ின்ற

ர். அகத கபோலக்

ிழட்டுக் குதிடரயும், முரட்டு வரனும் ீ

நவற்றி கதடித் தருவர் என்ற ஒரு ெம்பிக்ட யும் ெம் ெோட்டில் உண்டு. ஆ குதிடர இங்கு எங்க

இருக் ிறநதன்று எ

க்கு நதரியோது. அதன் எலும்பு ள் கூை

மண்கணோடு மண்ணோ ி மக் ி மடிந்து கபோயிருக் லோம். இத்தட குதிடர உயிகரோடிருக்கும் என்ற ெம்பிக்ட யோகரோ உன் ம

த்தில் புகுத்தி இருக் ின்ற

அதிர்ஷ்ைம் தரும் என்று யோரோவது கூறி

ோல், என்

எ

ஆண்டு ள் அந்தக்

க் ில்டல. இப்படிநயோரு எண்ணத்டத

ர். இறந்த குதிடரயின் குளம்பு ள் ோர் ளோ?'' என்றோர்.

''அப்போ, இப்படிநயல்லோம் விடு டத ள் கபோட்டுப் கபசோதீர் ள். அந்தக் குதிடர இருக் ிறதோ, இறந்துவிட்ைதோ என்படதப் பற்றிய

வடல உங் ளுக்கு கவண்ைோம்.

ெோன் உங் டள க ட்பநதல்லோம் உங் ளுடைய படழய ஆடை அணி டளயும், ஆயுதங் டளயும், குதிடரடயயும் எடுத்துக் ந ோள்ள அனுமதி தோருங் ள்,'' என்றோன். ''ஆட்கசபடண ஏதுமில்டல ம க

. ஆடை அணி ளும், ஆயுதங் ளும், அரண்மட

நபோக் ிஷ சோடலயில் எங் ோவது இருக்கும். ஆ

ப்

ோல் குதிடர? அது இப்கபோது

உயிகரோடு இவ்வுல ிலிருக் ோகத!'' ''அப்போ, அடத எ

க்கு அளிப்பதோ க் கூறுங் ள் கபோதும். அது உயிகரோடிருந்தோலும்,

இறந்து கபோயிருந்தோலும் அது என் குதிடர. அதன் பிறகு முடிநவடுப்பது என் நபோறுப்பு,'' என்றோன் இளங்குமரன். அரசர் தம்

டைக்குட்டி ம ட

, அவனுடைய விசித்திரமோ

எண்ணி வியப்படைந்தவரோ , ''இல்லோத ஒன்டற, உ உன்னுடையதோக்குவதில் எ

க்கு என்

உன்னுடையதுதோன், கபோதுமோ? என்க

கவண்டுக ோடள

க் ளித்து

ஷ்ைம்? அந்தக் குதிடர இ

ோடு நபோக் ிஷ சோடலக்கு வோ... ெீ க ட்ை

மற்றவற்டறயும் தரு ிகறன்,'' என்று கூறி, அவனுைன் அரண்மட ோ

ோவுக்குப் கபோ

ி

யின்

ோர்.

புழக் த்தில் இல்லோத ஒரு அடறயில், ஒட்ைடையும், புழுதியும் மண்டிக்

ிைந்த ஒரு

மூடலயில் கபோய், ஒரு மூட்டைடயப் பிரித்தோர். அதில் அவருடைய குதிடரக்கு அணிவித்த கசணம், ல ோன் மற்றும் ஒளி இழந்து கபோயிருந்த பல அலங் ோரப் நபோருள் ள் இருந்த

. அவற்டறத் இளங்குமர

ிைம் ந ோடுத்தோர். பிறகு, ஒரு

பழங் ோலத்து கதக்குமரப் நபட்டியிலிருந்து தோம் அணிந்த படழய ஆடையணி டளயும், வில், வோள், க ையம், ஈட்டி, அம்பு ள் எல்லோவற்டறயும் அவன் முன் குவித்தோர். ''இத்தட

யும் இ

ி உன்னுடையடவ!'' என்றோர்.

இளங்குமரன் மு ம் சுளிக் வில்டல. ஆர்வத்கதோடு, அவற்டற தன் அடறக்கு எடுத்து வந்தோன். அவற்டறத் தூசி தட்டி, சுத்தமோக் ி

ோன். ஆயுதங் ளில் ஏற்பட்டிருந்த

ெசுங் ல் டளயும், வடளசல் டளயும் கெர் நசய்தோன். கதய்த்து, கதய்த்துத் துருடவ அ ற்றி பளபளப்போக் ி

ோன். வோள், ஈட்டி, அம்பு டள சோடண பிடித்துக் கூரோக் ி

அதன் பிறகு குதிடரடயத் கதடி லோயத்துக்குச் நசன்றோன். வரிடச வரிடசயோ ஏரோளமோ

குதிடர ள்,

ருப்பும், சிவப்பும், நவளுப்பும், குட்டையோ வும் வளர்ந்தும்,

ோன்.

பருத்தும் எத்தட ண்டுபிடித்தோ

எத்தட

! இவற்றில் அந்தக்

ிழவி கூறிய குதிடரடயக்

கவண்டுகம!

ஒரு அ ன்ற தோம்போளத்தில் த த நவன்று டவத்தோன். அருக

நெருங்

ங்கு டளக் குவித்து லோயத்தின் ெடுகவ

முடியோதபடி நவப்பம் த ித்தது. குதிடர டள எல்லோம்

அவிழ்த்துவிட்ைோன். எந்தக் குதிடரயும் த ிக்கும் தணல் ெிடறந்த தட்டை திரும்பியும் போர்க் வில்டல. மு த்டதத் திருப்பிக்ந ோண்டு ஓடி

.

அப்கபோது ஒரு குதிடர... குதிடரயோ அது? பல்லக்குப் கபோலக் குழிவோ

வடளந்த முகுகு...

எலும்பு டள எண்ணிக்ந ோள் என்று கூறும் உைல்... ெடரயும் திடரமயுமோ

ெைக்

முடியோமல் ெைந்து வந்தது. தட்டிலிருந்த நெருப்புத் துண்ைங் டள கவ கவ மோ விழுங் ியது. இளங்குமரனுக்கு ஏக நவறுப்போ

ோ ஒகர

இருந்தது. இப்படிநயோரு

குதிடரயோ த என்ற கவதட

க்கு வோய்க்

கவண்டும்

ஏற்பட்ைது. சவுக்ட

எடுத்து அடத அடித்து விரட்டி ''உன் மீ து ஏறிப் கபோ

ோன்.

ோல், போர்த்தவர்

எல்லோம் சிரிப்பர்,'' என்றோன். அந்த குதிடர அவன் சவுக் டிடய லட்சியகம நசய்யவில்டல. தணடலச் சுவோரசியமோ

விழுங் ிக் ந ோண்டிருந்தது. கவறு ஏதோவது ெல்லநதோரு

குதிடர வரோதோ என்று ஆடசகயோடு போர்த்தோன். ஆ நவறிச்கசோடிக்

நபரிய லோயம்

ிைந்தது. ஒரு குதிடர கூை இல்டல. எல்லோம் நவளிகய

புல்நவளிக்கு ஓடிவிட்ை

.

அப்கபோது ஒரு அதிசயம் ெி ழ்ந்தது. என்

ோல், அத்தட

அதிசயம்?

தோம்போளத்திலுள்ள நெருப்புத் துண்டு டள எல்லோம் சோப்பிட்ைதும், அந்தத் நதோத்தல் குதிடர மூன்று முடற தன் உைடலக் குலுக் ியது. அப்கபோது? ம்பீரமோ

நதோரு

அந்தக் குதிடர...

ட

ப்புக்குரல் எழுந்தது. ஒட்டி, உலர்ந்து சோகும் ெிடலயிலிருந்த

ம்பீரமோ , உைலில் ஒரு அபூர்வமோ

பளபளப்பும் மினு மினுப்புமோ ,

பிைரிமயிர் ந ோழுந்துவிட்டு எரியும் தீயின் ெோக்கு டளப் கபோல அடல அடலயோ ப் பைர்ந்து நெளிய மூன்று வயதுக் குதிடரக் குட்டியோ , தடரடய உடதத்து ெின்றது! அத்தட

அழ ோ

ம்பீரமோ க்

ட

குதிடரக் குட்டிடய, வலுவுள்ள உைல் ந ோண்ை குதிடரடய, க்கும் குரடல அதுவடர அவன் போர்த்ததுமில்டல;

க ட்ைதுமில்டல. அழகு மட்டுமோ? அந்த அதிசயக் குதிடர கபசவும் நசய்தது! ! என் முது ின் மீ து தோவி ஏறி அமர்ந்துந ோள். என் பிைரிடய

''இளவரசக

உறுதியோ ப் பிடித்துக் ந ோள்,'' என்றது. மந்திரத்தி திைமோ

ோல்

ட்டுண்ைவட

ழுத்டத உறுதியோ

ப்கபோல, இளங்குமரன் அதன் மீ து ஏறி அமர்ந்து, அதன் அடணத்துக் ட்டிக்ந ோண்ைோன். அடுத்த விெோடி

வில்லிலிருந்து விடுபட்ை அம்புகபோல அக்குதிடர வோ மின்

டல விை கவ மோ

த்திகல

ிளம்பியது.

விண்ணிகல பறந்தது. திடீநரன்று, உருட்டிவிட்ை

போடறயோ த் தடரயில் இறங் ியது. ''சந்திரனுக்குப் கபோ வோ, இல்டல சூரியட ''எ மோக

! வோ

வோய் மூடி மவு திட ப்புக் நசோல்ல என்

த்திகல மிதந்து கபோய் கம ங் டளப் பிடிக் லோமோ கூறுங் ள்! ஏன் ியோ ிவிட்டீர் ள்?'' என்று க ட்ைது அந்த மோயக் குதிடர.

விலிருந்து விழித்துக்ந ோண்ை இளவரசன், ''என் இ இருக் ிறது? என் தடலடயக்

மூச்சடைத்துப் கபோக ''என்ட

த் நதோைவோ, கூறுங் ள் இளவரகச!

ிறு ிறுக்

ிய ெண்பக

! ெோன்

டவத்து விட்ைோகய. ெோன்

ன்,'' என்றோன்.

ச் சோட்டையோல் அடித்தீர் கள... அப்கபோது என் தடலயும்

கபோயிற்று. உங் ள் சவுக் டியி

ிறு ிறுத்துத்தோன்

ோல் என் உயிகர கபோய்விட்ைது. இப்கபோதோவது என்

மதிப்டபப் புரிந்து ந ோண்டீர் ளோ? அவலட்சணத்திகல அழகும், முதுடமயிகல இளடமயும், பலவ ீ த்திகல பலமும் உண்நைன்படத உணர்ந்தீர் ளோ? ''இ

ி ெோன் என் படழய உருடவ அடையப் கபோ ிகறன். இந்த விெோடி முதல் ெீங் ள்

இடும் ஆடணப்படி, உங் களோடு வருவதற்குச் சித்தமோ

இருக் ிகறன். உங் டள

எப்படிச் சுமந்து நசல்லட்டும், கூறுங் ள். சிந்தட கவ த்திலோ?'' என்று க ட்டுக் ''அப்பக

! சிந்தட

ட

ோற்றின்

த்து ெின்றது கவங்ட க் குதிடர!

யின் கவ த்தில் கபோ

ோற்றின் கவ த்துக்குப் கபோ

யின் கவ த்திலோ அல்லது

ோயோ

ோல்தோன் என்

ோல், ெோன் நசத்துப் கபோகவன்.

ோரியங் டளக்

ளிப்கபோடு

வ

ிக்

முடியும்!'' என்றோன். ''அப்படிகய ஆ ட்டும், இளவரகச! என் முது ிகல பயமின்றி ஏறி அமருங் ள். ெீங் ள் விரும்பும் இைத்துக்கு உங் டளக் ந ோண்டு கசர்க் ிகறன்!'' இளவரசன் அந்த மோயக்குதிடர மீ து ம ிழ்ச்சிகயோடு ஏறி அமர்ந்தபின், அதன் ழுத்டதயும், பிைரிடயயும் அன்கபோடு தைவிக் ந ோடுத்து, ம க ட்ைோன். நதன்றல்

ோற்நற

தோர மன்

ிப்பு

த் தவழ்ந்து நசன்றது அந்தத் நதோத்தல் குதிடர. ஆம்,

இப்கபோது அது தன் படழய உருவில் எலும்பும் கதோலுமோ

ோண்பவர் ட

ந ோட்டிக்

சிரிக்கும்படி இருந்தது. ோற்று வசுவது ீ ெின்றது. அந்தக் குதிடர இளவரசக முற்றத்தில் வந்து ெின்றது. ம ட அவன் ஏறி வந்த குதிடரடயக்

ோத்து ெின்றோர் அரசர்.

யுைன் க ட்ைோர்.

நபரிய குதிடர லோயத்தில், இந்தத் நதோத்தல் குதிடரதோ

ிடைத்தது. இந்தக் குதிடரடயப் போர்த்தோகல உன்மீ துள்ள ெம்பிக்ட குழந்தோய்!'' என்றோர் கவதட

யின்

ண்ைதும், ''இந்தக் குதிடரடயயோ உன் பயணத்துக்கு

கதர்ந்நதடுத்தோய்?'' என்று கவதட ''அத்தட

எதிர்போர்த்துக்

ோடு அரண்மட

ோ உ

க்குக்

குடற ிறகத

யுைன்.

''அப்போ, இந்தக் குதிடரயின் கதோற்றத்டத போர்த்து, என் திறடமடய எடை கபோைோதீர். நவளித் கதோற்றம் எப்கபோதுகம ஏமோற்றத்டதத்தோன் தரும். 'தரிசலோ நவளியின் அடியிகலதோன் அபூர்வங் ள் புடதந்து

ிைக்கும்' என்று கூறுவர்.

''அப்போ, ெோன் நெடுந்தூரம் பயணம் நசய்ய கவண்டும். பல்கவறு இ வோழும் ெோடு டளக்

ைந்து கபோ

ஆடை அலங் ோரத்துைன் கபோ

கவண்டும்.

ோல், மக் ளின்

ம்பீரமோ வ

நபோட்ைல்

த்தவர் ள்

குதிடரயும், ப ட்ைோ

ம் என்மீ து பதியும். அத

ோல்

வண் ீ நதோல்டல ள் ஏற்பைலோம். சில கவடள ளில் குதிடர மீ து சவோரி நசய்கவன், சில கெரம் ெைந்து கபோகவன். ஆ கவ, என் பயணத்துக்கு இந்த ஏற்றது!'' என்றோன் இளங்குமரன்.

ிழட்டுக் குதிடரதோன்

குதிடர மீ து, படழய கசணம் முதலியவற்டறப் பூட்டி

ோன். உணவு மூட்டைடயயும்,

ஆயுதங் டளயும் எடுத்துக் ந ோண்ைோன். அதன் பிறகு, தந்டதடய வணங் ி விடை நபற்றோன். நபரியப்போவோ

மர தபுரியின் சக் ரவர்த்தி, மக ந்திரவர்மருக்கு அறிமு க்

டிதத்டதயும், மறக் ோமல் வோங் ிக் ந ோண்ைோன். அப்போவின் அரு ிகல ஏள

ச்

சிரிப்புைன் ெின்ற அண்ணன் ள் இருவரிைமும் விடைப்நபற்று புறப்பட்ைோன் இளவரசன் இளங்குமரன். ஆடி அடசந்தபடி, எந்த கெரத்தில் எந்தக் என்று போர்த்தவர் பரிதோபப்பை, அந்தக்

ல் இைறி தடலகுப்புற விழப்கபோ ிறகதோ

ிழட்டுக் குதிடர இளவரசட

சுமந்தபடி

நசன்றது. ப நலல்லோம் இப்படிப் பயணம் நசய்து கவடளயில்

ோ

ந்தர்வபுரிடயக்

ைந்து, இருட்டும்

த்டத அடைந்தோன். அந்த எல்டலக்குப் பிறகுதோன்,

போலம் உள்ளது. இளங்குமரன் தயங் வில்டல. ென்றோ

ோட்ைோற்றுப்

இருட்டிய பிறகும் நதோைர்ந்து

நசன்றோன். 'எதற் ோ ப் பயப்பை கவண்டும்?

ரடிக்குப் பயந்து பயணத்டத ெிறுத்தக்கூைோது.

ஆறிலும், சோவு நூறிலும் சோவு. ஆ கவ, உறுதிகயோடு முன்க ெிலோக்

றிச் நசன்றோன்.

ோலம்; ெிர்மலமோ

வோ

ில், போலோ ப் பரவிக்

தூரத்தில் மூங் ில் போலத்தின் ெடுவிகல வ

ித்தோன் இளங்குமரன்.

டவத்த அகத

ரடிக்குப் பயந்து ஓைக்கூைோது' என்ற

ிைந்தது நவண் ெிலவு.

கரநலன்ற அது என்

? உற்றுக்

ரடி! அவன் சக ோதரர் டளக் க ோடழயோக் ி ஓை

ரடி.

வழக் ம்கபோல அரசர், இளங்குமரன் முன்

ரடி உடையில் குறுக்கு வழியில் விடரந்து வந்து,

ோத்திருந்தோர்.

இளங்குமரன் குதிடரடய முன்க உருவிய வோள் இருந்தது.

றும்படி முடுக் ி

ோன். உயர்த்திய ட யில்

ிழட்டுக் குதிடரயும் தயங் ோமல்

ரடிடய கெோக் ி

ெைந்தது. ரோட்சதக்

ரடி குதித்தது. பின்

ங் ோல் ளில் ெின்றபடி ட

நசய்து பயமுறுத்தியது. உளி கபோன்ற பற் டளக்

டள ஆட்டி ஆர்ப்போட்ைம்

ோட்டி உறுமிற்று. ஆ

ோல்,

இளங்குமரன் ந ோஞ்சமும் அஞ்சவில்டல. நவற்றி அல்லது வரீ மரணம் என்ற உறுதிகயோடு வோடளச் சுழற்றி சட்நைன்று ஒரு ம தந்டத;

ிதக்குரல், ''ம க

முற்பட்ை கபோது...

! ெிறுத்து. வோடள வசிவிைோகத! ீ ெோன் உன்

ரடியல்ல!'' என்றது.

ரடியின் கதோற்றத்தி ம

ரடிடயக் தோக்

ோல் பீதியடையோதவன் இப்கபோது

ிதக் குரடல க ட்டு சற்று பயந்து கபோ

தடலடய முறுக் ித் திரு ித் த ரடியின் உைலில் மன்

ியோ

ரடியிைமிருந்து நவளிப்பட்ை

ோன்.

எடுத்து ட

ளில் டவத்துக்ந ோண்ைோர் அரசர்.

ரின் தடல எட்டிப் போர்த்தது! இந்த விந்டதடயக் சட்நை

ண்ை இளங்குமரன்

, குதிடரயிலிருந்து

ீ கழ

குதித்தோன். உருவியிருந்த வோடள உடறக்குள் கபோட்ைோன். ஓகைோடி வந்தோன். தோவி வந்து, ம ட தழுவிக்ந ோண்ைோர் மன்

ர்.

''குமரோ! உன் சக ோதரர் ள் ண்ைதுகம

தி லங் ிப் கபோய்

ஓட்ைநமடுத்த ரடிகயோடு கபோரோடி அடத வழ்த்திவிட்டு ீ முன்க பிறக் வில்டல. உயிர் மீ து ஆடச; சு அரண்மட குதிடரயும்,

ரடிடயக்

ர்; கயோசிக் வில்டல.

ற கவண்டும் என்ற வரம் ீ

வோழ்விகல கமோ ம் அவர் டள

க்கு ஓடிவரும்படி நசய்துவிட்ைது. அவர் டளப் கபோலகவ அவர் ளுடைய ரடிடயக்

ண்ைதும் முன்க

றோமல் அரண்டு, மிரண்டு திரும்பி ஓைத்

தயோரோ ி விட்ைது. ''ஆ

ோல், உன் குதிடர உன்ட

முன்க

ப் கபோலகவ உறுதிகயோடு

றியது; மிரளவில்டல. ெீயோ

இருப்போயோ

ரடிடய கெோக் ி

இக்குதிடரடயத் கதர்ந்நதடுத்து

ோல் ெீ புத்திசோலி; அறிவோளி! சக் ரவர்த்தியோவதற் ோ

தகுதி உ

க்கு

உண்டு. ஆ கவ, ெீ உன் பயணத்டத நதோைரலோம்,'' என்றோர். ரடித் கதோல் கபோர்த்தி ெிற்கும் தன் தந்டதடய

ோணக்

ோண இளங்குமரனுக்கு

சிரிப்புத் தோங் வில்டல. அகத கெரம், நபருடமயோ வுமிருந்தது. த

க்கு முன்

ோல்

ரடி கவஷத்தில் அவரோல் இங்கு எப்படி வர முடிந்தது என்படத க ட்டு நதரிந்து ந ோண்ைோன். பிறகு, அவர் போதங் டள நதோட்டு வணங் ி விடை நபற்று புறப்பட்ைோன். உச்சி மு ர்ந்து உ

ன்

த்தில் முத்தமிட்டு, ''ம க

க்கு சில அறிவுடர ள் வழங்

ெோடு ெ ரங் டளயும், பல இ பலர் வருவர். உன் ம

! நவற்றிடய கெோக் ிச் நசல்லும்

விரும்பு ிகறன்.

வ

மோ

க ட்டுக்ந ோள். பல

மக் டளயும் சந்திக் ப் கபோ ிறோய். உன் ெட்டப ெோடிப்

மும் கூை, த

ிடமடயப் கபோக்

யோரோவது துடணயோ

வரமோட்ைோர் ளோ என்று ஏங் லோம். ''ெீ சந்திப்பவர் ளில் ெல்லவர் ளுமிருப்பர்; ந ட்ைவர் ளுமிருப்பர். ஆ கவ, ெட்போக் ிக் ந ோள்ள விரும்பும்கபோது

வ

மோ

இரு. நசம்பட்டை முடியுடைகயோடர ெம்போகத.

அகத கபோல, தடலயிலும், மு த்திலும் முடிகய இல்லோமல் மழுமழுநவன்ற நமோட்டைத் தடலயர் டளயும் அண்ை விைோகத. '' ன் ன்

த்தில் முடி இல்லோதவர் டள ந ன்மத்திலும் ெம்போகத என்பது முதுநமோழி. த்திலும் இல்லோமல், தடலயிலும் முடியில்லோதவர் ள் ஏமோற்றுக் ோரர் ள்

ந ோடலக்கும் அஞ்சோத ந ோடியவர் ள். கபோகும் வழியில் இத்தட ய ம எதிர்ப்படுவர். அவர் ள் கபச்டசக் க ட் ோகத. அவர் டள ெண்பர் ளோ ''இந்தக் குதிடர உ

ிதர் ள்

ஏற் ோகத.

க்கு ஒரு வரப்பிரசோதம். துன்பம் கெரும் கவடளயில், உ

க்குத்

துடணயோயிருக்கும். அறிவுடர வழங்கும்; ஆறுதல் அளிக்கும். என் இளடமப் பருவத்தில் இது எ

க்கு எவ்வளகவோ உதவி டளச் நசய்திருக் ிறது. மின்

என்பது இதன் நபயர். ஆ ோரியங் டளச் சோதிக்

ல் வரன், ீ

ோலும், உன் துணிடவயும், டதரியத்டதயும் ந ோண்கை ெீ

கவண்டும். ஆ கவ, சில

பயன்படுத்தக் கூைோது என்று இத

ோலம் இக்குதிடர தன் சக்தி டளப்

ிைம் கூறு ிகறன். இந்தக்

ரடித்கதோல்

உடைடயயும் எடுத்துச் நசல். ஏதோவது ஒருசமயம் இது உதவியோயிருக்கும்,'' என்று குதிடரடய தட்டிக் ந ோடுத்தோர். ''நசன்று வோ ம க

! மீ ண்டும் ெோம் எப்கபோது சந்திப்கபோம் என்பது

ஆண்ைவனுக்குத்தோன் நதரியும். ஆ

ோல், ஆண்ைவன் துடண உ

க்கு உண்டு! ெோன்

கூறியவற்டற மறக் ோகத! அதன்படி ெைந்து ந ோள்!'' என்று குதிடரடயத் தட்டிவிட்ைோர். மின்

நல

ப் போய்ந்து முன்க

இரவு, எங்கும் ெிற் ோமல் நசன்றது மின்

றி

ல் வரன். ீ

ோன் மின்

ல் வரன். ீ

டளப்போயிருந்தோல் தன்

முது ிகலகய படுத்துக்ந ோள்ளும்படி கூறியது குதிடர. இளங்குமரனும் அவட

அறியோமகல அதன் பரந்த முது ில் சரிந்து, பிைரிடயப் பற்றியபடி கபோ

ோன். எத்தட

கெரம் அப்படித் தூங் ி

ண்ணயர்ந்து

ோன் என்பது அவனுக்க

ண்விழித்தகபோது, விடிந்து நவகுகெரமோ ி இருந்தடதக்

ண்ைோன்.

நதரியோது. ோ

த்தின்

டமயப்பகுதிக்கு வந்திருப்படதயும், அங்கு மரங் ளும், ோட்டுக் ந ோடி ளும் அைர்ந்து ிைப்படதயும்

ண்ைோன்.

போடத என்று எதுவுகம இல்டல. மரங் ளிடைகய புகுந்து, போடத உண்ைோக் ியபடி கபோயிற்று குதிடர. அவ்வப்கபோது ெிசப்பதத்டதக்

டலத்து விகெோதமோ

பறடவ ளின் ஒலி க ட்ைது. எங்க ோ தூரத்தில் ந ோட்டும் ெீர்வழ்ச்சியின் ீ ஓடச க ட்டுக்ந ோண்கை இருந்தது. குதிடர கபோகும் வழியில் முறியும்

ிடள ளின் ஒலியும், புதர் ளில் பதுங் ியுள்ள

ோட்டுப் பறடவ ள் பைபைநவன்று சிற டித்துப் பறக்கும் கபோது உண்ைோகும் ஓடசயுமோ , அந்தக்

ோ

த்தினுள் அதன் அழட

ரசித்தபடி கபோய்க் ந ோண்டிருந்த

கபோது... திடீநரன்று, எங் ிருந்கதோ ஒரு ம குதிடர

ிதன் கதோன்றி

ோன்.

டணத்தபடி இரண்ைடி பின்வோங் ியது. நமோட்டைத் தடலயன். மழுமழுநவன்ற மு ம். ஒரு முடி கூை இல்லோமல், எண்நணய் தைவியது கபோலப் பளபளநவன்று மு மும், தடலயும். தந்டத கூறியது ெிட

வுக்கு வந்தது

இளவரசனுக்கு. ''வோலிபக

! ரோ குமோரட

இருக் ிறோய். ஆ பயங் ரமோ தன் என்

ந்த

ியோ ப் பயணம் நசய் ிறோகய... ந ோடிய

ோ

ப் கபோல்

ோல், இந்த த்தில்

ோட்டு விலங்கு ள் தோக் ி

நசய்வோய்? இதுகபோன்ற பயணங் ளில் துடணகயோடு கபோவதுதோன்

புத்திசோலித்த விகெோதமோ

ம். இக் ோ

த்தின் வழி டள ெோன் அறிகவன்,'' என்றோன் அந்த

நமோட்டையன்.

ோல்

''என் வழித்துடணக்கு ெோன் யோடரயும் எதிர்போர்க் வில்டல. என் அதிர்ஷ்ைத்டதயும், ஆண்ைவ

ின் ஆசிடயயுகம ெோன் துடணயோ க் ந ோண்டுள்களன்,'' என்று கூறி

குதிடரடய முன்க

றிச் நசல்லும்படி, 'சமிக்டை' நசய்தோன்.

அந்த நமோட்டைத்தடல ம

ிதட

தோண்டியபடி நசன்றது மின்

நவகுதூரம் நசன்றதும், போடத குறு லோ , இ

ி முன்க

ல் வரன். ீ

றுவது முடியோகதோ என்ற

ெிடலயில், அகத நமோட்டைத் தடலயன் வழி மறித்து ெின்றோன். ஆ அவன் கவறு மோதிரியோ கபசி

ோல் இப்கபோது

உடையணிந்திருந்தோன். குரடலயும் கூை மோற்றிப்

ோன்.

''வரு , வரு , அழ ிய வோலிபக

! இந்தப் பகுதிக்கு அந்ெியன் கபோல் நதரி ிறோகய.

எந்த ெோட்டிலிருந்து வரு ிறோய்?'' என்று க ட்ைோன் நமோட்டை தடலயன். ''இந்த ெோட்டுக்கு ெோன் புதியவன்தோன் ஐயோ. ஆ ெல்லவர் ள் இருக்கும் கபோது எந்த ெோைோ அந்த ம

ித

ோல், உங் டளப் கபோன்ற

இருந்தோநலன்

?'' என்றோன் இளங்குமரன்.

ின் முடியற்ற தடலயும், மு மும் சற்கற உறுத்தத்தோன் நசய்த

.

'இந்தப் பிரோந்தியத்தில் வோழும் எல்லோருகம இப்படித்தோன் இருப்போர் களோ?' என்று சிந்தித்தோன். அப்கபோது, புதியவட ''ெல்லவ

ோ

ப் கபோலத் கதோற்றமளித்த நமோட்டையன், கபசி

இருந்து என்

பயன்? அதிர்ஷ்ைமில்டலகய! சின்

ோன்.

வயதிலிருந்கத

மற்றவர் ளுக் ோ கவ உடழத்து வளர்ந்தது இந்த உைல். உடழப்பதற்கு ெோன் மு ம் சுளிப்பதில்டல. ஏந

ன்றோல், உடழக் ப் பிறந்தவன் ெோன். ஆ

எ மோ

இருக் ின்ற

ர்? ெோனும் உன்ட

ப் கபோல பயணிதோன்.

உன் சக ோதரன் கபோல்

ருதலோம். உன்ட

ப் போர்த்தோல் ெல்லவ

''என்ட

ர் ள் எங்க

நதரி ிறோய். இந்த

ோல், ெல்ல

ோ த்

ோடு நரோம்பப் நபோல்லோதது. எந்த ஆபத்து எப்கபோது வரும் என்று

கூற முடியோது. உன் பணியோள

ோ

என்ட

ஏன் ஏற்றுக்ந ோள்ளக்கூைோது? உன்

கபோன்ற உயர் குடியில் பிறந்தவர் ளுக்கு உதவுவநதன்றோல், எ

க்கு நரோம்பவும்

பிடிக்கும்,'' என்றோன் நமோட்டையன். தந்டதயின் அறிவுடர ''ஐயோ, என்ட ெிட

மன்

ிக்

ோதில் ரீங் ரித்தது இளவரசனுக்கு. கவண்டும். ெோன் ஒரு கபோர் வரன். ீ த

ித்கத சோ சம் புரிய

ப்பவன்,'' என்று கூறி குதிடரடய விலோவில் உடதத்து கபோகும்படி கூறி

ோன்.

குதிடர மின்

ல் வரன், ீ அந்த நமோட்டை ம

ிதட

த் தோண்டி குதித்து நசன்றது.

அைர்ந்து, நசம்மி வளர்ந்திருந்த மரங் ளிடைகய புகுந்து, புகுந்து நெடுகெரம் பயணம் நசய்தோன் இளவரசன். நவளிச்சகம இல்லோமல் இருண்டு வட கய நதரியோதபடி மரங் ள் நெருக் மோ குழப்பமோ ிவிட்ைது. ெ ரகமோ

ிைந்தது

வளர்ந்திருந்த

ோ

ம். வழி

. இளங்குமரனுக்கு ஒகர

ிரோமகமோ, ஏன் ஒரு குடிடச கூை

ண்ணில்

பைவில்டல. 'நமோட்டைத் தடலயர் டளத் தவிர கவறு ம

ித ெைமோட்ைத்டதகய

ோகணோம்.

யோடரயோவது வழி க ட் லோம் என்றோல் இப்படிகய திக்குத் திடச நதரியோமல் எத்தட

ெோட் ள் பயணம் நசய்வது? நமோட்டைத்தடலயட

வந்திருக் லோகமோ? ஆ

த் துடணக்கு அடழத்து

ோல், அப்போ எச்சரித்தோகர! ம்... இப்படி எல்லோடரயும்

சந்கத ப்பட்டு ெம்போமல் ட விட்ைோல் எப்படி? சட்டி சுட்ைநதன்று துள்ளிப்கபோய் நெருப்பில் விழுந்த இத்தட

டதயோ ிவிட்ைோல் என்

நசய்வது?' இப்படியோ ச் சஞ்சலப்பட்டு

கெரம் வந்த வழிடய விட்டு, கவறு ஒரு ஒற்டறயடிப்போடதயில்

நசன்றோன். அந்தப் போடதயும் பீதியூட்டும்படி அடமதி ெிடறந்தோ பறடவ ளின் ஓடசடயக் கூைக் இந்த இக் ட்ைோ

இருந்தது.

ோகணோம்.

கவடளயில் இளவரசனுக்கு, மோயக் குதிடரயோ

மின்

ல் வரன் ீ

ஏன் உதவவில்டல என்ற சந்கத ம் வரு ிறதல்லவோ உங் ளுக்கு? அரசர் அதன் சக்திடய

ட்டிப் கபோட்டு விட்ைோர். குதிடரயின் மோய சக்தியோல்

ஷ்ைங் டளயும், கசோதட

டளயும் சமோளிக்

முட

ந்தோல் தன் ம

ிைம்

முயற்சி இரோது; துணிவு பிறக் ோது; வரம் ீ வளரோது; ச ிப்புத்தன்டம ஏற்பைோது என்று ருதி

ோர்

ந்தர்வபுரி மன்

தரும் கபோது, அதன் 'மின்

ோகதோடு ஒரு

ல் வரோ! ீ என் ம ட

ஷ்ைங் டளயும், பிரச்ட கவடளயில் அவக ெீ உதவி

ர். ஆ கவ, குதிடரடய தட்டிக் ந ோடுத்து தைவி விடை

வரீ

ட்ைடளயும் இட்ைோர். ோக்கு. அடிக் டி அவனுக்கு உதவி நசய்யோகத!

டளயும் அவக

சமோளிக் ட்டும். கசோதட

முடிவு எடுக் ட்டும். அவ

யோ

ோல் இயலோது என்ற கபோது மட்டும்

ோல் கபோதும்' என்று கூறி இருந்தோர். அவர் வளர்த்த குதிடரயோயிற்கற, அவர்

கபச்டசக் க ட் ோமல் இருக்குமோ? மற்நறோரு போடதயும் மயக் ம் தரும்படி இருந்தடதக் தவித்தோன் இளவரசன்.

ண்டு நசய்வதறியோது

அப்கபோது தூரத்தில் தட் தட் தைக்... ஓடச க ட்ைது. இளவரசனுக்கு ம ிழ்ச்சியோ ம ிழ்ச்சி. 'அப்போைோ! யோகரோ வழிகபோக் ர் கபோலிருக் ிறது. ெல்லகவடள! அவர் உதவிடய ெோைலோம்' என்று ெிம்மதிப்பட்ை கபோது குதிடர அவட ஒரு ம

ிதன். ஆ

நெருங் ி வந்தது. அதன் மீ து

ோல்...

அவனும் நமோட்டைத் தடலயன்தோன்! மழுமழு தடலயிலும், நமோழு நமோழு மு த்திலும் ஒற்டற முடிகூை

ிடையோது! வித்தியோசமோ

வந்திருந்தது அகத படழய நமோட்டையன்தோன்! ஆ இளவரசன் எண்ணி

நசங்குத்தோ

ோல், இவன் கவறு ஆள் என்று

ோன்.

''அப்போவி இடளைக பட்ைோய். உன்ட

உடையில் குதிடர மீ து

! தவறோ

போடதயில் நசல் ிறோகய. ெல்லகவடள,

ண்ணில்

எச்சரிக் கவ ஓகைோடி வந்கதன். இந்தப் போடதயில் நசன்றோல்

மடலயுச்சியிலிருந்து தடலகுப்புற விழுந்து மடிய கவண்டியதுதோன்.

இகதோ இந்த வழியில் கபோ

ோல், பயங் ரமோ

மூர்க்

குணங்ந ோண்ை

ோட்நைருடமக் கூட்ைத்தில் கபோய் சிக் ிக் ந ோள்வோய். ''அவற்றிைமிருந்து தப்பகவ முடியோது. ெீ இந்தப் பக் த்துக்கு புதியவன் கபோலிருக் ிறது. அத உ

க்குத் துடணயோ , உதவியோ

எல்லோ இைங் ளும் எ தன்

ோல்தோன் வழி நதரியோமல் தடுமோறு ிறோய். ெீ விரும்பி

ந்த

ிய

நமோட்டைய

என்ட

ோல்

அமர்த்திக் ந ோள். இந்தப் பகுதியிலுள்ள

க்குத் நதரியும்,'' என்றோன் நமோட்டைத் தடலயன்.

ோ த் தவித்து குழம்பிப் கபோயிருந்த இளவரசன் இளங்குமரனுக்கு, அந்த ின் கபச்சு ஆறுதலோ

இருந்தது.

''ஐயோ... ெீங் ள் நசோல்லுவது உண்டமதோன். ெோன் இந்தப் பக் த்துக்கு புதியவன்தோன். என் உதவிக்கு துடணயோ

ஒரு ஆள் கவண்டுநமன்றும் விரும்பு ிகறன். ஆ

தந்டத கூறிய ஒரு விஷயம்தோன் அதற்கு குறுக்க உண்டமடயக் கூறு ிகறக

ோல், என்

ெிற் ிறது. உங் ளிைம்

.

''ெோன் ஊரிலிருந்து புறப்படும்கபோது என் தந்டத எச்சரித்து அனுப்பி

ோர். நசம்பட்டை

முடி உள்ளவர் டளயும், மு த்திகலோ, தடலயிகலோ முடிகய இல்லோதவர் டளயும் ெம்போகத. நெருங் ிவிைோகத என்று. ெீங் ள் மட்டும் இப்படி நமோட்டை தடலயோ வும்,

மழுமழு மு மோ வும் இல்லோதிருந்தோல் உங் டளகய என் உதவியோளரோ

ஏற்றுக்

ந ோள்கவன்,'' என்றோன். இடதக் க ட்ைதும், அந்த நமோட்டையன்

ை ை நவன்று சிரித்தோன்.

''உன் தயக் த்துக் ோ

ோ? அப்படியோ

கவடலக் ோரட அத்தட

ோரணம் இதுதோ

ோல், ெீ எந்த

யும் அமர்த்திக்ந ோள்ள முடியோது. இந்தப் பகுதியில் இருக்கும்

கபரும் என்ட

என்றிருப்பர். என்

ப் கபோலத்தோன் முடிகய இல்லோமல் நமோழு நமோழு

ோரணகமோ நதரியவில்டல. எங் ள் யோருக்கும் தடலயில்

முடிகய வளருவதில்டல. சோபம் கபோல! ''முடி இல்லோத ம

ிதரோ

விசுவோசமுடையவர் ள்.

ோல் என்

? ெோங் ள் கெர்டமயோ

ருப்பு ஒரு அழகு, சூடு ஒரு ருசி என்று

க ள்விப்பட்ைதில்டலயோ ெீ? நமோட்டைத் தடலய கவறு ஆடளத் கதடிப் கபோ

கவண்ைோம். என்ட

''இரவு நெருங் ிவிட்ைது. இன்றிரவு ெீ

ோ

நசோல்லு ிறோய்? எ

ோ

ோலும் என்ட

ெீ ெம்பலோம்.

கய உன் உதவிக்கு ஏற்றுக் ந ோள்.

த்தில் தோன் இருந்தோ

நதோத்தல் குதிடரடயயும், வழி நதரியோத உன்ட இருக் ிறது. என்

வர் ள்; எ மோ

கவண்டும். இந்தத்

யும் போர்த்தோல் எ

க்குப் போவமோ

க்கு கவறு கவடல இருக் ிறது. சீக் ிரம்

நசோல்!'' என்றோன். இளங்குமரனுக்கு

வடலயோ ிவிட்ைது. இந்தப் பகுதியிலுள்ள எல்லோருகம

இப்படித்தோன் நமோட்டைத் தடலயரோ ெைப்பது முடியோத

ோரியம். இவட

முடிகவோடு, ''ஐயோ, எ வோர்த்டதக்குக்

இருப்பர் என்றோல், அப்போவின் வோர்த்டதப்படி யும் விட்ைோல் அப்புறம் என்

க்கு ஒன்றுகம புரியவில்டல. சின்

ீ ழ் படிந்து வளர்ந்தவன். உன்ட

தந்டதயின் எச்சரிக்ட டயப் புறக் ணித்தவ

வயதிலிருந்கத அப்போவின்

ஏற்றுக் ந ோண்ைோல் என்

ோ ி விடுகவன்.

''இதற்கு முன் இரண்டு நமோட்டைத் தடலயர் ள் உதவியோளர் ளோ ந ோள்ளும்படி என்ட

அணு ி

நசய்வது என்ற

ஏற்றுக்

ர். அவ்விருவடரயும் ெிரோ ரித்துவிட்கைன். ெீங் ள்

மூன்றோவது ெபர். இங்கு வோழும் மக் ள் எல்லோருகம நமோட்டைத்தடலயர் ள்தோம் என்றும், இப்பகுதிடயப் பற்றிய வழி முடற நளல்லோம் அறிந்தவர் என்றும் ெீங் ள் கூறுவதோல் உங் டளகய என் பணியோள என்றோன்.

ோ

ஏற்று லோநமன்று

ருது ிகறன்,''

''பகல பகல! இதுதோன் அறிவோளிக்கு அழகு. சரி புறப்படு குதிடரடயத் திருப்பு. என்க

ோடு வோ. இரவு தங்குவதற்கு ஒரு பத்திரமோ

கூறி தன் குதிடரடய முன் இளவரசனும் அவட குதிடர மின் கெர்டமயோ ம

இைத்துக்குப் கபோ லோம்,'' என்று

ோல் ெைத்திச் நசன்றோன் நமோட்டைத் தடலயன்.

ப் பின் நதோைர்ந்தோன்.

ல் வரன் ீ ஓரக் ண்ணோல் நமோட்டைத் தடலயட வன் என்று ெம்பி விட்ை அப்போவி இளவரசட

யும், அவட

யும் போர்த்து

த்துக்குள் சிரித்துக் ந ோண்ைது.

'ெைப்படதநயல்லோம் கவடிக்ட என்று மன் ெல்லவட

போர்ப்கபோம்... ெோம் இப்கபோது தடலயிை கவண்ைோம்'

ரின் ஆடணப்படி மவு

மோ ச் நசன்றது.

ப் கபோலப் கபசி ெோை மோடிய நமோட்டைத் தடலயனும், கயோக் ியட

ப்

கபோலகவ ெைந்தோன். ஒரு நபரிய ஆலமரம், தன் விழுது ளோல் குடிடச கபோல உருவோக் ி இருந்த இைத்துக்கு, இளவரசட

அடழத்துப் கபோ

ோன் நமோட்டைத்தடலயன்.

விலங்கு ளிைம் இருந்தும், குளிரிைமிருந்தும்

ோட்டு

ோப்போற்றிப் போது ோப்பளித்தது அந்த

ஆலம் விழுதுக்குடில். அதி ோடலயில் எழுந்து பயணத்டதத் துவங் ி

ர். அைர்ந்து இருள்

மூண்டிருந்த

ோ

த்தில் நெருக் த்தில்

இருந்து விடுபட்ை, சூரிய நவளிச்சம் விழும்

ோட்டுப் பகுதியில் நெடுகெரம்

பயணம் நசய்த

ர். திடீநரன்று, தோ மோ

இருப்பதோ க் கூறி இளவரச

ிைம்

குடிெீர்க் குடுடவடயக் க ட்ைோன் நமோட்டைத் தடலயன். குதிடரயின் கசணத்தில்

ட்டித் நதோங்

விட்டிருந்த ெீர்க் குடுடவடய எடுத்து, அவ

ிைம்

ந ோடுத்தோன் இளவரசன். ெீர் அருந்துவது கபோல அதன் மூடிடய அ ற்றி வோய் அருக மு ம் சுளித்து, மறுவி

ோடி அந்தக் குடுடவ ெீர் அத்தட

அவன் நசயல் இளங்குமரனுக்கு அதிர்ச்சி அளித்தது.

ந ோண்டு கபோ

டயயும்

வன்,

ீ கழ ஊற்றி

ோன்.

ோரியம்? குடிெீர் முழுவடதயும் இப்படிக்

''இநதன் இக் ோ

த்தில் ெல்ல ெீர்

ிடைக் ோநதன்பது நதரியோதோ உ

தோ நமடுக்குகம, அப்கபோது என் நசய்யலோமோ?'' என்று

ீ கழ ந ோட்டிவிட்ைோகய. க்கு? நவயில் ஏற ஏறத்

நசய்வது? இப்படி முட்ைோள்த

மோ

ோரியம்

டிந்து ந ோண்ைோன் இளவரசன்.

''இளவரகச... ெோன் ென்டமகய நசய்கதன். அந்த ெீர் ந ட்டுவிட்ைது. அடத அருந்தி

ோல் ெம் உைல் ெலம் ந டும். ெம் பயணம் தடைபடும். இந்தக்

சுத்தமோ

குடிெீர் எங்கு

ிடைக்கும் என்று எ

இன்னும் சிறிது கெர பயணத்தில் ஒரு

க்குத் நதரியும்.

ோட்டில்

வடலப்பைோதீர்.

ிணறு வரும். தூய்டமயோ

குளிர்ந்த ெீர்,

ெிரம்பச் சுடவயோ வும் இருக்கும். ''அந்தக்

ிணற்டறச் சுற்றிலும் குளுடமயோ

உண்டு. ெோம் அங்

ெிழல் தரும் கசோடல மரங் ளும்

கபோய்க் ந ோஞ்சம் இடளப்போறுகவோம். தோ ம் தீர குளிர்ந்த ெீடரப்

பருகுகவோம். இக்குடுடவடயச் சுத்தம் நசய்து அந்தக் ெம் பயணத்டதத் நதோைருகவோம்,'' என்றோன், வஞ்ச அவனுடைய ஆறுதலோ

தூரம் நசன்றதும், ஒரு கமைோ குளிர்ந்த

ோற்று இதமோ

ோ

நமோட்டைத்தடலயன்.

வோர்த்டதயில் ஏமோந்து திருப்தியடைந்தோன் இளங்குமரன்.

நமோட்டைத் தடலயன் இளவரசட நவளியோ , ெடுவில் ஒரு

ிணற்று ெீடர ெிரப்பிய பின்,

போடத மோற்றி அடழத்துப் கபோ

ோன். சிறிது

பகுதி வந்தது. மரங் ள் இல்லோமல் திறந்த

ிணறும், அடத சுற்றிப் பசுடமயோ

கசோடலயும் இருந்தது.

வசியது. ீ

இளங்குமரனுக்கு நமோட்டைத் தடலயன் ெி கம கபசி இருக் ிறோன் என்ற ெம்பிக்ட ஏற்பட்ைது. ''இந்தக்

ிணறுதோன். இதன்

ீ கழ, ஒரு ஊற்று உள்ளது. அதிலிருந்து நபோங்கும் ெீர்,

ிலீநரன்று இருக்கும். உைலுக்கும், உள்ளத்துக்கும் ஆகரோக் ியமளிக்கும் மருத்துவத் தன்டம ந ோண்ை சுடவயோ

ெீர் இது,'' என்று அதன் நபருடமடய விளக் ி

ோன்

நமோட்டையன். அந்தக்

ிணற்றிலிருந்து ெீர் இடறக்கும்

படி ளும் இல்டல.

டை இல்டல. உள்கள இறங் ிச் நசல்ல

ோட்டுமரத்தோல் உருவோக் ப்பட்டிருந்த ஒரு ஏணி

இறக் ப்பட்டிருந்தது. அதன் வழியோ த்தோன்

ிணற்றினுள்

ிணற்றினுள் இறங் ி ெீர் ஊற்டற

அடைய கவண்டும். நமோட்டைத்தடலயன் அந்த ஏணியின் வழிகய இறங் ி

ோன்.

சிறிது கெரத்துக்குப் பின், ''ஆ

ிணற்றினுள்

ோ! இங்க

ிணற்றுக்குள் இருந்து அவன் கபசி

ோன்.

எப்படி குளுகுளு என்றிருக் ிறது நதரியுமோ? இப்படி ஒரு ெீரூற்டறக்

ண்டுபிடித்து வழிப்கபோக் ர் ளின் சவு ரியத்துக் ோ புண்ணியவோட

எத்தட

போரோட்டி

ிணற்டறக்

ட்டிய அந்தப்

ோலும் தகும். இந்த ெீரூற்றின் அரு ிகலகய

வோழ் ெோநளல்லோம் இருந்து விைலோம் கபோலிருக் ிறகத. கமகல வரகவ விருப்பமில்டல,'' என்று கூறியபடிகய வந்தோன் நமோட்டைத் தடலயன். ''இளவரசகர... அந்தக் குளுகுளு சு த்டத ெீங் ளும் அனுபவிக் ிணற்றின்

கவண்ைோமோ?

ீ கழ கபோய் ஊற்று ெீடர அள்ளிப் பரு ிவிட்டு வோருங் ள், உங் ள்

உைலில் புதிய நதம்பும், சக்தியும், உற்சோ மும் உண்ைோகும். பயணத்தில்

டளப்கப

கதோன்றோது,'' என்று ஆடச ந ோள்ளச் நசய்தோன். நமோட்டைத் தடலய

ிைம் முழு ெம்பிக்ட

ஆவகலோடு ஏணிப்படி ள் வழிகய ஆழமோ

அந்தக்

ந ோண்ை இளவரசன் இளங்குமரன்,

ிணற்றினுள் இறங் ி

ோன்.

ிணற்றினுள் இறங் ி, அதன் ெீர் ெிடலடய அடைந்தோன்.

நமோட்டையன் கூறியதுகபோல அக் ிணற்று ெீர்

ற் ண்ைோ த்தோன் இ

ித்தது. அதன்

சுடவகயோடு அந்தச் சூழலும் ெிரம்பக் குளிர்ச்சியோ கவ இருந்தது. இரண்டு வோய் ெீடர அருந்தி அக்குளிர்ந்த ெீரோல் மு த்டதத் துடைத்த கபோது, இளவரசன் அருக

இருந்த

ஏணி சகரநலன்று கமகல தூக் ப்பட்ைது. திடுக் ிட்ைோன் இளவரசன். ிணற்றினுள்ளிருந்து அண்ணோந்து போர்த்தோன். நமோட்டைத் தடலயன் கவ கவ மோ ஏணிடய கமகல தூக் ியடத

ண்ைோன். குளிர்ச்சியும், கும்மிருட்டும் ெிடறந்த

ஆழ் ிணற்றின் அடியிலிருந்து கமகல போர்த்த கபோது, நமோட்டைத் தடலய

ின் மு ம் பயங் ரமோ

ிணற்றின் வோசலில்

ோட்சியளித்தது.

''ஏய்... என்

இது? ஏணிடய ஏன் கமகல தூக்குறோ? ெோன் எப்படி கமகல வருவது?''

என்று

ோன் இளவரசன். அவன் குரல், ிணற்று போடறச் சுவரில் கமோதி

த்தி

பீதியூட்டும்படி எதிநரோலித்தது. இளங்குமரனுக்கு பதிலோ , நமோட்டைத் தடலய பூதோ ோரமோ க்

ிணற்றினுள் க ட்ைது.

ின் பயங் ரமோ

சிரிப்பு,

''சோ சக் ோர இளவரகச! உன்

டத

இன்கறோடு முடிந்தது. யோருடைய கபோதட

டயகயோ க ட்டு என்ட

தவிர்க் ப் போர்த்தோய். ஆ

ோல், என்

சோமர்த்தியத்தோல் உன்ட

என்

வடலயில் விழச் நசய்துவிட்கைன். இப்கபோது நசோல். ெீ யோர், எங் ிருந்து வரு ிறோய், எங்கு கபோ ிறோய், எதற் ோ ப் கபோ ிறோய்? உண்டமடயக் கூறோவிட்ைோல், உன் உைல் ிணற்றினுள்கள நவறும் எலும்புக் குவியலோ த் தோன் இருக்கும். அங் ிருந்து கமகல ஏறி வரகவ முடியோது,'' என்று ந ோக் ரித்தோன் ந ோடியவ

ோ

நமோட்டைத்தடலயன்.

இளவரசனுக்கு தோன் எத்தட ய ஆபத்தில் சிக் ிக் ந ோண்கைோம் என்படத உணர்ந்த கபோது தடல சுற்றியது. உதவி கவண்டிக் புரிந்து ந ோண்ைோன். இ என்ற முடிகவோடு, தன்ட

ி, இவ

த்தி

ோலும் உபகயோ மில்டல என்படத

ிைமிருந்து தப்பும் வழிடயத்தோன் போர்க்

பற்றிய எல்லோ விஷயங் டளயும் கூறி

கவண்டும்

ோன்.

இளவரசன் கூறியடதக் க ட்ை நமோட்டைத் தடலயன், ''உண்டமடயக் கூறி, உபத்திரவத்திலிருந்து தப்பி

ோய். உன்ட

ப் பற்றிய எல்லோ விவரமும் எ

நதரியும். ெி த்டதக் கூறு ிறோயோ, ஏமோற்ற ெிட

க்குத்

க் ிறோயோ என்படத அறியகவ

க ட்கைன். ''உன் ெல்ல

ோலம்; நபோய் நசோல்லோமல் உண்டமடயகய கூறி

ோய். நபோய் கூறி

இருந்தோல் இங்குள்ள நபரும் போடறடயப் புரட்டி, இக் ிணற்டற மூடி, உன்ட அதனுள் சமோதி டவத்துவிட்டுப் கபோயிருப்கபன். ஆ

ோலும், இந்த ெிடலயிலும், உன்

உயிர் என் ட யில்தோன் உள்ளது. ெோன் கூறு ிறபடி ெைந்தோல் உயிர் பிடழக் லோம். என் ''என்

நசோல் ிறோய்?'' என்றோன் நமோட்டையன். நசய்ய கவண்டும்?'' என்று

ிணற்றினுள் இருந்து கவதட

கயோடு க ட்ைோன்

இளங்குமரன். ''சூரிய

ின்

த தப்டப மீ ண்டும் அனுபவிக்

ளிப்படைய விருப்பமோ

ஆடசப்பட்ைோல்,

திரவ

ோல், நதோைர்ந்து இவ்வுல ில் வோழ விரும்பி

ின்

திரி

ோல், உன்

ிகல

வோளின் மீ து சத்தியம் நசய்து தரகவண்டும், ெோன் கூறு ிறபடி ெைப்பதோ ... உன்ட ந ோல்ல ெோன் விரும்பவில்டல. என்

நசோல் ிறோய்?''

''ெிபந்தட

டய கூறு, அதன் பிறகு வோக் ளிக் ிகறன்!'' என்றோன் இளங்குமரன்.

''இந்த வி

ோடியிலிருந்து ெீ என் அடிடம. ெோன் எது கூறி

ோலும் அதன்படி ெைக்

கவண்டும். ந ோழுந்துவிட்டு எரியும் நெருப்பில் குதிக்கும்படி கூறி கூறோமல் குதிக்

கவண்டும். இ

ி ெோக

சோகும்வடர என் அடிடமயோ கவ என்

ோலும், மறுப்பு

ந்தர்வபுரி இளவரசன் இளங்குமரன்; ெீ ட்ைடள டள ெிடறகவற்றிக்ந ோண்டு வோழ

கவண்டும். ''ெம்மிடைகய ெி ழ்ந்தடத எந்த கெரத்திலும், யோரிைத்திலும் நவளியிைக்கூைோது. மீ றி

ோல், அந்த வி

ோடிகய உன்ட

க் ந ோன்றுவிடுகவன். ஆ

மோட்ைோய். உண்டமடயக் கூறிய ெீ சத்தியத்துக்கும்

ோல், ெீ அப்படிச் நசய்ய

ட்டுப்பட்கை ெைப்போய் என்று

நதரியும். ''மர தபுரி சக் ரவர்த்திக்கு உன்ட

த் நதரியோது. அவர் உன்ட

சக ோதரர் டளகயோ போர்த்தகத இல்டல. ஆ கவ, ெோன் ெீயோ ெிற்பதில் சிரமம் ஏதுமில்டல. ஆ அண்ணனுக்கு அறிமு க் ''இந்த வி

அவரிைம் கபோய்

ோல், உன் தந்டத ந ோடுத்திருக் ிறோகர, தம்

டிதம், அடத ெீ என்

ோடி முதல் ெோன்

கயோ உன்

ிைம் ஒப்படைத்துவிை கவண்டும்.

ந்தர்வபுரி இளவரசன் இளங்குமரன்; ெீ என் அடிடம

போண்டியன். இதற்ந ல்லோம் இணங் ி உன் வோளிகல சத்தியம் நசய்து தந்தோல் ஏணிடயக்

ிணற்றினுள் இறக்கு ிகறன். இல்லோவிடில், போடறடயப் புரட்டி

மூடி, உன்ட

ச் சமோதி டவத்துவிட்டுப் கபோய்விடுகவன்,'' என்று முழங் ி

ிணற்டற ோன்

நமோட்டைத் தடலயன். பரிதோபமோ தடலய

ெிடலயில் சிக் ிய இளவரசன் இளங்குமரனுக்கு, நமோட்டைத்

ின் ெிபந்தட

அக்ந ோடியவ

டய ஏற்படதத் தவிர, கவறு வழி ஏதுமில்டல.

ின் குரூரமோ

நசயல் ளுக்கு இணங்குவதோ ச் சத்தியம் நசய்து

ந ோடுப்படதத் தவிர, உயிர் பிடழக் மின்

கவறு மோர்க் ம் இல்டல. தன் மோயக் குதிடர

ல் வரன் ீ கூைவோ நமோட்டைத் தடலய

ின் கமோசடிடயப் போர்த்து

கபசோதிருக் ிறது. தன் விதிடய, துரதிர்ஷ்ைத்டத எண்ணி நெோந்தபடி, அக்ந ோடியவனுக்கு அடிடமயோவதோ

வோக் ளித்தோன்.

மோயக் குதிடர மின்

ல் வரனுக்கு, ீ மன்

ர் ர சியமோ

ஆடணயிட்டிருப்பது, போவம்

அவனுக்கு எப்படித் நதரியும்? கபரபோயம் விடளயும்கபோது மட்டுகம மின் இளவரசனுக்கு உதவ கவண்டும் என்பது

ந்தர்வபுரி மன்

ர் எ மோ

ல் வரன் ீ

ின்

ட்ைடளயோயிற்கற! இளவரசன் சம்மதித்ததும் வந்தோன்.

ிணற்றினுள் ஏணி இறக் ப்பட்ைது. இளவரசன் கமகல

ிணற்றினுள் இறங்கும்கபோது

ழற்றி டவத்திருந்த உடைவோள் இப்கபோது

நமோட்டைத்தடலயன் ட யிலிருந்தது. அடத இளவரசன் முன் ெீட்டி இளவரசனும் அவ்வோளின்மீ து ட இந்த வி

ோன்.

டவத்துச் சத்தியம் நசய்து ந ோடுத்தோன்.

ோடி முதல், ெோன் உன் அடிடம. ெீ

ந்தர்வபுரி இளவரசன் இளங்குமரன்

என்று தன் உடை டளயும், உடைடம டளயும், ஆயுதங் டளயும், பணமுடிப்டபயும் நமோட்டைத் தடலய

ிைம் ஒப்படைத்தோன். அவன் ஆடை டள வோங் ி தோன்

அணிந்து, அடிடம போண்டியன் ஆ உடை மட்டும் மூட்டையோ

ோன். ஆ

ோல், அவன் தந்டதயின்

ரடி கவஷ

குதிடரயின் கசணத்கதோடு முடிந்து நதோங் ியது.

நமோட்டைத்தடலயன் அடதப்பற்றிக் க ட் வில்டல; இளவரசனும் அடத ஒப்படைக் வில்டல. சத்தியப் பிரமோணம் நபற்றதும், கபோலி அரச குமோர

ோ

, நமோட்டைத்தடலயன் தன்

குதிடர மீ து தோவி ஏறி அமர்ந்தோன். ''உன் நதோத்தல் குதிடரயில் ஏறிக் ந ோள். என்ட

த் நதோைர்ந்து வோ!'' என்று கூறி

நமோட்டைத்தடலடய ெிமிர்த்திக் ந ோண்டு முன்

ோல் நசன்றோன். கு

ிந்த

தடலயுைன் விதிடய நெோந்தபடி பின் நதோைர்ந்தோன் இளவரசன். மடல டளயும், குன்று டளயும் அைர்ந்த

ோ

ங் டளயும், வயல்நவளி டளயும் பழத்

கதோட்ைங் டளயும், பட்டி நதோட்டி டளயும், ெோடு ெ ரங் டளயும் மர தபுரிடய அடைந்த க ோட்டை வோசல்

ர்.

ோவல் அதி ோரியிைம் தன் வரடவச் சக் ரவர்த்தியிைம்

நதரிவிக்குமோறு கூறி, அரு ிலுள்ள பயணி ள் விடுதியில் தங் ி இளவரச

ோ

எதிர்போர்த்துக்

ைந்து, முடிவோ

நமோட்டைத்தடலயன். தன் தம்பி ம ோத்திருந்த மோமன்

ோன் கபோலி

ின் வரடவ நவகு ெோட் ளோ

ர் மக ந்திரவர்மர் ம ிழ்ந்தோர்.

ந்தர்வபுரி இளவரசட

வரகவற் க் க ோலோ லமோ

ஆடணயிட்ைோர். அரண்மட

விழோக்க ோலம் பூண்ைது. ந ோலு மண்பைத்தில் உயர்

அதி ோரி நளல்லோம் கூடி இருந்த நபண்டிதர் அட

ர். அத்தோணி மண்ைபத்திலிருந்து, அந்தப்புரத்துப்

வரும் கூடியிருந்த

கபோகும் இளவரசட

க்

ர். தங் ள் வருங் ோலச் சக் ரவர்த்தியோ ப்

ண்டு ம ிழ. அவர் ளில் மக ந்திரரின் அழக

மூன்று நபண் ளும் இருந்த நசல்லப்பிள்டளடய

ஏற்போடுநசய்யும்படி

ர். தோங் ள் போர்த்திரோத சித்தப்போவின்

ோண ஆடச ஆடசயோ

ோத்திருந்த

நமோட்டைத் தடலயன் ெ ர விதி ளிகல ஊர்வலமோ

ர்.

அடழத்து வரப்பட்ைோன். தன்

நமோழு நமோழு பளபள தடலடய இங்கும், அங்கும் திருப்பி, கூட்ைத்தி க ோலோ லங் டளயும் இளவரசன் கு

ர்வத்துைன்

ோல்

ிந்த தடலகயோடு வந்து ந ோண்டிருந்தோன்.

அதிசயித்தது. 'இவ சக் ரவர்த்தி? இவ

நமோட்டைத் தடலயட

க்

ோ இளவரசன்? இந்த நமோழுநமோழு தடலய ோ... இவ

அடிடம உடையில் தடல கு ம்பீரத்டதயும்

இப்படிச் கசோ கம உருவோ க்

ோ... இவ

ோ?' என்று ஏள

ண்டு, கூட்ைகம

ோ ெம் வருங் ோலச்

மோ ச் சிரித்த

ிந்தபடி வரும் இளங்குமர

ின்

ர்.

ண்ணியத்டதயும்,

ண்டு, 'ஐகயோ, போவம்! யோர் இந்த இடளைன். ஏன் ோணப்படு ிறோன்?' என்று இரக் ப்பட்ை

இந்த அழ ிய வோலிபன் இளவரச கூட்ைத்தி

டரயும்

ண் ோணித்தபடி நசன்றோன். அவன் பின்

அரச உடையிலுள்ள அவலட்சணமோ

அழட யும்,

வடிவோ

ோ

ர்.

இருக் க் கூைோதோ என்று ஆதங் ப்பட்ை

ரின் ஆரவோரமும், ஆர்வமும் நமல்ல நமல்லக்

டரந்தது.

ந ோம்பு ள் ஊதப்பட்ை அதிர்ந்த

ர்.

; முரசு ள்

; சங் ெோதம் ஒலித்தது.

ந்தர்வபுரி இளவரச

ின் வருட டய

அறிவிக் , ந ோலுமண்ைபத்தில் கூடியிருந்த அத்தட முன்

விழி ளும்

ோல் வரும்

நமோட்டைத்தடலயட

ண்டு

விரிந்த

; வியந்த

. நவறுப்டப,

கவதட

டய நவளிப்படுத்தி

.

இவற்டற எடதயும் லட்சியம் நசய்யோத நமோட்டைத் தடலயன், குதிடரயிலிருந்து

குதித்து இறங் ி மன்

ோன். அவ

ீந்திரோ மன்

ரின் அறிமு க்

டிதச் சுருளுைன், மர தபுரி

ர் மக ந்திரவர்மடர கெோக் ி ெைந்தோன்.

நமோழு நமோழு நமோட்டைத் தடலயுைன் ரோ வரர் ீ ள் அடழத்து வருவடதக்

உடையில் ஒருவட

ண்டு அத்தட

, மர தபுரி

ண் ளிலும் நவறுப்பு வழிந்தது.

மக ந்திரவர்மருக்குகம மு ம் ஏகதோ கபோலோயிற்று. அதற்குள் கபோலி இளவரசன் சக் ரவர்த்தியின் முன் மண்டியிட்டு, ''நபரியப்போ, ெமஸ் ோரம்! உங் ள் சக ோதரர் ந்தர்வபுரி மன்

ர் அவ

ீந்திரோவின் ம ன் இளங்குமரன். இகதோ, தந்டத என்ட

அறிமு ப்படுத்தி எழுதியுள்ள

டிதம்!'' என்று கூறி அவரிைம் ெீட்டி

ம ிழ்ச்சி மடறந்து விட்ை மு த்கதோடு, மவு

மோ

ோன்.

அக் டிதத்டத வோங் ி படித்தோர்.

அது தம்பியின் ட நயழுத்துத்தோன். நமோட்டைத் தடல இடளைட

தன் ம ன்

இளங்குமரன் என்று அக் டிதம் உறுதி நசய்தது. 'ெோம் எப்படிக் குடற கூறமுடியும்? அரச குடும்பத்தில் இப்படிநயோரு அவலட்சணம் பிறக்

கவண்டுநமன்பது ஆண்ைவன் விருப்பமோ

மு ம் சுளித்து என்

இருக்கும்கபோது, அடதக்

பயன்? நவளித்கதோற்றத்டதக்

ண்டு ஒரு ம

கபோை முடியோது. இவன் சிறந்த அறிவோளியோ , மோவரீ எப்படியோ ம

எடை

இருக் லோகம!

ோலும் என் தம்பியின் ம ன், வரகவற் ப்பை கவண்டியவன்' என்று

த்டதத் கதற்றிக் ந ோண்ைோர்.

ஆ

ோல் –

அடவயிலிருந்த அத்தட ம ளிர் அட தடல கு 'என் கபோ

ோ

ிதட

ண்டு

வரின்

கபரின் போர்டவயும், அத்தோணி மோைத்திலிருந்த அரச

ண் ளும் நமோட்டைய

ிந்து ெின்றிருந்த இளங்குமரட

வசீ ரமோ

கதோற்றம்! எத்தட

ின் பின்

ோல் அவன் பணியோள

கய நமோய்த்த ம்பீரமோ

கவ. பணியோள

!

உைல்வோகு. தடல ெிமிரோது

ோலும், அம்மு த்தில், அக் ண் ளில் அறிநவோளியும்,

புலப்படு ின்ற

ோ ிய இவன் இளவரச

ோ

ண்ணியமும் இருக் க் கூைோதோ!' என்று

ஆடசப்பட்ைது. சக் ரவர்த்தி, தம்பி ம

ோ த்

ிைம் குடும்ப ெலன் விசோரித்தோர். பயணம்

சிரமமில்லோதிருந்ததோ என்று க ட்ைோர். கபோலி இளவரசனும் தக் வோறு

பதிலளித்தோன். அப்கபோது ந ோலு மண்ைபத்திலுள்களோரின் போர்டவநயல்லோம் இளங்குமரன் மீ து பதிந்திருப்படதக் இளங்குமரட

ண்டு நமோட்டையனுக்கு ஆத்திரமோ

இருந்தது.

அங் ிருந்து நவளிகயற்றோவிட்ைோல், தன் குட்டு நவளிப்பட்டுவிடுகமோ

என்ற பயம் ஏற்பட்ைது. அகதோடு, தன் இளவரசன் கவஷத்துக்கு ஏற்ப, அடிடமயோ அவட

அதி ோரம் நசய்து, தன் தகுதிடய ெிடல ெோட்ை கவண்டுநமன்று முடிவு

நசய்தோன் நமோட்டையன். ''ஏய் அடிடம ெோகய! இன்னும் ஏன் ந ோலுமண்ைபத்தில் ெின்றுந ோண்டிருக் ிறோய்? உயர் குடியில் பிறந்தவர் ள் உள்ள இைத்தில் உ

க்ந ன்

கவடல? குதிடர

லோயத்துக்குப் கபோய், குதிடர ளின் உைல் வலி தீரத் கதய்த்து விடு. அடவ டளத்திருக்கும். புல்நவளிக்குக் கூட்டிப் கபோய்ப் புரள விட்டு அடழத்து வோ, கபோ!'' என்று ஆடணயிட்ைோன். என்

தோன் சத்தியம் நசய்து ந ோடுத்திருந்தோலும், த

க்கு கெர்ந்த

திடய ெிட

த்து

குமுறிக் ந ோண்டிருந்தோன் இளங்குமரன். இப்கபோது சடப ெடுகவ தன்ட அக்ந ோடியவன் அதி ோரம் நசய்யகவ, ஆத்திரப்பட்டு உதடு ள் துடிக் நமோட்டையட

ப் போர்த்தோன். குற்றவோளியோ

நமோட்டையனுக்குக் குடல

ெடுக் நமடுத்தது. உைக ''என்

சிங் ோத

த்திலிருந்து இறங் ி, கவ மோ

ைோ முடறக் ிறோய்?'' என்று கூறி இளவரச

''எல்லோம் மறந்துவிட்ைதோ? சத்திய சுத்தட உங் ள் அடிடமயோ

ண்ணரோ ீ

அடிடமதோன். அடத மறக்

தம்பி ம

ன்

ப் கபோல கபசி

த்தில் ஓங் ி அடறந்தோன். ோகய... ஐயோ, என்ட

ெிபந்தட

டய ெிட

வுபடுத்திப்

ோன்.

ஆத்திரமும், க ோபமும், நவளிகயறி

ின்

ஏற்றுக்ந ோள்ளுங் ள் என்று... கபோ... வோக்குத் தவறோமல்

ெைந்துந ோள்...'' என்று அவனுக்குச் சூச மோ பிடித்துத் தள்ளி

இளங்குமரன் அரு ில் வந்து,

வடிய, ''அப்படிகய ஆ ட்டும் ஐயோ. ெோன் உங் ள்

மோட்கைன்,'' என்று கூறியபடி, தள்ளோடி தடல கு

ிந்து

ோன் இளவரசன் இளங்குமரன். ின் இத்த ோத நசயடலக்

ண்ை சக் ரவர்த்தி, ''குமரோ! ெோம்

பணியோளர் ளிைம் இப்படிநயல்லோம் ெைந்துந ோள்ளக்கூைோது. ஆண்ைவன் படைப்பில் அட

வரும் ஒன்றுதோன். ஏடழ ளிைம்

என்றோர்.

ருடணகயோடு ெைந்து ந ோள்ள கவண்டும்,''

நமோட்டைத்தடலயன் அட்ை ோசமோ ச் சிரித்தபடி அலட்சியமோ , ''நபரியப்போ, விலங்கு ளிைம்

ருடண

ோட்டி

ோல், அடவ ெம்டம சின்

ோபின்

தின்று விடும். இந்த அடிடம ெோய் ளுக்கு இைங்ந ோடுத்தோல், ெம் திதோன்.

ோட்டு விலங்கு டள கவட்டையோடிக்

மோக் ிக் ந ோன்று தி அகதோ

ட்டுப்போட்டில்

டவத்திருக் ிகறோமில்டலயோ? அகத கபோல, விலங்கு ளுக்குச் சமமோ அடிடம டளயும் ெைத்தி

ோட்டு

ோல்தோன் இவர் ள் அைங் ிக்

இந்த

ிைப்பர்!'' என்றோன்.

சக் ரவர்த்தி மக ந்திரவர்மர் அதற்குகமல் அவ்விஷயத்டதப்பற்றிப் கபச விரும்போதவரோ , கபச்டச கவறு திடசயில் திருப்பி சடப

டலந்தது. நமோட்டையனுைன் அரண்மட

ோர்.

க்குள் நசன்றோர்.

சக் ரவர்த்தியின் திரும ள் ள், ரோ குமோரி ள் மூவரும் தங் ள் சக ோதரட ஆடச டள வளர்த்தவர் ளுக்கு, வரப்கபோகும் ரோ குமோரட எப்படிநயல்லோகமோ எண்ணியவர் ளுக்கு நமோட்டையட

க்

ோண

ப் பற்றி

க்

ண்ைதும் நபருத்த

ஏமோற்றமோ ப் கபோய்விட்ைது. கதோற்றம் தோன் அப்படி; ெைத்டதயோவது

ண்ணியமோ

கபர் கூடியிருந்த சடபயில் தன் கவடலக் ோரட ெைத்தி

எவ்வளவு க வலமோ

ோன்...

கவடலக் ோர

ோ அந்த அழ ிய வோலிபன்? மூன்று இளவரசி ளின் கபச்நசல்லோம்,

எண்ணநமல்லோம் இப்கபோது இந்த வசீ ரமோ ''எ

இருக் க் கூைோதோ? அத்தட

க்ந ன்

வோலிபட

ப் பற்றிகய இருந்தது.

கவோ ெம்ம சித்தப்போகவோை ம ன் இந்த நமோட்டைத் தடலய

ோ

இருக் ோதுன்னு கதோணுது! தடலயிகல முடி இல்லோதகதோை கூை, மூடளயுகம இல்டலகயோன்னு ெிட ''அவக

க் ிகறன்,'' என்றோள் மூத்த இளவரசி திகலோத்தம்மோ.

ோை போர்டவகய சரியில்கல அக் ோ. மந்திரவோதி சூ

ந ோடுடமயோ

அந்தக்

ண் டளக்

இல்டலநயன்று நரோம்ப ஏக் மோ வரப்கபோ ிறோன் என்று எத்தட

ியக் ோரன் கபோல

ோணகவ ெடுக் மோ இருக்கு. ெமக்குச் சக ோதரன்

இருந்தது. சித்தப்போகவோை பிள்டள சக ோதர சந்கதோஷமோ

இருந்கதன். ம்...!'' என்று கவதட

நபருமூச்சு விட்ைோள் தில வதி. ''அக் ோ, அந்த நமோட்டைத் தடலகயோை அடிடமயோ , கு ெின்றுந ோண்டிருந்தோக

ிந்த தடல ெிமிரோமல்

அந்த அழ ிய வோலிபன், அவன் ெம் சித்தப்போகவோை

ோ ப்

பிள்டளயோ இருக் க்கூைோதோ? அந்த அழ ிய அடிடமயிைந்தோன், 'ரோ ெிட

டள' இருப்பதோ

க் ிகறன் ெோன்.

''ெோகமோ ெம் சித்தப்போடவகயோ அவருடைய பிள்டள டளகயோ போர்த்ததில்டல. ஆ கவ, இதில் ஏதோவது சூது இருக்குகமோன்னு சந்கத மோ இருக்கு. என்

தோன்

இருக் ட்டும் ஒரு ரோ குமோரன் இப்படியோ ெைந்துப்போன்? சித்தப்போகவோை

டிதத்டத

மட்டுகம டவத்து இந்த நமோட்டைத் தடலயட ெம்புவது?'' என்றோள் ''எ

டைக்குட்டியோ

ெோம் எப்படி அரசகுமோரன் என்று

திவ்யோ.

க்கும் கூை அந்த அழ ிய அடிடம வோலிபன், ெம் சித்தப்போவின் ம

இருக் க்கூைோதோ, என்று ஆடசயோ கவதட

இருக் ிறது. என்

ோ

நசய்வது...'' என்று

ப்பட்ைோள் தில வதி.

''அவடர கபோட்ைோல் துவடர விடளயுமோ என்

? ரோ

பரம்படரயில் பிறந்தவ

நதரியவில்டல இந்த நமோட்டைத்தடலயன். அப்போ அவட

ோ

தம் சக ோதரர் ம

ோ

ஏற்றுக்ந ோள்ளட்டும்; ெோம் ஏற்றுக்ந ோள்ள கவண்ைோம். இப்படி ஒரு நமோட்டைத்தடல சக ோதரன் ெமக்கு கவண்ைகவ கவண்ைோம்!'' என்றோள் திகலோத்தமோ. இப்படி ரோ குமோரி ள் நமோட்டைத் தடலய தந்டதயின் விருப்பத்துக்கு மோறோ என்று தங் ள் நவறுப்டபக்

ிைம் நவறுப்டப வளர்த்தோலும்,

ெைந்தோல், அவர் க ோபத்துக்கு ஆளோ

ோட்ைோமலிருந்த

கபோலி இளவரசன் நமோட்டை தடலயனுக்கு, த

ர். ி அரண்மட

வசதி ளுைன் உபசோரமும், மரியோடத ளும் தரப்பட்ை ெி மோ ம

கெரிடும்

ஒதுக் ப் பட்ைது. ச ல

.

இளவரசன் இளங்குமரன், குதிடர லோயத்தில் புல்லின்மீ து, புண்ணோ

துைன்

ண்ணர்ீ வடித்தபடி இருந்தோன்.

சக ோதரன் ம ட

, மர தபுரியின் வருங் ோல சக் ரவர்த்திடய

வுரவிப்பதற் ோ ,

நபரிய விருந்துக்கு ஏற்போடு நசய்திருந்தோர் மக ந்திரவர்மர். விருந்திகல பல சுடவ மிக்

உணவு வட

ள் பரிமோறப்பட்ை

அப்படிப்பட்ை விருந்டதக்

ற்பட

. நமோட்டைத்தடலயன், தன் வோழ்ெோளில்

நசய்து கூை போர்க் ோதவன். வயிறு புடைக் த்

தின்றோன். டைசியில், சக் ரவர்த்திக்கும், அரச குமோரி ளுக்கும் விருந்தோளியோ தடலயனுக்கும் மட்டுகம ஒரு போ

நமோட்டைத்

ம் வழங் ப்பட்ைது; கவறு யோருக்குமில்டல.

நரோம்பவும் அபூர்வமோ ிடைக் கவ அபூர்வ போ

ிழங் ிலிருந்து தயோரிக் ப்பட்ை போ

ம் அது. அந்தக்

ிழங்கு

ிடைக் ோது. ஆ கவ, சக் ரவர்த்தியின் குடும்பத்தோர் மட்டுகம அந்த த்டத அருந்துவர். ''இளவரகச, இப்கபோது சுடவத்தீர் கள ஒரு போ

ம், எப்படி இருக் ிறது?'' என்று

க ட்ைோர் மக ந்திரவர்மர். அந்த போ

த்தின் இ

ிய சுடவயிகல,

உயரிய மணத்திகல

ிறங் ிப்

கபோயிருந்த நமோட்டைத் தடலயன், அந்த சு ோனுபவத்திலிருந்து விடுபை முடியோதவ

நபரியப்போ, இப்போ

கூறி

ோன்.

ோ, அற்புதம்! அபோரம்! இப்படியும்

''ஆ ஒரு சுடவ உண்ைோ... மணம் உண்ைோ... கதவபோ

ோ

ம் என்போர் கள அது இதுதோ

ம் எதிலிருந்து தயோரிக் ப்படு ிறது. இதன் நபயர் என்

ோ?

?'' என்று

க ட்ைோன் நமோட்டைத்தடலயன். ''இதற்குப் நபயரிடும் தகுதி யோருக்குகம போக் ியமும் எ என்று ஒரு

க்குத் நதோைர்ந்து

ோ

ிடையோது. இடத அனுபவிக்கும்

ிடைக் ோது. அந்த அபூர்வ

மிருக் ிறது, ஏகதோ

ண்

ிழங்கு,

ரடிக் ோடு

ோணோத தீவில். அந்தத் தீவும்,

எங் ிருக் ிறநதன்று யோருக்குகம நதரியவில்டல. அந்தக்

ரடிக்

ோ

மும்

ோட்டிகல கதட

ப்

போய்ச்சி பயிரோக் ப்படு ிறது. ''அடத அப்படிப் பயிர் நசய்வது யோர் நதரியுமோ? அக் ோட்டில் வோழும் ஒரு பயங் ரக் ரடி. அதன் போது ோப்பிலுள்ள அக் ிழங்கு டள யோரோலும் எடுத்துவர முடியோது. முதலில் அந்தத் தீவு எங் ிருக் ிறது என்று நதரிந்தோலல்லவோ கதன்

ிழங்குக்கு

ஆடசப்பை முடியுமோ?'' ''அது சரி, உங் ளுக்கு இது எப்படிக்

ிடைத்தது?'' என்று க ட்ைோன் நமோட்டைத்

தடலயன். ''யோகரோ ஒரு மு கூறி

ோர். எத்தட

ிவர், இந்தத் கதன் ெோளோ

ிழங்ட

எ

க் ளித்து இந்த விவரத்டதக்

ோலும் ந ைோத அபூர்வக்

ிழங்ட

ந ோஞ்சம்

ந ோஞ்சமோ ப் பயன்படுத்தி வரு ிகறோம். ஆ ிழங்கு இ

ி

ெமக்கும்

ிடைக் ப் கபோவதில்டல. இந்தப் போ

வோ ப் கபோ

ிழங்ட

கபசி

''ம க

ண்டுபிடித்து,

வண்டி வண்டியோ க் ந ோண்டு வந்து குவிக் ிகறன்,'' என்று

ின் வரோப்புப் ீ கபச்சில் வியந்து கபோ

, உன் த ப்ப

கபோன்ற அபோயமோ ிழங்கு போ

ம்பம்

ோர் என்ட

ெம்பி உன்ட

ோர் மர தபுரியின் ம ோரோ ோ. இங்கு அனுப்பியிருக் ிறோர். ெீ இது

ோரியங் ளில் ஈடுபடுவடத ெோன் விரும்பவில்டல. கதன்

ம் இல்லோவிட்ைோல் கபோ ிறது. கவறு எவ்வளகவோ அபூர்வமோ

ங் ள் உள்ள

''நபரியப்போ, என்ட போ

ரடிக் ோட்டு தீவு எங் ிருந்தோலும் அடதக்

ோன் நமோட்டைத்தடலயன்.

தம்பி ம

போ

ம் இன்னும் சில ெோளில்

கவண்டியது தோன்,'' என்றோர் சக் ரவர்த்தி மக ந்திரவர்மர்.

'' வடலப்பைோதீர் ள்! அந்தக் கதன்

ோலும், இது குடறந்து வரு ிறது. கதன்

சுடவத்து ம ிழ!'' என்றோர். ப் பற்றி ெீங் ள்

வடலகய பைகவண்ைோம். எத்தட

மிருந்தோலும், இந்தத் கதன் ிழங்குப் போ

கூறி இருக் ிறீர் ள். அது

ிடைக்

உயர்ந்த

த்துக்கு ஈைோ ோது என்படத ெீங் கள

வோய்ப்பில்டல என்ற ஏக் ம் உங் ளிைமுள்ளது

என்படதயும் ெோன் அறிகவன். ''உங் ள் குடறடயப் கபோக் சின்

க்

என்

ோகும். ெோன் இடும்

' ரடிக்

கவண்டியது என்

ோரியத்டதச் நசய்ய ெோன் கபோகவ

ைடமயல்லவோ? தவிர, இதுகபோன்ற

ோ? பின், உங் ளுடைய மதிப்பு

ட்ைடளடய ெிடறகவற்ற என் அடிடம இருக் ிறோன்.

ோட்டைத் கதடிப்கபோய், கதன்

ிழங்ட க் ந ோண்டு வோ' என்று

ஆடணயிட்ைோல், நசய்து முடிப்போன்!'' என்றோன் ந ோடியவ

ோ

நமோட்டைத்

தடலயன். ''குமரோ! இது இன்னும் கமோசம். உன் பணியோளனுக்கு இந்தப் பக் த்திலுள்ள எந்த இைமும் நதரியோது. தவிர, அவன் சோதுவோ , அனுபவமில்லோத இடளை கதோன்று ிறோன். அந்த ெல்லவட ''ெீங் ள் ெிட

ோ

ெீ இழப்படத ெோன் விரும்பவில்டல...'' என்றோர்.

க் ிறபடி அந்த அடிடமப் பயல் அப்படிநயோன்றும் அபூர்வமோ

அவன் மதிப்பு எ

க்குத் நதரியும். அவன் திறடமசோலி; கதன்

ிழங்ட

வ

ல்ல.

குவிக் க்

நசய் ிகறன் போருங் ள்...!'' என்று கூறி பணியோளர் டள அடழத்து, அடிடமடய அடழத்து வரும்படி கூறி

ோன்.

இளவரசன் இளங்குமரன், கபோலி இளவரசன் முன் வந்து தடல கு

ிந்து ெின்றோன்.

''ெீ இப்கபோகத புறப்பை கவண்டும் ட்டுக் ோவலில் உள்ள கதன்

ரடிக்

ோட்டுக்கு. அங்கு

ரடி அரச

ின்

ிழங்கு டள ெிடறயக் ந ோண்டு வர கவண்டும்.

புரிந்ததோ? தப்பிகயோடிவிைலோம் என்று சூழ்ச்சி ஏதோவது நசய்தோல் உன்ட நதோடலந்து விடுகவன்

த்

ோக் ிரடத!'' என்றும் எச்சரித்தோன் வஞ்ச ன்.

'' ரடிக் ோடு எங் ிருக் ிறது என்று...'' தயங் ி ''எங் ிருக் ிறநதன்று ெீதோன்

ோன் இளங்குமரன்.

ண்டுபிடித்துப் கபோ

கவண்டும். உன்ட

க் குதிடரயில்

ஏற்றி அங்கு ந ோண்டு விடுகவன் என்று எதிர்போர்த்தோயோ? அடிமுட்ைோகள... ஓடு! உன் நதோத்தல் குதிடரயில் ஏறிப் கபோய் விடரவில் கதன் என்று விரட்டி

ிழங்கு களோடு திரும்பி வோ...''

ோன் ந ோடியவன்.

விதிடய நெோந்தபடி குதிடர லோயத்துக்கு வந்தோன். அவ

து மோயக் குதிடர மின்

வரன் ீ எலும்பும் கதோலுமோ , ஒரு மூடலயில் ெின்றிருந்தது. அதன்

ல்

ோலடியில் கபோய்ச்

கசோர்ந்து உட் ோர்ந்தோன். ''ெண்பக எ

, என் ெிடலடயப் போர்த்தோயோ? தந்டதயின் புத்திமதிப்படி ெைந்திருந்தோல்

க்கு இக் தி வந்திருக்குமோ? மு த்திலும், தடலயிலும் முடியில்லோத ம

ெம்போகத என்று குறிப்பிட்டுக் கூறி ந ோடியவ

ிதர் டள

ோகர... ெோன் அடத அலட்சியப்படுத்தி,

ின் சூழ்ச்சியில் விழுந்து விட்கைன்.

''இப்கபோது கவடலக் ோரனுக்கு கவடலக் ோர அப்போ கபச்டச க ட் ோததற்குக்

ோ

வோழ்ந்து ந ோண்டிருக் ிகறன்.

ிடைத்த தண்ைட

தோன் இது,'' என்று

ண்ணர்ீ

வடித்தோன் இளவரசன் இளங்குமரன். ''இளவரகச! துன்பம் வரும் கவடள ளில் தீரமுைன் அடத எதிர்கெோக் ி நவற்றி நபறுபவக ெம்பிக்ட பிர ோசமோ

வரன். ீ ெீங் ள் வரீ

ோ

இழக் க்கூைோது; என்ட

விளங்

கவண்டும்; ம

ம் தளரக்கூைோது;

ெீங் ள் கதர்ந்நதடுத்தப் கபோகத உங் ளுக்குப்

எதிர் ோலம் இருப்படதத் நதரிந்து ந ோண்கைன்.

''அந்த கவஷக் ோரட

விரட்டியடிப்பது ஒரு நபரிய விஷயமல்ல. ஒரு வி

அந்த நமோட்டைத்தடலய நசய்ய முடியோதபடி எ

ின் குட்டை உடைக்

என்

ோல் முடியும். ஆ

ோடியில்

ோல், அப்படிச்

க்குத் தடை விதிக் ப்பட்டிருக் ிறது. யோர் தடை விதித்தது,

ஏன் என்று க ட் ோதீர் ள்.

''ஆ

ோல், உங் ள்

ஷ்ைங் ளுக்குக் ட ந ோடுத்து உதவ கவண்டும் என்றும்,

இைப்பட்டிருக் ிகறன். ஆ கவ,

வடலப்பைோதீர் ள். எத்தட ய துன்பமோ

ட்ைடள

ோலும்

துடைத்து எறிகவோம். என் மீ து ஏறி அமர்ந்து ந ோள்ளுங் ள். இந்தச் கசோதட

யிலிருந்து விடுபை உங் டள எங்கு அடழத்துப் கபோ

ெோன் அறிகவன்!'' என்றது மின் அருடமத் கதோழன் மின்

கவண்டும் என்படத

ல் வரன். ீ

ல் வரீ

ின் ஆறுதலோ

வோர்த்டத ளோல், டதரியமடைந்த

இளவரசன், அதன் மீ து ஏறி உட் ோர்ந்தோன். ''இளவரகச, என் பிைரிடய உறுதியோ ப் பிடித்துக்ந ோள்ளுங் ள். விண்ணிகல விை கவ மோ ப் பறக் ப் கபோ ிகறன். அந்த நமோட்டைத்தடலய முடிக்

டதடய

இன்னும் கவடள வரவில்டல; அது வரத்தோன் கபோ ிறது.

''அந்த நமோழுநமோழு மு த்டத, இகத பூமியில் என் கபோ ிகறன். அதுவடர நபோறுடமயோ அடுத்த வி ோ

ின்

ோற்டற

ோடி

ம்பீரமோ

ோல் குளம்போல் ெசுக் த்தோன்

இருங் ள்,'' என்று கூறிய மின்

ல் வரன், ீ

உருவம் நபற்றது. பளபளநவன்று மின்னும் அதன் உைல்,

த்து மரங் ளினூகை, மடல மு டு ளின் மீ தோ ,

ைல் ளின் கமலோ ப் போய்ந்து

ந ோண்டிருந்தது. அத்தட

கவ த்துக்கு, எத்தட

தூரத்டதக்

ைந்தது, எத்தட

ைல் டளத் தோண்டியது, எவ்வளவு மடல உச்சி ளின் மீ து குளம்டப ஊன்றி, உந்தி உயரக்

ிளம்பியது என்று

கூற முடியோது. முடிவில் ெட்ை ெடுக் ைலில் திட்ைோ த் நதரிந்த ஒரு தீவிகல கபோய் இறங் ியது மின் வரன். ீ ப

ல்

ிப்பைலத்டதப் கபோல பகசல்

என்ற புல், பட்டுப்கபோல அந்தத் தீநவங்கும்

மோ

மண்டிக் ிைந்தது.

மர தப் கபோர்டவ கபோர்த்திய தீவின் ெடுகவ, ஒகர ஒரு அழ ிய சிறு வடு ீ இருந்தது. வட்டுக்கு ீ கவலி பூச்நசடி ள், பூத்துக் குலுங் ி

.

ட்டி ெின்ற

ரம்மியமோ

, அந்த வட்டின் ீ வோசலிகல, அந்த உருவத்டதக்

விழி ள் வியப்போல் விரிந்த

. தந்டதயிைம் சபதம் டவத்துக்

துணிடவ உருவோக் ிய அகத

ின்

ிளம்புவதற் ோ

ிழவி. அண்ணன்மோர் ளோல் ஏற்பட்ை அவமோ

துடைப்பது எப்படி என்று கவதட பற்றி கூறி! ட கயந்தி

ண்ை இளங்குமர

ப்பட்ை கெரத்தில், ஒளிமயமோ

த்டத

எதிர் ோலத்டதப்

ோசு க ட்டு ெின்ற அகத மூதோட்டி தோன், அந்த அழ ிய வட்டு ீ

வோசலில் ெின்று ந ோண்டிருந்தோள். ''வரு

வரு ! அடிடமயோ

அவதிப்பட்டு ெிற்கும் இளவரசன் இளங்குமரக

மடல கள சந்திக்கும் கபோது, ம

ிதர் ள் மீ ண்டும் ஏன் சந்திக்

அன்று கூறியது இன்று ெி மோ ிவிட்ைது போர்த்தோயோ? உலட

வரு !

முடியோது என்று ெோன் ஆளும்

சக் ரவர்த்தியோ ப் கபோ ிறோய் என்று ெோன் அன்று கூறியடத ெம்போமல் சிரித்தோய்... ''இன்றோவது என் வோர்த்டதடய ெம்பு ிறோயோ? ெோன் ஒரு கதவடத. உன்ட வடலடய ெோன் அறிகவன். இங்கு மின் ோரணமும் எ

ல் வரன் ீ உன்ட

க்குத் நதரியும். நமோட்டைத்தடலயன், கதன்

வரும்படி விரட்டி இருக் ிறோன் இல்டலயோ? இரவு அடமதியோ குடிடசயிகல. இப்பிரச்ட

வோட்டும்

அடழத்து வந்திருக்கும் ிழங்கு ந ோண்டு ெீ ஓய்வுந ோள் என்

டயத் தீர்ப்பது எப்படி என்படத கயோசிக் ிகறன்,'' என்றோள்

மூதோட்டி. அந்த கவதட

யோ

கவடளயில் மூதோட்டிடயக்

கபச்சும் இளங்குமரனுக்கு ஆறுதலோ அங்க கய தங்

ண்ைதும், அவளுடைய அன்போ

இருந்தது. போட்டியின் உபசரிப்டப ஏற்று, இரவு

முடிவு நசய்தோன்.

''போட்டி, உங் ள் அன்புக்கு எப்படி ென்றி நதரிவிப்பநதன்கற நதரியவில்டல!'' என்றோன் ெோ தழுதழுக் . ''ெோன் உ

க்கு அப்படி எதுவும் நசய்துவிைவில்டல. உன் ம

துக்கும், அன்பு

உள்ளத்துக்கும் ெி ழக்கூடியடவ எல்லோகம ெல்லதோ த்தோன் இருக்கும். வடலயில்லோமல் தூங்கு,'' என்று கூறி பின், கதோட்ைத்துக்குப் கபோ ந ோண்டிருந்தது. மூன்று போத்திரத்டத ஏற்றி பூத்துக் குலுங் ி

ோள். வோ

ோள்.

த்திகல முழு ெிலோ போல் கபோலப் நபோங் ிக்

ற் டள கூட்டி அடுப்போக் ி அதில் ஒரு நபரிய

ோள். அந்த புல்நவளியின் ஓரங் ளிநலல்லோம் நவகளர் என்று

ிைந்த மலர் டளக் ந ோத்துக் ந ோத்தோ ப் பறித்தோள்.

அவற்டற

சக் ிச் சோறு பிழிந்து அப்போத்திரத்தில் ெிரப்பி

சோற்றிகல, நவள்ளி ெிலோவின்

ோள். நவள்டளப் பூவின்

றந்த பசுவின் போடலயும், புத்தம் புதுத் கதட

லந்து, இன்னும் சில பச்சிடல நசடி டளயும் அதில் தூவி கபோது அப்போத்திரத்தில் அந்தக் எழுந்த அந்த மணம், 'ஆ

ோ' அற்புதம்!

ரடிக்

ோ

ரோட்சச

லடவ பக்குவப்பட்ைதும் அடத

ோட்டுக்கு புறப்பட்ைோள். அவள் இருந்த தீடவ

அடுத்துள்ள, மற்நறோரு தீவிலிருந்த அரச

ோள். ெள்ளிரவின்

லடவ 'தளபுள'நவன்று ந ோதிக் லோயிற்று. அப்கபோது

இரவு முழுவதும் போட்டி தூங் வில்டல. அந்த கவநறோரு தூக் ில் எடுத்து,

ோய்ச்சி

யும்

ோடு தோன்

பயங் ரத் கதோற்றமுடைய ரோட்சசக்

ரடிக்

ோடு. அதில்,

ரடி ளின்

ரடி வசிக் ிறது. கதன்

ிழங்கும்

ரடியின் போது ோப்பில் உள்ளது.

சந்திரன் ஒளியில், தோன் தயோரித்த மூலிட

போ

த்துைன்

ரடிக் ோட்டின் ெடுகவ

இருந்த ஒரு சிறிய ஏரிக்கு நசன்று, ெீரிகல, தோன் ந ோண்டு வந்திருந்த மூலிட ப் போ

த்டத ந ோட்டி

ோள். சிறிது கெரத்தில் அப்போ

ம், ஏரி ெீர் முழுவதிலும்

லந்தது.

பின், போட்டி ஒரு புதர் மடறவில் ஒளிந்து ந ோண்ைோள். விடியற் ோடல கவடளயில் அந்த ரோட்சசக் பருகும். அதன் வருட க் ோ கவ பயங் ரமோ வந்த கவ

ரடி, தி

மும் அந்த ஏரிக்கு வந்து ெீர்

ோத்திருந்தோள் போட்டி. சிறிது கெரத்தில்

உறுமலுைன், வோயிலிருந்து தீ

ுவோடல, குப் குப்நபன்று

ிளம்ப ஏரிக்கு

ரடி, எடதயும் போர்க் வில்டல. கவ மோ

ஏரி ெீடரக் குடித்தது. அதன் வோயிலிருந்து நவளிப்பட்ை நெருப்பு

அடணந்தது. எப்கபோடதயும் விை ெீர் அன்று சுடவயோ

இருந்தது கபோலும். ெோக்ட

சப்புக்ந ோட்டி சுடவத்துக் குடித்தது. ெிறுத்தோமல், கமலும் கமலும், ெீடரக் குடித்தது ரோட்சசக் இடதக்

ரடி. ண்டு ம ிழ்ச்சியடைந்தோள் போட்டி. இடை இடைகய சற்கற ெிறுத்தி உறுமி

விட்டு மீ ண்டும் நதோைர்ந்து குடித்தது. சிறிது கெரத்தில் அதன் ெிடலயில் தள்ளோைல் ஏற்பட்ைது.

ண் ள் நசரு லோயி

. அப்படிகய ஏரிக் டரயில்,

ண் மூடிப் படுத்து

தூங் ி விட்ைது. மடறவிைத்திலிருந்து நவளிப்பட்ை போட்டி, மயங் ி குறட்டை விட்டுத் தூங்கும் ரடியின் அரு ில் வந்தோள். உகரோமம் அைர்ந்த உறுதியோ போர்த்தோள். 'இதன் முது ில் ஒரு

உைடல அடசத்துப்

ட்டைடய டவத்து க ோைரியோல் பிளந்தோல் கூை

உறக் த்திலிருந்து இப்கபோடதக்கு எழுந்திருக் ோது' என்று த

க்குத் தோக

கூறிக்

ந ோண்ைோள். , இளங்குமரட

'உைக

இங்கு அனுப்பி டவக்

கவண்டும்' என்று கூறியபடி, தன்

குடிடசக்கு விடரந்தோள் கதவடதப் போட்டி. அயர்ந்து தூங் ிக்ந ோண்டிருந்த இளங்குமரட

எழுப்பி

ோள் கதவடதப்போட்டி.

பரபரப்புைன் எழுந்தவனுக்குப் போட்டியின் சிரித்த மு ம் நதம்பளித்தது. ரடிக்

''இளவரகச,

ோட்டுக்கு உைக

புறப்படு. உன் தந்டத அளித்துள்ள

ஆடைடய அணிந்து ந ோள். இரநவல்லோம் அடதக்

ரடி குடிக்கும்படி நசய்துள்களன்.

மயங் ிக் உள்ள ''உன் ந ோள்.

ிைக் ிறது. அந்த ஏரியின்

. மின்

ண் விழித்து ஒரு போ ரடிக்

ரடித்கதோல்

ம் தயோரித்து,

ோட்டின் ஏரிக் டரயில் அது

டரயில் தோன் ஏரோளமோ

கதன்

ிழங்கு ள்

ல் வரன் ீ மீ து ெோம் இருவரும் ஏறி அத்தீவுக்குப் கபோகவோம்.

ோல் சுமக்கும் அளவு மட்டும் கதன்

ிழங்கு டளத் கதோண்டிக் கச ரித்துக்

ரடி, மயக் ம் நதளித்து விழித்துக் ந ோள்ளு முன் உன்

ந ோள்ள கவண்டும். அடத ெோன் ''அப்படி ஒருகவடள உ

ோரியத்டத முடித்துக்

ண் ோணித்துக் ந ோண்டிருக் ிகறன்.

க்கு ஏதோவது அபோயம் கெருமோ

கசமித்துக் ந ோண்டிருக்கும்கபோது, அது விழித்தோல், உன்

ோல், ிழங்கு டளச் ரடி உடைடயக்

ழற்றி

அதன் மீ து வசிவிட்டு, ீ குதிடர மீ கதறிப் பறந்துவிடு. ெோன் அக் ரடிடய சமோளித்துக் ந ோள் ிகறன்,'' என்றோள் போட்டி. இளங்குமரனுக்கு ம ிழ்ச்சியோ வி

ோடியில்

போட்டி

ரடிக்

ம ிழ்ச்சி. உைக

புறப்பட்ைோன். இருவடரயும்

ோட்டில் ந ோண்டு கபோய் இறக் ியது மின்

ண் ோணிக் , குமரன் கவ

கவ மோ

கதன்

ல் வரன். ீ

ரடிடயப்

ிழங்கு டளத் கதோண்டி எடுத்து

கச ரித்தோன். ஒரு நபரிய சோக்கு மூட்டை ெிடறயத் திணித்துக் ந ோண்டிருக்கும் கபோது, ரடி விழித்து, சுற்றும் முற்றும் தன் சிவந்த

ண் ளோல் கெோட்ைமிட்ைது. தன் நபரிய

வோடயத் திறந்து, நவண்பற் ள் பளிச்சிைக் ந ோட்ைோவி விட்டு உறுமியது. ரடி

ண் விழித்தடத அறிந்த இளங்குமரன், பரபரப்புைன் தன்

ழற்றி, அந்த ரோட்சதக்

ரடியின் முன் வசி ீ

ோன். கதன்

ரடி அங் ிடயக்

ிழங்கு மூட்டையுைன்

ஓகைோடிப் கபோய், மின்

ல் வரன் ீ குதிடர மீ து ஏறி

ோன். போட்டி அதற்கு முன்கப,

குதிடர மீ கதறித் தயோரோய் இருந்தோள். ென்றோ

விழித்த

ரடி, தன் முன் வந்து விழுந்த

என்று எண்ணி, விகரோதிகயோடு கபோரிட்டு, அந்தக் ிழித்து சின்

பின்

ரடி உடை மூட்டைடய ெி க் ரடி ரடி கவஷத்து அங் ிடய, குத்திக்

மோக் ிக் ந ோண்டிருந்தது. இளங்குமரனும், போட்டியும் கதன்

ிழங்குைன் கபோகய கபோய் விட்ை

ர். கதவடதப் போட்டியின்

ருடணக்கும்,

உதவிக்கும் அவடள வணங் ி ஆசி நபற்று, ிழங்கு மூட்டையுைன் மர தபுரிக்கு திரும்பி இளங்குமரன். வோ மின்

ோன்

நவளியிகல,

லோ ப் போய்ந்து பயணம் நசய்த

மோயக்குதிடர மின்

ல் வரன், ீ

மக ந்திரவர்மரின் அரண்மட

க் குதிடர

லோயத்டத அடைந்ததும், நதோத்தல் குதிடரயோ

மோறி மூடலயில் கபோய்

முைங் ியது. கதன்

ிழங்கு மூட்டைடயச் சுமக்

மக ந்திரவர்மரின் முன் இறக் ி

ோன் இளங்குமரன். அப்கபோது, அரசர் தம் குமோரி ள்

மற்றும் நமோட்டைத் தடலயனுைன் அதிசயப் நபோருளோ

கதன்

ம ள் ளுக்கும் ம ிழ்ச்சியோ

முடியோமல் சுமந்தபடி, சக் ரவர்த்தி ோடல உணவு சோப்பிட்டுக் ந ோண்டிருந்தோர்.

ிழங்கு மூட்டைடயக்

ண்ைதும், மன்

ருக்கும், அவர்

ம ிழ்ச்சி; நமோட்டைத்தடலயனுக்க ோ அதிர்ச்சியோ

அதிர்ச்சி. நதோல்டல இல்லோமல் இளவரசட

ஒழித்துக்

ட்டி விட்ைதோ

சந்கதோஷப்பட்டுக் ந ோண்டிருந்தவனுக்கு, அவன் நவற்றிகயோடு திரும்பி எரியோதோ என்

ோல் வயிறு

?

அரசகுமோரி களோ, இவன் ெிச்சயம் இந்த அெோ ரி அடிடமயில்டல. இந்த அழ ிய வோலிப என்ற முடிவுக்கு வந்த

ர்.

அவலட்சணக் ோர இளவரச

ின்

ின் வோழ்வில் ஏகதோ மர்மம் இருக் ிறது

''எப்படிப் நபரியப்போ? ெோன் நசோல்லவில்டல, இந்தப் பயல் எடதயும் சோதிக் க்கூடியவந

ன்று!'' தன் மு வோடயத் தைவியபடி குரூரமோ ச் சிரித்தோன்

நமோட்டைத் தடலயன். ''ெோன் என்

நசய்வது! இப்படிப்பட்ை திறடமசோலியோ

அடிடம எ

க்கு

வோய்த்திருந்தோல், மூன்று நபண் டளப் நபற்று விட்கைோகம என்று பட்டிருக்

வடலகய

மோட்கைன்,'' என்றோர் மக ந்திரர்.

''இவன் திறடமடய அறிந்து தோன், எ

க்கு துடணயோ

இவட

கூை அனுப்பி

அப்போ. இல்லோவிட்ைோல், இந்தச் சுடமடய ெோன் இழுத்து வந்திருப்கப புறங்ட டய அடசத்து, இளவரசன் இளங்குமரட

கபோகும்படி டசட

ோர்

ோ...'' என்று நசய்தோன்

குரூர குணம் படைத்த ந ோடியவன். இளங்குமரன் கு

ிந்த தடலகயோடு, அடவடய விட்டு நவளிகயறி

அவர் ள் விஷயத்தில் தடலயிை விரும்போதவரோ , ஆ பணியோள

ிைம் பரிவுடையவரோ

ோல், அந்த அடிடமப்

தம் இருப்பிைம் நசன்றோர்.

இளங்குமரன் குதிடர லோயத்துக்குப் கபோய் ெண்பன் மின் ஒழு

ோன். மக ந்திரர்,

உட் ோர்ந்தோன். நமோட்டைத்தடலயன் அரண்மட

ஒரு சமயம், நமோட்டைத் தடலயட

ல் வரன் ீ அரு ில்,

ண்ணர்ீ

டய அமர்க் ளப்படுத்தி

தம் நபோக் ிஷ அடறக்கு அடழத்துப் கபோ

ோன். ோர்

அரசர் மக ந்திரர். அங்கு ந ோட்டிக் குவித்துச் கசமித்து டவக் ப்பட்டிருக்கும் நசல்வத்டதக்

ண்டு பிரமித்தோன் நமோட்டைத் தடலயன். இவ்வளவு நசல்வத்துக்கும்,

தோன் அதிபதியோ ப் கபோ ிகறோம் என்ற ெிட எச்சரிக்ட கயோடிருக்

ப்பு, உண்டம நவளியோ ோமல்

கவண்டும் என்று உறுதி ந ோள்ளச் நசய்தது.

அப்கபோது அரசர் ஒரு ந ோப்படரயில் இருந்த டவரக் ''இளவரசக

... இகதோ இங்குள்ள டவரக்

ற் டளக்

ோட்டி,

ற் டளப் கபோல கவறு எங் ோவது

போர்த்ததுண்ைோ?'' ைோலடித்துக்ந ோண்டிருந்த நபரிய, நபரிய பட்டை தீட்ைப்பட்ை டவரக்

ற் டளக்

ட யிநலடுத்து, உருட்டிப் போர்த்து வியந்தபடி, ''இல்டல நபரியப்போ, எத்தட அபூர்வ மோணிக் க்

ற் டளப் போர்த்திருக் ிகறன். ஆ

ோல், அடவ எதுவும் இங்குள்ள

டவரங் ளுக்கு ஈைோ ோது,'' என்றோன். ''ம்... என்

பயன்?'' என்று நபருமூச்சு விட்ைோர் மன்

கயோ

ர்.

நபரியப்போ, ஏன் இப்படி ஆற்றோடமப்படு ிறீர்?'' என்று க ட்ைோன்.

''என்

''ஆதங் ப்பைோமல் என் என்நறோரு

ோ

நசய்வது? இடவநயல்லோம் என்

ம். அங்க

அபூர்வமோ

டவரங் ள்! மோன் வ

ம்

டலமோன் உள்ளது. அதன் உைலில் உள்ள

புள்ளி நளல்லோம் நவறும் நவள்டளப் புள்ளி ள் அல்ல, டவரக் ற் ள். அதன் ந ோம்பு ளுக்கு ெடுவிகல, ஒரு நபரிய டவரக் ல் உள்ளதோம். '' ிரீைம் கபோல அதன் ஒளி, சூரிய ஒளிடயயும் மிஞ்சக்கூடியதோம். ஆ அதிசய மோட

, யோரோலும் நெருங்

ோல், அந்த

முடியோதோம்; அது ஒரு மோய மோன்; எந்த

ஆயுதமும் அடத எதும் நசய்ய முடியோதோம்; அடதக்

ண்ைவர் ள் உயிகரோடு

திரும்பியதில்டலயோம். ''அந்த மோ

ின் போர்டவகயோ அல்லது அதன் தடல மீ துள்ள நபரிய டவரக் ல்லின்

ஒளிகயோ பட்ைோல், அது ம

ிதரோ

ோலும், மிரு மோ

ோலும் அந்த இைத்திகலகய

சுருண்டு விழுந்து மடிந்து கபோவோர் ளோம். அப்படி இறந்த உைல் ளின் எலும்புக் கூடு ள் மோன் வ ''ஆ

த்தில் ஏரோளமோ

ோலும், இத்தட

இடறந்து

ிைக் ிறது.

அபோயங் ள் இருந்தோலும் ம

ிதன், ஆடசடய விைவில்டல.

தன் அதிர்ஷ்ைத்டதச் கசோதிப்படத ெிறுத்தவில்டல. எப்படியோவது அதிசய மோட பிடித்து, அதன் தடல மீ து வளர்ந்துள்ள ம த்தோ

ப்

டவரத்டதப் பறித்து

வரகவண்டுநமன்று முயற்சி நசய்து உயிரிழந்கதோர் தோன் அதி ம். ''அதிர்ஷ்ைம் உள்ளவர் ள் உயிர் பிடழத்து எடுத்து வந்த ெவரத்தி

க்

ற் ள் தோன்

இடவ. அந்த மோயமோன் தன் உைடலச் சிலிர்த்துக் ந ோள்ளும் கபோது, புள்ளி ளோ ப் நபோதிந்துள்ள டவரக் ற் ள்

ீ கழ உதிர்ந்து

ிைக்கும். அப்படி உதிர்ந்து

ிைந்த

டவரங் ள் தோம் இடவ. ''மோய மோன் அடிக் டி தன் உைடலச் சிலிர்த்துக் ந ோள்ளோது. ஆறு ஆண்டு ளுக்கு ஒரு முடற தோன், உைலிலுள்ள டவரப் புள்ளி டள உதிர்க்கும். தங் ள் உயிடர தூசியோ

மதித்து அம்மோன் வ

த்துக்குப் கபோய், அதன் உைலிலிருந்து உதிர்ந்த

டவரங் டளத் கதடி எடுத்து வந்தவர் ளுக்கு ஏரோளமோ அவற்டற வோங் ிச் கசமித்து டவத்திருக் ிகறன். ஆ அந்தப் நபரிய டவரம்

ோலும், அதன் தடலயிலுள்ள

ிடைக் ோத கபோது இவற்றோல் என்

நபருமூச்சு விட்ைோர் மர தபுரி மன்

ர்.

நபோற் ோசு டள வழங் ி, பிரகயோ

ம்!'' என்று

''நபரியப்போ! ெோன் கூறுவடதக் க ட்டுக் க ோபப்பைோதீர் ள். உங் ள் பிரகதசத்தில் உள்ளவர் ளுக்குத் திறடமகயோ, வரகமோ ீ மோய மோட

ிடையோது. அடிடம போண்டிய

ிைம், அந்த

க் ந ோன்று, டவரங் ள் பதிக் ப்பட்ை அதன் கதோடலயும், டவரம்

முடளத்துள்ள அதன் தடலடயயும் ந ோண்டு வரச் நசோல் ிகறன் போருங் ள்!'' என்றோன் நமோட்டைத் தடலயன். ''அந்த மோயமோ மோக

ின் சக்தி அறியோமல் ஏகதகதோ கபசு ிறோய் ெீ. அது போர்டவக்கு

தவிர, ம ோ ந ோடிய மிரு மோக்கும்!'' என்றோர் மன்

ர்.

வஞ்ச மோ ச் சிரித்தோன் கபோலி இளவரசன். ''மோய மோட

யும், அதன் தடலயிலுள்ள டவரத்டதயும் பற்றிக் கூறிவிட்டீர்... மற்ற

விஷயங் டள என்

ிைம் விட்டுவிடுங் ள்,'' என்று ெிரம்ப அழுத்தமோ க் கூறிவிட்டு

நசன்றோன். ''மோய மோட

யும், அது வோழும்

அந்த மோன் வ

த்துக்கு உைக

ோ

த்டதயும் பற்றி இளங்குமர

கபோ. என்

ிைம் கூறிவிட்டு,

நசய்வோகயோ... எது நசய்வோகயோ

நதரியோது. டவரங் ள் பதித்த மோன் கதோடலயும், தடலடயயும் ந ோண்டு வந்தோ கவண்டும். ''அடவ இல்லோமல் ெீ திரும்பவும் கூைோது. அதுமட்டுமல்ல, அதன் கதோலிலிருந்து ஒரு டவரம்கூை உதிர்ந்திருக் க்கூைோது. முக் ியமோ

அதன் தடலயில் உள்ள

நபரும் டவரம் அப்படிகய ெலுங் ோமல் வரகவண்டும். ஒரு டவரம் விட்ைோலும், உன் உைலில் இருந்து, உன் தடல

ோணோ

ோணோமல் கபோய்விடும். சீக் ிரம்

புறப்படு, இங்கு ந ோட்ைோவி விட்ைபடி நபோழுடதக்

ழிக் ோகத...!'' என்று விரட்டி

ோன்

நமோட்டைத்தடலயன். அந்த கமோசக் ோர அவன் என்

ின் உத்தரவில் உள்ள அபோயங் டள இளங்குமரன் அறிவோன்.

முட்ைோளோ? ஆ

வழியில்டல. த

ோலும், அவன்

க்கு இப்கபோது ந ட்ை

ட்ைடளக்கு

ீ ழ்ப்படிவடத தவிர, கவறு

ோலம், நபோறுத்திருக்

கவண்டும் என்ற

முடிகவோடு குதிடர லோயத்டத கெோக் ி ெைந்தோன். 'என் உயிர்த்கதோழ

ோ

மின்

ல் வரன், ீ இந்த இக் ட்ைோ

ோப்போற்றும். இதில் நவற்றி நபற்று உயிகரோடு திரும்பி

ெிடலயிருந்தும் என்ட ோல், அந்த கமோசக் ோர

ின்

க்

கவஷத்டத எப்படியும் என்ற

ிழித்து எறிகவன்... ஆ

வடலகயோடு, மின்

இளங்குமர

ல் வரட ீ

அணு ி

ோல், எ

க்கு அதிர்ஷ்ைமிருக்குமோ?'

ோன் இளங்குமரன்.

ின் கசோர்ந்த மு த்திலிருந்கத ெிடலடம புரிந்த மின்

ல் வரன், ீ

''இளவரகச! நெஞ்சில் உறுதி இருந்தோல், எந்த வஞ்ச த்டதயும் நவற்றி ந ோள்ளலோம்; இப்படி இடிந்து கபோ

ோல், எடதயும் சோதிக்

முடியோது. மோய மோட

க் ந ோன்று, அதன்

டவரங் ள் இடழத்த கதோடலயும், தடலடயயும் ந ோண்டுவருமோறு ட்ைடளயிட்ைோ ''கவதட

ோ அந்தக்

யவன்?'' என்று க ட்ைது மின்

ல் வரன். ீ

ப்படுவதற்கு, அது கபோதோதோ ெண்போ? அதன் போர்டவகய உயிடரக் குடிக்கும்

வல்லடம நபற்றதோயிற்கற,'' என்றோன் இளங்குமரன். ை ைநவன்று சிரித்தபடி,

ட

த்தது மின்

ல் வரன். ீ

''டவரப் புள்ளி டளயும், தன் போர்டவயோகலகய சோம்பலோக்கும் வல்லடமயும் ந ோண்ை, அந்த ரோட்சத மோட

ப்பற்றி எ

ஒழித்துவிடுவநதன்று திட்ைமிட்டு தடலயட

ந ோல்ல எ

க்கு அதி

க்கும் நதரியும். உன்ட

எப்படியும்

ட்ைடள டள இடும் அந்தக் ந ோடிய நமோட்டைத் கெரமோ ோது. ஆ

வணர் ீ ளும் சில கவடள ளில் கதடவப்படு ின்ற

ோலும், இவட

ப் கபோன்ற

ர். ெல்லவர் ளின் நபருடமடயத்

நதரிந்துந ோள்ள, இதுகபோன்ற ந ட்ைவர் ள் இருக் த்தோன் கவண்டும். ''எதற்கும் ஒரு முடிவு உண்டு. விதிடய மோற்ற யோரோலும் முடியோது. ஆண்ைவ மீ து ெம்பிக்ட

டவத்து, என் மீ து ஏறி அமர்ந்து ந ோள். உன் எ மோ

ஆடணடய ெிடறகவற்ற புறப்படுகவோம்,'' என்றது மின் இளங்குமரன் அதன் மீ து தோவி ஏறி

ின்

ின்

ல் வரன். ீ

ோன். கெோஞ்சோன் கதோற்றமுடைய அந்தக்

குதிடர மர தபுரியின் எல்டலடயத் தோண்டும்வடர, இைறி விழுகமோ என்று போர்ப்பவர் ள் ெிட

க்கும்படி ஊர்ந்து நசன்றது. ஊரின் எல்டலக்கு அப்போல் வந்ததும்

உைடலச் சிலிர்த்தபடி கூடிய குதிடரயோ ெின்றகபோது பூமிகய

ம்பீரமோ க்

மோறி, முன்

ட

த்தது. அடுத்த வி

ோடி மினுமினு உைலுைன்

ங் ோல் ள் தடரடய உடதத்துக்

ட

த்து

ிடு ிடுத்தது.

''இளவரகச, ஆ ோயத்தில் பறக் ப் கபோ ிகறன். என் பிைரிடய உறுதியோ ந ோள்ளுங் ள்,'' என்று கூறி,

ிவ்நவன்று கமகல எழுந்தது மின்

பற்றிக்

ல் வரன். ீ

கம ங் ளின் மீ தோ ோ

மிதந்து, மடல முடி ளில் தன் குளம்படி டளப் பதித்து,

ங் ளின் பசுடமயினூகை புகுந்து,

உைடலச் சூரிய ஒளியிகல

ைல் ளின் ெீரிகல மூழ் ி எழும்பிக் குளிர்ந்த

த தப்போக் ிக்ந ோண்டு, ெடுக் ைலிகல மர த விரிப்போ

ோட்சியளித்த கதவடதப் போட்டியின் தீவிகல இறங் ியது மின் குதிடரயிலிருந்து இறங்கும் இளங்குமரட

ல் வரன் ீ குதிடர!

, குடிடச வோசலில் ெின்றிருந்த போட்டி

புன்முறுவகலோடு வரகவற்றோள். ''இளவரசன், மீ ண்டும் என்ட நதோைருவதோ

த் கதடி வந்திருப்பதிலிருந்து நதோல்டல ள்

அறி ிகறன். அப்படித் தோக

''ஆம் போட்டி...!'' என்று கவதட

?'' என்று க ட்ைோள்.

கயோடு கூறி

ோன் இளங்குமரன்.

அடிடமயோக் ிய அந்த வஞ்ச ன் எப்படியோவது என்ட

''என்ட

ந ோன்றுவிை

திட்ைமிட்டிருக் ிறோன். அவன் விருப்பப்படி இறந்தோல் கூை ெல்லது என்கற ெிட

க் ிகறன். நசத்துச் நசத்து பிடழக்கும் இந்த நதோல்டல ளிலிருந்து

விடுபைலோமல்லவோ?'' விரக்திகயோடு கபசி

ோன் இளவரசன்.

''அைோைோ!'' என்று அங் லோய்த்தோள் போட்டி. நெஞ்சுறுதியுடைய வரன் ீ என்றல்லவோ எண்ணிக

''உன்ட கபோல ம

ந்தளரலோமோ? கசோதட

அழகு; ம

த்தளர்ச்சிடய உதறிவிட்டு ெிமிர்ந்து ெில்.

''எப்கபோது என்ட விட்ை

ன். இப்படி க ோடழ

டள எதிர்த்து நவற்றி நபறுவதுதோன் வரனுக்கு ீ

த் கதடி வந்தோகயோ, அப்கபோகத உன் பிரச்ட

. இன்கறோ, ெோடளகயோ உன்

வடலக்கு விடை

எப்கபோதும் ந ோடியவர் ளுக்குக் சோத மோ இரவு ஓய்வு ந ோள்.

ள் தீர்க் ப்பட்டு

ோண்கபோம்.

இருந்துவிைோது. பயணக்

ோலம் டளப்பு தீர,

ோடலயில் நசய்ய கவண்டியடதப் பற்றி கயோசிப்கபோம்,''

என்றோள் கதவடத போட்டி. இளங்குமரன் போட்டிக்கு ென்றி கூறி, ோடலயில் உற்சோ மோ எழுந்திருப்பதற் ோ கவ

வடலடய உதறி விட்டு தூங் ி

ோன்.

எழுந்தோன் இளங்குமரன். கதவடதப் போட்டி அவன் ோத்திருந்தது கபோல, அவட

ட யில், ஒளி வசும் ீ வோளும், மு மூடி

கெோக் ி வந்தோள். அவள்

வசமும் இருந்த

மந்திரசக்தியுடையடவ. அவற்டற இளங்குமர

; அடவ இரண்டும்

ிைம் ந ோடுத்து, ''ெோம் கபோ ப் கபோகும்

இைத்துக்குப் போது ோப்புக் ோ கவ இந்த வோடளயும், மு மூடிடயயும் அளிக் ிகறன்.

மோயமோட உன்ட

நவற்றி ந ோள்ள, இவ்விரண்டும் உ

எதிர்போர்த்துக்

க்குத் கதடவப்படும், மின்

ல் வரன் ீ

ோத்திருக் ிறோன்,'' என்றோள் போட்டி. ணமும் தோமதிக் ோமல், தயோரோ

ோன்

இளங்குமரன். போட்டிடயயும், இளங்குமரட

யும் சுமந்தபடி,

விண்ணிகல பறந்தது மின் மோன் வ வரீ

ல் வரன். ீ

ம் உள்ள இைத்டத மின்

ல்

ிைம், முன்கப கூறியிருந்தோள்

போட்டி. ஆ கவ, தோமதமில்லோமல் மோன் வ

ம் உள்ள தீவிகல கபோய் இறங் ியது

மோயக்குதிடர. அைர்ந்த அக் ோ

த்தின்

ெீர் ஊற்றுக்கு அரு ில் ஒரு இைத்துக்கு வந்ததும், அங்கு ஒரு குழி கதோண்டும்படி கூறி ''ஒரு ஆள் மடறந்திருக்கும் அளவுக்கு ஆழமோ

ோள் போட்டி. கதோண்டு. அதற்குள் ெீதோன்

பதுங் ியிருக் ப் கபோ ிறோய்?'' என்றோள். போட்டியின்

ட்ைடளப்படி, விடரவில் ஆழமோ

ஒரு குழிடயத் கதோண்டி

ோன்

இளங்குமரன். ''அகதோ நதரி ிறது போர் ஒரு ெீரூற்று!'' என்று சுட்டிக்

ோட்டி

ோள் போட்டி.

தூரத்தில் ஒரு சிறு குன்றிலிருந்து ெீர் வழ்ச்சிநயோன்று ீ வழிந்து ந ோண்டிருக் , அத

டியில் ஸ்படி ம் கபோன்ற ஒரு ெீரூற்று த த த்துக்ந ோண்டிருந்தது. அதிலிருந்து

ஓர் ஓடை, சலசலத்தபடி ஓடிக்ந ோண்டிருந்தது. ஊற்டறச் சுற்றியும் ஓடைக் டர ளிலும், வண்ண வண்ண மலர் ளும், விதவிதமோ ட்டி ெின்ற தி

ி மரங் ளும் வரிடச

ோட்சி நசோர்க் கலோ ம்கபோல இருந்தது.

மும் உச்சி கவடளயில் அந்த ெீருற்றிகல ெீர் அருந்த, மோன் வரும். வயிறு முட்ை

ெீர் அருந்தியதும், அதன்

டரயிலுள்ள மோமரத்து ெிழலில் மோடலவடர படுத்து

இடளப்போறும். சூரியன் மடறந்ததும் இங் ிருந்து புறப்பட்டு கபோய்விடும். மீ ண்டும் மறுெோள் உச்சி கவடளக்குத்தோன், ெீர் அருந்த இங்கு வரும்.

''இந்தத் தடலக் வசத்டத அணிந்து, வோடள உறுதியோ க் ட யிகலந்தி ெீ இக்குழிக்குள் பதுங் ி இரு. உச்சி கவடளயில் அந்த மோயமோன் வருவடதயும், தண்ணர்ீ குடித்துவிட்டு இடளப்போறப் படுப்படதயும், உன் வ

ிப்போ க்

ித்தக்ந ோண்டிரு.

''நவகு கெரம்வடர அது உறங் ோது, விழித்துக் ந ோண்கை படுத்திருக்கும். பிறகு நமதுவோ

அதன்

ண் ள் மூை ஆரம்பிக்கும். அவசரப்பைோமல்

ோத்திரு. அந்த

மோயமோன் ென்கு தூங் ிவிட்ைது என்று உறுதிப்படுத்திக்ந ோள். பின், ஓடசயின்றி குழியிலிருந்து நவளிப்பட்டு, அதன் அரு ில் நசல். ''வோடள உறுதியோ ப் பற்றி, ஒகர வச்சில் ீ அதன் தடலடயத் துண்ைோக்கு. உைக

.

திரும்பிப் போர்க் ோமல் ஓடி வந்து, இந்தக் குழிக்குள் மடறந்துக்ந ோள். நவட்டுண்ை மோ

ின் தடல உன்ட

நெ ிழும்படி

அடழக்கும்; இ

ிடமயோ க் கூப்பிடும்; உன் உள்ளம்

தறியழுது புலம்பும்; உல ின் ஒப்பற்ற நபோக் ிஷங் டளநயல்லோம் உன்

ோலடியில் குவிப்பதோ

ஆடச

ோட்டும்; அந்த மோ

ின் தடல அதன் உைலிலிருந்து

நவட்ைப்பட்ைோலும், அதன் உயிர் கபோ ோது. ''சூரியன் மடறந்த பிறக

அதன் உயிர் பிரியும். ஆ கவ, ஏமோந்து கபோய், அதன்

வோர்த்டதடய ெம்பி நவளிகய வரோகத. உன்ட மு த்டதப் போர்த்த பின் ம ''அத

ிைம்

போர்டவயி

ெிம்மதிகயோடு மரணத்டத தழுவுவதோ

ருடணகயோடு நவளிப்பட்ைோயோ ோல் அது உன்ட

ப் நபயர் கூறி அடழக்கும். உன் கூறும்.

ோல், அவ்வளவுதோன்! தன்

ச் சோம்பலோக் ிவிடும். அடுத்த

ணகம, நவட்டுண்ை

தடல அதன் உைலில் கபோய் ஒட்டிக்ந ோள்ளும்... ''அதன் வோர்த்டத டள மதிக் ோமல், உறுதிகயோடு குழிக்குள்களகய மடறந்து, இருள்

விழ்ந்த பிறகு அந்த மோ

ின் அருக

ோத்திரு. சூரியன்

கபோ. அப்கபோது அது இறந்து

கபோயிருக்கும். அதன் டவரங் ள் பதித்த கதோடலயும், டவரம் முடளத்துள்ள தடலடயயும் எடுத்து வந்துவிடு,'' என்று இளங்குமரன் ெைந்துந ோள்ள கவண்டிய முடற டள விளக் ிக் கூறி

ோள் போட்டி.

பிறகு, தன்னுடைய குடிடசக்கு கபோவதோ வும்,

ோரியத்டத நவற்றி ரமோ

விட்டு, மோன் தடலகயோடு அவன் வரடவ எதிர்போர்த்துக் மின்

ல் வரன் ீ மீ கதறிப் புறப்பைத் தயோரோ

ோள் போட்டி.

முடித்து

ோத்திருப்பதோ வும் கூறி,

''நசோன்

நதல்லோம் ெிட

விருக் ட்டும். அந்த மோ

ின் கபச்சில், அடழப்பில், நெஞ்சம்

நெ ிழ்ந்துவிைோகத. ெோன் கபோய் கசர்ந்ததும் குதிடரடய அனுப்பி டவக் ிகறன்; ோக் ிரடத... மோ

ின் போர்டவ உன் மீ து பட்ைோல், ெீ இருக்குமிைத்தில், உன் சோம்பல்

தோன் இருக்கும். மு மூடித்தடலயணி ஓரளவுதோன் போது ோப்பளிக்கும்,'' என்று கூறி விடை நபற்றோள் போட்டி. தோன் நவட்டிய குழியில், தடலக் வச மணிந்து, வோடளக் ட யிகலந்தியபடி, ெீரூற்றின்மீ து பதித்த போர்டவடய, அ ற்றோமல் உட் ோர்ந்திருந்தோன் இளங்குமரன். உச்சி கவடளயில், வோ

திரவன் ெடு

த்திலிருந்து உக் ிரமோ

தன்

திர் டள வசிக் ீ ந ோண்டிருந்தோன். ெீரூற்றின் ெீர், டவரக் குவியலோ

ஒளி

வசிக்ந ீ ோண்டிருந்த அகத கவடளயில், திடீநரன்று போர்டவடயக் குருைோக்கும் பள ீர் ஒளி ள், ெோலோ திடச ளிலிருந்தும் த த த்த

; பூமி அதிர்ந்தது. மோயமோ

ின்

குளம்படி ஒலி தோன் அந்த அதிர்வு. அதன் தடலமீ துள்ள ஒப்பற்ற டவரங் ளின் மீ து சூரிய ஒளி பட்டு, அதன் பிரதிபலிப்கப

ண் டள கூச நசய்யும் ஒளிச்சிதறல்

என்படத, ஊ ித்துக் ந ோண்ைோன் இளங்குமரன். ம்பீர ெடை ெைந்து, ெீரூற்றின்

டரக்கு வந்து ெின்றது ரோட்சத மோயமோன். அதன்

உைலிலுள்ள டவரப் புள்ளி ள் ந ோலித்த

. தடலயிலிருந்த மி ப்நபரிய அந்த

டவரத்தின் அழ ிகல, அது உமிழும் ஒளியிகல இளங்குமரன் பிரமித்து திட த்து கபோ 'என்

ோன். ம்பீரம்! என்

ணம் கவதட

அழகு! இடதக் ந ோல்ல கவண்டுகம!' என்ற எண்ணம் ஒரு

யளித்தது. உைக

,

ைடம, அபோயம் இவற்றின் ெிட

வோல், ம

டத

திைப்படுத்திக் ந ோண்ைோன். ெீரூற்றின்

டரயிகல ெின்ற மோன், சுற்றும், முற்றும் தன் போர்டவடய பைரவிட்ைது.

பின், நதளிந்த ெீடர ஆவகலோடு பரு ிற்று. திருப்தியோ

ெீர் அருந்தியதும்,

ிடள

விட்டுப் பைர்ந்திருந்த தன் ந ோம்புள்ள தடலடயச் சிலிர்த்தபடி ெிமிர்ந்தது. அப்கபோது, அதன் தடலயிலுள்ள டவரம் ந ோலித்தது. தன் முன் மூன்று முடற தடரடய உடதத்து மண்டணக்

ங் ோல் ளின் குளம்பி

ிளறி வசிவிட்டுப் ீ புல்தடரக்கு

ோல்,

வந்தது. சிறிது கெரம் பகசல் என்ற பட்டுப்கபோன்ற பசும்புல்டல கமய்ந்த பின், ஓடைக் டர ஓரமோ

இருந்த, ஒரு மோமரத்து ெிழலில் படுத்தது. சிறிது கெரம் கமய்ந்த

புல்டல, அடச கபோட்ைபடி இருந்த அந்த அதிசய மோன், நமல்ல நமல்லக்

ண்மூடி

தூங் லோயிற்று. மூச்டச இழுத்துப் பிடித்தபடி குழியிலிருந்து அந்த மோயமோ வ

ின் நசயல் டளக்

ித்தோன் இளங்குமரன். அது அயர்ந்து தூங் ியதும் சத்தமின்றி நவளிப்பட்ைோன்.

அடி கமல் அடி டவத்து, வோடள இறு ப்பற்றிபடி மோட நெஞ்சில், 'திக்... திக்' துடிப்போ தன் மந்திரவோடள உயர்த்தி நவட்டி

ஒலி அவனுக்க

கெோக் ி ெைந்தோன். அவன்

பீதி உண்ைோக் ியது. அரு ில் நசன்று

ோன். தன் பலத்டதநயல்லோம் திரட்டி, ஒகர வச்சில் ீ

ோன்.

டவரம் முடளத்த அந்த மோயமோ விழுந்தது. அடுத்த வி

ின் ந ோம்பு, பைர்ந்த தடல தூரத்தில் கபோய்

ோடி ஓகைோடிப் கபோய் குழிக்குள் மடறந்து ந ோண்ைோன்

இளங்குமரன். நவட்டுண்டு, உருண்கைோடிய மோ

ின் தடல கபசியது. அரற்றியது... அவட

அடழத்தது, அழுதது; ந ஞ்சியது. ''தூங்கும் என்ட ''ெோன் உ

இப்படிக் ந ோன்றது ெியோயமோ?'' என்று க ட்ைது.

க்கு என்

துன்பம் நசய்கதன், ஏன் என்ட

'' ந்தர்வபுரியின் இளவரகச! டவரங் ளுக் ோ த் தோக நசய்தோய்? என்ட

இக்ந ோடிய நசயடலச்

க் க ட்டிருந்தோல், என் உைடல சிலிர்த்து டவரங் டள உன்

ோலடியில் குவித்திருப்கபக கபோ

ந ோன்றோய்?'' என்று க ட்ைது.

! கயோசிக் ோமல் போவம் நசய்து விட்ைோகய... ம்...

ோல் கபோ ிறது. உன் மடறவிைத்திலிருந்து வோ... ெீ நசய்த போவத்திற்கு

பிரோயச்சித்தமோ

என் உைகலோடு என் தடலடயப் நபோருத்து, அப்கபோதுதோன் ெோன்

நசோர்க் ம் கபோ

முடியும். வோ...'' என்று

ல் ம

மும்

இளங்குமரன் அடசயவில்டல; உறுதிகயோடு மவு மோ

ின் ந ஞ்சல், க ோபமோ

இருந்தோன். கெரம் ஆ

ஆ

மோறியது.

''ெீ நவளிப்பைோவிட்ைோல் உன்ட பயமுறுத்தியது.

மோ

டரயக் கூறியது.

ச் சோம்பலோக் ிவிடுகவன்,'' என்று ஆத்திரப்பட்ைது;

அதன் போர்டவ தன்கமல் பட்ைோல்தோன் ஆபத்து, என்படத அறிந்திருந்த இளங்குமரன், பதிகல கூறவில்டல; தன்ட

நவளிப்படுத்திக் ந ோள்ளவுமில்டல.

சூரியன் கமற்குத் திடசயில் இறங் ிக் ந ோண்டிருந்தோன். மோய மோ ந ோஞ்சம் ந ோஞ்சமோ

ின் கூவலும்,

குடறந்து ந ோண்டிருந்தது. ஒளி வில ி, இருள் மூை

ஆரம்பிக்கும் கவடளயில், தடல இழந்தும் தடரயில் விழோமல் ெின்று ந ோண்டிருந்த மோ

ின் உைல், நபோத்நதன்று தடரயில் விழுந்தது. எட்ைக்

வ ீ

ிைந்த அதன் தடலயும்,

ற்று கபச்சைங் ிப் கபோயிற்று.

இருள் சூழ்ந்து, ெிசப்தமோ ி நெடுகெரமோ

தோல், இ

ி அபோயமில்டல என்று

முடிவுநசய்து, பதுங் ியிருந்த குழியிலிருந்து நவளிகய வந்தோன் இளங்குமரன். ஜ்க ோதியோ

த த க்கும் அந்தப் புள்ளிமோ

புள்ளி ளோ க் ந ோண்டிருந்த அந்த அதிசய மோ

ின் அருக

நசன்றோன். டவரங் டளப்

ின் கதோடல

வ

மோ

உரித்து

எடுத்தோன். அதிலுள்ள சிறு டவரங்கூை உதிர்ந்துவிைோமல்! பின், மி ப்நபரிய டவரம் தோங் ிய அதன் தடலடய, அந்தக் முட

ம்பீரமோ

ந ோம்பு களோடு த

து வோளின்

யில் நசரு ி தூக் ிக் ந ோண்ைோன்!

தன் வரவிற் ோ அடுத்த வி

ோத்திருக்கும் மின்

ோடி வோ

ிைம் கபோய், அதன் மீ து தோவி

?'' என்று ம ிழ்ச்சிகயோடு க ட்ைோள் போட்டி.

'' ைவுளின் அருளோலும், உங் ளுடைய உதவியோலும் அந்த சூழ்ச்சிக் ோர திட்ைத்டத முறியடித்து உயிகரோடு திரும்பி விட்கைன். இன்னும் எத்தட ெோன் இப்படி நசத்து பிடழக் ப் கபோ ிகறக கமோசக் ோர

ோன்.

த்திகல சீறிப் புறப்பட்ைது மோயக் குதிடர.

ோரியம் நவற்றிதோக

''இளவரகச!

ல் வரீ

ிைமிருந்து எ

ின் தைடவ

ோ நதரியவில்டல. அந்த

க்கு விடுதடலகய

ிடைக் ோதோ?'' என்று கவதட

கயோடு

பதிலளித்தோன் இளங்குமரன். போட்டி அவன் தடலடய அன்கபோடு தைவிக் ந ோடுத்தபடி, ''உன் ஆண்ைவ

ிைம் ஒப்படைத்துவிடு. 'ந டுவோன் க டு ெிட

நதரியோதோ உ

வடலடய

ப்போன்!' என்ற பழநமோழி

க்கு? அவன் அழிடவ கெோக் ிப் கபோய்ந ோண்டிருப்பதோகலகய

இத்தட ய நசயல் ளில் ஈடுபடு ிறோன். விடரவில் அவனுக்கு முடிவு வரப்கபோ ிறது. ெம்பிக்ட அவட

இழக் ோமல், டவரமோன் கதோல், தடலகயோடு மர தபுரிக்கு கபோ!'' என்று வழியனுப்பி டவத்தோள் போட்டி.

போட்டியின் அன்பிலும், அறிவுடரயிலும் நெ ிழ்ந்து கபோ திரள, போட்டிடய வணங் ி, மின் அவன்

ல் வரன் ீ மீ து ஏறி

இளங்குமரன், ண் ளில் ெீர்

ோன்.

ைக்கும் ெோடு ளின் உள்ள மக் நளல்லோம் ஒளிப்பிழம்போ த் கதோன்றும் அந்த

மோயமோ

ின் டவரங் ளின் வண்ணச் சிதறல் ளிகல பிரமித்துப் கபோயி

ெோட்டு மன்

ர் ள், அந்த மோன் கதோலின் டவரங் ளுக் ோ , நபரும் நசல்வத்டதப்

நபோக் ிஷமோ க் ந ோட்டிக் குவித்து வழங்குவதோ வும், அம்மோயமோ தடலடயயும், தமக்கு தருமோறும் க ட்ை ஒரு மன் பரிசமோ

ர். பல

ின் கதோடலயும்,

ர்.

ர், தம் அழகு ம டளகய அவனுக்கு மட அந்த மோன் தடலக்குத் தருவதோ க் கூறி

வியோக் ி, போதி ரோஜ் ியத்டதயும் ோர். ஆ

ோல், இளங்குமரன்

யோருடைய கவண்டுக ோடளயும் ஏற் வில்டல. மர தபுரியின் அடவயிகல அரசர் மக ந்திரவர்மர் அமர்ந்திருந்தோர். அவர் பக் த்தில் கபோலி இளவரசன் நமோட்டைத் தடலயன், இளங்குமரன் என்று கூறிக்ந ோண்டு உட் ோர்ந்திருந்தோன். மன்

ரின் மூன்று நபண் ளும் அரச ம ளிருக் ோ

அடவ ெைவடிக்ட ம

ோ

கமல் மோைத்தில் அமர்ந்தபடி,

டளப் போர்த்துக் ந ோண்டிருந்த

ர். தங் ள் சித்தோப்போவின்

அந்த நமோட்டைத்தடலயன் நசய்யும் ஆர்ப்போட்ைங் டள நவறுப்கபோடு

போர்த்து மு ம் சுளித்த

ர்.

அப்கபோது... அடிடம இளங்குமரன், தன் நதோத்தல் குதிடர மீ தமர்ந்து அரண்மட

டய

கெோக் ி வந்து ந ோண்டிருந்தோன். அவ

து வோளின் முட

மோயமோ

யில்

ின் தடல. அதன்

ந ோம்பு ளுக் ிடைகய மோநபரும் ஒரு டவரம். அதிலிருந்து வசிய ீ ஒளி நவள்ளந்தோன் ெ ர மக் டள அப்படி வியப்பூட்டி இழுத்து வந்தது. அரசடவயிகலகய

ண் டளக் குருைோக்கும் ஒளி நவள்ளம் போய்ந்ததும், அந்த அபூர்வ

மோன் தடல டவரத்தோல்தோன்.

மர தபுரி மன்

ரின் அடவயி

இளங்குமரன், சிம்மோச

சிதறி

ின் கதோலிலிருந்தும், வோள் முட

யில் நசரு ி, உயர்த்தி

ின் தடல, டவரத்திலிருந்தும் வண்ண ஒளி ள் பிர ோசமோ ச் சிரித்து

.

இளங்குமரன், மோன்கதோடல அடவ ெடுகவ அ ல விரித்தகபோது, அத்தட அதன் அழ ில் மயங் ி, ஆரவோரம் நசய்த ெம்ப முடியவில்டல. மோயப் புள்ளிமோ ெிட

ர்.

த்டத கெோக் ி ெைந்தகபோது, அவன் ட யில் மடித்துப்

கபோட்டிருந்த மோய மோ இருந்த மோ

ர் நசோல்லிழந்து, நசயலிழந்து அமர்ந்திருந்த

த்திருந்தவரின் முன்

கபோலி இளவரச திரும்பியடதக்

ோ

ர். மக ந்திரவர்மரோல், தம்

ின் டவரமோவது

கபரும்

ண் டளகய

ிடைப்பதோவது என்று

ோல் நமோத்த டவரங் ளும் இருப்படத

ண்டு வியந்தோர்.

நமோட்டைத் தடலயனுக்க ோ, இளங்குமரன் நவற்றிகயோடு

ண்டு ஆத்திரமோ

வந்தது. இந்தப் பயடல ஒழித்துக் ட்ை முடியோது

கபோலிருக் ிறகத... ஒவ்நவோரு முடறயும், இவன் நவற்றிகயோடு வருவது என் மீ து சந்கத த்டதயும், அவன் மீ து மதிப்டபயும் அல்லவோ ஏற்படுத்து ிறது என்று

வடலப்

பட்ைோன். ஆ

ோலும், அடதக்

ோட்டிக்ந ோள்ளோமல், ''போர்த்தீர் ளோ! என் அடிடமயின்

திறடமடய...'' என்று வஞ்ச மோ ''ம க எ

, ெோன் என்

க்குக்

ண் சிமிட்டி

ோன்.

நசய்வது? இது கபோன்ற திறடமசோலியோ

ிடைத்தோல், அவட

ெோன் எப்படிநயல்லோம்

உயர்ந்த பதவி டளயும் பரிசு டளயும் வழங் ி மட்டுநமன் அவட

... இத்தட ய சோ சங் ள் புரியும் அவன் உன் அடிடமயோ வுரவிக் த்தோன் கபோ ிகறன்!'' என்றோர் மன்

இங்குதோன் ெீங் ள் தவறு நசய் ிறீர் ள். அத ிழங்கும், மோயமோ

''இந்த இள ிய ம டவக்

ின் டவரங் ளும்

ோலும், ெோன்

ர். பரபரப்புைன், ''நபரியப்போ

ோல் தோன் உங் ளுக்கு

ரடிக்

ோட்டுத்

ிடைக் வில்டல.

மிருந்தோல் எதிலும் நவற்றி நபற முடியோது. யோர் யோடர எங்கு

கவண்டுகமோ, எப்படி எப்படி ெைத்த கவண்டுகமோ அப்படிச் நசய்ய கவண்டும்.

இந்த அடிடமடயப் பற்றி உங் ளுக்கு என் மோன் கதோடலயும் ந ோண்டு வந்ததற் ோ இநதன்

வுரவிப்கபன் நதரியுமோ?

வுரவிப்கபன். இப்கபோது

நமோட்டைத்தடலயனுக்கு வியர்த்து விட்ைது. உைக கதன்

ஒரு கவடலக் ோரன்

நதரியும்? கதன்

இவட

, 'ஓக

ிழங்கு டளயும், டவர

ோ' என்று போரோட்டிவிடுவதோ?

நபரிய சோ சமோ? சர்வ சோதோரணம் என்பதோல்தோன் இவட

அனுப்பிக

ன்.

சிங் ங் டளயும், புலி டளயும் சவுக் ி திறடமயோல்

ோல் பணிய டவப்படதப் கபோல, இவட

என்

ட்டுப்படுத்தி டவத்திருக் ிகறன்.

''இைம் ந ோடுத்தோல் ெமக்குத் தோன் ஆபத்து. உங் ளுக்கு வயதோ ிவிட்ைகத தவிர, சூதுவோது அறியோதவர் ெீங் ள். ஆண்ைவன் அத

ோல்தோன் என்ட

இருக் ிறோன். ஆ கவ, ெீங் ள் அவசரப்பட்டு அசட்டுத்த அடிடம அடிடமயோ த்தோ

ிருக்

மோ

இங்கு அனுப்பி

எதுவும் நசய்யோதீர் ள்.

கவண்டும். அதி ோரம் நசய்பவன் அதி ோரம் நசய்து

ோரியங் டளச் சோதிப்பதுதோன் முடற...'' இப்படிப் நபரிய பிரசங் ம் நசய்தோன் வஞ்ச ன். தற் ோப்பின் தவிப்பு அதில் நதரிந்தது. அவன் கபச்டசநயல்லோம்

ன்

ி மோைத்திலிருந்தபடி, க ட்டுக்ந ோண்டிருந்த

இளவரசி ள் நவறுப்கபோடு ஒருவடர ஒருவர் போர்த்துக்ந ோண்ை

ர்.

அவனுடைய ஒவ்நவோரு நசயலும், கபச்சும் அவர் ளுக்கு, 'இவன் ெம் சித்தப்போவின் ம

ல்ல. இவன் அரச குலத்தவக

திறடமசோலியுமோ

அல்ல. ஏகதோ கமோசடி ெைந்துள்ளது. அழ னும்,

அந்த வோலிபன் ஏன் வோய் மூடி மவு

அவலட்சணத்தின் ஏச்டசயும், கபச்டசயும் க ட்டு தடலகு நயல்லோம் தங் ளுக்குள் விவோதித்த ஆ

மோ

இருக் ிறோன்? இந்த

ிந்து ெிற்போக

ன்?' இப்படி

ர்.

ோல், தந்டதயிைம் இளங்குமரனுக் ோ

வோதோை ஏக

ோ அவர் ளுக்குத்

துணிவில்டல. தவிர, அவர் ள் தந்டத மக ந்திரவர்மடர விட்டு நமோட்டைத் தடலயன் அ லகவயில்டல. தந்டத த

ணகெரமும் அந்த

ிடமயில் இருந்தோல் அல்லவோ

அவரிைம் தங் ள் சந்கத த்டத நவளியிை முடியும்! மர தபுரி மன்

ர் தம் பிறந்த ெோடளநயோட்டியும், தம் தம்பி ம ன் இளங்குமரட

மர தபுரியின் வருங் ோல மன்

ரோ

அறிவிக் வும், மோநபரும் விருந்துக்கு ஏற்போடு

நசய்திருந்தோர். சிற்றரசர் ளும், க ோட்டைக் பகுதி ளின் ெிர்வோ

அதி ோரி ளும், பிரபுக் ளும் விருந்துக்கு அடழக் ப்பட்டிருந்த

அரசகுமோரி ள் அந்தக் க ோலோ லமோ போண்டியன் தடலயக

ோவலர் ளும் மற்றும் ெோட்டின் பல்கவறு

விருந்திலும், க ளிக்ட

லந்துந ோள்ள கவண்டும் என்று ஆடசப்பட்ை

ளிலும் அடிடம

ர். ஆ

ோல், நமோட்டைத்

ோ, அவன் குதிடர இலோயத்டதவிட்டு நவளிகய தடல ோட்ைக் கூைோது

என்று உத்தரவிட்டிருந்தோன். இளவரசி ள் மூவரும் நமோட்டைத் தடலயட

டெச்சியம் பண்ணி

ர்.

ர்.

அண்ணோ ெீ... ஆ

''என்

க வலமோ

ோலும் ெீ நரோம்ப கமோசம்! போண்டியட

மி வும்

ெைத்து ிறோய். அவன் உங் ள் அரு ிகலகய இருந்தோல்தோக

உங் ளுக்கும்

வுரவம்!'' என்ற

ர்.

இளவரசி ளின் பு ழ்ச்சியில் மயங் ியவன் முடிவில், போண்டியட மண்ைபத்தில் தன் ஆச

த்தின் அருக

அதன்படிகய இளங்குமரட

ெிற் ச் நசோல்வதோ

விருந்து

வோக் ளித்தோன்.

கூப்பிட்டு, ''ெோடள விருந்து மண்ைபத்தில் ெோங் ள்

எல்லோரும் விருந்து உண்ணும் கபோது, ெீ என் ஆச கவண்டும். நதரிந்ததோ... யோடரயும் கவடிக்ட

த்தின் அரு ிகலகய ெிற்

போர்க் க்கூைோது. கு

ெிமிரோமல், என் ஆடண டள ெிடறகவற்ற தயோரோ

ெிற்

ிந்த தடல

கவண்டும் என்

?''

என்றோன். ''அப்படிகய ெைந்துந ோள்ளு ிகறன் இளவரகச!'' என்றோன் தடல ெிமிரோமல் அடிடம இளங்குமரன். ''ஏதோவது அதி ப்பிரசங் ித்த

மோ

ெைந்து ந ோண்ைோல், அந்தக்

உன் தடலடய சீவித் தள்ளிவிடுகவன்;

ோக் ிரடத!'' என்று வோடள இழுத்து

உடறயில், 'சரக்' என்று திணித்து தன் வல்லடமடயக்

ோட்டி

இளவரசி ளுக்கு அவன் ஆர்ப்போட்ைம், சிரிப்டப உண்ைோக் ி ந ோண்ை

ர். போண்டியட

திருப்தி பட்டுக் ந ோண்ை

ணகம அங்க கய ோன்.

ோலும், அைக் ிக்

விருந்து மண்ைபத்துக்கு வர அனுமதித்ததற் ோ

அவர் ள்

ர்.

விருந்து ெோளன்று – அடழப்டப ஏற்று எல்லோரும் கூடியிருந்த

ர். சக் ரவர்த்தி மக ந்திர வர்ம

ின்

பிறந்த ெோளோயிற்கற. அவருக்கு மரியோடத நசலுத்தோதிருக் லோமோ... க ோலோ லமோ ஏற்போடு ள், விருந்து மண்ைபத்தில் ெைந்தது. விதவிதமோ போ

ங் ளும் குவிக் ப்பட்டிருந்த

உணவுப் நபோருட் ளும்,

.

எல்லோரும் ம ிழ்ச்சி நவள்ளத்தில் மூழ் ித் திடளத்திருக்கும் கபோது, அந்த விருந்து மண்ைபத்துக்குள் ஒரு விகெோதமோ விதோ

த்துக்கு கமலோ

பறடவ பறந்து வந்து மண்ைபத்தின்

சிற டித்து ெின்றபடி

ல லநவன்று சிரித்தது.

விருந்தி

ர் ள் அத்தட

பறடவயின் சிரிப்போல்

கபரின்

வ

வரப் பட்ை

த்டதயும் தன் விகெோத சிரிப்போல்

ர் பலர். அந்த பறடவ நபண் குரலில்

கபசியகபோது எல்லோரும் வியந்து பிரமித்துப் கபோயி

ர்.

''விருந்தும், ந ோண்ைோட்ைமும் பிரமோதமோ த்தோன் இருக் ின்ற நெருப்புக்க ோட்டை மன் இப்படித்தோ

வர்ந்தது.

ன் ெீ வண்ணனுடைய தி

. ஆ

ோல்,

சரி சோப்போகை

ிருக்கும். அவர் விருந்து ந ோடுத்தோல் எப்படி இருக்கும் என்படத

எண்ணிப்போருங் ள். அடத ெிட

க்

ம

மில்லோவிட்ைோலும், அவர் ம ள் அம்பி ோடவ

ெீங் ள் சந்திக் த்தோன் கவண்டும். ''அவடளப் கபோன்ற அழ ிடய இப்பூவுல ில்

ோண முடியோது. ெீல வண்ண

ின்

பரோக் ிரமம், நசல்வம், அவர் ம ள், அம்பி ோவின் கபரழகு. இவற்கறோடு கபோட்டியிைத் தகுதி இல்லோதவர் ள் இப்படி விருந்தும், க ளிக்ட யுமோ க் ந ோட்ைமடிக் நவட் மோ இத்தட

இல்டலயோ உங் ளுக்கு?'' என்று க லியோச் சிரித்தது அதிசயப் பறடவ. கெரமும் உல்லோசம் குடி ந ோண்டிருந்த இைத்தில், அப்பறடவயின் கபச்சும்,

சிரிப்பும் பயங் ரமோ

அடமதிடய ஏற்படுத்தியது. யோருக்குகம சோப்பிைப்

பிடிக் வில்டல; வோயிலிருந்தடத விழுங் வும் நவறுப்போ ிப் கபோ

து.

அந்தப் பறடவ விருந்து மண்ைபத்தில் கூடி இருப்கபோரின் ெிடலடய சிறகு டளப் பலமோ

ண்டு, தன்

அடித்துக் ந ோண்ைது. ட தட்டுவது கபோல, பிறகு க லியோ ச்

சிரித்தது. ''ட யோலோ ோதவர் கள! க ோடழ கள! ெீல வண்ணட அம்பி ோடவ

நவற்றிநபற்று, அழ ி

வர்ந்து வரும் துணிவில்லோத உங் ளுக்கு விருந்தும், க ளிக்ட யும்

ஏன்...'' சிறகு ந ோட்டிச் சிரித்தது பறடவ. அந்தச் சின்

ப் பறடவயின் க லிச் சிரிப்டபக் க ட்டு, விருந்து மண்ைபத்தில்

கூடியிருந்த அரசர் ளின் மு நமல்லோம் நதோங் ிப் கபோயிற்று. பல மன் நெருப்புக் க ோட்டை மீ து படைநயடுத்துப் கபோய் அழிந்து கபோ

ர் ள்

து அவர் ளுக்கு

நதரியும். ெீலவண்ணட

நவல்ல வரம் ீ மட்டும் கபோதோது என்படத அவர் ள் அறிவர். அவன்

நபரிய மோயோவி; மந்திர தந்திரங் ளில் வல்லவன். அவட

நவன்று, ம ள்

அம்பி ோடவ அடைவநதன்பது, குருைட

ரோ போர்டவ போர்க் ச் நசோல்லுவதற்கு

ஒப்போகும்! அவமோ மவு

த்திற் ோளோ

அத்தட

ம், கபோலி இளவரசட

கபரின்

ப் நபோங் ி

எழச் நசய்தது. ''ஏகதோ ஒரு பறடவ என்

கவோ

நசோல்லி விட்ைது என்பதற் ோ வோ இத்தட

கபரும் இப்படித் துவண்டு

விட்டீர் ள்... இது ஏகதோ மந்திரக் ோர

ின்

சூழ்ச்சி. தன் ெிழடலப் போர்த்துத் தோக பயந்து கபோவதோ என்

...'' என்று

குதித்தோன் நமோட்டைத்தடலயன். வக் டண கபசும் நமோட்டைத் தடலய

ின் கபச்சு, இளங்குமரனுக்கு சிரிப்டப

உண்ைோக் ியது. 'இவக

ஒரு கபோலி இளவரசன். இவன் மற்றவர் டளப் போர்த்துக் க லி

கபசு ிறோக

!' என்ற ெிட

ப்பில், தன் ெிடல மறந்து சிரித்துவிட்ைோன்.

வந்தது ஆபத்து! தன் அடிடமயின் சிரிப்பு அவன் ஆத்திரத்டதக் ோ! உ

''ஓக

க்குக் க லியோ

இருக் ிறகதோ... அடவகயோர் கள! அருடம விருந்தோளி

அரசர் கள! நெருப்புக்க ோட்டை மன் லங் ''அவட ஆ

ிளறியது.

ன் ெீலவண்ணட

எண்ணி ெீங் ள் இ

ி

கவண்ைோம். நவற்றி நபற்று, அவன் ம டளயும்

ோல், இந்தச் சிறிய

ட்டி இழுத்து வர என்

ோரியத்தில் என் வரியத்டத ீ வணோக் ீ

எ

ோல் முடியும்!

க்கு

விருப்பமில்டல. இடத என் அடிடமகய முடித்து விடுவோன்,'' என்று அறிவித்தோன். ''ெீ இந்த ெிமிைகம நெருப்புக் க ோட்டைக்கு புறப்பட்டு, ெீலவண்ண ம ள் அம்பி ோடவ சிடற பிடித்து, ஒப்படைக் கதோல்விகயோடு திரும்பி அடிடம இளங்குமரட

ிைமிருந்து அவன்

கவண்டியது உன் நபோறுப்பு.

ோல், உன் தடல இங்கு தடரயில் உருளும் கபோ!'' என்று போர்த்து ஆடணயிட்ைோன் நமோட்டைத்தடலயன்.

தன் துரதிர்ஷ்ைத்டத, தோன் சிரித்த தவடற எண்ணி நெோந்தபடிகய குதிடர லோயத்டத கெோக் ி ெைந்தோன் இளங்குமரன். தடுமோறி வரும் இளவரசட

த் தூரத்தில்

ண்ைதுகம, இளங்குமரட

ந ோல்ல, ஏகதோ

புதிய சூழ்ச்சி நசய்திருக் ிறோன் கமோசக் ோர நமோட்டைத் தடலயன் என்று ெிடலடமடய ஊ ித்து விட்ைது மின் தன் அருடம ெண்ப

ோ

கவஷக் ோரன் என்ட

மின்

ல் வரீ

ிைம் வந்த இளங்குமரன், ''கதோழோ அந்த

மற்றுநமோரு சிக் லில் ஈடுபடுத்தியிருக் ிறோன்...'' என்று

நெருப்புக் க ோட்டை மன் கூறி

ல் வரன். ீ

ட

யும், அவன் அழகு ம ள் அம்பி ோடவ பற்றிக்

ோன்.

''நெருப்புக் க ோட்டை எங் ிருக் ிறகதோ? அந்த ெீல வண்ண நசோன்

தும் அத்தட

அவன் எத்தட அழிக்

ின் நபயடரச்

கபரின் மு ங் ளும் நவளிறிப் கபோயிற்று. அப்படியோ

பயங் ரமோ

வக

ோல்

ோ நதரியவில்டல. எந்த வட யிலோவது என்ட

உறுதி ந ோண்டிருக் ிறோன் அந்தக்

யவன்.

ோ உண்டமடயக் கூறுவதில்டல என்று வோளின் மீ து சத்தியம் நசய்து

''ெோக

ந ோடுத்திருக் ிகறன். வோக்கு தவறக்கூைோது... ெோன் என்

கவடளயில் பிறந்தகதக

ோ

நதரியவில்டல. இப்படிநயல்லோம் துன்பப்பை கவண்டியிருக் ிறது!'' என்று இடிந்து கபோ

ோன் இளவரசன்.

''இளவரகச, ஒவ்நவோரு ம

ிதன் இறந்து விடுவோ

வ ீ னும் பயனுடையது தோன். ஒவ்நவோரு கசோதட ோ

பிணங் ளல்லகவோ விழுந்து

யிலும்,

ோல் அவன் கபோகும் வழிநயல்லோம் நசத்த ிைக்கும்; ம

ந்தளரோதீர் ள்... நபோறுடம இழக் ோதீர் ள்.

ெிடலடம உங் ளுக்குச் சோத மோ த் திரும்பகவ கபோவதில்டல என்று எப்படி ெீங் ள் ெிட

க்

முடியும்.

''வோழ்க்ட யின் கமடு பள்ளங் டள உறுதிகயோடு கெரமும், பவ

ைப்பது தோன் ம

ோலமும் அதிர்ஷ்ைமும் உங் ள் பக் ம் இருந்தோல், ெீங் ள் தீயின் மீ து

ி வரலோம்; ெீர் மீ து ெைக் லோம்; நெருப்புக் க ோட்டை மன்

ந ோள்ளலோம்! அதிர்ஷ்ை கவடளயில் பிறந்தவட ''சில ெிபந்தட என்ட

ிதத்தன்டம.

ட

யும் நவற்றி

துன்பம் எதுவும் நதோை முடியோது.

டள விதித்து, உங் டள நவற்றி வரரோக் ீ கவ உங் ள் தந்டத

உங் களோடு அனுப்பி இருக் ிறோர், நெருப்புக் க ோட்டைடயப் பற்றிச்

சஞ்சலப்பை கவண்ைோம்; ஏறுங் ள் என் மீ து. உறுதியோ ந ோள்ளுங் ள். அந்த நமோட்டைத்தடலய ட்டுகவோம்!'' என்றது மோயக்குதிடர மின் அதன் கபச்சி

என் பிைரிடயப் பற்றிக்

ின் கமோசடிக்கு இகதோடு முடிவு ல் வரன். ீ

ோல், நதம்பும், தீரமும் எற்பட்ைது இளங்குமரனுக்கு. ெம்பிக்ட கயோடு

அதன் மீ து ஏறி அமர்ந்தோன். ெ ருக்கு நவளிகய நசன்றதும், புதிய கதோற்றம் ந ோண்ை மின்

ல் வரன் ீ ஆ ோயத்திகல பறந்தது.

ோ

ங் டளயும், ைல் டளயும் மடல முடி டளயும் மின்

ல் கவ த்தில்

ைந்து,

ஓரிைத்தில் இறங் ி தடரயில் ெைந்தது. எங்க

பறந்து

ைக்

கவண்டும், எங்க

அது. அதன் நசயல் ள் அட பயப்ப மின்

ெைந்து நசல்ல கவண்டும் என்படத அறிந்தது

த்தும் இளவரசன் இளங்குமரனுக்கு ென்டம

வோ கவ இருக்கும். ல் வரன், ீ இளவரசன் இளங்குமரட

தோங் ி

ோட்ைோறு குறுக் ிட்ைது. அது பயங் ரமோ அடதக் ஆ

ைக்

அதன் குறுக்க

ம்பீர ெடை ெைந்தகபோது, ஒரு

ஆழமும், கவ மும் உடைய

குறு லோ

ோட்ைோறு.

ஒரு போலமிருந்தது.

ோல், அப்கபோது அப்போலத்தில் மோநபரும் எறும்புக் கூட்ை நமோன்று மி

நமதுவோ க்

ைந்து வந்தது. அந்தக்

திரண்டு வந்து ந ோண்டிருந்த

ோ

த்து எறும்பு ள் அத்தட

. அது ஒரு

'போலத்தின் வழிகய நசன்றோல் குதிடரயின்

யும் அணி

ல்யோண ஊர்வலம். ோலடியில் ெசுங் ி பல ஆயிரம்

எறும்பு ள் மடியும்; ஆற்றில் இறங் ி மறு டர கசருவநதன்றோல், அதன் அசுர கவ த்தில் குதிடரயும், ெோனும் அடித்துச் நசல்லப்படுகவோம். என்

நசய்ய?' என்று

கயோசித்தோன் இளங்குமரன். அவன் என்

முடிவு எடுக் ிறோன் என்படத அறியகவ மின்

போலத்துக்கு அவட

ல் வரன் ீ அந்த

அடழத்து வந்திருந்தது. சிறிது கெர தயக் த்துக்கு பின் ஒரு

முடிவுக்கு வந்தோன் இளங்குமரன். என்

முடிவு... பல்லோயிரம் எறும்பு டளப் பலி ந ோடுத்து போலத்தின் வழிகய

ஆற்டறக்

ைப்படத விை, ஆற்றில் இறங் ி

ைக்

முயல்வகத சிறந்தது. அதில்

கதோல்வியுற்றோல், இரு உயிர் ள் மட்டுகம கபோகும் என்ற முடிகவோடு, குதிடரடய ஆற்று ெீரில் நசலுத்தி

ோன் இளங்குமரன்.

இளவரச

ின் இந்த முடிவிகல ம ிழ்ந்தது மின்

அதற்கு ஒரு நபோருட்ைோ என்

...

ல் வரன். ீ அந்த

ோட்ைோற்று கவ ம்

வ ீ ரோசி ளின் உயிர் டள மதிக்கும் குணம்

இளங்குமரனுக்கு உள்ளதோ என்று பரீட்சிக் கவ அது அங்கு தயங் ியது. உயிர் ளிைம் அன்பு ந ோண்ைவன் இளங்குமரன் என்படத நதரிந்து, அக் ோட்ைோற்டற இலகுவோ ைந்து அக் டர கசர்ந்தது. அக் டர ஏறிய இளங்குமரன், திருப்திகயோடு எறும்புக் போர்த்தோன். அப்கபோது இறக்ட

ல்யோண ஊர்வலத்டதப்

முடளத்த ஒரு நபரிய முதிய எறும்பு பறந்து வந்து

அவன் ட யில் அமர்ந்தது. '' ருடண உள்ளம் ந ோண்ை இளவரகச! உ வ ீ ன் ளோ

க்கு எங் ள் வோழ்த்துக் ள். சிறிய

எங் ள் உயிடர மதித்து, எங் ள் ம ிழ்ச்சிடயப் போழோக் க்கூைோநதன்று,

போலத்டதப் பயன்படுத்தோமல், ஆற்றில் இறங் ிக் நதரிவிக்

ள் இரண்டையும் துண்டித்து

ோலத்தில் எங் ள் உதவி கதடவ என்று கதோன்றி

இரண்டையும் தீயில் கபோடு. அடுத்த வி த்தும், எங்கு இருந்தோலும், உன்

என்றது அந்தக் அந்த

ள் இரண்டையும்

ிைம் தந்தது.

''ஆபத்துக்

அட

க்கு எங் ள் ென்றிடய

ைடமப்பட்டிருக் ிகறோம். இகதோ என்னுடைய இறக்ட

நபற்று ந ோள்,'' என்று கூறி தன் சிறு இறக்ட அவ

ைந்த உ

ோடிகய எங் ள் இ

ட்ைடளடய முடிக்

ோல், இந்த இறக்ட

ள்

த்து எறும்பு ள் அங்கு வருகவோம்,''

ிழட்டு எறும்பு.

ிழட்டு எறும்டப, வோஞ்டசகயோடு தைவிக் ந ோடுத்த இளங்குமரன், அதன்

இறகு டள தன் சட்டைப் டபயில் பத்திரப்படுத்தி அதற்கு விடை ந ோடுத்தோன். இளங்குமரட ஏன் பறந்து

சுமந்தபடி நதோைர்ந்து ெைந்து வந்தது மின்

ல் வரன். ீ

ைக் வில்டல என்று அவன் அடத க ட் வில்டல. எடத, எப்கபோது,

எப்படிச் நசய்ய கவண்டும் என்பது கதோழன் மின்

ல் வரனுக்குத் ீ நதரியும் என்படத

அறிந்தவன் இளங்குமரன். ஆ கவ, வி

ோ ஏதும் எழுப்பவில்டல.

நவகுதூரம் பயணம் நசய்த பின்,

த்தின் விந்டதயோ

ஏரோளமோ

ெீர்வழ்ச்சி ீ ள். அத

ோ

ோல் உருவோ

உருவோ ி ஓடும் ஓடை ள்; ஆங் ோங்க ோட்சியில் தன்ட

பகுதிக்கு வந்த

ஏரி ள் பலப்பல. ஏரி ளிலிருந்து

எங்கும் பசுடம, நசழுடம; ரம்மியமோ

மறந்து லயித்துப் கபோ

ர். அங்கு

ோன் இளங்குமரன்.

அந்தக்

குதிடரயிலிருந்து இறங் ி, நதளிந்த ஓடை ெீரில் உள்ளமும், உைலும் புத்துணர்ச்சி நபற்ற பழங் டளப் பறித்துத் தின்று பசியோறி

டளப்புத் தீரக் குளித்தோன்.

. அங்கு பழுத்துக் குலுங் ிய பல்கவறு ோன். அப்கபோதுகத

ீக் ளின் கூட்ைநமோன்று,

ரீங் ோரமிட்ை படி சுற்றிச் சுற்றி வந்தது. அவற்றின் ரீங் ோரத்தின் இ லயித்துப் கபோ

ிடமயில்

ோன் இளங்குமரன். கூடு

ட்டுவதற்குச் சரியோ

இைம்

ிடைக் ோமல், அடவ தவிக் ின்ற என்று அவனுக்குப் புரிந்தது. உைக கூடு

, கத

ீக் ளிைம் பரிவு ஏற்பட்டு

ட்ை அதற்கு ெல்ல இைத்டதத் தயோர் நசய்தோன்.

ரீங் ோரமிட்டு வட்ைமிடும் கத

ீக் ளின் பக் ம் தன் ட டய ெீட்டி

ோன். தங் ளுக்கு

வடு ீ அடமத்துதர தங் டள அடழக் ிறோன் என்படதப் புரிந்த ரோணித் கத அன்பு ம

முடைய அரச குமோர

ீ, அந்த

ின் உள்ளங்ட யில் வந்து அமர்ந்தது.

அடத, மலடரக் ட யோளுவது கபோல், நமல்ல கபோய் அம்மரத்தில், தோன் கதர்வு நசய்த இைத்தில் விட்ைோன். நவயிலின் இடல ள் அைர்ந்த

திர் பைோதிருக்

அந்தக்

வண் பகுதியின் கமலோ

ிடளடய வடளத்து பந்தல் கபோலோக் ி

உதவி நசய்த திருப்திகயோடு, அங் ிருந்து புறப்பைத் தயோரோ ரோணித் கத

ோன். கத

ோன் இளங்குமரன்.

ீ தன் கூட்ைத்துக்கு ஆடணயிட்ைது. ''நமழுகு மோளிட

மலர் ளிலிருந்து கதட

ீக் ளுக்கு

அடமயுங் ள்.

க் ந ோண்டு வந்து ெிரப்புங் ள். ெோன் என் ரோஜ் ியத்துக் ோ

குடிமக் டள உற்பத்தி நசய்தோ

கவண்டும். இள ிய ம

எங் டள மதித்து, அன்கபோடு ெோங் ள் கூடு அடமக்

முடைய இளவரகச,

இைத்டத கதர்ந்நதடுத்து

உதவிய உங் ளுக்கு, ெோன் உதவ கவண்டும். ''ஆ

ோல், உைக

என்

ோல் எந்த உதவியும் நசய்ய முடியோது. இப்கபோது உங் ளுக்கு

எவ்வித உதவியும் கதடவயுமில்டல. ஆ கவ, இகதோ என் இறக்ட ஏற்றுக்ந ோள்ளுங் ள்.

டள

''உங் ளுக்கு எப்கபோதோவது ஆபத்து கெருமோ என்று ெீங் ள் பறக்

ருதி

ோல், அப்கபோது, என்ட

விடுங் ள். அடுத்த வி

ோடிகய கத

ஓகைோடி வரும்,'' என்று கூறி இறக்ட ம

ம் நெ ிழ, ரோணித் கத

ோல், என் உதவியோல் அது ெீங்கும் ெிட

ீஇ

த்து இந்த இறகு டள,

ோற்றில்

ம் முழுடமயும் உங் ள் உதவிக்கு

டள துண்டித்து அவ

ீயிைமிருந்து அதன் இறக்ட

ிைம் அளித்தது.

டளப் நபற்று, அவற்டறத்

தன் சட்டைப் டபயில் பத்திரப்படுத்திக்ந ோண்ைோன். பிறகு, அத

ிைம் விடை

நபற்றோன். நவகுதூரம் பயணப்பட்டு ஒரு இைத்திற்கு வந்து ெின்றோன் மின் ண்ணுக்ந ட்டிய தூரத்தில் திகுதிகுநவன்று தீ

ல் வரன். ீ அங்கு

ூவோடல வசி ீ எரிவடதக்

ண்ைோன்.

'நெருப்புக் க ோட்டைக்கு வந்துவிட்கைோம் கபோலிருக் ிறது...' என்று சந்கதோஷப்பட்ைோன். அத்தட

தூரத்துக்கு அப்போலிருந்தும் கூை அந்த தீயின் அ

இைத்தில் தோங்

முடியோமல் த ித்தது. அப்கபோது...

'வவ்... வவ்...வவ்...! குளிர் தோங்

முடியவில்டலகய அம்...ம்... மோ...டி!' என்று யோகரோ

நபருங்குரநலழுப்பி ெடுங்குவது இளங்குமரனுக்கு வியப்போ தோங்

ோதில் விழுந்தது.

வியப்பு. 'நவகு தூரத்தில் எரியும் நெருப்பின் த ிப்புத்

முடியோதிருக்கும் இங்க , குளிர் ெடுக்கும் குரல். அதுவும் எரியும்

தீயின் பக் மிருந்து, ஆச்சரியமோ மின்

ல் அவன் இருக்கும்

ல் வரட ீ

இருக் ிறகத!' என்று கூறியபடி தன் ெண்ப

ோ

குரல் வந்த திடசக்குப் கபோகும்படி க ட்டுக் ந ோண்ைோன்.

அங்கு நசன்ற கபோது... நபரும் நபரும்

ட்டை டளக் குவித்துப் பயங் ரமோ

எரிந்து ந ோண்டிருந்தது. அதில் கமலும் நபரும் நபரும் தள்ளிக்ந ோண்கை, இரு ட ஆ ோனுபோகுவோ

ோட்டுத்

ட்டை டளத்

டளயும், தன் மோர்பின் குறுக் ோ

ரோட்சத ம

ணப்பு

ிதன்... ''அம்மோ! குளிர் தோங்

வடளத்து மூடியபடி முடியவில்டலகய கச...

இந்த நெருப்புக்கு உஷ்ணகம இல்டலகய!'' என்று ெடுங் ிக் ந ோண்டிருந்தோன். அவன் வோயிலிருந்து நவளிப்பட்ை மூச்சுக் ெின்றது. அவன் உைலிநலல்லோம் ப ூவோடலயும் அவட

ப

ிக் ட்டியோ

ித்துளி ள் படிந்து. அத்தட

ஒன்றுகம நசய்யோத அந்த அதிசயத்டதக்

இளங்குமரன் விக் ித்துப் கபோ

உடறந்து

நெருப்பும், தீ ண்டு

ோன்.

தீ தீண்ை முடியோத அந்த விந்டத ம ''ஐயோ, ோ

ோற்று உைக

ிதட

கெோக் ிக்

த்தி

ோன் இளங்குமரன்...

த்டத எரித்துச் சோம்பலோக்கும் தீயின் அரு ில் ெின்று

ந ோண்டிருக் ிறீர் ள். என்

ோல், இதற்கு கமல் வரமுடியவில்டல. ஆ

ோல், ெீங் களோ

குளிர் தோங்

முடியவில்டலகய... என்று கூச்சலிடு ிறீர் ள்... அதிசயமோ

இருக் ிறகத! யோர் ெீங் ள்?'' என்று க ட்டு சிரித்தோன். ''இளவரசன் இளங்குமரக

! குளிரின் அவஸ்டத எ

க் ல்லவோ நதரியும். ெீ

சிரிக் ிறோய்! இப்படி அரு ில் வோ, ெோன் யோர் என்று கூறு ிகறன்,'' என்றோன் அவன். ''எப்படி உன் அரு ில் வருவது? தீ

ுவோடலயின் நவப்பத்தில் ெோன் நவந்து

கபோகவன்!'' ''தீயோவது, நவப்பமோவது! கவ

கவண்டியதில்டல. என் அருக

உடறந்து கபோவோய். இகதோ இந்த வழியோ

வோ'' என்று கூறி, அந்த ம

ஊதி

ோன் இளங்குமரன் இருந்த திடசயில்.

என்

ஆச்சரியம்! அவன் மூச்சுக்

ப

ோற்று வந்த வழிநயல்லோம் அ

ியோல் மூடியது. இளங்குமரனுக்கு வியப்போ

மவு

மோ

அந்த ம

ிதட

கெோக் ிப் கபோ

கபோவது கபோலிருந்தது. அந்த ம குளிரோல் பற் ள் ''ஐயோ, இநதன்

ிட்டி

ிதட

ல் வில ி, உடற

வியப்பு. கபச்சற்றுப் கபோ

ோன். உடறப

ி ெிடறந்த குட

நெருங் , நெருங்

வன், வழிகய

இளங்குமரனுக்கு

மோயம்! தூரத்திலிருந்த கபோது தோங் முடியோத நவப்பம். இப்கபோகதோ முடியோதபடி

முடியோமல் குழறி

ோன் இளங்குமரன்.

டுங்குளிர். இ... இது... எப்... எப்படி...?'' என்று கபச

''இப்கபோது நதரி ிறதோ... ெோன் எப்படித் தோங்

முடியோத குளிரோல்... அவதிப்படு ிகறன்

என்று! எரிமடலக்குள் கபோய் ெின்றோலும், அந்த நெருப்பு எ சீதளச் சிங் ன் என்பது என் நபயர். ெீ கபோகும் கதடவப்படும். என்ட

க்குக்

த தப்டபத் தரோது.

ோரியத்துக்கு என் உதவி உ

க்குத்

யும் உன்னுைன் அடழத்துப் கபோ!'' என்றோன் சீதளச் சிங் ன்.

ிட்டும் குளிடர உற்பத்தி நசய்யும் உன்க

முடியும்... ட

ிதன் பலமோ

. உைல் தைதைநவன்று ெடுங் ியது.

உங் டள நெருங்

''பல்

வந்தோல், குளிரோல்

ோல் ள் விடறந்துப் கபோ ின்ற

ோடு எப்படிப் பயணம் நசய்ய ,'' என்றோன் இளங்குமரன்.

'' வடலப்பைோகத! இகதோ என் குளிடர... அைக் ி உள்ளிழுத்துக் ந ோள் ிகறன்,'' என்று கூறி, ஒரு அடுத்த வி

ருப்புப் கபோர்டவயோல்

ோகலோடு தடலடயப் கபோர்த்தி மூடிக்ந ோண்ைோன்.

ோடி... குளிர் மடறந்தது. தீயின் நவப்பம் உைடலத் தோக் ியது.

''சரி, ெை... ெைந்தோல் குளிர் நதரியோது. ஒகர இைத்தில் இருந்தோல் என் தோங்

ோல் குளிர்

முடியோது,'' என்றோன் சிங் ன்.

இருவரும் ெைந்த

ர். மின்

ல் வரன் ீ இந்த கவடிக்ட

டள எல்லோம் போர்த்தபடி

அவர் டளப் பின் நதோைர்ந்தது. இருவரும் நவகுதூரம் பயணம் நசய்த

ர். சீதளச் சிங் ன் தன் சக்திடய உள்ளுக்குள்

அைக் ியிருந்ததோல் குளிர் நவளிப்பைவில்டல. அைர்ந்த மரங் ளும், வயல் ளும் ெிடறந்த இைத்டத அடைந்த அகத சமயம், ''பசி... பசி... யம்மோ! தோங் ி டளயும், தோ

ியங் டளயும் இருட

ப் கபோலக்

ர்.

ளோல் வோரி வடளத்து, தன் குட

நபருத்த உைலல்ல; ஒட்டி உலர்ந்த உருவமல்ல; பந்தட

ம் மடறந்து, பழ

முடியோத பசி!'' என்ற தவிப்புக் குரலும்,

வோயில் திணித்துக் ந ோண்டிருக்கும் உருவத்டத

ஒட்டிய வயிறு.

ோ

ோய்

கபோன்ற

ண்ைோன் இளங்குமரன். ட்டுமஸ்தோ

கத ம் தோன். ஆ

ோல்,

ண்ணில் பட்ைடதநயல்லோம் விழுங் ியும்,

அவன் வயிறு ெிரம்பவில்டல. பசி தணியவில்டல என்படத அறிந்த இளங்குமரன், ''உன்ட

ப் கபோல இரண்டு கபர்

இருந்தோல், உல ில் பசுடமகய இரோது; பஞ்சம்தோன் ஏற்படும். இப்படிநயோரு பசியோ... உன் பசிடய இந்த உல ம் தோங் ோதப்போ!'' என்றோன். ''தோங்குகதோ இல்டலகயோ, ெோன் வோழ்ந்தோ

கவண்டும். ெீ

கமற்ந ோண்டுள்ள

ோரியத்துக்கு என்

உதவி கதடவப்படும். என் நசோல் ிறோய்... என்ட

யும் கூட்டிப்

கபோ ிறோயோ...'' என்றோன் ப ோசுரப் பசிக் ோரன். ''ஓ! தோரோளமோ நபயநரன் ''தணியோத பசியுடைய எ

க்குத் என்ட

ஆட்கசபடண இல்டல,'' என்றோன்.

வரலோம். உன்

...'' என்றோன் இளங்குமரன்.

ப் ப ோசுரன் என்கற கூப்பிடு. எ

க்ந ோன்றும்

மூவரும் தங் ள் பயணத்டதத் நதோைர்ந்த

ர். ப ோசுரன் தன் அக ோரப் பசிடய அைக் ி

வரகவ, வழியிலுள்ள வயல்நவளி ளும், பழச்கசோடல ளும் பிடழத்த இளங்குமரன் நவகுதூரம் கபோயிருக் ோத்திருந்தது. ஏரோளமோ ிைந்த

மோட்ைோன். அவனுக்கு மற்றுகமோர் அதிசயம்

குட்டை ளும், குளங் ளும், ஏரி ளும் ெீரின்றி வறண்டு

. அவற்றிலிருந்த ெீடர எல்லோம் அப்கபோது தோன் யோகரோ ஒரு ரோட்சதன்

உறிஞ்சிக் குடித்தது கபோல ஈரம்

ோயோதிருந்தது.

மீ ன் ளும், தவடள கபோன்ற ெீர் வோழ் உயிரி இருந்த

.

ங் ளும் கசற்றில் துள்ளித் தவித்தபடி

. அது மட்டுமோ... தூரத்தில் நதரிந்த நபரிய ெீர்வழ்ச்சியிலிருந்து ீ நவள்ளமோ

விழும் ெீரின் கவ மும் நமள்ள நமள்ளக் குடறந்தது. இப்படி ெீர் ெிடல ள் திடீநரன்று வற்றிப்கபோவதற் ோ

ோரணம் என்

என்படத அறிந்த கபோது,

திடுக் ிட்ைோன் இளங்குமரன். ''ஐகயோ! தோ ம் தோங் கபோ ிறகத, என்

முடியவில்டலகய! நதோண்டை வறண்டு, ெோக்கு உலர்ந்து

நசய்கவன்...'' என்று அரற்றிக் ந ோண்டிருந்தோன் ஒரு ம

ிதன்.

அவன் ட யில் ஒரு முற்றிய ெீண்ை மூங் ில் குழோய் இருந்தது. அதன் மூலம், அத்தட

ஏரி குளங் ளின் ெீடர குடித்துவிட்டு, ெீர்வழ்ச்சியின் ீ ெீடரயும்

உறிஞ்சி ந ோண்கை அவன் தோன், 'தன் தோ ம் தணியவில்டலகய!' என்று அங் லோய்க் ிறோன் என்படத அறிந்ததும் ஆச்சர்யப்பட்டுப் கபோ

ோன் இளங்குமரன்.

''அதிசயப் பிறவிகய! இப்படி ெீடரக் குடித்தோல், ெீர் ெிடல ள் வறண்டு கபோய் மற்ற வ ீ ரோசி நளல்லோம் அழிய கவண்டியது தோன். உன் தோ ம், தணியோத தோ ம். இந்த உல ம் பிடழக் ட்டும் அப்போ, உன் தோ த்டத அைக் ிக் ந ோள்!'' என்றோன் இளங்குமரன். ''உன் எ

ிண்ைல் கபோதும். என் நதோண்டை வறண்டு, ெோன் படும் அவஸ்டத

க் ல்லவோ நதரியும். அது கபோ ட்டும். ெீ எங்க

இல்லோது, ெீ கபோகும்

கபோ ிறோய்... என் கதோழடம

ோரியம் நவற்றி நபறோது, நதரியுமோ?'' என்றோன் குண்கைோதரன்.

''ெீ விரும்போவிட்ைோலும் கூை உன்ட

இங்க

விட்டுப் கபோ ப் கபோவதில்டல.

இங்குள்ள குளம், குட்டை, ஏரி, ஆநறல்லோம் வற்றிப் கபோகும். ெீ உன் தோ த்டத அைக் ியவோறு என்க

ோடு வோ. எ

க்கு உதவிகயோ நசய்வோகயோ, இல்டலகயோ,

இப்பிரகதசம் போடலவ

மோ ோமல் இருக்

ெீ என்க

ோடு புறப்படு; இங் ிருக்

கவண்ைோம்,'' என்றோன் இளங்குமரன். ''ஒரு ஏப்பம் கூை விைமுடியவில்டல... ம்... சரி. ெீ கூப்பிடு ிறோய்; மறுக் க்கூைோது; வரு ிகறன்,'' என்று புறப்பட்ைோன் குண்கைோதரன். ெண்பர் ளோ

ம

ிதர் ள் மூவருைனும் தன் பயணத்டதத் நதோைர்ந்தோன்,

இளங்குமரன். நெருப்புக் க ோட்டை மன் இளங்குமரக

ன் ெீலவண்ணட

ச் சந்திக் ,

ோடு இடணய கவண்டியவர் ள் இன்னும் சிலர் இருந்த

நவகுதூரப் பயணத்திற்குப் பின் ஓர் அதிசயப் பிறவிடய சந்தித்த அவலட்சணமோ ஒகர ஒரு

உருவம், ஆ ோனுபோகுவோ

அவ

ோல் எடதயுகம

மூடி

ோல், பூமியின் மீ துள்ள, அத்தட

அவ

ோல்

ர்.

கதோற்றம். நெற்றியில், அ ன்ற நபரிய

ண்மட்டுகம இருந்தது. எல்லோடரயும் கபோல இரண்டு

அது மட்டுமோ... அந்த நபரிய ஒற்டறக்

ர்.

ண் இல்டல.

ண்டண, அ லத் திறந்து போர்த்தோல்

ோண முடியோது. ஆ

ோல், அந்தப் நபரிய

யும் பூமிக்குக்

ண்டண, அவன்

ீ ழுள்ள அட

த்டதயும்

ோண முடியும். மரங் ளின் கவர் டளயும், பூமியின் அடிவயற்றில்

அழுந்திக்

ிைக்கும் ரத்தி

ங் டளயும், புடதயல் டளயும் அவ

ோல்

ோண முடியும்.

சூரியன், ைலின் அடியிலிருந்து எழுவடதயும், மடல ளுக்கு இடைகய மடறவடதயும், ெிலடவயும், ெட்சத்திரங் டளயும், நெடிதுயர்ந்த தடல முடி டளயும், நெருக் மோ

ோ

முடியும் அவ

ோல்!

அவட

க்

ங் டளயும், க ோட்டை டளயும், இருந்த இைத்திலிருந்கத போர்க்

ண்ை இளங்குமரன் ஆச்சர்யப்பட்ைோன். ''உன்ட

போர்த்தோல் அழுட யும், சிரிப்பும் கசர்ந்து வரு ின்ற எடதப் போர்க் ிறோய், அப்பக ''திறந்த

ண்ணோல் என்

, உன் கதோற்றத்டதப்

. இடமக் ோத விழியோல் அப்படி

?'' என்று க ட்ைோன் இளங்குமரன்.

ோல் எடதயும்

ோணமுடியோது இளவரசக

! என்

ண்டண

மூடி

ோல், இவ்வுல ில் அவலங் டளயும், அட்டூழியங் டளயும், அெியோயங் ள்

அட

த்டதயும்

ோண முடியும். அவற்டறக்

ோண விருப்பமின்றிகய, விழித்தபடி

இருக் ிகறன். ''நெருப்புக்க ோட்டை அரசன், ெீலவண்ண சுலபமல்ல, அரசகுமோரக

ின் ம ள், அம்பி ோடவ அடைவது அத்தட

! உன் கதோழர் களோடு, நெற்றிக்

ண்ண

ோ

இருந்தோல் தோன் அம்பி ோடவ அடைய முடியும்,'' என்றோன் ஒற்டறக்

, என் உதவியும் ண்ணன்.

''எங் களோடு இடணவதில் எ

க்கு எவ்வித ஆட்கசபட

யும் இல்டல. வோ

நசல்லலோம்!'' என்றோன் இளங்குமரன். நெற்றிக் ண்ணணும் அவர் களோடு கசர்ந்து ந ோண்ைோன். இளங்குமரனும், அவ அப்கபோது வோ

து கதோழர் ளும் நவகுதூரம் கபோயிருக்

த்தில் பல்கவறு பறடவ இ

அலறியபடி பறந்து கபோய்க்ந ோண்டிருந்த

மோட்ைோர் ள்.

ங் ள், பீதிவயப்பட்டு தீ

க் குரநலழும்பி,

. 'பறடவ ளின் பயத்துக்கு என்

ோரணம்...' என்று அச்சத்கதோடு அண்ணோந்து போர்த்தோன் இளங்குமரன். அப்கபோது, எங் ிருந்கதோ அம்பு கபோல ெீண்ை ஒரு ட , பறடவ டளத் திரட்டிப் பிடித்தது. 'எங் ிருந்து வரு ிறது இந்தக் ட ... இத்தட நபரியவ

ோ

இருப்போன்... யோரிவன்...' என்று த

இளங்குமரனுக்கு, நெற்றிக் கூறி

ெீண்ை ட க்கு உரியவன் எத்தட க்குத்தோக

ண்ணன் தன் ஒற்டறக்

க ட்டுக்ந ோண்ை

ண்டண மூடியவோறு பதில்

ோன்.

''அது வில்லவன் என்ற வல்லவ

ின் ட . அவன் ஒரு விசித்திரப் பிறவி. வில்டலப்

கபோன்ற உைல் ந ோண்ைவன். நெடுநெடு என்று வளரும், சுருங்கும் வடளயும் தன் உைடலகய வில்லோக் ி விட ''வளர்ந்து ெீளும் தன் ட

புரியக்கூடியவன்.

ளோல் எடதயும் பிடித்துவிடுவோன். அவன் பிடியிலிருந்து,

எதுவும் தப்ப முடியோது. இப்கபோது அவன் தன் உைடல ெீட்டிப்படுத்திருக் ிறோன். ட

டள மட்டும் வளரச் நசய்து, பறடவ டள பிடிக் ிறோன். பசிடயத் தணித்துக்

ந ோள்ள...'' என்றோன்

ண்மூடி

''அந்த அதிசயப் பிறவிடயப்

ோட்சி டள

ண்டு நசோல்லும் நெற்றிக்

ண்ணன்.

ோண்கபோம் வோருங் ள். நெருப்புக் க ோட்டை மன்

நவற்றி ந ோள்ள இந்த வில்லவ

ின் உதவியும் கதடவப்பைலோம். அவட

ட

யும்

ெம்கமோடு கசர்த்துக்ந ோள்கவோம் வோருங் ள்!'' என்றோன் இளங்குமரன். பல ெோட் ள் பயணம் நசய்து, நெருப்புக் க ோட்டை ரோஜ் ியத்டத அடைந்த

ர்.

இவர் ளில் இளவரசன் இளங்குமரன் மட்டுகம வோலிபன்; அழ ன்; வுரமோ உடையணிந்திருந்தோன். மற்ற ஐவரும் விசித்திரமோ கபோன்று ஆடையணிந்திருந்த

உைலடமப்பும், க ோமோளிடய

ர். இவர் டளத் நதருக்கூத்து ெைத்தும்,

தம்மங்கூத்தோடி ள் என்கற ெிட

த்து, சிரித்த

ர் மக் ள்.

இத

ோல், எரிச்சல்அடைந்த தன் ச ோக் டள க ோபப்பைக்கூைோநதன்று அைக் ி

ோன்

இளங்குமரன். ெீலவண்ண அடைந்த

ின் அரண்மட

டய

ர். மர தபுரியின் தூதுவன்

என்று தன்ட

அறிமு ப்படுத்தி

ோன்

இளவரசன். ''சக் ரவர்த்தி மக ந்திரவர்மர், அவருடைய சக ோதரரோ மன்

ந்தர்வபுரி

ரின் ம ன், இளவரசன்

இளங்குமரனுக்கு உங் ள் அருடம ம ள் அம்பி ோடவ மணமுடித்து டவக் ஆடசப்படு ிறோர். தங் ள் சம்மதத்டத அறிந்து வர என்ட

அனுப்பியுள்ளோர்,''

என்றோன் இளங்குமரன். திமிர் பிடித்த ெீலவண்ணனுக்கு விசித்திரமோ கவஷமுடைய அவர் டள ''மர தபுரி மன்

உைலடமப்டபயும், கவடிக்ட யோ

ண்டு நவறுப்பு நபோங் ிற்று.

ரின் தூதுவக

! உங் ளுக்கு அளிக்கும் வரகவற்பு, உன் மன்

அளிப்பது கபோலோகும். சில ெோள் என் விருந்தி

ரோ த் தங் ி இருங் ள். பின் என்

முடிடவத் நதரிவித்து, உங் டள அனுப்பு ிகறன்,'' என்று கூறி இவர் டள ெம் விகசஷ விருந்தி

''விருந்தி

சிரித்தோன் கச

ோன் ெீலவண்ணன்.

ர் மோளிட க்கு அடழத்துச் நசன்று ச ல

வசதி டளயும் நசய்து ந ோடு!'' என்று கச விஷமமோ

ருக்கு

ோதிபதியிைம், ஏகதோ சமிக்டை நசய்தோன்.

ோதிபதி.

ர் மோளிட யில் ஓய்வு ந ோள்ளுங் ள்... நவகு நதோடலவிலிருந்து

வந்திருக் ிறீர் ள்... ெோடளக்

ோடலயில் கபசலோம்,'' என்று அவர் ளுக்கு

விடையளித்தோன் நெருப்புக் க ோட்டை மன் இளங்குமரட நசன்றோன் கச

ன்.

யும், அவன் ெண்பர் டளயும் விருந்தி ோதிபதி.

ர் மோளிட க்கு அடழத்து

''இந்தப் பரகதசிப் பயல் டளத் தூதனுப்பிய மன் ம ள் அம்பி ோடவ நபண் ந ோள்ள, இந்த அவ என்று ரோட்சதத்த

மோ

னும் இப்படித்தோ

ிருப்போன். என்

ியில் எந்த அரசனும்

ிடையோது!''

சிரித்தோன் ெீலவண்ணன்.

'' ோடலயில் அவர் ள் சோம்பலோ ி இருப்பர். சம்பந்தம் கபச வந்தோர் ளோம், சம்பந்தம்!'' என்று இடி இடிநயன்று சிரித்தோன் அவன். ெீலவண்ண

ின் சூழ்ச்சி என்

அந்த விகசஷ விருந்தி பட்ை உகலோ விருந்தி

நதரியுமோ...

ர் மோளிட

வடு. ீ அந்த வட்டின் ீ

ர் டள உள்கள விட்டு,

என்பது நவண் லத் த டு ளோல் உருவோக் ப் ீ கழ ஒரு ெிலவடற; இல்டல

ோளவோயில், வண்டி வண்டியோ

ோளவோய் அடுப்பு. விறகு டள

ந ோளுத்தி, இரவு முழுவதும் அந்த நவண் லத்தோல் உருவோக் ப்பட்ை விருந்தி

ர்

வட்டைச் ீ சூைோக்குவர். ோளவோயின் பயங் ர நவப்பத்தோல், அந்த உகலோ

வடு ீ நசந்தணலோ

அப்கபோது அடறக்குள் இருக்கும் விருந்தோளி ள் ெிடல என்

த த க்கும்.

வோகும்... சோம்பல்

குவியலோ ி இருப்பர். தன் விகரோதி டளயும், த

க்கு கவண்ைோதவர் டளயும் நெருப்புக் க ோட்டை மன்

தீர்த்துக் ட்டும் முடற இது தோன். ந ோடியவ க ோட்டைக்குள் கபோ இளங்குமரட நவளிகயறி

ோ

ெீல வண்ண

விகரோதி ள் உயிகரோடு திரும்பியகத

ன்

ின் நெருப்புக்

ிடையோது.

யும், கதோழர் டளயும் மரண மோளிட யில் விட்டு விட்டு ோன் கச

ோதிபதி. விருந்தி

வோயில் தோளிைப்பட்ைது. அடறயின்

ர் நவளிகயற முடியோதபடி, மோளிட யின்

ீ கழ

ோட்டு

ட்டை டள பரப்பித் தீ

மூட்ைப்பட்ைது. 'உள்கள அனுப்பியவர் ளுக்கு உணவு ஏற்போடு ஏதும் நசய்யோமல் விட்ை

கர!' என்று குழம்பி

தடவ மூடி

ோன் இளங்குமரன். அவன் ெிடலடயப் போர்த்து சிரித்தோன்,

சீதளச் சிங் ன். ''ஏன் சிரிக் ிறோய்...'' என்றோன் இளங்குமரன். ''உன் அப்போவித்த ெீலவண்ணட

த்டத

ண்டு சிரிக் ோமல் என்

ப் பற்றியும் விருந்தி

நசய்வது... நெருப்புக் க ோட்டை

ர் மோளிட டயப் பற்றியும் உ

க்குத் நதரியோது.

அத

ோல் தோன் 'உணவுக்கு ஏதும் ஏற்போடு நசய்யோமல் கபோய்விட்ைோர் கள...' என்று

ஆதங் ப்படு ிறோய். ''இங்கு தங்கும் விருந்தோளி ள், மறுெோள் சூரிகயோதயத்டதக் மோட்ைோர் ள். அவர் ளுக்கு விருந்து என்

கவண்டிக் ிைக் ிறது என்று தோன் ெமக்குச்

சோப்போடு ஏதும் ஏற்போடு நசய்யவில்டல. ஆ ெைந்து ந ோண்டிருக் ின்ற

ோண உயிகரோடிருக்

ோல், சோவிற்கு கவண்டிய ஏற்போடு ள்

!'' என்றோன் சிங் ன்.

புதிர் கபோடு ிறோய்... புரியும்படிச் நசோல்... புழுக் ம் கவறு தோங்

''என்

முடியவில்டல... டளயலோ

ன்

ோகணோகம...'' என்று ஆடை டளக்

ோன் இளங்குமரன்.

''இந்தப் புழுக் த்துக்க இம்மோளிட

ல் டளகய

இப்படித் தவிக் ிறோகய... இன்னும் சற்று கெரத்தில்

த த க் ப் கபோ ிறது,'' என்று அந்த நவண் ல வட்டின் ீ

நசயல்படுவடதயும், ெீலவண்ண

ின் திட்ைத்டதயும் விளக் ி

''அந்தக் ந ோடல ோரனுக்கு முடிவு

ீ கழ

ோளவோய்

ோன் சீதளச் சிங் ன்.

ோலம் நெருங் ிவிட்ைது. அவன் பழுது என்று

எண்ணிப் போம்டபப் பிடித்திருப்படத அறியவில்டல. இகதோ ெோன் என் குளிர் மூச்சோல் அவர் ள் எரிக்கும் ''ஆ

ோளவோய் அக்

ோல், ெோன் முழு மூச்சோ

ஊதி

ிடய அடணக் ிகறன். ோல் இந்த நவண் ல மோளிட

ப

ிக் ட்டி

மோளிட யோ ிப் கபோகும். அந்தக் குளிரில் ெீங் ள் விடறத்துப் கபோவர்ீ ள். ஆ கவ, ெீங் ள் இதமோ

இரடவ கபோக்கும் அளவுக்கு இந்த அடறயின் நவப்பத்டதத்

தணித்துக் குளிர டவக் ிகறன்,'' என்று கூறி, வோயோல் ஊதி அவன் மூச்சுக் உகலோ

ோற்று, ப

ிப்புயலோ

அடறடயப் பழுக் க்

நெருப்புக் க ோட்டை, மன்

நவளிப்பட்ைது.

சிங் ன்.

ட்டை டள எரியவிட்டு,

ோய்ச்சி, விருந்தோளி டளச் சோம்பலோக்

ின் சதி, தவிடுநபோடியோ ியது. சீதள

ஊதியகபோகத அந்த அடற குளிர்ந்து கபோயிற்று. கவ மோ ெோகை ப

ோன் சீதள

ஊதி

திட்ைமிட்ை,

சிங் ன் கலசோ ோல் ெீலவண்ண

ி மூடிப் கபோயிருக்கும்.

ோடலயில் நபண் க ட்டு வந்த மர தபுரிவோசி ளின் சோம்படல, அள்ளி அப்புறப்படுத்த, பணியோளர் ள் விருந்தி திடுக் ிட்ை ஆ

ர். வழக் மோ

அருக

ர் மோளிட டய அடைந்தகபோது,

நெருங்

ோல், அன்று அவர் டளக் குளிர் ெடுங்

கபோர்த்தி இருந்தது;

முடியோதபடி நவப்பம் தோக்கும். டவத்தது; மோளிட டய உடறப

தவு, ெிடலப்படி எங்கும் ப

ிக் ட்டி ஈட்டி ஈட்டியோ

ி

உடறந்து

ின்

ெீட்டிக் ந ோண்டிருந்தது. தவித்துப்கபோ ஓடி

ஊழியர் ள், மன்

ன் ெீலவண்ண

ிைம்

ர். 'ம ோரோ ோ! மோயம் ெி ழ்ந்துள்ளது. விருந்தி உகலோ

ர் வோழ்டவ முடிக்கும் மோளிட , ப

ிக் ட்டியோல்

மூடியிருக் ிறது. அடத அ ற்ற குத்துக் க ோைோரியும், ந ோதிக்கும் ெீரும் கதடவ. உடறப

ிடய அ ற்றி

மோளிட என்ற

தடவ திறக்

ோளவோய் எரிய வில்டலயோ?'' என்று க ட்ைோன் ம ோரோ ோ.

''இரவு முழுவதும், 40 வண்டிக்

ட்டை ளுைன் அக் ி

ி குண்ைம் எரிந்தது,'' என்றோர்

ோதிபதி.

''அப்ப எப்படி இந்த உடறப விருந்தி மன்

ியும் ப

ிக் ட்டியும்?''

ர் மோளிட டய கெோக் ி கவ

ெடைகபோட்ைோன் நெருப்புக் க ோட்டை

ன்.

ந ோதிக்கும் ெீடரக் ந ோட்டியும், குத்து க ோைரி டள டவத்தும் ப

ோன் நெருப்புக்

ன்.

''மோளிட யின் அடியில்

கச

முடியும்'

ர்.

ெிடல குடலந்து கபோ க ோட்டை மன்

ோல் தோன்,

ிக் ட்டி டள அ ற்றி, மிகுந்த

ஷ்ைத்துைன் மோளிட யின்

விருந்தோளி ளின், பிடி சோம்படலகய இதுவடர

ண்ை

தவில் மூடியிருந்த தவு திறக் ப்பட்ைது.

ோவலர் ளுக்குக்

ோட்சியோ , இளங்குமரனும் அவன் ெண்பர் ள் ஐவரும் ெின்றிருந்த 'ஓ! என்

குளிர், என்

குளிர்! ஏ

ய்யோ, உங்

ண்ந ோள்ளோ

ர்.

ெோட்டில் விருந்தோளி ளுக்குப் பசிக்கு

உணவு அளிக் மோட்டீர் ளோ... இரவு முழுவதும் பசியோல் தவித்துப் கபோக கவறு!' என்று கூறி கசோம்பல் முறித்தபடி நவளிகய வந்த

ர்.

ோம், குளிர்

உயிகரோடு நவளிவரும் அவர் டளக் போர்த்து மு ம் நவளிறிப்கபோய் ெிற்கும் ெீல வண்ணட

டைக் ண்ணோல் போர்த்ததும் மூச்சுக்

,

ோற்டற அைக் ி

ோன்

சீதளச்சிங் ன். 'இப்படி குளிரும் இரவுக்கு இந்த அடறயில் ஒரு அம்மோடி! என்

குளிர்! என்

குளிர்!' எ

,ட

ணப்பு ஏற்போடு நசய்திருக்கூைோதோ...

டள கதய்த்துக்ந ோண்ை

ர்

குண்கைோதரனும், ப ோசுரணும்! கபச்சற்றுப் கபோய் ெின்ற ெீலவண்ண வரடவ ஆவகலோடு எதிர்போர்த்துக்

ிைம், ''ம ோரோ ோ, மன்

ர் மக ந்திரவர்மர், என்

ோத்திருப்போர். உங் ள் முடிடவ கூறி, எங் ளுக்கு

விடை ந ோடுத்தோல் ெோங் ள் இங் ிருந்து விடரவில் புறப்பை வசதியோ

இருக்கும்!''

என்றோன் இளங்குமரன். ! அவசரப்பை கவண்ைோம். விடை ந ோடுக் த்தோன் கபோ ிகறன். ஆ

''தூதுவக

உங் டள கெற்றிரவு, நவறும் வயிற்றுைன் பட்டி கவதட

ி கபோட்ைதற்கு

ப்படு ிகறன். எங்க ோ, ஏகதோ தவறு கெர்ந்து விட்ைதற் ோ

''தூதுவட

ப் பட்டி

மக ந்திரவர்மர் ம என்று கூறி ''உண்டமயோ

ிகயோடு அனுப்பி

ோல்,

ோர், நெருப்புக்க ோட்டை மன்

வருந்து ிகறன். ன் என்று

ம் வருந்தக்கூைோது அல்லவோ... பசியோறியபின் பயணப் பைலோம்,''

ோன் ெீலவண்ணன். வோர்த்டத உங் ளிைமிருந்து வந்துள்ளது ம ோரோ ோ. வயிற்றினுள்கள

நபருங்குைடலச் சிறுகுைல் தின் ிறது அப்படிநயோரு அக ோரப் பசி எங் ளுக்கு,'' என்றோன் ப ோசுரன். ''பசிக்கு வயிறோர உணவு தரோவிட்ைோலும் பரவோயில்டல, நதோண்டைடய ஈரமோக் ிக் ந ோள்ளவோவது குடிக்

ஏதோவது ந ோடுங் ள். தோ ம் ெோக்ட

வறட்டு ிறது;

வோநயல்லோம் உலர்ந்துகபோய்விட்ைது,'' என்றோன் ஆறு, குளம், குட்டை, ெீர்வழ்ச்சி ீ டள ஒகர உறிஞ்சுதலில் வற்றச் நசய்யும் குண்கைோதரன். இவர் ள் கவண்டுக ோள் டளக் க ட்டு விழி பிதுங் மன்

ட

ண்டு நெற்றி

ண்ணன் குத்தலலோ

ெிற்கும், நெருப்புக்க ோட்டை

கூறி

''கபசோதீங் ப்போ! ம ோரோ ோவுக்கு ெம் பசி நதரியோதோ என் என்

ோன்... ... ெம்ம கதடவ

ங் றதும் அவருக்கு நதரியும். தக் படி விருந்துக்கு ஏற்போடு நசய்வோர்!''

''ஆமோம்! அதில் சந்கத கம இல்ல. ெீலவண்ணன் என்

கலசுபட்ைவரோ... நெருப்புக்

க ோட்டை சோம்ரோஜ் ியத்தின் அதிபதியோயிற்கற. அவடர கதடிவந்த விருந்தோளி டள, அதுவும் அந்ெிய ெோட்டுத் தூதுவர் டளப் பசிகயோடும், பட்டி தவிக்

விடுவோரோ என்

ிகயோடும் தோ த்கதோடும்

... ரோக ோபசோரம்னு நசோல்லுவோங் கள, அடத

இவரு ிட்ைத்தோன் போர்க் ப் கபோகறோம்!'' என்று

ிண்ைலோ ப் பு ழ்ந்தோன் வில்லவன்.

''ரோ ோகவோை உபசோரநமல்லோம் கவணோம்... பசிச்ச வயித்துக்கு ஆ ோரமும், தவிச்ச வோய்க்குத் தண்ணியும் ந ோடுத்தோப் கபோதும். கெத்து ரோத்திரி நசய்தது கபோலச் நசய்யோதிருந்தோ சரி,'' என்று தன் ப நபோத்தியபடிகய கூறி

ிக்

ோற்று வசும் ீ வோடயக் ட

ளோல்

ோன் சீதளச் சிங் ன், .

''கபோதும், ெிறுத்துங் ப்போ. ஒரு சின்

க் ந ோட்டைடய உடைக் க் க ோைோலியோ...

குைடலத் திரு ி எடுக் ிற பசிக்கு ஏதோவது ஏற்போடு நசய்ய அவடர விடுவங் ீ ளோ நவறுகம நதோண நதோணத்துக் ிட்டு!'' என்று அலுத்துக் ந ோண்ைோன் பசி தோங் ோத ப ோசுரன். க ோமோளி ளின் கூட்ைம் கபோலிருந்த அவர் டளப் புரிந்துந ோள்ள முடியோத நெருப்புக் க ோட்டை மன்

ன் ெீலவண்ணன், ''உங் ளுக்கு வயிறோர உணவும், போ

அளிக் ப்படும். ஆ

ோல், ஒரு ெிபந்தட

மும்

... உணவில் ந ோஞ்சம் கூை

மீ தமிருக் க்கூைோது; வணோக் ீ க் கூைோது. அத்தட

டயயும் உண்டு தீர்க்

கவண்டும்.

இல்லோவிட்ைோல் உங் ள் உயிர், உங் ளிைம் இருக் ோது. நதரிந்ததோ...'' என்றோன். ''ெோங் ள் கவண்டுவதும் அடதத்தோன். ந ோண்ைோங் ! ெோங் ள் கபோதும் என்று கூறும் வடர உணவும், போ

மும் படைக்

கவண்டும். இந்த ெிபந்தட

ெைந்தோல், ெோங் ளும் உங் ள் ெிபந்தட பசிக் ோர

ோ

க்கு

ப்படி ெீங் ள்

ட்டுப்படு ிகறோம்!'' என்றோன் அைங் ோப்

ப ோசுரன்.

இளவரசன் இளங்குமரனும், அவன் கதோழர் ளும் விடுத்த சவோடல ஏற்று, நவளிகயறி

டுப்கபோடு

ோன் ெீலவண்ணன்.

சிறிது கெரத்தில் விருந்தி

ர் தங்கும் உகலோ

வண்டி ளில் உணவுப் நபோருட் ள் வந்த

மோளிட டய கெோக் ி சோரி சோரியோ

. ஏரோளமோ

சோதம், 50

ோடள டளக்

ந ோன்று பக்குவம் நசய்த இடறச்சி மற்றும் பலவித உணவுப் நபோருட் ள், நபரிய அண்ைோ, தவடல ளில் மதுபோ

ங் ள் மற்றும் தண்ணர்ீ ஆ ியடவ வந்த

!

ஆ

ோல், ப ோசுரனுக்கும், குண்கைோதரனுக்கும் இடவ எந்த மூடலக்கு... அவர் டள

முதலில் சோப்பிை அனுமதித்தோல் தோங் ள் பட்டி எண்ணிய இளங்குமரன், தன் கதோழர் ளோ

ி

ிைக்

கவண்டியது தோன் என்று

அவ்விருவரிைமும், ''சீதளன்,

நெற்றிக் ண்ணன், வில்லவன், ெோன் ஆ ிய ெோல்வரும் முதலில் சோப்பிடு ிகறோம். அதன் பின் ெீங் ளிருவரும் உங் ள் ட வரிடசடயக்

ோட்ைலோம்,'' என்றோன்.

அவர் ளும், “சரி சரி, சீக் ிரம் உங் ள் சோப்போட்டை முடித்துக் ந ோள்ளுங் ள். எங் ளுக்குப் பசி உயிர் கபோ ிறது,” என்ற

ர் குண்கைோதரனும், ப ோசூரனும்.

இளங்குமரன் மற்ற மூவருைன் தங் ள் உணடவ முடித்துக் ந ோண்ைோன். அவர் ள் சோப்பிட்ைடதக் இருவரும், “என்

ண்ை மற்ற

சோப்பிைறீங் ...

உங் டளப் கபோல சோப்பிட்ைோல், நெருப்புக்க ோட்டை ெீலவண்ணன் ெம்டமச் சோம்பலோக் ி விடுவோன். அவன் திட்ைகம அதுதோன்; வில ிப் கபோங் ள்,” என்று கூறி ப ோசூரனும், குண்கைோதரனும் சோப்பிை உட் ோர்ந்த

ர்.

வண்டி வண்டியோ

அத்தட

உணவுப் நபோருட் டளயும், இரண்கை வோயில்

ோலி

நசய்தோன் ப ோசூரன். ஒரு நசோட்டு ெீர் இல்லோமல் குடித்துத் தீர்த்தோன் குண்கைோதரன்! 'பசி, பசி... இன்னும் ஆ ோரம் கவண்டும்!' என்று ப ோசூரனும், 'தோ ம் அைங் வில்டல. இன்னும் அண்ைோக் டள அனுப்புங் ள்' என்று குண்கைோதரனும் ஆர்ப்போட்ைம் நசய்த

ர்.

அவர் ளின் அைங் ோத பசிடயயும், தணியோத தோ த்டதயும் ோவலர் ள் ெிடலடமடய ெீலவண்ண

ிைம் கூற, 'ெோன் இத்தட

அ ங் ோரத்தில் நசய்த அக் ிரமங் ளுக்கு தண்ைட அனுப்பி இருக் ிறோர் கபோலிருக் ிறது!' என்று ம அவ

க்

அளிக் கவ

ங் லங் ி

து மூர்க் க்குணம் கமகலோங் ியது.

அப்கபோது இளங்குமரன் அவட

ண்டு

ோண வந்தோன்.

லவரப்பட்ை ெோளோ ைவுள் இவர் டள

ோன். ஆ

ோல், உைக

“மன்

ோ! ெீர் ெீடூழி வோழ் ! உம் ம டள எங் ளுடைய மன்

தரச் சம்மதம் நதரிவித்து, எ என் வரடவ எதிர்போர்த்து

க்கு விடை ந ோடுக்

ரின் மரும ளோக் ித்

கவண்டு ிகறன். மக ந்திரவர்மர்

ோத்திருப்போர்,” என்றோன்.

“அவசரப்பைக்கூைோது தூதுவக

!

டளப்போறி

ீர்; வயிறோர விருந்துண்ைோயிற்று.

அதுவும் சோதோரணச் சோப்போைோ... இன்னும் சில ெோள் உங் டளத் தங்

டவத்தோல், என்

ெோட்டு மக் ள் பஞ்சத்தோல் மடிய கவண்டியது தோன். ஆ கவ, உங் டள அதி தோமதிக்

நசய்யமோட்கைன்.

“நபண் ந ோள்ளுவநதன்பது கபோ ிறவட

ிள்ளுக்

ீ டரயோ என்

? சோடலகயோரத்தில்

ச் சம்சோரமோக் ிக்ந ோள்ள, என் நபண் சோமோ

கவண்டிய பரீட்சட ள் இன்னும் சில உள்ள

ியமோ

“இகதோ இந்த மூட்டையில், லந்திருக் ின்ற ியோ

றுப்பு ெிறக்

. ெோடளக்

குவிக்

வளோ... ெீங் ள் கதற

. அவற்டற நவற்றி ரமோ

என் ம டள உங் ள் ெோட்டு ரோணியோக் ி டவப்பதில் ஆட்கசபட

த

ெோள்

முடித்தோல்,

இல்டல.

டுகும், அகத அளவில் சிறுமணலும்

ோடலக்குள்

டுகு கவறு, மணல் கவறோ ப் பிரித்து, த

ி

கவண்டும்.

“ டுகு குவியலில் மணல் களோ, மணலில் ஒரு

டுக ோ இருக் க்கூைோது அப்படி

துல்லியமோ ப் பிரித்துவிட்ைோல், அதன் பின் முடிடவச் நசோல்லு ிகறன். இல்லோவிடில், உன் தடல உன் உைம்பில் இரோது,” என்று கூறி பதிடல எதிர்போர்க் ோமல் உள்கள நசன்றுவிட்ைோர். நெற்றிக் ண்ண

ின் ஒற்டறக் ண் சிவந்து பைபைத்தது.

“இவன் ஒரு அகயோக் ியன்; இவ

ிைம் கெர்டம இல்டல; எப்படியோவது ெம்டமக்

ந ோல்ல ஏகதகதோ பரீட்டச டவக் ிறோன். இவன் நபண்டணத் தருவதற்கும் டுட யும், மணடலயும் பிரிப்பதற்கும் என் ோரியமல்ல எ

க்கு!

பிரித்துவிடும். ஆ

றுப்புக்

சம்பந்தம்... ஆ

டுட யும், மணடலயும் என்

ோல், இக்ந ோடியவனுக் ோ

ெோம் ஏன்

ோலும், இது ஒரு நபரிய ண் ள் இ

ங் ண்டு

ஷ்ைப்பை கவண்டும்?” என்று

ஆத்திரப்பட்ைோன். “நெற்றிக் ண்ணோ! ெிதோ கூறும் கபோது, ெோம்

மிழக் க்கூைோது. தன் நபண்டண அடைய பரீட்டச என்று

ட்டுப்பைத்தோக

கவண்டும். பரீட்டசயில் கதறிய பின், வோக்கு

மீ றி

ோல் அதன் பின் ெோம் நசய்ய கவண்டியடத பற்றி கயோசிப்கபோம். இப்கபோது

ெிபந்தட

க்குக்

ட்டுப்பட்டு ெைப்பகத முடற,” என்று கூறி

பின், வழியில் தோன்

ோன் இளங்குமரன்.

ோப்போற்றிய எறும்பு ந ோடுத்த இறட ப் பத்திரப்படுத்தி

டவத்திருந்தடத எடுத்தோன் தன் சட்டைப் டபயில். சுள்ளி டளக் குவித்துச் சிக் ிமுக் ிக்

ற் டளத் தட்டி, தீப்நபோறி உண்ைோக் ி, சுள்ளி ளில் தீ மூட்டி

ோன்.

த த க்கும் அதன் தீக்ந ோழுந்தில் எறும்பின் இறக்ட டய கபோட்ைோன். அடுத்த வி

ோடி...

அற்புதம் ெி ழ்ந்தது. ஆச்சரியப்பட்ை வோ

த்திலிருந்தும்,

சோரியோ

எறும்புக் கூட்ைம் வந்த

வோயோல்

டுட

.

டுகு-மணல்

மட்டும் ஒதுக் ிவிட்ை

லடவடய ஒவ்கவோர் எறும்பும் தன்

வ்விக்ந ோண்டு கபோய் எட்ை டவத்த

எறும்புக் கூட்ைமும் அக்குவியலிலிருந்த ெின்ற

ோருண்ை கம ம் கபோல

ைல் அடல கபோலத் தடரயிலும், தடரக்குள்ளிருந்தும் சோரி

குன்று கபோலக் குவித்திருந்த சின்

ர் ஆறு கபரும்.

. மணலும்,

டுகு ள் அத்தட

டுகும் த

ித்த

ியோ

. இப்படி அத்தட

யும் த

ியோக் ி, மணடல

இரு குன்று ளோ

ஒதுங் ி

.

எறும்புப் படை வந்ததுகம

வடல விட்டுப்கபோயிற்று இளங்குமரனுக்கும், அவன்

கதோழர் ளுக்கும். பரபரநவன்று அடவ பணிபுரிவடதக் நசன்ற

ர். எறும்புக்கூட்ைம் தோங் ள் வந்த

ண்டு, ெிம்மதியோ

ோரியத்டத முடித்து விட்டுக்

அப்கபோது, கபோர் வரீ எறும்பு ளின் ஒரு கூட்ைம், அரண்மட எடுத்தது. அந்தப்புரத்திகல நமத்டதயின் மீ து கபோர்டவயின்

தூங் ிளம்பி

.

டய கெோக் ிப் படை த தப்பில் சு மோ த்

தூங் ிக் ந ோண்டிருந்தோன் ெீலவண்ணன். நெருப்நபறும்புப்படை

ட்டிலின் மீ து ஏறிப் கபோர்டவயினுள் புகுந்தது. மன்

உைல் முழுவதும் தங் ள் பற் டளப் பதித்த

ின்

. சுரீர் சுரீர் என்று, டியின் வலி

தோங் ோத ெீலவண்ணன், தூக் த்திலிருந்து அலறியடித்து எழுந்தோன். கபோர்டவடய உதறிவிட்டு, எறும்புக் கூத்தோடி

டியின் கவதட

ோன். 'குய்கயோ, முய்கயோ' என்று

படுக்ட டய ஆரோயச் நசோன்

தோங் ோமல், உைடலச் நசோறிந்தும் கதய்த்து த்திக்

ோவலர் டள அடழத்துப்

ோன்.

பரபரத்த அவர் ள், படுக்ட டய உதறிப் கபோட்டுத் கதடி மோயமோ

வந்த எறும்பு ள் மோயமோ

மடறந்த

ர். எடதயும்

ோகணோம்.

. உைநலங்கும் சிவந்து தடித்துப்

கபோயிருந்தது நெருப்புக்க ோட்டை மன் கவறு. அப்கபோது மன் “மன்

ட

ன் ெீலவண்ணனுக்கு; தோங்

முடியோத

டுப்பு

த் கதடி அங்கு வந்தோன் இளங்குமரன்.

ோ! உங் ள் விருப்பப்படிகய

டுட யும், மணடலயும் பிரித்தோயிற்று. வந்து

போக் லோம்,” என்றோன். ெீலவண்ணனுக்கு நெருப்நபறும்புக் ெோரோசமோ

டியின் ெடமச்சடல விை, இளங்குமர

ின் கபச்சு

இருந்தது. வலிடயயும், எரிச்சடலயும் நபோறுத்தபடிகய அவர் ள்

விடுதியில் கபோய்ப் போர்த்தோன். அவன்

ண் டள அவ

ோகல முடியோமல் ட யோல்

ண் டளத் கதய்த்துக் ந ோண்டு போர்த்தோன். ெி ம் தோன்!

டுகுக் குவியல் ஒரு பக் ம்; மணல் குன்று ஒரு பக் ம்! ஒரு

மணலில் இல்டல; ஒரு மணல்து ள் கூை ெீலவண்ணன். கதோல்விகய “ம ோரோ ோ! இ ெிட

டுகு கூை

டு ில் இல்டல. கபச்சற்றுப் கபோ

ோன்

ோணோது வோழ்ந்தவனுக்குத் கதோல்வி கமல் கதோல்வி.

ி எங் டள ஒரு ெல்ல முடிகவோடு அனுப்பி டவப்பீர் ள் என்று

க் ிகறன். இளவரசி அம்பி ோடவ எங் ளுைன் அனுப்ப இ

ித்

தடைகயதுமில்டலகய. திருமணத்டத ெைத்தித் தரலோமல்லவோ?” என்றோன் இளங்குமரன். “திருமணத்துக்கு என் உள்ள

அவசரம்... அம்பி ோடவ அடைய இன்னும் கசோதட

ள்

. அந்தப்புர சப்ரகூை மஞ்சத்தில் தூங் ிக்ந ோண்டிருப்போள் அம்பி ோ.

அவளுக்குக்

ோவல் இருக்

கவண்டுகம ெீ.

ோடலயில், இளவரசிடய என்

ிைம்

ஒப்படைத்த பின் கமற்ந ோண்டு கபசுகவோம். இளவரசிடய ஒப்படைக் ோவிடில், ெைப்பகத கவறு!” என்று கூறிவிட்டு, எறும்புக் ிளம்பி

ோன் மன்

டி எரிச்சலுக்கு மருந்து கதடிக்

ன்.

இளங்குமரனும், கதோழர் ளும் வியந்து கபோய் ெின்ற தங் டள இப்படி இக் ட்டில் சிக் “அரகச, என் மன்

ர்.

டவத்துப் பழிவோங்கும் மன்

ர், என் வருட க் ோ க்

ன் ெீலவண்ண

ோத்திருப்பர். ெோன் குறித்த

ிைம்,

ோலத்தில்

திரும்போவிடில், என் மீ து க ோபம் ந ோள்ளுவோர்,” என்றோன் இளங்குமரன். “உன் அரசர் உன் மீ து எரிச்சல் அடைந்தோல் அதற்கு ெோன் எப்படிப் நபோறுப்போ முடியும்... அது உன் நசோந்த விஷயம். இன்றிரவு என் ம டள

ோப்போற்றி ந ோடுக்

கவண்டியது உன் கவ மோ

ைடம. அடத ஒழுங் ோ

நவளிகயறி

ெிடறகவற்று,” என்று கூறியபடி

ோன்.

“இது நரோம்ப அைோவடித்த

மோ

கபச்சு... ஒரு வோர்த்டத நசோல்; இவட

யும், இவன்

ெோட்டு மக் டளயும் குளிரோல் விடறத்துப் கபோ ச் நசய் ிகறன். இவன் ம டள ெோம் எதற் ோ க் “அப்பக

ோவல்

ோக்

கவண்டும்?” என்று ஆத்திரப்பட்ைோன் சீதளன்.

, சீதளச்சிங் ோ! உன் மூச்டச அைக்கு. எல்லோம் உடறந்து ப

ிக் ட்டியோ ி

விைப் கபோ ிறது,” என்றோன் இளங்குமரன். “அவர் ம டள இரவு

ோவல்

ோக் ச்

நசோல்வதில் ஏகதோ சூழ்ச்சியிருக் ிறது. இத்தட அவள்

ெோள் யோர்

ோவல்

ோத்த

ர்...

ோணோமல் கபோவோள் என் ிற

எண்ணம் இப்கபோது மட்டும் இவருக்குத் திடீநரன்று ஏற்படுவோக

ன்... தம்

ம டள ெம்முைன் அனுப்போதிருக் ஏகதோ திட்ைமிட்டிருக் ிறோர். ஆ கவ, ெோம் இந்தச் சூழ்ச்சியிலும் நவற்றி நபற கவண்டும்,” என்றோன் இளங்குமரன். “ வடலகய கவண்ைோம் உங் ளுக்கு.என் போர்டவயிலிருந்து எதுவும் தப்ப முடியோது. ஆவி டளக் கூை இ என்

ங் ோணும் வல்லடம உண்டு. ஆ கவ,

ிைம் விடுங் ள். இளவரசி அம்பி ோ கதவிடயக்

ோவல் நபோறுப்டப

ோடலயில் ஒப்படைக் ிகறன்.

கபோதுமோ?” என்றோன் ஒற்டறக் ண்ணன். இளங்குமரன்

வடல ெீங் ி

வ

ோ

தூங் ச் நசன்றோன்.

இரவு கெரம். ஊகர உறங் ிக் ந ோண்டிருந்தது. அந்த ெடு ெிசியில், இளவரசி அம்பி ோவின் அந்தப்புரத்து சோளரத்திலிருந்து, ஒரு சின் நவளிகயறுவடத

ண்ைோன் ஒற்டறக்

ஞ்சிறு பறடவ,

ண்ணன்.

'பறடவ ள் இரவு கெரத்தில் தூங்கும். ஆந்டத ளும், வவ்வோல் ளும் தோன் இரவில் பறந்து திரியும். ஆ கவ, இந்தச் சின் என்று உறுதிப்பட்ைது நெற்றிக்

ப்பறடவயிைம் ஏகதோ சூழ்ச்சி இருக் ிறது...'

ண்ணனுக்கு.

மோயோ ோலங் ளில் வல்லவ யோரும் அணு

ோ

ெீலவண்ணன், அம்பி ோடவ, ஒரு பறடவயோக் ி

முடியோத இைத்தில் ஒளிந்திருக்கும்படி

தந்டதயின் விருப்பத்டத ெிடறகவற்றி

ட்ைடளயிட்டிருந்தோன்.

ோள் அம்பி ோ. ஆ

ோவல் நபோறுப்டப ஏற்றிருந்த நெற்றிக்

ண்ண

ோல் –

ிைமிருந்து தப்ப முடியுமோ...

இளவரசி அம்பி ோவின் படுக்ட யடறச் சோளரத்திலிருந்து அந்த விந்டதப் பறடவடயக்

ிவ்நவன்று பறந்து நசன்ற

ண்ைதும், நெற்றிக் ண்ணனுக்கு விஷயம்

விளங் ிவிட்ைது. உைக

, அரு ிலிருந்த வில்லவட

உசுப்பி

ோன்.

“அகதோ... கபோ ிறோள் இளவரசி! ெம்டம முட்ைோள் ஆக் ஒரு போைம்

ற்பிக்

கவண்டும்... அவள் சந்திரனுக்க

இருக்குமிைத்டதப் கூற முடியும். அகத கபோல, உன்

ெிட கபோ

க்கும் அவர் ளுக்கு ோலும் என்

ோல் அவள்

ோலும் அவடளப் பிடித்து வர

முடியும். “ஏழு

ைல் டள

ைந்துள்ள ஒரு தீவில் உள்ள, குன்றின் உச்சியில் நெடிதுயர்த்து

வளர்ந்து ெிற்கும், கதவதோரு மரத்தின் அைர்ந்த

ிடளயில் கபோய் ஒளிந்திருக் ிறோள்...

ெோன் என் போர்டவடய அவள் மீ து பதித்தபடி இருக் ிகறன். அவடள இங்கு ந ோண்டுவந்து கசர்ப்பது உன் நபோறுப்பு,” என்றோன் நெற்றிக் ண்ணன். தன் உைடல வில்லோ

வடளத்து, ஒரு ட டய ெோணோ வும், மறுட டய அம்போ வும்

ஆக் ி, குறி எய்துவது தோன் வில்லவ அவன் உைல்

ளுள் ஒன்று.

யிறு கபோலவும், குச்சியோ வும், ெீளவும், வடளயவும் கூடியது.

நெற்றிக் ண்ணன் குறிப்பிட்ை இலக்ட தன்ட

ின் சோதட

கெோக் ி, தன் உைல் வில்லிலிருந்து

கய அம்போக் ி விடுவித்துக் ந ோண்டு போய்ந்தோன்.

குன்றிலிருந்த கதவதோரு மரத்டத வடளத்துப் பிடித்த அகத கவடளயில், நெற்றிக் ண்ணன். “கபோச்சு, கபோச்சு! பறடவ பறந்து விட்ைது!” தப்பிவிட்ைோள் மோயக் ோரி.

த்தி

ோன்

வில்லவ

ின் பிடிக்குள் சிக் ோமல் பறந்துவிட்ைோள் அம்பி ோ! ஆ

ோலும் ெண்பர் ள்

கசோர்ந்து விைவில்டல. “வில்லவோ, வடலப்பைோகத... அவள் என் போர்டவயிலிருந்து தப்பிப் கபோ

முடியோது...

அகதோ... அந்தத் தீவுக்கு அப்போல் உள்ள மடலக் குட க்குள் புகுந்திருக் ிறோள்,” என்று அந்த இைத்டதக் குறிப்பிட்ைோன் நெற்றிக் ண்ணன். “இம்முடற அவள் தப்பமுடியோது!” என்று கூறியபடிகய, வில்லவன் அந்தக் குட டய கெோக் ி ெீண்ைது ட

ள். ஒரு ட

குட யின் வோயிடல மூடிக்ந ோள்ள, மறு ட

உள்கள நுடழந்து துழோவியது. அம்பி ோவி வில்லவ

ோல் பறந்து ஓை முடியவில்டல.

ின் விரல் ள் அப்பறடவயின் பைபைக்கும் இறகு டள உறுதியோ ப்

பற்றிக்ந ோண்ை

.

அவன் பிடியில் அப்பறடவ துடித்தது. சட்நைன்று தன் சுய உருவுக்கு மோறி

ோள்

அம்பி ோ. “உன் பிடிடயத் தளர்த்து. என் ட நவகுமதி ள் தரு ிகறன். என்ட

ள் ரணமோ

வலிக் ின்ற

. உ

விட்டுவிடு!” என்று ந ஞ்சி

க்கு ஏரோளமோ

ோள் இளவரசி

அம்பி ோ. வில்லவன் தன் பிடிடயச் சற்கற தளர்த்தி

ோன்; ஆ

ோல், விைவில்டல.

“நவகுமதி டள தரு ிகறன் என் ிறோய்?” என்று கூறிக் “ெீ பறடவயோ என்

பரிசு

ை ைநவன்று சிரித்தோன்.

உருமோறிப் பறந்து நசல்வடத ெோங் ள் போர்க் ோதிருந்தோல் எங் ளுக்கு ிடைத்திருக்கும் என்படதயும் ெோங் ள் மறக் வில்டலயம்மோ.

ோடலயில் உன்ட

உன் அப்போவிைம் ஒப்படைக் ோவிட்ைோல் எங் ள் தடல ள்

ழுத்திலிருக் ோது. “ஆ கவ, இ

ி சூழ்ச்சி ஏதும் நசய்யோமல், உன் படுக்ட யில் கபோய் ெல்ல

குழந்டதயோ ப் படுத்துக் ந ோள். அதுகவ எங் ளுக்கு ெீ தரும் நபரிய நவகுமதி!” என்று, தன் பிடிடய விைோமல், உைடல சுருக் ியதும், நெருப்புக் க ோட்டை அந்தப்புரத்துக்கு அம்பி ோவுைன் வந்தோன் வில்லவன். சோளரத்தின் வழிகய இளவரசிடய அவளது படுக்ட யில் விட்ைோன். விடிந்தது. இளங்குமரன், தன் மற்ற ெணபர் ளுைன்

ோவலிருந்தவர் ளிைம் வந்தோன்.

நெற்றிக் ண்ணனும், வில்லவனும் இரவு ெைந்தடத இளங்குமர

ிைம் விளக் ி

ர்.

“ெோங் ள் இல்லோவிடில், பறடவயோ ிப் பறந்து கபோ ோடலயில் ெீலவண்ண என்

ிைம் ஒப்படைக்

இளவரசி அம்பி ோடவ இன்று

முடிந்திருக் ோது. அப்கபோது ெம் ெிடலடம

என்படத, எண்ணிப்போர்!” என்று தன் ஒற்டறக்

ண்ணட

ச் சிமிட்டிச்

சிரித்தோன் நெற்றிக் ண்ணன். “ெண்பர் ள் பின் எதற் ோ

இருக் ிறீர் ள். இதுகபோன்ற கவடள ளில் உதவுவதற் ோ த்

தோன்!” என்று கூறி நெற்றிக் ம ிழ்ந்த

ண்ணட

யும், வில்லவட

யும் ெட்கபோடு தழுவி

ர்.

அப்கபோது

கவ மோ

வரர் ீ ளுைன் அங்கு வந்தோன் நெருப்புக் க ோட்டை மன்

ெீலவண்ணன். அம்பி ோவின் படுக்ட யில் அவள் இருக் எதிர்போர்ப்கபோடு

ன்

மோட்ைோள் என்ற

தடவத் திறந்தவனுக்கு அதிர்ச்சி. படுக்ட யில் ந ோட்டுக்

ந ோட்நைன்று விழித்தபடி உட் ோர்ந்திருந்தோள் அவனுடைய அழகு ம ள் அம்பி ோ. கபச்சற்றுப் கபோய் ெின்ற மன்

ரிைம், இளங்குமரன் அடமதியோ க் க ட்ைோன்...

“அரகச, இப்கபோதோவது உங் ள் வோக்குப்படி இளவரசிடய என்க தருவர்ீ ளோ... என் வரடவ எதிர்போர்த்துக் இதற்கு கமலும் மறுப்கபோ, கவறு கசோதட ருதி

ோடு அனுப்பித்

ோத்திருப்போர் எங் ள் மன்

ர்!”

டயகயோ கூறுவது அெோ ரி நமன்று

ோன் ெீலவண்ணன்.

“அதற்ந ன்

அப்படிகய ஆ ட்டும். என் கசோதட

ளிநலல்லோம் நவற்றி நபற்று, என்

ம ள் அம்பி ோடவ அடழத்துப் கபோகும் தகுதி நபற்றுவிட்டீர் ள். ெோடளக் ோடலயில் ஆஸ்தோ

மண்ைபத்தில் அம்பி ோ இருப்போள். ஆ

ோல், த

ித்து இருக்

மோட்ைோள். “பல நபண் ளுக்கு ெடுகவ இருப்போள். அவர் ளுள் அம்பி ோ யோர் என்று ெீங் ள் ருது ிறீர் களோ அவடள அடழத்துப் கபோ லோம். ஆ கதர்ந்நதடுக்கும் நபண்டணத்தோன் கூட்டிப் கபோ கவ மோ

ோல், ஒன்று... ெீங் ள்

கவண்டும்,” என்று கூறிவிட்டு

கபோய் விட்ைோன் நெருப்புக் க ோட்டை மன்

ன்.

“இதிலும் ஏகதோ சூழ்ச்சி இருக்கும் கபோலிருக் ிறகத!” என்றோன் இளங்குமரன் குழப்பத்துைன். “ வடல கவண்ைோம். எத்தட அடையோளம்

நபண் ளின் ெடுகவ இருந்தோலும், அவடள ெோன்

ண்டுந ோள்ளுகவன். கெற்று இரவு அவடள மீ ட்டு வரும்கபோது, போர்த்த

உருவம் என் ெிட

வில் ென்றோ

பதிந்துள்ளது. ஆ கவ, கவறு நபண்டண ெம்முைன்

அனுப்பி ஏமோற்ற முடியோது!” என்றோன் நெற்றிக் ண்ணன். ஆ

ோலும், இளங்குமர

ின் ம

ம் சமோதோ

ப்பைவில்டல. 'என்

வோ

இருக்கும்? இவ்வளவு

இலகுவில் சம்மதிக்

கவண்டுநம

அதில் ஏகதோ சூழ்ச்சி இருக்

ில்,

கவண்டும்!'

என்று குழம்பியவனுக்கு சட்நைன்று கத

ீ ந ோடுத்த இறகு ளின் ெிட

வந்தது. ஆபத்து

வு

ோலத்தில் அவற்டற

தீயிட்ைோல், தோன் உதவிக்கு ஓடி வருவதோ

கூறி இருந்தது அந்த

ரோணத்கத ீ

ீ!

பரபரப்புைன் தன் டபயிலிருந்த, ரோணத் ீ கத தீயிலிட்ைோன். அடுத்த வி விருந்தி

ோடி, கத

ீயின் பளபள இறகு டள எடுத்து

ீ கூட்ைத்தின் ரீங் ோர ஒலி க ட்ைது.

ர் விடுதியின் நவளிகய, ருகம ம் கபோல கத

ீக் கூட்ைம்.

அக்கூட்ைத்திலிருந்து, 'விர்' என்று பறந்து வந்து, இளங்குமர உட் ோர்ந்தது ரோணத்கத ீ க்கு என்

“உ

ரோணித்கத த

கசோதட

ீ. ... என்

ோல் முடிந்த உதவிடய நசய் ிகறன்,” என்றது

ீ.

க்கு ஏற்பட்டுள்ள இக் ட்ைோ

“உன்

ின் புறங்ட யில்

ோல் உண்டமயோ

ெிடலடய விளக் ி

அம்பி ோடவ எ

க்கு

ோன் இளங்குமரன்.

ோட்டித் தர முடியுமோ?” என்று

க ட்ைோன் இளங்குமரன். அவன் உள்ளங்ட யில் அமர்ந்து, ட உலோவிய கத

டளப் பின்

ோல்

ட்டியபடி கயோசட

யுைன்

ீ, “கெற்றிரவு அவடள சிடறப்படுத்தி பிடித்து வந்தது யோர்?” என்று

க ட்ைது. “அவன் இருக்குமிைத்டத ெோன் கூறிக என்றோன் நெற்றிக்

ண்ணன்.

ன். வில்லவன் அவடளக் ந ோண்டு வந்தோன்!”

“அப்படியோ வில்லவகர! க ட்ைது கத

ோடலயில் ெீர் இன்னும் குளிக் வில்டலகய?” என்று

ீ.

“குளிப்பதோ? இரவு முழுவதும் தூங் வில்டல. உறக் ம்

ண் டள நசோக்

டவக் ிறது,” என்று ெீண்ை ந ோட்ைோவிகயோடு பதில் கூறி புறப்பட்ைவட ெிறுத்தியது கத

ீ.

“குறட்டை விட்ைபடி ஆ ெிமிைம் உன் ட வோசட

ந்தமோ த் தூங்கு; எ

க்கு ஆட்கசபட

இல்டல. ஒரு

டள ெீட்டு. அரசகுமோரி அம்பி ோடவ அமுக் ிப்பிடித்த ட

ளின்

டய நு ர கவண்டும்.

“ெீ குளித்திருந்தோல், அவள் உைலின் மணம், உன் ட கமோப்பமறிய எ

ளில் பறந்து, ஊர்ந்து அம்பி ோவின் உைல் மணத்டத

கமோப்பமறிந்து ந ோண்ைது ரோணி கத ி ெீ கபோய் ென்றோ

ரோணித்கத இளங்குமர

ளிலிருந்து கபோயிருக்கும்.

க்கு ஏதுமிருக் ோது. ெல்ல கவடள, ெீ குளிக் ோதிருந்தோய்,” என்று

கூறி, ெீட்டிய அவன் ட

“இ

த் தடுத்து

ீ.

தூங்கு,” என்று வில்லவனுக்கு விடை ந ோடுத்து அனுப்பியது

ீ. ிைம், “ெோடள

ோடல ெீ ஆஸ்தோ

அழ ி ளின் அணிவகுப்பில்

வடலயில்லோமல்

மண்ைபத்தில் ெடைநபறும், லந்துந ோள். அழ ி ளின்

வரிடசடய உற்றுப்போர். எந்த நபண் தன் மு த்துக்கு முன் ட டய அடசக் ிறோகளோ, அவகள அம்பி ோ என்படதப் புரிந்துந ோள். நவற்றி உ எ கத

க்க . ெோன் வரு ிகறன்.

க்கு விடை ந ோடு,” என்று சிற டித்து பறந்து ெின்றது கத

ீ.

ீடய வோஞ்டசயுைன் தைவி விடை ந ோடுத்தோன் இளங்குமரன்.

மறுெோள்அரசடவயில் அழ ி ளின் அணிவகுப்பு. ெண்பர் களோடு, இளவரசி அம்பி ோடவ கதர்ந்நதடுக் ச் நசன்ற, இளங்குமரனுக்கு தடல சுற்றியது. அங்கு ஒரு அம்பி ோடவ அல்ல, ஒகர மோதிரியோ

கதோற்றமும், உடையலங் ோரமும் ந ோண்ை ஒன்பது

அம்பி ோக் ள் ெின்றுந ோண்டிருந்த இ

ர். ெி மோ

அம்பி ோ யோர், கபோலி ள் எவர் என்று

ம் பிரித்து கூற முடியோதபடி, எல்லோரும் ஒகர மோதிரி இருந்த

அவன் கதோழர் ளும் தடுமோறி அப்கபோது-

ர்.

ர். இளங்குமரனும்,

கத

ீயின் ரீங் ோரம் இ

பிடித்தது கத

ிதோ

க ட்ைது. ஒன்பது அழ ி ள் அருக

பறந்து கமோப்பம்

ீ. அம்பி ோவின் உைல் மணந்தோன் அதற்குத் நதரியுகம. ெி

அம்பி ோவிைம் வந்ததும், அவள் உைல் மணத்டத மு ர்ந்து, அவள் மு த்துக்கு கெரோ ப் பறந்து வட்ைமடித்தது. அம்பி ோ தன் ட டய உயர்த்தி கத இளங்குமரன் மறப்போ இளங்குமரன் உைக என்க

ீடய விரட்டி

ோ? அழ ி டளகய உன்

ிப்போ

ீ கூறி இருந்த குறிப்டப

போர்த்து ந ோண்டிருந்த

வோ, இவகள உங் ள் ம ள் அம்பி ோ... இவடள ெோன்

, “மன்

ோடு அடழத்துப் கபோ

நெருப்புக் க ோட்டை மன்

ோள். கத

அனுமதிக்

கவண்டும்...” என்றோன்.

ன், ெிடல தடுமோறி கபோ

ோன்.

ஒகர மோதிரி இருந்த ஒன்பது நபண் ளுள் உண்டமயோ ண்டு கூறிய பின், ெீலவண்ண

அம்பி ோடவ அடையோளம்

ோல் ஏதும் நசய்ய முடியவில்டல.

தன் தந்திரம் ஏதும் பலிக் ோது என்படத உணர்ந்த நெருப்புக் க ோட்டை மன் “மர தபுரியின் தூதுவக கசோதட டவக்

ள் அட

ன்,

! என் ம ள் அம்பி ோடவ ெீ அடழத்துப் கபோ லோம். என்

த்திலும் நவற்றி நபற்ற ெீ, என் ம டள ம ிழ்ச்சியுைன் வோழ

கவண்டும் என்று க ட்டுந ோள் ிகறன். என் மீ துள்ள நவறுப்டப, க ோபத்டத

அவளிைம்

ோட்ைோகத,” என்று க ட்டுக் ந ோண்ைோன்.

“வஞ்சம் தீர்ப்பது எங் ள் கெோக் மல்ல. வடிவழ ியோ வந்கதோம். தவறு டள மன் அப்கபோது அம்பி ோ கூறி

ிப்பது தோன் ம

உமது ம டள நபறகவ

ித குணம்!” என்றோன் இளங்குமரன்.

ோள்...

“இடளைக

, உன் கதோற்றமும், நசயலும் ெீ சோதோரண தூதுவன் அல்ல என்படத

கூறு ின்ற

. ஆ

ோலும், உன்ட

மறுத்து கூற முடியோது. என்ட ோரியம் நசய்தோ

ெீகய தூதுவன் என்று கூறிக்ந ோள்ளும் கபோது ெோன் மர தபுரிக்கு அடழத்துச் நசல்லும் முன் ஒரு

கவண்டும்...” என்றோள்.

அப்கபோது ஒரு மணிப்புறோ, பறந்து வந்து, ெீட்டிய அவளது ட யில் உட் ோர்ந்தது. “ஏழு

ைல் ளுக்கு அப்போல் மர த தீவு ஒன்று உள்ளது. அத்தீவிகல மோணிக்

என்நறோரு மடலயுள்ளது. அதில் உள்ள ெீர்வழ்ச்சியின் ீ ெீர் ஒரு சுட

மடல

யில் கதங் ி

உள்ளது. இறந்தவர் டள உயிர்ப்பிக்கும், நவட்டுண்ை உைல் டள ஒன்று கசர்க்கும்,

அதிசய குணம் படைத்தது, அந்தப் பு

ித ெீர். அந்தச் சுட

யின் அரு ிகல, ஒரு

மோதுடள மரம் உள்ளது. “அந்த

ிடள ளில் சூலம் கபோல மூன்றோ ப் பிரித்துள்ள

மூன்று மோதுளங்

ிடளயில்,

ோய்த்திருக்கும்

ி ளுைன் அக் ிடளடயயும், உயிர்ப்பிக்கும் சுட

ெீடர ஒரு

குடுடவயிலும் ந ோண்டுவர கவண்டும். ெோன் என் புறோடவ அனுப்பு ிகறன். ெீ உன் குதிடரடய அனுப்பு. “சுட

ெீருைனும், மோதுளம்

என்ட

ி ளுைனும் என் புறோ முதலில் வருமோ

ோல் ெீ

மறந்து ஊர் திரும்ப கவண்டியதுதோன். உன் குதிடர அவற்டற முதலில்

ந ோண்டுவருமோ

ோல் ெோன் உன்க

ோடு, ெீ எங்கு அடழத்து நசன்றோலும் வருகவன்,”

என்றோள். 'சோமி வரங்ந ோடுத்தோலும், பூசோரி வரம் தர கவண்டும் என்பது கபோல, நெருப்புக்க ோட்டை மன்

ட

நவற்றி ந ோண்டும், ெமக்கு நதோல்டல

ெீங் வில்டலகய...' என்று கவதட அவன் ம

ச்கசோர்டவ

ப்பட்ைோன் இளங்குமரன்.

ண்ை அம்பி ோ, ம

அவளுக்கு, இளங்குமரன் மீ து

துக்குள் சிரித்தோள். உண்டமயில்

ோதல் ஏற்பட்டிருந்தது. யோகரோ ஒருவருக் ோ

தன்ட

நவற்றி ந ோண்டு கபோவடத அவள் விரும்பவில்டல. அவனுக்க

தோன் மட

வியோ

கவண்டும் என்று விரும்பி

ோள். அவன் உண்டமயில்

தூதுவன் அல்ல, என்று ஏகதோ ஒரு உணர்வு, அவள் உள்ளத்தில் ஏற்பட்டிருந்தது. “வோலிபகர! தயக் ம் கவண்ைோம். இந்தச் கசோதட

யில் உமக்கும், எ

க்கும்

ென்டமகய விடளயும்,” என்றோள். “பலட

எதிர்போர்த்து ெோன் எடதயும் நசய்வதில்டல.

ைடமயோ

ோரியங் டளச் நசய்பவன்,” என்று கூறியபடி தன் ெண்பன் மின் உைடலத் தைவிக் ந ோடுத்து, “கதோழோ! எ

ருதிகய ல் வரீ

ின்

க்குப் பல விதங் ளில் உதவி இருக் ிறோய்.

இப்கபோதும் உதவுவோய் என்று ெம்பு ிகறன்,” என்றோன். ம்பீரமோ க்

ட

த்துச் சிலிர்த்தபடி புறப்பட்ைோன் மின்

சிற டித்து பறந்தது மணிப்புறோ.

ல் வரன். ீ பைபைநவன்று

குதிடரயும், புறோவும் கபோட்டி, கபோட்டு உயர உயர கமல் வோ பறந்தோலும், புறோ சிறிதோ , கலசோ முன்

இருந்தத

ோல், மின்

த்டத முட்டும்படி

ல் வரட ீ

நவற்றி ந ோண்டு

ோல் நசன்றது.

எ மோ

ி குறிப்பிட்ை தீடவ அடைந்து, மோதுளங்

ெீடரயும் எடுத்து, விடரவோ

ி டளயும், உயிர்ப்பிக்கும் சுட

திரும்பியது. திரும்பும் வழியில் மின்

ல்வரட ீ

,

மணிப்புறோ சந்தித்தது. “அருடம மணிப் புறோகவ, ெீ கசமித்துள்ள நபோருள் டள என்

ிைம் ந ோடுத்துவிடு.

ெோன் கபோய் அவற்டற கச ரித்துத் திருப்புமுன், ெீ முதலில் உன் எ மோ அத

ியிைம் கபோய் விடுவோய்.

ோல், என் எ மோ

ருக்கு அபத்து.

“ெீ பின் தங் ி வோ. அத

ோல் ெம்

இருவருக்குகம ென்டம உண்டு. உன் எ மோ

ி, என் எ மோ

ருைன் வருவோள்;

ெீயும் உைன் வரலோம். ந ோண்ைோ இப்படி,” என்று க ட்ைது. மணிப்புறோவுக்கு அதில் விருப்பமில்டல. ஆ ோ

ோத்திருக் வில்டல. அத

ிடளடயயும் பிடுங் ி மின்

ோல், மின்

ல் வரன், ீ அதன் சம்மதத்துக்

ிைமிருந்து குடுடவடயயும், மோதுளம்பழக்

நல

புறப்பட்ைோன்.

நவற்றி ண்ை ம ிழ்ச்சியில், நவகு கவ மோ கவ நெருப்புக் க ோட்டைக்கு வந்து கசர்ந்தது. இளவரசியின் முன்

ோல், மந்திர சுட

டவத்தது. இளங்குமரனுக்கு ம ிழ்ச்சியோ

ெீடரயும், மோதுளங்

ம ிழ்ச்சி. மின்

ல் வரீ

ி டளயும் ின் பட்டுக்

ழுத்டத அடணத்து முத்தமிட்ைோன். நதோங் ிய தடலயுைன் வந்தது மணிப்புறோ. “உன்ட

ெம்பி ெோன் கசோதட

டவத்ததுக்கு, ெீ என்ட

ஏமோற்றிவிட்ைோய். உன் மீ து

குற்ற மில்டல. இ

ி ெோன், என் தந்டதயின் பரோமரிப்பில் இருக் க்கூைோது என்பது

விதியின் முடிவோ

இருக்கும் கபோது, உன்

ோல் என்

நசய்ய முடியும்... ெீ ஒரு

ோரியம் நசய்... மர தபுரிக்குப் பறந்து கபோய் எங் ள் வரடவ முன் என்று மணிப்புறோவுக்கு விடை ந ோடுத்தோள்.

தோ

அறிவி!”

பின், தந்டதயின் பக் ம் திரும்பி, “அப்போ, என்ட

ருவியோக் ி, பல கதசத்து

ரோ குமோரர் டள சிடறயிலடைத்து டவத்திருக் ிறீர் கள... அவர் டள எல்லோம் விடுதடல நசய்து அனுப்புங் ள் அப்கபோதுதோன் என் வோழ்க்ட

ெல்லபடியோ

அடமயும். ெோன் வரு ிகறன்...” என்று இளங்குமரனுைன் புறப்பட்ைோள். இளங்குமரனும் அவன் கதோழர் ள் ஐவரும் நெருப்புக் க ோட்டைடய விட்டு இளவரசியுைன் புறப்பட்ை

ர். ெடு வழியில், இளங்குமர

ின் கதோழர் ள் சீதளன்,

ப ோசுரன், குண்கைோதரன், நெற்றிக் ண், வில்லவன் ஆ ிகயோர் ஒவ்நவோருவரோ லங்

பிரியோ விடை நபற்று ந ோண்ை

ண்

ர்.

இரவு ப ல் போரோமல், எங்கும் ெிற் ோமல் இளங்குமரன் அம்பி ோவுைன் கபோய்க் ந ோண்டிருந்தோன். கதன் தடலடயயும்,

ிழங்ட

ோணிக்ட யோக் ிக

ந ோண்டு வந்கதோம்; ோம்.ஆ

ெம்முடையவளோக் ி ந ோண்ைோல் என்

டலமோ

ின் டவரம் பதித்த

ோல், இந்த அழ ி அம்பி ோடவ

என்ற எண்ணம் அவன் உள்ளத்தில்

துளிர்த்தது. அம்பி ோவின் அழகு போர்த்தவர் டள அயரச் நசய்தது. பயணத்தின் கபோது, அம்பி ோ, நவகு சோமர்த்தியமோ நதரிந்து ந ோண்ைோள். வஞ்ச ோப்போற்றுவதற் ோ த் தன்ட அவ

து கெர்டமடயக்

ோ

அவட

பற்றிய ர சியங்

டள

நமோட்டை தடலயனுக்கு அளித்த வோக்ட

நவளிப் படுத்தோமல் அடிடமயோ

ண்டு வியந்தோள். அவன் மீ துள்ள

பணிபுரியும்

ோதலும், மதிப்பும்

உயர்ந்தது. மணிப்புறோ முன்

தோ

நசன்று, நெருப்புக் க ோட்டை மன்

ன் ெீலவண்ண

ின் அழகு

ம ள் அம்பி ோவுைன், அடிடம இளங்குமரன் வந்து ந ோண்டிருக்கும் த வடல அறிவிக் கவ, அத்தட ோத்திருந்த

கபரும் ஆவலுைன் அவர் ள் வருட டய எதிர்போர்த்து

ர்.

குதிடரயிலிருந்து அம்பி ோ இறங் ியதும், அவள் கம பிர ோசமடையச் நசய்தது. அட்ை ோசமோ ெீட்டி

ி அழ ின் ஒளி, அப்பகுதிடயகய

ஓடி வந்து, அழ ி அம்பி ோவின் முன், ட

ோன் நமோட்டைத் தடலயன்.

அந்த அவலட்சணத்டதக் அலட்சியமோ

ண்ை அம்பி ோவின் மு ம்

தட்டிவிட்ைோள்.

டுத்தது. அவன் ட டய,

ோ

“வஞ்ச மன்

உன்ட

ர் அவ

மணக்

ீந்திரோவின்

வந்த இவகர, ெி மோ

ெோன் வரவில்டல. ெீ உண்டமயில்

ந்தர்வபுரி

டைசி ம ன் இளங்குமரன் அல்ல. என்ட

இளவரசன் இளங்குமரன். அவன் மட

அடழத்து

வியோவதற் ோகவ ெோன்

வந்திருக் ிகறன்!” என்றோள் நவடுக்ந ன்று. அம்பி ோவின் கபச்டசக் க ட்ை மர தபுரி மன்

ரும், அவர் ம ள் ளோ

திகலோத்தம்மோ, தில வதி, திவ்யோ, மூவரும் ம ிழ்ந்து கபோயி சந்கத ப்பட்ைது உண்டமநய பட்ை

ஷ்ைங் டள எண்ணி

ர். தோங் ள்

அறிந்த அவர் ள், தங் ள் சித்தப்போவின், சின் ண்

நவளிப்பட்ைடத அறிந்து ம ிழ்ந்த

லங் ி

ோலும்

ம ன்

டைசியில், உண்டம

ர்.

தன் சூழ்ச்சி நவளிப்பட்ைடத அறிந்த நமோட்டைத் தடலயனுக்கு தோங்

முடியோத

ஆத்திரம் உண்ைோயிற்று. உண்டமடய யோரிைமும் கூற மோட்கைன் என்று வோக் ளித்த படி ெைக் வில்டல என்ற க ோபம் கவறு. வோடள உருவி படி ஒகர வச்சில், ீ இளங்குமர பயங் ர நசயடல ஆ

ோல், மின்

உறுதியோ

ின் தடலடய நவட்டித் தடரயில் உருட்டி

ண்ைவர் ள் நசயலற்று சிடலயோயி

ல் வரீ

ோன். யோரும் எதிர்போரோத

ோல் இந்த அக் ிரமத்டத ச ிக்

பற் ளோல் நமோட்டை தடலய

ோன். இந்த

ர். முடியவில்டல. தன்

ின் ஆடைடய

வ்வி தூக் ிக்ந ோண்டு

ஆ ோயத்திகல எழுந்தது. ஆத்திரம் ந ோண்ை மட்டும், அவட சின்

ோ பின்

மோகும்படி வசியது. ீ ஆ

யோர், எப்படி மீ ட்டுத் தரப்கபோ ின்ற மின் ஆ

மடல மு டு ள் மீ து கமோதி, அவன் உைல் ோலும் தன் அருடம இளவரச

ர் எ

ம

ம் நெோந்து

ின் உயிடர

ண்ணர்ீ வழிய திரும்பிய

ல் வரன், ீ அங்கு அதிசயம் ெி ழ்த்து ந ோண்டிருப்படத

ண்டு

ந்தமடைந்தது.

ெீலவண்ண

ின் அழகு ம ள் அம்பி ோ, தன்

பயன்படுத்தி, நவட்டுண்ை இளங்குமர உயிரளிக்கும் சுட

ிைமிருந்த மோதுடள

ிடள டள

ின் தடலடய, உைகலோடு இடணத்தோள். பின்

ெீடர, அவன்மீ து நதளித்தோள்.

மோதுளம் பழங் டள பிளந்து, அவற்றின் சிவந்த முத்து டள அவன்

ழுத்துப்

பகுதியில் உதிர்ந்தோள். நவளிகயறிய ரத்தம் முத்துத் துளி ோ ி அவன் உைலில் புகுந்து உயிர் நபற்றோன். உறங் ி விழிப்பவன் கபோல

ண் விழிந்தோன் இளங்குமரன்.

“ஓ, நவகு கெரம் தூங் ிவிட்கைன் கபோலிருக் ிறது!” என்று நவட் த்துைன் எழுந்தோன் இளங்குமரன். “மீ ளோத் தூக் த்திலிருந்து, உம்டம மீ ட்ைவள் அம்பி ோ தோன்,” என்ற

ர் அவ

து

சக ோதரி ள். “ம க

! உன்ட

யோநரன்று நதரிந்து ந ோள்ளோமல், அந்த கமோசக் ோரனுக்கு ஆசோர

உபசோரம் நசய்கதக

!” என்று

மின்

த்தபடி வந்து ெின்றது. அதன் வோயில் மந்திரவோள் பளபளத்துக்

ல் வரன், ீ

ட

ண்ணர்ீ மல் ி

ந ோண்டிருந்தது. நமோட்டைத் தடலய

ோர் மக ந்திரவர்மர்.

ின் வோழ்டவ முடித்து, அவ

ிைமிருந்த

வோடளக் ந ோண்டு வந்திருந்தது. “இடதப் பிரிந்ததோல், வந்த துயரங் ள்தோம் இத்தட என்றது மின்

யும். இ

ி இடத இழக் ோகத!”

ல் வரன். ீ

விடரவிகல இளவரசன் இளங்குமரனுக்கும், அம்பி ோவிற்கும் க ோலோ லமோ திருமணம் ெைந்தது. அகத பந்தலில் திகலோத்தம்மோ, திலவ தி, திவ்யோ தங் ள் ணவன்மோர் ளுக்கு மோடலயிட்ை

ர்.

எப்படி என்று திட க் ிறீர் ளோ... நெருப்புக் க ோட்டை ெீலவண்ண

ோல்,

சிடறயிலிருந்து விடுதடல நபற்ற அரச குமோரர் ள், தங் ள் விடுதடலக்கு இருந்த இளங்குமரனுக்கு ென்றி கூற மர தபுரி வந்த

ர். அங்கு

மக ந்திரவர்மருடைய நபண் ளின் அழ ில் உள்ளத்டதப் பறிந ோடுத்த அப்புறநமன் ெைந்த

... அகத முகூர்த்தத்தில் ெோன்கு திருமணங் ளும்

. மூன்று அரச குமோரர் ளும் தங் ள் மட

ெோட்டுக்குச் நசன்ற

ோரணமோ

ோம்,

ர். ோம் என்று

வி ளுைன் தங் ள் தங் ள்

ர்.

மர தபுரியின் அரியடணயில் இளங்குமரனுக்கு மகுைோபிகஷ ம் நசய்வித்தோர் மக ந்திரவர்மர். இளங்குமரனும், அம்பி ோவும் மக் ள் ம ிழ, ெோடு நசழிக் ப் பல்லோண்டுக் - முற்றும்.

ோலம் ெல்லோட்சி நசய்த

ர்.