Η Λέσχη Αυτοκτονίας - Robert Louis Stevenson

ROBERT LOUIS STEVElfelOl

Ι ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ 2 | Κ ) Μ ΊρΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΑΣΟΥ ΔΕΝΕΓΡΗ

βΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

-^—V*—-Η—-

η W Μ Η Χ Ο Κ

ο

5=

ι

ROBERT LOUIS STEVENSON

η λεσχη

τησ

αυτοκτονίας Ar

t

> ι

\

μέρος απο τις

ΝΕΕΣ ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ Μετάφραση : Τάσος Δενέγρης

Β' ΑΝΑΤΥΠΩΣΗ

Παρακαλώ φροντίστε το βιβλίο να επιστραφεί στην ίδια κατάσταση που το δανειστήκατε. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να το αντικαταστήσετε με καινούργιο. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Sj*&co

TOT ΙΔΙΟΤ ΣΤΓΓΡΑΦΕΑ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΓΡΑ»

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

ΜΤΘΟΙ Μετάφραση: Δανάη Μιτσοτάκη

ROBERT LOUIS STEVENSON η λεσχη τησ

αττοκτονιασ

Ή ιστορία τοϋ νέου μέ τΙς τάρτες Ή ιστορία τοϋ γιατρού καΐ τοϋ μεγάλου ταξιδιωτικοΰ μπαούλου

Τίτλος πρωτοτύπου: The Suicide Club, πρώτο μέρος άπό τό New Arabian Nights, 1882

ΙίΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ - Σταυρός Πετσόπουλος ΦωκιανοΟ 7 - Στάδιο, 116 35 'Αθήνα, τηλ. 7011 461

11 61

Ή περιπέτεια της επιβατικής άμαξας

105

ΔΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ROBERT LOUIS STEVENSON Lloyd Osbourne Fanny Van De Gift Stevenson

141 151

ΕΡΓΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ R.L. STEVENSON

153

ΣΤΟΤΣ

Robert Alton Mowbray Stevenson MB ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΝΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΔΗ ΠΑΛΑΙΑ ΣΤΟΡΓΗ ΤΟΥΣ

/

ras m$f ' '"

ψ

.

" : 1 »*V • Λ 1 «^ • ™ •* * * .,»,.,,•, , - :i e»el

Ή* Ιστορία του νέου μέ τις τάρτες

Τ7"ΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ της παραμονής του στδ ί > AovUyo, δ άξιος Πρίγκιπας Φλόριζελ τής Βοη­ μίας κέρδισε τή συμπάθεια δλων των κύκλων μέ τή γοητευτική συμπεριφορά του και μιά καλώς εννοούμε­ νη γενναιοδωρία. Πολύ λίγα πράγματα ήταν γνωστά γιά τή ζωή του, αρκούσαν δμως γιά νά συνθέσουν τήν εικόνα ένδς άτομου αξιόλογου. "Αν καΐ ήρεμος έν γέ­ νει άπό τή φύση του καΐ συνηθισμένος νά αντιμετωπίζει τον κόσμο μέ τόση φιλοσοφική διάθεση δση κι £νας γεωργός, δ Πρίγκιπας τής Βοημίας είχε μιά ροπή γιά 2ναν τρόπο ζωής πολύ πιο περιπετειώδη καΐ εκκεν­ τρικό άπ' αύτδν πού τοϋ είχε δρίσει ή μοίρα του. Κά­ θε τόσο, δταν ή διάθεση του ήταν κακή, δταν δέν υ­ πήρχε ούτε ενα διασκεδαστικό έργο σ' δλα τά θέατρα τοϋ Aoyhiwn κι δταν δ καιρός δέν ήταν κατάλληλος γιά τά αθλήματα εκείνα στά δποϊα διέπρεπε, φώναζε τον έμπιστο φίλο καί υπασπιστή του, τδν Συνταγμα­ τάρχη Τζέραλντιν, καί τδν πρόσταζε νά προετοιμα­ στεί κατάλληλα γιά μιά βραδινή Ιζοδο. Ό υπασπιστής ήταν ένας νέος αξιωματικός γενναίος καί παράτολ-

12

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

μος. "Ακουγε την είδηση με χαρά κι έτρεχε αμέσως για την προετοιμασία. Μακρόχρονη εξάσκηση καΐ μια ποι­ κιλόμορφη γνώση της ζωής τον είχαν προικίσει μέ μια μοναδική ευκολία στη μεταμφίεση" ήταν ικανός να προσαρμόσει όχι μόνο το πρόσωπο του καΐ την εμ­ φάνιση του άλλα και τή φωνή καΐ τις σκέψεις του α­ κόμη, ανάλογα μέ τήν κοινωνική σειρά, τον χαρακτή­ ρα ή τήν εθνική υπόσταση τοΰ άτομου πού υποδυό­ ταν' μ' αυτό τον τρόπο αποσπούσε τήν προσοχή τών άλλων από τον Πρίγκιπα καί μερικές φορές κατά­ φερνε ώστε οί δυό τους να γίνονται δεκτοί σέ παρά­ ξενες παρέες. Ποτέ οι αρχές δέν μάθαιναν γι' αυτές τις περιπέτειες- ή ψυχραιμία καί το θάρρος τοΰ ένος καί ή ετοιμότητα καθώς καί ή ιπποτική αφοσίωση τοΰ άλλου τους είχαν σώσει από ένα σωρό δύσκολες κατα­ στάσεις' κι ή αυτοπεποίθηση τους μεγάλωνε καθώς ό γ_ρόνος προχωρούσε. "Ενα βράδυ τοΰ Μαρτίου μέ ξαφνικό χιονόνερο, μπή­ καν σ' ένα μπαρ μέ θαλασσινά πολύ κοντά στο Lei­ cester Square. Ό Συνταγματάρχης Τζέραλντιν εί­ χε ντυθεί καί μακιγιαριστεϊ σάν δημοσιογράφος μέ περιορισμένα οικονομικά μέσα, ένώ ό Πρίγκιπας εί­ χε όπως συνήθως παρωδήσει τήν εμφάνιση του προσθέ­ τοντας φαβορίτες καί ψεύτικα πυκνά φρύδια. Αυτά τόν έκαναν νά φαίνεται άπεριποίητος καί ήλιοψημένος, στοιχεία πού, για κάποιον μέ τή δική του λεπτότητα, συνθέτανε τήν πιό ερμητική μεταμφίεση. Μ' αυτήν λοιπόν τήν εξάρτυση, ό αρχηγός κι δ πιστός του ακό­ λουθος ρούφηξαν τό μπράντυ τους μέ σόδα έκ τοΰ ά-

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

13

σφαλοΰς. Τό μπαρ ήταν γεμάτο κόσμο, άντρες καί γυ­ ναίκες, άλλα παρ' δτι αρκετοί άπό αυτούς ήταν πρό­ θυμοι νά πιάσουν συζήτηση μέ τους ήρωες μας, κανένας τους δέν παρουσίαζε τό ενδιαφέρον εκείνο πού απαι­ τείται γιά μιά στενότερη γνωριμία. "Ολο τό κατακάθι τοΰ AovZivou κι δ,τι πιό άνυπόληπτο. υπήρχε ήταν εκεί παρόν, κι ό Πρίγκιπας χασμουριόταν κι είχε αρχίσει νά βαριέται τή νυχτερινή έξοδο, δταν τά πορτόφυλλα ά­ νοιξαν μέ βία κι ένας νεαρός άχο1ου^ού\).£Υος άπό δύο αχθοφόρους έκαναν τήν είσοδο τους στό μπαρ. Κάθε αχθοφόρος κρατοΰσε ένα μεγάλο δίσκο σκεπασμένο' α­ μέσως έβγαλαν τό σκέπασμα καί φάνηκαν τάρτες. Ό νεαρός έκανε τόν γύρο της συντροφιάς καί πρόσψερε. μέ υπερβολική ευγένεια απ' αυτά τά γλυκά σέ κάθε πελάτη. Τήν προσφορά του άλλοτε τήν αποδέχονταν μέ γέλια, κι άλλοτε τήν απέρριπταν σταθερά ή ακό­ μη κι απότομα. Σ' αυτές τις περιπτώσεις ό νεοφερμέ­ νος πάντα έτρωγε τήν τάρτα ό ίδιος, μέ κάποιο λίγο πολύ χιουμοριστικό σχόλιο. Τελικά πλησίασε τόν Πρίγκιπα Φλόριζελ. «Κύριε», είπε κάνοντας μιά βαθιά υπόκλιση καί προσφέροντας συγχρόνως τό γλυκό πού κρατοΰσε μέ τόν αντίχειρα καί τόν δείκτη του, «έχετε τήν καλο­ σύνη νά τιμήσετε έναν τελείως άγνωστο; Μπορώ νά εγγυηθώ γιά τήν ποιότητα τών γλυκών, γιατί άπό τις πέντε ή ώρα καί μετά έχω φάει είκοσι επτά». « Έ χ ω τή συνήθεια», απάντησε ό Πρίγκιπας, «νά μή δίνω τόσο σημασία στή φύση ενός δώρου δσο στην πρόθεση εκείνου πού τό προσφέρει».

14

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

«Εμπαιγμός είναι ή πρόθεση, κύριε», απάντησε δ νεαρός, κάνοντας ακόμη μιαν υπόκλιση. «Εμπαιγμός;», επανέλαβε δ Φλόριζελ. «ΚαΙ ποιόν σκοπεύετε νά εμπαίξετε;». «Δέν βρίσκομαι έδώ για νά εκθέσω τη φιλοσοφία μου», απάντησε δ άλλος, «άλλα γιά νά μοιράσω αυτά έδώ τά γλυκά. "Αν σας πώ δτι μ' δλη μου την καρ­ διά περιλαμβάνω και τον εαυτό μου στη γελοιότητα της συναλλαγής, ελπίζω δτι δέν θά θεωρήσετε τδν εαυ­ τό σας θιγμένο καί θά δεχθείτε. 'Εάν δχι, θά μ' εξα­ ναγκάσετε νά φάω το εικοστό δγδοο γλυκό μου κι ο­ μολογώ δτι αύτη ή άσκηση με κούρασε». «Με συγκινείτε», είπε δ ΙΙρίγκιπας, «κι έχω δλη την καλή διάθεση νά σάς γλιτώσω άπό αυτό τό δί­ λημμα, άλλα υπό έναν δρο. "Αν δ φίλος μου κι έγώ φάμε τά γλυκά σας —γιά τά δποΐα κανένας άπό τους δυό μας δέν δείχνει Ιδιαίτερη προτίμηση— θά έχου­ με τήν απαίτηση νά μας κάνετε συντροφιά στο δείπνο, έν εΐδει ανταμοιβής». Ό νέος φάνηκε σά νά σκέφτεται. «"Εχω ακόμη αρκετές ντουζίνες διαθέσιμες», είπε τε­ λικά" «έτσι, θά χρειαστεί νά επισκεφτώ κάμποσα μπαρ μέχρι νά τελειώσει ή δουλειά μου. Αύτδ θά πάρει και­ ρό* κι άν πεινάτε—» Ό Πρίγκιπας τον διέκοψε μέ μιά χειρονομία α­ βρότητας. «Ό φίλος μου κι έγώ θά σάς συνοδεύσουμε», είπε, «γιατί μάς ενδιαφέρει πολύ δ ευχάριστος τρόπος πού περνάτε τά βράδια σας. ΚαΙ τώρα πού τά προκαταρ-

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

15

κτικά της συμφωνίας ρυθμίστηκαν, επιτρέψτε μου νά ΰπο^ρά,ι^ΐύ τή συνθήκη καί γιά τους δυό μας». Κι δ Πρίγκιπας κατάπιε τήν τάρτα μέ τήν πιο μεγάλη χάρη. «Υπέροχο», είπε. «Βλέπω πώς είσαστε ειδήμων», απάντησε δ νέος. Ό Συνταγματάρχης Τζέραλντιν έτίμησε κι αυτός τό γλυκό κι επειδή δλοι σ' αυτό τδ μπαρ είχαν ήδη δεχτεί ή αρνηθεί τίς λιχουδιές του, δ νέος μέ τίς τάρ­ τες ξεκίνησε γιά ένα άλλο παρόμοιο καπηλειό. ΟΕ δυό αχθοφόροι, πού φαίνονταν συνηθισμένοι σ' αυτή τήν παράλογη απασχόληση, ακολούθησαν αμέσως μετά. Ό Πρίγκιπας καί δ Συνταγματάρχης έρχονταν τε­ λευταίοι, άγκαζέ καί χαμογελώντας. Μ' αυτήν τή σειρά ή συντροφιά επισκέφτηκε άλλες δύο ταβέρνες δπου γίνηκαν σκηνές παρόμοιες μ' αυτές πού ήδη πε­ ριγράψαμε, άλλοι νά αρνούνται, άλλοι νά δέχονται τήν εύνοια αυτής τής πλανόδιας γενναιοδωρίας, κι δ νεα­ ρός νά τρώει κάθε τάρτα πού οί άλλοι άπορρίπτανε. Καθώς εγκατέλειπε τό τρίτο μπαρ, δ νέος μέτρη­ σε τά γλυκά πού τοϋ έμεναν. ΤΗταν εννιά, τρία σ' ένα δίσκο κι έξι σ' έναν άλλο. «Κύριοι», είπε, απευθυνόμενος στους δυό καινού­ ριους συντρόφους του, «δέν btAio καθόλου νά καθυ­ στερήσω τό δείπνο σας. Είμαι απόλυτα σίγουρος δτι πεινάτε. Νομίζω πώς σάς οφείλω μιαν ιδιαίτερη με­ ταχείριση. Κι αυτήν τή σπουδαία γιά μένα μέρα δπου βάζω τέλος σέ μιά περίοζο απερισκεψίας κάνοντας τήν πιο ανόητη πράξη μου, επιθυμώ νά συμπεριφερθώ εό-

16

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

γενικά σε δλους πού μέ ανέχτηκαν. Κύριοι, δέν θα πε­ ριμένετε περισσότερο. Παρόλο πού δ οργανισμός μου τσάκισε από προηγούμενες καταχρήσεις, μέ κίνδυνο της ζωής μου τερματίζω τήν αναστολή». Λέγοντας αυτά Ιβαλε στό στόμα του τις εννέα τάρτες πού είχαν απομείνει καί τις κατάπιε μία μία. "Ύστερα, γυρνώντας στους αχθοφόρους, τους έδωσε δυο χρυσές λίρες. «Πρέπει να σας ευχαριστήσω», είπε, «για τη σπά­ νια υπομονή σας». Καί τους επέτρεψε να φύγουν κάνοντας μιαν υ­ πόκλιση στον καθένα. Για μερικά δευτερόλεπτα έμει­ νε κοιτάζοντας τό πουγκί άπ* δπου είχε μόλις πλη­ ρώσει τους βοηθούς του, ύστερα γελώντας τό πέταξε στη μέση τοΰ δρόμου ύποννοώντας έτσι δτι ήταν έτοι­ μος γιά τό δείπνο. Σ' Ινα μικρό εστιατόριο τοΰ Σόχο, πού είχε απο­ κτήσει μιά υπερβολική φήμη γιά λίγο άλλα είχε αρ­ χίσει κιόλας νά ξεπέφτει, καί σ' ένα ιδιαίτερο δωμά­ τιο, οί τρεις σύντροφοι έφαγαν ένα θαυμάσιο δείπνο καί ήπιαν τρία ή τέσσερα μπουκάλια σαμπάνια, συζητώντας γιά άσχετα θέματα. Ό νεαρός ήταν εύθυμος καί ομι­ λητικός, άλλα γελούσε πιό δυνατά άπ' δσο ταίριαζε σ' Ινα ίί.το\ιο μέ καλή αγωγή' τά χέρια του έτρεμαν έντονα κι ή φωνή του έπαιρνε τόνους αιφνίδιους καί πρωτάκουστους πού έμοιαζαν νά είναι ανεξάρτητοι α­ πό τη θέληση του. Είχαν τελειώσει καί τό επιδόρ­ πιο κι είχαν ανάψει κι οί τρεις τά πούρα τους, δταν ό Πρίγκιπας τοΰ απηύθυνε αυτά τά λόγια:

Η ΙΣΤΟΡΙΑ Τ Ο Υ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

17

«Θά συγχωρήσετε, είμαι βέβαιος, τήν περιέργεια μου. Ευχαριστήθηκα πολύ μέ δσα είδα άλλα προβλη­ ματίστηκα άκόμή περισσότερο. Καί παρόλο πού α­ πεχθάνομαι τήν άδιακρισία, πρέπει νά σας πώ δτι δ φίλος μου κι έγώ είμαστε άτομα στά δποΐα μπορεί κα­ νείς άφοβα νά εμπιστευτεί ένα μυστικό. "Εχουμε ένα σωρό δικά μας μυστικά πού τά φανερώνουμε αδιάκοπα σέ ανθρώπους ακατάλληλους. Καί δν, δπως υποθέτω, ή Ιστορία σας είναι αθώα, δέν χρειάζεται νά φερθείτε μέ μυστικότητα, σ' εμάς πού είμαστε δύο άπό τους πιό αθώους σ° ολόκληρη τήν 'Αγγλία. 'Ονομάζομαι Γκοντώλ, Θεόφιλος Γκοντώλ' δ φίλος μου είναι δ Ταγ­ ματάρχης "Αλφρεντ Χάμερσμιθ, ή, άς πούμε, αυτό εί­ ναι τό δνομα πού υιοθέτησε. Ζούμε συνεχώς αναζη­ τώντας εξωφρενικές περιπέτειες καί δέν υπάρχει υ­ περβολή πού νά μή συμπαθούμε». «Σάς συμπαθώ, κύριε Γκοντώλ», τοΰ είπε δ νέος" «μοϋ εμπνέετε ενστικτωδώς εμπιστοσύνη' καί δέν έχω τήν παραμικρή αντίρρηση γιά τον φίλο σας τον Ταγμα­ τάρχη, πού τόν θεωρώ μεταμφιεσμένο ευπατρίδη. Του­ λάχιστον είμαι σίγουρος δτι δέν είναι στρατιωτικός». Ό Συνταγματάρχης χαμογέλασε μ' αυτό τό φιλοφρόνημα γιά τήν τελειότητα της μεταμφίεσης του κι δ νέος συνέχισε πιό ζωηρά. «Υπάρχουν τζοίΐοΐ λόγοι γιά τους 6ποίοης δέν μπο­ ρώ νά σας πώ τήν Ιστορία μου. 'Ακριβώς γι' αυτό θά σάς τήν πώ. Τουλάχιστον φαίνεστε τόσο καλά προε­ τοιμασμένοι γιά ν' ακούσετε μιαν ανόητη Εστορία, ώ­ στε δέν μοΰ πάει νά σάς απογοητεύσω. Τό δνομά μου,

18

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

αντίθετα άπό σας, θά τό κρατήσω μυστικό. Ή ηλικία μου δέν παίζει κανένα ρόλο. ΟΙ γονείς μου ήταν κοι­ νής καταγωγής κι απ' αυτούς κληρονόμησα μιαν α­ ξιοπρεπέστατη κατοικία κι ενα εισόδημα τριακοσίων λιρών τον χρόνο. Υποθέτω δτι άπό αυτούς κληρονόμησα μιαν απερίσκεπτη φύση στην δποία παραδόθηκα μέ α­ πόλαυση. "Ετυχα καλής ανατροφής. Μπορώ νά παίξω βιολί τόσο καλά δσο γιά νά κερδίζω χρήματα παίζον­ τας στην ορχήστρα κάποιου θεάτρου δευτέρας κατη­ γορίας, δχι καλύτερα. Τό ίδιο Εσχύει γιά τό ψλά.ο\}το και τό γαλλικό κόρνο. "Εμαθα αρκετό οόΐστ γιά νά μπορώ νά χάνω εκατό περίπου λίρες τον χρόνο σ' αυ­ τό τό επιστημονικό παιγνίδι. Ή γνώση τής γαλλικής μοϋ επέτρεψε νά σπαταλώ τά χρήματα μου στό Πα­ ρίσι μέ την Ι'δια σχεδόν ευκολία πού τά σπαταλούσα στό AovUw. Έν ολίγοις, είμαι ενα &χο\ιο μέ αντρικά χαρίσματα. Γνώρισα κάθε είδους περιπέτεια, μιά μο­ νομαχία γιά τό τίποτα, έκτος τών άλλων. ΠρΙν άπό δυό μήνες συνάντησα μία νέα πού ήταν τό ιδανικό μου στην ψυχή καΐ στό σώμα" Ενιωσα τήν καρδιά μου νά λιώνει" κατάλαβα πώς ήταν μοιραίο καΐ πώς ήμουν κιόλας ερωτευμένος. "Οταν δμως Εφτασε ή στιγμή νά λογαριάσω τί έμενε άπ' τό κεφάλαιο μου, βρήκα πώς τό υπόλοιπο ανερχόταν σέ κάτι λιγότερο άπό τετρακό­ σιες λίρες! Σάς ερωτώ ειλικρινά, είναι δυνατόν Ενας άνθρωπος πού σέβεται τον εαυτό του νά Ερωτευτεί μέ τετρακόσιες λίρες; Έβγαλα τό συμπέρασμα πώς δχι' λησμόνησα τήν παρουσία πού μέ μάγευε καί Εχοντας ελαφρά Επιταχύνει τόν συνηθισμένο ρυθμό Εξόδων, βρέ-

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

19

θηκα σήμερα τό πρωί μέ τΙς τελευταίες ογδόντα λί­ ρες. Τίς έχώρισα σέ δύο ισα μέρη" σαράντα πού τίς φύλαξα γιά έναν ειδικό σκοπό' τΙς υπόλοιπες σαράντα θά τΙς σπαταλούσα μέχρι τή νύχτα. Πέρασα μιά μέρα πολύ διασκεδαστική και σκάρωσα αρκετές φάρσες με­ ταξύ τών οποίων κι αύτη μέ τά γλυκά πού μοϋ έδωσε τήν ευκαιρία νά σας γνωρίσω" γιατί ήμουν αποφασι­ σμένος, δπως σας είπα, νά οδηγήσω μιά παράλογη ζωή σέ μιαν ακόμη πιο παράλογη Εκβαση" κι όταν μέ εί­ δατε νά πετάω τό πουγκί μου στον δρόμο, οί σαράντα λίρες είχαν τελειώσει. Τώρα μέ ξέρετε τόσο καλά δσο κι Εγώ τόν εαυτό μου: ένας απερίσκεπτος άλλα συνε­ πής στην απερισκεψία του" καί, παρακαλώ πιστέψτε, δέν είμαι μεμψίμοιρος ούτε δειλός». Ά π ό τό δλο ϋφος τών δσων είπε, ήταν φανερό πώς δ νέος Εκρυβε μέσα του πολλή πικρία καί περιφρόνη­ ση γιά τόν εαυτό του. Οί ακροατές του άρχισαν νά φαν­ τάζονται δτι δ Ερωτάς του ήταν κάτι πού τόν Ενοια­ ζε πολύ περισσότερο άπ' δ,τι ομολογούσε, καί δτι Ε­ παιζε κάποιο ρόλο στη ζωή του. Ή φάρσα μέ τά γλυ­ κά άρχισε νά παίρνει διαστάσεις κρυφής τραγωδίας. «"Ε, λοιπόν, δέν είναι παράξενο», ξέσπασε δ Τζέραλντιν, ρίχνοντας Ενα βλέμμα στον Πρίγκιπα Φλόριζελ, «δτι έμεϊς οί τρεις συναντηθήκαμε δλως τυχαία σ' Εναν τόσο μεγάλο έρημότοπο σάν τό ΑονοΊνο καί δτι βρισκόμαστε σχεδόν στην ίδια κατάσταση;». «Πώς;», φώναξε δ νέος. «Είστε κι έσεΐς χρεοκοπη­ μένοι ; Είναι μήπως αυτό τό δείπνο μιά τρέλα δπως καί τά γλυκά μου; 'Ή μήπως δ διάβολος συγκέντρωσε τρεις

20

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

άπό τό σινάφι του για £να τελευταίο γλέντι;». «Ό διάβολος, πιστέψτε με, μπορεί καμιά φορά να συμπεριφερθεί σάν κύριος», απάντησε δ Πρίγκιπας Φλόριζελ" «κι είμαι τόσο πολύ συγκινημένος μ' αυτήν τή σύμπτωση, πού, άν καί ή περίπτωση μας δέν εί­ ναι ακριβώς ϊδια, πρόκειται νά βάλω τέλος στην ανι­ σότητα. Τό ηρωικό σας φέρσιμο μέ τις τελευταίες τάρ­ τες άς μοΰ χρησιμεύσει για παράδειγμα». Λέγοντας αυτά ό Πρίγκιπας τράβηξε τό πουγκί του κι Ιβγαλε άπό μέσα μιά μικρή δέσμη χαρτονομί­ σματα. «Βλέπετε, ήμουν μιά εβδομάδα ή κάτι τέτοιο πίσω σας, άλλα εννοώ νά σας φτάσω γιά νά κόψουμε μαζί τό νήμα τοϋ τερματισμού», συνέχισε. «Αυτό», κι ακούμ­ πησε στο τραπέζι ενα άπό τα χαρτονομίσματα, «θα ε­ παρκέσει γιά τόν λογαριασμό. "Οσο γιά τά υπόλοι­ πα...». Τα πέταξε στή φωτιά κι αότά λαμπάδιασαν καί γίναν καπνός στην καμινάδα. Ό νεαρός προσπάθησε νά τοϋ κρατήσει τό μπράτσο, αλλά επειδή ήταν στή μέση τό τραπέζι, ή επέμβαση του δέν έφερε αποτέλεσμα. «Δυστυχισμένε», φώναξε, «δέν θά 'πρεπε νά τά κά­ ψετε δλα! "Ας κρατούσατε σαράντα λίρες». «Σαράντα λίρες!», επανέλαβε δ Πρίγκιπας. «Γιά δνομα τοϋ Θεοϋ, γιατί σαράντα λίρες;». «Γιατί δχι ογδόντα;», φώναξε δ Συνταγματάρχης' «άφοϋ είμαι βέβαιος δτι πρέπει νά ήταν εκατό στή δέ­ σμη».

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

21

«Σαράντα μόνο χρειάζονταν», είπε δ νέος θλιβερά. «Χωρίς δμως αυτές δέν υπάρχει άδεια εισόδου. Ό κα­ νονισμός είναι αυστηρός. Σαράντα λίρες τό άτο|χο. Α ­ ναθεματισμένη ζωή" ούτε καί νά πεθάνει δέν μπορεί κανείς χωρίς χρήματα!». Ό Πρίγκιπας κι δ Συνταγματάρχης αντάλλαξαν βλέμματα. «Εξηγηθείτε», είπε δ δεύτερος. «"Εχω ακόμη ενα γεμάτο πορτοφόλι καί δέν χρειάζεται νά πώ πόσο πρό­ θυμος είμαι νά μοιραστώ τά χρήματα μου μέ τόν Γκοντώλ. 'Αλλά πρέπει νά ξέρω γιά ποιο σκοπό: ασφα­ λώς πρέπει νά μας πείτε τί ακριβώς εννοείτε». Ό νέος φάνηκε σα νά βγαίνει άπό όνειρο" κοίταξε πρώτα τόν έναν κι υστέρα τόν άλλον ανήσυχα, καί τό πρόσωπο του έγινε κατακόκκινο. «Δέν μέ κοροϊδεύετε;», ρώτησε. «Είστε πραγματι­ κά κατεστραμμένοι δπως έγώ;». «Βεβαίως, δσον άφορα τό άτομο μου», απάντησε ό Συνταγματάρχης. «Τό ίδιο Ισχύει καί γιά μένα», είπε δ Πρίγκιπας. «Σας τό απέδειξα. Ποιος άλλος άπό έναν χρεοκοπη­ μένο θά πέταγε τά χρήματα του στή φωτιά; Ή πράξη αυτή τά λέει δλα». «Κάποιος πού χρεοκόπησε, ναι», είπε δ άλλος κα­ χύποπτα, «ή μήπως ένας εκατομμυριούχος;». - «'Αρκετά, κύριε», είπε δ Πρίγκιπας. «Μίλησα καί δέν έχω συνηθίσει ν' αμφιβάλλουν στά λόγια μου». «Χρεοκοπημένος;», είπε δ νέος. «"Εχετε λοιπόν χρεο­ κοπήσει σάν έμενα; Έχετε φτάσει δστερα άπό μιά

22

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

ζωή απολαύσεων σέ τέτοιο σημείο πού νά μην επι­ θυμείτε παρά ένα μόνο πράγμα; Μήπως», ή φωνή του γινόταν δλο καί πιδ σιγανή, «μήπως σκοπεύετε νά προσφέρετε στον εαυτό σας τήν τελευταία απόλαυση; Μήπως πρόκειται νά αποφύγετε τΙς συνέπειες τών α­ περισκεψιών σας, πραγματοποιώντας τδ μόνο αλάνθα­ στο και εδχόλο διάβημα; Θέλετε μήπως νά ξεφύγετε άπδ τις τύψεις συνειδήσεως μέσα άπδ τή μοναδική δδό διαφυγής;». Ξαφνικά σταμάτησε και προσπάθησε νά γελάσει. «Στην υγεία σας!», φώναξε αδειάζοντας τδ ποτήρι του, «καί καλή σας νύχτα, φαιδροί Ιππότες της χρεο­ κοπίας». Ό Συνταγματάρχης Τζέραλντιν τδν έπιασε άπ' τδ μπράτσο τή στιγμή πού ετοιμαζόταν νά σηκωθεί. «Δέν μας έχετε εμπιστοσύνη», είπε, «καί σφάλλε­ τε. 'Απάντησα καταφατικώς σέ δλες σας τις ερωτή­ σεις. Δέν είμαι τόσο συνεσταλμένος καί τά αγγλικά μου είναι άπλα. Κι Ιμεΐς βαρεθήκαμε τή ζωή, δπως ε­ σείς, κι έχουμε αποφασίσει νά πεθάνουμε. 'Αργά ή γρή­ γορα, χωριστά ή άπδ κοινού, είχαμε κατά νοϋ ν' α­ ναζητήσουμε τδν θάνατο καί νά τδν αψηφήσουμε δπου κι αν βρίσκεται. Άφοϋ σας συναντήσαμε, καί ή δική σας περίπτωση είναι πιδ επείγουσα, ας γίνει απόψε, αμέ­ σως, κι άν θέλετε, κι οί τρεις μαζί. Τέτοια τριάδα απένταρη», φώναξε, «θά 'πρεπε νά κατέβει άγκαζέ στδ παλάτι τοΰ Πλούτωνα καί νά δίνει κουράγιο δ ένας στον άλλον, ανάμεσα στους ίσκιους!». Ό Τζέραλντιν είχε βρει ακριβώς τδ υφός καί τδν

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

23

τόνο πού ταίριαζε στδν ρόλο πού έπαιζε. Ό Πρίγκιπας είχε ενοχληθεί καί κοίταζε τδν έμπιστο φίλο του μέ μιά σκιά υποψίας. "Οσο γιά τδν νέο, τά μάγουλα του έγιναν κόκκινα καί τά μάτια του άστραψαν. «Είστε οί άνθρωποι πού χρειάζομαι!», φώναξε μέ τρομερή ευθυμία. «"Ας δώσουμε τά χέρια γιά νά επι­ κυρώσουμε τή συμφωνία». (Τδ χέρι του ήταν ύγρδ καί παγωμένο). «Δέν φαντάζεστε μέ τί συντροφιά θά ξεκινήσετε τήν πορεία! Ούτε έχετε καταλάβει πόσο ευτυχισμένη στιγμή ήταν γιά σας δταν μοιραστήκατε τις τάρτες μου! Δέν είμαι παρά μιά μονάδα άλλα μιά μονάδα σέ στρατό. Ξέρω τήν κρυφή πόρτα τοΰ Θα­ νάτου. Είμαι στενά συνδεδεμένος μαζί του καί μπορώ νά σας δδηγήσω στην αιωνιότητα παρακάμπτοντας τδ έθιμοτυπικδ καί χωρίς νά δημιουργηθεί σκάνδαλο». Μέ έκδηλη ανυπομονησία τδν προέτρεψαν νά τους εξηγήσει τί εννοούσε. «Μπορείτε νά συγκεντρώσετε οί ουό σας ογδόντα λί­ ρες;», ρώτησε. Ό Τζέραλντιν συμβουλεύτηκε επιδεικτικά τδ πορ­ τοφόλι του κι απάντησε καταφατικά. «Τυχεροί θνητοί!», φώναξε, δ νέος. «Σαράντα λίρες στοιχίζει ή είσοδος στή Λέσχη της Αυτοκτονίας». «Τή Λέσχη της Αυτοκτονίας», είπε δ Πρίγκιπας, «έ, λοιπόν, τί στδ καλδ είναι αυτό;». «Ακούστε», είπε δ νέος. «Ζούμε στην εποχή τής προόδου καί πρέπει νά σας πώ τήν τελευταία της λέξη. Ό κόσμος έχει δουλειές σέ διάφορα μέρη καί γι' αύτδ εφευρέθηκε δ σιδηρόδρομος. Ό σιδηρόδρομος μας

24

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

χώρισε άπ' τους φίλους μας κατ' ανάγκη, κι έτσι έγινε 6 τηλέγραφος για να έχουμε τή δυνατότητα νά επι­ κοινωνούμε ταχύτατα άπό μεγάλες αποστάσεις. Τώρα κα'ι στα ξενοδοχεία ύπάρχοη^ ασανσέρ -πού μας γλιτώ­ νουν άπό μερικές δεκάδες σκαλοπάτια. Έξαλλου ξέ­ ρουμε δτι ή ζωή δέν είναι τίποτε άλλο άπό μια σκηνή θεάτρου δπου παριστάνουμε τους τρελούς για τόσο διά­ στημα δσο δ ρόλος μας μας διασκεδάζει. Μόνον μια ευκολία έλειπε άπό τΙς σύγχρονες ανέσεις' ένας ευ­ πρεπής, ε^χολος τρόπος για νά εγκαταλείψουμε τή σκηνή' ή σκάλα υπηρεσίας πού δδηγεΐ στην ελευθε­ ρία* ή, δπως είπα προ ολίγου, ή μυστική πόρτα τοϋ Θανάτου. Αυτή τήν ευκολία παρέχει ή Λέσχη της Αυ­ τοκτονίας, συνάδελφοι. Μή φανταστείτε πώς έσεϊς κι εγώ είμαστε ot μόνοι ή δτι αποτελούμε τήν εξαίρεση σ' αυτή τήν άκρως λογική επιθυμία πού εκδηλώνουμε. "Ενας μεγάλος αριθμός συνανθρώπων μας βαθιά αη­ διασμένων μέ τήν παράσταση πού αναγκάζονται νά δίνουν κάθε μέρα καΐ γιά δλη τους τή ζωή, δέν πραγ­ ματοποιούν τή φυγή τους επειδή σέβονται μιά δυό κα­ ταστάσεις. Μερικοί έχουν οικογένειες πού θά καταταραχτοϋν ή καΐ θά δεχτούν επικρίσεις, άν τό θέμα πά­ ρει διαστάσεις: άλλοι λιποψυχοΰν καΐ κάνουν πίσω μό­ λις σκεφτούν τΙς συνθήκες τοϋ θανάτου. Αυτά περίπου μοϋ λέει ή δική μου εμπειρία. Δέν \ιπορβ> νά βάλω έ­ να πιστόλι στον κρόταφο μου καΐ νά τραβήξω τή σκαν­ δάλη' γιατί κάτι πιο δυνατό άπό μένα μέ παραλύει. Καί παρόλο πού απεχθάνομαι τή ζωή, δέν έχω αρ­ κετή δύναμη μέσα μου γιά νά κερδίσω τόν θάνατο καί

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

25

νά τελειώνω μιά καί καλή. Γιά ανθρώπους σάν έμενα καί γιά οποίον επιθυμεί νά βγει άπό τήν τύρβη χωρίς νά γίνει αίτιος μεταθανάτιου σκανδάλου, Ιγινε ή Λέ­ σχη τής Αυτοκτονίας. Πώς ακριβώς δημιουργήθηκε, ποια είναι ή ιστορία της ή ποιες είναι οί διακλαδώσεις της σέ άλλες χώρες, ούτε έγώ δέν γνωρίζω' κι δ,τι ξέ­ ρω άπδ τό καταστατικό της δέν έχω δικαίωμα νά σας τδ ανακοινώσω. Πάντως, καί ύπ' αυτούς τους δρους, εί­ μαι ατή διάθεση σα?. "Αν έχετε πραγματικά βαρεθεί τή ζωή, θά σας οδηγήσω απόψε σέ μιά συγκέντρω­ ση' καί άν δχι απόψε, τουλάχιστον μιά μέρα εντός τής εβδομάδος θά απαλλαγείτε εύκολα άπό τή ζωή σας. Τώρα είναι (συμβουλεύτηκε τό ρολόι του) έντεκα* στις έντεκάμισι τό αργότερο πρέπει νά 'χουμε εγκατα­ λείψει αυτό τό μέρος" έχετε λοιπόν μισή ώρα γιά νά σκεφτείτε τήν πρόταση μου. Είναι πιο σοβαρή άπδ μία τάρτα κρέμα», πρόσθεσε μέ χαμόγελο* «καί υποψιάζο­ μαι καί πιό εΰγευστη». «Πιο σοβαρή, αναμφισβήτητα», απάντησε δ Συνταγ­ ματάρχης Τζέραλντιν' «καί επειδή είναι απείρως σο­ βαρότερη, θά μοϋ επιτρέψετε νά συνομιλήσω πέντε λε­ πτά ιδιαιτέρως μέ τόν φίλο μου, τόν κύριο Γκοντώλ;». «Φυσικά», απάντησε δ νέος. « Ά ν επιτρέπετε, θά αποσυρθώ». «Θά μας υποχρεώσετε», είπε δ Συνταγματάρχης. «Τί ωφελεί αυτή ή συζήτηση, Τζέραλντιν;», είπε δ Πρίγκιπας Φλόριζελ μόλις έμειναν μόνοι. «Βλέπω πώς είστε αναστατωμένος, ένώ έγώ πήρα τήν απόφαση μου

26

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ Α Υ Τ Ο Κ Τ Ο Ν Ι Α !

μέ μεγάλη ηρεμία. Θέλω νά δώ ποϋ θά καταλήξουν

δλα αυτά». «Υψηλότατε», είπε δ Συνταγματάρχης χλωμιάζοντας" «επιτρέψατε μου νά σας ζητήσω νά σεβαστείτε τή ζωή σας πού είναι σημαντική γιά τους φίλους σας και γιά τδ γ,ρά,τοζ. Έάν δέν γίνει απόψε, είπε αυτός δ τρελός' άν υποθέσουμε δμως δτι μιά ανεπανόρθωτη κα­ ταστροφή επρόκειτο νά πλήξη τήν Τψηλότητά σας α­ πόψε, σας ερωτώ ποια θά ήταν ή απόγνωση μου, καΐ ποια ή ευθύνη και ή συμφορά ενός μεγάλου Εθνους;». «θέλω νά δώ ποϋ θά καταλήξουν δλα αυτά», επα­ νέλαβε δ Πρίγκιπας πολύ σοβαρά, «καΐ σεις Συνταγματάρχα Τζέραλντιν, θυμηθείτε, παρακαλώ, καΐ σεβα­ στείτε τον λόγο της τιμής σας. Σας υπενθυμίζω δτι δέν πρέπει ποτέ, χωρίς δική μου εξουσιοδότηση, νά προ­ δώσετε τήν ανωνυμία τήν δποία εγώ επέλεξα γιά τά ταξίδια μου στο εξωτερικό. Αυτές ήταν οί διαταγές μου τίς όποιες καί ξαναλέω.• ΚαΙ τώρα», πρόσθεσε, «παρακαλώ ζητήστε τον λογαριασμό». Ό Συνταγματάρχης Τζέραλντιν υποκλίθηκε μέ υ­ ποταγή, άλλα το πρόσωπο του ήταν κάτασπρο τήν δ­ ρα πού καλούσε τον νεαρό πού είχε τΙς τάρτες καί Ε­ δινε οδηγίες στον σερβιτόρο. Ό Πρίγκιπας διατήρησε το φλέγμα του και, μέ μεγάλο κέφι καί χιούμορ, αφη­ γήθηκε στον νεαρό μέλλοντα αύτόχειρα μιά φάρσα πού είχε γίνει στό Palais Royal. Μέ μεγάλη φυσικότη­ τα απέφυγε τά ικετευτικά βλέμματα πού τοϋ Εριχνε δ Συνταγματάρχης καί μέ μεγάλη προσοχή διάλεξε Ινα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

27

τ

άλλο σιγκαρίλο. Ηταν δντως δ μόνος άπό τους τρεις πού διατηρούσε τήν ψυχραιμία του. Πληρώνοντας τον λογαριασμό δ Πρίγκιπας άφη­ σε δλα τά ρέστα στον κατάπληκτο σερβιτόρο" δστερα μπήκαν κι οί τρεις τους σέ μιά τετράτροχη άμαξα. Δέν είχαν απομακρυνθεί πολύ κι ή άμαξα σταμάτησε στην εϊσο^ο μιας μάλλον σκοτεινής αυλής. "Ολοι κατέβηκαν. Άφοϋ δ Τζέραλντιν πλήρωσε τήν κούρσα, δ νέος στράφηκε κι είπε στον Φλόριζελ: «Έχετε ακόμη τον καιρό, κύριε Γκοντώλ, νά ξεφύ­ γετε καί νά βρεθείτε πάλι στή σκλαβιά. Αυτό ισχύει καί γιά σας, Ταγματάρχα Χάμερσμιθ. Σκεφτείτε καλά πριν κάνετε τό επόμενο βήμα καί, αν δέν τό λέει ή καρδιά σας, Ιδώ χωρίζουμε». «Όδηγήστε μας, κύριε», είπε δ Πρίγκιπας. «Δέν είμαι άπό αυτούς πού παίρνουν πίσω τόν λόγο τους». «Ή ψυχραιμία σας μοϋ κάνει καλό», απάντησε δ ο­ δηγός τους. «Δέν Εχω δει κανέναν πού νά ήταν τόσο ατάραχος σέ μιά τέτοια κρίσιμη περίσταση' καί μή νο­ μίσετε πώς είστε δ πρώτος πού συνοδεύω μέχρι αυτή τήν πόρτα. 'Αρκετοί φίλοι μου προηγήθηκαν έκεΐ δπου ήξερα δτι σύντομα θά 'πρεπε ν' ακολουθήσω. Αυτό δ­ μως δέν σας ενδιαφέρει. Περιμένετε μιά στιγμή* θά ρυθμίσω τά προκαταρκτικά της εισδοχής σας καί θά επιστρέψω αμέσως». Καί μ' αυτά τά λόγια δ νεαρός τους χαιρέτησε, Ε­ κανε στροφή, μπήκε σέ μιά πόρτα καί χάθηκε. «'Απ' δλες μας τίς παλαβομάρες», είπε χαμηλόφωνα

28

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

δ Τζέραλντιν, «ετούτη Ιδώ είναι ή πιδ Ιξαλλη καί ή πιδ επικίνδυνη». «"Ετσι πιστεύω κι εγώ», απάντησε δ Πρίγκιπας. «Έχουμε ακόμη μία στιγμή να το σκεφτούμε», συ­ νέχισε δ Συνταγματάρχης. «'Επιτρέψατε μου νά εκλι­ παρήσω τήν Ύψηλότητά σας νά εκμεταλλευτεί τήν πε­ ρίσταση καί νά αποσυρθεί. Οί συνέπειες αύτοΰ τοΰ δια­ βήματος είναι τόσο ασαφείς καί πιθανώς δυσοίωνες, ώ­ στε αίσθάνομαι δτι έχω το δικαίωμα νά εξωθήσω λίγο περισσότερο τοϋ κανονικού τά δρια της ελευθερίας πού ή Ύψηλότητά σας μοΰ παρεχώρησε κατ' Ιδίαν». «Πρέπει μήπως νά θεωρήσω δτι δ Συνταγματάρχης Τζέραλντιν φοβάται», ερώτησε ή Ύψηλότητά του, κα­ θώς έβγαλε το μικρό ποϋρο άπδ τδ στόμα του καί κοί­ ταξε τον άλλο διαπεραστικά στά μάτια. «Ό φόβος μου δεν είναι βεβαίως προσωπικός», α­ πάντησε δ άλλος υπερήφανα. «"Οσο γι' αυτό, ή Ύψηλότης σας μπορεί νά είναι ήσυχη». «Έτσι είχα υποθέσει κι εγώ», απάντησε δ Πρίγκι­ πας με καλή διάθεση, «άλλα μοΰ ήταν δυσάρεστο νά σας θυμίσω τή διαφορά της κοινωνικής μας θέσης. Δέν χρειάζεται νά πείτε τίποτα», πρόσθεσε, βλέποντας τον Τζέραλντιν έτοιμο νά απολογηθεί, «σας έχω συγ­ χωρήσει». Κι άρχισε νά καπνίζει ήρεμα, ακουμπισμένος σ' ένα κιγκλίδωμα, ώσπου επέστρεψε δ νεαρός. «Λοιπόν», ρώτησε, «τακτοποιήθηκαν τά της εισδο­ χής μας;». «'Ακολουθήστε με», ήταν ή απάντηση. «Ό Πρόεδρος

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

29

θά σας δεχτεί στο ιδιαίτερο γραφείο του' καί επιτρέ­ ψατε μου νά σας συστήσω νά είστε ειλικρινείς στις α­ παντήσεις σας. 'Εγγυήθηκα γιά σας" ή λέσχη δμως α­ παιτεί μιαν εξονυχιστική έρευνα πρίν άπδ τήν εισδοχή κάποιου' γιατί ή άκριτομυθία ένδς μέλους θά οδηγού­ σε στην οριστική διάλυση δλου τοϋ συλλόγου». Ό Πρίγκιπας κι δ Τζέραλντιν έκαναν μιά σύντο­ μη σύσκεψη. Είπε δ καθένας τή γνώμη του καί, κα­ ταλήγοντας άφοβα νά υποδυθούν τον ανδροπρεπή χα­ ρακτήρα μέ τον όποιο καί οί δύο είχαν εξοικειωθεί, συμφώνησαν έν ριπή οφθαλμού κι ετοιμάστηκαν ν' α­ κολουθήσουν τον δδηγό τους στο ιδιαίτερο γραφείο τοΰ Προέδρου. Δέν συνάντησαν κανένα εμπόδιο στον δρόμο τους. Ή εξώπορτα ήταν ανοιχτή' ή πόρτα τοΰ ιδιαιτέρου γραφείου μισάνοιχτη, κι έκεΐ, σ' ενα μικρό άλλα ψη­ λοτάβανο δωμάτιο, δ νέος τους άφησε μόνους γιά μιαν ακόμη φορά. «"Ερχεται αμέσως», είπε, κάνοντας ενα νεΰμα κι ε­ ξαφανίστηκε. Πίσω άπ' τή δίφυλλη πόρτα τοΰ απέναντι χοίγρ\) ακούγονταν φωνές καί κάθε τόσο δ γ,ρότος τοΰ φελλοΰ άπδ μιά σαμπάνια που άνοιγε κι αμέσως μετά γέλια ανάμεσα στδν απόηχο τών συζητήσεων. Ένα μοναδικό παράθυρο ψηλά έβλεπε στδ ποτάμι καί στην αποβάθρα* άπό τή διάταξη τών φώτων οί δυο άντρες υπολόγισαν δτι δέν ήταν μακριά άπό τδν σταθμό Charing Cross. Ή επίπλωση ήταν αραιή καί τά κα­ λύμματα χιλιοτρυπημένα' τό μόνο αντικείμενο πού υ-

30

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

πήρχε ήταν ένα κουδούνι στδ νΑντρο ενός στρόγγυλου τραπεζίου καΐ αρκετά καπέλα καΐ πανωφόρια στίς κρε­ μάστρες τοϋ τοίχου. «Σέ τί άντρο πέσαμε;», είπε δ Τζέραλντιν. «Αυτό είναι πού θέλω να δω», απάντησε δ Πρίγ­ κιπας. «"Αν διατηρούν ζωντανούς δαίμονες μέσα στδ κτίριο, ή υπόθεση αρχίζει και γίνεται διασκεδαστική». Εκείνη τη στιγμή ή πόρτα άνοιξε τόσο δσο χρεια­ ζόταν γιά νά περάσει ενα ανθρώπινο σώμα, κι ένας συγκεχυμένος θόρυβος από φωνές μπήκε στό δωμάτιο ταυτόχρονα μέ τον τρομερό Πρόεδρο τής Λέσχης της Αυτοκτονίας. Ό Πρόεδρος ήταν γύρω στά πενήντα ή παραπάνω' γρντρος και μέ βήμα ασταθές, μέ φα­ βορίτες άπεριποίητες, φαλάκρα στην χοροψΎ] τοϋ κε­ φαλιού καΐ θολά γκρίζα μάτια πού κάθε τόσο σπίθιζαν. Είχε ένα μεγάλο πούρο στό στόμα πού συνεχώς το στριφογύριζε καθώς κοιτούσε τους δυό ξένους, ψυ­ χρά και διεισδυτικά. Φορούσε ανοιχτόχρωμο τουΐντ κι ένα πουκάμισο μέ ρίγες κι ανοιχτό γιακά" κάτω άπ' τή μασχάλη του κρατούσε ένα μικροσκοπικό βιβλίο. «Καλησπέρα σας», είπε, κλείνοντας πίσω του τήν πόρτα. «Μού είπαν δτι θέλετε νά μού μιλήσετε». «Επιθυμούμε, κύριε, νά γίνουμε μέλη τής Λέσχης τής Αυτοκτονίας», απάντησε δ Συνταγματάρχης. Ό Πρόεδρος στριφογύρισε τό πούρο μέ τά χείλη του. «Τί είναι ίτοϋτο;» είπε απότομα. «Συγγνώμη», απάντησε δ Συνταγματάρχης, «άλλα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ Τ Ο Υ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

31

πιστεύω πώς είστε τό πιό κατάλληλο πρόσωπο γιά νά μας πληροφορήσει σχετικά». «Έγώ;», φώναξε δ Πρόεδρος. «Λέσχη Αυτοκτονίας; Ελάτε τώρα! Αυτό είναι πρωταπριλιάτικο αστείο. Έ ­ χω μεγάλη κατανόηση γιά ορισμένους κυρίους πού έρ­ χονται στό κέφι μέ οινοπνευματώδη ποτά. 'Αλλά υπάρ­ χουν καΐ όρια». «Δώστε στή λέσχη σας δποιο δνομα θέλετε», είπε δ Συνταγματάρχης, «έχετε δμως κόσμο πίσω άπ' αυ­ τές τίς πόρτες καί έχουμε τήν αξίωση νά γίνουμε δε­ κτοί». «Κύριε», απάντησε δ Πρόεδρος κοφτά, «έχετε κάνει λάθος. Αυτό έδώ είναι κατοικία καί πρέπει νά τήν εγκαταλείψετε αμέσως». Στή διάρκεια τοϋ σύντομου διαλόγου δ Πρίγκι­ πας είχε παραμείνει στή θέση του ήσυχος, τώρα δμως πού δ Συνταγματάρχης τον κοίταζε σά νά έλεγε «μην απαντάτε καί πάμε νά φύγουμε, γιά δνομα τοϋ Θεού», έβγαλε τό σιγκαρίλο άπ° τό στόμα του καί είπε: «Ήρθα έδώ μετά άπό πρόσκληση ενός φίλου σας. Σας έχει ενημερώσει, δέν υπάρχει αμφιβολία, γιά τήν πρόθεση μας νά παρεισφρήσουμε μ' αυτόν τόν τρόπο στή συντροφιά σας. 'Επιτρέψατε μου νά σάς υπενθυ­ μίσω δτι κάποιος στή δική μου κατάσταση είναι μέ πολύ λίγα πράγματα δεμένος, και καθόλου προετοιμα­ σμένος γιά νά δεχτεί τόση βαναυσότητα. Είμαι ένας πο­ λύ ήσυχος S,vQptx>noq συνήθως, δμως, αγαπητέ μου κύ­ ριε, ή θά μέ εξυπηρετήσετε δσον άφορα τό μικρό ζή-

32

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ Α Υ Τ Ο Κ Τ Ο Ν Ι Α !

τημα πού ξέρετε ή θα μετανοήσετε πικρά πού μέ α­ φήσατε νά μπώ στον προθάλαμο». Ό Πρόεδρος γέλασε δυνατά. «"Ετσι θά 'πρεπε κανείς νά μιλάει», είπε. «Είστε πραγματικός άντρας. Βρήκατε τόν δρόμο της καρδίας μου καί μπορείτε νά μέ κάνετε δ,τι θέλετε. Παρακα­ λώ», συνέχισε, απευθυνόμενος στον Τζέραλντιν, «έχετε την καλοσύνη ν' αποσυρθείτε γιά μερικά λεπτά; Θά τελειώσω πρώτα μέ τον σύντροφο σας" μερικές δια­ τυπώσεις της λέσχης πρέπει νά συμπληρώνονται κατ' Ι­ δίαν». Λέγοντας αυτά άνοιξε τήν πόρτα ενός μικρού δω­ ματίου κι έκλεισε μέσα τόν Συνταγματάρχη. «Εσάς σας εμπιστεύομαι», είπε στον Φλόριζελ μό­ λις έμειναν μόνοι, «άλλα είστε βέβαιος γιά τόν φί­ λο σας;». «"Οχι τόσο βέβαιος δσο γιά τόν εαυτό μου, άν καί οί λόγοι του είναι πιο έγκυροι άπό τους δικούς μου», α­ πάντησε δ Φλόριζελ, «άλλα αρκετά βέβαιος γιά νά τόν φέρω έδώ, χωρίς ανησυχία. "Εχει υποστεί τόσα πολλά πού θά έκαναν καί τόν πιό θερμό οπαδό της ζωής ν' αλλάξει γνώμη. Τις προάλλες τόν απέλυσαν γιά κάτι ατασθαλίες στά χαρτιά». «'Αναμφίβολα είναι λόγος σοβαρός», απάντησε δ Πρόεδρος" «έχουμε τουλάχιστον έναν ακόμη μέ τήν ί­ δια κατάσταση καί δέν αμφιβάλλω γι' αυτόν. Μπορώ νά ερωτήσω άν έχετε πάει στον στρατό;». «"Εχω», ήταν ή απάντηση" «άλλα ήμουν πολύ φυ­ γόπονος κι έφυγα γρήγορα».

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

33

«Γιά ποιο λόγο βαρεθήκατε τή ζωή;», συνέχισε δ Πρόεδρος. «'Απ' δ,τι αντιλαμβάνομαι, γιά τόν ίδιο λόγο», α­ πάντησε δ Πρίγκιπας. «'Αθεράπευτη τεμπελιά». Ό Πρόεδρος αναπήδησε. «Διάβολε», είπε, «θά 'πρε­ πε νά βρείτε κάτι καλύτερο άπό αυτό». «Δέν έχω πιά χρήματα», πρόσθεσε ό Φλόριζελ. «Εί­ ναι κι αυτό δυσάρεστο, χωρίς αμφιβολία. 'Οξύνει ε­ πικίνδυνα τήν οκνηρία μου». Ό Πρόεδρος μάσησε τό ποϋρο του γιά λίγα δευτε­ ρόλεπτα καί κάρφωσε τό βλέμμα του στά μάτια τοϋ ιδιόμορφου προσήλυτου' δ Πρίγκιπας τόν αντιμετώ­ πισε ακλόνητος. «"Αν δέν είχα τόση πείρα», είπε έν τέλει δ Πρόε­ δρος, «θά σας έδιωχνα. 'Αλλά ξέρω τόν κόσμο, αρκε­ τά έν πάση περιπτώσει γιά νά γνωρίζω δτι οί πιό ε­ πιπόλαιες δικαιολογίες αυτοκτονίας είναι κι οί πιό σο­ βαρές κι δταν κάποιος μοϋ είναι απόλυτα συμπαθής, ό­ πως έσεΐς κύριε, προτιμώ νά διευρύνω τόν κανονισμό παρά νά αρνηθώ τήν υποψηφιότητα του». Ό Πρίγκιπας καί δ Συνταγματάρχης, δ ένας με­ τά τόν άλλον, υποβλήθηκαν σ' ένα μακρύ καί λεπτο­ μερές ερωτηματολόγιο' δ Πρίγκιπας μόνος" δ Τζέ­ ραλντιν δμως μέ τήν παρουσία τοϋ Πρίγκιπα, ώστε δ Πρόεδρος νά είναι σέ θέση νά παρατηρεί τό ύφος τοϋ ενός ένώ δ άλλος περνούσε άπό εξονυχιστική εξέταση. Τό αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό καί δ Πρόεδρος, άφοϋ κατέγραψε μερικά στοιχεία γιά τόν καθένα, τους έδωσε νά συμπληρώσουν έναν γραπτό τύπο δρκου" ή-

34

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

ταν υπόσχεση της πιό παθητικής υποταγής καί πολύ αυστηροί δροι δέσμευαν τον ένορκο. Ό Άνθρωπος πού θά αθετούσε μιά τόσο τρομερή υπόσχεση θά έχανε τήν τιμή του καΐ τις παραμυθίες τής θρησκείας. Ό Φλόριζελ υπέγραψε το έγγραφο δχι χωρίς νά νιώσει σύγκρυο' δ Συνταγματάρχης ακολούθησε τό παράδειγμα του μέ μεγάλη κατήφεια. Τότε δ Πρόεδρος πήρε τά χρήματα τής έγγραφης καί δίχως άλλη συζήτηση ά­ φησε τους δύο φίλους νά μπουν στδ καπνιστήριο τής Λέσχης τής Αυτοκτονίας. Τό καπνιστήριο τής Λέσχης τής Αυτοκτονίας είχε επίσης ψηλό ταβάνι δπως τδ Ιδιαίτερο γραφείο μέ τδ δποιο συγκοινωνούσε, άλλα ήταν πολύ πιδ ευρύχωρο, καί επενδυμένο άπδ τήν κορυφή μέχρι κάτω μέ μιά α­ πομίμηση ξύλου βαλανιδιάς. Μιά μεγάλη κι ευχάριστη φωτιά καί πολλές λάμπες φωταερίου φώτιζαν τήν ομή­ γυρη. Ό Πρίγκιπας κι δ ακόλουθος του μέτρησαν δε­ καοκτώ πρόσωπα. Οί περισσότεροι κάπνιζαν κι έπιναν σαμπάνια' μιά πυρετώδης ευθυμία κυριαρχοϋσε, μέ ξα­ φνικές παύσεις πού προκαλούσαν τρόμο. «Είναι δλοι παρόντες;», ρώτησε δ Πρίγκιπας. «Είναι οί μισοί», είπε δ Πρόεδρος. « Ά , κάτι άλλο», πρόσθεσε, «άν έχετε καθόλου χρήματα, συνηθίζεται νά προσφέρει σαμπάνια τό καινούριο μέλος. Διατηρεί τό κέφι κι είναι μιά άπ' τίς μικρές προσωπικές μου απο­ λαύσεις». «Χάμερσμιθ», είπε δ Φλόριζελ, «ασχοληθείτε μέ τή σαμπάνια παρακαλώ». Καί μ' αυτά τά λόγια Εκανε μεταβολή κι άρχισε

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

35

νά τριγυρνάει ανάμεσα στους καλεσμένους. Συνηθισμέ­ νος νά παίζει τόν ρόλο τοΰ οικοδεσπότη στην πιδ υ­ ψηλή κοινωνία, γοήτευσε κι επιβλήθηκε σέ δλους δσους πλησίασε' υπήρχε σ' αυτόν κάτι πού σ' έπαιρνε μέ τδ μέρος του, άλλα συγχρόνως καί κάτι τό αυταρ­ χικό' δσο γιά τήν ασυνήθιστη ψυχραιμία του, τόν Ι­ κανέ νά ξεχωρίζει μέσα σ' αυτή τήν ήμιπαράφρονα συντροφιά. Καθώς πήγαινε άπδ τόν έναν στον άλλο, είχε τήν > προσοχή του τεταμένη σ' αυτά πού έβλεπε καί άκουγα, ώστε γρήγορα μπόρεσε νά σχηματίσει μιά γενική ίδέά τών ανθρώπων πού τόν τριγύριζαν. "Οπως καί σέ δλόϋς τους άλλους τόπους αναψυχής, ένας τύ­ πος υπερείχε αριθμητικά: άτομα στην ακμή τής νεό­ τητας, μέ μιαν επίφαση ευφυίας καί ευαισθησίας στην εμφάνιση, άλλα μέ μικρή προοπτική ψυχικού σθένους καί χωρίς εκείνη τήν ιδιότητα πού φέρνει επιτυχία. Ελάχιστοι ήταν πάνω άπδ τριάντα καί δχι λίγοι ή­ ταν έφηβοι. Στέκονταν δρθιοι, σκυμμένοι πάνω σέ τραπέζια, στηριγμένοι πότε στο ένα πόδι πότε στο άλ­ λο' άλλοτε κάπνιζαν πολύ γρήγορα κι άλλοτε άφη­ ναν τό πούρο τους νά σβήσει' μερικοί μιλούσαν καλά, άλλα ή κουβέντα μερικών άλλων ήταν σαφώς αποτέ­ λεσμα νευρικής υπερέντασης καί δέν είχε ούτε νόημα ούτε σκοπό. Σέ κάθε καινούρια σαμπάνια πού άνοιγαν, ένα κύμα ευθυμίας γινόταν αισθητό. Δύο μονάχα ή­ ταν καθισμένοι, δ ένας σέ μιά καρέκλα στην κόχη τοΰ παραθύρου μέ τό κεφάλι του νά κρέμεται καί τά χέ­ ρια βαθιά χωμένα στις τσέπες τοΰ παντελονιού, ω­ χρός, αίσθητά ιδρωμένος, χωρίς ποτέ νά λέει λέξη,

36 -

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

ένα σκέτο ψυχικό και σωματικό ερείπιο" δ άλλος κα­ θόταν στο ντιβάνι κοντά στο τζάκι, και τραβούσε τήν προσοχή εξαιτίας μιας έντονης ανομοιότητας με 'όλους τους άλλους. Είχε μάλλον περάσει τα σαράντα, άλλα έδειχνε δέκα ολόκληρα χρόνια παραπάνω, κι δ Φλόριζελ σκέφτηκε πώς δεν είχε ποτέ του δει έναν άνθρω­ πο τόσο ειδεχθή άπό φυσικοί) του άλλα και τόσο τσα­ κισμένο άπ' τήν αρρώστια κι από ολέθριες καταχρή­ σεις. ΤΗταν πετσί καί κόκαλο, εν μέρει παράλυτος καί φορούσε τόσο πολύ ισχυρά γυαλιά πού τά μάτια του φαίνονταν μέσα άπ' τους φακούς ασυνήθιστα μεγάλα και παραμορφωμένα. "Αν εξαιρέσουμε τον Πρίγκιπα καί τον Πρόεδρο, ήταν δ μόνος άνθρωπος στο δωμάτιο πού διατηρούσε τήν ηρεμία τής κανονι­ κής ζωής. Υπήρχε ελάχιστη κοσμιότητα ανάμεσα ατά μέλη τής λέσχης. Μερικοί παινεύονταν για τίς επαίσχυ­ ντες πράξεις πού ol συνέπειες τους τους είχαν αναγκά­ σει νά ζητήσουν καταφύγιο στον θάνατο, καί ol άλλοι άκουγαν χωρίς ν' αποδοκιμάζουν. Υπήρχε μιά σιωπη­ ρή συμφωνία εναντίον κάθε κανόνα ηθικής' καί οποίος περνούσε το κατώφλι τής λέσχης απολάμβανε ήδη με­ ρικά άπό τά προνόμια τοϋ τάφου. Έπιναν στις αναμνή­ σεις τους καί στή μνήμη διακεκριμένων αύτόχειρων τοϋ παρελθόντος. Συγκρίνανε καί άναπτύσσανε τίς δια­ φορετικές απόψεις τους για τον θάνατο, μερικοί δηλώ­ νοντας δτι δεν ήταν τίποτα περισσότερο άπό σκοτάδι καί εκμηδένιση, άλλοι, γεμάτοι ελπίδα, δτι εκείνη κιό­ λας τή νύχτα θά σκαρφάλωναν στ' αστέρια καί θά

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

37

συνομιλούσαν με τους πανίσχυρους νεκρούς. «Τοϋ Βαρόνου Τρένκ, υποδειγματικού αύτόχειρα, αιωνία ή μνήμη!», φώναξε Ινας. «"Αφησε ενα μικρό κελί γιά ενα μικρότερο, μήπως μπορέσει νά επιστρέ­ ψει ξανά στην ελευθερία». «"Οσον άφορα έμενα», είπε ένας άλλος, «τίποτε άλ­ λο δεν επιθυμώ, άπό έναν επίδεσμο γιά τά μάτια μου καί μπαμπάκι γιά τ' αυτιά μου. Μόνο πού δεν υπάρ­ χει σ' αυτόν τον κόσμο αρκετά πυκνό μπαμπάκι». Ένας τρίτος ήθελε νά ερμηνεύσει τά μυστήρια τής μέλλουσας ζωής κι Ινας τέταρτος Ισχυριζόταν δτι ποτέ δεν θά 'χε γίνει μέλος τής λέσχης άν δεν είχε φτάσει στό σημείο νά πιστέψει τον κύριο Δαρβίνο. «Δέν μπορούσα νά υποφέρω», είπε αυτός δ διακε­ κριμένος υποψήφιος αύτόχειρας, «τήν Ιδέα δτι κατά­ γομαι άπό πίθηκο». Έν ολίγοις δ Πρίγκιπας απογοητεύτηκε άπό τή στάση καί τίς συζητήσεις των μελών. «Δέν μοΰ φαίνεται ν' άξιζε δλον αύτον τόν θόρυβο ή Ιστορία», σκέφτηκε. «Έάν κάποιος έχει αποφασίσει νά σκοτωθεί, γιά δνομα τοϋ θεού, άς τό κάνει σάν άν­ τρας. "Ολη αυτή ή αναταραχή καί τά μεγάλα λόγια περιττεύουν». Στό μεταξύ τον Συνταγματάρχη Τζέραλντιν τόν είχαν κυριεύσει ol πιο ζοφερές σκέψεις* ή λέσχη κι οί κανονισμοί της δέν έπαυαν νά αποτελούν Ινα μυστή­ ριο κι αυτός έψαχνε μέ τό βλέμμα μέσα στό δωμάτιο γιά κάποιον πού θά μπορούσε νά ηρεμήσει τό πνεΰμα του. Σ' αυτή τήν αναζήτηση, τό μάτι του έπεσε πά-

38

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝ1ΑΣ

νω στον παραλυτικέ μέ τους Ισχυρούς φακούς, καΐ βλέ­ ποντας τον τόσο υπερβολικά Ιηρεμο, παρεκάλέσε τόν Πρόεδρο πού Ιβγαινε κι Ιμπαινε στο δωμάτιο κάτω άπδ τήν πίεση τής δουλείας, νά τόν συστήσει στδν κύριο πού καθόταν στό ντιβάνι. Ό Πρόεδρος εξήγησε το περιττό δλων αότών των τύπων μέσα στή λέσχη, άλλα παρ' δλα αυτά παρου­ σίασε τόν κύριο Χάμερσμιθ στον κύριο Μάλθους. Ό κύριος Μάλθους κοίταξε τόν Συνταγματάρχη μέ περιέργεια κι υστέρα τόν παρακάλεσε νά καθήσει δε­ ξιά του. «Είσαστε νεοφερμένος», είπε, «καΐ θέλετε πληροφο­ ρίες; "Ηρθατε στην καθαυτό πηγή. Πάνε δυό χρόνια άφ' δτου επισκέφτηκα γιά πρώτη φορά αυτήν τή γοη­ τευτική λέσχη». Ό Συνταγματάρχης άνέπνευσε. Εφόσον δ κύριος Μάλθους ερχόταν ΙπΙ δύο χρόνια σ* αυτό τό μέρος, δ κίνδυνος πού άπειλοΟσε τόν Πρίγκιπα γιά Ινα μόνο βράδυ θά ήταν μικρός. "Εμεινε δμως κατάπληκτος παρ' δλα αυτά, κι άρχισε νά υποπτεύεται κάποια περιπλοκή. «Τί!», φώναξε. «Δυό χρόνια! Σκέφτηκα... άλλα βέ­ βαια βλέπω πώς επρόκειτο περί αστείου». «Ούτε κατά διάνοια», απάντησε ήρεμα δ κύριος Μάλ­ θους. «Ή περίπτωση μου είναι ιδιόμορφη. "Αν θέλου­ με νά είμαστε'ακριβείς, δέν είμαι κατά κανέναν ζρό%ο υποψήφιος αύτόχειρ, άλλα επίτιμο μέλος. Σπάνια νά επισκεφθώ τή λέσχη περισσότερο άπό μιά φορά στους δύο μήνες. Ή αναπηρία μου καΐ ή καλοσύνη του Προ­ έδρου μοϋ εξασφάλισαν αυτή τήν ασυλία, τήν δποία

Η ΙΣΤΟΡΙΑ Τ Ο Υ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

39

άλλωστε πληρώνω μέ Ινα δχι τόσο ευκαταφρόνητο πο­ σό. 'Αλλά οϋτως ή άλλως υπήρξα τυχερός». «Φοβούμαι», είπε δ Συνταγματάρχης, «δτι πρέπει νά σας ζητήσω νά γίνετε σαφέστερος. Μήν ξεχνάτε δτι γνωρίζω ατελώς τους κανονισμούς τής λέσχης». «"Ενα συνηθισμένο μέλος πού Ιρχεται Ιδώ, δπως ε­ σείς, είς αναζήτηση τοϋ θανάτου», απάντησε δ παρα­ λυτικός, «επανέρχεται κάθε βράδυ ώσπου νά τόν ευ­ νοήσει ή τύχη. 'Ακόμη, έάν είναι απένταρος, μπορεί δ Πρόεδρος νά τοϋ εξασφαλίσει φαγητό καί στέγη. Υ­ ποφερτά, πιστεύω, καί καθαρά, αν καί βεβαίως χωρίς πολυτέλεια. Δέν γίνεται διαφορετικά, άν λάβουμε υπό­ ψη τό πενιχρόν, οδτως είπεΐν, ποσόν τής έγγραφης. "Αλλωστε ή συντροφιά τοϋ Προέδρου αποτελεί άπό μό­ νη της μιαν ευχαρίστηση». «"Οχι δά!», φώναξε δ Τζέραλντιν, «δέν μπορώ νά πώ δτι μέ προδιέθεσε ευμενώς». «"Α, δέν τόν γνωρίζετε καλά», είπε δ κύριος Μάλ­ θους. «Είναι δ πιό παράξενος άνθρωπος. Τί Ιστορίες! Τί κυνισμός! Ξέρει τή ζωή δσον κανείς άλλος καί, μεταξύ μας, είναι ίσως τό πιό διεφθαρμένο υποκείμενο σ' δλη τή Χριστιανοσύνη!». «Κι αυτός επίσης», ρώτησε δ Συνταγματάρχης, «ϊχει μιά μόνιμη θέση δπως έσεΐς, έάν μπορώ νά εκ­ φραστώ έτσι χωρίς παρεξήγηση;». «Βεβαίως, Ιχει μιά μονιμότητα μέ άλλην έννοια», απάντησε δ κύριος Μάλθους. «'Εγώ έγλίτωσα μέ τρό­ πο ευχάριστο, άλλα πρέπει νά αποχωρήσω επιτέλους. Τώρα εκείνος δέν παίζει πιά. 'Ανακατεύει καί μοιρά-

40

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

ζει γιά τή λέσχη καΐ κάνει τήν απαραίτητη προετοι­ μασία. Αυτός δ άνθρωπος, αγαπητέ μου κύριε Χάμερσμιθ, είναι ή ευστροφία προσωποποιημένη. Έδώ καί τρία χρόνια ακολούθησε τήν ωφέλιμη καί καλλιτεχνι­ κή, τολμώ νά προσθέσω, ασχολία του έδώ στο Aovhiw καί ποτέ δεν ακούστηκε δ παραμικρός ψίθυρος. Έγώ προσωπικά πιστεύω πώς είναι εμπνευσμένος. Θα θυμό­ σαστε, βέβαια, τή διάσημη υπόθεση τοϋ κυρίου εκείνου πού πρίν άπδ έξι μήνες, δλως συμπτωματικώς, δηλη­ τηριάστηκε σ' ένα φαρμακείο; ΤΗταν μιά απ' τΙς λιγό­ τερο έξυπνες και χαρακτηριστικές ιδέες του' άλλα πό­ σον απλή! Καί πόσο σίγουρη!». «Μέ καταπλήσσετε», είπε δ Συνταγματάρχης. «''Η­ ταν αυτός δ άτυχος κύριος ένα άπό τά...». ΤΗταν έτοι­ μος νά πει «θύματα» άλλα συνήλθε εγκαίρως' «Ινα ά­ πδ τά μέλη τής λέσχης;». Καί τότε, σαν σε αναλαμπή, σκέφτηκε δτι δ κύ­ ριος Μάλθους καθόλου δεν είχε μιλήσει σαν κάποιος πού είναι ερωτευμένος μέ τον θάνατο καί πρόσθεσε βιαστικά: «Παρ' δλα αυτά διαισθάνομαι πώς ακόμη είμαι στο σκότος. Μιλάτε γιά ανακάτεμα καί μοίρασμα' άλλα \ιπορΰ> νά ρωτήσω γιά ποιο λόγο; Κι άφοΰ φαίνεστε απρόθυμος νά πεθάνετε, μάλλον τό αντίθετο θά έλε­ γα, τί σας φέρνει έδώ; Έγώ δ\χο1ογΰ> δτι δέν κατα­ λαβαίνω καθόλου». «Έχετε δντως άγνοια», απάντησε δ κύριος Μάλθους πιο ζωηρά. «Λοιπόν, αγαπητέ μου κύριε, ή λέσχη αύ­ τη είναι δ ναός τής μέθης. "Αν ή εξασθενημένη μου ύ-

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

41

γεία μπορούσε ν' αντέξει συχνότερα τίς συγκινήσεις, νά είστε σίγουρος δτι θά ερχόμουν έδώ πιο συχνά. Χρειάζεται δλη ή έννοια τοϋ καθήκοντος πού απορρέει άπό τή μακρά συνήθεια μιας κακής υγείας καί μιας προσεκτικής διαίτης, γιά ν' αποφύγω τίς καταχρήσεις στον τομέα αυτόν πού είναι, μπορώ νά πώ, ή τελευ­ ταία μου έκλυση. "Ολα τά έχω δοκιμάσει, κύριε», συ­ νέχισε, ακουμπώντας τό χέρι του στο μπράτσο τοϋ Τζέραλντιν, «δλα ανεξαιρέτως καί σας δίνω τον λόγο μου πώς δέν υπάρχει τίποτα πού νά μήν έχει κατα­ φανώς καί ψευδώς υπερτιμηθεί. 01 άνθρωποι παίζουν μέ τήν αγάπη. Έγώ δέν δέχομαι τήν αγάπη σαν ι­ σχυρό πάθος. Ό φόβος είναι τό ίσχυρό πάθος καί μέ τό φόβο πρέπει κανείς νά παίξει έάν θέλει νά δοκιμά­ σει τίς πιο έντονες απολαύσεις τής ζωής. Φθονήστε με, κύριε», πρόσθεσε καγχάζοντας, «είμαι δειλός!». Ό Τζέραλντιν μόλις καί μετά βίας μπόρεσε νά κα­ ταπνίξει τήν αποστροφή πού ένιωθε γι' αυτόν τόν ε­ λεεινό παλιάνθρωπο" προσπάθησε δμως νά βρει τήν αυτοκυριαρχία του καί συνέχισε νά κάνει ερωτήσεις. «Πώς παρατείνεται ή συγκίνηση τόσον επιδέξια;», ρώτησε' «κι άπό ποΰ προέρχεται αότό τό στοιχείο τής αβεβαιότητας;». «Πρέπει νά σας πώ πώς επιλέγεται τό θύμα κάθε βραδιάς», απάντησε δ κύριος Μάλθους' «κι δχι μόνον τό θύμα άλλα κι ένα άλλο μέλος πού χρησιμοποιείται σάν δργανο τής λέσχης, καί στή συγκεκριμένη περί­ πτωση σάν αρχιερέας τοϋ θανάτου».

42

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

«"Αν είναι δυνατόν!», είπε δ Συνταγματάρχης, «σκο­ τώνονται λοιπόν μεταξύ τους;». «Μ' αύτδν τδν τρόπο επιλύονται οί δυσκολίες της αυτοκτονίας», απάντησε δ Μάλθους μέ μιά κίνηση της κεφαλής. «Μέγας είσαι Κύριε!», φώναξε δ Συνταγματάρχης, «καΐ είναι δυνατόν έσεΐς —μπορεί έγώ, ή δ φίλος μου άς ποϋμε— ή κάποιος άπδ μας να επιλεγεί απόψε σάν Ζόλοψό^ος τοϋ σώματος καΐ τοϋ αθάνατου πνεύματος ένδς άλλου άνθρωπου; Είναι δυνατδν να συμβαίνουν τέ­ τοια πράγματα ανάμεσα σε κανονικούς ανθρώπους; Τί ατιμία!». Τ Ηταν έτοιμος νά σηκωθεί γεμάτος φρίκη, δταν συ­ νάντησε το βλέμμα τοϋ Πρίγκιπα. Τόν κοίταζε άπδ την άλλη μεριά τοϋ δωματίου συνοφρυωμένος καΐ μέ θυμό. Μέσα σέ μιά στιγμή δ Τζέραλντιν ανέκτησε τήν ψυχραιμία του. «Σέ τελευταία ανάλυση», πρόσθεσε, «γιατί δχι; Κι άφοϋ λέτε δτι τδ παιγνίδι Ιχει ενδιαφέρον, cogue la galere, &%ο7.ουΰΰ> τους κανονισμούς τής λέσχης!». Ό κύριος Μάλθους είχε νιώσει Ιντονη ευχαρίστηση μέ τήν κατάπληξη καΐ τήν αηδία τοϋ Συνταγματάρχη. Είχε τήν έπαρση της διαστροφής καΐ τδν ευχαριστού­ σε νά βλέπει έναν συνάνθρωπο του νά παραδίδεται στή γενναιοψυχία του, ένώ δ ίδιος, στην πλήρη διαφθορά του, ένιωθε ανώτερος άπδ κάτι τέτοιες συγκινήσεις. «Νά λοιπόν, πού μετά τήν αρχική κατάπληξη σας», είπε, «είσαστε σέ θέση νά εκτιμήσετε τΙς απολαύσεις της λέσχης μας. Μπορείτε νά δείτε πως συνδυάζει τΙς

Η ΙΣΤΟΡΙΑ Τ Ο Υ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

43

συγκινήσεις πού προσφέρουν το χαρτοπαίγνιο, ή μο­ νομαχία και τδ ρωμαϊκδ αμφιθέατρο. Κάτι ήξεραν οί ειδωλολάτρες" θαυμάζω χωρίς επιφύλαξη τή λεπτό­ τητα τοϋ πνεύματος τους' μιά χώρα δμως χριστιανική μας επεφύλαξε αύτδ τδ άκρον άωτον, αυτή τήν πεμ­ πτουσία, αυτή τήν απόλυτη ευφυία. Θά καταλάβετε πόσον ανιαρές φαίνονται δλες οί διασκεδάσεις στδν άν­ θρωπο πού δοκίμασε τήν αίσθηση αυτής Ιδώ. Τδ παι­ γνίδι πού παίζουμε», συνέχισε, «είναι πάρα πολύ απλό. "Ολη ή τράπουλα... βλέπω δμως δτι \πζορεϊτε νά τδ δείτε έν τή πράξει. Θά μοΰ προσφέρετε τδ \ntpazoo σας γιά βοήθεια; Είμαι παράλυτος δυστυχώς». Πράγματι, τή στιγμή πού δ κύριος Μάλθους εί­ χε αρχίσει τήν περιγραφή του, κάτι άλλες πόρτες ά­ νοιξαν απότομα, κι δλα τά μέλη τής λέσχης άρχισαν νά μπαίνουν κάπως βιαστικά στο συνεχόμενο δωμάτιο. *Ήταν άπδ κάθε άποψη δμοιο μέ τδ άλλο, άλλα λίγο διαφορετικά επιπλωμένο. "Ενα μεγάλο πράσινο τραπέ­ ζι έπιανε δλο τδ κέντρο, δπου ήδη είχε καθήσει δ Πρό­ εδρος κι είχε αρχίσει νά ανακατεύει τήν τράπουλα μέ μεγάλη προσοχή. Ό κύριος Μάλθους, ακόμη καί μέ μπαστούνι καί μέ τή βοήθεια τοϋ Συνταγματάρχη, περ­ πατούσε μέ τόση δυσκολία ώστε δλοι είχαν καθήσει πρίν οί δυό τους καί δ Πρίγκιπας πού τους περίμε­ νε μπουν στδ δωμάτιο' έν συνεχεία κάθησαν κι οί τρεις κοντά στην άλλη πλευρά τοϋ τραπεζιού. «Παίζεται μέ δλη τήν τράπουλα», ψιθύρισε δ κύ­ ριος Μάλθους. «Προσοχή στδν άσσο πίκα, πού είναι τδ αύ\ι6ολο τοϋ θανάτου, καί στδν άσσο σπαθί πού δη-

44

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

λώνει τον ιερουργό της νύχτας. Τυχεροί νέοι, τυχε­ ροί!», πρόσθεσε. «Έχετε καλήν δράση καΐ μπορείτε νά παρακολουθείτε το παιγνίδι. 'Αλίμονο! Έγώ δέν μπορώ νά ξεχωρίσω έναν άσσο άπδ ένα δυάρι πάνω στο τραπέζι». Κι ετοιμάστηκε νά βάλει Ινα Ζεΰτερο ζευγάρι γυα­ λιά. «Πρέπει τουλάχιστον νά παρατηρώ τά πρόσωπα», ε­ ξήγησε. Ό Συνταγματάρχης Εσπευσε νά πληροφορήσει τον φίλο του γιά δλα δσα είχε μάθει άπδ τδ επίτιμο μέλος καΐ γιά τή φρικιαστική εκλογή πού τους ανέμενε. Ό Πρίγκιπας ένιωσε ενα τρομερό ρίγος κι ένα σφίξιμο στην καρδιά. Κατάπιε μέ δυσκολία καΐ κοίταξε γύρω του σάν παγιδευμένος. «Μιά τολμηρή κίνηση», ψιθύρισε δ Συνταγματάρχης, «και μπορούμε ακόμη νά διαφύγουμε». Ό υπαινιγμός αυτός ανέβασε πάλι τδ ηθικό τοϋ Πρίγκιπα. «Σιωπή!», είπε. Δείξτε πώς μπορείτε νά παίξετε σάν κύριος, δποιο κι αν είναι το τίμημα». Και κοίταξε γύρω του γιά μιαν ακόμη ψορα. φαι­ νομενικά ήρεμος, παρόλο πού ή καρδιά του χτυπού­ σε δυνατά κι αισθανόταν μιά δυσάρεστη ζέστη μέσα στο στήθος του. Τά μέλη ήταν ήσυχα καΐ προσηλωμέ­ να' δλοι ήταν χλωμοί, άλλα κανένας δέν ήταν τόσο χλωμός δσο δ κύριος Μάλθους. Τά μάτια του ήταν γουρλωμένα" τδ κεφάλι του συνεχώς μετακινιόταν πα­ ρά τή θέληση του πάνω στή ραχοκοκαλιά του' τά χέ-

Η ΙΣΤΟΡΙΑ Τ Ο Υ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

45

ρια του έφταναν μέχρι τδ στόμα του, τδ Ινα μετά τδ άλλο, καί έπιαναν τά τρεμάμενα καΐ ωχρά του χείλη. *Ηταν προφανές δτι τδ επίτιμο μέλος απολάμβανε τήν ιδιότητα του μέ πολύ εντυπωσιακό τρόπο. «Κύριοι, προσοχή!», είπε δ Πρόεδρος. Κι άρχισε νά μοιράζει αργά τά χαρτιά κατά τήν αντίστροφη φορά, σταματώντας σέ κάθε χαρτί γιά ν' ανοίξει δ κάθε παίκτης τδ φύλλο του. "Ολοι σχεδόν έδι'σταζαν κι έβλεπες κάθε τόσο τά δάχτυλα κάποιου παίκτη νά διστάζουν αρκετές φορές πριν αυτός μπο­ ρέσει ν' ανοίξει τδ βαρυσήμαντο χαρτί τής τράπουλας. "Οσο πλησίαζε ή σειρά του, δ Πρίγκιπας άρχισε νά νιώθει μιά ταραχή πού όλο μεγάλωνε' είχε δμως κά­ τι άπδ τή φύση τοϋ παίκτη καί κατάλαβε μέ κάποια έκπληξη πώς μέσα στην ταραχή του δοκίμαζε κάποια ευχαρίστηση. Πήρε τό εννέα σπαθί" δ Τζέραλντιν πή­ ρε τδ τρία πίκα' ή ντάμα κούπα έπεσε στον κύριο Μάλ­ θους πού δέν μπόρεσε νά συγκρατήσει έναν αναστεναγ­ μό ανακούφισης. Ό νεαρός μέ τις τάρτες σχεδόν α­ μέσως μετά άνοιξε τον άσσο σπαθί καί πάγωσε άπό φρίκη μέ τό τραπουλόχαρτο κολλημένο στην άκρη τών δακτύλων του' δέν είχε έρθει έκεΐ γιά νά σκοτώσει, άλλα γιά νά σκοτωθεί' κι ό Πρίγκιπας, γεμάτος κα­ τανόηση γιά τή δύσκολη θέση του, ξέχασε σχεδόν τδν κίνδυνο πού απειλούσε αυτόν καί τδν φίλο του. "Αρχιζε δ δεύτερος γύρος τής μοιρασιάς καί τδ χαρ­ τί τοϋ θανάτου δέν είχε βγει ακόμη. Οι παίκτες κρα­ τούσαν τήν αναπνοή τους καί μερικοί βαριανάσαιναν. Ό Πρίγκιπας πήρε κι άλλο σπαθί. Ό Τζέραλντιν ϊ-

46

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

να καρό' δταν δμως δ κύριος Μάλθους άνοιξε τδ φύλ­ λο του, ένας φρικαλέος &όρ\)6ος, σαν κάτι πού έσπα­ ζε, βγήκε απ' τδ στόμα του' σηκώθηκε άπ' τδ κάθι­ σμα του κι ύστερα ξανακάθησε χωρίς να έχει κανένα σύμπτωμα παράλυσης. ΤΗταν δ άσσος πίκα. Τδ επίτι­ μο μέλος είχε παίξει μιά καί καλή μέ τδν φόβο του. Συζητήσεις άρχισαν σχεδόν αμέσως. Οί παίκτες χαλάρωσαν κι άρχισαν νά σηκώνονται άπ' τδ τραπέ­ ζι καί σέ μικρές παρέες των δύο ή καΐ τριών ατόμων νά κατευθύνονται χωρίς βιασύνη στδ καπνιστήριο. Ό Πρόεδρος τέντωσε τα χέρια του καί χασμουρήθηκε σαν κάποιον πού τελειώνει την ημερήσια δουλειά του. Ό κύριος Μάλθους κάθησε στή θέση του μέ τδ κε­ φάλι μέσα στα χέρια του πού ακουμπούσαν στδ τραπέ­ ζι, μεθυσμένος κι ακίνητος σα νά τδν χτύπησε κεραυ­ νός. Ό Πρίγκιπας κι δ Τζέραλντιν έφυγαν αμέσως. Μέσα στδν •χ.ρύο νυχτερινό αέρα, ή φρίκη πού ένιω­ θαν μέ δσα είδαν διπλασιάστηκε. «Αλίμονο!», φώναξε δ Πρίγκιπας, «νά μας δεσμεύει δρκος, σέ μιά τέτοια υπόθεση! Νά επιτρέπουμε αότδ τδ χοντρικό εμπόριο εγκλήματος νά παρατείνεται μέ κέρδος καί ατιμωρησία! "Αν τουλάχιστον τολμούσα νά παραβώ τδν λόγο μου!». «Αύτδ είναι αδύνατον γιά τήν Τψηλότητά σας», α­ πάντησε δ Συνταγματάρχης. «Ή τιμή της Τψηλότητάς σας είναι καί τιμή της Βοημίας. Τολμώ δμως έγώ νά παραβώ τδν λόγο μου κι ίσως μέ κάποιαν ευπρέ­ πεια». «Τζέραλντιν», είπε δ Πρίγκιπας, «έάν ή τιμή σας

Η ΙΣΤΟΡΙΑ Τ Ο Υ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

47

έκινδύνευε νά τρωθεΐ σέ δποια περιπέτεια μέ ακολου­ θείτε, δχι μόνον δέν θά σας συγχωρούσα ποτέ, άλλα κάτι πού πιστεύω θά σας πειράξει, δέν θά συγχωρούσα ποτέ τδν εαυτό μου». «Στάς διαταγάς σας, Υψηλότατε», απάντησε δ Συν­ ταγματάρχης. «Φεύγουμε τώρα άπδ αύτδ τδ καταρα­ μένο μέρος;». «Ναί», είπε δ Πρίγκιπας. «Καλέστε ένα αμάξι, γιά δνομα τοΰ Θεού, κι αφήστε με λίγο νά κοιμηθώ μήπως ξεχάσω τδ αίσχος αυτής της νύχτας». *Ήταν δμως φανερό δτι πρίν φύγουν διάβασε προσε­ κτικά τδ δνομα τοΰ μεγάρου. Τήν επομένη, μόλις δ Πρίγκιπας σηκώθηκε, δ Συνταγματάρχης Τζέραλντιν τοΰ έφερε μιά εφημερί­ δα μέ σημειωμένη τήν ακόλουθη παράγραφο. «ΘΛΙΒΕΡΟ ΑΤΪΧΗΜΑ. Περίπου στίς δύο τά ξημε­ ρώματα, δ κύριος Μπαρθόλομιου Μάλθους, κάτοικος τής 16, Chepstow Place, Westbourne Grove, επι­ στρέφοντας σπίτι του άπδ φιλική δεξίωση, έπεσε άπδ τδ πιδ ύψηλδ στηθαίο τοΰ Trafalgar Square χτυ­ πώντας τδ κρανίο του καί σπάζοντας ένα πόδι κι ένα χέρι. Ό θάνατος ήταν ακαριαίος. Ό κύριος Μάλθους, πού συνοδευόταν άπδ κάποιο φίλο, τή στιγμή τοΰ ά­ τυχους συμβάντος έψαχνε νά βρει άμαξα. Επειδή δ κύριος Μάλθους έπασχε άπδ μερική παράλυση, εικά­ ζεται δτι ή πτώση του είναι δυνατόν νά οφείλεται σέ μία νέα κρίση τής ασθένειας. Ό άτυχος κύριος Μάλ­ θους ήταν πασίγνωστος στους πλέον ευυπόληπτους κύ-

48

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

κλους και ή απώλεια του θα γίνει αιτία σοβαρού πέν­ θους». «"Αν μία ψυχή πήγαινε κατευθείαν στην κόλαση, αύτη θα ήταν ή δική του», είπε δ Τζέραλντιν μέ ϋφος επίσημο. Ό Πρίγκιπας έκρυψε τό πρόσωπο του στα χέρια του και δεν είπε τίποτα. «Μέ χαροποιεί σχεδόν τό γεγονός δτι πέθανε», συνέ­ χισε ό Συνταγματάρχης. «Άλλα για τόν νεαρό μέ τις τάρτες ματώνει ή καρδιά μου». «Τζέραλντιν», είπε δ Πρίγκιπας, σηκώνοντας τό κεφάλι του, «αυτό τό δυστυχισμένο παλικάρι χτες τή νύχτα ήταν τόσο αθώο δσον Ισεϊς κι έγώ, ένώ σήμε­ ρα κιόλας τό βαραίνει τό κρίμα τοϋ αίματος. "Οταν σκέφτομαι τόν Πρόεδρο αισθάνομαι μέσα μου, μιαν αη­ δία. Δέν ξέρω πως θα γίνει, άλλα ορκίζομαι στον Θεό πού μ' ακούει πώς αυτός δ αχρείος κάποτε θα πέσει στα χέρια μου. Τί εμπειρία, τί μάθημα πού ήταν τό χτεσινό παιγνίδι τών χαρτιών». «Κάτι πού δέν πρέπει ποτέ να επαναληφθεί», είπε δ Συνταγματάρχης. Ό Πρίγκιπας έμεινε τάση πολλή ώρα σιωπηλός, ώστε δ Τζέραλντιν ανησύχησε. «Δέν πιστεύω να εννοείτε να πάμε έκεΐ ξανά;», εί­ πε. «Υποφέρατε αρκετά καΐ είδατε ήδη αρκετές φρικωδίες. Τα υψηλά σας καθήκοντα απαγορεύουν την επανάληψη τοϋ κινδύνου». «Υπάρχει πολλή αλήθεια σ' αυτά πού λέτε», απά­ ντησε δ Πρίγκιπας Φλόριζελ, «καϊ δέν είμαι καθό-

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

49

λου ευχαριστημένος μέ την απόφαση μου. 'Αλίμονο! Κάτω άπό τά ενδύματα καϊ τοϋ πιό μεγάλου άρχοντα κρύβεται Ινα ανθρώπινο πλάσμα. Ποτέ δέν ένιωσα τό­ ση αδυναμία δση τώρα, κι είναι κάτι δυνατότερο άπό μένα. Πώς μπορώ να πάψω νά ενδιαφέρομαι για τήν τύχη τοϋ δυστυχισμένου νέου πού έδείπνησε μαζί μας πρίν άπό μερικές ώρες; Πώς μπορώ ν' αφήσω τόν Πρό­ εδρο νά συνεχίζει ανενόχλητος τήν άνομη δράση του; Είναι δυνατόν ν' αρχίσω μιά τέτοια περιπέτεια καϊ νά μη φτάσω μέχρι τό τέλος; "Οχι, Τζέραλντιν. Ζη­ τάτε άπό τόν Πρίγκιπα περισσότερα άπ' δ,τι μπορεί δ άνθρωπος.; 'Απόψε, γιά μιαν ακόμη φορά, θά καθήσουμε στο τραπέζι της Λέσχης της Αυτοκτονίας». Ό Συνταγματάρχης Τζέραλντιν έπεσε στά γόνατα. «Έάν ή Τψηλότητά σας επιθυμεί τή ζωή μου», φώ­ ναξε, «είναι δική σας μέ ολή μου τήν καρδιά' άλλα ας μή μοΰ ζητήσει νά υποθάλψω έναν τόσο τρομερό κίν­ δυνο». «Συνταγματάρχα Τζέραλντιν», απάντησε δ Πρίγ­ κιπας μέ κάποια υπεροψία, «ή ζωή σας είναι απο­ κλειστικά δική σας. Δέν ζητώ παρά υπακοή" κι δταν εσείς ανταποκρίνεστε απρόθυμα, τότε δέν θά τή ζη­ τήσω πλέον, θά προσθέσω μόνον έτοΰτο: ή συμπεριφο­ ρά σας σ' αύτη τήν υπόθεση υπήρξε αρκετά φορ­ τική». Ό υπασπιστής σηκώθηκε αμέσως. «Υψηλότατε», είπε, μπορώ νά ζητήσω άδεια γιά τό απόγευμα; Σάν έντιμο &χο\ίο, δέν τολμώ νά ριψοκινδυνεύσω σ' αυτό τό μοιραίο σπίτι γιά δεύτερη φορά άν

50

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

δέν ρυθμίσω στην εντέλεια τις υποθέσεις μου. Ή Τψηλότητά σας ποτέ πλέον δέν θα συναντήσει αντιρρή­ σεις άπδ τον πλέον αφοσιωμένο και ευγνώμονα υπηρέ­ τη της. Τό υπόσχομαι». «'Αγαπητέ μου Τζέραλντιν», απάντησε δ Πρίγκι­ πας, «πάντοτε θλίβομαι δταν μέ υποχρεώνετε να θυμά­ μαι τδ άξίωμά μου. Χρησιμοποιήστε τήν ημέρα σας δπως εσείς νομίζετε, άλλα να είστε έδώ πρίν άπδ τΙς έντεκα μέ τήν ϊδια μεταμφίεση». Αυτή τή δεύτερη βραδιά, ή λέσχη δέν είχε τόσο πολύ κόσμο' τήν ώρα πού έφτασαν έκεΐ δ Τζέραλντιν κι δ Πρίγκιπας, κάπου έξι άτομα ήτανε στδ καπνιστήριο. Ή Τψηλότητά του πήρε τδν Πρόεδρο κατά \ίέρος καί τδν συνεχάρη θερμώς για τδν θάνατο τοΰ •χ,υρίοί) Μάλθους. «Μοϋ αρέσει», είπε, «να συναντώ άτομα ίκανά καί ασφαλώς είστε Ινα άπδ αυτά. Τδ επάγγελμα σας εί­ ναι πολύ λεπτεπίλεπτο άπδ τή φύση του, άλλα βλέ­ πω δτι έχετε δλα τα προσόντα για νά τδ ασκήσετε μέ επιτυχία καί φρόνηση». Ό Πρόεδρος συγκινήθηκε αρκετά άπδ αυτούς τους επαίνους πού προέρχονταν άπδ κάποιον τής περιωπής τοΰ Πρίγκιπα. Τις δέχτηκε σχεδόν μέ ταπεινοφρο­ σύνη. «Φτωχέ Μάλθυ!», πρόσθεσε, «ή λέσχη θά μοϋ φα­ νεί άλλο πράγμα χωρίς αυτόν. 01 περισσότεροι πελά­ τες μου είναι έφηβοι, κύριε, καί μάλιστα ρομαντικοί έφηβοι, πού δέν μοϋ ταιριάζουν γιά συντροφιά. "Οχι

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

51

πώς δ Μάλθυ δέν είχε κι αυτός κάποιο ρομαντισμό" ήταν δμως κάτι πού μπορούσα νά εννοήσω». «Μοϋ είναι εύκολο νά φανταστώ τήν συμπάθεια σας γιά τδν κύριο Μάλθυ», απάντησε δ Πρίγκιπας. «Μοϋ έδωσε τήν εντύπωση &^ρώπο\) μέ μεγάλη ιδιαιτερό­ τητα». Ό νεαρός μέ τις τάρτες ήταν στδ δωμάτιο, σιωπη­ λός καί εμφανώς καταθλιμμένος. Οί όψιμοι σύντροφοι του ματαίως προσπάθησαν νά πιάσουν μαζί του συ­ ζήτηση. «Πόσο πικρά μετανιώνω», φώναξε, «πού σας έφερα σ' αύτδ τδ αισχρό μέρος! Φύγετε δσο έχετε τά χέρια καθαρά. Ά ν είχατε ακούσει τις κραυγές τοΰ γέρου τήν ώρα πού έπεφτε καί τδν κρότο πού έκαναν τά κόκαλα του πάνω στδ πλακόστρωτο! Ευχηθείτε μου, έάν σας μένει ή παραμικρή καλοσύνη γιά ένα πλάσμα τόσο ξε­ πεσμένο, ευχηθείτε νά πέσει σέ μένα απόψε δ άσσος πίκα!». Μερικά ακόμη μέλη εμφανίστηκαν δταν νύχτωσε, άλλα τελικά δέν ήταν περισσότεροι άπδ δεκατρείς, μα­ ζί μέ τδν Πρόεδρο, τήν ώρα πού πήραν τή θέση τους γιά ν' αρχίσει τδ παιγνίδι. Ό Πρίγκιπας συνειδητο­ ποίησε πώς μέσα σ' αυτή τήν αγωνία ένιωθε κάποια χαρά, άλλα έκεΐ πού έμεινε κατάπληκτος ήταν μέ τήν ψυχραιμία τοΰ Τζέραλντιν σέ σχέση μέ τήν προηγού­ μενη νύχτα. «Είναι απίθανο», σκέφτηκε δ Πρίγκιπας, «πόσο μιά διαθήκη πού ήδη υπάρχει ή πού πρόκειται νά γίνει, μπορεί νά επηρεάσει τόσο τδ ήθικδ ένδς νέου».

52

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

«Προσοχή, κύριοι!», είπε ό Πρόεδρος κι άρχισε να μοιράζει. Τρεις φορίς τα χαρτιά έκαναν τον γύρο τοΰ τραπε­ ζίου καΐ κανένα από τά μοιραία τραπουλόχαρτα δεν είχε ακόμη πέσει. "Οταν ό Πρόεδρος άρχισε νά μοι­ ράζει για τέταρτη φορά, ή συγκίνηση είχε φτάσει στο κατακόρυφο. Είχαν μείνει τώρα χαρτιά γιά έναν α­ κόμη γύρο. Ό Πρίγκιπας πού καθόταν δύο θέσεις α­ ριστερά τοΰ Προέδρου, θά έπαιρνε τό προτελευταίο χαρτί, γιατί στή λέσχη μοίραζαν ανάποδα άπ' δ,τι συ­ νήθως. Ό τρίτος παίκτης άνοιξε έναν μαϋρο άσσο, ή­ ταν δ άσσος σπαθί. Ό επόμενος πήρε ένα καρό, δ άλ­ λος μία κούπα καί, καθώς συνέχιζαν, δ άσσος πίκα δέν είχε ακόμη φανερωθεί. Τελευταίος δ Τζέραλντιν πού καθόταν στ' αριστερά τοΰ Πρίγκιπα, άνοιξε τό φύλλο του' ήταν ένας άσσος, άλλα δ άσσος κούπα. "Οταν δ Πρίγκιπας Φλόριζελ είδε πώς ή τύχη του κρινόταν έκεΐ μπροστά του πάνω στδ τραπέζι, ή καρδιά του σταμάτησε. ΤΗταν γενναίος άλλα δ ίδρωτας έτρε­ χε πάνω ατό πρόσωπο του. Οι πιθανότητες ήταν πενήν­ τα τοις εκατό. "Ανοιξε τό χαρτί' ήταν δ άσσος πίκα. Τό μυαλό του άρχισε νά βουίζει καί τό τραπέζι τό 'βλέπε νά χορεύει. "Ακουσε τόν παίκτη πού ήταν δε­ ξιά του νά ξεσπάει σ' Ινα γέλιο πού δέν ήξερε άν ή­ ταν ξέσπασμα φαιδρότητας ή απογοήτευση. Είδε τήν ομήγυρη νά διαλύεται σέ y_pow ελάχιστο άλλα τό μυα­ λό του ήταν γεμάτο άπό ένα σωρό σκέψεις. 'Αναγνώ­ ρισε πόσο απερίσκεπτη, πόσο εγκληματική υπήρξε ή διαγωγή του. Μέ άριστη υγεία, στην ακμή τής νεότη-

Η ΙΣΤΟΡΙΑ Τ Ο Υ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

53

τας, ό διάδοχος τοΰ θρόνου είχε παίξει κι είχε χάσει τό μέλλον του, καθώς καί τό μέλλον μιας πιστής καί θαυμάσιας χώρας. «Θεέ μου», φώναξε, «Θεέ μου συγ­ χώρεσε με». Κι ή σύγχυση πού τόν κατείχε εξαφανί­ στηκε ώς δια μαγείας καί μέσα σέ μιά στιγμή ανέ­ κτησε τήν ψυχραιμία του. Πρδς μεγάλη του Εκπληξη, δ Τζέραλντιν είχε ε­ ξαφανιστεί. Στο δωμάτιο τής χαρτοπαιξίας δέν είχε μείνει κανείς έκτος άπ' τόν υποτιθέμενο σφαγέα του πού μιλοΰσε χαμηλόφωνα μέ τόν Πρόεδρο καί τόν νεα­ ρό μέ τίς τάρτες πού κατάφερε νά γλιστρήσει μέχρι τόν Πρίγκιπα καί νά τοΰ ψιθυρίσει. «"Ενα εκατομμύριο θά έδινα, άν τό είχα, γιά νά γλι­ τώνατε». Ή Ύψηλότητά του δέν μπόρεσε ν' αποφύγει τή σκέψη, καθώς δ νέος απομακρυνόταν, δτι θά 'χε εξα­ γοράσει τήν τύχη του μ' ένα πολύ πιο λογικό ποσό. Ή χαμηλόφωνη συζήτηση πήρε τέλος. Ό χάτογρς τοΰ άσσου σπαθιού εγκατέλειψε τό δωμάτιο μ' ένα υ­ φός άνθρωπου πού τά ξέρει δλα, κι ό Πρόεδρος πλησί­ ασε τόν άτυχο Πρίγκιπα καί τοΰ πρόσφερε τό χέρι του. «Είμαι ευτυχής πού σας γνώρισα, κύριε», είπε, «καί χαίρομαι πού ήμουν σέ θέση νά σας προσφέρω αυτή τήν' ασήμαντη χάρη. Τουλάχιστον δέν μπορείτε νά παραπονεθείτε γιά καθυστέρηση. Τό δεύτερο βράδυ — τί καταπληκτική τύχη!». Ό Πρίγκιπας είς μάτην προσπάθησε νά αρθρώσει

54

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

κάτι σαν απάντηση, άλλα τό στόμα του ήταν στεγνδ κι ή γλώσσα του σαν παράλυτη. «Είστε μήπως αδιάθετος;», ρώτησε δ Πρόεδρος μέ κάποιο ϊχνος ανησυχίας στη φωνή του. «Έτσι αισθά­ νονται ol περισσότεροι. Θέλετε λίγο μπράντυ;». Ό Πρίγκιπας έγνεψε καταφατικά κι δ άλλος έ­ βαλε λίγο άλκοδλ σέ μιά κούπα. «Καημένε γερο-Μάλθυ!», αναστέναξε δ Πρόεδρος, καθώς δ Πρίγκιπας άδειαζε τό ποτήρι του. «"Ηπιε σχεδόν μισό λίτρο καΐ φαίνεται δέν τόν βοήθησε κα­ θόλου!». «'Εγώ είμαι πιο επιδεκτικός στή θεραπεία», είπε δ Πρίγκιπας πού είχε συνέλθει. «Ξαφνικά, βρήκα πάλι τόν εαυτό μου, δπως μπορείτε να διαπιστώσετε. Επι­ τρέψτε μου, λοιπόν, να σας ρωτήσω ποιες είναι οι δδηγίες». «Θ' ακολουθήσετε τό Strand μέ κατεύθυνση τό City στο αριστερό πεζοδρόμιο, ώσπου νά συναντήσε­ τε τόν κύριο πού μόλις βγήκε άπ' τό δωμάτιο. Θά σάς δώσει καινούριες οδηγίες καΐ πρέπει να έχετε τήν κα­ λοσύνη νά τόν υπακούσετε. 'Απόψε τό άτομο του πε­ ριβάλλεται μέ δλο τό -/.ύρος της λέσχης. Καί τώρα», πρόσθεσε δ Πρόεδρος, «σάς εύχομαι καλόν περίπατο». Ό Φλόριζελ δέχτηκε τόν χαιρετισμό μάλλον α­ μήχανα καί αποχώρησε. Διέσχισε τό καπνιστήριο δπου ol περισσότεροι παίκτες έπιναν ακόμη σαμπάνια άπό αυτήν πού εκείνος είχε παραγγείλει κι είχε πλη­ ρώσει, κι έπιασε τόν εαυτό του, δχι χωρίς κάποια έκ­ πληξη, νά τους καταριέται άπ' τά βάθη της καρδιάς

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

55

του. Έβαλε τό καπέλο καί τη χλαίνη του μέσα στο Ιδιαίτερο μικρό δωμάτιο καί πήρε άπό μιά γωνία τήν ομπρέλα του. ΟΙ μηχανικές του κινήσεις κι ή σκέψη δτι τίς έκτελοΟσε για τελευταία φορά, τοΰ προκάλεσαν ένα γέλιο πού ήχησε δυσάρεστα στ' αυτιά του. Ένιωσε απρόθυμος νά εγκαταλείψει τό μικρό δωμά­ τιο καί στράφηκε προς τό παράθυρο. Ή θέα τών λαμ­ πτήρων καί τό σκοτάδι τοΰ ξανάδωσαν τήν ψυχραι­ μία του. «'Εμπρός, σύνελθε», είπε στον εαυτό του. «Πρέπει νά φύγω άπό έδω». Στή γωνία τοΰ Box Court τρεις άντρες έπεσαν πάνω στον Πρίγκιπα Φλόριζελ καί τόν έσπρωξαν βίαια μέσα σ' ένα αμάξι πού χωρίς καθυστέρηση α­ πομακρύνθηκε μέ ταχύτητα. Κάποιος επιβάτης ήταν μέσα. «Ή Τψηλότης σας θά μοϋ συγχωρήσει τόν υπέρμε­ τρο ζήλο μου;», είπε μιά πολύ γνωστή φωνή. Ό Πρίγκιπας αγκάλιασε τόν λαιμό τοΰ Συνταγ­ ματάρχη μ' ένα αίσθημα ανακούφισης. «Πώς νά σάς ευχαριστήσω;» φώναξε. «Πείτε μου δμως, πώς τά καταφέρατε;». Παρόλο πού μέ τή θέληση του είχε βαδίσει στον δρόμο τοΰ πεπρωμένου του, ήταν τώρα καταχαρούμενος πού ένέδινε στή φιλική βία καί πού θά επέστρεφε για μιαν ακόμη φορά στή ζωή καί τήν ελπίδα. «Μπορείτε νά μ' ευχαριστήσετε πολύ ουσιαστικά», απάντησε δ Συνταγματάρχης, «αποφεύγοντας στό μέλ­ λον κάτι τέτοιους κινδύνους. Κι δσο για τή δεύτερη

56

Η ΛΕΣΧΗ THE ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

ερώτηση σας, δλα κανονίστηκαν μέ τδν απλούστερο τρ6πο. Έκανα δλη τήν προετοιμασία σήμερα το από­ γευμα μ' έναν διάσημο ντετέκτιβ. Υποσχέθηκε μυστι­ κότητα καί πληρώθηκε γι' αυτό. Στην επιχείρηση αυ­ τή χρησιμοποιήθηκαν, βασικά, ol δικοί σας υπηρέ­ τες. Τό σπίτι ατό Box Court έχει περικυκλωθεί ά­ πό τήν ώρα πού σκοτείνιασε κι αότή έδώ ή άμαξα πού είναι άπ' τΙς δικές σας, σας περιμένει περίπου μιά ο­ λόκληρη ώρα». «Κι αυτό τδ άθλιο υποκείμενο πού επρόκειτο νά μέ σφάξει, τί απέγινε;», ρώτησε δ Πρίγκιπας. «Συνελήφθη μόλις έφυγε άπό τή λέσχη», απάντησε δ Συνταγματάρχης καΐ τώρα περιμένει τήν ετυμηγο­ ρία σας στο Παλάτι, δπου συντόμως θά τδν συντροφεύσουν καΐ οί συνένοχοι του». «Τζέραλντιν», είπε δ Πρίγκιπας, «μέ έσώσατε πα­ ρά τις σαφείς εντολές μου καΐ καλώς έπράξατε. Σας οφείλω δχι μόνον τή ζωή μου άλλα καΐ ένα μάθημα, καΐ θά ήμουν ανάξιος έάν δέν έδειχνα ευγνωμοσύνη στδν δάσκαλο μου. Σέ σας εναπόκειται ή εκλογή». Έπεσε σιωπή καθώς ή άμαξα συνέχισε νά τρέχει μέσα στους δρόμους κι οί δύο άντρες βυθίστηκαν δ κα­ θένας στις σκέψεις του. Τή σιωπή έσπασε δ Συνταγ­ ματάρχης Τζέραλντιν. «Υπάρχει ένας σεβαστός αριθμός αιχμαλώτων στή διάθεση της Τψηλότητός σας», είπε. «Τουλάχιστον έ­ νας ανάμεσα τους είναι εγκληματίας γιά τόν οποίο πρέ­ πει νά επέμβει ή δικαιοσύνη. Ό δρκος μας μάς απαγο­ ρεύει νά προσφύγουμε στον νόμο. 'Αλλά ακόμη καί στην

Η ΙΣ ΟΡΙΑ Τ Ο Υ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

57

περίπτωση πού δέν υπήρχε ορ%ος, υπάρχει ή φρόνηση πού στην προκειμένη περίπτωση είναι επίσης απαγο­ ρευτική. Μπορώ νά ρωτήσω τΙς προθέσεις της Τψη­ λότητός σας;». «Ό κύβος έρρίφθη», απάντησε δ Φλόριζελ. «Ό Πρό­ εδρος πρέπει νά πεθάνει σέ μονομαχία. Δέν μου μένει παρά νά βρω έναν αντίπαλο». «Ή Τψηλότητά σας μοϋ επέτρεψε νά διαλέξω τήν ανταμοιβή μου», είπε δ Συνταγματάρχης. «Θά μοϋ ε­ πιτρέψει νά ζητήσω τδν διορισμό τοϋ άδελφοΰ μου ώς αντιπάλου; Είναι μεγάλη τιμή, άλλα τολμώ νά δια­ βεβαιώσω τήν Τψηλότητά σας δτι δ νεαρός θά στα­ θεί στο ΰψος του». «Μοϋ ζητάτε μιά δυσάρεστη χάρη», είπε δ Πρίγκι­ πας, «άλλα δέν πρέπει νά σας αρνηθώ τίποτα». Ό Συνταγματάρχης φίλησε τδ χέρι του μέ τήν πιδ μεγάλη συγκίνηση, κι εκείνη ακριβώς τή στιγμή ή άμαξα κύλησε κάτω άπ' τήν αψιδωτή εϊαοοΌ της υπέ­ ροχης κατοικίας τοϋ Πρίγκιπα. Μία ώρα αργότερα, δ Φλόριζελ ντυμένος επίσημα καί μέ τδ στήθος του σκεπασμένο μέ δλα τά παράση­ μα της Βοημίας, είχε μπροστά του τά μέλη της Λέ­ σχης τής Αυτοκτονίας. «'Ανόητοι καί αχρείοι», είπε, «δλοι δσοι έφτασαν σ' αυτό τδ αδιέξοδο άπό κακοτυχία, θά 6ροΰ•^ εργασία ά­ πό τους αξιωματούχους μου. 'Εκείνοι πού κατατρύχον­ ται άπό ένα αίσθημα ένοχης, θά πρέπει νά καταφύγουν σ' έναν Μονάρχη πιδ Ισχυρό καί πιό γενναιόψυχο άπό μένα. Νιώθω οίχτο γιά δλους εσάς, περισσότερο άπ'

58

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

δ,τι φαντάζεστε' αύριο θά μού πείτε τήν Ιστορία, σας και οοο πιο ειλικρινείς είστε τόσο πιδ εύκολα θά μπο­ ρέσω νά θεραπεύσω τΙς δυστυχίες σας. "Οσο για σας», πρόσθεσε απευθυνόμενος στον Πρόεδρο, «θά ήταν προ­ σβολή γιά ενα άτομο της δικής σας εμβέλειας ή οποια­ δήποτε χειρονομία βοηθείας άπδ μέρους μου' άντ* αυ­ τής εχω νά σας προσφέρω κάτι διασκεδαστικό. Έδώ», κι ακούμπησε το χέρι του στδν ώμο τοϋ νεαρού α­ δελφού τοϋ Συνταγματάρχη Τζέραλντιν, «είναι Ινας αξιωματικός μου πού επιθυμεί νά κάνει μιά μικρή πε­ ριοδεία στην ευρωπαϊκή ήπειρο' σας ζητώ, ώς χά­ ρη, νά τον συνοδεύσετε σ' αυτό το ταξίδι. Σημαδεύε­ τε», συνέχισε αλλάζοντας τον τόνο του, «σημαδεύετε καλά με το πιστόλι; Γιατί ίσως αύτδ τό προσόν νά σας φανεί χρήσιμο. "Οταν ταξιδεύουν δύο άνθρωποι μαζί, είναι καλό νά είναι προετοιμασμένοι γιά κάθε ενδεχό­ μενο. 'Επιτρέψατε μου νά προσθέσω δτι, έάν κατά τύ­ χ η στή διάρκεια τοϋ ταξιδιού χάσετε τόν νεαρό κύριο Τζέραλντιν, θά βρείτε πάντα διαθέσιμο κάποιο άλλο μέλος τοΰ βασιλικού οϊχοό' κι είναι γνωστό, κύριε Πρό­ εδρε, πώς εχω δυνατή δράση καί μακρύ χέρι». Μ' αότά τά λόγια πού ειπώθηκαν μέ αρκετή σκλη­ ρότητα, ό Πρίγκιπας τελείωσε εκείνα πού ήθελε νά πει. Τήν επομένη, δλα τά μέλη τής λέσχης κάλυψαν τίς ανάγκες τους επαρκώς, χάρη στή γενναιοψυχία του, ένώ δ Πρόεδρος ξεκίνησε τό ταξίδι του κάτω άπδ τήν επίβλεψη τοΰ κυρίου Τζέραλντιν καί δύο πιστών καί επιδέξιων υπηρετών πού είχαν εκπαιδευτεί στδν Πριγκιπικό Οίκο. Σά νά μήν Εφταναν αυτά τά μέτρα,

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ

59

εχέμυθοι πράκτορες ανέλαβαν υπηρεσία στδ Box Court, κι Ιτσι δλες οί επιστολές, οί επισκέπτες τής Λέσχης τής Αυτοκτονίας, καθώς καί οί ιθύνοντες, μοι­ ραία έπρεπε νά εξεταστούν άπδ τόν ίδιο τόν Πρίγ­ κιπα.

[Έδώ (γράφει ό συγγραφέας μου ό "Αραβας) τε­ λειώνει Η ΙΣΤΟΡΙΑ TOT ΝΕΟΤ ΜΕ ΤΙΣ ΤΑΡΤΕΣ, πού είναι τώρα ίνας ευκατάστατος ιδιοκτήτης στην Wigmore Street, Cavendish Square. Τον αριθμό τοΰ σπιτιού, τον παραλείπω, για ευνόητους λόγους. Αύτοι πού επιθυμούν νά παρακολουθήσουν τη συνέχεια των περιπετειών τοΰ Πρίγκιπα Φλόριζελ και τοϋ Προέδρου της Λέσχης της Αυτοκτονίας, μπορούν νά διαβάσουν τήν ΙΣΤΟΡΙΑ TOT ΓΙΑΤΡΟΤ ΚΑΙ TOT ΜΕΓΑΛΟΤ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΤ ΜΠΑΟΤΛΟΤ].

a.

Ή Ιστορία, του γιατρού και του μεγάλου ταξιδιωτικού μπαούλου ΣΙΛΑΣ Κ. ΣΚΑΝΤΑΜΟΟΤΡ ήταν ένας Ο ΚΥΡΙΟΣ νεαρός 'Αμερικανός, απλός καΐ άκακος άπό φύ­ ση του, γεγονός πού τον τιμούσε ιδιαίτερα μιας καΐ προ­ ερχόταν άπό τη Νέα 'Αγγλία, μιά περιοχή τοϋ Νέου Κόσμου πού δεν φημιζόταν ακριβώς γι' αυτές τις Ι­ διότητες. "Αν καί πολύ πλούσιος, κατέγραφε δλα του τα έξοδα σ' ενα μικρό σημειωματάριο, κα! για να εμ­ βαθύνει στην παρισινή ζωή είχε διαλέξει για κατοι­ κία το i6ho\io πάτωμα ενός επιπλωμένου, δπως τά λέ­ νε, ξζ^οΖογείοΌ στο Quartier Latin. ΤΗταν συνηθι­ σμένος σ' αυτή τήν ανέχεια κι αύτη του ή λιτότητα, πού είχε κάνει εντύπωση στους συντρόφους του, είχε τις ρίζες της στην ατολμία καί τή νεότητα. Στό πλαϊνό δωμάτιο έμενε μιά κυρία μέ πολύ γοη­ τευτικό ύφος καί ιδιαίτερα κομψή, πού στην αρχή τήν είχε περάσει για κόμισσα. 'Αργότερα Κμαθε πώς ή­ ταν γνωστή ώς κυρία Ζεφυρίν κι δτι δποια κι άν ή­ ταν ή κοινωνική της κατάσταση, πάντως δέν είχε κα­ νέναν τίτλο ευγενείας. Ή κυρία Ζεφυρίν, προφανώς για να ρίξει τά δίχτυα της στον 'Αμερικανό νέο, δταν δια61

62

Η ΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

σταυρωνόταν μαζί του στή σκάλα, συνήθιζε να τοϋ γνέφει μέ χάρη, νά τοϋ απευθύνει Εναν καλό λόγο, να τοϋ ρίχνει Ινα φονικό βλέμμα μέ τα μαΰρα της τα μάτια κι δστερα νά εξαφανίζεται μέσα σ° ενα θρόι­ σμα άπό μετάξι, αφήνοντας νά φανεί Ινας θαυμάσιος αστράγαλος κι Ινα λαχταριστό πόδι. "Ομως αυτές οί ερωτικές νύξεις αντί νά ενθαρρύνουν τδν κύριο Σκάνταμοουρ, τον έβύθιζαν σε κατάθλιψη καί ντροπή. Εί­ χε έρθει αρκετές ψορίς στο δωμάτιο του γιά νά τοϋ ζητήσει φώς ή γιά νά δικαιολογηθεί γιά φανταστικές λεηλασίες πού έκανε το κανίς της, εκείνος όμως έμε­ νε άφωνος μπροστά στην ανωτερότητα της, τά γαλλι­ κά του τον εγκατέλειπαν καί τό μόνο πού ήταν ίκανός νά κάνει ήταν νά τήν κοιτάζει σά χαμένος καί νά ψελλίζει. Ή λεπτότητα της σχέσης τους δεν τον εμπό­ διζε, όταν ήταν μόνος έκ τοϋ άσφαλοΰς καί μέ τήν παρέα μερικών αρσενικών, νά πετάει υπονοούμενα πού κολάκευαν τον ανδρισμό του. Στο δωμάτιο απέναντι άπό τό δικό του —γιατί σέ κάθε δροψο τοϋ ξ^οοΌγείο^ υπήρχαν τρία δωμά­ τια— έμενε ένας γέρος "Αγγλος γιατρός, ύποπτης μάλ­ λον φήμης. Ό Δόκτωρ Νόελ, γιατί αυτό ήταν τό όνο­ μα του, είχε αναγκαστεί νά εγκαταλείψει τό Aoyhiw όπου είχε δημιουργήσει μιά μεγάλη καί διαρκώς αυ­ ξανόμενη πελατεία" κυκλοφοροΰσαν φήμες ότι ή αστυ­ νομία ήταν δ ηθικός αυτουργός σ' αύτη τήν αλλαγή της κοινωνικής του κατάστασης. Αυτός τουλάχιστον, πού παλιότερα είχε υπάρξει σημαίνον πρόσωπο, τώρα ζοΰσε &πο\ιο^