260619622-Uravoviyam.pdf

“உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 5 தன் “இனத்தின்” பக்கம் திரும்பிய ஸ்ரீனிவாசனின் பாைவ, அங்ேகேய நிைலத்து நின்றது. இருபத்தியிரண்டு இருபத்திமூன்று வயைத ஒத்த ஒரு ெபண், அவளது தந்ைதயுடன் காரசாரமாய் விவாதத்தில் ஈடுபட்டிருந்தாள். அவள் திருமணமாகதவள் என்பைத அவளது புடைவக் கட்ைட ைவத்ேத அறிந்து ெகாண்டவன், உள்ளுக்குள் பரவிய சிறு நிம்மதியுடன் அவகளது ேபச்ைசக் கவனித்தான். சுமாரான உயரம், நல்ல நிறம், முதுகு வைர ந7ண்டிருந்த முடி, ேகாபத்தில் குத்தாட்டம் ேபாடும் கண்கள், சிவந்திருந்த உதடுகள் என்று அவைளப் பாக்கேவ சுவாரஸ்யமாய் இருந்தது ஸ்ரீனிக்கும். ஆனால் அவனது ரசைனக்குக் குறுக்ேக வந்தா, அப்ெபண்ணின் தந்ைத. “உன்ைன யாருஅவாைள எல்லாம் விஜய் கல்யாணத்துக்கு அைழக்கச் ெசான்னது?” – உச்ச ஸ்தாதியில் இைரந்து ெகாண்டிருந்தா, கமலக்கண்ணன் வயைத ஒத்த ஒருவ. “அவா எல்லாம் என் ஃபிரண்ட்ஸ். என் அண்ணா கல்யாணத்துக்கு அவாைள அைழக்கப்படாதா என்ன?” “ஒழுங்கானாவளா இருந்தா அைழக்கலாம். ஆனா அவா நைடயும் உைடயும்!?? ஈஸ்வரா!!! பாக்க சகிக்கைல! ேநக்கு அசிங்கமா இருக்குடி” “ேநாக்கு இருந்தா இருந்துட்டுப் ேபாறது. ேநக்கு இல்ல!” என்று பட்ெடன பதில் ெசான்னவள், “உங்கைள மாதிr எட்டு முழ ேவஷ்டிைய பஞ்சகச்சம் மாதிrயா கட்டிண்டு வருவா?! எல்லாரும் ஆபிஸ் ேபாறவா! ஃபாமல் ேவ தாேன ேபாட்டுண்டு வந்திருக்கா!? அப்புறம் ஏன் காச் மூச்சுன்னு கத்ேறள்” – வள்ெளன்று விழுந்தாள், இைளயவள்.

“ஆமா ஃபாமல்! ெபrய ஃபாமல்! நல்ல மஞ்சக்கலல ஒரு சட்ைட அதில பச்ைசக் கலல ஒரு ேகாடு! கருமம்! இன்ெனாருத்தைனப் பாரு முழு கருப்பு கலல சட்ைட ேபாட்டுண்டு வந்திருக்கான். துக்க வட்டுக்கா 7 வந்திருக்கான் கல்யாண வட்டுக்கு 7 வரவன் இப்படியா உடுத்திண்டு வரது? ேநாக்குன்னு ஃபிரண்ட்ஸ் அைமயுறாேள! கருமம்! கருமம்!” என்று தைலயில் அடித்துக் ெகாண்டா ெபrயவ. “அப்பா!!!” – பதில் ேபச முடியாமல் ேபாகேவ, பல்ைல நறநறெவன கடித்தாள் மற்றவள். “சீக்கிரம் சாப்பிட்டுட்டு அவாைளக் கிளம்பச் ெசால்லு! பாக்கிறவா எல்லாம் உம் ெபாண்ணுக்கு ஆண் சிேநகிதம் நிைறயேவான்னு ேகட்டு ைவக்கிறா!? பதில் ெசால்ல முடியல” என்றவ, தன் ெவற்று மாபின் மீ திருந்த ேமல் துண்ைட, உதறிப் ேபாட்டபடி, ேவகமாய் உள்ேள விைரந்தா. “ச்ேச!!! எப்படா இந்த வட்ைட 7 விட்டுப் ேபாேவாம்ன்னுட்டு இருக்கு எப்பப் பாரு திட்டிண்ேட இருக்கா” – முகத்தில் எள்ளும் ெகாள்ளும் ெவடிக்க, அவள் கஜிக்க, உள்ேள ெசன்ற மனித, மீ ண்டும் மகளிடம் வந்தா. “எவைனயாவது இழுத்துண்டு ஓடிப் ேபாயி என் மானத்ைத வாங்கிறாத” என்றா கடுகடுப்பாய். கூடேவ, ெபண்ணின் தைலயில் நங்ெகன்று ஒரு குட்டு ேவறு விழுந்தது. “அப்பா இது டூ மச்! கல்யாண ஆத்தில வச்சு ஏன் இப்படி இன்டிசன்ட்டா பிேகவ் பண்ேறள்!” – ஆத்திரத்தில், கண்கள் பளபளத்தன, அந்தப் பாைவக்கு. “டிசன்சி பத்தி யாரு ேபசறேதன்னு இல்லாது ேபாச்சு” என்று அவரும் தன் பங்கிற்கு கத்திவிட்டு, உள்ேள ெசன்றுவிட, அவ ேபாவைதேய பாத்துக் ெகாண்டிருந்தவளின் கண்களில், ஒரு த7விரம் இருந்தது. அந்த சமயம், ஸ்ரீனிவாசன் அவளருேக ெசன்றான்.

“ஹேலா!!” என்று அைழப்புடன் ஆரம்பித்தவன், தன்ைன அறிமுகப் படுத்தக் கூட முயலவில்ைல. ேநரடியாக விஷயத்திற்கு வந்துவிட்டான். “வயசாகிட்டாேல இப்படித் தான்! யாைரடா எதுக்குடா திட்டலாம்ன்னு இருப்பா ேபால! என் ேதாப்பனாரும் இப்படித் தான் என்ட்ட அவ ேபசறேத திட்டுறதுக்காக தான்” என்றான் அறிமுகமாய். அதிசயமான அறிமுகம் தான். எதிேர நின்றவள், விழி விrத்துப் பாக்க, “நம்ம ஏஜ் பசங்கேளாட ெமன்டாலிட்டி இவா யாருக்குேம புrய மாட்ேடன்றது! இவா காலத்து அளவிேலேய சிந்திச்சிண்டு இைதச் ெசய்யாத அைதச் ெசய்யாேதன்னு கண்டிஷன் ேபாட்டுண்டு ச்ேச! இந்த ட்ெவன்டியத் ெசன்சுrல ேகள்ஸ் – பாய்ஸ் ஃபிரண்ட்ஷிப்ங்கிறது நம்ம ைலப்ஸ்ைடேலாட கலந்த ஒரு விஷயம். அைதப் ேபாய் ெகாச்ைசப் படுத்திண்டு! ச்ேச! அவா இப்படிப் ேபசப் ேபசத் தான் நமக்கும் அவா ெசால்ற மாதிr ெசஞ்சா என்னங்கிற ெமண்டாலிட்டி வந்துடுறது ஹ்ம்ம்” என்றான் ஒேர மூச்சாக. அவன் ேபசுவைத ஒரு சுவாரஸ்யத்ேதாடு பாத்திருந்தவள், “ந7ங்க யாரு?” என்றாள் குறுகுறு பாைவயுடன். “ேஹா! சாr! உங்க ேதாப்பனாேராட ேபச்ேச மனசில ஓடிண்டு இருந்ததா அதில என் ேபைரச் ெசால்லேவ மறந்துப் ேபாயிட்ேடன்” – ெநற்றியில் ேலசாய் தட்டியபடி, மன்னிப்பு ேகாrயவன், “நா ஸ்ரீனிவாசன், பிசினஸ் கன்சல்டன்ட்டா இருக்ேகன்” எனத் தன்ைன அறிமுகம் ெசய்து ெகாண்டான். “ேஹா! இங்க? மாப்பிள்ைளயாத்து ைசடா? இல்ைல ெபாண்ணாத்து ைசடா?” – அவளுக்குேம அவனிடம் விவரம் அறியேவண்டும் ேபால் ஒரு ஆவம் எழுந்தது. “நா, ைவஷ்ணவி அதான் கல்யாணப் ெபாண்ணு இருக்கா இல்ைலேயா அவேளாட சித்தப்பா ைபயன்” என அவன் அறிமுகம் ெசய்துெகாள்ள, “ேஹா! அண்ணான்னு ெசால்லுங்ேகா!” என்றவள்,

“நா மாப்பிள்ைள விஜய் இருக்காேனா இல்ைலேயா அவேனாட ெசாந்தத் தங்ைக. ேபரு பத்மா பத்மாவதி!” என்றாள் புன்னைகயுடன். “பத்மாவதி! சூப்ப ேபரு ேபாங்க!” என்று சிலாகித்தவன், “ெவாக் பண்ேறளா?” என விசாரைணக்கான வைலைய விrத்தான். “ஹ்ம்ம். ஆமா சாப்ட்ேவல இருக்ேகன்” என்றவளும், தன் பக்க விசாரைணையத் ெதாடங்கினாள். “மன்னிக்கு அண்ணன்கிேறள் ஆனா ேநத்ெதல்லாம் உங்கைளக் காணலிேய?!” என அவள் ெகாக்கி ேபாட, “இன்ைனக்ேக வந்திருக்க மாட்ேடன் பத்மா! என்னேவா ேபாய்த் தான் பாப்ேபாேமன்னு வந்ேதன். வந்துட்டும் ஏன்டா வந்ேதாம்கிற மாதிr ேதாணிண்ேட இருந்தப்ேபா உன்ைனப் பாத்ேதனா கடகடன்னு உள்ள வந்துட்ேடன்” என்றான் அவனும், மைறயாமல். “ேஹா!” – புருவம் உச்சி ேமடு வைர உயந்து சுருங்கியேபாதும், கண்களில் புன்னைக அவைளக் ேகட்காமேலேய வந்து அமந்து ெகாண்டது. “ஏன்? ஆத்துல இருக்கவாேளாட சண்ைடயா?” – குரைல ேலசாய் தைழத்து அவள் வினவ, “ப்ச் அவாளுக்கும் ேநக்கும் பல விஷயத்தில ஒத்து வரதில்ல. கிட்ட இருந்து தினம் தினம் சண்ைட ேபாடறைத விட தூர இருந்துக்கிறது ெபட்ெட இல்ைலேயான்ேனா! அதான் ேவைல கிைடச்சதும் தனியா ேபாயிட்ேடன்” என்றான் அவன். “ஹ்ம்ம்! கெரக்ட்!” என்றவளின் குரலில் சிறிதாய் ஒரு ஏக்கம் இருந்தது. அைத உணந்து அவன் ேகட்கும் முன்ன, அவேள அைத ெவளியிட்டாள். “ேநக்கும் ெபங்களூல ேவைல கிைடச்சது. ஆனா அப்பா தான் ேபாகப்படாதுன்னு ெசால்லிட்டா. இப்ப இருக்க ேவைலைய விட ஏய்ட் ெதௗசண்ட் ஜாஸ்தியா தேரன்னு ெசான்னா ஆனா ேபாக முடியல!” என்றாள் வருத்தத்ேதாடு.

“வாவ்! ஏய்ட் ெதௗசண்ட் ஜாஸ்தியா? சூப்ப பத்மா! ெபங்களூ எவ்ேளா நல்ல ஊரு ெதrயுமா? இங்க ெசன்ைன மாதிr கசகசன்ேன இருக்காது சூப்ப கிைளேமட்!” – ெபங்களூருக்கு ப்ராண்ட் அம்பாசிட ஆனான், ஸ்ரீனிவாசன். “பச்ச்! என்ன ெசய்றது? அதான் அப்பா ேவண்டான்னு ெசால்லிட்டாேர?! ஹ்ம்ம் அைத விடுங்ேகா! உள்ள ேபாலாமா என் ஃபிரண்ட்ஸ் எல்லாம் ெவயிட் பண்ணிண்டு இருப்பா” என்றவள், முன்ேன நடக்க, ஸ்ரீனிவாசனும் பின் ெதாடந்தான். பத்மா முன்ேன ெசல்ல, பின்ேன வந்த ஸ்ரீனிவாசைன முதலில் பாத்தவ, நாராயணன் தான். “ேடய், சீனு! வாடா கண்ணா” என்று வாயார அைழத்தப்படி, அவனருேக வந்தவ, “தங்ைக கல்யாணத்துக்கு இப்பத் தான் வரதா? ேநத்ேத வந்திருக்கப்படாதாடா? தாத்தா ேதடிண்ேட இருந்தா ெதrயுேமா?” என்றவ, “பாலாஜி சீனு வந்துட்டான்டா. தாத்தாவாண்ட ெசால்லு” எனத் தன் மகைன ேவறு ஏவினா. ஸ்ரீனிவாசனுக்கு வந்தேத அப்படிெயாரு எrச்சல்! எதற்கா? நாராயணன் அவனிடம் ேபசவந்ததுேம, சிறு தயக்கத்திற்குப் பின்ன, தன் நண்பகைளத் ேதடிச் ெசன்று விட்டாள் பத்மாவதி. “ச்ேச! எப்பப் பாரு இவாேளாட பிரச்சைன தான்” என்று உள்ளுக்குள் கறுவிய ஸ்ரீனிவாசைன, விைரந்து வந்து தழுவிக் ெகாண்ட ராஜேகாபாலன், “ேடய் சீனு கண்ணா! வந்துட்டியாடா! எங்க வராது ேபாய்டுவிேயான்னு வருத்தப்பட்டுண்டு இருந்ேதன்” என்றா பாசம் மிகவுற. “விடுங்ேகா!” – சங்கடத்ைத முகத்தில் காட்டி, அவrடமிருந்து விலகினான் ஸ்ரீனிவாசன்.

அவனது உடல்ெமாழிேய அவன் இன்னமும் மாறவில்ைல என்பைத உணத்த, “சாப்பிட்டியாடா ராஜா?” என்றா அவ வாஞ்ைசயாக. அதற்குள், சாவித்திr மாலதி ேசதுமாதவன் ேகாைத (நாராயணனின் மகள்) என அைனவரும் ஸ்ரீனிையத் ேதடி வந்து விட்டிருந்தன. “சீனு எப்படிடா இருக்ேக?” “இைளச்சுட்டிேயடா ராஜா” “ேவைலெயல்லாம் எப்படிடா இருக்கு?” “ஒண்ணும் சிரமமில்ைலேய!” “தங்கற இடெமல்லாம் ெசௗகrயமா இருக்ேகான்ேனா?” – இப்படி ஏகப்பட்ட ேகள்விகளுடன் அவைன அவகள் தாக்க, ஸ்ரீனிக்கு பத்மாவதிைய தவறவிட்டைத நிைனச்சு, எrச்சல் கட்டுக்கடங்காமல் எழுந்தது. “இவாைள யா இப்ேபா வரச் ெசான்னா?” என்று மனம் ேகாபத்தில் ெகாப்பளிக்க, அைத அவன் முகத்தில் வாயிலாக உணந்தவராக, “புள்ைளயாண்டான் இப்பத் தான் வந்திருக்கான். ேபாய் சாப்பிட்டுட்டு வரட்டும். கன்னியாதானம் முடிஞ்சதும் ஆற அமர ேபசிக்கலாம்” என அவகைள அவரவ ேவைலையப் பாக்க அனுப்பிைவத்தா. “சrடா சீனு! சாப்பாட்ைட முடிச்சிண்டு வா” என்றபடி அைனவரும் கிளம்பிவிட, “ஹ்ம்ம்” என்று முனங்கி ைவத்தான், ஸ்ரீனிவாசன். ராஜேகாபாலன் மட்டும் அவனுடன் நின்றிருந்தா. “ேநக்கு பசிக்கறது” – மைறமுகமான அறிவிப்பு ஒன்ைற அவன் ெவளியிட, சட்ெடன சிrத்த ராஜேகாபாலன், “இேதா நானும் கிளம்புட்ேடன்டாப்பா. ந7 நன்னா சாப்பிட்டுட்டு வா. வந்த ைகேயாட ைவஷுைவப்

பாத்துெரண்டு வாத்ைதப் ேபசிடு! ந7 வந்திருக்ேகன்னு ெதrஞ்சாேல ெகாழந்ேத ெராம்ப சந்ேதாஷப்படுவா” என்றேதாடு ெசன்றும் விட்டா. எப்ேபாதடா நகவா என்று காத்துக் ெகாண்டிருந்த ஸ்ரீனிவாசன், பத்மாவதி ெசன்ற திைசயில் ேவகமாய் விைரந்தான். ஆனால், அவைளத் தான் காணவில்ைல. “ச்ேச!” என அவன் ைகைய உதறும் ேபாேத, மூைளக்குள் ஒரு மின்னல் ெவட்ட, ேவகமாய் உணவு கூடத்திற்குள் நுைழந்தான். உள்ேள நுைழந்தவைன, “சாப்பிடுங்ேகா தம்பி” என்றைழத்த ேமற்பாைவயாளrன் ேபச்ேச, ஸ்ரீனியின் காதில் விழவில்ைல. அவனது ஒட்டுெமாத்த ெசயல்திறனும் கண்ணுக்குள் பாய்ந்திருக்க, நாலா பக்கமும் சுழன்ற அவன் கண்கள், பத்மாவதிையத் ேதடின. ம்ஹூம்! ஸ்ரீனிவாசனின் பாைவயில் அவனது பத்மாவதி சிக்குேவனா என்றாள்! “ஹய்ேயா!!! மிஸ் பண்ணிட்ேடேன” என்று தைலயில் அடித்துக் ெகாண்டு அவன் திரும்பும் ேபாேத, “ஹல்ேலா!” – மைறயாத புன்னைகயுடன் அவைனேய பாத்தபடி நின்றிருந்தாள் பத்மாவதி. “ேஹ!! உன்ைனத் தான் ேதடிண்டு இருந்ேதன் எங்க உன் ஃபிரண்ட்ஸ் எல்லாம் கிளம்பிட்டாளா?” என ஸ்ரீனிவாசன் பரபரக்க, “ஹ்ம்ம் ஆமா இன்னும் சத்த நாழி இருந்தா அவா முன்னாடிேய அப்பா எதுனா ெசால்லிடுவா. அதான், ேபான பந்திேலேய சாப்பிட்டுப் ேபாகச் ெசால்லிட்ேடன். பாவம் அண்ணாைவப் பாத்து கிபிட் கூடக் ெகாடுக்காம ேபாய்ட்டா! ப்ச்” என்று வருத்தம் ெகாண்டாள் பத்மவாதி. “ேஹா! ேசா சாட்!” என்ற சீனுவிற்கும், வருத்தமாக இருந்தது. “நமக்குன்னு வந்தவாைள இப்படி அனுப்புறது சங்கடமா தான் இருக்கும்” என்று ஆறுதல் ெசான்னவன்,

“சr நடந்தது நடந்துடுச்சு. ந7 சாப்பிட்டியா இல்ைலயா?” என்றான் கrசனமாய். “இன்னுமில்ைல. ந7ங்க?” என அவள் வினவ, “நானும் சாப்பிடைல ேசந்து சாப்பிடலாமா?” எனக் ேகட்டான், ஸ்ரீனிவாசன், ஆவமாய். “ஹான்!!!” என ஒரு நிமிடம் திைகத்தவள், “உன் ேதாப்பனா என்ன ெசால்லுவாருன்னு ேயாசிக்கறியா? அப்படின்னா சr நா மட்டும் சாப்பிடப் ேபாேறன்” என்ற அவனது ஏமாற்றம் நிரம்பிய வாக்கியத்தில், “அெதல்லாம் இல்ல. வாங்ேகா சாப்பிடலாம்” என்று வம்பாய் 7 அவனுடன் நடந்தாள். கைடசி வrைசயில், ஓரமாய் இருந்த இரண்டு இைலகளில் இருவரும் அமந்தன. சாப்பாடு உள்ேள ெசன்றேதா இல்ைலேயா, விஷயங்கள் அனாசயமாய் பrமாறப்பட்டன. ேகாமளவல்லி – பலராமன் தம்பதியrன் இரு ெசல்வங்களில், ெபண் ெசல்வம், பத்மாவதி. என்னதான் ஒேர ெபண்ணாய் இருந்தாலும், வட்டில் 7 நைடெபறும் ெகடுபிடிக்கு அளேவ இல்ைல. நங்கநல்லூ ேகாவில் ஒன்று அச்சகராய் ெபருமாளுக்கு ேசைவ ெசய்யும் பலராமனுக்கு, ஆச்சாரம் ஆச்சாரம் ஆச்சாரம் இது மட்டுேம உயி மூச்சு! இைத மீ றி, யா என்ன ெசய்தாலும் அவ ருத்ர மூத்தி தான்! சீனுவின் வட்டில் 7 அட்ைவஸ் மைழெயன்றால், பத்மாவின் வட்டில் 7 திட்டு மைழ!

ராஜேகாபாலன், கண்டிப்ேப ஒழிய, கடுகடுப்பு கிைடயாது! கமலக்கண்ணன் கடுகடுப்பு காட்டினாலும், அது தவறு நடக்கும் ேபாது மட்டுேம! ஆனால், பத்மாவின் வட்டில் 7 கண்டிப்ேப கடுகடுெவன்று தான் ெசால்லப்படும். “ெசய்யாேத! இைதச் ெசய்தால், இன்னின்ன கஷ்டங்கள் வரும்” என்ற அறிவுைரக்குப் பதிலாய், “ஏன் ெசய்ேற?” என்ற ெகாட்டுத் தான் விழும். ேகாமளவல்லி வாயில்லா பூச்சி! அவளுக்கு ெபருமாைளயும், அடுத்த படியாய் பலராமைனயும் மட்டுேம ெதrயும்! சம்பாதிக்கும் காைச, ஒரு ைபசா விடாமல் வட்டிற்குக் 7 ெகாண்டு வரும் கணவனிடம் குைற காண அவளுக்குத் ெதrயவில்ைல. பிள்ைளகள் முணுமுணுத்தாலும், “அப்பா நல்லதுக்குத் தான் ெசால்வா. ேகட்டு நடங்ேகா” என்பேதாடு முடித்துவிடுவா. பிறப்பிேலேய சாதுவான விஜய், காலம் மாற மாற, அப்பாவின் ெசால்லிற்கு இடமில்லாமல், தானுண்டு தன் ேவைலயுண்டு இருந்துவிட, பத்மாவதி தான் தடுமாறிப் ேபானாள். தன் வயைத ஒத்த பிள்ைளகைளப் ேபால், அவள் இருக்க முயன்றால், திட்டு திட்டு திட்டு மட்டுேம! அதனால், எதற்க்ெகடுத்தாலும் திட்டு தான்! படிக்கும் வைர தான் இப்படிெயன்றால், படிப்ைப முடித்ததும் ெகடுபிடி இன்னும் அதிகமானது. ஏற்கனேவ தன் ேபச்ைசக் ேகட்காத ெபண், ேவைலக்குச் ெசன்று ைகயில் நாலு காசு பாத்ததும், தன்ைன முழுதாய் மதிக்க மாட்டாள் என்ற எண்ணம் மனதினுள் ேவரூன்ற, ெதாட்டதற்க்ெகல்லாம் அவைளக் குற்றம் ெசால்ல ஆரம்பித்தா பலராமன். இன்ைறக்கு ெசய்தாேர, அைதப் ேபால்!

தன்ைனப் ேபாலேவ ஒரு ஜ7வன் என்ற நிைனப்பு, இருவருக்குள்ளுக்கும் பிரேவசிக்க, உணவு முடிந்து ைக அலம்பும் ேபாது, இருவரது ைகப்ேபசி எண்களும் முைறேய ைக மாறின. அதன் பின்ன, காதல் ைகேபசி தாண்டி கைரபுரண்டது என்பைத விலாவாrயாக விளக்க ேவண்டுமா என்ன? “உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 6 ஒரு மாதம் கழித்து பத்மாவதியின் ைகப்ேபசி “நான் ேபாகிேறன் ேமேல! ேமேல! பூேலாகேமா எந்தன் கீ ேழ!!” என்று இைரந்து சத்தம் எழுப்ப, “டி ேகாமளா உன் புத்திrேயாட ஃேபான்ல வர பாட்ைடப் பாத்திேயாேனா! நான் ேபாேறன் ேமேல ேமேலவாம் அபிஷ்ட்டு! ” என்று தைலயில் அடித்துக் ெகாண்ட பலராமைன ஒதுக்கித் தள்ளிவிட்டு, ைகப்ேபசிைய எடுத்தாள் பத்மா. “அந்தக் காலத்தில வட்டு 7 ேபான்ல ேபசணும்னா கூட, என் ேதாப்பனாராண்ட ெகஞ்சிண்டு நிக்கணும். இப்பப் பாரு ஆளுக்கு ஒரு ெசல்ேபாைன வச்சிண்டு அதிேலேய காலத்ைதப் ேபாக்கிடுறா. ஹ்ம்ம் அந்த ெசல்ேபான்ல என்னதான் இருக்ேகா” என்று அவ பாட்டுக்குப் ேபசிக்ெகாண்ேட இருக்க, அைதெயல்லாம் காதிேலேய வாங்கிக் ெகாள்ளாமல், ைகப்ேபசிையத் தூக்கிக் ெகாண்டு ெமாட்ைட மாடிக்கு ஓடிவந்துவிட்டாள், பத்மாவதி. சனிக்கிழைமயன்று அதுவும் மதியம் இரண்டு மணிக்கு அைழக்கிறாேன என்று ஆச்சrயமாய் இருந்தது பத்மாவுக்கு. இந்த ஒரு மாதப் பழக்கத்தில், சனிக்கிழைமகளில் அருேக இருக்கும் தமிழ் ெமஸ் ஒன்றில் மூக்குப் பிடிக்க உண்டுவிட்டு, குப்பறப் படுத்து குறட்ைட விடும் ேநரம் இந்த ேநரம் என்று அவளுக்குத் ெதrயும். அப்படிப்பட்ட அதி முக்கியமான ேநரத்தில், அைழக்கிறாேன என்று வியந்தபடி, ைகப்ேபசிைய உயப்பித்து, “ஹேலா! என்ன இந்த ேநரத்தில கூப்பிடுேறள்?” என அவள் ேகட்கும் முன்னேர,

“ேஹ, பத்ஸ்!!! ஒரு சூப்ப நியூஸ் ெசால்லப் ேபாேறன்” என்று குதூகலித்தான், ஸ்ரீநிவாசன். “என்ன நியூஸ்? இன்ைனக்கு தமிழ் ெமஸ்ல உங்களுக்குப் பிடிச்ச பீன்ஸ் பருப்பு உசுளி ேபாட்டாளா?” என வம்பு ெசய்தாள் பத்மாவதி. உற்சாகம் ெபாங்கி வழிய சிrத்த ஸ்ரீனிவாசன், “ேஹ! ச்ேச! அைத விட சூப்ப விஷயம்!” என்றான் துள்ளலுடன். “ேஹா! அப்ேபா அவியலா?” என்று ெபாய்யாய் வியந்தாள், மீ ண்டும். “ேஹ! சாப்பாடு இல்ல பத்ஸ்! ேவற” என்று சற்ேற சலித்துக் ெகாண்டாலும், அவனது உற்சாகம் குைறயவில்ைல. “ஹ்ம்ம் புதுசா ஏதாவது ஸ்மாட்ஃேபான் வாங்கிேனளா?” – மூைளையக் கசக்கி அவள் ேயாசிக்க, “ேபான வாரம் தாேன, பைழய ஃேபாைன மாத்திட்டு ேலட்டஸ்ட் சாம்சங் கலாக்சி வாங்கிேனன் மறந்திட்டியா?” – அவளது பதில் தப்பு என்று சுத்தி வைளத்துக் கூற முயன்றான் ஸ்ரீனிவாசன். “ஏன் இந்த ஒரு வாரத்துக்குள்ள புதுசா ேவற ஃேபான் வந்திருந்தாலும் ெசால்றதுக்கு இல்ைலேய! ந7ங்க தான் நிைனச்சாப்ல மாத்திடுேரேள” என்று அங்கலாய்த்த பத்மாவின் குரலில், ெகாஞ்சமாய் ெபாறாைம எட்டிப் பாத்தது. “ப்ச் அைத விடு! ேபசிண்டு இருந்த விஷயத்துக்கு வா” “ஹ்ம்ம்! ந7ங்கேள ெசால்லிடுங்ேகாேளன்!” – ெசல்லமாய் சிணுங்கினாள் பத்மாவதி. “என்ேனாட யு.எஸ் ட்rப் கன்ஃபாம் ஆகிடுத்து!!” – சந்ேதாசம் ெகாப்பளிக்க, ஆனந்தமாய் கூறினான் ஸ்ரீனிவாசன். “ேஹ சூப்ப! சூப்ப!! அதுக்குள்ேள வந்துடுத்தா?” – பத்மாவதிக்குேம சந்ேதாசம் தான்.

“ஹ்ம்ம். இப்பத் தான் என்ேனாட ேமேனஜ கால் பண்ணி அடுத்த வாரத்தில கிளம்புற மாதிr பாத்துக்ேகாங்ேகான்னு ெசான்னா” “ேஹா!!! அப்ேபா விசா எல்லாம் ெரடி ஆகிடுத்தா?” “என்ன ேகள்வி ேகட்கிேற? விசா இல்லாது டிக்ெகட் எல்லாம் ேபாடுவாளா என்ன?” – குரலில் சிறு நக்கல் இருந்தேதா?! “என்னண்ட ெசால்லேவ இல்ைலேய!?” – அவளது வாத்ைதகளில் சிறு ேகாபம் ெதறித்தேதா?! “என்னத்த ெசால்லைலங்கிற?” – இப்ேபாது ெகாஞ்சம் எrச்சலில் படபடத்தான் ஸ்ரீனி. “விசா வந்தைதத் தான்” – அவளுக்கும் எrச்சேல! “பிசினஸ் விசா வரெதல்லாம் ெபrய விஷயமா என்ன?” “இருந்தாலும்” – சிறிேதா ெபrேதா, தன்னிடம் ெசால்லவில்ைலேய என்று வருத்தமாக இருந்தது பத்மாவுக்கு. “இேதா பாரு பத்து! ஒன்ெனான்ைனயும் உன்னண்ட ெசால்லிண்டு இருக்க முடியாது. ந7யும் எங்காத்து ஆளுங்க மாதிr ஆரம்பிக்காேத!” – எrச்சல் மைறய, கடுகடுப்பில் கடுப்படிதான் ஸ்ரீனிவாசன். “ஹ்ம்ம்” – அவனது ேகாபத்தில், முகம் சற்ேற சுருங்கிப் ேபானது பத்மாவிற்கு. “ட்rப் கன்ஃபாமான விஷயத்ைத ேநாக்குத் தான் ெமாதல ெசால்ேறன். ஆனா ந7யானா அைதச் ெசால்லைல இைதச் ெசால்லைலன்னு ெமாகத்ைதத் தூக்கி வச்சுக்கிற!” “சr ஓேக! விடுங்ேகா!” – தானும் சமாதானமாகி, அவைனயும் சமாதானப்படுத்தும் வைகயில், அைத ஒதுக்கி ைவத்தவள், “எப்ேபா கிளம்புேறள்?” என்றாள் உற்சாகத்ைத வரவைழத்துக் ெகாண்டு. “மண்ேட டியூஸ்ேடேவ ேபாயிடலாம்ன்னு பாக்கிேறன். எதுக்கு ைடம் ேவஸ்ட் பண்ணனும்”

“ஹ்ம்ம்!! நாளைனக்ேக கிளம்பிடுேவளா?” “ஆமா, பத்து!!” “என்ைன விட்டுப் ேபாேறாம்ன்னு உங்களுக்கு ஒரு இதுேவ இல்ைலயாண்ணா?” “இப்ப மட்டும் உன்ேனாடேவ வா இருக்ேகன்? ந7 ெசன்ைனல இருக்க, நா ெபங்களூல இருக்ேகன். அதில எங்க உன்ைன விட்டுப் ேபாறது? ெபங்களூருக்குப் பதிலா சிகாேகா! அவ்வளவு தாேன” “ஹ்ம்ம்!!” “சr பத்து! கிளம்புறதுக்கான ஏற்பாெடல்லாம் ெசய்யணும் நா ராத்திr உன்னண்ட ேபசேறன்” என்று ைகப்ேபசிைய ைவத்துவிட்டான் ஸ்ரீனிவாசன். அன்றிரவு மட்டுமல்ல, அவன் அெமrக்கா கிளம்பிச் ெசன்றபின்னரும், பத்மாவிடம் அவனால் சrவர ேபச முடியவில்ைல. இரவு – பகல் வித்தியாசம் ஒரு காரணெமன்றால், ேவைல மற்ெறாரு காரணம். மீ ட்டிங் மீ ட்டிங் மீ ட்டிங் என்று காைல ேநரம் ேபாய்விட, மாைல ேநரத்தில் இந்தியாவில் இருக்கும் நபகளுடன் கான்ஃபிரன்ஸ் கால் என்று இறக்ைக கட்டிக் ெகாண்டு பறந்தது. இதில், கிைடக்கும் பத்து நிமிடம் அைர மணி ேநரம் இைடேவைளயில், பத்மாவுக்கு அைழக்கத் தான் ெசய்தான். ஆனால், அப்ேபச்சு முழுவடிவம் ெபறேவ இல்ைல. “ஹய்ேயா!” என்றிருந்தது பத்மாவிற்கு. விஜய் கல்யாணத்தன்று ேபசத் ெதாடங்கியவன், பத்ேத நாட்களில் “ேஹ உன்னண்ட ஒரு விஷயம் ெசால்லணும்” என்று ஆரம்பித்தான். அவளுக்குேம, என்ன ெசால்லப் ேபாகிறான் என்பது புrந்து ேபாயிற்று. இந்தக் காலத்துப் ெபண்களுக்கு அறிவிற்கு என்ன குைறச்சல்?!

“ஹ்ம்ம் ெசால்லுங்ேகா!!” “ஹ்ம்ம் ேநக்கு உன்ைன ெராம்பப் பிடிச்சிருக்கு பத்து” “ஹ்ம்ம்!!” “என்ன ஹ்ம்ம்? ேநாக்கு என்ைனப் பிடிச்சிருக்கு தாேன?” “ஹ்ம்ம்” “ஆமா இல்ைலன்னு எதுனா ஒண்ணு ெசால்லு, பத்து” என்று ெகாஞ்சினான் ஸ்ரீனி, காதல் மன்னனாய் மாறி. “பிடிக்கைலன்னாக்க உங்களண்ட ேபசிண்டு இருப்ேபனா? இல்ல.. பத்துன்னு கூப்பிட விட்டிருப்ேபனா?” – அப்ைபங்கிளியும் ெகாஞ்சிற்று. “ேஹா!!! அப்ேபா பிடிச்சிருக்கு?” – குறும்பாய் உதிந்த வாத்ைதகளில், குதூகலமாய் மலந்தன ஸ்ரீனியின் அதரங்கள். “ஆமா ஆமா ஆமா! ந7ங்க விஷயத்துக்கு வாங்ேகா” “விஷயம் என்ன விஷயம் நாம ெரண்டு ேபரும் கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமா இதான் விஷயம்” “ஆஹா! கல்யாணத்ைத என்ன கடைலமிட்டாய் சாப்பிடுற மாதிr ெசால்ேறள்?!” “அப்புறம்அெதன்ன கடைலப் புரட்டுற மாதிr ெபrய விஷயமா?” “பின்ன இல்ைலயா? என் ேதாப்பனாைர சம்மதிக்க ைவக்கணும் இல்ைலயா? அேத ெபrய விஷயம் தாேன?” “எங்காத்தில இருந்து மாட்டுப்ெபாண் எடுத்திருக்கிறவ, உன்ைன எங்காத்துக்கு மாட்டுப்ெபாண்ணா அனுப்ப மாட்டாரா என்ன?” “ஹ்ம்ம்.” “என்ன ஹ்ம்ம்? ேநாக்கு இஷ்டமா இல்ைலயா?” “இஷ்டம் தான்”

“அப்ேபா ஓேக. புது ப்ராெஜக்ட் விஷயமா என்ைன அெமrக்கா அனுப்புறதா இருக்கா அந்த ட்rப் முடிஞ்சதும், வட்டில 7 ேபசிடலாம்” – சுலபமாய் வழி கண்டான், ஸ்ரீனி. இந்த விஷயத்தில் எதிப்பு கிளம்பதற்கு வாய்ப்ேப இல்ைல என்று அவனது மனம் அடித்துச் ெசான்னது. ஏற்கனேவ சம்மதியாக இருப்பவகள், இன்ெனாருமுைற சம்மந்தி ஆகப் ேபாகிறாகள். அவ்வளவு தாேன?! ஆனால், பத்மாவுக்குக் ெகாஞ்சம் என்ன நிைறயேவ கலக்கம் தான். “ஒத்துப்பாளா? அப்பா ஏற்கனேவ ெநாட்டு ெசால்லிண்டு இருப்பா. லவ் அது இதுன்னா தாம் தூம்ன்னு குதிக்கப் ேபாறா” “அப்படி அவ தாம் தூம்ன்னு குதிச்சாக்க நாமேள டும் டும் டும் ெகாட்டிண்டுடுேவாம்” “ஹய்ையேயா! அப்பாைவ மீ றிண்டா?!!” “அவ மாட்ேடன்னு ெசான்னா தாேன மீ றிண்டு பண்ணப் ேபாேறாம். ேநக்கு என்னேவா ஆத்தில எல்லாருக்கும் சந்ேதாஷமா இருக்கும்ன்னு தான் ேதாண்றது! நாம பண்ண விஷயத்திேலேய இதான் அவாளுக்குப் பிடிச்ச விஷயமா இருக்கப் ேபாறது. ந7 ேவணும்னாக்க பாேரன்!” “அப்படிங்கிேறள்?!!” – சந்ேதகமாய் இழுத்தாள் பத்மாவதி. “ஆமா பத்து! நாம என்ன மதம் மாறி ஜாதி மாறியா கல்யாணம் பண்ணிக்கப் ேபாேறாம்ன்னு ெசால்ேறாம். அவாேள ஜாதகம் பாத்து மனுஷாைள விசாrச்சு உங்க குடும்பத்துக்கும் எங்க குடும்பத்துக்கும் ஒத்து வரும்ன்னு நிைனச்சு தாேன, உங்க அண்ணாவுக்கும் என் தங்ைகக்கும் கல்யாணம் பண்ணா?! அப்படி இருக்கும்ேபாது நம்மைள மட்டும் பண்ணப்படாதுன்னு ெசால்லிடுவாளா என்ன?” – குரலில் உறுதியுடன் ெமாழிந்தான் ஸ்ரீனிவாசன். அவன் என்னேவா, கல்யாண விஷயத்ைத கட்டிக் கற்கண்ைட டியமண்ட் கற்கண்டாய் மாற்றுவது ேபால் தித்திப்பாகவும், சுலபமாகவும் ேபசி முடித்துவிட்டான் தான். ஆனால், பத்மாவிற்கு ஒரு மாதிr “கிலி”யாகத் தான் இருந்தது.

ஆனால், அவன் அெமrக்கா ெசன்ற இந்த பதிைனந்து நாள் இைடேவைளயில், “கிலி”எல்லாம் இறக்ைக கட்டிக் ெகாண்டு பறந்துவிட, ெநல்மணிக்குக் காத்திருக்கும் பச்ைசக்கிளியாய் ஸ்ரீனியின் வரவிற்காக காத்திருந்தாள் பத்மாவதி. அவனும் வந்தான். “இந்தப் பதினஞ்சு நாளும் உன்னாண்ட ேபசாம இருந்தது ேநக்கு ைபத்தியம் பிடிச்ச மாதிr இருந்தித்து.. பத்து! முடியலடி!” என்று குரல் கரகரக்க, அவளிடம் ேபசினான். “ேநக்கும் தான். ந7ங்க ெமாதல உங்காத்தில ேபசுங்ேகா” என்று அைடத்த ெதாண்ைடைய சr ெசய்துெகாண்டு, அவைன அடுத்தக் கட்டத்திற்கு காலடி எடுத்துைவக்கச் ெசான்னாள், பத்மா. “ஹ்ம்ம். ேபசேறன். இந்த சனிக்கிழைமேய ஆத்துக்கு வந்து ேபசி முடிச்சிடுேறன்” என்று உறுதி ெகாடுத்தவன், அதன் படி சனிக்கிழைம காைல ெசன்ைனக்கு வந்திறங்கினான். எள் விளக்கின் ஒளியில், கருப்பு வஸ்திரம் மினுமினுக்க, சனி பகவான் விவகாரமாய் சிrத்தா. வாசல் ெதளித்து, ேகாலம் ேபாட்டுக் ெகாண்டிருந்த மாலதியின் “ேடய் சீனு!! வாடா!” என்ற சந்ேதாஷ வரேவற்ைபத் ெதாடந்து, முழு குடும்பமும் அவைன வரேவற்றது. முன்ன ேபால் முகத்ைதச் சுளிக்காமல், அவகளிடம் இரண்டு வாத்ைத ேபசியவன், “தாத்தா எங்க?” என்றான், கண்ைணச் சுழற்றியபடி. “இன்ைனக்கு ஆஞ்சேநயருக்கு திருமஞ்சனம்டா கண்ணா. அதனால,,, ேகாவிலுக்குப் ேபாயிருக்கா” என சாவித்திr ெசால்லவும், “ேஹா! நானும் ஸ்நானம் பண்ணிண்டு ேகாவிலுக்குக் கிளம்புேறன்” என்றான் ஸ்ரீனிவாசன். குடும்பத்தின அைனவரது கண்களும் அண்டாைவப் ேபால் விrந்து, ஆனானப்பட்ட ஸ்ரீனிவாசைனேய சங்கடப்பட ைவத்தது.

“என்னடா இது புதுசா?” – வாய் விட்ேட ேகட்டு விட்டான் பாலாஜி. என்ன பதில் ெசால்லுவான்? “அெதல்லாமில்ைல” என்று முணுமுணுத்துவிட்டு, அைறக்குள் ஓடி மைறந்தவன், முதல் ேவைலயாக “rchd hom. wll tlk 2 grandpa soon” என்று பத்மாவுக்கு குறுஞ்ெசய்தி அனுப்பினான். பத்ேத நிமிடத்தில் குளித்துக் கிளம்பி, ேகாவிலுக்குக் கிளம்பியவனின் ைகயில் காப்பி டம்ப்ளைர ெகாடுத்த சாவித்திr, “ேவைலக்குப் ேபானதும் புள்ைளயாண்டானுக்கு ெபாறுப்பு வந்துடுத்து பாத்தியா மாலு” என்று சிலாகித்தா. “ேதேம” என்று இழித்து ைவத்தவன், காப்பிைய ஒேர மடக்கில் ஊற்றிக் ெகாண்டு, ேகாவிலுக்கு ஓடினான். ெபாது இடத்தில் ைவத்துப் ேபசினால், ைக ந7ட்டி விட மாட்டா என்ற எண்ணம் ேபாலும்! கில்லாடி தான்! அவன் ேகாவிலுக்குள் அடி எடுத்து ைவத்த சமயம், ராஜேகாபாலனும் கமலக்கண்ணனும் ெவளிேய வந்து ெகாண்டிருந்தன. “தாத்தா” என அவன் அைழக்க, “ேடய் சீனு கண்ணா” என்று சந்ேதாஷத்தில் இரண்டடி ேவகமாய் எடுத்து ைவத்தா ராஜேகாபாலன். ஆனால், கமலக்கண்ணனிடம் சந்ேதாஷத்தின் முகவr சின்னதாய் கூட இல்ைல. சட்ெடன முகம் சுருங்க, “நா ஆத்துக்குப் ேபாேறன்பா. ந7ங்க ேபசிட்டு வாங்ேகா” என்று தகப்பனாrடம் கூறியவ, மகனின் முகத்ைத ஏறிட்டுக் கூடப் பாக்காமல் விறுவிறுெவன ெவளிேய ெசன்றுவிட்டா. “கமலக்கண்ணா புள்ைளயாண்டான் வந்திருக்கான். ெரண்ெடாரு வாத்ைத ேபசப்படாதாடா?” என்ற ராஜேகாபாலனின் ேபச்சு, காற்றுக்ேக இைரயானது.

தந்ைத ேபாவைதக் கண்ணில் ேகாபம் ெபாங்கப் பாத்துக் ெகாண்டிருந்த ஸ்ரீனிவாசன், “நா உங்களண்ட தான் ேபச வந்ேதன்” என்றான் கடுகடுப்பாய். “என்னடாப்பா ேபசணும்? பி.ெஹட்ச்டி படிக்கப் ேபாறியா என்ன?” – நக்கலாய் சிrத்தா ராஜேகாபாலன். “அெதல்லாமில்ல. இது என்ேனாட கல்யாண விஷயம்” – இருந்த ேகாபத்தில், முன்னுைர பின்னுைரக்ெகல்லாம் ஸ்ரீனிக்கு ேநரேம இருக்கவில்ைல. ேநரடியாக விஷயத்திற்கு வந்துவிட்டான். “அப்படிப்ேபாடு! படிச்சு முடிச்சாச்சு ேவைலயும் கிைடச்சாச்சு அடுத்து கல்யாணம் தான்னு முடிவு பண்ணிட்டிேயா?” – ைக ெகாட்டி நைகத்தா ெபrயவ. “$$$$$$$$” – ஸ்ரீனியின் முகம் இஞ்சி தின்ற ைடேனாச ேபால் ஆகிற்று. “ஆமா இருபத்திமூணு வயசிேலேய என்னடாப்பா கல்யாணம்!? இன்னும் பாலாஜிக்ேக முடியைலேய” – ெபrய ேபரன் இருக்ைகயில், சின்னவனுக்கு எப்படி திருமணம் ெசய்வது என்று ேயாசித்தா ராஜேகாபாலன். நியாயம் தாேன! “அவனுக்கு முடியுற வைரக்கும் எல்லாம் என்னால காத்திண்டு இருக்க முடியாது” “ேநாக்கு முடியாதா? இல்ல ந7 லவ் பண்ற ெபாண்ணுக்கு முடியாதா?” – வயதில் மூத்தவ என்பைத நிரூபித்தா ராஜேகாபாலன். “அட! கண்டுபிடிச்சுட்டாேர!” என்பைத விட, “எப்படி கண்டுபிடிச்சா?” என்பேத மனைதக் குைடய, அைத ஒதுக்கி விட்டு அவருக்குப் பதில் ெசால்வது கடினமாய் இருந்தது சீனுவிற்கு. அவன் தயங்கி நிற்பது ராஜேகாபாலனுக்கு ேகலியாய் இருந்தது ேபாலும். “ெபாண்ணு தாேன?” – சிறு ராகத்துடன், நக்கலாய் இழுத்தா அப்ெபrயவ. சட்ெடன நிமிந்த சீ னு, த7ப்பாைவ ஒன்று பாத்தான்.

“சrசr. ெபாண்ணு யாரு?” என அவ ேநரடியாய் விஷயத்துக்கு வர, “நம்ம ஆளுங்க தான். ேவற மதேமா ஜாதிேயா இல்ல” – எதிப்பு எதனால் கிளம்பும் என்பைத ேயாசித்து, அதற்கு வழியைமக்காதபடி பீடிைக ேபாட்டான் ஸ்ரீனிவாசன். “யாருன்னு ெசால்லு” – இதில்லாமல் என்ைன அைசத்து விட முடியாது என்பது ேபால், அடுத்த ேகள்விையக் ேகட்டா பாட்டனா. “பத்து ச்ேச பத்மாவதி. நம்ம ைவஷுேவாட நாத்தனா” என்று விவரம் கூறிய ஸ்ரீனிவாசன், அவரது முகத்ைதேய கூந்துப் பாத்தான், படபடப்புடன். “அந்தப் ெபாண்ணா? அவைளத் தான் பாலாஜிக்குக் ேகக்கிறதா இருக்ேகாம்!!” – ஆகப்ெபrய குண்டு ஒன்ைற தூக்கிப் ேபாட்டா, ராஜேகாபாலன். கூடேவ, “ைவஷ்ணவியண்ட ெசால்லி அவா மாமனாண்ட ேகக்கச் ெசால்லியாச்ேச. இன்ைனக்கு விஷயம் ெசால்றதா ெசால்லியிருக்கா. அவ சrன்னு ெசான்னா நாைளக்கு நானும் உன் ெபrயப்பாவும் ேபசலாம்ன்னு இருந்ேதாம். இப்ேபா வந்து இப்படி ெசால்றிேய?” என அவ கூறியேபாது, சீனு ேகாபத்தின் உச்சியில் இருந்தான். “உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 7 “என்னது? பாலாஜிக்கு ேகட்டிருக்ேகேள? யாைரக் ேகட்டுண்டு ெபாண்ணு ேகட்ேடள்” – இளம்கன்று துள்ளிற்று. “யாைரக் ேகட்டுண்டு ெபாண்ணு ேகட்கணும்? உன்ைனக் ேகட்டுண்டா?” – ெகாம்பு சீவிய காைள மாடு, சற்ேற உறுமிற்று. “பின்ேன ேகக்க ேவணாேமா? அெதல்லாம் ேநக்குத் ெதrயாது பத்மாைவ ேநக்குத் தான் கல்யாணம் பண்ணி ைவக்கணும். பண்ணி ைவக்கிேறள். அவ்வளவு தான்” – ஸ்ரீனிவாசனால் அந்த அதிச்சிைய இலகுவாய் எடுத்துக் ெகாள்ள முடியவில்ைல. ஏற்கனேவ, முன்ேன ேபானால் முட்டி பின்ேன வந்தால் உைதத்துக் ெகாண்டிருப்பவன்,

இப்ேபாது கள்ளச்சாராயம் குடித்த கழுைத ேபால், எந்தப் பக்கம் ேபானாலும் உடம்ைபச் சிலுப்பிக் ெகாண்டு, உக்கிரமாய் நின்றான். அவன் ேகாபத்ைத உணந்தவ ேபால், “ஆத்துக்குப் ேபாய் ேபசிக்கலாம். வா” என்றா அவன் ேதாள் ெதாட்டுத் திருப்பி. “ைகைய விடுங்ேகா!” என்று ஒேர தட்டில், அவரது ைகையத் தட்டிவிட்டவன், “எப்பேவ ேநக்கு ஒரு முடிவு ெதrஞ்சாகணும்” என்றான் பிடிவாதமாய். “உன் அவசரத்துக்ெகல்லாம் என்னால ஆட முடியாதுடாப்பா. ேவணும்னா ஆத்துக்கு வா ேபசிக்கலாம்” என்றவ, ஆஞ்சேநயைரப் பாத்து ஒரு கும்பிடு ேபாட்டுவிட்டு, தன் அங்கவஸ்திரத்ைத சr ெசய்து ெகாண்டு, வட்ைட 7 ேநாக்கி நைடையக் கட்டினா. ஸ்ரீனிக்கு வந்த ேகாபத்திற்கு, அங்ேகேய உருண்டு பிரண்டு அழலாமா என்று வந்தது. ஆனால், காrயம் ஆகேவண்டும். இப்படிெயாரு வில்லங்கத்ைத அவன் எதிபாத்திருக்கேவ இல்ைல. சுலபமாய் முடிந்துவிடும் என அவன் கண்ட கனவில், மின்னாமல் முழங்காமல் ஒரு இடிையத் தூக்கிப் ேபாட்டுவிட்டாேர என்று தாத்தா மீ து தான் ேகாபமாய் வந்தது. அந்தக் ேகாபம் இம்மி கூடக் குைறந்துவிடாமல், அைத இழுத்துப் பிடித்துக் ெகாண்டு, தாத்தாவின் பின்ேன நடந்தான் ஸ்ரீனிவாசன். “வந்தவன் ெபருமாைள ெசவிச்சிட்டு வாடா. நானும் நம்ம ஆமும் எங்ேகயும் ஓடிட மாட்ேடாம்” என்று ராஜேகாபாலன் ெசான்னைதப் பல்ைலக் கடித்தபடி ேகட்டவன், ஆஞ்சேநயைரப் ேபாய் தrசனம் ெசய்திருப்பானா என்ன? அவனுக்கு ஆஞ்சேநயைர விட பத்மாவதியின் ேமல்லல்லேவா நாட்டமாய் இருந்தது! ஆஞ்சேநய புன்முறுவல் பூக்க, சனிேயா சீனிைய சீண்டிப் பாக்க சந்தப்பம் பாத்துக் ெகாண்டிருந்தா. “ெசான்னது ேகட்கப்படாதுன்னு முடிவு ெசய்துட்ேட! ஹ்ம்ம்!” என்று சலித்துக் ெகாண்டேதாடு, ராஜேகாபாலனும் நிறுத்திக் ெகாண்டா.

வடு 7 வந்து ேசந்துவிட, புறங்காைல கழுவிக் ெகாண்டு, வட்டினுள் 7 நுைழந்தா ராஜேகாபாலன். “சாவித்திr, ெகாஞ்சம் ஜலம் எடுத்திண்டு வாம்மா” என்றா அங்கிருந்த ஊஞ்சலில் அமந்தபடி. “இந்த ைவஷூ கண்ணாட்டி இருந்தா நா வந்த நிமிஷமில்லாது ஜலத்ைத எடுத்திண்டு வந்து ந7ட்டுவா, அவ இல்லாது வேட 7 ெவறிச்ேசாடிப் ேபானமாதிr இருக்கு” என்றா பாசத்துடன். மாலதி, மடிசா தைலப்ைப எடுத்து கண்ைணத் துைடத்துக் ெகாள்ள, “அசடு இெதன்ன கண்ைணக் கசக்கிண்டு? ெபாண்ணு புக்காத்தில நன்னா இருக்கேவணாமா? கண்ைணத் துைட” என்று மருமகைள அதட்டினாேர ஒழிய, அவருக்குேம ெதாண்ைடைய ேலசாய் ெசரும ேவண்டியிருந்தது. “ந7ங்ககலங்கறச்ேச, ேநக்குத் தாங்கைலேய அப்பா” என்றா மாலதி, அழுைகைய அடக்கியபடி. “வயசாகிடுத்ேதாேனா பிrயமா இருந்தவாைள விட்டுட்டு இருக்க முடியைல” என்றா அவ, இன்னமும் சr வராத குரலுடன். பிறந்தது முதல் பிrந்ேத இராத மகைள விட்டிருப்பது மாலதிக்குப் ெபரும் கஷ்டமாய் இருக்கேவ, அைத மைறக்க அவ அரும்பாடுபட, “அவளண்ட இப்படி அசட்டுப் பிசட்டுன்னு அழுது ைவக்காத. குழந்ேத நம்மைள நிைனச்சிண்டு ஆம்பைடயாேனாட ஒண்டாம இருந்துடப் ேபாறது” என்று அறிவுறுத்தினா, ராஜேகாபாலன். “அவ நன்னா இருந்தா ேபாதும்ப்பா. ேநக்கு ேலாகத்தில ேவெறன்ன ேவணும்” – தன்ைன அடக்கிக் ெகாண்டு, அடுக்கைளக்குள் ெசன்றுவிட்டாள் மாலதி. நம் ெபாறுைமயின் சிகரம் ச்ேச தப்பாய் ெசால்லிவிட்ேடேனா ெபாறுைமயின் மடு, “தாத்தா ஆத்துக்கு வந்து ேபசலாம்ன்னு ெசான்ேனேள இப்ப என்னடான்னா ைவஷு புராணம் பாடிண்டு

இருக்ேகள். சீக்கிரமா ஃேபான் பண்ணி ைவஷுைவ ேபச ேவணாம்ன்னு ெசால்லுங்ேகா” என்றான், அவசர அவசரமாய். அவனது குரலில் ெதன்பட்ட அவசரமும், அவன் குரல் உயத்திப் ேபசிய விதமும், வட்டின 7 அைனவைரயும் கூடத்ைத எட்டிப் பாக்கும்படி ெசய்தது. “சீனிவாசா நா ெசால்றைத சத்த நாழி ெபாறுைமயா ேகளு. ேநாக்கு இருபத்திமூணு வயேச இன்னும் முடியைலடா” “இன்னும் பத்து நாளில முடிஞ்சிடும்” – பட்ெடன பதில் ெகாடுத்தான், ேபரன். “சr இருபத்தினாேல முடியைலேயா இல்ைலேயா? அதுக்கு இன்னும் பன்ெனண்டு மாசம் பத்து நாள் இருக்ேகா இல்ைலேயா?” – சுருக்ெகன வந்தது அவரது ேகள்வி. “பச்ச்! வயெசன்ன வயசு? அைதேய ேபசேறேள! ஒரு குடும்பத்ைத நல்லபடியா நடத்துற அளவுக்கு ேநக்கு சம்பளம் வரது. அது ேபாறாதா என்ன?” எனக் ேகட்ட ஸ்ரீநிவாசனுக்கு, “உத்திேயாகம் புருஷலட்சணம்” என்ற வாக்கியம் மட்டும் நிைனவில் நின்றது ேபாலும். “பணம் மட்டும் குடும்பம் நடத்தப் ேபாறாதுடா கண்ணா. ெபாறுைம ேவணும்” – கால் ேமல் கால் ேபாட்டு, ஒரு ராஜாைவப் ேபால் ஊஞ்சைல அலங்கrத்த ராஜேகாபாலன், அழுத்தம் திருத்தமாய் கூறினா. “ப்ச்!” – அலட்சியமாய் சீனு உதடு பிதுக்க, “ெபாறுைம இல்லாட்டியும் ேபாறது. பக்குவமானும் ேவணும். குடும்பஸ்தன் ஆகுற பக்குவம் உன்னண்ட சுத்தமா இல்ல” என்றா த7மானமாய். “ப்ச்! சும்மா ைசகாலஜி ேபசிண்டு இருக்காேதள். ேநக்கு பத்மாைவக் கல்யாணம் பண்ணி ைவப்ேபளா மாட்ேடளா?” – ைக ந7ட்டிக் ேகள்வி ேகட்டான் ேபரன். குடும்பேம அதிந்து நின்றது.

அப்பாவின் பின்பக்கமாய் நின்றிருந்த நாராயணன், ஓடி வந்து ஸ்ரீனிவாசனின் ைகையத் தட்டிவிட்டா. “சீனு என்னடா இது? தாத்தாவண்ட இப்படியா ேபசறது? ெபாறுைமயா ேபசுடா ராஜா” “விடுங்ேகா ெபrயப்பா. நானும் எத்தைன வாட்டி ேகட்டுட்ேட ெதrயுமா? சும்மா பக்குவம் ெபாறுைமன்னுட்டு கைத ெசால்லிண்டு இருக்கா” என்று எrச்சல் பட்டான், ஸ்ரீனிவாசன். “எத்தைன வாட்டிடா ேகட்ேட? ெரண்ேட வாட்டி தாேன ேகட்ேட! அதுவும் அதட்டி உருட்டி ஆட தாேன ேபாட்ேட! ேபாருைமயாவா ேகட்ேட?” – ராஜேகாபாலனும் சைளக்காமல் ேபசினா. “ெரண்டு வாட்டி ேகட்டாச்ேசா இல்ைலேயா. பண்ணி ைவக்க ேவண்டியது தாேன?” என எகிறினான் ஸ்ரீனி. “உனக்கான பதிைல நான் ெசால்லைலன்னு ெசால்லு பாப்ேபாம். விஜேயாட தங்ைகைய பாலாஜிக்குக் ேகட்டு விட்டிருக்ேகன்னு ெசான்ேனன் தாேன?” என அவ ெபாறுைமயாக ெசால்லிக் ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத, “அைதத் தான் ேவணாம்ன்னு ஃேபான் பண்ணிச் ெசால்லுங்ேகா. பாலாஜிக்கு ேவணாம் சீனுக்கு தாங்ேகான்னு ேகளுங்ேகா. அவ்வளவு தாேன” – சுலபமாய் ெசால்லிவிட்டான், சின்னவன். ஆனால், சுண்ைடக்காய் பறிக்கும் காrயமா கல்யாணம்? பாவம், அறியாத சிறுவன்! “ெபrயவன் இருக்ைகயில சின்னவனுக்கு எப்படிடா ேகக்கிறது? அவாளும் ேயாசிக்க மாட்டாளா என்ன?” – நயமாய் தான் ேபசினா ராஜேகாபாலனும். “பாலாஜிக்கு ேவற எடத்தில ேபசுங்ேகா. ேநக்கு பத்மா தான் ேவணும்” – ஒேர பிடியாய் நின்றான் ஸ்ரீனிவாசன். “புrயாது ேபசறேய, கண்ணா! ஒண்ணு ெசால்லி விட்டப் பின்னாடி அைத மாத்த முடியாதுடா. நன்னா இருக்காது” – எப்படியாவது இவனுக்குப் புrய ைவத்துவிட மாட்ேடாமா என்ற பrதவிப்பு அவருக்கு.

“ஏன் நன்னா இருக்காது” – சீனுவும் தன் நிைலப்பாட்ைட விட்டு இறங்குவதாய் இல்ைல. “அவாளும் ேநாக்கும் இருபத்திநாலு வயசு தாேன ஆறதுன்னு ேயாசிப்பா தாேன? ெபாண்ணுக்கும் புள்ைளக்கும் குைறஞ்சது ெரண்டு மூணு வருஷமானும் வித்தியாசம் இருக்கனும்ன்னு நிைனக்க மாட்டாளா? அதுவுமில்லாம ந7யும் இப்பத் தான் சம்பாதிக்க ஆரம்பிச்சு இருக்ேக வாழ்க்ைக இப்பத் தான் ெதாடங்கிேய இருக்கு டக்குன்னு ஒரு சுைம வந்தா தாங்குவிேயா மாட்டிேயான்னு ேயாசிப்பா தாேன?” – ெபண் வட்டுப் 7 பக்க நியாயத்ைதயும் எடுத்துக் கூற முயன்றா பாட்டனா. “ந7ங்களா ஏதானும் ெசால்லாேதள்! அவா வட்டில 7 என்ேனாட ேவைலையயும் சம்பளத்ைதயும் ெமாதல ெசால்லுங்ேகா. பாலாஜி ேவணாம் சீனுேவ எங்க ெபாண்ணுக்கு ஆம்பைடயானா வரட்டும்ன்னு அவாேள ெசால்லுவா” – தன் ேவைலையப் பற்றிய கவம், ஸ்ரீனியின் ேபச்சில் துள்ளி விைளயாடியது. படித்து முடித்த ைகேயாடு, முக்கால் லட்சத்திற்கும் ேமல் சம்பளம் வாங்கும் தன்ைன விட உயந்த மாப்பிள்ைள அவகளுக்குக் கிைடத்துவிடுவானா என்ன என்ற எண்ணம் அவனுக்கு. “சீனு!!!” – இதுவைர ேபரன் புrயாமல் ேபசுகிறான் என்ெறண்ணிக் ெகாண்டிருந்த ராஜேகாபாலன், தன் ெபrய ேபரைன அவன் தாழ்த்திப் ேபசவும், முகம் இறுகிப் ேபானா. ெபrதாய் வாத்ைதகைள விட்டுவிடாமல், “சீ னு” என்ற ஒேர அதட்டலில் அவைன எச்சrத்தும் பாத்தா. ஆனால், அவன் அடங்குவதாய் இல்ைலேய! “நா ெசான்னைதச் ெசால்லுங்ேகா எடுத்த உடேனேய லட்சக்கணக்கில சம்பாதிக்கிற மாப்பிள்ைள ேபாகப் ேபாக ேகாடிக்கணக்கில ெகாடி கட்டிப் பரப்பான்னு அவளாக்குத் ெதrயும். ைவஷ்ணவிேயாட ஆத்துக்காரரும் ஐ.டில தாேன இருக்கா. அவரண்ட ெசால்லுங்ேகா அக்ெகௗன்டன்ட்ைட விட பிசினஸ் கன்சல்டன்ட் ஜாஸ்தியாேவ சம்பளம் வாங்குவான். மாசத்ைதக்கு ஒரு முைற அெமrக்கா யூேராப்ன்னு பறப்பான். நம்ம தங்ைகயும் நன்னா இருப்பான்னு அவாேள ஒத்துண்டுடுவா. பாலாஜிையக்

கட்டிண்டா ெசன்ைனயிேலேய தான் ெவந்து வழியணும். வரவுக்கு ெசலவுக்கு இழுத்துண்டு எல்லாத்துக்கும் கணக்குப் பாத்துண்டு இருக்கனும்ன்னு அவாேள என்ைனத் தான் கன்சிட பண்ணுவா. ந7ங்க ேவணா பாருங்ேகா” என்று அவன் ெசால்லச் ெசால்ல, தன் அைறவாயிலில் நின்று ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்த பாலாஜியின் முகம் சிறுத்துக் ெகாண்ேட வந்தது. அடுக்கைளயிலிருந்து, “ஹ்ஹ்ஹ்ஹ7இக்க்க்.” என்று ஒரு விசும்பல் சத்தம், சன்னமாய் ெவளிேய ேகட்டது. என்னதான், முந்தாைன தைலப்பால் வாையப் ெபாத்திக் ெகாண்டிருந்தேபாதும், ஒரு தாயின் மனக்கஷ்டம் காற்றில் பரவி, கூடத்திலிருந்தவகளின் ெசவிைய நிைறத்தது. தன் முன்னிைலயிேலேய, பிள்ைளையக் குைறத்துப் ேபசினால் எந்தப் ெபற்றவளால் தாங்க முடியும். காக்ைகக்கும் தன் குஞ்சு ெபான் குஞ்சல்லவா?! சின்னப் ேபரனின் ேபச்சினால் சுருங்கிய ெபrய ேபரனின் முகம், மனைத ரணமாக்க, அைதவிடவும் “என் பிள்ைளைய எப்படிடா தாழ்த்திப் ேபச உனக்ெகன்னடா தகுதி இருக்கிறது?” என்று சண்ைடக்கு வராமல், தங்களுக்குள்ேளேய மருகும் நாராயணன் – சாவித்திr தம்பதியrன் ேவதைன, ராஜேகாபாலனின் ெநஞ்ைசக் கத்தி ெகாண்டு அறுத்தது. ேவகம் ெகாண்டு ஊஞ்சலில் இருந்து எழுந்தவ, “வாைய மூடுடா. நானும் சின்னப் ைபயனாச்ேசன்னுட்டு ெபாறுைமயா ேபசிண்டு இருக்ேகன். ந7 என்னடான்னா துள்ளிண்ேட இருக்கிேய!” என்றேபாது, அந்த வேட 7 அதிந்தது ேபாலிருந்தது! அப்படிெயாரு ஆளுைம அக்குரலில்! ஆனால், நம் சிங்கம் அடங்குேமா!? ெபrய சிங்கத்தின் முடிைய சீப்பால் வாr சிடுக்ெகடுக்கத் தயாராய், சீறிக் ெகாண்டு நின்றது.

சில வினாடிகள், நிசப்தத்தில் மைறய, “நாெனாண்ணும் ெபாய்யா புரட்டைலேய! உண்ைமையத் தாேன ெசான்ேனன்” என்றான் சீனு, எங்ேகா பாத்துக் ெகாண்டு. “விளாசிடுேவன் படவா! வாைய மூடப் ேபாறயா இல்ைலயா?” – ராஜேகாபாலனுக்கு வந்த ஆத்திரத்துக்கு அளேவ இல்ைல. அந்த ேநரம், வட்டுத் 7 ெதாைலப்ேபசி அலறியது. “அைத யாரானும் எடுங்ேகாேளன்” – ேபரனின் ேமலிருந்த எrச்சலில் சிடுசிடுத்தா பாட்டனா. ேவகமாய் ஓடிச்ெசன்று எடுத்த ேசதுமாதவன், “ைவஷூ, ெசால்லும்மா” என்றது தான் தாமதம், “ைவஷுவா? என்னண்ட ெகாடுங்ேகா” என்று ஓடிச் ெசன்று ெதாைலப்ேபசிைய வாங்கினான், ஸ்ரீனிவாசன். இல்ைலயில்ைல, பறித்தான். எடுத்த வினாடியில்லாமல், “பத்மா கல்யாண விஷயமா உன் மாமனாரண்ட ேபசிட்டியா என்ன?” என்று படபடத்தான். “ஏய் சீனு? ந7யா? ந7 என்ன இங்க? ெபங்களூல இருந்து வந்திருக்கியா என்ன? ஆமா கல்யாணத்துக்கு வந்துட்டு என்ைனக் கூடப் பாக்காம ேபாயிட்டிேய! ேநக்கு உன் ேமல ஏகத்துக்கும் ேகாபம் ெதrயுேமா?” – விவகாரம் புrயாமல் வளவளக்க ஆரம்பித்தாள் ைவஷ்ணவி. “ப்ச் எவ்வளவு முக்கியமான விஷயம் ேபசிண்டு இருக்ேகன். சும்மா அச்சு. பிச்சுன்னு ேபசிண்டு. பத்மா கல்யாணம் பத்தி ேபசினியா இல்ைலயா?” என்று ேபச்ைசக் கத்தrத்தான் ஸ்ரீனிவாசன். “பத்மா கல்யாணமா? பத்மாைவ ேநாக்கு எப்படி ெதrயும்?” – பைழய மாவிற்கு, மீ ண்டும் ஒரு முைற கரண்டி ேபாட்டு, சூடாய் இட்லி வாக்கத் ெதாடங்கினாள் ைவஷ்ணவி. “ெபருமாேள! ேநக்கு வர எrச்சலுக்கு!” என்று பல்ைலக் கடித்தவன்,

“ேபசினியா இல்ைலயா?” என்றான் ெவட்டு ஒன்று துண்டு இரண்டு என்பது ேபால். ஏேதா ெகாஞ்சம் புrவது ேபாலிருந்தது ைவஷ்ணவிக்கு. ெகாஞ்சம் சிrப்பு கூட வருவது ேபாலிருந்தது. முயன்று தன்ைன அடக்கியவள், “என் புக்காத்தில ெபாண் எடுத்து ெபாண் ெகாடுக்கிற பழக்கமில்ைலயாம். என் மாமனாேராட அக்காைவ ஒராத்தில ெகாடுத்து அேத ஆத்தில இருந்து அவேராட அண்ணாவுக்கு மன்னி எடுத்தாளாம். ஆனா ெரண்ேட வருஷத்தில அக்காவும் மன்னியும் அடுத்தடுத்து ெபருமளாண்ட ேபாய்ட்டா ேபால. அதனால ராசியில்ைலன்னுட்டு மாமா ஒத்துக்கைல. பத்மாவுக்கு ேவற இடத்தில தான் பாக்கிறதா இருக்கா” என்றாேள பாக்கலாம், சற்று முன்ேன ராஜேகாபாலன் ேபாட்ட இடிைய விட இந்த சதி ெபரும் சத்தத்துடன் அேத சமயம் ேசதாரத்துடன் ஸ்ரீனியின் தைலயில் இறங்கியது! அடுத்த ஐந்தாவது நிமிடம், வட்ைட 7 விட்டு ெவளிேயறினான் ஸ்ரீனிவாசன். ஒருவrடமும் ஒரு வாத்ைத கூட ெசால்லிக் ெகாள்ளாமல். அைதயடுத்த ஐந்தாவது நாள், “ஆபீஸ் ேபான பத்மா ஆத்துக்கு வரல, தாத்தா. மாமாவும் அவரும் ேதடப் ேபாயிருக்கா” என்று ெதாைலப்ேபசியில் பதறினாள், ைவஷ்ணவி. ஆறாவது நாள் காைல, பத்மாவுக்கும் ஸ்ரீனிவாசனுக்கும் திருமணம் முடிந்துவிட்டது என்ற ெசய்தி, இரு வட்டாைரயும் 7 நிைலகுைலய ைவக்கும் வண்ணம் வந்து ேசந்தது! “உறேவாவியம் – அத்தியாயம் 8″ ஸ்ரீனிவாசன் – பத்மாவதியின் திருமணம் முடிந்து, ஒரு வாரகாலம் ஆகியிருந்தது. இந்த வாரகாலத்தில், ெபருத்த கலவரம் நடக்கும் வாய்ப்புக்கள் அதிகமாக உள்ளதாக, கணவன் – மைனவி இருவருேம எண்ணின. ைவஷ்ணவியின் திருமண சமயத்தில், தன் முகவrைய அவகளிடம் பகிந்து ெகாண்ட நிைனவில், தன் வட்டிலிருந்து 7 யாேரனும் வந்து,

வாக்குவாதத்தில் ஈடுபடுவ என்று நூறு சதவதம் 7 நம்பிக்ைகயாய் இருந்தான், ஸ்ரீனிவாசன். பத்மாவதியும் அப்படிேய. தகப்பனா வராமல் ேபானாலும், தைமயேனனும் தன்ைனத் ேதடி வருவான் என்ெறண்ணியிருந்தாள். அப்படி வந்தால், அவனிடம் என்ன விதமான பதில் ெசால்லேவண்டும் என்ெறல்லாம் ேயாசித்து ேயாசித்ேத, தைலெயல்லாம் வலிப்பது ேபாலிருந்தது பத்மாவிற்கு. “ஏன்னா அவா நம்மைளத் ேதடிண்டு வரேவ இல்ைலேய! அவாட்ட விஷயம் ேபானுச்சா இல்ைலயா? அப்பா காச்ச் மூச்சுன்னு கத்திண்டு என்ைன வந்து இழுந்துண்டு ேபாய்டுவாேரான்னு நான் பயந்திண்டு இருந்தா என்னன்னா ஆள் அரவேம இல்லாது இருக்கா” – தன் ஆதங்கத்ைதக் கணவனிடம் ெகாட்டினாள் பத்மாவதி. ஸ்ரீனிக்குேம, நடப்பைத நம்ப முடியவில்ைல. தன் திருமணம் விஷயம் ெதrந்ததும், தாத்தாேவா அப்பாேவா வரவில்ைல என்றாலும் ெபrயப்பாவும் ேசது அப்பாவும் வருவாகள், அப்படிேய இல்ைலெயன்றாலும் ஃேபானில் சமாதானேமனும் ேபசுவாகள் என்று எதிபாத்திருந்தவனுக்கு, சற்று ஏமாற்றம் என்று தான் ெசால்லேவண்டும். ஏமாற்றம் ஒரு புறம் என்றாலும், அைத ெவளிக்காட்டிக் ெகாள்ளும் மனநிைல அவனிடமில்ைல. “விட்டது சனின்னு இருக்காேளா என்னேவா? நம்மைள ேவணாம்ன்னு நிைனக்கிராவைள பத்தி ேநாக்கு என்ன? நம்ம ைலப்ைப நாம பாப்ேபாம்” என்று மைனவியிடம் படபடத்தான், ஸ்ரீனி. “ஹ்ம்ம்ம்ம்” என்று இழுத்தேபாதும், வட்ைட 7 விட்டு ெவளிேயறிய தன்ைன, ேதடக் கூட இல்ைலேய என்ற வருத்தம் பத்மாவதியிடம் மண்டத் ெதாடங்கியது.

ேபானால் ேபாகட்டும் என்று எண்ணும் அளவிற்குத் தான் ேதைவயில்லாதவள் ஆகிவிட்ேடாமா? என்ற ேகள்விக்கு விைட ெதrயாமல் தவித்தது அப்ெபண்மனம். “ேபாய்த் ெதாைலயட்டும். சனியன் ஒழிஞ்சது” என்று சந்ேதாஷப்படுகிறாகேளா என எண்ணி எண்ணி மனம் வருந்தியது. ஓடி வந்த தன்ைன அவகள் ேதடவில்ைல என்பது தப்பாய் ெதrந்த அவளிற்கு, தான் ஓடி வந்தேத தவெறன்று ெதrயவில்ைல! பாவம்! அவைளப் ெபாறுத்தவைர, காதலித்தாள் காதல் வட்டில் 7 ெதrவிக்கப்பட்டது அவகள் மறுத்தாகள் ஓடி வந்துவிட்டாள். அவ்வளேவ! ஓடி வந்து தான் ெசய்த தப்ைப விடவும், ஓடி வந்தவைளப் பின்ெதாடந்து ஓடி வராத குடும்பத்தா மீ து ெபரும் குற்றம் இருப்பது ேபால் ேதான்றியது. “ஏன்னா நாம என்ன அவ்வளவு ெபrய தப்பா ெசய்துட்ேடாம். ஒழிச்சு விடுறதுக்கு!? ஒேர ஜாதில ஒேர குலத்தில ெசால்லப் ேபானா ஒேர ேகாத்திரத்தில தாேன கல்யாணம் ெசய்திண்டிருக்ேகாம்! சும்மா ராசி ஊசி பாசின்னு இவா நம்ம காதைல உள்ள அமுக்கி ைதக்காது இருந்திருந்தா நாம ஏன் ஓடி வரப்ேபாேறாம். ெசால்லுங்ேகா! முப்பது வருஷத்துக்கு முன்ன ெரண்டு ேப இறந்து ேபானான்னா இப்ைபயும் அப்படியா நடக்கும். சயின்ஸ் எவ்வளேவா இம்ப்ரூவ் ஆகியிருக்க இந்தக் காலத்தில ஏன்னா இப்படி பைழய பஞ்சாகத்ைதேய படிச்சிண்டு இருக்கா ” – தன் மனக் குமுறல் முழுைதயும் கணவனிடம் ெகாட்டி முடித்தாள் பத்மாவதி. “அதான் அவா பைழய பாட்ேட படிக்கிறான்னு ெதrயறேதாேனா அப்புறெமன்ன? புலம்பாது சும்மா இரு” என்று அதட்டியவன், “நம்மைள ேவண்டாம்ன்னு ஒதுக்கினவா முன்னாடி நாம நல்லா வாழ்ந்து காட்டணும். ெபாறுைமயில்ைல பக்குவமில்ைலன்னுட்டு கிளாஸ் எடுத்திண்டு இருந்த எங்க தாத்தா முன்னாடி, வடு 7 கா லக்சூrயஸ் ைலப்ன்னு எல்லாத்ைதயும் சம்பாதிச்சுக் காட்டணும்” என்றான் ஸ்ரீனி, மிகவும் த7விரமைடந்த குரலில்.

“ஹ்ம்ம்!!!” – அவனளவிற்குத் த7விரமாய் இல்லாவிட்டாலும், பத்மாவதிக்கும், தன்ைன ேவண்டாம் என்று தூக்கி எறிந்தவகள் முன்னிைலயில் நல்ல வசதியாக வாழ்ந்து காட்ட ேவண்டும் என்ற எண்ணம் திடமாகேவ இருந்தது. அதன் முதல்படியாக, பத்மா ேவைல பாத்துக் ெகாண்டிருந்த நிறுவனத்திற்கு, வாய்க்குள் நுைழயாத ெபய ெகாண்ட வியாதிைய குறிப்பிட்டு அதனால் ேவைலைய விடுவதாக ஈெமயில் அனுப்பினாகள். காசு ெகாடுக்ைகயில், வாய்க்குள் நுைழயாத வியாதி என்ன மனித உடம்பிற்குள் வந்ேத இராத வியாதி இருப்பதாய் கூட, ெமடிக்கல் சடிபிேகட் கிைடக்குேம! அவளது நிறுவனமும், அவளது ராஜினாமாைவ ஏற்றுக் ெகாண்டது. சவஸ் 7 ெலட்ெட வந்த நாளில்லாமல், ஸ்ரீனியின் நிறுவனத்திேலேய பத்மாவிற்கும் ேவைலக்கு ஏற்பாடு ெசய்யப்பட்டது. சிபாrசு என்றில்லாமல், பத்மாவுேம நன்றாக ேவைல ெசய்யக் கூடியவள் என்பதால், சுலபமாகேவ ேவைல கிைடத்தது. அதன்பின்ன தான், ஸ்ரீனி நிம்மதியாக மூச்ேச விட்டான். “ேஹ பத்ஸ் எனக்கு இப்பத் தான் சந்ேதாஷமா இருக்கு ” – பத்மாவதிைய இறுக அைனத்துக் ெகாண்டு அவன் ெசால்ல, “ேநக்கும் தான் ேவைல கிைடக்குமா கிைடக்காதான்னு கவைலயா ேபாச்சு. ஆத்துேலேய உக்காந்திண்டு இருக்கறது மூச்சு முட்றது” என்றாள் பத்மாவதி, அவன் மாபில் முகம் சாய்த்து. “ெரண்டு ேபருக்கும் ஒேர ஆபீஸ் ேவற, அதான் எனக்கு இன்னமும் சந்ேதாஷமா இருக்கு பத்ஸ்! ஒண்ணாேவ கிளம்பிப் ேபாயிட்டு ஒண்ணாேவ வந்துடலாம்” – நிம்மதியில் மலந்தன ஸ்ரீனியின் உதடுகள். “ஹ்ம்ம் இந்த பத்து நாளும் ஒேர கடியா இருந்துச்சுன்னா. ந7ங்க பாட்டுக்கு காைலயில ஒன்பது மணிக்ெகல்லாம் கிளம்பிப் ேபாய்டுேறள் திரும்பவும் ஏழு மணி எட்டு மணிக்குத் தான் வேரள்.

நா மட்டும் ெமாட்டு ெமாட்டுன்னு உக்காந்திண்டு இருந்ேதன்” – கடந்த பத்து நாளின் பாதிப்பு, பத்மாைவ விட்டு விலகுவதாய் இல்ைல. “ேஹ! ராத்திr நடந்தைத எல்லாம் நிைனச்சிண்ேட இருந்திருந்தா ெபாழுது நன்னா ேபாயிருக்கும் தாேன?” என்று ஸ்ரீனி, அவளது கன்னம் நிமிண்ட, “ேஹ! ச்சீஈ.ேபாங்ேகா அைதப் ேபாய் அச்ேசா” – அழகாய் ெவட்கம் ெகாண்டாள் பத்மாவதி. “பத்ஸ் சூப்பரா ெவக்கப்படுேறடி” என்ற ஸ்ரீனியின் வலது ைகயிலிருந்த ேவைலக்கான உத்தரவு, காற்றில் பறந்தது. ஏனா? அவனது வலது ைக தான், பத்மாவின் இடுப்ைப வைளத்திருந்தேத! “அச்ேசா இெதன்ன விளக்கு ைவக்கிற ேநரத்தில விடுங்ேகா” – அவனது பிடிையத் தகத்த முயன்றாள் பத்மா. “ஹ்ம்ம் விடுற மாதிrயா இருக்ேக?” என்ற ஸ்ரீனியின் உதடுகள், பத்மாவின் கழுத்து வைளவில் புைதந்தன. ெவகு ஆழமாய். அங்ேக, சுரந்த ேதன்மதுரம் ெசாக்கத்தின் வாசற்படியாய் அைமய, ெமல்ல ெமல்ல முன்ேனறின அவனது ைககளும், உதடுகளும். உதடுகள், பத்மாவின் கன்னத்தில் தன்ைன நிைல நிறுத்திய ேநரத்தில், ைககள் அவளது முதுகில் ெமல்லிைச வாசித்தன. “ெசான்னா ேகளுங்ேகா! இந்த ேநரத்தில சாமிக்கு விளக்ேகத்தி ைவக்கணும்ன்னா ேவண்டாம்ன்னா” என்று சின்னக் குரலில் ெகாஞ்சினாள், பத்மா. “அவாைள பைழய பஞ்சாங்கம்ன்னு ெசால்லிட்டு ந7 பைழய பஞ்சாங்கம் மாதிr ேபசாேத, பத்ஸ்!” என்றவன், அவைள இன்னும் இறுக்கத் தன்னுடன் இறுக்கிக் ெகாண்டான். “அதில்ைலன்னா” “ெபருமாளுக்கு ேகாடிக் கணக்கானவா விளக்ேகத்தி வச்சிருப்பா ந7 ஒராள் ஏத்தைலன்னா ஒண்ணும் தப்பில்ைல” என்றவன், தன்னுடன்

ஒட்டிக் ெகாண்டு நின்றவைள, நின்ற நிைலயிேலேய தூக்கியபடி படுக்ைகயைற ேநாக்கிச் ெசன்றான். “ஹ்ம்ம்! ெசால்றது ேகக்கமாட்ேடங்கிேறள் என்னாேமா ெசய்ங்ேகா” என்று சலித்துக் ெகாள்வது ேபால் பாவைன ெசய்தாலும், பத்மாவிற்குேம ேமாகத்தில் மனம் லயிக்கத் தான் ெசய்தது. தன்னவனின் அருகாைம உலகத்ைதேய மறக்கச் ெசய்துவிட, அவனுடன் ஒண்டேவ ெசய்தாள் அவளும். “டக்” – படுக்ைகயைறக் கதவு அைடந்தது. “டக்” – படுக்ைகயைற விளக்கு அைணந்தது. “இச்” – படுக்ைகயைற களியாட்டத்தின் முதல் அச்சாரம் ேபாடப்பட்டது. அதன் பின்ன, அந்த அைறைய விட்டு அவகள் ெவளிேய வர, மூன்று மணி ேநரத்திற்கு ேமலானது என்பது ேவறு விஷயம். இரவு பத்து மணியளவில், குளியலைறைய விட்டு ெவளிேய வந்த பத்மாவதி, இன்னமும் படுக்ைகைய விட்டு எழமாலிருந்த ஸ்ரீனியின் வயிற்றில் ேலசாய் குத்தினாள். “இன்னும் எழுந்துக்க மனசு வரைலயாக்கும். எழுந்திருங்ேகா பசிக்கிறது ெவளிய ேபாய் சாப்பிட்டு வரலாம்” என்றாள், உைடைய சr ெசய்தபடி. “ஆத்தில தான் சைமக்கிறது ேவண்டிய சாமாெனல்லாம் இருக்ேக ந7ேய எைதயானும் ெசய்ேயன்” என்றான் அவன் ேசாம்ேபறித் தனமாய். “இேதா பாருங்ேகா, நா முன்னேம ஒரு வாட்டி ெசால்லிட்ேடன். ேநக்கு சைமக்க வாரதுன்னுட்டு நூட்லஸ் தான் ேபாடத் ெதrயும். ேதாைச மாவிருந்தா ேதாைச வாக்கத் ெதrயும். அவ்வளவு தான். ேவெறாண்ணும் ெதrயாது” – பசி ேகாபமாய் மாறி, எதிேர இருந்த புலிையப் பதம் பாத்தது.

“ப்ச் ந7ெயல்லாம் ெபாம்மனாட்டி தாேன? ஒரு உப்மா கூடவா கிண்ட மாட்ேட?” – பசியும் ேசாம்ேபறித்தனமும், ேபாட்டிப் ேபாட்டுக் ெகாண்டு நாக்ைகச் சுழற்றி அடித்தன. “ஆஹா நன்னா இருக்ேக! ெபாம்மனாட்டி தான் சைமக்கணுமா என்ன? ஏன் ஆம்பைடயான் சைமச்சா உப்மா வரமாட்ேடன்னு பாத்திரத்ேதாடேவ ஒட்டிண்டுடுமா என்ன? ந7ங்க கிண்டறது தாேன?” – பத்மாவும் சைளக்காமல் பதில் ெசான்னாள். “ப்ச் ஒரு உப்மாவுக்கு இந்த கத்தா கத்துேவ” என்று சலித்துக் ெகாண்ேட எழுந்தவன், “பீட்சா எதாவது ஆட பண்ணிடு, பத்மா. ேநக்கு ெவளிய ேபாக சலிப்பு இருக்கிறது” என்றபடி, மீ ண்டும் படுத்துக் ெகாண்டான். “ப்ச் இப்ேபாேவ மணி பத்தாகிடுத்து இனிேம எப்ப ெகாண்டு வருவாேனா” – என்று ேகாபித்துக் ெகாண்டேபாதும், பத்மா சைமயல்கட்டிற்குள் ெசன்று அடுப்ைப மூட்டவில்ைல. வரேவற்பைறக்குள் ெசன்று, பீட்சா ஹட் நம்பைரத் தான் அழுத்தினாள். வாழ்க்ைக பீட்சா பகrல் மட்டுமல்லாது கநாடகா அக்கி ெராட்டி ஆந்திரா ெபசரட்டு ைமசூ மசாலா ேதாசா ேகரளா புட்டு தமிழ்நாடு இட்லி என்று ெவவ்ேவறு சைமயற்கைலயில் காலம் தள்ளத் ெதாடங்கியது. பத்மா ேவைலக்குச் ெசல்லத் ெதாடங்கியதும், இந்த நைடமுைற ெவகு சுலபமாய் நடந்ேதற ஆரம்பித்தது. காைலயில், இருவரும் ஒரு டம்பள காப்பிையக் கலந்து குடித்துவிட்டு, அலுவலகம் ெசன்றுவிடுவாகள். அங்ேக இருக்கும் ேகன்ட்டீனில் காைல உணவு. மதியம், பக்கத்திலிருக்கும் ஏதாவது உணவகத்தில் அல்லது ேகன்ட்டீனிேலேய மதிய உணவு.

மாைலயில், அங்ேகேய சூடாய் சுக்கு காப்பி அல்லது பில்ட்ட காப்பி. இல்ைலேயல் “சத்துள்ள” ராகி மால்ட்! இரவு உணைவ, முன்னதாக வடு 7 திரும்பிடும் பத்மாவதி பாத்துக் ெகாள்வாள். பாத்துக் ெகாள்வாள் என்றால் சைமப்பாள் என்று அத்தமில்ைல. வரும் வழியிலிருக்கும், “எக்ஸ்ெசல்ெலன்ட் ேராட்டி ேஹாம்”மில், இருவருக்கும் பாசல் வாங்கி வருவாள். அப்படியில்ைலேயல், பீட்சா ஆட ெகாடுப்பாள். ஒருேவைள, ஸ்ரீனி சீக்கிரேம வடு 7 திரும்பிவிட்டால், உணவிற்கு ெவளிேய ெசல்வாகள். அப்படிேய இல்ைலெயன்றால், தனக்கு ெதrந்த நூடில்ைஸ ெசய்து ைவப்பாள். அவகளுக்கு, இது ெபrய விஷயமாக ெதrயவில்ைல. ஒன்றிரண்டு முைற, “ெபாம்மனாட்டின்னா சைமக்கத் ெதrய ேவண்டாேமா” என்று எகிறிப் பாத்த ஸ்ரீனிவாசன், “அப்ப நா ேவைலைய விட்டுட்டு வட்டிேலேய 7 இருக்கட்டுமா? ெசால்லுங்ேகா இருக்கட்டுமா?” என உச்ச ஸ்தாதியில் கத்தத் ெதாடங்கவும், அைமதியாகிவிட்டான். அவனுக்கு, அவளது ேவைலயும் அதன் மூலமாக வரும் சம்பளமும் ேதைவயாக இருந்தது. இருவரது வருமானமும் இருந்தால் தாேன, அவன் கண்ட கனவு படி ெபrய வடு 7 கா லக்சூrயஸ் ைலப் என்று வாழ முடியும். அவனது சம்பளத்ைத ைவத்து, மகிழ்ச்சியாகேவ வாழலாம் தான். ஆனால், சின்னதாய் ஒரு ஃபிளாட் வாங்கலாம் ெகாஞ்ச பட்ெஜட்டில் ஒரு கா வாங்கலாம். அவ்வளேவ. ஆனால், அவனது ஆைச அதுவல்லேவ! ெபrய வடாய் 7 ெசன்ைனயிலிருக்கும் அவனது தாத்தாவின் வட்ைடப் 7 ேபால் ெபrய வடாய் 7 வாங்கேவண்டும் என்பேத அவனது ஆைச. பத்து குடுத்தனக் காரகளுள் ஒருவராய் இருக்க அவனுக்கு விருப்பமில்ைல.

தனியாய் அழகாய் ெபrதாய் சுற்றியும் ேதாட்டத்துடன் கீ ழும் ேமலுமாக ஒரு குட்டி அரண்மைன ேபால் வடு 7 வாங்கேவண்டும். அதற்கு, அவனது சம்பளம் மட்டுேம பத்தாது. பத்மாவினதும் ேவண்டும். சாப்பாட்டிற்காக பாத்துக் ெகாண்டு, வட்ைடக் 7 ேகாட்ைட விட்டுவிடக் கூடாது என்ற எண்ணம் அவனுக்கு. அைதவிடவும், சைமக்கேவ ெதrயாத பத்மா சைமக்கும் உணைவ உண்ணும் ெகாடுைமைய விட, ெவளி உணேவ ேமல் என்று உள்ளுணவு அச்சுறுத்த, “ந7 சைமக்கேவ ேவண்டாம் தாேய” என்று மானசீகமாய் கும்பிடு ேபாட்டவன், அதன் பின் வாய் திறந்திருப்பானா என்ன? நாட்களும் ஓடின. ஸ்ரீனிவாசனின் ப்ராெஜக்ட்டில், மீ ண்டுெமாரு முைற யூ.எஸ் ெசல்லும் வாய்ப்பு வர, பிசினஸ் ைசடில் தான் ெடக்னிகல் ைசடில் பத்மா என்ற rதியில், கணவனும் மைனவியும் அெமrக்கா பறந்தன. அரசலும் புரசலும் என்றாலும், ெசழித்து வந்த பணம் இருவைரயும் இழுத்துச் ெசன்றது. ஆறு மாத அெமrக்க வாசத்தின் விைளவாய், ெபங்களூ மாநகரத்ைத விட்டு “சற்று” தள்ளியுள்ள ஒரு “பாஷ்” ஏrயாவில், தன் குட்டி அரண்மைனைய வாங்கினான் ஸ்ரீனிவாசன். அெமrக்காவில் சம்பாதித்த பணம், “ேடாக்கன் அட்வான்சிற்கு” சrயாகிவிட, இருவரது ெபயrலும் வங்கிக் கடன் வாங்கி, வட்ைடத் 7 தங்களது ெபயrல் மாற்றிக் ெகாண்ட இருவரது முகத்திலும், ெபருமிதத்தின் சாயல். “உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 9 இருவருக்குேம வடு 7 வாங்கியதில், ஏகப்பட்ட ெபருைம.

தங்களது பணத்தில் தங்களது உைழப்பில் அதுவும் இவ்வளவு சிறு வயதில், இவ்வளவு ெபrய வட்ைடக் 7 கட்ட முடிந்திருக்கிறது என்பேத ெபரும் சாதைனயாய் ேதான்றியது அவகளுக்கு. உடன் ேவைல ெசய்ேவா, கூடப் படித்தவகள், ெநருங்கிய நண்பகள் என்று தங்களுக்குத் ெதrந்தவகைளக் கூப்பிட்டு, அந்த வட்டில் 7 ஒரு விருந்து ெகாடுத்தன. சாதைன ெசய்து என்ன புண்ணியம்? அைத உலகறிய ெசய்ய ேவண்டாேமா? விருந்துக்கு வந்தவகளில், ஸ்ரீனிக்குத் ெதrந்தவகள் என்று பாத்தால் பத்து ேப மட்டுேம. பத்மாவின் நண்பகள் தான், ஏராளமான ேப வந்திருந்தாகள். ெசன்ைனயில் இருந்து, ஒரு பைடேய வந்திருந்தது. வந்தவகள் அைனவரும், பாடிய ஒேர பாட்டு. “ேஹ ெசம லக்கிடி ந7! ெரண்டு ேபரும் சூப்ப ேசலr! சூப்ப டூப்ப வடு 7 நாங்ெகல்லாம் ஒரு ஃபிளாட் வாங்கேவ முழிச்சிட்டு இருக்ேகாம் ந7ங்க ஆேற மாசத்தில பங்களாேவ வாங்கிட்டீங்கேள! சூப்ப ேபா” என்பைத ேவறு ேவறு விதமாய் பாடின. ஆனால், ஒேர நப – லாவண்யா மட்டும் தனித்து நின்றாள். “பத்து என்ைன ந7 ஒரு நல்ல ஃபிரண்டா தாேன நிைனக்கிற?” என்று அவள் ஆரம்பிக்க, “ேஹ! என்னடி திடீன்னு? ேநக்குன்னு ஃபிரண்ட்ஸ் மட்டும் தாேனடி இருக்கீ ங்க? அப்பா அம்மா அண்ணான்னு யாருேம இல்ல ஸ்ரீனியும் ந7ங்களும் தாேன இருக்ேகள்?” என்றாள் பத்மா. “இருக்ேகாம் சr ஆனா” என அவள் இழுக்க, “ேஹ ஏன்டி இப்படி இழுத்துண்டு இருக்ேக? ெசால்லு நமக்குள்ள என்ன?” என ஊக்கினாள் பத்மாவதி. “ஹ்ம்ம். சr” என்றவள், ஒரு ெநடுமூச்ைச எடுத்து ெவளிேயற்றிவிட்டு,

“இவ்வளவு ெபrய வடு 7 உங்க ெரண்டு ேபருக்கும் ேதைவயா பத்து?” என்றாள் முதல் ேகள்வியிேலேய தாக்குதைல ஆரம்பித்து. “சூப்ப வடு!”, 7 “ெபrய வடு!”, 7 “தனி வடு!”, 7 “ேதாட்டத்துடன் கூடிய வடு!” 7 என்று அைனவரும் புகழ்ந்த அவகளது வட்ைட, 7 எதித்து வந்த முதல் விமசனத்தில் திடுக்கிட்டுப் ேபானாள் பத்மாவதி. “ேஹ என்ன லாவ்ஸ்?! வடு 7 நன்னா இல்ைலயா என்ன?” என பதறியவைள, “நா நல்லா இல்ைலன்னு ெசால்லல, பத்து. இவ்வளவு ெபrய வடு 7 ேதைவயான்னு ேகட்ேடன்! முதல இவ்வளவு ெபrய வட்ைட 7 சுத்தம் பண்றது எவ்வளவு கஷ்டம்ன்னு ெதrயுமா? கீ ழ ேமல ேதாட்டம் ெமாட்ைட மாடின்னு தினம் தினம் சுத்தம் ெசய்யணும். அப்படிேய இல்ைலன்னாலும் ெரண்டு நாைளக்கு ஒரு வாட்டியாவது சுத்தம் ெசய்யணும்” “!!!!!!” – பத்மாவின் முகத்தில் அதிச்சியின் ேரைககள். “சுத்தம் ெசய்றைத விடு ஆளு வச்சுப் பாத்துக்கலாம். ஆனா ஸ்ரீனி இனிேமல் அடிக்கடி ெவளிநாடு ேபாவாருன்னு ேவற ெசால்ற. அவரு ெவளிநாடு ேபாயிருக்க ேநரத்தில ந7யா எப்படி இந்த வட்டில 7 இருப்ேப? ஒராளா இவ்வளவு ெபrய வட்டில 7 பயமில்லாம இருந்திருவியா?” என லாவண்யா முகத்துக்கு ேநராய் எதிேர இருக்கும் வாழ்க்ைகைய விளக்கவும், பத்மாவிற்கு கண் முன்ேன பூச்சி பறப்பது ேபாலிருந்தது. அவள் திருதிருெவன்று விழித்துக் ெகாண்டிருப்பைத உணந்த லாவண்யா, “உன்ைன டிஸ்கேரஜ் பண்றதுக்காக ெசால்லல பத்து. இந்த வட்ைட 7 வாடைகக்கு விட்டுட்டு இப்ேபா இருக்க ஃபிளாட்ேலேய இருங்கேளன், பத்து. நல்ல வாடைகயும் வரும் அைத வச்சு ஈ.எம்.ஐ ெகாஞ்சம் சமாளிக்கலாம். பிரச்சைனயும் இல்ைல” என்று, நல்லவிதமாக அறிவுைரயும் ெகாடுத்தாள். பத்மாவுக்கும், அவள் ெசால்வதில் ஏேதா நியாயம் இருப்பது ேபாலிருந்தது. வட்ைட 7 சுத்தம் ெசய்வது கூட அவளுக்குப் ெபரும் கவைலயாய் ெதrயவில்ைல. ஸ்ரீனி ெவளிநாடு ெசல்லும் நாட்களில், தான் மட்டும்

தனியாக இருக்கேவண்டும் என்ற நிைனப்ேப, அவளுக்குள் ெபரும் பீதிையக் கிளப்பியது. பீதி ெதளிவதற்குள், ஸ்ரீனியின் முன்ேன ஆஜரானாள் பத்மா. “ஸ்ரீனி நாம இந்த ஆைம வாடைகக்கு விட்டுடலாம். சrயா? இப்ேபா இருக்க ஆம்ேலேய இருந்துக்கலாம்” என்றாள் படாெரன விஷயத்ைத உைடத்து. எப்ேபாதுேம, ஒரு முடிைவச் ெசால்ைகயில், “இது தான் பிரச்சைன இந்த இந்தப் பிரச்ைனைய சr ெசய்வதற்காக இந்த முடிைவ எடுத்திருக்கிேறன். இந்த முடிவினால் இன்ன இன்ன நன்ைமகள் வரும்” என்று காரணக்காrய விளக்கத்ேதாடு ெசால்லிவிட்ேடாேமயானால், எதிேர இருப்பவருக்கும் நமது ேநாக்கம் புrயும். விளக்ேகற்றுவதற்கு முன்ன, திr திrத்து எண்ெணய் ஊற்றி திrைய அதில் ேபாட்டு எண்ெணயில் அைத ேதாய்த்து திrயின் நுனிைய நன்றாய் தூண்டிவிட்டு அல்லது ெகாஞ்சம் கற்பூரத்ைத திrயின் நுனியில் ைவத்து அதன் பின்னேர த7ப்பட்டிைய எடுத்து, த7க்குச்சிையக் ெகாளுத்த ேவண்டும். அைத விட்டுவிட்டு, விளக்ைக தயா ெசய்யாமல், டபாெலன த7க்குச்சிைய உரசிக் ெகாண்டு நின்றால், எண்ெணயும் திrயும் எங்கிருந்து வரும்? த7க்குச்சி நம் ைகையத் தான் சுடும். அது தான், நடந்தது இப்ேபாதும்! “என்னடி உளறிண்டு இருக்ேக? நா எவ்வளவு ஆைசப்பட்டு பிரயத்தனப்பட்டு வாங்கியிருக்ேகன் ெதrயுமா?” – ஸ்ரீனிக்கு வந்த ேகாபத்திற்கு அளேவ இல்ைல. “வாங்கியிருக்ேகன் இல்ல வாங்கியிருக்ேகாம். என் ேபைரயும் ேசத்து தான் ேலான் வாங்கியிருக்ேக ஞாபகம் வச்சுக்ேகா”

“ேஹ ெராம்பப் ேபசாத பத்மா, உன்ேனாட சம்பளம் ெவறுமேன இருபத்தியஞ்சு தான். என்னது உன்ைன விட மூணு மடங்கு ஜாஸ்தியாக்கும்” “ஜாஸ்தியா இருந்தா அைத வச்ேச வாங்கியிருக்க ேவண்டியது தாேன? ஏன் என்னைதக் ேகட்ேடள்?” – ஊசி ெகாண்டு குத்தினாள், பத்மா. “ெகாடுத்துடுேறன்டி தாேய! இன்னும் ஆேற மாசம் யூ.எஸ் ேபாயிட்டு வந்ேதன்னு வச்சுக்ேகா உன் பணத்ைதத் திருப்பிக் ெகாடுத்துடுேவன். இன்னும் பத்து நாளில கிளம்புேறன் பாரு” என்று தன்மானத்தில் முகம் சிவக்கக் கத்தினான், ஸ்ரீனிவாசன். “என்னது பத்து நாளில ேபாேறளா? பின்ன நானு” “ந7 என்ன ந7? எதுக்கு இவ்வளவு ெபrய வடு 7 வாங்கியிருக்கு. இங்க இரு” “தனியாவா? என்னால முடியாதுப்பா” “ேவற என்ன ெசய்யச் ெசால்ேற?” “என்ைனயும் கூட்டிண்டு ேபாங்ேகா” “உன்ைனயுமா? நாேன இந்த வாட்டி, இந்த ப்ராெஜக்ட்காக ேபாகைல ேவற ப்ராெஜக்ட்ல அப்ைள பண்ணி இப்பத் தான் அவா சrன்ேன ெசால்லியிருக்கா. இதில ந7 எப்படி வருவ?” என்று எrச்சல் குரலில் வாத்ைதகைளத் துப்பிய ஸ்ரீனிக்கு, பத்மாவின் “வட்ைட 7 வாடைகக்கு விட்டுவிடலாம்” என்ற ேசதிேய ெபாறுைமையப் பாக்கச் ெசய்திருந்தது. அதற்கும் ேமலாய், அவள் பணத்ைதப் பற்றி ேபசவும், ெநஞ்சம் ேராடு ேபாடும் தாராய் தகதகத்தது. “என்ைனயும் அந்த ப்ராெஜக்ட்ல எடுத்துக்கச் ெசால்லுங்ேகா. நானும் உங்கேளாட வேரன்” என்றாள் பத்மா, ேகாபமாய். அவளுக்கு, அவன் மட்டுமாய் அெமrக்கா ெசல்கிறான் என்பேத ெபரும் kaduppaai இருந்தது. அவன் ெவளிநாடு ெசல்வான் என்பது ெதrந்த விஷயம் தான் என்றாலும், ஆறு மாதம் ெதாடந்து ெசல்வான் என்பது அவளுக்குப் ெபரும் அதிச்சிையக் ெகாடுத்தது.

“இெதன்ன காயலாங்கைடன்னு நிைனச்சிண்டியா? ஒரு கைடயில எடுத்துக்கைலன்னதும் அடுத்த கைடக்கு எடுத்திண்டு ேபாக” – இவனுக்கு ேவறு உவைமேய கிைடக்கவில்ைல ேபாலும்! கஷ்டகாலம்! “என்ைன பைழய இரும்புன்னு ெசால்ேறளா?” – பத்ரகாளியின் ெகாள்ளுப் ேபத்தியாக உருமாறி நின்றாள் பத்மாவதி. “அப்படித் தான் வச்சுக்ேகாேயன். பைழய இரும்பில இருக்க துருவாட்டம் ைநய்யு ைநய்யுன்ன்ட்ேட இருக்கிேய” – எrந்து விழுந்தான் ஸ்ரீனிவாசன். சண்ைட வளந்து ெகாண்ேட ெசன்றேத ஒழிய, முற்று ெபறேவ இல்ைல. பகல் தாண்டி இரவு கடந்து வாரங்கள் ஓடிய ேபாதும், இருவரும் முைறத்தபடிேய இருந்தன. சமயம் கிைடக்கும் ேபாெதல்லாம், ஒருவைர ஒருவ குத்திக் ெகாண்ேட அைலந்தன. ஆனால், ஸ்ரீனிவாசன் அந்தப் ெபrய வட்ைட 7 விட்டு வருவதாய் இல்ைல. அவனது “ெகௗரவத்திற்காக” முதல் சின்னமாய் திகழும் அந்த வட்ைட 7 விட்டு வர, அவன் துளியும் விருப்பப்படவில்ைல. “இனிேமல் இங்க தான் இருக்கப் ேபாேறாம். இதில ேநாக்கு இஷ்டமில்ைலன்னா ந7 மட்டும் தனியா இருந்துக்ேகா நா இங்க இருந்துக்கிேறன்” எனக் கணவன் கூறிவிட, பத்மாவதி திைகத்துப் ேபானாள். ேவறு வழியில்லாமல், அவகளது ஜாைக அங்ேக மாறியது. முதல் ெதால்ைல, வட்டு 7 ேவைளகளில் ஆரம்பித்தது. ஊைர விட்டு தள்ளி என்பதால், ேவைலக்கு ஆள் வருவது ெபரும் கஷ்டமாய் இருந்தது. அவகளுக்கும் ஏrயா புதிது என்பதால், யாrடம் ேகட்பது என்றும் புrயவில்ைல. ஃபிளாட் என்றால், ெசக்யூrட்டி அயன் கைடக் காரன் சூப்பமாெகட் என்று நாலு இடத்தில் விசாrக்கலாம். ஆனால், இங்ேகேயா ெவங்காயம் தக்காளி வாங்கக் கூட, ஒரு கிேலாமீ ட்ட ெசல்ல ேவண்டியிருந்தது.

வடுகளும், 7 அவ்வளவாய் இல்ைல. தள்ளி தள்ளி அங்ெகான்றும் இங்ெகான்றுமாய் இருந்தது. “என்னால ெபருக்கித் துைடக்க முடியைலன்னா, ந7ங்க ெகாஞ்சம் ெஹல்ப் பண்ணுங்ேகாேளன்” என்று ஸ்ரீனிைய அைழத்தால், “ேஹ! ெதாடப்பத்ைத எடுத்து தூசி அடுச்சிண்டு இருந்தா ஆபீஸ்ல ெகாடுத்திருக்க ேவைலெயல்லாம் யாரு பாப்பா? நாைளக்கு ேநக்கு ஒரு முக்கியமான ப்ெரெசன்ட்ேடஷன் இருக்கு” என்று இைரந்தான் அவன். “அப்ேபா ஏதானும் ேவைலக்காரைளயானும் ெசட் பண்ணி விடுங்ேகா” – கிட்டத்தட்ட ெகஞ்சினாள், பத்மாவதி. “அெதல்லாம் ெபாம்மனாட்டி ேவைலடி சைமக்கத் தான் மாட்ேடங்கிற இைதனாலும் பாக்கப்படாதா?” எனப் பல்ைலக் கடித்தான், கணவன் காரன். “ச்ைச.” – வந்த எrச்சலுக்கு, அவனது கழுத்ைத ெநrத்துக் ெகான்று விடலாமா என்று கூட வந்தது பத்மாவதிக்கு. அடுத்த பிரச்சைன – ேசாறு! ஊட்டா! சாப்பாடு! மீ ல்ஸ்! முன்ன இருந்த ஏrயாவில், பத்தடிக்கு பத்தடி ஏதாவது சாப்பாட்டுக் கைட இருக்கும். ேராட்டி பானிப்பூr உபஹா தஷினி ெமஸ் முக்கியமாய் பீட்சா ஹட் மக் ெடானால்ட்ஸ் என்று ெதருெவங்கும் உணவகங்கள் தான். ேவைலநாளின் ேபாதும் சr, விடுமுைறயின் ேபாதும் சr, அவகளது வயிற்ைற ஒன்றில்லாவிட்டால் இன்ெனான்று நிரப்பிவிடும். ஆனால், இங்ேகா?! காய் கைடக்ேக ஒரு கிேலாமீ ட்ட நடக்க ேவண்டும் என்றால், அந்தக் காைய சைமத்து விற்கும் கைடக்கு இரண்டு கிேலாமீ ட்டருக்கு ேமல் நடக்கேவண்டியிருந்தது. காைலயில் ேவைலக்குச் ெசன்றால், இரவு பதிெனான்று பன்னிரண்டு என்று வடு 7 திரும்பும் ஸ்ரீனி, அலுவலகத்திேலேய உணைவ முடித்துக் ெகாண்டு வந்துவிட,

ஆறு மணி ஏழு மணிக்கு ேவைல முடிந்துவிடும் நிைலயில், பத்மாவின் பாடு தான் திண்டாட்டமாய் மாறிப் ேபானது. அலுவலகம் ேபாகும்ேபாது, அவனுடன் வண்டியில் ெசல்பவள், திரும்பி வருைகயில் அலுவலகப் ேபருந்தில் வருவாள். பிரதானச் சாைலயில் இறங்கி, வட்டிற்குக் 7 கிட்டத்தட்ட ஒன்றைர கிேலாமீ ட்ட நடக்கேவண்டும். அைதக் கடக்கும் முன்ேப, பசி வயிற்ைறக் கிள்ளிவிடும். நடு வழியில் எைதயாவது வாங்கிச் ெசல்லலாம் என்றால், அந்தப் பகுதியில் இருக்கும் ஒேர ஒரு ேஹாட்டலில் ஈயும் காக்ைகயும் தான் வாடிக்ைகயாளகளாய் அமந்திருப்ப. அைதப் பாக்கும்ேபாேத, உமட்டிக் ெகாண்டு வர, ஓடிேய ேபாய்விடுவாள். வட்டிற்குப் 7 ேபானதும், பசி கபகபெவன்று வர, அடுத்து அவள் உதிக்கும் வாத்ைத “ஹேலாபீட்சா ஹட்?” என்பது தான். வாரத்தில் இரண்டு நாட்கள் பீட்சா என்பது ேபாய், கிட்டத்தட்ட ஐந்தாறு நாட்கள் பீட்சா தான். பீட்சா ேபா அடிக்ைகயில், நூடில்ஸ். வாழ்க்ைக பீட்சா காட்டிய வழியில் ெசல்ல, ஸ்ரீனி அெமrக்கா ெசல்லும் நாளும் வந்தது. “ெசான்னா புrஞ்சுக்ேகாங்கன்னா என்னால ஆத்தில தனியா இருக்க முடியாதுன்னா” என ஆரம்பித்தாள் பத்மாவதி. “படுத்தாத பத்மா. இருக்க முடியாதுனாக்க ேவைலைய விட்டுட்டு என்ேனாட வா” என்று எrந்து விழுந்தான் ஸ்ரீனிவாசன். “ேவைலைய விட்டுட்டா? ேவைலயில இருக்கும் ேபாேத ந7ங்க மதிக்க மாட்ேடங்கிேறள். இதில ேவைலயில்லாம இருந்தா என்ைனய சைமயல்காr ஆக்கிடுேவள்” – வள்ெளன்று விழுந்தவைள முைறத்த ஸ்ரீனி, “அப்பன்னா ஏதானும் ஹாஸ்டல்ல ேபாய் இருந்துக்ேகா” என்றான்.

“ஹாஸ்டல்ல ேபாய் இருக்கத் தான் உங்கைளக் கட்டிண்ேடனா?” – ஆேவசமாய் ேபசிய பத்மாவின் கண்களில் ஆத்திரம். “பின்ன என்னதான்டி பண்ணச் ெசால்ேற?” – சலிப்புடன் முகத்ைதத் திருப்பினான் ஸ்ரீனிவாசன். “ஒண்ணு உங்கேளாடேவ என்ைனக் கூட்டிண்டு ேபாங்ேகா. இல்ைலயா ந7ங்களும் இங்ேகேய இருங்ேகா” – தன் எதிபாப்ைப ெவட்டு ஒன்று துண்டு இரண்டாக ெவட்டிப் ேபாட்டாள் பத்மாவதி. “ேவைலைய விட்டுட்டு வான்னு ெசால்ேறேனா” என்று ஸ்ரீனி ஆரம்பிக்க, “ேவைலைய விட முடியாது. உங்க ப்ராெஜக்ட்ேலேய ெடக்னிகல் ைசடுல கூட்டிண்டு ேபாங்ேகா” எனக் கூறி அவைனப் ேபச விடாமல் தடுத்தாள், அவன் துைணவி. “அெதல்லாம் முடியாது பத்மா. ஏற்கனேவ, அந்தப் ப்ராெஜக்ட்ல இருந்தவாைளேய இன்னும் அனுப்பைலயாம். புதுசா உன்ைன அனுப்பினா பிரச்சைன வரும்ன்னு பயப்படறா” – தன் நிைலையயும் விளக்கினான் ஸ்ரீனிவாசன். “அப்பன்னாேபாகாேதள்” என பத்மா முடித்துவிட, ஸ்ரீனி ஆயாசமாய் வந்தது. “ச்ைச ஏன்டா கல்யாணம் பண்ணிண்ேடாம்ன்னு இருக்கு. என்ேனாட ேகrய பாத்ல என்ைன வளர விட மாட்ேடங்கிறிேய?” என்று எrந்து விழுந்தான் அவன். அவளும், “ேநக்கும் தான் ஏன்டா கல்யாணம் பண்ணிண்ேடாம்ன்னு இருக்கு” என்று ெதாடங்க, வாக்குவாதம் முற்றத் ெதாடங்கியது. முற்றிய வாக்குவாதம், ஒரு கட்டத்தில் முற்றும் ெபற்றது. அந்த முற்றுப் புள்ளியின் ெதாடக்கம் – ராணி! ராணி?!!? – ஸ்ரீனியின் வட்டில் 7 நியமிக்கப் பட்டிருக்கும் புது ேவைலக்காr! ேவைலக்காரகள் பிடித்துக் ெகாடுக்கும் ஒரு ஏெஜன்சி மூலமாக, ஸ்ரீனி கண்டுபிடித்த நப!

அவரது ேவைலப்பட்டியல் இேதா! 1. காைலயில் ஏழு மணிக்கு வந்து, முைறவாசலிட ேவண்டும். 2. இருவருக்கும் காப்பி கலந்து ெகாடுக்க ேவண்டும். 3. காைல டிப்பன் ெசய்ய ேவண்டும். 4. இருவரும் கிளம்பிச் ெசன்றதும், வட்ைடக் 7 கூட்டிப் ெபருக்கி, துைடக்க ேவண்டும். 5. துணி துைவக்க ேவண்டும். 6. பாத்திரம் கழுவ ேவண்டும். அதன் பின்ன, அவ வடு 7 ெசன்று விடலாம். ெபாழுது சாய்ந்ததும், ஆறு மணியளவில் மீ ண்டும் வந்தால் ேபாதும். 7. பாத்திரங்கைள அடுக்கி ைவத்து, துணி மடித்து என்று இதர ேவைலகைள முடிக்க ேவண்டும். 8. அலுவலகம் முடிந்து வரும் பத்மாவதிக்கு, ஏதாவது ஸ்நாக்ஸ் காபி ெசய்து ெகாடுக்கேவண்டும். 9. இரவு உணைவச் ெசய்துவிட்டு, வடு 7 ெசன்று விடலாம். 10. இந்த ேவைலகளின் இைடேய, வாரத்திற்கு இரண்டு முைற, சுற்றியுள்ள ேதாட்டத்ைதச் சுத்தம் ெசய்து ைவக்கேவண்டும். பீட்சா கைடக்காரன், வாழ ேவண்டாேமா?! அதற்காக, வாரத்தில் ஒரு நாள் விடுமுைற. இத்துடன் ேசத்து, ஸ்ரீனி ெவளிநாடு ெசல்லும் நாட்களில், பத்மாவிற்குத் துைணயாக, இரவு வட்டிேலேய 7 தங்கிவிட தனி சம்பளம். அவ தங்குவது மட்டுமல்லாது, அந்த ஏrயாவில் இரவு ேராந்து வரும் கூக்காைவத் தனியாக கவனித்து, தங்கள் வட்ைட 7 “ஸ்ெபஷல்”லாக காவல் காக்கும்படி, ேகட்டுக் ெகாண்டான் ஸ்ரீனிவாசன். இத்தைன ஏற்பாடுகளின் ேபrல், தன் ெபாறுப்பு முடிந்துவிட்டது என்ெறண்ணியவனாய், அெமrக்கா கிளம்பிச் ெசன்று விட்டான் அவன். ஆனால், அவனது ெபாறுப்பின் அளவு பத்மாவின் வயிற்றில் வளரத் ெதாடங்கிய பிள்ைளயால் ெபrதானது! “உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 10

ஸ்ரீனிவாசன் அெமrக்கா கிளம்பிச் ெசன்ற மூன்றாவது நாள், பத்மாவதிக்கு கப்பத்தின் அறிகுறிகள் ெதrயத் ெதாடங்கின. காைலயில் எழுந்தவுடன், ஆைளத் தள்ளியது. ேபஸ்ட்ைட வாயில் ைவத்தால், குமட்டியது. எைதயும், உண்ணப் பிடிக்கவில்ைல. ெமாத்தத்தில், உடம்பு தன் பிடியில் இல்ைல என்பைத உணந்த பத்மாவின் மூைள, ேவகமாய் ஒரு கணக்கு ேபாட்டது. அதற்க்கான விைடயும், வினாடிகளில் விளங்கிவிட, பத்மாவிற்கு ஒேர குழப்பம்! குழப்பம் எதற்கா? – குழந்ைத உருவானைத எண்ணி, மகிழ்வதா இல்ைலயா என்று தான் குழப்பம்! ஆம், தன் வயிற்றில் ஒரு கரு வளகிறது என்ற விஷயம் பத்மாவிற்கு அப்படிெயான்றும் பூrப்ைப அளித்துவிடவில்ைல. அவளது முதல் உணச்சி ெவளிப்பாடு, “ஹய்ேயா குழந்ைதயா? இப்பேவவா?” என்பதாகத் தான் இருந்தது. குழந்ைத என்று வந்துவிட்டால், மருத்துவ பrேசாதைன பிரசவம் ேபறுகால விடுமுைற என்று ஏகப்பட்ட விடுமுைறகள் எடுக்க ேவண்டுேம என்ற எண்ணம் ேமேலாங்க, அலுவலகத்தில் அடுத்து வரவிருக்கும் பதவியுயைவ எண்ணி, மனம் ெகாஞ்சம் தடுமாறியது. இன்ெனாரு முக்கியமான விஷயமாய், ஸ்ரீனிவாசன் ேவறு இங்கில்ைல. தனியாக, இக்குழந்ைதையப் ேபணிக் காக்க முடியுமா என்று அச்சமாகேவ இருந்தது. மருத்துவ வட்டிற்குச் 7 ெசல்வது, ஸ்ேகன் ெடஸ்ட் என்று அைலவது இைதெயல்லாம் தனிேய ெசய்ய முடியுமா என்று ேகள்வி எழுந்தது. எல்லா விதமான சிந்தைனகளும் மனைத குைடந்தேபாதும், இப்ேபாது இந்தக் குழந்ைத அவசியமா? அழித்துவிடலாமா? என்ற எண்ணம் ஏேனா அவள் மனதில் எழவில்ைல. ஆனால், சில காலம் ெசன்றதும் “இந்தக் குழந்ைதையப் ெபற்றுக் ெகாண்ேட இருக்க ேவண்டாேமா?” என்ெறண்ணும் அளவுக்கு, அவள் ேநாகப் ேபாவைத அவள் அறியாளில்ைல.

ெமாத்தத்தில், குழந்ைத உருவானதில் பத்மாவதி ஒன்றும் அகமகிழ்ந்து பூrத்துப் ேபாய்விடவில்ைல என்பேத இதன் சாராம்சம். கப்பம் என்பது தன் அளவுக்கு உறுதியானதும், ஸ்ரீனிக்கு அைழத்தாள். அைழப்பு எடுக்கப்பட்டதும், “ஹேலா” என அவள் ஆரம்பிக்க, “இந்த ேநரம் எனக்கு offshore கால் இருக்கும்ன்னு ேநாக்குத் ெதrயாதா? சீனிய ேமேனஜஸ் எல்லாம் ைலன்ல இருக்கா ந7 இந்தப் பக்கம் ெசகண்ட் கால்ல வந்து பீன் பீன்னு என்ைன அதில concentrate பண்ண விட மாட்ேடங்கிற. அப்புறம் கூப்பிடு” என்று பல்ைலக் கடித்துவிட்டு, அைழப்ைபத் துண்டித்தான் ஸ்ரீனி. பத்மாவிற்கு வந்தேத ஒரு ேகாபம்! “ெபrய இவன்! என்னேவா ஆன்ைசட் ேபாயிட்டானாம் பீத்திக்கிறான். நானும் தான் ஆன்ைசட்ல இருந்ேதன் இப்படியா அலட்டிண்டு இருந்ேதன்” என்று பல்ைலக் கடித்தவள், ேவைலக்குக் கிளம்ப ஆரம்பித்தாள். விடிகாைலயிேலேய ேவைலக்கு வந்துவிட்டிருந்த ராணி, “அம்மா இன்ைனக்கு என்ன சைமக்கட்டும்?” என்று ேகட்டபடி வந்தா. “ஹ்ம்ம் ேநக்கு எதுவுேம சாப்பிடத் ேதாணைல ராணி. ெவறுமேன ஓட்ஸ் பண்ணுங்ேகா ேபாதும்” என்று பத்மா, சலித்தபடி ெசால்ல “என்னாச்சும்மா? உடம்புக்கு எதுவும் ெசய்யுதா?” என்று கrசனமாய் வினவினா அவ. “ஹ்ம்ம்! ெரண்டு மூணு நாளாேவ ஒழுங்கா சாப்பிட முடியல. உமட்டிட்ேட வறது” எனக் கூறிய பத்மாவிற்கு, முதன்முதலாய் குழந்ைத உருவான விஷயத்ைத ஒரு ேவைலக்காrயிடம் ெசால்ல மனம் வரவில்ைல. ஆனால், இரு குழந்ைதகளுக்குத் தாயான அப்ெபண்மணி, சட்ெடன கண்டு ெகாண்டா.

“பிள்ைள உருவாகியிருக்காம்மா?” என்று ஆவேல உருவாய் அவ ேகட்டேபாது, பத்மாவதி சற்று ேநரம், ெபக்க ெபக்கெவன முழித்துக் ெகாண்டு நின்றாள். “நாேன நிைனச்ேசன். முந்தியவிட ேசாந்து ெதrயுற7ங்கேள, என்ன விஷயம்ன்னு ேகட்கலாம்ன்னு நிைனச்சுட்ேட இருந்ேதன். ஆனா புள்ைளன்னு உறுதியா நிைனக்கல” என்றவ, “அய்யாட்ட ெசால்லிட்டீங்களாம்மா?” என்றா ெவளிப்பைடயாய் ெதன்பட்ட ஆவத்துடன். “இனிேமல் தான்.” என பத்மாவதி, பட்டும்படாமல் முணுமுணுக்கவும் “அம்மா – அப்பாட்ட ெசால்லிட்டீங்களா?” என ேயாசியாமல் ேகட்டவ, சட்ெடன நாக்ைகக் கடித்துக் ெகாண்டு, “மன்னிச்சுக்ேகாங்கம்மா. வட்டாளுங்கேளாட 7 தான் உங்களுக்குக் கூட்டில்ைலேய! அைத மறந்துட்டுக் ேகட்டுட்ேடன். தப்பா எடுத்துக்காத7ங்க” என்றா தயவாக. அவரது ேபச்சில் முகம் சுருண்டு விட, “ஹ்ம்ம் பரவாயில்ல” என்றவள், தன் ேவைலயில் கவனத்ைதச் ெசலுத்தத் ெதாடங்க, ராணி ஒரு சங்கடமான உணவுடன் அங்கிருந்து நகந்தா. காைல உணைவ முடித்துக் ெகாண்டு, மதியத்திற்கு அவ ெசய்து ைவத்திருந்த புளிேயாதைரையயும் பீன்ஸ் துவட்டைலயும் எடுத்துக் ெகாண்டு அலுவலகம் ெசன்ற பத்மாவதியின் கண்ணும் காதும் ைகப்ேபசியிேலேய இருந்தன. என்னதான், ஸ்ரீனிையத் திட்டினாலும் அவனது அைழப்பிற்காக மனம் ஏங்கத் தான் ெசய்தது. “ஃேபான் பண்ணியிருந்திேய என்ன விஷயம்”ன்னு ேகட்டு, திரும்ப ஒரு ஃேபான் பண்ணக் கூடாதா? என்று ஏக்கம், “ச்ேச offshore manager க்கு ெகாடுக்கிற முக்கியத்துவத்தில ஒரு ெபெசன்ட் கூட எனக்குத் தர மாட்டானா?” என்ற வருத்தமாய் மாறி,

“அவன்ட்ட தான் முதல ெசால்லணும்ன்னு நிைனச்சுராணிட்ட கூட ெவளிப்பைடயா ெசால்லாம இருந்ேதேன! எனக்கு அவன் ேமல இருக்க லவ்ல ெகாஞ்சம் கூட அவனுக்கு என் ேமல இல்ைலயா?” என்ற ேகாபத்தில் வந்து நின்றது. அந்தக் ேகாபம் ஒரு மணி ேநரம் ெசன்றபின்னரும் கூட அவனிடமிருந்து எந்த அைழப்பும் வரவில்ைல என்றதும்,”அவனா ேபசட்டும்! அப்ேபா தான் ெசால்லணும். இனிேம நானா ஃேபாேன பண்ண மாட்ேடன்” என ஈேகாவாக மாறியது. ஒருவழியாக, மதியம் பன்னிரண்டு மணிக்கு அைழத்தான் ஸ்ரீனிவாசன். “ஹ..ேலா” என்ற வாத்ைதக்கு இைடேய ெபrய ெகாட்டாவி ஒன்ைற ெவளிேயற்றி, “நான் தூக்கத்தில் இருக்கிேறன்” என்று ெசால்லாமல் ெசால்லியபடிேய, மைனவியுடன் ேபச ஆரம்பித்தான். “ஹேலா!” – பத்மாவதியின் ஈேகா, அவளது பதிைல சுருங்கச் ெசய்தது. “ஹா. கால் பண்ணியிருந்திேய” – ஸ்ரீனிக்கு அடுத்த ெகாட்டாவி அதற்குள் வந்துவிட்டிருந்தது. “உங்க ஆன்ைசட் கால் எல்லாம் முடிஞ்சிடுத்தா?” – பத்மாவின் குரலில் ஒரு குத்தல். “ஹ்ம்ம் எல்லாம் முடிஞ்சிடுது. ந7 விஷயத்ைதச் ெசால்லு தூங்கணும் காைலயில நிைறய ேவைல இருக்கு” – எrச்சல் ெகாண்டான் ஸ்ரீனி. “ேநாக்கு மட்டும் தான் ேவைல இருக்கா என்ன? ேநக்கும் தான் இருக்கு என்னேவா ெராம்பப் பண்ேறேள” – இருந்த கடுப்ைபெயல்லாம் வாத்ைதயாக்கி, ைகப்ேபசி வழிேய ெபாழிய விட்டாள் பத்மாவதி. “ப்ச் ேநக்கு சண்ைட ேபான்ற அளவுக்கு ெதம்பில்ைல. ஃேபாைன வச்சிடவா” எனக் ேகட்ட ஸ்ரீனி, “ஹாஆஆஆஆஆஆஆஆஆ” என மீ ண்டும் ஒரு ெகாட்டாவிைய ெவளியிட்ட ேவைளயில்,

“ேநக்கும் தான் இல்ல. உங்கேளாடேவ மல்லுக்கட்ட முடியல இதில உங்கேளாட புள்ைளயாண்டாேனாட ேவற மல்லுக்கு நிக்கணும் ேபால. ச்ேச” என்று தன் கப்பத்ைத ெசால்லி முடித்தாள் பத்மாவதி. ெகாட்டாவி விடுவதில் மும்மரமாய் இருந்த ஸ்ரீனிக்கு, அவள் ெசான்னதில் பாதி புrயவில்ைல. மீ திைய, ெகாட்டாவியின் சத்தம் முழுங்கிவிட்டிருந்தது. “என்ன ெசான்ேன? ேநக்கு சrயா ேகக்கல புள்ைளயா? புள்ைளன்னா ெசான்ேன?” என்று ேகட்ட ஸ்ரீனிக்குப் பதிலாய், “ஆமா அப்படித் தான் ெசான்ேனன்” என்று நறுக்குத் ெதறித்தாள் பத்மாவதி. “ேஹா!!! ப்ெரக்னன்ட்டா இருக்கியா? ேஹா காட்!!” என்றான் ஸ்ரீனிவாசன். “தட்” என்று அவன் முன்னந்தைலயில் அடித்துக் ெகாள்வது, பத்மாவிற்கும் ேகட்டது. “அதுக்குள்ள எப்படி? நாம pre-cautious ஆ தாேன இருந்ேதாம்” என்று ஸ்ரீனி பரபரக்க, “ேநக்குத் ெதrயல ஆனா இது கப்பம் தான். ேநக்கு உறுதியா ெதrயும்” என்றாள் பத்மாவதி, தனக்குேம இது ஆச்சrயம் தான் என்பைதக் குரலில் ெவளிப்படுத்தி. “பச்ச் வட்டுக் 7 கடைனக் ெகாஞ்சம் சr பண்ணிண்டு ஃபாமிலி ப்ளான் பண்ணலாம்ன்னு நிைனச்சிண்டு இருந்ேதேன! ச்ேச” – வாழ்க்ைகையப் பற்றி தான் ேபாட்டு ைவத்திருந்த கணக்ைக, ஸ்ரீனி எடுத்துவிட, “ேநக்கும் இந்த அக்ேடாபல டீம் lட் ப்ேராேமாஷன் வறது. அதுக்கு அப்புறம் கன்சீவ் ஆகியிருந்தா ஈஸியா இருந்திருக்கும். இப்ேபான்னா ெமட்டனிட்டி lவ்ல ேபாய்டுேவன்னுட்டு தர மாட்டா” என்று தன் கணக்ைக கைட விrத்தாள் பத்மாவதி. “பச்ச்!!! டீம் lட் ப்ேராேமாஷன் வந்திருந்தா ஏதாவது ஆன்ைசட் ேகட்டிருக்கலாம். ஹ்ம்ம் இப்ேபா என்ன பண்றது?” என்ற ஸ்ரீனியுேம,

“இப்ேபாைதக்கு இந்தக் குழந்ைதைய கைலத்துவிடலாம்” என்று ெசால்லவில்ைல. ஏேனா, ெசால்ல மனம் வரவில்ைல ேபாலும். “சr விடு. நடந்துடுத்து. இனிேம என்ன ெசய்றதுன்னுட்டு பாக்கலாம்” என்றவனிடம், “ேநக்கு தனியா இருக்க ஒரு மாதிr இருக்குன்னா. ந7ங்க இங்க வந்துடுேறளா?” என ெமல்ல ேகட்டாள் பத்மாவதி. “என்னது? இந்தியா வரதா? என்ன விைளயாடுறியா? இப்ேபா தான் இங்க வந்திருக்ேகன் அதுக்குள்ள இந்தியா ேபாேறன்னு ெசான்ேனனாக்க, எவ்வளவு ெபrய பாட் இம்ப்ெரஷன் விழும் ெதrயுமா? அதுக்கப்புறம் ஆன்ைசட் தான்ேகான்னு வாையத் திறந்து ேகக்கேவ முடியாது” – ஸ்ரீனி படபடெவன ெபாrய “இங்கேவ உங்களுக்கு ெநைறய சம்பளம் தாேன? அைத வச்சுண்டு இருக்க முடியாதா? இந்த ைடம்ல யாருமில்லாது நா தனியா ஒத்தாளா என்ன ெசய்ேவன் ச்ெசால்லுங்ேகா” – தன் நிைலைய எடுத்துச் ெசால்லிவிட, பத்மாவும் தான் முயன்றாள். “எைதயானும் உளறாத பத்மா! இந்தியால வாங்குற சம்பளமும் இங்க வாங்குறதும் ஒண்ணா? இங்க இருந்தாக்க இன்னும் ஒேர வருஷத்தில ஆத்துக்கு வாங்கின கடைன முழுசா அைடச்சுடலாம் ெதrயுமா? அங்க இருந்தா இன்னும் இருபது வருஷத்துக்கு ேலாேன கட்டிண்டு இருக்கணும் வாழ்க்ைக முழுசும் கடன்காரனா இருக்கச் ெசால்றியா?” என்றவனின் குரலில், ேகாபம் ெகாப்பளித்தது. “இல்ைலன்னா குழந்ைத பிறந்ததும் ஆன்ைசட் ேபாகலாம்ன்னா. நா மட்டுமா சிரமப்படுேவேனா இல்ைலேயா” என்ற பத்மாவிற்கு, தனிேய பிரவசத்ைத எதிெகாள்வைத எண்ணி ெபரும் பயம் கிளம்பியது. “சிரமம் என்ன சிரமம்? அதான் ராணி இருக்காங்கேளா இல்ைலேயா? பிரசவம் வைரக்கும் ேவணும்ன்னா அவாைள வட்ேடாடேவ 7 இருக்கச் ெசால்லிடு. எவ்வளவு பணம் ேகக்கிறாேளா ெகாடுத்திடு. என்னால இந்த ேகால்டன் ஆப்பச்சூனிட்டிைய விட்டுட்டு வர முடியாது” – ஆணித்தரமாய் மறுத்தான் ஸ்ரீனிவாசன்.

“ராணி வட்டில 7 பாத்துப்பா சr. ஆனா ஹாஸ்பிடல் ேபாக ேவணாமா? நா எப்படின்னா ேபாறது? ெகாஞ்சம் புrஞ்சுக்ேகாங்கேளன்” “ேநாக்குத் தான் பத்மா புrய மாட்ேடன்றது. என்ேனாட படிச்சவாளுக்கு கிைடக்காத வாய்ப்பு ேநக்கு கிைடச்சிருக்கு. அவா எல்லாம் ெவறும் இன்ஜினியrங் முடிச்சிட்டு மூணு வருஷம் நாலு வருஷம்ன்னு ெவயிட் பண்ணி, ஆன்ைசட் வரதுக்கு எவ்வளவு கஷ்டப்படுறா ெதrயுமா? ேநக்கு ஆேற மாசத்தில இந்த oppurtunity கிைடச்சிருக்கு. ேநாக்ேகன்னடா பிசினஸ் கன்சல்டன்ட் ெபrய வடு 7 வாங்கிட்ேட நிைனச்சா ஆன்ைசட் ேபாறன்னு எல்லாரும் என்ைனப் பாத்து அந்து அந்து விழறா ெதrயுமா? இப்ேபா அங்க வந்தா அவா முன்னாடி அசிங்கப்பட்டுண்டு நிக்கணும். ெதrஞ்சுக்ேகா” என்று படபடத்தவன், “ேநாக்ெகன்ன? டாக்டரண்ட தனியா ேபாகணும்ன்னு கவைலயா இருக்கா? ேநாக்குத் தான் ஏகப்பட்ட ஃபிரண்ட்ஸ் இருக்காேள அவாள்ள யாைரயானும் கூட்டிண்டு ேபா. ேவணும்ன்னா ஒரு கா வாங்கித் தந்துடுேறன். டிைரவ வச்சுண்டு எங்க ேவணும்னாலும் ேபாயிட்டு வா. உன் ஃபிரண்ட்ஸ் வரைலன்னா ராணிையக் கூட்டிண்டு ேபா” என்றேதாடு, அைழப்ைப ைவத்ேத விட்டான். “ச்ைச” என்ற ஆத்திரத்ைத விட, அழுைக தான் நிரம்பி வந்தது பத்மாவதிக்கு. அந்த அழுைக ெகாடுத்த உந்துதலில், ேகாபம் தைலக்ேகற, ஸ்ரீனிைய மீ ண்டும் அைழத்தாள் பத்மாவதி. “ஹேலா.” – அந்த ஒரு ஹேலாவிேலேய, “ஏன் அைழத்தாய்?” என்ற ேகள்விையயும், கூடுதலாய் சலிப்ைபயும் உள்ளடக்கி ெவளியிட்டான் ஸ்ரீனி. “ந7ங்க என்ன தான் நிைனச்சிண்டு இருக்ேகள்? உங்கைள நம்பித் தாேன எங்காத்ைத விட்டு என் ேதாப்பனாைர எதித்திண்டு உங்கைளக் கட்டிண்ேடன். இப்ேபா என்னடான்னா என்னேவா என் பாடுங்கிற மாதிr ேபசுேறேள” – அவனுக்கும் ேமலாய் பத்மாவதி ெபாrய,

“ந7 மட்டுமா ஆத்தில இருக்கவாைள எதித்திண்டு கல்யாணம் பண்ணிண்ேட? நானும் தாேன, எங்காத்தில இருக்கவாைள எதித்திண்டு உன்ைனக் கட்டிண்ேடன்” – மல்யுத்தம் ேபால், வாத்ைதக்கு வாத்ைத திருப்பிக் ெகாடுத்தான் ஸ்ரீனிவாசன். “கட்டிண்ேடள் சr! ஆனா இப்ேபா நா உண்டாயிருக்கிறச்ச ந7ங்க பாட்டுக்கு அங்க இருந்தா என்ன அத்தம்? ேநக்குத் ெதrயாது ந7ங்க இங்க வாங்ேகா” – “வந்ேத ஆகேவண்டும்” என்ற பிடிவாதம் அவள் குரலில் நிரம்பி வழிந்தது. “என்னால வர முடியாது, பத்மா. ேவணும்னாக்க ேவைலைய விட்டுட்டு ந7 இங்க வா” என்றான் ஸ்ரீனி, ஆணித்தரமாக. “ேவைலைய விடறதா? ேவைல பாத்துண்டு இருக்கும் ேபாேத உங்க ஆட்டம் தாளைல. இதில ேவைலைய விட்டுட்டு வட்டில 7 இருந்தா உங்களுக்கும் உங்க புள்ைளக்கும் என்ைனய ேவைலக்காr ஆக்கிடுேவள்” – பட்ெடன திருப்பிக் ெகாடுத்தாள், பத்மாவதி. “ெபாம்மனாட்டின்னா ஆத்துக்காரைனயும் புள்ைளையயும் பாத்துக்க பாத்தியப்பட்டவ தாேன? என்னேவா ேலாகத்தில யாரும் ெசய்யாதைத ெசய்யப் ேபாறவளாட்டம் ேபசாேத” “ெபாம்மனாட்டிக்கு சில கடைம இருக்கிறாப்ல ஆம்பைடயானுக்கும் சில கடைம இருக்கு ெதrயுேமா? ெபாண்டாட்டி உண்டாகியிருக்ைகயில கூடேவ இருந்து அவைளப் பாத்துக்கிறது ஆம்பைடயாேனாட கடைம அதுனாலும் உங்களுக்குத் ெதrயுமா?” “என்னேவா ேநக்கு மட்டுமானும் நா இங்க சம்பாதிக்கிற மாதிr ேபசிண்டு இருக்க? ேநாக்கும் வரப் ேபாற புள்ைளக்கும் தாேன எல்லாம் ேசத்து வச்சுண்டு இருக்ேகன்” “ஆமா நல்லா ேசத்ேதள்.” “சும்மா வளவளன்னுட்டு ேபசிண்டு இருக்காத பத்மா. நா இப்ேபாைதக்கு இந்தியா வர ஐடியால இல்ல. அதுக்காக உன்ைனத் தனியாவும் விட்டுற மாட்ேடன். ேநாக்கு என்ன ேவணுேமா. எது

ெசௗகrயமா இருக்குேமா அைத ெசால்லு. ெசஞ்சு தேரன். அைத விட்டுட்டு இந்தியா வந்துடுங்ேகான்னு பாட்டுப் பாடுறைத விட்டுடு” என்றவன், அத்ேதாடு விட்டிருக்கலாம். சனியின் சீண்டலில் சிக்கிக் ெகாண்டவன் ஆகிற்ேற. வாய் இன்னும் ெகாஞ்சம் ந7ண்டு ைவத்தது. “அப்படிேய ேநாக்கு தனியா இருக்கப் பிடிக்கைலன்னா ேவைலைய விட்டுட்டு இங்க வந்துடு. ந7 வாங்குற இருபதாயிரம் சம்பளம் எனக்கிங்க ெரண்ேட நாளில கிைடச்சிடும்” என்றான் ெகாஞ்சம் கவமாய். பத்மாவின் ஈேகா முழுதாய் அங்ேக தூண்டி விடப்பட்டது. “அப்படி உங்களண்ட யாசகம் ேகட்டு வாழணும்ன்னு ேநக்ெகாண்ணும் அவசியம் இல்ைல” என்று திருப்பிக் ெகாடுத்தவள், “உங்க புள்ைளக்கு ேவண்டியைத ெசய்ங்ேகா ேநக்கு ேவண்டியைத நா பாத்துக்கிேறன்” என்றாள் காட்டமாய். அத்ேதாடு விடாமல், “உங்கைள விட ஒரு ஆயிரமாவது சம்பளம் கூட வாங்கிக் காட்ேறன் பாருங்ேகா” என்று சூளுைரத்துவிட்டு, அைழப்ைப ைவத்தாள். இருவருக்குமிைடேய ஏற்பட்ட “ஈேகா”விற்கு மத்தியில் வளரத் ெதாடங்கியது, ராஜேகாபாலன் வட்டு 7 நான்காம் தைலமுைற. கரு வளர வளர, கீ ழ்கண்ட மாற்றங்களும் நடந்ேதறின. 1. பத்மாவதியின் ெபயrல், புதிதாய் ஒரு ஃேபாட் ஐகான் வாங்கி நிறுத்தினான் ஸ்ரீனிவாசன். 2. உேமஷ் என்ற நப, முழு ேநர டிைரவராக நியமிக்கப் பட்டா. 3. ராணி, முழு ேநர ேவைலக்காrயாக மாறிப் ேபானா. 4. ெசன்ைனயிலிருக்கும் தன் வட்டிற்கு, 7 பத்மாவின் ைகப்ேபசியிலிருந்து ஒரு அைழப்பு ேபாயிற்று. அைத எடுத்த தாயிடம், “அம்மா” என்ற வாத்ைதைய அவள் உதிக்க, “பத்து” என்று தான் ெதாடங்கினா ேகாமளவல்லி. அதற்குள், ெதாைலப்ேபசி ைகமாற, “உன்ைனத் தான் தைல முழுகிட்ேடாேம? அப்புறம் என்னத்துக்கு ஃேபான் ேபாடற? இத்தைன நாள் இல்லாம இன்னிக்ெகன்ன புதுசா ஃேபான்? ேஹா

முழுகாம இருக்கியா? நாக்கு அம்மா ருசிையத் ேதடுேதா ” என்று தந்ைதயா படபடக்க, “ச்ைச” என்ற எrச்சல் வாத்ைதயுடன் ஃேபாைன ைவத்தவள் தான், தன் ெசன்ைன வட்டு 7 எண்ைணேய ைகப்ேபசியில் இருந்து அழித்துவிட்டாள். “இவா தயவில்லாம வாழ முடியாதாக்கும்” என்ற ஈேகா, பத்மாைவ தைல நிமிந்து நிற்கச் ெசய்தது. பிரசவத்ைதத் தனியாக எதிெகாள்ளவும் ெசய்தது. ராஜேகாபாலனின் அச்சாய், பிள்ைளயும் பிறந்தது! “உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 11 பிரசவத்திற்கு ஒரு வாரம் முன்ன, பதிைனந்து நாள் விடுமுைறயில் ெபங்களூ வந்து ேசந்தான் ஸ்ரீனிவாசன். அந்த மட்டுக்கும், பத்மாவிற்கு சந்ேதாஷமாகேவ இருந்தது. ஒராளாக பிரசவத்ைத எதிெகாள்ள முடியுமா என்ற பயத்திேலேய இருந்தவளுக்கு, அவனது வருைக இதமாகேவ இருந்தது. பல மாதங்கள் ெசன்று பாப்பதாேலா இல்ைல உள்ேள இருந்த குழந்ைதயால் சுரந்திருந்த கூடுதல் ஹாேமான்களாேலா இல்ைல உடலும் மனமும் ேசாந்திருந்த ேநரத்தில் தனித்திருந்த காரணத்தாேலா, நள்ளிரவு தாண்டி அெமrக்காவிலிருந்து வடு 7 வந்த ஸ்ரீனிவாசைன, வாசல் வைரச் ெசன்று வரேவற்றவள், அவன் வட்டினுள் 7 நுைழந்த மறுவினாடி ேவகம் ெகாண்டு அைணத்துக் ெகாண்டாள். ஸ்ரீனி, இைதச் சுத்தமாக எதிபாக்கவில்ைல. எப்ேபாது ஃேபான் ெசய்தாலும், “தனியா இருக்ேகன் தனியா இருக்ேகன்” என்று புலம்பித் தள்ளுவதும், எrச்சல் குரலில் ஒரு வாத்ைதயும் இரண்டு வாைதயுமாய் அவைன வைதப்புதமாய் இருந்தவள், இப்ேபாது ஓடி வந்து கட்டிக் ெகாள்வைதக் கண்டவனது ைககளும், அவைள அைணத்துக் ெகாண்டன.

“பத்ஸ்” என்றவனின் குரலிலும், பல மாதங்கள் அவைளப் பிrந்திருந்த தாபம், தனித்து ஒலித்தது. “ேநக்கு ெராம்பக் கஷ்டமா இருந்துச்சுன்னா” என்றவளுக்கும், ெதாண்ைடைய அைடத்துக் ெகாண்டு வந்தது. “ேநக்கும் தான் குட்டி என்ன ெசய்யறது ெசால்லு! நம்ம ைலப் நல்லா இருக்கணும்ன்னு தாேனடா” என்றான் அவன், மைனவியின் முடி ேகாதி. “ஹ்ம்ம் பிரசவத்துக்கானும் ந7ங்க வந்துட்டா ெதம்பா இருக்கும்ன்னு நிைனச்சிண்ேட இருந்ேதன். கைடசி நிமிஷத்தில எைதயானும் ெசால்லி வராது இருந்துண்டுேவேளான்னு பயமா இருந்துச்சு” “ேநக்கும் உன்ேனாட இருக்கணும்ன்னு தான் ஆைச, பத்ஸ். ஆனா ந7ேய ெசால்லு இந்த மாதிr இன்ெனாரு oppurtunity கிைடக்க இன்னும் எத்தைன நாள் காத்திண்டு இருக்கணுேமா ெதrயாதில்ைலயா? கிைடச்ச வாய்ப்ைப யூஸ் பண்ணிக்க ேவண்டாமா?” என்று தன் பக்க நியாயத்ைத எடுத்துக் கூற முயன்றான், ஸ்ரீனி. “ஹ்ம்ம்.” – அைர மனதாய், பத்மா தைலயைசக்க “இப்ேபா பாரு ஆத்துக்காக வாங்கின ேலான்ல முக்கால் வாசி அைடச்சாச்சு. இன்னும் அஞ்சு வருஷத்துக்கு மட்டும் இன்ஸ்டால்ெமண்ட் கட்டிேனாம்ன்னா ேபாதும். அப்புறம் வடு 7 முழுசா நமக்கு ெசாந்தம். கமிட்ெமன்ட் முடிஞ்சது பாத்தியா” என்றான் அவன், இன்னும் கூடுதல் விளக்கம் ெகாடுத்து. “ஹ்ம்ம்” “என்னடா இன்னும் ம்ம் ஆம்..ன்னு இழுத்துண்டு இருக்ேக! இப்ேபா மட்டும் அங்க ேபாகைலன்னு வச்சுக்ேகாேயன் நம்ம குழந்ைத இருபது வயசாகுற வைரக்கும் ேலாேன கட்டிண்டு இருக்கேவண்டியது தான். இப்ேபா பாத்தியானா நம்மேளாட ஏநிங் முழுசும் குழந்ைதக்குத் தான். அவன் ஆைசப்பட்டைத எல்லாம் வாங்கிக் ெகாடுத்து ராஜாவாட்டம் வளக்கலாம்” என்றான் ஸ்ரீனி, கண்ணில் கனவுடன்.

பத்மாவதி, தனது “ஹ்ம்ம்”-ஐ ைகவிட்டுவிட்டு, அவைன அண்ணாந்து பாத்தாள். கண்ணில் ஒரு ஆச்சrயத்துடன். “ஆமா பத்ஸ்! என்ைன மாதிr உன்ைன மாதிr அப்பாவண்ட தாத்தாவண்ட திட்டு வாங்கிண்டு நம்ம குழந்ைத வளரக் கூடாது. அவன் ஆைசப்படறைத எல்லாம் வாங்கிக் ெகாடுக்கணும் திட்டேவ கூடாது நிைனச்சைத பண்ணுடா ராஜான்னு அவைன ஃப்rயா விடணும் அவன் ஹாப்பியா இருக்கணும்” என்றான் ஆைசயும் ேவகமுமாய். கண்ணில் அப்படிெயாரு ெவறி. ெவறி என்பைத விட, “எனக்கு கிைடக்காத சந்ேதாசம் என் குழந்ைதக்குக் கிைடத்ேத ஆகேவண்டும்” என்ற பிரயத்தனம். அவனிடம் ெகாண்ட ேகாபங்கள் ஈேகா எல்லாவற்ைறயும் பின்ேன தள்ளிக் ெகாண்டு, தங்கள் பிள்ைளையப் பற்றிய அவனது கனவு, பத்மாைவயும் அைசக்கேவ ெசய்தது. அதற்காக, அவளது ேகாபேமா ஈேகாேவா முழுதாய் மைறந்துவிடவில்ைல. அைலக்கு அடிேய ெசன்ற பிளாஸ்டிக் காகிதமாய் சற்று ேநரம், கண்ைண விட்டு மைறந்தது. அடுத்த அைல வருைகயில், எழுேவன் என்ற குறிப்புடன்! இப்ேபாைதக்கு, குழந்ைதையப் பற்றிய அவனது சிந்தைனயும் அவனது ெசயல்களும் மனதிற்கு இதமாகேவ இருந்தது என்பைத அவளால் மறுக்க முடியவில்ைல. அைத மைறயாது ெவளியிடும் வண்ணம், அவைன இறுக அைணத்துக் ெகாண்டவள், “பிரசவம் வைரக்கும் இங்க தாேன இருப்ேபள்?” என்றாள் சிறு ஏக்கத்துடன். “கண்டிப்பா” என்று உறுதி ெகாடுத்தவன், அதன் படிேய இருக்கவும் ெசய்தான்.

அெமrக்காவில் இருந்து, அவளுக்ெகன்று வாங்கி வந்திருந்த ெபாருட்கைள அவன் கைட விrத்த ேபாதும், பத்மாவதியின் ேகாபம் கடலில் ேபாட்ட கல் உப்பாய் கைரந்து தான் ேபானது! அவ்வளவு ெபாருட்கள்! காஸ்ட்லியான ஹாண்ட்பாக்! ஐ-பாட்! ஐ-ேபாட்! ேமக்-அப் ெசட்! விதவிதமான சிறு ைகப்ைபகள்! ஃபாசில் வாட்ச்! என்று ஏகப்பட்ட ெபாருட்கள்! “ஆைச” இல்லாதவன் இைதெயல்லாம் வாங்கி வாருவானா என்று தன்ைனத் தாேன ேகள்வி ேகட்டு, அவைன வக்கலாத்து வாங்கும் அளவிற்கு, பத்மாவின் மனதிலிருந்த ேகாபம் பின்னுக்குப் ேபாயிருந்தது. அவளுக்கும் மட்டுமல்ல, பிறக்கப் ேபாகும் குழந்ைதக்ெகன்று அவன் வாங்கி வந்திருந்த ெபாருட்கைளக் கண்டவள், மைலத்துத் தான் ேபானாள். சிறு குழந்ைத ேபாடுவது ேபால், இருபது இருபத்திையந்து உைடகள். பற்பல ெபாம்ைமகள் கிலுகிலுப்ைபயிேலேய நாலு வைக ெடட்டி ேபrல் இரண்டு குழந்ைதையக் குளிக்கைவக்கெவன்று ஒரு ெதாட்டி குழந்ைதத் தூங்க ைவக்க ஒரு ெதாட்டில் என்று ஏகப்பட்டது. பத்மாவிற்கு சிrப்பாக வந்தது. “இெதல்லாம் எப்படி எடுத்திண்டு வந்ேதள்? ஃப்ைளட்காரா தர லேகஜ் அலவன்ைச விட ஜாஸ்தியா இருக்கும் ேபாலேவ” என அவள் சிrக்க, “எக்ஸ்ட்ரா ேப பண்ணிேனன்டி” – இது ஒரு ேகள்வியாக்கும் என்பது ேபால் பதில் ெசான்னவன், “குழந்ைத பிறக்கும் ேபாது ேவெறன்ன ேவணும் பத்ஸ் ெசால்லு, நா ேபாய் வாங்கிண்டு வந்துடுேறன்” என்றான் ஆவத்துடன். “அெதல்லாம் அந்த ேநரத்தில பாத்துக்கலாம்.” என பத்மா முடிக்க, “ஹ்ம்ம் என் புள்ைள பிறக்கும் ேபாேத அவனுக்கு ேவண்டியெதல்லாம் இருக்கணும். எதுக்காகவும் அவன் ஏங்கேவ கூடாது” என்றான் ஸ்ரீனி, த7மானமாய்.

அத்த7மானத்தின் படி, குழந்ைதக்கு ேவண்டியது என்று அவன் நிைனத்த அைனத்ைதயும் வாங்கிக் குவித்தான். குழந்ைதக்ெகன்று ஒரு அைறைய ஒதுக்கி, அைத ராணிைய விட்டு சுத்தம் ெசய்யச் ெசான்னான். பிறக்கேவ ெசய்திராத குழந்ைதக்கு, கா வடிவத்தில் ஒரு படுக்ைக சுவ முழுதும் காடூன் சித்திரங்கள் மரத்திலான ஒரு அழகான ெதாட்டில் என்று வேட 7 அமளி துமளி பட்டது. பிரசவ ேநரமும் வந்தது. விடுமுைற ேபாட்டிருந்தைமயால், மருத்துவமைனயில் பத்மாவுடேன இருந்தான். சுகப்பிரசவத்தில், ஆேராக்கியமாய் ஆண் குழந்ைத பிறந்ததும், மருத்துவமைனயில் ேவைல ெசய்ேவா மட்டுமல்லாமல் அங்கிருந்த அைனவருக்குேம இனிப்பு ெகாடுத்து, ெகாண்டாடினான். “என் ைபயன் என் ைபயன்” என்று பூrப்புடன் வைளய வந்தான். ஓய்ந்து ேபாய் படுத்திருந்த பத்மாவின் அருேக ெசன்று அமந்தவன், அருேக படுத்திருந்த குழந்ைதயின் விரல்கைள வருடியபடி, “ேதங்க்ஸ் பத்ஸ் ஐ பீல் ேசா ஹாப்பி” என்றான் ஆத்மாத்தமாய். பத்மாவிற்கும் சந்ேதாஷமாய் இருந்தது. இது நாள் வைரயில், அவன் வரவில்ைல வரவில்ைல என்று அடித்துக் ெகாண்ட மனம், இவ்வளவு அன்ைபச் சுரக்கத் தான் அங்ேக இரவு பகல் பாராமல் உைழத்தான் ேபாலும் என்று சமாதானம் ெசய்து ெகாண்டது. அைதேய அவனும் பிரதிபலித்தான். “இதுேவ ஆன்ைசட் ேபாகாம ஆத்துக்கு வாங்கின கடைன அைடக்காம ஒரு குழந்ைத பிறந்திருந்தா நா இவ்வளவு சந்ேதாஷமா இருந்திருப்ேபனா ெதrயாது. ஆனா எந்தவிதமான ெபrய கமிட்ெமன்ட்ைலயும் சிக்கிக்காது குழந்ைதக்கு நிைனச்சைத ெசய்ய

முடியுதுங்கிற ஃபீலிங்ேக ெராம்ப நன்னா இருக்கு பத்ஸ்! ஐ லவ் திஸ்!” என்றான் அவன், பத்மாவின் ைககைள இறுகப் பிடித்துக் ெகாண்டு. பத்மாவிற்கு அவன் ெசால்வதில் நியாயம் இருப்பது ேபால் ேதான்றியது! நியாயம் ேபால் என்ன ேபால் நியாயேம தான் என்று அடித்துச் ெசால்வது ேபால், “இன்னும் ஒன் மந்த்க்கு அங்க ேவைலயிருக்கு. ஆனா ேநக்கு இந்தக் குட்டிப் ைபயைன விட்டுப் ேபாகேவ மனசில்ைல ெதrயுேமா?” என்றான் அவன். தன் ெசால்படிேய, “கைடசி ஒரு மாதத்திற்கான ேவைலைய இங்கிருந்ேத ெசய்கிேறன்” என்று ேமலாளாrடம் கூறி, அதற்கும் சம்மதம் வாங்கினான். வாழ்க்ைக ரம்மியமாய் மாறி விட்டது ேபாலிருந்தது பத்மாவிற்கு. ஆண்ைமக்கு இலக்கணமாய் கணவன், குைற ெசால்ல முடியா ேவைல, குண்டு கன்னமும் உருண்ைட முகமுமாய் ஒரு அழகிய குழந்ைத, ெபrய வடு, 7 நல்ல சம்பளம், கா, வட்டு 7 ேவைலையக் குைறவின்றி ெசய்ய நம்பகமான ேவைலயாள் என்று சகலவிதமான ெசௗகrயங்களுடன் ஒரு ெசழிப்பான வாழ்க்ைக. இைதவிட, ஒரு ெபண்ணிற்கு என்ன ேவண்டும்?! என்ன ஒேர குைற! சில சமயம் ஸ்ரீனியின் அளவு மீ றிய ேபச்சு தான்! ஆனால், இருக்கும் நிைறகைளப் பாக்கும் ேபாது அவனது ேபச்சு ஒன்றும் குைறயாய் ெதrயவில்ைல. வாழ்க்ைக நன்றாகேவ ெசன்றது. தங்கள் பிள்ைளக்கு “ேவதாந்த்” என்று ெபயrட்டன. ஸ்ரீனி, அெமrக்கா ஆப்rகா என்று பறந்துவிடாமல், ெபங்களூrேலேய இருந்தான். ராணியின் துைணேயாடு, பத்மாவும் குழந்ைதைய நல்லபடியாகேவ பாத்துக் ெகாண்டாள். “ராணி” என்ற அைழப்பு மைறந்து “ராணியம்மா” என்ற அைழப்பு உதயம் ெபருமளவிற்கு, ராணி அவகள் குடும்பத்தில் ஒருத்தியானா.

“என்னேவா வயித்ைத தள்ளிண்டு இவாட்ட வருேவங்கிற மாதிr ேபசினாேர! இப்ேபா மூஞ்சிையக் ெகாண்ேட எங்ேக வச்சுப்பாராம்” என்று தந்ைதயின் ேபச்ைச நிைனத்து, ஒரு ஏளனம் எழுந்து, அவளது மனத்ைதக் குளிரச் ெசய்தது. மூன்று மாதங்கள் கடகடெவன ஓடிவிட, பத்மாவின் பிரசவ கால விடுமுைற முடிவிற்கு வந்தது. இன்னும் ஒரு மாதத்திற்கு, அைத ந7ட்டித்துக் ெகாள்ளலாம் என்ற வசதி இருந்தேபாதும், சீக்கிரேம ேவைலக்கு ேசவது அவளது பதவியுயவிற்கு வழி வகிக்கும் என்ெறண்ணினாள் பத்மா. அைத, ஸ்ரீனியும் ஒத்ேத ேபசினான். “ராணிம்மா ேவதுைவ நன்னாேவ பாத்துப்பா. ேசா ந7 ேவைலக்குப் ேபா, பத்ஸ்! நடுல வந்து ஃபீட் பண்றதுன்னா கா எடுத்திண்டு வட்டுக்கு 7 வந்துட்டுப் ேபா அவ்வளவு தாேன? இதுக்காக ஏன் lைவ எக்ச்டண்ட் பண்ேற?” என அவனும் அவளது மனநிைலையேய பிரதிபலிக்க, சந்ேதாஷமாய் கிளம்பினாள் பத்மா. இரு வாரங்கள், மதியம் ஒரு மணியளவில் வந்து குழந்ைதக்கு பால் ெகாடுத்துவிட்டு ெசன்றவள், மூன்றாம் வாரத்திலிருந்து, தாய்ப்பாைல “breast pump” ெகாண்டு பீய்ச்சி எடுத்து, இரண்டு மூன்று “sterilized container” களில் ஊற்றி ைவத்து, ேவைலக்கு ஒன்றாய் பிள்ைளக்குக் ெகாடுக்கும் படி ராணியம்மாவிடம் அறிவுறுத்திவிட்டு, ேவைலயில் தன் கவனத்ைதச் ெசலுத்தினாள். சிற்சில சண்ைடகள் தவிர, வாழக்ைக ரம்மியமாகேவ ெசன்று ெகாண்டிருந்தது. ேவதாந்திற்கு, மூச்சிைரப்பு வரும் வைர. நடு இரவில், மூச்சு விட முடியாமல் திணறிய குழந்ைதைய அள்ளிக் ெகாண்டு மருத்துவமைனக்கு ஓடினால், இரண்டு நாட்கள் அட்மிட் ெசய்துவிட்டு, “ஒன்றும் பிரச்சைனயில்ைல. அதிக ேநரம் ெவளிேய ைவத்திருக்காத7கள். அடிக்கடி குளிக்க ைவக்காத7கள்” என்ற அறிவுைரேயாடு வட்டிற்கு 7 அனுப்பி ைவத்தன. குழந்ைத ேதறி வந்தான்.

ஆனால், ஒேர வாரத்தில் மீ ண்டும் மூச்சிைரப்பு வந்தது! “உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 12 இரவு மணி – ஒன்பது பத்து. ஸ்ரீனி – பத்மா இருவரது படுக்ைகயைறயில், கட்டிலுக்கு அருேக மரத் ெதாட்டிலில் உறங்கிக் ெகாண்டிருந்தான் ேவதாந்த். இரவு, அவனுக்குப் பால் புகட்டிவிட்டு, டயப்ப ேபாட்டு, தங்கள் அைறயிேலேய உறங்க ைவத்துக் ெகாள்வாள் பத்மாவதி. அன்றும், நைடமுைற வழக்கப்படிேய காட்சிகள் அரங்ேகறின. குழந்ைதையப் பால் ெகாடுக்க, மடியில் ேபாட்டவளுக்கு, என்னேவா வித்தியாசமாக இருப்பது ேபாலிருந்தது. குழந்ைத ேவறு, உடம்ைப முறுக்கிக் ெகாண்டு ஓrடத்தில் படுக்க முடியாமல், ைகையக் காைல உைதத்துக் ெகாண்ேட இருந்தான். பாலுக்குத் தான் அழுகிறான் ேபால என்ெறண்ணியவைள, தன் உைடகைளத் தளத்திக் ெகாண்டு, அவைனப் பால் குடிக்க ைவத்தாள். ஆனால், பிள்ைளயால் ஒரு நிமிடத்திற்கு ேமல், பாைலக் குடிக்க முடியவில்ைல. “ஹஹ்ஹ்ஹஹ” என்று மூச்சுக்கு சிரமப்பட்டுக் ெகாண்டு, தாயின் மாபகத்திலிருந்து முகத்ைத விளக்கிக் ெகாண்டான் ெசல்வன். “என்னடா குட்டி ெகாஞ்சம் குடிடா” எனக் ெகாஞ்சியவள், மீ ண்டும் பிள்ைளைய மாபுக்காம்பருேக இட்டுச் ெசன்றாள். இப்ேபாதும், ஒரு நிமிடத்திற்கு குைறவாகேவ தாயின் மாபிலிருந்து சுரக்கம் அமுதத்ைதப் பருகினான், பிள்ைள. அச்சிறு பிள்ைளக்கு மூச்சு விட முடியவில்ைல.

ேவகமாய் தாயின் மாைப விட்டு, தன் வாைய எடுத்துக் ெகாண்ட சின்னக் குழந்ைத வாைய அகலத் திறந்து, “ஹ்ஹஹாஆஆஅ” என்று வாயால் மூச்சு விட்டு, தன் உயிைரத் தக்க ைவத்துக் ெகாண்டது. “என்னடா தங்கம் ஏன் இப்படி மூச்சு விடுேற?” என்றபடிேய ெநஞ்ைச ந7விவிட்ட பத்மா, “ஏன்னா ெகாழந்ேத திரும்பவும் மூச்சுக்கு சிரமப்படுறாேன!!” என்றாள் கவைலயாய். “மருந்து மாத்திைரெயல்லாம் ஒழுங்கா ெகாடுத்திேயாேனா? டாக்ட ெசான்னதில எைதயானும் மறந்திருப்ேப அதான் இப்படி வரது” என்று மைனவிையக் குைற ெசான்ன ஸ்ரீனிவாசன், குழந்ைதையக் கவனித்துக் ெகாள்ளும் ராணியம்மாைவ அைழத்து விவரம் ேகட்டான். “ராணிம்மா ேவதுக்கு மருந்ெதல்லாம் ேவளாேவைளக்கு ெகாடுக்கிேறளா இல்ைலயா? இன்னும் ெகாழந்ைதக்கு சrயா வரமாட்ேடன்றேத!” என்று அவன் சிடுசிடுக்க, “இல்லய்யா. எல்லா மருந்தும் ஒழுங்கா ெகாடுத்துடுேறன். இன்ைனக்குக் கூட டாக்ட எழுதிக் ெகாடுத்த மருந்தில ஒரு பாட்டில் காலியாகிடுச்சு உேமைஷ விட்டு வாங்கிட்டு வரச் ெசால்லிக் ெகாடுத்துட்ேடன்ய்யா” என்று விவரம் ெசான்னா அவ. “ஹ்ம்ம். சr. இனிேமலும் ஒழுங்கா ெகாடுங்ேகா” எனக் கூறி, அவைர அனுப்பி ைவத்தவன், “டாக்ட ெகாடுத்த ேநசல் ட்ராப்ைச விடு பத்மா. ஏ ப்ளாக் இருந்தா கிளிய ஆகிடும்” என மைனவிைய ஏவினான். அவன் ெசான்னது ேபாலேவ ெசய்தவள், குழந்ைத சீராக மூச்சு விடத் ெதாடங்கியதும், மீ ண்டும் பால் புகட்டினாள். இந்த முைற, முக்கால் மணி ேநரத்திற்கும் ேமலாய் ெசல்வன் தாயின் மாபுக்காம்புகைள விடவில்ைல. பாவம், பிள்ைளக்கு அவ்வளவு பசி ேபாலும்.

அைரத் தூக்கத்தில் இருந்த பிள்ைளயின் முன்னந்தைலைய வருடி விட்டவள், பிள்ைளையத் தூக்க முயன்றாள். ஆனால், அவன் வரவில்ைல. தாயின் ஸ்பrசத்தில் விழித்துக் ெகாண்டவன், மீ ண்டும் தன் உதடுகளால் தாயின் காம்புகைள இறுகப் பற்றிக் ெகாண்டான். “அச்ேசா ெரம்ப பசியாடா கண்ணா” என்று தாய்க்கும் உருகித் தான் ேபானது. தூக்கம் பாதி பசி மீ தியுமாய், அவனது வயிறு நிைறயும் வைர, தாைய விடாமல் பற்றிக் ெகாண்டான் சின்னப் ைபயன். ஒருவாறாக, அவன் அசந்து தூங்கிவிட்டான் என்பைத அறிந்து ெகாண்டவள், அவைன ெமல்ல தூக்கி, ெதாட்டிலில் ேபாட்டாள். சrயாக, ஒேர மணி ேநரம். “ஹ்ம்ம் ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ம்ம்ம்ம்ம்” என்று சிறு சிறு முனங்கலில், ஸ்ரீனி – பத்மா இருவரது தூக்கமும் கைலந்தது. “ஏன்னா ெகாழந்த அழறான் ேபால. பாருங்ேகாேளன்” என்றபடி பத்மா திரும்பிப் படுக்க, “பச்ச் ந7 பாருடி” என்று ேவறு பக்கம் படுத்துக் ெகாண்டான் கணவன். “நா இப்பத் தான் படுத்ேதன். பாருங்ேகாப்ள 7ஸ்” – அவளும் ேவறு பக்கம் படுத்துக் ெகாண்டாள். “பசிக்காக தான் அழுவானா இருக்கும். ந7 பாருடி” என்றபடிேய அவன் உறக்கத்ைதத் ெதாடர, “ப்ச் பாருங்ேகான்னா ேநக்கு தைலைய வலிக்கறது” என்று எrச்சல் பட்டாள் பத்மாவதி. இருவரும், “ந7 நான்” என்று ேபாட்டுக் ெகாண்டிருந்த ேவைளயில், குழந்ைதயின் முனங்கல் அழுைகயாய் மாறியது.

ஒரு கட்டத்தில், “மூசு மூசு” என்று அவன் மூச்சுக்குத் தவிப்பது ெவளிப்பைடயாகேவ ெதrய, இருவரும் அடித்துப் பிரண்டு எழுந்தன. “எழுந்து பாருங்ேகான்னா ேகக்கிேறளா” என்று ைவதபடி குழந்ைதைய வாr எடுத்தாள் பத்மா. “ந7 பாக்க ேவண்டியது தாேன!” என்று ஸ்ரீனி ெதாடங்க, “ப்ச் சண்ைட ேபாட்டுண்டு இருக்காேதள். ெகாழந்த கஷ்டப்பட்ராேனா இல்ைலேயா அந்த ேநசல் ட்ராப்ஸ் எடுங்ேகா” என்று அவைன ஏவினாள் பத்மா. ஆனால், இந்த முைற ேநசல் ட்ராப்ஸ்க்ெகல்லாம் பிள்ைளயின் மூச்சுத் திணறல் அடங்கவில்ைல. மூசு மூசு என்று, மாபு ேமலும் கீ ழும் இறங்க, ேமல் மூச்சாகேவ எடுத்துக் ெகாண்டிருந்தது பிள்ைளக்கு. மூக்கு வழிேய சுவாசிக்க முடியாமல், வாய் வழியாகேவ சுவாசிக்க முயன்று ெகாண்டிருந்தான் ேவதாந்த. அதுவுேம, ஒரு கட்டத்தில் கஷ்டமாய் இருக்க, உடம்பு தூக்கிப் ேபாடத் ெதாடங்கியது. அரண்டு ேபாயின ெபற்ேறா இருவரும். அடித்துப் பிரண்டு பிள்ைளையத் தூக்கிக் ெகாண்டு, இருபத்திநான்கு மணி ேநர மருத்துவமைன ஒன்றிற்கு ஓடின. அங்கிருந்த பணி மருத்துவ, “குழந்ைதகளுக்கான மருத்துவ வரும் வைரயில், குழந்ைதயின் மூச்சுத் தினரைலக் கட்டுப் படுத்த, ஆக்சிஜன் மாஸ்க் ேபாட்டு உறங்க ைவக்கலாம். அவ வந்ததும், ேமற்ெகாண்டு என்ன ெசய்யலாம் என்று பாப்ேபாம்” எனக் கூறி, குழந்ைதைய அட்மிட் ெசய்தா. ஆறடி படுக்ைகயில், அைரயடி குழந்ைத படுத்திருக்க, அச்சிறு உருவத்திற்கு ஆக்சிஜன் ஏற்றப்படுவைதக் கண்ட ெபற்ேறா இருவருக்கும் ெநஞ்சு துடித்தது.

“ஹய்ேயா!!! என்ேனாட குழந்ைதக்கா இப்படி?” என்று மனம் ரணப்பட்டுப் ேபானது. அதிலும், ஆக்சிஜன் ெலவல் கம்மியாக இருக்கிறது என்றும், அதற்கு இரு ஊசிகள் ேபாடச் ெசால்லி, உய மருத்துவrடமிருந்து ஆைண வந்திருப்பதாகவும் கூறி, அப்பிள்ைளயின் ைகயில் மருத்துவகள் நரம்ைபத் ேதடியேபாது, சப்தநாடியும் ஆடியது ஸ்ரீனிக்கு. சிறு குழந்ைத அல்லவா, நஸ் ைகைய அழுத்திப் பிடித்ததும், வrட்டு 7 அழ ஆரம்பித்தான். நைஸ, ட்rப்ஸ் மாட்ட விடாமல், ைகையயும் காைலயும் நாலாபக்கமும் உைதத்தான். அவனுடன் மல்லுக்கட்டி, ைகயில் ட்rப்ஸ் மாட்ட முடியாமல் ேபாகேவ, ைகயில் மாட்டுவைத விட்டுவிட்டு, காலிற்கு குறி பாத்தன மருத்துவரும் ெசவிலியப்ெபண்ணும். ஒருவ காைல அழுத்திப் பிடித்துக் ெகாள்ள, மற்ெறாருவ காைல ேலசாய் முறுக்கி, அந்த சிறு உடம்பில் “நல்ல” நரம்ைபத் ேதடின. ஒரு வழியாக, நரம்ைபக் கண்டுபிடித்து அதில் ஊசிைய மாட்டியவகள், பிள்ைள காைல அைசப்பதால் ஊசி நகந்துவிடக் கூடாது என்பதற்காக, ஒரு அட்ைடைய ைவத்து, காைலயும் அந்த அட்ைடையயும் ேசத்துக் கட்டின. ஸ்ரீனிக்கு, தன் நரம்பு மண்டலத்தில் நண்டு நத்தனம் நாடுவது ேபால், உடெலங்கும் வலித்தது. “ஹய்ேயா! பத்து என்னடி இப்படி பண்றா? ேவதுைவப் பாக்கேவ கஷ்டமா இருக்ேக” என்று கதறியபடி மைனவியின் புறம் திரும்பியவன், திைகத்து நின்றான். கண்ணிலிருந்து தாைர தாைரயாக கண்ண 7 வழிந்ேதாட, கண்ணாடி வழிேய பிள்ைளைய ெவறித்துப் பாத்தபடி நின்றிருந்த பத்மாவின் உருவம், ஸ்ரீனிைய என்னேவா ெசய்தது.

“பத்து” என அவன் ெமல்ல ெநருங்க, “ேநக்கு ெநஞ்ெசல்லாம் வலிக்கறேதன்னா” என்றபடி, கணவனின் மாபில் சாய்ந்து, கதறினாள் பத்மா. “குட்டிக் கண்ணன்-ன்னா அவன். அவைனப் ேபாய். ச்ேச எப்படி ஊசி ேபாடுறா பாத்ேதளா?! என்னால சகிச்சுக்கேவ முடியல” என்றவளுக்கு, அடுத்த நாள் காைல விடிந்ததும் விடியாததுமாய் மருத்துவ வந்து ேபாட்ட குண்டில், உலகேம இருட்டு மயமானது. ஏகப்பட்ட பrேசாதைனகள் ெசய்த மருத்துவ, அதன் முடிவுகைள ைகயில் ைவத்துக் ெகாண்டு, ெபற்ேறா இருவைரயும் அைழத்தா. “டாக்ட எங்க ைபயனுக்கு என்ன பிரச்சைன?” – படபடப்பு குைறயாமல் ஸ்ரீனி ேகட்க, “ஹ்ம்ம். ெசால்ேறன். ெமாதல உக்காருங்க” என இருக்ைகையக் காட்டினா மருத்துவ. அவரது குரலில் ெதன்பட்ட இலகுவில்லா தன்ைம, வயிற்றில் புளிையக் கைரக்க, இருவரும் ஒருவைர ஒருவ பீதியுடன் பாத்தபடி, இருக்ைகயில் அமந்தன. “டாக்ட” என்று ஆரம்பித்த பத்மாைவக் ைகயமத்தியவ, “உங்க ெரண்டு ேப குடும்பத்தில யாருக்காவது வசிங் 7 ப்ெராப்ெலம் இருக்கா?” என்றா. “.” “..” – பலமான ேயாசைனயில் ஆழ்ந்தன இருவரும். முடிவில் “இல்ைலேய!!” என்றன ஒருேசர. “உங்கப்பா-அம்மான்னு இல்ைல அம்மா வழி தாத்தா – பாட்டி அப்பா வழி தாத்தா – பாட்டி அவங்கேளாட அப்பா – அம்மா” என்று அவ துருவ, மீ ண்டும் சில நிமிட ேநரம் ேயாசித்தவகள், “இல்ைல” என்றன திடமாய்.

இப்ேபாது ேயாசிப்பது மருத்துவrன் முைறயாகிற்று. “பட் உங்க ைபயனுக்கு சிவிய வசிங் 7 இருக்கு” என்றா ேயாசைனயின் ஊேட. “வசிங்கா? 7 அப்பன்னா ஆஸ்துமாவா டாக்ட” என்று பத்மா பதற, “ஹ்ம்ம். ஒரு விதமான ஆஸ்துமா” “திடீன்னு எப்படி டாக்ட, வசிங் 7 வந்துச்சு? எட்டு மாசமா நல்லா தாேன இருந்தான்” என்ற ஸ்ரீனிக்கு, ெபங்களூ குளிrலும் ேவப்பது ேபாலிருந்தது. “ஹ்ம்ம். அதான் எனக்குப் புrயல. யூஷுவலா ெஹrடிட்rயா தான் வசிங் 7 வரும். it is mostly a genetical disorder. அப்படிேய, ெஹrடிட்டி மூலமா வரைலன்னா ெராம்ப ேநரம் தூசில நிக்கிறவங்க ைலக் பஞ்சு மில்லில ேவைல ெசய்றவங்க ேராடு ேபாடறவங்க இல்ைலன்னா ேகால்ட் அலஜி உள்ளவங்க இப்படி தான் வசிங் 7 வர சான்ஸ் இருக்கு. ஆனா இந்தச் சின்னக் குழந்ைதக்கு எப்படி?” என அவரும் பலமாகேவ ேயாசித்தா. “அவைன நாங்க அதிகமா ெவளிய கூட கூட்டிண்டுப் ேபாறதில்ைல டாக்ட. வக்ேடஸ்ல 7 எங்க ேதாட்டத்தில அப்படிேய இல்ைலன்னா எங்க ஏrயாேலேய தான் வாக்கிங் கூட்டிண்டுப் ேபாேவாம்” என்று அவசரப்பட்டாள், தாய். “வக் 7 எண்டுல?” – ேகள்வியாய் நிறுத்திய மருத்துவருக்கு, ஸ்ரீனி பதில் கூறினான். “மால் தான் டாக்ட ேபாேவாம் எப்பாயானும் ேகாவில் இல்ைலன்னா பாக். லாங் டிைரவ் கூட எங்ைகயும் ேபானதில்ைல” என அவன் முடிக்க, “அவனுக்கு ெவளி ஃபூட் கூடத் தரதில்ைல டாக்ட. ஆபீஸ் ேபானாலும் அவனுக்குrய பாைல எடுத்து ஸ்ெடrைலஸ் பண்ணி வச்சுட்டுத் தான் ேபாேவன். ெவளிய ேபானாலும் கால உக்காந்து நான்தான் ஃபீட் பண்ணுேவன். யூஷுவல் மில்க் கூட ெகாடுக்க ஆரம்பிக்கல. முழுசா என்ேனாட ஃபீடிங்ல தான் இருக்கான்” என்று தாயாய் தவித்தாள், பத்மா.

“ஓேக! ஓேக! கூல் ஒன்னும் பிரச்சைனயில்ைல. இனிேமல் கவனமா பாத்துக்ேகாங்க நிைறய ேநரம் ெவளிய வச்சுக்காத7ங்க. அதிக ேநரம் தண்ணில குளிக்க ைவக்காத7ங்க. நல்ல ெவதுெவதுன்னு தண்ணி ஊத்துங்க. முக்கியமா ஈவினிங்ல குளிக்க ைவக்க ேவணாம். கிைளேமட் குளிச்சியா இருக்கிறதால, என்னதான் ெவது ெவதுன்னு தண்ணி ஊத்தினாலும், சாயந்திரம் குளிக்க ைவக்கிறைத அவாய்ட் பண்ணிடுங்க” என்று ந7ளப் பட்டியல் வாசித்தவ, “முக்கியமான விஷயம். ந7ங்க ஃபீட் பண்றதால உங்க ஃபூட்ல இருந்தும் குழந்ைதக்கு பாதிப்பு ஏற்பட வாய்ப்பிருக்கு. அதனால, ந7ங்களும் ேகால்ட் பிடிக்காம கவனமா இருங்க” என்று எச்சrத்து அனுப்பினா. இரு நாட்கள் பின்ன, குழந்ைதைய டிஸ்சாஜ் ெசய்து வட்டுக்கு 7 அைழத்து வந்தன. ஒரு வாரம், நன்றாக இருந்தான் பிள்ைள. ஸ்ரீனி – பத்மா இருவருேம, ெகாஞ்சம் ஆசுவாசமாய் மூச்சு விட ஆரம்பித்தன. அன்று, ேவைல சீக்கிரம் முடிந்துவிட்டதால், நான்கு மணிக்ேக வடு 7 வந்து ேசந்தாள் பத்மா. வந்ததும், ைக கால் கழுவிவிட்டு, பிள்ைளையத் தூக்கியவள் அதிந்து ேபானாள். பிள்ைளயின் பின்னந்தைலயில் ஈரம் ேகாத்து இருந்தது. சற்று ேநரம் முன்ன தான், பிள்ைள குளிக்கைவக்கப் பட்டிருக்கிறான் என்பைத, அந்த ஈரம் அப்பட்டமாய் படம் பிடித்துக் காட்டிவிட, “ராணி ராணி” என்று கூவி அைழத்தவள், “என்ன ராணி இது? சாயந்திரத்தில குளிக்க ைவக்காேதள்ன்னு எத்தைன வாட்டி ச்ெசான்ேனன். ஏன் இப்படி ெசய்ேறள்?” என்று எrந்து விழுந்தாள்.

“இல்ைலம்மா காைலயிேலேய குளிக்க வச்சுட்ேடேன” என்று அவ மறுக்க, “சும்மா கைத ெசால்லாத7ங்ேகா! இந்தா பின்பக்கெமல்லாம் ஒேர ஈரம் சrயா துைடக்கக் கூட இல்ைல. அப்பன்னா காைலயில இருந்து குழந்ைத ஈரத்திேலேயவா இருக்கான்?” என்று அவைர பிலுபிலுெவன்று பிடித்த பத்மா, “இனிேம சாயந்திரம் குழந்ைதைய குளிக்க வச்ேசள்ன்னு ெதrஞ்சது நா என்ன ெசய்ேவன்னு ேநக்ேக ெதrயாது” என்று காச் மூச்ெசன்று கத்திவிட்டு, குழந்ைதைய அள்ளிக் ெகாண்டு அைறக்குள் ெசன்றாள். ஸ்ரீனி வந்த நிமிடமில்லாமல், நடந்தைத கூறியவள், “வர வர ராணி ெராம்பப் ெபாய் ெசால்றாேளான்னு ேநக்கு சந்ேதகமா இருக்கு. ேபசாம ஒரு cctv ேகமரா வச்சுடலாமான்னா? நாம வட்டில 7 இல்லாதப்ப அவா என்ன ெசய்றான்னு நமக்குத் ெதrயுேமாேனா” எனப் படபடக்க, “ச்ேச ஒரு நாள் என்னேவா ெதrயாம ெசஞ்சிருப்பா, பத்து! ராணி அப்படியாப்பட்டவ இல்ைல நம்மைள விட குழந்ைதைய கண்ணா பாத்துக்கிறா” என ேவைலக்காrக்காக வக்காலத்து வாங்கினான், ஸ்ரீனிவாசன். “என்னேவா ேபாங்ேகா! ேவதுக்கு இனி ஒரு வாட்டி வசிங் 7 வரட்டும் அப்புறம் இருக்கு” என்று ேகாபம் தைலக்ேகற கத்தியவைள, ராணியின் அருைம ெபருைமகைளக் கூறி அடக்கி வாசிக்க ைவத்தான் ஸ்ரீனிவாசன். பத்மாவின் வாய் முஹுத்தம் ேபால், இரண்ேட நாளில் குழந்ைதக்கு மீ ண்டும் ஒரு வசிங் 7 வந்தது. இந்த முைற, மூச்சு விடச் சிறமபட்டதில், உடம்ெபல்லாம் ந7ல நிறம் ெகாண்டு விட்டது குழந்ைதக்கு! அரண்டு ேபாயின, இருவரும்! குழந்ைதையத் தூக்கிக் ெகாண்டு, மருத்துவமைனக்கு ஓடினால், அந்த டாக்ட ேபசிய ேபச்சுக்கு அளேவ இல்லாமல் ேபானது.

“ந7ங்ெகல்லாம் படிச்சவங்க தாேன? எத்தைன வாட்டி குழந்ைதைய ெவளிய கூட்டிப் ேபாகாத7ங்கன்னு ெசான்ேனன். இப்ப என்னடான்னா ஆக்சிஜன் ெலவல் கம்ப்ள 7ட்டா டிராப் ஆகிடுச்சு. இன்னும் ெகாஞ்ச விட்டா குழந்ைதேயாட உயிருக்ேக ஆபத்தாகியிருக்கும்” என்று சகட்டு ேமனிக்கு, இருவைரயும் திட்டித் தள்ளினா மருத்துவ. சராசr மனிதனுக்கு 80 சதவதம் 7 இருக்க ேவண்டிய ஆக்சிஜன் ெலவல், ேவதாந்திற்கு 60 சதவதமாக 7 குைறந்து ேபாயிருந்தேத, மருத்துவrன் திட்டிற்கு காரணம். இந்த முைற, ஒரு வார மருத்துவமைன வாசத்திற்குப் பின்ன வடு 7 வந்து ேசந்தான் பிள்ைள. ஏகப்பட்ட அறிவுைரகளும், சிற்சில மிரட்டல்களுமாய் குழந்ைதைய ராணியிடம் விட்டுவிட்டு, இருவரும் ேவைலக்குச் ெசல்லத் ெதாடங்கின. இப்ேபாது, விதி ேவறு வழியில் விைளயாடியது. ஒரு நாள், ப்ராெஜக்ட் லஞ்ச் ஒன்றிற்காக ெபங்களூ நகரத்தின் ேவெறாரு மூைளக்குச் ெசன்றிருந்தன பத்மாவின் குழுவின. அைத முடித்துக் ெகாண்டு, அைனவரும் அலுவலகம் ெசல்ல, பத்மாவிற்கு மட்டும் வட்டிற்குச் 7 ெசன்றால் ேதவலாம் ேபாலத் ேதான்றியது. ேமலாளrடம் ேகட்டு அனுமதி வாங்கியவள், ஒரு ஆட்ேடாைவ பிடித்துக் ெகாண்டு வடு 7 வந்து ேசந்தாள். ஆட்ேடாவிற்குப் பணம் ெகாடுத்துவிட்டு, வட்டுப் 7 பக்கமாய் தைல திருப்பியவள், திைகத்துப் ேபானாள். ஏனா? ெபrய பூட்ெடான்று அவகளது வட்டு 7 ெமயின் ேகட்டில் ெதாங்கியைதப் பாத்து, திைகக்காமல் என்ன ெசய்வாள்?!! “இந்த ேநரத்தில எங்க ேபானாங்க?” என்ற ேகள்விையத் தவிர, ேவெறைதயும் எண்ணத் ேதான்றவில்ைல பத்மாவிற்கு. காய் வாங்க மளிைகப் ெபாருள் வாங்க என்று அவகள் ெவளிேய ெசல்ல ேவண்டிய அவசியேம இல்லாமல், வட்டிற்குத் 7 ேதைவயான

அைனத்ைதயும் ஞாயிற்றுக்கிழைமயன்று வாங்கி வந்து, குவித்து விடுவாகள் ஸ்ரீனியும் அவளும். அப்படியிருக்ைகயில், ெவளிேய ெசல்ல ேவண்டிய அவசியம் என்ன? அதுவும், ைகக்குழந்ைதைய ைவத்துக் ெகாண்டு. எண்ணங்கள் அக்ேகள்விைய விட்டு ெவளிேய வர மறுத்தது!! என்ன ஏெதன்று எதுவும் புrயாமல், ஸ்ரீனிக்கு அைழப்பு விடுத்தாள் பத்மா. “ஹேலா என்ன பத்மா இந்த ேநரத்தில ேவைலயா” என்று சலிப்புடன் ஆரம்பித்தவைன, “ேவதுைவக் காணல. ராணி வட்ைடப் 7 பூட்டிட்டு எங்ேகேயா ேபாய்ட்டா” என்று கத்தrத்தாள் பத்மா. “என்னது? என்ன உளற?” “உளறல வடு 7 பூட்டியிருக்கு” “பூட்டியிருக்கா? ந7 எங்க அங்க ேபான?” “ப்ச். அதுவா முக்கியம் வட்டில 7 ராணி இல்ல. ேவதாந்தும் இல்ைலன்னு தான் நிைனக்கிேறன்” “ஒருேவைள அவைன உள்ள வச்சு பூட்டிட்டு” – இைதச் ெசால்லும் ேபாேத, ஸ்ரீனிக்கு ெதாண்ைட வரண்டது. “அவைன உள்ள வச்சுப் பூட்டிட்டு இவ எங்க ேபானா?” – பத்மாவின் குரலில் கடுப்பு நிரம்பி வழிந்தது. “ஆமா” – ஸ்ரீனிக்கும் திைகப்பாய் இருந்தது. ஆனாலும், சற்ேற சுதாrத்துக் ெகாண்டு “பக்கத்தில எங்காயானும் ேபாயிருப்பாளா இருக்கும். சத்த நாழி ெவயிட் பண்ணிப் பாேரன்” என்று அவன் கூற, “என்னன்னா உளறிண்டு இருக்ேகள்?! குழந்ைதைய எங்ேகயும் ெவளிய கூட்டிண்டு ேபாகப்படாதுன்னு ெசால்லியிருக்ேகாமா இல்ைலயா?” –

பத்மாவிற்கு, ஸ்ரீனி ஏன் ேவைலக்காrக்கு சப்ேபாட் ெசய்கிறான் என்ற எrச்சல். “ஆமா சr இரு. நாவேரன்” என்றவைன, “ஏன்னா ஏன்னா” என்று கூவி அைழத்துத் தடுத்தாள். “என்ன பத்மா” – அவன் சலிப்புடன் பதில் கூற, “உேமேஷாட வராேதள். உங்க ஃபிரண்ட்ஸ் யாரானும் இருந்தா அவா கால வாங்ேகா” எனக் கூறி, அவனது சலிப்ைபத் திைகப்பாய் மாற்றினாள் பத்மாவதி. “ஏன்டி உேமஷ் என்ன தப்பு ெசஞ்சான்?” – ஸ்ரீனி விழிக்க, “ேநக்கு என்னேவா டவுட் ஜாஸ்தியாகிண்ேட ேபாறது. ந7ங்க அவனண்ட விஷயத்ைதச் ெசால்லாம முடிஞ்சமட்டும் அவன் கண்ணில படாது வட்டுக்குக் 7 கிளம்பி வாங்ேகா” என்றவள், “சீக்கிரம்” என்ற வாத்ைதயுடன் அைழப்ைப ைவத்துவிட்டாள். ஸ்ரீனிக்குப் புrவது ேபாலவும் இருந்தது. புrயாதது ேபாலவும் இருந்தது. ஆனால், பத்மாவின் ெசால்ைல மீ றவும் மனம் வராமல் ேபாகேவ, தன் நண்பனின் காைர எடுத்துக் ெகாண்டு, வட்ைட 7 ேநாக்கிச் ெசன்றான். அங்ேக, குறுக்கும் ெநடுக்குமாய் ெதருைவ அளந்தபடி நின்றிருந்த பத்மா, இன்னமும் ராணியும் ேவதாந்தும் வடு 7 வரவில்ைல என்பைத உறுதி ெசய்தாள். “என்ன பத்மா இது? புது பூதமா இருக்கு? எங்க ேபாயிருப்பா” என்று அவன் பதற, “ேநக்கும் ெதrயைலேயன்னா” என்று அவனுடன் ேசந்து மறுகினாள் மைனவியுேம. “பக்கத்து ஆத்தில ேகட்டுப் பாக்கலாமாடி” என்று ஸ்ரீனி, சுற்றும் முற்றும் பாக்க,

“அவாள்ல ஒருத்தைரக் கூட நமக்குத் ெதrயாேதன்னா” என உதடு பிதுக்கிய பத்மா, “வாங்ேகா எங்கயானும் ேதடிட்டு வரலாம்” என்றாள் அவைன காைர ேநாக்கித் தள்ளியபடி. “ேதடிட்டு வரதா? குழந்ைதைய எடுத்திண்டு ஓடியிருப்பாங்கிறியா? புளிையக் கைரக்காேதடி” என்று ஸ்ரீனி அதிர, “ெதrயைலேய ஆனா இங்ேகேய நின்னுண்டு இருக்கிறதால ஏதானும் ெசய்ய முடியுமா என்ன? சும்மா ேபாய் பாத்துட்டு வருேவாம்” என உந்தியவள், அவன் காைர தங்கள் அலுவலகம் இருக்கும் பக்கம் திருப்பவும், “இல்ல அந்தப் பக்கம் ேபாகாேதள். ஆப்ேபாசிட் ைசட் ேபாங்ேகா” என்றாள் த7விரமாய். “ஏய்என்னடி அவா குழந்ைதைய கடத்தியிருப்பாங்கிற மாதிrேய ேபசுறிேய? பயமா இருக்குடி” – சிறு பிள்ைள ேபால் முகம் ெவளுத்தது ஸ்ரீனிக்கு. “நாேன பயந்துண்டு இருக்ேகன் ந7ங்க ேவற ெடன்ஷன் பண்ணாேதள். ஒட்டுங்ேகா பாப்ேபாம்” என்றவள், கண்கைள இறுக மூடிக் ெகாண்டாள். “ேவது. சின்னப் ைபயன்டி அவைனப் ேபாய் கடத்தியிருப்பாளா ஹய்ேயா அவா அவ்வளவு ேமாசமானவளா என்ன?” – ஸ்ரீனிக்கு உடம்பு நடுங்கியது. “ஹய்ேயா பத்து என்னால முடியைலேய..” என்றவன், “வட்டுக்கு 7 வந்திருப்பாடி. திரும்பப் ேபாய் வட்டில 7 ஒரு வாட்டி பாத்துட்டு வந்துடுேவாமா?” என்றான் சிறு பிள்ைள ேபால். “ப்ள 7ஸ்ன்னா ெகாஞ்சம் தூரம் ேபாய்ப் பாப்ேபாம். இல்ைலன்னா ேபாlஸ்ல கம்ப்ைளன்ட் ெகாடுத்துடலாம்” என பத்மா திட்டவட்டமாய் ெசால்ல, “ேபாlசா? பத்து என்னடி ெசால்ேற? நம்ம ைபயைன நிஜமாலுேம கடத்திட்டாளா?” என்றவனின் ைககளில், கா நடுங்கியது.

“ெதrயைலேய!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! சும்மா புலம்பாம வண்டிைய ஒட்டுங்ேகா” என்று கண்ைண மூடிக் ெகாண்டு இைரந்தவள், கண்ைணத் திறந்து பாத்தேபாது, அவளது பாைவ நிைலக்குத்தி நின்றது. கண்கள் அகன்று திறந்திருக்க, அதிச்சி என்ற உணச்சி அதில் அப்பியிருக்க, மூக்கு விைடத்திருக்க, மூச்சு வருவதும் ேபாவதும் ெதrயாமல் ஓrடத்தில் சிக்கி நிற்க, வாைய “ஆஅ.”ெவன்று திறந்திருக்க, உடம்பின் ஓேரா அணுவும் தன் ஓட்டத்ைத நிறுத்தியிருக்க, ெநஞ்சம் தன் துடிப்ைப மின்னலுக்கு ஈடாய் மாற்றிக் ெகாண்டிருக்க, வலது ைக உயந்து, ஸ்ரீனியின் ேதாைள ெமல்லத் ெதாட்டது. “என்ன பத்து கா ஓட்டும் ேபாது” என்றவன், தன் ேதாளிலிருந்த அவளது ைக சற்ேற நகந்து ஆட்காட்டி விரல் விrந்து ஓrடத்ைதச் சுட்டிக் காட்டவும், அந்த இடத்ைதக் கவனித்தான். கவனித்தவனின் பாைவ உைறந்து நிற்க, கால்கள் பிேரக்ைக கிrச்சிட்டு அடித்தன. உலகேம தன் இயக்கத்ைத நிறுத்தியது ேபால், அகிலமும் நின்று ேபானது இருவருக்கும். பத்மாவின் விரல் காட்டிய திைசயும், ஸ்ரீனியின் பாைவ நிைலக்குத்திய இடமும் ஒன்றாய் சங்கமிக்க, இருவரது சங்கமத்தில் உருவான ேவதாந்த்ைத, ைகயில் ைவத்தப்படி பிச்ைச எடுத்துக் ெகாண்டிருந்தாள் ஒருத்தி! “உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 13 தங்கள் குழந்ைத, நடு ேராட்டில் அழுக்குச் சட்ைடயுடன் வல் 7 வெலன்று 7 கத்திக் ெகாண்டு பசியில் வாடி வதங்கி தூசியின் மத்தியில்

பிச்ைச எடுத்துக் ெகாண்டிருப்பைதக் காண, எந்தப் ெபற்ேறாருக்குத் தான் சகிக்கும்!? தினம் தினம், நூறு ரூபாய் சம்பாதிக்கும் ஒரு கூலித் ெதாழிலாளி கூட, தன் குழந்ைதையப் பிச்ைச எடுக்க விட்டு, தன் வயிற்றுப்பாட்ைட நிைறவு ெசய்து ெகாள்ள மாட்டான். குடிப்பது கூழானாலும் கஞ்சியானாலும், தன் குழந்ைத பசியில் வாடுவைத எந்தெவாரு “நல்ல” மனிதனும் விரும்புவதில்ைல. தான் உண்ணாவிட்டாலும், தன் குழந்ைதகள் வயிறு நிைறய உண்ண ேவண்டும் என்பதற்காகேவ, வட்டு 7 ேவைல ெசய்யும் ெபண்கள் எத்தைன ஆயிரம் ேபேரா! தன் ெபண்ேணா பிள்ைளேயா, நன்றாக படித்து பட்டம் ெபற ேவண்டும் என்பதற்காக, முதுகு ஓடிய உைழக்கும் மனிதகள் ஆயிரம் ஆயிரம்! ஒரு புள்ளியில், பணம் இருக்கிறேதா இல்ைலேயா குழந்ைதயின் வாழ்ைவ ைமயப்படுத்திேய தான், இந்த உலக மனிதகளின் வாழ்க்ைக சுழல்கிறது! “நான்தான் கஷ்டப்பட்ேடன். என் குழந்ைதேயனும் நன்றாக இருக்க ேவண்டும்” என்ற உந்துதேல, பலைர உைழக்க ைவக்கிறது. சம்பாதிக்க ைவக்கிறது. முக்கியமாய், வாழ ைவக்கிறது. அப்படியிருக்ைகயில், வாழ்க்ைகயில் உயந்த நிைலயில் இருக்கிேறாம் என்ற எண்ணம் ெகாண்டிருந்த பத்மாவிற்கும் ஸ்ரீனிக்கும், தங்கள் குழந்ைத பிச்ைச எடுப்பைதக் காண்ைகயில் எவ்வளவு ேவதைனயாக இருந்திருக்கும்!? ேவதைன என்பது அங்ேக சிறிய வாத்ைதயாக மாறிப் ேபானது! ெபற்ேறா இருவரது ெநஞ்சிலிருந்தும் ரத்தம் வடிந்தது! “ராஜா”ைவப் ேபால் வளக்க ேவண்டும் என்ெறண்ணிய தங்கள் பிள்ைளைய, இப்படிெயாரு சூழ்நிைலயில் பாப்பது அவகளது உணவு மண்டலங்கைள ஸ்தம்பித்துப் ேபாக ைவத்தது.

யாருக்காக ஓடிேயாடி சம்பாதித்தாகேளா, யாைர “ராஜகுமாரன்” ேபால் வாழ ைவக்க ேவண்டும் என்று ெவளிநாட்டில் ேபாய் நாயாய் உைழத்தாகேளா, யாருக்காக ெபrய வட்ைடக் 7 கட்டி ைவத்தாகேளா அந்தக் குழந்ைத ஹய்ேயா!!!! தங்கள் கண் முன்ேன நடப்பைத, இருவராலுேம ஜ7ரணித்துக் ெகாள்ள முடியவில்ைல. “ெபருமாேள!!!” – உள்ளிருக்கும் ேவதைனயில் ஸ்ரீனியால், ேவெறைதயும் ேபச முடியவில்ைல. கடவுளின் நாமம் கூட, ெவகு சிரமப்பட்டு ெவளிேய வந்தது. ஸ்ரீனியின் நிைல இதுவாக இருக்க, பத்மாவின் நிைல ேவறு மாதிrயாக இருந்தது! காைல முழுதும் பால் குடிக்காமல், பசியில் வாட ைவத்து, ெவயிலில் வாகன இைரச்சலுக்கு நடுேவ பிச்ைச எடுத்ததால் தான், பிள்ைள இரவு ேநரத்தில் அவளிடம் அத்தைன ேநரம் பால் குடித்திருக்கிறான் என்பது உைரக்க, ெநஞ்சில் சுருக்ெகன்று ஒரு வலி பாய்ந்து விழ, மாபில் சுரந்த பாெலல்லாம் கட்டிக் ெகாண்டது. ெசால்ெலாண்ணா ேவதைனைய தாயுள்ளம் சுரக்க, ெநஞ்சத்ைத ஈட்டிக் ெகாண்டு யாேரா குத்துவது ேபால், துவண்டு ேபானாள் பத்மாவதி. ெபற்ேறா இருவரும், தாங்கள் கண்ட காட்சியின் தாக்கத்ைத விட்டு ெவளிேய வரமுடியாமல் தவித்துக் ெகாண்டிருந்தன. அவகள் இருவருக்கும் அதிச்சி ேவதைன வலி எல்லாேம! ஆனால், பின்னால் நிற்கும் வாகன ஓட்டிகளுக்கு என்ன வந்தது! நடு ேராட்டில் காைர நிறுத்திக் ெகாண்டு, பிரம்ைமப்பிடித்தவன் ேபால் அமந்திருக்கும் ஸ்ரீனிக்கு, பின்னிருந்து ஒலித்த ஹாரன் ஒலிகேளா, “ேயாவ் வண்டிைய எடு” என்ற அத்தத்தில் ெசால்லப் பட்ட வாக்கியங்கேளா எதுவுேம ேகட்கவில்ைல.

அவனது மனம் மூைள உடல் என்று அைனத்துேம ெசயலிழந்து நின்றன. “தன் மகனா தன் மகைனயா தன் ேவதுைவயா?” என்று மனம், பிச்ைசக்காrயின் ைகயிலிருந்த மகைன விட்டு நகர மறுத்துக் ெகாண்டிருக்ைகயில், காலும் ைகயும் எங்கனம் ேவைல ெசய்யும்?! ஜன ெநருக்கடி மிகுந்த ெபங்களூrல் அதுவும் ஓேரா சிக்னலிலும் ஐந்து நிமிடம் பத்து நிமிடம் என்று நிற்க ேவண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கும் மக்கள், இரண்டு நிமிடங்களுக்கும் ேமலாய் வழிைய மறித்துக் ெகாண்டு நிற்கும் ஒரு வாகனத்ைதப் ெபாறுத்துக் ெகாள்வாகளா என்ன? அவனவன், ஏகவசனத்தில் கத்தத் ெதாடங்க, இண்டு இடுக்குகளில் நுைழந்து, ஸ்ரீனியின் கா அருேக வந்த ஒரு ைபக்காரன், கா கண்ணாடிையத் தட்டி “சா சா” என்று இைரந்தான். ம்ஹூம் ஸ்ரீனியின் நிைலக்குத்திய பாைவ, நிைலக்குத்திய பாைவயாகேவ இருந்தது. அவனுக்குப் பதிலாய், பத்மா சுதாrத்தாள். ேவகம் ெகாண்டு, காைர விட்டு இறங்கியவள், தங்கள் காைர ேநாக்கி விைரந்து ெகாண்டிருந்த ட்ராபிக் இன்ஸ்ெபக்டைர தள்ளிக் ெகாண்டு, ேராட்டின் மறு ஓரத்திற்கு ஓடினாள். அவள் ஓடிவருவைத கண்ட அந்தப் பிச்ைசக்காr ெபண், தன்ைன ேநாக்கித் தான் தாக்குதல் வருகிறது என்பைத உணந்தவளாய், சாைலயின் மறுபுறம் ேநாக்கிப் பாய்ந்தாள். “ஏய். என் புள்ைளையக் ெகாடுடி” என்று கத்தியபடி பத்மா அம்ெபன பாய, அங்கிருந்த பலrன் கவனம் முழுதும் பத்மாவின் மீ து பாய்ந்தது. அழுக்குத் துணி ஒன்ைற தூளி ேபால் மாபின் குறுக்ேக கட்டிக் ெகாண்டு, அதில் பிள்ைளையப் ேபாட்டிருந்த அந்தப் ெபண், பிள்ைளைய இறுக அைணத்தபடி, மின்னெலன பாய்ந்தாள்.

“ஏய் நில்லு என் குழந்ைத” என்று கத்திக் ெகாண்டு பத்மாவதி ஓட, சாைலயின் மறுபக்கத்தில் இருந்த ஒட்டுக் கூடத்திலிருந்து ராணி ஓடி வந்தாள். வந்தவள், “ஹா..” என்று அதிந்து நிற்க, “ெஹல்ப்! ெஹல்ப்! யாராவது வாங்க” என்று தன்ைன ேவடிக்ைகப் பாத்துக் ெகாண்டிருந்தவகைள ேநாக்கி, பத்மா கத்த, நம் நாட்டில் மனிதாபிமானம் முழுதாய் மைறந்துவிடவில்ைல என்பைத நிரூபிப்பது ேபால் சில இைளஞகள் வண்டிைய விட்டு இறங்கி வந்தன. “சா என் குழந்ைத. என் ேபபி.. ேவதும்மா அவைன என்னண்ட ெகாடு.” என்று கத்தியபடி பத்மா ைபத்தியம் ேபால் ஓட, அந்தப் பிச்ைசக்காrயும் தன்னால் முடிந்தமட்டும் ேவகத்துடன் ஓடினாள். பத்மாவின் வாத்ைதகளின் அத்தம் முழுதாய் புrயவில்ைல என்றாலும், குழந்ைதக்காக ஓடுகிறாள் என்பது புrய, அங்கிருந்த இைளஞகளின் ஒருவன் வண்டிைய எடுத்துக் ெகாண்டு, அந்தப் பிச்ைசக்காrையத் துரத்தினான். தாய்ெமாழிையத் தாண்டியதன்ேறா தாயின் தவிப்பு! பத்மா ஓட, கூடேவ இரண்டு மூன்று ேபரும் அவளுடன் ஓடின. ைபக் இைளஞன் அவகைள முந்திக் ெகாண்டு, வண்டியில் வைளந்து ெநளிந்து ஓட, கூடியிருந்து ேவடிக்ைக பாத்த மக்களில் சில, அந்தப் பிச்ைசக்காrைய பிடித்து நிறுத்தின. அதற்குள், வண்டியில் ெசன்ற இைளஞன் அவைள அைடந்துவிட, தன் மாேபாடு கட்டியிருந்த பிள்ைளைய எடுத்து அவன் ைகயில் ெகாடுத்தவள், அவகளது பிடியிலிருந்து விடுப்பட்டு ஓட முயன்றாள். அவளது ெசயல்கேள, அவளது தப்ைப எடுத்துக் காட்டிவிட, யாரும் அவைள விடுவதாய் இல்ைல.

சrயாக நான்ேக வினாடிகளில், அவைளப் பிடித்து ைவத்திருந்த இடத்ைத ெநருங்கிய பத்மா, அந்த இைளஞனின் ைகயிலிருந்த பிள்ைளைய ேவகமாய் வாங்கினாள். “ேதங்க்ஸ் சா.” என்றபடி வாங்கியவள், அவனது முகத்ைத நிமிந்து கூடப் பாக்கவில்ைல. அவளது உயிrன் ஓேரா அணுவும் தத்தம் கவனத்ைத, அவளது அணுவிலிருந்து உருப்ெபற்ற உயிrன் மீ ேத ைவத்திருந்தன. “ேவது கண்ணா..” என்று கதறியவள், அவைன மாேபாடு அைணத்துக் ெகாண்டு, “ஊஊஊஊஊஒ” ெவன்று கத்தித் துடித்தாள். “ஹய்ேயா! என் குழந்ேத. ெபருமாேள என் குழந்ேத” என்று மருகிய தாயின் ஸ்பrசத்ைத உணந்த அச்சிறு பிஞ்சு, “ந்ங்க்கா.. ங்கா.” என்று தாேயாடு ஒட்டிக் ெகாண்டது. குழந்ைத பசித்து அழுதால் தான், நிைறய பிச்ைச விழும் என்ற காரணத்தால், பிள்ைளக்குப் பாேல ெகாடுத்திருக்க மாட்டாகள் ேபாலும். பசியில் வாடியிருந்த அக்கன்று, தன் மாேபாடு அைணத்துக் ெகாண்டு கதறிய தாயின் மாபகங்கைள நக்கியது. அந்த ெநாடிபத்மா உயிருடன் ெசத்துப் ேபானாள்! “ேவது ேவது ” என்பைதத் தவிர அவளால் எைதயுேம ேயாசிக்கவும் முடியவில்ைல ேபசவும் முடியவில்ைல. தன் வயிற்றில் உதித்த மணிமுத்தின் முகத்தில் முத்த மைழ ெபாழிந்தவளுக்கு, அங்கம் அதிந்தது. உலகம், அந்த இடத்திேலேய தன் இயக்கத்ைத நிறுத்திவிட்டு, தன்ைன ேநாக்கி பrகாசம் ெசய்வது ேபாலிருந்தது அவளுக்கு. காைலயிலிருந்து எைதயும் உண்டிராத பிள்ைளேயா, தாயின் மாபிலிருந்து தனக்கு ஏேதனும் உணவு கிைடக்காதா என்ற ஏக்கத்துடன், அவளது மாபுப்பக்க உைடைய ஈரமாக்கிக் ெகாண்டிருந்தான்.

அங்கிருந்து, எந்தெவாரு உணவும் வராமல் ேபாகேவ, அச்சின்னஞ்சிறு பிஞ்சு முகத்ைத அண்ணாந்து, தாையப் பாத்தது. “ங்கா. ம்ம்ம்..ஙாஆ..” என்று அவன் ஓைச எழுப்ப, பத்மாவின் மனதிலிருந்த ஆைசயைலகள் அைனத்தும் ேவரறுந்து ேபாய்விட, “கண்ணா பசிக்குதாடா ராஜா? ஹய்ேயா!!!!!!! அம்மா பால் தேரன்டா” என்று பிள்ைளயின் கன்னம் வருடியவளின் கண்ணிலிருந்து தாைர தாைரயாக கண்ண7 வழிந்ேதாடியது. மைறவிடம் ேதடி நிமிந்தேபாது தான், தன்ைனச் சுற்றி நடந்த கேளபரேம அவள் கண்ணில் பட்டது. பத்மா, ேவதாந்ைத ேநாக்கி ஓடிய ேவைளயில், ஸ்ரீனிைய ேநாக்கி விைரந்திருந்தா ேபாக்குவரத்துக் காவலாளி. பிரம்ைமப் பிடித்தவன் ேபால் அமந்திருந்தவைன, அவ உலுக்கி எழுப்ப, ெபரும் பிரளயத்தில் இருந்து ெவளிவருபவன் ேபால் விழித்து எழுந்தவன், “ஹய்ேயா!!!!!!!!!!!!!!!!” என்று முகத்ைத மூடிக் ெகாண்டு அழுதான். காவலாளி என்ன இவனுக்கு அண்ணனா? அப்பனா? அவன் அழுவைதப் பாத்து உருகுவதற்கு?! “வண்டிைய எடு” என்று கன்னடத்தில் இைரந்தா, அவ. நடு ேராட்டில் நின்ற ஸ்ரீனியின் வாகனத்தால் கிட்டத்தட்ட ஒரு கிேலாமீ ட்ட தூரத்திற்கு ட்ராபிக் ஜாம் ஆகிவிட்டிருந்தது. ஆனால், அவரது மிரட்டேலாவிரட்டேலா ஸ்ரீனியின் மனதில் பதியேவ இல்ைல. “சா சா என் ைபயன் சா பிச்ைச எடுக்க விட்டிருக்காங்க சா” என ெநஞ்ைசப் பிடித்துக் ெகாண்டு அவன் கதற, “ெமாதல வண்டிைய எடுய்யா அப்புறம் பாக்கலாம்” என்ற அத்தத்தில், கத்தினா அவ.

ஸ்ரீனிக்குத் தான் உலகேம புrயவில்ைலேய. தன் உலகம் என்று அவன் எண்ணியிருந்த மகைன, பிச்ைசக்காரத் ேதாற்றத்தில் கண்டவனுக்கு, என்ன ெசய்வது என்ன ேபசுவது என்ேற ெதrயவில்ைல. அவன் வாழ்வின் அஸ்திவாரேம, சுக்கு நூறாய் ெநாறுங்கிவிட்டது ேபாலிருந்தது அவனுக்கு. அந்த ேநரம், பத்மாவதியும் ேவறு சிலரும் குழந்ைதைய ேநாக்கி ஓடிக் ெகாண்டிருந்த ேநரம். “சா என் குழந்த சா ” என்று கதறியவன், அங்கிருந்து நகர முற்பட, “ேயாவ் வண்டிைய ெமாதல ஓரமா நிறுத்திட்டு ேபாய்யா” – கன்னடத்தில் கன்னாபின்னாெவன்று கத்தத் ெதாடங்கினா காவலாளி. சட்ெடன, அங்கிருந்த ஒருவ முன்வந்து, “சாவிையக் ெகாடுங்க சா. நான் வண்டிைய அந்தப் பக்கம் நிறுத்துேறன். ந7ங்க ேபாய் குழந்ைதையப் பாருங்க” என்றா ஸ்ரீனியின் ேதாள் தட்டி. “ந7ங்க ேபாய் குழந்ைதையப் பாருங்க ” என்று அவரது வாக்கியத்தில், பிள்ைளையப் பாக்கச் ெசல்லேவண்டும் என்பேத அவனுக்கு உைரத்தது. சூழ்நிைலயின் தாக்கத்தில் மரத்துப் ேபாயிருந்த மூைள, அப்ேபாது தான் ேவைல ெசய்யேவ ஆரம்பித்தது. ேவகமாய் பத்மாவும் குழந்ைதயும் நின்றிருந்த இடத்ைத ேநாக்கி ஓடியவனின் கண்களில், ஒட்டு வடு 7 ஒன்றிலிருந்து ராணி எட்டிப் பாப்பது, “ஹய்ேயா” என்ற அலறலுடன் அவள் ேவறு பக்கம் ஓடத் துடிப்பதும் கண்ணில் பட்டது. குழந்ைதையப் பாப்பது முக்கியமாய் பட்டேபாதும், ராணிையப் பிடிப்பது அைத விட முக்கியமாய் பட, ராணி ஓடிய பக்கமாய் விைரந்தான் ஸ்ரீனிவாசன். “ஏய் நில்லு உன்ைன நம்பின பாவத்துக்கு எவ்வளவு ெபrய துேராகம் ெசஞ்சுட்ேட” என்று கத்திக் ெகாண்ேட ஓடினான் ஸ்ரீனிவாசன்.

பிள்ைளைய ேநாக்கி ஓடிய பத்மாவிற்குக் கிைடத்த உதவிக்கரம், ஸ்ரீனிக்குக் கிைடக்கவில்ைல. அந்த ேநரத்தில், பிள்ைளைய ைவத்திருக்கும் பிச்ைசக்காr மீ தும் அவகைளத் துரத்திச் ெசல்லும் பிள்ைள மீ துேம அைனவரது கண்களும் இருக்க, ஸ்ரீனிவசைனேயா ராணிையேயா கவனித்தா யாருமில்ைல. யாரது உதவியும் இல்ைலெயன்றாலும், ஸ்ரீனி ராணிையத் துரத்துவைத நிறுத்தவில்ைல. “ஏய் நில்லுடிபடுபாவி” என்று கத்தியபடி, தன்னால் முடிந்தமட்டும் ேவகமாய் ஓடினான். ஐ.டி ேவைலயினால் எப்ேபாதும் உட்காந்ேத இருந்த காரணத்தாலும், ேவைல ேவைல என்று ேவைலயின் பின்ேன ஓடியதால் உடற்பயிற்சி ெசய்யாத காரணத்தாலும், நிைனத்தைத நிைனத்த ேநரத்திெலல்லாம் உண்ட காரணத்தினாலும் உடம்பு ெபாது ெபாதுெவன்று ஊதிப் ேபாயிருந்தது ஸ்ரீனிக்கு. ேசாம்பிப் ேபான உடம்ைபத் தூக்கிக் ெகாண்டு ஓட முடியாமல் ஓடியேபாதும், தன் குழந்ைதைய இப்படிெயாரு நிைலக்கு ஆளாக்கிவிட்டாேள என்ற ேகாபத்ைதேய புத்துணச்சி பானமாக்கி, உண்ட வட்டிற்கு 7 ெரண்டகம் ெசய்த துேராகிைய ேநாக்கி ஓடினான் ஸ்ரீனி. பிள்ைளயின் ேமலிருந்த அபrதமான பாசம், அவனுக்காக அவனது நல்வாழ்விற்காக என்று ஓடி ஓடி பணம் ேசத்த ேவகம் என்று அவைன வறு 7 ெகாண்டு ஓட ைவத்தது. அவனுக்கும் ராணிக்கும் சிற்சில அடிகள் தூரேம என்றிருந்த நிைல அது. “ஏய் மrயாைதயா நின்னுடு” என்று கத்தியவன், ராணிைய ெநருங்க ஓரடி இருந்த சமயம், எங்கிருந்ேதா வந்த ஆட்ேடா ஒன்று அவைன உரசிச் ெசன்றது. கண்ணிைமக்கும் ேநரத்திற்குள், அதிலிருந்து எட்டிப் பாத்த ஒருவன், உருட்டுக்கட்ைடைய ஸ்ரீனிைய ஓங்கி வசினான். 7

என்ன நடக்கிறது என்பைத உணந்து, ஸ்ரீனி அந்த உருட்டுக்கட்ைடயின் அடியிலிருந்து தப்பிக்கும் முன்ன, அந்த உருட்டுக்கட்ைட அவனது ெநற்றிையப் பதம் பாக்க, “ஆஆஆஆஆஆஆஆஅ” என்ற அலறலுடன் கீ ேழ சrந்தான் ஸ்ரீனிவாசன். அவன் தாக்கப்பட்ட இரண்டாவது வினாடி, ராணி அந்த ஆட்ேடாவில் ஏறிப் பறந்துவிட்டாள்! “உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 14 கேளபரம் நடந்த இடம், நான்கு ேராடுகள் ஒன்றாய் ேசரும் ஓ சந்திப்பு. ‘சுத்த’ தமிழில் ெசால்வெதன்றால், “ஜங்க்ஷன்”. ெபங்களூrல் “சில்க் ேபாடு” தாண்டிவிட்டாேல, அைத ைஹேவ ஆக்கிவிடுவாகள். ஆதலால், அங்ேக ஒரு ேராடு இருக்கிறெதன்றால் அதற்ெகாரு சவஸ் 7 ேராடு இருக்கும். ஆைகயால், ேபாக வர என்று இரண்டு பிரதான சாைலகள். இரு மருங்கிலும் சவஸ் 7 சாைலகள். இந்த சாைலகள் ந7ள வாக்கில் ஓட, அந்த நான்கு சாைல சந்திப்பின் மற்ற இரண்டு சாைலகள், அகல வாக்கில் ஓடின. ஒரு பக்க பிரதான சாைலயில் வந்து ெகாண்டிருக்ைகயில் தான், அந்த சிக்னலில் ேவதாந்ைத ைவத்துக் ெகாண்டு பிச்ைச எடுப்பைதக் கவனித்தாகள் பத்மாவும் – ஸ்ரீனியும். பிள்ைளையப் பிடிக்க பத்மா ஓடியது அகல வாக்கில் உள்ள சாைலயில். ராணிையப் பிடிக்க ஸ்ரீனி ஓடியது ந7ள வாக்கில் உள்ள மற்ெறாரு பிரதான சாைலயின் அருேக உள்ள சவஸ் 7 ேராட்டில். இதனால் ெசால்லப்படுவது என்னெவன்றால், ஸ்ரீனி அடிப்பட்டு கீ ேழ விழுந்த விஷயம், பத்மாவிற்கு ெதrயாது என்பேத! ஹப்பா!! தன் மாப்புப்பக்க உைடைய, பிள்ைள ஈமாக்குவைதக் காணும் தாயின் உள்ளம் கல்லாய் இருந்தால் கூட, கண்ண 7ராய் கைரந்து விடும். இங்ேக பத்மா ஒன்றும் கல்லில்ைலேய! அலங்காரக் கண்ணாடி அவ்வளேவ! அந்தக் கண்ணாடியிலிருந்த மினுமினுப்பு எல்லாம், ேவதாந்தின் “ங்கா”வில் தண்ண 7 ஊற்றப்பட்ட வண்ணமாய் கைரந்ேதாடியது.

பிள்ைள அவளது சுடிதாைரப் பற்றி இழுத்தபடி, “ங்கா ங்கா” என்று அழ அழ, பத்மா வழ்ந்தாள். 7 அதுவும், ைகையக் ெகாண்டு வந்து அவள் மாபகத்தில் ைவத்து “ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ம்” என்று பிள்ைள ேகட்ட வினாடி, அந்தத் தாயின் உள்ளம் தவிப்பில் துவண்டு ேபானது. தான், “ங்கா” என்று ேகட்டபின்னரும், சுடிதாைரப் பிடித்து இழுத்த பின்னரும், அம்மாவிடமிருந்து பால் வராமல் ேபாகேவ, பிள்ைள சிணுங்கத் ெதாடங்கினான். “ஈஈ.இஊஊஉ” என்று அவன் சிணுங்கத் ெதாடங்க, பத்மாவின் கண்கள் மைறவிடம் ேதடி சுழன்றன. ைபக்கில் வந்து, அந்தப் பிச்ைசக்காrையப் பிடிக்க உதவி ெசய்தாேன ஒரு இைளஞன், “குழந்ைதக்கு பசிக்கறது ேபால. அேதா அங்க சின்னதா ஒரு குடிைச வடு 7 ெதrயறது. அதான் மைறவா இருக்கு அங்க ேபாய் பால் ெகாடுக்கிேறளா??” எனக் ேகட்டான், அங்கிருந்த சிறு ஓைல வட்ைடக் 7 காட்டி. அவனுக்கு நன்றி கூடச் ெசால்லத் ேதான்றாமல், பிள்ைளைய மாேபாடு அைணத்துக் ெகாண்டு, அங்ேக ஓடினாள் பத்மா. அது ஒரு சாப்பாட்டு கைட. அங்ேக நடந்த கலவரத்ைத ேவடிக்ைகப் பாத்துக் ெகாண்டிருந்தவகளுள், அந்தக் கைடயின் முதலாளியம்மாவும் ஒருவ என்பதாலும், பிள்ைள பசியால் அழுவைதக் காணப் ெபாறுக்காமலும், ெவளிேய ேபாடப்பட்டிருந்த ெபஞ்சில் முதுகு காட்டி அமரப் ேபான பத்மாைவ, உள்ேள வந்து அமரும் படி ெசான்னா. அவளும், பிள்ைளையத் தூக்கிக் ெகாண்டு உள்ேள விைரந்தாள். அலுவலகத்திலிருந்து விருந்துக்குச் ெசன்றதால், அனாக்கலி சுடிதா ஒன்ைற அணிந்திருந்தாள் பத்மா. உயரமாய் இருப்பவகளுக்கு முழங்கால் தாண்டி இரண்டு இன்ச்சும், குட்ைடயாய் இருப்பவகளுக்கு ைநட்டி ேபாலேவ இருக்குேம, அப்படியாப்பட்ட சுடிதா அது. ஃபிrல்

ஃபிrல்லாக முழங்கால் தாண்டி அைறயடிக்குத் ெதாங்கிக் ெகாண்டிருந்தது. அதுவும், மாபுப்பக்கம் ஏகப்பட்ட ஜமிக்கி ேவைல ேவறு. அந்த சுடிதாைரப் ேபாடும்ேபாது உண்டாகும் பரபரப்பு படபடப்பு, அைனவரும் தன்ைன ஒருமுைறேயனும் திரும்பிப் பாக்க ேவண்டும் என்ற ஆவம், எல்லாேம குழந்ைத பாலுக்காக அவைளேய ஏக்கமாய் பாத்துக் ெகாண்டிருந்ததில் உைடந்து ெநாறுங்கிப் ேபானது. “வல் 7 வல்” 7 என்று அழுதாலும், தன் வயிற்றுக்கான உணைவக் ெகாடுக்கக் கூடியவள் இவள் மட்டுேம என்ற எண்ணத்தில், தாயின் முகத்ைதேய பாத்துக் ெகாண்டிருந்த ெசல்வமகனின் பாைவயில், அவளது ெசல்வச் ெசழிப்ெபல்லாம் சின்னாபின்னமாய் சிதறிப் ேபானது. “ச்ேச இந்த டிரஸ் ேவற ” என்றவளுக்கு, அழுைகையயும் ஆத்திரத்ைதயும் விட, குற்ற உணச்சிேய ேமேலாங்கி இருக்க, அந்த உைடைய தளத்திக் ெகாண்டு, பிள்ைளக்குப் பால் ெகாடுக்க ெபரும்பாடு பட்டாள் பத்மாவதி. “ஹய்ேயா. இது ேவற ” என்றவளால், அந்த உைடையத் தளத்தேவ முடியவில்ைல. உடலில் எழில் வைளவுகைள எடுத்துக் காட்டெவன, சிக்ெகன வாங்கியிருந்த உைடைய இரண்டு இன்ச்ச் கூட தகத்த முடியாமல் ேபாகேவ, அழுைகயாய் வந்தது பத்மாவதிக்கு. “ஹய்ேயா ெகாழந்த அழறாேன என்னால பால் கூடக் ெகாடுக்க முடியைலேய” என ேகாபமும் அழுைகயுமாய் வர, தாயின் தவிப்ைப உயத்தும் வண்ணம், “ஆஆஆ. ஆஆ.” எனக் கத்தத் ெதாடங்கினான் பிள்ைள. “இருடா கண்ணாஒேர நிமிஷம்” என்று ைகையக் குவித்து, அவனிடம் ெகஞ்சியவள், ெபரும்பாடு பட்டு உைடையத் தளத்தி, பிள்ைளையத் தூக்கி மடியில் ேபாட்டுக் ெகாண்டு, அவனுக்குப் பால் புகட்டத் ெதாடங்கினாள். காைல ஏழைர மணிக்கு பத்மாவிடம் குடித்திருந்த பாலிற்குப் பின்ன, பிள்ைளயின் வயிற்றில் ஒன்றுேம இருக்கவில்ைல.

பிள்ைள பசியில் அழுதால் தாேன, பிச்ைச பிரமாதமாய் விழும். ஓட்டிப் ேபாயிருந்த பிள்ைளயின் வயிற்ைறப் பாத்த பத்மாவிற்கு, இன்ைறய தினம் விருந்தில் உண்ட பதத்தங்களின் நிைனவு வந்து, வயிற்ைறப் பிரட்டிக் ெகாண்டு வந்தது. “ஹய்ேயா என் குழந்ைதையப் பட்டினி ேபாட்டுட்டு நா மட்டும் சாப்பிட்டு இருக்ேகேன” “எத்தைன நாள் எத்தைன மணி ேநரம் இப்படி பாலுக்காக அழுதாேனா?” “ஹய்ேயா ெபருமாேள! இந்தப் பாவத்ைத எங்ேக ெகாண்ேட ெதாைலப்ேபன்” என்று அரற்றிய மனதிலிருந்து ரத்தேம கண்ண 7ராய் வடிந்தது. மடியில் ேபாட்டு, தாய் மாைரத் தந்த வினாடி, அந்தச் சின்னஞ்சிறு பாலகன், தன் சிறு மல உதடுகளால் பாைலக் குடிக்க ஆரம்பித்தான். பிள்ைள பால் குடித்த ேவகத்ைதக் கண்ட பத்மாவிற்கு, “பிச்ைசக்காரனுக்கு பால் ேசாறு கிைடத்த கைதயாக” என்ற வாசகம் எக்குதப்பாக நிைனவு வர, ெதாண்ைட விைடத்து தைலயிலும் மாபிலும் மாறி மாறி அடித்துக் ெகாண்டு, “ஒஊஒ” என்று கதறி அழுதாள். தான் அழுத அழுைகயில், அந்த கைடைய நடத்தும் ெபண்மணி உள்ேள ஓடிவந்தைதக் கூட உணராமல், “ஹய்ேயா கண்ணா உன்ைன ராஜா மாதிr வளக்கணும்ன்னு நிைனச்சிண்டு இருந்ேதாேம இப்படி நடுேராட்டில பசிேயாட ஹய்ேயா என்ைன மன்னிச்சிடுடா கண்ணா” என்று அவள் கதறித் துடிக்க, அந்த முதிய ெபண்மணியின் கரம், ஆதரவாய் பத்மாவின் ேதாளில் விழுந்தது. திடுக்கிட்டு திரும்பிப் பாத்தாள், பத்மாவதி.

“ஹாலு ெகாடம்மா மகு அல்லலுேல” என ெமன்ைமயாய் வற்புறுத்தியவ, “கூகல்லி யம்மா!” என்றா அவளது கன்னத்ைத ேலசாய் துைடத்துவிட்டு. அந்த ெநாடி பத்மாவதியின் இைமக்கு ெவளிேய அப்ெபண்மணி நின்றாலும், இைமக்குள்ேள அவளது தாயின் பிம்பம் மின்னியது! “அம்மம்மம்மாஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆ” – உள்ளமும் உடலும் ஒருங்ேக குலுங்கிப் ேபானது. அதில், பிள்ைள தன் பாலிற்கான ஆதாரத்ைத இழந்துவிட, “ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹாஅ..” என்று அழ ஆரம்பித்தது. சட்ெடன சுயஉணவு ெபற்றவளாய், புறங்ைகயால் முகத்ைதத் துைடத்துக் ெகாண்டு, “இல்லடா கண்ணா இல்லஅழாத இந்த குடி” என்று பிள்ைளையச் சrயாய் ைவத்துக் ெகாண்டாள் பத்மாவதி. ேவதாந்த் அவளிடமிருந்து பருகிய ஓேரா ெசாட்டு பாலும், பத்மாவிற்குப் பாடமாய் அைமந்தது. அச்சிறு உருவம், தன் பலம் முழுைதயும் திரட்டி, தாயின் மாபுக்காம்புகளிலிருந்து பாைல உறுஞ்ச உறுஞ்ச, பத்மாவதியின் உற்சாகம் முழுதும் உறுத்தலாய் மாறிப் ேபானது. “சப் சப்” என்ற சத்தத்துடன், ஆனந்தமாய் அவன் குடித்த ஓேரா ெசாட்டுப் பாலும், “சப்சப்” என்று அவளது கன்னத்தில் அடியாய் இறங்கியது! ஓேரா அடியின் முடிவிலும், “ந7ெயல்லாம் ஒரு அம்மா” என்ற ேகள்வி மைலயாய் எழுந்து, “தூ” என்று முகத்திேலேய துப்பியது. அவளது கவம் அலட்சியம் தன்னிடம் என்ன இல்ைல என்ற அகங்காரம் நான் பணத்தால் உயந்தவள் என்ற இறுமாப்பு வடும் 7 காரும் ேபங்க் பாலன்சும் தான் வாழ்க்ைகைய நிணயிக்கும் ெபாருட்கள் என்ற பணத்தாைச எல்லாேம சுக்குநூறாக உைடந்து ேபாயின.

தன் ேவைல தான் முக்கியம் என்று ஓடிய ேவைளயில், ேவளாேவைளக்கு உணவின்றி தவித்திருக்கிறான் பிள்ைள என்ற விஷயம், அவைள முற்றிலும் நிைலகுைலயச் ெசய்தது. பிற்காலத்தில் அவன் ஆைசப்பட்ட படிப்ைபப் படிக்க ேவண்டும் என்ெறண்ணிய தான், நிகழ்காலத்தில் அவன் ஒழுங்காக உண்ண ேவண்டும் என்ெறண்ணவில்ைலேய என்று உள்ளம் உைடந்து ேபானாள், அந்தத் தாய். சுவற்ைறேய அழித்துவிட்டு, சித்திரத்திற்கான வண்ணங்கைள ேசகrக்க ஓடிய தன் மடத்தனத்ைத எண்ணி, தைலயில் அடித்துக் ெகாண்டு, கதறினாள் பத்மா. ஓரளவிற்கு வயிறு நிைறயும் வைர, தாைய விடாது பற்றிக் ெகாண்டிருந்த சின்னக் கண்ணன், கால் வயிறு நிைறந்ததும், ைகையக் காைல ஆட்டி தன் lைலகளில் இறங்கினான். ஆனால், பாலமுதத்ைத மட்டும் விடவில்ைல! பசியால் காந்திய வயிறு சாந்தமைடயும் வைரயில், பால் மட்டுேம குறியாக இருந்த சின்னப்ைபயனுக்கு, இப்ேபாது பாலுடன் ேசந்து விைளயாட்டும் ேசந்து ெகாண்டது. தனக்கான உணைவ உண்டு ெகாண்ேட, கால் இரண்ைடயும் உைதப்பதும் ைகைய ேமேல தூக்கி ஆட்டுவதுமாய் இருந்தான் அவன். அப்படி ஆட்டியதில், ஒருமுைற இடது கால் ெதாைடைய விட்டு நழுவி, கீ ேழ சrய, “சச்சு ேவதும்மா ஒழுங்கா குடி ராஜா” என்றபடி, பிள்ைளையத் தூக்கி மடியில் ேபாட்டுக் ெகாண்டாள் பத்மாவதி. காலால் விைளயாடி முடித்தவன், ைகைய ஆட்டித் தன் விைளயாட்ைடத் ெதாடங்கினான். தாயின் உைடக்குள் மைறந்திருந்த கள்வனுக்கு, ஏேதா அவளது கண்ைண விட்டு மைறந்துவிட்ட குஷி ேபாலும். யேசாைதைய ஏமாற்றும் மாயக்கண்ணனாய் மாறி, சின்னச் சின்னக் குறும்புகள் ெசய்ய ஆரம்பித்தான்.

“ேவது விைளயாடாத ராஜா பால் ேபாதுமா? அம்மா எழுந்துக்கட்டா?” என்று பத்மா, ெசல்ல அதட்டலுடன் ேகட்க, தாயின் அதட்டைலப் புrந்து ெகாண்டவன் ேபால், ேவகேவகமாய் இரண்டு இழு பாைல இழுத்துக் ெகாண்டான். கண்ண7 கைர புரண்டு ஓடியது, பத்மாவிற்கு. “இந்தச் சின்னக் கண்ணைன யாைரேயா நம்பித் தவிக்க விட்டு விட்ேடாேம?” என மனம் ெவம்பியது. பசிக்கும் ேபாெதல்லாம், என்ைனத் ேதடியிருப்பாேனா! இல்ைலெயன்றதும், அழுதிருப்பாேனா!? அழுகிறான் என்றதும் அடித்திருப்பாகேளா! ஹய்ேயா!!! ெபருமாேள!!! என்னெவாரு பாவம் ெசய்துவிட்ேடன்!! கண் கலங்கிய அந்த ேவைளயில், அவளது ைமந்தன் ஒரு ேவைல ெசய்தான். தன் பிஞ்சுக் ைககைளயாட்டி அவளது தாலிக் ெகாடிையப் பற்றினான். பற்றியவன், அைத தனக்கிருந்த திக்கிளியூண்டு பலத்ைதக் கூட்டி, இழுக்க, பத்மாவின் மூச்சு நின்று ேபானது! “ஹய்ேயா ஸ்ரீனி!? ஸ்ரீனி எங்ேக?” – இப்ேபாது தான், கணவனின் நிைனப்ேப அவளுக்கு வந்தது. தன்ைன விட மகைன இந்தக் ேகாலத்தில் பாத்ததில், மிகுந்த அதிச்சியைடந்த கணவைனக் காணவில்ைல என்பேத அவளுக்கு அப்ேபாது தான் உைரத்தது. மகன் மகன் என்று உயிருக்கு உயிராய் மகைன எண்ணியவன், இவ்வளவு ேநரம் வைர மகைனப் பாக்க வராமல் இருக்கிறான் என்றால்??!!! ஹய்ேயா!! ஸ்ரீனி!!! என்று மனம் பதறியது! ஆனாலும், துவண்டு கிடக்கும் பிள்ைளைய விட மனம்வரவில்ைல! ஆனாலும்.!!!

இரண்டு பக்கமும் கிடந்து மனம் தத்தளித்து தடுமாறியது. ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாய், பிள்ைளையத் தன் உைடக்குள் இருந்து ெவளிேய ெகாண்டு வந்தாள். அவன் “ம்ம்ம்ம். ங்காம்ம்ம்ம்” என்று சிணுங்க, அவனது ெநற்றியில் ஒரு சின்ன முத்தம் ைவத்து, “அப்பாைவப் பாத்துட்டு வந்து தேரன்டா ராஜா” என அவனுக்கு சமாதனம் ெசான்னவள், உைடையச் சr ெசய்து ெகாண்டு, அந்த கைடைய விட்டு ெவளிேய வந்தாள். ெவளிேய வந்து பாத்தால், அங்ேக ஒரு ெபrய கலவரம் கடந்த சுவேட இல்ைல. வாகனங்கள் சச என்று ெசன்று ெகாண்டிருக்க, மக்கள் தங்கள் பணி ேநாக்கி விைரந்து ெகாண்டிருக்க, தள்ளு வண்டியில் வியாபாரம் ெசய்பவகள் கூவிக் ெகாண்டிருக்க, ெதரு நாய்கள் அங்குமிங்கும் ஓடிக் ெகாண்டிருக்க, சற்று ேநரம் முன்ன இந்த இடத்திலா இருந்ேதாம் என விழித்தாள் பத்மாவதி. ஆனால், ஸ்ரீனி அங்ேக? சுற்றுப்புறம் சுரமிழந்து ேபாக, மாைல சூடியவனின் நிைனவு மனைதத் திருப்பியது. அவள் கண்கைளச் சுழட்டி, கணவைனத் ேதடும்ேபாேத, அவளுக்கு உதவி ெசய்தாேன ஒரு இைளஞன் அவன் அவளருேக விைரந்து வந்தான். “உங்க ஆத்துக்காரைர ேதட்ேறளா? அவருக்கு அடி பட்டிருக்கு பக்கத்தில இருக்க ஹாஸ்பிடல்ல ேசத்திருக்ேகாம். ேபாய் பாக்கலாம். வேரளா?” என ேநரடியாக விஷயத்திற்கு வந்தான். “அடி பட்டிருக்கா? எப்படி?? ஹய்ேயா ெபருமாேள!” என அவளது பதட்டம் அதிகrக்கவும், “வாங்ேகா வண்டில ேபாயிண்ேட ேபசலாம். அங்க ேபாய்ப் பாத்தா ேதவலாம் ேபால இருக்கும்” என அவைள, அங்ேக நின்றிருந்த அவகளது காrல் அைழத்துக் ெகாண்டு, மருத்துவமைனைய ேநாக்கி விைரந்தான்.

ேபாகும் வழியில், நடந்தது முழுைதயும் அவன் விளக்க, விக்கி விக்கி அழுவைதத் தவிர பத்மாவதியால் எதுவுேம ெசய்ய முடியவில்ைல. காrல் இப்படிெயன்றால், மருத்துவமைனக்குச் ெசன்றதும் கிட்டத்தட்ட நான்கு மணி ேநரம், கணவைனக் கண்ணிேலேய காட்டாமல் இந்த ெடஸ்ட் அந்த ெடஸ்ட் என்று அைலக்கழிக்கவும், பத்மாவதியின் பயம் கூடிப் ேபானது. அந்த ஆட்ேடாகாரன் அடித்த ேவகத்தில், தைலயில் பலமாய் அடிப்பட்டிருந்தது ஸ்ரீநிவாசனுக்கு. அது மட்டுமில்லாமல், அடியின் ேவகத்தால் தடுமாறி கீ ேழ விழுந்தவனின் பின்னந்தைலயிலும் அடி பலமாய் பட்டிருக்க, முதுகு தண்டிலும் பலத்த அடி என்றாகள். நிைனவு தப்பி விட்டிருந்தது. எப்ேபாது ேகட்டாலும், “we can tell anything positive only after a hour” என்ேற நான்கு மணி ேநரத்ைத அவகள் கடத்திவிட, பத்மாவதி பயத்தில் உைறந்து ேபானாள். இந்த நாளின் நூறாவது முைறயாக, “ெபருமாேள!!!” என்று எம்ெபருமாைன அவன் ேவண்ட, நூற்றிேயாராவது “ெபருமாேள!!” என்ற நாமம் ெவளிவருைகயில், அந்த மருத்துவமைனயின் வரேவற்பு பகுதியில் நுைழந்தா – ராஜேகாபாலன். பாலாஜி மற்றும் மாலதியுடன்

“உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 16 முகத்தில் ேதான்றிய சிrப்பின் சாயைலத் தன்னுடேன நிறுத்தி ைவத்துக் ெகாள்ள, ஸ்ரீனியால் முடியவில்ைல. அவன், முயலவுமில்ைல. ரத்தம் ஏறிக் ெகாண்டிருந்த ைகைய ெமல்ல உய+த்தி, தன் ெநற்றிையக் ேகாதிக் ெகாண்டிருந்த தாத்தாவின் ைகையப் பிடிக்க முயன்றான். “என்னடா கண்ணா என்ன பண்ேற” என அவ+ பதற, “தாத்தா ” என்றான் ெமல்ல. ைககள் இன்னமும் அவரது ைகயின் ஆதரவிற்காக துழாவிக் ெகாண்டிருந்தன. சட்ெடன ைகையக் கீ ேழ இறக்கி, ேபரனின் ைகைய இறுகப் பற்றிக் ெகாண்ட ராஜேகாபாலன், அவனது ைகைய ேநராக ைவத்தா+. ஆனால், அவேனா மீ ண்டும் ைகைய உய+த்தி அவரது ைகையப் பிடித்துக் ெகாண்டான். “என்ன கண்ணா?” என அவ+ ஆதுரமாய் ேகட்கவும், கண்ணில் ந8+ ேகா+க்க, “ேதங்க்ஸ் தாத்தப்பா” என்றான் ஆத்மா+த்தமாய். அவனது “ேதங்க்ஸ்”ைஸ விட, அவனது “தாத்தப்பா” என்றைழப்பு, ராஜேகாபாலைன என்னேவா ெசய்தது. அவன் முன்னிைலயில் அழுது விடக் கூடாது என்று ைவராக்கியமாய் இருந்தவருக்கு, கண்ணின் ஓரம் ேலசாய் அrப்பது ேபாலிருந்தது. அவரது ேபரன்-ேபத்திகளில் இைளயவளான ைவஷ்ணவி மட்டுேம, அவைர “தாத்தப்பா” என அைழப்பாள். பாலாஜியும் ேகாைதயும் “தாத்தா” என்பா+கள். ஸ்ரீனி எப்ேபாதுேம முைறப்பு பகட்டும் தான். அப்படியிருக்ைகயில், தன்ைன விட்டு விலகி நின்ற ேபரனிடமிருந்து இப்படிெயாரு அைழப்பு வரவும், அந்த முதியவrன் பாச நாளங்கள் இன்னிைசயில் மீ ண்டன. “என்னடா இது ேதங்க்ஸ் எல்லாம் ெசால்லிண்டு. எல்லாம் சrயாகிடும் ” என்றா+ அவ+, அவனது ைகைய ஆதரவாய் பற்றியபடி.

“இல்ல தாத்தா சrயாகாது. சrயாகதபடி ெசஞ்சு வச்சிருக்ேகன் தாத்தா என் குழந்ைதைய என் ேவதுைவ பிச்ைச .” – அந்த வா+த்ைதையச் ெசால்லும் ேபாேத, ஸ்ரீனிக்கு ெநஞ்ைச அைடத்துக் ெகாண்டு வந்தது. கண்கைள இறுக மூடி, தன் ேவதைனைய முகத்தில் பிரதிபலித்தான், அவன். “ஷ் அதான் ெகாழந்ைதேய காப்பாதிட்ேடாேமேனா? இனிேமல் அப்படி நடக்காது பாத்துப்ேபாம்டா, சீனு. கவைலப்படாேத ” என அவ+ ேதற்ற, “நடந்துடுத்ேத தாத்தப்பா! நடந்துடுத்ேத!!” – மறுகித் துடித்தான் ஸ்ரீனி, ஒரு தந்ைதயாய். “நம்பக் கூடாதவாள நம்பின பாவத்துக்கு அவனுக்கு ஆஸ்துமா வந்துடுத்ேத! அவனுக்கு உயி+ ெகாடுத்த நாங்கேள அவன் மூச்சுக்கு சிரமப்படும்படி வச்சுட்ேடாேம அய்ேயா தாத்தா என்னால தாங்க முடியைலேய” என்று அரற்றிய ேபரைனச் சமாதானம் ெசய்வது, ராஜேகாபாலனுக்குப் ெபரும்பாடாய் ஆனது. அவனும் சr பத்மாவும் சr ேவதாந்ைதப் பா+க்கும் ேபாெதல்லாம், கண்ைணக் கண்ணருக்குத் 8 தாைர வா+த்துக் ெகாடுத்தன+. இப்படிேய ஒரு வாரம் கழிந்த நிைலயில், வட்டிற்குச் 8 ெசல்லலாம் என மருத்துவ+கள் அறிவித்த பின்ன+, “நம்ம ஆத்துக்ேக என்ைன அைழச்சிண்டு ேபாேறளா.. தாத்தா?” எனக் ேகட்டான் ஸ்ரீனிவாசன். “நம்ம ஆத்துக்குத் தான்டா சீனு ேபாேறாம். எவ்வளவு ெபrய ஆம் வாங்கியிருக்ேக விஸ்தாரமா நன்னா இருக்குடா. அங்க தான் ேபாேறாம் ேநாக்கு கீ ழ ஒரு அைறைய சுத்தம் பண்ணி ைவக்கச் ெசால்லியிருக்ேகன்” என்றா+ ராஜேகாபாலன், ேபரன் வாங்கிய வட்ைட 8 சிலாகித்தபடி. ஸ்ரீனியின் மனம் குற்ற உண+ச்சிேயனும் குழிக்குள் மூழ்கிப் ேபானது. இந்த வட்ைட 8 அவருக்குப் ேபாட்டியாக அல்லவா வாங்கினான். வடு 8 வாங்கியைதக் கூட அவrடம் ெசால்லவில்ைல. அவருக்கு நிகராக ெபrய வட்டில் 8 வாழேவண்டும் என்ற ேபராைசயில் இந்த வட்ைட 8

வாங்கிய தனக்கு அவரளவிற்கு மனம் ெபrதல்ல என்பது புrய, “ப்ள 8ஸ் தாத்தப்பா, வட்ைட 8 விட்டு வந்திேய பா+த்தியா எப்படி சீரழிஞ்சு நிக்கிறன்னு எைதயானும் ெசால்லி என்ைனத் திட்டிடுங்ேகா, தாத்தப்பா. ேநக்கு கில்ட்டினஸ் ெகாஞ்சமானும் குைறயும்” என்று மன்றாடியவன், “ந8ங்க என் தப்பிச் சுட்டிக் காட்டாது ெபrய மனசு பண்ணி மன்னிக்க மன்னிக்க, என்னால தாள முடியல தாத்தப்பா. ெராம்ப வலிக்கறது” என்றான் ெநஞ்ைச அழுத்திப் பிடித்துக் ெகாண்டான். “ச்சீ ! அசடாட்டம் ேபசாத, சீனு. ந8 என் குழந்ேதடா கண்ணா ேநாக்கு ஒரு கஷ்டம்ன்னா ேநக்கும் அதில பங்குண்டு. அைதவிட்டுட்டு கஷ்டப்படுறியா நன்னா படு ேநாக்கு நல்ல ேவணும்ன்னு திட்டிண்ேட ேநாக்கு உதவி பண்ணிேனன்னு ைவ ேபாற பாைதக்கு புண்ணியம் ேசராதுடா” என்றா+ அவ+ கண்டிப்பும் கனிவுமாய். ஸ்ரீனிக்கு வா+த்ைதகள் ஏதும் வரவில்ைல. ெவறுமேன அவைர ெவறித்துப் பா+த்தபடி அம+ந்திருந்தவன், “நா நங்கநல்லூ+ல இருக்க நம்ம ஆத்துக்குப் ேபாலாம்ன்னுட்டு ெசான்ேனன், தாத்தா. இங்க இல்ைல” என்றான் தைரையப் பா+த்தபடி. “ஏன்டா கண்ணா ” என அவ+ ேபசத் ெதாடங்க, “கூட்டிண்டு ேபாக மாட்ேடளா தாத்தா?” என்றான் அவன், கண்ணில் வலியுடன். “ச்ச்ேச அது உன்னுைடய ஆம்டா எப்பனாலும் வரலாம். நா எதுக்கு ெசால்ேறனா ” என அவ+ மீ ண்டும் விளக்கம் ெகாடுக்க ஆரம்பிக்க, “எப்பனாலும் வரலாம் தாேன ேநக்கு இப்பேவ வரணும் ேபால இருக்கு. அைழச்சிண்டு ேபாங்ேகா” என்றான் அவன், ஒேர பிடியாக. “அதில்ல ராஜா இங்கன்னா உன்ைன ட்rட் பண்ணின டாக்ட+ேஸ இருக்கா ஏதானும் ஒரு எம+ெஜன்சின்னா, டக்குன்னு வந்து பாத்துடலாம்” என அவ+ தன் பக்க விவாதத்ைத எடுத்து ைவக்க,

“ெசன்ைனயில இல்லாத டாக்ட+ஸா? ஏன் தாத்தா தயங்குேறள்? அப்பா ஏதானும் ெசால்வா+ன்னு பயப்பட்ேறளா? அவ+ என்ன ெசான்னாலும் ேகட்டுண்டு இருக்க பாத்தியப்பட்ட தப்ைபத் தான் ெசஞ்சிருக்ேகன். அதனால ேகட்டுக்கிேறன். அவரண்ட சண்ைட பிடிக்க மாட்ேடன்” என்று சீனு, அவரது தயக்கத்ைத ேவறு விதமாய் எடுத்துக் ெகாண்டு பதில் ெசால்லவும், “அவன் என்னடா என் ேபரைனச் ெசால்றது? அெதல்லாம் மாட்டான். ந8 கிளம்பு” என்று விவாதத்ைத முடிவுக்கு இட்டு வந்தவ+, ேபரனின் குடும்பத்ைத அைழத்துக் ெகாண்டு, ெசன்ைனக்குச் ெசன்றா+. பத்மாவும் இந்த முடிவுக்கு எந்த மறுப்பும் ெசால்லவில்ைல. தன் துணிமணிகள் ேவதாந்தின் துணிமணிகள் என்று அைனத்ைதயும் மூட்ைடக் கட்டி எடுத்து வந்தவைள, “என்னம்மா பத்மா இது? எல்லாத்ைதயும் எடுத்திண்ட மாதிr இருக்ேக? சீனு குணமாகுற வைரக்குமானைத எடுத்துண்டு வாம்மா ெகாழந்ேத. அப்புறம் இங்க ேவைலக்கு வரணுேமா இல்ைலேயா?” என மாலதி ேகட்க, “நா ேவைலைய விட்டுடுறதா இருக்ேகன்மா” என்றாள் பத்மா, தைலையக் குனிந்தபடி. “ேவைலைய விடாேத!” என்று ெசால்ல முடியாமல், ேவதாந்தின் ஒட்டிய வயிறு மாலதிைய தடுத்தது. அேத சமயம், “ேவைலைய விடு” என்றும் அவரால் ெசால்ல முடியவில்ைல. “இல்லடி ெகாழந்ேத! நல்ல ேவைலயில்ைலேயா அைதப் ேபாய் ” என அவ+ இழுக்க, “இல்லம்மா ேவைலைய விட ேவது முக்கியம்ன்னு ேநக்கு புrஞ்சிடுத்து” என்றாள் அவள், ைகயிலிருந்த மகனின் ெநற்றியில் முத்தம் ைவத்து.

பதிேலதும் ேபசாமல், கழிவிரக்கத்துடன் மாலதி பா+த்திருக்க, “ேநக்கு இது புrயுறதுக்காக இந்தக் குட்டிக் கண்ணன் இவ்வளவு கஷ்டத்ைத அனுபவிச்சுட்டான். பசில எத்தைன நாழி கத்தினாேனா அம்மா அம்மான்னு அழுதாேனா ஹய்ேயா எவ்வளவு ெபrய மடத்தனம் பண்ணிட்ேடன்” என அவள் அழத் ெதாடங்க, “ஷ், பத்மா! என்ன இது எப்பப் பாரு அேத நிைனப்பாேவ இருந்துண்டு. கண்ைணத் துைட” என்று அதட்டிய ராஜேகாபாலன், “ேவைலைய விடுற சr, ஆனா ஸ்ரீனிேயாட ேவைல இங்க தாேன இருக்கு. திரும்ப இங்க வரேவண்டாேமா?” என்றா+ புrயாமல். பத்மாவதி ெமல்ல நிமி+ந்து ஸ்ரீனிையப் பா+க்க, “நா இனிேம இங்க ேவைல ெசய்யப் ேபாறதில்ல, தாத்தா” என்று அறிவுப்பு விடுத்தான் ஸ்ரீனிவாசன். “புrயாது ேபசப்படாது சீனு! ேவைலைய விட்டுட்டு என்ன ெசய்ேவ? ஆத்துக்கு வாங்கின கடைனயானும் கட்ட ேவண்டாேமா?” என அவ+ அதட்ட, “அைத விக்கப் ேபாேறன்” என்றான் அவன், நிதானமாய். “ப்ச்! ெபத்த குழந்ைத பிச்ைச எடுக்கிறைதப் பாக்கிறதுங்கிறது கஷ்டம் தான். அதுக்காக மைன உத்திேயாகம் எல்லாத்ைதயும் ெதாைலச்சிண்டு நிக்கிறதா?” – நித+சனம் உண+ந்தவராய் அதட்டினா+ ராஜேகாபாலன். “நங்கநல்லூ+ ஆத்தில ேநக்கும் என் பிள்ைளக்கும் இடம் தர மாட்ேடளா, தாத்தா?” என சீனு, அவரது வா+த்ைதகைள ேவறுவிதமாய், “அடி பிச்சுடுேவன், படவா! நா என்ன ெசால்லிண்டு இருக்ேகன் ந8 என்ன ேபசிண்டு இருக்ேக? அங்க ேநாக்கு இடமுண்டு தான். என் முதல் ெகாள்ளுப் ேபரனுக்கு உன்ைன விட அத8த உrைமயுண்டு. அதுக்காக இந்த ஆைம ஏன்டா விக்கணும்ன்னு?” என அவ+ பாய, “இந்த ஆைம நிைனச்சாேல ேவது ட்ராபிக் சிக்னல்ல நின்ன ேகாலமும் அவன் ஆஸ்துமாவில கஷ்டப்பட்டதும் தான் தாத்தா ஓடறது. என்னால

இந்த ஆத்துல சrயா மூச்சு கூட விட முடியல தாத்தா ” என ஸ்ரீனி வா+த்ைதயில் கதற, பத்மாவதி கண்ண 8rல் கதறினாள். ராஜேகாபாலன், என்ன ெசால்லுவா+?! “வடு 8 சr உத்திேயாகம்?” என்றா+ ஒன்றிலிருந்து மற்ெறான்றுக்குத் தாவி. “ெசன்ைனக்கு மாத்தி வாங்கிக்கிேறன். இல்ைலன்னா அங்க ஒரு ேவைலையத் ேதடிக்கிேறன். ஆனா ெபங்களூ+ல இருக்க மாட்ேடன்” என்றான் அவன் பிடிவாதமாய். “எல்லாத்துக்கும் பிடிவாதம். அடம்” என்று முணுமுணுத்தவ+, “அதுக்ேகன்டா இவ்வளவு ெபrய ஆைம விக்கிேற? யாருக்கானும் வாடைகக்கு விடு அதில வர வாடைகைய வாங்கி, கடைன அைடச்சிடு” என்றா+ ேயாசைனயாய். ஸ்ரீனிக்கும் சrெயன்று பட்டது ேபாலும். “சr.. தாத்தா. ந8ங்க ெசால்றாபடியா ெசய்ேறன்” என்றவன், குழந்ைத மற்றும் மைனவிேயாடு ெசன்ைனக்குப் பயணப்பட்டான். ெசன்ைனக்குச் ெசன்றால், வட்டிலிருந்த 8 ஒவ்ெவாருவருேம அவ+களிடம் பrவுடன் நடந்து ெகாண்டன+. கமலக்கண்ணன், வங்கியில் ஒரு பயிற்சிக்காக ெடல்லி ெசன்றிருந்ததால் அவ+ மட்டும் வட்டில் 8 இல்ைல. மற்ற அைனவருேம அவ+களிடம் கனிவுடேன நடந்து ெகாண்டன+. சின்ன முகச் சுளிப்ேபா குத்திக்காட்டேலா எதுவுேம இல்லாமல், அவ+கள் சாதாரணமாய் இருந்தேத, ஸ்ரீனி – பத்மா இருவைரயும் ெகான்று தின்றது. வந்த ஒேர நாளில், தாங்கள் ெசய்த ஒவ்ெவான்ைறயும் எண்ணி எண்ணி மறுகி மறுகி ெசத்ேத ேபானா+கள் இருவரும். அதன் உச்சக்கட்டமாய், தன்னிடமிருந்த பத்து பதிைனந்து டிைசன+ சுடிதா+கைள எடுத்து, ராஜேகாபாலனிடம் ெகாடுத்த பத்மா, “ந8ங்க பக்கத்தில ஆசிரமத்துக்குப் ேபாேவளாேம. அப்படி ேபானா

இெதல்லாத்ைதயும் அவளாண்ட ெகாடுத்துடுங்ேகா” என்றாள் தைரையப் பா+த்தபடி. “எல்லா துணியும் நன்னா இருக்க மாதிr இருக்ேகடிம்மா” – ஒரு உைடையக் ைகயில் எடுத்துப் பா+த்தபடி ராஜேகாபாலன் ெசால்லவும், கண்ணில் ந8+ ேகா+க்க, “ேவதுக்கு ேவதுக்கு ” எனத் திக்கியபடி ஆரம்பித்தவள், “அன்ைனக்கு அன்ைனக்கு இந்த டிரஸ் தான் ேபாட்டுண்டு இருந்ேதன். ேவது பாலுக்காக அழறான் ஆனா என்னால டிெரஸ்ைஸ தள+த்திண்டு பால் ெகாடுக்க முடியல. ெராம்ப சிரமமா இருந்தித்து. அதான் இந்த டிரஸ் எல்லாம் இனிேம ேபாடக் கூடாதுன்னு முடிவு பண்ணிட்ேடன். எல்லாத்ைதயும் ெகாடுத்துடுங்ேகா” என்றவள், கண்ைணத் துைடத்தபடி அடுக்கைளக்குள் ெசன்று மைறந்து ெகாண்டாள். புருஷன் – ெபாண்டாட்டி இருவருேம யாைரயும் நிமி+ந்து பா+ப்பதில்ைல. உலகத்திேலேய ெபrய பாவத்ைதச் ெசய்துவிட்ட குற்ற உண+வில், யாருடனும் கலகலெவன்று ேபசுவதில்ைல. கலகலெவன்று சிrப்பதில்ைல. கண்ைணப் பா+த்து ேபசுவதில்ைல. பிள்ைளையப் பற்றி என்ன ேகட்டாலும், முகத்தில் வலி பரவ ெவறித்துப் பா+க்க ேவண்டியது. யா+ என்ன ெசான்னாலும் சr என்ேறா தவெறன்ேறா ஆராய்வதில்ைல. எல்லாவற்றுக்கும் மண்ைடைய ஆட்டிக் ெகாண்டு ஆட்டு மந்ைத ேபால் ஆகிவிட்டிருந்தது அவ+களது மனம். முக்கியமான விஷயமாய், கணவன் – மைனவி இருவரும் ஒருவைர ஒருவ+ சந்தித்துக் ெகாள்ள முயலவில்ைல. அவன் வரும் பக்கம் இவள் ெசல்வதில்ைல. அவள் அைறயில் இருந்தால் இவன் அங்ேக ெசல்வதில்ைல. பிள்ைளைய அவள் ைவத்திருந்தால், இவன் வாங்குவதில்ைல. பிள்ைள தாத்தா ைகயிேலா ேவறு யாரது ைகயிேலா ைக மாறும் வைர, பத்மாவும் அவனிடமிருந்து பிள்ைளையக் ேகட்பதில்ைல. ெமாத்தத்தில் இருவரும் ேபசிக் ெகாள்ளவில்ைல.

“உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 18

ேபரனுடனான தன் சம்பாஷைணைய முடித்துக் ெகாண்டு, ேபத்தியின் புறம் திரும்பிய ராஜேகாபாலன், “என்னடிம்மா இப்ேபா நிம்மதியா இருக்கியா?” என்றா) சிறு முறுவலுடன். பத்மாவின் தைல ஆேமாதிப்பாய் ஆடியது. ஆனாலும், ஒேர ஒரு ேபச்சு வா)த்ைதயில் அவள் முழுதாய் மாறிவிடுவாள் என்று ெபrயவரும் நம்பவில்ைல. அவளுக்குேம எதி)காலத்ைதப் பற்றிய தனது பயம் முழுதாய் ேபாய்விட்டது என்ற எண்ணம் இருக்கவில்ைல. இது ஒரு விைத ேபாகப் ேபாக ேவரூன்றி, நல்மரமாய் வளரும் என்ற நம்பிக்ைக மட்டுேம, அவைள ேலசாய் புன்னைக பூக்க ைவத்தது. “உன் ஆம்பைடயான் புத்திசாலினாலும் அவசரக்காரன். அவசரமும் ஆத்திரமும் அவன் புத்திைய மழுங்கப் பண்ணிடும். ஆனா உன் புள்ைளயாண்டான் இருக்காேன சமத்துக்கண்ணன். ந=அழேறன்னுட்டு ெதாைடச்சு விட்டவன் ைகயில ஈரம் பட்டுடுத்துன்னு ெதாைடச்சுன்னுட்டான் பாேரன். மத்தவாைளயும் பா)த்துக்கத் ெதrயறது அேத சமயம் தன்ைனயும் ேபணிக்கத் ெதrயறது. அதனால பிற்காலத்தில உன்ைன ேநாகப் பண்ண மாட்டாண்டி ெகாழந்ேத” என்றா) அவ), தன் ெகாள்ளுப் ேபரைனத் தூக்கித் ேதாளில் சுமந்தபடிேய. பத்மாவின் புன்னைக அ)த்தமுள்ள ஒரு சிrப்பாய் விrந்தது. ைக ந=ட்டி, தாத்தாவின் ேதாளில் ஒய்யாரமாய் சாய்ந்து ெகாண்டிருந்த ெசல்லக்கண்ணனின் கன்னத்ைத வருடிக் ெகாடுத்தாள், தாய். அச்ெசயலில் ெவட்கம் ெகாண்ட பாலகனாய், “கிக்கி” என்று சிrத்துவிட்டு, தாத்தாவின் ேதாளில் முகம் புைதத்துக் ெகாண்டு விைளயாடினான் ேவதாந்த்.

சற்று ேநரம், அவனது குறும்புகளில் தங்கைளத் ெதாைலத்திருந்தன) தாத்தாவும் ேபத்தியும். சாந்ேதாம் அருேக வந்து விட்டிருந்தது ஆட்ேடா. இன்னமும் பதிைனந்து இருபது நிமிடங்களில் திருவல்லிக்ேகணி ேகாவில் வந்துவிடும் என்ற நிைலயில், ராஜேகாபாலன் அடுத்த இன்னிங்க்ஸிற்கு தயாரானா). “பத்மா ேநாக்கு ஸ்ரீனியாண்ட என்ன ேகாபம்?” – ேநரடியாகேவ விஷயத்திற்கு வந்துவிட்டா) ெபrயவ). “ஹான்!!!! ேகாபமா?!” – நிஜமாகேவ பத்மாவிற்கு ஸ்ரீனியின் மீ து ெகாபமிருக்கவில்ைல. பிள்ைள விஷயத்தில் விழுந்த அடி, அவ)களுக்குள் பல அடி தூரத்ைத உண்டு பண்ணிவிட்டிருந்தது. அதற்குக் காரணம், ேகாபமா என்றால் பத்மாவால் ெசால்ல முடியவில்ைல. “அவரண்ட என்ன தாத்தா ேகாபம்?” – வியந்தபடிேய ேகட்டாள் பத்மா. “ேகாபமில்ைலன்னா அவன் முகத்ைத உன் கண்ணு ேநரா பாக்க மாட்ேடங்கிறேதடி, ெகாழந்ேத” என அவ) ெகாக்கி ேபாட, “அது அது வந்து” எனத் திக்கிய பத்மாவிற்கு, இவ) கண்ணிற்கு மட்டும் எப்படி எல்லா விஷயமும் ெதளிவுற படுகிறது என்று வியப்பாய் இருந்தது. அவைளப் ேபசத் தூண்டும் முயற்சி எதிலும் ஈடுபடாமல், அவள் கண்கைள ேந) ேகாட்டில் சந்தித்தபடி, ெமௗனமாய் அம)ந்திருந்தா) ராஜேகாபாலன். உள்ளத்தில் உள்ளெதல்லாம் அவrடம் ெகாட்டியதாேலா இல்ைல அவrடம் ெசான்னால் ஒரு நல்ல முடிவு கிைடக்கும் என்ெறண்ணியதாேலா, “அது அது தாத்தா இப்ப நடக்கிற கஷ்டத்துக்ெகல்லாம் மூலக் காரணம் எங்க கல்யாணம் தாேன! நானும் அவரும் வட்ைட = எதுத்துண்டு கல்யாணம் கட்டிண்டு இருக்கைலன்னு ைவங்ேகா வாழ்க்ைக ேவற மாதிr ஆயிருக்குேமாேனா! அவைரப் பாக்கும் ேபாெதல்லாம் நம்ம தப்ேபாடு ெதாடக்கம் இதான்ன்னு ெநஞ்ைச அrக்கறது தாத்தா. அவைர நிமிந்ேத

பா)க்க முடியைல” என்று குனிந்த தைலயும், சங்கடத்தில் சுதி குைறந்த தவறுமாய். ெகாஞ்சம் அழுைக கூட வந்தது. அவள் அழுது முடிப்பதற்கு சற்று ேநரம் ெகாடுத்த ராஜேகாபாலன், “தப்ேபாடு ெதாடக்கம் அதான்கிறதால அைத முடிவுக்குக் ெகாண்டு வந்திரலாம்ன்னு நிைனக்கிறிேயா?” என்றா) கூ)ைமயாக. அவ) ேகட்பதன் அ)த்தம், முழுதாய் புrய, ெமாத்தமாய் இரண்டு நிமிடங்கள் பிடித்தன பத்மாவிற்கு. அ)த்தம் புrந்த மறுவினாடி, “தாத்தா!!!!” என அதி)ந்து அைறகூவியவள், “ஒரு தப்ைபப் பண்ணிட்டு ெஜன்மா முழுசுக்கும் ரணப்பட்றது ேபாரும் தாத்தா. இனிேமயும் அவைர விட்டுப் பிrஞ்சு ைடவ)ஸ் அது இதுன்னு வாழ்க்ைகயில தப்பு ேமல தப்பு பண்ண விரும்பல” என்றாள் பத்மாவதி, ைககைள உய)த்தி அவைரக் கும்பிட்டப்படி. “காசு பணம் தான் முக்கியம்ன்னு நிைனச்சிண்டு என் ைபயைன யாேரா ஒரு பிச்ைசக்காr ைகயில வளர விட்டுட்ேடன். அதுேவ இந்த ெஜன்மாவுக்கான பாவத்ைத ேநக்கு அள்ளிக் ெகாடுத்துடுத்து. இனிேமயும் அவன் அம்மா – அப்பா ெரண்டு ேபரும் ஒண்ணா இல்லாத சூழ்நிைலயில வள)ந்தான்னு ைவங்ேகாேநக்கு சாகற காலத்தில நல்ல வழிேய கிைடக்காது தாத்தா. ேவண்டாம்! எங்களால எங்க ைபயன் அனுபவிச்ச ேவதைனெயல்லாம் ேபாரும். அவன் இன்னமும் மனசு ேநாக ேவண்டாம்” என்றாள் த=)மானமாய். “அசடு!! ெபrய வா)த்ைதெயல்லாம் ேபசப்பிடாது! வாழ ேவண்டிய காலத்தில சாகற வழிையப் பத்தி ேபசுவாளா?” என அவைள அதட்டிய ராஜேகாபாலன், “தப்பு பண்ணிட்ேடாம் தப்பு பண்ணிட்ேடாம்ன்னு ெசால்லிண்ேட இருக்கிேய ஒழியஅைத சr பண்றதுக்கு ஒண்ணும் ெசய்யக் காேணாேமடிம்மா” என்றா) ம)மமாய். “தாத்தா!!!” – மீ ண்டும் அதி)வது பத்மாவின் முைறயாகிற்று.

“ேவைலைய விட்டுட்ேட ைபயேனாடேவ இருக்க ெசன்ைனக்ேக மாத்தி வந்துட்ேடள் இெதல்லாம் சr பண்ற கணக்கில ேச)த்தியில்ைலயாடா ராஜேகாபாலான்னு ேகட்கறியா ெகாழந்ேத!” – அவளது மனம் எண்ணியைதத் தாேன கூறிய ராஜேகாபாலன், பத்மாவின் கண்களில் ஆேமாதிப்பிற்கான ஒளி ெதrயவும், “இெதல்லாம் ேவதாந்த் விஷயத்தில நடந்த தப்ைப சr ெசய்யறதுக்காக ெசஞ்சது! ஆனா ந= ெசான்ைனேய மூலக் காரணம் தப்பின் ெதாடக்கம்ன்னு அதுக்கு ஒண்ணும் ெசய்யக் காேணாேம?” என அவ) வினவியேபாது, நடு மண்ைடயில் யாேரா ஓங்கி அடித்தது ேபாலிருந்தது பத்மாவிற்கு. “தாத்தா!!!” என அவள் அதிரும் ேபாேத, பா)த்தசாரதி ேகாவில் வந்துவிட்டிருக்க, “ேடய் ேவதாந்த் ைபயா! ேகாவில் வந்துடுத்துடா! இறங்கலாமா?” என்றபடி, ேபரைனத் தூக்கிக் ெகாண்டு, ஆட்ேடாைவ விட்டு இறங்கினா) ராஜேகாபாலன். “இங்க இருக்காrல்ல உம்மாச்சி அந்த உம்மாச்சி மீ ைச வச்சிருப்பா)டா ராஜா! ெபச்சு மீ ைச!!” என்று கண்ைண உருட்டி, சின்னக் கண்ணனுக்குக் கைத ெசால்லியபடி, அவ) நடக்க, ேவறுவழியில்லாமல் அவ) பின்ேன ஓடினாள் பத்மாவதி. “தாத்தா தாத்தா என்ன ெசய்றது தாத்தா” என அவள் மூச்சிைரக்கக் ேகட்க, “ேகாவில்ல என்னடி ெகாழந்ேத ெசய்வா? ெபருமாைள நன்னா ெசவிச்சிட்டு வா ” என்றா) அவேரா புrயதவராய். “அதில்ல தாத்தா ஒண்ணும் ெசய்யக் காேணாேமன்னு ெசான்ேனேள! அதுக்குக் ேகக்கிேறன்” என்ற பத்மாவதிக்கு, மீ ண்டும் மீ ண்டும் தாங்கள் ெசய்த தப்ைபச் ெசால்லிக் ெகாண்ேட இருக்க ஒரு மாதிrயாக இருந்தது. “எல்லாத்ைதயும் ெசால்லிட்டா நான் ஆச்சாrயன் ஆகிடுேவன்டி ெகாழந்ேத! ந=ங்க தான் பா)த்துக்கணும்” என்றவ), இரண்ெடட்டு ேவகமாய் எடுத்துைவத்து, பத்மாைவக் கடந்து ெசன்றுவிட்டா).

பத்மாவிற்குப் புrந்து ேபாயிற்று. “நான் ெசால்லேவண்டியைதச் ெசால்லிவிட்ேடன். இனிேமல், அைத சr ெசய்வதும் சr ெசய்யாமல் ேபாவதும் உன் பாடு” என்ற அவரது எண்ணம் பrபூரணமாய் விளங்க, ேகாவிலில் ெபருமாள் முன்ேன நின்ற ஓேரா) வினாடியும், “எப்படி? எப்படி? என்ன ெசய்யலாம்?” என்று அதிேலேய மனம் தவித்துக் ெகாண்டிருந்தது. சந்நிதியில் நின்று ெகாண்டு, என்ைன வணங்காமல் உன் கவைலயிேலேய உழன்று ெகாண்டிருக்கிறாேய என்று எந்தக் கடவுளும் பக்தைன ைவவதில்ைல. பக்தனின் மனதில் இருக்கும் சஞ்சலத்ைதப் ேபாக்க ஏதாவது ெசய்யலாம் என்ெறண்ணுவதாேலேய, அவ) கடவுளாகி விடுகிறா). நாம் மனிதராகி விடுகிேறாம். பத்மாவின் மனதினுள்ளும், தாங்கள் ெசய்ய ேவண்டிய பிராயச்சித்தத்தின் ெதாடக்கம் சிறு ஒளியாய் பரவியது. கலங்கிய மனதுடன் வட்டிலிருந்து = புறப்பட்டவள், ெதளிந்த மனதுடன் அடுத்து ெசய்ய ேவண்டிய காrயங்கைளப் பட்டியலிட்டபடி வட்டிற்குத் = திரும்பி வந்தாள். ேகாவிலுக்குச் ெசன்ற ஆட்ேடாவிேலேய அவ)கள் வடு = திரும்பியேபாது, வாசலில் நின்று ெகாண்டிருந்தான் ஸ்ரீனிவாசன். “ெபாறாைமயில உன் ஆம்பைடயான் ெரண்டு கிேலா இைளச்சுட்டான் ேபாலேவ” என்று கிண்டல் ெசய்தபடி, ஆட்ேடாைவ விட்டு இறங்கிய ராஜேகாபாலன், முருேகசனிடம் பணக்கணக்ைக சr பண்ணிக் ெகாண்டிருந்த ேவைளயில், தூங்கி வழிந்த பிள்ைளைய மட்டுமல்லாது, மற்ற சாமான்கைளயும் சுமந்து ெகாண்டு, பத்மா இறங்க சிரமப்படுவைதக் கண்ட ராஜேகாபாலன், “தடிமாடாட்டம் நிக்கிறிேயடா அவளண்ட குழந்ைதைய வாங்கலாேமாேனா” எனக் கடிந்து ெகாள்ளேவ, சிறு சங்கடத்துடன், முகத்ைத நிமி)ந்து பாராமல், ெமல்ல நடந்து வந்தான் ஸ்ரீனிவாசன்.

“ேவணாம் தாத்தா அவருக்ேக முதுகில அடி பட்டிருக்கில்ைலயா? நா தூக்கிப்ேபன்” – கணவனுக்காக பrந்து வந்தாள் பத்மா. “டாக்டரண்ட ேபாய் இைதச் ெசான்ேனன்னு ைவயு வாயிேலேய ெரண்டு ேபாடுவா)! நன்னா எழுந்து நடக்கலாம் ஓடலாம் ஆடலாம்ன்னு ஏகப்பட்ட லாம் ேபாடறா). ந= என்னேவா புள்ைளையத் தூக்குறதுக்கு அவனுக்குப் பrஞ்சிண்டு வேர?!” – ேபத்திக்கு ஒரு ெகாட்டு ைவத்தவ), “ந= இன்னும் அவளண்ட பிள்ைளயாய் வாங்கலியாடா படவா?” என மீ ண்டும் அதட்டினா). ேவகமாய் இரண்ெடட்டு ைவத்து, பத்மாவின் ைகயிலிருந்து மகைன வாங்கினான் ஸ்ரீனிவாசன். ஆனால், கண்கள் மட்டும் பத்மாைவ ேந) ேகாட்டில் சந்திக்கேவ இல்ைல. தைலேய நிமிரவில்ைல என்ைகயில், கண்கள் எங்ேக பா)ப்பது! உதடுகள் எங்ேக துடிப்பது! அவளுக்கு ேநேர நிற்கும் சந்த)ப்பங்கைளத் தவி)க்கும் எண்ணத்துடன், குழந்ைதைய வாங்கிக் ெகாண்டு ேவகமாய் வட்டினுள் = ெசன்றான் ஸ்ரீனிவாசன். பத்மாவும் அவைனப் பின் ெதாட)ந்தாள். அதன் பின்ன), கால் மணி ேநரத்திற்கு அவைள வரேவற்பைறயில் காணவில்ைல. சாவித்rயிடமும் மாலதியிடமும் ேகாவில் பிரசாதத்ைத ெகாடுத்துவிட்டு, சற்று ேநரம் ேபசிக் ெகாண்டிருந்தவள், ெமல்ல வரேவற்பைறக்கு வந்தாள். ராஜேகாபாலைனக் காணவில்ைல. ஏேனா, “ஹப்பா” என்ற ெபருமூச்சு அவைளயும் அறியாமல் ெவளிேய வந்தது. என்னேவா ேபால் ஹ்ம்ம் ெகாஞ்சம் தயக்கமாகத் தான் இருந்தது.

ஆனாலும்! இெதன்னடா இது, புது ெபாண்ணாட்டம் என்று அவளுக்ேக சற்று வியப்பாகத் தான் இருந்தது. இருந்தாலும், தயக்கத்ைத ெவளிக்ெகாணர முடியவில்ைல. “ஹ்ம்ம் ேபா ேபா” என்று ேகாவிலில் எடுத்த த=)மானம் குரல் ெகாடுக்க, “ஏன்னா” என ெமல்ல அைழத்தாள், பத்மா. மகைன மடியில் ேபாட்டபடி, எதிேர இருந்த ெதாைலக்காட்சிைய ெவறித்தபடி அம)ந்திருந்த ஸ்ரீனிவாசன், திடுக்கிட்டுத் திரும்பிப் பா)த்தான். அவன் அடிப்பட்டு கிடந்த நாள் ெதாட்டு, பத்மா அவைன விளித்தேத இல்ைல. நிமி)ந்ேத பா)ப்பதில்ைல எனும்ேபாது, எங்ேக பா)ப்பது! எங்ேக விளிப்பது! எங்ேக ேபசுவது! பல நாட்களுக்குப் பின்ன), அவள் தன்ைன அைழப்பைதக் கண்டு, அதி)ந்து விழித்தான் ஸ்ரீனிவாசன். அவனது பா)ைவ புrந்தேபாது, அதற்கு பதில் ெசால்லாமல், மடக்கியிருந்த தன் வலது உள்ளங்ைகைய விrத்தபடிேய அவன் புறமாய் ந=ட்டியவள், “ெபருமாள் பிரசாதம். இட்டுக்ேகாங்ேகா” என்றாள் அவன் கண்ைணயும் தன் ைகையயும் மாறி மாறிப் பா)த்தபடி. அதி)ச்சி மைறந்து வியப்பு மனைத ஆக்கிரமிக்க, “பத்து.” என்றான் ஸ்ரீனி. மகைன அைணத்திருந்த இரு ைககளில் வலது ைக ேலசாய் உய)ந்து, மைனவியின் வலக்ைகைய ேநாக்கி ந=ண்டது. “இட்டுக்ேகாங்ேகா” என்றாள் பத்மா மீ ண்டும். சாவித்திr, மாலதி இருவருக்கும் ெகாடுத்தது ேபாக, ைகயில் இருந்தேதா ெகாஞ்சூண்டு பிரசாதம். குங்குமப் பிரசாதம் என்ைகயில், ெபண்களுக்கு அைத இடுவதற்கு ஏகப்பட்ட இடங்கள் உண்டு ெநற்றி ெநற்றி வகிடு தாலிக்ெகாடி என குங்குமத்ைத மங்களத்தின் அைடயாளமாய் எண்ணி,

எல்லா இடங்களிலும் ைவத்துக் ெகாள்வதால், ஸ்ரீனிக்கு ெகாஞ்சேம மீ தமிருந்தது. அதனால், அவனால் பட்டும் படாமல் அைத எடுக்க முடியவில்ைல. ெகாஞ்சம் அழுத்தமாய் பத்மாவின் ைககளில் தன் விரல்கைள அதிக ேநரம் பதித்து, குங்குமத்ைத எடுத்துக் ெகாண்டான் ஸ்ரீனிவாசன். அவன் குங்குமத்ைத எடுக்க எடுத்துக் ெகாண்ட ேநரம் முழுதும், ஸ்ரீனியின் விழிகள் பத்மாவின் விழிகளுடன் கலந்தபடிேய இருந்தன. இருவருக்குள்ளும் புதிதாய் ஏேதா புரள்வது ேபாலிருந்தது. அவன் குங்குமத்ைத எடுத்துக் ெகாண்டதும், முதுகிற்குப் பின்னால் மைறத்து ைவத்திருந்த இடது ைகைய முன்பக்கம் ந=ட்டியவள், “உங்களுக்குஅக்காரவடிசல்ன்னா அலாதிப் பிrயம்ன்னு ேநக்கு இப்ேபா தான் ெதrஞ்சது. ேகாவில்ல பிரசாதமா ெகாடுத்தா உங்களுக்காக எடுத்துண்டு வந்ேதன்” என்றாள். அவைளயும் அறியாமல், சிறு ெவட்கம் ஒன்று அவள் முகத்தில் தவழ்ந்தது. அேத சமயம், அவைனயும் அறியாமல் சிறு புன்னைக ஒன்று அவன் இதேழாரம் குடி வந்தது.

“உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 19 ெபருமாள் ேகாவில் அக்காரவடசலின் சுைவேய அலாதி தாேனா இல்ைல தனக்காக மைனவி தனிேய எடுத்து வந்திருக்கிறாள் என்ற எண்ணம் அதன் சுைவைய கூடியேதா இல்ைல பல நாட்களுக்குப் பின்ன, பத்மா தன்னுடன் ேபசிவிட்டாள் என்ற நிம்மதிேயா ஸ்ரீனிவாசன் பத்மாவதி ெகாடுத்த அக்காரவடசைல பருக்ைக விடாமல் உண்டான். அவன் ரசித்து ருசித்து உண்பைத சிறு சிrப்புடன் பா,த்திருந்த பத்மா, “உங்களண்ட ெகாஞ்சம் ேபசணும்” என்றாள். “ேநக்கும் தான்” என்றவன், மடியில் இருந்த பிள்ைளையத் தூக்கப் ேபாகவும், “நா ேவதுைவ ரூம்ல படுக்க வச்சுட்டு அங்க இருக்ேகன். ந:ங்க ைக அலம்பிட்டுஅங்க வாங்ேகா” எனக் கூறி, மகைன அவனது ைகயிலிருந்து வாங்கிக் ெகாண்ட பத்மா, அைற ேநாக்கி நடந்தாள். நாம் ேபச ேவண்டிய விஷயம், கூடத்தில் ைவத்துப் ேபச ேவண்டியதல்ல அைறக்குள் ைவத்துப் ேபசேவண்டியது என்பைதச் ெசால்லாமல் ெசால்லிச் ெசன்ற மைனவி எண்ணி, முகம் சிrப்பில் விrந்தது ஸ்ரீநிவாசனுக்கு. சிrப்புடேன ைககைளத் துைடத்தபடி வந்தவைன, “என்னடா சீனு? முகெமல்லாம் சிrப்பா இருக்கு?” என்ற மாலதியின் சிrப்பு தடுத்து நிறுத்தியது. என்ன ெசால்வெதன்று ெதrயாமல், “அதுஅது மாலதிம்மா” என்று தடுமாறியவன், தன்ைனச் சுதாrத்துக் ெகாள்வதற்குள் “அக்காரவடசேலாட இனிப்பு உதட்டுப் பக்கமா சிrப்பா ஒட்டிண்டுத்துடி மாலு! என்னடா சீனு அப்படித் தாேன?” என்று ேகலி ெசய்தா, சாவித்திr. ெபrயன்ைன கூறியதன் அ,த்தம் மூைலயில் பதிவதற்குள், ைககள் ேவகேவகமாய் ேமேல உய,ந்து, உதட்ைடத் துைடத்து விட்டன. “ஹஹ்ஹஹா!!!” – இரு ெபண்மணிகளும் மனம் மலர சிrக்கவும் தான்,

சாவித்திr ேகட்ட ேகள்வியின் அ,த்தமும், தான் ெசய்த ெசயலின் அபத்தமும் முழுதாய் புrந்தது சீனுவிற்கு. “என்னடா கண்ணா புrஞ்சுடுத்தா?” என்று அதற்கும் ேகலி ெசய்தா, மாலதி. என்ன ெசால்லுவான்? இல்ைல என்ன தான் ெசால்ல முடியும்? “ஹிஹிஹி” என்று அசடு வழிந்தபடி அங்கிருந்து நக,வைதத் தவிர, அவனால் ேவறு என்னதான் ெசய்ய முடியும்!? அவன் முகத்தில் தங்கியிருந்த மைறயா சிrப்பு, அைறக்குள் நுைழந்ததும் உைறந்து ேபானது. உறங்கிக் ெகாண்டிருந்த மகனின் அருேக அம,ந்து, கண்ணில் ெசால்ெலாண்ணா வலியுடன் அவைனேய பா,த்துக் ெகாண்டிருந்தாள் பத்மா. பதுைமெயன சைமந்திருந்த பத்மாவின் ைககள் மட்டும், மகனின் முதுைக வருடியபடிேய இருந்தன. “ஹய்ேயா அம்மா இப்படியாகி விட்டேத” என்று கதறவில்ைல பிள்ைளைய மா,ேபாடு அைணத்துக் ெகாண்டு, “என்ைன மன்னித்துவிடடா மகேன!” என்று மன்னிப்பு ேகாரவில்ைல “எல்லாம் என்னால் தான் எல்லாம் என் ேமாகத்தாலும் ஆைசயாலும் தான்” என்று ெநஞ்சில் அடித்துக் ெகாண்டு அழவில்ைல குற்ற உண,ச்சி தைல தாழ்ந்து நிற்கவில்ைல ஆனாலும், பத்மாவின் ெநஞ்சுக்குள் அைடத்துக் ெகாண்டிருக்கும் துயரம், ஸ்ரீனிக்குப் புrந்தது. ஒரு தாயாய், அவளது தவிப்ைப உண,ந்து ெகாள்ள முடிந்தது. கண்ணில் கண்ண :, இல்லாத ேபாதும், கண்ண :ைரயும் மீ றி அங்ேக கனமாய் ஒரு துயரம் குடி ெகாண்டிருந்தது.

உறங்கும் மகன் தன் கண்ைண விட்டு அகன்று ேபாய்விடுவாேனா என்ற பயத்தில், கண்கைளக் கூடச் சிமிட்டாமல் மகைனேய பா,த்திருந்த அவளது அைலப்புருதல் ஸ்ரீனிைய எட்டியது. ஆயிரமாயிரம் வா,த்ைதகளும் கதறித் துடிக்கும் கண்ண :ரும் ெவளியிட்டிராத துயரத்ைத, பத்மாவின் அந்த ேமானநிைல ஸ்ரீனிக்கு உண,த்தியது. அதிலும், மகைன வருடிய அக்கரங்களில் ெதன்பட்ட நடுக்கம் அவனது உள்ளத்ைத சம்மட்டி ெகாண்டு அடித்து ெமல்ல ெமல்ல நக,த்தியது. ேவதுைவ அந்த சிக்னலில் பா,த்த நாள் ெதாட்டு, பத்மா அழுது பா,த்திருக்கிறான். தைல குனிந்து நின்று பா,த்திருக்கிறான். புலம்பிப் பா,த்திருக்கிறான். “தப்பு ெசய்துவிட்ேடன் தப்பு பண்ணிட்ேடன்” என்று அரற்றிப் பா,த்திருக்கிறான். “இனிேமல் ெசய்ய மாட்ேடன்” என்று மன்னிப்பு ேகட்டுப் பா,த்திருக்கிறான். ஆனால், இப்படிெயாரு நிைலயில் மகைனயும் அவைளயும் கண்டதில்ைல. ெநஞ்சுக்குள் ஏற்கனேவ இருந்த பாரம், கூடுதல் கனம் ெபற்றது ேபால் ெதாண்ைடைய அைடத்தது ஸ்ரீனிக்கு. “ப.” என்று அைடத்த ெதாண்ைடையச் ெசருமிக் ெகாண்டு, அவன் அைழக்கத் ெதாடங்கியவனின் வா,த்ைதகள், தன் எதிேர திைரயிடப்பட்ட காட்சியில் ெதாண்ைடயிேலேய சிக்கிக் ெகாண்டன. கட்டிலின் ைமயத்தில் ேவதாந்த் உறங்கிக் ெகாண்டிருக்க, அவனது வலப்பக்கமாய் அம,ந்து பிள்ைளையேய பா,த்துக் ெகாண்டிருந்தாள் பத்மா. அப்ேபாது, மல்லாக்க படுத்திருந்த ேவதாந்த், சட்ெடன ஏற்பட்ட மாற்றத்தினால் குப்பறப் படுத்துக் ெகாண்டான். குப்பறப்படுக்க முற்பட்ட ேவைளயில், அருேக தாயின் ேசைலைய அவனது ஓரவிழிகள் கண்டு விட்டன ேபாலும். ேலசாய் இதழ் விrத்து, புன்னைகைய உதி,த்தவன், ைகைய ந:ட்டி தாயின் ேசைலைய இழுத்துக் ெகாண்டான்.

இழுத்துக் ெகாண்டேதாடு மட்டுமல்லாது, ேசைலைய ைகயில் சுற்றிக் ெகாண்டு, கட்ைட விரைல எடுத்து வாயில் ைவத்து சூப்ப ஆரம்பித்தான். இரண்டு தரம் சூப்பியவன், “ஹ்ஹாஹ்” என தன் மழைலக்ேக உrய விதமாய் சத்தம் எழுப்பிக் ெகாண்டு, ெகாஞ்சம் நக,ந்து, தாயின் அருேக வந்தான். “ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ:. ” என்று முனங்கிய பிள்ைள, தைலைய ெமல்ல முண்டி முண்டி முன்ேனறினான். ஒரு நிைலயில், பத்மாவின் ெதாைடேயாடு அவனது தைல சண்ைட ேபாடும் நிைல வர, வந்தவனின் நாக்கில், சரஸ்வதி தன் வாசத்ைதத் துவங்கினாள் ேபாலும்! அவனாகேவ தைலைய ெமல்ல உய,த்தி, தாயின் மடி மீ து தைல ைவத்துக் ெகாண்டு, “ம்மா ” என்றான் தூக்கக் கலக்கம் மாறாத குரலில். பத்மாவின் கண்ணிலிருந்து ஒரு ெசாட்டுக் கண்ண,: வழிந்து, பிள்ைளயின் உச்சந்தைலைய ஈரமாக்கியது. அதற்கு மாறாய், முகத்திலிருந்த ேவதைன மைறந்து எைதேயா சாதித்துவிட்ட புன்னைகெயான்று அவளது முகத்தில் மல,ந்தது. அன்பின் உன்னதத்ைத ெவளிப்படுத்தும் வா,த்ைதயன்ேறா – அம்மா! அதுவும், தன் வயிற்றில் உதித்த பிள்ைள தன் ெசல்ல மகவு தன் ரத்தத்தின் வடிவம் தன் உயிrன் நிழல் தன்ைன முதன்முதலாக “அம்மா” என்றைழக்கும் தருணங்கள், எத்தைன எத்தைன இனிைமயானது என்பைத வ,ணிக்க, தமிழ் ெமாழி என்ன எந்த ெமாழியிலுேம வா,த்ைதகள் இல்ைல. ஸ்ரீனிக்கும், கண்ைணக் கrத்துக் ெகாண்டு வந்தது. வலியால் வந்த கண்ண,: அல்ல. பாசத்தால் வந்த கண்ண :, அது. இந்த உண,வு, அவனுக்குப் புதிது. பணம் புகழ் அந்தஸ்து ெசாத்து வடு : என்று ஓடிக் ெகாண்டிருந்தவனின் வாழ்க்ைக, ேவதுவின் நிைலயால் தைலகீ ழாய்

புரண்டது என்றால், இப்ேபாது அவன் கண்ட காட்சி தைலகீ ழாய் புரண்ட வாழ்க்ைகையத் தூக்கி நிறுத்தி, “இதான்டா வாழ்க்ைக!” என்று ெதலுங்கு பட வசனம் ேபால், அவைனப் பா,த்து நரம்பு புைடத்தது! பணெமனும் அலங்காரப் ெபாருைளப் பூசியபடி மினுமினுத்துக் ெகாண்டிருந்த அவ,களது வாழ்க்ைக, இடியுடன் கூடிய மைழயினால் ேமல்துணிையேய இழந்துவிட்டு நிற்க, அவனது குடும்பத்தின் ஆதரவு, மானத்ைதக் காக்கும் துணியாய் மாறியது எனில், அவனது பிள்ைளயின் அைணப்பும் அைழப்பும், அவ,களுக்கு பட்டாைடைய பrசளித்தது. முந்ைதய ஆைடையப் ேபால் ஜகேஜாதியாய் மின்னாவிடினும், ஒரு பாந்தமான அழைக இந்த ஆைட ஏந்தி வந்தது. உடெலல்லாம் ஜrைக ேவய்ந்த புடைவேய ஆனாலும் அதன் விைல பல லட்சங்கேள ஆனாலும், “இெதன்ன இத்தைன காடியா இருக்கு?” என்ற விம,சனத்திற்குத் தான் அப்புடைவ ஆளாகும்! அதுேவ, ஆயிரத்திேலா ஏன் ஐநூrேலா வாங்கிய புடைவைய, பாந்தமாய் படியும் படியாய் மடிப்பு கைலயாது கட்டினாேல ேபாதும். “ெராம்ப அழகா இருக்கு!” என்ற விம,சனம் தானாய் வரும். அேத ேபான்ற நிைல தான், ஸ்ரீனிக்கும் பத்மாவிற்கும் ேந,ந்தது. “பணேம பிரதானம்!” என்ற அவ,களது நிைனப்ைப விட, “பாசேம பிரமாதம்!!” என்ற இன்னத்திய ெசயல், வாழ்ைவ மாற்றியது. கண்ணில் வழிந்த கண்ண :ைரத் துைடக்க மனமில்லாமல், தன் மடியில் தைல சாய்த்துப் படுத்துக் ெகாண்டு, ெசல்லம் ெகாஞ்சிக் ெகாண்டிருந்த மகனின் தைல மீ து தைல ைவத்து குனிந்து அம,ந்திருந்த மைனவிைய ஆரத் தழுவிக் ெகாண்டான், ஸ்ரீனிவாசன்.

பிள்ைளயுடனான பாசப் பிைணப்பில், கணவனின் வரைவக் கூட உணராதிருந்த பத்மாவிற்கு, அந்த அைணப்பு திைகப்ைபக் ெகாடுத்தப் ேபாதும், அதி,ச்சிையக் ெகாடுக்கவில்ைல. தனக்கும் அந்த அைணப்பு பிடித்திருக்கிறது என்பைதக் காட்டுபவள் ேபால், பிள்ைளைய அைணத்திருந்த ைகயில் ஒன்ைற உய,த்தி, சற்ேற பின்னால் வைளத்து, தன்ைனப் பின் புறமாய் அைணத்திருந்த கணவனின் கழுத்ைதக் கட்டிக் ெகாண்டாள் பத்மாவதி. அங்ேக, ஒரு குடும்பம் சங்கமித்தது! “பத்து ” என்றவனின் குரலில் நிரம்பியிருந்த பாசம், அவனது முந்ைதய “பத்ஸ்!” என்ற அைழப்ைப மழுங்கடிக்க, பத்மாவின் மனம் கனமற்ற சிறகானது. அவளும், “ேவது கண்ணா” எனவும், “ஸ்ரீனிப்பா” எனவும் மனதார, தன் வாழ்வின் இரு முக்கிய ஆண்கைளயும் விளித்து சந்ேதாஷப்பட்டாள். இவ,கள் சந்ேதாஷப்படலாம்! ஆனால், பிள்ைள! அறுபது கிேலா பத்மாவும், எழுபது கிேலா ஸ்ரீனியும் ஒருவ, ேமல் ஒருவராக எட்டு கிேலா கூட இல்லாத சின்னஞ்சிறு பாலகைன நசுக்கினால், அவன் என்ன ெசய்வான்?! பாரம் தாங்க முடியாமல், “வல்!!!!” : என்று அழுவான்! அவ்வளேவ! அைதேய தான், ேவதாந்தும் ெசய்தான். “அச்சச்ேசா!!” – ெபற்ேறா, இருவரும் பயந்து விலக, பிள்ைள முகத்ைத உய,த்தி, இருவைரயும் மாறி மாறி பா,த்தது! இல்ைல, முைறத்தது! அவனது முைறப்புக்கு முதலில் ெசவிமடித்தது பத்மா தான். “சாrடா ேவது! அம்மா சாr! அப்பா சாr! சrயா? ந: தூங்குடா ராஜா!” என்றாள் ைககைளக் குவித்துக் ெகஞ்சியபடி. ஸ்ரீனிக்குத் தான் என்ன ெசால்வெதன்று ெதrயவில்ைல.

ேசட்ைட ெசய்து மாட்டிக் ெகாண்ட சிறுவைனப் ேபால், மகன் முன்ேன விழித்துக் ெகாண்டு நின்றான் அந்தத் தந்ைத. தாயின் ேபச்சில் ஓரளவு சமாதானமைடந்த பிள்ைள, ஒன்றுேம ெசால்லாமல் நின்று ெகாண்டிருந்த தந்ைதயின் பக்கம் பா,ைவையத் திருப்பி, குறுகுறுெவன்று பா,த்தான். “ேஹ பத்து என்னடி இப்படி பாக்கறான்” – ெகாஞ்சம் பயந்து தான் ேபானான், ஸ்ரீனிவாசன். கணவனின் பாவைனயில், பத்மாவின் கவைலெயல்லாம் இருந்த இடமில்லாமல் மைறந்து ேபாக, “ஹ்ஹஹஹா” என்று மனம்விட்டுச் சிrத்தாள். “என்னடி சிrக்கேற?” என்று அழாத குைறயாக மன்றாடிய தந்ைதையப் பா,த்ேதா, இல்ைல கண்ணில் ந:, வரச் சிrத்துக் ெகாண்டிருந்த தாையப் பா,த்ேதா, “க்கீ க்க்கீ ஈ” என்று சிrத்தான் ெசல்வன். அைதக் கண்டதும், பத்மாவின் சிrப்பு ேமலும் விrவைடந்தது. “ஏய் என்னடி அவனும் சிrக்கறான்” – மிகவும் பாவமாய் ஸ்ரீனி மீ ண்டும் ேகட்க, “ஹய்ேயா! ஹய்ேயா! என்ன ெதrயும் உங்கப்பாவுக்கு!!” என்று தைலயில் அடித்துக் ெகாண்டாள், பத்மா. தாையப் பின்பற்றி, ேவதாந்தும் தன் இடக்ைகயால் தைலயில் அடித்துக் ெகாண்டான். தன் கலக்கம் பாவம் எல்லாம் மைறய, “ஹ்ஹஹ்ஹம்ம்ம்ம்” என்று வாய் விட்டுச் சிrத்த ஸ்ரீனி, ஒரு ைகயால் மகைன வாrயைணத்துக் ெகாண்டு, மறு ைகயால் மைனவிைய அைணத்துக் ெகாண்டான். பக்கம் பக்கமாய் ேபச்சு வா,த்ைதகளும் சமாதான முயற்சிகளும் ெசய்ய ேவண்டிய சமரசத்ைத, மூவருக்குள்ளும் நடந்ேதறிய அந்தச் சிறு சம்பவம் ெசய்து விட்டிருந்தது.

நூறு வா,த்ைதைய விட, ஒரு புைகப்படம் ெபrது என்று சும்மாவா ெசான்னா,கள்! வா,த்ைதகளில் உண்டாக முடியாத பிைணப்பு, அைணப்பில் உண்டானது. வருடக் கணக்கானாலும், சில காயங்களுக்கு வா,த்ைத வடிவம் ெகாடுக்க முடியாமல் தவித்துக் ெகாண்டிருக்க ேவண்டிய மனங்கள், இப்ேபாது சிறகடித்துப் பறக்க ஆரம்பித்தன. “ஐ அம் சாrடி பத்து” என்றான் ஸ்ரீனி, குழந்ைதயின் கன்னத்திலும் மைனவியின் உச்சியிலும் மாறி மாறி முத்தம் ைவத்தபடிேய. “ப்ச்! நானும் தான்னா தப்பு ெசஞ்ேசன் ெசால்லப் ேபானா உங்கைள விட அதிகமான தப்பு” என்று பத்மா ெதாடங்க, தன்னுடனான அவளது அைணப்ைப ெகாஞ்சம் கூட்டியவன், “ஷ் இனிேமல் ெசஞ்ச தப்ைபப் பத்தி ேபசப்படாது. அைத சீ, பண்ண என்ன ெசய்யலாம்ன்னு ேயாசிக்கணும்” என்றான். “ேஹ! தாத்தாவும் இேத தான் ெசான்னா,” என்று பத்மா அதிசயிக்க, “ஹ்ம்ம் அதுக்குத் தான் உன்ைன அைழச்சிண்டு ேபாயிருக்கா,ன்னு ேநக்குத் ேதாணித்து” என ேயாசைனயுடன் ெசான்னவன், “பத்மா நா ஒண்ணு ேயாசிச்சு வச்சிருக்ேகன். ெசய்யலாமா ெசால்லு” என்று ெதாடங்கி, தன் எண்ணங்கைள ெவளியிட்டான். “சூப்ப,ன்னா! ேநக்கு இது ேதாணேவ இல்லன்னா. ந:ங்க ெசால்றாபடிேய ெசஞ்சுடலாம்” எனத் தானும் ஒப்புக் ெகாண்ட பத்மா, அைத உடனடியாக ெசயல்படுத்த ேவண்டும் என்றாள். “இப்பேவவா?” என்று தயங்கியேபாதும், மைனவிையயும் மகைனயும் அைழத்துக் ெகாண்டு கூடத்திற்குச் ெசன்றான் ஸ்ரீனிவாசன். அங்ேக, நடுநாயகமாய் ேபாடப்பட்டிருந்த ஊஞ்சலில் அம,ந்து ெகாண்டு ேபப்ப, படித்துக் ெகாண்டிருந்தா, ராஜேகாபாலன்.

மகன் ஒரு ைகயிலிருக்க, மைனவிைய மறு கரத்தால் அைணத்தப்படி ேபரன் கூட்டி வருவது ஓரக்கண்ணில் பட்டேபாதும், முகத்தில் எைதயும் காட்டாமல், ேபப்பrேலேய கவனமாய் இருந்தா, ெபrயவ,. ேவதாந்ைத பத்மாவின் ைகயில் ெகாடுத்துவிட்டு, பின்வாசலில் அம,ந்து, ஜாதி மல்லிச் சரங்கைளத் ெதாடுத்துக் ெகாண்டிருந்த மாலதிையயும் சாவித்திrையயும் அைழத்து வந்தான் ஸ்ரீனி. “என்னடா கண்ணா, விஷயம்?” என சாவித்திr ஆரம்பிக்கக் காத்திருந்தவன் ேபால், “ேவதுக்கு நாமகரணம் பண்ணனும்ன்னு நிைனக்கிேறன் தாத்தா. ந:ங்க என்ன ெசால்ேறள்?” என விஷயத்திற்கு ேநரடியாகேவ வந்தான், ேபரன். “ஏன்டா நாமத்ைதச் ெசால்லி அைழச்சுண்ேட நாமம் ைவக்கணும்ந்கிைரேய!?” என அவ, சிrக்க, “ேஜாக்கா?!” என்றான் ேபரன், பல்ைலக் கடித்தபடி. “ேஜாக்கில்ைலடா படவா! ஃபாக்ட்!” என்றான் ராஜேகாபாலன், பட்ெடன. ெபண்களும் மூவரும் அவைரப் பின்பற்றி சிrக்க, “ஷ்! ேவதுக்கு எதுவுேம முைறயா சாஸ்திரப்படி நடக்கல. நாங்க நடத்தைல. அதான் குழந்ைதகளுக்கு முதல ெசய்ற சம்பிரதாயம் ெதாட்டுஎல்லாம் ெசய்யணும்ன்னு நிைனக்கிேறன்” என்றான் ஸ்ரீனி, சிறு குரலில். “ஹ்ம்ம் ெசய்! ேவதாந்த்ங்கிற ேபரு தாேன?” – ஏன் ேகட்டா, என்று ெதrயவில்ைல. ஆனால், ேகள்வியில் கூ,ைமயிருந்தது. “ஹ்ம்ம். இல்ைல” என்றவன், சிறு இைடேவைளக்குப் பின்ன,, “ராதாகிருஷ்ணன்!” என்றான் முற்றத்தில் ெதாங்கிக் ெகாண்டிருந்த தன் தாயின் படத்ைதப் பா,த்தபடி. “உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 20

ேவதாந்திற்கு “நாமகரணம்” ெசய்வெதன்று, ஸ்ரீனி முடிவு ெசய்து விட்டைத, ராஜேகாபாலனும் ஒப்புக் ெகாண்டா,. சாவித்திr மாலதி மட்டுமல்லாது, ராஜேகாபாலனின் ெபrய மகன்கள் இருவருக்குேம, ஸ்ரீனி இவ்வளவு தூரம் மாறி வந்ததில் ஏகப்பட்ட சந்ேதாசம். தப்ைப சrெசய்பவைன ஏற்றுக் ெகாள்ளவும், ஒரு நல்ல மனம் ேவண்டும்! அது, இப்ேபாைதய சமூகத்தில் பலrடத்தில் இருப்பதில்ைல. தங்கைள மீ றிக் ெகாண்டு ெசல்லும் பிள்ைளகள், வாழ்வில் அடிப்பட்டு வந்து நிற்ைகயில், “நான் ெசான்ேனன்ல ேகட்டியா?” “என்ைன மீ றிட்டுப் ேபாேன இல்ல அதான் இப்படி அடிப்பட்டு வந்து நிக்கிேற!” “நல்லா ேவணும்! என்ைன மதிக்காம ேபாேன இல்ைலயா? அதுக்குrய தண்டைன தான் இது! அனுபவி!” என்று ேபசும் ெபற்ேறா,கள் தான் அதிகம். முதலில் திட்டினாலும், “சr ேபானது ேபாகட்டும்!” என்று அவ,கைள அரவைணத்துக் ெகாள்ளும் ெபற்ேறா,களின் சதவதம், : குைறேவ! அப்படிேய ஏற்றுக் ெகாண்டாலும், சமயம் வரும் ேபாெதல்லாம் “என்ைன மதிக்காம ேபானான். இப்ப உங்கைள விட்டா ஆேள இல்ைலன்னு என்ட்ைடேய வந்து நிக்கிறான்” என்று பிள்ைளகைளப் பிற, முன்னிைலயில் தைல குனிய ைவப்பவ,கள், அந்தக் குைறந்த சதவதத்தில் : அதிக விகிதம்! ேமற்கூறிய மூன்று தரப்பிலும் வராமல், துயரத்தில் ைக ெகாடுத்து அறிவுைர என்ற ெபயrல் அவ,கைளக் கூனிக் குறுகி நிற்க விடாமல் ெசய்து நல் வாழ்க்ைகக்கு வழிகாட்டுபவ,கள் ெவகு ெவகு சிலேர! ராஜேகாபாலைனப் ேபால்!

ஆனால், ராஜேகாபாலனின் மகனும் அவைரப் ேபாலேவ இருக்க ேவண்டும் என்று என்ன அவசியம்!? ஆம், கமலக்கண்ணனால் ஸ்ரீனியின் தப்ைப இயல்பாய் மன்னிக்க முடியவில்ைல. அதனாேலேய, ேவைல நிமித்தமாக ெடல்லி ெசன்றிருந்தவ,, ெசன்ைனக்கு வரப் பிrயப்படவில்ைல. தன்னால் எவ்வளவு தூரம் முடியுேமா, அவ்வளவு தூரம் ேவைலைய ந:ட்டித்தா,. அங்கிருந்து ேவறு ஊ,களுக்குச் ெசல்ல ேவண்டி வந்தால், அைதயும் தாேன முன்வந்து ெசய்தா,. அவருக்கு, மகன் மீ தும் ேகாபமிருந்தது. அவைனச் சுலபமாய் மன்னித்த தந்ைத மீ தும் ேகாபமிருந்தது. தந்ைதையப் பின்பற்றிய தைமயன்மா, மீ தும் ேகாபமிருந்தது. ெமாத்தமாய், மூட்ைடக் கணக்கில் ேகாபம்! ேகாபம்! ேகாபம்! அவ்வளேவ! “நாமகரணம்” என்ற ேபச்சு வந்ததும், “அப்பாவண்ட ெசால்லணுேம தாத்தப்பா” என்று ெமன்று முழுங்கினான் ஸ்ரீனிவாசன். “ஹ்ம்ம். ெசால்லலாம்” என ராஜேகாபாலன் ேயாசைனயாய் இழுக்க, “நாேன ெசால்லட்டுமா, தாத்தா!? ெசஞ்சதுக்ெகல்லாம் மன்னிப்பு ேகட்டுட்டு நாேன ெசால்லிடுேறன்” என முன்வந்தான் ேபரன். “இல்ல ேவணாம். நா அவனண்ட ேபசுேறன்” என அப்ேபச்ைச அத்ேதாடு முடிவுக்கு இட்டு வந்தா,. ஆனால், ஸ்ரீனி அைத உண,ந்தபடாய் இல்ைல. “இல்ல தாத்தப்பா! எம் ேமல இருக்க ேகாபத்தில தான் அப்பா இத்தைன நாள் ஆத்துக்ேக வரைலன்னு ேதாணறது! அதான் நாேன” என அவன் மீ ண்டும் இழுக்க, “ேகாபமா இருக்கான்னு ேதாணறதில்ைலேயா? பின்ன என்னடா அவனண்ட ேபசுேறன் ேபசுேறன்னு தவ்விண்டு இருக்ேக? ந: ேபசிேனன்னு ைவ ருத்ரதாண்டவம் தான் ஆடுவான். அவனண்ட ேபச்சு

வாங்கனும்ன்னு ேநாக்ெகன்ன தைலெயழுத்தா?! ேபசாதிரு!” என அவைன அடக்கினா, ெபrயவ,. “இல்ல தாத்தப்பா! நா ெசஞ்ச தப்புக்கு” என சீனு ெதாடங்க, “சும்மா இைதேய ெசால்லாேதடா! மனுஷான்னா தப்பு ெசய்றது தான்!” என்று அவைன அதட்டியவ,, “மனுஷாள்ல எத்தைன ேப, ெசஞ்ச தப்ைப உண,ந்து திருத்திக்கிரா ெசால்லு?! நூத்தில ெரண்டு ேபரு கூட திருத்திக்கறது இல்ைல. ெசஞ்ச தப்ைப நிவ,த்தி ெசய்ேறன்னு ெசால்ற உன்ைன அவன் ஏதானும் ெசால்லுவான்டா. ந: தாங்கிப்பிேயா என்னேவா என்னால முடியாது!” என்றா, ேபரனின் முதுகில் தட்டி. அவரது ேபச்சில் மனம் ெநகிழ்ந்தவனாய், அவரது ேதாேளாடு ேதாள் ேசரும் படி நின்று ெகாண்டு, “ேநக்கு நம்பிக்ைகயிருக்கு தாத்தப்பா! ேவதுைவ பா,த்துட்டா அப்பாேவாட ேகாபெமல்லாம் காணாது ேபாய்டும்” என்றான் உறுதியான குரலில். “எப்படிடா கண்ணா?” – ெதrந்து ெகாண்ேட ேகள்வி ேகட்கும் கைல, ராஜேகாபலனுக்கு மட்டுேம ைக வரும். “நா உங்கைள எத்தைன வாட்டி தூக்கிெயrஞ்சு ேபசியிருக்ேகன். ஆனா ந:ங்க? என்ேனாட ெசவன்த் ஸ்டாண்ட,ட்ல நடந்தைதக் கூட மறக்கல! அேத ேபால ஒரு பாண்டிங் ேவதுக்கும் அப்பாக்கும் நடுேவ ஸ்டா,ட் ஆகும் தாத்தப்பா! ேநக்குத் ேதாணறது” என்றான் அவேனா, ெபrயவrன் ைகைய விrத்து, அதற்குள் தன் ைகைய ைவத்தபடி. தனக்குள் இருந்த ேபரனின் ைகைய அழுத்திக் ெகாடுத்தவ,, “ந: நன்னா இருப்ேபடா!” என்றா, வாழ்த்தாக. “ஹ்ம்ம் ேதங்க்ஸ் தாத்தப்பா!” என்றவன், அவ, சுதாrக்கும் முன்ன,, கன்னத்தில் சின்னதாய் ஒரு முத்தம் ைவத்து நிமி,ந்தான். “ச்சீ  என்னடா படவா இது? எச்சில் பண்ணிண்டு!” என அவ, அடிக்க,

“ஹான்! ைவஷூ பண்ணா மட்டும் என் கண்ணாட்டின்னு ெகாஞ்சுேறள்! நா ெசஞ்சா மட்டும் தப்ேபா!?” என்று சட்ைடக் ைகைய மடக்கிவிட்டுக் ெகாண்டு, அவருடன் மல்லுக்கு நின்றான் ேபரன். சட்ெடன சிrத்துவிட்டா,, ெபrயவ,. “இன்னும் ேநாக்கு இந்தப் ெபாறைம ேபாகைலயாடா படவா?” என அவ, சிrக்க, “ஹான்! இன்ெனான்னு உங்களண்ட ெசால்லணும்ன்னு இருந்ேதன். ைவஷூன்னு ெசான்னதும் தான் நியாபகம் வ,றது. பத்மாேவாட ஆத்துக்குப் ேபாயிட்டு வந்துடுேறாம் தாத்தா. அவாைளயும் நாமகரணத்துக்கு அைழக்கணுேமாேனா?! முக்கியமா அவா ஆத்துைலயும் மன்னிப்பு ேகட்கணுேம?” – சிறு சங்கடத்துடன் இழுத்தான், ஸ்ரீனி. “ஹ்ம்ம்! குழந்ைதைய அைழச்சிண்டு ேபா” என்றா, ெபrயவ,, ேயாசைனயுடன். “தாத்தப்பா, பத்மாேவாட அப்பா என்ன ெசால்லுவாேரான்னு ேயாசைனயா இருக்ேக?” என அவன் தயங்க, “என்ன ெசால்லுவாரா? அவ, ெபாண்ைண இழுத்துண்டு ேபானிேயா இல்ைலேயா நல்லா ேகட்டுண்டு வா! நாலு சாத்து சாத்தினா கூட வாங்கிக்ேகா!” என்றா, காரமாய். ராஜேகாபலேன இப்படிச் ெசான்னதும், ெபருத்த ேசதாரத்ைத எதி,ேநாக்கிேய, மாமியா, வட்டிற்குச் : ெசன்றான் ஸ்ரீனிவாசன். காயங்கள் ஆறிவிட்டேபாதும், சீனு வண்டி ஓட்டுவைத விரும்பாத ராஜேகாபாலன், வாடிக்ைகயாக வரும் ஆட்ேடாைவ அைழத்ேத, இருவைரயும் பத்மாவின் தாய் வட்டிற்கு : வழியனுப்பி ைவத்தா,. ேபாகும் வழியாவும், பத்மாவிற்கும் ஸ்ரீனிக்கும் ஏக பயம் தான்! என்ன மாதிrயான வரேவற்பு கிைடக்குேமா என்று மனம் தடதடத்தது. “ஏன் வந்ேத?” என்று ேகட்பா,கேளா!?

“ெவளிய ேபாங்ேகா!” என்று விரட்டுவா,கேளா!? “ந: என் ெபாண்ேண இல்ைல!” என்று மூஞ்சியில் அைறந்தது ேபால், கதைவ அைடப்பா,கேளா?! “நா ெசால்றைதக் ேகட்டிருந்தா இப்படி பிள்ைளையப் பிச்ைசக் காr ைகயில பாக்க ேவண்டி வந்திருக்குமா?” என்று ேகவலப்படுத்துவா,கேளா?! “எங்க ஆசிேயாட கட்டிண்டு இருந்தா பிள்ைளைய நாங்க வள,த்திருப்ேபாம் இல்ைலயா? இப்ப அவைன அனாைத மாதிr வளர விட்டுட்டிேய?!” என்று சாடுவா,கேளா! “அப்பா அம்மாைவ மனசு ேநாகப்பண்ணிட்டு ேபானிேயா இல்ைலேயா? அதான் அம்மாவா உன் மனசு ெநாந்து ேபாச்சு!” என்று சபிப்பா,கேளா!? இப்படி ஏகப்பட்ட எண்ணங்களின் நடுேவ, தாய் வடு : வந்து ேச,ந்தாள் பத்மாவதி. “ைவஷ்ணவி பாப்பா வடு : தாேன சா,? இந்தா வந்துடுச்சு” என்று ஆட்ேடாக்கார, ெசான்னதும், இருவரும் தத்தம் பயத்திலிருந்து ெவளிவந்து, ஒருவைர ஒருவ, பா,த்துக் ெகாண்டன,. “ெவயிட் பண்ணுங்ேகா முருேகசன். வந்துடுேறாம்” என்றபடி ஆட்ேடாவில் இருந்து இறங்கிய ஸ்ரீனிையப் பின்பற்றிய பத்மாவதி, “ஏன்னா ேநக்கு ேநக்கு பயமா இருக்ேகன்னா!” என்றாள் அவனது ைகையப் பற்றியபடி. அவள் ைகையத் தட்டிக் ெகாடுத்தவன், “எதனாலும் ஃேபஸ் பண்ணித் தான் ஆகணும், பத்து! என்ன ஒண்ணு ேச,ந்து ஃேபஸ் பண்ணுேவாம். தட்ஸ் இட்! இனி ந: தனியாள் நா தனியாள்ன்னு இல்லாம ெரண்டு ேபருமா ம்ஹூம் இந்தக் குட்டி மாஸ்டரும் ேச,ந்து மூணு ேபருமா ஃேபஸ் பண்ணலாம். வா” என்றான் அழுத்தமாய்.

அக்குரல், உள்ளுக்குள் ைதrய விைதைய தாராளமாய் தூவ, “சrன்னா!” என்ற பத்மா, அவனது ைகயிலிருந்த மகைன வாங்கிக் ெகாண்டு, தன் பிறந்த வட்டிற்குள் : காலடி எடுத்து ைவத்தாள். அவள் உள்ேள நுைழயக் காத்திருந்தவ,கள் ேபால், “மன்னி, வாங்ேகா!” “சீனு வாடா!” என்று ைவஷ்ணவியின் உற்சாகக் குரைலத் ெதாட,ந்து, “வாங்க ஸ்ரீனி. வாடி பத்து. ேடய் குட்டிக்கண்ணா மாமாவண்ட வ,ைரயா?” என்ற விஜயின் குரல் சந்ேதாஷத்துடன் ஒலித்தது. ஆச்சrயம் ெபாங்கி வழிய, ஸ்ரீனியும் பத்மாவும் ஒருவைர ஒருவ, பா,த்துக் ெகாண்ட ேநரத்தில், “சத்த நில்லுங்ேகா! ஆரத்தி கைரச்சு எடுத்துண்டு வேரன்” என்று உள்ேள ஓடினா, ேகாமளவல்லி. “அெதல்லாம் ேவணாம்மா” எனத் ெதாடங்கிய பத்மாைவ, “அவா ஆைசப்படி ெசய்யட்டும், பத்து. விடு” என்று தடுத்தான் ஸ்ரீனிவாசன். “ேஹ குட்டிக்கண்ணா! ேநாக்கு இனிேமல் தான் ேப, ைவக்கப் ேபாறாளாேம? அது வைரக்கும் உன்ைனக் கண்ணன்ேன கூப்பிடட்டுமா?” என்று ேவதுவிடம் ேபசியபடிேய, அவைன பத்மாவிடமிருந்து வாங்கினாள் ைவஷ்ணவி. “மன்னி!!!” – பத்மாவிற்கு ஏகப்பட்ட ஆச்சrயம். “ைவஷூன்ென கூப்பிடுங்ேகா மன்னி. நா உங்கைள விடச் சின்னவா தான்” என்று சிrத்தாள் ைவஷ்ணவி. “என்ைன மன்னிச்சுடுண்ணா! அண்ணா ந:ங்களும்!” எனப் பத்மா ஆரம்பிக்க, “விடு பத்து! நாங்கேள உங்கைள வந்து பாக்கணும்ன்னு இருந்ேதாம். தாத்தா தான் ” என்று ெமல்ல இழுத்து, சிறுது இைடேவைள விட்டான்.

“ஏண்ணா தயங்குற? தாத்தா என்ன ெசான்னாலும் நல்லதுக்குத் தான் ெசால்லுவா,. ெசால்லு” என்று உந்தினாள் பத்மா. தாத்தாவின் ெதாைலப்ேபசி ேபச்சு, இன்றும் அச்சரம் பிசகாமல் விஜயின் காதில் ஒலி பரப்பாகியது. “சீனு எங்காத்து ைபயன், விஜய். அவன் ெகாைலக்குத்தேம பண்ணிட்டு நின்னாலும் அவைன அரவைணச்சுக்க ேவண்டியது, எங்கேளாட கடைம!” “ஆனா ந:ங்க அப்படியில்ல! இப்ேபா ந:ங்க வந்ேதள்ன்னு ைவங்ேகா தப்ைப விடப் ெபருசா ஒரு கஷ்டம் வந்துட்டா எல்லாரும் பாவம்ன்னு ஓடி வந்து, நம்மைள அைணச்சுப்பாங்கிற நினப்பு அவன் மனசில வந்துடும்” “அது வரப்பிடாது! அவன் அவேனாட தப்ைப உண,ந்து அதுக்கு என்ன பண்ணனும்ன்னு ேயாசிச்சு முதல் ேகாணல்ல இருந்து திருத்தணும்” “சுத்தி வைளச்சு என்ன ெசால்ல வேரன்னா அவனா உங்காத்துக்கு வந்து மன்னிப்பு ேகக்கட்டும். அப்புறம் ந:ங்க வாங்ேகா!” என்ற ராஜேகாபாலனின் ேபச்ைச மனதில் ஓட்டிப் பா,த்தவன், அதன் சாரம்சத்ைத மட்டும் ஸ்ரீனியிடமும் பத்மாவிடமும் பகி,ந்தான். ஸ்ரீனிக்குக் ேகாபேமா வருத்தேமா துளியுமில்ைல. மாறாய், ஒரு நிைறவான புன்னைக ஒன்று இதழில் குடி ெகாள்ள, விஜயின் ைகையப் பற்றிக் ெகாண்டவன், “சாr அத்திம்ேப,! என்ேனாட அவசரப்புத்தியால உங்கேளாட கல்யாணத்ைதயும் ெகடுக்க இருந்ேதன்” என்றான் குற்ற உண,வுடன். “ஷ். விடுங்ேகா ஸ்ரீனி! ஆல் தட் என்ட்ஸ் ெவல் இஸ் ெவல்!” என அவன் ைகையத் தட்டிக் ெகாடுத்தான் விஜய். அதற்குள் ஆரத்தியும் எடுத்து முடித்தாகியிருக்க, ஸ்ரீனியின் குடும்பம் உள்ேள நுைழந்தது.

தாயும் மகளும் பாசப்பிைணப்பில் கைரந்திருந்த சமயம், “விஜய் உங்கப்பா எங்க?” என்றான் ஸ்ரீனி, கண்கைளச் சுழல விட்டபடி. “ஹ்ம்ம்!!! அவருக்கு இன்னும் பத்மா ேமல ேகாபம் ேபாகைல, ஸ்ரீனி. அதான் ந:ங்க வேரள்ன்னு ெதrஞ்சதும் ேகாவிலுக்குக் கிளம்பிப் ேபாய்ட்டா,” என்றான் விஜய், சிறு உதட்டுப் பிதுக்கலுடன். “நாங்க ேவணா ேகாவில்ல ேபாய்” என ஸ்ரீனி ெதாடங்க, “இல்ல இல்ல ேவண்டாம்” என்று அவசரமாய் தடுத்தான், விஜய். “இல்ல கிருஷ்ணெஜயந்திக்கப்புறம் ெரண்டு நாள் கழிச்சு ேவதுக்கு நாமகரணம் வச்சிருக்ேகாம். அவ, வந்தா தான் நன்னா இருக்கும்” என்றான் ஸ்ரீனி, ேவண்டுதலாய். “கவைலப்படாேதள்! நா அைழச்சிண்டு வேரன்” என்று உறுதி ெகாடுத்தான் விஜய். “நானும் ேவணா” என ஸ்ரீனி இழுக்க, “ெவா,r பண்ணிக்க ேவண்டாம் ஸ்ரீனி. அவைர அைழச்சிண்டு வர ேவண்டியது என் ெபாறுப்பு. கவைலப்படாம இருங்ேகா” என்று அவன் ைகையப் பிடித்து, வாக்குக் ெகாடுத்தான் விஜய். அதற்குேமல், வற்புறுத்த முடியாமல் சற்று ேநரம் அைமதியாய் இருந்த ஸ்ரீனி, தாங்கள் ெகாண்டு வந்த ைபயிலிருந்து, ைவஷ்ணவி விஜய் இருவருக்கும் வாங்கி வந்த புது துணிகைள எடுத்து ெவளிேய ைவத்தான். “ைவஷூைவக் கூப்பிடுேறளா?” என அவன் ேகட்டு, ைவஷ்ணவி வந்ததும், “ைவஷூ அத்திம்ேப, இது ேவதுேவாட நாமகரணம் ஃபங்கஷனுக்கு நாங்க எடுத்துத் த,றது. வாங்கிக்கணும்” என்றான் சிறு வற்புறுத்தலுடன். “ந: ஸ்ட்ெரஸ் பண்ணேவ ேவண்டாம்ண்ணா. நாங்க வாங்கிப்ேபாம்” என்றவள், “சீக்கிரேம நாங்களும் ேநாக்கும் மன்னிக்கும் இேத மாதிr ஒரு

ஃபங்க்ஷனுக்கு டிரஸ் வச்சுத் தருேவாம். வாங்கிக்கணும். ஓேக” என்றாள் ைவஷ்ணவி, குறும்பாக. “ேஹ! நிஜமாவா?! சூப்ப, ைவஷூ! கண்டிப்பா!” என்று தங்ைகயின் கன்னம் தட்டிக் ெகாஞ்சிய ஸ்ரீனி, “ேஹ ைவஷூ தாத்தா ஒரு வாட்டி ஆண்டாள் ேகாவில் கைத ெசான்னாேர? நியாபகம் இருக்கா?” என்றான் எதி,பா,ப்புடன். “நிைறயக் கைத ெசால்லியிருக்கா,. எைதண்ணா ேகக்கிற?” என அவள் ேயாசிக்க, “அக்காரவடசல் கைதடி” என்று நிைனவு படுத்தினான் ஸ்ரீனி. “ேஹா! ஆமா ராமானுஜ, ஆண்டாேளாட பிரா,த்தைனைய நிைறேவத்தினாேர அந்தக் கைத தாேன?” – ைவஷ்ணவியின் ெதளிவான பதிலுக்குப் பின்ன,, “அப்ேபா உன்ைன ஆண்டாளாவும் என்ைன ராமனுஜராவும் நிைனச்சு ேபசினாேர?” “ஹ்ம்ம்!!! ஆமா ந: கூடக் ேகாச்சுண்டிேய?” – உதடு பிதுக்கினாள் ைவஷ்ணவி. “ஹ்ம்ம்!! ஆமா அைத விடு! ஆனா இப்ேபா ேநாக்கு இந்த அண்ணன் சீ, எடுத்துண்டு வந்திருக்ேகன்டி ைவஷூ” என்றான் ஸ்ரீனி, அவளது கன்னம் வருடி. “ேஹ! சீரா? அக்காரவடசலாண்ணா?” என ைவஷூ, வாையப் பிளக்க, தைலயில் அடித்துக் ெகாண்டான் விஜய். ைவஷ்ணவி முைறக்க, விஜய் பதுங்க, சிrப்புடன் தான் வாங்கி வந்த முத்து நைக ெசட்ைட துணியின் மீ து ைவத்த ஸ்ரீனிவாசன், கூடேவ ஒரு டப்பா அக்காரவடசைலயும் எடுத்து ைவத்தான். “உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 21 அன்று கிருஷ்ணெஜயந்தி.

அன்று தான், ஸ்ரீனியும் ேவைலயில் ேச,வதாய் இருந்தது. அவன் ேவைல ெசய்த நிறுவனத்தில், தன் குடும்பத்திற்கு ேந,ந்த பாதிப்ைப எடுத்துக் கூறி, இனி வரும் காலங்களில் ெசன்ைனயில் ேவைல ெசய்ய அனுமதி ெபற்றிருந்தான் ஸ்ரீனிவாசன். ஸ்ரீனி,ெசாந்த வாழ்வில் எப்படிேயா! ஆனால், ேவைலயில் படு ெகட்டி என்பதாலும், ஏற்கும் ெபாறுப்புகைள ெசவ்வேன ெசய்யும் அவனது கடைமயுண,வும் அவ,கைளச் சம்மதிக்க ைவத்திருந்தது. கிருஷ்ணெஜயந்தி என்பதாலும், சிறு இைடேவைளக்குப் பின்ன, ஸ்ரீனி ேவைலக்குச் ெசல்வதாலும், காைலயிேலேய குருவாயூரப்பன் ேகாவிலுக்குச் ெசன்று வந்தன,, அைனவரும். ேகாவிலிலிருந்து வடு : வந்ததும், ஆண்கள் அைனவரும் கூடத்தில் அம,ந்திருந்தன,. அப்ேபாது, “தாத்தா அப்பா இன்னும் ஆத்துக்கு வரைலேய!? நா ேவணும்ன்னா ேபசட்டா?” என்று ஆரம்பித்தான் ஸ்ரீனிவாசன். ராஜேகாபாலன் பதில் ெசால்லும் முன்ன,, “சித்தப்பா பூேனல இருந்து கிளம்பிட்டா,டா, சீ னு! ேநக்கு ெமேசஜ் பண்ணியிருந்தா,” என்றான் பாலாஜி, அறிவிப்பாக. “ேஹா! எதில வரா, பாலாஜி? ஃப்ைளட்ைலயா? எப்பயும் கிருஷ்ணெஜயந்திக்கு வட்டில : இருக்கிறாப்ல பா,த்துப்பா, தாேன! இந்த வாட்டி நா இருக்ேகனுட்டு வராது இருக்கா,” – ஸ்ரீனி வருத்தம் ெகாள்ள, “ேடய் கண்ணா! ந:ேய ெசால்றாப்ல அவன் கிருஷ்ணெஜயந்திக்கு ஆத்துக்கு வராது இருந்ததில்ைல சாயந்தரம் தாேன வட்டில : பூைஜ அதுக்குள்ேள வந்துடுவான்” என்று சமாதானம் ெசய்தா,, அவனது ெபrய தந்ைத. “ஃப்ைளட்ல வந்தா வந்துடலாம். இல்ைலன்னா” – அப்ேபாதும் ஸ்ரீனிக்கு நம்பிக்ைக இருக்கவில்ைல.

“வந்துருவான்டா சீனு! ந: மனைசப் ேபாட்டு வருத்திக்காது ேவைலக்குக் கிளம்பு” என்று அவனது ேதாைளத் தட்டிக் ெகாடுத்தா,, ேசது மாதவன். “நா ேவணா இன்ைனக்கு ேவைலக்குப் ேபாகாது ஆத்திேல இருக்கட்டா? அவ, வர சமயம் பத்மாவும் ேவதுவும் மட்டும் இருந்தா அவாைள ஏதானும் ெசால்லிடுவாேரான்னு பயமா இருக்கு ெபrப்பா! என்ைன என்ன ேவணும்ன்னாலும் திட்டட்டும் ஆனா பத்மா அவ ஏற்கனேவ ேவதைனப் பட்டுண்டு இருக்கா அப்பா ஏதானும் ெசால்லி பூைஜ ேநரத்தில அழுது ைவக்கப் ேபாறா” – ெவகுவாய் கவைலப்பட்டான் ஸ்ரீனிவாசன். “ஷ். நாளும் கிழைமயுமா புலம்பிண்டு இருக்காத. எல்லாரும் அவா அவா ேவைலையப் பா,த்துக் கிளம்புங்ேகா. சீனு ந:யும் தான்” – அைனவைரயும் அங்கிருந்து அகற்றியவ,, “பத்மா ேநக்கு ஒரு மடக்கு காப்பி எடுத்திண்டு வாடி ெகாழந்ேத” என்று குரல் ெகாடுத்தபடி, நாளிதைழ எடுத்துக் ெகாண்டு ஊஞ்சலில் அம,ந்தா,. “அப்பாக்கு உன்னண்ட ஏேதா ேபசணுமாட்டு இருக்கு. அதான் உன்ைனக் கூப்பிடுறா,. இந்தா இைத எடுத்திண்டு ேபா” என்று மாமானருக்காக கலந்து ைவத்திருந்த காப்பிைய, மருமகள் ைகயில் ெகாடுத்து அனுப்பி ைவத்தாள் சாவித்திr. “இந்தாங்ேகா தாத்தா” என அவள் ந:ட்டியைத வாங்கியவ,, “இன்ைனக்கு ேவது ைபயனுக்கு ராைதயாட்டம் டிரஸ் பண்ணி விடுடி ெகாழந்ேத!” என்றா, ஆைசயாக. “ராைதயாட்டமா? சாவித்திrமா கிருஷ்ணனாட்டம் ெசய்யலாம்ன்னு ெசான்னா அதனால ைபஜாமா ஜிப்பா புல்லாங்குழல் எல்லாம் வாங்கிண்டு வந்ேதாம். மயிலிறகுல ெசஞ்ச கீ rடம் ஒண்ணு ஆத்தில இருக்காம் அைத வச்சுக்கலாம்ன்னு” என பத்மா ேயாசைனேயாடு தங்கள் திட்டத்ைத விளக்கினாள். “ேகாைதயும் ைவஷூவும் ெபrய மனுஷி ஆகுற வைரக்கும் வருஷா வருஷம் ராைத ேவஷம் ேபாடுேவாம். ேநக்கு எப்படா கிருஷ்ணெஜயந்தி

வரும் ெபாண்களுக்கு ேஜாடிச்சு பாக்கலாம்ன்னு ஆைசயா இருக்கும். ஆனா அவா கல்யாணமாகிப் ேபான பின்னாடி வட்டில : குட்டிக் கிருஷ்ணேனா ராைதேயா ஓடியாடேவ இல்ைல. அதான் ேவது ைபயனுக்கு ராைத ேவஷம் கட்டிப் பாக்க ஆைசயா இருக்கு ெபrயவனாயிட்டா ேநக்கு ெபாண் ேவஷம் ேபாடாேதள்ன்னு உன் புள்ைளயாண்டான் அடம் பிடிப்பான். இப்பன்னா சின்னக் குழந்ைத நம்ம ஆைசப்படி ெசய்யலாேமாேனா” என இழுத்தா, ராஜேகாபாலன். அதற்குள் ேமல், பத்மா வாதாடவில்ைல. “ெசய்!” என்றால் மறுக்காமல் ெசய்யப் பாத்தியப்பட்டவள் தான் என்றேபாதும், கட்டைளயாய் ெசால்லாமல் தன் விருப்பத்ைத இவ்வளவு தூரம் அவ, விளக்கிய பின்ன,, பத்மாவால் எப்படி மறுக்க முடியும்?! “சr தாத்தா அப்ேபா கைடக்குப் ேபாய் குட்டி பாவாைட சட்ைட தாவணி எல்லாம் வாங்கிண்டு வந்துடுேறன்” என்றாள் பத்மா. “அெதல்லாம் ேவணாம். நாேன வச்சிருக்ேகன். வா” என்று அவைள அைழத்துக் ெகாண்டு, தன்னைறக்குச் ெசன்றவ,, தான் உபேயாகப்படுத்தும் அலமாrயின் அடித்தட்டில், அழகாக அடுக்கி ைவத்திருந்த துணிக்கட்டுகளில் ேதடி, ஒரு சின்னஞ்சிறு பாவாைடையயும் குட்டி சட்ைடையயும் ெபாருத்தமான ேமல் துணிையயும் எடுத்துக் ெகாடுத்தா,. “ஹாய் சூப்பரா இருக்கு தாத்தா! இெதல்லாம் ைவஷூ ேபாட்டுண்டதா?” என பத்மா ேகட்க, “ஹ்ம்ம். அவளும் ேபாட்டுண்டு இருக்கா” என்றா, ெபrயவ,. அவ, வா,த்ைதயில் இருந்த விைளயாட்ைடக் கவனிக்கும் மனநிைலயில், பத்மா இருக்கவில்ைல. அவள் கவனம் முழுதும், அந்த உைடயிேலேய நிைலத்து இருந்தது. அந்த உைடயின் பிராதன வண்ணம், சிவப்பு வண்ணமாய் இருந்தேபாதும், அது பிரதானமாய் ெதrயாத வண்ணம், ஆங்காங்ேக பச்ைச வண்ணத்தில்

பூ வடிவங்கள். பச்ைச வண்ணப் பூக்களின் நடுேவ தங்க நிறத்தில் சிறு ேவைலப்பாடுகள். ேமல்ச்சட்ைடேயாகரும்பச்ைச வண்ணத்தில் தங்கப் பூ ேவைலப்பாடு ெசய்யப்பட்டதில், அழகாய் ெஜாலித்தது. இரண்டுக்கும் ஏற்ற முக்காடாய், அந்த பாவாைட – சட்ைடக்கு ஒரு தாவணியும் இருந்தது. சிறு துண்டு அளவு இருந்த அந்தத் தாவணிையப் பா,க்கேவ பத்மாவிற்கு சிrப்பாக வந்தது. முழங்ைக அளவு தான் தாவணி. ெராம்ப கனமாக இல்லாமல், இந்தப் பக்கம் இருப்பைத அந்தப் பக்கம் காண முடியும் அளவிற்கு கண்ணாடி ேபால் இருந்தது அது. அதிலும், சிவப்பும் பச்ைசயும் மாறி மாறி ேவைலப்பாடு ெசய்த அந்த தாவணியின் கைரயில் தங்க ஜrைக ேவறு. “சூப்பரா இருக்கு தாத்தா” என்று மூன்றாவது முைறயாக, அப்பாவைடையப் புகழ்ந்துவிட்டு, “ேவதுக்கு வச்சுப் பா,க்கிேறன்” என்று திரும்பினாள். சின்னக் கண்ணனுக்கு, ெவகு ெபாருத்தமாய் இருந்தது. மாைல ஐந்தைர மணியிருக்கும். “மாலதி பூைஜக்கு எல்லா ஏற்பாடும் பண்ணிட்டியாடிம்மா” எனக் ேகட்டா, ராஜேகாபாலன். “ஆச்சுப்பா. உன்னியப்பம் மட்டும் ேபாட்டுண்டு இருக்ேகாம்” “திரட்டுப்பால் கிண்டியிருக்ேகள் தாேன?” “ஆச்சுப்பா!” “கண்ணனுக்கு (கமலக்கண்ணன்) உப்புச் சீைட ெகாஞ்சம் ேபாட்ேடளா? அவன் இனிப்பு சாப்பிட மாட்ேடன்டிம்மா” “ஆச்சுப்பா!”

“சr கிருஷ்ணன் பாதம் ேபாடா ேவண்டாேமா? யாரானும் ஆத்து வாசலில இருந்து ேபாட்டுண்டு வாங்ேகா அவா எல்லாம் ேவைல முடிஞ்சு ஆத்துக்கு வரதுக்குள்ள ேபாட்ேடள்ன்னா தாேன ேதவைல. அவா வந்ததும் பூைஜைய ஆரம்பிச்சுடலாம்” என அவசரப்படுத்தினா,. “பாதம் வச்சு வரத் தான் நம்ம ஆத்துேலேய ஒரு கண்ணன் இருக்காேன! அவைனேய நடந்து வர வச்சுடலாம்” என்றா, சாவித்திr ஆைசயுடன். “ெகாழந்ேத நடப்பானா?” – சந்ேதகமாய் ேகட்டா, ராஜேகாபாலன். “ைகையப் பிடிக்காது நாலடி எடுத்து ைவக்கிறாேன! நாலடி நலடியா நடந்து வரட்டும். என்ன அவசரம்” என்றா, சாவித்திr. “சr ெசய்ங்ேகா!” என்றா, ராஜேகாபாலனும் சிrப்பு நிரம்பிய குரலில். ேவதாந்தும் மதிய உறக்கம் முடிந்து, குளித்து உைட மாற்றியிருந்தான். ராைத ேவஷம் ேபாடப் ேபாவதாய் முடிவாகியிருந்த ேபாதும், கிருஷ்ணன் ேவஷத்திற்காக வாங்கி வந்திருந்த ைபஜாமா ஜிப்பாைவ ேபாடாமல் இருக்க மனமில்லாமல் ேபாகேவ, அைத மகனுக்கு அணிவித்து, “பாட்டியண்ட ேபாய் காட்டிட்டு வருேவாமா?” என்று ெகாஞ்சியபடி அைழத்து வந்தாள் பத்மா. பாட்டி என்றவுடன், சாவித்திrையக் ைக காட்டி, “க்கிக்க்கி” என்று சிrத்தான் பிள்ைள. “பாேரன். நான்தான் பாட்டியாம்! ெகாழந்ைதக்குத் ெதrயறது பாேரன்டி” என்று வியந்த சாவித்திr, “வாடா ராஜா” என்றபடி அவைன வாங்கினா,. அவன் கன்னத்தில் அழுந்த முத்தம் ைவத்தவ,, “பாதம் ைவக்கலாமா? வ,ைரயா?” என்று ேகட்டபடி, அவைன வாசலுக்கு அைழத்துச் ெசன்றா,. ேவதாந்த் கால் ைவக்கும் அளவிற்கு ஒரு ெபrய பாத்திரத்தில், பச்சrசி மாவு ேகாலக்கூட்ைடக் கைரத்து எடுத்து வந்தா, மாலதி. அந்தப் ெபrய பாத்திரத்திற்குள் அவைன நிற்க ைவத்தா,, சாவித்திr.

காலில் புதிதாய் ஏேதா திரவம் பாடவும், “ஹ்ஹ்ஹ்ஹஹ்ஹ்ச்ஹச்க்” என்று ஒலிெயழுப்பியபடி, காைல ேமேல தூக்கினான் குட்டிப் ைபயன். “ஒண்ணுமில்ைலடா கண்ணா! ந: நம்மாத்து கிருஷ்ணேனாேனா? அதான் பாட்டி உன்ைன ஆத்துக்குள்ள ஆைசயா அைழக்கிேறன். நடந்து வாடா கண்ணா” என்று ெகாஞ்சிய சாவித்திr, ேகாலத்தில் முக்கிய அவனது காைல அப்படிேய தூக்கி, தைரயில் ைவத்தா,. அப்ேபாது, காலில் ஒட்டியிருந்த ேகாலக்கூட்டு ெசாட்டுச் ெசாட்டாய் கீ ேழ வடிய, பத்மா ேவகமாய் வந்து அைதத் துைடத்தாள். “ஷ்ஷ்ஹ். ேவது காைல ஆட்டாது ஒழுங்கா இருடா சிந்தறது பாரு” – தாயாய் அவள் அதட்ட, “சிந்தினா சிந்தட்டும்டி பத்து! நாம என்ன ஓவியப் ேபாட்டிேலயா இந்தப் பாதத்ைத ைவக்கப் ேபாேறாம்? அங்கங்க சிந்தி சிந்தி இருந்தா தான் கிருஷ்ணன் பாதத்துக்ேக அழகு! ஆைசயா ஆடியாடி வரான்” என்றா, மாலதி, கண்டிப்புடன். அந்தப் ெபrய வட்டு : பூைஜயைறக்கு வருவதற்கு, அந்தக் குட்டிக் கண்ணன் கிட்டத்தட்ட ஐம்பது அறுபது காலடிகள் ைவக்க ேவண்டியிருந்தது. பத்து காலடிகள் வைர, காலில் ஏேதா ஒட்டியிருக்கிறது என்ற நிைனப்பிேலேய “ஹ்ம்ம்ஹ்ம்ம்ம்ம்ஹ்ஹ்ஹ்ம்ம்ம்” என்று சிணுங்கிக் ெகாண்டிருந்த ேவதாந்த், அதற்குப் பின்ன,, தான் ஏேதா ெபrய சாதைன ெசய்வது ேபான்ற எண்ணத்திற்குக் ெகாண்டு ெசல்லப் பட்டான். அவனுக்ேக, ஒேர குஷியாகப் ேபாய்விட்டது. காைல இங்ேகயும் அங்ேகயும் ைவத்து, சாவித்திrயின் ைககளுக்கு அகப்படாமல் தன் ேபாக்கில் நடக்க ஆரம்பித்தான். அதிலும், தன் காலிலிருந்து புதிதாய் ஏேதா ெவளிப்பட்டு, ெவள்ைள வண்ணத்தில் தைரயில் ெதrயவும், அந்தச் சிறுவனுக்கு ஒேர குதூகலமாய் ேபாய்விட்டது.

ஒரு அடி எடுத்து ைவப்பான். உடேன அங்ேகேய நின்று, தான் எடுத்து வாய்த்த காலடிையத் திரும்பிப் பா,ப்பான். அந்த ெவள்ைள வண்ணப் ெபாருள், அவைனத் ெதாடச் ெசால்லி ஆைச மூட்டும். உடேனேய ைகைய ந:ட்டி, அைதத் ெதாடுவான். பத்மா “ஷ்ஷ். ேவது. ெதாடாேத!” என்று அதட்டுவாள். அவளது அதட்டல் புrந்ேதா புrயாமேலா, அவைளயும் அந்தக் காலடிையயும் மாறி மாறிப் பா,ப்பான். பின்ன,, “கிகிக்கி” என்று சிrத்துக் ெகாண்டு, அக்காலடியில் மிதக்கும் ேகாலமாவில் ைக ைவத்து, அதிலிருந்து ஒரு ேகாடு இழுத்து விடுவான். “ேசட்ைட பண்ணாத கண்ணா” – மீ ண்டும் அதட்டுவாள் பத்மா. இப்ேபாது அடுத்த அடி எடுத்து ைவப்பான். பின்ன,, அவனால் பாலன்ஸ் பண்ணி, நிற்க முடியாது. ெதாப்ெபன, தான் ைவத்த காலடியிேலேய அம,ந்துவிடுவான். “ேபாச்சு அழுச்சிட்டியா?” என்று ேகாபித்துக் ெகாண்டு, அவைன எழுப்பி விடும் பத்மா, மீ ண்டும் ேகாலமாவில் அவனது பாதத்ைத முக்கி, மீ ண்டும் அவைன நிற்க ைவப்பாள். அவனது விைளயாட்டு, மீ ண்டும் முதலிலிருந்து ஆரம்பமாகும். இப்படிேய, வடு : முழுதும் காலடிகளால் நிரப்பி, ஒருவழியாக பூைஜயைறக்கு வந்து ேச,ந்திருந்தான் ெசல்வன். மணி ஆறைரயாகி இருந்தது. ேவைல முடிந்து, ஆண்கள் அைனவரும் ஒவ்ெவாருவராய் வடு : திரும்பத் ெதாடங்கின,. முதலில் வந்தது ேசதுமாதவன் தான்.

வந்தவ,, வடு : நிைறய இருந்த காலடிகைளப் பா,த்து, இன்பமாய் அதி,ந்து ேபானா,. அதுவும், “ஏன்னா கிருஷ்ணன் பாதத்ைத மிதிக்காது ைக-கால் அலம்பிட்டு வாங்ேகா” என்று மாலதி ெசால்லவும், “வடு : முழுக்க பாதமா தான்டி மாலதி இருக்கு! எப்படி ேபாறது?” என்று நிஜமாகேவ ேயாசைனயாக இருந்தது அவருக்கு. “குதிச்சு குதிச்சு ேபாங்ேகான்னா! ெகாழந்ேத என்னழகா ேபாட்டிருக்கான் பாருங்ேகா. அடுத்த வருஷம் ைவஷூேவாட ைபயனும் ேபாட ேவண்டாமா? மிதிக்காது ேபாங்ேகா!” என்று விரட்டினாள் த,மபத்தினி. வந்தவ,கள் அைனவருக்கும் இேத அதட்டல் தான் விழுந்தது. ஸ்ரீனிவாசன் உட்பட. “என்னடி பத்து ைபயன் பயங்கரமா ேவைல பா,த்திருக்கிறான் ேபால இருக்கு” என்ற ஸ்ரீனியிடம், பூைஜயைறயில் அம,ந்து ெகாண்டு, ேகாலமாவு கிண்ணத்தில் ைக விட்டபடி அம,ந்திருந்த பிள்ைளையக் காட்டி சிrத்தாள் பத்மா. மனம் நிைறந்திருந்தேபாதும், தந்ைத இன்னும் வரவில்ைல என்ற உறுத்தல் மனதின் ஓரத்தில் அrத்தபடி இருந்தது. “அப்பாைவ இன்னும் காணைலேயடி பத்து” என ஸ்ரீனி மயங்க, “வந்துடுவா,ன்னா. கவைலப்படாேதள்” என அவைன சமாதானம் ெசய்த பத்மாவிற்கும் சற்ேற கலக்கமாகத் தான் இருந்தது. அவ,களது கலக்கத்ைத உண,ந்தவ, ேபால், “பத்மா குட்டிக் கண்ணனுக்கு ராேத ேவஷம் ேபாட்டுத் தூக்கிட்டு வாடிம்மா. பூைஜ ஆரம்பிச்சுடலாம்” என்று குரல் ெகாடுத்தா,, ெபrயவ,. “இேதா தாத்தா” என்றபடி, பூைஜயைறக்குள் நுைழந்த பத்மா, அங்கிருந்த ேவதாந்திடம் இருந்து ேகாலமாவு கிண்ணத்ைதப் பrப்பதற்குள் அரும்பாடு பட்டுப் ேபானாள்.

“டிரஸ் மாத்திட்டு வந்து தேரன்டா ராஜா” என்று அவனிடம் ெகஞ்சிக் கூத்தாடி, அதட்டி உருட்டி ெவளிேய அைழத்து வந்து, உடம்பு துைடத்து, உைட மாற்றி விட்டாள். கண் படும் அளவிற்கு, பிள்ைள ெகாள்ைள அழகாக இருந்தான். அவைன ஆண் பிள்ைள என்று யாராலும் ெசால்லிவிட முடியாதபடி, ராைத ேவஷம் அவனுக்கு ெவகு ெபாருத்தமாக இருந்தது. பாவாைட சட்ைடைய விட, அந்த தாவணித் துணிைய முக்காடு ேபால் தைலயில் ேபாட்டு, அவனுக்கிருந்த ெகாஞ்சூண்டு முடியுடன் ேச,ந்து இரண்டு ேஹ,பின் குத்தி, அைத நிற்க ைவத்தேபாது, சாட்சாத் “ராைதேய!” தான். அதற்கும் ேமலாய், அவனது புருவங்களுக்கு ேமல் ெவள்ைள சாந்திலும் சிகப்பு சாந்திலும் மாற்றி மாற்றி புள்ளிகள் ைவத்து, அழகாய் ேஜாடித்தா, மாலதி. “ைவஷூ கூட இப்படி சமத்தா உக்காந்துண்டு இருக்க மாட்டா ெதrயுேமா? ைபயனா இருந்தாலும் ஆைசயா இட்டுக்கிறான் பாேரன்” என்று அவருக்கு ஒேர வியப்பு. நடுேவ, ேகாபிகளுக்கு இடும் ேகாபி ேவறு! ேகாகுலத்தில் இருந்து கண்ணன் ஓடி வந்து, ராைதைய இழுத்துக் ெகாண்டு ஓடிவிடும் அளவிற்கு, இந்த ராைத அழகு ெகாட்டினாள். பூைஜ ஆரம்பாமனது. கமலக்கண்ணன் இன்னமும் வரவில்ைல. பூைஜயைறக்குள் அைனவரும் நின்றிருக்க, ேவதாந்தின் கண்கள் அந்தக் ேகாலமாவு கிண்ணத்திேலேய நிைலத்து இருந்தன. சில நிமிடங்கள், தன் ெபrயப்பா பாலாஜியின் ைகயில் இருந்தவன், அவனிடமிருந்து இறங்கி, ேவகமாய் தவழ்ந்து ெசன்று, அக்கிண்ணத்ைத எடுத்தான்.

பத்மா ஓடி வந்து தடுக்கவும், “பத்மா அவைனக் ெகாண்டு ேபாய் ஹாலில விட்டுட்டு வா. கூடேவ, அந்தக் ேகாலக் கிண்ணத்ைதயும் ெகாடு. நாம ெசவிச்ச பின்னாடி அவைன அைழச்சிண்டு வரலாம்” என்றா, ராஜேகாபாலன். அவரது குரைல மீ ற முடியாமல், பிள்ைளையயும் அவனுக்குப் பிடித்த மாவுக் கிண்ணத்ைதயும் ஹாலில் ெகாண்டு ேபாய் ைவத்தாள். “ேடய் ேவது மாைவ எடுத்து சட்ைடயில அப்பிடாதடா அழகான சட்ைட” என்று பத்மா ெகஞ்ச, “அப்பினா அப்பட்டும் அலசினா ேபாய்டப் ேபாறது ந: வா” என்று உள்ளிருந்து அதட்டினா, ெபrயவ,. ஓட்டமாய் உள்ேள ஓடிப் ேபானாள், பத்மா. அவ்வப்ேபாது, ஹாலில் இருந்த பிள்ைளையக் கண்காணித்துக் ெகாண்டிருந்தன பத்மாவின் கண்கள். சிறுது ேநரத்திற்குப் பின்ன,, அவன் எங்ேகயும் நகராமல், ஒேர இடத்திேலேய உட்கா,ந்திருப்பது ஊ,ஜிதப்பட்டுவிட, பூைஜயில் கவனமானாள் அவள். பூைஜயும் முடிந்தது. அைனவரும் ஒருவ, பின் ஒருவராக, பூைஜயைறயில் இருந்து ெவளிேய வந்தன,. பா,த்தால், ஹாலில் பிள்ைளையக் காணவில்ைல. “எங்ேக? எங்ேக?” என்று அைனவரும் சிறு பதட்டத்துடன் ேதட, “வாசல் பக்கம் பாருங்ேகா!” என்று ைக காட்டினா, ராஜேகாபாலன். வாசலில் உள்ள ெபrய மரக்கதவருேக, ேவதாந்த் இருந்தான். மடியில், ேகாலமாவு கிண்ணம்! ஆனால், அவேனா கமலக்கண்ணன் மடியில்! ேகாகுலத்துக் கண்ணேன ராைதயின் அழகில் மயங்கிவிடுவான் என்ைகயில், கமலக்கண்ணன் எம்மாத்திரம்!?

“உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 22 கமலக்கண்ணனுக்கு, அன்று மாைல நான்கைர மணிக்கு பூேனவிலிருந்து ஃப்ைளட். இரண்டு நாட்கள் முன்ேன, தந்ைதயிடமிருந்து அைழப்பு வந்ததும், சற்ேற சுதாrத்துக் ெகாண்ேட அைழப்ைப எடுத்தா,. ஸ்ரீனிவாசைனப் பற்றிேயா அவனது மைனவி பற்றிேயா ேபச்சு வந்தால், “அவ,கைளப் பற்றி ேபசுவதானால், அைழப்ைப ைவத்து விடுகிேறன்” என்று ெசால்லிவிடேவண்டும் என்றுமனத்தில் உருப்ேபாட்டுக் ெகாண்ேட, அவ, “அப்பா, ெசால்லுங்ேகா!” எனவும் “என்னடா கண்ணா?! எப்படி இருக்ேக? உடம்ெபல்லாம் சுகமா இருக்கா?” என்ற ராஜேகாபாலனின் குரல், சாதாரணமாய் ஒலித்தது. “ஏன் வட்டுக்கு : வராமல் இருக்கிறாய்? அப்படி இப்படி?” என்று தந்ைத ேகாபித்துக் ெகாள்வா, என்று பயந்திருந்தவருக்கு, ராஜேகாபாலனின் ேபச்சு சிறு வியப்ைப அளித்தது. “நன்னா இருக்ேகன்பா. ந:ங்க எப்படி இருக்ேகள்?” “ேநக்ேகன்னடா? ேபருக்கு ஏத்தாப்ல ராஜா மாதிr இருக்ேகன். ைபயன்கள் மட்டுமல்லாது ேபரன் ெகாள்ளுப் ேபரன்னு மூணு தைலமுைற பா,த்துட்ேடன். ேவெறன்ன ேவணும் ெசால்லு!” – ெபாடி ைவத்தா, ெபருந்தைலவ,. ஒன்றும் ேபசாமல், கமலக்கண்ணன் ெமௗனம் சாதிக்கேவ, “வர திங்கட்கிழைம கிருஷ்ணெஜயந்தி வ,றேத! ந: ஆத்துக்கு வர தாேன?” என அவ, வினவ, “அது அப்பா” மகன் ேபசேவ இல்ைல ேபால் பாவித்து, ராஜேகாபாலன் தாேன ெதாட,ந்தா,.

“எந்தப் பண்டிைகக்கு வரைலன்னாலும் கிருஷ்ணெஜயந்திக்கு வராது இருக்க மாட்டிேய ந: அது ெதrயாம வர தாேனன்னு ேகட்கிேறன் பாேரன். எப்பயும் ேபால ஆத்துல ஆறு மணி ஆறைரக்குப் பூைஜயாகும். அதுக்குள்ள ஆத்துக்கு வந்துடுற மாதிr பாத்துக்ேகாடா கண்ணா! ேநாக்குப் பிடிச்ச உப்புச் சீைட ெசய்யச் ெசால்ேறன். அைதச் சாப்பிடேவனும் வந்துடு ேவற யாரும் உப்ைபச் சீண்ட மாட்டா எல்லாருக்கும் இனிப்பு தான் இஷ்டம்” என ந:ளமாய் ேபசியவ,, மகன் பதில் ெசால்வதற்குக் காத்திருக்கேவ இல்ைல. “சrடா கண்ணா, வச்சுடுேறன்.” என்றவ,, அைழப்ைப அைணக்க மறந்து ேபானா,. ைகப்ேபசி கமலக்கண்ணனுடன் இைணப்பிேலேய இருக்க, இங்ேக ராஜேகாபாலன் ேவறு ேபசலானா,. “ேடய் ேவது ைபயா இங்க வா இங்க வா” “தாத்தாவண்ட வா ஹான் அப்படித் தான்” “இந்தா இந்தா இந்தா தாத்தா ஃேபான் வச்சிருக்ேகன் பாரு. நடந்து வந்து வாங்கு” பின்ன, சற்று ேநரம் சத்தேம இல்ைல. “அப்பா அப்பா” என்று கமலக்கண்ணன் சற்று கத்திப் பா,த்தா,. மறுபுறம் பதிேல இல்ைல. கமலக்கண்ணன் நிைனத்திருந்தால், அவ, பக்கத்து அைழப்ைபத் துண்டித்து இருக்கலாம். ஆனால், ஏேனா அவரால் அைதச் ெசய்ய முடியவில்ைல. அவரது ேகாபத்ைதயும் மீ றி, ைகப்ேபசிையக் காேதாடு இறுகப் பிைணத்தன ைககள். சட்ெடன மறுபக்கம் சத்தம் ேகட்டது. “தட் தட் தட்”

யாேரா ைக தட்டினா,கள். “ைஹயா ேவது ைபயன் அவனா நடந்துட்டாேன தாத்தா ைகையப் பிடிக்காது நடந்துட்டாேன!” என்று ராஜேகாபாலனின் குரல் ேகட்டது. “ஹான்! ேவது ைபயன் அவனா நடந்ததுக்கு என்ன ப்ைரஸ் ெகாடுக்கலாம் ஹான் இந்தா இந்தா ெமாைபைல வச்சுக்ேகா” என அவ, கூறுவதும், “ப்ப்ப்பச்ச்ஹ்ச்” என்று சத்தத்துடன், ைகப்ேபசி ைக மாறுவதும் ேகட்டது. பின்ன,, “கி”, “கீ ”, “பீ”, “பீன்”, “தக்”, “சக்” என்று ஏகப்பட்ட ஒலிகள். ேவது ைபயன், ைகப்ேபசி ெபாத்தான்களில் மிருதங்கம் வாசித்துக் ெகாண்டிருந்தான். கமலக்கண்ணனின் உதடுகள் தாமாய் மல,ந்தன. “அச்ேசா தாத்தாேவாட ெமாைபைல ஓட்ைடயாக்கிடாதடா ேவது” என்று ராஜேகாபாலன் சிறு பிள்ைள ேபால் சிணுங்குவதும், “ஹா தா” என்ற ஒலியும் ேகட்க, “சமத்துக் கண்ணன். ேகட்டதும் ெகாடுத்துட்டிேய!” என்று ெபrயவ,, சின்னப் ைபயனின் கன்னத்தில் தட்டும் சப்தம் கூட, கமலக்கண்ணனின் காதுகளில் துல்லியமாய் ஒலித்தது. “ேவது ைபயன் சமத்து இல்ைலயாடா” என்றுவிட்டு, “ஹான்! ேவது ைபயன் ெசால்லக் கூடாேத! ஹ்ம்ம் ேநாக்கு ேவற ேப, ைவக்கப் ேபாறா இல்ைலயா?” எனக் ெகாள்ளுப் ேபரைன ேநாக்கிக் ேகள்வி ேகட்டா, ராஜேகாபாலன். என்னேவா அவனுக்குப் பதில் ெதrயப் ேபாவது ேபால! அவேனா, “கிக்கிக்கீ கீஇ” என்று கிளுக்கிச் சிrக்க, “ேஹா! உன் ேபரு ராதா கிருஷ்ணனா? உம் பாட்டி ேபைர வச்சுக்கப் ேபாைறயா? ஹ்ம்ம் ந:யும் அவைள மாதிrேய தான்டா ராஜா இருக்ேக

அேத மூக்கு அேத கண்ணு அேத புருவம்” என்று வ,ணிக்க ஆரம்பித்தா, ெபrயவ,. அதற்குேமல், கமலக்கண்ணனால் ைகப்ேபசி அைழப்ைபப் பிடித்து ைவக்க முடியவில்ைல. கண்கள் கண்ண :rல் நைனய, ைககள் ைகப்ேபசிைய அைணத்தன. சற்று ேநரம் ெசன்றதும், ட்ராெவல் ஏெஜன்சிக்கு அைழத்து, கிருஷ்ணெஜயந்தி யன்று ெசன்ைனக்கு ஒரு டிக்ெகட் ேபாடும் படி ெசான்னா,, என்னதான், ெசன்ைனக்குப் ேபாவது என்று முடிவாகிவிட்டேபாதும், ஸ்ரீனியின் ேபச்ைசயும் ெசயைலயும் அத்தைன சுலபத்தில் அவரால் மன்னிக்க முடியவில்ைல. அதற்காக, ெசன்ைனக்குச் ெசல்லாமல் இருக்கவும் மனம் வரவில்ைல. இரு தைலக் ெகால்லி எறும்பாய், ெசன்ைனைய அைடந்தவ,, விமனாநிைலய ேசாதைனகள் எல்லாம் முடிந்து, வட்ைட : அைடயும் ேபாது மணி ஏழுக்கு ேமல் ஆகிவிட்டிருந்தது. அவ, நுைழந்த ேநரம், நிைல வாசலருேக அம,ந்து, ைகயிலிருந்த ேகாலக்கிண்ணத்திலிருந்து மாைவ எடுத்து, தைரயில் ேதய்த்துக் ெகாண்டிருந்தான் ேவதாந்த். ம்ஹூம் இல்ைலயில்ைல ராதா! ராதாகிருஷ்ணன்! கமலக்கண்ணனால், ராதாவிடமிருந்து பா,ைவைய எடுக்கேவ முடியவில்ைல! அழகு ெகாட்டிய அந்த ராைத, அவரது ராைதைய நிைனவு படுத்தினாள். எப்ேபாதுேம அவ,கள் வட்டில் : கிருஷ்ணெஜயந்தி விம,ைசயாக ெகாண்டாடப்படும் பண்டிைக தான் என்றாலும், அவருக்குத் திருமணமாகி ராதா (ஸ்ரீனியின் தாய்) இந்த வட்டிற்கு : வந்ததில் இருந்து, கிருஷ்ணெஜயந்தி அவருக்கு மிகவும் ெநருக்கமான நாளாக மாறிப் ேபாயிருந்தது.

ராதாவிற்கு, நன்றாக ைக ேவைல ெசய்யவரும். எம்ப்ராய்டr பூ ேவைல வட்டிலிருக்கும் : விக்கிரகங்களுக்கு குட்டிக் குட்டி உைட ைதப்பது என்று மிகுந்த ஆைசேயாடும் சிரத்ைதேயாடும் ெசய்வா, அவ,. திருமணம் முடிந்து வந்த முதல் கிருஷ்ணெஜயந்தியில், பாலாஜிக்கு கிருஷ்ணன் ேபால் உைடயும் ேகாைதக்கு ராைதையப் ேபால் உைடயும் ைதத்து, அைத அணிவித்து பூச்சூடி ெபாட்டிட்டு என்று அற்புதமாய் அலங்காரம் ெசய்துவிட்டிருந்தா, ராதா. குடும்பேம மகிழ்ச்சியில் தத்தளித்தது! தத்தக்கா பித்தக்கா என்று பிள்ைளகள் நடக்கும் அழைக நாெளல்லாம் ரசித்தப்படி, ராஜேகாபாலனும் அவரது மைனவியும் இருப்பா,கள். இேத பழக்கம், அடுத்து வந்த வருடங்களும் ெதாடர, ஸ்ரீனி கருவுற்ற ேநரத்தில், “ஏன்னா நமக்குப் ெபண் குழந்ைத பிறந்தா நன்னா இருக்கும்ல” என்ற ராதாவின் ஏக்கமான குரல், இப்ேபாதும் கமலக்கண்ணனின் காதில் ஒலித்தது. ஆனால், ஸ்ரீனி ஆணாய் பிறந்துவிட, ராதா ெபrதாய் வருத்தம் ெகாள்ளவில்ைல. அவைன ஆட்ேசபைன ெதrவிக்காத வைர, கிருஷ்ணெஜயந்தி வந்தால் ஸ்ரீனிக்கு ராைத ேவஷம் தான்! வருடத்திற்கு ஒரு பாவாைட என்று அழகாய் ைக ேவைல ெசய்து, மகனுக்கு அணிவிப்பதில் அத்தாய்க்கு ெகாள்ைள இஷ்டம்! அதனாேலேய, கிருஷ்ணெஜயந்தி என்றால் கமலக்கண்ணனுக்கு எப்ேபாதுேம ஸ்ெபஷல்! இேதா, இந்தக் கிருஷ்ணெஜயந்தி அைத விட ஸ்ெபஷலாக இருந்தது. அவரது மைனவியின் மினிேயச்ச, உருவம் ஒன்று தைரயில் அம,ந்து, அதுவும் அவ, மைனவி ைதத்த பாவைடைய அணிந்து ெகாண்டு அம,ந்து, ேசட்ைட ெசய்வைதப் பா,த்தவrன் மனதிலிருந்த மற்ற எண்ணங்கள் எல்லாம் மைறந்ேத ேபாயின.

அதுவும் கமலக்கண்ணன் வருைகயில், கால்கள் இரண்ைடயும் அகல விrத்து அம,ந்துெகாண்டு, இரண்டு கால்களுக்கும் நடுேவ ேகாலமாவு கிண்ணத்ைத ைவத்து, தைலைய ேலசாய் குனிந்து அதற்குள் ைகைய விட்டுக் ெகாண்டிருந்தான் சின்னவன். வாசல் பக்கம் அவ, வந்த அரவம் ேகட்கவும், தைலைய ஒரு பக்கமாய் சrத்து, யா, வந்திருக்கிறா,கள் என்பது ேபால் அவன் பா,க்க, தைல மீ து அவன் அணிந்திருந்த கண்ணாடி தாவணியின் வழிேய கமலக்கண்ணன் ெதrந்தா,. அவருக்கும், அவனது முகம் அக்கண்ணாடி துணி வழிேய தான் முதலில் ெதrந்தது. ெசாக்கித் தான் ேபானா,, கமலக்கண்ணன்! அகன்ற விழிகளும், அக்கண்களில் ெதrந்த பாவைனயும் அவைரக் ெகாக்கி ேபாட்டு இழுத்தன. முகம் முழுக்க புன்னைகயுடன், ேவதாந்ைத ேநாக்கி அவ, இரண்ெடட்டு எடுத்து ைவக்க, அவனுக்கும் அவ, பrச்சயமாய் ெதrந்தா, ேபாலும். கிண்ணத்தில் விட்டிருந்த ைகைய ெவளிேய எடுத்து, அவ, பக்கமாய் ந:ட்டினான். ைகயிலிருந்து ேகாலமாவு ெசாட்டு ெசாட்டாய் கீ ேழ வடிந்தது. ெகாஞ்சம் உைடயிலும் கூட. சட்ெடன தன் வலக்ைகைய நடுேவ விட்டு, அப்பிஞ்சு விரல்களிலிருந்து வழிந்த ேகாலமாைவத் தன் ைககளில் தாங்கிக் ெகாண்டா, கமலக்கண்ணன். “க்கிக்கீ க்கி!” – ேவதாந்திற்கு ஒேர சந்ேதாசம். மீ ண்டும், ேகாலமாவிற்குள் ைகவிட்டு மீ ண்டும் சிந்தி அைத கமலக்கண்ணன் மீ ண்டும் பிடித்து இப்படிேய விைளயாட்டு ந:டித்தது. ேகாலமாவு அவன் மடிக்கும் அவன் அவ, மடிக்கும் இடம் மாறிய பின்னரும் கூட!

இந்தச் சிறு பிஞ்ைசயா பிச்ைச எடுக்க விட்டா,கள்!? பாதக,கள்!? ச்ேச, இவ,களுக்ெகல்லாம் மனுஷத் தன்ைமேய இல்லாமல் ேபாய்விட்டதா?! உலகம் எங்ேக ெசல்கிறது?! இப்படிப்பட்ட குரூர மனம் பைடத்த மனித,கள் மத்தியிலா வாழ்கிேறாம்?! ச்ேச!! ெபருமாேள, கலியுகத்ைத நிைறவு ெசய்து ஒரு புதுயுகத்ைத இட்டு வரக் கூடாதா?! பாலுக்கு அழும் குழந்ைதகைள ைவத்து பணம் சம்பாதிக்கும் அரக்க,கைள, ஏேதனும் அவதாரம் எடுத்து வந்து அழிக்கக் கூடாதா? ேவதாந்துடன் ைககள் விைளயாட, மனேமா தன் ேபரைன இம்சித்த அரக்க,கைள சபித்துக் ெகாண்டிருந்தது. இச்சிறு வயதில் எப்படிப்பட்ட கஷ்டம் ேந,ந்துவிட்டது! பட்டிளம் பிஞ்சு எங்கனம் தாங்கியேதா!? மனம் ெவம்பிப் ேபான ேவைளயில், அவரது கரங்கள் ேபரனின் ேமனிைய ெமல்ல வருட ஆரம்பித்தன. பூைஜ முடிந்து வந்த அைனவரும் கண்டது இக்காட்சிையத் தான்! ஸ்ரீனிக்கும் பத்மாவிற்கும் ஏகப்பட்ட ஆச்சrயம். ஒருவ, ைகைய மற்றவ, இறுகப் பிடித்து, தங்கள் உண,ச்சிகைள ெவளியிட்டுக் ெகாண்டன,. ஸ்ரீனி, தந்ைதையயும் மகைனயும் ேநாக்கி விைரந்தான். அரவம் உண,ந்து திரும்பியவ,, ேபரைனத் தூக்கிக் ெகாண்டு எழுவதற்கும், அவ, காலடியில் ஸ்ரீனி ந:ள விழுவதற்கும் சrயாக இருந்தது. “என்ைன மன்னிச்சிடுங்ேகாப்பா” என அவன் ெகஞ்சுதலாய் ேவண்ட, “அவைன எந்திrக்கச் ெசால்லுங்ேகாப்பா” என்று தந்ைதயிடம் ேபசினா, கமலக்கண்ணன்.

“கண்ணா அவன் திருந்திட்டான்டா” என ஆரம்பித்தா, அவரது மூத்த அண்ணன். “ப்ச்!” என அவ, முகம் சுளிக்க, “நிஜமாப்பா உங்கைள மதிக்காம ேபசினதுக்கு தாத்தாைவ எடுத்தrஞ்சு ேபசினதுக்கு எல்லாத்துக்குமா நன்னா பட்டுட்ேடன்பா ெராம்பேவ பட்டுட்ேடன்” “ஒரு அப்பாவா உங்க மனைச எவ்வளேவா ேநாகப் பண்ணியிருக்ேகன். அதுக்குத் தான் ேநாக்கு அப்பாவா இருக்கேவ தகுதியில்ைலன்னு ெபருமாள் தண்டுச்சுட்டா,” – ஸ்ரீனியின் குரல் கமறியது. “ந:ங்க என்ைன சrயா வள,க்கைலன்னு உங்கைளக் குத்தம் ெசான்ேனன். ஆனா என் ைபயைன ஒரு வருஷம் கூட என்னால ஒழுங்கா வளக்க முடியைலப்பா வளக்கத் ெதrயல” – ஸ்ரீனியின் ைககள் மா,ேபாடு அழுந்திக் ெகாண்டு, ேவதைனைய ெவளியிட்டன. “என்ைனத் திட்டினாலும் அடிச்சாலும் என்ைனப் பாதுகாப்பா நல்ல சாப்பாடு ெகாடுத்து நல்ல படிப்பு ெகாடுத்து எல்லாம் ெசய்ேதள்!” “யா,க்கிட்டயும் எதுக்காகவும் ைகேயந்தி நிக்கும்படி ந:ங்க விட்டேத இல்ைல!” “ஆனா நா உங்களண்ட ைகேயந்தி நிக்கிறதா நிைனச்சிண்டு அைதக் ெகௗரவக் குைறச்சல்ன்னு நிைனச்சு உங்கைளப் ேபசக் கூடாத ேபச்ெசல்லாம் ேபசிேனன்!” “அதுக்குத் தான் ெபருமாள், ஓங்கி மண்ைட ேமேலேய ேபாட்டா, ேபால!” “என் பிள்ைள பால் இல்லாது பசிேயாட நடு ேராட்டில தூசிக்கும் அழுக்குக்கும் மத்தியில மத்தவாட்ட பிச்ைச எடுத்துண்டு ஹய்ேயா!” என அவன் கதற, வட்டிலிருந்தவ,கள் : அைனவருக்கும் அவன் அனுபவித்த வலி, ெநஞ்ைச அறுத்தது. “இப்ேபா கூட ஆபீஸ் ேபாறச்ச யாராவது பிள்ைளகள் பிச்ைச எடுத்துண்டு இருந்தா அடிவயித்தில இருந்து பகீ ,ங்கிறது!”

“ரத்தெமல்லாம் வடிஞ்சு சுத்தி இருக்க உலகேம மங்கி அங்க என் ைபயன் நின்னு பிச்ைச எடுக்குறாப்ல பிரம்ைம ேதாண்றது!” “அந்த எண்ணம் வரும்ேபாெதல்லாம் நா உங்கைளப் ேபசின ேபச்சு தான்பா நியாபகம் வ,றது!” “கஷ்டமா இருக்குப்பா!” “ப்ள :ஸ் என்ைன மன்னிச்சுடுங்ேகாேளன்! என்னால இந்த ேவதைனையத் தாங்க முடியைலப்பா” என்று மன்றாடினான் ஸ்ரீனிவாசன். அதற்கு ேமலும், கமலக்கண்ணனால் ேகட்க முடிந்திருக்குேமா என்னேவா?! ராஜேகாபாலனால் ேகட்க முடியவில்ைல. “ேபாதும்டா கண்ணா! கிருஷ்ணெஜயந்தி அதுவும் மனைசப் ேபாட்டு வருதிக்காத! அந்தப் ெபருமாேள அைத விரும்ப மாட்டா,” என்று ேபரனின் முதுகில் தட்டிக் ெகாடுத்தவ,, “கண்ணா ந:யும் ராதாவுமா ேபாய் ெபருமாைள ேசவிச்சிட்டு வாங்ேகா!” என்றா, மகனின் பக்கம் திரும்பி. கமலக்கண்ணன் திைகப்புடன் பா,க்க, “என்ன முழிச்சிண்டு நிக்கிறாய்? உன் ேபரன் ராதாகிருஷ்ணன் என்ற ராதாைவ அைழச்சிண்டு ேபாய் ெபருமாைள ேசவி! ேசவிச்சதும் அவனுக்குத் துளி திரட்டுப்பாைல ஊட்டி விடு ந: பாட்டுக்கு உப்புச் சீைடையக் ெகாடுத்து அவனுக்கிருக்க ெரண்டு பல்ைலயும் உைடச்சிடப் ேபாற!” என்றா, இயல்பாக. குடும்பத்தின, அைனவரது முகத்திலும் சந்ேதாசம் இைழயாய் ஓடியது. அதன் பின்ன,, கமலக்கண்ணன் ஒேரடியாக மாறிவிட்டா, என்று ெசால்ல முடியாது. மகனிடம் ேபசவில்ைல என்றாலும், அவன் இருக்கும் பக்கேம வராமல் இல்ைல. முன்புேம, ஸ்ரீனியும் அவரும் அவ்வளவாய் ேபசிக் ெகாள்வதில்ைல என்பதால், அது ெபrய விஷயமாகவும் ெதrயவில்ைல. அவருக்குத் தான் அவரது ராைத இருந்தாேள! ம்ஹூம் இருந்தாேன!

வட்டிலிருக்கும் : ேநரெமல்லாம், கண்ணனும் ராைதயும் ஒேர கும்மாளம் தான்! ெகாண்டாட்டம் தான்! குதூகலம் தான்! ேவதாந்தின் இல்ைலயில்ைல ராதாகிருஷ்ணனின் நாமகரணம். குடும்பேம சந்ேதாஷமாய் கூடியிருந்தது. “பத்து உங்கப்பா வருவாராடி? அப்பாவண்ட மன்னிப்பு ேகட்டது ேபால அவரண்ைடயும் ேகட்டிருக்கலாம். நாலு அடி அடிச்சிருந்தா தான் கூட ேதவலாம் இப்ேபா வரைலன்னா வருத்தமா இருக்குேமடி” என்று ஸ்ரீனி, வருத்தம் ெகாள்ள “அப்பா வருவா,! ேநக்கு நம்பிக்ைகயிருக்கு!” – உறுதியுடன் கூறிவிட்டு, ேவைலகைளக் கவனிக்கச் ெசன்றாள் பத்மாவதி. ெபண்ணின் நம்பிக்ைகைய வணாக்காமல், : பலராமன் வந்தா,. அைனவரது வரேவற்ைபயும் ெபற்றுவிட்டு, ெமல்ல ஓரமாய் அவ, ஒதுங்க, குறிப்ைப உண,ந்தவள் ேபால் பத்மா அங்ேக ெசன்றாள். “என்னடி பத்மா இது!? இப்படிெயாரு ெலட்ெட, எழுதிட்டிேய! நா ஆடிப்ேபாயிட்ேடன்” என்றா, பலராமன், ெபண்ணின் ைகயில் ஒரு காகிதத்ைத திணித்தபடி. “அதில நா எழுதியிருந்த ஒண்ெணாண்ணும் நூறு சதம் உண்ைமப்பா. உங்கைளப் புrஞ்சுண்ட ஒரு ெபாண்ணா தான் எழுதிேனன் என்ைன மன்னிச்சுடுங்ேகா” என பத்மா, அவரது காலில் விழ, “எழுந்திருடிம்மா! இனி ேநாக்ெகாரு கஷ்டம் ெகாடுக்காம அந்தப் பாண்டுரங்கன் பா,த்துப்பான். நான் பிரா,த்தைன பண்ணிக்கிேறன்” என்றவ,, கண்ைணத் துைடத்துக் ெகாண்டு நாமகரணம் நடக்கும் இடத்திற்குச் ெசன்றுவிட்டா,. அப்ேபாது அங்கு வந்த விஜய், “என்னடி பத்மா இது? அப்பா ெராம்ப நாழி இந்த ெலட்டைர ெநஞ்சில ேபாட்டுண்டு ேயாசிச்சிண்ேட இருந்தா,. அப்புறம் கிளம்பி வந்துட்டா,. ந: தான் அனுப்பினியா?” என்று ேகட்க,

“படிண்ணா! மாலதிம்மா ஏேதா ேகட்கிறா நா ேபாேறன்” – தான் எழுதிய கடிதத்ைத அவனிடம் ெகாடுத்துவிட்டு, அங்கிருந்து நக,ந்தாள் பத்மா. அக்கடிதத்திலிருந்த வrகள்: “அன்புள்ள அப்பா!” “அன்பில்ைல என்று நான் நிைனத்திருந்த அன்புள்ள அப்பா!” – இதான் சr. இந்த ெலட்ெடைரப் படிக்கறதுக்கு முன்னாடி, இேதாட நா வச்சிருக்க நியூஸ்ேபப்ப, கட்டிங்ைக படிச்சிடுங்ேகா. ப்ள :ஸ். எனக்காக. விஜயின் கண்கள், கடிதத்துடன் பின் ெசய்யப்பட்டிருந்த ெசய்தி துணுக்ைக ஆராய்ந்தன. அது சமீ பமாய் நாட்ைட உலுக்கிய ஒரு ெகாடூரச் சம்பவம். ெபங்களூrல் உள்ள ஒரு மிகப் பிரபலமான தனியா, பள்ளியில், ஒன்றாம் படிக்கும் ஒரு மாணவிைய, அங்கிருந்த ஆசிrய,கள் இருவ, பாலியல் பலாத்காரம் ெசய்திருந்த ேசாகம் அது. ஒரு குழந்ைத வட்டில் : ெசலவழிக்கும் ேநரத்ைத விட, அதிகமான ேநரத்ைதப் பள்ளியில் ெசலவு ெசய்கிறது. அப்படிப்பட்ட பள்ளியில் அதுவும் வருடத்திற்கு ஒரு லட்சம் ஒன்றைர லட்சம் என்று பணம் வாங்கும் ெபரும் பள்ளியில், பிள்ைளகைளப் ெபற்ேறா, ேச,ப்பேத, நல்ல கல்வி கிைடக்கும் என்பதால் மட்டுமல்ல. பிள்ைளகள் பாதுகாப்பாகவும் அேத சமயம் பல்துைற வல்லுன,களாகவும் வருவா,கள் என்ற நம்பிக்ைகயால் தான். ஆனால் அந்த நம்பிக்ைக, முற்றிலுமாய் அல்லவா உைடந்து ேபாயிருக்கிறது! நம்பிக்ைக உைடகிறது என்பைத விட, ஆறு வயது குழந்ைதக்குக் கூட கலாச்சாரம் நிரம்பிய பாரத மண்ணில் பாதுகாப்பில்ைல என்பது தான் முக்கிய விஷயம்!

குழந்ைதெயன்று பா,ப்பதில்ைல கிழவிெயன்று ஒதுக்குவதில்ைல ெபண்ணாய் பிறந்தாேல காமப் ெபாருளாய் பா,க்கும் இந்த உலகத்ைதச் சாடியது விஜயின் மனம்! இன்னமும் எட்டு மாதத்தில், தந்ைதயாகப் ேபாகும் விஜயாேலேய அைதப் படிக்க முடியவில்ைல என்ைகயில் ெபண்ைணப் ெபற்ற எந்தெவாரு தாயாலும் தகப்பனாலும் அந்தச் ெசய்தியின் தாக்கத்திலிருந்து ெவளிவர முடியாது. “அப்பா இைத எப்படி படிச்சாேரா?” என்று நிைனத்துக் ெகாண்ேட, மீ ண்டும் தங்ைக எழுதிய கடிதத்ைதப் படிக்கத் ெதாடங்கினான் விஜய். “படிச்ேசளாப்பா! என்ன ெகாடுைம பா,த்ேதளா?!” “இப்படிப்பட்ட ெகாடுைம ேநக்கு ேந,ந்திடக் கூடாதுன்னு பயந்து தான் என்ைன அடக்கியிருக்ேகள்!” “ஒரு ஆறு வயசு குழந்ைதக்ேக இங்க பாதுகாப்பு இல்ைலங்கும் ேபாது, ஒரு டீேனஜ் ெபாண்ைணப் ேபணிப் பாதுகாக்கிறது எவ்வளவு கஷ்டம். இல்ைலயாப்பா!” “ேநக்கு இப்பப் புrயுறதுப்பா! நன்னா புrயுறது!” “உங்கேளாட ஓேரா, திட்டுக்குப் பின்னாடியும் உங்களுக்கு இருந்த பயம் ேநக்கு நன்னா புrயறது! இந்தப் ெபாண் குழந்ைதைய நல்லபடியா கைர ேச,க்கணுேமங்கிற உங்கேளாட பயத்ைத என்னால இப்பப் புrஞ்சுக்க முடியுறது” “அதுவும் ெபாண்ணு கூட இல்ைல ஒரு ைபயைன எட்ேட மாசம் கூட ஆகாத ைபயைன ேராட்டில பிச்ைச எடுக்க விட்ேடன் பாருங்ேகா! அப்ேபா ஆணி அடிச்சாப்ல புrஞ்சது!” “எட்டு மாசக் குழந்ைதையேய என்னால ஒழுங்கா பா,த்துக்க முடியாம ேபாய்டுத்து! ஆனா.. ந:ங்க பதிெனட்டு வயசு ெபாண்ைண ஒரு குைறயில்லாம வள,த்திருக்கிேறள்!”

“நல்லேவைளக்கு ேவது ேநக்கு ெபாண்ணா பிறக்கைல! பிறந்து இப்படிெயாரு ெகாடுைமைய நான் அனுபவிக்கிற மாதிr இருந்திருந்தா ஹய்ேயா ெபருமாேள! என்னால தாங்கேவ முடியாது ேபாயிருக்கும்!” “சாrப்பா! ெராம்ப ெராம்ப சாr!” “ேநக்கு ேவற என்ன ெசால்றதுன்ேன ெதrயல. இைத உங்களண்ட ேநரா ெசால்லா ஒரு ெபாண்ணா ேநக்கு ஒரு மாதிr இருந்தது. ஆனா மனசில இருக்கிறைத இந்த ஷணம் நான் உண,றைத ெசால்லிேய ஆகணும் ேபால இருந்தித்து. ெசால்லிட்ேடன்.” “ந:ங்க மன்னிக்கிறதும் மன்னிக்காதும், உங்க பிrயம்” உங்கள் மகள், பத்மாவதி. விஜயின் கரங்கள், கடிதத்ைத மடித்து, சட்ைடப் ைபக்குள் திணித்தன. யாரும் கவனிக்கவில்ைல என்பைத ஊ,ஜிதம் பண்ணிக் ெகாண்டு நிமி,ந்தவனின் கண்கள் பனித்திருந்தன. மனம் தங்ைகக்காக உருக, பனித்த கண்களால் பத்மாைவத் ேதடினான் விஜய். தந்ைதக்குக் காப்பியாற்றிக் ெகாடுத்துக் ெகாண்டிருந்தாள், பத்மா! அவ, மடியில், ேவதாந்த்! “உறேவாவியம்” – அத்தியாயம் 23 ஒரு மாதம் கழிந்த நிைல. இரவு பத்து மணியிருக்கும். சாவித்திr மற்றும் மாலதியுடன் ேச,ந்து, வட்டு : ேவைலகைள முடித்து விட்டு, தங்கள் அைறக்குள் நுைழந்து, கதைவத் தாழிட்டாள் பத்மாவதி. “ேஹ பத்து! கிருஷ்ணா எங்கடி? ந: மட்டும் வர?” என்று வியந்தான் ஸ்ரீனிவாசன்.

“அவன் அப்பாேவாட இருக்கான்னா! நா கூப்பிட்டா வரைலயாம் தத்தா தத்தான்னு அவரு கழுத்ைதக் கட்டிண்டு என்ைன விரட்டறது கழுைத!” என்று ெநாடித்தவாேற, அலமாrயிலிருந்து ைநட்டிைய எடுத்துக் ெகாண்டு, அதன் ஓரமாய் திரும்பி நின்று உைட மாற்ற ஆரம்பித்தாள். “ேஹா! வர வர சா, நம்மைளக் கண்டுக்கேவ மாட்ேடங்கிறா, இல்ைலயா பத்து? அதுவும் ைநட்ல ந: ஃபீடிங் நிறுத்தினதில இருந்து ஒேரடியா அப்பாேவாடேவ ஒட்டிண்டு இருக்கான்” என்றான் ஸ்ரீனி, விrந்த முறுவலுடன் கட்டிலில் சாய்ந்து படுத்தபடிேய. “ஹ்ம்ம்!!” – பத்மாவின் குரலும் சந்ேதாஷத்துடேன ஒலித்தது. “அப்பா ேவைலக்குக் கிளம்பும் ேபாது எப்படி அழறான் ெதrயுமா? தாத்தா கூடச் ெசால்லிண்டு இருந்தா, அவன் அப்பா கிளம்பும் ேபாது கூட டாட்டா ெசால்லிட்டுப் ேபசாது இருக்கான். தாத்தா கிளம்பும் ேபாது அழறாேனன்னு” – மகனுக்கும் அவனது தாத்தாவுக்கும் ஏற்பட்டிருக்கும் பந்தத்ைத மகிழ்வுடன் கூறினாள் தாய். “ஹ்ம்ம்!! அவ, அவைன ராதான்னு கூப்பிடறேத ஒரு தனி அழகா இருக்குடி!” – ரசித்துச் ெசான்னான் ஸ்ரீனி. வாழ்க்ைகயில் ஒரு நிைறவு ஏற்பட்டது ேபால், மனம் ேலசானது! “ைலட்ைட அைணச்சிடவான்னா?” – சுவிட்ச் ேபா,டின் அருேக நின்றபடி ேகட்ட பத்மாவிற்கு ஒரு தைலயைசப்ைபப் பதிலாகக் ெகாடுத்தவன், அவளருேக வந்து படுத்ததும் “ேநக்கு ெராம்ப சந்ேதாஷமா இருக்குடி பத்து” என்றான் அவைள அைணத்தபடிேய. அவனது அைணப்புக்கு இைசந்து ெகாடுத்து, அவனுடன் ஒண்டிக் ெகாண்டேபாதும், பத்மா அவனது சந்ேதாஷத்ைதப் பிரதிபலிக்கவில்ைல. அவன் மா,பில் முகம் புைதத்தவள், “ஆனா ேநக்கு பயமா இருக்ேகன்னா” என்றாள் கலக்கமாக.

“ேஹ! என்னடி பத்து இது? ஏன்?” என்று வியப்புடன் ேகட்ட ஸ்ரீனி, அவளது முகத்ைத நிமி,த்தினான். ஜன்னல் வழிேய வந்த நிலெவாளி, அவளது முகத்தில் பட,ந்திருந்த கவைல ேரைககைளப் படம் பிடித்துக் காட்ட, “என்ன பத்து?” என்றான் அவளது முகத்ைத ஏந்தி. “நாைளக்கு ந:ங்க ெபங்களூ, ேபாேறள் இல்ைலயா? அைத நிைனச்சா பகீ ,ங்கிறதுன்னா!” என்றாள் அவள், அவனது கண்ேணாடு கண் ேநாக்கி. “பின்ன ேபாகாது இருக்க முடியுமா? நம்ம ேவது ஹ்ம்ம் கிருஷ்ணா குட்டிையக் கஷ்டப்படுத்தினவைள சும்மா விட முடியுமா ெசால்லு?” எனக் ேகட்டவனின் குரலில், ேவதைனயுடன் ேச,ந்து ேகாபமும் கலந்திருந்தது. “விடக் கூடாது தான். அவளுக்குத் தண்டைன வாங்கித் தரணும் தான் ஆனா” என இழுத்தாள் பத்மா. “ஹ்ம்ம் ஆனா” என மைனவிைய ஊக்கினான் ஸ்ரீனிவாசன். “ேநக்கு உங்கைள நிைனச்சா தான் பயமா இருக்குன்னா. ஏற்கனேவ அவாைளப் பிடிக்கப் ேபான உங்கைள எப்படி அடிச்சுப் ேபாட்டுட்டா ெரண்டு நாள் கண்ணு திறக்காம இருந்ேதேள! அப்படி எதுனா ஆகிடுேமான்னு பயமா இருக்குன்னா” என்றாள் அவனது கன்னம் வருடி. “அெதல்லாம் ஒண்ணும் ஆகாதுடி, பத்து! அவாளுக்குப் பயந்துண்டு இந்த ேகைச இப்படிேய விட்டுட்டா நம்ம ேவது மாதிr எத்தைன குழந்ைதகள் கஷ்டப்படுேமா!?” என்றான் ஸ்ரீனி, சமாதானம் ேபால். “ஹ்ம்ம். இருந்தாலும் அவைளப் பிடிச்சுட்டதா ேபாlஸ்கிட்ட இருந்து ஃேபான் வந்ததில இருந்து ேநக்கு உடம்ெபல்லாம் நடுங்கறதுன்னா. அவைளச் ேச,ந்தவா உங்கைள ஏதானும் ெசஞ்சுடுவாேளான்னு அடிச்சுக்கிறது” என்றேபாது அவளது குரலில் நடுக்கமிருந்தது. “ச்ேச ச்ேச! அசடட்டாம் பயப்படக்கூடாது. ராணிைய மட்டுமல்லாது அவேளாட ேச,ந்தவா எல்லாைரயும் சுத்தி வைளச்சுப் பிடிச்சுட்டதா தாேன

ெசால்லியிருக்கா! அதனால கவைலயில்லடி பத்து” என்றவன், அப்ேபாதும் மைனவியின் முகம் ெதளியாமல் இருக்கேவ, “இனிேம ேநாக்கு சமாதானம் ெசால்ற அளவுக்கு என்னண்ட ேமட்ட, இல்ைல அதனால ஆக்க்ஷன்ல இறங்கிடவா?” எனக் ேகட்டு, அவைள அைணத்து, கன்னத்தில் ஓ, முத்தம் ைவத்தான். “ப்ச் விடுங்ேகாப்பா நா எவ்வளவு கவைலப்பட்டுண்டு இருக்ேகன் ந:ங்க” என பத்மா அவைனத் தள்ள, “நா கவைலையப் ேபாக்கிேறன்டி பத்து!” என்றவன், அவளது கழுத்தில் முகம் புைதத்தான். “ஷ்ஹ்” என முனங்கியேபாதும், பத்மாவின் விரல்கள் ஸ்ரீனியின் முதுகில் படரேவ ெசய்தன. அதன் பின், அவ,கள் நிைனவுலகிற்கு மீ ண்டு வந்தது காைல ஆறு மணிக்குத் தான். குளித்துவிட்டு வந்த பத்மா, ஸ்ரீனிைய எழுப்பி “நானும் உங்கேளாட ெபங்களூ, வரட்டான்னா?” என்றாள் சிறு பயத்துடன். “ந: இன்னும் அைத விடைலயா?” என்று சிrத்தவன், “நாைளக்குத் தாேனபாலாஜி கல்யாணத்துக்கு புடைவ எடுக்கப் ேபாறதா ெபrயம்மா ெசால்லிண்டு இருந்தா? அதுக்கு ந: இல்ைலன்னா நன்னா இருக்காதுடி.. பத்து. நம்ம கல்யாண ைடயத்தில பாலாஜிையயும் ெபrயம்மாைவயும் ெராம்ப ேநாகப் பண்ணியிருக்ேகன் அைத சr ெசய்ய முடியைலன்னாலும், முடிஞ்சளவு பாலாஜி கல்யாணத்தில உதவியா இருக்கனும்ன்னு நிைனக்கிேறன். இப்ேபா புடைவ எடுக்கிற ைடயத்தில நானுமில்லாது ந:யுமில்லாது இருந்தா நன்னா இருக்காது பத்து. ந:யானும் அவாேளாட கைடக்குப் ேபாறது கூடமாட ஒத்தாைச பண்றதுன்னு இரு என்ன?” என ந:ளமாய் விளக்கியேபாது, பத்மாவால் மறுக்க முடியவில்ைல. “பா,த்துப் ேபாயிட்டு வாங்ேகா!” என்று ஆயிரம் வாட்டிச் ெசால்லுவைதத் தவிர.

ஸ்ரீனிவாசனும் ேசதுமாதவனும் ெபங்களூ, ெசல்வதாய் முடிவாகியிருந்தது. ஆனால், திடீெரன வயிற்றுப்ேபாக்காகி அவ, துவண்டு ேபாய் படுத்திருக்கவும், “உடம்பு இருக்க நிைலயில ந:ங்க ட்ராவல் பண்ண ேவண்டாம் ேசதுப்பா. நா பா,த்துக்கிேறன்” என்று அவைரத் தடுத்தான் ஸ்ரீனிவாசன். “அவன் வர முடியாட்டி என்னடா நா வேரன்” என்று முன்வந்தா, ெபrய ெபrயப்பா. “நாைளக்கு பாலாஜி கல்யாணத்துக்கு புடைவ எடுக்கப் ேபாகணும் இல்ைலயா? அதுக்கு ந:ங்க இருக்க ேவண்டாேமா?! ஐ வில் ேமேனஜ் ெபrப்பா” என அவைர ஸ்ரீனி சமாதானம் ெசய்து ெகாண்டிருக்கும் ேபாேத, “நா வேரன்டா கண்ணா” என்று முன்வந்தா, ராஜேகாபாலன். “தாத்தா ” எனத் ெதாடங்கி, ஸ்ரீனி ஏேதா ெசால்வதற்கு முன்ன,, “யாரும் ேபாக ேவண்டாம். நா அவேனாட ேபாேறன்” என்றா, கமலக்கண்ணன் உறுதியான குரலில். ஆச்சrயத்தில் விழி விrத்தேபாதும், யாரும் ஆட்ேசபிக்கவில்ைல. ஸ்ரீனிக்ேகா ெபருத்த சந்ேதாசம் என்ேற ெசால்லேவண்டும். தந்ைதயும் மகனுமாய் ெபங்களூருக்குக் கிளம்பின,. காrல் ெசல்வதாக இருந்தைமயால், டிக்ெகட் பிரச்சைனயும் இல்லாது ேபாகேவ, பயணம் இனிேத ஆரம்பித்தது. அளவான ேபச்சுக்கள். ஆழமான பா,ைவகள். அவ்வளேவ. ெபங்களூ, ெசஷன்ஸ் ந:திமன்றம். ராணியும் அவளது சகாக்கள்களத்தில் ேவைல ெசய்யும் பிச்ைசக்காrகள் களத்தின் பின்ேன இயங்கும் தரக,கள் என்று ஏகப்பட்ட ேபைர சுத்தி வைளத்துப் பிடித்திருந்தன, காவல் துைறயின,.

ராணி தப்பிச் ெசன்ற ஆட்ேடா எண், பத்மா பிடித்த பிச்ைசக்காr, ராணி மற்றும் உேமஷ் (அவ,கள் வட்டு : டிைரவ,) பற்றி ஸ்ரீனி ெகாடுத்த தகவல்கள் ஆகியவற்ைற அடிப்பைடயாக ெகாண்டும், இது ேபாலேவ பதிவு ெசய்யப்பட்ட மற்றும் சில வழக்குகைள அடிப்பைடயாக ெகாண்டும், அக்கூட்டத்ைதப் பிடித்திருந்தன,. அதனால், ஸ்ரீனிைய சாட்சி ெசால்லவும் அைடயாளம் காட்டி உறுதியாக உண்ைம ெசால்லவும், ேகா,டில் ஆஜாராகும் படி ேகட்டிருந்தன,. அதற்காக தான், ெபங்களூ, வந்திருந்தான் ஸ்ரீனி. வந்த ேவைலயும் ெசவ்வேன முடிந்து, ராணி மற்றும் அவளது கூட்டத்தின, அைனவருக்கும் தண்டைன உறுதி ெசய்யப்பட்டது. ஆனால், இன்ன தண்டைன என்பது அடுத்த வாய்தாவில் ெசால்லப்படும் என்று அறிவிக்கப் பட்டது. ந:திமன்ற விசாரைண முடிந்து, ெவளிேய வந்த ஸ்ரீனியிடம் சில பத்திrைக நிரூப,கள் ைமக்குடன் வந்தன,. “சா, இந்த சம்பவத்தால ேநரடியா பாதிக்கப்பட்டவ, ந:ங்க? என்ன ெசால்ல விரும்புற:ங்க?” என்று ஒருவ, ஆங்கிலத்தில் ேகட்க, மற்ெறாருவேரா “ெபத்த பிள்ைளைய ேவெறாருத்தி ைகயிலஅதுவும் பிச்ைச எடுக்கிற நிைலயில பா,க்கிறதுங்கிறது எந்தெவாரு ேபெரன்ட்க்குேம கஷ்டமான விஷயம் தான். ந:ங்க எப்படி அதில இருந்து மீ ண்டு வந்த:ங்க?” என்று ேகள்விைய விrவாக்கினா, மற்ெறாருவ,. “ஹ்ம்ம்! எப்படி மீ ண்டு வந்ேதன்?! என்ேனாட குடும்பம்என் பின்னாடி இருந்தது! உனக்ெகாரு கஷ்டமான்னா நாங்க கூட இருக்ேகாம்ன்னு எனக்குத் துைண இருந்தாங்க அவங்கேளாட துைண இல்லாம நானும் என் மைனவியும் குற்ற உண,ச்சில ெகாஞ்சம் ெகாஞ்சமா புழுங்கிப் புழுங்கி ஒரு நாள் ெசத்ேத ேபாயிருப்ேபாம். குடும்பங்கிறது எவ்வளவு முக்கியம்ன்னு புrய வச்சாங்க. எங்கைள மீ ட்டு எடுத்துட்டு வந்தாங்க.” என்றான் உண,வுப் பூ,வமாக.

“ஒரு கூட்டுக் குடும்ப சூழல் இல்லாததால தான் இப்படிப்பட்ட குற்றங்கள் நடக்குதுன்னு ெசால்ல வrங்களா?” என்றா, அவ, மீ ண்டும் “கண்டிப்பா! இதுேவ ெபrயவங்க துைணயிருந்திருந்தா யாரு ெகட்டவங்க யாரு நல்லவங்கன்னு பகுத்தறிஞ்சு இருப்பாங்க. ஆனா நாம ஜஸ்ட் ைலக் தட் பணத்ைதத் தூக்கிப் ேபாட்டா எல்லாம் நடக்கும்ன்னு நிைனச்சுட்டு என்ெனன்னேவா ெசஞ்சுடுேறாம்” என அவன் கூற, “இந்த சம்பவம் மூலமா ந:ங்க ெராம்பப் பக்குவப்பட்ட மாதிr ெதrயுேத? ெராம்பேவ மனசளவில பாதிக்கப் பட்டுட்டீங்கேளா?” என்று ஒருவரும், “as a victim of this incident, what do you want to tell people who are sailing in the same boat as you were at that time?” என இன்ெனாருவரும் துருவ, “உங்க முன்னாடி ெரண்டு ேகாலமிருக்கு. அதில ஒண்ணில ெரண்ேட ெரண்டு ேகாடும் ெரண்டுக்கும் நடுல ெகாஞ்சம் கலரும் இருக்கு. இன்ெனாரு ேகாலமிருக்கு அதில ஏகப்பட்ட ேகாடு அதுக்கு நடுல ஏகப்பட்ட ெநளிவு சுளிவு கிராசிங்ன்னு நிைறய இருக்கு. அந்த கிராசிங் இைடேய உள்ள இடத்ைதப் பல கல,ஸ் இருக்கு. இைத ந:ங்க நல்லா இருக்குன்னு ெசால்வங்க? : ெவளிப் பா,ைவக்குப் பா,க்கும் ேபாது, அந்தச் சின்னக் ேகாலம் complicated-ஆ இல்லாது மாதிrயும் அழகாவும் ேதாணும். ஆனா அடுத்த ேகாலத்தில ேகாடுகள் நிைறய இருந்தாலும் அெதல்லாம் சங்கமிச்சு உருவாக்குற ஒரு வடிவத்ேதாட அழகுக்கு முன்னாடி அந்தச் சின்னக் ேகாலம் நிக்கக் கூட முடியாது.” “ேசா” “சின்னக் ேகாலம் தனிக் குடித்தனம்! ெபrய ேகாலம் – கூட்டுக் குடும்பம்!” அத்ேதாடு தன் ேபச்ைச முடித்துக் ெகாண்டு, அவ,களிடம் விைட ெபற்று வந்த ஸ்ரீனியின் ேதாளில் ைகேபாட்டு, காருக்கு அைழத்துச் ெசன்றா, கமலக்கண்ணன். அவ, முகத்தில் அப்படிெயாரு ெபருமிதம்!

உறவுகளின் சங்கமத்தால் உருவான ஓவியத்தில் பின்னப்படாமல் இருந்த கைடசி இைழயும், மகனின் ேதாளில் அழுத்தமாய் பதிந்த கமலக்கண்ணனின் அைணப்பில் உறுதி ெபற்று மிளி,ந்தது!