4-48 Ψυχωση.pdf

ΠΡΑΞΗ 1 Σκηνή 1 Μία πολύ μακριά σιωπή Ναι αλλά έχεις φίλους Μία μακριά σιωπή Για την ακριβεία έχεις πολλούς φίλους. Τι είναι αυτό που προσφέρεις για να έχεις τοσο δοτικούς φίλους? Μία μακριά σιωπή Τι είναι αυτό που δίνεις για να έχεις τοσο δοτικούς φίλους? Μία μακριά σιωπή Τι είναι αυτό που δίνεις? Σιωπή Μία παγιωμένη συνείδηση κατοικεί σε έναν υποφωτισμένο χώρο συγκεντρώσεων, πολύ κοντά στο μέσα μέρος ενός μυαλού που μετατοπίζεται διαρκώς σαν χιλιάδες μαύρες κατσαρίδες και μια δέσμη φωτός εισχωρεί καθώς όλες οι σκέψεις εναρμονίζονται στιγμιαία σε μία και μοναδική, όχι πλέον αρμονική μιας και οι κατσαρίδες όλες μαζί περιέχουν την αλήθεια που κανείς ποτέ δε θα ξεστομίσει πέρασα μια νύχτα στην οποία μου αποκαλύφθηκαν τα πάντα. πως μπορώ να μιλήσω ξανά μετά από αυτό? το τσακισμένο ερμαφρόδιτο που εμπιστευόταν μονάχα τον εαυτό του βρίσκει το δωμάτιο κατάμεστο και ικετεύει να μην ξυπνήσει ποτέ από τον εφιάλτη ήταν όλοι εκεί. χωρίς καμία εξαίρεση. και φώναζαν το όνομά μου όσο εγώ βούϊζα σαν μεγάλο σκαθάρι πάνω από τα κεφάλια τους την ώρα που έτρωγαν το φαγητό τους θυμήσου το φως και πίστεψε σε αυτό μια στιγμή κρυστάλινης διαύγειας κι έπειτα πάλι αιώνιο σκοτάδι μην μου επιτρέψετε να ξεχάσω -------------------------------είμαι λυπημένη αισθάνομαι ότι το μέλλον είναι ανέλπιδο και η κατάσταση δε θα βελτιωθεί ποτέ βαριέμαι και είμαι ανικανοποίητη με τα πάντα είμαι μία τεράστια αποτυχία σαν άνθρωπος

έχω ενοχές, αυτοτιμωρούμαι θα ήθελα να αυτοκτονήσω κάποτε μπορούσα να κλάψω αλλά πλέον είμαι υπεράνω τέτοιων συναισθηματισμών δεν μου κινεί κανένας άνθρωπος το ενδιαφέρον δεν μπορώ να πάρω αποφάσεις δεν μπορώ να φάω δεν μπορώ να κοιμηθώ δεν μπορώ να σκεφτώ δεν μπορώ να ξεπεράσω τη μοναξιά μου, τους φόβους μου, την απέχθεια μου είμαι χοντρή δεν μπορώ να γράψω δεν μπορώ να αγαπήσω ο αδερφός μου πεθαίνει, ο εραστής μου πεθαίνει, τους σκοτώνω καθημερινά εγώ βαδίζω ολοταχώς προς το θάνατό μου είμαι ακινητοποιημένη από τα φάρμακα δεν μπορώ να κάνω έρωτα δεν μπορώ να γαμηθώ δεν μπορώ να είμαι μόνη δεν μπορώ να είμαι με άλλους οι γοφοί μου είναι άσχημοι απεχθάνομαι τα γεννητικά μου όργανα -------------------------------Στις 4.48 όταν με επισκέπτεται η κατάθλιψη θα κρεμαστώ. υπό τον ήχο της αναπνοής του αγαπημένου μου

-------------------------------δεν θέλω να πεθάνω -------------------------------έχω απελπιστεί τόσο πολύ από το γεγονός ότι κάποια στιγμή θα πεθάνω για αυτό αποφάσισα να αυτοκτονήσω δεν θέλω άλλη ζωή ζηλεύω τον αγαπημένο μου την ώρα που κοιμάται για αυτό καλύπτω με υπεκφυγές την παραπλανημένη του συνείδηση όταν ξυπνήσει θα ζηλέψει την εξαιτίας των σκέψεων και των φαρμάκων ανονείρευτη νύχτα μου εγκαταλείπω τον εαυτό μου στο θάνατο κάποιοι θα το αποκαλέσουν απάθεια είναι τυχεροί όσοι γνωρίζουν ότι δεν αληθεύει κάποιοι άλλοι θα αναγνωρίσουν σε αυτό το μονοδιάστατο χαρακτηριστικό του πόνου κάπως έτσι εξελίσσεται καθημερινά η πραγματικότητα μου -------------------------------100

68

72

64 44

89

61

58

42 12

91

38

21 7

37 28

3

-------------------------------Δεν κράτησε πολύ, δεν ήταν έτσι κι αλλιώς να κρατήσει για πολύ. Ενώ πίνω σκέτο καφέ και περιστασιακά ανακαλύπτω τη θεραπευτική μυρωδιά του στριφτού μέσα από τις τολύπες ενός παμπάλαιου καπνου, κάτι με αγγίζει βαθιά μέσα σε αυτήν την παγωμένη στιγμή και μια πληγή που είχα αποκτήσει πριν δύο χρόνια ανοίγει ξανά σαν πτώμα σε σήψη καθώς μια από καιρό θαμμένη βαθιά ντροπή βρυχάται την τόσο απελπιστική της θλίψη. Ένα δωμάτιο γεμάτο ανέκφραστα πρόσωπα, θιασώτες του πόνου μου, τόσο κενοί νοήματος, που οπωσδήποτε τους παρακινεί πρόθεση δαιμόνων Ο γιατρός "περάστε" και ο γιατρός "γεια σας" και ο γιατρός "πως είστε" που είναι απλά περαστικοί

και μερικές φορές έχεις την εντύπωση πως ο μόνος λόγος που θα μπουν μέσα είναι για ένα γρήγορο κατούρημα. Μέσα σε μία σήραγγα αγωνίας, η διαπόμπευση μου ολοκληρώνεται καθώς τρέμω χωρίς λόγο και χάνω συνεχώς τα λόγια μου και δεν έχω τίποτε να πω σχετικά με την "αρρώστια μου" πράγμα το οποίο εντείνει τη γνώση του ότι δεν υπάρχει κανένα νόημα σε τίποτε, ακριβώς επειδή πρόκειται να πεθάνω. Βρίσκομαι σε αδιέξοδο εξαιτίας αυτής της στιλπνής ψυχοθεραπευτικής φωνής, της αιτίας που μου λέει ότι υπάρχει μία αντικειμενική πραγματικότητα στην οποία το κορμί και το πνεύμα μου είναι ένα. Αλλά εγώ δεν βρίσκομαι εκεί και ποτέ δεν θα βρεθώ. Ο γιατρος "περάστε" συνταγογραφεί και ο γιατρός "γεια σας" επιχειρεί να ανοίξει ένα συμπονετικό διάλογο που μοιάζει περισσότερο με μουρμουρητό. Παρακολουθώντας με, κριτικάροντας με, μυρίζοντας την ανάπηρη αποτυχία που αναδύεται από το δέρμα μου, η απόγνωση με αγκιστρώνει κι ο υπερκαταναλωτικός πανικός με αδειάζει καθώς ατενίζω τρομαγμένη τον κόσμο και αναρωτιέμαι γιατί όλοι μου χαμογελούν και με κοιτάζουν λες και κατανοούν την οδυνηρή ντροπή μου. Ντροπή ντροπή ντροπή Να πνιγείτε στην αναθεματισμένη τη ντροπή Ηλίθιοι γιατροί και ευαίσθητοι γιατροι, γιατροί ότι-να-'ναι και γιατροί που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι ασθενείς αν δεν έβλεπες τα πτυχία τους κρεμασμένα, κάνουν τις ίδιες ερωτήσεις, βάζουν λόγια στο στόμα μου, προσφέρουν χημικές θεραπείες για εναν εκ γεννετής θυμό και καλύπτουν ο ένας τις βρωμιές του άλλου κι εγώ θέλω να ουρλιάξω να έρθεις να με πάρεις μακριά, ο μόνος γιατρός που με άγγιξε, που με νοιάστηκε, που με κοίταξε στα μάτια, που γέλασε με το ανίκανο χιούμορ μου που ακουγόταν σαν φωνή μέσα από φρεσκοσκαμμένο τάφο, που δεν θορυβήθηκε όταν είδε το ξυρισμένο μου κεφάλι, που είπε ψέματα ότι χαίρεται που με βλέπει. Που είπε ψέματα. Και είπε ότι χαίρεται που με βλέπει. Σε εμπιστεύτηκα, σε αγάπησα, και δεν είναι ότι σε χάνω αυτό που με πονάει, αλλά οι άχρηστες ξεφτιλισμένες μαλακίες σου μεταμφιεσμένες σε ιατρικές γνωματεύσεις Δική σου η αλήθεια, δικά σου τα ψέματα, όχι δικά μου Όσο εγώ πίστευα ότι είσαι διαφορετικός και πως ενίοτε μπορούσες ακόμα και να συναισθανθείς τις αγχολυτικές εκφράσεις που έπαιρνε το πρόσωπο σου, εντούτοις κι εσύ το μόνο που έκανες ήταν να κρύβεις τις βρωμιές σου. Σαν οποιοδήποτε ηλίθιο θνητό δίποδο. Για τη λογική μου αυτό είναι προδοσία. Και η λογική μου είναι το υποκείμενο αυτής της εξουθενωτικής θεραπείας Τίποτε δεν είναι ικανό να παύσει την οργή μου Και τίποτε δεν μπορεί να επαναφέρει την πίστη μου Αυτός δεν είναι ένας κόσμος στον οποίο επιθυμώ να ζω Έχεις κάποιο σχέδιο? Να πάρω υπερβολική δόση, να σκίσω τους καρπούς μου κι έπειτα να κρεμαστώ Όλα αυτά μαζί? Δεν θα μπορούσε πιθανότατα να παρερμηνευθεί σαν μια κραυγή για βοήθεια

Δεν θα έπιανε Μπορεί και να έπιανε Δεν θα έπιανε. Θα σε έπιανε υπνηλία από την υπερβολική δόση και δεν θα σου έμενε ενέργεια να κόψεις τις φλέβες σου Αν ήσουν μόνη πιστεύεις πως θα μπορούσες να κάνεις κακό στον εαυτό σου? Φοβάμαι πως ναι. Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να σε προστατέψει. Ναι. Είναι ο φόβος που με κρατάει μακριά από τις γραμμές του τρένου. Απλά ελπίζω ότι ο θάνατος είναι το γαμημένο τέλος. Αισθάνομαι σαν να είμαι 80 χρονών. Έχω κουραστεί από τη ζωή και το μυαλό μου θέλει να πεθάνει. Αυτό είναι μια παρομοίωση, όχι η πραγματικότητα. Είναι παρόμοιο Δεν είναι αυτό πραγματικότητα Δεν είναι παρομοίωση, είναι παρόμοιο, αλλά ακόμα κι αν ήταν παρομοίωση το χαρακτηριστικό της γνώρισμα έγκειται στο ότι έχει αληθοφανή βάση Δεν είσαι ογδόντα χρονών Είσαι; Είσαι; Ή δεν είσαι? Περιφρονείτε όλους τους ανθρώπους ή συγκεκριμένα εμένα? Δε σε περιφρονώ. Δεν είναι δικό σου σφάλμα. Είσαι άρρωστη. Δε νομίζω Όχι; Όχι. Έχω κατάθλιψη. Η κατάθλιψη είναι θυμός. Έχει να κάνει με το τι έκανες, ποιος ήταν εκεί και σε ποιον τα ρίχνεις. Σε ποιον τα ρίχνεις; Στον εαυτό μου ----------------------------Το μυαλό και το σώμα ποτέ δε θα γίνουν ένα