ΑΒΑΤΟΝ 125 -Ι ΤΣΙΝΓΚ

ντί προλόγο

ι `-`-J

ιh

Ι

rΓο 'μίκλο Πώς Υπάρχeι ένα μυστήριο πράγμα που λέγετcH κατιαιΌ'-

ηση. Ξέρω, όλοι χρησιμοποιούμε τη λέξη αυτή στις συζητήσεις μας, στις αψιμαχι'ες μας με τους άλλους,

συνήθως για να δει'ξουμε την έλλειψή της. Το «δεν με καταλαβαι'νεις...» ει'ναι μια φράση κοινότυπη μεταξύ

φίλων, γνωστών, συνεργατών, ζευγαριών κοκ, Στην προκθιμένη περι'πτωση όμως αναφέρομαι στη

δtκή μου κατανόηση όσον αφορά τη ζωή μου, τον εαυτό μου, τις διάφορες καταστόσεις που προκύπτουν

στην καθημερινότητά μου - που ασφαλώς έχει άμεση σχέση με το πώς καταλαβαι'νω τους άλλους. Όπως έχω δει, αυτή η κατανόηση ποτέ δεν ει'ναι η ι'δια, Όχι μόνο εξελι'σσeται, αναπτύσσεται, ή όχι, στην πο-

ρει'α της ζωής, αλλά μπορεί σε μια ορισμένη περι'οδο να έχει «σκαμπανεβάσματα».

Έχω παρατηρήσει για παράδειγμα, να βλέπω το ι'διο πράγμα για μέρες, να έχω την ι'δια αντι'δραση για μήνες κCH ξαφνικά ένα ωραι'ο πρωι' να γι'νεται ένα κλικ

μέοα μου κCιι ξαφνικά να εμφανι'ζεται μια εντeλώς νέα κατανόηση σε σχέση με αυτό που έβλεπα ή έκανα για καιρό.

Κόπως έτσι, χΘες, ει'χα ένα τέτοιο «ξάφνιασμα»...

Διαβάζοντας ένα κει'μενο και αναρωτώμενος στη συνέχεια πώς να αντιμετωπι'σω μια κατάσταση, ξαφνικά καπα'λαβα με όλο μου το ει'ναι κάτι eξαιρετικά σημαντικό: το όλο μυστικό ει'ναι πώς απαντια'ω στ.η ζώή. Πώς αποκρι'νομαι στις καθημερινές προκλήσεις κcιι

στα προβλήματα. Από το τι επιλέγω να φάω και να

φορέσω, πώς Θα περάσω τον ελεύθερο χρόνο μου, πώς Θα μιλήσω στον τάδε ή στο δει'να, μέχρι τα πολύ πιο σοβαρά πράγματα. Βέβαια, μπορeι' να ισχυριστεί κανει'ς, ότι καθημερινά

όλοι μας απαντάμε στη ζωή με τον έναν ή τον άλλον

ό ΑsΑΤΘΝ

όχι μόνο άγνοια, αλλά έχουμε την Ψείjδαι'σθηση ότι

όντως αποκρινόμαστε στο καθετι' με πρόθεοη. Ι1ώρα, κατά έναν περι'εργο τρόποι το nώς κανει'ς απο-

τρόπο, και ει'ναι αλήθεια.

κρι'νεται στη ζωή έχει όμεση σχέση και σύνδεση με το

Το πρόβλημα όμως ει'ναι -και η βασική πηγή της δυ-

στυχι'ας μcις- ότι αφενός δεν απαντα'με στη ζωή αλλό αι;τtδρου'με με έναν τελει'ως αυτόματο τρόπο, αφετέ-

αν το κάνει με κάποια επι'γνωση ή αυτόματα, μέσα από το δικό του προσωπικό πλαι'σιο αντι'δρασης. Και Θα έλεγα, ότι σχεδόν ολόκληρο το τεύχος του

ρου έχουμε πλήρη άγνοια ότι λειτουργούμε έτσι. Και

ΑΒΑ7ΌΛ/ που κρατάτε στα χέρια σας. ασχολει'ται με

αυτό το πώς. Προβάλλοντας ένα πώς διαφορετικό από αυτό που βλέπουμε να επικρατεί παντού οχεδόν γύρω μας και αναπαράγεται διαρκώς και αeνάως σε όλους μας, από τα μικρά παιδιά μέχρι τους πολύ μεγαλύτερους, από την ελι'τ της πολιτικής και εν γένει της κοινωνι'ας μέχρι τον πιο αδαή πολίτη.

ομηρικός Οδυσσέας, ο Καζαντζάκης, ο Καστανέντα,

η οπουδαι'α δασκάλα του Βουδισμού Πέμα Τσόντρον, ο Κρι'σνα και ο Αρζούνα και άλλοι που πάλεψαν με τη ζωή και μας μεταφέρουν κάτι από τη δική τους

κατανόηση. Όπως χαρακτηριστικά γράφει η Αριάδνη Γερούκη,

υπάρχει ένα διαρκές ερώτημα μέσα σε όλους μας,

Αιπό το διαφορeτιιώ πώς Θα το δείτε στον τρόπο που αντιμετώπισαν το τέλος της ζωής τους δυο πολύ οη-

ακόμη και αν δεν το βάζουμε σε λέξεις: «Τι είναι αυτό

που μπορεί να φέρει λιγότερο δράμα στη ζωή μας

μαντικοι' άνθρωποι, ο Ούγκο Τσάβες και ο (παντελώς

κCιι περισσότερη επίγνωση, περισσότερη αληθινή ευ-

όγνωστος στη χώρα μας) Ινδός Ισβάρ Πατέλ.

Τυχία;»

Θα το δει'τε στα πολύ ενδιαφέροντα αποσπάσματα που δημοσιεύουμε από το άγνωστο ημερολόγιο του

Στο ερώτημα αυτό προσπαθει' να απαντήσει το νέο τεύχος μας, όχι όμως με το να προσφέρει fαst fοοd

Φρcιντς Κάφκα, όπου μεταξύ άλλων σημειώνει ότι «οι

λύσεις.

γ.cιρές αυτής της ζωής δεν ει'ναι οι χαρές τηςι παρά

Όσο διατηρούμε μέοα μας τις εικόνες που αναπαρά-

= φόβος της ανύψωσής μας σε μια ανώτερη ζωή»

γουν τη μιζέρια και τη δυστυχία μcις, καμία λύση δεν

{αι «τα βάσανα αυτής της ζωής δεν ει'ναι τα βάσανά

ης, παρά ο αυτό-βασανισμός μας εξαιτίας αυτού του

μπορεί να είναι αποτελεσματική. Και το να απαλλαχτούμε από τις εικόνες μας, είναι μια μακρόχρονη και

=όβου».

επίπονη διαδικαοία...

Ξιι'σης, σε κάτι εξαιρετικά σημαντικό που τονίζει και

Ξι έπρεπε να το πάρουν σοβαρά υπόψη τους όλοι οι

γπό μια έννοια, το πνευματικό μονοπάτι είναι η ανα-

-=,]τούντες: «Από τα έξω επιβάλλει κανει'ς πάντοτε

ζήτηση για το πώς να αποκρίνεται κανείς με τον κcιτάλληλο τρόπο στη ζωή, με έναν τρόπο πέρα από την τυφλή προσωπική του αντι'δραση, πέρα από το δίπολο

ΞcιCιμβευτικά στον κόσμο Θεωρίες, κcιι μετά πέφτει

• =τευθείαν μέσα στο λάκκο που ο ι'διος έσκαψε, όμως

.3`,'ο από τα έσω μπορεί κανει'ς να κρατάει τον εαυτό τ=υ και τον κόσμο ήρεμο και αληθινό». Ξ{ει' όμως που Θα εισπράξετε πολύ περισσότερο αυτό τ= διαφορετικό πώς; ει'ναι στο Φάκελο του τεύχους

επιτι'Θεμαι-το βάζω στα πόδια - προς μια εσωτερι-

κή ευρυχωρι'α, που μπορεί να επιτρέπει ο εσωτερικός

μας κόσμος και ο εξωτερικός κόσμος να συνυπάρχουν αρμονικά.

.3ς. που ει'ναι στην πραγματικότητα ένας μικρός οδη•. σς για το πώς κανείς μπορεί να αποκρίνεται στη ζωή

Όσο και να μην το ομολογούμε, όσο και να μην το

~c Qληθινός πολεμιστής!

την αι'σθηση, πως ο καθένας μας κρύβει μέσα του μια

\Ήορeί να φανταζόμαστe τον πολεμιστή ως κάποιον

βαθιά επιθυμία: να βγάλει την «πανοπλία» του, να βάλει το «ξι'φος» στη Θήκη και να ζει εν ειρήνη με τον

τ:..' συμμετέχει σε πολέμους. Στην πραγματικότητα

εαυτό του κcιι τον κόσμο.

= .ίj€, πολεμιοτής ει'ναι εκείνος που έχει ξεπεράσει τη

Η μόνη μας ελπίδα είναι να ποντάρουμε διαρκώς σε

Ξ,:..'..'Q του, έχει νικήσει το φόβο του και βλέπει κατά-

αυτή την κρυφή επιθυμία„.

διαπιστώνουμε στις σχέσεις μας με τους άλλους, έχω

_=τ= η ζωή, έχοντας επιλέξει την αλήθεια.

i_τ= το\,J δρόμο του πνευματικού πολεμιστή, μας δεί-

Σι6φcΝος Ελμάζης

ε . =.-, _ιΛέσα από το προσωπικό τους παρόδειγμα, ο

eΙmαΖ@αrChetyρο.Cοm.gr

ΆΏΑΤΘΝ 7

Σο(ί)ι'Α ΑκρίΔέ`η

mπ :ι`ιιυση απλών

uονL{ό αυτό ίc;r σε ηλει

ευτcιόσθιο

ΤΞ==JCΤό-=,Τ_,.

-&::Ξ':Ξ:έj

μερικανοι' επιστήμονες έκαναν μια σπουδαι'α

ανακάλυψη: βρήκαν μια συγκεκριμε'νη περιοχή του εγκε-

ε_ε.-

_.=. =

φόλου που συνδε'εται με τη διαδικασι'α της γήρανσης. Ο εν λόγω

_----

-'\--.-\

_--------- `_ _, ._ ,-Ι -

βιολογικός μηχανισμός, που ι'σως να Qποτελεί το