Η τεχνη της αφοδευσης

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΦΟΔΕΥΣΗΣ ΠΡΟΛΟΓΟΣ Στα μέσα του 17ου αιώνα, κάπου στην κεντρική Ευρώπη, γεννήθηκε, ήκμασε και παρήκμασε σχετικά γρήγορα ένα κίνημα χωρίς σαφή πολιτική, θρησκευτική ή έστω καλλιτεχνική μορφή, που βασιζόταν σε τρεις βασικές αρχές, τις οποίες οι ακόλουθοι του κινήματος, που αριθμητικά ήταν μετά βίας περισσότεροι από τις αρχές του, ακο¬λουθούσαν πιστά και διέδιδαν παντού. Η πρώτη αρχή υποστήριζε ότι τα πλέον σημαντικά πράγματα στη ζωή είναι αυτά που θεωρούμε δεδομένα, καθημερινά, εκεί¬να που κάνουμε σχεδόν ενστικτωδώς. Καλούσε τους ανθρώπους να σκεφτούν, για παράδειγμα, την πραγματική αξία ενός βροντερού ρεψίματος, ενός ξυσίματος, κάποιας επίμονης φαγούρας, μιας χορταστικής αφόδευσης. Η δεύτερη αρχή υπο¬στήριζε πως όλα έχουν ήδη ειπωθεί, οπότε θα ήταν μάταιο να προσπαθεί κανείς να πει ή να δημιουργήσει κάτι πρωτότυπο στο εξής. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν μπορούμε να μιλάμε επί ώρες για ήδη γνωστά πράγματα, αρκεί να περνάμε καλά και να μην μας σπάνε τα νεύρα διάφοροι φαφλατάδες που συμμετέχουν στην κουβέντα μόνο και μόνο για να πουλήσουν μούρη ή να ρίξουν καμιά γκόμενα. Η τρίτη αρχή έθετε τη μία και μοναδική εξαίρεση στη δεύτερη, υποστηρίζοντας ότι το μόνο πράγ¬μα που απομένει να εφευρεθεί και να εφαρμοστεί για να ολοκληρώσει τον κύκλο του ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι ένα αξιοπρεπές αποχετευτικό σύστημα που θα απαλ¬λάξει την Ευρώπη από τη μπόχα σκατίλας που τη συνόδευε για αιώνες. Το βραχύβιο αυτό κίνημα έφτασε στο τέλος του όταν κάποιος κακεντρεχής σφύριξε στον τοπικό αντιπρόσωπο της Ιεράς Εξέτασης ότι ο αρχηγός του κινήματος ήταν μάγος, οπότε το αφεντικό μαγειρεύτηκε αυθημερόν σε δυνατή φωτιά, τα δε μέλη άρχισαν να σφυρί¬ζουν αδιάφορα, με μουσική υπόκρουση κόκορες που λαλούσαν εις τριπλούν ειρωνι¬κά. Αυτό το άδικα χαμένο κίνημα στάθηκε η αφορμή για να γραφτεί το παρόν βιβλίο. Αφιερώνεται στους ανθρώπους με καταστροφικές ευαισθησίες, βρόμικες συνήθειες και αδυναμία στην προφορά του ρο.

ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥΑΛΕΤΑΣ Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρει κάποιος σοβαρός μελετητής στο χώρο της αφόδευσης, είναι το πώς να βρίσκει το δρόμο προς την τουαλέτα. Σκοπός μας εδώ δεν είναι να δώσουμε οδηγίες χρήσης, αλλά εύκολες και ευκολότερες λύσεις σε φαινομενικά απλά προβλήματα, αντλώντας παραδείγματα από την αστείρευτη πηγή της καθημερινότητας... ... Είστε καλεσμένος σε δείπνο στο σπίτι του τάδε κυριλέ ζευγαριού. Εσείς, άνθρωπος πρακτικός μέχρι αηδίας (γύφτος κατά άλλους), νομίζετε ότι το savoir vivre είναι φαγώσιμο, ίσως κάτι σαν το φουά γκρα, και είστε τύπος "κάν' του λίγο φου και φάτο, καθαρά είναι κάτω, το Μάρτιο σφουγγάρισα". Ωστόσο, για να μη γίνετε και πολύ ρόμπα, τις προηγούμενες μέρες κάθεστε και μελετάτε κανόνες καλής συμπεριφοράς και τελικά είστε έτοιμος έγκαιρα. Στο σπίτι του δείπνου όλα πάνε καλά, έχετε καταφέρει να περάσετε σχετικά απαρατήρητος, αν εξαιρέσουμε το συνδυασμό άσπρο

παντελόνι-ροζ πουκάμισο-μαύρη γραβάτα που επιλέξατε, όταν ξαφνικά νιώθετε την ανάγκη να επισκεφτείτε το μπάνιο και μάλιστα σύντομα. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να φτάσετε μέχρι εκεί χωρίς να γίνει θέμα, γιατί-όπως θα πρέπει να ξέρετε- η αφόδευση είναι θέμα ταμπού στους κοσμικούς κύκλους. Διαλέξτε αυτόν που σας ταιριάζει: α) Μια σίγουρη λύση είναι ένα χαμηλόφωνο: «συγγνώμη, υπάρχει τουαλέτα;», απευθυνόμενο στην οικοδέσποινα. Σεμνή, ρητορική ερώτηση, που από τη μια αφήνει αόριστο το για ποιο λόγο θέλετε να πάτε στην τουαλέτα - μπορεί να θέλετε απλά να πλύνετε τα χέρια σας, ή έστω τα πόδια σας, αν είχατε άσχημη παιδική ηλικία- ενώ από την άλλη, η πιθανότητα να μην υπάρχει τουαλέτα σ' ένα σπίτι είναι σημαντικά μικρή. Έτσι, κατά πάσα πιθανότητα, θα λάβετε ως απάντηση ένα εξίσου διακριτικό: «ναι, ελάτε να σας δείξω» και όλα θα κλείσουν εκεί. Στην περίπτωση που η οικο¬δέσποινα και η οικογένεια της δεν έχει πεπτικό σύστημα και λειτουργεί με μπαταρίες, ή πάλι έχει πολύ προχωρημέ¬νο χιούμορ και απαντήσει: «Όχι, λυπάμαι, δεν υπάρχει τουαλέτα», μην αιφνιδιαστείτε, ή τουλάχιστον μην το δείξετε. Χαμογελάστε συγκαταβατικά και απαντήστε: «Κρίμα , αφού είναι έτσι, θα χέσω στο χαλί σας». Μια ετοιμόλογη απάντηση αξίζει πολύ περισσότερο από έναν δημόσιο εξευτελισμό. Κάντε τα στο χαλί, σκουπιστείτε με την κουρτί¬να και θα έχετε τη συνείδηση σας ήσυχη. β) Αρκετά κοντά στην προηγούμενη περίπτωση είναι το: «Μπορώ να πάω στην τουαλέτα;». Εδώ όμως η ερώτηση περιέχει μια δόση επείγοντος και προδίδει κατά τι τις προθέσεις σας. Επιπλέον έχει κάτι το παιδιάστικο στον τρόπο που εκφέρεται καθώς με ένα "Κυρία..." στην αρχή της ερώτησης, σας κάνει να μοιάζετε μαθητής δημοτικού. Καλύτερα όχι... γ) Αν είστε διακριτικός, στα όρια της δειλίας, και θέλετε να γίνουν όλα χωρίς να καταλάβει κανείς τίποτα, σηκωθείτε αθόρυβα και αρχίστε να περπατάτε αδιάφορα μέσα στο σπίτι με το ποτήρι στο χέρι, σουφρώνοντας κάθε λίγο τα χείλια δήθεν ότι θαυμάζετε τους πίνακες, προσπαθώντας να εντοπίσετε το επιθυμητό δωμάτιο μόνος σας. Δεν αποκλείεται να ανοίξετε μια-δυο πόρτες λάθος πριν βρείτε τη σωστή. Αν σε κάποια από αυτές αντικρίσετε την κόρη της οικοδέσποινας να ρουφάει κόκα, μη διστάσετε, ζητήστε πληροφορίες από αυτήν. Τι διάολο, σπίτι της είναι, δεν θα ξέρει; δ) Αν θέλετε να δείξετε άνθρωπος επιπέδου, μορφωμένος και ελιτιστής και ταυτόχρονα να εντυπωσιάσετε την καρακάξα που κάθεται δίπλα σας, μην ενοχλήσετε την οικοδέσποινα, αλλά ρωτήστε την υπηρέτρια, τη στιγμή που σας σερβίρει κρασί, με σιγανά δυνατή φωνή για να ακούνε και οι γύρω: «σε παρακαλώ, παιδί μου, πού κείται το αφοδευτήριον;». Η νεαρή γριά δίπλα σας θα σκεφτεί «τι τζέντλεμαν» και αυτό είναι αρκετό για να αντισταθμίσει την απογοήτευση που θα πάρετε όταν η υπηρέτρια σας οδηγήσει στη βεράντα, αφού δεν θα έχει καταλάβει -και με το δίκιο της- τι ακριβώς ζητήσατε ή έστω τι γλώσσα μιλάτε, ε Υπάρχει φυσικά και η ερώτηση-κεραυνός «μαντάμ, πού ν πα' να χέσω;», που -εκτός αν είστε αυθεντικός κάφρος- συνί¬σταται μονό στις περιπτώσεις που έχετε βαρεθεί τα συγκεκριμένα άτομα και επιδιώκετε να κόψετε οριστικά σχέσεις μαζί τους. Την ερώτηση σας θα ακολουθήσει απότομα παγερή σιωπή σαν κάποιος να πάτησε το mute, μερι¬κά αηδιασμένα βλέμματα, ίσως και μια ελαφριά τάση εμετού από τους περισσότερο ευαίσθητους. Τη δουλειά σας πάντως θα την κάνετε και θα εκμηδενίσε¬τε και τις πιθανότητες μελλοντικής συμμετοχής σας σε τέτοια μαλακισμένα δείπνα. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ Η απουσία τουαλέτας

Έχει συμβεί σε όλους, έστω και μια φορά. Η αφόδευση δεν χωράει άλλη αναβολή και δυστυχώς η πλησιέστερη τουαλέτα είναι πολύ μακριά. Ποικίλλουν βέβαια οι συνθήκες κάτω από τις οποίες μπορεί να προκύψει η δυσάρεστη αυτή περίσταση. Τις περισσότερες φορές, ωστόσο, υπάρχει πάντα ένα αυτοκίνητο... Αν είστε στην εθνική οδό, η λύση είναι δίπλα σας. Σταματάτε με τα αλάρμ στα δεξιά του δρόμου, τρέχετε σε παρακεί¬μενη δαφνόφυτη έκταση και της χαρίζετε απλόχερα φυσικό λίπασμα. Αν είστε αρκετά τυχερός και υπάρχουν εκεί κοντά δέντρα με μεγάλα φύλλα (π.χ. πλατάνια), δοκιμάστε να σκουπιστείτε με αυτά. Αξίζει πραγματικά τον κόπο γιατί θα νιώσετε πολύ κοντά στη φύση, ένα είδος αρχέγονης ηδονής να σας πλημμυρίζει, μακριά από τα ψεύτικα κατασκευάσματα του δυτικού πολιτισμού. Μια πιθανή φαγούρα στην κωλοτρυπίδα για τις επόμενες ώρες δεν θα πρέπει να μειώσει την εσωτερική γαλήνη που προσφέρει η παραπάνω εμπειρία. Αν τώρα οδηγείτε σε άγονη περιοχή και δεν υπάρχουν δέντρα πουθενά, δοκιμάστε να καλυφθείτε πίσω από το αυτο¬κίνητο σας, ή στο κάτω-κάτω χαρίστε λίγη χαρά και χαμόγελο στους διερχόμενους οδηγούς, αφοδεύοντας σε κοινή θέα. Όλοι θα σας κοροϊδέψουν, αλλά βαθιά μέσα τους όλοι θα σας καταλάβουν. Το πρόβλημα οξύνεται αρκετά όταν οδηγείτε μέσα στην πόλη. Αν έχετε υπόψιν σας το σπίτι κάποιου συγγενή ή γνωστού εκεί κοντά, μην το σκεφτείτε δεύτερη φορά. Μπορεί να φαίνεται λίγο άκομψο εκ πρώτης όψεως το: «Κώστα !!!!... Πόσο καιρό έχω να σε δω !!! Τι καν...» «Πού είναι η τουαλέτα; Γρήγορα, θα μου φύγουν!!!!!»... αλλά σημασία έχει να δίνει κανείς πρακτικές λύσεις σε απλά προβλήματα, όσο και αν αυτό πλήττει το κοινωνικό του πρόσωπο. Αν τώρα δεν υπάρχουν γνωστοί και συγγενείς κοντά, τη λύση θα μας δώσει κάποιο μαγαζί, κατά προτίμηση σαντουιτσάδικο ή κάτι ανάλογο. Αν δεν είστε από τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να μπουν σε ένα μαγαζί μόνο και μόνο για να κάνουν την ανάγκη τους, παραγγείλετε και κάτι απλό, έτσι για το ξεκάρφωμα. Φροντίστε όμως να ρωτήσετε πριν αν το μαγαζί διαθέτει τουαλέτα γιατί μετά θα τρέχετε αλαφιασμένος με μια ζαμπονοτυρόπιτα στο χέρι, την οποία δεν θα θέλετε να φάτε έτσι κι αλλιώς. Φυσικά, όταν πρόκειται για κατάσταση ανάγκης, οι απαιτήσεις αυτόματα μειώνονται. Δεν είναι ώρα για πολυτέλειες. Μπουκάρετε και σε μαγαζί με παλιά ανταλλακτικά αυτοκινήτων, πιάστε το αφεντικό από το γιακά, ταρακουνήστε τον και ουρλιάξτε: «Δείξε μου πού χέζεις!!!», και να είστε και ευγνώμονες, ακόμα και αν ο τελευταίος άνθρωπος που καθάρισε τον καμπινέ του μάστορα πέθανε από πείνα το χειμώνα του '41. Η πλέον δραματική περίπτωση είναι το μποτιλιάρισμα. Εκεί θα φανεί από τι είστε φτιαγμένος. Αν σας έλκει η δημοσιότητα, βγείτε άφοβα από το αμάξι, στη μέση της Αλεξάνδρας, και κάντε τη δουλειά σας. Έχετε εξασφαλι¬σμένη θέση στα βραδινά δελτία ειδήσεων και στη συλλογική μνήμη όλου του δυτικού ημισφαιρίου. Αν πάλι είστε πιο low profile άτομο, κρατήστε cool ύφος από τη μέση και πάνω, κατεβάστε το παντελόνι σας και ό,τι σας φωτίσει ο Θεός από εκεί και πέρα. Αναπόφευκτα το αμάξι σας θα βρομάει για τον επόμενο μήνα, αλλά τουλάχι¬στον θα έχετε κρατήσει την αξιοπρέπεια σας, όσο και αν οι πιθανοί συνεπιβάτες θα ρωτάνε για κάποιο διάστημα: «Μα τι σκατά βρομάει εδώ μέσα;».

Το πρόβλημα της κουράδας που επιπλέει και αρνείται να φύγει Βρίσκεστε σε ένα πάρτι με πολύ κόσμο και ξαφνικά νιώθετε το λουκάνικο που φάγατε το μεσημέρι να φοράει το παλτό του και να ετοιμάζεται να βγει. Τρέχετε στην

τουαλέτα, απαλλάσσεστε από το βάρος, αλλά... Έχετε πατήσει το καζανάκι εφτά φορές και αυτή η καταραμένη κουράδα επιμένει να εμφανίζεται σαρκαστικά στον πάτο της λεκάνης. -Νίκο, είσαι εντάξει;», ακούγεται η φωνή της γκόμενας που γουστάρετε και η οποία περιμένει απ' έξω τη σειρά της για να μπει στην τουαλέτα. «Μια χαρά! Βγαίνω σε μισό λεπτό!», απαντάτε προσπαθώντας να φανείτε ψύχραιμοι, αλλά -κακά τα ψέματα- ο πανικός σας έχει καταλάβει (τι κουμάσια είστε). Γεμίζετε έναν κουβά με νερό και τον ρίχνετε με δύναμη στη λεκάνη, αλλά τα πράγματα χειροτερεύουν. Η κουράδα είναι ακόμα στη θέση της και τώρα ο χώρος γύρω από τη λεκάνη είναι λες και μόλις κατούρησε καμηλοπάρδαλη που πάσχει από πάρκινσον. -Νίκο, μήπως θες βοήθεια;!... Να φωνάξω κάποιον;», ακούγεται ξανά η δικιά σας απ' έξω. «Όχι, όχι, καλά είμαι! Βγαί¬νω αμέσως!», αλλά ο ψύχραιμος τόνος της φωνής σας είναι παρελθόν, όπως και -προσεχώς- η γκόμενα που γουστά¬ρετε. «Ε, άντε, τελείωνε τότε!», την ακούτε να λέει ανυπόμονα, και η ψυχραιμία σας που είχε αρχίσει να χάνεται, τώρα πια δεν βρίσκει κανέναν να ρωτήσει έστω πού είναι το κοντινότερο τηλέφωνο. Σε μια απελπισμένη προσπάθεια να σώσετε την κατάσταση, τυλίγετε το χέρι σας με χαρτί υγείας και επιχειρείτε να σπρώξετε την καταραμένη κουράδα στον υπόνομο, πατώντας ταυτόχρονα το καζανάκι. Το αποτέλεσμα είναι βέβαια καταστροφικό. Η κουράδα ζει και βασιλεύει και τώρα όλο το δεξί μανίκι σας είναι μούσκεμα καθώς δεν προλάβατε να τραβήξετε έγκαιρα το χέρι σας από τη λεκάνη. Πάρτε το χαμπάρι, το πρόβλημα της επιπλέουσας κουράδας είναι άλυτο. Η λύση βρίσκεται στο πώς θα το αντιμετω¬πίσετε όταν τελικά βγείτε από την τουαλέτα και παραχωρήσετε τη θέση σας στη δικιά σας. Προτείνονται οι εξής τρόποι: α) Η επίρριψη ευθυνών στον άγνωστο Χ Βγαίνετε από την τουαλέτα με το βλέμμα του ανθρώπου που πολεμά για το καλό της ανθρωπότητας αλλά τον τρώνε τα σκοτεινά συμφέροντα. Λέτε: «Μην μπεις καλύτερα... Κάποιος αχρείος έχει βρομίσει την τουαλέτα και δεν καθα¬ρίζει με τίποτα». Οι πιθανότητες να σας πιστέψει είναι σημαντικά μικρές, ειδικά αν, δύο λεπτά αφού βγει από την τουαλέτα, διαπιστώσετε ότι όλη η παρέα της σας κοιτάζει με ένα βλέμμα που συνδυάζει αηδία και οίκτο, β) Η ειλικρίνεια «Ναι, εγώ έχεσα, αλλά το σκατό δεν φεύγει με τίποτα. Θες κάτι;» Η ειλικρινής αυτή στάση σας σίγουρα θα εκτιμηθεί, αλλά αν σας ξαναμιλήσει μετά από αυτό, τα λέμε... γ) Η μυθοπλασία «Καλά, δεν φαντάζεσαι τι έγινε εκεί μέσα... Ενώ έπλενα τα χέρια μου, μπήκε από το παράθυρο ένας τύπος με φουστανέλα και τσαρούχια, έκατσε στη λεκάνη, έκανε την ανάγκη του, μετά σηκώθηκε, έβγαλε ένα γιαταγάνι, μου το κόλλησε στο λαιμό και είπε: "Μην πατήσεις, ωρέ, το καζανάκι γιατί θα σε χαλάσω!!..." και έφυγε από το παράθυρο βιαστικά». Εδώ οι πιθανές αντιδράσεις της άλλης θα σας βοηθήσουν να βγάλετε χρήσιμα συμπεράσματα. Αν σας πιστέψει, σημαίνει ότι το ΙQ της μετά βίας ξεπερνά αυτό μιας κονσέρβας με τροφή για ιπποπόταμους. Αν πει: «Ναι, ξέρω, ο αδελφός μου είναι, το έχει ξανακάνει», σημαίνει ότι α) η τύπισσα είναι πολύ έξυπνη νια τα κυβικά σας, β) η τύπισ¬σα είναι για δέσιμο, γ) πρέπει να επισκεφτείτε το συντομότερο κάποιο γιατρό. Αν σας κοιτάξει με το βλέμμα του ανθρώπου που γυρίζει σπίτι μετά τη δουλειά και βρίσκει το καναρίνι του να διαβάζει τη Μεταμόρφωση του Κάφκα στα σουηδικά, σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψετε κάθε προσπάθεια να την κατακτήσετε και να γραφτείτε συνδρομητής στο Τα κάνω όλα τουλάχιστον για 2-3 μήνες.

Το πρόβλημα της έλλειψης χαρτιού υγείας Ο συνετός αφοδευτής δεν θα πρέπει να αντιμετωπίσει ποτέ αυτό το πρόβλημα. Λεν είναι δύσκολο να κρατάμε πάντα μαζί μας ένα ή περισσότερα πακέτα χαρτομάντιλα, ή -αν είστε από τους ανθρώπους που δεν τους νοιά¬ζει τι γνώμη έχουν οι άλλοι γι' αυτούς- μπορείτε να κυκλοφορείτε με μια αρμαθιά χαρτιά υγείας περασμένη στη ζώνη του παντελονιού σας, αν και κάτι τέτοιο θα μειώσει δραστικά την όποια κοινωνική σας ζωή. Απαράβατος κανόνας: ποτέ μην εμπιστεύεστε τη δημοσία τουαλέτα σε θέματα χαρτιού υγείας. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι, παγκοσμίως, μόλις το 2% των αφοδευτηρίων κοινής χρήσης (ιδιωτικών και δημοσίων) είναι μόνιμα εφοδιασμένα με χαρτί. Κάνε το κουμάντο σου για να μην έχεις ανάγκη κανέναν. Θα ασχοληθούμε εδώ με δύο περιπτώσεις: α) δεν υπάρχει αρκετό χαρτί, β) δεν υπάρχει καθόλου χαρτί. Στην πρώτη περίπτωση, η ψυχραιμία και η μεθοδικότητα θα σας βοηθήσουν να ξεπεράσετε κάθε πρόβλημα. Προ¬σπαθήστε να καλύψετε κάθε σπιθαμή του χαρτιού υγείας με καφέ χρώμα (αν το χρώμα είναι διαφορετικό, επισκε¬φτείτε επειγόντως εντερολόγο ή οφθαλμίατρο). Μην ξεχνάτε ότι το χαρτί υγείας αλλά και τα χαρτομάντιλα και οι χαρτοπετσέτες έχουν διπλά ή και τριπλά φύλλα. Ξεχωριστέ τα φύλλα μεταξύ τους και αμέσως θα έχετε διπλασιάσει την ποσότητα χαρτιού που διαθέτετε. Θα μειωθεί βέβαια σημα¬ντικά η ανθεκτικότητα του χαρτιού και μπορεί να βρεθείτε προ δυσάρεστης έκπληξης αν η σκατίλα διαπεράσει το εξασθενημένο πλέον χαρτί και καλύψει την παλάμη σας, γι' αυτό χρειάζονται απαλές κινήσεις, όχι έντονο τρίψιμο αλλά ένα ελαφρύ πέρασμα του χαρτιού πάνω από το επίμαχο σημείο. Αν είστε από τους ανθρώπους που σκεπάζουν τη λεκάνη με χαρτί υγείας πριν κάτσουν σε σχήμα Π (ιδέ ανάλογο κεφάλαιο), θυμηθείτε πάντα ότι η πάνω πλευρά του χαρτιού, αυτή δηλαδή πάνω στην οποία κάθεστε, μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει ένα αξιόμαχο σύμμαχο στην προσπάθεια σας να μην βγείτε χεσμένοι από την τουαλέτα. Ανασηκώστε τον αριστερό μηρό και πάρτε το ένα κομμάτι (το ένα πόδι του Π που έχετε σχηματίσει), τυλίξτε το έτσι ώστε η εξωτερική του πλευρά να είναι πάντα αυτή στην οποία καθόσασταν -γιατί σε διαφορετική περίπτωση έχετε την ηπατίτιδα (τουλά¬χιστον ) στο τσεπάκι- και κάντε τη δουλειά σας. Αν το πρόβλημα δεν λυθεί, πάρτε το δεύτερο, μικρότερο, κομμάτι χαρτιού (το κεφάλι του Π) και κάντε την ίδια δουλειά. Τώρα στηρίζεστε αποκλειστικά στον δεξί μηρό, σε μια στάση σίγουρα όχι και πολύ κολακευτική για το ίπΐ3§ε σας αλλά απαραίτητη έτσι που ήρθαν τα πράγματα. Αν και το δεύτε¬ρο χαρτί δεν αποδειχτεί αρκετό, τα πράγματα δυσκολεύουν, αλλά ψυχραιμία. Πρέπει να πάρετε το τρίτο και τελευταίο κομμάτι χαρτιού κάτω από τον δεξί μηρό σας, στον οποίο όμως έχετε ρίξει όλο το βάρος σας. Συγκεντρωθείτε, πάρτε μια βαθιά ανάσα και, με ένα απότομο τίναγμα, σηκωθείτε όρθιος, προσπαθώντας όσο το δυνατόν να μένετε σε στάση καθήμενου σαν να υπάρχει μια αόρατη καρέκλα στην οποία κάθεστε. Για τον όχι αρκετά γυμνασμένο άνθρωπο, αυτή η προσπάθεια ίσως έχει θλιβερό αποτέλεσμα, δηλαδή πτώση στο πάτωμα πάνω σε αμφιβόλου προέλευσης υγρά, προσγείωση πάνω στο καλάθι με τα χρησιμοποιημένα χαρτιά, ή -ακόμα χειρότερα-πιθανό κάταγμα ή λουμπάγκο. Γι' αυτό, πριν επιχειρήσετε το παραπάνω κόλπο, σκεφτείτε το καλά. Είναι προτιμότε¬ρο να βγείτε από την τουαλέτα ελαφρώς χεσμένος παρά με φορείο. Στη δεύτερη περίπτωση, όπου δεν υπάρχει καθόλου χαρτί, είτε επειδή νομίζατε από λάθος ότι είχατε, είτε επειδή -εσφαλμένα- υπολογίσατε ότι θα έχει η τουαλέτα, είτε επειδή το κάλεσμα της φύσης ήταν τόσο επείγον που δεν σας άφησε χρόνο να σκεφτείτε τέτοιου είδους λεπτομέρειες, τα πράγματα είναι αρκετά πιο δύσκολα.

Αρχικά εξαντλήστε την πιθανότητα να υπάρχει κάποιος εκεί κοντά που να μπορεί να βοηθήσει. Αφήστε τις ντροπές κατά μέρος. Απαλλαγείτε από τα ταμπού. Φωνάξτε δυνατά: «Υπάρχει κανείς εκεί έξω;», και ακόμα κι αν σας απαντή¬σει ο διευθυντής σας που έτυχε να περνάει από εκεί κοντά, μη διστάσετε να πείτε: «Κύριε διευθυντά, μήπως σας περισσεύει λίγο κωλόχαρτο;». Εντάξει, μπορεί να γίνετε θέμα συζήτησης μεταξύ των συναδέλφων για μια-δυο βδο¬μάδες, αλλά θα έχετε κάνει τη δουλειά σας σωστά. Στην ατυχή περίπτωση που δεν υπάρχει κανείς εκεί κοντά για να ακούσει την έκκληση σας, οι λύσεις ελαχιστοποι¬ούνται. Τουλάχιστον οι αξιοπρεπείς. Στην ευτυχή περίσταση που είχατε πάρει εφημερίδα μαζί σας, μην το σκεφτείτε, χρησιμοποιήστε την αμέσως, και αν κάποιος μετά σας πει: «Μου δίνεις την εφημερίδα που διάβαζες πριν;», απαντήστε δήθεν αδιάφορα: «Την πέταξα, μωρέ... Του κώλου νέα είχε σήμερα...». Αν το πιθανό ανάγνωσμα σας είναι τυπωμένο σε ιλουστρασιόν χαρτί, η αποτελεσματικότητα της μεθόδου είναι αμφι¬σβητήσιμη, καθώς η απορροφητικότητα μειώνεται στο μηδέν, το χαρτί δεν τσαλακώνει καλά για να ξαναχρησιμοποι¬ηθεί, άσε που γλιστράει κιόλας. Με άλλα λόγια, χέστα κι άστα κυριολεκτικά. Πιο σκληροπυρηνική μέθοδος θεωρείται η χρησιμοποίηση της φανέλας που φοράτε, η οποία προσφέρει μεγάλη απορροφητικότητα, βελούδινο άγγιγμα, αλλά είναι και αρκετά δαπανηρή ως μέθοδος. Επιπλέον, αν η φανέλα σας φαινόταν κάτω από το πουκάμισο πριν μπείτε στην τουαλέτα και κάποιος παρατηρητικός δει ότι πλέον δεν την φοράτε βγαίνοντας, αυτό μπορεί να βλάψει τη φήμη σας σημαντικά και να περιορίσει τις κουβέντες που θα ανταλ¬λάσσετε στο εξής με τους γύρω σας σε μονοψήφιο αριθμό κάθε μέρα. Πολύ πέρα από τα όρια του σκληροπυρηνικού -και βαθιά μέσα στα όρια της απόλυτης αηδίας- είναι φυσικά η χρη¬σιμοποίηση του χεριού σας, το οποίο βέβαια θα πλύνετε εξονυχιστικά μετά. Κάτι τέτοιο θα πλήξει βαθιά την αυτοεκτίμησή σας και θα σας κυνηγάει για το υπόλοιπο της ζωής σας, οπότε σκεφτείτε το καλά πριν προχωρήσετε. Και -προς Θεού!- όχι χειραψίες για το υπόλοιπο της ημέρας. Τέλος, υπάρχει και η λύση της απελπισίας. Τινάζεστε όσο μπορείτε χοροπηδώντας επίμονα στο ίδιο σημείο, ντύνε¬στε και αποφεύγετε να σας πλησιάσει άνθρωπος κοντύτερα από τα 10 μέτρα, μέχρι να φτάσετε σπίτι σας (με τα πόδια φυσικά). Αν, λόγω απόστασης, χρειαστεί να πάρετε μέσο μαζικής μεταφοράς, προκαταλάβετε τους συνεπιβά¬τες σας διερωτώμενος φωναχτά: «Μα τι βρομάει έτσι, βρε παιδί μου;». Μπορεί, μέχρι να καταλάβουν ότι η πηγή της μπόχας είστε εσείς, να έχετε φτάσει κιόλας. Το πάτημα της κουράδας Όσοι αγοράζουν κάθε χρόνο Καζαμία και βλέπουν τακτικά Λίτσα Πατέρα, θα ξέρουν σίγουρα ότι το να δεις στον ύπνο σου σκατά σημαίνει ότι θα πάρεις λεφτά. Το γεγονός ότι σχεδόν όλοι όσοι έτυχε ποτέ να ονειρευτούν σκατά, σκατά λεφτά πήραν τελικά, δεν φαίνεται να πτοεί το κοινό, γεγονός που αποκαλύπτει με τον πιο τραγικό τρόπο την ανάγκη του κόσμου για μετρητά. Ωστόσο, καμία πειστική ερμηνεία δεν υπάρχει για το τι σημαίνει αν πατήσεις στο δρόμο σκατά, εκτός ίσως ότι θα λερώσεις το χαλί όταν γυρίσεις σπίτι. Σε μια σαρκαστική επαλήθευση των νόμων του Μέρφυ, όταν μεταξύ της σόλας και του εδάφους παρεμβληθεί μια κουράδα, πάντα συμβαίνει να φοράτε τρακτερωτά παπούτσια. Η ψυχραιμία θα πρέπει να είναι και πάλι ο σημαντικότερος σύμμαχος σας σε μια τέτοια αποφευκτέα περίπτωση. Αν το καταλάβετε έγκαιρα, καταρχάς συνεχίστε να περπατάτε σα να μην συμβαίνει τίποτα, αδιαφορώντας για τα καφέ ίχνη που αφήνετε πίσω σας, σαν καφέ πάνθηρας Ι το

χεσμένο αντίστοιχο του ροζ πάνθηρα). Βρείτε το πλησιέστερο παρτέρι ή κήπο με γρασίδι και μπείτε μέσα... Πάρτε βλέμμα δήθεν ανήσυχο και ερευνητικό και, κοιτώντας κάτω, αρχίστε να περπατάτε πάνωκάτω τρίβοντας τις σόλες σας στο χόρτο με τον τρόπο του ταύρου όταν ετοιμάζεται να επιτεθεί σε ασχέτως χρώματος πανί (μην ξεχνάμε ότι οι ταύροι έχουν αχρωματοψία). Στον εκνευριστικό περαστικό που σίγουρα θα βρεθεί να ρωτήσει τι διάολο κάνετε εκεί, απαντήστε: «Έχασα την υπομονή μου... Κάπου εδώ πρέπει να μου έπεσε». Καλύτερα να σας περάσει για τρελό παρά να καταλάβει το βρόμικο μυστικό που κρύβετε και τρίβετε κάτω από τη σόλα του παπουτσιού σας. Μετά γυρίστε σπίτι και πετάξτε το μαγαρισμένο υπόδημα, δωρίζοντας το καθαρό ορφανό του ζευγαριού στον παππού σας, που —μπα το περυσινό εγκεφαλικό— δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει τη μάνα σας από τη θήκη για τα cd και είναι ευχαριστημένος με ο,τι κι αν του δώσουν. Αν τώρα ανακαλύψετε την λαθροκουράδα αφού έχετε φτάσει στο σπίτι της/του υποψήφιας• οι. γκόμενας/ου που κυνηγάτε εδώ και μήνες, το πράγμα είναι λίγο πιο περίπλοκο. Δεν έχετε καλά-καλά πιει δυο γουλιές από το ποτό σας, όταν συνειδητοποιείτε ότι η περιρρέουσα μπόχα τόση ώρα δεν είναι μια άσχημη επιλογή αποσμητικού χώρου από τον οικοδεσπότη αλλά το σκατό που κουβαλάτε στο παπούτσι σας. Φευγαλέα, σας περνάει η ιδέα να πάτε προς τη βιβλιοθήκη και, κάνοντας ότι χαζεύετε τα βιβλία, να σκουπίσετε τη σόλα στο κιλίμι που υπάρχει εκεί κοντά... όπως τότε που κολλάγατε μύξες κρυφά κάτω από τον καναπέ της θείας Πανωραίας, κάθε ψαρά που πηγαίνατε επί¬σκεψη με τους γονείς σας. Τότε όμως πηγαίνατε ακόμα δημοτικό, ενώ τώρα... Η λύση είναι απλή. Πείτε: «Μήπως έχεις μια οδοντογλυφίδα; Μου έχει σκαλώσει λίγο ουίσκι στον φρονιμίτη...». Παίρνετε την οδοντογλυφίδα, πηγαίνετε στο μπάνιο, βγάζετε το παπούτσι και αρχίζετε να αφαιρείτε το στερεοποιη¬μένο σκατό από τις εσοχές της σόλας. Πετάξτε το προϊόν της εξόρυξης μαζί με την οδοντογλυφίδα στη λεκάνη, πατήστε καζανάκι, πλυθείτε και βγείτε με άνετο ύφος, σαν να μην τρέχει τίποτα. Στην ερώτηση «Πατάς πάντα καζανάκι όταν καθαρίζεις τα δόντια σου;» απαντήστε με την ερώτηση «’Άκουσες το τραγούδι που θα στείλουμε στη Eurovision φέτος;».Ένα τέτοιας σημασίας θέμα θα στρέψει αμέσως αλλού την κου¬βέντα και δεν θα χρειαστεί να εφεύρετε άλλα ψέματα, εκτός αν έρθει η κουβέντα στις προηγούμενες σχέσεις σας. ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΠΕΡΙΤΤΩΜΑΤΩΝ (...μια βρόμικη δουλειά) Η κατηγοριοποίηση των περιττωμάτων είναι από μόνη της ένα σημαντικό και διαφορετικά τα στοιχεία που προσδιορίζουν το ποιόν μιας αφόδευσης. Να μιλήσουμε για μέγεθος; Για πυκνότητα; Για χρώμα;... Ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς, οδηγώντας τον επίδοξο ερευνητή στο συμπέρασμα ότι μία εμπειρική καταρχάς αλλά και αυθαίρετη – στο βαθμό που προσδιορίζεται από υποκειμενικές απόψεις και προτιμήσεις – κατηγοριοποίηση είναι τελικά η καλύτερη λύση. Έτσι θα κινηθούμε και εδώ. Αυθαίρετα. Και όσοι δεν γουστάρουν, να πα’ να χεστούν. Ευκοίλια Η ευκοίλια, ίσως η πιο ειδεχθής ως προς τις συνέπειες εντερική διαταραχή, έχει καταρχάς μια μεγάλη και θαυμαστή γκάμα ονομάτων υπό τα οποία μπορεί να τη συναντήσει κανείς: κόψιμο, τσίρλισμα (επειδή πιάνει συνήθως τις τσιρλίντερς) κωλαρέντα (από το κώλος και αρεντεύω=τρέχω να προλάβω), κουραδοπολτός (ή

κουραδοπελτές για τους μερακλήδες)… τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας; Δεν θα σταθούμε εδώ σε λεπτομερείς περιγραφές με μοναδικό σκοπό την πρόκληση. Όλοι ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε. Θα δούμε όμως το θέμα πιο σφαιρικά, εξετάζοντας τις συνθήκες και το περιβάλλον στο οποίο ευδοκιμεί. Το πρωινό κόψιμο Αυτό αποτελεί από μόνο του μια κατηγορία και έχει ενδιαφέρον να εξεταστεί ανεξάρτητα. Αρχικά, είναι δεδομένο ότι δεν προκαλείται από κάτι που έχετε φάει και σας πείραξε, εκτός αν είστε υπνοβάτης και δεν το ξέρετε. Έτσι, αν το βράδυ σηκωθήκατε και φάγατε ακούσια την κρύα φασολάδα που είχε μείνει στο ψυγείο εδώ και πέντε μέρες, μην απορείτε που η μέρα σας ξεκινάει με μια ανεξέλεγκτη σκατοπλημμύρα. Το πρωινό κόψιμο, όμως, είναι κατά βάση ψυχογενές. Φταίει εκείνο το παιδικό τραύμα από το σχολείο, όταν μια ολόκληρη τάξη χρειάστηκε να μετακο¬μίσει εξαιτίας σας και εσείς δώσατε λατινικά στις πανελλήνιες μόνος στο διάδρομο με τον επιτηρητή να σας πλησιά¬ζει φορώντας αντιασφυξιογόνο μάσκα. Έκτοτε -και για το υπόλοιπο της ζωής σας- κάθε πρωί που θα ξυπνάτε με μια σημαντική υποχρέωση να φέρετε εις πέρας, η κατάρα της πρωινής ευκοίλιας θα σας κυνηγάει ανελέητα. Πόσες φορές δεν προσπαθήσατε να προκαλέσετε μόνοι σας το επιθυμητό ξεκώλιασμα στο σπίτι, πριν φύγετε για τη δου¬λειά, ώστε να έχετε το κεφάλι σας (και τον κώλο σας) ήσυχο μετά... Μάταια. Ήπιατε καφέδες, παγωμένο γάλα, φάγα¬τε με τη σέσουλα κάτι καφέ μαλακίες που είδατε σε μια διαφήμιση ότι "βοηθούν στη σωστή λειτουργία του εντέρου". Τίποτα... Μέχρι και κλύσμα κάνατε σε μια στιγμή απελπισίας, αλλά το μόνο αποτέλεσμα ήταν να σας δει η κόρη σας από τη χαραμάδα της τουαλέτας και, χρόνια μετά, αυτό να είναι το πρώτο πράγμα που ανέφερε στην ψυχολόγο της όταν εκείνη της είπε: «Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή». Η ώρα έχει περάσει, πρέπει να φύγετε για τη δουλειά και η λεκάνη σας είναι ακόμα καθαρή. Με μοιρολατρικό ύφος φεύγετε βιαστικά, και δυστυχώς η συνέχεια είναι γνωστή, την έχετε ζήσει τόσες φορές άλλω¬στε. Το καταραμένο "κρρρρρρρρ" του εντέρου, προάγγελος της καταιγίδας που έρχεται, θα ακουστεί την πλέον ακα¬τάλληλη στιγμή: ενώ είστε κολλημένος στο μποτιλιάρισμα, μόλις μπήκατε στο τρένο κλπ κλπ... Από εκεί ξεκινάει μια ξέφρενη κούρσα αγωνίας, που θα τελειώσει -στην καλύτερη περίπτωση- σε κάποια άγνωστη τουαλέτα της κακιάς ώρας, την πρώτη που βρήκατε μπροστά σας, και -στη χειρότερη περίπτωση- σε κατάστημα εσωρούχων. Η συνεισφορά της επιστήμης στην αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού είναι κάποια χάπια (τα βρίσκει κανείς σε όλα τα φαρμακεία), τα οποία εξασφαλίζουν μεν την ερμητική φραγή του εντέρου, αλλά ξεχνούν μετά να το αποφρά¬ξουν, οπότε, μετά από κάποιες μέρες, θα νιώθετε σαν σακί γεμάτο σκατά που ψάχνουν μάταια διέξοδο. Μην επεμ¬βαίνετε τόσο δραστικά στη φυσική λειτουργία του οργανισμού. Αφήστε τα χάπια για τους δειλούς. Αν δεν είστε αρκετά τολμηρός ώστε να κυκλοφορείτε πάντα με ένα γιογιό παραμάσχαλα, αδιαφορώντας για τα σχόλια που θα εισπράξετε από τους γύρω σας, φροντίστε να είστε γρήγορος στα πόδια. Μάθετε να ζείτε με το πρόβλημα, έστω κι αν -κακά τα ψέματα- δεν θα το αγαπήσετε ποτέ. Μην υπερβάλλουμε κιόλας. Το κόψιμο γενικότερα Προσεγγίζοντας τώρα το κόψιμο από ευρύτερη σκοπιά, βλέπει κανείς ότι θα έμπαινε εύκολα στη λίστα με τα δέκα λιγότερο εποικοδομητικά πράγματα που συμβαίνουν σε έναν άνθρωπο κατά τη διάρκεια της ζωής του. Η κατανάλωση χαρτιού υγείας

υπερδιπλασιάζεται, η μπόχα που ξεχειλίζει από την τουαλέτα κάνει τον επόμενο που περιμένει να μπει μετά από εσάς ν' αλλάξει γνώμη και να φύγει, ακόμα κι αν είναι ασβός, ενώ το μεθυστικό άρωμα της σκατίλας θα σας ακολουθήσει και εκτός μπάνιου, όσο κι αν πλυθείτε και σαπουνιστείτε. Πέραν αυτού, το κόψιμο έχει την κακή συνήθεια να εμφανίζεται στις πλέον ακατάλληλες στιγμές: όταν περιμένεις να περάσεις οντισιόν και έχει πλησιάσει η σειρά σου, τη στιγμή της ορκωμοσίας στο στρατό, περιμένοντας να εξεταστείς προφορικά για το proficiency, λίγο πριν απαγγείλετε το ποίημα σας στη δευτέρα γυμνασίου, στο πρώτο ραντεβού με τη γυναίκα ή τον άνδρα που κυνηγούσατε μήνες (Τι ωραίο θέμα για συζήτηση: "Χέζεσαι συχνά;") ή όταν τα μεγάφωνα προειδοποιούν: "Τελευταία αναγγελία για την πτήση 352 για Λονδίνο" και εσείς μετά τρέχετε πίσω από το αεροπλάνο που απογειώνεται, με κάτι τόσο πεζό όπως ένα κόψιμο να σας έχει στερήσει τις διακοπές στην Αγγλία Η αφόδευση-τοκετός Στο αντίθετο άκρο από την ευκοίλια, εμφανίζεται κατά καιρούς η περίπτωση της κουράδας-εμβρύου, η οποία προσφέρει την πλησιέστερη δυνατή προσομοίωση σε έναν άντρα για το πώς νιώθει μια γυναίκα τη στιγμή που γεννάει. Συμβαίνει στις περιπτώσεις που το μέγεθος και η πυκνότητα του αυτοτελούς περιττώματος (της κουράδας, για να ξέρουμε τι λέμε) είναι τέτοιο, που δεν επιτρέπει την κατάτμηση του σε μικρότερα μέρη και συνεπώς την ευκολότερη έξοδο του από την πρωκτική οπή. Επιπροσθέτως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η κούρας, λίγο πριν φτάσει στην άκρη του παχέως εντέρου, παίρνει πλάγια κλίση και κατευθύνεται οριζόντια προς μια τρύπα σχεδιασμέ¬νη να τη δέχεται σε κάθετη θέση. Εκεί αρχίζουν και τα προβλήματα, καθώς η οπισθοδρόμηση του σκατού δεν είναι τεχνικά δυνατή, η δε έξοδος του ιδιαίτερα επίπονη. Κουράγιο. Όλες τις εμπειρίες αξίζει να τις γευτεί κανείς, έστω και μια φορά. Πάρτε βαθιά ανάσα, σφίξτε τα δόντια, και όλα θα πάνε καλά. Αν τη στιγμή που η κουράδα εξέρχεται βασανιστικά αργά, ξεσκίζοντας σας παρά φύσιν τα κωλοφάρδουλα, σας έρθει για μια στιγμή στο μυαλό ο Τοσούλης από το στρατό που όλοι τον φώναζαν Αγγελική, αν κλείσετε τα μάτια και ακούσετε τη φωνή του να λέει: «Να δεις, θα σου αρέσει!», ανοίξτε αμέσως τα μάτια και κάντε το πιο κάφρικο πράγμα που σας έρχεται. Ρευτείτε, τραγουδήστε τον ύμνο μιας ομάδας, φωνάξτε: «Γυναίκα, τις παντόφλες μου!» ακόμα και αν είστε μόνος στο σπίτι ή στη ζωή γενικότε¬ρα. Μην αφήσετε μια άτυχη, καθημερινή στιγμή να προσδιορίσει το σεξουαλικό σας μέλλον. Τέτοιες αποφάσεις χρειάζονται μεγαλύτερη ψυχραιμία για να παρθούν. Η δυσκοιλιότητα Το πρόβλημα είναι γνωστό. Συνίσταται στο ότι, όσο και να σφίγγεστε, σε βαθμό ρήξης των αιμοφόρων αγγείων του εγκεφάλου σας, το μόνο που καταφέρνετε να κάνετε είναι μια κουτσουλιά, όχι πολύ μεγαλύτερη από τις αντίστοιχες των περιστεριών. Τους ανθρώπους που πάσχουν από δυσκοιλιότητα τους ξεχωρίζει κανείς και μόνο από την όψη. Έχουν το βλέμμα ανθρώπου που διαβάζει το ενημερωτικό της εφορίας, ενώ ταυτόχρονα φοράει παπούτσια δύο νούμερα μικρότερα από το κανονικό. Διάφορες λύσεις έχουν κατά καιρούς προταθεί και εφαρμοστεί για το δυσάρεστο αυτό πρόβλημα. Εμείς θα επιλέξουμε την πιο ριζική: Μέχρι την εφεύρεση του κλύσματος, οι μαίες στα μαιευτήρια ανακοίνωναν στους αδημονούντες συζύγους που περί¬μεναν καπνίζοντας έξω από την αίθουσα τοκετού: «Συγχαρητήρια! Η γυναίκα σας έκανε τρεις κουράδες και ένα κοριτσάκι». Και αυτό γιατί αναγκαίο κακό του σφιξίματος κατά τη γέννα ήταν και η ακούσια αφόδευση της

εγκυμονούσης. Έτσι, μια ομάδα μαιευτήρων που είχαν βαρεθεί να πλένουν τη μούρη τους από τα σκατά, ένωσαν τις δυνά¬μεις τους και, ύστερα από πολύμηνη έρευνα, έφεραν στον κόσμο το κλύσμα, την πρώτη αξιόπιστη μέθοδο εσκεμμέ¬νης κένωσης του παχέος εντέρου. Βέβαια το κλύσμα σε έναν αρσενικό δυσκοίλιο μπορεί να επιφέρει σημαντικό πλήγμα στον ανδρισμό του, καθώς αναγκάζεται να βάλει στον πρωκτό του κάτι το οποίο χύνει μέσα του ένα υγρό, διαδικασία που παραπέμπει -με τον πλέον άμεσο τρόπο- σε σοδομισμό. Τα πάντα όμως στη ζωή είναι επιλογές. Και εδώ το δίλημμα είναι "αξιοπρέπεια ή ξαλάφρωμα". Αν και θα πρέπει να είναι η τελευταία σας επιλογή, δεν παύει να είναι η νούμερο ένα λύση στο πρόβλημα της δυσκοι¬λιότητας. Φροντίστε ωστόσο, όταν το κάνετε, να έχετε μια λεκάνη κοντά σας, σε απόσταση λιγότερη από πέντε μέτρα, καθώς η δράση του είναι άμεση και καθολική. Όλες οι άλλες λύσεις μπορεί να φαντάζουν λιγότερο επώδυνες αλλά είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Χάπια, ξεραμένα φύλλα, δαμάσκηνα, σιρόπια και γάλατα, βότανα και μαντζούνια, υπόσχονται να τραβήξουν την τάπα από τη βουλωμένη σας κωλοτρυπίδα αλλά σπάνια το αποτέλεσμα είναι το επιθυμητό. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η δυσκοιλιότητα είναι σαφώς προτιμότερη από τον αιώνιο αντίπαλο της, την ευκοίλια, τόσο για εσάς που την υφίστασθε, όσο και για εκείνον που μπαίνει μετά από εσάς στην τουαλέτα. Ο ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ Το χαρτί υγείας Οι ποικιλίες του χαρτιού υγείας που μπορεί να βρει κάποιος στο εμπόριο σήμερα είναι αμέτρητες. Τίποτα όμως και ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσει το κλασικό λευκό, δίφυλλο χαρτί υγείας. Χαρτιά χρωματιστά, με σχέδια, γκοφρέ, με φυσαλί¬δες, με ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενο κόψιμο, με βοηθητικές λωρί¬δες ασφαλείας και έξοδο κινδύνου -και ποιος ξέρει ακόμα τι άλλο- όλα στην υπηρεσία της ανθρώπινης πρωκτικής οπής, σε μια βιομηχα¬νία που, αν μη τι άλλο, ποτέ δεν πρόκειται να χάσει την πελατεία της. Αξίζει ωστόσο να δούμε κάποιες περιπτώσεις από το παρελθόν που άφησαν • έντονο το στίγμα τους στην ιστορία του χαρτιού υγείας: Ο ιάπωνας αρχιτέκτονας Στην Ιαπωνία των αρχών του 20ού αιώνα, ένας πρωτοπόρος ιάπωνας αρχιτέκτονας είχε την εξής φαεινή ιδέα: Θα σχεδίαζε ένα χαρτί υγείας που, αντί για το κλασικό κυλινδρικό σχήμα, θα είχε σχήμα κώλουρου κώνου (μια λέξη που ακόμα προκαλεί πνιχτά γέλια την ώρα της γεωμετρίας σε όλα τα σχολεία). Ο παμπόνηρος αρχιτέκτονας, όντας πολύ μπροστά από την εποχή του, ήξερε βέβαια ότι ένα τέτοιο χαρτί θα ήταν ελάχιστα πρακτικό στο ξετύλιγμα και είχε χαμένο από την αρχή το παιχνίδι στο θέμα της χρηστικότητας. Οσμιζόμενος όμως τους κανόνες της αγοράς, θεώρησε ότι με μια καλή διαφήμιση και δυο-τρεις καλές εμπορικές συμφωνίες, θα μπορούσε να πείσει τον κόσμο ότι το χαρτί του ήταν καλύτερο, πιο πρακτικό, πιο μοντέρνο. Συνειδητοποιώντας ότι ο κόσμος σπάνια αγοράζει αυτό που πραγματικά θέλει αλλά προτιμά αυτό που τον πείθουν ότι φτιάχτηκε με αγάπη μόνο και μόνο για να εξυπηρετή¬σει τις δικές του ανάγκες (άλλωστε οι περισσότεροι φίλοι του ήταν τραπεζίτες και ασφαλιστές και είχε μάθει και από αυτούς 5-6 πράγματα), και στο κάτω-κάτω το έχει αγοράσει και ο γείτονας, έβαλε μπροστά το σχέδιο του. Από ένα παιχνίδι της μοίρας, όμως, κάποια από τα σχέδια του νέου χαρτιού υγείας μπλέχτηκαν με αυτά ενός σπιτιού που είχε αναλάβει να χτίσει εκείνη την περίοδο, με αποτέλεσμα το σπίτι εκείνο να καταρρεύσει 12 λεπτά μετά την ολοκλήρω¬ση του, και ο άτυχος αρχιτέκτονας να εκτελεστεί με συνοπτικές διαδικασίες 23 δευτερόλεπτα αργότερα.

Έμεινε έτσι ανολοκλήρωτο το μεγαλόπνοο σχέδιο του αρχιτέκτονα, που θα άλλαζε μια για πάντα την ιστορία του χαρτιού υγείας. Σήμερα, το μόνο που έχει μείνει απ' αυτή την ιστορία είναι η φράση: "Την πάτησε σαν αρχιτέκτονας", που υπάρχει στην ιαπωνική γλώσσα, λίγοι όμως ξέρουν τη ρίζα και το πραγματικό της νόημα. Το αρωματικό χαρτί υγείας Δεν θα μπορούσε παρά να είναι αμερικανοί - τι άλλο;- επιστήμονες εκείνοι που έκαναν πρώτοι λόγο για κάτι τέτοιο. Κάποιο απόγευμα και ενώ όλοι είχαν βαρεθεί να παίρνουν τεράστιες επιχορηγήσεις για να ερευνούν εντελώς άχρηστα και ηλίθια φαινόμενα και μετά να τα παρουσιάζουν λες και η τύχη της ανθρωπότητας κρέμεται από πληροφορίες σχετικά με τη "σεξουαλική ζωή των κουνουπιών σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας" και άλλα τέτοια, κάποιος πέταξε την ιδέα. Να φτιάξουνε αρωματικό χαρτί υγείας, να κλείσουνε μια καλή συμφωνία με κάποια εται¬ρεία, να χεστούν στα φράγκα και να σκουπιστούν με το ίδιο αυτό αρωματικό χαρτί. Οι υπόλοιποι θαύμασαν την κυκλική δομή της σκέψης του συναδέλφου τους και έβαλαν μπρος το μεγαλεπίβολο σχέδιο. Σύντομα, εμφανίστηκαν στην αγορά τρεις ποικιλίες χαρτιού, με άρωμα φράουλα, μάνγκο και -σε μια ριψο¬κίνδυνη επιχειρηματικά κίνηση- σκορδόψωμο. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν θεαματική. Ο πληθυσμός λάτρεψε μονομιάς την προοπτική να αδειάζει τα βρόμικα χαρτιά από τον κάδο της τουαλέτας του περιτριγυρισμένος πλέον από μεθυστικό άρωμα φράουλας αντί της συνή¬θους σκατίλας, και αγόρασε με φανατισμό το νέο προϊόν. Η δουλειά προχωρούσε καλά, η επιστήμη είχε κάνει για μια ακόμη φορά το χρέος της στην υπηρεσία του ανθρώπου, μέχρι που ένα πρωί, ένας πιτσιρικάς μαζί με το πρωινό του κατέβασε και μισή σακούλα χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας, παρασυρμένος από την ορεκτική μυρωδιά του σκορδόψωμου. Αν και ο μικρός δεν έπαθε τίποτα σημαντικό (πέραν του ότι για δύο μήνες μετά το συμβάν έκλανε από τα ρουθούνια), οι γονείς του τρομοκρατημένοι έκαναν αγωγή στην εταιρεία παραγωγής, διεκδικώντας τεράστια χρημα¬τικά ποσά ως αποζημίωση. Οι αμερικανοί δικαστές, εμποτισμένοι από την εθνική νοοτροπία "φταίνε πάντα οι άλλοι, όχι η μαλακία που κουβαλάμε στο κεφάλι μας", δικαίωσαν τους γονείς του μικρού, η εταιρεία παραγωγής γονάτισε από την υπέρογκη αποζημίωση που υποχρεώθηκε να καταβάλει και η περιπέτεια του αρωματικού χαρτιού έληξε άδοξα κάπου εκεί. Το επαναχρησιμοποιούμενο χαρτί υγείας Η Κίνα του Μάο έχει την αμφιβόλου καλαισθησίας πρωτιά σε αυτό το θέμα. Την περίοδο που τα παιδιά κατέδιδαν τους δασκάλους τους ως αντεπαναστάτες και μάζευαν πρόκες και παλιοσίδερα για λιώσιμο για να βγάλουν τα προς το ζειν ("τα προς το Ζεν" όπως λέγεται στην Κίνα), κάποιοι κρατικοί αξιωματούχοι εισήγαγαν το επαναχρησι¬μοποιούμενο χαρτί υγείας στα πλαίσια της εξοικονόμησης πρώτων υλών για την οικοδόμηση του κινεζικού σοσιαλι¬στικού παραδείσου. Κάτι μεταξύ χαρτιού, γυαλόχαρτου και σιδερόβεργας, το "χαρτί" μοιραζόταν από το Κόμμα στις οικογένειες, ένα μικρό κομμάτι σε κάθε μέλος. Όπως έλεγαν τα φυλλάδια του κόμματος, το χαρτί αυτό είχε μεγάλη αντοχή, πλενόταν και ξαναχρησιμοποιούνταν μετά από κάθε χρήση, κάθε αγνός κομουνιστικός κώλος όφειλε να το αγαπήσει και όποιος συλλαμβάνονταν να σκουπίζεται με άλλο χαρτί ήταν εχθρός του λαού και θα στέλνονταν για τα περαιτέρω σε στρατόπεδο αναμόρφωσης-μεταμόρφωσηςπαραμόρφωσης. Κοινώς, τον πούλο. Χιλιάδες κακόμοιροι κινέζοι σκουπίζονταν αδιαμαρτύρητα, καθημερινά και για χρόνια, με αυτό το πράγμα και μόνο όταν κάποιες στατιστικές δεκαετίας έδειξαν αύξηση του ποσοστού θνησιμότητας από

ηπατίτιδα και δυσεντερία σε ποσοστό 86 %, το Κόμμα έκανε πίσω και απενοχοποίησε κάποιους εναλλακτικούς τρόπους σκουπίσματος, προκα¬λώντας αγαλλίαση στο λαό που έσπευσε να καταναλώσει μέχρι τελευταίου τα φυλλάδια του κόμματος σχετικά με το νέο χαρτί, ανακουφίζοντας τον -για χρόνια ερεθισμένοπισινό του. Ο μπιντές: ένα ζήτημα εθνικής υπερηφάνειας Το 1992, σε μια έρευνα που έγινε υπό μορφή ερωτηματολογίου στα σχολεία της Αττικής και άλλων μεγάλων απο¬πυρηνικοποιημένων νομών της Ελλάδας με θέμα τη σωματική υγιεινή, μεταξύ άλλων ερωτήσεων υπήρχε και η εξής: "Σε τι χρησιμεύει ο μπιντές;". Μια εντυπωσιακά μεγάλη πλειοψηφία μαθητών απάντησε «Δεν ξέρω», υπήρξαν απαντήσεις όπως: «Για να πλένουμε τα πόδια», «Για να χέζει ο παππούς», «Για να μουλιάζει η μαμά τα βαμβακερά» και «Εγώ είδα μια φορά τον πατέρα μου να κόβει τα νύχια των ποδιών του εκεί μέσα». Μετρημένοι στα δάχτυλα ήταν οι μαθητές που είχαν δώσει τη σωστή απάντηση, η οποία βέβαια είναι: «Για να πλενό¬μαστε μετά από κάθε αφόδευση». Αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα του πόσο ξένος είναι ο μπιντές στην ελληνική τουαλετική κουλτούρα. Και όμως ο μπιντές, δημιούργημα του δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εκτός ελλαδικού χώρου χεσίματος. Για θυμηθείτε καλύτερα... τότε που είχατε στείλει τον γιο σας με κάτι προγράμματα ανταλλαγής μαθητών στην Ιταλία και μετά είχατε φιλοξενήσει και εσείς στο σπίτι σας τον Mario, ένα σπασικλάκι ιταλό που ήξερε περισσότερη αρχαιοελληνική ιστορία από εσάς και φυσικά και από τον χασομέρη τον γιο σας. Όταν ζήτησε να πάει στην τουαλέ¬τα, ζήτησε και μια πετσέτα. Του δώσατε μια για τα χέρια και κούνησε αρνητικά το κεφάλι. Του δώσατε μια άλλη μεγά¬λη για μπάνιο, και πάλι άρνηση. Τελικά ο γιος σας, με κάτι κουτσοαγγλικά που ήξερε, αποκρυπτογράφησε την επιθυ¬μία του ιταλού: «Θέλει πετσέτα για να κάνει μπιντέ».Ένα μεγάλο ερωτηματικό σχηματίστηκε πάνω από το κεφάλι σας και ο εγκέφαλος σας έβγαλε "not found" στην πληροφορία που του ζητήθηκε. Όταν, με τα πολλά, ο Mario μπήκε με άδεια χέρια στην τουαλέτα γιατί κόντευε να τα κάνει πάνω του και ανακάλυψε με τρόμο ότι δεν του δώσατε πετσέτα για μπιντέ γιατί δεν έχετε καν μπιντέ, υπέστη ισχυρό πολιτισμικό σοκ. Για θυμηθείτε το βλέμμα του όταν βγήκε από τον καμπινέ... Δεν διακρίνατε μια απορημένη αηδία μαζί με απαξίωση στο βλέμμα του; Ε, να είστε σίγου¬ροι ότι όταν γύρισε στο σπίτι του στο Μιλάνο και τον ρώτησε η μάνα του «Πώς τα πέρασες, παιδί μου;», τα πρώτα του λόγια ήταν «Οι έλληνες δεν κάνουν μπιντέ!»Μάλιστα, κύριοι!... Ρωτήστε όποιον ευρωπαίο φίλο ή γνωστό έχετε και θα καταλάβετε ότι στο εξωτερικό θεωρούμαστε βρομιάρηδες για αυτόν ακριβώς το λόγο. Μην πτοείστε, όμως... Καλύτερα να κρατήσουμε τις παραδόσεις μας ζωντανές, ανέγγιχτες από ξενόφερτες, μαλθακές πρακτικές. Είμαστε έλληνες, ρε, και, άμα λάχει, γουστάρουμε να μένει και λίγο σκατό στο σώβρακο μετά από κάθε χέσιμο. Στο κάτω-κάτω όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί τρώγαν ακόμα βελανίδια!!! Ας μην είχαμε εμείς 400 χρό¬νια τον τούρκο στο κεφάλι μας και θα σου 'λεγα εγώ τώρα πού θα ήμασταν κλπ, κλπ, κλπ... Πέρα βέβαια από τα προαναφερθέντα, υπάρχουν και κάποιοι "ανορθόδοξοι" —αν μπορούμε να τους πούμε έτσι- τρόποι καθαρισμού. Από το παραδοσιακό και κατά τι βουκολικό φύλλο συκιάς ή άλλου πλατύφυλλου δέντρου, μέχρι τις εφημερίδες, τις χαρτοπετσέτες και τα διαφημιστικά φυλλάδια, καθένας αφή¬νεται ελεύθερος να αυτοσχεδιάσει, στοχεύοντας πάντα στον καλύτερο δυνατό καθαρισμό και ταυτόχρονα στις λιγότερες πιθανές απώλειες σε ζητήματα κοινωνικού πρεστίζ και πρώτων υλών. Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη...

Οι ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ Η χρήση δημόσιας τουαλέτας είναι αναγκαίο κακό. Η σκέψη και μόνο ότι μοιράζεσαι έναν τόσο ιδιαίτερο χώρο με ένα σωρό άγνωστους κώλους είναι αρκετή για να αποτρέψει κάποιους από τη χρήση τους και να τους δώσει κουράγιο να κρα¬τηθούν μέχρι το σπίτι τους. Επειδή όμως τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα υπολογίζουμε, καλό είναι να είμαστε έτοιμοι για κάθε περίπτωση. Διαφορετικοί τρόποι αφόδευσης σε κοινόχρηστες τουαλέτες Θεωρώντας δεδομένο ότι στο σπίτι του ο καθένας έχει τη δυνατότητα —αλλά και το δικαίωμα, στο κάτω-κάτω- να αφοδεύει όπως θέλει, θα παραθέσουμε μερικούς τρόπους χρήσης δημόσιας τουαλέτας. Πριν από αυτό όμως, είναι απαραίτητος ένας διαχωρισμός, περισσότερο για ιστορικούς κυρίως λόγους, των τουαλετών με λεκάνη, που αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία πια, και της παλιάς καλής "τούρκικης" τουαλέτας, με άλλα λόγια της τρύ¬πας με τις ραβδωτές θέσεις για να πατήσεις αριστερά και δεξιά. Η "τούρκικη" τουαλέτα: μια γλυκιά ανάμνηση Το γιατί αυτή η τουαλέτα ονομάζεται "τούρκικη" χωράει πολλές ερμηνείες (π.χ. οι τούρκοι χέζουν αποκλειστικά και μόνο σε τρύπες στο έδαφος και άλλα λαογραφικά), ωστόσο μάλλον η ονομασία προέρχεται από τον θρύλο του Ιμπραήμ Χαλέ, ενός υπαρχηγού του Αλή Πασά. Ο Χαλέ, γνωστός για τη σκληρότητα του αλλά και για το χρόνιο πρόβλημα ευκοιλιότητας (κοινώς κόψιμο) που αντιμετώπιζε, λέγεται ότι όταν αντίκρισε τα καράβια των απεσταλμέ¬νων από τον Σουλτάνο να πλησιάζουν το νησί της λίμνης των Ιωαννίνων για να σκοτώσουν τον Αλή, ένιωσε και πάλι την επείγουσα ανάγκη να αφοδεύσει. Καθώς η κρισιμότητα της κατάστασης δεν του επέτρεπε να αφήσει τη θέση του, κατέβασε τα βρακιά του και ανακουφίστηκε σε μια τρύπα στο έδαφος, πιθανότατα φωλιά φιδιού. Στην παρατήρηση ενός συμπολεμιστή του: «Για όνομα του Αλλάχ, δεν φοβάσαι, μπρε, μη σου δαγκώσει τον κώλο το φίδι;», φέρεται να απάντησε το γνωστό και εντελώς παρερμηνευμένο στα επόμενα χρόνια: «Τρύπα να 'ναι κι ό,τι να 'ναι». Αρκετά όμως με τους θρύλους και την ιστορία, ας γυρίσουμε στην πραγματικότητα. Τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα αυτής της μορφής τουαλέτας είναι πολλά και ενδιαφέροντα να τα δούμε. Τα συν: -Είναι πιο φτηνή στην κατασκευή της. -Είναι πιο εύκολη στον καθαρισμό της. Ούτε απορρυπαντικά σε μπουκάλια με στραβούς λαιμούς για να φτάνουν κάτω από τη λεκάνη ούτε αποσμητικά κρεμασμένα στα πλάγια. Ξερή χλωρίνη και καθαρίσατε. -Είναι πιο υγιεινή. Αποφεύγετε να έρθετε σε επαφή με οποιοδήποτε είδος υγιεινής, είτε λέγεται λεκάνη ή μπιντές ή νεροχύτης. Είστε απλά εσείς και η τρύπα. -Είναι από μόνη της μια σημαντική εμπειρία. Ο άνθρωπος που μπορεί να ισχυρίζεται ότι χέζει με επιτυχία σε τούρκι¬κη τουαλέτα είναι αναμφίβολα ένα σκαλί πιο πάνω από αυτόν που αγχώνεται όταν βλέπει ότι δεν υπάρχει πουθενά κοντά λεκάνη. Τα μείον: -Στο παρελθόν, και σε πολλά χωριά ακόμα και σήμερα, η τουαλέτα αυτή ήταν έξω από το σπίτι και συνήθως στην άκρη της αυλής. Πολλοί άνθρωποι στα χωριά έχουν προτιμήσει να αφοδεύσουν στο νιπτήρα, στη ντουλάπα ή στην πιτζάμα τους, παρά να βγουν έξω, βράδυ χειμώνα, και με πολύ μεγάλη την πιθανότητα να χρειαστεί να μοιραστούν την τουαλέτα με κάποια περαστική αλεπού ή αρκούδα.

-Δεν πρέπει να υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που να μην έχει γίνει χάλια — κάπου, κάπως, κάποτε- μέσα σε μια τούρκικη τουαλέτα. Κάτι σαν το ποδήλατο που δεν μαθαίνεις αν δεν πέσεις, εδώ δεν μαθαίνεις αν δεν χέσεις και ταυτόχρονα χεστείς πατόκορφα. Μην τα παρατάτε. Αργά ή γρήγορα, θα αποκτήσετε την πολυπόθητη τεχνική κατάρτιση για να ξαλαφρώνετε με επιτυχία και σ' αυτές τις τουαλέτες. - Η αστοχία. Είναι αλήθεια ότι χρειάζονται αρκετοί μήνες σκληρής προσπάθειας για να μην αστοχείτε στις τούρκικες τουαλέτες. Πάρτε το απόφαση ότι αρχικά οι κουράδες θα προσγειώνονται οπουδήποτε αλλού παρά μέσα στην τρύπα. Με τον καιρό θα πλησιάζετε τον επιθυμητό στόχο και, σύντομα, αυτός που θα περιμένει να μπει μετά από εσάς θα ακούει μόνο το πνιχτό "γλουπ" της κουράδας, καθώς αυτή θα χάνεται στην αποχέτευση, και τη φωνή σας να αναγγέλλει με αγαλλίαση: «Άγγιχτο!!». - Η αναζήτηση της σωστής θέσης πάνω από την τρύπα. Εδώ αφήνεται στη φαντασία του καθενός να βρει τη σωστή θέση, αρκεί να έχει στοιχειώδεις γνώσεις ανατομίας (π.χ. πού βρίσκεται η κωλοτρυπίδα) και μια έστω μέτρια αίσθη¬ση του χώρου. Αν είστε άρρην, μην ξεχάσετε ποτέ να λάβετε υπόψιν την πιθανότητα να χρειαστεί να κατουρήσετε ταυτόχρονα. Πολλοί είναι εκείνοι που πάνε για χέσιμο και βγαίνουν με κατουρημένο παντελόνι, μπουφάν, μούρη και ούτω καθεξής. Και φυσικά, ποτέ αφόδευση σε τούρκικη τουαλέτα με το πέος ερεθισμένο. Θα νιώσετε σαν πυρο¬σβέστης που έχει χάσει τον έλεγχο της μάνικας και δεν ξέρει που να στείλει το νερό που τρέχει ασταμάτητα. -Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι η τούρκικη τουαλέτα προϋποθέτει ένα βαθμό γύμνασης των ποδιών και μια ελάχιστη ικανότητα ισορροπίας. Αποκλείονται έτσι αυτόματα άτομα προχωρημένης ηλικίας και όσοι κάνουν ποδήλατο ακόμα στα 35 τους με βοηθητικές ρόδες... Αλλά αρκετά με τις τούρκικες τουαλέτες που, στο κάτω-κάτω, θα αποτελούν σύντομα παρελθόν (μόνο ο στρατός αντιστέκεται ακόμα σθεναρά στη λεκανοποίηση των καμπινέδων). Ας πάμε σε πιο καθημερινές συνθήκες. Τουαλέτες με λεκάνη: τρόποι αφόδευσης Α) Πλαστική καπότα από το σούπερ μάρκετ Αν είστε από τους ανθρώπους που στην ερώτηση: «Να πιω λίγο από το νερό σου;» απαντάτε ευθέως:«Όχι, σιχαίνο¬μαι», ακόμα κι αν αυτός που ρώτησε είναι η μάνα σας, τότε ο τρόπος σας είναι ένας και πωλείται σε κάθε καλό σού¬περ μάρκετ. Κυκλοφορούν πλαστικά καλύμματα στο σχήμα της λεκάνης που καλύπτουν όλο το εύρος της και σας γεμίζουν σιγουριά ότι δεν θα ακουμπήσετε κάπου βρόμικα. Προσέξτε να είστε διακριτικοί στη μεταφορά τους και σχολαστικοί στην εξαφάνιση τους μετά τη χρήση γιατί ο κόσμος είναι κακός και κάτι τέτοια περιμένει για να σας πάρει στο ψιλό. Αν πάλι νιώθετε ψιλοφλώροι χρησιμοποιώντας κάτι τόσο εξεζητημένο, φέρτε στο μυαλό σας τον εαυτό σας ετοιμοθάνατο και "ακούστε" το διάλογο: «Μα πώς έγινε, γιατρέ;», «Τι να σας πω, κυρία μου, μάλλον από βρόμικη τουαλέτα το κόλλησε...». Κάτι τέτοια τρικ ξεγελάνε πάντα τη συνείδηση του survivor που όλοι κρύβουμε μέσα μας λίγο-πολύ. Β) Do it yourself καπότα με χαρτί Υπάρχουν δύο μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που αγοράζουν έτοιμη σάλτσα ντομάτα για μακαρόνια και οι άλλοι που τη φτιάχνουν σπίτι τους και είναι και καλύτερη. Αν ανήκετε στη δεύτερη κατηγορία, είστε από εκείνους που απεχθάνονται γενικά τα ετοιματζίδικα πράγματα και τ εύκολες λύσεις. Επισκεφθείτε την τουαλέτα με λίγο

παραπάνω χαρτί από το προβλεπόμενο. Σκουπίστε τη λεκάνη από ύποπτα υγρά (στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι τα ουρά του προηγούμενου που κατουρούσε και ταυτό¬χρονα έστελνε μήνυμα από το κινητό του). Φτιάξτε μόνος σας την καπότα με τρία κομμάτια χαρτί, δυο μεγάλα και ένα μικρότερο, σε σχήμα Π. Έτσι, εκτός από την ηθική ικανοποίηση ότι είστε αυτάρκης και δεν έχετε ανάγκη την τεχνολογία για να κάνετε τη δουλειά σας, κερδίζετε και το bonus του επιπλέον χαρτιού υγείας, αν αυτό δεν αποδειχθεί τελικά αρκετό. (Ιδέ και κεφάλαιο Πιθανά Προβλήματα.) Γ) Γ) Όρθιοι πάνω στη λεκάνη Μια μέθοδος που απαιτεί φαντασία, αλλά και ικανότητες ζογκλέρ, είναι αυτή κατ( την οποία ο αφοδεύων ανεβαίνει πάνω στη λεκάνη με τα παπούτσια σε στάση που θυμίζει αρκετά τον παλιό καλό Γιώργο Κωνσταντίνου στην ταινία που έχει τρελαθεί και κάνει την κότα. Έτσι εξασφαλίζετε το ότι δεν ακουμπάτε σε κάποιο πιθανόν βρώμικο σημείο του καμπινέ, αλλά και μειώνετε κατακόρυφα τις πιθανότητες ευστο¬χίας, εκτός και αν μπορείτε να χέζετε με φάλτσο οπότε στον κατάλογο με τα πιθανά επαγγέλματα που σας ταιριάζουν προσθέστε στο τέλος και τη λέξη "τσίρκο". Πριν σκαρφαλώσετε στη λεκάνη, λάβετε υπόψη και την απευκταία περίπτωση να σπάσει η λεκάνη από το βάρος σας αλλά και το ότι μετά πρέπει να καθαρίσετε: α) τη λεκάνη από τις πατημασιές, γιατί ο αμέσως επόμενος θα τις δει, θα το δια " δώσει αμέσως, και σίγουρα δεν θα ωφελήσει το κύρος σας αν παραδείγματος χάριν είστε προϊστάμενος και οι υπάλληλοι σας σκέφτονται σκαρφαλωμένο στη λεκάνη να σφίγγεστε, β) την τουαλέτα από την κουράδα που, κατά 98%, έχει πέσει έξω. Δ) Ο "τούρκικος τρόπος": καθιστοί στα γόνατα σαν να μην υπάρχει λεκάνη Άλλος ένας αρκετά διαδεδομένος τρόπος αφόδευσης είναι αυτός όπου το άτομο (κάνει βαθύ κάθισμα και σταματάει ελάχιστα εκατοστά πριν ακουμπήσει τη λεκάνη Με αυτή την προσομοίωση χεσίματος σε τούρκικη τουαλέτα, επιτυγχάνεται η μη επαφή με τη λεκάνη, αλλά καταπονούνται ιδιαίτερα οι μηροί και τα γόνατα. Για επιτύχετε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα -και εφόσον το μέγεθος της τουαλέτας το επιτρέπει- κρατηθείτε από το πόμολο της πόρτας, αφού πρώτα βεβαιωθείτε ότι είναι γερά βιδωμένο στη θέση του. Σε ιδιαίτερα μικρούς χώρους συνιστάται και η διατήρηση της ισορροπίας με τα χέρια στους τοίχους, αριστερά και δεξιά ή μπρος και πίσω. Οι θια¬σώτες αυτού του τρόπου αφόδευσης επιτυγχάνουν ταυτόχρονη γύμναση ποδιών και χεριών, σε περίπτωση όμως που πάθετε λουμπάγκο και χρειαστεί να σας μεταφέρουν σε αυτή τη στάση στο νοσοκομείο, να ξέρετε ότι θα περά¬σετε στη συλλογική μνήμη ως ένα από τα πιο κωμικοτραγικά θεάματα που έχουν αντικρίσει ποτέ ανθρώπινα μάτια. Ε) Ο τρόπος του λεχρίτη Αν, τέλος, είστε αρκούντως αηδιαστικός τύπος, καθίστε άνετα και κάτω από όλες τις συνθήκες στη λεκάνη, σαν να είστε στο σπίτι σας. Αφήστε κατά μέρος τους υποχονδρισμούς και τα "Δεν μπορώ", σιχαίνομαι, αυτά είναι για τους φλώρους. Κάντε δουλειά σας άφοβα. Μην απορείτε όμως γιατί βγάλατε το γυμνάσιο χωρίς ποτέ να έχετε διπλανό στο θρανίο και γιατί ποτέ κανείς δεν κάθεται δίπλα σας στο λεωφορείο. Οι χημικές τουαλέτες

Υποτίθεται ότι οι χημικές τουαλέτες είναι από τα πιο μεγάλα επιτεύγματα του ανθρώπινου πολιτισμού, το "ένα βήμα παραπάνω" που καταργεί την αποχέτευση και εναποθέτει τα περιττώματα στα επιδέξια χέρια της επιστή¬μης για χημική επεξεργασία και αποθήκευση. Είναι αυτά τα περίεργα κουβούκλια που βλέπει κανείς στη μέση του πουθενά. Οι πρώτες εικόνες που έχω από χημική τουαλέτα είναι μια τεράστια ανθρώπινη ουρά σε συναυλία σε ανοι¬χτό χώρο να περιμένει να μπει στο μαγικό κουτί για την πάσης φύσεως ανάγκη της. Και επειδή η όσφρηση είναι αίσθηση άμεσα συνδεδεμένη με τη μνήμη, δεν νομίζω ότι θα ξεχάσω τη μπόχα που ανέδυε η χημική τουαλέτα, ακόμα και αν γυρίσω στην επόμενη ζωή μου ως χρυσόψαρο. Επιπλέον, ο φόβος του ότι μπαίνετε σε μια τέτοια τουα¬λέτα και, με το που κάθεστε, ακούτε κάποιον να λέει :«Εντάξει, Γιώργο, σήκωσε την!» και, μέχρι να ντυθείτε και να βγείτε, ο γερανός έχει ήδη σηκώσει την τουαλέτα με εσάς μέσα, είναι αρκετός για να σας οδηγήσει πίσω από το πλη¬σιέστερο πεύκο για την ανάγκη σας παρά σ' αυτό το βρομερό ύμνο στην κλειστοφοβία που ονομάζεται χημική τουα¬λέτα. ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ Το τρένο Μέχρι και σήμερα υπάρχουν σε τρένα οι τουαλέτες εκείνες που συνιστούν ωδή στην πρακτικότητα του ανθρώπινου μυαλού και στηρίζονται σε μια απλή αρχή: τη βαρύτητα. Πρόκειται για φαινομενικά κανονικές τουαλέ¬τες, που αντί για καζανάκι έχουν δίπλα στη λεκάνη ένα πεντάλ, σαν ντεμπραγιάζ. Ο επιβάτης κάνει την πάσης φύσε¬ως ανάγκη του, πατάει το πεντάλ και η "ανάγκη του" εξαφανίζεται ως δια μαγείας, καθώς μια καταπακτή που ανοίγει τη στέλνει κάτω στο χώμα. Αν ο επιβάτης κρατήσει το πεντάλ πατημένο, μπορεί να δει μέσα από την τρύπα το έδα¬φος να τρέχει κάτω από τα πόδια του, καθώς το τρένο κινείται, και να μονολογήσει με θαυμασμό: «Κοίτα, αδερφέ μου, πού έχει φτάσει η τεχνολογία!!...». Απαραίτητη προϋπόθεση για τη χρήση αυτής της τουαλέτας είναι το τρένο να βρίσκεται εν κινήσει. (Σημείωση: Πριν από την ανάρτηση σχετικών απαγορευτικών πινακίδων εντός των εν λόγω καμπινέδων, οι σιδηροδρομικοί σταθμοί έζεχναν σκατίλα από χιλιόμετρα, καθώς κάθε τρένο που ξεκινούσε άφηνε πίσω του σημαντικές ποσότητες περιττωμάτων, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι το τρένο είναι ζωντανός οργα¬νισμός με ανάγκες όπως όλοι μας, μόνο που δεν έχει τρόπους και χέζει όπου βρει.) Αυτές οι εκπληκτικής σύλληψης τουαλέτες τείνουν πλέον να αντικατασταθούν από χημικές, σαν ένα ακόμα τρανταχτό παράδειγμα του πώς η τεχνο¬λογία εισβάλλει στην καθημερινότητα μας και ισοπεδώνει την παράδοση. Τι πιο γραφικό από ένα τρένο που πηγαι¬νοέρχεται μοιράζοντας απλόχερα κουράδες στο πέρασμα του; Δυστυχώς κάποιοι αδυνατούν να συλλάβουν το ευρύ¬τερο νόημα κάποιων πραγμάτων και επιμένουν σε ξενόφερτες, ψυχρές και αποστειρωμένες λύσεις... Το αεροπλάνο Οι τουαλέτες "βαρύτητας" δεν θα μπορούσαν να έχουν καλύτερη εφαρμογή παρά στα αεροπλάνα. Άλλωστε η τεράστια απόσταση που τα χωρίζει από το έδαφος όταν είναι εν πτήσει, εξασφαλίζει τη διάσπαση των αποβλή¬των πολύ πριν πέσουν στο έδαφος. Απλά πράγματα που όμως δεν αρκούν για να πείσουν τους θιασώτες της τεχνο¬λογίας. Με το ανυπόστατο ερώτημα: «Εσάς θα σας άρεσε, εκεί που περπατάτε, να σας έρθει ξαφνικά μια κουράδα στη μούρη, ουρανοκατέβατη;» φέρανε με το έτσι θέλω χημικές τουαλέτες και στα αεροπλάνα. Υπάρχει βέβαια και το παράδειγμα της Ισπανίας όπου, πριν από μερικά χρόνια, μέσα στο κατακαλόκαιρο, ένα κομμάτι πάγου είχε πέσει από τον ουρανό ξαφνικά, σπάζοντας το παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου την

ώρα που αυτό έβοσκε ανέμελο σ' ένα χωρά¬φι. Ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου αντιμετωπίστηκε τότε σαν μωρό που γεννιέται με ένα μεγάλο σημάδι στο κούτελο και, αντί να κλαίει, γελάει δαιμονισμένα, και μόνο όταν οι αναλύσεις έδειξαν ότι ο πάγος ήταν ούρα που "άφησε" κάποιο διερχόμενο αεροπλάνο και πάγωσαν μέχρι να φτάσουν στο έδαφος, τότε μόνο πίστεψαν όλοι ότι δεν είναι ο αντίχριστος αλλά ένας απλός, καθημερινός γκαντέμης. Οι τουαλέτες των αεροπλάνων έχουν το κακό ότι δεν μπο¬ρούν να χρησιμοποιηθούν κατά την απογείωση και την προσγείωση, τις στιγμές δηλαδή που οι περισσότεροι νιώ¬θουν την ανάγκη να τις επισκεφτούν. Επιπλέον, αν το σήμα "Δέστε τις ζώνες σας" είναι αναμμένο, περιμένετε καλού-κακού να σβήσει πριν σηκωθείτε με προορισμό το W.C.. Οι αναταράξεις των αεροπλάνων δεν είναι αστείο πράγμα και, αν σας πετύχουν την ώρα που σφίγγεστε, στην καλύτερη περίπτωση ο συνεπιβάτης σας θα σας πει όταν επιστρέψετε στη θέση σας: «Άλλαξες παντελόνι;... Μπράβο, σου πάει καλύτερα το καφέ». Στη χειρότερη περίπτωση, θα σας ξεκολλήσουν με σπάτουλα από την οροφή του αεροπλάνου. Κάποιες εταιρείες προσπάθησαν να λάβουν μέτρα αποτροπής αυτής της ιδιαίτερα δυσάρεστης περίπτωσης προσθέτοντας ζώνες ασφαλείας στις λεκάνες των W.C. τους, κίνηση που χαρακτηρίστηκε από γελοία έως kinky, γι' αυτό και αποσύρθηκε γρήγορα. Το πλοίο Στα πλοία, τέλος, η ποιότητα της τουαλέτας εξαρτάται και είναι ανάλογη της ποιότητας του πλοίου αλλά και της διάρκειας του δρομολογίου. Στα πιο μικρά, για παράδειγμα αυτά που κάνουν το δρομολόγιο Ρίο-Αντίρριο, δεν χρειάζεται να ρωτήσετε πού είναι η τουαλέτα. Απλά σηκώστε τη μύτη στον αέρα και αφήστε την όσφρηση να σας οδηγήσει. Αντίθετα, όσο μεγαλώνει το πλοίο και η απόσταση, η ποιότητα της τουαλέτας βελτιώνεται. Τα περισσότε¬ρα πλοία δεν έχουν χημικές τουαλέτες αλλά ούτε και κόλπο για να πετάνε τις κουράδες απευθείας στη θάλασσα, όπως πιστεύει ο περισσότερος κόσμος. Διαθέτουν αυτόνομη αποχέτευση με φίλτρα, που κατακρατούν το πολύ πράμα, καθαρίζουν και πετούν στη θάλασσα τα υγρά και συσσωρεύουν τα στερεά μέχρι το πλησιέστερο λιμάνι, όπου και "αδειάζουν". Μεγάλες εφευρέσεις που εμείς θεωρούμε δεδομένες αλλά οι εφευρέτες τους έφαγαν πολλά σκατά μέχρι να τις τελειοποιήσουν, ώστε εμείς να χέζουμε σήμερα στα πλοία με ήσυχη την οικολογική μας συνείδηση. ΦΡΑΣΕΙΣ - ΓΝΩΜΙΚΑ Η γλώσσα και η λαϊκή μας παράδοση είναι γεμάτες από παροιμίες, φράσεις και εκφράσεις σχετικές με το περιεχόμε¬νο του παχέος εντέρου. Τις χρησιμοποιούμε όλοι, συχνά όμως αγνοούμε την προέλευση τους ή ίσως και το πραγμα¬τικό τους νόημα. Εδώ θα κάνουμε μια απλή αναφορά, κάποιων παροιμιών, εντελώς ενδεικτικά, και αυτό γιατί δεν έχω όρεξη να σηκωθούν οι στάχτες του Ηλία Πετρόπουλου να με κυνηγάνε. Αρκετούς εφιάλτες έχω ήδη... Α) Χέσε μέσα, Πολύχρονη, που γινήκαμε ευζώνοι. Β) Χέσε ψηλά και αγνάντευε (παράφραση του "χτίσε ψηλά και αγνάντευε"). Γ) Χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι. Γα) Χέστηκε η φοράδα στο Γενί Τζαμί. Δ) Χέστηκε ο Πολύδωρος, που 'ταν στα πόδια γρήγορος. Ε) Όποιος νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί. Ζ) Ο γέρος θα πάει είτε από πέσιμο είτε από χέσιμο (όποι¬ος ξέρει το ακριβές νόημα αυτής της παροιμίας, κερδίζει δέκα ρολά επαναφορτιζόμενο χαρτί υγείας). Η) Θα φύγω απ' τον χέστη να πάω στον τσιρλιάρη; Θ) Κατά τα σκατά και το φτυάρι.

Ι) Είπε η χέσω της κατούρως: "Κάνε πιο πέρα, μας βρόμισες" (μια πιο hardcore εκδοχή του: "Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα"). Κ) Μου 'φτασε το σκατό στην κάλτσα. Λ) Στο σπίτι του χεσμένου δεν μιλάνε για χαρτί υγείας (Εντάξει, ξέρω, μόλις την έβγαλα από το μυαλό μου, αλλά πλάκα δεν έχειWink... και άλλες πολλές. Ήταν μια υπέροχη μέρα του Μαΐου, από αυτές που νιώθεις την ανάγκη να βγεις για έναν περίπατο στη φύση, να απολαύσεις τη γλυκιά ζέστη, τις μεθυστικές μυρωδιές, τα υπέροχα χρώματα, γενικότερα να ακούσεις τη φύση να βαράει κλάξον με όλη της τη δύναμη. Ο Τάσος ήπιε έναν καφέ και αποφάσισε να βγει μια βόλτα στην εξοχή. Μήνες ολόκληρους κλεισμένος σ' ένα γραφείο στην Αθήνα, είχε μόλις πάρει μια πενταήμερη άδεια και αποφάσισε να έρθει στο χωριό της γυναίκας του, στην Άρτα. Το πρώτο κιόλας πρωί, ένιωσε και αυτός την ανάγκη να αναπνεύσει κάτι διαφορετικό από την ιδρωτίλα και τη μπόχα από το πούρο του αφεντικού του... ... Περπατούσε ήδη καμιά ώρα στο δάσος όταν είδε από μακριά τις μύγες που έκαναν τσιμπούσι πάνω από μια μεγα¬λοπρεπή κουράδα, στη ρίζα μιας συκιάς. Ετοιμαζόταν να προσπεράσει τα ενοχλητικά έντομα και το γεύμα τους, όταν παρατήρησε ότι η συγκεκριμένη κουράδα, η οποία ήταν προφανώς προϊόν ανθρώπινου πρωκτού, είχε λίγο περίεργο σχήμα και από μακριά παρουσίαζε διάφορα εξογκώματα και ασυμμετρίες. Ο Τάσος φόρεσε ασυναίσθητα μια γκριμάτσα αηδίας και πλησίασε να κοιτάξει καλύτερα. Έφτασε σε απόσταση αναπνοής, την οποία και κράτησε λόγω μπόχας, όταν ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι τα εξογκώματα αυτά είχαν τη μορφή γραμμάτων του αλφαβήτου και λίγο μετά διέκρινε το Α το Ι και το Η, από ακαθόριστο υλικό και χρώμα, να αποτελούν, εντελώς ανεξήγητα, μέρος της κουράδας. Ο Τάσος έκανε δυο βήματα πίσω, επιτρέποντας σε κάποιους από τους ιπτάμενους συνδαιτυμόνες που είχαν ενοχληθεί από την παρουσία του να επιστρέψουν στο γεύμα τους .Όσες πιθανές εξηγήσεις και αν προσπάθησε να δώσει, έπεσαν στο κενό και έμειναν ανάπηρες για πάντα. Είχε πλέον αρχίσει να αμφιβάλλει σοβαρά για βασικές γνώσεις του πάνω στην ανθρώπινη βιολογία. Η απορία του ωστόσο κράτησε μόνο μέχρι το βράδυ, όταν βγήκε μια βόλτα στο καφενείο του χωριού. Είχε σκεφτεί να μοιραστεί την απορία του με κάποιον ντόπιο, που -δεν μπορεί- κάτι παραπάνω θα ήξερε για το θέμα. Δεν χρειάστηκε όμως. Καθώς άκουγε κάτι γέρους του χωρίου να συζητάνε με την βαριά επαρχιώτικη προφορά τους, η αλήθεια έλαμψε μέσα του. «Μα φυσικά», σκέφτηκε, «εδώ όλοι τρώνε τα φωνήεντα όταν μιλάνε... Φυσικό είναι μετά να τα χέζουνε κιόλας!!». (Απόσπασμα από προηγούμενο βιβλίο τον Κωστάκη Ανάν που ευτυχώς δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας γιατί ήταν αλλεργικό στην παταγώδη αποτυχία.)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ Στο δημοτικό, είχαμε ένα συμμαθητή -Μανώλη τον έλεγαν, θυμάμαι- που κάθε τόσο τα έκανε πάνω του ο καημένος. Δεν ξέρω γιατί συνέβαινε αυτό, ίσως είχε προβλήματα στο σπίτι ή στο έντερο, το θέμα πάντως είναι ότι κάθε φορά τον

συνέβαινε τις τελευταίες ώρες του μαθήματος, και τότε εκείνος έβαζε τα κλάματα και η δασκάλα αναγκαζόταν να τον πάρει στο γραφείο, να ειδοποιήσει τη μάνα του να έρθει να τον πάρει, και εμείς χάναμε μάθημα και πολύ μας άρεσε. Είχε γίνει λοιπόν συνήθεια και κάθε μέρα θυμάμαι ότι περιμέναμε με αγωνία να χεστεί ο κακομοίρης ο Μανώλης για να επωφεληθούμε από το δράμα του. Τον κοιτούσαμε με προσμονή και ανυπομονησία, ειδικά αν είχαμε κανένα μάθημα που δεν μας άρεσε καθόλου. Είμαι σίγουρος ότι στα μάτια μας διάβαζε ένα αγωνιώδες "άντε, κάν' τα ", καθώς όλη η τάξη τον καλούσε να αυτοξεφτιλιστεί για το κοινό καλό. Και ο άμοιρος σπάνια μας απογοήτευε. Μέχρι που μια μέρα το παράχεσε στην κυριολεξία. Ήμασταν απογευμα¬τινοί και νύχτωνε νωρίς. Έβρεχε κιόλας, αρχές Φλεβάρη... Ξεπερνώντας κάθε προηγούμενη επίδοση τον, ο Μανώλης εξαπέ¬λυσε μια σκατοπλημμύρα που όμοια της δεν είχε ξαναδεί η τάξη. Απηυδισμένη η δασκάλα, του φώναξε άγρια και τον πήρε σχεδόν σηκωτό στο γραφείο μουρμουρίζοντας ότι δεν αντέχει άλλο αυτή την κατάσταση και ότι θα εισηγηθεί να του αλλάξει τμήμα ή και σχολείο ολόκληρο. Και όσο αυτή η σκρόφα φώναζε, άλλο τόσο έκλαιγε εκείνος. Η τελευταία εικόνα που έχω από τον συμμαθητή μου είναι να τον σέρνει ο πατέρας τον από το αντί, χεσμένο μέσα στη βροχή, και να τον φωνάζει διάφορες απειλές. Δεν ξαναήρθε στην τάξη. Μάλλον του αλλάξανε σχολείο, δεν έχω ιδέα... Απλά θα ήθελα πραγματικά να τον δω κάποια στιγμή στην τηλεόραση να διαπρέπει ως επιστήμονας, ως πολιτικός, έστω ως τραγουδιστής ή ακόμα και παρουσιαστής δελτίου ειδήσεων. Γιατί ποτέ δεν ένιωσα οίκτο για τον Μανώλη, τότε που υφίστατο τη διαπόμπευση από τον όχλο απλά και μόνο επειδή δεν μπορούσε να κρατηθεί και χεζόταν δημοσίως. Συμμετείχα άβουλα στο πλήθος εκείνο που αδιαφορούσε για την τραγική ψυχολογική κατάσταση τον συμμαθητή του και περίμενε να καρπωθεί ασήμαντα οφέλη από την τραγωδία του πιο αδύνατου. Έκτοτε, οι τύψεις έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στο κεφάλι μου. Μανώλη, συγγνώμη... Αυτό το βιβλίο είναι για σένα