ΛΕΞΙΚΟ ΔΑΝ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΑΓΝΗΤΟΣ

Π Ο Ο

U

κ. Κ. Η Ο Ε Β ι Βι Ι Ο Τ Η ΕΚ ΟςΤΕRR ΝΑΤΙΟΝΑLΒ1ΒLΙΟΤΗΕΚ

33.Ο 16

Γ.

,"

-

"

---

-

- - - - - - - - "" "

-«ν

, -----

-

" " " - " .

-- , -

-

. . .

--

-

. . .

--

τα .

" " . . .

.

- -

-

-

"

- ".

-

-

-

. . .

-

.-

-

-

- - - - -

-

-

-

-

-

" ""

«κ

•••

α ι ν -"

Ι--

--

-

"

-

. . . " , " " "

-

" " . " " - " ".

"-,

-

ΛΕΞΙΚΟ Ν τ Σ Τ Ο Ρ Ι Κ Ο Μ Υ Θ Ι Κ Ο Ν.

Λ Ε Ε Ι Κ Ο Ν ΙΣΤΟΡΙΚΟΜΥΘΙΚΟΝ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΝ,

ΣΥΝΤΕΘΕΝ ΥΠΟ

ΔΑΝΙΗΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΑΓΝΗΤΟΣ, ΤΟΥ ΕΚ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΕΚ ΚΩΜΟΠΟΛΕΩΣ

ΑΓΙΟΥ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ, ΕΙΣ ΧΡΗΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ.

ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ, ΕΚ ΤΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΑΝΔΡΕΩΛΑ.

18 3 4.

Π Ρ Ο Ο Ι Μ Ι Ο Ν. -oΦn

Η σπουδή της Ελληνικής γλώσσης, ήτις εσόφισε ποτέ όλα τα ήδη πεπολιτισμένα έθνη της Ευρώπης, και μελετωμένη δεν παύει από του να παρέχη καθ' εκάστην, ως από πηγής τινος πολυχεύμονος, άφθονον ύλην παντοίας τέχνης και επιστήμης, αποκαθίσταται την σήμερον αναγκαιοτάτη εις ημάς τους γνησίους των δημιουργών αυτής απογόνους, σπεύδοντας να αναβώμεν εις τον κολοφώνα του κλέους αυτών.

Το φύσει φιλόκαλον και φιλομαθέστατον γένος των Ελλήνων, αν και πολλάς ήδη εκατοντάδας χρόνων εστέναζεν υπό μυρίας κακουχίας, ποτέ δεν έχασε τον ευγενή ζήλον του να σπουδάζη, και μάλιστα την προ

πατορικήν αυτού γλώσσαν εάν δε δεν έκαμε και με γάλας προόδους, εν εκ των πολλών αιτίων ήτον αναμ φιβόλως και η μέχρι πολλού παντελής έλλειψις των διδακτικών βιβλίων, τα οποία είναι τα μόνα ευκολυν τικά όργανα εις την εκμάθησιν πάσης τέχνης και ε πιστήμης, και χωρίς των οποίων ο περί τας Μούσας ενασχολούμενος, ομοιάζει με γεωργον, όστις θέλει να

σπείρη και να θερίση, στερούμενος διόλου των προς ταύτην την εργασίαν αναγκαίων του εργαλείων. Εκ των οργάνων τούτων όσα μεν αποβλέπουσι την γνώσιν της Ελληνικής γλώσσης, τα μεν είναι χρή σιμα εις διδασκαλίαν και εξακρίβωσιν του λεκτικού

μέρους αυτής, τα δε, εις εξήγησιν του πραγματικού. κ

ΣΙ

Λεκτικόν μεν λέγω τας λέξεις παντός Συγγράμματος, και την σύνταξιν αυτών πραγματικόν δε τα υπό των λέξεων παριστανόμενα πράγματα. Και τού μεν λεκτι κου όργανα είναι η Γραμματική και το Λεξικόν, το μεν όλην την εις τους Συγγραφείς διατηρηθείσαν ύλην

περιέχον, ή δε Γραμματική το είδος και την μορφήν αυτής διδάσκουσα.

Το δε πραγματικόν, οσάκις δεν είναι αναμεμιγ μένον με πράγματα αλλότρια της προκειμένης ύλης, ερμηνεύεται ικανώς υπ' αυτού του λεκτικού. Αλλ' υπάρ χει Συγγραφεύς και μάλιστα "Ελληr, εκθέτων τας εν νοίας του τόσον απλάς και δια να είπω ούτω, τόσον

μονήρεις, ώστε να γίνεται καταληπτός από μόνον τας λέξεις, το εναντίον μάλιστα δύναται πάς ειδήμων της

γλώσσης να βεβαιώση , επειδή πάσα σελής, και πάς στίχος σχεδόν των Ελληνικών Συγγραμμάτων είναι ανάμικτος από τόσα ετεροειδή στοιχεία, ώστε αυτά εάν δεν χωρισθώσι, και δεν σαφηνισθώσι κατ' ιδίαν, το πραγματικόν μένει τώ όντι πραγματικώς ακατάληπτον,

και σφιγκος αίνιγμα, αφίνον τον αναγνώστην κεχηνότα, και πολλάκις τρίβοντα υπ'απορίας το μέτωπόντου. Αφ' όσα δε σκοτίζουσι το πραγματικόν μέρος των Ελλήνων

Συγγραφέων, τα κυριώτερα, ως νομίζω, είναι η Μυθολο γία, ή Βιογραφία, η Παλαιά Γεωγραφία, η Χρονολογία και των παλαιών ηθών και εθίμων ή άγνοια. Η Μυθολογία απλώς μεν θεωρουμένη, δύναται

να εκληφθή ως μία πεπλασμένη ιστορία πράξεων, ή

συμβεβηκότων αρχαιοτάτων, πάντη απιθάνων και σχε δόν ανυπάρκτων, εφευρεθείσα υπό των Ποιητών προς

απλήν μόνον τέρψιν του ανθρώπου, εις του οποίου την

ψυχήν είναι έμφυτος ή των τοιούτων θαυμασίων ακου

ΙΙΙ

σμάτων ακρόασις" αλλ' υπό το κάλυμμα αυτής κρύ. πτεται όλη η σοφία των παλαιών, και προσέτι αι διά φοροι πράξεις των επ' αρετή, ή κακία διαβεβοημένων

ανδρών της αρχαιότητος. Δί αυτής ανακαλύπτομεν την πολιτικήν και θρησκευτικήν κατάστασιν των απωτά των εκείνων αιώνων καταλαμβάνομεν τών Ποιητών και

άλλων Συγγραφέων τα Συγγράμματα, και εξηγούμεν διάφορα τεχνικά έργα, οίον εικόνων, αγαλμάτων, και άλλων τοιούτων αξιοσεβάστων μνημείων, τα οποία χω

ρίς της μυθολογικής ειδήσεως μένουσιν, ως επί το πλείστον, πραγματικώς ακατάληπτα. Η δε Βιογραφία, τουτέστιν ή ιστορική είδησις τών

Συγγραφέων, είναι και αυτή αναγκαιοτάτη διά να γνω ρίζωμεν εξαιρέτως, εάν ο προκείμενος Συγγραφεύς ήναι εκ της χρυσής εκείνης περιόδου, καθ' ήν έλαμψαν όλοι οι δημιουργοί της θείας ταύτης γλώσσης, ή εκ της πα ρακμής του ελληνισμού, και της εφεξής αθλίας εποχής, οπότε συνέγραφoν πάντες κατα ψιλην μόνον μίμησιν των αρχαίων. Ταύτην δε την βεβαίωσιν άλλοθεν να λάβωμεν δεν είναι δυνατόν, ειμή από την βιογραφίαν εκάστου Συγγραφέως, ήτις αποδίδουσα την πατρίδα και

την εποχήν του, σαφηνίζει και πολλας περιστάσεις, εξη γουμένας εκ μόνης της γνώσεως του τόπε και του χρόνου. Εκ τούτου έπεται αναγκαίως και η γνώσις της

Γεωγραφίας και Χρονολογίας, επειδή είναι αναντίρρη τον, ότι κανεν από τα αίσθητα δεν δύναται να χωρήση ο νούς του ανθρώπου, εαν δεν το περιορίση εις τόπον και εις χρόνον. Τα αυτα δε λέγω και περί της γνώ σεως των παλαιών ηθών και εθίμων, οίον Ιεροπρα ξιών, Εορτών, Μυστηρίων, Μαντείων, Αγώνων και των τοιούτων, τα οποία είναι σφικτότατα συνδεδεμένα με τα

γν Λ

»

Α-

"

\

-

Λ

υ

ά

φ'

πράγματα εκείνης της εποχής, και των οποίων η άγνοια /

φ

?

φέρει τον αναγνώστην εις αλλοκότους αντιφάσεις. Ταυτα γινώσκων εξ αυτής της πείρας, και προ ι

-

1

Α'

-

θυμούμενος να ευκολύνω, το κατά δύναμιν, των φιλο μαθών νέων τους κόπους, τους οποίους οσημέραι κατα βάλλουσι δια την μάθησιν αυτής της θείας των προ ι

«ν

9

Α'

-

-

Α'

-ν

-

γ

"-

γόνων ημών γλώσσης, συνήθροισα εκ διαφόρων παλαιών και νεωτέρων Συγγραφέων τα αναγκαιότερα εκ των ει ρημένων, και τα κατέταξα με τάξιν αλφαβητικήν (κατα μίμησιν των Ευρωπαίων) προς ευχερεστέραν χρήσιν και Α'

\

Α'

Μ.

\

/

αν

/

/

ψ

Ψ

γ

9

9

\

γ.

4

γ)

Λ

"-

-

-,

-

εις αυτόν τον καιρόν της ιδίας των μελέτης του ανα χεί ρας μαθήματος, στοχαζόμενος μάλιστα, ότι οι περισσό δύ Αν

/

>

-

Α'

w

ι

«ν

e/

ηγ

φ'

»

Α'

4

φ/

τεροι εξ αυτών δεν δύνανται ναΜ.έχωσιν ευκόλως όλα τα \

Α'

ν

περι 1τοιαυτης

όλης πραγματευόμενα Συγγράμματα, ούτε -υ

y

-

Λ

καιρόν ικανόν να τα μελετώσιν,ίνεν όσω ακόμη διδάσκονται λλ εις τα Σχολεία, ως εκτεταμένα, και πολλάκις πολλας γι

Υ

-

φ

ι

γ

Α"

«ψ

Λ

1

κυ

-

περιστάσεις έξω τού προκειμένου σκοπού περιέχοντα. Πλην των όσα ανήκουσιν εις την Ελληνικήν γλώσ σαν και φιλολογίαν, κατέταξα εις το Λεξικόν τούτο και την βιογραφίαν των Ρωμαίων, ήτοι Λατίνων Συγ γραφέων και Ποιητών, και προσέτι τα αναγκαιότερα εκ της ιδιαζούσης τρόπον τινα αυτών μυθολογίας, επι συνάψας δια παρενθέσεως και Λατινικών γραμμάτων μ γιαν, όσα οσα ενoμι 220/ΡΔ2 ειςζ την Ελληνικήν των μυθολογίαν, ενομίζοντο κοινα ζη, Ελλή λετώ 1

Αυ

«ν

9

Α'

-

9

ν

ρ/

-ν

μεταξυ αυτων και των

ηνων, ωστε μελέτων τις και

Α'

?

9

εκείνων τα Συγγράμματα, να δύναται με ευκολίαν να

ευρίσκγ των απορουμένων την λύσιν διά της οδηγίας τού εν τω τέλει του Λεξικού τούτου εκτεθειμένου Λα. ψ

/

9

Ψ

1

»

/

«ψ

>

τινικού Πίνακας. Εις δε τα παλαιά ονόματα των ε

παρχιών, πόλεων, νήσων και των τοιούτων επισυνήψα "η

-

"

ομοίως δια παρενθέσεως και τας νεωτέρας αυτών ονο

γ

μασίας, νομίσας ταύτην την παράθεσιν αναγκαιοτάτην προς ακριβεστέραν εκείνων γνώσιν, επειδή όχι μόνον πόλεις και επαρχία, αλλα και έθνη ολόκληρα ή διό λου ηφανίσθησαν, ή μετεβλήθησαν υπό του χρόνου τό

σον, ώστε δυσκόλως την σήμερον διακρίνονται χωρίς ταύτης της παραβολής και συγκρίσεως.

Επειδή δε η Γραμματική δεν μάς δίδει ακριβείς τινας κανόνας και περί της παραγωγής των εθνικών

ονομάτων, ώστε δοθέντος τινός τόπου να ήξεύρωμεν και του κατοίκου την ονομασίαν, η δε γνώσις αυτών μάς είναι αναγκαιοτάτη, προς αποφυγήν μάλιστα των διε

φθαρμένων, ή και όλως βαρβαρικών ονομασιών, εση μείωσα και ταύτα δια παρενθέσεως εις το τέλος εκά στης πόλεως, ή επαρχίας, συνερανισθείς τα περισσό

τερα από τον Εθνικογράφον Στέφανον τον Βυζάντιον, όστις συνέγραψεν άριστα Περί Πόλεων και Δήμων και της παραγωγής των εθνικών ονομάτων. Αλλ' είναι γνω στον εις τους φιλολογούντας πόσον αυτό το άλλως α

ξιόλογον Σύγγραμμα είναι συγκεχυμένον, ελλιπές και πολλά κολοβωμένον είτε από τον Επιτομέα αυτού, εί τε και απ' άλλων νεωτέρων και αυτού του Επιτομέως χείρας, ώστε λείπουσιν απ' αυτό πολλόταται επαρχία, και πόλεις, και επομένως και τα εξ αυτών παραγό μενα εθνικά ονόματα, τα οποία ή εξ άλλων Συγγρα φέων ανεπλήρωσα, ή και παντάπασι τα αφήκα, επι σημειώσας μόνον ολίγα τινα προς παράδειγμα εις γε νικήν πτώσιν μετα προθέσεως, εξ αρχαίας χρήσεως και τούτο, κατά την μαρτυρίαν αυτού του Στεφάνου εις τας λέξεις Αβρότονον και Βατή, και πολλαχού εις

άλλας πολλάς πόλεις και δήμους, όπου το εθνικόν αυ το δεν ήταν άλλως εις χρήσιν.

-

ΥΙ

Τέλος, επειδή ο σκοπός μου ενταύθα δί, ήπν να περιγράψω ούτε εκτεταμένως, ούτε όλων 2"Δ) Α' Συγγρα φίων και Ποιητών τους βίους, αλλ' εκείνων μόνον, των οποίων ή όλα τα Συγγράμματα, ή μέρος εξ αυτών και εις ημάς απεσώθησαν,

εσημείωσα

μετά την απα

ρίθμησιν αυτών, (προς διάκρισιν των μη σωζομένων, ή ανεκδότων ακόμη φυλαττομένων) και μίαν εκ των εκδόσεων αυτών, την οποίαν πολλάκις και Αρίστην ε κάλεσα, ως προτιμοτέραν δηλαδή των λοιπών είτε δια το ορθόν του κειμένου, είτε δια

τη:

πιστην

Λατινικής

μετάφρασιν και τάλλα, με τα οποία είναι, ως επί το πλείστον, συνωδευμένη μία καλή έκδοσις. Αλλ' επειδή τυχόν να ηπατήθην εγώ και εις την εκλογήν ταύτην κατέστρωσα εις το τέλος του Λεξικού τούτου, ως Ε πίμετρον, και δύω Πίνακας παλαιών και νεωτέρων εκ

δόσεων, εκ των οποίων ο μεν εκ του φιλολογικού Συγ

γράμματος του Σχοιλλίου (Schoell) ληφθείς, περιέχει κατ' αλφάβητον τα ονόματα των εκδοτών διαφόρων Συλ

λογών, ο δε εκ του Λεξικού των εκδόσεων του Εβεν στρατίου (Ηebenstreit) τα των Συγγραφέων και Ποιη των Ελλήνων και Ρωμαίων, και τας έγκριτοτέρας εκ

δόσεις των ιδίων αυτών Συγγραμμάτων με αυτάς τας Αατινίκας επιγραφάς, προς ασφαλεστέραν οδηγίαν εις την ζήτησιν αυτών.

Αλλά πρέπει να ομολογήσωμεν, ότι ούτε από *ή", σημείωσιν των αρίστων εκδόσεων, ούτε από την απόκτησιν αυτών δυνάμεθα να ωφεληθώμεν όσον ελ

πίζομεν, εάν δεν έχωμεν και μικραν είδησιν της Λα

τινικής γλώσσης. Επειδή Μεταφράσεις πισται, πολυ "αθείς Σημειώσεις, Σχόλια γραμματικά και φιλολο γικά, κριτικαί επιδιορθώσεις του κειμένου, Πίνακες

ΥΙΙ

φρασεολογικοί, ή ελληνισμού, Λεξικά και πάν ό, τι καλόν και ωφέλιμον περιέχει μία καλή έκδοσις, είναι όλα εις το Λατινικόν. "Οθεν όστις θέλει τώ όντι να ωφελήται από τοιαύτας Ελληνολατινικας εκδόσεις πρέ

πει εξ ανάγκης να μάθμ και την Λατινικήν γλώσσαν, ήτις θέλει τον οδηγεί ασφαλώς όχι μόνον εις την γνώ σιν της Ελληνικής, αλλά και όλων των άλλων επι στημονικών μαθήσεων, καθώς και περί τούτου αυτή

πάλιν η πείρα τρανώς μάς διδάσκει, και των λογίων μας οι πρόκριτοι προ πολλού μάς έσυμβούλευσαν, μ'όλον ότι ολίγων αι περιστάσεις εσυγχώρησαν έως τώρα να βάλωμεν εις πράξιν και τας σοφάς αυτών συμβουλάς. Τέλος πάντων προθυμούμενος και αποκαταστήσω, όσον το δυνατόν, ωφελιμώτερον το Λεξικόν τούτο, ε

πρόσθεσα εις το τέλος αυτού και άλλους τρείς Πίνα κας κατ' αλφάβητον, εκ των οποίων ο μεν πρώτος πε ριέχει τών Ελλήνων και Ρωμαίων Συγγραφέων και Ποιητών τα ονόματα μετα της χρονολογίας αυτών, τουτ έστι του προ Χριστού, ή μετά Χριστόν χρόνου, κα

σα τον οποίον έκαστος αυτών έζη και συνέγραφεν" ο δε δεύτερος, τας νεωτέρας ονομασίας των διαφόρων ε

παρχιών, πόλεων, νήσων και των τοιούτων, και ο τρί τος πάν ό, τι εμπεριέχεται εις αυτό με Λατινικας λέ ξεις σημειωμένον, με την δια του Ζ, ήτοι ζήτει συνήθη

παραπομπήν εις αυτό το Αεξικόν, προς ευχερεστέραν αυτών εύρεσιν. -

Και τα μεν περιεχόμενα εις το Λεξικόν τούτο εν περιλήψει τοιαύτα είναι όστις δε επιθυμη να λάβη περισσοτέρας ιδέας των τοιούτων δύναται να αναγνώση

και άλλα εκτεταμένως και κατ' είδος εκάστης όλης δια πραγματευόμενα Συγγράμματα, οίον εκ μεν τών εις

ΥΙΙΙ

την καθομιλουμένην ημών γλώσσαν συγγεγραμμένων τήν του Σταγειρίτου πεντάτομον Μυθολογίαν, και την υπό του μακαρίτου Κομμητά επιτομήν αυτής την πα

λαιαν Γεωγραφίαν του Κούμα και την Χρονολογίαν αυ του την Ελληνικήν Βιβλιοθήκην του αοιδίμου Γαζή, και τον Ελληνικόν Καθρέπτην τού Ιατρού Αλεξανδρίδου εκ δε των εις την Ελληνικήν, την μυθολογικήν Βιβλισ θήκην του Απολλοδωρου, τα Εθνικά Στεφάνου του Βυ

ζαντίου, και την του Στράβωνος και Παυσανίου Γεωγρα φίαν εκ δε των εις την Λατινικήν, Γαλλικήν και Ιτα

λικήν, την Ελληνικήν Βιβλιοθήκην του Φαβρικίου, το Μυθολογικόν τού Υγίνου, την Ελληνικήν Αρχαιολογία»

του Ποττέρου, την Ελληνικήν Γραμματείαν της δευτέρας εκδόσεως (τ823) του Σχοιλλίου, και την έτι προχειρο τέραν αυτής του Πισαίου Καρδέλλα, και άλλα τοιαύτα, εξ ων συνηρανίσθη κατ' επιτομήν και το Λεξικόν τούτο, προηγουμένως μεν, ως είπα, εις χρήσιν των σπουδαζόν

των ομογενών ημών νεανίσκων, επομένως δε και όλων ε-. κείνων, όσοι θελήσουν να το μεταχειρισθώσιν, αφ' ου

πρώτον το κρίνωσιν όπωσούν άξιον αναγνώσεως εαν ό μως επέτυχον και τον σκοπόν τούτον, ή τουλάχιστον επλησίασα εις αυτόν κατά την έφεσίνμου, τούτο μένει να το κρίνωσιν απαθώς οι φιλόκαλοι ομογενείς μου, οί τινες ήξεύρoυσι παρά πάντας τους άλλους και των ο μογενών των τας αδυναμίας ευμενώς να συμπαθώσι, και των μισελλήνων και κακοβούλων τας ερεσχελίας συμφώνως πάντες εις κόρακας και αποπέμπωσιν ! Εν Βενετία, τ834 κατα μήνα Απρίλιον. Δ. Δ.

Μάγνης.

ΑνΨΑ"

Μ.Ανν"ΑνΥΑΑ&νη/Φ147

Λ

Ε

ΑΜΑγή

Ξ Ι Κ Ο

Ν

Η ΣΤΟΡΙΚΟ ΜΥΘΙΚΟΝ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΝ.

Α Β

Αβα ,

ή "Αβα (Μόδι), πόλις

της Ελλάδος εις την Φωκίδα, από "Αβα του "Ηρωος παρονομα

σθείσα (Κάτοικ. Αβαίος). Αβαντίς, ή "Ευβοια, από "Αβαντος του υιού του Λυγκέως κληθεί σα , όστις ελθών ενταύθα από την "Αβαν της Φωκίδος, ωνόμα

σε την μεν χώραν Αβαντίδα, τους δ' εγχωρίους, Αβαντας, με το οποίον όνομα αναφέρει και ο "Ομηρος τους Ευβοείς.

"Αβαρις (Αbaris), υιός του Σεύ θου, Σκύθης το γένος, σοφός

και μάγος περίφημος . Ούτος περιγράψας την εις τους Υπερ

βορείους περιήγησιν του Απόλλω

τα, και μάλιστα τους σεισμούς της γης, και τας λοιμικας νό σους, τας οποίας και ιάτρευε δια μαγικών τινων λόγων. Ελθών δε και εις τας Αθήνας, καθ' όν

καιρόν συνέβη λοιμος ανά πάσαν την οικουμένην , και διατρίψας

πολύν χρόνον εκεί και εις άλλα διάφορα μέρη της Ελλάδος, ε θαυμάσθη υπό πάντων δια την μεγάλην του σοφίαν. Εις δε την

επιστροφή» του κατασκευάσας ά γαλμα από τα οστά του Πέλο πος, το επώλησε τεχνιέντως εις τους Τρώας ως ουρανοκαταίβα τον, και τούτο, λέγουσιν, ήτον το μετέπειτα πολυθρύλλητον Παλ

λάδιον. Ζ, Παλλάδιον. νος, έλαβε παρ αυτού της προ γνώσεως το χάρισμα, και προσέτι "Αβας (Αbas). Ζ. Ασκάλαβος.

έν βέλος, επί του οποίου φερό "Αβας, ή "Αβος (Αραράτ), όρος της Ασίας εις την Αρμενίαν, μενος εις τον αέρα, περιήρχετο και ποταμός αυτόθι ομώνυμος. εις βραχύ διάστημα χρόνου πό λεις και χώρας , κηρύττων τα "Αβατoς, νήσος της Αιγύπτου, σχη ματιζομένη από τα ύδατα της μεγαλεία αυτού , και προλέγων εις τους ανθρώπους τα μέλλον Μοίριδος λίμνης, εις την οποίαν Ι

2

ΑΒ

ΑΒ -

"ερυλάττετο εις ένα ναόν φος του Οσίριδος.

«

ο

'μένου εν Φραγκοφορτ. 18τ7, 8,

τα

Γ. Αισώπειοι Μύθοι 42, εκδοθ.

Αβδηρα (Πλατύστομον), πόλις της, εν-Αμστελοδ. 1731, 8, μετά Θράκης παράθαλάσσιος, πλησίον διαφόρων Σημείώσεων.

του Νέστου ποταμού κειμένη (Κάτοικ. Αβδηρίτης).

"Αβιτος (Αvitus) "Αλκιμος ο εκ

"Αβδηρος, ( Αbderus), νέος Οπούν

Βιέννης της Γαλλίας, ανεψιός ,

του Αυτοκράτορος Αβίτου,

καό

τιος, και οπαδός του Ηρακλέους,

Επίσκοπος της ιδίας του πατρί

προς τον οποίον παρέδωκε τους

δος. Εκ των Συγγραμμάτων αυ του σώζονται δύω Ποιημάτια εις στίχους Εξαμέτρους, εκ των ο ποίων το μεν πρώτον διαλαμβά

ίππους του Διομήδους, όταν αυ

τός εμάχετο με τους Βίστονας, οι οποίοι χαριζόμενοι εις τον Βα σιλέα των, έτρεξαν κατόπιν του. Α δια να τους λάβωσιν οπίσω. Και τούτους μεν καταπολεμήσας ο Η ρακλής, τους διεσκόρπισεν. ευκό λως αλλ' η λύπη του έστάθη α

νει Περί αρχής της αμαρτίας, ήτοι περί του προπατορικού α

μαρτήματος περί υπάρξεως Θεού περί του Κατακλυσμού, και πε

παρηγόρητος, όταν είδεν εις την

ρί της διαβάσεως της Ερυθράς θαλάσσης, το δε δεύτερον, Περί

επιστροφήν του κατεσπαραγμένον τον αγαπητόν του "Αβδηρον απ'

Παρθενίας προς Φυσκίναν την α δελφήν του έτι Επιστολαί, και

εκείνους τους αγρίους ίππους.

άλλα τινα, εκδοθ, εν Παρισίοις,

1645, 8, μετά Σημειώσεων. "Οθεν προς μικράν του παρηγο ρίαν και ένθύμησιν έκτισεν εις "Αβος . Ζ. "Αβας. εκείνο το μέρος την πόλιν "Α- "Αβυδος (Ναγαρα), πόλις του Πόν βδηρα , του παραθαλάσσιος. -

-

Αβιενος (Ανienus), - ή Αβιανός "Αβυδος (Μαδρύνα), πόλις αρχαία Σήξτος Ρούφος, Ιταλός, ή, κατ'

της άνω Αιγύπτου (Κάτοικ. Α

άλλους, Ισπανός , ακμάσας επί

βυδηνός).

Θεοδοσίου του Νέου, Μαρκιανού, Αβύλη ( La Sierra Dalmaca ), - και Λέοντος του Θρακός . Εκ όρος της Μαυριτανίας, κείμενον ". -

των Συγγραμμάτων αυτού σώζον

έμπροσθεν της Κάλπης , άλλου

ται Α. Αράτου Μετάφρασις εις στίχους Εξαμέτρους, εκδοθ, με

όρους της Ισπανίας, τα οποία

τα του κειμένου , και της του

Κικέρωνος και Γερμανικού Με

ταφράσεως, Σχολίων και Πινά κων εν Λειψία 1795-18o1. Β. Διονυσίου του Περιηγητού Με τάφρασις όμοίως εις στίχους Εξα-, μέτρους, εκδοθ., μετά του κει

επειδή φαίνονται μακρόθεν ως δύω στήλαι, ωνομάσθησαν υπό των παλαιών Στηλα του Ηρα κλέους, και λέγουσιν , ότι έως

εκεί φθάσας ούτος ο "Ηρως, ύ ψωσε δύω στήλας, και επέγραψεν

εις αυτάς την κ. Μη περαιτέρω στ

επιγραφήν και νομίσας τάχα και ότι

ν

Α Γ' 3

Α. Τ

εκεί είναι το τέλος του κόσμου,

βασιλεύς των Μυκηνών (Ζ. Α

ή των αγώνων του .

τρεύς). "Οταν ο Πάρις έκλε

-

Αγαθαργίδης, Κνίδιος, Ιστορικός,

ψε την Ελένην, γυναίκα του α

Έήτωρ και Γεωγράφος, ακμά σας κατά τους χρόνους Πτολε μαίου του Φιλομήτορος και του

ριήλθεν όλην την Ελλάδα , πα

δελφού του Μενελάου, αυτός πε

διαδόχου αυτού. Εκ των Συγ γραμμάτων αυτού σώζονται μό νον τμήματα τινα εκ του Περί

ρακινών τους ηγεμόνας αυτής προς εκδίκησιν ταύτης της ατι μίας. Καταπείσας δε αυτούς, έ καμε να συναχθή στόλος ικανός

Ερυθράς Θαλάσσης, εκδοθ, εις

εις την Αυλίδα της Βοιωτίας,

την Συλλογήν των Ελασσόνων Γεω

χειροτονηθείς αυτός Αρχιστρά τηγος υπο πάντων των Ελλήνων. Εκεί δε διατρίβων, εφόνευσεν εις το κυνήγιoν την ιεραν έλαφον τής

- γράφων του Ουδσωνίου. Αγαθήμερος , Γεωγράφος, του ο

ποίου σώζεται Υποτύπωσις της Γεωγραφίας εν επιτομή εις βι βλία δύω, εκδοθ, μετά των λοι

πών Ελασσόνων Γεωγράφων του Ούδσωνίου, και κατ' ιδίαν εν

Αμστελοδ. 167 τ., 8. Αγαθίας ο εκ Μυρίνης, πόλεως Αιολικής, Γραμματικός, Ιστο ρικός και Σχολαστικός (Συνήγο ρος) Χριστιανός. Συνέγραψεν Ι. στορίαν από του 555 έως του 559 έτους, εκδοθ. εις το εν Βε νετία Σώμα της Βυζαντίδος, και αλλαχού κατ' ιδίαν. Σώζονται δε αυτού και Επιγράμματα τινα,

Αρτέμιδος διά το οποίον οργι σθείσα αύτη η Θεα , επέφερε μεγάλα εμπόδια εις όλους τους εκεί συναθροισθέντας Έλληνας. Τότε ο Μάντις Κάλχας είπεν , ότι δια να εξιλεωθή η Θεα, έ πρεπε να προσφερθή εις θυσίαν της η Ιφιγένεια , θυγάτηρ του Αγαμέμνονος. Και η μεν παρτ θένος εφέρθη εκεί υπο του Ο δυσσέως εν ώ δε ο Ιερεύς έ

μελλε να την θυσιάση, την ήρ πασεν αοράτως η Αρτεμις , και

την έφερεν εις την Ταυρίδα, ρί *

%

2

Αν

και

η

σω

εκδοθ, μετά των λοιπών Επι

ψασα αντ' αυτής επί του θυσια

γραμματοποιών .

στηρίου μίαν έλαφον. Αφού δε

-

Αγάθων, Αθηναίος, Ποιητής Τρα αυτού σώζονται λείψανα τινα, εκδοθ. εις την Συναγώγήν των

έφθασαν εις την Τρωάδα, έδεις ξεν ο Αγαμέμνων, καθ' όλον το διάστημα του πολέμου, χαρακτή α τω όντι ηγεμονικόν, φανείς, καθ'"Ομηρον . Αγαθός βασιλεύς»

Ελλήν τραγωδιών και Κωμω

κρατερός τ' αιχμητής ». Αλλ' έ

διών του Γροτίου .

πειτα αναγκασθείς να επιστρέψη οπίσω την Χρυσηίδα, και άρπά

γικός, και φίλος φίλτατος του

Ευριπίδου. Εκ των τραγωδιών

Αγαμέμνων . Ζ. Αισχύλος. Αγαμέμνων (Αgamemnon), υιός του Ατρέως, ή του Πλεισθένους, και

σας αντ' αυτής την Βρισηίδα, ε

ρωμένην του Αχιλλέως και έγεινε

Α. Γ'

4

πολλών και μεγάλων ανωμαλιών

Α Γ'

στού Μεγάλης Εκκλησίας, και

παραίτιος εις όλον το στράτευμα

Διδάσκαλος, κατά τινας, του Ιου

δια την κατ' αυτού οργήν του

στινιανού , προς τον οποίον και Λόγoν Παραινετικόν συνέγραψεν, ή Σχέδην Βασιλικήν παραινετικών

Αχιλλέως. Μετά δε την άλωσιν της Τρωάδος επιστρέφων δια την Ελλάδα, έλαβε μαζή του αιχμά λωτον και την Κασσάνδραν, θυ

γατέρα του Πριάμου. Η δε Κασ σάνδρα ως Μάντις προείπεν εις αυτόν, ότι έμελλε να φονευθή εις

κεφαλαίων περί του καθήκοντος του καλού άρχοντος εις εβδομή κοντα δύω κεφάλαια, των οποίων

έκαστον αρκτικόν γράμμα είνας εκ ταύτης της ακροστιχιακής

την πατρίδα από τους οικείους

επιγραφής. » Τώ θειοτάτω, και

του αλλ' αυτός δεν ήθέλησε να

ευσεβεστάτω Βασιλεί ημών Ιου στινιανώ, Αγαπητός ο ελάχιστος Διάκονος». Τα παραινετικα ταύ τα κεφάλαια εξεδόθησαν πολ λάκις εν Βενετία εις το τέλος

δώση καμμίαν προσοχήν εις τους λόγους της. Φθάσας δε εις τας

Μυκήνας, εύρε τω όντι την οι κίαν του εις μεγάλην ανωμαλίαν εξ αιτίας του αχρείου Αιγίσθου, όστις, καθ' όλον το διάστημα της

απουσίας του, εμοίχευε παρανό

των Αισωπείων Μύθων, και κατ'

ιδίαν Ελλ. Λατ. εν Λειψία, 1755, 8, μετά Σημειώσεων.

μως την γυναίκα του Κλυταιμνή Αγαυή (Αgave), θυγάτηρ του Κά στραν. Τότε λοιπόν οδόντες αυ δμου εκ της Αρμονίας, και γυνή τόν, και φοβηθέντες μήπως ανα του Εχίονος, μετα του οποίου έγέννησε τον Πενθέα. Ούσα δε καλυφθή η παρανομία των, τον εφόνευσαν εις έν συμπόσιον, ή, διόλου αφιερωμένη εις την λα κατ' άλλους , τον έπνιξαν μέσα τρείαν του Βάκχου, κατεσπάρα εις το λουτρόν, φονεύσαντες έπει ξε μετά των λοιπών οπαδών της τα και την Κασσάνδραν μετά τον ειρημένoν Πενθέα, όστις όχι

των τέκνων αυτής, και μόλις εξ έφυγε τον κίνδυνον ο Ορέστης,

μόνον δεν εδέχετο τα μυστήρια

αυτού του Θεού, αλλα και α ναβάς ποτε εις υψηλόν μέρος, ποίον έπεμψε κρυφίως ή αδελ τα εχλεύασεν. φή του Ηλέκτρα προς τον Στρό Αγγελή, δήμος της Αττικής , εκ φιον, Βασιλέα της Φωκίδος. Ζ. της Πανδιονίδος φυλής (Κάτοικ. Ορέστης. Επιρρ. Αγγελήθεν). ο νεώτατος αυτού υιός, τον ο

Αγαμήδης (Αgamedes ). Ζ. Τρο Αγήνωρ (Αgenor), υιός του Πο φώνιος .

Αγανίππη, πηγή της Βοιωτίας εις

σειδώνος και της Λιβύας, όστις

εγέννησεν εν της Τηλεφάσσης

τον Ελικώνα, αφιερωμένη εις τας

τον Κάδμον, τον Φοίνικα, τον

Μούσας.

Κίλικα, και την Ευρώπην. "Ο-

Αγαπητός, Διάκονος της του Χρι

ταν δε ο Ζευς ήρπασε ταύτην

Α Γ'

την Ευρώπην, αυτός έστειλε τους υιούς του να την ζητήσωσι, με προσταγήν να μην επιστρέψωσιν οπίσω, εαν δεν την εύρωσι. Και επειδή αυτοί δεν ήμπορουν να

την εύρουν, έμειναν εις διάφορα

Αr 5 ταξύ του ποτηρίου και των χει λέων του διάστημα είναι πολυ . ας Πολύ μεταξύ πέλει κύλικος

και χείλεος άκρου ». Και εις τούτο το μεταξύ ηκούσθη θό

μέρη της γης και παρονομάσαντες

ρυβος, και φωνή λεγόντων , ότι ο Καλυδώνιος Κάπρος ορμήσας

τους κατοικηθέντας τόπους από

εις την χώραν του, κάμνει με

των ιδίων αυτών ονομάτων . }.

Αν

γάλην φθοραν εις πάν το προσ

«

"

Α"

-

α

ι

2.

9

Αν

ν

τυχόν . Ο δε Αγκαίος ακού

Αγκαίος (Αncaeus) , υιός του Ποσειδώνος εκ της Αστυπαλαίας,

σας ταύτην την αιφνίδιον αγγε

Βασιλεύς της Αρκαδίας, και κυ βερνήτης της Αργούς εις την

λίαν, έβριψεν από την χείρα του το ποτήριον, κ' ευθύς έτρεξε να

Αν

-

1

ρw

/

-"

9

"

.

μ'

2

9

η

ή/

η

β)

κατά της Κολχίδος εκστρατείαν

ίδη το γινόμενον , αλλά συναν

των Αργοναυτών. Διηγούνται περί τούτου, ότι, επειδή εφέρετο

τήσας καθ' όδον τον άγριον εκεί νoν Κάπρον και κατεσπαράχθη υπ' αυτού , και ούτως επληρώθη ή κατάρα του δούλου του.

4

εν

ρη

2

«

2

ν

σκληρώς

προς τους δούλους του, ήκουσε ποτέ κατάραν από τον αμ πελουργόν του, Να μη φθάση να "Αγκυρα ("Αγκορα και η Έγκιουρ) , ν

«η

Αν

η

η

ν

1

πίη" , από τον οίνον της αμπέλου

πολις της Ασίας εις την Γαλα

εκείνης. Ο δε Αγκαίος τότε

τίαν (Κάτοικ, Αγκυρανός ).

2

Ε

4

3

Ο

Αν

μεν επροσποιήθη, ότι δεν ήκουσε Αγκών (Αncona), πόλις της Ι τον λόγον ότε δε ανέδωκεν η άμπελος τον καρπόν, έκραξε τον δούλον εκείνον , και δείξας τα γν

ι

4

9

Αν

θν

ή

ή

4

σταφύλια, του ενθύμισε και την *

ν

ταλίας παραθαλάσσιος, εις την

η

νύν παπικήν επικράτειαν, προς 1

6.

η

ν

τον Αδριατικόν κόλπον κειμένη (Κάτοικ. Αγκώνιος, και Αγκω

Αν

κατάραν. Ατάραχος ο δούλος νίτης). είπεν, ότι είναι πολύς καιρός Αγλαία (Αglaja). Ζ. Χάριτες. 4, ακόμη έως να πίη οίνον. Ε Αγνούς , δήμος της Αττικής , εκ "; 9

e

/

-

η

ι

ν

2

πειδή δε έφθασε και ο καιρός της Ακαμαντίδος φυλής (Κάτοικ. Αγνούσιος). του οίνου, έλαβεν εις την χεί ρα του το ποτήριον ο Αγκαίος, Αγορα, τόπος συναθροίσεως του λαού, και πριν το πλησιάση εις τα « '", χείλη του, είπε προς τον δούλον, άν έχη πλέον καμμίαν αμφιβο α

""

")

"

τόπος κριτών, πωλούντων και α

Αν

2

Α

2

γοραζόντων, κτλ. Αγορα κατ' εξο χήν, εις τας Αθήνας ελέγετο

λιαν, ότι και οίνον θέλει πίει,

ο μεταξύ Διπύλου και του Κε

και αυτόν θέλει τιμωρήσει δια την αυθάδειάν του. Αλλ' ο δού λος πάλιν με την συνήθη ατα

ραμεικού τόπος, όπου ήσαν πολ

ραξίαν του απεκρίθη, ότι το με

λά εργαστήρια διαφόρων πραγμά των, και προσέτι ανδριάντες λαμ πρών υποκειμένων και της πα

6

ΑΙ"

Α Τ'

τρίδος ευεργετών

ο ναός των

δώδεκα μεγάλων Θεών, και άλ

λα παρατηρήσεως άξια πράγμα τα, όσα συνεχώς αναφέρονται εις τα Συγγράμματα των αρχαίων.

έτος και μία δυστυχής παρθέ νος, έως ότου Δίφιλος ο Βασι λεύς της Κύπρου μετέβαλε ταύ την την απάνθρωπον θυσίαν , προστάξας να θυσιάζεται επί του

- Ο από πρωίας μέχρι μεσημβρίας καιρός ωνομάζετο κ. Αγορα πλή

βωμού αντί της παρθένου μία

θουσα ". Αναλογεί δε αύτη η Αγορα με το Forum των Ρω

Αγριάδες, η Αγρωστίναι. Ζ. Νύμ

δάμαλις,

-

φαι -

μαίων.

Αγροίλη, ή Αγραύλη, δήμος της "Αγος Κυλώνειον. Ζ. Κύλων. Αττικής, εκ της Ερεχθηίδος Αγραία, και Αγραίς ("Αγραφα, φυλής (Κάτοικ. Αγραυλευς, και ή Βάλτος), πόλις της Ηπείρου Επιβρ. Αγραύληθεν, ή Αγροί μεσόγειος (Κάτοικ. Αγραίος, και ληθεν). -

Αγραεύς).

-

Αγύριον (San Filippo d' Αngί

Αγραύλη. Ζ. Αγροίλη. rone), πόλις της Σικελίας, πα τρίς Διοδώρου του Σικελιώτου "Αγραυλος (Αgraulus), θυγάτηρ του Κέκροπος. Εις ταύτην πα (Κάτοικ. Αγυρηναίος). ρασταθείσα ποτε η Αθηνά, έ Αγχίαλος (Ακιαλί), πόλις Ελλη δωκεν έν κιβώτιον κλεισμένον , παραγγείλασα αυτήν να μη το

νική, επί του Θρακικού Βοσπό "

ν

%

ρου κειμένη (Κάτοικ. Αγχια "

λεύς ). ανοίξη αύτη όμως υπ' όλεθρίου περιεργείας το ήνοιξε, και ευθύς Αγχινόη (Αnchino5). Ζ. Δαναός.

επήδησεν εξ αυτού έν αλλόκοτον Αγχίσης (Αnchises), υιός του τέρας , το οποίον και μετ' ολί Κάπυος, όστις αγαπηθείς υπό

γον έγεινεν άφαντον. Η δε Α θηνά, δια να την εκδικηθή, την έρριψεν εις μεγάλην ερωτικήν ζη

της Αφροδίτης, εγέννησε τον πε ρίφημον Αινείαν. αλλ' έπειτα ε

λοτυπίαν με την αδελφήν της Έρ

φύλαξε μυστικώς τον έρωτα, και

τυφλώθη υπ' αυτής, διότι δεν ε

ελέγετο, ότι αυτός

σην. Ο Ερμής αγαπών την Έρ

δια τούτο

σην, εσύχναζε προς αυτήν και

δεν μετείχεν από τας βουλάς των λοιπών Τρώων. "Οτε δ' εκυ

επειδή μίαν ημέραν, εν ώ ήθε λε να

έμβη

εις τον κοιτώνα της,

εμποδίζετο υπό της Αγραύλου, οργισθείς, την μετεμόρφωσεν εις σκόπελον. Μετά ταύτα όμως ετι μήθη η "Αγραυλος ως Θεα, και εις την εν Κύπρω Σαλαμίνα είχε και ναόν περικαλλή, εις την εορ

τήν της οποίας έθυσιάζετο κατ'

ριεύετο η Τρωας, ο Αγχίσης υ πέργηρως ήδη ων, και κινδυνεύων να γείνη παρανάλωμα πυρός, ε σώθη υπό του Αινείου αβλαβής ί από μέσον του πυρός και των

βελών, και κομισθείς εις την Σικελίαν , απέθανεν εκεί, και

ετάφη εντίμως εις το όρος Έρυξ,

ΑΔ

Α Δ "

7 ..........." - " -

-

"Αδμητος από τον Απόλλωνα να

μην αποθάνη, και αυτός το ε πρόβαλεν εις τας Μοίρας, και

δανεύς,

οποία απεκρίθησαν , ότι τότε

"Αδης (Οrcus), τόπος ευρυχωρό.

αξιωθή τούτο, όταν θελήση ν αποθάνη άλλος τις αντ' δύναται να

τατος μέσα εις το κέντρον της

γης , όπου ήρχοντο αι ψυχαι μετά θάνατον. . Εδιαιρείτο δε ο

-

"Γν." --

ν

σκοπού του. Εζήτησετ προσέτι ο

"Αδανα (Αδέν), πόλις της Ασίας εις την Κιλικίαν, πλησίον της Αναζαρβού κειμένη (Κάτοικ. Α

"Αδης εις δύω, εις τον Τάρτα ρον, ή Τάρταρα, και εις τα

"

αυτού. Οταν λοιπόν επλησίασεν ή :: "ώρα του

θανάτου του, κανείς ού

τε φίλος, ούτε συγγενής δεν ή

Ηλύσια πεδία. Και εις μεν τον Τάρταρον (ήγουν την Κόλασιν)

θέλησε να κάμη μίαν τοιαύτην

ετιμωρούντο όλοι οι κατάδικοι με διαφόρους τιμωρίας εις δε

στις συγκατένευσε ν αποθάνη, δια

αλλαγήν, αλλά μόνον η "Αλκη

να φυλάξη την ζωήν του ανδρός της. Έπειτα όμως ήλευθέρωσε

τα Ηλύσια πεδία (τουτέστι τον

.. Παράδεισον) διέτριβον αι ψυχαι

και ταύτην, από τον "Αδην ο

των δικαίων, απολάυουσαι τελείαν ευδαιμονίαν

Ηρακλής, ή, κατ' άλλους, την

Αδιαβηνή (Βοταν), επαρχία της

φθείσα από τα δάκρυα του αν

έστειλεν οπίσω η Περσεφόνη, καμ

Ασίας εις την Βαβυλωνίαν, με

δρός της Αδμήτου, - ταξυ Τίγρητος και Ευφράτου των Αδραμύττειον , και Ατραμύττειο» ποταμών κειμένη (Κάτοικ. Αδια (Αδραμύττι), πόλις της Μυ σίας , πλησίον του Καίκου πο βηνός). Αδμήτη (Αdmete). Ζ. Τονεία. ταμού κειμένη (Κάτοικ. Αδρα "Αδμητος (Αdmetus), υιός του μυττηνός) , 4. * Φέρητος και Βασιλεύς της Θεσ Αδρανoν (Αderno ), πόλις της Σι -

.."

σαλίας , του οποίου τας βούς

κελίας, πλησίον της Αιτνης κει

έβοσκεν ο Απόλλων εξορισθείς μένη (Κάτοικ, Αδρανίτης ). από τον ουρανόν. Ούτος επιθυ Αδράστεια (Αdrastea). Ζ. Νέμε : : : :: μήσας να νυμφευθή την ωραίαν σις, - Μελισσεύς , "Αλκηστιν, θυγατέρα του Πελίου,

"Αδραστος (Αdrastus), υιός του

δεν ημπόρει ν απολαύση τον σκο πόν του, επειδή ο πατήρ της ε

Ταλαού εκ της Λυσιμάχης, και

κήρυξεν , ότι εκείνος θέλει την

λάβει εις γυναίκα του, όστις ή θελεν υπάγει εκεί με άμαξαν, συρομένην από λέοντα και κά

προν. Ο δε Απόλλων ευγνωμο

Βασιλεύς του Αργους. Ούτος συμβουλευθείς ποτε το εν . Δελ φοίς μαντείον του Απόλλωνος περί της υπανδρείας των θυγα τέρων του, ήκουσε με θαυμασμόν, ότι έπρεπε να τας -δώση εις

νών προς αυτόν, τον εδίδαξε τον

κάπρον και εις λέοντα. Και τό

τρόπον, και ούτως επέτυχε του

τε μεν μην εννοήσας τον χρησμόν,

8

ΑΔ

ΑΔ

δοθ, εν Αυγούστη των Βινδελι ότε δε μετά καιρόν ήλθον εις το κών, 16ο2, 4, και αλλαχού. "Αργος κατατρεγμένοι ο Πολυνεί Αδριανούπολις , η πρότερον Ορε

ευρίσκετο εις μεγάλην απορίαν,

νικης και ο Τυδεύς, και είδεν εις

στιας πόλις της Θράκης μεσό

ε- τας ασπίδας του μεν Πολυνεί

γειος, παρά τον Έβρον ποταμόν κειμένη (Κάτοικ. Αδριανοπολί

κους την εικόνα του λέοντος, του δε Τυδέως, την του κάπρου, εκα

της ).

-

τάλαβε του χρησμού την έν Αδριατικόν πέλαγος, ο νύν λεγόμε νοιαν, και έδωκε την μεν Αρ νος Κόλπος της Βενετίας, το οποίον και ανωτέρα θάλασσα ο γείαν εις τον Πολυνείκην, την δε Δηίπύλην , εις τον Τυδέα ,

νομάζεται, προς διαφoραν της κα τωτέρας θαλάσσης εις το Τυρ βηνικόν πέλαγος, το οποίον ήδη Αιγιαλός της Τοσκάνης καλείται ρ

υποσχεθείς εις αυτούς εις την πατρίδα των

και την

αποκατά

y

"

η

9

επεχείρησε πρώτον την κατα των Θηβών Αδρύμη, ή Αδρυμητόν (Μαχoυμέ τα), πόλις της μικράς Αφρικής» εκστρατείαν, γενόμενος αυτός αρ κατά το Βυζάκιoν κειμένη (Κάτ χηγός και της εκστρατείας και ΟζΧ. Αδρυμήτιος). της δυστυχίας, κατά την πρόρ ρησιν του Αμφιαράου . Ζ. Ε Αδώνια (Αdonia), εορτή των Ελ λήνων, πανηγυριζομένη εις τιμήν τεοκλής, Αμφιάραος του Αδώνιδος, εραστού της Α Αδρία (Αdri), πόλις της Ιταλίας φροδίτης. Εις ταύτην την εορ εις την χώραν των Ενετών, από την τα πάντα ήσαν λυπηρά, και την οποίαν παρωνομάσθη και το Αδριατικόν πέλαγος (Κάτοικ. Α διά τούτο ο Νικίας, ο στρατη στασιν

και ούτως

δριανός, και Αδριάτης),

γός των Αθηναίων αναχωρών κατ'

Αδριανός, Τύριος, Σοφιστής και αυτήν την ημέραν δια τον πό λεμον της Σικελίας, επρομάντευ Ρήτωρ, μαθητής δε και διάδοχος σε την κακήν αυτού έκβασιν. τού εν Αθήναις Σχολείου Ηρώ δου του Αττικού χρηματίσας, "Αδωνις (Αdonis), υιός του Κινύ ρου, Βασιλέως της Κύπρου, και και Γραφεύς, ή Αντιγραφεύς των Επιστολών του Κομμόδου εν Ρώ της Μεθάρμης, θυγατρός του μη, όπου και απέθανεν εις η Πυγμαλίωνος. Ούτος νέος ών λικίαν ετών ογδοήκοντα. Εκ των Λόγων αυτού σώζονται ολίγα α

ευειδέστατος , ηγαπήθη καθ' υ περβολήν από την Αφροδίτην, η

ποσπασμάτια, εκδοθ. εις την υπό

οποία και τον συνώδευε παντα

του Αλλατίου Συλλογήν των Ελ

Αδριανός, Συγγραφεύς Εκκλησιαστι

χού εις τα δάση, εγκαταλείψα σα τον ουρανόν , και την συν αναστροφήν των λοιπών Θεών. Αλλ'

κός, του οποίου σώζεται Εισα

η λύπη ταύτης της πολυπαθούς

γωγή εις την θείαν Γραφήν, εκ

Θεάς εστάθη απαρηγόρητος, ό

σω

λήνων Σοφιστών και Ρητόρων.

2

η

Q,

"

9

ρ

Α Ε

9

Α Θ

ταν τον είδεν έξαφνα κατεσπα

Φρύξον και την Ελλην, ενυμφεύ

ραγμένον από ένα άγριον χοί, ρον, τον οποίον ήγειρε κατ' αυ του η Αρτεμις, χαριζομένη εις

δη την Ινώ, θυγατέρα του Κά δμου. Η δε Νεφέλη αγανακτή

τον Αρην. "Οθεν προς μικράν

σασα δια ταύτην την καταφρό νησιν, έπεμψε προς εκδίκησιν εις

της παρηγορίαν, αφ' ου πρώτον τον εμυρολόγησεν ανωφελώς, έ

βρίαν, διά το οποίον αναγκα

καμε και εβλάστησε το άνθος Ανεμώνη καλούμενον, Αέθλιος (Αέthlius) , Ζ. Ενδυμίων.

Αελλώ (Αéllo). Ζ. Αρπυιαι. Αερόπη (Αérope). Ζ. Θυέστης, Αέτιος, Αμιδηνός, Ιατρός πολυμα

τας Θήβας μίαν μεγάλην ανομ οδεις ο Αθάμας, έστειλεν εις Δελφους να ερωτήσωσι το

τους

μαντείον περί της απαλλαγής του κακού. Η δε Ινώ προδια δέσασα τους απεσταλμένους, τους

παρήγγειλε να είπωσιν εκ μέρους

θής εις την Αυλήν της Κωνσταν τινουπόλεως, και διοικητής της εν

της Πυθίας, ότι τότε θέλει παύ

Ασία βασιλικής φρουράς. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζε

δυσιάση τα τέκνα της Νεφέλης,

ται τεύχος εις δεκαέξ βιβλία, εκ διαφόρων συνερανισμένον, και

αμφιβόλως, εαν ένας χρυσόμαλ λος Κριός της οικίας δεν ήθε

Τετράβιβλος επιγραφόμενον, δια την εις τέσσαρα βιβλία, ή τμή ματα υπό των μεταγενεστέρων

λεν ειδοποιήσει εις αυτούς με

σύνοψίν του, έκαστον των οποίων

σει το κακόν, όταν ο Αθάμας το οποίον και ήθελε γείνει αν

ανθρωπίνην φωνήν ταύτην του Αθάμαντος την απόφασιν. Συμ βουλευθέντες λοιπόν και οι τρείς,

περιέχει τέσσαρας Λόγους. Του εατρικού τούτου Συγγράμματος κατά πρώτον εξεδόθησαν Έλλη

Κολχίδα προς τον εκεί βασι

νιστί εν Βενετία, 1554, φύλ, τα

λεύοντα Αιήτην. Εν ώ δε διέ

πρώτα οκτώ μόνον βιβλία, και

βαινον την θάλασσαν, καθήμενοι

μετά ταύτα εν Λειψία, 1754,

επάνω του Κριού, η μεν Έλλη φοβηθείσα, έπεσεν εις τον εν

4, μέρος εκ του εννάτου, των δε λοιπών η Λατινική μόνον Με τάφρασις περιφέρεται. Αζηνία, δήμος της Αττικής, εκ της Ιπποθοωντίδος φυλής (Κάτ

απεφάσισαν να φύγωσιν όμου δια 1

1

..

η

«

ν

9

η

νυκτος» και να υπάγωσιν εις την

Αβύδω πορθμόν και επνίγη, και

Αιόλου, και . Βασιλεύς των Θη

απ' αυτής ωνομάσθη ο πορθμός Ελλήσποντος, ο δε Φρύ ξος διασωθείς μετά του Κριού εις την Κολχίδα, έλαβε καλήν ύπoδεξίωσιν υπό του Αιήτου. Και τον μεν Κριόν έθυσαν εις

βών. Ούτος εγκαταλείψας την προτέραν του γυναίκα Νεφέλην,

τον Δία, το δε χρυσούν αυτού δέρας το αφιέρωσαν εις τον ναόν

εκ της οποίας είχε γεννήσει τον

του Αρεως, το οποίον έφύλατ

οικ. Αζηνιεύς).

Αθάμας (Αthamas), υιός του

εκείνος

ΑΘ

ΙΟ

Α Θ

τεν ένας φοβερώτατος δράκων,

κατέπιε

την Μήτιν ζωντανήν,

και δύω χαλκόποδες και πυρ πνέοντες ταύροι. Ζ. Δέρας.

Αλλ' ότε έφθασεν ο καιρός της

Αθανάσιος, ο πολύαθλος και έν

κιμάζη σφοδροτάτους πόνους εις

γεννήσεως, ήρχισεν αυτός να δο

θερμος της Εκκλησίας προστά

την κεφαλήν του, και έκραξεν ε

της, εγεννήθη εις την Αλεξάν. δρειαν κατά το 296 έτος, και

πί τούτω τον "Ηφαιστον. Ο δε "Ηφαιστος ελθών με τον οξύτα

κατά το 526 προεχειρίσθη Ε πίσκοπος ταύτης της πόλεως,

τόν του πέλεκυν, ως επροστάχθη, και μαθών του Διός την θέλη

"Ητον έμπειρος της Γραμματικής και Ρητορικής, και μάλιστα της θείας Γραφής, μέγας δε και αδιάλλακτος εχθρός των Αρεια

σιν, έσχισε μετά πολλας αντι στάσεις την κεφαλήν αυτού εις δύω μέρη, και ευθύς επήδησεν

νών, υπό τών οποίων και δια φόρως κατηγορηθείς, και τέλος

εξορισθείς, μόλις μετά πολλους κινδύνους και αφορήτους ταλαι πωρίας, απήλαυσε πάλιν τον θρό

νον του, όπου και μετ' ολίγον αν επαύθη προς Κύριον εις ήλι κίαν ετών έβδομήκοντα επτά. Εκ των Εκκλησιαστικών Συγ γραμμάτων τούτου του θειοτά

του Πατρός σώζονται ακόμη πολ λα, εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Παρι σίοις, 1698, φύλ, εις τόμους τρεις :

"Αθεσις (Αdige), ποταμός της Ι. ταλίας εις την χώραν τών Ε νετών, εκχυνόμενος εις το Α-. δριατικόν πέλαχος, -

Αθηνά (Μinerva), θυγάτηρ του Διός, εκ της κεφαλής αυτού γεννηθείσα, επειδή ο Ζευς , κα

θως λέγουσι, λαβών κατ' αρχάς εις γυναίκα του την Μήτιν, θυ γατέρα του Ωκεανού, και μα

εξ αυτής κόρη ακμαία και έν οπλος, χορεύουσα και πάλλουσα το δόρυ, και αύτη ήτον η Παλ

λας Αθηνά. Ανατραφείσα δ' έ πειτα υπο του Τρίτωνος και της θυγατρός αυτού Παλλάδος (δια το οποίον ίσως και Παλλας επ

ωνομάσθη), ανέβη εις τον ου ρανόν, και συγκατηριθμήθη υπό του Διός εις την τάξιν των δώ

δεκα μεγάλων Θεών. Η Αθηνά ηγάπησε πάντοτε την παρθενίαν, και πρώτη αυτή εφεύρε τους αυ λούς αλλ' επειδή όταν τους έ παιζεν ασχήμιζον το πρόσωπόν της, τους έρριψε και τους έλα

βεν ο Μαρσύας. Φιλονεικήσασα δε με την Μέδουσαν, μίαν εκ των Γοργόνων, και νικήσασα αυ

την, μετέβαλεν εις όφεις τον ω ραίον αυτής πλόκαμον. Ομοίως μετεμόρφωσεν εις το ομώνυμόν της ζωύφιον και την Αράχνην, θυγατέρα του Ίδμονος, Βασιλέως των Λυδών, ως είρηται εκεί ,

δών παρά του χρησμού, ότι το

Εφιλονείκησε δε και μετα του

τεχθησόμενον εξ αυτής βρέφος

Ποσειδώνος ενώπιον των άλλων

θέλει γείνει ισχυρότερον αυτού,

Θεών δια το όνομα της πόλεως

Α

Ά

Α Θ

ΑΘ

1ί

των Αθηνών, ήτις έως τότε ω Αθήναι (Αθήνα ), ή περικλεής μη - νομάζετο Κεκροπία . Και επειδή τρόπολις της Αττικής, από Α οι Θεοί απεφάσισαν την ονομα θηνάς της προστάτιδος αυτής σίαν αυτής διά τινος υπερφυσικού παρονομασθείσα, και διδάσκα σημείου, ο μεν Ποσειδών έκαμε λος της οικουμένης χρηματίσασα (Κάτοικ. Αθηναίος). Υ

και ανεφάνη εκ της γης ένας ωραιότατος ίππος, η δε Αθηνά, Αθήναια (Αthenaea). Ζ. Ερι. ία έλαία, η οποία και επρο και χθόνιος, Παναθήναια. τιμήθη διότι αυτή μεν ένομίσθη Αθήναιος ο εκ Ναυκράτης της Αι σημείον ειρήνης, ο δε ίππος, πολέ γύπτου, Γραμματικός (Φιλολό "

Α'

2

,

2...

"... --- 22

μου και μάχης. Ενομίζετο δε η Αθηνά έφορος του πολέμου, της

γος) και Σοφιστής άριστος, ήκ μαζε κατά τας αρχάς του γ.

φρονήσεως, και όλων των ελευ . Αιώνος, και διακρίνεται από άλ θερίων τεχνών και επιστημών, και

επαραστένετο νέα μεγαλοπρεπής,

με όμματα γλαυκα, και με πε ρικεφαλαίαν εις την κεφαλήν, και βαστάζουσα εις την χείρα της λόγχην. Πλησίον δε αυτής εφαίνον το ή ελαία, μία γλαύξ, και διά φορα όργανα της Μαθηματικής, Αθηναγόρας, Αθηναίος, Φιλόσοφος Πλατωνικός. Ούτος κατ' αρχάς

ήτον εχθρός των Χριστιανών, τους

λους όμωνύμους του με το Δει πνοσοφιστής , δια το πολύτιμόν

του Σύγγραμμα, Δειπνοσοφισται (Συμπόσιον Σοφιστών) επιγραφό μενον εις δεκαπέντε βιβλία, πλή ρες σοφίας και ποικίλης πολυ μαθείας. Η μέχρι τούδε αρίστη έκδοσις αυτού είναι η εν Αργεν τοράτω Ελλ. Λατ. 18οτ-πο87, 8, εις 14 τόμους, μετά Σημειώ σεων, και άλλων φιλολογικών πα

οποίους δια να καταπολεμήση ρατηρέσεων , και τριών αξιολό ευκολώτερον, απεφάσισε να μελε γων Πινάκων . τήση την θείαν Γραφήν φω Αθήναιος, Μηχανικός εξ αγνώστου τισθείς όμως υπ' αυτής, έγεινε πατρίδος, ήκμαζε κατά τους χρό Χριστιανός, και διδάσκαλος του νους του Αρχιμήδους , και του Ρωμαίου στρατηγού Μαρκέλλου, εν Αλεξανδρεία χριστιανικού Σχο λείου. Εκ των Συγγραμμάτων του κυριεύσαντος τας Συρακού σας, προς τον οποίον συνέγραψε αυτού σώζονται Α'. Πρεσβεία υ πέρ των Χριστιανών προς Μάρ και βιβλίον Περί Μηχανημάτων, κον Αυρήλιον. Β. Περί αναστά εκδοθ. εις την Συλλογήν των παλαι ών Μαθηματικών του Θηβενότου. σεως των νεκρών, εκδοθ, μετά των Συγγραμμάτων Ιουστίνου του Αθηναίων Μήνες. Ζ. Μήνες Αθη ναίων. Φιλοσόφου και Μάρτυρος. Αθήναι (Σετίνες ), πόλις παραθα Αθμονία, ή "Αθμονον, δήμος της Αττικής, εκ της Κεκροπίδος φυ λάσσιος της Κολχίδος, προς την -

Τραπεζούντα κειμένη.

λής (Κάτοικ. Αθμονεύς). -

Α1

Α Ι

Ι 2

Αθως (Αγιον όρος), όρος υψηλό

γίσθη η Θεα αύτη, και παρε

τατον της Μακεδονίας (Κάτοικ. Αθωίτης, η Αθωνίτης), "Αια . Ζ. Κίρκη.

κάλεσε τον Ποσειδώνα να τον κα

ταποντίση εις την θάλασσαν, ό

υπέστρεφε δια την Ελλάδα. Ο Ποσειδών διήγειρε ταν αυτός

"Αια, πόλις της Κολχίδος, παρά τον Φάσιν ποταμόν κειμένη (Κάτ.

τώ όντι μεγάλην τρικυμίαν, από την οποίαν ο "Αιας μόλις διεσώ

οικ. Αιάτης),

Αιακός (Αeacus), υιός του Διός

θη γυμνος επάνω εις ένα βρά

εκ της Αιγίνης, και Βασιλεύς της Οινώνης, της μετέπειτα Αι γίνης. Επειδή δε μία λοιμική νό σος κατηρήμωσεν όλην εκείνην

χον. Αλλ' επειδή και εκεί ήρχι

σε να βλασφημή εναντίον των Θεών , εσχίσθη εκείνος ο βρά χος και τον κατέπιε ζωντανόν ή, κατ' άλλους, ναυαγήσας, ε

την νήσον, παρεκάλεσε τον πα πνίγη εις την θάλασσαν. τέρα του και μετέβαλε τους μύρ, μηκας εις ανθρώπους , τους ο Αιας ο Μέγας, ήτον υιός του Τε σοίους ωνόμασε Μυρμηδόνας. Βα λαμώνος, Βασιλέως της Σαλα σιλεύσας δε επί γης οσίως και μίνος , και δεύτερος μετά τον Αχιλλέα κατά την ανδρείαν του δικαίως, διωρίσθη υπό του Πλού τωνος, δια την άκραν του ευσέ σώματός του, καθώς εφάνη καθ' βειαν και δικαιοσύνην, κριτής εις όλον τοήλ διάστημα του πολέμου, τον Αδην μετά Μίνωος και Ρα οπότε ήλθεν εις την πολιορκίαν δαμάνθυος των ομοπατρίων αδελ" της Τρωάδος. Μίαν ολόκληρου Α)

'

»

-

φών του.

-

.

-

"

ι

ημέραν εμονομάχησε μετα τού "Εκτορος, και μόλις προς το ε

σπέρας διηλλάχθησαν αναμεταξύ 1

εν Θεσσαλία Μαγνησίας, επί του

Φς

2

η

-

-

9

1

1

}

.. "

Αιάντειον ακρωτήριον, η δυτικωτά τη άκρα του Τισείου όρους της

" -

ν

---

-

"Αιας Μαστιγοφόρος. Ζ. Σοφοκλής, "Αιας (Αjax), υιός του Οιλέως,

των με φιλικα δώρα, τα οποία ύστερον εστάθησαν όλεθριώτατα και εις τους δύω. Και ο μεν "Αιας έδωκεν εις τον Έκτορα ζω στήρα περικαλλή, από δε του "Ε-

Βασιλέως των Λοκρών, όστις ελ

κτορος αυτος έλαβε ξίφος θαυμά

οποίου κείται την σήμερον ή πό

λις Τρίκερη, ή Τρίκερα.

θών εις την πολιορκίαν της Τρωά

σιον. Μετά δε τον θάνατον τού

δος, έδειξε μεγάλα σημεία της

Αχιλλέως εφιλονείκησεν ο "Αιας περί των όπλων αυτού, και επει δή ενίκησεν ο Οδυσσεύς, αυτός

ακαταμαχήτου ανδρείας του, φο νεύσας προς τοις άλλοις και πολ λους επισήμους Τρώας. Αλλ' ε πειδή έπειτα εβίασε την Κασ

από την οργήν του εμάνη, και ορμήσας κατέσφαζε τα ποίμνια

σάνδραν, θυγατέρα του Πριάμου, μέσα εις τον ναόν της Αθηνάς,

του Ελληνικού στρατοπέδου, νο

όπου αυτή είχε καταφύγει, ωρ

βων δε και ένα κριόν, τον ενό

μίζων, ότι φονεύει Έλληνας. Λα

Α Ι

ΑΙ

μιζεν Οδυσσέα, και προς περισ σοτέραν εκδίκησιν τον εμάστιζεν, όσον ήμπόρει δυνατά , και δια 2

-υ

Ο

γοφόρος. Αλλά τέλος ελθών εις εαυτόν, και αισχυνόμενος να ζή πλέον δι όσα κακά έπραξεν εις τον καιρόν της μανίας του , έ

στρεψε καθ' εαυτού το ξίφος, ό που είχε λαβών παρά του "Εκτορος δώρον, και εφονεύθη ιδιο χείρως, δείξας εμπράκτως, ότι των εχθρών τα δώρα, ούτε πρέπει να λέγωνται δώρα, επειδή είναι πάν τοτε βλαπτικά, και ποτέ δεν εί ναι ωφέλιμα κ. Εχθρών δ' άδω Α

η

1

«ν

η

•

Κυκλάδων νήσων και της Αττι κής θάλασσα , από της νήσου Αιγός, ή, κατ' άλλους, από του 1

ή

της βουλής των Θεών κατευω δόθη υγιώς εις την Σικελιαν,

όπου εξελθούσα η παρθένος, ή γαπήθη παρά του Κρινισου πο ταμού, και εγέννησε τον ειρη μένον Αιγέστην. Υπήγεν έπειτα

η

Αιγαίον πέλαγος (Αρχιπέλαγος, ή "Ασπρη Θάλασσα), ή μεταξύ των 3 Α .

την αυτην αδικίαν, φοβηθείς κά ποιος ευγενής Ιππόστρατος μή πως πέση ο κλήρος και εις την ιδίαν του θυγατέρα, την έβαλεν εις κιβώτιον , ή εις πλοιάριον, και την αφήκεν εις την θάλασ σαν. Τούτο το πλοιάριον δια

και αυτός εις τον Τρωικόν πό

ρα δώρα, Ζ κ' ουκ ονήσιμα ». ιγάδες . Ζ. Αιγίμοροι. " Ν.

κατ' έτος μίαν παρθένον εις τρο φήν του θαλασσίου κήτους, το οποίον έστειλεν ο Ποσειδών, δια

1

τούτο επωνομάσθη και Μαστι

τ'

13

2

"ν

9

Μ

λεμον, από τον οποίον επιστρέ ψας, έκτισε την πόλιν "Αιγεσταν,

και άλλας. Γέρων ήδη ών εφι λοξένησε τον Αινείαν, και παρ εστάθη και εις την ταφήν του

«ω

πατρός του Αγχίσου.

εκείσε πνιγέντος Αιγέως, πατρός Αιγεύς (Αegeus). Ζ. Θησεύς . του Θησέως και ούτω παρονομα- Αιγιάλεια. Ζ. Πελοπόννησος. σθέν . Ζ. "Αιξ, Θησεύς.

Αιγαίων (Αegaeon). Ζ. Εκατόγ-

Αιγιάλεια, πόλις της Πελοποννήσου

μεσόγειος (Κάτοικ. Αιγιαλεύς).

Αιγίλος, ή Αιγιλία, δήμος της Ατ Αιγέστης (Αegestes, ή Αegestus), τικής, εκ της Αντιοχίδος φυλής Βασιλεύς της Σικελίας. Οργι(Κάτοικ. Αιγιλεύς, ή Αιγιλιεύς, σθείς ο Απόλλων κατα του Λαοκαι Επιβρ. Αιγιλιάθεν). χειρες ,

μέδοντος, Βασιλέως της Τρωά- Αιγίμοροι , ή Αιγάδες, τρία, νησί δος, διότι δεν έλαβε τον συμφω-

δια, πλησίον της Σικελίας κεί

νηθέντα μιθόν , δια την κτίσιν μενα (Κάτοικ. Αιγιμορίτης). των τειχών, ως είρηται εκεί (Ζ. "Αιγινα, νήσος του Αιγαίου πελά γους, έμπροσθεν της Επιδαύρου Λαομέδων), έπεμψε λοιμικήν νό κειμένη (Κάτοικ. Αιγινήτης), σον , ήτις έφθειρε γενικώς την χώραν εκείνην. Και επειδή ο χρησμός έλεγεν, ότι δια να παύ

"Αιγιον (Βοστίτσα), πόλις της Α χαίας παραθαλάσσιος, όπου πο τε συνηθροίζοντο δια κοινας ύ Α

ση το κακόν έπρεπε να βάλλωσι

Μ

η

"

14

ΑΙ

ΑΙ κν

*

ποθέσεις οι πολίται ων Αχαιών

2

* *«

Αν

-

.

-

υπο του Ορέστου, του υιού του

(Κάτοικ. Αιγιεύς). Αγαμέμνονος, ως είρηται εκεί. Ζ. Αγαμέμνων, Ορέστης. Αιγίπαν (Αegipan), επίθετον του ., Πανός ή, κατ' άλλους , ο Αι Αιγός έλος, ή Ζόρκος (Capreae γίπαν ήτον υιός του Πανός και palus), τόπος της Ιταλίας εις το Λάτιον, από τον οποίον, ως της Νύμφης Αιγός, όθεν και την ονομασίαν έλαβεν. Ευρεθείς

λέγουσιν, έγεινεν άφαντος ο Ρω

μύλος. - δε και αυτος εις την κατά του .. Τυφώνος μάχην των Θεών, έ Αιγός ποταμός, πόλις της Θρακι. -

κλεψε μετά του Ερμού τα νεύρα ... του Διός, τα οποία κόψας ο Τυ

κής Χερσονήσου, παρά τον ομώ νυμον ποταμόν κειμένη, όπου ε

φων, εφύλαττεν εις το Κωρύκειον .. άντρον της Κιλικίας, ως είρη ται εκεί. Ζ. Τυφών.

:

-

•

"

"

κν

2.

2

.

Λύσανδρον (Κάτοικ. Αιγoσποτα "

μίτης):

Αιγίς (Αegis). Ζ. Μελισσεύς. Αι- "Αιγυπτος (Αegyptus). Ζ. γίς ωνομάζετο και ο θώραξ της

.

νικήθησαν οι Αθηναίοι από τον

Δα

ναός .

Αθηνάς , κατεσκευασμένος από Αιγυπτος , επαρχία μεγίστη της Αφρικής, μεταξύ Αραβίας, Αι την δοραν της Αιγός , εις την

μέσην του οποίου εφαίνετο κολ-

ιοπικών ορέων, και Μεσογείου

- λημένη και η κεφαλή της Με.. δούσης. Ζ. "Αιξ, Περσεύς. "Αιγισθος, υιός του Θυέστου εκ της

θαλάσσης κειμένη (Κάτοικ. Αι γύπτιος). Εδιαιρείτο δε αύτη ή επαρχία υπό των παλαιών εις

θυγατρός του Πελοπίας , ούτως

"Ανω, Μέσην, και Κάτω "Αιγυ

4

.

ν

-

>

/

επονομασθείς , διότι ανετράφη με το γάλα μιάς αιγος , όταν «

/

«ι

2

?

- . -

1

2

η μήτηρ του, αμ αφού τον ε

γέννησε, τον έρριψεν εις το δά

πτον. Και η μεν άνω περιείχε «Ι. Ν

ι

«

ν

1

την Θηβαίδα, ή δε μέση, την Επτάνoμoν, ή Αρκαδίαν, και η κάτω, το Δέλτα. -

«Τ-

# 1 ,

-

2

1.

-

*

-

σος, ως είρηται εκεί (Ζ. Θυέ Αίδωνεύς, ή "Αδης, Βασιλεύς των Ν."

""

στης). Φονεύσας δ' έπειτα τον Ατρέα, απεκατέστησε τον πατέ ρα του εις τον θρόνον. Εις δε

την απουσίαν του Αγαμέμνονος μ'

-

1

μείνας αυτός επίπροπος του βα

σιλείου, εμοίχευε παρανόμως και « ..

-

-

την γυναίκα αυτού Κλυταιμνή

στραν, και εις την επιτροφήν του φοβηθέντες και οι δύω μήπως ανακαλυφθή ή παρανομία των, τον εφόνευσαν εις έν συμπόσιον,

Μολοσσών, όστις εφυλάκωσε τον Θησέα και τον φίλον του Πει ρίθουν, όταν ύπήγαν διά υ άρ πάσωσι την θυγατέρα του Περσε φόνην. Επειδή δε ωνομάζετο και ο Πλούτων "Αδης, και Αίδω νευς, έμυθολογήθη, ότι οι δύω ουτοι φίλοι κατέβησαν εις τον "Αδην, δια να κλέψωσι την γυ ναίκα του Περσεφόνην. Ζ. Πλού

των, Θησεύς. φονευθέντες έπειτα και αυτοί Αιήτης (Αeetes), υιός του Η

ΑΙ

ΑΙ

-

λίου, και Βασιλεύς πρότερον της Κορίνθου, και έπειτα της Κολ χίδος, προς τον οποίον κατέ φυγεν ο Φρύξος με τον χρυσό μαλλον Κριόν (Ζ. Αθάμας),

15

και ήλευθερώθη εις την άλωσιν

ταύτης της πόλεως, αναγνωρι σθείσα από τον Ακάμαντα και

Δημοφώντα τους εγγόνους της. Ζ, Ακάμας,

Ούτος κατ' αρχάς εδέχθη φιλο Αιθων (Αethon ). Ζ. "Ηλιος , φρόνως τον Φρύξον, και τον ε Αιλία Καπιτωλία. Ζ. Ιερουσαλήμ . περιποιήθη μεγάλως , δούς εις Αιλιανός, Ζ. Κλάυδιος Αιλιανός. αυτόν δια γυναίκα και την θυ" "Αιλιος Αριστείδης, ο εκ Βιθυνίας, γατέρα του Χαλκιόπην. Έπειτα Ρήτωρ και Σοφιστής περίφημος, όμως είτε τον χρησμόν φοβού μαθητής χρηματίσας Ηρώδου του μενός, ός τις έλεγεν, ότι μέλλει Αττικού. Έζη ως επί το πλεί στον εις Σμύρνην, και δια της ευγλωττίας του κατέπεισε τον Μ. Αυρήλιον Αντωνίνον να ανακαι

να φονευθή υπό τινος ξένου, είτε και από αισχροκέρδειαν κινούμε

μενος, διά να κληρονομήση τα πλούτη του, τον εφόνευσε δολίως, και ούτως έδωκεν αιτίαν να γεί

νίση ταύτην την πόλιν, κατακρη μνισθείσαν υπό του εκεί συμ βάντος σεισμού. Οι δε Σμυρ

νη έπειτα η περίφημος εκείνη εκστρατεία των Αργοναυτών. Ζ. Ιάσων ,

ναίοι εις σημείον ευγνωμοσύνης έστησαν εις τιμήν του χαλκούν

-

Αιθαλία, η Αιθαλίδαι, δήμος της Αττικής, εκ της Λεοντίδος φυ

ανδριάντα πλησίον εις τον βωμόν του Ασκληπιού. Ο "Αιλιος υπή γε τετράκις , εις την "Αίγυπτον,

λής (Κάτοικ. Αιθαλίδης) ,

και περιελθών και άλλα πολλα μέρη της Αιθιοπίας, υπέστρεψε

Αιθιοπία, επαρχία της Αφρικής, μεταξύ Αραβίας και Αιγύπτου κειμένη (Κάτοικ. Αιθίοψ). "Αιθρα . Ζ. "Ατλας, Πλειάδες. "Αιθρα (Αethra) θυγάτηρ του Πιτ

πάλιν εις την Σμύρνην, όπου και απέθανεν Ιερευς εις τον

ναόν του Ασκληπιού, ζήσας υπέρ τα εβδομήκοντα έτη. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζονται α κόμη 54. Λόγρι περί διαφόρων

θέως, Βασιλέως της Τροιζήνος,

και μήτηρ τούΘησέως (Ζ.Θησεύς). "Οταν ο Κάστωρ και ο Πολυ δεύκης ώρμησαν εις την Αττι κήν, δια να ελευθερώσωσι την α

υποθέσεων , καί τινες Επιστολαί

μετα δύω άλλων βιβλίων Περί τεχνών ρητορικών, εκδοθ. Ελλ. Λατ, εν Οξωνία 1 ή 22 - 175ο,

δελφήν των Ελένην, αρπαχθείσαν υπό του Θησέως και ήχμαλώτευ σαν και την Αιθραν ταύτην, και

εις τόμους δύω, μετά διαφόρων Σημειώσεων.

την έφερον εις την Λακεδαίμονα"

-

ή δε Ελένη φεύγουσα μετά του Αλιος Διονύσιος, Αλικαρνασσεύς, Σοφιστής και Μουσικός έμπει Πάριδος εις την Τρωάδα, έλα βε και αυτήν μαζή της, η οποία ρος, εκ των Συγγραμμάτων, του Α

Α Ι

16

ΑΙ

οποίου σώζεται μόνον το Περί Αιμονία. Ζ. Θεσσαλία. Ακλίτων Ρημάτων, εκδοθ. εις Αιμος (Κοντσα Βαλκάν), όρος μέ γιστον της Θράκης, εκτεινόμενον τον Θησαυρον και Κέρας Αμαλ θείας του "Αλδου.

"Αιλιος Ηρωδιανός, Γραμματικός, υιός Απολλωνίου του Δυσκόλου,

όστις διέτριψε πολύν καιρόν εις

από του Σκομίου έως εις την μαύρην θάλασσαν.

Αινειάνες , λαοί αρχαίοι της Ελ λάδος, μεταξύ Δωρίδος, Αετω

λίας και Φωκίδος κατοικούντες. την Ρώμην, και ετιμάτο μεγά λως υπό του Καίσαρος Μ. Αν Αινείας, Γαζαίος, Φιλόσοφος Πλα

τωνίνου. Εκ των Συγγραμμάτων

τωνικός, μαρτυρήσας επί Ερμε

αυτού σώζονται Α. Περί Αριθ

ρίχου, του Βασιλέως των Βαν

μών. Β. Παραγωγή των Ακλί

δάλων. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζονται Α. Θεόφραστος, ήτοι Διάλογος μεταξύ Θεοφρά

των Ρημάτων . Γ. Ρητορικά . Δ'. Γραμματικά. Ε. Αποσπα

σμάτιον, ή Φιλεταίρος, εκδοθ. δία κατά διαφόρους χρόνους και πόλεις της Ευρώπης. "Αιλιος Μοίρες, επονομαζόμενος Ατ τικιστής. Συνέγραψε Περί Αττι

στου τινός και δύω Αιγυπτίων Πε ρί αθανασίας ψυχής και ανα στάσεως των σωμάτων , εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Λειψία, 1655, 4. Β. Επιστολα: 25, εκδοθ. εις την Συλλογήν των Ελλ. Επιστο

κών (και Ελλήνων) Λέξεων, βι λών τού "Αλδου. βλίον πολλα ωφέλιμον, εκδοθ, εν Λουγδ. Βαταυ. 1759, 8, και εν Αινείας, Τακτικός, άλλος παρά τον Οξωνία, τ7 12, εις είδος Λε Γαζαίον, ακμάσας κατά τινας, ξικού. προ του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Συνέγραψε πολυμαθώς Τακτικα Αιμακουρία, εορτή των Πελοποννη και Πολιορκητικά, εκ των οποίων σίων, κατά την οποίαν αγωνιζό έν μόνον βιβλίον σώζεται, εκδοθ. μενοι οι νέοι περί τον τάφον του Πέλοπος, ετύπτοντο τόσον, ώστε πολλαχού, και εν Λειψία, τ818,8. έτρεχεν αίμα από όλον το σώ Αινείας (Αeneas), υιός του Αγ -

μα των .

Αιμίλιος (Αemilius) Μάκρων, ο

χίσου εκ της Αφροδίτης. "Οταν εκυρίευσαν οι Έλληνες την Τρωά

εκ Βερώνης της Ιταλίας, σύγ χρονος του Ποιητου Οβιδίου,

δα, αυτός εστάθη μεν γενναίος

Ποιητής και αυτός χρηματίσας ευδόκιμος. Εκ των Ποιημάτων αυτού σώζεται μόνον το Περι αρετών, ήτοι ενεργειών των χόρ

δεν ηδύνατο πλέον να αντιπαρα

μέχρι τινός αλλά βλέπων, ότι ταχθή εις το πλήθος των νικη τών, εφορτώθη εις τους ώμους του τον γηραιόν πατέρατου Αγχι

των (De virtutibus herba

σην, και λαβων μαζήτου τους

rum), εκδοθ, εν Νεαπόλει, 1477,

Εφεστίους Θεούς, και τον υιόν

φύλι και αλλαχού.

του Ασκάνιον , τον οποίον είχε

Α1

Α1

γεννήσει από την Κρέουσαν, θυ

την αρχήν της βασιλείας των. Αποθανων δε ετιμήθη υπ' αυτών

2

γατέρα του Πριάμου, διεσώθη με άλλους τινας Τρώας εις το ό ρος της Ίδης. Μετα δε ταύτα

17

ι

\

9

ν

«

3

2.

ν

μεγάλως, Ζευς αυτόχθων επ

ονομασθείς. αναχωρήσας εκείθεν , περιήλθε "Αινος, πόλις της Θράκης, παρά τας εκβολας του Έβρου ποταμού διάφορα μέρη, και μετα πολλας κειμένη (Κάτοικ. "Αινιος). τρικυμιας κατηντησεν εις την Καρχηδόνα, όπου ή εκεί Βασί "Αιξ, μία εκ των Κυκλάδων νήσων, από την οποίαν ωνομάσθη, κα λισσα Διδώ τον έδέχθη φιλο

τά τινας, και το πέριξ αυτών

φρόνως, και έλαβε προς αυτόν υπερβολικόν έρωτα, καθώς πε

πέλαγος, Αιγαίον. Ζ. Αιγαίον

ρί τούτου διηγείται ο Ποιητής

πέλαγος.

"

9

--

9

κν

Βιργίλιος εις το αθάνατόν του "Αιξ, τέρας άγριον και καταπλη Ποίημα, την Αινειάδα, μ' όλον κτικόν, το οποίον διατρίβον εις τα πέριξ της Φρυγίας, και χύ ότι η Βασίλισσα αύτη έζη τρι ακόσια έτη μετά την άλωσιν της

νον από του στόματος αυτού

Τρωάδος. Εκείθεν δε υπηγεν εις

φλόγας πυρός, κατέκαιε και η

την Σικελίαν, κ' εσύστησε τους

φάνιζε το μέρος εκείνο, χωρίς να ημπορούν οι άνθρωποι να αν τιπαραταχθώσι κατ' ουδένα τρό

επιταφίους αγώνας εις τιμήν του πατρός του Αγχίσου, αποθανόν τος και ταφέντος εις το όρος

πον εναντίον του. Η δε Αθηνά

"Ερυξ. Έπειτα συμβουλευθείς την

θέλουσα να ελευθερώση την χώ

Κυμαίαν Σιβύλλαν, κατέβη εις τον "Αδην, όπου είδεν εις τα

λέμησε μετ' αυτού, και το εφό

ραν απ' αυτήν την μάστιγα, επο

Ηλύσια Πεδία πολλους Τρώας,

νευσεν ιδιοχείρως, από του οποίου την δοραν κατασκευάσασα έπειτα κ' εγνώρισε και τον πατέρα του, από τον οποίον έμαθε τα όσα θώρακα, τον έφόρει πάντοτε προς έμελλον ν' ακολουθήσωσιν εις αυ επίδειξιν της ανδραγαθίας της. τόν, και εις τους απογόνους αυ Αιξώνη, δήμος της Αττικής, εκ

του. Εξελθών δε από τον "Αδην,

της Κεκροπίδος φυλής (Κάτοικ.

έστρατοπέδευσεν εις τας όχθας Αιξωνευς, και Επιρρ. Αιξω νήθεν). του Θύμβριδος ποταμού, όπου η Κυβέλη μετεμόρφωσε τα πλοία Αιολις, επαρχία της Μικράς Α του εις Νύμφας. Πολεμήσας δε σίας, αποικία Ελληνική, προς

με τον Τούρνον, ή, κατ' άλλους,

το νότιον της Τρωάδος κειμένη

με τον Λατίνον, και νικήσας αυ (Κάτοικ. Αιoλεύς). τόν, έλαβεν εις γυναίκα την θυ "Αιολος (Αeolus) , υιός του Διός, Θεός θαλάσσιος, και κύριος των γατέρα του Λαβινίαν, κτίσας ε κεί και μικραν πόλιν, την οποίαν Ανέμων, έχων την κατοικίαν του

οι Ρωμαίοι εστοχάζοντο ως πρώ 2

εις τας παρ αυτού Αιολικας ο

18

Α1

ΑΙ

νομασθείας νήσους της Σικελίας. "Αισηπος (Σπίγα), ποταμός τής Ούτος δεχθείς ποτε φιλοφρόνως Ασίας, εις την Μικραν Μυσίαν τον Οδυσσέα, τώ εχάρισε πολ Αισχίνης, υιός του Ατρομήτου και λους ασκούς ανέμων επί συμφω νία να μη τους ανοίξη παντά πασιν. Αλλ' οι σύντροφοι αυτού

της Γλαυκοθέας, εγεννήθη εις τας Αθήνας απο γένος ταπεινόν, και καθώς λέγει ο Λουκιανός

υπο περιεργείας κινούμενοι, ελ

από μητρός τυμπανιστρίας. Ού τος κατ' αρχάς εδίδασκεν εις την ιδίαν του πατρίδα τους παίδας

πίζοντες μάλιστα να εύρωσι μέσα

χρυσίον, ήνοιξαν αυτούς κρυφίως, και εκ τούτου εξελθόντες οι ά

Γράμματα , έπειτα δια την με

νεμοι, επροξένησαν μεγίστην τρι

γάλην του σωματικήν δύναμιν έ

κυμίαν εις την θάλασσαν, ώστ' εχάθησαν και όλα των τα πλοία, και μόλις υπέστρεψεν αυτός κα τάγυμνος οπίσω αλλ' ο "Αιολος

γεινε παλαιστής , μετά δε ταυ

δεν τον εδέχθη πλέον, μάλιστα δε και τον απεδίωξε με οργήν,

διότι δεν εστάθη ικανός να φυ λάξη την παραγγελίαν του. Πα ραστένεται δε ο "Αιολος γέρων μεγαλοπρεπής και εστεμμένος , πολλάκις δε και με πτέρυγας εις τους ώμους, καθήμενος πλησίον εις σπήλαιον, και έχων υπό τους πόδας του ασκούς πλήρεις ανέ μων, εις δε τας χείρας του κέ

ρατον, εκ του οποίου φαίνονται εξερχόμενοι οι άνεμοι. Ενίοτε δε παραστένουσιν έμπροσθέν του και άνεμον τινα ανθρωπόμορφον, όστις φαίνεται, ότι φυσά, ή α τενίζει προς αυτόν, δια να δε

χθή τας προσταγάς του, και άλ λοτε άλλως παραστένoυσι τον α νεμόθεον τούτον "Αιολον, καθως και πάντας τους μυθολογουμένους Θεους και "Ηρωας. Αιόλου νήσοι, αι ειρημέναι νήσοι της Σικελίας, αι αυταί και Λι

Τ"παραϊαι, και Ηφαιστιάδες.

τα, παραστάτης Τραγωδιών, και τελευταίον , Στρατιώτης. Αλλα

πoθήσας την εκ του βήματος δόξαν, αφήκεν όλα αυτά τα επ αγγέλματα, και προσκολληθείς εις τον Πλάτωνα και Ισοκρά την, τόσον ευδοκίμησεν εις την Ηητορικήν, ώστε αντιπαρετάττετο και με αυτόν τον ρητορικώτατον

Δημοσθένην. Ελθων όμως εις φιλονεικίαν μετ' αυτού, και νι κηθείς, εξωρίσθη εις την Ρόδον, όπου συστήσας Σχολείον, παρ έδιδε μετα φήμης την Ρητορικήν. Εκείθεν δε μεταβας εις Σάμον,

απέθανε, ζήσας υπέρ τα έβδο μήκοντα έτη. Εκ των Λόγων αυτού σώζονται Α'. Ο Κατα Τι

μάρχου. Β. Ο Περί Παραπρε σβείας. Γ'. Ο Κατα Κτησιφών τος, ο αίτιος της εξορίας του, εκδοθ. εις τον Γ. και Δ' τόμον της υπό του Ρείσκίoν Συλλογής

των Ελλήνων Ρητόρων, και προσ έτι εις τον Γ. τόμον της του

Βεκκέρου αρίστης εκδόσεως των δέκα Αττικών Ρητόρων. Σώζον ται υπό το όνομα του Αισχίνου *ών

Α1

ΑΙ

19

και 12 Επιστολαί, εκ των ο

Δράματά του φαίνεται πανταχού

ποίων εννέα μόνον εγκρίνονται

το κατά των τυράννων άσπονδον

γνήσιαι, εκδοθ. εις την υπό του "Αλδου Συλλογήν των Ελλ. Ε

μίσος, και η προς την πατρίδα του ειλικρινής αγάπη, υπέρ της

πιστολών .

οποίας και επολέμησεν ανδρειό

Αισχίνης, ο επονομαζόμενος Σω

κρατικός, Αθηναίος, υιός

Λυ

σανίου του Αλλαντοποιού, έχρη ματισε μαθητής και οπαδός του

τατα εις την εν Μαραθώνι μά χην κατα των Βαρβάρων. Απ έθανε δε με θάνατον παράξενον

διότι ένας αετός βαστάζων χε

Σωκράτους, όστις μετά τον θά

λώνην αρκετά μεγάλην, την αφ

νατον αυτού ανεχώρησε προς τον

ήκε , κατά την συνήθειάν του,

Διονύσιον, τον τύραννον της Σι κελίας, και μετά καιρόν επι στρέψας εις τας Αθήνας, εδίδα

επί της φαλάκρας αυτού, και την εσύντριψε 9 νομίσας αυτήν λευκήν πέτραν. Συνέγραψε πολ λας Τραγωδίας, και κατά τον Φαβρίκιον έως εννενήκοντα την σήμερον όμως σώζονται μόνον ε πτα Α'. Προμηθεύς Δεσμώτης. Β. Επτά επί Θήβαις. Γ. Πέρ

σκεν εκεί κρυφίως, φοβούμενος, ως λέγουσι, τον Πλάτωνα και Α

ρίστιππον. Εκ των Συγγραμμα των αυτού σώζονται μόνον τρείς Διάλογοι Α'. Περί Αρετής, ει δι δακτον, Β. Ερυξίας, ή περί Πλούτου. Γ. Αξίοχος, η περί Θανατoυ, εκδοθ. πολλαχού, και εν Λειψία 1766, 8, μετα Ση μειώσεων και Πίνακος. Σώζεται

φόροι. ς'. Ευμενίδες. Ζ. Ι

λογήν των Σωκρατικών Επιστο

Ιάσονος, ήτον υιός του Κρη

λών του Αλλατίου.

θέως, και αδελφός του Πελίου,

σαι. Δ. Αγαμέμνων. Ε. Χοη κέτιδες, των οποίων η αρίστη

έκδοσις είναι ή του Ερρίκου Στεφάνου εν Παρισίοις 1557, 4. υπό το όνομα αυτού και μία μετά Σχολίων Ελληνικών. Επιστολή, εκδοθ. εις την Συλ "Αισων (Αeson), ο πατήρ του

Αισχύλος, υιός του Ευφορίωνος, Ποιητής Τραγικός περίφημος, γεννηθείς εις την Ελευσίνα της

του Νηλέως, και άλλων, όστις φθάσας εις βαθύτατον γήρας, ανενεώθη δια των μαγειών της

Αττικής. Ούτος έδωκε μεγάλην Μηδείας, κατά παράκλησιν του Ιάσονος . και διαφορετικήν μορφήν εις το Θέατρον, εισάξας πρώτος εις αυ "Αισωπος ο Μυθοποιός, εγεννήθη το την χρήσιν της σκηνής, των εις το Αμόριον της μεγάλης Φρυγίας, όστις δουλος ών το επ μηχανών, του κοθόρνου, των μορ μολυκείων, κτλ. Το ύφος του εί άγγελμα, εδούλευσε και πολλούς ναι μεγαλοπρεπές και υψηλόν,

δεσπότας, έως ότου απελύθη από

αλλά και εις πολλά χωρία σκο

τον τελευταίον δεσπότην του

τεινόν και δύσληπτον. Εις τα

Ιά δμονα, Φιλόσοφου Σάμιον .. Ε

2Ο

ΑΙ

ΑΙ

λευθερωθείς λοιπόν περιήρχετο α Αιτωλία (Κράβαρι και Λοιδωρί - κι), επαρχία της Ελλάδος, με και συνετίζων δια των μύθων ταξύ Ευήνου, Αχελώου, Δωρί δος, και Αιγαίου πελάγους κει τους ανθρώπους. Φέρεται πα μένη (Κάτοικ. Αιτωλός). λαια διήγησις, ότι ο "Αισωπος ήτον άσχημος, όχι όμως όσον Αιων (Saeculum), διάστημα χρό νου απεριόριστον, ή διάστημα ε τον περιγράφει Μάξιμος ο Πλα κατόν ενιαυτών κατά τους Εκ νούδης. "Ητον δε σύγχρονος των κλησιαστικούς Συγγραφείς, και επτά Σοφών της Ελλάδος, και ήλθε και αυτός εις την Αυλήν μάλιστα τους Ιστοριογράφους, οι οποίοι τον μεταχειρίζονται, ως του Κροίσου, παρά του οποίου επί το πλείστον, δια να φανερώ πεμφθείς εις τους Δελφούς, ε σωσι τα μετα Χριστον συμβάντα και συκοφαντήθη από τους υπουργούς του μαντείου ως κλέπτης και σημαντικών τινων υποκειμένων και πράξεων, λογαριάζοντες κοινώς ιερόσυλος μιάς χρυσής φιάλης την αρχην του απ αυτης της όθεν και κατακρημνισθείς από τον εκεί Φαιδριάδην βράχον, απ γεννήσεως του Ιησού Χριστού. Οι δε παλαιοί, και μάλιστα οι Ποιη έθανεν ο ταλαίπωρος θάνατον ται των Ελλήνων και Ρωμαίων άτιμον. και ανάξιον. "Οτι μεν πό τόπου εις τόπον, διδάσκων

1

ο "Αισωπος ήτον Μυθοποιός δεν

3

3

9

και

αν

αν

διήρουν όλην εν γένει την ηλι κίαν του Κόσμου εις τέσσαρας

είναι καμμία αμφιβολία, επειδή πολλαι πολλών μαρτυρίαι το κη ρύττουσιν απορείται όμως, αν

Αργυρούν, Χαλκούν και Σιδη

έγραψε και τους μύθους του, ή μόνον δια στόματος τους εδιη

ρούν. Και εις μεν τον χρυσούν Αιώνα υπέθετον, ότι εβασίλευεν

γείτο, και προσέτι, αν οι μέχρι της σήμερον σωζόμενοι ήναι όλοι γνήσιοι του Αισώπου μύθοι. Περί τούτων απάντων βλέπε όσα φιλο

επί της γης άκρα αρμονία όλων

λογικώτερον είπεν ο Αδαμάντινος Κοραής εις την Συναγωγήν των Αισωπείων Μύθων, εκδοθ, εν

Αιώνας , ήγουν εις Χρυσούν ,

των πραγμάτων, αθωότης και δικαιοσύνη, και ότι η γή έδιδεν αυτόματος πλουσιοπάροχα όλα τα προς το ζην αναγκαία εκ μεν

των δένδρων έρρεε τροφή, ομοία

λίας πυρίπνοον, και πόλις αυτόθι

με την αμβροσίαν τών Θεών, και εκ των ποταμών πόμα, γλυ κύτερον του νέκταρος αυτών. Τον όντως χρυσούν τούτον Αιώνα, όστις διήρκησε μόνον επί της βασιλείας του Κρόνου, τον δι εδέχθη ο αργυρούς. Εις τούτον τον Αιώνα οι άνθρωποι ήρχισαν

όμώνυμος (Κάτοικ, Αιτναίος).

να χάνωσι την αυτόματον εκεί

Παρισίοις, 181ο, 8, μετα κρι τικών Σημειώσεων. Αιτήνη, δήμος της Αττικής, εκ

της Αντιοχίδος φυλής (Κάτοικ. Αιτηνεύς). "Αιτνη (Μongibello), όρος της Σικε

Α Κ

ΑΚ

νην ευτυχίαν, και να πορίζων ται τα προς το ζην αναγκαία

2ί

και μέχρι της σήμερον ονομά ζονται Ακαδημίαι όλα τα Γυ μνάσια, εις τα οποία διδάσκονται τα φιλοσοφικά και επιστημονικά

δια των έργων των χειρών των έλειψεν η αθωότης, και αντ' αυ μαθήματα. της εισήλθεν ή περιέργεια και ή ζηλοτυπία. Τούτον πάλιν τον Ακάμας (Αcamas), υιός του Θη αργυρούν Αιώνα, τον οποίον υπ σέως και της Φαίδρας , όστις κι

-

έθετoν οι Ποιηται επί της βα

πεμφθείς πρέσβυς υπό τών Ελ

λήνων μετα του Παλαμήδους και σιλείας του Διός, τον διεδέχθη ο χαλκούς, εις τον οποίον οι : Διομήδους εις την Τρωάδα, δια

άνθρωποι έκλιναν φανερα επί το χείρον ήρχισαν οι προς αλλή

να ζητήσωσιν οπίσω - την αρπα χθείσαν υπό του Πάριδος Ε

λους πόλεμοι και τα λοιπα φθο

λένην, εγέννησεν εις το διάστη

ρoποια πάθη, πλήν έσώζετο ακό μη μεταξύ αυτών κάποια ευνο

μα της ατελεσφορήτου εκείνης

τελευταίον ήλθε και ο σιδηρούς.

πρεσβείας εκ της Λαοδίκης, θυ γατρός του Πριάμου, υιόν, τον οποίον ανέθρεψεν ή "Αιθρα, ή

Εις τούτον τον Αιώνα η κακία

μήτηρ τού Θησέως. Εις δε την

μία και δικαιοσύνη, έως ότου

των ανθρώπων έφθασεν εις το

άλωσιν ταύτης της πόλεως ανα

άκρον. Εξέλιπεν απ' αυτούς δι όλου ή δικαιοσύνη, η πίστις, ή προς αλλήλους αγάπη, η αιδώς και η αλήθεια, και εισήχθησαν αντ' αυτών η αδικία, η δυσπι στία, το μίσος, η αναίδεια, το ψεύδος, και όλα τα του τοιού του είδους ανομήματα. Δηλού ται δε με τούτους τους Αιώνας

γνωρίσας: την "Αιθραν, απέσπα σεν αυτήν και τον υιόν του από

τας χείρας των Ελλήνων, βοη - θούμενος και υπό του αδελφού

του Δημοφώντος. "Ακανθος , η μετέπειτα Ερισσος, -

« πόλις της Μακεδονίας, εις την ει. Χαλκιδικήν υγήν κειμένη (Κάτ ε: οικ. Ακάνθιος ): : : " .

η βαθμηδόν του ανθρώπου έκ Ακαρνάνε (Αcarnan) . Ζ. Αλ πτωσις από της αθωότητος τον

κμαίων.

"

ν.

3.

", *

θρόνον εις της κακίας το βά Ακαρνανία (Ξηρόμερον), επαρχία . της Ελλάδος, μεταξύ Αχελώου, Ακαδημία (Αcademia ), Γυμνά Θεσσαλίας, και Ιονίου πελάγους σιον εις τας Αθήνας εκτός της κειμένη (Κάτοικ. Ακαρνάν). πόλεως, από Ακαδήμου του "Η- "Ακαστος (Αcastus). Ζ. Πελίας, Πηλεύς. ε ρωος ούτω παρονομασθείσα. Αυ του εδίδασκεν ο Πλάτων και οι "Ακη, πόλις της Φοινίκης (Κάτοικ. οπαδοί αυτού, οι τινες δια του Ακαίος). Ζ. Πτολεμαϊς. το και Ακαδημιακοί, ή Ακα "Ακις (Αcis ) υιος τού Φαύνου και δημαϊκοί επωνομάσθησαν, καθώς " της Νύμφης Σιμάιδίδος και όστις ραθρον . . τ.

-

-

-

ΑΚ

Α Κ

22

ποιμήν ων ευειδέστατος, ήγαπά το υπερβολικά και από την Νύμ

φην Γαλάτειαν, ερωμένην του Κύκλωπος Πολυφήμου. Αλλ' ευ ρών ποτε αυτούς ο Πολύφημος καταμόνας, και ρίψας λίθον βα

ρύτατον, εφόνευσε τον Ακιν. Η δε Γαλάτεια λυπηθείσα πολύ δια

τον θάνατον αυτού, μετέβαλεν

εις ενθύμησιν το αίμα του εις ποταμόν. είδος αγωνίσματος, εις το οποίον νικητής ελέγετο, όστις ρίπτων το ακόντιον, επετύχαινε την νύσσαν (νυσσάνι).

Ακόντιον,

Ακόντιος (Αcontius), Κώος, νέος ευειδής, αλλ' απλούς τον τρόπον.

Ούτος ίδών ποτε εις τον εν Δή

απαραβάτως ό, τι ήθελεν υπο σχεθή τις εις εκείνον τον ναόν, απεφάσισαν να υπανδρεύσωσι την θυγατέρα των με άλλον τινα

νέον εγχώριον. Αλλ' οσάκις έπλη σίαζoν αι ημέραι των γάμων, ή Κυδίππη εκυριέυετο από πυρετόν και σφοδρούς σπασμούς, εις τρό πον ώστε αντί χαράς εκίνει πάν τας εις λύπην και συμπάθειαν.

Τέλος μαθόντες παρα του χρη σμού, ότι έπρεπε να εκπληρώσω σι την εν τώ ναώ της Αρτέμι δος υπόσχεσίν των, έδωκαν την Κυδίππην εις τον ειρημένoν Α κόντιον, και ούτως επληρώθη η άλλως περιπαιχθείσα εγκάρδιος αυτού επιθυμία.

λω ναόν της Αρτέμιδος την Κυ Ακράγας, και Ακράγαντα ( Ger genti), πόλις της Σικελίας, πα δίππην, νέαν εγχώριον και πολ ρά τας εκβολας του Ακράγαν λα ωραίαν, τόσον ετρώθη από τος ποταμού κειμένη (Κάτοικ, τα κάλλη αυτής, ώστε λαβών έν Ακραγαντίνος ). μήλον, και γράψας επάνω ταύ τα τα λόγια : Σύ, ώ ωραιοτά Ακρίσιος (Αcrisius), Βασιλεύς του τη κόρη, θέλεις μοί είσθαι κα "Αργους. Ούτος μαθών παρά του τα πάντα τρόπον σύζυγός μου, χρησμού, ότι έμελλε να φονευ το έρριψεν εις τους πόδας της θη από τον έγγoνόν του, έκλει νέας, και έστέκετο εκδεχόμενος σεν εις χάλκινου πύργον την μο την απόκρισιν. Η δε Κυδίππη νογενή του θυγατέρα Δανάην, λαβούσα το μήλον εκείνο, και δια να μη τεκνοποιήση. Αλλ' αναγνούσα την επιγραφήν αυτού, ο ακάματος περί τα τοιαύτα Ζευς επιθυμήσας το κάλλος της το έδειξεν εις τους γονείς της, οι οποίοι θαυμάσαντες την α Δανάης, έρρευσεν ως χρυσή βροχή δια του πύργου εις τον κόλ πλότητα του νέου, απεκρίθησαν και αυτοί αστεϊζόμενοι με την αυ ποντης, και συνευρέθη μετ' αυ την απλότητα, ότι θέλει γείνει το της. Ο δε Ακρίσιος, αρ' ού έ θέλημάτου. Έπειτα όμως λησμο μαθε το πράγμα, εσφάλισε την Δανάην μετα του τεχθέντος νήσαντες την υπόσχεσίν των, μά βρέφους εις κιβώτιον, και το λιστα δε και τον νόμον, όστις έ Α.

ν

1

γ

λιγεν, ότι πρέπει να εκπληρούται

αφήκεν εις την θάλασσαν. Το

Α Λ

ΑΚ

κιβώτιον τούτο κατήντησεν εις

την νήσον Σέριφον, όπου ο εκεί Βασιλεύς Πολυδέκτης υποδεχθείς

25

πόλις της Ηπείρου παραθαλάσ σιος κατά τον Αμβρακικόν κόλ πον, όπου ό"Αυγουστος ενίκησε κατά κράτος τον Αντώνιον (Κάτ

φιλοφρόνως την Δανάην, αν έθρεψεν επιμελώς και τον υιόν της οικ. "Ακτιος, και Ακταίος). Περσέα. Ο δε Περσεύς ηλικιω Ακτουάριος. Ζ. Γεώργιος Ακτουά . .. θεις, επεθύμησε να περιέλθη τον ριος . κόσμον, δια να δείξη και αυτός Αλάβανδα, πόλις της Μικράς Α την ανδρείαν του κατα την τότε σίας, κατα την Καρίαν κειμένη συνήθειαν των Ηρώων, Διαβαί (Κάτοικ. Αλαβανδεύς).

νων δε και από την Λάρισσαν Αλαί Αξωνίδες, δήμος της Αττι της Θετταλίας, εγνωρίσθη με κής, εκ τής Κεκροπίδος φυλής , τα του πάππου του Ακρισίου , και έτερος Αλαι Αραφανίδες εκ τον οποίον και εφόνευσεν άκων της Αιγηίδος φυλής (Κάτοικ. με τον δίσκον, συναγωνιζόμενος Αλεύς, και Επιρρ. Αλήθεν). μετ' αυτού εις τους τελουμένους "Αλβα, τουτέστι Λευκή (Αlba ), πόλις της Ιταλίας εις το Λά εκεί τότε αγώνας, και ούτως ε πληρώθη ο χρησμός, Ζ. Περ τιον, ήτις και Αλβα Λόγγα κα σεύς.

Ακρίτας (Κάβο Γάλλο), ακρωτή ριον της Πελοποννήσου εις την Μεσσηνίαν.

λείται, υπό Ασκανίου του υιού

του Αινείου κτισθείσα (Κάτοικ. Αλβανός),

Αλβανία (Σιρβαν), επαρχία της

Ακροκεραύνια ή Κεραύνια (Βουνα

Ασίας, μεταξύ Καυκάσου, Κα

της Χειμάρας), όρη μεγάλα και

σπίας θαλάσσης, Αρμενίας και

υψηλα, κατα τους αιγιαλους της Μακεδονικής Ιλλυρίδος κείμενα. Ακροκόρινθος. Ζ. Κόρινθος . Ακρόπολις, πόλις της Λιβύας, και έτέρα του αυτού ονόματος, κατά την Ακαρνανίαν κειμένη (Κάτ

Ιβηρίας κειμένη, της οποίας οι κάτοικοι ωνομάζοντο Αλβανοί , οδηγηθέντες εκεί από της εν Ι

ταλία "Αλβης υπό του Ηρα

κλέους μετά τον θάνατον του Γηρυόνου. Αλβινοβανός (Αlbinobanus) Γάιος οικ. Ακροπολίτης). Ακταίων (Αctaeon) , υιός του Πέδων, Ίππευς Ρωμαίος, σύγ Αρισταίου, και έγγονος του Κά χρονος του Οβιδίου. Συνέγρα δμου, όστις ιδών ποτε την "Αρτε ψεν εις στίχους Ηρωϊκούς Θη μιν γυμνήν , μετεμορφώθη υπ' σηίδα, ήτοι περί των πράξεων αυτής εις έλαφον, και κατεσπα και κατορθωμάτων του Θησέως, ήτις πλέον δεν σώζεται - και προσ ράχθη υπό των ιδίων του κυνών, έτι πολλάς Ελεγείας, εκ των μετά των οποίων έθήρευεν εις οποίων τρεις μόνον σώζονται, εκ τα δάση. -

"Ακτιον (Πούντα), ακρωτήριον, και

δοθ, εν Βασιλεία 1819, 8. -

24

ΑΛ

ΑΛ

Αλβίνος, Φιλόσοφος Πλατωνικός,

Αφροδισιάδα, πόλιν της Καρίας ,

του οποίου σώζεται Εισαγωγή εις τους Πλάτωνος Διαλόγους, εκδοθ, εν Λειψία, τ785, 8, με τα των τεσσάρων Πλατωνικών Διαλόγων του Φισχέρου και εις τον Β', τόμον της Ελληνικής

Τούτον δια την πολυμάθειάν του οι Καίσαρες Σεβήρος και Καρα

Βιβλιοθήκης του Φαβρικίου. Αλβίων (Αlbion ) και Δέρκυνος,

κάλλας τον απεκατέστησαν εις

τας Αθήνας δημόσιον Καθηγη τήν της Περιπατητικής φιλοσο φίας, προς τους οποίους χαριζό

μενος συνέγραψε και το περί Εί

υιοί του Ποσειδώνος, Γίγαντες

μαρμένης βιβλίον, εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Λονδίνω 1658, 12, και

τρομεροί και ακαταμαχήτου δυ νάμεως , οίτινες ετόλμησαν να

ματα τούτου του Φιλοσόφου, συν

πολεμήσωσι και με τον Ηρα κλέα, όστις τότε δεν είχε μαζή του τα βέλη του αλλ' ο Ζευς ορ

ιστάμενα τα περισσότερα από Υπομνηματισμούς εις βιβλία τι να του Αριστοτέλους, εξεδόθη

αλλαχού. Τα λοιπά Συγγράμ

γισθείς δια τούτο τους έθανά

σαν ιδίως κατά διαφόρους χρό

τωσε, ρίψας κατ' αυτών πλήθος

νους και πόλεις της Ευρώπης.

Αλέξανδρος ο Μέγας ήτον υιός του

πετρών. Αλέα, πόλις της Πελοποννήσου, κα τα την Αρκαδίαν κειμένη (Κάτ οικ. Αλεος, και Αλεάτης). Αλεκτρυομαντεία, η δια της παρα τηρήσεως των κινημάτων του α λεκτρυόνος γινομένη μαντεία.

Αλεκτρυών (Αlectryon) Ζ. Αρης. Αλεξάνδρα. Ζ. Λυκόφρων. πόλις της Αλέξανδρα Περσίας εις την Σογδιανήν, κτί

Ά

σμα Αλεξάνδρου του Μεγάλου, Αλεξάνδρεια. Ζ. "Ιρα. Αλεξάνδρεια ή προς Ισσώ (Αλεξαν

Φιλίππου και της Ολυμπιάδος,

μαθητής δε του περιφήμου Α ριστοτέλους, του οποίου η πε πλασμένη και αληθής ιστορία είναι γνωστή εις όλους. Ο μέ γας ούτος "Ηρως αντί του να

εξαλείψη την περί της γεννήσεώς του μυθώδη ιστορίαν, εδέχετο ασμένως δια ιδιαίτερα τέλη τήν κλεψιγαμίαν της μητρός του, και εκαυχάτο, μάλιστα δε και ή θελε να ονομάζεται υιός του Διός "Αμμωνος, και τα τοιαύτα,

δρέττα) πόλις της Συρίας πα

όσα αστείως ο Λουκιανός επερί

ραθαλάσσιος.

παιξεν εις τους Νεκρικούς του

Αλεξάνδρεια (Αλεξάνδρα), η πε ρίφημος πόλις της Αιγύπτου, υπ' Αλεξάνδρου του Μεγάλου κτι σθείσα (Κάτοικ. Αλεξανδρεύς).

λαί τινες, εκδοθ. εις την υπό

Αλέξανδρος, Αφροδισιευς, Φιλόσο

τού "Αλδου Συλλογήν των Ελλ.

Διαλόγους (Ζ. "Αμμων). Σώ ζονται υπό το όνομα τούτου του θερμουργού - Μονάρχου Επιστο

Επιστολών. φος Πλατωνικός, ούτως επονο μασθείς, διότι εγεννήθη εις την Αλέξανδρος Νουμήνιος, ή υιός του

ΑΛ

ΑΛ

25

Νουμηνίου, Ρήτωρ, εγεννήθη εις

μετά της Λατινικής Μεταφρά

κωμόπολιν τινα της μικράς Φρυ

σεως .

γίας, και ήκμαζεν επί των δύω Αλεξιάρης (Αlexiares). Ζ. "Ηβη. Αντωνίνων. Εκ των Συγγραμ Αλέξιος Αριστηνός, Νομοφύλαξ και Οικονόμος της εν Κωνσταντινου μάτων αυτού σώζονται Α'. Περί των της διανοίας σχημάτων. Β. πόλει Μεγάλης Εκκλησίας, α κμάσας επί του Βασιλέως Ιωάν Περί των της λέξεως σχημά

των. Γ. Περί Επιδεικτικών, ή

νου του Κομνηνού, δι επιταγής

σχημάτων ρητορικών, εκδοθ, εις την υπό του "Αλδου Συλλογήν

του οποίου συνέγραψεν : Ερμη

των Ελλήνων Ρητόρων .

Αλέξανδρος, ο και Πάρις λεγόμενος, υιός του Πριάμου, Βασιλέως της

νείαν των Ιερών Κανόνων, εκ δοθ. μετα Σχολίων εις την Παν θέκτην τού Βεβεριγίου. "Αλεξις, Θούριος, Ποιητής της Μέ σης Κωμωδίας, ακμάσας κατά τους χρόνους Αλεξάνδρου του - Μεγάλου. Συνέγραψεν έως 245 Κωμωδίας, εκ των οποίων απο σπασμάτια μόνον τινα απεσώθη τσαν, εκδοθ. εις την Συναγωγήν ΑΝ *

Τρωάδος. Ούτος ελθών εις την Ελλάδα χάριν περιηγήσεως, κατ

ήντησε και εις την Σπάρτην, όπου ο εκεί Βασιλεύς Μενέλαος τον έλαβεν εις την οικίαντου,

2

"

1

και έδειξε προς αυτόν την πρέ πoυσαν περιποίησιν. Εκεί δε δια των Ελλ. Κωμικών του Μωρε λίου . τρίβων ο Πάρις, ηγάπησε την Ελένην, γυναίκα αυτού του Μενε- Αλεξίων (Αlexion). Ζ. Οινόμαος.

λάου, μετά της οποίας και έφυγε Αληκτώ (Αlecto). Ζ. Εριννύες. κρυφίως εις την απουσίαν αυτού, Αλθαία (Αlthea), θυγάτηρ του γενόμενος αίτιος του δεκαετούς Θεστίου, και γυνή του Οινέως, Βασιλέως της Καλυδώνος. "Αυτη εκείνου πολέμου, και της παντε αγανακτήσασα δια τον θάνατον λούς καταστροφής της ιδίας του πατρίδος. των αδελφών της, τους οποίους -

Αλέξανδρος, Τραλλιανός, Ιατρός

εφόνευσεν ο υιός της Μελέαγρος,

χαριζόμενος εις την Αταλάντην, ως είρηται εκεί, έβριψεν εις το ασθενειών, και της αυτών θε - πύρ τον δαυλόν, από τον οποίον εκρέματο η ζωή του, και απ ραπείας, βιβλίον πολλα ωφέλι μον, εκδοθ, Ελληνιστί εν Βα έθανεν ο ταλαίπωρος Μελέαγρος Sάνατον... επώδυνον. Μεταμελη σιλεία, 1556, 8, και προσέτι θείσα δ' έπειτα, εφονεύθη και μίαν Επιστολήν προς Θεόδωρον τινα Περί Ελμίνθων , εκδοθ. αυτή ιδιοχείρως. Ζ. Μελέαγρος, . ..έ .. . εν τω ΙΒ'. τόμω της του Φα-, Καλυδών. βρικίου Ελλ. Βιβλιοθήκης, και "Αλια, εορτή των Ροδίων εις τιμήν πολυμαθής. Συνέγραψε Θεραπευ τικόν, ήτοι . Περί γνώσεως των 2

"

ν

W

-

3

1

κω

και

Α

αν

Ν

κατ' ιδίαν εν Βενετία, 157ο, 4,

του Ηλίου, εορταζομένη κατα

26

ΑΛ

ΑΛ

την εικοστήν τετάρτην του Βο Αλιρρόθιος (Αlirrhothίus), υιός του Ποσειδώνος. Ζ. Αρειόπαγος. ηδρομιώνος Μηνός. Αλιάκμων (Γιουντσε Καρασουίου), Αλίφειρα, πόλις της Πελοποννήσου, κατα την Αρκαδίαν κειμένη (Κάτ ποταμός της Μακεδονίας, εκχυνό

ν

"

η

--

-

οικ. Αλιφειρεύς). μενος εις τον Θερμαϊκόν κόλπον. Αλίαρτος (Τριδούνι), πόλις της Αλκάθους (Αlcathous), υιός του μνην, προς Ανατολάς της Κορω

Πέλοπος. Πεσων και αυτος εις υποψίαν δια τον θάνατον του

νείας εκειμένη (Κάτοικ. Αλι άρτιος),

αδελφού του Χρυσίππου, ανεχώρη σεν εις τα Μέγαρα, όπου φο

Βοιωτίας, εις την Κωπαίδα λί ι

η

η

«ν

'

Αλικαρνασσός (Βουδρούμ) , πόλις της Μικράς Ασίας, κατά την Καρίαν κειμένη (Κάτοικ. Αλι καρνασσεύς). "Αυτη η πόλις έ χρημάτισεν ονομαστή δια την γέν νησιν του Ηροδότου και Διονυ

νεύσας τον λέοντα, όστις είχε

φάγει τον "Ευριπον, υιον του ε εκεί Βασιλέως, έλαβε δι αμοιβήν την θυγατέρα του Ευαίχμην, και

μετά τον θάνατόν του, και την

διαδοχήν του βασιλείου. σίου των Ιστορικών, και προσέτι Αλκαίος, Μιτυληναίος, σύγχρονος δια το Μαυσωλείον, τουτέστι τον της περιφήμου Σαπφούς, εχρη περίφημον και μεγαλοπρεπέστα μάτισεν έμπειρος Στρατιώτης, και Λυρικός Ποιητής ευδόκιμος, μέ τον τάφον, τον οποίον ήγειρεν γιστος δε και αδιάλλακτος ε εις τιμήν του Βασιλέως Μαυ

σώλου η αδελφή και γυνή αυτού

χθρός των τυράννων. Εκ των Δω

Αρτεμισία, η οποία και απ έθανεν από την λύπην της, αφ'

ριστο γεγραμμένων αυτού. Συγ γραμμάτων σώζονται μόνον ολίγα τινα αποσπασμάτια, εκδοθ. εις την Συλλογήν των Λυρικών Ποιη

ου πρώτον έπιε κατ' ολίγον και την κονιν του

σωματος του, με

μιγμένην με τα δάκρυά της. Ού

των του Ερρίκου Στεφάνου.

τος ο τάφος, δια την εξαίρετον Αλκιδάμας, Ρήτωρ σαφής και εύ κατασκευήν, και την λοιπήν καλ ληπτος , εκ πατρίδος Ελαίας, λονήν και μεγαλοπρέπειαν, εθε πόλεως Αιολικής, σύγχρονος του ωρείτο ως εν εκ των επτα Θε Ισοκράτους, και μαθητής του αμάτων του Κόσμου, και επ Γοργίου χρηματίσας. Σώζονται εκράτησε να λέγωνται και όλα και τούτου δύω μόνον Λόγοι Α. Λόγος Οδυσσέως κατά Παλα τα κατα διαφόρους πόλεις τοιαύ μήδους. Β. Λόγος κατά Σοφι τα μεγαλοπρεπή κτίρια, Μαυ σωλεία. στών, εκδοθ. εις τον Η. τόμον Αλιμούς, δήμος της Αττικής, εκ της υπό του Ρεϊσκίου Συλλογής των Ελλ. Ρητόρων. της Λεοντίδος φυλής (Κάτοικ. Αλιμούσιος, και Επιβρ, Αλιμουν Αλκίνοος, Φιλόσοφος Πλατωνικός .

τόθεν).

Συνέγραψεν Εισαγωγήν των δογ'

Α Λ.

Α Α

27

μάτων του Πλάτωνος, εκδοθ. Αλκμαίος, Ζ. Αλκμάν. Ελλ. Λατ, εν Οξωνία 1667, 8, Αλκμαίων (Αlcmaeon), υιός του

και αλλαχού.

Αμφιαράου και της Εριφύλης. Ο Αμφιάραος μή θέλων να υπ

..

Αλκίνοος ( Αlcinous) , Βασιλεύς των Φαιάκων, του οποίου οι ω

ραιότατοι κήποι έσυγκρίνοντο με

άγη εις τον πόλεμον των Θη βών, , εκρύφθη εις μέρος, το ο

τους κρεμαστούς κήπους της Σε μιράμιδος, και των Εσπερίδων,

ποιον άλλος δεν ήξευρεν, ειμή ετμόνον η γυνή του Εριφύλη, ή

Τούτου θυγάτηρ ήτον ή Ναυσι

οποία

κάα, ήτις ιδούσα ποτέ εις το

του Πολυνείκην, λαβούσα παρ

και

τον

επρόδωκεν εις

παραθαλάσσιον τον Οδυσσέα, ρι αυτού ένα πολύτιμον όρμον. φθέντα εκεί κατάγυμνον υπό με Οργισθείς δια τούτο ο Αμφι γάλης τρικυμίας, εσεβάσθη αυ άραος, παρήγγειλε τον Αλκμαί τον, διότι ήτον, λέγει ο Ποιη ωνα να φονεύση την μητέρα του . της, κεκοσμημένος με την αρετήν : Μόλις ο Αλκμαίων έβαλεν εις αντί των ιματίων. Ο Οδυσσεύς πράξιν το φρικτον τούτο έργον, και ευθύς αι Εριννύες και η παρουσιασθείς έπειτα και εις τον σκιά της μητρός του ήρχισαν να Αλκίνοον, έθαυμάσθη παρ αυ του βασανίζωσιν ελεεινώς την συν του, και παρ όλων των Φαι

είδησιν, και δια τούτο περιερ

άκων, οίτινες αφέντες την τρυ φήν, με την οποίαν έως τότε συνέζων, απέβλεπον προς αυτόν,

χόμενος από τόπου εις τόπον, υπηγε και εις την Ψωρίδα της Αρκαδίας, δια να εξιλεώση τους

και ήυχετο έκαστος να γείνη Οδυσσεύς. Τέλος μετα πολλάς φιλοφροσύνας εξαπέστειλεν αυτόν ο Αλκίνοος με ίδιόν του πλοίον

δια την πατρίδα του Ιθάκην, ως είρηται εκεί, Αλκίππη (Αlcippe), θυγάτηρ του "Αρεως. Ζ. Αρειόπαγος. Αλκίφρων, Ρήτωρ και Σοφιστής, εκ των Συγγραμμάτων του ο -

-

Θεους , δια μέσου του Ιερέως

-

Φλεγύου, ή Φηγέως, του οποίου τενυμφεύθη και την θυγατέρα ή

Αρσινόην, δούς εις αυτήν τον

όρμον της μητρός του. Αλλ' ε πειδή δεν έβλεπε καμμίαν ωφέ λειαν, εζήτησε την ίασίν του δι'

άλλου τινός Ιερέως, Αχελώου κα

τικαί, Αγροικαι, Αλιευτικαί και

λουμένου, λαβών και τούτου την θυγατέρα Καλλιρρόην δια γυναί κα του. Η δε Καλλιρρόη μα

Παρασιτικαί, εκδοθ. εις την υπό

θούσα περί του Ηφαιστοτεύκτου

ποίου σώζονται Επιστολαί Ερω

του "Αλδου Συλλογήν των Ελλ.

εκείνου όρμου, τον εζήτει επι

Επιστολών

Αατ. εν: Λειψία 17og, και τ715, 8, μετά αξιολόγων Ση

πόνως από τον Αλκμαίωνα. Ού τος δε μη δυνάμενος να αρνηθή το ζήτημά της, υπέστρεψεν εις

μειωσεων ,

την Ψωφίδα, και τον έλαβε με

και κατ' ιδίαν Ελλ.

ΑΛ

ΑΛ

28

Συλλογήν των λοιπών Λυρικών απάτην, ειπων, ότι δια την υ γείαν του απεφάσισε να τον αφ του Ουρσίνου, ιερώση εις τον Απόλλωνα. Αλλ' Αλκμήνη (Αlcmena). Ζ. Αμφι όταν ο Φηγευς: εκατάλαβε την

τρύων, Ηρακλής.

απάτην, παρεκίνησε τον Τήμε Αλκυονεύς (Αlcyonéus), υιός του να εκδικηθώσι ταύτην την ατι

Ουρανού και της Γης, Τιτάν ε τρομερός και ακαταμαχήτου δυ

μίαν, οι οποίοι και τρέξαντες

νάμεως, κατα του οποίου αντι

νον και Αξίωνα τους υιούς του

"

Μ.

-

9

/

1

"

κατόπιν του, τον έφθασαν καθ

οδόν, και τον εφόνευσαν, λαβόν τες οπίσω και τον όρμον. Μα θούσα δε τούτο η Καλλιρρόη, ελυπήθη υπερβολικώς, και παρ

παραταχθείς ο Ηρακλής εις τον κατα του Διός πόλεμον των Τι τάνων, δεν ηδύνατο να τον νική

ση, διότι όσάκις έπιπτε κατα γης,

Αν

9

«η

/

1

-

/

εκάλεσε τον Δία, όστις εσύ ι

"

1

ι

y

ι

χναζε προς αυτήν, να κάμη ευθύς τελείους άνδρας τον Ακαρνάνα

".

η ί, τη {.. «ι, ί Αμφοτερον τους υιους της,

σα, ότι αυτός δεν θανατόνεται

όντας τότε ακόμη βρέφη, δια

εις την γην, τον ήρπασε με τας χείρας της, και τον εκράτει υ ψηλα εις τον αέρα, έως ότου ο Ηρακλής τον κατετόξευσεν ούτω κρεμάμενον.

Σζολί

ε

εσηκόνετο, ως άλλος Ανταίος, με διπλασίαν δύναμιν, την οποίαν ελάμβανεν από την μητέρα του Γήν. Τότε η Αθηνά γνωρίζου

να εκδικηθώσι τον θάνατον τού 1

Υ/

-

πατρος των. Εγεινε το ζήτη 1". *

"

«

"

Ν. "

μά της, και ορμήσαντες οι δύω

ούτοι αδελφοί, εφόνευσαν όχι

μόνον τον Τήμενον και Αξίω Αλκυόνη (Αlcyone). Ζ. Κήυξ. να, αλλά και τον Φηγέα αυ "Αλμα, ήτοι πήδημα, είδος αγωνί σματος, το οποίον εγίνετο εις τόν, και την Αρσινόην, και λα χώμα εσκαμμένον, ήγουν λάκ βόντες τον όρμον εκείνον, τον 2

" ν αφιέρωσαν τω οντι sις τον Α πόλλωνα. ?

-

9

1

Αλκμάν, ή, κατ' άλλους, Αλκμαίος,

κον, και όστις από τους αθλη

τας πηδών αυτόν από μίαντινα απόστασιν, υπήγαινε μακρύτερα,

Ποιητής Λυρικός, εγεννήθη εις ελάμβανε το βραβείον της νίκης, τας Σάρδεις της Λυδίας, και "Αλπεις, ή "Αλπεια (Λατ. Αlpes, ύστερον επολιτογράφη εις την Ιταλ. Αlpί), όρη δηλαδή υψη Λακεδαίμονα. Ητον άνθρωπος λότατα, διαχωρίζοντα την Ιτα ερωτόληπτος, και ηγεμών, κατά

τον Δειπνοσοφιστή», των ερωτι κών μελών. Απέθανε δε φθει ριάσας εκ της πολλής ασωτείας και πολυφαγίας. Εκ των Ποιη -

μ'

ν.

λίαν από την Γαλλίαν και Γερ μανίαν, τα οποία από τους πα

λαιούς διαφόρως ωνομάζοντο, κα τα την ιδιαιτέραν αυτών θέσιν,

μάτων αυτού σώζονται ολίγα α

οίον Κίττια (Cottiae, ή cot tianae), κείμεναι υπεράνω των

ποσπασμάτια, εκδοθ. εις την

πηγών του Πάδου και Ουάρου

ΑΛ

των ποταμών, και χωρίζουσαι την Ιταλίαν από την Γαλλίαν.

ΑΜ

29

νος και της Γης. Ιφιδάμεια η γυνή του έχουσα μυστικόν έρωτα

- Γράϊαι (Grajae, ή Grajus μετα του Ποσειδώνος, εγέννησεν mons), κείμεναι υπεράνω του εξ αυτού δύω υιους, τον "Ωτον Σεγουσίου, και διαχωρίζουσαι την και Εφιάλτην, τους οποίους αν Σαβοϊαν από την κοιλάδα της έτρεφεν ο ηπατημένος Αλωεύς ως ίδιά του τέκνα, και εκ τού Πραιτωρίας Αυγούστης. - Πεν του επωνομάσθησαν Αλωείδαι. νίναι (Penninae), κείμεναι υ Ζ. "Ωτος. περάνω της Πραιτωρίας Αυγού στης. - Ιουλιακαι (Juliae), Αλωπεκή, ή Αλωπεκαι, δήμος της

-

τα νύν λεγόμενα βουνά του Φριω

Αττικής, εκ της Αντιοχίδος φυ

λίου, κτλ.

λής (Κάτοικ, Αλωπεκεύς, και

Αλύζεια (Αϊλιάς), πόλις της Α

Επιβρ, Αλωπεκήθεν).

καρνανίας με ναόν ποτε του Η Αμαδρυάδες (Ηamadryades). Ζ. ρακλέους περίφημον (Κάτοικ. Α Νύμφαι. λυζευς, και Αλυζαίος). Αμαζόνες (Αmazones), ήσαν γυ

Αλύπιος, Αλεξανδρεύς, Μουσικός,

ναίκες πολεμικαι, και δια τού

του οποίου σώζεται Εισαγωγή Μουσική, εκδοθ. εις την Συλλο

το ελέγοντο θυγατέρες του "Α-

γήν των λοιπών Μουσικών του

Μείβομίου και Μεουρσίου. "Αλυς (Κιζίλ Ιρμάκ), ποταμός της Ασίας, διαχωρίζων την Καππα δοκίαν από την Γαλατίαν και

Παφλαγονίαν. "Αλυς, ποταμός της Λυδίας, όπου διεφθάρη ο Κροίσος απατηθείς υπο του χρησμου.

Αλφειός (Ρουφιάς), ποταμός της Πελοποννήσου, μεταξύ Ηλείας και

Αρκαδίας ρέων. Αλώα, και Θαλύσια, εορτή των Ελλήνων, πανηγυριζομένη κατά την τριακοστήν του Εκατομβαι ώνος Μηνος εις τιμήν της Δή μητρος, δια τους εις τα αλωνια καρπούς, και την μέλλουσαν ευ φορίαν των γεννημάτων.

Αλωευς (Αloéus), υιός του Η λίου, ή, κατ' άλλους, του Τιτά

ρεως, κατοικούσαι παρά τον Θερ μώδοντα ποταμόν, και έχουσας ίδιον βασίλειον, συνιστάμενον α πo μόνον γυναίκας, τους δε άν δρας εδέχοντο μόνον άπαξ του ενιαυτού από τα πλησιόχωρα μέ ρη, δια να τεκνοποιώσι. Και τα μεν αρσενικα αυτών βρέφη

τα έκαμνον άχρηστα δια πόλε μον, κολλοβόνουσαι, ή και δι όλου φονέυουσαι αυτά, τα δε θη λυκα τα ανέτρεφον με πάσαν ακριβή επιμέλειαν, κόπτουσαι μό νον, ή καίουσαι τον δεξιόν μα στον, δια να έχουν ευκολίαν εις το να ρίπτωσι το τόξον. Μετα ξύ δε των Αμαζόνων τούτων φη μίζονται μάλιστα ή Λαμπηδώ, η

Μαρπησία, η Ωρείθυια, ή Πεν θησίλεια, ή Τώμυρις, και η Αν τιόπη, ή Ιππολύτη, της οποίας η

κν

-'

«η

φ'

τον περικαλλή ζωστήρα έφερεν ο

-

5ο

ΑΜ

Α Μ

Ηρακλής εις τας Μυκήνας κατ' Αμβρόσιος (Αmbrosius) ο θείος, *w

επιταγήν του Ευρυσθέως, και

εγεννήθη εις τας Γαλλίας, καθ'

μετά ταύτα έλαβε και αυτήν

όν καιρόν ήτον εκεί ο πατήρ του

την ιδίαν ο Θησεύς. Τούτο το

διοικητής, όπου και απέθανεν,

κίνημα του Θησέως παρώξυνε

η δε μήτηρ αυτού μετά τον θά νατόν του υποτρέψασα εις την

τας λοιπας Αμαζόνας, και ώρ

Ρώμην, όθεν κατήγετο από λαμ πραν οικογένειαν, έλαβε πάσαν

μησαν με πολύ στράτευμα εις την Ελλάδα, και, καθώς λέγουσιν, έφθασαν έως πλησίον των Αθη

φροντίδα, δια την καλήν ανα

νών, όπου μετα πολλας και ι σχυρας μάχας ενικήθησαν κατά

νέος Αμβρόσιος εις ολίγον δια

τροφήν και παιδείαν του. Ο δε

κράτος, και αύτη ή εκστρατεία εστάθη η παντελής αυτών φθορά. Αμαθούς (Λεμεσσος), πόλις της

στημα καιρού έκαμε μεγάλας προόδους εις την σπουδήν τών

Κύπρου ονομαστή, όπου ελατρέυε

κής του ευγλωτίας απέκτησε την

το κατ' εξοχήν η Αφροδίτη (Κάτ οικ. Αμαθούσιος). Αμάλθεια (Αmalthea). Ζ. Ζευς,

γνωριμίαν του Πρόβου, διοικητού

Μελισσεύς.

-

Γραμμάτων, και δια της φυσι της Ιταλίας, δια της συστάσεως

του οποίου ηγαπήθη μεγάλως και υπο του Αυτοκράτορος Βαλεν

Αμανός (Αμον), όρος της Ασίας,

τιανού, όστις και τον ετίμησε

μεταξύ Κιλικίας και Καππαδο κίας κείμενον. Αμαξάντεια, δήμος της Αττικής,

με διάφορα αξιώματα, και τέλος με την διοίκησιν της περιφήμου

εκ της Ιπποθοωντίδος φυλής (Κάτοικ. Αμαξαντευς, και Ε

πιβρ. Αμαξαντιάθεν). Αμάσεια (Αμασιέ), πόλις της Α σίας εις τον Πόντον , πατρίς

Στράβωνος του Γεωγράφου (Κάτ οικ. Αμασεύς). Αμαστρις, η πρότερον Κρώμνα, πό λις της Ασίας, κατα την Πα

φλαγονίαν κειμένη (Κάτοικ. Α μαστριανός). Αμβρακία, ήτις και Αμπρακία γρά φεται, πόλις ονομαστή της Ηπεί

πόλεως των Μεδιολάνων, της ο ποίας έπειτα και Επίσκοπος ε

χρημάτισεν. Ο Αμβρόσιος ήτον προς τοις άλλοις ειδήμων της Λατινικής και Ελληνικής γλώσ–

σης, και συνέγραψε Λατινιστί πλείστα Συγγράμματα, εις τα ο ποία φαίνεται πανταχού επιλάμ πων ο υπέρ της Εκκλησίας του

Χριστού ζήλος του. Η ακριβε στέρα έκδοσις των Συγγραμμά των του θείου τούτου Πατρός εί

ναι ή εν Παρισίοις 1686-169ο, φύλ, εις τόμους δύω.

ρου (Κάτοικ. Αμβρακιώτης). "Αμιδα (Διαρβεκίρ), πόλις μεγάλη Αμβρακικός κόλπος (Κόρφος της της Μεσοποταμίας, παρά τον Τί "Αρτας ), ή μεταξύ Ηπείρου και γρητα ποταμόν κειμένη (Κάτοικ. Ακαρνανίας θάλασσα. Αμιδηνός).

Α Μ

ΑΜ

-

Αμισός, πόλις της Ασίας, επί των παραλίων του Ευξείνου Πόν του κειμένη (Κατοικ. Αμι σηνός). -

Αμμιανός (Αmmianus) Μαρκελ

51

κεφαλή κριού με δύω κέρατα, με το οποίον σχήμα εξηπάτη σεν ίσως κανένας απατεων και

την Ολυμπιάδα, μητέρα του Με γάλου Αλεξάνδρου.

λίνος, "Ελλην το γένος, Αντιο Αμμώνιος, Αλεξανδρεύς, Γραμμα χεύς, και Στρατιώτης το επάγ τικός. Συνέγραψε Περί Ομοίων,

γελμα, από το οποίον παραιτη θείς, διέτριβεν εις την Ρώμην,

και Διαφόρων λέξεων, βιβλίον πολ λα ωφέλιμον, εκδοθ, πολλαχού,

και Ελλ. Λατ. εν Λουγδ. Βαταυ. τ759, 4, μετά Σημειώσεων. ρίας βιβλία τριάκοντα και έν, Αμμώνιος Ερμείας, ή υιός του απο της βασιλείας του Νέρβα Ερμείου, Φιλόσοφος Περιπατη έως του θανάτου του Βάλεντος, τικός, εγεννήθη εις την Αλε όπου και συνέγραψεν εις Λατινι

κήν διάλεκτον, Ρωμαϊκής Ιστο

εκ των οποίων σώζονται μόνον

ξανδρειαν, κ' εχρημάτισε μαθη

εν Λειψία

της του Πρόκλου, και διδάσκαλος

18ο8, 8. εις τόμους τρείς με τα διαφόρων Σημειώσεων,

της Εκλεκτικής και Πλατωνικο

εκδοθ.

δεκαοκτώ,

"Αμμων (Αmmon ), ο Ζευς, λα

τρευόμενος ιδιαιτέρως εις τας Θή

περιπατητικής φιλοσοφίας. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σω ζονται Α'. Υπόμνημα εις την

βας της Αιγύπτου. Λέγουσιν , ότι ο Διόνυσος ευρεθείς ποτε εις

Εισαγωγήν του Πορφυρίου, εκ

τα ενδότερα της Ερήμου Αρα

φύλ. Β. Υπόμνημα εις τας Κατ

βίας, και μην ευρίσκων ύδωρ να

ηγορίας του Αριστοτέλους. Γ'.

πίη αυτός και το στράτευμάτου,

Υπόμνημα εις το περί Ερμη

εζήτησε την βοήθειαν του πα

νείας του αυτού, εκδοθ, αυτόθι,

τρός του Διός. Ο δε Ζευς φα νείς εις σχήμα κριού, και κτυ

τέλους (όστις αποδίδεται εις Ιω

ν

")

2

ν

-

Α

-

δοθ. Ελληνιστί εν Βενετία, 15oo,

15o5, φύλ. Δ. Βίος Αριστο

-

Φιλόπονον) ,

πήσας με τον πόδα του την γην,

άννην

έκαμε να αναβλύση μία πηγή

Ελλ. Λατ. εν Λεύδα, 1621, 8.

τον

εκδοθ.

ποτιμωτάτου ύδατος. Μετά δε Ε. Σχόλια εις τα επτά πρώτα ταύτα εγείραντες εις εκείνο το βιβλία των Μεταφυσικών του αυ μέρος, ναόν περικαλλή εις τιμήν του Αριστοτέλους, σωζόμενα εισ έτι ανέκδοτα. του Διός, επονομασθέντος "Αμ μωνος, δια το αμμώδες του τό Αμμώνιος, Αλεξανδρεύς, Συγγρα που, έκτισαν εις το ίδιον μέρος φεύς Χριστιανός, εκ των Συγ *)

)

2

-

και μαντείον, του οποίου οι χρη

γραμμάτων του οποίου σώζονται

σμοί ετιμώντο μεγάλως ως α

Α. Περί της του Μωυσέως και

Παραστένεται δε ο λάνθαστοι. Ζ "Α

Ιησού Συμφωνίας. Β. Αρμονία Ευαγγελική, εκδοθ. εις την Βι

ι

9

ι

»Α

μμων Ζευς ως κριος, η μονον

ΑΜ

32

βλιοθήκη των Πατέρων , και αλλαχού , Αμοργός, μία εκ των Κυκλάδων νήσων, απέναντι της Αλικαρνασ σου κειμένη , επί της οποίας

ΑΜ

πλήν του Αδράστου, κ' εκινδύ

έκειντο αι τρείς αύται πόλεις,

νευσε και αυτός μεγάλως από τον Περικλυμένην αλλ' ο Ζευς έρριψε κεραυνόν παρά τον Ι σμηνον ποταμόν, και σχισθείσα η γή, κατέπιε τον Αμφιάραον

οίον Μελανία ή Αιγιάλη, Μι

ζωντανόν. Έπειτα δε οι εγχω

νώα, και Αρκεσίνη (Κάτοικ. Α

ριοι περιφράξαντες τον τόπον ε κείνον, έκτισαν ναόν και μαντεί ον αυτού. Πλησίον δε του μαν

μόργιος),

Αμόριον, πόλις της Ασίας, κατά την Μεγάλην Φρυγίαν κειμένη

τείου τούτου έκειτο και ιερα

(Κάτοικ, Αμοριεύς). Αμπήλιος (Αmpelius) Λούκιος,

πηγή, από την οποίαν ανελθων,

εξ αγνώστου πατρίδος, του οποί ου σώζεται Υπόμνημα (Liber memorialis) διαφόρων διηγημά των κατ' ερωταπόκρισιν, εκδοθ.

εν. Λειψία

ως ελέγετο, εκ του "Αδου, απ εθεωθη. Οι δε μαντευόμενος πίνοντες από του ύδατος αυτής» έρριπτον μέσα χρυσά, ή αργυρά ν

νομισματα .

1793, 12, μετά Αμφίκλεια (Δαδι), πόλις της Φω

Σημειώσεων.

κίδος, παρά τους πρόποδας του

Αμπρακία. Ζ. Αμβρακία. Αμυκλα (Σκλαβοχώρι), πόλις της

Παρνασσού κειμένη (Κάτοικ. Αμ φικλειεύς). Πελοποννήσου εις την Λακωνίαν, Αμφικτύων (Αmphictyon), υιός πλησίον της Σπάρτης, προς τα του Δευκαλίωνος εκ της Πύρ αριστερα του Ευρώτα ποταμού κειμένη (Κάτοικ. Αμυκλαίος).

Αμφιάραος (Αmphiaraus), ύιός του Οίκλέους, Βασιλέως της Αρκαδίας , και της Υπερμνή στρας, θυγατρός του Θεστίου. Ούτος

προβλέπων ως Μάντις τον

αφανισμόν όλων εκείνων , όσοι ήθελον εκστρατεύσει μετά του Αδραστου εναντίον των Θηβών,

και αυτός δεν ήθελε να υπάγη, και τον "Αδραστον εμπόδιζεν. Αλλα μην εισακουθείς, μάλιστα δε πεισθείς και αυτός υπό της

γυναικός του, εξεστράτευσε μετά των λοιπών Ηγεμόνων, και κατά

την πρόρρησίν του εχάθησαν όλοι»

ρας, και Βασιλεύς των Αθηνών -

Ούτος εσύστησε την περίφημου Αμφικτυονικήν λεγομένην Σύν οδον, δια μέσου της οποίας ήνω σε τας διαφόρους Ελληνικας

πολιτείας με δεσμούς φιλίας προς ασφάλειαν και κοινήν ευτυχίαν απασης της Ελλάδος. Ωνομα

ζοντο έπομένως Αμφικτυονες ό λοι οι Αντιπρόσωποι των διαφό ρων Ελληνικών πόλεων, οι οποίοι συναθροιζόμενοι δις του ενιαυ

του, την άνοιξιν και το φθινό πωρον, εις τους Δελφούς, ή εις τας Θερμοπύλας, εθεώρουν όλας όμου εν γένει τας κοινάς υπο

δέσεις, αποφασίζοντες τας μεταξύ

ΑΜ

Α Μ

53

των πόλεων διαφοράς, είτε πο

Μαγνησίας, προς τον μυχόν

λιτικας, είτε θρησκευτικας, με

του Παγασητικού κόλπου κειμένη

των πλειοτέρων τας ψήφους, μη

(Κάτοικ. Εξ Αμφιναίου). γνωρίζοντες αναμεταξύ των άλλην Αμφίπολις. Ζ. Θάψος. υπεροχήν, ειμή την του δικαίου, Αμφίπολις, η πρότερον Εννέα οδοι αποβλέπουσαν, ως είρηται, την (Έμβολι), πόλις της Μακεδο κοινήν της Ελλάδος ευτυχίαν. Αμφιλόχιος, Καππαδόκης, Επίσκο πος Ικονίου, ανήρ πολυμαθής,

νίας, επί του Πιερικού κόλπου κειμένη, και ποτέ μεν εις τον

ένθερμος της Εκκλησίας προστά

θηναίους υποκειμένη (Κάτοικ. Αμφιπολίτης ).

της, και παντοτεινός εχθρός των

Φίλιππον, ποτέ δε εις τους. Α

Αρειανών. Εκ των πολλών και "Αμφισσα (Λαμπινοί, ή Σάλωνας), πόλις της Φωκίδος, πλησίον των αρίστων αυτού Συγγραμμάτων σώζονται ακόμη τα επόμενα Α'. Δελφών κειμένη (Κάτοικ. Αμ Ομιλίαι οκτώ. Β. Ίαμβοι προς φισσαίος). Σέλευκον. Γ. Γνώμαι. Δ. Περί Αμφιτρίτη (Αmphitrite), θυ γάτηρ του Νηρέως και της ενανθρωπήσεως του Ιησού Χρι Δωρίδος, την οποίαν έλαβεν ο στου. Ε. Περί του μη απελπί Ποσειδών εις γυναίκα του, και ζεσθαι. g'. Βίος και θαύματα την κατέστησε βασίλισσαν της του αγίου Βασιλείου, και τινες θαλάσσης, δούς εις αυτήν ισότι Επιστολαί, εκδοθ, εν Παρισίοις, και αλλαχού . μον εξουσίαν, και ως ίδιόν της

Αμφίλοχος (Αmphilochus), υιός του Αμφιαράου και της Εριφύ

λης, και Μάντις άριστος. Ού τος επιστρέφων από τον Τρωικόν πόλεμον, υπήγε μετα του Μόψου εις την Κιλικίαν, και κτίσαντες την πόλιν Μαλλούς, κατώκησαν

εκεί. Αλλ' έπειτα φιλονεικήσαν τες αναμεταξύ των, εφονεύθησαν και οι

δύω. Μετά δε ταύτα

κτήμα τάς Φώκας. Παραστένε ται δε η Αμφιτρίτη ποτε μεν καθημένη εις την άμαξαν του Ποσειδώνος, ποτέ δε επί Δελφί νος, με σχήμα μεγαλοπρεπές και έχουσα και την κόμην της εξ ηπλωμένην εις τους ώμους της. Αμφιτροπή, δήμος της Αττικής,

εκ της Αντιοχίδος φυλής (Κάτ οικ. Αμφιτροπευς, και Επιρρ.

ετιμήθη ο Αμφίλοχος με ιερα Αμφιτροπήθεν). και μαντείον, καθώς και ο πα Αμφιτρύων (Αmphitryon), υιός του Αλκαίου, και έγγονος του τήρ του Αμφιάραος. Αμφίμαλλα, πόλις της Κρήτης, παρά τον Αμφιμαλλιακόν απ'

Περσέως. Ούτος μετά τον θά

μένη (Κάτοικ. Αμφιμαλλαίος).

νατον του Ηλεκτρύωνος παρα λαβών την βασιλείαν των Θη βών, έλαβεν εις γυναίκα και

Αμφίναιον, πόλις της εν Θεσσαλία

την θυγατέρα του Αλκμήνην, αφ'

αυτής ονομασθέντα κόλπoν κει

54

Α Μ

ΑΝ

ού πρώτον ενίκησε τους Τηλε

οίτινες καταφερόμενοι κατά τινος

βόας, και τον Βασιλέα αυτών

δίδουσιν αιτίαν να ανακαλυφθώσι τα ίδιά των ελαττώματα, τινές μεν λέγουσιν, ότι ερρέθη εξ αι

Πτερέλαον με το μέσον της θυ γατρός του Κομαιθους, η οποία τον απεκατέστησεν ανίσχυρον , κόψασα από την κεφαλήν αυτού την χρυσήν τρίχα, από την ο ποίαν εκρέματο η τύχη αυτού

τίας τινος "Ηρωος Αναγύρου , όστις κατέστρεψεν εκ θεμελίων τους οίκους των γειτόνων, οι οποίοι ήθέλησαν να ατιμάσωσι το Ηρώον αυτού άλλοι δε, α

και όλων των υπηκόων. Εις τού

το δε το διάστημα του πολέμου λαβών ο Ζευς την μορφήν του Αλκμήνην, και κοιμηθείς μετ'

πό τινος δυσώδους φυτού ούτω καλουμένου, ή εις τον δήμον τούτον φυομένου, το οποίον ό σον τις τo θλίβει, τόσον περισ

αυτής μίαν νύκτα, ισοδύναμον με τρία ολόκληρα ημερόνυκτα,

σοτέραν δυσωδίαν αναδίδει, και επομένως γίνεται αίτιος της αη

Αμφιτρύωνος, εξηπάτησε την

εγέννησε τον δια τούτο Τρι. δούς ταύτης αποφοράς ο θλί έσπερον επονομασθέντα Ηρακλέα. βων αυτό Αμφίων (Αmphion), υιός του Αναζαρβος, η μετέπειτα Καισάρεια Διός και της Αντιόπης, ή του (Ακ Ισαρ), πόλις της Ασίας Λύκου και της Αντιόπης (Ζ. εις την Κιλικίαν (Κάτοικ. Α Λύκος), όστις έχρημάτισε Μου ναζαρβεύς). σικός άριστος, ώστε εν ώ εκτί Ανάκαια, δήμος της Αττικής, εκ ζοντο τα τείχη των Θηβών, της Ιπποθοωντίδος φυλής (Κάτ αι πέτραι και η λοιπή ύλη, ενθουσιαζόμενα από την μελω

οικ. Ανακαιεύς, και Επιρρ. Α

νακαιάθεν). δίαν της λύρας του, ήρχοντο και Ανάκειον, ναός μεγαλοπρεπής εις εβάλλοντο μόνα των κατά τάξιν. τας Αθήνας, εις τιμήν των Α

Αμφοτερός

(Αmphoterus) - Ζ.

νάκων, ήτοι Διοσκούρων (Κά στορος και Πολυδεύκους). "Αμφρυσος, ποταμός της εν Θεσ- Ανακρέων, Λυρικός Ποιητής ήδύ Αλκμαίων -

φ

-

9

3

Α

1

η

"Ο

"

σαλία Μαγνησίας, και πόλις του αυτού ονόματος, κατα την Φω

πόλιν της Ιωνίας, και ανετράφη

κίδα κειμένη (Κάτοικ. Αμφρύ

εις τα Αβδηρα, όπου μικρόν

σιος).

όντα τον έφερον οι γονείς του, φεύγοντες την τυραννίαν του Κροί σου. Πολυκράτης ο τύραννος των

Ανάγυρος, η Αναγυρούς, δήμος της Αττικής, εκ της Ερεχθηίδος φυλής (Κάτοικ. Αναγυράσιος, και Επιβρ. Αναγυρουντόθεν). Η δε Παροιμία « Κινείν τον Ανάγυ ". ρον » λεγομένη εις ανθρώπους,

τατος, εγεννήθη εις την Τέων,

Σαμίων τον επροσκάλεσεν εις την Αυλήν του και μεγάλως τον ε τίμησε. Μετά δε ταύτα ο "Ιπ

παρχος τον έφερεν από την Σά

ΑΝ

ΑΝ

35

μον εις τας Αθήνας με μίαν

Συναγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών

πεντηκόντορον ναύν, από τας ο

και Κωμωδιών.

ποίας μετά τον θάνατον αυτού Αναστάσιος, Μοναχός του όρους επιστρέψας εις την ιδίαν του πα Σινά, και μετά ταύτα Επίσκο τρίδα, ή, κατ' άλλους, εις τα πος Αντιοχείας. Ούτος έναν "Αβδηρα, όπου, ως είρηται, εί τιωθείς εις το θέσπισμα του χεν ανατραφή, απέθανεν εκεί, Αυτοκράτορος Ιουστινιανού, κα ζήσας ευθύμως υπέρ τα ογδοή τα των φρονούντων άφθαρτον το κοντα έτη. Εκ των Ποιημάτων

σώμα του Χριστού προ της Α

αυτού σώζονται ακόμη διάφοροι

ναστάσεως, απεβλήθη του θρό

"Ωδαι, πλήρεις Αττικού άλατος, και τινα Επιγράμματα, των ό

νου, τον οποίον μετα πολλούς

ποίων η αρίστη έκδοσις είναι η

χρόνους της εξορίας του πάλιν απήλαυσεν. Εκ των Συγγραμ

εν Αονδίνω, 1725, 4, μετά Σημειώσεων και Πίνακος.

μάτων αυτού σώζονται Α. Λό γοι πέντε Περί της Ορθοδόξου

Ανακτόριον (Βόνιτσα), πόλις της

Πίστεως. Β. Λόγοι δύω εις τον

Ηπείρου, αποικία των Κορινθίων

Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου. Γ'.

(Κάτοικ. Ανακτόριος),

Λόγος εις την Μεταμόρφωσιν του Σωτήρος, και άλλα τινά, εκδοθ. κατα διαφόρους πόλεις

Αναξανδρίδης, Ρόδιος, ή, κατ' αλ λους, Κολοφώνιος, Κωμικός Ποιη

4

.

"

-

της ευδόκιμος, λαβών δεκάκις και χρονους , το βραβείον της νίκης. Εκ των Αναστάσιος Σιναϊτης, άλλος παρα w

Αν

ΚΑΙ

-

2

-

εξήκοντα και πέντε Κωμωδιών 9 ,

αν

3η /

"

Α

-

.. ..

λ

αυτού ολίγα μόνον αποσπασμά τια σώζονται, εκδοθ. εις την

υπο του Γροτίου Συναγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών. Αναξίλαος, Αθηναίος, Ποιητής της Μέσης Κωμωδίας, του οποίου ή

1

Αν

ή

Α'

Αν

αν

«

τα μικρά αποσπασμάτια εξεδό θησαν υπό του Γροτίου εις την Συναγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών,

Ανάξιππος, Ποιητής της Νέας Κωμ Α

τον ειρημένον Επίσκοπον της Αν τιοχείας, ήτον Μοναχός, και έπ ειτα Ιερεύς εις το όρος Σινά, και τόσον ενάρετος, ώστε και νέος Μωυσής υπό των νεωτέρων επ ωνομάσθη. Εκ των Εκκλησιαστι κών αυτού Συγγραμμάτων σώζον ται ακόμη Α'. Οδηγός . Β. Ε ρωταποκρίσεις διαφόρων υποθέ σεων. Γ. Αναγωγικαί θεωρίας

εις την Εξαήμερον εις βιβλία δώδεκα προς Θεόφιλον. Δ. Ο

4

μιλίαι δύω εις τόν σ'. Ψαλμόν, και άλλα τινά, εκδοθ. εις δια φόρους πόλεις της Ευρώπης, υιού αυτού Δημητρίου του Πο λιορκητου. Εκ των Κωμωδιών Ανατόλιος, Φιλόσοφος, και Ιατρός, αυτού σώζονται ολίγα αποσπα εκ των Συγγραμμάτων του οποί σμάτια είς την υπό του Γροτίου ου σώζεται τεμάχιον Περί Συμ

ωδίας, ακμάσας κατά τους χρό νους 4

5

του Αντιγόνου και του

%

-

Αν

"

/

Αν

-ν

1

«ν

0

"Δ.Ε -"-- ?

56

ΑΝ

παθείας και Αντιπαθείας, εκ δοθ. εις τον Δ. τόμον της του Φαβρικίου Ελλ. Βιβλιοθήκης.

ΑΝ

νον εν τη οικία απωλόμην ». Σώζονται υπό το όνομα τούτου εννέα Επιστoλαι, μία εκ των ο

"Αναυρος, ποταμός της Θετταλίας

ποίων είναι προς Κροίσον τον

εις την Φθιώτιδα, εκχυνόμενος

Βασιλέα των Λυδών, εκδοθ. εις

εις τον Παγασητικόν κόλπον .

την υπό του "Αλδου Συλλογήν

Ανάφη, μία εκ των Σποράδων νή

των Ελληνικών Επιστολών.

σων, πλησίον της Θήρας κειμένη Ανδανία, πόλις της Πελοποννήσου εις τα σύνορα της Ηλείας, η (Κάτοικ. Αναφαίος). Ανάφλυστος, δήμος της Αττικής, παλαιά μητρόπολις των Μεσση νίων (Κάτοικ. Ανδανιεύς). εκ της Αντιοχίδος φυλής (Κάτ οικ. Αναφλύστιος, και Επιβρ. Ανδοκίδης , Αθηναίος , υιός του Αναφλυστόθεν). Λεωγόρου, ή Λεωγάρου, Ρήτωρ Ανάχαρσις, Σκύθης, υιός του Γνού και άνθρωπος φιλοτάραχος, και ρου, και αδελφός του Καδουί εις τον πόλεμον των Κορινθίων δου, Βασιλέως των Σκυθών, μη και Κερκυραίων Νάυαρχος των τρός δε Ελληνίδος. Ούτος ελθών Αθηναίων χρηματίσας. Τέλος εις την Ελλάδα, μάλιστα δε εις υποπτευθείς από τους συμπα τας Αθήνας, διά να μάθη την τριώτας του ως φίλος των αρ Ελληνικήν γλώσσαν και παιδείαν, χόντων, και όχι του κοινού κα ηθέλησεν ευθύς εξ αρχής να λού, και εξορισθείς, απέθανεν εις την εξορίαν. Σώζονται και γείνη φίλος του Σόλωνος. Και επειδή ο Σόλων είπεν, ότι εις αυτού Λόγος τέσσαρες, εκδοθ. τάς ιδίας των πατρίδας κάμνου εις τον Δ'. τόμον της υπό του σιν οι Έλληνες φίλους. Ιδού, Ρεΐσκίου Συλλογής των Ελλήνων

απεκρίθη ο Ανάχαρσις, τώρα εί μαι εις την ιδίαν σου πατρίδα. Δια το οποίον θαυμάσας ο Σό λων την ετοιμότητα της απο

Ηητόρων και προσέτι εις τον Α. τόμον της τού Βεκκέρου α

ρίστης εκδόσεως των δέκα Αττι κών Ρητόρων. κρίσεώς του, τον εδέχθη φιλοφρό Ανδρέας, Επίσκοπος της εν Καπ νως εις την οικίαντου, και τον παδοκία Καισαρείας. Συνέγρα έκαμε φίλον. Επιστρέψας δε με ψεν Υπόμνημα εις την Αποκά τα καιρον εις την πατρίδα του, λυψιν του αγίου Ιωάννου πρός

και προθυμούμενος να εισάξη

τινα Μακάριον, εκδοθ, εν τη

εις αυτήν τα Ελληνικά ήθη Μεγάλη Βιβλιοθήκη των Πατέ και έθιμα, ετοξεύθη εις το κυ ρων. νηγέσιον υπό του ιδίου αδελ Ανδρόγεως (Αndrogeus), υιός του «φου του αποθνήσκων δε έλεγε δευτέρου Μίνωος, Βασιλέως της ι: Δια μεν τον λόγον εκ της Ελ Κρήτης, όστις ελθών εις τας Α "λάδος έσώθην, δια δε τον φθό δήνας χάριν περιηγήσεως, και

ΑΝ

37

ΑΝ

νικήσας εις μίαν δημοτελή πα "Ανδρος, μία εκ των Κυκλάδων νή σων του Αιγαίου πελάγους (Κάτ νήγυριν όλους τους αγωνιστας, έδολοφονήθη κατά προσταγήν του οικ. "Ανδριος). Αιγέως. Ο δε Μίνως μαθων "Ανδρος (Αndrus), υιός του Ευ ταύτην αυτού την συμφοράν τό ρυμάχου, Μάντις άριστος, και σον ελυπήθη, ώστε αμέσως έκή ρυξε πόλεμον κατα των Αθη ναίων, και νικήσας αυτούς, τους

Βασιλεύς της μέχρι της σή μερον ούτω καλουμένης νήσου "Ανδρου. Ούτος φυγών από την

υπεχρέωσε προς τοις άλλοις να

πατρίδα του διά τινα επισυμβά

πέμπωσι κατ' έτος εις την Κρή την επτά νέους, και ισαρίθμους νέας εις τροφήν του Μινωταύρου του. Ζ. Μινώταυρος, Θησεύς.

σαν εκεί αποστασίαν, ήλθεν εις

Ανδρομάχη,

Ζ.

Ευριπίδης.

την Φρυγίαν, και κτίσας νεαν πόλιν, την ωνόμασε δι ενθύμη σιν της πατρίδος του, "Ανταν δρον.

Ανδρομάχη (Αndromache), θυ Ανδροτίων, Αθηναίος, Ιστορικός. Συνέγραψεν Ατθίδα, ήτοι Ιστο γάτηρ τσυ Ηετίωνος, Βασιλέως της Κιλικίας, και γυνή του "Ερίαν της Αττικής, της οποίας τα ολίγα λείψανα εξεδόθησαν εν κτoρoς. "Αυτη μετά την άλωσιν

της Τρωάδος έπεσε διά κλήρου

Λειψία 181 1, 8, μετά του Φι

λοχώρου , εις τον Πύρρον, τον υιόν του Αχιλλέως, όστις την ενυμφεύθη "Ανεμοι, ήσαν υιοι του Αστραίου και την έφερε μαζή του εις την και της Ηούς, παρονομαζόμενοι "Ηπειρον. Μετά δε τον θάνατον οι περισσότεροι από το μέρος, από το οποίον πνέουσι, μεταξυ τούτου την έλαβεν ο "Ελενος, ο των οποίων οι καθολικώτεροι ή αδελφός του Έκτορος, πλην πάν -

-

τοτε έσωζεν εις την ψυχήν της απαραμείωτον την προς τον "Ε-

σαν τέσσαρες, ήγουν ο Απηλιώ της, ο Ζέφυρος, ο Βορέας και

κτορα αγάπην της, και δια τού

ο Νότος .

το έκτισεν εις την "Ηπειρον και Ανθεστήρια (Αnthesteria), εορτή τάφον περικαλλή εις τιμήν αυ ΤΟυ) »

Ανδρόμαχος και Κρής , Αρχιατρός του Νέρωνος, και εφευρετής της φημιζομένης Θηριακής, ήτις ε

των Αθηναίων και πανηγυριζομένη εις τιμήν του Διονύσου και καθ'

ήν έστερον και τα τριετή αυ των βρέφη με άνθη, δια το ο πoίoν ίσως και Ανθεστήρια ωνο μάσθη, καθώς και ο Μην αυ τός, καθ' ον ετελείτο, Ανθε Α'

φυλάχθη υπό του Γαληνού, και

W

εξεδόθη Ελλ. Λατ, εν Νοριμ

βέργη,

1754, 4.

Ανδρομέδα (Αndromeda). Ζ. Κη Ανδρόνικος, Ζ. Ιωάννης Ανδρόνικος.

\

«1

3

κ

-

\

3.

2

στηριών (Ζ. Μήνες Αθηναίων), ι

2

ει

Εις ταύτην την εορτήν , ήτις φ

ξυς -

ι

2

-

*

1

διήρκει τρείς ημέρας κατα συν έχειαν, ήσαν και οι δούλοι ελέυ

ΑΝ

Α Ν

58

θεροι, και ευωχούντο επίσης, ως και οι κύριοι των. Προς δε το τέλος της εορτής έκραζον οι κή ρυκες κ Θήραζε Κάρες, ουκ έτ' Ανθεστήρια ,

ήγουν έξω Κά

αυτών. "Οτε δε εγίνετο ή κατά της

Τρωάδος των Ελλήνων εκστρα τεία, ο Αγαμέμνων ήθέλησε να

τας λάβη βιαίως εις το στρά τευμά του δι αυτά τα επωφελή των προτερήματα αλλ' αύται μη

ρες, έπαυσε πλέον η εορτή. Κά θέλουσαι να υπάγουν, παρεκάλε ρας δε ωνόμαζον με γενικώτερον όνομα όλα τα αργυρώνητα αν σαν τον Διόνυσον και τας μετ δράποδα, όθεν και η κ. Εν Κα εμόρφωσεν εις περιστεράς, ρός , τουτέστιν εν μοίρα Κα Ανίων, ή Ανίης (Τiverone), πο ρος σ Παροιμία, λεγομένη εις ταμός της Ιταλίας, μεταξύ Λα άνθρωπον ευτελή και ουδαμινόν. τίου και Σαβίνης ρέων, και εις Ανθηδων (Λουκίσι ) , πόλις τής τον Τίβεριν εκχυνόμενος. Βοιωτίας, προς τα άκρα της Ευ "Αννα Κομνηνή, θυγάτηρ του Βα ρίπου κειμένη (Κάτοικ. Ανθη σιλέως Αλεξίου Κομνηνού και της δόνιος). Ειρήνης, γυνή δε Νικηφόρου του "Ανθηλα, ή Ανθήλη (Μόλο ), πό Βρυεννίου. "Αυτη ούσα εστολι λις της Ελλάδος, πλησίον των σμένη με πολλά φυσικά προτερή Θερμοπυλών, όπου κυρίως συν ματα, ευδοκίμησε θαυμασίως εις όλας τας μαθήσεις, μάλιστα δε ηθροίζετο η Αμφικτυονική Σύν οδος (Κάτοικ. Ανθηλαίος). Ανθήνη, πόλις της Πελοποννήσου,

δια της επιμελείας του πατρός της, ο οποίος έλαβε μεγάλην

μεταξύ Λακωνικής και Αργείας κειμένη (Κάτοικ. Ανθηναίος).

φροντίδα, δια να την αναθρέψη βασιλικώς. Συνέγραψεν η βασι

Ανθούσα, ή Ανθώ (Αnthusa, ή Flora), Θεα των Ανθέων. Ζ. Νύμφαι.

λόπαις αύτη Αλεξιάδος βιβλία δεκαπέντε, εις τα οποία περι

Ανίκητος (Αnicetus). Ζ. "Ηβη.

ορθώματα του πατρός της Α λεξίου, εκδοθ, εν Παρισίοις και έν Βενετία εις το Σώμα της Βυζαντίδος.

"Ανιος (Αnius), βασιλεύς της Δή

λου, Μάντις δε και Ιερεύς του Απόλλωνος. Τούτου αι τρεις θυ

γράφει τας πράξεις και τα κατ

γατέρες Οίνω, Σιτω, και Ελαίς Ανναίος Κουρνούτος, ή, κατ' άλ η

ι

"ν

Α"

η

έλαβον παρά του Διονύσου το χάρισμα να μεταμορφόνωσι τα

λους, Φουρνούτος, Φιλόσοφος Στωί

πράγματα εις ό, τι και αν ήθε λον. Η πρώτη λοιπόν ό, τι ήγ γιζε μετεβάλλετο εις οίνον της δευτέρας, εις σίτον, και της τρί της, εις έλαιον, καθώς γίνεται

Αφρικής, και έζησεν εις την Ρώ μην επί Νέρωνος, διδάσκαλος χρη

φανερόν και από τα ονόματα

κός, εγεννήθη εις την Λέπτιν της

ματίσας του Φ. Περσίου, και Α. του Λουκανού. Σώζεται και

τούτου Θεωρία περί Θεών φύ σεως, εκδοθ, εις την Συλλογήν

59

ΑΝ

ΑΝ των Μυθολογικών Συγγραμματίων του Γαλέου.

"Αννων, Στρατηγός των Καρχηδο

νίων, ακμάσας, κατά την πιθα νωτέραν γνώμην μεταξύ του 6οο

κις έπιπτε κατά γής, εσηκόνετο με διπλασίαν δύναμιν, την οποί αν εχάριζεν εις αυτόν η μήτηρ του Γή. "Οθεν εννοήσας την αι

και 5oo έτους προ Χριστού.

τίαν, τον εσήκωσεν υψηλά εις τον αέρα, και σφίγξας δυνατά

Συνέγραψε Λιβυστί

τον λαιμόν του, τον έπνιξεν.

Αναφοράν

των περί την Λιβύαν παραλίων "Αντανδρος ("Αγιος Δημήτριος) , πόλις της Φρυγίας (Κάτοικ. Αυτ μερών, της οποίας σώζεται και

άνδριος). Ζ. "Ανδρος. Ελληνική Μετάφρασις με ταύτην την επιγραφήν : "Αννωνος Καρχη Αντέρως (Αnteros) Ζ. Έρως. δονίων Βασιλέως Περίπλους των Αντιγόνεια (Αργυρόκαστρον), πό

υπέρ τας Ηρακλέους Στήλας Λι

λις της Ηπείρου, κατα την Χαο

βυκών της γης μερών, όν και νίαν κειμένη (Κάτοικ. Αντιγο νεύς). ανέθηκεν εν τώ του Κρόνου τε μένει, εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Λουγδ. Αντιγόνη (Αntigone). Ζ. Πηλεύς. -

Βαταυ. 1674, 12, και αλλα

- Λάος, Σοφοκλής.

Αντίγονος, Καρύστιος, ακμάσας ε πί Πτολεμαίου του Φιλαδέλφου . "Ανουβις (Αnubis), Θεός των Αι Συνέγραψεν Ιστοριών παραδόξων γυπτίων, ο οποίος επαραστένετο Συναγωγήν, εκδοθ, εν Λειψία με σώμα ανθρώπου, και κεφα λήν κυνός, ενδεδυμένος ως στρα 1791, 4, μετά Σημειώσεων δια τιώτης, και βαστάζων εις την φόρων, δεξιάν του κηρύκειον . Αναλογεί Αντίκιρρα (Ασπρα Σπήτια), πό λις της Φωκίδος, επί του Αντι δε με τον Ερμήν των Ελλήνων, ΟU) »

και δια τούτο ωνομάζετο και

κιβραίου κόλπου κειμένη, ονομα

Ερμάνουβις.

στη δια τον πολύ της Ελλέβο

Ανταίος (Αntaeus), υιός του Ού

ρον (Κάτοικ. Αντικιρρεύς, και Αντικιβραίος). ν

ρανού και της Γης, Γίγας τρο

μερος και ακαταμαχήτου δυνά Αντίκλεια (Αnticlia). Ζ. Λαέρτης. μεως. Ούτος κατοικών εις τας Αντιλίβανος. Ζ. Λίβανος. ερήμους της Λιβύας, εφόνευεν απανθρωπως όλους τους εκείθεν

Αντιόπη (Αntiope). Ζ. Λύκος - Αμαζόνες.

διαβαίνοντας, επιθυμών, ως έ Αντιόχεια. Ζ. Έδεσσα. λεγε, να κτίση βωμόν εις τον Αντιόχεια, η προτεύουσα πόλις της Ποσειδώνα με κρανία ανθρώπι Συρίας, πλησίον του Ορόντου να, Διαβας δε κατά τύχην ε ποταμού κειμένη. κείθεν και ο Ηρακλής, και πο Αντιόχεια Μαργιανή,

λεμήσας μετ' αυτού, δεν ηδυνή δη να τον νικήση, επειδή όσά

πόλις

τής

Περσίας, πλησίον του Μάργου ποταμού κειμένη,

4ο

ΑΝ

Αντιόχεια η προς Πισιδία λεγομέ νη (Τακιαλι), πόλις της Φρυ

γίας, προς Ανατολάς της Απα μείας κειμένη (Κάτοικ. Αντιο χεύς) , Αντίρριον (Καστέλλι του Νεοκά στρου), ακρωτήριον της Πελο ποννήσου εις την Αχαίαν, απ

ΑΝ

Δικανικούς, δια το οποίον και εκατηγορήθη ως φιλάργυρος. Δια δε της δυνάμεως των λόγων του κατέπεισε τους Αθηναίους να κα

ταλύσωσι την δημοκρατείαν ύ στερον όμως μετανοήσαντες αυ τοί, τον έκατηγόρησαν ως προ δότην, και τον κατεδίκασαν εις

έναντι του Ρίου κείμενον.

θάνατον, ψηφίσαντες να μη τα Αντισθένης, υιός Αντισθένους, Α φή ουδε το σώμα του. Εκ των πολλών αυτού Λόγων σώζοντας θηναίος, ακμάσας κατά τους χρό ακόμη δεκαεξ, εκδοθ. εις τον Ζ. νους Γοργίου του Λεοντίνου και τόμον της του Ρεϊσκίου Συλλο του Σωκράτους, των οποίων και γής των Ελλήνων Ρητόρων, και μαθητής εχρημάτισε, και μετά προσέτι εις τον Α'. τόμον της ταύτα διδάσκαλος του Διογέ νους, και αρχηγός της Κυνικής υπό τού Βεκκέρου αρίστης εκδό σεως των δέκα Αττικών Ρητό αιρέσεως. Φέρονται υπό το όνο μα αυτού δύω Λόγοι, "Αιας και ρων Οδυσσεύς επιγραφόμενοι , εκδοθ. Αντρών, πόλις της Θετταλίας πα εις τον Η. τόμον της υπό του ραθαλάσσιος, από το αντρώδες, ήτοι σπηλαιώδες του τόπου ούτω "Ρεϊσκίου Συλλογής των Ελλ. Ρη παρονομασθείσα (Κάτοικ. Αν τόρων, και προσέτι μία Επιστο λή, εκδοθ. ύπο του Αλλατίου τρώνιος). Η δε Παροιμία κ. Αν μετά των λοιπών Σωκρατιών Ε τρώνιος όνος και κατά τινας μεν ερ πιστολών. ρέθη από τους ισχυρούς και πολλα επιτηδείους αυτής προς το Αντιφάνης, Ρόδιος, ή κατ' άλλους, -

Σμυρναίος, Ποιητής της Μέσης

Κωμωδίας, του οποίου τα μικρά αποσπασμάτια εξεδόθησαν εις την υπό τού Γροτίου Συναγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών.

Αντιφάτης (Αntiphates). Ζ. Λαι στρυγόνες.

"Αντιφος (Αntiphus), Ζ. Εκάβη. Αντιφών, Αθηναίος, υιός Σοφίλου

αλήθειν όνους κατ' άλλους δε , από τους λίθους, τους οποίους

ελάμβανον εκείθεν δια τους μύ λους, και μάλιστα δια τον επ άνω του μύλου λίθον, όστις ονο μάζεται "Ονος, και Μύλη, ο κάτωθεν. Σημαίνει δε η Παρ οιμία παν ό, τι εξέχει κατά το των άλλων.

του Ρήτορος, Ρήτωρ και αυ Αντωνίνος, Λιβεράλιος, ή Λίβεράλις τός χρηματίσας ευδόκιμος. Ού (Αntoninus Liberalis), Ρήτωρ τος πρώτος συνέγραψεν, ως λέ Ηωμαίος, ακμάσας επί Κλαυδίου γoυσι, Κανόνας της Ρητορικής, Καίσαρος, του οποίου σώζεται

και εσύνθεσε με μισθόν Λόγους

Μεταμορφώσεων Συναγωγή, αναγ

ΑΝ

καιοτατη δια την κατάληψιν των μύθων, εκδοθ. Ελλ. Λατ, εν

41

Α "-, Ξ ή

η

"ν

Αν

2

άυτη μεταξύ των γυναικών. Εκ

των Ποιημάτων αυτής ολίγα τι

Λουγδ. Βαταυ. 1774, 8, μετά

να αποσπασμάτια σώζονται, εκ Σημειώσεων. δοθ. εις τον Α'. τόμον των Α Αντώνιος Μοναχός, ο επονομαζό ναλέκτων του Βρουγκίου. μενος Μέλισσα, λαβων ταύτην Αξιός (Βαρδάρι), ποταμός μέγι την επωνυμίαν από το βιβλίον στος της Μακεδονίας, εκχυνόμε του Μέλισσα καλούμενον, το ο νος εις τον Θερμαϊκό κόλπον. ποίον ως μέλισσα τω όντι συν Αξιούπολις (Ροσσαύα), πόλις της ήθροισεν από πολλά και αξιόλο κάτω Μοισίας, παρα τον Δα νούβιον ποταμόν κειμένη (Κάτ γα βητα των ιερών βίβλων, χρή σιμον πολλα, μάλιστα εις τους οικ. Αξιοπολίτης). συγγράφοντας Εκκλησιαστικούς Αξίων (Αxion). Ζ. Αλκμαίων.

Λόγους, εκδοθ, εν Γενέυη, 16ο9, "Αορνος πέτρα, φρούριον πετρώδες φύλ, και αλλαχού.

Αντώνιος Πολέμων, Σοφιστής, ε

και ισχυρότατον της Ινδίας, το οποίον μετα πολλας αντιστάσεις

γεννήθη εις την Λαοδίκειαν, και εκυρίευσεν Αλέξανδρος ο Μέγας, αυτός ο ίδιος εις την άλωσιν ηγαπάτο μεγάλως υπό του Τρα «ανού, Αδριανού, και Αντωνίνου αυτού προκινδυνεύσας. του Ευσεβούς . Εδίδασκε μετα Απάμεια, πόλις της Ασίας, κατά την Βαβυλωνίαν κειμένη. φήμης εις την Σμύρνην, απο κτήσας πλήθος μαθητών, οι ο Απάμεια Κιβωτός (Απαμίτσι ) , ποίοι έτρεχον πανταχόθεν, δια πόλις της Ασίας εις την Φρυ να τον ακούσωσι. Φθάσας δε γίαν (Κάτοικ. Απαμεύς). εις το πεντηκοστόν και έκτον

Απατούρια, εορτή των Ελλήνων,

έτος της ηλικίας του, και μη

πανηγυριζομένη κατ' εξοχήν εις

δυνάμενος να υποφέρη τους σφο δρους πόνους της χειροποδάγρας, υπέστρεψεν εις την πατρίδα του, όπου και απέθανε, κλεισθείς ζων

πρώτην τού Πυανεψιώνος Μηνός. "Ωνομάσθη δε ούτως αύτη η εορτή από την απάτην, την ο

τανός εις το μνήμα του. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώ ζονται μόνον δύω Λόγοι, εκδοθ.

πολλαχού, και εν Τολώση 1657,8, μετά Σημειώσεων.

Ανύτη, Τεγεάτις, Ποιήτρια περί

τας Αθήνας, κατα την εικοστήν

ποίαν μεταχειρισθείς Μέλανθος ο των Αθηναίων Βασιλεύς, εφό νευσε παρά τας συνθήκας τον Ξάνθου, Βασιλέα της Βοιωτίας. Επειδή. έχοντες αυτοί πόλεμον

περίτινος τόπου, απεφάσισαν να

φημος, δια την οποίαν έλεγεν ο

δώσουν το τέλος αυτού δια της

Αντίπατρος, ότι καθώς ο "Ομηρος είναι πρώτος των Ποιητών μεταξύ των ανδρών, ούτω και

μονομαχίας των δύω Βασιλέων , εν ώ δε ήσαν έτοιμοι να κτυπη

θούν, είπε δολίως ο Μέλανθος

42

Α Π

προς τον Ξάνθον, ότι η συμφω νία των δεν ήτον να έχη και οπαδόν δια το οποίον στραφείς αυτός να ίδη τίς ήτον οπίσω του, εφονεύθη υπό του Μελάν δου με το δόρυ, και ούτω κερ

ΑΠ

Ούτος αφ' ού κατηνάλωσεν εις την πολυφαγίαν όλην την λαμ

ετησίως εις ανάμνησιν του γεγο

πράν του περιουσίαν, ήνοιξεν εις την Ρώμην Σχολείον, εις το ο ποίον παρέδιδε με μισθόν, την Γαστριμαργίαν. Σώζονται υπό το όνομα αυτού δέκα βιβλία Περί κατασκευής και αρτύσεως βρωμάτων, ή περί Μαγειρικής

νότος ταύτην την εορτήν. Αλλοι δε λέγουσιν, ότι ωνομάσθη Α

τέχνης (De arte Coquinaria) , εκδοθ, εν Αμστελοδ. 17ο9, 8,

δήσαντες οι Αθηναίοι τον περι

μάχητον εκείνον τόπον, εώρταζον

μετά Σημειώσεων. πατούρια ή εορτή αύτη από του Α του αθροιστικού, και του "Απις (Αpis), βους ζωντανός, ως Θεός υπό των Αιγυπτίων λα Πατήρ, οίον Ομοπατόρια, επ ειδή κατ' εκείνην την ημέραν παρ τρευόμενος, ο οποίος έπρεπε να ήναι όλος μέλας, με τα εξής ουσιαζόμενοι εις το Συνέδριον των Φρατόρων οι πατέρες όμου μόνον σημεία, ήγουν εις μεν το με τους υιούς των, ωμολόγουν μέτωπόν του να έχη εν λευκόν μεθ' όρκου, ότι αυτοί ήσαν γνή και τετράγωνον σημείον, εις δε σιοι υιοί των, και ούτω κατ

τα ώτα το σχήμα του αετού,

εγράφοντο εις τον κατάλογον των

και εις την γλώσσαν το τού καν

πολιτών κατά το δέκατον πέμ

θάρου, τα οποία αναμφιβόλως

πτον έτος της ηλικίας των.

προητοίμαζον εις τον διάδοχον οι Ιερείς και υπουργοί αυτού.

Απέννινα (Αpennino), όρη μεγαλώ τατα, διαχωρίζοντα την Ιταλίαν

εκ Βορρά προς Μεσημβρίαν εις δύω μέρη, τα οποία άρχονται από την Λιγυστικήν, και τελευ τώσιν εις τον πορθμόν της Σι κελίας,

Απήνη, αγώνισμα, ανήκον εις τον Δρόμον, και ελέγετο ή υπό δύω

ημιόνων συρομένη άμαξα εις το Στάδιον.

Απία. Ζ. Πελοπόννησος.

Αφ' ού δε απέθνησκεν ο Θεός ούτος, έπαρουσίαζoν οι Ιερείς εις τον λαόν τον διάδοχον αυ του, έχοντα τα ειρημένα ση μεία, και οδηγούντες αυτόν μετα

μεγάλης πομπής και παρατάξεως εις την Μέμφιν , τον έτρεφον πολυτελώς εις το λαμπρόν τέ μενος του Ηφαίστου, Ηφαιστείον καλούμενον, Απολλινάριος, υιός Απολλιναρίου

Απίκιος (Αpicius) Καίλιος, Ίπ.

Γραμματικού και Πρεσβυτέρου

πευς Ρωμαίος, και πολυφάγος

της Εκκλησίας των Λαοδικέων -

διαβόητος, από του οποίου το όνομα παρωνομάσθησαν και οι

Ούτος διδαχθείς την Ρητορικήν εις την ιδίαν του πατρίδα, ευ δοκίμησε μεγάλως, και Επίσκο

Απίκιοι λεγόμενοι πλακούντες,

η

ΑΠ Α Π

πος ταύτης ομοφώνως προεχει ρίσθη ύστερον όμως παρεκκλίνας

43

του Συλλογήν των λοιπών Πα λαιών Μαθηματικών.

της ορθοδοξίας, έγεινεν αρχηγός Απολλόδωρος, Κωμικός, σύγχρονος νέας αιρέσεως, του οποίου αι τού Μενάνδρου, εγεννήθη εις την διδασκαλία κατεκρίθησαν επί τρι Γέλαν της Σικελίας, του οποίου ών Συνόδων. Εκ των Συγγραμ τα ολίγα αποσπασμάτια εξεδό μάτων αυτού μόνον η Μετάφρα θησαν εις την υπό του Γροτίου σις τών Ψαλμών εις στίχους Συναγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών , Ηρωϊκούς σώζεται, εκδοθ. Ελλ. Λατ. μετα του Πίνακος των Απόλλων (Αpollo), υιός του Διός και της Λητούς, γεννηθείς ο λέξεων εν Παρισίοις 158ο, και αλλαχού , μου με την "Αρτεμιν εις την

Απολλόδωρος, Αθηναίος, υιός του Ασκληπιάδου, Γραμματικός, έχρη

νήσoν Δήλον (Ζ. Λητώ). Κα

μάτισε μαθητής Αριστάρχου του Γραμματικού, και των Φιλοσόφων Παναιτίου Ροδίου, και Διογέ νους του Βαβυλωνίου. Συνέγραψε

ζηλότυπον Ηραν, ήλθεν εις τους

Χρονικόν, το οποίον και Μυθολο γική Βιβλιοθήκη επιγράφεται εις βιβλία τρία, περιέχοντας μυ θώδεις γενεαλογίας των αρχαίων Ποιητών περί Θεών και Ηρώων μέχρι των Τρωικών, εκδοθ. πολ

όπου εμφωλεύων και ο Πύθων,

λαχού, Γαλλ. υερίου, πολλών

και εν Παρισίοις 18o5, 8, υπό του εις τόμους δύω, Σημειώσεων, και

Ελλ. Κλα μετα ενός

πλουσιωτάτου Πίνακος.

Απολλόδωρος, Δαμασκηνός, Αρχι

ταδιωκομένη η Λητω απο την Δελφούς, και διέτριβεν εκεί με

τον υιόν της Απόλλωνα, βρέφος ακόμη όντα, εις εν σπήλαιον, δράκων φοβερός και καταπλη

κτικός, ώρμησε μίαν ημέραν δια να τους φάγη αλλ' ο Απόλλων πολεμήσας μετ' αυτού, τον εφό νευσε , και εκ τούτου επωνο μάσθη Πύθιος. Συστήσας δε εκεί και το περίφημον εκείνο

μαντείον, επρόσταξε να σκεπά σωσι με το δέρμα του Πύθωνος τον Τρίποδα, νεπί του οποίου καθημένη ή Ιέρεια, Πυθία και

τέκτων περίφημος, όστις κατ εσκεύασε την επί τον Δανούβιον γέφυραν του Τραϊανού. Τούτον

λων εβοήθησε τον Δία εις τον

τον μέγαν άνδρα εξώρισεν Α δριανός ο Καίσαρ από την Ρώ μην, και εις την εξορίαν του

κατά των Γιγάντων πόλεμον και συνηριθμήθη και αυτος εις την τάξιν των δώδεκα μεγάλων Θεών.

πέμψας, τον έθανάτωσε δια την

Αλλ' έπειτα φονεύσας τους Κύ

κατ' αυτού εχθροπάθειαν. Σώ ζονται αυτού Πολιορκητικά, εκ δοθ. εις την υπό του Θηβενό

αυτή ονομαζομένη, έδιδε τους χρησμούς. Επειδή δε ο Απόλ

κλωπας, οίτινες κατεσκεύασαν

τους κεραυνούς, με τους οποίους ο Ζευς κατεκεραύνωσε τον υιόν

"Α

44

ΑΠ

ΑΠ

του Ασκληπιόν, εδιώχθη από τον ουρανόν, και καταφυγών εις τον "Αδμητον, Βασιλέα της Θεσ σαλίας, ηναγκάσθη να γείνη βο σκός, και να φυλάττη τας μάν δρας αυτού, και δια τούτο έπ

μαξαν, συρομένην υπό τεσσάρων ίππων. Νομίζεται δε έφορος της Ιατρικής, Μουσικής, Ποιητικής» και των λοιπών ελευθερίων τε

χνών και επιστημών. Διέτριβε συνήθως μετα των Μουσών εις

ειτα ετιμάτο και ως Θεός των ποιμένων. Εις δε την Λακε δαίμονα συμπαίζων ποτέ τον δί σκον με τον πολλα ηγαπημένον του Υάκινθον, υιον του Αμύ κλα, και φονεύσας αυτόν ακου σίως, έφυγεν εκείθεν διωκόμενος από τους γονείς αυτού, και ελ

δον. Τα δε χρηστήρια αυτού ήσαν πολλότατα, εκ των οποίων τα πλέον περίφημα ενoμίζοντο

θων προς τον Λαομέδοντα, Βα

γένειος, με κόμην ξανθήν, και

σιλέα της Τρωάδος, εδούλευεν εκεί μισθωτός μετα του Ποσει δώνος εις την κτίσιν τών τειχών

με βελοθήκην εις τον ώμον, ε

ταύτης της πόλεως. Αφ' ου δε παρήλθεν η διορία, κατά την

οποίαν έπρεπε να ήναι εξόριστος, ανέβη πάλιν εις τον ουρανόν,

τον Παρνασσον , εις τον Ελι

κώνα, εις την Πιερίαν και Πίν

των Δελφών, της Τενέδου, και της Κλάρου. Παραστένεται δε ο Απόλλων νέος ευειδής και α

στεμμένος με στέφανον δάφνης, και καθήμενος επάνω εις χρυ σην άμαξαν, ή και μεταξύ των Μουσών, βαστάζων εις τας χεί

ρας του την λύραν. Εκ μεν των πτηνών αφιερωμένος εις αυτόν ήτον ο κύκνος, εκ δε των φυ

και έλαβε την προτέραν του τι μην και αξίαν. Εκείθεν δε ε τών, η δάφνη. τόξευσε τα τέκνα της Νιόβης Απολλωνία, πόλις του Ευξείνου δια την άκαιρον φιλοτιμίαν της Πόντου, μεταξύ Θράκης και του να φανή ευτεκνoτέρα της Μοισίας κειμένη, αποικία των "

ν

ν

»

,

-

Μιλησίων. μητρός του Λητούς. Ετιμώρησε δε και τον ειρημένον Λαομέδοντα Απολλωνία (Σερεβαν) , πόλις της δια την παράβασιν της υποσχέ Ασίας εις την Συρίαν (Κάτοικ. σεώς του, πέμψας εις την χώραν Απολλωνιάτης). του λοιμικήν νόσον, ήτις έφθειρε Απολλώνιος, Γραμματικός, Αλεξα το πάν. Έγδαρεν έπειτα ζωντα δρεύς, υιός Αρχιβίου του Γραμ ματικού, ακμάσας επί Αυγούστου νόν και τον άθλιον - Μαρσύαν, Καίσαρος. Συνέγραψε Λεξικόν όστις ενικήθη εις την περί Μου -

σικής φιλονεικίαν κατα την α πόφασιν των Μουσών. Ο Απόλ "λων ωνομάζετο και Φοίβος, και

Ομηρικόν, εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Παρισίοις 1775, 4, εις τόμους δύω, μετά Σημειώσεων του Βιλ

"Ηλιος εις τον ουρανόν, επειδή λοισώνος. ωδήγει τον ήλιον επάνω εις ά Απολλώνιος , ο δια τον σκληρον

ΑΠ

και σκυθρωπόν τρόπον της ζωής του Δύσκολος επονομασθείς, ε γεννήθη εις το Βρούχιον της

ΑΠ

45

βιβλία τέσσαρα, Αργοναυτικά, επιγραφόμενον, του οποίου η α ρίστη έκδοσις είναι η εν Οξω νέα Ελλ. Λατ. 1777, 4, εις

Αλεξανδρείας, όπου και απέθα νεν. Εκ των Συγγραμμάτων αυ τόμους δύω, μετα Σχολίων και του σώζονται Α'. Περί Συντά Σημειώσεων και η εν Λειψία, ξεως των μερών του Λόγου βι 18 Ιο, εις δύω τόμους, ομοίως βλία τέσσαρα, εκδοθ, εν Φραγ μετα αξιολόγων Σχολίων. κoφoρτ. 159ο, 4, και υπό του Απολλώνιος ο Τυανευς, εγεννήθη Βεκκέρου εν Βερολίνω, 1817, 8, μεταξύ του 5ο και 4ο έτους Β. Ιστορία θαυμασίων, εκδοθ.

Ελλ. Λατ. εν Λειψία 1992, 8, μετά Σημειώσεων. Απολλώνιος, ο από την Πέργην της Παμφυλίας, Περγαίος επ ονομασθείς, εχρημάτισε μαθητής

του Αρχιμήδους, και Μαθημα τικός άριστος. Έζη μετά φήμης ποτέ μεν εις την Πέργαμον και ποτέ δε εις την Αλεξάνδρειαν επί Πτολεμαίου του Ευεργέτου. Σώζεται και αυτού βιβλίον, Πε ρί Κωνικών Τομών, επιγραφόμε νον, εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Οξω νία, 17 Ιο, φύλ. Απολλώνιος, Ρόδιος, υιός του Σιλ

λέως, Αλεξανδρεύς. Ούτος κα

μετά Χριστόν, κ' εχρημάτισε Φι λόσοφος Πυθαγορικός, και γόης

διαβόητος, καθώς περί αυτού διηγούνται πολλοί Συγγραφείς, και μάλιστα ο Φιλόστρατος, ό στις και τον βίον αυτού συν έγραψεν. Εις την νεότητά του ο Απολλώνιος έκαμε πολλας και μακρυνας οδοιπορίας, και, καθως λέγουσιν, έφθασε μέχρι των Ιν διών υπήγε δις εις την Ρώμην, και τερατουργών εις πολλά και διάφορα άλλα μέρη, απέθανε τελευταίον εις την Έφεσον. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώ ζονται μόνον 85 Επιστολαί, εκ των οποίων τινές είναι άλλων προς αυτόν γεγραμμέναι, εκδοθ. εις την υπό του "Αλδου Συλλογήν

τατρεχόμενος υπό των εχθρών του, κατέφυγεν εις την Ρόδον, των Ελλ. Επιστολών. όπου διδάσκων μετα φήμης την Ηητορικήν, και πολιτογραφείς ε Απουλήιος (Αpulejus) Λούκιος, κεί, επωνομάσθη Ρόδιος . Επι Αφρικανός, Ρήτωρ και Φιλόσο στρέψας δ' έπειτα εις την Αλε φος Πλατωνικός, ακμάσας επί Αντωνίου του Ευσεβούς , και ξάνδρειαν, ανεδέχθη μετά τον Ερατοσθένην την επιστασίαν της Λουκίου Βήρου των Αυτοκρατό εκεί Βιβλιοθήκης επί Πτολε ρων. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζονται ακόμη πολλά, μαίου του Επιφανούς, όπου και εκδοθ, εν Λουγδ. Βαταυ. 1825,4, αποθανων, συνετάφη μετά του

εχθρού του Καλλιμάχου. Σώζε ται τούτου Ποίημα Ηρωικόν εις

εις τόμους τρεις, μετά διαφόρων Σημειώσεων,

46 ΑΠ Απουλία (Ρuglia), επαρχία της Ιταλίας, περί την Νεάπολιν, κατά το Αδριατικόν πέλαγος κειμένη (Κάτοικ. Εξ Απουλίας).

ΑΡ

περί μουσικής τέχνης, και νικη θείσαι, απέβαλον από την λύπην

τα πτεράτων και έπεσον εις την θάλασσαν. Αι δε Μούσαι πλέ

Καισάρων Τραϊανού, Αδριανού,

ξασα στεφάνους απ' εκείνα τα πτερα, έστεψαν τας κεφαλάς των, πλην της Τερψιχόρης, η οποία

και των δύω Αντωνίνων. Κατ'

ενoμίζετο μήτηρ των Σειρήνων

αρχας μετήρχετο το επάγγελμα

(Ζ. Σειρήνες).

Αππιανός, Αλεξανδρεύς, έζη μετά

φήμης εις την Ρώμην επί των

του Δικολόγου, και έπειτα διω Αραβία, επαρχία μεγίστη της Α

ρίσθη Επίτροπος των εκ των διαφόρων Επαρχιών εισοδημάτων, Συνέγραψε δε Ρωμαϊκής Ιστο ρίας βιβλία εικοσιτέσσαρα, κατά τάξιν των Επαρχιών και Πό λεων, διηγούμενος παν ό,τι έ πραττον οι Ρωμαίοι μετά των άλλων εθνών. Εκ τούτου του

επωφελούς Συγγράμματος μόλις σώζεται το ήμισυ, εκδοθ. πολ

σίας, προς Βορράν της Ιουδαίας και Συρίας κειμένη (Κάτοικ. "Αραψ και Αράβιος). Διαιρεί ται δε ή Αραβία εις τρείς μι κροτέρας επαρχίας, ήγουν εις την

Πετραίαν,

Έρημον, και Ευδαί

μονα Αραβίαν. Και η μεν Πε τραία κείται προς το βόρειον, η δε Έρημος προς το ανατολι κόν, και η Ευδαίμων προς το

δυτικόν αυτής μέρος. εις τόμους τρεις, μετά πολλών "Αραξα, πόλις της Λυκίας μεσό Σχολίων και Πινάκων , γειος, μεταξύ Κράγου όρους και

λαχού, και εν Λειψία, 1785, 8,

Απρίλιος (Αprilis), εις εκ των δώδεκα Μηνών των Ρωμαίων,

Ξάνθου του ποταμού κειμένη

(Κάτοικ. Αραξεύς).

από του Αperire, ήτοι Ανοί Αράξης. Ζ. Πηνειός. γειν ρήματος παρονομασθείς, ε

Αράξης (Αρας), ποταμός της Α

πειδή κατά τούτον τον Μήνα

σίας εις την Αρμενίαν, εκχυνό

ανοίγουσιν όλα τα φυτά και

μενος εις την Κασπίαν θάλασ

σαν . '' άνθη των δένδρων. Κατ' άλλους δε ούτος ο Μην ωνομάσθη πρώ "Αραξος, ακρωτήριον της Πελοπον τον Αphrilis, και έπειτα αφαι νήσου εις την Αχαϊαν, προς το Ιόνιον πέλαγσς εκνεύον. ρέσει του h, Αprilis, δια την

εκ του αφρού της θαλάσσης

"Αρατος, υιός Αθηνοδώρου και Λι

γέννησιν της Αφροδίτης, εις την οποίαν και ήτον αφιερωμένος. "Απτερα, ή Απτερία, πόλις της Κρή

τοφίλης, εκ Πομπηίουπόλεως της Κιλικίας, ακμάσας κατά τους χρόνους Αντιγόνου του Γονατά,

της πλησίον του Μουσείου, όπου

αι μελωδικώταται Σειρήνες φι

Βασιλέως της Μακεδονίας, δια προτροπής του οποίου συνέγραψε

λονεικήσασαι μετά των Μουσών

Ποίημα Ηρωϊκόν, Φαινόμενα και

ΑΡ

και Διοσημεία, ήτοι Προγνω στικά, επιγραφόμενον και εκδοθ.

υιός του Λυκίμνου, τον οποί

Ελλ. Λατ. εν Λειψία 18ο 1, 8.

βε μαζήτου από τας Θήβας,

ον αγαπήσας ο Ηρακλής έλα

εις τόμους δύω, μετά Σχολίων

ότε έστράτευεν εναντίον του Λαο

και Πινάκων.

μέδοντος, υποσχεθείς εις τον πα τέρα του να τον φέρη oπίσω α

Αράτωρ (Αrator), Λίγυρ το γέ, νος, Ρήτωρ και Ποιητής του

σφαλώς, Αλλ' επειδή ο νέος απ

καιρού του ευδόκιμος , Εχρημά

έθανε καθ' οδόν , ο Ηρακλής

τισεν Υποδιάκονος της εν Ρώ

καύσας το σώμα του, έστειλε

μη Εκκλησίας, και συνέγραψεν

προς αυτόν την κόνιν προς μι κράν του παρηγορίαν, και έκτο τε, λέγουσιν, επεκράτησεν η συν

εις Ηρωικούς στίχους Περί της

ζωής του θείου Παύλου, εκ των Πράξεων των Αποστόλων την ύ λην λαβών και προσέτι δύω Ε

ήθεια του να καίωνται των νέ

κρών τα σώματα,

λεγείας, την μίαν πρός τινα Φλω Αργανθώνιος (Αrganthonius). Ζ. ριανόν Αββάν, και την άλλην

Τιθωνός.

προς Βιργίλιον τον Ρώμης Επί Αργεία, επαρχία της Πελοποννή σκοπον, εκδοθ. πολλαχού. σου (Κάτοικ. Αργείος). Ζ. Αρ Αραφήν, δήμος της Αττικής, εκ γολίς. της Αιγηίδος φυλής (Κάτοικ. Α Αργεία (Αrgea, ή Αrgia), Ζ. Α ραφήνιος, και Επιρρ. Αραφηνό δραστος δεν ) . Αργείος (Αrgeus). Ζ. Αργαίος. "Αραχθος (Λούρχας, ή Ποτάμι των "Αργιλος, πόλις της Θράκης, προς Ρωγών), ποταμός της Ηπείρου,

τας εκβολάς του Στρυμόνος πο

εκχυνόμενος εις τον Αμβρακικόν

ταμού κειμένη (Κάτοικ. Αργί

κόλπον .

λιος)

Φ.

Αράχνη (Αrachne), θυγάτηρ τού Αργινούσαι, τρείς μικραί νήσοι της "Ιδμονος, βασιλέως των Λυδών, Ασίας, προς το μέρος της Μι τυλήνης κείμενα (Κάτοικ. Αρ επιτηδειοτάτη κεντήστρια, ώστε ετόλμησε να φιλονεικήση περί της γινούσιος). τέχνης της και με αυτήν την Α Αργολικός κόλπος (Κόρφος του Ναυ δηνάν νικηθείσα όμως, μετ πλίου), η μεταξύ Αργολίδος και εμορφώθη υπ' αυτής εις το ομώ Λακωνικής θάλασσα νυμόν της ζωύφιον, την αράχνην. Αργολις, ή Αργεία, επαρχία της "Αρβηλα (Έρβηλ), πόλις της Α Πελοποννήσου, μεταξύ Κορίνθου, σίας εις την Ασσυρίαν, όπου ε Αρκαδίας, Λακωνικής, και Μυρ νικήθη ο Δαρείος υπ' Αλεξάν

τώου πελάγους κειμένη (Κάτοικ.

δρου του Μεγάλου (Κάτοικ. Αρ Αργολεύς). Αργοναύται (Αrgonautae), ήσαν βηλίτης). - Αργαίος (Αrgaeus) ή Αργείος, οι πλέον εξαίρετοι νέοι της Ελ Α

48

ΑΡ

ΑΡ

λάδος, οίτινες έπλευσαν εις την Αργώ (Αrgo), ούτως ωνομάζετο ή ναυς, με την οποίαν έπλευσεν ο Κολχίδα, δια να λάβωσι το χρυ Ιάσων με τους πλέον εξαιρέτους σούν δέρας, από της νηος Αρ y

"

ν

ι

4

9

"

γούς ούτω παρονομασθέντες, με

ηγεμόνας της Ελλάδος, δια να

ταξύ των οποίων διέλαμπου ο Ηρακλής, ο Κάστωρ, ο Πολυ δεύκης, ο Ορφεύς, ο Λαέρτης,

φέρωσιν από την Κολχίδα το ν.

"Μ

ο Πηλεύς, ο Λυγκεύς, ο Θησεύς,

Ο

Λ.

-1

'

χρυσούν δέρας. Κατεσκέυασε δε ταύτην την ναύν ο Αρχιτέκτων Αργος, κόψας τα ξύλα απο το "

\

9

1

4

και προ πάντων ο αρχηγός αυ

άλσος της Δωδώνης, και δια

των Ιάσων, και άλλοι.

τούτο ελέγετο, ότι ωμίλει και

"Αργος. Ζ. Αργώ. - Οδυσσεύς. αυτή με ανθρωπίνην φωνήν . "Αργος (Αrgus), υιός του Αρί "Αρδεα, ή Αρδέα (Αrdia ), πόλις στωνος, όστις είχε, καθώς λέ της Ιταλίας εις το Λάτιον, η γουσιν, έκατον οφθαλμούς, και μητρόπολις των Ρουτούλων (Κάτ Ο ζΧ. Αρδεάτης, και Αρδεατίνος). όταν εκοιμώντο οι πεντήκοντα, οι άλλοι πεντήκοντα ήγρύπνουν. Αρέθας, Αρχιεπίσκοπος της εν Εις αυτόν ενεπιστεύθη ή "Ηρα την φροντίδα της εις δάμαλιν μεταμορφωθείσης Ιούς (Ζ. Ιώ).

Αλλ' ο Ερμής αποκοιμίσας αυ τον δια της μελωδίας του αυλού

του, τον εφόνευσε, και εκ τού

Καππαδοκία Καισαρείας. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σωζοντας Α'. Υπόμνημα εις την Αποκά λυψιν Ιωάννου του Θεολόγου. Β. Λόγος περί του μαρτυρίου Σιμω νά, Γουρίου, και Αβίδου, εκ δοθ, μετά του Οικουμενίου εν Βερώνη, και αλλαχού.

του αυτός μεν επωνομάσθη Αρ γειφόντης, ή δε "Ηρα μετεμόρ φωσε τον "Αργον εις ταώνα ήτοι Αρέθουσα (Αrethusa), θυγάτηρ παβώνι, επί του οποίου το σώ του Νηρέως εκ της Δωρίδος, μα σώζεται ακόμη ο τύπος των και οπαδός της Αρτέμιδος. "Αυ πολλών οφθαλμών του. τη καταδιωκομένη ποτέ υπό τού "Αργος Αμφιλοχικόν (Αρτα), πό Αλφειού, και κινδυνεύουσα να λις της Ηπείρου εις την Ακαρ πιασθή, παρεκάλεσε την "Αρτε νανίαν (Κάτοικ. Αργείος εξ Αμ μιν εις βοήθειάντης, η οποία φιλοχίας, ή Αμφιλόχιος). και την μετεμόρφωσεν εις πη

"Αργος, πόλις της Πελοποννήσου εις

γήν. Ο δε Αλφειός περίλυπος

την Αργολίδα,παρα τονΊναχον πο

οικ. Αργυριππανος, και Αργυ

δια την τοιαύτην μεταβολήν της ερωμένης του, ανέλαβε πάλιν και αυτός την προτέραν του μορφήν του ποταμού, και ανέμιξε προς μικράν του παρηγορίαν τα θλι βερά του ύδατα με τα ύδατα

ρίππηνός),

της ερωμένης του,

ταμόν κειμένη (Κάτοικ. Αργείος). Αργυρίππα ( Αrpi), πόλις της Ι

ταλίας εις την Δαυνίαν, κατά τον Ιόνιον κόλπον κειμένη (Κάτ

ΑΡ

ΑΡ 2.

"Αν 1

ν

-

7- 'Α-

49

Λ

'Αα 2-αν;

2. *

4

Αρειανζός, πόλις της Μικράς Α Αρεταίος , Καππαδόκης , Ιατρός σέας εις την Καππαδοκίαν (Κάτ οικ. Αρειανζηνός).

Αρειόπαγος (Αreopagus), ή κάλ λιον "Αρειος Πάγος, το αρχαιό τερον και σεβασμιώτερον εις τας Αθήνας κριτήριον, κείμενον επά

νω εις λόφον , απέναντι της πόλεως, όπου ο Αρης έπηξε το

δόρυτου, ότε εκρίνετο, ως λέγου

Εκλεκτικός περίφημος, ακμάσας, κατά την πιθανωτέραν γνώμην, μεταξύ της βασιλείας του Νέ ρωνος και του Τίτου. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζονται Α'. Περί Αιτίων και Σημείων οξέων και χρονίων Παθών. Β. Περί της θεραπείας αυτών των Πα θών, εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Οξω

σι, μετά του Ποσειδώνος, δια νία, 1725, φύλ. και αλλαχού. τον φόνον του υιού του Αλιρρο "Αρης (Μars), λέγεται Απάτωρ, θίου, βιάσαντος την θυγατέρα αυτού Αλκίππην. Εις αυτό το

διότι εγεννήθη άνευ πατρός, κα θώς η Αθηνά , Αμήτωρ, δια /

κρητήριον εξετάζοντο διάφορα κε φαλικά εγκλήματα, καθώς ο φό νος, ο νεωτερισμός εις τα της θρησκείας, η αυτοχειρία, και άλ λα του τοιούτου είδους ανομή ματα. Αι υποθέσεις εθεωρούντο

την νύκτα, και οι κριταί έπρε πε να ήναι οι εντιμότεροι και σεβασμιώτεροι μεταξύ των πολι τών, οι οποίοι υπήγαινον με ά

κραν σιωπην και σοβαρότητα, και εκ τούτου προήλθε και η ις Α

ρειοπαγίτου σιωπηλότερος » Πα ροιμία, λεγομένη επί τοιούτων σιωπηλών και σοβαρών ανθρώ πων. Αι αποφάσεις εγίνοντο δια

των ψήφων, και όταν αυται ή σαν αρτίου αριθμού, τότε ερρί πτετο εις το αγγείον και η λε γομένη ψήφος της Αθηνάς, και ούτως απελύετο ο κρινόμενος. Ο Περικλής μη δυνάμενος να

την ανευ

1

μητρος

/

"

γεννησιν της.

Λέγουσι λοιπόν, ότι η "Ηρα ζη λοτυπήσασα διότι ο Ζευς εγέν νησε την Αθηνάν άνευ γυναικός, ως είρηται εκεί, έλαβεν από την Ανθούσαν εν άνθος, και μυρι σθείσα αυτό, συνέλαβε, και ού τως εγέννησε και αυτή τον "Αρην άνευ ανδρός. Αυξηθείς δε ο "Αρης, έγεινεν ανδρείος και πο λεμικός, και ενομίζετο Θεός και προστάτης του πολέμου, αντί του οποίου πολλάκις μετωνυμι

κώς και εκλαμβάνεται. Είχε δε μυστικόν έρωτα μετά της Α φροδίτης, και όταν ήρχετο προς αυτήν, άφινε πάντοτε έξω τον υπηρέτηντου, Αλεκτρυόνα καλού

μενον, διά να φυλάττη, και να

ηλάττωσε πολύ την δύναμιν τού

τους εγείρη εις τον πρέποντα καιρόν. Αλλ' επειδήποτε απεκοι μήθη ο Αλεκτυών ούτος, είδεν ο "Ηλιος το γινόμενον, κ' ευθύς το ανήγγειλεν εις τον "Ηφαιστον,

του του ιερού κριτηρίου, και ε.

τον άνδρα της Αφροδίτης. Ο

πομένως την ευταξίαν της πόλεως, 4

δε "Ηφαιστος πορευθείς μετά των

γείνη και αυτός Αρειοπαγίτης,

5ο

ΑΡ

ΑΡ

λοιπών Θεών, και εύρων αυτούς

εκβήκεν ασφαλώς από τον Λαβύ

ακόμη γυμνους και περιπεπλεγμέ νους εις την σαγήνην, την ο

ρινθον, αφού πρώτον εφόνευσε το,

ποίαν αυτός είχε στήσει προτή τερα ολόγυρα εις την κλίνην, τους έλυσε πάλιν δια της μεσιτείας

ανθρωποφάγον εκείνο τέρας. Κατα δε την συμφωνίαν έλαβεν ο Θη σεύς, αναχωρών από την Κρήτην, και την Αριάδνην μαζή του αλλ'

του Ποσειδώνος, αφ' ου πρώτον

αγαπήσας καθ' όδον με περισ

ικανώς τους εθεάτρισεν. Ο δε

σότερον πόθον την αδελφήν της Φαίδραν, ενυμφεύθη αυτήν, εγ

"Αρης θέλων να τιμωρήση τον Αλεκτρυόνα διά την απροσεξίαν του, τον μετεμόρφωσεν εις το ομώνυμόν του πτηνον, όστις εν

θυμούμενος την συμφοράν του, φωνάζει πάντοτε πριν φέξη ή ημέρα. Παραστένεται δε ο Αρης ανήρ τέλειος, με βλέμμα άγριον και τρομακτικόν, έχων περικεφα λαίαν εις την κεφαλήν, και ξί

καταλείψας την Αριάδνην εις την νήσον της Νάξου. Ο δε Διόνυσος ευσπλαγχνισθείς την α τυχίαν αυτής, την έλαβεν αυ τός εις γυναίκα του, και την

κατέστησεν ιέρειαν εις τον ναόν του, κατατάξας έπειτα μεταξύ

των Αστέρων και τον περικαλλή αυτής στέφανον.

φος κρεμάμενον επί τον μηρόν Αρίμινον (Rimini, ή Rimino), του, και βαστάζων με την μίαν πόλις της Ιταλίας παραθαλάσ– του χείρα δόρυ, και με την άλ λην ασπίδα πολλάκις δε παρα

στένεται και επί άρματος κα

σιος εις την Ομβρικήν, απο Α

ριμίνου του ποταμού παρονομα σθείσα (Κάτοικ. Αριμινήνσιος,

εκ του Αriminensis τύπου Λα θήμενος, το οποίον σύρουσι μεν δύω ίπποι φοβεροί, ο Δείμος τινικού). και ο Φοίβος, ήνιοχεί δε η Ε Αρισταίνετος, εκ Νικαίας της Βι θυνίας, Εθνικός και φίλος τού νυώ. Ίερα δε αυτού ήσαν ό λύ κος ο ίππος, και εκ των πτηνών Λιβανίου, επιτροπος χρηματίσας ο δρυοκολάπτης. ταύτης της πόλεως επί Κων Αν

2

Α"

Α"

2.

Αν

Αριάδνη (Αriadne, ή Αpiadna), θυγάτηρ του δευτέρου Μίνωος, Βασιλέως της Κρήτης."Αυτη έλ κυσθείσα από την ωραιότητα του Θησέως, όταν εστάλη από τας

Αθήνας, δια να γείνη τροφή του Μινωταύρου, τώ έδωκεν όμου με τας αναγκαίας συμβουλάς εις το

σταντίου του Καίσαρος. Απ θ'

η

ι

3.

ι

έθανε δε καταπλακωθείς εις την

Νικομήδειαν από τον σεισμόν του 558 έτους. 2

η

3

Σωζονται η

«υ

αυτού "

.

,

Επιστολαί Ερωτικαί, των οποίων η αρίστη έκδοσις είναι η εν Παρισίοις, 1822, 8, μετά εκ λεκτών Σημειώσεων. ν

να φονεύση τον Μινωταυρον, και Αρισταίος (Αristaeus), ή, κατ' ένα μίτον, ή κλωστην νήματος, άλλους, Αριστεύς, υιός του Α από την οποίαν οδηγούμενος, πόλλωνος, και της Νύμφης Κυ Υ.

ΑΡ

51

ΑΡ

ρήνης, όστις ανατραφείς υπό των

μαρτυρίαν εις την περί ταύτης

Νυμφών, εδιδάχθη υπ' αυτών άλ

Ιστορίαν, ήτις εξεδόθη Ελλ. Λατ. εν Βασιλεία, 1561, 8, και αλ λαχού.

λατε πολλά, και προσέτι την

καλλιέργειαν των μελισσών. Αλλ' επειδή μία νόσος έφθειρεν όλας Αρίσταρχος, Σάμιος, Μαθηματι του τας μελίσσας, ηρώτησε περί κός και Αστρονόμος άριστος, ν

1

3

ή

τουτου, κατά την συμβουλήν της

μητρός του, του Πρωτέα. Ο δε Πρωτεύς τώ είπε να θυσιαση εις την σκιάν της υπ' αυτού βιασθείσης Ευριδίκης, γυναικός

του Ορφέως, και ούτως από τα σπλαγχνα των θυμάτων ε γεννήθησαν πάλιν πολλόταται μέ λισσαι. Ελθών δ' έπειτα εις τας Θήβας, έλαβεν εις γυναίκα του την Αυτονόην , θυγατέρα του Καδμου, από την οποίαν εγέν νησε τον Ακταίωνα. Μετά δε

"!

ή ,

*

-

--

εχρημάτισε σύγχρονος του Στωί κου Κλεάνθους, υπό του οποίου, λεγoυσι, και εκατηγορήθη επί Αρείου Πάγου ως ασεβής, διότι έλεγε τον μεν "Ηλιον ακίνητον, την δε Γην κινουμένην περί αυ τόν, και περί τον ίδιον εαυτής άξονα. Σωζεται και αυτού Σύγ γραμμα Περί Μεγεθών και Απο στημάτων Ηλίου και Σελήνης, εκδοθ. πολλαχού, και Ελλ. Λατ. εν Παρισίοις, 181ο, 8, μετά Σημειώσεων, και της του Συγ 4

•ι

2

-

η

-

1

ε

ν

*

")

Α'

2

Α"

4

Α"

Αν

η.

τον δυστυχή θανατον τούτου αν γραφέως βιογραφίας. εχώρησεν από τας Θήβας, και Αριστείδης. Ζ. "Αιλιος Αριστείδης.

αφ' ου περιήλθε διάφορα μέρη, Αριστείδης Κοιντιλιανός, ή Κυίντι λιανός, του οποίου σώζεται Σύγ ανέβη τελευταίον εις το όρος του "Αιμονος, και εκείθεν έγει νεν άφαντος. Οι δε Έλληνες μετά ταύτα τον ετίμησαν με

δείκας τιμας, και μάλιστα οι Σικελιώται, οι οποίοι ήγειραν και περικαλλή ανδριάντα εις τι μήν αυτού.

Αριστέας, αξιωματικός Πτολεμαίου του Φιλαδέλφου, παρά του ο ποίου και επέμφθη προς τον Αρχιερέα των Ιουδαίων Ελεά

ζαρον, δια να ζητήση τα βιβλία της θείας Γραφής, και άνδρας

γραμμα Περι Μουσικής εις τρία βιβλία, εκδοθ. εις την Συλλο γήν των επτα Μουσικών του Μεί βομίου. Αριστεύς. Ζ. Αρισταίος. Αριστηνός. Ζ. Αλέξιος Αριστηνός. Αρίστιππος, Κυρηναίος, όστις έλθων εις τας Αθήνας, έγεινε μαθη 1

. κω

τής του

"

η

Σωκράτους,

ν.

Αν

ΤΜ 1ΜΥ

**

και έπειτα

αρχηγός μιάς φιλοσοφικής Αιρέ σεως, η οποία από την πατρί δα του επωνομάσθη Κυρηναϊκή .

φρασιν αυτών εκ του Εβραϊκού εές το Ελληνικόν, το οποίον

Διατρίβων δε εις την Αυλήν Διονυσίου του τυραννσυ της Σι κελίας, εκολάκευεν αυτόν δουλο πρεπώς. Σώζονται και τούτου

και έγεινε κατά την ιδίαν του

τέσσαρες Επιστολαί, εκδοθ. εις

πεπαιδευμένους δια την μετά

52

ΑΡ

ΑΡ

γήν των Σωκρατικών Επιστο

στράτευσε κατά της Ασίας, ο Αριστοτέλης δεν ηθέλησε να τον

λών.

ακολουθήση, αλλ' επιστρέψας εις

την ύπο του Αλλατίου Συλλο

Αριστόξενος, Ταραντίνος, υιός Σπαν

τας Αθήνας, ήνοιξε την Περι

θάρου του Μουσικού, ακμάσας κατά τους χρόνους του Αριστο τέλους, του οποίου και μαθητής

πατητικήν καλουμένην Σχολήν,

εχρημάτισε. Συνέγραψε περί Μου σικής, εκ της οποίας απεσώθη σαν τρία βιβλία Αρμονικών Στοι

χείων, εκδοθ. ύπο του Μεουρ

όπου εδίδαξε πολυκρότως την Ρη τορικήν και Φιλοσοφίαν δέκα ο λοκλήρους χρόνους. Μετά δε τον θάνατον του Αλεξάνδρου βλέ πων, ότι εφθονείτο από τους ε χθρούς του, άμα δε και κατη

Αλυπίου εν Λουγδ. Βαταυ. 1619,

γορούμενος ως ασεβής, κατέφυγεν εις την Χαλκίδα της Ευρίπου,

4 και εις την Συλλογήν των επτα Μουσικών του Μειβομίου. Αριστοτέλης, ο κορυφαίος των Φι

όπου και απέθανεν από φυσικόν θάνατον εις ηλικίαν ετών εξή κοντα τριών. Τινές δε λέγουσιν,

λοσόφων, εγεννήθη εις τα Στά

ότι μη δυνάμενος να εύρη την αιτίαν των παλιρροιών, εφαρμα

σίου μετα του Νικομάχου και

γειρα της Μακεδονίας, του ο ποίου η μεν μήτηρ ωνομάζετο Φ Ν /

ε

ι

1

ν

«

S ι

9

ρ,

Α.

αιστιας, ο δs πατήρ του,

ζ

κόμαχος, όστις έχρημάτισε και Αρχιατρός του Βασιλέως Αμύν τα. Ούτος μετά τον θάνατον των γονέων του ελθών εις τας Αθήνας πολλα νέος, ήκουσε τον Πλατωνα δεκαοκτώ χρόνους, ο οποίος, δια την μεγάλην του αγ

κώθη μόνος του, ή επνίγη, κα τακρημνισθείς μέσα εις εκείνο

το στενόν. Ο Αριστοτέλης αφή κε πολλά και παντοία Συγγραμ

ματα, οίον Αογικά, Ρητορικά, Ποιητικά, Φυσικά, Μεταφυσικά και Ηθικά, εκδοθ. πολλάκις ι

δία κατά διαφόρους χρόνους και πόλεις της Ευρώπης, και όλα

χόνοιαν και επιμέλειά του, τον

όμου Ελλ. Λατ. εν Γενεύη , 159ο - 1596 - 16ο5, φυλ. εις ωνόμαζε Ψυχήν τού Σχολείου τόμους δύω, και αλλαχού. του, μ' όλον ότι αυτός απεμα Αριστοφάνης, ο κορυφαίος των Ελ

ηγάπα καθ' υπερβολήν, και τον

κρύνθη πολύ από τα δόγματα του. Μετά δε ταύτα Φίλιππος, ο Βασιλεύς της Μακεδονίας τον επροσκάλεσεν εις την Αυλήν του, και τον κατέστησε διδάσκαλον

εις τον υίον του Αλέξανδρον, τον οποίον και εδίδαξεν επιμελώς τα Φιλοσοφικά και Πολιτικά μαθή

ματα. "Οτε δε ο Αλέξανδρος ε

λήνων Ποιητών της αρχαίας Κω μωδίας, Αθηναίος, ανήρ στωμύ λος, γλαφυρός, φιλοσκώπτης και δηκτικός , ήκμαζε κατα τους χρόνους του Σωκράτους και Ευ ριπίδου, κατά των οποίων και

μεγάλως αντεφέρετο, ίσως διότι δεν παρευρίσκοντο συχνάκις εις την παράστασιν τών Κωμωδιών

53

ΑΡ

ΑΡ

την Κόρινθον αλλ' οι ναύται δια να λάβωσι τα χρήματά του ε συμφωνησαν να τον πνίξωσιν. Ο

του, δυσαρεστούμενοι εις την με γάλην του αισχρολογίαν. Ούτος

έχων μεγάλην ισχύν εις τον λαόν,

δε Αρίων βλέπων φανερά τον

ήλεγχεν αθυροστόμως και άρχον τας και αρχομένους, και κακούς και εναρέτους, καθώς φαίνεται

κίνδυνον του, τους παρεκάλεσε να

τον αφήσουν να παίξη πρώτον το

πανταχού εις τας Κωμωδίας του.

όργανόν του. Τούτου δε γενομέ

παλαιών

νου, οι μεν ναύται έμειναν χα σκοντες από την μελωδίαν του,

Κατα την γνωμην των

ο Αριστοφάνης συνέγραψε με α μίμητον χάριν και γλυκύτητα

αυτός δε πηδήσας εις την θά

υπέρ τας πεντήκοντα Κωμωδίας , αλλ' εις ημάς μόνον ένδεκα απ εσώθησαν, και είναι Α'. Πλού

λασσαν, εφέρθη υπό τινος δελφί

τος. Β: Νεφέλη. Γ', Βάτρα χοι. Δ' Ιππείς. Ε. Αχαρνείς. σ'. Σφήκες. Ζ'. Ειρήνη. Η'."Ορ

γεν εις την Κόρινθον, κ' εδιηγή

νιδες. Θ'. Εκκλησιάζουσαι, ήτοι συνέλευσις των γυναικών. Ι. Θε

σμοφοριάζουσαι. ΙΑ' Λυσιστρά

νος εις το Ταίναρον, ακρωτήριον της Λακωνίας, και εκείθεν υπή

δη το συμβεβηκός εις τον Πε ρίανδρον. Ο δε Περίανδρος εξ ετάσας τους ναύτας, και εύρων -

4

1

9

Α'

9

1

τ

αυτούς επιόρκους, επειδή είπον

τη, των οποίων η αρίστη έκδο

μεθ' όρκου, ότι ο Αρίων απέθα νε καθ' οδόν, τους εσταύρωσεν ό

σις είναι ή εν Αμστελοδ. 17 ιο,

λους, αφ' ου πρώτον παρέστησεν

φύλ, δια της επιμελείας του Κυ στερου .

αυτόν εις το μέσον ζωντανόν. Αρκαδία. Ζ. "Αιγυπτος.

Αριστοφων, Ποιητής Κωμικός, α Αρκαδία, επαρχία της Πελοποννή κμασας κατά τους χρόνους Α σου, μεταξύ Αργολίδος, Λακω λεξανδρου του Μεγάλου. Εκ των

Κωμωδιών αυτού σώζονται μόνον μικρά αποσπασμάτια, εκδοθ. εις τήν του Έρτελίου Βιβλιοθήκην των Ν. αρχαιοτάτων Κωμικών.

Αρίων (Αrion), ο εκ Μεθύμνης της Λέσβου,

εχρημάτισε

Κιθα

ρωδος περίφημος, όστις διατρί ψας ικανόν χρόνον εις την Αυ

λήν του Περιάνδρου, Τυράννου

νικής, "Ηλιδος, και Αχαίας κει μένη (Κάτοικ, Αρκας, και Αρ κάδιος).

Αρμενία (Χάικ), επαρχία της Α σίας, μεταξύ Ευφράτου και Γεωρ γίας κειμένη. Εδιαιρείτο δε υπό των παλαιών εις Μικραν και Με γάλην Αρμενίαν και η μεν μι κρα ήτον μέρος της Καππαδο κίας, η δε μεγάλη έκειτο μετα

ξύ Ταύρου, Κολχίδος, Μηδίας, και Ευφράτου ποταμού (Κατοικ. συναθροίσας πολύν πλούτον διά Αρμένιος). της μουσικής του τέχνης, απε Αρμενόπουλος, Ζ. Κωνσταντίνος Αρ

της Κορίνθου, ανεχώρησεν εκεί δεν δια την Σικελίαν. Εκεί δε

φάσισε να επιστρέψη πάλιν εις

μενόπουλος,

54

ΑΡ

ΑΡ

Αρμονία (Ηarmonia). Ζ. Κάδμος.

των τον έλεγχον της συνειδήσεως

"Αρνη. Ζ. Χαιρώνεια.

του, εφονεύθη και αυτός ιδιο χείρως.

Αρνόβιος (Αrnobius) ο εκ Σικ Αρπίνον (Αrpino), πόλις της Ιτα κης, πολεως της Αφρικής, πρώ /

-

1

..

"

1

«υ

λίας εις το Λάτιον, πατρίς του τον Εθνικός, και έπειτα Χριστια Κικέρωνος, και Πλαύτου του Κω νός, ήκμαζεν επί Διοκλητιανού, μικού. και εδίδασκε μετά φήμης την "Ρητορικήν, του οποίου μαθητής Αρποκράτης (Ηarpocrates) Θεός εχρημάτισε και ο μετά ταύτα Αιγυπτιος, υιός του Οσίριδος και

περίφημος Λακτάντιος. Συνέγρα

της "Ισιδος, και έφορος της σι

ψεν επτά βιβλία κατά Εθνικών (Αdversus Gentes), εκδοθ, εν

γής, όθεν και Σιγαλίων υπό των Ελλήνων εκαλείτο. Παραστένεται δε νέος ημίγυμνος, βαστάζων εις την χείρα του κέρατον, και έχων τον δάκτυλον του θεμένον εις το

Λεύδα 1652 - 1657, φύλ. με τα Σημειώσεων.

"Αρνος (Αrno), ποταμός της Ιτα λίας εις την Τυρρηνίαν.

Αρπαλύκη (Ηarpalyce), θυγάτηρ

στόμα του, δηλών, ως φαίνεται, της σιωπής την αναγκην.

του Κλυμένου, νέα ωραιοτάτη, Αρποκρατίων. Ζ. Βαλεριoς Αρπο την οποίαν διά το κάλλος της

κρατίων.

ηγάπησεν εμπαθώς και αυτός ο "Αρπυιαι (Ηarpyae) θυγατέρες του Θαύμαντος και της Ηλέκτρας, πατήρ της. Έπειτα όμως απε ή, κατ' άλλους, του Ποσειδώνος φάσισε και την υπανδρευσε με και της Γης, Αελλώ, Ωκυπέτη, τον εκ της Πύλου Αλάστορα και Κελαινώ ονομαζόμεναι. "Ηαλλά μεταμεληθείς, έτρεξεν οπί σω των, και φονευσας καθ' οδόν σαν δε αι "Αρπυιαι ανθρωπόμορ φα τέρατα, επειδή είχον πρόσ τον γαμβρόν του, την έφερε πα ωπον μεν γυναικός, σώμα δε γυ - λιν εις το Αργος, και την εμε όν. Αυτή δε πος με πτερα, ώτα δε άρκτου, ταχειρίζετο αναφανδ περίλυπος διά τον θάνατον τού

ονύχια δε μεγάλα και φαρμα

ανδρός της, και δια την ατιμίαν, την οποίαν αναξίως έπασχεν, έ σφαξε τον νεώτερον υιον της, και τον έδωκε μαγειρευμένον εις τον πατέρα του έπειτα παρακαλέσα

κερα, και παντοτεινήν πείναν, επει δή ό, τι και άν έτρωγον, ευθύς το απέβαλλον , όθεν ήρπαζον όχι μόνον τα φαγητά από τας τρα

ελευθερωθή

πέζας, αλλά και αυτούς τους αν θρώπους και τους ηφάνιζον. Ί

ιν από μίαν τοιαύτην επονείδιστον

πτάμενα δε έκαμνον κρότον τρο

ο ζωήν, μετεμορφώθη υπ' αυτών εις

μερον, και άφινον όπου και άν διέβαινον δυσωδίαν αφόρητον και

σα τους Θεούς να

-- όρνεον. Ο δε Κλύμενος μή δυ

"νάμενος να υποφέρη την στέρη σιν της κόρης του, και προ πάν

βλαβερωτάτην. Τέλος δε τας ε

φόνευσαν οι υιοί του Βορέου, δια

ΑΡ

ΑΡ

- να ελευθερώσωσι τον Φινέα, ως είρηται εκεί. Ζ. Φινεύς.

55

σα ομού με τον Απόλλωνα, ή

μίαν ημέραν αρχήτερα εις την

Αρριανός. Ζ. Φλάβιος Αρριανός. Αρσακία, πόλις της Ασίας (Κάτ οικ. Αρσακίδης). Ζ. Ράγα. Αρσένιος ο Μονεμβασίας Αρχιεπί σκοπος, ήτον υιός Μιχαήλ του

νήσον της Δήλου. Αύτη αγαπή σασα εκ νεότητος το κυνηγέσιον, κατεσκεύασεν όπλα θηρευτικά, και εύρούσα έπειτα εις το Παράσιον

Αποστολίου, και εύνους πολλών

, έγραψεν Αποφθέγματα Φιλοσό φων, Στρατηγών και Ποιητών,

κεράτους ελάφους, επίασε τας τέσσαρας, τας οποίας ζεύξασα εις το άρμα της, περιήρχετο εις διά φορα όρη και δάση, συνωδευμέ νη από πλήθος Νυμφών, και θηρευτικών κυνών. Βοηθήσασα δε

εκδοθέντα εις δύω τομίδια μετά

και αυτή τον Δία εις την Τι

και άλλων Συγγραφέων, οίον του Πορφυρίου και Ιωάνν. του Τσέ

τανομαχίαν, συνηριθμήθη εις την τάξιν των δώδεκα μεγάλων Θεών.

πεπαιδευμένων της Ιταλίας, και μάλιστα του Παπα Λέοντος του δεκάτου, προς τον οποίον και συν

•ι

Λ

-

όρος της Αρκαδίας πέντε χρυσο

"r

εφόνευσε

τσου ανευ σημειωσεως του ετους,

"Ως Θεα δε εκδικητική

και προσέτι τα εις τον Ευριπί

την Χιόνην, θυγατέρα του Δαιδα λίωνος, επειδή εκαυχήθη, ότι εί ναι εμπειροτέρα αυτής εις την κυ

δην Ελληνικά Σχόλια, και άλ λα τινα .

Αρσινόη. Ζ. Αλκμαίων.

νηγετική τέχνην, καθώς και την

Αρσινόη (Φαμαγόστα), πόλις της

Κορωνίδα, δια την προς τον αδελ

Κύπρου, προς το νότιον της Σα λαμίνος κειμένη. (Κάτοικ. Αρ

σινοήτης) Αρτάξατα, η μητρόπολις της Αρ -

μενίας, από Αρτάξου του Βασι λέως ούτω κληθείσα (Κάτοικ.

Αρταξατηνός). Αρτεμίδωρος, Εφέσιος, Δαλδιανός επονομαζόμενος, από την εν Λυ κία Δαλδίδα, πατρίδα της μη

τρός του. "Ηκμαζε κατά τους χρόνους των δύω Αντωνίνων, και συνέγραψεν Ονειροκριτικόν εις

φόν της απιστίαν

ομοίως ετό

ξευσε και τα τέκνα της Νιόβης, και μετεμόρφωσεν εις έλαφον τον κυνηγόν Ακταίωνα, ως είρηται εκεί. Εις δε την Αυλίδα εμπό δισε τον Ελληνικόν στόλον, ορ γισθείσα κατά του Αγαμέμνο νος δια τον φόνον της ιεράς ε

λάφου αλλ' εις τον Τρωικόν πό λεμον ερραπίσθη υπό της "Ηρας, διότι εφαίνετο βοηθούσα τους

Τρώας. Η Αρτεμις έζη πάντο τε παρθένος, και ετιμώρει σκλη

βιβλία πέντε, εκδοθ, εν Λειψία, 18ο5, 8, εις τόμους δύω, με τα Σημειώσεων και Πίνακος . "Αρτεμις (Diana), θυγάτηρ του

μίζετο δε προστάτις του κυνηγε σίου, του τοκετού, και της παρθε

Διός και της Λητούς, γεννηθεί

νίας, και επαραστένετο νέα αρ

ρώς όσας από τας Νύμφας της εμίαναν την παρθενίαν των, Ενο

56

ΑΡ

ΑΡ »

-ιν

*

Αν

"

εκ του ναού του, ειπών ις Μου

ρενωπή, με κόθορνον εις τους πό δας, με τόξον, βέλη και φαρέ

σάων θεράποντα κατέκτανες έξιθι νηου ». Εκ των Ποιημάτων αυ του σώζονται ολίγα τινα απο σπασμάτια, εκδοθ, εν Λειψία,

τραν εις τους ώμους, και με μη νίσκον, ή ημισέληνον επί του με τώπου της. Ζ. Σελήνη.

Υ

ι

ν

1819, 8, μετά Σημειώσεων, και

Αρτεμισία (Αrtemisia). Ζ. Αλι

αλλαχού.

καρνασσός. 2

Αρτεμίσια, εορτή των Ελλήνων , Αρχιμήδης, Συρακούσιος, συγγενής πανηγυριζομένη κατά την έκτην του Εκατομβαιώνος Μηνός, και εις άλλα μεν πολλά μέρη, κατ' εξοχήν δε εις τους Δελφούς εις τιμήν της Θεάς Αρτέμιδος, εις την οποίαν προς τοις άλλοις ε θυσιάζετο και μία ημίονος . Αρτεμίσιον και ακρωτήριον της Ευ βοίας, όπου οι "Εληνες ναυμα χήσαντες το πρώτον, ενίκησαν τους Πέρσας. Αρτεμίσιον, ακρωτήριον της Μικράς Ασίας εις την Καρίαν. y

2.

-

"

r

*

2

ν.

-

-

Αρχέμορος (Αrchemorus). Ζ. Ο φέλτης.

Αρχίλοχος, Πάριος, υιός του Τηλε σικλέους, Ποιητής Σατυρικός και ι

τ

"

και εύνους του Βασιλέως Ιέρω νος, εχρημάτισεν άριστος Μαθη ματικός, και δια των παραδόξων του εφευρημάτων διετήρησε τρείς χρόνους τας Συρακούσας από την πολιορκίαν Μαρκέλλου, του Στρα τηγού των Ρωμαίων. Αλλ' όταν η πόλις αύτη δια της προδοσίας τινός φυγάδος Συρακουσίου έπε σεν εις τας χείρας των εχθρών, ένας Στρατιώτης Ρωμαίος εφό

-

νευσεν υπ' αγνοίας, εναντίον της

προσταγής του Μαρκέλλου, τον μέγαν τούτον άνδρα, ενασχολού μενον εις καταγραφας κύκλων και άλλων σχημάτων, και μηδε την έροδον των εχθρών ακούσαντα.

"

πολλά δηκτικός. Ούτος, ως λέγου

Ο θάνατος τούτου επροξένησε

σι, πρώτος έγραψε στίχους εις Ι αμβικον μέτρον, και τόσον ευδοκί

Μάρκελλον, και παρέδωκε το σώ

μησεν, ώστ' επροξένησε τον διαγ

μα του εις τους συγγενεις του να

χόνης θάνατον εις όλην την οικο

το θάψωσιν εντίμως. Εκ των

μεγάλην λύπην εις τον νικητήν »

"

-

"

*Ν

"

* ΤΑ

ι

-

1

"

γένειαν του Λυκάμβου, διότι ηθέ

τησε τον λόγον του, και δεν τώ έ δωκεν εις γυναίκα την υποσχεθεί σαν θυγατέρα , ή αδελφήν του, Νεοβούλην. Οι Λακεδαιμόνιοι απ ηγόρευσαν διόλου τους στίχους

πολλών και αρίστων Συγγραμμά των του Αρχιμήδους σώζονται

ο μαντικός Απόλλων τον υπερ Σ 'υλ... " ασπίσθη φανερα, εκδιώξας τον

μόνον τα εξής Α'. Περί Σφαί ρας και Κυλίνδρου βιβλία δύω. Β. Κύκλου μέτρησις. Γ. Επι πέδων Ισορροπικών, ή Κέντρα βαρών επιπέδων βιβλία δύω. Δ'. Περί Ορθογωνίων Κωνοειδέων και Σχημάτων Σφαιροειδέων βιβλία

φονέα αυτου Κόρακα τον Νάξιον

δύω. Ε. Περί Ελίκων, σ'. Τε

του από την πόλιν αυτών , αλλ' *

1

"

> Α

"

1

«

ι

ΑΣ

ΑΡ

τραγωνισμός παραβολής. Ζ. Ψαμ μίτης. Η. Περί των Οχουμέ νων. Θ. Περί Κατόπτρων καυ στικών, και άλλα τινα αποσπα σμάτια, εκδοθ. πολλαχού, και

εν Οξωνία 1795, φύλ, μετά των Υπομνημάτων του Ευτο κίου.

-

Αρχύτας, Ταραντίνος, Μαθηματικός και Φιλόσοφος Πυθαγόρειος, σύγ

57

σοποταμία, Αρμενία, Ιβηρία, Κολχίς, Αλβανία, Αραβία, Ιν δία και Σκυθία , Σηρική, Ασια τική Σαρματία, και η ιδίως λεγομένη Ασία, η οποία Ελάσ σων, ή Μικρά Ασία συνήθως καλείται, υπο δε των Βυζαντι νών Συγγραφέων, Ανατολή, και

υπό των Τούρκων Νατολ, η Α νατόλ. "Αυτη δε η μικρά Ασία, ήτις είναι μία μεγάλη χερσόνη

χρονος του Πλάτωνος, τον ο σος, περιορίζεται εκ Βορρά μεν ποιον εδίδαξε την Πυθαγορικήν από τον "Ευξεινον Πόντον, εκ φιλοσοφίαν, και τον ήλευθέρωσε Δυσμών δε, από την Προποντίδα και από τον θάνατον δια μιάς ... και το Αγαίον πέλαγος, εκ δε Επιστολής προς Διονύσιον τον Τύ ης Σικελί Νότου, από την Μεσόγειον θά ύραννον της Σικελίας, όστις έ , ζήτει να τον φονεύση. Έκαμε δε λασσαν, και εξ Ανατολών από μέρος της Συρίας και Αρμενίας. πολλας εφευρέσεις, εις την Μα Περιέχει δε τας εξης επαρχίας, θηματικήν και Μηχανικήν, κατα οίον την Μυσίαν, Τρωάδα, Αιο σκευάσας προς τοις άλλοις και μίαν περιστεράν, η οποία ίπτα λίδα , Βιθυνίαν, , Παφλαγονίαν, Πόντον, Ιωνίαν, Λυδίαν, ή Μαι μένη εις τον αέρα, επροξένει θάμβος εις τους όρώντας. Εκ ονίαν, Φρυγίαν, Γαλατίαν, Καπ των πολλών αυτού Συγγραμμά παδοκίαν, Καρίαν, Λυκίαν, Παμ των σώζεται μόνον το Περί της φυλίαν, Πισιδίαν, Ισαυρικήν και του παντός φύσεως, εκδοθ. Ελλ. Κιλικίαν, περί των οποίων βλέπε εν τώ οικείω τόπω του παρόντος Λατ. έν Βενετία, 157 Ι , 8, και τινα αποσπασμάτια εκ των Λεξικού. λοιπών , εκδοθ, εν Αμστελoδ. Ασίνη (Παλαιόκαστρον), πόλις της ι 688, 8. Πελοποννήσου, εις τον Αργολικον Ασία, εν εκ των τριών μερών του κόλπον, απέναντι της Επιδαύρου Παλαιού Κόσμου, το μέγιστον, κειμένη (Κάτοικ. Ασιναίος, και χωριζομένη από μεν της Ευρώ Ασινεύς). πης δια του Τανάίδος ποταμού, Ασκάλαβος (Αscalabus), υιός της και της Μαιώτιδος λίμνης, από Μίσμης, γυναικός Αττικής. Ού δε της Αφρικής δια του Νείλου τος περιπαίξας ποτέ την Δήμη ποταμού (Κάτοικ. Ασιάτης, και τρα, διότι την είδε να πίνη κα 5

ι

-ν

"

«ι

"

1.

"

2/

ν

ν

-

**

2

Ν*

ν

Ασιανός). Αι κυριώτερα επαρχία της Ασίας ήσαν Μηδία, Περσία, Παλαιστίνη, Φοινίκη, Συρία, Με

τακόρως, μετεμορφώθη υπ' αυτής εις σαύραν, και εκ τούτου επ,

εκράτησεν, ότι όστις εφόνευε σαύ

ΑΣ

ΑΣ

8

ραν, έκαμνε πράγμα αρεστόν εις ταύτην την Θεάν. Κατ' άλλους

εργαλεία, και ράβδον τυλώδη, ήτοι πολύκομπον, εις την οποίαν

δε, ο καταχλευάσας την Δήμη

εφαίνετο περιτετυλιγμένος ένας

τρα, και εις ασκάλαβον, του

όρις. Τα συνηθέστερα ιερα αυ του ήσαν ό αλεκτρυών, ο όφις, και η γλαύξ, Ασκληπιός, υιός, ή έκγονος τού ειρημένου Ασκληπιού, μαθητής

τέστι σαύραν μεταμορφωθείς, ή τον ο "Αβας, ο υιός του Ιπ πoθόωντος, ή του Κελεού και

της Μετανείρας, οι οποίοι εφι λοξένησαν την Δήμητρα εις την

χρηματίσας Ερμού του Τρισμs

Ελευσίνα, ότε περιήρχετο, ζη τούσα την θυγατέρα της Περσε

γίστου. Σώζεται υπό το όνομα αυτού Σύγγραμμα εις τρία βι

φόνην

βλία, "Οροι Ασκληπιού προς "Αμ

9

Ασκάλαφος (Αscalaphus). Ζ. Περ. σεφόνη.

μωνα τον Βασιλέα, επιγραφόμε νον, εκδοθ, μετα του Ποιμάν

Ασκάνιος (Αscanius). Ζ. Αινείας. δρου Ερμού του Τρισμεγίστου Ασκληπιός (Αesculapius), υιός εν Παρισίοις, 1554, 4, και αλ του Απόλλωνος και της Κορω- λαχού. νίδος, θυγατρός του Φλεγύου (Ζ. Ασκόνιος (Αsconius) Πεδιανός, ο

Κορωνίς). Ούτος ανατραφείς ύπο

εκ Παταυίου της Ιταλίας, Γραμ

του Χείρωνος, και διδαχθείς υπ'

ματικός του καιρού του περίφη μος. Συνέγραψε σοφά Υπομνή

αυτού και υπό του πατρός του την Ιατρικήν τέχνην, έγεινεν

ματα, ή Σχόλια εις Λόγους τι

Ιατρός άριστος, και εθεράπευε

νας τού Κικέρωνος, συνεκδοθέντα

θαυμασίως πολλούς, αναστήσας και τον Ιππόλυτον, υιόν τού Θη

ελλιπή ως ευρέθησαν εις διαφό

σέως, ως είρηται εκεί. Ο δε

ρωνος .

ρους εκδόσεις αυτού του Κικέ

Πλούτων θεωρών την μεγάλην "Ασκρη, πόλις της Βοιωτίας, πλη του ζημίαν, παρεκάλεσε τον Δία σίον του Ελικώνος κειμένη (Κάτ

και τον εκεραύνωσε. Μετά ταύτα οικ. Ασκραίος). όμως ετιμήθη ο Ασκληπιός παν- Ασσυρία, επαρχία της Ασίας με ταχού ως Θεός, και εις την γίστη, μεταξύ Αρμενίας, Μεσο Επίδαυρον, όπου και εγεννήθη, ποταμίας, Μηδίας, και Βαβυλω ελατρεύετο υπό το σχήμα του νίας κειμένη (Κάτοικ. Ασσύριος). όφεως , εις τιμήν του οποίου Αστερία (Αsteria), θυγάτηρ του έωρταζoν και εορτήν , Ασκλη Κοίου και της Φοίβης. "Αυτη πιεία, ονομαζομένην. Παραστέ μισούσα τους έρωτας του Διός, νουσι δε τον Ασκληπιον γέροντα και καταδιωκομένη ύπ’ αυτού , λευκοπώγωνα, εστεμμένον με δά μετεμορφώθη εις Ορτυγα ο δε Ζευς μεταμορφωθείς και αυτός φνην, βαστάζοντα κιβώτιον γε

μάτον από διάφορα χειρουργικά

εις κετόν, την έφθασεν εις μίαν

ΑΣ

59 θάνατον του πατρός του, οι Έλ ΑΣ

-

νήσον του Ιονίου πελάγους, και συνευρέθη μετ' αυτής, από της οποίας το όνομα παρωνομάσθη και η νήσος εκείνη Αστερια.

ληνες τον εζήτουν πανταχόθεν. Τέλος ευρων αυτόν ο Οδυσσεύς, τον εκρήμνισε κάτω από ένα υ

Αστέριος, Επίσκοπος της Αμασείας,

ψηλόν πύργον, και τον εφόνευ

ακμάσας κατά τους χρόνους Ρου

σε. Κατ' άλλους δε η μήτηρ του

φίνου και Ευτροπίου, δια τον θάνατον των οποίων μεγάλως

Ανδρομάχη έδωκεν εις τον Ο

λυπείται. Σώζονται και αυτού 22 Ομιλίαι, εκδοθ. εις τας Βιβλιοθήκας των Πατέρων.

Αστραγαλομαντεία. Ζ. Κληρομαν τεία .

Αστραία (Αstraea), θυγάτηρ του Αστραίου και της Ηούς, ή, κατ' άλλους, του Διός και της Θέμιδος, και Θεα της δικαιο σύνης, δια το οποίον και Δίκη επωνομάζετο. "Αυτη κατέβη από τον ουρανόν εις τον καιρόν του

χρυσού Αιώνος, διά να διατηρή εις την γην τους ανθρώπους εις παντοτεινήν ευτυχίαν με την ευ νομίαν της. Αλλ' επειδή αι κα

δυσσέα άλλο βρέφος αντ' αυτού, και εφύλαξε τον Αστυάνακτα, τον οποίον και έλαβεν έπειτα μαζή της εις την Ηπειρον. Αστυδάμας , Αθηναίος, Ποιητής Τραγικός. Συνέγραψεν έως 1 4ο

Τραγωδίας, κι έλαβε δεκαπεντά κις και το βραβείον της νίκης, δια το οποίον ίσως επαιρόμενος, και αυτός εαυτόν εγκωμιάζων, έδωκεν αιτίαν και εις την κ. Ως

άλλος Αστυδάμας καυχάσθαι και Παροιμίαν, επί τοιούτων κομ παστών και αλαζόνων ανθρώπων λεγομένην. Σώζονται και τούτου τα μικρά αποσπασμάτια εις την

υπο του Γροτίου Συναγωγήν των

κία αυτών ήυξανον ημέραν παρ

Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών,

ημέραν, αφήκε την γην, και α

Αστυδάμεια (Αstydamia). Ζ. Πη

ναβάσα πάλιν εις τον ουρανόν,

λεύς .

εκάθησεν εις το Ζωδιακόν ση

"Αστυλος (Αstylus), είς εκ των Κεν.

μείον της Παρθένου, ούσα και αυτή παρθένος.

ταύρων, όστις προβλέπων ως Μάν

Αστραίος (Αstraeus), υιός του

τους λοιπούς Κενταύρους από την κατα των Λαπίθων μάχην αλλά μην εισακουσθείς, μάλιστα

Κρείου και της Ευρυβίας, όστις λαβών εις γυναίκα του την Ηώ, εγέννησε τους Ανέμους και τους

τις την δυστυχίαν, εμπόδιζε και

Αστέρας, και προσέτι την Α

δε περιπλεχθείς και αυτός εις την μάχην, μόλις εσώθη δια

στραιαν.

της φυγής.

Αστυάναξ

(Αstyanax), υιός του "Ε- Αστυνόμη (Αstynome). Ζ, Χρύ κτορος και της Ανδρομάχης. Επει σης . δή ο χρησμός έλεγεν, ότι τούτο το Αστυόχη (Αstyoche), Ζ. Τλη πτόλεμος , βρέφος θέλει εκδικηθήποτε τον

6ο

ΑΤ

ΑΣ

Αστυπάλαια (Αστυπαλια), μία εκ

κ' έλαβε την δοραν αυτού, ως

των Σποράδων νήσων, έμπροσθεν της Ασίας κειμένη (Κάτοικ. Α

βραβείον της ανδρείας της. Ζ.

στυπαλαιευς, και Αστυπαλαιά της).

Αταλάντη (Αtalanta), θυγάτηρ

του Σχοινέως, υιού του Αθά

Καλυδών .

Αταλάντη (Ταλαντονήσι), νήσος μικρά και έρημος, προς τον Ευο ϊκόν κόλπον κειμένη, αντικρυ της οποίας κείται η σημερινή , r

μαντος, νέα ωραιοτάτη και πολλά ταχύπους, ώστε ο πατήρ αυτής

καυχώμενος εις την ταχύτητά

-

1

Α'

ε

πόλις του Ταλαντίου και ετέρα ν

Η

-

του αυτού ονόματος μεταξύ Σα λαμίνος και Πειραιώς (Κάτοικ, Αταλανταίος). 3.

-

της, εκήρυξε δια νυμφίον της ε κείνον, όστις ήθελε την νικήσει Ατάρνα, ή Αταρνευς, πόλις της Ασίας, μεταξύ Μυσίας και Λυ εις το τρέξιμον. Εκ τούτου λοι δίας κειμένη (Κάτοικ. Αταρνευς, πόν οι ευγενέστεροι νέοι της Ελ και Αταρνείτης), λάδος έσπευδον πανταχόθεν, δια να λάβωσιν εν τοιούτον βραβείον "Ατη (Αte), Θεα κακοποιός και αλλ' ενικώντο όλοι, και μόνος Ιπ πρόξενος της έριδος, πολλλα τα χύπους, ώστ’ εν ροπή οφθαλμού πομένης, ο υιός του Αρεως ή δυνήθη να την εξαπεράση, ρί περιήρχετο όλον τον κόσμον, εν σπείρουσα ζιζάνια, δια το οποίον και πτων εις τον δρόμον χρυσά μήλα, "

3.

-

Λ.

τα οποία θέλουσα να συνάξη ή

-

"

Α'

"

ι

Αν

ο Ζευς Ζευς την την είχε είχε διώξει διωξει από από το τον

ουρανόν με φρικτον όρκον, να μη την δεχθή πλέον οπίσω. ένα ναόν της Κυβέλης, τόσον Ατήνη, ή Ατηνία, δήμος της Ατ ετυφλώθησαν από τον έρωτα , τικής, εκ της Αντιοχίδος φυλής ώστ' ελησμόνησαν παντάπασι το (Κάτοικ. Ατηνεύς). προς ταύτην την Θεαν χρεωστού "Ατλας (Αtlas), υιός του Ιαπε του και της Θέμιδος, και αρ μενον σέβας, και δια τούτο μετ. εμορφώθησαν υπ' αυτής ο μεν εις χηγός των Τιτάνων εις την κα λέοντα, ή δε, εις λέαιναν. τα του Διός μάχην, δια το ο Αταλάντη, έμεινεν οπίσω. Αλλ' έπειτα εμβάντες και οι δύω εις

-

Αταλάντη, άλλη παρά την ειρη μένην, θυγάτηρ του Ιάσου, Βα σιλέως της Αρκαδίας, κόρη ω ραιοτάτη και ταχύπους, ανδρεία και φιλοκυνηγός, η οποία ενίκησε

τον Πηλέα εις τον επιτάφιον αγώνα του Πελίου, και παρευ

ρεθείσα και εις την θήραν του Καλυδωνίου Κάπρου, τον επλήγω σεν αυτή πρώτη εις τα νώτα,

ποίον και κατεδικάσθη έπειτα να

βαστάζη εις τους ώμους του ό λον τον ουρανόν, ιστάμενος επά νω εις έν όρος της Μαυριτανίας, το οποίον ωνομάσθη απ' αυτού "Ατλας. Λέγουσιν, ότι διαβάς ποτε εκείθεν ο Ηρακλής, διεδέ

χθη τον Ατλαντα τούτον, απα τηθείς υπ' αυτού, ή υπό της ι

δίας του φιλοτιμίας κινηθείς, προς

ΑΤ

Α Υ

6Ι

επίδειξιν της σωματικής του αν Αττάλεια, πόλις της Ασίας εις την δρείας. Αλλ' επειδή είδεν, ότι ο Παμφυλίαν (Κάτοικ. Ατταλεύς). "Ατλας δεν ήθελε πλέον να λά Αττική, επαρχία της Ελλάδος, με

βη οπίσω τον ουρανόν, μεταχει ταξύ Βοιωτίας, Μεγαρίδος, Αι ρισθείς αυτός άλλην απάτην, τον γαίου πελάγους, και Σαρωνικού επέδεσε πάλιν εις τους ώμους κόλπου κειμένη (Κάτοικ. Αττι του, και ούτως ανεχώρησεν. Ε κός), γέννησε δε ο "Ατλας εκ της "Αι Αττικόν έτος . Ζ. Μήνες Αθη ναίων δρας, θυγατρός τού Ωκεανού, υιον μεν ένα, τον "Υαντα, και "Αττιος (Αttius), ή "Ακκιος, Ρω δώδεκα θυγατέρας, τας καλου μαίος , Ποιητής Τραγικός αρ μένας Πλειάδας. Ζ. "Υας, Πλειά χαιότατος, του οποίου τα λεί δες. ψανα των Τραγωδιών εξεδόθησαν Ατραμύττειον. Ζ. Αδραμύττειον. εν Παρισίοις 1564, υπό Ροβέρ -

Ατρεύς (Αtreus), υιός του Πέλο

του και Ερρίκου (πατρός και

πος και της Ιπποδαμείας. Λέ υιού) των Στεφάνων εις την Συλ λογήν των Παλαιών Λατίνων Ποιη γουσιν, ότι ο Ατρεύς ένα μόνον τών . υιον εγέννησε, τον Πλεισθένην, ο οποίος και απέθανε πολλά νέος, "Αττυς, (Αttys), Ιερεύς της Θεάς Ρέας εις ένα ναόν της Φρυγίας, αφήσας δύω υιούς, τον Αγαμέ μνονα και τον Μενέλαον, τους και εραστής αυτής, όστις μη φυ λάξας πιστως τον προς αυτήν έ-, οποίους και ανέθρεψεν ο Ατρεύς ως ίδια του τέκνα. "Η, κατ' άλ ρωτα, εμάνη, και ευνουχισθείς λους, ο Αγαμέμνων και ο Με μόνος του, έτρεχεν από τόπου νέλαος ήσαν υιοι του Πλεισθέ εις τόπον, διδάσκων τα όργια νους, αδελφού του Ατρέως, και ταύτης της ερωτoλήπτoυ Θεάς. Ζ. Ρέα , επειδή αυτός απέθανεν άδοξος,

και ως ένας απλους άνθρωπος, Αυγείας (Αugeas), βασιλεύς της ωνόμασεν ο "Ομηρος τα δύω ση "Ηλιδος, προς τον οποίον εστάλη μαντικά υποκείμενα του Ποιή ο Ηρακλής υπό του Ευρυσθέως, ματός του, Ατρείδας, τουτέστιν δια να καθαρίση την κόπρον των υιούς του Ατρέως, του χρημα τίσαντος Βασιλέως του Αργους

απείρων βοών του, της οποίας ή δυσωδία είχεν ήδη καταμολύνει

και των Μυκηνών. Απέθανε δε

τον αέρα. Ελθων λοιπόν ο Η ρακλής, κατώρθωσε τούτο ευκό λως, μετoχετεύσας τα ύδατα του Αλφειού ποταμού προς εκείνο το μέρος. Πριν δε καθαρίση την

ο Ατρεύς, φονευθεις υπό του Αι

γίσθου, υιού του αδελφού του Θυέστου. Ζ. "Αιγισθος , . Θυέ στης.

Ατρoπατηνή. Ζ. Μηδία.

κόπρον εκείνην εσυμφώνησε μετά

"Ατροπος (Αtropos). Ζ. Μοίρα.

του Αυγείου να λάβη δια μι

ΑΥ

62

ΑΥ

σθόν το δέκατον της αγέλης του. Αλλ' ο Αυγείας αθετήσας έπει

σίοις 1679- 169ο, φύλ. εις τό μους δέκα, εις τους οποίους προσ

τα την υπόσχεσίν του, εφονεύθη υπό του Ηρακλέους, και εδόθη

ετέθη και ενδέκατος τόμος κα τα το 17οο έτος, περιέχων τον βίον αυτού, και δύω πλουσιωτά

η βασιλεία εις τον υιόν του Φι τους Πίνακας. λέα, όστις έγεινε μάρτυς ταύτης "Αυγουστος (Αugustus), ήτοι Σε της συμφωνίας.

Αυγουστίνος (Αugustinus) ο Ιε 4

%

ή

και

η

βαστος, είς εκ των δώδεκα Μη

"

ρός, εγεννήθη εις την Ταγέστην, πόλιν της Αφρικής εκ γεννητό ρων Χριστιανών, και ευθύς εξ αρχής εδόθη εις την σπουδήν

νών των Ρωμαίων, από Αυγού στου Καίσαρος παρονομασθείς,

των Γραμμάτων, εις την οποίαν

Ιούλιος .

«ν.

φ

?

-

Α

9

Σεξτίλιος (Sextilis), ήτοι "Εκτος το πρώτον καλούμενος. Ζ. -

και θαυμασίως επέδωκεν, ώστε Αυλις (Βαθύ), πόλις και λιμήν της Βοιωτίας, εις την Εύριπον νέος ών ακόμη, παρέδιδε μετα της Ευβοίας, όπου συνήχθη ποτέ φήμης εις την Καρχηδόνα την ο κατά της Τρωάδος στόλος των Ηητορικήν, όπου και απατηθείς Ελλήνων (Κάτοικ. Αυλιδευς, και υπό των Μανιχαίων, ηκολούθει δια πολύν καιρόν την αίρεσιν αυ Αυλίδιος). τών. Μετά δε ταύτα μετέβη εις Αυσονία . Ζ. Ιταλία. την Ιταλίαν, και προσκληθείς Αυσόνιος (Αusonius) Μάγνος, εκ δημόσιος διδάσκαλος της Ρητο Βουρδιγάλλων, πόλεως της Γαλ λίας, Ρήτωρ και Ποιητής περί ρικής εις τα Μεδιόλανα, εγνω ρίσθη και μετα του θείου Αμ φημος, εχρημάτισε διδάσκαλος βροσίου, Επισκόπου ταύτης της του Γρατιανού και Βαλεντιανού του Νέου, υπό των οποίων και πόλεως. Διδαχθείς δε υπ' αυ του την ορθήν και υγιά της πί μεγάλως ηγαπάτο. Εκ των Συγ στεως διδασκαλίαν, απέπτυσε την γραμμάτων αυτού σώζεται Λόγος Α

γ.

"

2

-

"Ν

w

"

1

Λ'

Ν.

η

-

1

9

9

'

των Μανιχαίων αίρεσιν, λ. 7, εχθρό χήρος

Πανηγυρικός προς Γρατιανόν τον

δανάσιμος γενόμενος εις το εξής

Αυτοκράτορα , και άλλα τινά Ποιημάτια, εκδοθ, εν Αμστελoδ. 167 τ., 8. και αλλαχού.

"

9

Α

-

\

"Η

-

-

αυτών, και όλων των Αιρετικών, 1

"

"ν

2.

καθώς φαίνεται πανταχού εις 4

τοχ

Συγγράμματά "

Α'

Επιστρέ. Αυτόλυκος (Αutolycus), υιός του Αφρική, εχει Ερμού και της Χιόνης. Ούτος 2

'

ΤΖΟΥ) .

ψας δι εις την ροτονήθη Ιππώνος Επίσκοπος ,

διδαχθείς παρά του πατρός του

όπου και απέθανεν εν ειρήνη, ζήσας βίον μακρόν. Συνέγραψε

την κλεπτικήν, έλαβε παρ αυτού και το χάρισμα του να μεταμορ

Λατινιστί πλείστα Εκκλησιαστι

φόνη κατά το δοκούν παν ό, τι

κα Συγγράμματα, των οποίων η

ήθελε κλέπτει. Υποπτευόμενος δε περί της κλοπής του και ο Σίσυ

αρίστη έκδοσις είναι η εν Παρι

Α Φ

ΑΥ 9

"

9

65

και 8

W

φος, έσημειωσεν εις τους ποδας

του Κικέρωνος, Ορατίου, Κυίν

τα πρόβατάτου. Ο δε Αυτόλυ

τιλιανού, και άλλων, και παρα

κος κλέψας τω όντι ικανόν μέ

βάλλεται με τον ημέτερον Μέ νανδρον . Συνέγραψεν ευφραδώς

ρος εξ αυτών, και μεταβαλών το χρώμα των, τα ήνωσε μετά των άλλων, αλλά τα έλαβε πά /

?

4

λιν ο Σίσυφος οπίσω, αφ' ου έ δειξε το σημείον. Εις δε την μι Δ'

--

"

e

e

r.

**

Αντίκλειαν, η οποία έπειτα δο

θείσα έγκυος εις τον Λαέρτην, έγέννησε τον περίφημον "Οδδυσ 9

/

αι οποίαι επεγράφοντο Αtella nae και Τogatae, από την Α τέλλαν, πόλιν της Απουλίας, εις

ρ

κραν εκεί διατριβήν εφιλιώθη ο Σίσυφος με την θυγατέρα του 5 Δ.

και αστείως πολλας Κωμωδίας,

,

1

σέα -

Αυτόλυκος, ο εκ Πιτάνης της Αιο

λίδος, Φιλόσοφος και Μαθημα τικός έμπειρος, του οποίου σώ

ζονται δύω βιβλία Περί κινου μένης Σφαίρας, και περί επιτο λών και δύσεων των Πλανητών,

εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Ρώμη 1587,

την οποίαν κατά πρώτον επαρα στένοντο, και την Τόγαν (Τή βηνναν), ιμάτιον Ρωμαϊκόν, το οποίον εφόρουν εις το θέατρον οι παραστάται αυτών. "Η, κατ' άλλους, Τογάται ωνομάσθησαν

αι δεύτερα, διότι περιείχον υπο θέσεις μόνον Ρωμαίκας, από με ταφοράς της Τόγας, ήτις ήτον ιμάτιον ίδιον μόνον των Ρωμαί

ων. Τα μικρά αυτών λείψανα ευρίσκονται εις την υπό του Μαιτ ταίρου Συλλογήν των Λατίνων

Ποιητών. 49 εις τόμους δύω, μετά Σχη μάτων και Σχολίων παλαιών. Αφρική, εν εκ των τριών μερών του

Αφέται, ή Ποσείδιον, ακρωτήριον της Θετταλίας εις την Φθιώτι

Παλαιού Κόσμου, μεταξύ Ερυ θράς, Ατλαντικής, και Μεσογεί

, δα, και πόλις αυτόθι ομώνυμος

ου των θαλασσών κειμένη (Κάτ

(Κάτοικ. Αφεταίος). Αφθόνιος, Αντιοχεύς, Ρήτωρ και Σοφιστής. Συνέγραψε Προγυμνά

οικ. "Αφρος, και Αφρικανός). Επαρχίαι δε αυτής ήσαν η "Αι γυπτος, η Λιβύη, η Κυρηναί κή, η Μαρμαρική, η Νουμιδία,

-

σματα Ρητορικά εις την Ρη τορικήν του Ερμογένους, συνεκδο δέντα πολλάκις μετα της Ρητο ρικής αυτού.

"Αφιδνα, ή Αφίδναι, δήμος της Ατ τικής, εκ της Λεοντίδος φυλής

(Κάτοικ. Αφιδναίος , και Ε. πιβρ. Αφιδνήθεν). Αφράνιος (Αfranius) Λούκιος, Ρω μαίος, Κωμικός Ποιητής περί φημος, ο οποίος επαινείται ύπο

η Μαυρουσία, η Μαυριτανία, η Αιθιοπία και η Γετουλία . Μι

κρα δε Αφρική ελέγετο η επι κράτεια της Καρχηδόνος, ήτις κείται μεταξύ Μεσογείου θαλάσ σης, Νουμιδίας, Γετουλίας, και Κυρηναϊκής, και διαιρείται εις

τρία γενικώτερα μέρη, εις την Ζευγιτανήν, το Βυζάκιον, και εις

την χώραν των δύω Σύρτεων. *

w". *

64

Α Φ

Αφροδίσια, εορτή των Ελλήνων, εορ ταζoμένη πολλαχού μεν, κατ' εξο χήν όμως εις την Κύπρον, εις τιμήν της Αφροδίτης, από της οποίας τα τερπνα χαρίσματα όσ

Α Φ

εις αυτήν το χρυσούν εκείνο μή λον. Ο Κεστός της, ήτοι η κεντητη

ζώνη της είχεν όλην την δύνα μιν του να έλκη και να συντηρή τους ανθρώπους εις τον έρωτα.

τις ήθελε ν' απολαύση τι, έπρε

Ελατρεύετο δε η Θεα αύτη παν

πε να προσφέρη εις τον ναόν της έν χρυσούν νόμισμα.

ταχού, και κατ' εξοχήν εις την Κύθηραν, Κνίδον, . και Κύπρον, και μάλιστα εις την Πάφον της

Αφροδισιας (Αποδοσια), πόλις της Μικράς Ασίας εις την Καρίαν

(Κάτοικ. Αφροδισιεύς). Αφροδίτη (Venus), η Θεά της καλλονής και των ερώτων, ήτον θυγάτηρ του Διός και της Διώ νης, ή, κατ' άλλους η Αφροδίτη εγεννήθη από τα τμηθέντα αι δοία του Ουρανού και τον α φρον της θαλάσσης, η οποία έ

πειτα ανατραφείσα υπό των Ω ρών, εστολίσθη με πολλας χάρι τας και θέλγητρα, ώστε ιδόντες αυτήν οι Θεοί, και εκπλαγέντες εις τα αμίμητά της κάλλη, όχι μόνον την εδέχθησαν εις την συν οδίαν των, αλλά και εφιλονείκη σαν αναμεταξύ των Ποιος να την λάβη δια γυναίκα του. Ο Ζευς

Κύπρου, όπου είχε και ναόν με γαλοπρεπέστατον, και παραστέ νεται ως επί το πλείστον γυμνή, ή και ενδεδυμένη με λευκότατα και λεπτότατα ιμάτια, εστεμμέ νη με μυρσίνην, και βαστάζου σα εις την δεξιάν της την Σφαί ραν του Παντος, και εις τας αγ

κάλας της τον υιόν της "Ερωτα. Πολλάκις , δε παραστένεται και καθημένη εις άμαξαν, την οποί αν σύρουσι κύκνοι, ή περιστεραί, και περί αυτήν φαίνονται αι Χάριτες, ο Πόθος, και ο Υ μέναιος. Θαυμαστή δε είναι και

ή παράστασίς της, όταν εκβαίνη από τον αφρον της θαλάσσης, κα θημένη επάνω εις κογχύλην, την

όμως, δια να παύση την φιλο

οποίαν κυβερνά μεν ο Ζέφυρος,

νεικίαν των, την έδωκεν εις τον "Ηφαιστον πλην αύτη δεν έμει νε πιστή εις αυτόν, αλλ' ηγάπη

συνοδέυουσι δε η Αμφιτρίτη και αι λοιπα θαλάσσιοι Νύμφα. Ιερόν αυτής είναι η μύρτος και το ρόδον, το οποίον, εν ώ ήτον πρoτήτερα λευκόν, έγεινε κόκκι νον από το αίμα του αγαπητού της Αδώνιδος, ή και αυτής της

σε πολλούς και Θεούς και αν

θρώπους, οίον τον Αρην, τον Διόνυσον, τον Αγχίσην, τον "Αδωνιν, και άλλους. Παρευρεθεί σα δε και αυτή εις την Γιγαν τομαχίαν, εβοήθησε πολύ τον

ιδίας, όταν επάτησεν εν αγκα

ας διά τον Πάριν, όστις έδωκεν

ταξύ Σαρωνικού και Αργολίδος και

θάκιον εξ αυτού. Δία εις δε τον Τρωικόν πόλε Αχαϊα (Περιοχή της Γαστούνης), μον εφάνη βοηθούσα τους Τρώ επαρχία της Πελοποννήσου, με

ΑΧ

ειξη, οιήξη τη ή

Αχαιός (Αchaeus), Ζ. Ξούθος. Αχερδούς, δήμος της Αττικής, εκ Αχαίος, Ερετριευς, υιός του Πυ θοδώρου, Ποιητής Τραγικός, και

ιά υπ:

σύγχρονος του Ευριπίδου. Συν

χη ψ και Μ.

Πίρι

τινα σώζονται, εις την υπό του

Γροτίου Συναγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών. Αχαρναί, δήμος της Αττικής, εκ της Οινηίδος φυλής (Κάτοικ. Α χαρνευς, και Επιβρ. Αχαρνήθεν). Αχαρνείς. Ζ. Αριστοφάνης, Αχελώος (Ασπροπόταμον), ποτα μός της Αιτωλίας, ρέων δια της Ακαρνανίας. Κατά δε τους Ποιη

:ίστη γι ιε εί:

ια, έπι

και βιπί και τη!

ίες ή

π, 7:ίνει

τας ο Αχελώος (Αchelous), ή τον υιός του Ωκεανού και της

ανίκι χάι ,

της Ιπποθοωντίδος φυλής (Κάτ

οικ. Αχερδούσιος, και Επιρρ. Αχερδουντόθεν). έγραψε σχεδόν 4ο Τραγωδίας, εκ Αχερουσία, ή Αχερουσιας (Βα των οποίων όμως αποσπασμάτια λοντόρακον), λίμνη της Ηπείρου,

χαική

αι τι:

65

Αρκαδίας, και Κορινθιακού κόλ Αχελώος, ή Πείρος, ποταμός της που κειμένη (Κάτοικ. Αχαιός). Πελοποννήσου εις την Αχαϊαν.

τη ,

να π.

ΑΧ

Τηθύος, και είχε το ιδίωμα να μεταμορφόνεται εις διάφορα εί δη ζώων, και δια τούτο, όταν

κατα την Θεσπρωτίαν κειμένη,

της οποίας τα ύδατα διερχό μενα δι υπογείων σωλήνων, έ καμνον και δευτέραν λίμνην τού αυτού ονόματος εις την εν Ι ταλία Καμπανίαν. Ητον δε και άλλη Αχερουσία λίμνη εις την

"Αιγυπτον πλησίον της Μέμφιδος, όπου έκειντο οι τάφοι των νε

κρών, και εκ τούτου έμυθολο γήθησαν τα περί του Χάρωνος, και της διαβάσεως των ψυχών εκ ταύτης της λίμνης εις τον

"Αδην, διότι οι Αιγύπτιοι Χά ρωνα ωνόμαζoν τον Πορθμέα, όσ

ρι της Δηϊανείρας, μετεμορφώ

τις μετεκόμιζεν εκεί διά τινος πλοιαρίου των νεκρών τα σώ

Sη εις πολλά είδη, και τέλος

ματα -

επάλαιε μετα του Ηρακλέους πε αλάτ, ι,

ήγμή

ο ί, ι::ίπι 0!

Μί

εις ταύρον. Αλλ' ο Ηρακλής αρ Αχέρων (Ζαγούρας, η Γλυκύς), πάσας αυτόν από τα κέρατα, τού έκοψε το έν, και ούτω τον ενίκησεν , αυτός δε από την λύ πην του μετεβλήθη εις τον όμω νυμόν του ποταμόν, Αι δε θυ

ποταμός της Ηπείρου εις την Θεσπρωτίαν, όστις διερχόμενος δια της Αχερουσίας λίμνης πλη σίον των Ιωαννίνων, χύνεται εις

γατέρες του τόσον ελυπήθησαν

Ποιητας ο Αχέρων (Αcheron)

την θάλασσαν. Κατά δε τους

και αυται δια ταύτην την συμ

ήτον υιός του Ηλίου και της

φοράν, ώστ' έπεμψαν προς τον Ηρακλέα το κέρας της Αμαλ

Γης, και είχε το ύδωρ του γλυ

5είας, και έλαβον οπίσω το του πατρός των,

Τιτάνας, όταν είχον πόλεμον

Αχελώος, ποταμός της Θεσσαλίας εις την Φθιώτιδα, 5

κύτατον

αλλ' επειδή επότισε τους

μετά του Διός, οργισθείς ο Ζευς, επίκρανε το ύδωρ αυτού, και τον εξώρισεν εις τον "Αδην, από

ΑΧ 66

ΑΧ Χ'

"Ν

τον οποίον έπρεπε να διαβαίνω σιν αι ψυχαί των νεκρών. Αχιλλεύς (Αchilles), υιός του

"

-

Πηλέως και της Θέτιδος (Ζ.

Θέτις). Ούτος ανατραφείς από τον Κένταυρον Χείρωνα με μυα

-

δοκιμάζη,

και εκ τουτου φανε

-

ρωθείς, ηκολούθησε τον Οδυσσέα εις τον πόλεμον της Τρωάδος, όπου έδειξεν αμίμητα της ακα -

-

.

ταμαχήτου ανδρείας του παρα

λά λεόντων, άρκτων, τίγρεων,

δείγματα. Επειδή δε ο Αγαμέ μνων του ήρπασε την ωραίαν

και άλλων τοιούτων θηρίων, έ

του Βρισηίδ ιργισθείιςς έέπειτα, ρισηίδα, οργισΨε

ήξευρεν, ότι αυτός έμελλε να φονευθή εις τον πόλεμον της

Τρωάδος, τον

εφόρεσε

γυναικεία

ιμάτια, και μετονομασασα αυ

τον Πύρραν, τον έστειλεν εις τον Λυκομήδην, Βασιλέα της Σκύρου,

δια να τον φυλάττη κρυφίως εις του Παρθενώνα αυτού, και εις

-

-

-

γεινεν ισχυρότατος καθ' όλον το σώμα . Αλλ' επειδή η μήτηρ του

απεμακρύνθη διόλου από τον πό

λεμον, και έδωκεν ευκαιρίαν εις τους Τρώας να θριαμβεύσωσι κατά παντός του Ελληνικού στρα του. Αλλ' αφ' ου εφονεύθη και -

-

-

ο πολλα ηγαπημένος του Πάτρο κλος, ηναγκάσθη και έλαβε τα

όπλα, δια να εκδικηθή τον θά νατόν του. Φόβος και τρόμος Υ

-

-

-

ήλθε πάλιν εις τους Τρώας, και

ταύτην την περίστασιν εγέννησεν ο Αχιλλεύς εκ της θυγατρός αυτού Δηίδαμείας τον Πύρρον.

μάλιστα αφ' ου εφόνευσε και τον ανδρειότατον μεταξύ αυτών "Ε-

"Οταν δε οι Έλληνες συνήχθη

ριέφερε τρις ολόγυρα εις τα τείχη

σαν πανταχόθεν, δια να εκστρα τεύσωσι κατά της Τρωάδος, ο

της πόλεως, δεμένον εις την ά μαξάν του με τον ζωστήρα, τον

Μάντις Κάλχας έλεγεν, ότι χωρίς

οποίον είχε λάβει ο Εκτωρ από

του Αχιλλέως δεν δύναται να κυριευθή η Τρωας, και εδείκνυεν εν ταυτώ και το μέρος, όπου εκάθετο κεκρυμμένος. "Οθεν ελθών ο Ο

τον "Αιαντα δώρον, ως είρηται εκεί. Τέλος επιθυμήσας να νυμ φευθή την Πολυξένην, θυγατέρα

δυσσεύς εις την Σκύρον ως έμ πορος, και σταθείς απέναντι του Παρθενώνος, εφώναζεν, ότι πω

κτορα, του οποίου το σώμα πε

του Πριάμου, έτοξεύθη εις τον ναόν κρυφίως υπό του Πάριδος, και απέθανεν. Οι δε Έλληνες

λεί διάφορα στολίδια ανδρών και

ύψωσαν εις τιμήν του μνήμα με γαλοπρεπές εις το ακρωτήριον Σί

γυναικών. Κατέβησαν λοιπόν ό

γειον, θυσιάσαντες επάνω αυτού

λαι αι παρθένοι δια να αγορά σωσιν από τας πραγματείας ε

και την Πολυξένην, την οποίαν εζήτησεν εκεί το φάσμα του απ'

κείνας. Αλλ' εν ώ αυται επε

αυτους .

ριεργάζοντο γυναικεία τινα εργα- Αχιλλεύς Τάτιος, Αλεξανδρεύς, και Συγγραφεύς ερωτικός, του οποίου λεία, ο Αχιλλεύς λαβων ανα χεί σώζεται Σύγγραμμα ερωτικόν εις ρας μικρόν ξίφος, ήρχισε να το

Α Ψ

βιβλία οκτώ των περί Κλειτο

φώντα και Λευκίππην, εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Λειψία, 1821, 8, εις δύο τόμους, μετά Σημειώσεων. Αχμέτης, υιός του Σεραίμου, Ο νειροκρίτης του Μαμούν, Καλίφου της Βαβυλωνίας, του οποίου σώ

- ζεται Σύγγραμμα εις Ελληνικήν διάλεκτον, Ονειροκριτικά, επιγρα φόμενον, εκδοθ, εν Παρισίοις, 16ο5, 4, και αλλαχού. Αχραδούς, ή Αχραδείς, δήμος της

67 σαρας μόνον στίχους, δια το ό ποίον και κοινώς Τετράστιχα ονομάζονται, εκδοθ. το πρώτον εν Βενετία, 15o5, φύλ, μετα των Αισωπείων Μύθων, και ε φεξής πολλάκις, ως μάς είναι γνωστόν. Των δε κυρίως Μύθων του Βαβρίου ή εντελεστέρα έκ δοσις είναι η εν Μονάχω, 1818,8, εις βιβλία τρία, μετά και άλ λων τινών Μύθων, εκ διαφόρων , ΒΑ

συλλεχθέντων. Αττικής, εκ της Ιπποθοωντίδος Βαβυλών (Βαβέλ , ή Βαγδάτ),

φυλής (Κάτοικ. Αχραδούσιος). Αψίνης, Φοίνιξ, Γαδαρεύς, Ρήτωρ εις τας Αθήνας, του οποίου σώζονται Α'. Τέχνη Ρητορική.

Β. Περί των έσχηματισμένων Προ βλημάτων, εκδοθ. εις την υπό του "Αλδου Συλλογήν των Ελλ.

Η'ητόρων. "Αψυρτος (Αbsyrtus, ή Αpsyrtus). --

Ζ. Μήδεια.

ΒΑ

-πόλις μεγίστη και πρωτεύουσα της Βαβυλωνίας, ονομαστή δια τας μεγαλοπρεπείς της οικοδομας

και τους κρεμαστούς κήπους, και μάλιστα δια τα περίφημα τείχη της, έχοντα περιφέρειαν τετρα κοσίων ογδοήκοντα σταδίων, και

εκατόν πύλας χαλκάς, τα οποία εκτίσθησαν υπό της Σεμιράμιδος, ή τού Ναβουχοδονόσορος, και δια το μέγεθος και την λοιπήν αυτών καλλονήν και μεγαλοπρέ πειαν συγκατηριθμήθησαν υπό των παλαιών εις την τάξιν των επτα Θεαμάτων του Κόσμου.

Βαβριο, ή

Βαβρίας, και κατά Βαβυλωνία (Ιρακ Αραβι) και επαρ χία της Ασίας μεγίστη, μεταξύ μεταβολήν του Β εις Γ, Γα Σουσιανής, Περσικού κόλπου, Α βρίας, Ποιητής εξ αγνώστου πα ραβίας, και Μεσοποταμίας κει τρίδος, ακμάσας επί Αυγούστου μένη (Κάτοικ. Βαβυλώνιος). Καίσαρος. Συνέγραψεν εις Χω λιάμβους στίχους Αισωπείους Μύ Βαιτική (Βetica), μέρος της κάτω θους, τους οποίους έπειτα κατα λεγομένης Ισπανίας προς τον Ω

-τόν έννατον Αιώνα, Ιγνάτιός τις

κεανόν.

Μαϊστωρ, ή Μάγιστρος, Πρεσβύ Βάκτρα, ή Ζαρίασπα (Τερμεντ) και τερος εις την Κωνσταντινούπολιν, πόλις της Περσίας εις την Βακ τριανήν (Κάτοικ. Βάκτρος, και μετέβαλεν εις Ιαμβικούς, πε ροορέσας όλην την έννοιαν εις τέσ Βάκτριος).

68.

ΒΑ

ΒΑ

Βακτριανή, ή Βακτρία (Χορασάν), Βαλέριος Φλάκκος (Valerius Flac ρus), ο εκ Σετίας, πόλεως της επαρχία της Ασίας εις την Περ σίαν (Κάτοικ. Βακτριανός),

Βάκχαι (Βacchae), Ζ, Διόνυσος, Ευριπίδης .

Βάκχος (Βacchus). Ζ. Διόνυσος. Βακχυλίδης, Ιρυλιήτης, υιός του Μίλωνος, και ανεψιός του Σι

μωνίδου, Ποιητής Λυρικός, και αντίζηλος του Πινδάρου. Συν

έγραψε πολλά Ποιήματα εις 4ω ρικήν διάλεκτον, των οποίων τα ολίγα αποσπασμάτια εξεδόθησαν εις την Συλλογήν του Ερρίκου

Στεφάνου, και κατ' ιδίαν εν Βε ρολίνω, τ822, 8.

Βαλέριος Αρποκρατίων, Αλεξανδρεύς, Ηήτωρ και Συγγραφεύς του Λε ξικού των δέκα Ρητόρων, του οποίου ή αρίστη έκδοσις είναι η εν Λουγδ. Βαταυ.

Ελλ. Λατ.

Καμπανίας, Ποιητής Επικός, α κμάσας επί Βεσπασιανού και Τί του των Αυτοκρατόρων. Σώζεται αυτού Ποίημα εις οκτώ βιβλία, Αργοναυτικα, επιγραφόμενον, κατ τα μίμησιν του ημετέρου Απολ λωνίου, του Ροδίου, τον οποίον

εις πολλά παρέφρασεν, ή και αυτολεξεί μετέφρασε. Valerii Flacci Αrgonauticorum libri octo εξεδόθησαν εν Λεύδα , 1724, 4, μετά Σημειώσεων δια φόρων, και αλλαχού. Βαλσαμών, Ζ. Θεόδωρος Βαλσα μών. Βαρίνος ( Varinus ) Φαβωρίνος Κάμηρος, ή Καμερίνος, ούτως επονομασθείς, διότι εγεννήθη εις την Φαβέραν, φρούριον πλησίον

Βαλέριος Μάξιμος (Valerius Μa

του Καμερινού, πόλεως της Ομ βρικής, εχρημάτισε κατ' αρχας

ximus), Ρωμαίος, ακμάσας επί Τιβερίου Καίσαρος, τον οποίον και χαμερπώς εκολάκευεν. Έχρη μάτισε δε και άκρος φίλος του Σηιανού, μετά του οποίου και συνεστράτευσεν εις την Ασία , Μετά δε την καταστροφή, αυτού επιστρέψας εις την Ρώμην, συν

μαθητής εις την Ελληνικήν γλώσ– σαν και φιλολογίαν Ιωάννου του Λασκάρεως, και έπειτα δια την πολυμάθειάν του διδάσκαλος των υιών Λαυρεντίου τού εκ Μεδί κων, και επιστάτης της εν Φλω, ρεντία εισέτι ούτω καλουμένης Λαυρεντιανής Βιβλιοθήκης, εις

1683, 4, μετά Σημειώσεων.

έγραψε προς τον ειρημένον Τι

την οποίαν σώζονται και πολ

βέριον, Απομνημονευμάτων, ή Λό γων και Πράξεων αξιομνημονεύ των (Dictorum et Factorum

λότατα Ελληνικά χειρόγραφα , Μετά δε ταύτα ποθήσας ο Βα

ρίνος την ησυχίαν, ήσπάσθη τον

memorabilium) βιβλία δέκα, πλήρη γλαφυρότητος, σοφίας, και πολυμαθείας, εκδοθ, εν Λεύδα, τ726, 4, μετά διαφόρων Ση

της ζωής του μελετών των αρχαίων τα Συγγράματα, και συγγράφων, Κατά δε το 1514, έτος προ

μειωσεων,

χειρισθείς Νουκερίας Επίσκοπος,

μονήρη βίον, και διήγε τας ημέρας

ΒΑ

ΒΑ

απέθανεν εκεί, ζήσας εις τούτο το αξίωμα υπέρ τα είκοσιν έτη. Το γνωστότατον εις ημάς πόνη

μα του Βαρίνου είναι το Μέγα και ωφελιμώτατον αυτού Λεξι κον

της Ελληνικής

Γλώσσης ,

καθώς έκτοτε Λατινιστί έπεγρά

φη: Μagnum et perutile Di ctionarium Linguae Graecae, το οποίον φιλοπόνως συνηρανίσθη εκ πολλών άλλων Λεξικών, και Σχολιαστών, Ελλήνων Ποιητών και Ρητόρων , και μάλιστα εκ των Παρεκβολών του Ευσταθίου, , έως και άλλων Γραμματικών ξ Το τότε ανεκδότων. Το Λεξικόν τούτο έλαβε μεν ταύτην την ονομασίαν ι

9

άχρηστον και εις αυτούς τους Ευρωπαίους Ελληνιστας, και δια τούτο ουδε το μεταχειρίζοντας πλέον, ειμή μόνον οι ερασται

της Ελληνικής φιλολογίας, και προσέτι οι εκδόται παλαιών Γραμ ματικών και Σχολιαστών των Ελλήνων Ποιητών και ευρίσκοντες

εις αυτό χωρία τινά πληρέστερα και ορθοτέρως γεγραμμένα, και μάλιστα κανόνας πολλών Γραμ ματικών, των οποίων αι Γραμμα τικαι πλέον δεν σώζονται. Εις η

μάς δε τους Έλληνας ή χρήσις του Μεγάλου τούτου Λεξικού εστά

-

θη συχνοτάτη , κ' εκινδύνευε να πάθη, ός τις, εκ των λογίων μας

δια την κατ' αλφάβητον τάξιν των

δεν το είχεν , ό, τι έπαθεν ο

εκ διαφόρων, ως είρηται, ήρανι σμένων λέξεων, πολλάκις δε και ο λοκλήρων περιόδων, πλήν δεν είναι και τοιούτον, όχι μόνον διότι εί

Γραμματοδιδάσκαλος εκείνος δια τον "Ομηρον υπό του φιλομήρου

ι

η

"

ναι ελλιπές, ως μάς είναι δηλον, αλλά και διότι αφίνει πολλας λέ

Αλκιβιάδου. Δεν ήξεύρω όμως, άν από απλήν μόνην πρόληψιν εγί νετο αύτη αυτού η χρήσις, ή από έλλειψιν εντελεστέρου συμ

ξεις ανερμηνεύτους, ή τας εξηγεί με πάλιν άλλας Ελληνικας, ήγουν

περαίνω δε το δεύτερον. Διότι

ασαφούς, ως το ασαφές δια του :ξ

εις όλους μας Λεξικα των δύω

κοινώς λέγεται. Αι εξηγήσεις αυ ται γίνονται μεν με λέξεις, ως επί το πλείστον, συνωνύμους, πλην

φιλογενεστάτων ομογενών μας, δεν έχει πλέον αυτό την προτέραν ζήτησιν και χρήσιν , μ' όλον ότι

ν

«

«

"

1

1.

1

γ

1

9

καθίστανται μόνον καταληπται εις τούς ειδήμονας της Ελληνι κής γλώσσης , εις δε τους σπου δάζοντας αυτήν , και μάλιστα τους πρωτοπείρους, μένουσι πάν τοτε πραγματικώς ακατάληπτοι. Το Λεξικόν τούτο μήν ων συνω δευμένον και με την Λατινικήν 9

η ,

ΥΦΑ ν

αφ' ου εφάνησαν τα γνωστότατα

r

"

ως Ελληνικαί και αυται απο

ί

69

ούτε πρέπει να το καταφρονή διόλου όστις το έχει, και δύναται

"ν,

μετάφρασιν , μένει την σήμερον

να το καταλαμβάνη , διότι πλην της λεγομένης τεχνολογίας , πα

ραγωγής και συντάξεως των οκτώ του λόγου μερών, εξηγούνται εις

αυτό γραμματικώς άμα και φιλο λογικώς και πολλότατα δυσνόητα

χωρία του Ομήρου, του Αριστο, φάνους και άλλων Ποιητών, και

7ο

ΒΑ

ΒΑ

προσέτι αι ιστορία των μυθολο γουμένων Θεών και Ηρώων, τα έ

ρον τον Γρηγοράν , όστις τότε ενoμίζετο ο πρώτος σχεδόν με

θιμα των αρχαίων, αι παροιμία, και άλλα τοιαύτα, αναγκαιότατα δια την ορθήν κατάληψιν των

ταξύ των πεπαιδευμένων της Κων

Ελλήνων Συγγραφέων, και μάλι

σταντινουπόλεως. Μετά δε ταύ

τα επέμφθη υπό του αυτοκρά τoρoς πρέσβυς προς τον Ροβέρ

εν Ρώμη, 1525, εις φύλλον, δί

τον, Βασιλέα της Νεαπόλεως , και προς τον Πάπα Βενέδικτου ΙΒ'. διατρίβοντα τότε εις Αυε

επιστασίας ανδρός "Ελληνος, Ζα

νιώνα, πόλιν της Γαλλίας και δια

χαρίου Καλλιέργου του Κρητος,

να παρακινήση τα χριστιανικά όπλα κατά των απίστων Βαρ βάρων, των όπσίων ή έφοδος ε φοβέριζε την παντελή του βασι

στα των Ποιητών. Ηπρώτη έκδο σις τού Λεξικού τούτου έγεινεν

ως είρηται εκεί. Μετά δε ταύτα εξεδόθη το δεύτερον εν Βασιλεία,

1558, ομοίως εις φύλλον, μετά προσθήκης και ωφελιμωτάτων Πι νάκων, και ακολούθως πολλάκις

έν Βενετία, αφ' ού πρώτην φο ραν το εξέδωκεν ο τυπογράφος Αντώνιος ο Βόρτολις κατά το 1712, έτος εις φύλλον μέγα. Βαρλαάμ, ή Βαρλαμος (Βarlamus), Καλαβρός και Μοναχός εκ του τάγματος του αγίου Βασιλείου,

όστις, διά να μάθη εντελώς, κατα την έφεσίν του, και την Ελληνικήν γλώσσαν, υπήγε κατά πρώτον εις την Αιτωλίαν και Θεσσαλονίκην, και μετά ταύτα και εις αυτήν την Κωνσταντινούπολιν, όπου εγνωρί σθη και ως Θεολόγος, Φιλόσο

φος και Μαθηματικός άριστος,

λείου καταστρο φήν,αλλ' υπέστρεψεν άπρακτος εις Κωνσταντινούπολιν. Εκεί δε διατρίβων, ή, κατ' άλ λους, μεταβας εις το Ορος του "Αθωνος, δεν έλειπε και εκεί α

πο του να φιλονεική μετά του Γρηγορίου Παλαμά και των λοι πων Μοναχών , διαφόρως αυτούς

κατηγορών, και άλλ' αντ' άλλων αποφοιβάζων κατα του σχήμα τος και των φρονημάτων αυτών.

Οι δε Μοναχοί εκείνοι βλέπον τες τους παραλογισμούς του α

γερώχου τούτου Καλαβρού, συν ήθροισαν Σύνοδον και τον κατ

έκριναν ως αιρετικόν. Δια το οποίον εκμανείς αυτός έτι πε

αγαπηθείς και υπ' αυτού του αυ

ρισσότερον, υπέστρεψε πάλιν εις

τοκράτορος Ανδρονίκου του Νεω

την Ιταλίαν, και ασπασθείς εκ

τέρου, υπό του οποίου και ή γούμενος της Μονής του αγίου

νέου της Λατινικής Εκκλησίας το δόγματα και απέθανεν εκεί και πλείστα καθ' ημών και λαλήσας

Πνεύματος εψηφίσθη . Αλλ' ο Βαρλαάμ φύσει κενόδοξος ών και ιλόνεικος, ήλθεν εις μεγάλας

και γράψας. Ο Βαρλαάμ συν έγραψε πολλά εις Λατινικήν και

έριδας με διαφόρους λογίους "Ελ

Ελληνικήν διάλεκτον, εκ των ο

ληνας, και μάλιστα με Νικηφό

παίων ετυπώθησαν μόνον τα έ

ΒΑ

πόμενα Α. Αριθμητικών και Αλ γεβραϊκών βιβλία έξ. Β. Ηθι κών βιβλία δύω. Γ. Περί της του Πάπα αρχής. Δ. Λόγοι δύω περί ενώσεως των Εκκλη σιών. Ε. Απόδειξις περί της εκ

πορεύσεως του αγίου Πνεύματος. s'. Επιστολαί, και άλλα τινα,

ευρισκόμενα τα περισσότερα εις τας Βιβλιοθήκας των Πατέρων.

Βάρρων (Varro ) Μάρκος Τερέν τιος, Ρωμαίος, ανήρ παιδείας απάσης κάτοχος, καθώς περί αυτού αναφέρουσιν ο Κικέρων, ο

ΒΑ

7ι

του προκατόχου του. Ούτος έ καμεν αρχήν της Συλλογής των λεγομένων Βασιλικών, ήτοι Νεα ρών διατάξεων των Βασιλέων, τας οποίας και επαυξήσαντες οι μετ' αυτον Βασιλείς, εσύστησαν την λεγομένην Σωματοποιίαν των

Βασιλικών. Εξέδωκε δε και με τα των υιών του και Νομικόν, Πρόχειρον των Νόμων, επιγρα φόμενον, τυπωθεν κατά το ήμι συ Ιn Leuncl. Jur. Graec, La

tin. Τόμ. Β. Σελ. 79, από το οποίου ο Αρμενόπουλος έδανεί

Σένεκας, ο Κυίντιλιάνος, ο Λα

σθη πολλά. Εκτός τούτων συν

κτάντιος, και εκ των ημετέρων

έγραψεν ο Βασίλειος προς τον υιόν

Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, και άλλοι. Συνέγραψε πλείστα, και

του Λέοντα και 66 Κεφάλαια

καθώς λέγουσιν υπέρ τα 49ο βι

Παραινετικά, των οποίων έκα στον αρκτικόν γράμμα είναι εκ

βλία περί παντοίας ύλης και ε πιστήμης , οίον Γραμματικής ,

ταύτης της ακροστιχιακής λεγο μένης επιγραφής : ο Βασίλειος εν

"Ρητορικής, Ποιητικής, Γεωργι κης, Ναυτικής, και των τοιού των, τα οποία όμως όλα εχά

Χριστώ Βασιλεύς Ρωμαίων, Λέον τι τώ πεποθημένω υιώ και συμ βασιλεί. :ς εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν

δησαν, και την σήμερον σώζον

Γοττίγγη, 1674, 12, και αλ

ται μόνον έξβιβλία περί της λαχού. Λατινικής γλώσσης, εκδοθ, εν Βασίλειος, ο μέγας της Εκκλησίας Διδάσκαλος, εγεννήθη εις τήν Νεο "Ρώμη, 1557, 8, μετά Σημειώ καισάρειαν της Καππαδοκίας, α σεων και τρία Περί της Γεωρ "

γικής, εκδοθ, εν Λειψία, ι 755,

-

«

Α"

9

4, εις τόμους δύω, μετά και

πό γονείς επιφανείς και εναρέ τους, κατά την μαρτυρίαν Γρη

άλλων Συγγραφέων της αυτής

γορίου του Θεολόγου εις τον Ε

υποθέσεως.

πιτάφιον αυτού Λόγον. Ούτος

"

Βασίλειος, Μακεδών, Βασιλεύς της Κωνσταντινουπόλεως , ο οποίος επαινείται μεγάλως από πολλούς Συγγραφείς, δια την καλήν διοί κησιν της βασιλείας, και την με

Αν

2

1

?

πρώτον μεν έκαμε τας σπουδάς

του εις την Αντιόχειαν, έπειτα δε εις Κωνσταντινούπολιν εις τον

τότε περίφημσν Σοφιστην Λιβά

γάλην του φιλομάθειαν, και κα

νιον, και τέλος εις τας Αθήνας εις τον Ιμέριον και Προαίρε

τηγορείται μόνον δια τον φόνον

στον , έχων εκεί συμμαθητας

72

ΒΑ

ΒΑ

Γρηγόριον τον Θεολόγον ,

και

Ιουλιανόν τον Παραβάτην. Επι

στρέψας δε εις την πατρίδα του, έγεινε πρώτον μεν Αναγνώστης, έπειτα δε, Διάκονος και Πρεσβύ

σώζονται ακόμη δύω βιβλία Πε ρί των Πράξεων και Θαυμάτων της αγίας Θέκλης, και άλλα Ομιλίαι περί διαφόρων υποθέ σεων, εκδοθ, εν Λουγδ. Βαταυ.

1596, 8. τερος της των Καισαρέων Εκ κλησίας, και τέλος προεχειρίσθη Βατή, δήμος της Αττικής, εκ της Επίσκοπος ταύτης της πόλεως,

Αιγηίδος φυλής (Κάτοικ. Ε την οποίαν ποιμάνας οσίως και πιρρ. Βατήθεν). θεαρέστως έτη οκτώ, μετέβη εις Βάτραχοι. Ζ. Αριστοφάνης. τας αιωνίους μονάς. Ο Βασί Βατραχομυομαχία. Ζ. "Ομηρος, λειος συνέγραψε πλείστα Εκκλη Βάττος (Βattus). Ούτος ιδών πο τε τον Ερμήν κλέπτοντα τας βους σιαστικά Συγγράμματα, εις τα του Αδμήτου, τας οποίας έφύ οποία επιλάμπει πανταχού ο υ λαττεν ο Απόλλων, εζήτησε παρ πέρ της Εκκλησίας του Χριστού αυτού μισθόν δια να μη μαρτυ ένθερμος ζήλος του. Εκ τούτων δε σώζονται τα επόμενα Α'. Ο ρήση. Ο δε Ερμής υπεσχέθη . Αλλ' έλθων έπειτα ο ίδιος αγνώ μιλίαι εις την Εξαήμερον. Β. ριστος, και προσποιούμενος, ότι Ομιλίαι εις τους Ψαλμούς. Γ'. Ομιλίαι τριάκοντα και μία πε δέλει τάχα να μάθη περί των ρί διαφόρων υποθέσεων. Δ. Πε βοών, υποσχόμενος μάλιστα και διπλούν μισθόν, ήκουσε φανερά ρι Παρθενίας. Ε. Εξήγησις εις τα 16 πρώτα κεφάλαια του Η το όνομά του, δια το οποίον ορ σαίου. σ'. Κατα Ευνομιανού βι γισθείς, μετεμόρφωσεν αυτόν εις βάσανον λίθον . βλία πέντε. Ζ. Περί του αγί

ου Πνεύματος προς Αμφιλόχιον. Βεγήτιος (Vegetius) Ρηνάτος, Ρω Η'. Ασκητικά. Θ'. Επιστολαι

428, και άλλα Θεολογικά, των οποίων η αρίστη έκδοσις είναι η

μαίος, Κόμης εις την Αυλήν της Κωνσταντινουπόλεως , ανήρ έμφρων και πολλών πραγμάτων

εν Παρισίοις Έλλ. Λατ. 172 1 - ειδήμων. Συνέγραψε Περί Στρα τηγικής (De re Μilitari) βιβλία Ι 73ο, φύλ. εις τόμους τρείς. Β ασίλειος, Πατρίκιος και σωματο πέντε, εκδοθ, εν Δυσιγεφύραις, 18ο6, 8, μετά Σημειώσεων. φύλαξ του Βασιλέως Κωνσταντί νου του Πορφυρογεννήτου. Συν Βέδας (Βeda), ο επονομαζόμενος Βε έγραψε Ναυμαχικά, εκδοθ. εις νεράβιλις, ήτοι Αιδεσιμος, Αγγλος τον Η. Τόμον της Ελλ. Βιβλιο θήκης του Φαβρικίου. Β ασίλειος, ο Σελευκείας Επίσκοπος,

συνέγραψε πολλα Εκκλησιαστικά Συγγράμματα, εκ των οποίων

το γένος, ανήρ ειδήμων και πολυ μαθής, καθώς φαίνεται εκ των μέχρι τούδε σωζομένων Συγγραμ μάτων του, εκδοθ, εν Βασιλεία»

15ω5, φύλ, εις τόμους οκτώ.

Β Ε

ΒΕ

75

Βέλιτρα, ή Ουέλιτρα (Χeletri),

της μεταχειριζόμενος άλλα μέσα

πόλις της Ιταλίας, πλησίον της

της απωλείας του, τον έστειλε

Ηώμης κειμένη (Κάτοικ. Βελι

με ολίγους στρατιώτας να κατα

τριανός, ή Βελιτρίνος).

Βελλεροφόντης (Βellerophon, και Βellerophontes),υιός του Γλαύ κου, Βασιλέως της Κορίνθου, και

της Ευρυμήδης , θυγατρός του Νίσου. Ούτος φονεύσας εις το κυνηγέσιον τον αδελφόν του, ηναγ κάσθη ν αφήση την πατρίδα του, και να καταφύγη προς τον Προίτον, Βασιλέα του Αργους, όπου και έλαβε καθαρισμόν της

αδελφοκτονίας του, και φιλικήν υποδοχήν. Εκεί δε συνέβη να τον αγαπήση "Αντεια, ή ή Σθε νέβοια, γυνή του Προίτου, εις της οποίας τον έρωτα μη θελή σας να συγκατανεύση, υπέπεσεν εις πολλας και διαφόρους δυστυ χίας, διαβληθείς υπ' αυτής προς

τον άνδρα της, ότι τάχα ήθελε να την βιάση. Ο δε Προίτος επειδή τον είχε καθαρίσει, δεν ηδύνατο να τον φονεύση μόνος του , όθεν πέμψας αυτόν με γράμματα προς τον πενθερόν του Ιοβάτην, Βασιλέα της Λυκίας,

έγραφε να τον φονεύση εκείνος. Αλλ' ο Ιοβάτης ανοίξας τα γράμματα μετά δέκα ημέρας, δεν ηθέλησε και αυτός να κα

πολεμήση τους Σολύμους, ελπί ζων, ότι θέλει χαθή εις εκεί

νην την μάχην

αλλ' ο Βελλε

ροφόντης και εκ ταύτης της εκ στρατείας εστράφη νικητής και

τροπαιούχος. Τέλος αρ' ού τον εξέθεσε και εις άλλους τοιούτους

κινδύνους, τον επρόσταξε να φο νεύση την Χίμαιραν, θηρίον αλ λόκοτον και τρομερόν, ως είρη ται εκεί. Ο δε Βελλεροφόντης υπακούσας και εις τούτο, και

αναβας επί του Πηγάσου, τον οποίον αυτός πρώτος υπέταξεν

εις τον χαλινόν, ήρθη εις ύψος δια της βοηθείας της Αθηνάς,

και κατατοξεύσας το τερατώδες εκείνο ζώον, το εφόνευσε παρα δόξως . Τότε ο Ιοβάτης εννοή

σας, ότι αυτός είναι αθώος, και δια τούτο τον προφυλάττουσιν οι Θεοί από όλους τους κινδύνους,

εφανέρωσεν όλην την υπόθεσιν, και τον έκαμε γαμβρόν εις την δυγατέρα του, και μετά τον θά νατόν του, διάδοχον της βασιλείας του. Η δε γυνή του Προίτου μαθούσα όλα ταύτα, και μη δυ

ναμένη να υποφέρη τον έλεγχον

ταπατήση φανερά τα δίκαια της

της συνειδήσεώς της, εκρεμάσθη μόνη της. Μετά δε ταύτα ο Βελ

φιλοξενίας, αλλ' απεφάσισε να τον φονεύση δι ενέδρας. Ο Βελ

αυτός δια τας τόσας του ανδρα

λεροφόντης όμως εννοήσας το

γαθίας, απεφάσισε να αναβή με

πράγμα, επρόλαβε και εφόνευσεν αυτός πρώτος όλους τους εν εδρεύσαντας. Εκ τούτου ο Ιοβά

τον Πήγασόν του εις τον ουρα νόν και εκ τούτου δυσαρεστηθείς

λεροφόντης υπερηφανευθεις «και

ο Ζευς, εξοίστρησε τον ίππον

4 Α.

ΒΕ

7

Β Η

τούτον, και τον έβριψεν εις την γήν, όπου κατεσυντρίφθη, και ετελείωσεν ελεεινώς την ζωήν του,

κεδονίας, προς Μεσημβρίαν της Πέλλης κειμένη (Κάτοικ. Βερ

βοιαίος).

καταφαγωθείς από τα άγρια Βέρροια (Χαλέπι), πόλις της Συ θηρία,

Βενάντιος (Venantius ) Φορτουνά

ρίας αρχαιοτάτη (Κάτοικ. Βερ ροιαίος, ή Βερροιεύς).

τος, Ιταλός το γένος, και μετα Βερτούμνος (Βertumnus), Θεός ταύτα Επίσκοπος του εν Γαλλία των Ρωμαίων, έφορος και προ Πικταυίου. Συνέγραψε πολλά πε στάτης των αγρών, κήπων και ζώς και εμμέτρως, εκ των οποίων αμπελώνων, εις την εορτήν του σώζονται ακόμη ικανά, εκδοθ. όπoίoυ, Βερτουμνάλια καλουμένην,

εν Ρώμη, και αλλαχού.

επρόσφερον τας απαρχάς των

ενεουέντον, ή Βενεβεντός (Βene νento), πόλις μεσόγειος της Ι ταλίας εις την Σαυνίτιδα, προς Ανατολάς της Νεαπόλεως κειμένη

καρπών και γεννημάτων αυτών, κατα την Γ'. Καλενδών Νουεμ βρίου, ήτοι την 3ο του Οκτω βρίου Μηνός. (Κάτοικ. Βενεουεντίνος, ή Βενε Βήλος (Βelus). Ζ. Δαναός. βεντίνος), Βήνη, πόλις της Κρήτης, υποκάτω Βενετία, επαρχία της Ιταλίας, με της Γορτύνης κειμένη (Κάτοικ, ταξύ Αδδούα και Τιμαύου των Βηναίος). ποταμών, και των Ιουλιακών Βηρυτός (Βερούτ), πόλις της Α σίας, κατά την Φοινίκην κειμένη "Αλπεων (βουνών του Φριωλίου) Ν

κειμένη, της οποίας η πρωτεύου

(Κάτοικ. Βηρύτιος).

σα πόλις το πάλαι ήτoν η Α Βηρωσσος, Χαλδαίος, Ιστορικός και κυληία, και μετά ταύτα η μέχρι Ιερεύς του εν Βαβυλωνία ναού της σήμερον ομωνύμως καλουμένη του Βήλου, ήκμαζεν επί της βα Βενετία, ή Ενετία (Κenezia), σιλείας Πτολεμαίου του Φιλα αποικία των Ενετών, αρχαίων δέλφου, και συνέγραψε Βαβυλω, νικα και Χαλδαίκα, ήτοι την κατοίκων της Παφλαγονίας. Ιστορίαν των Βαβυλωνίων και Βέρριος (Verrius) Φλάκκος, Ρω Χαλδαίων, της οποίας τα ολίγα μαίος, Γραμματικός περίφημος, ακμάσας επί Αυγούστου Καίσα αποσπασμάτια εξεδόθησαν εις τον ρος, του οποίου και διδάσκαλος ΙΔ' τόμον της του Φαβρικίου

των ανεψιών εχρημάτισεν. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζον

Ελληνικής Βιβλιοθήκης, και αλ

Αννοβέρ, 16ο6, εις την Συλ

Αντιοχίδος φυλής (Κάτοικ. Βησ

λαχού. τα ολίγα λείψανα, εκδοθ, εν Βήσσα, δήμος της Αττικής, εκ της

λογήν των

Παλαιών Γραμμα

ΤζΧίύy •

Βέρβοια, η Βέροια, πόλις της Μα

σαίος).

-

Βησσαρίων (Ιωάννης), Τραπεζούν

τιος, Γραμματικός, Ρήτωρ και

\ «"

ΒΙΙ

ΒΙ

75

Φιλόσοφος, κατ' αρχάς Μοναχός

κόν, τα οποία όλα εξεδόθησαν ιδία κατά διαφόρους χρόνους και Αρχιεπίσκοπος Νικαίας. Ούτος πόλεις της Ευρώπης. εις τας εν Φερράρα και Φλω Βίβιος (Vibius) Σέκβεστρος, εξ αγνώστου πατρίδος, του οποίου ρεντία Συνόδους ωμίλησε πρώτον του αγίου Βασιλείου, και έπειτα 2

1

2

2 €

,

η

με ζήλον πολύν υπέρ των Ελ λήνων, και μετά την αποβίωσιν

σώζεται Σύγγραμμα εις είδος

Λεξικού Περί Ορέων, Ποταμών, Λιμνών και Θαλασσών, εκδοθ. εν

του Πατριάρχου Ιωσήφ, απο δανόντος και ταφέντος εν Φλω ρεντία, εψηφίσθη αυτός Πατριάρ

Αργεντορ, Ι778, 8, μετά Ση

ψιλώ μόνον ονόματι) αλλ' έπειτα

τον Εύξεινον Πόντον κειμένη (Κάτ

μειώσεων διαφόρων . χης Κωνσταντινουπόλεως (επί Βιζύη, πόλις της Θράκης, παρα

οικ. Βιζυηνός). λατινοφρονήσας έμεινεν εις την Ιταλίαν, και προς ανταμοιβήν Βιθυνία, επαρχία της Μικράς Α εχειροτονήθη Καρδινάλιος υπό του σίας, μεταξύ Παφλαγονίας, Ευ Πάπα Ευγενίου, και τόσην υπό ξείνου Πόντου, Μυσίας, και Φρυ ληψιν είχεν, ώστε δις ηθέλησαν να γίας κειμένη (Κάτοικ. Βιθυνός).

τον ψηφίσωσι και Πάπαν. Απέθα Βίκτωρ Αυρήλιος (Victor Αure νε δε εν Ραβέννη εις ηλικίαν ετών lius), εξ αγνώστου πατρίδος, εβδομήκοντα επτα, του οποίου και διάφορος του τους Βίους των το σώμα κομισθεν εις την Ρώ πρώτων Αυτοκρατόρων της Ρώ μην, ετάφη λαμπρώς εις την

μης συγγράψαντος. Εκ των Συγ γραμμάτων αυτού σώζονται Α'. παρευρεθέντος και αυτού του Περί αρχής του Ρωμαϊκού γέ Πάπα εις την κηδείαν αυτού. νους. Β. Βίοι των Καισάρων Τούτου η εικων και η λαμπρά / κατ' επιτομήν, εκδοθ, μετα του Βιβλιοθήκη σώζονται εις την εν ετέρου Βίκτωρος Σήξτου Αυρη Βενετία δημόσιον Βιβλιοθήκην του λίου, των οποίων πολλάκις συγ

Εκκλησίαν του αγίου Πέτρου,

αγίου Μάρκου, τα οποία με ε χέoυσι την βιογραφίαν και τα πίδειξιν ο υπηρέτης τα δεικνύει Συγγράμματα, προς τους ξένους, και μάλιστα Βίκτωρ Ουτικήνσιος (Victor Uti προς ημάς τους Έλληνας. Ο censis), Αφρικανός, και Επί Βησσαρίων είχε μεγάλην παι σκοπος της Βυζακινής επαρχίας, είαν και ακριβή γνώσιν όχι Συνέγραψεν Ιστορίαν τών εις την μόνον της Ελληνικής, αλλά και Αφρικήν ορμησάντων Βανδάλων της Λατινικής διαλέκτου, εις τας επί Ιηνσερίχου και Ουννερίχου, οποίας και συνέγραψε πολλότατα Βασιλέων των Βανδάλων, εκδοθ, Εκκλησιαστικά και Θεολογικά εν Παρισίοις, 1694» 4, και αλ

Συγγράμματα, μεταφράσας και λαχου , πολλά Ελληνικά εις το Λατινι, Βίκτωρ Πούβλιος (Victor Publius),

76 ΒΙ / Β1 ακόμη πολλά, εκδοθ. πολλά "Ρωμαίος, ακμάσας επί Βαλεν χού. τιανού του Αυτοκράτορος, Σώ ζεται και τούτου Περιγραφή των Βιργίλιος (Virgilius) Πούβλιος Μά ρών, ο περιφημότάτος μεταξύ των επαρχιών της Ρώμης και εκδοθ. Λατίνων Ποιητών, εγεννήθη εις πολλαχού. τας "Ανδας, χωρίον πλησίον της Βίκτωρ, Πρεσβύτερος της Εκκλη σίας των Αντιοχέων. Κατέλιπεν Εκλογήν της ιστορίας του κατα

Μάρκον Ευαγγελίου, εκδοθ, εις την Σειραν του Πέτρου Πουσσι

νίου εν Ρώμη 167 1, φύλ, Βίκτωρ Σήξτος Αυρήλιος (Victor Sext. Αurelius), Αφρικανός, ακμάσας επί Ιουλιανού του Καί" σαρος. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζονται Α. Βίοι των πρώτων Αυτοκρατόρων της Ρώ μης από Αυγούστου έως του Κών σταντος , εκδοθ, εν Αμστελoδ. 1755, 4, μετά Σημειώσεων δια

φόρων. Β. Περί των ενδόξων

Μαντούας, υπό πατρός Μάρωνος και μητρός Μαίας, γονέων με τριοκαταστάτων. Κατ' αρχάς έ" σπούδασεν εις την Κρεμώνην, έ πειτα εις τα Μεδιόλάνα, και τελευταίον ετελειοποιήθη εις την

Νεάπολιν, οπαδός χρηματίσας της Επικουρείου φιλοσοφίας, ή

οποία τότε ήκμαζε πολύ και μέσα εις αυτήν την μητρόπολιν της Ρωμαϊκής επικρατείας. Στε ρηθείς δε και αυτός το μικρόν υποστατικόν του, όταν ο Αυγου στος διεμοίρασε την γήν εκείνην εις τους απομάχους στρατιώτας

ανδρών της Ρώμης, εκδοθ. εν

του, υπηγε τότε πρώτην φοραν

Αλτώνη , 18ο4, 8, και αλ

εις την Ρώμην, όπου δια των μεγάλων του προτερημάτων φιλιω δεις μετα τού Μαικήνα, έλαβε την χάριν της ανακτήσεως της

λαχού.

Βικτωρίνος (Victorinus) Μάριος, Αφρικανός, Ρήτωρ του καιρού του περίφημος, όστις εδίδασκε

πατρώας του γης και από αυτόν

μετα κλέους την Ρητορικήν επί

τον Αυγουστον Καίσαρα. Ο Βιρ

Ιουλιανού του Αποστάτου. Αλλ'

γίλιος προθυμοποιούμενος να δείξη

όταν ούτος ο παράξενος Καίσαρ εξέδωκε ψήφισμα, δια του οποίου επρόσταζε τους από Καθέδρας διδάσκοντας διδασκάλους, ή το Χριστιανικόν δόγμα να απαρνη δωσιν, ή τας Καθέδρας των να αφήσωσιν, ο Βικτωρίνος επροτί

εκ πλαγίου την προς τον "Αυ γουστον ευγνωμοσύνην του, εποίη σε την πρώτην εκ των Εκλογών του, και εκ τούτου ήνοιξεν εγ καίρως της μετά ταύτα μεγίστης

μησε το δεύτερον, και έζησεν

γουστος έδειξαν μεγάλην εύνοιαν

εις το εξής ιδιωτεύων, και συγ γράφων κατά μέρος. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζονται

εις τον νέον τούτον Ποιητήν,

υπολήψεώς του τον δρόμον. Ο Μαικήνας, και δι' αυτού ο "Αυ

όστις τότε έτρεχε το εικοστόν έννάτον έτος της ηλικίας του -

Β Ι

"Εκτοτε ο Βιργίλιος αφιερώθη όλος εις το να ποιή, ή να τε λειoπoιή τα ήδη αρχισθέντα Ποιή ματά του, δια των οποίων υψώθη εις τον ανώτατον βαθμόν της δόξης, ο ηγεμών της Επικής ποιήσεως επικληθείς και υπάρξας μεταξύ των Λατίνων Ποιητών , Είπα μεταξύ των Λατίνων, ε πειδή δεν είναι ούτε του παρόν

Β1

77

οποίου το μνήμα ετέθη και το υπ' αυτού συντεθέν τούτο δίστι

χον, με το οποίον φανερόνε. » ότι εγεννήθη εις την Μαντουαν, απέθανεν εις την Καλαβρίαν,

και ετάφη εις την Παρθενόπην (Νεάπολιν) , και ότι έψαλεν, ήτοι εσύνθεσε Ποιήματα Βουκο λικα, Γεωργικά, και Ηρωϊκά.

τος σκοπού, ούτε της δυνάμεώς

Μantua me genuit, Calabri

μου να κρίνω παλαιών και νεω τέρων τινών σοφών την μεταξύ

Parthenope, Cecini Pascua,

αυτού και Ομήρου σύγκρισιν αρκεί, ότι ο θαυμάσιος ούτος Ποιητής είχε μεγίστην υπόληψιν

λευταίας ημέρας της ζωής του,

εις τον Θεόκριτον και Ησίοδον, και προ πάντων εις τα Ποιή ματα του θείου Ομήρου, και

δια τούτο όχι μόνον με νοήμα τα, λέξεις και φράσεις, αλλά και με ολοκλήρους περιόδους πι στα πιστά μεταφρασμένας εξ αυ

rapuere, tenet nunc Rura, Duces,

Λέγουσι προσέτι, ότι εις τας τε προειδώς ως φαίνεται τον θάνα τον, εζήτησε το κιβώτιόν του ,

δια να καύση την Αινειάδα, ως Ποίημα τάχα ατελές, αλλ' εμ ποδίσθη υπό του Αυγούστου , Πλην της Αινειάδος, διηρημένης εις βιβλία δώδεκα, και των

των , εκαλλώπισε το αθάνατόν

Γεωργικών και Βουκολικών απο

του Ποίημα, την Αινειάδα, Κα

δίδονται εις τον Βιργίλιον και άλλα τινα Ποιημάτια, εκ των

τα δε το πεντηκοστον δεύτερον έτος της ηλικίας του θέλων να

προϋπαντήση τον "Αυγούστον, ε πιστρέφοντα από την Ανατολήν, υπηγεν εις τας Αθήνας , αλλ'

οποίων ολίγα κρίνονται γνήσια» εκδοθ, ιδίως κατά διαφόρους χρό νους και πόλεις της Ευρώπης, και όλα όμου εν. Αμστελοδ,

εις την Ρώμην ασθενήσας καθ'

1746, 4, εις τόμους τέσσαρας» μετά διαφόρων Σημειώσεων. Τα

οδόν, απέθανεν εις το Βρεντήσιον της Απουλίας, αφήσας λύπην

αυτα δε δώδεκα βιβλία της Αι νειάδος, και των Γεωργικών τα

απαρηγόρητον εις τον "Αυγουστον,

τέσσαρα μετά της Ελληνικής Πα ραφράσεως εις στίχους Ηρωικούς του αειμνήστου Ευγενίου του

εις την μετ' αυτού επιστροφήν του

και εις όλους τους πεπαιδευμέ νους του καιρού του. Τα δε οστά

αυτού κομισθέντα ετάφησαν εις την Νεάπολιν, την προσφιλή της νεότητός του διατριβήν, επί του

Βουλγάρεως, γενομένης επί της Β', Αικατερίνης, Αυτοκρατορίσ σης πασών των Ρωσσιών, εξεδόθη

Α"

ΒΙ

78

Β Ο

σαν εν Πετρουπόλει 1786-1792, Βοέτιος (Βοέtius) Σεβηρίνος, Ρω φύλ. εις τόμους τέσσαρας, μετά μαίος, Χριστιανός, εξ ευγενούς πολλών και αρίστων Σημειώσεων. οικογενείας, έζη επί Θεοδωρίχου του Βασιλέως, υπό του οποίου Βιστονίς (Μπορού) , λίμνη της και με διάφορα αξιώματα έτι - Θράκης, πλησίον των Αβδήρων κειμένη.

Βιτρούβιος (Vitruvius), o , εκ Βερώνης της Ιταλίας, ανήρ πο λυμαθέστατος, ήκμαζεν επί Αυ γούστου Καίσαρος, προς τον ο ποίον και συνέγραψε Περί Αρχι

μήθη ύστερον όμως διαβληθείς

προς αυτόν, ερρίφθη εις φυλα κήν, όπου και απέθανε. Συν

έγραψε πολλά περί διαφόρων υ

τεκτονικής (μην ών αυτος Αρχι

ποθέσεων, μεταξύ των οποίων επαινείται μεγάλως από όλους τους πεπαιδευμένους το Περί Πα

τέκτων) βιβλία δέκα, εκ των περί ταύτης της ύλης διαπραγ ματευομένων Ελληνικών Συγγραμ μάτων τα πλείστα απανθίσας.

ραμυθίας της Φιλοσοφίας Σύγ γραμμά του, διηρημένον εις πέντε βιβλία, και γεγραμμένον μέρος μεν πεζώς, και μέρος εμμέτρως,

Vitruvii de Αrchitectura li

του οποίου σώζεται ανέκδοτος και Ελληνική Μετάφρασις Μα ξίμου του Πλανούδου. Βοέtii

bri Χ. εξεδόθησαν εν Αμστε

λοδ. 1649, φύλ, μετά Σημειώ σεων και διαφόρων παρατηρήσεων. Βίτων (Βiton ). Ζ. Κλέοβις.

Severini de Consolatione Phi

losophiae libri V. εξεδόθησαν

Βίτων, Μηχανικός, ακμάσας επί

εν Λουγδ. Βαταυ. 167 1, 8, του Αττάλου, Βασιλέως της Περ μετά Σημειώσεων διαφόρων. γάμου, προς τον οποίον και συν Βοηδρόμια (Βοέdromia ) , έορτή των Αθηναίων εξ αιτίας τοιαύ έγραψε Κατασκευας πολεμικών ορ γάνων, και καταπελτικών, εκδοθ. της. "Εχοντες αυτοί πόλεμον με εις την υπό του Θηβενότου Συλ τον Εύμολπον, αρχηγόν των Ε λευσινίων επί της βασιλείας του λογήν των Παλαιών Μαθημα τικών. Ερεχθέως, έσυμβουλεύθησαν το Βίων, Σμυρναίος, Ποιητής Βουκο μαντείον περί της εκβάσεως αυ

λικός. Συνέγραψεν εις Δωρικήν

του , ο δε χρησμός απεκρίθη,

διάλεκτον Ειδύλλια, εκδοθ. πολ

ότι θέλουν επιτύχει τον σκοπόν

λάκις μετα του Μόσχου, και Ελλ. Λατ. εν Οξωνία υπό του

δρόμω. Ευδοκιμήσαντες λοιπόν

Εσκίνου, τ748, 8.

Βλεμμίδης. Ζ. Νικηφόρος Βλεμ μίδης .

των, εαν πολεμήσωσι βοή και εις μεν τον Απόλλωνα εώρτασαν εορτήν, και την ωνόμασαν Βοη δρόμια, ο δε Μήν, κατά τον ο

Βοάγριος (Γαβριάς), ποταμός της

ποίον ετελείτο εκλήθη Βοηδρο

Βοιωτίας, εις την Κωπαίδα λί

μιών (Ζ. Μήνες Αθηναίων). "Αλλοι δε λέγουσιν, ότι τα Βοη

" μνην εκχυνόμενος.

Ί3 Ο

ΒΡ

δρόμια διετάχθησαν υπό του

79

Ζήτην και τον Κάλαιν, οι ό

Θησέως εις ενθύμησιν της κα

ποίοι και με κοινόν όνομα Βορεά

τα : των Αμαζόνων νίκης του , και άλλοι πάλιν, ότι εις ταύτην

δαι επωνομάζοντο, και ήσαν και αυτοί πτερωτοί, καθώς και ο πα

την εορτήν όλοι οι εν καταστά σει και πλούσιοι άνθρωποι εβοή

τήρ των. Παραστένεται δε ο Βο ρέας γέρων, πτερωτός, μεγαλο πρεπής και σοβαρός, έχων τους πόδας του λήγοντας εις ουραν

δουν - μετά προθυμίας τους εν δεείς και απόρους συμπολίτας των ,

-

όφεως, την δε κόμην, την γε

-

Βοια, πόλις της Πελοποννήσου εις την Λακωνικήν, μεταξύ Μαλεών

νειάδα, και τα πτερά του πλήρη χρόνος.

και Ονου γνάθου κειμένη (Κάτ Βoρυσθένης (Νίπρος), ποταμός μέ γιστος της

... οικ. Βοιαίος.

-

Ευρωπαϊκής

Σκυθίας,

-

Βοιβηίς (Κάρλας), λίμνη Ιχθυο

εκχυνόμενος εις τον"Ευξεινον Πόν

τον, και πόλις αυτόθι ομώνυμος (Κάτοικ. Βoρυσθενίτης). Βόσπορος. Ζ. Ιώ. Βοιωτία (Περιοχή της Λεβαδείας και Βόσπορος Κιμμέριος, ή Κιμμερικός των Θηβών), επαρχία της Ελ (Στενον του Γενί Καλέ), πορθ φόρος της Θετταλίας, μεταξύ Πελασγιώτιδος κειμένη,

και

Μαγνησίας

μός, όστις ένόνει την Μαιώ λάδος, μεταξύ Ευρίπου, Αττι κής, Φωκίδος, και Οπουντίων τιδα λίμνην μετα του Ευξείνου Πόντου. Λοκρών κειμένη (Κάτοικ, Βοιω τός, και Βοιώτιος). ... Βόσπορος Θρακικός (Κατάστενον της Βολβιτίνη, πόλις της κάτω Αιγύ Κωνσταντινουπόλεως, ή Μπογάζ), πτου, επί τινος στόματος του Νεί πορθμός, όστις ενώνει τον Πόντον λου ποταμού κειμένη (Κάτοικ, μετά της Προποντίδος (Κάτοικ, -

Βολβιτινήτης). Βοσπόριος). Βονωνία (Bologna), πόλις αρχαία Βοττιαίοι, λαοί αρχαίοι της Θρά της Ιταλίας, προς το μεσημβρι νόν του Πάδου κειμένη (Κάτοικ. Βονωνιεύς, ή Βονωνιήνσιος, με

κης, καταγόμενοι από τους εξ

Αθηνών εις Κρήτην πεμπομένους νέους εις τροφήν του Μινω

ταύρου. τύπον Ρωμαϊκόν). Βορέας (Βoreas), είς εκ των Α Βουθρωτός (Βουθρωντον ) , πόλις νέμων, υιός του Αστραίου και αρχαία της Ηπείρου, απέναντι -

της Ηούς, όστις λαβών εις γυ ναίκα του την Ωρείθυιαν, θυγα

της Κερκύρας κειμένη, η καθέ

δρα Πύρρου του Νεωτέρου (Κάτ οικ. Βουθρωτιος). Συγατέρας μεν τρείς, την Κλεο Βουκεφαλία, πόλις της Ασίας εις πατραν, την Χιόνην, και την την Ινδικήν, υπ' Αλεξάνδρου του

- τέρα του Ερεχθέως, εγέννησε

-

Χδονία»,

και δύω ύιους, τον

Μεγάλου κτισθείσα εις

τιμήν

ΒΡ

8ο

Β Υ

του εκείσε ταφέντος Βουκεφάλου

λιν, ηχμαλώτευσαν προς τοίς αλ

ίππου του (Κάτοικ. Βουκεφαλί

λοις και την Βρισηίδα, την ο ποίαν διά το εξαίρετον κάλλος της, την έδωκαν ομοφώνως εις τον Αχιλλέα, βραβείον της αν

της). Βούτεια, ή Βουτάδα, δήμος της

Αττικής, εκ της Οινηίδος φυλής (Κάτοικ. Βουτάδης).

Βούτης (Βutes). Ζ. Ερεχθευς. Βρεντήσιον (Brindisί), πόλις της Ιταλίας παραθαλάσσιος, κατά την Απουλίαν κειμένη (Κατοικ, Βρεντησίνος).

δρείας του. Αλλ' έπειτα αναγκα σθείς ο Αγαμέμνων να δώση οπίσω εις τον πατέρα της την Χρυσηίδα, και αρπάσας αδίκως ταύτην την Βρισηίδα, έγεινεν αί

τιος μεγίστης φθοράς εις όλον

τον Ελληνικόν στρατόν, δια την κατ' αυτού οργήν του Αχιλλέως, ως είρηται εκεί. τικού Ωκεανού, ήτις έδιαιρείτο υπό των αρχαίων εις δύω μέρη, Βρουττία. Ζ. Βρεττία, εκ των οποίων το μεν νότιον Βρυέννιος. Ζ. Ιωσήφ. - Μανουήλ. ωνομάζετο Βρεττανία Ρωμαϊκή - Νικηφόρος Βρυέννιος. (η σημερινή Αγγλία), το δε Βύβλος, νήσος με πόλιν του αυτού βόρειον , Βρεττανία Βαρβαρική ονόματος, σχηματισθείσα υπό του Νείλου ποταμού, εις την (ή νύν Σκωτία) (Κάτοικ, Βρετ κάτω λεγομένην "Αιγυπτον (Κάτ τανός).

Βρεττανία, η Βριταννία (Βretta gna), νήσος μεγίστη του Ατλαν

οικ. Βύβλιος, και Βυβλίτης). Βρεττία, ή Βρουττία (Galabria), επαρχία της Ιταλίας, χωριζο Βυζακιον, εν εκ των τριών μερών της Μικράς Αφρικής (Κάτοικ, μένη απ' αυτής δια του Λάου Βυζακίτης, και Βυζακηνός). και Συβάρεως των ποταμών (Κάτ Βυζάντιον, πόλις της Θράκης ονο οικ. Βρέττιος). Βριάρεως (Βriareus). Ζ. Εκατόγ νομαστή και περίφημος δια την ωραίαν της θέσιν, και την λοιπήν χειρες καλλονήν και μεγαλοπρέπειαν, ύ Βριζώ (Βrizo), Θεα των Δη

λίων , και Μάντις περίφημος,

πό Βύζαντος του Μεγαρέως το

προλέγουσα εις τους ανθρώπους δια των ονείρων τα μέλλοντα.

το πρώτον κτισθείσα , έπειτα δε υπο του Μεγάλου Κωνσταντίνου αυξηθείσα και καλλωπισθείσα ,

Βριλησσός (Οξειάς), όρος της Ατ τικής, πλησίον του Μαραθώνος κειμενον.

Βρισηίς (Βriseis), επωνομάζετο ή Ιπποδάμεια, θυγάτηρ του Βρι

σέως, Ιερέως του εν Λυρνησσώ ναού του Διός. Εκπορθήσαντες οι Έλληνες και ταύτην την πό

Νέα Ρώμη (προς διαφοράν της εν Ιταλία Πρεσβυτέρας Ρώμης), και Κωνσταντινούπολις επωνομά σθη, και κοινώς κατ' εξοχήν,

Πόλις (Κάτοικ. Βυζάντιος),

Γ Α.

8 Ρ.

ΓΑ

Γαλεομυομαχία. Ζ. Θεόδωρος Πρό δρομος. .

ΓΑ

Γαληνός. Ζ. Κλαύδιος Γαληνός.

Γαλιλαία, επαρχία της Παλαιστί νης (Κάτοικ. Γαλιλαίος ) . Ζ.

Γαβρίας,

Ιουδαία. Ζ. Βάβριος. Fάγγης, ποταμός της Ασίας εις Γαλλία (Γαλλ. France, Ιταλ. Fran την Ινδικήν, από τον οποίον ε cia), Κοιν. Φράντσα, ή Φράν διαιρείτο αύτη ή επαρχία εις σα, επαρχία της Ευρώπης με γίστη. Η Γαλλία κατά τους την Εντός, και εις την Εκτός τού Γάγγου Ινδίαν . αρχαίους χρόνους, ως εκ της θέ Γάγγραι (Γινόπολις), πόλις της σεως, ενδυμάτων και γλώσσης, ωνομάζετο διαφόρως, οίον Ακυί Ασίας, η μητρόπολις της Πα τανική, ήγουν ή Ακυίτανία (Αφλαγονίας (Κάτοικ. Γαγγρηνός). Γάδαρα, πόλις της Ασίας, κατά quitanica, ή Αquitania), πε την Κοίλην Συρίαν κειμένη (Κάτ ριοριζομένη από τα Πυρηναία Ο ζΧ. • Γαδαρεύς) όρη, τον Ωκεανόν και τον Γα ρούμναν ποταμόν. - Βελγική Γάδαρα, χώρα, και πόλις όμω νυμος πλησίον της Παλαιστίνης (Βelgica), το μεταξύ Σήνης, Ηήνου και Ωκεανού μέρος . (Κάτοικ. Γαδαρηνός). Ναρβονηνσία, ή Βρακάτα (Νar Γάδειρα (Cadiα, ή Cadice), νή σος μικρα της Ισπανίας προς bonensis, ή Βracata ), διαχω •

•,

τον Ωκεανόν, και πόλις αυτόθι

ομώνυμος, με ναόν ποτέ του Η

ριζομένη από την Ιταλίαν δια του Ουάρου ποταμού και των

ρακλέους αξιόλογον (Κάτοικ. Γα δειρεύς, και Γαδειρανός).

"Αλπεων, από δε την λοιπήν Γαλ λίαν διά των ορέων Ιουρασίου

Γάζα, πόλις της Ασίας, κατά την Ατρoπατηνήν Μηδείαν κειμένη (Κάτοικ. Γαζαίος).

μάσθη, επειδή οι κάτοικοί της ε

Γαζής. Ζ. Θεόδωρος Γαζής. Γαιτουλία, επαρχία της ενδοτέρω Αφρικής, όπου είναι η σημερινή Νιγριτία (Κάτοικ. Γαίτoυλoς). Γαλάτεια. (Galatea). Ζ. "Ακις. Γαλατία (Γέλας), ή αυτή και Γαλ λογραικία, επαρχία της Μεγά λης Φρυγίας, μεταξύ Παφλαγο νίας, Πόντου, Καππαδοκίας, και

Λυκαονίας κειμένη (Κάτοικ. Γα λάτης), 6

και Κεμμένης Βρακάτα δε ωνο φόρουν μακρα βρακία, ή, ως λέ γομεν και ημείς, βράκας. Κελτική, ή Λουγδουνική ( Cel tica , ή Lugdunum ) , το με ταξύ Ωκεανού και Σίνης , Ροδα νου και Γαρούμνα μέρος, της

οποίας η πρωτεύουσα πόλις ήτον το σημερινόν Λεώνιρν (Εγon). - Εντός των "Αλπεων, ή Το

γάτα (Cisalpina, η Τogata), μέρος της Ιταλίας, το μεταξύ των Αλπεων, και Ουάρου, Αρ

•82

Γ Ε

ΤΑ

νου και Αρσίου των ποταμών Τογάτα δε εκλήθη, επειδή οι

υπο του Μείβομίου μετα των λοιπών Μουσικών.

κάτοικοί της άμ' αφ' ου έγειναν Γαργηττος, δήμος της Αττικής, πολίται της Ρώμης, εφόρεσαν και τήν Τόγαν (Τήβενναν), ή τις ήτον είδος Ρωμαϊκού επα

εκ της Αιγηίδος φυλής (Κάτοικ, Γαργήττιος, και Επιρρ. Γαργητ. τόθεν).

νωφορίου. - Εντός Πάδου (Ci Γαστρομαντεία, ή δια της παρα τηρήσεως του ύδατος γινομένη spadana), το μέρος, όπου κείν ται την σήμερον αι πόλεις Πλα μαντεία μέσα εις γάστραν, ήτοι κεντία, Πάρμα, Βονωνία, κτλ. γλάστραν. - Πέραν των Αλπεων, ή Κο Γεδρωσία (Μακεραν), επαρχία της "

μάτα (Τratisalpina ή Coma ta), η σημερινή Γαλλία (Fran

*

η

"

-

-

Ασίας εις την Περσίαν (Κάτοικ. Εκ Γεδρωσίας).

ce) με ικανόν μέρος της Ελβε- Γέλα (Τerra Nuova) πόλις της τίας , Κομάτα δε ωνομάσθη, ε

πειδή, ενώ οι Ρωμαίοι έκοπτον

Σικελίας, προς το νότιον αυτής κειμένη (Κάτοικ. Γελώος, και Γελαίος). -

τότε την κόμην της κεφαλής των, αυτοί την έτρεφον. - Παρα Γελάσιος, Κυζικηνός, και Επίσκο τας "Αλπεις (Subalpina), το' πος, κατά τινας, της εν Βιθυνία νυν Πεδεμόντιον (Ρiemonte), Καισαρείας. Συνέγραψε Α'. Σύν κτλ, ταγμα των κατά την εν Νικαία Γ αλλογραικία, ή Γαλατία, δια την Σύνοδον πραχθέντων. Β. Τα Πρακτικά της εν Εφέσω Οικου επιμιξίαν των Γάλλων, η Κελτών μενικής τρίτης Συνόδου. Γ'. Σύν μετα των Γραικών. /

--

-

-

Γαμήλια, εορτή των Ελλήνων, κατ' εκεινον τον καιρον πανηγυριζο 3

ν.

1

ι

μενη και

κατα

"

τον

οψιν των αγίων και Οικουμε

»

Α

ζ

αν

οποιον

νικών Συνόδων, Πού, Πότε, Κα

'

συνη

τα τίνων, κτλ. εκδοθ. Ελλ. Λατ.

μ'

θως εγίνοντο οι περισσότεροι γά μοι, από την οποίαν ωνομάσθη

εν

Παρισίοις 1599, 8. μετα Ση

μειωσεων.

και ο Μην Γαμηλιών (Ζ. Μήνες Γέλλιος (Gellius) "Αυλος, Ρω Αθηναίων ) Γανυμήδης (Ganymedes) , ύιός φ'

του Τρωος, νέος ευειδέστατος,

μαίος, Γραμματικός περίφημος,

ακμάσας επί Αντωνίνου του Ευ σεβούς. Συνέγραψεν εις την εν Αττική χειμερινη διατριβή, του Περί Αττικών Νυκτών βιβλία είκοσι, με άκραν γλαφυρότητα, καθαρον Λατινισμόν και μεγά 4

τον οποίον ν

ν

ήρπασεν ο Ζευς από γ

«ν

") ΤΥΝ

το Γάργαρον, κώμην της Ίδης,

•,

μεταμορφωθείς εις αετον, και

Α

ν

"

ι

ι

τον κατέστησεν εις τον ουρανόν

"

1

"

1

2

ν.

"

•

οινοχόον των Θεών. Γαουδέντιος, Μουσικός, του οποίου

λην πολυμάθειαν, εις τα οποία

ή Αρμονική Εισαγωγή εξεδόθη

επωφελείς ειδήσεις της αρχαίας

σώζονται πολλαι αξιόλογοι και

Γ' Ε

Γ Ε

Φιλολογίας, τας οποίας απήν δισεν από μη σωζόμενα πλέον

85

ξιέπαινος και δια τα χρηστά του

παλαιών Συγγράμματα, ή τας ή

ήθη, και δια την μεγάλην του παιδείαν, καθώς περί αυτού α

κουσε δια ζώσης φωνής από τας

ναφέρουσιν άλλοι τε πολλοί , και

φιλολογικάς των συγχρόνων του - διατριβάς, Gellii Αuli Νoctium Αtticarum libri ΧΧ. εξεδόθη σαν εν Λουγδ. Βαταυ. 1 7ο6, 4. μετά διαφόρων Σημειώσεων, και

εις πολλά μέρη των Ποιημάτων

αλλαχού.

Γεμίνος, Ρόδιος, Αστρονόμος, του οποίου σώζεται Εισαγωγή εις τα

Φαινόμενα, ήτοι Στοιχεία Α στρονομικά, εκδοθ, εν Αμστελoδ.

του ο Ποιητής Οβίδιος. Είχεν ακριβή γνώσιν όχι μόνον της Λα τινικής, αλλά και της Ελληνι

κής γλώσσης, από την οποίαν

μετέφρασεν εις το Λατινικόν διά στίχων Εξαμέτρων τα Φαινόμε να τού Αράτου και τα Προγνω στικά αυτού, συνεκδοθέντα μετά του Αβιενού.

Γερμανός, ο μόνος του ευνουχισθείς, τ 7o5, φύλ. και αλλαχού. εχρημάτισε Πατριάρχης Κωνσταν Γεμιστός. Ζ. Γεώργιος Γεμιστός. τινουπόλεως, κατά τους χρόνους Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος Πα Λέοντος Ισαύρου του Εικονομά τριάρχης μετά την άλωσιν της χου, εις του οποίου τας προστα Κωνσταντινουπόλεως, ανήρ πεπαι δευμένος, και Θεολόγος άριστος. γας εναντιωθείς, απεβλήθη του Συνέγραψε πολλά κατα Λατίνων, θρόνου, και έζησεν εις το εξής και άλλα Θεολογικά περί διαφό ως ιδιώτης. Συνέγραψε Α'. Πε ρων υποθέσεων, εκδοθ. εις τον ρι των "Εξ Οικουμενικών Συν Τόμον της Αγάπης, και αλλα χού κατ' ιδίαν. Γένουα (Genoνα), πόλις της Ιτα

λίας παραθαλάσσιος εις την Λι

όδων. Β'. Επιστολας τρείς . Γ. Ομιλίας έξεις τας εορτας της Θεοτόκου, εκδοθ. κατ' ιδίαν εις διαφόρους πόλεις.

γυστικήν (Κάτοικ. Γενουάτης, Γέται, ωνομάζοντο από τους "Ελ ληνας, όσοι Δάκοι κατώκουν εις και Γενουίτης). Γερηνία (Ζαρνάτα), πόλις της Πε τας παρά τον Πόντον χώρας. λοποννήσου εις την Μεσσηνίαν Γέτουλοι, λαοί άγριοι, κατοικούν (Κάτοικ. Γερήνιος) τες εις την Γετουλίαν, χωραν Γερμανία, επαρχία της Ευρώπης της ενδοτέρω Αφρικής, των ο ποίων απόγονοι είναι, λέγουσιν, μεγίστη, μεταξύ Βιστούλου, Ρή νου, Βαλτικής θαλάσσης , και οι νυν Βαρβαροί, ή Μπαρμπα Δανουβίου κειμένη (Κάτοικ. Γερ ρέσοι . 4.

μανός).

Ν

Γεώργιος, Ακροπολίτης, ανήρ πο λυμαθής, Ιστορικός, και Μέγας Λογοθέτης, ακμάσας κατά τους χρόνους Μιχαήλ του Παλαιο νεψιός του Τιβερίου, ηγεμών α

Γερμανικός (Germanicus) Καί σαρ, υιός του Δρούσου, και α ",

Γ Ε

ΤΕ

84

λόγου, παρά του οποίου πεμ φθείς εις την εν Λεωνίω συγ

μεταξύ της φίλης του οικογενείας πριν ίδη ακόμη την παντελή

κροτηθείσαν (1274) Σύνοδον, ωμολόγησεν εκ μέρους αυτού α ψευδή την Ρωμαικήν Εκκλησίαν. Ταύτην όμως την ομολογίαν, ως εναντίαν εις την αγίαν ημών

καταστροφήν της ιδίας του πα τρίδος. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζονται Α'. Περί της εν Μαντινεία μάχης βιβλία δύω Β. Πελοποννησιακών Λόγοι δύω. Γ. Σχόλια εις τους Χρησμούς του Ζοροάστρου. Δ'. Επιτομή

Εκκλησίαν, ή εν Κωνσταντινου

πόλει Σύνοδος παντάπασι δεν εδέ χθη. Συνέγραψε δε Χρονικόν από της αλώσεως της Κωνσταντινου

πόλεως υπό των Λατίνων (12ο4) μέχρι

της βασιλείας Μιχαήλ

του Παλαιολόγου (1261), εκδοθ. εν Παρισίοις εις το Σώμα της Βυζαντίδος, και αλλαχού κατ' ιδίαν.

Γεώργιος Γεμιστός , ή Πλήθων , Κωνσταντινοπολίτης , Γραμματι

κός , Θεολόγος και Φιλόσοφος Πλατωνικός, ακμάσας επί της δυστυχούς βασιλείας Ιωάννου του Παλαιολόγου, μετά του οποίου πορευθείς εις την Ιταλίαν προς διόρθωσιν της μεταξύ των δύω Εκκλησιών διαφοράς , ωμίλησε

μετά πολλού ζήλου υπέρ των η μετέρων εις την εν Φερράρα μά λιστα Σύνοδον του Ι 433 έτους . Εις δε την Φλωρεντίαν έδειξε τόσην πολυμάθειαν ο Πλήθων, ώστ’ ηγαπήθη υπό πάντων, και κατ' εξοχήν υπό Κόσμου του εκ 2

και

1

*

1

)

-

των Ζοροάστρου και Πλάτωνος δογμάτων. Ε. Περί ών Αριστο τέλης προς Πλάτωνα διαφέρεται. ς". Περί Ειμαρμένης. Ζ. Περί Αρετών. Η. Περί της Εκπορέυ σεως του αγίου Πνεύματος . Θ. Περί τάξεων Μηνών, Χρόνων και Ημερών, εκδοθ. κατ' ιδίαν εις διαφόρους πόλεις της Ευρώπης. Γεώργιος Ερμώνυμος, "Ελλην το γέ νος, και Σπαρτιάτης την Πα τρίδα, όστις διατριβων εις την Ρώμην, επέμφθη υπό του Πάπα Σήξτου του Ε. εις το Λονδίνον

της Αγγλίας δια να διορθώση αναγκαίας τινας εκκλησιαστικας

υποθέσεις. Εις δε την επιστρο φήν του διαβας από τους Παρι σίους, έμεινεν εκεί, και εδίδασκεν από δημοσίου Καθέδρας τα Ελ ληνικά Γράμματα και εμπνεύσας πρώτος αυτός εις τους ακροα τάς του της Ελληνικής παιδείας

2

τον έρωτα. Σώζονται δε αυτού εις πολλας Βιβλιοθήκας ωραιό του των Μουσών, υπό τού ο τατα χειρόγραφα Ελλήνων Συγ ποίου διωρίσθη και δημόσιος κα γραφέων. · θηγητής της Ελληνικής φιλολο Γεώργιος Κεδρηνός, Μοναχός και γίας. Μετά δε ταύτα υποστρέ Ιστορικός ολίγης τιμής, του ο ψας εις την Ελλάδα, απέθανεν ποίου το Χρονικόν από Αδαμ υπέργηρως εις την Πελοπόννησον έως Ισαακίου του Κομνηνού εξ

Μεδίκων, του ενθέρμου προστά

-

Τ' Ε

Τ Ε

85

αγίου Πνεύματος . Ε.

εδόθη εν Παρισίοις εις το Σώ.

σεως του

μα της Βυζαντίδος, και κατ' ι δίαν αυτόθι, 1647, φύλ.

Περιγραφή του Ναού της αγίας

Γεώργιος Κωδινός, Κουροπαλάτης,

κατα διαφόρους τόπους και χρό

ακμάσας κατά τους χρόνους των

Σοφίας, και άλλα τινα, εκδοθ. νους .

δυστυχών Παλαιολόγων, και της Γεώργιος, Πισίδης, Ποιητής του και υπό των Τούρκων αλώσεως της ρου του ευδόκιμος . Συνέγραψε πολλα, εκ των οποίων έτυπώθη Κωνσταντινουπόλεως . Συνέγραψε σαν εις διαφόρους πόλεις τα ε Α'. Περί Οφφικιαλίων και Ορ πόμενα Α'. Εξαήμερος, ή Κο φικίων του Παλατίου Κωνσταν τινουπόλεως, και της Μεγάλης σμολογία, Ποίημα Ιαμβικον εκ Εκκλησίας, εκδοθ, εν Παρισίοις, 1 78ο στίχων συνιστάμενον. Β. 1625, φύλ. Β. Παρεκβολας εκ της βίβλου του Χρονικού (Ησυ

χίου του Μιλησίου), Περί των Πατρίων της Κωνσταντινουπόλεως,

εκδοθ, εν Γενεύη, 16ο7, 8, με τα Σημειώσεων.

Γεώργιος Μοναχός. Συνέγραψε Βίους

Περί ματαιότητος βίου, ομοίως δια στίχων Ιαμβικών, Γ. Εις τον εν Βλαχέρναις Ναόν, Ποίη μα Ιαμβικον και αυτό, και άλ" λα δύω Ποιημάτια, εκδοθ. Ιn

Ηistor. Βyzant. rrova Αppen dice, Romae, 1772, φύλ.

των νέων Βασιλέων από Λέοντος Γεώργιος, Σύγκελλος του Πατριάρ

Αρμενίου έως Ρωμανού του Λε-. χου Ταρασίου, Κωνσταντινοπο λίτης. Συνέγραψε Χρονικόν από καπηνού, οι οποίοι ευρίσκονται εις τους μετα Θεοφάνην Συγγρα Αδαμ μέχρι Διοκλητιανού, εκ φείς, και εξεδόθησαν υπό του δοθ, εν Παρισίοις, και εν Βενετία εις το Σώμα της Βυζαντίδος. Κομβεφισίου εν Παρισίοις 1685, φύλ, Γεώργιος, Κρής την πατρίδα, κοι Γεώργιος Παχυμέρης, Νικαεύς, Διά νώς δε Γεώργιος Τραπεζούντιος, κονος και Πρωτέκδικος, ήκμαζε δια την εκ της Τραπεζούντος κατ αγωγήν των γονέων του, Γραμ κατά τους χρόνους Μιχαήλ του Κομνηνού και του Παλαιολόγου, ματικός και Φιλόσοφος Περιπα τητικός. Ελθών και ούτος εις από τους οποίους αγαπώμενος, ετιμήθη και με το του Δικαιο την Ιταλίαν ολίγον πρότερον του φύλακος Ορφίκιον. Εκ των πολ Θεοδώρου Γαζή, εδίδαξε πολυ λών αυτού Συγγραμμάτων ετυπώ κρότως από δημοσίου Καθέδρας την Ελληνικήν γλώσσαν και φι θησαν τα εξής Α'. Επιτομή της λολογίαν εις Βενετίαν, Βικεντίαν Λογικής του Αριστοτέλους. Β. και Ρώμην, οπότε και ο Πά Ιστορία Χρονική Μιχαήλ του Πα "

λαιολόγου. Γ'. Παράφρασις εις τον άγιον Διονύσιον τον Αρειο

παγότην. Δ. Περί της εκπορεύ

πας Νικόλαος Ε. τον έκαμε, διά την μεγάλην του πολυμάθειαν, Μυστικόν Σύμβουλου της Αυλής

ΓΕ

Γ Ε

86

του. Αλλ' έπειτα ηναγκάσθη ο

Ιωάννου Γ. και Κωνσταντίνου του

ίδιος να τον διώξη διά τινας ε κεί συμβάσας ταραχας εξ αί τίας του. Μετά καιρόν δε ανα κληθείς πάλιν εις την Ρώμην, εξέδωκεν εις Λατινικήν διάλεκτον, της οποίας ήτον πολλα εγκρα της, Πραγματείαν Συγκριτικήν

ΙΑ. του τελευταίου δυστυχούς Βα σιλέως των Γραικών, του οποίου εχρημάτισεν εν πρώτοις Πρωτο βεστιάριος, και έπειτα Μέγας Λογοθέτης, και Πρέσβυς πολλών ατελεσφορήτων Πρεσβειών. Εις δε την άλωσιν της βασιλευούσης

μεταξύ Αριστοτέλους και Πλά

ταύτης των πόλεων πεσων

τωνος, δια το οποίον διήγειρεν εκ νέου το καθ' εαυτού μίσος του Γεωργίου Πλήθωνος , του Καρδιναλίου Βησσαρίωνος , και των λοιπών οπαδών και υπερ ασπιστών της Ακαδημαϊκής φιλο

σοφίας, οι οποίοι ήσαν τότε πολ

αυτος εις τας χείρας των Βαρ βάρων με όλην αυτού την οικο γένειαν, επωλήθη ως αιχμάλω τος, και μετα καιρον ελευθερω θεις μετα της γυναικός του , κατέφυγεν εις τον διοικητήν της Πελοποννήσου, Θωμάν τον Πα

λότατοι εις την Ιταλίαν. Απ-,

λαιολόγον. Αλλ' αφ' ου και η

"

ι

"

* Α2

και

_ "

έθανε δε" εσχατόγηρως, αφ' ου πρότινων χρόνων είχε χάσει διό

λουΧ",..!το μνημονικόν Γτου.- Ο Τρα 7-νς γ.

πηζουντιος ουτος 1 εωργιος ειχε

Πελοπόννησος αύτη υπέπεσεν εις τας χείρας αυτών των Βαρβά ρων, μετέβη εις την Ιταλίαν, και εκείθεν εις την Κέρκυρα»,

βαθείαν γνώσιν όχι μόνον της

όπου ενδυθείς το μοναχικόν σχή

Ελληνικής, αλλά και της αδια

δρα μάλιστα Φιλολόγoν Λατινι

μα, μετωνομάσθη Γρηγόριος, και απέθανεν εκεί, ζήσας βίον μα κρόν και πλήρη θλίψεως και

κής διαλέκτου, και δια τούτο

ταλαιπωρίας. Εις ταύτην δε την

συνέγραφεν ευκόλως τόσον εις την

εν Κερκύρα διατριβήν του συν

μίαν, καθώς και εις την άλλην, και μετέφρασε πολλούς Έλληνας

έγραψεν ο πολυπαθής Φραντσης,

χωρίστου σχεδόν ταύτης εις άν

Συγγραφείς εις το Λατινικόν . Σώζεται αυτού και Επιτομή Ρη τορικής (Λατινιστί) κατά Ερμο γένην, εκδοθείσα το πρώτον εν

Βενετία, και εφεξής αυτόθι και εις άλλας πόλεις της Ευρώπης. Γεώργιος Φραντσής, Κωνσταντινο

πολίτης, εκ βασιλικής οικογε νείας καταγόμενος, ήκμαζεν επί

κατα ζήτησιν των Αρχόντων αυ της, Χρονικόν, ήτοι την Ιστο ρίαν των Παλαιολόγων, ή, ως αυτός την ονομάζει, των Κομνη νών, από του 126ο έως του ι 477 έτους, εις την οποίαν διηγείται (μετά των συνήθων

εκείνης της εποχής παρεκβάσεων εκ της κυρίας υποθέσεως) λε

της βασιλείας Μανουήλ του Πα

πτομερώς πάν ό,τι οφθαλμοφα νώς είδε, και έπαθε και αυτός

λαιολόγου, και των υιών αυτού

εσχάτως εις την υπό των Τούρ

Γ Η

κων άλωσιν της πόλεως, ως ανω τέρω είρηται. Το Χρονικόν τούτο, του οποίου η ανάγνωσις κινεί εις συμπάθειαν και δάκρυα και τον

87

Γ Ι

ποννήσου εις την Λακωνικήν, της οποίας οι κάτοικοι γενόμενοι αν εξάρτητοι από την Σπάρτην ε πί Αυγούστου Καίσαρος, ωνο μάθησαν Ελευθερολάκωνες, και

πλέον αδιάφορον Αναγνώστην, εξ, εδόθη Ελληνιστί μόνον εν Βιέννη Γηρυόνης (Geryon, η Geryones), της Αουστρίας, 1796, φύλ, μετά υιός του Χρυσάορος και της Καλ προσθήκης Εικόνων τινών Βασιλέων. λιρρόης, θυγατρός τού Ωκεα νού, εχρημάτισε Βασιλεύς της Γεώργιος, ο Χοιροβοσκός μεν υπό των εχθρών του ονομαζόμενος, υπό δε των φίλων του Τεχνικός,

Ερυθυίας εις την Ισπανίαν, και επειδή εξουσίαζε τρία βασίλεια,

και Ρήτωρ κατ' εξοχήν, εχρη

εμυθολογήθη, ότι είχε τρία σώ ματα, ή εν μόνον σώμα με τρείς κεφαλάς. Ούτος ο σκληρός

μάτισε Γραμματικός του καιρού

του περίφημος. Συνέγραψε Γραμ ματικήν, εκ της οποίας σώζονται ταύτα μόνον Α. Περί Εγκλινο

Βασιλεύς έτρεφε με ανθρώπινα κρέατα τας βους του, ένα τρι

μένων. Β. Περί του εφελκυστι

κέφαλον κύνα, και ένα δράκοντα

κου Ν. Γ. Προς τους εν πάσι τοις ρήμασι Κανόνας ζητούντας

με εξ κεφαλάς. Αλλ' ο Ηρακλής καταπολεμήσας αυτόν εξ επιτα γής του Ευρυσθέως, εκυρίευσεν όλας του τας βους, και τας έ

και όμοιότητας. Δ. Περί των

εις Ω θηλυκών ονομάτων, εκδοθ. εις τον Θησαυρόν, και Κέρας φερε ζωντανάς εις τας Μυκήνας. Αμαλθείας του "Αλδου, και αλ Γίγαντες (Gigantes), οι υιοί του Ουρανού και της Γης ήσαν το λαχού, Ε. Περί σχηματισμού των ρημάτων ΕΙΜΤ και ΕΥΜΙ ήμισυ άνθρωποι, και το ήμισυ ό εκδοθ, εν τοις Ανεκδότοις του φεις, και είχον υπερμέγεθες ανά στημα, και όψεις καταπληκτικας, Βεκκέρου. σ'. Περί Προσωδίας, από δε του στόματος αυτών εξήρ φυλαττόμενον εισέτι ανέκδοτον. Γη (Τerra, η Τellus), Θεα αυτο χετο πυρ αδιάκοπον, και η δύναμίς γέννητος, ήτις και Εστία, και Τι των ήτον ακαταμάχητος, δια το ταία, και Μεγάλη Μήτηρ ονομά οποίον επαρθέντες, συνήχθησαν ζεται, γεννήσασα εκ του Ουρανού εις την Πελλήνην, και εκήρυξαν πόλεμον κατα του Διός και των μεν τους. Εκατόγχειρας, τους Κύ κλωπας, τους Τιτάνας και Τιτανί συμμάχων αυτού, παρωργισμένοι 2

ι

ι

-

Φ

9

ν

3 «... "

δας, και τους Γίγαντας εκ δε του

μάλιστα εις τούτο από την μη

Πόντου τον Φόρκυν, τον Θαύμαντα

και τον Νηρέα, και εκ του Ταρτά

τέρα των Γήν, δια την ταρτά ρωσιν των Τιτάνων. Αι άγρια

ρου τον Τυφώνα, και άλλους. (Παλαιόπολις), πόλις παραθαλάσσιος της Πελο

αυτών φωναί, και τα λοιπά του σώματός των κινήματα έκαμον να τρέμη το πάν, επειδή άλλοι μεν

Γήθειον, ή Γύθιον

88

Γ. Ο

ΓΛ

και τας χείρας του υψωμένας ώς να προσεύχεται. άλλοι δε, δένδρα αναμμένα, και Γλαύκος, ποταμός της Μικράς Α σίας εις την Καρίαν, και κόλπος άλλοι, βουνά ολόκληρα, και ή μάχη αυτών εγίνετο κρατε αυτόθι όμωνυμος. ρά. Αλλά τέλος ενικήθησαν και Γλυκάς- Ζ. Μιχαήλ Γλυκάς κατεδικάσθησαν να βασανίζωνται Γόμφοι (Σταγοί, ή Καλαμπάκα), πόλις της Θετταλίας, παρά τους καταπλακωμένοι υπό το όρος της "Αιτνης. Οι αριστείς εις ταύτην πρόποδας του όρους Πίνδου κει μένη (Κάτοικ. Γόμφος, και Γομ την μάχην μετά τον Δία εστά θησαν ο Αρης, ο Απόλλων, ο φεύς). Ερμής, ο "Ηφαιστος, η Αθηνά, Γόννος (Γοννια), πόλις της Θετ ταλίας, εις την χώραν των Περ η Εκάτη, ή "Αρτεμις, ο Ηρα κλής, και τελευταίον ο αγέρω ραιβών (Κάτοικ. Γόννιος) . χος "Ονος του Σιληνού, του Γοργίας , Λεοντίνος, Σικελιώτης, οποιου το ογκανισμα εχρησιμευ υιός του Καρμαντίδου, Σοφιστής σεν ως τρομακτική σάλπιγξ ε και Ρήτωρ περίφημος, εχρημά ναντίον τούτων των ασεβών Γι τισε μαθητής του Εμπεδοκλέους, γάντων. " και μετά ταύτα διδάσκαλος του Γλαύκη (Glauce). Ζ. Μήδεια. Ισοκράτους, και άλλων πολλών. Ούτος έφθασεν εις τόσην μεγά Γλαύκος (Glaucus), υιός του Ποσει λην υπόληψιν, ώστε οι Αθηναίοι δώνος και της Νύμφης Ναϊάδος, Λό Χ' αλιευς και έμπειρος κολυμβητής. τους μεν Λογους του ωνομαζον Ούτος παρατηρήσας μίαν ημέραν, Λαμπρα Φώτα, ή Λαμπάδας, ότι οι ιχθύς, τους οποίους έρ τας δε ημέρας, εις τας οποίας ριπτεν επάνω τινός θαλασσίου τους εξεφώνει, εσέβοντο ως έορ χόρτου, ελάμβανον δύναμιν και τας, και εις τους Δελφούς ύ έπιπτoν πάλιν εις την θάλασσαν, ψωσαν εις τιμήν του και χρυσούν ανδριάντα. Απέθανε ανοριαντα. 7ίξΝΟίν3 δε εε εσχατογη ηθέλησε να δοκιμάση εκείνο το χόρτον, κ' ευθύς επήδησεν εις την ρως, φθάσας, ως λέγουσι, και θάλασσαν, και συνηριθμήθη και τον θάνατον του Σωκράτους. Εκ αυτος εις την τάξιν των λοιπών των Συγγραμμάτων αυτού σώ θαλασσίων Θεών. Παραστένεται ζονται μόνον δύω Λόγοι Α'. Ε δε ο Γλαύκος γέρων μεγαλοπρε λένης Εγκώμιον. Β. Απολογία πής, το ήμισυ άνθρωπος, και Παλαμήδους, εκδοθ. εις τον Η.

εξ αυτών ήκόντιζον κατά του ουρανού μεγαλωτάτους βράχους,

-

ι

1

.

1

"

2

Α

ι

r

-

»Α

,

/ Ν.

"

το ήμισυ ιχθυς, με γένεια και

τόμον της του Ρείσκίου Συλλο

οφρύδια μεγάλα και λευκά, με γής των Ελλ. Ρητόρων, και αλ κόμην εξηπλωμένην εις τους ώ λαχού κατ' ιδίαν, μους του, έχων το στήθος του Γοργόνες (Gorgones), θυγατέρες τού. Φόρκυνος και της Κητούς, Μέδου γεμάτον από θαλάσσια χόρτα, -

Γ. Ρ

σα, Σθενώ, και Ευρυάλη ονομαζό μεναι, εκ των οποίων αι μεν δύω ήσαν αθάνατοι, η δε Μέδουσα, θνητή, έχουσαι και την ιδιότητα

Γ Ρ 89. και των λοιπών δυτικών Γενών όλοι εν γένει οι Έλληνες, και

, Γραικία (Graecia), η Ελλάς,

μ' όλον ότι η Ελλάς -ποτέ δεν να μεταμορφόνωσιν εις, λίθους ωνομάσθη Γραικία υπό των Ελ εκείνον, όστις ήθελε τας κυττάξει λήνων, αλλά Γραικοί μόνον οι κατά πρόσωπον. Κατώκουν δε προς υπήκοοι του ειρημένου Γραικού τα . δυτικά μέρη της Λιβύας, κ και κάτοικοι της Ελλάδος, πό και είχον εις την κεφαλήν των λεως, ή μικράς χώρας της Θεσ δράκοντας αντί τριχών, και χει - σαλιώτιδος, από την οποίαν έ

- .

ρας χαλκάς, και πτερα εις τους

λαβον έπειτα το κλεινόν αυτό

ώμους των, δια των οποίων . ι πτάμενα, έκαμνον τρομερόν και καταπληκτικόν κρότον.

- εις τα οποία ήρχισε να λαλήται η Ελληνική γλώσσα. - - - --

όνομα και άλλα διάφορα μέρη,

Γόρτυνα, πόλις της Κρήτης, παρά Γρανικός - (Σουσουγιρλι), ποταμός τον

ληθαίον ποταμόν κειμένη

της Ασίας, κατά την Μικραν

(Κάτικ, Γορτυναίος, και Γορ

Μυσίαν ρέων. Γράτιος (Gratius) Φαλίσκος, ού -

τύνιος),

Γραία. Ζ. Τάναγρα. Γραϊαι (Graeae), θυγατέρες του Φόρκυνος και της Κητούς, Ενυω, Πεφρηδώ, και Δεινώ ονομαζόμε

ναι, λαβούσαι ταύτην την επωνυ

τως επονομασθείς, επειδή κατή γετο από τους Φαλίσκους, λαούς αρχαίους της Τυρρηνίας, έζη

επί Αυγούστου Καίσαρος, και

μίαν, διότι ευθύς εξ αρχής εγεν

συνέγραψεν εις Έξαμέτρους στί χους Ποίημα Κυνηγετικόν, εκδοθ.

νήθησαν γραία, και είχον αι τρείς ένα μόνον οφθαλμόν, και ένα

μετά του Νεμεσιανού εν Μιτ ταυία, 1776, 8, μετά Σημειώ

Υ. . οδόντα, με τα όποια ανεπλήρουν :: σεων , αμοιβαίως τας χρείας των, όταν Γρηγέντιος, Αρχιεπίσκοπος της Τα ήθελον δηλαδή να κυττάξωσιν, φάρ, πόλεως της Ευδαίμονος Α ή να φάγωσιν, ραβίας, όστις συνωμίλησε μετά Γραικός (Graecus), υιός του Θεσ τινος Ιουδαίου Έρβαν περί Χρι σαλού, του υιού του "Αίμονος, στού έμπροσθεν του Βασιλέως εβασίλευσεν εις εκείνο το μέρος δ των Ομηριτών, και παντός του της Θεσσαλίας, το οποίον έπειτα - λαού. "Αυτη δε η Ομιλία, ήτις υπο του Έλληνος, του υιού του και Διάλογος επιγράφεται εξ Δευκαλίωνος ωνομάσθη Ελλας, εδόθη εις την Βιβλιοθήκην των και Έλληνες οι κάτοικοι αυτού, Πατέρων εν Παρισίοις 1654, Γραικοί το πρώτον καλούμενοι, Τόμ, ΙΑ'. και αλλαχού κατ' ι με το οποίον όνομα εκλήθησαν η δίαν. ,

-

-

-

μετά ταύτα υπό των Ρωμαίων

ρηγοράς. Ζ. Νικηφόρος Γρηγοράς.

9ο

Γ. Ρ

Τ Ρ

Γρηγόριος, η Γεώργιος Πάρδος,

κίας. Ούτος αφ' ου έκαμε τας

Γρηγόριος Κόρινθος, ή Κο ρίνθου, Αχιεπίσκοπος δηλαδή,

πρώτας του .σπουδας εις την Και σάρειαν της Παλαιστίνης, και εις την. Αλεξάνδρειαν , υπηγεν έπειτα και εις τας Αθήνας, όπου έλαβε την φιλίαν του Μεγάλου Βασιλείου , και την γνωριμίαν

Κοιν,

του οποίου σώζεται βιβλίον Περί Διαλέκτων, εκδοθ, εν Λειψία, 181 1, 8, μετά πολλών και α ξιολόγων Σημειώσεων.

Γρηγόριος Θαυματουργός, εγεννήθη από Εθνικούς, πλην επισήμους γονείς εις τήν Νεοκαισάρειαν της Καππαδοκίας, και καταπεισθείς

υπό του Ωριγένους, έγεινε Χρι στιανός, και μετά ταύτα Επίσκο πος της ιδίας του πατρίδος, όπου ποιμάνας το ποίμνιόν του οσίως και δικαίως, μετέβη εις τας αιωνίους μονάς. Σώζονται τού

του του θαυματουργού Πατρός Α. Λόγος Πανηγυρικός προς Ω ριγένην. Β. Μετάφρασις εις τον Εκκλησιαστήν. Γ'. Ερμηνεία της Πίστεως. Δ. Επιστολή Κανο

νική. Ε. Περί ψυχής προς Τα

Ομιλίαι, Μαγουντία 16ο4, 4,

τιανόν, και τινες άλλα εκδοθ. εν

και αλλαχού.

Γρηγόριος Μάγνος (Greg Μa gnus), ήτοι Μέγας, ο Ρώμης

Ιουλιανού του Παραβάτου. Ανα χωρήσας δ'εκείθεν, εχειροτονήθη πρώτον μεν Επίσκοπος Σασίμων, ή Ζασίμων, κωμοπόλεως τινός της Καππαδοκίας, έπειτα δε προεχει ρίσθη εις τον τής Κωνσταντινου πόλεως θρόνον, όπου δια τας πολλας και ακαταπαύστους των

Αρειανών καταδρομας, των ο ποίων ο θείος ούτος Πατήρ ή τον εχθρός θανάσιμος, ηναγ

κάσθη να παραιτηθή του δρό νου, και ν' αποθάνη εν ησυχία εις την πατρίδα του , φθάσας εις γήρας μακρόν. Ο Γρηγό ριος συνέγραψε πολλά και παν

τoία Συγγράμματα, οίον Λό γους, Επιστολάς, Ποιήματα, και άλλα περί διαφόρων υπο θέσεων, εκδοθ. , Ελλ. Λατ. εν

Παρισίοις, 165ο, φύλ. εις τό

μους δύω. Επίσκοπος, εχρημάτισεν ανήρ ό σιος, και πάσης αρετής και παι Γρηγόριος ο Νύσσης Επίσκοπος, ήτον αδελφός του μεγάλου Βα δείας - κάτοχος. Απέθανε κατά σιλείου, και θανάσιμος εχθρός το 6ο4 έτος, αφήσας πλείστα Εκκλησιαστικα Συγγράμματα εις των Αρειανών, υπό των οποίων και διαφόρως κατατρεχόμενος, το Λατινικόν, και τινας επιστο -

λας εις το Ελληνικόν, εκδοθ,

απεβλήθη του θρόνου, τον ο

πολλαχού.

πoίoν πάλιν απολαύσας, και ποι μάνας οσίως και θεαρέστως τα ποίμνιόν του, ανεπαύθη προς Κύ

Γρηγόριος, Ναζιανζηνός, μέγας Θεο λόγος, και Ποιητής ευδόκιμος, εγεννήθη εις την Αρειανζόν, κω μόπολιν της δευτέρας Καππαδο

ριον. Συνέγραψε και ούτος πολ λα Εκκλησιαστικά Συγγράμματα,

Γ Υ

91

Δ Α

",

εκδοθ, εν Παρισίοις 16:5, φύλ. - βασιλίσσης, και μετ' ολίγον και εις τόμους δύω,

- αυτό το βασίλειον, φονεύσας αο

Γρηγόριος Παλαμάς, ο εξ Ασίας , ράτως τον άθλιον Κάνδαυλον, καταγόμενος, έχρημάτισε Μοκαι όλους τους αξιωματικούς ναχός του αγίου Ορους, και "τ και υπασπιστάς του. . . . .

θανάσιμος εχθρός των Λατί- Γύης (Gyes), ή Γύγης. Ζ. Εκα νων, κατά των οποίων πλείστα - τόγχειρες. και ελάλησε, και συνέγραψε, και Γύθιον, Ζ. Γήθειον. . . . .

.

. .

μάλιστα κατά του Μοναχομά- Γυμνάσιον. Ζ. Κυνόσαργες..: . . χου Βαρλαάμ του Καλαβρού. Γυμνοπαιδια, τέσρτή των Σπαρτια των , πανηγυριζομένη ετησίως, Εκ των Συγγαμμάτων και τούτου του ενθέρμου ζηλωτoύ τών, ή μετέρων δογμάτων εξεδόθησαν ο

κατα την έβδομην του Εκατομ βαιώνος Μηνός, προς εξάσκησιν των παίδων, οι οποίοι έχόρευόν γύ

λίγα τινά εις τας Βιβλιοθήκας -υ μνοί περί τον ναόν της "Ορθρίας - των Πατέρων. τ. Γύαρος (Γυούρα), νήσος μικρά του λεγομένης Αρτέμιδος, κάμνοντες Αιγαίου πελάγους (Κάτοικ, Γυα και άλλους γυμνικούς αγώνας. ρεύς), - κ . : : Γυρτώνη, πόλις της Θετταλίας, πα Γύγης (Gyges), ποιμήν του Κανδαύ ρά τον Πηνειό ποταμόν κειμέ "λου, Βασιλέως των Λυδών, Ούτος νη (Κάτοικ. Γυρτώνιος). -

καταβάς ποτε εις μικρόν χάσμα της γης, είδεν εκεί ένα χάλκι-νον ίππον, εις του οποίου την

1 ,

-

."

. . "

Α.

:

.

-- ν -, -

-: -. κοιλίαν εφαίνετο σημείον θυρίδος : - '' τινός. Ανοίξας δε υπό περιερ γείας ταύτην την θυρίδα, εύρε Δαιωα, εορτή των Πλαταιών, πτώμα ανθρώπου ικανού μεγέ - πανηγυριζομένη εξ αιτίας τοιαύ ,

-

δους, και εις τον δάκτυλον αυ της. Η ζηλότυπος "Ηρα νομίζου του χρυσούν δακτυλίδιον, το ο - σα, ότι αδικείται υπό του αν

ποίον λαβων, ανεχώρησε, και εδρός της Διός, και θέλουσα να έκτοτε ήρχισε να τερατουργή, τον εκδικηθή, τον αφήκε μιαν επειδή φορών αυτό, εγίνετο κα - ημέραν, και φεύγουσα από τον ουρανόν, ήλθεν εις την Βοιωτίαν. τα την θέλησίν του ορατός, και Κατέβη δε και ο Ζευς εκεί, και αόρατος από τους περί αυτόν, όταν έστρεφε την πυελίδα και προς διά συμβουλής της Αφροδίτης, το , έσωθεν της παλάμης του. λαβών εις την άμαξάν του ένα Εισχωρήσας λοιπόν ακινδύνως και εις αυτά τα βασίλεια δια τού

γαλμα (δαίδαλον κατά την αρ- .

του του θαυματουργού δακτυ

λην την πόλιν κηρύττων, ότι εί-. ναι ή Πλάτεια, θυγάτηρ του

λιδίου, έλαβε την φιλίαν της

χαίαν σημασίαν), περιήρχετο ό

92

ΔΑ

ΔΑ

του τού Μίνωος, ως έιρηται έ

Ασωπού, την οποίαν αυτός μέλ λει να λάβη δια νόμιμόν του γυ ναίκα. Η δε "Ηρα ακούσασα του το εδαιμονίσθη από τον θυμόν

κεί. Μαθών δε ο Μίνως, ότι

όλα ταύτα έγειναν δια της τέ χνης του Δαιδάλου, εσφάλισεν εις - τον αυτόν Λαβύρινθον και αυτόν και τον υιόν του "Ικαρον.

της, και πεσούσα επάνω εις το

άγαλμα εκείνο, το κατεσύντρι, ψε, και ούτως εφιλιώθη μετα

Αλλ' ο Δαίδαλος κατασκευάσας

του Διός. Οι Πλαταιείς λοιπόν

εώρταζoν ετησίως εορτήν εις α .. νάμνησιν ταύτης της πράξεως. . Δαιδαλίδαι, δήμος της Αττικής, εκ της Κεκροπίδος φυλής (Κάτ κ. οικ. Δαιδαλίδης). Δαίδαλος (Daedalus), Αθηναίος, - υιός του Ευπάλμου και της Λευ κίππης, Αγαλματοποιος και Τέ

εκεί πτερα ξύλινα, και κολλήσας αυτα επάνω των με κηρίον, απ έπτη εκείθεν μετα του υιού του αλλ' εσώθη μόνος του εις την Κύ μην της Ιταλίας, επειδή -ο "Ικα ρος μή θελήσας ν ακούση - τας συμβουλας αυτού, ανέβη υψηλό τερα του πρέποντος, και ούτως ανέλυσε το κηρίoν των πτερών

κτων άριστος. Ούτος φονεύσας υπό

του από την πολλήν θέρμην του

ηλίου, και πεσων, επνίγη εις το - φθόνου τον μαθητή και ανεψιόν του Τάλων, και κριθείς εις τόν"Ααπ' αυτού παρονομασθέν Ικάριον πέλαγος, . ρειου Πάγον, κατεδικάσθη εις θά νατον. Διαφυγών δε την ποινήν Δαιμoγoργων (Daemogorgon ) , ταύτην, κατέφυγεν εις την Κρή - Θεα αυτογέννητος, η οποία, ως την προς τον εκεί βασιλεύοντα επιστεύετο, έσχημάτισε τον ουρα Μίνωα τον δεύτερον, όπου κτίσας - νον, την γην, και την θάλασσαν, και είχε την κατοικίαν της μέσα τον περίφημον εκείνον Λαβύριν εις τα σπλάγχνα της γης. θον, κατεσκεύασε και μίαν βουν ξυλίνην, εις την οποίαν κλεισθεί Δαίμων (Genius), γενικώς εις - σα έπειτα η Πασιφάη, γυνή του - τους "Ελληνας και Ρωμαίους ε - Μίνωος, συνευρέθη με τον πεμ σήμαινε θείον πρόσωπον, ή Θεόν, 3. · φθέντα υπό του Ποσειδώνος θα ή, κατά Πλάτωνα, όν μεταξύ « λάσσιον ταύρον, και εγέννησε τον θνητης και ο αθανάτου εφύσεως, «ο Μινώταυρον. Τούτο το ανθρω - ταυτόσημον του Ημίθεος, ή "Η.

-

« πόμορφον τέρας κλείσας ο Μί

ρως. Ιδιαιτέρως δε οι Δαίμονες,

ί νως εις τον Λαβύρινθον, το έ - έως 5o,ooo καθ' Ησίοδον, ήσαν πνεύματα νοερα, εφορεύοντα εις ε: τρεφε με κρέατα ανθρώπων, έως - ότου έλθών από τας Αθήνας ο όλας των ανθρώπων τας πρά - Θησεύς το εφόνευσε, , διδαχθείς .. ξεις. Επίστευον δε οι παλαιοί, - τον τρόπον και του φόνου, και ότι έκαστος άνθρωπος είχε δύω

- της εκ του Λαβυρίνθου εξόδου - Δαίμονας, ένα αγαθόν, και άλ ί υπό της Αριάδνης, θυγατρός αυ .. λον πονηρόν και ο μεν αγαθός •

ΔΑ

τον ωδήγει εις τα αγαθά, ο δε

δια τα μεγαλοπρεπή της κτίρια πονηρός, εις τα κακά έργα. Πολ - (Κάτοικ. Δαμασκηνός).

λάκις δε το Δαίμων εκλαμβά νεται και αντί του Τύχη. Δαίμων, ή Δάμων, Αθηναίος, Ι στορικός. Συνέγραψεν Ατθίδα , ήτοι Ιστορίαν της Αττικής, και άλλα τινά, των οποίων τα απο σωθέντα τεμάχια εξεδόθησαν εν Λειψία 1812, 8. μετα και άλ λων Συγγραφέων και της αυτής υ ποθέσεως .

Δάμασος (Damasus), Ισπανός το γένος, και της Ρώμης Επίσκο -, πoς, αποθανών κατά το 384 έ

Ψτος. Εκ των Συγγραμμάτων αυ του σώζονται ολίγα τινα, εκδοθ.

" εν Παρισίοις: 1672, 8, και αλ λαχού . . . . . .

Ε

Δαμάστης (Damastes). Ζ. Προ -

κρουστης.

-

-

Δακτυλιομαντεία, η δια της πα ρατηρήσεως δακτυλιδίου τινός γι νομένη μαντεία.

Δαμόξενος , . Αθηναίος , Ποιητής Κωμικός, εκ των Κωμωδιών του οποίου σώζονται ολίγα τινα απο σπασμάτια, εκδοθ. εις την υπό του Γροτίου Συναγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών. Δανάη (Danaé). Ζ. Ακρίσιος, " . • Ευριπίδης. Δαναός και "Αιγυπτος ( Danaus

Δάκτυλοι Ιδαίοι. (Dactyli Idaei),

και Αegyptus), ήσαν αδελφοί,

Ζ. Κορύβαντες. Δαλματία(Dalmazia),επαρχία της Βαρβαρικής Ιλλυρίδος, περιέχουσα μέρος της νυν Σκλαβονίας, ή

γεννηθέντες εκ του Βήλου, Βα σιλέως της Αιγύπτου, και της

-

".

Δακία, επαρχία της Ευρώπης, πε ριλαμβάνουσα την Τρανσυλβανίαν, Μολδαυίαν, Βλαχίαν, Βεσσαρα βίαν, και μέρος της Ουγγαρίας

(Κάτοικ. Δάκος).

Σλαβονίας (Κάτοικ. Δαλμάτης). Δαμασκηνός. Ζ. Ιωάννης Δαμα σκηνός.

"

Αγχινόης, θυγατρός του Νείλου, εκ των οποίων ο μεν Αιγυπτος εγέννησε πεντήκοντα υιους, , ο δε

Δαναός, ισαρίθμους θυγατέρας, τας καλουμένας Δαναίδας. Ε

Δαμάσκιος, ο εκ της Συρίας, ε σπούδασε κατ' αρχας εις την Α λεξάνδρειαν εις τον Αμμώνιον,

πειδή δε ούτοι οι δύω αδελφοί

και έπειτα εις τας Αθήνας εις

και ελθών εις την Ελλάδα, κατ

τον Μαρίνον, Ζηνόδοτον και Ισί δωρον, των οποίων έγεινε και διά δοχος της διδασκαλικής αυτών Καθέδρας. Εκ των Συγγραμμά των αυτού σώζονται τεμάχια τι να εις τον Σουίδαν και Φώτιον.

Δαμασκός (Σιαμ), η παλαιά μη - τρόπολις της Συρίας, ονομαστή

είχον συγχυσθή αναμεταξύ των, ανεχώρησεν ο Δαναός εκείθεν, ώκησεν εις το "Αργος της Πε

λοποννήσου, ονομάσας αφ' εαυτού και όλους τους εγχωρίους, Δα ναους, από τους οποίους ύστερον

εκλήθησαν με γενικώτερον όνο μα, από τους Ποιητας μάλιστα των Λατίνων, και οι λοιποί "Ελ

ληνες, Δαναοί (Danai). Μετά

ΔΑ

Δ Α

94

και παρέλευσιν δε καιρού φιλιωθέν, 4

"

9

τες πάλιν αναμεταξύ των, απε

εις τον Ευξεινου Πόντον. Ούτος ο ποταμός από την Αξιούπολιν 4

Α

«

τy

τφάσισαν, δια βεβαίωσιν της φι και και κάτω ονομάζεται "Ιστρος. λίας των, να συνάψωσι και συν Δάρδανος, πόλις της Ασίας εις τον Ελλήσποντον πλησίον της Α οικέσιου μεταξύ των τέκνων αυ τών, τουτέστιν οι υιοί του Αι

γύπτου να λάβωσιν εις γυναίκας τας θυγατέρας του Δαναού. Έ γεινεν ή συγκατάθεσις και από τα δύω μέρη, Αλλ' ο Δαναός είτε πάθος φυλάττων ακόμη, εί τε τον χρησμόν φοβούμενος, όσ Η

-

*

βύδου, εκ της οποίας έλαβον το όνομα και τα νύν Δαρδανέλλια.

άρης, Φρύγιος, ακμάσας προ του Ομήρου. Συνέγραψεν Ιλιάδα Φρυ γίαν, ήτοι την Ιστορίαν της υπό των Ελλήνων αλώσεως της Τρωά δος, της οποίας σώζεται μία ύ

τις έλεγεν, ότι θέλει εκθρονισθή ετ ποβολιμαία Λατινική Μετάφρα από ένα γαμβρόν του, εσυμβού- - σις εις Εξαμέτρους στίχους υπό λευαν τας θυγατέρας του, να σφά Κορνηλίου Νέπωτος, η οποία πι ξωσιν εις την πρώτην νύκτα του θανόν να εγράφη πολλούς χρό νους μετά τον Νέπωτα εις το γάμου των όλους τους άνδρας. "ΟΛατινικόν, καθώς φαίνεται από λαι έβαλον εις πράξιν την προσ 2

\

τι

-

"

-

2

/

ταγήν του πατρός των, πλην της Υπερμνήστρας, η οποία ε φύλαξε την ζωήν του ανδρός της Λυγκέως. Δια δε το ανόμημα τούτο κατεδικάσθησαν αι Δαναί

το ύφος, το οποίον είναι του παρακμάζοντος Λατινισμού. Εξ εδόθη δε αύτη μετα τού Δί κτυος εν Αμστελοδ. . τ7ο2, 4,

μετα της Παραφράσεως ,

-

και

πολλών Σημειώσεων,

δες, αύται εις τον Τάρταρον να ανασύρωσιν ύδωρ εις τρυπημέ Δασέα, πόλις της Πελοποννήσου νoν πιθάριον, και η τιμωρία των εις την Αρκαδίαν (Κάτοικ. Δα. έπρεπε να παύση, όταν ήθελε σεάτης ) . γεμίσει εκείνο το πιθάριον, το Δαυλις (Δαύλεια ), πόλις της Φω οποίον ήτον αδύνατον, και εκ

κίδος, μεταξύ Χαιρωνείας και

τούτου προήλθεν ή ι: Εις τετρη Δελφών κειμένη (Κάτοικ. Δαυ μένον πίθον αντλείν • Παροι λιεύς). κία, λεγομένη δια πράγματα, Δαυνία (Capitanata), έπαρχία της Ιταλίας κατα την Μεγάλην τα οποία σχεδόν είναι αδύνατον να λάβωσι τέλος. Ελλάδα, μεταξύ Φρέντου και Δανούβιος (Danubius), Κοιν. Δού Αυφίδου των ποταμών κειμένη ναβις, ποταμός της Ευρώπης (Κάτοικ. Δαύνιος ). μέγιστος, όστις εκπηγάζων από Δάφνη (Daphne), θυγάτηρ του το όρος Αβενόβαν εις την Γερ Λάδωνος, ή, κατ' άλλους, του Πη μανίαν, και ρέων προς Ανατο νειού ποταμού και της Γης. "Αυ τη φεύγουσα τους έρωτας και λας, χύνεται δι επτά στομάτων

ΔΕ

Δ Ε

την βίαν του Απόλλωνος, παρ εκάλεσε την μητέρα της Γήν να την βοηθήση η δε Γη σχισθεί σα, την κατέπιε ζωντανήν, και ή

αντ' αυτής ανέδωκε το ομώνυ

μόν της φυτόν, την δάφνην. Ο δε Απόλλων προς παραμυθίαν του κόψας κλάδους, εστέφθη, και εκ

.

95

νους, Β. Κατα Αριστογείτωνος. Γ. Κατα Φιλοκλέους, εκδοθ. εις

τον Γ' και Δ' τόμον της υπό του Ρεισκίου Συλλογής των Ελ λήνων Ρητόρων, και εις τον Γ. τόμον της του Βεκκέρου αρίστης εκδόσεως των δέκα Αττικών Η'η-

τέρων.

,

τούτου επεκράτησε να στέρωνται Δεινώ. Ζ. Γραϊαι.. και οι αθληταί εις τα Πύθια Δειπνοσοφιστής. Ζ. Αθήναιος Δει πνοσοφιστής. με στέφανον δάφνης. Δαφνηφόρια, εορτή των Ελλήνων, Δειράδης, δήμος της Αττικής, εκ και κατ' εξοχήν των Βοιωτών, της Λεοντίδος φυλής (Κάτοικ, πανηγυριζομένη εις τιμήν του Α Δειραδιώτης). πόλλωνος, εις την οποίαν λιτα Δεκέλεια, δήμος της Αττικής, εκ νεύοντες, εισήρχοντο εις τον ναόν της Ίπποθοωντίδος φυλής (Κάτ του, βαστάζοντες εις τας χείρας οικ. Δεκελεύς, και Επιρρ. Δε -

των κλάδους δάφνης και και ψάλ κελειάθεν). λοντες ύμνους εις τιμήν και δό Δεκέμβριος (December), είς εκ ξαν αυτού,

-

των δώδεκα

Μηνών των

Ρω

Δείμος Ζ. "Αρης .

μαίων, ο Δέκατος τακτικώς α

Δείναρχος, Κορίνθιος, Ρήτωρ, μα

ριθμούμενος από του Μαρτίου, του πρώτου ενιαυσίου Μηνός αυ

δητής του Θεοφράστου και σύγ χρονος του Δημοσθένους και Υ

των. Ζ. Ιούλιος -

περίδου. Ούτος συγγράφων Λόγους Δέλτα. Ζ. "Αιγυπτος, με μισθόν, απέκτησε πολύν πλού-Δελφίνιον, ναός του ούτω καλου τον, δια το οποίον και κατηγομένου Δελφινίου Απόλλωνος εις ρηθείς ως φιλάργυρος, κατέφυ- τας Αθήνας, όπου ήτον και κρι γεν εις την Χαλκίδα της Ευ-

τήριον περί Φόνου.

βοίας, από την οποίαν επιστρέ- Δελφοι (Καστρί), πόλις της Ελ ψας ύστερον εις τας Αθήνας δια της μεσιτείας του διδασκάλου

του, απέθανεν εκεί, ζήσας υπέρ τα εβδομήκοντα έτη. Κατα την

μαρτυρίαν Δημητρίου του Μά γνητος, ο Δείναρχος συνέγρα ψεν υπέρ τους 16ο Λόγους δια

λάδος εις την Φωκίδα, ονομαστή δια το μαντείον του Απόλλωνος, το οποίον ένομίζετο το αρχαιό τατον και επισημότατον από ό

όμως εις ημάς τρείς μόνον απ

λα. Ευρέθη δε το μαντείον τούτο κατά τον ακόλουθον τρόπον. Εις το μέρος, όπου εκτίσθη έπειτα ο ναός ήτον χάσμα γης εκεί πλησιάσασαι το πρώτον μεροκαί

εσώθησαν Α'. Κατά Δημοσθέ

αίγες, και ζαλισθείσα από τας

φόρων υποθέσεων, εκ των οποίων

96

-

ΔΕ

ΔΕ

εξερχομένας κακας αναθυμιάσεις, ήρχισαν να κάμνωσι σχήματα

θησαυροί τούτου του μαντείου ήσαν λαμπρότατα και πολλό

αλλόκοτα, και να αναδίδωσι τρό

τατα, κ' έδωκαν πολλάκις

πον τινα

φωνας

ασυνειδίστους.

Πλησιάσας δε υπό περιεργείας

αι

τίαν ιεροσυλίας και μεγάλων πο λέμων.

και ο βοσκός αυτών εις εκείνο

Δέξιππος, Φιλόσοφος Περιπατητι

το χάσμα, έπαθε και αυτός τα

κός , μαθητής του Ιαμβλίχου χρηματίσας . Συνέγραψεν Ερω τήματα εις τας Κατηγορίας του Αριστοτέλους, των οποίων η Λα τινική μόνον Μετάφρασις εξεδόθη εν Βενετία, 1546, και αλ λαχού .

αυτά, και εκ τούτου διεδόθη

φήμη, ότι το χάσμα εκείνο δί δει χρησμούς. Οι δε κάτοικοι του τόπου περιτειχίσαντες το

χρησμολόγον εκείνο μέρος, διώ ρισαν μίαν παρθένον να επανα λαμβάνη εις τους ερωτώντας Δέρας, ή κώδιον χρυσούν, ήτον το -

τους χρησμούς. Μετά δε ταύτα

δέρμα του χρυσομάλλου Κριού,

κτίσαντες και ναόν περικαλλή, αφιέρωσαν και αυτόν και το

το

μαντείον εις τον Απόλλωνα, όσ τις ωνομάσθη Πύθιος, δια τον φόνον του δράκοντος Πύθωνος. Έκτοτε λοιπόν ελέγετο, , ότι ο

Απόλλων ενέπνεε τους χρησμούς εις την Ιέρειαν του ναού, Πυ δίαν και αυτήν καλουμένην, η οποία τους εξεφώνει, καθημένη επάνω εις μεγαλοπρεπή Τρίποδα, με φωνήν και σχήματα αλλό κοτα, διότι έπασχε και αυτή μεγάλους σπασμούς από την εκ του χάσματος εκείνου εξερχομέ νην κακοήθη αναθυμίασιν. Οι δε παριστάμενοι Ιερείς, σημειό

νοντες εκείνας, τας ανάρθρους φωνας, τας διέθετον κατά την

χρείαν δια στίχων, και ούτως έδιδον εγγράφως τους χρησμούς εις τους ερωτώντας, πλήν πάν τοτε επιδεχομένους διπλήν εξή γησιν, δια να μη φανή ή απάτη

οποίον είχεν αφιερώσει ο Αιή

της, Βασιλευς της Κολχίδος εις το δάσος του Αρεως, καταστή σας και φύλακας αυτού ένα

φοβερώτατον δράκοντα, και δύω χαλκόποδας και πυρ πνέοντας ταύρους. Τούτο το δέρας ήτον προωρισμένον να φερθή πάλιν εις την Ελλάδα , αλλ' έπρεπε, κατά την απόφασιν της Ειμαρμένης,

όστις έμελλε να το λάβη, να γεωργήση πρώτον την πεδιάδα του Αρεως με τους αγρίους ε κείνους ταύρους, και, φονεύσας και τον φυλάσσοντα δράκοντα,

να σπείρη εκεί τους οδόντας του, και να φονεύση έπειτα και όλους τους εξ αυτών αναδοθησομένους ενόπλους άνδρας , τα οποία όλα ευκόλως κατώρθωσεν ο δι αυτό το δέρας πεμφθείς Ιάσων δια της βοηθείας της Μηδείας, θυ

γατρός του Αιήτου, , Ζ. Αθά μας, Πελίας, Ιάσων, Μήδεια.

των. Τα δε αφιερώματα και οι Δέρβη, πόλις της Ασίας εις την

ΔΕ

Δ Η

-

97

Φρυγίαν, προς δυσμάς του Ικο νίου κειμένη (Κάτοικ. Δερβή

βα, γυναίκες. Ούτος ο κατακλυ σμός, και ο επί του Ωγύγου είναι

της).

οι πλέον ονομαστοι εις τους μυ

"

"Δέρκυνος (Dercynus). Ζ. Αλ

θικούς χρόνους. βίων Δηιάνειρα (Dejanira), θυγάτηρ του Οινέως, Βασιλέως της Κα Δευκαλίων (Deucalion), υιός του λυδώνος εκ της Αλθαίας, και Προμηθέως εκ της Πανδώρας, και

Βασιλεύς της Θεσσαλίας .

γυνή του Ηρακλέους. "Αυτη μα

Επί της βασιλείας τούτου θέ

θούσα, ότι ο ανήρ αυτής ηγά

λων ο Ζευς να τιμωρήση με

πησε την Ιόλην, θυγατέρα του Ευρύτου, Βασιλέως της Οιχα λίας, και θέλουσα να τον ελκύση

κατακλυσμόν τα ανομήματα των

ανθρώπων, έβρεξεν εξ ουρανού σότερον μέρος της Ελλάδος ό

πάλιν εις την αγάπην της, έβα λεν εις πράξιν την δολίαν συμ

μου με όλα τα ζώα και τους

βουλήν του Νέσου Κενταύρου,

ραγδαίως, και έπνιξε το περισ

και ούτως επροξένησε τον ελεει νόν αυτού θάνατον. Ζ. Νέσος, κατακλυσμός, ο Δευκαλίων δια Ηρακλής, συμβουλής του πατρός του Προ μηθέως κατασκευάσας μίαν κι Δηιδάμεια (Deidamia). Ζ. Α χιλλεύς. βωτόν, και εμβας μέσα εις αυ την, εσώθη μετά της γυναικός Δηίπύλη (Deipyle). Ζ. "Αδραστος. του Πύρρας εις τον Λυκωρέα, Δηίφοβος (Deiphobus). Ζ. Ε λιμένα του Παρνασσού. Μετά κάβη.

ανθρώπους. Πριν δε συμβή ο

δε την παυσιν της βροχής εξελ Δηίωνεύς (Dejoneus). Ζ. Κέ δόντες από την κιβωτόν, έθυ

φαλος.

σαν εις τον Δία. Ο δε Ζευς Δήλια (Delia), εορτή των Ελλήνων, έδων την ευσέβειαν αυτών, τους πανηγυριζομένη εις την νήσον

είπε να ζητήσωσιν "Ο,τι και αν

Δήλον, την οποίαν κατέστησεν

Sέλουν αυτοί δε εζήτησαν να

ο Θησεύς, επιστέρφων από την

γείνωσι πάλιν άνθρωποι. Συγκα τανεύσας εις το ζήτημα των ο πατήρ των ανδρών και των Θεών, τους επρόσταξε να ρίπτωσιν όπι σθέντων τα οστά της μεγάλης

Κρήτην, εις τιμήν του Απόλ λωνος. Επεκράτησε δ' έπειτα να πέμπωσιν οι Αθηναίοι κατ' έτος, ή κατά πενταετίαν, θυσίαν με γαλοπρεπή με εκείνην την ναύν (ήτις και Θεωρίς, η Δηλιας ε

μητρός

το οποίον εννοήσαντες

λέγετο), με την οποίαν είχεν

αυτοί, ελάμβανον από την γην λίθους (λάας, όθεν ο λαός) και τους έρριπτον οπίσω των και ό σους μεν έρριπτεν ο Δευκαλίων

ανανεόνoντές την από καιρόν εις

εγίνοντο άνδρες, όσους δε η Πύρ

θυσίαν οι πλέον εξαίρετοι νέοι

7.

επιστρέψει αυτός από την Κρήτην,

καιρόν. Εφερον δε ταύτην την

93

ΔΗ

Δ Η

των Αθηναίων Δηλιασταί καλού

μενοι, οι οποίοι έκβαίνοντες εις την νησον , εχορευον περι

τον

ναόν, ψάλλοντες ύμνους εις τι

μήν του Απόλλωνος, και ανά μνησιν.- του Θησέως. Επιστρέ φοντας δε από την Δήλον , τους επρούπάντει όλος ο λαός, και τους εδέχετο με μεγάλην

φιλοφροσύνην. Εν ώ δε έλειπεν εκείνη η Θεωρίς ναυς, δεν ήτον συγχωρημένον να φονευθή κανέ νας κατάδικος, αλλ' έφυλάττετο φυλακωμένος έως να επιστρέψη, , καθώς συνέβη εις την καταδί κην του Σωκράτους, και άλλων.

θυγάτηρ του Κρόνου και της Ρέας. "Αυτη περιερχομένη από τόπου εις τόπον διά να εύρη

την θυγατέρα της Περσεφόνη» (Ζ. Περσεφόνη), εδίδαξε τους

ανθρώπους την Γεωργικήν, και διά τούτο ενoμίζετο έφορος των καρπών της γης, και του θερι

σμού. Παραστένεται δε γυνή με μεγάλους μαστούς, εστεμμένη με

άνθη και στάχυας, και βαστά ζουσα εις την μίαν της χείρα λαμπάδα, ή δρέπανον, και εις την άλλην στάχυας, ή κάλαθον γεμάτον από σπόρον. Ενίοτε δε

παραστένεται και καθημένη ε πάνω εις βoύν, ή εις άμαξαν, τίας και πλησίον της Τανάγρας συρομένην από δράκοντας , Δημητριάς (Γορίτσα ), πόλις ποτέ (Κάτοικ, Δηλιεύς).

Δήλιον (Δήλι), πολίχνη της Βοιω Δήλος (Σδήλε), μία εκ των Κυ κλάδων νήσων, ονομαστή ποτέ δια τό ιερόν του Απόλλωνος,

περίφημος της εν Θεσσαλία Μα γνησίας, κτισθείσα υπό Δημη τρίου του Πολιορκητού (Κάτοικ,

Δημητριεύς) και το κοινoν Ταμείoν των Ελ ληνικών πόλεων (Κάτοικ. Δή Δημήτριος Πεπαγομηνός , Ιατρός λίoς) . Μιχαήλ του Η. διά προσταγής ο

-

Δημάδης, Αθηναίος, υιός ασημάν του τινός Δημάδου, Ρήτωρ πο νηρός, φιλάργυρος, και κόλαξ του Φιλίππου και Αλεξάνδρου, παρά

του οποίου λαβών πολλά χρή ματα, εζήτει να προδώση την πατρίδα του. Σώζεται και αυτού είς μόνον Λόγος, εκδοθ. εις τον

του οποίου συνέγραψε Α'. Περί Ποδάγρας κατά την μέθοδον του Γαληνού και εξ ιδίας πείρας, έκδοθ. Ελλ. Λατ εν Παρισίοις, 1558, 8, και αλλαχού. Β. Ιε ρακοσόφιον, ή Περί της των Ιε ράκων ανατροφής τε και επιμε λείας. Γ. Κυνοσόφιον, ή Περί

Γ' και Δ' τόμον της υπό του

ανατροφής των Κυνών. Δ'. Ορ

Ρεΐσκίου Συλλογής των Ελλή

νεοσόφιον, ή Περί ανατροφής των

νων Ρητόρων και προσέτι εις τον Ε. τόμον της αρίστης του Βεκ

Ορνίθων, εκδοθ. εις την υπό του Ριγαλτίου Συλλογήν εν Πα

κέρου έκδόσεως των δέκα Ατ τικών Ρητόρων ,

τρείς.

ρισίοις, 1612, 4, εις τόμους

4ημήτηρ, και Δήμητρα (Ceres), Δημήτριος, Φαληρεύς, ούτως έπ,

Δ Η

ονομασθείς, διότι εγεννήθη εις

ΔΗ

99

Αλτεμβ. 1779, 8, μετά αξιολό

το Φάληρον, πόλιν και λιμένα

γων Σημειώσεων. της Αττικής, εχρημάτισε μα Δημήτριος Χαλκονδύλης, ή Χαλκο

θητής του Θεοφράστου, και δια την αξιότητά του, διοικητής των Αθηνών, εις τιμήν του οποίου οι Αθηναίοι ύψωσαν 56ο αν

-

κονδύλης, Αθηναίος, Γραμματι κός, όστις καταφυγων εις την Ι ταλίαν ολίγον προ της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, εδίδα

δριάντας χαλκούς. Μετά δε τον θάνατον του Κασσάνδρου, του φίλου και υπερασπιστού αυτού,

σκε μετα ζήλου την Ελληνικήν

τον εδίωξαν οι Αθηναίοι από

διολάνοις εις ηλικίαν ετών ογδοή κοντα επτά, θαυμαζόμενος και επαινούμενος υπο πάντων δια την

την πόλιν, συντρίψαντες και ό λους τους ανδριάντας του, αλλ' όχι και την αρετήν, δια την οποίαν τους ήγειραν, καθώς είπε μόνος του, όταν ήκουσε τούτο.

Διωχθείς λοιπόν ο Δημήτριος από την Αττικήν, κατέφυγεν

γλώσσαν και παιδείαν εις διάφο ρα μέρη, και απέθανεν εν Με

παιδείαν και την καθαριότητα των ηθών του. Εκ των Συγγραμ μάτων αυτού σώζονται μόνον Ε

ρωτήματα Γραμματικά, ή Συνο

πτική Γραμματική, εκδοθ, εν εις την "Αιγυπτoν προς Πτολε Βασιλεία, 1546, 8, και αλλαχού. μαίoν τον Σωτήρα, και εστάθη Δημήτριος Χρυσολωράς, ανεψιος του η αιτία του να συγκροτηθή εις Εμμανουήλ Χρυσολωρά, Γουδέλης επονομαζόμενος , και Μυστικός την Αλεξάνδρειαν η περίφημος εκείνη Βιβλιοθήκη, και προσέτι Σύμβουλος του Αυτοκράτορος Εμ να μεταφρασθώσι και τα βιβλία μανουήλ του Παλαιολόγου χρη της θείας Γραφής από το Ε ματίσας. Ούτος είναι ο Δημή βραϊκόν εις το Ελληνικόν, κα τριος, προς τον οποίον γράφει ο θως ή περί ταύτης ιστορία δια θείος του Εμμανουήλ Χρυσολω λαμβάνει. Μισούμενος δε από ράς, ως είρηται εκεί. Συνέγρα Πτολεμαίον τον Φιλάδελφον, εξ ψε δε και ούτος Α'. Περί της διαφοράς των δύω Εκκλησιών. ωρίσθη μετά τον θάνατον Πτο Β. Επιστολάς προς τον ειρημέ λεμαίου του Σωτήρος από την Αλεξάνδρειαν, και απέθανεν εις νον Αυτοκράτορα. Γ. Ψύλλας την εξορίαν, δηχθείς την χείρα Εγκώμιον, σωζόμενα εισέτι ανέκ δοτα. υπό τινος ασπίδος. Σώζεται υπό το όνομα αυτού βιβλίον, Περί Δημόκριτος, Αβδηρίτης, Φιλόσο Ερμηνείας, επιγραφόμενον, το φος αγχίνους, και ακάματος της οποίον ως νόθον υπό των Κρι φύσεως εξιχνευτής. Ούτος μετά τικών νομίζεται, εκδοθ, μετά τον θάνατον του πατρός του κλη των λοιπών Ρητόρων του "Αλδου, ρονομήσας μεγάλην ποσότητα χρη " και κατ' ιδίαν Ελλ. Λατ. εν μάτων, περιήλθε πολλας χώρας -

1oo

Δ Η

ΔΗ

και πόλεις, εις τας οποίας ήν

και επιμόνου άσκήσεως και με

θουν η φιλοσοφία και αι επι

λέτης, απεκατέστη ο λέων του "Αμβωνος, δια το οποίον ελέγε το, ότι ο Φίλιππος εφοβείτο πε

στήμαι. Μετά δε ταύτα επι

στρέψας εις την πατρίδα του , και κλεισθείς εις το οικίδιον του

ρισσότερον αυτόν παρ όλα τα στρα

κήπου του, εξηρεύνα ησύχως τα

τεύματα των Αθηναίων. Αλλα τέλος έπρεπε να υποχωρήση και αυτος εις την παντοδυναμίαν του

της φύσεως, μηδεμίαν κοινωνίαν έχων μετά των λοιπών ανθρώπων, το οποίον έδωκεν αιτίαν εις τους

χρυσού, και να φανή εις κά

συμπολίτας του να τον νομίσωσι παράφρονα. Πολλά δε διηγούνται και περί του παντοτεινού αυτού γέλωτος (διά το οποίον και Γε

ποιον τροπον υποπτος εις την πα

"η

λασίνος επωνομάσθη), και του ερχομού του Ιπποκράτους, δια

να τον θεραπεύση. Σώζονται υπό το όνομα του μεγάλου τούτου ανδρός δύω μόνον Επιστολαί, εκ δοθ. Ελλ. Λατ. έν Λουβίνω, 16o Ι» 8, καίτινα λείψανα εκ των λοι πών αυτού Συγγραμμάτων, εκ δοθ. εις τον Α'. τόμον της των Ηθικών Συλλογής του Ορελλίου. Δήμος. Ζ. Φυλή. Δημοσθένης , υιός Δημοσθένους , Αττικός, τον δήμον Παιανιευς,

$

1

τρίδα, από την οποίαν και κατ εδικάσθη εις φυλακήν, και έ πειτα εις εξορίαν. Μετά δε τον δάνατον του Αλεξάνδρου οι Α

θηναίοι τον έφερον πάλιν οπίσω εις τας Αθήνας αλλ' αυτός φο βούμενος μη πέση εις τας χεί ρας του Αντιπάτρου, ' προλαβών κατέφυγεν εις τον εν Καλαυρία ναόν του Ποσειδώνος, όπου και

εφαρμακώθη μόνος του, δια να μή παραδοθή ζωντανός εις τας χείρας του Αρχίου. Σώζονται τούτου του θερμουργοτάτου των "Ρητόρων Α'. Λόγοι 61 και 65

Πρόλογοι διαφόρων υποθέσεων ,

Ηήτωρ περίφημος, ακμάσας κα

εκδοθ.

τα τους χρόνους Φιλίππου και Αλεξάνδρου των Μακεδόνων, κα τα των οποίων και μεγάλως η γωνίσθη. Ούτος αγαπήσας πο λύ την από του βήματος δόξαν,

μον της του Ρεισκίου Συλλογής των Ελλ. Ρητόρων, και εις τον Δ'. Ε. σ'. και Ζ. τόμον της του Βεκκέρου αρίστης εκδόσεως των δέκα Αττικών Ρητόρων. Β. Επιστολαί έξ, εκδοθ. εις την υπό του "Αλδου Συλλογήν των Ελλ. Επιστολών, και αλλαχού.

ήρχισε να σπουδάζη επιμελώς την Ρητορικήν εις τον Ισαίον, και άλλους

αλλά δεν ευδοκί

εις τον

Α' και Β'. τό

μησε κατ' αρχάς όσον ήλπιζεν, Δημοφών ( Demophon ). Ζ. Α εμποδιζόμενος από πολλά ελατ κάμας. τώματα του σώματός του. "Ε- Δία. Ζ. Νάξος. . πειτα όμως υπερνικήσας όλας τας Διάδοχος, Επίσκοπος της Φωτινής

δυσκολίας δια της μεγάλης του

εις την Ιλλυρίδα, του οποίου σω

ΔΙ

Δ Ι

ΙΟ ί

ζονται εκατόν Κεφάλαια Περί

όπου και απέθανεν εις ηλικίαν

Πνευματικών τελειοτήτων, εκδοθ. Ελληνιστί μετά των Γνωμών του

Αρτεμι

ετών όγδοήκοντα πέντε. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζεται μό νον ο κατά Μανιχαίων Λόγος, εκδοθ. εις την Βιβλιοθήκην των Πατέρων υπό του Κομβεφισίου. Δίδυμος, Αλεξανδρεύς, ο δια την επίμονον και αδιάκοπου σπουδήν του Χαλκέντερος επονομασθείς.

δος, δια να συνειδίσωσι τας πλη

Συνέγραψεν, ως λέγουσι, τέσσα

αγίου Νείλου εν Φλωρεντία 1578, 8, μετά Σημειώσεων. Διαμαστίγωσις , εορτή δημοτελής

των Σπαρτιωτών, κατά την οποί αν εμαστιγούντο οι ! παίδες "Ο Cν» Α περί ι

4

Α"

--

τον ναον της Ψρύριας

ρας χιλιάδας βιβλία, τα οποία γας και τους πόνους, και την όλα εχάθησαν, και σώζονται μό λοιπην κακοπάθειαν εις καιρόν πολέμου. νον εις όνομά του τα σύντομα Σχόλια εις την Ομήρου Ιλιάδα Διάσια (Juvenalia), εορτή των και Οδύσσειαν, όντα άλλου τι Αθηναίων, πανηγυριζομένη δημο σίως έξω της πόλεως, κατά την νός νεωτέρου Διδύμου , εκδοθ. εννάτην του Ανθεστηριώνος Μη κατ' ιδίαν εν Ποσωνίω, 1559, νός, καθώς και εις την Ρώμην, 8, και πολλάκις μετά του Ομή μετά μεγάλης πομπής και πα ρου. Ζ. "Ομηρος. ρατάξεως, εις την οποίαν οι γο Διδώ ( Dido ). Ζ. Αινείας. νείς εχάριζον εις τα τέκνα των Δικαίαρχος, ο εκ Μεσσήνης της Σικελίας, Φιλόσοφος, Ποιητής, και διάφορα φιλοδωρήματα. Δίαυλος, είδος αγωνίσματος, ανή, και Γεωγράφος, ακμάσας κατά κον εις τον Δρόμον, και ελέγε τους χρόνους του Αριστοτέλους, του οποίου και μαθητής εχρη το, όταν οι αθληταί έτρεχον δις το στάδιον. μάτισεν. Εκ των πολλών αυτού Διδύμη, νήσος της Μεσογείου θα Συγγραμμάτων σώζονται μόνον λάσσης , πλησίον της Σικελίας λείψανα τινα, και μάλιστα εκ του Περί Βίου, ήτοι καταστά κειμένη (Κάτοικ. Διδυμαίος). ι

σ/

ζ

2

η

"

2

Α'

'

Α

ή/

Δίδυμος, Αλεξανδρεύς, Φιλόσοφος Χριστιανός. Διηγούνται περί τού

σεως της Ελλάδος, εκδοθ. εις

του, ότι εις το τέταρτον έτος

Γεωγράφων του Ουδσωνίου, με

της ηλικίας του έχασε διόλου το

τα προσθήκης τινος Αποσπασμα

την Συλλογήν

των Ελασσόνων

τίου Περί του Πηλίου "Ορους. της φυσικής του αγχινοίας επ Δίκη (Dice). Ζ. Αστραία. έδωκεν εις όλα τα είδη της μα "Ωραι.

φώς των οφθαλμών του διά δε

δήσεως, και μάλιστα εις την

Δίκτη (Λαστί), όρος της Κρή

δείαν Γραφήν, ώστε και Κατη χητής της εν Αλεξανδρεία Χρι

της, εις το μέσον αυτής κείμε νον (Κάτοικ. Δικταίος),

στιανικής Σχολής εχρημάτισεν, Δίκτης (Dictes). Ζ. Περσεύς,

*.

Ι Ο2

Δ Ι

Δ Ι

Δίκτυς, ο εκ Κνωσσού της Κρήτης, υπήγε μετά του Ιδομενέως εις

εν Φιλοσοφία ευδοκιμησάντων εις βιβλία δέκα, της οποίας η α

την πολιορκίαν της Τρωάδος, έγραψεν Ερημερίδα πάσης Ι

ρίστη έκδοσις είναι ή του Μ. Μείβομίου εν Αμστελοδ. 1692, 4, εις τόμους δύω, μετά Ση

λιακής υποθέσεως, εις διάλεκτον

μειώσεων και 24 εικόνων διαφό

μετά της οποίας την πτώσιν συν

ρων Φιλοσόφων, ματα, η οποία και συνετάφη Διογένης Οινόμαος, Αθηναίος , Ελληνικήν και με Φοινίκεια γράμ

μετ' αυτού. Κατά δε τους χρό

νους του Νέρωνος Πράξις τις,

-

Ποιητής Τραγικός, του οποίου τα μικρά αποσπασμάτια εξεδό

δησαν εις την υπό του Γροτίου Συναγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών την επρόσφερε προς αυτόν, και και Κωμωδιών. έλαβε την πρέπουσαν ανταμοιβήν δια το σέβας της αρχαιότητος, Διογένης, Σινωπεύς, υιός Ικεσίου ή Ευπραξίδης ανευρων αυτήν,

*

μ' όλον ότι ο Συγγραφεύς αυ της, κατά την γνώμην των Κρι τικών, εστάθη αυτός ο ίδιος.

του Τραπεζίτου, ακμάσας κατά

Την σήμερον σώζεται , μόνον η Λατινική αυτής Μετάφρασις, ή

του οποίου και μαθητής έχρη μάτισεν ικανόν χρόνον, υπομεί

τις έγεινεν υπό τινος Λουκίου

νας πάσαν σκληραγωγίαν και

τους χρόνους Αντισθένους, του αρχηγού της Κυνικής αιρέσεως,

Σεπτιμίου, και συνεξεδόθη μετά ταλαιπωρίαν. Τα λοιπά περιστα του Δάρητος, ως είρηται εκεί. τικά της ζωής και διαγωγής αυ Διογενειανός, ο εκ τής Ηρακλείας του ευρίσκονται πλατύτερον εις του Πόντου, Γραμματικός, ακ Διογένην τον Λαέρτιον. Σώζον ται υπό το όνομά του 29 Επι μάσας κατά τους χρόνους του στολαί, εκδοθ. εις την Συλλογήν Αδριανού, του οποίου σώζεται των Ελληνικών Επιστολών του τεύχος Ελληνικών Παροιμιών, "Αλδου. εκδοθ. εις την Συλλογήν των Παροιμιογράφων του Σχόττου. Διόδωρος, Σικελιώτης , Ιστορικός

Διογένης, ο εκ Λαέρτης πόλεως της Κιλικίας, Λαέρτιος επονο. μασθείς, ήκμαζε, κατά την πι δανωτέραν γνώμην, επί Σεβήρου

περίφημος, ακμάσας κατά τους χρόνους του Καίσαρος Αυγού στου. Το πολύτιμον Σύγγραμμά του μαρτυρεί την πολυμάθειαν

τόρων, κ' εχρημάτισεν ανήρ πε

αυτού, όστις δια να το φέρη εις την ενδεχομένην εντέλειαν,

παιδευμένος, και πολλών φιλο

έκαμε πολλας οδοιπορίας, εις

σοφικών συστημάτων ειδήμων. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζε

την Ασίαν, Αφρικήν, και εις άλλα διάφορα μέρη της Ευρώ

τα Φιλόσοφος Ιστορία περί βίων,

πης, και κατηνάλωσεν εις την

δογμάτων και αποφθεγμάτων των

συγγραφήν αυτού τριάκοντα χρό

και Καρακάλλα των Αυτοκρα

ΔΙ

Δ Ι

το5

νους, καθώς μόνος του εις το

Γραμματικών Λατίνων, εν Πα

Προοίμιόν του αναφέρει. Αυτό το

ρισίοις, 15 16, φύλ. και αλλα

χού κατ' ιδίαν. Σύγγραμμα, το οποίον και Βι βλιοθήκη Ιστορική επιγράφεται, Διομήδης, τύραννος της Θράκης, ο οποίος πιάνων τους εκείθεν δια διαιρείται εις βιβλία τεσσαρά κοντα, εκ των οποιων μονον τα

πρώτα πέντε απεσώθησαν ακέ ραια, και άλλα δέκα, ήτοι από του ενδεκάτου έως του εικοστού,

βαίνοντας ξένους, τους εφόνευεν απανθρώπως και έδιδε τας σάρκας των εις τροφήν των τεσσάρων φο βερών ίππων του. Αλλα φονεύσας

και τινα λείψανα από του έκτου

αυτόν ο Ηρακλής, κατ' επιταγήν

έως του δεκάτου, των οποίων ή

του Ευρυσθέως, έφερε ζωντανούς

τους ίππους του εις τας Μυ αρίστη έκδοσις είναι ή του Πέ κήνας, τρου Βεσσελιγγίου Ελλ. Λατ. εν Αμστελoδ ι 746, φύλ. εις τό Διομήδης, υιός του Τυδέως εκ της μους δύω, μετά πολλών και α Ευρυπύλης , και Βασιλεύς των Αιτωλών. Ούτος μετά την κατα ξιολόγων Σημειώσεων. Διοκλής, Καρύστιος, Ιατρός περί- . των Θηβαίων εκστρατείαν των Επιγόνων ελθών εις την πολιορ φημος, και μιμητής του Ιππο κίαν της Τρωάδος, έδειξε ση κράτους, δια το οποίον και δεύ τερος Ιπποκράτης υπό των Α μεία ακαταμαχήτου δυνάμεως, δηναίων εκαλείτο. Εκ των πολ φονεύσας πολλούς επισήμους Τρώ λών αυτού Συγγραμμάτων λεί ας, και μονομαχήσας και με αυτόν τον Έκτορα. Επομένως ψανα μόνον τινα σώζονται, και επλήγωσε τον Αινείαν, και αυ προσέτι μία Επιστολή Προφυ

λακτική, ήτοι περί διατηρήσεως της υγιείας προς Αντίγονον τον

την την Αφροδίτην, υπερασπιζο μένην αυτόν. Εφόνευσε δε και

Γονατάν, εκδοθ. εις τον ΙΒ'. τόμον της του Φαβρικίου Ελ

τον Ρήσον, Βασιλέα των Θρα κών, και έκλεψε μετά του Ο δυσσέως το περίφημον Παλλά διον. Τέλος μετά πολλας άλλας ανδραγαθίας εμβήκεν εις τον Δούρειον "Ιππον, και μετα την καταστροφήν της Τρωάδος επι

ληνικής Βιβλιοθήκης.

Διόμεια, δήμος της Αττικής, εκ

της Αιγηίδος φυλής (Κάτοικ, Διομειεύς),

-

Αιομήδης Γραμματικός (Diome

Περί διαφόρου γένους των Ρη

στρέφων δια την Ελλάδα, υπ έπεσε και αυτος εις μεγάλην τρι κυμίαν, όπου έχασε και το Παλλάδιον, ναυαγήσας εις τό Φάληρον, λιμένα της Αττικής.

τόρων βιβλία τρία, εκδοθ. εις

Σωθεις δέπειτα εις την πατρίδα

την Συλλογήν των ΙΒ, ενδόξων

του, και εύρων την οικίαν του

des Grammaticus), εξαγνώ στου πατρίδος. Συνέγραψε Περί τέχνης Γραμματικής, και των μερών του Λόγου και προσέτι

Δ Ι

Δ Ι.

Ιο4

εις μεγάλην ανωμαλίαν, μετέβη εις την Ιταλίαν, όπου βυηθή

σας τον Βασιλέα Δαύνον εις τον κατα των Μεσσηνίων πόλε

μον, έλαβε δι ανταμοιβήν την θυγατέρα του Ευίππην εις γυ ναίκα, και όλας τας νήσους του Αδριατικού κόλπου. Δίον, πόλις της Μακεδονίας, εις τα Θετταλικά σύνορα κειμένη

βοί! Ευοί Βάκχε! Ιώ "Ιακχε! Τούτων δε τας αλλοκότους φω νας και σχήματα τα διεδέχοντο αι Ιέρειαι τούτου του Θεού, ήγουν αι Βάκχαι και αι Μαινά δες, αι οποίαι ούσαι και αυται ενδεδυμένα με δέρματα τίγρεων, έχουσαι την κώμην των εξη πλωμένην, και βαστάζουσαι εις τας χείρας των λαμπάδας αναμ,

(Κάτοικ. Διευς, και Διηνός).

μένας, ή θύρσους, έτρεχον ως

Διονύσια (Βacchanalia), εορτή των Ελλήνων, πανηγυριζομένη εις τιμήν του Διονύσου, του και Βάκχου λεγομένου, και εις άλ λας μεν πόλεις της Ελλάδος, κατ' εξοχήν δε εις τας Αθήνας. "Ησαν δε πολλά και διάφορα τα Διονύσια τα δει μεγάλα, τα οποία και Αττικα ωνομάζοντο,

τω όντι μαινόμεναι εις τα βου. να, κράζουσαι και επικαλούμενα και αυται μετ' αλλαλαγμού τι όνομα του Βάκχου. Εις το μέσον

και

δε τούτων των ατάκτων επορεύον το ευτάκτως οι διάφοροι χοροί νέων, απεσταλμένων αφ' εκάστης φυλής, και πολλαί νεάνιδες, φέ

ρουσαι τας ιεράς κοφίνους. "Ολα

Διονύσια κατ'"Αστυ, και

δε ταύτα εγίνοντο την νύκτα -

απλώς Διονύσια, έωρτάζοντο κα τα την δωδεκάτην τού Ελαφη βολιώνος Μηνός μετά μεγάλης πομπής και παρατάξεως. Εις ταύτην την εορτήν όλη η πόλις ήτον, βεβυθισμένη εις την μέ

την δε ημέραν ετελούντο διάφορος

θην. Οι θιασώται τούτου του

η χαρμόσυνος αύτη εορτή και πανήγυρις.

Θεού, ενδεδυμένοι ως Σάτυροι,

αγώνες, και ήτον όλη η πόλις εις μεγάλην κίνησιν και ευθυ

μίαν ουτ' ήτον συγχωρημένον να λυπήση τις τον παραμικρόν πο λίτην, εις όσον χρόνον διήρκει

περιήρχοντο εστεμμένοι με κλή Διονύσιος Αττικιστής. Ζ. "Αιλιος Διονύσιος Αττικιστής. ματα και κισσον, και βαστά ζοντες εις τας χείρας των θύρ Διονύσιος, . Αλικαρνασσεύς, ο συμ σους . Και άλλος μεν εξ αυτών πολίτης του Ηροδότου, εχρημά εγίνετο Παν, άλλος δε Σιληνός, τισεν Ιστορικός πολυμαθής, και ερ.

Α

3

/

9

•ι

όστις καθήμενος επάνω εις ό νον, συνωδεύετο υπό του πλή

θους των βεβακχευμένων, οι οποίοι εκινούντο με γελοιωδέστα τα σχήματα, κράζοντες και λέ

γοντες μεγαλοφώνως: Ευοί Σα

Κριτικός άριστος. Ούτος ελθών εις την Ρώμην, διέτριψεν εκεί υπέρ τους είκοσι χρόνους, συν αναστρεφόμενος πάντοτε με του πλέον αξιολόγους άνδρας του και ρού του, και συναθροίζων τα

Δ Ι

προς την μέλλουσαν Ιστορίαν των Εωμαίων αναγκαίας γνώσεις, ό που μαθών και την Λατινικήν

διάλεκτον, ωφελήθη μεγάλως α πό τα Λατινικά Συγγράμματα.

Συνέγραψε λοιπόν Α. Ρωμαϊκής Αρχαιολογίας βιβλία είκοσι ,

Δ Ι

α ο5

Κεφαλ. ΙΖ', 54 των Πράξεων) κατηχηθείς υπό του Αποστόλου Παύλου, έγεινε Χριστιανός, και της έως τότε ακμαζούσης πόλεως των Αθηνών Επίσκοπος, υπομεί νας έπειτα γενναίως επί Δομι τιανού και τον μαρτυρικόν θάνα τον . Συνέγραψεν ο θείος ούτος Πατήρ Α'. Περί Ουρανίου Ιεραρ χίας. Β. Περί Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας. Γ. Περί θείων Ο νομάτων. Δ'. Περί Μυστικής Θεο λογίας, και τινας Επιστολάς, εκ

εις τα οποία περιγράφει διεξο δικώς το γένος, την αρχήν, την διοίκησιν, και την θρησκείαν των "Ρωμαίων από κτίσεως Ρώμης έως του Λιβυκού πολέμου, εκ των οποίων όμως ένδεκα σώζον ται ακέραια, και ολίγα αποσπα δοθ. Ελλ. Λατ. εν Αντουερπία σμάτια εκ των λοιπών . Β. Πε 1654, φύλ, μετά Σχολίων και της αυτών. Παραφράσεως. ρι συνθέσεως ονομάτων βιβλίον έν. Γ. Ρητορικής τέχνης βιβλίον Διονύσιος Εθνικός ων, έγεινε Χρι έν. Δ'. Περί των Αττικών Ρη στιανός, και μαθητής του Ωρι τόρων Υπομνηματισμούς προς Αμ γένους ύστερον δε Κατηχητής του εν Αλεξανδρεία Χριστιανι μαίον. Ε. Των παλαιών χαρα κου Σχολείου, και τέλος, Επί κτήρας, ή κρίσιν των αρχαίων, σ'. Περί του Θουκυδίδου χαρα σκοπος ταύτης της περιφήμου πό κτήρος, και των λοιπών του Συγ λεως. Έδειξε δε μέγαν ζήλον υ γραφέως ιδιωμάτων, και τρείς πέρ της Εκκλησίας του Χριστού, Επιστολας, των οποίων η αρίστη ώστε και εξόριστος εστερέoνε την έκδοσις είναι ή του Ρεΐσκίου, ορθοδοξίαν δια των Επιστολών

εν Λειψία 1774 - 1777, 8, εις

του. Αφ' ού δε ησύχασεν ο διωγ

τόμους έξ, μετα κριτικών Ση μειώσεων.

μός επιστρέψας πάλιν εις την Αλεξάνδρειαν, απέθανεν εκεί ,

Διονύσιος , Αντιοχευς , Σοφιστής

φθάσας εις γήρας μακρόν. Εκ

Χριστιανός, του οποίου σώζονται Α6 Επιστολαί, εκδοθ. εις την υπό τού "Αλδου Συλλογήν των Ελλ. Επιστολών, και αλλαχού.

των Συγγραμμάτων αυτού σώζον τα Επιστολαίτινες , και άλλα ολίγα αποσπασμάτια, εκδοθ. εις την Βιβλιοθήκην των Πατέρων.

Διονύσιος, ο Αρειοπαγίτης επονο- Διονύσιος, Θράξ πατρόθεν, εγεννή μαζόμενος, διότι εχρημάτισεν εις

θη εις την Αλεξάνδρειαν , κ' ε

εκ των Κριτών του εν Αθήναις σεβασμιωτάτου κριτηρίου του Α ρείου Πάγου, όστις, κατά την μαρτυρίαν του Ιερού Λουκά (εν

χρημάτισεν εις εκ των προκρίτων μαθητών του Αριστάρχου, όστις και Ρόδιος ενίοτε ονομάζεται,

ως πολιτογραφείς μετά ταύτα

τοβ

- ΔΙ

εις την Ρόδον. Συνέγραψε πρώ,

τoς Τέχνην Γραμματικήν, εκδοθ, εις τον Δ', τόμον της Ελλ. Βι

βλιοθήκης του Φαβρικίου, και εν τοις Ανεκδότοις του Βεκκέρου, μετά των Σχολίων του Διομή

ΔΙ

τεύση κατά των Πάρθων και Αράβων. Συνέγραψε λοιπόν ο Διονύσιος διά στίχων Ηρωϊκών Γεωγραφίαν, ήτις και Οικουμέ νης Περιήγησις επιγράφεται, της οποίας η αρίστη έκδοσις είναι

δους, του Πορφυρίου, και άλλων,

ή εν Οξωνία, 1697, 8, μετά

Διονύσιος Κάσσιος Λογγίνος, Γραμ

των Παρεκβολών του Ευσταθίου, Σχολίων Παλαιών, της Ελληνι

ματικός, "Ρήτωρ, και Κριτικός

επιτυχής. Ούτος έσπούδασεν εις τας Αθήνας και εις την Ρώ.

κης Παραφράσεως, και Γεωγρα φικών Πινάκων.

μην, και απέκτησε μεγάλην φή Διονύσιος, Σινωπεύς, Ποιητής Κω μικός, του οποίου τα μικρά α μην δια την πολυμάθειάν του, ποσπασμάτια εξεδόθησαν εις την και μάλιστα δια το μεγάλον του Συναγωγήν των Ελλ. Κωμικών μνημονικόν. Εχρημάτισε δε φί του Μωρελίου. λος και σύμβουλος της Ζηνοβίας, Βασιλίσσης της εν Συρία Παλ Διονυσιούπολις, η πρότερον Κρουνοί (Βάρνα), πόλις του Ευξείνου μύρας και όταν αύτη η Βασι

Πόντου παραθαλάσσιος (Κάτοικ, λις ήχμαλωτίσθη υπό του Καί Διονυσιοπολίτης), σαρος Αυρηλιανού, συνηχμαλω τίσθη και αυτός, και υπέφερε Διόνυσος, (Dionysus ή Diony γενναίως τον θάνατον μετά των sius ) , όστις και Βάκχος λέγε ται, ήτον υιός του Διός και άλλων συμβούλων της. Εκ των πολλών αυτού Συγγραμμάτων σώ της Σεμέλης, θυγατρός του Κά ζεται μόνον το Περί "Υψους Λό δμου. Η ζηλότυπος "Ηρα μετα γου, εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Λει μορφωθείσα εις το σχήμα της τροφου της Σεμέλης, την κατ ψία, 1819, 8, μετά Σημειώ σεων διαφόρων, έπεισε να παρακαλέση τον Δία, Διονύσιος Περιηγητής, Χαρακηνός, ός τις εσύχναζε προς αυτήν, να τουτέστιν εκ Χάρακος, πόλεως υπάγη μίαν φοράν από τον ου της Σουσιανής, ή κατ' άλλους ρανόν με όλην την λαμπρότητα η)

της Αφρικής, ή της Αλεξαν δρείας, δια το οποίον ενίοτε και "Αφρος, ή Αλεξανδρεύς καλείται, ακμάσας επί Αυγούστου Καίσα ρος, παρά του όποίου και επέμ

φθη δια να περιγράψη ακριβώς την Ανατολήν, χάριν του Γαίου, όστις υιοθετηθείς παρ αυτού του Αυγούστου, έμελλε να εκστρα

της δόξης του. Ο δε Ζευς συγ κατένευσεν εις το ζήτημάτης,

διότι είχεν ομόσει προτήτερα εις τα ύδατα της Στυγός. Αλλ' η Σεμέλη μή δυνηθείσα να υπο φέρη εκείνην την λαμπρότητα, κατεκάη υπό του κεραυνού, εν

ώ είχεν εις την μήτραν της το βρέφος εξαμηνιαίον. Ο Ζευς

Δ Ι

όμως λαβών τούτο το βρέφος, το έχωσεν εις τον μηρόν του έως ότου επληρώθη ο διωρισμέ νος καιρός, και έπειτα το παρ έδωκε να το αναθρέψωσιν ο Α θάμας και η γυνή του Ινω, με

την βοήθειαν των Ωρών και των Νυμφών. Αυξηθείς λοιπόν τοιου τοτρόπως ο Διόνυσος, και επι

Δ Ι

το7

δάξας δε τους Θηβαίους τα όρ για, και δείξας, ότι είναι Θεός, υπήγε και εις άλλας πόλεις και χώρας της Ελλάδος, διδάσκων

όμοίως τα όργιά του, την φυ τείαν της αμπέλου, και την κα τασκευήν του οίνου, δια το ό ποίον οι άνθρωποι τον ετίμων πανταχού ως Θεόν. Τέλος ανα

Sυμήσας να εκστρατεύση παντα. χού, έσύστησε στράτευμα ανδρών και γυναικών, των οποίων τα ό

βας μετά της μητρός του εις τον ουρανόν, συνηριθμήθη και

πλα ήσαν θύρσοι και τύμπανα,

Μεγάλων Θεών. Παραστένεται

Και αι μεν γυναίκες ωνομάσθη

δε ο Διόνυσος νέος κομήτης, ω

σαν Βάκχαι και Μαινάδες, εν γένει δε όλοι οι οπαδοί του, Θια

ραίος και θηλυπρεπής, εστεμμέ νος με αμπελόφυλλα και κισσον,

σώται. Συνήθροισε δε και τους Σατύρους, κ εχειροτόνησεν εξ αυ

και βαστάζων εις μεν την δε, ξιαν θύρσον, εις δε την αριστε

των δύω στρατηγούς, τον Πάνα, και τον παιδαγωγόν του Σιλη νόν , όστις επεριπάτει πάντοτε μεθυσμένος επάνω εις όνον. Με

ραν, κάλαθον γεμάτον από στα φύλια, και καθήμενος ποτέ μεν επί άρματος, το οποίον σύρουσι

τοιούτον στράτευμα ο Διόνυσος

επάνω εις βαρέλλιον, κρατών

μεταβας από την Ελλάδα εις την Ασίαν, εκυρίευσε πoλλoτάτας

και ποτήριον εις την χείρα του, Ολόγυρά του δε παραστένονται αι Βάκχαι, χορεύουσαι με διά φορα μουσικά όργανα, και όπι σθέν του οι Σάτυροι, κάμνοντες πολλά γελοιωδέστατα σχήματα, Ιερόν δε αυτού ήτον ο τράγος,

πόλεις και χώρας, και αυτας τας Ινδίας μετα σφοδράν και μεγάλην μάχην. Εις ταύτην δε την εκστρατείαν επίασεν ο Μί

δας τον Σάτυρον Σιληνόν, χύ σας οίνον εις την πηγήν, από

αυτος εις την τάξιν των δώδεκα

τίγρεις και πάνθηρες, ποτέ δε

επειδή τούτο το ζώον συνειδίζει την οποίαν αυτός έσυνείθιζε να να βλάπτη συχνάκις τας αμ πέλους. πίνη αλλ' έπειτα τον ήλευθέρω σε πάλιν ο Διόνυσος, εκπληρώ Διοσκουριάς . Ζ. Σεβαστούπολις. σας το ζήτημα του Μίδου, ως Διοσκουρίδης Ζ. Πεδάνιος Διοσκου ρίδης. είρηται εκεί (Ζ. Μίδας). Με -

-

τα δε ταύτα επιστρέψας πάλιν Διόσκουροι (Dioscuri). Ζ. Κάστωρ. εις την Ελλάδα, εμβήκεν εις Διόσπολις. Ζ. Κάβειρα.

τας Θήβας με θρίαμβον, κα Διόφαντος, Αλεξανδρεύς, Μαθημα

δήμενος επάνω εις ελέφαντα. Δι,

τικός περίφημος, και πρώτος Συγ

1ο8

ΔΙ

Δ Ι

γραφεύς της Αλγεβρας. Εκ των

ρήματά του και με τα μεγαλή

Συγγραμμάτων αυτού σώζονται

δοθ. Ελλ. Λατ. εν Παρισίοις

τερα αξιώματα επειδή εις μεν την Ρώμην δις έγεινεν "Υπατος. εις δε την Ασίαν, Αφρικήν, Δαλ ματίαν, και άνω Παννονίαν, Ανθ ύπατος. Βασανιζόμενος δε από

162 1, φύλ. μετα . Σημειώσεων.

την ποδάγραν , υπέστρεψεν εις

Δίπυλον, ή Θριασία, πύλη των Αθ

την πατρίδα του, όπου και απέ θανε, ζήσας βίον μακρόν. Συν έγραψε Ρωμαικήν Ιστορίαν εις βιβλία ογδοήκοντα, από κτίσεως Ηώμης έως τών ημερών του, διη γούμενος τα των Ρωμαίων επι τομικώς μεν έως του Καίσαρος Ιουλίου, πλέον δε εκτεταμένως και εξηκριβωμένως τα εφεξής, και μάλιστα όσα αυτός ο ίδιος ήκουεν, ή και οφθαλμοφανώς έ βλεπεν. Εκ τούτου δε του επ

μόνον Προβλημάτων Αριθμητι κών βιβλία έξ, και έν βιβλίον

περί Αριθμών Πολυγόνων, εκ

ηνών πλησίον της Αγοράς, α πό την οποίαν υπήγαινον εις τον

Κεραμεικόν, και εις το Γυμνά σιον, ή αυτή και Μεγάλη Πύλη.

Δίρκη (Dirce). Ζ. Λύκος. Δίσκος, είδος αγωνίσματος. "Ητον δε ο δίσκος, λίθος στρογγύλος, ή εξ άλλης ύλης, και ικανού

μεγέθους και βάρους, και όστις από τους αγωνιστας τον έβρι

πτεν υψηλότερα, ή μακρύτερα, ελέγετο νικητής, και ελάμβανε το βραβείον της νίκης. Δίφιλος. Ζ. Αγραυλος.

ωφελεστάτου Συγγράμματος μάς

Δίφιλος, Σινωπεύς, Ποιητής της

και

σώζονται τμήματα τινα εκ των πρώτων τριάκοντα πέντε βιβλίων, 1

Νέας Κωμωδίας, του οποίου τα ολίγα αποσπασμάτια εξεδόθησαν

εις την υπο του Γροτίου Συν αγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών.

Διχόνοια ( Discordia), θυγάτηρ του Ερέβου και της Νυκτός,

Θεα ολέθριος και χαιρέκακος,

-

1

,

ικανον μερος

2

«ν

εκ του τρια

κοστού έκτου, το οποίον άρχε ται από την εκστρατείαν τού Λου κoύλλου κατά του Μιθριδάτου. Εκ δε τούτων έως του πεντη

κοστού πέμπτου σώζονται σχεδόν όλα ακέραια, εξαιρουμένου του τελευταίου, εις το οποίον φαί νονται πολλά χωρία ελλιπή. Εν

τεύθεν άρχεται η Επιτομή τινός ανωνύμου ή δε του Ξιφιλίνου

έχουσα την κατοικίαν της εις τον "Αδην, πλησίον των Εριννύων. Δίων Κάσσιος Κοκκηίανος, υιός του Κασσίου Απρονιανού, διοικητού της Κιλικίας, γεννηθείς εις την

λευταίου. Η μέχρι τούδε αρίστη

Νίκαιαν της Βιθυνίας. Ούτος

έκδοσις του Δίωνος είναι ή εν Αμ

διατρίψας πολύν χρόνον εις την

βούργω Ελλ. Λατ., 175ο - 1752, φύλ, εις τόμους δύω, μετά Σημει ώσεων και ακριβών Πινάκων -

Ρώμην, ετιμήθη δια την παι

δέιαν του και τα λοιπά προτε

Επιτομή άρχεται από του τριακο στού πέμπτου βιβλίου έως του τε

Δ Ι.

Δίων, ο διά την ευφράδειαν των λόγων του Χρυσόστομος επονομα σθείς, ήτον υιός του Πασικρά

τους εκ Προύσης της Βιθυνίας, πρώτον μεν Σοφιστής, και ύστε ρον Φιλόσοφος Στωικός χρημα τίσας. Ούτος, αφ' ου εις την νεότητά του έκαμε πολλας περιη γήσεις εις την Αιγυπτον, και

εις άλλας διαφόρους πόλεις και χώρας, ελθών κατώκησεν εις την

Ηώμην, αλλά φοβηθείς έπειτα την τυραννίαν τού Δομιτιανού, ανεχώρησεν από τα όρια της Ρω μαϊκής επικρατείας, και έζη εις τους Γέτας και Θράκας, πορι ζόμενος τα προς το ζην αναγ

Δ. Ο

πο9

ορα της Αιτωλίας και Ακαρ νανίας .

Δονάτος (Donatus) Αιλιος, Ρω μαίος, Ρήτωρ και Γραμματικός

περίφημος, ακμάσας κατά τους χρόνους του θείου Ιερωνύμου, του οποίου και διδάσκαλος έχρη μάτισεν. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζονται Α'. Πραγματεία Γραμματική, ήτοι περί των Γραμ μάτων, Συλλαβών, Ποδών, Τό νων, και περί των οκτώ τού Λό γου μερών, εκδοθ, εν Βασιλεία, 1527, μετά και άλλων Γραμ

ματικών, και αλλαχού κατ' ι δίαν.

Β. Σημειώσεις εις τον

Βιργίλιον, και Τερέντιον, συν

καία με τα έργα των χειρών του,

εκδοθείσαι μετα των Ποιημάτων

Μετα δε τον θάνατον του Δο

αυτών.

μιτιανού προσκληθείς πάλιν εις Δοξαπατρής. Ζ. την Ρώμην υπό του Νέρβα , τρής. ετιμάτο πολύ από αυτόν , και Δορύλαιον (Έσκι Ασίας, κατα έπειτα από τον Τραϊανόν, με τα του οποίου και εις την βα μένη (Κάτοικ.

Νείλος Δοξαπα Ισάρ), πόλις της την Φρυγίαν κει Δορυλαεύς).

σιλικήν άμαξαν επεριδιάβαζεν. Δούκας. Ζ. Ιω. Δούκας. Εκ των Συγγραμμάτων του Δί Δουλίχιον, νήσος μικρα, κατά τον ωνος μάς σώζονται ακόμη ογ αιγιαλόν της Ακαρνανίας κει

δοήκοντα Λόγοι διαφόρων υπο δέσεων, των οποίων ήμέχρι τού

μένη (Κάτοικ. Δουλιχιεύς, και Δουλιχιώτης).

δε αρίστη έκδοσις είναι η εν Δούναβις. Ζ. Δανούβιος. Λειψία 1784, 8, εις τόμους Δούρα, πόλις της Ασίας εις την Ασσυρίαν, παρά τον Τίγρητα δύω, μετά των Παρατηρήσεων τού Ρεΐσκίου. ποταμόν κειμένη (Κάτοικ. Δου

"Δόλιχος, αγώνισμα, ανήκον εις τον

ρηνός).

Δρόμον, και ελέγετο, όταν οι Δούρειος Ίππος (Durius Εquus), την μίαν άκραν του Σταδίου

ήτον ένας υπερμεγέθης ξύλινος ίππος, δια του οποίου εκυρίευ

έως εις την άλλην.

σαν οι Έλληνες την περίφημο»

αθληταί έτρεχον επτάκις από

Δόλοπες, λαοι αρχαίοι της Ηπεί

Τρωάδα, κατά τον ακόλουθου

ρου, κατοικούντες εις τα σύν

τρόπον. Αφού εκλείσθησαν μέσα

ΔΡ

ΔΟ

1 ΙΟ

εις την κοιλίαν αυτού του "Ιπ, που οι πλέον εξαίρετοι Στρατη γοί των Ελλήνων, τον έσυραν κρυφίως, και τον έφεραν πλησίον ι

.

"

Α

4

κόων εκτύπησε δια δοκιμήν την κοιλίαν του "Ιππου με την λόγ

/

χην του πλήν τούτο δεν εφάνη αρεστόν εις τους Θεούς,

διό

Ελληνικών στρατοπέδων εύκαιρον, ήνοιξαν τας πύλας της πόλεως,

και κατέφαγώθη υπό δύω δρα κόντων. Εκ τούτου δε του συμβε βηκότος παρακινηθέντες οι Τρώες, έφεραν τον "Ιππον εις την πόλιν, χαλάσαντες εν μέρος του τεί, χους, και έπειτα από την χα, ράν των εδόθησαν όλοι εις τα φαγοπότια, και ούτω βεβαρυμέ.

και είδον με θαυμασμόν τον μέ γιστον εκείνον "Ιππον, και τον

νοι από την πολλήν κραιπάλην, απεκοιμήθησαν αμέριμνοι. Τότε

εις τα τείχη της πόλεως, όπου

αφήσαντές τον μ' ένα μόνον Στρα τιώτην, Σίνωνα καλούμενον, αν

εχώρησαν όλοι διά νυκτός, και υπήγαν εις την Τένεδον . Οι δε Τρώες βλέποντες τον τόπον των

Σίνωνα κλαίοντα και οδυρόμενον,

οι Ελληνες ανοίξαντες την κοι,

και πολλά κατά των Ελλήνων

λίαν τού "Ιππου εκείνου, και πηδήσαντες κάτω, έδωκαν αμέ σως το σύνθημα εις τους έξω,

λέγοντα. Έλεγε δε ο Σίνων προς

τους Τρώας, ότι τάχα οι "Ελ ληνες βεβαρυμένοι από την πο λυκαιρίαν, ανεχώρησαν δια την πατρίδα των, και ότι θέλοντες

να εξιλεώσωσι την Αθηνάν δια την αρπαγήν του Παλλαδίου,

ανάψαντες φανούς εις διάφορα μέρη της πόλεως. Εκείνοι δε εμβάντες και ενωθέντες μετ' αυ τών, διεσπάρησαν καθ' όλην την

πόλιν, καίοντες και σφάζοντες

αφήκαν εκεί αυτόν τον "Ιππον,

τον τυχόντα, και ούτως έλαβε

τον οποίον επίτηδες κατεσκεύα

τέλος η πολυπαθής αύτη πόλις

σαν τόσον μέγαν, δια να μη μετά δέκα ετών πολιορκίαν. δυνηθήτε σείς να τον εμβιβά Δούριος ( Duero), ποταμός της σετε μέσα εις την πόλιν, και Ισπανίας, διαχωρίζων την Αυσι, τανίαν από την Γαλλαικίαν. ότι αυτός εναντιούμενος εις τα

κινήματά των, εκόπη την ρίνα Δραγγιανή (Σιγιστάν), επαρχία και τα ώτα, και αφέθη εκεί της Ασίας εις την Περσίαν (Κάτ, ούτω καταπληγωμένος προς κα οικ. Εκ Δραγγιανής). ταφρόνησίν του. Ταύτα ακούσαν Δράκανον, όρος και πόλις ομώνυ τες οι Τρώες, και απατηθέντες από την επίπλαστον αυτού διή

μος της νήσου Ικαρίας (Κάτοικ.

Δρακόνιος, και Δρακονεύς). γησιν, απεφάσισαν να σύρωσι τον Δράκων, Στρατονικεύς, Γραμματι, "Ιππον εις την πόλιν των, δια κός, ακμάσας περί τα μέσα του έ. Αιώνος. Εκ των Συγγραμ. να τον έχωσι προς καύχημά των. Αλλα τινες εξ αυτών ή μάτων αυτού σώζεται μόνον το ναντιώθησαν, και πρώτος ο Λαο Περί Μέτρων Ποιητικών, εκδοθι και

ΔΡ

ΔΩ

Ι 11

μετά της εις την Ιλιάδα Εξη

πρώτην φοράν ο Κέκρωψ από την

γήσεως του Ιω. Τσέτσού εν Λει ψία, 1812, 8. Δρέπανον. Ζ. Ρίον .

"Αιγυπτoν εις την Ελλάδα, και των

Δρέπανον (Τrapani), πόλις της Σικελίας (Κάτοικ. Δρεπανεύς). Δρίνιος (Drino ή Βoliana), ποτα μός της Ιλλυρίδος,. εκχυνόμενος

ρης, Ερμής, Ηφαιστος, Ηρα,

οποίων τα ονόματα είναι ταύτα: Ζευς, Ποσειδών, Απόλλων, Α Δημήτηρ, Αρτεμις, Αθηνά, Α φροδίτη και Εστία. Υπέθετoν

δε οι Ελληνες, ότι αυτοί κατώ

εις την Αδριατικήν θάλασσαν.

κουν εις τον Ολυμπον, τουτέστιν

Δρόμος, αγώνισμα διαφόρως γινό

μενον εις τους Ολυμπιακούς Α

εις τον Ουρανόν, δια το οποίον και Ολύμπιοι, η Ουρανίωνες ω

γώνας. Εις τούτον τον Αγώνα,

νομάζοντο, και ότι έκαστος αυ

όστις εν τώ τρέχειν έφθανε προ τήτερα εις το διωρισμένον ση μείον, ωνομάζετο νικητής, και ελάμβανε το βραβείον της νίκης , "Ειδη δε του Δρόμου ήσαν ταύ

των είχε ιδιαίτερο βαθμόν, και επιστασίαν ιδιαιτέραν τόσον εις τον ουρανόν, καθώς και εις την γήν, ως φαίνεται και εν τω οι κείω τόπω του παρόντος Λε

τα : Δίαυλος, Δόλιχος, Στά

ξικού .

διον, Οπλίτης, Τέθριππος, Κέ Δωδώνη (Καστρίτσα), πόλις της ληςσ Απήνη, Κάλπη, και Συν Ηπείρου, πλησίον των Ιωαννίνων ωρίς , περί των οποίων βλέπε κειμένη, ονομαστή δια το περί φημον μαντείον του Διός, το εν τώ οικείω τόπω του παρόντος οποίον ωνομάζετο απ' αυτής Δω Λεξικού.

Δρυμία, και Δρυμαία (Αγία Μα ρίνα), πόλις της Ελλάδος κατα την Φωκίδα κειμένη (Κάτοικ. Δρύ

μιος, και Δρυμαίος). Δρύοπες, κάτοικοι αρχαίοι της Η πείρου, των οποίων η μητρόπολις ωνομάζετο Δρύς.

Δύμη, ακρωτήριον, και πόλις της Πελοποννήσου εις την Αχαϊαν

δωναίον, και περί του οποίου διηγούνται πολλά. Εις τα πέριξ ταύτης της πόλεως ήτον άλσος με ναόν του Διός, πλησίον του οποίου ευρίσκετο και μία δρυς χρησμολόγος , από την οποίαν

ελάμβανον οι ερωτώντες αμέσως τους χρησμούς, ή, κατ' άλλους,

Δυρραχίνος). Ζ. Επίδαμνος.

εμμέσως από δύω περιστεράς, αι οποίαι κατώκουν επάνω εις εκεί νην την δρύν. Και ταύτα μεν ο μύθος. Το δ' αληθές είναι, ότι οι χρησμοί εδίδοντο από δύω

Δωδεκάθεον, βωμός περικαλλής εις τας Αθήνας, αφιερωμένος εις

άνδρας, κεκρυμμένους μέσα εις εκείνην την δρύν, ή, καθώς άλ

τιμήν των δώδεκα Μεγάλων λε

λοι αναφέρουσιν, από δύω γραίας, αι οποίαι κατα την γλώσσαν των

(Κάτοικ. Δυμαίος).

Δυρράχιον (Durazzo), πόλις Ιλ λυρική (Κάτοικ. Δυρράχιος, και

γομένων Θεών, τους οποίους έφερε

Ι Ι 2

Έ Β

ΔΩ

Θετταλών ωνομάζοντo Πελειάδες, το οποίον σημαίνει και Περιστε

ρας εις την αυτήν

διάλεκτον.

Πλησίον δε τούτου του μαντείου

τας υπωρείας του Παρνασσού χώρας, η οποία έπειτα ωνομάσθη απ' αυτού Δωρις, Δρυοπία το πρώτον καλουμένη.

έκειτο και μία χαλκινη λεκάνη, η οποία διά τινος μυστικής μη

χανής, ή υπό του αέρος κινου ένη, ηχολόγει δια παντός, και εκ τούτου προήλθε και η κ. Δω δωναίον χαλκείον » Παροιμία, ε πί των πολλά

και αδιακόπως

",

ΕΒ

Ερουια,

-

ή Ηβουδαι, νήσοι μι

κραί εις τον Ωκεανόν, προς Βορ

λαλούντων λεγομένη. Οι δε μαν ραν της Ιρλανδίας κείμενα τευόμενοι απέδιδον όλα ταύτα "Εβρος (Μαρίτσα) , ποταμός μέ εις την υπερφυσικήν δύναμιν της γιστος της Θράκης, όστις διερ χόμενος δια της Φιλιππουπόλεως, δρυός και της λεκάνης. Δωρίδες (Dorides). Ζ. Νηρεύς, Αδριανουπόλεως, και άλλων χω Νύμφαι. ρών, χύνεται εις το Αιγαίον Δωρικός, κόλπος της Ασίας εις την πέλαγος Καρίαν, πλησίον της Κνίδου. Έδεσσα, πόλις της Ασίας εις την Δωρίς (Λοιδωρίκι και Κράβαρι), Μεσοποταμίαν, η αυτή και Καλ

επαρχία της Ελλάδος, μεταξύ

λιρρόη και Αντιόχεια (Κάτοικ

Θεσσαλίας, Φωκίδος, Οζολαίας Εδεσσηνός). Λοκρίδος, και Αιτωλίας κειμένη. "Εδεσσα (Βοδενα), πόλις της Η Δωρίς, επαρχία της μικράς Ασίας, πείρου μεσόγειος (Κάτοικ. Εδεσ - κάτωθεν της Ιωνίας κειμένη (Κάτ σαίος). οικ. Δωριεύς). Εζεκιήλ, Ιουδαίος το γένος. Συν Δωρίσκος, τόπος της Θράκης, ό έγραψεν εις Ελληνικήν διάλε που ο Ξέρξης έκαμε την ανα κτον Τραγωδίαν, ήτις επιγράφε θεώρησιν του πολυπληθούς στρα ται Εξαγωγή, τουτέστι περί της τεύματός του. εξόδου των Εβραίων από την Δωρόθεος, Επίσκοπος της Τύρου, "Αιγυπτον, της οποίας τα απο όστις, κατά τινας , εμαρτύρησεν σπασμάτια εξεδόθησαν υπό του

επί Ιουλιανού του. Παραβάτου

Λεκτίου εις την υπ' αυτού Συλ

εις ηλικίαν ετών εκατόν επτά.

λογήν των διαφόρων Ποιητών.

Σώζεται υπό το όνομα αυτού Ειλείθυια, θυγάτηρ του Διός και Πραγματεία περί των Ο. Απο στόλων, εκδοθ. εις την Μεγάλην

Βιβλιοθήκην των Πατέρων. Δώρος (Dorus), υιός του "Ελ

της "Ηρας, και προστάτις του τοκετού, την οποίαν επεκαλούντο βοηθον αι γυναίκες εις τον και ρον της γέννας των . -,

ληνος, και Βασιλεύς της περί

Ειλισσός, ή Ιλισσός, χείμαρρος, η

ΕΙ

ρύαξ εις τας Αθήνας, εις του οποίου τας όχθας έκειντο διά φοροι βωμοί. "Ειλωτες. Ζ. Έλος,

Ειμαρμένη (Fatum), θυγάτηρ του

ΕΚ

Ι 15

χια τινα ευρίσκονται μεταξύ των Πατερικών Συγγραμμάτων, τα ο ποία εξεδόθησαν και ιδίως μετά της Λατινικής Μεταφράσεως, κα τα διαφόρους πόλεις. -

Ουρανού και της Νυκτός, Θεα Ειρήνη. Ζ."Ωραι. - Αριστοφάνης. διοικούσα το πάν δι αναπόφευ- Εκάβη. Ζ. Ευριπίδης.

κτον ανάγκην, εις της οποίας Εκάβη (Ηecuba), θυγάτηρ του την απόφασιν υπετάσσοντο και Κισσέως, Βασιλέως της Θράκης, αυτοί οι Θεοί. • Επαραστένετο δε η Θεά αύτη με δεμένους οφθαλμους, ή και παντάπασι τυ

φλή, και βαστάζουσα εις τας χείρας της βιβλίον, εις το ό ποίον ήτον γεγραμμένον το μέλ

λον με αμετάβλητον τρόπον, όχι μόνον δια τους θνητούς, αλλα και δι αυτούς τους αθανάτους Θεούς.

Ειρεσίδαι, δήμος της Αττικής, εκ της Ακαμαντίδος φυλής (Κάτ οικ. Ειρεσίδης). Ειρηναίος, εγεννήθη εις την Ελ λάδα, και διέτριψεν ικανόν χρό νον εις την Σμύρνην κατα τους

χρόνους του Πολυκάρπου, Ε πισκόπου ταύτης της πόλεως .

Εκεί δε διατρίβων , εδιδάχθη παρ αυτού, ή παρ άλλου τινός

και γυνή του Πριάμου, εκ του οποίου εγέννησεν υιους μεν δέκα : τον Εκτορα, τον Πάριν, τον Δηίφοβον, τον Έλενον, τον Πάμ

μονα, τον Πολίτην, τον "Αντιφoν, τον Ιππόνουν, τον Πολύδωρον, τον Τρώιλον και τέσσαρας , θυ γατέρας: την Κρέουσαν, την Ααο δίκην, την Πολυξένην, και την Κασσάνδραν. Η Εκάβη μετά

την καταστροφήν της Τρωάδος έπεσεν αιχμάλωτος εις τους "Ελ ληνας, και η μόνη παρηγορία της ήτον ή Πολυξένη, και ο Πολύδωρος. Αλλ' έμελλεν άρα να

ίδη και αυτών τον ελεεινον θά-, νατον εις μίαν και την αυτήν ημέραν. Διότι η μεν Πολυξένη

εθυσιάσθη επάνω εις τον τάφον

διαδόχου των Αποστόλων, και

του Αχιλλέως, κατα ζήτησιν αυ τού, επειδή εξ αιτίας της εδο

έπειτα υπήγεν εις την Γαλλίαν,

λοφονήθη από τον Δηίφοβον και

όπου και εις τον Επισκοπικόν

Πάριν τους αδελφούς της, ο δε Πολύδωρος ευρεθείς εις την θά λασσαν πνιγμένος, εγνωρίσθη α πό τας θεραπαινίδας της Εκά

θρόνου του Αουγδούνου, ή Λεω νίου προεβιβάσθη. Συνέγραψε δε πλείστα Εκκλησιαστικα Συγγράμ ματα, εκ των οποίων πέντε μό νον σώζονται κατα Αιρετικών το πρώτον εκ τούτων των πέντε

το εφύλαξεν ο Επιφάνιος ακέ ραιον, εκ δε των λοιπών τεμά

βης, και εφέρθη εις την σκηνήν της, του οποίου η θεωρία έ

φερεν εις παντελή απελπισίαν την δυστυχή ταύτην

Βασίλισσαν.

"Ειχε δε σταλθή ο Πολύδωρος

ΕΚ

ΕΚ

4

από τον Πρίαμον, πριν της κα ταστροφής της πόλεως, προς τον Πολυμήστορα, Βασιλέα της Θρά κης με πολλούς θησαυρούς, επί

σκοπώ του να δυνηθήποτε να α ναστήση την πατρικήν έστίαν,

κατ' αυτών βλασφημίας της Ε κάβης, την ελιθοβόλησαν , ή, κατ' άλλους, έπεσε μόνη της εις την θάλασσαν, και πνιγείσα, μετ εμορφώθη εις κύνα, της οποίας το μνήμα, Κυνος Σήμα, ονο

αν τυχόν κατεδαφισθή υπό τών Ελλήνων. Αλλ' ο Πολυμήστωρ

μαζόμενον, εσώζετο εις την Θρά

μετά

βωνος.

την πτώσιν της πόλεως,

κην και εις τον καιρόν του Στρά

και όλης σχεδόν της οικογενείας Εκάλη, δήμος της Αττικής, εκ της Λεοντίδος φυλής (Κάτοικ, του Πριάμου, έπνιξε τον δυστυχή Πολύδωρον, δια να κληρονομήση τα πλούτη του, και πνιγμένον

Εκάλειος, και Επιρρ. Εκαλή δεν ) .

ούτω, τον έρριψεν εις την θά Εκαλήσια (Ηecalesia), εορτή των λασσαν, της οποίας τα κύματα Αθηναίων, διορισθείσα υπό του Θησέως εις τιμήν της Εκάλης, τον έφερον εις το μέρος, όπου ήτον και η Εκάβη. Η δε Ε

η οποία φιλοξενήσασα αυτόν εις

κάβη προσποιηθείσα τότε, ότι

την Αττικήν, τον ευχήθη να ε πιστρέψη υγιής, όταν έστράτευε

δεν είχε καμμίαν είδησιν περί

κατα του Μαραθωνίου Ταύρου. της δυστυχίας του υιού της, ε ος, Αβδηρίτης, άλλος πα Εκαταί προσκάλεσε με φιλικον τρόπον τον

Πολυμήστορα, δια να τον όμι λήση τάχα περί μυστικών πραγ

μάτων, και προ πάντων να τον δείξη το μέρος, όπου είχεν

ρα τον Μιλήσιον, Φιλόσοφος και Ιστορικός, ακμάσας επί Αλεξάν δρου του Μεγάλου. Συνέγραψε,

Αρχαιολογίαν των Εβραίων, της

ακόμη

πολλους θησαυρούς παρα χωμένους. Κατ' αυτόν λοιπόν τον

οποίας τα λείψανα εξεδόθησαν εν Αλτώνη 175ο, 8. μετα Ση

τρόπον ελθών ο Πολυμήστωρ, και

μειώσεων ,

έμβας χωρίς καμμίαν υποψίαν Εκάτη (Ηecate), θυγάτηρ του Πέρσου και της Αστερίας, ή του με τους υιούς του εις την σκη Διός και της Αστερίας - διότι νήν της Εκάβης, έξαφνα έπερι ο Ζευς αγαπών την Αστερίαν, η νίδας κυκλώθ από τας θεραπαι εσύχναζε προς αυτήν, και έπει, αυτής, και ετυφλώθη ελεεινώς διά την παρανομίαν του, αφ' ου δή, πριν γεννήση, την έλαβε ο πρώτον ετύφλωσεν ή Εκάβη έμ Πέρσης εις γυναίκα του, ενoμί, σθη αυτός πατήρ της Εκάτης προσθεν αυτού τους δύω υιούς του. Μετά δε ταύτα οι Έλλη κατά το φαινόμενον, τη δε αλη. νες είτε εις τον Πολυμήστορα θεία ήτον ο Ζεύς. Κατ' άλλους

χαριζόμενοι δια την επίπλαστον απολογίαν του, είτε και διά τας

δε η Εκάτη ήτον θυγάτηρ του Διός και της "Ηρας, ή του Διός

ΕΚ

ι 15

ΕΚ

και της Δήμητρος, και αδελφή Εκατόγχειρες ( Centimani ), υιοι της Περσεφόνης, μετά της οποίας και συγκατώκει εις τον "Αδην. Επειδή δε συνεμάχησε και αυτή μετα του Διός εναναντίον των Γιγάντων, ετιμήθη ύπ' αυτού να

του Ουρανού και της Γης, Κότ

έχη εξουσίαν εις τον ουρανόν,

μεως, έχοντες ανά εκατόν χεί

εις την γην, και εις τον "Αδην. Και εις μεν τον ουρανόν ωνομά ζετo Σελήνη, εις την γην δε

ρας και πεντήκοντα κεφαλάς , όθεν φοβηθείς την δύναμιν αυ

"Αρτεμις, και εις τον "Αδην, Εκάτη και Περσεφόνη. Δια δε

έδησε με δεσμούς ισχυρούς, και

την τριπλήν ταύτην εξουσίαν, επ. ωνομάσθη και Τριπλή Εκάτη, και επαραστένετο με τρείς κε φαλάς, ή με μίαν μόνην κεφα λήν, και τρία πρόσωπα,

θη της γης. Αλλ' ο Ζευς έχων πόλεμον με τους Τιτάνας, τους ηλευθέρωσε δια συμβουλής της Γης, και τους έλαβεν εις την

Σ>

3

2

Εκατήσια (Ηecatesia), εορτή των' Ελλήνων, πανηγυριζομένη εις τι

τος, Γύης, ή Γύγης, και Βριά ρεως, ή Αιγαίων ονομαζόμενοι, οι οποίοι ήσαν τέρατα φρικωδέ στατα, και ακαταμαχήτου δυνά

τών και αυτός ο πατήρ των, τους τους εφυλάκωσε μέσα εις τα βά

συμμαχίαν του, διορίσας αυτούς έπειτα φύλακας των καταπολε

μηθέντων εκείνων Τιτάνων. μην της Εκάτης, την οποίαν επ Εκατόμβαια (Ηecatombea), ή Εκατόμβοια, εορτή των Ελλή εκαλούντο εις τους όρκους, και εις τας μαγείας, κατ' εξοχήν δε αι νων, κατά την οποίαν έθυσίαζον γυναίκες των Θετταλών. Η Ε εις τους Θεούς, και μάλιστα κάτη ενoμίζετο και έφορος του εις τον Απόλλωνα, Εκατόμβας, "ζ, καθαρισμού, και δια τούτο την ήτοι θυσίαν, εξ εκατόν βοών συν τελευταίαν ημέραν εκάστου Μη ισταμένην. Εκ ταύτης δε της 2.

"ν

νός όλοι

1

ι

"

ι

€

1

-

οι εν καταστάσει και

εορτής ωνομάσθη και ο Μην,

πλούσιοι άνθρωποι ήτοίμαζον προς καθαρισμόν της οικίας και φα

κατά τον οποίον ετελείτο, Εκα τομβαιών. Ζ. Μήνες Αθηναίων.

γητόν, κατεσκευασμένου από ωα, Εκατόμβη (Ηecatombe), ή εξ εκατόν βοών συνισταμένη θυσία. δη, και το έθετoν εις τας πλα Αι περί της Εκατόμβης γνώμαι

κρόμμυα, και άλλα τοιαύτα εί τείας και τριόδους της πόλεως, δια τροφήν, ή τιμήν ταύτης της Θεάς. Τούτο δε, το φαγητόν, Εκάτης δείπνον, ή ωον εκ κα θαρσίου, ονομαζόμενον, το ελάμ βανον διά νυκτός οι πτωχοί, και μάλιστα, οι Κυνικοί Φιλόσοφοι 2ζΟΖΕ

ΤΟ

ετρωγον.

είναι διάφοροι επειδή τινές μεν λέγουσιν, ότι η Εκατόμβη συν ίστατο τω όντι εξ εκατόν ολο

κλήρων βοών τινές δε, εξ έκα τον ποδών βοών , άλλοι δε, εκ

διαφόρων μεν ζώων, και ενός μό νου βοος, και άλλοι, εξ εκατόν

μικρών νομισμάτων, τα οποία

1 16

ΕΛ

ΕΚ

είχον εντετυπωμένην την εικόνα

Πρίαμον, λαβών παρ αυτού ικα

νην ποσότητα χρημάτων. του βοος, ή και εξ ενός μόνου, το οποίον και Εκατόμβοιον ωνο Ελαία, πόλις και λιμήν της Μικράς Ασίας εις την Αιολίδα (Κατ μάζετο. οικ. Ελαιάτης). Εκατόμπυλος, η μητρόπολις των Βασιλέων της Παρθυαίας (Κά Ελαιεύς, ή Ελαιούς, δήμος της Αττικής, εκ της Ιπποθοωντίδος τοικ. Εκατομπύλιος). Εκατόννησος (Μουσκονήσια), νησί φυλής (Κάτοικ, Ελαιούσιος). δια τινα, μεταξύ Λέσβου και Ελαιούς, πόλις της Θράκης, εις

Ηπείρου κείμενα (Κάτοικ. Έκα τοννήσιος) -

την νότιον άκραν της Χερσονή σου κειμένη (Κάτοικ, Ελαιού

Εκβάτανα (Χαμαδαν), πόλις της

σιος). Ασίας, κατά την Μεγάλην Μη Ελαίς (Εlais ). Ζ. "Ανιος. δίαν κειμένη, ονομαστή δια την Ελάτεια (Τουρκοχώρι), πόλις πρω τεύουσα της Φωκίδος, προς Βορ χειμερινήν διατριβήν των Βασι

λέων της (Κάτοικ. Εκβατανη ράν των Δελφών κειμένη (Κάτ οικ. Ελατειευς, και Ελατεύς), νός). Εκκλησιάζουται. Ζ. Αριστοφάνης. Ελαφηβόλια (Εlaphebolia), εορτή των Αθηναίων, εις τιμήν της "Εκτωρ (Ηector) υιός του Πριά Αρτέμιδος πανηγυριζομένη και εις μου και της Εκάβης, ο ανδρει ότατος πάντων των Τρώων. Ού την οποίαν εθυσίαζoν ελάφους, τος έδειξε μεγάλην γενναιότητα εις τον πόλεμον, και εν όσω έ ζη, οι Τρώες τον έστοχάζοντο

και εκ τούτου ωνομάσθη και ο Μήν, κατά τον οποίον ετελείτο,

ως μέγα στήριγμα της πόλεως

γCχί (ΣΥ) •

Ελαφηβολιών. Ζ. Μήνες Αθη

των. Εφόνευσε δε πολλούς επι Ελένη. Ζ. Ευριπίδης, σήμους "Ελληνας, μεταξύ των ο Ελένη (Ηelena), θυγάτηρ του ποίων ήτον ο Πρωτεσίλαος, και Τυνδάρεω, Βασιλέως της Σπάρ της, και της Λήδας, ή του Διός ο πολλα ηγαπημένος φίλος του

Αχιλλέως Πάτροκλος. Αλλα τέ

και της Λήδας (Ζ. Κάστωρ).

λος μονομαχήσας και μετ' αυ του του Αχιλλέως, εφονεύθη υπ'

Θησεύς και Πειρίθους οι δύω ειλικρινέστατοι φίλοι ακούσαντες περί της ωραιότητος της Ελέ νης, υπήγαν εις την Σπάρτην και την έκλεψαν, ούσαν ακόμη

αυτού, αφήσας λύπην απαρηγό ρητον εις όλους τους Τρώας .

Το δε σώμα του αφ' ου το έδη σεν ο Αχιλλεύς εις το άρμα του, και επεριτριγύρισε με αυτό τρις τα τείχη της πόλεως, και τον

τάφον του Πατρόκλου, το έδω κε τελευταίον εις τον γέροντα

μικραν, την οποίαν έπειτα ήλευ θέρωσαν οι αδελφοί της Κάστωρ και Πολυδεύκης. Τα αμίμητά της κάλλη παρεκίνησαν όλους τους εξαιρέτους Ηγεμόνας της

ΕΛ

ΕΛ

Ελλάδος να την ζητήσωσι δια γυναίκα των αλλ' ο Τυνδάρεως ε 2

Αν

3

€

Μ

νέλαον, υιον του Ατρέως, και Α.

Μ

"ν

3

των οποίων ηδύναντο να κυριεύ

ν

προτίμησεν από όλους τον Με *Ν

1 17

"

σωσι ταχύτερα και ευκολώτερα την Τρωάδα. Μετά δε την ά λωσιν ταύτης της πόλεως τον έ

"

αδελφόν του Αγαμέμνονος, υπο χρεώσας πρώτον τους λοιπούς Μνηστήρας εις υπεράσπισιν αυτής,

εαν τυχόν συμβή και δευτέρα τις

λαβεν ο Πύρρος μαζή του, και τον ηγάπα πολύ, δούς εις αυτόν και τόπον εις την "Ηπειρον, ό που κτίσας πόλιν, απέθανεν εκεί,

λογομαχία περί αυτής. Ο Με φιλοξενήσας εσχάτως και τον Αι Ψξί Οίγ) • νέλαος λοιπον νυμφευθείς αυτήν, έζη ευτυχώς μαζή της, έως ότου Ελευθέρια ( Εleutheria ), εορτή των Ελλήνων , πανηγυριζομένη ετάραξε την ευτυχίαν των Αλέ ξανδρος, ο λεγόμενος Πάρις, υιός κατά την δευτέραν του Βοηδρο μιώνος Μηνός, ή κατά την δε του Πριάμου, όστις έλθων εκεί κάτην του Μαιμακτηριώνος, εις χάριν περιηγήσεως, την έκλεψεν εις την απουσίαν αυτού, και μνήμην της ελευθερίας επειδή 1

Α"

ι

3

μ.

ν

y

}

-

9

ι

"

9

ν

Δ"

την έφερεν εις την Τρωάδα, γε *)

νόμενος αίτιος

-

ση

ν

του

κατ' αυτήν την

ημέραν συνέβη ή

ν

δεκαετούς

εν Πλαταιαίς κατά των Περσών

νίκη των Ελλήνων. εκείνου πολέμου, και της παν τελούς καταστροφής της ιδίας Ελευθερολάκωνες . Ζ. Γήθειον. του πατρίδος. Μετά δε τον θά Ελευσίνια (Εleusinia), εορτή με γίστη της Ελλάδος, πανηγυριζο νατον του Πάριδος έλαβε την μένη κατ' έτος, ή κατά πενταε Ελένην ο αδελφός του Δηίφοβος, και εις την άλωσιν της πόλεως τίαν εις τιμήν της Δήμητρος και Περσεφόνης, μάλιστα δε εις εδόθη πάλιν εις τον Μενέλαον,

μετα του οποίου και υπέστρεψεν εις την Ελλάδα. Αλλ' αφ' ού

την Ελευσίνα της Αττικής, όπου

ετελούντο τα Μυστήρια, τα ο

απέθανε και ο Μενέλαος, αυτή κατατρεχομένη από τους συγγε

ποία έδιαιρούντο εις Μικρά, και

νείς αυτού, κατέφυγεν εις την

δε τα μικρά ήσαν ως Προεόρτια

Η'όδον, και εκεί έδωκε το ελε

των μεγάλων, και όσοι εμυούν το εις αυτά, ωνομάζοντο μόνον Μύσται, όσοι δε εις τα μεγάλα, ελέγοντο Επόπται, ή Έφοροι .

εινόν τέλος της ζωής της, κρε μασθείσα εις δένδρον από άλ λην τινα συγγενή της.

"Ελενος (Ηelenus), υιός του Πριά μου και της Εκάβης, ονομα στός δια τας προγνώσεις του, δια το οποίον και δεν εφονεύθη υπό των Ελλήνων, προδηλώσας εις αυτους πολλά ωφέλιμα μέσα, δια -

α

ν

ν

εις Μεγάλα Μυστήρια

ταύτα

Διήρκει δε αύτη η εορτή εννέα ημέρας, κατά τας οποίας ούτ' εφυλακόνετο κανένας, ούτ' εκρί νετο, δια να μη φανή τις εις

9

τοιαύτας χαρμοσύνους ημέρας λυ

2.

πημένος, Η μύησις εγίνετο την

Ι 18

ΕΛ

ΕΛ '

Α

«

Αν

Υ

νύκτα πολλά μυστικώς, και ήταν

ποταμός της Πελοποννήσου εις

την Αρκαδίαν. έκαστος υπόχρεως να μην ανα καλύψη τίποτε από όσα έβλε Ελλάδιος, Αιγύπτιος, Γραμματικός, του οποίου αποσπασμάτια τινα πεν, ή ήκουεν εις τον καιρόν εκ των Χρηστομαθειών του σώ της κατηχήσεως, είδε μή, επαι ζονται εις τον Φώτιον, και εις δεύετο με κεφαλική τιμωρίαν. Οι μυούμενοι έπρεπε να ήναι όχι τον Θησαυρον των Ελληνικών 9Ν. ι

ν

ν

,

μόνον πολίται Αθηναίοι, αλλά Αρχαιοτήτων του Γρωνoβίου. και τίμιοι, και αμέμπτου πολι Ελλας (Graecia), επαρχία της Ευ τείας άνθρωποι. Εις δε τους ξέ ρώπης μικρά μεν, αλλά μήτηρ νους ήτον διόλου απηγορευμένη αύτη η μύησις, πλήν τινων ση

μαντικών υποκειμένων, οποίοι ή •

«

-

*

ι

"

σαν ο Ηρακλής, ο Κάστωρ και Πολυδεύκης, και άλλοι τοιούτοι, οι οποίοι μ' όλον τούτο έπρεπε πρώτον να υιοθετηθώσι τρόπον . -

1

€

-

ποτε τών τεχνών και των επιστη

μών, και διδάσκαλος της Οικου μένης χρηματίσασα. Κείται δε η Ελλας μεταξύ Αιγαίου πελά

γους, Μεσογείου θαλάσσης, Ιονίου πελάγους, και Μακεδονίας, της

"

οποίας τα κυριώτερα μέρη ήσαν

τινα υπό τινος πολίτου Αθηναίου,

πέντε: Η ιδίως λεγομένη Ελ

Επίστευον δε οι μυηθέντες, ότι θέλουν ζήσει ευτυχώς εις την πα ρούσαν ζωήν, και μετα θάνατον θέλουν απολαύσει ανεξετάστως τα

λας, ή Θεσσαλία, η Ηπειρος, η

Ηλύσια Πεδία, τουτέστι τον Πα

Ελευσίς (Λεψίνα), δήμος, ή πόλις

λίας, Αιγαίου πελάγους, Ηπεί ρου, και Κορινθιακού κόλπου, περιελάμβανε τάς εξής οκτώ ε

της Αττικής, επίσημος δια τον

παρχίας: την Αττικήν, Μεγαρί

εν αυτή ναόν της Δήμητρος,

δα, Βοιωτίαν, Φωκίδα, Λοκρί

ράδεισον.

Πελοπόννησος, και αι Ελληνι

και Νήσοι. Η ιδίως Ελλας (Λει βαδια), κειμένη μεταξύ Θεσσα

όπου ετελούντο εις τιμήν της τα

δα, Αιτωλίαν, Ακαρνανίαν, και ειρημένα Μυστήρια (Κάτοικ. Ε την Δωρίδα, περί των οποίων βλέπε εν τώ οικείω τόπω του λευσίνιος). Ελεφαντίνη (Γεζιρέτ ελ Σάγγ), παρόντος Λεξικού. πόλις της Αιγύπτου, προς Ανα Ελλάς Μεγάλη (Μagna Graecia), τολας της Αβύδου κειμένη (Κάτ ή κάτω λεγομένη Ιταλία, προς την Νεάπολιν και Καλαβρίαν, οικ, Ελεφαντίνος). όπου ήσαν πολλόταται Ελληνικαί Ελικών (Λικώνας), όρος υψηλότα αποικία. τον της Βοιωτίας, η καθέδρα των Μουσών, από το οποίον αύ Ελλη (Ηelle). Ζ. Αθάμας. τα παρωνομάσθησαν Ελικωνίδες, Έλλην (Ηellen), υιός του Δευ "

και Ελικωνιάδες.

Ελισσών (Ποτάμι της Καρύταινας),

καλίωνος και της Πύρρας, θυ

γατρός του Επιμηθέως, έβασί

ΕΛ

9

ΕΜ

λευσεν εις εκείνο το μέρος της

κοκονδύλου εν Βασιλεία, 154ο, 4,

Θεσσαλίας ,

το οποίον έπειτα

και αλλαχού. Β. Περί Γραμ

απ' αυτού ωνομάσθη Ελλάς, και Έλληνες οι εγκάτοικοι αυτού,

ματικής Γυμνασίας, εκδοθ. (επ'

Γραικοί το πρώτον καλούμενοι, των οποίων γνήσιοι απόγονοι εί μεθα ημείς, καθώς εσχάτως ή

ονόματι του Μεγάλου Βασιλείου) αυτόθι, 1533, 8, μετά της Λατινικής Μεταφράσεως, και αλ λαχού. Γ'. Περί Προσωδίας. Δ'. Περί Συντάξεως Ονομάτων και

λίου φανώτερον απεδείχθη και εις, την ολικήν των πραγμάτων

"Ρημάτων, εκδοθ, υπό του "Αλ

μας μεταβολήν, Ελλήσποντος (Στενον των Δαρδα

δου εν Βενετία, 1525, 8, και αλλαχού. Ε. Περί Σχεδων, ή

νελλίων), ή μεταξύ Θρακικής Χερσονήσου και Φρυγίας θάλασ

Περί των του Λόγου μερών, εκ

-

σα. Ζ. Αθάμας, Ελλοί. Ζ. Σελλοί,

δοθ, εν Παρισίοις , 1545, 8.

5". Περί Παθών λέξεων, εκδοθ. μετά του Περί Διαλέκτων Γρη γορίου του Κορίνθου εν Λειψία,

Ελλοπία, χώρα της Ηπείρου με σόγειος , κατά την Μολοσσίαν κειμένη (Κάτοικ. Έλλoπιεύς). Έλος, χώρα της Πελοποννήσου εις

σχόπουλον αποδίδεται και η Γραμ ματική Εξήγησις των δύω πρώ

την Λακωνικήν, της οποίας τους κατοίκους ("Ειλωτας) έμεταχει

Ομήρου, εκδοθ, εν Αμστελoδ.

181 1, 8. Εις τούτον τον Μο

των βιβλίων της Ιλιάδος του

ρίζοντο οι Σπαρτιάται ως αν

17ο2, 8. Έτι Σχόλια εις τον

δράποδα ,

Ησίοδον, εις τον Πίνδαρον, εις τα Επιγράμματα , και άλλα

Ελυμαίοι, λαοί της Ασίας και περί την Μεγάλην Μηδίαν κατοικούν τινα . τες και έτεροι της Μακεδονι Εμμανουήλ Παλαιολόγος, υιός Ιω -

κής Ιλλυρίας.

"Εμεσσα (Χέμς), πόλις της Συρίας εις την Σελευκίδα, πλησίον του

Ορόντου ποταμού κειμένη (Κάτ Οί.Χ.

Εμεσσηνός).

άννου Ε. του Παλαιολόγου, όσ τις ελευθερώσας τον πατέρα του

από την φυλακήν, εις την ο ποίαν τον είχον βάλει οι Βενε τοί διά τινα χρέη, έλαβε παρ

Εμμανουήλ, ή Μανουήλ Μοσχόπου

αυτού την διοίκησιν τής βασι

λος, Κρής. Δύω φέρoυσι τούτο

λείας. Συνέγραψε δε και ούτος

το όνομα, εκ των οποίων ο δεύτε

Α. Υποθήκας βασιλικής αγωγής

ρος γνωρίζεται με το επίθετον Νεώ τερος, ή Ανεψιός (του Πρεσβυ τέρου δηλαδή Εμμανουήλ), και

προς τον υιόν του Ιωάννην. Β.

προς τον οποίον αποδίδονται Α. Ερωτήματα Γραμματικά, εκδοθ.

Βασιλεία, 1578, 8. Γ'. Διάλο γον, όν εποιήσατο μετά τινος Πέρ σου εν Αγκύρα της Γαλατίας.

μετά των του Δημητρίου Χαλ

Λόγους οκτώ περί Αρετής και Κακίας, έκδοθ. Ελλ. Λατ. εν

12 Ο

-

ΕΜ

ΕΝ

Δ'. Επιστολας 66, και άλλα

τινα σωζόμενα εισέτι ανέκδοτα . Εμμανουήλ Χρυσολωράς, Κωνσταν τινοπολίτης, αξιωματικός του Βα σιλέως Ιωάννου του Παλαιολό

γου, παρα του οποίου πεμφθείς προς τους Δυτικούς Ηγεμόνας,

δια να ζητήση βοήθειαν κατά των Βαρβάρων Τούρκων, των ο ποίων η έφοδος εφοβέριζε την παντελή καταστροφή του βασι

μετετέθη ζών εις τους ουρανούς, ερρίφθη μόνος του εις τους κρα τήρας της Αιτνης, και ότι έφω ράθη, ως λέγει ο Λουκιανός, από την σιδηράν του κρηπίδα, την οποίαν ετίναξαν έξω των κρατήρων αι φλόγες. Πιθανώτε ρον όμως είναι, ότι αυτός υπό περιεργείας πλησιάσας εις εκεί

νους τους πυριπνόους κρατήρας,

λείου, υπέστρεψεν άπρακτος. Με

κατεκάη, και έμειναν μόνον αι κρηπίδες του, αι οποίαι έδωκαν

τα δε ταύτα διαβας το δεύτε

έπειτα αιτίαν να είπωσιν, ότι

ρον εις την Ιταλίαν, έμεινεν ε κεί διδάσκων μετα ζήλου την Ελληνικήν γλώσσαν εις Βενετίαν, Φλωρεντίαν, Μεδιόλανα, και Πα υίαν. Αλλ' ύστερον επιστρέψας

αυτός υπό κενοδοξίας έγεινε μό νος του πυρίφλεκτος. Εκ των πολ λών Συγγραμμάτων του Εμπεδο κλέους ολίγα μόνον αποσπασμάτια σώζονται, εκδοθ. εις τον Α'. τό μον της του Φαβρικίου Ελληνι κής Βιβλιοθήκης, και εις την

πάλιν εις την Κωνσταντινούπολιν,

επέμφθη το τρίτον υπό του Βα

Φιλοσοφικήν Ποίησιν του Ερρί σιλέως πρέσβυς, ή Αντιπρόσωπος εις την εν Κωνσταντία της Γερ κου Στεφάνου. μανίας Σύνοδον, όπου και απο Έμπουσα, φάσμα, ή δαίμων κατα θανών, ετάφη εις την Μονήν των χθόνιος, η οποία υποκάτω εις Δομενικανών. Εκ των Συγγραμ διαφόρους μορφας, οίον γυναι κός, ζώου, πτηνού, λίθου, και μάτων αυτού σώζονται Α'. Ε των τοιούτων, επέμπετο εις τους ρωτήματα Γραμματικά, εκδοθ. το πρώτον Ελλ. Λατ. εν Βενε ανθρώπους υπό της Εκάτης, ως τία, 1484, και αλλαχού. Β. προμηνύτρια τινος δυστυχίας. Πα Μία Επιστολή προς Ιωάννην τον ραστένεται δε η Έμπουσα, έχου Παλαιολόγον. Γ'. Δύω άλλα σα τον μεν ένα της πόδα χαλ προς Ιωάννην και Δημήτριον Χρυ

κούν, τον δ' άλλον, όνου

σολωράν, εκδοθ. μετα του Χρο

λάκις δε παραστένεται και με

νικού του

Γ. Κωδινού

υπό Π.

Λαμβεκίου.

πολ

άλλην μορφήν, σύνθετον, τερα τώδη και αλλόκοτον.

Εμπεδοκλής, Ακραγαντίνος, Φιλό Ενδυμίων (Εndymion), υιός του σοφος Πυθαγόρειος, Ποιητής, και

Αεθλίου εκ της Καλύκης, θυ

Ιατρός. Φέρεται γνώμη παλαιά, ότι αυτός θέλων τάχα να φη μισθή, ότι δεν απέθανεν, αλλά

γατρός του Ωκεανού, και Βασι λεύς της "Ηλιδος. Ούτος δια

την ωραιότητα και την άκραν

Ε Ν'

Ε ΙΙ

1 2 Ι.

του δικαιοσύνην ήξιώθη παρά Εννόδιος (Εnnodius) Μάγνος Φή λιξ, Γάλλος, και Επίσκοπος της του Διός να συνδιατρίβη μετά των λοιπών Θεών εις τον ουρα

νόν, μένων αθάνατος και αγή, ρατος. Αλλ' επειδή εκεί ετόλμησε να βιάση την "Ηραν, εξωρίσθη από τον ουρανόν, και προς τι μωρίαν του κατεδικάσθη εις παν

εν Ιταλία Παυίας, εκ των Συγ γραμμάτων του οποίου σώζονται ακόμη πολλά, οίον Λόγοι, Ποι ήματα διάφορα, και Επιστολαί,

εκδοθ, εν Βενετία, τ728, 8, και

αλλαχού, τοτεινόν ύπνον. Κοιμώμενον λοι Εννων, πόλις της Παλαιστίνης εις

πόν ούτως εις το σπήλαιον του

την Σαμάρειαν, πλησίον του Ιορ δάνου ποταμού, όπου εβάπτιζεν Λάτμου, όρους της Καρίας, τον ο Πρόδρομος. είδεν η Σελήνη, και τόσον ε τρώθη από τα κάλλη του, ώστε Ενυάλιος, ο Αρης, έκτινος Ενυα κατέβαινε πάσαν νύκτα προς αυ

τόν, και ελάμβανε παραμυθίαν εις τον έρωτά της με μόνην την

λίου "Ηρωος επονομασθείς, τον οποίον εφόνευσε, μονομαχήσας μετ' αυτού. Μετωνυμικώς δε εκ λαμβάνεται αντί του Πόλεμος, καθώς και αυτός ο "Αρης.

εκ της θεωρίας ηδονήν, μή δυ ναμένη να τον απολαύση κατ' αλ λον τρόπον δια τον ύπνον του. Ενυώ (Εnyo). Ζ. Γραϊαι. Ενιπεύς, ποταμός της Θετταλίας, Ενυω (Εnyo, η Βellona) , αδελφή εις την Θεσσαλιώτιδα.

Εννέα όδοί. Ζ. Αμφίπολις.

και ηνίοχος του Αρεως, και έ φορος του πολέμου,

Εννεάπυλος, ονομάζεται ενίοτε η Επαφος (Εpaphus). Ζ. Ιώ.

πόλις των Αθηνών, επειδή με Επίγονοι. Ζ. Ετεοκλής. ταξύ των άλλων είχεν εννέα ση Επίδαμνος, η μετέπειτα Δυρρά μαντικας πύλας. "Εννιος (Εnnius) Κυίντος, Ποιητής

χιον (Durazzo), πόλις Έλλη νις, κατά την Ιλλυρίδα κειμένη

αρχαιότατος Λατίνος, εγεννήθη (Κάτοικ. Επιδάμνιος). εις την Ρουδίαν, πόλιν της Κα Επίδαυρος (Παλαιά Ραγούζα, Ιταλ. λαβρίας, και εφέρθη εις την Ρώ - Ragusί Κecchio), πόλις αρχαία της Δαλματίας. μην υπό Κάτωνος του Πρεσβυτέρου όπου ηγαπήθη διαφερόντως και Επίδαυρος (Μονεμβασία), πόλις της υπο του περιφήμου Σκηπίωνος του Πελοποννήσου εις την Αργολίδα, απέναντι της Αιγίνης κειμένη Αφρικανού. Συνέγραψε Χρονικά των Ρωμαίων εις 18 βιβλία, και ονομαστή δια τον περίφημον ναόν του Ασκληπιού (Κάτοικ. Επι προσέτι πολλας Κωμωδίας, Τραγω δίας, Επιγράμματα, και άλλα, δαύριoς). των οποίων τα αποσωθέντα λείψανα Επιεικίδα, δήμος της Αττικής, εκ -

εξεδόθησαν εν Αμστελοδ. 17ο7, 4,

της Κεκροπίδος φυλής (Κάτοικ.

μετά Σημειώσεων και Πίνακος.

Επιεικίδης).

Η 22

ΕΠ

Ε ΙΙ

Επικάστη (Εpicaste). Ζ. Λάιος. Επίκτητος. Ζ. Φρυγία. Επικηφισία, δήμος της Αττικής, Επίκτητος, Φιλόσοφος Στωικός,

έκ της Οινηίδος φυλής (Κάτοικ.

εγεννήθη εις την Ιεράπολιν της

Επικηφίσιος, και Επιρρ. Επικη

Φρυγίας, και κατήντησε δούλος εις τον Επαφρόδιτον, Ταμειού

φισιάθεν),

-

Επίκουρος, Αθηναίος, υιός του Νι κοκλέους, εχρημάτισεν ο θεμε λιωτης νέας τινος Αιρέσεως, την οποίαν έλεγεν, ότι δεν έμαθεν από κανένα διδάσκαλον. Ούτος

κατ' αρχάς έσπούδασεν εις την Σάμον, και εκείθεν περιελθών

πολλας χώρας και πόλεις, υπ έστρεψεν εις τας Αθήνας, και κτίσας την Σχολήν του εις κή

χον του Νέρωνος, από τον ο ποίον ελευθερωθείς, έζη εις την "Ρώμην με μεγάλην ένδειαν, ώ

στε όλη η περιουσία του συν ίστατο εις ένα ξύλινον κράββατον, εν στρώμα, και ένα λύχνον κε ράμειον, όστις όμως έπειτα έπω λήθη, δια το προς αυτόν σέβας,

χιλίας δραχμάς. "Οτε δε ο Δο μιτιανός εδίωξεν από την Ρώ

πον τινά πλησίον της πόλεως, εδίδασκεν εις τους ακροατάς του την Ευδαιμονίαν, η οποία, κατ'

μην και την λοιπήν Ιταλίαν ό λους τους Φιλοσόφους, ηναγκάσθη να φύγη και αυτός, και ελθών

αυτόν, συνίστατο εις την Ηδο

κατώκησεν εις την Νικόπολιν της Ηπείρου, όπου και εδίδασκε πο λυκρότως την Λογικήν, και Η

νην, εννοών αναμφιβόλως την της ψυχής ηδονήν . Αλλ' οι Επικού ρειοι, οι οπαδοί αυτού του ολι

γαρκούς και σώφρονος Φιλοσόφου, έκαμαν μεγάλας καταχρήσεις, παραδοθέντες ως άλογα κτήνη εις τας υλικας και σωματικας ήδονας, και δια τούτο εις τους μετέπειτα χρόνους έλαβε κακί στην υπόληψιν αύτη ή αίρεσις

των Επικουρείων. Περί των Συγ γραμμάτων του Επικούρου και της αιρέσεως αυτού βλέπε πλα

τύτερον Διογένην τον Λαέρτιον εις τον βίσν αυτού.

δικήν Φιλοσοφίαν, θεμελιόνων αυ. την εις τα δύω ταύτα αξιώματα: Ανέχου και Απέχου. Κατά τον Σουίδαν ο Επίκτητος συνέγραψε πολλά, αλλ' εις ημάς μόνον το Εγχειρίδιον απεσώθη, του οποίου

ο Συγγραφεύς, κατά την μαρτυ ρίαν του Σιμπλικίου, είναι Αρ. ριανός ο εκ Νικομηδείας, μα, θητής του Επικτήτου πολλα ή, γαπημένος. Τούτο το Εγχειρί διον, εις το οποίον περιέχονται αι αξιολογώτεραι διδασκαλία της

Επικράτης Αμβρακιώτης, Ποιητής Στωικής Φιλοσοφίας και εξεδόθη της Μέσης Κωμωδίας, του ο πολλαχού, και εν Λειψία, 1 799 - 18oo, 8, εις τόμους εξ, μετά ποίου τα ολίγα αποσπασμάτια της Λατινικής Μεταφράσεως, Ση εξεδόθησαν εις την υπό του Γρο μειώσεων, και Πίνακος. τίου Συναγωγήν των Ελλ. Τρα γωδιών και Κωμωδιών, Επιμενίδης (Εpimenides) , Κρής,

ΕΠ

ΕΠ

Σιι, πλ"

ίσε ι;

του οποίου ο πολυχρόνιος ύπνος έμεινεν εις Παροιμίαν Πεμφθείς ούτος υπό του πατρός του να εύρη εν απολωλός πρόβατον, και εμβας εις βαθυ σπήλαιον"να α

ναπαυθή ολίγον από τον πολύν κόπον, εκοιμήθη υπέρ τα τεσ σαράκοντα έτη κατά συνέχειαν, Εξυπνήσας δε και ελθών εις την πόλιν, είδε μεγάλην μεταβολήν,

και μόλις έγνώρισε την πατρικήν του οικίαν, Διεδόθη λοιπόν παν

2 25

σιλεύσαντα εις την νήσον αυτών, αλλ' εδείκνυον ακόμη προς τους ξένους και το μνήμα αυτού, εις

το οποίον αποθανών ετάφη, κα θως γίνεται δηλον και από τους στίχους τούτους του Καλλιμά

χου ("Υμν, εις Δία): Κρήτες αεί ψεύστα και γαρ τάφον, ώ "Ανα, σοίο Κρήτες έτεκτήναντο, συ δε ου

δάνες εσσι γαρ αίει.

-

ταχού ή φήμη του τοιούτου Επιμηθεύς (Εpimetheus), υιός τής Θέμιδος,

συμβεβηκότος, και έλαβεν υπό

του Ιαπετού εκ

ληψιν ανθρώπου θεοφιλούς. "Ο-

και αδελφός του Προμηθέως.

Sεν επροσκλήθη έπειτα και από τους Αθηναίους, διά να καθα ρίση την πόλιν των από το Κυ

Ούτος ήνοιξε το κιβώτιον της

λώνειον άγος, ως είρηται εκεί (Ζ. Κύλων). Οι παλαιοί απο δίδουσιν εις τον Επιμενίδην τού

Πανδώρας (Ζ. Προμηθεύς), και διεσπάρησαν τον κόσμον, μ' όλον ότι μηθευς τον

όλα τα κακά εις πλην της Ελπίδος, ο αδελφός του Προ παρήγγειλε να μη

τον πολλα Ποιήματα, μεταξύ

δεχθή την Πανδώραν, ούτε τα

των οποίων ήτον και η Κρητική

λεγομένη Θεογονία, εκ της ο

δώρα της. Εκ τούτου φαίνεται, ότι ο μεν Προμηθεύς ήτον πολ

ποίας ελήφθη και ο υπό του

λά προβλεπτικός, και δεν επε

δείου Παύλου αναφερόμενος ού τος στίχος (Επιστολ, προς Τί "Ον Κεφ. Α'. 12.). « Κρήτες αει ψεύσται, κακά θηρία, γα στέρες αργα και. Πιθανόν δε ού

τος ο στίχος να έβρέθη κατά των Κρητών υπ' αυτού του Ε πιμενίδου, ή και υπ' άλλων τι νών δεισιδαιμόνων και ζηλωτών

χείρει τίποτε πριν το σκεφθή καλώς, ο δε Επιμηθεύς ήτον

όλον το εναντίον, και δια τούτο αποδίδουσιν εις αυτόν δύω θυ

γατέρας, την Πρόφασιν και την Μεταμέλειαν. Θελήσας δε και αυτός να πλάση άνθρωπον, μετ εμορφώθη υπό του Διός εις πίθηκον.

της εθνικής θεολατρείας, οίτι Επιπολαι, ή Λατομία (Τagliate), νες θέλοντες να στερεώσωσι την πόλις της Σικελίας, όπου ήτον υποτιθεμένην θεότητα του Διός, και φυλακή βαθεία, εις την ο εκατηγόρουν τους Κρήτας ως

ποίαν οι κατάδικοι εσύντριβον

ψεύστας, οι οποίοι όχι μόνον ήθελον τον Δία άνθρωποι, βα

πέτρας προς ποινήν του εγκλή ματός των (Κάτοικ. Επιπόλαιος),

1 24

ΕΠ

ΕΡ /

*

1

ν

e

-

Επιφάνιος, Ιουδαίος το γένος, ε

λίγα τινα αποσπασμάτια ευρέ

γεννήθη εις την Βεσανδούκην πλησίον της Ελευθερουπόλεως της Παλαιστίνης, και εις την νεό τητά του εδιδάχθη από τους Μο ναχούς της Αιγύπτου, μετά των οποίων και πολλούς χρόνους συν ανεστράφη. Έπειτα δε χειροτο νηθείς Επίσκοπος της εν Κύπρω Κωνσταντίας, συνήθροισε τοπικήν Σύνοδον, δια της οποίας κατ έκρινε την διδασκαλίαν του Ωρι γένους, υπερασπιζομένην μάλιστα

σκονται εις την Φιλοσοφικήν Ποίη σιν του Ερρίκου Στεφάνου.

υπο του Ιωάννου, Επισκόπου των

Επτά αδελφών μνήματα , είναι όρη; ή επτά σειραι βουνών της Μαυριτανίας, όπισθεν της Α Σ' ----

-"

και

\

1

-

-ν

βύλης.

Επτά επί Θήβαις. Ζ. Ετεοκλής, Αισχύλος. Επτά Θαύματα, ή Θεάματα του

Κόσμου. Ζ. Θεάματα, Επτάνομος, ήγουν επτά νομοε, τουτ έστι χώρα, ή επαρχία. Ζ. "Αι γυπτος.

Ιεροσολύμων. Θέλων δε να ε Ερασίνος, ποταμός της Πελοπον πικυρωθή η Σύνοδος αύτη και νήσου εις την Αργολίδα . από τον Επίσκοπον της Κων

σταντινουπόλεως, όστις τότε ή τον ο θείος Χρυσόστομος, υπήγε μόνος του εις την Κωνσταντινού πολιν, υπέργηρως ήδη ών και πάσχων. Μη δυνηθείς δε να

Ερατοσθένης, Κυρηναίος, Ποιητής, Φιλόσοφος, και Γεωμέτρης - Ού τος την θών τισε

κατ' αρχάς έσπούδασεν εις πατρίδα του, και έπειτα ελ εις τας Αθήνας, εχρημά μαθητής του Ζήνωνος, και

πείση εις τούτο τον Χρυσόστο

άλλων Φιλοσόφων, και τόσον ευ

μον, απεφάσισε να επιστρέψη εις την επαρχίαν του - αλλ' ασθενή σας, απέθανε καθ' όδον, ζήσας υπέρ τα εκατόν έτη. . Εκ των

δοκίμησεν εις την παιδείαν, ώστε ενoμίζετo άλλος Πλάτων. Τέλος δε προσκληθείς εις την Αλεξάν δρειαν υπό Πτολεμαίου του Ευερ

Συγγραμμάτων αυτού σώζονται

γέτου, διωρίσθη φύλαξ και επι

ακόμη πολλά, εκδοθ, Ελλ. Λατ.

στάτης της εκεί περιφήμου Βι βλιοθήκης, όπου έμεινεν έως του ογδοηκοστού έτους της ηλικίας του, οπότε μη βλέπων πλέον δια το γήρας, και την συνεχή ανά γνωσιν, ασιτήσας απέθανεν. Εκ

εν Παρισίοις, 1622, φύλ. Επίχαρμoς, Κώος, όστις ανατρα φεις εις την Σικελίαν λέγεται και Σικελός, εχρημάτισε Φιλό σοφος Πυθαγορικός, και Ποιητής της Μέσης Κωμωδίας άριστος.

Διατρίβων δε εις την Αυλήν Ιέρωνος του Πρεσβυτέρου, ηναγ

κάσθη να φύγη, διότι ήλεγξεν επί παρουσία αυτού την γυναίκα του. Εκ των Κωμωδιών του ο

των Συγγραμμάτων αυτού σώ ζονται ακόμη Α'. Καταστερισμοί, ήτοι Ιστορία μυθώδης των Α στέρων, εκδοθ. εν Γοττίγγη ,

1795, 8, μετά διαφόρων Ση μειώσεων. Β. Εισαγωγή εις τα

ΕΡ

Αράτου Φαινόμενα, εκδοθ, εν Φλωρεντία, 1567, φύλ, και αλ

λαχού. Γ. Γνωμικα, ή Απο φθέγματα, εκδοθ. εις την Συλ λογήν των Ελασσόνων και Γνω μικών Ποιητών του Βιντερτωνου, Ερατώ ( Εrato). Ζ. Μούσαι.

ΕΡ

1 25

έστρεψε πάσαν την οικίαν του. Κατ' άλλους δε μονομαχήσαντες ο Ερεχθευς και ο Εύμολπος, εφονεύθησαν και οι δύω , οι δε Αθηναίοι απεφάσισαν την μεν Βασιλείαν να την λαμβάνωσι δια

Έρεβος (Εrebus), υιός του Χάους

δοχικώς οι απόγονοι του Ερε χθέως, την δε Ιερωσύνην , οι

και της Γης, όστις λαβων εις

Ευμολπίδαι, τουτέστιν οι απόγο

νοι του Ευμόλπου. γυναίκα την αδελφήν του Νύκτα, εγέννησε το Γήρας, τον Θάνα Ερεχθία, δήμος της Αττικής, εκ τον, τον Φθόνον, τον Μώμον, της Αιγηίδος φυλής (Κάτοικ. και άλλα τοιαύτα χαριτωμένα Ερεχθιευς, και Επιβρ. Ερεχθιά

τέκνα. Πολλάκις δε το Ερεβος, θεν). ή ο Ερεβος θεωρείται ως μέ Έρημος Αραβία. Ζ. Αραβία. ρος του "Αδου, ή και ως αυτός Ερίβοια, η μετέπειτα Κρούα (Κρόία),

ε "Αδης, και μερικώτερον ο Τάρ ταρος.

πόλις της Ιλλυρίδος, ονομαστή δια την γέννησιν τού"Ηρωος Γεωρ

"Ερεσος, ή Ερεσός και Ερεσσός,

γίου του Καστριώτου, όστις επ

πόλις της νήσου Λέσβου, η πα

ωνομάσθη υπό των Τούρκων Σκεν

τρις του Θεοφράστου (Κάτοικ.

δέρμπεης (ο Ηγεμών Αλέξαν

Ερέσιος). δρος), Ερέτρεια, ή Ερετρία (Ρόκκο), πό Ερίκεια, δήμος τής Αττικής,

λες της Ευβοίας, όχι μακράν της Χαλκίδος κειμένη (Κάτοικ. Ε

εκ

της Αιγηίδος φυλής (Κάτοικ. Ερικειευς, και Επιβρ. Ερικειά

ρετριεύς), θεν). Ερεχθευς (Εrechtheus), υιός του Ερινεός (Λαμβιργιο), λιμήν της Πανδίoνος, Βασιλέως της Αττι

Πελοποννήσου εις την Αχαίαν .

κής, και αδελφός του Βούτου. Ερινεός, πόλις της Ελλάδος εις την Δωρίδα (Κάτοικ. Ερινεεύς, Μετά τον θάνατον του πατρός των εμοίρασαν ούτοι οι δύω α και Ερινεάτης ). δελφοί την αρχήν, και ο μεν Ε Εριννύες (Εrinnyes, ή Furiae), ρεχθευς έλαβε την Βασιλείαν, ο

δε Βούτης, την Ιερωσύνην, εξ ου κατήγετο το γένος των Ετεο βουταδών Ιερέων. Επειδή δε ο Ερεχθευς εφόνευσε τον Ευμολ πο», υιον του Ποσειδώνος, όστις ηλθε βοηθός των Ελευσινίων,

οργισθεις ούτος ο Θεός, κατ

θυγατέρες του Αχέροντος και της Νυκτός ή, κατ' άλλους, αι

Εριννύες εγεννήθησαν από το αί μα, το οποίον έτρεξεν από τα αιδοία του Ουρανού, όταν τα έκοψεν ο Κρόνος με την αδα μαντίνην άρπην, ως είρηται ε κεί. Ησαν δε τρείς, Αληκτώ,

126

Ε Ρ

Ε Ρ.

Τισιφόνη, και Μεγαίρα καλού και είχον εις την κεφα λήν των όφεις αντί τριχών. Κατ οικούσαι δε εις τον "Αδην, ε τιμώρουν τους κακούργσυς με μά στιγας από όφεις, και με αναμ μένας λαμπάδας, έχουσαι και δια συντρόφους την Μανίαν, τον Τρό μον, και την Χλωμότητα. Πε ριήρχοντο δε και εις τον κόσμον, και έβασάνιζον τους κακοτρόπους μεναι,

ο "Ηφαιστος την Αθηνάν, όταν υπήγε προς αυτόν δια να κατα

σκευάση όπλα , και επειδή αυ τη δεν έστεργεν, o "Ηφαιστος απ εσπερμάτισεν εις τον μηρόν της.

Η δε Αθηνά βδελυχθείσα το έργον αυτού, και λαβούσα έριον, εσπόγγισε τον γόνον εκείνον, και

τον έβριψεν εις την γην, από τον οποίον έπειτα εγεννήθη ο

λους εσωτερικούς σπαραγμούς , καθώς συνέβη εις τον μητρο κτόνoν Ορέστην, και εις άλλους,

ειρημένος Εριχθόνιος με δρακον τείους πόδας, όστις μη δυνάμε νος, ή αισχυνόμενος να περιπα τη πεζός, εφεύρε πρώτος το άρ, μα. Ούτος, λέγουσιν, εσύστησε κατά πρώτον και τα Αθήναια,

Οι δε Αθηναίοι σεβόμενοι, μάλ λον δε βδελυττόμενοι τα τοιαύ τα ονόματα, τας εκάλουν σε μνας Θεας, ή Ευμενίδας.

εορτήν εις τιμήν της πολιούχου Αθηνάς, τα οποία έπειτα επί Θησέως ωνομασθησαν Παναθή ναια, ως είρηται εκεί. Ζ- Παν

και πταίστας με παντοτεινήν τύ ψιν του συνειδότος, και με άλ

αθήναια. Έρις (Εris, ή Discordia), θυγά τηρ του Ερέβου και της Νυκτός, Έρκυνα (Ποτάμι της Λειβαδιάς),

ποταμός της Βοιωτίας εις την και Θεά της λογομαχίας. "Αυ Λεβαδειαν, πλησίον του οποίου τη μη προσκληθείσα εις τους γάμους του Πηλέως και της Θέ Ερκείται το ίω μαντείον του Τροφωνίου, τιδος, έρριψε κρυφίως επί της μαι, κυριως ονομαζονται τα α τραπέζης έν χρυσού, μήλον, και γάλματα του Ερμού, τα οποία έφερεν ανωκάτω την θεϊκήν ε ήσαν, ως επί το πλείστον, Προ κείνην ευωχίαν (Ζ. Θέτις). Πα τομαι (Βusti), τουτέστι λίθοι ραστένεται δε η Έρις γυνή δυσ τετράγωνοι, με σχήμα μόνον κε Α

ειδής, με τρίχας από όφεις, δε μένους με αίματωμένας σημαίας,

"

* Α'

η

2.

αφρίζουσα, και βαστάζουσα εις

φαλής, χωρίς χείρας και πό δας, ευρισκόμενα πανταχούς και μάλιστα εις τας τριόδους, και

την χείρα της ξίφος, ή λαμ

έμπροσθεν των ναών και οικιών

πάδα.

της πόλεως. Δια δε το πλήθος

Ερισσός. Ζ. "Ακανθος.

Εριχθόνιος (Εrichthonius), Βα σιλεύς αρχαιότατος της Αττι κής, του οποίου η γέννησις ε στάθη παράδοξος. Εβίαζε ποτέ

αυτών, καθώς και των λοιπών αγαλμάτων αυτού δεν ήσαν και εις μεγάλην υπόληψιν, ως μανθά νομεν και από τον Αισώπειον ε κείνον μύθον.

-

ΕΡ

ΕΡ

Ερμάνουβις . Ζ. "Ανουβις. Ερμαφρόδιτος (Ηermaphroditus), υιός του Ερμού και της Αφρο δίτης. Ιδούσα ποτέ αυτόν εις

μίαν πηγή της Αλικαρνασσού ή Νύμφη Σαλμακις, και τρωθείσα από τα κάλλη του, τον ενηγκα

λίσθη τόσον σφικτά, ώστε δεν ήθελε να τον αφήση κατ' ουδένα τρόπον. Εκ δε τούτου του συμ

βεβηκότος ευσπλαγχνισθέντες οι Θεοί, ήνωσαν τα σώματά των

127

μαζεν επί του Οσίριδος, Βασι λέως της Αιγύπτου, και ενoμί

ζετο από τους Αιγυπτίους επι νοητής των μαθήσεων και νό μων . Ούτος λοιπόν ο Ερμής, κατά την μαρτυρίαν τών αρ χαίων, συνέγραψε πλείστα βι βλία, τα οποία όμως ή διόλου

έχάθησαν, ή ανεμίχθησαν με άλλα νεωτέρων Συγγράμματα , ώστε τα εισέτι σωζόμενα υπό το όνομα αυτού νομίζονται όλα νό

εις έν, και ούτως έσχηματίσθη ο ανδρόγυνος Ερμαφρόδιτος. Έρμείας, Συγγραφεύς Εκκλησιαστι κός, ακμάσας, κατά την πιθα νωτέραν γνώμην» περί τα τέλη

θα υπο των Κριτικών. Τοιαύτα

του β. Αιώνος. Σώζεται τούτου

Σύγγραμμα και Μυκτηρισμός των

έν Αύγούστη των Βινδελικών, 1597, 8. Δ. Αφορισμοί, Περί

Εθνικών Φιλοσόφων και επιγραφό

του Φιλοσοφικού λεγομένου Λί

μενον, εκδοθέν πολλαχού, και

θου, και άλλα τινα, εκδοθ. μό νον Λατινιστί κατα διαφόρους

εν "Αλλη. 1764, 8. μετά Ση

δε είναι Α. Πoιμάνδρης. Β. Α σκληπιός εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν

Βουρδιγάλοις, 1574, 4, Γ. Ια τρόμαθηματικά, εκδοθ. Ελλ. Λατ.

μειώσεων, χρόνους και πόλεις της Ευρώπης. Ερμείας Σωζόμενος, Γαζαίος, Σχο Ερμής (Μercurius), υιός του Διός λαστικός, ακμάσας περί τα μέ και της Μαίας, θυγατρός του σα του έ. Αίώνος. Συνέγραψεν "Ατλαντος, γεννηθείς εις το σπή Εκκλησιαστικήν Ιστορίαν, ήτις λαιον της Κυλλήνης, όρους της άρχεται από του 523 έως του Αρκαδίας, δια το οποίον και 559 έτους, έκδοθ, εν Παρισίοις Κυλλήνιος επονομάζεται. "Ητον μετά του Ευσεβίου 1544, φύλ. άγγελος και μηνυτής των Θεών, και αλλαχού. και ιδίως του πατρός του, και Ερμής Τρισμέγιστος . Δύω έφερον έφορος πολλών τεχνών και επι το όνομα τούτο εις την Αιγυ στημών, και προσέτι του κέρ πτον, εκ των οποίων ο μεν πρώ δους, του ψεύδους, και της κλο τος ήτον υιός του Μεζραίμ, εφ πής, ών και αυτός πολλά επι -

ευρετής των Αιγυπτιακών Γραμ Αιγυπτίων και Φοινίκων Θεολο γίας, όστις και Θωθ, ή Τάαυ

τήδειος κλέπτης. Διότι βρέφος ών ακόμη, έκλεψε τας βούς του Αδμήτου, Βασιλέως της Θεσσα λίας, τας οποίας εφύλαττεν ο

τος καλείται ο δε νεώτερος ήκ

Απόλλων

μάτων, και Συγγραφεύς της των

όμοίως ήρπασε την

128

ΕΡ

Ε Ρ

λύραν και την φαρέτραν αυτού

εις τον Απόλλωνα. Παραστένε

του Απόλλωνος τον κεστον της

ται δε ο Ερμής νέος ευειδής και ευκίνητος, φορών εις την κε φαλήν πιλον πλατύν και πτερω

Αφροδίτης , το σκήπτρον του Διός την τρίαιναν του Ποσει

δώνος το ξίφος του Αρεως την πυράγραν του Ηφαίστου, και αυ τα της μητρός του τα ενδύμα τα ο παμπόνηρος, όταν ποτέ

χρυσά και ομοίως πτερωτά εις δε την δεξιάν βαστάζων κηρύ κειον, ήτοι ράβδον περιτετυλιγμέ

αυτή ελούετο εις τον ποταμόν .

νην με δύω όφεις, αλλήλους αν

Επειδή δε συνεμάχησε και αυ τός εις την Γιγαντομαχίαν, τον

τιφιλούντας, και εις την αριστε ραν, μαρσύπιον, επειδή ενομίζετο

τόν, και εις τους πόδας πέδιλα

συνηρίθμησεν ο Ζευς εις την και έφορος του κέρδους. τάξιν των δώδεκα μεγάλων Θεών Ερμιόνη (Ηermione). Ζ. Πύρρος, Ορέστης αλλ' ενταυτώ τώ έδωκε και πολ λά επίπονα επαγγέλματα, μετα Ερμιόνη (Καστρί), πόλις της Πε ξύ των οποίων τα κυριώτερα ή λοποννήσου , εις την εσχατιάν

της Αργολίδος κειμένη (Κάτοικ, Ερμιονεύς). κηρύττη τας αποφάσεις αυτών, Ερμιονικός κόλπος, μικρά θάλασ, σα πλησίον της πόλεως Ερμιό να ετοιμάζη το συμπόσιον,- και να υπηρετή τους ευωχουμένους, νης κειμένη. κερνών εις αυτούς και το νέκταρ Ερμογένης, Ταρσεύς, υιός του Κα πριν έλθη εις τον ουρανόν ο λίππου, Ρήτωρ περίφημος . Ού σαν ταύτα: Να ευτρεπίζη την

Εκκλησίαν των Θεών, και να

Γανυμήδης να παρευρίσκεται εις τον θάνατον εκάστου ανθρώπου, επειδή, αν αυτός δεν ήγγιζε με την ράβδον του το σώμα του ψυ χορραγούντος, δεν εξήρχετο ή

ψυχή να οδηγή τας ψυχάς των τεθνηκότων εις τον "Αδην, και να τας παραδίδη με λεπτον λο γαριασμόν εις τον Αιακόν, και

τος πολλά νέος ακόμη, έκαμε

μεγάλας προόδους εις την Ρη τορικήν, ώστε εις το δέκατον έ βδομον έτος της ηλικίας του έ λαβε πολλούς ακροατας εις την "Ρώμην, και μεταξύ των άλλων,

και τον Αυτοκράτορα Μάρκον Αυρήλιον Αντωνίνον. Φθάσας δε εις το εικοστόν πέμπτον έτος,

άλλα τοιαύτα. Εις αυτόν απο

έχασε διόλου το μνημονικόν του,

δίδoυσι και την εύρεσιν της λύ ρας , επειδή ευρών ποτε χελώνην, την έκένωσε μ' ένα σίδηρον, και αφ' ου την ετρύπησεν εις εννέα

και έζησεν εις το εξής ως ένας

απλούς άνθρωπος. Συνέγραψε Α'. Τέχνην Ρητορικήν διαιρετικήν περί Στάσεων. Β. Περί Ευρέ

μέρη, έβαλεν ισαρίθμους χορδάς

σεων βιβλία τέσσαρα. Γ'. Περί

από λινάριον εις τιμήν των εν

Ιδεών βιβλία δύω. Δ'. Περί Με

νέα Μουσών, και την εχάρισεν

θόδου δεινότητος, εκδοθ, κατά

ΕΡ

ΕΡ

129

Ηρακλής όμως, κατ' επιταγήν του Ευρυσθέως, καταπολεμήσας αυ

ώ εί, η

διαφόρους πόλεις και χρόνους , και εν Βενετία Ι 779, 4, παρά του εν Ιερομονάχοις ελαχίστου

χι:

Αθανασίου του Παρίου, μετά

ζωντανόν εις τας Μυκήνας.

Π.μ. ν:ύς :

πόια, πτική

στάζνι περιπή αλή,

εις τή:

τόν, τον επίασε και τον έφερε

των Προγυμνασμάτων του Α Ερύμανθος, ποταμός της Πελοπον φθονίου, και των εις αυτά πα νήσου, μεταξύ Αρκαδίας και "Ηλαιών Εξηγήσεων, λιδος ρέων, και εις τον Αλφειόν εκχυνoμενος. "Ερμος (Σαραβατ), ποταμός της Μικράς Ασίας, εις την Ιωνίαν. "Ερυξ (Εryx), υιός του Ποσειδώ Ερμός, ή Έρμος, δήμος της Ατ νος και της Αφροδίτης, ή, κατ' τικής, εκ της Ακαμαντίδος φυ

λής (Κάτοικ. Έρμειος). Ερμώνυμος. Ζ. Γεώργιος Ερμώ νυμος -

Ερoιάδα, δήμος της Αττικής, εκ της Ιπποθοωντίδος φυλής (Κάτ. οικ. Εροιάδης). Ερόστρατος (Εrostratus). Ζ. "Ε-

άλλους, του Βούτου, ή Βοιωτού και της Αφροδίτης, και Βασι λεύς της Σικελίας. Ούτος καυ

χώμενος εις την σωματικήν του δύναμιν, εφόνευεν όλους τους ε

κείθεν διαβαίνοντας, αφ' ου πρώ τον τους ηνάγκαζε να μονομα χήσωσι μετ' αυτού αλλά μονο

μαχήσας και μετα του Ηρα

φεσος.

Έρση (Εrse). Ζ. "Αγραυλος, Ερύθεια, νήσος της Ισπανίας εις την Βαιτικήν, κατοικία του πε

κλέους, και νικηθείς υπ' αυτού, εφονεύθη, καθ' ον τρόπον αυτός

εφόνευε τους άλλους, ριφήμου Γηρυόνου (Κάτοικ. Ε Έρυξ (Μonte di Τrapano), ό ρος μέγιστον της Σικελίας, και ρυθεύς). Ερυθρά θάλασσα, η μεταξύ του πόλις αυτόθι ομώνυμος με φρού Περσικού, Ινδικού, και Αραβι ριον ισχυρόν (Κάτοικ, Ερυκί κού κόλπου θάλασσα.

νος).

ξύ ώ.

Ερυθραι (Κολίτα), πόλις της Μι Έρχεια, ή Ερχία, δήμος της Ατ τικής, εκ της Αιγηίδος φυλής κράς Ασίας, κατα την Ιωνίαν (Κάτοικ. Ερχειευς, και Επιρρ. κειμένη (Κάτοικ., Ερυθραίος).

άτορα

Ερύμανθος, όρος της Πελοποννή

ροατί;"

Ερχειάθεν).

ον. Ε,

σου, μεταξύ Αρκαδίας και Η Έρως (Cupido) ο παλαιός, Θεός

πέμπ μνημ;"

λιδος κείμενον (Κάτοικ, Ερυμάν

αυτογεννητος, συγχρονος και συν

διος). Ενταύθα διέτριβεν ένας

τηρητής του παντός

έής"

Κάπρος αμετρήτου μεγέθους, όσ τις επροξένει μεγίστην φθοραν και βλάβην εις όλην την χώραν,

τερος ήτον υιός της Αφροδίτης εκ του Αρεως, τον οποίον άμ' αφ' ου τον εγέννησεν αύτη η Θεα, τον παρέδωκεν εις τας Χάριτας να τον αναθρέψωσιν. Αλλ' επειδή δεν ηύξανεν, έγέν

Συνή"

χωρίς να ήμπορούν οι άνθρωποι να εμποδίσωσι κατ' ουδένα τρό

πον την μανιώδη αυτού ορμήν. Ο 9

ο δε νεώ

1 52

ΕΥ

Ε Υ

σιαστική Ιστορία του, ήτις εξ Ευθάλιος, Επίσκοπος της εν Σούλκη ακολουθεί την του Σωκράτους και

Εκκλησίας. Εξέδωκε τας Επι

Θεοδωρίτου μέχρι του 595 έ

στολάς του θείου Παύλου δια

τους, εκδοθ, μετά του Θεοδω

στίχων μεθ' ενός Προλόγου περί της Ιστορίας του Παύλου, την

ρίτου και άλλων εν Κανταβριγία, τ7ο6, φύλ.

οποίαν έπειτα Αθανάσιος ο Νεώ

Ευβοείς. Ζ. Αβαντίς. τερος, Επίσκοπος της Αλεξαν "Ευβοια ("Ευριπος) , η πρότερον δρείας, υποδιαιρέσας εις κεφά λαια με την σημείωσιν των ρη Μάκρις, μία από τας πλέον με γάλας νήσους του Αιγαίου πε των της θείας Γραφής, την λάγους, εκτεινομένη από τα νο παρέδωκεν εις την Βιβλιοθήκην της Καισαρείας, και κατά το τιοανατολικά προς τα βορειοδυ τικά κατά μήκος των αιγιαλών 1698 έτος εξεδόθη Ελλ. Λατ. της Αττικής, Βοιωτίας, Λοκρί εν Ρώμη υπό Λαυρεντίου Ζα κανίου . δος, και Θεσσαλίας, από τας οποίας την χωρίζει ο Ευβοϊκός Ευθύμιος Ζυγαδηνός, Μοναχός πο λυμαθής, και γνώριμος της Βα κόλπος (Κάτοικ. Ευβοεύς). "Ευβουλος, Αθηναίος, Ποιητής της σιλίσσης "Αννης της Κομνηνής. Μέσης Κωμωδίας, του οποίου Ούτος δια προσταγής Αλεξίου τα αποσπασμάτια ευρίσκονται εις του Κομνηνού συνέγραψε Παν την υπό του Γροτίου Συναγω οπλίαν Δογματικήν εκ των Συγ γραμμάτων των θείων Πατέρων, γήν των Ελλ. Τραγωδιών και εκδοθ. εν Τεργοβύστω της Ογ Κωμωδιών. Ευδαίμων Αραβία (Αδέν), πόλις γροβλαχίας Ι 7 1ο. παραθαλάσσιος της ομωνύμου ε Ευκλείδης, ο πατήρ της Γεωμε παρχίας. Ζ. Αραβία. τρίας, εγεννήθη, κατά την πι Ευδοκία, ή Ευδοξία Μακρεμβολί θανωτέραν γνώμην, εις την Α τισσα, θυγάτηρ Κωνσταντίνου του λεξάνδρειαν, όπου και διδάσκαλος της Μαθηματικής μετα κλέους Η. και σύζυγος πρώτον, του

Ι. Κωνσταντίνου Δούκα, και

εχρημάτισεν. Εκ των Συγγραμ

έπειτα Διογένους Ρωμανού του Γ. Συνέγραψε Λεξικόν Ιστορι

μάτων αυτού σώζονται Α'. Στοι χείων βιβλία δεκαπέντε. Β.ι. Δι

κομυθικόν, Ιωνιά, επιγραφόμε

δόμενα (ή Δεδομένα). Γ'. Εισα γωγή Αρμονική. Δ. Κατατομή

νον, εκδοθ, εν Βενετία, 1782, 4, εν τοις Ανεκδότοις τού Βιλ λοισώνος.

Κανόνος Μουσικού. Ε. Φαινό

νόμενα, ήτοι αρχαι Αστρονομίας

Ευερκής. Ζ. Έσαυρα. "Ευηνος, ο πρότερον Λυκόρμας (Φι

σ'. Οπτικά και Κατοπτρικά Στοι

δάρι), ποταμός της Αιτωλίας, εις

φανειών, και άλλα τινα λείψανα, εκδοθ, πολλαχού, και Ελλ. Λατ.

τα σύνορα της Λοκρίδος ρέων.

χεία. Ζ. Περί διαιρέσεως Επι

ΕΥ

Ε Υ

135

εν Οξωνία, 17ο5, φύλ, μετά

ποίου εχρημάτισε μαθητής, και

Σημειώσεων.

κατα πάντα σύμφωνος εις την αίρεσιν τών Ευτυχιανών, δια το οποίον και απεβλήθη του θρό

Ευκράτης, Ζ. Ιω. Μόσχος. Ευμάθιος, ή Ευστάθιος, Αιγύπτιος,

ο αληθής Συγγραφεύς του Καθ'

νου υπό Κωνσταντίνου και Βά

Υσμίνην και Υσμινίαν Μυθιστο

λεντος των Αυτοκρατόρων. Σώ

ρικού Συγγράμματος, το οποίον ψευδώς ετυπώθη Ελλ. Λατ. υπό

ζεται και τούτου Εξήγησις της

Πίστεως προς τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιον, και μία Απολογία, εκδοθ. εις τον Η. τόμον της του Φαβρικίου Ελλ. Βιβλιοθήκης. και μετά ταύτα εν Λειψία, 1792, "Ευξεινος. Ζ. Πόντος. 8, άνευ των Σημειώσεων. Ευμενίδες (Εumenides). Ζ. Ε Ευπολις , Ποιητής Κωμικός, και τελευταίος Συγγραφεύς της Πα ριννύες, Αισχύλος. λαιάς Κωμωδίας, όστις πολλα Ευμένιος (Εumenius), Γάλλος, το όνομα του Θεσσαλονίκης Ευ σταθίου, εν Παρισίοις, 1618, 8,

Ρήτωρ, ακμάσας επί Κώνσταν

νέος ακόμη συνέγραψεν αρίστας

τος του Χλωρού. Σώζονται και τούτου πέντε Λόγοι, εκδοθ. εις την Συλλογήν των Λατίνων Ρη τόρων.

Κωμωδίας, και μετά καιρόν έ

"Ευμολπος (Εumolpus). Ζ. Ε

λαβε δεκάκις το βραβείου της νίκης. Τα μικρά αυτού απο σπασμάτια εξεδόθησαν εις την υπο του Γροτίου Συναγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών.

ρεχθεύς, Ευνάπιος, εγεννήθη εις τας Σάρ Ευπυρίδαι, δήμος της Αττικής, εκ δεις της Λυδίας, και έσπούδα της Λεοντίδος φυλής (Κάτοικ.

Ευπυρίδης). σεν εις τας Αθήνας. Εχρημά τισε Σοφιστής, Ιστορικός, και Ευριπίδης, υιός του Μνησάρχου και μέγας χριστιανομάχος, και, κα τα την ιδίαν μαρτυρίαν του, είς

εκ των πρέσβεων της Λυδίας, οίτινες επέμφθησαν προς Ιου λιανόν τον Παραβάτην. Σώζον ται και τούτου Βίοι Φιλοσόφων και Σοφιστών, και τινα αποσπα σμάτια Ιστοριών, εκδοθ, εν Αμ

της Κλειτούς των Αθηναίων ,

εγεννήθη εις την Σαλαμίνα, κι έχρημάτισε Ρήτωρ, Φιλόσοφος, και Ποιητής Τραγικός άριστος. Εις την νεότητά του ήκουσε την

Ευνομία (Εunomia). Ζ. Ωραι.

μεν Ηητορικήν από τον Πρόδι κον, την δε Φιλοσοφίαν από τον Αναξαγόραν, και την Ηθικήν από τον Σωκράτην. Πολλά δε νέος ών ακόμη υπήγε μετά του Πλάτωνος εις την Αιγυπτον, από

Ευνάμιος, Επίσκοπος της Κυζί

την οποίαν επιστρέψας εις την

κου, ακμάσας κατά τους χρόνους

πατρίδα του, αφιερώθη όλος εις

του Αιρετικού Αετίου, του ο

την Ποιητικήν, και τόσον ευδο

στελοδ. 1822, 8, μετά Σημειώ σεων -

154

Ε Υ

ΕΥ

κίμησεν, ώστε έλαβε πολλάκις

το βραβείον της νίκης. Ητον δε πολλά φιλόπατρις, και των ασέμνων γυναικών έχθρός θανά σιμος, δια το οποίον και Μισο

γύνης επωνομάσθη. Ο Κωμικός Αριστοφάνης, ή αδιάφορος μά στιξ των φαύλων και εναρέτων, διέσυρε πολλάκις και τούτον τον Ποιητήν μας αλλα τούτο δεν ή λάττωσε παντάπασι την υπόλη

Ιφιγένεια η εν Ταύροις. 1Α. Ρή σος. ΙΒ. Τρωάδες. ΙΓ'. Βάκχαι. ΙΔ'. Κύκλωψ (Ποίημα Σατυρι κόν). ΠΕ. Ηρακλείδαι. Ις". Ε λένη, ΙΖ. Έων. ΙΗ'. Ηρακλής

Μαινόμενος. ΙΘ. Ηλέκτρα. Κ. Δανάη, των οποίων η αρίστη έκδοσις είναι η εν Λειψία,

1778 - 1779, 4, εις τόμους τρείς, μετά της Λατινικής Μετα φράσεως, διαφόρων Σημειώσεων και Παρατηρήσεων,

ψίν του, μάλιστα δε ο περίφημος Αρχέλαος, Βασιλεύς της Μακε "Ευριπος (Νεγροπόντε), ο μεταξύ Βοιωτίας και Ευβοίας πορθμός δονίας, τον επροσκάλεσεν εις την προς την Χαλκίδα, από τον ο Αυλήν του, όπου ζήσας τρείς χρό ποίον έλαβε το όνομα μετά ταύ νους τιμώμενος και φιλοδωρού τα και όλη η νήσος. μενος, απέθανεν έβδομηκοντού της, καταξεσχισθείς, ως λέγου Ευρυάλη (Εuryale). Ζ. Γοργόνες, σιν, από τους κύνας, τους ο

Ευρυβία (Εurybia). Ζ. Κρoίoς.

κατ' αυτού οι

Ευρυδίκη (Εurydice). Ζ. Ορφεύς,

ποίους

αφήκαν

εχθροί του. Οι Αθηναίοι εζή Αρισταίος, τησαν από τον Αρχέλαον το Ευρυμέδων (Γερκού), ποταμός της Ασίας εις την Παμφυλίαν. σώμα του Ευριπίδου, και απο τυχόντες, έστησαν κενοτάφιον εις Ευρυνόμη (Εurynome). Ζ. Χά τάς Αθήνας. Ο δε Αρχέλαος ριτες» θάψας αυτόν εντίμως εις την Ευρυσθένης (Εuristhenes). Ζ. Η. Πέλλην, επέγραψε και το εξής ρακλείδαι. Ευρυσθεύς (Εurystheus), υιός Επίγραμμα: του Σθενέλου, και Βασιλεύς των

"Ουποτέ σου μνήμα, Ευριπίδης , όλετόπου.

Εκ των εννενήκοντα Τραγωδιών του σώζονται μόνον δεκαεννέα ο

λομελείς, και η αρχή της εικο στης, των οποίων τα ονόματα είναι ταύτα: Α'. Εκάβη. Β. Ο ρέστης. Γ'. Φοίνισσαι. Δ'. Μή δεια. Ε. Ιππόλυτος. σ'. "Αλκη στις. Ζ. Ανδρομάχη. Η. Ικέτι

δες. Θ. Ιφιγένεια ή εν Αυλίδι. Ι,

Μυκηνών. Ούτος έμελλε να γεν

νηθή συγχρόνως με τον Ηρα κλέα, και επειδή ήταν μεγάλη σύγχυσις περί της βασιλείας με

ταξύ των απογόνων του Περσέως, ο Ζευς απεφάσισε να βασιλεύση εκείνος, όστις ήθελε γεννηθή προ τήτερα. Η "Ηρα, θανάσιμος εχ

θρα ούσα των παλλακίδων του ανδρός της, και των τέκνων, όσα

εγεννώντο εξ αυτών, συνήργησε

ΕΥ

ΕΥ

ι 55

και εγεννήθη πρoτήτερα ούτος ο Ευρυσθευς επταμηνιαίος, και κατά την απόφασιν του Διός

ή Γερμανία δευτερεύουσαι δε, προς μεν Ανατολάς ή Θράκη,

έλαβε και το σκήπτρον της βα

ή Ταυρική Χερσόνησος και η Ευρωπαϊκή Σαρματία προς Δυ σμας δε, η Παννονία, το Νωρι κόν, ή Ραιτία, η Ουίνδελικία,

σιλείας, και εδίωξε τον Ηρα

ή Μοισία, η Ιλλυρίς, η Δακία,

κλέα, γενόμενος παντοτεινός εχ, δρός αυτού και των απογόνων του. Ζ. Ηρακλείδαι, Ηρακλής.

η Γαλλία, η Ισπανία και αι

Ευρυτίων (Εurytion), Ζ. Πη

Βρεττανικαί νήσοι, περί των ό

λίύς,

ποίων βλέπε εν τώ οικείω τόπω.

"Ευρτος (Εurytus). Ζ. Ίφιτος Ευρωπος, ή Ευρωπος (Γρεβενά), πό Ευρώπη (Εuropa), θυγάτηρ του λις της Ηπείρου μεσόγειος (Κάτ, οικ. Ευρώπιος, ή Ευρωπαίος). Αγήνορος, Βασιλέως της Φοινί κης, και της Τηλεφάσσης. Ταύ Ευρώτας (Βασιλοπόταμον), ποτα της το κάλλος επιθυμήσας ο

Ζευς, υπήγεν εις την Φοινίκην, και συμπαίζων μετ' αυτής μετα

μός μέγιστος της Λακωνικής, όσ τις εκπηγάζων από το Αρκαδι

κόν όρος, και διερχόμενος δι ό

λης της Λακωνίας, χύνεται εις μορφωμένος εις ωραίον ταυρον, τον μυχόν του κόλπου αυτής. την ήρπασεν εις τους ώμους του, και την έφερε κολυμβών εις την Ευσέβια. Ζ. Μάζακα, Κρήτην, όπου εγέννησε τον πρώ Ευσέβιος, ο εκ της εν Καππαδο τον Μίνωα, και τον Ραδάμαν δυν,

Ευρώπη, έν εκ των τριών μερών του παλαιού Κόσμου, το πλέον καλλιεργημένον, , από της ειρη

μένης Ευρώπης, θυγατρός του Αγήνορος, την ονομασίαν λαβού

σα (Κάτοικ. Ευρωπαίος). Της Ευρώπης τα όρια προς Ανατο

λας είναι ο ποταμός Τάναϊς, ή Μαιώτις λίμνη, ο Εύξεινος Πόν τος, ο Ελλήσποντος, και το Αι γαίον πέλαγος προς Δυσμάς, ο

Ατλαντικός Ωκεανός προς Βορ βάν, ο Υπερβόρειος Ωκεανός, και προς Νότον, η Μεσόγειος δάλασσα, Επαρχίαι δε αυτής,

κία Καισαρείας, Ιστορικός Εκ κλησιαστικός περίφημος, και φί λος πολλά ηγαπημένος του μάρ τυρος Παμφίλου, δια το οποίον και αυτός Πάμφιλος, ή Ευσέ. βιος Παμφίλου επονομάζεται . "Ηνθει δε κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου του Μεγάλου, προς τον οποίον και Λόγον Εγκωμια στικόν εξεφώνησεν. "Οτε δε ο Διοκλητιανός εκίνησε τον κατά

των Χριστιανών διωγμόν, ο Ευ σέβιος ανεχώρησεν εις τα μέρη της Τύρου και Αιγύπτου, και μετά την παύσιν του διωγμού επιστρέψας εις την Παλαιστίνην,

προεχειρίσθη μετ' ολίγον Επίσκο

πρωτεύουσαι μεν είναι η Μακε

πος της Καισαρείας, όπου και

δονία, η Ελλάς, η Ιταλία, και

απέθανεν. Εκ των Εκκλησιαστι

1 56

Ε Υ

ΕΥ

κών αυτού Συγγραμμάτων σώ.

μηρον, και Διονύσιον τον Περιη

ζονται ακόμη πολλά, εκδοθέντα

γητήν, περί της εκδόσεως των οποίων βλέπε αυτους τους Ποιη

ιδίως κατα διαφόρους πόλεις της

τάς . Ευρώπης. Ευστάθιος, ο Συγγραφεύς του Καθ' Ευστάθιος, Πατρίκιος και Αντικήν

Υσμίνην και Υσμινίου Μυθιστο

ρικού Συγγράμματος . Ζ. Ευμά διος -

Ευστάθιος, ο Αντιοχείας Επίσκο πος, κατήγετο από την Σίδην της

σωρ, Κωνσταντινοπολίτης και γύ τος , συνέγραψε βιβλίον Περί Χρονικών διαστημάτων , εκιοθ.

Ελλ. Λατ. εν Λειψία, 1791, 8. μετά Σημειώσεων.

Παμφυλίας, όστις εχθρός ων θα Ευστράτιος, Νικαίας Μητροπολ της, νάσιμος των Αρειανών, απεβλή

Φιλόσοφος Περιπατητικός, του ο

θη του θρόνου του δια της συ κοφαντείας αυτών, και εξωρίσθη εις την Θράκην, έως ότου με τα καιρον εγνωρίσθη η αθωό

ποίου σώζονται Α'. Υπόμνημα

της του. Σώζονται δε υπό το ό νομα τούτου Α'. Ομιλία προς

Κωνσταντίνον τον Αυτοκράτορα επ' ονόματι της εν Νικαία Συν. όδου , εκδοθ. εις την Συλλογήν των Πρακτικών των Πατέρων. Τόμ. Β. Σελ. 555. Β. Υπό

εις τα δύω βιβλία των Υστέ ρων Αναλυτικών του Αριστοτέ λους, εκδοθ. Ελληνιστί εν Βενε τία, 1554. Β. Υπόμνημα εις τα Ηθικά του αυτού Αριστο τέλους, εκδοθέν ομοίως εν Βε νετία, 1556. Ευστράτιος, Πρεσβύτερος της εν Κωνσταντινουπόλει Εκκλησίας, έ

ζη επί της πατριαρχίας του Ευ.

μνημα εις την Εξαήμερον . Γ.

τυχίου, μετά του όποίου είχε

Περί Εγκαστρομυθίας κατα Ω ριγένους, εκδοθ, εν Λουγδ. Βα

και μεγάλην σχέσιν. Συνέγραψε Α. Βίον του (αγίου) Ευτυχίου

ταυ. 1629, 4. μετά Σημειώ

Π. Κωνσταντινουπόλεως. Β. Πε

σεων του Αλλατίου. Δ'. Συγ γραμμάτια τινα, ευρισκόμενα εις

δοθ, εν Ρώμη, 1655, 4- υπό

την Βιβλιοθήκην των Πατέρων. Ευστάθιος, ο Θεσσαλονίκης Αρχιε

ρί καταστάσεως των νεκρών, εκ του Αλλατίου Ιn Dogmat. de

Purgat. Consensione, πίσκοπος , Κωνσταντινοπολίτης , Ευτέκνιος, Σοφιστής, του οποίου ανήρ αγχίνους, πολυμαθής και αγνοείται η πατρίς, και ο χρό 2

ενάρετος, ο στολισμός και η ευ

ν

"

η

e"

"

νος, κατά τον οποίον ήκμαζε . "

"

3.

1

πρέπεια του ημετέρου Κλήρου, Συνέγραψε Παράφρασιν εις τα του οποίου το όνομα με σέβας μή σωζόμενα πλέον Ιξευτικά πολυ αναφέρεται από τους πε τού Οππιανού. Ζ. Οππιανός. παιδευμένους όλων των Εθνών. Ευτέρπη (Εuterpe). Ζ. Μούσαι.

Συνέγραψε με μεγάλην πολυμά- Ευτρόπιος (Εutropius) Φλάβιος, δειαν Παρεκβολας εις τον Ο. Ρωμαίος, Σοφιστής και Ιστορι,

ΕΥ

Ε Φ

κός, ακμάσας κατά τους χρό 3

«ν

"

ν

νους Ιουλιανού του Παραβάτου,

μετά του οποίου και συνεστρά τευσεν εις τον κατά των Περ σών πόλεμον. Συνέγραψε Λατινι στί Επιτομην Ρωμαϊκής Ιστο ε

ρίας ( Βreviarium Ηistoriae Γιomanae) εις βιβλία δέκα, εις , την οποίαν περιγράφει με συν τομίαν τα απο Ρωμύλου μέχρι Βαλεντιανού και Βάλεντος των

Αυτοκρατόρων, εκδοθ, εν Λουγδ. . Βαταυ. 1729, 8, μετά της του Παιανίου Ελληνικής Μεταφρά σεως, Σημειώσεων, και ενός πλου σιωτάτου Πίνακος. Ζ. Παιάνιος,

"Ευφορβος (Εuphorbus). Ζ. Πάν δοος.

157

εις τους παλαιούς χρόνους διά την εν αυτή συγκροτηθείσαν τρί την Οικουμενικήν Σύνοδον, και δια τον περικαλλή και αξιοθαύ μαστον Ναόν της Αρτέμιδος, ό στις εκτίσθη υπό πολλών Βα

σιλέων εις διάστημα τετρακοσίων χρόνων, και δια την μεγαλοπρέ πειαν και την λοιπήν καλλονήν

του, ενoμίζετο ως εν εκ των ε πτά Θεαμάτων του Κόσμου. Τού τον τον αξιοθαύμαστον ναόν τον έκαυσεν ύστερον κάποιος Ερό στρατος, ή Ηρόστρατος, δια να

αθανατίση το όνομά του, μή δυ νάμενος κατ' άλλον τρόπον, δια την αναξιότητα και μοχθηρίαν 70υ » υ

Ευφράτης (Φράτ), ποταμός μέγι Εφιάλτης (Εphialtes). Ζ. Αλωεύς, στος της Ασίας εις την Βαβυ "Ωτος . , λωνίαν, όστις ενούμενος μετά του Έφιππος, Αθηναίος, Ποιητής της Μέσης Κωμωδίας, ακμάσας κα Τίγρητος, εισβάλλει εις τον Περ σικόν κόλπον. τα τους χρόνους του Αριστοτέ λους. Σώζονται και αυτού ολί Ευφροσύνη (Εuphrosyne). Ζ. Χά γα αποσπασμάτια και εκδοθ, εις ρατες Ευχαριστήρια, εορτή των Αθηναί την υπό του Γροτίου Συναγω ων, πανηγυριζομένη κατά την δω γήν των Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών. δεκάτην του Βοηδρομιώνoς Μη

νός, εις μνήμην της ελευθερίας Εφραίμ, Σύρος, Ηγούμενος, και των υπό των τριάκοντα τυράν νων , τους οποίους κατ' αυτήν 3 Κ. " ι

φ

και

ς

ύστερον. Διάκονος της εν Εδέσ ση Εκκλησίας, ανήρ ενάρετος,

η

την ημέραν εδίωξεν ο Θρασύ Ευώνυμος, ή Ευωνυμία, δήμος της Αττικής , εκ τής Ερεχθηίδος

και έμπειρος της θείας Γραφής, καθώς γίνεται δήλον από τα μέ χρι της σήμερον διασωθέντα Συγ γράμματά του, εκδοθ., Συριστι,

φυλής (Κάτοικ. Ευωνυμεύς).

Ελληνιστί, κα Λατινιστί εν Ρώ

3

1

1

2

"

βουλος από τας Αθήνας.

"Εφεσος (Αγιασουλουκ), πόλις της

μη 1746, φύλ, Μικράς Ασίας, κατα την Ιωνίαν Εφύρα, νήσος μικρά, εις τον Α γολικόν κόλπον, κειμένη.(Κάτοικ. κειμένη (Κάτοικ. Εφέσιος). "Αυ * ". . . . τη η πόλις εστάθη ονομαστή Εφυραίος), -

-

-

-

. ."

-

ι

1 58

Ε Χ

ΖΑ

Εχαλίδαι, δήμος της Αττικής, εξ

νικήν Τυπογραφίαν, εις την ό

αγνώστου φυλής (Κάτοικ. Εχα

ποίαν ετύπωσε το Μέγα Ετυμο λογικόν, του οποίου ο άγνωστος

λίδης).

-

Εχέδωρος (Γαλλικός) ποταμός της Μακεδονίας, εκχυνόμενος εις τον Θερμαϊκόν κόλπον . Έχιδνα (Εchidna), θυγάτηρ του Φόρκυνος και της Κητούς, τέ

ρας αγήρατον και αθάνατον, το ήμισυ παρθένος, και το ήμισυ

Συγγραφεύς έζη προ του Σουί δα, και προσέτι το εις τας Κα. τηγορίας του Αριστοτέλους Υπό

μνημα του Σιμπλικίου το 1499 έτος. Κατά δε το 15 Ι5, π5 16

και 1525 ετύπωσεν εν Ρώμη τον Πίνδαρον, τον Θεόκριτον, και το γνωστόν εις όλους μας

όφις, από την οποίαν εγέννησεν Λεξικόν του Βαρίνου . ο Τυφών τον Κέρβερον, την Χί μαιραν, την επτακέφαλον"Υδραν, Ζαχαρίας, Σχολαστικός Χριστια τον Νεμαίον Λέοντα, και άλλα νός, και μετά ταύτα Μιτυλήνης τοιαύτα τέρατα . Επίσκοπος, διέτριψε πολύν καιρόν Εχινάδες. Ζ. Τηλεβόαι . εις την Αλεξάνδρειαν, και παρ Εωος. Ζ. "Ηλιος, ευρέθη και εις την εν Κωνσταν τινουπόλει Σύνοδον του 536 έ

τους, Σώζεται αυτού Διάλογος,

Ζ Α

Ζάγων, πόλις της Σικελίας (Κάτ Ο ζ%. Ζαγκλαίος). Ζ. Μεσσήνη . Ζάκυνθος, νήσος του Ιονίου πελά

Αμμώνιος, επιγραφόμενος, ήτοι Πραγματεία περί της Αίδιότη τος του Κόσμου, εκδοθ. μετά της Φιλοκαλίας του Ωριγένους

εν Παρισίοις, 1619, 4, και λαχου ,

αλ

-'.

γους, απέναντι του κόλπου Χε Ζευς (Jupiter), υιός του Κρόνου λωνάτα κειμένη (Κάτοικ. Ζα και της Ρέας, αδελφός δε του Πλούτωνος, του Ποσειδώνος, και κύνθιος). Ζάμα, πόλις αρχαία της Αφρικής, άλλων. Επειδή δε ο Κρόνος κατ κατα την Νομαδικήν κειμένη. έτρωγεν όλα τα αρσενικα παι

Ζαριασπα, πόλις της Βακτριανής (Κάτοικ. Ζαριασπηνός). Ζ. Βά κτρα ,

Ζαρμισεγεθούσα, ή έπειτα Ουλπία Τραϊανή (Βάρχε), πόλις της Δακίας, η καθέδρα του περι φήμου Δεκεβάλου. Ζαχαρίας Καλλίεργος, Κρής, ανήρ

δία, διά να έλθη έπειτα το βα σίλειον και εις τον μεγαλήτερον αδελφόν του Τιτάνα , κατά την

αναμεταξύ των συμφωνίαν (Ζ. Κρόνος), ή γυνή του Ρέα μην υποφέρουσα την τοιαύτην αδικίαν, απεφάσισε να αναθρέψη κρυφίως κανεν αρσενικόν παιδίον. "Οθεν

πεπαιδευμένος, εσύστησεν εις την

όταν εγέννησε τον Δία, εις μεν

εν Βενετία διατριβήν του Ελλη

τον Κρόνον έδωκε μίαν εσπαργα

Ζ Ε

139

Ζ Ε

νωμένην πέτραν, την οποίαν ια μέσως και κατέπιεν, αυτόν δε φέρουσα εις την Κρήτην, τον παρ

αδελφούς του, τουτέστι με τον

Κορύβαντας τους Ιερείς της, και εις τας Νυμφας Αδράστειαν και

Ποσειδώνα και Πλούτωνα, έσυμ φώνησε με αυτούς, και κατεπο λέμησαν τον Κρόνον, τον οποίον και νικήσαντες, εδίωξαν από τον ουρανόν, κ' εμοίρασαν αυτοί ανα

"Ιδην, τας θυγατέρας του Με λισσέως, δια να τον αναθρέψωσι

μεταξύ των την βασιλείαν με κλή ρον. Και ο μεν Ζευς έλαβε τον

έδωκεν εις τους Κούρητας, και

κρυφίως, Αυτοί

δε

παραλαβόν,

ουρανόν και την γην

ο δε Πλού

τες αυτόν, τον ανέτρεφον με πάσαν επιμέλειαν και δια να μην ακούωνται τα κλαυθμυρί σματά του από τον Κρόνον και τον Τιτάνα, επενόησαν έν είδος

των, τον Αδην, και ο Ποσει

χορού, εις τον οποίον ετύπτον το αναμεταξύ των με χαλκας α

λεν εις την πρέπουσαν τάξιν το

δών την θάλασσαν

υπετάσσοντο

όμως και οι δύω εις τον Δία,

καθώς και αυτος εις την Εϊμαρ μένην. Αφ' ου δε ο Ζευς έβα

σπίδας, κάμνοντες και άλλους

βασίλειόν του, απεφάσισε να νυμ φευθή , κ' έλαβεν εις νόμιμον

πολλούς κρότους και θορύβους, Αι δε Νύμφα, είχον ιδιαιτέρως την φροντίδα να τον ανατρέφω.

προς την οποίαν όμως μη φυ

σο με το γάλα της Αμαλθείας Αιγός, την οποίαν έπειτα ο Ζευς δε ευγνωμοσύνην κατηστέρισεν εις

μαχίαν. Ολίγον δε φροντίζων

γυναίκα την αδελφή του Ηραν, λάξας την πρέπουσαν πίστιν, εί χε μετ' αυτής αδιάκοπον λογο αυτός δια την ζηλοτυπίαν της,

τον ουρανόν, δούς εις αυτας το

απέκτησε πολλoτάτας παλλακί

έν αυτής κέρατον, το οποίον εί χε τοιαύτην χάριν, ότι όστις το

απέκτα, απελάμβανεν ό, τι και αν ήθελεν επιθυμήσει. Αφ' ου

δας, μεταμορφούμενος εις διάφο ρα σχήματα, οίον έγεινε κύκνος, και ήπάτησε την Λήδαν χρυσή βροχή, και διεπέρασε τον χαλ

λοιπόν ηυξήθη ο Ζευς τοιουτο τρόπως, και έμαθε την γέννη

κλεισμένη η Δανάη

σίν του, και τα λοιπά περιστα τικά της ζωής του, εσυμβουλεύ θη την Μήτιν, θυγατέρα του "Ωκεανού, η οποία και υπεσχέ δη, ότι θέλει δώσει φάρμακον εις τον Κρόνον, δια να εκμέση και τα λοιπά τέκνα, όσα είχε καταπίει, ως είρηται, το οποίον

κούν πύργον, όπου εφυλάττετο και ήρπασε τυρος, και πην έλαβε φιτρύωνος, Αλκμήνην

ταύρος ,

την Ευρώπην Σά έφθειρε την Αντιό το σχήμα του Αμ και εξηπάτησε την έγεινεν αετός, και

ήρπασε τον Γανυμήδην, κτλ. (Ζ.

και έγεινεν. "Οθεν ο Ζευς εντα

ταύτα τα ονόματα). Ταύτα και τα τοιαύτα μην υποφέρουσα ή "Ηρα, έκαμε συνωμοσίαν κατ' αυ

μωθείς και με τους άλλους δύω

του με τον Ποσειδώνα, τον Α

κ.

Ι 4ο

ΖΗ

ΖΕ

πόλλωνα, και την Αθηνάν, δια να τον εκθρονίπωσιν , αλλ' αυτός ανακαλύψας την επιβουλήν των,

τον μεν Ποσειδώνα και Απόλ λωνα εξώρισεν από τον ουρα

νόν , την δε "Ηραν εκρέμασε, και μόνον την Αθηνάν έσυγχώ ρησεν. Εταρτάρωσε δε και τους Τιτάνας, και κατετρόπωσε και

δίσκον, ο Ζέφυρος προς εκδίκησιν έπνευσεν εις τοιούτον τρόπον , ώστε πεσων ο δίσκος επί

της

κεφαλής του Υακίνθου, τον ε φόνευσε. Λυπηθείς δια τούτο ο Απόλλων, τον μεν Ζέφυρον κα τατοξεύων, τον εδίωξεν έως εις το Ταύγετον όρος, από δε του αίματος του Υακίνθου έκαμε

τους κατ' αυτού επαναστατήσαν

κεφύτρωσε το ομώνυμόν του άν

τας Γίγαντας, φαινόμενος πάν τοτε μεταξύ Θεών και ανθρώ

θος, ο υάκινθος. Παραστένεται δε ο Ζέφυρος νέος χαρίεις και

πων φοβερός εκδικητής καθ' όλον

γυμνός, με πτερα, και στέφανον

το διάστημα της βασιλείας του. εις την κεφαλήν, από ποικιλό Παραστένεται δε ο Ζευς καθή χροα και ευώδη άνθη πεπλε μενος επάνω εις αετον, ή εις γμενον. χρυσούν θρόνον, ή και εις σύν Ζήθος (Ζethus). Ζ. Λύκος. νεφον, φορών χρυσήν χλαμύδα, Ζηνόβιος (Ζηνόδοτος, ή Ζηνόδω και χρυσούν στέφανον, έχων γε ρος), Σχολαστικός και Παροι μιογράφος, του οποίου σώζεται νειάδα μεγαλοπρεπή, και το μέ τωπόν του σκεπασμένον από σκο Επιτομή Παροιμιών εις βιβλία τρία, περί της εκδόσεως της ο τεινά σύννεφα , και βαστάζων

με την μίαν του χείρα σκήπτρον,

ποίας βλέπε το "Αρθρον, Διο

γενειανος και με την άλλην κεραυνούς, τους οποίους έρριπτε κατα των αδίκων Ζήνων (Ζeno), ο εκ Καισαρείας και κακούργων ανθρώπων. της Μαυριτανίας, και Επίσκο Ζεφύριον (Capo Bianco), ακρω πος της εν Ιταλία Βερώνης, έζη επί Βαλεντιανού και Βάλεντος τήριον της Ιταλίας εις την Βρετ τίαν, πλησίον των Λοκρών, από των Αυτοκρατόρων. Εκ των Εκ, το οποίον επωνομάσθησαν και κλησιαστικών αυτού Συγγραμμά

αυτοί Επιζεφύριοι. των σώζονται ακόμη 59 Λόγοι Ζέφυρος (Ζephyrus), υιός του διαφόρων υποθέσεων, εκδοθ. πολ Αστραίου και της Ηούς, και λαχού. αδελφός του Βορέου, του Νότου, Ζόρκος. Ζ. Αιγός έλος. και του Απηλιώτου. Ούτος α Ζωναράς. Ζ. Ιω. Ζωναράς. γαπήσας τον ωραίον Υάκινθον, Ζωροάστρης. Η βιογραφία τούτου, καθώς και των Σιβυλλών, και απέτυχε, διότι αυτός είχε περισ Ερμού του Τρισμεγίστου, είναι σοτέραν κλίσιν εις τον Απόλλω να. "Οθεν όταν ποτέ ο Απόλ πολλα συγκεχυμένη και σκοτεινή. ε

λων συνέπαιζε μετ' αυτού τον

-

αυ

Α'

τ'

Τινές μεν νομίζουσιν, ότι εστά ε

ΖΩ

θησαν εξ Ζωροάστραι άλλοι δε,

Η Β

1 41

ρίαν εις βιβλία εξ, ήτις άρχε

ότι υπήρξεν εις μόνος . Πέρσης, ται από του Καίσαρος Αυγού ή Μήδος το γένος, εις του ο στου μέχρι του 41ο έτους εκ ποίου το όνομα πολλοί σύγχρο Χριστού, εκδοθ, εν Λειψία, 1784, νοι, ή και μεταγενέστεροι Συγ 8, και αλλαχού. γραφείς, δια το προς αυτόν σέ Ζωστήρ, ακρωτήριον της Αττικής, βας, επέγραφον τα Συγγράμμα και κώμη αυτόθι ομώνυμος (Κάτ τά των, και εκ τούτου προήλθεν οικ. Ζωστήριος). ο μέγας αριθμός των Ζωροα ".

στρών, καθώς, δια τον αυτόν λόγον, και των Ερμών. "Αλλοι δε υπέθεσαν δύω μόνον, εκ των οποίων ο μεν πρώτος και αρ χαιότερος ενoμίζετο ο εφευρετής τών τεχνών, και πατήρ της Χαλ

δαϊκής φιλοσοφίας, ο δε δεύτε ρος, Πέρσης το γένος, ήκμαζε κατά τους χρόνους Δαρείου του Υστάσπoυ. Ούτος, κατά τινας, εγεννήθη από πτωχούς γονείς, και εις την νεότητά του εχρη μάτισε δούλος Ισραηλίτου τινός Προφήτου, του Δανιήλ, ή του "Ιεζεκιήλ, παρά του οποίου δι δαχθείς την γνώσιν του αληθι νου Θεού, και τους νόμους, τα

ΗΒ

Ηρη

(Ηebe), θυγάτηρ του

Διός και της "Ηρας, και Θεα της νεότητος, αντί της οποίας πολλάκις και εκλαμβάνεται. Η "Ηβη παρευρίσκετο πάντοτε εις την ευωχίαν των Θεών, παρα θέτουσα επί της τραπέζης την Αμβροσίαν, τουτέστι την τροφήν, και εγχέουσα πριν του Γανυμή δους το Νέκταρ, ήγουν το πόμα αυτών. "Οταν δε ο Ηρακλής

εφιλιώθη με την "Ηραν εις τον ουρανόν, έλαβεν εις γυναίκα του

δόγματα, και τα θρησκευτικά

ταύτην την "Ηβην, από την ο

έθιμα του Ισραηλιτικού λαού,

ποίαν εγέννησε δύω υιούς, τον

εσύστησε την θρησκείαν των Περ

Αλεξιάρην και Ανίκητον.

σών, από τους οποίους και ετι Ηβούδαι. Ζ. Εβούδαι.

μάτο ως Νομοθέτης και πρώ Ηγήσιππος, Ταραντίνος, Κρωβύλος τος Μάγος, ήτοι Σοφός. Εκ επονομαζόμενος, εχρημάτισε Ποιη των Συγγραμμάτων αυτού σώ τής της Μέσης Κωμωδίας, του οποίου τα αποσπασμάτια εξεδό ζονται ακόμη τινές χρησμοί, ή μαγικα λόγια, εκδοθ, εν Παρι θησαν εις την υπό του Γροτίου Συναγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών σίοις, 1558, 8, μετά Σχολίων Ελληνικών . και Κωμωδιών.

Ζώσιμος, Κόμης και Αποφιακοσυν Ηδωνοί, λαοι αρχαίοι της Θρά ήγορος εις την Κωνσταντινούπο κης, παρά τον Στρυμόνα ποτα λιν. Συνέγραψε Ρωμαϊκή Ιστο μόν κατοικούντες . . .

142

ΗΕ

Η Λ

Ηετίων ( Εetion ). Ζ. Ανδρομάχη"

-

της Φοινίκης, ήκμαζε κατά τους χρόνους του Αυτοκράτορος Θεο

ν

Ηίων, πόλις της Μακεδονίας πα

δοσίου του Μεγάλου, και των

ραθαλάσσιος (Κάτοικ. Ηίονεύς).

* -

«υ

9

2

ν

4

ι

Ηλεία. Ζ. Ηλις .

υιών αυτού Αρκαδίου και Ο νωρίου, κ' έχρημάτισεν Επίσκο

Ηλέκτρα (Εlectra), Ζ. Αγαμέμνων, Ευριπίδης, Σοφοκλής, Ηλεκτρύων (Εlectryon), υιός του

πος της εν Θεσσαλία Τρίκκης. Συνέγραψε Μυθιστορίαν έντεχνον και ηθικήν των κατα Θεαγένην

Περσέως εκ της Ανδρομέδας , και Βασιλεύς των Μυκηνών, α δελφος δε του Σθενέλου, του Μήστορος, και άλλων. Ετοιμα

και Χαρίκλειαν, εις βιβλία δέ

3

-

ζόμενος ποτέ ο Ηλεκτρύων δια μίαν εκστρατείαν, αφήκεν επί τροπον της βασιλείας και της δυγατρός του Αλκμήνης τον Αμ φιτρύωνα, όστις έπειτα φονεύ σας κατά περίστασιν αυτόν τον Ηλεκτρίωνα, έλαβε με την βα σιλείαν και την θυγατέρα του Αλκμήνην εις γυναίκα, ως εί

ρηται εκεί. Ζ. Αμφιτρύων. Ηλιάδες (Ηeliades) , θυγατέρες

/

/

κα, ήτις και Αιθιοπικα ονομά

ζεται, διά τήν Χαρίκλειαν, ή οποία μητρόθεν ήτον Βασιλις της Αιθιοπίας. Αποδίδεται εις τούτον τον Ηλιόδωρον και έτερον

Ποίημα Χημικόν δια στίχων Ιαμ βικών, το οποίον υπό των Κρι τικών ως νόθον αποσκυβαλίζε

ται. Η μέχρι τούδε αρίστη έκ δοσις των Αιθιοπικών είναι η

εν Παρισίοις του Α. Κοραή Ελ ληνιστί, τ8ο4, 8, εις τόμους δύω, εκ των οποίων ο δεύτερος

περιέχει τας φιλολογικας αυτού

Σημειώσεις. του Ηλίου και της Κλυμένης, θυγατρός του Ωκεανού, αι αυ Ηλιόδωρος, Λαρισσαίος, Μαθημα ται και Φαεθοντιάδες, από του τικός, του οποίου τα Κεφάλαια

αδελφού των Φαέθοντος παρονο μασθείσαι, τον οποίον έκλαυσαν

απαρηγόρητα, κεραυνωθέντα υπό του Διός. Ζ. Φαέθων.

των Οπτικών εξεδόθησαν Ελλ. Λατ. εν Παρισίοις, 1657, 4, μετά Σημειώσεων.

"Ηλιος (Sol), υιός του Υπερίω

Ηλιαία, κριτήριον εις τας Αθήνας,

νος και της Θείας. Ούτος κα

το μέγιστον μετά τον "Αρειον Πάγον, κείμενον εις τόπον α σκεπή και υπαίθριον, του οποίου οι κριταί, Ηλιασται και αυτοί

θήμενος εφ' αμάξης χρυσής, την

καλούμενοι, ως χίλιοι, ή χίλιοι

χετο

οποιαν εσυρον τεσσαρες πυριπνοοι

ίπποι, ο Έώος, ο "Αιθων, ο

Πυρόεις, και ο Φλέγων, διήρ 1

€

/

4

,

9

η

την ημεραν τον ουρανoν,

και πεντακόσιοι τον αριθμόν ,

φωτίζων το πάν με τας ακτίνας

έκρινον περί πολιτικών πραγμάτων

του, και την νύκτα επανεπαύετο

και αδικημάτων.

Ελιόδωρος, ο εξ Εμέσσης, πόλεως

εις τον Ωκεανόν. Εγέννησε δε

και ούτος εκ διαφόρων γυναικών

Η Μ

ι 45

Η Ρ

πολλούς υιούς και θυγατέρας. "Ηρα (Juno), θυγάτηρ του Κρό Κατ' άλλους δε ο Απόλλων επ- νου και της Ρέας, αδελφή δε ωνομάζετο "Ηλιος και Φοίβος - και γυνή του Διός, μετά του Ζ. Απόλλων. οποίου είχε και παντοτεινήν λο Ηλιοτρόπιον, Ζ. Λευκοθόη. γομαχίαν δια την προς αυτήν

Ηλιούπολις (Βαλβέκ), πόλις της

απιστίαν του, ως είρηται εκεί

Κοίλης Συρίας, από του εκείσε

(Ζ. Ζεύς). Ούσα δε και φυσι

μεγαλοπρεπούς ναού του Ηλίου

κα ζηλότυπος αύτη ή Θεά, κατ

την ονομασίαν λαβούσα (Κάτοικ. Ηλιοπολίτης),

έτρεχε με άσπονδον μίσος τας ερωμένας του, και τα εξ αυτών

-

"Ηλις, η Ηλεία (Γαστούνη), έ-

γεννώμενα τέκνα. "Οθεν η Λη

παρχία της Πελοποννήσου, με

τω, η Ιω, η Σεμέλη, ή Καλ λιστώ, και άλλαι πολλαί εδοκί

ταξύ Αρκαδίας, Μεσσηνίας, Ιο

Campi).

Ημαθία. Ζ. Πίερος.

μασαν την οργήν της, καθώς και ο Ηρακλής αυτός ως νόθος υιός του Διός. "Ητον δε και άσπον δος έχθρα των Τρώων δια τον Πάριν, όστις επροτίμησε την Α

Ημίθεοι (Semidei), ή "Ηρωες,

φροδίτην εις την περί του χρυ

ήσαν, κατά τους Ποιητας, άν δρες εκ θνητης και αθανάτου

σου μήλου κρίσιν. Φιλέκδικος δε ουσα κατέτρεχε και μετα την καταστροφήν της Τρωάδος τον Τρώα Αινείαν. Ενομίζετο δε η "Ηρα έφορος του πλούτου, των

νίου πελάγους, και Αχαίας κει μένη (Κάτοικ. Ηλείος) . Αν

.

/

.

»

«ν"

Ηλύσια Πεδία (Εlysii Ζ. "Αδης.

.

φύσεως γεγεννημένοι, οι οποίοι δια τας μεγάλας των αρετάς και τα λοιπα της ψυχής και του

σώματος προτερήματα, ετιμήθη

σαν μετά θάνατον με βωμους και θείκας τιμάς, μεταξύ των

οποίων, οι διασημότατοι ήσαν ο Ηρακλής, ο Θησεύς, ο Περσεύς, ο Ιάσων, ο

Αχιλλεύς,

και άλ

λοι τοιούτοι . 3

"

ή

Α

βασιλείων, του γάμου, και του τοκετού, και επαραστένετο ως μία μεγαλοπρεπής γυνή, ποτέ

μεν ισταμένη πλησίον του Διός, ποτε δε καθημένη επί θρόνου, ή επάνω εις λαμπραν άμαξαν, συρομένην υπό δύω ταώνων, και

ι

Ηπατοσκοπία, μαντεία, γινομένη δια της παρατηρήσεως του ήπατος

(σηκoτίου) των θυμάτων. "Ηπειρος, επαρχία της Ελλάδος, μεταξύ της Μακεδονικής Ιλλυ

έχουσα εις την κεφαλήν της στέ φανον εκ ρόδων και κρίνων, και σκήπτρον εις την δεξιάν της . Ιε

ρόν δε αυτής ήτον ο ταώς, όσ τις και συχνάκις, ζωγραφίζεται

εις τας εικόνας της. ρίας, Μακεδονίας και Θεσσα λίας - Ακαρνανίας και Ιονίου Ηραία (Ράβολι), πόλις της Πε πελάγους κειμένη (Κάτοικ. Η λοποννήσου εις την Αρκαδίαν πειρώτης). (Κάτοικ. Ηραιεύς, και Ηρεύς).

-

144

Η Ρ

Η Ρ

Ηραία, εορτή των Ελλήνων, πανη γυριζομένη μάλιστα εις το Αρ

τους εζήτησεν από αυτούς, όχε μόνον δεν τους έδωκαν, αλλά

γος της Πελοποννήσου, εις τιμήν της "Ηρας. Εις ταύτην την εορ την ή Ιέρεια της Θεάς εξερχο μένη από την πόλιν εφ' αμάξης,

και συνεστράτευσαν μετ' αυτών

την οποίαν έσυρον δύω λευκοί

ρυσθεύς, και εκ τούτου έγειναν οι Ηρακλείδαι κύριοι απάσης της

ταύροι, υπήγαινε μετά μεγάλης πομπής και παρατάξεως εις τον ναόν, όστις έκειτο έξω της πό λεως επί τινος λόφου, και εκεί έθυε λαμπραν Εκατόμβην, τουτ έστι θυσίαν εξ εκατόν βοών. Ηράκλεια, ήτις και Τραχίν, ή Τρα χινία ωνομάζετο, πόλις της Θετ

ταλίας, πλησίον των Θερμοπυλών κείμενη .

Ηράκλεια, πόλις της Μακεδονίας, εις τα Ιλλυρικά Σύνορα. Ηράκλεια (Πενταράκλεια), ή ο ποία και Μυγδονία και Πέρινθος εκαλείτο, πόλις του Πόντου, απ οικία Ελληνική (Κάτοικ. Ηρα κλεύς, και Ηρακλεώτης, ή Η ρακλειώτης). Ηρακλείδαι. Ζ. Ευριπίδης. -

Ηρακλείδαι (Ηeraclidae) , ωνο μάζοντο οι απόγονοι του Ηρα

εναντίον

αυτού

και

των

υιών

του, και μάχης γενομένης εφο νέυθησαν όλοι, και αυτός ο Ευ

Πελοποννήσου. Αλλ' επειδή ο χρη σμός απέδιδε την συμβάσαν τότε νόσον εις την Πελοπόννησον εις

την παράκαιρον αυτών κάθοδον, ηναγκάσθησαν οι Ηρακλείδαι να

επιστρέψωσι πάλιν εις την Ατ τικήν. Το αυτό δε έπαθον και

εις την δευτέραν εισβολήν, κα ταδιωχθέντες από τους Πελο ποννησίους. Τέλος πληρωθείσης της προθεσμίας, ώρμησαν το τρί, τον εις την Πελοπόννησον, και κυριεύσαντες αυτήν, την διήρε σαν εις τρία γενικώτερα μέρη, εις το "Αργος, εις την Λακε δαίμονα, και εις την Μεσση νίαν, κατα τον αριθμόν των αρ

χηγών αυτών, οι οποίοι ήσαν τρείς, ο Τήμενος, ο Κρεσφόντης, και οι δύω παίδες του Αριστο

κλέους, οι οποίοι ήσαν πολλό

δήμου, Προκλής και Ευρυσθένης.

τατοι, και είχον αδιάλλακτον μίσος μετά του Ευρυσθέως και

Και ο μεν Τήμενος έλαβε το "Αργος, ο δε Κρεσφόντης την

των υιών αυτού. Διότι αφ' ου

Μεσσηνίαν, οι δε παίδες του Α

ο Ηρακλής μετέστη εις τους Θεους, ο Ευρυσθευς κατέτρεχε πανταχού τους απογόνους αυ

ριστοδήμου, την Λακεδαίμονα,

του, οι οποίοι φοβούμενοι την οργήν του, κατέφυγον τελευταίον

και εις το εξής δύω βαλείς εντ αυτώ. "Αυτη δε η κάθοδος των

εις τους Αθηναίους, παρα των

Ηρακλειδών έγεινε μετα εκατόν τριάκοντα τρία έτη από τον θά

οποίων έλαβον και καλήν υπο δεξίωσιν. "Οταν δε ο Ευρυσθεύς -

και - εκ τούτου επεκράτησε να

άρχωσιν εις την Λακεδαίμονα

νατον του Ηρακλέους,

Η Ρ

Η Ρ

1 45

Ηρακλείδης, Ποντικός, όστις ελθών

φήν, απεχωρίσθη διόλου απ'

εις τας Αθήνας, ήκουσε μετά πολλούς άλλους και τον Αριστο

τα όρη, όπου και ύδρωπιάσας,

αυτούς, και έζη καταμόνας εις

τέλην, κατά την μαρτυρίαν του Κικέρωνος. Ητον δε, ως λέγου

απέθανεν εξηκοντούτης. Εκ των

σιν, άνθρωπος μεγάλαυχος, και

έκδοτος εις τα λαμπρα φορέμα

μόνον έξ Επιστολα εκδοθ εις την υπό του "Αλδου Συλλογήν

τα, και δια τούτο δεν ωνομάζε

τών Ελλ. Επιστολών.

Συγγραμμάτων αυτού σώζονται

το πλέον από τους φιλοσκώπτας Ηρακλής Μαινόμενος. Ζ. Ευριπί δης. Αθηναίους Ποντικός, αλλά Πομ πικός. Περί του θανάτου αυτού Ηρακλής (Ηercules), υιός του διηγούνται πολλα και αλλόκοτα Αμφιτρύωνος και της Αλκμήνης, πράγματα. Συνέγραψε δε ο Η ή του Διός και της Αλκμήνης,

ρακλείδης πολλά και άριστα φι

επειδή, εν ώ ποτε έλειπεν ο Αμ

λοσοφικά Συγγράμματα, εκ των οποίων όμως ολίγα τινα απεσώ

φιτρύων εις μίαν εκστρατείαν, ο Ζευς λαβών το σχήμα αυτού,

θησαν εις ημάς, εκδοθ. πολλα

υπηγεν εις τας Θήβας προς την

χού, και εν Παρισίοις 18o5, 8. υπό Α. Κοραή εν τω Προδρόμω

Αλκμήνην, και μείνας μετ' αυ της μίαν νύκτα, ισοδύναμον με

της Ελληνικής αυτού Βιβλιοθή

τρία ολόκληρα ημερόνυκτα, εγέν

3Cης .

νησε τον δια τούτο Τριέσπερον επονομασθέντα Ηρακλέα. Επει δή δε μεταξύ των απογόνων του

Ηράκλειον, επίνειον της εν Κρήτη Κνωσσού.

Ηράκλειον, φρούριον, πλησίον της

Περσέως εκυρίευε μεγάλη λογο

εν Ιταλία Νεαπόλεως. Ηράκλειον, τόπος υψηλός, μεταξύ Ευβοίας και Αττικής, με ναόν του Ηρακλέους αξιόλογον.

μαχία περί της διαδοχής του βασιλείου, αι δε μητέρες του Η

Ηράκλειτος, Εφέσιος, υιός του Βλή σωνος, Φιλόσοφος αυστηρός και μελαγχολικός, πλην βαθύς εξι

χνευτής της φύσεως, και αρχη γος νέας φιλοσοφικής Αιρέσεως. Ούτος κατ' αρχάς συνανεστρέφε το μεν με τους ανθρώπους, πλην πάντα έκλαιεν, αποβλέπων εις του κόσμου την ματαιότητα, δια το οποίον και Κλαυσίνος επωνο *

μάσθη ύστερον δε μισήσας και των ανθρώπων την συναναστρο ΙΟ

ρακλέους και Ευρυσθέως ήσαν συγχρόνως έγκυοι, ο Ζευς απε φάσισε να λάβη την βασιλείαν εκείνος , όστις ήθελε γεννηθή

πρoτήτερα. Τότε ή ζηλότυπος "Ηρα φθονούσα τον Ηρακλέα ως υπό του Διός σπαρέντα, συνήρ γησε κ' εγεννήθη πρoτήτερα από αυτόν ο Ευρυσθευς επταμηνιαίος, και ούτως έβασίλευσεν αυτός ,

διώξας έπειτα τον Ηρακλέα, και κατατρέχων πάντοτε τους υιούς και απογόνους αυτού, έως ότου εις μίαν μάχην εφονεύθη και

i 46

Η Ρ

Η Ρ

να τον

αυτός και οι υιοί του από τους

Ευρυσθευς εξηκολούθει

υιούς και απογόνους του Ηρα κλέους (Ζ. Ηρακλείδαι). Ως

κατατρέχη, αυτός δε υποτασσό

τόσον η "Ηρα εξακολουθούσα να κατατρέχη τον Ηρακλέα, έπεμ ψεν εις την κλίνην του, εν ώ έ κειτο ακόμη εις τα σπάργανα, δύω φοβερούς δράκοντας, δια να τον καταφάγωσιν αλλ' ο Ηρα κλής αρπάσας αυτους , τους έ πνιξε και τους δύω . Αφ' ου δε ηυξήθη εδιδάχθη υπό πολλών πολλας τέχνας και επιστήμας, και μεταξύ των άλλων και την Μουσικήν υπό τού

περιφήμου

Λί

νου, τον οποίον και εφόνευσεν,

ως είρηται εκεί. Οι δε λοιποί Θεοί, πλην της "Ηρας, ηγάπη σαν τον Ηρακλέα υπερβαλλόντως, και εχάρισαν εις αυτόν τα αναγ

μενος εις την Ειμαρμένην, ηναγ κάσθη να πείθεται εις αυτόν,

εκτελών προθύμως τας επιτα γάς του εις διάστημα δώδεκα

ολοκλήρων ετών και εκ τούτου συνέβη να εκτελέση κατ' επιτα γήν αυτού τους δώδεκα τούτους

μεγάλους άθλους: Α'. Εφόνευσε τον Νεμαίον λέον τα, ζώον τερατώδες και άτρω τον, ως είρηται εκεί. Ζ. Νε μέα, Β. Έφερεν εις τας Μυκήνας ζων τανην την Κερυνίτιν έλαφον. Ζ. Κερύνειον . Γ'. Εφόνευσε την Λερναίαν "Υδραν. Ζ. Λέρνη.

Δ. Εφερε ζωντανόν τον Ερυμάν

καία όπλα, οίον ο μεν Απόλ

θιον Κάπρον. Ζ. Ερύμανθος,

λων τώ εχάρισε τόξον, ο δε Ερ

πλα του Ηρακλέους ήσαν ή λεοντή και το ρόπαλον, με τα οποία και παραστένεται. Και

Ε. Εκαθάρισε την πολυχρόνιον κόπρον της αγέλης του Αυ γείου. Ζ. Αυγείας. σ'. Εφόνευσε τας Στυμφαλίδας όρνεις. Ζ. Στυμφαλίς. Ζ. Έφερε ζωντανόν τον ταύρον της Κρήτης. Ζ. Κρήτη

το μεν βόπαλον το κατεσκέυασεν

Η. Έφερε ζωντανούς τους τέσσα

αυτός, κόψας το ξύλον από του

σαρας φοβερούς ίππους του Διομήδους, βασιλέως της Θρά κης Ζ. Διομήδης. Θ. Έφερε τον ζωστήρα της Ιπ

μής, ξίφος ο δε "Ηφαιστος, θώ ρακα χρυσούν, και η Αθηνά, πέπλον. Τα δε συνηθέστερα ό

Νεμαίου άλσους, και ήτον α

νάλογον με το τετραπηχυαίον σώμα του, την δε λεοντήν την

εφόρεσε, φονεύσας τον εν Κιθαι ρών διαιτώμενον λέοντα. "Εχων λοιπόν ο Ηρακλής τοιαύτα όπλα,

πολύτης, βασιλίσσης των Α μαζόνων. Ζ. Αμαζόνες.

Ι. Έφερε ζωντανούς τας βους

και δύναμιν ακαταμάχητον, πε

του Γηρυόνου. Ζ. Γηρυόνης.

ριήρχετο, καθαρίζων τους τόπους από κακούργους ανθρώπους, και θηρία επιβλαβέστατα. Και ο μεν

ΠΑ. Έφερε τα χρυσά μήλα από τον κήπον των Εσπερίδων . Ζ.

Εσπερίδες.

ipή

Η Ρ

147

Η Ρ

Φ

ή

να "

""

"

ΙΒ. Έφερε ζωντανόν τον Κέρβερον

ιλοκτήτην, όστις παρευρέθη τό

εκ του "Αδου . Ζ. Κέρβερος. Μετα τούτους τους άθλους ο Η ρακλής έκαμε και άλλα πολλά

τε κατά περίστασιν εκεί, παραγ γείλας αυτόν να μη φανερώση εις κανένα την κόνιν του σώμα

κατορθώματα κατα διαφόρους τό

τός του. Αφ' ού δε ανέβη εις τον

πους και χρόνους, καθώς φαίνεται

ουρανόν, εφιλιώθη με την "Ηραν, και λαβών εις γυναίκα του την

"ι

3

και εις πολλά μέρη του παρόν

,

2

ι

η

κι

τος Λεξικού. Αλλ' όμως ο τοιού τος και τοσούτος ακαταμάχητος "Ηρως υποταχθείς εκουσίως εις

καλλίσφυρον "Ηβην, συνευωχείτο

την Ομφάλην, Βασίλισσαν της

και

Λυδίας, κατεδέχθη να φορέση

πολλας και ηρωικάς του ανδρα

μετά των λοιπών αθανάτων Θεών,

αφήσας εις τον κόσμον μνήμην 1

Ν /

2

ν

ι

Α

δόξαν αθάνατον, δια τας

γαθίας. Ηριδανός. Ζ. Πάδος. ρετή ως μία δούλη αυτήν την Βασίλισσαν, εργαζόμενος εργόχει Ηριδανός, ποταμός της Αττικής, πλησίον των Αθηνών ρέων. ρα γυναικεία, και τυπτόμενος υπ' γυναικεία ιμάτια, και να υπη

αυτής πολλάκις εις την κεφαλήν Ηρίννη, Ποιήτρια περίφημος, εγεν νήθη εις την Λέσβον, κ' εχρη ταύτα ελευθερωθείς από την Ομ μάτισε σύγχρονος της Σαπφούς.

με χρυσούν σανδάλιον. Μετα δε

φάλην, ηγάπησε την Ιόλην, θυ γατέρα του Ευρύτου, Βασιλέως της Οιχαλίας, δια το οποίον

ζηλοτυπήσασα Δηιάνειρα ή γυνή

Απέθανε δε εις το δέκατον έ κτον έτος της ηλικίας της. Σώ

ζονται και αυτής ολίγα απο σπασμάτια, εκδοθ. εις την υπό

του, και θέλουσα να τον ελκύ

του Ουρσίνου Συλλογήν των Αυ

ση εις την αγάπην της, τον έ στειλεν ένα χιτώνα, αλειμμένον

ρικών Ποιητών.

Ηρόδοτος, ο πατήρ της Ιστορίας,

με το αίμα του Κενταύρου Νέσ

εγεννήθη, κατα την πιθανωτέραν

σου, κατα την συμβουλήν του, ως είρηται εκεί (Ζ. Δηιάνειρα, Νέσ. σος). Αλλ'ή συμβουλή του Κεν

γνώμην 484 έτη προ Χριστού, εις την Αλικαρνασσον, πόλιν της Καρίας, την οποίαν και εγκατα

ταύρου ήτον δολία επειδή άμ' λείψας δια την τυραννίαν του Λυγδάμου, ήλθεν εις την Ελλά αφ' ου εφόρεσεν ο Ηρακλής ε κείνον τον χιτώνα, ευρισκόμενος -, δα, και εκείθεν μετέβη εις την εις το όρος της Οιτης, εφλέ "Αιγυπτoν , δια να ωφεληθή ΤτΕ χθη όλος, και τον μεν παριστά ρισσότερον εις την ύλην της μελ μενον δούλον του Λίχαν λαβών λούσης Ιστορίας του, την οποίαν από του ποδός, τον ετίναξεν εις

εξύφανε με τόσην αμίμητον χά

την θάλασσαν, αυτός δε ανάψας

ριν και γλυκύτητα, ώστε ανα γνους αυτήν εις τους ολυμπια, κούς αγώνας, έλαβε παρα πάν

1

- πυραν, ανέβη επάνω και κατ

εκαη, αφεις τα βέλη του εις τον

Α

148

Η Ρ

Η Ρ

των τον οφειλόμενον έπαινον, και

οκτώ, από του θανάτου Μάρκου

την τιμήν του να ονομάσωσιν το Σύγγραμμά του με τα ονόματα

Αντωνίνου Αυρηλίου έως Γορ, διανού του Νεωτέρου, διηγούμε νος περιστατικώς όσα μόνος του είδε και ήκουσεν, ή παρ άλλων ακριβώς έμαθεν. Ηρωδιανού της μετά Μάρκον Ρωμαϊκής Ιστο ρίας βιβλία οκτώ, εξεδόθησαν πολλαχού, και Ελλ. Λατ. εν

των εννέα Μουσών, αφ' ού το διήρεσαν εις ισάριθμα βιβλία. Ο δε σκοπός του αθανάτου τού

του Ιστορικού είναι να εξιστορή ση τους πολέμους των Λυδών και Περσών κατά των Ελλήνων, εν ώ, κάμνει και τινας παρεκβά σεις περί των Αιγυπτίων και άλ λων εθνών, περιγράφων πολλας

Λειψία, 1789 - 18ο5, 8, εις τόμους πέντε μετά Σημειώσεων

διαφόρων και Πινάκων. "Ηρωες. Ζ. Ημίθεοι. πολλών ενδόξων ανδρών, μ' όλον "Ηρων, Αλεξανδρεύς, Μαθηματικός ότι πολλοί αμφιβάλλουσιν εις τα περίφημος, - Νεώτερος, ή Τρίτος ν

χωρας ,

1

και

ν

τους

-

χαρακτηρας

υπ' αυτού ιστορούμενα, και άλ λοι πάλιν δι άλλους λόγους τα πιστεύουσιν όλα. Υπό το όνομα τούτου φέρεται και άλλο Σύγ γραμμα, Περί Ομήρου βιοτής, επιγραφόμενον, το οποίον τιμά ται μεν ως αρχαίον, πλήν δεν νομίζεται υπό πολλών και γνήσιον πόνημα αυτού. Η μέχρι τούδε αρίστη έκδοσις του Ηροδότου εί ναι ή εν Αργεντοράτω, 1816, 8, εις τόμους δώδεκα μετα της

Λατινικής Μεταφράσεως, διαφό ρων Σημειώσεων, και άλλων φι λολογικών παρατηρήσεων.

επονομαζόμενος. Συνέγραψε Α.

"Οπως χρή τον της πολιορκουμέ νης πόλεως στρατηγόν προς την πολιορκίαν αντιτάσσεσθαι , και οίοις επιτηδεύμασι ταύτην απο

κρούεσθαι, εκδοθ. (ανωνύμως) εις την Συλλογήν των Παλαιών Μα θηματικών τού Θηβενότου. Β.

Περί των της Γεωμετρίας και Στερεομετρίας ονομάτων, εκδοθ. Ελλ. Λατ. μετά του πρώτου βιβλίου του Ευκλείδους εν Αρ γεντοράτω, 151 1, 8. Γ. Απο σμασμάτια τινα περί Μέτρων, εκδοθ. εν τοις Αναλέκτοις του

Ηρόστρατος. (Ηerostratus). Ζ.

Μοντφωκόνου. "Εφεσος. "Ηρων, Αλεξανδρεύς και ούτος, πολύ Ηρώδης Αττικός, Ζ. Τιβέριος Κλάυ αρχαιότερος του ειρημένου, ακ διος Αττικός Ηρώδης. μάσας επί Πτολεμαίου του Φιλα Ηρωδιανός. Ζ. "Αιλιος Ηρωδιανός. δέλφου και του Ευεργέτου, μαθη -

Ηρωδιανός, Γραμματικός και Ιστο ρικός γλαφυρός, όστις διέτριψεν ικανόν χρόνον εις την Ρώμην, και συνέγραψε Ιστορίαν των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων εις βιβλία

τής του Κτησιβίου, και οπαδός

του Επικούρου χρηματίσας. των Συγγραμμάτων αυτού ζονται Α. Χειροβολλίστρας τασκευή και συμμετρία. Β.

Εκ σώ κα Βε

ΗΣ

ΗΣ 149 ριγιάλιον υπό των δελφίνων, και

λοποιίκα, ήτοι περί κατασκευής και βολής τόξων. Γ. Πνευμα τικά. Δ'. Περί Αυτοματοποιη τικών βιβλία δύω, εκδοθ. εις την Συλλογήν των Παλαιών Μα θηματικών του Θηβενότου. Ησίοδος, Ασκραίος, ούτως επονομα σθείς, ή διότι εγεννήθη εις την

το έλαβον οι Λοκροί, πνίξαντες

έπειτα όλους ζωντανούς τους φο νείς αυτού. Εκ των καλλίστων

Ποιημάτωυ του Ησιόδου μάς σώζονται μόνον τα τρία ταύτα Α'. Έργα και Ημέραι. Β. Α σπίς Ηρακλέους. Γ. Θεογονία,

των οποίων η αρίστη έκδοσις είναι ή εν Πάρμα Ελλ. Λατ.

"Ασκρην, πόλιν της Βοιωτίας, ή διότι γεννηθείς εις την Κύμην

1 785, 4. της Αιολίδος, ανετράφη εις την "Ασκρην, φερθείς εκεί υπό του Ησιόνη (Ηesione). Ζ. Λαομέδων.

πατρός του Δίου , ή Δίωνος.

Η σύχιος,

Αλεξανδρεύς, ακμάσας περί τα τέλη του δ. Αιώνος.

Ο Ησίοδος, κατά τινας, ήτον

σύγχρονος του Ομήρου, μετά

Συνέγραψε Λεξικόν κατα Στοι χείον, ερανισμένον εκ διαφόρων του οποίου και φιλονεικήσας εις την Χαλκίδα της Ευβοίας, έ Γραμματικών, Ποιητών, Ρητό λαβε δια βραβείον ένα Τρίπο ρων, Ιατρών και Ιστορικών, του δα, νικήσας αυτόν, καθώς γίνε οποίου η αρίστη έκδοσις είναι ται δήλον και από το εξής Ε ή εν Λουγδ. Βαταυ. 1746-1766, πίγραμμα, το επί του Τρίπο φύλ. εις τόμους δύω, μετά πολ δος, τον οποίον και ως λέγουσιν , λών κριτικών Σημειώσεων. αφιέρωσεν ο Ησίοδος εις τας Ησύχιος, Μιλήσιος, Ιλλούστριος (Il lustris), ήτοι Ένδοξος επονομα Μούσας του όρους Ελικώνος: ζόμενος , Ιστορικός Χριστιανός, Ησίοδος Μούσαις Ελικωνίσι τόνδ' ακμάσας επί Ιουστίνου και Ιου ανέθηκεν, 4

"Υμνω νικήσας εν Χαλκίδι θείον

"Ομηρον .

στινιανού των Αυτοκρατόρων. Συν έγραψε Α'. Ιστορικόν ως εν συνό ψει κοσμικής ιστορίας, από του

Πλην αύτη ή γνώμη, καθώς και

Βήλου, Βασιλέως των Ασσυρίων

το Επίγραμμα αυτό υπόκειται εις μεγάλας φιλονεικίας. Ο Η σίοδος γέρων ήδη ών ήλθεν εις την Οινιώνα της Λοκρίδος, και

έως του θανάτου Αναστασίου

συγκατοικήσας μετά τινος Μιλη

σίου, εδολοφονήθη υπό των υιών του οικοδεσπότου, νομισθείς φθο ρεύς της αδελφής αυτών, του οποίου το σώμα ριφθέν εις την

.. θάλασσαν, εκομίσθη εις το πε

του Α. εις εποχας, ή τμήματα εξ, εκ των οποίων εν μόνον α ποσπασμάτιον του έκτου τμήμα τος, Πάτρια Κωνσταντινουπόλεως,

επιγραφόμενον, εφύλαξε Γεώργιος ο Κωδινός. Β. Περί των εν παι δεία διαλαμψάντων ανδρών, εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Λειψία, 182ο, 8, μετά Σημειώσεων. 4.

15ο

Η Φ

Η Χ

Ηφαιστιάδα, δήμος της Αττικής, εκ της Ακαμαντίδος φυλής (Κάτ οικ. Ηφαιστιάδης).

Ηφαιστιάδες, νήσοι. Ζ. Αιόλου νή

μετά παρέλευσιν καιρού δια της δεήσεως της μητρός του, τον έ λαβε πάλιν ο Ζευς εις τον ου ρανόν, τον οποίον και θαυμασίως

εκαλλώπισε, κατασκευάσας τους

ΟΟζ .

Ηραιστίων, Αλεξανδρεύς, Γραμμα τικός, και διδάσκαλος του Καί

σαρος Βήρου. Συνέγραψεν ωφε λιμώτατον Εγχειρίδιον περί Ποιη

κεραυνούς και το σκήπτρον αυ του, την άμαξαν του Ηλίου, και άλλα πάμπολλα περικαλλή έργα. Πριν δε γεννηθή ή "Ηβη,

μάτων και Μέτρων, του οποίου ή μέχρι τούδε αρίστη έκδοσις είναι ή εν Οξωνία, 18ιο, 8, μετά της του Πρόκλου Χρηστο

έκέρνα αυτός και το νέκταρ εις την ευωχίαν των Θεών, όπου

μαθείας, και διαφόρων Σημειώ

τον, επροξένει γέλωτα άσβεστον εις

Ο3 (ι)y •

τους μακαρίους εκείνους Θεούς. Τοιούτος δε ών ο "Ηφαιστος έ

1

Αν

"Ηφαιστος (Vulcanus), υιός του Διός και της "Ηρας. Τούτον ιδων ο Ζευς πολλά άσχημον ό 2

1

"

{

2

ν

η

και/

"Μ

ιν

2

θέλοντα να βοηθήση την μητέρα του, όταν αυτός την εκρέμασεν από τον ουρανόν, τον επίασεν 1

1

" Ν.

1

τράπεζαν, ούτω χωλός καθώς ή

λαβε δια γυναίκα του την Θεαν της καλλονής, τουτέστι την Α

"γ

ταν έγεννήθη, ή, κατ' άλλους,

2.

περιφερόμενος ολόγυρα εις την

"

-

*

"

από τον πόδα, και τον ετίναξεν

από τον ουρανόν κάτω εις την

γήν, όπου περιφερόμενος, δι όλης

φροδίτην, η οποία όμως δεν ε φύλαξε την προς αυτόν πίστιν, αλλ' εμοιχεύετο και με άλλους πολλούς, και μάλιστα με τον "Αρην, ότε και τους εθεάτρισεν ενώπιον των άλλων Θεών, ως

της ημέρας εις τον αέρα, έπεσε προς το εσπέρας εις την νήσον

είρηται εκεί (Ζ. "Αρης). Πα ραστένεται δε ο "Ηφαιστος ως χαλκευς ημίγυμνος, έχων μακρά

της Λήμνου, ότ’ εσυντρίφθη και

και σφηνοειδή γένεια και κόμην

ο μηρός του, και έμεινε δια πάν

αυχμηράν, και βαστάζων με την

τα χωλός. Οι δε Λήμνιοι, οί

μίαν του χειρα σφυρίον, και με

τινες τότε ωνομάζοντo Σίντιες,

την άλλην, πυράγραν. Νομίζεται δε έφορος των Χαλκέων και του

τον έλαβον, και τον επεριποιή θησαν φιλοφρόνως. Σωθείς λοι πόν ο "Ηφαιστος τοιουτοτρόπως, ν

1

και

πυρός, και μετωνυμικώς εκλαμ

βάνεται αντ' αυτού του Πυρός.

"

ήρχισε να εργάζεται την χαλ Ηχώ (Εcho) θυγάτηρ του Αέρος και της Γης, η πλέον λάλος κευτικήν τέχνην, εις την οποίαν και θαυμασίως ευδοκίμησε. Με μεταξύ των Νυμφών, η οποία τα δε ταύτα μεταβας εις την διά την ασχημίαν της κατοικού Σικελίαν, έδούλευεν εκεί, έχων σα μέσα εις σπήλαια και κοιλά υπηρέτας τους Κύκλωπας και δας, επερίπαιζε τους εκείθεν δια Α

"

2

ν

Η Ω

ι5

ΘΑ

βαίνοντας με την επανάληψιν της τελευταίας συλλαβής των

Θ Α

λέξεων αυτών. Τέλος αγαπήσασα τον ωραίον Νάρκισσον, και μη δυνηθείσα να τον φέρη εις τα

θελήματά της, εμαράνθη από την λύπην της, και μετεβλήθη εις βράχον,

Θωάμ,

ή Θαλάμαι (Καλαμά τα) , πόλις παραθαλάσσιος, με ταξύ Λακωνικής και Μεσσηνίας

"Η ως (Αurora), Θεα της αυγής, κειμένη (Κάτοικ. Θαλαμάτης). αντί της οποίας πολλάκις και Θάλεια (Τhalia). Ζ. Μούσαι.

εκλαμβάνεται, οίον Φίλη ταϊς Θαλία, Ζ. Χάριτες, Μούσαις Ηώς, ήγουν ή σπουδή "Θαλύσια. Ζ, Αλώα, πρέπει να γίνεται, ως επί το Θάμυρις και Θαμύρας (Τhamy πλείστον, την αυγήν, καθ' ήν δη ras), Θράξ, υιός του Φιλάμ λαδή τα πάντα ακόμη καθησυ μωνος και της Νύμφης Αργιό χάζoυσι. Μυθολογείται δε η Ηώς, πης, εχρημάτισε Μουσικός άρι την οποίαν ο "Ομηρος ονομάζει στος, ώστ’ ετόλμησε να φιλονει κήση και με αυτάς τας Μού Κροκόπεπλον, τουτέστι κροκοειδές, ή κίτρινον κάλυμμα έχoυσαν, ότι σας. Αλλά νικηθείς υπ' αυτών, ήτον θυγάτηρ του Ηλίου, ή του ετυφλώθη κατά την αναμεταξύ "Υπερίωνος και της Θείας, και των συμφωνίαν, ότι καθημένη εφ' αμάξης χρυ Θάνατος (Μors), υιός του Ε σής, υπό δύω λευκοτάτων ίπ

ρέβου και της Νυκτός, και α

πων συρομένης, επροπορεύετο του

δελφός δίδυμος του "Υπνου, όσ τις νομίζεται τυφλός, χωλός,

Ηλίου, μηνύουσα την λαμπραν αυτού έλευσιν. Οι δάκτυλοί της, με τους οποίους ήνοιγε τας πύ λας της Ανατολής ήσαν από ρόδα, ήτοι τριαντάφυλλα, και δια τούτο επονομάζεται και Ροδοδά

και χωρίς καρδίαν, επειδή ούτε πρόσωπον διακρίνει, ούτε δεήσεις

ακούει, και παραστένεται ως εν άσαρκον σκελετον, βαστάζων εις την χείρα του δρέπανον αιμα

κτυλος. Είχε δε μεγάλην ζηλο τυπίαν με την "Ηραν εις τα ερω

του κείτονται

τικα, αλλ' αυτή την έρριψεν εις

μένοι, σημαία, και διαδήματα

παντοτεινόν έρωτα, και δια τούτο

εδώ κ' εκεί ερριμμένα,

τωμένον , παρα δε τους πόδας αυ

θρόνοι

μ' όλον ότι ηγάπησε πολλούς, θαργήλια, εορτή των εστάθη πάντοτε δυστυχής εις τους έρωτάς της.

κατεστραμ

Αθηναίων,

εις τιμήν του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος,

ονομασθείσα ού

προσφερόμενους καρπούς, τους οποίους ωνόμαζον τως από

τους

Θαργηλίους, όθεν εκλήθη Θαρ

152

ΘΕ

ΘΑ

γηλιών και ο Μην, κατά τον οποίον ετελείτο αύτη η εορτή

Δ'. Ο Κολοσσός της Ρόδου. Ζ. Ρόδος.

(Ζ. Μήνες Αθηναίων). Διήρκει

Ε. Αι Πυραμίδες της Αιγύ πτου. Ζ. Μέμφις.

δε ημέρας δύω και εις μεν την πρώτην εγίνετο μόνον προε

τοιμασία, εις δε την δευτέραν, λαμπρά πανήγυρις, και καθα ρισμός της πόλεως από παντός μιασματος ,

Θάσος, ή Θάσσος, νήσος του Αιγαίου πελάγους, προς τα πα

ς'. Τα Τείχη της Βαβυλώνος. Ζ. Βαβυλών.

ν

Ζ. Ο Ναός της Ιερουσαλήμ. Ζ. Ιερουσαλήμ. Θεανώ, η σύζυγος του Πυθαγό "

ρου, εγεννήθη εις τα Κρότωνα,

ράλια της Θράκης κειμένη (Κάτ

ή, κατ' άλλους, εις την Κρήτην, και μετά τον θάνατον του αν

τοικ. Θάσιος).

δρός της έλαβεν αυτή την επι

Θαύμας (Τhaumas), υιός του

στασίαν της Σχολής, και συν

Πόντου και της Γης, γεννήσας

έγραψε πολλά βιβλία, εκ των

εκ της Ηλέκτρας, θυγατρός του

οποίων όμως ολίγα αποσπασμά τια, και τινες Επιστολαί σώζον ται εις την υπό του Βολφίου Συλλογήν των λειψάνων διαφόρων

"Ωκεανού, την Ιριν, και τας Αρπυίας.

Θαύματα, ή Θεάματα του Κόσμου επτά. Ζ. Θεάματα.

Ελλ. Γυναικών. -

Θάψακος (Έλδερ), η μετέπειτα Θεανώ (Τheano), θυγάτηρ του Αμφίπολις, πόλις μεγάλη της Συρίας, παρά τας όχθας του

Ευφράτου ποταμού κειμένη (Κάτ οικ. Θαψακηνός).

Θεάματα, ή Θαύματα του Κόσμου, ωνόμαζoν οι παλαιοί αγάλματα, ή οικοδομήματα τινα, τα οποία εξείχον από τα λοιπά κατα την τέχνην, το μέγεθος, και την

λοιπην καλλονήν και μεγαλοπρέ

Κισσέως,

Βασιλέως της Θρά

κης, αδελφή δε της Εκάβης, και Ιέρεια του εν τη ακροπόλει της Τρωάδος ναού της Αθηνάς, η οποία, ως λέγουσι, παρέδωκε το Παλλάδιον εις

τον Οδυσ

σέα,

Θεία (Τhia), θυγάτηρ του Ου ρανού και της Γης, γεννήσασα εκ του αδελφού της Υπερίωνος,

πειαν, μεταξύ των οποίων α

τον "Ηλιον, την Σελήνην και

ναφέρονται συνήθως τα επτά

την Ηώ.

ΤΣΩζί) ΤΟ :

Θέμις (Τhemis), θυγάτηρ του

Α'. Ο Ολύμπιος Ζεύς. Ζ. Ο λυμπία.

και πάρεδρος του Διός, εκ του

Β. Ο εν Εφέσω ναός της Αρ τέμιδος.

Ουρανού και της Γης, φίλη

Ζ.

Έφεσος.

Γ'. Ο Τάφος του Μαυσώλου. Ζ. Αλικαρνασσός.

οποίου και εγέννησε τας "Ωρας

και τας Μοίρας. Η Θέμις νο μίζεται προστάτις της δικαιοσύ νης, αντί της οποίας μετωνυμε

ΘΕ

κώς πολλάκις και εκλαμβάνεται,

και παραστένεται με δεμένους οφθαλμους, και ζυγίον, ή ξίφος εις την χείρα της βαστάζουσα. Θεμίστιος, ο εκ Παφλαγονίας, Σο φιστής Εθνικός, και Φιλόσοφος Περιπατητικός, υιός του Ευγε νίου, παρά του οποίου εδιδάχθη

φιλοσοφίαν και τας επιστή μας. Ούτος εδίδαξε πολλούς χρόνους την φιλοσοφίαν εις την

την

Κωνσταντινούπολιν, και αγαπη Sεις μεγάλως από τον Κωνστάν τιον, Ιουλιανόν και τους μετ'

αυτους Αυτοκράτορας, ετιμήθη και με πολλά και λαμπρά πολι τικά αξιώματα. Εχρημάτισε δε διδάσκαλος του Λιβανίου και του ιερού Αυγουστίνου, και δια την μεγάλην του παιδείαν και το αν θηρόν της φράσεως επωνομάσθη

Ευφραδής, και Βασιλεύς Λόγων από τον φίλον του Γρηγόριον τον

ΘΕ

155

δια την φρόνησιν, ανδρείαν και πολεμικήν εμπειρίαν του ηλευθέ ρωσε

την πατρίδα του και όλην

την Ελλάδα από το πολυάριθμον στράτευμα των Περσών. Έπειτα

όμως εξορισθείς, κατέφυγε, με τα πολλας περιπλανήσεις, εις την

Περσίαν προς τον Ξέρξην, ή, κατ' άλλους, προς τον Αρταξέρ ξην, τον υιόν αυτού και διάδο

χον. Ο Ξέρξης όταν ήκουσε τον ερχομόν του τόσον εχάρη, ώστε και καθ' ύπνους εφώναζεν κι"Εχω Θεμιστοκλέα, έχω Θε μιστοκλέα »! Αλλ' οι σκοποί του Βαρβάρου εματαιώθησαν, και ο

"Ελλην Θεμιστοκλής επροτίμησεν εκούσιον θάνατον, παρά να βάλη εις πράξιν την υπ' ανάγκης υ πόσχεσίν του, εις το να προδώση δηλαδή την Ελλάδα. Σώζονται υπό το όνομα αυτού 2 Ι Επι στολαί, εκδοθ, εν Λειψία, 1722, 8, μετα της Λατινικής Παραφά σεως, Σημειώσεων και Πινάκων.

Θεολόγον. Εις τον καιρόν του Φωτίου έσώζοντο τριάκοντα εξ Λόγοι διαφόρων υποθέσεων αλλ' Θεογαμία, εορτή των Ελλήνων, πανηγυριζομένη κατά την εικο εις ημάς μόνον τριάκοντα τρείς απεσώθησαν, εκδοθ. ιδία κατα

διαφόρους χρόνους και πόλεις της Ευρώπης, και όλοι ομού εν

Παρισίοις, 1684, φύλ. εις τό μους δύω μετά διαφόρων Σημειώ σεων. Ο. Θεμίστιος συνέγραψε και Παράφρασιν είς τινα βιβλία

στην τού Γαμηλιώνος Μηνός, εις τιμήν των γάμων τού Πλου

τωνος μετά της Περσεφόνης, και εις άλλα μεν πολλά μέρη της

Ελλάδος, κατ' εξοχήν δε εις την Σικελίαν, διότι εκείθεν, λέγου σιν, ήρπασεν ο Πλούτων την Περσεφόνην. Ζ. Περσεφόνη. του Αριστοτέλους, εκδοθ, μετά οκτώ μόνον εκ των Λόγων του Θέογνις, Ποιητής Ελεγειακός, επο

εν Βενετία, 1534, φύλ. Θεμιστοκλής, Αθηναίος, υιός του Νικοκλέους, έμφρων και ένδοξος

νομάζεται ενίοτε Σικελιώτης, ή

Στρατηγός των Ελλήνων, όστις

εις την Μεγαρίδα της Ελλάδος,

διότι εγεννήθη εις τα Μέγαρα της Σικελίας, ή διότι γεννηθείς

ΘΕ 154 και εξορισθείς υπό των συμπα

τριωτών του διέτριψεν εις την Σι κελίαν ολίγον χρόνον μετά της γυναικός του Αργυρούς, μετά της

ΘΕ

δρεύς. Συνέγραψε Α'. Περί Γραμ ματικής, ή Σχόλια εις την Γραμ ματικήν Διονυσίου του Θρακος,

οποίας επιστρέψας πάλιν εις την

εκδοθ, εν Λειψία, 1822, 8. Β. Κανόνες Εισαγωγικοί περί των ο

Ελλάδα, διήνυσε το υπόλοιπον

κτώ του Λόγου μερών, εκ των

της ζωής του εις τας Θήβας. Εκ των Ποιημάτων αυτού σώ ζεται Παραίνεσις πρός τινα νέον, ή Γνώμαι εκ χιλίων τετρακοσίων περίπου στίχων, των οποίων η

οποίων δύω μόνον τμήματα, ή τοι Περί κλίσεως Ονομάτων, και περί κλίσεως Ρημάτων εξ εδόθησαν εν Λειψία υπό του Βεκ κέρου εν τοις αυτού Ανεκδό τοις. Γ. Πραγματεία Περί Προσ. ωδιών , εκ της οποίας τμήματα τινα εξεδόθησαν ομοίως εν Λει ψία, τ82ο, 4.

αριστη έκδοσις είναι ή εν Λειψία, 1815, 8, μετά διαφόρων Ση

μειώσεων, και άλλων φιλολογικών παρατηρήσεων. Θεoδέκτης, Ρήτωρ και Ποιητής Θεοδοσιούπολις (Ερζερούμ), πόλις της Τραγικός, ακμάσας κατά τους Ασίας, κατά την Αρμενίαν κει, χρόνους του Ισοκράτους, του ό μένη (Κατοικ. Θεοδοσιοπολίτης). .

ποίου και μαθητής έχρημάτι Θεoδoτίων, Εφέσιος, ακμάσας με. τα τα μέσα του β. Αιώνος εκ σεν. Εκ των πεντήκοντα Τραγω διών αυτού αποσπασμάτια τινα Χριστού, ότε και νέαν Μετά σώζονται, εκδοθ. εις την υπό του φρασιν της Παλαιάς Γραφής έ καμεν, η οποία πλησιάζει όπωσ Γροτίου Συναγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών. Θ εοδοσία

(Καφφάς), πόλις της Ταυρικής Χερσονήσου, επί του Κιμ μερικου Βοσπόρου κειμένη (Κάτ οικ. Θεοδοσιεύς). Θεοδόσιος, Αστρονόμος περίφημος, ε

εγεννήθη εις την Τρίπολιν της

ούν εις τήν των Εβδομήκοντα.

Ούτος, κατά τινας, μετέφρασεν εις το Ελληνικόν και τον Προ

φήτην Δανιήλ, και άλλα τινα, η

τα

"

αν

οποια

Ο

"

ευρισκονται

9

1

εις την

Συλλογήν των Εξαπλών του Ω ριγένους, και εις τον Γ'. τόμον

της Ελληνικής Βιβλιοθήκης του Φαβρικίου. Αιώνος από Χριστού. Εκ των Θεόδοτος, Επίσκοπος της Αγκύ

Καρίας, κατά την πιθανωτέραν

γνώμην, περί τα μέσα του β.

Συγγραμμάτων αυτού σώζονται Α. Σφαιρικών βιβλία τρία, εκ δοθ, εν Οξωνία, 17ο7, 8. Β. Περί Ημερών και Νυκτών, και

ρας, όστις παρευρεθείς εις την εν Εφέσω Σύνοδον, ωμίλησε με τα πολλού ζήλου υπέρ της Ορ θοδοξίας εναντίον του Νεστορίου,

περί Οικήσεων, εκδοθ. Λατινιστί

Σώζεται αυτού μία Ομιλία και

μόνον εν Ρώμη, 1587, 4. Θεοδόσιος, Γραμματικός, Αλεξαν

τα Νεστορίου, και άλλα τινα, εκδοθ, εν τοίς Συνοδικοίς -

ΘΕ

ΘΕ

155

Θεοδώρητος, Αντιοχεύς, Επίσκο - Πατριάρχης της Αντιοχείας, δεν πος της Κύρου της Συρίας, ακ ήμπόρεσε να απολαύση τον θρό μάσας κατά τους χρόνους Ιω νον του, επειδή κατ' εκείνους τους χρόνους εξουσιάζον ταύτην την άννου του Χρυσοστόμου, παρά

έδιδάχθη και την θείαν Γραφήν . "Ων δε ένθερμος του

οποίου

ζηλωτής της ορθοδοξίας, ωδήγη

πόλιν οι Λατίνοι, όθεν και έ μείνε καθησυχάζων εις την Κων σταντινούπολιν. Τα Εκκλησια

σε δια της διδασκαλίας του εις

στικά Συγγράμματα τούτου, συν

την Εκκλησίαν του Χριστού δέ

ιστάμενα

κα χιλιάδας Μαρκιωνιτών. Επε σεν όμως εις πολλας λογομαχίας μετά του αγίου Κυρίλλου, και

τους Κανόνας των αγίων Συν

1642, φύλ, εις τόμους τέσσα

εξέμαθεν ακριβώς και την Λατι νικήν διάλεκτον, και μετα ταύ τα εδίδασκε την θείαν των προ

από Ερμηνείας εις

όδων και άλλων, εξεδόθησαν εν

Οξωνία, 1672, φύλ, αναθεματισθείς ως τα του Νε Θεόδωρος Γαζής, Θεσσαλονικευς, στορίου φρονών, πάλιν αθωώθη. Φιλόσοφος και Γραμματικός ά Συνέγραψε πολλά Εκκλησιαστικά ριστος, όστις εις την υπό των Συγγράμματα, τα οποία εξεδό Βαρβάρων άλωσιν της ιδίας του δησαν όλα όμου εν Αουτετία πατρίδος φυγών εις την Ιταλίαν, ράς,

-

-

Θεόδωρος

Αββσυκάβρας, ήτοι Ε πίσκοπος, ή Ηγούμενος της Κάρ βας, εχρημάτισε μαθητής Ιωάν νου του Δαμασκηνού, και συν

έγραψε πολλά κατα διαφόρων Αι ρετικών, εκδοθ. εις τας Βιβλιο θήκας των Πατέρων, Θεόδωρος

Αναγνώστης της εν Κων σταντινουπόλει Εκκλησίας. Συν

έγραψεν Εκκλησιαστικήν Ιστορίαν εις βιβλία τέσσαρα, εκ των ο ποίων τα μεν πρώτα δύω ακό

πατόρων μας φωνήν και εις άλ λα μεν πολλά μέρη, κατ' εξοχήν δε εις την Φερράραν από δη μοσίου . Καθέδρας μετά ζήλου

πολλού και μεγάλης ωφελείας των ακροατών του, δια το οποίον και δικαίως νομίζεται είς εκ των πρώτων αναγεννητών της παι δείας της δυτικής Ευρώπης. Προσ κληθείς δ' έπειτα και εις την

Ρώμην υπό του Πάπα Νικολάου

μη είναι ανέκδοτα, εκ δε των

του Ε. δια να συμμεθέξη εις

τελευταίων εξεδόθησαν Εκκλo γαι από φωνής Νικηφόρου Καλ

την τότε γινομένην μετάφρασιν των Ελλήνων Συγγραφέων, έλα

λίστου του Ξανθοπούλου εν Λου τετία, 1544, μετά της Εκκλη

βεν εκεί και την γνωριμίαν του ήδη λατινοφρονίσαντος και καρ διναλίσαντος Βησσαρίωνος του

σιαστικής Ιστορίας του Ευσε βίου. ε

Θεόδωρος Βαλσαμων, Κωνσταντινο πολίτης. Ούτος προχειρισθείς /

Τραπεζουντίου, υπό του οποίου και μεγάλως ηγαπήθη, γενόμε νος και ομοτράπεζος αυτού,

Ι 56

ΘΕ

ΘΕ

Απέθανε δε κατά τινας μεν εν

Παρισίοις, 1628, 8, και αλλα

Ηώμη, κατ' άλλους δε, εν Κα .. χού. Ε. Μετάφρασιν εις το Ενύ λαβρία, όπου είχε πεμφθη υπό - πνιον του Σκηπίωνος (Scipio του αυτού Βησσαρίωνος εις εκ κλησιαστικόν τι αξίωμα, εκ του οποίου και επορίζετο αφθονοπα

nis Somnium) του αυτού Κι θ ρ

Α-

?

Α,

α

"

ν

-

κερωνος, εκδοθ, ομοίως μετα των

Απάντων, και κατ' ιδίαν εν Βα

σαρα, εκδοθ. το πρώτον ύπο του

σιλεία, 1528, 4 σ'. Μετάφρα σιν εκ του Ελληνικού εις το Λα τινικόν των Προβλημάτων του Α ριστοτέλους και της Περί Ζώων ιστορίας του αυτού, και του Πε ρί Φυτών του Θεοφράστου, εκ

"Αλδου Ελληνιστί εν Βενετία ,

δοθ. πολλαχού. Ζ. Περί Αρ

ρόχως τα προ το ζήν αναγκαία, Συνέγραψεν ο πολυμαθής ούτος Γαζής Α. Γραμματικήν έντεχνον.

και πολλά ωφέλιμον της Ελλη νικής γλώσσης εις βιβλία τέσ

1495, φύλ, και εν Παρισίοις

χαιογονίας Τούρκων εν είδει Ε. Ελληνολατινιστί 1525, 8, και πιστολής προς Φραγκίσκον Φίλελ αλλαχού πολλάκις μετά και χω φον, εκδοθ, εν τοις Συμμίκτοις του Αλλατίου, ρις της Λατινικής Μεταφράσεως, και προσέτι μετά των Σχολια Θεόδωρος Ηγούμενος της εν Πα στών αυτής Νεοφύτου του Καυσο λαιστίνη Λαύρας. Συνέγραψε κα καλυβίτου, Δανιήλ του Πατμίου, τα Αίρετικών βιβλίον, εκδοθ. εν και άλλων. Β. Βιβλίον Περί Ατ Παρισίοις, 1644, εις τον Ι. τό τικών Μηνών , συνεκδοθέν εις μον της Βιβλιοθήκης των Πατέ το τέλος της Γραμματικής πολ ρων Αν

λών Ελληνολατινικών εκδόσεων,

και

'

και κατ' ιδίαν Ελλ. Λατ, εν Βα

Θεόδωρος Πρόδρομος, ή Πτωχοπρό δρομος, και Κοιν. Κυρος (Κύριος)

σιλεία, , 1556, 8, Γ. Παράφρα

Θεόδωρος, Κωνσταντινοπολίτης,

σιν εις την Ομήρου Ιλιάδα και Βατραχομυομαχίαν, της οποίας

Ποιητής, Ρήτωρ και Θεολόγος

το ωραίον ιδιόγραφον σώζεται (χωρίς τίτλου, ή επιγραφής) εις την Λαυρεντιανήν Βιβλιοθήκην της Φλωρεντίας, όπου και ετυπώθη μετα του κειμένου κατά το 18t r

έτος εις τέσσαρας τόμους, υπό Ν. Θησέως, του εκ της Κύπρου, Δ'. Μετάφρασιν εκ του Λατινι κου εις το Ελληνικόν του Περί Γήρως (De Senectute) του Κι κέρωνος, εκδοθ, μετά των. Α πάντων αυτού, και κατ' ιδίαν έν

άριστος, όστις έπειτα γενόμενος Μοναχός, επωνομάσθη Ιλαρίων.

Εκ των πολλών αυτού Συγγραμ μάτων και Ποιημάτων τα επό μενα μόνον έγειναν γνωστά, Α. Επιγράμματα τετράστιχα εις την Κτίσιν του Κόσμου, και εις άλ λας υποθέσεις της θείας Γρα

φής, εκδοθ, εν Βασιλεία, 1556, 8, και εν τώ της Κωνσταντινου

πόλεως Πατριαρχικώ Τυπογρα

φείω. Β. Τα κατα Ροδάνθη»

και Διοκλέα, Ποίημα Ιαμβικον"

ΘΕ

εις βιβλία εννέα, εκδοθ, εν Πα

ρισίοις, 1625, 8, μετά εξ ημι

157 πρός Αλέξιον Αριστηνόν. ΙΔ'. Υπέρ της γλώττης (ήτοι ευγλωτ ΘΕ

σείας πεζής και εμμέτρου Λατι

τίας) του Κυρού Αλεξίου τού

νικής Μεταφράσεως. Γ. Φιλία εξόριστος (απόδημος), εκδοθ, εν Παρισίοις, 1549, 4, και αλλα

Αριστηνού. ΠΕ. Εισιτήριoς τώ αυτώ (Αριστηνώ δηλαδή) δις την του Ορφανοτροφείου αξίαν λαμ

χού. Δ'. Υπόμνημα περί Σο φίας, εκδοθ, αυτόθι, 16ο8, 8. Ε.

βάνoντι, εκδοθ, υπό τού Λα πόρτου ( Laporte du Τheil)

Διαφοραί στάσεων, εκδοθ. (επ' ονόματι Κύρου Σοφιστού , Cyri

εν τω :

Sophistae Differentiae sta tuum, εκληφθέντος ως φαίνεται

Νotices et eactraits

des manuscrits de la biblio

του Κυρος, ήτοι Κύριος, εις το

thόφue du roί de France , Τom, VΙΙΙ. Ρ. 2. pag. 1ο9, και εφεξής. Ισ'. Στίχοι προς

Κύρος) μετά των λοιπών Ελλ.

τον Βασιλέα Μανουήλ τον Κο

Ρητόρων του "Αλδου εν Βενε

μνηνόν, ήτοι δύω Ποιημάτια, εκ

τία, 15ο8- 15o9, φύλ, σ'. Προ

χιλίων πεντήκοντα περίπου Πολι

βλήματα Ρητορικά εις στάσεις,

τικών στίχων συνιστάμενα, εκ

εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Αμβούρ

των οποίων το δεύτερον, Κατα Ηγουμένων, επιγράφεται, εκδοθ.

γω, 16 Ι2, 12. Ζ. Επιστολαί δεκαεπτα, εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν

"Ρώμη, 1754, εις τόμους δύω. Η'. Επιγράμματα τετράστιχα εις τους τρείς στύλους της Εκκλη σίας, ήτοι εις έπαινον των τριών Μεγάλων Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυ σοστόμου, εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν

Λειψία, 1598, 8, και αλλα χού. Θ. Υπόμνημα είς τινα βιβλία του Αριστοτέλους, και εις την Εισαγωγήν του Πορφυ

υπό του σοφού Κοραή εν Παρι σίοις, 1828, 8, εις τον πρώτον τόμον των Ατάκτων αυτού, με τα πολλών και αρίστων φιλολο γικών Σημειώσεων. Εις τούτον

τον Κυρόν Θεόδωρον αποδίδουσι τινές και την Γαλεωμυομαχίαν (τουτέστι την μάχην των Γάτων μετά των Ποντικών), Ποίημα Ιαμβικον και αστείον , εκδοθ. πολλάκις εν Βενετία εις το τέ λος των Αισωπείων Μύθων, και

εν "Αλλη, τ796, 8, μετά των

"Υμνων του Ομήρου. εκδοθ, μετά των Συγραμμάτων Θεόδωρος Στουδίτης, Κωνσταντινο του Αριστοτέλους. Ι, Αμάραν πολίτης, εχρημάτισεν Ηγούμενος ρίου Περί των πέντε Φωνών, συν

τος , ή γέροντος έρωτες. ΙΑ'.

της Μονής τών Στουδιτών. "Ων

Προς τους δια πενίαν βλασφη δε ένθερμος ζηλωτής της ορθο μούντας την Πρόνοιαν. ΙΒ. Βίων .. δοξίας, αντεστάθη γενναίως κα Πράσις Ποιητικών και Πολιτι τα τών Εικονομάχων, και εξ

- κών - ΙΓ'. Ευχαριστήριος (Λόγος)

ορισθείς, απέθανεν εις την Χερ

158

ΘΕ

ΘΕ

σόνησον του αγίου Τρύφωνος . Θεόπομπος, Αθηναίος, υιός του

Συνέγραψε πολλά, οίον Κατηχη τικά, Ασκητικά, Εγκώμια εις

αγίους, Επιστολάς, "Υμνους, και Επιγράμματα τινα, εκδοθ. ιδίως,

Θεοδέκτου, Ποιητής της Μέσης Κωμωδίας, ακμάσας κατά τους χρόνους του Πλάτωνος, του ο ποίου τα αποσπασμάτια εξεδό

θησαν εις την υπό του Γροτίου και τινα εξ αυτών εις τον ΙΔ'. Συναγωγήν των Ελλ. Τραγωδιών Τόμον της μεγάλης Βιβλιοθήκης και Κωμωδιών. των Πατέρων. Θεοκλύμενος, υιός του Πολυφείδου, Θεοφάνης Νόννος, Ιατρός, ακμά σας κατά τους χρόνους Κωνσταν και Μάντις άριστος, όστις προ τίνου του Πορφυρογεννήτου, δί είπεν εις τον Τηλέμαχον τον ερ επιταγής του οποίου έγραψεν Ε. χομόν του Οδυσσέως, και τον θάνατον των Μνηστήρων της μη τρός του Πηνελόπης.

πιτομην ιατρικών παραγγελμάτων

Θεόκριτος , Συρακούσιος , ο κορυ φαίος των Βουκολικών Ποιητών,

Ελλ. Λατ, εν Αργεντορ. 1568, 8. και εν Γοθία ( Gothae),

ήτον υιός του Πραξαγόρου, ή, κατ' άλλους, του Πρωταγόρου και της Φιλίνης, και ήκμαζε κατά τους χρόνους Πτολεμαίου του

τ794 - 1795, 8, εις τόμους

και θεραπείας των νόσων, εκδοθ.

δύω, μετά της Λατινικής Μετα φράσεως και Σημειώσεων. Θεοφάνης Ομολογητής, Κωνσταν Φιλαδέλφου, και του β. Ίέρω τινοπολίτης, υιός του Ισαυρίου, νος, τυράννου των Συρακουσίων, ή του Ισαακίου, Ιστορικός, και

προς τον οποίον συνέγραψε και

υπέρμαχος προστάτης των αγίων

τινα Ποιημάτια. Εκ των Δωρι

Εικόνων, δια το οποίον οργισθείς

στι συγγεγραμμένων αυτού Ποιη

Λέων

μάτων σώζονται 5ο Ειδύλλια , 22 Επιγράμματα, και η Σύ ριγξ, Ποίημα, του οποίου η θέ σις των στίχων παραστένει αυτό

ό Αρμένιος, τον εξώρισεν εις την Σαμοθράκην, όπου και απέθανεν εξηκοντούτης. Συνέγρα

ψε Χρονολογίαν από του 285 έως του 815 έτους, εκδοθ, εν Παρισίοις, και εν Βενετία εις το Σώμα της Βυζαντίδος.

το όργανον, εκδοθ. πολλαχού, και εν Οξωνία Ι 77ο, 4 εις δύω τόμους, μετά Σχολίων Ελ Θεόφιλος, Αλεξανδρείας Επίσκο ληνικών και Πίνακος.

Θεολόγος, ονομάζεται ενίοτε κατ' εξοχήν Γρηγόριος ο Νανζιανζηνός.

πος, ανήρ αγχίνους και πολυμα

θης, όστις κατηγορείται δια πολ λα ελαττώματα, και το περισ

Θεοξενία, εορτή μεταξύ των Ελ

ρότερον δια το προς τον Ιωάν

λήνων, και μάλιστα των Αθη ναίων, πανηγυριζομένη κατά την εικοστήν του Εκατομβαιώνος Μη

νην τον Χρυσόστομον μίσος του Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζονται Α'. Πρόλογος προς τον

νός, εις τιμήν των ξένων Θεών.

Αυτοκράτορα Θεοδόσιον περί του

ΘΕ

159

ΘΕ

Πάσχα. Β. Κανόνες,

Γ'. Λό

γος Παραινετικός. Δ'. Επιστο λαι προς Αμμώνιον, εκδοθ, κα τα διαφόρους πόλεις και χρόνους,

Θεόφιλος, Αντιοχείας Επίσκοπος, όστις κατ' αρχάς ήτον Εθνικός, αναγνoυς δε επιμελώς την θείαν

εν Παρισίοις, ι 556, 8. Β. Πε ρι Ούρων. Γ. Περί Διαχωρη μάτων κοιλίας, εκδοθ. Ελλ. Λατ. 17o5, 8, μετά Σημειώσεων και

Πίνακος . Δ'. Περί Σφυγμών. Ε. Υπόμνημα εις τους Αφoρι σμους του Ιπποκράτους, εκδο

Γραφήν, και γνωρίσας την αλή δέντα μόνον Λατινιστί. δειαν, έγεινε Χριστιανός και Ε Θεόφραστος, ύιός του Μελάντου < πίσκοπος της Αντιοχείας . Σώ Κναφέως, ήτον εκ της Ερεσσού, πόλεως της νήσου Λέσβου. Ού ζονται και τούτου βιβλία τρία προς Αυτόλυκον τινα Εθνικόν, τος αφ' ου έκαμε τας πρώτας εκδοθ, εν Αμβούργ. 1724, 8. σπουδάς του εις την πατρίδα του, υπηγεν εις τας Αθήνας, και Θεόφιλος, Αθηναίος, Ποιητής Κω μικός, ακμάσας εις τους τελευ έμαθήτευσεν εις τον Πλάτωνα, ταίους χρόνους του Ευριπίδου, και μάλιστα εις τον Αριστοτέ του οποίου αποσπασμάτια τινα λην, παρα του οποίου πρώτον εξεδόθησαν υπό του Γροτίου. "Ευφραστος, και ύστερον Θεό. Θεόφιλος, Νομικός και Χαρτοφύ φραστος επωνομάσθη, δια την λαξ, Κωνσταντινοπολίτης, ακμά ήδύτητα της εκφράσεώς του, Τύρ σας κατά τους χρόνους του Αυ ταμος, το πρώτον καλούμενος. τοκράτορος Ιουστινιανού, είς ών Μετά δε τον θάνατον του Αρι Αν

y

ν

Υ

"

z

9

Αν

-

y

-

ΥΝ

και,

"

εξ εκείνων, οίτινες δι επιταγής αυτού του Αυτοκράτορος έφερον εις τάξιν τα των Νόμων βιβλία,

Ούτος λοιπόν παρέφρασεν εις το

::.

:

1ί

ή"

:

Ελληνικόν τα βιβλία των Ινστι

τούτων, και συνέγραψεν Υπομνή ματα εις τα τρία πρώτα μέρη όμως λείψανα τινα σώζονται, εκ δοθ, μετά των Ινστιτούτων Ιn Ηagae Com. : 751, 4, εις τό μους δύω, μετά πολλών και α ξιολόγων. Σημειώσεων, και της Λατινικής Μεταφράσεως.

Θεόφιλος, Φιλόσοφος, Ιατρός και Πρωτοσπαθάριος. Συνέγραψε Α'. Περί κατασκευής του ανθρωπί νου σώματος, εκδοθ, Ελλ. Λατ.

1

*Ν "

-

1

Α

στοτέλους διεδέχθη αυτός την Περιπατητικήν Σχολήν, και τό σον ευδοκίμησεν, ώστε εις ολί γον διάστημα χρόνου απήλαυσε πλήθος μαθητών, και καθώς λέ γουσιν υπέρ τας δύω χιλιάδας. Τέλος έπρεπε και αυτός ν' α φήcη προς καιρόν τας Αθήνας, και να φύγη μετά των λοιπών Φιλοσόφων, δια το (καθώς έ πειτα εκρίθη) ανόητον και επι ζήμιον ψήφισμα του Σοφοκλέους, ν

τών Πανδεκτών, εκ των οποίων

-

1

1

"Αρχοντος

ΧΟίζ

1

5 Α (Λ. "

διοίκητου τών των Α

-

θηνών, το οποίον ρητώς έλεγε

κ. Μηδένα των Φιλοσόφων Σχο λής αφηγείσθαι, αν μη τη βου λή και τω δήμω δόξη, είδε μή, θάνατον είναι την ζημίαν ". ν

1.

-

"

» Μ.

ΘΕ

16ο

ΘΕ

Μετά δε την ακύρωσιν τούτου του ψηφίσματος υπέστρεψε πά

λάσσονας Προφήτας. 9". Ομι λία εις τα ΙΑ'. Εωθινά. Ζ'.

λιν ο Θεόφραστος εις τας Α

Λόγοι τινές, Εγκώμια, Επιστο

θήνας, και εξηκολούθει διδάσκων μετά φήμης, έως ότου απέθανε,

λαι και άλλα τινα, εκδοθ. Ελλ.

φθάσας εις βαθύτατον γήρας,

αλλαχού. Η δε εις τα τέσσαρα Ευαγγέλια Ερμηνεία, μεταφρα σθείσα και εις την απλήν μας γλώσσαν, εξεδόθη ομοίως εν Βε νετία πολλάκις μετα του κει μένου.

Εκ των

πολλών και παντοίων

αυτού Συγγραμμάτων σώζονται ακόμη ικανά, έκδοθ. ιδία κατά

διαφόρους πόλεις της Ευρώπης,

Λατ, εν Βενετία, 1754, και

και όλα ομου Ελλ. Λατ. εν Λειψία, 1818 - 182 1, 8, εις Θεοφύλακτος Σιμοκάτης, Αιγύπτιος, πέντε τόμους, μετα κριτικών Ση διατρίψας πολύν καιρόν εις την Κωνσταντινούπολιν, κατά τους μειώσεων, διαφόρων αναγνώσεων ν

και

Πινάκων.

Οι δε

α

"

-

Ηθικοί

χρόνους Ηρακλείου του Βασι

Χαρακτήρες, τους οποίους ο Θεό

λέως. Ούτος δι επιταγής του

φραστος συνέγραψε κατά το 99

Κωνσταντινουπόλεως Πατριάρχου συνέγραψε Α'. Ιστορίαν Οικου

έτος της ηλικίας του, εξεδόθη

1

σαν Ελλ. Γαλλ. και υπό του ή

)

η

2

η

,

1

Θεοφύλακτος, Βουλγαρίας, ήτοι Α χρίδος Επίσκοπος, Κωνσταντινο

μενικήν εις βιβλία οκτώ, από του θανάτου του Τιβερίου έως του δυστυχούς Μαυρικίου, την οποίαν μετά τον ελεεινόν θάνα τον αυτού αναγνούς παρρησία, διήγειρεν όλους τους ακροατας

πολίτης, ή, κατ' άλλους, Βοιω

εις δάκρυα, εκδοθ. εις το Σώμα

9

-

μετέρου Κοραή εν

Παρισίοις ,

1798, 8, μετα κριτικών Ση μειώσεων.

"

Αν

"

τός, ανήρ πολυμαθής και ενάρε

τής Βυζαντίδος. Β. Διάλογον

τος, και έκδοτος εις την μελέτην της θείας Γραφής, και των

περί διαφοράς φυσικών Προβλη,

Συγγραμμάτων των θεοφόρων Πα

μάτων και επιλύσεων αυτών, εκ δοθ. Ελλ. Λατ. εν Λειψία, 1655,

τέρων, και μάλιστα του Ιερού

• 4, Γ'. Επιστολας Ηθικας 49, 9

Χρυσοστόμου. Τα σωζόμενα τού του Συγγράμματα, συνιστάμενα

η

2

1

*

r

Αγροικας 28, Ερωτικάς ομοίως 28, εκδοθ. εις την - Συλλογήν

των Ελληνικών Επιστολών του επό τέσ "Αλδου και αλλαχού. τας Θερμαϊκός, ή Θερμαίος κόλπος (Κόρφος της Σαλονίκης) , ή με Γ'. Εις τας Επιστολάς του θείου ταξυ Θεσσαλίας και Χαλκίδος

από Ερμηνείας, είναι τα μενα Α'. Ερμηνεία εις τα σαρα Ευαγγέλια. Β. Εις Πράξεις των Αποστόλων.

Παύλου. Δ'. Εις τας Καθολι

θάλασσα.

κας Επιστολάς του αγίου Πέ Θέρμη, πόλις της Μακεδονίας (Κάτ

-τρου. Ε. Εις τους δώδεκα Ε.

οικ, Θερμαίος), Ζ. Θεσσαλονίκη,

ΘΕ

Θερμοπύλαι, ή Πύλαι μόνον (Στό μα του Λύκου), η περίφημος

ΘΕ

16ι

με μεγάλην πομπήν και παρά ταξιν τα βιβλία, εις τα οποία

εις την Θετταλίαν δίοδος, όπου

ήσαν γεγραμμένοι οι Νόμοι, οί

απέθανεν ο Σπαρτιάτης Λεωνί

τινες ωνομάζοντο Θεσμοί, και

δας, ηρωικώτατα υπέρ πατρίδος μαχόμενος.

επομένως και αύτα Θεσμοφο ριάζουσαι. Έπρεπε δε αύται όχι

Θέρμος, πόλις της Ελλάδος, κατά

μόνον κατά την εορτήν, αλλά

την Αιτωλίαν κειμένη (Κάτοικ.

και προτήτερα πέντε, ή τρείς ημέρας τουλάχιστον να φυλάτ

Θέρμιος). Θερμώδων (Παρμών), ποταμός της Ασίας, κατά τον Εύξεινον Πόν τον ρέων, και έτερος του αυτού ονόματος εις την Βοιωτίαν.

Θερσίτης (Τhersites) Καλυδώνιος, υιός του Αγρίου, ο ασχημότα τος από όλους τους Έλληνας,

όσοι έστράτευσαν κατα της Τρωά δος. Ούτος, κατά τον ζωγράφον

του "Ομηρον, ήτον προμήκης την κεφαλήν, χωλός τον ένα πόδα, κυρτος, φαλακρός και αραιόθριξ,

φλύαρος και απεραντολόγος, και μέγιστος εχθρός των Ελλήνων,

και μάλιστα του Οδυσσέως και Αχιλλέως, υπό του οποίου και εφονεύθη, κτυπηθείς κατακέφα,

τωσιν εγκράτειαν, και να ήναι καθαραι από παντός σαρκικού πάθους. Εγίνοντο δε κατ' αυτήν

την εορτήν και διάφορα σκώμ ματα, και άσεμνοι αστεϊσμοί υπό των γυναικών, αίτινες έ τρεχον εφ' αμάξης δι όλης της πόλεως, και εκ τούτου προήλθε και η κ. Τα εξ αμάξης και Πα

ροιμία, επί υβριστών ανθρώπων λεγομένη (Ζ. Ιάμβη). Τέλος διελύετο ή πανήγυρις αύτη με

προσευχάς και δεήσεις, αναφερο μένας προς την Δήμητρα, Περ

σεφόνήν και Πλούτωνα, και προς την Καλλιγένειαν, την τροφον της Περσεφόνης.

Θεσμοφοριάζουσα,

Ζ. Αριστοφά Θεσμοφόρια (Τhesmophoria), εορ Σης . τη των Ελλήνων, και κατ' εξο- Θεσπια (Κακόσι), πόλις επίσημος της Βοιωτίας, προς βορράν των χήν των Αθηναίων, εις τιμήν Λεύκτρων κειμένη (Κάτοικ. Θε της θεσμοδότου, τουτέστι νο μoδoτρίας Δήμητρος, αρχήν λα σπιεύς). λα με τον γρόνθον.

βούσα από του Τριπτολέμου, ή, Θεσπρωτία (Παρακάλαμος), χώρα κατ' άλλους, του Ορφέως. Ετε της Ηπείρου, από Θεσπρωτού λείτο δε κατά την ενδεκάτην του του υιού του Πριάμου παρονο Πυανεψιώνος - Μηνός δια πέντε . μασθείσα (Κάτοικ, Θεσπρωτός).

κατά συνέχειαν ημέρας. Εις ταύ- Θεσσαλία, και Θετταλία, η πρό τερoν Πυρραία, Αιολις, Πελασ γυναίκες των Αθηναίων υπήγαι- γία, και Αιμονία, επαρχία της την την εορτήν αι επισημότερα:

, - νον εις την Ελευσίνα, φέρουσα .. Ελλάδος, μεταξύ Αιγαίου πελά Σ Ι.

162

ΘΕ

ΘΕ

γους, Μακεδονίας, Οίτης, και

Ηπείρου κειμένη (Κάτοικ, Θεσ

ακτήν της εν Θεσσαλία Μαγνη σίας, την έσφιγξε τόσον δύνατα

σαλός, και Θετταλός). Εδιαι ρείτο δε υπό των παλαιών εις πέντε άλλας χώρας, ήγουν εις την Φθιώτιδα, Θεσσαλιώτιδα, Ι

εις τας αγκάλας του μεταμορ φωμένην εις σηπίαν, ώστε δεν

στιαιώτιδα, ή Εστιώτιδα, Πελασ

την ιδίαν της μορφή», συγκατ

γιώτιδα, και Μαγνησίαν, περί των οποίων βλέπε εν τώ οικείω

ένευσεν εις τους γάμους, εις την εορτήν των οποίων παρευρέ θησαν όλοι οι Θεοί και αι Θεαι, πλην της "Εριδος, και έψαλον αυτοί τον Υμέναιον. Η δε "Ε-

ι

ν

«

ι

τόπω . .

«ν

-ω

,

Υ.

-

Θεσσαλιώτις, χώρα της Θεσσαλίας, μεταξύ Μαγνησίας, "Ορθρυος, Ιστιαιώτιδος, και Πελασγιώτιδος

κειμένη, Θεσσαλονίκη, και

ήμπόρεσε να εκφύγη πλέον από τας χείρας του, αλλ' αναλαβούσα

ρίς ωργίσθη διά τούτο, και ρί ψασα κρυφίως επί της τραπέζης

Θεσσαλονίκεια

εν χρυσούν μήλον με την επι

κατά Στράβωνα (Σαλονίκη), η πρότερον Θέρμη, πόλις επίση

γραφήν να το λάβη ή πλέον ω

r

-

χ

η

κατα των Θεσσαλών νίκην του

Φιλίππου , υιού του Αμύντου . ούτω παρονομασθείσα (Κάτοικι Θεσσαλονικεύς) . . . . • *f -

-

-

ν

-

ραία ας Η καλή λαβέτω σ5 ετά

1

μος της Μακεδονίας, από την

ραξεν όλον το συμπόσιον, επειδή αυτό το μήλον κυλιόμενον, έφθα σεν εκεί, όπου εκάθηντο η Α

9

Θέστωρ (Τhestor). Ζ. Κάλχας.

θηνά, η Αφροδίτη, και η "Ηρα. Πάσα μία λοιπόν από αυτάς

τας Θεάς ήθελε να λάβη εκείνο το μήλον, αποφαίνουσα εαυτήν "

Θέτις (Τhetis), θυγάτηρ του

.. *

ή

--

"

"

ν

-

ν

τ

1

Νηρέως και της Δωρίδος, Θεα . ωραιοτέραν των λοιπών, και το και Νύμφη ωραιοτάτη, ώστε και πράγμα κατήντησεν εις τον Δία. αυτός ο Ζευς επεθύμησε να την λάβη δια γυναίκα του. Αλλ' ε

πειδή έμαθε παρά του χρησμού, ή, κατ' άλλους, παρά του Προ

μηθέως, ότι θέλει γεννήσει εξ αυτής υιόν αξιώτερον και γεν

ναιότερον εαυτού, απεφάσισε να την υπανδρεύση με τον Πηλέα. Η δε Θέτις αίσχυνoμένη να έχη άνδρα θνητόν, μετεβάλλετο εις διαφόρους μορφας, διά ν' απο φύγη την τοιαύτην υπανδρείαν.

Ο δε Ζευς μή θέλων να δυσα ρεστήση καμμίαν απ' αυτάς, έ πρόσταξε τον Ερμήν και τας έ

φερεν εις τον Πάριν, όστις έκα με την κρίσιν, προτιμήσας μεταξύ αυτών την Αφροδίτην Επομέ νως η Θέτις εγέννησεν εκ του Πηλέως τον Αχιλλέα, τον ο

ποιον θέλουσα να κάμη άτρω τον, έκαιε την νύκτα μυστικώς τας θνητας σάρκας του, και την

ημέραν άλειφε με αμβροσίαν τα

Αλλ' ο Πηλεύς διά συβουλής τού καυθέντα μέρη. Αλλ' επειδή εί Χείρωνος πιάσας αυτήν εις τήν - δεν ο Πηλεύς το γινόμενον, και

ΘΕ

Θ Η

165

(Ζητούνι), πόλις

φοβηθείς εφώναξεν, αυτή εμπο

λιππούπολις

δίσθη από το έργον, και ανεχώ ρησεν εις τας αδελφάς της Νη

της Θεσσαλίας, εις την Φθιώ τιδα.

ρηίδας, και εκ τούτου συνέβη Θήβαι (Θήβα) , πόλις της Ελ να μείνη ο Αχιλλεύς τρωτός λάδος, εις την Βοιωτίαν (Κάτ εις εκείνο μόνον το μέρος του οικ. Θηβαίος). ποδός, από το οποίον τον εκρά Θηβαίς. Ζ. "Αιγυπτος. τει, όταν τον έκαιε. Μ' όλον Θημακος, δήμος της Αττικής, εκ τούτο αυτή δεν έλειπεν από του

της Ερεχθηίδος φυλής (Κάτ Θημακεύς). υιόν της, και να φροντίζη περί Θήρα, ή Θηρασία (Σαντορήνη) , αυτού τα δέοντα, ως είρηται ε μία εκ των Σποράδων νήσων κεί. Ζ. Αχιλλεύς. του Αιγαίου πελάγους (Κάτοικ. Θέων, Αλεξανδρεύς, ο πατήρ της Θηραίος, και Θηράσιος). περιφήμου Υπατίας, Μαθημα Θησεία, εορτή των Αθηναίων, πα τικός και Αστρονόμος άριστος. νηγυριζομένη κατά την ογδόην να αγαπά και εις το εξής τον

Ο ΕΧ»

Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζονται ακόμη Α'. Ημερολό

του Εκατομβαιώνος Μηνός, εις

γιον, ή Εφημερίς. Β. Σχόλια εις "Αρατον, και άλλα τινα, εκ

κόμην της κεφαλής των, κατά

δοθ. κατα διαφόρους πόλεις. Θέων, Αλεξανδρεύς, ο επονομαζό

μενος "Αιλιος, Ρήτωρ και Σοφι στης, του οποίου σώζεται Τέχνη περί Προγυμνασμάτων, βιβλίον πολλά αναγκαίον εις τους Πρω τοπείρους της Ρητορικής, εκδο θεν Ελλ. Λατ. εν Ουψαλία, 168o, 8, μετά των τού Α

φθονίου. Θέων,

Σμυρναίος, Μαθηματικός

την οποίαν οι νέοι έκοπτον την

μίμησιν του Θησέως, όστις έρ χόμενος από την Τροιζήνα εις τας Αθήνας, αφιέρωσε την κό μην του εις τους Δελφούς. Κατ' άλλους δε η εορτή αύτη ετελείτο κατά την ογδόην του Πυανεψιώ νος Μηνός εις ανάμνησιν της εκ της Κρήτης επιστροφής εις τας Αθήνας αυτού του σέως.

Θη

Θησείον ("Αγιος Γεώργιος), ναος - περικαλλής εις τας Αθήνας εις

και Φιλόσοφος Πλατωνικός, του " τιμήν του Θησέως, κατασκευα οποίου τα περί Αριθμητικής και σθεις υπό του Κίμωνος, μετά Μουσικής αποσπασμάτια εξεδό θησαν Ελλ. Λατ εν Παρισίοις, 1644, 4, μετά Σημειώσεων.

την ανακομιδήν των λειψάνων τούτου του "Ηρωος. Εις τούτον τον ναόν εγίνετο η συνέλευσις

Θήβαι, η Εκατόμπυλοι (Λουξούρ), πόλις επίσημος της άνω Αιγύ

των Θεσμοθετών - κατέφευγον οι χρεωκόποι, και όσοι δούλοι κατ, ετυραννούντο απανθρώπως υπο των κυρίων αυτών, όμοίως και

πτ"Ού. -,

-'. ..

ι

και

Θήβα Θεσσαλικαι, ή έπειτα Φι

164

Θ Η

Θ Ή

άλλοι δυστυχείς, ως άν εις ιε ρόν και άσυλον καταφύγιον . Θησεύς (Τheseus), υιός του Αι γέως , Βασιλέως των Αθηνών, και της "Αιθρας, θυγατρός του Πιτθέως. Επειδή ο Αιγεύς δεν ετεκνοποίει, ηρώτησε περί της α τεκνίας του το εν Δελφοίς μαν

τείον του Απόλλωνος, ο δε χρη σμος τον απεκρίθη με την συν

Αθήνας , παρ ολίγον έλειψε να

φαρμακωθή από την μητρυιάν του Μήδειαν, αλλά γνωρισθείς υπό τού Αιγέως, εκυρήχθη υιός και διάδοχος αυτού. "Ων δε σύγ

χρονος και συγγενής του Ηρα κλέους , ηθέλησε ν ακολουθήση

και τα ίχνη αυτού, ήγουν να ελευθερώση την γην από τα τέ

ειθισμένην του σκοτεινήν έκφρα

ρατα» και κακούργους ανθρώπους, "Οθεν εφόνευσε τον Κορυνήτην

σιν Να μη λύση τον προύχοντα

Περιφήτην, ληστην περίφημου ,

πόδα του ασκού του (τουτέστι

τον Πυτιοκάμπτην Σίννιν , την

να μη συνευρεθή με γυναίκα) έως να φθάση εις τας Αθήνας,

Κρομμυωνίαν Σύν, θηρίον άγριον

Διαβας δε από την Τροιζήνα, -

-

1

ν.

-

και μάχιμον, τον Σκίρωνα - τον

Προκρούστην Δαμάστην, τον Κερ

1

χρησμου τον

κύονα και άλλους (βλέπε ταυ

Πιτθέα , ο δε Πιτθευς επιθυ

μών να συγγενεύση μετ' αυτού,

τα τα ονόματα ). Εκαθάρισε προς τούτοις και την πεδιάδα του

τον ήπάτησε, και τον έκαμε να

Μαραθώνος από ένα άγριον και

κοιμηθή μετά της θυγατρός του "Αίθρας. Το πρωί ο Αιγεύς εν

βλαπτικώτατον ταυρον, και συν εστράτευσε μετά του Ηρακλέους

νοήσας το πράγμα, παρήγγειλεν εις την αναχώρησίν του την "Αι

ποίας αρ' ού τας ενίκησαν, αυ

θραν, ότι άν γεννήση αρσενικόν παιδίον, να μη φανερώση τίνος πατρός είναι αλλ' αφ' ου αυξη

τός μεν ο Ηρακλής έλαβε την ζώνην της βασιλίσης αυτών Ιππο λύτης κατά την προσταγήν του Ευ

θή, να λάβη το ξίφος του και

ρυσθέως, εις δε τον Θησέα έδωκεν

τα πέδιλα, τα οποία αυτός είχε

αυτήν την βασίλισσαν, βραβείον

κρύψει υποκάτω εις μίαν πέ τραν, και να έλθη εις τας Α θήνας. "Οταν λοιπόν ηυξήθη ο Θησεύς, εκύλισε την πέτραν ε

της ανδρείας του ή, κατ' άλλους,

ηρωτησε περι του

κείνην, και λαβών το ξίφος και τα της ράς ότι

πέδιλα, κατα την οδηγίαν μητρός του, εκίνησε διά ξη δια τας Αθήνας, μ' όλον η μήτηρ και ο πάππος του

εναντίον των Αμαζόνων, τας ο

ο Θησεύς έλαβεν αυτήν την Α

μαζόνα αιχμάλωτον εις δευτέραν -

-

-

Υ

εκστρατειαν, την οποιαν εκαμεν

αυτός μόνος του με ίδιόν του στόλον. Μίνως ο δεύτερος, Βα σιλεύς της Κρήτης, νικήσας τους Αθηναίους, και αποφασίσας να

τους εκδικηθή διά τον φόνον του

τον παρεκίνουν να πλεύση δια

υιού του Ανδρόγεω, ως είρηται

δαλάσσης. Φθάσας δε εις τας

εκεί, τους υπεχρέωσε να πέμπω

Θ Η

σι κατ' έτος εις την Κρήτην ε πτά νέους , και άλλας τόσας

νέας πρός τροφήν του Μινωταύ ρου του. Ούτοι δε οι νέοι επέμ ποντο, με κλήρον, και επειδή ο κλήρος έπεσε και εις τον Θη σέα, ή, καθώς άλλοι λέγουσιν, αυτός μόνος του επροθυμήθη να συμπορευθή μετά των λοιπών

νέων, δια να σηκώση τα κατά του πατρός του παράπονα του δήμου, εκίνησε μετά χαράς, πα ρηγορήσας τον πατέρα του, ότι θέλει επιστρέψει υγιής . Ο δε πατήρ του μη δυνάμενος να τον

Θ Η

165

ήλθεν ακολύτως, οδηγούμενος απ' εκείνο το νήμα. Αναχωρήσας έ πειτα από την Κρήτην μετά των λοιπών νέων και της Αριάδνης, και φθάσας εις την νήσον της Νάξου, την μεν Αριάδνην αφή κεν εκεί, αγαπήσας με περισσό

τερον έρωτα την αδελφήν της Φαίδραν ελθών δε εις την Δή λον, και θυσιάσας εις τον Α πόλλωνα, εκίνησε δια τας Αθή

νας. Από δε την πολλήν χαράν

δωκεν εις τον ναύκληρον και άλ λα ιστία λευκα, παραγγείλας αυ

λησμονήσας ν' αλλάξη τα μέλανα ιστία του πλοίου , επροξένησεν εις τον πατέρα του Αιγέα τον θάνατον δαύτι αυτός ιδων μα κρόθεν το πλοίον με τα αυτα ιστία, και υποπτεύσας, ότι δεν

τόν, ότι άν τω όντι επιστρέψη

είναι μέσα ο υιός του, έπεσε και

εμποδίση κατ' ουδένα τρόπον, έ

ο υιός του υγιής να βάλη εις

επνίγη εις το απ' αυτού Αιγαίον

το πλοίον αυτά αντί των μελά νων, με τα οποία έσυνείθιζε να

ονομασθέν πέλαγος. Παραλαβων λοιπόν ο Θησεύς την βασιλείαν,

πλέη. Αφ' ου λοιπόν έφθασαν εις την Κρήτην, είδε τον Θη σέα Αριάδνη ή θυγάτηρ του Μί νωος, και τόσον τον ηγάπησεν,

ήνωσεν εις μίαν κοινήν δημοκρα τικήν πολιτείαν, γενόμενος αυτός

ώστε συμφωνήσασα μετ' αυτού να την λάβη δια γυναίκα του, όταν

αρχηγός μόνον εις τα του πο λέμου, και φύλαξ των νόμων.

επιστρέψη διά τας Αθήνας, τώ

Τούτου δε την δόξαν φθονήσας

έδωκε τας αναγκαίας διαταγάς

Πειρίθους ο Βασιλεύς της Θεσ σαλίας και αρχηγός των Λαπί

πώς να φονεύση τον Μινώταυ ρον, και προσέτι ένα μίτον, ή τοι κλωστην νήματος, από τον

οποίον οδηγούμενος να εξέλθη ασφαλώς από τον πολύπλοκον ε

κείνον Λαβύρινθον, όπου διέτρι βεν ο Μινώταυρος. Με τοιαύτην δε προπαρασκευήν εμβας ο Θη

συνήθροισε τους διεσκορπισμένους κατοίκους της Αττικής, και τους

θων, υπήγε να τον δοκιμάση,

κλέψας μερικάς από τας βούς αυτού, το οποίον αφ' ου το έ μαθεν ο Θησεύς, έτρεξε κατό πιν του δια να τον καταπολεμή

ση, αλλ' όταν ανταμώθησαν, ε θαύμασεν ο είς του άλλου την μεγαλοπρέπειαν, και τα λοιπα του σώματος προτερήματα, και 4

σεύς εις τον Λαβύρινθον, εφό νευσε τον Μινώταυρον, και εξ

1

166

Θ Ο

Θ Η

αντί του να έλθωσιν εις μάχην, έγειναν ευθύς πιστότατοι φίλοι.

δε πολύν καιρόν έφερον οι Αθη ναίοι, κατά τινα χρησμόν , τα

"Οταν δε ο Πειρίθους επανηγύ

οστά του εις τας Αθήνας, και

ριζε τους γάμους του, επροσκά

τα έθαψαν εντίμως εις το μέσον της πόλεως, εγείραντες και πε ρικαλλή ναόν εις τιμήν του. Ζ.

λεσε μεταξύ των άλλων και τον

φίλον του Θησέα. Αλλ' επειδή οι Κένταυροι εφάνησαν αναίσχυντοι,

Θησείον.

και ήθελον να ατιμάσωσιν όχι Θνωκος, πόλις της Πελοποννήσου, κατά την Αρκαδίαν κειμένη μόνον τας άλλας γυναίκας, αλ (Κάτοικ. Εκ Θνωκού ). λά και αυτήν την νύμφην, κατ επολεμήθησαν από τους δύω Θόας (Τhoas). Ζ. Ορέστης. -

τούτους φίλους, και κατά κρά

Υψιπύλη .

τος ενικήθησαν. Μετά δε ταύτα

Θοραί, δήμος της Αττικής, εκ της Αντιοχίδος φυλής (Κάτοικ. Θο υπήγαν εις την Σπάρτην, και έκλεψαν την Ελένην, θυγατέρα ρεύς, και Επιρρ. Θόραθεν, του Τυνδάρεω και της Λήδας, Θορικός, δήμος της Αττικής, εκ της Ακαμαντίδος φυλής (Κάτ η οποία και έπεσε δια κλήρου εις τον Θησέα. Θέλοντες δε να οικ. Θορίκιος και Θορικεύς). κλέψωσι και την Περσεφόνην, γυ. Θόρναξ, όρος της Πελοποννήσου, ναίκα του Πλούτωνος, κατέβη εις την Αρκαδίαν, και πόλις αυ σαν εις τον "Αδην, αλλά τον μεν τόθι ομώνυμος (Κάτοικ. Θορνά, κιος). Πειρίθουν τον κατέφαγεν ο Κέρ

βερος, τον δε Θησέα ήλευθέρω Θουκυδίδης και Αθηναίος, υιός του Ολόρου, εγεννήθη εις τας Αθή σε μετά ταύτα ο Ηρακλής. Ε πειδή δε εις τας Αθήνας συνέ νας από γονείς πλουσίους και ε βη κάποια επανάστασις κατ' αυ πιφανείς. Ο Ηρόδοτος αναγι νώσκων ποτε εις μίαν δημοτελή τού, ανεχώρησεν εκείθεν, και ελ εορτήν των Αθηναίων την Ιστο θων κατώκησεν εις την Σκύρον, όπου ήλπιζεν, ότι έχει και πα ρίαν του, και χειροκροτούμενος τρικήν τινα γήν. Αλλ' ο Λυκο ύπο πάντων των ακροατών, παρ ετήρησεν , ότι ο νέος Θουκυδίδης μήδης, ο Βασιλεύς ταύτης της εδάκρυσεν από την χαράν του, νήσου φθονήσας την δόξαν αυ λαβων ως φαίνεται, την ευγενή του, και καταπατήσας τα νό μιμα της φιλοξενίας, τον εξώ αίσθησιν τού"να φανή ποτε και αυτός άξιος τοιούτων επαίνων, θησε δολίως από ένα κρημνώδη δια το οποίον στραφείς προς τον τόπον, και ούτως απέθανε με θάνατον ανάξιον ο δεύτερος με πατέρα του, είπεν: « "Ολορε, τα τον Ηρακλέα "Ηρως, και μέ οργά ή του παιδός φύσις προς λό γας της πατρίδος του και όλης γους ». "Αυτη δε η προμάντευσις

της Ελλάδος ευεργέτης. Μετά

του Ηροδότου έλαβε και τέλος

167

Θ Ρ

Θο αίσιον. Ο Θουκυδίδης έστράτευ

σε κατά του Βρασίδου, Στρατη γού των Πελοποννησίων

αλλ' ε

νημα του Συγγραφέως, και δί δoυσι τον λόγον, ότι το έγραψε γέρων ήδη ών και πάσχων. Η

πειδή ήργοπόρησε, και δεν έφθα

αρίστη έκδοσις του Θουκυδίδου

σεν εις τον αρμόδιον καιρόν, και ο Βρασίδας εκυρίευσε την Αμφί πολιν, εξωρίσθη εις την Θράκην,

είναι ή εν Αμστελοδ. 1751, φύλ. υπό του Βάσσου και Δουκέρου,

γυναίκα πλουσιωτάτην, εξώδευεν αφειδώς εις το να μανθάνη α

μετά Σημειώσεων πολλών και Πινάκων και η εν Λονδίνω, 182 1, 4, εις τέσσαρας τόμους, μετά εκλεκτών Σημειώσεων και της

πό τους Στρατηγούς των Αθη

Λατινικής

Εκεί δε διατρίβων , και λαβών

Μεταφράσεως,

ναίων και Λακεδαιμονίων, περι Θουρία, η πρότερον "Ανθεια, πόλις στατικώς και με ακρίβειαν όσα συνέβαινον εις τον πόλεμον, Με τα δε είκοσι χρόνων εξορίαν υ

ποστρέψας εις την πατρίδα του, απέθανεν εκεί. Ο Θουκυδίδης

συναθροίσας, ως είρηται, με α δραν δαπάνην την αναγκαίαν ύ λην, συνέγραψεν επί της εικοσαε τους εξορίας του τον πόλεμον των

Πελοποννησίων και Αθηναίων, ως

επολέμησαν προς αλλήλους, αρ

της Πελοποννήσου, εις την Μεσ

σηνίαν (Κάτοικ. Θούριος, και Θουριάτης). Θούριον, πόλις της Ιταλίας (Κάτ οικ. Θούριος). Ζ. Σύβαρις. Θράκη (Ρωμανία, ή Ρωμελία), επαρχία της Ευρώπης μεγίστη, μεταξύ Μοισίας, Ευξείνου Πόν του, Αιγαίου πελάγους, και του

όρους Παγγαίου κειμένη (Κάτ οικ. Θράξ).

ξάμενος ευθύς καθισταμένου, κα Θρακική Χερσόνησος, Ζ. Χερσόνησος.

δώς μόνος του λέγει εις την αρ Θρία, ή Θριαι δήμος της Αττι χήν της Ιστορίας του. Ο φθο κής , εκ της Οινηίδος φυλής (Κάτοικ. Θριαίος ή Θριάσιος). ροποιός ούτος πόλεμος διήρκεσεν είκοσι και επτά έτη

ούτος δε Θριασία. Ζ. Δίπυλον,

συνέγραψε μόνον έως του εικο Θύαμος (Μακρυνόρος), όρος της στού πρώτου, και ανεπλήρωσεν ο Ηπείρου, διαχωρίζον την Αμφι Ξενοφών την ιστορίαν των έξ λοχίαν από την Ακαρνανίαν. λοιπών χρόνων. "Αυτη δε ή Ι Θυάτειρα ("Ακ Ισαρ), πόλις της Μικράς Ασίας, εις την Λυδίαν στορία του Θουκυδίδου διαιρεί (Κάτοικ. Θυατειρηνός). ται κοινώς εις οκτώ Συγγραφας, ή Βιβλία, εκ των οποίων το τε Θυέστης (Τhyestes), υιός του Πέ λοπος εκ της Ιπποδαμείας, και λευταίον δεν είναι, λέγουσι , του αδελφός του Ατρέως, Επειδή δε ιδίου, επειδή φαίνεται υποδεέστε ρον των λοιπών κατά την δεινό ούτοι εφόνευσαν τον αδελφόν των -

«Μ

3 «... "

Α

9

-

9

-

"

ω

"

ρ

Α. *

ν

«

Μ

ν

άλ

Χρύσιππου, εδιώχθησαν υπό του

λοι πάλιν το θέλουσι γνήσιον πό

Πέλοπος, και ελθόντος κατώκη

τητα και υφήν του λόγου

Θ Υ ΘΥ σαν εις το "Αργος. Και ο μεν ζήτησιν του αδελφού του Θυέ Ατρεύς λαβών εις γυναίκα του στου, εκείνον μεν δεν εύρεν εκεί, την Αερόπην, θυγατέρα του Βα- . λαβων δε την Πελοπίαν εις γυ

168

σιλέως Ευρυσθέως, έμεινε και διά, δοχος του βασιλείου μετά τον

τέρα του Θεσπρωτού, ανέτρεφε

υιών .

μετά ταύτα και τον "Αιγισθον

του καθήμενος δε και ο Θυέ-. στης εκεί, εμοίχευε κρυφίως την Αερόπην, - το οποίον αφ' ου το έμαθεν ο Ατρεύς , τον εδίωξεν από το Αργος, κρατήσας μόνον τους υιούς του." Μετά παρέλευσιν

ως ίδιον υιόν του. Πιάσας δε

θάνατον

αυτού

των

ναίκα του, νομίζων αυτήν θυγα

και

-

2.

1.

ι

ΦΝ

"ν

ν

ν

-

ν

"

2

Α

δε καιρού προσποιηθείς ο Ατρεύς φιλίαν με τον Θυέστην, τον ε κάλεσεν οπίσω, και σφάξας τα τέκνα του, τα παρέθηκε μαγει

%)

&

r

Υ

η

μετά καιρόν και τον Θυέστην, τον εφυλάκωσε, κ' έστειλε τον "Αι γισθον εις την φυλακήν δια να τον θανατώση με το ίδιον ξίφος δε ΕΑ του. Περί τούτου δε του ξίφους ερωτήσας ο Θυέστης, και μαθών, ρ

4.

4

1

9

/

"

4

θη

"

"

ΑΥΤΥ

Α

-

"

1

1

ότι το έδωκεν η μήτηρ του, τον παρεκάλεσε να κράξη εκεί την μητέρα του. Εκείνη δε ελθούσα,

ρευμένα εις την τράπεζαν, δεί

και γνωρίσασα τον πατέρα της,

ξας προς το τέλος και τας κε

τόσον ελυπήθη δια την αιμομι

φαλας αυτών. Ταύτα ιδων ο Θυέστης, και φοβηθείς και διά

ξίαν, ώστε αρπάσασα ευθύς το ξίφος από τας χείρας του Αι

γισθου, εσφάγη μόνη της. Ο δε κείθεν κρυφίως, και ελθών κατ "Αιγισθος εννοήσας το πράγμα, ώκησεν εις την Θεσπρωτίαν, πε και δραμων προς τον Ατρέα με ριμένων καιρον εκδικήσεως. "Εμα το ξίφος αιματωμένον, είπεν, ό δε δε από το μαντείον, ότι το τι εφόνευσε τον Θυέστην, και παιδίον , ό, που θέλει γεννηθή . ενταυτώ εφόνευσε και αυτόν, εμ από την θυγατέρα του Πελοπίαν, πήξας το ξίφος εις το στήθος

τον ίδιον εαυτόν του, έφυγεν ε Α'

ι

2.

ν

2)

θέλει τιμωρήσει ποτέ τον Ατρέα. Και την μεν θυγατέρα του την έκαμεν Ιέρειαν του εν Σικυώνι

του, και ούτως επληρώθη ο χρη σμός, όστις έλεγεν, ότι ο Ατρεύς θέλει φονευθή από τον υιόν της

ναού της Αθηνάς , ελθών δε με θυγατρός του Θυέστου. τα καιρον και αυτός εκεί, και Θυματάδαι, δήμος της Αττικής, μη γνωρίσας αυτήν, συνεμίγη, και . εκ της Ιπποθοωντίδος φυλής της έδωκεν αναχωρών το ξίφος (Κάτοικ. Θυματάδης). γ

"η

Αν

Α'

ν

του, παραγγείλας αυτήν, ότι άν Θυργωνίδαι, δήμος της Αττικής, γεννήση υιον, να το δώση εις εκ της Αιαντίδος φυλής (Κάτ αυτόν. Γεννήσασα δε υιόν, τον οικ. Θυργωνίδης). έβριψεν εις το δάσος, και αν Θυρέα ("Αστρος), πόλις της Πε εχώρησεν εις την Θεσπρωτίαν, λοποννήσου , εις την Αργολίδα ν

Υ

Α

3.

") και "ε

Λ'

2

&

"

Ν *

"

4

ι

9

Λ και

όπου ελθών και ο Ατρεύς κατά

(Κάτοικ. Θυρεάτης).

ΘΩ

169 "Ιάλυσσος, παλαιον πολίχνιον πλη ΙΑ

Θώθ. Ζ. Ερμής Τρισμέγιστος.

Θωμάς, Μάγιστρος, Γραμματικός,

σίον της Ρόδου, ή, κατ' άλλους,

Ηήτωρ, και Χαρτοφύλαξ του Βα αυτή η πόλις Ρόδος (Κατοικ. σιλέως Ανδρονίκου του Παλαιο Ιαλύσσιος). λόγου, όστις αγαπήσας έπειτα Ιάλυσσος (Jalyssus ), κύων εξαι τον μονήρη βίον , ανεχώρησεν σίου ωραιότητος, ζωγραφηθείς υ εις Μοναστήριον, και έζησεν ή πο του Πρωταγόρου εις την Ιά σύχως το υπόλοιπον της ζωής λυσσον, πόλιν της νήσου Ρόδου, του, μετονομασθείς Θεόδουλος , από την οποίαν έπειτα μετακο Εκ των Συγγραμμάτων αυτού μισθείς εις την Ρώμην, ετέθη σώζονται τα επόμενα Α. Λόγοι εις τον ναόν της Ειρήνης. Εγκωμιαστικοί, εκ των οποίων Ιάμβη (Jambe), γυνή Αττική. είς είναι προς Γρηγόριον τον "Οταν η Δημήτηρ περιήρχετο Θεολόγον. Β. Επιστολα επτά. Γ'. Βίοι Πυθαγόρου, Ευριπίδου,

την θυγατέρα της Περσεφόνην,

και Αριστοφάνους. Δ'. Εκλoγαι

κατήντησε και εις την Ελευσίνα

Αττικών λέξεων κατ' αλφάβητον,

της Αττικής μεταμορφωμένη εις γυναίκα γραίαν και επειδή ή

των οποίων (Εκλογών) ή αρί στη έκδοσις είναι η εν Λουγδ. Βαταυ. , 1757, 8. εις τόμους δύω, μετά διαφόρων Σημειώσεων, και άλλων παρατηρήσεων.

Θωσπίτις, λίμνη της Ασίας εις την Αρμενίαν, δια της οποίας διέρ χεται ο Τίγρις ποταμός.

από τόπου εις τόπον, ζητούσα

τον πολλά κοπιασμένης εκάθησεν επίτινος , πέτρας, δια να ανα

παυθή ολίγον. Διαβάσα δ' εκεί θεν και η Ιάμβη, και ιδούσα αυτήν τόσον λυπημένην και κα

τηφή, ήρχισεν όχι μόνον να λέγη διάφορα σκώμματα, αλλά να κά \

9

ν

μνη και κινηματα

. Αν

η

απρεπη και

άσεμνα, τα οποία εκίνησαν την

Ι Α.

Δήμητρα εις γέλωτα, μ' όλον ότι ήτον πολλά λυπημένη, και εκ τούτου επεκράτησε να λέγωσε

Α"

Ιάδερα

(Τσάρα Παλαιά), πόλις της Ιλλυρίδος, εις την Λιβυρνι κήν χώραν κειμένη. Ιάθριππα (Μεδινά αλ Νάβι), πό λις της Ασίας, εις την Ευδαί

τοιαύτα σκώμματα αι γυναίκες

και εις την εορτήν των Θεσμο φορίων, ήτις ετελείτο εις τιμήν ταύτης της Θεάς. Ζ. Θεσμο φόρια, -

μονα Αραβίαν ( Κάτοικ. Ια "Ιάμβλιχος, Χαλκιδεύς εκ της Κοί δριππηνός ) ε Ιάλεμος, υιός του Απόλλωνος, και υ

λης Συρίας, Φιλόσοφος Νεοπλα

τωνικός, ακμάσας κατά τους χρό

προστάτης των θρηνητικών και

νους Κωνσταντίνου και του

λυπηρών ύμνων.

λου. Συνέγραψε πλείστα - Συγ

".

Μεγα

17ο

"IΑ

Ι Α

γράμματα, εκ των οποίων σώ ζονται τα επόμενα Α. Περί

μαίων, αφιερωμένος εις τον Ια νόν, τον Θεόν και προστάτην

Μυστηρίων των Αιγυπτίων. Β.

αυτού, από τον οποίον και παρ

Βίος Πυθαγόρου. Γ'. Ομιλία

ωνομάσθη.

περι Φιλοσοφίας. Δ. Μαθημα Ιαπετός (Japetus) , υιός του Κρό τική κοινή διδασκαλία. Ε. Περί

νου και της Γης, γεννήσας εκ

της Νικομάχου Αριθμητικής Ει σαγωγής Λόγος. σ'. Τα Θεολο

της αδελφής του Θέμιδος, ή,

γούμενα της Αριθμητικής, εκ

γατρός τού Ωκεανού, τέσσαρας υιούς, τον Ατλαντα, τον Προ

δοθ, ιδίως κατά διαφόρους πόλεις και χρονους ,

Εανίκουλος (Μontorio), είς εκ των επτά λόφων της Ρώμης, Ιανός, ή "Ιανος (Janus), Βασι

κατ' άλλους της Κλυμένης, θυ

μηθέα, τον Επιμηθέα, και τον Μενοίτιον. Ενομίζετο δε ο Ια πετος εις τους Έλληνας ο πα

λαιότατος των Τιτάνων, ή των

λεύς αρχαιότατος, εκείνου του

κατοίκων της Ελλάδος, και εκ

μέρους της Ιταλίας, το οποίον έπειτα ωνομάσθη Λάτιον (La tium) , διότι εκεί έλαθε (la

τούτου προήλθε και η κι Ίαπε του αρχαιότερος » Παροιμία, λε

tuit), τουτέστιν εκρύφθη ο Κρό

γομένη δια πράγματα παμπά λαια, ή δι ανθρώπους πανουργο

νος, όταν κατέφυγε προς αυτόν,

τάτους, προσποιουμένους τον α

διωχθείς - από τον ουρανόν, ως

πλούν,

είρηται εκεί. Επειδή δε ο Ια Ιαποδική, επαρχία της Βαρβαρικής νός εδέχθη και επεριποιήθη με Ιλλυρίδος. γάλως τον Κρόνον, έδιδάχθη υπ' Ιαπυγία, πόλις της Ιταλίας (Κάτ αυτού πολλά επωφελή πράγματα, οικ. Ιάπυξ, και Ιαπύγιος). Ζ. ... και προσέτι την γνώσιν τών παρ

Μεσσαπία,

ελθόντων και μελλόντων, και Ιαπύγιον (Capo d' Otranto), α δια τούτο, έπειτα επαραστένετο κρωτήριον της Ιταλίας εις την διπρόσωπος. Οι δε Ρωμαίοι με Βρεττίαν. τα τον θάνατόν του τον ετίμη Ιάσσιος (Ατσέμ Καλεσί), κόλπος σαν ως Θεόν, κατασκευάσαντες πλησίον της Μύνδου, πόλεως της

εις τιμήν του και ναόν περικαλλή ,

Καρίας,

με δώδεκα θυσιαστήρια, του ο Ιασσός, πόλις της Μικράς Ασίας ποίου τας πύλας έφύλαττον πάν εις την Καρίαν, από την οποίαν παρωνομάσθη ο Ιάσσιος κόλπος τοτε κλεισμένας, και μόνον εις

καιρόν πολέμου τας ήνοιγον, δια (Κάτοικ. Ιασσεύς), να φανερώσωσιν, ότι και αυτός Ιάσων (Jason), υιός του"Αισωνος και της Αμφινόμης. "Οταν έβα -εξήρχετο εναντίον των εχθρών. Ιανουάριος (Januarius), είς εκ σίλευσεν ο Πελίας εις την Ιωλ των δώδεκα : Μηνών των Ρω

κόν, κεδίωξεν εκείθεν τον αδελφόν

Η Β

1 Γ'

17 ι

του Αίσωνα ήκουσεν από τον βανίας, Κολχίδος και Αρμενίας χρησμόν, ότι θέλει φονευθή από κειμένη (Κάτοικ. Ίβηρ). άνθρωπον μονοπέδιλον, Εις μίαν Έβυκος, ο εκ Ρηγίου της Ιταλίας, δε δημόσιον εορτήν είδε μεταξύ Ποιητής Λυρικός, και περίφημος των άλλων και τον Ιάσονα, όσ

εις την ασέλγειαν, όστις και απ

τις εφόρει τότε εν μόνον πέδι λον, επειδή του είχε πέσει το

έθανεν εις Σάμον, φονευθείς καθ' οδόν υπό ληστών. Συνέγραψε Δω ριστί "Ωδας εις εννέα βιβλία, εκ

άλλο εις τον ποταμόν, όταν ήρ

των οποίων σώζονται αποσπασμά Πελίας την εκπλήρωσιν του χρη "τια τινα, εκδοθ. εις την Συλλο γήν του Στεφάνου και Ουρσίνου. σμού, και θέλων να εξολοθρεύση τον Ιάσονα, εύρεν αιτίαν, και Ίγνάτιος, ο Θεοφόρος, ή Θεόφο ρος (επειδή τινές μεν λέγουσιν, τον επρόσταξε να υπάγη εις την

χετο εκεί. Φοβηθείς λοιπόν ο

Κολχίδα, διά να φέρη εκείθεν

ότι αυτός έφερε, τουτέστιν εβά

το χρυσούν δέρας (Ζ. Αθά

στασεν εις τας αγκάλας του μι

μας), Ο δε Ιάσων ακούσας δια συμβουλής του διδασκάλου

κρόν όντα τον Χριστόν, άλλοι δε, ότι έβαστάχθη αυτός υπό τού Χριστού), έχρημάτισεν Ε

του Χείρωνος, συνήθροισε τους

πίσκοπος της Αντιοχείας, και

εκλεκτοτέρους Ηγεμόνας της Ελ

απέθανεν εις Ρώμην, καταφα γωθείς από τους λέοντας. Φέ ρονται υπό το όνομα του Θεο

τούτο, δεν αντεστάθη, αλλ' ευθύς

λάδος, και γενόμενος αυτός αρ χηγός, υπήγεν εις την Κολχίδα, όπου δια της βοηθείας της Μη

φόρου τούτου Πατρός πολλαί Ε

δείας έλαβεν εκείνο το δέρας,

πιστολαί, των οποίων η ακριβε

και φέρων το ενεχείρισεν εις στέρα έκδοσις είναι ή εν Οξω , τον Πελίαν. Ζ. Αργοναύται, "νία 17o9, 4. "Ιδαίοι Δάκτυλοι (Ιdaei Dactyli), Μήδεια, Δέρας . "Ιβερνία (Ιrlanda), νήσος μεγίστη Ζ. Κορύβαντες , του Ατλαντικού Ωκεανού, προς "Ιδαίον, ή Ίδη (Ψηλορίτης), όρος το δυτικόν της Αγγλίας κειμένη υψηλόν της Κρήτης. (Κάτοικ. Ιβερνός), "Ιδακος, πόλις αρχαία, επί της "Ιβηρ (Εbro), ποταμός της Ί - Θρακικής Χερσονήσου - κειμένη (Κάτοικ. Εξ Ιδάκου), σπανίας, έκχυνόμενος εις την Μεσόγειον θάλασσαν , από τον "Ιδελφόνσος (Ιdelfonsus), Ισπανός, οποίον ωνομάσθη και αύτη η εκ πόλεως Τολέτου, της οποίας εχρημάτισε και Αρχιεπίσκοπος, επαρχία Ιβηρία. Ζ. Ισπα, -

-

19ί Οχι . . .

*

,

" .

.

"Ιβηρία (Ίμερετ, ή Γεωργία, Κοιν. Γκιουργγία), επαρχία της Α σίας, μεταξύ Σαρματίας, Αλ

"ο Απέθανε δε κατά το β68 έτος,

αφήσας πολλα:Εκκλησιαστικά Συγ γράμματα διαφόρων υποθέσεων, εκδοθέντα πολλαχού,

Ι Δ

i 72

ΙΕ

"Ιδη (Ραουσδέν) , όρος της Μικράς Ιδοί (Ιdus). Ζ. Μήνες Ρωμαίων. Ασίας εις την Τρωάδα, όπου, Ίερα άκρα, ακρωτήριον της Λύ κίας, προς Ανατολάς αυτής κεί κατά τον μύθον, έκρινεν ο Πά

ρις τας τρεις Θεάς περί του -"

μενον . ,

Ιεράπολις (Βαμβάκ. Καλέ), πό

χρυσού μήλου.

Ιδομενευς (Ιdomeneus), υιός του Δευκαλίωνος, και απόγονος του

λις της Ασίας εις την Φρυ

Τρώας. Αλλά μετά την κατα

δια της Μολδαυίας, χύνεται η νωμένος με άλλους πολλούς εις

γίαν, παρά τον Μαίανδρον πο Μίνωος, βασιλέως της Κρήτης, ταμόν κειμένη (Κάτοικ. Ιερα Ούτος ελθών εις τον Τρωικόν πολίτης). πόλεμον με ογδοήκοντα πλοία, Ιέρασσος, ή Πύρετος (Προύθ, ή έδειξε μεγάλα σημεία φρονήσεως Προύτος), ποταμός της Δα. και ανδρείας, φονεύσας προς τοίς κίας, όστις πηγάζων από τα μέρη άλλοις και πολλούς επισήμους της Πολωνίας, και διερχόμενος στροφήν της πόλεως θέλων να επιστρέψη δια την πατρίδα του,

τον Ίστρον, πλησίον, του Γαλα

υπέπεσε και αυτός, καθώς και

ΤG40!),

οι λοιποί Έλληνες, εις μεγάλην Περικούς, ή Ιεριχούς και Ιεριχώ, πόλις της Παλαιστίνης εις την τρικυμίαν, από την οποίαν δια ")

ν

να σωθή, ευχήθη να θυσιάση

Ιουδαίαν, όχι μακράν του Ιορ

εις τον Ποσειδώνα τον πρώτον άνθρωπον, τον οποίον ήθελεν απ

δάνου ποταμού κειμένη (Κάτ

οικ. Ιερικούντιος, και Ιεριχούν ξ αντήσει, άμ' αφ' ού πατήση της τιος). Κρήτης το έδαφος. Πρώτος λοι Ίεροκλής, Αλεξανδρεύς, , φιλόσοφος πόν όστις εφάνη εις τους ο Πλατωνικός, όστις κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του Μικρού φθαλμούς του Ιδομενέως, όταν έφθασεν εις, την Κρήτην, ήτον εδίδασκεν εις την Αλεξάνδρειαν ο ηγαπημένος του υιός, τον ο μετα κλέους την Πλατωνικήν φι ποίον και εθυσίασε κατά την υ λοσοφίαν. Εκ των Συγγραμμά πόσχεσίν του. Μόλις δε έβαλεν των αυτού σώζονται Α. Περί εις πράξιν το τραγικόν τούτο Προνοίας και Ειμαρμένης. Β. έργον, και ευθύς εδιώχθη υπό Υπόμνημα εις τα χρυσά Έπη των Κρητών, ως σκληρός και απ ... του Πυθαγόρου. Γ. Αστεία, και άνθρωπος... Ούτος δε φεύγων άλλα τινα αποσπασμάτια, εκδοθ. ε

ι, 2

αν

*,

"

ι

1

ρ

και

ί

Υ

2

1

ν

Αν

τ

Ελλ. Λατ. εν Λονδίνω, 1654 και , Ι 655, 8, εις δύω μέρη,

τήν όργήν του λαού του, ήλθεν

-

*

εις την Ιταλίαν, και κτίσας την πόλιν Σαλεντίνην, απέθανεν

η

μετά διαφόρων Σημειώσεων. Α : εκεί, διοικήσας πολύν καιρόν τους ... ρίστη δε έκδοσις των Αστείων νέους υπηκόους, με της πατρίδος - είναι και η του ημετέρου Κοραή Ελλ. Γαλλ. εν Παρισίοις, Κ. 1812, του τους νόμους. - . . . . . . *Α

ΙΕ

175

ΙΕ

8, μετά της απλοελληνικής Με ταφράσεως, Προσθήκης, και τι

πάθη του θεανθρώπου ημών Ιη σού Χριστού, και προσέτι δια

νων κριτικών Σημειώσεων."

τον αξιοθαύμαστον εκείνον Ναόν,

όστις εκτίσθη διά προσταγής του

Ιεροκλής, Γραμματικός επονομαζό μενος, προς διαφοράν του ειρη μένου Φιλοσόφου και άλλων ομω νύμων του, ήκμαζε, κατά τινας,

Σολομώντος χίλια περίπου έτη

προ Χριστού, με τόσην μεγαλο πρέπειαν, καλλονήν και πολυτέ λειαν, ώστ’ εξέπληττε τους ορών

επί Ιουστινιανού του Μεγάλου,

Σώζεται αυτού Συνέκδημος, ήτοι περιγραφή εξήκοντα τεσσάρων ε παρχιών της Ανατολικής Μο

"

τας, και δια τούτο δικαίως συγ καταριθμείται και αυτος εις την ταξιν των επτά Θεαμάτων του Κόσμου. 4.

4

-

Φ.

4

4

ναρχίας, και των εν αυταίς εννεακοσίων και τριάκοντα πέντε Ιερώνυμος (Ηieronymus) ο Θείος, πόλεων, εκδοθ, εν Αμστελoδ.

εγεννήθη εις την Στριδώνα, πό

1755, 8, και αλλαχού. Ιεροκλής, Νικομηδιευς, κριτής της Βιθυνίας, και μέγας χριστιανο μάχος. Ούτος συνέγραψε δύω

λιν της Δαλματίας, και αφιε ρωθείς εκ νεαράς ηλικίας εις την σπουδήν των Γραμμάτων,

Λόγους προς τους Χριστιανούς, δια των οποίων προσπαθεί να

ακόμη, εγνώριζεν ακριβώς την

αναιρέση την αληθινήν θρησκείαν,

βραϊκήν γλώσσαν, δια μέσου των

και να προτιμήση ο δυσσεβής

οποίων έβάθυνεν εις όλα τα είδη των μαθήσεων, και απεκατ

τον Τυανέα Απολλώνιον και α

πό αυτόν τον Χριστόν και Σω τήρα ημών. Ο Ευσέβιος τον αν

αίρεσε, και εφύλαξε και τινα αποσπασμάτια εκ των δυσσεβών αυτού Λόγων.

Ιερομαντεία. Ζ. Ιεροσκοπία. α

1

*

Α"

Ιερόν ακρωτήριον. Ζ. Κάλπη. Αεροσκοπία, ή αυτή και Ιερομαν

τόσον επέδωκεν, ώστε πολλα νέος Λατινικήν,

Ελληνικήν

και Ε

έστη ο περιφημότερος πατήρ της Εωμαικής Εκκλησίας μετα τον Λακτάντιον. Αφ' ου δε περιήλθε χάριν μαθήσεως διάφορα μέρη, οίον την Ιταλίαν, Γαλλίαν, Δαλ

ματίαν, Θράκην, "Αιγυπτον, Συ ρίαν και Παλαιστίνην, καθησύ χασε τελευταίον εις τα πέριξ

τεία, μαντεία δια της παρατη

της Βηθλεέμ,

ρήσεως των σπλάγχνων των προ σφερομένων θυμάτων γινομένη.

Λατινιστί πλείστα Εκκλησιαστικά

όπου συνέγραψε

"Ιερουσαλήμ, ήτις και Αιλία Καπι

Συγγράμματα, και έκαμε και εκ του Εβραϊκού νέαν μετάφρα

τωλία ελέγετο, ή καλλίστη και μεγίστη πόλις της Παλαιστίνης,

σιν της παλαιάς Διαθήκης, προ τάξας εις έκαστον βιβλίον Προ

επάνω τεσσάρων λόφων κειμένη,

διοίκησιν, πλήρη σοφίας

ονομαστή και σεβασμία δια τα

λυμαθείας. Η ακριβεστέρα έκ δοσις των Συγγραμμάτων αυτού

δαύματα και τα κοσμοσωτήρια

και πο

174

Ι Λ.

Η Κ

είναι η εν Παρισίοις, 1623, φύλ, Ικέτιδες. Ζ. Αισχύλος, Ευριπίδης. Ικόνιον (Κόνι), πόλις της Μικράς εις τόμους εννέα, Ιθάκη (Θιάκι), νήσος του Ιονίου Ασίας, μεταξύ Καππαδοκίας και Κιλικίας (Κάτοικ, Ίκονιεύς). πελάγους, μεταξύ Κεφαληνίας

και Ακαρνανίας κειμένη (Κάτ Ιλάριος (Ηilarius), Γάλλος, εκ - οικ. Ιθακήσιος),

Ιθώμη (Βουλκάνο), όρος και πόλις με φρούριον. οχυρόν της εν Πε λοποννήσω Μεσσηνίας.

Ιθώμη, πόλις της Θετταλίας εις την Ιστιαιώτιδα (Κάτοικ. Ιθω

μήτης). Ικαρία, ή Ικάριον, δήμος της Ατ

πόλεως Πικταυίου, πρότερον Ε θνικός, και έπειτα Χριστιανός,

και της ιδίας του πατρίδος Ε πίσκοπος. "Ηκμαζεν επί Βαλεν τιανού και Βάλεντος των Αυτο

κρατόρων, και εχρημάτισεν έν θερμος προστάτης της ορθοδο ξίας, και των Αίρετικών, μά

λιστα δε των Αρειανών εχθρός (Κάτοικ, Ικαριεύς, και Επιβρ. θανάσιμος και αδιάλλακτος. Εκ των Εκκλησιαστικών αυτου Συγ Ικαριόθεν). Ικαρία (Νικαριά), νήσος του Ικα γραμμάτων σώζονται ακόμη πολ ρίου πελάγους, απέναντι της Σά-. λα, εκδοθ, εν Παρισίοις, 1695, φύλ, μου κειμένη (Κάτοικ., Ικάριος). Ικάριον πέλαγος, ονομάζεται αυτό Ίλέρδα (Lerida), πόλις της Ισπα τικής, εκ της Αιγηίδος φυλής

το Αιγαίον πέλαγος περί την

νίας, κατά την Ταρακοννησίαν

κειμένη. νήσον Ικαρίαν, από του εκείσε πεσόντος και πνιγέντος Ικάρου Ιλιάς. Ζ. "Ομηρος. την ονομασίαν λαβόν. Ζ. Δαί δαλος ,

Ικάριος (Ιcarius), Αθηναίος. Ού τος φιλοξενήσας ποτέ τον Διό νυσον, έμαθε παρ αυτού την κα

τασκευή του οίνου, αλλά πιόν

Ίλιον, πόλις πρωτεύουσα της Τρωί κής επικρατείας, διάφορος παρά την παλαιάν Τροίαν, μ' όλον ότι πολλάκις οι Ποιηται τας συγ

χέoυσι, λαμβάνοντες την μίαν αντί της άλλης (Κάτοικ. Ι λιεύς). . .

τες έπειτα τινές βουκόλοι εξ αυτού και μεθύσαντες, τον ε Ιλισσός. Ζ. Ειλισσός. *

φόνευσαν, νομίσαντες το ποτόν Ιλλυρία, Ιλλυρις, ή Ιλλυρικόν (Αλ φαρμάκιον.

βανία, Κοιν. Σλαβονία), επαρ

"Ικαρος (Ιcarus). Ζ. Δαίδαλος. "Ικελος (Ιcelus, ή Ιceles), υιός του "Υπνου, εξομοιούμενος ακρι βώς εις τους ύπνους με τα διά φορα υποκείμενα, οίον, ανθρώ

νουσα τους παραθαλασσίους τό πους της Παννονίας, Μοισίας, και Μακεδονίας, ή τους ανατο λικούς και αιγιαλούς όλης της Α

πων, ζώων, πτηνών και των

δριατικής θαλάσσης (Κάτοικ. Ιλ

τοιούτων.

λυριός). Εδιαιρείτο δε η Ιλλυ

"

-""

χία της Ευρώπης, περιλαμβά

Υ Μ

175 τα δε ανατολικά μέρη, 1 Ν

ρις εις Βαρβαρικήν και Ελλη νικήν Ιλλυρίδα και η μεν Βαρ

"Ινδόν

βαρική περιείχε το εκ του Αρ

έμειναν απροσδιόριστα (Κάτοικ.

σίου ποταμού έως του Δρινίου

Ινδός).

ως άγνωστα εις τους παλαιούς,

μέρος, η δε Ελληνική, το εκ Ίνδός (Σίνδ), ποταμός της Ασίας, του Δρινίου έως των κεραυνίων περιορίζων κατ' ανατολάς την βα ορέων. σιλείαν των Περσών. "Ίμβρος, μία εκ των Σποράδων νή Ινώ (Ιno). Ζ. Αθάμας, Λευκο σων του Αιγαίου πελάγους, προς θέα. το ανατολικοβόρειον της Λήμνου Ιξίων (Ικίon), υιός του Φλεγύου,

κειμένη (Κάτοικ. Ίμβριος),

και Βασιλεύς των Λαπίθων. Ού

Ημέρα, πόλις της Σικελίας, αποι κία Ελληνική (Κάτοικ. Ιμε ραίος). .

τος φονεύσας τον πενθερόν του Δηίονέα, εμάνη, και περιήρχε χετο ζητών καθαρισμόν και ε πειδή δεν ήμπόρει να εύρη , ή

Ίμέριος, ο εκ Προύσης της Βιθυ 'νίας, Γραμματικός και Σοφι

λέησεν ο Ζευς την κατάστασίν

στής. Ούτος διέτριψε κατ' αρχάς

του, και όχι μόνον τον έκα

ικανόν χρόνον εις την Κωνσταν τινούπολιν επί Κωνσταντίου και

θάρισεν, αλλά τον έκαμεν εις τον ουρανόν και ομοδίαιτον με

Ιουλιανού του Αποστάτου, ύστε

τα των λοιπών Θεών. Μαθών δ'έ-

ρον δε ελθών εις τας Αθήνας, εδίδασκε μετά φήμης την Ρη τορικήν, όπου και απέθανε, φθά

θέλω»

σας εις μακρόν γήρας. Τών σω.

ζομένων αυτού Λόγων ή αρίστη έκδοσις είναι η εν Γοττίγγη, Ελλ. Λατ. ι 79ο, 8, μετά του

βίου αυτού, διαφόρων κριτικών Σημειώσεων και Πινάκων.

"Ιναχος (Πλανίτσα), ποταμός της

πειτά, ότι εβίαζε την "Ηραν, και να

τον δοκιμάση,

μετε-«

μόρφωσε την Νεφέλην εις "Ηραν αυτός δε αγνοών το πράγμα, ηγ καλίζετο αγαπητώς αυτήν την

Νεφέλην αντί της Ηρας. Ο δ Ζευς βδελυχθείς το τοιούτον α νόμημα, τον έκεραύνωσε, και τον κατεδίκασεν εις τον "Αδην να κο

λάζεται, δεμένος με όφεις εις αει

Πελοποννήσου εις την Αργολίδα. . κίνητον τροχόν.

"Ιναχος (Ποτάμι της Αρτας), πο- Ιοβάτης (Jobates). Ζ. Βελλερο ταμός της Ηπείρου, πλησίον της φόντης. /

α

»

Νικοπόλεως ρέων. Ιοκάστη (Jocasιe, ή Jocasta). Ζ Ινδία, η Ινδική (Ίνδιστάν), επαρ-. Λάιος. χία της Ασίας μεγίστη, έχου- Ιόλεως, ή Ιόλαος (Jolaus), υιός σα προς Βορράν τα όρη Παρο- του Ιφικλέους, και ανεψιός του Ηρακλέους, τον οποίον εβοήθη παμισόν , τα Ημωδά, και το "Ιμαον (τους βραχίονας του Ταύ-σεν εις τον φόνον της πολυκεφά ρου), προς Δυσμάς, τον ποταμόν λου"Υδρας, ως είρηται εκεί, και

τ76

Ι Ο

Ι Ο

αποθανόντα πρώτος αυτός τον ετίμησεν ως Θεόν, και δια τού το ήξιώθη παρά της γυναικός αυτού "Ηβης να γείνη πάλιν εκ

δευτέρου νέος, αφ' ού έφθασεν εις βαθύτατον γήρας.

"Ιόλη (Jole). Ζ. Ηρακλής, "Ιφι

Ρώμην, έκαμε κατά πρώτον τον Συνήγορον αλλά παραιτηθείς έ πειτα από αυτό το επάγγελμα, εδόθη εις το να συγγράφη Σά τυρας, και ευδοκίμησεν εις τού

το το είδος υπέρ πάντας τους άλλους Σατυρικούς Ποιητας, α στείως άμα και πολλά πικρώς

τος ,

Ιορδάνης, ποταμός της Παλαιστί νης, εκχυνόμενος εις την Ασφαλ τίτιδα λίμνην.

Ιορνάνδης, ή κατ' άλλους, Ιορδά

καταχλευάσας τα διεφθαρμένα ήθη του καιρού του. Εκ των πολλών αυτού Σατύρων σώζονται μόνον δεκαεξ, εκδοθ, εν Λουγδ.

νης, Γότθος το γένος. Συνέγρα Βαταυ. 1695, 4, μετά παλαιών Σχολίων και Σημειώσεων, ψε Περί Αρχής και Πράξεων Γότθων προς Ιουστινιανόν τον Ιουδαία, η πρότερον γή Χαναάν, Αυτοκράτορα, εκδοθ, εν Λουγδ. το προς τα δυτικά του Ιορδάνου Βαταυ. 1597, 8, μετά του Χρο μέρος (Κάτοικ. Ιουδαίος). Ε νικού του Ισιδώρου και τινων α διαιρείτο δε η Ιουδαία εις τρια: εις Γαλιλαίαν, Σαμάρειαν, και Ιουδαίαν μερικώτερον. νήσων του Αιγαίου πελάγους , Ιουλιανός Ζ. Φλάβιος Κλαύδιος Ιου ποσπασματίων του Προκοπίου.

"Ίος (Νιο), μία εκ των Σποράδων

προς το νότιον της Νάξου κει λιανός . μένη (Κάτοικ. Ιήτης, και Ιέ- Ιούλιος (Julius), είς εκ των δώ της)

Ιούβεγκος (Juvencus), Πρεσβύτε

δεκα Μηνών των Ρωμαίων, από Ιουλίου Καίσαρος παρονομασθείς,

ρος, Ισπανός, το γένος, Ρήτωρ,

Κυίντελιος (Quintilis, ή Quinc

•

,

-

Ποιητής και Θεολόγος άριστος.

tilis) ,

"Εζη επί Κωνσταντίνου του Με γάλου, και συνέγραψεν εις Εξα μέτρους στίχους ιστορίαν του

πρώτον καλούμενος, τακτικώς δη λαδή αριθμούμενος από του Μαρ

Ευαγγελίου , ή περί της ζωής του Ιησού Χριστού, Ποίημα διη

ενιαυσίου Μηνός, καθώς και ο

τουτέστι- Πέμπτος το

τίου, του πρώτου μεταξύ αυτών

Λατίνων Πατέρων, και αλλαχού. Ιουβενάλιος (Juvenalis), Ποιητής Σατυρικός περίφημος , εγεννήθη

μετά τούτον Σεξτέλιος (Sexti lis), ήτοι "Εκτος, ο μετέπειτα Αύγουστος κληθείς, εις τιμήν του Αυγούστου Καίσαρος και ούτω καθεξής έως του Δεκάτου, τουτέστι του Δεκεμβρίου επει

εις το Ακούινον της Ιταλίας

δή πριν του Ρωμύλου δέκα μό

ρημένον εις τέσσαρα βιβλία, εκ δοθ, εις την Βιβλιοθήκην των

από πατέρα απελεύθερον και πολ

νον Μήνας περιείχε το Ρωμαί

«λά πλούσιον. Ελθών δε εις την

κόν έτος, εκ των οποίων οι μεν

ΙΟ

ΙΟ

177

4.

πρώτοι τέσσαρες διαφόρως παρω Ιουλίς, πόλις της νήσου Νάξου, ή, κατ' άλλους, της Κέω (Κάτοικ. νομάσθησαν, ως εν τώ οικείω Ιουλιήτης, και Ιουλιεύς). τόπω είρηται, οι δε λοιποί τα κτικώς από του πρώτου αυτών, Ιούνιος (Junius), είς εκ των δώδεκα δηλαδή του Μαρτίου. Μηνών των Ρωμαίων, αφιερωμένος Ιούλιος Αφρικανός. Ζ. Σήξτος Ιού λιος Αφρικανός. Ιούλιος Καίσαρ (Julius Caesar),

εις την "Ηραν (Junonem), την Θεάν και προστάτιδα αυτού.

ούτος

Κατ' άλλους δε

ο Μην ω

Ζ. Καίσαρ Ιούλιος. Ιούλιος Πολυδεύκης ο εκ Ναυκρά της της Αιγύπτου, Ρήτωρ και

νομάσθη Junius a junioribus, τουτέστιν από των νεωτέρων, ή

Σοφιστής, ακμάσας επί Μάρκου

τέ ο Ρωμύλος, όταν ώρμησεν εις την "Αλβαν δια να ελευθε ρώση τον αδελφόν του Ρώμον, ως είρηται εκεί. "Αλλοι δε λέγουσιν, ότι ωνομάσθη ούτως από του Λ. Ιουνίου Βρούτου, όστις εχρημά τισε πρώτος "Υπατος (Consul) της Ρώμης, ελευθερώσας αυτήν από την βασιλικήν δυναστείαν.

Αυρηλίου και του υιού αυτού Κομμόδου, του οποίου και διδά

σκαλος έχρημάτισε. Συνέγραψεν Ονομαστικόν εις βιβλία δέκα, περί της ονομασίας πολλών και

διαφόρων πραγμάτων διαλαμβά φ

αν

Αν

"

1

"

"

3

"

-

νέων, τους οποιους έφώπλισε πο

μ'

1

5Ν

Α

-

Α'

ΦΤΥ, «ω

«

νον, του οποίου ή αρίστη έκδο σις είναι η εν Αμστελoδ. Ελλ. Λατ., 17ο6, φύλ. εις τόμους Ιουστίνος (Justinus) , Ιστορικός Λατίνος, εξ αγνώστου πατρίδος, δύω, μετά φιλολογικών Σημειώ

ακμάσας έκι Αντωνίνου του Ευ

σεων ,

Ιούλιος Πολυδέυκης, άλλος παρά

σεβούς , του οποίου σώζεται η

τον Ναυκρατίτην, Χριστιανός και

κατ' επιτομήν Ιστορία του Τρό

Συγγραφεύς του Χρονικού από

γου Πομπηίου εις βιβλία τεσσα

Κ. Κόσμου μέχρι Βάλεντος και

ράκοντα τέσσαρα, περιέχουσα τα

Βαλεντιανού τών Αυτοκρατόρων, εκδοθ, Ελλ. Λατ. εν Λειψία τ792, 8,

συμβάντα από του Νίνου, Βα σιλέως των Ασσυρίων έως τών

Ιούλιος Φιρμίκος (Julius Firmi eus) Ματέρνος, Σικελιώτης, ακ

ημερών του ειρημένου Αυτοκρά τορος, εκδοθ, εν Παρισίοις 1825,

8, και αλλαχού, επί Κωνσταντίνου του Ιουστίνος , ο Φιλόσοφος και Μάρ Μεγάλου. Συνέγραψε Α'. Περί της τυς. Ούτος Εθνικός ών το πρώ πλάνης των Εθνικών Θρησκειών, τον, και επιθυμών να εισχωρή

μάσας

Α"

εκδοθ, εν Λεύδα, 1672, 8. Β. Αστρονομικόν, ήτοι περί δυνά

ση εις τα άδυτα της Φιλοσο φίας, κατεγίνετο επιμελώς εις την

μεως και ενεργείας των Αστέ ρων εις βιβλία οκτώ, εκδοθ, εν

μελέτην διαφόρων Συγγραμμάτων και Αιρέσεων, εις τα οποία ό

{- Βενετία, 1499, φύλ, 12

μως

δεν εύρισκε το ποθούμενον,

178

ΙΙΙ

ΙΠ

Τέλος περιδιαβάζων ποτε κατα Ιππείς. Ζ. Αριστοφάνης .

μόνας, και έχων τον νούν του Ιπποδάμεια (Ηippodamia). Ζ. προσηλωμένον εις ύψηλοτέρας θεω Οινόμαος. - Βρισηίς. ριας, υπηντησε γεροντα τινα σε "Ιπποκένταυροι (Ηippocehdauri). Ζ. Κένταυροι. βάσμιον, παρά του οποίου διδα χθείς την όντως αληθινήν φιλο Ίπποκράτης ο θείος, ο πατήρ της σοφίαν του Ευαγγελίου, κατεπεί Ιατρικής, και έξαρχος όλων των σθη και έγεινε Χριστιανός, ότε Ιατρών, εγεννήθη εις την νήσον και τον μαρτυρικό θάνατον υπ Κώ από γονείς επισήμους, και έμεινεν επί Αντωνίου του Βή αναφέροντας το γένος εις τον Α

«

ν

"

1

ν

-

Υ

Α

α

ρου. Ο Ιουστίνος συνέγραψε πολ λα, εκ των οποίων γνήσια κρί νονται τα επόμενα Α'. Λόγος πρώτος Παραινετικός προς "Ελ ληνας, όστις και Έλεγχος επι

1

...

3

" ,

7

Ηρακλέα και Ασκληπιόν. Ούτος

αφ' ού εδιδάχθη υπό του ιδίου πατρός Ηρακλείδου την Ιατρι κήν, και ήκουσε και άλλον Ια Ν. 1

.

«

"ν

-

τρόν, Ηρόδικον τόνομα, περιήλ

γράφεται. Β. Λόγος δεύτερος

θε την Ελλάδα , και

ομοίως προς τους Έλληνας. Γ.

πολλούς τόπους προς τελειοποίη σιν της επιστήμης του, συνανα

Απολογία δύω. Δ. Περί Μο ναρχίας Θεού. Ε. Διάλογος

μετά Τρύφωνος του Ιουδαίου. σ'. Επιστολή προς Διόγνητον,

άλλους

στρεφόμενος πάντοτε μετά των εγκριτοτέρων Ιατρών του καιρού

"Ιππαρχος, Αστρονόμος περίφημος,

του, ότε και μεγάλας τιμάς έ λαβεν από τον Περδίκκαν, και ήθελε λάβει έτι μεγαλειοτέρας 4αξιου- εσυ πή από τον Αρταξέρξην, εάν υπή γαινεν εις την Περσίαν, κατά την έφεσιν εκείνου του Βασιλέως.

έγεννήθη εις την Νίκαιαν της Βιθυνίας, και έκαμεν εις την

Αλλ' ούτος ευχαριστούμενος να συνδιατρίβη μεταξύ των ομογε

πατρίδα του και εις την Ρόδον,

νών του, έμεινεν εις την Ελλά

διέτριψε πολύν καιρόν,

αξιολόγους παρατηρήσεις των Α

δα, μετερχόμενος το επάγγελμά του εις την Θράκην και-Θεττα

στέρων. Εκ των Συγγραμμάτων

λίαν, και εις την Λάρισσαν της

και άλλα τινά, εκδοθ. εν Παρι

σίοις 1656, φύλ, μετά των Συγ γραμμάτων του Αθηναγόρου, και άλλων -

όπου και

3 .

,

1

3

αυτού σώζονται μόνον τα δύω

Θετταλίας, όπου και απέθανε,

ταύτα Α'. "Εκθεσις αστερισμών, ή περί των απλανών Αναγρα φαί. Β. Τών Αράτου και Ευ δόξου Φαινομένων εξηγήσεων βι βλία τρία, εκδοθ. Ελληνιστί εν Φλωρεντία, 1567, φύλ. και αλ

ζήσας, κατά τινας, υπέρ τα έκα τιμήθη μεγάλως από όλους τους Έλληνας, και μάλιστα τους Α

"λαχού.

όλων

-

-

ν

κ

.

•

τον έτη. Ο Ιπποκράτης ζών ε θηναίους, και θανών θέλει τι

μάσθαι από τους πεπαιδευμένους των Εθνών.

Εκ των α

Η Π

ΙΠ

θανάτων αυτού Συγγραμμάτων, των εις Ιωνικήν διάλεκτον γε

γραμμένων, σώζονται ακόμη πολ λα, εκδοθ. ιδία κατά διαφόρους χρόνους και πόλεις της Ευρώ πης, και όλα όμου εν Φραγκο φορ. 1595, φύλ. μετα της Λα

τινικής Μεταφράσεως, Σχολίων και αξιολόγων Σημειώσεων και

179

και τα λοιπά περιστατικά της ζωής, έχρημάτισεν ανήρ μεγάλης παιδείας, καθώς φαίνεται εκ των μέχρι της σήμερον διασωθέντων πολλών αυτου Συγγραμμάτων τα οποία εξεδόθησαν ιδίως πολλα

χού, και όλα όμου εν Αμβούργ. ι 7 18, εις τόμους δύω.

Ίππόμενης (Ηippomenes).

Ζ. Α

ταλάντη.

Πινάκων.

Ιπποκρήνη, ή "Ιππου κρήνη, πηγή Ιππόνους (Ηipponous). Ζ. Ε κάβη. του όρους Ελικώνος, αφιερωμένη εις τας Μούσας, της οποίας το Ίπποταμάδαι, δήμος της Αττικής,

εκ της Οινηίδος φυλής (Κάτοικ. ύδωρ ανέβλυσεν, όταν ο Πήγα Ιπποταμάδης) σος ίππος εκτύπησε το μέρος ε κείνο με τον πόδα του, " Ίππων Βασιλικός, η Ιππορέγγις -

Ιππολύτη (Ηippolyte). Ζ. Αμα-

(Βοna), πόλις της Ασίας, εις

ζόνες.

την Νομαδικήν. "Ιρα, ήτις και Αλεξάνδρεια ονομά Ιππόλυτος. Ζ. Ευριπίδης. Ιππόλυτος (Ηippolytus), υιός του ζεται, πόλις της Ασίας, εις την Θησέως εκ της Ιππολύτης, Βα Βαβυλωνίαν. σιλίσσης των Αμαζόνων. Τούτον "Ιρις (Ιris), θυγάτηρ του Θαύ μαντος και της Ηλέκτρας, θυ αγαπήσασα εμπαθώς η μητρυιά του Φαίδρα, και μη δυνηθείσα γατρός του Ωκεανού, η οποία δια την ταχύτητά της διωρίσθη να τον φέρη εις την επιθυμίαν της, τον διέβαλε προς τον πατέ άγγελος και μηνύτρια των Θεών, ρα του, ότι τάχα ήθελε να την και κατ' εξοχήν της "Ηρας . Ε Α

-

/ Ν.

9

Α'

-

1

1

ν

φΝ

ν

ι

ν

μ'

"Ν

"

πιστεύετο δε ή Ιρις ως αίτιος

βιάση. Οργισθείς δια τούτο ο Θησεύς , τον εδίωξεν από την

της έριδος και της φιλονεικίας,

οικίαν του ο δε φεύγων την ορ

και επαραστένετο πτερωτή και

«ν

"ι

η

-ν

μ'

γήν αυτού, κατεσπαράχθη από

επί ουρανίου τόξου εποχουμένη. τους ιδίους του ίππους, εξαγριω "Ιρος (Ιrus), Ιθακήσιος, επαίτης πτω χότατος και παντοτεινός παράσιτος δέντας από έν θαλάσσιον τέρας, το οποίον έπεμψεν ο Ποσειδών των Μνηστήρων της Πηνελόπης 1

«

Αν

θ'

α

-

κατ' αυτού. Αλλ' έπειτα αυτός

«

μεν ανεστήθη ύπο του Ασκλη

εις την οικίαν τού Οδυσσέως, καθ' όλον της απουσίας αυτού

πιού, η δε Φαίδρα μεταμεληθεί

το διάστημα. Αλλ' όταν ο

σα, εκρεμάσθη μόνη της.

δυσσεύς υπέστρεψεν εις την οι κίαν του εις σχήμα επαίτου και αυτός, και είδε την μεγάλην

Α"

"-

1.

ι

Ιππόλυτος, Συγγραφεύς Χριστιανός, του οποίου αγνοείται η πατρίς,

Ο

ΙΣ

ΙΡ

18ο

και τον τρόπον, με τον οποίον

Χαλκίδα της Ευβοίας, ή κατ' άλλους, εις τας Αθήνας, και

αυτού αναισχυντίαν, μάλιστα δε

εφέρετο προς αυτόν, τον εκτύ

ήκμαζε περί τα τέλη του Πελο

πησε κατακέφαλα, και συντρί

ποννησιακού πολέμου, χρηματί

ψας αυτού όλους τους οδόντας,

σας του μεν Ισοκράτους και

τον έσυρε μόνος του από του πο δος έξω του πυλώνος, διεγείρας απάντων των Μνηστήρων τον γέ

σθένους,

λωτα .

-

"Ίρτιος (Ηirtius) "Αυλος, Ρωμαίος, σύγχρονος του Καίσαρος Ιου λίου, και φίλος αυτού, προς τον οποίον αποδίδεται το όγδοον βι

βλίον περί του Γαλλικού πολέ μου, ως είρηται εκεί (Ζ. Καίσαρ).

Λυσίου μαθητής, του δε Δημο διδάσκαλος, Εκ

των

πολλών αυτού Λόγων σώζοντας μόνον ένδεκα, εκδοθ. εις τον Ζ. τόμον της υπό του Ρείσκίου Συλλογής των Ελλήνων Ρητό

ρων

και προσέτι εις τον Γ'.

τόμον της τού Βεκκέρου αρίστης εκδόσεως των δέκα Αττικών Ρη τόρων.

Εις τον "Ιρτιον τούτον αποδίδον "Ισαυρα (Σαύρα), δύω πόλεις της τα προσέτι και τρία άλλα βι βλία, διαλαμβάνοντα το μεν πρώ

τον Περί του Αλεξανδρινού ποτ λέμου (De bello Αlexandri

Ασίας εις την Ισαυρικήν και εκ των οποίων η μεν ωνομάζετο Παλαιά, ή δε, Νέα, ή Ευερκής (Κάτοικ, Ισαυρεύς, και "Ισαυ

ρος), no), το δε δεύτερον Περί του Φοινικικού, ή Αφρικανού (De "Ισαυρία. Ζ. Κιλικία. Βello Ρunico, ή Αfricano), Ισαυρία, ή Ισαυρική, επαρχία της

Μικράς Ασίας, μεταξύ Λυκαο και το τρίτον Περί του Ισπα νίας, Κιλικίας και Πισιδίας νικού (De bello Ηispanico), τα οποία συνεξεδόθησαν πάντοτε κειμένη (Καίοικ. Ισαυρικός). μετα τών . Υπομνημάτων του "Ίσθμια, ή Ισθμικοί αγώνες (Ιsthmia, Καίσαρος. ή Ιsthmii ludi), πανηγυριζό Ησαάκιος Πορφυρογέννητος Κομνη μενοι το πρώτον κατα πενταε νός, υιός του Βασιλέως Αλεξίου τίαν εις τον Ισθμόν της Κορίν θου, εις τιμήν του Μελικέρτου, Κομνηνού, και αδελφός της πε Α'

%

2

αν

ριφήμου "Αννης. Συνέγραψε Α'. Χαρακτηρίσματα, ή περί ιδιότη τος και χαρακτήρων των εν

ή Παλαίμονος (Ζ. Λευκοθέα),

Τροία Ελλήνων τε και Τρώων.

νεώθησαν υπό του Θησέως, των

και έπειτα εις τιμήν του Ποσει δώνος, όταν αμεληθέντες ανε

Β. Περί των παραλειφθέντων

οποίων το βραβείον ήτον στέφα

υπο του Ομήρου, εκδοθ, εν τοις

νος εκ κισσού, ή, κατ' άλλους,

Συμμίκτοις του Αλλατίου, και αλλαχού. Τσαίος,

ο Ρήτωρ, εγεννήθη εις την

εκ πέτυος.

Ισθμός, στενή ξηρα μεταξύ δύω

θαλασσών, οποίος μάλιστα, είναι

ΙΣ

ΙΣ

181

ο Ισθμός της Κορίνθου (Εξα- Ισμαρίς, λίμνη της Θράκης, πλη σίον της Μαρωνείας κειμένη. μίλλι), μεταξύ Κεγχρεών και Λεχαίου των λιμένων κείμενος "Ισμαρος. Ζ. Μαρώνεια. Ισμηνός, ποταμός της Ελλάδος, εις (Κάτοικ. "Ισθμιος). την Βοιωτίαν. Ισίδωρος (Isidorus), Καρχηδόνιος, Επίσκοπος της εν Ισπανία Ι- Ισοκράτης, Αθηναίος, υιός του σπάλεως, ανήρ πολυμαθής και Θεοδώρου, χρηματίσας μαθητής ενάρετος. Εκ των Συγγραμμά μεν του Προδίκου, Γοργίου, και των αυτού σώζονται ακόμη πολλά, Τισίου του Συρακουσίου, περι 4, εις τόμους επτά, μετα Ση μειώσεων.

φήμων Ρητόρων του καιρού του, διδάσκαλος δε του Υπερίδου, Ι σαίου, Ξενοφώντος, Δημοσθένους,

Ισίδωρος, Πηλουσιώτης, ούτως επ

και άλλων πολλών. Ούτος, κα

ονομασθείς, διότι γενόμενος Μο ναχος, καθησύχαζεν εις έν Μο

τάτινας, ήτον ισχνόφωνος, αργός

εκδοθ, εν Ρώμη, 1797 - 18ο5,

ναστήριον του Πηλουσίου, εχρη μάτισεν ανήρ πεπαιδευμένος, ε νάρετος, και ένθερμος ζηλωτής των ορθών δογμάτων της αγίας

εις το γράφειν, και δειλός, ώστε δεν εδέχετο εις την παράδοσίν του περισσοτέρους των δύω, ή τριών

μαθητών

και ότε επροσκλήθη

από τους Αθηναίους

δια να

ημών Εκκλησίας. Τα Συγγράμ

γράψη Επιστολήν πρός Φίλιππον

ματα του συνίστανται εις Επιστο λας, των οποίων ο αριθμός, κα

αύτη ετελείωσε πριν της Επι

τά τινας, έφθανεν έως δέκα χι λιάδας την σήμερον όμως σώ ζονται μόνον δύω χιλιάδες και

δώδεκα, διηρημέναι εις βιβλία πέντε, και γεγραμμένα με Ατ τικήν χάριν και ευφράδειαν, των οποίων η αρίστη έκδοσις είναι η

εν Ρώμη, τ67ο, 8. Ισίδωρος , Χαρακηνός , Γεωγρά φος. Συνέγραψε Σταθμούς Παρ θικούς ,

ήτοι διαστήματα των

τόπων των δέκα και οκτώ Βα

σιλειών, των εις την βασιλείαν των Πάρθων υποκειμένων, εκ δοθ. Ελλ. Λατ. εν Οξωνία, Ι 7ο5, 8, εις τόμους δύω, και αλλαχού. "Ισις (Ιsis). Ζ. Ιώ. -

τον Μακεδόνα υπέρ της ειρήνης, στολής. Ο Ισοκράτης απέκτησε πολυν πλούτον, διδάσκων την Ρη

τορικήν τέχνην, εις την οποίαν και θαυμασίως ευδοκίμησεν, ώστε

ο αριθμός των μαθητών του έ φθανεν ενίοτε έως των εκατόν, μ' όλον ότι επληρόνετο ακριβά, επειδή δεν ελάμβανεν αφ' εκάστου

μαθητού ολιγώτερον των τοοο δραχμών, περί του οποίου λέ γουσιν, ότι έλαβεν από τον Νι κοκλέα δι ένα Λόγον, όστις και σώζεται ακόμη, είκοσι τάλαντα. Ακούσας δε την νίκην του Φι

λίππου εις την εν Χαιρωνεία μά χην, τόσον ελυπήθη, ώστε ασι τήσας, απέθανε κατά το 98 έ τος της ηλικίας του. Εκ των

Ι Τ

ΙΣ

182

πολλών αυτού Λόγων σώζονται "Ιστίαια. Ζ. Ωρεός.

ακόμη είκοσι και είς, και δέκα Ιστιαία, δήμος της Αττικής, εξ αγνώστου φυλής (Κάτοικ. Ι Επιστολαί, των οποίων η αρίστη έκδοσις είναι ή του σοφού Κο στιαιεύς). ραή, γενομένη Ελληνιστί μόνον Ιστιαιώτις, ή Εστιώτις, χώρα της

3.

ι

ς

κν

η

e

και

η

-

εν Παρισίοις, τ8ο6, 8, εις τό Θεσσαλίας, μεταξύ Πελασγιώτι δος, Μακεδονικών ορέων, Πηλίου μους δύω, μετα Σχολίων πα όρους, και Δολόπων κειμένη. λαιών, και αξιολόγων κριτικών Ιστρία (Ιstria), Χερσόνησος τής Σημειώσεων. "Ισπαλις (Sίνiglia), ή παλαίποτε Ιταλίας, παρά τον Αδριατικόν κόλπον κειμένη (Κάτοικ. "Ιστριος, Ταρτησσός, πόλις της Ισπανίας εις την Βαιτικήν. και "Ιστρος). Ισπανία, και Σπανία (Spagna) "Ιστρος. Ζ. Δανούβιος. (το δε πάλαι Ιβηρία, από τον Ιστρούπολις, ή "Ιστρος (Προσλο "Ι βίτσα), πόλις αρχαία, παρά τον βηρα ποταμόν, και Εσπερία, από την θέσιν της) , επαρχία "Ευξεινον Πόντον κειμένη (Κάτ οικ. Ιστροπολίτης). της Ευρώπης, χωριζομένη δια

"

» Α'

κ

ν

ι

ι

Αν

-

3.

ι

ι

2

4

ε

η

1

"

των Πυρηναίων από την Γαλ Ιταία, δήμος της Αττικής, εκ της λίαν (Κάτοικ, Ισπανός). Εδιαι Ακαμαντίδος φυλής (Κάτοικ. Ι ρείτο δε υπό των παλαιών εις ταίος). . "Ανω και Κάτω Ισπανίαν και η Ιταλία ( Ιtalia) (το δε πάλαι Σα μεν άνω ωνομάζετο συνήθως Ταρα τουρνία, Αυσονία, Οινωτρία, και κοννησία, η Ταρρακονηνσία, η δε Εσπερία δια την θέσιν της ως κάτω, Βαιτική, και Λυσιτανία. προς την Ελλάδα), ή πλέον ω "Ισσικός κόλπος, ούτω παρονομασθείς ραία επαρχία της Ευρώπης, πε από την πόλιν Ισσον, και είναι ριοριζομένη εκ μεν Βορρά από η ανατολική πλευρά όλης της τας "Αλπεις, εξ Ανατολών δε, Μεσογείου θαλάσσης. από το Αδριατικόν και Ιόνιον -

Ισσος (Λαιάζο), πόλις της Ασίας,

πέλαγος (Κάτοικ. Ιταλός). Ε

κατα την Κιλικίαν κειμένη (Κάτ

διαιρείτο δε υπό των παλαιών

οικ, Ισσαίος). Ιστηρ, Κυρηναίος, Ιστορικός, και,

εις τέσσαρα τινα μέρη : εις Ι

κατά τινας, μαθητής του Καλλι μάχου. Συνέγραψεν Ατθίδα, ή τοι Ιστορίαν της Αττικής, και άλλα τινα, των οποίων τα απο σωθέντα λείψανα εξεδόθησαν εν Λειψία, τ812, 8, μετά και άλλων Συγγραφέων της αυτής

"Αλπεων Κελτικήν (Γαλλίαν Κι

-

υποθέσεως.

ταλίαν ιδίως, εις την εντός των

σαλπίναν), εις Μεγάλην Ελλά δα, και εις τας Ιταλικας λεγο μένας νήσους. Και της μεν ι δίως Ιταλίας όρια ήσαν προς Δυσμάς η Λιγυστική, και ο πο

ταμός Μάκρης, και προς Βορ ράν ο ποταμός Ρουβίκων της

4.

ΙΤ

δε Κισαλπίνης Γαλλίας, προς

Βορράν αι "Αλπεις, προς Ανατο λας ο ποταμός Αρσίας, προς Με

σημβρίαν οι ποταμοί Ρουβίκων και Μάκρης, και προς Δυσμάς ο ποταμός Ουάρος της δε Με

γάλης Ελλάδος, προς Βορράν και Δυσμάς οι ποταμοί Σάγρος

και Λείρις, και προς Μεσημ βρίαν και Ανατολάς, το Σικε λικον και Ιόνιον πέλαγος

185

ΙΥ

-"

τα

δε των περί την Ιταλίαν νήσων όρια προσδιορίζονται από την ι δίαν αυτών θέσιν,

Ιτάλικα ( Italica ) , πόλις της Ισπανίας, κατά την Βαιτικήν

κειμένη (Κάτοικ. Εξ Ιταλί κης). Ιτύκη, ή Ούτικα Ρωμαίστι (Βι

γλώσσαν της, και την αφήκε κλει σμένην εις έν φρούριον, ειπών εις την Πρόκνην, ότι κατά δυσ τυχίαν ή αδελφήτης απέθανεν εις τον δρόμον. Εις τοιαύτην δε

ελεεινήν κατάστασιν ευρισκομένη ή Φιλομήλα, έκέντησεν εις ψιλον ύφασμα γράμματα, δια των ο

ποίων εμήνυσεν εις την αδελφήν της την αξιοδάκρυτον συμφοράν της. Η δε Πρόκνη πορευθείσα εκεί, και ιδούσα αυτήν εις ε

κείνην την κατάστασιν, απεφά σισε να εκδικηθή τον άνδρα της, όθεν σφάξασα τον υιόν του "Ιτυν, 1.

-

1

τον εμαγειρευσε,

και

τον παρε

θηκε δείπνον εις αυτόν, όστις εννοήσας το πράγμα, τας εδίωκε με θηριώδη μανίαν δια να τας

σέρτα), πόλις της Αφρικής, εις

φουεύση . Αυται δε βλέπουσαι

την Ζευγιτανήν (Κάτοικ. Ιτυ

τον κίνδυνον προ οφθαλμών, έ κραξαν τους Θεούς εις βοή

καίος και Ουτικήνσιος, τύπω Ρω

θειάν των,

οι

οποίοι - και τους

μαϊκώ ). "Ιτυς (Ιtys), υιός του Τηρέως, Βασιλέως της εν Φωκίδι Θρά κης, και της Πρόκνης, θυγατρός του Πανδίoνος. Ο Τηρευς βοη

ήγουν την μεν Φιλομήλαν εις αη δόνα την δε Πρόκνην, εις χελι δόνα , τον δε "Ιτυν, εις φασια

θήσας τον Πανδίονα, Βασιλέα

νόν, και αυτόν τον Τηρέα, εις

μετεμόρφωσαν όλους. εις όρνεα,

έποπα, ήτοι αγριοπετεινόν. των Αθηνών εις ένα πόλεμον, έλαβεν εις γυναίκα την θυγα "Ιύγξ(Ιynx), θυγάτηρ του Πανός και της Ηχούς, η οποία δια τέρα του Πρόκνην. Μετά καιρόν δε επιθυμήσασα η Πρόκνη να της ευμορφίας της και μαγείας ίδη την αδελφήν της Φιλομήλαν, ήλκυσε τον Δία εις την αγάπην της. Η δε "Ηρα μαθουσα του παρεκάλεσε τον Τηρέα να υπάγη εις τας Αθήνας δια να την το, την μετεμόρφωσεν υπο ζηλο τυπίας εις το ομώνυμόν της πτη φέρη. Ο δε Τηρεύς υπηγε μεν νόν, την ίύγκα, την οποίαν με και την έλαβεν, αλλά φθείρας

αυτήν καθ' όδον, και φοβηθείς μήπως αυτή διηγηθή το πράγμα

τεχειρίζοντο μετά ταύτα αι μά γισσα εις ερωτικάς φαρμακείας

εις την αδελφή της, έκοψε την

και επωδάς.

",

184

1Φ

ΙΩ

Ιφιγένεια (Ιphigenia), Ζ. Αγα

την την βούν εις τον πολυόμμα

μέμνων, Ορέστης, Ευριπίδης,

τον "Αργον να την φυλάττη. Ο

-

2

-

Ιφιδάμεια ( Ιphidamia ). Ζ. Α ν

λωεύς

Ερμής όμως κατα προσταγήν του Διός, αποκοιμίσας τον "Αρ γον δια της μελωδίας της λύ 1

"Ίριτος (Ιphitus), υιός του Ευ ρύτου, Βασιλέως της Οιχαλίας, Ούτος ζητων ποτε να εύρη τον κλέψαντα τας βους του πατρός του, υπήντησε κατά τύχην τον Ηρακλέα, τον οποίον και παρε κάλεσε να τον βοηθήση εις την

εύρεσιν τού κλέπτου. Ο δε Η ρακλής ώργισμένος ών κατά του "

"

"Ν. 1

y

/

ι

ιν

-

"

-

"

ρας του , τον εφόνευσε. Τούτο παρώξυνε περισσότερον την "Ηραν, και εξοιστρήσασα την βούν Ιω, την έκαμε να περιέρχεται όλην

την γην, ζητούσα ιατρείαν του πάθους της. Τέλος διαβάσα εις την Ασίαν δια του απ' αυτής

ονομασθέντος Βοσπόρου πελάγους, ήλθεν εις την Αιγυπτον, και ε κεί δια της επιψαύσεως του Διός έλαβε πάλιν την προτέραν της μορφήν, και εγέννησε τον Επα τ

9

1

Υ/

1

»

πατρός του, διότι δεν ηθέλησε να τω δώση την θυγατέρα του Ιό λην εις γυναίκα του, έδωκε προς ε αυτόν δολίαν υπόσχεσιν όθεν ό φον. Αποθανούσα δε ετιμήθη ταν έφθασαν εις την Τίρυνθου, και ανέβησαν και οι δύω επά υπό των Αιγυπτίων ως Θεα με νω εις υψηλον πύργον και δια να το όνομα "Ισις, και επαραστένε ανακαλύψωσι τάχα τον κλέπτην, το εις σχήμα γυναικός με κε τον εξώθησεν εκείθεν, και τον φαλήν βοός. εφόνευσεν. Οι δε Θεοί δυσαρε Ιωάννης Ακτουάριος, υιός Ζαχα S& δια ταύ στηθέντες δια ταυτην την δολο ρίου τινός Ιατρού, Κωνσταντινο φονίαν, ετιμώρησαν τον Ηρακλέα πολίτης, Ιατρός και αυτός πε με βαρείαν ασθένειαν, από την ρίφημος χρηματίσας . Εκ των οποίαν δια να ελευθερωθή, επω Συγγραμμάτων αυτού σώζονται λήθη κατά τον χρησμόν εκου Α. Περί ενεργειών και παθών σίως εις την Ομφάλην, Βασί του ψυχικού πνεύματος , και ")

*)

2.

y

"

ι

,

γΤη "

'

«Μ

1

ι

ι

Ν.

1

-

-

*

*

*

*

S...Ν

ι

-

*

*

λισσαν των Λυδών, εις την οποί

της κατ' αυτό διαίτης, εκδοθ

αν και εδούλευσε χρόνον ικανόν, τυπτόμενος υπ' αυτής πολλάκις

Ελληνιστί εν Παρισίοις, 1557,

εις την κεφαλήν με χρυσούν σαν

κων. Γ. Περί μεθόδου θεραπείας βιβλία έξ. Δ. Περί Ούρων βι βλία επτα, εκδοθέντα Λατινιστί μόνον εν Παρισίοις, 1556, 8,

δάλιον. 3 -

"

1

1

κν

"

Ιω (Jo ), θυγάτηρ του Ινάχου και της Μελίας , την οποίαν 2

ν.

*

Γ2

1

Ν.

1

και

2

-

8. Β. Περί συνθέσεως φαρμά

, 1

,

-

*

* Ν*

αγαπών ο Ζευς, δια ν αποφύγη και αλλαχού κατ' ιδίαν . την ζηλοτυπίαν της "Ηρας, μετ- Ιωάννης Αναγνώστης , Ιστορικός Βυζαντινός, Συνέγρα εν Ιστορίαν εμόρφωσεν εις βούν. Η δε "Ηρα υποπτευθείσα, παρέδωκε ταύ Περί αλώσεως της Θεσσαλονίκης,

ΙΩ

ΙΩ

-

185

και αρπαγής εκ των Ενετών υ

βάρων Τούρκων δυστυχή οικο

πο των Τούρκων το 145ο έτος, εκδοθ, εν τούς Συμμίκτοις του

γένειάν του. Μετά δε ταύτα υ

Αλλατίου,

Ιωάννης Ανδρόνικος Κάλλιστος, ή υιός του Καλλίστου, Θεσσαλονι κεύς, Γραμματικός και Φιλόσο

φος Περιπατητικός, όστις, μετά την καταστροφήν της ιδίας του πατρίδος, ελθών εις την Ιταλίαν, εδίδαξε κατά πρώτον, την Ελλη

νικήν γλώσσαν και φιλολογίαν εις Βονωνίαν και Φλωρεντίαν, και μετά ταύτα εις Παρισίους, ό που και απέθανε, ζήσας βίον μακρόν. Εκ των Συγγραμμάτων

αυτού σώζονται Α', Πραγματεία περί των της ψυχής παθών

Β.

Παράφρασις εις τα Ηθικά Νι κομάχεια του Αριστοτέλους, τα οποία πάλαι ψευδώς απεδίδοντο εις άλλον τινά Ανδρόνικον Ρό

διον, εκδοθ, εν' Οξωνία, 18ο9, 8, και αλλαχού κατ' ιδίαν.

ποστρέψας πάλιν εις Φλωρεντίαν, εδίδασκε μετα ζήλου από δημο σίου Καθέδρας την Ελληνικήν

γλώσσαν και φιλολογίαν, δια δε

καπέντε ολοκλήρους χρόνους, α γαπώμενος κοινώς υπό πάντων,

και κατ' εξοχήν υπό του Ηγε μόνος Κόσμου, και των υιών και ανεψιών αυτού. Τέλος μεταβας

από Φλωρεντίας εις Ρώμην, απέ θανεν εκεί και ζήσας βίον μακρόν. Εις ταύτην δε την εν Ρώμη διατριβήν του εξηγών ποτε εις τους ακροατάς του τον Θουκυ

δίδην, και ιδών έξαφνα εις την παράδοσίν του τον περίφημον Ελ. ληνιστην Ρεύχλίνιον , τώ έδωκε μετα την παύσιν του μαθήμα τος να

εξηγήση και αυτός τινας

περιόδους τούτου του Συγγρα φέως. Ο δε Ρεύχλίνιος ήρχισε

να εξηγή με τόσην ευκολίαντας

Ιωάννης Αργυρόπουλος, Κωνσταντι

Θουκυδιδείους εκείνας περιόδους,

νοπολίτης, Γραμματικός και Φι

ώστε ο καλός μας Αργυρόπουλος

λόσοφος Περιπατητικός, όστις ελ δων εις την Ιταλίαν προ της

μείνας όλος εκστατικός, Λοιπόν,

καταστροφής , ή, κατ' άλλους , μετά την παντελή καταστροφήν της ιδίας του πατρίδος, διέτριψε πολύν καιρόν εις Πατάυιον και εις άλλα μέρη της Ιταλίας, έως

είπεν, η εξόριστος Ελλας, αμέσως διέβη τας "Αλπεις! Ο Αργυρό πουλος ούτος είχε βαθείαν παι

απεκατεστάθη τελευταίον

δείαν, και ζήλον ένθερμον εις την Περιπατητικήν φιλοσοφίαν, και μετέφρασεν εις το Λατινι κόν πολλα Συγγράμματα του Α

εις την Φλωρεντίαν, προσκληθείς εκεί υπο των Μεδίκων. Εκείθεν

ριστοτέλους, τα οποία τιμώνται πολύ μέχρι της σήμερον, δια την

ότου

δε πορευθείς εις Παρισίους επρο πιστην αυτών μετάφρασιν. σπάθει να ελευθερώση δια του Ιωάννης Δαμασκηνός, εγεννήθη εις Βασιλέως της Γαλλίας, την ήδη την Δαμασκόν, πόλιν της Συρίας,

αιχμαλωτισθείσαν υπό των Βαρ

και δια της αόκνου επιμελείας Α

ΙΩ

Α'

ι 86

ΙΩ

του πατρός του επέδωκε μεγάλως ρισίοις και εν Βενετία εις το Σώ μα της Βυζαντίδος. εις τας μαθήσεις, και τόσον ή γαπάτο από τους Καλίφας, ώσ- Ιωάννης Ζωναράς, Κωνσταντινοπο τε απεκατέστη και διοικητής λίτης, αξιωματικός και εύνους

ή

και

"

της ιδίας του πατρίδος. "Υστε ρον όμως αγαπήσας τον μονα χικόν βίον, υπηγεν εις την Ιε

του Βασιλέως Αλεξίου του Κο-

ρουσαλήμ, και χειροτονηθείς Ιε

μνηνού, όςτις έπειτα δια τας οι-

:: Ε

κιακάς του ανωμαλίας μισήσας

και

ρεύς, εμόνασεν εις την Μονήν

τον κόσμον και τα του κόσμου, υπηγεν εις το όρος του "Αθω-

Ε;

του αγίου Σάββα. Οθείος ού

νος, όπου και απέθανεν εις ηλι-

"

τος Πατήρ έχρημάτισε μέγας Θεολόγος, και Ρήτωρ ευφραδής, δια το οποίον και Χρυσορρόας

κίαν ετών ογδοήκοντα εννέα. Εκ των πολλών αυτού Συγγραμμά

επωνομάσθη. Εκ των Συγγραμ μάτων αυτού σώζονται τα έ

W

1

'

σ'. Κανόνιον του Πάσχα. Ζ. "Υμνοι . Η. Παράλληλα κα τα αλφάβητον , και άλλα τι να , εκδοθ. πολλαχού , και εν

Παρισίοις 17 : 2 , φύλ, εις τό

9

ώ. οι

"ν

καοκτώ βιβλία, και αρχόμενον η

*ν

"

ι

αν

-

από Κ. Κόσμου μέχρι του ι 1 τ8 η)

9

ι

»

2

ετ

/

-

έτους, εκδοθ. εις το εν Παρισίοις Σώμα της Βυζαντίδος. Β. Ερ μηνεία εις τους Κανόνας των αγίων Αποστόλων, των ιερών Συν όδων και των θεοφόρων Πατέ w

/

Πίστεως, ή Θεολογικά. Γ'. Σύν οδος των εκατόν Αιρέσεων. Δ'. Περί Δρακόντων. Ε. Περί των οκτώ πονηρών Πνευμάτων, κτλ.

"

των τα αξιολογώτερα είναι Α', Χρονικόν, συνιστάμενον από δεκαι

πόμενα Α. Κεφάλαια Φιλοσο φικα , ή Διαλεκτικά. Β. "Εκ θεσις ακριβής της ορθοδόξου

και

* *

*

2

-Α-

" Ν.

1

"

-

-

-

"

-

ν.

r

ρων, εκδοθ, εν Λουτετία 1618, φύλ. Γ. Γλωσσάριον, ή Λεξικόν Γραμματικόν και Ετυμολογικόν α

\

.Ι. Ν.

-ν

1

*

"

ως το του Σουίδα και Ησυχίου, εκδοθ, μετά του Φωτίου εν Λει ":ίη.

ψία, 18ο8, 4, εις τόμους τρεις, 5,

μετά Σημειώσεων και Πινάκων. * Επι: Ιωάννης Δούκας, υιός, ή, κατ' άλ- Ιωάννης Καμηνιάτης, Θεσσαλονι διότι την "λία Ε. λους, έκγονος του Μιχαήλ Δού κευς, ο οποίος ευρεθείς εις--"., κα του Ιατρού. Ούτος μετά πατρίδα του Θεσσαλονίκην εις τον S;;; "!?!ς την άλωσιν της Κωνσταντινουπό καιρόν της αλώσεως αυτής υπό λεως κατέφυγεν εις την νήσου των Σαρακηνών,ά-.-συνέγραψε Σές:S. την . "Ά Αάς Ιστορίαν της, ήτις εξεδόθη εν Λέσβον προς τους εκεί Χριστια τοίς Συμμίκτοις του Αλλατίου, κίύς, ι νούς διοικητας, οι οποίοι και τον και εις το Σώμα της Βυζαντί. " ] έστειλαν εις διαφόρους πρεσβείας δος υπό του Κομβεφισίου. . εος ακ προς τους Τούρκους. Συνέγραψεν θεοδω μους δύω.

Α

«

€

κυ

α

ι

"

1

-

ν

0 -

ι

/

2

1

και

*)

-

"

"

ι

"Α

Α'

>

ν

-

Αν

"νικ

ι

Α'

ν

«

2

/

ξ7ης

ν

"

Αν

Αν

}

Ιστορίαν από Αδάμ έως της α- Ιωάννης Καντακουζηνός. Ούτος διο, την μεγάλην του παιδείαν, κα'". λώσεως και αυτής της Λέσβου την την εις τα πολιτικά εμπειρία υπό των Τούρκων, εκδοθ, εν Πα

ΙΩ

187

ΙΩ

του ηγαπήθη πολύ υπό του Βα

να τον τραπεζούντιον δια της

σιλέως Ανδρονίκου του Νέου, όσ τις αποθανων, αφήκε δύω υιούς,

βοηθείας του οποίου ετελείωσε και τας σπουδάς του εις το

Ιωάννην και Μανουήλ, εκ των ο ποίων ο πρεσβύτερος εκηρύχθη Βασιλεύς, και δια την νεαραν ή

εν Παταυίω Πανεπιστήμιον. Ε κείθεν δε μεταβας εις Φλω

ρεντίαν, ηγαπήθη μεγάλως υπό

λικίαν και του, διωρι . Κ απειρίαν γ δ

του τότε ηγεμονεύοντος

σθείς ο Καντακουζηνός διοικητής, και επίτροπος αυτού, ανέλαβε με γάλην φροντίδα δια την καλήν α νατροφήν αυτού και του αδελφού

ρεντίου του εκ Μεδίκων, υπό του

e

ν

Λαυ

Α

οποίου και εστάλη εις την ήδη

υποδουλωθείσαν Ελλάδα, δια να συνάξη με αδρά έξοδα διάφορα

του. "Υστερον όμως αι κατ' αυτού

Ελληνικά χειρόγραφα, οπότε και

διαβολαί, και άλλαι περιστάσεις τον ήνάγκασαν να λάβη απολύ τως την διοίκησιν της βασιλείας, την οποίαν και μετ' ολίγον χρόνον εγχειρίσας πάλιν εις τον αληθή διάδοχον, ανεχώρησεν εις το όρος του "Αθωνος, όπου και εμόνασε,

αυτός ο Βαίαζίτης ο δεύτερος, του ευκόλυνεν, ως λέγουσι, την

1

9

"

W

r

2

ν

τούτων απόκτησιν. Αλλ' εις την

επιστροφήν του μήν ευρων πλέον

ζώντα τον φιλόμουσον Λαυρέντιον, παρέδωκε τα χειρόγραφα εκεί να εις τους υιούς αυτού Πέτρον και Ιωάννην, τον μετέπειτα πα

μετονομασθείς Ιωάσαφ. Ούτος προς τοις άλλοις συνέγραψεν Ί στοριών βιβλία τέσσαρα από του

πεύσαντα, και εις την εν ταύτη τη πόλει επισυμβάσαν επανάστα

τ 32ο έως του 1557 έτους, εκ δοθ. Ελλ. Λατ. εν . Παρισίοις 1645, φύλ. εις τόμους τρείς .

σιν κατα των Μεδίκων ανεχώρη σεν εις την Γαλλίαν, όπου έθαυ μάσθη υπό πάντων δια την παι

δείαν και την εις τα πολιτικά

Ιωάννης Κίνναμος, βασιλικός Γραμ

"ματεύς. Συνέγραψεν Επιτομήν, ήτοι Ιστορίαν γλαφυραν των κα τορθωμάτων των δύω Κομνηνών εις βιβλία τέσσαρα, εκδοθ, εν

ΤΠαρισίοις 167ο, φύλ, υπό του Δουκαγγίου .

"Ιωάννης Λάσκαρις, Βυζάντιος και

".

μεγάλην του εμπειρίαν και διά το

οποίον και επέμφθη πρέσβυς υ πο Λουδοβίκου του ΙΒ', εις την τότε

σκάρεως. Ελθων και ούτος πολ

φ

/

λα νέος ακόμη μετα του πατρός

δημοκρατίαν

του παπικού θρόνου ύψωσιν του ειρημένου Ιωάννου, τότε δε Λέων δέκατος μετονομασθέντος, υπήγε προθύμως εις την Ρώμην, κ' έ λαβεν υποδεξίωσιν, αξίαν τώ όν τι και της παιδείας του, και της 9

συγγενής του Κωνσταντίνου Λα

ακμάζουσαν

των Βενετών. Εκεί δε διατρί βων, άμ' αφ' ού έμαθε την επί 2

ν

3

"

Μ

α

1

ν

ν

του Θεοδώρου εις την Ιταλίαν, εύρε καλήν υπoδεξίωσιν σιμα εις τον ήδη λατινοφρονήσαντα και καρδιναλίσαντα Βησσαρίω

ν

2

κν

δλ.

ή)

ν

γενναιότητος και μεγαλοψυχίας

του φιλομούσου εκείνου Πάπα,

188.

ΙΩ

ΙΩ "

και επιστάτην εις το υπ' αυτού

συστηθέν Σχολείον προς ανατρο

παίδευσιν

τυχως τοτε

των

εκεί

δυσ

ευρισκομενων

νεα

νίσκων Γραικών. Εκείθεν δε με ταβάς το δεύτερον εις την Γαλ λίαν, επέμφθη πάλιν υπό του

κυ

Μ.

-

γν

μερών, συνέγραψε τους βίους των Μοναχών του αιώνος του, επι γράψας το βιβλίον του , Νέον

Βασιλέως εις Βενετίαν διά πο λιτικάς υποθέσεις, τας οποίας

Παράδεισον,2 ή Λειμωνάριον, μ 3 εκ δοθ. εις τας Βιβλιοθήκας των \

και εκτελέσας προθύμως, υπήγε πάλιν εις την Ρώμην, όπου και απέθανεν

«

1

μόνασεν εις την Μονήν του αγί ου Θεοδοσίου εις την Ιερουσα λήμ, και ύστερον εις την Νέαν Λαύραν του αγίου Σάββα Πε ριερχόμενος δε τας Μονας της Συρίας, Αιγύπτου, και άλλων

όστις και τον κατέστησεν έφορον φήν και

9 .

\

Πατέρων, και αλλαχού κατ' ι

επί του Πάπα Παύ

δίαν. και

/

1

"r

"

λου του Γ. ζήσας υπέρ τα εν Ιωάννης Νηστευτής, ούτως επονο νενήκοντα έτη. Μεταξύ τών αλλ μασθείς δια την μεγάλην του επαλλήλων τούτων πολιτικών υ -

*

νηστείαν και ξηροφαγίαν , ήτον

-

ποθέσεων ο Λάσκαρις ούτος εις μεν την Βενετίαν εδίδαξε μετά ζήλου την Ελληνικήν γλώσσαν και φιλολογίαν, εις δε την Φλω

ρεντίαν και Ρώμην εξέδωκε την

Καππαδόκης το γένος, και δια την παιδείαν και τας λοιπας α

ρετάς του υψώθη και εις τον πατριαρχικόν θρόνον της Κων σταντινουπόλεως αμέσως μετά τον

Ανθολογίαν τών Ελληνικών Ε

θάνατον του Ευτυχίου. Ούτος,

πιγραμμάτων του Πλανούδου , τα Ομηρικά Ζητήματα του Πορ

ή, κατ' άλλους, ο προκάτοχος αυτού Ευτύχιος, επεκύρωσε τον τίτλον, του να λέγεται ο Αρχιε πίσκοπος της Κωνσταντινουπόλεως

φυρίου, τον Ευριπίδην, τον Καλ λίμαχον, και άλλα. Ιωάννης Μαλέλας, ή Μαλάλας,

Οικουμενικός Πατριάρχης, το ο

τουτέστι Ρήτωρ κατά την Συρια κήν γλώσσαν, Αντιοχευς, ακμά

ποίον ετάραξε μεγάλως την χο λην των Επισκόπων της Ρώμης.

σας κατα τον έννατον Αιώνα.

Ο ενάρετος Νηστευτης συνέγρα

Συνέγραψε Ιστορίαν Χρονικήν α

ψε πολλά και παντοία Συγγράμ οίον Λόγους περί Μετα νοίας, περί Εξομολογήσεως, και

πό Αδαμ μέχρι του 566 έτους

από Χριστού, ήτις εξεδόθη εις το εν Βενετία Σώμα της Βυζαν τίδος, και κατ' ιδίαν εν Οξω

νία, 169 τ., 8, μετα της Λατι νικής Μεταφράσεως, Σημειώσεων και αξιολόγων Προλεγομένων. Ιωάννης Μόσχος, όστις και Ευκρά

ματα,

Κανόνας των Μετανοούντων, και άλλα τινά, τα οποία, επειδή απ εδίδοντο εις Ιωάννην - τον Χρυ

σόστομον, συνεξεδόθησαν πολλά

κις μετά των Συγγραμμάτων αυτού.

"

της επονομάζεται, κατ' αρχάς ε Ίωάννης Ξιφιλίνος, Τραπεζούντιος,

189

Ι Ω

ΙΩ

όστις, κατά τινας μεν εχρημάτισε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, κατ' άλλους δε, ανεψιός του Πα τριάρχου Ξιφιλίνου. Ούτος λοι

1 ο57 έτους κατά πρώτον, και έπειτα έως του πο8r, εκ της

οποίας έλαβε πολύ μέρος Γεώρ γιος ο Κεδρηνος εις το Χρονι

πόν έκαμεν Επιτομήν της Ιστο

κόν του, μετα του οποίου και

ρίας Δίωνος του Κασσίου, εις

συνεξεδόθη εν Παρισίοις, 1677,

την οποίαν όμως δεν επαρατήρη

φύλ.

-

σεν, ως έπρεπε, και τη Χρονο Ιωάννης, Στοβαίος, ούτως επονομα λογίαν. Αύτη ή Επιτομή εξε δόθη μετά της Ρωμαϊκής Ι στορίας αυτού του Δίωνος, και εις τον Γ. τόμον της του Συλ βουργίου Συλλογής των Ελασσό

νων Συγγραφέων της Ρωμαϊκής Ιστορίας.

"Ιωάννης Πεδιάσιμος, ή Γαληνός,

σθείς, επειδή εγεννήθη είς τινα

πόλιν της Μακεδονίας Στόβας καλουμένην, ήκμαζε κατά την πιθανωτέραν γνώμην περί τα τέλη του δ. Αιώνος από Χριστού. Ο Στοβαίος ούτος αναγνούς μετά προσοχής πολλοτάτους Συγ γραφείς και Ποιητας, συνήθροι σεν ως φιλόπονος μέλισσα τας

Γραμματικός και Ποιητής του ι δ. Αιώνος, "Υπατος των Φιλο διδασκαλίας και γνώμας αυτών, και μάς αφήκε τεύχος πολύ σόφων υπό των συγχρόνων του τιμον, Ανθολόγιον Εκλογών, Α ονομασθείς, Συνέγραψε Σχόλια εις τον Ησίοδον, και άλλα τινα ποφθεγμάτων και Υποθηκών ε Γραμματικά, και προσέτι Ποιη πιγραφόμενον, εκδοθ, εν Λειψία, 1825 - 1825, 8, εις τόμους μάτιον Ιαμβικόν, Πόθος, επι τέσσαρας, και αλλαχού. γραφόμενον, διαλαμβάνον περί α γαθής και κακής γυναικός, εκ- Ιωάννης Τσέτσης, Κωνσταντινοπο λίτης, Φιλόσοφος, Ποιητής, και δοθ. εις τον ΙΔ'. τόμον της του Φαβρικίου Ελληνικής Βι Γραμματικός του καιρού εκείνου βλιοθήκης,

Ιωάννης Σκυλίτσης, Θρακήσιος επ ονομαζόμενος, ως χρηματίσας Ανθύπατος της Μικράς Ασίας, ήτις τότε ωνομάζετο Θρακησίων Θέμα. Εχρημάτισε προσέτι Πρω τοβεστιάριος, και Δρουγγάριος, και τελευταίον Κουροπαλάτης εις την Αυλήν της Κωνσταντινουπό λεως, διά το οποίον πολλάκις

... και Ιωάννης Κουροπαλάτης κα

περίφημος αλαζων όμως και υ περόπτης των άλλων πεπαιδευ μένων. Εκ των πολλών αυτού

Συγγραμμάτων εξεδόθησαν μόνον τα επόμενα Α'. "Εκθεσις, ή Σχό λια εις τον Ησίοδον, εκδοθ. Ελ

ληνιστί εν Βασιλεία άνευ σημειώ σεως του έτους. Β. Σχόλια εις

Λυκόφρονα, εκδοθ, εν Βασιλεία, τ81 1, 8, εις τόμους τρείς, με

τα διαφόρων Σημειώσεων

και

λείται. Συνέγραψεν Επιτομή Ι

Πίνακος. Γ'. Αλληγορία μυθο

στρριών από του 8ι ι έως του

λογικαι, φυσικα

και ήθικα,

19ο

ΙΩ

ΙΩ

Ποίημα, εκδοθ, εν Παρισίοις, 1616, 8. Δ. Ποιήματα Ιλιακά

(Προομηρικά, Ομηρικά, Μεθο μηρικά, ή, τα προ Ομήρου, τα Ομήρου, τα μεθ'"Ομηρον), εκ δοθ, εν Λειψία, 1795, 8, με τα Σημειώσεων . Ε. Χιλιάδες,

ήτοι βιβλίον διαφόρων Ιστοριών δια στίχων Πολιτικών, έκδοθ.

μέρη την Ελληνικήν γλώσσαν και φιλολογίαν, και έπειτα υποστρέ ψας εις Κωνσταντινούπολιν, απ

έθανεν εκεί προτού να ίδη την όλεθρίαν πτώσιν της πατρίδος

του. Ούτος είναι ο Ιωάννης, προς τον οποίον γράφει ο θείος του Εμμανουήλ Χρυσολωράς, ως

είρηται εκεί. έν Λειψία, 182β, 8, μετα Ση "Ιωάννης Χρυσόστομος, εγεννήθη εις

μειώσεων και Πινάκων. σ'. Εξή γησις εις την Ομήρου Ιλιάδα εκδοθ, μετά του Περί Μέτρων Ποιητικών Δράκοντος του Στρα τονικέως Ελληνιστί εν Λειψία, 1812, 8.

Ιωάννης, ο διά την συνεχή αυτού ανάγνωσιν και βιβλιογραφίαν Φι λόπονος επονομασθείς, εχρημάτισε

την Αντιόχειαν, και αφιερώθη όλος εις την σπουδήν των Γραμ μάτων εκ νεότητος αυτού, δι δαχθείς την μεν Ρητορικήν υπό

του περιφήμου Λιβανίου του Σο φιστού, την δε θείαν Γραφήν ύπο του Μελετίου, Επισκόπου

της Αντιοχείας. Ούτος πρώτον μεν ηγάπησε τον μονήρη βίον,

Φιλόσοφος Πλατωνικός και Γραμ

έπειτα δε εξασθενήσας από την

ματικός περίφημος. Συνέγραψε δε φιλοπόνως ο Φιλόπονος πολλά και

μεγάλην σκληραγωγίαν, υπέστρε ψεν εις την Αντιόχειαν, και έ

παντοία Συγγράμματα, οίον Εκ

χειροτονήθη πρώτον μεν Διάκο

κλησιαστικα, Φιλοσοφικα, και Γραμματικά, εκδοθ. ιδίως κατά

νος , και μετα πέντε χρόνους Πρεσβύτερος, και τέλος Επίσκο

διαφόρους πόλεις και χρόνους,

πος της Κωνσταντινουπόλεως κατά

Ιωάννης Φωκάς,

Μοναχός, και

Κρής την πατρίδα. Συνέγραψε κατ' επιτομήν Περιγραφήν των κάστρων και πόλεων από της

το 398 έτος. Αλλά δια τον φθόνον των Αρχιερέων, και μά λιστα της Βασιλίσσης Ευδοκίας,

Αντιοχείας έως των Ιεροσολύ

την οποίαν συνεχώς ήλεγχε δια τας παρανομίας της, εξωρίσθη

μων, και της Συρίας, Φοινίκης και Παλαιστίνης, εκδοθ. εν τοις

δις, πρώτον μεν το 4ο2, και δεύτερον το 4ο4 έτος εις τα

Συμμίκτοις του Αλλατίρυ.

Κόμανα, όπου ζήσας τρία έτη μετά πολλής θλίψεως και ταλαι πωρίας, μετέβη εις τας ουρα

Χρυσολωράς, ανεψιός του Εμμανουήλ Χρυσολωρά, όστις ελ θων εις την Ιταλίαν ολίγον προ της παντελούς καταστρο

Ιωάννης

φής του Γραικικού βασιλείου, ε

και δίδαξε μετά ζήλου εις διάφορα -

*

νίους μονας είς ηλικίαν ετών

πεντήκοντα τριών. Ούτος ο θείος και ιερώτατος Πατήρ επλούτισε την Εκκλησίαν του Χριστού με

ΙΩ

ΙΩ

πολλότατα Εκκλησιαστικα Συγ γράμματα, των οποίων η ακρι

19

πελάγους, Αιολίδος, Λυδίας, και Καρίας κειμένη (Κάτοικ. "Ιων).

βεστέρα και εντελεστέρα έκδοσις Ιωνία, η Αττική. Ζ. "Ιων. είναι η εν Παρισίοις Ελλ. Λατ. Ιωνίδαι, δήμος της Αττικής, εκ της Αιγηίδος φυλής (Κάτοικ. 758, φύλ. εις τόμους δεκα Ιωνίδης).

τρείς ,

-

-

Ιωήλ, Ιστορικός Βυζαντινός, του Ιώσηππος Φλάβιος, Ιουδαίος το οποίου αγνοείται η πατρίς και γένος, εγεννήθη εις τα Ιεροσό τα λοιπά περιστατικά της ζωής. λυμα, και αφιερωθείς όλος εκ

τία εις το σώμα της Βυζαν

νεαράς ηλικίας εις την σπουδήν των Γραμμάτων, έκαμε μεγάλας προόδους, ώστε πολλά νέος α κόμη έθαυμάζετο από τους Ιε ρείς των Ιουδαίων, δια τας σο φας και αγχίνους ερωταποκρί σεις του, και τέλος ενηγκαλίσθη την αίρεσιν των Φαρισσαίων. Εις

τίδος.

δε το 26 έτος της ηλικίας του

Συνέγραψεν Ιστορίαν Χρονικήν από Κ. Κόσμου μέχρι της αλώ σεως της Κωνσταντινουπόλεως υπό των Λατίνων κατα το 12ο4 έ τος από Χριστού, εκδοθ, εν Πα ρισίοις, 1651, μετά του Γεωρ

γίου Ακροπολίτου, και εν Βενε -

-

ι

Ιωλκός (Βώλος ), πόλις της εν

ελθών εις την Ρώμην, και απο

Θεσσαλία Μαγνησίας, παρά τον

λαύσας την γνωριμίαν της γυ

Παγασητικόν κόλπον κειμένη (Κάτ

ναικός του Νέρωνος, ήλευθέρωσε δια μέσου αυτής και τους συγ

οικ. Ιωλκιος). "Ίων. Ζ. Ευριπίδης.

γενείς του, οι οποίοι ως στα

"Ίων (Jon), υιός τού Ξούθου, Βα σιλέως της Αιγιαλείας. Έχοντες

σιασται είχον σταλθή δέσμιοι

Ελευσινίους, επροσκάλεσαν εις την συμμαχίαν των τον Ίωνα

από τα Ιεροσόλυμα εις την Ρώ μην. Επιστρέψας δε εις την πα τρίδα του και εύρων αυτην τε ταραγμένην, επροσπάθει, πλην

τούτον, όστις έλθων και ευδο

εις μάτην, να φιλιώση τους Ιου

κιμήσας, ανηγορεύθη και Βασι λευς των Αθηνών, ονομάσας την μεν Αττικήν Ιωνίαν, τους διέγ

θεν ηναγκάσθη να εκστρατεύση και αυτος εις τα μέρη της Γα

οι Αθηναίοι πόλεμον με τους

χωρίους, Ίωνας. "Υστερον μετ oικήσαντες

πολλοί εκ

τούτων

δαίους με τους Ρωμαίους. "Ο-

λιλαίας, και εις την άλωσιν της Ιοταπάτης έπεσεν αιχμάλωτος

των Ιώνων εις τα παράλια της

εις τας χείρας του Βεσπασια

Μικράς Ασίας, και κτίσαντες

νού. Επιδή δε η προφητεία του,

εκεί δώδεκα πόλεις, ωνόμασαν κ' - εκείνο το μέρος Ιωνίαν.

ότι ο Βεσπασιανός έμελλε να

Ιωνία (Σαρχαν), επαρχία της

ηλευθερώθη από την δουλείαν.

και μικράς Ασίας, μεταξύ Αιγαίου

Επιστρέψας δε πάλιν εις την

βασιλεύση, έλαβεν αίσιον τέλος,

ΙΩ

194

ΚΑ

ήδη καταστραφείσαν Ιερουσαλήμ, έζη καθησυχίαν, τιμώμενος ύπο

ΚΑ

του Βεσπασιανού, Τίτου, και Δομιτιανού, έως ότου απέθανε,

ζήσας υπέρ τα 56 έτη. Συν έγραψε δε. Α'. Περί του Ιου δαϊκού πολέμου βιβλία έπτα εις την πάτριόν του διάλεκτον, τα οποία έπειτα μετέφερεν ο ίδιος εις την Ελληνικήν γλώσσαν, της

Κάβερα,

πόλις τού Πόντου, η

πρωτεύουσα του βασιλείου του Μιθριδάτου, ή αυτή και Διόσ πολις , Σεβαστή και Νεοκαισά ρεια (Κάτοικ. Καβειρίτης).

οποίας ήτον ικανώς εγκρατής. Κάβειροι (Caberi, ή Cabiri) » Β. Ιουδαϊκής Αρχαιολογίας βι

βλία είκοσι. Γ. Περί αρχαιότη τος του Ιουδαϊκού γένους βι

βλία δύω, εναντίον του Μανέ θωνος και του Απίωνος. Δ. Περί των Μακκαβαίων, των ο ν

"

η

4

-2 - 2

γ

ποίων απάντων η αρίστη έκδοσις .

Θεοι καταχθόνιοι, τιμώμενοι κατ' εξοχήν εις την Σαμοθράκην, των οποίων τα μυστήρια τελούμενα με παράξενα σχήματα, και εις γλώσσαν Φοινικικήν, επροξένουν

τρόμον και έκπληξιν εις τους Δ'

μυουμενους -

είναι η εν Οξωνία, 1 72ο, φύλ. Καδμεία. Ζ. Κάδμος. εις τόμους δύω, μετα της Λα Κάδμος (Cadmus), υιός του Α τινικής Μεταφράσεως, Σημειώ γήνορος, Βασιλέως της Φοινίκης. σεων, και Πίνακος. Ούτος πεμφθείς υπό του πατρός

"Ιωσήφ, Πατριάρχης. Ζ. Βησσα ρίων . "Ιωσήφ Βρυέννιος, Κωνσταντινοπολί της, Μοναχός πεπαιδευμένος, και

εις άκρον φιλόπατρις. Συνέγραψε

\

Θεολογικά, και άλλους τινάς Λό γους, εκδοθ, εν Λειψία, υπό του ημετέρου Ευγενίου του Βουλγά ρεως εις τόμους τρείς .

Ιωσήφ Γενέσιος, Βυζάντιος, Ιστο ριογράφος. Συνέγραψε Βυζαντια κα από Λέοντος του Αρμενίου έως Βασιλείου του Μακεδόνος

του εις ζήτησιν της αδελφής του Ευρώπης, και μη δυνάμενος να

την εύρη, απεφάσισε να ερωτήση το εν Δελφοίς μαντείον του Α

πόλλωνος. Ο δε χρησμός τον απεκρίθη, ότι περί μεν της α δελφής του να μη φροντίζη πλέον, να κτίση δε πόλιν εκεί, όπου ή θελε τον οδηγήσει μία βους. Και η μεν πόλις ωνομάσθη Θή

βαι, ή δ' επαρχία όλη, Βοιωτία, και Καδμεία ή ισχυρά αυτής

εις βιβλία τέσσαρα, εκδοθ, Έλλ.

Ακρόπολις, η οποία ενίοτε λαμ βάνεται και αντ' αυτής της πό

Λατ. εν Βενετία, τ755, φύλ.

λεως των Θηβών. Πριν δε ρίψη ο Κάδμος τα θεμέλια της πό λεως, έστειλε τινας εκ των συν

τρόφων του να φέρωσιν ύδωρ προς

3,

ΚΑ

ΚΑ

193

θυσίαν από την εκεί πλησίον

και αι Μούσαι έψαλον μετά των

Αρείαν πηγήν, οι οποίοι όμως

Χαρίτων με αμίμητον χάριν και

δεν υπέστρεψαν οπίσω, καταφα γωθέντες από τον εις ταύτην την πηγήν εμφωλεύοντα τρομο

γλυκύτητα το πολυθρύλλητον ε

κείνο άσμα: "Οττι καλόν, φίλον εστί, το δ' ου

ρόν δράκοντα. Ο δε Κάδμος μα καλόν, ου φίλον εστί. θων τούτο, και ορμήσας κατ' αυτού, τον εφόνευσε, και σπεί Καθαργένη. Ζ. Καρχηδών. ρας έπειτα, κατά τον χρησμόν, Καικίλιος (Caecilius) Στάτιος , Γάλλος, ή, κατ' άλλους, Ιταλός, τους οδόντας του, εφόνευσε και όλους τους Σπαρτους, τουτέστι Ποιητής Κωμικός αρχαιότατος, τους εξ αυτών των εσπαρμένων

του οποίου τα λείψανα των Κω

οδόντων αναφυέντας ενόπλους άν

μωδιών εξεδόθησαν εν Λονδ. 17 14,

δρας, πλην πέντε, τους οποίους

φύλ,

μετεχειρίσθη εις την κτίσιν της Κάικος (Γερμαστί) , ποταμός της πόλεως. Επομένως ό Κάδμος εδίδαξε τους πολίτας του πολλά

Ασίας, κατά την μεγάλην Μυ σίαν ρέων. επωφελή και χρήσιμα πράγματα, Καίλιος (Μonte di S. Gίονannί

και προσέτι την γνώσιν των Γραμ

Δaterano), είς εκ των επτά λό

μάτων, τα οποία, ως λέγουσιν,

φων της Ρώμης.

αυτός πρώτος έφερεν από την Καιρέα, ή Καιρή (Cervelere), Φοινίκην εις την Ελλάδα, και πόλις αρχαία της Ιταλίας, κα δια τούτο ωνομάζοντο και Κα τα την Τυρρηνίαν κειμένη (Κάτ δμεία Γράμματα. "Ησαν δε ταύ οικ. Καιρεάτης, ή Καιρητανός). τα μόνον δεκαέξ: Α, Β, Γ, Δ, Καίσαρ Ιούλιος (Caesar Julius), Ε, Ι, Κ, Λ, Μ, Ν, Ο, Π, Ρ, εγεννήθη εις την Ρώμηύ από Σ, Τ, και Υ. τα δε λοιπα μέ γένος λαμπρόν, και έχον την κα χρι τών κ δ. προσετέθησαν ύστε ταγωγήν του απ' αυτόν τον Αι ρον από τον Παλαμήδην, και νείαν. Προικισμένος ο Καίσαρ Σιμωνίδην τον Ποιητήν, ως εί με όλα της φύσεως τα προτερή ρηται εκεί. Τέλος λαβών εις ματα υψώθη ευθύς εξ αρχής γυναίκα του την Αρμονίαν, θυ εις τα πλέον μεγάλα της πατρί γατέρα του Αρεως και της Α δος του αξιώματα. Κατά πρώ

φροδίτης, εγέννησε θυγατέρας μεν τέσσαρας: την Αυτονόην, την Ι νω, την Σεμέλην, και την Α

γαυήν, και ένα μόνον υιόν, τον Πολύδωρον. Λέγουσι δε, ότι εις

τον έγεινε Χιλίαρχος, έπειτα Τα μίας, είτα Έπαρχος εις την Ισπανίαν, από την οποίαν επι

στρέψας, εψηφίσθη "Υπατος με τα τού Βιβούλου. Οι μόνοι αν

τους γάμους τούτους παρευρέθη

τίπαλοι εις τους φιλοδόξους σκο

- σαν όλοι οι Θεοί και αι Θεαι,

πούς του Καίσαρος ήσαν ο Κά

15

194

ΚΑ

ΚΑ

των και ο Κικέρων, τους

οποί

τατον διάστημα χρόνου, έγραψεν

ους και απεμάκρυνε προς καιρόν από την πόλιν. Επομένως εκέρ δισε δια της ευγλωττίας του την

εις την Γερουσίαν της Ρώμης, από χαραν, ή και φιλοδοξίαν του τας τρεις ταύτας μόνον λέ ξεις: Veni, vidi, vici, ήγουν, "Ηλθα, ίδα, ενίκησα. Εκείθεν δε επιστρέψας πάλιν εις την Ρώ μην, έλαβε, μετά πολλάς άλλας

εύνοιαν όλων των πολιτών, και

εσύστησε μετα του Πομπηίου και

Κράσσου την περιβόητον εκείνην Τριανδρίαν. Υπήγεν Ανθύπατος εις την Γαλλίαν , την οποίαν

καταδαμάσας με διαφόρους πο λέμους, και καθυποτάξας και τα τότε μάχιμα Γερμανικά γέ

νη, υπέστρεψεν εις την Ιταλίαν, και εμβήκε το δεύτερον θριαμ βοφόρος εις την Ρώμην. Εκεί

διατάττει τα πράγματα, όσον το

ανδραγαθίας, και το ακρότατον των εφετών του , τουτέστι την επί βίου Δικτατωρίαν, ήτις ήτον είδος γενικής εξουσίας, απολύτου

και αυθαιρέτου. Αλλά μεταξύ των μεγάλων τούτων ευτυχιών έφονεύθη ο Καίσαρ μέσα εις αυτήν την Γερουσίαν, από μίαν

δυνατόν, κατά την θέλησίν του,

κατ' αυτού συνωμοσίαν, της ο

και διαλυθείσης της Τριανδρίας, διώκει τον φεύγοντα Πομπήίον

ποίας αρχηγοί ήσαν ο Κάσσιος,

εις την "Ηπειρον , τον καταπολε μεί εις διάφορα μέρη, και τέ

λος τον νικά κατά κράτος εις την εν Φαρσάλοις μάχην. Ο νικηθείς Παμπήίος καταφυγών είς την "Αιγυπτον, έδωκεν εκεί το ελεεινόν τέλος της ζωής του, φονευθείς δολίως υπό του Πτο λεμαίου. Ο δε Καίσαρ μαθων τον θάνατον αυτού, μάλιστα δε ιδών και την κεφαλήν του, έστρε ψε το πρόσωπόν του και εδάκρυ G89

προστάξας να του

κατασκευά

σωσι μεγαλοπρεπές και ανάλογον

της αξίας του μνημείου. Δια τρίψας δε ολίγον καιρόν εκεί,

και γεννήσας υιόν, Καισαρίωνα ονομασθέντα, από την περιβόη τον Κλεοπάτραν, διέβη κατά του

Φαρνάκου, Βασιλέως του Πόντου τον οποίον υποτάξας εις βραχύ

και ο πολλα ηγαπημένος του Βρού τος, κατά το 56 έτος της ηλι

κίας του. Ο Καίσαρ ήτον όχι μόνον μέγιστος στρατηγός και βαθύς πολιτικός, αλλά και Ρή

τωρ δεινότατος, και Φιλόσοφος, και Φιλολόγος άριστος, όστις διώρθωσε το Ρωμαϊκόν Μηνολό γιον , και συνέγραψε και περί αναλογίας της Λατινικής γλώσ– σης βιβλίον, το οποίον πλέον δεν

σώζεται μαρτυρούσι μ' όλον τού το την μεγάλην του παιδείαν τα

μέχρι της σήμερον σωζόμενα "Υπομνήματά του (Commentarii) περί του Γαλλικού πολέμου (De Βello Gallico) εις βιβλία ε πτα, και προσέτι τα άλλα τρία

βιβλία περί του Εμφυλίου πο λέμου ( De bello Civili), γε γραμμένα με άκραν αφέλειαν, γλαφυρότητα, και καθαρον Αα

τινισμόν. Το όγδοον βιβλίον του

195 περιβόητος. Ούτος κλέψας ποτέ

Γαλλικού πολέμου, και τα άλ λα, όσα αποδίδονται εις αυτόν,

μέρος από τας Γηρυονείους βους του Ηρακλέους, τας έκρυψε μέ

ΚΑ

\

τ

αν

ή

ΚΑ

9

1

- είναι του Ιρτίου, ανδρός πεπαι δευμένου, συγχρόνου και φίλου αυτού . Τούτων δε απάντων ή

αρίστη έκδοσις είναι η εν Αμ

σα εις βαθυ σπήλαιον,

αφ'

ού

τας έσυρεν από την ουραν, δια

να μη γνωρισθή ο τόπος από τα ίχνη των ποδών. Αλλ' ο Ηρα

στελρδ. 1697, 8, μετά διαφό ρων Σημειώσεων και η εν Φραγ κοφ. 16ο6 και 4 , όμοίως μετά πολλών και διαφόρων Σημειώσεων,

κλής εννοήσας την πανουργίαν του, υπήγε και τας έλαβεν απ'

και της εις τα επτά βιβλία

λόν του.

εκείνο το σπήλαιον, φονεύσας και αυτόν τον Κάκον με το ρόπα

του Γαλλικού πολέμου Ελληνι- Καλαβρία (Calabria ), επαρχία κής Μεταφράσεως Μαξίμου

τού

Πλανούδου.

της Ιταλίας (Κάτοικ. Καλα βρός), Ζ. Μεσσαπία.

Καισάρεια (Κάσερ , ή Κεσαριε), Κάλαις. Ζ. Βορέας. πόλις της Καππαδοκίας. Ζ. Μά- Καλαυρία ("Υδρα ), νήσος και πό ζακα.

-

Καισάρεια,

ή αυτή και Πύργος του Στράτωνος, πόλις της Παλαιστί νης, κατα την Ιουδαίαν κειμένη

*.

(Κάτοικ. Καισαρεύς). ο αδελφός Γρηγορίου

Κ αισάρειος,

λις ομώνυμος εις τον Σαρωνικόν κόλπον, με ναόν ποτε του Ποσει δώνος αξιόλογον, όπου εφαρμα κώθη ο Δημοσθένης, δια να μη παραδοθή εις τον Αρχίαν (Κάτ οικ. Καλαυρίτης), .."

του Ναζιανζηνού, κατ' αρχάς ε- Κάλβις , ποταμός της Ασίας εις σπούδασεν εις την Αλεξάνδρειαν την Φιλοσοφίαν και την Ιατρι ι

«1

4.Ν !

Ο...

2

την Καρίαν, εκχυνόμενος εις την Μεσόγειον θάλασσαν .

1

κήν, υστερον δε έλθων εις την Καλένδαι (Calendae). Ζ. Μήνες

Κωνσταντινούπολιν, απέκτησε με

Ρωμαίων.

γάλην φήμην, χρηματίσας και Καλλιγένεια (Calligenia). Ζ. Θε Αρχιατρός του Ιουλιανού, από σμοφόρια, τον οποίον έπειτα και με το α Καλλιεργος . . Ζ. Ζαχαρίας Καλ ξίωμα του Ταμίου ετιμήθη εις λίεργος,

Φέρονται παλαιό- Καλλίμαχος , ο εκ Κυρήνης της Λιβύας, υιός του Βάττου, δια θεν υπό το όνομα τούτου Ερω την Βιθυνίαν.

το οποίον ίσως και Βαττιάδης

φικά ρψέ εκδοθ, εν Παρισίοις

επωνομάσθη, εχρημάτισεν Ιστο

εις

ρικός, Γραμματικός, και Ποιη, της περίφημος. Κατ' αρχάς έ

την Βιβλιοθήκην των Πα

τερων .

"«

Κ

τήματα Θεολογικά και Φιλοσο

άκος ( Cacus), υιός του Ηφαί

" .

δίδασκεν εις την Ελευσίνα, χω

στου» και ληστής της Ιταλίας ..ρίον της Αλεξανδρείας, και με

196

ΚΑ

ΚΑ

τα ταύτα συνηριθμήθη υπό Πτο Καλλιστώ (Callisto), Νύμφη ωραιο τάτη, και οπαδός της Αρτέμι χορόν των πεπαιδευμένων, οι ο δος , την οποίαν εξηπάτησεν ο ποίοι ετρέφοντο εις το Μουσείον Ζευς, λαβών το σχήμα αυτής της Αλεξανδρείας δια βασιλικής της Θεάς, και εγέννησε τον Αρ δαπάνης. Μεταξύ των μαθητών κάδα. Η ζηλότυπος "Ηρα, αφ'

λεμαίου του Φιλαδέλφου εις τον

του οι περιφημότεροι εστάθησαν Ερατοσθένης ο συμπολίτης του, Αριστοφάνης ο Βυζάντιος 2 και

ού πρώτον την μετεμόρφωσεν εις

Λουγδ. Βαταυ. 1761, 8. Ελλ.

cram Promontorium) κειμένη

άρκτον, παρεκάλεσε την "Αρτεμιν και την ετόξευσεν ή, κατ' άλλους, Απολλώνιος ο Ρόδιος. Ούτος ο εύρων αυτήν ο υιός της Αρκάς τελευταίος φανείς αχάριστος προς - περιπλανωμένην εις το δάσος, και αγνοών, ότι είναι η μήτηρ του, τον διδάσκαλόν του, έλαβεν απ' αυτόν την πρέπουσαν εκδίκησιν ήθελε να την τοξεύση , αλλ' ο Ζευς αρπάσας και τους δύω αο δι ενός Σατυρικού Ποιήματος, ράτως, τους έταξεν εις τον αριθ "Ιβις, επιγραφομένου. Ο Καλλί μαχος κατά την μαρτυρίαν των μόν των Αστέρων, όπου είναι αρχαίων συνέγραψε πλείστα, εκ το σημείον της Μεγάλης και των οποίων μάς σώζονται μόνον Μικράς Αρκτου. έως 6ο Επιγράμματα , έξ "Υ- Κάλπη (Gibraltar ή Gibilterra), πόλις της Ισπανίας, κατά το Ιε μνοι εις τους Θεούς, και άλλα τινα, εκδοθ. πολλαχού , και εν ρόν λεγόμενον Ακρωτήριον (Sa Λατ. εις τόμους δύω , μετα (Κάτοικ. Καλπεύς). Σχολίων και Σημειώσεων. Κάλπη, αγώνισμα, ανήκον εις τον Καλλίνικος, ή Λεοντόπολις. Ζ. Νι Δρόμον, και ελέγετο, όταν ο κηφόριον. αθλητής πριν φθάση εις το διω ρισμένον σημείον, κατέβαινεν εκ Καλλίνικος, Σύριος, Σοφιστής, του οποίου σώζεται Σύγγραμμα, Εκ του ίππου, και λαμβάνων τον τών εις τα Πάτρια Ρώμης, ε χαλινον εις τας χείρας, έφθανε πιγραφόμενον, εκδοθέν υπό του περιπατών εκεί.

Αλλατίου εν Ρώμη τ64τ, 8. Καλπούρνιος (Calpurnius) Ιούλιος, Σικελιώτης, Ποιητής, ακμάσας Καλλιόπη (Calliope). Ζ. Μούσαι. Καλλίπολις , πόλις Ελληνις , επί επί Κάρου και Καρίνου των Αυ της Θρακικής Χερσονήσου κει

μένη (Κάτοικ. Καλλιπολίτης). Καλλιρρόη (Callirrhoë). Ζ. Αλκ μαιων .

Καλλιρρόη, πηγή εις τας Αθήνας εννεάκρουνος.

τοκρατόρων. Εκ των Ποιημάτων αυτού σώζονται επτά Εκλoγαι,

πλήρεις γλαφυρότητος και πολυ μαθείας, εκδοθ, εν Μιτταυία 1774, 8, μετά των τεσσάρων του Νεμεσιανού.

Κάλλιστος, Ζ. Νικηφόρος Κάλλιστος, Καλυδών (Αετός), πόλις ονομα

ΚΑ

στή της Αιτωλίας (Κάτοικ. Κα

λυδώνιος). Ενταύθα διέτριβεν ο Καλυδώνιος λεγόμενος Κάπρος,

".

ΚΑ

197

την ήρπασαν απ' αυτήν βιαίως. Ο δε Μελέαγρος φονεύσας αυ

τον οποίον έστειλεν η Αρτεμις,

τους, την έλαβε και την έδωκε πάλιν εις την Αταλάντην, και

δια να εκδικηθή τον Οινέα, όσ

ούτως έγεινεν αίτιος της ιδίας

τις παρέβλεψε την θυσίαν της . του απωλείας. Ζ. Μελέαγρος, "Ητον δε ούτος ό Κάπρος θηρίον Αλθαία. αγριώτατον, το οποίον έχον μέ Καλύμνά, μία εκ των Σποράδων νή γεθος μεν ταύρου, οδόντας δε σων, εις το Ικάριον πέλαγος

ελέφαντος , τας δε τρίχας του

(Κάτοικ. Καλύμνιος).

ως οξύτατα βέλη, και όμματα Καλυψώ (Calypso ), θυγάτηρ του

πυρίπνοα, επροξένει μεγίστην βλά βην, καταξεσχίζον και ανθρώ πους, και ζώα, ώστ' έκινδύνευε

να μείνη έρημος εκείνη η χώρα, Μελέαγρος δε ο υιός του Οινέως μην υποφέρων ταύτην την δυστυ

χίαν, επροσκάλεσεν εις συμμα χίαν όλους τους αρίστους της Ελλάδος, κηρύξας δια βραβείον του νικητού την δοράν του Κά πρου. Συναχθέντες λοιπόν εις την Καλυδώνα οι εκλεκτότεροι

από διάφορα μέρη της Ελλάδος, και διαιρεθέντες κατά τάξιν, ώρ μησαν εναντίον του τρομερού ε

'Ωκεανού και της Τηθύος , ή

του Νηρέως και της Δωρίδος, έβασίλευεν εις την νήσον Ωγυ γίαν, έχουσα περί αυτήν πολλας

Νύμφας. Αύτη εφιλοξένησε πρώ τον τον Οδυσσέα, ριφθέντα ε κεί υπό μεγάλης τρικυμίας με τα την άλωσιν της Τρωάδος έ πειτα δε και τον υιόν του Τη

λέμαχον, ομοίως ναυαγήσαντα ε κεί, ότε περιήρχετο ζητών τον

πατέρα του. Αλλά και οι δύω μετα πολυχρόνιον διατριβήν, και πολλάς περιποιήσεις, αφήκαν την

κείνου θηρίου και το ήκόντιζον

δυστυχή Καλυψώ εις απαρηγόρη τον λύπην, προτιμήσαντες την πτω

πανταχόθεν. Ηρίστευσε δε εις

χήν πατρίδα των, από την προσφε

ταύτην την μάχην πρώτη η Α ρομένην εις αυτούς αθανασίαν. ταλάντη, θυγάτηρ του Ιάσου, Κάλχας (Calchas) ο Θεστορίδης, τοξεύσασα αυτό εις τα νώτα ο τουτέστιν ο υιός του Θέστορος, ήκμασε κατά τους Τρωϊκούς χρό δε Αμφιάραος έπειτα το εκτύ

πησεν εις τον οφθαλμόν, και

νους, Οιωνοσκόπος και Μάντις

τέλος το απεφόνευσεν ο Μελέα γρος. Κατά δε την συμφωνίαν έπρεπε να λάβη αυτός και την

άριστος χρηματίσας, όστις και συνεστράτευσε μετά των λοιπών

- δοραν, αλλά χαριζόμενος, την έ δωκεν εις την ηγαπημένην του

δος πόλεμον, προλέγων εις αυ τους τα μέλλοντα, και σεβόμε

Αταλάντην, διά το οποίον παρ οργισθέντες οι υιοί του Θεστίου,

την μαρτυρίαν του Ομήρου

Ελλήνων εις τον κατά της Τρωά

νος κοινώς υπό πάντων, κατά

198

ΚΑ

ΚΑ

ται αντί των Ηλυσίων Πεδίων,

Καμαρίνα (Camerana), λίμνη της τουτέστι του Παραδείσου των Σικελίας, και πόλις αυτόθι ό Ελλήνων, μώνυμος (Κάτοικ. Καμαριναίος). Καμαριώτης. Ζ. Ματθαίος Καμα Κάνδαυλος (Candaulus), Ζ. Γύγης. ριώτης,

Καμβουούία, όρη της Μακεδονίας, προς τα Θεσσαλικά σύνορα κεί

Κάννα (Canne), πολίχνη της Ιτα λίας εις την Δαυνίαν, όπου οι

Εωμαίοι ένικήθησαν κατά κράτος

ύπο του Αννίβου (Κάτοικ. Καν

μενα,

Κάμειρος, πόλις της Ηόδου, προς

ναίος), το δυτικόν αυτής μέρος κειμένη Καντακουζηνός. Ζ. Ιωάννης, Ματ (Κάτοικ. Καμειρεύς, και Καμει θαίος, Καντακουζηνός. ραίος) , Κάνωβος, πόλις της κάτω Αιγύπτου, Καμπανία (Τerra di lavoro), επίτινος στόματος του Νείλου κει

επαρχία της κάτω Ιταλίας, εις

-

-

μένη (Κάτοικ. Κανωβίτης),

την Μεγάλην Ελλάδα, κατά την Καπανεύς (Capaneus), Αργείος, υιός του Ιππονόου, και είς εκ Νεάπολιν, της οποίας πρωτεύουσα πόλις ήτον ή Καπύη (Κάτοικ. των επτά επί Θήβαις "Ηγε

Καμπανός), Κάμπη (Campe), τέρας τρομερόν και ανθρωποφάγον, την οποίαν εφόνευσεν ο Ζευς με τας ιδίας του χείρας, δια να ελευθερώση

μόνων, τον οποίον ο Ζευς διά την άκραν του τόλμην εκεραύνω σεν. Επειδή, αφού οι Θηβαίοι φοβηθέντες το πρώτον, εκλείσθη

σαν εις την πόλιν, αυτός στήσας τους Κύκλωπας, φυλαττομένους κλίμακα, εζήτει με θηριώδη ορ υπ' αυτής εις τον Τάρταρον. μήν να αναβή εις το τείχος, Κάμποι Διομήδους, πόλις της Ι Καπέλλας (Capella) Μαρκιανός,

ταλίας, κατα την Απουλίαν κει

"Αφρος το γένος, ανήρ πολυμα

μένη. Κανα, πόλις της Παλαιστίνης, όπου ο Χριστός έκαμε το πρώτον θαύ

δης, ακμάσας επί Λέοντος του

μα, μεταβαλών το ύδωρ εις οί νον (Κάτοικ. Κανανίτης),

βλία, Οι Γάμοι της Φιλολο γίας μετά του Ερμού, επιγρα φόμενα, εις τα οποία πραγμα τεύεται πολυμαθώς περί τεχνών

Καναρία (Φέρρο), μία εκ των Κανα η

κ

.

2

ι

ν

,

"

"

.

, αν

ριων νησων, απο την οποιαν κοινως

λαμβάνουσιν οι Γεωγράφοι τον μέγιστον Μεσημβρινόν. Είναι δε αι Κανάρια νήσοι εις τον Α

Θρακός. Εκ των Συγγραμμά των αυτού σώζονται εννέα βι

και επιστημών, εκδοθ, εν Λουγδ.

Βαταυ. 1599, 8, μετά Σημειώ, σεων ,

-

(Capitolium), είς εκ των επτά λόφων της Ρώμης, με ναόν ποτε του Διός αξιόλο.

τλαντικόν Ωκεανόν πλησίον της Καπιτώλιον

δυτικοβορείου Αφρικής, αι αυ ται και νήσοι των Μακάρων, αι οποίαι πολλάκις

εκλαμβάνον,

γον (Κάτοικ. Καπιτωλίνος),

ΚΑ

"

ΚΑ

199

Καππαδοκία (Καραμανία), επαρ Κάρμηλος, όρος της Παλαιστίνης,

χία της Μικράς Ασίας, μεταξύ Πόντου, Αρμενίας, Κιλικίας, και

προς την Πτολεμαίδα εκνεύον (Κάτοικ: Καρμήλιος).

Γαλατίας κειμένη (Κάτοικ. Καπ Κάρνεια, εορτή των Ελλήνων, πα νηγυριζομένη εις τιμήν του Α πόλλωνος και του Κάρνου. "Ητον δε ο Κάρνος Μάντις, διδα

παδόκης, και Καππαδόξ). Καπρέα. Ζ. Χοιράδες, Κάπρος Καλυδώνιος. Ζ. Καλυδών. Κάπρος, ποταμός της Ασίας εις την Ασσυρίαν, εκχυνόμενος εις τον Τίγρητα ποταμόν. Κοπύη (Capua), η πρωτεύουσα

τόλις της εν Ιταλία Καμπα

κας (Κάτοικ. Καπυανός, και Καπυάτης). Καιδία (Καρδια), πόλις Ελληνις, ίπι της Θρακικής Χερσονήσου κειμένη (Κάτοικ. Καρδιανός). -

Ιαρία (Αίδενελι), επαρχία της Μικράς Ασίας, μεταξύ Αιγαίου

χθείς την μαντικήν υπ' αυτού του Απόλλωνος, τον οποίον απαν

τήσαντες οι Ηρακλείδαι εις την Ναύπακτον , και ακούοντές τον

να λέγη διαφόρους χρησμούς , τον εφόνευσαν ως μάγον και κα

τάσκοπον. Περιπεσόντες δεκ τού του εις μεγάλας δυστυχίας, ε προστάχθησαν υπό του χρησμού να εορτάσωσι ταύτην την εορτήν, προς καθαρισμόν τού ανομήμα τός των,

πελάγους, Ιωνίας, Φρυγίας, και Κάρνη, ή Κάρνα (Carna), Νύμ Μεσογείου θαλάσσης κειμένη (Κάτ

οικ. Κάρ). Ζ. Ανθεστήρια, Καρμανία (Κιρμαν), επαρχία της Ασίας εις την Περσίαν (Κάτοικ.

Καρμάνιος, και Καρμανός).

φη ωραιοτάτη, φιλέρημος και φιλοκυνηγός, έχουσα την κατοι κίαν της εις τα όρη μέσα εις βαθύτατον σπήλαιον, Ταύτης

την

ωραιότητα επιθυμήσαντες

Καρμέντη, ή Καρμέντα (Carmen

πολλοί, δεν ηδύναντο να την α

ta), Θεα των Ρωμαίων και Μάντις περίφημος, προλέγουσα

πολαύσωσιν, επειδή, εν ώ αυτή

εις τους ανθρώπους τα μέλλοντα δια στίχων, όθεν και την ονο μασίαν έλαβε, από το Λατινι

κόν Carmen, σημαίνον τον Στί χον. Ετιμάτο δε αύτη η Θεα μεγάλως εις την Ρώμην, και κατ' εξοχήν υπό των γυναικών, αίτινες επανηγύριζον εις τιμήν της και εορτήν, Καρμεντάλια καλουμένην, κατά την Γ'. Ιδών, τουτέστι την

ρίου Μηνός.

1Ι

του Ιανουα

τους ωδήγει τάχα προς εκείνο το σπήλαιον, εγίνετο έξαφνα ά φαντος απέμπροσθεν αυτών αλλ' ο Ιανός διπρόσωπος ών, παρε τήρησεν αυτήν όταν εκρύβη, και ούτως επέτυχε του σκοπού του.

Οι δε Ρωμαίοι θεοποιήσαντες αυτήν, έκτισαν και βωμούς εις

τιμήν της, της οποίας η έορτή ετελείτο κατά την Δ'. Νόνων, ή τοι την α του Ιουνίου Μηνός. Ενομίζετο δε έφορος και προστά τις των θυρών, και δια τούτο

2oo

ΚΑ

Κ Α

έθετoν το άγαλμά της επί τους Κάσπια Πύλα, στενον της Ασίας, εις την Μηδίαν, το οποίον διαι στροφέας αυτών.

ρεί αυτήν από την Περσίαν. λίας, περί το σημερινόν Φριώ Κασσάνδρα (Cassandra). Ζ. Α λιον, ή Φριούλιον (Friuli) κατ γαμέμνων, Λυκόφρων.

Κάρνοι, λαοι αρχαίοι της Ιτα

Κασσάνδρεια, πόλις της Μακεδονίας

οικούντες.

Καρπάθιον πέλαγος, ονομάζεται αυ

(Κάτοικ. Κασσανδρεύς). Ζ. Πο

τίδαια. το το Αιγαίον πέλαγος, μεταξύ Ρόδου και Κρήτης, από της Κασσιέπεια, ή Κασσιόπη (Cassic

Καρπάθου νήσου την ονομασίαν

pea, ή Cassiopea και Ca siope). Ζ. Κηφεύς. Κάρυστος, πόλις της Ευβοίας, προς Κασσιόδωρος (Cassiodorus) Μά λαβόν.

το νοτιοανατολικόν

αυτής κει

γνος Αυρήλιος, εκ Σκυλλητου,

μένη (Κάτοικ. Καρύστιος). Κάρχα (Κάρχ), πόλις της Ασίας

λυμαθής και αξιωματικός Θεο

εις την Ασσυρίαν, παρά τον Τίγρητα ποταμόν κειμένη.

δωρίχου του Βασιλέως. Εκ ών Συγγραμμάτων αυτού σώζονται

Καρχηδων Νέα (Cartagena), πό

ακόμη πολλά, εκδοθ. πολλαχού,

πόλεως της Βρεττίας, ανήρ πο

λις της Ισπανίας εις την Τα Κάσσιος. Ζ. Δίων Κάσσιος.

ρακοννησίαν, αποικία των Καρ Κάσσιος Φήλιξ, Σοφιστής και Ια χηδονίων , κτισθείσα υπό του τρός, ακμάσας επί Τιβερίου κα Αννίβου. Αυγούστου των Αυτοκρατόρων Καρχηδων, η μετέπειτα Καθαργένη Συνέγραψεν Απορίας και Πρc (Μάρσα), πόλις αρχαία της βλήματα περί Ζώων και Τετρα πόδων, εκδοθ. Ελλ. Λατ, εν Λι Αφρικής, εις τα παράλια της Λιβύας κειμένη, πλησίον του ψία, 1655, 4, μετά του Θο Τουνεσίου (Κάτοικ. Καρχηδόνιος), φυλάκτου. Κασθάναια (Ταμούχαρη), πόλις Καστάβαλα, πόλις της Ασίας, κα της εν Θεσσαλία Μαγνησίας (Κάτ

τα την Καππαδοκίαν κειμυη

οικ. Κασθαναίος).

(Κάτοικ. Κασταβαλεύς). Κάσιον (Λίτσα), όρος της Συρίας, Κασταλία, πηγή της Φωκίδος, πα πλησίον της Σελευκίας. ρά τους πρόποδας του Παρνα Κάσιον (Κατιεχ) , όρος της κάτω σού, αφιερωμένη εις τας Μο Αιγύπτου.

σας. •

Κάσος (Κάσο), μία εκ των Κυ Κάστωρ (Castor) και Πολυδε κλάδων νήσων του Αιγαίου πελά

γους (Κάτοικ. Κάσιος). Κασπία θάλασσα, ή προς το βό ρειον της Περσίας κειμένη με

-γάλη θάλασσα.

κης, υιοί του Τυνδάρεω, Βαο λέως της Λακωνίας, και τις Λήδας, ή του Διός και της Δη δας, ή και των δύω όμου κατο τον μύθον. Επειδή ο Ζευς επι

ΚΑ

δυμήσας το κάλλος της Λήδας, μετεμορφώθη εις κύκνον, και συν

ευρέθη μετ' αυτής, καθ' ον καιρόν ήτον έγκυος και από τον Τυνδά Εκ δε της διπλής ταύτης μίξεως εγέννησεν η Λήδα δύω ρεων ,

ΚΑ

2 (Υ 1

ίππων λευκών, βαστάζοντες δό ρατα εις τας χείρας, και εις

την κεφαλήν πίλον, εις του ο ποίου την κορυφήν εφαίνετο ένας ": γ. αστήρ.

Κατάνη (Calagna), πόλις της Σι

αυγά και από μεν το αυγόν του Διός εξήλθεν ο Πολυδεύκης και

κελίας, αποικία Ελληνική (Κάτ

δαι, εκ δε του Διός, Διόσκου

μιαν πολλών σημαντικών υποκει

οικ. Καταναίος). η Ελένη, από δε το τού Τυν Κατοπτρομαντεία, η Εσοπτρομαν δάρεω, ο Κάστωρ και η Κλυ τεία, ή διά τινος καθρέπτου γι ταιμνήστρα. Αυξηθέντες δε ούτοι νομένη μαντεία, μέσα εις τον όποιον έβλεπε τις το ποθούμενον. οι δύω αδελφοί, έζων αναμετα ξύ των με μεγάλην αγάπην και Κάτουλλος (Catullus) Γάιος Βα ομόνοιαν, και η διαφορά ήτον, λέριος, Λατίνος Ποιητής γλαφυ ότι ο μεν Πολυδεύκης, ως εκ .. ρώτατος, εγεννήθη εις την Βε του Διός γεγεννημένος, ήτον α ρώναν της Ιταλίας από λαμ δάνατος, ο δε Κάστωρ θνητός .. πρους και ευκαταστάτους γονείς, Αλλ' ο Ζευς δια της επιμόνου οι οποίοι και εφρόντισαν ευθύς δεήσεως του Πολυδεύκους εύρε εξ αρχής δια την καλήν αυτού το μέσον, και έδωκεν εις αυτούς ανατροφήν και παιδείαν. Νέος δ' ών ακόμη φερθείς εις την Ρώ εξ ημισείας την αθανασίαν, και μην υπό του : Μανλίου, έλα εκ τούτου ελέγοντο, ότι διέτρι βον παρ ημέραν εις τον Αδην βε, δια την μεγάλην του παι και εις την γην. Ωνομάζοντο δε ., δείαν και την φυσικήν του πνεύ εκ μεν τού Τυνδάρεω, Τυνδαρί , ματός του ευφυίαν, την γνωρι -

ροι, και κατ' εξοχήν Σωτήρες . μενων, οίον Ιουλίου του Καίσα των κινδυνευόντων εις την θά ρος, του Κικέρωνος, και άλλων, τους οποίους αυτός μετ'εγκωμίων λασσαν. Ετιμήθησαν οι Διόσκου ροι ούτοι υπο πάντων ως Θεοι, αναφέρει εις τα Ποιήματά του. 9

ν

9

ν

ν

ν

και μάλιστα υπό των Λακεδαι ... Εκ τών Ποιημάτων αυτού σώ μονίων, οίτινες και ώμνυον εις το -- ζονται πολλαί Ελεγεία, Επι όνομά των « Νή τω Σιω και λέγον γράμματα, και άλλα τινα, εκ τες, και τους επεκαλούντο βοη δοθ, εν Λουγδ. Βαταυ. 1691, δους εις τους πολέμους των εις .. 4, μετά Σημειώσεων. ί

δε τον ουρανόν ετιμήθησαν με Κάτων (Cnto) Μάρκος Πόρκιος, τους καλουμένους Διδύμους α Κήνσωρ, ή Κηνσωρινος και Πρε στέρας, εκ των οποίων όταν ο σβύτερος (Μajor) επονομαζόμε:

είς ανατέλλη, ο έτερος δύει. Επαραστένοντο δε καθήμενοι επί

νος, προς διαφορά του Νεωτέρου Κάτωνος του Ουτικηνσίου, εγεν

2Ο2

ΚΑ

ΚΕ

νήθη εις το , Τούσκουλον, πολί Καύκασος, όρος της Ασίας κατά

χνην της Καμπανίας, και υψώθη την Ιβηριαν, εκτεινόμενον από του Ευξείνου Πόντου μέχρι της εις τα μεγαλήτερα αξιώματα Κασπίας θαλάσσης. της Ρώμης, , θαυμασθείς υπό πάντων ως άξιος στρατηγός και Καύνος (Κωπί), λιμήν της Κα βαθύς πολιτικός. Ούτος μ' όλον ρίας, και πόλις αυτόθι ομώνυ ότι ήρχισε να σπουδάζη προβε μος (Κάτοικ. Καύνιος). βηκώς την ηλικίαν, επέδωκε μ' Κάυστρος (Κιουτσιούκ Μενδέρ), πο όλον τούτο εις πάν είδος μα ταμός της Μικράς Ασίας, κατά την Ιωνίαν βέων. θήσεως, εκμαθών και την Ελλη νικήν γλώσσαν, και δια τούτο Καφηρεύς, και Καφαρεύς (Κάβο δ' συγκαταριθμείται εις την τάξιν όρο), ακρωτήριον της Ευβοίας, των αρίστων Ρητόρων, Ιστορικών όπου έναυάγησαν οι Έλληνες, ε και Φιλοσόφων. Μεταξύ δε των πιστρέφοντες από την Τρωάδα. πολλών και αλλεπαλλήλων πολι Κέβης, Θηβαίος, εχρημάτισε μα τικών ασχολιών του συνέγραψεν ο θητής και οπαδός του Σωκρά Κάτων υπέρ τους εκατόν πεντήκον τους, τον οποίον αναφέρει και ο Πλάτων εις τα Συγγράμμα τα Λόγους περί διαφόρων υποθέ τάτου. Εκ των Συγγραμμάτων σεων επτά βιβλία Ιστοριών, ή περί αρχής των πόλεων της Ιταλίας, αυτού σώζεται μόνον ένας ή θικώτατος Διάλογος, Πίναξ, ε περί Γεωργικής, και άλλα τινα, τα οποία ο πανδαμάτωρ χρόνος πιγραφόμενος, εκδοθεις πολλάκις εις το τέλος της γνωστής Γραμ ηφάνισε, και την σήμερον σώ ζονται μόνον Α'. Ηθικά Δίστιχα, ματικής του Λασκάρεως, και εκδοθ, εν Αμστελοδ. 1759, 8, κατ' ιδίαν εν Βιέννη της Αου στρίας υπό Δ. Δαρβάρεως, με μετά διαφόρων Σημειώσεων, Πι νάκων, και της Ελληνικής Πα τα του Εγχειριδίου του Επικτή του, της απλοελληνικής Μετα ραφράσεως Μαξίμου του Πλανού δου... Β. Περί Γεωργικής βι φράσεως, και Σημειώσεων. βλίον εν, εκδοθ, εν Λειψία, Κεγχρεαί (Κεχραίς), λιμήν της 1794 - 1797, 8, μετά Σχολίων Κορίνθου εις το Σαρωνικόν πέ και Σχημάτων. Γ. Λείψανα τι λαγος, και πόλις αυτόθι ομώνυ να, ήδη πρώτον εκδοθ, εν Γοτ μoς (Κάτοικ. Κεγχρεάτης). . τίγγη, 1826, 8. Κεδρηνός. Ζ. Γεώργιος Κεδρηνός, Καυκάσια, όρη υψηλά της Ασίας, Κειριάδαι, δήμος της Αττικής, εκ -

-

κείμενα μεταξύ του Ευξείνου Πόν. '' της Ιπποθοωντίδος φυλής (Κάτ του, και της Κασπίας θαλάσσης. . οικ. Κειριάδης).

-

Καυκάσια Πύλαι, τόπος στενός της Κεκρυφάλεια, νήσος του Αιγαίου - Ιβηρίας, μεταξύ μεγαλωτάτων πελάγους, πλησίον της Επιδαύρου κοιλάδων.

''

,

κειμένη (Κάτοικ. Κεκρυφαλεύς),

ΚΕ

ΚΕ

Κέκρωψ (Cecrops) , Αιγύπτιος , όστις ελθών εις τήν Αττικήν, και λαβών εις γυναίκα την "Αγραυλον, θυγατέρα του Ακταίου,

".

-

2o5

ρων των Ιατρών, και ο Ρωμαί ος Ιπποκράτης. Η αρίστη

έκ

δοσις αυτών είναι η έν, Λουγδ. Βαταυ. . . 785, 4, εις τόμους

έγεινε και διάδοχος του βασι

δύω, μετά διαφόρων Σημειώσεων,

λείου. Συναθροίσας δε όλους τους κατοίκους της Αττικής εις δώ δεκα πόλεις, και κτίσας και

Πίνακος των λέξεων, και της

ακρόπολιν, την ωνόμασεν αφ' εαυ του Κεκροπίαν. Επομένως δια τάξας τα της θρησκείας, τον

γάμον, και άλλας επωφελείς νο μοθεσίας, απέθανε, βασιλεύσας υπέρ τα πεντήκοντα έτη.

βιογραφίας αυτού.

Κελτοι . (Γάλλοι), λαοι αρχαίοι της Κελτικής, ή της Ισπανίας, κατά την Βαιτικήν διαιτώμενοι,

οι οποίοι δια την μετά των Ι βήρων ένωσιν ωνομάσθησαν και Κελτίβηρες, .

Κένταυρος (Centaurus), υιός του

Κελαιναι, πόλις της Ασίας, κατά

Απόλλωνος και της Στίλβης, ή

την Φρυγίαν κειμένη (Κάτοικ,

της Νεφέλης, και αρχηγός του γένους των Κενταύρων, εκ των

-

Εκ Κελαινών).

Κελαινώ ( Celaeno). Ζ,"Αρπυιαι,

οποίων κατήγετο και ο Χείρων,

Κελεός (Celeus), υιός του Φάρου,

ο παιδαγωγός του Αχιλλέως , και όλων των Ηρώων της Ελ

και Βασιλεύς των Ελευσινίων, όστις διδαχθείς τα μυστήρια α πό αυτήν την Δήμητρα, όταν υπηγεν εκεί, ζητούσα την θυγα

λάδος. Κατώκουν δε οι Κένταυ

και

ροι περί το Πήλιον όρος

επειδή αυτοί πρώτοι εφάνησαν

τέρα της Περσεφόνην, τα κατέ

έφιπποι, εμυθολογήθη, ότι είχον

στησεν εις την Ελευσίνα , και

το επάνω μέρος του σώματός των

έχρημάτισεν αυτός πρώτος Ιε

ανθρώπου, και το κάτωθεν ίπ που, καθώς φαίνεται δηλαδή έ

ρεύς αυτών, Κέλης, αγώνισμα, ανήκον εις τον δρόμον , και ελέγετο, όταν οι --

νας έφιππος άνθρωπος, όθεν και Ίποκένταυροι ωνομάζοντο , και

ούτως επαραστένοντο , " . . . αθληταί έτρεχον εις το στάδιον α (Cϊνίta Feechia), Κεντoυμεκέλλ . έφιπποι, λιμήν της Ιταλίας εις την Τυρ Κέλσος (Celsus) "Αυλος Κορνήλιος, ρηνίαν, και πόλις αυτόθι ομώ "Ρωμαίος, ανήρ πολυμαθέστατος, ακμάσας επί Τιβερίου Καίσαρος, νυμος , " Εκ των πολλών αυτού Συγγραμ Κεραμεικός, δύω τόποι εις τας Α "μάτων σώζονται μόνον Περί Ια θήνας, ο μεν εντός, ο δε εκτός της πόλεως και εις μεν τον τρικής (De re Μedica) βιβλία - οκτώ , τα οποία συνέγραψε με εντός έκειτο η βασιλική Στοά, ο δε εκτός εχρησίμευεν εις περί τοιαύτην πολυμάθειαν και εμπει : :

ρίαν, ώστε επωνομάσθη ο Κικέ,

-

πατον, και εις ταφήν τών υπέρ

2ο4

ΚΕ

της πατρίδος αποθανόντων πο λιτών.

ΚΕ

-ρά την είσοδον της μικράς Σύρ τεως κειμένη.

Κεραμικός, κόλπος της Μικράς Α Κέρκυρα . Ζ. Κόρκυρα. σίας εις την Καρίαν , όπισθεν Κερκύων (Cercyon), υιός του Η της νήσου Κώ. φαίστου, ληστης περίφημος και Κέραμος, πόλις της Μικράς Ασίας, ισχυρότατος, όστις διατριβων εις κατα την Ιωνίαν, αποικία των

Δωριέων (Κάτοικ. Κεραμεύς). Κέρας Αμαλθείας (Cornucopiae). Ζ. Ζευς, Μελισσεύς.

Κερασούς (Κερασούντα), πόλις της Ασίας, επί του Πόντου κειμένη

τα πέριξ της Αττικής, επίανε τους εκείθεν διαβαίνοντας και τους εφόνευεν, αφ' ού πρώτον τους ήνάγκαζε να πολεμήσωσι μετ' αυ του αλλά θέλων να πολεμήση και μετά του Θησέως, ενικήθη και ελεεινώς εφονεύθη.

(Κάτοικ. Κερασούντιος). Κέρατα, όρος της Ελλάδος, δια Κέρκωπες (Cercopes), λησται της χωρίζον την Μεγαρίδα από την Λυδίας περίφημοι, τους οποίους Αττικήν . εφόνευσεν ο Ηρακλής, όταν ε δούλευεν εις την Ομφάλην, Βα Κεραύνια. Ζ. Ακροκεραύνια , Κέρβερος (Cerberus), κύων τρι σίλισσαν των Λυδών. Κατ' άλ κέφαλος, γεννηθείς εκ του Τυ λους δε οι Κέρκωπες ήσαν αρ φώνος και της Εχίδνης, όστις χαίοι κάτοικοι της Λυδίας, άν καθήμενος εις την είσοδον του

θρωποι πονηροί, δόλιοι και μωμο

"Αδου, έφύλαττε δια να μη φύ

σκόποι, οι οποίοι καθήμενοι αρ

γωσιν οι νεκροί, δια το οποίον ς και Πυλωρος ενίοτε καλείται .

γοί παρά τας οδούς και τριόδους

Και τους μεν εισερχομένους έ

κείθεν διαβαίνοντας. Αλλά θέ

σαινεν, ή επροσποιείτο , ότι δεν

λοντες να περιπαίξωσι ποτέ και

της πόλεως, επερίπαιζον τους ε.

τους έβλεπεν, εξέσχιζε δε με όρ

τον Ηρακλέα, εφονεύθησαν υπ'

γήν όσους ήθελον να εξέλθωσιν, ή και να εισέλθωσι πριν αποθά

αυτού με το ρόπαλον και μετε μορφώθησαν υπό του Διός εις πιθήκους.

νουν. Ο Ηρακλής όμως, κατ' ε

πιταγήν του Ευρυσθέως, καταβάς Κερύνεια (Τσερνίτσα), πόλις της εις τον "Αδην, τον έλαβεν αλυ - σοδεμένον, και αφού τον παρέ

Πελοποννήσου εις την Αρκαδίαν (Κάτοικ. Κερύνειoς).

στησεν εις αυτόν ζώντα, τον έ Κερύνειον, , όρος της Πελοποννήσου φερε πάλιν οπίσω εις τον "Αδην. εις την Αρκαδίαν, όπου διέτρι

Κερκέσσουρα, πόλις της κάτω Αι γύπτου, όπου διαχωρίζεται ο Νεί - λος εις δύω μεγάλους βραχίονας, και σχηματίζει το Δέλτα.

βε μία χρυσοκέρατος έλαφος, ή

Κέρκινα, νήσος της Αφρικής, πα

φθάση . Αλλ' ο Ηρακλής, κατ'

οποία έχουσα χαλκίνους πόδας, έτρεχε με τόσην ταχύτητα, ώ στε δεν ηδύνατο κανένας να την

ΚΕ

επιταγήν του Ευρυσθέως, κατα διώξας αυτήν έν ολόκληρον έτος, την επίασε και την έφερε ζων τανην εις τας Μυκήνας.

Κέστρος, ποταμός της Ασίας, εις την Παμφυλίαν. Κεφαλή, δήμος της Αττικής, εκ της Ακαμαντίδος φυλής ( Κάτοικ.

ΚΕ

2o5

άκραν ζηλοτυπίαν, και μάλιστα εις την Πρόκριν, η οποία παρε τήρει και τα παραμικρότατα κι νήματα του ανδρός της. Ο Κέ φαλος φιλοκυνηγός τις ών, υπή γαινε καθ' εκάστην εις το κυνή γιον ή δε Πρόκρις υποπτευθεί

σα μήπως συνομιλή εκεί με καμ

Κεφαληνία, ή Κεφαλληνία (Κεφα λονιά), η πρότερον Σάμος, νή

μίαν του ερωμένην, υπήγε και αυτή μίαν ημέραν κατόπιν του, και κρυφθείσα όπισθεν τινών θά

σος του Ιονίου πελάγους , από

μνων, παρετήρει τον Κέφαλον .

ναντι του ακρωτηρίου Λευκάτα κειμένη (Κάτοικ. Κεφαλλήν). Κέφαλος (Cephalus), υιός του Δηϊονέως, βασιλέως της Φωκί

σείοντο, ο Κέφαλος εντείνας το τόξον του, εφόνευσε την δυστυχή

Επιρρ. Κεφαλήθεν).

Αλλ' επειδή οι θάμνοι εκείνοι ε

τρός τού Ξούθου . Ούτος ο ω

Πρόκριν, νομίσας, ότι ετόξευσε κανεν θηρίον. Πλήν όταν ήκου σε τους στεναγμούς της, και σπεύ

ραιότατος νέος ελθών εις την Ατ τικήν, έλαβεν εις γυναίκα του

σαν, εφονεύθη και αυτός ίδιο

δος, και της Διομήδης, θυγα

την Πρόκριν, θυγατέρα του Ε ρεχθέως, βασιλέως των Αθηνών, μετά της οποίας και έζη με μεγάλην ομόνοιαν και αμοιβαίαν αγάπην. Αλλ' η Ηώς τρωθείσα

από τα κάλλη του Κεφάλου, τον τήρπασεν αιφνιδίως, και τον υπ

σας είδεν αυτήν ήδη αποθνήσκου

χείρως, και ούτως επληρώθη ή αρα της Ηούς. Κατ' άλλους δε

Κέφαλος δεν εφονεύθη, αλλά κριθείς εις το κριτήριον του Α ρείου Πάγου , κατεδικάσθη εις

ο

παντοτεινήν εξορίαν, και εκ τού του ελθών εις τας Θήβας, συν

έσχετο την αθανασίαν, εαν ή

εστράτευσε μετά του Αμφιτρύο

δελε ν' ανταποκρίνεται πιστώς εις τον έρωτά της. Πλήν εις μά

νος κατά των Τηλεβόων, όπου μετά την νίκην έμεινεν εκεί ο

την . Επειδή αυτός ενθυμούμε νος την ερασμίαν του Πρόκριν,

Κέφαλος, και κτίσας πόλιν όμω νυμον, ωνόμασε και όλους τους

κατοίκους της νήσου Κεφαλλή εδείκυνεν, ότι δεν ευχαριστείτο εις την συναναστροφήν και εις Σνάς • τας υποσχέσεις της Ηούς. Δια Κέως και Κία (Ττία), μία εκ των Κυκλάδων νήσων του Αιγαίου το οποίον οργισθείσα αύτη η Θεα, τον έστειλεν οπίσω με α πελάγους (Κάτοικ. Κείος). πειλήν, ότι θέλει μετανοήσει πο Κήναιον, ακρωτήριον της Ευβοίας, τε ανωφελώς. Έκτοτε λοιπόν εν προς τας Θερμοπύλας εκνεύον έβαλε και εις τους δύω μίαν Κηνσωρινος (Censorinus) » εξ α

2ο6

Κ ΙΙ

Κ Η

μετεμόρφωσαν και τους δύω εις γνώστου πατρίδος και Γραμματικός όρνεα θαλάσσια, τα οποία ονο περίφημος, ακμάσας επι Αλεξάν - δρου του Σεβήρου, και Γορδια - μάζονται Αλκυόνες, και διατρί

νού των Αυτοκρατόρων. Εκ των Συγγραμμάτων αυτού σώζεται

βoυσι πάντοτε, παρά τους αιγια

βιβλίον, Περί Γενεθλιακής ημέ ρας (De die Νatali), επιγρα

απαραμείωτον την αναμεταξύ των

φόμενον, εκδοθ. έν Λουγδ. Βα

Κηφεύς (Cepheus), υιός του Βή.

ταυ. 1767, 8, μετά Σημειώ

λου εκ της Αγχινόης, και Βα

σεων . . . .

σιλεύς της Αιθιοπίας. Επειδή

.

.

Κήποι, πόλις της Κολχίδος, πλη σίον του Κιμμερικού - Βοσπόρου, αποικία των Μιλησίων.

λους της θαλάσσης, φυλάττοντα αγάπην

"

ποτε η γυνή του Κασσιέπεια, ή Κασσιόπη εκαυχήθη, ότι , ήτον ωραιοτέρα των Νηρηίδων, ο Πο

Κήρυξ, υιός του Ερμού, και της

σειδών δια της μεσιτείας τούτων

Πανδρόσου, θυγατρός του Κέκρο πος ... Ούτος έχρημάτισε πρώτος κήρυξ των Αθηνών, και υπηρέ

των Νυμφών, έπεμψει μεγάλην πλημμύραν εις την χώραν του,

της των Ελευσινίων Μυστηρίων, και εκ τούτου κατήγετο το ιε

ρόν γένος των Κηρύκων. Κηττοι , δήμος της Αττικής , εκ

της Λεοντίδος φυλής (Κάτοικ, Κήττιος )

«'

,

-

και ο χρησμός έλεγεν, ότι δεν θέλει παύσει το κακόν, εαν δεν τεθή εις βoράν τινός θαλασσίου

κήτους Ανδρομέδα, ή θυγάτηρ της υπερηφάνου Κασσιεπείας. Τό τε οι δυστυχείς ούτοι γονείς έ δησαν υπ' ανάγκης την θυγατέρα των επάνω εις μίαν παραθαλάσ σιον πέτραν, πειθόμενοι εις του χρησμού τήν απόφασιν αλλ' εν ώ ήτον έτοιμον το κήτος να την καταπίη, διαβας ο Περσεύς κα θ

Κητώ ( Ceto ). Ζ, Φόρκυν. Κήυξ (Ceyx), Βασιλεύς της Θετ

ρω

ταλίας, όστις λαβών εις γυναί κα την Αλκυόνην, θυγατέρα του ζη μετ' αυτής πολύν καιρόν με άκραν ομόνοιαν και

αγάπην.

'

ν

7

2'

-

/

Αιόλου και της Αιγιαλείας , έ

"

1

&

γ

-

ι

τα τύχην εκείθεν, και ιδων το παράδοξον εκείνο θέαμα, αμέ

Αλλ' επιστρέφων ποτε ο Κήύξα πό έν ταξείδιον, εναυάγησε και επνίγη. Τούτο μαθούσα ή Αλ κυόνη, έτρεξεν ευθύς εις τον αι ο γιαλόν, και εύρούσα το σώμα αυ

σως εφόνευσε το κήτος, και η

του, το ενηγκαλίσθη, και τόσον το κατεφίλει , ώστε δεν ήθελε

Φινευς ο αδελφός τού Κηφέως

ν αποχωρισθή απ' αυτό κατ' ου δένα τρόπον. Οι δε Θεοί ελεή

σαντες την συμφοράν των , τους

λευθέρωσε την Ανδρομέδαν. Ο δε Κηφεύς ευγνωμονών, έδωκεν αυτήν εις γυναίκα του Περσέως,

αλλ' εν ώ εγίνοντο οι γάμοι, όρμήσας εις τα βασιλικά παλά τια, κατετάραξεν όλους, ζητών

να λάβη αυτός την Ανδρομέδαν, την οποίαν ηγάπα και πρότερον.

ΚΙ

Ο Περσεύς όμως δείξας εις αυ τον την κεφαλήν της Μεδούσης, ευθύς τον απελίθωσε, και λα

βων αυτήν, υπέστρεψεν εις την Ελλάδα, ως είρηται εκεί. Ζ. Περσεύς.

Κηφήσια, δήμος της Αττικής, εκ της Ερεχθηίδος φυλής (Κάτοικ. Κηφησιεύς), Κηφισός, και Κηφισσος, ποταμός της Αττικής, εις την περιοχήν της Ελευσίνος ρέων. Κηφισός, ποταμός της Φωκίδος, όσ τις διερχόμενος δια της Βοιω

τίας, χύνεται εις την Κωπαίδα λίμνην.

Κίαβρος (Ζιβριτ), ποταμός της Μοισίας, διαχωρίζων αυτήν εις άνω και κάτω Μοισίαν.

Κίβυρα (Βουρούτς), πόλις της Α σίας, κατά την Φρυγίαν κει μένη.

Κιδρών, χείμαρρος της Παλαιστί νης, εις την Ασφαλτίτιδα λίμνην εκχυνόμενος,

Κιθαιρών (Ελατειάς), μέρος του όρους Ελικώνος, μεταξύ Αττι κής και Μεγαρίδος.

Κικέρων (Cicero) Μάρκος Τούλ λιος, ο ύπατος των Ρωμαίων

Η'ητόρων και Φιλοσόφων, έγεν νήθη εις το Αρπίνον της Ιτα λίας οι γονείς του Μάρκος και Ελβία κατήγοντο εξ Ιππικού

τάγματος, και της περιφήμου

ΚΙ

2ο7

στημα χρόνου όλα τα είδη της μαθήσεως, από επισήμους "Ελ ληνας διδασκάλους, διατρίβοντας

τότε εκεί. Εις δε την Ρητορι κήν τόσον επέδωκεν, ώστε υπερ έβη πάντας τους λοιπούς Ρή τορας, και εκ τούτου ήνοιξεν εγκαίρως τον δρόμον της μετά

ταύτα τιμής και δόξης του. Κατ' αρχάς ηκολούθησε τον Σύλλαν ως στρατιώτης είς τον Μαρσικόν πόλεμον, από τον οποίον επι στρέψας εις την Ρώμην, εξεφώ νησε τον υπέρ του Ρωσκίου Α πολογητικόν Λόγον εναντίον του

Χρυσογόνου, απελευθέρου του Σύλ λα. Ο δε Σύλλας, όστις τότε ίσχυε το πάν εις την Ρώμην,

ωργίσθη μεγάλως κατά του Κι κέρωνος, δια το οποίον φοβηθείς αυτός, αφήκε προς καιρόν την Ρώμην, και υπήγεν εις τας Α

θήνας, όπου προς τοις άλλοις ήκουσε και τον τότε περίφημον Φιλόσοφον Αντίοχον. Μετά δε την διετή εκεί διατριβήν του ε πιστρέψας εις την Ρώμην, εψη

φίσθη κατά πρώτον Ταμίας και συνάρχων του διοικητού της Σι κελίας έπειτα Αγορανόμος, είτα Έπαρχος, και τελευταίον "Υπα τος της Ρώμης. Εις ταύτης δε

της υπατείας του τον καιρόν αν εκάλυψε και την τρομεραν συνω μοσίαν του Κατιλίνα, κατά του

Κορνηλίας φυλής. Νέος ων α

οποίου και μεγάλως ηγωνίσθη,

κόμη ο Κικέρων εφέρθη υπό του πατρός του εις την Ρώμην, όπου - δια της φυσικής του ευφυίας, .. διήλθεν ευτυχώς εις ολίγον διά

εκφωνήσας τους μέχρι της σή μερον σωζομένους Κατιλινιακούς Λόγους, και ήλευθέρωσε την πα τρίδα από τον παντελή της όλε

2ο8

ΚΙ

ΚΙ

θρον, διά το οποίον και Πατήρ της Πατρίδος επωνομάσθη. Αλλά μετά ταύτα φανείς οπωσούν επ αχθής προς τον δήμον, ηναγ κάσθη πάλιν ν' αφήση την Ρώ μην, και να περάση εις την Μακεδονίαν, όπου διατρίψας ο λίγον καιρόν εις την Θεσσαλο νίκην, ανεκαλέσθη oπίσω υπό του δήμου, και διωρίσθη παμ

ψηφεί διοικητής της Κιλικίας, την οποίαν τόσον καλώς εκυβέρ νησεν, ώστ’ ήθελε λάβει και τον δρίαμβον εις την Ρώμην, εαν δεν εμπόδιζον τα πάνδεινα περο

στατικά του ήδη εξαφθέντος εμ φυλίου πολέμου μεταξύ Καίσαρος και Πομπηίου. Εις ταύτην δε την περίστασιν ο Κικέρων, έ δειξε, λέγουσιν, μεγάλην μικροψυ χίαν, και δια τούτο έμεινεν επί

τός ο Αντώνιος . Αλλά μετά την σύστασιν της φρικτής εκεί νης Τριανδρίας, γενομένης με ταξύ Αντωνίου, Οκταυϊανού και Λεπίδου, συνήργησε ο Αντώνιος

να εξορισθή ο Κικέρων, και τέ λος να φονευθή ο μέγας ούτος ανήρ κατά το 64 έτος της η λικίας του μέσα εις αυτήν την αχάριστον πατρίδα του, την ο ποίαν, ως αυτός είπε τότε, ήλευ θέρωσε πολλάκις από τους πλέον μεγάλους κινδύνους. Ως Συγ

γραφεύς δε θεωρούμενος ο Κι κέρων, υπερέβη (λέγουσι τινές) και αυτόν τον Δημοσθένην εις την δεινότητα του λόγου, τον Ξενοφώντα εις την αφέλειαν και ήδύτητα, τον Πλάτωνα εις το

βάθος των εννοιών, και άλλους εις άλλα

αλλά τούτο είναι υ

πολύ αμφιρρεπής, Γνωρίζω, λέ γων, ποίον ν αποφύγω, αλλά δεν

περβολή το αληθές είναι (λέ γουσιν άλλοι), ότι αυτός εμι

ήξεύρω εις ποίον να καταφύγω. Τέλος δε έκλινεν εις το μέρος του νικητού, ήγουν του Καίσα

μήθη ευτυχώς τους αθανάτους ημών προγόνους, και απεκατέστη τύπος και υπογραμμός της Ρω

ρος, μετά του οποίου τον θάνα τον προσκολληθείς εις τον Ο στον Καίσαρα επονομασθέντα, έ συρε καθ' εαυτού την οργήν του

μαϊκής ευφραδείας, καθώς τον αποδεικνύουσι και τα μέχρι τούδε σωζόμενα Συγγράμματά του, τα οποία διαιρούνται εις Ρητορικά, Φιλοσοφικά, και Επιστολάς. Και

Μάρκου Αντωνίου, υπερασπιζο μένου τότε διά ιδιαιτέρους σκο πους τα δίκαια του Καίσαρος.

Α. Λόγοι (Οrationes) 59 περί διαφόρων υποθέσεων. Β. Περί

κταυϊανόν, τον μετέπειτα Αύγου

Ο δε Κικέρων ηγωνίσθη γεν ναίως και κατά τούτου του αν τιπάλου του, μάλιστα

κ.

εκ μεν των Ρητορικών σώζονται

Ρητορικής Ευρέσεως (De Rhe toricae Ιnventione) βιβλία δύω. Γ. Περί Ρήτορος (De Οra

και εκφωνήσας και τους Φιλιπ

tore) βιβλία τρία. Δ. Βρού

πικούς εκείνους Λόγους, των ο

τος, ή περί των ενδόξων Ρητό

ποίων το αντικείμενον ήτον αυ

ρων (Βrutus, seu de claris

ΚΙ

2ο9

ΚΙ

Οratoribus). Ε. Ρήτωρ, ή περί

(Αd Αtticum) ομοίως βιβλία

αρίστου γένους του λέγειν (Οra tor, seu de optimo genere dicendi). σ'. Τόποι (Τopica). Ζ. Περί Ρητορικής Διαιρέσεως (De Rhetoricae Partitione). Η. Περί αρίστου γένους των Ρη τόρων (De optimo Οratorum genere). - Εκ δε των Φιλο σοφικών Α. Ζητήματα Ακαδη

δεκαέξ. Γ. Προς Κυίντον τον αδελφόν του (Αd Q. Fratrem) βιβλία τρία. Δ. Προς Βρού τον (Αd Βrutum) Επιστο λαι 25. Ε. Αποσπασμάτια Ρη τορικα, Φιλοσοφικά, Ποιητικά,

μαϊκά (Αcademicae Quaestio

Ιστορικά, Πολιτικά, και άλλα τινα, εκδοθ, ιδίως, και όλα ο

μού εν Λειψία, τ814 - 1821, 8, εις τόμους είκοσι, μετά Ση

nes). Β. Περί Τελών, ήτοι μειώσεων και Πινάκων. περί του τέλους των αγαθών και Κίκονες (Cicones), λαοι αρχαίοι κακών (De Finibus bonorum et malorum). Γ'. Τουσκουλα νικών Ζητημάτων (Τusculana

rum

και άγριοι της Θράκης, μεταξύ Έβρου και Μέλανος κόλπου κατ οικούντες .

Quaestionum) βιβλία Κικύννα, δήμος της Αττικής, εκ

πέντε. Δ'. Περί Φύσεως Θεών

της Ακαμαντίδος φυλής (Κάτ

(De Νatura Deorum) βιβλία οικ. Κικυννεύς , και Επιβρ. Κι τρία. Ε. Περί Μαντείας (De κυννόθεν ). Divinatione) βιβλία δύω. σ'. Κιλικία (Μέρος της Καραμανίας), Περί Νόμων (De Legibus) βι βλία τρία. Ζ. Περί Ειμαρμέ

νης (De Fato). Η. Περί του Παντός (De Universo). Θ.

επαρχία της Μικράς Ασίας, με ταξύ Καππαδοκίας, Παμφυλίας, Μεσογείου θαλάσσης, και Συρίας κειμένη, της οποίας το μεν δυ τικόν μέρος ονομάζεται Τραχεία, ή Ισαυρία, το δε ανατολικόν, Πεδιάς (Κάτοικ. Κίλιξ).

Περί των Καθηκόντων (De Οf. ficiis) βιβλία τρία. Υ. Περί Γήρως (De Senectute). ΙΑ'. Περί Φιλίας (De Αmicitia). Κίλλα, πόλις της Μικράς Ασίας, ΙΒ'. Παράδοξα (Paradoxa). ΙΓ'. εις την Τρωικήν γην κειμένη. Ενύπνιον του Σκηπίωνος (Sci Κιμμέρια (Τσιουμέρκα), όρη της pionis Somnium), του οποίου Ηπείρου, πλησίον των Ιωαννίνων σώζεται και Ελληνική Μετάφρα κείμενα, σις Μαξίμου του Πλανούδου. Κιμμέριος, ή Κιμμερικός. Ζ. Βό - Εκ

δε των

Επιστολών

Α'.

σπορος.

-

Επιστολών προς τους Οικείους Κίμωλος (όθεν ή Κιμωλία γη, ή (Αd Familiares) βιβλία δεκα γουν το ασπρόχωμα), μία εκ εξ, αι οποίαι και προς Διαφό των Σποράδων νήσων του Αιγαίου ρους (Αd Diversos) επιγρά πελάγους (Κάτοικ. Κιμώλιος). φονται , Β'. Προς τον Αττικόν 14

Κίνναμος. Ζ. Ιωάννης Κίνναμος,

5 ΙΟ

ΚΙ

ΚΛ

Κινναμοφόρος, χώρα της Αιγύπτου, Κιττάριων, ή Κίττιον, όρος της Μα από της οποίας τα έλη εκπηγά

κεδονίας, μεταξύ αυτής και της

Ηπείρου κείμενον. ζει ο Νείλος ποταμός. Κίνυψ , ή Κίνυφος (Βάδι Κουα Κλαζομεναι (Κελισμαν) , πόλις της Ιωνίας, εις τα παράλια της Σμύρ χαμ), ποταμός της Αφρικής εις νης κειμένη, πατρις του Ανα την χώραν των δύω Σύρτεων. Κιρκαίον, ή Κίρκης ιερόν (Μonte ξαγόρου (Κάτοικ. Κλαζομένιος). Circello), λιμήν αξιόλογος της Κλάνιος, ή Κλάνις (Chiana), πο -

Ιταλίας, εις το Λάτιον.

του, Βασιλέως της Κολχίδος,

ταμός της Ιταλίας εις την Καμ πανίαν, μεταξύ Καπύης και Κύ μης ρέων .

και της Εκάτης , ή, κατ' άλ

Κλάρος, νήσος του Αιγαίου πελά

Κίρκη (Circe), θυγάτηρ του Αιή

-

λους, του Ηλίου και της Περ γους, ονομαστή ποτε δια το χρη σηίδος , και μάγος περίφημος . στήριον του Απόλλωνος. "Αυτη φονεύσασα πρώτον δια των Κλαύδιος Αιλιανός, εγεννήθη εις μαγειών της τον άνδρα της , έ

μεινεν αυτή Βασίλισσα της Σαρ ματίας αλλά φανείσα τυραννι κή προς τους υπηκόους της, ε διώχθη υπ' αυτών, και ελθούσα, κατώκησεν εις την Αίαν, νήσον της Τυρρηνίας. Εκεί δε διατρί βουσα, μετεμόρφoνε με την μα γικήν της ράβδον, όσους κατά δυστυχίαν ήθελον πέσει εις την νήσον της, εις λίθους, ζώα, και

την Πραινέστην, πόλιν της Ιτα λίας, σύγχρονος Φιλοστράτου του Νεωτέρου χρηματίσας, όστις λέ γει περί αυτού , ότι δεν υπήγε ποτε εις την Ελλάδα, και όμως

εγνώριζεν ακριβώς την Ελληνι

κήν γλώσσαν, και είχε μεγάλην έξιν εις αυτήν, ώστε Μελίγλωσ

σος και Μελίφθογγος υπό των συγχρόνων του ωνομάζετο - Εκ

τα τοιαύτα, καθώς μετεμόρφω

των Συγγραμμάτων αυτού σώζον ται ακόμη Α'. Περί Ζώων ιδιό

σε και τους εταίρους του Ο

τητος βιβλία δεκαεπτά, έκδοθ.

δυσσέως εις χοίρους, ως είρηται εκεί. Ζ. Οδυσσεύς. Κίβρα (Λιμήν του Σάλωνος), λι μήν της Φωκίδος επί του Κρισ

εν Λονδ. 1744, 4, εις τόμους

σαίου κόλπου, και πόλις αυτό θι όμωνυμος (Κάτοικ. Κιρραί ος).

Κισσός, λιμήν των Ερυθρών, πό λεως της Ιωνίας.

Κίτιον (Χίτι), πόλις της Κύπρου,

Ελλ. Λατ. υπό του Γρωνοβίου

δύω μετά διαφόρων Σημειώσεων, Β. Ποικίλης Ιστορίας βιβλία δεκατέσσαρα, εκδοθ. υπό του αυ του Γρωνοβίου Ελλ. Λατ. εν Λουγδ. Βαταυ. Ι 751 , 4, εις τόμους δύω, ομοίως μετά δια

φόρων Σημειώσεων και εν Πα ρισίοις Ελληνιστί υπό Α. Κο

- πατρίς Ζήνωνος του Στωϊκού Φι - ραή, 18ο5, 8, μετά των σωζο μένων Ηρακλείδου του Ποντικού, λοσόφου (Κάτοικ. Κιτιεύς).

ΚΛ

ΚΛ

2 11

και Νικολάου του Δαμασκηνού. Γ'. Επιστoλαι Αγροικαι 2ο , εκδοθ. εις την Συλλογήν των Ελ

κατ' ιδίαν, και όλα όμου Ελλ.

Κλαύδιος Αιλιανός, Τακτικός, ακ

άλλους, Αλεξανδρεύς, Ποιητής του καιρού του περίφημος, ακμάσας επί Αρκαδίου και Ονωρίου των

Λατ. εν Λειψία, 182 ! - 1825,

8, εις τόμους δέκα. ληνικών Επιστολών του "Αλδου Κλαύδιος Κλαυδιανός (Claudius και αλλαχού. Claudianus), Γάλλος, ή, κατ' μάσας κατά τους χρόνους του

Νέρβα, Τραϊανού, και Αδριανού των Αυτοκρατόρων . Συνέγραψε Τακτικά, τα οποία παλαιόθεν απεδίδοντο εις τον ειρημένον Αι

μάτων αυτού σώζονται ακόμη τινα, εκδοθ, εν Αμστελοδ. 176ο,

λιανόν, τον Συγγραφέα της Ποι

4, μετά Σημειώσεων.

Α"

ε

Λ

Μ.

Φ.

Μ

Αυτοκρατόρων. Εκ των Ποιη

αυ

κίλης Ιστορίας, και δια τούτο Κλαύδιος Πτολεμαίος, Γεωγράφος

και συνεξεδόθησαν πολλάκις με 4

ή

-

τα των και κατ'

9

Λουγδ. Βαταυ. Ι 613, 4, μετά των Τακτικών Λέοντος του Σοφού. -

"ν

Α

)

-

περίφημος, εγεννήθη εις το Πη

-

Συγγραμμάτων αυτου, ιδίαν Ελλ. Λατ. εν -

λούσιον της τριψε πολύν λεξάνδρειαν, Αλεξανδρεύς

Αιγύπτου, και διέ χρόνον εις την Α διά το οποίον και ονομάζεται. Συνέ

Κλαύδιος Γαληνός, υιός του Νίκω

γραψεν Αστρονομικά, Γεωγραφι

νος, εγεννήθη εις την Πέργα

κα και Μαθηματικά, εκ των ο ποίων σώζονται ακόμη πολλά, εκδοθ. κατα διαφόρους πόλεις και χρόνους. Κλεάνθης, ο εκ της Ασσου, πόλεως

μον, πόλιν της Μικράς Ασίας, και αφ' ού έσπούδασε την Μαθη. ματικήν και Φιλοσοφίαν, αφιε ρώθη όλος εις την Ιατρικήν τέ χνην, εις την οποίαν τόσον ευ δοκίμησεν, ώστε να νομίζεται ο

περιφημότατος Ιατρός μετά τον "Ιπποκράτην. Περιελθών δε διά φορα μέρη της Ελλάδος, υπήγε και εις την "Αιγυπτον, και διέ

τριψεν ικανόν χρόνον και εις την Αλεξάνδρειαν, την τότε καθέ δραν των τεχνών και των επι στημών. Μετά δε ταύτα υπή γεν εις την Ρώμην, και εκείθεν

μεταβας εις την πατρίδα του, απέθανεν εκεί , ζήσας υπέρ τα εβδομήκοντα έτη. Εκ των Συγ γραμμάτων αυτού σώζονται α κόμη πολλά, εκδοθέντα πολλάκις

Αιολικής, Στωικός Φιλόσοφος και Ποιητής . Ούτος φλεγόμενος α πο της μαθήσεως τον έρωτα, υπηγεν εις τας Αθήνας με μό νον τέσσαρας δραχμας , ως λέ γoυσι, και έγεινεν ακροατής του τότε περιφήμου Ζήνωνος του Στωί κού. Δια δε την μεγάλην του πτωχίαν ηναγκάζετο την μεν νύ κτα να δουλεύη με μισθον εις τους κηπουρούς , αντλών ύδωρ

(δια το οποίον και Φρεάντλης

επωνομάσθη), και την ημέραν να σπουδάζη. Τούτο μαθόντες οι κριται, και θαυμάσαντες της ζωής του τον τρόπον, διώρισαν

2 12

ΚΑ

ΚΑ

ευτεκνίαν της , παρεκάλεσε την

εις το εξής από το Κοινόν τα έξοδά του. Ο Κλεάνθης μ' όλον ότι ήτον βραδύνους και αργός

Θεαν να τους ανταμείψη με το πλέον ωφέλιμον δώρον , και

εις το μανθάνειν, έγεινε δια της αδιακόπου επιμελείας του ο πε

θέντες, δεν

ούτω μετα την ευωχίαν κοιμη

εξύπνισαν πλέον. ριφανέστατος των ακροατών του Κλεωναι , πόλις της Πελοποννήσου εις την Αργολίδα, μεταξύ Αρ Ζήνωνος, και διάδοχος μετά τον δάνατον αυτού. Ζήσας δε βίον γους και Κορίνθου κειμένη (Κάτ μακρόν, ασιτήσας απέθανεν. Ού οικ. Κλεωναίος). τος , κατά την μαρτυρίαν του Κλήμης Αλεξανδρεύς. Ζ. Τίτος Λαερτίου, συνέγραψε πλείστα Συγ Φλάβιος Κλήμης , γράμματα, εκ των οποίων όμως Κλήμης, Ρωμαίος, εγεννήθη εις μόνον ο εις τον Δία ύμνος του την Ρώμην, κ εχρημάτισε συνο σώζεται, εκδοθ. μετα τών Ποιη δοιπόρος του Αποστόλου Παύ μάτων των εννέα ενδόξων Γυναι λου, και προστάτης της εν Ρώ κών του Ουρσίνου, και αλλα μη Εκκλησίας. Εκ των Συγγραμ 0υ • μάτων αυτού σώζονται τα επό Κλείδες, ακρωτήριον της Κύπρου, μενα Α'. Κανόνες των Αποστό λων 85. Β. Διαταγαί τών Α προς το βόρειον αυτής κείμενον, -

Κλείδημος, ή Κλειτόδημος, Αθη

ποστόλων 2ο. Γ'. Δύω Επιστο

ναίος, Ιστορικός και Ποιητής . ρίαν της Αττικής εις βιβλία

λαι προς Κορινθίους. Δ'. Πε ρίοδοι Πέτρου, ή Πράξεις εις βι βλία δέκα. Ε. Ομιλία 19, σ'.

δώδεκα, και άλλα τινά, των ό

Επιστολα

ποίων τα αποσωθέντα λείψανα

δοθ. πολλαχού κατ' ιδίαν , και

Συνέγραψεν Ατθίδα, ήτοι Ιστο

και άλλα τινα, εκ

εξεδόθησαν εν Λειψία 18 Ι 2, 8, όλα όμου εν Αμστελοδ. 1724. μετά και άλλων Συγγραφέων της Κληρομαντεία , ή ψηφομαντεία, η αυτής υποθέσεως. με κλήρους, ή ψήφους γινομένη Κλέοβις (Cleobis) και Βίτων, μαντεία ήσαν δε οι κλήροι, κύ -

ήσαν υιοί της Κυδίππης, Ιερείας τού εν "Αργει ναού της "Ηρας.

βοι, αστράγαλοι, κύαμοι, και τα τοιαύτα.

Επειδή ποτε ήργοπόρησαν να έλ- Κλίμαξ, όρος της Ασίας εις την θουν τα υποζύγια, με τα οποία έμελλε να υπάγη η Κυδίππη εις

"ν

4

«

η

"

ν

Λυκίαν , προς τα σύνορα της

2

Παμφυλίας κείμενον. την εορτήν ταύτης της Θεάς, Κλύμενος (Clymenus). Ζ. Αρ οι δύω ούτοι υιοί της ζευχθέν παλύκη.

τες αντί των υποζυγίων, έσυραν Κλυταιμνήστρα (Clytaemnestra), την άμαξαν έως εις το ιερόν. Ζ. Αγαμέμνων , Ορέστης, Κά Η δε Κυδίππη θαυμαζομένη και

στωρ.

-

επαινουμένη υπο πάντων δια την Κλυτία (Clytia). Ζ. Λευκοθόη,

ΚΟ

Κ Ο

Κλωθώ (Clotho). Ζ. Μοίρα.

άξιον αυτού ,- ακύρωσαν την βα σιλικήν αξίαν , κ' εψήφισαν τον πρωτότοκον αυτού υιον Μέδοντα "Αρχοντα δια βίου, όστις και απ έθανεν εις τούτο το αξίωμα, αρχοντεύσας έτη είκοσι και επτά. 1

Κνημίς, ακρωτήριον της Λοκρίδος,

και λιμήν αυτόθι όμωνυμος. Κνίδος (Πόρτο Γενουβέζε), πόλις της Μικράς Ασίας , κατά την

Καρίαν κειμένη (Κάτοικ. Κνί

2 15

? 4. "

9

% .

"

1

Κοδωκίδαι, δήμος της Αττικής, εκ

διoς).

Κνωσσός (Κυνώσσα), λιμήν και πό

της Ίπποθοωντίδος φυλής (Κάτ Ο!Χ. Κοδωκίδης). λις της Κρήτης όμωνυμος (Κάτ Κοίλη, δήμος της Αττικής, εκ της οικ. Εκ Κνωσσού). Κόγχη, πόλις της Ασίας , κατά Ιπποθοωντίδος φυλής (Κάτοικ, Εκ Κοίλης). την Μεσοποταμίαν κειμένη. Κοδηνός . Ζ. Γεώργιος Κοδηνός. Κοίλη Συρία (Χαλεπία), επαρχία της Ασίας, μεταξύ Λιβάνου και Κόδρος (Codrus), έσχατος Βασι Αντιλιβάνου των ορέων κειμένη, λεύς των Αθηνών. Έχοντες οι της οποίας οι κάτοικοι ωνομά Πελοποννήσιοι, ή οι Δωριείς πό λεμον με τους Αθηναίους, ηρώ ζοντο Κοιλόσυρες, και Συροφοί νίκες. τησαν το μαντείον περί της εκ βάσεως αυτού, ο δε χρησμός Κοιντιλιανός. Ζ. Αριστείδης Κοιν τίλιανός. τους απεκρίθη , ότι άν θέλουν να νικήσωσι, να μή φονεύσουν Κόϊντος, ή Κυίντος, Καλαβρός, ή, τον Βασιλέα των Αθηνών.

Α

κατ' άλλους, Σμυρναίος. Συνέγρα

κούσας δε τούτο ο Κόδρος , α

ψε Ποίημα Ηρωϊκόν εις π4 βι

πεφάσισε να θυσιασθή εκουσίως υπέρ της σωτηρίας της πατρίδος

βλία, Ομήρω παραλειπόμενα, ε πιγραφόμενον, εις το οποίον έξι στορεί τα συμβάντα από του

του . "Οθεν ενδυθείς ως ένας α

πλούς στρατιώτης, υπήγε δια νυ

κτός εις το εχθρικόν στρατόπε δον, και εφονεύθη υπό τινος άλ λου στρατιώτου, τον οποίον αυ

τός επίτηδες είχε παροξύνει. Οι δε Δωριείς ακούσαντες τους Α

θανάτου του Έκτορος έως της επιστροφής των Ελλήνων εις την Ελλάδα, εκδοθ. πολλαχού, και εν Λουγδ. Βαταυ. 1754, 8, υ πο του Πώβου, μετά των πα

ρατηρήσεων του Σκαλιγήρου.

θηναίους να ζητώσι το πτώμα Κοίος (Coeus), είς εκ των Τι

του Βασιλέως των, και φοβηθέν τες του χρησμού την εκπλήρω σον, ανεχώρησαν από τας Αθή

τάνων, γεννήσας εκ της αδελ φής του Φοίβης, την Αστερίαν

και την Λητώ.. νας . Μετά ταύτα οι Αθηναίοι Κολοσσαί ή Κολασσαι, και μετέ πειτα Χώναι (Κονος) , πόλις της ετίμησαν τον Κόδρον ως "Ηρωα,

και νομίζοντες, ότι πλέον δεν

Σέλουν εύρει άλλον Βασιλέα αντ

Ασίας εις την Φρυγίαν, προς της οποίας τους κατοίκους έ

214

ΚΟ

ΚΟ

γραψεν ο θείος Παύλος την Κολυττός, δήμος της Αττικής, εκ (Προς Κολασσαείς) Επιστολήν της Αιγηίδος φυλής (Κάτοικ. Κολυττεύς).

ΤΟΥ) •

Κολοσσός της Ρόδου, Ζ. Ρόδος,

Κολχίς (Μιγγρελία), επαρχία της Ασίας, μεταξύ Καυκάσου, Αρ μενίας, Ευξείνου Πόντου, και Ιβηρίας κειμένη, η αυτή και Λαζική, ή Λαζία από τους κατοι κήσαντας εις αυτήν Λαζούς (Κάτ

Κολουβρακία. Ζ. Οριούσσα.

"

Κολούθος, ή Κόλουθος, ο εκ Λυ κοπόλεως της Αιγύπτου. Συν

έγραψε Ποιημάτιον Ηρωϊκόν , Αρπαγή Ελένης, επιγραφόμενον,

94,

'

ν

ψ.

εκδοθ. Ελλ. Λατ. εν Λεούαρ οικ. Κόλχος, ή Κόλχιος). δία, 1747, 8, μετά Σημειώ Κολωνός, δήμος της Αττικής, εξ Ο'80)y » αγνώστου φυλής (Κάτοικ. Κολω νευς, και Επιρρ. Κολωνήθεν). Κολουμέλλας (Columella) Μοδε ράτος, Ισπανός, ανήρ πολυμα Κομαιθώ (Comaetho). Ζ. Αμ θής, ακμάσας επί Κλαυδίου Καί

φιτρύων.

σαρος. Συνέγραψε με καθαρόν Κομαιθω , Ιέρεια του κατά την Α"

Λατινισμόν και μεγάλην ακρί

Αχαίαν ναού της Αρτέμιδος ,

βειαν Περί Γεωργικής (De re Rustica) βιβλία δώδεκα, Σύγ

Επειδή δε αύτη εφθάρη υπό τι νος Μελανίππου, ωργίσθη η Θεα,

γραμμα πολλα ωφέλιμον, μά λιστα εις τους εραστας της Γε

και έπεμψε

ωργικής, και προσέτι Περί Δέν δρων (De Αrboribus) βιβλίον εν, εκδοθ, εν Λειψία, 1755,

θυσίασαν και τους δύω αυτούς εις την Αρτεμιν, και κατά τον

θανατηφόρον νόσον

εις τους κατοίκους

αυτοί δε έ

χρησμόν του μαντείου έπρεπε να

4, εις τόμους δύω, μετά και

θυσιάζωσι κατ' έτος μίαν νέαν

άλλων Συγγραφέων ποθέσεως,

της αυτής υ

και ένα νέον, έως ότου να φέρη

Κολοφών (Ιταλ, Βελβεδέρs, ή Βαρ

Μετά δε την άλωσιν της Τρωά δος έφερεν εκεί ό Ευρύπυλος το άγαλμα του Διονύσου, και ούτως έπαυσεν η απάνθρωπος

βαρ. Σιγατσικ), πόλις περίφη

τις εκεί κανένα ξένον Θεόν.

μος της Μικράς Ασίας, κατά την Ιωνίαν κειμένη (Κάτοικ. Κολοφώνιος). Από τους κατοί εκείνη θυσία. "κους ταύτης της πόλεως, οίτι Κόμανα Καππαδόκεια (Ελ Βοστάν),

νες όπου και αν επροσκαλώντο πόλις της Ασίας εις την Καπ σύμμαχοι διέλυον ευθύς τον πό παδοκίαν. λεμον, αγαθοί όντες πολεμισται, Κόμανα Ποντικά (Τοκάτ) , πόλις εξήλθε και η «Τον Κολοφώνα επι της Ασίας, κατά τον Εύξεινον Πόντον κειμένη. θέσθαι και Παροιμία, σημαίνουσα την τελειότητα τινος επιχειρή Κομμαγηνή, επαρχία της Συ

ρίας, προς τα βόρεια αυτής

ΚΟ

ΚΟ

2ι5

κειμένη (Κάτοικ. Εκ Κομμα πην Ελλάδα θάλασσα προς τον γηνής). Ισθμόν, όστις εμποδίζει την παν Κονθύλη, δήμος της Αττικής, εκ τελή αυτής διαχώρισιν. Ζ. Ισθ μός, της Αντιοχίδος φυλής (Κάτοικ, Κονθυλεύς), Κόρινθος (Κόρθος), πόλις ποτέ λαμ Κονιβρίγη (Coimbria), πόλις της πρα και επίσημος της Πελοπον Ισπανίας, κατα την Λυσιτανίαν νήσου, εντός του Ισθμού κει κειμένη. μένη , ή πρωτεύουσα της Α -

Κοννίδια, εορτή εις τας Αθήνας, τελουμένη κατα την έβδομην του Εκατομβαιώνος Μηνός εις τιμήν

χαίας και της οποίας η ισχυρά Ακρόπολις ωνομάζετο Ακροκόριν θος (Κάτοικ. Κορίνθιος).

του Κοννίδου, παιδαγωγού του Κόριννα, ή Κορίννη Ποιήτρια, εγεν Θησέως, νήθη εις τας Θήβας, και εχρη Κόνων, Γραμματικός, ακμάσας επί του Καίσαρος Αυγούστου. Συν

έγραψε πεντήκοντα Διηγήσεις μυ θικας προς Αρχέλαον, τον Βα σιλέα της Καππαδοκίας, εκδοθ. εις την υπό του Γαλέου Συλλο

μάτισε μαθήτρια μεν της Μύρ τιδος, άλλης Ποιητρίας, και νι κήτρια του Πινδάρου, λαβούσα πεντάκις αυτή το βραβείον παρα τον Πίνδαρον. Σώζονται και αυ της αποσπασμάτια τινα, εκδοθ.

γήν των Μυθολογικών Συγγραμ

εις την υπό του Ουρσίνου Συλ

ματίων,

λογήν των εννέα ενδόξων Γυναι

κών, και άλλων. Κοπρεύς, κήρυξ του Ευρυσθέως, όσ τις πεμφθείς παρ αυτού εις τας Κόρκυρα, η Κέρκυρα, και πρότερον Σχερία, και νήσος των Φαιάκων Αθήνας, δια να παρακινήση τους ή αυτή (Κορφοί) , νήσος του Αθηναίους να διώξωσι τους Η Ιονίου πελάγους, αποικία των ρακλείδας, εφονεύθη υπ' αυτών. Εις δε την εορτήν των Πανα Κορινθίων (Κάτοικ, Κορκυραίος, θηναίων επροπορεύοντo νέοι μέ ή Κερκυραίος). λανα ιμάτια ενδεδυμένοι, εις α Κορνήλιος Νέπως (Cornelius Νe νάμνησιν του θανάτου αυτού. pos), εξ Οστιλίας, πολίχνης Κορακαι (Παλαιόπυργος) , πόλις πλησίον της Βερώνης, Συγγρα αρχαία της εν Θεσσαλία Μα φεύς γλαφυρώτατος, ήκμαζε, κα γνησίας (Κάτοικ. Κορακαίος, ή τα την πιθανωτέραν γνώμην, επί Αυγούστου Καίσαρος, και συν Κορακαιεύς).

Κόρδυβα, και Κορδύβη (Cordova), Κόρη. Ζ. Περσεφόνη. Κορινθιακός κόλπος, η διαχωρίζουσα

έγραψε με μεγάλην ευφράδειαν και καθαρόν Λατινισμόν πλείστα Συγγράμματα , τα οποία όλα εχάθησαν. Την σήμερον σώζον τα αυτού Α'. Βιογραφία είκο

την Πελοπόννησον από την λοι

σιν εξόχων Στρατηγών της Ελ

πόλις της Ισπανίας εις την Βαι τικήν. -

2 16

ΚΟ

ΚΟ

λάδος. Β. Απόσπασμα εκ της των Ελλήνων και Περσών Βασι

λέων βιογραφίας. Γ. Βιογραφία του Αμίλκα, του Αννίβου, Κά τωνος του Πορκίου, και Τίτου Πομπωνίου του Αττικού, προς

καίτινος Γεωγραφικού Λεξικού, Οι αυτοί δε βίοι εξεδόθησαν το δεύτερον εν Βενετία, μετα φρασμένοι εις την γλώσσαν μας υπό του μακαρίτου Σπυρίδωνος Βλαντή, όμοίως μετά Σημειώσεων εν τω τέλει.

τον οποίον αφιερόνε και τους είκοσιν ειρημένους βίους των Στρα Κορνήλιος Σεβήρος (Cornelius Se τηγών της Ελλάδος. Αι δύω νerus) , εξ αγνώστου πατρίδος, Ποιητής, ακμάσας επί Αυγού τελευταία βιογραφία είναι, λέ στου Καίσαρος, του οποίου σώ γoυσι, πιθανόν να απεσπάσθησαν ζεται Ποίημα, "Αιτνη, επιγρα κατ' επιτομήν από άλλο βιβλίον, φόμενον , εκδοθ, εν Αμστελoδ. διαλμαβάνoν πλατύτερον περί των 17ο5, 8, μετά Σημειώσεων. ενδόξων ανδρών της Ρώμης, το οποίον πλέον δεν σώζεται, κα Κοροκονδάμη, πόλις της Κολχίδος, πλησίον του Κιμμερικού κόλπου θως και άλλα πολλά, αναφερό κειμένη (Κάτοικ. Κοροκονδαμί μενα υπ' αυτού του ιδίου, και ύπο του Κατούλλου, Σωσιπάτρου, της) . "Αυλου

Γελλίου,

και

άλλων .

\ Ούτοι δε οι διασωθέντες βίοι

Κορρόδουνον, πόλις της Ευρωπαί κής Σαρματίας, παρα τας πη

απεδίδοντο δια πολύν καιρόν είς γας του Τύρα ποταμού κειμένη. τινα Αιμίλιον Πρόβον (εις του Κορσική (Corsica), ή ποτέ Κύρ νος, νήσος της Μεσογείου θα οποίου το όνομα και εξεδόθη λάσσης, προς το βόρειον της σαν πολλάκις), ακμάσαντα επί Θεοδοσίου του Νέου, όστις αν

Σαρδούς κειμένη (Κάτοικ. Κορ

τιγράψας αυτούς έκτινος αρχαίου σός, ή Κόρσος), Κώδηκος, τους επρόσφερε προς Κορύβαντες (Corybantes), Κού αυτόν, και εκ τούτου ενoμίσθη ρητες, και Δάκτυλοι Ιδαίοι ω νομάζοντο κατ' εξοχήν οι Ιερείς υπό πολλών και Συγγραφεύς αυ τών, εξαπάτης μάλιστα τινός της Κυβέλης, η Ρέας, προς τους οποίους παρέδωκεν αύτη η Επιγράμματος, φέροντος το ό Θεα τον Δία, δια να τον ανα νομα του Πρόβου, ή την λέξιν θρέψωσι . Ζ. Ζεύς. Probus (χρηστος, δόκιμος), συν ωνυμούσαν με το όνομά του. Κορυδαλλός, ή Κορυδαλός, δήμος

Cornelii Νepotis Vitae excel lentium Imperatorum (Grae corum) μετά των λοιπών εξεδό

της Αττικής, εκ της Ιπποθοων

τίδος φυλής (Κάτοικ. Κορυδαλ λεύς) και όρος αυτόθι ομώνυ

θησαν πολλαχού, και εν Φλω μον, απέναντι της Σαλαμίνος. ρεντία, 1816, 8, μετά Ιταλι Κορυνήτης (Corynetes) , ο Περι

κών Σημειώσεων εν τω τέλει,

φήτης, υιός του Ηφαίστου, και

ΚΟ

ΚΟ

2 17

ληστης περίφημος, όστις δια, Κοσμάς, Αιγύπτιος, όστις νέος ών τρίβων εις την Επιδαυρίαν, εφό ακόμη, έκαμε διαφόρους οδοιπο ρίας δια ξηράς και θαλάσσης

νευεν απανθρώπως όλους, τους εκείθεν διαβαίνοντας μ' εν ρόπα λον Κορύνη λεγόμενον. Αλλ' απ αντήσας αυτόν ο Θησεύς, τον

εις τα ανατολικά μέρη, και μά λιστα εις τας Ινδίας, διά το

εφόνευσε, και εβάσταζεν εις το εξής την Κορύνην του προς επί

νομάζεται ύστερον δε καθησυ χάσας εις την Αλεξάνδρειαν,

δειξιν της ανδραγαθίας του, ως

έγεινε Μοναχός, και ήρχισε να

ο Ηρακλής την λεοντήν. Κορυφάσιον (Παλαιά Ναυαρία), ακρωτήριον της Πελοποννήσου εις

των αυτού σώζονται Α. Τοπο

την Μεσσηνίαν ,

απέναντι της

οποίον και Ινδικοπλεύστης επο

συγγράφη. Εκ των Συγγραμμά γραφία Χριστιανική, ήτοι δόξα των Χριστιανών περί του Κόσμου,

Σφακτηρίας κείμενον (Κάτοικ.

εκδοθ. Ελλ. Λατ. In Collect.

Κορυφασιεύς, και Κορυφάσιος). Κορφίνιον (San Perino), πόλις

Patr. Graec. Τόμ. Β. Σελ. 1,

της Ιταλίας κατα την Σαβίνην κειμένη,

Κορώνεια (Καμάρα), πόλις της

μετά Σημειώσεων. Β. Περιγραφή των Φυτών και Ζώων της Ιν δίας , εκδοθ. Ελλ. Γαλλ. Τheyenots

relation

Ιn

des , di

Βοιωτίας, πλησίον της Λεβα νers Κογages curieur, Pa ris, 1666. δείας κειμένη (Κάτοικ. Κορω Κοτιάειον (Κιουτάια ) , πόλις της νειεύς).

Κορώνη (Βαλλιάδα), πόλις της

Μικράς Ασίας, εις την Φρυγίαν

Πελοποννήσου παραθαλάσσιος, κτι (Κάτοικ. Κοτιαεύς). σθείσα δια προσταγής του Επα Κοτίλυον, όρος της Πελοποννήσου, εις την Αρκαδίαν . μινώνδου (Κάτοικ. Κορωναιεύς). Κορωνίς (Coronis) , θυγάτηρ του Κόττος (Cottus). Ζ. Εκατόγχει -

Φλεγύου, και μήτηρ του Ασκλη πιου εκ του Απόλλωνος, η ο

ρες -

Κουρείον, όρος της Ελλάδος , εις

την Αιτωλίαν . ποία επειδή δεν εφύλαξε πιστώς τον προς αυτόν έρωτα, ετοξεύθη Κούρητες (Curetes). Ζ. Κορύ βαντες. υπο της Αρτέμιδος, ούσα ακόμη έγκυος. Ο δ' Απόλλων ευσπλαγ Κουριας, ακρωτήριον της Κύπρου, προς τό μεσημβρινόν αυτής μέ χνισθείς, έλαβε το βρέφος από ρος κειμενον. την κοιλίαν της, και το παρέ δωκε να το αναθρέψη ο Χείρων, Κούριος Φορτουνατιανός ( Curius ως είρηται εκεί. Fortunatianus), "Αφρος το γέ

Κοσκινομαντεία, ή δια της παρατη ρήσεως του μαντεία,

κοσκίνου γινομένη

νος, Γραμματικός και Ρήτωρ,

ακμάσας επί Γορδιανού, και Φι λίππου των Αυτοκρατόρων. Συν

2 18

ΚΡ

ΚΡ

έγραψε Περί τέχνης Ρητορικής βιβλία τρία, εκδοθ, εν Αργεν

τορ. 1568, 8, και αλλαχού. Κουρνούτος. Ζ. Ανναίος Κουρνού τος -

Κούρτιος (Curtius). Ζ. Κυίντος Κούρτιος,

/

Κράγος, ακρωτήριον της Λυκίας , προς δυσμάς αυτής κείμενον.

αυστηρός και δηκτικός, όστις δια την μεγάλην του οινοποσίαν, και Φιλοπότης επωνομάσθη. Εκ των πολλών αυτού Κωμωδιών σώζον ται αποσπασμάτια τινα, εκδοθ.

εις την υπό του Γροτίου Συλ λογήν των Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών.

Κράτος (Cratus). Ζ. Πάλλας.

Κράνειον, τόπος σύνδενδρος πλησίον Κρείος (Creus), υιός του Ουρα της Κορίνθου, όπου συνήθως διέ τριβε με το πιθάριόν του Διο

γένης ο Κυνικός Φιλόσοφος, Κραννών, πόλις της Θετταλίας εις την Πελασγιώτιδα, πλησίον της

νού, όστις λαβών εις γυναίκα του την Ευρυβίαν, θυγατέρα του Πόντου, εγέννησεν εξ αυτής τον

Αστραίον , τον Πάλλαντα και και τον Πέρσην .

"Οσσης κειμένη (Κάτοικ. Κραν Κρεμώνη (Cremona), πόλις της "Ιταλίας εις την πέραν του Πά νώνιος). δου Γαλλίαν, προς το Μεδιόλα Κράτης, Θηβαίος, Φιλόσοφος Κυ νικός, και μαθητής του περιβοή του Διογένους. Ούτος πωλήσας

νον (Κάτοικ. Εκ Κρεμώνης).

Κρέουσα (Creusa). Ζ. Αινείας ,

- Ξούθος . όλα τα υπάρχοντά του, και συν (Cresphontes). Ζ. Η Κρεσφόντης έβρι τα άξας έκανα χρήματα,

ψεν εις την θάλασσαν, ή, κατ'

ρακλείδα .

άλλους και διαμοιράσας αυτα εις Κρέων (Creon ). Ζ. Λάος. Μήδεια . τους πτωχούς, έζησεν εις το ε ξής ζωήν πτωχοτάτην μετα της Κρηθεύς (Cretheus) , υιός του γυναικός του Ιππαρχίας, και απ Αιόλου εκ της Εναρέτης, και Βασιλεύς της Ιωλκού. Ούτος έθανεν ευθύμως , φθάσας εις απατήσας την ωραίαν Τυρώ, θυ γήρας βαθύτατον . Συνέγραψε -

Τραγωδίας, εκ των οποίων σώζε ται μόνον μικρόν αποσπασμάτιον

γατέρα του αδελφού του Σαλμω νέως , εγέννησεν εξ αυτής δύω

εις την υπό του Γροτίου Συλ λογήν των Ελλ. Τραγωδιών και Κωμωδιών. Φέρονται δε υπό το όνομα τούτου και 14 Επιστο

τέκνα, τον Πελίαν και τον Νη

στολα , εκδοθ. εις την Συλλο γήν των Ελληνικών Επιστολών του "Αλδου.

Κρατίνος, Αθηναίος, Ποιητής της

αρχαίας Κωμωδίας και άνθρωπος

λέα, τα οποία και τα έρριψεν

εις την έρημον δια τον φόβον του αδελφού του. Ευρών δε αυτα ο ιπποφορβός του Σαλμωνέως, τα ανέθρεψεν επιμελώς, και αφ' ου ηυξήθησαν, εγνώρισαν την μητέ ρα των, και την ήλευθέρωσαν α πό την τιμωρίαν της μητρυιάς

ΚΡ

ΚΡ

219

της. Η φήμη έλεγεν, ότι αυτοί Κριώα , δήμος της Αττικής , εκ είχον γεννηθή από τον Ποσειδώ της Αντιοχίδος φυλής (Κάτοικ. να, μεταμορφωθέντα εις τον Ε Κριωεύς , και Επιβρ Κριωθεν). νιπέα ποταμόν, προς τον οποίον Κρομμύων, ή Κρομμυών πόλις και

εσύχναζεν ή Τυρώ, αγαπώσα αυ

λιμήν επί του Κορινθιακού Ισθ

τον ερωτικώς. Κατ' άλλους δε, ε γεννήθησαν από τον ειρημένον Κρηθέα, αφ' ου έλαβε την Τυ

μου, και τόπος , όπου διέτρι

ρώ εις νόμιμον γυναίκα του,

άγριον και μάχιμον, την οποίαν

Κρήτη, νήσος μεγίστη της Μεσογείου

καταπολεμήσας εφόνευσεν ο Θη σεύς, όταν υπήγαινεν από την Τροιζήνα εις τας Αθήνας.

θαλάσσης, μεταξύ του Μαλέου

ακρωτηρίου, της Λακωνικής, και

βεν ή Κρομμυωνία λεγομένη Σύς (Crommyonia Sus), θηρίον

της Ρόδου κειμένη (Κάτοικ. Κρόνια (Saturnalia), εορτή κοι Κρής). Ενταύθα διέτριβεν ένας νή των Ελλήνων και Ρωμαίων, ταύρος αμετρήτου μεγέθους, α πανηγυριζομένη εις τιμήν του πο του οποίου το στόμα και Κρόνου και εις άλλα μεν πολ διάκοπον , κ' επροξένει μεγάλην

λα μέρη , κατ' εξοχήν δε εις την Ρώμην, καθ' ήν οι Ρω

φθοραν εις όλην την νήσον. Αλλ' ο Ηρακλής, κατ' επιταγήν του

λικά δώρα, και συνευωχούντο και

τους μυκτήρας εξήρχετο πύρα

Ευρυσθέως, πιάσας αυτόν, τον

έφερε ζωντανόν εις τας Μυκή

μαίοι έπεμπον προς αλλήλους φι οι δούλοι μετά των κυρίων αυ των, υπηρετούντες αυτούς και και

Κρίνις (Crinis) , Ιερεύς του εν

υπηρετούμενοι αδιαφόρως ύπ’ αυ τών, θέλοντες να φανερώσωσι μέ

Μυσία ναού του Απόλλωνος, προ

τούτο τον χρυσούν εκείνον Αιώ

νας .

να, όστις διήρκεσε μόνον επί της δος , βασιλείας αυτού του Κρόνου, ως είρηται εκεί. Ζ. Αιών. Κριός (Crius), Σπαρτιάτης, και Μάντις το επάγγελμα, όστις ε Κρόνος (Saturnus) , ο νεώτατος δίδαξε τους Ηρακλείδας τον τρό υιός του Ουρανού και της Γης. τού Χρύσου χρηματίσας, Ζ. Σμίν -

πον του να κυριεύσωσιν ευκόλως

Ούτος παραλαβών την βασιλείαν

την Σπάρτην.

μετά την καταστροφήν του πα τρός του, έσυμφώνησε με τον με γαλήτερον αδελφόν του Τιτάνα να μην αναθρέψη αρσενικόν παι δίον, δια να έλθη έπειτα η δια δοχή του θρόνου και εις τους απογόνους αυτού. Αλλ' ή γυνή του Ρέα φυλάξασα την ζωήν του Διός, έγεινεν αιτία να καταπο

-

Κριού μέτωπον (Αία), ακρωτήριον της Ταυρίδος, Κρίσσα (Χρισσό, ή Κρισσό), πόλις της παραθαλάσσιος (Κάτ τοικ.Φωκίδος Κρισσαίος). ν

Κρισσαίος κόλπος , μέρος του Κο ρινθιακού κόλπου, από την πό

λιν Κρίσσαν παρονομασθείς,

ΚΤ

ΚΡ

2 2. Ο

λεμηθή από τον Τιτάνα ο Κρό Κρότων, ή Κρότωνα (Crotonα), νος, και νικηθείς να φυλακωθή,

πόλις της Ιταλίας , κατά την

έως ότου έλθων ο Ζευς εις ηλι .. μεγάλην Ελλάδα κειμένη (Κάτ οικ. Κροτωνιάτης). κίαν, τον ήλευθέρωσεν από τα

δεσμά. Φανεις δε και προς αυ Κρούα, ή Κρόια. Ζ. Ερίβοια. τον τον Δία επίβουλος, εδιώχθη Κρουνοί. Ζ. Διονυσιούπολις. παντάπασιν από τον ουρανόν , Κρωπία, δήμος της Αττικής, εκ

της Λεοντίδός φυλής (Κάτοικ. Κρωπίδης). νόν, όπου ευλογήσας την γην ε Κτησίας , Κνίδιος , Ιστορικός και

και κατέφυγεν εις την Ιταλίαν προς τον εκεί βασιλεύοντα Ια

2

κείνην, την έκαμε να αναδίδη

1

Α

πους , και εκ τούτου η εποχή εκείνη ωνομάσθη χρυσούς Αιών. Το δ' αληθές είναι, ότι ο Κρό

νος καταφυγων ίσως από την Κρήτην εις την Ιταλίαν, εδίδα ξε τους κατοίκους του τόπου την

Γεωργικήν, και άλλας τοιαύτας επωφελείς τέχνας, αι οποίαι έως τότε ήσαν άγνωστοι εις αυτούς. Παραστένεται δε ο Κρόνος γέ

ρων μεγαλόσωμος και φαλακρός, με μεγάλην γενειάδα, πολλάκις δε και με πτερα εις τους ώ μους, και βαστάζων εις μεν την

δεξιάν του χείρα δρέπανον, ή άρ πην, εις δε την αριστεραν, βρέ

φος ως μέλλων να το καταπίη, ή όφιν, όστις δάκνει την ουράν του. Πολλάκις δε παραστένεται βαστάζων και ωρολόγιον εις την

χείρα του, διότι ο Κρόνος ανα λογεί με τον χρόνον, όστις γεν